Τεύχος 583 by Dyo Deka S.A.

LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS book lovers book lovers book lovers book lovers book lov

OK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS book lovers book lovers book lovers book lovers book lov

22112018

583

OK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BO LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS ers book lovers book lovers book lovers book lovers book lovers book lovers

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS LOVERS ers book lovers book lovers book lovers book lovers book lovers book lovers

BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BOOK BO

4 lifo – 22.11.18

☛ Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος έγραψε για το αγαπημένο του «White Album» των Beatles με αφορμή την επετειακή επανέκδοσή του, σημειώνοντας πως ήταν η τελευταία φορά που τα μέλη του θρυλικού γκρουπ έπαιξαν σαν αγαπημένοι φίλοι που χαίρονται ο ένας τη μουσική του άλλου. Ο/Η Living_in_a_material_world σχολιάζει: «Σοβαρό και τεκμηριωμένο κείμενο. The fab four... Τι άλλο να ειπωθεί που δεν έχει ήδη ειπωθεί; Η επιδραστικότητά τους δεν έχει προηγούμενο και κατ’ εμέ δεν μπορεί και να επαναληφθεί. Τέσσερα χαρισματικά, απίστευτα ταλαντούχα πλάσματα με εξαιρετική χημεία μεταξύ τους που ήρθαν και καθόρισαν το μουσικό τοπίο της ποπ-ροκ μουσικής για πάντα. Τους αγαπώ, τόσο απλά. Μετά το split, ο George έγινε η μεγάλη μου αδυναμία, τόσο μουσικά όσο και ως προσωπικότητα». ☛ Ο Άκης Κατσούδας ερεύνησε την οικογενειακή τραγωδία πίσω από μια μαρμάρινη ταφική τραπεζαρία που αποτελεί το γνωστότερο μνημείο στο νεκροταφείο των Ταξιαρχών στον Βόλο, μια ιστορία που με τα χρόνια έχει εξελιχθεί σε αστικό μύθο. Ο/Η Tikka Masala συμπληρώνει: «Η οικία της οικογενείας Κοντού στα Άνω Λεχώνια, έξω από τον Βόλο, θεωρείται στοιχειωμένη και πολλές περίεργες ιστορίες έχουν συνδεθεί με αυτή, για παράδειγμα ο θάνατος χειριστή μπουλντόζας ή επιβλεπόντων αρχιτεκτόνων μηχανικών, ενώ στο YouTube υπάρχουν βιντεάκια με επισκέψεις από ghost hunters. Αντιγράφω λίγα πράγματα από το e-thessalia.gr: “Πολλοί εκδρομείς θα συναντήσουν σήμερα την οικία Κοντού. Αυτό το όνομα ίσως να μη σας λέει κάτι, αλλά θα τη συναντήσετε στον δρόμο για το νότιο Πήλιο, σε μια στροφή των Λεχωνίων. Είναι το λεγόμενο “στοιχειωμένο σπίτι”, με όλες τις φριχτές ιστορίες και τους μύθους που το συνοδεύουν. Η όψη του δεν έχει την παραμικρή σχέση με την τυπική αρχιτεκτονική του Πηλίου. Σχεδιάστηκε από τον Ιταλό μηχανικό Εβαρέστο ντε Κίρικο, πατέρα του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο, που την ίδια εποχή κατασκεύασε τη σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει τον Βόλο με τις Μηλιές αλλά και τους σταθμούς των τρένων τον περασμένο αιώνα. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο σπίτι ήταν η οικογένεια Κοντού, αφού ο Κοντός, που υπηρέτησε ως πρέσβης της Υψηλής Πύλης στη Βιέννη, εγκαταστάθηκε στα Λεχώνια αφού αποσύρθηκε”».

α π ό τ η lif o t ea m

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback582

Η ΤΑΦΙΚΉ ΤΡΑΠΕΖΑΡΊΑ ΣΤΟΝ ΒΌΛΟ, ΤΟ «WHITE ALBUM» ΤΩΝ BEATLES ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΌ ΆΣΥΛΟ

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Ο guest editor του τεύχους Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος καταπιάστηκε με το φλέγον ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου στο άρθρο του με τίτλο «Το δήθεν “πανεπιστημιακό άσυλο” καταλαμβάνει το σύνολο της πανεπιστημιακής ζωής». Ο Takis συμφωνεί: «Δεν ξέρω γιατί στην Ελλάδα θα πρέπει να αναλύουμε τα αυτονόητα. Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει καταντήσει εχθρός της ακαδημαϊκής ελευθερίας και ουσιαστικά κακοποιεί βάναυσα όλα εκείνα που υποτίθεται ότι προστατεύει. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποτε εγκαθιδρύθηκε για ιστορικούς λόγους, εν έτει 2018, οσονούπω 2019, πιστεύει κανείς ότι θα συλληφθεί από την αστυνομία πανεπιστημιακός για όσα λέει και πράττει; Ότι θα συλληφθεί φοιτητής για τη συνδικαλιστική του δράση; Έχουμε νόμους και Σύνταγμα τα οποία είναι αρκετά για να προστατεύσουν τον οποιονδήποτε από οποιαδήποτε αυθαιρεσία. Ουσιαστικά, το να υπάρχει άβατο εντός των πανεπιστημίων όχι απλώς δεν διευκολύνει αλλά παρεμποδίζει τόσο τη λειτουργία τους όσο και την ελευθερία του λόγου και της πανεπιστημιακής έρευνας. Τα παραδείγματα όλα αυτά τα χρόνια, αναρίθμητα. Το αστείο, δε, είναι ότι σε πολλές άλλες χώρες τα πανεπιστήμια φυλάσσονται από ιδιωτική αστυνομία ή από τη θεσμοθετημένη αστυνομία του πανεπιστημίου. Εδώ ο υπουργός Παιδείας ονειρεύεται, προφανώς, φοιτητές-κομάντο να παίζουν ξύλο με ένα σωρό εγκληματίες. Η μόνη λύση για να επιτελέσει το πανεπιστήμιο το έργο του είναι η πλήρης κατάργηση του ασύλου». ☛ «Οι έφεδροι, οι μαθητές, ο προεδρεύων κι ένα καλάσνικοφ» ήταν ο τίτλος του άρθρου του guest editor Κωστή Παπαϊωάννου, που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο τεύχος της LiFO. O foodinspector σημειώνει: «Εξαιρετικό άρθρο, ψύχραιμο και σταθμισμένο. Ως παλαιός έφεδρος λοχίας των Ειδικών Δυνάμεων έχω να παρατηρήσω ότι οι παρελάσεις εφέδρων είναι φρέσκο φρούτο – παρότι έχει και μεγαλύτερους σε ηλικία που μετέχουν, δεν ξέρω πώς μαζεύονται, προφανώς από τους συνδέσμους. Υπάρχει και επόμενο πιάτο: για απροσδιόριστο λόγο τα τελευταία χρόνια οι υπηρετούντες στις Ειδικές Δυνάμεις στρατεύσιμοι εμφανίζονται να είναι όλοι “υπερπατριώτες” (=ακροδεξιοί). Δεν ήταν έτσι πριν από τρεις δεκαετίες (το ξέρω γιατί τότε υπηρέτησα κι εγώ!), αν όμως έγινε έτσι τώρα θα πρέπει να εντοπιστεί το πρόβλημα και να αντιμετωπιστεί από την ηγεσία του στρατεύματος».

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη. 22.11.18 – lifo

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

φωρο: σπυροσ σταβερησ

γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ

ΣΤΙΣ ΣΚΙΈΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΈΝΩΝ ΠΡΟΓΌΝΩΝ Ακόμα και σε όσους δεν την ψάχνουν, έρχεται η στιγμή που στέκονται αντιμέτωποι με τους προγόνους που δεν γνώρισαν ποτέ.

εξωφύλλο

To έργο στο εξώφυλλο για την έκθεση του Leonardo da Vinci ανήκει στον Έλληνα street artist ΙΝΟ.

6 lifo – 22.11.18

Σε ένα μπαρ τις προάλλες με πλησίασε ένας επιφανής Αθηναίος. Ο οποίος ισχυρίζεται μισοαστεία μισοσοβαρά ότι είμαστε συγγενείς. Με αποκαλεί, μάλιστα, «ξάδελφε». Προ ετών, μου είχε εξηγήσει τις περίεργες διακλαδώσεις του γενεαλογικού μας δέντρου και σε ποιο σημείο, υποτίθεται, εμπλέκονται ή συμπίπτουν. Δεν θα με πείραζε καθόλου να ανήκω στην τάξη του. Είναι ένας από τους καλούς αστούς – ευμενής, μορφωμένος, μακριά από κάθε ασκήμια. Απλώς, εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι φτωχό, φτωχότατο. Τα έχω πει δεκάδες φορές εδώ, τη γειτονιά μου τη λένε Γύφτικα, ο πατέρας μου δούλευε στα νταμάρια, οι θείοι μου ήταν ψαράδες και ολίγον φτωχοδιάβολοι. Αλλά αυτήν τη φορά είχε «αποδείξεις». Μου έδειξε στο κινητό ένα γενεαλογικό αρχείο. — Μου το έστειλε ο τάδε συγγενής μας από το Ρίο ντε Τζανέιρο, είπε. Ένας πρόγονός μας μετανάστευσε προ αιώνος στη Βραζιλία. Ο συγγενής μας που ζει εκεί βρήκε αυτά τα αρχεία και μου τα έστειλε. Όντως υπάρχει κάποιος Spyros Zangarussiano, Έλληνας, στο αρχείο που μου έδειξε. Και μια γυναίκα, από την Αίγυπτο, που έχει πάρει το επώνυμό του – μάλλον η γυναίκα του. — Μη με τρελαίνεις, συνέχισε ο «ξάδελφος». Πόσο δύσπιστος μπορεί να είσαι για να μην πιστέψεις ότι ταυτίζονται τα ονόματά σας! — Μα, ρε συ Γ., εμένα οι άνθρωποί μου ήταν πάμφτωχοι, τι δουλειά έχουν με αυτούς τους ευγενείς! Και να ’θελαν, δεν θα προλάβαιναν να ξεπέσουν τόσο μέσα σε τρεις μόνο γενιές. Εκτός κι αν ήταν μούλικα – αλλά, τότε, θα άλλαζαν το όνομά τους... Υπάρχει, άλλωστε, και το ευγενές όνομα Τσακαρισιάνος, που είναι επίσης άσχετο (χωρίς να το έχω ψάξει). Δεν θα ήμουν τόσο δύσπιστος, αν, λίγο πριν πεθάνει ο τελευταίος από τους θείους μου, δεν είχε πει μια φράση που ηχεί έκτοτε στ’ αυτιά μου: «Εμείς, παιδί μου, ήρθαμε από την Αρμενία». Δεν είχα δώσει σημασία τότε. Ήμουνα και μικρός – μικρότερος μάλλον. Οι λαϊκές οικογένειες δεν έχουν ιδιαίτερο καημό να μάθουν από πού κατάγονται – άλλα είναι τα επείγοντα θέματά τους. Όταν διάβαζα τις σχολαστικές Ευλαβικές Αναμνήσεις της Γιουρσενάρ και τα Αρχεία του Βορρά, δεν συμμεριζόμουν την τόση υστερία να ανιχνεύσει κάποιος τη ρίζα της καταγωγής του. Το θεωρούσα ματαιοδοξία και ταξική έπαρση. Εγώ τι να βρω; Κάποιος μεροκαματιάρης πάλι θα κρυβότανε στις πηγές του DNA μου. Να όμως που ξαφνικά ανεφάνη κάτι εξωτικό. Η Αρμενία! Βοηθούσης και της αίσθησης που έχεις μεγαλώνοντας ότι σε σπρώχνουν οι επόμενοι να πάρουν τη θέση σου, το πέταξα ένα βράδυ στους Αρμένηδες φίλους μου, τους εμπόρους έργων τέχνης Καλφαγιάν. Είναι οι Αρμένηδες που ξέρω πιο καλά. Είχα δει τα έθιμά τους και την καλοσύνη τους μια αρμένικη Πρωτοχρονιά που πέρασα στο σπίτι τους στη Θεσσαλονίκη, όταν ακόμα ζούσε ο πατέρας τους κι η μάνα τους – ιδιαίτεροι άνθρωποι, αγα-

πημένοι. Τότε πρωτάκουσα για τη μέθοδο ανίχνευσης καταγωγής μέσω DNA και σάλιου. Πριν από δύο χρόνια. Μάλιστα, με σύστησαν σε έναν γιατρό της Μεσευρώπης, που έχει την πιο πλούσια τράπεζα δεδομένων για Αρμένηδες. Μας σύστησαν μέσω e-mail. Λίγο σάλιο θα χρειαζόταν μόνο να στείλω. Αλλά δεν έστειλα! Γυρνώντας από το μπαρ (είχα πιει και λίγο), σκεφτόμουνα επίσης τον «συγγενή» του Ρίο. Το Ρίο είναι η πόλη της ευτυχίας για μένα. Ο υποστασιοποιημένος παράδεισος επί της Γης. Καλά θα ήτανε να είχα άκρες στην Αvenida Atlântica. Οι άνθρωποι χαμογελούν εκεί τριπλάσιες φορές από τους Έλληνες. Κι αυτός ο Zangarussiano ωραίος τύπος φαίνεται. Γιατί όχι; Στο ancestry.com (το σάιτ που είναι leader στη νέα μπίζνα της ανίχνευσης καταγωγής μέσω DNA) υπάρχουν ουκ ολίγες ιστορίες Σταχτοπούτας: άνθρωποι που ανακάλυψαν ότι είναι νόθα παιδιά πλουσίων. Ή άλλοι, που βρήκαν χαμένους συγγενείς. Αναζητήσεις Ερυθρού Σταυρού στο digital. Ξέρω, βέβαια, μια οικογένεια τραπεζικών υπαλλήλων από Κύπρο, που το ancestry.com, εκεί που πήγε να τους ενώσει, τους ξεσπάλιασε. Το νεαρό παιδί της οικογένειας, ενώ σπούδαζε στο Λονδίνο, έκανε το τεστ του σάλιου – λίγο και για πλάκα. Τρία χωριά πιο κει, στην Αγγλία, ανακάλυψε, προς τεράστια έκπληξή του, μια άγνωστη αδελφή του από τη μεριά του πατέρα του. Ήρθαν σε επαφή, πληροφόρησαν τον πατέρα τους στην Κύπρο και πράγματι ο άνθρωπος αναγνώρισε την πατρότητα. Μόλις το έμαθε όμως η Κυπρία ισόβια σύζυγος, έπεσε να πεθάνει. Θεώρησε το γεγονός υπαρξιακό τρολάρισμα. Πώς είναι δυνατόν ο άντρας της να είχε σπείρει πριν παιδιά στην Αγγλία; Έπαθε καρδιακή προσβολή και μπήκε στο νοσοκομείο. Αρνείται ακόμα να αποδεχτεί το γεγονός. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι με κρατάει και δεν στέλνω λίγο από το σάλιο μου. Ταξικά, δεν έχω να φοβάμαι – πιο κάτω δεν υπάρχει. Είτε η Αρμενία είτε η Βραζιλία φαντάζουν εξόχως περιπετειώδεις προσθήκες στο βιογραφικό μου. Ίσως παίζει ρόλο ότι εγώ δεν έχω παιδιά. Ξέρω ότι εδώ το κλαδί σπάει, οπότε τι σε νοιάζει η ρίζα του. Πλην τούτου, έκανα τόσο κόπο να είμαι ο γιος του Γιάννη και της Μαρίας. Πού να μπλέκουμε τώρα... Και το σάλιο το ’χω συνδυάσει με άλλα πράγματα. Το σάλιο που κυλάει από το στόμα μιας ηρωίδας του Τσίρκα, ενώ κοιμάται. Το στόμα της γιαγιάς μου με άνοια. Τα γλωσσόφιλα μιας νέας γνωριμίας που νόμιζες αιωνία...

εμπορική διεύθυνση εντυπησ εκδοσησ Δήμητρα Πασομένου εμπορική διεύθυνση ψηφιακησ εκδοσησ Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– ε μπο ρικο τμημα διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άκης Κατσούδας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Κυριαζής, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

22.11.18 – lifo

TalkoftheTown 22-28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Ο «ΚΟΜΜΑΤΙΚΌΣ ΣΤΡΑΤΌΣ» ΤΟΥ ΤΣΊΠΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΈΡΑ Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

απ ο τh βα σι λ ι κ η σι ου τη

Πολιτικό7ήμερο

ΤΣΊΠΡΑΣ, ΣΚΟΥΡΛΈΤΗΣ, ΠΑΠΠΆΣ. ΦΩΤΟ: ΤΑΤΙΆΝΑ ΜΠΌΛΑΡΗ // EUROKINISSI

8 lifo – 22.11.18

Η κυβέρνηση σπρώχνει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, επιτίθεται στην αντιπολίτευση, με κάποιους να μιλάνε για φυλακές, αλλά στις θέσεις-κλειδιά για τη διαχείριση της εξουσίας εξακολουθεί να διαλέγει επίλεκτα στελέχη από το παλιό ΠΑΣΟΚ. — Οκτώ χρόνια και τρία μνημόνια μετά, η ελληνική οικονομία δεν λέει να συνέλθει, με τις τράπεζες –παρά τις διαρκείς διασώσεις που έχουν στοιχίσει πολλά δισεκατομμύρια στον Έλληνα φορολογούμενο– να παραμένουν σε άθλια κατάσταση και τα κόκκινα δάνεια μια βόμβα στα θεμέλιά τους. Αυτή την εβδομάδα το χρηματιστήριο κατέρρευσε, με τους οικονομικούς αναλυτές να μιλούν για «πανωλεθρία των χαρτοφυλακίων», ενώ το δεκαετές ομόλογο εκτοξεύτηκε. Από την άλλη, και παρά την επιδοματική πολιτική που δεν φαίνεται να μπορεί να την αντιμετωπίσει, η φτώχεια στην Ελλάδα συνεχίζει να εξαπλώνεται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (του ιδρύματος ερευνών Transnational Institute), στην Ελλάδα οι μισθοί μειώνονται, οι τιμές αυξάνονται και περισσότερο από το 40% των παιδιών της χώρας αντιμετωπίζει υλικές στερήσεις. — Η κυβέρνηση αδυνατεί να πραγματοποιήσει ουσιαστικές αλλαγές και να ανατρέψει την κατάσταση, οπότε αρκείται στα «μπαλώματα», προσπαθώντας να σπρώχνει χρονικά δύσκολες αποφάσεις σε θέματα όπως το ασφαλιστικό και oι τράπεζες, που, όπως φαίνεται, θα τα κληρονομήσει η επόμενη κυβέρνηση και ενδεχομένως να σκάσουν στα χέρια της. Στο θέμα των συντάξεων η κυβέρνηση πανηγυρίζει που οι δανειστές επέτρεψαν να μην εφαρμοστούν οι περικοπές στις παλιές συντάξεις τις οποίες η ίδια ψήφισε, ενώ παλιές και νέες είναι ήδη πιο χαμηλά από το επίπεδο που τις παρέλαβαν από την κυβέρνηση Σαμαρά και τις οποίες είχαν υποσχεθεί να αυξήσουν. — Το Μαξίμου εξακολουθεί να περιορίζεται στην επικοινωνιακή διαχείριση, η οποία, σε συνδυασμό με μια πολιτική διορισμών, υποσχέσεων, προσεταιρισμού συντεχνιών και επιδομάτων, καταφέρνει να συσπειρώνει και να διατηρεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα αρκετά υψηλό ποσοστό που κρατάει την κυβέρνηση στο παιχνίδι, παρότι υπολείπεται σημαντικά της ΝΔ. — Και τα δύο μεγάλα κόμματα, πάντως, δεν ασχολούνται σχεδόν με τίποτε άλλο εκτός από το πώς θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές. Η βασική διαφορά από τις εκλογές του 2015 θα είναι ότι αυτήν τη φορά όλα τα κόμματα που θα διεκδικούν την εξουσία θα είναι «μνημονιακά». Ο παλιός διαχωρισμός δεν υπάρχει, οπότε άλλα πράγματα θα μετρήσουν. — Στο Μέγαρο Μαξίμου ανησυχούν μήπως κάποιοι από τους ψηφοφόρους τους επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ, αφού δεν υπάρχει πια ουσιαστική διαφορά πολιτικών θέσεων. Τα κυβερνητικά στελέχη, ωστόσο, είναι αισιόδοξα ότι αυτό δεν θα συμβεί, καθώς η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. παραμένει αδύναμη και δεν πείθει, σε αντίθεση με τον Τσίπρα, που θεωρούν ότι είναι το δυνατό τους χαρτί. — Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και όταν τα πράγματα εκτιμά ότι πάνε καλά γι’ αυτήν, δεν τα αφήνει ποτέ να πάνε από μόνα τους. Νέους ψηφοφόρους από την αριστερά θεωρούν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν, καθώς, όπως λένε, «είναι μικρή η αριστερή δεξαμενή». Γι’ αυτό, θα επιχειρήσουν να λεηλατήσουν περαιτέρω τον χώρο του ΚΙΝ.ΑΛ. και να προσελκύσουν όσους μπορούν από την ευρύτερη αριστερά. — Τον σκοπό αυτόν θα επιδιώξουν να πετύχουν κυρίως διά της «δικαστικής οδού», όπως αποκάλυψε και η διαρροή της ομιλίας του Παύλου Πολάκη προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι και η γραμμή Παπαγγελόπουλου και του διδύμου Τσίπρα-Παππά. Η εικόνα εμβληματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ να σύρονται στη Δικαιοσύνη προεκλογικά εκτιμούν ότι θα τους προσκομίσει μεγάλα πολιτικά και επικοινωνιακά οφέλη. Ακόμα και αν δεν στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες, η επικοινωνιακή ζημιά θα έχει γίνει και «ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει βάλει γκολ», υποστηρίζουν.

Η κατηγορία που ανασύρθηκε για τον Κώστα Σημίτη αφορά τον προ 12ετίας ισχυρισμό ενός Γάλλου εμπόρου όπλων, που δεν είχε καταφέρει να πουλήσει στην κυβέρνηση Σημίτη, ότι δεν το πέτυχε γιατί δεν δωροδόκησε τον ίδιο, αφήνοντας αιχμές ότι έτσι πήρε τη δουλειά ο ανταγωνιστής του. — Ακόμα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, όπως ο Ν. Φίλης, έχουν εκφράσει τις ενστάσεις τους και είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι στην Κουμουνδούρου (όπως ομολογούν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις) δεν πιστεύουν ότι θα βρεθούν στοιχεία για τον Κώστα Σημίτη. Ο πρώην πρωθυπουργός, ενοχλημένος μίλησε για «περιστασιακούς ενοίκους» της εξουσίας, για να του απαντήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ περί ιδιοκτησιακής αντίληψης της εξουσίας. — «Ο Κώστας Σημίτης ήταν μια στρατηγική επιλογή. Επελέγη ως σύμβολο της παλαιάς κατάστασης» παραδεχόταν κυβερνητικό στέλεχος την προηγούμενη εβδομάδα. — Το άλλο που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας εδώ και αρκετό καιρό είναι η δημιουργία ενός προσωπικού στρατού απολύτως αφοσιωμένου στον ίδιο – «κομματικών μουτζαχεντίν» που θα ορκίζονται στον αρχηγό. Ετοιμάζει, δηλαδή, το κόμμα της επόμενης μέρας, που πιθανόν θα βρεθεί στην αντιπολίτευση, με την προσδοκία ότι πολύ σύντομα θα ξαναδιεκδικήσει την εξουσία της χώρας. Είναι ένας στρατός κυρίως τριαντάρηδων, αλλά και κάποιων σαραντάρηδων, άγνωστων στην κοινωνία και σχετικά άπειρων, που «θα ψηθούν μετά», όπως λένε, και θα οφείλουν την πολιτική τους καριέρα αποκλειστικά στον Τσίπρα. — Αυτοί θα αποτελέσουν και τον βασικό κορμό των υποψηφίων στις επόμενες εκλογές και θα προσπαθήσουν να τους βγάλουν με προεδρική γραμμή. Σύμφωνα με κυβερνητική πηγή: «Σε αυτό το γκρουπ σπρώχνει πολύς κόσμος να μπει». Η πρώτη φουρνιά από τα άγνωστα νέα στελέχη που «ψήθηκαν» στην κυβέρνηση ήταν οι Αλέξης Χαρίτσης, Έφη Αχτσιόγλου και ακολούθησαν οι Στάθης Γιαννακίδης, Λευτέρης Κρέτσος, Κατερίνα Νοτοπούλου, Μιχάλης Καλογήρου, Κωνσταντίνος Στρατής κ.ά. — Στις θέσεις-κλειδιά για τη διαχείριση της εξουσίας, πάντως, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να εμπιστεύεται το βαθύ ΠΑΣΟΚ, του οποίου τις παλαιές ηγεσίες μπορεί να θέλει να κλείσει στη φυλακή, όπως λένε οι υπουργοί του Αλέξη Τσίπρα, αλλά οι συνεργάτες τους έχουν γίνει ανάρπαστοι από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελευταίο απόκτημα ο Ιωάννης Δρόσος που επελέγη για διευθύνων σύμβουλος στην ΕΡΤ, ο οποίος υπήρξε για πολλά χρόνια ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου. — Εκεί που του ξέφυγε κάπως η κατάσταση του Αλέξη Τσίπρα ήταν στο θέμα της Εκκλησίας, όπου εφάρμοσε και πάλι την αγαπημένη του τακτική, να τους φέρνει όλους προ τετελεσμένων γεγονότων. Ενώ είχε συνεννοηθεί πλήρως με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, που έχουν πολύ καλή σχέση και κρυφά απ’ όλους (Φανάρι, Ιερά Σύνοδο, κληρικούς, κόμματα αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ), κάτι δεν πήγε καλά. Πρωθυπουργός και αρχιεπίσκοπος συμφώνησαν να πάρει η Εκκλησία το θέμα της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας που εκκρεμούσε χρόνια και να παραχωρήσει στον Τσίπρα τη «δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα των κληρικών», ώστε να την πουλήσει πολιτικά ως διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους αλλά και ως υποσχέσεις διορισμών στο Δημόσιο. — Ο Ιερώνυμος ουσιαστικά θα έβγαινε κερδισμένος από το συγκεκριμένο ντιλ, αλλά θα έβαζε σε καθεστώς ανασφάλειας τους κληρικούς, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν μαζί με την Ιερά Σύνοδο. Ο λόγος είναι ότι πιστεύουν πως, αν μπουν σε ένα τέτοιο καθεστώς, δεν θα έχουν τις εγγυήσεις ότι το κράτος θα θέλει και θα μπορεί να τους εξασφαλίζει πάντα και απρόσκοπτα την απαιτούμενη χρηματοδότηση. Και αυτή ήταν η πρώτη φορά που, παρά τον επιτυχή αιφνιδιασμό του Τσίπρα, η τακτική του «προ τετελεσμένων» δεν πέτυχε. — Στην υπόθεση αυτή, πάντως, η κυβέρνηση κατάφερε να εκθέσει και τη ΝΔ, η οποία, αρχικά αιφνιδιασμένη, επαίνεσε τη συμφωνία, αλλά στην πορεία, βλέποντας τις αντιδράσεις, το μάζεψε με «ναι μεν, αλλά».

Εκεί που του ξέφυγε κάπως η κατάσταση του Αλέξη Τσίπρα ήταν στο θέμα της Εκκλησίας, όπου εφάρμοσε και πάλι την αγαπημένη του τακτική, να τους φέρνει όλους προ τετελεσμένων γεγονότων.

22.11.18 – lifo

ΦωνήΛαού TalkoftheTown

Η ΔΥΣΤΥΧΊΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗ ΝΙΏΘΕΙΣ Και η «ευαισθησία» που απλώνει απλώς τα καθημερινά της λάφυρα (σε δάκρυα, σε κατάρες ή απειλές).

α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σ εβα σ τά κη

ΔεύτερεςΣκέψεις

10 lifo – 22.11.18

ια σκηνή στην τηλεόραση: ο Ντόναλντ Τραμπ σε επίσκεψη στην καθημαγμένη Καλιφόρνια με τα εξακόσιες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα παρανάλωμα της φωτιάς, δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες αγνοούμενους. Γυρίζει στην κάμερα και λέει: Θέλω ένα «σπουδαίο κλίμα» (great climate) και ήδη το προχωρούμε και το πετυχαίνουμε (κάπως έτσι). Μπορεί, λοιπόν, να φέρει κανείς στον νου του τη μιζέρια του αδιάφορου κι ασύνδετου ανθρώπου· την εσωτερική ερημιά αυτού που βαδίζει εν μέσω ερειπίων, αλλά φροντίζει να πει το ποίημά του, να αφήσει στον αέρα κάποιες γελοίες φράσεις ή να ξεθάψει ένα ρητό. Ο Τραμπ, βεβαίως, είναι κάποιος που προδίνεται. Τον προδίνει ο χαρακτήρας του, το στυλ του, το παρελθόν του και όλα όσα έχουν αποτυπωθεί στο υπερχειλισμένο εγώ του. Έχει κατοχυρώσει τις εμμονές του και, ας το πούμε έτσι, έχει ταυτιστεί απολύτως με δαύτες (ο κακός Τύπος που τον καταδιώκει, οι κακοί τύποι που τον εγκατέλειψαν, τα fake news των αντιπάλων του κ.λπ.). Και, φυσικά, κάποιος που λέει πως θα έχουμε «ένα σπουδαίο κλίμα» δεν έχει έγνοια ούτε για το κλίμα ούτε και για τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια. Ας φανταστούμε, όμως, άλλους και άλλες που πάσχουν από ανάλογη ασχετοσύνη. Αυτή η ασχετοσύνη δεν είναι ένα έλλειμμα γνώσεων ούτε το να μην κατέχει κανείς από ειδικές ορολογίες. Στο κάτω-κάτω, σε ένα σωρό πράγματα –και ιδίως στις φυσικές καταστροφές– οι περισσότεροι θνητοί είμαστε αδαείς και στην καλύτερη περίπτωση ημιμαθείς. Έχουμε, βεβαίως, εξοικειωθεί με το πρόχειρο τσιμπολόγημα του Διαδικτύου και αρκούμαστε σε όσα μπορούμε να δανειστούμε εύκολα από τις συνεντεύξεις των ειδικών και τη διαθέσιμη πληροφόρηση. Όμως η ίδια λέξη «ασχετοσύνη» φωτίζει περισσότερο μιαν άλλη ιδιότητα, αυτή για την οποία γράφω εδώ: την αδυναμία κάποιου να σχετιστεί με αυτό που συμβαίνει γύρω του. Δεν είναι, δηλαδή, μια γενική αναισθητοποίηση αλλά μια ιδιαίτερη μορφή αναλγησίας και προφυλαγμένης αποκοπής. Αυτή η ασχετοσύνη είναι χειρότερη από την ανοιχτή κακία, από το ξίδι της εχθρότητας. Η εχθρότητα, τουλάχιστον, σε βγάζει συνήθως από τα ρούχα σου και σε κάνει παραδόξως να αφιερώνεσαι σε έναν άλλον, έστω «αρνητικά». Μερικοί, ας πούμε, μπορούν να αντλούν νόημα από τις βρισιές που εξαπολύουν καθημερινά σε κάποιο πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο όχι μόνο δεν τους είναι αδιάφορο μα, αντιθέτως, φροντίζουν να μάθουν τα πάντα γι’ αυτό κι έτσι χτίζουν έναν δεσμό. Άλλοι, πιο δημιουργικοί πιστεύω, εξισορροπούν τα μίση τους με σχέσεις αφοσίωσης και αγάπης − μαθαίνοντας, εν τέλει, πόσο εύκολο είναι το πρώτο και απαιτητικό το δεύτερο.

ο «great climate» του Τραμπ θυμίζει, λοιπόν, όσους περνούν και δεν νιώθουν κάτι. Φανερώνει αυτό που λέμε λειψή ή ανύπαρκτη ενσυναίσθηση, αν και τώρα τελευταία γίνεται κατάχρηση της λέξης, που μοιάζει υπερβολικά λόγια και επιστημονική γι’ αυτό που θέλει να περιγράψει. Κάνουμε, όμως, και ένα συχνό λάθος. Μπερδεύουμε την ενσυναίσθηση με τον φωναχτό, επιδεικτικό συναισθηματισμό. Ειδικά στα social media πολλοί φαίνεται να πιστεύουν ότι ευαισθησία είναι να γράφει κανείς με κεφαλαία γράμματα και να προσθέτει θαυμαστικά στις λέξεις του. Μακάρι να ήταν τόσο απλό το πράγμα και να μπορούσες να περάσεις από την ψυχική αποξένωση στην ενσυναίσθηση με αυτήν τη θορυβώδη ευαισθησία που διεκδικεί με παιδικό τρόπο την προσοχή των άλλων. Συμβαίνει πια το αντίθετο. Η δυστυχία του να μη νιώθεις συμβαδίζει με την «ευαισθησία» που απλώνει απλώς τα καθημερινά της λάφυρα (σε δάκρυα, σε κατάρες ή απειλές). Η ψυχρότητα εναλλάσσεται με τον ναρκισσισμό της συμπόνιας, όπου συχνά κάποιος θα βρεθεί να μας ανακαλέσει στην τάξη γιατί, τάχα, δεν συγκινηθήκαμε όσο έπρεπε. Όπως ακριβώς στον κορεσμό πληροφορίας και ερεθισμάτων αντιστοιχεί η κόπωση του μυαλού και μια βαθύτερη συναισθηματική φτώχεια. Έχει όμως κάποιο νόημα να νιώθει ο πολιτικός; Να συγκλονίζεται; Όσο σημαντικό είναι να μην πολιτεύεται με ρηχούς συναισθηματισμούς, τόσο είναι, νομίζω, να έχει την ικανότητα του συμπάσχειν. Χρησιμοποιώ εδώ το απαρέμφατο όχι γιατί θέλω να «αρχαΐσω» (στην κατεξοχήν μοντέρνα LifΟ) αλλά γιατί το απαρέμφατο διατηρεί την πρωταρχική ενέργεια που χάνεται στο ουσιαστικό. Και γιατί το συμπάσχειν είναι πράξη, είναι μόχθος και προσπάθεια, όχι ο αυτοματισμός των δακρυϊκών αδένων, ούτε το στήσιμο της θλίψης στις επίσημες φωτογραφίσεις. Ο πολιτικός, ο δημοκράτης πολιτικός, δεν είναι αυτός που υπόσχεται σπουδαίο κλίμα, φοβερό κοινωνικό κράτος κ.λπ. Είναι εκείνος που προσπαθεί να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του γι’ αυτά και για τα άλλα σημαντικά αγαθά, νιώθοντας τι σημαίνει μεγάλη καταστροφή και σπαραχτική οδύνη. Νιώθοντας, εν τέλει, το βάρος που έχει κάθε τραγική στιγμή, κάθε μαζική θυσία και εθνικό δεινό.

ΧΡIΣΤΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑHΛ Ο ηθοποιός, θεατρολόγος και πολιτιστικός διαχειριστής μάς εισάγει στον κόσμο του Pitch Your Failure, ξορκίζει τον τρόμο της αποτυχίας και μας εξηγεί τις ευεργετικές ιδιότητες μιας δυσκολίας. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Πες μας δυο λόγια για το Pitch Your Failure. Είναι μια σειρά από events που διοργανώνονται σε πόλεις της Ευρώπης και των χωρών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν νέους κοινωνικούς επιχειρηματίες και όσους θέλουν να δημιουργήσουν ή έχουν ήδη μια πρωτοβουλία σχετικά με τη διαχείριση της αποτυχίας και της δυσκολίας. Η Αθήνα είναι η τρίτη στάση του PYF, μετά τη Ρώμη και το Βερολίνο. Ένα pitching event διαφορετικό από τα άλλα, με αληθινές και όχι τέλειες ιστορίες. Από πού ξεκίνησε και τι στόχους έχει; Η ομάδα του PYF αποτελείται από νέους κοινωνικούς επιχειρηματίες που ζουν και εργάζονται σε χώρες της Μεσογείου, όπου η έννοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας είναι ακόμα δυσνόητη και απόμακρη, συνδεδεμένη ίσως με την αποτυχία. Συναντήθηκαν στο πρόγραμμα ChangemakerXchange στο Παλέρμο τον Δεκέμβριο του 2016 και αποφάσισαν να συνεργαστούν για να απομυθοποιήσουν κάτι που είχαν όλοι κοινό, τον φόβο της αποτυχίας! Η Βιολέττα Τσιτσιλιάνη από την Ελλάδα, o Ahmed Hadhri από την Τυνησία και οι Greta Rossi και Andrea Vanini από την Ιταλία βρίσκονται πίσω από αυτή την πρωτοβουλία και οι επόμενες στάσεις του PYF είναι η Τύνιδα και η Λισαβόνα. Ποια είναι η θέση της αποτυχίας στον σύγχρονο δυτικό κόσμο που θεοποιεί την επιτυχία; Η επιτυχία μοιάζει να έχει κυρίαρχη θέση στον σύγχρονο δυτικό κόσμο και αυτός πιστεύω ότι είναι ένας από τους λόγους της μεγάλης αποτυχίας του. Η επιτυχία δεν μπορεί να μετρηθεί μόνο με αριθμούς –το μοναδικό σχεδόν κριτήριο που θέτει σήμερα ο ανεπτυγμένος κόσμος– αλλά κρίνεται με βάση πολυεπίπεδα προσωπικά και κοινωνικά κριτήρια. Θεοποιώντας την επιτυχία και το κέρδος πετυχαίνουμε μόνο να εγκλωβίζουμε την ανθρώπινη φύση και τις κοινωνίες μας στο στενό πλαίσιο που θέτει ο καπιταλισμός. Η «αποτυχία» είναι, πιστεύω, το βασικό συστατικό κάθε προσπάθειας για δημιουργία. Ας συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι πρόκειται για ένα στάδιο που ενδυναμώνει και ενισχύει το έργο μας. Την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στις 19:00, στο Impact HUB Athens θα κάνουν παρουσιάσεις κοινωνικοί επιχειρηματίες και πολιτιστικοί διαχειριστές με εμπειρία στο πεδίο τους: Sana Afouaiz από Μαρόκο, Juan López-Aranguren Blázquez από Ισπανία, Αργυρώ Μπαράτα από Ελλάδα και Χρίστος Παπαμιχαήλ από Κύπρο. Περισσότερες πληροφορίες: www. pitchyourfailure.org. Για κρατήσεις θέσεων: https://tinyurl.com/y89lmljn.

TalkoftheTown

ΟΙ ΑΔΙΌΡΑΤΕΣ ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΏΝΟΥΝ

ΤΟΞΙΚΉ ΠΆΛΗ Λέξη της χρονιάς ανακηρύχτηκε από το Λεξικό της Οξφόρδης το λήμμα «τοξικός, -ή, -ό», παρότι χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια όπως να ’ναι και επί δικαίους και αδίκους.

απ ό το ν ανδ ρέ α λου κ άκ ο

SweetNothing

Όλη αυτή η εισαγωγή αλλά και το μικρό παραλήρημα που ακολούθησε γράφτηκαν για να πω το εξής: τους ανθρώπους τους δένουν οι λεπτομέρειες. Μπορεί με κάποιον να θεωρούμε ότι ταιριάζουμε επειδή πιστεύουμε στην ίδια ιδεολογία, μας αρέσουν πάνω-κάτω οι ίδιες ταινίες και ο ίδιος τρόπος ζωής, αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες που φανερώνουν πολύ περισσότερα. Το χιούμορ, ίσως, πάνω απ’ όλα. Μάλλον επειδή το χιούμορ είναι σαν το σεξ, με την έννοια ότι έχει ένα τεράστιο υπόβαθρο από πίσω του και αυτό που εκδηλώνεται είναι προϊόν πολλών άλλων πραγμάτων. Πολλές φορές εκδηλώνεται όλος μας ο χαρακτήρας σε ένα αστείο και αυτός στον οποίο απευθύνεται το αστείο εκδηλώνει τον δικό του χαρακτήρα με τον τρόπο που το εκλαμβάνει. Γι’ αυτό λένε ότι αν γελάς με έναν άνθρωπο, μπορείς να ζήσεις μαζί του μια ολόκληρη ζωή, γιατί αυτό που σας κάνει να γελάτε είναι ότι ταιριάζετε σε βάθος. Οι άνθρωποι αισθάνονται ασφαλείς δίπλα στους ομοίους τους. Αν είσαι πλούσιος, νιώθεις πιο καλά δίπλα σε άλλους πλούσιους. Αν είσαι μαύρος, δίπλα σε άλλους μαύρους. Αν είσαι αριστερός ή δεξιός, δίπλα σε αριστερούς ή δεξιούς αντιστοίχως. Όμως, όπως λένε και σε κάτι memes, πολλά ωραία πράγματα συμβαίνουν όταν βγαίνεις από το comfort zone σου, από τη «ζώνη άνεσης», δηλαδή το περιβάλλον ασφαλείας, αυτό που σε κάνει να νιώθεις άνετα και σου δημιουργεί συνθήκες προστασίας. Ανέκαθεν οι κοινωνίες ζούσαν με διαχωρισμούς. Φτωχοί - πλούσιοι, αριστεροί δεξιοί, λευκοί - μαύροι και, φυσικά, ολυμπιακοί - παναθηναϊκοί, για να μιλήσουμε για τους σημαντικότερους εξ αυτών. Οι διαχωρισμοί αυτοί απέτρεψαν πολλούς να γνωρίσουν κάτι διαφορετικό από τους ίδιους, το οποίο όμως ταυτόχρονα θα μπορούσε να είναι πολύ πιο κοντινό τους από αυτό που τους είχε επιβληθεί ως κοντινό. Πλέον, στον 21ο αιώνα οι διαχωριστικές γραμμές σβήνουν όλο και περισσότερο. Και είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια κοινωνία που είναι μέρος του δυτικού κόσμου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι ιδεολογίες έχουν βάσεις οι οποίες έχουν ξεπεραστεί από την εξέλιξη των κοινωνιών, σε μια εποχή που λόγω των social media έρχονται σε επαφή άνθρωποι φαινομενικά πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, με αντίθετες καταβολές, που ταυτόχρονα όμως ταιριάζουν για λόγους που ούτε οι ίδιοι μπορούν να κατανοήσουν. Το καλοκαίρι του 2015 χάσαμε φίλους και φτιάξαμε εχθρούς. Όμως σχετικά γρήγορα η σκόνη έπεσε και είδαμε πόσο λάθος είχαμε κάνει να αφήσουμε τον διχασμό να κυριεύσει τα ένστικτά μας. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναλωνόμαστε ψάχνοντας φαινομενικά ομοίους. Τα δόγματα και οι απόλυτες αλήθειες είναι ωραία για να χειραγωγούν τον κόσμο, αλλά πολύ λίγο ενδεικτικά του τι πραγματικά είναι ο καθένας μας. Οι άνθρωποι είναι πολύ σύνθετοι. Και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία τους.

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη

Είναι καλοκαίρι του 2015, οι ημέρες του δημοψηφίσματος. Ο κόσμος είναι διχασμένος σε βαθμό που η δική μας γενιά είχε να ζήσει από την εποχή της μεγάλης κόντρας του Παπανδρέου με τον Μητσοτάκη, από την εποχή των μεγάλων προεκλογικών συγκεντρώσεων και των επεισοδίων μεταξύ πασοκτζήδων και νεοδημοκρατών. Με μία διαφορά. Τότε, τη δεκαετία του ’80, δεν υπήρχαν social media, οπότε η συμμετοχή στον διχασμό αφορούσε μόνο τους άμεσα συμμετέχοντες σε αυτόν, κάτι σαν τον ακήρυχτο πόλεμο ανάμεσα στους συνδεσμίτες των ποδοσφαιρικών ομάδων. Όμως το καλοκαίρι του 2015 ζήσαμε έναν γενικευμένο διχασμό που όμοιό του θεωρώ ότι δεν έχουμε ξαναβιώσει, τουλάχιστον εμείς που δεν ζήσαμε τον εμφύλιο πόλεμο. Σε αυτήν τη συγκυρία είδαμε να σχηματίζεται μια πόλωση, κάτι φυσικό εν μέρει, καθώς τα δημοψηφίσματα ανέκαθεν δημιουργούσαν διχαστικές τάσεις στην κοινωνία, αφού, με το ερώτημα που θέτουν, τοποθετούν τον κόσμο σε απέναντι πλευρές. Εκείνες τις ημέρες, παρότι κι εγώ ο ίδιος αρκετές φορές συμμετείχα σε πολύ έντονες συζητήσεις, έβλεπα ένα φαινόμενο το οποίο με παραξένευε: τη δημιουργία μιας πολύ βιαστικής και χωρίς στέρεες βάσεις συμμαχίας μεταξύ συμφωνούντων σε ένα πλαίσιο που ανθούσε η λογική την οποία αγάπησε και χρησιμοποίησε με όλους τους δυνατούς τρόπους και ο George W. Bush στην προσπάθειά του να νομιμοποιήσει τον πόλεμο στο Ιράκ: «either with us or against us» – «ή μαζί μας ή εναντίον μας». Αν κάτι θυμάμαι με λύπη από εκείνες τις ημέρες, είναι πως βρέθηκα απέναντι από φίλους και ανθρώπους που εκτιμώ, αγαπώ, συμπαθώ και ταιριάζω, όλα αυτά δηλαδή που σε κάνουν να θεωρείς κάποιους ανθρώπους κάτι περισσότερο από γνωστούς. Η εισαγωγή αυτή ήταν αρκετά σοβαρή και επειδή η σοβαρότητα δεν είναι το φόρτε μου ήρθε η ώρα να αλλάξουμε κλίμα, που λένε και στις ειδήσεις, και από κει που σου δείχνουν τα 200 πτώματα μιας ανείπωτης τραγωδίας ξαφνικά η παρουσιάστρια φοράει ένα τεράστιο χαμόγελο και αρχίζει να λέει ότι περιμένει παιδί η Μέγκαν Μαρκλ, γεγονός, που, αν το σκεφτούμε σοβαρά, μπορεί να μην είναι και πολύ καλό, γιατί οι άνθρωποι, όταν κάνουν παιδιά, αρχίζουν να τσακώνονται πιο πολύ και κάποια στιγμή χωρίζουν, αφού δεν αντέχουν άλλο να τσακώνονται, και μετά, κάποια στιγμή, πεθαίνουν, αφού κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τον θάνατο, εκτός ίσως από τον Έλβις Πρίσλεϊ, που, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ζει κάπου στη Λατινική Αμερική, παρά τις φήμες περί του θανάτου του.

ShortCut

Οι διαχωριστικές γραμμές στον 21° αιώνα σβήνουν όλο και πιο πολύ.

Η ειρωνεία είναι ότι αυτός ο όρος («τοξικός ανδρισμός») χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη δεκαετία του ’90 από άνδρες νοσταλγούς μιας vintage φαλλοκρατίας ως κριτική στον «τοξικό» (ευαίσθητο και «γυναικωτό» δηλαδή) ανδρισμό που επέβαλαν τα νέα ορθοπολιτικά ήθη.

Μπορεί να φανταστεί κάποιος τους ιθύνοντες του Λεξικού της Οξφόρδης να το γλεντάνε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κατά τη διαδικασία ανακήρυξης της «Λέξης της Χρονιάς», πριν καταλήξουν συνήθως σε κάποιον νεολογισμό του συρμού που επικράτησε στον δημόσιο (και κατά κανόνα ψηφιακό) διάλογο. Πέρσι ήταν ο μάλλον «κουλός» συνθετικός όρος «youthquake» (νεανικός σεισμός) που επικράτησε τελικά του λήμματος «Antifa» (κώλωσαν μάλλον) και πρόπερσι η «μετα-αλήθεια» (post-truth). To 2016 δεν ήταν καν λέξη με γράμματα. Ήταν το emoji που «κλαίει από τα γέλια» (εκεί ήταν που έλεγες «πάει, αυτοί το κάψανε»). Το 2015 ήταν το καπνιστικό «vape» («ατμίζω») και το 2014 η «selfie». Μπορεί στο άμεσο μέλλον να κερδίσουν την πρωτιά ακόμα και ολόκληρα memes που έχουν κάνει σουξέ, αντί για μπανάλ λέξεις. Φέτος, φαίνεται να επανήλθε κάποια νηφαλιότητα στις αναζητήσεις για τη «Λέξη της Χρονιάς» και τελικά προκρίθηκε το ελληνικής προέλευσης λήμμα «toxic» (τοξικός, -ή, -ό), σύμφωνα με την ανακοίνωση του ιδρύματος πριν από μερικές μέρες. Απορεί, πάντως, κάποιος πώς τους ήρθε έτσι ξαφνικά, από τη στιγμή που ο όρος σέρνεται εδώ και δεκαετίες, τόσο με την κυριολεκτική/ φαρμακολογική/διατροφική του διάσταση (σε σχέση με την τοξικότητα ουσιών και τις τοξίνες που εισέρχονται στον οργανισμό) όσο και –πολύ περισσότερο– με τη μεταφορική. Θα πρέπει να είναι χιλιάδες τα πάσης φύσεως εγχειρίδια αυτοβοήθειας που μας συμβουλεύουν αόριστα κι αφηρημένα να αποφεύγουμε, όπως ο διάολος το λιβάνι, τις «τοξικές» σχέσεις, τα «τοξικά» περιβάλλοντα, τους «τοξικούς» ανθρώπους. Οι «τοξικοί εργένηδες» για τους οποίους έκαναν τακτικά λόγο τα κορίτσια από το «Sex and the City» ήδη από τα ’90s και το τραγούδι του 2003 «Toxic» με την Britney Spears είναι μόνο δύο παραδείγματα της εισβολής του όρου στη μαζική κουλτούρα. Σύμφωνα, πάντως, με τους υπεύθυνους του Λεξικού της Οξφόρδης, παρατηρήθηκε φέτος μια έξαρση στη χρήση του όρου, ο οποίος, πάντως, επιλέχθηκε τελικά όχι τόσο με στατιστικά κριτήρια αλλά εξαιτίας της ποικιλίας πλαισίων στα οποία χρησιμοποιήθηκε: από συζητήσεις γύρω από τη μόλυνση του περιβάλλοντος και σχόλια σχετικά με τη δηλητηριώδη υφή του σύγχρονου πολιτικού διαλόγου μέχρι τις διακηρύξεις του κινήματος #MeToo εναντίον της «τοξικής αρρενωπότητας» (ή του «τοξικού ανδρισμού»). Η ειρωνεία είναι ότι αυτός ο όρος («τοξικός ανδρισμός») χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη δεκαετία του ’90 από άνδρες νοσταλγούς μιας vintage φαλλοκρατίας ως κριτική στον «τοξικό» (ευαίσθητο και «γυναικωτό» δηλαδή) ανδρισμό που επέβαλαν τα νέα ορθοπολιτικά ήθη. Όπως και να ’χει, πρόκειται συχνά για εκνευριστικά αφηρημένο και κενό νοήματος προσδιορισμό που συμπαρασύρει άτομα και καταστάσεις με εντελώς αυθαίρετα και υποκειμενικά κριτήρια. Όπως γράφτηκε στους «New York Times» σε ένα άρθρο γνώμης με τον διακριτικά σαρκαστικό τίτλο «Πότε έγιναν όλα τόσο “τοξικά”;» προ καιρού (πριν από την ανακοίνωση για τη «λέξη της χρονιάς»): «… Παρά τους τρομακτικούς του συνειρμούς όμως, ο συγκεκριμένος προσδιορισμός λειτουργεί περισσότερο ως παρηγοριά παρά ως απειλή. Αν για την αποτυχία της σχέσης μου ρίξω όλη την ευθύνη στην τοξική ζήλια του γκόμενού μου, τότε δεν χρειάζεται να αναγνωρίσω όλα τα σύνθετα και επώδυνα ζητήματα που συνέτειναν στη διάλυσή της – η τάση μου, φέρ’ ειπείν, να φλερτάρω με άλλους άντρες ενώπιόν του δεν ήταν παρά η αντανακλαστική αντίδρασή μου στη δική του συμπεριφορά. Η χρήση ενός τόσο βολικού πλαισίου ποπ ψυχολογίας για τη διάγνωση προβλημάτων πολιτικής φύσεως μας επιτρέπει απλά να εστιάζουμε αποκλειστικά σε φαινομενικά ξεκάθαρα, αλλά ουσιαστικά εντελώς διαπερατά όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο καθαρό και στο μολυσμένο, σ’ αυτόν που πληγώνει και σ’ αυτόν που πληγώνεται… Αν πράγματι τόσα πράγματα τριγύρω μας είναι τοξικά, τότε σίγουρα έχουμε προσβληθεί και οι ίδιοι…». Ή, όπως λέει και μια φίλη, δεν είναι τοξικό το ζήτημα, είναι ταξικό. Άλλος όρος κι αυτός, πάντως, που μοιάζει να χρησιμοποιείται καταχρηστικά και ως ανθεκτικό σλόγκαν/πασπαρτού. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση που δεν θα είχα το σθένος, την αυτοπεποίθηση και τα ιδεολογικά όπλα για να την αναπτύξω. 22.11.18 – lifo

TalkoftheTown

Ο ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΌΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΉΣ ΠΌΡΤΑΣ

απ ό το ν βασί λ η βαμβα κά

GuestEditor

Ο Βασίλης Βαμβακάς είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας και Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.

12 lifo – 22.11.18

ευγένεια ποτέ δεν υπήρξε χαρακτηριστικό του ελληνικού δημόσιου χώρου τις τελευταίες δεκαετίες. Από την οδική συμπεριφορά και την εκατέρωθεν ανταλλαγή κοσμητικών επιθέτων και της απλόχερης παλάμης, τη συμπεριφορά των επιβατών στα μέσα μαζικής μεταφοράς που ποδοπατιούνται για να μπουν και να βγουν από αυτά, μέχρι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τα γήπεδα που βανδαλίζονται τελετουργικά, αυτό που τείνει να επικρατήσει είναι η προσβολή. Προσβολή που μπορεί να εντάσσεται στο πλαίσιο μιας άγαρμπης χαριτολογίας, να εμπλουτίζει το πλούσιο ανθολόγιο βωμολοχιών ή και να ασκεί πραγματική σωματική βία. Οι κώδικες ευγενείας –τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση και ύστερα– σηματοδοτούν είτε τον συντηρητικό καθωσπρεπισμό είτε μια προσποιητή δημόσια (όχι αυθεντική) συμπεριφορά και είναι μάλλον παράδειγμα προς αποφυγή. Σε καμία περίπτωση δεν νοούνται ως αναγκαίοι άτυποι κανόνες συμβίωσης στις δύσκολες συνθήκες συνάθροισης και ανάμειξης στη μεγάλη πόλη. Το γεγονός ότι αυτές οι προσβλητικές συμπεριφορές και εκφράσεις πέρασαν και στα μέσα επικοινωνίας δεν πρέπει να εξηγηθεί μόνο με τη βάσιμη ερμηνεία του προσπορισμού εύκολου κέρδους. Σημαντικό μέρος της ιδιωτικής τηλεόρασης και του αθλητικού Τύπου αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια το θερμοκήπιο μιας αγενούς δημόσιας σφαίρας, έχοντας σίγουρα οικονομικό όφελος από αυτήν. Μια τάση που πολλαπλασιάστηκε και «εκδημοκρατίστηκε» την εποχή του Διαδικτύου και των social media, στα οποία δεν υφίσταται οικονομικό κέρδος για να εξηγήσει την άνθηση της μισαλλοδοξίας και του αγενούς λόγου. Αυτό που συνέβη περίπου την τελευταία δεκαετία είναι η μεταμόρφωση της βάναυσης λαϊκότητας, που περιοριζόταν σε τηλεοπτικούς σταθμούς χαμηλής τηλεθέασης και περιθωριακά έντυπα, σε κομβικά σημεία της θεαματικής και πολιτικής κουλτούρας. Το trash από περιθωριακό έγινε mainstream και θεσμικό. Ο χουλιγκανισμός πολιτικοποιήθηκε. Ο Τάκης Τσουκαλάς, ο ηγετικός χούλιγκαν της Θύρας 7, αποτελεί ξεχωριστό παράδειγμα του φανατικού δημόσιου λόγου που θεωρείται αποδεκτός ή καλτ. Ακόμη και αντίπαλοί του πολλές φορές κάθονται και παρακολουθούν τις εκπομπές του και διασκεδάζουν με τον τρόπο που καθυβρίζει τους πάντες και τα πάντα. Σε άλλες εποχές, το γεγονός ότι προσβάλλει με ρατσιστικό ή άλλον τρόπο κάποιους αθλητές ή παράγοντες που ανήκουν σε ανταγωνιστικές ομάδες ούτε θα ξένιζε ούτε θα ενοχλούσε. Γι’ αυτόν το λόγο έγινε γνωστός, γι’ αυτόν το λόγο κερδίζει επί χρόνια θέση σε διάφορα τηλεοπτικά κανάλια. Ο Τάκης Τσουκαλάς είναι ο Νεάντερταλ του αθυρόστομου, προσβλητικού και μισαλλόδοξου σχολιαστή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι το πρότυπο μέσα από το οποίο ο χουλιγκανισμός επεκτάθηκε τα χρόνια της κρίσης εκτός των αθλητικών κερκίδων, στα βουλευτικά έδρανα και στα πληκτρολόγια όλων όσοι αποφάσισαν να πάρουν θέση στις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων με σκοπό να χωρίσουν την πραγματικότητα σε «καλούς» και «κακούς», σε πατριώτες και προδότες, σε ανθρώπους και υπανθρώπους. Η αντίδραση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην προσβολή που εκστόμισε ο γνωστός «τηλεπαρουσιαστής» για τον αδερφό του δεν φανέρωσε απλώς τον παραδοσιακό βιολογικό ρατσισμό που είναι γνωστό ότι εμφανίζεται, μεταξύ αστείου και σοβαρού, σε πολλές αθλητικές εκφράσεις, εντός και εκτός Ελλάδας. Πιο πολύ αποκάλυψε τον νεο-ρατσιστικό λόγο που έχει αναπτυχθεί στην ελληνική πραγματικότητα πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης και αφορά τον στιγματισμό οποιασδήποτε διάκρισης, οποιασδήποτε περίπτωσης που ξεπερνά τον κανόνα της περήφανης φτώχειας και του εύκολου βολέματος που τείνουν να γίνουν οι κυρίαρχες αξίες. Το παγκόσμιο μπασκετικό ίνδαλμα που ακούει στο όνομα Αντετοκούνμπο συμβολίζει το μοναδικό ελληνικό success story της τελευταίας δεκαετίας, ένα αθλητικό υπόδειγμα παγκόσμιας εμβέλειας που μέσα στην ιδιαιτερότητά του, αν δεν ενοχλεί, σίγουρα αποσυντονίζει πολλές από τις αρχαϊκές νοοτροπίες του ελληνικού αθλητικού, και όχι μόνο, χώρου.

υτό τον αρχαϊσμό, αυτό τον τυφλό φανατισμό, αυτή την τυφλή πίστη σε οπαδικούς ή άλλους φυλετισμούς, εξέφρασε ο Τάκης Τσουκαλάς και ξεσήκωσε μεγάλη αντίδραση εντός και εκτός συνόρων για μια φυσιογνωμία που ακριβώς υπερβαίνει τα σύνορα στην παραδοσιακή λογική τους και τα θέτει σε μια νέα βάση. Η προσβλητική φράση του πιο διάσημου φιλάθλου του Ολυμπιακού, όμως, μας έκανε να σκεφτούμε τον γενικότερο χουλιγκανισμό που με κάποιον τρόπο διακατέχει τη δημόσια σφαίρα. Ακόμη και ο πρωθυπουργός ανάρτησε στα social media φωτογραφία του με τη φανέλα του Θανάση Αντετοκούνμπο ως ένδειξη επικοινωνιακής συμπαράστασης. Μια κίνηση που θα μπορούσε να εκληφθεί ως πράξη προσωπικού αναστοχασμού, αν δεν είχε προηγηθεί λίγες μέρες πριν η δημόσια δικαιολόγηση που έδωσε στον δικό του Τάκη Τσουκαλά, τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, που προανήγγειλε δικαστικές διώξεις πολιτικών αντιπάλων για ίδιον πολιτικό όφελος1, ενώ λίγες μέρες μετά τουίταρε «χιουμοριστικό» μήνυμα για τους νεκρούς της πυρκαγιάς στο Μάτι2, χωρίς να υπάρξει καμία κυβερνητική αντίδραση. Το πρόβλημα που ακούει στο όνομα «Τάκης Τσουκαλάς» δεν είναι ούτε μεμονωμένο ούτε περιστασιακό. Είναι σύμπτωμα της κοινωνικής επιθετικότητας, της μιντιακής φαιδρότητας και της πολιτικής μαγκιάς που επικρατούν στον «σύγχρονο» ελληνικό δημόσιο χώρο και λόγο και κορυφώνονται τα χρόνια της κρίσης. Είναι δείγμα ενός γενικευμένου εκφασισμού που γίνεται επιτρεπτός και διασκεδαστικός γιατί σπάει τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας, κάνει τη δημόσια επικοινωνία εκρηκτική, αποδομεί τους συμβιωτικούς κανόνες ευγενείας και ουσιαστικά μάς εξοικειώνει με τις χειρότερες μορφές βαναυσότητας που πλέον μας κυβερνούν. Η φράση του υπουργού «θα κερδίσουμε αν βάλουμε κανέναν στη φυλακή» (καλώντας τη Δικαιοσύνη να πράξει τα δέοντα) ερμηνεύτηκε από τον πρωθυπουργό ως δείγμα της λαϊκής αγανάκτησης. http://www.skai.gr/news/politics/article/386308/polakis-tha-kerdisoume-tis-ekloges-an-valoume-kanenan-sti-fulaki/ 2 Το tweet ανέφερε στις 11/11/2018: «Rena Dourou, ακόμα να παραιτηθείς; Μαθαίνω για μεγάλες πυρκαγιές και πολλούς νεκρούς στην Καλιφόρνια! Γιατί δεν έδωσες εντολή εκκένωσης, εεε; Υγ. Τα όσα έχετε κάνει δύο μήνες τώρα εσείς ως περιφέρεια και το υπ. Υποδομών στο Μάτι γιατί άραγε κανένα συστημικό ΜΜΕ δεν τα λέει; Μόνο τις μέρες της τραγωδίας εμπορεύονταν ψεύτικη θλίψη». 1

Αυτό τον αρχαϊσμό, αυτό τον τυφλό φανατισμό, αυτή την τυφλή πίστη σε οπαδικούς ή άλλους φυλετισμούς, εξέφρασε ο Τάκης Τσουκαλάς και ξεσήκωσε μεγάλη αντίδραση εντός και εκτός συνόρων για μια φυσιογνωμία που ακριβώς υπερβαίνει τα σύνορα στην παραδοσιακή λογική τους και τα θέτει σε μια νέα βάση.

55 με τη

ΜΑΡΙΣΣΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ Η νικήτρια του Α’ Βραβείου Γυναικείας Ερμηνείας στο φετινό ΔΦΚΘ έμεινε για πάντα στην Αθήνα για έναν έρωτα. Ως μαθήτρια στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε, έφτιαχνε πλαστές ταυτότητες για να μπει στην τελετή λήξης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου και να δει την τιμώμενη ταινία από τον εξώστη. Φέτος είχε την τιμητική της η ίδια, καθώς ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το Α’ Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας για την ταινία Η δουλειά της του Νίκου Labôt. Μια ταινία για μια σχεδόν αγράμματη γυναίκα που η κρίση την αναγκάζει να βγει για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας και, παρ’ όλη την εκμετάλλευση και την απαξίωση που υφίσταται, εκείνη ανεξαρτητοποιείται συναισθηματικά και οικονομικά και, επιτέλους, στέκεται όρθια, στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις.

κε ι μ εν ο : χ ρήστ ος π αρί δης, φωτ ο γ ραφι εσ: π αρι ς ταβ ι τ ι α ν 22.11.18 – lifo

με τη ΜΑΡΙΣΣΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ

TalkoftheTown

Είχαμε πρόσβαση σε αγαθά, αλλά, όποτε είχαμε, ας πούμε, περισσότερο κρέας, το μοιραζόμασταν με όλη την οικοδομή. Δεν ήταν κάτι που κρατούσαμε μόνο για μας. Νομίζω ότι ήταν χαρακτηριστικό όσων συνέβαιναν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση τότε. Έχω την αίσθηση ότι αυτό δεν συνέβαινε μόνο στο πλαίσιο της καλής γειτονίας, αλλά ήταν κάτι πολύ ευρύτερο.

Η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου είναι μια νέα γυναίκα και μητέρα δύο

η Μαρίσσα. «Εκείνη χάρηκε περισσότερο απ’ όσο το χάρηκα εγώ. Μπήκα

κοριτσιών, που θεωρεί ότι αποτελούν τη δική της δύναμη στη ζωή. «Χωρίς

στη σχολή του Κρατικού Βορείου Ελλάδος με σκοπό, όταν τελειώσω, να

τις κόρες μου δεν ξέρω αν θα είχα το κουράγιο να κάνω πολλά πράγματα

φύγω για σπουδές. Ο πατέρας μου, μια εβδομάδα πριν πεθάνει από καρ-

στη ζωή μου. Είναι ζωτική δύναμη. Ό,τι κι αν ερχόταν μού έδιναν πάρα

κίνο, με φώναξε και μου είπε ότι αυτό που μου υποσχέθηκε θα γινόταν:

πολλή δύναμη και, έχοντας βάλει αυτές σε πρώτο πλάνο, δεν είχα σχεδόν

“Ιούνιο τελειώνεις τη σχολή, Ιούλιο φεύγεις στο Παρίσι”. Δεν έφυγα ποτέ.

καμία ματαιοδοξία στη δουλειά μου» θα μου πει κάποια στιγμή σε αυτή

Με κράτησαν στο Κρατικό ως ηθοποιό, όπου έμεινα 3 χρόνια». «Πώς ήταν

μας τη συνάντηση στην Αθήνα. Μητέρα από μικρή, στα 25 της, όπως και

ως εμπειρία;» ρωτάω και μου απαντάει: «Εγώ νιώθω ευγνωμοσύνη για

η μάνα της, που την έκανε στα 21, στην Τασκένδη, ενώ φοιτούσε στο

όλους τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου. Αυτοί μας “ζυμώ-

πανεπιστήμιο. Εγγονή του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ των Ελλήνων στην

νουν”, ρε Χρήστο… Όσοι πέρασαν από δίπλα μας μάς έκαναν αυτό που

πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, τόπου διαμονής χιλιάδων συμπατριωτών

είμαστε τώρα. Αν δεν είχα γνωρίσει το Πούπουλο, θα ήμουν ένας άλλος

μας πολιτικών προσφύγων τις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Εμφύλιο.

άνθρωπος. Το θέατρο με άνοιξε, με έκανε να εμπιστεύομαι, να μη φοβάμαι

«Μεγάλωσα σε μια υπέροχη οικογένεια με γιαγιάδες και παππούδες

να εκτεθώ, να ξέρω να μοιράζομαι. Στη ζωή όλα έρχονται με έναν τρόπο

απίστευτα καλλιεργημένους και συγχρόνως πολύ ανθρώπινους. Οι γονείς

που κι αυτά που δεν θέλαμε να κάνουμε ή δεν κάναμε, θα μας έρθουν

μου με έκαναν σε μικρή ηλικία κι έτσι ήταν σαν να μεγαλώναμε μαζί.

κάπως αλλιώς. Εμένα μου ήρθαν έτσι τα πράγματα που στις Νευροεπιστή-

Θυμάμαι να διαβάζουμε πάρα πολλά βιβλία, να ακούμε πολλή μουσική,

μες, λόγου χάρη, έχω εντρυφήσει με διαφορετικό τρόπο. Μετά από πολλά

Τσιτσάνη και κλασική μουσική, και να πηγαίνουμε κάθε Σαββατοκύριακο

χρόνια σκέψης και βιωματικής εμπειρίας, μπορώ να πω ότι αν ήθελα τόσο

στο θέατρο. Σαφώς πολιτικοποιημένη οικογένεια, καθώς και οι τέσσερις

πολύ να το κάνω θα το είχα κάνει. Μας βολεύει να ζούμε με απωθημένα,

παππούδες και γιαγιάδες ήταν εξόριστοι κομμουνιστές. Πολύ ζωντανοί

είναι η απόλυτη δικαιολογία. Αλλά αν το αφήσουμε αυτό στην άκρη κι

και πολύ δυναμικοί άνθρωποι» λέει αναπολώντας τα παιδικά της χρόνια

έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό που είμαστε, προχωράμε παρακάτω».

σε μια εποχή που φαντάζει πολύ μακρινή και απόκοσμη σε σχέση με όλα

Στην Αθήνα κατέβηκε για να παίξει στην ταινία Μαύρο Γάλα του Νίκου

όσα ζούσε η Ελλάδα τη δεκαετία του ’70. «Οπότε, στο σπίτι μιλούσατε

Τριανταφυλλίδη και έμεινε για την παράσταση Το δεκαήμερο των γυναικών

ελληνικά;» ρωτάω. «Φυσικά! Ο ένας μου παππούς ήταν δάσκαλος Ελληνι-

σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου στο θέατρο Ήβη. Γνώρισε τον

κών στο Ιβάνοβο, ένα καταπληκτικό ιστορικό σχολείο το οποίο φιλοξενούσε παιδιά απ’ όλο τον κόσμο, των οποίων συγγενείς α’ βαθμού διώκονταν για τα πολιτικά τους φρονήματα. Σκέψου ότι ο παππούς είχε γνωρίσει την Ίμα Σουμάκ η οποία είχε έρθει να δει έναν ανιψιό της που ήταν μαθητής εκεί». «Ο άλλος παππούς, ως γενικός

και έμεινε εδώ για πάντα. Σιγά, αλλά σταθερά αποκτά πιστούς φίλους στο θέατρο, ενώ συμμετέχει σε όλο και περισσότερες παραστάσεις και ταινίες. Η αναγνωρισιμότητα που απευχόταν ήρθε με το «10», την τηλεοπτική σειρά της Πηγής Δημητρακοπούλου. «Δεν ξεχωρίζω

γραμματέας του Κ.Κ., πρόσφερε στην

τη ζωή από το θέατρο. Έχω γνωρίσει

οικογένεια καλύτερη ζωή, φαντάζο-

πολλούς ανθρώπους που έχω την τύχη

μαι». «Όντως είχαμε πρόσβαση σε

να συνεχίζουν να είναι φίλοι μου. Η

αγαθά, αλλά, όποτε είχαμε, ας πού-

αναγνωρισιμότητα δεν με ενοχλεί,

με, περισσότερο κρέας, το μοιραζό-

μόνο η αγένεια» λέει.

μασταν με όλη την οικοδομή. Δεν

Έχοντας συμμετάσχει σε μερικές

ήταν κάτι που κρατούσαμε μόνο για

από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες

μας. Νομίζω ότι ήταν χαρακτηριστι-

των τελευταίων χρόνων, όπως το Ξενία

κό όσων συνέβαιναν σε όλη τη Σοβι-

του Κούτρα, η τελευταία της, Η δουλειά

ετική Ένωση τότε. Έχω την αίσθηση ότι αυτό δεν συνέβαινε μόνο στο πλαίσιο της καλής γειτονίας, αλλά ήταν κάτι πολύ ευρύτερο». Την επιστροφή στην πατρίδα την περιμένανε πώς και τι, κυρίως οι παππούδες. Λίγο μετά τη Μεταπολίτευση μπόρεσαν πια να επιστρέψουν και να ζήσουν

της, μοιάζει με επιστέγασμα όλων της πορείας της μέχρι σήμερα. «Πώς κατάφερες να μπεις στο σώμα της Παναγιώτας;» τη ρωτάω. «Κυριολεκτικά μπήκα στο σώμα της, έβαλα 12 κιλά. Μου αρέσει πολύ η μεταμόρφωση. Δουλεύαμε 2 χρόνια με τον Νίκο Labôt. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι εν έτει 2018 υπάρχει ένας άνθρωπος

στον τόπο τους χωρίς να φοβούνται. Η Μαρίσσα και ο μικρότερος αδελφός

που ανήκει στο φάσμα του αναλφαβητισμού ή δεν ξέρει τα πολύ βασικά,

της, όπως άλλωστε και οι γονείς τους, που επίσης είχαν γεννηθεί εκεί,

π.χ. να βγάζει λεφτά από το ΑΤΜ. Θεωρώ ότι έγινε καταπληκτική δουλειά

δεν είχαν πραγματική εικόνα της Ελλάδας, πέρα από αφηγήσεις. Εκείνη

στο μοντάζ, επιλέγοντας το αποτέλεσμα να είναι επικεντρωμένο σε αυτή

ήταν μόλις 7 χρονών όταν εγκαταστάθηκαν εδώ. Τη ρωτάω πώς της φά-

την ψυχή. Είναι συγκινητικό που μπορεί να είναι τόσο καθαρό αυτό μέσα

νηκε την πρώτη φορά η Ελλάδα. «Πρώτη φορά ήρθαμε με ειδική άδεια

σε μια ταινία τέτοιας απλότητας. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτείς ιστο-

το καλοκαίρι του ’81. Θυμάμαι στην Αθήνα το φως και τις νεραντζιές.

ρίες που δεν μπορείς καν να φανταστείς ότι υπάρχουν δίπλα σου. Παρ’

Μια μέρα έρχεται η μητέρα μου απ’ έξω με 4 σακούλες γεμάτες και λέει

όλα αυτά, υπάρχουν! Είναι ωραίο αυτό που κάνει ο Νίκος, που ανοίγει το

“έφερα μανταρίνια, είναι παντού στον δρόμο”. Τότε της λέει η θεία μου,

βλέμμα μας σε μια περιοχή που κανείς δεν φανταζόταν. Εστιάζοντας στη

στην οποία μέναμε: “Δεν είναι μανταρίνια, είναι νεράντζια, θα τα κάνουμε

ζωή και στη διαδρομή μιας απλής γυναίκας μέσα στη μεγάλη ιστορία που

γλυκό”. Οι νεραντζιές παραμένουν το αγαπημένο μου στοιχείο στην Αθή-

τρέχει ταυτόχρονα και αβυσσαλέα. Κάθε θεατής, βέβαια, συνδέεται με

να. Όταν ανθίζουν θέλω να περπατάω όλη τη μέρα ανάμεσά τους». Ποια

διαφορετικά στοιχεία. Στο Τορόντο ένας θεατής έκανε ολόκληρη ανάλυση

ήταν τα πρώτα αρνητικά; «Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν ότι πετούσαν

για την έφηβη κόρη της Παναγιώτας, για το πώς αυτές οι δύο γυναίκες

τα σκουπίδια στον δρόμο. Ως παιδί μού είχε κάνει απίστευτη εντύπωση,

ενηλικιώνονται παράλληλα. Το σπουδαιότερο που κάνει η ταινία είναι ότι

το θυμάμαι σαν και τώρα».

σου αφήνει το περιθώριο να συναισθανθείς. Επίσης, πέρα από τη θέση

Τελικά, εγκαταστάθηκαν στην Επτάλοφο Θεσσαλονίκης. Ηθοποιός δεν της είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να γίνει. Το όνειρό της ήταν να

14 lifo – 22.11.18

πρώην άντρα της, τον production designer Μιχάλη Σαμιώτη,

της γυναίκας στην κοινωνία, ασχολείται με κάτι που για μένα είναι βασικό αιτούμενο, το δικαίωμα του καθένα να είναι όσο διαφορετικός θέλει».

σπουδάσει Νευροεπιστήμες στο Παρίσι. Μπλέχτηκε όμως με τη θεατρική

Λίγο πριν χωριστούμε τη ρωτάω πού συναντιούνται η ρωσική και η

ομάδα Πούπουλο και οι δασκάλες της επέμεναν να δώσει εξετάσεις στη

ελληνική ιδιοσυγκρασία. «Υπάρχει μια γενναιοδωρία και στους δύο λα-

δραματική σχολή. Είχαν, μάλιστα, σύμμαχό τους τη μαμά της, γιατί στη

ούς. Να σου πω κάτι μέσα από την καρδιά μου;

Σοβιετική Ένωση το να είσαι ηθοποιός θεωρούνταν ανώτατη τιμή! Όσο

Νιώθω πάρα πολύ περήφανη που γεννήθηκα

ετοίμαζε τα χαρτιά της για να φύγει, η κολλητή της φίλη Μαρίνα ετοιμα-

εκεί. Άλλωστε, το μόνο κοινό που έχουμε στη

ζόταν να δώσει εξετάσεις και την έπεισε να παίξουν παρέα. Πέρασε μόνο

ζωή είναι ότι είμαστε διαφορετικοί».

Η ταινία «Η δουλειά της» του Νίκου Labôt θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους από τη Weird Wave.

TalkoftheTown

ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ

Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα. από th lifo team

φωτο: eurokinissi

Επιβλέποντες μηχανικοί ήταν o δρ. Κων. Μπολέτης, αρχιτέκτονας, και η Ευφρ. Σαμπά, πολιτικός μηχανικός. Η συντήρηση του τοιχογραφικού διακόσμου: τμήμα Συντήρησης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών υπό τον συντονισμό του Στ. Δασκαλάκη, συντηρητή.

UrbanLife

α π ό τ ο ν γ ιά ν ν η π αν τα ζό π ουλο

Μια ξενάγηση στο Χορηγικό Μνημείο του Θρασύλλου, γνωστό ως Παναγιά Σπηλιώτισσα. Λαξευμένο στον βραχώδη λόφο της Ακρόπολης, πάνω από το

καλής διατήρησής του, αποτελούσε προσφιλές θέμα στην

θέατρο του Διονύσου, βρίσκεται το σπήλαιο του χορηγικού

ιστορική εικονογραφία των μνημείων των Αθηνών του 18ου

μνημείου του Θρασύλλου. Πρόκειται για ένα μνημείο που

και των αρχών του 19ου αιώνα».

μαγνητίζει το βλέμμα όσων διασχίζουν τη Διονυσίου Αρεο-

Σύμφωνα με όσα μας λέει ο κ. Μπολέτης: «Το μνημείο κατέρ-

παγίτου αλλά και εκείνων που παρατηρούν τη θέα από την

ρευσε μετά από κανονιοβολισμό το 1827, κατά την πολιορκία

αίθουσα του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

της Ακροπόλεως από τους Οθωμανούς, με αποτέλεσμα να

Εδώ και έναν χρόνο έχει ολοκληρωθεί η αναστήλωσή του και

σκοτωθούν ή να τραυματιστούν πολλοί από τους αγωνιστές

οι επισκέπτες του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης μπορούν να

της ομάδας που είχε αναλάβει την υπεράσπισή του. Πριν από

το θαυμάσουν στη νότια κλιτύ της. Στο πλάτωμα όπου ξεπρο-

τα μέσα του 19ου αιώνα, η Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εται-

βάλλει ένα τεράστιο πεύκο υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες

ρεία είχε εξαγγείλει την αναστήλωσή του, ωστόσο μέρος

που σε πληροφορούν για την ιστορία αυτού του ξεχωριστού

του διάσπαρτου αρχιτεκτονικού υλικού του αναλαξεύτηκε

μνημείου. Όμως, για λόγους ασφαλείας, το εσωτερικό του

και χρησιμοποιήθηκε στην αποκατάσταση της βυζαντινής

δεν είναι προσβάσιμο.

εκκλησίας της Σωτήρας του Νικοδήμου, ευρύτερα γνωστής

Ο αρχιτέκτονας-αναστηλωτής του χορηγικού μνημείου,

ως Ρωσικής Εκκλησίας. H ύπαρξη ενός χριστιανικού ναϋδρίου

δρ Κωνσταντίνος Μπολέτης, τέως πρόεδρος της Επιστημο-

ήδη από τους μεσοβυζαντινούς χρόνους εντός του σπηλαίου

νικής Επιτροπής Μνημείων Νότιας Κλιτύος Ακροπόλεως,

του χορηγικού μνημείου του Θρασύλλου είναι πολύ πιθανή.

μας αφηγείται την ιστορία του: «Το χορηγικό μνημείο του

Η Παναγία Σπηλιώτισσα, στη μορφή που διατηρείται σήμερα

Θρασύλλου, γνωστό και ως Θρασύλλειο, βρίσκεται στη νό-

πίσω από την πρόσοψη του αρχαίου μνημείου, διαμορφώθη-

τια κλιτύ της Ακροπόλεως, επάνω από το Διονυσιακό Θέα-

κε κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας. Διαθέτει

τρο, και ήταν προσαρμοσμένο στο στόμιο σπηλαίου στον

τριμερή εσωτερική διάρθρωση, η οποία ακολουθεί τη μορφή

κατακόρυφα λαξευμένο βράχο στα ριζά του Ιερού Βράχου,

που είχε δοθεί στο σπήλαιο από τους αρχαίους χρόνους».

τη λεγόμενη “κατατομή”. Χρονολογημένο από την επιγραφή

Όταν εισχωρούμε στο εσωτερικό του μνημείου ένας άλλος

του επιστυλίου του στο 320/19 π.Χ., ακολουθεί τον τύπο

κόσμος προβάλλει μπροστά μας. Ο εσωτερικός διάκοσμος,

των ναϊσκόμορφων χορηγικών μνημείων και βρίσκεται στο

οι εικόνες, οι επιγραφές και οι λεπτομέρειες που αναδύονται

μεγαλύτερο σπηλαίο της νότιας κλιτύος της Ακρόπολης. Το

είναι επιβλητικές.

μνημείο αναμορφώθηκε το 271/70 π.Χ. από τον Θρασυκλή,

Στη συζήτησή μας, ο αναστηλωτής του μνημείου τονίζει ότι τα

υιό του Θρασύλλου, αγωνοθέτη των Μεγάλων Διονυσίων.

προβλήματα πρόσβασης αποθάρρυναν τους σύγχρονους

Ο Παυσανίας αναφέρεται έμμεσα στο Θρασύλλειο, παρέχο-

ερευνητές. «Τα εμπόδια αυτά ήρθησαν από το 2002, όταν

ντας την πληροφορία ότι στο σπήλαιο υπήρχε παράσταση

εγκαταστάθηκε αρχικά ένα εκτεταμένο σύστημα ραγών με-

του φόνου των παιδιών της Νιόβης από τον Απόλλωνα και

τακίνησης λίθων για την τεκμηρίωση του δομικού υλικού

την Άρτεμη. Η όψη του, σχεδόν αντίγραφο της δυτικής όψης

του και αποτυπώθηκε με τη βοήθεια της φωτογραμμετρίας

της νότιας πτέρυγας των Προπυλαίων της Ακρόπολης, είχε

η βραχώδης περιοχή του διονυσιακού θεάτρου όπου δέσποζε

μορφή δίθυρου πυλώνα με παραστάδες, κεντρικό πεσσό,

το μνημείο. Το 2002 εκπονήθηκε η δική μου μελέτη αποκα-

θυρώματα, επιστύλιο με συνεχή σειρά σταγόνων, ζωφόρο

τάστασής, ενώ, κατά την έρευνα, πολλά σημεία του μνημείου

και γείσο. Η ζωφόρος έφερε διακόσμηση με δέκα στεφάνια

αποσαφηνίστηκαν με τη βοήθεια σχεδίων των J. Stuart και

ελιάς, ανά πέντε ένθεν και ένθεν ενός κεντρικού από κισσό,

N. Revett (1751-3), του Ε. Dodwell, του L.-F.-S. Fauvel και

ενώ επάνω από το γείσο εδράζονταν βάθρα για τους χορηγι-

άλλων καλλιτεχνών του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα».

κούς τρίποδες του Θρασύλλου και του Θρασυκλέους. Στο

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα μνημείο του οποίου η θέ-

κτίριο εναλλάσσεται μάρμαρο πεντελικό, από τον Υμηττό και

αση από τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και το

νησιωτικής προελεύσεως. Μετά την εγκατάσταση μέσα στο

Μουσείο της Ακροπόλεως έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα

σπήλαιο χριστιανικού ναϋδρίου, αφιερωμένου στην Παναγία

στην κατανόηση της περιοχής της νότιας κλιτύος κατά τους

τη Σπηλιώτισσα, το χορηγικό μνημείο διατηρούνταν σχεδόν

αρχαίους χρόνους. Το κυριότερο είναι ότι, πλέον, λειτουργεί

ακέραιο, με ορισμένες μορφικές αλλοιώσεις, όπως το φράξι-

ως ένας ιστορικού ενδιαφέροντος πόλος έλξης για το κοινό

μο των ανοιγμάτων του με τοίχους. Λόγω της προβεβλημένης

αλλά και ως ένα σημαντικό τοπόσημο της πόλης που ενώνει

θέσης του, της ιδιότυπης αρχιτεκτονικής του μορφής και της

το χθες με το σήμερα.

ηλεκτρονικά εισιτήρια στα μμμ. Μη

εξοικειωμένοι φαίνεται πως είναι ακόμα πολλοί Αθηναίοι με τα νέα συστήματα έκδοσης ηλεκτρονικών εισιτηρίων του ΟΑΣΑ. Αρκετοί είναι αυτοί που στέκονται δύο και τρία λεπτά μπροστά στις οθόνες των μηχανημάτων στο μετρό, χωρίς να καταφέρνουν να βρουν τον τρόπο να αγοράσουν εισιτήριο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλες ουρές αναμονής, ιδιαίτερα τις ώρες αιχμής.

φωτο: χρήστος μπόνης // eurokinissi

ΜΠΉΚΑΜΕ ΣΤΟ ΚΡΥΜΜΈΝΟ «ΜΥΣΤΙΚΌ» ΤΗΣ ΑΚΡΌΠΟΛΗΣ

μηχανάκια στους πεζόδρομους. Συ-

νεχείς είναι οι παραβιάσεις από μηχανάκια και άλλα τροχοφόρα στους πεζόδρομους του ιστορικού τριγώνου, όπου δεν τηρούνται ούτε οι βασικοί κανόνες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Παρά τη σήμανση, καθημερινά μαρσάρουν μηχανές και οι οδηγοί τους μάλιστα βρίζουν τους περαστικούς που τολμούν να περπατούν αμέριμνοι στον υποτιθέμενο πεζόδρομο. Η αστυνόμευση για τέτοια περιστατικά; Ανύπαρκτη.

σκουπίδια στο mall της νερατζιώτισσας. O περιβάλλων χώρος του

μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου στην Ελλάδα πνίγεται στο σκουπίδι χειμώνα-καλοκαίρι. Απαράδεκτο το θέαμα και δυνάμει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία.

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr

22.11.18 – lifo

q Η μουσική στη ζωή μου προέκυψε σε πολύ μικρή ηλικία. Περνάγαμε από ένα ωδείο με τη μητέρα μου και ακουγόταν ένα παιδάκι που έπαιζε ωραίο πιάνο και της είπα «μαμά, θέλω κι εγώ να παίξω πιάνο». Έτσι, την άλλη μέρα με έγραψε στο ωδείο. Σπούδασα κλασικό πιάνο, αυτό έχω τελειώσει, αλλά την ψώνισα πολύ μικρός με την ποπ και ροκ κουλτούρα. Είχα έναν θείο που έπαιζε σε μια μπάντα θρυλική για το ελληνικό underground, τους No Man’s Land, και από μικρός είχα πρόσβαση στα βινύλιά του (Doors, ψυχεδέλεια Δυτικής Ακτής). Έτσι, κόλλησα το μικρόβιο από πολύ μικρός. Στο γυμνάσιο άρχισα να φτιάχνω με φίλους μου εφήμερα και φαν σχήματα, παίζοντας τα πάντα. Ξεκινήσαμε πάνκηδες που έμειναν για χρόνια στο τρίπτυχο Ramones, AC/DC και Motorhead, έτσι παραστράτησα κάποτε από αυτή την παρέα, που αγαπάω ακόμα. Αποχώρησα γιατί ήμουν και κλασικός πιανίστας, γι’ αυτό άρχισα να ακούω art rock των ’60s και ’70s και ψυχεδέλεια.

απο τον m. hulot. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

q Το πρώτο γκρουπ που ηχογραφήσαμε επίσημα ήταν οι Duke Abduction, ένα κράμα σκληρής μουσικής με prog στοιχεία – ήταν τότε που την είχαμε ψωνίσει με Mars Volta που έπαιζαν με ορμή πανκ με prog δομές. Tο «The curious world of Duke Abduction» είχε τα πάντα, λίγο funkadelic, λίγο Miles Davis, λίγο μέταλ στο πώς έσκαγαν τα ριφ και δημιουργούσαν κλίμα στο κομμάτι. Μετά κατάλαβα ότι δεν έχει νόημα να συμπιέζεις 12 ιδέες σε ένα track, σκεφτόμουν πιο αφαιρετικές δομές κι εκεί έκατσε το πρότζεκτ Baby Guru. Με τα παιδιά εμβαθύναμε στο krautrock και στον πιο μινιμαλιστικό ήχο των ’60s και ’70s, καθώς και σε αφρικανικά κρουστά, και φύγαμε τελείως από το pattern του κιθαριστικού ροκ. Δεν είχαμε καν κιθαρίστα. Είχαμε κουραστεί με την τετράγωνη λογική του συμβατικού ροκ και είπαμε να δοκιμάσουμε κάτι πιο ανοιχτό και πειραματικό αλλά και catchy, που δεν θα τραβούσε αιώνια, όπως οι παλιές δομές των ’70s. Θέλαμε να παρακάμψουμε τις υπερβολές τους.

q Όλα τα πράγματα στη φύση, όμως, έχουν αρχή, μέση και τέλος. Κάναμε πάρα πολλή δουλειά με τα παιδιά, σε σημείο αδιανόητο, αν αναλογιστείς τα άλμπουμ μας και τα σόλο πρότζεκτ που βγήκαν στα επτάμισι αυτά χρόνια. Αυτό από τη μια δημιούργησε έναν όγκο δουλειάς για τον οποίο είμαστε πολύ περήφανοι και αποτελεί την πνευματική μας παρακαταθήκη ως τώρα, από την άλλη, όμως, έφερε έναν εκφυλισμό στις μεταξύ μας σχέσεις, γιατί ήμασταν παιδικοί φίλοι και αυτό το πράγμα είχε γίνει σαν μια κρεατομηχανή που μας διάβρωνε. Προκειμένου να μην κορεστούν κι άλλο οι μεταξύ μας σχέσεις, και λόγω της αδιάκοπης και εξουθενωτικής δουλειάς και των απαιτήσεων που είχαμε πια ο ένας από τον άλλον, αποφασίσαμε να σταματήσουμε κάπως πρόωρα και άσκοπα. Ήταν αναγκαίο, όμως, για να διασώσουμε και πράγματα στην ψυχή μας που είχαν αρχίσει να μαυρίζουν.

q Οι Dream Warriors είναι ένα είδος underground άτυπου σούπερ-γκρουπ με φίλους και μουσικούς που θαυμάζω ιδιαίτερα. Τα παιδιά έδειχναν πολλή εμπιστοσύνη στις ιδέες που έφερνα, κάτι που τόνωσε την αυτοπεποίθηση και τη διάθεσή μου για περαιτέρω μουσικές αναζητήσεις, οπότε αυτός ο δίσκος μπήκε στο πρόγραμμα και γράφτηκε. Και είναι ο πρώτος αμιγώς ροκ δίσκος που έχω γράψει.

q Η μουσική περνάει κρίση γιατί έχουν χαθεί εντελώς οι υποκουλτούρες, που εξαφανίστηκαν για δύο λόγους: από τη μια υπάρχει ακόμα πιο μεγάλη διάσπαση προσοχής στο κοινό, με τα κινητά, τα smartphones, τη διαρκή ενασχόληση με τα social media και τη συσσώρευση άσκοπης και γρήγορης στιγμιαίας πληροφορίας. Πλέον ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφιερώσει χρόνο για να ακούσει ένα LP, να δει μια παράσταση, είναι όλα πιο φευγαλέα, και αν δεν του δώσεις με τη μία κάτι που να είναι εύληπτο και να τον ταρακουνήσει, τον έχεις χάσει. Γιατί δεν θα σου αφιερώσει ούτε λεπτό από τον χρόνο του για να αφομοιώσει τις ιδέες σου, τις αναφορές σου ή τα κρυφά μηνύματα που του περνάς. Η τέχνη δεν πρέπει να καταναλώνεται βουλιμικά με μια ανάγνωση, τα περισσότερα αριστουργήματα της τέχνης πήρε χρόνο για να αναγνωριστούν.

q Νομίζω ότι φταίμε και οι μουσικοί που το κοινό πλέον αδιαφορεί. Έχει βαρεθεί. Δεν πρέπει να το υποτιμούμε ποτέ. Θέλει κάτι να πιστέψει, κάτι να του τρίψεις στη μούρη, όχι με αγένεια ή απαξιωτικά. Έχει χαθεί από το ροκ το διονυσιακό και το σεξουαλικό στοιχείο και κυκλοφορεί πολλή χρυσή μετριότητα. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω. Ως ακροατής αυτό νιώθω, ότι το κοινό θέλει κάπου να πιστέψει, να πει κάποιος «ναι, ρε φίλε, αυτό είναι». Να κάτι που με βγάζει από τη σκατίλα της καθημερινότητάς μου.

q Δεν έχω αυταπάτες, σίγουρα είμαστε είδος υπό εξαφάνιση άνθρωποι σαν εμένα, που τους ενδιαφέρει να γράψουν ένα άλμπουμ. Αυτό όμως δεν θα με κάνει να σταματήσω να εκφράζομαι με αυτό τον τρόπο, γιατί το έχω αγαπήσει και με αυτό έχω μεγαλώσει, εκεί βρίσκονται τα βιώματά μου. Όλο γκρινιάζω ότι δεν βγαίνει κάτι ενδιαφέρον, αλλά έσκασε τον Οκτώβριο το άλμπουμ της Nalyssa Green που ήταν φανταστικό. Έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται, το άκουγα στο μετρό στα ακουστικά και ένιωθα ότι είναι κάτι που αφορά την καθημερινότητα των ανθρώπων και εκφράζει, χωρίς φιοριτούρες, στόμφο και δηθενιές, πολλές ανησυχίες, σκέψεις και προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου. Με έναν γνήσιο τρόπο, ειλικρινή και κάπως αφοπλιστικό.

q Είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις αδιαφορώντας για τη γνώμη των άλλων, να δρας καθαρά βάσει των δικών σου αισθητικών κριτηρίων και της δικής σου ιδιοσυγκρασίας. Νομίζω ότι είναι δικό σου θέμα να φιλτράρεις και να κουμαντάρεις αυτή την κατάσταση, μπορεί όντως να σε επηρεάζει παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται, αλλά το να έχεις φίλους είναι πιο πιθανό να σε φέρει κοντά στην ευτυχία. Το να έχεις έναν άνθρωπο που σε αγαπάει και σε πιστεύει. Είμαστε ανθρώπινα όντα, άρα κοινωνικά, τη χρειαζόμαστε την αγάπη των φίλων μας. Τώρα, αν είναι τοξικοί, αν είναι προβοκατόρικοι, αυτό είναι θέμα του καθενός ξεχωριστά να το ελέγξει, να το φιλτράρει. Καθένας νιώθει μια ασφάλεια όταν πιστεύει ότι ανήκει σε μια ομάδα, έστω κλειστή και μικρή, όταν ζει σε έναν μικρόκοσμο που διέπεται από δικούς του νόμους και κανόνες. Αυτό του χαρίζει ένα είδος αυτοπεποίθησης ώστε να κάνει αυτά που κάνει χωρίς να χολοσκάει. Πολλές φορές, όμως, οι φίλοι μας μάς κάνουν κακό, χωρίς να το θέλουν, γιατί οριοθετούν το πλαίσιο, έστω και υποσυνείδητα.

16 lifo – 22.11.18

ΜΟΥΣΙΚΌΣ/ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΌΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΕΎΚΗ, ΖΕΙ ΣΤΟ ΜΑΡΟΎΣΙ.

παιδί δεν σκεφτόμουν κάποιο επάγγελμα ιδιαίτερα, απλώς έτυχε να είμαι καλός σε όλα τα μαθήματα στο σχολείο –κάπως τα έπαιρνα εύκολα–, οπότε πέρασα στη σχολή που έβαλα πρώτη χωρίς πολύ κόπο. Και οι δυο γονείς μου είναι φαρμακοποιοί κι έτσι μπήκα στη Φαρμακευτική χωρίς πολλή σκέψη, επειδή ήμουν καλός στις θετικές επιστήμες, χημεία, φυσική, μαθηματικά. Μεγαλώνοντας μετανιώνω, θα ήθελα να έχω ασχοληθεί με τις θεωρητικές επιστήμες, γιατί με έλκουν πλέον πολύ περισσότερο –η φιλοσοφία, η ποίηση, η καλή λογοτεχνία– σε σύγκριση με την ψυχρότητα των θετικών επιστημών.

ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΗΜΆΚΗΣ (PRINS OBI)

q Είμαι βέρος Πευκιώτης. Εκεί γεννήθηκα, εκεί πήγα σχολείο, και μικρός το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω superhero. Ως

22.11.18 – lifo

q Η μουσική εκτός από δουλειά είναι και καλλιτεχνική έκφραση. Πάνω απ’ όλα αυτό. Θα ήταν ευχής έργο όλοι οι μουσικοί να μπορούσαν να ζουν από τη μουσική τους, αλλά καμιά φορά λέω μέσα μου «ίσως να είναι καλύτερα που δεν έζησες ποτέ, αμιγώς τουλάχιστον, από τη μουσική, γιατί ίσως έχανες το μεράκι σου και την αγάπη σου γι’ αυτήν». Γιατί τα βλέπω όλα πολύ αγνά και σαν έναν λευκό καμβά στον οποίο μπορώ να μπω όποτε θέλω και να τον γεμίσω με κάτι, χωρίς περιορισμούς. Αν έμπαινε στη μέση το βιοποριστικό, μπορεί όλα να γίνονταν πολύ πιο περιοριστικά και με απαιτήσεις άλλου είδους. Δεν αμφισβητώ ότι κι εμείς που κάναμε όλα αυτά είχαμε βοήθεια, είμαστε παιδιά της upper μεσαίας τάξης, γι’ αυτό είχαμε κάποιες ανέσεις και χρόνο και μπορούσαμε να χρηματοδοτήσουμε κάτι δικό μας, αλλά εμένα η καρδιά μου είναι με την εργατική τάξη, ανθρώπους που δεν προλαβαίνουν καν να σκεφτούν όλα αυτά, γιατί για να επιβιώσουν πρέπει να δουλεύουν 15 ώρες την ημέρα. Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά καμιά φορά η δυσκολία που σε αναγκάζει να γίνεις εφευρετικός γεννάει αριστουργήματα, γιατί, όπως έλεγε και ο Φρανκ Ζάπα, «limitation is the mother of invation».

q Μιλάω από θέση ισχύος, γιατί ως Baby Guru είχαμε καλές αμοιβές, αλλά γενικά το όλο πράγμα αντιμετωπίζεται ως προϊόν υποκουλτούρας και β’ διαλογής, γι’ αυτό απαξιώνεται. Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα στη μουσική, αλλά αυτό ισχύει σε διεθνές επίπεδο. Νιώθω ότι υπάρχει ένας κορεσμός παντού, στα μουσικά είδη, αλλά και σε όλες τις μορφές τέχνης. Ανακυκλώνονται με εντελώς επιφανειακό τρόπο κάποιες φόρμες και τάσεις κι αυτό δεν γίνεται καν με έναν δημιουργικό τρόπο ώστε να προσφέρεται κάτι φρέσκο και νέο. Είμαστε, νομίζω, σε ένα σημείο καμπής, σε ένα μεταβατικό στάδιο, και βλέπω ότι παντού έχει επέλθει κορεσμός. Όλοι είναι μόνο με τα κινητά, κανείς δεν προσέχει στο live, ούτε συμμετέχει, υπάρχει μια αδιαφορία. Παίζει μια μπάντα και από κάτω μιλάνε μεταξύ τους. Από την άλλη, λείπουν οι frontmen, οι άνθρωποι που θα σύρουν το κοινό από τα μαλλιά και θα του πουν «έλα εδώ, μαζί μου, σήμερα θα σου μιλήσω εγώ για τα δικά μου πράγματα, φύγε από τη ρουτίνα σου για λίγο». Αυτό που νιώθω ότι συμβαίνει στο indie κύκλωμα είναι ότι όλοι είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους. Βλέπεις μπάντες που βγαίνουν live κι έχουν έναν τοίχο μπροστά τους. Δεν γίνεται να παίζεις μπροστά στον κόσμο όπως παίζεις στο προβάδικο, όπου μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, που δοκιμάζεις τις ιδέες σου και δεν τρέχει κάτι. Επί σκηνής έχεις καθήκον να περάσεις κάτι, έστω και με έναν άνθρωπο από κάτω. Δεν υπάρχει επικοινωνία κι αυτό με έχει κουράσει. Θέλω να φύγω από το indie πλαίσιο.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΗΜΆΚΗΣ (PRINS OBI)

q Σκέφτομαι πόσες ώρες την ημέρα χάνουμε με το να τσεκάρουμε βλακωδώς τα ίδια και τα ίδια πράγματα με το scrolling. Είναι πολύτιμος χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν περίπατο, λίγη γυμναστική, να διαβάσουμε, όχι απαραίτητα Ντοστογιέφσκι και Νίτσε, έστω και ένα κόμικ. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα μνημονεύεται ως μια ανωμαλία της γενιάς μας αυτή η ενασχόληση και η προσκόλληση στις πλατφόρμες. Έτσι θα το αναφέρουν οι μελλοντικές γενιές, θα ακούγεται γραφικό, όπως τότε που πέταγαν στα καλντερίμια τα τυριά, στο Παρίσι το 1800. Αυτό θα λένε στο μέλλον, όταν προκύψουν σοβαρά ψυχολογικά και ψυχιατρικά θέματα: «Θυμάστε αυτήν τη γενιά, που τα 2/3 του χρόνου που ήταν ξύπνιοι ήταν σε ένα smartphone και τσέκαραν συνέχεια τα social media;».

Νομίζω ότι φταίμε και οι μουσικοί που το κοινό πλέον αδιαφορεί. Έχει βαρεθεί. Δεν πρέπει να το υποτιμούμε ποτέ. Θέλει κάτι να πιστέψει, κάτι να του τρίψεις στη μούρη, όχι με αγένεια ή απαξιωτικά. Έχει χαθεί από το ροκ το διονυσιακό και το σεξουαλικό στοιχείο και κυκλοφορεί πολλή χρυσή μετριότητα.

q Το πιο μεγάλο μου όφελος από την ασχολία μου με τη μουσική είναι που έχω βρει μια διέξοδο δημιουργική, που με σώζει κάπως και με βγάζει από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Γιατί η ζωή πολλές φορές μπορεί να γίνει ανιαρή και ζοφερή και δύσκολη να τη διαχειριστείς. Αυτός είναι ένας γνήσιος τρόπος έκφρασης που νομίζω ότι τον έχω καλλιεργήσει και τον χρησιμοποιώ όσο πιο αβίαστα και φυσικά μπορώ. Μου δίνει ένα αποκούμπι κι έναν χώρο ελεύθερης δραστηριότητας, δημιουργίας και σκέψης. Μου δημιουργεί ένα παράλληλο σύμπαν, εξού και το ψευδώνυμο, που προέρχεται από το Star Wars. Το νόημα της διπλής ταυτότητας και το ψευδώνυμο για μένα συμβολίζει αυτό, το να έχεις με κάποιον τρόπο μια διπλή ζωή. Πολλές φορές το τίμημα είναι βαρύ, γιατί όταν αρχίζουν να μπερδεύονται αυτές οι δύο ζωές η κατάσταση μπορεί να είναι πολύ ψυχοφθόρα. Άλλες φορές όλο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, σε κάνει να βαριέσαι λιγότερο και να νιώθεις τη ζωή σου πιο πολυδιάστατη και πολυπαραγοντική.

q Η μουσική μπορεί να σε κάνει και καλύτερο και χειρότερο άνθρωπο. Σίγουρα τονώνει τα ναρκισσιστικά σου στοιχεία, σε κάνει περισσότερο κτητικό απ’ όσο πρέπει και σου βγαίνουν βεντετισμοί και εκκεντρικές συμπεριφορές, ακόμα και βίτσια, αλλά, από την άλλη, σε κάνει ένα πιο πολυδιάστατο ον με περισσότερους προβληματισμούς, περισσότερες ευαισθησίες και σίγουρα αυξημένη αισθητική.

q Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι ο χρόνος που περνάει γραμμικά και δεν γυρνάει πίσω. Το ότι υπάρχει μια ευθεία γραμμή, δεν υπάρχουν ζιγκ-ζαγκ, σπείρες ή κύκλοι, δεν μπορείς να ξαναγίνεις 26. Αυτό το βιώνεις όσο μεγαλώνεις. Δηλαδή, όταν ήμουν 24 έλεγα σε 4 χρόνια θα είμαι 28, δεν τρέχει κάτι, τέλεια. Τώρα που πάω στα 35 βλέπω ότι δεν θα ξαναγίνω 30 ή 28, σε πέντε χρόνια θα είμαι 40 και αυτή η γραμμικότητα του χρόνου με πανικοβάλλει και με αγχώνει. Γι’ αυτό και στο οπισθόφυλλο του νέου άλμπουμ έχω βάλει μια κλεψύδρα και την κοιτάω επίμονα, γιατί δείχνει τον χρόνο που περνάει ανεπιστρεπτί.

q Επιτυχία είναι να είσαι σε αρμονία με τους ανθρώπους για τους οποίους νοιάζεσαι και σε νοιάζονται και να έχεις όσο το δυνατόν λιγότερα απωθημένα, γιατί δεν γίνεται να μην έχεις. Είναι στην ανθρώπινη φύση η συνεχής επιθυμία, να μη σου αρκεί ό,τι έχεις αλλά να επιθυμείς το άλλο. Επιτυχία είναι να φτάσεις σε κάποια ηλικία και να είσαι υγιής και σωματικά και πνευματικά και να έχεις λύσει όσο περισσότερα από τα προβλήματα που έχεις μέσα σου.

q Την αισθητική μου την προσβάλλει η αγένεια των ανθρώπων, η έλλειψη τρόπων, η έλλειψη παιδείας. Είναι πράγματα που τα βλέπω και τρελαίνομαι. Με ενοχλούν η κακεντρέχεια, η μνησικακία. Την Αθήνα την αγαπάω με έναν περίεργο και διεστραμμένο τρόπο. Ειδικά στο κέντρο με ενοχλεί η βρομιά και το ότι δεν υπάρχει χώρος να περπατήσεις άνετα σε ένα πεζοδρόμιο, το ότι δεν υπάρχει ορίζοντας, δεν υπάρχουν ανοίγματα και άδειοι χώροι και σου δημιουργείται μια ασφυκτική αίσθηση. Είναι αυτό που λέει ο Καλβίνο, σε μια μεγαλούπολη τα καλά και τα κακά στοιχεία συνυπάρχουν τυλιγμένα το ένα μέσα στο άλλο, απλώς πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτά που είναι καλά και αξιόλογα και να τους δώσουμε έκταση, χώρο και χρόνο.

q Ο έρωτας είναι κινητήρια δύναμη κάθε ανθρώπινου όντος και παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη μουσική μου, γιατί τι θα ήταν η μουσική χωρίς τη σεξουαλικότητα; Μια απλή, μονόπατη ακολουθία μουσικών patterns. Αν αποκοβόταν από τον πυρήνα της, που είναι ο συναισθηματικός κόσμος του κάθε δημιουργού, και χωρίς τη σεξουαλικότητα και το συναίσθημα εν γένει, θα ήταν ένα άνευρο, αδιάφορο πράγμα.

q Θα ήθελα η ζωή να μου έχει μάθει παραπάνω πράγματα, γιατί ακόμα νιώθω ότι είμαι αρκετά ανώριμος και ανυπόμονος. Αυτό που προσπαθώ να μάθω είναι να δίνω έμφαση στα μικρά πράγματα, στις μικρές στιγμές ευτυχίας, και το μυαλό μου να μη σκέφτεται το μέλλον ή το παρελθόν. Ένα λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι ότι το μυαλό τους σπάνια βρίσκεται στο παρόν, συνήθως σκέφτεται με ενοχές, ενδοιασμούς ή αμφιβολία πράγματα που έχουν κάνει παλιά ή με άγχος και πολύ παραπάνω ένταση απ’ όσο θα ’πρεπε τα πράγματα που θα γίνουν στο μέλλον. Έτσι, δεν βιώνουμε ποτέ το παρόν «που είναι το μόνο πράγμα που έχουμε», όπως λένε και οι Flaming Lips.

18 lifo – 22.11.18

ΙNFO

Ο ομώνυμος δίσκος των Prins Obi & The Dream Warriors κυκλοφορεί από την Inner Ear. Η ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ θα γίνει στις 19/01/2019 στο Ρομάντσο.

BOOK

LOVERS

BOOK

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ LIFO ΓΙΑ ΤΟ Β Ι Β Λ Ι Ο

LOVERS

BOOK

LOVERS

BOOK

LOVERS

BOOK

LOVERS LOVERS

BOOK

LOVERS

BOOK BOOK

22.11.18 – lifo

BOOK

ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΝΕΑ GRAPHIC NOVELS, ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ. ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

ΤΡΈΞΙΜΟ: ΤΟ ΜΑΡΤΎΡΙΟ ΚΑΙ Η ΗΔΟΝΉ

INMAN MATTHEW (THE OATMEAL)

CO MICS 1800: 1. ΠΑΤΈΡΑΣ

ΘΑΝΆΣΗΣ ΚΑΡΑΜΠΆΛΙΟΣ

EKΔΟΣΕΙΣ JEMMA PRESS

Το πρώτο μέρος της ιστορίας με ήρωα τον Δημήτρη Καραμάνου, έναν οικογενειάρχη με κρυφό παρελθόν που προσπαθεί να επιβιώσει στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μαζί με τη γυναίκα του και τα πέντε τους παιδιά. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, όμως, κι έτσι ο πρωταγωνιστής λαμβάνει ένα μήνυμα από έναν καπετάνιο που τον καλεί να αναλάβει δράση. Ραγιάδες, καπεταναίοι, κλέφτες και αρματολοί σε ένα κόμικ που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ευρωπαϊκές ιστορίες για σκοτεινούς και ρομαντικούς παρανόμους όπως ο Ρομπέν των Δασών.

O ΣΥΛΛΈΚΤΗΣ

SOLOÚP

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΊΚΑΡΟΣ

Τέσσερα χρόνια μετά το Αϊβαλί, ο Soloύp επιστρέφει στη σύγχρονη εποχή με πέντε καθημερινές ιστορίες κι ένα παραμύθι,των οποίων κοινός κρίκος είναι μια χωρισμένη οικογένεια. Ο κακός λύκος είναι ο πατέρας που μάταια προσπαθεί να επανασυνδεθεί με την κόρη του. Πεταλούδες, γραμματόσημα, δαχτυλήθρες, δόντια, ταξί. Σκιές και μαύρες τρύπες. Μια παρέα στο καφενείο, ένα καναρίνι και μια διάρρηξη, δυο φίλοι, η πόρτα μιας πολυκατοικίας, η Κοκκινοσκουφίτσα. Όλα μπλέκουν μέσα από τις αφηγήσεις των ηρώων, απλών ανθρώπων που δίνουν τη δική τους εκδοχή για την κατάσταση, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με μια γλυκόπικρη διάθεση. Δεν γίνεται να μη συγκινηθείς, ενώ δεν λείπουν τα φανταστικά στοιχεία, όπως συμβαίνει σε όλα τα παραμύθια.

20 lifo – 22.11.18

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΞΥ

Ένα σατιρικό κόμικ για το τρέξιμο και όσους έχουν μανία με αυτό. Τα τελευταία χρόνια οι μαραθώνιοι, οι ημιμαραθώνιοι και το jogging έχουν εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας, αλλάζοντας την καθημερινότητά μας. Πέρα από το τρέξιμο, όμως, το συγκεκριμένο βιβλίο αφορά τη ματαιοδοξία, τη λαιμαργία, τη δρομική ευφορία, τις ηλεκτρικές καταιγίδες και τον Γκοτζίλα, όπως γράφει στο οπισθόφυλλό του, και καμιά φορά το γιατί δεν είναι η σωστή ερώτηση που θα έπρεπε να κάνει κάποιος στον εαυτό του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά την ανάγνωσή του σε κάνει να θέλεις να βγεις στους δρόμους να τρέξεις.

O Συλλέκτης

ΝΎΧΤΕΣ ΜΕ ΑΈΡΑ

ΚΥΡΙΆΚΟΣ ΜΑΥΡΊΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΨΜ

Μετά την εικονογράφηση των ποιημάτων του Νίκου Καββαδία, ο Κυριάκος Μαυρίδης επιχειρεί για άλλη μια φορά να κάνει κόμικ πέντε ποιήματα που παίρνουν θέση ενάντια στον φασισμό. Στις σελίδες του Νύχτες με αέρα βρίσκουμε δουλειές σημαντικών ποιητών, όπως ο Ναζίμ Χικμέτ και ο Λόρκα. Οι πρόσφυγες και ο ισπανικός εμφύλιος είναι μερικά από τα θέματα που αγγίζει το κόμικ. Στο τέλος κάθε ιστορίας ο ίδιος ο Μαυρίδης σχολιάζει τον τρόπο που σκέφτηκε να ζωντανέψει την πολιτική ποίηση μέσα από τα σχέδιά του, κάνοντας το συγκεκριμένο εγχείρημα ακόμη πιο ξεχωριστό.

Νύχτες με αέρα

LOVERS ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ 1974-2002 ΓΙΏΡΓΟΣ ΜΥΖΆΛΗΣ

1800: 1. Πατέρας

MUS IC

ΕΚΔΌΣΕΙΣ FAGOTTO Μια άγνωστη και πιο σύγχρονη πλευρά του ελληνικού πολιτικού τραγουδιού διερευνά ο μουσικολόγος Γιώργος Μυζάλης. Ήταν πολιτικά τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν μετά τη χούντα από καλλιτέχνες όπως ο Νικόλας Άσιμος, ο Τζίμης Πανούσης, ο Θάνος Μικρούτσικος κ.ά.; Ο Μυζάλης επιχειρεί να καταλάβει και να ορίσει τι σημαίνει ουσιαστικά «πολιτικό τραγούδι», κάτι που δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα. Αντλεί το υλικό του από βιβλιογραφική έρευνα και συνεντεύξεις των δημιουργών με τους οποίους καταπιάνεται σε αυτή την αρκετά ενδιαφέρουσα απόπειρα.

TO ΡΟΚ ΠΈΘΑΝΕ, ΖΉΤΩ ΤΟ ΡΟΚ!

ΑΠΡΌΒΛΕΠΤΕΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ

Μια συλλογή από πιο «σοβαρές» αναλύσεις για το ροκ, τις διάφορες εκφάνσεις του στην ελληνική κοινωνία αλλά και τις πιο περίεργες μουσικές τάσεις που έχουν εμφανιστεί τελευταία. Οι συντάκτες των κειμένων καταπιάνονται με διάφορα θέματα, από την ηλικιακή ταυτότητα των σύγχρονων ρόκερ, το φύλο και την ανεξάρτητη αθηναϊκή σκηνή μέχρι το χιπ-χοπ και τη μουσική από βιντεοπαιχνίδια. Θέτουν μια σειρά από ερωτήσεις τις οποίες απαντούν με ακαδημαϊκό τρόπο που δεν αποθαρρύνει τον απλό αναγνώστη και μουσικόφιλο. Το βιβλίο είναι μια ακόμη πετυχημένη προσθήκη στις μελέτες που έχουμε δει τελευταία και αφορούν τις ελληνικές υποκουλτούρες.

ΜΑΎΡΗ ΨΥΧΉ

NINA SIMONE

ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΣΈΛΑΣ

Η ζωή της θρυλικής Nina Simone, όπως την αφηγείται η ίδια στην επίσημη αυτοβιογραφία της. Στο Μαύρη Ψυχή (στα αγγλικά ο τίτλος είναι Ι put a spell on you) ρίχνει φως στη συχνά παρεξηγημένη και πολυτάραχη πορεία της. Παιδί-θαύμα στο πιάνο, μιλάει για τα όνειρα που είχε μεγαλώνοντας, πριν τα συνθλίψει ο ρατσισμός σε μια ταραγμένη εποχή για τις ΗΠΑ. Από μικρή αφιέρωσε τη μουσική και τη ζωή της στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Η προσωπική της εμπειρία σκιαγραφεί πετυχημένα το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα εκείνης της εποχής, που υιοθέτησε το τραγούδι της «To be young, gifted, and black» ως τον ύμνο της αλλαγής.

Ο ΉΧΟΣ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

CHARLIE GILLETT

ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΚΟΥΚΚΊΔΑ

Ο Ήχος της πόλης είναι ένα από τα πιο επιδραστικά και σημαντικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ για το rock ‘n’roll. Ο Βρετανός Charlie Gillett, που ξεκίνησε να το γράφει ως μια εργασία για το μεταπτυχιακό του, ερευνά εξονυχιστικά το μουσικό είδος που διαμόρφωσε όσο κανένα άλλο την ποπ κουλτούρα όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Ο Gillett αφηγείται ένα συναρπαστικό χρονικό που ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και φτάνει μέχρι το ’70, αναλύει όλες τις κοινωνικές συνθήκες και τις αιτίες που έκαναν μια γενιά να χορεύει στον πυρετό του swing, των big bands, αλλά και τα πρόσωπα, τα συγκροτήματα και τους μουσικούς που πρωταγωνίστησαν σε αυτό. 22.11.18 – lifo

ΞΕΝΗ

CELESTE NG

ΜΙΚΡΈΣ ΦΩΤΙΈΣ ΠΑΝΤΟΎ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΡΊΤΑ ΚΟΛΑΐΤΗ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

Το μυθιστόρημα που ψηφίστηκε ως το αγαπημένο των χρηστών της διαδικτυακής πλατφόρμας Goodreads για το 2017, συγκεντρώνοντας μέχρι στιγμής 4,14 αστεράκια από εκατοντάδες χιλιάδες βαθμολογήσεις και παραμένοντας για περισσότερες από 40 εβδομάδες στην κορυφή των ευπώλητων των «New York Times», μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Η Αμερικανίδα Σελέστ Ινγκ συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό το 2014 με το Όσα δεν σου είπα ποτέ και με το δεύτερό της βιβλίο καταδύεται στην καθημερινότητα μιας τυπικής αμερικανικής οικογένειας. Σε ένα ήσυχο προάστιο του Κλίβελαντ (γενέτειρας της συγγραφέως), τίποτα δεν φαίνεται ικανό να ταράξει την τέλεια σχεδιασμένη ζωή των κατοίκων του. Όταν όμως φτάνει εκεί μια αινιγματική καλλιτέχνιδα με την έφηβη κόρη της, όλοι οι κανόνες είναι έτοιμοι να ανατραπούν.

ΦΕΡΝΆΝΤΟ ΑΡΑΜΠΟΎΡΟΥ ΠΑΤΡΊΔΑ

ΞΕΝΗ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΤΙΤΊΝΑ ΣΠΕΡΕΛΆΚΗ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ Το «μεγάλο μυθιστόρημα της Χώρας των Βάσκων», της πολύπαθης περιφέρειας της βόρειας Ισπανίας, εκτυλίσσεται στη διάρκεια τριάντα χρόνων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονομιστική οργάνωση ETA ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης, και ακολουθεί δύο στενά συνδεδεμένες οικογένειες που κατασπαράχθηκαν μέχρι θανάτου. Ο συγγραφέας του Τρομπετίστα γράφει για τη χώρα του μια δυνατή ιστορία για την ανάγκη συγχώρεσης σε μια κοινωνία διαιρεμένη από τον πολιτικό φανατισμό, απευθύνεται όμως σε ένα παγκόσμιο κοινό, καθώς αναγωγές μπορούν να προκύψουν σε πολλά σημεία του πλανήτη. Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας στην Ισπανία για το 2017.

10 BIΒΛΙΑ ΞΕΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ.

ΤΖ.Κ. ΡΌΟΥΛΙΝΓΚ

ΜΆΙΚ ΜΑΚΌΡΜΑΚ

TO ΠΡΩΤΌΤΥΠΟ ΣΕΝΆΡΙΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΊΑΣ, ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΌΣ, ΑΠΌ 6/12

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΚΕΧΑΓΙΆΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΑΝΤΊΠΟΔΕΣ, ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΊ ΣΎΝΤΟΜΑ

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΆ ΖΏΑ 2 - ΤΑ ΕΓΚΛΉΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΚΡΊΝΤΕΛΒΑΛΝΤ

Ο φανταστικός κόσμος των μάγων που οραματίστηκε η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ μετρά πλέον πάνω από μία εικοσαετία ζωής και οι γενιές των αναγνωστών που μεγάλωσαν μαζί του συνεχίζουν να αυξάνονται. Μετά την ολοκλήρωση του σύμπαντος του Χάρι Πότερ, η δαιμόνια Βρετανή βρήκε τρόπο, σε συνεργασία με το Χόλιγουντ, να επιστρέψει στα ράφια μας με νέες δουλειές που εξετάζουν τα «σκοτεινά» χρόνια που προηγήθηκαν. Φέτος κυκλοφορεί το δεύτερο σενάριο στη σειρά των πέντε κινηματογραφικών ταινιών με την υπογραφή της, λίγες μέρες μετά την έξοδο της ομώνυμης ταινίας στους κινηματογράφους. Μια νέα ιστορία μυστηρίου διαδραματίζεται το 1927 στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Παρίσι με πρωταγωνιστή τον πανίσχυρο σκοτεινό μάγο Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ και τη νέμεσή του, τον γνωστό διευθυντή της Σχολής Χόγκουαρντς, Άλμπους Ντάμπλντορ, στα χρόνια της νεανικής του δράσης.

ΚΑΡΛ ΟΎΒΕ ΚΝΆΟΥΣΓΚΟΡΝΤ

ΌΝΕΙΡΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧΉ, Ο ΑΓΏΝΑΣ ΜΟΥ, ΒΙΒΛΊΟ 5

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΉΡΗΣ ΣΟΥΛΙΏΤΗΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΏΤΗ, ΑΠΌ 29/11

Από το 2009 έως το 2011 ο Νορβηγός Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ έγραψε την εξάτομη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία Ο αγώνας μου (Min kamp) που σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην πατρίδα του και στο εξωτερικό, τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία και προκάλεσε αίσθηση για την ειλικρίνεια και την ευθύτητά της. Φέτος κυκλοφορεί στην Ελλάδα το πέμπτο βιβλίο, που ακολουθεί τον λογοτέχνη στα φοιτητικά του χρόνια στο Μπέργκεν. Είναι ο νεότερος φοιτητής που έχει κάνει δεκτό η ονομαστή Ακαδημία Συγγραφέων και φτάνει σε αυτήν γεμάτος όνειρα και προσδοκίες. Σύντομα, όμως, καταρρίπτονται όλες οι νεανικές αυταπάτες του και ο ίδιος μπαίνει απότομα στις δυσκολίες και στις προκλήσεις της ενηλικίωσης.

ΚΌΚΑΛΑ ΑΠΌ ΉΛΙΟ

Ο Ιρλανδός Μάικ Μακόρμακ είχε γράψει δύο συλλογές διηγημάτων και δύο μυθιστορήματα προτού κυκλοφορήσει το 2016 το Κόκαλα από ήλιο που τιμήθηκε με το International Dublin Literary Award και το βραβείο Goldsmiths. Η ιστορία τοποθετείται σε ένα μικρό χωριό στην Ιρλανδία της οικονομικής κρίσης με πρωταγωνιστή έναν πολιτικό μηχανικό που ξεκινά έναν νοερό απολογισμό της ζωής του, σκεπτόμενος τον γάμο του, τα παιδιά του, τη δουλειά του, την πολιτική. Ένας απολογισμός που ακολουθεί τις τυχαίες συνδέσεις που κυβερνούν τη μνήμη των ανθρώπων, το χάος της ζωής και την αδιάκοπη προσπάθειά τους να το βάλουν σε τάξη.

MIN JIN LEE

ΠΑΤΣΊΝΚΟ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΒΆΣΙΑ ΤΖΑΝΑΚΆΡΗ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΊΚΑΡΟΣ Μία δεκαετία μετά το Free food for millionaires, η Min Jin Lee επέστρεψε με το δεύτερο μυθιστόρημά της. Η Κορεάτισσα συγγραφέας, που αρθρογραφεί τακτικά για έντυπα όπως οι «Times» του Λονδίνου, το «New York Times Magazine», το «Conde Nast Traveller» και η «Vogue» και ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα θέματα της κορεατικής κουλτούρας, βρέθηκε με αυτό σε πολλές λίστες με τα καλύτερα του 2017. Εδώ ακολουθεί την ιστορία μιας οικογένειας μεταναστών από την Κορέα στην Ιαπωνία, που ξεκινά στις αρχές του 20ού αιώνα και εκτείνεται σε τέσσερις γενιές και οκτώ δεκαετίες, με τα μέλη της να αντιμετωπίζουν ζητήματα πίστης, ταυτότητας και διαρκούς επιβίωσης.

ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΆΒΒΑ

ΝΗ

ΞΕΝΗ

22 lifo – 22.11.18

ΞΕΝΗ

ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΑ ΔΈΝΤΡΑ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΊΑ ΞΥΛΟΎΡΗ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΔΉΜΗΤΡΑ ΔΌΤΣΗ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΊΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΆΔΗΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΜΕΛΆΝΙ

Πριν από την πολυδιαβασμένη Τετραλογία της Νάπολης, το πρώτο μέρος της οποίας μόλις μεταφέρθηκε στην τηλεόραση σε μορφή μίνι σειράς για το RAI και το HBO, η περιβόητη Ιταλίδα συγγραφέας με την καλά κρυμμένη ταυτότητα είχε κυκλοφορήσει το 2006 τη Χαμένη Κόρη. Η ιστορία μιας καθηγήτριας πανεπιστημίου που ξαφνικά νιώθει ελεύθερη όταν οι κόρες της πηγαίνουν να ζήσουν με τον πατέρα τους δίνει στη Φερράντε την ευκαιρία να καταδυθεί στα βάθη της μητρότητας και της γυναικείας φύσης, με τον τρόπο που την έκανε αγαπητή σε αναγνώστες απ’ όλο τον κόσμο.

Τον έχουν αποκαλέσει Τζέιμς Τζόις του Ισραήλ, ενώ ο Άμος Οζ έλεγε ότι «υπάρχουν γενναίες δόσεις Γιζάρ σε κάθε Ισραηλινό συγγραφέα που τον διαδέχτηκε». Εν ολίγοις, όλοι διδάχτηκαν πολλά από τους εκτενείς εσωτερικούς μονολόγους –ο δικός του φόρος τιμής στον μοντερνισμό–, την αλήθεια των λόγων του, τον τρόπο που πλέκει την ιστορία με την παράδοση και την υψηλή λογοτεχνία. Ο Yizhar (ψευδώνυμο του Yizhar Smilansky) είναι σημείο αναφοράς για τη λογοτεχνία του Ισραήλ, «ο μεγάλος μάστορας της εβραϊκής λυρικής πρόζας», όπως έγραφε στη σχετική νεκρολογία κορυφαία εφημερίδα του Ισραήλ. Ωστόσο, πολλοί δεν είδαν με καλό μάτι την ανάγκη προάσπισης του παλαιστινιακού λαού, αφού είναι γνωστό πως ο Γιζάρ είχε δηλώσει πως θεωρεί αδιανόητο ένας κατεξοχήν εξόριστος λαός να εξωθεί σε εξορία έναν άλλον. Αυτή την ανάγκη του να μπορεί, ενώ ακόμα μαίνεται ο αραβο-ισραηλινός πόλεμος, να βλέπει την αντίπερα όχθη αποκαλύπτει η συγκλονιστική νουβέλα Ήταν το Χιρμπέτ Χιζέ, διάσημη πλέον στον εβραϊκό κόσμο, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι. Η έκδοσή της το 1949 είχε προκαλέσει τότε μεγάλες αντιδράσεις και έγινε το επίκεντρο μιας αντιπαράθεσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από το βιβλίο: «Κάτι με χτύπησε σαν κεραυνός. Μεμιάς τα πάντα απέκτησαν διαφορετικό νόημα: εξορία. Αυτό ήταν εξορία. Αυτή ήταν η εξορία. Έτσι ήταν η εξορία. […] Δεν βρέθηκα ποτέ στη Διασπορά –είπα στον εαυτό μου–, ποτέ δεν είδα πώς είναι… αλλά κάποιοι μου μίλησαν, μου είπαν, με συμβούλεψαν, μου εξιστόρησαν επανειλημμένα, από κάθε κατεύθυνση, σε βιβλία και εφημερίδες, παντού: εξορία. Αυτή η λέξη υπήρχε γραμμένη σε κάθε νευρώνα μου. Η διαμαρτυρία του έθνους μας προς τον κόσμο: εξορία! Είχε μπει στον οργανισμό μου, προφανώς, με το γάλα της μάνας μου. Τι είχαμε διαπράξει σήμερα; Δεν είχα πουθενά να πάω, να απομακρυνθώ. Κατέβηκα και ανακατεύτηκα μαζί τους, όπως κάποιος που ψάχνει για κάτι». Πολλές δεκαετίες προτού οι ρεβιζιονιστές ιστορικοί ανακαλύψουν διαφορετικές «εκφάνσεις» του πολέμου, ο Γιζάρ είχε τολμήσει να μιλήσει ωμά και ειλικρινά με το μοναδικό και πιο ισχυρό όπλο του, τη λογοτεχνία.

LUCIA BERLIN

ΟΔΗΓΊΕΣ ΓΙΑ ΟΙΚΙΑΚΈΣ ΒΟΗΘΟΎΣ ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΣΧΙΝΆ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΣΤΕΡΈΩΜΑ

Η Λουσία Μπερλίν (1936-2004) ασχολήθηκε αποκλειστικά με το διήγημα. Δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστή όσο ζούσε, αλλά η λογοτεχνική της φήμη εκτοξεύτηκε έντεκα χρόνια μετά τον θάνατό της, το 2015, όταν κυκλοφόρησε στην Αμερική η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων, που χαρακτηρίστηκε από το «New York Time Books Review» ένα από τα δέκα καλύτερα βιβλία εκείνης της χρονιάς. Μέσα στις ιστορίες της Αμερικανίδας συγγραφέως διακρίνεται έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, το χιούμορ συναντά τη μελαγχολία και η ειλικρίνεια αναδύεται από τις πιο απλές καταστάσεις της ασήμαντης καθημερινότητας.

ΉΤΑΝ ΤΟ ΧΙΡΜΠΈΤ ΧΙΖΈ

ΞΕΝΗ

Όπως έχει δηλώσει η ίδια η συγγραφέας του πολυαγαπημένου –όσο και αμφιλεγόμενου– Λίγη Ζωή, το ντεμπούτο της Οι άνθρωποι στα δέντρα της πήρε 18 χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ το μυθιστόρημα που ακολούθησε και την έκανε παγκοσμίως γνωστή, μόλις 18 μήνες. Το ελληνικό κοινό έχει πλέον την ευκαιρία να ανακαλύψει τις απαρχές του λογοτεχνικού ταλέντου της με αυτή την ιστορία που κυκλοφόρησε το 2013 και βασίζεται εν μέρει στην αληθινή περίπτωση του τιμημένου με Νόμπελ γιατρού Daniel Carleton Gajdusek που ανακάλυψε τη νόσο Κuru και αργότερα κατηγορήθηκε για παιδική κακοποίηση.

LOVERS

HANYA YANAGIHARA

S. YIZHAR

Η ΧΑΜΈΝΗ ΚΌΡΗ

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΊΑ ΦΑΚΊΝΟΥ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΆΡΙΘΜΟΣ

Στο ντεμπούτο της η Γκέιλ Χάνιμαν καταπιάνεται με τη γυναικεία μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση. Η ιστορία της Έλενορ Όλιφαντ κυκλοφορεί σε περισσότερες από 40 χώρες, έχοντας τιμηθεί με το βραβείο Costa για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, ενώ τα δικαιώματα της κινηματογραφικής του μεταφοράς έχουν ήδη αποκτηθεί από την εταιρεία παραγωγής της Ριζ Γουίδερσπουν. Η ηρωίδα του τίτλου είναι 30 χρονών και ζει στη Γλασκώβη. Είναι τελείως μόνη, έχει μια τυπική σύγχρονη καθημερινότητα, αλλά δηλώνει απολύτως καλά. Μέχρι που ερωτεύεται έναν τραγουδιστή και οι φαντασιώσεις της αρχίζουν να εισχωρούν στην πραγματικότητα.

ΈΛΕΝΑ ΦΕΡΡΆΝΤΕ

ΞΕΝΗ

Η ΈΛΕΝΟΡ ΌΛΙΦΑΝΤ ΕΊΝΑΙ ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΚΑΛΆ

ΞΕΝΗ

GAIL HONEYMAN

22.11.18 – lifo

ΒΙΟΓΡΑΦΊΕΣ 24 lifo – 22.11.18

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΙΔΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΤΗ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΊΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΆ

MICHELLE OBAMA

BECOMING - Η ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΊΑ

ΜΤΦΡ.: ΡΗΓΟΎΛΑ ΓΕΩΡΓΙΆΔΟΥ, ΤΆΚΗΣ ΔΡΕΠΑΝΙΏΤΗΣ ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ: ΧΡΎΣΑ ΦΡΑΓΚΙΑΔΆΚΗ ΑΘΕΝS BOOKSTORE PUBLICATIONS

ΖΩΉ ΌΧΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΆΛΛΕΣ

«Στα παιδικά μου χρόνια πέρασα πολύ καιρό ακούγοντας τη μελωδία του μόχθου» γράφει στην πολυσέλιδη αυτοβιογραφία της η τέως πρώτη κυρία των ΗΠΑ Μισέλ Ομπάμα. Μια γυναίκα που κατάφερε να γίνει η προσωποποίηση του «αμερικανικού ονείρου». Από το στριμωγμένο διαμέρισμα στο Σάουθ Σάιντ του Σικάγου μέχρι τον Λευκό Οίκο, περιγράφει τους θριάμβους και τις απογοητεύσεις της, δημόσιες και ιδιωτικές, ξεδιπλώνοντας ολόκληρη την ιστορία της όπως την έχει ζήσει. Η αυτοβιογραφία της Μισέλ Ομπάμα είναι ένα βαθυστόχαστο έργο συναρπαστικής αφήγησης, μέσω του οποίου οι αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα να εισχωρήσουν στον προσωπικό της κόσμο και να γνωρίσουν τις εμπειρίες που τη διαμόρφωσαν, από την παιδική της ηλικία και την επαγγελματική της πορεία, όταν εξισορροπούσε τις απαιτήσεις της μητρότητας με αυτές της εργασίας, μέχρι την εποχή που ζούσε στην πιο διάσημη διεύθυνση του κόσμου. Ένα ειλικρινές συγγραφικό εγχείρημα που κεντρίζει από τις πρώτες σελίδες το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τις πολύ προσωπικές, δυνατές και σαγηνευτικές αναμνήσεις της Μισέλ Ομπάμα. Το βιβλίο αυτό είναι ένας βαθιά συναισθηματικός απολογισμός που διαβάζεται κάλλιστα ως ένα γλαφυρό χρονικό ενός ξεχωριστού παραδείγματος και μιας ιστορίας που μας εμπνέει. (Περιέχει φωτογραφικό υλικό.)

ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΌΛΙΣ

ΜΤΦΡ.: XΡΉΣΤΟΣ ΜΠΑΡΟΥΞΉΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΌΣ

Δεν είναι πολλοί οι δημιουργοί σήμερα που μπορούν να μεταβάλουν το προσωπικό τους βραβευμένο και άκρως αναγνωρισμένο αποτύπωμα σε ένα αίτημα για συλλογικότητα αλλά και σε προτροπή προς τους αναγνώστες να μην το βάζουν κάτω. Όπως και ο ίδιος ο Γαβράς ξεκίνησε ένα άσημο επαρχιωτόπουλο από την άκρη της Ελλάδας, βρέθηκε στο Παρίσι και γνώρισε τη δόξα ανοίγοντας δρόμους στον πολιτικό κινηματογράφο, έτσι και οι διπλανοί του πρέπει να βρουν τη δύναμη και να δουν μέσα από την ανοιγμένη ρωγμή το φως. Ταινίες που έγραψαν ιστορία όπως το Ζ, η Κατάσταση Πολιορκίας, το Ειδικό Δικαστήριο, το περίφημο Μουσικό Κουτί, το Χάνα Κ ή το Αμήν, οι περιπέτειες των γυρισμάτων και οι αντιξοότητες περιγράφονται αναλυτικά στο βιβλίο. Επίσης, δεν λείπει κανένα πρόσωπο από την καταιγιστική του αφήγηση – από τη Σιμόν Σινιορέ έως τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και από τη σύζυγό του Μισέλ Ρέι μέχρι τον καλό του φίλο Ιβ Μοντάν. Ο Γαβράς εξηγεί αναλυτικά γιατί το Χόλιγουντ του φάνηκε τεράστια παγίδα και πώς διατήρησε τον χαρακτήρα του τη στιγμή που τα φλας τον τραβούσαν προς την ευκολία. Το σημαντικότερο, είπε εμφατικά «όχι» σε πρόταση μυστηριώδους Έλληνα πολιτικού για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και φάνηκε να γοητεύεται από τις περιπετειώδεις μέρες και νύχτες του 2015, αποφασίζοντας να γυρίσει το χρονικό Βαρουφάκη σε ταινία.

ΝΈΛΣΟΝ ΜΑΝΤΈΛΑ

ΓΡΆΜΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗ ΦΥΛΑΚΉ

ΜΤΦΡ.: ΓΙΏΡΓΟΣ ΜΑΡΑΓΚΌΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΆΡΙΘΜΟΣ

Είναι το βιβλίο που είχε για ευαγγέλιο ο Μπαράκ Ομπάμα σε κάθε του κίνηση, λέγοντας πως «τα λόγια του Μαντίμπα αποτελούν την πυξίδα σε μια θάλασσα αλλαγής, στέρεο έδαφος ανάμεσα στις δίνες και τα ρεύματα». Και το εννοούσε. Γιατί τα γράμματα που έστελνε ο κορυφαίος ηγέτης της αντίστασης στο καθεστώς του απαρχάιντ μέσα από τη φυλακή αποτέλεσαν τους οδοδείκτες ενός διαφορετικού μέλλοντος ενάντια στον ρατσισμό και τις διακρίσεις. Περισσότερο, άλλωστε, από απλές επιστολές, οι εξιστορήσεις, τα πρόσωπα και οι λεπτομέρειες που καταγράφονται συνιστούν το ουσιαστικό παζλ της πολύπαθης ζωής του κορυφαίου ηγέτη, ακροβατώντας ανάμεσα στην εξομολόγηση και στην προσωπική βιογραφία. Πάνω από 250 γράμματα, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας, περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, ξετυλίγοντας ουσιαστικά όλο το χρονικό των 10.052 ημερών εγκλεισμού και απόγνωσης. Είναι γνωστό πως ο Μαντέλα συνελήφθη το 1962 σε ηλικία μόλις 44 ετών, όταν το καθεστώς του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής εντατικοποιούσε τα ακραία ρατσιστικά μέτρα και τη βαρβαρότητα ενάντια στους πολιτικούς αντιπάλους του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Μαντέλα έλαβε πάνω από 250 μετάλλια, βραβεία, τιμητικά πτυχία και ιθαγένεια σε πόλεις προς αναγνώριση των πολιτικών επιτευγμάτων του. Μεταξύ των βραβείων που έλαβε ήταν το Νόμπελ Ειρήνης, το Βραβείο Ειρήνης Λένιν της Σοβιετικής Ένωσης, το Αμερικανικό Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας και το Διεθνές Βραβείο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αλ-Καντάφι.

Δεν πρέπει να φαίνεται παράδοξο που ο αυτοβιογραφούμενος Σταύρος Ζουμπουλάκης επιστρέφει «Στ’ αμπέλια», δηλαδή τον τόπο καταγωγής του, την αγροτική περιοχή της Συκιάς του Νομού Λακωνίας, που δεν σημαίνει έναν τόπο γεμάτο αμπελώνες αλλά με σύκα, ελιές και σπαρτά. Εκεί βρίσκει τη μυρωδιά από το χώμα, τις πρώτες εικόνες, την ιερή τελετουργία που εκ των πραγμάτων μαρτυρά η σχέση με τη γη, το συμβολικό βάθος. Σε αυτό το ελάχιστο του τόπου διακονεί το χρέος του απέναντι σε όσα επιδαψιλεύει ακόμα ο γενέθλιος τόπος είτε ως ανάμνηση είτε ως πρώτη ύλη. Γιατί η επιστροφή «Στ’ Αμπέλια» είναι ακριβώς αυτή η επανεφεύρευση του εαυτού ως του ανθρώπου που γνωρίζει καλά την ταυτότητα ή την καταγωγή του ή, τέλος πάντων, δεν ξεχνάει ότι οφείλει πάντα να θυμάται. Ανάμεσα στα πουλιά –τα γεράκια για την ακρίβεια–, στα καλύβια και το «χιούγιαμα» αποκτά άλλη διάσταση η γέννηση ενός πουλαριού, η επαφή με το χώμα, και γίνεται μέρος μιας πρωτόφαντης αποκάλυψης. Κάπως έτσι το συμβολικό και το φανταστικό που έχει ανάγκη κάθε συγγραφέας ενώνονται σε μια αφήγηση που ανιχνεύει στη λαϊκότητα τα πιο όμορφα υλικά της μαγείας.

ASHLEE VANCE

ELON MUSK: Η TESLA, Η SPACE X ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ ΕΝΌΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΎ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ ΜΤΦΡ.: ΧΡΉΣΤΟΣ ΚΑΨΆΛΗΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΌΣ

Όλα όσα θέλετε να μάθετε για τον Έλον Μασκ και φοβάστε να ρωτήσετε ή, με άλλα λόγια, τα πάντα για το πιο πολυσυζητημένο και αντιφατικό αυτήν τη στιγμή πρόσωπο στον κόσμο των επιχειρήσεων, του Διαστήματος αλλά και ολόκληρου του πλανήτη. Δεν υπάρχουν και πολλά που δεν έχει καταφέρει ο πάμπλουτος –ανάμεσα στους 50 ισχυρότερους και πλουσιότερους της λίστας Forbes– επιχειρηματίας, ιδρυτής της Tesla, της κορυφαίας εταιρείας ηλεκτροκίνητων στον κόσμο, και της Space X, της ιδιωτικής εταιρείας κατασκευής πυραύλων και διαστημικών οχημάτων. Το καλό είναι ότι η βιογραφία αυτή δεν γράφτηκε απλώς από έναν καλό συγγραφέα αλλά από έναν ειδικό σε επιστημονικά και τεχνολογικά θέματα, βετεράνο της δημοσιογραφίας, τον Άσλι Βανς. Αυτός είναι που μπορεί να εξηγήσει το μέγεθος των επιτευγμάτων του δαιμόνιου Μασκ αλλά και να διακρίνει τις τυχόν πολιτικές επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από τέτοιου είδους επιχειρηματικές κινήσεις. Εννοείται πως δεν φοβάται να αναλύσει τις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα του, παρακολουθώντας τον από την παιδική ηλικία στην ταραχώδη Νότια Αφρική μέχρι τη μετάβασή του στις ΗΠΑ και τα τρομερά επιχειρηματικά του άλματα.

LEONARDO DA VINCI

Πεντακόσια χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, της εμβληματικής αναγεννησιακής φιγούρας που το όνομά της συνδέθηκε με την υψηλή τέχνη και την πραγματική πρόοδο. Δεν υπήρχε τίποτα που να άγγιξε το μαγικό αριστερό του χέρι και να μην έγινε θησαυρός: από πίνακες έως μηχανικές εφευρέσεις, σχεδιάσματα, χαρτογραφία, μηχανές, τα πάντα. Ακόμα και η Ιατρική ωφελήθηκε από τις μοναδικές του ανακαλύψεις, καθώς δεν σταμάτησε ποτέ να τον απασχολεί ο κλάδος της Ανατομίας. Όπως και να ’χει, το όνομά του απασχολεί ακόμα την ανθρωπότητα με πολλαπλούς τρόπους. Να σημειώσουμε ότι η σπανιότητα των πινάκων του, καθώς σώζονται συνολικά μόλις είκοσι, έχει μετατρέψει το κυνήγι των παλιών έργων του Ντα Βίντσι σε πραγματική μανία. Στην Ελλάδα διοργανώνεται μεγάλη έκθεση εμπνευσμένη από τον Ντα Βίντσι στο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι, ενώ από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί η μεγάλη βιογραφία που έγραψε ο επαγγελματίας του είδους Walter Isaacson, γνωστός και για τη βιογραφία του Αϊνστάιν και του Τζομπς. Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει γοητευτεί από αυτή την απαράμιλλη, αν και τόσο αντιφατική προσωπικότητα, που τότε ήταν ένα σκάνδαλο από μόνη της: ευφυής, φιλότεχνος, χορτοφάγος, ομοφυλόφιλος, περίεργος, πολυμήχανος, αιρετικός, νόθος και βαθιά σκεπτικιστής. Με άλλα λόγια, απλώς ο Λεονάρντο.

ΡΊΤΣΑΡΝΤ ΦΟΡΝΤ

ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ

ΜΤΦΡ.: ΑΘΗΝΆ ΔΗΜΗΤΡΙΆΔΟΥ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ Αν υπάρχει κάτι δυσκολότερο από την αυτοβιογραφία, αυτό είναι το να αφηγηθείς τη ζωή των γονιών σου χωρίς τη συναισθηματολογία που εύλογα προκαλούν τέτοιες περιπτώσεις και χωρίς τη δική σου αναγκαστική υποτίμηση, όταν η ζωή σου συγκρίνεται με τη δική τους. Ο Ρίτσαρντ Φορντ, ως μάστορας πρώτης γραμμής που ξέρει να εκμεταλλεύεται την παραμικρή λεπτομέρεια για να στήσει το μεγαλόπνοο πλάνο του, μπορεί και ανιχνεύει ακόμα και στην ιδιωτική ζωή το ελάχιστο που μπορεί να κρίνει τη μεγάλη εικόνα. Ωστόσο, η αγάπη των γονιών ξεπέρασε ακόμα και τις προκαθορισμένες προβλέψεις στον τρόπο που κατάφεραν αμφότεροι να υπερβούν τις ανυπέρβλητες δυσκολίες στον αμερικανικό Νότο των αρχών του 20ού αιώνα και, παρά τις αντιξοότητες, να παντρευτούν: αυτή, η Έντνα, μια μαθήτρια σε καθολικό σχολείο, και αυτός, ο Πάρκερ, ένας καλός και ευγενής πλασιέ. Εννοείται πως η αφήγηση των πραγματικών γεγονότων μετατρέπεται σε ένα απολαυστικό μυθιστόρημα με τον ακονισμένα ακριβή τρόπο του Φορντ, που έκανε το «New York Times Book Review» να παραδεχτεί πως «στο πανέμορφο αυτό βιβλίο μνήμης ο Φορντ μάς δίνει, με τον ίδιο τρόπο που το κάνει στη μυθοπλασία, μια αξέχαστη ιστορία».

LOVERS

ΖΩΗ ΌΧΙ ΣΑΝ ΤΙ

ΜΤΦΡ.: ΩΡΊΩΝΑΣ ΑΡΚΟΜΆΝΗΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ GUTENBERG

ΖΩΗ ΌΧΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΆΛΛΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

WALTER ISAACSON

ΣΤ’ ΑΜΠΈΛΙΑ

ΖΩΗ ΌΧΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΆΛΛΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΣΤΑΎΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΆΚΗΣ

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΊΑ

ΓΡΑΦΙΕΣ

ΚΏΣΤΑΣ ΓΑΒΡΆΣ

22.11.18 – lifo

ΓΙΑΤΊ ΠΡΌΔΩΣΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΊΔΑ ΜΟΥ ΠΑΤΆΚΗΣ

Τον Θεόδωρο Γρηγοριάδη ανέκαθεν τον απασχολούσαν οι σύνθετες ιδιότητες, τα σύνορα και τα όρια, τα παιχνίδια μεταξύ των ταυτοτήτων. Σε αυτήν τη συλλογή διηγημάτων –η τρίτη του– ετερόκλητες αλλά και τόσο συναφείς μεταξύ τους ιστορίες εμπλέκονται σε αυτό το ταξίδι των συναντήσεων και των αποχωρήσεων σε διάφορα μέρη, από την Καβάλα μέχρι το Παγγαίο και από την Ξάνθη μέχρι τον Έβρο. Εννοείται, βέβαια, ότι ένα ανοιχτό ταξίδι διαφορετικών ιστοριών δεν μπορεί να αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά επεκτείνεται στην Ευρώπη ή στη Συρία. Προσφυγιά, ενηλικίωση, συνείδηση του τόπου προέλευσης αλλά και αναφοράς, μετατρέπουν αυτήν τη συλλογή σε ένα χωροχρονικό ταξίδι με κάθε είδους πρωταγωνιστές: πόρνες, τραβεστί, μικροαστούς, προδότες και κρυφοήρωες, αγρότες και ανθρώπους της γειτονιάς. Άλλωστε, όπως θα επέμενε πολύ εύστοχα ο Γρηγοριάδης, όλοι έχουν ισότιμα δικαίωμα στο όνειρο και στη διεκδίκηση της επιθυμίας τους.

ΈΛΛΗΝΕΣ

Τ Η Σ

Τ Ί Ν Α Σ

Μ Α Ν Δ Η Λ Α Ρ Ά

ΚΏΣΤΑΣ ΑΚΡΊΒΟΣ

ΓΆΛΑ ΜΑΓΝΗΣΊΑΣ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

Τα έχει καλά με τη μνήμη, την ανάμνηση και τις ιδανικές ατμόσφαιρες ο Κώστας Ακρίβος – αυτές που όταν μπεις δεν θες να ξεφύγεις και σε ακολουθούν, φέρνοντας στον νου εικόνες, συναισθήματα, αλλά και αναζητήσεις. Έτσι και στο νέο του βιβλίο, η παλιοπαρέα του Βόλου από τα βάθη της δεκαετίας του ’70 δεν μοιράζεται μόνο κοινές αγωνίες και τα πρώτα πειράγματα, καζούρες και αλητοδουλειές, αλλά κρύβει και μυστικά. Σε αυτήν τη ζόρικη ζωή του οικοτροφείου της Μητρόπολης Δημητριάδος κάποια στιγμή τα πράγματα αγριεύουν και ένας θάνατος έρχεται να συνταράξει τον μικρό περίγυρο: ποιος είναι άθελά του ή ηθελημένα ο ένοχος; Τι σήμαινε ο θάνατος ενός πιτσιρικά σε εποχές που το μπούλινγκ απουσίαζε από το δημόσιο λεξιλόγιο και η οικονομική στενότητα γεννούσε υποψιασμένους ανθρώπους αλλά και τέρατα; Όλες αυτές τις αντιφάσεις πραγματεύεται ο συγγραφέας στο νέο του μυθιστόρημα που δείχνει τι σήμαινε να ζεις στην ελληνική επαρχία σε αλλοτινές εποχές, όπου η μάχη της επιβίωσης δεν επέτρεπε στους ευαίσθητους παιδικούς ψυχισμούς περαιτέρω αναζητήσεις, μέχρι που τα έπαιρνε όλα σβάρνα η πραγματικότητα, βάζοντας ουσιαστικά ερωτήματα, τα οποία τελικά μπορεί να λύσει μόνο η λογοτεχνία.

ΚΏΣΤΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΆΡΗΣ

ΣΤΟ ΣΤΉΘΟΣ ΜΈΣΑ ΧΆΛΚΙΝΗ ΚΑΡΔΙΆ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

Ποτέ ο τρόπος που συνομιλεί κανείς με τα κείμενα δεν είναι μόνο θεωρητικός: ενίοτε τρυπάει τις καρδιές, διαπερνά το στήθος και ανιχνεύει κυριολεκτικά την άβυσσο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην περίπτωση του ταραγμένου εσωτερικού κόσμου του Αργύρη και του Νάσου, δηλαδή του δασκάλου και του μαθητή, των οποίων η στενή σχέση θα εδραιωθεί μέσα από τα κείμενα, αλλά θα επεκταθεί προς τα έξω, εκεί στα άγρια σύμπαντα της σύγχρονης μεγαλούπολης, όπου μαίνονται ο κοινωνικός πόλεμος και η βία. Οι μετατοπίσεις των αναγνώσεων από τις οποίες εμπνέεται ο συγγραφέας, έτσι, δεν αφορούν μόνο την Ιλιάδα, απ’ όπου και ο ωραίος, αλληγορικός στίχος του τίτλου, αλλά μια σειρά από ακριβέστατους μελετητές των ακραίων ορίων, όπως ο Ρίτσος ή ο Χειμωνάς. Το βιβλίο, εν ολίγοις, δεν αφήνει απ’ έξω κανένα επίπεδο συμβολισμού ή βίας, από αυτό του ανδροκρατούμενου και αγέρωχου ιλιαδικού κόσμου έως εκείνο του εκδικητικού και ρατσιστικού σύμπαντος της Χρυσής Αυγής. Καθένας από τους ήρωες έχει τα δικά του σκοτάδια να γαληνέψει και τον δικό του δρόμο να τραβήξει στην αναζήτηση της προβληματικής αλήθειας. Προφανώς, μαρτυρά πολλά για την ευεπίφορη σε αμέτρητα ξεσπάσματα και αναγνώσεις εφηβική συνθήκη και τον εύκολο τρόπο που εγγράφονται σε αυτήν τα πάντα η φωτογραφία του Λουκά Βασιλικού που κοσμεί το εξώφυλλο, με τον αμήχανο πιτσιρικά να κοιτάει με αγωνία και ευθύτητα τον φακό – ή μήπως τον ίδιο τον κόσμο;

ΙΩΆΝΝΑ ΚΑΡΥΣΤΙΆΝΗ

ΧΊΛΙΕΣ ΑΝΆΣΕΣ ΚΑΣΤΑΝΙΏΤΗΣ

ΚΡΊΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΚΤΉΣ

ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΈΝΗ ΦΡΥΓΑΝΙΆ ΊΚΑΡΟΣ

«Ψυχοπλανταγμένος» είναι ένα από τα επίθετα που επιλέγει η Καρυστιάνη για να περιγράψει μια εσωτερική κατάσταση με ακραιφνώς ελληνικούς όρους και με το δικό της γλωσσικό ιδίωμα, που τιμά τα ύστερα και ανιχνεύει τα πρώτα. Και δεν είναι το μόνο που προκύπτει περήφανα από τις επιταγές της δικής της λογοτεχνικής γλώσσας και αλήθειας, οι οποίες φτιάχνουν αρχέγονα σύμπαντα, ακόμα κι αν αναφέρονται στο τώρα. Πρόκειται για έναν άλλο τρόπο να αναγιγνώσκεται ο κόσμος, ακόμα και αν είναι ο τωρινός, δηλαδή αυτός της Ελλάδας της κρίσης και της προσφυγιάς, της αγωνίας και των εσωτερικών αδιεξόδων. Άλλωστε, μπροστά στη λογοτεχνία δεν μετρά κανένα επικαιροποιημένο σύμπαν – απόδειξη ότι κάθε λέξη ή φράση και κάθε εσωτερική σκέψη της Πηγής, της Πέπης ή της Πόπης είναι σμιλεμένη σαν ένα εργόχειρο που έρχεται να στολίσει πολύτιμα ψυχικά αντικείμενα. Έντονη και εδώ η παρουσία του θανάτου, η αγωνία της θνητότητας, οι φοβίες του γήρατος, οι οποίες ενώνουν την ατελείωτη μαγεία της φύσης με τη σκληρότητα της πόλης, το μεταφυσικό με το πιο απτό και πραγματικό. Δυστυχώς, ο πρόσφατα εκλιπών συγγραφέας δεν πρόλαβε να χαρεί την κυκλοφορία του ευφάνταστου αυτού βιβλίου με ήρωα τον ποιητή Τέλη Δημητρέλη, έναν ήρωα που θα απολαύσουν οι φίλοι του νουάρ αλλά και του ελληνικού μυθιστορήματος εν γένει. Πρόκειται ίσως για την ιδανική απάντηση της Θεσσαλονίκης στον χώρο των αστυνομικών μυθιστορημάτων, καθώς η πόλη αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τους δύο παλιόφιλους, τον ποιητή Τέλη Δημητρέλη και τον μαθηματικό με καριέρα στις ΗΠΑ Αλέξανδρο Τεφλιώνη, οι οποίοι συναντιούνται μετά από χρόνια στη συμπρωτεύουσα. Η Ελλάδα της κρίσης αναδεικνύεται ανάγλυφα μέσα από τις περιγραφές, καθώς το πολιτικό στοιχείο ανιχνεύεται σε γενναίες δόσεις, πηγαίνοντας πίσω, στα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής. Γραμμένο με συνείδηση, βαθιά γνώση του είδους αλλά και το απαραίτητο σαρκαστικό χιούμορ, κάτι που συνάδει με τη σχετική κριτική βιβλίου που παραθέτει στο εσωτερικό της αφήγησης ο συγγραφέας: «Στο βιβλίο του Teff, ακόμα και στις πιο αιματηρές περιγραφές του, δεν είναι η ανάδειξη της φρίκης που σε κερδίζει. Είναι η αναζήτηση της λύσης μέσα σε υποθέσεις εντελώς απροσδόκητες που σε κατακτά».

26 lifo – 22.11.18

LOVERS

ΘΕΌΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΆΔΗΣ

22.11.18 – lifo

ΚΛΑΣΙΚΆ

ΑΞΕΠΈΡΑΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ noemí villamuza

5 ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ.

ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΊΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΆ

ΚΆΡΟΛΟΣ ΔΑΡΒΊΝΟΣ

Η ΦΥΣΙΚΉ ΕΠΙΛΟΓΉ ΜΤΦΡ.: ΝΊΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΌΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ

HSUEH-CHIN TSAO

ΜΙΓΚΈΛ ΝΤΕ ΘΕΡΒΆΝΤΕΣ

ΔΟΝ ΚΙΧΌΤΕ ΝΤΕ ΛΑ ΜΆΝΤΣΑ ΜΈΡΟΣ ΙΙ ΜΤΦΡ. :

ΜΕΛΊΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΊΔΟΥ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΣΤΊΑΣ

Δεν είναι μόνο ο Κούντερα που επισήμανε ότι η ιστορία της δυτικής λογοτεχνίας ξεκινάει με τον παράδοξο αυτό ιδαλγό που άλλαξε, με τρόπο μοναδικό, τα όρια της διήγησης και της ιστορίας, της φαντασίας και της πραγματικότητας. Το ιλαροτραγικό σύμπαν του ήρωα του Θερβάντες συνόψισε όλα τα ετερόκλητα είδη, μετατοπίζοντας, μόλις τον 17ο αιώνα, το κέντρο βάρους από τα μεγαλόπνοα έργα στην καθαυτό μαεστρία του συγγραφέα. Όπως και να ’χει, ο Δον Κιχότης ή Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα, όπως γράφει η μεταφράστρια του έργου Μελίνα Παναγιωτίδου, η οποία ανέλαβε να αποδώσει και τον δεύτερο τόμο στα ελληνικά, είναι αυτός που ουσιαστικά θεμελίωσε το μοντέρνο μυθιστόρημα. Όπως σημειώνει η ίδια χαρακτηριστικά αντί επιμέτρου: «Το έργο του 1605 εκκινεί με έναν συνετό ιδαλγό που μεταμορφώνεται σε παλαβό περιπλανώμενο ιππότη. Στο έργο του 1615, όσο θα κλείνει ο κύκλος, ο Δ.Κ. θα επανέρχεται στον εαυτό του, στην πρωτινή μορφή του: όμως όσο οι ψευδαισθήσεις θα διαλύονται και τα πιστεύω του θα καταρρέουν, όσο άλλες, γνήσιες περιπέτειες θα εκτοπίζουν τις φαντασιώδεις, παράγωγες των ιπποτικών βιβλίων, δικές του, τόσο θα πλησιάζει το τέλος του: θα ανακτήσει τη διαύγειά του, αλλά θα χάσει τη φαντασία του: και για την ευγένειά του μια τέτοια απώλεια ισοδυναμεί με εκούσιο θάνατο».

28 lifo – 22.11.18

ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΚΌΚΚΙΝΗΣ ΚΆΜΑΡΑΣ ΜΤΦΡ.: ΈΛΛΗ

ΛΑΜΠΡΊΔΗ GUTENBERG/EDITIO MINOR

Ένα από τα τέσσερα κεντρικότερα βιβλία της κινεζικής λογοτεχνίας, γνωστό και ως Η ιστορία της Πέτρας. Βγαλμένο από τη ζωή του συγγραφέα Τσάο Χσούε Τσιν, το βιβλίο περιγράφει τη ζωή μιας πλούσιας και πολυάριθμης οικογένειας που σταδιακά έχασε την αίγλη της, όπως συνέβη και με την οικογένεια του συγγραφέα, ο οποίος, ως εκ τούτου, δίνει ιδιαίτερο βάρος στην καταγωγή και στη σημασία της προέλευσης που τότε διαδραμάτιζε ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο στην κινεζική κοινωνία. Από τη στιγμή που πρωτοεκδόθηκε, δηλαδή στα τέλη του 18ου αιώνα, η Ιστορία της Πέτρας απέκτησε τεράστια αίγλη, προκαλώντας χιλιάδες ερμηνείες και μελέτες και διαμορφώνοντας έναν ολόκληρο κλάδο που λέγεται Redology. Ακόμα και σήμερα δεν έχει πάψει να απασχολεί, έχει γίνει μάλιστα σίριαλ στην τηλεόραση της Κίνας που σημειώνει ρεκόρ θεαματικότητας. Απόδειξη ότι οι πολυάριθμες ιστορίες που ξεπροβάλλουν σαν κινεζικό άνθος στο εσωτερικό της στολίζουν ακόμα τις προφορικές αφηγήσεις της αχανούς χώρας με τον άπειρο λογοτεχνικό πλούτο. Τη μετάφραση του έργου υπογράφει η αείμνηστη φιλόσοφος, μαθήτρια του Βιτγκενστάιν και σπουδαία συγγραφέας Έλλη Λαμπρίδη, ενώ τον πρόλογο γράφει ο Ντέιβιντ Χοκς (και μεταφράζει ο Πολύκαρπος Πολυκάρπου), όπου εξηγεί αναλυτικά τη σπουδαιότητα του «ιδιοφυούς», όπως το αποκαλεί, αυτού πονήματος, το οποίο θεωρείται μνημείο στον χώρο των γραμμάτων εν γένει.

ΜΑΞΊΜ ΓΚΌΡΚΙ

ΤΌΜΑΣ ΓΟΥΛΦ

ΠΕΡΊ ΧΡΌΝΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΟΎ ΜΤΦΡ.: ΓΙΆΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΆΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΕΞΆΝΤΑΣ

Πολλοί Αμερικανοί συγγραφείς είχαν τη φιλοδοξία να γράψουν το Μεγάλο Αμερικανικό Μυθιστόρημα, ελάχιστοι όμως το κατάφεραν, ανάμεσά τους ο Τόμας Γουλφ, ο οποίος στη σύντομη περίοδο της ζωής του έγραψε μεγάλα σε μέγεθος και ουσία μυθιστορήματα. Το Περί χρόνου και ποταμού είναι από τα επικά αυτά αφηγήματα που πρέπει να διαβάσει κανείς για να καταλάβει την ταυτότητα, τις συνήθειες, τη βαθιά πνευματική αγωνία των ανθρώπων του αμερικανικού Νότου. Κυρίως, όμως, για να δει τι βασάνιζε πραγματικά τον πάντοτε ανήσυχο και περιπλανώμενο Γουλφ, ο οποίος, σαν τον ήρωά του, δεν έπαψε να αναζητά την ουσία της γραφής και της ψυχής του, αλλάζοντας τόπους και περιβάλλοντα. Έτσι και ο Γιουτζίν Γκαντ, ουσιαστικά το alter ego του συγγραφέα, αφήνει πίσω του τα νοτισμένα από την υγρασία τοπία του αμερικανικού Νότου για να σπουδάσει στο Χάρβαρντ, να γνωρίσει από κοντά τα μεγαλεία της Νέας Υόρκης και να δημιουργήσει νέες φιλίες και σχέσεις. Ωστόσο, αυτή η περιπλάνηση δεν θα σήμαινε τίποτα αν δεν συνοδευόταν από ουσιαστικά υπαρξιακά ερωτήματα, μια βαθιά εσωτερική αναζήτηση και την κατάκτηση ενός άλλου κόσμου, πιο ανοιχτού και αφιερωμένου στις υψηλές ιδέες και την τέχνη – αυτόν τον κόσμο τον οποίο αναζητούσε ο Γουλφ διαρκώς ως αντίστιξη στην πιο οδυνηρή πραγματικότητα.

ΡΌΜΠΕΡΤ ΛΟΥΙΣ ΣΤΊΒΕΝΣΟΝ

ΟΙ ΕΎΘΥΜΟΙ ΆΝΤΡΕΣ ΜΤΦΡ.: ΜΙΧΆΛΗΣ ΜΑΚΡΌΠΟΥΛΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ ΔΕΛΗΓΙΆΝΝΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΚΊΛΗ ΣΤΟΆ

Ο Tusitala, ο παραμυθάς στη γλώσσα των ιθαγενών, δεν ήταν τυχαία ένας κατάλευκος, αξιοσέβαστος νέος από τη μακρινή Σκωτία, ο οποίος έμελλε να κάνει το αγγλοσαξονικό μυθιστόρημα ακόμα πιο πλούσιο –κάτι ήξεραν οι κάτοικοι των νησιών Σαμόα και άλλων εξωτικών περιοχών, όπου είχε περιπλανηθεί ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον κατά τη διάρκεια της σύντομης σχετικά ζωής του, που τον τιμούσαν σχεδόν σαν θεό. Από το Νησί των Θησαυρών, που τον ανέδειξε ως ιδανικό αφηγητή, μέχρι τα πιο απαιτητικά, αντιπροσωπευτικά της τεράστιας ικανότητάς του να βλέπει ταυτόχρονα το καλό και το κακό –όντας ένα πλήθος αντιφάσεων ο ίδιος–, μυθιστορήματά του, είναι τεράστιο το εύρος του αφηγηματικού του πλούτου, σαν να ξεχείλιζαν τα βιβλία του από φαντασία. Αντιπροσωπευτικό δείγμα είναι οι αριστουργηματικοί Εύθυμοι Άντρες, με πρώτον απ’ όλους τον πρωταγωνιστή Τσαρλς Ντάρναγουεϊ, ο οποίος ταξιδεύει προς το φανταστικό νησί Άρος, στη δυτική ακτή της Σκωτίας, για να συναντήσει τον αλκοολικό θείο του και να αναζητήσουν μαζί τον πολυπόθητο θησαυρό σε μια ιστορία που σε εισάγει με τον ιδανικότερο τρόπο στον συναρπαστικό κόσμο του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

ΟΙ ΑΡΤΑΜΆΝΩΦ ΜΤΦΡ.: ΆΡΗΣ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ

Το πραγματικό όνομα του Μαξίμ Γκόρκι, Ρώσου συγγραφέα και ιδρυτή του σοσιαλιστικού λογοτεχνικού ρεαλισμού, ήταν Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πέτσκοφ. Το ψευδώνυμο «Γκόρκι» το επέλεξε επειδή ως ενεργό πολιτικό στέλεχος αντιτάχθηκε στο τσαρικό καθεστώς και πέρασε πολύ καιρό στις φυλακές και στην εξορία. Το διάστημα από το 1921 έως το 1928, που βρισκόταν στην Ιταλία, σε διακριτική απόσταση από το σοβιετικό καθεστώς, έγραψε ένα από τα αριστουργήματά του, το μυθιστόρημα Οι Αρταμάνωφ, την ιστορία μιας οικογένειας βιομηχάνων-εμπόρων, της οποίας η ανάπτυξη και η κατάπτωση διαγράφονται σε μια εποχή πολέμων και ιστορικών μεταβολών στη Ρωσία. Ο Γκόρκι παρακολουθεί την παρακμή της ρωσικής μεσαίας τάξης από το 1863 κι έπειτα, η οποία σταδιακά οδήγησε στην επανάσταση των μπολσελβίκων το 1917. Μια οικογενειακή σάγκα που παρακολουθεί τρεις γενιές της οικογένειας των Αρταμάνωφ, από την απελευθέρωση των δουλοπάροικων και την οικονομική ακμή έως την απόλυτη και γενικότερη παρακμή της το 1918, με την επικράτηση των μπολσελβίκων. Η συγκεκριμένη μετάφραση του βιβλίου στα ελληνικά από τον σπουδαίο Άρη Αλεξάνδρου, που είχε συμπεριληφθεί το 1950 σε μια μεγάλη ανθολογία παγκόσμιας λογοτεχνίας, είναι ένα έργο-σταθμός για την ιστορία της μετάφρασης στην Ελλάδα και η ιστορία προς την επανάσταση διά χειρός ενός δεξιοτέχνη του κοινωνικού ρεαλισμού.

Η Φυσική Επιλογή είναι η διαδικασία εξέλιξης των ειδών, μέσω της οποίας οι οργανισμοί που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον αφήνουν περισσότερους απογόνους από εκείνους που είναι λιγότερο προσαρμοσμένοι. Η θεωρία της φυσικής επιλογής διατυπώθηκε επίσημα το 1858 από τον Κάρολο Δαρβίνο. Στηρίζεται στην παρατήρηση πως ορισμένες διαφορές μεταξύ των ατόμων ενός πληθυσμού είναι κληρονομήσιμες. Η θεωρία του Δαρβίνου πρόσφερε μια απλή, αλλά πειστική εξήγηση για την ποικιλία των ειδών στη Γη. Επειδή οι διάφορες περιοχές έχουν διαφορετικές συνθήκες και διαφορετικές ευκαιρίες επιβίωσης, διαφορετικοί οργανισμοί επιλέγονται με φυσικό τρόπο ως οι πιο προσαρμοσμένοι στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Από μια τόσο απλή αρχή εξελίχθηκαν και εξελίσσονται ατελείωτες μορφές τόσο όμορφες και τόσο θαυμαστές. Κανείς δεν έχει συμβάλει περισσότερο στη διαμόρφωση της εικόνας μας για το τι είναι ο άνθρωπος από τον Κάρολο Δαρβίνο, του οποίου η θεωρία της εξέλιξης ανέτρεψε τον βικτοριανό κόσμο, έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας, όρισε εκ νέου την έννοια της ζωής στη Γη, διαφώτισε, προκάλεσε και εξόργισε. Η Καταγωγή των ειδών, το θεμελιακό κείμενο της εξελικτικής θεωρίας, αποσπάσματα του οποίου συνιστούν το ανά χείρας βιβλίο, ξεσήκωσε τόσο ενθουσιασμό και τόσες διαμάχες όσο ελάχιστα βιβλία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η νέα αυτή έκδοση είναι εμπλουτισμένη με την εικονογράφηση της Noemi Villamuza, μιας εικαστικού από τη Βαρκελώνη που σχεδιάζει με χρωματιστά μολύβια με έναν δικό της, προσωπικό τρόπο.

22.11.18 – lifo

ΘΆΝΟΣ Μ. ΒΕΡΈΜΗΣ, ΓΙΆΝΝΗΣ Σ. ΚΟΛΙΌΠΟΥΛΟΣ, ΙΆΚΩΒΟΣ Δ. ΜΙΧΑΗΛΊΔΗΣ,

1821: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΕΝΌΣ ΈΘΝΟΥΣ-ΚΡΆΤΟΥΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

LOVERS

H ανεξαρτητοποίηση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήρθε για τους Έλληνες έπειτα από σχεδόν μία δεκαετία σκληρού ένοπλου αγώνα και δοκιμασίας (1821-1830). Η κατακερματισμένη κοινωνία των επαναστατημένων στάθηκε εμπόδιο στη σύγκλιση και στην ομοψυχία των αγωνιστών. Οι οικογενειακές φατρίες, οι πελάτες και οι προστάτες της δημιούργησαν αντίπαλες ιεραρχίες, οι οποίες έτεμναν κάθετα την κοινωνική διαστρωμάτωση. Γι’ αυτό και δεν άργησαν να ακολουθήσουν οι εμφύλιες συγκρούσεις. Παρ’ όλα αυτά, η Επανάσταση ανταποκρίθηκε στη βασική φιλοδοξία όσων αγωνίστηκαν, τη δημιουργία ενός ενιαίου, ελεύθερου κράτους. Οι τρεις συγγραφείς παρουσιάζουν ένα χρονικό που παρακολουθεί τους Έλληνες πριν από την παλιγγενεσία, το νομικό καθεστώς των ραγιάδων και τις πολιτικές συνθήκες στην οθωμανική επικράτεια και συνεχίζουν με τις πολιτικές επιλογές και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις το διάστημα 1821-1827. Τέλος, εξετάζουν τις αιτίες της τελικής επιτυχίας του Αγώνα, το «εθνικό όραμα» και τη συγκρότηση της επίσημης εξουσίας.

ΙΣΤΟΡΙΑ

MICHEL KAPLAN

ΓΙΑΤΊ ΤΟ ΒΥΖΆΝΤΙΟ; ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑ ΈΝΤΕΚΑ ΑΙΏΝΩΝ

ΜΤΦΡ.: ΚΑΤΙΆΝΝΑ ΜΊΧΑ - ΜΑΡΊΖΑ ΝΤΕΚΆΣΤΡΟ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

Ο καταξιωμένος ιστορικός διεθνούς φήμης με ειδίκευση στη βυζαντινή περίοδο Michel Kaplan με το βιβλίο αυτό ξαναγράφει την ιστορία έντεκα αιώνων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και εξηγεί τους λόγους αυτής της μακροβιότητας. Ένα έργο εξαιρετικά ελκυστικό, που επαναφέρει στην επικαιρότητα το Βυζάντιο και αποτιμά την κληρονομιά και τη συμβολή του στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ευρώπης σε τομείς όπως ο πολιτισμός, οι τέχνες και η κρατική οργάνωση. Ειδικότερα, εστιάζει στην πολιτική ιδεολογία, στους θεσμούς, στη δημόσια διοίκηση, στο φορολογικό σύστημα, στην οικονομία, στο δίκαιο, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό. Όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας: «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και οι έντεκα αιώνες της ιστορίας της δεν αξίζουν, παραφράζοντας την ηρωίδα του Ρακίνα, “ούτε αυτή την υπερβολική τιμή ούτε αυτή την περιφρόνηση”. Η μακροβιότητά της δεν οφείλει τίποτα στην τύχη αλλά οφείλει τα πάντα σε μια εξαιρετική ιδεολογική κατασκευή».

ΓΕΏΡΓΙΟΣ Β. ΔΕΡΤΙΛΉΣ

NORMAN OHLER

TERRY MORT

Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΝΕΌΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΣΎΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ 1750 - 2015

ΥΠΕΡΔΙΈΓΕΡΣΗ: ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΆ ΣΤΟ ΤΡΊΤΟ ΡΆΙΧ ΜΤΦΡ.:

Μια νέα, αναθεωρημένη και επαυξημένη έκδοση του γνωστού ιστορικού, μέλους της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργου Δερτιλή, ο οποίος έγραψε το βιβλίο αυτό με σκοπό όχι να διηγηθεί «τι έγινε» αλλά να κατανοήσει το «γιατί έγινε». Σκοπός «δεν ήταν να διηγηθώ μια ιστορία, αλλά να την ερμηνεύσω. Να εξηγήσω την Ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας, με τους Έλληνες να φαντάζονται μιαν από τις πρωιμότερες δημοκρατίες στον κόσμο και να τη διαμορφώνουν βυθισμένοι σε εξάρσεις ενθουσιασμού και σε εμφύλια μίση, να παλεύουν με την αστάθεια που τους επέβαλλε η μοίρα της χώρας, η θέση της στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, και να σκορπούν το αίμα τους αντιμετωπίζοντας αυτοκρατορίες και αψηφώντας υπερδυνάμεις» υποστηρίζει απευθυνόμενος «όχι μόνο στον ιστορικό, στον ανθρωπολόγο, στον οικονομολόγο αλλά και στις μαθήτριες και στους φοιτητές και στους γενικούς αναγνώστες, αυτούς που αγαπούν το διάβασμα ή και όσους ακόμη δεν το συνηθίζουν».

Κοκαΐνη, ηρωίνη, μορφίνη και, κυρίως, μεθαμφεταμίνες –το ναρκωτικό του λαού– χρησιμοποιούνταν τόσο από τους εργάτες και τις νοικοκυρές όσο και από το στράτευμα, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην προέλαση και νίκη των Γερμανών το 1940. Ο Norman Ohler, έπειτα από εκτενή έρευνα σε γερμανικά και αμερικανικά αρχεία, αποκαλύπτει την ασύδοτη χρήση ναρκωτικών ακόμα και στα υψηλότερα κλιμάκια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χίτλερ και των συνεργατών του, στους οποίους ο γιατρός δρ. Μορέλ χορηγούσε θανάσιμα κοκτέιλ ουσιών. Αν και τα ναρκωτικά από μόνα τους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την εξέλιξη των γεγονότων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή την έκβασή του, η αποκάλυψη αυτών των στοιχείων αλλάζει την αντίληψή μας γι’ αυτήν τη σκοτεινή εποχή. Ένα διαφωτιστικό βιβλίο που αποδεικνύει ότι το Τρίτο Ράιχ ήταν βουτηγμένο στα ναρκωτικά, είναι μεταφρασμένο σε περισσότερες από 25 γλώσσες και περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΈΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΚΡΉΤΗΣ

ΧΡΉΣΤΟΣ ΚΟΚΚΟΛΆΤΟΣ, ΒΑΣΊΛΗΣ ΤΣΑΛΉΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΜΕΤΑΊΧΜΙΟ

Ο ΠΌΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΈΡΝΕΣΤ ΧΈΜΙΝΓΟΥΕΪ. ΟΙ ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΈΣ ΤΟΥ ΩΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΉ ΣΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΠΌΛΕΜΟ ΜΤΦΡ.: ΓΙΏΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΆΚΟΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ

Από τις ακτές της Νορμανδίας μέχρι την απελευθέρωση του Παρισιού και την τραγωδία στο Χούρτγκενβαλντ, αυτή είναι η ιστορία των δημοσιογραφικών περιπετειών του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την άνοιξη του 1944 ο Χέμινγουεϊ ταξίδεψε στο Λονδίνο και μετά στη Γαλλία για να καλύψει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για το περιοδικό «Collier’s». Ύστερα από αυτή την τραγωδία λέγεται πως δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος. Πρόθεση αυτού του βιβλίου δεν είναι να παρουσιαστεί ως μία ακόμη βιογραφία ή αντικείμενο εμπεριστατωμένων απομνημονευμάτων. Αυτή η συναρπαστική αφήγηση διερευνά παράλληλα το μεταγενέστερο έργο του Χέμινγουεϊ –μεγάλο μέρος του οποίου πηγάζει από τις πολεμικές εμπειρίες του–, που διαμόρφωσε με δραματικό τρόπο τα όψιμα στάδια της καριέρας του. (Περιλαμβάνει και φωτογραφικό υλικό).

ΙΣΤΟΡΙΚΆ ΒΙΒΛΊΑ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΆΣΕΙΣ. ΑΠΌ ΤΟ 1821 ΜΈΧΡΙ ΤΟΝ ΠΌΛΕΜΟ ΤΟΥ ΧΈΜΙΝΓΟΥΕΪ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΊ ΤΗΣ ΕΠΟΧΉΣ ΦΤΆΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΥΡΉΝΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ. ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΌΠΟΥΛΟ

30 lifo – 22.11.18

ΠΈΤΡΟΣ ΣΤ. ΜΑΚΡΉΣ-ΣΤΆΙΚΟΣ

ΚΊΤΣΟΣ ΜΑΛΤΈΖΟΣ - Ο ΑΓΑΠΗΜΈΝΟΣ ΤΩΝ ΘΕΏΝ

ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΣΤΊΑΣ

Τρίτη, 1η Φεβρουαρίου 1944. Στις 9:30 το πρωί δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνα, ο Κίτσος Μαλτέζος, ο τελευταίος απόγονος του στρατηγού Μακρυγιάννη, το χαρισματικό παιδί της γενιάς του ’40. Του έστησε ενέδρα ο ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας μπροστά στο σπίτι του, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, και το αποτέλεσμα τροφοδότησε εσωτερικές ρήξεις στον χώρο της αριστεράς. Έκτοτε, το γεγονός θα μυθοποιηθεί και θα μεταμορφωθεί σε ένα από τα ισχυρότερα ταμπού της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας. Η αριστερά θα αρνείται επίμονα την οποιαδήποτε αναφορά σε μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες της δράσης της, ενώ η σκληρή μετεμφυλιακή δεξιά θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει πολιτικά τον θάνατο ενός ανθρώπου που στην πραγματικότητα δεν της ανήκε. Ο Μαλτέζος θα πρωταγωνιστήσει στην υπόθεση δύο μυθιστορημάτων, στην Τειχομαχία του Θεόφιλου Φραγκόπουλου και στο Χρονικό μιας σταυροφορίας του Ρόδη Ρούφου. Σήμερα οι αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν σε αυτά τα γεγονότα μέσω μιας νέας, αναθεωρημένης έκδοσης, αφού το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν για πολλά χρόνια εξαντλημένο. Η βιογραφία που έγραψε ο δικηγόρος και συγγραφέας Πέτρος Στ. Μακρής-Στάικος διαβάζεται απνευστί και αποτελεί την πρώτη απόπειρα σοβαρής ιστορικής προσέγγισης της υπόθεσης, προσφέροντας συγχρόνως στον αναγνώστη μια συνθετική τοιχογραφία της χαμένης γενιάς του ’40.

22.11.18 – lifo

PRESS

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡIΣΑΜΕ Ε Π Ι Μ Ε Λ Ε ΙΑ : Μ Α ΡΙΑ Δ Ρ ΟΥ ΚΟ Π ΟΥΛΟΥ

type 32 lifo – 22.11.18

22.11.18 – lifo

PRESS

→ 04

Χ Α Ν Σ Κ Ρ I Σ Τ ΙΑ Ν AΝΤΕΡΣΕΝ

Η Βασίλισσα του Χιονιού Μτφρ.: Μάνος Κοντολέων Εκδόσεις Άγκυρα Σελ.: 40

→ 01

C AT H E R I N E ST E A DM A N

Κάτι στο νερό

Μτφρ.: Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου Εκδόσεις Bell Σελ.: 400

Η καθηλωτική φωνή της Κάθριν Στέντμαν λάμπει σ’ αυτό το πρώτο συναρπαστικό της μυθιστόρημα, από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του. Με διεισδυτική οξυδέρκεια και μια πλοκή που ξεδιπλώνεται με συγκλονιστικές ανατροπές, το Κάτι στο νερό μάς φέρνει αντιμέτωπους με τις ελπίδες στις οποίες είμαστε απεγνωσμένα γαντζωμένοι, τα ιδανικά που μπαίνουμε στον πειρασμό να εγκαταλείψουμε και τα τέλεια ψέματα που λέμε στον εαυτό μας.

→ 02

C HA R L E S N IC HO L L

Leonardo Da Vinci

Μτφρ.: Γ. Καστανάρας, Π. Τομαράς Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 848 Το βιβλίο αυτό φιλοτεχνεί το πιο ακριβές και εµπεριστατωµένο πορτρέτο του αδιάκοπα φιλοµαθούς ατόµου που κρύβεται πίσω από τον θρύλο του «οικουµενικού ανθρώπου»: από τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τη µαθητεία του στο εργαστήριο του Βερόκιο στη Φλωρεντία ως τα χρόνια που πέρασε στην υπηρεσία των ισχυρών της αναγεννησιακής Ιταλίας. Ο Nicholl συµβουλεύεται µια µεγάλη ποικιλία πηγών και παρουσιάζει µια αριστουργηµατική προσέγγιση που καταφέρνει να διεισδύσει στην προσωπικότητα του Λεονάρντο και στις περίφηµες πτήσεις του µυαλού του.

→ 03

Σ ΥΛ ΛΟ Γ Ι Κ O

Ρωσική Ποίηση 20ού αιώνα Μτφρ.: Γιώργος Μολέσκης Εκδόσεις Βακχικόν Σελ.: 252 Η παρούσα ανθολογία, μια πρωτότυπη έκδοση για την ελληνική βιβλιογραφία, επιδιώκει να φέρει τους Έλληνες αναγνώστες σε επαφή με το έργο των αντιπροσωπευτικότερων εκπροσώπων της ρωσικής ποίησης του προηγούμενου αιώνα, προσφέροντας μια πλήρη εικόνα των ιστορικών και πολιτικών συνθηκών και των λογοτεχνικών ζυμώσεων μέσα στις οποίες οι ποιητές αυτοί δημιούργησαν. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διαδρομή μέσα από ποιήματα των Αλεξάντρ Μπλοκ, Βελιμίρ Χλέμπνικοφ, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Μπορίς Παστερνάκ, Μπρόντσκι, Αρσένι Ταρκόφσκι και άλλων 18 σπουδαίων συγγραφέων.

34 lifo – 22.11.18

Ένα από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα σε έκταση παραμύθια του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ο Κάι και η Γκέρτα είναι δύο αγαπημένοι φίλοι που νιώθουν πολύ ευτυχισμένοι μαζί, μέχρι που η Βασίλισσα του Χιονιού με την παγωμένη καρδιά βρίσκει έναν μαγικό τρόπο να τους χωρίσει. Έτσι, ξεκινάει ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες και εκπλήξεις. Θα καταφέρουν οι δυο φίλοι να βρεθούν πάλι μαζί; Θα νικήσει η αγάπη τους τα εμπόδια;

→ 05

Μ Ι Μ Η Σ Α Ν Δ Ρ ΟΥΛ Α Κ Η Σ

Νύχτα µε πέντε φεγγάρια Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 344 Ιστορίες, ιστορίες µάς κυριεύουν µε µυστική νοσταλγία, συγχρονίζονται απροσδόκητα και θέτουν στον καθένα το καίριο ερώτηµα: μπορεί να είναι µάταιη µια ζωή φιλτραρισµένη από τόσες διαψεύσεις, µαταιωµένες ελπίδες και προδοσίες; Μικρά δράµατα στον καµβά της Μεγάλης Ιστορίας ρίχνουν –εκατό χρόνια µετά την Ποντιακή Γενοκτονία– ένα διαφορετικό φως στα αινίγµατα της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Θράκης. Στο τέλος βρισκόµαστε συνταξιδιώτες στην Πλωτή Ουτοπία, αναζητώντας τον Υπερβόρειο των µελλοντικών γενεών.

→ 06

M AT H IA S É NA R D

Μίλησέ τους για μάχες, για ρηγάδες και για ελέφαντες Μτφρ.: Σοφία Διονυσοπούλου Εκδόσεις στερέωμα Σελ.: 176 Ακριβής και λεπτοδουλεμένη σαν κόσμημα, η προσωπογραφία ενός καλλιτέχνη της Αναγέννησης που έρχεται αντιμέτωπος με το κάλλος του μουσουλμανικού κόσμου και ταυτόχρονα ένας συναρπαστικός στοχασμός πάνω στην πράξη της δημιουργίας. Αναπαριστώντας μερικές λησμονημένες από την ιστορία εβδομάδες, χρησιμοποιώντας αυθεντικό υλικό, όπως οι σημειώσεις και οι επιστολές του Μικελάντζελο από την Κωνσταντινούπολη, ο Ματιάς Ενάρ σκιαγραφεί την περίπλοκη σχέση Δύσης και Ανατολής μέσα από τον συμβολισμό μιας ανολοκλήρωτης αρχιτεκτονικής χειρονομίας.

→ 07

ΜΑΪΚ ΒΑΪΚΙΝΓΚ

Το βιβλίο του hygge Μτφρ.: Ελένη Τουλούπη Εκδόσεις Μίνωας Σελ.: 296 Το hygge έχει πολλές ερμηνείες: «τέχνη να δημιουργείς ατμόσφαιρα θαλπωρής», «ζεστασιά της ψυχής», «συναίσθημα ευεξίας και εσωτερικής πληρότητας». Το hygge το καταλαβαίνετε όταν το νιώθετε. Από την επιλογή του κατάλληλου φωτισμού και την προετοιμασία ενός δείπνου μέχρι την επιλογή των ρούχων και τη διακόσμηση του σπιτιού σας, αυτό το βιβλίο θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τη μαγεία του hygge.

22.11.18 – lifo

PRESS

→ 08

→ 12

Κίνητρο

Τα γράµµατα στην Πάολα

DA N E L Η . P I N K Mτφρ.: Τάσος Νικογιάννης Εκδόσεις Key Books Σελ.: 458

Αντλώντας στοιχεία από τέσσερις δεκαετίες επιστημονικών ερευνών στα ανθρώπινα κίνητρα, ο Pink περιγράφει το χάσμα ανάμεσα στην επιστημονική γνώση και τις επιχειρηματικές πρακτικές και πώς αυτό επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής μας. Το Κίνητρο εξετάζει τα τρία στοιχεία της αληθινής παρακίνησης (αυτονομία, αριστοτεχνία και σκοπός) και προσφέρει έξυπνες και απρόβλεπτες τεχνικές εφαρμογής τους. Γεμάτο μεγάλες ιδέες, πρόκειται για ένα σπάνιο βιβλίο που θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης σας και θα μεταμορφώσει τις ζωές σας.

Η εποχή της φιλοδοξίας

Μέρες Η΄

Μέσα σε δύο γενιές, η Κίνα, μία από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο, εκτοξεύτηκε στη θέση της δεύτερης οικονομίας του πλανήτη. Σε λίγα χρόνια θα είναι η πρώτη. Σχεδόν οτιδήποτε συνδέεται με τη χώρα αυτή έχει κάτι ιλιγγιώδες. Ωστόσο, πίσω από τα αναμφισβήτητα επιτεύγματα και τις εντυπωσιακές ειδήσεις υπάρχει μια κοινωνία που αλλάζει ταχύτατα κι ένα πολιτικό σύστημα που προσπαθεί πάση θυσία να μείνει το ίδιο. Οι τριγμοί, λοιπόν, είναι αναπόφευκτοι και, στον προσεκτικό παρατηρητή, ευδιάκριτοι.

→ 10

Μ Α Κ Η Σ Μ Α Λ ΑΦΕ ΚΑ Σ

Δε λες κουβέντα Εκδόσεις Μελάνι Σελ.: 266

«Ήταν η χειρότερη εποχή για να βγάλεις βιβλίο με θέμα τον Τζον Κολτρέιν. Παρουσίαση βιβλίου τζαζ κατακαλόκαιρο στην Αθήνα […] Πού σκατά πήγαινα;». Ο Μιχάλης Κρόκος μπλέκει. Η Αθήνα τον υποδέχεται με καύσωνα και σύγχρονη τέχνη, ρεκόρ τουρισμού και παντιλίκια, μνημόνιο και Airbnb, πεφωτισμένους χάκερ, παρανοϊκούς ταξιτζήδες και μοιραία κορίτσια, φόνους, απαγωγές, και την κλοπή ενός πίνακα με όλα τα μυστικά του κόσμου. Ένας συγγραφέας χαμένος στην παλιρροιακή δίνη της εποχής του, στη λάθος πόλη, το λάθος καλοκαίρι. 13

→ 11

ANDREA CAMILLERI

Το γκρι ταγιέρ

Μτφρ.: Γιάννα Σκαρβέλη Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Σελ.: 203

36 lifo – 22.11.18

Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι περιορισµένος και εστιασµένος: να αναδείξει κρίσιµα στοιχεία της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου, όπως προκύπτουν από τα δικά του γράµµατα. Ίσως έτσι φανεί και η αναντιστοιχία µεταξύ του πραγµατικού προσώπου και του ειδώλου που λάτρεψε η µισή Ελλάδα. Το βιβλίο αυτό συµπληρώνει τα προηγούµενα δύο του συγγραφέα για τον εθνικό διχασµό. Το ζητούµενο εξακολουθεί να είναι η κατανόηση, η εξήγηση, η ερµηνεία – όχι η καταγγελία.

→ 13

Μτφρ.: Νικηφόρος Σταματάκης Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης Σελ.: 496

Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 160

→ 09

Ε Β Α Ν ΟΣ Ν ΟΣ

Γ Ι Ω ΡΓΟΣ Θ. Μ ΑΥ Ρ ΟΓΟΡ Δ ΑΤΟΣ

Η λογοτεχνία του Αντρέα Καμιλέρι είναι πλούσια σε γυναικείες φιγούρες. Το Γκρι Tαγιέρ, το δεύτερο νουάρ μυθιστόρημά του, είναι το ψυχογράφημα μιας αινιγματικής γυναίκας και ταυτόχρονα η προβολή του αστικού καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας που χαρακτηρίζουν την «καλή» –και διεφθαρμένη– κοινωνία της σύγχρονης Σικελίας, ιδιαίτερης πατρίδας του συγγραφέα. Και σ’ αυτό το έργο του, χωρίς τον δημοφιλή επιθεωρητή Μονταλμπάνο, αποδεικνύει τις ικανότητές του ως εξαιρετικού ανατόμου της γυναικείας ψυχής αλλά και ως μοναδικού γνώστη των αφηγηματικών κανόνων.

Γ Ι Ω ΡΓΟΣ Σ Ε ΦΕ ΡΗ Σ Eκδόσεις Ίκαρος Σελ.: 384 Στον τόμο Μέρες Η’ περιλαμβάνονται, πέρα από τις εγγραφές του Γιώργου Σεφέρη, εκτενής πρόλογος της επιμελήτριας, σημειώσεις, επίμετρο με συμπληρωματικό υλικό, ευρετήριο προσώπων καθώς και σπάνιο φωτογραφικό υλικό. Η Κατερίνα ΚρίκουDavis δίνει εξηγήσεις πραγματολογικού χαρακτήρα και πληροφορίες για τα αμέτρητα πρόσωπα που παρελαύνουν στις σελίδες, ταυτίζει τις λογοτεχνικές αναφορές, κάνει διευκρινίσεις για τα πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα της εποχής, ενώ παράλληλα επισημαίνει τις αντιστοιχίες που υπάρχουν με άλλα κείμενα του ποιητή.

→ 14

Μ Α ΡΙ ΟΣ Δ Η Μ Η Τ ΡΙΑ Δ Η Σ

Οι Μακάριοι Εκδόσεις Bell Σελ.: 384

Ο Αλέξανδρος είναι ένας νεαρός δάσκαλος και η καινούργια σχολική χρονιά τον βρίσκει με μετάθεση σε ένα άγνωστο, απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου. Από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του στη Μακάρια αντιλαμβάνεται ότι οι λιγοστοί κάτοικοι είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι απέναντί του. Και καθώς οι μέρες περνούν, ο Αλέξανδρος συνειδητοποιεί ότι πίσω από τις φαινομενικά ήσυχες ζωές τους οι ντόπιοι κρύβουν πολλά και επικίνδυνα μυστικά. Μια συναρπαστική μεταφυσική ιστορία, ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα τρόμου.

→ 15

JOHN VE RD ON

Ο λευκός ποταμός φλέγεται Μτφρ.: Χριστιάννα Σακελλαροπούλου Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 680 Στο Γουάιτ Ρίβερ ξεσπούν αναταραχές όσο πλησιάζει η επέτειος θανάτου ενός μαύρου αυτοκινητιστή, ο οποίος είχε πυροβοληθεί σε μπλόκο της αστυνομίας. Ένας αστυνομικός πέφτει νεκρός από τα πυρά κάποιου ελεύθερου σκοπευτή. Οι τοπικές αρχές προσεγγίζουν τον ντετέκτιβ Γκάρνεϊ, ζητώντας του να ερευνήσει τον μοιραίο πυροβολισμό. Η κατάσταση εκτροχιάζεται, καθώς σημειώνονται κι άλλοι φόνοι. Όταν ο Γκάρνεϊ αμφισβητεί τα αίτια αυτής της αιματοχυσίας, η αποστολή του ανακαλείται. Εκείνος όμως αρνείται να παραιτηθεί.

22.11.18 – lifo

PRESS → 19

ST E P H E N K I N G

The Outsider - Ο Ξένος Μτφρ.: Γιώργος Μαραγκός Εκδόσεις Κλειδάριθμος Σελ.: 672

→ 16

Α Λ E Ξ Α Ν Δ Ρ ΟΣ Π Ε Τ Ρ O Χ Ε ΙΛΟΣ

Ο τελευταίος χτύπος 18

Εκδόσεις Βακχικόν Σελ.: 100 «Ο επισκέπτης πήρε τις σελίδες του διηγήματος στα χέρια του. Το αίμα είχε πιτσιλίσει πολλά σημεία του χαρτιού, αλλά μπορούσε να βγάλει νόημα. Το διάβασε βιαστικά, με το ποτήρι στο χέρι». Ο Αλέξανδρος Πετρόχειλος μπαίνει στις πιο μύχιες σκέψεις του ανθρώπου και δίνει στον θάνατο μορφές ή χρώματα, όπως αυτά του κόκκινου κρασιού ή του κόκκινου κέστρου. Ένα ταξίδι στα άδυτα της ανθρώπινης φύσης, που θα γεννήσει αμέτρητες εικόνες και ανάμεικτα συναισθήματα.

→ 17

HAY L E N B E C K 19

Εφιάλτης στην Αριζόνα Μτφρ.: Βάσια Τζανακάρη Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 376 Η Όντρα θέλει απλώς να φτάσει στην Καλιφόρνια. Βρήκε το κουράγιο να εγκαταλείψει τον καταπιεστικό σύζυγό της και να κάνει μια καινούργια αρχή με τα δυο παιδιά της. Διέσχισε τη χώρα προσεκτικά, με τα παιδιά στο πίσω κάθισμα, και όταν ένας σερίφης τη σταματά στη μέση της ερήμου της Αριζόνας πασχίζει να κρύψει τη νευρικότητά της. Όταν βρίσκει στο πορτ-μπαγκάζ της ένα σακουλάκι με ναρκωτικά που εκείνη πρώτη φορά βλέπει, νομίζει ότι συνέβη το χειρότερο. Όμως, το χειρότερο έρχεται.

→ 18

JOHN HUGHES

Μόνος στο σπίτι Μτφρ.: Λένια Κουντουράκη Εκδόσεις Άγκυρα Σελ.: 48 Ο οκτάχρονος Κέβιν Μακάλιστερ ευχήθηκε να εξαφανιστεί η οικογένειά του. ∆εν περίµενε ποτέ πως η ευχή του θα πραγµατοποιούνταν! Η κλασική ταινία που όλοι αγαπήσαμε τώρα σε ένα εικονογραφημένο βιβλίο για όλη την οικογένεια, γεμάτο με σκουντούφληδες κλέφτες, μεγαλοφυείς τρομερές παγίδες και ένα αγόρι, τον Κέβιν, που αναγκάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του ολομόναχο. Θα κρατήσει τους κακοποιούς μακριά από το σπίτι του; Και η οικογένειά του; Θα γυρίσει πίσω έγκαιρα για τα Χριστούγεννα;

38 lifo – 22.11.18

Στο πάρκο της Φλιντ Σίτι ανακαλύπτεται το κακοποιημένο πτώμα ενός αγοριού. Καταθέσεις και αποτυπώματα ενοχοποιούν έναν από τους πιο αγαπητούς κατοίκους της πόλης, τον Τέρι Μέιτλαντ, προπονητή μπέιζμπολ, δάσκαλο, σύζυγο και πατέρα δύο κοριτσιών. Ο ντετέκτιβ Ραλφ Άντερσον διατάζει να συλληφθεί άμεσα σε δημόσιο χώρο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Ο Μέιτλαντ έχει άλλοθι και υποστηρίζει την αθωότητά του, όμως ο Άντερσον και ο εισαγγελέας φέρνουν στο φως στοιχεία DNA που ισχυροποιούν την ενοχή του.

→ 20

Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ ΟΣ Ι Σ Α ΡΗ Σ

Ονειρολόγιο

Εκδόσεις στερέωμα Σελ.: 136 Ο Αλέξανδρος Ίσαρης άρχισε τον Απρίλιο του 1981 να καταγράφει σε ένα δεμένο τετράδιο των εκατό σελίδων τα γεγονότα της κάθε μέρας και της κάθε νύχτας. Όταν, πριν από μερικούς μήνες, αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο με τα όνειρά του, διαπίστωσε πως ήταν καταγεγραμμένα ογδόντα πέντε όνειρα, που έγιναν σαράντα επτά ύστερα από πολύ αυστηρό ξεδιάλεγμα. Έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο που το ονόμασε Ονειρολόγιο για να θυμίζει το Μαρτυρολόγιο του Αντρέι Ταρκόφσκι.

→ 21

Ε Λ Ι Ζ Α Μ Π Ε Θ Γ ΚΑ Σ Κ Ε Λ

Βορράς και Νότος Μτφρ.: Βασιλική Κοκκίνου Εκδόσεις Μίνωας Σελ.: 664

H Μάργκαρετ Χέιλ, κόρη ενός αντικομφορμιστή ιερέα, μεγαλώνει στο ειδυλλιακό τοπίο του αγροτικού αγγλικού Νότου. Όταν ο πατέρας της εγκαταλείπει την Εκκλησία για λόγους συνείδησης, εκείνη αναγκάζεται να μετακομίσει με την οικογένειά της στον Βορρά. Με απαράμιλλη αφηγηματική δεινότητα η συγγραφέας συγκεράζει τα προσωπικά συναισθήματα με τις νέες κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονται στον βιομηχανικό Βορρά, ενώ στο πρόσωπο της Μάργκαρετ Χέιλ δημιουργεί μία από τις πλέον αυθεντικές ηρωίδες της βικτοριανής λογοτεχνίας.

→ 22

Γ Ι Ω ΡΓΟΣ Γ ΡΑ Μ Μ ΑΤ Ι ΚΑ Κ Η Σ

Η Κόμη της Βερενίκης Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης Σελ.: 200 Το βιβλίο αυτό αφορά ένα πείραμα που έγινε πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο επιστήμονας που το σχεδίασε δεν είναι πια εδώ για να μας εξηγήσει τι ακριβώς έκανε και, κυρίως, τι σκοπό εξυπηρετούσε. Ήταν, δε, τέτοιες οι συνθήκες και η θερμοκρασία του πειράματος, που καθιστούν ανέφικτη την επανάληψή του στα γήινα εργαστήρια.

22.11.18 – lifo

PRESS

→ 26

J E S SIC A F E L L OW E S

Υπόθεση Μίτφορντ: Έγκλημα στο τρένο

Μτφρ.: Ρηγούλα Γεωργιάδου Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 504

→ 23

UM B E RT O E C O

Στους ώμους των γιγάντων Μτφρ.: Χαριτωμένη Βόντα Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Σελ.: 444 Δώδεκα κείμενα που έγραψε ο Ιταλός διανοούμενος επί σειρά ετών. Μακριά από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, τα ακαδημαϊκά συνέδρια και τις τιμητικές τελετές, ο Έκο παρουσιάζει αυτά τα κείμενα, σε μορφή διάλεξης, στο πολυπληθές κοινό της Milanesiana, ενός σημαντικού φεστιβάλ γραμμάτων, επιστημών και τεχνών, που αποτελεί θεσμό στον ευρωπαϊκό χώρο. Τα κείμενα πραγματεύονται θέματα φιλοσοφίας, αισθητικής, ηθικής, λογοτεχνίας, τέχνης, επικοινωνίας και μέσων ενημέρωσης. Εδώ συγκεντρώνεται η πεμπτουσία του σύμπαντος του Ουμπέρτο Έκο.

→ 24

Α Χ ΙΛ Λ Ε Α Σ Κ Υ ΡΙΑ Κ Ι Δ Η Σ

Το Μουσείο των Τύψεων και άλλα διηγήματα Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 160 23

Ένας επιμελητής εκδόσεων βελτιώνει το ύφος συγγραφέων και επεμβαίνει ακόμα και σε κλασικά κείμενα. Ένας παθιασμένος αναγνώστης χάνεται στα λαβυρινθώδη προσχέδια διηγημάτων του αγαπημένου του συγγραφέα. Ένας άλλος γευματίζει με τον μπορχεσιανό Φούνες τον μνήμονα, την ώρα που ο νεαρός Μπόρχες βρίσκεται αντιμέτωπος με το αίνιγμα του χρόνου στην τοποθεσία Σαράντα Χώματα. Κι ενώ γνωστοί μυθιστορηματικοί χαρακτήρες αναζητούν τη θέση τους σ’ ένα καινούριο αφήγημα, μια τσεστερτονικής εμπνεύσεως λέσχη επιτρέπει στα μέλη της να μελαγχολούν απερίσπαστα.

→ 25

W I L BU R SM I T H

Το Αρπακτικό

Mτφρ.: Ρηγούλα Γεωργιάδου Εκδόσεις Bell Σελ.: 464 Μια αποστολή που στην αρχή μοιάζει απλή αποδεικνύεται κάτι πολύ πιο σύνθετο – μια περιπέτεια που θα δοκιμάσει τον Έκτορ Κρος και θα τον φέρει στα συναισθηματικά και φυσικά όρια του. Αλλά η πολυετής θητεία του στην SAS και η πείρα του στην ιδιωτική ασφάλεια τον έχει κάνει άτρωτο στον πόνο. Και καθώς ρίχνεται για μία ακόμη φορά στον λάκκο με τα λιοντάρια, ξέρει ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να πιάσει το θήραμά του.

40 lifo – 22.11.18

1919. Η Λουίζα Κάνον ονειρεύεται είναι να δραπετεύσει από τη στερημένη ζωή της στο Λονδίνο, γι’ αυτό βρίσκει δουλειά στο σπίτι των Μίτφορντ, στην εξοχή του Όξφορντσαϊρ. Εκεί θα γίνει συνοδός της δεκαεξάχρονης Νάνσι. Όταν μια γυναίκα βρίσκεται δολοφονημένη στο κουπέ ενός τρένου, η Νάνσι, η Λουίζα και ο φίλος της, που τυχαίνει να είναι αστυνομικός, θα βρεθούν μπλεγμένοι στα δίχτυα ενός δολοφόνου. Η εντυπωσιακή αρχή μιας κορυφαίας σειράς μυστηρίου, βασισμένης σε πραγματικά άλυτα εγκλήματα που διαδραματίστηκαν στη λαμπερή οικία των Μίτφορντ.

→ 27

Τ A Κ Η Σ ΘΕ Ο ΔΩ Ρ O Π ΟΥΛΟΣ

Σελάνα

Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 368 Ο Παρθενώνας, όπως όλα τα αριστουργήµατα, κρύβει στη μορφή του και την εμπειρία ζωής του δημιουργού του, του Ικτίνου. Τη δίνη αυτής της εµπειρίας σαρώνει η μυθιστορηµατική αφήγηση ταξιδεύοντας στην άλλη άκρη του χρόνου, στην καρδιά μιας Αθήνας, όπου ο δήµος είναι «τύραννος», όπως τον αποκαλεί ο Ευριπίδης, και οι θεοί εξακολουθούν να ενδιαφέρονται και να παρεμβαίνουν στο ανθρώπινο σύµπαν. Οδηγός στην περιπέτεια η δαιµονική και μαγευτική συγχρόνως Σελάνα, σύντροφος ζωής του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα.

→ 28

Ν Τ A Ν ΚΑ Ν Μ Α Κ Μ I Λ Α Ν

Πνεύμονες

Μτφρ.: Κρίστελ Καπερώνη Εκδόσεις Βακχικόν Σελ.: 104 Οι Πνεύμονες είναι μια ιστορία αγάπης αμείλικτα ειλικρινής, αστεία, επίκαιρη και ταυτόχρονα τόσο διαχρονική. Γνώριμα καθημερινή αλλά και πολυσύνθετη, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Ένα έργο που δίνει φωνή στη Γενιά της Αβεβαιότητας, η οποία, μέσα από τις αλλεπάλληλες αλλαγές και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, βρίσκει τον τρόπο να χαράξει τη δική της πορεία. Ο Ντάνκαν Μακ Μίλαν επικεντρώνεται στην ουσία του θεάτρου, διερευνώντας τη θεατρική γραφή, απογυμνωμένη από υποδείξεις.

→ 29

Σ ΥΛ ΛΟΓ Ι Κ O

Η λογοτεχνία με απλά λόγια Μτφρ.: Χριστίνα Σωτηροπούλου Εκδόσεις Κλειδάριθμος Σελ.: 352 Σε αυτό το συλλογικό έργο καλύπτονται τα βασικά ρεύματα, θέματα και είδη της λογοτεχνίας και εξετάζονται πάνω από 250 λογοτεχνικά έργα. Γραμμένο με απλή και κατανοητή γλώσσα, το βιβλίο εξηγεί τη λογοτεχνική ορολογία και είναι γεμάτο με συνοπτικές, αλλά εύληπτες εξηγήσεις, διαγράμματα και έξυπνη εικονογράφηση, που το καθιστούν ιδανική εισαγωγή για τον κόσμο της λογοτεχνίας – από την Ιλιάδα και τη Μαχαμπαράτα ως τα σύγχρονα έργα του Σαλμάν Ρούσντι και της Μάργκαρετ Άτγουντ.

22.11.18 – lifo

Tα 3 κλειδιά της προσωπικής ανάπτυξης Tο βιβλίο της Έφης Φλωτσίου που κυκλοφoρεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

PRESS → 30

Χ Ι Ρ Ο Α ΡΙ ΚΑΟΥΑ

To χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου

Μτφρ.: Αλεξάνδρα Κονταξάκη Εκδόσεις Μίνωας Σελ.: 288 Ένας αδέσποτος γάτος ζει σε ένα πάρκινγκ στο Τόκιο. Ποτέ δεν θα αντάλλαζε την ελευθερία του με την άνεση ενός διαμερίσματος. Την ημέρα, όμως, που τον χτυπά ένα αυτοκίνητο καταφεύγει στη βοήθεια του νεαρού Σατόρου που τον φροντίζει και του δίνει το όνομα Νάνα. Με φόντο την εναλλαγή των εποχών στην Ιαπωνία, η ιστορία του Νάνα χαρτογραφεί τα συναισθήματα που προκαλούν οι αναπάντεχες λοξοδρομήσεις της ζωής, εξυμνώντας την αξία της φιλίας και της συντροφικότητας.

→ 31

Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ ΡΑ ΚΟΛ Λ Α Ρ ΟΥ

H ελληνική τέχνη από το Α έως το Ω Εκδόσεις Key Books Σελ.: 120 Περίπλοκες έννοιες αποδομούνται με πολύ απλά λόγια, ώστε ο καθένας να μπορέσει να ρίξει μια ματιά εκ των έσω στον κόσμο της τέχνης. Η συγγραφέας πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και εικονογραφεί η ίδια τις έννοιες που παρουσιάζει μέσα από σπαρταριστά, ναΐφ σχέδια. Όποια κι αν είναι η σχέση σας με την τέχνη, το μόνο σίγουρο είναι ότι το βιβλίο αυτό θα σας κάνει να γελάσετε.

ρόκειται για έναν «οδικό χάρτη», όπου παρουσιάζεται βήμα-βήμα ο τρόπος με τον οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει τον δικό του μοναδικό δρόμο που οδηγεί όχι απλώς στην επιτυχία αλλά στο δικό του νόημα για τη ζωή. Μπορεί να μην έχουμε τον έλεγχο όλων όσα συμβαίνουν, έχουμε όμως την ελευθερία να επιλέξουμε τι θα κάνουμε με αυτά που συμβαίνουν. Ο τρόπος υπάρχει, αρκεί να προηγηθεί η δέσμευση και η ανάληψη ευθύνης. Παίρνοντας κανείς την ευθύνη, μπαίνει στη θέση του οδηγού της ζωής του. Κάθε επιτυχία ξεκινά από την καθαρότητα του σκοπού. Για να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά θέλουμε, να θέσουμε στόχους που θα είναι δικοί μας και όχι άλλων και να τους διαχωρίσουμε από τις επιθυμίες θα χρησιμοποιήσουμε το πρώτο κλειδί, που δεν είναι άλλο από το κεφάλι, τη σκέψη μας. Εφόσον αυτό γίνει ξεκάθαρο, χρειαζόμαστε το δεύτερο κλειδί, τα χέρια, την εστιασμένη δράση. Δεν μπορούμε να ανέβουμε στην κορυφή με ασανσέρ. Πρέπει απαραιτήτως να ανέβουμε τη σκάλα με τα χέρια έξω από τις τσέπες, γιατί μόνο στα λεξικά η επιτυχία βρίσκεται πριν από την εργασία. Όσοι πετυχαίνουν έχουν πάθος, πίστη, αισιοδοξία και τόλμη. Τολμούν με το τρίτο κλειδί, την καρδιά. Ξέρουν πως η επιτυχία στη ζωή δεν βρίσκεται στην απομάκρυνση των προβλημάτων αλλά στην εξέλιξη που έρχεται μέσα από αυτά. Λυγίζουν, αλλά δεν σπάνε. Συνήθως, είναι το τελευταίο κλειδί στη δέσμη που ανοίγει την πόρτα. Στο βιβλίο παρουσιάζονται παράλληλα κάποια ειδικά θέματα σχετικά με την αναγκαία ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και της αυτογνωσίας, καθώς και κάποιες επικοινωνιακές δεξιότητες που είναι απαραίτητες στην πορεία υλοποίησης των στόχων. Σε όλο το βιβλίο υπάρχει μια σταθερά: επιτυχία με αρχές. Οι ίδιοι οι στόχοι αλλά και ο τρόπος υλοποίησής τους να στηρίζεται σε παγκόσμιες πνευματικές αλήθειες, όπως η ακεραιότητα, η εντιμότητα, το ήθος. Το κάθε σήμερα είναι η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής μας. Και οι σελίδες είναι λευκές. Το βιβλίο απευθύνεται σε όσους πιστεύουν πως τίποτα δεν τελείωσε, σε όσους σκοπεύουν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους, συμμετέχοντας ενεργά στη δημιουργία της πραγματικότητας στην οποία ζουν.

42 lifo – 22.11.18

→ 32

SE BA ST IA N F I T Z E K

Η θεραπεία

Μτφρ.: Γιώτα Λαγουδάκου Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 344 O Fitzek σε ένα εθιστικό θρίλερ που δεν θα αφήνετε από τα χέρια σας. H δωδεκάχρονη Γιόζι πάσχει από μια ανεξήγητη ασθένεια. Στη διάρκεια μιας επίσκεψης στον γιατρό εξαφανίζεται από το ιατρείο, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Δεν θα βρεθεί ποτέ. Τέσσερα χρόνια μετά, ο πατέρας της και ψυχίατρος Βίκτορ Λάρεντς έχει αποτραβηχτεί συντετριμμένος σε ένα απομονωμένο νησί της Βόρειας Θάλασσας, προσπαθώντας να διαχειριστεί τον ακατανόητο χαμό της κόρης του…

→ 33

Ε Ρ Σ Η Σ Ω Τ Η Ρ ΟΠ ΟΥΛΟΥ

Άνθρωπος στη θάλασσα Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 64

Η αναμέτρηση της κόρης με την ασθένεια και την απώλεια της μητέρας. Με μια γλώσσα λιτή που σφάζει τα αισθήματα, άλλοτε με και άλλοτε χωρίς βαμβάκι, με θραύσματα αναμνήσεων και τραυματισμένες εικόνες, η Έρση Σωτηροπούλου μιλά για την οδυνηρή αντιμετώπιση της μαμάς όταν η αρρώστια τη μετατρέπει σε μωρό και υποχρεώνει την κόρη να γίνει κηδεμόνας της γυναίκας που υπήρξε άλλοτε ο κηδεμόνας της. 33

22.11.18 – lifo

Κλικ δευτερολέπτων

PRESS 34

Χάρης Γαντζούδης Εκδόσεις Λέμβος

Το βιβλίο του Χάρη Γαντζούδη, Κλικ δευτερολέπτων, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λέμβος και αποτελείται από 50 μικρά πεζά γεμάτα εικόνες, συναισθήµατα και αλήθειες µιας εποχής που τρέχει και αλλάζει, με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους που είτε την ακολουθούν είτε µένουν αγκιστρωµένοι στον δικό τους κόσµο.

44 lifo – 22.11.18

A N T HO N Y QU I N N

Οι φίλοι μας στο Βερολίνο Μτφρ.: Αντώνης Καλοκύρης Εκδόσεις Κλειδάριθμος Σελ.: 368 Ο Τζακ Χοστ είναι διπλός πράκτορας με αποστολή να εντοπίσει την πιο επικίνδυνη πράκτορα των ναζί στη χώρα. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να φτάσει σε αυτήν είναι μέσω της Έιμι Στράλεν, που είναι υπάλληλος σε ένα γραφείο συνοικεσίων. Για πόσο ακόμη θα μπορεί ο Χοστ να συλλέγει πληροφορίες από τους κύκλους των Βρετανών ναζιστών δίχως να γίνεται αντιληπτός; Και πώς μπορεί να προστατεύσει την Έιμι που βρίσκεται μπλεγμένη, χωρίς να το ξέρει, στον κόσμο της κατασκοπείας, φλερτάροντας με την προδοσία;

όσο διαρκεί ένα κλικ; Όσο μια στιγμή; Κι αυτή η στιγμή πόσο ατελείωτη μοιάζει όταν αφορά μια δύσκολη απόφαση, ένα αδιέξοδο, την απόφαση για μια μεγάλη αλλαγή; Ο Χάρης Γαντζούδης, στο νέο του βιβλίο Κλικ δευτερολέπτων αποτυπώνει μέσα σε 50 μικρά πεζά τις ιστορίες διαφορετικών ηρώων που καλούνται να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη πρόκληση, μια σημαντική δυσκολία. Όπως λέει και ο ίδιος: «Oι ιστορίες δεν γράφτηκαν με σκοπό να γίνουν κομμάτι ενός βιβλίου, γι’ αυτό και τα θέματα που θίγονται είναι πολλά και διαφορετικά. Κοινός παρονομαστής τους είναι οι “προβληματικές καταστάσεις” που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ήρωες. Διαβάζοντας, λοιπόν, το βιβλίο βλέπουμε τον τρόπο που επιλέγει καθένας και παρακολουθούμε την προσπάθειά τους να απαγκιστρωθούν από αυτές τις καταστάσεις και να φτάσουν στην προσωπική τους λύτρωση». Οι ιστορίες αποτελούν από μόνες τους 50 κλικ δευτερολέπτων που αποτυπώνουν στιγµές φόβου, πανικού, απουσίας, απώλειας, αναζήτησης, µετάβασης, απόφασης, απελευθέρωσης… Στιγµές λίγο πριν από το ξέσπασµα της µπόρας, που έρχεται και περνά για να φανεί ο ήλιος και ο καθαρός ουρανός. Τότε οι ήρωες μπορούν να δουν χωρίς εμπόδια τον δρόµο που ανοίγεται µπροστά τους. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τις αληθινές ιστορίες και τις μεταφέρει τροποιημένες στο χαρτί, γι’ αυτό και στο Κλικ δευτερολέπτων είναι αδύνατο να μην ταυτιστείς με κάποιον ήρωα και να μη νιώσεις συμπάθεια για τους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από την προβληματική κατάσταση με κάθε τρόπο, ελπίζοντας ότι μέσα από τη δυσκολία της απόφασής τους θα καταφέρουν τελικά να λυτρωθούν. Όπως λέει, «πρόκειται για 50 διαφορετικές ιστορίες που, καθώς τις διαβάζεις, έχεις την αίσθηση πως παρακολουθείς κάποια στιγμιότυπα από τη ζωή των ηρώων, κάποιες επιλεγμένες φωτογραφίες από το άλμπουμ της ζωής τους, κάποια “κλικ δευτερολέπτων”». Ο Χάρης Γαντζούδης γεννήθηκε τον Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Το πρώτο του διήγηµα Το ταξίδι δηµοσιεύτηκε τον Μάιο του 2012 στο Deity.gr και από τότε πολλά κείµενά του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα μπλογκ και περιοδικά. Γράφει ιστορίες από τότε που μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του, δεν σκόπευε να τις εκδώσει όμως. Όταν έστειλε το πρώτο του διήγημα και το είδε δημοσιευμένο, ήταν η αρχή ενός υπέροχου ταξιδιού που συνεχίζεται με πάθος και πολλή αγάπη για το γράψιμο. Εξάλλου, όπως ομολογεί, «το έναυσμα για όλο αυτό σίγουρα είναι κάποια εσωτερική ανάγκη: να ξορκίσεις του φόβους σου, να διαχειριστείς δύσκολες καταστάσεις, να μιλήσεις για όσα σε προβληματίζουν, να επικοινωνήσεις… Από εμάς ξεκινάει όλο αυτό και κάθε φορά ελπίζεις να αγγίξει όλο και περισσότερους αναγνώστες». ∆ιατηρεί µόνιµες στήλες στο BOOKTOUR (Ταξιδεύοντας µε τα βιβλία) και στο MUSEEKart (Συναντήσεις Στην Πόλη).

→ 34

→ 35

DA N M I L L M A N

Κρυφή Σχολή Εκδόσεις Key Books

Στο πολυαναμενόμενο φινάλε της θρυλικής σειράς βιβλίων του Ειρηνικού Πολεμιστή, ο Dan Millman ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μια πνευματική αναζήτηση στα πέρατα του κόσμου, καθώς ο ίδιος εξερευνά την άρρηκτη σχέση ανάμεσα στην καθημερινή ζωή και το υπερβατικό. Το περιπετειώδες ταξίδι του από τη μία ήπειρο στην άλλη συνοδεύεται από μαθήματα ζωής που μέχρι πρότινος του κρύβονταν. Και οι αποκαλύψεις αυτές ανοίγουν τον δρόμο για μια ζωή γεμάτη έμπνευση.

→ 36

M AT T H EW R . C H R I ST

Ο κακός πολίτης στην κλασική Αθήνα Μτφρ.: Μαργαρίτα Μηλιώρη Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης Σελ.: 392 36

Εξετάζοντας τη φύση και το εύρος της κακής πολιτειακής συμπεριφοράς, καθώς και τους θεσμικούς και ιδεολογικούς τρόπους με τους οποίους η πόλη αντιμετώπισε αυτό το φαινόμενο, η μελέτη στόχο έχει να φωτίσει τη σχέση πόλης-πολίτη στο πλαίσιο της αθηναϊκής δημοκρατίας και κατ’ επέκταση το ευρύτερο ζήτημα των εντάσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στα ατομικά συμφέροντα και τη δημόσια εξουσία στις ανθρώπινες κοινωνίες.

→ 37

R O B E RT D. KA P L A N

H εκδίκηση της γεωγραφίας Μτφρ.: Σπύρος Κατσούδας Εκδόσεις Μελάνι Σελ.: 604 Πόσο επηρεάζ ουν η γεωγραφική θέση και ο γεωφυσικός χάρτης μιας χώρας την πορεία που αυτή θα ακολουθήσει μέσα στην Ιστορία; Μπορούμε να υποστηρίξουμε πραγματικά ότι η νέα παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων μπορεί να αψηφήσει τα γεωγραφικά και γεωπολιτικά δεδομένα; Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση θα επικρατήσει της γεωγραφίας και καταδεικνύει με ποιον τρόπο οι διαχρονικές αλήθειες και η φυσική πραγματικότητα μπορούν να μας βοηθήσουν να προλάβουμε τις επερχόμενες συμφορές.

22.11.18 – lifo

PRESS

→ 38

Σ Ε Μ I ΝΑ Δ Ι Γ Ε Ν H

Κίτρινο Υποβρύχιο Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 456

Ένα απρόβλεπτο και συναρπαστικό κείμενο. Μια σύνθεση μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και μυθοπλασίας. Επιβάτες του Κίτρινου Υποβρυχίου δεν είναι μόνο οι θρυλικές προσωπικότητες της ελληνικής και διεθνούς πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής που συνάντησε η συγγραφέας, αλλά και τα μέλη μιας παράξενης –υπαρκτής– ελληνικής οικογένειας. Ένα ντοκουμέντο, το αφηγηματικό νήμα του οποίου ξετυλίγεται με το «Yellow Submarine» των Beatles. Τα τραγούδια και η μουσική όχι απλώς δίνουν τον τόνο της αφήγησης αλλά συμβάλλουν με έναν πρωτότυπο τρόπο στην εξέλιξή της.

→ 39

Δ Ρ. ΝΑ Ν Σ Υ Μ Α Λ Λ Ε Ρ ΟΥ

Καλύτερα γίνεται στη ζωή μου Εκδόσεις Key Books Σελ.: 262 39

Πρόκειται για σύντομες θετικές φράσεις, στον ενεστώτα, που εκφράζουν κάτι που θέλουμε να μας συμβεί ή κάτι που θα θέλαμε να είμαστε, και μπορούν να αφορούν οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας. Στην ουσία πρόκειται για έναν τρόπο ελέγχου του εσωτερικού μας διαλόγου, ο οποίος ευθύνεται για πολλές από τις πράξεις και τα συναισθήματά μας. Επίσης, είναι ο καλύτερος τρόπος για να δημιουργήσουμε καινούργιες ενδυναμωτικές εγγραφές στον εγκέφαλό μας!

→ 40

J O H N G R I SHA M

Ρούστερ Μπαρ

Μτφρ.: Γιώργος Μπαρουξής Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Σελ.: 448 40

Το τελευταίο νομικό θρίλερ του Γκρίσαμ μας οδηγεί στο εσωτερικό μιας παράξενης εταιρείας και στις παγίδες μιας μεγάλης απάτης. Πρωταγωνιστές είναι τρεις φοιτητές μιας νομικής σχολής που στο τρίτο έτος συνειδητοποιούν ότι έχουν παγιδευτεί. Υπάρχει διέξοδος; Ίσως ναι. Μπορεί να υπάρχει ένας τρόπος να γλιτώσουν από τα τεράστια χρέη, να ξεσκεπάσουν την απάτη και ταυτόχρονα να επωφεληθούν και οι ίδιοι.

→ 41

Χ A ΡΗ Σ ΓΑ Ν Τ Ζ ΟΥ Δ Η Σ

Κλικ δευτερολέπτων Εκδόσεις Λέμβος Σελ.: 156 41

46 lifo – 22.11.18

Πενήντα µικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων που αποτυπώνουν στιγµές φόβου, πανικού, απουσίας, απώλειας, αναζήτησης, µετάβασης, απόφασης, απελευθέρωσης… Στιγµές λίγο πριν από το ξέσπασµα της µπόρας που όµως, όταν περάσει, θα φανεί ο ήλιος κι ο ουρανός θα καθαρίσει από τα σύννεφα, απ’ ό,τι µας εµποδίζει να δούµε τον δρόµο που ανοίγεται µπροστά µας. Μέσα από αυτά ο συγγραφέας επιχειρεί να µας µεταφέρει αλήθειες µιας εποχής που τρέχει κι αλλάζει και µας βάζει στη ζωή ανθρώπων που είτε την ακολουθούν είτε µένουν αγκιστρωµένοι στον δικό τους κόσµο.

22.11.18 – lifo

KET H MARA RC RESE

Η SWATCH ΓΙΟΡΤΆΖΕΙ ΤΑ ΓΕΝΈΘΛΙΑ ΤΟΥ MICKEY MOUSE ΜΕ ΤΟΝ DAMIEN HIRST Μένοντας πάντα νέος, ο Mickey γιορτάζει φέτος τα 90ά του γενέθλια και η Swatch τού αποτίνει φόρο τιμής με art special ρολόγια που δημιούργησε σε συνεργασία με τον Damien Hirst.

Η Reebok Classic συνεργάζεται με την Animals Observatory για τη δημιουργία νέας παιδικής συλλογής Η Reebok Classic και το brand παιδικών ρούχων The Animals Observatory με έδρα τη Βαρκελώνη συνεργάστηκαν για να φέρουν μια μοναδική και μοντέρνα ματιά στα παιδικά sneakers. Αντλώντας έμπνευση από τα χρώματα και τις υφές της φετινής σεζόν, τα νέα εμβληματικά σχέδια της Reebok αποδίδουν φόρο τιμής στη vintage αισθητική και τα τολμηρά designs, για τα οποία είναι γνωστά και τα δύο brands. Παιδιά όλων των ηλικιών σύντομα θα τραβούν όλα τα βλέμματα, φορώντας fun παπούτσια με μοναδικά χρώματα και ξεχωριστά υλικά. Η συλλογή θα είναι διαθέσιμη για παιδιά από ενός έτους μέχρι 12 ετών, ενώ τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες θα λατρέψουν το παιχνιδιάρικο ύφος, τα ξεχωριστά υλικά και την πολύχρωμη αισθητική της συλλογής. Με πρωταγωνιστές τα Freestyle Hi και Workout Plus, η συλλογή συνδυάζει μοναδικά τα τολμηρά σχέδια και τα color-blocking patterns, για τα οποία φημίζεται η Animals Observatory, με τα πιο εμβληματικά sneakers της Reebok. Η συλλογή της Reebok Classic και της Animals Observatory θα είναι διαθέσιμη από την 1η του Δεκέμβρη σε επιλεγμένα καταστήματα και στο TheAnimalsObservatory.com.

Εργαστήρι Μαγειρικής της Nestlé για παιδιά όλο υγεία

Ο Λουμίδης Παπαγάλος μοιράζεται τα «μυστικά» του ελληνικού καφέ με τους φοιτητές του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Επίσκεψη στις εγκαταστάσεις του Εργοστασίου Καφέ του Λουμίδης Παπαγάλος στα Οινόφυτα πραγματοποίησαν φοιτητές και καθηγητές του τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας - Διατροφής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης οι φοιτητές είχαν τη δυνατότητα να δουν από κοντά τις υπερσύγχρονες γραμμές παραγωγής - συσκευασίας του ελληνικού καφέ Λουμίδης Παπαγάλος. Οι υπεύθυνοι του εργοστασίου ξενάγησαν τους φοιτητές σε όλους τους χώρους του, ενημερώνοντάς τους για όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας του ελληνικού καφέ. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η τέχνη του ελληνικού καφέ έχει ήδη μπει στη σύγχρονη εποχή με τα εγκαίνια της νέας μηχανής καβουρδίσματος που πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2018. Μετά την ξενάγηση οι φοιτητές είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από τον διατροφολόγο της εταιρείας σχετικά με τη διατροφική σημασία του ελληνικού καφέ.

Έρχεται το NBG i-bank #fintech 3.0 crowdhackathon της Εθνικής Τράπεζας Η Εθνική Τράπεζα, σε συνεργασία με την εταιρεία τεχνολογίας και καινοτομίας Crowdpolicy, διοργανώνει τον μαραθώνιο ανάπτυξης εφαρμογών NBG i-bank #fintech 3.0 crowdhackathon. Ο μαραθώνιος αφορά την ανάπτυξη καινοτόμων εφαρμογών και επιχειρηματικών μοντέλων που σχετίζονται με τον αναπτυσσόμενο κλάδο των χρηματοοικονομικών τεχνολογιών (FinTech). To NBG i-bank #fintech 3.0 crowdhackathon θα πραγματοποιηθεί από τις 30/11 έως και τις 2/12 στον χώρο του προγράμματος επιχειρηματικής επιτάχυνσης της Τράπεζας be finnovative (Πειραιώς 74, Μοσχάτο). Στόχος είναι να βρεθούν στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου, σε κοινό περιβάλλον εργασίας, ομάδες προγραμματιστών και νεοφυείς επιχειρήσεις για τη δημιουργία καινοτόμων λύσεων στο FinTech, ιδανικά μέχρι το στάδιο ενός ελάχιστου βιώσιμου προϊόντος, με την προοπτική ανάπτυξης ενός πλήρους επιχειρηματικού μοντέλου.

ΤheGOODLIFO

Περισσότερα από 250 παιδιά έλαβαν μέρος στο Εργαστήρι Μαγειρικής που διοργάνωσε η Nestlé σε συνεργασία με τους σεφ Κυριάκο Μελά και Δημήτρη Σκαρμούτσο την Κυριακή 18/11 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της Nestlé «Παιδιά Όλο Υγεία», που στόχο έχει την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση των παιδιών στην ισορροπημένη διατροφή και στη φυσική δραστηριότητα. Επτά εργαστήρια, διάρκειας 70 λεπτών το καθένα, πραγματοποιήθηκαν από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα με τη συμμετοχή παιδιών ηλικίας 6-11 ετών. Οι μικροί φίλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Nestlé και συμμετείχαν σε μια σειρά από δραστηριότητες με κεντρικό θέμα την υγιεινή διατροφή.

120+ διεθνείς ομιλητές στο κορυφαίο συνέδριο Blockchain της Ευρώπης Πραγματοποιήθηκε, στα μέσα Νοεμβρίου, η διάσκεψη κορυφής Decentralized του Πανεπιστημίου Λευκωσίας (UNIC). Το Decentralized εστιάζει στους τρόπους με τους οποίους η τεχνολογία blockchain και τα αποκεντρωμένα συστήματα επηρεάζουν τη βιομηχανία και την κοινωνία. Πάνω από 120 διεθνείς ομιλητές, στελέχη επιχειρήσεων, ακαδημαϊκοί και τεχνικοί εμπειρογνώμονες μοιράστηκαν την εξειδικευμένη τεχνογνωσία τους στα πεδία εφαρμογής και τις επιδράσεις της επανάστασης του blockchain και των ψηφιακών νομισμάτων. Επιπλέον, πάνω από 20 εταιρείες από την Ελλάδα και το εξωτερικό συμμετείχαν ως εκθέτες (exhibitors), παρουσιάζοντας τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους σε περισσότερους από 1.000 συνέδρους.

Beyond Cycling & Training: Ένα premium workout studio Το Beyond Cycling & Training, πρώτο στο είδος του premium workout studio, μόλις άνοιξε τις πόρτες του στη Γλυφάδα. Με την καθοδήγηση των προπονητών, σκοπός είναι ο ασκούμενος να εμπνευστεί, να αφυπνίσει το σώμα και το μυαλό του. Η εκγύμναση εκεί είναι μια αληθινή εμπειρία. Στο Beyond υπάρχουν τα καλύτερα ποδήλατα στον κόσμο, κορυφαίοι instructors σε κάθε είδος cycling και ειδικά σχεδιασμένο Cycling Room (led φωτισμοί, ηχοσύστημα, εξαερισμός, κατασκευαστικά υλικά κ.ά.). Επιπλέον, προσφέρονται άλλα δύο προγράμματα: το Beyond Bootcamp και το Beyond Infinity. Τα χαρακτηριστικά πλεονεκτήματά τους είναι: προπόνηση πάντα με σωστή καθοδήγηση από τους προπονητές, προσαρμοσμένα (customized) προγράμματα γυμναστικής για τον κάθε αθλούμενο και pay by the session (όχι συνδρομή) σε έναν χώρο υψηλής αισθητικής, όπου δίνεται σημασία στη λεπτομέρεια.beyondfitness.gr

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα

ΘΕΑΤΡΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΓΕΥΣΗ

Κριτική για την παράσταση Απόψε αυτοσχεδιάζουμε.

6 μέρη που προτείνουν κάτι διαφορετικό.

Η Νίκη Μηταρέα δοκιμάζει τα νέα εστιατόρια της πόλης.

σελιδα

ΜΟΥΣΙΚΗ Nalyssa Green, Μπλουμ Live

Το υπέροχο ελληνόφωνο άλμπουμ της παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ολότητά του η Nalyssa Green. Στην τρίτη προσωπική δουλειά της, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη από την Inner Ear, περιλαμβάνονται δέκα συνθέσεις με αξιοθαύμαστη ειλικρίνεια, άρωμα Αθήνας, έρωτα και μελαγχολίας. Τη συναυλία θα ανοίξει ο Kristof με το πιάνο του, ενώ στον χώρο θα πωλείται ο δίσκος σε τρεις μορφές: βινύλιο, CD και μία ακόμα σπέσιαλ μορφή-έκπληξη. ä 24/11, Bios Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:00, εισ.: 7 ευρώ

ΣΙΝΕΜΆ Οι Χήρες Η Βαϊόλα Ντέιβις σε μια συγκλονιστική ερμηνεία. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

σελιδα

22.11.18 – lifo

NOEM. 50 lifo – 22.11.18

Το πρώην μέλος των Barbara’s Straight Son μόλις κυκλοφόρησε το νέο του άλμπουμ από τη Nutty Wombat.

Πες μου μερικά πράγματα για το «Ωmega». Είναι η τρίτη μου προσωπική δουλειά, η οποία σηματοδοτεί μια στροφή στον προσωπικό μου ήχο. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το υβρίδιο που έχω ετοιμάσει, που είναι κάτι μεταξύ extreme

Μιχαήλ Παρλαμάς, Puer Aeternus And The Divine Child, 190x160

1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

3. ΘΕΑΤΡΟ

Μιχαήλ Παρλαμάς, Θεοί + Τέρατα

Θείος Βάνιας

σε limited κασέτα από τη Nutty Wombat Records. Το εξώφυλλο και όλο το εικαστικό κομμάτι το έχει αναλάβει η Νότα Λαδά. Η κυκλοφορία εμπεριέχει και τρία remixes από αγαπημένους μου καλλιτέχνες, τον Bill Anagnos, τον aombk και τον πολύ καλό μου φίλο Lowtronik. Πώς προέκυψε το καλλιτεχνικό σου όνομα; Αυτή η ιστορία πάει πολύ πίσω, τότε που γνώρισα στο πανεπιστήμιο τον κολλητό μου τον Φώτη και παίζαμε μαζί στους Barbara’s Straight Son. Γενικά, ως άνθρωπος είμαι

DANCE

λακωνικός και καμιά φορά τυχαίνει να δυσκολεύομαι στην επικοινωνία. Ο Φώτης, ως σκηνοθέτης, γύριζε τότε ταινίες στις οποίες με έβαλε να παίζω έναν μουγγό δολοφόνο για

Το Full Frost Moon θα λάμπει στον ουρανό το βράδυ της Παρασκευής και o Mr.Z θα φροντίσει να δημιουργήσει την τέλεια ατμόσφαιρα, διαλέγοντας την κατάλληλη μουσική. 23/11, Bios, Πειραιώς 84, Γκάζι, 22:00, είσοδος ελεύθερη

2. ΜΟΥΣΙΚΗ

Με συμμετοχές σε μερικά από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου (South by Southwest, Firefly, Okeechobee, Summerfest) και σημαντικές συνεργασίες (Ευθύμης Φιλίππου, Rootlessroot κ.ά.), το 2018 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τον Leon of Athens. Την Παρασκευή θα ολοκληρώσει την περιοδεία του σε Αμερική και Ευρώπη με ένα live στο six d.o.g.s παρέα με την Anna Vs June. ä 23/11, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 21:00, εισ.: 6-8 ευρώ

sound design και beats. Θα κυκλοφορήσει

November Full moon w/ Mr.Z

Αντλώντας στοιχεία από ετερόκλητους πολιτισμούς, καλλιτεχνικά κινήματα και ιστορικές περιόδους, ο Παρλαμάς γεμίζει ασφυκτικά τη ζωγραφική του επιφάνεια, δημιουργώντας ένα μυστικιστικό σύμπαν γεμάτο αντιθέσεις, άλλοτε φωτεινό και διαυγές, άλλοτε επικίνδυνο και ζοφερό, προκαλώντας τον θεατή να προχωρήσει βαθύτερα. ä 22/11/18-22/1/19, Gallery Kourd, Κασσιανής 2, Λυκαβηττός. Τρ.Παρ. 12:00-20:00, Σάβ. 11:00-14:00, είσοδος ελεύθερη. Εγκαίνια έκθεσης: 22/11, 20:00

να μη χρειάζεται να μιλάω κι έτσι πέρασε το παρατσούκλι «ο Νικόλας ο μουγγός». Όταν έπρεπε να βρω όνομα για το προσωπικό μου πρότζεκτ, δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ. Με τι πιστεύεις ότι θα είχες ασχοληθεί, αν όχι με τη μουσική; Με τον προγραμματισμό. Ή με τη διδασκαλία, αφού έχω σπουδάσει θεολόγος. Τι ακούς για τη μουσική σου; Όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει αρκετά. Όλα μού αρέσουν. Δεν έχω κανένα πρόβλημα, από τη στιγμή που κάποιος μου έκανε την τιμή

Leon of Athens

22-28

The Mute

ΦΩΤΟ: FREDDIE F.

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk

TopEvents

THE FACE

Diskotekken

Για πολλά χρόνια ο Βάνιας και η ανιψιά του Σόνια ζουν αρμονικά στην επαρχία, συντηρώντας τα κτήματα και την περιουσία της οικογένειας. Όταν όμως ένα καλοκαίρι ο πατέρας της Σόνιας έρχεται από την πρωτεύουσα μαζί με τη νέα του γυναίκα, οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες και οι κρυφές αντιπαλότητες της οικογένειας έρχονται στην επιφάνεια και καταστρέφουν κάθε ηρεμία. ä 22/11-21/12, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασιλέως Γεωργίου, Πειραιάς. Τετ., Πέμ. Παρ. 20:30, Σάβ. 18:00, Κυρ. 19:00

να ακούσει το πόνημά μου και να μου πει

Xρήστος Αγγελόπουλος και Παναγιώτης Μένεγος διαλέγουν παρέα «indie anthems που χορεύονται, σκοτεινά synths και μεταλλαγμένη disco.

τη γνώμη του. Η καλύτερη ατάκα ήταν της

24/11, Crust, Πρωτογένους 13, 23:30, είσοδος ελεύθερη

επικοινωνία, γιατί είναι κάτι που δεν εξαρ-

μάνας μου για τον πρώτο μου δίσκο: «Τι παλαβομάρες είναι αυτές που κάνετε;!». Τι κάνει τη ζωή σου πιο δύσκολη; Η κοινωνικότητά μου δεν είναι στα καλύτερά της, οπότε πολλές φορές με δυσκολεύει η τάται μόνο από μένα. Είμαι άνθρωπος του προγράμματος και με δυσκολεύει όταν μου το χαλάνε. Και τι την κάνει πιο εύκολη; Άνθρωποι με τους οποίους είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος και δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αλλά καταλαβαινόμαστε και συμπράττουμε. Αυτό, και το γρήγορο Ίντερνετ. Η νέα δουλειά του The Mute με τίτλο «Ωmega» κυκλοφορεί σε κασέτα από τη Nutty Wombat.

4. STAND-UP COMEDY

7. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

8. ΜΟΥΣΙΚΗ

Jim Gaffigan

Back to basics: Space

Eleanor Friedberger, Rebound

Τρεις φορές υποψήφιος για βραβείο Grammy και γνωστός για το αυτοσαρκαστικό του χιούμορ που επικεντρώνεται σε θέματα όπως η πατρότητα και το φαγητό, ο διάσημος κωμικός έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. ä 22/11, Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, πλ. Αγίου Γεωργίου, Καρύτση 8, Αθήνα, 21:00, εισ.: 17 ευρώ

ΜΟΥΣΙΚΉ Saint Etienne

5. ΘΕΑΤΡΟ Γιούγκερμαν

ΘΕΑΤΡΟ Ο αρχιτεκτονικός χώρος, ο χώρος που ορίζεται σε σχέση με το σώμα, η γεωγραφική-πολιτιστική ταυτότητα, το αστικό τοπίο, η περιγραφή-παρουσίαση ενός ουτοπικού ή δυστοπικού χώρου και, τέλος, ο ιδιωτικός χώρος αποτελούν τις θεματικές ενότητες της έκθεσης στην οποία συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως ο Κωστής Βελώνης, ο Μανώλης Μπαμπούσης και η Ρένα Παπασπύρου. ä 23/11/18-19/1/19, Enia Gallery, Μεσολογγίου 55, Πέμ. 12:00-20:00, Παρ. 12:0020:00, Σάβ. 12:00-17:00, είσοδος ελεύθερη Σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου το μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία. Ο βραβευμένος ποιητής και μεταφραστής που ανέλαβε τη δύσκολη διασκευή του δίτομου μυθιστορήματος εργάστηκε επί δυόμισι χρόνια πάνω στους περίπου 107 ήρωες του έργου. O Φινλανδός Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, ένας «αλήτης αριστοκράτης», ίλαρχος της Λευκής Φρουράς του τσάρου, οδηγείται μετά τη Ρωσική Επανάσταση στην Ελλάδα, όπου θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τον αληθινό έρωτα. ä Από 28/11, Θέατρο Πορεία, Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλ. Βικτωρίας. Τετ.-Κυρ. 19:00, Πέμ.-Παρ. 20:00, Σάβ. 16:00 & 20:30, εισ.: 14-20 ευρώ

7. ΠΑΡΤΙ Discosodoma x Phonica Records Tο επιτυχημένο queer party του Λονδίνου επιστρέφει στο six d.o.g.s, ενώνοντας δυνάμεις με ένα από τα σημαντικότερα δισκοπωλεία και record labels ηλεκτρονικής μουσικής, το Phonica Records, και τον άνθρωπο πίσω από αυτό, τον Simon Rigg. ä 24/11, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 10 ευρώ

Η μεγάλη μέρα μέσα στη νύχτα Η Ιφιγένεια Αστεριάδη παρουσιάζει έναν μονόλογο με κεντρικό άξονα τις ερωτικές επιστολές του Antoine Artaud, ο οποίος αναδρομικά θεωρήθηκε προφήτης του σύγχρονου θεάτρου, προς την ηθοποιό Genica Athanasiou. 23/11-16/12, Bios, Πειραιώς 84, Παρ.-Κυρ. 21:00, εισ.: 10 ευρώ

Μια επίσκεψη στο αθηναϊκό Rebound έδωσε στην Αμερικανίδα Eleanor Friedberger (The Fiery Furnaces) την έμπνευση για τον ήχο και την ενέργεια που ήθελε να έχει το τέταρτο σόλο άλμπουμ της. Στο ’80s goth pop σύμπαν του δίσκου κυριαρχούν τα προγραμματισμένα τύμπανα, το συνθεσάιζερ Juno και οι χαμηλόφωνες ρυθμικές κιθάρες, ενώ οι επιρροές ξεκινούν από τους Stereolab και τους Suicide και φτάνουν μέχρι τη Λένα Πλάτωνος και τη Yellow Magic Orchestra. ä 26/11, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, πάρκο Σταύρος Νιάρχος, Ευριπίδου & Δοϊράνης, 20:30, είσοδος ελεύθερη

9. DJ SET Blue Lagoon

Μία από τις καλύτερες βρετανικές μπάντες όλων των εποχών που σημάδεψε τα ’90s με την αιθέρια φωνή της Sarah Cracknell και με μια σειρά από αξέχαστες επιτυχίες, όπως το «Nothing can stop us», έρχεται στην Αθήνα για μια εμφάνιση. Το σημαντικό με τους Saint Etienne είναι ότι, σε αντίθεση με άλλα σύγχρονά τους συγκροτήματα, ο ήχος τους δεν γέρασε ποτέ. Η μουσική τους λειτούργησε σαν γέφυρα μεταξύ του acid house και των rave parties την περίοδο των επιθετικών ’90s. Τη συναυλία ανοίγει η Etten. Gagarin 205, Λιοσίων 205, 210 8547600-1, 30/9, 21:00, είσοδος: €25-28

Mε θέα την Ακρόπολη, o Blue Lagoon, γνωστός και ως Kyrios Kormoranos, διαλέγει τη μουσική στο χειμερινό μπαρ της ταράτσας του Bios. ä24/11, Bios, Πειραιώς 84, Γκάζι, 22:00, είσοδος ελεύθερη

22.11.18 – lifo

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Οι χήρες

DOGMAN Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε Πρωταγωνιστούν: Μ. Φόντε, Εντ. Πέσκε Ένας άντρας μοιράζει τις μέρες του ανάμεσα σε ένα κομμωτήριο για σκύλους, την αγάπη του για την κόρη του και μια σχέση υποταγής με έναν πυγμάχο που τρομοκρατεί τη γει-

Κακό

Widows

Σκηνοθεσία: Στιβ Μακουίν Πρωταγωνιστούν: Βαϊόλα Ντέιβις, Λίαμ Νίσον, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι

τονιά.

52 lifo – 22.11.18

της. Η Belle είναι η πρώτη που τη βάζει στη θέση της και στη συνέχεια, σε μια ωραία σκηνή, η Άλις, μια κοπέλα που από τη χειριστική μητέρα της έχει πλέον περάσει στον ρόλο της συνοδού ενός ευγενικού αλλά αποστασιοποιημένου πολιτικού μηχανικού, της αντιγυρίζει την απότομη συμπεριφορά με ένα ευεργετικό, όπως αποδεικνύεται, χαστούκι. Αυτό που είδαμε στην πρόσφατη Συμμορία των 8 ως νεο-φεμινιστικό υποκατάστατο μιας ανδροπαρέας στην αρένα της παρανομίας μπορούμε να το ξεχάσουμε, γιατί ο Μακουίν προσεγγίζει την αντίθετη πλευρά του πλουμιστού καθρέφτη. Οι μισές στον αριθμό, καχύποπτες, ανύποπτες και απροετοίμαστες γυναίκες, οπλισμένες ωστόσο με ένα τραγικό περιστατικό που τους άλλαξε τη ζωή και προέταξε μια επιτακτική προτεραιότητα που θα τις βγάλει από το αδιέξοδο, διαθέτουν ένα σημαντικό αντίδοτο στην πολυτέλεια της Μπούλοκ, της Μπλάνσετ και της παρέας τους: την επιβίωση. Κι άλλο ένα, που είναι η απάντηση στο κενό μιας ζωής με μυστικά και ψέματα, πραγματικά και υπαρξιακά. Ο μηχανισμός της ταινίας βασίζεται στην πλοκή που οδηγεί στο μεγάλο χτύπημα, δηλαδή τη ληστεία που θα ρεφάρει το χρέος. Ενώ δεν το παραβλέπει, ο Βρετανός κάτοχος Όσκαρ για το 12 χρόνια σκλάβος κοιτάζει συνεχώς τις παραμέτρους του πένθους, διανύοντας πρωτότυπα τα στάδιά του, ειδικά στην περίπτωση της Βερόνικα, η οποία στο παρελθόν είχε χάσει τον μονάκριβο γιο της. Ανάμεσα στην απελπισία και στην αποφασιστικότητα, η πρωταγωνίστρια δασκαλεύει και οδηγεί, ακόμα κι αν η κρίση της επιβαρύνεται και οι γνώσεις της δεν αρκούν. Ως θρίλερ, οι Χήρες κρατούν το ενδιαφέρον, αν και δεν συγκεντρώνονται ακριβώς στο είδος. Πάντα σοβαρός, και συχνά σπουδαιοφανής, ο Μακουίν δεν το γυρίζει ποτέ στη σάτιρα, όπως ο Ντέιβιντ Φίντσερ στο Κορίτσι που εξαφανίστηκε (και πάλι διά χειρός Τζίλιαν Φλιν), προτιμώντας να σχολιάσει τα ταξικά κίνητρα και τη διαπεραστική διαφθορά ως πέπλο πεπρωμένου σε μια πόλη βουτηγμένη σε μια ιστορία κυκλικής, διακριτά αμερικανικής βίας (εύκολα όπλα, γρήγοροι φόνοι, πολιτική αμαρτία), με περίτεχνη κάμερα, μελετημένη πλανοθεσία, σκηνοθετικές υποδηλώσεις, με μυαλό δηλαδή έναντι της απερίσκεπτης αδρεναλίνης. Η ληστεία είναι μόνο η αφορμή. Το ζητούμενο στις Χήρες παραμένει η επώδυνη τελετή χειραφέτησης. VILLAGE RENTI 9,14,15 - VILLAGE MALL 1,3,5,13,14 - VILLAGE PAGRATI 3,5 - VILLAGE FALIRO 1,2,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3,4 - ODEON GLYFADA 1 - ODEON MAROUSI 2 - ODEON ESCAPE 1,4,5 - ODEON STARCITY 1,3,10 - ΑΒΑΝΑ - ΑΕΛΛΩ 3,4 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - WEST CITY 1 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,2,4 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΣΙΝΕΑΚ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Ως ψυχογράφος χαρακτήρων που υποφέρουν επίμονα και παρατεταμένα, ο Στιβ Μακουίν διεκδικεί τον τίτλο του σκηνοθέτη του πόνου από τον Αλεχάνδρο Ινιάριτου, χωρίς ωστόσο να τον ενδιαφέρει το καταφύγιο της θρησκείας ή η μεταφυσική λύση. Οι Χήρες πρωτοπαρουσιάστηκαν ως βρετανική τηλεοπτική σειρά τη δεκαετία του ’80 και τώρα ο Μακουίν, μαζί με τη γνωστή συγγραφέα Τζίλιαν Φλιν, μεταφέρει τη δράση και τους ήρωες στο σημερινό Σικάγο, συνδυάζοντας το κοινωνικό σχόλιο με το είδος της «περιπέτειας ληστείας», όχι πάντα εύστοχα ή δυναμικά, αλλά πάντως με διαφορετική και πιο βαθιά ματιά από τα συνηθισμένα δείγματα που αναμασούν σχήματα και μοτίβα, κλίνοντας άλλοτε προς το δράμα της προδοσίας και άλλοτε προς την κωμωδία του διασκεδαστικού, ανώδυνου heist. Η βία είναι ο κοινός παρονομαστής στο συγκεκριμένο είδος, καθώς και στο σινεμά του Μακουίν: τέσσερις γυναίκες με διαφορετικό background μένουν χήρες όταν οι σύζυγοί τους πέφτουν νεκροί μετά από μια απόπειρα μεγάλης ληστείας που πήγε στραβά. Η γυναίκα του αρχηγού, του Χάρι Ρόουλινγκς (Λίαμ Νίσον), η Βερόνικα (Ντέιβις), οργανώνει τις υπόλοιπες, την ψηλή, όμορφη, πολωνικής καταγωγής Άλις (Ντεμπίκι), την οποία ο άνδρας της χτυπούσε και εξευτέλιζε, και τη Λατίνα Λίντα (Ροντρίγκεζ), σε μια απροσδόκητη και ως έναν βαθμό απερίσκεπτη ρελάνς, καθώς ο Χάρι την άφησε χρεωμένη κατά δύο εκατομμύρια δολάρια, ποσό που ένας υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές και το σαδιστικό πρωτοπαλίκαρό του ζητούν εμφατικά, δίνοντάς της διορία έναν μήνα για να το βρει και να τους το παραδώσει – η τέταρτη χήρα απέχει από το σχέδιο, προβάλλοντας το μωρό της ως βασικό λόγο. Ο Χάρι έχει αφήσει παρακαταθήκη ένα ημερολόγιο με λεπτομέρειες για το σχέδιο δράσης ως back-up plan και η Βερόνικα, εκπρόσωπος μιας ένωσης δασκάλων στον ελεύθερο χρόνο της, ζητάει από τον οδηγό τους να τη βοηθήσει σε μια διαδρομή που αγνοεί πλήρως, καθώς δεν είχε καμία σχέση ή γνώση για τις παράνομες δοσοληψίες. Στην ομάδα μπαίνει και η νταντά των παιδιών της, η Λίντα, η σβέλτη και πρόθυμη Belle (Σίνθια Ερίβο), αλλά και ο Τζακ Μάλιγκαν (Κόλιν Φάρελ), ένας πολιτικός που κινείται στα απόνερα του θρυλικού πατέρα του και ελέγχεται για ατασθαλίες και ύποπτες επαφές καταμεσής του προεκλογικού του αγώνα, την ίδια στιγμή που βαρύθυμα φοράει ένα δημόσιο κοστούμι που αισθάνεται πως δεν τον αντιπροσωπεύει. Αγέρωχη και κοφτή, κλασάτη ακόμα και στις επικίνδυνες αποστολές της, η Βερόνικα της Ντέιβις φέρεται υπεροπτικά απέναντι στις «λαϊκές» συνδοιπόρους

Κινηματογράφος

Τέσσερις γυναίκες που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους, παρά μόνο τα χρέη που τους άφησαν οι νεκροί σύζυγοί τους από τις εγκληματικές τους δραστηριότητες, παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους και συνωμοτούν για να χτίσουν ένα μέλλον με τους δικούς τους όρους.

Μετά τον στιβαρό ρεαλισμό του Gomorrah και το σκληρό μελόδραμα του Reality, ο Ματέο Γκαρόνε επιστρέφει στην ευρύτερη περιοχή της Νάπολης και στα ζόρικα «παιδιά» που παρεπιδημούν εκεί, διαιωνίζοντας την κατάρα του τόπου, με μια νεορεαλιστική τραγικωμωδία σπουδαίας ερμηνείας και κοινωνικής προέκτασης. Tο Dogman σίγουρα συγκαταλέγεται στις καλύτερες ταινίες που έχουν γίνει ποτέ με θέμα το bullying: ο Μαρτσέλο είναι κομμωτής σκύλων σε μια γειτονιά που χωροταξικά ορίζεται από τη γυμνή, γκρίζα, μεγάλη πλατεία από μπετόν που βλέπει θάλασσα, αλλά δεν υπόσχεται ελπίδα ή διαφυγή. Είναι μικροκαμωμένος, πρόθυμος, εργατικός, ευγενικός με τους γείτονες, τρυφερός με την κόρη του από έναν αποτυχημένο γάμο, άψογος με τα σκυλιά που περιποιείται – φυσικό ταλέντο στο ιδιαίτερο επάγγελμά του, ένας άνθρωπος που δεν πειράζει μύγα. Το μεγάλο, μόνιμο πρόβλημά του είναι ο Σιμόνε. Εμφανισιακά, είναι το ακριβώς αντίθετο. Ψηλός και γεροδεμένος, είναι η επιτομή του ρεμπεσκέ που ζει από μικρές και μεγάλες απατεωνιές, παραπαίει ανάμεσα στον τζόγο και τα ναρκωτικά, τρελαίνεται όταν παίρνει κοκαΐνη και το έχει ως χόμπι να σπάει στο ξύλο όποιον του πάει κόντρα, και ειδικά τον Μαρτσέλο, που τον έχει του χεριού του. Τιμώντας τον άγραφο κώδικα τιμής, ο dogman κάνει φυλακή για να προστατέψει τον νταή που έχει χρεωθεί χωρίς τη θέλησή του, περισσότερο από φόβο παρά από αίσθημα φιλίας. Όταν εκτίει την ποινή και επιστρέφει, αναλαμβάνει δράση. Εκρήγνυται μέσα του ο ανδρισμός που ούτε ο ίδιος έχει εκτιμήσει στις σωστές του διαστάσεις. Και τότε, στο parco dei abusivi (το πάρκο των παρανόμων) αναμετριέται με τη μικρή κοινότητα που τον γνωρίζει αλλά δεν έχει καμία διάθεση να ξαναγυρίσει στο κακόφημο παρελθόν, να αφεθεί στο χάος και την απειλή διατάραξης μιας ησυχίας που έχει κατακτήσει με κόπο. Ο πιο προφανής συσχετισμός, αυτός της ανθρώπινης αξίας με τη σκυλίσια ζωή, αποδίδεται με χιούμορ στις κινήσεις και τη στάση των σωμάτων, καθώς και με ακραία βία. Ο Μαρτσέλο είναι γεννημένος για να υπηρετεί και πληγώνεται όταν αδικηθεί. Ανάμεσα στα σκυλιά και στα κλουβιά φαντάζει σαν φιγούρα βγαλμένη από τον βωβό κινηματογράφο, αεικίνητος και ακούραστος, ένας φτωχοδιάβολος που προκαλεί τη συμπάθεια επειδή γνωρίζει πως δεν τον παίρνει να είναι υπερόπτης. Ο Σιμόνε, κατ’ ευφημισμόν Σιμονσίνο, στέκει σαν βουνό, ένας πρώην πυγμάχος που δέρνει όταν δεν εκφοβίζει, συχνά για «προπόνηση» ή γιατί δεν έχει τι άλλο να κάνει. Η εκδίκηση δεν είναι γλυκιά, αλλά ο Γκαρόνε δεν μένει μόνο στην προσωπική ιστορία, που μάλιστα βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το φόντο, που αγκαλιάζει αφύσικα σαν μπρουτάλ γλυ-

πτό τους ήρωες, δεν είναι απλώς μια διακοσμητική εργατική γειτονιά αλλά λειτουργεί ως ιστορική υπενθύμιση μιας φορτισμένης κοινωνίας που περισσότερο τιμωρεί παρά ευεργετεί. Αν και μοιάζει με ανοιχτό θέατρο, θέτει όρους κεκλεισμένων των θυρών ή στημένης παρτίδας. Κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει το κακό, να εκτοπίσει τον φασίστα που τρομοκρατεί και αναστατώνει, και όταν ο καλύτερος φίλος του τερατώδους νταή, δηλαδή ο πειθήνιος και άκακος Μαρτσέλο, δεν αντέχει άλλο την κακοποίηση, βρίσκει τις πόρτες κλειστές και την πιθανότητα του εξοστρακισμού από τη φιλήσυχη αγέλη των γειτόνων πολύ μεγάλη. Μετά από δύο Μεγάλα Βραβεία της Κριτικής Επιτροπής με το Gomorrah και το Reality, ο Γκαρόνε σκηνοθέτησε τον Μαρτσέλο Φόντε σε ένα πανάξιο Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΔΑΝΑΟΣ - ΔΙΑΝΑ - ΕΛΛΗ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΟΣΚΑΡ - ΖΕΑ - ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ 1

ΑΝΆΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ And Breath Normally Σκηνοθεσία: Ίσολντ Ιγκατότιρ Πρωταγωνιστούν: Κριστίν Φόρα Χαραλστότιρ, Μπαμπετίνα Σάντιο Μια Ισλανδή ελέγκτρια διαβατηρίων και μια πρόσφυγας από τη ΓουινέαΜπισάου, που εισήλθε παράνομα στη χώρα, συμμαχούν όταν οι συγκυρίες ενώνουν τις ζωές τους.

Με όχημα μια σειρά συμπτώσεων που όσο εύκολα μπορούν να περιγραφούν ως παιχνίδι της μοίρας άλλο

τόσο μοιάζουν με παραδείγματα σεναριακής τεμπελιάς, μια μικρή ταινία από την Ισλανδία λειτουργεί με κυριότερη αρετή την εικόνα της Ευρώπης (και κατ’ επέκταση του δυτικού κόσμου), όπως την περιγράφει. Θυμίζοντας το ανθρωποκεντρικό σινεμά των Νταρντέν, βγάζει οτιδήποτε ειδυλλιακό από το κάδρο και κρατά μουντά τοπία, αποθήκες και ανοιχτούς χώρους που μοιάζουν με κλειστές φυλακές, βάζοντας στο επίκεντρο δύο γυναίκες που, αν και βάσει του νόμου βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικά σημεία, έχουν κάτι κοινό να διηγηθούν: την καθημερινή μάχη για επιβίωση που γίνεται όλο και σκληρότερη, είτε θεωρείσαι νόμιμος είτε παράνομος, και τις υπερβάσεις που απαιτούνται για τη διευκόλυνση καταστάσεων, όταν οι θεσμικοί παράγοντες γίνονται απλοί παρατηρητές. Στο πλαίσιο αυτό, το φιλμ είναι εύστοχο, αν και προσπαθεί με το ζόρι να καλύψει περισσότερα από ένα σημαντικά ζητήματα της εποχής, κυρίως για να μοιάζει επίκαιρο. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΣΤΥ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ Dita se fill Σκηνοθεσία: Γκέντλαν Κότσι Πρωταγωνιστούν: Ομ. Καπετάνι, Σ. Πρίφτι Μια γυναίκα σε κακή οικονομική κατάσταση και χωρίς σπίτι γι’ αυτήν και τον μικρό γιο της προσλαμβάνεται για να φροντίζει μια 80χρονη κατάκοιτη γυναίκα. Για να κρατήσει τη δουλειά και τη νέα στέγη της,

πρέπει να την κρατήσει στη ζωή με κάθε κόστος.

Η επίσημη υποβολή της Αλβανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ είναι μια ταινία αυστηρού φορμαλισμού, λιτού ντεκόρ και ελεγχόμενων ερμηνειών. Ηρωίδα είναι η Λέτα, μια γυναίκα που ζει στα όρια, και αναγκάζεται, μαζί με το μωρό παιδί της, να μετακομίσει στο σπίτι της 80χρονης κυρίας που φροντίζει, κρατώντας τη ζωντανή, για να μπορέσει κι εκείνη να επιβιώσει. Το μέλλον άδηλο και ζοφερό, ο τόνος βαρύς και λακωνικός, και το Ξεκίνημα της μέρας, παρά τις ενδιαφέρουσες, λιγοστές ανταλλαγές μιας γηραιάς γυναίκας που αναχωρεί βασανιστικά και μιας νεότερης που δεν βλέπει λύση, αργοβαδίζει στο αναμενόμενο πλαίσιο ενός προαναγγελθέντος δράματος. ΑΑΒΟΡΑ

μονωμένο κόσμο, στο πνεύμα του Wicker Man ή ακόμη και του Twin Peaks, περιπτώσεις που βλέπει μάλλον με τα κιάλια, καθώς πίσω από τις καλές προθέσεις κρύβεται μια σειρά από χτυπητές αδυναμίες στην κεντρική ιδέα του αλλά και στην κατασκευή. Ξεκινώντας από μια φοιτήτρια στην πόλη που τα παρατάει όλα για να περάσει ένα διαφορετικό καλοκαίρι από τα άλλα, μεταφερόμαστε σε μια κοινότητα που για λόγους αίρεσης έχει αποκοπεί από τον σύγχρονο κόσμο. Γεμάτη αλλόκοτους, αλλά εντελώς αδούλευτους χαρακτήρες και μια πρωταγωνίστρια που, όποτε το θυμάται, καταγγέλλει τον καπιταλισμό, η επίσκεψη αυτή στο άγνωστο αδυνατεί να φτιάξει μυστήριο αλλά και να του δώσει προεκτάσεις, παρά το θεωρητικά ασυμβίβαστο φινάλε της. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

TUFTLAND

ΠΑΛΑΣ

Σκηνοθεσία: Ρούπι Ολένιους Πρωταγωνιστούν: Βέρα Βίλο, Σάρα Ελίνα, Μίκα Αντίλα Εν μέσω μιας αποτυχημένης σχέσης, αδιάφορων σπουδών και οικονομικών προβλημάτων, μια φοιτήτρια κλωστοϋφαντουργίας, η Ιρίνα, αποφασίζει να δεχτεί μια πρόταση για καλοκαιρινή εργασία στο απομονωμένο, αλλά αύταρκες χωριό Κιρσία, όπου οι εκ πρώτης όψεως άκακοι, αλλά ιδιόρρυθμοι κάτοικοί του αποκαλύπτουν σύντομα το αληθινό τους πρόσωπο.

Με το σκανδιναβικό τοπίο αλλά και την πιο ειδική «τρέλα» της Φινλανδίας να εμπνέουν για τέτοιες ιστορίες, το μικρό αυτό φιλμ παίζει με την ιδέα του ξένου σε έναν απο-

BE ON THE LIST Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290

22.11.18 – lifo

«Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» για αθεράπευτους νοσταλγούς «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλο, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου.

απο τη λουίζα αρκουμανέα

Θέατρο

54 lifo – 22.11.18

πό την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, τα όρια μεταξύ πλατείας και σκηνής παραμένουν θολά. Από τη μια οι ηθοποιοί: ανυπόμονοι, εκνευρισμένοι και απρόθυμοι να υπηρετήσουν τους πειραματισμούς αυτού του παράξενου σκηνοθέτη. Από την άλλη ο σκηνοθέτης: αυτάρεσκος και φλύαρος, προσπαθεί διαρκώς να τους πείσει ότι η αληθοφάνεια θα γεννηθεί μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και όχι μέσα από τη δουλική προσήλωση σε ένα προσχεδιασμένο «σενάριο». Τους ζητάει να κολυμπήσουν στα βαθιά χωρίς σωσίβιο, οι ηθοποιοί όμως επαναστατούν μπροστά σε μια τέτοια παράλογη απαίτηση: επιμένουν ότι πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων τα λόγια τους, προκειμένου να σφυρηλατήσουν τις λεπτές αποχρώσεις του χαρακτήρα που υποδύονται. Για να το επιτύχουν αυτό, δεν τους αρκούν οι αδρές γραμμές της πλοκής που έχει σχεδιάσει ο σκηνοθέτης. Χρειάζονται τις ακριβείς ατάκες, τις ακριβείς εισόδους κι εξόδους, τις στιγμές της κορύφωσης και της σύγκρουσης, του θανάτου και του πόνου τους, έτσι ώστε απρόσκοπτα να φανερώσουν το μεγαλείο τους. «Μα, δεν μπορώ να πεθάνω έτσι! Δεν με άφησαν να μπω στην κατάσταση... Γι’ αυτό τους χαμογελάω και δεν πεθαίνω... Ούτε καν η υπηρέτρια δεν ήρθε!» διαμαρτύρεται ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον Παλμίρο, πατέρα της οικογένειας Λα Κρότσε, φανερά συγχυσμένος από την έλλειψη συντονισμού στη σκηνή του θανάτου του. Οι ηθοποιοί τσακώνονται, η υπηρέτρια δεν έρχεται, ο καναπές βρίσκεται κατά λάθος στην άκρη της σκηνής, η πρωταγωνίστρια αποφασίζει ν’ αλλάξει την ατάκα της, ο σκηνοθέτης εκδιώκεται, ο συγγραφέας είναι νεκρός. Τι συμβαίνει, τέλος πάντων; Πότε ήρθαν τα πάνω κάτω; Τι παρακολουθούμε: παράσταση ή πρόβα; Ποιο έργο ήρθαμε να δούμε: το «μέσα» ή το «έξω»; Μια κωμωδία για έναν θίασο ματαιόδοξων θεατρίνων ή ένα οικογενειακό μελόδραμα με φόντο τη Σικελία; Ποιος θα καταλάβει τη «σκηνή»: ο κόσμος των ηθοποιών ή ο κόσμος των ηρώων; Στο κείμενο του Πιραντέλο οι δύο κόσμοι δεν είναι ποτέ ευδιάκριτοι: όταν πεθαίνει η Μομίνα Λα Κρότσε, θύμα του ζηλόφθονου Βέρι που την κρατά φυλακισμένη στον γάμο τους, η συγκίνηση που γεννιέται από την ερμηνεία της ηθοποιού που την υποδύεται είναι τόσο μεγάλη ώστε,

προς στιγμήν, οι δύο διαστάσεις ταυτίζονται – όχι μόνο στο δικό μας θυμικό αλλά και στο δικό της. Βλέπουμε την ηθοποιό να επανέρχεται με δυσκολία στην «κανονική» ζωή, εμφανώς καταπονημένη από την προσπάθεια που μόλις κατέβαλε για να «γίνει» η Μομίνα. Οι συνάδελφοι τη ρωτούν «τι συνέβη, έχεις κάτι;» κι εκείνη απαντά «όχι, κουράστηκε λίγο η καρδιά μου. Αφήστε με να πάρω μιαν ανάσα και πάμε για υπόκλιση». Είναι μια μαγική στιγμή όταν αποκαλύπτεται τόσο περίτεχνα η διπλή διάσταση της συνείδησης, η ικανότητά μας δηλαδή να είμαστε ταυτόχρονα εμείς αλλά και «άλλοι», αληθινοί ή και φανταστικοί, πιθανές εκδοχές του εγώ που κατοικούν μέσα μας και περιμένουν να αναδυθούν στην επιφάνεια την κατάλληλη στιγμή, με την κατάλληλη ώθηση. Μακάρι να ξέραμε εκ των προτέρων το «σενάριο». Μακάρι να ξέραμε ακριβώς τι να πούμε, πότε να εμφανιστούμε στη «σκηνή» και πότε να αποχωρήσουμε μεγαλοπρεπώς. Δικαίως διεκδικούν αυτό το προνόμιο οι ηθοποιοί, εφόσον δεν μπορούν να οργανώσουν διαφορετικά τις κινήσεις τους. Χωρίς την αποκρυστάλλωσή της σε μια φόρμα, η ζωή δεν μπορεί να γίνει τέχνη. Η αιώνια ένταση ανάμεσα στις δύο, την ακινησία της φόρμας και τη ρευστότητα της ζωής, διαπνέει το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, καλώντας τον θεατή να αποδεχτεί ότι το θέατρο και η ζωή βρίσκονται, ή θα έπρεπε να βρίσκονται, σε μια διαλεκτική σχέση.* «Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό, είναι οι άνθρωποι, εγώ, εσείς... Είναι η αδιακρισία σας στη μοναξιά μας... Είναι η ανάσα σας στη σιωπή μας... Τέλος, είναι η αγάπη σας για μας» λέει με μελιστάλαχτη φωνή ο Δημήτρης Μαυρίκιος όρθιος πάνω στη σκηνή του Εθνικού, στον ρόλο του Σκηνοθέτη, τυλιγμένος σ’ ένα σύννεφο από χατζιδακικές μελωδίες. «Μήπως προεξοφλείτε την αγάπη μας;» ρωτάει επιθετικά ένας από τους ηθοποιούς της παράστασης, ο οποίος κάθεται στην πλατεία του θεάτρου ως δήθεν μέλος του κοινού. «Γιατί διακόπτετε την παράσταση;» ρωτάει ένας άλλος «θεατής». «Θα το εξηγήσω στους πραγματικούς θεατές και όχι σε ηθοποιούς που υποδύονται τους θεατές, Λυδία μου, αγαπημένη», απαντά ο Μαυρίκιος «αποκαλύπτοντας» την αληθινή ταυτότητα της «αγενούς» κυρίας που «δεν έχει διάθεση να υποστεί

ΑΠΌΨΕ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΆΖΟΥΜΕ

ΛΟΥΊΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΈΛΟ Απόψε αυτοσχεδιάζουμε Μετάφραση- διασκευήσκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού Διασκευή-προσαρμογήενορχήστρωση μουσικής: Νίκος Κυπουργός Σχεδιασμός ήχουενορχήστρωση: Στάθης Σκουρόπουλος Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος Κίνηση-χορογραφίες: Βάλια Παπαχρήστου Κινηματογραφική σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος, Αγγελος Παπαδόπουλος Διευθυντής φωτογραφίαςειδικά εφέ: Αγγελος Παπαδόπουλος Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου Διανομή: Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, Μαρία Βαρδάκα, Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Βογιατζής, Δημήτρης Κακαβούλας, Δημήτρης Μαυρίκιος, Γιώργος Μπένος, Ράνια Οικονομίδου, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Στέφανος Παπατρέχας, Γιούλικα Σκαφιδά, Νεκτάριος Φαρμάκης, Λυδία Φωτοπούλου

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, 210 5288170, www.n-t.gr 10/11/2018-24/2/2019 Tετ., Κυρ.: 19:00 Πέμ.-Σάβ.: 20:30 18/11-2/12/2018: Τετ. & Κυρ.: 17:30, Πέμ.-Σάβ.: 21:00. (Δεν θα πραγματοποιηθεί παράσταση στις 18/11) Παρ.-Κυρ. αγγλικοί υπέρτιτλοι Είσοδος: €5 - €25

τους πειραματισμούς» του (Λυδία Φωτοπούλου). Οι συντελεστές της παράστασης επιχειρούν στη συνέχεια να αναπλάσουν το δίπολο φαντασίας-πραγματικότητας που διέπει το έργο του Πιραντέλο, προσαρμόζοντάς το όχι μόνο στα ελληνικά καλλιτεχνικά δεδομένα αλλά και στα προσωπικά δεδομένα των ηθοποιών που συμμετέχουν. Έτσι, από τη μια μας εξηγούν για ποιον λόγο χρησιμοποίησαν τη μουσική που ο Χατζιδάκις είχε γράψει για την πρώτη σκηνική παρουσίαση του έργου στη χώρα μας (το 1961, σε μετάφραση-σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ), δημιουργώντας «ένα άλλο κλίμα που ερμηνεύει ίσως και πιο σωστά την ουσία του έργου», όπως ακούγεται η ίδια η φωνή του συνθέτη να μας εξηγεί. Από την άλλη, οι ηθοποιοί, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, θυμούνται ιστορίες από το παρελθόν («Ο Χατζιδάκις ήταν η μοίρα μου» λέει η Ράνια Οικονομίδου και αφηγείται το σχετικό περιστατικό) ή προβαίνουν σε εκμυστηρεύσεις για τον φόβο του θανάτου: «Θέλω να πεθάνω όρθιος στο σανίδι» μας εξομολογείται ο 92χρονος Γιάννης Βογιατζής. Και να το «Μαντολίνο», να η «πέτρα», να ο «Ταχυδρόμος». Πότε μόνα τους και πότε όλα μαζί, σε σπέσιαλ mix διά χειρός Κυπουργού. Η σκηνή περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, δύο ζευγαράκια κυνηγιούνται ανέμελα, ένα αγοράκι τρέχει πέρα-δώθε, η βοηθός σκηνοθέτη δήθεν παρεμβαίνει με απορίες κ.ο.κ. Πραγματικά, νομίζει κανείς πως γυρίσαμε αίφνης στη δεκαετία του ’60: ο βομβαρδισμός με γνώριμες, συγκινησιακά φορτισμένες μελωδίες και ιστορίες της εποχής, το παλιομοδίτικο παίξιμο των περισσότερων ηθοποιών, ο συγκαταβατικός τρόπος που μας μιλάνε και μας εξηγούν το καθετί λες και είμαστε λοβοτομημένοι, το σκέρτσο των grandes dames, όλα αυτά συνθέτουν μια μεγάλη λίμνη νοσταλγίας που απειλεί να μας πνίξει στα γλυκερά νερά της. Ακόμη κι όταν προσπαθεί να αστειευτεί ή να αυτοσαρκαστεί, η παράσταση αποτυγχάνει: η ηθοποιός που διαμαρτύρεται ότι πήγε στο Ωδείο και δεν είναι πια φάλτσα, η συνάδελφος που καταγγέλλει τη βάναυση συμπεριφορά των σκηνοθετών, η θεατρική αποδόμηση που γεννά «άρες μάρες κουκουνάρες», τα επαναλαμβανόμενα αστεία για τα πέντε ή έξι ή εφτά «επίπεδα» των ρόλων, «το ρώτησες το μαντολίνο;» και άλλα παρεμφερή ενισχύουν τη γενικότερη εντύπωση ενός άνευρου και ξεπερασμένου χιούμορ. Η φωνή του Μάνου, η φωνή του Λουίτζι, ένα κινηματογραφημένο drag show με τον Νίκο Καραθάνο να οδύρεται για τον 17χρονο ταχυδρόμο, λίγο από «Ρωμαίο και Ιουλιέτα», λίγο από «Anonymous», ο πανταχού παρών Χατζιδάκις που μοιάζει λες και η παράσταση συνιστά hommage στη μουσική του κι ο ίδιος θα πηδήξει από κάποιο θεωρείο, ένας υπερήλιξ που δακρύζει στο αναπηρικό καροτσάκι του, μια γιαγιά που εξηγεί στο εγγονάκι της ότι «είναι όλα ψεύτικα», δεν υπάρχει συναισθηματικό τέχνασμα που να μην επιστρατεύθηκε για να εκβιάσει τη συγκίνησή μας. Μοναδικό εύρημα που επιτυγχάνει ουσιαστική συνομιλία με τις έννοιες του διπλού, της μάσκας και του καθρέφτη αποδεικνύεται η εμφάνιση των κερκίδων με το ψεύτικο «κοινό» στο βάθος της σκηνής. Προς στιγμήν αναρωτιόμαστε μήπως βλέπουμε ένα όραμα: πού βρέθηκαν όλοι αυτοί; Είναι αληθινοί ή όχι; Είμαστε εμείς ή κάποιοι άλλοι; Και τα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν μέχρις ότου καταλάβουμε ότι αντικρίζουμε κούκλες-ομοιώματα, τα δευτερόλεπτα αυτά περικλείουν όλη την ουσία της –κατά τα άλλα χαμένης– υπόθεσης της βραδιάς. * Richard Gilman, «The Making of Modern Drama».

22.11.18 – lifo

ΜΕΡΗ ΠOY ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

56 lifo – 22.11.18

Κάβουρας

Το αγαπημένο στέκι των Εξαρχείων μάς περιμένει σε έναν νέο, ανανεωμένο χώρο. Ο Κάβουρας είναι από τα πλέον γνωστά και αγαπημένα στέκια της πόλης. Εδώ και 36 χρόνια μάς περιμένει στα Εξάρχεια με υπέροχες μελωδίες που μας ανεβάζουν τη διάθεση και μας κρατάνε συντροφιά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Φέτος ο Κάβουρας ανανεώθηκε και μας περιμένει σε έναν νέο, μεγαλύτερο και ακόμη πιο όμορφο και ζεστό χώρο, όχι πολύ μακριά από εκεί όπου ήταν. Μόλις λίγα μέτρα από το παλιό μαγαζί, στην οδό Θεμιστοκλέους 70, κάτω από την καφετέρια Διπλό Καφέ, θα συναντήσεις τον νέο χώρο του Κάβουρα. Εκεί θα ακούσεις υπέροχα τραγούδια, ρεμπέτικα, λαϊκά, παραδοσιακά και έντεχνα, όλα επιλεγμένα με γνώμονα τον σεβασμό στο καλό ελληνικό τραγούδι, και χάρη στη ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα του μαγαζιού θα

νιώσεις μέλος μιας μεγάλης παρέας και θα διασκεδάσεις με την ψυχή σου. Πέρα από τις μουσικές και την κεφάτη του διάθεση, ο Κάβουρας ξεχωρίζει για το ποιοτικό κρασί και το ποτό που προσφέρει και για τους εκλεκτούς μεζέδες του. Ειδικά, δε, οι ποικιλίες, μεγάλες, χορταστικές και πεντανόστιμες, είναι η απόλυτη επιλογή για να μοιραστείς με την παρέα σου. Και ως προς τις τιμές, φέτος ο Κάβουρας μείωσε κι άλλο τις ήδη χαμηλές τιμές του κι έγινε μια top value for money επιλογή. Extra Tip: Ο Κάβουρας μας περιμένει από Πέμπτη μέχρι Σάββατο, από τις 9:30 το βράδυ και μετά, και κάθε Κυριακή μεσημέρι από τις 3:00!

Άνοιξη Παρά Τέταρτο

Θεμιστοκλέους 70, Εξάρχεια, 210 3810202, FB: ΚΑΒΟΥΡΑΣ Ρεμπέτικα - Λαϊκά

Μια εμπειρία γεμάτη από γευστικές εκπλήξεις που σε ταξιδεύει στα κλασικά τσιπουράδικα του Βόλου. Αν έχεις βρεθεί στον Βόλο, τότε έχεις πάρει μια γεύση ή, μάλλον, πολλές γεύσεις από το τι συμβαίνει στα τσιπουράδικα της πόλης που αποτελούν must εμπειρία για κάθε επισκέπτη. Το «Άνοιξη παρά Τέταρτο» βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας και αναδίδει όλη την παράδοση ενός κλασικού βολιώτικου τσιπουράδικου. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις τι θα πιεις, τσίπουρο, ούζο, κρασί ή μπίρα, και τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους στην κυριολεξία… Οι μεζέδες είναι η έκπληξη που συνοδεύει το ποτό σου και σερβίρονται σε γύρες των τριών πιάτων, σε ποσότητες τέτοιες που μπορούν όλοι να τους γευτούν και με κόστος μόνο 4,50 ευρώ ανά άτομο σε κάθε γύρα. Ολόφρεσκα ψαράκια, όστρακα, καβούρια, θρά-

ψαλα και χταπόδια συνοδεύονται από σπιτικά τουρσιά, πικάντικες αλοιφές, δροσερές σαλάτες, πεντανόστιμες ψητές πατάτες και όσπρια ή φάβες, μαγειρεμένα με ιδιαίτερες συνταγές. Οι λάτρεις των θαλασσομεζέδων βρίσκονται στο σωστό μέρος για μια γευστική εμπειρία, ενώ οι κρεατοφάγοι μπορούν να επιλέξουν τη ζουμερή ποικιλία του «Άνοιξη παρά Τέταρτο» για να συνοδεύσουν την μπίρα τους. Όσο για τους πεινασμένους πότες, τα πιάτα ημέρας σερβίρονται και σε μερίδες που μάλλον δεν θα θέλεις να μοιραστείς. Η επιλογή είναι δική σου, αλλά η εμπειρία είναι πάντα η ίδια: αναπάντεχες γεύσεις που κάνουν κάθε βραδιά στο «Άνοιξη παρά Τέταρτο» μια ξεχωριστή έκπληξη!

Γκάζι: Δεκελέων 24 & Ζαγρέως 17, Αθήνα, 212 1066888, 6944 446010 Άνοιξη: Αθηνών Χαλκίδος 17, 210 8145588, 6944 446010 www. anixi-para-tetarto.com 22.11.18 – lifo

Butterfly

Ένας χρωματιστός και απρόσμενος κήπος που αλλάζει την καθημερινότητα της πόλης. Όπως ακριβώς οι πεταλούδες ξεπροβάλλουν πανέμορφες μέσα από το κουκούλι τους, έτσι και το Butterfly All Day Bar μας αποκαλύπτει έναν πανέμορφο κήπο γεμάτο χρώματα, που μας περιμένει χειμώνα και καλοκαίρι στο νούμερο 8 της λεωφόρου Πεντέλης. Τα vintage στοιχεία, το έντονο πράσινο και τα εντυπωσιακά χρώματα δημιουργούν έναν ξεχωριστό χώρο που σε γεμίζει με θετική ενέργεια και σου προσφέρει ιδιαίτερες γεύσεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο εξαιρετικός καφές είναι το ιδανικό ξεκίνημα της ημέρας, ενώ τα περίφημα pancakes του Butterfly σου θυμίζουν πρωινό βγαλμένο από ταινία του ’60. Όσο για τους λιγότερο πρωινούς τύπους, το brunch με τις πλούσιες μερίδες που σερβίρει το

Butterfly μπορεί να σε κρατήσει στον κήπο του μέχρι αργά το μεσημέρι. Αλλά και το βράδυ τα βήματά μας οδηγούνται στο νούμερο 8 της λεωφόρου Πεντέλης για ποτό που συνοδεύεται από γευστικές τορτίγιες, πίτσες και άλλα ιδιαίτερα πιάτα, καθώς και για μοναδικά κοκτέιλ που έχουν τη δική τους ξεχωριστή θέση στον μπαρ όποια εποχή κι αν είναι. Η φιλοσοφία του Butterfly all day bar έχει να κάνει με την καλή διάθεση, τη θετική ενέργεια, την επαφή με το φυσικό περιβάλλον και την απλότητα που τελικά κάνει τις στιγμές ξεχωριστές. Οι μουσικές επιλογές, που κινούνται ανάμεσα σε τζαζ, σουίνγκ και ροκ, ολοκληρώνουν την ατμόσφαιρα που σε κερδίζει απ’ την πρώτη στιγμή.

Ιπποπόταμος

Λεωφ. Πεντέλης 8 & Στρατάρχου Παπάγου 5, Χαλάνδρι, 210 6896007 FB: ButterflyAllDayBar

Εδώ συναντιούνται διαφορετικές γενιές για τον ίδιο λόγο: την αυθεντική διασκέδαση. Όταν μιλάμε για θρυλικά μπαρ, ο Ιπποπόταμος είναι από τα πρώτα σημεία που έρχονται στο μυαλό μας. Ακριβώς στα σύνορα Εξαρχείων και Κολωνακίου, αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για ανθρώπους απ’ όλες τις γενιές που αναζητούν έναν χώρο όπου η αίγλη δεν έχει ξεθωριάσει και η ατμόσφαιρα φέρνει κοντά τις παρέες των πενηντάρηδων και των 20 plus. Από νωρίς το πρωί για καφέ μέχρι αργά το βράδυ, στον Ιπποπόταμο θα βρεις καθαρά ποτά, ιδιαίτερες μπίρες εισαγωγής ή από μικρές

ζυθοποιίες, την περίφημη σαγκρία και, φυσικά, τα ξεχωριστά κοκτέιλ με βάση τη ρακή. Όσο για τις γεύσεις, μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε υπέροχα γουακαμόλε, ξεχωριστά σάντουιτς και χορταστικές ποικιλίες και άλλα ιδιαίτερα πιάτα. Οι προσεκτικές μουσικές επιλογές από ροκ, τζαζ, σόουλ και φανκ ολοκληρώνουν την ξεχωριστή ατμόσφαιρα και δημιουργούν την αίσθηση ότι αυτό είναι το στέκι σου στο κέντρο της Αθήνας.

Δελφών 3Β, Κολωνάκι, 210 3634583, FB: ippopotamos.bar

58 lifo – 22.11.18

Το Μπαραλλού, το πρώτο εναλλακτικό στέκι της Αργυρούπολης και ένα από τα καλύτερα των νοτίων προαστίων, έρχεται και φέτος ανανεωμένο και πολλά υποσχόμενο για να δηλώσει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει το όνομά του. Γιατί αν βρεθείς εκεί δεν θέλεις να πας πουθενά αλλού. Όλα ξεκινούν από την πρώτη ματιά, αφού, μπαίνοντας, δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις. Κάθε γωνιά του μαγαζιού είναι ξεχωριστή κι έχει τον δικό της χαρακτήρα, που όμως δένει απόλυτα με το σύνολο, επιβεβαιώνοντάς σου ότι επέλεξες έναν χώρο με άποψη. Από τον πρωινό καφέ μέχρι το βραδινό ποτό, οι στιγμές στο Μπαραλλού είναι γεμάτες από χαμόγελα, άψογη εξυπηρέτηση και πολλή

μουσική. Στον ανανεωμένο κατάλογο θα βρεις μεγάλη ποικιλία από ιδιαίτερα κοκτέιλ που θα σε εκπλήξουν με τη γεύση τους, πλούσια γκάμα ποτών, καθώς και μπίρες που είναι σίγουρο ότι θα ικανοποιήσουν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς πελάτες. Ο κατάλογος διαθέτει επίσης νόστιμα πιάτα, ποικιλίες και σαλάτες που πρέπει να δοκιμάσεις! Όσο για τη μουσική, τα decks του μαγαζιού υποδέχονται καθημερινά διαφορετικούς DJs που κινούνται ανάμεσα σε ροκ, funky, freestyle έως και ηλεκτρονικούς ήχους, ενώ τα live και οι θεματικές βραδιές δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Γιατί στο Μπαραλλού όλες οι ώρες και όλες οι εποχές έχουν το δικό τους εναλλακτικό στέκι.

Άγιος

Μ. Γερουλάνου 115, Αργυρούπολη, 211 2137370 FΒ: Mparallouenallaktikosteki

Ελληνικό τραγούδι που σε ταξιδεύει. Η ελληνική μουσική έχει τη δική της ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας αλλά και τον δικό της ξεχωριστό χώρο για όσους διασκεδάζουν τραγουδώντας γνώριμους στίχους. Ο Άγιος στο νεοκλασικό της Διδότου σε μεταφέρει σε παλιές δεκαετίες με μουσικές επιλογές από τα ’50s μέχρι τα ’90s από ανθρώπους του ραδιοφώνου που γνωρίζουν το καλό ελληνικό τραγούδι. Λαϊκά, ελαφρολαϊκά και έντεχνα συνοδεύουν το ποτό σου, είτε το απολαμβάνεις μοναχικά στην

μπάρα, είτε σε κάποιο τραπέζι κάτω από το ημίφως με την παρέα σου, είτε χορεύοντας μέχρι το πρωί. Ο Άγιος είναι εδώ για να προσφέρει αυθεντικές στιγμές διασκέδασης από Πέμπτη μέχρι Σάββατο , από τις 10 το βράδυ ως τα ξημερώματα. Κάθε νύχτα είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι σε άλλες εποχές που μένει αξέχαστο! Extra Tip: Κατά τη διάρκεια των γιορτών ο Άγιος θα είναι ανοιχτός καθημερινά.

ΜΕΡΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Μπαραλλού

Εναλλακτική διασκέδαση, ξεχωριστό design και εξυπηρέτηση που μένει αξέχαστη.

Διδότου 33 & Ιπποκράτους, 210 3647968, 6932 749597, FB: agiosbardidotou 22.11.18 – lifo

TASTE OF THE WEEK

τον φούρνο. Η μυρωδιά της τρούφας σε τραβάει από τη μύτη. Το λιωμένο τυρί και τα σοτέ σαμπινιόν μανιτάρια, γαρνιρισμένα με δροσερά φύλλα ρόκας, συνθέτουν έναν ευχάριστο συνδυασμό. Η κάρτα δεν είναι μεγάλη, προσφέρει προτάσεις με κλασική προσέγγιση που ικανοποιούν όλες τις διαθέσεις. Το κουσκουσάκι, μαγειρεμένο με μοσχαράκι ραγού και κρέμα παρμεζάνας (€14), είναι πολύ νόστιμο. Η υπομονετικά μαγειρεμένη στην κατσαρόλα χοιρινή πανσέτα συνοδεύεται με πουρέ φρέσκιας πατάτας (€11): ένα πιάτο φτιαγμένο με καλή πρώτη ύλη και αγάπη. Επίλογος με χειροποίητο προφιτερόλ με σοκολάτα, κρέμα από μπισκότο MASK oreo και μπάλες παγωτό βανίλια (€7). Στο Mask θα έρθεις τα χαλαρά κυριακάτικα πρωινά για να χαρείς και να απολαύσεις αυγά, ομελέτες, αλμυρά και γλυκά pancakes που σερβίρουν, μεταξύ άλλων, στο πλούσιο brunch τους. Την τιμητική του στα τραπέζια έχει ο σιδηρόδρομος pancakes, που είναι μια σειρά από έξι αφράτα pancakes λουσμένα σε πραλίνα σοκολάτα και κομματάκια μπανάνας ή στην αλμυρή εκδοχή, με κρέμα τυριού και γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Θα γίνει το στέκι σου. ☛ Mask, Καλαμιώτου 18, Αθήνα, 6987 454777

Casual προτάσεις με μοντέρνα διάθεση ☛ Mask ☛ Po’ Boys

disaronno Με αφορμή την καινούργια εμφάνιση της συλλεκτικής φιάλης του Disaronno, που ανέλαβε να «ντύσει» ο ιταλικός οίκος Trussardi, δημιουργήθηκε και το νέο κοκτέιλ «Disaronno wears Trussardi Cocktail». ΣΥΣΤΑΤΙΚA: Disaronno 4,5 cl Μείγμα sweet & sour και passion fruit (φρέσκο) 3 cl Χυμός λεμόνι 3 cl Lime cordial 0,5 cl Bitter 1 σταγόνα Ασπράδι αυγού 1 cl

aπο τη νικη μηταρεα

Βγεςέξωεπιτέλους

ΕΚΤEΛΕΣΗ: Αναμείξτε στο σέικερ όλα τα συστατικά με πάγο και σουρώστε τα σε ποτήρι flûte. Γαρνίρετε με φλούδα από γκρέιπφρουτ και ένα μικρό, εδώδιμο λουλούδι. Tελευταία πινελιά: πασπαλίστε με λίγους τριμμένους σπόρους τόνκα.

60 lifo – 22.11.18

το πρώτο ροζέ του κτήματος γεροβασιλείου

r Αναζητώντας κάτι διαφορετικό για την έξοδο που θα μας βγάλει από το κουκούλι της καθημερινότητας, επιλέγουμε στέκια όπως το Mask. Με οδηγό τη φαντασία αλλά και τις εμπειρίες από τα ταξίδια του, ο ιδιοκτήτης Αλέξανδρος Συρόπουλος και η γυναίκα του Μαρία επέλεξαν να διακοσμήσουν τη σάλα με σουρεαλιστικά έργα. Ευχάριστος χώρος, κεφάτος, νόστιμα πιάτα, λογικές τιμές, όμορφες μουσικές και πολύ καλό σέρβις μπαίνουν στο «σέικερ» του Mask, που έχει αποκτήσει ήδη το κοινό του. Δεν παραξενεύτηκα καθόλου όταν βράδυ καθημερινής που επισκέφθηκα το μαγαζί πολλές παρέες απολάμβαναν το φαγητό και τα κοκτέιλ. Η γλυκιά βραδιά επιτρέπει να απολαμβάνεις την έξοδό σου στον πεζόδροΜΑSΚ μο της Καλαμιώτου, χαζεύοντας την κίνηση, ό,τι πρέπει για να ξεφύγει το μυαλό. Ο σεφ Σταύρος Ζεάκης με τη ρεθυμνιώτικη καταγωγή αγκαλιάζει την παράδοση του τόπου του και σερβίρει με μοντέρνα διάθεση τα κρητικά καλτσούνια, που συνοδεύει με χειροποίητη μαρμελάδα ντομάτας (€7). Έχουν εμφάνιση κροκέτας, είναι τραγανά απ’ έξω και γεμισμένα με κατσικίσιο τυρί, φέτα, νότες κανέλας και μέλι. Ωραίο παιχνίδι υφών με πολύ ταιριαστή από δίπλα την καλοφτιαγμένη μαρμελάδα ντομάτας. Η γευστική περιπλάMASK νηση συνεχίζεται με σαγανάκι με τυρί Μετσοβόνε, μανιτάρια και λάδι τρούφας (€8). Έρχεται στο τραπέζι σε πυρίμαχο σκεύος μόλις βγει από

Το πρώτο ροζέ του Κτήματος Γεροβασιλείου θα συμπληρώσει την οικογένεια των κρασιών Μαλαγουζιά και Avaton. Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου, μετά από πειραματισμούς πολλών χρόνων, λανσάρει το ροζέ του Κτήματος από την ποικιλία Ξινόμαυρο. Η ποικιλία της Μακεδονίας εγκλιματίστηκε ιδανικά στο μικροκλίμα της Επανομής και έδωσε ένα ροζέ κρασί με λαμπερό χρώμα, πλούσιο αρωματικό χαρακτήρα και έντονη οξύτητα. Απολαυστικό, θα συνοδεύσει ιδανικά πιάτα της μεσογειακής κουζίνας και εξωτικές γεύσεις.

r Το Po’ Boys στη γειτονιά του Ψυρρή σε στέλνει ταξίδι στον αμερικανικό Νότο με την ατμόσφαιρα και τα φαγητά του. Μιλάμε για αυθεντικό BBQ Joint, με όπλο του έναν ξυλόφουρνο ελληνικής κατασκευής και μαζί το smoker. «Όλο το μενού είναι σε ξύλα και κάρβουνα. Δεν έχει on/ off ο διακόπτης» λέει με χαμόγελο ο σεφ και συνιδιοκτήτης Βασίλης Σπόρος, που μαζί με τον John Higgins του Mama Roux έκαναν το ντεμπούτο τους το 2016 με food truck στο Αthens Food Market, στην πλατεία Κοτζιά. Το κοινό δοκίμασε τα ζουμερά σιγοκαπνιστά κρέατα, ενθουσιάστηκε και τώρα στο Po’ Boys μπορεί να μυηθεί στον αυθεντικό τρόπο του BBQ με brisket, pulled pork, spare ribs και pork belly κατευθείαν από το χειροποίητο καπνιστήριο με ξύλα ελληνικής οξιάς και άπειρες ώρες ψησίματος. Το θερμόμετρο της διασκέδασης ανεβαίνει τις Πέμπτες με τα Live Stage Nights, με rhythm ‘n’ blues μουσικές. Το μπολ με την αχνιστή σούπα gumbo είναι ό,τι πρέπει για να μπεις στο κλίμα της πρώτης χειμωνιάτικης νύχτας στην Αθήνα. Μοσχοβολά. Ο συνδυασμός μαύρου roux, κοτόπουλου, γαρίδων, χειροποίητου λουκάνικου andouille και ρυζιού μπασμάτι είναι προPO’ BOYS κλητικός. Υπάρχει δυνατότητα επιλογής σε μισή ή ολόκληρη ποσότητα (€5 ή €8). Φρεσκάδα ξεχειλίζει η τραγανή σαλάτα Caesar’s με dressing μηλόξιδο και σκόρδο, καλαμπόκι, κρουτόν και παρμεζάνα. Στην κορυφή, λεπτοκομμένες φέτες καπνιστής γαλοπούλας (€8). Στο μενού φιγουράρει και το Po mac‘n’cheese, το οποίο πατάει στην αυθεντική συνταγή που τόσο λατρεύουν οι Αμερικανοί. Τα ζυμαρικά ενισχύονται με τσένταρ, παρμεζάνα και κρέμα γάλακτος και γκρατινάρονται (€7,50). Εδώ μιλάμε για την απόλυτη πληθωρική γεύση: βόμβα θερμίδων. Δοκιμάσαμε εξαιρετικό brisket σιγοκαπνισμένο βοδινό στήθος από το λιπαρό κομμάτι, με γλάσο bourbon (€12,50). Είναι μια ανάλαφρη καπνιστή γεύση. Σερβίρεται και σε μπέργκερ που συνοδεύουν μαγιονέζα creole, bourbon glaze, sauerkraut και πίκλες (€9,80). Η χοιρινή πανσέτα περνάει από 48ωρη άλμη, σιγοκαπνίζεται μαστόρικα και η νοστιμιά της υπογραμμίζεται με γλάσο bourbon (€9,50). Παρότι το μενού του Po’ Boys προσφέρει ένα ρεσιτάλ κρεατικών που ψήνονται στον ξυλόφουρνο, την έκπληξη κάνει το vegan Pulled Jackfruit σάντουιτς με αφράτο, στενόμακρο ψωμί και ψιλοκομμένο jackfruit –ένα θρεπτικό φρούτο– με μαγιονέζα από γάλα σόγιας, iceberg, ντομάτα και κρεμμύδι (€7,50). Τρώγεται με τη μία. Μια σειρά από εξαιρετικές μπίρες από 35 ελληνικές μικροPO’ BOYS ζυθοποιίες θα συντροφέψουν ιδανικά το φαγητό. ☛ Po’ Boys, Αγαθάρχου 12, Ψυρρή, 210 3234672

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Την Πέμπτη εισέρ-

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Τα εργασιακά θέ-

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Οικονομικά και

χεται και ο Ήλιος στο ζώδιό σας, που σημαίνει πως ξεκινά ο μήνας των γενεθλίων σας και θα έχετε την ευχέρεια να ασχοληθείτε με τις προσωπικές σας υποθέσεις με επιτυχία. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους θα ενισχύσει την ανάγκη σας να αφιερώσετε χρόνο στον γάμο σας, ενώ μπορεί να σας κάνει να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας σχετικά με μια συνεργασία, αν έχετε την αίσθηση πως θα επηρεάσει τη σχέση σας. Ταξίδια και θέματα εκπαίδευσης ευνοούνται, καθώς και η επίλυση ενός νομικού ζητήματος. Πολύ τρέξιμο για γραφειοκρατικά θέματα προβλέπεται από τη Δευτέρα κι έπειτα, αλλά θα είναι για καλό. Η σχέση σας με την οικογένεια είναι σε αρμονία, οι συναντήσεις με αγαπημένα πρόσωπα συχνές και απολαμβάνετε την καθημερινότητά σας. Ευοίωνες οι ερωτικές προβλέψεις για τους ελεύθερους.

ματα θα απορροφήσουν την περισσότερη ενέργειά σας, καθώς εισέρχεται και ο Ήλιος στον Τοξότη μαζί με Δία και Ερμή, που σημαίνει πως η τύχη θα είναι με το μέρος σας σε ό,τι αφορά τον επαγγελματικό τομέα, ενώ και η υγεία σας θα είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους πραγματοποιείται στον άξονα υπηρεσία (εργασία) - θυσία και θα αρχίσετε να απολαμβάνετε τους καρπούς των κόπων σας όσοι επιμείνατε για την επίτευξη του στόχου σας. Τώρα θα έχετε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σας και θα ασχοληθείτε με την προσωπική σας ζωή. Οι γεννημένοι το 1ο 10ήμερο που ζείτε έναν δυνατό έρωτα ενδεχομένως να νιώθετε την ανάγκη να δεσμευτείτε, ωστόσο καλύτερα να αποφύγετε τις παρορμητικές ενέργειες. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται από την Τρίτη κι έπειτα, οπότε θα αναπτερωθεί το ηθικό σας.

ερωτικά ζητήματα θα σας απασχολήσουν τις επόμενες μέρες και ειδικά η Παρασκευή με την Πανσέληνο στους Διδύμους θα είναι μια μέρα έντονου προβληματισμού. Οι επιθυμίες σας μπορεί να σας προκαλέσουν ένταση, αν δεν καταφέρετε να τις ικανοποιήσετε, ή να σας οδηγήσουν σε αδιέξοδο, αν γίνουν προτεραιότητά σας. Ψυχαγωγία, αγορές για το σπίτι και τα παιδιά αυξάνουν τα έξοδά σας και πρέπει να κάνετε τον προγραμματισμό σας. Αξιοποιήστε τις ιδέες σας και προωθήστε τες έξυπνα, καθώς υπάρχουν πιθανότητες να βρείτε μια νέα πηγή εσόδων. Αν αναζητάτε μια θέση εργασίας, μπορείτε να βρείτε μια εποχική απασχόληση που θα ανοίξει κι άλλες πόρτες για μελλοντικές συνεργασίες. Γενικά, έχετε πολλές δυνατότητες και δεν πρέπει να πέφτει το ηθικό σας. Στον ερωτικό τομέα υπάρχει μια δυναμική που κάποιες στιγμές σάς ωφελεί, αλλά σε κάποιες φάσεις μπορεί να κουράζει το ταίρι σας. Βάλτε τον ρομαντισμό στη ζωή σας.

Τοξότη την Πέμπτη έρχεται να συμπληρώσει το πλανητικό σμήνος που πραγματοποιείται στον τομέα των ταξιδιών και των σπουδών και η ενέργειά σας θα διοχετεύεται σε αυτά τα θέματα. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους μπορεί να σημάνει την ολοκλήρωση ενός κύκλου σπουδών ή ενός νομικού ζητήματος ή ακόμα και την επίλυση μιας παρεξήγησης με τα αδέλφια. Οι γεννημένοι το 1ο 10ήμερο ενδεχομένως να έχετε προβληματισμούς σχετικά με θέματα καριέρας, τους οποίους προκαλούν μέλη της οικογένειας, γι’ αυτό οι συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες. Ωστόσο, είναι μια καλή στιγμή για να κυνηγήσετε τους στόχους σας με επιτυχία, καθώς υπάρχει κάποιο άτομο που θα δώσει σημαντική ώθηση. Μέσα από ένα ταξίδι ή μέσα από τον χώρο των σπουδών θα δημιουργήσετε μια σχέση που θα έχει διάρκεια οι ελεύθεροι, ενώ εσείς που είστε σε σχέση είναι πολύ πιθανό να αποκτήσετε ένα παιδάκι.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Τις επόμενες μέρες θα καταφέρετε να διευθετήσετε σημαντικές υποθέσεις και θα εξοικονομήσετε χρόνο για να ασχοληθείτε με τα ταλέντα σας. Η είσοδος του Ήλιου την Πέμπτη στον Τοξότη αυξάνει την έμπνευση και την αισιοδοξία σας, οπότε ξεκινά ένας πολύ δημιουργικός κύκλος. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους πραγματοποιείται στον άξονα κοινωνικότητα - δημιουργικότητα και θα επηρεάσει κυρίως τους γεννημένους το 1ο 10ήμερο. Ενδεχομένως να αναθεωρήσετε σχέσεις με φιλικά σας πρόσωπα ή ακόμα και τη σχέση με τον ερωτικό σας σύντροφο, καθώς θα επικρατεί ένταση εξαιτίας του Άρη, που έχει ενεργή συμμετοχή στη συγκεκριμένη Πανσέληνο. Όσον αφορά τα οικονομικά σας, σίγουρα έχετε πολλά έξοδα αυτή την εποχή, ταυτόχρονα όμως αυξάνονται τα κέρδη σας και μπορείτε να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας ικανοποιητικά. Η ερωτική σας ζωή έχει καλές προοπτικές, με το πλανητικό σκηνικό Ήλιου, Δία και Ερμή να την επηρεάζει θετικά.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Ακούστε τη διαίσθησή

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Από την Πέμπτη,

σας αν πρόκειται να πάρετε σημαντικές αποφάσεις και δουλέψτε πάνω σε συγκεκριμένους στόχους με οξυδέρκεια. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους μπορεί να σας προκαλέσει έντονο προβληματισμό σχετικά με ένα ταξίδι που ήταν στα σχέδιά σας. Ενδεχομένως να προκύπτουν έξοδα από φόρους, κληροδοτήματα κ.λπ., ωστόσο προβλέπεται αύξηση του εισοδήματός σας και θα καταφέρετε να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας. Οι γεννημένοι το 1ο 10ήμερο δεν είστε και τόσο πρόθυμοι να ασχοληθείτε αυτή την εποχή με θέματα σπουδών, καθώς έχετε έντονες τάσεις για απολαύσεις, κάτι που θα έχει αντίκτυπο στην επίτευξη του στόχου σας, αν δεν προνοήσετε. Σύντομες αποδράσεις και επαφές με φίλους θα σας δώσουν την ευκαιρία να αναπληρώσετε τις δυνάμεις σας και να ασχοληθείτε περισσότερο με την ερωτική σας ζωή, τη σχέση ή τον γάμο σας. Τύχη και εύνοια σε οικονομικά και ερωτικά ζητήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.

που εισέρχεται ο Ήλιος στον Τοξότη, η προσοχή σας θα είναι στραμμένη στην οικογένεια και σε θέματα σπιτιού, ταυτόχρονα όμως θα εισπράξετε και πολλή αγάπη από τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους πραγματοποιείται στον άξονα καριέρα - οικογένεια και σας υπενθυμίζει πως πρέπει να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στο σπίτι, στα παιδιά και στον ερωτικό σας σύντροφο, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα μελλοντικά σας σχέδια. Οι γεννημένοι το 1ο 10ήμερο μπορεί να επαναστατήσετε, διεκδικώντας την αυτονομία σας, και να δημιουργήσετε ένα βαρύ κλίμα στο σπίτι. Η κοινωνική σας ζωή είναι έντονη, όμως οι γνωριμίες που κάνετε μπορεί να μην ικανοποιούν τις προσδοκίες σας. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα αν φλερτάρετε. Οι πιθανότητες να ερωτευτείτε μέσα στις επόμενες μέρες είναι πολλές.

επόμενες μέρες, καθώς καλείστε να πάρετε αποφάσεις που θα επηρεάσουν τη σχέση ή τις συνεργασίες σας. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στο ζώδιό σας θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τις προτεραιότητές σας και θα αφήσετε στην άκρη τις προσωπικές σας επιθυμίες, προκειμένου να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στον γάμο σας. Ένα συγκλονιστικό γεγονός που συνέβη πρόσφατα αλλάζει τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων και είστε αποφασισμένοι να αφοσιωθείτε στη βελτίωση της σχέσης σας. Με την είσοδο του Ήλιου στον Τοξότη, ο οποίος είναι σε σύνοδο με τον Δία, εξελίσσονται θετικά τα επαγγελματικά σας και θα δρομολογηθούν υποθέσεις που ήταν σε στασιμότητα. Τα οικονομικά σας θα βελτιωθούν μέσω της εργασίας και θα διευθετήσετε οφειλές που σας απασχολούν, ενώ μπορεί να ξεκινήσετε μια καινούργια συνεργασία αν προωθήσετε τις ιδέες σας. Οι γεννημένοι το 2ο 10ήμερο προσέξτε μην εξαπατηθείτε από κάποιον που θα σας τάξει πολλά.

StarFax

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Πολύ σημαντικές οι

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Η είσοδος του Ήλιου στον

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Είστε πολυάσχολοι αυτή την εποχή και προσπαθείτε να διευθετήσετε ταυτόχρονα πολλά θέματα, με αποτέλεσμα να είστε μες στο άγχος και τον εκνευρισμό. Ιδιαίτερη προσοχή οι γεννημένοι το 1ο 10ήμερο, που επηρεάζεστε από το τετράγωνο Ερμή - Ποσειδώνα, καθώς υπάρχει κίνδυνος λήψης λανθασμένων αποφάσεων για επαγγελματικά θέματα. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους μπορεί να σημάνει την ολοκλήρωση ενός κύκλου σπουδών ή ενός νομικού ζητήματος. Ενδεχομένως να επανεξετάσετε τα υπέρ και τα κατά σχετικά με ένα ταξίδι στο εξωτερικό και να μην το πραγματοποιήσετε άμεσα, εφόσον συντρέχουν σημαντικοί λόγοι. Γενικά, είστε σε μια φάση κατά την οποία οι μετακινήσεις και οι επαφές σας είναι πολλές, οπότε αναμένονται ικανοποιητικά αποτελέσματα στα επαγγελματικά σας. Συναντήσεις με φίλους, σύντομες αποδράσεις, διασκέδαση και νέες γνωριμίες θα σας χαρίζουν στιγμές ανάπαυλας και ψυχικής ευφορίας. Αξιοποιήστε τη θετική σας διάθεση και τις ευκαιρίες που σας δίνονται για να βελτιώσετε την ερωτική σας ζωή.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Αυτές τις μέρες θα ασχοληθείτε πολύ έντονα με τη φυσική και ψυχική σας ευεξία και θα περάσετε αρκετό χρόνο σε σπα και ινστιτούτα, κάνοντας διάφορες αισθητικές επεμβάσεις. Ένα ταξίδι για επαγγελματικούς σκοπούς μπορεί να συνδυαστεί με την αναψυχή και να έχετε διπλό όφελος. Την Παρασκευή η Πανσέληνος στους Διδύμους μπορεί να σας προκαλέσει ανησυχία για τα επαγγελματικά σας ή για θέματα υγείας, αλλά θα είναι παροδική. Ωστόσο, θα πρέπει να ρίξετε τους ρυθμούς σας και να μοιράσετε τον χρόνο σας έτσι ώστε να μη φτάνετε τον οργανισμό σας στα όριά του. Οι γεννημένοι το 1ο 10ήμερο προσέξτε παρασκηνιακές ενέργειες που γίνονται εις βάρος σας και κρυφούς εχθρούς που ασχολούνται μαζί σας και μπορεί να είναι από το κοντινό σας περιβάλλον. Μια νέα ερωτική σχέση ξεκινά με πολύ καλές προοπτικές και διανύετε μία από τις πιο ευτυχισμένες φάσεις της ζωής σας. ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Με την είσοδο του Ήλιου στον Τοξότη συμπληρώνεται το πλανητικό σμήνος που διανύει τον τομέα των ελπίδων και των φίλων και θα είναι ένα διάστημα έντονης κοινωνικής ζωής, με πολλές ευκαιρίες να διευρύνετε τον κύκλο σας και να γνωρίσετε τον έρωτα της ζωής σας οι ελεύθεροι. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους πραγματοποιείται στον άξονα επενδύσεις/παιδιά - ανταμοιβή της εργασίας και ή θα σημάνει την ολοκλήρωση ενός επιχειρηματικού εγχειρήματος και θα αναμένετε τα κέρδη ή θα αναθεωρήσετε τις αποφάσεις σας σχετικά με τη δημιουργία οικογένειας. Ιδανική εποχή για επίλυση παρεξηγήσεων με φιλικά και οικεία σας πρόσωπα και για σύσφιξη σχέσεων. Θέματα εμφάνισης που θα σας απασχολήσουν στο εγγύς μέλλον μην τα αφήνετε για την τελευταία στιγμή. Ξεκινήστε διατροφή και άσκηση για να βρείτε τη φόρμα σας και να μη σας πιάνει απογοήτευση όταν θα θέλετε να κάνετε αγορές για τον εαυτό σας.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Οι φιλοδοξίες σας έρχονται σε πρώτο πλάνο και αφιερώνετε πολύ χρόνο στα εργασιακά σας θέματα, με αποτέλεσμα να μένει πίσω η προσωπική σας ζωή. Η Πανσέληνος της Παρασκευής στους Διδύμους μπορεί να προκαλέσει μικροεντάσεις στο σπίτι και θα διαπιστώσετε πως είναι απαραίτητο να μοιράσετε τον χρόνο σας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής σας ζωής έτσι ώστε να μη δημιουργούνται κενά. Τα εργασιακά σας είναι σε μια σταθερή πορεία και μπορείτε να μελετήσετε διεξοδικά κάποια επένδυση που θέλετε να κάνετε, αρκεί να μη βιαστείτε. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, εσείς που είστε σε σχέση διανύετε μια φάση αρμονίας και απολαμβάνετε τις στιγμές με το ταίρι σας, οι ελεύθεροι, όμως, που αναζητάτε τον ρομαντισμό, δεν ικανοποιείστε από τις υπάρχουσες επιλογές. Το θέμα σας δεν είναι οι εφήμερες σχέσεις αλλά κάτι ουσιαστικό που θα σας κάνει να νιώσετε την ανάγκη μιας συναισθηματικής δέσμευσης.

Sudoku No 574 7

8 6 9 5 8 6 5 1 3

9 3 7 5 4 6 7

8 5 1 7 7 9 8 1

Η λύση του προηγούμενου 5 6 4 2 3 7

2 7 8 9 1 6

1 9 3 4 8 5

4 5 9 6 2 8

3 2 7 1 9 4

8 1 6 7 5 3

9 8 1 3 7 2

7 4 5 8 6 1

6 3 2 5 4 9

8 5 2 7 6 9 4 3 1 1 4 6 3 8 2 5 9 7 9 3 7 1 5 4 6 2 8

22.11.18 – lifo

22—28.11.2018

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

62 lifo – 22.11.18

«Είναι ένα πρόβλημα, ένα πρόβλημα φόρμας, το πώς να αναπαραστήσεις το νερό, πώς να το περιγράψεις, από τη στιγμή που μπορεί να είναι τα πάντα, μπορεί να είναι οποιοδήποτε χρώμα και δεν υπάρχει κάποια δεδομένη οπτική περιγραφή» λέει ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ για το «Portrait of an artist (Pool with two figures)», που είναι πλέον το πιο ακριβό έργο εν ζωή καλλιτέχνη. Διαβάστε όλη την ιστορία πίσω απ’ τον διάσημο πίνακα στο lifo.gr.

Εφηβικοί έρωτες, ανεκπλήρωτοι και μη. Το λιγότερο έναν, λίγο-πολύ, έχουμε ζήσει όλοι. Αν τον/την είχες απέναντί σου, χρόνια μετά, τι θα του/ της έλεγες; Σχολείο μαζί, εξερεύνηση ζωής μαζί, επιπολαιότητες. Μαζί. Μετά, έρχεται το τέλος. Όμως οι δύο ήρωες ποτέ δεν παύουν να σημαδεύουν ο ένας τον άλλον. «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια» Λίλα Μπακλέση και Κωνσταντίνος Μπιμπής, στο έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα που ανεβαίνει στο θέατρο Άλφα - Ιδέα, μας ξύπνησαν μνήμες. Γλυκές και πικρές μαζί. Έπρεπε...

Δεν λέει να σταματήσει η αιματοχυσία στους ελληνικούς δρόμους. Τελευταία θύματα στη μαύρη λίστα οι τρεις ανήλικοι στη Μεσσηνία. Το ότι συνέβη στην ελληνική επαρχία δεν προξενεί έκπληξη. Εκεί, δυστυχώς, εξαιτίας της αμέλειας των γονιών, πολλές φορές ακόμη και αστυνομικών, που κάνουν τα στραβά μάτια σε παραβάσεις, εκατοντάδες παιδιά παίρνουν το αυτοκίνητο των δικών τους και βγαίνουν στους δρόμους. Άλλα στέκονται τυχερά, άλλα, όμως, όχι.

Μπορεί το νέο τεύχος για τη Θεσσαλονίκη να ετοιμάστηκε σε εντελώς απρόβλεπτες συνθήκες – καταρρακτώδης βροχή, όλο το κέντρο κλειστό λόγω επισκέψεων επισήμων και της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου και μια επιδημία γρίπης που μας ακύρωσε σχεδόν όλα τα ραντεβού–, αλλά, αν εξαιρέσεις την κούραση, αυτό το ταξίδι ήταν το πιο συναρπαστικό μέχρι στιγμής, με μια Θεσσαλονίκη που δεν είχα ξαναδεί, παρόλο που είναι αμέτρητες οι φορές που με έχει φιλοξενήσει. Θέα από υψώματα (με 5 βαθμούς!), πάνω από γέφυρες, από ψηλά κτίρια και την Άνω Πόλη μέχρι φουτουριστικά εκκλησάκια και «στοιχειωμένα» κρυφά μονοπάτια. Και καταπληκτικό φαγητό και μουσική.

Κορίνα Φαρμακόρη

Γεωργία Παπαστάμου

Βαγγέλης Λιακόγκονας

Άκης Κατσούδας

M. Hulot

Άννα Κόκορη

Άρης Δημοκίδης

Χρήστος Παρίδης

Άγγελος Κλειτσίκας

Έξι πρόσφατα θέματα του LIFO.gr που (πιστεύω πως) αξίζει να αναζητήσετε: 1) «Ι’m Positive: 5 ιστορίες ανθρώπων που σχετίζονται με τον HIV», από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο. Πραγματικά αξίζει. 2) «Tι σε φοβίζει περισσότερο; 16 συντάκτες εξομολογούνται τις φοβίες τους». (Ένας απ’ αυτούς εγώ, με την αρρωστοφοβία μου.) 3) Κριτική του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου για την ταινία Girl. Εξαιρετική. 4) «Μανιακοί γυναικοκτόνοι». Η Ειρήνη Γεώργη για τους άντρες που αυτοχαρακτηρίζονται ως εκούσια αγάμητοι και μισούν τις κοπέλες γι’ αυτό. 5) «Αυταπάτη ή υποκρισία; Ο Λιάγκας λέει ότι δεν ζει δημόσια τον έρωτά του (όπως οι προκλητικοί γκέι!)». Κάποιος έπρεπε να τα πει, και τα είπε ο Ευθύμης Κάλφας στα Μικροπράγματα. 6) H στήλη «Πατάτες Τηγανητές» στο σάιτ της Α,μπα από τον Just_A_Boy_In_Love – γεμάτη ενδιαφέροντα πράγματα.

Παρακολουθώντας τη Λίμνη των Κύκνων της Λυρικής, μια νέα χορογραφία που υπογράφει ο Κωνσταντίνος Ρήγος βασισμένη στην κλασική των Μαριούς Πετιπά και Λεφ Ιβάνοφ, έπιασα τον εαυτό μου να μου λείπει η παλιά και κάπως επιτηδευμένη τόλμη του που μια εποχή έδωσε «αλαζονικούς» καρπούς. Από τη μια έβλεπα για πρώτη φορά εδώ και καιρό το μπαλέτο της ΕΛΣ σε ιδιαίτερα βελτιωμένη κατάσταση, από την άλλη μια τόσο κλασική αναβίωση έμοιαζε αναχρονιστική. Όπως και να ’χει, αν αναλογιστούμε τη διαδρομή που έχει διανύσει ο Ρήγος και πόσο δυναμικά στήριξε ένα είδος τόσο απαιτητικό, μιλάμε όντως για νέα εποχή στο ελληνικό μπαλέτο. Με τα καλά του και τα κακά του! Αναμένουμε ακόμα περισσότερα άλματα…

Το Σαββατοκύριακο πέρασα 48 ώρες στην ημιορεινή, επαρχιακή Ελλάδα χωρίς δυνατότητα πρόσβασης στο Ιnternet και στο τηλεφωνικό δίκτυο. Ήταν γεμάτο υπέροχες συζητήσεις πάνω από σπιτικό φαγητό και κρασί, περιπάτους στην άγρια φύση με μοναδική ηχητική υπόκρουση τις στάλες της βροχής, μυρωδιές από τα αναμμένα τζάκια των σπιτιών και τον παγωμένο αέρα, ανέμελες αναγνώσεις βιβλίων, ακροάσεις λατρεμένων δίσκων και, κυρίως, ζεστούς και αγαπημένους ανθρώπους που θα σε κεράσουν από το περίσσευμά τους με μοναδικό αντάλλαγμα την ανεκτίμητη παρέα σου. Δεν θα αντάλλαζα τίποτα για ένα παραπάνω μπλιπ του messenger ή για μια κλήση που δεν πήρα ποτέ.

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Γιάννης Κωνσταντινίδης

Γιάννης Πανταζόπουλος

Χριστίνα Γαλανοπούλου

«Όλες και όλοι εμείς, οι γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα, οι πρόσφυγες, οι αντιφασίστες, οι μετανάστριες, οι άνθρωποι με αναπηρία, οι ψυχικά ασθενείς, οι κρατούμενοι και οι αποφυλακισμένοι, οι χρήστριες και οι απεξαρτημένοι, οι άνθρωποι που ζουν με HIV, οι φτωχές και οι άστεγοι, λέμε ότι φτάνει πια. Η Zackie Oh ήταν φίλη μας, αδερφή μας και συντρόφισσα. Στις κηλίδες του δικού της αίματος τσαλαπατιέται η αξιοπρέπεια όλων μας, στο πεταμένο της παπούτσι συμβολίζεται η παραβίαση των χώρων μας και των εαυτών μας». Από το κάλεσμα συλλογικοτήτων για τη συγκέντρωση-πορεία στη μνήμη του Ζακ την 1η Δεκεμβρίου στη ΓΑΔΑ (12 μ.μ.).

Είναι 69 ετών, αλλά ο Ολλανδός Εμίλ Ράτελμπαντ εκτιμά ότι η ηλικία του δεν «αποδίδει» τη σωματική κατάσταση και το παρουσιαστικό του, ούτε τη συναισθηματική και ψυχική συνθήκη του. Ακόμα χειρότερα, τον υπονομεύει στο «παιχνίδι της γοητείας» στις ιστοσελίδες γνωριμιών. Έτσι, υπέβαλε δικαστικό αίτημα αλλαγής ημερομηνίας γεννήσεως, ώστε να προκύπτει στα χαρτιά 20 χρόνια νεότερος. Το σκεπτικό του είναι σκέτος κόλαφος: αφού το κράτος αποδέχεται δικαστική «διόρθωση» ονόματος και φύλου, δεν έχει λογικό επιχείρημα για να αρνηθεί διόρθωση ηλικίας. Ο κύριος Εμίλ θεωρείται «γκουρού της θετικής σκέψης», αν και του ταιριάζει περισσότερο το «νεαρός θεούλης». Κυρίως, όμως, αμβλύνει την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι η κατεξοχήν χώρα των ανώριμων γέρων, επειδή μεταφέρει την τάση και δυτικότερα στη Γηραιά Ήπειρο.

Η μιζέρια της ελληνικής τηλεόρασης έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Οποιοδήποτε κανάλι και να επιλέξεις, εκτός απειροελάχιστων εξαιρέσεων, έρχεσαι αντιμέτωπος με ξύλινες πολιτικές συζητήσεις, ξεπερασμένους διαξιφισμούς ή ριάλιτι μόδας, μουσικής και μαγειρικής. Παράλληλα, παρακολουθείς τηλεπαιχνίδια που πραγματικά δεν έχω καταλάβει σε ποιους απευθύνονται και δελτία ειδήσεων τα οποία μονοπωλούν θέματα που εστιάζουν στο εθνικό φρόνημα, στο αιματηρό, στο δραματικό, στο επιδοματικό, στο συμπονετικό ή στο δακρύβρεχτο. Ένα πρωτόγονο μιντιακό τοπίο στο οποίο κυριαρχούν τηλεοπτικά προϊόντα που θίγουν όχι μόνο τον τηλεθεατή αλλά κυρίως τη νοημοσύνη του.

Όταν πέθανε πέρσι την άνοιξη, σκέφτηκα ότι λίγα δικά του πράγματα δεν είχα διαβάσει. Δεν ήμουν ακριβώς φανατική του Ροθ, δεν χώνεψα ποτέ τα μισογυνικά ξεσπάσματα και τις κάπως γλοιώδεις περιγραφές των σκηνών σεξ των ηρώων του –ειδικά στο Θέατρο του Σάμπαθ, νομίζω, παίξανε τα νεύρα μου–, ωστόσο ελάχιστα βιβλία του έλειπαν από τη βιβλιοθήκη μου. Η Πατρική Κληρονομιά μπήκε κυρίως από πείσμα. Δεν πρόκειται απλώς για μια ανοιχτή συνομιλία του Ροθ με τον πατέρα του αλλά για μια πεντακάθαρη εισαγωγή στην αντρική ψυχολογία (παλιάς και επιδραστικής κοπής). Και από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα επιβεβαιώνει αυτό που ξέρουμε πλέον όλοι: δύσκολα θα υπάρξει άλλος άντρας συγγραφέας να μιλήσει με αυτό τον τρόπο για τον αντρικό κόσμο. Αυτό το λες και καλό και κακό.

Ανακοινώνονται σιγάσιγά τα ονόματα που θα δούμε φέτος το καλοκαίρι και τελικά θα δούμε αρκετούς «μεγάλους» και σπουδαίους. Πάντως, οι Cure παραμένουν στο τοπ της λίστας, το μόνο πρόβλημα είναι ότι έρχονται με 20 χρόνια καθυστέρηση. Δεν πειράζει, αρκεί.

Ήθελα να δω τον Μαρξ στο Σόχο από το 2005, όταν πρωτοανέβηκε, ωστόσο δεν τα είχα καταφέρει. Αυτήν τη φορά, μόλις έμαθα ότι ο Άγγελος Αντωνόπουλος, με αφορμή τη συμπλήρωση διακοσίων χρόνων από τη γέννησή του, θα υποδυθεί και πάλι τον Μαρξ που επιστρέφει για να αποκαταστήσει την αλήθεια σχετικά με το παρερμηνευμένο έργο του, έσπευσα στο Θέατρο Άλμα. Μια παράστασηεμπειρία, ένας βαθιά ανθρώπινος Μαρξ και ένας αειθαλής, συγκινητικός ηθοποιός που, πατώντας στο εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο του Χάουαρντ Ζιν, κάνει το κοινό να κρέμεται από τα χείλη του, πριν ξεσπάσει στο πιο ζεστό χειροκρότημα.

Μαρία Παππά

Την Κυριακή βρέθηκα μετά κόπων, βασάνων και βροχής στην Καλαμάτα για να παρακολουθήσω σε avant premiere την πολυσυζητημένη παράσταση The Tread, λίγους μήνες πριν κάνει την πρεμιέρα της στο Λονδίνο. Ήμουν τόσο κουρασμένη που λίγο η εξαιρετική μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου, λίγο ο γλυκός φωτισμός του Michael Hulls, λίγο τα υπεραναπαυτικά, γεμάτα θαλπωρή καθίσματα του θεάτρου, δεν το κατάλαβα και έπεσα σε κώμα. Ευτυχώς, ο πρωτοπόρος χορογράφος Russell Maliphant είχε συμπεριλάβει κότσαρι και πεντοζάλη. Σείστηκε τόσο πολύ η αίθουσα από τα έντονα βήματα των χορευτών –που και νεκρούς θα ανάσταιναν– έτσι ξύπνησα κι εγώ.

22.11.18 – lifo