Mama Tijd by Mamaverwenbon

MamaTijd NUMMER 1 FEBRUARI 2016

DENNIS WEENING

over zijn rol als vader

na je bevalling?

WHAT TO WEAR

MAMATIJD #1 - € 3,95

TANJA JESS:

tips

VAN ANDERE MOEDERS

“Binnen een jaar nieuw leven en dood.”

Al een keer aan jezelf gedacht vandaag?

Het geluk van een kind begint in het hart van de moeder

Woohoo, itâ&#x20AC;&#x2122;s friday! Oh wait, Iâ&#x20AC;&#x2122;m a mother...

Omdat je als moeder wel wat persoonlijke aandacht verdient!

Editorial

Welkom bij de eerste uitgave van ons tijdschrift Mama Tijd. We zijn ontzettend blij met deze plek, waar we alle informatie die we de afgelopen twee jaar verzameld hebben met jullie kunnen delen. In dit nummer vind je interviews met een aantal bekende Nederlanders, tips om je voor te bereiden op je bevalling en columns van andere mamaâ&#x20AC;&#x2122;s. Al langer zijn we bezig met het uitdragen van onze missie: (aanstaande) moeders meer tijd voor zichzelf te laten ervaren. Maar hoe doe je dat? Uit onze eigen ervaringen en die van de vrouwen om ons heen blijkt hoe moeilijk het is om dat moment voor jezelf vrij te maken. Als de baby eenmaal geboren is wordt het helemaal als een uitdaging ervaren. Laten we echter niet onderschatten hoe belangrijk het is. We hopen je met de verhalen in dit tijdschrift te inspireren om ook eens wat tijd voor jezelf in te plannen. Uit interviews gehouden met bekende en minder bekende moeders blijkt dat tijd voor jezelf een van de belangrijkste dingen is om je prettig te voelen in je (nieuwe) rol als moeder. De Mamaverwenbon is de ideale manier om deze tijd cadeau te geven. Van moeder aan moeder, moeder aan dochter, of collega aan collega. De twijfel over wel of niet een cadeaubon verdween als sneeuw voor de zon toen we in onze aanloopfase zagen hoeveel er al mogelijk is in de zorg rondom de zwangere en jonge moeder. We zouden er zelf bijna weer zwanger van worden! Je moet alleen wel weten wat er allemaal mogelijk is bij jou in de buurt en zo is Mamaverwenbon tevens een platform voor services die de zwangerschap of het jonge moederschap op een prettige manier kunnen ondersteunen. Want die roze wolk is er vast wel, maar houd er rekening mee dat die af en toe heel ver weg lijkt. En dan is het heel fijn als een (kraam)cadeau voor jou bestaat uit een heerlijke mamamassage of coaching sessie om je weer in het mamazadel te helpen. Een ontspannen moeder draagt immers bij aan een ontspannen baby! Veel leesplezier!

Rosanne & Saskia Meer weten over de mamaverwenbon? Scan de QR-code!

Inhoud Interviews

Ervaringen met de mamaverwenbon

6 Wouter Olde Heuvel

zijn kind groeit half Noors op

10 Euvgenia Parakhina

haar ervaring van de geboorte van haar zoontje

16 Dennis Weening

vertelt over zijn werk in combinatie met de kinderen

24 Tanja Jess

de heftige periode tijdens en na haar bevalling was een rollercoaster

20 Ellen

was blij verrast met haar voetreflexbehandeling

21 Marleen

koos voor een ontspanningsmassage en geniet daar nu regelmatig van

Elke keer

Column

12 Voorbereiden op de bevalling

9 Het sociale leven oppakken

Ieder op zijn eigen manier

14 What to wear

na je bevalling

als moeder

Leonie Lindeboom

23 Tips

Vijf tips van andere moeders

30 Wist je dat

Leuke weetjes

Wouter Olde Heuvels kind groeit Joke Heikens

Wouter olde Heuvel en zijn vriendin Elin Friis planden hun kind precies zo dat Wouter zo lang mogelijk van zijn kind kon genieten. Lenthe-Sofie werd op 1 juli 2014 geboren, ruim buiten het seizoen. Wouter kon bij de bevalling zijn en de eerste weken meemaken. De moeder van Lenthe-Sofie is Noorse wat ervoor zorgt dat er bij de verzorging wat dingen op de Noorse manier gaan.

et is iedere keer weer fijn om thuis te komen, ik ben altijd blij om Lenthe-Sofie weer te zien. Soms, als ik in Nederland train, komen ze bij een wedstrijd kijken. We wonen achter het Thialf stadion, dus daar kunnen ze zo naartoe lopen. Dat is voor hen wel zo fijn. We hadden de baby zo gepland dat ik bij de bevalling kon zijn en niet middenin het seizoen zat en aan de andere kant van de wereld een wedstrijd had. We wilden graag een kleine erbij, dus toen ik hoorde dat ze zwanger was, was ik erg blij. Keizersnee Waar ik ook was geweest, ik zou toch bij de bevalling zijn. Dat is zoiets bijzonders, dat wil ik niet missen! Dat maak je niet vaak mee, het is een heel speciaal moment. We waren aan het trainen in Nederland en ik stond nog op het ijs, toen ik een telefoontje kreeg dat het begonnen was. De bevalling ging heel snel. Alles ging goed, totdat de ontsluiting niet verder ging en we naar het ziekenhuis moesten. Daar bleek dat de baby met een keizersnee gehaald zou worden. De bevalling was een heel mooi en speciaal moment, dat het een keizersnee was doet daar niet veel aan af. Er was ook geen stress of druk bij dat het nu meteen moest komen, dat was heel fijn. Ik kan me voorstellen dat als de kleine met spoed en met veel stress moet komen via een keizersnee, dat het dan anders is, maar wij hebben er echt van genoten. Elin was ook niet onder narcose, dus konden we dit samen beleven. We hadden een superleuk team om ons heen die ons daarin begeleidden. Het was dus nog steeds een heel mooi en speciaal moment. Ook al was het via een keizersnee. Genieten We leefden al maanden naar de geboorte toe. Die maanden was het vooral wachten en je vrouw bijstaan in zoveel mogelijk dingen. Uiteindelijk is het moment dan daar. Je hebt steeds gepraat over hoe ze eruit zal zien en of alles goed is. We wisten al dat het een meisje was. Op het moment dat het kindje echt geboren wordt, dan kijk

je nergens anders meer naar. Je bent blij dat het huilt en je ziet dat het een mooi kindje is. Dat is een heel speciaal moment, dat maakte me erg blij en gelukkig. We zijn dankbaar dat we dit samen mochten meemaken. Vanwege de keizersnee moest Elin nog wat langer in het ziekenhuis blijven, waar we alle hulp kregen. Maar dat we naar huis mochten, dat was het allermooiste. Gewoon met zijn drieĂŤn thuis zijn en echt van elkaar kunnen genieten. In de maand dat Lenthe-Sofie geboren werd, juli, was het zo vreselijk warm hier in Nederland. Daardoor konden we ook al vrij snel met haar naar buiten en wandelen, dat was heel leuk. Flexibel Mijn trainer was gelukkig heel flexibel. Vaderschapsverlof daar doen we niet aan bij ons werk, maar ik mocht terug komen als ik voelde dat ik daaraan toe was. Dat was heel fijn geregeld. De trainer liet me daar vrij in. Ik stond al vrij snel weer op de baan. Met Elin ging het alweer snel heel goed. De borstvoeding sloeg ook meteen aan en verder waren er weinig problemen. Ik ben er wel trots op hoe gemakkelijk wij in de rol van ouders zijn gevallen. Het is best moeilijk om steeds op trainingskamp te moeten. De ontwikkeling gaat zo snel. We zitten veel op Facetime, zo blijf ik er toch nog een beetje bij. Ik wil er graag zijn voor mijn vriendin en haar helpen bij alles. Tweetalig Nu de baby er is kan ik iets meer betekenen en Elin bij staan. Tijdens de zwangerschap kun je weinig doen, dat is vooral het terrein van de vrouwen. Elin was degene met de dikke buik en de slapeloze nachten. Het is voor haar extra lastig dat ze uit Noorwegen komt en ze hier weinig mensen kent. Ze heeft haar moeder niet hier om zich heen of haar zussen, met wie je vaak wel veel deelt. Elin heeft hier weinig vriendinnen. Binnenkort ga ik op trainingskamp, dan gaat Elin een weekje naar haar ouders. Dat is leuk voor iedereen. Dan zien opa en oma haar ook weer. Wij voeden Lenthe-Sofie ook bewust tweetalig

half Noors op op. Elin spreekt Noors tegen haar en ik Nederlands. Elin spreekt wel vloeiend Nederlands, dat is heel fijn.

Wol Het is soms lastig om te achterhalen wat er is als Lenthe-Sofie huilt. Ze kan dan niet zeggen wat er is en het is niet fijn als een baby huilt. Dat doet ze niet veel, hoor. Maar op de momenten dat ze huilt, is het weleens lastig om te ontdekken wat ze nodig heeft. Met alleen de borstvoeding in het begin is het wel gemakkelijk, nu beginnen we een beetje met fruithapjes. Hoeveel kun je daarvan geven? Dat is weleens lastig, maar we hebben genoeg vraagbaken om ons heen. Ik denk ook dat wij veel dingen op de Noorse manier doen. Ik weet niet wat de Nederlandse manier is trouwens, maar Elin praat veel met haar moeder. We gebruiken bijvoorbeeld veel wol producten. Dat is warm in de winter en koel in de zomer. We doen niet aan slaapzakjes en inbakeren, zoals in Nederland veel gebeurd. Wij gaven Lenthe-Sofia vanaf het begin haar eigen dons dekentje, dat legden we over haar heen en verder niets. Dat ging hartstikke goed. We gebruiken ook kleine body’s van wol. Voor warm en koud is wol ideaal, het koelt ook. Tijdens het drinken zweet Lenthe-Sofie heel erg, katoenen kleren worden dan helemaal nat, maar met wol is dat veel minder. In Nederland is dat heel anders. Alles wat Lenthe-Sofie aanheeft is altijd wol, het is alleen wat duurder, maar verder is het perfect spul. Als we bij elkaar zijn, doen we vooral dingen met zijn drieën, misschien moeten we ook weer eens dingen met zijn tweeën doen, maar we genieten ervan als we Lenthe-Sofie meenemen. Dat doen we ook altijd, mee uit eten en naar een café. Als ik thuis ben, gaat Elin ook weleens wat leuks voor zichzelf doen of met een vriendin. De eerste keer was dat best spannend. Ik had net de afgekolfde melk opgewarmd, toen wilde ze niet drinken… Ze was aan het huilen, en ik dacht: ‘Wat wil ze dan?’ Ik loste dat wel zelf op, toen Elin thuiskwam sliep Lenthe-Sofie lekker. Wij doen veel dingen op instinct, waarvan wij denken dat het goed voor haar is. Het ouderschap valt ons erg mee, ik had meer slapeloze nachten verwacht of dat we bijna niet weg konden. Maar dat valt heel erg mee. Gezond We zorgen ervoor dat ze haar slaap krijgt. In Noorwegen slapen alle baby’s ‘s middags buiten, dat doet Lenthe-Sofie ook. We zetten haar in de kinderwagen op het

Naam: Wouter Olde Heuvel Geboortejaar: 1986 Geboorteplaats: Losser Burgerlijke stand: samenwonend met Elin Friis Aantal kinderen: 1 (juli 2014) Huidige woonplaats: Heerenveen

Belangrijkste wapenfeiten qua loopbaan: Hij won goud met de ploegenachtervolging in de wereldbeker en brons op de 5000 meter bij de Worldcup in Japan. Dit seizoen schaatst hij bij het team LottoNL-Jumbo, voorheen zat hij bij team TVM (sinds 2006). Wouter won brons op de NK afstanden op de 5000 meter, hij werd vorig seizoen derde bij de NK allround. balkon met een thermometer en een babyfoon erbij. Nu het kouder wordt is dat nog veel fijner voor haar met een lamsvel dat we in de kinderwagen hebben liggen. Ze slaapt een paar uurtjes en dan wordt ze wakker met lekker rode wangen. Ook als het vriest, zetten we haar buiten. In Noorwegen wordt het veel kouder dan hier en daar gebeurd dat met alle kinderen. We kleden haar natuurlijk heel goed aan, zodat ze het niet koud krijgt. Ze ligt lekker in de frisse lucht met zuurstof, dat is heel gezond voor haar. Noorse kerk We maakten amper gebruik van de kraamhulp die we hadden. Na drie dagen ziekenhuis wilden we graag met zijn drieën zijn. We stuurden de kraamhulp meestal voor de middag alweer weg. We lieten gewoon alles op ons af komen en genoten ervan. Elins ouders kwamen na drie dagen al, er was veel kraamvisite en je bent dan ook trots om de kleine te laten zien. Na het schaatsseizoen willen we Lenthe-Sofie in de Noorse kerk laten dopen. Dat is gebruikelijk in beide families en dat willen wij ook graag. Dat doen we dan ook in Noorwegen.”

ZWANGLES ZWANGLES

Je longen uit je lijf Je longen uit je lijf met feelgood-songs en lullabyes met feelgood-songs en lullabyes

Zwangles Zwanglesisiseen een zwangerschapscursus zwangerschapscursus met popnummersenen metmeerstemmige meerstemmige popnummers ontspanningsontspannings-// ademhalingsoefeningen ademhalingsoefeningen www.zwangles.nl www.zwangles.nl

COLUMN

Moederschap en festivals Leonie Lindeboom

Bio: Leonie Lindeboom is moeder van Raf (3) en Izzie (1), blogt, werkt als freelance marketeer en woont in Amsterdam. Haar leven is best druk en soms wat chaotisch, maar daardoor alles behalve saai. Ze heeft het streven om optimaal te kunnen genieten van iedereen om haar heen en alles wat ze doet. Ze denkt dat ze de balans redelijk heeft gevonden om dat te kunnen doen, maar een uitdaging blijft het wel. Gelukkig werkt alles van haar afschrijven zeer therapeutisch!

Toen mijn eerste kind 3 jaar geleden geboren werd, dook ik er vol in het moederschap. Luiers verschonen, temperaturen, badderen, vroeg naar bed om genoeg slaap te krijgen, ‘s nachts opstaan en flesjes maken. Ik deed het met volle overgave, want ik was moeder geworden en dit hoorde er nou eenmaal bij. Ik zette alles even op de vierde plaats, dit was waar het nu om draaide. Netjes elke dag alle kleren wassen, strijken en opvouwen. Ik haalde er zelfs voldoening uit, dat huishoudelijke. Ik ging ineens veel meer waarde hechten aan een mooi servies, en een opgeruimd huis. Ja ik, de allergrootste flierefluiter, chaoot en rommelkont! ‘Hey, ga je mee naar een feestje volgende week, het begint om tien uur’, vroeg een vriendin me toen mijn zoontje 3 maanden was. Pff, hoorde ik mezelf denken vanuit mijn bubbel. Als het om tien uur begint, wordt het pas echt leuk rond middernacht en ben ik rond 3 uur thuis. Dan slaap ik welgeteld een paar uur voor mijn baby wakker wordt. ‘Nee ik sla even over’ hoor ik mezelf zeggen. En met liefde hoor, die tijd komt wel weer. Maar eerlijk is eerlijk, die tijd komt niet zomaar weer. Ik ben namelijk iemand die echt heel gehecht is aan haar uurtjes slaap. En daarnaast had ik een baan van 4,5 dag per week en ik vond een gat in de zaterdag slapen zonde, want dan had ik nog minder tijd met mijn zoontje. Dat schuldgevoel was er constant, dat ik te weinig tijd had met hem en teveel werkte. En daardoor ging ik minder afspreken met vriendinnen. Ik zette mijn social life in de koelkast. En met al

die vrijgezelle vriendinnen die ik had, moest ik regelmatig verhalen aanhoren waar ik vroeger onderdeel van was. maar nu leek het alsof ik in een ander tijdperk leefde. En ik miste het. Een heerlijk avondje dansen, borrelen, of een dag naar een festival. Zelfs een lunch op zaterdagmiddag plande ik nauwelijks in. Het begon te kriebelen en die enkele keer dat ik het wel deed dan voelde ik het tintelen: dit was ik ook! Dit ben ik nog steeds! Om vervolgens de dag erna mijn kindjes in de armen te sluiten en hetzelfde gevoel te ervaren. Bijzonder toch, dat je zoveel rollen hebt in je leven, dat je meerdere personen tegelijk bent. En hoe moeilijk het tegelijkertijd is om dat allemaal in balans te houden. Inmiddels leer ik mezelf steeds een beetje beter kennen. En weet ik waar ik (on)gelukkig van word. Het grootste deel van mijn leven draait om moeder-zijn. En daar word ik blij van, maar soms kost het me ook veel energie. Juist op die momenten voel ik de noodzaak de balans terug te brengen. Ik weet van mezelf dat ik een goede, gelukkige moeder ben wanneer ik ook genoeg tijd heb om de dingen te doen die ik leuk vind. En soms gaat dat dus ten koste van tijd met mijn kinderen. Moet ik me daar schuldig om voelen? Ik doe het niet meer, want als ik happy ben, dan zijn zij het ook. En mocht ik mezelf toch schuldig gaan voelen, dan weet ik dat het tijd is om de balans opnieuw terug te vinden!

Euvgenia

INTERVIEW

Parakhina:

“Ik wil honderd procent moeder zijn” Joke Heikens

Foto: Cyriel Cremers

Euvgenia Parakhina kennen we allemaal uit Dancing with the Stars, waar ze stuntelige Bekende Nederlanders de dansvloer op hielp en de meest professionele ballroomdansen liet dansen. Nederland viel voor deze Russische met haar accent, die nu toch alweer 20 jaar in Nederland woont. Anderhalf jaar geleden kreeg ze haar eerste kind en daarmee ging er een wereld voor haar open.

n Rusland ben je al heel laat als je met 30 jaar een kind krijgt, laat staan met 44 jaar zoals ik. Voor mij was een danscarrière eerst belangrijker, ik wilde er alles uithalen wat er inzat en dan pas aan kinderen beginnen. Het is ook vanwege het dansen dat ik naar Nederland ben verhuisd, hier zat een goede danspartner voor mij. Dat ik toen gevraagd werd voor Dancing with the Stars had ik vooraf nooit gedacht. Dansen is mijn leven en dat is het nog steeds. Daardoor was ik wel nog helemaal blanco wat baby’s betreft, ik wist er echt niets van. Mijn zus heeft wel kinderen, maar zij woont in Moskou. Plus dat je nooit van te voren kunt weten hoe je baby is, misschien krijg je wel een huilbaby. Misselijk Mijn zwangerschap was niet zo leuk. Al na twee of drie weken lustte ik mijn favoriete drankje niet meer, koffie was ook uit den boze. Het ging zelfs zo ver dat niemand het woord ‘koffie’ in mijn bijzijn mocht noemen. Chocola lustte ik niet meer, vleeswaren ook niet en van alle geuren werd ik misselijk. Ik rook alles, tot aan de deodorant van mensen om me heen toe. Ik kon precies vertellen wie wat

op had. En natuurlijk werd ik daar ook misselijk van, ik had zelf ook geen deo meer op. Er werd wel gezegd dat dat tot de derde of vierde maand kon gebeuren, maar het duurde bij mij tot de vijfde maand! Fruitsapjes Eten ging ook erg moeizaam en ik viel af in plaats van aan te komen. Normaal eet ik iedere ochtend twee boterhammen bij het ontbijt, maar nu lustte ik er eigenlijk niet één. Voor mijn baby propte ik dan toch maar eentje naar binnen. Ik dronk alleen fruitsapjes. Ik was ook erg moe, mijn energielevel was dramatisch. Behalve als ik op de dansvloer stond, dan ging ik helemaal los. Dat lukte waarschijnlijk door de adrenaline die dansen in mij losmaakt. Buik(je) Ik had maar een klein buikje, dus toen ik met vijfenhalve maand vertelde dat ik zwanger was, keken de mensen om me heen vreemd op. Waar zat die baby dan? Ik heb natuurlijk een geweldige conditie door al dat dansen, wat mij wel door het zwaarste heen zou helpen, dacht ik.

Uiteraard is het goed om een goede conditie te hebben als je boven de 40 nog zwanger wordt, maar ik had nooit gedacht dat die conditie en gespierdheid zich tegen me zou keren. Toen ik 35 weken zwanger was, vloog ik nog naar Engeland om een wedstrijd te jureren. Ik had een verklaring van de dokter bij me dat het mocht, maar ze zagen niet dat ik zwanger was… Ik had zelf de instelling: Ik kan alles nog doen, dus dan moet ik het ook doen. Pijn, pijn, pijn De bevalling was pijnlijk, toen de ruggenprik eenmaal was uitgewerkt. Door mijn vele buikspieren en mijn sportieve lichaam, voelde ik de pijn des te erger. Vooraf hoorde ik dat de meeste vrouwen dezelfde dag weer uit bed kunnen, dat ze weer rondlopen. Nou, dat was bij mij heel anders. Ik had zo’n verschrikkelijke pijn en viel steeds bijna flauw. Ik kon een week later nog niet lopen! Overal had ik hulp bij nodig, nogal irritant. Wanneer je niet kan doen wat je zelf wilt, is dat heel vreemd. Dat het hebben van een sportief lichaam zo’n nadeel zou zijn na de bevalling, dat had ik nooit gedacht. Maar doordat ik zoveel buikspieren heb, bleef bij mij de pijn langer aanhouden. Veel langer dan de ruggenprik werkte. Dat was geen pretje. Borstvoeding Ik wilde ook borstvoeding geven aan mijn zoontje Rafaël. Dat ging niet vanzelf. Na de derde dag ging alles open, dat was erg pijnlijk. Maar ik wilde niet zo snel opgeven, als de natuur het zo bedacht heeft, dat zal niet voor niets zijn en ik had mijn zinnen gezet op borstvoeding. Al snel werd duidelijk dat ik te weinig voeding had en er werd gesproken over bijvoeding voor Rafaël, want hij viel af. Ik moest maar gaan kolven. Dat heb ik geprobeerd, maar ook dat werkte niet. Iedere keer als ik Rafaël de borst wilde geven, liepen de tranen over mijn wangen. Op de vierde dag kwam de verloskundige langs en die zei na één blik op mijn borsten: ‘Stoppen! Dit kan zo niet. Euvgenia loopt een groot risico op een borstontsteking en ook Rafaël loopt gevaar. Dit kan niet, dus meteen stoppen.’ Ik wilde echter niet stoppen, ik vond het niet leuk wanneer Rafaël bijvoeding kreeg. Lactatiedeskundige Een dag later kwam een lactatiedeskundige langs en daarmee hebben we de borstvoeding letterlijk in alle standen proberen te geven, maar het lukte gewoon niet. Niet genoeg in ieder geval. Ik moest me er toch maar bij neerleggen dat ik niet volledige borstvoeding kon geven. Ik laat Rafaël nu ’s ochtends alles opdrinken wat erin zit. De rest van de dag krijgt hij flesvoeding. ’s Avonds proberen we nog een keer of ik weer wat heb, zo ja, dan krijgt hij het. Nachten Onze nachten zijn gelukkig rustig. Rafaël sliep al vrij snel de hele nacht door, alleen in de eerste maand moest ik er ’s nachts een paar keer uit. Vier weken na de geboorte ben ik alweer aan de slag gegaan. Dat had ik ook zo afgesproken met mijn partner. Natuurlijk zijn

er wel dingen die ik niet wil doen, zoals jureren in het buitenland. Ik wil nu nog niet zo ver weg zijn van Rafaël. Ik wil van hem genieten, van ieder lachje en ieder geluidje. Dat maakt mij gelukkig! Ik wil Rafaël alles aanbieden, dan kan hij zelf keuzes maken wat hij wil. In Rusland gaan alle kinderen op dansles, dat is in Nederland minder. Ik geef nu stijldansles aan kinderen van drie-en-een-half tot vieren-een-half jaar, dat zijn vooral kinderen van Russische afkomst. Rafaël mag daar ook aan meedoen, maar ik zal hem nooit pushen. Hij mag zelf beslissen wat hij wilt. Afspraken Met mijn partner heb ik goede afspraken gemaakt, de baby is een gedeelde verantwoordelijkheid. Ik word een erg ongelukkige moeder als ik niet kan blijven dansen, daar moet ik gewoon mee doorgaan. Gelukkig is die mogelijkheid er. We zochten al naar een oppas voordat Rafaël geboren was. We voeden Rafaël ook bewust tweetalig op, dat is alleen maar goed voor hem. Het is heel grappig om te zien dat hij al op Russische kinderliedjes reageert. Ik spreek natuurlijk altijd Russisch met hem als papa er niet is, als papa er wel is, spreek ik Nederlands. Dimensie Ik heb heel bewust voor een baby gekozen en het is een verrijking van mijn leven. Maar ik kan nu niet op stel en sprong de deur uit, alles moet nu veel beter en strakker gepland worden. Hij geeft me zo’n extra dimensie in mijn leven! Ik ben moeder geworden en daarmee heb ik een hele reeks nieuwe emoties en gevoelens gekregen. Als ik al eerder een kind had gekregen, dan had ik nooit zo bewust moeder kunnen zijn als nu. Dan was ik nog te veel bezig geweest met mijn danscarrière. Nog steeds bestaat mijn leven uit dansen, maar daar is wel een klein en heel lief kereltje bij gekomen waar ik honderd procent moeder voor wil zijn.” Naam: Euvgenia Parakhina Geboortejaar: 1971 Geboorteplaats: Gorki, Rusland Burgerlijke stand: Samenwonend Aantal kinderen: 1 (juli 2014) Huidige woonplaats: Rotterdam

Loopbaan: • Afgestudeerd in het conservatorium in Moskou op viool • Acht kampioenstitels in latin en ballroom dansen • Danspartner in vijf seizoenen van Dancing with the Stars • Jurylid in So You Think You Can Dance • Jurylid in Strictly Come Dancing • Model in diverse show (o.a. Victor en Ralf) • Geeft les aan kinderen tot twaalf jaar, volwassenen en begeleidt wedstrijdkoppels • Afgelopen jaar danste ze met haar partner in Let’s Dance

Voorbereiden op je bevalling, hoe doe jij dat? Rosanne Maters

ls 25-jarige en zwanger van mijn eerste kindje zat ik voor mijn gevoel regelmatig op een andere planeet. Ik was diep onder de indruk van wat er zich allemaal in mijn lijf afspeelde. In het eerste trimester kon ik ineens zomaar ‘s middags een dutje doen, terwijl ik normaal nooit overdag kon slapen. In het tweede trimester liep ik trots met mijn buik naar voren en vond ik het heerlijk als ik mijn dochter voelde bewegen. In het derde trimester werd mijn tred wel iets minder verend en werd ik weleens gek van alle goedbedoelde vragen (‘Hoe lang moet je nog? Al bijna zeker?’) Ik ben klein en tenger gebouwd, dus mijn buik was enorm. Daarnaast was de kinderkamer nog niet af (überhaupt had ik nog geen slaapkamer, want we zaten midden in een enorme verbouwing) en dat vond ik best wel spannend. Komt dit je toevallig bekend voor? Zoveel vrouwen die ik spreek, ver of minder ver gevorderd in hun zwangerschap, verbouwen, verhuizen of doen iets anders wat enigszins hun nesteldrang bevredigt, maar ongemerkt toch veel stress met zich meebrengt. Iets waar ik me tot een week of 38 van mijn zwangerschap helemaal niet mee bezig hield, was de aanstaande bevalling. Dat is eigenlijk best gek als je erover nadenkt. Bevallen doe je per zwangerschap tenslotte maar één keer, je kan het niet overdoen en het is dé start voor het leven buiten de baarmoeder van jouw/jullie kindje. Ik zag het als iets wat gewoon ‘moest’ gebeuren en waar ik me wel doorheen zou slaan met mijn man en verloskundige aan mijn zijde. Maar op een avond in bed, las ik het boek van Beatrijs Smulders ‘Weeën in de Nacht’ en zo ging er ineens een hele nieuwe wereld voor mij open. Later bleek dat ik slechts een klein stukje van alle beschikbare informatie tot mij had genomen, maar het bleek genoeg om tijdens mijn eerste bevalling als leidraad te fungeren. Ik las over de werking

van hormonen tijdens de bevalling en dan voornamelijk over het hormoon oxytocine. Het enige wat ik las was het volgende: oxytocine is meer aanwezig gedurende de nacht, het zorgt voor een goede weeën activiteit en als de boel op gang is, maakt het krachtige en effectieve weeën. Het kan niet aanwezig zijn in combinatie met adrenaline, dus als een vrouw zich midden in het bevalproces moet verplaatsen (van thuis naar ziekenhuis bijvoorbeeld) kan dit zorgen voor een afname van weeën die later, op een rustiger moment, weer terug zullen keren. Samen met een eenvoudige zwangerschapsyoga cursus heeft deze informatie mij ontzettend geholpen om de bevalling met andere ogen te bekijken. Ik nam het tevens meer in eigendom: het op de wereld zetten van ons kindje zag ik als mijn verantwoordelijkheid en die van niemand anders. Als aanstaande moeder is het een prachtig recht om zelf te kunnen kiezen hoe en waar je wilt bevallen. Maak gebruik van dit recht. Bereid jezelf voor met een zwangerschapscursus die bij jou past (yoga, samen bevallen, haptonomie, zwangerfit of misschien wel zingend). Maak ook altijd een bevalplan, eventueel met behulp van een bevallingscoach/doula. Ook al heb je niet veel wensen en weet je niet wat je erin moet zetten, het is een goede manier om met jouw aanstaande bevalling bezig te zijn, om te kijken naar wat jou prettig lijkt en te na te denken over wat voor ondersteuning je graag zou willen ontvangen. Jij gaat immers bevallen en niemand anders!

DENK NIET: ‘‘IK LAAT HET ALLEMAAL OVER ME HEEN KOMEN, WANT IK HEB ER TOCH GEEN CONTROLE OVER.’’ Het klopt dat je van te voren niet weet hoe je bevalling zal verlopen, maar je kan je er wel op voorbereiden. (Zie Do nr. 1). Onderzoek wijst uit dat de hormonen die nodig zijn om goed een krachtige weeën te hebben en de natuurlijke pijnstilling op gang te brengen (oxytocine en enformine) het beste werken bij afwezigheid van een ander bekend hormoon: adrenaline. Laat je dus niet overvallen door een overwachte gebeurtenis en bereid jezelf voor.

BEREID JEZELF VOOR EN ZORG DAT JE GEÏNFORMEERD BENT: Maak een bevalplan, volg een zwangerschapscursus en vraag aan de moeders om je heen wat goede, informatieve en ondersteunende boeken en websites zijn zodat je die in je verlof (mag ook eerder!) rustig kunt doornemen. Maak er geen hele studie van, maar neem je bevalling zogezegd in eigendom.

Don’t

STEL JEZELF DE VRAAG: WIE WIL IK BIJ DE BEVALLING AANWEZIG HEBBEN?

Je vriend/man, een vriendin, je moeder, of juist niet! Een doula/bevallingscoach? Wel of geen assistenten/stagiaires, hoe werkt jouw verloskundige (in een team of solo), gaat ze met mij mee als ik onverhoopt moet worden overgedragen aan het ziekenhuis en ‘medisch’ word? Denk hierover na en zet het in je geboorteplan.

DENK AAN JEZELF: Jij bent degene die gaat bevallen en niemand anders. Houd dus vooral geen rekening met de wensen van anderen. Je (schoon) moeder hoeft niet meteen op de hoogte te worden gesteld nadat de eerste buikkramp zich heeft aangediend. Of juist wel als je dat fijn vindt, aan jou de keus!

WERK NIET TE LANG DOOR, MAAR NEEM OP TIJD JE RUST EN DUS JE VERLOF OP:

Natuurlijk is het prima om als alles goed gaat tot 36 weken door te werken, maar houd er rekening mee dat het soms enige tijd kan duren voordat je helemaal tot rust bent gekomen. Gestresst en vermoeid een bevalling ingaan is niet het allerfijnste uitgangspunt.

NEEM TIJDENS JE VERLOF OOK VOLDOENDE RUST EN DOE LEUKE DINGEN: Ga niet dan alle mensen af die je een tijd niet gesproken hebt. En ga ook niet allerlei klusjes inplannen waar je anders nooit aan toe komt. Doe dingen die je leuk vindt en waar je energie van krijgt. Deze periode is bedoeld om te ontspannen en je voor te bereiden op de bevalling en je moederschap. Maak gebruik van deze laatste weken met de baby nog veilig in je buik. De kans bestaat dat als je jezelf geen rust gunt overtijd gaat en op onnatuurlijke wijze de bevalling in wordt geholpen. Dit betekent overigens niet dat als je over je uitgerekende datum gaat en de bevalling uiteindelijk niet natuurlijk op gang komt je jezelf geen rust hebt gegund. Sommige vrouwen dragen nu eenmaal langer en daar is niets mis mee!

What to wear

na de bevalling

Congrats, je hebt zojuist de prestatie van je leven geleverd, je bent moeder! Vers bevallen kijk je in

€ 10,0 0

de wieg en kun je alleen maar glunderen van trots. Dat is helaas wel iets anders als je in de spiegel kijkt,

binnen no time weer tevoorschijn getoverd.

• Doe jezelf en je kraamvisite een plezier en zorg dat er een stapel mooie shawls klaarliggen. Zeker de eerste week na een bevalling lijken je boobs een eigen leven te leiden en dat kan nogal afleidend werken. Met een mooie shawl om weet je zeker dat mensen ook echt naar je baby kijken. Zara heeft hele mooie van goede kwaliteit die prima tegen een wasbeurt (of 100) kunnen. Ook handig voor onverwachte kraamtranen. • Je hebt loungewear (uitgezakte, verwassen joggingbroeken van de Zeeman) en je hebt loungewear (joggings die zalig zitten maar eruit zien als ‘normale’ broek) Je m’appelle heeft heerlijke broeken die tot de laatste categorie horen. • Kam je haar, nee echt! Maakt een wereld van verschil en we snappen allemaal dat je andere prioriteiten hebt nu (ja hoor, jouw baby is echt de mooiste, liefste, leukste en knapste) maar een vleugje lipgloss, blush en een likje mascara duurt nog geen minuut en waarschijnlijk red jouw baby dat wel zonder jouw onverdeelde aandacht. Verder heb ik twee woorden voor je: Touche Eclat. Wallen verschijnen met deze concealer als sneeuw voor de zon.

Shape wear he

klein beetje verstopt en met deze tips heb je haar

mpje

oude hippe, hotte zelf is er heus nog. Ze is alleen een

huidk

sporen na. Maar wacht, geen reden tot paniek! Je

leurig

HEMA

want een zwangerschap en bevalling laten zo hun

• Denk eens aan shapewear. Nee, niet die enge huidkleurige oma slips die snijden in je lies, maar een corrigerend hemdje (bijvoorbeeld van de HEMA) kan wonderen doen voor een pre pregnancy belly. Scheelt al gauw 5 kilo op de foto’s ;) • Niets is lelijker dan een broek die nog net te straks zit. En aangezien je je positiebroeken na negen maanden het liefst ritueel wilt verbranden is het dus zaak om te investeren in een tijdelijke oplossing. De H&M heeft fijne skinny’s die wat hoger sluiten waardoor alles mooi op zijn plek gehouden wordt. En tot slot, keep the faith! Alleen celebrities staan twee weken na hun bevalling weer in maat 36 op de bar te dansen. Kijk nog maar eens goed in de wieg. Die baby vind jou hoe dan ook de liefste, leukste en knapste.

H Ca trice

Kruid vat € 3,

SE NO HYP ma

Touche eclat Yves Saint laurent ici paris xl €34,90

BLUS

sca ME

NCO

A ra L ICI L€

I PAR 90

33,

Martine (36) is moeder van Noor (8), Saar (6) en Lou (3). Dagelijks blogt ze op Fantastic Moms over haar leven als moeder en alles wat erbij komt kijken. Speciaal voor ons selecteert ze de beste

Skinny jeans

high ankle zw art H&M € 9

,99

producten voor kersverse moeders.

Papa Dennis Weening:

Dol

Joke Heikens

op zijn dochters

Kort nadat zijn vrouw Stella is bevallen van hun tweede kind, volgt er voor Dennis Weening een drukke periode van opnames waarvoor hij ook een tijd in het buitenland verblijft. “Dat is inherent aan mijn werk”, vertelt de presentator. “Stella weet dat en gelukkig krijgt ze veel hulp. Ik zal wel een hoop missen in die tijd, maar we gaan veel skypen.”

Klaar voor Deze keer ben ik er meer klaar voor om vader te worden. Stella en ik zijn ook de ouders van Coco (6 jaar) en ik heb nog een dochter (Lola) uit een eerdere relatie. Ik merk dat ik er nu meer klaar voor ben. Bij de vorige zwangerschap was ik er vergeleken met nu minder mee bezig, ik ging nog vaak stappen en dat soort dingen. Het kwam toen niet bij me op dat Stella de zwangerschap niet alleen hoefde te doen. Deze keer ben ik er veel meer bij betrokken, ik probeer Stella op allerlei manieren te helpen en te ontlasten. Ik ga ook elke keer mee naar de controles en de echo’s.

Papatijd Doordat Stella nu weer zwanger is, breng ik veel meer tijd door met onze oudste, Coco. Ik wilde altijd graag een zoon, maar onze volgende is weer een meisje. Door Coco weet ik dat je ook met een meisje veel leuke dingen kunt doen, het is misschien wel anders dan met een jongen, maar zeker niet minder leuk! Ik vind het geweldig dat Stella weer zwanger is. En dat er zoveel tijd tussen zit, dat vind ik wel lekker. Coco maakt het allemaal heel bewust mee, dat is erg leuk. Ze is al een heel zelfstandig meisje, dat haar eigen gang gaat. Ze vindt het superleuk om er een zusje bij te krijgen.

Donderwolk In het begin van de zwangerschap was Stella wel wat grumpyer, maar nu merk ik er weinig meer van. Ja, ze baalt ervan dat ze niet mee kan doen als de rest een lekker wijntje opentrekt, maar dat komt wel weer. En dat heeft ze er ook wel voor over. Het wordt pittig voor Stella dat ik heel kort na de bevalling alweer volop aan het werk moet, waarvoor ik deels in het buitenland zit. Dat is wel een soort donderwolk die boven ons hangt. We kijken aan de ene kant uit naar de bevalling en dat de baby er is, maar we weten ook dat papa dan al snel veel weg is. Daar zien we beiden nogal tegenop.

Sociale verplichtingen Ik ben deze keer veel meer betrokken bij het hele proces. Waarschijnlijk wordt dit onze laatste, dat maakt dat je er toch op een andere manier mee bezig bent. De zwangerschap en straks ook de baby, veranderen je leven wel. Je kunt simpelweg niet meer aan al je sociale verplichtingen voldoen. We houden er rekening mee dat ik al zo snel weer aan de slag moet na de bevalling, daarom ben ik nu meer thuis. Maar in verhouding tot wat Stella allemaal moet laten voor de zwangerschap, stelt dat van mij niets voor.

Bevalling Bij de geboorte van Coco heb ik er bewust voor gekozen om bij het hoofdeinde van het bed te gaan staan en dat ga ik deze keer weer doen. Toen mijn eerste dochter werd geboren, heb ik alles gezien en dat nog een keer zo specifiek meemaken en zien, dat hoeft voor mij niet. Dat is iets teveel detail. Stella zei ook al tegen me: ‘Jij gaat daar echt niet onderaan staan kijken, je gaat maar lekker bij mij bij het hoofdeinde staan’. Dat heb ik gedaan en ik vond het prachtig om te zien, heel emotioneel. Ik sta daar dan ook echt met tranen in mijn ogen. Impact Je kunt je nooit echt goed voorbereiden op de komst van een eerste baby, omdat je dan nog niet weet wat voor impact het op je leven heeft. We stonden beiden ineens in dienst van een klein mensje dat allesbepalend is. Je weet dat je rekening moet gaan houden met de baby, maar wat dat precies is, daar kun je je geen voorstelling van maken totdat je het echt meemaakt. De kraamperiode bij Coco was voor Stella heel zwaar doordat ik overal doorheen sliep. Stella kon gewoon niet geloven dat ik niet wakker werd van het gehuil. Die periode is wel zwaar. Ik hoor weleens anderen zeggen dat het gemakkelijk is, maar dat is het voor niemand. ´s Nachts wakker worden en opstaan is al niet mijn ding en als dat dan ook nog meerdere keren per nacht moet… Aandacht De kraamperiode vond ik een beetje dubbel. Je kijkt zo lang uit naar de komst van de kleine en als ze er dan eindelijk is, blijkt dat ze nog zo afhankelijk van je is. Die periode vond ik heel bijzonder, maar ik moet zeggen dat ik de periode rond haar eerste verjaardag het allerleukste vond. Misschien is dat vader eigen, maar het leukste is toch als ze zelf wat kunnen, als ze je gaan herkennen en wat gaan doen. Ze kunnen dan zitten of staan en je hebt echt interactie. Tijdens de kraamperiode en ook daarna probeerden Stella en ik steeds avondjes te plannen zodat we samen weg konden, want het is belangrijk dat je je relatie ook aandacht geeft. Soms moesten we er gewoon even uit, maar als je dan weg bent, dan voel je je ook wel weer schuldig tegenover de baby. Dat is gewoon dubbel. Werk Het is lastig dat ik kort na de uitgerekende datum opnames heb en een tijdje van huis weg ben, maar ik heb niet overwogen om er vanaf te zien. Dat is gewoon onmogelijk, daarvoor gaat de tv-wereld te snel. Stella weet dat ook en steunt me daar ook in. Gelukkig heeft ze veel lieve vriendinnen die haar willen helpen en mijn moeder en haar moeder zullen er ook zijn als ik er niet ben. In die Inmiddels is de dochter van Dennis en Stella geboren. Ze heet Charlie Rose.

periode zal ik wel dingen missen, de baby groeit dan heel hard en er verandert ook heel veel. Ik ga dan in ieder geval zoveel mogelijk skypen en op Facetime, zodat ik haar kan zien. Bootcamp De baby is dan nog te jong om te beseffen dat ik er niet ben, maar voor Coco en mezelf zal het erger zijn. Wij spelen zo veel samen en we zijn zo’n leuk team. Ik moest laatst voor So You Think You Can Dance vier dagen voor de bootcamp naar Ierland en toen had ze het heel zwaar. Ze wordt steeds groter en is zich steeds meer bewust van tijd. Ik miste haar in die week minstens zoveel als zij mij. Zonen Diep van binnen vond ik het best jammer dat ik geen zoon zal krijgen. Ik had me altijd voorgesteld om met mijn zoon te gaan voetballen, naar ADO Den Haag te gaan en Star Wars te kijken. Maar Coco heeft me laten zien dat ik een maatje heb met wie ik al dat soort leuke dingen alsnog kan doen. Ze is heel creatief, speelt veel buiten, heeft altijd muziek op staan en ze zingt en danst mee. Ze is zo´n ongelofelijk leuk kind, dat is niet uit te drukken. Ik dacht altijd dat ik een zoon wilde hebben, maar ik zie nu in dat ik dat helemaal niet hoef. Ik dank God op mijn blote knietjes als ik nog zo´n prachtkind krijg als Coco.”

Dennis CV Weening

Geboortejaar: 1977 Geboorteplaats: Den Haag Burgerlijke staat: Getrouwd met Stella Aantal kinderen: 3 Huidige woonplaats: Den Haag

Belangrijkste wapenfeiten qua loopbaan: Presentator bij RTL5 van o.a. Expeditie Robinson, Bizarre Eters, So You Think You Can Dance, Project P, Tourette on Tour en Wipe Out.

Ellen ontving de Saskia de Munnik

mamaverwenbon

Ellen wist dat de komst van haar zoon, Rolan (bijna 2), haar wereld zou veranderen maar dat het zoveel impact zou hebben, was toch nog een beetje een verrassing. Ze dacht dat ze redelijk goed voorbereid was maar toch blijkt alles compleet anders dan ze zich voorgesteld had. Zo moest ze erg wennen aan het planmatige aspect dat het moederschap met zich meebrengt.

en vergeten boodschap doe je niet zo snel meer als voorheen want voor je de deur uit bent, kun je zo een half uur verder zijn. Je rent niet zomaar de deur uit maar denkt na of je niet toch beter eerst even die luier kunt verschonen of een flesje zult maken voor onderweg. Daarnaast hadden Ellen en haar man altijd een druk sociaal leven. Nu moeten ze afstemmen wie wanneer weg is en wie er thuisblijft om bij Rolan te zijn. Ze vindt het niet erg, maar het is anders dan voorheen.

“Moederschap verandert je leven meer dan je van tevoren kunt weten.” Door haar opleiding tot orthopedagoog had Ellen ook ideeën over hoe ze met bepaalde opvoedsituaties om wilde gaan. Maar bij haar zoon bleek al snel dat ze 0,0 procent objectief is. Het voornemen om van hun huis dat mooi en strak was ingericht geen kindercircus te maken hield niet lang stand. En ook de regels om consequent te zijn en het nee is nee principe te handhaven blijken een hele uitdaging als je een paar nachten weinig geslapen hebt en gewoon even rust wilt.

“Dan sta je daar met je mooie plannen en dan zie je dat snoetje en dan gaat het toch anders af en toe dan je van tevoren bedacht had.” Aan de andere kant groei je ook in je rol als moeder en is het ontzettend fijn om de veilige basis te zijn voor iemand en van dichtbij mee te maken hoe een klein persoontje de wereld aan het ontdekken is. Hem daarbij aan mogen moedigen en begeleiden voelt als een voorrecht. Toen Ellen nog zwanger was kreeg ze van haar collega’s een mamaverwenbon cadeau voor haar verjaardag. Omdat ze zo enthousiast was over moeder worden is ze toen gelijk op de website gaan rondsnuffelen om te zien waar ze de bon allemaal kon inleveren. Uiteindelijk viel haar keuze op een voetreflexbehandeling bij Rendez Voetje in Utrecht. Ellen hield tijdens haar zwangerschap veel vocht vast en hoopte dat de voetreflex behandeling haar zou helpen om wat vocht kwijt te raken. Dit bleek ook zo te zijn. Wat Ellen niet had verwacht, was dat haar zoontje ook zou meegenieten van de behandeling. Hij bewoog meer dan anders en dat contact met haar zoontje zorgde ervoor dat de behandeling, naast praktisch nuttig, ook een bijzondere ervaring werd. Ellen is blij dat ze een mamaverwenbon cadeau kreeg omdat ze daardoor wel iets voor haarzelf geregeld heeft.

Foto: Bastiaan Vercouteren

“Het leven is heel druk waardoor je niet vaak een afspraak maakt voor jezelf. Als je een bon hebt gekregen, is het zonde om hem niet in te leveren waardoor je makkelijker iets voor jezelf plant.”

Op de foto Ellen (rechts) met haar collega Marion (links) van wie ze de bon kreeg.

Hoewel Ellen nu minder tijd voor zichzelf heeft, geniet ze meer en bewuster van de tijd die ze wel heeft. Zo denkt ze als ze aan het werk is dat het fijn is om te kunnen werken en als ze naar huis gaat, kijkt ze weer uit naar haar gezin. Ze is zich er ook bewuster van als ze even met haar benen omhoog zit. Dat waardeert ze dan echt. Andere (aanstaande) moeders wenst ze meer openheid toe, ook over de minder leuke kanten van het moederschap. Een echte aanrader vindt zij het boek ‘Relax Mama’ van Elsbeth Teeling & Gerard Janssen.

Marleen koos voor een ontspanningsmassage met de mamaverwenbon:

“Ik plan nu vaker een massage”

Saskia de Munnik

Marleen is moeder van Tim (2,5 jaar) en Vera (8 maanden). De herkenning van zichzelf en het overweldigende ‘verliefde’ gevoel voor je kind vindt zij één van de mooiste dingen aan moeder zijn. Toch vindt ze de aanhoudende gebroken nachten soms erg zwaar.

oen Tim ongeveer 8 maanden was, had Marleen al zoveel nachten niet doorgeslapen dat ze besloot een oplossing te zoeken. Hoewel ze het moeilijk vond om Tim ergens te laten logeren, heeft ze toch haar moeder gevraagd om twee nachten op hem te passen zodat zij wat slaap in kon halen. Dat was ergens wel lekker maar toch was ze vooral de eerste nacht nog erg bezig met piekeren of haar zoontje wel zou slapen en of het niet teveel gevraagd was van haar moeder. Gelukkig had ze niet alleen besloten om Tim uit logeren te laten gaan maar had ze ook een leuk uitstapje voor zichzelf bedacht. Ze zou gaan genieten van een ontspannende massage.

“Na al dat voeden en slechte slapen zat mijn nek echt helemaal vast.”

ken. Dan zien ze tegen die tijd wel wat ze gaan doen, borrelen, uit eten of gewoon gezellig een kopje thee drinken. De afspraak staat in ieder geval!

Na wat googlen vond ze PUUR Vedana in Barneveld, een praktijk in de buurt die ook massages aan huis aanbood. Op de website zag ze dat deze praktijk was aangesloten bij Mamaverwenbon. Toen besefte ze ineens weer dat ze destijds een Mamaverwenbon als kraamcadeau had gevraagd zodat ze als haar kleine man geboren was een workshop babymassage met hem kon doen. Door alle drukte was haar plan in de vergetelheid geraakt maar nu kon ze de bon ook voor zichzelf gebruiken. De massage was heerlijk en sindsdien plant Marleen iedere 2 a 3 maanden een massage in bij dezelfde praktijk.

Als Marleen wat meer tijd had zou ze graag het wielrennen weer oppakken, iets wat ze voorheen met veel plezier deed. Maar ze wil nu genieten van haar kinderen terwijl ze nog jong zijn dus dat wielrennen komt wel weer. Bewust kiest Marleen om zoveel mogelijk dingen te doen die haar energie geven en de dingen die haar energie kosten, zoals het schoonmaken van haar huis, uit handen te geven. Ze is erg blij dat zowel haar ouders als haar schoonouders in de buurt wonen. Soms gaan de kinderen even een uurtje bij opa en oma spelen terwijl zij wat boodschappen doet.

Het is maar goed dat we dat elke keer afspreken want anders gun je jezelf dat niet meer. Als het moment is aangebroken stel je jezelf nooit als prioriteit maar zo lang het dan maar in de agenda staat, leef ik er naartoe. Als ik het niet gelijk af zou spreken, zou ik niet snel bellen om een moment in te plannen. Je bent altijd wat liever voor anderen dan voor jezelf.

We kunnen elkaar beter helpen door af en toe op elkaars kinderen te passen dan elkaar de loef af te steken met hoe goed het wel niet met ons gaat.

Marleen geeft aan dat tijd vrijmaken voor andere leuke dingen wel lastiger is nu ze moeder is. Het goede voornemen van Marleen en haar vriendinnen (die ook moeder zijn) is om iedere tweede vrijdag van de maand af te spre-

“Dat zetje in de rug heb je soms net even nodig. Daarom vind ik de mamaverwenbon ook een goed idee. De kans dat je dan ook daadwerkelijk iets voor jezelf doet wordt veel groter.” Marleen zou andere moeders aanraden om vooral eerlijk tegen elkaar te zijn en de dingen niet beter voor te doen dan ze werkelijk zijn. Niemand schiet er iets mee op.

Ben je benieuwd geworden naar de diensten die bij jou in de buurt worden aangeboden?

Bekijk ze via www.mamaverwenbon.nl/categorieen of scan de QR-code.

5 tips

van andere moeders Zorg goed voor jezelf. Als jij ontspannen bent, is jouw kind ook rustiger. Het is misschien een clichĂŠ maar het werkt wel zo. Al in jouw buik voelt je kind of je gespannen bent of niet en ook buiten de buik vangt hij/zij deze signalen prima op.

Zorg dat je genoeg eten in de vriezer hebt zodat je altijd een maaltijd bij de hand

hebt. De dag loopt vaak anders dan je gepland had als je voor jouw kindje zorgt. Soms ben je zo druk bezig dat tegen de tijd dat jij toekomt aan jezelf aankleden de dag alweer bijna om is. Op dit soort dagen is een maaltijd in de vriezer echt een uitkomst. Dan eet je toch gezond maar kost het je weinig moeite.

Vertrouw op je gevoel en probeer daarnaar te handelen.Dit geldt voor veel vlakken in je leven maar zeker ook als moeder. Moeder zijn kun je niet uit een boekje leren ook al kan lezen en praten over moederschap je wel op nieuwe ideeĂŤn brengen. Moederschap is wat ons betreft ook uitproberen, kijken en luisteren naar jouw kind en op die manier een speciale band opbouwen.

Accepteer de hulp die je wordt geboden ook al denk je het niet nodig te hebben.

Veel moeders hebben het gevoel dat ze alles aan moeten kunnen en alles zelf moeten doen. Maar die hulp die geboden wordt is niet voor niets. Mensen vinden het leuk om te kunnen helpen en hoe fijn is het als iemand even voor jou wat boodschappen haalt of een uurtje met de kleine gaat wandelen zodat jij een dutje kunt doen.

Probeer te genieten en wees niet te streng voor jezelf of jouw kind. Je verlof is een tijd van rust, bijkomen en aan elkaar wennen. Niet een tijd waarin je huis altijd netjes moet zijn en je er zelf picobello bij moet lopen. Zet genieten van het samenzijn bovenaan jouw prioriteitenlijstje en de rest komt heus wel goed. Deze tips zijn afkomstig uit onderzoek uitgevoerd door Mamaverwenbon onder 221 respondenten.

Foto: Cordaid Memisa

Intens positieve moedergevoelens voor

Tanja Jess

na een lastig eerste jaar

Joke Heikens

Bevallingen zijn heftig en soms gaan ze gepaard met hele negatieve gebeurtenissen. Actrice Tanja Jess was nog aan het herstellen van een zware bevalling en de daarbij opgelopen hernia, toen een van haar beste vriendinnen onverwacht aan kanker overleed. Binnen een jaar nieuw leven en dood. “Pas later zag ik in wat voor rollercoaster ik heb gezeten in die tijd.”

Voor en na de bevalling “Mijn zwangerschappen zijn al wat langer geleden, maar ik kan me die tijd nog goed herinneren. Alles verandert, je hebt een leven voor en een leven nadat je moeder bent geworden. Er bestaan zoveel clichés over zwangerschap en moeder zijn, maar ze zijn (helaas) allemaal waar. Je leert een hele nieuwe vorm van ‘houden van’ kennen die volkomen zelf loos is. Mijn kinderen zijn nu al wat ouder maar ik merk nu al dat ik grotere zorgen heb, dan toen ze kleine ukkies waren. Als ze klein zijn, zijn ze nog zo lekker onschuldig, dat is voor mij wel voorbij. Nu zijn er hele andere thema’s waar je over na moet denken. Je wilt dat ze een goed studieadvies krijgen en dat ze een opleiding doen waar ze mee verder kunnen. Bij kleine kinderen ben je bang dat ze een ongeluk krijgen of vallen, nu zit ik in een hele andere fase. Nu gaat het echt om een goede toekomst voor mijn kinderen. Sinds zij er zijn, ben ik minder op mezelf gefocust, het heeft mij een beter en vollediger mens gemaakt en mijn leven verrijkt.

Helse bevalling Mijn eerste zwangerschap verliep probleemloos, ik had echt nergens last van. Bij de tweede zwangerschap was ik wel wat misselijk, maar dat was dan ook alles. Mijn eerste bevalling was echter een hel. De vliezen braken, maar de weeën kwamen niet op gang. Na 72 uur werd ik pas opgenomen en kreeg ik weeënopwekkers. Die zorgden voor een weeënstorm met rugweeën die vijf uur duurde, maar geen ontsluiting opleverde. Toen een dag later de hartslag van de baby met elke wee afnam, kreeg ik een spoedkeizersnee waarbij ik niet goed verdoofd was. Ik ben zo iemand waar je wel eens over hoort, die geopereerd is en alles voelde. Die eerste bevalling traumatiseerde mij zo erg, dat ik eigenlijk geen tweede zwangerschap aandurfde. Daar kwam nog bij dat ik een hernia overhield aan die bevalling. Ik moest binnen een jaar weer geopereerd worden, maar dan aan die hernia. Die eerste fase was heel heftig. Eén van mijn beste vriendinnen Guusje Nederhorst had vlak na mij ook een baby gekregen, maar zij overleed in dat eerste jaar aan borstkanker. We waren samen zwanger en we zouden allebei een zoontje krijgen, wisten we al. We spraken over hun toekomst, verjaardagsfeestjes samen vieren en opeens is ze er niet meer. Dat is zo’n groot contrast, dat je een leven geeft en dat er dan ook een leven wordt genomen, dat staat zo haaks op elkaar.

bevalling, pijn van de hernia en ondanks het verdriet om het verlies van een goede vriendin had ik toch steeds iets van: ‘Het gaat goed, het gaat goed’. Je zit zo in de survivalmodus dat je jezelf niet toestaat om in te storten. Je gaat maar door, door, door. Dat moest ook wel, pas veel later keek ik terug en besefte ik in wat voor rollercoaster ik toen leefde. Geluk Ik heb zulke intens mooie herinneringen aan die tijd van het eerste moederschap overgehouden. Die ‘positieve shock’ die je krijgt als je voor het eerst moeder wordt, die overweldigende gevoelens van liefde en verwondering die je dan overvallen, dat heb ik toch als heel positief ervaren. Dat was dus toch sterker dan alle donkere dingen in die periode. Die werden overschenen door het geluk van het krijgen van een kind, denk ik. Pas toen ik mijn tweede kind kreeg, realiseerde ik me wat er allemaal mis was gegaan bij de bevalling van de eerste. Toen kwam het echt pas goed binnen.

Leven en dood Ik wist wel dat ze borstkanker had, maar ze was daar nogal gesloten over. Guusje bleef volhouden dat het goed met haar ging, waardoor haar overlijden toch nog als een flinke schok kwam. Ze was heel onduidelijk over haar situatie, ze ontkende het bijna. Ze vertelde me: ‘Ik heb borstkanker en het is uitgezaaid naar de lymfeklieren en de longen, maar het gaat nu heel goed’. Ze had een alternatieve behandelmethode gevonden en dat sloeg heel goed aan, zei ze. Ik wist natuurlijk wel dat het niet goed nieuws is als de kanker uitgezaaid is en het is niet meer operabel. Hoe graag je ook zou willen dat het anders is. Dat was heel moeilijk. Daar kon ik met haar ook niet zo gemakkelijk over praten. We konden alleen hopen en bidden dat het weer goed zou komen. Het maakt je zo machteloos. En dan krijg je toch op een dag het bericht dat het over is… dat hakt er wel in.

Angst voor een tweede Door de heftige eerste bevalling met als dieptepunt de mislukte verdoving bij de keizersnee, was ik nogal huiverig voor een nieuwe zwangerschap en bevalling. Ik heb nog getwijfeld of ik wel of niet voor een tweede zou gaan, want ik was eigenlijk heel bang. Maar de gynaecoloog bij wie ik toen terecht kwam, zei: ‘Als dat de enige reden is om niet voor een tweede kind te kiezen, dan zou ik het heel erg zonde vinden als je het niet zou doen, want ik kan je beloven dat ik je echt een heel andere ervaring zal bezorgen’. Ze adviseerde mij voor een keizersnee op afspraak te kiezen. Ze zei: “Je mag wel op de natuurlijke manier bevallen, er is geen medische reden waarom dat niet zou kunnen, maar ik zou het je afraden. Doordat er zoveel misging bij de eerste bevalling, zullen alle trauma’s die je hebt opgelopen en de daardoor opkomende stress bij een volgende bevalling vermoedelijke zoveel problemen veroorzaken dat je beter voor een keizersnee op afspraak kunt kiezen. Dan weet je zeker dat alles goed gaat en dat je niet weer in een spoedsituatie terecht komt waarbij er van alles fout kan gaan. Dan weet je ook zeker dat je goed verdoofd bent.” Dat klonk als muziek in mijn oren.

Survivalmodus Het ging ook heel snel. Vier maanden na de diagnose borstkanker is ze overleden, het was gewoon bizar. Je hebt zelf net leven gegeven en dan moet je afscheid nemen van een ander levend wezen. Ik vond dat niet te verkroppen gewoon. Guusje moest afscheid nemen van die baby waar ze zo naar had verlangd, ze had het zelfs al over een tweede kind. Dan moet je afscheid nemen van alles... Dat is zoiets onmenselijks. Ik kan heel goed begrijpen dat ze dat helemaal niet aankon. Dat eerste jaar als moeder was dus heel heftig, maar achteraf heb ik het toch als positief ervaren. Ondanks de traumatische

Pijngrens Het was zo fijn om nu een gynaecoloog te hebben die me vertelde wat er ging gebeuren en die zelf ook kinderen had gekregen. Zij dacht ook dat de tweede bevalling me kon helpen bij het verwerken van de eerste en dat heeft ze meer dan waargemaakt. Bij mijn tweede keizersnede heb ik helemaal niets gevoeld. Ik ben echt blij dat ik die tweede bevalling heb meegemaakt, want ik begon gewoon aan mezelf te twijfelen. Heb ik me zo lopen aanstellen? Was het nou allemaal wel zo erg? Mensen zeiden tegen me: ‘Het is heel normaal hoor, dat je iets voelt tijdens een keizersnee’. Dan ging ik weer aan mezelf twij-

felen, heb ik het groter gemaakt dan het eigenlijk was? Na mijn tweede keizersnee realiseerde ik me pas echt wat me bij de eerste was aangedaan. Een vriendin die ook net was bevallen en een heel soepele bevalling had gehad, zei tegen mij: ‘Tja, ik vond het allemaal niet zo zwaar, maar ik heb dan zeker een hele hoge pijngrens’. Dat vond ik zo’n dooddoener! Moedernijd Moeders vallen elkaar zo vaak af, terwijl je ook samen kan werken. Je kunt elkaar juist helpen en ondersteunen in plaats van elkaar naar de kroon te steken. Er is een ideaalbeeld waaraan alleen de happy few kunnen voldoen. Drie maanden na je bevalling je figuur van daarvoor terug hebben, dat is niet realistisch. Ook moeder zijn, een fulltime baan hebben, je huis voortdurend aan kant hebben, knutselen met je kinderen en supergave feestjes organiseren, dat is gewoon niet realistisch. Geen enkele moeder kan in haar eentje aan dat ideaalbeeld voldoen. Het wordt moeders in Nederland niet gemakkelijk gemaakt, de kinderopvang is slecht geregeld en bijna niet te betalen zodat moeders bijna gedwongen worden om thuis te blijven. Maar ondertussen moet iedereen wel zijn eigen broek ophouden en zijn er ‘stimuleringsregelingen’ om iedereen aan het werk te krijgen.

Geboorteplaats: Karlsruhe (Duitsland) Burgerlijke staat: Getrouwd met acteur en zanger Charly Luske Aantal kinderen: 2 Huidige woonplaats: Almere

Belangrijkste wapenfeiten qua loopbaan: Ze speelde rollen in tv series zoals Bloedverwanten, Wolfseinde, Bon Bini Beach en GTST. In films o.a.: Mijn opa de bankrover, Penny's Shadow en Leef!. Presenteert tv programma's zoals: Paradise Hotel, Temptation Island, Altijd Mooi en Ik word moeder.

De Mama Match Om solidariteit onder moeders te stimuleren en te laten zien dat iedere moeder dezelfde problemen tegenkomt, heb ik samen met Anousha Nzume een boek geschreven ‘de Mama Match’ over dat al die energie die in de ‘mama-competitie’ gaat zitten, beter in samenwerkingsverbanden kan worden gestoken. We geven ook workshops aan moeders door het hele land om moeders daarin te trainen, waardoor ze meer verbonden raken met elkaar en elkaar helpen. Een beetje roddelen en afreageren mag natuurlijk best, want er moet ook gelachen worden en we hoeven heus niet allemaal ineens hand-in-hand ‘kumbaja’ te zingen, maar wees je ervan bewust waar die behoefte vandaan komt. Dan verandert je mindset en dus ook je gedrag vanzelf. Ik hoop dat ik mijn steentje kan bijdragen aan meer begrip en solidariteit onder moeders. De druk om perfect te zijn is in Nederland wel erg hoog. Mijn advies is: Spiegel je niet aan die happy few, want schijn bedriegt en ‘nobody’s perfect’ en dat is oké!”

Boek: De Mama Match, snelcursus relaxt moederschap ISBN: 9789021810386

Doe mee en win!

Wat kun je winnen? Een geestig prentenboek op rijm waarmee kinderen spelenderwijs leren tellen en een mamaverwenbon ter waarde van â&#x201A;Ź 25,00

Wat moet je doen? Ga naar onze website www.mamaverwenbon.nl/winactie of scan direct de QR-code en vul in van welke service jij gebruik zou maken als je een mamaverwenbon cadeau zou krijgen.

Kuikens op de Dierderij is een heerlijk telboek op rijm, voor de liefhebbers van de versjes van Annie M.G. Schmidt. De tekst is van Lida Dijkstra en de illustraties zijn gemaakt door Alice Hoogstad, die in 2015 een Gouden Penseel kreeg voor Het Monsterboek.

Wist je dat De meeste vrouwen het getrappel in hun buik en het feit dat er een kindje in hun groeit het leukste aan hun zwangerschap vinden.

Vermoeidheid, fysieke kwaaltjes en de dikke buik het vervelendst worden gevonden. EĂŠn op de vijf moeders het gevoel heeft helemaal geen tijd voor zichzelf meer te hebben.

Slapen en ontspannen de belangrijkste dingen zijn die moeders missen.

Deze weetjes zijn afkomstig uit onderzoek uitgevoerd door Mamaverwenbon onder 221 respondenten.

Tijdschrift uit? We hopen dat we je hebben kunnen inspireren en willen je één ding vragen:

Bedenk wat jij vandaag nog kunt doen om jezelf meer vrije tijd te gunnen.

Heb je iets bedacht?

Voer het alsjeblief uit! Maak jezelf gelukkig en geef jouw geluk door!

Like ons op Facebook om geïnspireerd te blijven en ontvang de laatste nieuwtjes en tips.

facebook.com/mamaverwenbon

Lees de volgende keer in

MamaTijd • Interviews met onder andere Anni Friesinger en Sharon Kips • Voedingsadvies voor tijdens de zwangerschap • Hoe is het om weer aan het werk te gaan na je verlof? • Vijf natuurlijke manieren van pijnbestrijding tijdens de bevalling

NUMMER 1 FEBRUARI 2016

Colofon Hoofdredactie

Saskia de Munnik Rosanne Maters Eindredactie

Esmee Bakkenes Vormgeving

Charlotte Dettmers Productiebegeleiding

Bart van den Bergh

Aan dit nummer werkten mee:

Joke Heikens, Leonie Lindeboom, Martine de Jongh en alle geïnterviewden. Kijk voor meer informatie op:

www.mamaverwenbon.nl Neem contact op via info@mamaverwenbon.nl of 06 - 41501699 / 06 - 28445571