Ένα από τα παιχνίδια που έπαιζε ο παππούς και η γιαγιά μου είναι το κρυφτό. Είναι ένα ομαδικό παιχνίδι που παίζεται σε ένα μεγάλο χώρο με κρυψώνες.
Πώς παίζεται Ένα παιδί φυλάει, κάποια άλλα παιδιά κρύβονται . Μετά αυτός που φυλούσε τους ψάχνει, για να τους βρει. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι αυτά τα παιδιά που κρύβονταν πρέπει να φτύσουν πρώτα λέγοντας «Φτου φτου για μένα». Σε αυτό το παιχνίδι όλα τα παιδιά πρέπει και να φυλάξουν και να κρυφτούν.
Πηγή μαμά Άρτεμις
Το κρυφτό είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά ακόμα και σήμερα. Το παιχνίδι αυτό παίζεται από τρία άτομα και πάνω. Ένα απ’ τα παιδιά φυλάει στο τοίχο και μετράει μέχρι το εκατό. Τα υπόλοιπα παιδιά τρέχουν να κρυφτούν. Όταν το παιδί τελειώσει το μέτρημα αρχίζει να ψάχνει τους άλλους. Αν τους βρει όλους θα φυλάει ο πρώτος που βρήκε. Αν όμως ο τελευταίος πει «ξελευθερία», ξαναφυλάει ο ίδιος. Το κρυφτό παίζεται ακόμα και μέσα στο σπίτι. Κάνει τα παιδιά ευτυχισμένα. Εμένα μου αρέσει περισσότερο να κρύβομαι παρά να φυλάω.
Πηγή μαμά. Μηνάς, Θεόδωρος
Σχηματίζουμε με μια κιμωλία τετράγωνα με αριθμούς από το ένα έως τα δέκα . Ο παίκτης ρίχνει την πετρούλα του στο τετράγωνο ένα και πηδάει με ένα πόδι έως το τετράγωνο δέκα και επιστρέφει με τον ίδιο τρόπο στο τετράγωνο ένα, παίρνει την πέτρα και πηδάει στην αρχή. Στην διάρκεια του παιχνιδιού δεν πρέπει να πατήσει τις γραμμές των τετραγώνων και δεν πρέπει να πατήσεις με το δεύτερο πόδι στη γη .Εάν κάνει ένα απ’ τα δύο λάθη παίζει ο επόμενος. Επίσης εάν δεν στοχεύσει το τετράγωνο με την πέτρα και παίζει ο επόμενος. Κερδίζει αυτός που θα περάσει όλα τα τετράγωνα πρώτος.
Τα μήλα παίζονται με πολλά παιδιά. Το ένα πηγαίνει δεξιά και το άλλο αριστερά. Τα υπόλοιπα παιδιά κάθονται στη μέση και με μια μπάλα τα δύο παιδιά που είναι στις άκρες προσπαθούν να κάψουν τα άλλα παιδιά. Όποιο καίγεται βγαίνει στην άκρη και χάνει, ο τελευταίος που μένει κερδίζει.
η
Οι βόλοι ήταν μικρά μπαλάκια από πηλό και μπορούσαν να παίξουν 5 έως 10 που τα χτυπούσαν και όποιος χτυπούσε τα πιο πολλά τους έπαιρνε και νικούσε.
πηγή: παππούς. ΝΙΚΟΣ ΛΟΡΚΙΔΗΣ
Τα πεντόβολα είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι, για το οποίο μου έχουν μιλήσει οι παππούδες μου. Το μόνο που χρειάζεται είναι πέντε βότσαλα, τα οποία πετάει ο παίκτης στον αέρα και προσπαθεί να τα πιάσει. Αρχικά πετάει το ένα βότσαλο και πρέπει να προλάβει να μαζέψει με το ένα χέρι τα τέσσερα που έχουν μείνει κάτω και να πιάσει και αυτό που έχει πετάξει. Στη συνέχεια πετάει δύο βότσαλα, τρία, τέσσερα και στο τέλος και τα πέντε. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο μπορούν να πάρουν μέρος πολλά άτομα από μικρές μέχρι μεγάλες ηλικίες, αρκεί να μπορούν να πιάσουν τα βότσαλα. Είναι πολύ διασκεδαστικό και ευχάριστο παιχνίδι.
Πηγή: γιαγιά Μένια
Παίζεται από δύο παιδιά. Το κάθε παιδί έχει πέντε πέτρες στο μέγεθος μεγάλου φουντουκιού. Αυτός που ξεκινά πρώτος πετάει μια πέτρα, από τις πέντε, στον αέρα και με μια γρήγορη κίνηση, προσπαθεί να πιάσει μια άλλη. Συγχρόνως προσπαθεί να πιάσει και την άλλη που πέφτει. Κάνει το ίδιο και με τις υπόλοιπες πέτρες. ¨Όταν χάσει ένα παιδί παίζει το άλλο. Ύστερα κάνει το ίδιο και με τις υπόλοιπες πέτρες, πιάνοντας από κάτω δύο πέτρες. Το ίδιο κάνει πιάνοντας από κάτω τρεις πέτρες και μετά με τέσσερις. Μετά περνάμε στην πιο δύσκολη φάση. Ενώνουμε τις παλάμες μας, βάζουμε μέσα τις πέντε πέτρες, τις πετάμε στον αέρα και καθώς οι πέτρες πέφτουν από ψηλά, με μια γρήγορη κίνηση, γυρίζουμε τα χέρια στην επάνω πλευρά και προσπαθούμε να πιάσουμε τις πέντε πέτρες που πέφτουν.
Πηγή: ιντερνετ Νίκος
Στο παιχνίδι έπαιρναν μέρος δύο ομάδες παιδιών. Σε έναν κύκλο που χαράζαμε πάνω στο χώμα τοποθετούσαμε πέντε πέτρες, την μια πάνω στην άλλη. Από απόσταση πέντε μέτρων η αντίπαλη ομάδα έριχνε την μπάλα και έπεφταν οι πέτρες. Τότε την μπάλα έπαιρνε η ομάδα που ήταν γύρω από τις πέτρες και πρόσεχε χτυπώντας όποιον κόντευε να τις βάλει την μια πάνω στην άλλη και να φωνάξει Τζαλαμή. Και αυτό έπαιρνε πολλή ώρα με γέλια, με τσακωμούς και ζαβολιές.
Πηγή γιαγιά Δάφνη Ευδοξία
Το έπαιζε η μαμά μου με μία μπάλα οχτώ με δέκα μαρμάρινες πλάκες στημένες σε πύργο μέσα σε κύκλο από κιμωλία. Τα παιδιά προσπαθούσαν να στήσουν τον πύργο φωνάζοντας τζαμί, ενώ η μαμά μου τους έκαιγε με την μπάλα.
Πηγή: μαμά. Χριστόφορος
Τα παιδιά χαράζουν ένα κύκλο, στέκονται γύρω απ’ αυτό και διαλέγουν ποια χώρα είναι το καθένα. Ένα παιδί στέκεται στην μέση του κύκλου και κρατάει την μπάλα. Την πετάει κατακόρυφα ψηλά και ταυτόχρονα λέει το όνομα μιας χώρας που αντιστοιχεί σ’ ένα παιδί. Τότε όλοι προσπαθούν να απομακρυνθούν, εκτός απ’ αυτόν που άκουσε τη χώρα του. Αυτός που άκουσε τη χώρα του τρέχει να πιάσει την μπάλα στον αέρα. Αν τα καταφέρει, την ξαναπετάει λέγοντας τ’ όνομα άλλης χώρας διαφορετικά, αν η μπάλα πέσει κάτω, μόλις την πιάσει λέει: «123 στοπ» και τα παιδιά πρέπει να σταματήσουν . Μετά διαλέγει τα παιδί που είναι πιο κοντά του, κάνει τρία βήματα και προσπαθεί να το πετύχει με την μπάλα και να το»κάψει». Αν τα καταφέρει, το παιδί εκείνο θα έχει μία ψείρα. Αν δε τα καταφέρει παίρνει το ίδιο μία ψείρα. Όποιο παιδί μαζέψει 5 ψείρες, του βγάζουν παρατσούκλι, ενώ όποιο φτάσει τις 10, του κρύβουν το παπούτσι. Αυτό το παιχνίδι το έπαιζαν τα παιδιά στην Ελλάδα, στις αυλές και στις γειτονιές, χρησιμοποιώντας μία μπάλα, από ηλικία 6-12 ετών .
Πηγή: μαμά Ζωή
Ένα παιδί γίνεται βασιλιάς. Τα υπόλοιπα του φωνάζουνε όλα μαζί - Βασιλιά, βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά! Τι δουλειά; Απαντάει ο βασιλιάς - Τεμπελιά. Και τα παιδιά λένε - Ας αρχίσουμε δουλειά! Τα παιδιά προσπαθούν να δείξουν με νοήματα και κινήσεις στον βασιλιά, μια δουλειά που αποφάσισαν από πριν, να κάνουν. Ο βασιλιάς πρέπει να μαντέψει τη δουλειά.
Πηγή μαμά
Τα παιδιά διαλέγουν ένα παιδί που γίνεται βασιλιάς. Ο βασιλιάς κάθεται κάπου, ενώ οι άλλοι απομακρύνονται για να διαλέξουν ποιο επάγγελμα θα παραστήσουν και με ποιες κινήσεις. Όταν τελειώσουν επισκέπτονται τον βασιλιά και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος: -Βασιλιά, βασιλιά με τα 12 σπαθιά, τι δουλειά : -Τεμπελιά! -Και τα ρέστα; -Παγωτά -Είπε η γιαγιά να μας κάνεις μια δουλειά. -Τι δουλειά; Τότε τα παιδιά κάνουν τις κινήσεις του επαγγέλματος που διάλεξαν .Αν ο βασιλιάς το καταλάβει το φωνάζει και πάει να πιάσει ένα παιδί αν πιάσει ένα παιδί το παιδί που έπιασε γίνεται ο βασιλιάς και ξαναγίνετε η ίδια διαδικασία.
Το φυσοκάλαμο είναι ένα παιχνίδι που έπαιζε ο μπαμπάς μου όταν ήταν παιδί. Ήταν ένα καλάμι που είχε 2 τρύπες στα άκρα του. Στο ένα έβαζαν μία χάρτινη σφαίρα και στο άλλο φυσούσαν και όποιον πετύχαινε η. σφαίρα τον έκαιγε Νικητής ήταν αυτός που έβγαζε όλους τους παίκτες από το παιχνίδι.
Πηγή: Ο μπαμπάς μου Αναστάσης, Θανάσης
Χωριζόμαστε σε δύο ομάδες των πέντε παιδιών . Η ομάδα πηγαίνει να κρυφτεί ενώ η δεύτερη χωρίζεται και προσπαθεί να τους βρει. Ψάχνουν σε όλο το χωριό, μέσα σε αποθήκες , στάβλους και αχυρώνες. Αν βρουν έστω και ένα παιδί της άλλης ομάδας το παιχνίδι τελειώνει και παίζεται από την αρχή.
πηγή παππούς Δάφνη Ευδοξία