ΜΑΝΤΙΚΟΥ Α.Σ. portfolio
«Η δημιουργία της ομορφιάς, που κάποτε αποτελούσε το βασικό καθήκον του αρχιτέκτονα, έχει σιωπηλά εξαλειφθεί από τις σοβαρές επαγγελματικές συζητήσεις και έχει καταλήξει μια συγκεχυμένη προσωπική προτεραιότητα.» Allen de Botton Η αρχιτεκτονική της ευτυχίας
Περιεχόμενα: σελ. 7
Παρτιτούρα ανάσας | Sanatorioproject, Χάνια Πηλείου 2011
σελ. 8-13
ODETTE, Ιδανικές καταστροφές | Διπλωματική Εργασία 2011
σελ. 14-17
Το εξιδανικευμένο σώμα | Ερευνητική Εργασία 2010
σελ. 18-19
Χωρικοί Ματασχηματισμοί | Ειδική σύνθεση 2008
σελ. 20-21
Ο Μηχανισμός του Ονείρου | Επιλογής 2009
σελ. 22-24
Περίπτερο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας | Σύνθεση 2008
σελ. 25
Λόγος, Πλοκή, Πλέξη | 8η - 9η Ελληνική Εβδομάδα Μόδας Workshop2008
σελ. 26-27
Περίπτερο σε αρχαιλογικό χώρο στη Θεσ/νίκη | Ειδική Σύνθεση 2009
σελ. 28-31
Οικισμός στη λίμνη Κάρλα | Σύνθεση 2009
σελ. 32-33
Θήκες Σώματος | Ειδική σύνθεση 2008
σελ. 34
Σχεδιαμός σκηνικού χώρου | Επιλογής 2009
σελ. 35
Συγκατοίκηση | performance 2007
σελ. 36
Εννοιλογικός σχεδιασμός _ Νεοποιητική II | Επιλογής 2009
σελ. 37
Transformotions | ex-machina workshop Βόλος 2010
Παρτιτούρα Ανάσας | Sanatorioproject, Χάνια Πηλείου, 2011 Τα γράμματα του Άγγελου Σικελιανού προς την Άννα Σικελιανού αποσυντίθεται και δημιουργούν μια παρτιτούρα ανάσας κατά την εκφορά προφορικού λόγου. Η κοινή ανάσα, η ανάσα του Σικελιανού προς την Άννα αλλά και της Άννας προς Εκείνον, αποκαλύπτεται μέσα από τους ίδιους κανόνες σύνθεσης του αρχικού λόγου, τα σημεία στήξης και τον τονισμό. Ο ερωτικός λόγος, ακατάλυπτος και σε πτώση γίνεται μια άσκηση αναπνοής, μια προσευχή, μια εύχή προς το Θείο, με έκφρασή του την ελάχιστη έκφραση ζωής και θανάτου, την ανάσα. Ο ήχος που συνοδεύει το νέο λόγο, αποτελεί έναν οδηγό ανάσας προς τον αναγνώστη. Δεν είναι πια ούτε η ανάσα Της, ούτε η ανάσα Του, αλλά μια άσκηση της ανάσας Σου για τον Άλλο. http://sanatorioproject.blogspot.com/
ODETTE, Ιδανικές Καταστροφές|Διπλωματική εργασία 2011 Συμμετοχή στην XV Μπιενάλε νέων δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου, Θεσ/νίκη 2011
Η διπλωματική “ODETTE | ιδανικές καταστροφές” αποτελεί μια ερμηνεία της κλασικής χορογραφίας του 1871, της Λίμνης των Κύκνων. Η ερμηνεία αυτή, ακολουθώντας την αρχική πλοκή του μύθου και εναλλάσσοντας μεταξύ τους τις δύο χωρικές συνθήκες, τη λίμνη και το κάστρο, και τις σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί σε αυτά τα δύο αυτά περιβάλλοντα, προσπαθεί να επανεξετάσει θέματα συμμετρίας και εξιδανίκευσης σήμερα. Ο άξονας συμμετρίας, ως κατάλοιπο της διαδικασίας της εξιδανίκευσης κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης και του Ρομαντισμού, γίνεται το σύγχρονο εργαλείο επανερμηνεία της συμμετρίας.
Η εγκατάσταση αποτελείται από ένα δάπεδο και τρεις βίντεο-προβολές. Το πάτωμα συντίθεται από τέσσερις ενότητητες, ακολουθώντας την αρχική δομή της χορογραφίας. Κάθε ενότητα αποτελείται από μια σύνθεση λεπτώ και εύθραυστων δαντελών, κατασκευασμένες από την ίδια την ηρωίδα (εμένα). Όλο το πάτωμα αποτελεί την παρτιτούρα της νέας χορογραφίας, την performance της ηρωίδας, η οποία τονίζεται από τα επιπρόσθετα σημεία/ κατακόρυφα βάρη. Τα τρία βίντεο τοποθετούνται μεταξύ των τριών ενδιάμεσων παύσεων της χορογραφίας και αναφέρονται στις τρεις πιο σημαντικές στιγμές του αρχικής χορογραφίας, τον θάνατο της Οντέτ, την αγάπη ανάμεσα σε εκείνη και τον πρίγκιπα και την παραπλάνηση του πρίγκιπα με το alter ego της Οντέτ, Odile.
video 1_ ο θάνατος του κύκνου Ο νέος θάνατος του κύκνου τοποθετείται στην αρχή της νέας πλοκής, σηματοδοτώντας μια ατέρμονη κατάσταση ζωής και θανάτου, της γυναικείας φύσης και της ζωικής φύσης του κύκνου. αρχείο χορού: η performance της Prima Ballerina Assoluta Maya Plisetskaya στο “The dying swan” το 1969, χορογραφίας του Michel Fokine για την Anna Pavlova, αρχείο ήχου: “le Cygne from Carnival of the Animals” του Camille Saint-Saëns.
video 2 _ Εκείνος
video 2 _ Εκείνη
Στο βίντεο «Εκείνος» χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το πρωτότυπο χορό του πρίγκιπα με την Odette και την Odile, όταν δηλώνει την αγάπη του και για τις δύο. Στο βίντεο “Εκείνη” χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα δύο σόλο της Οντέτ και της Οντίλ, με τα οποία προσπαθούν να αποπλανήσουν τον πρίγκιπα. Για τη σύνθεση των δύο βίντεο χρησιμοποιήθηκε ως αρχείο χορού η “Η Λίμνη των Κύκνων” 1966, με το θρυλικό ζευγάρι Ρούντολφ Νουρέγιεφ και Margot Fonteyn σε χορογραφία Ρούντολφ Νουρέγιεφ του (η ερμηνεία του Marius Petipa και χορογραφία Λεβ Ιβάνοφ, 1895) ενώ ως αρχείο ήχου η ομώνυμη σύνθεση του Peter Ilyich Tchaikovsky. Ο ρόλος των αξόνων (κάθετος και οριζόντιος) αποτελεί τη σύνδεση των τριών βίντεο με τα νέα υπερ-σώματα.
Το ιδανικό κτίριο, Villa Rotonda A.Palladio, 1591 A.C.
Η διπλή συμμετρία και οι ιδανικές αναλογίες χαρακτήρισαν τη Villa Rotonda ως αρχέτυπο του ιδανικού, όπως αναφέρει στο βιβλίο του, “Quattro libri dell’ Architettura”, ο A.Palladio.
Η προσωπική μνήμη της φύσης τοποθεσία: οδός Πατησίων, Αθήνα “Βρίσκομαι στο μπαλκόνι της γιαγιάς μου. Σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου και πατώ στο μαρμάρινο πάτωμα. Γύρω μου βρίσκονται γλάστρες με λευκά και κόκκινα γεράνια.”
γεράνι(φυτό)< γερανός(ζώο) < origami γερανός το διπλωμένο γράμμα της αγνής αγάπης | η αναδίπλωση του ιδανικού
Το παρτενάρισμα | το υπερ-παρτενάρισμα _ αναδιπλώνοντας και ξεδιπλώνοντας κατά τον κατακόρυφο άξονα
Η επιφάνεια - fractal Τα θραύσματα από την αναδίπλωση του origami, επανενώνονται και συνθέτουν μια μέγα-κατοψη και μια νέα μέγα-όψη της βίλας. Η νέα κάτοψη και όψη, σαν fractals, πολλαπλασιάζονται συμμετρικά και παράγουν επτά νέες επιφάνειες, οι οποίες διαφέρουν όσον αφορά την απόσταση του άξονα συμμετρίας.
Καλειδοσκόπιο παράγεται από τις παρακάτω λέξεις: κάλος (ομορφιά) είδος (σχήμα) σκοπέω-ώ (αναζητώ) Ο μηχανισμός που ζητά/αναζητά την όμορφη μορφή.
Το ταξίδι στο ιδανικό (Vicenza, Ιταλία 22-26/10/2010) Η αντίφαση μεταξύ της συμμετρίας και της ασυμμετρίας (η διαδρομή προς το πιο συμμετρικό κτίριο αποτελείται από ένα τυχαίο και μη συμμετρικό τοπικό σοκάκι δύο χιλιομέτρων), τη φύση και το σχεδιασμένο περιβάλλον, και η εναλλαγή των κύριων και συμπληρωματικών δωματίων, αποτελούν τα αιώνια “fractals” της ομορφιάς.
Η επιφάνεια Οι επιφάνειες πολλαπλασιάζονται και τελικά κόβονται ασύμετρα από την ηρωίδα, γίνονται διάτρυτες, εντελώς διαφορετικές η μία από την άλλη ενώ συνθέτουν την performance της. Το ρούχο της αποτελείται από τα ίδια φράκταλ, ασύμμετρο όμως.
Η διαδικασία της εξιδανίκευσης και της καταστροφής της επιφάνειας αποτελεί μια διαρκή διαδικασία, χωρίς αρχή και τέλος. Αποτελεί μια συμπεριφορά, μια στάση ζωής. Είναι η υπόσχεση της κόρης, που θα γίνει μάνα και θα κάνει το ίδιο στην αγένητη ακόμα κόρη της...
Το εξιδανικευμένο σώμα | Ερευνητική εργασία 2010 Ζητήματα ομορφιάς και σχεδιασμού Μετά το ρομαντισμό, όπου κυριαρχούσε το υπερφυσικό/μεταφυσικό, δημιουργείται η ανάγκη ερμηνείας του κόσμου μέσα από την επιστήμη της φυσικής, τις μετρήσεις και τη λογική. Έτσι, οι φόρμες που ανήκαν στην περίοδο πριν τον 20ο αιώνα (μοντερνισμός) χαρακτηρίστηκαν «κλασσικές». Το μοντέλο της μπαλαρίνας αλλά και της νεότερης Barbie, ταυτισμένες με της αιώνια και αψεγάδιαστη ομορφιά, διεκδικούν τον χαρακτηρισμό του “κλασικού”. Η ανοίκεια στάση/φόρμα και η παραμόρφωση, ως χαρακτηριστικά μιας τέτοιας ομορφιάς, του σώματος και η παραμόρφωσή του, ως χαρακτηριστικά μιας τέτοιας ομορφιάς, αποτελούν διαχρονικό ζήτημα και διαμορφώνουν την εξιδανικευμένη οδό προς την «ολοκλήρωση».
Position 1 - Η θέση του νέου ανθρώπου στον κόσμο Η κοσμοκεντρική συνείδηση και η σωματογνωσία του ανθρώπου, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της πρώτης position. Ο πλήρης σωματικός έλεγχος επιτυγχάνεται με το «turnout» και τη θέαση άγνωστων οπτικών των μελών του ανθρώπινου σώματος, προβάλλοντας μια ανοίκεια εξιδανικευμένη εικόνα του, με εξισορρόπημένα φυλετικά χαρακτηριστικά. Η δημιουργία ενός τέτοιου άφυλου όντος ενσαρκώνεται μέσα από σύγχρονα παραδείγματα ενδυματολογικού σχεδιασμού, κοινωνικών επαναστάσεων και παραγωγής παιχνιδιών, χαρακτηρίζοντας την παραμόρφωση της φυσιολογίας του σώματος ως διαπολιτισμικό φαινόμενο ομορφιάς. Τα κοστούμια της Popova και της Stepanova,την περίοδο του φουτουρισμού, αναφέρονται σε έναν νέο άνθρωπο, μεταμορφωμένο από την τεχνολογία και την ταχύτητα και απαλλαγμένο από φυλετικά χαρακτηριστικά. Το κίνημα του φεμινισμού που εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αι., ενισχύθυκε από το κυρίαρχο μοντέλο της μπαλαρίνας εκίνη την περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται πια φαλλικό σύμβολο. Η εμφάνιση της κούκλας Barbie την ίδια περίοδο με το δεύτερο κύμα του κινήματος του φεμινισμού, με τον σωματότυπο “twist and turn”, πλησιάζει την παραμόρφωση του σώματος της μπαλλαρίνας, συνδέοντας μοντέλα παραμόρφωσης του γυναικείου σώματος χωρίς καμία πολιτισμική συγγένεια, όπως τα μικροσκοπικά παπούτσια της γκέισας και ο κορσές. Η ρώμη και η ευγένεια σε απόλυτη ισορροπία και η παραμόρφωση των αναλογιών αποτελούν κοινούς άξονες ενός ολοκληρωμένου όντος και ενός μοντέλου ανθρώπου απόλυτα κοσμοκεντρικού, όπως ο “κανόνας” του Λύσιππου αλλά και το μεταγενέστερο μοντέλου του Βιτρούβιου.
Στη φιλοσοφία του κλασσικού χορού, στόχος του χορευτή αποτελεί η ολοκλήρωση του όντος, με την υπέρβαση κάθε ανθρώπινου χαρακτηριστικού του. Αυτή η διαδικασία μεταμόρφωσης του ανθρώπου επιτυγχάνεται με την κατάκτηση των πέντε βασικών θέσεων/ position.
Position 2 - Προς μια νέα ισορροπία IΗ δεύτερη position αποτελεί την θέση στην οποία το ανθρώπινο σώμα για πρώτη φορά βρίσκεται σε κατάσταση επαναπροσδιορισμού του άξονα ισορροπίας του. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη αυτής της νέας ισορροπίας αποτελεί η κατανόηση του σώματος ως μηχανισμού. Με τη χρήση των pointes η αντίληψη αυτή του σώματος εντείνεται, καθώς η βάση στήριξης του ελαχιστοποιείται στα ακροδάχτυλα του ποδιού. Η υπερβολή αυτή οδηγεί στα παραμορφωμένα πέλματα της γκέισας, της Barbie αλλά και γενικότερα στην προβολή του γυναικείου κουντεπιέ στο design παπουτσιών. Στο βιομηχανοποιημένο περιβάλλον του μοντερνισμού, το «modulor» του Le Corbusier, ενσαρκώνει μια μοντέρνα έκφραση του κλασικού χορευτή, ομογενοποιώντας το μοντέλο του ανθρώπινου σώματος του Da Vinci. . Ο χώρος που παράγει ο κλασικός χορευτής ενσαρκώνεται μέσα σε ένα μοντέρνο περιβάλλον ποιητικά, με τη χρήση του betton και της διαδικασίας του καλουπώματος. Παραδείγματα μιας τέτοιας ποιητικής μεταφοράς μπορούν να αποτελέσουν οι σειρές σχεδίων «chamberworks» και «micromegas» του Liebeskind, με χαρακτηριστικά τους τη ρευστότητα, τη συνέχεια και την αποσπασματικότητα, εκφρασμένες μέσα από μια μοντέρνα τεκτονική αισθητική.
Position 3 - Η ανατροπή του μηχανισμού στήριξης Στην τρίτη position, ζητούμενο αποτελεί η αιρετική χρήση και λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Η position αυτή συνδυάζει την αποκάλυψη των εσωτερικών μηχανισμών στήριξης του σώματος και τη γοητεία του, ως μια κατασκευή που προσπαθεί να διατηρήσει μια οριακή ισορροπία. Μεταφορά μιας τέτοιας αισθητικής στον σχεδιασμό αποτελεί η αιρετική χρήση βιομηχανικών υλικών, η αφαιρετικότητα της στατικής κατασκευής και η αίσθηση διαφάνειας, μέσα από το παράδειγμα του centre Pompidou.
Position 4 - Ένας διαστρευλωμένος μηχανισμός στήριξης Κατά την τέταρτη position η προηγούμενη αναζήτηση ένας νέου άξονα ισορροπίας της δεύτερης position εντείνεται μέσα από την παραμόρφωση του μηχανισμού στήριξης του σώματος. Η χρήση της διαγώνιας οπτικής αποκαλύπτει την τρίτη διάσταση του σώματος, ενώ σε μια en face όψη δημιουργείται η ψευδαίσθηση ενός σώματος δύο διαστάσεων. Η τέχνη της προοπτικής να δημιουργεί διαστρεβλωμένους χώρους, όπου η τρίτη διάσταση αναπαρίσταται ψευδαισθησιακά αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του σώματος στην position αυτή και της προβολής και αναπαράστασης των χώρων στην περίοδο της αναγέννησης. Παραδείγματα τέτοιου σχεδιασμού αποτελεί «η ιδανική πόλη» του Leon Battista Alberti και το «Teatro Olympico» του Palladio. Συσχετίζοντας τα παραπάνω παραδείγματα ιδανικών πόλεων, στα οποία μέσα από τη διαγώνια οπτική αποκαλύπτουν την πόλη στους πολίτες, με τον σύγχρονο σχεδιασμό των μοντέρνων πόλεων μέσα από τα σχεδιαστικά προγράμματα CAD, αποκαλύπτονται οι διαχρονικές αξίες της γεωμετρίας στα ψευδαισιακά περιβάλλοντα.
Position 5 - Ένας άϋλος μηχανισμός στήριξης Η πέμπτη position αποτελεί την τελική φάση παραμόρφωσης του σώματος με τη μετατροπή του σε μια μηχανή δύο διαστάσεων. Η θέαση του σώματος τόσο σε en face όσο και σε profile όψη παρουσιάζει ένα σώμα χωρίς τρίτη διάσταση, γεγονός που ενισχύει τη σχέση του ιδανικού σώματος με το υπερφυσικό αλλά και με την απουσία επαφής του από το έδαφος. Ακολουθώντας μια φορμαλιστική λογική και μεταφέροντας τις αναλογίες της Barbie στο σώμα μιας γυναίκας, αποκαλύπτεται η διαστρεβλωμένη εικόνα σώματος, με εμφανή την παραμόρφωση και το στρετσάρισμα. Αποτέλεσμα της συνεχόμενης υπερβολής της παραμόρφωσης είναι η δημιουργία οργανικών μορφών, τόσο στο σώμα της μπαλλαρίνας όσο και στο σώμα της Barbie στους σωματότυπους Belly-Button και Ever-Flex. Ξεπερνώντας την εικόνα αυτού του σώματος ως μια φορμαλιστική πλατφόρμα παραγωγής ομορφιάς, η παραμόρφωση των αναλογιών και η εξαϋλωμένη του φύση πλησιάζουν ένα μοντέλο ανοίκειο και υπερβατικό στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν η σουρεαλιστική αρχιτεκτονική του Gaudi και ο αφαιρετικός μεταφυσικός μοντερνισμός της Hadid και του Koolhaas. Η αίσθηση μιας αβέβαιης ισορροπίας με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο μπορεί να ειδωθεί και στο παράδειγμα του κτηρίου CCTV του Koolhaas στο Πεκίνο. Η χαρακτηριστική στροφή των δύο μελών του εντείνει μια αίσθηση δυναμικής αστάθειας, ενώ ο αφαιρετικός μοντέρνος φορμαλισμός με αναφορές στον φουτουρισμό και στη μεταφυσική αίσθηση του πρώτου ουρανοξύστη του Mies Van de Rohe, δίνει την αίσθηση ενός σφιχτού, δυναμικού αλλά χωρίς να χάνει τη χάρη του, σώμα.
Η κίνηση του ιδανικού σώματος Η κίνηση του χορευτή απόλυτα ελεγχόμενη, αποτελεί ταυτόχρονα μια εσωτερική διαδικασία μεταμόρφωσης του ανθρώπου αλλά και του κοινού που τη παρακολουθεί. Η σύγχρονη θεωρία του Μπάρτ, όσον αφορά την τέχνη της φωτογραφίας, ενσαρκώνει την ουσία της ματιάς του χορευτή και την αλληλεπίδρασή του με το κοινό. Η ματιά του χορευτή κατά την κίνησή του συμπυκνώνεται σε τρεις διαδικασίες, αυτή της σωματογνωσίας με την κατάκτηση των 5 position, της παρουσίασης και της μεταμόρφωσης. Κατά τη δεύτερη διαδικασία η παρουσίαση του σώματος πραγματοποιείται σε ένα απόλυτα φορμαλιστικό περιβάλλον, με μόνη αλλαγή της ρουτίνας το νεύμα ενός αποστασιοποιημένου κεφαλιού. Η εικόνα ενός σώματος με την κορυφή του σε συνεχή έλξη προς τα πάνω και την τάση αποκοπής του από το σώμα αποτελεί στόχο μιας εξιδανικευμένης ομορφιάς τόσο σε περιοχές χωρίς καμία πολιτισμική συγγένεια με την μπαλλαρίνα, όπως σε φυλές της Ταϊλάνδης, όσο και στη Barbie. Η εσωτερική αυτή διαδικασία της κίνησης, αποτελεί μια σύνθεση της αποσπασματικότητας και του αφαιρετικού, φορμαλιστικού και αφαιρετικού χώρου, που περιγράφεται στη θεωρία του Marey, και μιας συνέχειας, συνυφασμένης με την ταχύτητα και την αιώρηση, στον φουτουρισμό. Αναφορά μιας τέτοιας διαδικασίας αποτελεί ο σύγχρονος πολεοδομικός σχεδιασμός κατά τον μετά-πολεοδόμο Vidler στην μη- εδαφική «Τηλέπολη».
«Θέλετε – Θάμαι ακέριος όλο κρέας, λυσσασμένος, - κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός – θέλετε – θάμαι η άχραντη ευγένεια – όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια.» “Σύννεφο με παντελόνια” V. Mayakovski
Η μεταμόρφωση του ανθρώπου μέσα από τον κλασικό χορό, οδηγεί στη δημιουργία ενός υπεράνθρωπου, ενός ήρωα, με μια ομορφιά εξιδανικευμένη, τερατώδη ή ακόμα και χαρακτηρισμένη και ως βάρβαρη ανωμαλία. Ακροβατεί ανάμεσα σε μια μηχανική και μια υπερβατική πραγματικότητα, ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, το δράμα και την κωμωδία, την εξύψωση και την αμφισβήτηση του. Η καρικατούρα της φιγούρας του μοντέρνου ανθρώπου Charlie Chaplin, ενσαρκώνει μια άλλη ανατομία του σώματος του κλασσικού χορευτή, βιώνοντας το προσωπικό δράμα μέσα από τραγελαφικές καταστάσεις.
Χωρικοί μετασχηματισμοί | Ειδική Σύνθεση 2008 παράδειγμα μελέτης| Double houses στο Μπόρνεο του Άμστερνταμ, MVRDV
Η ΔΙΠΛΗ ΜΟΝΑΔΑ_ “Δεν υπάρχει δυνατότητα μεταφοράς εντός των μονάδων, ούτε μπορούμε να δεχθούμε ότι εσωτερική κίνηση μπορεί να παραχθεί, να προσανατολιστεί, να αυξηθεί ή να μειώθεί στο εσωτερικό τους. Οι Μονάδες δεν έχουν κανένα παράθυρο και τίποτα δεν μπορεί να μπει ή να βγει.” “Η μονάδα ως δημιούργημα έχει ως σκοπό την αλλαγή, η οποία συνεχίζεται και προέρχεται από μια εσωτερική νόρμα. Η πολλαπλότητα των αλλαγών προέρχεται από την ίδια τη φύση του υλικού, που χαρακτηρίζει τη μονάδα. Η φυσική μεταβολή γίνεται σε στάδια, κάτι αλλάζει, ενώ κάτι παραμένει ίδιο“ Monadology G. Leibnitz (1714) ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΡΟΥΧΟΥ_
performance | ενδύω - ενδύομαι
extradiagrams_ διαιρώ, διπλασιάζω συμμετρικά, επικαλύπτω
οργανισμός_ | σύνθεση αποσπασμάτων των extradiagramms. Ο κάτοικος και το περιβάλλον του αλληλεπιδρούν και δημιουργούν ένα νέο είδος.
Ο Μηχανισμός του Ονείρου | Επιλογής 2009
Το αρχέτυπο _ Η αναμνηση του πατρικού σπιτιού Αναφορές:
Το όνειρο_
-- Το πατρικό της μητέρας μου -- Το σπίτι της παιδικής μου ηλικίας: μια υφασμάτινη σκηνή τοποθετημένη στο δωμάτιο μου
“Στέκομαι στην άμμο. Απέναντι μου βρίσκεται ένα λευκό σπίτι με στέγη και ανθρώπινα πόδια. Δεν έχει πόρτες ούτε παράθυρα. Δεν μπορώ να μπώ μέσα. Μπορώ μόνο να το δώ απο μακριά. Η πίσω όψη του λείπει.” _Χωρικό αίνιγμα Στέκεσαι στην καρέκλα. Τοποθετείς το σώμα σου στο κομμάτι που λείπει. Περπατώντας γύρω από την κατασκευή επιστρέφεις στην αρχή. Σκύβεις για να μπείς μέσα.
Το κενό σπίτι_ Η αρχέτυπη μορφή μιας διόροφης κατοικίας. Αναδιπλούμενη/μεταφερόμενη κατασκευή. Η συγκατοίκηση: δεν υπάρχει επαφη, ο ένας βρίσκεται στο μέσα ενώ ο άλλος έξω, στο κομματι που λείπει.
Περίπτερο του Παν. Θεσσαλίας | Σύνθεση 2008
Οι ανθρώπινες σχέσεις δημιουργούν χωρικές σχέσεις και το αντίστροφο. Έτσι, ο αστικός ιστός δημιουργείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα σαν ένα πλεκτό ύφασμα. Οι ανθρώπινες σχέσεις μετατρέπονται σε νήμα και η πλέξη σε χώρο, ή το αντίστροφο. Οι ίνες προτείνουν διαδρομές και δράσεις, με μεγαλύτερη ή μικρότηερη πυκνότητα, δημιουργώντας έτσι ένα ρευστό χωρικό πλεκτό. Η συνολική εσωτερική διαδρομή εκτρέπει τη δημόσια κίνηση από την οδό Ερμού στο πάρκο, από το πυκνό αστικό ιστό στο κενό-χώρο πρασίνου.
“Ein alter Tibetteppich” Deine Seele, die die meine liebet, Ist verwirkt mit ihr im Teppichtibet. Strahl in Strahl, verliebte Farben, Sterne, die sich himmellang umwarben. Unsere Füße ruhen auf der Kostbarkeit, Maschentausendabertausendweit. Süßer Lamasohn auf Moschuspflanzenthron, Wie lange küßt dein Mund den meinen wohl Und Wang die Wange buntgeknüpfte Zeiten schon?
ΛΟΓΟΣ, ΠΛΟΚΗ, ΠΛΕΞΗ | 8η-9η Ελληνική Εβδομάδα Μόδας 2008
“Ένα παλιό χαλί θιβετιανό” Η ψυχή σου, με τη δική μου ερωτευμένη, είναι μαζί της στο θιβετιανό χαλί πλεγμένη. Αχτίδα την αχτίδα, χρώματα που αγαπηθήκαν, άστρα στις άκρες τ’ ουρανού κατακτηθήκαν. Τα πόδια αναπαύουμε πάνω στον θησαυρό, μπρος τους απλώνουν κόμποι αμέτρητοι σε αριθμό. Γλυκέ του Λάμα γιε, στον θρόνο σου μόσχο που ευωδιάζει, πόσο καιρό το στόμα σου, στο στόμα μου φωλιάζει, πόσους πολύχρωμους καιρούς το σώμα σου εμένα αγκαλιάζει; Else Lasker-Schüler
υβριδικό εσώρουχο η πλέξη ενός ανδρικού και ενός γυναικείου εσωρούχου (φανελάκι - νυχτικό) ---> ανδρόγυνο εσώρουχο
Περίπτερο σε αρχαιολογικό χώρο στη Θεσ/νίκη |Ειδικη Σύνθεση2009
ΤΟΜΕΣ ΚΛ. 1: 400
ΤΟΜΗ ΚΛ. 1: 50
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΜΗΣ
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΚΑΤΟΨΗΣ
1. ΔΙΠΛΟ ΓΥΑΛΙ 10cm, ΓΚΡΙ
ΕΠΙΠΛΑ
2. ΞΎΛΙΝΗ ΑΝΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ 3-4. ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΣ ΣΚΕΛΕΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΤΗΡΕΣ 5.ΜΟΝΟ ΤΖΑΜΙ 5cm
+ 0.10
ΤΟΜΗ
+ 0.30
+ 0.50
ΚΑΤΟΨΗ ΚΛ. 1: 50
Οικισμός στη λίμνη Κάρλα | Σύνθεση 2009
Η περιοχή, όπου τοποθετείται ο οικισμός, βρίσκεται μεταξύ των δύο ορίων της περιοχής, το φράγμα και το βουνό. Η φυσική συνέχεια και του εδάφους του βουνού αλλά και η ροή του νερού της λίμνης, διακόπτονται βίαια από το φράγμα. Οι δυνάμεις που ασκούνται από αυτά τα δύο όρια κάνουν το ενδιάμεσο έδαφος να δονείται. Το δονούμενο έδαφος αποκολλάται από τη μάζα του και δημιουργεί κυρτά και κοίλα, προσπαθώντας να γεφυρώσει τη συνέχεια των δύο φυσικών στοιχείων. Ο οικισμός μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός πληθυσμού 2000 ατόμων, προσφέροντας ένα «προαστιακό» μοντέλο κατοικίας, μεταξύ Βόλου και Λάρισας. Εκτός από τις μονάδες κατοικίας, περιλαμβάνει εκπαιδευτικά ιδρύματα, αθλητικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις, κυβερνητικά κτίρια, εμπορικές χρήσεις, εκκλησίες και ένα νοσοκομείο.
Η ΥΠΟ-ΠΕΡΙΟΧΗ Το σύστημα του δονούμενου εδάφους αποτελείται από δύο υπο-περιοχές, οι οποίες εναλλασσονται και δημιουργούν το νέο “έδαφος”.
Θήκες Σώματος | Ειδική Σύνθεση 2008 ΒΑΔΙΣΗ _ μια μεταιχμιακή κατάσταση | in -situ εγκατάσταση ρήμα: βαδίζω ορισμός: βηματίζω, περπατάω, κατευθύνομαι προς Αναλύοντας την κίνηση της ανθρώπινης βάδισης, και εστιάζοντας στην κίνηση του ποδιού, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις φάσεις. Η πρώτη φάση είναι όταν το πόδι στέκεται στο έδαφος, η επόμενη είναι όταν βρίσκεται στο μεταίχμιο γης και αέρα, ενώ η τρίτη φάση είναι η στιγμή που είναι ελεύθερο στο αέρα. Μεταφράζοντας αυτές τις τρεις φάσεις, σε καταστάσεις στατικότητας, θα μπορούσε να πει κανείς οτι αναφέρονται στην πάκτωση, την άρθρωση και την κύλιση, αντίστοιχα. Τόπος _ “Μπουρμπουλίθρα”: μικρό ποτάμι που εκβάλει κοντά στο βιομηχανικό λιμάνι του Βόλου, Ελλάδα.
Το Fractal της Βάδισης α. πάκτωση _ τοποθεσία: έδαφος, πόδι: όταν στέκεται στο έδαφος β. άρθρωση _ τοποθεσία: η υπάρχουσα προβλήτα, πόδι: οταν βρίσκεται στο μεταίχμιο γης και αέρα γ. κύλιση _ τοποθεσία: νερό , πόδι: όταν βρίσκεται στον αέρα
Η εγκατάσταση αποτελείται από μια ξύλινη πλατφόρμα (1x 1,2 m) και όγκο βύθισης 120 lt, από μονωτικό υλικό. Η παραμόρφωση της κατασκευής ρυθμίζεται ανάλογα με το σημείο που δένται με την υφιστάμενη προβλήτα. Ο χρήστης μπορεί να μετακινηθεί από ένα σταθερό έδαφος, σε ένα ημι-σταθερό (γέφυρα) και, τέλος, σε ένα ρευστό περιβάλλον (το ποτάμι), φτάνοντας το σημείο θραύσης της κατασκευής. Η κατασκευή αμφιταλαντεύεται μεταξύ σταθερότητας και αστάθειας, δημιουργώντας μια οριακή κατάσταση.
Το Fractal της Βάδισης _ ο υβριδικός μηχανισμός α. πάκτωση: η πορεία στο χωματόδρομο και την υφιστάμενη προβλήτα που οδηγεί στην εγκατάσταση β. άρθρωση: η εγκατάσταση-μηχανισμός, η οποία ταλαντεύεται στο νερό, ανάλογα με την πίεση που της σκείται γ. κύλιση: η οριακή κατάσταση του υβριδικού μηχανισμού , στην οποία η άρθρωση σπάει και σε οδηγεί στο νερό
Σχεδιασμός σκηνικού χώρου | Επιλογής 2009 σκηνικός χώρος: ένα κοντέινερ
Cleansed_ Sarah Kane αγάπη/μίσος αποδέχομαι/απορίπτω λεκτική βία/σωματική βία άνδρας/γυναίκα
Η διαρκής επιθυμία έκανε τον χώρο ρευστό. Tinker | επόπτης Karl, Rod, Robin,Woman, Grace χώρος: μη-τόπος χρόνος: μη μετρήσιμος Ο ρυθμός και ο χρόνος προκύπτουν από τον λόγο.
Οι ηθοποιοί βρίσκονται και στις δύο πλευρές του κοντέινερ. Κατά τη διάρκεια του λόγου τους και ανεβοκατεβαίνοντας την σκάλα, που διχοτομεί τη σκηνή, και ισοροπώντας στα ακροδάκτυλα των ποδιών τους, το σώμα τους παραμορφώνεται και επαναφερεται συνεχώς. Ο ρυθμός που ανεβοκατεβαίνουν τη σκάλα ακολουεί το ρυθμό της εκφοράς του λόγου. Ο Tinker είναι τοποθετημένος στο ψηλότερο σημείο της σκάλας, προκαλώντας του και τη μεγαλύτερη παραμόρφωση του σώματος του, αναγκάζοντάς τον να βρίσκεται όλη την ώρα καμπουριασμένος. Οι θεατές βρίσκονται στις δύο πλευρές του κοντέινερ, ώστε να βλέπουν και να ακούν κάθε φορά την μία πλευρά του έργου.
λέω όσα δεν λέγονται βλέπω όσα δεν βλέπονται ακούω όσα δεν ακούγονται.
Cohabitation|performance 2007 Η διαδικασία της συγκατοίκησης και η έννοια του “ορίου”.
Εννοιολογικός σχεδιασμός _ Νεοποιητική II | Επιλογής 2009 Το σπίτι των πελαργών | Η ανάμνηση του πατρικού σπιτιού Η παράλληλη πορεία των πελαργών και του εαυτού μου σε αναζήτηση του πατρικού σπιτιού και η αντίστηξη του παρόντος και του παρελθόντος, του πραγματικού και της ανάμνησης, της αναγκαστικής επιστροφής και της επιθυμίας της. μουσική: σύνθεση ενός παραδοσιακού νανουρίσματος και του ήχου επιστροφής των πελαργών.
Transformotions|ex-machina workshop Βόλος 2010 Το σώμα μου ως μηχανή μουσική: σύνθεση από τον ήχο των ποδιών
BEAUTY IS THE PROMISS OF HAPPINESS
STENDAL