Inhoud 2 4| 8 10 | 11 12 | 13 14 16 | 17 18 | 19 20 | 21 22 | 24
26 | 29 30 32 | 35
Inhoud / Voorwoord Värmland, Zweden. IB Nederlands via de Wereldschool Column: Marisa Garau De brug voor uw droom naar de USA Emigratie en AOW-pensioen. Weg uit de drukte en de hectiek, Oostenrijk Naar school in het buitenland Fadoek, Willie, Bep en andere dierenverhalen uit Andalusië Curacao Een beetje Nederland in het buitenland India
Adverteerders index 3 9 15 19 25 31 36
Zoologistics Worldwide Baggage Services BV Wereldschool Internationale verhuisbedrijven Rabobank Grensbanken Casa de Buceo Global Recourcing
Colofon: Emigreermagazine is een maandelijks verschijnende online uitgave van MediaMix Publishing. De inhoud wordt samengesteld met behulp van diverse redactie, fotografie en Dtp medewerkers. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van de uitgever worden overgenomen en of vermenigvuldigd. Redactieadres: redactie@emigreermagazine.nl Algemene informatie: info@emigreermagazine.nl
Voorwoord Ik heb deze week eens uitgezocht hoe dat zit met ‘Skypen’. Van verschillende kanten hoor je dus dat dit een prima thuisfrontprogramma is voor mensen die geëmigreerd zijn. Je kunt het gratis downloaden en kiezen of je per maand of per gesprek betaald. De tarieven zijn gunstig te noemen. En ja, ik vind het een prima en overzichtelijk programma, ook voor zakelijk gebruik. Op deze manier kun je toch goed contact houden met familie, of vrienden in het buitenland door middel van praten, chatten, communiceren tegen betaalbare tarieven met helder ‘chat’beeld. Je kunt zelfs een skypetelefoon kopen om ‘het telefoongevoel’ te houden. Wel zo makkelijk. Maar ja, familie of vrienden daadwerkelijk bezoeken op hun emigratiebestemming blijft toch leuker. Soms is dat wat lastiger als ze voor onze begrippen ‘te ver’ wonen. Vliegprijzen zijn dan vaak onbetaalbaar en dus zie je familie en vrienden minder vaak dan dat je iets dichterbij zit. Hamvraag is dan, waar ligt de grens en wat wil je…? Dat is natuurlijk waar het allemaal om draait. In dit extra dikke Emigreer Magazine nummer wederom een aantal fantastische verhalen en ingezonden stukken van serieuze organisaties. Vergeet deze maand vooral de column van ‘onze’ Marisa Garau niet. Een aangrijpend verhaal dat kan ik u wel vertellen. Veel leesplezier met Emigreer Magazine Juni. Sandy
V채rmland Zweden
Ik ben Tessy , ik woon alleen en ik ben op mijn 61e jaar geemigreerd naar V채rmland in Zweden en wil jullie graag mijn verhaal vertellen. Mijn dochter, schoonzoon en hun kinderen emigreerden 4 jaar geleden naar Zweden en ik ben met hen meegereisd en ongeveer 4 weken gebleven. Dit was de kennismaking met mijn toekomstige nieuwe vaderland (al wist ik dat toen nog niet!) Ik was nog nooit in Zweden geweest maar werd op slag verliefd op het land en voelde mij er helemaal thuis, alsof ik daar altijd gewoond had. Prachtige bossen, rust, een heel ander , ontspannen levensritme, wat meer bij mij past dan al dat gestres. Ik wist een ding zeker,ik wil wonen in dit land.
Ik had geen idee hoe en wat, maar dat wist ik heel zeker. Het werd mijn levensdoel voor de aankomende tijd. Als eerste actie ging ik naar de bank en opende daar een zweedse rekening en stortte mijn eerste 50 euro. Zie zo, dacht ik , dat is alvast mijn voordeur.Het voelde geweldig!!!!!!! En nu verder! Terug in Nederland kwam ik pas echt in actie. Ik woonde in een huurhuis nogal ver van mijn werk vandaan en het eerste wat ik deed was mij inschrijven in Rotterdam, dat al halverwege mijn werk lag en waardoor ik zo wie zo de helft benzine kon uitsparen, (alle beetjes helpen, niet waar?) Ik ben verpleegkundige en heb (naast mijn fulltime baan) een tweede baan genomen en draaide in de weekenden nachtdiensten en zette dit geld op een speciale rekening, bedoeld voor mijn droomhuisje in Zweden. Ik wist al precies wat ik wilde. Ik wilde wonen in
Värmland , ik wilde buren hebben, en een goede verbinding naar Arvika (voor als ik in het ziekenhuis wilde gaan werken daar) en dat het een solide huis moest zijn, want ik heb 2 linker handen. Niet te groot (maar groot genoeg om gasten te kunnen ontvangen ).
verhuurd aan vrienden en kennissen Eindelijk was het dan zover! In augustus 2007 trok in voorgoed de deur in Rotterdam achter mij dicht, nam afscheid van al mijn vrienden (die ik natuurlijk af en toe wel zou zien)en ging io weg naar mijn nieuwe toekomst in Zweden,
Verder ben ik eens gaan rekenen en heb mij laten adviseren, hoe mijn financien eruit zouden zien als ik met de VUT zou gaan. Mijn conclusie was: als ik op mijn 61 e jaar met de VUT zou gaan, dan zou het geen enkel probleem zijn.Ik had dus nog 2 1/2 jaar te gaan, met twee banen en een droom. Inmiddels was het eind november en had ik een piepklein 50-plus-huurhuisje toegewezen gekregen, waar ik de volgende 2 1/2 jaar zou slapen en eten, want verder werkte ik.
Met mijn auto volgeladen( met nog van alles wat toch echt nog mee moest )ging ik op weg. Op de boot vanuit Denemarken naar Zweden stond ik op het dek . Plotseling ging de zon schijnen en daar in de verte lag mijn toekomstige, nieuwe vaderland. Äntligen hemma!!!!! Eindelijk thuis!!!, Zo voelde dat.
Ik ging voor de 2e keer naar Zweden, omdat een van mijn kleindochters verjaarde en mijn dochter kwam op het idee om mij mee te nemen naar de plaatselijke Makelaar, die haar ook had geholpen en ik vertelde daar mijn verhaal, met de vraag op hij voor mij eens rond wilde kijken. Hij antwoordde dat hij precies een huis had , wat beantwoordde aan mijn wens en voor ik het wist zat ik in de auto op weg naar mijn toekomstige nieuwe huis. We keken er eens rond en het zag er goed uit. Moest wel geverfd worden en behangen , maar dat was geen punt.
Ik woon op een klein bergje, waar niet veel huizen staan. Ik werd verwelkomd door mijn nieuwe buren, Allemaal Zweden, waar ik nog steeds een heel goed contact mee heb. Vanaf de 1e dag dat ik er woonde heb ik geprobeerd Zweeds te praten en ging met mijn grote van Dalen: zweeds-nederlands en nederlands -zweeds op de koffie. In het begin was er veel geblader, maar aldoende leert men. Ik voelde mijn zeer welkom en nog steeds. Een van mijn buurtjes, is een echte keukenprinses en heeft mij allerlei, traditionele gerechten leren koken. En dat ging dan als volgt: Mijn eerste les ging over inläggt sill, of wel ingelegde haring, wat ongeveer smaakt als rolmopsen, maar dan in kleine stukjes en een stuk verfijnder en zachter van smaak. Er zijn divers soorten sill, gekoppeld aan speciale feestdagen. Er zijn hier veel tradities en met Kerst, Pasen, Midzomer, etc. horen speciale gerechten, die dus nu ook bij mij op tafel staan. Onder het toeziend oog van Irene begon de les. Ze had keurig alles klaar gezet in de juiste volgorde en het recept ook bij de hand. Ondertussen vertelde ze mij welke merken sill ik moest kopen en welke niet (blijkbaar ook erg belangrijk en goed om te weten) en zette nog wat aanvullingen bij het recept. Aan de slag dus!!!
Dezelfde dag ging ik praten met de persoonlijke bankman van mijn dochter en na alles uitgerekend te hebben, zei hij, dat ik als ik het wilde een hypotheek kon krijgen en dit huis kon kopen. Om kort te gaan, heb ik het huis gekocht in april en had ik inmiddels al genoeg gespaard om het te kunnen inrichten. Ik was de koning te rijk en met hulp van vrienden heb ik in april in 6 weken tijd het huis geverfd, behangen en ingericht en het huis de eerste jaren
Een aantal ingrenienten bij elkaar voegen en opkoken. Toen de pan naar de varanda om af te koelen en kon er worden begonnen aan het snijwerk. De pot om het geheel in te doen stond al te glimmen op de aanrecht. Nadat alles op verantwoorde wijze hierin was gedaan, was het karwei geklaard en was ik de trotse bezitster van een grote pot eigen ingemaakte haring. Ook nemen buren mij mee naar de beste stekjes om bosbessen en lingonbessen te plukken en met andere buren maak ik lange boswandelingen en leer ik de zweedse natuur
kennen.Met moederdag plukken we de traditionele lelietjes van Dalen samen en met Allerheiligen nemen ze mij mee naar de begraafplaats om lichtjes aan te steken bij de overleden familieleden. Kortom : ik hoor er helemaal bij en voel me echt opgenomen in de buurt. Ik ben in augustus ook gelijk naar het SFI gegaan. Dat is een inburgeringscursus, waar ik twee seizoenen op heb gezeten van august 2007 tot juni 2008. Dat viel nog niet mee op mijn 61e jaar weer in de schoolbanken, maar het was de moeite zeker waard. Dacht ik nog wel rustig aan te kunnen gaan doen, maar het was echt aanpakken. Er werd: conversatie Zweeds gegeven, grammatica en geschiedenis van Zweden. Ik ging 3 dagen naar school van 8.00 uur tot 15.15 uur en dan weer achter de computer om huiswerk te maken.
allerlei. Het grote verschil met het wonen in Nederland is , dat het allemaal ontspannen gaat. Het leeftempo ligt hier veel en veel lager. Ze zeggen wel eens: als je wilt weten hoe het over 50 jaar in Nederland is, dan moet je naar Amerika en als je wil weten hoe het 50 jaar geleden in Nederland was, dan moet je naar Zweden. Voor mij voelt dat als heel kloppend. De winters gaan hier een beetje verschuiven. We hebben het afgelopen jaar geen witte kerst gehad (was vroeger ondenkbaar!), maar in januari, februari,maart en ook nog wel in april , kan er hier een flink pak sneeuw liggen. Naast dat het natuurlijk heel sprookjesachtig eruit ziet, brengt het ook een hoop werk met zich mee..
Twee dagen had ik een praktijkadres en liep ik mee in het ziekenhuis om vooral de taal te leren. Omdat ik zowel fysiotherapeut ben, als psychiatrische verpleegkundige heb ik met beide beroepen kennis gemaakt in die periode en werk ik nu 2 ochtenden in de week op een van deze plekken. Wat me erg goed bevalt. Hoe ziet mijn leven er nu uit hier in Zweden. Het is moeilijk om dat te beschrijven. Eigenlijk doe ik niet zoveel, maar heb het toch wel druk met
Naast heerlijk zitten aan mijn keukentafel en genietend naar buiten kijken( naar de vogeltjes , die van de vetbollen smikkelen), met en lekker kopje koffie en een kanelbullar, moet er ook flink sneeuw worden geruimd. De paden naar het huis moeten toch wel een beetje begaanbaar blijven, hoewel het prachtig is, zo’n witte deken (zonde om voetstappen op te zetten), maar …… een mens moet toch ook wel eens naar buiten., niet waar? Aan de slag, dus maar! Helemaal trots, na prachtige paden te hebben vrijgemaakt van sneeuw, kijk ik dan nog eens tevreden rond met lekkere rode wangetjes van de frisse kou. Maar,ja,hoor! Daar komt de sneeuwschuiver van de gemeente de hoek om, schuift alle sneeuw aan de kant en allebei mijn ingangen zijn weer geblokkeerd door bijna een meter hoge sneeuwrand. Dus…….maar weer aan de slag.! Overdag is het niet zo erg, maar het gebeurt regelmatig dat de sneeuwschuivers rond 1.00 ’s nachts of 5.00 uur ’s morgens met grote
en behoorlijk veel elanden. Een mannetjeseland weegt tussen de 400 en 600 kg. Als je die dus tegenkomt , rijdend in een K-tje (wat me een keer is overkomen, maar gelukkig stond hij stil, de eland dan!), dan blijft er niet veel over, van de auto, misschien van de eland, maar wat veel belangrijker is van mij! Aangezien ik me heb voorgenomen om 90 jaar te worden hier (de
zwaailichten de berg op komen.Niet echt bevoordelijk voor de nachtrust en het betekent dat als ik naar mijn werk ga het mij 30 minuten extra kost om mijn pad vrij te maken voor ik vertrek. Dat zijn zo de winterperikelen hier, maar die wegen absoluut niet op tegen de prachtige, stille wereld van de sneeuw. Ik woon op ongeveer 400 meter van het meer, waar ik ’s zomers nogal eens een duik in neem en op 300 meter van mijn huis wandel ik zo de bossen in. Je kunt hier uren in de bossen lopen zonder dat je iemand ziet. Ik geniet volop van de diverse jaargetijden en de bijbehorende beplanting, de ree-en, de elanden, de vossen en andere bosbewoners. Geweldig al die dieren, maar het kan ook gevaarlijk zijn, als ze de weg oversteken. Het gebeurt dan ook met regelmatig dat er een ree of een eland wordt aangereden
mensen worden hier een stuk ouder ) moest er worden overgegaan tot actie voordat de herfst begon. Er gebeuren dan nl een aantal zaken wat veel onrust brengt in elandenland. De elandenjacht begint dan en ook worden de jonge elanden in die tijd verstoten door hun moeder en moeten ze zichzelf zien te redden, wat veel verwarring met zich meebrengt. Verder liggen er rond deze tijd veel appelen in de tuinen , waar de elanden zich tegoed aandoen. Alleen is het vervelend dat door het gistingsproces van de appels in hun magen ze zo zat worden als een (uit zijn krachten gegroeid) torretje, met alle gevaren vandien. Dus: vaarwel lieve kleine hollandse Ford K en welkom grote 4 wielaangedreven jeep met grote schijnwerpers voorop en een flinke stevig beugel , die tegen een stootje kan. Een echte PC.Hoofdtstraatwagen voor de deur, maar dat is hier geen luxe maar een echte noodzaak.
In de zomer stond er een overzicht in de krant van de ongelukken van het afgelopen jaar , die ontstonden door het aanrijden van wild. (de zweden zijn dol op statestieken van allelei soorten). Ik kreeg het er behoorlijk benauwd van : Per jaar worden en duizenden ree-en overreden
Verder heb ik nog een klein B&B. Het is een aparte verdieping met 2 slaapkamers, toilet, douche en een eigen terras buiten. Ik vind het erg leuk om gastvrouw te zijn. De mensen te verrassen met heerlijk zweedse gerechten en te vertellen over mijn leven hier in Zweden en ze even deelgenoot te maken van mijn leven. En als ik dan zo heerlijk in het zonnetje op mijn varanda zit en de vogeltjes af en aan vliegen vol ik me ontzettend blij en dankbaar dat ik op zo’n mooie plek in zo’n fijn huis , in zo’n geweldig land mag wonen.
Tips voor mensen die ook plannen hebben? Ik weet het niet. In elk geval is het belangrijk dat je een baan kunt krijgen, hier. Dat is op dit moment niet zo gemakkelijk, omdat er veel mensen ontslagen worden en men kiest dan toch sneller voor Zweedse werknemers.
hypotheek hier als een aantal jaren geleden. De electriciteitsprijzen zijn hier veel hoger dan in Nederland. Dat kan betekenen dat je moet investeren in een andere energievoorziening voor je huis. Bv. Bergwarmte of aardewarmte, wat goedkoper is , maar vrij duur in aanleg. Maar, als dit je niet afschrikt en als dit je droom is, net als die van mij.
Verder ben je al 2 seizoenen kwijt om naar de SFI te gaan en de taal te leren en als je dat consequent wil doen, kun je in die tijd niet werken dus ook geen Maak dan concrete, duidelijke , realistische plannen geld verdienen. Voor mij was dat een stuk en ga er voor. Dromen hoeven geen bedrog te zijn. gemakkelijker omdat ik in de VUT ging en gewoon Althans niet voor mij!!!! een inkomen uit Holland heb. Overschat het niet. Ik heb ook mensen met grote plannen zien/horen komen. Oh, dat doen we wel even en die toch weer met de stille trom zijn vertrokken of die zich helemaal uit de naad moeten werken om rond te komen en daar erg boos en teleurgesteld mee zijn. De prijzen van de huizen liggen niet zo hoog als in Nederland, maar zijn toch behoorlijk gestegen. Men krijgt tegenwoordig niet zo makkelijk een
Mocht u vragen hebben over emigreren naar Zweden dan kunt u Tessy mailen. tessyvaneck@spray.se
IB Nederlands via de Wereldschool Internationale scholen die het IB-programma (Internationaal Baccalaureaat) volgen, bieden voor 16- tot 19-jarige leerlingen het Diploma Programme. Dit is een tweejarig programma dat afgesloten wordt met een internationaal erkend eindexamen. Het Diploma Programme biedt leerlingen meer dan alleen kennis. Het leidt ze op tot kritische
denkers, die zich sterk bewust zijn van de eigen identiteit en cultuur en die in staat zijn te communiceren met mensen uit verschillende landen en culturen. Het IB-diploma biedt leerlingen toegang tot een groot aantal vooraanstaande universiteiten over de hele wereld. Binnen dit Diploma Programme hebben Nederlandstalige leerlingen die in het buitenland wonen, de mogelijkheid te kiezen voor het vak Nederlands als examenvak, ofwel voor Dutch A1 Standard level. Omdat leerlingen vaak niet beschikken over een docent op de plaats waar zij naar school gaan, biedt de Wereldschool begeleiding op afstand voor deze self taught students. Merlijn Elst heeft zich voor de Wereldschool gespecialiseerd in het IB Nederlands.
Programma De twee studiejaren van het Diploma Programme zijn voor Nederlands in elf modules verdeeld. Als voorbereiding moet een leerling 4-vwo Nederlands met voldoende resultaat hebben afgesloten. Het doel van het IB-programma is niet alleen dat de leerlingen slagen voor het examen Nederlands, maar ook dat zij literatuur leren waarderen.
Een van die onderdelen is een vergelijkend essay over de boeken uit de wereldliteratuur. Veel kennis en vaardigheden die de leerlingen hebben opgedaan, komen in zo’n opdracht samen. Zo leren ze in de lessen stilistiek en verteltheorie de taal die zij nodig hebben om over literatuur te praten. Via essays en spreekbeurten hebben ze de mogelijkheid gekregen om op een kritische en heldere manier de eigen ideeën te verwoorden. De literatuurgeschiedenis heeft hen geholpen over de grenzen van de eigen tijd te kijken en om literaire werken in een historische context te plaatsen. En het lezen van boeken uit de wereldliteratuur heeft de grenzen geopend voor andere culturen.
Pas mailde een leerling uit Engeland: “Ik heb voor mijn essay wereldliteratuur De kleur paars en Van muizen en mensen nog een keer uitgeplozen en ik ben van plan om het te schrijven over het thema vriendschap. Ik wil vooral nadruk leggen op hoe het contact tussen mensen in beide romans wordt beïnvloed door racisme en seksisme en hoe John Steinbeck en Alice Walker dit vanuit verschillende perspectieven belichten.” En een andere leerling: “Ik wil graag schrijven over de rol die vrouwen spelen voor Siddhartha in Siddhartha van Herman Hesse en voor Esteban Trueba in Het Huis met de geesten van Isabel Allende.”
Begeleiding Voor elke weektaak heeft de leerling drie tot vier uur nodig. Die tijd wordt op de meeste scholen vrijgehouden in het rooster. Ongeveer een keer in de twee weken stuurt de leerling werk op naar de docent van de Wereldschool. Merlijn becommentarieert en beoordeelt het werk en geeft eventueel
extra oefeningen. Ook kan de leerling met vragen altijd bij haar terecht. Het contact met leerlingen en hun ouders verloopt voornamelijk via het webbased leerlingvolgsysteem (LLVS) en via e-mail.
Omdat het programma Nederlands onderdeel uitmaakt van het curriculum van de school die de leerling bezoekt, legt Merlijn aan het begin van het schooljaar contact met de coördinator van de self taught students. De coördinator kan bijvoorbeeld proefexamens Nederlands op school inplannen en is er overleg over de leerling met betrekking tot de voortgang en het geven van rapportcijfers.
Merlijn: “Als ‘IB-docent Nederlands op afstand’ ben ik op een heel directe en inspirerende manier bezig met het vak waar ik van houd: Nederlands. De leerlingen waar ik mee werk zijn over het algemeen heel gemotiveerd, vaak eigenwijs, soms veeleisend, maar vooral leuk en enthousiast. Ze zijn kritisch, dagen zichzelf uit en daarmee ook mij als docent. Dat maakt het werk tot een groot plezier.”
Column
Een schitterend ongeluk Het miezerde die dag. De zomer was eindeloos zonnig en eindeloos droog geweest. Maar nu, half april, leek de winter z’n geduld te verliezen en balde z’n machtige vuist in de dreigende lucht. We reden van de supermarkt in Warkworth terug naar huis. Ondanks dat het niet meer regende, was de weg nat. En glad. Maar dat merkten we pas toen we een bocht uitkwamen en de achterkant van onze auto uitbrak. Eerst haast onopvallend. Toen begonnen de wielen onder ons weg te glijden. En opeens reden we niet meer. We zweefden. Arjan wist – dankzij een anti-slipcursus – dat hij niet moest remmen. Hij stuurde naar links, van de weg af, om het tegemoetkomende verkeer te ontwijken. Direct denderde er een onwrikbare muur van aarde en gras op ons af. Er was niets meer aan te doen. We gilden en met wijdopengesperde ogen keken we het einde van ons leven in de ogen.
Marisa Garau (Delft, 1968) is schrijfster. Na haar eerste boek over mindfulness (Lannoo, 2007) schreef zij een boek over haar emigratie naar Nieuw-Zeeland: www.eenjaarmet2zomers.nl
Vijf verschrikkelijke seconden later parkeerde Arjan de auto beheerst in de berm. We werden wakker uit onze ultrakorte nachtmerrie en keken elkaar verbaasd aan. Hé, we leven nog? Arjan bloedde uit een hoofdwond, maar had verder niets. Ik had een zere rug. Als eerste pakte ik snel mijn bril, die bij Arjan’s voeten op de grond lag. Het redden van een bril is immers van levensbelang als je net een ongeluk hebt gehad! Toen pakte ik een zakdoekje uit mijn tas en gaf dat aan Arjan om het bloed te stelpen. We klommen uit de auto, niet zeker of we moesten lachen of huilen. Een andere auto voor ons stopte op de vluchtstrook en een echtpaar kwam naar ons toe rennen. Alles goed? We zagen jullie de bocht uit vliegen, drie wielen van de grond. Onvoorstelbaar dat de auto niet over de kop is gegaan. Ondanks het Engels hadden ze meteen door dat we Nederlanders waren. Wat een toeval, zij ook! Nog een auto stopte en een jong stel kwam op ons af lopen. Duitsers! Zelfs op dat verwarrende moment zagen we er de humor van in!
Het Nederlandse echtpaar ontfermde zich over ons alsof ze zo'n drie keer per maand eerste hulp aan geschrokken automobilisten boden! Arjan werd linea recta naar het medisch centrum in Warkworth gebracht, de vrouw en ik wachten op de takelwagen en werden daarna keurig netjes bij de eerste hulp afgezet. In haar auto reden we vervolgens naar de garage waar ons wrak stond, om alle spullen eruit te halen en over te hevelen. Daarna brachten ze ons zonder verdere plichtplegingen naar huis, onze boodschappen achterin de auto en Arjan met een dichtgelijmde hoofdwond. Natuurlijk waren we
benieuwd naar De Bocht die ons bijna fataal was geworden. Het verkeer reed er opeens langzaam, we zagen politie en zwaailichten. Toen we de bocht door kwamen, bleek dat er nog een auto geslipt was op precies dezelfde plek. Deze was echter wel de weg over geschoten en de heuvel afgedonderd. Alleen de achterkant was nog zichtbaar en stak omhoog. Een jonge vrouw stond bibberend langs de weg.
Inmiddels zijn er vijf weken voorbij. We hebben onze Nederlandse redders-in-nood een grote doos Mangawhaibonbons gestuurd en we mailen regelmatig met elkaar. Ze schreven ons dat ze ook erg geschrokken waren en dat het ongeluk hen nog behoorlijk had beziggehouden. Die eerste week ontdekten Arjan en ik elke dag nieuwe blauwe plekken en kleine kneuzingen. We waren geweldig door elkaar geschud, de auto was, al botsende tegen de steile heuvelwand, volkomen om zijn as gedraaid. Dankzij de hoge verzekering – die we anderhalf jaar geleden lachend hadden afgesloten omdat het slechts een zesde was van het bedrag dat we in Nederland betaalden – wordt de Prado niet total-loss verklaard, maar gerepareerd. Over twee weken mogen we onze stalen beschermengel weer ophalen.
Het ongeluk heeft zeker impact gehad. Maar niet op een negatieve manier. We beseffen meer dan ooit hoe kort het leven is. Hoe snel het voorbij kan zijn. En hoeveel we eigenlijk nog willen ondernemen. Kulitzer, de competitiewebsite waaraan Arjan meer dan een jaar heeft gewerkt, is vorige week online gegaan. From Stress to Strength, de Engelse versie van mijn mindfulness-boek waar ik anderhalf jaar lang aan heb geschreven en geschaafd, is gisteren van de drukpers gerold en ligt klaar voor de release. Hadden we het ongeluk niet overleefd, dan waren onze inspanningen bevroren gebleven in stille computerfiles…
Een ongekende levenslust heeft zich van ons meester gemaakt. We hebben immers een tweede kans gekregen! Nog een paar weken en we zitten in Europa. En ja, natuurlijk gaan we bij alle familie en vrienden langs. Maar we gaan ook zeilen in Griekenland. En een weekend naar Berlijn. En misschien zelfs naar de Biënnale in Venetië. En eenmaal weer thuis zullen we de handen opnieuw flink uit de mouwen steken om al die geweldige projecten die het daglicht nog niet hebben aanschouwd, met de grootste zorg en aandacht ter wereld te brengen. We leven niet meer gisteren. En of we er morgen nog zullen zijn, is ook uiterst onzeker. Eén ding weten we wel: we leven nu. Reken maar dat we het ervan zullen nemen!
PBB Inc en Spies International, de brug voor uw droom naar de USA.
In 1995 is Spies International VOF gaan samenwerken met PBB Inc , een reeds lang bestaand bedrijfsmakelaars kantoor in Melbourne, Florida. Onder de naam PBBI begeleiden ze Europese gegadigden bij het vinden en kopen van een bedrijf. De bedrijven worden niet alleen bedrijfsmatig bekeken en of een bedrijf past bij een cliënt, maar ook op de mogelijkheid om een visum te verkrijgen. Dit is een belangrijk onderdeel en wordt door de meeste makelaars onderschat, met als gevolg dat mensen een bedrijf hebben maar geen visum en dus niet naar Amerika kunnen. In het minst erge geval verliezen ze enkel de aanbetaling op het bedrijf, maar dit kan toch in de tienduizenden dollars lopen. 100% zekerheid is er nooit, maar tot op heden hebben alle cliënten van PBBI een visum ontvangen.
Velen in Europa willen emigreren naar de USA, maar het verkrijgen van een verblijfs- en werkvergunning zijn het grote struikelblok. Amerika kent een bepaald aantal visa typen, maar voor bijv. ondernemers die het in Europa voor gezien houden of gepensioneerden cq. mensen met voldoende Het kopen van het geschikte bedrijf is hoofddoel inkomen / eigen vermogen is het een probleem om mits er een visum op verstrekt word. Van de ruim in Amerika te kunnen wonen of werken. 5000 bedrijven die nu te koop worden aangeboden via de BBF zijn de meesten ongeschikt voor een Een oplossing is het hebben van een eigen bedrijf Europese koper. De BBF, Business Brokers of en het daaraan gekoppeld visum zodat men daar Florida is een overkoepelende organisatie van mag wonen en werken. Het zelf opstarten van een bedrijfsmakelaars waar PBBI lid van is. Via de BBF eigen bedrijf en het verkrijgen van een visum is een database kan PBBI hun cliënten bedrijven aanwereld apart en slechts weggelegd voor degene die bieden die, indien ze voldoen aan de eisen van de veel tijd en geld durven te riskeren met de kans na cliënt, aan een visa advocaat worden voorgelegd jaren nog steeds geen visum te hebben en alle ter beoordeling. De visum advocaat word ook gevolgen van dien. betrokken bij de aanvraag van het visum bij het Alternatief is het overnemen van een bedrijf(je) wat consulaat. wel voldoet aan alle criteria nodig om het juiste visum te verkrijgen. Men heeft er natuurlijk niets aan als men een bedrijf heeft gekocht en achteraf blijkt dat op dit bedrijf geen visum verstrekt wordt. Ook hierbij zullen de gevolgen voor iedereen duidelijk zijn.
Enkele voorbeelden van bedrijven waar een visum op verstrekt is zijn; motel, ice cream verkoop, diverse bedrijven in tuin aanleg / onderhoud, benzine station, limo verhuur, mailbox / postagentschap, diverse restaurants, binnenhuis architectuur, uitzendbureau en winkels.
Emigratie en AOW-pensioen Door Wim Hentenaar, voorlichter Bureau voor Belgische Zaken.
Wie jong is en wil emigreren, denkt meestal niet direct aan pensioen. Dat is toch nog ver weg? Wie dan leeft, dan zorgt! Toch is wel degelijk verstandig om uit te zoeken, wat de gevolgen zijn voor de oudedagsvoorziening. Het is niet prettig om er pas tegen uw 65ste achter te komen, dat het pensioen-bedrag tegenvalt. Al die mooie plannen die u had voor na de pensionering. Ze zijn dan misschien onbetaalbaar. En dan is het te laat om nog maatregelen te treffen. Of u wint gewoon even de hoofdprijs van de staatsloterij. Pensioenopbouw in Nederland Tot uw emigratie woont u in Nederland. Even afgezien van bijzondere situaties – u werkt bijvoorbeeld buiten Nederland – bouwt u in Nederland AOW-pensioen op. De afkorting AOW staat voor Algemene Ouderdomswet. De AOW is een regeling voor pensioenuitkeringen van de Nederlandse overheid. De Sociale Verzekeringsbank (SVB) zoekt uit of u AOW krijgt. De AOW voorziet in een basispensioen voor mensen die 65 jaar of ouder zijn. De AOW wordt per verzekerd jaar individueel opgebouwd vanaf de maand waarin u 15 jaar wordt. Ieder jaar wordt 2% van een volledige AOW opgebouwd. Het bedrag van een volledig AOW-pensioen is eigenlijk het bedrag van het wettelijk minimumloon. De hoogte daarvan hangt weer af van uw leefsituatie. Bent u gehuwd of samenwonend, krijgt u € 723 bruto per maand. Alleenstaanden ontvangen € 1.038 bruto per maand. Pensioenopbouw buiten Nederland Zodra u buiten Nederland gaat wonen, stopt de opbouw van AOW-pensioen. Maar op deze hoofdregel bestaan uitzonderingen. Blijft u bijvoorbeeld in Nederland werken, dan loopt de AOW-opbouw gewoon door. Valt u niet onder een uitzondering, dan kunt u niets doen of binnen 12 maanden na uw emigratie de vrijwillige AOW-verzekering aanvragen bij SVB. Welke keuze u moet maken, is afhankelijk van uw nieuwe situatie. 1. U doet niets U bouwt geen AOW-pensioen meer op. U hoeft in Nederland dus ook geen premies meer te betalen. Maar hoe hoog is uw AOW-pensioen dan straks? Voorbeeld U bent 25 jaar. U hebt AOW opgebouwd vanaf uw 15de tot uw 25ste. Dat is 10 x 2% = 20%. Vanaf uw 65ste krijgt u 20% van het volledige AOW-pensioen. In het voorbeeld krijgt u dus eigenlijk 20% van het wettelijk minimumloon. Dat is geen probleem als u in de periode tussen 25 en 65 een met de AOW vergelijkbaar pensioen opbouwt. Gaat u bijvoorbeeld werken in uw nieuwe woonland, bouwt u in dat land mogelijk een ouderdomspensioen op. Gaat u niet werken na uw emigratie? U bouwt dan vermoedelijk geen ouderdomspensioen op. Misschien kunt u na pensionering op een andere manier voorzien in uw onderhoud (spaargeld, vermogen). Zo niet, dan valt u terug tot het niveau van de sociale bijstand van uw woonland (áls uw woonland al sociale bijstand kent). Geen prettig vooruitzicht. De vrijwillige AOW-verzekering afsluiten is misschien een betere keuze.
2. U sluit een vrijwillige AOW-verzekering af bij SVB U bouwt na emigratie nog voor maximaal 10 jaar AOW-pensioen op. U betaalt daarvoor een jaarlijkse premie aan SVB. De hoogte van deze premie hangt af van uw inkomen. Zonder inkomen, betaalt u een minimumpremie. SVB berekent de premie over inkomen dat in Nederland in de eerste belastingbox valt: inkomen uit werk en woning. Het gaat bijvoorbeeld om: loon, winst uit onderneming, pensioenen of uitkeringen, lijfrenten. Let op: het hoeft niet te gaan om inkomen uit Nederland. U betaalt dus ook premie over het inkomen dat u uit uw nieuwe woonland of een ander land ontvangt.
Inkomen per jaar
Premie per jaar
Geen inkomen
€ 467
Van 0 tot € 32.127
(17,9% x inkomen per jaar) - € 1.072
€ 32.127 en hoger
€ 4.678
Voorbeeld U bent 25 jaar. U hebt AOW opgebouwd vanaf uw 15de tot uw 25ste. Door een vrijwillige verzekering, komt daar nog 10 jaar bij. In totaal is dat 20 x 2% = 40%. Vanaf uw 65ste krijgt u 40% van het volledige AOW-pensioen. Of het afsluiten van de vrijwillige verzekering de juiste keuze is, moet u zelf bepalen. Hebt u geen inkomen, bijvoorbeeld omdat uw partner kostwinner is, dan betaalt u relatief weinig premie. Daarvoor krijgt u een levenslang ouderdomspensioen. U hebt de inleg al terug, nadat u ca. 2,6 jaar het AOW-gehuwdenpensioen hebt ontvangen. Hebt u een inkomen dat boven de € 32.127 ligt, dan betaalt u de maximale premie. U moet het wat langer volhouden om de inleg terug te verdienen: ca. 26 jaar. Verder kunt u in uw keuze laten meetellen of u de vrijwillige AOW-premie volgens de belastingregels van uw woonland, kunt aftrekken van uw inkomen. Dat is het geval als u bijvoorbeeld in België woont. Is de AOW-premie niet aftrekbaar, dan is wellicht beter om een vrijwillige dan wel particuliere verzekering of lijfrente in het woonland af te sluiten. De daarvoor betaalde premies zijn dan waarschijnlijk wel aftrekbaar. Voor meer informatie over de vrijwillige AOW-verzekering, kunt u terecht bij SVB. Kijk op de website www.svb.nl, Direct naar Vrijwillige verzekering. Of bel met SVB, afdeling Vrijwillige verzekering, (0031) (0)20 656 52 25. Elke maand verschijnt een artikel van BBZ over sociale verzekeringen op deze website. Dit is een kleine greep uit de vragen die Bureau voor Belgische Zaken (BBZ) van de Sociale Verzekeringsbank in Breda dagelijks krijgt voorgeschoteld. Bij iedere bemiddeling of voorlichting is de persoonlijke situatie bepalend. Neem over uw persoonlijke situatie altijd even contact op met BBZ. De voorlichting en bemiddeling van BBZ is gratis. BBZ houdt maandelijkse spreekuren in de NL – BE grensstreek. Meer informatie? Kijk op www.svb.nl/bbz. Bellen kan ook: 076-5485840.
Weg uit de drukte en de hectiek
geval minder in het buitenland was en dus meer bij m’n vrouw en dochter. Achteraf gezien was de stap naar het “rustiger” Noorden eigenlijk al een voorbode van wat we eigenlijk zochten. Rust, ruimte en relaxte mensen. Het kon dus ook niet anders dan dat na enkele jaren, het enthousiasme wegebde uit het bedrijf. Als je partner verteld wat ze voelt, geef jij tegengas om het bedrijf en je huidige leven op de huidige voet voort te zetten. Als jij erover praat met je partner, geeft zij tegengas.
Waarom op je 50ste nog een stap nemen die je hele leven op de kop zet? Misschien als u het volgende leest, kunt u zich erin verplaatsen en herkent u het gevoel dat bij u zelf leeft.
Eens komt er echter een dag dat je elkaar in de ogen kijkt en er eigenlijk niets meer gezegd hoeft te worden. Het is duidelijk. Je bent het zat om nog langer alleen maar te werken, je sociale kontakten te verwaarlozen, opgesloten te zitten tussen allemaal schuttingen die iedereen om z’n tuin heen zet en omgeven te zijn door mensen die alleen maar meer en nog meer willen. Omdat we met een enkel jaar spijbelen al 30 jaar in Oostenrijk kwamen, zijn we ons op de woningmarkt aldaar gaan oriënteren en hebben gezocht
Na jarenlang goede maar stressvolle banen te hebben gehad, is in 1994 besloten om vanuit het drukke Noord-Holland terug te gaan naar het “rustige” Noorden. Daar zijn we een eigen bedrijf begonnen. Voordeel voor mijzelf was dat ik in ieder
naar Nederlanders die de stap reeds hadden gemaakt of ook nog willen maken. Na enkele malen huizen te hebben bekeken in o.a. de buurt van Kaprun, hebben we onze zoek cirkel uitgebreid tot Ober österreich, waar de huizen een stuk goedkoper zijn. Voordeel van het bekijken van enkele huizen is toch wel dat je heel snel de waarde van de huizen weet in te schatten en dat je steeds beter weet wat je wel en niet wilt. Voor ons was het belangrijk dat we in een gebied terecht zouden komen waarbij er scholingsmogelijkheden voor onze dochter waren (vnl gericht op sport) en dat we toeristisch gezien in een gebied zouden zitten die aangemerkt kan worden als zowel een zomer als wintergebied ivm de verhuur van appartementen. Na terugkomst van een bezichtiging in Lofer in maart 2008 zagen we ons huidige huis op Internet staan. Omdat huizen toch minder snel verkocht worden in Oostenrijk dan in NL, in eerste instantie het huis bij de favorieten geplaatst en besloten om tijdens de zomermaanden er een kijkje te gaan nemen. In juli 2008 inderdaad met vakantie naar Obertraun aan de Halstättersee en een afspraak tot bezichtiging gemaakt. U kent het gevoel vast wel van de jas die je aantrekt en nooit weer uit wil doen. Zo voelde dit huis ook. Nadeel was wel dat het zich eigenlijk te vroeg aanbood ivm de eindexamens van onze dochter in mei 2009. Besloten is dan ook om het gezin te splitsen. Vrouw en dochter blijven tot na de examens in NL en ik ga alvast vooruit naar Obertraun om werk te zoeken en aan het huis te klussen.. Nu terwijl ik dit schrijf is ons gescheiden leven vrijwel voorbij en kunnen we in juni de vrachtwagen vullen met alles wat we mee willen nemen. Ik heb ondertussen werk, geen topjob en een veel lager salaris als gewend, maar alle verantwoording en stress is weg. Heb tijd om met m’n buren of onze gasten op het terras te zitten en kan enorm genieten van het uitzicht wat niet langer bepaald wordt door schuttingen of complete woonwijken waar alle huizen er hetzelfde uitzien. Er wordt hier hard gewerkt maar tijd voor elkaar en de bereidheid om iets voor elkaar te doen zonder daar iets voor terug te hebben is heel veel waard. Wij staan natuurlijk nog aan het begin van ons nieuwe leven maar hebben ondertussen al veel goede en leuke kontakten in het dorp, wat voor ons aangeeft dat we op de goede weg qua integratie zijn en kan allen maar hopen dat deze stap, ons brengt wat we zochten. Mensen die ook de stap willen maken, zijn altijd welkom voor een korte vakantie in 1 van onze appartementen of gewoon een kop koffie kunnen contact zoeken via www.haus-marie.eu.
Verhuisbedrijven Internationaal Adios Holanda Wereldverhuizers Bandsma Bultje verhuizingen De Haan Removals De Graaf Verhuizingen Derksen Verhuizingen Dijkshoorn Euromovers Hazeleger verhuisservice Stoof TopMovers Tipker World Wide Movers Doorklikken naar deze Internationale verhuis bedrijven kan via de hompage van Emigreermagazine.nl
De meeste internationale scholen gebruiken het Engels als voertaal. Internationale scholen zijn particuliere scholen, dit betekent dat het schoolgeld volledig wordt betaald door de ouders. De kosten kunnen uiteenlopen van € 3.000 tot € 20.000 per kind per jaar. Op www.ecis.org vindt u een overzicht van meer dan 500 internationale scholen wereldwijd.
Volledig Nederlands onderwijs
NAAR SCHOOL IN HET BUITENLAND Een verhuizing naar het buitenland doet veel met een kind. Juist daarom is het belangrijk dat de school in het nieuwe land een plek is waar uw kind zich thuis voelt en onderwijs op zijn of haar niveau kan volgen. Maar wat zijn de mogelijkheden en hoe komt u erachter welke school het beste past? De keuze voor de meest geschikte school is vaak niet eenvoudig en hangt af van de behoeften van uw kind, uw toekomstplannen, financiële middelen en de scholingsmogelijkheden ter plekke.
Lokaal onderwijs Bent u van plan om u voorgoed te vestigen in het nieuwe land? Richt u dan op het lokale onderwijs. Als de onderwijskwaliteit goed is, is dit met name voor emigranten een goede optie. Op een lokale school kan uw kind gemakkelijk contact leggen met kinderen uit de buurt en zich de taal relatief snel eigen maken. In veel landen wordt het lokale onderwijs gefinancierd door de overheid en is er een beperkte ouderbijdrage. Neem contact op met de gemeente voor een overzicht van scholen in de directe omgeving.
Internationaal onderwijs Is het waarschijnlijk dat u na een paar jaar doorverhuist naar een andere plek ter wereld? Of is het lokale onderwijs niet van voldoende kwaliteit? Dan kan een internationale school een goede optie zijn.
Als u van plan bent om met uw gezin op termijn terug te keren naar Nederland, kan een volledig Nederlandstalige school een goede keuze zijn. U vindt de locaties van de scholen voor volledig Nederlandstalig onderwijs op www.stichtingnob.nl/scholengids
Verschillende onderwijsniveau’s Wanneer uw kinderen de middelbare schoolleeftijd hebben bereikt, wordt de schoolkeuze door de verschillende onderwijsniveaus waarmee u te maken krijgt nog wat complexer. Meestal kan de Nederlandse ambassade ter plaatse, of de ambassade van het betreffende land in Nederland, u meer vertellen over de aansluiting van het Nederlandse onderwijssysteem op dat van het land waar u zich gaat vestigen. Kiest u voor het internationaal middelbaar onderwijs, ga dan na of de school werkt met het IB (International Baccalaureat). Dit betekent namelijk dat uw zoon of dochter kan toewerken naar een internationaal erkend diploma waarmee hij of zij kan worden toegelaten tot de meeste vormen van hoger of universitair onderwijs. Het niveau van het voortgezet onderwijs op de meeste internationale scholen is min of meer vergelijkbaar met het Nederlandse VWO-niveau. Kijk voor meer informatie over het IB op www.ibo.org.
Speciaal onderwijs Als uw kind in Nederland speciaal onderwijs volgt, kan een overstap naar het buitenland heel lastig zijn. De voorzieningen die in Nederland op dit gebied getroffen worden zijn in het buitenland lang niet altijd aanwezig. Steek in dit geval extra veel tijd in het onderzoeken van geschikte scholings mogelijkheden voor uw zoon of dochter. Neem daarnaast in ogenschouw dat het ook zo kan zijn dat u uw plannen wellicht bij moet stellen, omdat er eenvoudigweg geen passende mogelijkheden te vinden zijn.
Houd het Nederlands op peil Vergeet, wanneer u voor de lokale of internationale school kiest, niet dat het belangrijk is dat uw kinderen ook het Nederlands bijhouden. Dit kan bijvoorbeeld via de Nederlandse Taal en Cultuur school (NTC-school) in de buurt of via het afstandsonderwijs. U biedt hen daarmee de kans om bij een eventuele terugkeer een goede aan-sluiting te vinden bij het Nederlands onderwijs-systeem. Het is bovendien een verrijking van hun kennis en een belangrijke meerwaarde voor een eventuele vervolgstudie in Nederland. Kijk voor locaties van NTC-scholen of meer informatie over het afstandsonderwijs via de Wereldschool, Edufax of Stichting IBID op www.stichtingnob.nl
Ervaringsdeskundigen
Meer informatie
Een tip tot slot: zoek contact met andere Nederlanders ter plaatse. Wellicht hebben zij goede ervaringen met een school in de buurt. U vindt hen bijvoorbeeld via de gemeente, een Nederlandse vereniging of de Nederlandse school. Neem ook altijd contact op met de school die u op het oog hebt. Overleg met hen of zij mogelijkheden voor plaatsing van uw kind zien en neem ook eens een kijkje in het gebouw. Snuif de sfeer op en volg uw gevoel. Zal uw kind zich hier thuis voelen?
Op de website www.stichtingnob.nl vindt u veel informatie, onder andere over de verschillende vormen van Nederlands onderwijs, de mogelijkheden voor het oprichten van een nieuwe Nederlandse school, tips voor meertalig opvoeden en het thuis bijhouden van de Nederlandse taal en cultuur. Tip: via www.stichtingnob.nl/magazine kunt u ook een gratis informatief magazine voor ouders aanvragen.
was. Er hing ook een lijstje met het bier-verbruik en een met het aantal tikken dat een ieder verbelde. En dan als laatste een lijstje met de namen van wie wanneer de warme maaltijd bereidde. De warme maaltijden in het weekend kwamen voor mijn rekening: ik hield van koken. Als het zomer was en warm en iedereen de ramen open had, hoorde je onder het koken de geluiden van de andere bewoners. Schreeuwende kinderen, blaffende honden, een gillende kat, een man die boos wat roept, een deur die erg hard dichtslaat, de televisie. Kinderen die door hun moeder geroepen worden en... het geluid van kippen en een haan. Ik keek uit het raam. De afgelopen nachten was ik erg vroeg wakker geworden door hanengekraai. Ik hoorde de kippen maar kon ze niet zien. Ik ging wat verder uit het raam hangen. Een paar huizen verder, ook een studentenhuis, kon ik tegen het huis aan gaas onderscheiden en een houten constructie.
Boekbeschrijving: Ik had een kamer in een oud huis, doordrenkt van een zware zeeplucht. Er stond een zeepfabriek in de buurt. Hoge woningen gebouwd rondom een binnenplaats met kleine tuintjes en fietsenhokken. De huizen werden bewoond door studenten, Spanjaarden en Turken. Er woonden ook nog enkele oorspronkelijke bewoners. Met vijf medestudenten bewoonde ik een pand dat op de nominatie stond gesloopt te worden. We hadden een contract waarin stond dat we het huis dienden te onderhouden, dat we geen huur verschuldigd waren en dat we op het moment van sloop het pand vrijwillig zouden verlaten. De gemeente beloofde op tijd te waarschuwen wanneer die sloop zou gaan plaatsvinden. Ik had een ruime kamer. We deelden een keuken, een bad-kamer en een zitkamer die we wekelijks om beurten schoonmaakten. In de keuken hing een lijstje waar op stond wiens beurt het wanneer
Her en der hoorde je mopperen over die vermaledijde haan. Een avond belde de buurman aan, een oorspronkelijke bewoner, met de vraag of we samen met anderen niet wat konden doen aan die haan. Hij werd niet wakker van dat beest maar wel van zijn vrouw. Hij moest ’s morgens vroeg op, voor zijn werk. ‘Dat kan toch ook niet in een woonwijk. Zo gaat er nog eentje varkens houden.’ Toen ik op een morgen na sluitingstijd van het café nog even in de keuken zat, hoorde ik de haan al kraaien. Dat was wel erg vroeg. Onder invloed van de drank borrelde er een enorm solidariteitsgevoel met de buurman op. Ik ging er wat aan doen. Het roer moest om. Via de regenpijp klauterde ik naar beneden naar de begane grond. Ik begrijp nog steeds niet waarom ik niet gewoon via de deur ben gegaan. Ik stond voor het kippenhok en in het licht van mijn aansteker zag ik al die beesten op een stok zitten met de haan in het midden. Ik maakte het deurtje open en vatte de haan. Die begon heel hoog te gillen. Ik wist maar een manier om hem het zwijgen op te leggen en dat was zijn keel een beetje dicht knijpen. Nu kwam er alleen nog maar een stil steunen uit. De kippen bleven godzijdank rustig. Het deurtje uit, het deurtje dicht en dit keer door het poortje de straat op. Er blafte een hond. Daar stond ik, tegen een uur of drie in de nacht met een haan onder mijn ene arm en
mijn andere hand om zijn nekje. Wat nu? Het enige dat ik kon verzinnen was de haan naar de kinderboerderij brengen en hem daar over het hek flikkeren. Dat was aan de andere kant van de stad, een uur fietsen. Hoe moest ik samen met dat beest op de fiets? Onder de snelbinders? Jaren later, toen ik in Spanje woonde, werd een plaatselijke boef door de Guardia betrapt. Hij kwam aanrijden op zijn brommer, midden in de nacht met een levende gans vastgebonden op de bagagedrager. Ik zocht een kartonnen doos en deed hem daarin. Eenmaal in die doos en zonder mijn hand als demper om zijn keel begon te haan niet opnieuw te krijsen. Hij bleef doodstil. Misschien had ik toch iets te stevig zijn keel dichtgeknepen. Ik schudde even met de doos en de haan schudde nog even verder. Hij leefde nog. Nu stopte ik de doos onder de snelbinders. Ik had de Solex van een huisgenoot geleend en tufte zo naar de kinderboerderij. Af en toe hoorde ik wat gekrabbel in die doos. De haan hield zich rustig.
nieuwbouwwijk aan, ook weer een studentenhuis. En daar hadden ze kippen. Een heleboel. Ze legden eieren. Twee per dag. Met zijn allen. ‘Ja,’ zei de jongen van wie ze waren, ‘ik moet steeds nog een keer naar de kinderboerderij toe. Dan kiep ik de kippen die niet leggen over het hek. Dat heb ik wel eens eerder gedaan.’ ‘En zelf slachten?’ Even was het stil. ‘Doe jij het?’ ‘Ja, best.’ ‘Heb je dat wel eerder gedaan?’ ‘Nee, een keer bijna’, en ik vertelde hem het verhaal van de haan. Het is niet gemakkelijk te weten of een kip nou legt of niet als je niet de tijd hebt een etmaal in het hok te liggen om dat eens rustig te bekijken. We namen de kip die er het meest gehavend uit zag in de veronderstelling dat dát de oudste was. Ik zat in de keuken met de kip op mijn schoot. Na een tijdje werd ze wat rustiger. Ik streelde haar over haar kop.
Ik deed de la open, pakte een scherp mes. Ik nam de kip tussen mijn benen. Met mijn linkerhand hield ik de kop vast en met mijn rechterhand ritste ik Op het moment dat ik daar aankwam, stond de langs haar hals. Verbouwereerd keek ik naar de politie al klaar. Er was ingebroken. Booswichten kop. Ik wist dat een kip zonder kop nog van alles hadden een gat in de omheining gemaakt en waren kon doen. Wat ik niet wist was dat die kop ook nog er met heel wat van het aanwezige pluimvee van van alles kon, eigenlijk net zo lang als de rest van tussen. De agent wees op het gat en ik zag veertjes de kip. Met open mond keek ik naar het kopje in in het licht van zijn zaklamp. Goh, wat toevallig, ik mijn hand. Snaveltje open snaveltje dicht. Toen kwam net een haan brengen’, leek mij niet op zijn eindelijk alle beweging voorbij was, plaats. Ik moest zo gauw mogelijk weg voor die zag ik pas wat ik aangericht had. Het anders zo haan weer geluid ging maken en voor die agent vlekkeloze witte fornuis was rood bespoten. Ook de moeilijke vragen ging stellen. Niet rechtsomkeert. muur was niet meer vlekkeloos. En overal veertjes. Dat zou verdacht zijn. Met een rustig: ‘Nou, ik ga Een beetje beteuterd keek ik naar de kip en de maar weer eens op huis aan. Het is al laat’, fietste chaos die ik te weeg had gebracht. Ik plukte de kip ik de Solex aan en vervolgde mijn weg. Ik kneep en maakte daarna de keuken schoon. Bij het ’m als een ouwe dief. Een paar straten verder openmaken van de romp bleek dat ik de verantstopte ik weer. Ik draaide me om, pakte de doos en woordelijke voor een van die twee dagelijkse eieren liet de haan los. te pakken had genomen. Er zat nog een heel ei in, een windei, en talloze dooiers van steeds kleiner Die avond moest ik het eten maken. Ik ging voor formaat. Het werd een zalige coq au vin. kip. Terwijl ik in de krant las dat vandalen een gat in de omheining van de kinderboerderij hadden Mijn huisgenoten waren verrukt. De kip werd door gemaakt, haalde ik uit de ijskoude kip het plastic ieder geprezen en wat hen betrof mocht ik best alle zakje met lever, maag en halsje. Een haan was in kippen offeren. Wel jammer van dat ei. Als ik nou de buurt van de boerderij teruggevonden in de tuin eens de kippen die er het slechtst uitzagen in leven van een particulier. Die was de dans ontsprongen. liet... vanaf toen aten we elke zaterdag kip. Tien Ik wreef de kip in met een mengsel van knoflook, zaterdagen lang. Toen ik de elfde zaterdag het hok tijm, nootmuskaat en venkel. indook om de laatste kip te pakken, zat zij in het Ik dacht aan de haan. Niet lang daarna woonde ik leghok. Eén kip, één ei per dag. De aanvankelijke op een ander adres. Een oude boerderij tegen een schrik bij het beëindigen van een leven veranderde
ineen routine. Ik slachtte efficiënter. Minder rotzooi en in kortere tijd. Het was in die dagen dat ik mijn studie had afgemaakt en de vrouw van mijn leven had ontmoet. ’s Nachts lag ik wakker. De gedachte dat ik voor de rest van mijn leven als dagelijkse bezigheid lokalen vol zestienjarigen de schoonheid van hun moedertaal moest bijbrengen maakte me bang. Ik sloeg op de vlucht. Met Isabel liftte ik naar Zuid-Spanje. Het liep tegen Kerstmis. We logeerden bij vrienden op hun boerderij in Spanje. We hielpen hun met het werk op het land. Op dat moment waren ze bezig met het binnenhalen van de olijvenoogst. Dat was een flinke klus. Van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat klommen we in bomen en sloegen de olijven eruit in grote netten die we onder die bomen gelegd hadden. De oogst werd dan wekelijks opgehaald en door een vrachtwagen naar de molen gebracht. Moe van het werk zaten we ’s avonds op de bank voor een vuur en genoten van de vlammetjes en elkaars gezelschap. Een avond was Dokter Zhivago op tv en we zouden met zijn vieren, drank, chips, nootjes, een groot haardvuur en Omar Sharif de avond door gaan brengen. Midden onder de film werd er op de deur geslagen. Een dronken buurman. Onverstaanbaar. Maar hij zou zo terugkomen. Dat was duidelijk. Na een uurtje werd er weer gebonsd. Dezelfde buurman. Nu met het uiterlijk van een guerrillero. Alleen waar een soldaat kogelriemen draagt had hij worsten om zich heen gedraaid, kleine zwarte in een streng, dikke roodkleurige en lange dunne rode met groene stipjes. Waar een soldaat zijn wapen heeft had hij flessen zeer zware drank. Hij stond te wankelen op zijn benen, zwaaiend met een fles en met zijn ander hand zwiepte hij een rode worst van wel een halve meter in het vuur. Ik dook de haard in want ik vond het jammer van de worst. Onze gastheer was een heel andere mening toegedaan en duwde de buurman, inclusief worsten en sterke drank langzaam maar zeker in de richting van de deur naar buiten. Hij had een paar dagen eerder twee varkens geslacht en sindsdien zwierf hij in hoge graad van dronkenschap rond op zoek naar ge zel ligheid. Jaren later bekende Isabel dat mijn blik haar nog steeds haarscherp voor ogen stond. ‘Dat wil ik ook’, zei die blik.
Tijdens dat verblijf bleek dat onze vrienden in Spanje mensen zochten om samen met hen het boerenbedrijf verder vorm te geven. Het leek ons een aantrekkelijke gedachte. Ik wist toch niet zo goed wat ik verder met mijn studie aanmoest. En wat mijn schrijversactiviteiten betrof vond ik mijzelf een literaire nul. Een idee was geboren. Waarom geen boer? Financieel bleek het toch ingewikkelder te zijn dan we aanvankelijk hadden gedacht. Maar wij hadden de smaak te pakken. En voor relatief weinig geld kochten we zelf een boerderij in dezelfde streek. Een land met meer stenen, verder van het dorp, geen stroom, maar wel water van een bron. Een olijfboomgaard met een huis en stallen. We gingen in de olijven. En we gingen dieren houden om van hun producten te leven. Kippen, varkens, geiten. En kinderen maken die we dat dan allemaal te eten zouden geven... Misschien was schrijven toch gemakkelijker geweest. Alleen... waarover?
Fadoek, Willie, Bep en andere dierenverhalen uit Andalusië, is het debuut van Berend Vroom, verschenen april 2009 bij uitgeverij Parterre Foto: Luna Vandoorne Vallerjo
Curaçao ligt in het zuiden van de Caribische Zee en maakt deel uit van de ABC eilanden. Het is tevens het grootste eiland van de Nederlandse Antillen. Het ligt slechts 50 kilometer verwijderd van Venezuela, tien uur vliegen vanaf Schiphol en twee en een half uur vliegen vanaf Miami, Verenigde Staten. Er wonen 150.000 mensen op Curaçao. Willemstad is de enige stad en hoofdstad. Andere eilanden in dit gebied zijn o.a. Bonaire, Aruba, Barbados, Martinique en St. Maarten. Het eiland is 444 vierkante kilometers groot en heeft een tropisch klimaat dat gekenmerkt wordt door veel zon, een gemiddelde temperatuur van 27°C en een koele oostenwind. Er is een grote verscheidenheid van tropische landschappen daardoor heeft u de mogelijkheid om te kiezen voor een woning in de bergen, een stadswoning of een luxe villa direct aan zee. Curaçao staat verder bekend om haar fascinerende onderwaterwereld en is daarom populair bij duikers over de hele wereld. Curaçao bestaat van oorsprong uit vulkanisch kalkgesteente waarop zich eeuwenlang koraal heeft afgezet. Dat is bij een eerste duik al snel te zien. Pal langs de kustlijn treft u meteen de meest schitterende koraalriffen aan. Geen wonder dat duiken tegenwoordig één van de populairste sporten op Curaçao is. Gelukkig gaat dat niet ten koste van de rust en de adembenemende onderzeese, ongeveer zestig miljoen jaar oude flora en fauna. Door de grote aanbod aan duiklocaties over de gehele zuid- en westkust, wordt Curaçao door velen als een zeer attractief duikparadijs beschouwd. De blik over het ondiepe rif is al een onvergetelijk schouwspel. Bereikt u eenmaal via de rifwand de diepere gebieden, dan opent zich voor u één van de Curaçaos grootste en meest imposante bezienswaardigheden. Langs de hele zuidkust van Curaçao, liggen zo'n zestig aangeduide
duikplaatsen, waarvan er 44 zijn uitgerust met een ketting waarlangs u kunt afdalen en bovenkomen. De ervaring van een ondiep rif is onvergetelijk en wordt alleen overtroffen door een duik naar de dieper gelegen riffen, waar het mooiste natuurschoon van Curaçao te vinden is.
Het eiland ligt buiten het orkaangebied en wordt bevolkt door mensen van meer dan 50 verschillende nationaliteiten. De belangrijkste taal is Nederlands, maar daarnaast wordt vooral Papiamento, Engels en Spaans gesproken. Curaçao heeft een stabiele overheid en lagere belastingtarieven. Het eiland biedt alle moderne faciliteiten en maakt een constante economische groei door. De nationale munt is de Antilliaanse gulden die gekoppeld is aan de Amerikaanse dollar. (op dit moment is de koers € 1, = Nafl. 2.38) Op het gebied van stranden is er voor elk wat wils op Curaçao. Of u nou het liefst op een breed zandstrand ligt, of uw voorkeur uitgaat naar een kleine, besloten inham, op Curaçao kunt u maandenlang naar het strand zonder ook maar een dag op hetzelfde te hoeven liggen. De meeste boca's oftewel de kleine inhammen zijn te vinden in het westen van het eiland. De grote zandstranden liggen aan de zuidkust.
Er zijn vele privé- en openbare scholen op het eiland. Het openbare onderwijs is gratis en verplicht en de leersystemen zijn naar Nederlands voorbeeld. Enkele basisscholen zijn tweetalig. Er is een International School en op de Universiteit van de Nederlandse Antillen kunnen diverse studierichtingen gevolgd worden.
Fly vluchten verzorgen naar deze Caribische bestemming. Daarnaast leggen steeds meer cruiseschepen aan bij een van de cruise terminals in hartje Willemstad. In het historische centrum van Willemstad staan prachtig gerestaureerde monumentale panden aan de kleurrijke Handelskade. Veel grote cruise- en zeeschepen varen hier voorbij. Met de indrukwekkende oude landhuizen, de mooie natuur en de vele culturele activiteiten is Curaçao zonder twijfel het mooiste deel van de Nederlandse Antillen.
Cas De economie van dit prachtige eiland draait nog steeds op volle toeren en het aantal toeristen dat Curaçao bezoekt groeit gestaag. Anders dan op Aruba komen de toeristen voornamelijk uit Nederland Diverse internationale hotel ketens zijn inmiddels gestart met de ontwikkeling van nieuwe resorts zoals het 5 sterren Hyatt Regency Resort. Inmiddels is het Renaissance Curaçao Resort & Casino en het nieuwe Van der Valk Hotel geopend en zijn de uitbreiding van het Avilla Beach Hotel, Lions Dive Resort en Kura Hulanda Lodges inmiddels een feit. De opening van het geheel vernieuwde vliegveld in juli 2006 heeft erin geresulteerd dat zowel de KLM als Martinair en Arke
Maar ook op het gebeid van kunst en cultuur, muziek en evenementen valt er op Curacao een hoop te beleven. Zo kunt u bij het archeologisch antropologisch museum van de Aboa Nederlandse Antillen meer te weten komen over de levendige geschiedenis van de St. Maarten, St. Eustatius, Saba, Bonaire en Curacao.
Playa Kalki
Kura Hulanda - is een antropologisch museum Fore! Het kan natuurlijk niet anders of deze dat een overzicht van de dominate culturen op Curacao. Het geeft een overzicht van de eerste bewoners, slaven handel, en de Antilliaanse kunst. Het Museum Kura Hulanda herbergt indrukwekkende collectiestukken van Afrikaanse kunst en religie. De slavenhandel, met al zijn gruweldaden en de Nederlandse betrokkenheid daarin, komen hier aan bod. Wie aan Curacao denkt, denkt waarschijnlijk het eerst aan zon, hagelwitte stranden, een ontspannen sfeer en dus tot rust komen. Voor de diegene die iets actievers zoeken biedt Curacao ook vele mogelijkheden op het land. Steeds vaker zijn ze te zien op Curaçao, de mountainbikers. Het eiland biedt veel mountainbike routes van hoge kwaliteit en fietsers van alle niveaus. Sommigen routes zijn net als fietsen op een tamelijk vlakke onverharde weg; anderen bestaan uit smalle paden die een goede conditie en technische vaardigheden vereisen. Het mountainbiken is een manier om één te zijn met de prachtige natuur. Ontdekt u het eiland liever al wandelend op uw eigen tempo, dan zijn er mooie hiking tochten die u langs de kustlijnen en het ruige binnenland leiden. Deze zogenaamde trials zijn goed voor vele uren wandelplezier. Een echt speciaal evenement is de Triatlon. Deze loodzware combinatie van zwemmen, fietsen en rennen wordt inmiddels weer twee keer per jaar georganiseerd.
snelgroeiende spot kan ook op het prachtige Curacao wordt beoefend: Golf. Het eiland herbergt in totaal twee banen. Een van 18 holes en een van 9 holes. Beide banen bieden veel golfplezier en uitdaging voor zowel de beginnende als voor de gevorderde speler. Geniet van een rondje golf midden in de prachtige natuur van Curacao!
The Blue Bay Curaçao Golf & Beach Resort - Naar eigen zeggen zal een ronde lang de 18 vlaggen een enorme indruk achterlaten bij de golfliefhebbers die deze baan lopen. Golfexperts zijn dan ook van mening dat deze baan behoort tot de beste 50 van de wereld. Vreemd is het dan ook niet dat deze baan beschikt over een AAA Championship Ranking. Curaçao Golf and Squash Club - Ooit een bal over cactussen moeten chippen? Op de baan van Curaçao Golf and Squash Club kan het zo maar gebeuren. De baan telt in totaal negen uitdagende holes. Curaçao is een geweldig eiland voor alle soorten van watersport. De zeilfanaten kunnen hier hun hart ophalen. Met de constante wind is het heerlijk om de zee op te gaan. In januari is alweer de 24e editie van de Curacao Regatta gehouden worden. De Curacao Regatta tovert Curacao om tot een waar paradijs voor de zeilers.
Er wordt op Curaçao ook fanatiek gesurft. Begin 2009 is er dan ook voor de eerste keer een groot international open sea surf event gehouden, Curacao Challenge, waar alle grote internationale namen aan meededen. Dit evenement, bij het strand van Wet & Wild, was een groot succes daarom zal er ook volgend jaar weer een Curacao Challenge worden georganiseerd.
leer deze typische Curaçaose dansen van een echte dansinstructeur. Dagelijks is er dan ook wel ergens op het eiland live muziek te vinden en zal er volop gedanst worden
De Dolphin Academy – De leukste school
van de hele wereld! Wat is het toch dat dolfijnen zo speciaal maakt? Is het hun glimlach, hun vriendelijkheid of hun vertrouwelijke omgang? Ook kitesurfen is immens populair op Curacao. Feit is dat dolfijnen gek zijn op mensen en mensen Kitesurfen is de snelst groeiende watersport in de op dolfijnen. Daarom is het zeker de moeite waard wereld. Het is een mix van windsurfen, wakeom deze intelligente dieren eens nader te leren boarden en parasailing. De passaatwind en de kennen. De Dolphin Academy biedt verschillende hoge gemiddelde watertemperatuur maakt Curacao programma’s aan waarin u kunt optrekken met de perfecte spot om deze waanzinnige sport te dolfijnen. Duiken, zwemmen aan de oppervlakte of beoefenen of te leren. staand in het ondiepe water. Dit laatste al voor kinderen vanaf 3 jaar. Aanraken, aaien, zelfs Curacao is dus nogmaals meer dan stranden kussen. Het is allemaal mogelijk. Maar u kunt alleen. Daarnaast swingt Curacao! uiteraard ook gewoon naar de shows komen kijken Dans en muziek hebben altijd een belangrijk en genieten van de kunsten van de dolfijnen op onderdeel uitgemaakt van het dagelijkse leven op deze prachtige locatie. De Dolphin Academy is de het eiland. Een tweetal zeer bekende traditionele derde faciliteit op de wereld waar men kan genieten dansen zijn bijvoorbeeld de Salsa en de Merengue. van een Open Water duik met getrainde dolfijnen. Neem eens een kijkje in deze swingende wereld en www.dolphin-academy.com
Interesse gewekt? Of speelt u al langer met de gedachten te emigreren naar de Antillen of Aruba? Maar u heeft nog geen baan…. Ga dan naar www.globalresourcing.nl En wellicht kunnen zij u de mogelijkheid bieden uw dromen waar te maken.
Curacao, een eiland met tal van mogelijkheden!
stevige doos. Zo nodig wordt uw bestelling voorzien van een zogenaamde “ coolpack”. Deze coolpack zorgt ervoor dat de kaas gedurende verzending gekoeld blijft bij een optimale temperatuur van 15 graden. Mocht verzending langer duren dan 3 dagen, geen nood, Nederlandse kaas kan goed tegen een stootje als het gaat om temperatuurwisselingen. Via onze site kunt u veilig betalen via Ideal of PayPal. Uw bestelling wordt vervolgens verzonden met TNT of DHL.
Smaken verschillen..
Een beetje Nederland in het buitenland Ook als u in het buitenland aan uw carrière werkt, wilt u natuurlijk kunnen genieten van een stukje echte Hollandse kaas. Bij Cheese4all.com kunt u deze heerlijke Hollandse kaas nu online bestellen. Onze kaaswebshop heeft meer dan 50 soorten kaas in het assortiment en verstuurd deze over de gehele wereld. Cheese4all.com is onderdeel van Kaashandel Peters. Dit in 1970 opgerichte familiebedrijf heeft bijna 40 jaar ervaring in de kaas. Met Harderwijk als standplaats leveren we kaas aan vele consumentenmarkten en horecagelegenheden. Hiermee is Kaashandel Peters inmiddels uitgegroeid tot één van de grootste kaasleveranciers van de Flevopolder. Via de webshop van Cheese4all.com koopt u kaas vers van het mes. Uw bestelling wordt vervolgens vacuüm getrokken en zorgvuldig verpakt in een
Waar de ene klant behoefte heeft aan lekker stukje boeren kruiden kaas, geeft de ander de voorkeur aan stuk belegen goudse. Om zo goed mogelijk in deze verschillende behoeften te voorzien heeft Cheese4all.com maandelijks verschillende soorten kaas in de aanbieding. Daarnaast geven wij kortingen, oplopend tot 20%, wanneer u grote volumes afneemt. Ook horecagelegenheden binnen en buiten de EU kunnen bij cheese4all.com terecht. Via onze site bieden wij meerdere soorten hotelblokken aan. We hopen dat Cheese4all.com een stukje Nederland naar het buitenland brengt. Waardoor expats kunnen genieten van een heerlijk stukje Hollandse kaas waar ter wereld men ook is.
India “Als je er nog nooit geweest bent, is het meer dan even wennen. Je eerste rit in een Indiase taxi van het vliegveld naar je hotel vergeet je nooit meer: een bombardement van vreemde geluiden, geuren, kleuren, gebouwen, verkeer, mensen en dieren. Je lichaam en geest nemen als een grote spons alles in zich op. Zonder te verwerken, want daar geeft India je geen tijd voor: de ene scene op straat vervangt de ander enzovoorts als een rit in een achtbaan, zonder te wachten tot je je realiseert wat je eigenlijk ziet. Het is een cliché, maar voor India-gangers herkenbaar: India zie je maar een keer voor de eerste keer, daarna – hoe gek het ook klinkt – worden zelfs de meest waanzinnige dingen normaler: bedelaars, poepen langs de weg,
kakkerlakken, machtsvertoon, ja-knikken-maar-neebedoelen... Voor sommigen groeit dit amalgaam aan menselijke expressies uit tot een diep verlangen om weer terug te keren .. anderen zijn blij ‘weer naar huis te kunnen’. Hoe dan ook, India laat je niet meer los. Sterker nog, de meesten merken het pas als ze weer thuis zijn: India heeft je veranderd”.
Thuiskomen in India Maart 1990. Camille landt voor de eerste keer in Chennai in Zuid-India. Het voelde alsof hij thuiskwam. Een gevoel dat hem in de jaren die volgende niet meer heeft losgelaten. Na een verblijf
van een jaar in Auroville (1992-1993) en vijf jaar in Puducherry (1996-2000), vestigde hij zich met zijn vrouw Jansi uit India en hun twee kinderen in Bharathi Nagar, vlakbij Auroville met het voornemen dit keer niet meer weg te gaan. Met steun van JoHo en Van Campen Consulting werd in juli 2006 AMAIDI Volunteering in India opgericht. AMAIDI is gevestigd in Bharathi Nagar, een kleine plaats onder de rook van de ‘International Township of Auroville’ en de voormalige Franse kolonie ‘Puducherry’. Op nog geen 10 minuten loop-afstand van de Golf van Bengalen ligt AMAIDI Guesthouse, het zenuwcentrum van AMAIDI en plek waar al menig reiziger en vrijwilliger zijn/haar backpack na een lange vlucht voor het eerst voor een tijdje mocht laten rusten. Een ‘oase van rust in een hectische omgeving’, zo omschrijven de passanten het guesthouse. Heel wat van hen passeerden de poorten van AMAIDI Guesthouse, op zoek naar een combinatie van vrijwilligerswerk, cultuur, contact en bezinning.
gronden, in ontwikkelingsprojecten van kleinschalige organisaties in heel India. Een ambtieuze doelstelling waar Camille, Jansi en Bala – hun lokale medewerker – zich iedere dag voor inzetten. Niet gemakkelijk, maar wel een wereldbaan! “Ik merk dat ik, als inmiddels ervaren India partner, zowel Nederlandse als internationale mensen hier goed in kan begeleiden. India is geen land om ‘zomaar even te doen’. Het is een land dat je uitdaagt, maar je moet er wel klaar voor zijn. We helpen mee in het proces van bewustwording, gewenning en relativering. Dat begint trouwens, samen met JoHo en JoHo leden, vaak al voor vertrek vanuit Nederland.”
AMAIDI, partner in het JoHo netwerk Camille: ”Ik heb in de afgelopen jaren JoHo leren kennen als een organisatie die verbindt. Met een focus op internationale samenwerking, reizen en ontwikkelen stimuleren ze wereldwijd internationale contacten. Ik ben hier in Puducherry begonnen om op lokale schaal kennis te verzamelen, te delen en over te dragen. Projecten van particuliere initiatiefnemers en kleine NGO’s te verbinden aan elkaar en aan geïnteresseerden, individuen en organisaties die willen helpen. Maar ook reizigers te begeleiden, van advies te voorzien en praktische tips te geven, een beetje aan het echte India te laten proeven en kennis te laten maken met de ndiërs hier. Binnen al die activiteiten vinden we het essentieel om mensen van hier te betrekken, juist naar hun behoeftes te kijken en ontwikkeling sámen op te pakken. Inmiddels werken we vanuit Amaidi ook regionaal en zelfs landelijk, door bijvoorbeeld ook projecten in andere regio’s op te nemen. In mijn rol als lokaal platform merk ik, op alle fronten, dat daardoor niet steeds opnieuw het wiel hoeft te worden uitgevonden.” Het gezochte ideaal van Camille: meewerken aan duurzame ontwikkeling van India door de inzet van lokale en internationale vrijwilligers, met allerlei achter-
Wonen, werken en ontwikkelen Inmiddels is Camille met zijn gezin alweer bijna 3 jaar fulltime in India. Het wonen en werken in India bevalt hem prima. Niet alles is okay (corruptie, discriminatie van de laagste casten en het slaan van kinderen op school), maar hij heeft geleerd – met behoud van eigenheid – zich aan te passen. Zijn motto luidt: ‘verander wat je veranderen kunt en leer snel te ontdekken waar je dat niet kunt’. Zijn partner organisaties - waaronder veel NGO’s- hebben allemaal ‘duurzame ontwikkeling’ voor ogen. Het zijn er inmiddels meer dan 100, die lokaal, regionaal of zelfs landelijk actief zijn. Ook daar – zelfs met voldoende financiële middelen en gemotiveerde staf en vrijwilligers – is niet alles ‘maakbaar’. Maar het geeft als ‘inwoner van India’ voldoening te zien dat alle mensen met wie hij werkt zich enorm inspannen om er het beste van te maken.
Meer info
www.johocenters.org
Wil je het werk van Camille steunen dan kan dat op vele manieren, bijvoorbeeld:
-Op www.settingupprojectsabroad.org en www.johofoundation.org vind je alles over JoHo projecten en programma’s op het gebied van internationale samenwerking.
-verblijf in het Amaidi guesthouse -laat je adviseren over je trip in zuid-India en regel je tour, vervoer of adventure package via het aangesloten reisagentschap -neem deel aan een van de culturele programma’s, excursies of volg een workshop -ondersteun als vrijwilliger een van de kleinschalige projecten uit het netwerk van Camille Er zijn uiteraard mogelijkheden voor bijvoorbeeld individuen, stichtingen, bedrijven of verenigingen om het werk van Camille in het algemeen of de projecten specifiek met aandacht, financieel of op een andere manier vanuit Nederland te steunen. -Kijk voor meer info op www.amaidi.org, kom langs bij een van de WereldActief reisbalies in Nederland (www.wereldactief.nl) of kijk op
-www.emigrerennaarhetbuitenland.nl is een praktische site als je plannen hebt om te emigreren met ook tips en achtergronden over verzekeringen en administratieve zaken voor een lang verblijf in of emigratie naar het buitenland
Er zijn inmiddels honderden uiteenlopende projecten in Camilles netwerk, waar het stimuleren van samenwerking van belang is. Projecten bevinden zich op allerlei terreinen, met bijvoorbeeld behoefte aan kennisspecialisten, stage-studenten en doeners die zich kunnen concentreren op ĂŠĂŠn klus. De project-thematiek is breed: Livelihood & Microfinance, Capacity Building, Children, Engineering, Women development, Agriculture, Social Work, Tribal Development, Arts and Crafts, Consultancy, Health, Animalcare & Wildlife, Awareness Programs. Een willekeurige greep: Livelihood & Microfinance -Study community livelihood resources in order to design vocational training courses; -Assisting in designing and implementing livelihood projects ('micro enterprises') for poor women -Developing various skills in vocational training of youth -Assisting the teachers of a carpentry and computer vocational training center for drop-out boys Health -Working as a medical trainee or a doctor/nurse in all departments of a private academic hospital -Activity Coordinator at an HIV Drop-in and Treatment Centre -Assisting in building up an eye-hospital as an ophthalmologist -Working as a dentist in a hospital dental clinic Engineering -Supporting watershed management -Designing low-cost houses -Develop a website and promoting a charitable organization via the Internet. -To set up and promote an online job search site