Βάζω τον εαυτό μου στη θέση ενός κωφού παιδιού…
Βάζω τον εαυτό μου στη θέση ενός κωφού παιδιού… και φαντάζομαι τι δυσκολίες θα αντιμετώπιζα στην καθημερινότητά μου και πώς θα τις ξεπερνούσα (αφορμή στάθηκε το κείμενο της γλώσσας «Χορεύοντας με ανήκουστους ήχους»).
Οι μαθήτριες/ές της Δ’ τάξης στο πλαίσιο της συμμετοχής του σχολείου μας για δεύτερη χρονιά στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Νοιάζομαι και Δρω», μπήκαν στη θέση ενός κωφού παιδιού. Με αφορμή το μάθημα της γλώσσας και με προσέγγιση διαθεματική, οι μαθητές ενημερώθηκαν, ευαισθητοποιήθηκαν, ζωγράφισαν και έγραψαν με μεγάλη ευαισθησία. Ελπίδα μας είναι η επικοινωνία με μαθητές/τριες που φοιτούν σε Ειδικό Σχολείο Κωφών. Έγραψαν και ζωγράφισαν οι μαθητές: Παρασκευή Γιατρά ,Μιχάλης Ζουμής, Μαριάννα Κρητικού, Ηλέκτρα –Εφραιμία Καρακώστα, Μυρτώ Παναρίτη, Δέσποινα Οικονόμου, Υπαπαντή Οικονόμου, Ανδριάνα Σταματοπούλου, Μαργαρίτα Κωστάκη, Μαριμπέλα Σίνα, Μαριλένα Μπάλιου και Κωνσταντίνα Κυδωνιέως. Συντόνισαν οι εκπαιδευτικοί: Μοσχονά Χριστίνα, Παναγάκη Μαριλένα
Είμαι η Παρασκευή, είμαι 9 χρονών και δυστυχώς είμαι κωφή. Ευτυχώς όμως εδώ και λίγα χρόνια έχω μάθει τη γλώσσα των κωφών αλλά και να διαβάζω τα χείλη των ανθρώπων. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζω δυσκολίες στη ζωή μου. Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι συχνά νιώθω μοναξιά γιατί δεν μπορώ να επικοινωνήσω τόσο εύκολα όπως τα άλλα παιδιά, όμως προσπαθώ κι έτσι τα έχω καταφέρει να αποκτήσω μερικούς φίλους. Οι φίλοι που έχω με νοιάζονται όπως κι εγώ. Προσπαθώ να μην τους χάσω για να μη νιώθω περισσότερη μοναξιά. Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι στο σχολείο δεν μπορώ να ακούσω τη δασκάλα μου και γι’αυτό αναγκάζεται η ίδια να μου μεταφράζει ό,τι λέει στη νοηματική γλώσσα. Παρόλα αυτά είναι και κάτι που με ηρεμεί. Αυτό είναι ότι μπορώ να ζωγραφίσω πολύ ωραία και νομίζω , είναι το χόμπι μου. Μεγαλώνοντας θα μπορέσω να καταφέρω πολύ περισσότερα!!
Παρασκευή Γιατρά
Με λένε Μιχάλη, είμαι 10 χρονών, πολύ έξυπνος αλλά είμαι κωφός. Είχα ένα ατύχημα, όταν ήμουν 7 χρονών και από τότε δεν ακούω καθόλου. Όμως εγώ ήξερα να μιλάω και να διαβάζω όταν έγινε το ατύχημα, έτσι μου ήταν πιο εύκολο να μάθω τη νοηματική γλώσσα. Βέβαια έχω και προβλήματα: Όπως όταν χτυπάει το τηλέφωνο και δεν το ακούω ή αν πάρει φωτιά το σπίτι δεν θα ακούσω κάποιον να φωνάζει βοήθεια. Μια μέρα που είχαμε πάει βόλτα με τη μαμά μου , εγώ προχωρούσα μπροστά κι εκείνη πίσω μου, έπεσε κάτω κι έσπασε το πόδι της αλλά εγώ δεν άκουσα τίποτα…Το κατάλαβα μετά από 20 μέτρα που κοίταξα πίσω μου και δεν την είδα !!! Αυτά τα προβλήματα τα ξεπερνάω , όταν έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα . Δεν στενοχωριέμαι , είμαι χαρούμενος κι έχω πολλούς φίλους που θέλουν να τους μάθω τη νοηματική γλώσσα !!!
Μιχάλης Ζουμής
Η ζωή μου ήταν αρκετά δύσκολη από μικρή λόγω βαρηκοΐας. Όταν ο αδερφός μου μού μιλούσε , καταλάβαινα από τα χείλη τι μου έλεγε αλλά όχι πάντα καλά. Έτσι του έδειχνα να μου τα «λέει» , γράφοντάς τα σε ένα χαρτάκι. Ήμουν διαβαστερό παιδί , γι’ αυτό δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα στο σχολείο. Πήγαινα σε κανονικό σχολείο, το μόνο πρόβλημά μου ήταν πως δεν είχα μεγάλες παρέες ( είναι δύσκολο να διαβάζεις τα σε περισσότερα από 34 άτομα ταυτόχρονα). Αυτός ήταν και ένας λόγος που διάβαζα πολύ, ώστε μέσω του γραπτού λόγου να αναπληρώσω ό, τι έχανα από τον προφορικό. Στα διαλείμματα τα κορίτσια μου μιλούσαν κάνοντας παντομίμα ή γράφοντας σε λευκά χαρτιά. Δοξάζω τον Χριστό που παρόλο που είμαι κωφή, περνάω ευχάριστα την ημέρα μου. Ηλέκτρα –Εφραιμία Καρακώστα
Γεια σας ,με λένε Μαριάννα και μένω σε ένα χωριό της Πάρου , τις Λεύκες. Έχω ένα «πρόβλημα» ,είμαι κωφή. Αντιμετωπίζω διάφορα στην καθημερινότητά μου , όπως το ότι δεν μπορώ να ακούσω και να μιλήσω. Αλλά δεν με δυσκολεύει πολύ αυτό , γιατί ξέρω καλά τη νοηματική. Έχω πολλές δραστηριότητες . Μία από αυτές είναι ότι πηγαίνω σε σχολή χορού και μαθαίνω διάφορους χορούς. Στην αρχή νόμιζα ότι δεν θα τα καταφέρω σε τίποτα. Αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι όλα θέλουν υπομονή, επιμονή και δύναμη για να γίνουν. Δεν πρέπει να το βάζουμε ποτέ κάτω! Μαριάννα Κρητικού
Γεια σας με λένε Μυρτώ, και είμαι ένα εννιάχρονο κωφό παιδί. Μένω στην Πάρο και πηγαίνω κουφό παιδί. Μένω στην Πάρο και πηγαίνω στο σχολείο Λευκών για κωφούς. Το πρωί δεν μπορώ να ακούσω το ξυπνητήρι, γι’ αυτό έχω πει στη μαμά μου να με ξυπνά. Επίσης στο σπίτι δεν μπορώ να ακούσω την οικογένειά μου, όταν μιλάνε. Και για αυτό το λόγο έχουμε μάθει όλοι Νοηματική. Όταν πηγαίνω στο σχολείο, δυσκολεύομαι να περάσω τον δρόμο, γιατί δεν ακούω τα αυτοκίνητα που πλησιάζουν. Γι’ αυτό φροντίζω να είμαι πολύ προσεκτική , κοιτώντας συνέχεια τον δρόμο. Στους εργαζόμενους στο σχολείο , όπως η καθαρίστρια , δεν μπορώ να μιλήσω μαζί της. Οπότε όταν πρέπει να της πω κάτι, το γράφω σε ένα χαρτί. Όταν έχω κι άλλες δυσκολίες προσπαθώ να σκεφτώ μια λύση. Μυρτώ Παναρίτη
Με λένε Δέσποινα Οικονόμου και είμαι κωφή. Είμαι 9 χρονών. Μ’ αρέσουν τα παιχνίδια και η ζωγραφική. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο. Δυσκολεύτηκα γιατί δεν καταλάβαινα τι έλεγαν. Μέχρι που μου εξήγησε η κυρία ότι τα παιδιά δεν ξέρουν νοηματική. Δεν είχα φίλους μέχρι που γνώρισα ένα κορίτσι. Δεν καταλάβαινα τι έλεγε και της έγραψα ότι δεν ακούω. Τελικά γίναμε φίλες. Εγώ της έμαθα νοηματική κι εκείνη με βοήθησε να μάθω τους ακούοντες. Είναι ωραίο να’ χεις φίλους που σε βοηθάνε και σε αγαπούν γι ’αυτό που είσαι. Δέσποινα Οικονόμου
Με λένε Υπαπαντή Οικονόμου. Μένω στο Μαράθι. Πάω στη Δ’ τάξη. Στο Δημοτικό Σχολείο Λευκών –Κώστου, στην Πάρο. Όταν γεννήθηκα , είχα ένα πρόβλημα. Δεν άκουγα, ήμουν κωφή. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε ένα σχολείο με παιδιά που ακούν. Εγώ δεν μπορώ να τους ακούσω και στενοχωριέμαι. Με ακούνε αλλά εγώ όχι. Το όνειρό μου είναι να γίνω τραγουδίστρια. Γνώρισα ένα κορίτσι που μιλούσε κανονικά. - Γεια σου , της λέω. - Γεια, απαντά στη νοηματική. - Τι κάνεις; Χορεύεις! - Όχι, απαντά. Τότε μου δίνει ένα χαρτί με τη νοηματική αλφαβήτα. - Τι; Α! Δεν ακούς; - Ναι , κούνησε το κεφάλι. - Να μάθω τη νοηματική για να μιλάμε μαζί; - Ναι. Μετά από λίγο καιρό έμαθα νοηματική και μιλούσα μαζί της. - Ποιο είναι το όνειρό σου;( στη νοηματική) - Το όνειρό μου είναι να γίνω τραγουδίστρια. Κάποια στιγμή η φίλη μου είδε μια αφίσα και την πήρε. Την διάβασε. - Είναι η ευκαιρία σου να γίνεις σταρ. - Πώς; Δεν μπορώ να ακούσω. - Θα σου δείχνω εγώ τι να λες. Έφτασε η μέρα. Ήταν η τελευταία που θα τραγουδούσε. Τα πήγε τέλεια και το όνειρό της ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Υπαπαντή Οικονόμου
Με λένε Ανδριάνα και μένω στον Κώστο Πάρου. Πηγαίνω στο Δημοτικό Σχολείο Λευκών-Κώστου. Η δυσκολία που αντιμετωπίζω στη ζωή μου είναι ότι είμαι κωφή. Οπότε στο σχολείο μου δεν μπορώ να ακούσω τι μου λένε οι δάσκαλοί και οι συμμαθητές μου. Αλλά μπορούμε να μιλάμε στη νοηματική Γλώσσα κι έτσι να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο. Έτσι μιλάω με τους φίλους μου. Απλώς δεν μπορώ να ακούσω τι λένε αλλά μπορώ να δω τι κάνουν. Γι’ αυτό είναι σαν να είμαι σαν όλα τα άλλα παιδιά. Ανδριάνα Σταματοπούλου
Κάθε πρωί με ξυπνάει η μαμά μου, και με κουνάει για να ξυπνήσω. Μετά ετοιμάζομαι για το σχολείο και όταν ετοιμαστώ με πάει ο μπαμπάς μου στη στάση. Μέσα στην τάξη με χαιρετάνε οι συμμαθητές μου. Στο διάλειμμα δεν μπορώ να ακούσω το κουδούνι, γι’ αυτό έχω έναν τρόπο να βλέπω τους φίλους μου να πετάγονται από τη θέση τους. Όταν μπαίνω πάλι στην τάξη δυσκολεύομαι να καταλάβω, αλλά προσπαθώ. Μετά πάω στη ρυθμική, βλέπω από τους φίλους μου. Αγγλικά; Εκεί κι αν δυσκολεύομαι! Δεν ξέρω πώς , όμως τα καταλαβαίνω. Εντάξει, στη χορωδία κάνω πολλά νοήματα. Έτσι περνάει η εβδομάδα. Μαργαρίτα Κωστάκη
Αν ήμουν κωφό παιδί, θα δυσκολευόμουν να ακούσω το μάθημα και δεν θα τα καταλάβαινα όλα. Θα προσπαθούσα όμως να διαβάσω τα χείλη των άλλων. Επίσης δεν θα είχα τη δυνατότητα να μιλήσω. Μπορεί όμως να μιλούσα στη νοηματική γλώσσα.
Μαριμπέλα Σίνα
Με λένε Μαριλένα. Πάω στην Τετάρτη τάξη και είμαι 9 χρονών. Έχω όμως ένα πρόβλημα , είμαι κωφή , και δυσκολεύομαι στην καθημερινότητά μου. Δεν μπορώ να μιλήσω με τις φίλες μου γιατί δεν ξέρουν τη νοηματική γλώσσα. Προσπαθούν όμως να τη μάθουν κι αυτές. Έχω και άλλα προβλήματα , δεν μπορώ να ακούσω μουσική , ενώ οι φίλες μου μπορούν , κι εγώ στενοχωριέμαι . Θα μπορούσα βέβαια να το αντιμετωπίσω κι αυτό αν οι φίλες μου προσπαθούσαν να μου μάθουν τα τραγούδια στη νοηματική . Νομίζω ότι όλα λύνονται , αρκεί να μην σταματάμε την προσπάθεια. Μαριλένα Μπάλιου
Με λένε Κωνσταντίνα . Είμαι 9 χρονών και είμαι κωφή, δηλαδή δεν μπορώ να ακούσω τι λένε οι άλλοι. Μου αρέσει το σχολείο και θέλω να μαθαίνω καινούρια πράγματα . Όμως δεν μπορώ να πάω κανονικά , όπως τα άλλα παιδιά και νιώθω διαφορετική. Γιατί τα άλλα παιδιά δεν με κάνουν παρέα αφού δεν μπορώ να τους ακούσω. Λύση σε αυτό το πρόβλημα έχω βρει, πηγαίνω σε ειδικό σχολείο για κωφά παιδιά. Εκεί μαθαίνω τη νοηματική γλώσσα και να διαβάζω τα χείλη των άλλων. Όταν βλέπω τηλεόραση δεν μπορώ να ακούσω τι λένε και δεν μπορώ να διαβάσω πάντα τα χείλη. Λύση έχω βρει και σε αυτό το πρόβλημα. Υπάρχουν μερικές ταινίες και εκπομπές που ή τις μεταφράζουν στη νοηματική γλώσσα ή έχουν υπότιτλους. Επίσης δεν μπορώ να ακούσω τη μουσική . Αν όμως χορεύουν η μαμά με τον μπαμπά , πιάνω τον ρυθμό και χορεύω κι εγώ μαζί τους. Μπορεί να μην ακούω , αλλά υπάρχουν τρόποι να τα καταφέρω και να κάνω περίπου ό,τι κάνουν και τα άλλα παιδιά. Κωνσταντίνα Κυδωνιέως
σχολική χρονιά 2017-18 Δ. Σχολείο Λευκών-Κώστου Πάρου