Dasoupolitis2011 2012

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:13 PM

Page 1

ǽĮǿȃǽȈȀǼǺ ȊȎȄ ȃǺĭǿȊȎȄ ȊȆȋ ȂȋȁǽȀȆȋ ǺȈȌȀǽȇȀȉȁȆȇȆȋ ȃǺȁǺȈȀȆȋ Ĭ· ȃǺȈȊȀȆȉ ȊǽȋȌȆȉ ǼȀǺȄǽȃǽȊǺȀ ǼȎȈǽǺȄ

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:13 PM

Page 2

εκαπιδευτικ I εκπαίδευση

Οι σελίδες της ψυχής μας

Λ

ένε ότι πρέπει να χάσεις κάτι για να καταλάβεις την αξία του. Η αλήθεια είναι ότι πάντα το ήξερες, απλώς ποτέ δεν φανταζόσουν ότι θα το έχανες. Ο «Δασουπολίτης» είναι για μας κάτι ξεχωριστό και ανεκτίμητο. Είναι η δύναμή μας, η ευκαιρία μας να απελευθερώσουμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας, το όπλο μας, το αποκούμπι μας, η δική μας εύθυμη νότα μέσα στις σκοτούρες και τα άγχη των διαγωνισμάτων, η εκτόνωσή μας, ο τρόπος μας να περάσουμε τα δικά μας μηνύματα ως νέοι, η καλύτερη πρόκληση για επιστράτευση όλης της φαντασίας και της δημιουργικότητάς μας, ο κοινός παρονομαστής που μας ενώνει, ένα κομμάτι του εαυτού μας. Φέτος παθιαστήκαμε ακόμη περισσότερο μαζί του. Στην πορεία όλοι μας πικραθήκαμε, πονέσαμε, θυμώσαμε, απογοητευτήκαμε... Παρόλα αυτά όμως ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας και συνεχίζουμε με το κεφάλι ψηλά! Δεν το κάνουμε για το χατίρι κανενός! Είναι απλώς κάτι που το χρωστούσαμε τόσο στον εαυτό μας όσο και στα 13 χρόνια ζωής του «Δασουπολίτη». Ευχαριστούμε όσους πίστεψαν σ’ αυτόν, τον αγάπησαν όπως εμείς και τον στήριξαν.

Άννα Φρίξου Β2

Σκέψεις της περσινής αρχισυντάκτριας

«Μ

ικρά» μου Δασουπολίτικα, το να σας γράψω τις αναμνήσεις μου από την εφημερίδα μας θα ήταν βαρετό και αχρείαστο για σας. Έτσι σκέφτηκα να γράψω σκέψεις που ελπίζω ότι θα σας χρησιμεύσουν. Τα τρία χρόνια στη συντακτική επιτροπή του «Δασουπολίτη» μου έμαθαν πολλά. Το πιο σημαντικό από όλα ήταν ότι ο «Δασουπολίτης» δημιουργήθηκε, για να εκφράζει τις φωνές των μαθητών. Ο κύριος σκοπός της εφημερίδας μας είναι να μεταδίδει στον κόσμο τις σκέψεις, τις απόψεις και τις ανησυχίες μας. Είμαι περήφανη για τις φωνές που ακούστηκαν μέσα από το «Δασουπολίτη» τα τελευταία χρόνια. Απόψεις αντιφατικές, διαφορετικές σε θέματα διφορούμενα, αλλά πάντα εκφράζοντας τα πιστεύω των μαθητών. Απεχθάνομαι την ιδέα του να γίνει η εφημερίδα μας έρμαιο των κομμάτων. Είμαστε ελεύθερη εφημερίδα και όχι κομματικοποιημένη φυλλάδα. Όλες οι απόψεις

¢∞™√À¶√§ÿΔ∏™ «Βαρέσαμε διάλυση και αυτό δε θέλει ανάλυση»

Ιδιοκτήτρια-Υπεύθυνη κατά Νόμο Δρ Χριστίνα Βαλανίδου - Διευθύντρια Συντακτική Επιτροπή 2011-2012 Φωτεινή Κωνσταντίνου Στέφανος Παυλίδης Αλέξης Παυλίδης Δάφνη Γεωργίου Άδωνις Βασιλείου Σύλβια Ζίττη Λοΐζος Γεωργίου Άννα Φρίξου Μάρκος Μερκούρης Στέφανη Παναγιώτου Γιώργος Μιχαηλίδης Παναγιώτα Κωνσταντινίδη Αντώνης Σερώφ Γεωργία Αντωνοπούλου Χρίστος Νικολάου

Γ4 Γ1 Γ2 Γ2 Γ3 Γ5 Γ8 Β2 Β3 Β3 Β3 Β4 Α2 Α3 Α6

E

νώ στις προηγούμενες σχολικές χρονιές η κάθε μέρα δε διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη, ήρθε η φετινή και άλλαξε όλο το σκηνικό. Φέτος δεν πέρασε ούτε μήνας χωρίς να γίνει κάτι το

Υπεύθυνη Εκδόσεων Μαρία Παπακυριακού Β.Δ. Επιμέλεια ύλης-διόρθωση κειμένων Αργυρώ Παναγιώτου Κωνσταντία Χατζησάββα Λοΐζος Αντωνίου Κυριάκος Αροδίτης Φωτογραφίες Ραφαέλλα Αριστοδήμου Μαρία Καρούσιου Έλενα Φρίξου Μαρτίνα Λοΐζου Ελένη Πετρίδου Αμαλία Αμιαντίτου Ειρήνη Νεοκλέους

2

Γ8 Γ9 Β4 Β4 Β7 Α1 Α1

Καλλιτεχνική Επιμέλεια Στέλλα Λάντσια Σχεδιασμός-Σελιδοποίηση-Εκτύπωση Theopress Ltd Εξώφυλλο Λήδα Παπαδοπούλου

Β7

Ευχαριστούμε τους συναδέλφους και καθηγητές μας Ροδούλα Ιωάννου Μαρία Μαρδά Κωνσταντίνο Καλαποδά για την πολύτιμη βοήθειά τους.

ISSN 1986-0366

Παυλίνα Δημητριάδη Β6

συγκλονιστικό και το διαφορετικό· πάντα κάτι συνέβαινε που μας έβγαζε από την καθημερινότητα. Και τι δε ζήσαμε αυτή τη σχολική χρονιά! Απεργίες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, εμπρησμούς, πυρκαγιές, διαμάχες, το σχολείο που κόντεψε να πέσει στα κεφάλια μας... Κάθε τρεις και λίγο ήμασταν έξω από την τάξη, για να διαμαρτυρηθούμε ή για να δούμε τι συνέβηκε. Αλλά δεν έχουμε παράπονο. Καλά περάσαμε. Είχε και λίγο action η ζωή μας. Στέφανη Παναγιώτου Β3

Παιδεία σημαίνει αγάπη για την ελευθερία

έχουν το δικαίωμα να ακουστούν. Ξέρω πως οι Δασουπολίτες έχουν άποψη. Ξέρω πως μπορούν να δουν το νόμισμα και από τις δύο όψεις. Μην αφήσετε κανένα να σας φιμώσει. Μην αφήσετε κανένα να υποτιμήσει τα πιστεύω σας. Να σέβεστε τις απόψεις των άλλων, αλλά να απαιτείτε το σεβασμό στις δικές σας. Είναι περίεργο συναίσθημα να μην έχω ιδέα για τα θέματα αυτού του τεύχους. Νιώθω όμως πως η έκπληξη θα είναι ευχάριστη. Ευτυχώς οι «μικροί» μου (δηλαδή η φετινή συντακτική επιτροπή) είναι παιδιά με άποψη. Είμαι σίγουρη πως δε θα φιμώσουν κανένα ούτε θα αφήσουν κανένα να το κάνει. Να μην σταματήσετε να ψάχνετε, να διαβάζετε και να γράφετε. Κυρίως να γράφετε. Να εκφράζεστε ακόμα και αν δε σας αφήνουν. Για αυτό δημιουργήθηκε ο «Δασουπολίτης», έτσι προσπαθήσαμε να τον κρατήσουμε και τώρα είναι η σειρά σας.

Μαρία Χατζηγαβριήλ

Φόρμες, κοντά και όσα δε χωράει ο σχολικός νους

Ή

ρθε εγκύκλιος από το Υπουργείο Παιδείας το Φεβρουάριο, η οποία μας επέτρεπε, λόγω του κρύου, να φορούμε φόρμες ως χειμερινή στολή. Κάποιοι καθηγητές το αποδέχτηκαν αμέσως, κάποιοι άλλοι δεν το δέχτηκαν. Επίσης, χωρίς να θέλω να θίξω τη Διεύθυνση του σχολείου μας, η ανακοίνωση αυτή άργησε λίγο να φτάσει στα αυτιά μας, εφόσον μας ανακοινώθηκε σε συγκέντρωση του σχολείου μας στα μέσα Φεβρουαρίου - μαζί με πολλά άλλα- από τη Διευθύντρια. Τέλος πάντων αυτές τις δύο εβδομάδες είδαν πολλά τα μάτια μας. Φόρμες, κολάν, βράκες (από όλα είχε ο μπαξές). Μαθήτριες με κολάν να έδειχναν τα καλλίγραμμα(;) πόδια τους και φαίνονταν άνετες και άλλες πάλι με φόρμες, όχι από σεμνότητα, αλλά ίσως επειδή τις θεωρούσαν πιο ζεστές. Πολλοί μαθητές, αν και είχε λήξει η προθεσμία για το μήνα Φεβρουάριο, συνέχιζαν να φορούν τις φόρμες τους, ίσως λόγω του καιρού, εφόσον συνέχιζε το κρύο, ίσως και πάλι να μην ήταν αυτός ο λόγος. Εύχομαι υπομονή στους καθηγητές μας, αφού όταν φύγει το κρύο θα έρθουν τα κοντά και πού ξέρετε μπορεί μέχρι τότε να έρθει νέα εγκύκλιος η οποία λόγω της ζέστης να επιτρέπει και τα shorts!

Γεωργία Αντωνοπούλου Α3

A

κούστηκαν πολλά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αυτό τον καιρό. Δεν ξέρω κατά πόσο θα γίνουν πράξη και αν στην πράξη μπορούν να εφαρμοστούν πάντως, σίγουρα, το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει πάρα πολλές αλλαγές. Το νέο σύστημα είναι αναγκαίο να επικεντρωθεί στο μαθητή. Έντυπα όπως ο «Δασουπολίτης» είναι μέσα έκφρασης των μαθητών που διευρύνουν τους ορίζοντές τους μέσω της έρευνας, της συνεργασίας και της δημιουργικότητας. Ευτυχώς οι φωνές των μαθητών αυτού του λυκείου κατάφεραν να επιβιώσουν. Ο «ΔΑΣΟΥΠΟΛΙΤΗΣ» μας επιβιώνει σε κάθε γωνιά του σχολείου μας. Η ιστορία του είναι γραμμένη σε κάθε θρανίο, σε κάθε αίθουσα και μέσα στις καρδιές όλων όσοι έχουν διαβάσει έστω και μια σελίδα του. Προχωρήσαμε σ’ αυτή την έκδοση γιατί, ακριβώς, έχουμε ανάγκη να εκφραστούμε. Μια ανάγκη που έχουν όλοι οι νέοι της ηλικίας μας. Είναι η τελευταία μου χρονιά ως μαθήτρια και διαπιστώνω καθημερινά, κύριοι αρμόδιοι, πως η ανθρωπιστική σας παιδεία δυστυχώς έχει αποτύχει. Η φλόγα που έχουν μέσα τους οι μαθητές για αξίες σβήνει σταδιακά. Τι μένει λοιπόν; Το βιβλίο με τα πολλά γράμματα που σε ζαλίζει όταν το κοιτάζεις; Χάνεται η όρεξη για δουλειά και δημιουργία. Καταντάμε ανώνυμα ανθρωπάκια, παράγωγα βιομηχανιών που ο σύγχρονος άνθρωπος ονομάζει σχολεία. Όσα έγραψα είναι σκέψεις που τριγυρνούν στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται το ίδιο. Το σίγουρο είναι πως χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ανακάμψετε το κατεστραμμένο ηθικό των μαθητών που νιώθουν πως πνίγονται στα σχολεία. Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 3

τελειόφοιτοι I

Τι δε θα ξεχάσουμε από τη Δασούπολη

Λ

ένε πως η μνήμη μας είναι ένα ημερολόγιο που κρατάμε πάντα μαζί μας. Πράγματι, έχουν δίκαιο! Παρόλο που η φοιτητική ζωή ανοίγεται μπροστά μας, ξέρουμε ότι θα μας λείψει πολύ η αγαπημένη μας Δασούπολη. Και σίγουρα δεν αναφερόμαστε στις ατέλειωτες ώρες μαθημάτων ούτε βέβαια στα διαγωνίσματα που έρχονται το ένα μετά το άλλο. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που κανείς δε θα ξεχάσει. Όπως για παράδειγμα δε θα ξεχάσουμε: ➢ Το κτήριο που νομίζεις πως αν φυσήξει λίγο παραπάνω θα πέσει επάνω μας (βλέπε περιστατικό στην αρχή της χρονιάς με το τμήμα του μπαλκονιού που κατέρρευσε).

т

т

т

т

т

т

➢ Τις αξέχαστες Δασουπολίτικες ατάκες «Silaaance» και «Μιλάαας» . ➢ Την επιμονή ορισμένων καθηγητών (ονόματα δε λέμε) να μη φοράμε φόρμες στο σχολείο. ➢ Το «δημοφιλές» σχολείο μας που φέτος απασχόλησε για αρκετό χρονικό διάστημα τα Μ.Μ.Ε. με άρθρα σε εφημερίδες να δίνουν και να παίρνουν.

т

➢ Την επαναστατική απεργία των μαθητών εναντίον των μέτρων της ΟΕΛΜΕΚ.

т

➢ Τις πεντακάθαρες τουαλέτες μας που αστράφτουν και μοσχοβολούν! ➢ Τις σχολικές εκδηλώσεις που μετατρέπονται σε ώρα χαλάρωσης και κουτσομπολιού.

т

➢ Τις επισκέψεις των Delivery-men στο σχολείο μας. ➢ Τα κάγκελα του σχολείου που δέκα λεπτά να αργήσεις θα τα βρεις κλειστά. ➢ Τους πυρομανείς συμμαθητές μας, θύματα των οποίων ήταν το «ολοκαίνουριο» ιατρείο μας και οι κάλαθοι.

т

➢ Τις τεχνολογικά «άρτιες» εγκαταστάσεις της Δασούπολης (θερμάνσεις, ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Αμφότερες: ανύπαρκτες). ➢ Την υγιέστατη ατμόσφαιρα του κλειστού, όπως και τον καλό εξαερισμό του!

3

➢ Τη σταθερή ερώτηση «Σε πόση ώρα κτυπά;» που ακουγόταν κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Σύλβια Ζίττη Γ5 Δάφνη Γεωργίου Γ2

т

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 4

I εκπαίδευση

Σε τι σχολείο ζούμε τέλος πάντων;

Π

ριν από λίγο καιρό μάς βεβαίωναν πως οι εγκαταστάσεις του σχολείου μας ήταν απολύτως ασφαλείς για μας τους μαθητές. Πρέπει, άραγε, να τους εμπιστευτούμε; Πρόσφατες έρευνες που έγιναν στον αέρα της αίθουσας πολλαπλής χρήσης του σχολείου μας με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Γονέων απέδειξαν ακριβώς το αντίθετο! Οι έρευνες έδειξαν ότι ο αέρας της αίθουσας πολλαπλής χρήσης είναι επικίνδυνος. Διαπιστώθηκε ότι ο αέρας περιέχει μούχλα, μύκητες και μικροσωματίδια σε ποσοστά που ξεπερνούν κατά πολύ τα επιτρεπτά όρια. Συγκεκριμένα το επίπεδο μούχλας και μυκήτων είναι τετραπλάσιο από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια και το επίπεδο μικροσωματιδίων τριπλάσιο! Η ποιότητα βέβαια του αέρα δεν είναι άσχετη με το πρόβλημα εξαερισμού που έχει η αίθουσα. Όλα αυτά δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Με το που μπαίνουμε στην αίθουσα η αποπνικτική ατμόσφαιρα και οι δυ-

σάρεστες οσμές μάς κάνουν να αισθανόμαστε πως βρισκόμαστε σε θάλαμο αερίων ναζιστικού στρατοπέδου! Επίσης με μία πρώτη ματιά μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η αί-

Έρευνες έδειξαν ότι αναπνέουμε μολυσμένο αέρα και πίνουμε βρώμικο νερό θουσα μοιάζει με φυλακή. Τα παράθυρα, έστω και αυτά τα λίγα που υπάρχουν, βρίσκονται σε ύψος πέντε μέτρων. Όπως είναι λογικό παραμένουν πάντοτε κλειστά.

Το σχολείο μας σήμερα

Η υγεία μας, όμως, δεν διατρέχει κίνδυνο μόνο από τον επικίνδυνο αέρα στην αίθουσα πολλαπλής χρήσης. Έρευνες και πάλι με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Γονέων έδειξαν ότι το νερό στο σχολικό περιβάλλον ήταν μολυσμένο. Δείγματα που λήφθηκαν από την αυλή, το κυλικείο και τον υδροστάτη του σχολείου φανέρωσαν πως το νερό ήταν κάθε άλλο παρά κατάλληλο. Ανιχνεύτηκαν σ΄ όλα τα δείγματα ποσότητες βακτηριδίων που υπερέβαιναν κατά πολύ τα επιτρεπτά όρια. Ο κίνδυνος για μας τους μαθητές, αν και δεν είχε γίνει αντιληπτός, ήταν μεγάλος. Ο λόγος που έσωσε τους μαθητές από το μολυσμένο νερό, όσο και αν ακούγεται παράλογο, ήταν η αδιαφορία των αρμοδίων! Θα μπορούσε να θεωρηθεί ευτύχημα το γεγονός ότι η εικόνα στις σχολικές βρύσες είναι μονίμως αποκρουστική. Είμαστε «τυχεροί» που οι σπασμένες εγκαταστάσεις σε συνδυασμό με την έλλειψη χερουλιών στις βρύσες και τη συσσωρευμένη βρωμιά προκαλούν την αποστροφή. Είναι πολύ πιθανόν αυτή η «απο-

στροφή» να γλίτωσε τελικά μεγάλη μερίδα μαθητών από περιπέτειες στην υγεία τους, αλλά και τους αρμόδιους από το να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ανευθυνότητάς τους. Το σχολείο ενημερώθηκε από το Σύνδεσμο Γονέων ότι σύμφωνα με ανάλυση του νερού από ιδιωτικό χημείο διαπιστώθηκε ακαταλληλότητα. Ως εκ τούτου η Διεύθυνση του σχολείου ζήτησε πάραυτα λήψη μέτρων από τη Σχολική Εφορεία για αντιμετώπιση του προβλήματος. Η Σχολική Εφορεία προχώρησε στην αποσύνδεση από τα ντεπόζιτα και ενώθηκε απευθείας με το πόσιμο νερό της Υδατοπρομήθειας. Το πρόβλημα με το νερό έχει λυθεί. Το πρόβλημα στον αέρα της αίθουσας πολλαπλής χρήσης όμως αναμένεται να επιλυθεί αφήνοντας πίσω του αναπάντητα ερωτήματα για τα προβλήματα που έχει το κτήριο του σχολείου μας και τις ευθύνες των αρμοδίων. Γιώργος Μιχαηλίδης Β3

Το σχολείο στο μέλλον

Τα κάλαντα ενός σχολείου που καταρρέει

4 Λ

ογικά, αγαπητέ Δασουπολίτη, θα έχεις ακούσει την παροιμία που λέει «Παίνεψε το σπίτι σου μην πέσει και σε πλακώσει». Εμείς στη Δασούπολη, όμως, όσο και να παινέψουμε, όσο και να χουμίσουμε το δεύτερό μας σπίτι, δυστυχώς, αργά ή γρήγορα εννά πέσει να μας πιττώσει. Και δεν είμαι υπερβολική, είμαι απλώς ρεαλίστρια. Ένα σχολείο το οποίο έχει κτιστεί πριν από 30 και κάτι χρόνια (και λίγα λέω!), χωρίς τις σύγχρονες προδιαγραφές δε νομίζω ότι θέλει και πολύ. Ένα σεισμόν να μας κάμει τζαι πάρ’ το κάτω, απεδήμησεν εις Κύριον. Έγκυρες πηγές με πληροφόρησαν ότι νέο σχολείο θα γίνει! Και σύντομα μάλιστα. Έχουνε γίνει τα σχέδια, αξιολογούνται διάφορες

προσφορές και μάλλον φέτος θα αρχίσουν οι εργασίες. Ακούγεται απίθανο, αλλά είναι αληθινό. Και πόσο θα κοστίσει; Κοιτάξτε, εδώ οι απόψεις διίστανται. Η μια πηγή έκανε λόγο για 4,5 εκατομμύρια ευρουλάκια (ναι, και εμένα αυτή ήταν η αντίδραση μου μόλις το άκουσα αλλά μη λιποθυμήσεις ακόμα, έπεται και συνέχεια) από τα οποία μόνο το ένα έχει ήδη εγκριθεί με το νέο προϋπολογισμό του κράτους. Η άλλη πηγή (πάντα μιλάμε για έγκυρες) αύξησε το ποσό κατά 4 εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει πως με βάση τους υπολογισμούς τους το νέο σχολείο θα στοιχίσει 8,5 εκατομμύρια (τώρα μπορείς να λιποθυμήσεις με την ησυχία σου!). Μια τρίτη πηγή μάς μίλησε για περίπου 2,5-3 εκατομμύρια. Συγγνώμη ρε παιδιά! Εδώ μιλάμε για εκατομμύρια! Ούτε για στραγάλια ούτε για πίσ-

σες! Αποφασίστε επιτέλους! Αυτά τα λεφτά θα τα πληρώσουν οι γονείς οι δικοί μου και οι δικοί σου. Μέχρι να αρχίσει και να τελειώσει το νέο σχολείο, (με τους ρυθμούς της διεκπεραίωσης δημόσιων έργων σημαίνει ότι αυτό θα γίνει γύρω στο… 2080!) οι μαθητές θα στεγάζονται στο αγαπημένο μας σχολείο έτσι όπως το ξέρουμε σήμερα. Αχ μα τι τυχεροί που είναι οι νέοι Δασουπολίτες! Επειδή εμείς σε κανένα χρόνο φεύγουμε, το πρόβλημα θα το έχουν οι επόμενοι. Εκτός και αν γίνει κανένας σεισμός, πλημμύρα, πυρκαγιά τους επόμενους μήνες που σημαίνει ότι… τη βάψαμε (να μεν το πω κυπριακά επειδή θα κατηγορηθώ για αισχρό λεξιλόγιο). Τώρα, αγαπητέ Δασουπολίτη, εάν με ρωτήσεις τι πιστεύω για το θέμα αυτό, θα σου

πω ότι τα ’χω χαμένα. Σαφείς απαντήσεις δε δόθηκαν. Εγώ όμως εξακολουθώ να έχω ένα ερώτημα: «Στραβός ειν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;» Και κάτι ακόμα. Ελπίζω σύντομα να δώσουν μια λύση (δεν μιλάω για μια συγκεκριμένη υπηρεσία, τους παίρνει όλους η μπάλα) επειδή αν αφήσουν το θέμα να εξελιχθεί από μόνο του δε μας βλέπω καλά. Θέλω να ελπίζω πως κανένας δεν επιθυμεί να νιώσουμε από πρώτο χέρι το ρητό που λέει: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται». Πού αναφέρομαι; Σκέψου λίγο και θα το βρεις. Θα ήταν κρίμα κι άδικο να ξαναδακρύσουμε λόγω εγκληματικής αμέλειας, δε νομίζεις; Εγώ απλώς εκφράζομαι ελεύθερα και σκέφτομαι «έξω από το κουτί» (όπως λένε και οι Άγγλοι ). Τα συμπεράσματα δικά σου… Παναγιώτα Κωνσταντινίδη Β4

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 5

εκπαίδευση I

To σχολείο που θα χαρούν οι νέοι μαθητές της Δασούπολης Νέο σχολείο; Eπιτέλους!

Π

αράλογο και μη αληθινό ακούγεται σε μας το γεγονός ότι πρόκειται να κτιστεί ένα νέο σχολείο. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι αναρωτιέστε γιατί ακούγεται παράλογο. Ακούγεται παράλογο επειδή είμαστε συνηθισμένοι σε ένα ετοιμόρροπο σχολείο του οποίου οι τάξεις είναι σκοτεινές, στενόχωρες, ζεστές το καλοκαίρι, κρύες το χειμώνα και σε άλλα πολλά που θυμίζουν κελί μιας φυλακής. «Μην ακουμπάτε τα κάγκελα». Να μια καλή συμβουλή που πρέπει να ακολουθούμε τον τελευταίο καιρό! Ήρθε όμως η λύση γι’ αυτό το... βάσανο, το οποίο εμείς οι μαθητές πρέπει καθημερινώς να υποφέρουμε. Η λύση λοιπόν είναι ένα νέο σχολείο υψηλών προδιαγραφών. Επειδή θεωρούμε σωστό να είμαστε ενημερωμένοι για το θέμα, πήραμε συνέντευξη από τον αρχιτέκτονα της νέας αυτής «Δασούπολης». Ο κύριος Αλέξανδρος Λειβαδάς τόνισε στη συνέντευξή του ότι το νέο κτήριο θα πληροί τις προδιαγραφές του πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης, δηλαδή θα ελαχιστοποιηθεί η απώλεια ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι οι τοίχοι θα έχουν θερμομόνωση, θα εγκλωβίζουν τη θερμότητα κατά το χειμώνα και θα αποτρέπουν τη ζέστη κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης θα τοποθετηθούν σκίαστρα στα παράθυρα ώστε οι αίθουσες να είναι πιο δροσερές. Όλα αυτά ακούγονται σαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας, συγκρίνοντάς τα με τη σημερινή κατάσταση του σχολείου μας.

Εντυπωσιακές είναι και μερικές νέες αίθουσες, όπως το διώροφο αμφιθέατρο, που κατά τη γνώμη μου θα ωφελήσει όλα τα παιδιά, ειδικά αυτά της ομάδας θεάτρου. Μια άλλη αρκετά διαφοροποιημένη αίθουσα είναι, όπως μας πληροφόρησε ο αρχιτέκτονας, το κυλικείο, το οποίο θα είναι ανοιχτό για όλους τους μαθητές και θα διαθέτει τραπέζια και καρέκλες. Επίσης θα κτιστεί ένας τεράστιος τοίχος πάνω στον οποίο θα μπορεί όποιος μαθητής θέλει να κάνει γκράφιτι ή ό,τι άλλο τον εκφράζει καλλιτεχνικά. Κάτι τέτοιο σίγουρα θα κινήσει το ενδιαφέρον των «καλλιτεχνών» του σχολείου μας! Όσο για τις αθλητικές εγκαταστάσεις ο κ. Λειβαδάς ανέφερε ότι το κλειστό γήπεδο δε θα γκρεμιστεί και τα γήπεδα καλαθόσφαιρας, πετόσφαιρας καθώς και το γήπεδο του στίβου θα κτιστούν στο χώρο όπου βρίσκεται το σημερινό σχολείο όταν γκρεμιστεί.

Εντυπωσιακή, σύγχρονη η όψη του νέου μας σχολείου

Να μαντέψω τι σκέφτεστε τώρα; «Πότε θα κτιστεί επιτέλους αυτό το σχολείο»; Ο κ. Λειβαδάς μάς ενημέρωσε ότι ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός προκηρύχθηκε μόλις πέρσι και τέλος Οκτωβρίου παρέδωσε τα τελικά σχέδια. Αν τώρα δείτε κάτι να κτίζεται στα γήπεδα του σχολείου προσευχηθείτε να ’ναι το νέο σχολείο, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να περάσουμε τα τελευταία χρόνια της εκπαίδευσής μας μέσα σε ένα ετοιμόρροπο σχολείο. Αντώνης Σέρωφ Α2

Υπουργική Δέσμευση:

Θα κτίσουμε καινούργιο σχολείο

Tα αρχιτεκτονικά σχέδια υπόσχονται πολλά

ου μας, η απάντησή του ήταν σαφής: «Θεωρώ αυτή τη στιγμή ότι το σχολείο σας χρήζει άμεσης αναβάθμισης. Επειδή όμως η αναβάθμισή του θα στοίχιζε τόσα πολλά, κρίθηκε τελικά σωστό να χτιστεί νέο κτήριο. Είμαι σίγουρος ότι το νέο σχολείο θα αποτελεί στολίδι για τη Λευκωσία εξαιτίας της θέσης του στην είσοδο της πόλης και πάνω σε κεντρική οδική αρτηρία. Αντιλαμβάνεστε όμως ότι μόνο κάποιοι από τους τωρινούς μαθητές θα προλάβουν την ολοκλήρωση του έργου». Εμείς δυστυχώς δε θα προλάβουμε. Ο Υπουργός όμως ήταν παρηγορητικός: «Το δικό σας σχολείο είναι στις προτεραιότητές μας. Εσείς μπορεί να μην το χαρείτε, όμως θα το χαρείτε ως απόφοιτοι και ως γονείς αύριο που θα στέλλετε τα παιδιά σας. Θα νιώθετε όπως νιώθω εγώ που έχω αποφοιτήσει από το Λύκειο της Ακρόπολης, το οποίο κτηριακά τότε δεν είχε καμία σχέση με αυτό το υπερσύγχρονο σχολείο που έχουμε τώρα μπροστά μας».

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Ο Υπ. Παιδείας κ. Γιώργος Δημοσθένους μιλά αποκλειστικά στο «Δασουπολίτη»

Η

αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Τον Απρίλιο οι μπουλντόζες αρχίζουν δουλειά. Το νέο λύκειο Δασούπολης θα αποτελεί ένα στολίδι στην είσοδο της Λευκωσίας. Μπορεί να μην το χαρούμε εμείς ως μαθητές, θα το καμαρώνουμε όμως ως απόφοιτοί του. Αυτά μας διαβεβαίωσε ο νυν Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, σε συνέντευξη που είχαμε μαζί του.

Ως τελειόφοιτος και ώριμος πια μαθητής, καταλαβαίνω πόση σημασία έχουν οι κτηριακές εγκαταστάσεις ενός σχολείου στη διεκπεραίωση εκπαιδευτικών στόχων. Όταν ρωτήσαμε τον Υπουργό πότε θα ξεκινήσουν οι εργασίες ανέγερσης του νέου σχολείου, μας απάντησε ευθέως: «Αρχές Απριλίου θα μπει ο πρώτος εκσκαφέας στο σχολείο». Στη συνέντευξή του παραδέχθηκε ότι «Λόγω οικονομικής κρίσης ο προϋπολογισμός του κράτους έχει μειωθεί περίπου 6%, συνεπακόλουθα ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας μειώθηκε κατά 4%», χωρίς όμως να επηρεάζεται «η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και θέματα που αφορούν τη μαθητική πρόνοια». Σε ερώτησή μας για το ποιες ενέργειες προβλέπονται για την κτηριακή αναβάθμιση του σχολεί-

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα σχολεία μας σήμερα εξυπηρετεί τις ανάγκες του εκπαιδευτικού μας συστήματος; Πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι ως προς την υποδομή, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είμαστε από τις καλύτερες χώρες στην Ευρώπη. Έχουμε από τα πιο σύγχρονα, μοντέρνα και κατάλληλα εξοπλισμένα γυμνάσια, λύκεια και δημοτικά σχολεία. Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, πέραν των αναλυτικών προγραμμάτων και αλλαγών στον τρόπο διδασκαλίας, προσδοκούμε να έχουμε αίθουσες κατάλληλα εξοπλισμένες, φιλικές προς το μαθητή και τον εκπαιδευτικό και με την κατάλληλη υλικοτεχνική υποστήριξη. Για παράδειγμα ένας στόχος που υπάρχει είναι όλες οι αίθουσες να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, όλες να έχουν το δικό τους βιντεοπροβολέα κι αν είναι δυνατό να έχουν διαδραστικό πίνακα και ίσως μικρά ψυγεία νερού. Έτσι, λοιπόν, θα είναι το σχολείο του 2012; Ναι, ανθρώπινο και δημοκρατικό! Πρέπει να θυμόμαστε τα χρόνια της μαθητικής μας ζωής όχι μό-

νο ως μια κοπιαστική περίοδος της ζωής μας αλλά ως την πιο ευτυχισμένη διότι η μαθητική περίοδος δεν πρέπει να είναι μόνο μια διδακτική διαδικασία και δεν πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει μέσα σε μια αίθουσα διδασκαλίας. Έχει πολλές άλλες δράσεις, πολλές άλλες συμπληρωματικές δράσεις και ενέργειες στις οποίες μπορούν να προβαίνουν οι μαθητές, οι οποίες θα τους κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους. Θέλω λοιπόν να σας προσφέρουμε αυτά που δεν ζήσαμε εμείς σε πολύ πιο δύσκολους από σήμερα καιρούς· πιο χαλαρές στιγμές, πολλές φιλικές σχέσεις, πιο πολλές συναναστροφές σε ανθρώπινο επίπεδο. Παρόλο που εσείς έχετε περισσότερες ανέσεις, θέλω να σας προσφέρουμε πιο ανθρώπινα σχολεία. Ξέρω ότι η τεχνολογία, δημιουργεί ως ένα βαθμό απομόνωση σε σας τους νέους, με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να αναδείξετε τα ταλέντα σας. Θέλω το σχολείο με διάφορες δράσεις και προγράμματα να συμβάλει στο να αποκτήσετε καλύτερα μαθησιακά εφόδια, καλύτερες δεξιότητες μέσα σε χώρους κατάλληλους. Αν τα πετύχουμε όλα αυτά θα πετύχει και η μεταρρύθμιση. Κάτι τελευταίο για το κτήριο του σχολειού μας, για να κλείσουμε τη συνέντευξη με αυτό που αρχίσαμε. Είδατε τις φωτογραφίες της μακέτας; Σε εμάς φαντάζει ουτοπικό αν το συγκρίνουμε με την παρούσα κατάσταση. Είστε αισιόδοξος ότι θα πραγματοποιηθεί τελικά αυτό το έργο; Έχω δει και πιο δύσκολα έργα να πραγματοποιούνται. Έχω δει ένα ωραιότατο σχολείο στη Λεμεσό, συγκεκριμένα στη Λινόπετρα. Έχω δει δηλαδή μοντέρνα σχολεία, πραγματικά στολίδια, γι’ αυτό ανέφερα και προηγουμένως ότι υπερέχουμε σε σχέση με πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης. Το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι να είμαστε καλά, να το χαιρόμαστε και να το χαρούν περισσότερο αυτοί που θα το ζήσουν.

5

Στέφανος Παυλίδης Γ1

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 6

I εκπαίδευση

ŒÚ¢ӷ

Συνέντευξη με την ψυχολόγο Σίλεια Ιωάννου

Στάσιμοι μαθητές, στάσιμο εκπαιδευτικό σύστημα Εξηγεί πώς και γιατί η στασιμότητα οδηγεί σε αδιέξοδα το σχολείο και τους μαθητές δεδομένη στιγμή σε συνδυασμό με την αυξημένη δυσκολία στα μαθησιακά αντικείμενα ή και άλλες συγκυρίες να οδήγησαν στην έκφραση των δυσκολιών αυτών μέσα από τη χαμηλότερη επίδοση σε σχέση με το μέσο όρο. Η οικογένεια τι ρόλο παίζει; Ενδεχομένως ο μαθητής να περνά μια δυσκολία σε οικογενειακό ή διαπροσωπικό επίπεδο, η οποία τον επηρέασε σε βαθμό που να μειωθεί τον ενδιαφέρον του για τα μαθήματα, να μην αφιερώνει χρόνο για μελέτη και ως εκ τούτου να παρατηρηθεί αισθητά μειωμένη επίδοση στο σχολείο.

H

σχολική στασιμότητα είναι μια κατάσταση που ως μαθήτρια με προβληματίζει έντονα. Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να μελετήσω αναλυτικότερα το πολυδιάστατο αυτό θέμα αναζητώντας απαντήσεις σχετικά με τους λόγους για τους οποίους ένας μαθητής δεν προάγεται στην επόμενη τάξη, τις επιπτώσεις που έχει στην ψυχολογία και την επίδοσή του η στασιμότητα και κατά πόσο θεωρείται αποτελεσματική η μέθοδος αυτή όσον αφορά την επίδοση του στάσιμου μαθητή. Απευθύνθηκα λοιπόν στη σχολική ψυχολόγο κ. Σίλεια Ιωάννου, η οποία ήταν πρόθυμη να με βοηθήσει. Ποιοι μαθητές κυρίως μένουν στάσιμοι; Μπορούμε να πούμε ότι έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά; Βεβαίως έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με τον Αμερικάνικο Σύνδεσμο Σχολικών Ψυχολόγων, στατιστικά στοιχεία υποστηρίζουν ότι περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια φαίνεται να επαναλαμβάνουν την

6

Σ

ίδια τάξη, παιδιά που προέρχονται από πολυμελείς οικογένειες, μαθητές από τις μειονότητες, μαθητές με ιστορικό αποβολής, συχνών αλλαγών σχολείων ή και αυξημένων απουσιών. Επιπλέον, η μειωμένη εμπλοκή των γονέων στα θέματα εκπαίδευσης καθώς και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδό τους φαίνεται να συσχετίζονται με τη στασιμότητα των παιδιών τους. Γιατί αυτά τα παιδιά οδηγούνται στη στασιμότητα; Ποικίλοι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα μαθητή σε μια κατάσταση χαμηλής επίδοσης ή μειωμένης φοίτησης που να συνεπάγεται στο τέλος της χρονιάς τη στασιμότητά του. Μπορεί ο μαθητής να αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες σε προσωπικό επίπεδο, καθότι η περίοδος της εφηβείας είναι μια ηλικία γεμάτη προκλήσεις και αλλαγές.

Aκόμη ένας βασικός λόγος είναι όταν παρουσιάζει κάποιας μορφής μαθησιακή δυσκολία η οποία δε διαγνώστηκε έγκαιρα και τη

Είναι αποτελεσματική μέθοδος η σχολική στασιμότητα, κάνει τα παιδιά καλύτερα; Η στασιμότητα θα μπορούσε να θεωρηθεί αποτελεσματική μέθοδος αν μετά από την επανάληψη της τάξης η πλειοψηφία των μαθητών παρουσιάσει βελτιωμένη επίδοση. Έρευνες υποστηρίζουν ότι η στασιμότητα φαίνεται να μην είναι αποτελεσματική, γιατί πολύ συχνά δε συνοδεύεται από στοχευμένη εκμάθηση νέων στρατηγικών που θα βοηθούσαν το μαθητή να βελτιώσει τις δεξιότητές του, ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται με επιτυχία στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον. Αν υποθέσουμε ότι ένας μαθητής δεν είχε ανεπτυγμένες όλες εκείνες τις δεξιότητες που θα τον υποστήριζαν αποτελεσματικά να προαχθεί στην επόμενη τάξη όπως αναμένεται, τότε η στασιμότητα χρειάζεται να στοχεύσει στον εμπλουτισμό των δεξιοτήτων του μαθητή, ώστε αυτός να μπορεί να αντεπεξέλθει επιτυχώς στις απαιτήσεις του σχολικού συστήματος. Αυτά για τις γνώσεις...για τη συμπεριφορά τι λένε τα στοιχεία; Έρευνες υποστηρίζουν ότι μαθητές που μένουν στάσιμοι τείνουν να παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς, αυξημένα ποσοστά επιθετικής συμπεριφοράς, χαμηλότερο αυτοέλεγχο, πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου ενώ είναι λιγότερο πιθανόν να προχωρήσουν σε πανεπιστημιακές σπουδές. Επηρεάζει γενικά τη ζωή του μαθητή η στασιμότητα και πώς; Ο μαθητής που μένει στάσιμος αναπόφευκτα

θα χρειαστεί να ενταχθεί σε μια νέα ομάδα, στη νέα τάξη και χρειάζεται να γίνει αποδεκτός από τους νέους συμμαθητές του, ενώ ταυτόχρονα τείνει να χάνει το κοινωνικό δίκτυο των συνομηλίκων του που έχουν προαχθεί στην επόμενη τάξη. Το γεγονός της χαμηλής επίδοσης, της στασιμότητας, σε συνδυασμό με την ενδεχόμενη απώλεια κάποιων φιλικών και κοινωνικών δεσμών που διατηρούσε με συνομηλίκους στο επίπεδο της τάξης πιθανόν να ερμηνευθούν από το μαθητή ως αποτυχίες, επηρεάζοντας τόσο την εικόνα που έχει για τον εαυτό του όσο και την εικόνα για τις ικανότητές του. Όλα τα πιο πάνω μπορεί να δημιουργήσουν σε κάποιους μαθητές αυξημένο άγχος που θα τους οδηγήσει σε περαιτέρω απομόνωση και κοινωνική απόσυρση, ενώ σε άλλους μαθητές ενδεχομένως να προκαλεί επιθετική συμπεριφορά προς τους καθηγητές ή τους συμμαθητές ή προκλητική συμπεριφορά για να κερδίσουν σημασία και να γίνουν αποδεκτοί. Όλα τα πιο πάνω τείνουν να δυσχεραίνουν τη διαδικασία της μάθησης, ενώ συχνά μπορεί να οδηγήσουν και σε πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου. Επομένως τι θα μπορούσε να περιορίσει τη στασιμότητα των μαθητών; Μια εναλλακτική προσέγγιση, η οποία είναι ταυτόχρονα και πρόληψη, είναι η έγκαιρη αναγνώριση δυσκολιών στους μαθητές, μέσα από την πρώιμη αξιολόγησή τους, από την προσχολική ή σχολική ηλικία. Επιπλέον, σύμφωνα με δεδομένα από το National Association of School Psychologists (NASP) δραστηριότητες για κατ’ οίκον εργασία και προγράμματα μελέτης μετά το σχολείο τείνουν να είναι βοηθητικά. Γενικότερα, η προληπτική ενδυνάμωση και υποστήριξη των μαθητών στο σχολικό πλαίσιο με στόχο τη μείωση της σχολικής αποτυχίας, τόσο σε εξατομικευμένο επίπεδο όσο και σε επίπεδο του σχολείου θα έχει ως αποτέλεσμα πέραν από την ανάπτυξη δεξιοτήτων και την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση σχετικών δυσκολιών, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση του αριθμού των μαθητών που χρειάζεται να επαναλάβουν μια τάξη. Άννα Φρίξου Β2

Η εμπειρία της σχολικής αποτυχίας

τα πλαίσια διερεύνησης του θέματος σχετικά με τη στασιμότητα, κατέγραψα τις απόψεις δύο συμμαθητών μας, οι οποίοι παρέμειναν στάσιμοι λόγω ελλιπούς φοίτησης. Εμείς κρατάμε την ανωνυμία των συμμαθητών μας για ευνόητους λόγους.

• «Μόλις το έμαθα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ένιωσα χαμένος και δεν ήθελα να ξαναπάω σχολείο. Αυτό που με απασχολούσε δεν ήταν τόσο η γνώμη των άλλων όσο το δικό μου μέλλον. Ύστερα από λίγο καιρό λοιπόν, αφού κατά-

απέτυχα πάλι σε έξι μαθήματα και αναγκάστηκα να παρακαθήσω σε εξετάσεις το Σεπτέμβριο και να περάσω τελικά στην επόμενη τάξη. Η στασιμότητα με ωφέλησε, αφού με ταρακούνησε κάνοντας με φέτος να θέλω να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό προκειμένου να μην ξαναπεράσω τα ίδια».

λαβα ότι το να μένω σπίτι δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα, επέστρεψα στο σχολείο. Δυστυχώς όμως, λόγω απουσιών,

• «Η στασιμότητα ήταν για μένα ο λόγος για να δω πιο σοβαρά το θέμα του σχολείου. Συνειδητοποίησα ότι το φταίξιμο ήταν δικό μου, αφού με τη στάση μου δεν άφησα τους καθηγητές μου να με βοηθήσουν όσο

ήθελαν. Παρόλα αυτά όμως στεναχωριέμαι και νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους συμμαθητές μου, οι οποίοι θα βρίσκονται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από εμένα. Συμπερασματικά, πιστεύω πως η στασιμότητα δεν είναι ο καλύτερος τρόπος τιμωρίας ενός μαθητή, αφού του στερεί ένα χρόνο από τη ζωή του. Θα ήταν προτιμότερο το μοναδικό κριτήριο για την προαγωγή κάποιου να είναι οι τελικές εξετάσεις και όχι ο αριθμός των απουσιών». Άννα Φρίξου Β2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 7

εκπαίδευση I

™Ù·ÛÈÌfiÙËÙ·

Ο καθρέφτης ενός εκπαιδευτικού συστήματος που μπάζει νερά!

Η

προώθηση της ανεμπόδιστης προαγωγής του μαθητή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με πρόσχημα ότι η στασιμότητα τον στιγματίζει ανεπανόρθωτα, τον περιθωριοποιεί και γενικά ότι έχει αρνητική επίπτωση στην ψυχολογία του θεωρώ ότι είναι λάθος. Δεν λέω ότι κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί, αλλά και πάλι, όταν ένας μαθητής φθάσει στο λύκειο και έχει ανυπέρβλητες μαθησιακές δυσκολίες, αυτό άραγε δεν τον στιγματίζει; Όταν αύριο βγει στην κοινωνία θα συναναστρέφεται πάντα με ανθρώπους ισοδύναμούς του και δε θα γνωρίσει ποτέ την απόρριψη; Γιατί, λοιπόν, να κρατάμε «φυλακισμένους» τους μαθητές σε μια προστατευτική φούσκα, η οποία αργά ή γρήγορα θα σπάσει, αφήνοντάς τους έτσι εντελώς απροετοίμαστους στις πραγματικές δυσκολίες της ζωής; Πολλές φορές το σχολείο προάγει το μαθητή είτε επειδή δε θέλει να έρθει σε αντιπαράθεση με τον ίδιο ή τους γονείς του, είτε επειδή δε θέλει να τον πληγώσει ή απλώς επειδή θεωρεί ότι αφενός δεν υπάρχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά μέτρα, ώστε ο μαθητής πραγματικά να επωφεληθεί επαναλαμβάνοντας τη χρονιά και αφετέρου η στασιμότητα δεν είναι παρά χάσιμο χρόνου.

Είναι αλήθεια ότι η επανάληψη της τάξης με τον τρόπο που γίνεται στην Κύπρο δεν ωφελεί ουσιαστικά το μαθητή, αφού σε τελική ανάλυση επαναλαμβάνει μια διαδικασία, η οποία αποδείχτηκε την προηγούμενη χρονιά ότι δεν μπορεί να του προσφέρει τίποτα. οποία αποδείχτηκε την προηγούμενη χρονιά ότι δεν μπορεί να του προσφέρει τίποτα. Για αυτό και υπάρχει μεγάλο ποσοστό πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου. Από την άλλη όμως ένας μαθητής που δεν έχει τις βάσεις της προηγούμενης χρονιάς δεν μπορεί να επωφεληθεί γνωστικά ούτε στην επόμενη. Σε τελική ανάλυση, αντί οι μαθητές να μην καταθέτουν πρόωρα τα όπλα αλλά να μένουν στο σχολείο και να βελτιώνονται, παραμένουν σ΄ αυτό και παίρνουν απολυτήριο, εξακολουθώντας όμως να έχουν ανεπάρκεια γνώσεων. Τι κάναμε λοιπόν; Μια τρύπα στο νερό; Τελικά ποιον εξυπηρετεί η ανεμπόδιστη προαγωγή, αφού δε βοηθά τον ίδιο το μαθητή; Είναι φανερό ότι δε δίνεται η δέουσα σημασία και υπάρχει έλλειψη παιδαγωγικών μέτρων για την κατάλληλη αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης (τόσο σε θέματα πρόληψης, όσο και στη μετέπειτα στήριξη του μαθητή). Στην Πορτογαλία για παράδειγμα, σε αντίθεση με τον τόπο μας, μαθητές που δεν προάγονται στην επόμενη τάξη μπορούν να παρακολουθούν ένα φροντιστηριακό πρόγραμμα στήριξης και συμπλήρωσης γνώσεων.

Καταφεύγοντας και πάλι στην εύκολη λύση, προωθείται η ακώλυτη προαγωγή και η επική βαθμολογία, προκαλώντας έτσι ένα άλλο ντόμινο προβλημάτων. Εξευτελίζεται το απολυτήριο και υποβαθμίζεται η αγοραστική του αξία, αφού μπορούν να το αποκτήσουν ακόμη και αυτοί που δεν το αξίζουν. Αδικούνται μαθητές που πραγματικά καταβάλλουν προσπάθεια και εξισώνονται με άλλους πιο οκνηρούς, με αποτέλεσμα να τα παρατούν και αυτοί. Αντί να ανεβάζουμε το επίπεδο των «αδύναμων» μαθητών, απλώς κατεβάζουμε τον πήχυ. Τελικά γίνεται μια συσσώρευση «αδύναμων» μαθητών σε ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, καθιστώντας έτσι το παιχνίδι χαμένο. Είναι αλήθεια ότι η επανάληψη της τάξης με τον τρόπο που πραγματώνεται στην Κύπρο δεν ωφελεί ουσιαστικά το μαθητή, αφού σε τελική ανάλυση επαναλαμβάνει μια διαδικασία, η

Γενικά δε δίνονται τα κατάλληλα κίνητρα και ερεθίσματα, ο αριθμός μαθητών ανά τάξη είναι μεγάλος και ο μαθητής δεν αποτελεί επίκεντρο της διδασκαλίας, πράγμα μείζονος σημασίας. Διαπιστώνω, τελικά, ότι το πρόβλημα της στασιμότητας έχει τις ρίζες του σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα γεμάτο λάθη και παραλείψεις. Στο βωμό του κουκουλώματος αυτών των λαθών είναι που θυσιάζονται σήμερα οι μαθητές και η ορθή παιδεία τους γίνεται αντικείμενο πειραματισμού. Όταν, τελικά, πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να διορθώσουμε τα λάθη δεν πρέπει να ασχοληθούμε με τα επιμέρους προβλήματα γιατί θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο. Πρέπει να θεωρήσουμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει στο σύνολό του πρόβλήμα που χρειάζεται θεραπεία άμεσα! Αυτή είναι η μόνη λύση!

Άννα Φρίξου Β2

Σχολείο χωρίς πυξίδα, νέοι χωρίς κατεύθυνση Ποιος θα μας εξηγήσει πού να πάμε και πώς

Μ

αθηματικά ή Ιστορία; Χημεία ή Βιολογία; Αγγλικά ή Λογιστική; Κύπρο ή Ελλάδα; Με τι μανία στροβιλίζονται όλα στο μυαλό μου! Ο στίβος της ζωής απλώνεται τόσο προκλητικός μπροστά μας και εμείς δεν ξέρουμε ποιο πρέπει να είναι το επόμενο (και άκρως καθοριστικό) μας βήμα. Τελείως μόνοι και ανερμάτιστοι καλούμαστε να πάρουμε τόσο σοβαρές αποφάσεις. Δε μας έχει προετοιμάσει κανείς. Είναι υπερβολικά μεγάλο αυτό που ζητάτε από εμάς! Δε γίνεται, πριν καλά καλά μας μάθετε να περπατούμε, να περιμένετε από εμάς να μπορούμε να τρέξουμε! Όσοι αρέσκονται να βλέπουν επιφανειακά τα πράγματα θα με βρίσκουν υπερβολική και τους προβληματισμούς μου αβάσιμους, ισχυριζόμενοι ότι υπάρχει Συμβουλευτική Επαγγελματική Αγωγή στα σχολεία για αυτό το σκοπό. Δεν είμαι το αρμόδιο άτομο να κρίνω το θεσμό αυτό, αλλά όταν το μέλλον μας παίζεται κορώνα - γράμματα, έχω κάθε δικαίωμα να κατακρίνω την υπάρχουσα κατάσταση. Οι σύμβουλοι στα σχολεία είναι πολύ λίγοι σε αναλογία μαθητών και καλούνται να παίξουν πολλούς ρόλους πέραν των αρμοδιοτήτων τους (όπως και αυτό του ψυχολόγου), με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν πλήρως στο καθαυτό έργο τους. Εξαιτίας λοιπόν αυτής της πίεσης που δέχονται, φαινόμενο που παρουσιάζεται τόσο στα γυμνάσια όσο και στα λύκεια, δεν μπορούν να μας συμβουλεύσουν ορθά, οι απαντήσεις τους πολλές φορές περικλείουν ασάφειες ή ακόμη και λανθασμένες πληροφορίες. Προσπαθούν να μας κατευθύνουν με βάση το τι θεωρείται κοινώς αποδεχτό από την κοινωνία, επηρεαζόμενοι από τις δικές τους προτιμήσεις και όχι από τις δικές μας σύχρονες ανάγκες (τις οποίες σε τελική ανάλυση δεν έχουν το χρόνο να αφουγκραστούν). Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η καθοδήγησή τους αποσκοπεί στο να κάνουμε εμείς τις «κατάλληλες» επιλογές, ώστε να συμπληρωθούν τα τμήματα και να μη χρειαστεί κάποιος καθηγητής να αλλάξει σχολείο! Ακούγονται άσχημα τα πράγματα; Είναι τραγικά! ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΙΣΩ. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα σχολεία στελεχώνονται με τους καλύτερους συμβούλους δεν έχει καμία αξία (μα καμιά όμως) να έχεις την πιο νόστιμη τούρτα του κόσμου αν είναι να την κρατάς κλειδωμένη πίσω από μια βιτρίνα και να μην μπορείς να τη γευτείς. Τους αξιοποιεί το σύστημα ή τους αφήνει απλώς να κοσμούν τα γραφεία; Με μία – δύο διαλέξεις στην Α΄ Λυκείου, που αγγίζουν πολύ επιφανειακά το θέμα, με μερικές διδακτικές περιόδους στο γυμνάσιο, με στοίβες ενημερωτικών φυλλαδίων και διαδικτυακών διευθύνσεων (που πιθανότατα να περικλείουν ένα τεράστιο όγκο δυσνόητων πληροφοριών) το Υπουργείο δεν ξοφλά το χρέος του απέναντί μας. Δεν είναι τυχαίο που συνεχώς μετανιώνουμε για τις επιλογές μας και θέλουμε να αλλάξουμε μαθήματα. Δεν είναι τυχαίο που περνάμε τα πιο ανέμελα χρόνια της ζωής μας μέ-

σα στο άγχος, την ένταση και την απογοήτευση. Μπαίνουμε στην ψυχοφθόρο διαδικασία του να παλεύουμε με νύχια και με δόντια για μερικά δεκαδικά που θα κρίνουν την εισδοχή μας ή όχι στο πανεπιστήμιο, σε μια σχολή που στην τελική δεν είμαστε σίγουροι αν μας αρέσει, δεν είμαστε σίγουροι αν μας εκφράζει ή αν απλώς ικανοποιεί τα θέλω των γονιών μας ή τα πρέπει της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να περιφέρουμε αργότερα ένα πτυχίο σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να μας αποκαταστήσει επαγγελματικά. Κυρίως στις μέρες μας, λόγω της κατακόρυφης αύξησης της ανεργίας ως επακόλουθο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι νέοι χρειαζόμαστε βοήθεια περισσότερο από ποτέ. Από τη μια οι επιλογές σπουδών σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι αμέτρητες και από την άλλη όλα τα επαγγέλματα είναι κορεσμένα. Υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες και συγχρόνως καμία! Πρέπει ως νέοι να ψάξουμε για τους κλάδους του μέλλοντος, αυτούς που βρίσκονται ακόμη υπό ανάπτυξη, ξεφεύγοντας από τα «κλασικά» και ευρέως διαδεδομένα επαγγέλματα. Πρέπει να ψάξουμε πίσω από τα πράγματα. Όλο το παιγνίδι θα παιχτεί στα παρασκήνια! Δεν μπορούμε όμως να το παίξουμε μόνοι μας! Σαν τυφλοί βαδίζουμε στο άγνωστο. ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ. Βεβαίως, δε λέω πως καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής μας ζωής το γραφείο των συμβούλων δεν ήταν πάντα ανοιχτό για εμάς, για οποιεσδήποτε απορίες και διευκρινίσεις αλλά πώς μπορώ εγώ να έχω απορίες για κάτι που δε γνωρίζω, για κάτι που δε μου μίλησε ποτέ κανείς! Δεν μπορούμε σε αυτή την ηλικία να ξέρουμε τι θέλουμε ( όχι από ανωριμότητα, αλλά από άγνοια). Δε γίνεται να μας αρέσει κάτι χωρίς να το έχουμε δοκιμάσει ή τουλάχιστον να το έχουμε προσεγγίσει. Η εβδομάδα εργασίας που προσφέρεται από το Υπουργείο Παιδείας είναι πολύ μικρής διάρκειας για να μπορέσει να ρίξει φως στο τούνελ. Η νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προσπαθεί να ξεδιαλύνει κάπως τα πράγματα καθιστώντας πιο ξεκάθαρους τους κλάδους για τις απαιτήσεις του καθενός. Χρειάζεται όμως ακόμη αρκετή δουλειά. Το άλφα και το ωμέγα είναι ο ορθός επαγγελματικός προσανατολισμός. Χρειαζόμαστε έμπειρους ανθρώπους που να θέλουν, να μπορούν και να τους επιτρέπεται από το σύστημα, να μας πάρουν από το χέρι και να μας ξεναγήσουν σε όλες τις διαστάσεις και παραμέτρους αυτού που ονομάζεται επάγγελμα, με σαφήνεια και ειλικρίνεια. Γιατί οι σύμβουλοι είναι για να καθοδηγούν και όχι για να χειραγωγούν. Χρειαζόμαστε κάποιον να μας στηρίξει, να μας οπλίσει με αυτοεκτίμηση, αλλά ταυτόχρονα να μας προσγειώσει και στην πραγματικότητα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα και να πάρουμε επιτέλους το δρόμο που θα μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους.

Άννα Φρίξου Β2

7

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 8

I εκπαίδευση

Σε σένα μιλάω... πότε θα μάθεις για τα Μεδιόλανα; Η ανεξιθρησκεία τρομάζει στη σχολική μας αυλή

Γ

ιατί δεν αντιλαμβάνονται κάποιοι πως ζούνε στον 21ο αιώνα, σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία; Γιατί κάποιοι ζητούν συνεχώς το σεβασμό (στην πραγματικότητα την αφομοίωση) των άλλων; Πότε θα χωνέψουμε επιτέλους πως το θέμα της θρησκείας δεν ανήκει πλέον στα σχολεία και προπάντων στα δημόσια; Αυτά είναι κάποια ερωτήματα τα οποία ξεχνώ κατά το γλυκό ειδυλλιακό καλοκαίρι, αλλά ποτέ δε διστάζουν να μου τα θυμίζουν στην αρχή του σχολικού έτους. Πρώτη μέρα: έρχεται η προσευχή. Αναγκαστική και αναπόφευκτη. Δεύτερη μέρα: έρχονται τα Θρησκευτικά. Εδώ υποτίθεται ότι υπάρ-

χει η λύση της απαλλαγής από το μάθημα, σχεδόν ίση με την αυτεπάγγελτη περιθωριοποίηση του εαυτού σου. Άσε που πρέπει να έρθεις «αντιμέτωπος» με τουλάχιστον τον καθηγητή των Θρησκευτικών, τον Υπεύθυνο καθηγητή σου και ίσως και τον Υπεύθυνο Βοηθό Διευθυντή, για να πάρεις την απαλλαγή. Σου κάνουνε τη ζωή μαρτύριο και μετά πρέπει και να τους ευχαριστείς για την «ελαστικότητα»

του συστήματος. Τρίτη μέρα: έρχεται ο αγιασμός. Βάζουν όλους του «πιστούς» σε ένα χώρο για να «ευλογηθούν» χωρίς καμία διάκριση μεταξύ ορθοδόξων, αλλόθρησκων ή άθεων. Και όταν πας να σταθείς σε μιαν άκρη στην αυλή έρχονται και σου κάνουν παρατήρηση. Για να δικαιολογήσουν την ενέργειά τους σου λένε μάλιστα ότι οι πλείστοι θα έφευγαν από εκεί, αν έμεναν οι πραγματικά θρήσκοι.

Τι λέμε τώρα δηλαδή; Από τη μια τεκμηριώνουμε την ύπαρξη των θρησκευτικών δραστηριοτήτων στο σχολείο μας με το ότι είναι υποτίθεται η θέληση των πολλών και από την άλλη ερχόμαστε και λέμε πως οι πλείστοι θα τις απέφευγαν αν μπορούσαν; Μπορεί να ακουστώ λίγο ωμός, αλλά αυτό είναι γελοίο. Δε θα σχολιάσω περαιτέρω. Μόνο θα ρωτήσω κάτι άλλο: Πότε θα έρθουν επιτέλους τα δεύτερα Μεδιόλανα;

Μάρκος Μερκούρης Β3

Εκπαιδευτικό σύστημα μιας άλλης εποχής

Μαθητές στα καλούπια ενός συστήματος που σχεδιάστηκε από άλλους

Π

ολλές χώρες αυτή τη στιγμή μεταρρυθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευσή τους. Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό: ο πρώτος είναι οικονομικός και ο δεύτερος πολιτικός. Πώς όμως μπορούμε να εκπαιδευτούμε, ώστε να είμαστε σε θέση να πάρουμε μέρος στις οικονομίες του 21ου αιώνα όταν δεν έχουμε ιδέα για το πώς θα μοιάζει η οικονομία σε μία εβδομάδα, με την τρέχουσα κρίση; Άλλη παραδοξότητα είναι ότι προσπαθούν να μας εκπαιδεύσουν, έτσι ώστε να αποκτήσουμε μια ιδέα εθνικής συνείδησης και κουλτούρας, ενώ την ίδια στιγμή είμαστε κομμάτια στο παζλ της παγκοσμιοποίησης. Πώς τετραγωνίζουμε αυτό τον κύκλο; Δύσκολα. Δυστυχώς οι αποτυχημένες προσπάθειές τους δεν έχουν άλλο θύμα από τη νεολαία που στην πλειοψηφία της ή δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα πιο πάνω ή φανατίζεται.

νοι μόνο με βάση την ηλικία τους. Δεν καταλαβαίνω γιατί κυριαρχεί αυτή η ιδέα, πως το πιο κοινό πράγμα που έχουμε μεταξύ μας είναι η ηλικία μας. Η διανοητική ανάπτυξη δυστυχώς δε συμβαίνει σε όλους με τον ίδιο ρυθμό, είναι πάμπολλα τα παραδείγματα παιδιών που είναι πιο ικανά από άλλα στην ηλικία τους και το αντίθετο. Υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν καλύτερα σε μικρές ομάδες ή ακόμα και μόνα τους. Το μοντέλο των πολυάριθμων τάξεων (που φέτος γίνονται ακόμα μεγαλύτερες) δεν ανταποκρίνεται και δεν αποδίδει όπως θα μπορούσε μια τάξη ολιγάριθμων μαθητών.

προσθέτεις και αφαιρείς ανούσια σύνολα αριθμών. Ένα μεγάλο κομμάτι της εκπαίδευσής μας βασίζεται στην πρωτόγονη διαδικασία της απομνημόνευσης πραγμάτων και στο γράψιμό τους την επόμενη μέρα σε ένα κομμάτι χαρτί. Δεν υποστηρίζω πως αυτό συμβαίνει σε όλα τα μαθήματα. Μια φορά κάθε τόσο έχουμε κι εμείς την ευκαιρία να εκφράσουμε και να αξιολογήσουμε την άποψή μας. (Πώς αλλιώς θα έγραφα αυτό το κείμενο τώρα!). Ζούμε με την ελπίδα ότι κάποτε θα μας δίνεται απλόχερα αυτή η ευκαιρία και πιστεύουμε τους μεγάλους που μας λένε «περίμε-

Το πρόβλημα είναι ότι εξακολουθούμε να τηρούμε το τρίπτυχο καλοί βαθμοί – πανεπιστήμιο – δουλειά, κάτι που αδιαμφισβήτητα δούλευε στο παρελθόν. Είκοσι με τριάντα χρόνια πριν, η υπόθεση ήταν αρκετά απλή. Αν διάβαζες και έπαιρνες καλούς βαθμούς, θα εξασφάλιζες μια θέση στο πανεπιστήμιο κάτι που θα συνεπαγόταν και καλή δουλειά. Αυτό δεν ισχύει πλήρως σήμερα. Σίγουρα τα πράγματα είναι καλύτερα με ένα (και δύο και τρία) πτυχία, αλλά δεν αποτελούν πλέον εγγύηση επαγγελματικής αποκατάστασης. Και αυτό συμβαίνει, επειδή κάθε χρόνο τα κριτήρια ανεβαίνουν.

Στην ομάδα των 6-7 χρόνων, 82% των παιδιών μπόρεσαν να σκεφτούν πάνω από 40 χρήσεις. Στα παιδιά 9-11 χρονών, μόνο το 48% τα κατάφερε. Τα παιδία του λυκείου, με το ζόρι σκόραραν 22%. Στα χρόνια που πέρασαν, μια από τις πιο σημαντικές αλλαγές που συνέβησαν σε αυτά τα παιδιά, ήταν ότι πήγαν σχολείο, μορφώθηκαν και εκπαιδεύτηκαν. Δεν ήταν στόχος της εκπαίδευσης να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους; Να τους κάνει να σκέφτονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους; Νομίζω αυτό είναι που χρειάζεται να αρχίσουμε να αλλάζουμε σήμερα και όχι το χρώμα των τοίχων της τάξης.

Άλλοτε και τώρα Το υπάρχον σύστημα εκπαίδευσης σχεδιάστηκε και «κτίστηκε» για μια άλλη εποχή. Η σύλληψή του έγινε στην πνευματική κουλτούρα του Διαφωτισμού, με τις οικονομικές συνθήκες της βιομηχανικής επανάστασης. Πριν από τον 18ο αιώνα εξάλλου, δεν υπήρχε δημόσια εκπαίδευση. Μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού μπορούσε να διαβάσει και να γράψει καλά, πόσο μάλλον να έχει ανοιχτούς πνευματικούς ορίζοντες και κουλτούρα που χαρακτηρίζει ένα μορφωμένο άνθρωπο. Η θεωρία μιας δημόσιας εκπαίδευσης, πληρωμένης από τους φόρους και αναγκαίας για όλους, ήταν μια επαναστατική ιδέα. Κι όμως, αρκετοί διαφώνησαν με αυτή την ιδέα, υποστηρίζοντας πως ήταν αδύνατο να μορφώσεις τους πάντες, όχι τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο. Σήμερα οι πιο βασικές κοινωνικές βαθμίδες διαχωρίζονται με βάση τον αριθμό των πτυχίων. Έξυπνοι άνθρωποι και χαζοί άνθρωποι. Αυτό το μοντέλο έχει προκαλέσει χάος στις ζωές πολλών ανθρώπων. Κάποιοι ευνοήθηκαν υπερβολικά και απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα του να βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι βγήκαν χαμένοι.

8

Η εκπαίδευση ακολουθεί τα πρότυπα της εκβιομηχάνισης. Για παράδειγμα, τα σχολεία είναι σε ένα μεγάλο βαθμό οργανωμένα σε εργοστασιακές γραμμές: κουδούνια, προκαθορισμένη ύλη και πρόγραμμα εργασιών, παρτίδες μαθητών διαχωρισμέ-

Έτσι κερδίζεις Είναι αρκετά απλό αν το καλοσκεφτείς· οι πιο άχαρες, μουντές και βαρετές δουλειές, που δεν απαιτούν χρήση των αισθήσεων, που όμως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμβάλλουν στην οικονομία, είναι και οι πιο κερδοφόρες, με τη μεγαλύτερη ζήτηση και τα μεγαλύτερα ωφελήματα. Στην άλλη πλευρά του νομίσματος έχουμε τις δουλειές οι οποίες απαιτούν μεγάλη χρήση των αισθήσεων, της τεχνικής και του ταλέντου. Είναι δουλειές που αν το καλοσκεφτείς ... δεν υπάρχουν, γιατί απλώς δεν υπάρχει ζήτηση. Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εμάς άκουσαν την οικογένειά τους να λέει: «Μη γίνεις ζωγράφος ή μουσικός ή ηθοποιός κτλ. Δε θα βρεις δουλειά και θα βασανίζεσαι». Σε μια άλλη προέκταση του θέματος, οι τέχνες στην πιο βασική τους μορφή εκφράζουν την ιδέα της αισθητικής εμπειρίας. Μια αισθητική εμπειρία είναι όταν οι αισθήσεις σου δουλεύουν στο κόκκινο, όταν απολαμβάνεις ένα τραγούδι, μια ταινία, έναν πίνακα ζωγραφικής για παράδειγμα. Μια αναισθητική εμπειρία είναι όταν σβήνεις τις αισθήσεις σου. Όταν αντιγράφεις ένα κείμενο, όταν παπαγαλίζεις κάποιες έννοιες και γεγονότα, όταν

νε να μεγαλώσεις». Όταν οι περισσότεροι δυστυχώς έχουν μεγαλώσει, τα καλούπια τους έχουν ήδη διαμορφωθεί πλήρως. Μαθαίνουμε δυστυχώς από μικροί να σκεπτόμαστε μονόπλευρα, αποκλείοντας άλλες προοπτικές, σκοτώνοντας όποιο ίχνος συνδυαστικής σκέψης έχουμε. Η συνδυαστική σκέψη δεν αποτελεί συνώνυμο της δημιουργικότητας, είναι βασικό συστατικό της. Η ικανότητα να βλέπεις πολλές δυνατές απαντήσεις σε μια ερώτηση, να μη σκέφτεσαι γραμμικά και με συγκλίνοντες τρόπους, να σκέφτεσαι έξω από το κουτί. Διάβασα για μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο του Stanford της Αμερικής με θέμα τη συνδυαστική σκέψη στα παιδιά και στους ενήλικες. Η έρευνα έθετε μια πολύ βασική ερώτηση: Πόσες χρήσεις μπορείς να σκεφτείς για ένα συνδετηράκι μέσα σε τέσσερα λεπτά; Οι περισσότεροι ενήλικες βρήκαν 15-20 απαντήσεις. Αν κάποιος μπορούσε να σκεφτεί πάνω από 40, θεωρούνταν διάνοια στη συνδυαστική σκέψη. Ρωτήθηκαν ακόμα τρεις ηλικιακές ομάδες: 6-7 χρονών, 9-11 χρονών και 15-16. Η έρευνα δείχνει δύο πράγματα: Όλοι μας έχουμε ικανότητες συνδυαστικής σκέψης και όσο μεγαλώνουμε μειώνονται.

Αν πραγματικά ενδιαφέρονται να αλλάξουν το μοντέλο της εκπαίδευσης, πρέπει να ξεφύγουν από τη νοοτροπία της γραμμής παραγωγής τυποποιημένων διαγωνισμάτων και προγράμματος. Πιστεύω πως πρέπει να ακολουθήσουμε την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Η επιστροφή των κλάδων στα λύκεια είναι πραγματικά ό,τι χειρότερο μπορούσαν να σκεφτούν. Το μοντέλο που υπήρχε τον προηγούμενο αιώνα στα σχολεία θα αποβεί καταστροφικό για μαθητές που δεν είναι σίγουροι από τόσο νωρίς για το τι θέλουν να ακολουθήσουν και θα μειώσει σαφώς τις επιλογές τους. Η επιλογή ενός και μόνο μονοπατιού θα οδηγήσει πολλούς σε αδιέξοδο.

Πηγές http://www2.uca.es/HEURESIS/documentos/BMinforme.pdf http://www.geopolitics.us/?p=511 http://www.thedailybeast.com/newsweek/2010/0 7/10/the-creativity-crisis.html http://blogs.edweek.org/edweek/LeaderTalk/200 9/06/creativity_index_legislation_1.html

Γιώργος Θωμά Γ5

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 9

εκπαίδευση I

Εδώ μεταρρύθμιση, εκεί μεταρρύθμιση Που είναι επιτέλους η μεταρρύθμιση;

Aναμένοντας τις αλλαγές που κανείς δεν είδε ακόμη στην εκπαίδευση!

Σ

χολείο, διάβασμα, φροντιστήριο, σπίτι και πάλι διάβασμα. Αυτή είναι μια τυπική μέρα ενός μαθητή λυκείου. Η καθημερινότητα αποτελεί πια ρουτίνα στα μόλις 17 μας χρόνια. Ώρα για ελεύθερο χρόνο ή για άλλες δραστηριότητες σπάνια υπάρχει. Πνιγόμαστε στο άγχος, πιεζόμαστε για να πετύχουμε στις εξετάσεις και να πάρουμε την πολυπόθητη θέση στο πανεπιστήμιο. Η θέση αυτή ταυτίζεται με την επιτυχία. Για αυτό και τρέχουμε από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά παιχνίδια και οι καθηγητές σαν να τρέχουν σε ένα μαραθώνιο για να καλύψουν τον τεράστιο όγκο ύλης. Στην πραγματικότητα όμως αποφοιτούμε από τα σχολεία με άχρηστες γνώσεις, πληροφορίες που ποτέ δε θα μας χρειαστούν. Σε μερικά μαθήματα η ύλη επαναλαμβάνεται στις επόμενες τάξεις, με τη διαφορά ότι εμπλουτίζεται με περιττές λεπτομέρειες, που κανείς δε θυμάται. Με το υπάρχον σύστημα αντί να στοχεύεται η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης του μαθητή, προωθείται η παπαγαλία. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, επιβραβεύεται. Τι κάνει όμως για όλα αυτά το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού; Κατά καιρούς ακούμε για μεταρρυθμίσεις και ότι σχεδιάζονται μεγάλες αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Κάθε κυβέρνηση θέλοντας να πα-

ρουσιάσει κάποιο έργο και αποσκοπώντας να συνδεθεί το όνομά της με μια μεγάλη αλλαγή, δεσμεύεται ότι θα προβεί σε μεταρρυθμίσεις ανατρέποντας έτσι το έργο της προηγούμενης και αρχίζοντας πάλι από το μηδέν. Τις περισσότερες φορές τα σχέδια είτε παραμένουν στα λόγια και δε γίνονται πράξη ή γίνονται μικρές αλλαγές που δεν οδηγούν σε κάτι το ριζοσπαστικό. Αυτό που κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να γίνει είναι να αναβαθμιστεί αρχικά η πλειονότητα των βιβλίων, αφού είναι κακογραμμένα και ακατάλληλα παιδαγωγικά. Επίσης, τα σχολεία πρέπει να αποκτήσουν κατάλληλες υποδομές, να είναι όλα εξοπλισμένα με βιβλιοθήκες, εργαστήρια και ηλεκτρονικούς υπολογιστές· με πολλούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Δε νοείται μεταρρύθμιση χωρίς την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή. Σημαντική αλλαγή θα ήταν και η αποσύνδεση του λυκείου από την εισδοχή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι). Πρέπει το πανεπιστήμιο να είναι προσβάσιμο σε κάθε μαθητή που επιθυμεί να συνεχίσει τη μόρφωσή του. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές της τρίτης λυκείου θα πάψουν να βασανίζονται με το αν θα προλάβουν να καλύψουν την ύλη και θα μπορούν να απολαύσουν τη μαθητική τους ζωή. Επιτέλους πρέπει να δίνεται έμφαση στη μάθηση και όχι στην εξέταση, για να πάψουν και τα διαγωνίσματα να είναι το μόνο μέτρο αξιολόγησης του μαθητή.

Εξάλλου η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί τον «κακό» μαθητή ακόμη περισσότερο στην άρνηση για μάθηση, ενώ επιβραβεύει τον «καλό» μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δε χρειάζεται την επιβράβευση για να βελτιωθεί. Βέβαια, για να γίνουν αυτά και ακόμα περισσότερα χρειάζεται αρκετή μελέτη πολλών χρόνων και λήψη αποφάσεων από καταρτισμένα άτομα. Αναγνωρίζω ότι έγιναν και γί-

νονται μέχρι στιγμής κάποιες προσπάθειες για αλλαγή, αλλά είναι καιρός επιτέλους να μπει το νερό στο αυλάκι. Η μεταρρύθμιση πρέπει να πάρει σάρκα και οστά, γιατί έχουμε βαρεθεί να ακούμε δηλώσεις τύπου «θα… θα... και θα…». Χρειαζόμαστε να δούμε έργα και όχι να ακούμε μόνο υποσχέσεις. Στέφανη Παναγιώτου Β3

Η Λερναία Ύδρα της παιδείας ονομάζεται παραπαιδεία Όσο ακούω να την πολεμούν, τόσο τη βρίσκω μπροστά μου

Μ

πορεί να θεωρηθεί τετριμμένο και πολυσυζητημένο θέμα, αλλά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, το οποίο ταλανίζει καθημερινά όχι μόνο τους μαθητές, αλλά ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία. Πολλοί Υπουργοί Παιδείας προσπάθησαν να εξαλείψουν ή έστω να μειώσουν το φαινόμενο της παραπαιδείας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Ως τελειόφοιτος δε με απασχολεί η παραπαιδεία με τη μορφή που απασχολεί τον Υπουργό Παιδείας ή τον Υπουργό Οικονομικών. Η φοροδιαφυγή του «Α» καθηγητή, του «Β», του «Γ» καθόλου δε με ενδιαφέρει. Σε εμένα, κύριοι, η παραπαιδεία έχει άμεσες επιπτώσεις στην ποιότητα της εκπαίδευσης που προσφέρει το υφιστάμενο σύστημα. Το πρόβλημα βέβαια, δεν εί-

ναι μόνο οικονομικό. Αγγίζει τη ρίζα της διαφθοράς και της διαπλοκής, γιατί αυτοί που συντηρούν την παραπαιδεία καλλιεργούν την ίδια ώρα και τη σήψη στο βλαστό της αυριανής κοινωνίας. Είμαι ένας τελειόφοιτος μαθητής, δεν είμαι βλάκας, πιστεύω ότι έχω στοιχειώδη αντίληψη των πραγμάτων και ειλικρινά σας λέω ότι για να αντεπεξέλθω στα μαθήματα της τρίτης Λυκείου χρειάζεται ο πατέρας μου να πληρώνει 600 ευρώ το μήνα σε ιδιωτικά φροντιστήρια, δίνοντας άλλα τόσα και για τον αδερφό μου. Συχνά ο καθηγητής στο σχολείο μπαίνει στην τάξη και θεωρεί δεδομένο πως κάποιος άλλος έκανε τη δουλειά του, πριν από αυτόν. Δεν είναι θέμα ικανοτήτων, αλλά είναι θέμα κουλτούρας, παραχώρησης κινήτρων στους εκπαιδευτικούς ώστε να ασκήσουν το λειτούργημά τους στα πλαίσια ενός σωστά δομημένου εκπαιδευτικού συστήματος, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στις προκλήσεις της σημερινής κοινωνίας. Δε χρειάζεται, κύριοι, οι Κύπριοι μαθητές ίσως οι μόνοι εξάλλου στην Ευρώπη μαζί με τους Ελλαδίτες- να αναγκάζονται να παρακολουθούν δύο σχολεία, ένα το πρωί και ένα το απόγευμα, για να πετύχουν στις παγκύπριες εξετάσεις. Δεν είμαι απόλυτος ούτε μηδενίζω τα πάντα, απλώς κινδυνολογώ με πρόθεση να ακουστεί η φωνή μου πιο δυνατά. Φωνάζω με αυ-

τό τον τρόπο, γιατί βαρέθηκα το δούλεμα. Από την πρώτη φορά που αντιλήφθηκα την έννοια της λέξης παραπαιδεία, συνειδητοποίησα πως την άκουγα από την ημέρα που γεννήθηκα. Τι έγινε για να λυθεί το πρόβλημα; Η απάντηση βρίσκεται στο αποτέλεσμα. Τίποτε! Μπορεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα ως έχει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας; Το σχολείο τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής μου, και είμαι μόλις 17 ετών, μου δίνει καθημερινά την εντύπωση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δε δημιουργήθηκε με τρόπο ώστε να ευνοεί ιδιαίτερα τους μαθητές. Η ψυχοσωματική πίεση η οποία ασκείται καθημερινά στον καθένα μας για να προλάβουμε τα πάντα, σε καμία περίπτωση δεν προάγει την αναζήτηση του καινούργιου ή την όρεξη του νέου για δημιουργία. «Το Υπουργείο Παιδείας και η πολιτεία θα είναι πάντοτε δίπλα στους μαθητές και στη νέα γενιά για να τους δώσουν όλα αυτά που χρειάζονται για την πορεία τους στο μέλλον», δήλωσε πρόσφατα ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Γιώργος Δημοσθένους, ευχόμενος παράλληλα «οι μαθητές να είναι πάντα δυνατοί και να σκέφτονται ότι έρχονται καλύτερες μέρες». Και εμείς με τη σειρά μας για καλύτερες μέρες ελπίζουμε! Στο τέλος της ημέρας οι πλείστοι από εμάς θα τα καταφέρουμε και θα πετύχουμε τους στόχους μας. Θα μπούμε σ΄ ένα πανεπι-

στήμιο. Έχουμε όμως το σωστό προσανατολισμό, ώστε μετά την αποφοίτησή μας να συμβάλουμε στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών διαβίωσης; Ή απλώς θα πρέπει και εμείς να κολυμπήσουμε στη «λάσπη» για να επιβιώσουμε; Υπάρχουν «αστέρια» ανάμεσά μας, στα οποία πρέπει να δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες για να λάμψουν. Όλοι έχουν κλίσεις και ενδιαφέροντα. Όλοι αξίζουμε μια ευκαιρία για κάτι καλύτερο. Ζητούμε λοιπόν από τους αρμόδιους να μεταρρυθμίσουν το εκπαιδευτικό σύστημα έτσι ώστε να εφοδιάζονται όλοι με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες. Γιατί ναι μεν η Ιθάκη είναι σημαντική, ωστόσο το ταξίδι είναι εκείνο που θα μας μετουσιώσει από μαθητές σε επιστήμονες, ενεργούς πολίτες, μα πάνω απ’ όλα ανθρώπους. Υ.Γ. Ευχαριστώ το «Δασουπολίτη» που μου προσφέρει βήμα για να εκφράζομαι ελεύθερα και τους καθηγητές μου που μου το επιτρέπουν. Απολογούμαι αν έθιξα καταστάσεις που ενοχλούν ή προσβάλλουν κάποιους, απλώς είμαι ένας νέος που αγωνιά για το αύριο και δε θέλω στο μέλλον ως ενεργός πολίτης ή γονιός να ζήσω τις ίδιες αγωνίες για τα δικά μου παιδιά.

Αλέξης Παυλίδης Γ2

9

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 10

I κοινωνία

Όταν γεννήθηκε η λογοκρισία σκότωσαν τον άνθρωπο Ο περιορισμός της ελευθερίας έκφρασης στέλνει τον πολιτισμό στην εποχή των σπηλαίων

Ο

άνθρωπος από πολύ νωρίς διεκδίκησε την ελευθερία και τα δικαιώματά του. Μέσα από μακρόχρονους αγώνες κατάφερε μεταξύ άλλων να κατοχυρώσει και το δικαίωμά του να εκφράζεται ελεύθερα, χωρίς να λογοκρίνεται, χωρίς να στήνεται στον τοίχο για τα πιστεύω του, αυτό που σήμερα ονομάζουμε λακωνικά ελευθερία της έκφρασης. Δυστυχώς όμως δε ζούμε ούτε σε καμιά ιδανική κοινωνία ούτε σε κανένα παραμυθένιο κόσμο. Οι πολίτες, ακόμη και σήμερα, φιμώνονται στο βωμό οικονομικών και κομματικών συμφερόντων, τα Μ.Μ.Ε. είναι ελεγχόμενα και οι απόψεις λογοκρίνονται. Το παιχνίδι είναι καλοστημένο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα όσων έχουν εξουσία. Η κοινωνία μας έχει αλλοτριωθεί. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει αλλοτριωθεί και η παιδεία μας! Με τα σημερινά δεδομένα χαρα-

κτηρίζεται κάθε άλλο παρά ανθρωπιστική, αφού παραμένει προσκολλημένη στη μονόπλευρη γνώση που μπορεί να προσφέρει το βιβλίο, με το μαθητή να μην αποτελεί το επίκεντρο της

διδασκαλίας. Του παρουσίαζονται τα πάντα ως δεδομένα και στερείται του δικαιώματος να διερευνήσει, να αμφισβητήσει και να βρει τις δικές του απαντήσεις. Έρχεται το ίδιο το σχολείο να βάλει φραγμούς στην ελευθερία του, άμεσα ή έμμεσα. Αν και είναι ευθύνη του σχολείου να προετοιμάσει σωστούς πολίτες για την αυριανή κοινωνία, να τους αναπτύξει δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη και η ελεύθερη βούληση, δεν το κάνει. Τους κρατά σε πνευματικό λήθαργο. Δεν τους οπλίζει με το ψυχικό σθένος που χρειάζονται για να ορθώσουν το ανάστημά τους, να αμφισβητήσουν τους πάντες και τα πάντα, να μη δέχονται τίποτα ως δεδομένο, να βγάλουν τις παρωπίδες που σίγουρα κάποιοι θα θελήσουν να τους φορέσουν, να κρίνουν, αλλά κυρίως να κατακρίνουν τα τεκταινόμενα γύρω τους. Είναι κρίμα που ό, τι πιο πολύτιμο έχει να προσφέρει η παιδεία στους μαθητές καταλήγει στα σκουπίδια. Είναι κρίμα που οι πολιτικού περιεχομένου συζητήσεις απαγορεύονται εντός της τάξης, που το σχολείο δε μεριμνά ώστε ο μαθητής να έρχεται σε τριβή με τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου του. Είναι κρίμα που καίρια ιστορικά ζητήματα δεν αναλύονται εις βάθος από φόβο για τις διαφωνίες που θα προκύψουν. Οι διαφωνίες όχι μόνο δεν είναι κακές, όταν αυτές συζητιούνται και τεκμηριώνονται, αλλά αντιθέτως είναι η πολυχρωμία των απόψεων που σφραγίζει τη δημοκρατία. Έρχονται, λοιπόν, τα ίδια τα δήθεν δημοκρατικά σχολεία να ισοπεδώσουν την έννοια της δημοκρατίας. Τα προβλήματα δε λύνονται με τους στρουθοκαμηλισμούς και την αποφυγή διερεύνησής τους, αντιθέτως διογκώνονται. Συμφωνα

Δεν είναι τυχαίο που οι νέοι φανατίζονται με ιδέες που δεν ξέρουν να εξηγήσουν, καταπίνοντας τη μασημένη τροφή που δέχονται από πολιτικές παρατάξεις. με τον George Orwell «Ελευθερία είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δε θέλουν ν’ ακούσουν». Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε έναν καλύτερο κόσμο.

Όταν όμως το αγαθό αυτό αποτελεί ψιλά γράμματα και η λογοκρισία παραμονεύει σε κάθε γωνιά δεν καλλιεργούνται νοήμονες προσωπικότητες αλλά πρόβατα. Δεν είναι τυχαίο που οι νέοι φανατίζονται με ιδέες που δεν ξέρουν να εξηγήσουν, καταπίνοντας τη μασημένη τροφή που δέχονται από πολιτικές παρατάξεις. Δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε ότι με τη λογοκρισία σκοτώνουμε την ελεύθερη βούληση, σκοτώνουμε τη δημοκρατία, σκοτώνουμε τον άνθρωπο. Αν δε θέλουμε λοιπόν να συμπεριφερόμαστε σαν καινούργιοι Νεάντερνταλ πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε υποχρέωση να σεβαστούμε απόλυτα, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις, το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Ή θα το πράξουμε αυτό ή καλύτερα ας επιστρέψουμε στις σπηλιές.

Άννα Φρίξου Β2

Ποινές φάντασμα για εγκλήματα με σάρκα και οστά Η ατιμωρησία δίνει φτερά στο έγκλημα κάθε μορφής

T

ο ότι ζούμε σε μια προβληματική κοινωνία με ένα πολιτικό σύστημα γεμάτο «τρύπες» είναι πλέον γεγονός. Αρκεί μόνο να παρακολουθεί κάποιος συστηματικά το δελτίο ειδήσεων για να ενστερνιστεί την άποψή μου. Ληστείες, δολοφονίες, τροχαία δυστυχήματα, ναρκωτικά, αλητείες, βία στα γήπεδα, ρουσφέτι και διαφθορά. Πόσοι είναι αυτοί που τιμωρούνται; Πόσοι από αυτούς που κυκλοφορούν ελεύθεροι θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να βρίσκονται πίσω απ’ τα σίδερα και πόσες παρανομίες απλώς ξεχνιούνται στα ράφια της αστυνομίας; Πώς τιμωρούνται πολιτικά πρόσωπα όταν αποδεικνύονται ανακατεμένα σε δολοπλοκίες; Ο φάκελος της Κύπρου; Γιατί δεν ανοίγει; Μήπως θα ταρακουνηθούν κάποιοι από τις θέσεις στις οποίες στρογγυλοκάθονται εδώ και τόσα χρόνια; Τι έγινε μετά το σκάνδαλο για τα χρυσοπληρωμένα δόντια του κ. Παπασάββα; Ποιες επιπτώσεις είχαν όσοι αποδείχτηκαν ένοχοι μετά την έκρηξη στο Μαρί; Τι δικαιοσύνη έχουμε όταν αθωώθηκαν οι κατηγορούμενοι για την αεροπορική τραγωδία της «΄Ηλιος»; (της οποίας σημειωτέον η εκδίκαση άρχισε τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά το συμβάν!) Πότε ακριβώς χάσαμε την μπάλα; Στο πρώτο, στο δεύτερο ημίχρονο ή πριν καν μπούμε

ίσως και να βολεύονται με την ύπαρξη αυτών των καταστάσεων! Δεν ξέρω να προσδιορίσω πού ακριβώς σταματά η απλή ανευθυνότητα της εξουσίας και πού αρχίζουν τα πολιτικά συμφέροντα, αλλά σίγουρα ο συνδυασμός και των δύο έχει φέρει τραγικά αποτελέσματα. Ως πότε η δικαιοσύνη θα είναι τόσο ψιλά γράμματα για αυτή την κοινωνία; Μια λαϊκή ρήση λέει ότι «το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο» και ως ένα σημείο τη θεωρώ ορθή. Μια καλή και ανάλογη των περιστάσεων τιμωρία είναι η καλύτερη μέθοδος παραδειγματισμού και αποφυγής νέων ατασθαλιών. Χωρίς αυτήν αποθρασύνονται οι παρανομούντες και το κράτος οδηγείται στην αναρχία με όλες τις τραγικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει αυτό. Και εδώ είναι που το χάσμα μεταξύ υπάρχουσας και επιθυμητής κατάστασης αμβλύνεται αντί να γεφυρώνεται.

10

στο γήπεδο; Είναι για να απορεί κανείς, πώς καταντήσαμε έτσι! Έχω την πεποίθηση ότι ο μεγαλύτερος εχθρός που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η παρανομία αλλά η ατιμωρησία που της δίνει φτερά! Το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε καλά σ΄ αυτό τον τόπο είναι να κατακλύζουμε τις τηλεοράσεις με «ειδικούς»

οι οποίοι κουστουμαρισμένοι και ντυμένοι στην τρίχα προσπαθούν να δικαιολογηθούν δηλώνοντας ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο και ότι θα ληφθούν δραστικά μέτρα. Και μετά πάλι τα ίδια. Ουσιαστικά κανείς δεν ξέρει να πει τι ακριβώς πρέπει να γίνει ή ακόμα χειρότερα, δεν έχει τα κότσια να αναλάβει τις ευθύνες και να διορθώσει τα λάθη. Κάποιοι

Ως γνωστό, όσο πιο μεγάλες είναι οι «τρύπες» σε ένα σύστημα τόσο πιο δύσκολο είναι και να κλείσουν, πράγμα που για τα σημερινά δεδομένα φαντάζει όνειρο απατηλό. Πού ξέρεις όμως, καμιά φορά τα όνειρα βγαίνουν αληθινά. Φτάνει να τα κυνηγήσεις! Κάθε αγανακτισμένη φωνή είναι μια καλή αρχή, με την προϋπόθεση πάντα ότι δε θα σταματήσει να φωνάζει αν δε δικαιωθεί.

Άννα Φρίξου Β2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 11

photoshoot I

11

Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4 Αλέξης Παυλίδης Γ2 Δάφνη Γεωργίου Γ2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 12

I κοινωνία

Μύθοι και πραγματικότητες για το έγκλημα στην Κύπρο Συνέντευξη με τον εγκληματολόγο Αντρέα Καπαρδή Ποια η σχέση εγκλήματος και κατοχής - Πώς άλλαξαν τα δεδομένα οι ξένοι Ποιοι γεμίζουν τις φυλακές - Τι συμβαίνει με τη νεανική παραβατικότητα

N

ιώθουμε τον τελευταίο καιρό πως η κυπριακή κοινωνία άρχισε να μεταλλάσσεται επιφέροντας την καθημερινή αλλοτρίωση του ατόμου. Στις μέρες μας βλέπουμε το έγκλημα να φιγουράρει συχνά στα δελτία ειδήσεων. Μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε ή απλώς τα ΜΜΕ υπερβάλλουν; Εμείς, θέλοντας να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα, επισκεφτήκαμε τον εγκληματολόγο κ. Αντρέα Καπαρδή, ο οποίος απάντησε πρόθυμα στις ερωτήσεις μας. Πήραμε ως αφορμή για αυτή τη συνέντευξη, τα δελτία ειδήσεων τα οποία καθημερινά παρουσιάζουν εγκλήματα. Υπάρχει όντως έξαρση του φαινομένου; Υπάρχει έξαρση σε κάποιες κατηγορίες εγκλημάτων όπως για παράδειγμα στις διαρρήξεις, στις ληστείες, στους εμπρησμούς, στις βομβιστικές επιθέσεις. Δεν υπάρχει όμως ένταση στη συχνότητα των φόνων. Όσο αφορά τα ναρκωτικά, δεν μπορεί κανείς να βασιστεί στις στατιστικές, αφού καταγράφεται κάτι, μόνο όταν η ΥΚΑΝ προβεί σε επ’ αυτοφώρω σύλληψη. Οι στατιστικές των βιασμών παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά διότι οι βιασμοί, δυστυχώς, δεν καταγγέλλονται στην αστυνομία. Πρόκειται για το λεγόμενο «αφανές έγκλημα».

12

Τι ονομάζουμε αφανές έγκλημα; Είναι το έγκλημα που δεν αναφέρεται και δεν καταγράφεται π.χ όταν ένας δεκαοχτάχρονος διατηρεί σχέση με μια ανήλικη, η σχέση τους θεωρείται παράνομη. Όμως δεν αναφέρεται. Για να μετρήσεις το αφανές έγκλημα έχεις τη μέθοδο της αυτοαναφοράς και της θυματοποίησης. Ποιοι είναι οι γενεσιουργοί παράγοντες της εγκληματικότητας; Έχουμε πρώτα - πρώτα κοινωνιολογικούς παράγοντες, όπως είναι η αλλοίωση της κοινωνίας όταν από αγροτική έγινε αστική. Είναι ακόμα οι αλλαγές που έφερε ο τουρισμός στην κοινωνία της Κύπρου. Επιπλέον η κοινωνία μας έγινε πολυεθνική και ένα ποσοστό από τους ξένους που βρίσκεται στον τόπο μας συμβάλλει στην εγκληματικότητα.

Θεωρείτε δηλαδή ότι η μαζική εισροή μεταναστών συνέτεινε στην έξαρση των εγκλημάτων; Οι πιο πολλοί αλλοδαποί που είναι μέσα στη φυλακή είναι χρήστες ναρκωτικών. Στη χώρα μας οι δικαστές είναι πολύ αυστηροί - και πολύ καλά κάνουν - με τους χρήστες και τους εμπόρους ναρκωτικών. Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί αλλοεθνείς μέσα στις φυλακές, δε σημαίνει ότι και το πρόβλημα της εγκληματικότητας στην Κύπρο οφείλεται σε αυτούς. Εξάλλου,

ρωπαϊκή έρευνα μαζί με άλλες έξι χώρες που μπήκαν μαζί μας στην Ε.Ε. Η Κύπρος είχε τα πιο χαμηλά ποσοστά νεανικής εγκληματικότητας. Δε μιλάμε βέβαια για επίσημα στατιστικά στοιχεία αλλά για μια έρευνα που έγινε με τη μέθοδο της αυτοαναφοράς που είναι ένας πιο βάσιμος δείχτης παρά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία.

αστυνομία είναι πολύ καλή στη δουλειά της σε αντίθεση με το τι παρουσιάζουν τα Μ.Μ.Ε. Μιλώ ως εγκληματολόγος με βάση διεθνή και ευρωπαϊκά δεδομένα.

Υπάρχουν ανησυχητικά κρούσματα νεανικής παραβατικότητας; Έχουμε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών που ανήκει στις ομάδες υψηλού κινδύνου για το εφηβικό έγκλημα. Έχουμε ανησυχητικά κρούσματα κατάχρησης αλκοόλ, καπνίσματος και ναρκωτικών σε πολλά μικρά παιδιά, πράξεις που σχετίζονται με την ανεξέλεγκτη ελευθερία.

Μόνο όσον αφορά στην εξιχνίαση του εγκλήματος. Υστερούμε στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης. Το ποινικό δίκαιο χρειάζεται εκσυγχρονισμό, όπως και τα δικαστήρια και οι φυλακές. Είναι ανεπίτρεπτο για παράδειγμα που στα δικαστήρια δεν υπάρχει ακόμη μηχανογράφηση. Επίσης να προσθέσω ότι από το 1983 υπάρχει μόνο μία θέση εγκληματολόγου στο Υπ. Δικαιοσύνης (κα Ανδρούλα Μπουλαρά) με αποτέλεσμα λόγω φόρτου εργασίας να μην εξετάζονται όλες οι υποθέσεις.

Πώς αντιμετωπίζει η ποινική δικαιοσύνη τα παιδιά και τι γίνεται στην Κύπρο με τη φυλακή ανηλίκων; Πρώτα - πρώτα θα έπρεπε να έχουμε εξειδικευμένο δικαστήριο ανηλίκων. Σε όσους οδηγούνται στο δικαστήριο, συνήθως επιβάλλεται διάταγμα κηδεμονίας υπό την επίβλεψη κάποιου κοινωνικού λειτουργού. Φυσικά στην Κύπρο λόγω διαφθοράς, παρεμβαίνουν πολλοί στη διαδικασία και τα παιδιά των επωνύμων δεν πάνε δικαστήριο. Ένα ποσοστό κάπου 10% πάει φυλακή. Είμαστε η μόνη χώρα που φυλακίζει ανήλικους. Έπειτα δεν υπάρχει ειδική φυλακή για τα ανήλικα παιδιά. Υπάρχει μόνο ξεχωριστή πτέρυγα για ανηλίκους στη φυλακή ενηλίκων. Επομένως δεν έχουμε ένα ασφαλές ίδρυμα κράτησης ανηλίκων για να μπορεί να ακολουθηθεί και η κατάλληλη σωφρονιστική αγωγή.

Έχουμε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών που ανήκει στις ομάδες υψηλού κινδύνου για το εφηβικό έγκλημα. δεν είναι ο αριθμός των φυλακισμένων ένας ασφαλής δείχτης του τι συμβαίνει έξω από τις φυλακές. Απλώς οι ξένοι που βρίσκονται στη φυλακή έχουν διαπράξει τέτοιας φύσεως εγκλήματα για τα οποία είναι πιο πιθανό να συλληφθούν. Για παράδειγμα τα οικονομικά εγκλήματα που διαπράττουν πάρα πολλοί συμπατριώτες μας, είναι λιγότερο πιθανό να εξιχνιαστούν και έτσι οι παρανομούντες να καταδικαστούν και να φυλακιστούν. Να τονίσουμε ότι τα οικονομικά εγκλήματα έχουν μεγαλύτερο ηθικό και οικονομικό κόστος από μια ληστεία. Ποια επίπτωση είχε στην εγκληματικότητα το άνοιγμα των οδοφραγμάτων από τα κατεχόμενα; Αποτελούν τελικά τα κατεχόμενα καταφύγιο κακοποιών; Όχι. Μπορούμε να πούμε ότι οι εγκληματίες ήταν οι πρώτοι που ...έλυσαν το Κυπριακό! Συνεργάζονταν και πριν ανοίξουν τα οδοφράγματα, συνεργάζονται ακόμα περισσότερο και τώρα που τα οδοφράγματα είναι ανοικτά. Νομίζετε ότι υπάρχει έξαρση της νεανικής εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια; Τελευταία είχαμε διεξαγάγει μια μεγάλη ευ-

Όταν κάποιος αποφυλακιστεί υπάρχει πρόγραμμα επανένταξής του στην κοινωνία; Ο υποτροπιασμός των Ελληνοκυπρίων αποφυλακισθέντων, δηλαδή η επαναφορά τους στο έγκλημα, είναι κάπου στο 1/3. Στις φυλακές όμως σήμερα η μέγιστη πλειοψηφία δεν είναι Ελληνοκύπριοι, είναι αλλοδαποί και το μεγαλύτερο ποσοστό είναι χρήστες ναρκωτικών. Για την αντιμετώπιση της υποτροπής έχει θεσπιστεί από το 1982 ο θεσμός της ανοιχτής φυλακής, που είναι φυλακή μειωμένης ασφαλείας. Δηλαδή κάποιοι φυλακισμένοι δικαιούνται, με αυστηρά κριτήρια, να εργάζονται καθημερινά και να επιστρέφουν το απόγευμα πίσω στη φυλακή. Μόνο δύο χώρες στον κόσμο έχουν αυτό το πρόγραμμα: η Κύπρος και η Δημοκρατία της Κίνας. Δεν υπάρχει όμως πρόγραμμα επανένταξης των αποφυλακισθέντων. Ποιο είναι το ποσοστό εξιχνίασης των εγκλημάτων, πέρα από το αφανές έγκλημα; Το ποσοστό εξιχνίασης των εγκλημάτων στην Κύπρου είναι 40 – 60 %, ανάλογα με την κατηγορία του εγκλήματος, ποσοστό πολύ υψηλό σε σχέση με την Ευρώπη. Η κυπριακή

Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Κύπρος βρίσκεται σε καλή θέση σε σχέση με άλλες χώρες;

Υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την έξαρση ληστειών ή άλλων εγκλημάτων; Υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία στην εγκληματολογία για τη σχέση μεταξύ της οικονομίας και του εγκλήματος. Όταν βεβαίως υπάρχει οικονομική κρίση πολύς κόσμος βρίσκεται κάτω από οικονομική πίεση, λίγοι όμως είναι αυτοί που θα κλέψουν γιατί πεινούν. Αυτή είναι μια ρομαντική ιδέα. Αυξάνονται όμως οι διαρρήξεις και τα οικονομικά εγκλήματα από άτομα που εκμεταλλεύονται την κατάσταση και κρύβονται πίσω από το προσωπείο της οικονομικής κρίσης. Γνωρίζουμε ότι σε λίγους μήνες η Κύπρος αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε. Ανησυχεί το κράτος ενόψει της προσέλευσης στο νησί μας πολλών σημαντικών πολιτικών προσώπων; Τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι χαμηλά. Αν υπάρχει ένας κίνδυνος είναι αυτός των τρομοκρατικών επεισοδίων εναντίον προσωπικοτήτων. Η Κύπρος, όμως, είναι καλά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τρομοκρατικά επεισόδια. Ποια είναι η άποψή σας για τους πειθαρχικούς κανόνες του σχολείου; Οι πειθαρχικοί κανόνες των σχολείων δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Δεν είναι αποτελεσματικοί και δεν έχουν αξιολογηθεί ποτέ μέχρι τώρα. Χρειαζόμαστε εξειδικευμένους ανθρώπους για αυτά τα θέματα. Ο εκπαιδευτικός είναι εκπαιδευτικός. Δεν μπορεί να κατέχει όλες τις ειδικότητες. Ποια είναι η άποψή σας για τα φαινόμενα εγκληματικότητας που υπάρχουν στο διαδίκτυο; Σήμερα το διαδίκτυο αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Όμως ούτε εσείς τα παιδιά, ούτε οι γονείς σας προετοιμάζονται για τους κινδύνους του διαδικτύου. Οι Αρχές του κράτους πρέπει να αντιμετωπίζουν τα φαινόμενα αυτά. Η Αστυνομία έχει ξεχωριστό τμήμα που είναι εξειδικευμένο πάνω στο ηλεκτρονικό έγκλημα. Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4 Άννα Φρίξου Β2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 13

·ÊȤڈ̷ Από τον Αριστοτέλη στον κάθε τεμπέλη

A

πίστευτα αυτά που βλέπουμε και ακούμε τον τελευταίο καιρό στα δελτία ειδήσεων για την Ελλάδα. Πώς γίνεται μια τέτοια χώρα, με τόσο λαμπρό παρελθόν να έχει τόσο σκοτεινό παρόν και ακόμα σκοτεινότερες προϋποθέσεις για το μέλλον; Απλώς δε χωράει στο νου μου πώς γίνεται οι απόγονοι του Λεωνίδα και του Αριστοτέλη να συμπεριφέρονται με τόση αθλιότητα, κλέβοντας, λεηλατώντας και μηδενίζοντας όλες τις αξίες; Και σε αυτό το σημείο δε μιλώ για αυτούς που διαμαρτύρονται. Μιλώ γι’ αυτούς που ψηφίστηκαν δήθεν για να εκπροσωπούν το λαό και σε τελική ανάλυση κατέληξαν όχι μόνο περιστασιακά να μην εκφράζουν τη γνώμη του, αλλά σχεδόν ολοκληρωτικά να αγνοούν την κάθε του ενέργεια. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς αυτοί οι κύριοι μπορούν να κάθονται μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, καλοφρουρημένοι και καλοταϊσμένοι (από τον ίδιο το λαό), ενώ έξω οι άνθρωποι έξαλλοι ζητούν εξηγήσεις και δικαίωση. Πόση αναισθησία; Πού πήγαν οι όρκοι τους για την πατρίδα; Δεν τους έμεινε σταλιά εντιμότητας; Κοντεύουν εκλογές. Είμαι περίεργος τι θα μας πουλήσουν αυτή τη φόρα. Είμαι περίεργος πώς θα πείσουν τους αγανακτισμένους να τους ψηφίσουν. Μήπως θα γίνει αυτό που συνέβηκε και στη Σλοβακία πρόσφατα, όπου λόγω της υψηλής αποχής εκλέχτηκαν άτομα που δεν εκφράζουν την πλειονότητα; Μπορούν να έχουν νόημα οι εκλογές με τέτοια αποχή; Είναι αυτή δημοκρατία;

Τ

Ο κόσμος στηρίζει την Ελλάδα

ο ημερολόγιο έγραφε 18 Φεβρουαρίου. Αυτή είναι και επίσημα πια η παγκόσμια μέρα αλληλεγγύης προς το δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Το Σάββατο εκείνο με το σύνθημα «Είμαστε όλοι Έλληνες» πολλοί πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους και δεκάδες πόλεις ανά το παγκόσμιο γέμισαν με αγανακτισμένους. Πολίτες της Γερμανίας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ολλανδίας, Αυστρίας, Βελγίου, Δανίας, Ισπανίας, Φινλανδίας, Ιταλίας, Αμερικής και Σουηδίας μη αντέχοντας πια να βλέπουν τους αδελφούς τους Έλληνες να υποφέρουν από τα απάνθρωπα μέτρα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί σύμφωνα με τα συμφέροντα των «δυνάμει κατεχόντων» χωρών και της Ε.Ε. Η μητέρα Ελλάδα, όπως λέγεται από πολλούς, εφόσον έχει προσφέρει τόσα στον πολιτισμό της Ευρώπης, έχει γίνει πια το πειραματόζωο των οικονομολόγων. Ένα ανθρώπινο εργαστήρι στο οποίο δοκιμάζονται απάνθρωπα μέτρα πριν γενικευτούν και στον υπόλοιπο κόσμο. Στην Κύπρο όπως φαίνεται δεν έχει καταλάβει ο κόσμος πως και εμείς είμαστε πολύ κοντά σε αυτή την κατάσταση, αφού λίγοι ήταν αυτοί που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία. Θεωρητικά έπρεπε να μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων, αλλά είμαστε ακόμη «κολλημένοι» στα προπαγανδιστικά μηνύματα των πολιτικών παρατάξεων και κομμάτων που μας πείθουν πως «λεφτά υπάρχουν». Παρόλο που η κατάσταση είναι καλύτερη εδώ απ’ ό,τι στην Ελλάδα, δεν θα έπρεπε και πάλι να δείξουμε περισσότερη κατανόηση από τη στιγμή που

η Ελλάδα στάθηκε στο πλευρό μας όποτε τη χρειαστήκαμε; Πολλοί πολίτες που ήταν μαζεμένοι στην Πλατεία Ελευθερίας εκείνο το μεσημέρι ντροπιασμένοι έλεγαν: «Είμαστε Έλληνες ρε παιδιά τάχα εμείς; Το σύνθημα «Είμαστε όλοι Έλληνες» είναι λανθασμένο. Έπρεπε να ήταν αυτονόητο. Είναι αδιανόητο σε άλλες χώρες του κόσμου, ακόμη και στη Νέα Υόρκη

Μάρκος Μερκούρης Β3

Παναγιώτης Φειδογιάννης Β3

Για την Ελλάδα των ψυχών κι όχι των αριθμών τον ελληνικό λαό όχι! Η γενιά όμως εκείνης της δεκαετίας κατάλαβε το λάθος της, αφού τώρα βλέπει ότι δεν έχει λεφτά να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά της. Το φαγοπότι, όμως, στην κυβέρνηση ακόμα καλά κρατεί.

Ποια είναι η ιδανική λύση για το πρόβλημα της Ελλάδος; Εδώ παρουσιάζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα που ίσως έχουν να αντιμετωπίσουν οι υπεύθυνοι. Είμαι σίγουρος πως μια απλή αλλαγή κυβέρνησης δεν αρκεί. Αυτό που ίσως θα βοηθούσε τη χώρα και πιθανόν να την έσωζε από τον καθολικό εξευτελισμό και την αγορά της από τη Γερμανία με το κιλό, είναι μια ριζική αλλαγή στο σύστημα του κράτους και της κοινωνίας. Είναι δύσκολο, το ξέρω. Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε την αρχή μιας νέας εποχής στην Ελλάδα, ισάξιας με τις παλιές τις δόξες. Όμως, για να επιτευ χθεί αυτό πρέπει όλοι να μάθουν από τα λάθη του παρελθόντος και να πάψουν να επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλον. Είναι δύσκολη η εποχή στην οποία ζούμε και ειλικρινά νιώθω ότι είμαστε στα πρόθυρα μεγάλων κοινωνικοπολιτικών αλλαγών ανά το παγκόσμιο για τις οποίες θα μιλάνε συχνά τα βιβλία ιστορίας στο μέλλον. Μέχρι τότε εύχομαι δύναμη στον κόσμο της Ελλάδος. Και υπομονή. Ζούμε δύσκολους καιρούς αλλά, οι δύσκολοι καιροί φέρνουν πάντα τις μεγάλες αλλαγές.

που είναι τόσο μακριά να μαζεύονται χιλιάδες κόσμου και εδώ να είμαστε τόσο λίγοι. Έχουμε ξεχάσει ποιοι πραγματικά είμαστε». Δεν το έβαζαν όμως κάτω και συζητώντας έλεγαν: «Σήμερα είμαστε 100, αύριο 200 και μεθαύριο 1000». Οι Έλληνες έχουν ανάγκη από διεθνή αλληλεγγύη. Ας απαντήσουμε σε αυτό το κάλεσμα.

Και έτσι, λοιπόν, βγαίνει ο ελληνικός λαός στους δρόμους και διαδηλώνει, φωνάζει, βρίζει, αγανακτεί, ζητά πίσω αυτά που του ανήκουν και αυτά που κλάπηκαν, διαμαρτύρεται ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση σε συνεργασία με το Δ.Ν.Τ. είναι απάνθρωπα. Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ απάνθρωπα. Προσπαθούν με πολύ κόπο να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ρομποτάκια που απαγορεύεται να κινούνται, για να μην κάψουν ενέργεια, γιατί μετά πώς θα την αναπληρώσουν; Με τι λεφτά; Όμως δε γίνεται. Όσο και να είναι κατακριτέο, στην Ελλάδα οι άνθρωποι ακόμα διασκεδάζουν, αφού εκτός από το να επιβιώνουν προσπαθούν να ζήσουν κιόλας. Βέβαια αυτή τη φορά με μέτρο, ψωνίζοντας προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές ή πηγαίνοντας σε μαγαζιά με χαμηλότερο κόστος. Είναι και αυτός ένας τρόπος εκτόνωσης και μάλιστα από τους νόμιμους.

13

«Π

τωχεύει η Ελλάδα», «Αγανακτισμένοι Έλληνες ξεχύνονται στους δρόμους», «Έξω η Ελλάδα από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτοί είναι οι τίτλοι που παίζουν και ξαναπαίζουν στις ειδήσεις. Η εικόνα μιας κατεστραμμένης χώρας. Μια εικόνα που τώρα πια δεν περιορίζεται μόνο στα λόγια, αλλά τείνει να γίνει και πραγματικότητα. Οι άνθρωποι στην Ελλάδα πριν από περίπου μια δεκαετία ζούσαν το όνειρο του νεοπλουτισμού, έχοντας προηγουμένως βιώσει πολ-

λά χρόνια φτώχιας. Έτσι, όταν βρήκαν την ευκαιρία να «αρπάξουν» το έκαναν, τόσο ο απλός λαός όσο και οι μεσσίες αυτού του τόπου, οι πολιτικοί, σε πολύ μεγαλύτερο βέβαια βαθμό. Εξάλλου, όπως είπε και ο λιτοδίαιτος Πάγκαλος: «Μαζί τα φάγαμε». Ναι! Όμως δε φάγαμε όλοι την ίδια ποσότητα και τώρα κάποιοι λιμοκτονούν, ενώ εσείς, αγαπητοί μας πολιτικοί, ακόμα τρώτε και θα συνεχίζετε, αφού, όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα, με το να διαδηλώνεις μπαίνεις φυλακή, ενώ με το να κλέβεις εκατομμύρια ευρώ από

Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην κυβέρνηση Παπανδρέου που παρέμεινε η ίδια εκτός από τον πρωθυπουργό της. Και χάρηκε πολύ το Δ.Ν.Τ., αφού ο νέος πρωθυπουργός δεν είναι εκλελεγμένος από το λαό, για να είναι αναγκασμένος να τον ακούει, αλλά διορισμένος. Ένας απλός υπάλληλος που βλέπει αριθμούς κι όχι ψυχές. Το καλό στην Ελλάδα, όμως, είναι ότι πια δεν ψάχνουμε για μεσσίες, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν.

Κατερίνα Γκόνη Γ5

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 14

I αφιέρωμα Ελλάδα

Το πείραμα Ελλάδα σε εξέλιξη Tο μεγαλείο και η μιζέρια βαδίζουν μαζί στους δρόμους της Αθήνας

Φ

τώχια, πείνα, εξαθλίωση, πάγωμα μισθών, ανεργία· λέξεις που δυστυχώς τον τελευταίο καιρό ακούμε σχεδόν καθημερινά. Έχουμε τόσο εξοικειωθεί στο άκουσμά τους που δεν μας ξαφνιάζουν πια. Συνηθίσαμε να μιλούμε για πείνα και να αναφερόμαστε στην Αφρικανική ήπειρο· να μιλούμε για ανεργία και να αναφερόμαστε σε κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Δυσκολευόμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι

Δανάη Μαυρουδή Γ8

καταστάσεις πλέον αυτές αφορούν και τη δική μας πατρίδα, αφού δεν εξαιρούμαστε από τη γάγγραινα της οικονομικής κρίσης. Φιλανθρωπικές οργανώσεις έχουν κιόλας αρχίσει τη διανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης τόσο σε Κύπρο όσο και σε Ελλάδα. Χρειαζόμαστε όμως πιο δραστικά μέτρα και να πάψουμε να εφησυχάζουμε με κίβδηλες υποσχέσεις. Η Ελλάδα βρίσκεται σε σαφώς πιο δυσχερή θέση, (μακάρι να διαψευσθώ αλλά η παρούσα θέση της Ελλάδας προοικονομεί τη μελλοντική της Κύπρου). Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία γίνεται τώρα το πειραματόζωο των ισχυρών της γης. Κι όπως πάντα, το τίμημα το πληρώνει ο λαός. Ηθικές αξίες και ιδανικά σιγά σιγά ξεθωριάζουν. Ενόψει, λοιπόν, όλης αυτής της διαφθοράς η εγκληματικότητα γνωρίζει πρωτοφανή έξαρση, ληστείες αποτελούν συχνό φαινόμενο, τράπεζες, καταστήματα και κυβερνητικά κτήρια έχουν υποστεί βανδαλισμούς, κομμάτια πολιτιστικής κληρονομιάς γίνονται παρανάλωμα του πυρός... Είναι γεγονός ότι όταν ο άνθρωπος πεινά, αποκτηνώνεται, προσπαθεί να πάρει με τη βία αυτό που θεωρεί ότι του ανήκει, θέλοντας ταυτόχρονα να τιμωρήσει κάποιον για την υπάρχουσα κατάσταση. Όσο ορθά όμως κι αν είναι τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν οι αναρχικοί, βρίσκουν το χειρότερο και πιο αποτρόπαιο τρόπο για να το πράξουν, πλήττοντας όχι αυτούς που έχουν γονατίσει την οικονομία της Ελλάδας, αλλά την ίδια την Ελλάδα, στιγματίζοντας και ολόκληρο το λαό της.

Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Οι Έλληνες δεν είναι τέρατα! Τρανό παράδειγμα που να τεκμηριώνει ότι δεν έχουν πέσει οι τίτλοι του τέλους για την ηθική στην Ελλάδα αποτελούν οι επονομαζόμενοι Ρομπέν των Υπεραγορών. Πρόκειται για κουκουλοφόρους οι οποίοι μπαίνουν στις μεγάλες υπεραγορές, αρπάζουν όσα περισσότερα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης μπορούν και τα διανέμουν αργότερα στους φτωχούς. Ταυτόχρονα αναλαβάνουν δράση και οι Ρομπέν της ΔΕΗ, οι οποίοι επανασυνδέουν το ηλεκτρικό ρεύμα σε νοικοκυριά που τους έχει αποκοπεί λόγω αδυναμίας αποπληρωμής του λογαριασμού τους. Όσο κι αν οι πράξεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με τους νόμους του κράτους παραδίδουν σε όλους μας μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Υπενθυμίζουν στους Κένταυρους της Ευρώπης τι εστί Έλληνας και πως ενωμένοι μπορούν να δώσουν αυτή τη μάχη. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα που δυστυχώς δεν προβάλλονται από τα Μ.Μ.Ε. Η βία φαίνεται πουλά περισσότερο. Όπως και να έχει είναι πραγματικά απρόβλεπτο το πώς μπορεί να αντιδράσει ο άνθρωπος σε τόσο πρωτόγνωρες και δυσβάσταχτες καταστάσεις. Το ένστικτο της επιβίωσης βγάζει από μέσα του ό,τι χειρότερο ( ή ό,τι καλύτερο) έκρυβε τόσο καιρό. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Έπεται συνέχεια... Καλή δύναμη αδέλφια!

Άννα Φρίξου Β2

Χρεοκόπησες όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά Πώς σε κατάντησαν έτσι Ελλάδα;

Η

Ιωάννα Παπαμιχαλοπούλου B7

ανασκουμπωθούν, θα ανασυνταχθούν και είμαστε βέβαιοι πως ως οι πρώτοι διδάξαντες θα βρουν πάλι το δρόμο τους.

διαφθορά, το ρουσφέτι οι σκοπιμότητες, οι αντιπαλότητες, το βόλεμα καταρράκωσαν το κύρος και την αξιοπιστία σου, έπληξαν την ανεξαρτησία σου και τώρα κατάντησες ο επαίτης της παγκόσμιας οικονομίας. Υπό επιτήρηση μάλιστα.

Στο παιχνίδι της εξαθλίωση της Ελλάδας , κατέχει και η Γερμανία ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Πού νομίζει πως θα καταφέρει να βάλει χέρι; Έχει στόχο μήπως τα ελληνικά νησιά ή την Ακρόπολη; Αν νομίζει κάτι τέτοιο γελάστηκε.

Δυστυχώς η ένδοξη ιστορία σου, στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, από μονή της, δεν μπορεί να σου κρατήσει ψηλά το ανάστημα και να τιμήσει τη σημαία σου. Οι λανθασμένες, όπως αποδείχτηκε, πολιτικές αποφάσεις των σύγχρονων ηγετών και το καλά καραμελωμένο μήλο των πολιτικών σκοπιμοτήτων κατάφεραν να ισοπεδώσουν τα πάντα.

Πρόσφατα οι πολιτικές δυνάμεις έκαναν τη μεγάλη υπέρβαση, συνεργάστηκαν για να σώσουν τη χώρα από την ολοκληρωτική καταστροφή και ψήφισαν το μνημόνιο 2. Έπεισαν τόσο τις αγορές όσο και τα άλλα μέλη της Ε.Ε να παραχωρήσουν το δάνειο που θα βγάλει την Ελλάδα από την ύφεση. Έτσι έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κα Μέρκελ ότι οι Έλληνες μπορούν.

14

Αυτή τη στιγμή έχουμε μπροστά μας μια καλοστημένη παράσταση όπου η αναρχία ανασυντάχθηκε και κατάφερε να κρυφτεί πίσω από τον Έλληνα που οι τσέπες του άδειασαν. Διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, πορείες. Για ποιο λόγο; Μήπως θα βρούμε τα λεφτά ουρανοκατέβατα;

θεια από τρίτους; Μήπως έμαθε στα εύκολα;

Βουλευτές ψηφίζουν εναντίον του μνημονίου και την ίδια ώρα μεταφέρουν τα εκατομμύριά τους στην Ελβετία. Πού πήγε ο πατριωτισμός και η θέληση για αναστήλωση της χώρας, όταν έχουμε περιπτώσεις μεταφοράς κεφαλαίων σε ξένες τράπεζες λόγω χαμηλών επιτοκίων; Όταν ο ίδιος ο Έλληνας δεν πιστεύει και δε βοηθά την ίδιά του την πατρίδα, πώς μπορεί να ζητά βοή-

Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να θέσει όρια ως κράτος και να περιορίσει τον ατομικισμό και οι πολιτικοί να παραμερίσουν τις σκοπιμότητες και να λειτουργήσουν πιο συλλογικά. Μέσα στην κρίση δεν πρέπει να υπάρχει πανικός αλλά οργάνωση με στόχο το καλύτερο αύριο.

Τι προτείνουν τέλος πάντων αυτοί που ψηφίζουν εναντίον του μνημονίου; Υποστηρίζουν τη χρεοκοπία; Την επιστροφή στη δραχμή;

Το κράτος με τα λεφτά του δανείου πρέπει να

παρακινήσει τον Έλληνα να επιστρέψει στην επαρχία, στη φύση για να καλλιεργήσει παραδείγματος χάριν τη δική του πατάτα, πρέπει να ενισχύσει τη βιομηχανία, να προωθήσει μεγάλα αναπτυξιακά έργα που θα δώσουν θέσεις εργασίας για να επιστρέψει έτσι, λιθαράκι με λιθαράκι , το κεφάλαιο ξανά στην αγορά της χώρας. Πρέπει να δοθεί έμφαση στην προώθηση των ελληνικών προϊόντων. Τα αγαπητά μας αδέλφια, που παρακολουθούμε με πόνο ψυχής να περνούν κρίσιμες ώρες, θα κάνουν την αυτοκριτική τους, θα

Το ερώτημα ωστόσο είναι αν τα επιτεύγματα της πολιτικής σταθερότητας που πέτυχε η Κυβέρνηση Παπαδήμου με συνεργασία των μεγάλων πολιτικών αντιπάλων (ΠΑΣΟΚ – ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) θα διδάξει κάτι στους Έλληνες. Όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις μετά την τρικυμία έρχεται η νηνεμία. Οι άνθρωποι θα αρχίσουν και πάλι να ευημερούν, να εργάζονται. Τότε όμως είναι που χρειάζεται σωστή διαχείριση για να μην αφήσουν την Ελλάδα να ξαναπέσει στο βούρκο.

Στέφανος Παυλίδης Γ1

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 15

·ÊȤڈ̷

Η Ελλάδα είχε κι άλλες επιλογές Ο Δρ Σταύρος Τομπάζος μιλά στο «Δασουπολίτη» και εξηγεί γιατί η Ελλάδα έπρεπε να είχε διαπραγματευτεί το Μνημόνιο 2

H

οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι το πιο «πολυσυζητημένο» θέμα αυτής της έκδοσης της εφημερίδας μας. Δε θα μπορούσε, ανάμεσα στις απόψεις των μαθητών, να λείπει και η άποψη ενός ακαδημαϊκού, ειδικού στο θέμα. Αυτός ο ακαδημαϊκός είναι ο Δρ Σταύρος Τομπάζος, ο οποίος πιστεύει ότι η Ελλάδα πήρε λάθος δρόμο. Πιστεύετε πως θα ήταν καλύτερα να κηρύξει πτώχευση η Ελλάδα παρά να αποδεχτεί το νέο Μνημόνιο; Ο ελληνικός λαός και το ελληνικό κράτος έχουν ήδη πτωχεύσει. Το νέο Μνημόνιο βυθίζει τη χώρα σε μια ύφεση χωρίς ορατή ή προβλέψιμη ημερομηνία λήξης και επιταχύνει τις διαδικασίες εξαθλίωσης του ελληνικού λαού και του ελληνικού δημοσίου με πολλαπλούς τρόπους. Μπορείτε να μας εξηγήσετε πώς οδηγείται ο ελληνικός λαός στην εξαθλίωση λόγω του Μνημονίου; Να σας αναφέρω μόνο τρεις: 1. Οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων εταιριών σε συνθήκες κρίσης, με συνοπτικές διαδικασίες και χρονοδιαγράμματα, οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα σε εκποίηση δημόσιας περιουσίας πολύ κάτω από την πραγματική της αξία. Θα επωφεληθούν κάποιοι ιδιώτες μεγαλοκαρχαρίες, Έλληνες και ξένοι. 2. Οι μειώσεις των κατώτατων μισθών και των συντάξεων που προβλέπει το νέο Μνημόνιο καθιστούν την Ελλάδα μισθολογικά τριτοκοσμική χώρα και επιδεινώνουν την κοινωνική κρίση, αλλά αυξάνουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών κύκλων. 3. Η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που προβλέπει το νέο μνημόνιο θα οδηγήσει σε μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση μισθών και επιδομάτων προς τα κάτω που θα τείνουν να προσεγγίσουν τους κατώτατους μισθούς.

Όλα αυτά μακροχρόνια τι επιδράσεις θα έχουν; Όλες αυτές οι εξελίξεις καθηλώνουν την παραγωγική δραστηριότητα μακροχρόνια και διαιωνίζουν την ανεργία που πλησιάζει ήδη το 25% του πληθυσμού και πέραν του 40% για τους νέους και θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στους εργαζόμενους όλης της υπόλοιπης Ευρώπης: Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο σε μια διαδικασία που οδηγεί στην αμφισβήτηση του κοινωνικού κράτους και των λαϊκών κατακτήσεων σ’ όλη την Ε.Ε. Η άρνηση όμως αποπληρωμής του δανείου, ποιες κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις θα είχε στην ελληνική κοινωνία; Η άρνηση αποπληρωμής του χρέους που ισοδυναμεί με «άτακτη» πτώχευση μετακυλύει το κόστος διαχείρισης της κρίσης από τον ελληνικό λαό στους πιστωτές της χώρας και τους τοκογλύφους. Υπάρχει η νομική δυνατότητα ουσιαστικής επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους με άρνηση πληρωμής του λόγω «έκτακτης ανάγκης» και προσφυγή στις αρμόδιες υπηρεσίες του Ο.Η.Ε. Υπάρχουν πολλά πρόσφατα παραδείγματα που η επίσημη πτώχευση έχει αποβεί σωτήρια για τους λαούς (Αργεντινή, Ισημερινός κ.λπ.). Το πιο πιθανό σενάριο μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν η αναδίπλωση της Ε.Ε. και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με πολύ ευνοϊκότερους όρους για την Ελλάδα, διότι η άρνηση αποπληρωμής του χρέους θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις στην υπόλοιπη Νότια Ευρώπη και την Ε.Ε. γενικότερα. Θα έχει στην ημερήσια διάταξη ακόμη και τη διάλυση της Ευρωζώνης. Μια άρνηση αποπληρωμής θα πυροδοτούσε εκδηλώσεις αλληλεγγύης από τα κάτω στους Έλληνες εργαζόμενους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και θα προκαλούσε μιαν ανοικτή αντιπαρά-

θεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε σχέση με τη φύση της ίδιας της Ε.Ε: Θέλουμε μια Ευρώπη της κοινωνικής ανισότητας, της ανεργίας και της τοκογλυφίας ή μια Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών της κοινωνικής ευημερίας και της δημοκρατίας; Άρα θεωρείτε επικίνδυνη την αποδοχή του Μνημονίου; Καμία πολιτική δεν είναι ακίνδυνη. Η αποδοχή του νέου Μνημονίου είναι όμως πολύ πιο επικίνδυνη από την απόρριψή του για τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης. Χρίστος Νικολάου Α6

Ταυτότητα Ο Δρ Σταύρος Τομπάζος σπούδασε στο Παρίσι Πολιτική Οικονομία. Δίδαξε σε Αθηναϊκό Κολέγιο και Γαλλικό Πανεπιστήμιο από το 1991 μέχρι και το 1996. Εργάστηκε επίσης για έξι χρόνια ως ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Κύπρου. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Δημοσίευσε τέσσερα βιβλία και δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, πολιτικές επιθεωρήσεις και εφημερίδες στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Κύπρο.

Κάποτε μιλούσαμε για ιδανικά. Τώρα;

Αίτημα προς τον ηγέτη που δεν έχει βρεθεί ακόμη

E

δώ και μήνες παρακολουθούμε στους δέκτες μας την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Το μέλλον προδιαγράφεται αβέβαιο, ενώ ο Έλληνας πολίτης κατάντησε να παλεύει καθημερινά για την επιβίωσή του. Άλλωστε οι λύσεις που δόθηκαν στον Ελληνικό λαό από την αγαπημένη μας Ευρώπη και τους εξαίρετους πολιτικούς της χώρας ήταν δύο: ή χρεοκοπία ή ψήφιση του μνημονίου με αβάσταχτα οικονομικά μέτρα. Οπότε, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Οι πολιτικοί ψήφισαν, όπως είπαν, με βαριά καρδιά τα μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας της χώρας. Έτσι, ο Έλληνας κατάφερε για μια ακόμη φορά να γίνει πρωτοσέλιδο, όχι όμως μόνο για την απόφαση που πάρθηκε για την οικονομία! Έγινε πρωτοσέλιδο κυρίως για τις καταστροφές που υπέστη ολόκληρη η Αθήνα (και που έγιναν της μόδας τον τελευταίο καιρό) και μετά την ψήφιση του μνημονίου, αλ-

λά και κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεών του που πήραν αρκετούς μήνες. Το αποκορύφωμα των καταστροφών είναι οι κακόβουλες πυρκαγιές από ανεγκέφαλους «ενεργούς» πολίτες. Έτσι νομίζουν πως αντιστέκονται, πως ξύπνησαν και πολεμούν για ιδανικά! Ποια ιδανικά; Αυτά που επιδέξια πουλήθηκαν; Αυτά για τα οποία γράφουμε εκθέσεις με φλεγόμενο περιεχόμενο; Αυτά που χαρακτηρίζουν την ένδοξη ιστορία του έθνους; Τη νύχτα που κάηκαν γύρω στα 47 κτήρια μαζί τους γράφτηκαν μαύρες σελίδες στην ιστορία της χώρας. Αντί να γράφουμε ιστορία φροντίζουμε να καταστρέφουμε και αυτή που έχουμε. Φυσικά, υπάρχουν και οι άλλες ομάδες ατόμων, που εκμεταλλευόμενες την κατάσταση ληστεύουν ασύστολα καταστήματα και μικροεπιχειρήσεις. Και δε μιλάμε για απλούς κλέφτες, αλλά για ολόκληρες συμμορίες που φροντίζουν να βγουν κερδισμένες μετά από κάθε διαδήλωση διαμαρτυρίας.

με για τη διαφθορά που υπάρχει; Και δηλαδή τι κάνουμε για αυτό; Καίμε την Αθήνα; Αυτό που πρέπει να κάνουμε στάχτες είναι την κουλτούρα που για χρόνια κουβαλούμε. Μια κουλτούρα της διαφθοράς, του νεοπλουτισμού και της ισοπέδωσης οτιδήποτε πνευματικού.

Ο Ελληνισμός θρηνεί μια νέα του ήττα πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε ήττα των προηγούμενων χρόνων. Είναι η σήψη που πλέον πραγματοποιείται «εκ των έσω», ενώ κανείς δε φαίνεται να μπορεί να βάλει φραγμό. Είναι πραγματικά λυπηρό· ένας λαός που πέρασε τόσα πολλά να μην μπορεί τώρα να βρει λύσεις για την επιβίωσή του. Όσον καιρό καλοπερνούσαμε, εξυμνούσαμε τους πολιτικούς. Τώρα; Πέφτουμε απ’ τα σύννεφα; Δεν ξέρα-

15

Είμαι μόνο μια μαθήτρια 17 χρόνων και φοβάμαι για το μέλλον που πρόκειται να μας παραδώσετε. Δε θα σας κρύψω πως η κοινωνία με απογοητεύει καθημερινά. Φοβάμαι πως έχουμε χάσει το δρόμο. Λείπουν όμως και εκείνοι που θα μας οδηγήσουν. Μια κοινωνία χωρίς καθοδηγητές νοσεί. Κατεστραμμένες συνειδήσεις... αυτό είναι που καλλιεργούμε. Αυτός ο τρόπος ζωής δεν έχει μέλλον. Στρωθείτε όλοι στη δουλειά γιατί έρχονται ακόμα χειρότερες μέρες. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους «ξύπνιους» που συνήθισαν να βεβηλώνουν τη χώρα.

Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 16

I αφιέρωμα Ελλάδα

Το γερμανικό θαύμα κτίστηκε με ξένα χέρια Οι ξεχασμένες γερμανικές αποζημιώσεις από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Σ

ήμερα που η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, η Γερμανία αποδείχτηκε σκληρός δανειστής και οι απαιτήσεις της φαίνεται να γονατίζουν την Ελλάδα. Το ερώτημα είναι αν θα έπρεπε το γερμανικό κράτος να έχει απαιτήσεις από την Ελλάδα, αφού το ίδιο ποτέ δεν πλήρωσε στην Ελλάδα όλα όσα της χρωστά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κατοχή της Ελλάδας το 1941-1944 από τους Γερμανούς επέφερε στην Ελλάδα μεταξύ άλλων και τεράστιες οικονομικές ζημιές για τις οποίες η Ελλάδα ποτέ δεν έλαβε καμιά «σοβαρή» αποζημίωση. Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό, οικονομικές ζημιές στην Ελλάδα προκάλεσαν οι κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών από μουσεία και άλλους αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και οι κατασχέσεις χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων από την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος. Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και το λεγόμενο κατοχικό δάνειο ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κατοχικό δάνειο ονομάζουμε το δάνειο, το οποίο εξαναγκαζόμενη έδωσε η Ελλάδα στη γερμανική κυβέρνηση. Ακόμη και ο Χίτλερ με όλη του τη βαρβαρότητα αναγνώρισε την υποχρέωση της Γερμανίας να αποπληρώσει αυτό το δάνειο. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της ελληνικής απαίτησης των 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ελληνικό κράτος απαίτησε από τη

προκάλεσε με τους δύο μεγάλους πολέμους του 20ου αιώνα. Με άλλα λόγια, το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων μεταξύ των οποίων και των Ελλήνων.

Γερμανία την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987 και το 1995. Παρόλα αυτά το γερμανικό κράτος δείχνει προκλητικά απρόθυμο να πληρώσει τις οφειλές του στο ελληνικό κράτος. Χρησιμοποιώντας ως τόκο το μέσο τόκο των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μέχρι και το 2010, που είναι περίπου 6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δισεκατομμύρια δολάρια και των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια. Ακόμη και ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε, στις 2 Ιουλίου 2011, πως η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα για το Β’ Παγκόσμιο πό-

λεμο το ποσό των 575 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σήμερα η Γερμανία θεωρείται μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και μια παγκόσμια οικονομική δύναμη. Σύμφωνα με το Γερμανό καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας του LSE Albrecht Ritschl το γεγονός ότι σήμερα έχει το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης», η Γερμανία το οφείλει «στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά». Σύμφωνα με τον καθηγητή το περίφημο «γερμανικό θαύμα» το οποίο ζει σήμερα η Γερμανία βασίστηκε πάνω στο γεγονός ότι η Γερμανία ουσιαστικά δεν πλήρωσε για αποζημιώσεις καταστροφών τις οποίες

Η Γερμανία σήμερα φαίνεται να αγνοεί την ιστορία της και παρά την τεράστια βοήθεια που δέχτηκε από τα υπόλοιπα κράτη κάποτε προκειμένου να καταφέρει να σταθεί στα πόδια της, εμφανίζεται ιδιαίτερα σκληρή έναντι στα οικονομικά αδύνατα κράτη για τα οποία φέρει ευθύνη για τα σημερινά οικονομικά τους προβλήματα. Η Γερμανία έχει μια αρκετά γκρίζα σελίδα στην ιστορία του τελευταίου αιώνα την οποία δεν πρέπει να ξεχνά. Για να ξεπεράσει τα δικά της οικονομικά προβλήματα τα υπόλοιπα κράτη έδειξαν αλληλεγγύη προς αυτήν, την οποία σήμερα φαίνεται να ξεχνά. Το γεγονός ότι σήμερα η Γερμανία χαρακτηρίζεται ως ο πιο σκληρός δανειστής, που προκειμένου να πάρει πίσω τα χρήματά του είναι διατεθειμένος να στερήσει την πραγματική δημοκρατία από ένα λαό, δείχνει μια τουλάχιστον αχάριστη συμπεριφορά. Πηγές: - Άρθρο του κ. Γιάννη Δημαρά, http://www.newsbomb.gr/opinio ns/story/84332/g-dhmaras-idoy-tichrwstoyn-oi-germanoi-sthn-ellada - Μήνυμα Μανώλη Γλέζου, http://denpaeialloxylok.blogspot.com/2012/01/blog-post_2 390.html Μάριος Κελεπέσιης B3

Μία ήττα με ιστορία και επιπτώσεις στο μέλλον Το Δικαστήριο της Χάγης δε συμφωνεί με την Ελλάδα

Ο

ι αποζημιώσεις σχετικά με τα θύματα και τις καταστροφές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι ένα παλιό θέμα το οποίο, περνώντας από αναβολή σε αναβολή για σχεδόν 70 χρονιά, τον τελευταίο καιρό έχει συζητηθεί πολύ. Η ελληνική κοινωνία το χρησιμοποιεί ως αντίβαρο της γερμανικής πίεσης και ως ένα πιθανό τρόπο αποπληρωμής των υπέρογκων χρεών του κράτους.

16

Με την απόφαση της Χάγης όμως, η οποία δικαιώνει τη Γερμάνια και θεωρεί πως η εμπλοκή της Ιταλίας δε σέβεται την ετεροδικία της Γερμανίας, το θέμα φαίνεται να λήγει υπέρ της Γερμανίας. Η απόφαση της Χάγης για την προσφυγή της Γερμανίας κατά της Ιταλίας σχετικά με τις αποφάσεις ιταλικών δικαστηρίων που επιδίκασαν αποζημιώσεις σε θύματα των ναζιστικών στρατευμάτων κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν πως: «Τα ιταλικά δικαστήρια δε σεβάστηκαν την ετεροδικία της Γερμανίας». Η ασυλία που απολαμβάνει η Γερμάνια θεωρείται πως παραβιάστηκε, όταν τα ιταλικά δικαστήρια αποφάσισαν εναντίον της. Μια τέτοια διεκδίκηση μπορεί να γίνει μονό από την Ελλάδα ως κρά-

τος, κάτι που μέχρι τώρα συζητήθηκε συστηματικά αλλά δεν προχώρησε πότε σε δικαστικό επίπεδο. Δυστυχώς τα πράγματα φαντάζουν δυσοίωνα, καθώς στην απελπιστική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, δεν είναι σε θέση να απαιτεί αποζημιώσεις από τη Γερμάνια. Τα πράγματα είναι δύσκολα και η οποιαδήποτε στήριξη της Ιταλίας ή κάποιας άλλης χωράς ή οργανισμού δε φαίνεται να έχει εκτόπισμα μετά την απόφαση της Χάγης. Προσπάθειες σε δικαστικό επίπεδο θα πρέπει να γίνουν από την ελληνική κυβέρνηση, άλλα ο αγώνας θα είναι δύσκολος. Πολύ δύσκολος. Το ιστορικό της υπόθεσης Στo δικαστήριο της Λειβαδιάς τo 1997 ο δικηγόρος Ιωάννης Στωμύλης εκπροσώπησε τους συγγενείς 218 θυμάτων της σφαγής στο Δίστομο και κέρδισε την υπόθεση. Το δικαστήριο με την απόφασή του δικαίωσε τους συγγενείς και απαιτούσε παροχή αποζημιώσεων, οι οποίες δεν έγιναν ποτέ δεκτές από τη Γερμάνια. Μετά από πολλές εφέσεις, έγινε προσφυγή από τους συγγενείς σε ιταλικά δικαστήρια, αφού η ελληνική δικαιοσύνη για να μη διαταράξει τις σχέσεις των δύο

χωρών δεν έδινε την απαιτούμενη σε τέτοιες περιπτώσεις άδεια. Ζητήθηκε από την ιταλική δικαιοσύνη να τους επιτραπεί η εκτέλεση της απόφασης της ελληνικής δικαιοσύνης σε βάρος της γερμανικής περιουσίας στο ιταλικό έδαφος. Τα ιταλικά δικαστήρια δικαίωσαν τους συγγενείς των θυμάτων του Δίστομου.

Η Γερμάνια πήρε το θέμα στο δικαστήριο της Χάγης ζητώντας να αναγνωριστεί ότι η Ιταλία δε σεβάστηκε την ετεροδικία της, δηλαδή το δικαίωμα να μην μπορεί να δικαστεί στα δικαστήρια άλλου κράτους. Χρίστος Νικολάου Α6

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:14 PM

Page 17

·ÊȤڈ̷

Eλλάδα: Το θύμα της παγκόσμιας κρίσης Εξευτελισμός, Εξαθλίωση, Εξουδετέρωση

Π

αρόλο που πάντα προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων και να διακωμωδώ οτιδήποτε γίνεται, θα προσπαθήσω να σοβαρευτώ για να γράψω αυτό το άρθρο για την κατάσταση στην Ελλάδα. Εδώ και περίπου δύο χρόνια η χώρα που χάρισε στο παγκόσμιο τις έννοιες «Δημοκρατία», «Πολίτης», «Πολιτική» και τόσες άλλες, που πρόσφερε σε πολλές περιπτώσεις

στρατιωτική βοήθεια όποτε της ζητήθηκε (βλέπε Α’ και Β’ Παγκόσμιος) και χάριζε και χαρίζει για πολλά χρόνια στην πατρίδα μας δωρεάν πανεπιστημιακή μόρφωση έχει βρεθεί στη δίνη της οικονομικής κρίσης και του χρέους. Πενιχροί μισθοί και συντάξεις, επιχειρήσεις που κλείνουν, ανεργία, πείνα, στέρηση. Αυτό το κλίμα επικρατεί σήμερα στη χώρα με τον τόσο πλούσιο πολιτισμό που είναι ξακουστός σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Και είναι εδώ που μπαίνουν στην «υπόθεση» ωσάν σωτήρες και λυτρωτές οι «συμπονετικές», «καλές» ευρωπαϊκές χώρες. Και μάντεψε σε ποια συγκεκριμένη αναφέρομαι. Να σου δώσω τη βοήθεια του κοινού: από το 1941-1944 οι στρατιωτικές της δυνάμεις κατείχαν την Ελλάδα αρπάζοντας όλο το χρυσό και γενικότερα ό,τι πολύτιμο υπήρχε από τις τράπεζες. Κατέστρεψαν τη γεωργία, την κτηνοτροφία, το εμπόριο, άφησαν πίσω υλικές και πνευματικές ζημιές αλλά και χιλιάδες νεκρούς. Εάν δεν το βρήκες μέχρι τώρα να σε ενημερώσω ότι αναφέρομαι στη Γερμανία που είναι μια από τις χώρες που αποφασίζει αν θα δοθούν λεφτά στην Ελλάδα ώστε να ξοφλήσει τα χρέη της. Για να δώσει όμως αυτά τα λεφτά, της επιβάλλει τόσο σκληρά μέτρα λιτότητας που θα

αναρωτιόταν κανείς αν πράγματι είναι εφικτά. Ναι, μήπως η Γερμανία δεν έχει χρέη; Και ρωτώ: Όλοι αυτοί οι δήθεν καλοθελητές, μήπως αποσκοπούν στη διάλυση του κράτους με όλα αυτά τα αντικοινωνικά μέτρα; Με την έρευνα που έκανα και διαβάζοντας το νεοψηφισθέν μνημόνιο (ή αλλιώς το «ιπτάμενο μνημόνιο» αφού μερικοί βουλευτές στις 12/2 το έκαναν ρουκέτα και το έριχναν ο ένας του άλλου) κατάλαβα, φίλε Δασουπολίτη, ότι πρόκειται για ένα ρετουσαρισμένο, παρφουμαρισμένο… σχέδιο εξόντωσης. Όμως, είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι κανείς δεν αποφασίζει να υψώσει το ανάστημά του και να αντισταθεί. Εάν η Ελλάδα μηνούσε τη Γερμανία για όσα της έκανε την περίοδο της κατοχής θα μπορούσε να διεκδικήσει μέχρι και 575 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα και με την έρευνα του Γάλλου οικονομολόγου Jacques Delpla (Les Echos, 2 Ιουλίου, 2011). Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν θα ξεχρέωνε. Αφού υπάρχει λύση γιατί δεν κάνουν μια προσπάθεια;

Παναγιώτα Κωνσταντινίδη Β4

Αρχαιοκάπηλοι κτύπησαν την Αρχαία Ολυμπία

Η

αρχαία Ολυμπία έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στόχαστρο αρχαιοκάπηλων και στις 17 Φεβρουαρίου 2012 ξαναχτυπήθηκε με αποτέλεσμα την κλοπή εξήντα πέντε εκθεμάτων από το Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο της. Όλως παραδόξως, οι ληστές δεν στόχευαν το συγκεκριμένο μουσείο, άλλα ένα γειτονικό, το οποίο περιείχε γραμματόσημα. Το γεγονός, όμως, πως ο χώρος ήταν ξέφραγο αμπέλι, αφού μόνο μια γυναίκα φύλακας υπήρχε, αντί για τρεις, προκάλεσε τους ληστές να πάρουν ό,τι μπορούσαν από το Αρχαιολογικό Μουσείο της αρχαίας Ολυμπίας. Να θυμίσουμε ότι ληστεία είχε ξανασυμβεί το Σεπτέμβριο του 2009 και όμως, τα μέτρα προστασίας ήταν ακόμα τόσο χαλαρά, που εκθέματα ανεκτίμητης αξίας έκαναν φτερά μέσα σε μόλις έξι λεπτά! Να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι είκοσι πέντε από τους τριάντα πέντε φύλακες της αρχαίας Ολυμπίας είναι μάχιμοι καθώς οι υπόλοιποι είναι άτομα με ειδικές ανάγκες ή έχουν αναρρωτικές άδειες, ενώ νέες προσλήψεις δε γίνονται πλέον, μετά τις συνταξιοδοτήσεις των παλαιοτέρων. Φαίνεται ότι υπήρχε ανάγκη να αυξηθεί το προσωπικό φύλαξης του χώρου, κάτι που ζητήθηκε από τους υπεύθυνους του Μουσείου, πριν δύο μήνες. Φυσικά το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο αφού από τους 4.000 τουλάχιστον φύλακες που χρειάζεται η Ελλάδα για να προστατεύει τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς, μονό 1.9002.000 υπάρχουν. Η τύχη των εκθεμάτων είναι στα χέρια των θρασύτατων ληστών, οι οποίοι στη συγκεκριμένη περίπτωση εκμε-

Το πιο πολύτιμο έκθεμα που έκλεψαν οι δράστες

ταλλεύτηκαν το παραμελημένο σύστημα φρούρησης για να κλέψουν κάτι για το οποίο δεν είχαν σκοπό.

17

Η έλλειψη σεβασμού προς την ιστορία και τον πολιτισμό και το θράσος αυτών που έκαναν την κλοπή αλλά και των υπεύθυνων, οι οποίοι δεν είχαν λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας, δείχνει μια κατάσταση κάτι παραπάνω από τραγική. Η υποβολή πάντως της παραίτησης του Υπουργού Πολιτισμού δείχνει πως τόλμησε να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι βεβαίως άσχετο με την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα. Είναι όμως και γι’ αυτό το λόγο που θα έπρεπε να του αποδοθεί λίγη περισσότερη προσοχή, γιατί οι αρχαιολογικοί χώροι της Ελλάδας είναι εκτός από αντικείμενα σεβασμού, και αντικείμενα κέρδους.

Χρίστος Νικολάου Α6

Εκθέματα από το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 18

I photoshoot

18

Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4 Μαρία Καρούσιου Γ9

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 19

κοινωνία I

Κι όμως...φτιάχνουμε καύσιμο από τηγανέλαια Από το τηγάνι του σπιτιού μας, στο ντεπόζιτο της σχολικής θέρμανσης

Ε

ίναι απίστευτο πως κάτι που είναι τόσο άχρηστο για μας μπορεί να γίνει κάτι τόσο χρήσιμο. Κάτι που είναι τόσο βλαβερό για το περιβάλλον, όταν το πετάμε, να γίνεται τόσο ωφέλιμο όταν το επεξεργαζόμαστε. Μιλάμε για το τηγανέλαιο, δηλαδή το λάδι που μένει μετά το τηγάνισμα και το οποίο πετάμε στα σκουπίδια ή στις αποχετεύσεις προκαλώντας ρύπανση των υδροφορέων. Το τηγανέλαιο, λοιπόν, επεξεργασμένο τρέπεται σε βιοντίζελ, το οποίο είναι καύσιμη ύλη και είναι φιλικό στο περιβάλλον, ανανεώσιμο, μη τοξικό και βιοδιασπώμενο.

Το καραβάνι με τις συσκευές που μετατρέπουν τα τηγανέλαια σε βιοντίζελ

Είναι πρόκληση και μαζί ευθύνη για μας τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου μας να συμμετέχουμε στο πιλοτικό πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και διε-

Ο άλλος κόσμος του

Η

μανία του facebook εξαπλώθηκε επικίνδυνα. Είναι πλέον διαδεδομένο και έχει μπει για τα καλά στις ζωές όλων μας, μικρών και μεγάλων. Έχει τεράστια απήχηση και στη χώρα μας, ενώ όποιος δε διαθέτει λογαριασμό σε αυτόν τον ιστότοπο κινδυνεύει να είναι ...δακτυλοδεικτούμενος. Αν βρεθείς σε χώρο όπου παρευρίσκονται νέοι, πολύ πιθανόν να ακούσεις συζητήσεις για το facebook. Οι λέξεις «chat, inbox, status, comment, like, post, share» για τους περισσότερους είναι γνωστές και χρησιμοποιούνται συχνά στον καθημερινό τους λόγο. Είναι και κάποιες φορές που ακούς φράσεις όπως «Έχω 2376 friends, 152 likes και 89 comments» και αναρωτιέσαι: Με το να διαθέτεις αρκετούς «φίλους» στο χώρο αυτό της κοινωνικής δικτύωσης, σε κάνει αυτόματα καλύτερο ή πιο δημοφιλή από τους υπόλοιπους; Ποια η ουσία να έχεις μέσα στη λίστα σου άπειρους «φίλους» εφόσον είτε τους περισσότερους δεν τους γνωρίζεις είτε έτυχε να τους συναντήσεις μια φορά στη ζωή σου; Πολύ λίγοι είναι αυτοί που είναι όντως πραγματικοί και ουσιαστικοί φίλοι και είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Βέβαια το αναγνωρίζω. Το facebook παρόλα αυτά αποτελεί ένα μέσο για επανασύνδεση ατόμων, για επικοινωνία και για ψυχαγωγία. Όμως πώς μπορεί να συγκριθεί η άμεση επαφή με κάποιον, με το να συνομιλείς μαζί του μέσω ενός μουντού, άψυχου, άχρωμου πλαισίου; Και

Ε

πώς μπορεί να συγκριθεί ο προφορικός καθημερινός λόγος με τη γραφή που χρησιμοποιούμε συνήθως εμείς οι νέοι, γεμάτη συντομογραφίες και με λατινικούς χαρακτήρες; Εκτός των άλλων, το facebook παρέχει στο χρήστη μια «χωματερή» πληροφοριακών απορριμμάτων. Γιατί να απασχολεί τον καθένα από μας πώς πέρασε χθες ο τάδε στο πάρτι και τι κάνει αυτή τη στιγμή ο άλλος; Υπάρχουν και διάφορα quiz στο facebook των οποίων τα αποτελέσματά τους δεν είναι βάσιμα και δεν ισχύουν. Όλα αυτά αποτελούν δεδομένα για κάποιον αργόσχολο ή για κάποιον που θέλει να «σκοτώσει» την ώρα του. Εντάξει, χρειάζεται να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα για χάρη της σύγχρονης κοινωνίας στην οποία ζούμε ώστε να συμβαδίζουμε με την εξέλιξη των πραγμάτων, με την προϋπόθεση όμως να μη φτάνουμε σε ακρότητες. Δε χρειάζεται να περνούμε τόσες ώρες μπροστά από μία οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή για να ελέγχουμε κάθε τρεις και λίγο τη σελίδα μας, με αποτέλεσμα να παραμερίζουμε τις υπόλοιπες δραστηριότητες ή υποχρεώσεις μας. Ας εφαρμόσουμε λίγο στη ζωή μας το γνωστό ρητό του ξεχασμένου Κλεόβουλου του Ρόδιου: «Μέτρον άριστον».

Στέφανη Παναγιώτου Β3

ρεύνησης με θέμα την «Τηγανοκίνηση». Το πρόγραμμα αυτό θα μας φέρει σε επαφή με επιστήμονες και ειδικούς που επικε ντ ρώνονται στο θέμα αυτό. Έτσι θα συνδράμουμε ενεργά στο έργο αυτό και θα βάλουμε τη δική μας πινελιά στην ενημέρωση του κοινού και την εφαρμογή του έργου, μαζεύοντας τηγανέλαια από τα σπίτια μας και με τη βοήθεια ειδικής μηχανής θα το μετατρέπουμε σε βιοντίζελ. Έτσι θα το χρησιμοποιήσουμε για τη θέρμανση του σχολείου μας μειώνοντας τη ρύπανση από τη χρήση πετρελαίου. Με αυτό τον τρόπο από μόνοι μας θα ενημερωνόμαστε και θα συμβάλλουμε στην ευαισθητοποίηση των πολιτών για το συγκεκριμένο θέμα και για άλλα περιβαλλοντικά θέματα. Γινόμαστε οι αφανείς ήρωες αυτής της προσπάθειας και - ποιος ξέρει- ίσως οι μελλοντικοί επιστήμονες που θα κάνουν το βιοντίζελ μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που θα χρησιμοποιείται ευρέως και στην Κύπρο.

Έλλη Αργυρίδου Α1

Ζώα ενός κατώτερου θεού στην Κύπρο

ίμαστε άραγε τόσο ζωόφιλος λαός όσο θα έπρεπε; Η απάντηση δυστυχώς είναι πως όχι. Τρανά παραδείγματα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Στην ευρωπαϊκή κατά τα άλλα Κύπρο, το φαινόμενο της κακοποίησης ζώων είναι πολύ συχνό. Κάποιοι που θέλουν να ονομάζονται άνθρωποι επιδεικνύουν απίστευτη κτηνωδία ξεσπώντας ξεδιάντροπα και με αθλιότητα πάνω στα ανυπεράσπιστα πλάσματα της φύσης. Δεν είναι λίγες οι φορές που από το facebook ή άλλα μέσα πληροφορούμαστε για δηλητηριασμένα, ακρωτηριασμένα, καμένα ζώα καθώς και για άλλες φρικιαστικές πράξεις. Αλλά, ας μην πηγαίνουμε μακριά γιατί συχνά γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών και στις ίδιές μας τις γειτονιές. Αν κάποιος ενοχλείται από την παρουσία σκύλων ή γάτων η εύκολη και διαδεδομένη λύση στον τόπο μας είναι η χρήση φυτοφαρμάκων. Συχνό και θλιβερό είναι το φαινόμενο κατοικίδια ζώα να εγκαταλείπονται στους δρόμους, γιατί οι ιδιοκτήτες τους βαρέθηκαν την παρουσία τους. Και τα ζώα αυτά, που στις πλείστες περιπτώσεις είναι σκύλοι, καταντούν αδέσποτα και πεινασμένα. Όλοι γνωρίζουμε ασφαλώς ποια είναι η κατάληξη αυτών των ζώων: θάνατος. Είτε από κάποιο δυστύχημα στην άσφαλτο είτε με τη μέθοδο της ευθανασίας. Τι τραγική ειρωνεία! Ενώ έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, εντούτοις οι άνθρωποι φροντίζουν να του συμπεριφέρονται σαν να είναι ο χειρότερός τους εχθρός. Πέραν όμως της κακοποίησης, υπάρχουν και άλλα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι απέχουμε κατά πολύ από την ευρωπαϊκή κουλτούρα, ως προς τα φιλοζωικά αισθήματα. Στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες, τα ζώα δικαιούνται να διακινούνται, μαζί πάντα με τους ιδιοκτήτες τους, σχεδόν παντού: στα πάρκα, στα εστιατόρια, στα μετρό, στα καταστήματα. Και με έκπληξη παρατη-

ρούμε ότι, παρόλη την απρόσκοπτη διακίνηση των συμπαθητικών τετράποδων, οι πόλεις τους παραμένουν απαλλαγμένες από τις ακαθαρσίες των ζώων, αλλά και από κάθε άλλο είδος σκουπιδιών. Αντίθετα στην Κύ-

προ στους πλείστους δημόσιους και μη χώρους, απαγορεύεται η διακίνηση των σκύλων και όμως οι δρόμοι και τα πεζοδρόμιά μας, βρίθουν από βρωμιές. Φυσικά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι την ευθύνη φέρουν και οι ιδιοκτήτες των σκύλων, οι οποίοι οφείλουν πάντοτε να μαζεύουν τα περιττώματα των κατοικίδιών τους. Σε αυτό θα μπορούσαν και οι δήμοι να συμβάλουν τοποθετώντας στους δρόμους και στα πάρκα ειδικούς κάδους με σακουλάκια για τις ακαθαρσίες των σκύλων.

19

Όλα αυτά δείχνουν την τεράστια απόσταση που έχουμε να διανύσουμε μέχρι να φθάσουμε στο σημείο να μπορούμε να χαρακτηριζόμαστε ζωόφιλος λαός. Αλλά πρέπει πρωτίστως να αντιληφθούμε ότι οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό απέναντι στα ζώα, γιατί έχουν και αυτά δικαιώματα.

Δάφνη Γεωργίου Γ2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 20

I κοινωνία

Περισσότερο από τους ξένους φοβάμαι το φόβο για τους ξένους Πώς βλέπουν τους ξένους στην παλιά πόλη αυτοί που ζουν μαζί τους – «Φοβάμαι να περπατήσω στην παλιά Λευκωσία γιατί είναι γεμάτη ξένους».

– «Αν είναι δυνατό, του είπα, σταμάτα τις ανοησίες και πάμε». Εκείνος όμως, συνέχισε να επαναλαμβάνει το ίδιο σαχλό επιχείρημα. Στο τέλος, επειδή βαρέθηκα αυτή τη συζήτηση, καταλήξαμε στο Mall. Παραξενεύτηκα όμως πολύ γιατί από τις πολυάριθμές μου βόλτες στην παλιά Λευκωσία δεν ένιωσα ποτέ το αίσθημα του φόβου. Μέρες μετά και ακόμη σκεφτόμουν τα λόγια του φίλου μου, εκείνης της ημέρας. Σκέφτηκα, αφού θα πάω που θα πάω στο «Λεμονάρη» για ένα σιροπιαστό μπακλαβά γιατί να μη ρωτήσω μερικούς συμπολίτες μου αν στ’ αλήθεια πιστεύουν ότι το ιστορικό μας κέντρο απειλείται από τους ξένους; Κοντά λοιπόν στην εκκλησία της Φανερωμένης συνάντησα τον πατέρα Χαράλαμπο Ζούμο. Μόλις άρχισε να μιλά κατάλαβα ότι η άποψή του περνά μέσα από το φακό της εκκλησίας και στο «Θεμέλιο λίθο που έθεσε ο Χριστός, την Αγάπη», όπως χαρακτηριστικά μου είπε. Πιστεύει ότι δεν είναι επικίνδυνο το κέντρο της πόλης για μια βραδινή βόλτα και θεωρεί υπεύθυνα τα Μ.Μ.Ε για την επιφυλακτικότητα και την καχυποψία απέναντι στους κατοίκους της παλιάς Λευκωσίας.

Αντρέας Παύλου Β2

στα υποστατικά τους περισσότερα άτομα απ’ όσα πρέπει. Δηλώνει, επίσης, ότι το Δημαρχείο ανέχεται τις παράνομες αυτές χρήσεις των υποστατικών. Ο κ. Καντούνας ανέφερε ότι «υπάρχει συχνά έλλειψη σεβασμού από την πλευρά των μεταναστών, με παράδειγμα την οδό Τρικούπη όπου δεν τηρούνται από τα καταστήματά τους οι κανόνες πολεοδομίας. Αυτή η παρανομία και η έλλειψη αισθητικής είναι και η αιτία για το χάλι που παρουσιάζει η παλιά Λευκωσία». Βέβαια ο κ. Καντούνας αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι οι ξένοι είναι εύκολος στόχος για τους ντόπιους.

20

Η ώρα πέρασε και άρχισε να νυχτώνει. Κατευθύνθηκα με αργό βήμα προς το σπίτι του κ. Καντούνα, έτσι ώστε να απολαύσω τον περίπατό μου. Ο κ. Καντούνας ήταν υποψήφιος δήμαρχος για το δήμο Λευκωσίας στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Η οδός Τρι-

Έ

να επίκαιρο θέμα που αξίζει να συζητηθεί μιας και βρίσκει εύφορο έδαφος στη χώρα μας είναι αυτό των δημόσιων βοηθημάτων που λαμβάνουν αλλοδαποί αιτητές πολιτικού ασύλου. Το φέρνει στο φως της δημοσιότητας η έκθεση της γενικής Ελέγκτριας κ. Χρυστάλλας Γιωρκάτζη για το 2010. Καταγράφει περιπτώσεις αλλοδαπών, οι οποίοι συνέχισαν να λαμβάνουν δημόσιο βοήθημα, παρόλο που οι αιτήσεις τους για πολιτικό άσυλο απερρίφθησαν από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων. Οι πλείστοι μάλιστα εξακολούθησαν να λαμβάνουν βοήθημα μέχρι τον εντοπισμό τους από την Ελεγκτική υπηρεσία κατά τη διερεύνηση της περίπτωσής τους. Μόνο για το 2010 το ποσό των 379.091 ευρώ, δαπανήθηκε από το κράτος για τις ανάγκες των ατόμων αυτών, γεγονός που γεννάει μεγάλα ερωτηματικά και αμφιβολίες για το χειρισμό που τυγχάνει το θέμα αυτό από τους αρμόδιους. Αποκαλύπτονται, λοιπόν, αδυναμίες της κρατικής μηχανής στο να πάρει τον έλεγχο στα χέρια της και να χειριστεί το θέμα καλύτερα. Προσωπική μου άποψη με αφορμή την έκθεση αυτή είναι πως οι αρμόδιοι έχουν το βαρύτατο χρέος να εντατικοποιήσουν τις διεργασίες τους με σκοπό την άμβλυνση του συγκεκριμένου προβλήματος. Καθίσταται, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη για καλύτερη προσέγγιση του ζητήματος αυτού, με τελικό σκοπό να αποφευχθεί η μετατροπή του νησιού σε ξέφραγο αμπέλι. Είναι καιρός να μπει μια τάξη όσον αφορά τα δημόσια αυτά βοηθήματα και να σταματήσει η ανεξέλεγκτη και απερίσκεπτη διάθεσή τους.

Αμέσως μετά πήγα στον κ. Νίκο Ιωάννου, τον χρυσοχόο, εγκάρδιο φίλο και συνεργάτη της μητέρας μου. Μόλις μπήκα στο κατάστημά του εκείνος με δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. Χαμογέλασε όταν του εξέφρασα τις σκέψεις μου. Μου τόνισε με ύφος πολύ σοβαρό ότι πρέπει να θυμηθούμε τον καιρό που οι Κύπριοι μετανάστευαν στο εξωτερικό. Ο κ. Νίκος πιστεύει ότι ο μόνος λόγος που προσέλκυσε τους μετανάστες η παλιά πόλη είναι τα χαμηλά ενοίκια των υποστατικών τα οποία μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχουν τις κατάλληλες συνθήκες υγιεινής και οι ένοικοί τους αναγκάζονται να ζουν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις. Δεν ήταν δύσκολο ανάμεσα στους καταστηματάρχες της πόλης να βρεθούν άνθρωποι με εντελώς διαφορετικές απόψεις από αυτές του κ. Νίκου· μου ήταν δύσκολο να μεταφέρω αυτές τις απόψεις στο χαρτί. «Είναι στοχευμένο σχέδιο από παλιά ο αφανισμός του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας», έλεγε ο ένας. «Θα αλλάξει ο δημογραφικός χαρακτήρας του τόπου» ισχυριζόταν ο άλλος. Ένας άλλος πιστεύει ότι «Ο Δήμος και γενικά η Πολιτεία προστατεύουν τους ξένους», και δεν μπορούσε να δεχτεί το γεγονός ότι «Οι ξένοι καταστηματάρχες δουλεύουν με ανεξέλεγκτα ωράρια και πολλές φορές ακόμα και τις Κυριακές». Επειδή για το τελευταίο είχα τις αμφιβολίες μου ρώτησα ξανά τον κ. Νίκο που μου διευκρίνισε ότι: «Είναι φυσικό να ανοίγουν τα καταστήματά τους οι αλλοδαποί τις Κυριακές εφόσον είναι η μόνη μέρα που έχουν πελατεία από τους ομοεθνείς τους, οι οποίοι δε δουλεύουν εκείνη τη μέρα».

Για καλύτερο έλεγχο των επιδομάτων

κούπη ήταν στη διαδρομή μου. Εκεί έχει δημιουργηθεί μια μικρή κοινότητα ξένων. Μπορεί να μεταφέρθηκα μόνο δύο δρόμους παρακάτω, αλλά ήταν σαν να έμπαινα σε ένα διαφορετικό κόσμο. Έφθασα στο σπίτι του, ένα ωραίο παλιό αρχοντικό, και αφού πρώτα με κέρασε μια ωραία σπιτική λεμονάδα μιλήσαμε για την παλιά Λευκωσία. Ο κ. Καν-

τούνας ως υποψήφιος δήμαρχος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές μιλά σε άλλο ύφος. Θεωρεί ότι δεν πρέπει να κατηγορούμε μόνο τους ξένους για την υποβάθμιση της παλιάς Λευκωσίας, αλλά και τους ιδιοκτήτες των παράνομων και ανεπαρκών υποστατικών, οι οποίοι παίρνουν αρκετές φορές υψηλό ενοίκιο εις βάρος των ξένων και βάζουν

Πριν φύγω από το σπίτι του κ. Καντούνα στάθηκα για λίγο μπροστά από ένα παράθυρο του σπιτιού του από το οποίο μπορεί κανείς να δει όλη την παλιά Λευκωσία. Εκεί μπροστά μου απλωνόταν μια από τις ομορφότερες πόλεις της Κύπρου με ιστορία χιλιάδων χρόνων την οποία δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος των Κυπρίων αρνείται να επισκεφθεί γιατί δήθεν γέμισε με ξένους. Να σας πω την αλήθεια, με το που τέλειωσα τον περίπατό μου διαπίστωσα ότι δεν είναι η παρουσία των αλλοδαπών που με φοβίζει αλλά η επιθετική συμπεριφορά των συμπολιτών μου απέναντί τους.

Αντώνης Σερώφ Α2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 21

περιβάλλον I

Μη μου στερείτε αυτό που δικαιωματικά μου ανήκει Η γη και ο πλούτος της ανήκουν στις γενιές που θα έρθουν

Ε

ίναι αλήθεια πως φοβάμαι να βγω στον ήλιο λόγω της τρύπας του όζοντος. Φοβάμαι να αναπνεύσω ελεύθερα τον αέρα γιατί δε γνωρίζω τα χημικά που περιέχει· γιατί ένα είναι σίγουρο, περιέχει αμέτρητα χημικά και βλαβερές ουσίες. Αν λοιπόν δεν κάνουμε κάτι εμείς, οι απλοί πολίτες, είτε ως άτομα είτε ως σύνολα, σύντομα θα οδηγηθούμε προς την απόλυτη καταστροφή. Από μικρός ονειρευόμουν να ταξιδέψω, να δω μεγάλα κοπάδια άγριων ζώων, ζούγκλες και τροπικά δάση γεμάτα πουλιά και πεταλούδες. Τώρα αναρωτιέμαι, και με το δίκιο μου, αν θα υπάρχει κάτι τέτοιο να δουν τα παιδιά μου ή τα εγγόνια μου. Άραγε οι γονείς μου χρειάστηκαν να ανησυχήσουν για όλα αυτά όταν ήταν στην ηλικία μου; Όλα αυτά εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας κι ωστόσο το αντιμετωπίζουμε χαλαρά σαν να έχουμε διαθέσιμο χρόνο και εναλλακτικές λύσεις. Είμαι μόνο ένας έφηβος και δεν έχω στη διάθεσή μου όλες τις δυνατές εναλλακτικές λύσεις ή δυνατότητες. Ωστόσο, θέλω να καταλάβετε πως ούτε

εσείς οι μεγάλοι τις διαθέτετε. Δεν ξέρετε πώς να επανορθώσετε για την τρύπα του όζοντος που δημιουργήθηκε από λάθη δικά μας κατά τη διάρκεια τόσων χρόνων, δεν ξέρετε πώς να φέρετε το δάσος εκεί που τώρα υπάρχει έρημος, δεν ξέρετε πώς να φέρετε πίσω στον κόσμο τα ζώα που εξαφανίστηκαν από υπαιτιότητα δική μας. Ποιοι είμαστε εμείς να χαλούμε μια κληρονομιά 550 εκατομμυρίων χρόνων μέσα σε μόλις 100 χρόνια; Αν δεν ξέρετε πώς να τα επανορθώσετε τότε απλούστατα μην τα χαλάτε. Όλοι πλέουμε στο ίδιο καράβι που λέγεται γη και θα πρέπει να ενεργούμε ως ένας ενιαίος, μονιασμένος κόσμος προσηλωμένος σε ένα σκοπό.

Σίγουρα το μέλλον όλων μας φαίνεται αρκετά αβέβαιο και χλωμό. Το να «χάσει» κάποιος το μέλλον του δεν είναι απλή υπόθεση. Δεν είναι σαν να χάνει τις εκλογές ή κάποιες βαθμίδες στο χρηματιστήριο. Είναι οι γενιές που θα έρθουν, είναι τα παιδιά που θα πεινούν στον κόσμο, που κλαίνε και κανείς δεν τα ακούει ή ακόμη χειρότερα που κάνει πως δεν ακούει. Είναι τα αμέτρητα ζώα που εξαφανίζονται απ’ τον πλανήτη γιατί δεν έχουν πού να βρουν καταφύγιο.

Η γη δεν είναι μόνο δική μας Ο πληθυσμός της γης μέχρι το 2050, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς, θα είναι 12 δισεκατομμύρια ενώ ο μέγιστος αριθμός που μπορεί να «αντέξει» η γη μας είναι μόλις οκτώ δισεκατομμύρια! Απλώς αναλογιστείτε πόση ενέργεια θα χρειαστούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες όλου του πλανήτη! Τι θα πρέπει

να κάνουμε; Μήπως να βρούμε κάποιον άλλο πλανήτη να κατοικήσουμε; Δε νομίζω να είναι και τόσο εύκολο! Οι άνθρωποι είμαστε υπερκαταναλωτικά όντα! Ολοένα αγοράζουμε και πετάμε! Δεν έχει σημασία πώς και τι! Σημασία έχει να αγοράζουμε. Αλλά οι βόρειες χώρες δε θα μοιραστούν τίποτα με τις φτωχές. Αν και έχουμε περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε φοβόμαστε να μοιραστούμε, φοβόμαστε να χαλαρώσουμε την προσκόλλησή στον πλούτο μας. Έχουμε ρολόγια, τηλεοράσεις, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έχουμε … έχουμε... Θα μπορούσα να απαριθμώ για μέρες. Αν όλα τα χρήματα που ξοδεύονται στους πολέμους ξοδεύονταν στην εύρεση περιβαλλοντικών λύσεων τότε θα είχαμε τον τέλειο κόσμο ή τουλάχιστον θα ήταν ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς την απόκτηση ενός τέλειου κόσμου! Στο κάτω- κάτω δεν είναι καλύτερα να θυσιάσουμε κάποια λεφτά παρά το μέλλον της γης και της ίδιας της ανθρωπότητας; Απ’ το νηπιαγωγείο ακόμη μάς μαθαίνετε πώς να συμπεριφερόμαστε σωστά στην κοινωνία, μας διδάσκετε πως δεν πρέπει να μαλώνουμε μεταξύ μας, να σεβόμαστε τους άλλους,

να καθαρίζουμε ό,τι έχουμε λερώσει, να μην πληγώνουμε άλλους ανθρώπους ή ζώα, να μοιραζόμαστε, να μην είμαστε πλεονέκτες. Τότε εσείς, ως ενήλικες, γιατί κάνετε αυτά που μας λέτε να μην κάνουμε εμείς από παιδιά; Είστε οι γονείς μας κι εσείς αποφασίζετε σε τι κόσμο θα μεγαλώσουμε. Στο χέρι σας είναι να μας καθησυχάσετε λέγοντάς μας πως: «Όλα θα πάνε καλά. Δεν είναι το τέλος

του κόσμου. Κάνουμε ό,τι μπορούμε! Μην ανησυχείτε»! Αλήθεια, είστε σε θέση να μας πείτε κάτι τέτοιο; Είστε σε θέση να μας κοιτάξετε στα μάτια και να μας μιλήσετε ειλικρινά και καθαρά για το μέλλον; Είμαστε καν στη λίστα των προτεραιοτήτων σας; Παναγιώτης Φειδογιάννης Β3

Αριθμοί που τρομάζουν

21

• Κάθε δευτερόλεπτο γεννιούνται τρεις άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη· 150 κάθε λεπτό, 10.000 κάθε ώρα, 215.000 κάθε μέρα.

• Χρησιμοποιούμε 95% λιγότερη ενέργεια όταν ανακυκλώνουμε ένα τενεκεδάκι παρά όταν το κατασκευάζουμε από την αρχή.

• Μόνο στην Κύπρο εκπέμπουμε 40.000 τόνους διοξειδίου του άνθρακα αφήνοντας τις ηλεκτρικές συσκευές μας στο στάδιο αναμονής.

• Στην Αμερική ένας μέσος άνθρωπος καταναλώνει 33 κιλά κρέατος κάθε χρόνο.

• Με το να αντικαταστήσουμε τους κοινούς λαμπτήρες με αυτούς με μειωμένη κατανάλωση τότε η παγκόσμια κατανάλωση ρεύματος μειώνεται κατά 1% το οποίο αντιστοιχεί στην ενέργεια που παράγουν 26 εργοστάσια άνθρακα.

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 22

I κάτι πιο λογοτεχνικό

Qui non proficit, deficit

Ε

( Όποιος δεν προχωρά, πάει προς τα πίσω) Ναι, έτσι με έμαθαν. Αλήθεια, πιστεύεις σε κάτι; Ελπίζεις;

κεί που νομίζεις πως μπήκαν όλα σε μια τάξη, κάτι έρχεται να αναταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Και τότε; Ακούς τη φωνή που έχεις μέσα σου... Μια φωνή που συνήθως χάνεται μέσα στο χάος όλων των άλλων.

Ελπίδα; Παράξενη λέξη. Το νόημά της; Κρύβεται μέσα μας... Ψάξε. Μου έκλεψαν ό,τι είχα. Η ελπίδα δεν είναι σαν όλα τα άλλα. Υπάρχει. Πάντα υπάρχει.

Τι σου λέει; Παράτα τα! Και ξαφνικά μια δεύτερη φωνή! Την αφουγκράζεσαι για λίγο. Τι να λέει άραγε; Ξέρεις... Τόσο πολύ αφήνεις αυτές τις φωνές στο λήθαργο της σιωπής, για μέρες ολόκληρες, που τελικά ξεχνάς τη χροιά τους... Αλήθεια! Οι σημερινοί γρήγοροι ρυθμοί δε με αφήνουν να ακούσω το εγώ μου. Εσύ το νιώθεις; Όχι, έμαθα να ζω σ’ αυτούς τους ρυθμούς, έτσι έπρεπε! Μα οι φωνές; Δεν τις ακούς; Έπαψαν να ακούγονται πια... Πάει πολύς καιρός από τότε που μου ψιθύρισαν κάτι. Θυμάσαι τι ήταν; Μπαα... γιατί να θυμάμαι; Δεν με ωφελεί να γεμίζω το κεφάλι μου με άχρηστες μνήμες. Η μνήμη είναι άχρηστη; Έτσι φαίνεται. Ποιος θυμάται άλλωστε; Εγώ! Βλέπεις οι φωνές με θυμίζουν πως είμαι εδώ για να ζήσω, η αποστολή μας δεν είναι απλή.

Όχι στον κόσμο μας. Ο κόσμος μας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κάτοπτρο του εγώ μας. Άλλαξε τον εαυτό σου! Μα δεν τον ορίζω εγώ. Τότε είσαι σκιά του εαυτού σου... Αποστολή; Μιλάς παράξενα. Ποια αποστολή; Δεν ξέρεις; Γιατί είσαι εδώ; Άλλοι με φέρανε. Πού να ξέρω; Δε θες να μάθεις; Όχι. Γιατί να θέλω; Όσα ξέρω μου αρκούν. Το τίποτα για σένα μοιάζει με κάτι. Συμβιβάστηκες με το τίποτα. Όνειρα; Έχεις; Ή τα άφησες κλειστά σε εκείνο το παλιό, αραχνιασμένο μπαούλο του μυαλού σου; Όνειρα; Πού τα θυμήθηκες αυτά; Πάει καιρός να τα σκαλίσω... Δε θες όμως;

Μπορεί... Δεν με νοιάζει. Εσύ τι νομίζεις πώς είσαι; Μια απλή κουκκίδα στον τεράστιο αυτό καμβά. Μα αν δεν ήμουν εγώ, εσύ, τότε θα έμενε έστω και κάτι ασυμπλήρωτο σ’αυτή τη ζωγραφιά - την απαίσια για μένα. Γιατί να φύγω; Καλά είναι εδώ. Δώσ’ μου το χέρι σου, πάμε να ζωγραφίσουμε το δικό μας κόσμο. Δε θα είμαστε ούτε τα πινέλα, ούτε τα χρώματα. Θα είμαστε οι ζωγράφοι.

Πλατεία Ελευθερίας Aλλιώς την βλέπουν οι μεγάλοι

Σ

κοτάδι βαθύ με τριγυρίζει. Περπατώ και πάλι. Στρίβω δεξιά, μετά δυο φορές αριστερά. Έχει πανσέληνο απόψε. Τα φώτα στο δρόμο έχουν ένα βαθύ πορτοκαλί χρώμα. Το όλο τοπίο φαντάζει σαν όνειρο. Ή ένας πίνακας μεσαιωνικός. Γραφικά δρομάκια, σκοτεινές μορφές γύρω. Οδός Σαπφούς. Στο επόμενο αριστερά και πάλι. Είμαι στην πόλη μου. Δυο Aσιάτισσες περνάνε από δίπλα μου μιλώντας μεταξύ τους. Εκτός από το γέλιο τους τίποτα άλλο δεν ακούγεται. Αλλά για μένα φαντάζει σαν να μου μιλούν: οι τοίχοι, τα φώτα, η άσφαλτος, τα παράθυρα, η πόλη. Εδώ γεννήθηκα. Αυτούς τους δρόμους περπατούσα ανέκαθεν. Τους ξέρω καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Άραγε θα ’πρεπε να είν’ αυτό που ονομάζω πατρίδα;

Ίσως... Κάποια άλλη στιγμή...

Δεν τα χρειάζομαι. Υπάρχει κάποιος που ζει χωρίς όνειρα;

Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4

Σαν βγεις... Κύριε διευθυντά του κατεστραμμένου μας

Ε

πιλογές. Αυτές είναι που ορίζουν τη ζωή μας. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Κάποιοι λένε πως γίνονται από ελεύθερη βούληση. Κάποιοι τις εξηγούν με παράλληλα διαστήματα. Δεν θα σταθώ σ’ αυτά. Ίσως μια άλλη φορά, σε ένα άλλο μας ταξίδι. Εγώ τώρα θα μιλήσω για κάτι άλλο. Για τις επιλογές που κάναμε και μετανιώσαμε. Για τις επιλογές που ευχόμαστε να μην είχαμε κάνει ποτέ. Για τις επιλογές που ευχόμαστε να μπορούσαμε να πάμε πίσω στο χρόνο να τις αλλάξουμε. Δεν είναι αργά. Ποτέ. Όπως και να έχουν τα πράγματα στη ζωή, όπου και να σε έχει ρίξει η τρικυμία του κόσμου, πάντα μπορείς να επιστρέψεις και να επιλέξεις ξανά. Γιατί είναι κρίμα να αφήσεις κάτι όμορφο να φύγει λόγω μιας κακής στιγμής του κόσμου. Γιατί είναι πόνος το να το βλέπεις να χάνεται μπροστά στα μάτια σου. Γιατί είναι άδικο προς τον εαυτό σου και προς τους άλλους.

22

A

σχολικού συστήματος

ν τα δευτερόλεπτα ενός λεπτού πολλαπλασιάζονταν ίσως τότε να είχα την ευχέρεια του χρόνου να σας θέσω ένα προς ένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο οι συμμαθητές μου όσο και εγώ ο ίδιος μέσα στο σχολικό χώρο. Νιώθω όχι τόσο την αυτόβουλη αλλά την επιτακτική ανάγκη να σας παραθέσω μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μαθητής του σήμερα. Ο ανόητος μαθητής του σήμερα. Ο άλογος μαθητής του σήμερα. Ο μαθητής Ελένη και η μαθήτρια Θωμάς. Τα σχολεία στις μέρες μας, δυστυχώς , προωθούν σταδιακά τον μελλοντικό παθητικό άνθρωπο και όχι το μελλοντικό ενεργητικό άτομο. Το ενεργητικό άτομο που τέμνεται, που κατατεμαχίζεται και που «δολοφονείται» αθόρυβα μέσα στο σύστημα του σχολείου χάνεται και υποβιβάζεται μαζί με έναν ομοιόμορ-

Μη λυπάσαι όμως ποτέ για τις αποφάσεις που ’χεις πάρει. Αυτές είναι που σε έκαναν να κάνεις λάθη και απ’ τα λάθη σου έγινες αυτή που είσαι. Και θα ’ταν κρίμα να είν’ αλλιώς. Μη φοβηθείς ώρες ώρες να επιστρέφεις και να τα διορθώνεις. Αφού έτσι σοφή που έγινες, τώρα πια θα ξέρεις τα λάθη τι σημαίνουν.

φο παθητικό και επακόλουθα άλογο σύνολο, το οποίο στέκεται αδύνατο να αντισταθεί στις προκλήσεις του νέου, μάταιου αυτού κόσμου. Ωστόσο με αυτό τον τρόπο δημιουργείται παράδοξα μια ισορροπία βασική για την ομαλή και αδιάλειπτη ροή της ανθρώπινης ζωής. Δίνεται η ευκαιρία στους πραγματικά ταλαντούχους ανθρώπους να ξεχωρίσουν και να προωθήσουν τα πιστεύω τους σε ένα μικρό κοινωνικό σύνολο, αυτό του σχολείου. Είναι αληθές λοιπόν το ρητό που σαν φερέφωνα «μεταλαμπαδεύουν» από γενιά σε γενιά οι απανταχού διδάσκοντες; Είμαστε πραγματικά όλοι ξεχωριστοί και ελεύθεροι ή υπόδουλοι στα επιτακτικά καλέσματα της φυσικής και ιστορικής ισορροπίας; Καλύτερα να μην μάθουμε ποτέ. Και για να μη μάθουμε ποτέ θα πρέπει εσείς, αξιότιμε κύριε Διευθυντά, στην απάντησή σας, την οποία ανυπομονούμε να πάρουμε στα χέρια μας, να μας απαντήσετε λέγοντάς μας πως θα κάνετε τα πάντα για να μας βοηθήσετε. Πως θα διευθετήσετε το θέμα και πως δε θα ησυχάσετε αν δεν ικανοποιηθούμε. Πως θα είσαστε δίπλα μας σε μια εποχή που οι άνθρωποι είναι τόσο μακριά όσο ποτέ άλλοτε. Σε μια εποχή που το «εγώ» είναι η μοναδική αντωνυμία στη σύγχρονη γραμματική του νέου καλού μαθητή. Με εκτίμηση

Υ.Γ. Αφιερωμένο στους τελειόφοιτους συμμαθητές μου.

Η τιμή της συνείδησής μας.

Μάρκος Μερκούρης Β3

Ο ζεστός αέρας γεμίζει τα πνευμόνια μου. Αρχές Οκτώβρη, αλλά ακόμη η υγρασία κάνει τον αέρα βαρύ. Το μακρύ τζιν παντελόνι μου κολλάει στο πόδι. Σε λίγο φτάνω. Δύο στριψίματα και μετά άλλα τρία. Περνώ από τις πιο «κακόφημες» περιοχές της πόλης. Έτσι τις λένε οι «μεγάλοι». Άραγε γιατί; Μάλλον επειδή δεν τις ελέγχουν. Στενά τα σοκάκια αλλά κρύβουν πολλή ελευθερία. Και αυτοί τη φοβούνται. Είναι επικίνδυνη. Φτάνω στην πλατεία. Γνωστά πρόσωπα παντού. Δυο-τρεις έρχονται και με χαιρετούν με αγκαλιά και φιλί. Άλλοι απλώς με ένα κούνημα του κεφαλιού. Οι «μεγάλοι» δήθεν φοβούνται αυτές τις περιοχές λόγω των «παράξενων» που έρχονται εδώ. Άραγε γιατί; Μάλλον φοβούνται τη δημιουργικότητα. Είναι επικίνδυνη. Βρίσκω την παρέα που έψαχνα. Αγκαλιές και φιλιά ως συνήθως. Λέμε τα νέα μας, γελάμε με την ψυχή μας. Το να είμαστε μαζί δεν είναι απλή προτίμηση. Είναι ανάγκη. Ο ένας χωρίς τον άλλον είμαστε ένα τίποτα. Μαζί είμαστε όλη η γη. Οι «μεγάλοι» όμως ποτέ δε με χαιρετάνε έτσι. Άραγε γιατί; Επειδή είμαι επικίνδυνος. (;)

Μάρκος Μερκούρης Β3 Όλγα Παλληκαρά Α5

Γιώργος Ησαΐα Γ4

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 23

διάφορα I

Η γιαγιά μας η καλή... παίζει πόκερ στην αυλή νε και Φανιέρο! Μπροστά σε τέτοιους εγκληματίες όπως τις προαναφερθείσες κυρίες, αυτοί είναι μαρτούθκια.

Ροκ Ρεκόρ για τους «30seconds to Mars»

Η υπόθεση δεν είναι χτεσινή. Όλα έγιναν πριν από δύο χρόνια αλλά τώρα βγήκαν στο φως της δημοσιότητας, λόγω του καθορισμού ημερομηνίας εκδίκασης της υπόθεσης. Και άκου να δεις το πιο κωμικοτραγικό: οι αστυνομικοί ψάχνοντας τις κυρίες για να τις κλητεύσουν στο δικαστήριο ανακάλυψαν ότι δύο από αυτές… απεδήμησαν εις Κύριον! Βεβαίως το θέμα έχει πάρει διαστάσεις και γίναμε ρεζίλι διεθνώς. Η είδηση έχει κάνει το γύρο της Ευρώπης και οι Ευρωπαίοι πάλι γελάνε με τα χάλια μας.

T

ώρα τελευταία ακούμε πολλά ευτράπελα που έχουν να κάνουν με δημόσιες υπηρεσίες και κρατικούς υπαλλήλους. Αυτή όμως είναι από τις πιο παράξενες και πιο απίστευτες ενέργειες τη κυπριακής Αστυνομίας που έχει φτάσει στα αυτιά μας εδώ και καιρό. Η Αστυνομία Κύπρου, έχοντας ως ένα

και μόνο στόχο να πατάξει το έγκλημα και τον τζόγο, προσήψε κατηγορίες σε σαράντα δύο γιαγιούλες από 72 μέχρι 98 χρονών επειδή έπαιζαν ποκεριζέ! Τα «κακοποιά» αυτά στοιχεία βρέθηκαν με τριάντα δύο φίσσιες και το «υπέρογκο» ποσό των περίπου εκατόν πενήντα ευρώ. Και μετά σου λένε για Αλ Καπό-

Μπράβο σας πάντως. Αντί να προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε τα πραγματικά εγκλήματα που μαστίζουν τον τόπο, χάνετε την ουσία με άσκοπες ενέργειες. Στην περίπτωση αυτή ταιριάζει γάντι η λαϊκή ρήση «Αφήκαμεν τα θέρη μας τζαι ξικανναουρίζουμε». Άντε βρε, και από του χρόνου να αρχίσουν οι συλλήψεις των παππούδων που παίζουν πιλόττα στα καφενεία. Έτσι, για να γεμίσουν «ζωντάνια» τα σωφρονιστικά μας ιδρύματα. Παναγιώτα Κωνσταντινίδη Β4

T

ριακόσιες εννέα (309) συναυλίες σε μόλις δύο χρόνια! Απίστευτο και όμως αληθινό! Αυτό χρειάστηκε για να μπουν οι «30 Seconds To Mars» στο Guinness World Record. Το ρεκόρ έγινε στο Hammerstein της Νέας Υόρκης, στην τελευταία συναυλία του συγκροτήματος, η οποία μάλιστα ήταν επεισοδιακή, καθώς μια θαυμάστριά τους τραυματίστηκε χτυπώντας στο κιγκλίδωμα. Παρόλα αυτά, η συναυλία τελείωσε και το ρεκόρ γράφτηκε, κάτι που δε θα γινόταν χωρίς τη συμπαράσταση των θαυμαστών τους, οι οποίοι δε σταμάτησαν να τραγουδούν μαζί με το συγκρότημα καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. (Αυτό και αν είναι αφοσίωση!) Σίγουρα για όσους ήταν εκεί, θα πρέπει να ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Μια εμπειρία που δείχνει πως η μουσική ενώνει. Ενώνει όλο τον κόσμο σαν μια οικογένεια.Keep Rocking ! Χρίστος Νικολάου Α6

Ένα σουρεαλιστικό παραμύθι για το νησί μου

M

Κόκκινη κλωστή δεμένη στη Μεσόγειο ριγμένη

ια φορά και ένα καιρό, καταμεσής τ’ απέραντου γαλάζιου, ήταν ξεχασμένο ένα μικρό - μικρό νησάκι. Ήταν κάτι λιγότερο από μια μικρή πινελιά στον καμβά της υδρογείου, με τη δική του όμως ομορφιά και χάρη. Οι κάτοικοί του ζούσαν ευτυχισμένοι και μονιασμένοι, χωρίς προστριβές και διαμάχες. Οι συνθήκες υπήρξαν ευνοϊκές, ώστε να γνωρίσουν από νωρίς ευημερία και ανάπτυξη σε ποικίλους τομείς, με πρώτο και καλύτερο τη μαγειρική. Αυτοί πρωτοσκαρφίστηκαν να ψήνουν το φαγητό τους. Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι όταν αυτοί έτρωγαν σούβλα όλοι στον υπόλοιπο πλανήτη ήταν χορτοφάγοι! Δυστυχώς όμως όλη αυτή η πρόοδος σε συνδυασμό με την απληστία των γειτονικών λαών μετέτρεψε το νησί σε μήλο της Έριδος και έτσι όλοι ήθελαν να το κατακτήσουν. Κανείς όμως δεν μπορούσε να αντέξει για πολύ καιρό τον ιδιόρρυθμο και - ομολογουμένως - ιδιαίτερα διαχυτικό τρόπο ζωής των κατοίκων, με αποτέλεσμα να το πασάρουν ο ένας στον άλλο σαν μπαλάκι του πινγκ-πονγκ. Η ζωή συνεχιζόταν ομαλά πότε με τα πάνω της πότε με τα κάτω της. Η ανατροπή ήρθε όταν κάποτε οι κάτοικοι, είχαν τη φαεινή ιδέα να ψάξουν στα έγκατα της γης για να βρουν χρυσάφι. Φαίνεται ότι ο άνθρωπος από πάντα είχε το κουσούρι να είναι ευκολόπιστος σε θρύλους και διαδόσεις. Αφού πέρασαν καμιά τριανταριά χρόνια μέχρι να ετοιμαστούν τα κατάλληλα έγγραφα, (πανταχού παρούσα

η γραφειοκρατία) άρχισαν επιτέλους να σκάβουν. Χρυσό μπορεί να μη βρήκαν αλλά ανακάλυψαν φυσικό αέριο! Μη με ρωτάτε τι είναι αυτό, ιδέα δεν έχω, και μεταξύ μας ούτε αυτοί που παίζουν τους ειδικούς ξέρουν και πολλά. Μη σας ξεγελούν οι γραβάτες, τα παπιγιόν και οι τρεις στρώσεις make up! Από μυαλό... αμελητέες οι ποσότητες! Όπως και να έχει φαίνεται ότι το εν λόγω αέριο είναι πολύτιμο και όλοι προσδoκούν να φέρει «λεφτά με το τσουβάλι». Το παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι ολοφάνερο, όπως ολοφάνερη είναι και η ξαφνική αγάπη των «δυνατών». Επιτακτική κρίνεται λοιπόν η ανάγκη, το ζήτημα να τύχει ορθής διαχείρισης. Φυσικά, οι κάτοικοι δεν ανησυχούν. Από τότε που συνειδητοποίησαν ότι όλοι τους οι πολιτικοί ήταν άχρηστοι (και τους ξεφορτώθηκαν ρίχνοντάς τους στη θάλασσα), πολιτική εξουσία ασκεί η Εκκλησία του τόπου, η οποία ανέλαβε και την οικονομική διαχείρηση των εσόδων. Στα μελλοντικά της σχέδια, μεταξύ άλλων, είναι η ανέγερση πεντάστερου ξενοδοχείου το οποίο θα αξιοποιηθεί για θρησκευτικούς σκοπούς. Το πώς, αφήστε το πάνω τους, εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το θείο θέλημα! Όπως βλέπετε λοιπόν όλα είναι υπό έλεγχο! Εμείς δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Άννα Φρίξου Β2

Οι άγνωστοι συμμαθητές μας

Δ

εν ξέρω εάν είμαι ο μόνος αλλά όταν βλέπω την ταμπέλα «Εσπερινό Γυμνάσιο Λευκωσίας» κάτι με πιάνει. Νιώθω πως είναι παράξενο να μοιραζόμαστε τις ίδιες αίθουσες, τις ίδιες αυλές, τα ίδια εργαστήρια, την ίδια καντίνα, ενώ δεν τους είδαμε ποτέ. Προσωπικά μου έτυχε μια φορά να περάσω εν ώρα μαθήματός τους από το σχολείο και το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου ήταν η ταινία «Μια νύχτα στο μουσείο». Ακριβώς όπως τα εκθέματα στη συγκεκριμένη ταινία ζωντ ανεύουν, έτσι και οι γνωστοί μας άγνωστοι συμμαθητές δίνουν ζωή στο σχολείο μας μετά τη δύση του ήλιου. Άραγε αυτοί πώς μας βλέπουν; Δεν μπορώ να φανταστώ. Και στο κάτω κάτω γιατί δεν κάνουμε κάτι μαζί; Κάποια βραδιά γνωριμίας ίσως; Μάρκος Μερκούρης Β3

T

Και του χρόνου στο Προεδρικό

ην Τρίτη 6 Μαρτίου, η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής κάλεσε μαθητές αντιπροσώπους των βραβευμένων σχολικών εφημερίδων. Ο αγαπημένος μας «Δασουπολίτης» δε θα μπορούσε να λείψει από εκεί! Στη συζήτηση τονίστηκε η μεγάλη σημασία της ελεύθερης έκφρασης των μαθητών μέσω τέτοιων εντύπων και ο ρόλος που μπορούν να παίξουν στη διαμόρφωση μιας μελλοντικής κοινωνίας ενεργών πολιτών. Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι ο περιορισμένος χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας δεν άφησε να καλλιεργηθεί το έδαφος, ώστε να παρθούν ουσιαστικές αποφάσεις. Στις θεωρίες είμαστε όλοι πρώτοι, έτσι και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού δε φάνηκε διατεθειμένο για την οποιαδήποτε δέσμευση. Δυστυχώς τα προβλήματα υπάρχουν και δε λύνονται με επαίνους και τυπικότητες.

23

Δε θέλω να τα ισοπεδώνω όλα. Αναγνωρίζω ότι η πρωτοβουλία τους να καθίσουν στο τραπέζι μαζί μας είναι μια πολύ καλή αρχή. Όμως τίποτα περισσότερο! Άννα Φρίξου Β2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 24

I με χιούμορ

¢·ÛÔ˘ÔÏ›ÙÈÎÔ Â›Ó·È...

2012

και είμαστε στο ίδιο έργο θεατές! Μετά από την επιτυχή απόπειρα των παιδιών του 2001 επανερχόμαστε δυναμικά με ακόμα περισσότερη διάθεση για να σατιρίσουμε περιστατικά που μόνο απαρατήρητα δεν πέρασαν! Η αγάπη μας για τη Δασούπολη εί-

ναι δεδομένη, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε καταστάσεις οι οποίες, καλώς ή κακώς, αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας. Το μόνο που ζητάμε προκαταβολικά από εσάς είναι να προβληματιστείτε και όπως τότε έτσι και φέτος να σκεφτείτε αν υπάρχει όντως απάντηση στο ερώτημα: «Τι είναι Δασουπολίτικο».

2001

2012

(2)...Ó· οÓÔ˘Ì ÂÁη›ÓÈ· ÙÔ˘ ÎÏÂÈÛÙÔ‡ ÙÚ›· ¯ÚfiÓÈ· ÌÂÙ¿ ·fi ÙËÓ ¤Ó·ÚÍË ÏÂÈÙÔ˘ÚÁ›·˜ ÙÔ˘.

(2) ... Ó· Û ÛÙ¤ÏÓÂÈ ÙÔ Û¯ÔÏÂ›Ô Â‚‰ÔÌ¿‰· ÂÚÁ·Û›·˜ Î·È Ó· ÌÂÛÔÏ·‚› Û’ ·˘Ùfi ÙÔ ‰È¿ÛÙËÌ· Ë ·ÚÁ›· Ù˘ ∫·ı·Ú¿˜ ¢Â˘Ù¤Ú·˜, Û¯ÔÏÈΤ˜ ˘Ô¯ÚÂÒÛÂȘ (Û ÌÂÚÈÎÔ‡˜ ¶¤ÌÙË, ÂÓÒ Û ¿ÏÏÔ˘˜ ¶·Ú·Û΢‹) Î·È ÛÙÔ Ù¤ÏÔ˜, Ë «Â‚‰ÔÌ¿‰·» Ì·˜ Ó· ÌÂÙ·ÙÚ¤ÂÙ·È Û ÙÚÈ‹ÌÂÚÔ.

(1)...Ó· ÁÈÔÚÙ¿˙Ô˘Ì ٷ ÂÍËÎÔÛÙ¿ ÁÂÓ¤ıÏÈ· ÙÔ˘ ‰È¢ı˘ÓÙ‹ Ì·˜ Ì ÙÔ‡ÚÙ˜, Ì·ÏfiÓÈ· Ó· ¤ÊÙÔ˘Ó ·fi „ËÏ¿ Î·È ‰ÒÚ· ¿Ó¢ ȉȷ›ÙÂÚ˘ ¯ÚËÛÈÌfiÙËÙ·˜. ∂ÈϤÔÓ Ì ÙÔ Îfi„ÈÌÔ Ù˘ ÙÔ‡ÚÙ·˜ Ó· ηÏÔ‡ÓÙ·È ÌfiÓÔ ÔÈ Úfi‰ÚÔÈ ÙˆÓ Ù¿ÍÂˆÓ Ó· ¿ÚÔ˘Ó ÎÔÌÌ¿ÙÈ ·fi ·˘Ù‹.

(3)...Á˘ÌÓ·ÛÙ‹˜ ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ Ì·˜ Ó· Û¯ÔÏÈ¿˙ÂÈ ·ÌÊÈÛ‚ËÙÔ‡ÌÂÓ˜ Ê¿ÛÂȘ Û ·ıÏËÙÈ΋ ÂÎÔÌ‹ ÛÙÔ MEGA. (4)...Ó· ¤¯Ô˘Ì οı ¯ÚfiÓÔ ÙËÓ ·ÔÎÏÂÈÛÙÈÎfiÙËÙ· Ù˘ Â›Û΄˘ ÙˆÓ √Ï˘ÌÈÔÓÈÎÒÓ ÛÙÔ Û¯ÔÏÂ›Ô Ì·˜.

(5)...Ó· ÏËÚÒÓÔ˘Ì ̛· ϛڷ ÁÈ· Ó· ¤ÚıÔ˘Ì ÛÙÔ Û¯ÔÏÂ›Ô ¯ˆÚ›˜ ÙË ÛÙÔÏ‹ Ì·˜, ÙË ÛÙÈÁÌ‹ Ô˘ ηıËÌÂÚÈÓ¿ ÂÚ¯fiÌ·ÛÙ ¯ˆÚ›˜ ·˘Ù‹.

(6)...Ó· ¯·ÈÚfiÌ·ÛÙ fiÙÈ ı· ¤¯Ô˘Ì ÂÓÓÈ¿ ̤Ú˜ ¯·Ï¿ÚˆÛ˘ Î·È ÛÙÔ Ù¤ÏÔ˜ Ó· ·Ó·Î·Ï‡ÙÔ˘Ì fiÙÈ Û’ ·˘Ùfi ÙÔ «ÂÓÓÈ·‹ÌÂÚÔ» ÂÚÈÏ·Ì‚¿ÓÔÓÙ·È ‰‡Ô ™·‚‚·ÙÔ·Úȷη, ÌÈ· ·ÚÁ›·, ‰‡Ô ̤Ú˜ ÁÈ· ‰È·‰‹ÏˆÛË Î·È ÌÈ· ÂΉÚÔÌ‹.

(7)...Ó· ·›˙Ô˘Ì Êȉ¿ÎÈ ÛÙÔ ÎÈÓËÙfi ÙËϤʈÓÔ Î·Ù¿ ÙË ‰È¿ÚÎÂÈ· ÙÔ˘ ÂÔÚÙ·ÛÌÔ‡ ÂıÓÈÎÒÓ ÂÂÙ›ˆÓ.

(8)...Ó· ¤¯Ô˘Ì ÂÓÓÈ¿ ÌÂÙ·ÎÈÓÔ‡ÌÂÓ· ÙÌ‹Ì·Ù·, Ó· ¯ÚÂÈ·˙fiÌ·ÛÙ ·ÂÁÓˆṲ̂ӷ ·›ıÔ˘Û˜ Î·È ÙËÓ ›‰È· ÛÙÈÁÌ‹ Ó· ÂÈ̤ÓÔ˘Ì ӷ ÎÙ›ÛÔ˘Ì ÂÎÎÏËÛ¿ÎÈ ÛÙËÓ ·˘Ï‹ ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ Ì·˜.

(1)...Ô Î·Ù¿ÏÔÁÔ˜ Ì ٷ ÔÓfiÌ·Ù· ÙˆÓ Î·ıËÁËÙÒÓ Ó· ‰ËÌÈÔ˘ÚÁ› ÙËÓ ÂÓÙ‡ˆÛË ·fi Ù· Â›ıÂÙ¿ ÙÔ˘˜, fiÙÈ ÚfiÎÂÈÙ·È ÁÈ· Â›ÛÎÂ„Ë Û ˙ˆÔÏÔÁÈÎfi ‹ Î·È ‚ÔÙ·ÓÈÎfi ΋Ô!

(3) ...ÔÈ Î·ıËÁ‹ÙÚȘ Ì ÙÔ ‚¿„ÈÌfi ÙÔ˘˜ Ó· Û˘Ó·ÁˆÓ›˙ÔÓÙ·È ÁÈ· ÙÔ ÔÈ· ı· ÂÙ‡¯ÂÈ Î·Ï‡ÙÂÚ· ¤Ó· ¯·Ú·ÎÙ‹Ú· ÙˆÓ Î·ÚÙÔ‡Ó.

(4) ... Ó· ‰›ÓÂȘ ‰Ô˘ÏÂÈ¿ ÛÙ· Ê·ÛÙ ÊÔ˘ÓÙ... Ì ÙȘ ·Ú·ÁÁÂϛ˜ ÙˆÓ Ì·ıËÙÒÓ Ó· ‰›ÓÔ˘Ó Î·È Ó· ·›ÚÓÔ˘Ó! ∞fi ›ÙÛ˜ ̤¯ÚÈ Á‡ÚÔ Î·È fiÏ· Û ÙÈ̤˜ ¢ηÈÚ›·˜.

(5) ... Ó· ηÓ›˙Ô˘Ó ÙÛÈÁ¿Ú· ÔÈ Ì·ıËÙ¤˜, Ó· ÂÚÓÔ‡Ó ÔÈ Î·ıËÁËÙ¤˜ ·fi ÎÔÓÙ¿ ÙÔ˘˜ Î·È Ó· οÌÓÔ˘Ó fiÙÈ ‰ÂÓ ÙÔ˘˜ ‚ϤÔ˘Ó.

(6) ...ÙÔ ¯·ÚÙÔ·›ÁÓÈÔ Ó· ··ÁÔÚ‡ÂÙ·È Ô˘ ÙËÓ ·Ú¯‹ Ù˘ ¯ÚÔÓÈ¿˜ Î·È ÔÈ Ì·ıËÙ¤˜ Ó· ·›˙Ô˘Ó ÈÏfiÙÙ· fiÔ˘ ÛÙ·ıÔ‡Ó Ù˙‘ fiÔ˘ ‚ÚÂıÔ‡Ó.

(7) ... Ó· ÂÚÓÔ‡Ó ÔÈ Î·ıËÁ‹ÙÚȘ Ô˘ ÙÔ˘˜ ‰È·‰ÚfiÌÔ˘˜ Ì ÂÚ¿ÙËÌ· ·Û·Ú¤Ï·˜ Ù˙·È Ó· ÍÈ¿˙ÂÛ·È Ô˘ ÙÔ Ô‰Ô‚ÔÏËÙfi ÙˆÓ Ù·ÎÔ˘ÓÈÒÓ ÙÔ˘˜.

(9)...Ó· ÎϤ‚Ô˘Ó Ù· computer ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ Ì·˜ ‰‡Ô ÊÔÚ¤˜ Î·È Ë C.I.D. Ó· ÂÈÛΤÙÂÙ·È Ì·ıËÙ¤˜ ÛÙ· Û›ÙÈ· ÙÔ˘˜, ÁÈ· Ó· ¿ÚÂÈ Ù· ·ÔÙ˘ÒÌ·Ù¿ ÙÔ˘˜.

(8) ...Ó· ·ÓÔ›Ô˘ÓÙ·È Ï¿ÎÎÔÈ ÛÙËÓ ·˘Ï‹ Ù˙·È Ó· ÂÚÈ̤ÓÔ˘Ì ‰‡Ô ‚‰ÔÌ¿‰Â˜ Ì ¯ÂÈÌÒÓ· ηÈÚfi Ó· Ê˘Ù¤„Ô˘Ì ‰¤ÓÙÚ· (‹ ηӤӷ Ì·ıËÙ‹).

(10)...£ÂÔÏfiÁÔ˜ ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ Ì·˜ Ó· ηÙËÁÔÚÂ›Ù·È ÁÈ· ˘ÂÍ·›ÚÂÛË Í¤Ó˘ ÂÚÈÔ˘Û›·˜ ·fi ËÏÈÎȈ̤ÓÔ˘˜.

(9) ... Ó· Ï·Ì‚¿ÓÂÙ·È Ë ·fiÊ·ÛË ÂȉÈfiÚıˆÛ˘ ÙÔ˘ ÎÙËÚ›Ô˘ ÂÓ Î·ÈÚÒ ...·Ú·‚ÈÎÒÓ ÂȉÚÔÌÒÓ, Ó· Ì·›ÓÔ˘Ì ÛÙÔ 2012 Ù˙·È Ó· ›̷ÛÙ ÛÙË ÛΤ„Ë ’ÎfiÌ·!

24

(11)...Ó· ·›ÚÓÔ˘Ì ÂÓÙÔÏ‹ ·fi ÙË ‰È‡ı˘ÓÛË ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ ÌfiÏȘ ‰Ô‡Ì Â͈ۯÔÏÈÎÔ‡˜ Ó· ÙÚ¤¯Ô˘Ì ·Ì¤Ûˆ˜ fiÏÔÈ, 1236 Ì·ıËÙ¤˜, ÛÙËÓ Ù¿ÍË Ì·˜.

(12)...Ó· ÌÂÙ·ı¤ÙÔ˘Ì ÙËÓ ·ÚÁ›· Ù˘ 25˘ ª·ÚÙ›Ô˘, ÂÓÒ fiÏ· Ù· ¿ÏÏ· Û¯ÔÏ›· ÏÂÈÙÔ˘ÚÁÔ‡Ó Î·ÓÔÓÈο.

(13)...Ì·ıËÌ·ÙÈÎfi˜ Ó· ‰›ÓÂÈ Ù¿˜ Pokemon Û ̷ıËÙ¤˜ ÙÚ›Ù˘ §˘Î›Ԣ Î·È Ì¿ÏÈÛÙ· Ú·ÎÙÈÎÔ‡, ÁÈ· Ó· ·Ú·ÎÔÏÔ˘ıÔ‡Ó ÊÚfiÓÈÌÔÈ ÙÔ Ì¿ıËÌ·.

(14)...Û Ô‰ÔÛÊ·ÈÚÈÎfi ·ÁÒÓ· ÌÂٷ͇ Ì·ıËÙÒÓ ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ Ì·˜, Á˘ÌÓ·ÛÙ‹˜ μ¢ Î·È ÛÙË Û˘ÁÎÂÎÚÈ̤ÓË ÂÚ›ÙˆÛË ‰È·ÈÙËÙ‹˜ ÙÔ˘ ·ÁÒÓ·, Ó· ÌÔÈÚ¿˙ÂÈ ·ÓÙ› ÁÈ· ΛÙÚÈÓ˜ οÚÙ˜, ·Ô‚ÔϤ˜.

(15)...Ó· ÙÚ˘¿˜ ÙÔÓ ÙÔ›¯Ô Ù˘ Ù¿Í˘, ÁÈ· Ó· ÂÈÎÔÈÓˆÓ›˜ Ì ÙË ‰ÈÏ·Ó‹ Ù¿ÍË, Ù˙·È Ó· Û ηÚÊÒÓÔ˘Ó ÛÙÔ μ.¢. ÔÈ Î·ı·Ú›ÛÙÚȘ.

(10) ... Ó· ÎÔÈÙ¿˙ÂȘ ÙÔ Ù·‚¿ÓÈ ÔÚÈÛÌ¤ÓˆÓ Ù¿ÍÂˆÓ ÙÔ˘ Û¯ÔÏ›Ԣ Ì·˜ Ù˙·È ÙÔ ÚÒÙÔ Ú¿Ì· Ô˘ ÛÔ˘ ¤ÚÎÂÙ·È ÛÙÔ ÓÔ˘ Â›Ó·È Ë «£∞§∞™™√°ƒ∞ºπ∞» ÙÔ˘ ™·‚‚fiÔ˘ÏÔ˘.

(11) ... Ó· Á›ÓÂÙ·È ÚÔÂȉÔÔ›ËÛË ÛÙËÓ ·Ú¯‹ Ù˘ ̤ڷ˜ ÁÈ· ¿ÛÎËÛË ÛÂÈÛÌÔ‡ Ù˙·È ÔÈ Ì·ıËÙ¤˜ Ó· ͤÚÔ˘Ó ·Ú·¿Óˆ ÏÂÙÔ̤ÚÂȘ ·fi ÙÔ˘˜ ηıËÁËÙ¤˜ ÁÈ· ÙÔ fiÙ Ù˙È·È Ò˜ ı· Á›ÓÂÈ.

(12)... Ó· ˘¿Ú¯ÂÈ Î·ıËÁËÙ‹˜ Ô˘ fiÔ˘ ÙÔÓ ¤‚ÚÂȘ ΢ÓËÁ¿ Ì·ıËÙ¤˜ Ó· ÙÔ˘˜ ·Ô‚¿ÏÂÈ, ÂÂȉ‹ ‰Â ÊÔÚÔ‡Ó ÙË ÛÙÔÏ‹ ÙÔ˘˜ Ù˙È·È ÌÂÙÚ¿ ·ÓÙ›ÛÙÚÔÊ· fiÙ ı· Ï‹ÍÂÈ Ë ¿‰ÂÈ· ÙÔ˘ ÀÔ˘ÚÁ›Ԣ ÁÈ· ÙȘ ÊfiÚ̘, ÁÈ· Ó· È¿ÛÂÈ ‰Ô˘ÏÂÈ¿, ¿·ÏÂ!!

ÃÚ›ÛÙÔ˜ ¶·Û·Ï›‰Ë˜ μ2

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 25

αθλητισμός I

Tο όγδοο θαύμα είναι ποδοσφαιρικό

Δ

Η πορεία του ΑΠΟΕΛ στην Ευρώπη που μας ανέβασε στ’ αστέρια

εν είναι όνειρο, ούτε παραμύθι. Είναι η πραγματικότητα. Ο ΑΠΟΕΛ βρέθηκε στους οκτώ κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης μαζί με τα μεγαθήρια: Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν… Αυτή είναι η αλήθεια. Κάποτε μπορεί να το λέμε στα παιδιά μας και να ακούγεται σαν παραμύθι. Εμείς όμως το ζούμε και είναι αληθινό! Ο ΑΠΟΕΛ πέτυχε το ακατόρθωτο, έκανε το «όγδοο θαύμα». Είναι ο αληθινός νικητής του Champions League. «Στην αρχή έμοιαζε με άπιαστο όνειρο», δήλωσε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο μαέστρος αυτής της υπέροχης ομάδας. Όταν ο ΑΠΟΕΛ ξεκίνησε το ταξίδι του στις 13 Ιουλίου 2011 εναντίον της αλβανικής Skënderbeu, κανένας δε φανταζόταν ότι σχεδόν οκτώ μήνες μετά θα μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά, σε μια διοργάνωση στην οποία αγωνίζονται πραγματικοί θρύλοι του ποδοσφαίρου. Ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός τότε, δεν πίστευε ότι η ομάδα του θα πετύχαινε το θαύμα· να είναι εκεί όπου δεν μπόρεσαν να φτάσουν ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτετ, η Άρσεναλ, η Πόρτο, η Σαχτάρ. Τα κατορθώματα του περσινού πρωταθλητή Κύπρου τυγχάνουν παγκόσμιας αναγνώρισης. Ενδεικτικά ήταν τα σχόλια και οι τίτλοι σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης σε ολό-

κληρο τον κόσμο για το θρίαμβο του ΑΠΟΕΛ: «Μικρή ομάδα με μεγάλη καρδία», «Τρέλανέ μας», «Ψυχή για κούπα» «ΑΠΟΕΛΛΑΣ». Στη Γαλλία υποκλίνονται μπροστά στο μεγαλείο του Θρύλου της Κύπρου και κάνουν την αυτοκριτική τους, ενώ από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και όλη την Ευρώπη μέχρι και την Αμερική μιλούν με θαυμασμό για τον άθλο που πέτυχε η περσινή μας πρωταθλήτρια. Ο ΑΠΟΕΛ διδάσκει στην Ευρώπη ότι τα χρήματα και οι αστρονομικοί μισθοί δεν παίζουν ποδόσφαιρο. Ποδόσφαιρο παίζει η ψυχή, η θέληση και η αφοσίωση στους στόχους μας. Γίνεται αναφορά στο ΑΠΟΕΛ ως παράδειγμα προς μίμηση ακόμη και από την ΟΥΕΦΑ. Είναι η ομάδα με το μικρότερο προϋπολογισμό, στην ιστορία της διοργάνωσης του Champions League, που κατόρθωσε να προκριθεί από

τη φάση των ομίλων, στις δεκαέξι καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και από εκεί στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Το υπέροχο ταξίδι στ’ αστέρια άρχισε το περασμένο καλοκαίρι, όταν στο κατάμεστο ΓΣΠ οι φίλαθλοι πανηγύρισαν τον άθλο των ποδοσφαιριστών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να προκριθεί στους ομίλους του Champions League αφήνοντας στην κρύα Πολωνία τη Βίσλα Κρακοβίας. Ακολούθως αγωνίστηκε σ’ ένα δύσκολο όμιλο κόντρα στην Πόρτο Πορτογαλίας, Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης και Σαχτάρ Ουκρανίας. Το αποτέλεσμα φανταστικό. Έμεινε αήττητος στους εκτός έδρας αγώνες και τερμάτισε στην κορυφή του ομίλου εξασφαλίζοντας το εισιτήριο για τους δεκαέξι. Στα νοκ-άουτ παιχνίδια εξουδετέρωσε και τη Λυόν φτάνοντας στα προημιτελικά. Αν και έχασε με 1-0 στη

Parkour Το άθλημα χωρίς εμπόδια

Σ

ου έχει τύχει ποτέ να περπατάς ανέμελα κι εκεί που είσαι βυθισμένος στις σκέψεις σου να πεταχτούν μπροστά σου ένα μάτσον «κοπελούθκια» που αντινάσσονται από ταράτσα σε ταράτσα; Λοιπόν, δεν έχουν χάσει τα λογικά τους, απλώς κάνουν parkour.

αλλά όπως μας είπε, έπαιξε ρόλο και το ότι από παιδί ήταν υπερκινητικός. Θεωρεί ότι το parkour είναι και άθλημα και πολεμική τέχνη, αλλά για εκείνον είναι μια απολαυστική ενασχόληση. Προπονείται μαζί με φίλους, οι οποίοι τον βοηθούν ψυχολογικά πριν κάνει κάτι

Τίποτα, τίποτα δεν τον σταματά τον Μουσταφά...

Parkour; Μάλιστα! Γνωστό και ως «Η τέχνη της φυγής», γαλλικής καταγωγής, μη ανταγωνιστική σωματική και πνευματική τέχνη που καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’80 από τον David Belle. Στόχος του parkour είναι η ταχύτατη και βέλτιστη μετακίνηση από ένα σημείο σε ένα άλλο (φυσικό ή τεχνητό) χρησιμοποιώντας μόνο σωματικές ικανότητες. Ο όρος προκύπτει από το Parkours du combattant, ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος με εμπόδια. Στο σχολείο μας είμαστε τυχεροί να έχουμε ένα traceur, μαθητευόμενο του parkour, το Μουσταφά Tσελίκ του Γ6, ο οποίος μας μίλησε γι’ αυτό. Ασχολείται με το parkour εδώ και ενάμιση χρόνο και έχει ήδη τη δική του ομάδα που αποτελείται από επτά άτομα. Την ιδέα να ασχοληθεί με το parkour του την έδωσε μια ταινία που παρακολούθησε,

επικίνδυνο. Ο Μουσταφά σκέφτεται να κάνει το χόμπι του επάγγελμα και να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και τις ικανότητές του για να δουλέψει ως stundman, δηλαδή κασκαντέρ.

To parkour είναι κάτι που του έχει αλλάξει τη ζωή, του προσφέρει απίστευτη χαλάρωση και τον βοηθά να ξεχάσει οτιδήποτε άλλο τον απασχολεί. Μετά απ’ όλα όσα έχω μάθει για το parkour, κατάλαβα ότι δεν είναι απλώς ένα άθλημα ή μια πολεμική τέχνη ή ακόμα και μια τρέλα. Το parkour είναι πάνω απ’ όλα μια ολόκληρη φιλοσοφία που σε βοηθά στην επίλυση ακόμα και καθημερινών προβλημάτων. Και αν μετά από αυτό σκέφτεσαι να ασχοληθείς με το parkour σίγουρα θα είναι κάτι που δε θα μετανιώσεις.

Δήμητρα Σπύρου Β4

Γαλλία, ο Θρύλος στον επαναληπτικό κατόρθωσε να ανατρέψει το προβάδισμα της γαλλικής ομάδας και να προκριθεί στη διαδικασία των πέναλτι σε ένα κατάμεστο, για άλλη μια φορά, ΓΣΠ. Όλοι ήταν υπέροχοι σε αυτό το ιστορικής σημασίας παιχνίδι. Ο Χιώτης κατέβασε τα ρολά. Οι Ζόρζε, Ολιβέϊρα, Μπουαβεντούρα και Πουρσαϊτίδης έκλεισαν όλους τους διαδρόμους στους επιθετικούς της Λυόν. Οι Μοράϊς, Σόουζα, Μαρσίνιο και Αλεξάνδρου, κατέκτησαν το κέντρο του γηπέδου, καθώς οι Χαραλαμπίδης, Τρισκόφσκι, Μαντούκα, Σολάρι και Αΐλτον όργωσαν το γήπεδο κάνοντας τα αστέρια της Λυόν να βλέπουν εφιάλτες, γεμίζοντας ταυτόχρονα τα ταμεία του ΑΠΟΕΛ με «τόνους» από χρυσάφι. Η χρυσοφόρος πορεία στα αστέρια, απέφερε μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης είκοσι τρία εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία του Λευκωσιάτικου συλλόγου και πολλά κέρδη στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Η υπέρβαση των κυπριακών ομάδων στους ομίλους του Champions League έγινε, αρχικά από την Ανόρθωση, το 2008 και στη συνέχεια από το ΑΠΟΕΛ, δύο φορές, το 2009 και 2011. Ευχόμαστε να υπάρξει συνέχεια. Αλέξης Παυλίδης Γ2

Capoeira Κάποτε ήταν μια πολεμική τέχνη

Χ

ρειάζεστε άσκηση αλλά βαριέστε τα γυμναστήρια; Έχετε αποθέματα ενέργειας τα οποία θέλετε να διοχετεύσετε; Σκέφτεστε κάποια πολεμική τέχνη, αλλά θέλετε να αποφύγετε τη μονοτονία; Σας αρέσει η μουσική και το κορμί σας κινείται στο ρυθμό της μελωδίας μόλις ακούσετε ένα τραγούδι; Τότε η capoeira είναι το άθλημα, η πολεμική τέχνη, ο χορός που σας ταιριάζει! Αναπτύχθηκε από τους Αφρικανούς σκλάβους στη Βραζιλία και υπάρχει εδώ και πέντε αιώνες. Αρχικός της σκοπός ήταν η άσκηση της ψυχής και του σώματος στις πολεμικές τέχνες, καθώς αυτές απαγορεύτηκαν από τους λευκούς, για να παρεμποδιστούν οι εξεγέρσεις. Το άθλημα, λοιπόν, αυτό είναι ένα κράμα πολλών κουλτούρων. Η μουσική στην οποία χορεύεται είναι καθαρά αφρικανικής καταγωγής με πολύ έντονα στοιχεία από τη βραζιλιάνικη samba. Οι κινήσεις που χρησιμοποιούνται είναι ακροβατικές, με πολλά άλματα και τούμπες. Λόγω της πολυμορφικότητάς του το άθλημα είναι αρκετά διαδεδομένο ανά το παγκόσμιο, ενώ στην Κύπρο εμφανίστηκε μόνο τα τελευταία χρόνια με την ίδρυση του οργανισμού Cordao De Ouro Cyprus από τον Mestre Casquinha (Rodrigo Goncalves). Συζήτησα για το άθλημα και με το συμμαθητή μας Μάριο Πίτταρο του Α7, ο οποίος είναι μέλος της ομάδας αυτής και με δέχτηκε σε μία από τις προπονήσεις τους. Αρχικά γίνεται προθέρμανση σε προηχογραφημένη μουσική. Μετέπειτα οι χορευτές γίνονται ζευγάρια και εργάζονται με καινούριες ασκήσεις που δείχνει ο δάσκαλος συνεργαζόμενος με τους πιο έμπειρους μαθητές. Στην επόμενη φάση ο δάσκαλος και κάποιοι μαθητές παίρνουν στα χέρια τους τα παραδοσιακά μουσικά όργανα: το μπιριμπάο (έγχορδο κρουστό με δύο νότες), τα παντέϊρο (ντέφια), το αταμπάκε (τύ-

Από τη Βραζιλία σήμερα η capoeira ενθουσιάζει και τους Δασουπολίτες. Στη φωτογραφία δεύτερος στη σειρά ο συμμαθητής μας Μάριος Πίτταρος του Α7

μπανο χειρός, τύπου τουμπερλεκιού) και άλλα κρουστά, κάθονται σε σειρά και συνοδεύουν τις ασκήσεις των υπολοίπων. Στο τέλος σχηματίζουν τον κύκλο και αρχίζουν τον προαναφερόμενο αυτοσχεδιασμό, συνοδευόμενο πάντα με μουσική και τραγούδι.

25

Το κλίμα του μαθήματος είναι φανταστικό. Αξιοσημείωτα τα χαμόγελα των χορευτών καθόλη τη διάρκεια της προπόνησης και η σπουδαία σχέση που φαίνεται να έχουν μεταξύ τους. Εξάλλου όλο το άθλημα στηρίζεται στην ομαδικότητα και στην εμπιστοσύνη μεταξύ των παικτών, κάτι που φαίνεται στην κάθε τους κίνηση. Η ζωντανή μουσική και το τραγούδι προσθέτουν επίσης πολλά σε αυτή την ατμόσφαιρα. (Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του οργανισμού: http://www.cdocyprus.com)

Μάρκος Μερκούρης Β3

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 26

I πολιτισμός

πολιτιστική ατζέντα

Το αγαλματάκι των Όσκαρ λάμπει ξανά

Κινηματογράφος Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα

Έ οια οικονομική κρίση, ποια ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας; Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπόρεσε να εισχωρήσει στον παραμυθένιο κόσμο του Hollywood! Έτσι λοιπόν, την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε μια ακόμα φαντασμαγορική τελετή απονομής βραβείων Όσκαρ.

Π

Όσοι κατάφεραν να παρακολουθήσουν την τελετή αυτή, μιας και η ώρα μετάδοσής της στην Κύπρο ήταν σχεδόν χαράματα, σίγουρα απόλαυσαν ένα λαμπερό θέαμα. Η τελετή κύλησε ευχάριστα με την πολύτιμη συμβολή του παρουσιαστή και οικοδεσπότη της βραδιάς Αμερικανού κωμικού Billy Crystal, ο οποίος με το έξυπνο χιούμορ του κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον. ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ. Η ταινία λοιπόν που θριάμβευσε ήταν η ασπρόμαυρη βουβή ταινία «The Artist» του Michel Hazanavicious. Κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, Α’ αντρικού ρόλου, καλύτερης μουσικής επένδυσης και καλύτερων κουστουμιών. Πέντε Oscar απέσπασε και η ταινία του Martin Scorsese «Hugo»: καλλιτεχνικής διεύθυνσης, φωτογραφίας, οπτικών εφέ, ηχητικού μιξάζ και ηχητικού μοντάζ. Το Όσκαρ Α’ ανδρικού Ρόλου κέρδισε ο Γάλλος ηθοποιός Jean Dujardin για την εξαιρετική του ερμηνεία στην ταινία «The Artist» ο οποίος μάλιστα ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τον Uggie, το σκύλο που πρωταγωνιστούσε στην ταινία. Το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου πήρε η Meryl Streep για την ερμηνεία της στην ταινία «Iron Lady». Πρόκειται για το τρίτο βραβείο Όσκαρ που κερδίζει η αξιόλογη αυτή ηθοποιός, η οποία παραλαμβάνοντας το αγαλματίδιο είπε αστειευόμενη, «Είμαι σίγουρη πως οι πιο πολλοί από εσάς θα διερωτάστε, πάλι αυτή;» Το Oscar Β’ γυναικείου ρόλου απέσπασε η Octavia Spencer για την ερμηνεία της στο «The Help». Η ηθοποιός παρέλαβε το βραβείο ξεσπώντας σε κλάματα συγκίνησης. Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου κέρδισε ο 82χρονος ηθοποιός Christopher Plummer ο οποίος έκανε μία συγκινητική ομιλία ενώ απευθυνόμενος προς το θείο Όσκαρ είπε αστειευόμενος πως είναι μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον ίδιο. Βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου κέρδισε ο Woody Allen για το «Midnight in Paris», και για ακόμα μία φορά δεν ήταν εκεί για να το παραλάβει. Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου πήρε ο Alexander Payne για το «Descendants». O σκηνοθέτης, ελληνικής καταγωγής, φώναξε στα ελληνικά «Σ’ αγαπώ» στη μητέρα του. Καλύτερη Ξενόγλωσση ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Asghar Farhadi ψηφίστηκε το Ιρανικό «A Separation». Αυτά είναι λοιπόν τα νέα από τον κόσμο του Hollywood. Χάρισαν και σε μας για λίγο τη λάμψη τους, μια μικρή δόση από την ομορφιά τους. Όσο για μας είναι ώρα να βουλιάξουμε στις αναπαυτικές θέσεις των κινηματογραφικών αιθουσών, αγκαλιά μ’ ένα τεράστιο κουτί ποπ-κορν, για ν’ απολαύσουμε τις φετινές οσκαρικές ταινίες.

26

Δάφνη Γεωργίου Γ2

χουν περάσει 30 χρόνια από την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της θρυλικής πλέον ταινίας «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα». Ο δημιουργός της ταινίας, Όμηρος Ευστρατιάδης, επιστρέφει με μια νέα ταινία που φιλοδοξεί να φέρει το κλασικό story στις σχολικές τάξεις του σήμερα, με το facebook, τους αλλοδαπούς μαθητές, τα αλητάκια και την οικονομική κρίση. Όλα ξεκινούν, λοιπόν, όταν μετά από 30 χρόνια μετανάστευσης στην Αμερική ο πάμπλουτος και αυτοδημιούργητος

μαφιόζος Pit Paras, ελληνιστί Πέτρος Παράς, τον οποίο υποδύεται ο Κώστας Βουτσάς, αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να επενδύσει σε μια επιχείρηση διαφορετική από όλες τις άλλες. Έτσι αγοράζει και αναλαμβάνει τη διεύθυνση του εγκαταλελειμμένου πια Λυκείου Χαβαλέ. Στη φιλόδοξη αυτή προσπάθειά του να αναβιώσει το ιστορικό σχολείο, κουβαλάει και τον απαράβατο όρο της διαθήκης του Χαβαλέ, ο οποίος πρόσταζε να προσλάβει όσους από τους απόφοιτους του Λυκείου

είχαν γίνει καθηγητές. Έτσι ο Μπίλιας ο χαρλεάς και η τρελοπαρέα του επιστρέφουν στη δράση αλλά αυτή τη φορά ως καθηγητές και επειδή... ρόδα είναι και γυρίζει... οι άλλοτε μαθητές των ’80s τώρα βρίσκονται στο στόχαστρο της νέας γενιάς μαθητών και ήρθε η ώρα να πληρώσουν! Μια ξεκαρδιστική κωμωδία η οποία με τις καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της κατάφερε να συγκινήσει, αλλά και να χαρίσει άφθονο γέλιο. Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

Μάριος Κωνσταντινίδης Β3

The Girl with the Dragon Tattoo

H

νητή και δημοσιογράφο να εξιχνιάσει την εξαφάνιση της ανιψιάς του. Στην πορεία της έρευνάς του, ο Blomkvist θα ανακαλύψει πως η μακρά ιστορία της πολυμελούς οικογένειας των Vanger είναι γεμάτη από ίντριγκες, μίση και καλά κρυμμένα μυστικά. Η Lisbeth Salander, μια εκκεντρική χάκερ με περίεργη συμπεριφορά και με αρκετά προβλήματα με το νόμο, αποφασίζει να τον βοηθήσει και μαζί να μάθουν την αλήθεια. Μια αρκετά έντονη ταινία με συνεχείς εναλλαγές των συναισθημάτων με πρωταγωνιστές τον Daniel Craig

Harriet Vanger αγνοείται εδώ και 40 χρόνια καθώς είχε εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιρινού φεστιβάλ. Παρά τις έρευνες που διεξήγαγε η αστυνομία, δε βρέθηκε ποτέ κανένα ίχνος της δεκαεξάχρονης κοπέλας. Το έσκασε; Έχει πέσει θύμα απαγωγής ή δολοφονίας; Κανείς δε γνωρίζει · η υπόθεση έχει πλέον κλείσει. Όλοι έχουν ξεχάσει τις λεπτομέρειες. Όλοι, εκτός από το θείο της Harriet, Henrik Vanger, έναν ηλικιωμένο βιομήχανο, ο οποίος αναθέτει στον Miκael Blomkvist, έναν κορυφαίο ερευ-

και την Rooney Mara στο ρόλο των Mikael Blomkvist και Lisbeth Salander αντίστοιχα. Η ταινία, η οποία κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 2011 σε σκηνοθεσία David Fincher, κατάφερε να συγκινήσει ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η ταινία που έχει χαρακτηριστεί μια από τις καλύτερες της τελευταίας δεκαετίας έκανε εισπράξεις 220,5 εκατομμυρίων δολαρίων και έχει κερδίσει το Oscar για το καλύτερο Μοντάζ.

Μάριος Κωνσταντινίδης Β3

Θέατρο Δυόμισι Φόνοι και ένα Μπουλντόγκ

Τ

ι σας πρωτοέρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τον τίτλο «Δυόμισι φόνοι και ένα μπουλντόγκ»; Μήπως κάποια αστυνομική υπόθεση; Θα μπορούσε βέβαια να ήταν και τίτλος για ιστορία θρίλερ. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα κωμικό θεατρικό έργο βασισμένο στη φάρσα του Ευγένιου Λαμπίς («Η υπόθεση της οδού Λουρσίν») και διασκευασμένο από το επιτυχημένο συγγραφικό δίδυμο, Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.

Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται στο Παρίσι και αφορά την ιστορία δύο καθώς πρέπει ζευγαριών της μεσοαστικής τάξης, των οποίων η ζωή ανατρέπεται μέσα σε μια νύχτα. Οι δύο σύζυγοι με την ευκαιρία ενός συνεδρίου βρίσκονται σε κάποιο κακόφημο μπαρ και το επόμενο πρωί δεν μπορούν να θυμηθούν τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ. Μετά από διάφορα ευτράπελα και μια σειρά συμπτώσεων, αντιλαμβάνονται πως έχουν διαπράξει το φόνο μιας χορεύτριας παθαίνο-

Kotziakaro Teza

Μ

ια κωμική παράσταση των Bruce Jordan και Marilyn Abrams που παίζεται στην Αμερική από το 1980. Έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες ως η μακροβιότερη παράσταση στην ιστορία του Αμερικανικού Θεάτρου. Στην Ελλάδα ανεβαίνει για 13η συνεχόμενη χρονιά, με τίτλο «Σεσουάρ για δολοφόνους» και στην Κύπρο για πρώτη χρονιά σε σκηνοθεσία και διασκευή Λώρη Λοϊζίδη. Η υπόθεση

εξελίσσεται σε ένα κομμωτήριο, όπου ξαφνικά η ένοικος του πάνω ορόφου βρίσκεται δολοφονημένη· κομμωτές και πελάτες προ-

ντας έτσι κρίση πανικού. Οι ήρωες χάνουν τον έλεγχο, παλεύουν ανάμεσα στο γέλιο και τον τρόμο και προσπαθούν μάταια να συνεννοηθούν. Στο τέλος, ύστερα από μια σειρά ανατροπών διαπιστώνουν πως οι ίδιοι δεν είχαν πειράξει ούτε μυρμήγκι και πως όλα ήταν μια παρεξήγηση. Το έργο είναι μια καλογραμμένη φαρσοκωμωδία, με αρκετές προσαρμογές στην κυπριακή πραγματικότητα. Είναι ιδιαίτερα απολαυστικό και με αξιόλογο σπαθούν να αποδείξουν την αθωότητά τους στον αστυνομικό και τον αφελή βοηθό του. Ευτράπελα γεγονότα, αποκαλύψεις βγαίνουν στη φόρα, αφού όλοι έχουν κίνητρο για αυτό το φόνο και ο καθένας τους προσπαθεί να καλύψει τον εαυτό του. Πολύ καλή η ερμηνεία του Λώρη Λοϊζίδη και του Στέλιου Θεοχάρους. Αν και το έργο θα μπορούσε να ήταν κουραστικό λόγω της μεγάλης διάρκειάς του (σχεδόν δύο ώρες) η συμμετοχή του κοινού κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο. Οι

καστ που χαρίζει άφθονο γέλιο στους θεατές.

Στέφανη Παναγιώτου Β3 θεατές αναλαμβάνουν να βοηθήσουν στην εξιχνίαση του φόνου και στο τέλος αποφασίζουν για το ποιος είναι ο ένοχος. Γι’ αυτό και σε κάθε παράσταση ο δολοφόνος μπορεί να είναι διαφορετικός άρα διαφορετική και η εξέλιξη του έργου. Πρόκειται για μια φρέσκια παράσταση προσαρμοσμένη στην κυπριακή σύγχρονη πραγματικότητα με πολύ χιούμορ που αξίζει να την παρακολουθήσεις. Το γέλιο είναι εγγυημένο!

Δήμητρα Σπύρου Β4

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 27

πολιτισμός I

Έ

Whitney we «Will always love you» Μόνο η ίδια δεν πίστεψε στο ταλέντο της

κπληξη προκάλεσε και στους Δασουπολίτες ο αναπάντεχος θάνατος της μεγάλης σταρ Γουίτνι Χιούστον στις 11 Φεβρουαρίου. Ο κόσμος της μουσικής έχασε ένα σημαντικό κομμάτι του που θα μείνει για πάντα αναντικατάστατο. Η τρομερή ανέλιξη της Γουίτνι ξεκίνησε κατά τη δεκαετία του 1980 και συνεχίστηκε μέχρι και το θάνατό της.

βεία, συνολικά 415. Οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 170 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ανάμεσα στις 415 συνολικά βραβεύσεις της έχει κερδίσει δύο Emmy, έξι Grammy, 30 Billboard Music Awards και 22 American Music Awards. Η Χιούστον ήταν επίσης μία από τις εμπορικότερες τραγουδίστριες παγκοσμίως, έχοντας πουλήσει πάνω από 170 εκατομμύρια άλμπουμ, σινγκλς και βίντεο.

Στα 11 της χρόνια άρχισε να τραγουδά στην παιδική χορωδία της ενορίας της και στα 15 πραγματοποίησε την πρώτη της ηχογράφηση. Το 1983 ο πρόεδρος της Arista, Κλάιβ Ντέιβις, την άκουσε να τραγουδά σε ένα νάιτκλαμπ και την ενέταξε στο δυναμικό της εταιρείας του. Το πρώτο της σινγκλ ντουέτο με τον Τέντι Πέντεγκρας κυκλοφόρησε το 1984 με τίτλο Hold Me, χωρίς όμως να καταφέρει να γνωρίσει επιτυχία.

Το τέλος μιας αστραφτερής καριέρας Τα τέλη της δεκαετίας του 1990 η αστραφτερή καριέρα της άρχισε να φθίνει, εξαιτίας της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, κάτι που παραδέχτηκε και η ίδια. Η φωνή της σύντομα έχασε την κρυστάλλινη χροιά της, αδυνατώντας να πιάσει τις υψηλές νότες. Οι πωλήσεις δίσκων μειώνονταν, ενώ η δημόσια εικόνα της, αλλά και η φωνή της, δέχθηκαν σοβαρό πλήγμα.

Τα γνωστότερά της άλμπουμ Στις 14 Μαρτίου 1985 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο Whitney Houston, για πολλούς το καλύτερό της. Το πρώτο σινγκλ Someone for Me πέρασε απαρατήρητο. Το δεύτεροYou Give Good Love αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία της και τα τρία επόμενα ανέβηκαν στο νούμερο ένα και εκτόξευσαν τη φήμη της. Ο δίσκος πούλησε 13 εκατομμύρια αντίτυπα, ρεκόρ για πρωτοεμφανιζόμενη καλλιτέχνιδα. Το δεύτερο άλμπουμ της με τίτλο Whitney, που κυκλοφόρησε στις 2 Ιουνίου 1987, σημείωσε μεγάλη επιτυχία κι έγινε το πρώτο άλμπουμ από τραγουδίστρια που πήγε κατευθείαν στο νούμερο ένα του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Τέσσερα τραγούδια από το άλμπουμ ανέβηκαν στο νούμερο ένα και μαζί με τα τρία

από το προηγούμενο άλμπουμ της δημιούργησαν ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ επτά συνεχόμενων τραγουδιών στο νούμερο ένα του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών. Στις 6 Νοεμβρίου 1990 κυκλοφόρησε το τρίτο της άλμπουμ με τίτλο I’m Your Baby Tonight, με πιο αδύνατο υλικό σε σχέση με τα δύο προηγούμενά της. Παρόλα αυτά πούλησε 4 εκατομμύρια αντίτυπα.

Καριέρα στον κινηματογράφο Από το σημείο αυτό και μετά αραίωσε τις εμ-

φανίσεις της στη δισκογραφία και άρχισε να την ενδιαφέρει περισσότερο ο κινηματογράφος. Το 1992 πρωταγωνίστησε δίπλα στον Κέβιν Κόστνερ στην ταινία Ο Σωματοφύλακας (The Bodyguard), που πήγε πολύ καλά στα ταμεία και ανέδειξε μία μεγάλη επιτυχία, τη διασκευή του τραγουδιού της Ντόλι Πάρτον I Will Always Love You, που έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της ποπ μουσικής για τραγουδίστρια. Το 2009 μπήκε στο Bιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως η τραγουδίστρια με τα περισσότερα βρα-

Κατά τη διάρκεια της νεκρώσιμης τελετής τραγούδησε ο Στίβι Γουόντερ, ενώ αποχαιρετιστήριο λόγο εκφώνησε ο Κέβιν Κόστνερ. Ο Κόστνερ και η Χιούστον είχαν πρωταγωνιστήσει μαζί στη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του 1992 «Ο σωματοφύλακας» και οι αναμνήσεις του ηθοποιού από εκείνη την περίοδο κυριάρχησαν στην πολύ συγκινητική ομιλία του. Ολοκληρώνω με τα τελευταία λόγια του ηθοποιού Κέβιν Κόστνερ: «Στο καλό λοιπόν, Γουίτνι, στο καλό! Πήγαινε στον πατέρα στα ουράνια με τη συνοδεία ενός στρατού αγγέλων. Και όταν τραγουδήσεις μπροστά του, μην ανησυχείς. Θα είσαι αρκετά καλή», όπως διερωτώταν και η ίδια αν θα ήταν «αρκετά καλή» στο ρόλο της ως Ρέιτσελ Μάρον.

Μαγδαληνή Ιωαννίδου Α1

Αποχαιρετισμός στον ποιητή της εικόνας

Σ

το άκουσμα του θανάτου του Θόδωρου Αγγελόπουλου αναρωτήθηκα ποιος να ήταν άραγε αυτός ο σπουδαίος σκηνοθέτης, για τον οποίον όλοι μιλούσαν με τόσο σεβασμό, ενώ στη σχολική μας κοινότητα είναι σχεδόν άγνωστος. Με περιέργεια αναζήτησα πληροφορίες για τη ζωή του και πραγματικά έμεινα έκπληκτη, όταν διάβασα για το πώς αντιμετωπίστηκε ο θάνατός του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Εντύπωση επίσης μου προκάλεσαν τα λόγια του Φράνκο Κορντέλι στο κείμενό του με τίτλο «Η «σκηνοθεσία» του Αγγελόπουλου» : «Τι ξέρουμε για την Ελλάδα του 20ού αιώνα» αναρωτιέται. «Δεν έχουμε πολλά “στοιχεία”: τρεις μεγάλους ποιητές (Καβάφης, Σεφέρης, Ρίτσος), δύο πεζογράφους (ο Durrell του “Tune” και του “Nunquam”, ο Τσίρκας των “Ακυβέρνητων πολιτειών”) και έναν σκηνοθέτη, το ΘΟΔΩΡΟ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ». Αυτό δεν μπορεί παρά να μας τονίζει το αδιαμφισβήτητο γεγονός της παγκόσμιας αναγνώρισης του Αγγελόπουλου.

Λίγα λόγια για το Θόδωρο Αγγελόπουλο Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου και στο Musée de l’ homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», μαζί με το Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τόνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το

«Θόδωρος Αγγελόπουλος» ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού και το οποίο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Εμίρ Κουστουρίτσα δήλωσε μαθαίνοντας το θάνατο του Αγγελόπουλου ότι οι ταινίες του τελευταίου αποτέλεσαν γι’ αυτόν έμπνευση και διαμόρφωσαν την εικόνα του για τον κινηματογράφο. Ο πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ Σερζ Λοζίκ και προσωπικός φίλος του Αγγελόπουλου, ανακοίνωσε ότι η επόμενη διοργάνωση το 2012 θα γίνει στη μνήμη του Έλληνα σκηνοθέτη.

O Θόδωρος Αγγελόπουλος με το Χρυσό Φοίνικα για την ταινία «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» στο Φεστιβάλ Καννών του 1998.

1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Αναπαράσταση», κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν τιμηθεί ανάμεσα στα άλλα με τα περισσότερα από τα βραβεία του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το Χρυσό Φοίνικα του φεστιβάλ των Καννών, το Χρυσό και τον Αργυρό Λέοντα του φεστιβάλ της Βενετίας, το βραβείο Φέλιξ καλύτερης ευρω-

παϊκής ταινίας, το βραβείο Fipresci και πολυάριθμα βραβεία κριτικών και ενώσεων κριτικών σε όλο τον κόσμο. Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ’ όλο τον κόσμο. Στις 24 Ιανουαρίου 2012 τραυματίστηκε σοβαρά στο διάλειμμα των γυρισμάτων της νέας του ταινίας “Η άλλη θάλασσα” στη Δραπετσώνα από διερχόμενη μοτοσικλέτα. Πώς αντιμετωπίστηκε ο θάνατός του Το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθιέρωσαν το 2012 Διεθνές Βραβείο

ΕΡΓΑ ΤΟΥ 1968 Η Εκπομπή (Μικρού μήκους) 1970 Αναπαράσταση 1972 Μέρες του ’36 1975 Ο Θίασος 1977 Οι Κυνηγοί 1980 Ο Μεγαλέξανδρος 1983 Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη (Τηλεταινία) 1984 Ταξίδι στα Κύθηρα 1986 Ο Μελισσοκόμος 1988 Τοπίο στην Ομίχλη 1991 Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού 1995 Το βλέμμα του Οδυσσέα 1998 Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα(Χρυσός Φοίνικας 1988) 2003 Τριλογία - Ι. Το λιβάδι που δακρύζει 2008 Τριλογία - ΙΙ. H σκόνη του χρόνου 2012 Τριλογία - ΙΙΙ. Η άλλη θάλασσα

27

Ειρήνη Νεοκλέους Α1

14 Dasoupolitis-S1dd-FINAL:Layout 1

3/27/12

2:15 PM

Page 28

I Γιατί εν έτει 2012; •

•

Αυτοί καλά την έχουν στο γνωστόν καφεκοπτείον «Η Βουλή των Ελλήνων», ενώ ο κόσμος έξω καίγεται. Κυριολεκτικά. Αυτοί εύκολα φωνάζουν για τους δήθεν ταραξίες, ενώ απροστάτευτος κόσμος που προσπαθεί να διαμαρτυρηθεί τις τρώει απ’ την αστυνομία. Πώς κατάντησε η Ελλάδα, να ψεκάζει με χημικά αυτούς που ως εθνικούς ήρωες έπρεπε να τιμά (βλέπε Μανώλη Γλέζο); Ουδέν σχόλιο.

Γιατί πρέπει να ανεχόμαστε τα αίσχη των Ευρωπαίων πολιτικών μας; Γιατί πρέπει να ζούμε σε μια ουσιαστικά Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη; Δεν είναι ενάντια σ’ αυτούς που δώσανε το αίμα τους τα τελευταία εκατό χρόνια; Απελπισία κατακλύζει τα πρόσωπα των λαών της Ευρώπης. Θλιβερό είναι πως οι ενέργειες της θείας Αγγέλας και της πικάντικης τρελοπαρέας της κάθε άλλο παρά την ένωση μεταξύ των λαών προωθούν. Σπέρνουν το μίσος και τη διχόνοια. Στραγγαλίζουν τον κόσμο. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα αντέξουμε. Φοβάμαι πως σύντομα θα δούμε τις «μικροταραχές» που ήδη έχουν αρχίσει πανευρωπαϊκά να μεγαλώνουν και να φτάνουν σε επίπεδα εμφυλίων. Μεταξύ κρατών και πολιτών. Μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Ελπίζω πως δε θα υπερνικήσει ο εθνικισμός τον ταξικό αγώνα. Αχ, κυρά Ελπίδα, και πάλι πεθαίνεις τελευταία.

Γιατί δεν σταματάνε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ όλα αυτά τα αίσχη που συμβαίνουν εδώ στη «γειτονιά» μας; Μετά τα γεγονότα στην Τυνησία το Δεκέμβριο του 2010 και στην Αίγυπτο το Φεβρουάριο του παρόντος χρόνου, οι ταραχές δεν τελείωσαν. Το σίριαλ συνεχίζεται στη Λιβύη και στη Συρία,

Μαθητή που μάθαινες • Κύριε; Μα τι computer εν τούτο; Εν του τζαιρού σου! ( Έτσι! Ειλικρίνεια πάνω απ’ όλα)

• ΚΑΘ: Παιθκιά εν ξέρω για σας, εγώ νομίζω εν πουλί! ΜΑΘ: Κυρία εσύ ούλλον πουλιά θωρείς τελευταίως! ΚΑΘ: Πότε εξαναείδα ρε εγώ πουλί; ΜΑΘ: Γιατί κυρία, εν εξαναείδες; (Παρακαλούμε οι ανήλικοι να απομακρυνθούν από τους δέκτες)

• Ου κυρία sorry! Εν το εσσιάστηκα! (Και ναι! Η κυπριακή διάλεκτος επιβιώνει!)

• Κυρία, γιατί μου έβαλες 16; Θέλεις να σε έβρουν μέσα στα χαντάτζια; (Τα λόγια είναι περιττά!)

• Κυρία αν το βάλεις τζαι τούτο μεσ’ το διαγώνισμα εν να σε ακκάσω! (Εν να πάθει δηλητηρίαση η γυναίκα.)

Σύλβια Ζίττη Γ5

Δάσκαλε που δίδασκες • Θέλω να στηθείτε και να αξιολογήσω το στήσιμό σας. (no comment)

• Μαθ: Γιατί φορείς τα γυαλιά του ήλιου κυρία μέσα στην τάξη; Καθ: Έτσι γουστάρω κόρη! (δηλαδή αύριο μπορεί να μας έρτετε με το μαγιό;)

! θέλω να με θάψετε • Καθ: Εμένα δε α; Μαθ: Μα γιατί κυρί ούσετε τζαι να με κρ Καθ: Εμένα να με η θάλασσα! Έχω σιωνώσετε μεσ’ στ ε αδή αν σε θάψουμ κλειστοφοβία! (δηλ σεις;) εν να μας στοιχειώ

•

Γιατί πρέπει σε κάποιες τάξεις η γυψοσανίδα να μοιάζει με κύμα; Γιατί μετά από κάθε βροχούλα πρέπει να φορούμε τα πέδιλα; Μια ψιλοβροχούλα ρίχνει και οι τάξεις κολυμπούν στο νερό. Μπάζει απ’ τη στέγη, το διάδρομο, απ’ τα παράθυρα, απ’ τις πόρτες, από παντού. Δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση. Αντιλαμβάνομαι πως είναι παλιό το κτήριο κτλ. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Γιατί ενώ στις αρχές του Ιούλη προεδρεύουμε στην Ευρώπη, το κτήριο ενός από τα πιο μεγάλα σχολεία της Λευκωσίας έχει τέτοιο χάλι; Έλα ντε. Κάμετε κάτι. Σκάψτε έναν λάκκο μες το γήπεδο να φανεί ότι αρχίζει κάτι. Έλεος πκιον. Γιατί δεν μπορούμε να χωνέψουμε επιτέλους ότι η φόρμα δεν αποτελεί στολή του

Μάθε για να παίζεις τον έξυπνο

• Κύριε στην επόμενη παρέλαση να με βάλεις στα τύμπανα! Έπαιζα χρόνια πιάνο! (Ε τωρά μάλιστα! )

• Ο Καντάφης εν τζείνος που γράφει ποιήματα; (Μάλιστα! Τζείνος ακριβώς ένι! )

ΔαZOOπολίτικα γιατί...

•

• Γιατί η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία πρέπει να τη βλέπει να καταλύεται; Γιατί πρέπει να δίνονται ευκαιρίες στην προαναφερόμενη τρελοπαρέα να κάνει ό,τι θέλει με τη χώρα και στους ντόπιους πολιτικούς να κάνουν ό,τι θέλουν με το λαό;

• Το παγωτό εφευρέθηκε στην Κίνα το 1000 π.Χ. (Ανακαλύψαμε τζαι εμείς... την τασιηνόπιττα!)

• Το κινέζικο ιδεόγραμμα για τη λέξη «μπελάδες» συμβολίζει δύο γυναίκες κάτω από μια στέγη. (Γιατί άραγε;) • Για να καταφέρει να περπατάει με τον περίφημο σέξι τρόπο της, η Μέριλιν Μονρόε είχε πριονίσει ένα κομμάτι από το τακούνι του ενός παπουτσιού της. (Αυτό είναι; Τζαι έψαχνα τι να κάμω...)

• Ένας άνθρωπος έχει τις ίδιες πιθανότητες να σκοτωθεί από κεραυνό όσες έχει να σκοτωθεί πέφτοντας από το κρεβάτι: Mία στα 2.000.000. (Στην περίπτωση μας οι πιθανότητες θανάτου αυξάνονται από τις πολλές ώρες που είμαστε πάνω στο κρεβάτι.)

• Στο Μιζούρι ένας άντρας χρειάζεται άδεια για να ξυριστεί. (Ισχύει και για το σχολείο μας τούτο; Βαρκούνται να παν’ να πιάσουν άδεια τζαι μεινίσκουν αξύριστοι;)

• Παιδιά δε θέλω να μα θαίνετε τις λέξεις παπαγαλία! Δε θέ λω να μιλάτε παπαγαλικά! (τα παπαγαλικά από πού πρ οέρχονται δηλαδή; Που τη χώρα της Παπαγαλίας;)

• Ρε είσαι τέλεια καράβλαχος! (μπορείτε να διακρίνετε την αγάπη των καθηγητών μας...)

ελα • Όταν ήμουν μικρή ήθ ;) F.Ο (U. !! ενη να γίνω ιπτάμ

Φωτεινή Κωνσταντινίδου Γ4

σχολείου; Βαρέθηκα βρε παιδιά να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά που τυχαίνει κάποιος να φοράει φόρμα, ακούμε το ίδιο κήρυγμα αλλά και τις ίδιες δικαιολογίες. Δε λέω πως είμαι υπέρ της οποιασδήποτε στολής, αλλά αυτό που συμβαίνει δεν είναι τρόπος επίλυσης του προβλήματος. Βρείτε, ξέρω ’γώ, μια λύση, εσείς τα μέλη του Κ.Μ.Σ. Υποβάλετε το παράπονό σας ή γράψετε επιστολή στο Υπουργείο ζητώντας απαλλαγή από τη στολή για προσωπικούς λόγους. Απλώς αφήστε μας ήσυχους και νηπιαγωγείο καταντήσαμε.

όπου οι άνθρωποι επιτέλους ξεσηκώνονται για την ελευθερία τους. Είναι άραγε λογικό στις αρχές της 3ης χιλιετίας να υπάρχουν άνθρωποι μαχόμενοι για τα βασικά τους δικαιώματα; Αυτό να μου το απαντήσετε εσείς κύριοι ΟΗΕδες.

• Όσοι πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν χασμουριούνται σχεδόν ποτέ. (Και βέβαια στο σχολείο μας δεν πάσχει κανένας από σχιζοφρένεια!)

• Χρησιμοποιούμε 17 μυς για να γελάσουμε και 43 για να κατσουφιάσουμε. (Επιλέγουμε το πρώτο για εξοικονόμηση ενέργειας!)

• Ο άνθρωπος διαθέτει πάνω από 100 δισεκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα. (Στους πλείστους είναι καμένα.)

• Σε μερικά μέρη της Ελβετίας οι πολίτες δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν σε κεντρικά σημεία με λιγότερα από 10 ευρώ στην τσέπη τους. (Είναι αξιοθαύμαστο που οι Ελβετοί δεν ένιωσαν τίποτα από τη λαίλαπα της οικονομικής κρίσης! )

•

Γιατί μας λείπουν τόσο πολύ οι περσινοί τριταίοι; Προσωπικά βρίσκω τον εαυτό μου να ψάχνει συνεχώς τα πρόσωπά τους στη Dazooαυλή μας. Μάταια φυσικά. Δεν τους βρίσκω, όσο και να θέλω. Είμαι σίγουρος ότι ήταν μια από τις πιο ωραίες «φουρνιές» που βγήκαν από το σχολείο μας. Φυσιογνωμίες ένας και ένας. Σας χαιρετάω, λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, πρώην Δασουπολίτες! Ήσασταν φίλοι, μεγαλύτερα αδέλφια, μέντορες και συμβουλάτορες την ίδια ώρα. Δε θα σας ξεχάσω ποτέ. Ευχαριστώ για όσα μας δώσατε.

Μάρκος Μερκούρης Β3

Μάθε για να παίζεις τον έξυπνο στην Κύπρο • Γνωστός βουλευτής θεάθηκε με την Τζούλια Αλεξανδράτου να διασκεδάζει σε γνωστό μπαράκι της Λευκωσίας. (Αυτούς τους δεσμούς έχουμε με τη μητέρα πατρίδα...)

• Οι λογαριασμοί της ΑΗΚ έχουν αυξηθεί κατά 30%! (Καταντήσαμε να προτιμούμε το σκοτάδι παρά το «χρυσό» φως.)

• Οι Τουρκοκύπριοι προσπάθησαν να μπουν στο βιβλίο Γκίνες για τη μεγαλύτερη “φωταγωγημένη σημαία” η οποία βρίσκεται στον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο. (Ευτυχώς που δεν τα κατάφεραν. Τούτο μας έλειπε εκτός που την θωρούμε ούλλη μέρα μπροστά μας να την θωρούμε τζαι μες το βιβλίο του Γκίνες) • Πολλοί βουλευτές παίζουν με τα κινητά τους κατά τη διάρκεια συνεδριάσεων της Βουλής. (Μα γι’ αυτό τους ψηφίσαμε, επειδή έχουν άριστη γνώση της τεχνολογίας.)

• Η βάση Ευάγγελος Φλωράκης βρίσκεται δίπλα στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό του Βασιλικού. (Ο Πρόεδρος δεν το ήξερε!)

Φωτεινή Κωνσταντίνου Γ4