MEROCTIMETADOUNAIAFOUEL LOGICAMENOCOUNTOUTOOTIEANMELHCHMOIPERIUMWNTOU ICQONECPOUDACAKATAMIKR BONOTIESTAIMOITOIOUTOICPNEUMACINUPHRETHCANTIEICM ITHNGNWCINTRIAOUNDOGMA NUMINPEMPEININAMETATHCPICTEWCUMWNTELEIANECHTEKA KAIOCUNHKRICEWCARCHKAI TAECTINKURIOUZWHCELPICARCHKAITELOCPICTEWCHMWNKAIDI CERGWNENDIKAIOCUNH TELOCAGAPHEUFROCUNHCKAIAGALLIACEW EGNWRIC ENGAR HMIN ODEC POT HCDI NPR ATW WTAKAITWNMELLONTWNDOUCAPARC OFHTWNTAPARELHLUQOTAKAITAENECT AKAQWCELALHCENOFEILOMEN ACHMINGEUCEWCWNTAKAQEKACTABLEPONTECENERGOUMEN WDEOUCWCDIDACKALOCALLWCE PLOUCIWTERONKAIUYHLOTERONPROCAGEINTWFOBWAUTOUEG Barn. 1,6 QEÅ ICEXUMWNUPODEIXWOLIGADIWNENTOICPAROUCINEUFRANQHCEC
MAR]URIA
E-magazine over de betekenis van de vroege Kerk voor vandaag
Inhoud
Jaargang 1 | Nummer 1 | juni 2009
Redactioneel drs. ing. Nathan Witkamp
Redactioneel Getuigen! - drs. ing. Nathan Witkamp Het kenmerk van een Christen - Edwin Vrijmoeth Uitgelicht: Didachè - Matthijs van der Kruk Christenen zijn atheïsten - drs. ing. Nathan Witkamp NIEUW verschenen - Henk ten Voorde, MA
Colofon Marturia: E-magazine over de betekenis van de vroege Kerk voor vandaag.
Redactie: drs. ing. Nathan Witkamp | marturia@eta.nl Henk ten Voorde, MA Adviesraad: Dr. Benno Zuiddam Jan Martijn Abrahamse Medewerkers: Edwin Vrijmoeth Matthijs van der Kruk
Met vreugde en dankbaarheid presenteren wij u de eerste editie van Marturia, het e-magazine dat getuigt van de vroege Kerk! Wat kunt u van ons verwachten? Kort samengevat wil Marturia getuigen van leer en leven van de vroege Kerk tot inspiratie van de Kerk van vandaag. Wij zijn enthousiast over de vroegste periode van de christelijke kerk en geloven en ervaren dat wij enorm kunnen worden verrijkt door de geloofsbroeders en –zusters die ons zijn voorgegaan. Zij stonden nog dicht bij het vuur dat ook ons geloof (opnieuw) kan doen oplaaien. Meer over wie wij zijn en onze missie leest u in het openingsartikel 'Getuigen!'. In het volgende artikel 'Het kenmerk van een christen' zal Edwin Vrijmoeth ingaan op de vraag naar de identiteit van christenen in de vroege Kerk. In het laatste artikel 'Christenen zijn atheïsten' bespreekt Nathan Witkamp enkele uitdagingen waarvoor de vroege christenen zich gesteld zagen. In de rubriek 'Uitgelicht' staat een bijzonder vroegchristelijk geschrift centraal. Ten slotte geven we in 'Nieuwe verschenen' aandacht aan een bijzondere nieuwe publicatie. Wij als redactie wensen u veel leesplezier en inspiratie toe!
Vormgeving: Jesse van Nes Illustraties: De redactie probeert gebruik te maken van vrij beschikbare afbeeldingen. Wie meent rechten te kunnen doen gelden op een afbeelding kan contact opnemen met de redactie.
Uitgave: Stichting Evangelische Theologische Academie Zonnebloemstraat 4, 3333 SW Zwijndrecht www.eta.nl | info@eta.nl | 078-6190037
Volledige of gedeeltelijke overname van artikelen is alleen toegestaan na schriftelijke toestemming van de redactie.
Marturia ontvangen per e-mail? Meld u aan voor de digitale nieuwsbrief van de ETA en u ontvangt voortaan gratis per e-mail het nieuwe e-magazine Marturia. Ga naar: www.eta.nl en meld u aan!
MAR]URIA Getuigen! drs. ing. Nathan Witkamp
Bij deze eerste editie is een kort inleidend woord over betekenis, achtergrond en missie van Marturia op z'n plaats. Marturia is Grieks voor 'getuigenis'. Dit geeft al aardig aan wat onze missie is, namelijk 'getuigen'. Waarvan willen wij getuigen? De doelstelling van Marturia is om te getuigen van de kerk uit de eerste eeuwen, in het bijzonder het christendom van de tweede eeuw, tot opbouw van de kerk van vandaag. We willen ons laten inspireren door de wijze waarop de gelovigen uit die beginperiode vorm gaven aan hun christen-zijn, zoals de wijze waarop zij in het leven stonden, wat zij geloofden, en hoe ze als christenen samen kwamen. Marturia vloeit voort uit de masteropleiding 'De vroege Kerk' die sinds september 2008 aan de Evangelische Theologische Academie wordt aangeboden. Het onderzoeksveld van deze masteropleiding beslaat de vroegste periode van het christendom, met name de tweede eeuw. Middels Marturia willen wij een breder publiek laten delen in de rijkdommen van het bestuderen van de vroege Kerk. Daarnaast willen we ook gastauteurs de gelegenheid bieden artikelen te publiceren. Op deze wijze hopen we dat Marturia een breder platform wordt voor het uitwisselen van informatie over de vroege Kerk. Omdat we zowel theologen als niet-theologen willen bedienen zullen de artikelen academisch verantwoord, maar breed toegankelijk zijn. Een vraag die nog onbeantwoord is gebleven is: “Waarom de tweede eeuw”? De tweede eeuw bestrijkt een unieke periode. De christenen van de vroege tweede eeuw leefden vlak na de apostolische tijd. Zij waren de geloofskinderen van de apostelen. Sommigen van hen hebben de leerlingen van Jezus nog persoonlijk gekend! Deze periode is verder ook uniek, vanwege het feit dat zij de brug vormt tussen Jezus en de apostelen enerzijds, en latere generaties christenen anderzijds. Zij stonden als het ware met het ene been in de apostolische en met het andere been in de na-apostolische periode. In een tijd waarin de apostolische traditie nog levend is, worden de bakens uitgezet voor de vormgeving van canon, liturgie en leerstellingen van volgende generaties. Ook wij zijn schatplichtig aan deze geloofsbroeders en -zusters die
Deze periode is verder ook uniek, vanwege het feit dat zij de brug vormt tussen Jezus en de apostelen enerzijds, en latere generaties christenen anderzijds.
ons zijn voorgegaan. Zij hebben, niet zelden met gevaar voor eigen leven, ons het meest kostbare overgeleverd dat ze bezaten: de apostolische leer, het evangelie, oftewel het getuigenis van de levende Christus! Nog een andere eigenschap maakt de tweede eeuw tot een bijzonder boeiend veld van onderzoek. Ik doel hier op de multiculturaliteit van de Romeinse samenleving. De christenen maakten als kleine minderheid deel uit van een veelkleurig palet aan religies. De wijze waarop zij in een dergelijke samenleving vorm gaven aan hun christen-zijn kan ons vandaag inspireren om positie te bepalen in onze eigen multiculturele samenleving. Ten slotte het logo van Marturia. Opvallend hierin is de kruis-vorm. Dat is op zich al een getuigenis! Maar er is meer. In het Koptisch (oud-Egyptisch) staat de kruisvorm ] voor de letter ti. Het Koptisch is een van de eerste talen waarin de Griekse Bijbel is vertaald.1 Het is denkbaar dat de voortdurende aanwezigheid van de kruisvorm in het Koptische alfabet voor de Egyptische christenen een bijzondere betekenis heeft gehad. Daar komt nog eens bij dat de ] staat voor het hele werkwoord 'geven'. Zo kunnen we mooi het symbool van het kruis samenbrengen met de waarheid dat God zijn Zoon voor ons heeft gegeven!
Eindnoten 1
Aanvankelijk schreef men het Egyptisch nog met hiërogliefen of met een daarvan afgeleid cursiefschrift, het Demotisch. Voor de eerste evangelisten in Egypte was dit een grote hindernis. Mogelijk mede gestimuleerd door evangelisatie activiteiten, is men het Egyptisch gedurende de eerste eeuwen in toenemende mate gaan schrijven met het Griekse alfabet plus nog een zestal letters uit het Demotisch, waaronder de ]. (Deze laatste fase van het Egyptisch noemt men Koptisch.)
MAR]URIA Het kenmerk van een christen Edwin Vrijmoeth
Stel, we beschikken over een tijdmachine waarmee we terug kunnen reizen naar het Rome van de tweede eeuw. Aldaar aangekomen en na enig speurwerk komen we in contact met een christelijke geloofsgemeenschap. Vervolgens leggen wij hen de volgende vraag voor: Wat is het kenmerk van een christen? De kans is groot dat zij unaniem antwoorden: de godvruchtige levenswandel! Zelfbeeld Het belang van een zuivere levenswandel komt duidelijk voor het voetlicht in het zelfbeeld van de christenen uit de tweede eeuw. De auteur van de brief aan Diognetes omschrijft de christenen bijvoorbeeld als volgt: “Ze trouwen als ieder ander. Ze krijgen kinderen maar ze leggen hun nageslacht niet te vondeling. Ze delen hun tafel, maar niet hun bed. Ze leven 'in het vlees' maar niet 'naar het vlees'. Ze vertoeven op aarde maar ze zijn thuis in de hemel. Ze gehoorzamen de vastgestelde wetten 1 maar in hun eigen leven overtreffen ze de wetten.” Ignatius, bisschop van Antiochië, schrijft aan de Efeziërs: “Wie tot geloof gekomen is, zondigt niet en die liefde bezit, haat niet. De boom is bekend aan zijn vrucht. Zo vallen ook zij die belijden van Christus te zijn op door hun werken. Nu gaat het niet om de belijdenis, maar of iemand tot het einde toe in de kracht van het geloof blijkt te staan.”2
Levenswandel en dooponderricht Ook het onderwijs rondom de doop bevestigt het belang van de christelijke levenswandel. Het dooponderricht van de oudste 'kerkorde' die wij kennen, de Didachè, bestaat volledig uit een (verchristelijkte) uiteenzetting van de aan het Jodendom ontleende 'Twee wegen' en is hiermee volledig ethisch van aard. De doopkandidaten wordt voorgehouden de weg naar het leven te volgen (vgl.
Deut. 30:15-20; Matth. 7:1314). Dit betekent ondermeer dat zij worden aangespoord Edwin Vrijmoeth Studeert aan de masterGod lief te hebben en de naaste opleiding 'De vroege Kerk' als zichzelf3, geen scheuring te van de Evangelische Theologische Academie. maken4, strijdende partijen bij Studeerde elektrotechniek 5 elkaar te brengen , geen aan de HTS en is docent elektrotechniek. abortus te plegen en geen 6 p a s g e b o re n e t e d o d e n . Laatstgenoemde richtlijnen zijn opmerkelijk in een samenleving waarin het niet ongebruikelijk was om pasgeboren baby's (vooral meisjes) te vondeling te leggen of actief om het leven te brengen. Door hun specifieke levenswandel waren de christenen onderscheidend van hun omgeving. Levenswandel en apologetiek Voor de apologeten uit de tweede eeuw was de christelijke levenswandel een belangrijk argument voor de geloofwaardigheid van het christelijk geloof. Zo schrijft de apologeet Athenagoras in zijn pleitrede aan keizer Marcus Aurelius en zijn zoon Commodus: “Onder ons zult u ongeletterde mensen vinden en handwerkslieden en oude vrouwen, die, als ze onmachtig zijn in woorden de vrucht van onze leer te bewijzen, door hun daden de vruchten te laten zien van hun overtuiging, dat die leer de waarheid is. Ze oefenen zich niet in het spreken, maar ze tonen hun goede werken;….ze hebben hun naaste lief als zichzelf”.7 Justinus de Martelaar beschrijft in zijn eerste apologie wat de veranderingen zijn bij een christen, nadat hij tot geloof gekomen is: “Wij die vroeger opgingen in ontucht, hebben nu slechts belangstelling voor kuisheid. Wij die ons met magische praktijken bezighielden, hebben ons nu aan de goede en onverwekte God toegewijd. Wij die het verwerven van geld en bezit boven alles stelden, brengen nu zelf ons bezit bijeen en laten iedere behoeftige daarin delen. Wij die elkaar haatten en vermoordden en die ons huis vanwege hun afwijkende tradities niet openstelden voor wie niet tot dezelfde volksgroep behoorde, leven nu na de komst van Christus 8 als disgenoten, bidden voor onze vijanden …”.
MAR]URIA Het kenmerk van een christen (vervolg) Te optimistisch zelfbeeld? Dat het hier niet slechts een al te optimistisch zelfbeeld betreft, blijkt wel uit het feit dat de christelijke levenswandel ook bij de buitenwacht niet onopgemerkt bleef. Ondanks de vaak felle kritiek op het christelijk geloof als zodanig, klonk er bij bepaalde critici toch tussen de regels door een zekere bewondering voor de christelijke manier van leven. De bekende Romeinse medicus Galenus bijvoorbeeld, merkt op dat er zelfs christenen zijn die door hun zelfdiscipline en hun verlangen naar deugd niet onder doen voor de ware filosofen.9 Ook Tertullianus beschrijft rond het jaar tweehonderd hoe de buitenwereld tegen de christenen aankijkt: “Zie … hoe zij elkaar liefhebben.”10 Getuigen toen en nu De christenen uit de tweede waren zich ervan bewust dat het getuigen van Christus onlosmakelijk verbonden is met een godvruchtige levenswandel. Zo merkt de auteur van 2 Clemens hierover op: “Als de volken de woorden van God uit onze mond horen, bewonderen ze die als schoon en groot. Als ze daarna merken dat onze werken niet in overeenstemming zijn met de woorden die we
spreken, keren ze zich van ons af …”.11 Zo geldt ook vandaag, dat als wij levende getuigen van de Heer Jezus willen zijn, wij volop ernst moeten maken met onze levenswandel! Eindnoten 1
V, 6-11. Alle citaten uit de Apostolische Vaders zijn ontleend aan Klijn, A.F.J. Apostolische Vaders 1 en 2 (Kampen: Kok, 1981/1983). 2 Brief aan de Efeziërs XIV, 2. 3 Didachè I, 2. 4 Didachè IV, 3. 5 Didachè IV, 3. 6 Didachè II, 2. 7 Pleidooi voor de christenen XI. Overgenomen uit Bartelink, G.J.M. Twee apologeten uit het vroege christendom: Justinus en Athenagoras (Kampen: Kok, 1986). 8 Eerste Apologie, 14. Overgenomen uit Bartelink, G.J.M. Twee apologeten (Kampen: Kok, 1986). 9 De sententiis politiae Platonicae ( slechts overgeleverd in Arabische citaten). Waarbij we ons moeten realiseren dat een 'filosoof' in die tijd niet alleen een theoreticus was, maar vooral ook leefde overeenkomstig zijn ideeën. Sterker nog, de ethiek werd hoofdzakelijk geleverd door de filosofen en niet door religie. Daarom werd het christendom in de eerste eeuwen ook wel vereenzelvigd met een filosofische school en probeerden de apologeten aan te tonen dat het christelijk geloof 'de ware filosofie' was. 10 Apologie 39, 7. Overgenomen uit: Mohrmann, Christine. Tertullianus Apologeticum en andere geschriften uit Tertullianus' voor-montanistischen tijd (Utrecht en Brussel: Spectrum, 1951). 11 2 Clemens XIII, 3.
DIDACHE (het Onderwijs van de Twaalf Apostelen)
cht Uitgeli
Korte typering De Didachè (= Gr. 'onderwijs') wordt gerekend onder de Apostolische Vaders. Het geschrift bevat allerlei praktische instructies voor het kerkelijk leven en wordt daarom veelal benaderd als een 'kerkorde'. Auteurschap, datering en locatie Naast de geschriften die in het Nieuwe Testament zijn opgenomen, behoort de Didachè tot de vroegste christelijke geschriften die ons zijn overgeleverd. De eindvorm wordt over het algemeen niet later gedateerd dan circa 120 na Chr. en is waarschijnlijk een samenvoeging van enkele oudere lagen die teruggaan tot in de eerste eeuw(!). De redacteur is onbekend. Een meerderheid van onderzoekers vermoedt dat het geschrift in Syrië is ontstaan. Inhoud Het eerste deel van het geschrift (H 1-6) bevat ethisch en praktisch onderwijs voor doopkandidaten. In het tweede gedeelte (H 715) vinden we allerlei praktische aanwijzingen voor de doop, vasten en gebed, het vieren van de Eucharistie, de behandeling van rondreizende apostelen, profeten en leraars, de samenkomst en het kiezen van opzieners en diakenen. Het laatste hoofdstuk plaatst het geheel in een apocalyptisch perspectief. Op een manier die sterk doet denken aan Mattheüs 24 geeft dit hoofdstuk een schets van de 'laatste dagen'. De gelijkenis met het Mattheüs evangelie is overigens ook op andere plaatsen opvallend. Bijzonderheden De Didachè is in 1873 herontdekt door Philotheos Bryennios in een codex uit 1056. De Didachè bevat een trinitarische 'doopformule' die volledig identiek is aan die van Mattheüs 28:19(!) De Didachè was in de vroege kerk een populair geschrift en bevond zich eeuwen lang aan de rand van de canon. Een Nederlandse vertaling van de Didachè is te vinden in: Klijn, A.F.J. Apostolische Vaders 1. Kampen : Kok, 1981. pags. 240-257.
MAR]URIA Christenen zijn atheïsten! drs. ing. Nathan Witkamp
Het Romeinse rijk van de tweede eeuw was multicultureel. De Romeinen waren over het algemeen tolerant ten opzichte van de veelheid aan godsdiensten die binnen het rijk werden gepraktiseerd. De christenen van hun kant stelden zich op als loyale onderdanen. Toch kwamen zij regelmatig in conflict met de staat. Hoe was dit mogelijk? Misverstand Om dit onderwerp in het juiste kader te kunnen plaatsen zullen we eerst het misverstand uit de weg moeten ruimen dat de christenen gedurende de eerste drie eeuwen continu door de centrale overheid werden vervolgd. Dit is eenvoudigweg onjuist. De eerste algemene vervolging vond pas plaats onder keizer Decius van 249-251. Vóór die tijd waren de vervolgingen van lokale aard en werden veroorzaakt door te hoop gelopen meutes die de lokale bestuurders onder druk zetten.1 Enkele redenen voor dergelijke volksoproer zullen we in onderstaande bespreken. Religieuze tolerantie De Romeinse samenleving was zéér religieus en kende en tolereerde een breed spectrum aan godsdiensten. Een belangrijke eigenschap van deze religiositeit was het niet-exclusieve karakter. Toewijding aan een bepaalde godheid sloot erkenning van andere goden niet uit. Een goede burger bracht regelmatig offers aan één of meerdere goden. Op deze wijze werden de goden tevreden gesteld en het pax deorum (vrede van de goden) verzekerd. Immers, de goden zorgden voor economische voorspoed, vrede en veiligheid. Loyaliteit aan de staat kwam bovendien tot uiting in de keizercultus, het offeren aan (de genius2 van) de keizer, die in toenemende mate werd vergoddelijkt. Intolerante christenen Zolang je je eigen geloof dus niet opwierp als 'het ware geloof' en participeerde in de staatsgodsdienst, kon je geloven wat je wilde. Maar voor de christenen Keizer Octavianus Augustus, hier afgebeeld als de god Jupiter. Nog tijdens zijn leven (27 v. Chr.) ontving Octavianus de titel 'Augustus' (verhevene).
waren dit twee onoverkomelijke opstakels. Jezus had niet gezegd dat hij 'een waarheid' drs. ing. Nathan Witkamp Coördinator van de was, maar 'De Waarheid'. masteropleiding 'De vroege Vereren van andere goden dan Kerk'. Hij is fulltime in dienst van de ETA en is docent de ene ware God was geen Systematische Theologie en optie. En hoe de christenen de Vroege Kerkgeschiedenis. Studeerde analytische keizer ook respecteerden, hem chemie aan het Hoger vergoddelijken was duidelijk Laboratorium Onderwijs in Delft en theologie aan de e e n b r u g t e v e r. D e z e Evangelische Theologische Faculteit in Leuven. 'intolerante' opstelling van de christenen maakte ze tot staatsgevaarlijke figuren. Immers, door niet te offeren aan de goden en de keizer, liep het pax deorum gevaar. Christenen werden dan ook geregeld de zondebok van allerlei tegenslagen, zoals Tertullianus opmerkt: “Als de Tiber wast, zodat het water tot aan de kaden staat, als de Nijl niet wast en het land niet overstroomt, als het weer niet wil omslaan, als de aarde beeft, als er hongersnood of pest is, dan roept het volk terstond: 'de Christenen voor de leeuw'”.3
Naast 'atheïsme' werden de christenen ook verdacht van incest en kannibalisme. Atheïsten De christenen weigerden niet alleen andere goden te vereren, maar ontkenden zelfs hun status als 'goden'. Justinus de Martelaar bijvoorbeeld noemt de goden 4 “slechte en boze demonen”. Dit gaf de christenen de reputatie van 'goden-lozen' (a-theoi). Justinus zegt hierover: “Wij geven toe dat wij met betrekking tot dergelijke vermeende goden goddeloos zijn, maar dat zijn wij niet ten opzichte van de meest waarachtige God 5 …”. Deze intolerante opstelling was een klap in het gezicht van de 'tolerante, religieuze multiculturele samenleving'. Incestueuze kannibalen Naast 'atheïsme' werden de christenen ook verdacht van 6 incest en kannibalisme. De gedachte van incest hield waarschijnlijk verband met het christelijk jargon van 'liefde', 'liefdemaal', 'broeders en zusters' e.d. Het 'eten
MAR]URIA Christenen zijn atheïsten! (vervolg) van het lichaam' en 'het drinken van het bloed' leidden tot het misverstand van kannibalisme. Hoe verbazingwekkend dit ook op ons mag overkomen, het leidde ertoe dat de christenen in een kwaad daglicht stonden.
Beleed iemand 'christen' te zijn, dan kon deze worden veroordeeld. Een verder onderzoek naar de daden en de levenswijze van deze persoon was dan niet meer nodig. Alleen vanwege de naam Het gevolg hiervan was dat het dragen van de naam 'christen' al voldoende om te worden aangeklaagd.7 Beleed iemand 'christen' te zijn, dan kon deze worden veroordeeld. Een verder onderzoek naar de daden en de levenswijze van deze persoon was dan niet meer nodig. De christelijke apologeten verzetten zich tegen deze aanvechtbare procesgang. “Men verwacht slechts datgene, wat nodig is ter voldoening van den haat van het publiek: het belijden van den naam, niet een onderzoek 8 naar de misdaad” , verzucht Tertullianus. Trouwe onderdanen Het is bewonderenswaardig dat ondanks de voortdurend aanwezige dreiging van beschuldigingen en vervolging, de christenen zich opstelden als loyale onderdanen. Zij respecteerden de keizer niet alleen als een door God aangesteld staatshoofd, maar volgden ook de richtlijn van Paulus op door voor koningen, vorsten en 9 machthebbers te bidden. Zo gaven zij gehoor aan de oproep van Jezus om onze vijanden lief te hebben en te bidden voor wie ons vervolgen (Matth. 5:44). Nog steeds intolerant? In Noord-Korea riskeren christenen het strafkamp indien zij niet buigen voor een beeld van Kim Il Sung, het in 1994 overleden staatshoofd. Zo worden zij vervolgd omwille van Christus. Ook in onze maatschappij is de intolerantie ten opzichte van 'intolerante christenen' niet afwezig. Je mag wel 'een waarheid' hebben, maar niet 'De Waarheid'. Een pregnant voorbeeld hiervan vinden we in 'Museumpark Orientalis'. Zowel in het park zélf als in de begeleidende folder 'Open your mind!' wordt het christendom notabene ingeleid met de slogan “Zeg niet: 'ik heb de waarheid gevonden', maar liever: 'ik heb een
waarheid gevonden'! Maar evenals onze broeders en zusters uit de tweede eeuw en in Noord-Korea mogen we de Waarheid niet loslaten. Want deze Waarheid is Jezus Christus, onze Heer!
Bronzen beeld van Kim Il Sung (1912-1994)
Eindnoten 1
Dit lokale karakter doet niets af aan de ernst van de vervolgingen, die bijzonder heftig konden zijn. 2 Beschermgeest. Volgens het populaire Romeinse volksgeloof bezat iedere man een genius en elke vrouw een juno. Deze beschermgeesten werden als goddelijk vereerd. 3 Apologie, 40, 2. Overgenomen uit: Mohrmann, Christine. Tertullianus Apologeticum en andere geschriften uit Tertullianus' voor-montanistischen tijd (Utrecht en Brussel: Spectrum, 1951). 4 Eerste Apologie, 5, 4. Overgenomen uit: Bartelink, G.J.M. Twee apologeten uit het vroege christendom: Justinus en Athenagoras (Kampen: Kok, 1986). 5 Eerste Apologie, 6.1. 6 Vergelijk Athenagoras, Smeekschrift voor de christenen, 3 e.v.; Justinus, Eerste Apologie, 26; Tertullianus, Apologie, 7. 7 Een vroege getuige van deze praktijk is de briefwisseling tussen Plinius en keizer Trajanus. Zie Klijn, A.F.J. Apostolische Vaders 1 (Kampen: Kok, 1981) 137-139. 8 Apologie, 2, 3. 9 Apologie, 31, 3 e.v. Vgl. 1 Tim. 2:2.
Interessante websites: www.marturia.info l Hier treft u alle informatie over het gratis nieuwe e-magazine Marturia. l www.vroegekerk.info
Informatie over de post-HBO Masteropleiding ‘de Vroege Kerk’ van de Evangelische Theologische Academie. Hier krijgt u ook toegang tot het ‘STUDIECENTRUM’ waar u meer artikelen en weblinks kunt vinden aangaande de studie van de Vroege Kerk. l www.vroegekerk.nl
Deze website stelt zich ten doel een zo breed mogelijk publiek te interesseren voor de geschiedenis, achtergronden en theologie van de vroeg-christelijke kerk.
MAR]URIA NIEUW verschenen: “Baptism in the Early Church” (E. Ferguson) Everett Ferguson. Baptism in the Early Church: History, Theology and Liturgy in the First Five Centuries. Grand Rapids, Michigan: Eerdmans, 2009, 953 blz. Deel één beschrijft rituele wassingen in de Grieks-Romeinse en Joodse cultuur en de doop van Johannes. Deel twee betreft de doop van Jezus en de christelijke doop in het Nieuwe Testament. De volgende delen beschrijven de doop in de tweede tot en met de vijfde eeuw. Elk deel behandelt de bronnen uit de betreffende eeuw. Bij de derde eeuw schenkt Ferguson aandacht aan de vroege ontwikkeling van de kinderdoop en aan de controverse over herdoop of acceptatie van de doop toegediend in ketterse groepen. Het deel over de vierde eeuw beschrijft verschillende ontwikkelingen, zoals het uitstellen van de doop tot de tienertijd of tot het einde van het leven. Het laatste deel besteedt aandacht aan baptisteria, architectuur die is ontstaan rondom doopvonten. Tenslotte trekt Ferguson conclusies over oorsprong, theologie en liturgische aspecten van de doop en ontstaan en ontwikkeling van de kinderdoop.
Advertentie
Evangelische Theologische Academie
n i d r e e s s e r e t n i e G de vr o e g e Ke rk? 2-jarige post-HBO Masteropleiding ‘De vroege Kerk’
www.eta.nl | info@eta.nl
Š Marturia is een uitgave van de Evangelische Theologische Academie