8 minute read
Lisboa 2022
from Lisboa 2022
L i z b o n a
Na siedmiu wzgórzach, które stanowią również punkty obserwacyjne, skąd można podziwiać najwspanialsze z widoków, rozpościera się rozległe, nieregularne i wielokolorowe skupisko domów tworzące Lizbonę. Podróżnemu, przybywającemu od strony morza, Lizbona już z daleka jawi się jak olśniewająca wizja senna, rysując się wyraźnie na tle błękitu nieba, który słońce rozpromienia swym złotym blaskiem. A kopuły, stare budowle i zamczyska wysuwają się ponad linie domów, jak dalecy heroldowie tej cudownej, błogosławionej krainy.
Advertisement
Most 25 Kwietnia - Ponte 25 de Abril
Dwupoziomowy drogowo-kolejowy most wiszący, przerzucony nad Tagiem około 12 km od jego ujścia do Oceanu Atlantyckiego. Łączy lizbońską dzielnicę Alcântara na brzegu północnym z miastem Almada na brzegu południowym. Został zbudowany jako most drogowy w latach 1962–1966 przez amerykańską firmę American Bridge Company. Od otwarcia do 1974 roku nosił nazwę Ponte Salazar (pol. „Most Salazara”). Był pierwszym mostem w Lizbonie, a do czasu zbudowania w 1998 roku mostu Vasco da Gamy uchodził za główne połączenie między północną a południową Portugalią. W latach 1996–1999 poszerzono biegnące przez przeprawę jezdnie, a także dodano do niej dolny pokład z torami kolejowymi.
źródło: pl.wikipedia.org
Wrota Lizbony - Cais des Colunas
To fragment nabrzeża Tagu znajdujący się w sąsiedztwie Praca do Comercio, jednego z najważniejszych placów miasta. Znajdują się tu prowadzące do wody schody zakończone dwiema marmurowymi kolumnami.
W przeszłości Praca do Comercio był nazywany Wrotami Lizbony. Właśnie tu na Cais des Colunas znajdowała się przystań, gdzie przybijały łodzie i statki. Tutaj swoje pierwsze kroki na lądzie stawiali najważniejsi goście odwiedzający Lizbonę. Z przystani prowadzą na plac białe, marmurowe schody. Z nabrzeża roztacza się ładny widok na rzekę oraz wbite w jej dno kolumny. Jest to popularne miejsce odpoczynku. Wcześniej czy później wszystkie wąskie uliczki Alfamy zaprowadzą Cię na Plac Handlowy i do portu z kolumnami.
źródło: tropter.com
Miradouro das Portas do Sol
To jedno z głównych i najbardziej obleganych miejsc Alfamy – najstarszej dzielnicy Lizbony. Z punktu widokowego Miradouro das Portas do Sol, którego nazwa, jakbyśmy chcieli przetłumaczyć ją na język polski znaczy „punkt widokowy bram słońca”, rozpościera się jeden z najpiękniejszych widoków na Alfame.
Miradouro De Santa Luzia
Jest to chyba jeden z najbardziej malowniczych punktów widokowych w Lizbonie, który idealnie nadaje się na piękne zdjęcia. Przez większą część roku kwitną tutaj okazałe bugenwille, a uroku punktu widokowego św. Łucji w Lizbonie dodaje pergola z azulejos. Nie zapomnijmy też o widoku, który rozpościera się z tego miejsca.
Jest to jeden z tych widoków znanych z pocztówek wysyłanych z Lizbony. Widzimy nie tylko czerwone dachy budynków Alfamy budujących labirynt uliczek tej dzielnicy, ale również m.in. Klasztor i kościół św. Wincentego, którego figura również stoi na tym punkcie widokowym, a który jest oficjalnym patronem Lizbony. Dodatkowo zobaczyć możemy m.in. błyszczącą w słońcu kopułę Panteonu Narodowego, kościół św. Stefana lub też drugi brzeg rzeki Tag.
źródło: infolizbona.pl
Zamek Świętego Jerzego Castelo de São Jorge
Zamek położony w jednej z najstarszych części Lizbony i górujący nad nią. Został zbudowany przez Maurów w początkach XII wieku na fundamentach poprzedniej budowli i służył jako twierdza. Chrześcijańscy królowie Portugalii rozbudowali go do dzisiejszych rozmiarów.
W 1147 r. został zdobyty w trakcie oblężenia Lizbony przez Alfonsa I Zdobywcę. Według jednej z legend, rycerz imieniem Martin Moniz, zauważając, że jedne z wrót są otwarte, własnym ciałem uniemożliwił ich zamknięcie. Rycerz zginął, ale w ten sposób umożliwił zdobycie zamku. Po przeniesieniu stolicy Portugalii z Coimbry do Lizbony zamek stał się siedzibą dworu. Za panowania króla Dionizego I, w 1300 r., zamek został gruntownie wyremontowany. Pod koniec XIV w. na polecenie króla Jan I patronem zamku został ogłoszony Święty Jerzy.
Kiedy na początku XVI w. król Manuel I kazał wybudować pałac nad Tagiem, Zamek św. Jerzego stracił na znaczeniu. W 1531 r. został uszkodzony w czasie trzęsienia ziemi. W 1569 Sebastian I nakazał jego rekonstrukcję, celem ustanowienia z niego swej rezydencji. W czasie hiszpańskiego panowania zamek służył jako koszary i więzienie.
W czasie trzęsienia ziemi w 1755 r. zamek został poważnie zniszczony. Przyczyniło się to do jego degradacji i upadku.
Dopiero w latach trzydziestych XX w. podjęto prace konserwatorskie. Zamek stał się wtedy atrakcją turystyczną, szczególnie, że ze wzgórza zamkowego roztaczają się piękne widoki na stolicę Portugalii.
źródło: pl.wikipedia.org
Targ złodziei w Lizbonie - Feirra da Ladra
Jest to jedna z najciekawszych atrakcji nie tylko dzielnicy Alfama, ale i całej Lizbony. Targ złodziei to nic innego, jak targ staroci, tyle, że ten w Lizbonie ma swoją historię.
Wzmianki o targu w Lizbonie pochodzą już z czasów trzeciego króla Portugalii Afonso II (XII/XIII w). Targ nie znajdował się zawsze w tym samym miejscu. Kiedy miasto zamknięte było jeszcze w obrębie murów, odbywał się koło zamku, na „chão da feira” – „ziemi targowej”. Po trzęsieniu ziemi przeniesiono go na Cotovia de Baixo (dzisiaj Praca da Alegria), a w 1835 na Campo de Sant’Ana. Na Campo de Santa Clara, czyli w tym miejscu, gdzie odbywa się dzisiaj, Feira da Ladra pojawiła się w 1882.
Pochodzenie nazwy Feira da Ladra nie jest jasne i budzi spory wśród językoznawców. Przyjęło się, że nazwa ta znaczy tyle co „Targ Złodziei” (ladro to po portugalsku złodziej). Natomiast „Jornal do Comércio” z 1874 polemizuje z tą wersją twierdząc, iż możliwe, że pierwszy targ w mieście znajdował się w porcie, a słowo „ladra” to w oryginale „lada” - nabrzeże. Dziś targ nie leży nad rzeką, a koło Panteonu i Kościoła São Vicente.
Wielbiciele starych książek i gazet, ceramiki, biżuterii i wszelakich małych cudów, muszą wykazać się hartem ducha, żeby nie „przepuścić” na Feira da Ladra majątku. Będąc tu wstąpcie na kawę do Marias com Cocolate - małej knajpki, koło której zawsze przygrywa orkiestra. W sąsiedztwie targu znajduje się też jeden z bardziej uroczych parków - Jardim Botto Machado
źródło: infolizbona.pl sekrety-lizbony.pl
Portugalska Wiśniówka - Ginjinha
Ginjinha jest bardzo popularnym i tradycyjnym napojem alkoholowym w Portugalii (sprzedawany, tak jak i w Polsce, osobom od 18roku życia) Może być w wersji z owocami lub bez owoców w butelce. Dzisiaj nieodłącznym punktem na turystycznej mapie stolicy Portugalii jest plac Pedra IV, potocznie zwany Rossio. Tam znajduje się mini bar „A Ginjinha” istniejący od 1840 roku, w którym sprzedaje się tylko ten alkohol. Ubogość asortymentu nikogo nie odstrasza, a wręcz przeciwnie - przyciąga nie tylko przyjezdnych, ale i miejscowych. Kolejka chętnych do zakupu kubeczka z wiśniówki z kilkoma owockami w środku jest długa i nie znika aż do późnego wieczora. Częstym zwyczajem jest też picie ginjinhii z czekoladowych kubeczków - ginjinha em copo de chocolate pojawia się na większości festynów oraz często można ją spotkać na ulicznych straganach.
źródło: magiaportugalii.wordpress.com
LIZBONA
© 2022 - Grzegorz Matoryn / matoryn.pl
zdjęcia i wydruki kolekcjonerskie z Lizbony można kupić tutaj