Η Βαγίτσα η κουκουβαγίτσα θέλει να αλλάξει χρώμα!!!
5ο Νηπιαγωγείο Κομοτηνής 2017-2018 Νηπιαγωγός: Ματούλα Πονηρίδου
Είμαι μια μικρή γκρίζα κουκουβάγια και με λένε Βαγίτσα. Αποφάσισα να σας αποκαλύψω το μυστικό μου πως έγινα πολύχρωμη. Δε μου άρεσε καθόλου το χρώμα μου και αποφάσισα μια να το αλλάξω.
Τη Δευτέρα δοκίμασα το πράσινο. Βούτηξα το φτερό μου μέσα σε έναν κουβά με πράσινο χρώμα και το άπλωσα σε όλο μου το σώμα.
Όταν στέγνωσα, κοίταξα στον καθρέφτη και φώναξα: «Τι φρίκη! Σαν χοντρός βάτραχος είμαι. Αυτό δε μου πάει καθόλου».
Την Τρίτη φόρεσα το κόκκινο μάλλινο πουλόβερ που μου έπλεξε η γιαγιά μου, καθώς επίσης και ένα ζευγάρι κατακόκκινες κάλτσες.
Κόκκινη πια, κοίταξα στον καθρέφτη και φώναξα: « Σαν τον Άγιο Βασίλη είμαι……Αυτό δε μου πάει καθόλου».
Την Τετάρτη τρύπωσα στη γειτονική φάρμα και έκοψα από τον κήπο όλα τα ροζ τριαντάφυλλα. Μετά κάλυψα όλο μου το σώμα με ροζ πέταλα.
Όταν έγινα ολόκληρη ροζ κοίταξα στον καθρέφτη και φώναξα: « Μπλιαξ! Σαν κουφέτο είμαι…..Αυτό δε μου αρέσει καθόλου!».
Την Πέμπτη γέμισα την μπανιέρα μου με παγωμένο νερό κι ύστερα βούτηξα μέσα. Όταν βγήκα ήμουν μπλε! Με δόντια που χτυπάνε από το κρύο, κοιτάχθηκα στον καθρέφτη και φώναξα: « Μπρρρ! Τι ασχήμια! Αυτό δε μου πάει καθόλου».
Την Παρασκευή έφαγα ένα ολόκληρο καλάθι πορτοκάλια. Μετά κόλλησα, πολύ προσεκτικά, τα φλούδια επάνω μου.
Όταν φώναξα:
τελείωσα, κοίταξα στον καθρέφτη και « Τι χάλι! Από κοντά μοιάζω με τεράστιο καρότο και από μακριά είμαι σαν αλεπού! Αυτό δε μου πάει καθόλου».
Το Σάββατο απελπισμένη βούτηξα σε μια τούρτα σοκολάτας κι έγινα ολόκληρη καφέ σαν σοκολατάκι.
Όταν όμως βγήκα στο δάσος όλες η μελισσούλες θέλανε να δοκιμάσουν τη γλυκιά μου σοκολάτα και με κυνηγήσανε. Έτσι έτρεξα να κρυφτώ τρομαγμένη και απογοητευμένη.
Την Κυριακή ζήτησα από το φίλο μου τον Νούλη τον Παγωνούλη να με βοηθήσει και μου δώρισε μερικά από τα πολύχρωμα φτερά του.
Όταν ντύθηκα με τα φτερά του παγονιού κοίταξα στον καθρέφτη και φώναξα: « Ουάουου! Τι όμορφη που είμαι!!!».
Μόνο που μαζί μου συμφωνούνε και όλα τα παιδάκια. Όπου και να πάω όλα τα παιδιά τσιρίζουνε από τη χαρά τους και με φοβίζουν. Με αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που με πονάνε και νομίζω ότι θα σκάσω.
Επειδή όμως αγαπώ πολύ τα παιδάκια και θέλω κι εγώ να παίξω μαζί τους αποφάσισα να τρυπώσω κρυφά στα σχολεία. Έτσι θα μείνω στα πιο ήσυχα παιδάκια που δε φωνάζουν και δε με τρομάζουν.
Θα περάσουμε καλά μαθαίνοντας πράγματα πολλά. Θα γελάσουμε παρέα και θα παίξουμε ωραία!!!