15_Γοητεία Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα

ΓΟΗΤΕΙΑ: ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΓΟΗΤΕΙΑ: ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ Α. ΜΠΕΪΛΗ Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού Η Συνείδηση του Ατόμου Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός Το Φως της Ψυχής Η Ψυχή και ο Μηχανισμός της Από τη Διανόηση στην Ενόραση Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας Από τη Βηθλεέμ στο Γολγοθά Μαθητεία στη Νέα Εποχή – Τόμος Ι Μαθητεία στη Νέα Εποχή – Τόμος ΙΙ Τα Προβλήματα της Ανθρωπότητας Η Επανεμφάνιση του Χριστού Το Πεπρωμένο των Εθνών Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα Τηλεπάθεια και ο Αιθερικός Φορέας Η Ατελείωτη Αυτοβιογραφία Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων: Τόμος Ι – Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙ – Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙΙ – Εσωτερική Αστρολογία Τόμος IV – Εσωτερική Θεραπευτική Tόμος V – Oι Ακτίνες και οι Μυήσεις

ΓΟΗΤΕΙΑ: ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ υπό

ΑΛΙΚΗΣ Α. ΜΠΕΪΛΗ

LUCIS PUBLISHING COMPANY 113 University Place, 11th Floor P.O. Box 722 Cooper Station New York, N.Y. U.S.A. 10276 LUCIS PRESS LTD. Suite 54 3 Whitehall Court London SW1A 2EF

U.K.

COPYRIGHT BY LUCIS TRUST, 1950

©

Πρώτη Αγγλική Έκδοση, 1950 Τρίτη Αγγλική Έκδοση, 1967 Τέταρτη Αγγλική Έκδοση, 1971

Η έκδοση αυτού του βιβλίου χρηματοδοτήθηκε από το Κεφάλαιο των Βιβλίων του Θιβετανού, που συστάθηκε για τη συνεχή διάδοση της διδασκαλίας του Θιβετανού και της Αλίκης Α. Μπέϊλη. Αυτό το κεφάλαιο ελέγχεται από τη Lucis Trust, που είναι ένα πνευματικό, εκπαιδευτικό ίδρυμα, απαλλαγμένο φορολογίας. Η Lucis Press Ltd. είναι μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που ανήκει στη Lucis Trust. Για το βιβλίο αυτό δεν πληρώνονται συγγραφικά δικαιώματα.

Το βιβλίο αυτό έχει επίσης εκδοθεί στα Ολλανδικά, Ισπανικά, Γερμανικά, Ιταλικά και Ελληνικά. Η μετάφρασή του σε άλλες γλώσσες συνεχίζεται. Η πρώτη μετάφρασή του στα Ελληνικά έγινε το 1977.

Τίτλος πρωτοτύπου: «Glamour: A World Problem», by Alice A. Bailey

Lucis Press Ltd., London 1971

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1934 Είναι αρκετό να πω ότι είμαι ένας Θιβετανός μαθητής ορισμένου βαθμού κι αυτό δε σας λέει παρά λίγα, γιατί όλοι είναι μαθητές από τον πιο ταπεινό ζηλωτή μέχρι και πέρα από τον ίδιο τον Χριστό. Ζω σ’ ένα φυσικό σώμα, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι, στα σύνορα του Θιβέτ και μερικές φορές, όταν το επιτρέπουν τα άλλα μου καθήκοντα, προεδρεύω (από εξωτερική άποψη) σε μια μεγάλη ομάδα Θιβετανών λάμα. Αυτό είναι το γεγονός που έγινε αιτία να διαδοθεί ότι είμαι ηγούμενος αυτού του ιδιαίτερου μοναστηριού των λάμα. Εκείνοι που συνδέονται μαζί μου στο έργο της Ιεραρχίας (και όλοι οι αληθινοί μαθητές συνδέονται μ’ αυτό το έργο) με γνωρίζουν με ένα ακόμη όνομα και υπούργημα. Η Α.Α.Μπ. γνωρίζει ποιος είμαι και με αναγνωρίζει με δύο από τα ονόματά μου. Είμαι ένας αδελφός σας που ταξίδεψε λίγο μακρύτερα πάνω στην Ατραπό από το μέσο σπουδαστή και έχει επομένως επιφορτιστεί με μεγαλύτερες ευθύνες. Είμαι κάποιος που αγωνίστηκε και διάνοιξε το δρόμο του πολεμώντας προς ένα μεγαλύτερο μέτρο φωτός από το ζηλωτή που θα διαβάσει αυτό το άρθρο και συνεπώς πρέπει να ενεργήσει σαν διαβιβαστής του φωτός, αδιάφορο ποιο θα είναι το τίμημα. Δεν είμαι γέρος, καθώς η ηλικία υπολογίζεται στους δασκάλους, όμως δεν είμαι νέος ή άπειρος. Το έργο μου είναι να διδάσκω και να διαδίδω τη γνώση της Αιώνιας Σοφίας οπουδήποτε μπορώ να βρω ανταπόκριση και αυτό κάνω για πολλά χρόνια. Επιδιώκω ακόμη να βοηθήσω το Διδάσκαλο Μ. και το Διδάσκαλο Κ.Χ. όποτε προσφέρεται ευκαιρία, γιατί από πολύ καιρό συνδέομαι μαζί Τους και με το έργο Τους. Σ’ όλα τα παραπάνω σας έχω πει πολλά· ταυτόχρονα όμως δε σας είπα τίποτα που θα σας οδηγούσε να μου προσφέρετε την τυφλή εκείνη υπακοή και την ανόητη αφοσίωση που προσφέρει ο συναισθηματικός ζηλωτής στον Γκουρού και το Διδάσκαλο τον Οποίο είναι ανίκανος ακόμη να προσεγγίσει. Ούτε και θα επιτύχει την περιπόθητη αυτή επαφή μέχρι να μετουσιώσει τη συναισθηματική αφοσίωση σε ανιδιοτελή υπηρεσία προς την ανθρωπότητα – όχι προς το Διδάσκαλο. Τα βιβλία που έγραψα αποστέλλονται στον κόσμο δίχως καμιά αξίωση για την αποδοχή τους. Μπορεί ή όχι να είναι ορθά, αληθινά και χρήσιμα. Ανήκει σε σας να εξακριβώσετε την αλήθειά τους με την ορθή πρακτική και με την άσκηση της ενόρασης. Ούτε εγώ ούτε η Α.Α.Μπ. ενδιαφερόμαστε καθόλου να ανακηρυχθούν σαν εμπνευσμένα κείμενα ή να λέγεται γι’ αυτά (με κομμένη την ανάσα) πως είναι έργο κάποιου από τους Διδασκάλους. Αν παρουσιάζουν την αλήθεια με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί συνέχεια εκείνης που ήδη προσφέρθηκε στις παγκόσμιες διδασκαλίες, αν

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΟΥ

10

οι πληροφορίες που δίνουν ανυψώνουν την έφεση και τη θέληση-για-υπηρεσία από το πεδίο των συναισθημάτων στο πεδίο του νου (στο πεδίο όπου οι Διδάσκαλοι μπορούν να βρεθούν) τότε θα έχουν εξυπηρετήσει το σκοπό τους. Αν η διδασκαλία που μεταδίδουν προκαλεί την ανταπόκριση του φωτισμένου νου του εργάτη μέσα στον κόσμο και επιφέρει την αστραποβολή της ενόρασής του, τότε η διδασκαλία ας γίνει αποδεκτή. Όχι όμως διαφορετικά. Αν οι δηλώσεις επιβεβαιωθούν τελικά ή κριθούν αληθινές κάτω από το κριτήριο του Νόμου των Αντιστοιχιών, τότε αυτό θα είναι καλό και ικανοποιητικό. Αν όμως δε συμβεί αυτό, ας μην αποδεχθεί ο σπουδαστής όσα λέγονται.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ Στο βιβλίο “Μαθητεία στη Νέα Εποχή”, Τόμ. Ι και ΙΙ, κοινοποιήθηκαν ορισμένες προσωπικές οδηγίες που δόθηκαν απ’ το Θιβετανό σε μια ομάδα μαθητών. Οι οδηγίες αυτές μαζί με μια ορισμένη εσωτερική διδασκαλία δημοσιεύθηκαν το 1944 απ’ την Αλίκη Α. Μπέϊλη με τη συναίνεση των ενδιαφερόμενων μαθητών. Αδημοσίευτα χειρόγραφα που περιείχαν πρόσθετες οδηγίες κι εσωτερικές διδαχές, όπως συμπληρώθηκαν απ’ την κα Μπέϊλη, είναι πλέον διαθέσιμα. Το παρόν κείμενο γράφτηκε σε μια περίοδο εννέα ετών από το 1935 έως το 1944. Σε διάφορα μέρη του κειμένου της “Γοητείας: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα” γίνονται αναφορές σ’ αυτή την ομάδα μαθητείας. Στον παρόντα τόμο περιελήφθησαν ορισμένες μορφές ομαδικής εργασίας στο διαλογισμό, λόγω της ενημερωτικής αξίας τους κι επειδή επεξηγούν την πρακτική αξία της παρεχόμενης διδασκαλίας. Ωστόσο ο αναγνώστης πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι οι διαλογισμοί που είναι κατάλληλοι για ειδικούς ομαδικούς σκοπούς δεν είναι γενικά τόσο αποτελεσματικοί όταν χρησιμοποιούνται σαν ατομική άσκηση. Η δυναμικότητα ενός ολοκληρωμένου ομίλου που αποτελείται από μαθητές οι οποίοι έχουν κοινό όραμα κι εδραιωμένο ομαδικό σκοπό είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να έχει πραγματική χρησιμότητα για το ανθρώπινο γένος. Οι νεότερες Υδροχοϊκές τεχνικές περιλαμβάνουν τέτοιες ομαδικές προσπάθειες. Τα δημοσιευμένα κείμενα του Θιβετανού και της Αλίκης Α. Μπέϊλη παρέχουν πληροφoρίες για συνετό και χρήσιμο πειραματισμό στο ομαδικό έργο που αναλαμβάνεται σαν πνευματική παγκόσμια υπηρεσία κι όχι σαν μέσον πνευματικής ανέλιξης του ζηλωτή ατομικά. Μια τέτοια ομαδική δράση που προσφέρεται εθελοντικά, όταν δεν κυριαρχείται από αυταρχικό ηγεμονικό έλεγχο κι όταν αναλαμβάνεται με την πρέπουσα ταπεινότητα και προσοχή, είναι πολύ επιθυμητή τον τωρινό καιρό. Μια τέτοια δράση πρέπει vα αναγνωρίζεται σαν πρωτοποριακό πειραματικό εγχείρημα. Τέτοιου είδους ομάδες έχουν ήδη εμφανισθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου και μπορούν να συμβάλουν ικανοποιητικά στην επιτυχία του έργου του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου. Πληροφορίες για τον παγκόσμιο αυτό όμιλο υπηρετών δίνονται στην “Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας” και την “Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων”, Τόμος ΙΙ. ΦΟΣΤΕΡ ΜΠΕΪΛΗ Ιούλιος 1950

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων. Το Φως ας κατέλθει στη Γη. Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη. Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή O σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων – O σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν. Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού. Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

«Η παραπάνω Επίκληση ή Προσευχή δεν ανήκει σε κάποιο πρόσωπο ή όμιλο, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το κάλλος και η ισχύς της Επίκλησης αυτής βρίσκονται στην απλότητά της και στην έκφραση από μέρους της ορισμένων κεντρικών αληθειών τις οποίες αποδέχονται ενδόμυχα και φυσικά όλοι οι άνθρωποι – την αλήθεια για την ύπαρξη μιας θεμελιώδους Νοημοσύνης στην οποία προσδίδουμε αόριστα το όνομα Θεός· την αλήθεια ότι πίσω από όλη την εξωτερική φαινομενικότητα, κινητήρια δύναμη του σύμπαντος είναι η Αγάπη· την αλήθεια ότι ήρθε στη γη μια μεγάλη Ατομικότητα – που ονομάστηκε από τους Χριστιανούς, Χριστός – και ενσωμάτωσε αυτή την αγάπη ώστε να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε· την αλήθεια ότι τόσο η αγάπη όσο και η νοημοσύνη είναι αποτελέσματα εκείνου που αποκαλούμε Θέληση του Θεού· και τέλος, την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι μόνο μέσω της ίδιας της ανθρωπότητας μπορεί να πραγματοποιηθεί το Θείο Σχέδιο.»

ALICE A. BAILEY

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧOΜΕΝΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ...............................................................13 1. Ορισμός της Ενόρασης..........................................................................................13 2. Ο Τρόπος Αφύπνισης της Ενόρασης.....................................................................16 Ι. Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ..............................................................................................29 1. Γοητεία στο Νοητικό Πεδίο – Πλάνη....................................................................45 2. Γοητεία στο Αστρικό Πεδίο – Γοητεία..................................................................54 3. Γοητεία στα Αιθερικά Επίπεδα – Μάγια................................................................64 4. Γοητεία στα Ανώτερα Νοητικά Πεδία – Ο Ένοικος στο Κατώφλι.......................68 ΙΙ. ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ............................................................................................71 1. Η Φυλετική και η Ατομική Ανάπτυξη της Γοητείας.............................................71 2. Τα Αίτια που Προκαλούν την Παγκόσμια Γοητεία...............................................77 3. Η Αντίθεση μεταξύ Ανώτερης και Κατώτερης Γοητείας......................................89 α. Πλάνη και Ενόραση..........................................................................................91 β. Γοητεία και Φώτιση...........................................................................................98 γ. Μάγια και Έμπνευση.......................................................................................104 δ. Ο Ένοικος στο Κατώφλι και ο Άγγελος της Παρουσίας................................106 ΙΙΙ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ........................................................................................113 1. Περιγραφή της Τεχνικής της Παρουσίας.............................................................120 α. Η Ενόραση Διαλύει την Ατομική Πλάνη........................................................123 β. Η Ομαδική Ενόραση Διαλύει την Παγκόσμια Πλάνη....................................127 2. Περιγραφή της Τεχνικής του Φωτός....................................................................131 α. Ατομική Γοητεία.............................................................................................138 β. Ομαδική Γοητεία και Παγκόσμια Γοητεία......................................................150 3. Περιγραφή της Τεχνικής της Αδιαφορίας............................................................161 α. Διανομή και Χειρισμός της Δύναμης στο Αιθερικό Πεδίο.............................164 β. Η Χρήση της Επιστήμης της Αναπνοής..........................................................169 γ. Η Τεχνική της Αδιαφορίας..............................................................................173 IV. H TEXNIKH THΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ..............................................................................177

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ Όλοι οι όμιλοι που εμπλέκονται στο εσωτερικό έργο έχουν το δικό τους ντάρμα ή καθήκον και όλοι έχουν τον ιδιάζοντα αντικειμενικό τους σκοπό. Προκειμένου να μπορέσετε να οραματισθείτε καθαρά τι πρέπει να κάνετε σαν ζηλωτές της μαθητείας κι έτσι να συνεργασθείτε με νοημοσύνη, θα δηλώσω συνοπτικά το σκοπό: Ντάρμα σημαίνει το καθήκον ή την υποχρέωση και η δική σας συγκεκριμένη και ειδική υποχρέωση είναι ν’ αναπτύξετε την ενόραση. Τα μέσα ή οι μέθοδοι με τα οποία μπορεί να προκύψει αυτή η ανάπτυξη είναι η μελέτη των συμβόλων. Θα σας ζητούσα να σημειώσετε ότι οι γενικότητες αναφορικά με την ενόραση και οι προσπάθειες για τον ορισμό της είναι πολύ κοινές, αλλά η πραγματική της εκτίμηση είναι σπάνια. Οι γιατροί και οι επιστήμονες μας λένε ότι χιλιάδες κύτταρα στον ανθρώπινο εγκέφαλο βρίσκονται ακόμη σε νάρκη και συνεπώς το μέσο ανθρώπινο ον χρησιμοποιεί μόνο ένα μικρό μέρος του εξοπλισμού του. Η περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται γύρω από την επίφυση είναι εκείνη που συνδέεται με την ενόραση και τα κύτταρα αυτά πρέπει να εγερθούν σε δραστηριότητα προτού γίνει εφικτή η πραγματική ενορατική αντίληψη η οποία όταν αφυπνισθεί θα εκδηλώσει τον ψυχικό έλεγχο, την πνευματική φώτιση, την αληθινή ψυχολογική κατανόηση των συνανθρώπων μας και την ανάπτυξη της αληθινής εσωτερικής αίσθησης η οποία είναι ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιόν σας αυτή την εποχή. Θα ήθελα να διαιρέσω όσα έχω να πω σε τρία μέρη και παρακαλώ για μια προσεκτική μελέτη των λόγων μου: Ι. Επιδιώκω να ορίσω για λογαριασμό σας την ενόραση.

II. Θα ασχοληθώ με τον τρόπο ανάπτυξής της δια της μελέτης του συμβολισμού. ΙΙΙ. Θα τελειώσω δίνοντας κάποιες ειδικές οδηγίες για τον επωφελή τρόπο της διαδικασίας. Αν συνεπώς βρείτε αυτά τα άρθρα δυσνόητα και την αντίδρασή σας βραδεία, πρέπει να έχετε κατά νου ότι αυτό υποδεικνύει την ανάγκη σας γι’ αυτή τη μελέτη και επιβεβαιώνει τα λεγόμενά μου. Αν εξετάσετε μαζί μου σοβαρά τι δεν είναι η ενόραση, νομίζω ότι τα λόγια μου θα βρουν σε σας μια εσώτερη ανταπόκριση. Ι. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΑΣΗΣ Η ενόραση δεν είναι ανάβρυσμα αγάπης προς τους ανθρώπους και συνεπώς κατανόησή τους. Mεγάλο μέρος εκείνου που αποκαλείται ενόραση είναι η αναγνώριση ομοιοτήτων και η κατοχή ενός καθαρού αναλυτικού νου. Νοήμονες άνθρωποι που

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

15

έζησαν αρκετό καιρό στον κόσμο και βίωσαν πολλά και ήλθαν σε επαφή με πολλούς ανθρώπους, μπορούν συνήθως να συνοψίσουν με ευκολία τα προβλήματα και τις διαθέσεις των άλλων, εφόσον ενδιαφέρονται. Αυτό όμως δεν πρέπει να το συγχέουν με την ενόραση. Η ενόραση δεν έχει σχέση με τον ψυχισμό, ανώτερο ή κατώτερο· η θέα ενός οράματος, η ακοή της Φωνής της Σιγής, μια ευχάριστη αντίδραση σε κάποιου είδους διδασκαλία δε συνεπάγεται τη λειτουργία της ενόρασης. Δεν είναι μόνο η όραση συμβόλων, γιατί αυτή αποτελεί ένα ειδικό είδος αντίληψης και την ικανότητα συντονισμού με τον Παγκόσμιο Νου σε εκείνο το επίπεδο της δραστηριότητάς Του που δημιουργεί τα μορφικά πρότυπα στα οποία βασίζονται όλα τα αιθερικά σώματα. Δεν είναι νοήμων ψυχολογία ούτε αγαπητική επιθυμία για βοήθεια. Αυτή πηγάζει από την αλληλεπίδραση μιας προσωπικότητας που διέπεται από ισχυρό ψυχικό προσανατολισμό με την ομαδικά συνειδητή ψυχή. Ενόραση είναι η συνθετική κατανόηση που αποτελεί προνόμιο της ψυχής και γίνεται εφικτή μόνο όταν η ψυχή στο δικό της επίπεδο εκτείνεται σε δύο κατευθύνσεις: προς την Ενάδα και προς την ολοκληρωμένη και ίσως (έστω και μόνο προσωρινά) συντονισμένη και ενοποιημένη προσωπικότητα. Αποτελεί την πρώτη ένδειξη μιας βαθιάς υποκειμενικής ενοποίησης που θα βρει το κορύφωμά της στην τρίτη μύηση. Ενόραση είναι η περιεκτική σύλληψη της αρχής της παγκοσμιότητας κι όταν λειτουργεί, υπάρχει τουλάχιστον στιγμιαία μια πλήρης απώλεια της αίσθησης της χωριστικότητας. Στο ανώτατο σημείο της είναι γνωστή σαν εκείνη η Παγκόσμια Αγάπη που δε σχετίζεται με το αίσθημα ή τη στοργική αντίδραση, αλλά έχει κατεξοχήν τη φύση μιας ταύτισης με όλα τα όντα. Τότε γίνεται γνωστή η αληθινή συμπόνια· τότε είναι ανέφικτη η επίκριση· τότε μόνο το θείο σπέρμα φαίνεται να λανθάνει σε όλες τις μορφές. Η ενόραση είvαι φως καθαυτή και όταν λειτουργεί, ο κόσμος φαίνεται σαν φως και τα φωτεινά σώματα όλων των μορφών γίνονται βαθμιαία φανερά. Κομίζει μαζί της την ικανότητα επαφής με το φωτεινό κέντρο όλων των μορφών κι έτσι εδραιώνεται πάλι μια ουσιώδης σχέση και η αίσθηση της ανωτερότητας και της χωριστικότητας υποχωρεί στο περιθώριο. Συνεπώς η ενόραση κομίζει με την παρουσία της τρεις ποιότητες: Φώτιση. Σαν φώτιση δεν εννοώ το φως στο κεφάλι. Αυτό είναι συμπτωματικό και φαινομενικό και πολλοί αληθινά ενορατικοί άνθρωποι αγνοούν εντελώς αυτό το φως. Το φως στο οποίο αναφέρομαι είναι εκείνο που ακτινοβολεί την Οδό. Eίvαι “το φως της διανόησης”, κάτι που πραγματικά υπονοεί εκείνο που φωτίζει το νου και μπορεί ν’ ανακλαστεί σ’ εκείνο το νοητικό μηχανισμό που συγκρατείται “σταθερά στο φως”. Είναι το “Φως του Κόσμου”, μια Πραγματικότητα που υφίσταται αιώνια, αλλά μπορεί ν’ ανακαλυφθεί μόνο όταν το ατομικό ενδόμυχο φως αναγνωρίζεται σαν τέτοιο. Είναι το “Φως των Αιώνων” που λάμπει πάντοτε “έως κατορθώση η Ημέρα”. Η ενόραση είναι συνεπώς η αναγνώριση από κάποιον, όχι θεωρητικά αλλά σαν γεγονός στην εμπειρία του, της πλήρους ταύτισής του με τον Παγκόσμιο Νου, του γεγονότος ότι

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

16

αποτελεί μέρος της μεγάλης Παγκόσμιας Ζωής και της συμμετοχής του στην αιώνια εμμένουσα Ύπαρξη. Κατανόηση. Αυτή πρέπει να εκληφθεί με την κυριολεκτική της έννοια σαν εκείνο που “υπόκειται” της ολότητας των μορφών. Υποδηλώνει τη δύναμη της αποχώρησης ή την ικανότητα της απόσυρσης κάποιου από τη μακραίωνα ταύτισή του με τη μορφική ζωή. Θα ήθελα να τονίσω ότι η απόσυρση αυτή είναι συγκριτικά εύκολη για όσους έχουν μέσα τους πολλή από την ποιότητα της πρώτης ακτίνας. Το πρόβλημα είναι να αποσυρθούν με την εσωτερική έννοια, αλλά ν’ αποφύγουν ταυτόχρονα την αίσθηση της χωριστικότητας, της απομόνωσης και της ανωτερότητας. Είναι εύκολο για τους ανθρώπους της πρώτης ακτίνας να αντισταθούν στην τάση να ταυτίζονται με τους άλλους. Η κατοχή της αληθινής κατανόησης συνεπάγεται μια αυξημένη ικανότητα αγάπης όλων των όντων κι όμως ταυτόχρονα τη διατήρηση της απόσπασης της προσωπικότητας. Η απόσπαση αυτή μπορεί πολύ εύκολα να βασιστεί σε μια ανικανότητα για αγάπη, σε ένα ιδιοτελές ενδιαφέρον για προσωπική άνεση – φυσική, νοητική ή πνευματική και πάνω απ’ όλα συναισθηματική. Οι άνθρωποι της πρώτης ακτίνας φοβούνται το συναίσθημα και το περιφρονούν, αλλά μερικές φορές πρέπει να παρασυρθούν σε μια συναισθηματική κατάσταση προτού μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τη συναισθηματική ευαισθησία με το σωστό τρόπο. Η κατανόηση συνεπάγεται επαφή με τη ζωή σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα συν την εγωική αντίδραση στους ομαδικούς σκοπούς και τα σχέδια. Υποδηλώνει ενοποίηση προσωπικότητας- ψυχής, πλατιά εμπειρία και γοργή δραστηριότητα της ενοικούσας Χριστικής αρχής. Η ενορατική κατανόηση είναι πάντα αυθόρμητη. Όταν υπεισέρχεται συλλογισμός για κατανόηση, δεν πρόκειται για δραστηριότητα της ενόρασης. Αγάπη. Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, δεν είναι στοργικό αίσθημα ή κατοχή αγαπητικής διάθεσης· οι δύο τελευταίες αυτές όψεις είναι συμπτωματικές κι επακόλουθες. Όταν αναπτυχθεί η ενόραση, τόσο η στοργή όσο και η κατοχή ενός πνεύματος αγαπητικής εξωστρέφειας θα εκδηλωθούν αναγκαστικά στην αγνή τους μορφή, αλλά αυτό που τα προκαλεί είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και περιεκτικό. Η συνθετική, περιεκτική σύλληψη της ζωής και των αναγκών όλων των όντων (διάλεξα σκόπιμα τις δύο αυτές λέξεις!) αποτελεί το υψηλό προνόμιο που χρησιμοποιεί ένας θείος Υιός του Θεού. Εξουδετερώνει καθετί που εγείρει εμπόδια, προκαλεί επίκριση κι επιφέρει χωριστικότητα. Δε βλέπει διάκριση, ακόμη κι όταν εκτιμά την ανάγκη και προκαλεί σ’ αυτόν που αγαπά σαν ψυχή, άμεση ταύτιση μ’ εκείνο που αγαπιέται. Οι τρεις αυτές λέξεις συνοψίζουν τις τρεις ποιότητες ή όψεις της ενόρασης και μπορούν να καλυφθούν από τη λέξη παγκοσμιότητα, ή την αίσθηση της παγκόσμιας Εναδικότητας. Μήπως δεν είναι κάτι που όλοι οι ζηλωτές σκοπεύουν να επιτύχουν; Και άραγε δεν είναι κάτι που καθένας σας σαν άτομο χρειάζεται κατά μια ιδιάζουσα έννοια; Όταν είναι παρούσα, συμβαίνει μια άμεση αποκέντρωση του δραματικού “εγώ”, εκείνης της ικανότητας να σχετίζει κανείς πάντα όλα τα γεγονότα, όλα τα φαινόμενα, όλη την ομαδική εργασία με τον εαυτό του σαν κέντρο.

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

17

Δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο στο ζήτημα της Ενόρασης. Είναι υπερβολικά απέραντο και δυσνόητο θέμα. Ό,τι μπορώ να κάνω είναι να θέσω ενώπιόν σας τις τρεις όψεις της κι έπειτα να σας παροτρύνω στην ανάγκη να υποβληθείτε σ’ αυτή την εξάσκηση και να εφαρμόσετε στον εαυτό σας εκείνη την πειθαρχία που θα πραγματωθεί στη ζωή σας σαν αγάπη, φως και κατανόηση. Όταν συλληφθεί η θεωρία και γίνουν οι ορθές διευθετήσεις κι όταν εκτελεστεί η αναγκαία εργασία, τότε η προσωπικότητα καθίσταται μαγνητική, ενώ τα εγκεφαλικά κύτταρα γύρω από την επίφυση, που ως τώρα ήταν σε λήθαργο, αφυπνίζονται και δονούνται. Ο πυρήνας κάθε κυττάρου στο σώμα είναι ένα σημείο φωτός κι όταν το φως της ενόρασης γίνει αισθητό, το κυτταρικό αυτό φως θα ανταποκριθεί αμέσως. Η συνέχιση της εισροής του φωτός της ενόρασης θα σύρει, μιλώντας εσωτερικά, στο φως της ημέρας κάθε κύτταρο που είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να ανταποκρίνεται.

II. Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΑΣΗΣ Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να τεθεί σε δραστηριότητα η ενόραση κι ένας απ’ τους πιο χρήσιμους και δυναμικούς είναι η μελέτη και η ερμηνεία των συμβόλων. Τα σύμβολα είναι οι εξωτερικές και ορατές μορφές των εσώτερων πνευματικών πραγματικοτήτων κι όταν επιτευχθεί ευκολία στην ανακάλυψη της πραγματικότητας πίσω από κάθε ειδική μορφή, τότε το γεγονός αυτό δείχνει την αφύπνιση της ενόρασης. Οι άνθρωποι της πρώτης ακτίνας ανήκουν σε ό,τι ονομάζεται η “Ακτίνα του Καταστροφέα” και δι’ αυτών ρέει η δύναμη της πρώτης όψης, που είναι η δύναμη να φέρνουν ένα τέλος. Έχουν την τάση να καταστρέφουν καθώς δομούν μέσω λανθασμένης διεύθυνσης της ενέργειας, μέσω υπερτονισμού της ενέργειας προς κάποια ιδιαίτερη κατεύθυνση, ή μέσω κακής χρήσης της ενέργειας στην εργασία με τον εαυτό τους ή τους άλλους. Πολλοί άνθρωποι της πρώτης ακτίνας έχουν την τάση να υπερηφανεύονται γι’ αυτό και να κρύβονται πίσω από τη δικαιολογία ότι, όντας στην πρώτη ακτίνα, η καταστροφική τάση είναι αναπόφευκτη. Δε συμβαίνει έτσι. Οι δομητές, όπως είναι πάντοτε οι άνθρωποι της δεύτερης ακτίνας, πρέπει να μάθουν να καταστρέφουν όταν παρακινούνται από ομαδική αγάπη και δρουν κάτω από την όψη της Θέλησης ή της πρώτης ακτίνας. Οι καταστροφείς πρέπει να μάθουν να δομούν, δρώντας πάντα κάτω απ’ την παρότρυνση της ομαδικής αγάπης και χρησιμοποιώντας τη δύναμη της προσκόλλησης με αποσπασμένο τρόπο. Αμφότερες οι ομάδες, δομητές και καταστροφείς, πρέπει πάντα να εργάζονται από τη σκοπιά της πραγματικότητας, από τον εσώτερο πυρήνα της αλήθειας και πρέπει “να λαμβάνουν τη θέση τους στο κέντρο”. Η μελέτη των συμβόλων τείνει να το πραγματοποιήσει και όταν εκτελείται με πίστη και επιμέλεια, επιφέρει τρία αποτελέσματα: 1. Εκγυμνάζει τη δύναμη της διείσδυσης πίσω από τη μορφή και της κατάληξης στην υποκειμενική πραγματικότητα.

2. Τείνει να επιφέρει μια στενή ολοκλήρωση μεταξύ ψυχής-νου-εγκεφάλου κι όταν αυτή επιτευχθεί, η εισροή της ενόρασης και συνεπώς της φώτισης και της

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

18

αλήθειας γίνεται ταχύτερα εφικτή.

3. Ασκεί πίεση σε ορισμένες μη αφυπνισμένες περιοχές του εγκεφάλου και διεγείρει σε δραστηριότητα τα εγκεφαλικά κύτταρα που βρίσκονται εκεί κι αυτό είναι το πρώτο στάδιο της εμπειρίας του ζηλωτή. Στην πλειονότητα των αληθινών ζηλωτών το κέντρο μεταξύ των φρυδιών είναι αφυπνισμένο, ενώ το κέντρο στην κορυφή της κεφαλής δονείται πολύ ελαφρά, αλλά δε βρίσκεται σε πλήρη λειτουργική δραστηριότητα. Το ανώτερο αυτό κέντρο πρέπει να αφυπνισθεί πληρέστερα προτού οι ζηλωτές μπορέσουν να βρεθούν στο ύψος της πλήρους ευκαιρίας τους. Στη μελέτη των συμβόλων θα ήθελα να σας παροτρύνω στην αναγκαιότητα να θέτετε πάντοτε ενώπιόν σας το στόχο να φθάσετε στην υποκείμενη έννοια κάθε συμβόλου που μελετάτε. Η έννοια αυτή θα είναι πάντοτε συνθετική. Δε θα είναι λεπτομερής και τμηματική. Μπορεί να πρέπει να φθάσετε σ’ αυτή την έννοια δια της μελέτης των λεπτομερειών και δια της πρόσβασης στη σημασία των διαφόρων τμημάτων ή μερών του εξεταζόμενου συμβόλου. Όταν όμως η ανάλυσή σας συμπληρωθεί, δεν πρέπει να μείνετε ικανοποιημένοι μέχρι να συνοψίσετε την έννοια του συμβόλου σε κάποια συνθετική ιδέα, αντίληψη, έννοια ή ονομασία. Τα σύμβολα πρέπει να μελετώνται κατά τρεις τρόπους: α. Εξωτερικά. Συνεπάγεται μελέτη της μορφής του σαν σύνολο, των γραμμών του και συνεπώς της αριθμητικής του σημασίας κι επίσης μελέτη των επιμέρους μορφών του – εννοώ μ’ αυτό τις διευθετήσεις, για παράδειγμα, των κύβων, τριγώνων και αστέρων και την αμοιβαία τους αλληλοσχέτιση. β. Εννοιολογικά. Συνεπάγεται την πρόσβαση στην υποκείμενη ιδέα του που μπορεί να εκφράζεται με την ονομασία του· στην έννοιά του καθώς προβάλλει στη συνείδηση δια του διαλογισμού· και στη σημασία του σαν σύνολο ή σαν μέρος. Θα πρέπει όταν το κάνετε να έχετε κατά νου ότι η ιδέα υποδηλώνει την ανώτερη ή αφηρημένη πρόθεση· ότι η έννοια είναι εκείνη η πρόθεση που εκφράζεται με όρους συγκεκριμένου νου· κι ότι η σημασία του περιέχει περισσότερη συναισθηματική ποιότητα και μπορεί να εκφρασθεί σαν ο τύπος της επιθυμίας που εγείρεται μέσα σας. γ. Εσωτερικά. Καλύπτει το αποτέλεσμα της δύναμης ή της ενέργειας πάνω σας καθώς και της ποιότητας του κραδασμού που μπορεί να εγερθεί μέσα σας, ίσως σε κάποιο κέντρο, ίσως στο αστρικό σας σώμα, ή ίσως μόνο στο νου σας. Η μελέτη αυτή, όταν αναληφθεί ορθά, θα οδηγήσει στην ανέλιξη της ενόρασης με την επακόλουθη εκδήλωσή της στο φυσικό πεδίο σαν φώτιση, κατανόηση και αγάπη. Στην πρώτη περίπτωση ο αντικειμενικός σκοπός της μελέτης του συμβολισμού είναι να επιτρέψει στο σπουδαστή να νιώσει την ποιότητά του και να τον θέσει σε επαφή με εκείνο το δονούμενο κάτι που βρίσκεται πίσω από το άθροισμα των γραμμών, χρωμάτων και σχημάτων που απαρτίζουν το σύμβολο. Για μερικούς τύπους ανθρώπων η μελέτη αυτή είναι σχετικά εύκολη· για την

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

19

πλειονότητα δεν είναι διόλου εύκολη, υποδεικνύοντας ως εκ τούτου μια έλλειψη που πρέπει ν’ αναπληρωθεί με τη χρήση εκείνων των ικανοτήτων που προς το παρόν υπνώττουν. Είναι πάντοτε δυσάρεστο να αφυπνίζονται οι λανθάνουσες ικανότητες και απαιτεί μια προσπάθεια και μια αποφασιστικότητα που δε θα επηρεάζεται από αντιδράσεις της προσωπικότητας. Σε πολλούς δεν είναι εύκολα φανερό πώς η διείσδυση στην έννοια ενός συμβόλου μπορεί να προσφέρει το μέσον δια του οποίου η υπνώττουσα βουδδική ή ενορατική ικανότητα μπορεί να έλθει σε λειτουργική δραστηριότητα. Είναι μια λεπτή τέχνη, η τέχνη της ανάγνωσης των συμβόλων, της “πνευματικής ανάγνωσης” όπως την αποκαλεί ο αρχαίος μας διδάσκαλος Πατάντζαλι. Αυτή η δύναμη της ερμηνείας των συμβόλων προηγείται πάντα της αληθινής αποκάλυψης. Η κατανόηση μιας αλήθειας την οποία εκπροσωπεί κάποια γραμμή ή μια σειρά γραμμών οι οποίες σχηματίζουν μια συμβολική μορφή, δεν είναι το μόνο που πρέπει να γίνει. Μια καλή μνήμη μπορεί να σας θυμίσει ότι κάποια σειρά γραμμών που σχηματίζουν ένα τρίγωνο ή μια σειρά τριγώνων, υποδηλώνει την Τριάδα ή οποιαδήποτε σειρά τριπλοτήτων μέσα στη μακροκοσμική ή μικροκοσμική εκδήλωση. Αλλά αυτή η δραστηριότητα και η ακρίβεια της μνήμης δε θα κάνει τίποτε για την αφύπνιση των κοιμισμένων εγκεφαλικών κυττάρων ή για τη δραστηριοποίηση της ενόρασης. Πρέπει να θυμάστε (κι εδώ γίνεται φανερή η αξία μιας ορισμένης γνώσης τεχνικού ή ακαδημαϊκού αποκρυφισμού) ότι το πεδίο όπου εκδηλώνεται η ενόραση κι όπου είναι ενεργός η ενορατική κατάσταση συνείδησης, είναι το βουδδικό ή ενορατικό πεδίο. Το πεδίο αυτό είναι η ανώτερη αντιστοιχία του αστρικού ή συναισθηματικού πεδίου, του πεδίου της ευαίσθητης επίγνωσης μέσω της αισθητής ταύτισης με το αντικείμενο της προσοχής ή έλξης. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι αν πρόκειται η ενορατική ικανότητα να έλθει σε δραστηριότητα δια της μελέτης των συμβόλων, ο σπουδαστής πρέπει να νιώσει ή να ταυτισθεί κατά κάποιο τρόπο με την ποιοτική φύση του συμβόλου, με τη φύση εκείνης της πραγματικότητας που καλύπτει η συμβολική μορφή. Αυτή είναι η όψη της συμβολικής ανάγνωσης που σας ζητείται να μελετήσετε. Οι σπουδαστές πρέπει συνεπώς να διακριβώσουν, ύστερα από την κατάλληλη μελέτη της μορφικής όψης, τι κάνει πάνω τους το σύμβολο, ποιο αίσθημα εφελκύει, ποιες εφέσεις αφυπνίζει και τι όνειρα, πλάνες κι αντιδράσεις καταγράφονται συνειδητά. Το στάδιο αυτό είναι ενδιάμεσο μεταξύ της εξωτερικής ανάγνωσης ενός συμβόλου και της εννοιολογικής κατανόησης. Υπάρχει αργότερα ένα άλλο ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ της εννοιολογικής κατανόησης και της εσωτερικής κατανόησης κι εφαρμογής. Το τελευταίο αυτό στάδιο ονομάζεται “συνθετική αναγνώριση”. Αφού μελετήσετε τη μορφή και αποκτήσετε επίγνωση της συναισθηματικής σημασίας της, περνάτε στο στάδιο της σύλληψης της βασικής ιδέας του συμβόλου κι από εκεί στη συνθετική κατανόηση του σκοπού του. Αυτή οδηγεί στον αληθινό εσωτερισμό ο οποίος είναι η πρακτική εφαρμογή της ζωντανής συνθετικής του δύναμης στις πηγές της ατομικής ζωής και δράσης. Θα ήθελα να σας ζητήσω να μη δίνετε μόνο μια νοήμονα ερμηνεία του συμβόλου, αλλά και μια αναγνώριση της λεπτοφυέστερης αντίδρασης της ευαίσθητης

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

20

αισθηματικής σας φύσης στο σύμβολο σαν σύνολο. Μελετήστε συνολικά τέσσερα σύμβολα το χρόνο. Προσεγγίστε πρώτα το σύμβολο από τη μορφική του όψη και προσπαθήστε να εξοικειωθείτε με την εξωτερική του όψη, με το σύνολο των γραμμών, τριγώνων, τετραγώνων, κύκλων, σταυρών και των άλλων σχημάτων από τα οποία αποτελείται και καθώς το κάνετε προσπαθήστε να το κατανοήσετε από τη σκοπιά της διανόησης, χρησιμοποιώντας τη μνήμη σας και όποια γνώση έχετε για να το κατανοήσετε εξωτερικά. Έπειτα, εφόσον το σύμβολο σας γίνει αληθινά οικείο και μπορείτε να το ανακαλείτε στο νου με μικρή προσπάθεια, προσπαθήστε να νιώσετε την ποιότητά του, να έρθετε σε επαφή με τον κραδασμό του και να σημειώσετε το συναισθηματικό του αποτέλεσμα πάνω σας. Αυτό μπορεί να ποικίλλει από μέρα σε μέρα, ή να είναι πάντα ίδιο. Να είστε απλά έντιμοι όταν σημειώνετε την αστρική αυτή αντίδραση στο σύμβολο και διαπιστώνετε πού σας οδηγούν αυτές οι αντιδράσεις, ενθυμούμενοι πάντοτε ότι δεν είναι ενορατικές, αλλά αντιδράσεις στο αίσθημα ή το αστρικό σώμα. Τελικά σημειώστε τι ανακαλύψατε ότι είναι για σας η βασική ποιότητα του συμβόλου κι έπειτα (όπως στη διαλογιστική εργασία) υψώστε το όλο θέμα στο νοητικό βασίλειο, κομίζοντας πάνω του τον εστιασμένο προσηλωμένο νου. Αυτό θα σας οδηγήσει στο βασίλειο των εννοιών. Έχουμε συνεπώς τα ακόλουθα στάδια στην ανάλυση ενός συμβόλου: 1. Την εξωτερική του εξέταση: γραμμή, σχήμα και χρώμα.

2. Την κατανόηση στο αστρικό ή συναισθηματικό σώμα της ποιότητάς του, την αντίδραση μιας ευαίσθητης ανταπόκρισης στην κρούση της ποιοτικής του φύσης.

3. Την εννοιολογική εξέταση της υποκείμενης ιδέας του, εκείνου που προτίθεται να διδάξει, της διανοητικής έννοιας που προτίθεται να μεταδώσει.

4. Το στάδιο της συνθετικής σύλληψης του σκοπού του συμβόλου, της θέσης του σε ένα διευθετημένο εκδηλούμενο σχέδιο, της αληθινά ενοποιημένης του πρόθεσης.

5. Την ταύτιση με την ποιότητα και το σκοπό του συμβόλου, όπως φωτίζεται από το νου που “συγκρατείται σταθερά στο φως”. Το τελικό αυτό στάδιο φέρνει σε δραστηριότητα τον εγκέφαλο καθώς και το νου. Η μελέτη των συμβόλων, θεωρούμενων σαν σύνολο, περιλαμβάνει τρία στάδια: Πρώτο, την έρευνα ενός συμβόλου και την επακόλουθη πρόοδο της ανάλυσης από ένα προοδευτικό στάδιο επίγνωσης σε άλλο, σε μια βαθμιαία περίληψη του όλου πεδίου που καλύπτει το σύμβολο. Δεύτερο, την ενορατική αντίληψη των συμβόλων που βλέπουμε παντού στη θεία εκδήλωση. Τρίτο, τη χρήση των συμβόλων στο φυσικό πεδίο και την ορθή προσαρμογή τους σε έναν ορατό και αναγνωρισμένο σκοπό, που οδηγεί στον επακόλουθο μαγνητισμό του συμβόλου με την αναγκαία ποιότητα δια της οποίας η ιδέα μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία της, προκειμένου η ενοραθείσα εξειδικευμένη ιδέα να βρει κατάλληλη μορφή στο φυσικό πεδίο. Ασχοληθείτε λοιπόν με τα σύμβολα με μια πλατιά γενίκευση, εξωτερική,

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

21

εννοιολογική κι εσωτερική, αλλά προσθέστε σ’ αυτή μια ανάλυση της ευαισθησίας και ανταπόκρισής σας στην ποιότητα του συμβόλου. Ας ανακεφαλαιώσω για λίγο. Πρώτα απ’ όλα είναι πολύτιμο να θυμάστε ότι η μελέτη του συμβόλου εξωτερικά συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση του εγκεφάλου και της μνήμης. Προσπαθήστε να μελετήσετε τη γραμμή και τη μορφή, τον αριθμό και τις γενικές εξωτερικές όψεις, γνωρίζοντας ότι κάθε γραμμή έχει σημασία, όλοι οι αριθμοί έχουν την ερμηνεία τους και όλες οι μορφές είναι σύμβολα μιας εσώτερης ποιότητας και ζωής. Η μελέτη των συμβόλων εννοιολογικά σας μεταφέρει προς τα μέσα από τον εγκέφαλο στο νου, στο βασίλειο των ιδεών. Παρασύρει σε εστιασμένη δραστηριότητα το νοητικό μηχανισμό. Τότε αποκτάτε επίγνωση της έννοιας ή ιδέας που ενσωματώνει το σημείο ή σύμβολο. Κατανοείτε το νόημά του και τι εκπροσωπεί. Συλλαμβάνετε το σκοπό για τον οποίο ήρθε σε εκδήλωση η μορφή. Η μελέτη του αριθμού και της γραμμής σας έδωσε ένα πλούσιο υπόβαθρο γνώσης στο αντικειμενικό πεδίο – έναν πλούτο που στην περίπτωση αυτή εξαρτάται απ’ την προσωπική σας μελέτη, το νοητικό εξοπλισμό και τη γνώση. Η ικανότητά σας να διαβάζετε μια “έννοια” σ’ ένα σύμβολο θα εξαρτηθεί επίσης από τον πλούτο των εννοιών που αποδίδετε στα γεγονότα της καθημερινής σας ζωής και την ικανότητά σας να διαλογίζεστε πραγματικά. Θα ήθελα να σας ξεκαθαρίσω ότι δεν υπάρχει μια καθορισμένη ερμηνεία για οποιοδήποτε σύμβολο κι ότι για κάθε ανθρώπινο ον το σύμβολο αυτό – οποιοδήποτε κι αν είναι – θα μεταδώσει μια μοναδική έννοια. Η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα σύμβολα προϋποθέτει συνήθως μια έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατάλληλη ερμηνεία των ζωικών μορφών και του νοήματός τους. Επίσης το υπερβολικό ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για τα σύμβολα μπορεί να προϋποθέτει ένα δαιδαλώδη και πολύπλοκο νου που αγαπά το σχέδιο και τη γραμμή και τη μορφή και τις αριθμητικές σχέσεις, αλλά του λείπει παντελώς η σημασία της έννοιας. Η εξισορρόπηση στο νου της μορφής και της ιδέας, της έκφρασης και της ποιότητας, του συμβόλου και της έννοιας, είναι ζωτική για την ανάπτυξη του μαθητή και του ζηλωτή. Η μεγάλη ανάγκη για τους περισσότερους σπουδαστές είναι να φθάσουν στην έννοια και να εργασθούν με ιδέες κι αντιλήψεις. Η δραστηριότητα αυτή απαιτεί τη χρησιμοποίηση του νου για να κατανοεί, να συλλαμβάνει και να ερμηνεύει. Απαιτεί την ανάπτυξη της νοητικής εκείνης ευαισθησίας που θα επιτρέψει στον κάτοχό της ν’ ανταποκρίνεται στους κραδασμούς εκείνου που ονομάζουμε Παγκόσμιο Νου, Διάνοια του Θεού, Αυτουργό του Σχεδίου. Προϋποθέτει μια ορισμένη ικανότητα να ερμηνεύετε και τη δύναμη να εκφράζετε την ιδέα που υπόκειται του συμβόλου, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να τη μοιραστούν μαζί σας. Αυτή τη σκέψη της υπηρεσίας και της ανάπτυξης σε χρησιμότητα πρέπει να την έχετε σταθερά κατά νου. Μπορείτε άραγε να δείτε πώς αυτή η δύναμη να μελετάτε, να ερμηνεύετε και να εισδύετε στην έννοια θα προωθήσει την πνευματική σας ανάπτυξη; Μπορείτε άραγε να πιστέψετε ότι με τη χρήση αυτής της μεθόδου θα μάθετε να εργάζεστε με μεγαλύτερη νοημοσύνη με το Σχέδιο και θα γίνετε καλύτερος αρωγός του συνανθρώπου σας;

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

22

Τι άραγε υπάρχει στον αντικειμενικό αυτό κόσμο που να μην είναι το ανεπαρκές σύμβολο μιας θείας ιδέας; Τι άλλο έχουμε στην εξωτερική μας εκδήλωση εκτός από το ορατό σύμβολο (σε κάποιο στάδιο του ανελισσόμενου σκοπού) του σχεδίου της δημιουργού Θεότητας; Τι άλλο είσαστε εσείς οι ίδιοι παρά η εξωτερική έκφραση μιας θείας ιδέας; Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε τα σύμβολα παντού γύρω μας κι έπειτα να εισδύουμε πίσω από το σύμβολο στην ιδέα που πρέπει να εκφράσει. Υπάρχει ωστόσο μια τεχνική μελέτης που μπορεί να σας χρησιμεύσει καθώς προσπαθείτε να φθάσετε σε μια ιδέα κι έτσι να μελετήσετε εννοιολογικά τα πολλά σύμβολα που μας περιβάλλουν. Είναι κυρίως η τεχνική για την οποία πρέπει να σας έχει προετοιμάσει ο διαλογισμός. Η διαφορά μεταξύ της τεχνικής αυτής και της διαλογιστικής εργασίας είναι κυρίως διαφορά πόλωσης και στόχου. Στην εννοιολογική μελέτη των συμβόλων η συνείδηση πολώνεται στο νοητικό σώμα και δε γίνεται καμιά συγκεκριμένη προσπάθεια να έλθει σε επαφή ή να περιλάβει την ψυχή ή το εγώ. Εδώ ακριβώς έγκειται η διάκριση μεταξύ του δεύτερου σταδίου ερμηνείας του συμβόλου και του κοινού διαλογισμού. Έχετε εξαντλήσει τη μέθοδο της εξοικείωσής σας με τη μορφική όψη του συμβόλου και ξέρετε καλά το εξωτερικό του περίγραμμα και την εξωτερίκευσή του. Γνωρίζετε επίσης ότι μια ιδιάζουσα σειρά γραμμών (όπως, λόγου χάρη, οι τρεις γραμμές που σχηματίζουν ένα τρίγωνο) αντιπροσωπεύει εκείνη ή την άλλη ιδέα ή αλήθεια ή διδαχή. Αυτή καταγράφεται στον εγκέφαλό σας με την άντληση από τα αποθέματα της μνήμης σας. Η καταγραφή παλιών πληροφοριών και η γνώση των σχημάτων ενός συμβόλου χρησιμεύει για να σύρει τη συνείδησή σας στο νοητικό πεδίο και να την εστιάσει εκεί στον κόσμο των ιδεών ή των αντιλήψεων. Οι αντιλήψεις υφίστανται ήδη στα συγκεκριμένα επίπεδα του νοητικού πεδίου. Συνιστούν τη νοητική και φυλετική σας κληρονομιά και είναι οι αρχαίες νοητικές μορφές που μπορείτε τώρα να χρησιμοποιήσετε για να φθάσετε στην έννοια και τη σημασία. Αποτελεί μια αρχαία δήλωση γεγονότος, την οποία μας εκφράζει ο Πλούταρχος με την οικεία φράση ότι: “Μια ιδέα είναι ένα ασώματο Ον που δεν έχει ίδια υπόσταση, αλλά δίνει σχήμα και μορφή στην άμορφη ύλη και γίνεται αιτία της εκδήλωσης”. Το σχήμα και η μορφή που καταγράψατε στον εγκέφαλό σας κι απομνημονεύσατε κι επίσης η δραστηριότητά της σε χρόνο και χώρο μαζί με την έμφυτη ικανότητά της να δομεί μορφή και δια της μορφής αυτής να εκφράζει μια αντίληψη ή ιδέα. Καθώς εργάζεστε προς τα μέσα, αποκτάτε επίσης επίγνωση της φύσης της υποκινούσας ιδέας δια της μελέτης της μορφής της και της εκδηλούμενης δραστηριότητάς της και ανακαλύπτετε το πεδίο των ιδεών ανάλογης φύσης, στο οποίο βρίσκεται η ιδέα που ενσωματώνεται στο σύμβολο. Αυτό το πεδίο των ιδεών που αλληλοσχετίζονται και επεξηγούνται αμοιβαία, είναι πλέον ανοικτό για σας και θα είστε σε θέση όλο και περισσότερο να κινείστε ελεύθερα σ’ αυτό τον κόσμο των αντιλήψεων. Η αντικειμενική και κύρια προσπάθειά σας είναι πλέον να εργάζεστε και να ζείτε στον κόσμο των ιδεών. Ασκηθείτε στην αναγνώριση των ιδεών και των αντιλήψεων, όπως βρίσκονται πίσω από κάθε μορφή· αρχίστε να σκέπτεστε καθαρά γι’ αυτές και να βλέπετε τη διεύθυνση στην οποία σας οδηγούν και στην οποία ταιριάζουν στο Αιώνιο

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

23

Σχέδιο. Αν οι ζηλωτές κάνουν τρία πράγματα: α. Αναπτύξουν τη δύναμη του οραματισμού, β. Εκγυμνάσουν το νου να ενορά την πραγματικότητα, γ. Ερμηνεύουν ορθά αυτό που είναι ορατό, θα μπορέσουν να προσφέρουν ένα εργαστήριο επίδειξης στους εκγυμνασμένους Παρατηρητές του κόσμου. Ένα απ’ τα πράγματα που μπορεί να κάνει η αναπτυγμένη ενόραση είναι να συντρίψει τη γοητεία και την πλάνη που εισβάλλουν στη ζωή. Ένα απ’ τα πράγματα που μπορεί να επιτελέσει μια ομάδα ζηλωτών, στους οποίους έχει εδραιωθεί η ενορατική αλληλεπίδραση, είναι να βοηθήσει στο έργο της συντριβής της παγκόσμιας γοητείας. Τέτοιο έργο μπορεί να γίνει όταν έχετε αφυπνίσει την ενόραση κι όταν η αλληλοσχετιζόμενη κατανόησή σας είναι σταθερή και αληθινή. Η Ιεραρχία θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει τους ζηλωτές του κόσμου σαν όργανα για τη συντριβή της ομαδικής γοητείας οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. Αναφέρομαι σ’ αυτή τη δυνατότητα για να υποκινήσω όλους σας σε μια ταχύτερη και σταθερότερη ανάπτυξη και προσπάθεια. Σας έχει ειπωθεί ότι μια απ’ τις ανάγκες που βρίσκονται μπροστά σ’ όλους τους ζηλωτές είναι να φθάσουν σε εκείνη την ενορατική γνώση και τη νοήμονα κατανόηση της γοητείας, τόσο της ατομικής όσο και της πλανητικής, η οποία θα τους επιτρέψει να εργαστούν οριστικά για τη διάλυσή της. Η κατανόηση αυτή θα είναι κατ’ ανάγκη μόνο σχετική, αλλά στην πορεία των επόμενων λίγων χρόνων η γνώση σας για το ζήτημα και τις μεθόδους με τις οποίες μπορεί να διασκορπιστεί η γοητεία θα αυξηθεί σημαντικά. Αυτό πρέπει να συμβεί αν εργασθείτε συνειδητά στη ζωή σας πάνω στο πρόβλημα και προσπαθήσετε επίσης να συλλάβετε την υποκείμενη θεωρία. Πολύ λίγα έχουν γραφεί ή διδαχθεί μέχρι τώρα για το θέμα της γοητείας και θα ήταν ωφέλιμο ν’ αναλάβουμε την εξέταση αυτού του ζητήματος, των αιτίων και των αποτελεσμάτων του και ν’ ασχοληθούμε επίσης με την τεχνική δια της οποίας μπορεί να διαλυθεί και να διασκορπιστεί. Είναι φανερό ότι δεν μπορώ να ασχοληθώ επαρκώς με το θέμα σε μια μόνο οδηγία κι έτσι θα αφιερώσουμε τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια για να συζητήσουμε και να μελετήσουμε το σπουδαίο αυτό ζήτημα που προκύπτει από την ανάγκη του παρόντος καιρού και την αυξανόμενη ευαισθησία της ανθρωπότητας σε λεπτοφυέστερες εντυπώσεις. Δε μου ήταν δυνατό να το κάνω ως τώρα γιατί ο όμιλος ήταν ελλιπής και η εσώτερη συνοχή χρειαζόταν ενίσχυση. Μπορώ πλέον να το κάνω, καθώς τα μέλη του ομίλου λειτουργούν μαζί με μια πολύ αυξημένη εσώτερη σχέση κι ένα “πνεύμα αγάπης” έχει απλωθεί μεταξύ σας μέσω της ομαδικής αντίδρασης στις αμοιβαίες ανάγκες σας κατά την πρόσφατη περίοδο γοητείας. Έχω λοιπόν την πρόθεση να αλλάξω κάπως την εργασία σας, διατηρώντας τις συμβολικές φράσεις σαν άσκηση για την ενορατική σας διαίσθηση, αλλά παραλείποντας την εξέταση των πιο τυπικών και οπτικών συμβόλων. Δεν κερδίσατε απ’ τις συμβολικές αυτές μορφές ό,τι προσδοκούσα, επειδή ο συγκεκριμένος νους της πλειοψηφίας των μελών του ομίλου ενίσχυσε απλώς τη μορφική όψη, ενώ οι υπόλοιποι

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

24

δε χρειάζονταν αυτή τη μέθοδο διδαχής και ανάπτυξης. Θ’ αλλάξουμε την εστία της προσοχής σε μια βαθιά μελέτη της γοητείας. Εδώ έγκειται η υπηρεσία σας, γιατί καθώς θα σκέφτεστε αληθινά και θα χρησιμοποιείτε τη φωτισμένη νοημοσύνη σας (αν μπορέσετε να το επιτύχετε, αδελφοί μου) μπορείτε να βοηθήσετε με τον καιρό να συμβούν δύο πράγματα: 1. Να διαφωτίσετε τον ομαδικό νου γι’ αυτό το θέμα. Δεν αναφέρομαι εδώ στην ιδιαίτερη ομάδα σας, αλλά στην παγκόσμια συνείδηση.

2. Να βοηθήσετε να συντριβεί η μεγάλη πλάνη που κρατούσε κι ακόμη κρατά δέσμιους τους υιούς των ανθρώπων. Ζητώ λοιπόν την υπηρεσία σας σ’ αυτές τις γραμμές και ζητώ επίσης να δίνετε μεγαλύτερη προσοχή στην επαφή μαζί μου κατά την πανσέληνο. Η ομάδα αυτή πρέπει να έχει ειδική επιδεξιότητα για εργασία στη γραμμή της διάλυσης της γοητείας κατά την περίοδο της πανσελήνου. Η επαφή γίνεται σε διάφορα πεδία ανάλογα με την εστίαση των λεπτοφυών σωμάτων του προσωπικού της ομάδας και η ομάδα αυτή πραγματοποιεί την επαφή της μαζί μου στα ανώτερα επίπεδα του αστρικού πεδίου. Απ’ όπου και η διαύγεια των αντιδράσεών τους και ο πλούτος των λεπτομερών καταγραφών τους. Εδώ επίσης θα βρεθεί τελικά η υπηρεσία τους, γιατί θα μπορέσουν αργότερα (αλλά όχι γι’ αρκετό καιρό ακόμη) να χρησιμοποιήσουν τις ημέρες της επαφής και τη “στιγμή της εισόδου” (όπως ονομάζεται μερικές φορές) για συγκεκριμένη εργασία στη διάλυση μέρους της παγκόσμιας πλάνης. Όμως πρώτα πρέπει να αποκτηθεί δεξιότητα στη διάλυσή της στην προσωπική ζωή του καθενός σας. Μια άλλη ομάδα έρχεται σε επαφή μαζί μου στα νοητικά επίπεδα κι εκεί θα βρεθεί το πεδίο της υπηρεσίας τους. Άλλες ομάδες είναι ακόμη σε εμβρυώδες στάδιο. Το προσωπικό τους είναι ελλιπές και η ομαδική ολοκλήρωση μόνο σε διαδικασία διευθέτησης. Θα σας ζητήσω συνεπώς να εντείνετε την προσπάθειά σας κάθε μήνα την περίοδο της πανσελήνου και να επιδιώξετε να ενισχύσετε το δεσμό σας μαζί μου και με τα μέλη της ομάδας σας. Θα σας δώσω μόνο μια προειδοποίηση. Η επιτυχία σ’ αυτή τη γραμμή θα φέρει τόσο τις ανταμοιβές όσο και τις δυσκολίες της. Πρέπει να προσέξετε επιμελώς την ακατάλληλη διέγερση της αστρικής ή συναισθηματικής σας φύσης, με τη συνεπαγόμενη κι επακόλουθη γοητεία. Πρέπει να ασκήσετε τη βαθύτερη επιτήρηση στην προσπάθεια να εργασθείτε έτσι στο αστρικό πεδίο, διατηρώντας συγχρόνως τη στάση του Παρατηρητή στο υψηλό πεδίο της ψυχής. Καμιά εποικοδομητική εργασία και καμιά ζωτικής σημασίας υπηρεσία δεν είναι δυνατό να γίνει στη δύσκολη αυτή σφαίρα δραστηριότητας, αν δεν υπάρχει η αποσπασμένη κι απελευθερωμένη αυτή στάση. Πρόκειται να εργασθείτε σε μια από τις δυσκολότερες σφαίρες δραστηριότητας – ίσως την πιο δύσκολη στην οποία μπορεί να κληθεί ένας μαθητής – απ’ όπου και η συμβουλή να εργασθείτε εκεί σε ομαδικό σχηματισμό. Δεν μπορώ να τονίσω περισσότερο ότι πρέπει να εργασθείτε σαν ομάδα κι όχι σαν άτομα. Τρία μεγάλα γεγονότα επίκεινται σήμερα στην παγκόσμια συνείδηση:

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

25

1. Η ανάπτυξη και η κατανόηση της τηλεπαθητικής εργασίας.

2. Η αντίληψη και η επιστημονική έρευνα της πλάνης και της παγκόσμιας γοητείας.

3. Η αύξηση των ορθών μεθόδων θεραπείας. Αν είναι έτσι, μπορείτε να δείτε πώς ομάδες μαθητών μπορούν να συμβάλουν στην αναδυόμενη αποκάλυψη και πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι η αφιερωμένη υπηρεσία μας. Λέω σκόπιμα “μας”, αδελφέ από παλιά, καθόσο εργάζομαι σαφώς για τους τρεις αυτούς σκοπούς σαν μέρος της καθορισμένης (αυτοκαθορισμένης) υπηρεσίας μου. Ζητώ τη συνεργασία και τη βοήθειά σας. Η σταθερή κρούση της ορθής σκέψης στην ανθρώπινη συνείδηση από εκγυμνασμένες ομάδες στοχαστών είναι η μέθοδος που μπορεί να εφαρμοσθεί αυτή την εποχή με μεγάλη επιτυχία κι εδώ οι ομάδες αυτές μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά. Ένα από τα πράγματα που θα αναδυθούν σαφώς στη διάρκεια των επόμενων τριών ή τεσσάρων δεκαετιών είναι η εργασία που θα μπορούν να κάνουν οι ομάδες σε επίπεδα άλλα από το φυσικό. Η ομαδική υπηρεσία και η ενωμένη προσπάθεια για την ομαδική ευημερία παρατηρήθηκε για δύο αιώνες στη Γη σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης προσπάθειας – πολιτικό, φιλανθρωπικό κι εκπαιδευτικό. Η ομαδική υπηρεσία στο αστρικό πεδίο άρχισε επίσης απ’ το 1875, αλλά η ενωμένη προσπάθεια για τη διάλυση της παγκόσμιας γοητείας μόνο τώρα βρίσκεται σε διαδικασία οργάνωσης κι αυτή η ομάδα μπορεί να αποτελέσει μέρος της συλλογικής προσπάθειας γι’ αυτό το σκοπό και να αυξήσει τον αριθμό όσων θα εμπλακούν. Εκγυμναστείτε λοιπόν και μάθετε πώς να εργάζεστε. Η τηλεπαθητική ευαισθησία είναι κατ’ ανάγκη ο αντικειμενικός σκοπός όλων των ομίλων μαθητών, αλλά αποτελεί τον κύριο αντικειμενικό σκοπό εκείνου του ομίλου τον οποίο μπορούμε να αποκαλέσουμε Τηλεπαθητικούς Διαβιβαστές· εδώ μπορούν να προσφέρουν δυναμική υπηρεσία. Ομάδες ευαίσθητων αυτής της τάξης μπορούν ν’ αποτελέσουν ένα δραστήριο, μεσολαβητικό σώμα και να μεταδώσουν τη νέα γνώση και διδασκαλία για τη φυλή· μπορούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη και να αλλάξουν το ρεύμα των σκέψεων των ανθρώπων. Όλες οι μικρές ομάδες ανθρώπων, φυσιολογικά και αναπόφευκτα, θα φθάσουν σε μια τηλεπαθητική σχέση μεταξύ τους και μεταξύ του προσωπικού παρόμοιων ομάδων κι αυτό πρέπει να επιδιωχθεί και να καλλιεργηθεί και πρέπει ορθά και σταθερά να εντείνεται. Αλλά καθώς θ’ αυξάνει η τηλεπαθητική σας ευαισθησία, φροντίστε να μη λοξοδρομήσετε από τον κύριο αντικειμενικό ομαδικό σας σκοπό που είναι η μελέτη και η κατανόηση της σημασίας της γοητείας και των νόμων για το διασκορπισμό της. Καταγράψτε και σημειώστε κάθε τηλεπαθητική δραστηριότητα και φαινόμενο και μάθετε να εργάζεστε μ’ αυτό τον τρόπο, αλλά θεωρήστε το σαν δευτερεύον ζήτημα για σας αυτή την εποχή. Ένα από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά της εργασίας που γίνεται τη στιγμή της πανσελήνου θα είναι το πλήθος των παρατηρούμενων φαινομένων. Αυτό πρέπει ν’ αναμένεται καθώς η υπηρεσία αυτή σας καλεί να εργασθείτε στο αστρικό πεδίο. Αλλά θα σας προσφέρει ένα πεδίο για τη συνετή χρήση της ικανότητας της διάκρισης. Είναι πολύ νωρίς προς το παρόν για σας να εργασθείτε στο πρόβλημα του διαχωρισμού του

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

26

πραγματικού απ’ το απατηλό· το χρέος σας στην αρχή θα είναι η καταγραφή. Κρατάτε λεπτομερή αρχεία. Διατηρήστε την επιστημονική στάση της απόσπασης και της αναγνώρισης και καταγράψτε ό,τι αισθανθείτε, δείτε ή προσεγγίσετε. Τα αρχεία αυτά θα χρησιμεύσουν σαν βάση ανάλυσης αν όλα πάνε καλά και από την ανάλυση αυτή μπορούμε να συγκεντρώσουμε πολλά πολύτιμα πράγματα. Ό,τι έχω να σας πω αναφορικά με το θέμα της Γοητείας διαιρείται σε ορισμένες πλατιές γενικότητες, όπως: Ι. Η Φύση της Γοητείας.

II. Τα Αίτια της Γοητείας.

III. Ο Διασκορπισμός της Γοητείας. Καθώς προχωρούμε θα υποδιαιρέσουμε το θέμα μας λεπτομερέστερα, αλλά σ’ αυτή την οδηγία επιδιώκω μόνο να θέσω υπόψη σας ορισμένα γενικά περιγράμματα, έτσι ώστε το ζήτημα να τοποθετηθεί σωστά στις σκέψεις σας. Υπάρχουν τέσσερις φράσεις που για πολύ καιρό εναλλάσσονται μεταξύ των αποκαλούμενων αποκρυφιστών κι εσωτεριστών. Είναι οι: γοητεία, πλάνη, μάγια και η έκφραση ένοικος στο κατώφλι. Αντιπροσωπεύουν την ίδια γενική σύλληψη ή κάποια διαφοροποίηση αυτής της σύλληψης. Μιλώντας γενικά, οι ερμηνείες είναι οι ακόλουθες, έχουν μόνο μερικό χαρακτήρα κι έχουν σχεδόν τη φύση διαστροφών της πραγματικής αλήθειας, λόγω των περιορισμών της ανθρώπινης συνείδησης. Η Γοητεία έχει συχνά θεωρηθεί σαν μια περίεργη απόπειρα εκείνων που ονομάζονται “μαύρες δυνάμεις” για να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν τους καλοπροαίρετους ζηλωτές. Πολλοί εξαιρετικοί άνθρωποι κολακεύονται σχεδόν όταν “αντιμετωπίζουν” κάποια όψη της γοητείας, νιώθοντας ότι η από μέρους τους επίδειξη πειθαρχίας ήταν τόσο καλή, ώστε οι μαύρες δυνάμεις ενδιαφέρθηκαν αρκετά για να εμποδίσουν το ωραίο τους έργο βυθίζοντάς τους σε σύννεφα γοητείας. Τίποτε δε θα μπορούσε να βρίσκεται πιο μακριά απ’ την αλήθεια. Η ιδέα αυτή αποτελεί καθαυτή μέρος της γοητείας της τωρινής εποχής κι έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη υπερηφάνεια και ικανοποίηση. Η Μάγια θεωρείται συχνά ότι έχει την ίδια φύση με την ιδέα που διαδίδουν οι Χριστιανοί Επιστήμονες ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η ύλη. Μας ζητούν να θεωρήσουμε όλα τα παγκόσμια φαινόμενα σαν μάγια και να πιστέψουμε ότι η ύπαρξή τους είναι απλά ένα λάθος του θνητού νου και μια μορφή αυθυποβολής ή αυτοϋπνωτισμού. Δια της υποβαλλόμενης αυτής πίστης οδηγούμαστε σε μια νοητική κατάσταση που θεωρεί ότι το απτό και το αντικειμενικό δεν είναι παρά αποκυήματα του ανθρώπινου ευφάνταστου νου. Αυτή με τη σειρά της είναι επίσης παρωδία της αλήθειας. Η Πλάνη θεωρείται μάλλον με τον ίδιο τρόπο, μόνο που (καθώς την ορίζουμε) θέτουμε την έμφαση στο πεπερασμένο της ανθρώπινης διάνοιας. Δεν αρνούμεθα τον κόσμο των φαινομένων, αλλά θεωρούμε ότι ο νους τον παρερμηνεύει κι ότι αρνείται να τον δει όπως είναι στην πραγματικότητα. Θεωρούμε ότι αυτή η παρερμηνεία συνιστά τη Μεγάλη Πλάνη.

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

27

Ο Ένοικος στο Κατώφλι θεωρείται συνήθως ότι παρουσιάζει την τελική δοκιμασία του ανθρώπινου θάρρους κι ότι έχει τη φύση μιας γιγαντιαίας σκεπτομορφής ή ενός παράγοντα που πρέπει να διασκορπιστεί προτού ληφθεί η μύηση. Τι ακριβώς είναι αυτή η σκεπτομορφή λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν, αλλά ο ορισμός τους περιλαμβάνει την ιδέα μιας τεράστιας στοιχειακής μορφής που φράζει το δρόμο προς την ιερή πύλη, ή την ιδέα μιας κατασκευασμένης μορφής, δομημένης συχνά από το Διδάσκαλο του μαθητή για να δοκιμάσει την ειλικρίνειά του. Μερικοί τον θεωρούν σαν το σύνολο των σφαλμάτων του ανθρώπου, της κακοποιού του φύσης που τον εμποδίζει ν’ αναγνωρισθεί ως άξιος να βαδίσει την Ατραπό της Αγιότητας. Όμως κανείς απ’ τους ορισμούς αυτούς δε δίνει μια αληθινή ιδέα της πραγματικότητας. Θα ήθελα να τονίσω εδώ ότι (μιλώντας γενικά) οι τέσσερις αυτές εκφράσεις είναι τέσσερις όψεις μιας παγκόσμιας κατάστασης που είναι αποτέλεσμα της δραστηριότητας – σε χρόνο και χώρο – του ανθρώπινου νου. Δραστηριότητας των ΔΙΑΝΟΙΩΝ! Συλλογισθείτε αυτή τη φράση γιατί σας δίνει το νήμα της αλήθειας. Το Πρόβλημα της Πλάνης έγκειται στο γεγονός ότι είναι μια ψυχική δραστηριότητα και το αποτέλεσμα της νοητικής όψης όλων των ψυχών σε εκδήλωση. Είναι η ψυχή που βυθίζεται στην πλάνη και η ψυχή που αποτυγχάνει να δει με διαύγεια μέχρι να μάθει να διαχύνει το φως της ψυχής στο νου και τον εγκέφαλο. Το Πρόβλημα της Γοητείας απαντάται όταν η νοητική πλάνη εντείνεται απ’ την επιθυμία. Αυτό που οι Θεοσοφιστές ονομάζουν “καμα-μάνας” παράγει γοητεία. Είναι πλάνη στο αστρικό πεδίο. Το Πρόβλημα της Μάγια είναι πραγματικά ίδιο με το παραπάνω συν την έντονη δραστηριότητα που προκύπτει όταν γοητεία και πλάνη πραγματώνονται σε αιθερικά επίπεδα. Είναι αυτός ο ζωτικός άλογος συναισθηματικός ΚΥΚΕΩΝΑΣ (ναι, αδελφέ από παλιά, αυτή είναι η λέξη που ζητώ να χρησιμοποιήσω) στον οποίο φαίνεται να ζει πάντα η πλειονότητα των ανθρώπινων όντων. Ο Ένοικος στο Κατώφλι είναι πλάνη-γοητεία-μάγια, όπως την αντιλαμβάνεται ο φυσικός εγκέφαλος και την αναγνωρίζει σαν εκείνο που πρέπει να υπερνικηθεί. Είναι η ζαλιστική σκεπτομορφή που αντιμετωπίζει ο μαθητής όταν επιδιώκει να εισδύσει στη συσσωρευμένη γοητεία των αιώνων και να βρει την αληθινή του κατοικία στον τόπο του φωτός. Τα παραπάνω είναι κατ’ ανάγκη μόνο γενικότητες κι επίσης το αποτέλεσμα της δραστηριότητας του αναλυτικού νου, αλλά χρησιμεύουν για να ενσωματώσουν σε λέξεις ένα μέρος του προβλήματος και για να μεταδώσουν στο νου σας μια συγκεκριμένη σκεπτομορφή εκείνου που αργότερα θα συζητήσουμε λεπτομερώς. Όσο για τα αίτια της παγκόσμιας αυτής κατάστασης, τι μπορώ να πω, αδελφέ μου, που θα μετέδιδε κάποια έννοια στο νου σου; Η αιτία βρίσκεται πολύ πίσω, στη συνείδηση των “ατελών Θεών”. Άραγε η φράση αυτή σημαίνει κάτι για σένα; Φοβάμαι πολύ λίγα. Πρέπει να κατέλθουμε στο βασίλειο της μεγαλύτερης πρακτικότητας και ν’ ασχοληθούμε με το θέμα μόνο όσον αφορά την ανθρωπότητα. Θ’ ασχοληθούμε αργότερα σε συντομία με την πλανητική πλάνη, αλλά το άμεσο πρόβλημα ενώπιον του

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

28

ανθρώπου και η σημαντική συμβολή του μαθητή είναι ο διασκορπισμός μεγάλου μέρους της γοητείας στην οποία είναι βυθισμένο το ανθρώπινο γένος και η οποία στη διάρκεια της ερχόμενης Υδροχοϊκής Εποχής θα εξαφανισθεί κατά πολύ σε σχέση με την αστρική ζωή της φυλής. Το σημείο που θα ήθελα εδώ να τονίσω είναι να επισύρω την προσοχή στο γεγονός ότι με το διαλογισμό και με την τεχνική του νοητικού ελέγχου οι στοχαστές του κόσμου θ’ αρχίσουν να απαλλάσσουν τον κόσμο από την πλάνη. Απ’ όπου και το αυξανόμενο ενδιαφέρον για το διαλογισμό καθώς το βάρος της παγκόσμιας γοητείας γίνεται περισσότερο αντιληπτό και η ζωτική ανάγκη για ορθή κατανόηση του τρόπου του νοητικού ελέγχου. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι με την αποκρυστάλλωση της υλιστικής αυτής εποχής παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία να καταφερθεί ένα θανάσιμο κτύπημα στον πλανητικό Ένοικο στο Κατώφλι. Η αντίδραση αυτή την εποχή, μέσω της πίεσης των περιστάσεων, προκαλεί μεγαλύτερη πνευματική κατανόηση και αναδιοργάνωση των ανθρώπινων αξιών κι αυτό αποτελεί μέρος της διαδικασίας δια της οποίας ένα ζωτικό τμήμα της παγκόσμιας γοητείας μπορεί να διασκορπιστεί – αν όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης μέσα στην παγκόσμια αύρα εμμείνουν στο καθορισμένο τους χρέος. Όταν ο Bούδδας ήταν στη Γη και πέτυχε τη φώτιση, “προκάλεσε” μια πλημμύρα φωτός πάνω στο παγκόσμιο πρόβλημα με την εξαγγελία Του των Τεσσάρων Ευγενών Αληθειών. Το σώμα των μαθητών Του και των εννιακοσίων Του αρχάτ διατύπωσε τις τέσσερις μεγάλες αλήθειες σε ένα οικοδόμημα δόγματος και δοξασίας που – με τη δύναμη της συλλογικής σκέψης – βοήθησε πολύ στην επίθεση κατά της παγκόσμιας πλάνης. Σήμερα ο Χριστός προωθεί το ίδιο μεγάλο χρέος και με την πνευματική σημασία της επικείμενης Έλευσής Του (και στη γλώσσα του συμβολισμού) ο Ίδιος και οι εννέα χιλιάδες αρχάτ Του θα καταφέρουν ένα δεύτερο κτύπημα στην παγκόσμια γοητεία. Γι’ αυτό ακριβώς προετοιμαζόμαστε. Μόνο η ενόραση μπορεί να διαλύσει την πλάνη, απ’ όπου και η ανάγκη να εκγυμνάσουμε ενορατικούς. Απ’ όπου και η υπηρεσία που μπορείτε να παράσχετε στο γενικό αυτό σκοπό, προσφερόμενοι γι’ αυτή την εκγύμναση. Αν υπερνικήσετε τη γοητεία στη δική σας ζωή κι αν μπορέσετε συνεπώς να κατανοήσετε τη φύση της πλάνης, θα βοηθήσετε: α. β. γ. δ.

Στην καταστροφή του ενοίκου στο κατώφλι, Στην αποζωτικοποίηση της γενικής μάγια, Στο διασκορπισμό της γοητείας, Στη διάλυση της πλάνης.

Πρέπει να το κάνετε στη δική σας ζωή και στην ομαδική σχέση. Τότε η γενικότερη συμβολή σας θα βοηθήσει τις ευρύτερες ανθρώπινες εκβάσεις. Η οξύτητα της διανόησης και η φώτιση του νου συν την αγάπη και την πρόθεση θα επιτύχουν πολλά. Για την υπηρεσία αυτή επαναλαμβάνω το κάλεσμά μου. Κατά τη διάρκεια των επόμενων λίγων μηνών θα πρότεινα να κάνετε τρία πράγματα: 1. Να ορίσετε με δικά σας λόγια και σαν αποτέλεσμα διαλογισμού την κατανόησή

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

29

σας για τις τέσσερις εκφράσεις με τις οποίες ασχολήθηκα. Ζητώ μια πραγματική ανάλυση κι όχι μόνο τέσσερις προτάσεις ορισμού. Προτού επεκταθώ σ’ αυτό το θέμα θα ήθελα να οργανώσετε το νου σας πάνω στο ζήτημα, χρησιμοποιώντας ορισμούς σαν οδηγό της σκέψης σας, ορίζοντας όμως το πρόβλημα όπως το βλέπετε και προσπαθώντας να δείτε τις υφιστάμενες διαφορές ανάμεσα στις τέσσερις αυτές όψεις της παγκόσμιας γοητείας.

2. Να λέτε καθημερινά με προσοχή και περισυλλογή μια πολύ γνωστή προσευχή, την Κυριακή Προσευχή. Έχει πολλές έννοιες και η κοινή και συνήθης Χριστιανική σημασία δεν είναι για σας. Συλλογισθείτε την αρχαιότατη αυτή φόρμουλα αλήθειας κι ερμηνεύστε την πλήρως με όρους μιας φόρμουλας για το διασκορπισμό της πλάνης. Γράψτε μια ερμηνεία της απ’ αυτή τη σκοπιά, παίρνοντάς την φράση προς φράση και θεωρώντας την ότι μας δίνει επτά κλειδιά για το μυστικό της εξάλειψης της γοητείας. Η φόρμουλα (που δεν είναι ουσιαστικά προσευχή) μπορεί να διαιρεθεί ως εξής: α. Επίκληση στον ηλιακό Κύριο. β. Επτά προτάσεις που ενσωματώνουν επτά κλειδιά για το διασκορπισμό της πλάνης. γ. Μια τελική επιβεβαίωση της θειότητας. Χρησιμοποιήστε την ενόρασή σας κι εφαρμόστε όλα αυτά στο θέμα της γοητείας και δείτε σε ποια γνώση θα φθάσετε. Γράψτε την κατόπιν με τη μορφή ερμηνείας ή άρθρου και ίσως καταλήξετε σε κάτι αξιόλογο.

3. Κρατήστε αντίγραφο της αναφοράς σας της πανσελήνου και στο τέλος των έξι μηνών αναλύστε την προσεκτικά και δείτε ποιο είναι το σύνολο του κέρδους. Διαιρέστε την ανάλυσή σας στις ακόλουθες επικεφαλίδες κι εκφράστε την κατανόησή σας για τα φαινόμενα: α. Κάθε πραγματικής επαφής. β. Κάθε χρωματικής επαφής ή φαινομένου. γ. Κάθε άλλου φαινομένου που νιώσατε ή είδατε ή ακούσατε. Η δέηση και η έφεσή μου για σας είναι να μπορέσουμε να προχωρήσουμε όλοι σε μεγαλύτερο φως και κατανόηση και το φως να λάμψει στον κατακόρυφο Δρόμο του μαθητή.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ Στις προηγούμενες σελίδες ασχοληθήκαμε με μερικούς ορισμούς λέξεων (που συχνά χρησιμοποιούνται εναλλακτικά) σχετικά με την πλάνη και τη γοητεία. Διαπιστώσαμε ότι: 1. Η Πλάνη έχει πρωταρχικά νοητική ποιότητα και είναι χαρακτηριστικό της στάσης του νου εκείνων των ανθρώπων που είναι περισσότερο νοητικοί παρά συναισθηματικοί. Έχουν ξεπεράσει τη γοητεία όπως νοείται συνήθως. Είναι η παρανόηση ιδεών και σκεπτομορφών για τις οποίες είναι ένοχοι, καθώς και των παρερμηνειών.

2. Η Γοητεία έχει αστρικό χαρακτήρα και είναι δυναμικότερη αυτή την εποχή από την πλάνη, λόγω της τεράστιας πλειοψηφίας των ανθρώπων που λειτουργούν πάντα αστρικά.

3. Η Μάγια είναι ζωτικού χαρακτήρα κι έχει ποιότητα δύναμης. Είναι ουσιαστικά η ενέργεια του ανθρώπινου όντος καθώς παρασύρεται σε δραστηριότητα δια της υποκειμενικής επίδρασης της νοητικής πλάνης ή της αστρικής γοητείας ή του συνδυασμού αμφοτέρων.

4. Ο Ένοικος στο Κατώφλι, πάντα παρών, παρασύρεται όμως σε δραστηριότητα μόνο στην Ατραπό της Μαθητείας, όταν ο ζηλωτής αποκτά αποκρυφιστικά επίγνωση του εαυτού του, των συνθηκών που προκύπτουν μέσα του σαν αποτέλεσμα της ενδόμυχης πλάνης του, της αστρικής του γοητείας και της μάγια, που περικυκλώνουν ολόκληρη τη ζωή του. Όντας πλέον ολοκληρωμένη προσωπικότητα (και κανένας δεν είναι μαθητής, αδελφέ μου, αν δεν είναι νοητικός καθώς και συναισθηματικός κι αυτό είναι κάτι που συχνά λησμονεί ο αφοσιωμένος), οι τρεις αυτές καταστάσεις (με την υπεροχή της επίδρασης στο ένα ή το άλλο σώμα) θεωρούνται σαν σύνολο και στο σύνολο αυτό εφαρμόζεται ο όρος “Ένοικος στο Κατώφλι”. Στην πραγματικότητα είναι μια ζωτικοποιημένη σκεπτομορφή – που ενσωματώνει νοητική δύναμη, αστρική δύναμη και ζωτική ενέργεια. Το πρόβλημα συνεπώς ενώπιον όλων σας σ’ αυτή την ομάδα είναι να μάθετε πρώτα απ’ όλα: 1. Να διακρίνετε μεταξύ των τριών αυτών εσώτερων απατηλών όψεων.

2. Να ανακαλύψετε ποιες συνθήκες στο περιβάλλον ή στην ατομική σύσταση εισάγουν αυτές τις καταστάσεις δυσκολίας.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

31

3. Να βρείτε ποιες μέθοδοι είναι αποτελεσματικές για να επιφέρουν την παύση των χαοτικών απατηλών συνθηκών. Πρέπει να θυμάστε επίσης ότι οι στρεβλωμένες αυτές συνθήκες που βρίσκονται σ’ όλους σας, είναι το μέσον με το οποίο συντονίζεστε με την παγκόσμια γοητεία και πλάνη. Στην εσωτερική διδασκαλία τέθηκε η έμφαση στην εξάσκηση και απελευθέρωση του ζηλωτή ατομικά. Αυτό είναι ασφαλώς αναγκαίο, γιατί οι μάζες απαρτίζονται από άτομα και με τη σταθερή αποδέσμευση απ’ τον έλεγχο των εσώτερων αυτών παραισθήσεων θα έλθει η τελική κάθαρση της ανθρωπότητας. Συνεπώς καθένας σας σ’ αυτή την ομάδα πρέπει κατ’ ανάγκη να εργασθεί με τον εαυτό του χωριστά κι απομονωμένα και να μάθει να εισάγει εκείνες τις συνθήκες διαύγειας και αλήθειας, οι οποίες θα υπερνικήσουν τους αρχαίους ρυθμούς και τις βαθιά ριζωμένες συνήθειες κι έτσι θα εξαγνίσουν σταθερά την αύρα. Αλλά αυτό πρέπει πλέον να γίνει σαν ομάδα κι αυτή η ομάδα αποτελεί μια απ’ τις πρώτες εξωτερικές ομάδες με τις οποίες σκοπεύω να εργασθώ στη νέα εποχή. Δια της δραστηριότητας τέτοιων ομάδων η παγκόσμια γοητεία θα διασκορπιστεί, αλλά πρώτα απ’ όλα ο ζηλωτής πρέπει να μάθει ν’ ασχολείται με την ατομική και την ομαδική γοητεία. Είναι ανάγκη να θυμάστε τα ακόλουθα τρία πράγματα. Θα είμαι σύντομος και περιεκτικός στη διδασκαλία αυτής της ομάδας, γιατί ο χρόνος μου είναι λίγος κι έχετε επαρκή τεχνική γνώση με την οποία θα καταλάβετε αυτό για το οποίο μιλώ. Πρώτο, οι ενωμένες αύρες των μελών του ομίλου καθορίζουν πάντοτε την ομαδική κατάσταση, την ομαδική δραστηριότητα, τη χρησιμότητα, το πρόβλημα και τη γοητεία. Απ’ όπου και πηγάζει η ατομική ομαδική ευθύνη και η ατομική χρησιμότητα. Καθένας σας είτε εμποδίζει είτε βοηθά την ομάδα ανάλογα με την αυρική του κατάσταση η οποία είτε βρίσκεται σε κατάσταση γοητείας ή πλάνης είτε διατηρείται σχετικά απαλλαγμένη απ’ αυτές τις συνθήκες. Δεύτερο, η πρώτη δουλειά που πρέπει να κάνει καθένας σας είναι να προσδιορίσει το δικό του ιδιάζον πρόβλημα. Δίνοντάς σας τις ατομικές οδηγίες σας, θα εξετάσω μαζί σας σ’ αυτή την οδηγία πού βρίσκεται στον καθένα σας η ιδιαίτερη τάση προς αυτή την κατεύθυνση κι αν είναι η γοητεία, η πλάνη ή η μάγια στην οποία υποκύπτετε από συνήθεια. Θα ασχοληθώ με ευθύτητα, γιατί έχω δοκιμάσει την ειλικρίνειά σας και πιστεύω στην προθυμία σας να σας λένε την αλήθεια. Εφόσον προσδιορίσει ο καθένας σας την ειδική φύση του ιδιάζοντος προβλήματός του, μπορείτε τότε να εργασθείτε εσκεμμένα για τη λύση του – με περίσκεψη, αδελφέ από παλιά, όχι με ταχύτητα, αλλά με την πρέπουσα προσοχή και φροντίδα και με ορθή κατανόηση. Τρίτο, πρέπει να θυμάστε ότι καθώς παρατηρώ τα άτομα σε καθεμιά απ’ αυτές τις ομάδες, μπορώ συγχρόνως να υπολογίζω την ποιότητα της ίδιας της ομάδας σαν σύνολο. Η ποσότητα του εσώτερου φωτός που μπορεί να διαλάμψει και να κάνει αισθητή την παρουσία του στην αύρα σας, είναι ορατή για μένα και μου υποδεικνύει τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα καθώς και τη δυναμικότητα της ατομικής σας ομαδικής επίδρασης, γιατί οι θετικές αύρες υποτάσσουν τις αρνητικές. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας συνδυασμός θετικών αυρών που υποτάσσονται εσκεμμένα στην

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

32

ομαδική εργασία. Καθώς ασχολείστε με την πλάνη και καθώς ελευθερώνετε το νου σας απ’ τα αποτελέσματά της και καθώς διασκορπίζετε την αστρική γοητεία στην οποία είσθε όλοι βυθισμένοι λίγο ή πολύ, θα εισέλθετε σε μεγαλύτερη ελευθερία ζωής και χρησιμότητας. Καθώς η μάγια των στρεβλωμένων ενεργειακών ρευμάτων παύει να σας παρασύρει σε γραμμές ανεπιθύμητης δραστηριότητας, το φως που είναι μέσα σας θα λάμψει με μεγαλύτερη διαύγεια. Παρεμπιπτόντως ο Ένοικος στο Κατώφλι θα διασπαστεί αργά και σίγουρα και θα αφήσει ελεύθερο και ανεμπόδιστο το δρόμο σας προς τη θύρα της Μύησης. Οι έντονα νοητικοί τύποι υπόκεινται στην πλάνη. Η πλάνη αυτή είναι στην πραγματικότητα μια κατάσταση στην οποία ο ζηλωτής ελέγχεται οριστικά από: 1. Μια σκεπτομορφή τέτοιας δυναμικότητας ώστε κάνει δύο πράγματα: α. Ελέγχει τη ζωική δραστηριότητα ή παραγωγή. β. Συντονίζει το ζηλωτή με τις μαζικές σκεπτομορφές οι οποίες είναι παρόμοιας φύσης και οι οποίες έχουν δομηθεί από άλλους υπό την κυριαρχία παρόμοιας πλάνης. Στη χειρότερη όψη της προκαλεί νοητική παράνοια ή έμμονη ιδέα, αλλά στο λιγότερο επικίνδυνο κι ομαλό αποτέλεσμά της δημιουργεί το φανατικό. Ο φανατικός είναι συνήθως – ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνεται – ένας σαστισμένος άνθρωπος που έχει μια ισχυρή ιδέα του ενός ή άλλου είδους, αλλά βρίσκει ότι είναι τελείως αδύνατο να την ολοκληρώσει στην παγκόσμια εικόνα· να κάνει εκείνους τους αναγκαίους και συχνά θεϊκά κατευθυνόμενους συμβιβασμούς που θα βοηθήσουν βαθιά την ανθρωπότητα· να βρει χρόνο ή τόπο για τις πραγματικότητες που είναι στη φυσιολογική του σύλληψη.

2. Όταν ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά αναπτυγμένος, η νοητική πλάνη δομείται γύρω από μια συγκεκριμένη ενόραση και η ενόραση αυτή συγκεκριμενοποιείται από το νου, ωσότου η εμφάνισή της γίνει τόσο πραγματική ώστε ο άνθρωπος πιστεύει ότι βλέπει τόσο καθαρά εκείνο που πρέπει να γίνει ή να δοθεί στον κόσμο, ώστε σπαταλά το χρόνο του προσπαθώντας μ’ ένα φανατικό τρόπο να κάνει τους άλλους να το δουν επίσης. Έτσι η ζωή του γλιστρά μακριά πάνω στα φτερά της πλάνης και η ενσάρκωσή του είναι σχετικά ανώφελη. Σε λίγες σπάνιες περιπτώσεις αυτός ο συνδυασμός ενόρασης και νοητικής δραστηριότητας δημιουργεί την ιδιοφυία στο ένα ή το άλλο πεδίο· αλλά τότε δεν υπάρχει πλάνη, αλλά διαυγής σκέψη σε συνδυασμό μ’ έναν εκγυμνασμένο εξοπλισμό στο ιδιαίτερο αυτό πεδίο ή εγχείρημα.

3. Οι ασθενέστεροι και πιο κοινοί νοητικοί τύποι ανθρώπων υποκύπτουν στο γενικό πεδίο της πλάνης και στη μαζική πλάνη. Το νοητικό πεδίο εκδηλώνει ένα διαφορετικό είδος διαστρέβλωσης απ’ το αστρικό πεδίο ή το αιθερικό. Η ικανότητα διάκρισης που έχει αναπτυχθεί, δημιουργεί σαφέστερες γραμμές διαχωρισμού κι αντί της πυκνής ομίχλης και καταχνιάς του αστρικού πεδίου ή των στροβιλιζόμενων κυμάτων και ρευμάτων ενέργειας του αιθερικού πεδίου, έχουμε στο νοητικό πεδίο μάζες σαφώς καθορισμένων σκεπτομορφών μιας ιδιαίτερης ποιότητας, φθόγγου και τόνου, γύρω από τις οποίες ομαδοποιούνται μικρότερες σκεπτομορφές οι οποίες δημιουργήθηκαν από

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

33

εκείνους που ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις μορφές και το φθόγγο, την ποιότητα και τον τόνο τους. Τότε φαίνεται ότι υπάρχουν ομοιότητες που συνιστούν αγωγούς ή λεωφόρους για τη μαγνητική ελκτική δύναμη των πιο δυναμικών σκεπτομορφών. Αρχαίες θεολογίες με σύγχρονο ένδυμα, παγιωμένες παρουσιάσεις της μισής αλήθειας, η αχαλίνωτη σκέψη διαφόρων παγκόσμιων ομάδων και πολλές παρόμοιες εκπορευτικές πηγές έχουν δημιουργήσει – στη διάρκεια των αιώνων – τον κόσμο της πλάνης κι εκείνες τις νοητικές καταστάσεις που κράτησαν την ανθρωπότητα αιχμάλωτη σε λανθασμένες αντιλήψεις και σκέψεις. Τόσες πολλές είναι αυτές οι σκέψεις που παράγουν πλάνες, ώστε το αποτέλεσμα στο σημερινό κόσμο είναι να προκληθεί μια γενική διαίρεση της ανθρώπινης φυλής σε ποικίλες σχολές σκέψης (φιλοσοφία, επιστήμη, θρησκεία, κοινωνιολογία κ.ά.), σε πολλά κόμματα και ομίλους που όλοι χρωματίζονται από μια ανάλογη ιδέα, σε ομάδες ιδεαλιστών που πολεμούν η μια την άλλη για χάρη των μικροαντιλήψεών τους και σε δεκάδες χιλιάδες οπαδών στην ομαδική νοητική δραστηριότητα. Αυτές παράγουν σήμερα την παγκόσμια φιλολογία με την οποία χρωματίζονται οι παγκόσμιες διακηρύξεις· απ’ αυτές εμπνέονται οι παγκόσμιοι ηγέτες· και είναι υπεύθυνες αυτή την εποχή για τα μαζικά πειράματα στο πεδίο της διακυβέρνησης, της εκπαίδευσης και της θρησκείας, τα οποία προκαλούν τόση πολλή παγκόσμια αναταραχή και συνεπώς τόση πολλή παγκόσμια πλάνη. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται τώρα είναι στοχαστές που εκπαιδεύονται σ’ εκείνη τη νοητική στάση και προσήλωση η οποία είναι απαλλαγμένη από τον κίνδυνο μιας αρνητικής δεκτικότητας και ανταποκρίνεται συγχρόνως στην ανώτερη ενορατική έμπνευση. Αυτό που χρειάζεται είναι μεσολαβούντες ερμηνευτές των ιδεών κι όχι μέντιουμ. Οι συναισθηματικοί τύποι ανταποκρίνονται με ευκολία στην παγκόσμια γοητεία και στην ατομική τους κληρονομημένη και αυτοπαρακινούμενη γοητεία. Η μάζα των ανθρώπων είναι καθαρά συναισθηματική με παροδικές αναλαμπές πραγματικής νοητικής κατανόησης – πολύ σποραδικής και συνήθως εντελώς απούσας, αδελφέ μου. Η γοητεία παρομοιάζεται με αχλύ ή ομίχλη στην οποία περιπλανάται ο ζηλωτής και η οποία παραμορφώνει όλα όσα βλέπει κι αγγίζει, εμποδίζοντάς τον πάντα να δει τη ζωή αληθινά ή καθαρά, ή τις συνθήκες που τον περιβάλλουν όπως ουσιαστικά είναι. Όταν είναι κάπως προχωρημένος ζηλωτής, έχει επίγνωση της γοητείας και βλέπει περιστασιακά σε μια αναλαμπή σε ποια διεύθυνση μπορεί να βρίσκεται γι’ αυτόν η αλήθεια. Αλλά κατόπιν η γοητεία κατακαθίζει πάλι πάνω του και τον καθιστά ανίκανο να ελευθερωθεί ή να κάνει κάτι εποικοδομητικό. Το πρόβλημά του περιπλέκεται περαιτέρω από την επακόλουθη απελπισία και τη βαθιά αηδία του για τον εαυτό του. Βαδίζει πάντα μέσα σε ομίχλη και δε βλέπει τίποτα όπως αληθινά υπάρχει. Εξαπατάται από την εμφάνιση και λησμονεί εκείνο που καλύπτει η εμφάνιση. Οι εκπορευτικές αστρικές αντιδράσεις που κάθε ανθρώπινο ον εγκαινιάζει, τον περικυκλώνουν πάντα και μέσα απ’ αυτή την ομίχλη και καταχνιά βλέπει έναν παραμορφωμένο κόσμο. Αυτές οι αντιδράσεις και η περιβάλλουσα αύρα που προκαλούν, σμίγουν και αναμειγνύονται με την παγκόσμια γοητεία και καταχνιά και απαρτίζουν μέρος των μιασμάτων και των

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

34

ανθυγιεινών αναθυμιάσεων για τις οποίες οι μάζες των ανθρώπων ευθύνονται για εκατομμύρια χρόνια. Θα ήθελα να σας τονίσω ότι στις Λεμούρειες ημέρες η γοητεία και η πλάνη ήταν σχεδόν άγνωστες από την ανθρώπινη σκοπιά. Δεν υπήρχαν νοητικές αντιδράσεις και μικρή μόνο συναισθηματική ανταπόκριση στο περιβάλλον. Οι άνθρωποι ήταν μάλλον ενστικτώδη ζώα. Η γοητεία άρχισε να σχηματίζεται στις Ατλάντειες ημέρες κι έκτοτε κατασταλάζει σταθερά μέχρι σήμερα, ώστε όταν η Ιεραρχία κοιτάζει την ανθρωπότητα φαίνεται να βαδίζει σε μια βαθιά και συνεχώς μεταβαλλόμενη πυκνότητα ρευμάτων που κρύβουν και παραμορφώνουν και στροβιλίζονται γύρω απ’ τους υιούς των ανθρώπων και τους εμποδίζουν να δουν το ΦΩΣ όπως είναι. Αυτό γίνεται πιο φανερό αν θυμηθούμε ότι τα άλλα βασίλεια της φύσης είναι σχετικά ελεύθερα από τη γοητεία και την πλάνη. Στη φυλή μας, την Αρεία, η παγκόσμια πλάνη αυξάνει σε βάρος και αναγνωρίζεται βραδέως από την ανθρώπινη συνείδηση κι αυτό είναι ένα πραγματικό κέρδος, γιατί αυτό που αναγνωρίζεται μπορεί κατόπιν να χειραγωγηθεί με νοημοσύνη, αν υπάρχει θέληση να γίνει. Σήμερα η πλάνη είναι τόσο δυναμική, ώστε λίγοι άνθρωποι των οποίων οι διάνοιες είναι κατά κάποιο τρόπο αναπτυγμένες, ελέγχονται από τις τεράστιες αυτές απατηλές σκεπτομορφές που έχουν τις ρίζες τους και αντλούν τη ζωή τους από την κατώτερη ζωή της προσωπικότητας και την επιθυμητική φύση της μάζας των ανθρώπων. Έχει ενδιαφέρον να θυμόμαστε ακόμη σε σχέση με την Αρεία φυλή μας ότι οι σκεπτομορφές αυτές αντλούν επίσης τη ζωτικότητά τους απ’ το βασίλειο των ιδεών, αλλά ιδεών που ενορώνται και συλλαμβάνονται εσφαλμένα κι εξαναγκάζονται να υπηρετήσουν τους ιδιοτελείς σκοπούς των ανθρώπων. Οι μορφές τους οδηγήθηκαν σε δραστηριότητα από τη σταθερά αυξανόμενη δημιουργική δύναμη του ανθρώπινου γένους και υποτάχθηκαν στις επιθυμίες των ανθρώπων δια της χρήσης της γλώσσας με τη δύναμή της να περιορίζει και να διαστρεβλώνει. Η πλάνη κατασταλάζει επίσης πιο δυναμικά από κάθε άλλη περίπτωση με την προσπάθεια πολλών αφοσιωμένων ιδεαλιστών να επιβάλουν τις διαστρεβλωμένες αυτές σκεπτομορφές στα νοητικά σώματα των μαζών. Αυτό συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν σήμερα την Ιεραρχία· αποτελεί επίσης έναν από τους πρώτους παράγοντες που πρέπει να εξετάσει ένας Διδάσκαλος αναφορικά με οποιονδήποτε ζηλωτή και μαθητή. Η γοητεία, όπως είδαμε, έχει αρχαιότερη θέση και πρόβαλε νωρίτερα από την πλάνη. Περιέχει λίγη νοητική ποιότητα και είναι ο κύριος παράγων που ελέγχει την πλειονότητα. Ο αντικειμενικός σκοπός όλης της εκγύμνασης που δίνεται στην Ατραπό της Μαθητείας και μέχρι την τρίτη μύηση είναι να εισαγάγει εκείνη τη διαυγή σκέψη που θα απελευθερώσει το μαθητή από την πλάνη και θα του δώσει τη συναισθηματική σταθερότητα κι ευστάθεια η οποία δεν αφήνει χώρο για την είσοδο οποιασδήποτε παγκόσμιας γοητείας. Η ελευθερία αυτή είναι εφικτή όταν ο ζηλωτής δεν έχει καμιά προσωπική γοητεία και καμιά εσκεμμένη παρότρυνση να ανταποκριθεί στους καθοριστικούς παράγοντες που παρήγαγαν τη γοητεία ανά τους αιώνες. Με τους παράγοντες αυτούς θ’ ασχοληθούμε αργότερα.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

35

Η μάγια είναι αποτέλεσμα γοητείας και πλάνης. Όταν είναι παρούσα υποδηλώνει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι επομένως την ικανότητα συντονισμού με τη νοητική πλάνη και την αστρική γοητεία. Όπου απαντάται αυτή η κατάσταση το πρόβλημα του μαθητή είναι ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Ό,τι συνιστά την πρωταρχική δυσκολία κάθε μαθητή είναι το γεγονός ότι το πεδίο μάχης της ζωής του περιλαμβάνει κάθε όψη της φύσης του. Εμπλέκεται ολόκληρος ο άνθρωπος. Τεχνικά η λέξη ΜΑΓΙΑ πρέπει να χρησιμοποιείται σε δύο μόνο περιπτώσεις: 1. Σε σχέση με την ενωμένη γοητεία-πλάνη στην οποία ανταποκρίνεται ο άνθρωπος που είναι ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

2. Όταν μιλάμε για τους περιορισμούς του πλανητικού Λόγου του πλανήτη μας. Στα παραπάνω σχόλια σας έδωσα πολλή τροφή για σκέψη – όχι μόνο σε ό,τι αφορά τα δικά σας προσωπικά προβλήματα (γιατί όλοι σας υπόκεισθε σ’ αυτές τις συνθήκες), αλλά σας υπέδειξα επίσης ποια είναι η φύση της γοητείας. Η λέξη χρησιμοποιείται σε όλα τα εσωτερικά βιβλία και διδαχές για να καλύψει τις καταστάσεις που διαφοροποιούνται με τις λέξεις μάγια, πλάνη και καθαυτή γοητεία. Αργότερα θα σας δώσω κάποια διδασκαλία για τις αιτίες της γοητείας και τις μεθόδους διάλυσής της. Αλλά σας έδωσα εδώ αρκετά προς το παρόν, γιατί επιθυμώ να στοχασθείτε τις ιδέες αυτές τους προσεχείς λίγους μήνες και να μάθετε κάπως τη σημασία αυτών των λέξεων που τόσο απερίσκεπτα χρησιμοποιείτε. Παρακολουθήστε τον εαυτό σας και την καθημερινή σας ζωή με διάκριση, έτσι ώστε να μάθετε να διακρίνετε μεταξύ γοητείας, πλάνης και μάγια. Δείτε αν μπορείτε να ανακαλύψετε τη μορφή που τείνει να προσλάβει ο ατομικός σας Ένοικος στο Κατώφλι όταν συγκρούεστε μαζί του· κι αν κάνετε το ίδιο για τους αδελφούς σας στον όμιλο και για την άμεση παγκόσμια ανάγκη, δε θα χάσετε χρόνο στην εργασία της αστρικής σας κάθαρσης και της νοητικής σας αποδέσμευσης. Θα σας ζητούσα να μελετήσετε αυτές τις οδηγίες με ιδιάζουσα προσοχή, γιατί αφιερώνω χρόνο και κόπο τις πολυάσχολες αυτές μέρες για να ικανοποιήσω την ανάγκη σας και να φέρω όσο περισσότερο φως μπορώ, χωρίς να παραβιάζω την ελεύθερη θέλησή σας, για να ικανοποιήσω την ανάγκη σας και να ξεκαθαρίσω το δρόμο σας στην υπηρεσία. Θα σας πρότεινα επίσης να βρείτε ό,τι μπορείτε για το τόσο παρεξηγημένο θέμα της αύρας· ψάξτε ό,τι έχει λεχθεί στα βιβλία μου και στα γραπτά που υπάρχουν σε κάθε καλή βιβλιοθήκη αποκρυφισμού. Δε ζητώ την αντιγραφή παραγράφων αλλά τη διατύπωση της γνώσης σας, έτσι ώστε να μπορείτε να απαντάτε καθαρά σε ερωτήσεις που μπορεί να τεθούν. Οι ακόλουθες τρεις ερωτήσεις είναι βασικές: 1. Τι είναι η αύρα και πώς έρχεται σε ύπαρξη; 2. Πώς μπορεί η αύρα να γίνει το μέσον του φωτός και να ενταθεί το φως που πρέπει να λάμψει μέσα απ’ αυτή; 3. Σημειώσατε ποιο είναι το αποτέλεσμα που προκαλεί η δική σας ατομική αύρα στο περιβάλλον σας και πώς μπορείτε να βελτιώσετε αυτό το αποτέλεσμα;

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

36

Αυτό θα σας επιτρέψει να προβείτε σε πρακτική εφαρμογή όσων επιδιώκω να σας διδάξω. Μην ξεχνάτε ότι καθώς κοιτάζετε τον κόσμο και το άμεσο περιβάλλον σας, κοιτάζετε διαμέσου της αύρας σας κι έτσι έχετε να κάνετε με τη γοητεία και την πλάνη. Υπάρχουν τρεις ακόμη ερωτήσεις που μπορείτε να θέσετε στον εαυτό σας, αντικρίζοντας το ζήτημα στο φως της ψυχής σας: 1. Υποφέρω άραγε κυρίως από γοητεία ή από πλάνη; 2. Μήπως γνωρίζω ποια ποιότητα ή χαρακτηριστικό στη φύση μου διευκολύνει το συντονισμό μου με την παγκόσμια γοητεία ή την παγκόσμια πλάνη; 3. Έχω άραγε φθάσει στο σημείο όπου μπορώ ν’ αναγνωρίσω τον ιδιαίτερό μου Ένοικο στο Κατώφλι και μπορώ άραγε να δηλώσω ποια μορφή παίρνει; Για να μπορέσετε πράγματι σαν άτομα κι επίσης σαν όμιλος να μάθετε το νόημα της αληθινής αυτογνωσίας κι έτσι να μάθετε να στέκεστε σε πνευματική ύπαρξη, όλο και πιο ελεύθεροι από γοητεία και πλάνη, είναι η δέηση του φίλου και αδελφού σας ο οποίος αγωνίστηκε για ένα μεγαλύτερο μέτρο φωτός… Κατά τη διάρκεια των έξι περασμένων μηνών τέσσερα μέλη αυτής της ομάδας σπουδαστών πολέμησαν τη γοητεία στην ατομική τους ζωή και σε μεγάλο ποσοστό με επιτυχία. Αναφέρομαι σ’ αυτό γιατί σε μια πειραματική ομάδα όπως αυτή είναι καλό να προεξοφλείται μια τέτοια κατάσταση· μια τέτοια πάλη θα συμβεί φυσιολογικά, γιατί μόνο ό,τι γίνεται γνωστό πειραματικά, αποβαίνει αληθινό περιεχόμενο του εξοπλισμού του μαθητή. Αναφέρθηκα νωρίτερα στο γεγονός ότι μέρος του σχεδίου της Ιεραρχίας περιλαμβάνει την έναρξη μικρών ομάδων όπως αυτή, οι οποίες θα έχουν το συγκεκριμένο αντικειμενικό σκοπό να παράσχουν τα ενεργά μέσα δια των οποίων η παγκόσμια γοητεία – τόσο δυναμική και βαθιά σήμερα – θα μπορέσει να διασκορπισθεί. Δεν ήρθε ακόμη ο καιρός να καταπιαστούμε με την παγκόσμια πλάνη σε μεγάλη κλίμακα, γιατί η φυλή δεν είναι επαρκώς νοητική ούτε η πλάνη (η οποία είναι, όπως δήλωσα, το κατεξοχήν αποτέλεσμα της παρερμηνείας των ιδεών) έφθασε στο μέγιστό της. Έχει σημάνει όμως η ώρα να γίνουν τα πρώτα βήματα για το διασκορπισμό της γοητείας και να μειωθεί σημαντικά στο μέλλον το άδραγμα της γοητείας πάνω στη φυλή. Απ’ όπου και η πρακτική εκγύμναση που δίνεται τώρα σ’ αυτή την ομάδα στις δικές τους ζωές· απ’ όπου επίσης και η διδασκαλία που προορίζεται να δοθεί αργότερα στην ομάδα – αν ανταποκριθούν στην ευκαιρία – η οποία θα τους επιτρέψει να βοηθήσουν στην αποφασισμένη και σχεδιασμένη επίθεση κατά της παγκόσμιας γοητείας. Αγωνιστείτε λοιπόν με τα προσωπικά σας προβλήματα πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, αδελφοί μου, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θα αποκτήσετε ευχέρεια στη διάκριση, στην καθαρή ακριβή δράση και στην ενισχυμένη κατανόηση. Στη διαδικασία διασκορπισμού της γοητείας ο τρόπος της μέγιστης δυναμικότητας είναι να αντιληφθείτε την αναγκαιότητα να ενεργείτε καθαρά σαν αγωγός για την ενέργεια της ψυχής. Αν ο μαθητής μπορεί να ευθυγραμμίζεται σωστά και συνεπώς να έρχεται σε επαφή με την ψυχή του, τα αποτελέσματα φανερώνονται σαν αυξημένο φως. Το φως αυτό διαχύνεται και δεν ακτινοβολεί μόνο το νου, αλλά και την εγκεφαλική

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

37

συνείδηση. Βλέπει καθαρότερα την κατάσταση· αντιλαμβάνεται τα γεγονότα της περίπτωσης ως ενάντια στις “μάταιες φαντασιώσεις” του· κι έτσι το “φως φωτίζει την οδό του”. Δεν είναι ακόμη ικανός να δει αληθινά τις μεγαλύτερες εκτάσεις της συνείδησης· η ομαδική γοητεία και φυσικά η παγκόσμια γοητεία παραμένουν ακόμη γι’ αυτόν ένα δεσμευτικό και συγκεχυμένο μυστήριο, αλλά ο άμεσος δρόμος του αρχίζει να ξεκαθαρίζει και στέκει σχετικά ελεύθερος απ’ την ομίχλη των αρχαίων και διαστρεβλωμένων συναισθηματικών του μιασμάτων. Ευθυγράμμιση, επαφή με την ψυχή του κι έπειτα σταθερότητα είναι τα κλειδιά της επιτυχίας. Θα σας γίνει λοιπόν φανερό ότι μικρές ομάδες όπως αυτή, αν ιδρυθούν σε διάφορες χώρες και πόλεις κι αν επιτύχουν στις προσωπικές τους δραστηριότητες, θα μπορέσουν να παίξουν έναν πολύ χρήσιμο ρόλο. Τέτοιες ομάδες θα έχουν δύο όψεις στην προσπάθειά τους. Θα πρέπει να παλέψουν με την ομαδική γοητεία που διολισθαίνει αναπόφευκτα στην ομαδική ζωή με το μέσον των μελών της ομάδας. Οι ενωμένες προσωπικές τους γοητείες παρέχουν την ανοιχτή θύρα από την οποία μπορεί να εισέλθει η ομαδική γοητεία. Ένα τέτοιο παράδειγμα μπορεί να ιδωθεί σ’ αυτή την ομάδα, όταν η γοητεία εισχώρησε διαμέσου του L.T.S-K. και παρέσυρε την I.B.S. στη δίνη της δύναμής της. Ευτυχώς ξεπεράστηκε, αφήνοντάς σας όλους πλουσιότερους και πιο ενωμένους, λόγω της ισχυρής στάσης αγάπης που έλαβαν τα άλλα μέλη της ομάδας. Ας υπενθυμίσω στον L.T.S-K. και την Ι.Β.S. τη βαθιά τους υποχρέωση στην αγάπη των αδελφών τους. Η ομαδική αγάπη τους προστάτευσε. Η Ι.Β.S. διάνυσε ένα μακρύ δρόμο για να ελευθερωθεί από ορισμένες όψεις της γοητείας. Ο L.T.S-Κ. είναι επίσης πιο ελεύθερος από πριν, αλλά έχει ακόμη πολλά να κάνει. Είναι πάντα δύσκολο για ένα πρόσωπο τρίτης ακτίνας να καλλιεργήσει την ενόραση. Η φαινομενικά βαθιά σοφία της πολυμήχανης και ύπουλης επιστήμης της νοημοσύνης που ενυπάρχει στην ύλη, εμποδίζει συχνά την είσοδο της αληθινής σοφίας του φωτισμένου νου. Πριν έξι μήνες ένιωσα ότι θα ήταν μάλλον αδύνατο για τον L.T.S-K. να ελευθερωθεί από τη γοητεία στην οποία βάδιζε από συνήθεια. Σήμερα λίγο περισσότερο φως λάμπει στο δρόμο του και μπορεί, αν ελευθερωθεί ακόμη περισσότερο από τις αυτοδημιούργητες σκεπτομορφές του, να επιτύχει τον απαιτούμενο βαθμό. Όταν η ομαδική γοητεία διαλυθεί κάπως και η ομάδα μπορέσει να βαδίσει στο “φωτισμένο Δρόμο” ελεύθερα, τότε θα έλθει ο καιρός που η ομάδα θα μπορέσει να εκγυμνασθεί στην ομαδική ευθυγράμμιση, ομαδική επαφή κι ομαδική σταθερότητα. Θα μπορέσει τότε να αρχίσει το συγκεκριμένο κι επιστημονικό καθήκον της επίθεσης κατά της παγκόσμιας γοητείας. Έχει ενδιαφέρον για την ιδιαίτερη αυτή ομάδα να θυμίσουμε ότι αυτό αποτελεί μέρος της δραστηριότητας που τώρα ανέλαβαν ορισμένοι άνθρωποι του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου. Με την έμφαση στον κόσμο ορισμένων βασικών ιδεών, όπως η καλή θέληση και η αμοιβαία αλληλεξάρτηση, πολλά γίνονται για το διασκορπισμό της γοητείας στην οποία βαδίζουν οι λαοί του κόσμου. Δεν είναι έργο του κάθε υπηρέτη ν’ αποτελέσει μέρος της μαζικής επίθεσης κατά της παγκόσμιας γοητείας, η οποία τώρα αρχίζει να πραγματοποιείται. Ο καθένας πρέπει να ασχοληθεί με τη γοητεία στη δική του προσωπική ζωή, αλλά οι λειτουργίες και οι δραστηριότητες

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

38

διαφέρουν. Δικό σας είναι το έργο των εκπαιδευμένων παρατηρητών και η εκπαίδευση αυτή απαιτεί πολύ χρόνο. Προς το παρόν πολλοί από σας δεν αναγνωρίζετε τη γοητεία όταν σας συναντά και σας περιτυλίγει. Μόνο από τα αποτελέσματά της καταλαβαίνετε τελικά περί τίνος πρόκειται. Πρέπει να έρθει ο καιρός όπου οι διαδικασίες της παρατήρησής σας θα γίνουν τόσο οξείες, ώστε να την αναγνωρίζετε στην αληθινή της φύση προτού σας βυθίσει και σας καταποντίσει και προκαλέσει εκείνες τις καταστάσεις που θα σας κάνουν να λέτε αργότερα: “Γιατί επέτρεψα στον εαυτό μου να γοητευθεί; Γιατί εξαπατήθηκα τόσο;” Στο σημείο αυτό επιθυμώ να κάνω δύο πράγματα: Επιζητώ να περιγράψω λίγο προσεκτικότερα αυτή τη μελέτη ή σύντομη πραγματεία για τη γοητεία, έτσι ώστε οι ιδέες μας να μπορέσουν να διατυπωθούν καθαρά κι εσείς να έχετε ένα εγχειρίδιο για μελλοντική αναφορά, που θα χρησιμεύσει για να καθοδηγήσετε την ομάδα σας και ανάλογες ομάδες στο δρόμο της ορθής δραστηριότητας. Δεύτερο, επιθυμώ να ανακεφαλαιώσω κάπως εκείνα τα πράγματα που ήδη ανέφερα, έτσι ώστε να εμπλουτίσω την κατανόησή σας για τις ποικίλες φάσεις της παγκόσμιας γοητείας. Την παγκόσμια αυτή γοητεία ο αναλυτικός νους πρέπει να τη διαφοροποιήσει σε ξεχωριστές φάσεις που ονομάζονται Πλάνη, Γοητεία, Μάγια κι εκείνη η συνθετική σκεπτομορφή που απαντάται στην Ατραπό της Μαθητείας και ονομάζεται από ορισμένες σχολές εσωτερισμού Ένοικος στο Κατώφλι. Όπως διαπιστώνετε, αδελφοί μου, θέσαμε στον εαυτό μας ένα μεγάλο θέμα που πρέπει να το χειρισθούμε πολύ προσεκτικά. Το χρέος μου είναι δύσκολο γιατί γράφω για εκείνους που συγκρατούνται ακόμη από τις ποικίλες όψεις της γοητείας και συνήθως από τη δευτερεύουσα γοητεία και μάγια. Η πλάνη δεν παίζει ακόμη πλήρως το ρόλο της κι ο Ένοικος σπάνια γίνεται επαρκώς αντιληπτός. Θα σας θυμίσω εδώ ένα εκπληκτικό αποκρυφιστικό γεγονός και θα σας ζητήσω να προσπαθήσετε να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλώ. Ο Ένοικος στο Κατώφλι δεν προβάλλει από την αχλύ της πλάνης και της γοητείας μέχρι να προσεγγίσει ο μαθητής τις Πύλες της Ζωής. Μόνο όταν μπορεί να διακρίνει αμυδρά την Πύλη της Μύησης και κάποια περιστασιακή αναλαμπή φωτός από τον Άγγελο της Παρουσίας που στέκει περιμένοντας δίπλα σ’ αυτή τη θύρα, τότε μπορεί να καταπιαστεί με την αρχή της δυαδικότητας η οποία ενσωματώνεται γι’ αυτόν στον Ένοικο και στον Άγγελο. Άραγε καταλαβαίνετε για ποιο πράγμα μιλώ; Προς το παρόν τα λόγια μου ενσωματώνουν συμβολικά για σας μια μελλοντική κατάσταση και γεγονός. Ωστόσο θα έλθει ασφαλώς η μέρα κατά την οποία θα σταθείτε με πλήρη επίγνωση μεταξύ αυτών των συμβόλων του ζεύγους των αντιθέτων, τον Άγγελο στα δεξιά και τον Ένοικο στα αριστερά. Είθε τότε να σας δοθεί η δύναμη να προχωρήσετε ίσια μπροστά μεταξύ των δύο αυτών αντιπάλων που έχουν για πολλούς αιώνες πολεμήσει στο πεδίο της ζωής σας και είθε έτσι να εισέλθετε σ’ εκείνη την Παρουσία όπου οι δύο φαίνονται σαν ένας και τίποτε άλλο δεν είναι γνωστό παρά η ζωή και η θεότητα. Συνοψίζοντας μερικές πληροφορίες που σας έδωσα αναφορικά με τις τέσσερις όψεις της γοητείας, σας δίνω τον επόμενο πίνακα για να τον εξετάσετε προσεκτικά.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

39

ΟΙ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ Όνομα Πλάνη

Πεδίο Νοητικό

Γοητεία

Αστρικό

Αντίθετο Αντικειμενικός σκοπός Ενόραση Διάλυση Πνευματική αντίληψη Φώτιση Διασκορπισμός Φωτεινότητα

Πεδίο μάχης Ατραπός της Μύησης Κόσμος των Ιδεών

Τεχνική Ενατένιση από την ψυχή.

Ατραπός της Μαθητείας

Διαλογισμός. Διατήρηση

του

νου Μάγια

Αιθερικό

Ένοικος Φυσικό στο Κατώφλι

Όραμα Έμπνευση

Άγγελος της Παρουσίας

Αποζωτικοποίηση

Ατραπός της Δοκιμασίας Κάθαρση

Διάκριση

Ολοκληρωμένη προσωπικότητα

σταθερά στο φως. Αποκρυφισμός. Χειρισμός δύναμης. Ενοποίηση. Τέλος της δυαδικότητας.

Σημείωση: 1. Μια αμυδρή αίσθηση της μάγια προέκυψε στις Λεμούρειες ημέρες, αλλά δεν υπήρχε πραγματική γοητεία και πλάνη.

2. Η γοητεία προέκυψε στους πρώιμους Ατλάντειους καιρούς.

3. Η πλάνη προέκυψε μεταξύ των προχωρημένων ανθρώπινων όντων στις όψιμες Ατλάντειες ημέρες και θα είναι ελέγχων παράγοντας στην Αρεία φυλή μας.

4. Ο Ένοικος στο Κατώφλι φθάνει σε πλήρη δυναμικότητα στο τέλος της παρούσας φυλής – της Αρείας – και στη ζωή όλων των μυημένων προτού λάβουν την τρίτη μύηση.

5. Τα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης είναι ελεύθερα από γοητεία και πλάνη, αλλά είναι βυθισμένα στην παγκόσμια μάγια.

6. Ο Bούδδας και οι 900 αρχάτ Του κατάφεραν το πρώτο κτύπημα στην παγκόσμια γοητεία, όταν διακήρυξε τις Τέσσερις Ευγενείς Του Αλήθειες. Ο Χριστός κατάφερε το δεύτερο κτύπημα με τη διδασκαλία Του για τη φύση της ατομικής ευθύνης και της αδελφοσύνης. Το επόμενο κτύπημα θα δοθεί από το Νέο Όμιλο Υπηρετών του Κόσμου, που ενεργεί κάτω από τη διεύθυνση του Χριστού και των μαθητών Του και περιγράφονται συμβολικά σαν “ο Χριστός και οι 9000 μυημένοι Του”.

7. Οι τέσσερις Βασικοί Τόνοι για τη λύση του προβλήματος της γοητείας είναι: Ενόραση...........Φώτιση.............Έμπνευση..............Ο Άγγελος της Παρουσίας. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι το όλο πρόβλημα αφορά τη χρήση ή την κατάχρηση της δύναμης ή ενέργειας κι αυτό θα ξεκαθαρίσει καλά στο νου σας αν αντιληφθείτε τρία πράγματα: 1. Ότι ο κοινός άνθρωπος στην καθημερινή ζωή και ο ζηλωτής στην Ατραπό της Δοκιμασίας ή Εξάγνισης εργάζεται με τις δυνάμεις της ζωής στα τρία πεδία της ανθρώπινης προσπάθειας συν την αρχή της καθαυτής ζωής.

2. Ότι ο μαθητής αρχίζει να διακρίνει μεταξύ των δυνάμεων και της ενέργειας. Στην Ατραπό της Μαθητείας αρχίζει να εργάζεται με ψυχική ενέργεια. Αυτή τελικά κυριαρχεί επί των δυνάμεων.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

40

3. Ότι ο μυημένος εργάζεται στην Ατραπό της Μύησης με ενέργεια και μαθαίνει να διακρίνει μεταξύ της ενέργειας της ζωής, των ενεργειών της ψυχής και των δυνάμεων του φαινομενικού κόσμου. Ένα άλλο σημείο πρέπει επίσης να τονισθεί εδώ κι αυτό είναι ότι η φύση αυτών των δυνάμεων και ενεργειών και η χρήση και ο έλεγχός τους πρέπει πάντα να γίνονται αντιληπτές και να πραγματώνονται με πλήρη συνείδηση στο φυσικό πεδίο. Η θεωρία πρέπει να καταστεί γεγονός και οι μάχες που λαμβάνουν χώρα στα λεπτοφυέστερα επίπεδα του αστρικού και νοητικού πεδίου πρέπει να γίνονται αντιληπτές στην εγκεφαλική συνείδηση. Εκεί είναι που γίνεται η εφαρμογή. Καθώς αυτές οι αντιλήψεις και οι εσώτερες δραστηριότητες αποβαίνουν πρακτικά μέρη της ζωής του μαθητή και οι συνέπειές τους γίνονται σαφείς στην αντίληψή του με αφυπνισμένη συνείδηση, αποτελούν με τον καιρό μέρος του ποιοτικού εξοπλισμού του. Στη πραγματικότητα ολοκληρώνει και συνθέτει την εμπειρία στους τρεις κόσμους και καθίσταται Διδάσκαλος μέσω της συνειδητής κυριαρχίας. Συλλαμβάνει το γεγονός ότι όλα όσα εμφανίζονται και όλα όσα συμβαίνουν, οφείλονται στην κυκλοφορία και τη συνεχή μεταβολή της δύναμης. Ανακαλύπτει τότε πώς οι δυνάμεις αυτές αλληλεπιδρούν με τις δικές του εμπειρίες και τη φύση και συλλαμβάνει τότε το θεμελιώδες γεγονός ότι μόνο εκείνες οι δυνάμεις τις οποίες μπορεί ο ίδιος να χρησιμοποιήσει και να κυριαρχήσει στη ζωή του σαν άτομο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν απ’ αυτόν στην ομαδική δραστηριότητα και να χρησιμεύσουν στη διάλυση της παγκόσμιας γοητείας. Θα μπορούσε να εκφρασθεί επεξηγηματικά ως εξής: 1. Δια της ευθυγράμμισης και της επακόλουθης επαφής η ενόραση εφελκύεται, αφυπνίζεται και χρησιμοποιείται. Είναι ο μεγάλος διαλυτικός πράκτορας και διαχύνεται από το πεδίο της ενόρασης (το βουδδικό πεδίο) μέσω της ψυχής και του εγκεφάλου στην καρδιά του μαθητή.

2. Δια της ευθυγράμμισης και της επακόλουθης επαφής η ενέργεια της ψυχής εφελκύεται, αφυπνίζεται και χρησιμοποιείται. Είναι ο μεγάλος διασκορπιστικός πράκτορας και διαχύνεται απ’ τα ψυχικά επίπεδα (τα ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου) μέσω του νου στον εγκέφαλο του μαθητή, φέρνοντας φώτιση στο αστρικό πεδίο.

3. Οι δύο αυτοί τύποι πνευματικής ενέργειας εργάζονται διαφορετικά πάνω στις δυνάμεις της προσωπικότητας κι ο σκοπός και η δραστηριότητά τους πρέπει να γίνουν αντιληπτοί στην εγκεφαλική συνείδηση του μαθητή καθώς εργάζεται στο φυσικό πεδίο.

4. Τότε και μόνο τότε μπορεί το φως της ενόρασης και το φως της ψυχής να επιστρέψουν στο αστρικό πεδίο μέσω της συνειδητής προσπάθειας και της δυναμικής νοήμονος θέλησης του υπηρετούντος μαθητή. Στοχασθείτε αυτά τα σημεία γιατί περιγράφουν το δρόμο σας και την υπηρεσία σας… Οργάνωσα κάπως τις ιδέες μας και περιέγραψα το σχέδιο με το οποίο θα

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

41

προσεγγίσουμε αυτό το ζήτημα. Σας έδωσα ορισμένες βασικές έννοιες κι ένα σκελετό του θέματος σαν σύνολο. (Βλέπε τον Πίνακα Περιεχομένων.) Σήμερα θα αρχίσουμε την πραγματική μας συζήτηση. Όπως γνωρίζετε, δεν έχω την πρόθεση να γράψω μια μακρά και σοβαρή μελέτη γι’ αυτό το θέμα. Τα βιβλία που θα συνταχθούν από τις οδηγίες που δόθηκαν σ’ αυτές τις ομάδες μαθητών δε θα είναι ογκώδεις πραγματείες όπως το Κοσμικό Πυρ και η Λευκή Μαγεία. Θα είναι μια σειρά σχετικά μικρών τόμων και πρέπει συνεπώς να έχουν πλήθος πληροφοριών αλλά να μη θίγουν πολλά θέματα. Πάνω από καθετί άλλο, αδελφοί μου, οι οδηγίες αυτές πρέπει να έχουν συγκεκριμένη πρακτική αξία και πρέπει να αφήνουν το σπουδαστή με την αντίληψη ότι κατανοεί καλύτερα το λεπτοφυή κόσμο των ρευμάτων της σκέψης και των δυνάμεων όπου ενοικεί· κι ότι γνωρίζει καλύτερα τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιήσει και την τεχνική που πρέπει να ακολουθήσει, αν πρόκειται να καθαρίσει την ατραπό του από το σκοτάδι και τη σύγχυση και να συνεχίσει στο φως και την αρμονία. Η μελέτη μας πρέπει επίσης να είναι συγκριτική κι ο αναγνώστης πρέπει να έχει κατά νου ότι δε θα είναι ικανός να διακρίνει την αλήθεια ή να απομονώσει εκείνη την όψη της διδασκαλίας που έχει γι’ αυτόν υπέρτατη σπουδαιότητα, εκτός αν εφαρμόσει ό,τι είναι χρήσιμο κι εξακριβώσει σαφώς αν είναι θύμα της πλάνης ή της γοητείας. Σε τελευταία ανάλυση πρέπει να γνωρίζει πού στέκει πριν κάνει το επόμενο αναγκαίο βήμα. Ο μαθητής είναι το θύμα κι ας ελπίσουμε ο διασκορπιστής τόσο της γοητείας όσο και της πλάνης, απ’ όπου και η περιπλοκή του προβλήματός του και η λεπτότητα των δυσχερειών του. Πρέπει επίσης να έχει κατά νου (προς ενίσχυση και χαρά του) ότι κάθε κομμάτι γοητείας που διασκορπίζεται και κάθε πλάνη που αναγνωρίζεται και υπερνικάται, “καθαρίζει το δρόμο” για όσους θα ακολουθήσουν και διευκολύνει την ατραπό των συμμαθητών του. Αυτή είναι κατεξοχήν η Μεγάλη Υπηρεσία και σ’ αυτή την όψη της θα επισύρω την προσοχή σας. Απ’ όπου και οι προσπάθειές μου σ’ αυτές τις οδηγίες να διευκρινίσω το ζήτημα. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ζηλωτής είναι το πρόβλημα της κατάλληλης αναγνώρισης της γοητείας όταν προκύψει και της επίγνωσης κάθε γοητείας που πολιορκεί την ατραπό του και κάθε πλάνης που δομεί έναν τοίχο ανάμεσα στον ίδιο και στο φως. Είναι ήδη πολύ ότι έχετε αναγνωρίσει την ύπαρξη της γοητείας και της πλάνης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αγνοεί την παρουσία τους. Πολλοί καλοί άνθρωποι σήμερα δεν τις βλέπουν· θεοποιούν τις γοητείες τους και θεωρούν τις πλάνες τους σαν επιβραβευμένα και σκληρά κερδισμένα αποκτήματα. Όμως η ίδια η αναγνώριση φέρνει με τη σειρά της τα δικά της προβλήματα, γιατί ο μέσος μαθητής είναι ανίκανος να ελευθερωθεί από τις ικανότητες που δημιουργούν γοητεία και αναπτύχθηκαν στο παρελθόν κι έτσι βρίσκει δύσκολο να διατηρήσει μια πρέπουσα αναλογία και μια κατάλληλη αίσθηση αξιών σε σχέση με τις αλήθειες του νοητικού πεδίου. Μπορεί να συλληφθεί κάποια σκληρά αποκτηθείσα αλήθεια και κάποια αρχή της πραγματικότητας και τότε γύρω της ο μαθητής μπορεί να δομήσει τις εύκολα σχηματιζόμενες πλάνες του νου που μόλις αρχίζει ν’ ανακαλύπτεται. Μπορούν να προβάλουν οι γοητείες μιας συναισθηματικής φύσης και να συγκεντρωθούν γύρω

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

42

από το ιδεώδες, γιατί είναι ακόμη αδιευκρίνιστο και τείνει να ελκύσει εκείνο που – συναισθηματικά κι ευσυγκίνητα – πιστεύει ότι είναι κι έχει. Ας διευκρινίσω την άποψή μου από δύο σκοπιές που αμφότερες ανήκουν ολοκληρωτικά στο βασίλειο της μαθητείας, ή αντιμετωπίζονται στην Ατραπό της Δοκιμασίας. Θα τις αποκαλέσουμε “πλάνη της δύναμης” και “γοητεία της εξουσίας”. Η λεκτική αυτή μορφή θα σας δείξει ότι η μία αντιμετωπίζεται στο αστρικό πεδίο και η άλλη στο νοητικό. Η Γοητεία της Εξουσίας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μαζική γοητεία. Έχει τις ρίζες της στη μαζική ψυχολογία και συνιστά μια από τις ενδείξεις ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται προς το παρόν σε νηπιακό στάδιο, όπου οι άνθρωποι προστατεύονται από τον εαυτό τους με την επιβολή κάποιου κανόνα, μιας σειράς νόμων, μερικών αυταρχικών αποφθεγμάτων που εκπορεύονται από τον κρατικό έλεγχο, την εξουσία μιας ολιγαρχίας ή τη δικτατορία κάποιου ατόμου. Ανάγει το ανθρώπινο γένος, όσο μπορεί να κρίνει κανείς, σε καθορισμένες μορφές και τυποποιεί τις δραστηριότητες των ανθρώπων, υπαγορεύοντας τις ζωές και την εργασία τους. Επιβάλλεται και εδραιώνεται με την τροφοδότηση του συμπλέγματος του φόβου που επικρατεί αυτή την εποχή στην ανθρωπότητα· και ο φόβος αυτός είναι μια από τις πιο καρποφόρες πηγές γοητείας που έχουμε. Μπορούμε δικαιολογημένα ίσως να τον θεωρήσουμε σαν το σπόρο όλης της γοητείας πάνω στον πλανήτη μας. Ο φόβος υπήρξε το κίνητρο εκείνων των συνθηκών που προκάλεσαν τη γοητεία του αστρικού πεδίου, όχι όμως τις πλάνες των νοητικών επιπέδων της συνείδησης. Όταν η γοητεία της εξουσίας μεταφερθεί στην πνευματική συνείδηση του ανθρώπου, έχουμε μια κατάσταση πραγμάτων όπως στην περίοδο της Ιεράς Εξέτασης στις χειρότερες μορφές της, την Εκκλησιαστική εξουσία με την έμφαση στην οργάνωση, τη διακυβέρνηση και τις ποινές, ή την αδιαμφισβήτητη εξουσία κάποιου δασκάλου. Στις ανώτερες μορφές της έχουμε την αναγνώριση του δικαιώματος του ηλιακού Αγγέλου, της ψυχής ή εγώ, να κυβερνά. Μεταξύ των δύο αυτών άκρων τα οποία εκφράζουν τη νηπιακότητα της φυλής και την ελευθερία που προκύπτει όταν το ανθρώπινο γένος φθάνει στην ενηλικίωσή του και την ελευθερία της ψυχής, βρίσκονται όλοι οι πολλοί τύποι και τα είδη των ενδιάμεσων αντιδράσεων. Αποσαφηνίζοντας την άποψή μας κι έτσι τονίζοντας την όψη της γοητείας όπως επηρεάζει το μαθητή και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τι άραγε βρίσκουμε; Ο μαθητής ελευθερώθηκε κάπως απ’ τον επιβαλλόμενο έλεγχο μιας ορθόδοξης διδασκαλίας κι απ’ την εξουσία ενός δασκάλου. Στέκει ελεύθερος (όσο μπορεί να πει) από τέτοιο έλεγχο. Γνωρίζοντας όμως την ουσιαστική αδυναμία του και το δέλεαρ της προσωπικότητας, περιφρουρείται από τον εαυτό του και από τους αρχαίους κανόνες ελέγχου και μαθαίνει σταθερά να στέκει στα πόδια του, να παίρνει τις αποφάσεις του, να διακρίνει την αλήθεια για λογαριασμό του. Μαθαίνει να διαλέγει το δρόμο του. Όμως όπως όλα τα πρόσωπα που δεν έχουν λάβει κάποια απ’ τις ανώτερες μυήσεις, μπορεί (με τον καιρό) να σαγηνευθεί απ’ την ελευθερία του και να παρασυρθεί τότε αυτόματα στη γοητεία του ιδεώδους του για την ελευθερία – ένα ιδεώδες που ο ίδιος δημιούργησε. Γίνεται αιχμάλωτος της ελευθερίας.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

43

Απορρίπτει όλους τους κανόνες, εκτός από εκείνους που ονομάζει “κανόνες της δικής του ψυχής”, λησμονώντας ότι η επαφή του με την ψυχή του είναι ακόμη ασυνεχής. Απαιτεί το δικαίωμα να στέκει μόνος. Απολαμβάνει τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία του. Λησμονεί ότι έχοντας εγκαταλείψει την εξουσία μιας διδασκαλίας κι ενός δασκάλου, οφείλει να μάθει να δέχεται την εξουσία της ψυχής και της ομάδας ψυχών με την οποία συνδέεται μέσω του κάρμα του, του ακτινικού του τύπου, της εκλογής του και του αναπόφευκτου των αποτελεσμάτων της ενοποίησης. Έχοντας εγκαταλείψει την καθοδήγηση ενός άλλου προσώπου στην Ατραπό κι έχοντας τα μάτια του μερικώς ανοικτά, επιδιώκει πλέον να βαδίσει αυτή την Ατραπό προς το τέρμα, λησμονώντας όμως ότι βαδίζει την Ατραπό από κοινού με άλλους κι ότι εδώ υπάρχουν ορισμένοι “Κανόνες του Δρόμου”, τους οποίους πρέπει να κυριαρχήσει από κοινού με άλλους. Αντάλλαξε τον ατομικό νόμο με τον ομαδικό νόμο, αλλά δε γνωρίζει ακόμη τον ομαδικό αυτό νόμο όπως πρέπει να είναι γνωστός. Βαδίζει όσο μπορεί καλύτερα μόνος, αγαλλιάζοντας για την ελευθερία από την εξουσία που κατόρθωσε να επιτύχει. Υπόσχεται στον εαυτό του ότι δε θα ανεχθεί ούτε εξουσία ούτε καθοδήγηση. Όσοι από μας τον εξετάζουν και τον κοιτάζουν από τα διαυγέστερα ύψη της επίτευξης, τον βλέπουν να σκιάζεται βαθμιαία από νέφη ομίχλης και από μια γοητεία που βαθμιαία αυξάνεται γύρω του, καθώς καθίσταται “αιχμάλωτος της ομίχλης της ελευθερίας” και απολαμβάνει αυτό που θεωρεί γεγονός της ανεξαρτησίας του. Όταν η όρασή του καθαρίσει κι όταν η νοητική του όψη αναπτυχθεί περισσότερο κι ανελιχθεί, θα γνωρίσει ότι ο Νόμος της Ομάδας πρέπει και θα επιβληθεί πάνω του κι ότι ο κανόνας της κατώτερης φύσης πρέπει ν’ ανταλλαγεί με τον κανόνα της ψυχής. Είναι ο ομαδικός κανόνας κι εργάζεται υπό το νόμο της ομάδας. Αγωνίστηκε να ξεφύγει από τη μάζα των αναζητητών του Δρόμου προς τον καθαυτό Δρόμο. Προηγείται συνεπώς από τις μάζες, αλλά δεν είναι μόνος ακόμη κι αν νομίζει ότι είναι. Θ’ ανακαλύψει πολλούς άλλους που ταξιδεύουν στον ίδιο δρόμο μαζί του και ο αριθμός τους θα αυξάνει σταθερά καθώς προοδεύει. Ο κανόνας της αλληλεπίδρασης, του ταξιδιού και της ομαδικής αναγνώρισης κι εργασίας και υπηρεσίας θα επιβληθούν πάνω του ωσότου ανακαλύψει ότι είναι μέλος του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου κι εργάζεται υπό συνθήκες οι οποίες συνιστούν τους κανόνες που διέπουν τις δραστηριότητές τους. Καθώς μαθαίνει να ταξιδεύει μαζί τους στο Δρόμο, τα διέποντα κίνητρά τους και οι τεχνικές της επιλεγμένης υπηρεσίας τους θα διεισδύσουν στη συνείδησή του και αυτομάτως και φυσιολογικά θα αρχίσει να υπακούει στον ανώτερο ρυθμό και να δίνει τη συναίνεσή του στους νόμους που ελέγχουν την ομαδική ζωή και την ομαδική συνείδηση. Τελικά θα βρεθεί να εισέρχεται στους σιωπηλούς τόπους όπου κατοικούν οι Διδάσκαλοι της Σοφίας και θα εργαστεί με ομαδικό ρυθμό μαζί Τους, υπακούοντας έτσι στους νόμους του πνευματικού βασιλείου, οι οποίοι είναι οι υποκειμενικοί νόμοι του Θεού. Ξανά και ξανά στο Δρόμο θα εξεγερθεί ενάντια στον έλεγχο και θα πέσει πάλι στη γοητεία της υποτιθέμενης ελευθερίας του. Υπάρχει ελευθερία απ’ τον έλεγχο της προσωπικότητας. Υπάρχει ελευθερία από τον έλεγχο των προσωπικοτήτων. Αλλά δεν

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

44

υπάρχει ποτέ ελευθερία απ’ το Νόμο της Υπηρεσίας και από τη συνεχή αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου κι ανθρώπου και μεταξύ ψυχής και ψυχής. Για να σταθεί πραγματικά ελεύθερος, πρέπει να σταθεί στο διαυγές ανεμπόδιστο φως της ψυχής, το οποίο είναι βασικά κι ενδόμυχα ομαδική συνείδηση. Συνεπώς, όταν ένας από σας περιστοιχίζεται από αβεβαιότητα κι ανησυχία, επειδή επιθυμεί κι απαιτεί να βαδίζει ελεύθερα και να μην επιβάλλεται πάνω του καμιά εξουσία, ας δει ότι δεν υποτάσσεται στη γοητεία της επιθυμίας ν’ απαλλαγεί απ’ τις ομαδικές σας κρούσεις κι ας βεβαιωθεί ότι δε ζητά – σαν ευαίσθητη ψυχή – ένα δρόμο διαφυγής. Χρησιμοποιώ αυτή τη φράση με τη σύγχρονη ψυχολογική έννοια. Βάλτε στον εαυτό σας το ερώτημα: Έχει άραγε η άνεση και η νοητική σας ειρήνη τόση σαφή σημασία για σας και για τους άλλους, ώστε να δικαιολογεί την από μέρους σας θυσία της ομαδικής ακεραιότητας για να την αποκτήσετε; Σας παρέχει άραγε η προσωπική σας ενδόμυχη ικανοποίηση μια επαρκή δικαιολογία για να καθυστερήσετε το σχεδιασμένο ομαδικό σκοπό; Γιατί σίγουρα θα τον καθυστερήσετε. Οτιδήποτε αποφασίσετε, θα αποτελέσει με τη σειρά του μια εξουσιαστική απόφαση, με όλες τις επακόλουθες αντιδράσεις πάνω στην ομάδα… Τι είναι αυτή η αποκρυφιστική υπακοή, αδελφοί μου, για την οποία ακούμε τόσα πολλά; Όχι πάντως αυτό που νομίζουν ότι είναι πολλές αποκρυφιστικές ομάδες. Δεν είναι ο έλεγχος κάποιας εξωτερικής οργάνωσης αφιερωμένης σε δήθεν αποκρυφιστικό έργο. Δεν είναι οι επιβαλλόμενοι όροι κάποιου δασκάλου οποιουδήποτε βαθμού. Δεν είναι η ανταλλαγή της φυλακής μιας ομάδας ιδεών με μια άλλη ομάδα, μεγαλύτερης ίσως εμβέλειας ή σημασίας. Η φυλακή είναι φυλακή είτε πρόκειται για μικροσκοπικό κελί είτε για απομονωμένο νησί μεγάλης έκτασης από το οποίο είναι αδύνατη η διαφυγή. Η εξουσία στην οποία εμείς, οι δάσκαλοι της εσώτερης πλευράς, ανταποκρινόμαστε είναι διπλής φύσης και σ’ αυτή μόλις αρχίζετε (σαν μονάδες μιας ομάδας) ν’ ανταποκρίνεστε. Σε τι άραγε ανταποκρίνεστε; 1. Στη βραδέως αναδυόμενη αντίληψη του “φωτός άνωθεν”, χρησιμοποιώντας αυτή τη φράση σαν σύμβολο. Το φως αυτό είναι διαφορετικό στην έκκλησή του προς το άτομο. Κι όμως είναι ΕΝΑ ΦΩΣ. Αλλά η αναγνώρισή του αποκαλύπτει νέους νόμους, νέες ευθύνες, νέα καθήκοντα και υποχρεώσεις και νέες σχέσεις με τους άλλους. Αυτά συνιστούν έναν εξουσιαστικό έλεγχο. Κανείς δεν μπορεί να διαφύγει απ’ αυτή την εξουσία, αλλά μπορεί να μην την υπακούσει σε χρόνο και χώρο και για μια προσωρινή περίοδο.

2. Στην εξουσία των Κανόνων του Δρόμου, οι οποίοι επιβάλλονται σ’ εκείνον που περνά από την Ατραπό της Δοκιμασίας στην Ατραπό της Μαθητείας. Κι όμως είναι ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ. Σ’ αυτή τη “στενή σαν κόψη ξυραφιού ατραπό” μαθαίνει κανείς να βαδίζει με πειθαρχία και διάκριση και με την έλλειψη επιθυμίας που βιώνει από κοινού με τους συμμαθητές του. Τι άραγε είναι, σύντομα και περιεκτικά, αυτοί οι κανόνες του Δρόμου; Ας σας δώσω έξι απ’ τους απλούστερους κανόνες, παρακαλώντας σας να θυμάστε ότι δεν

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

45

επιβάλλονται εξουσιαστικά από κάποιο δεσποτικό Συμβούλιο Διευθυντών, από κάποιο δάσκαλο ή δασκάλους της ομάδας (απ’ τους οποίους θα μπορούσα βέβαια να ήμουν ένας), αλλά είναι προϊόν των συνθηκών που απαντώνται στην ίδια την Ατραπό. Μεταφέρουν την εγγύηση της ίδιας της ψυχής του ανθρώπου και είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας εκατομμυρίων ταξιδιωτών πάνω σ’ αυτή την Ατραπό. Θα σας δώσω τους έξι αυτούς κανόνες (όπως ακριβώς τους έδωσα σ’ έναν άλλο ζηλωτή•) σε αρχαϊκή και συμβολική μορφή, μεταφράζοντάς τους όσο καλύτερα μπορώ από τα αρχαία αρχεία που βρίσκονται στην Αίθουσα της Σοφίας και είναι διαθέσιμα σε όλους τους ειλικρινείς μαθητές – όπως εσείς. Οι Έξι Κανόνες της Ατραπού (Οι Κανόνες του Δρόμου) Ι. Ο Δρόμος διανύεται στο πλήρες φως της ημέρας, που ρίχνεται στην Ατραπό από Εκείνους που γνωρίζουν και οδηγούν. Τίποτε δεν μπορεί τότε να κρυφτεί και σε κάθε στροφή ο άνθρωπος πρέπει ν’ αντιμετωπίσει τον εαυτό του.

II. Πάνω στο Δρόμο το κρυμμένο αποκαλύπτεται. Καθένας βλέπει και γνωρίζει τη φαυλότητα του άλλου. (Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη, αδελφέ μου, για να μεταφράσω την αρχαία λέξη η οποία υποδεικνύει τη συγκαλυμμένη ηλιθιότητα, την ποταπότητα, τη χονδροειδή άγνοια και την ιδιοτέλεια που είναι τα διακριτικά χαρακτηριστικά του μέσου ζηλωτή.) Κι όμως δεν υπάρχει απ’ τη μεγάλη αυτή αποκάλυψη αποστροφή, αμοιβαία περιφρόνηση ή αμφιταλάντευση πάνω στο Δρόμο. Ο Δρόμος προχωρεί στην ημέρα. ΙΙΙ. Πάνω σ’ αυτό το Δρόμο δεν περιπλανάται κανείς μόνος. Δεν υπάρχει βία ή βιασύνη. Κι όμως δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Κάθε Προσκυνητής, γνωρίζοντάς το, επιταχύνει τα βήματά του προς τα εμπρός και βρίσκεται περικυκλωμένος από τους συνανθρώπους του. Μερικοί κινούνται μπροστά· ακολουθεί κατόπιν. Μερικοί κινούνται πίσω· ρυθμίζει το βήμα. Δεν ταξιδεύει μόνος.

IV. Τρία πράγματα πρέπει ν’ αποφύγει ο Προσκυνητής. Να φορά μια κουκούλα, ένα πέπλο που κρύβει το πρόσωπό του απ’ τους άλλους· να μεταφέρει ένα κανάτι που περιέχει νερό μόνο για τις ανάγκες του· να κουβαλά ένα ραβδί χωρίς άγκιστρο για να πιάνει.

V. Κάθε Προσκυνητής στο Δρόμο πρέπει να μεταφέρει μαζί του ό,τι χρειάζεται: ένα μαγκάλι για να θερμαίνει τους συνανθρώπους του· ένα λυχνάρι για να ρίχνει τις ακτίνες του στην καρδιά του και να δείχνει στους συνανθρώπους του τη φύση της κρυμμένης ζωής του· ένα πουγκί χρυσάφι που δεν το σκορπίζει στο Δρόμο αλλά το μοιράζεται με τους άλλους· ένα σφραγισμένο δοχείο όπου μεταφέρει όλη την έφεσή του για να τη ρίξει στα πόδια Εκείνου που περιμένει να τον χαιρετήσει στη πύλη – ένα σφραγισμένο δοχείο.

VI. Ο Προσκυνητής, καθώς βαδίζει στο Δρόμο, πρέπει να έχει το ανοιχτό αυτί, το χέρι που δίνει, τη σιωπηλή γλώσσα, την πειθαρχημένη καρδιά, τη χρυσή φωνή, το 

Μαθητεία στη Νέα Εποχή, σελ. 583-584.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

46

γοργό πόδι και το ανοικτό μάτι που βλέπει το φως. Ξέρει πως δεν ταξιδεύει μόνος. Η Πλάνη της Δύναμης είναι ίσως μια απ’ τις πρώτες και σοβαρότερες δοκιμασίες που συναντά ο ζηλωτής. Είναι επίσης ένα απ’ τα καλύτερα παραδείγματα αυτού του “μεγάλου λάθους” κι εγώ συνεπώς το φέρνω στην προσοχή σας καθόσον είναι κάτι από το οποίο σας παρακαλώ να φυλάγεστε προσεκτικά. Είναι πράγματι σπάνιο για οποιονδήποτε μαθητή να ξεφύγει από τα αποτελέσματα αυτού του λάθους της πλάνης, γιατί βασίζεται περίεργα πάνω στην ορθή επιτυχία και το ορθό κίνητρο. Απ’ όπου και η απατηλή φύση του προβλήματος. Θα μπορούσε να εκφρασθεί ως εξής: Ο ζηλωτής κατορθώνει να έρθει σε επαφή με την ψυχή του ή το εγώ δια της ορθής προσπάθειας. Δια του διαλογισμού, της καλής πρόθεσης και της ορθής τεχνικής συν την επιθυμία να υπηρετεί και να αγαπά, επιτυγχάνει την ευθυγράμμιση. Αποκτά τότε επίγνωση των αποτελεσμάτων της επιτυχούς εργασίας του. Ο νους του φωτίζεται. Μια αίσθηση δύναμης ρέει δια των φορέων του. Αποκτά, πρόσκαιρα τουλάχιστον, επίγνωση του Σχεδίου. Η ανάγκη του κόσμου και η ικανότητα της ψυχής να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη πλημμυρίζει τη συνείδησή του. Η αφοσίωσή του, η αφιέρωση και ο ορθός σκοπός ενισχύουν την κατευθυνόμενη εισροή πνευματικής ενέργειας. Γνωρίζει. Αγαπά. Επιχειρεί να υπηρετήσει και κάνει και τα τρία με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι απορροφάται περισσότερο από την αίσθηση της δύναμης κι από το ρόλο που πρόκειται να παίξει βοηθώντας την ανθρωπότητα παρά από την αντίληψη μιας πρέπουσας και κατάλληλης αίσθησης αναλογίας και πνευματικών αξιών. Υπερεκτιμά την εμπειρία του και τον εαυτό του. Αντί να διπλασιάσει τις προσπάθειές του κι έτσι να εδραιώσει μια στενότερη επαφή με το βασίλειο των ψυχών και ν’ αγαπά βαθύτερα όλα τα όντα, αρχίζει να δίνει προσοχή στον εαυτό του, στην αποστολή που θα εκπληρώσει και στην εμπιστοσύνη που προφανώς έχουν σ’ αυτόν ο Διδάσκαλος κι ακόμη ο πλανητικός Λόγος. Μιλά για τον εαυτό του· χειρονομεί και τραβά την προσοχή απαιτώντας αναγνώριση. Και καθώς το κάνει, η ευθυγράμμισή του ελαττώνεται σταθερά· η επαφή του μειώνεται και προσχωρεί στις τάξεις των πολλών που υπέκυψαν στην πλάνη της αισθητής δύναμης. Αυτή η μορφή πλάνης επικρατεί όλο και περισσότερο μεταξύ των μαθητών κι όσων έχουν λάβει τις δύο πρώτες μυήσεις. Υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που έχουν λάβει την πρώτη μύηση σε προηγούμενη ζωή. Σε κάποια περίοδο του τωρινού βιόκυκλου, επαναλαμβάνοντας κι ανακεφαλαιώνοντας, όπως γίνεται, τα γεγονότα μιας προηγούμενης ανάπτυξης, φθάνουν πάλι στο σημείο αντίληψης που είχαν φθάσει προηγουμένως. Η σημασία της επίτευξής τους διαχύνεται πάνω τους και η αίσθηση της ευθύνης και της γνώσης τους. Υπερεκτιμούν πάλι τον εαυτό τους, θεωρώντας την αποστολή και τον εαυτό τους σαν μοναδικούς μεταξύ των υιών των ανθρώπων και η εσωτερική και υποκειμενική τους απαίτηση για αναγνώριση υπεισέρχεται και φθείρει ό,τι θα μπορούσε διαφορετικά να είναι μια καρποφόρα υπηρεσία. Οποιαδήποτε έμφαση στην προσωπικότητα μπορεί πολύ εύκολα να διαστρεβλώσει το αγνό φως της ψυχής καθώς επιδιώκει να διαχυθεί στον κατώτερο εαυτό. Κάθε προσπάθεια να επισύρει την

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

47

προσοχή στην αποστολή ή το χρέος που έχει αναλάβει η προσωπικότητα, παρεκκλίνει απ’ αυτή την αποστολή κι εμποδίζει τον άνθρωπο στο χρέος του· οδηγεί στην αναβολή της εκπλήρωσής της μέχρις ότου ο μαθητής δε θα είναι τίποτε άλλο παρά αγωγός μέσω του οποίου θα μπορεί να διαχυθεί η αγάπη και θα μπορεί να λάμψει το φως. Αυτή η διάχυση και η λάμψη πρέπει να είναι ένα αυθόρμητο συμβάν και να μην περιέχει καμιά αυτο-αναφορά. Τα δύο παραδείγματα γοητείας και πλάνης δε θα σας δείξουν μόνο τη λεπτότητα του προβλήματος, αλλά και την επείγουσα ανάγκη για την αναγνώρισή του. Υπάρχουν σήμερα πάρα πολλοί που εκδηλώνουν τις δύο αυτές ποιότητες της κατώτερης φύσης.

1. Γοητεία στο Νοητικό Πεδίο...........................................................................Πλάνη. Σ’ αυτό το τμήμα της συζήτησής μας θα αφιερώσουμε λιγότερο χρόνο στην εξέταση της πλάνης απ’ ό,τι θα κάνουμε για τη γοητεία ή τη μάγια. Η πλάνη δεν απαντάται ευθέως και δεν αντιμετωπίζεται ούτε υπερνικάται μέχρι ο άνθρωπος να έχει: α. Μετατοπίσει την εστία της συνείδησής του στο νοητικό πεδίο. β. Εργασθεί σαφώς στο καθήκον της νοήμονος υπηρεσίας. γ. Επιτύχει την ψυχική του ευθυγράμμιση συνειδητά κι εύκολα κι εδραιώσει σταθερά την τεχνική της επαφής του. δ. Λάβει την πρώτη μύηση. Η λέξη πλάνη χρησιμοποιείται συχνά επιπόλαια για να υποδηλώσει έλλειψη γνώσης, συγκεχυμένες γνώμες, γοητεία, παρεξηγήσεις, ψυχική αμηχανία, την κυριαρχία των κατώτερων ψυχικών δυνάμεων και πολλές άλλες μορφές της παγκόσμιας πλάνης. Αλλά ήρθε ο καιρός για να χρησιμοποιηθεί η λέξη με αναπτυγμένη αίσθηση διάκρισης και για να γνωρίσει σαφώς ο μαθητής και να κατανοήσει τη φύση αυτού του φαινομενικού μιάσματος στο οποίο κινείται η ανθρωπότητα. Χάρη σαφήνειας και για να διακρίνουμε πιο οριστικά και αποτελεσματικά μεταξύ των μορφών της πλάνης στις οποίες κινείται η ψυχή και από τις οποίες πρέπει ν’ απελευθερωθεί, είναι αναγκαίο να χωρίσουμε τη Μεγάλη Πλάνη (στις διάφορες όψεις της) στα συστατικά της μέρη σε χρόνο και χώρο κι αυτό επιχείρησα μερικώς να κάνω όταν σας όρισα τις λέξεις Μάγια, Γοητεία, Πλάνη κι Ένοικος στο Κατώφλι. Θα ήθελα να διατηρήσετε καθαρά στο νου σας τις διακρίσεις αυτές και να μελετήσετε με προσοχή τον πίνακα που σας δόθηκε προηγουμένως. Η πλάνη μπορεί να νοηθεί για τους σκοπούς μας ότι υποδηλώνει την αντίδραση του απειθάρχητου νου στον κόσμο των ιδεών που μόλις προσέγγισε. Η επαφή αυτή αρχίζει από τη στιγμή που ο άνθρωπος ευθυγραμμίζεται και φέρνει σε συνάφεια την κατώτερη φύση με την ανώτερη. Οι ιδέες έρχονται σε μας απ’ το πεδίο της ενόρασης. Η ψυχή φωτίζει το πεδίο του νου και το πεδίο της ενόρασης, έτσι ώστε να αποκαλυφθούν το ένα στο άλλο και η αμοιβαία τους σχέση να γίνει τότε φανερή. Ο νους του ανθρώπου (που αποβαίνει βραδέως κέντρο της συνείδησής του και η κύρια πραγματικότητα της ύπαρξής του) αποκτά επίγνωση του νέου και ανεξερεύνητου αυτού κόσμου των ιδεών κι αδράχνει κάποια ιδέα ή ομάδα ιδεών κι επιχειρεί να την οικειοποιηθεί. Αρχικά για την πλειονότητα των ανθρώπων και ειδικά για το μέσο τύπο μυστικιστή η εκτίμηση των

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

48

ιδεών είναι ασαφής και νεφελώδης και προκύπτει συχνά από δευτερεύουσα σκοπιά. Η φώτιση που έρχεται μέσω της αμυδρά εδραιωμένης ψυχικής επαφής, φαίνεται στον ανεξοικείωτο νεόφυτο σαν υπέρτατο θαύμα και ζωτικής σπουδαιότητας. Οι προσεγγισθείσες ιδέες του φαίνονται αξιοθαύμαστες, τελείως ασυνήθιστες και ζωτικά αναγκαίες για την ανθρωπότητα. Αλλά ο νους είναι ακόμη εγωκεντρικός, η επαφή ασθενής και η ευθυγράμμιση αβέβαιη. Συνεπώς οι ιδέες είναι μόνο αμυδρά αισθητές. Αλλά η μοναδικότητα της εμπειρίας στο αντιληπτό νοητικό περιεχόμενο του μαθητή τον οδηγεί βαθιά στο βασίλειο της πλάνης. Η ιδέα ή οι ιδέες που προσέγγισε είναι, αν μπορούσε να το αντιληφθεί, μόνο τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου Όλου. Αυτό που κομίζει για την ερμηνεία τους είναι ανεπαρκές. Η ιδέα που αναδύθηκε στη συνείδησή του με τη μερική αφύπνιση της ενόρασής του, θα διαστρεβλωθεί ποικιλοτρόπως κατά την κάθοδό της στην εγκεφαλική του συνείδηση. Αυτό που κομίζει για την υλοποίηση της ιδέας και το μετασχηματισμό της σ’ ένα πρακτικά λειτουργικό σχήμα είναι ακόμη τελείως ακατάλληλο. Ο εξοπλισμός δεν επαρκεί για την ακρίβεια. Οι τρόποι με τους οποίους συντελείται αυτή η διαστρέβλωση και η υποβίβαση της ιδέας μπορούν να περιγραφούν για σας ως εξής – Η δίοδος μιας ιδέας από το πεδίο της ενόρασης στον εγκέφαλο: Ι. Η ιδέα οράται από το νου που “συγκρατείται σταθερά στο φως της ψυχής”.

II. Κατέρχεται στα ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου κι εκεί ενδύεται με την ουσία αυτών των επιπέδων. Παραμένει ακόμη μια αφαίρεση από τη σκοπιά του κατώτερου νου. Το σημείο αυτό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από τον υποψήφιο ενορατικό.

III. Η ψυχή ρίχνει το φως της προς τα πάνω και προς τα έξω και η ιδέα, νεφελώδης και αδύναμη, αναδύεται στη συνείδηση του ανθρώπου. Αποκαλύπτεται όπως ακριβώς ένα αντικείμενο όταν πέφτει πάνω του η λαμπρή δέσμη ενός ισχυρού προβολέα. Ο νους που προσπαθεί να παραμείνει σε συνεχή σταθερή συνειδητή επαφή με την ψυχή, κοιτάζοντας τον ανώτερο κόσμο με το μέσον ”του ορθάνοικτου οφθαλμού της ψυχής”, καταγράφει την ιδέα με αυξημένη διαύγεια.

IV. Η αποκαλυφθείσα ιδέα γίνεται τότε ιδεώδες για τον προσεκτικό νου και τελικά κάτι επιθυμητό και υλοποιήσιμο. Η ικανότητα του νου για δόμηση σκεπτομορφών έρχεται τότε σε δράση· το “νοητικό υλικό” δραστηριοποιείται απ’ την ενέργεια της ιδέας, ζωογονείται από την αναγνώριση της ψυχής και η ιδέα κάνει το πρώτο αληθινό της βήμα για την ενσωμάτωση. Το ιδεώδες είναι μόνο μια ενσωματωμένη ιδέα. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα προς την υλοποίηση. Η ενσωμάτωση καθίσταται εφικτή. Έτσι παράγεται η πλάνη.

V. Αρχίζει πλέον η διαστρέβλωση. Προκαλείται από διάφορα αίτια. Αυτά μπορούν να απαριθμηθούν ως εξής: 1. Ο ακτινικός τύπος του εγώ χρωματίζει την ερμηνεία του ανθρώπου για την ιδέα. Χρωματίζει την αναδυόμενη σκεπτομορφή. Μιλώντας συμβολικά, το καθαρό φως μεταβάλλεται σε έγχρωμο φως. Τότε η ιδέα “ενδύεται με χρώμα

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

49

κι ως εκ τούτου κατέρχεται ο πρώτος πέπλος”.

2. Το σημείο εξέλιξης στο οποίο έφθασε ο άνθρωπος έχει επίσης το αποτέλεσμά του συν την ποιότητα της υφιστάμενης ολοκλήρωσης μεταξύ των τριών όψεων της προσωπικότητας και την εδραιωθείσα ευθυγράμμιση μεταξύ ψυχής-νουεγκεφάλου. Όντας κατ’ ανάγκη ατελής, προκαλεί αοριστία στο περίγραμμα και συνεπώς στην τελική μορφή. Έτσι έχουμε: α. Ατελή ολοκλήρωση της προσωπικότητας. β. Αοριστία της προτεινόμενης σκεπτομορφής. γ. Ακατάλληλο συνεπώς υλικό που ελκύεται στη δόμηση της σκεπτομορφής. δ. Μετατοπιζόμενη εστία προσοχής, λόγω της ασάφειας του οραματιζόμενου ιδεώδους. ε. Ασταθή επικοινωνία του νου με τη συλληφθείσα ιδέα.

3. Η ποιότητα της ανάπτυξης του νοητικού σώματος του μαθητή προκαλεί το επόμενο “κάλυμμα” της ιδέας, όπως ονομάζεται. Η ιδέα έχει αλλάξει δια του ακτινικού χρωματισμού της ψυχής και τώρα προκαλείται μια πιο παραμορφωτική αλλαγή απ’ τον ακτινικό τύπο του καθαυτού νοητικού σώματος, ο οποίος μπορεί να είναι και συνήθως είναι διαφορετικός από εκείνον της ψυχικής ακτίνας. Αυτά είναι τα επόμενα βήματα προς την υλοποίηση. Η μορφή της ενσωμάτωσης εξειδικεύεται. Έτσι παράγεται η πλάνη.

VI. Η πλάνη αυτή εκδηλώνεται συνήθως με επτά τρόπους: 1. Δια της λανθασμένης αντίληψης μιας ιδέας. Ο μαθητής δεν μπορεί να διακρίνει μεταξύ μιας ιδέας κι ενός ιδανικού, μεταξύ μιας ιδέας και μιας σκεπτομορφής ή μεταξύ μιας ενορατικής και μιας νοητικής αντίληψης. Πρόκειται για έναν από τους πιο κοινούς τρόπους παραγωγής πλάνης μεταξύ των ζηλωτών. Η νοητική ατμόσφαιρα στην οποία ενοικούμε όλοι είναι εκείνη της πλάνης. Είναι επίσης μια ατμόσφαιρα ή περιοχή συνειδητής επαφής όπου απαντώνται κάθε είδους σκεπτομορφές. Μερικές απ’ αυτές τοποθετήθηκαν εκεί απ’ την Ιεραρχία για να βρεθούν απ’ τους ανθρώπους· μερικές απ’ αυτές είναι ανθρώπινες σκεπτομορφές που δομήθηκαν γύρω από ιδέες· μερικές απ’ αυτές είναι αρχαία ιδανικά που απορρίφθηκαν, αλλά εξακολουθούν να εμμένουν σαν σκεπτομορφές· μερικές απ’ αυτές είναι εντελώς νέες κι επομένως δεν είναι ακόμη δυναμικές, είναι όμως πολύ ελκυστικές. Όλες τους έχουν δημιουργηθεί από τον άνθρωπο στο ένα ή το άλλο στάδιο της ατομικής και φυλετικής του ανάπτυξης. Πολλές απ’ αυτές είναι κελύφη ανατραπέντων από μακρού αντιλήψεων· άλλες είναι ακόμη εμβρυώδεις· μερικές απ’ αυτές είναι στατικές και σταθερές· πολλές βρίσκονται σε διαδικασία καθόδου από τα ενορατικά επίπεδα· λίγες επίσης φωτίζονται από το διαυγές φως της ψυχής και είναι έτοιμες για ενσωμάτωση. Ένας μεγάλος αριθμός άλλων σκεπτομορφών βρίσκεται σε διαδικασία διάσπασης. Μερικές απ’ αυτές τις μορφές ή ενσωματωμένες ιδέες είναι καταστρεπτικής φύσης, λόγω του τύπου του υλικού

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

50

απ’ το οποίο σχηματίσθηκαν. Άλλες είναι εποικοδομητικές. Όλες χρωματίζονται από κάποια ακτινική ενέργεια. Μεγάλος αριθμός των μορφών αυτών δομήθηκε αναγκαστικά από τη δραστηριότητα του κόσμου της προσωπικότητας· άλλες είναι σε διαδικασία κατασκευής με τη μεσολάβηση της ψυχής καθώς και με την κοινή δραστηριότητα των δύο αυτών εκδηλώσεων. Η ορθή αντίληψη είναι λοιπόν ουσιώδης για κάθε νου που λειτουργεί ορθά. Οι ζηλωτές πρέπει να μάθουν να διακρίνουν: α. Μεταξύ μιας ιδέας κι ενός ιδανικού. β. Μεταξύ εκείνου που έχει ενσωματωθεί, εκείνου που βρίσκεται σε διαδικασία ενσωμάτωσης κι εκείνου που περιμένει τη διάσπαση. γ. Μεταξύ εκείνου που είναι εποικοδομητικό κι εκείνου που είναι καταστρεπτικό. δ. Μεταξύ των παλιών και νέων μορφών και ιδεών. ε. Μεταξύ των ακτινικών ιδεών και μορφών καθώς χρωματίζουν τις ανώτερες παρουσιάσεις. ζ. Μεταξύ ιδεών και σκεπτομορφών και μεταξύ όσων δημιουργήθηκαν σκόπιμα από την Ιεραρχία και όσων δημιουργήθηκαν απ’ την ανθρωπότητα. η. Μεταξύ φυλετικών σκεπτομορφών κι ομαδικών ιδεών. Θα μπορούσα να καταγράψω πολύ περισσότερες διαφοροποιήσεις, αλλά οι παραπάνω αρκούν για να δείξουν την ανάγκη της ορθής αντίληψης και να υποδείξουν τις ρίζες της επικράτησης της παγκόσμιας πλάνης που προκύπτει από τη λανθασμένη αντίληψη. Η αιτία είναι ένας απειθάρχητος, αφώτιστος νους. Η θεραπεία είναι η εκγύμναση στην τεχνική της Ράτζα Γιόγκα. Αυτή καταλήγει στην ικανότητα να συγκρατείται ο νους σταθερά στο φως, να αντιλαμβάνεται ορθά, να επιτυγχάνει ορθή εποπτεία και να λαμβάνει ορθή νοητική στάση. Αυτές ήταν οι ορθές στάσεις με τις οποίες ασχολήθηκε ο Bούδδας όταν περιέγραψε την Ευγενή Οκταπλή Ατραπό. Συνεπάγεται την επίτευξη ορθού νοητικού ύψους. Ναι, αδελφοί μου, είπα ύψος κι όχι στάση.

2. Δια της λανθασμένης ερμηνείας. Η ιδέα, μια ζωτική οντότητα ή ένα σπέρμα ζώσας δυναμικότητας, γίνεται αντιληπτή μέσω μιας μερικής άποψης, διαστρεβλωμένη απ’ την ανεπάρκεια του νοητικού εξοπλισμού και υποβιβαζόμενη συχνά σε κάτι μάταιο. Ο μηχανισμός της ορθής κατανόησης είναι ελλιπής κι ενώ ο άνθρωπος δίνει ό,τι ανώτερο και καλύτερο έχει κι ενώ μπορεί μέχρι κάποιου σημείου να συγκρατεί το νου σταθερά στο φως, όμως αυτό που προσφέρει στην ιδέα δεν είναι παρά κάτι φτωχό στην καλύτερη περίπτωση. Αυτό οδηγεί σε πλάνη από λανθασμένη ερμηνεία. Η αιτία είναι η υπερεκτίμηση των νοητικών δυνάμεων του ατόμου. Το κατεξοχήν αμάρτημα του νοητικού τύπου είναι η υπερηφάνεια κι αυτή χρωματίζει όλες τις δραστηριότητες στα πρώιμα στάδια. Η θεραπεία είναι η ανάπτυξη ενός επιφυλακτικού πνεύματος.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

51

3. Δια της λανθασμένης οικειοποίησης των ιδεών. Ο σφετερισμός μιας ιδέας βασίζεται στην ικανότητα δραματοποίησης και στην τάση της προσωπικότητας για αυτοβεβαίωση του μικρού εαυτού. Αυτές οδηγούν τον άνθρωπο να οικειοποιηθεί κάποια ιδέα σαν δική του, να πιστώσει τον εαυτό του με τη διατύπωσή της και να της δώσει συνεπώς αδικαιολόγητη σπουδαιότητα, επειδή θεωρεί ότι είναι δική του. Οικοδομεί τη ζωή του γύρω από την ιδέα του και θεωρεί τους στόχους του και τους σκοπούς του σαν μέγιστης σημασίας, αναμένοντας από τους άλλους ν’ αναγνωρίσουν την κυριότητά του στην ιδέα. Λησμονεί ότι καμιά ιδέα δεν ανήκει σε κανέναν αλλά προέρχεται, όπως όλες οι ιδέες, απ’ το πεδίο της ενόρασης· είναι καθολικό δώρο και κτήμα και δεν είναι ιδιοκτησία κανενός νου. Η ζωή του επίσης σαν προσωπικότητας υποτάσσεται στην ιδέα του για την ιδέα και στο ιδανικό του για την ιδέα. Η ιδέα αποβαίνει ο δραματικός παράγοντας του αυτοεπιβαλλόμενου σκοπού της ζωής του, οδηγώντας τον από το ένα άκρο στο άλλο. Αυτό οδηγεί σε πλάνη από σφετερισμό. Η αιτία είναι η υπερεκτίμηση της προσωπικότητας και η ακατάλληλη εντύπωση των αντιδράσεων της προσωπικότητας πάνω στη συλληφθείσα ιδέα και πάνω σ’ όσους επιχειρούν να προσεγγίσουν την ίδια ιδέα. Η θεραπεία είναι μια σταθερή προσπάθεια ν’ αποκεντρωθεί η ζωή από την προσωπικότητα και να επικεντρωθεί στην ψυχή. Θα ήθελα ν’ αποσαφηνίσω εδώ ένα σημείο. Οι ιδέες πολύ σπάνια έρχονται στον κόσμο της συνείδησης και στον ανθρώπινο νου απευθείας απ’ τα ενορατικά επίπεδα. Το τωρινό στάδιο της ανθρώπινης ανάπτυξης δεν το επιτρέπει ακόμη. Μπορούν να έρθουν απ’ τα ενορατικά επίπεδα μόνο όταν υφίσταται μια πολύ αναπτυγμένη ψυχική επαφή, ένας δυναμικός νοητικός έλεγχος, μια εκγυμνασμένη νοημοσύνη, ένα εξαγνισμένο συναισθηματικό σώμα κι ένα καλό αδενικό σύστημα σαν αποτέλεσμα των παραπάνω απαιτήσεων. Στοχασθείτε αυτή τη σκέψη. Οι περισσότερες ιδέες, όταν είναι πολύ υψηλής τάξης, υποβιβάζονται στη συνείδηση του μαθητή απ’ το Διδάσκαλό του και μεταδίδονται σ’ αυτόν μέσω νοητικής τηλεπάθειας και σαν αποτέλεσμα της ευαισθησίας του στα “ψυχικά κύματα δώρων”, όπως τις αποκαλεί η Θιβετανική διδασκαλία. Οι ιδέες γίνονται επίσης αισθητές κατά την αλληλεπίδραση των μαθητών. Συχνά, όταν συναντώνται μαθητές και διεγείρουν έτσι αμοιβαία το νου τους και επικεντρώνουν αμοιβαία την εστιασμένη προσοχή τους, μπορούν από κοινού να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο των ιδεών – κάτι που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο – και να φέρουν σε ύπαρξη τις νεότερες αντιλήψεις. Επίσης ορισμένες μεγάλες ιδέες υφίστανται σαν ρεύματα ενέργειας επί του νοητικού πεδίου και μπορούν εκεί να προσεγγιστούν και να εξαναγκασθούν σε ενσωμάτωση δια της εκγυμνασμένης προσοχής των μαθητών. Αυτά τα ρεύματα νοητικής ενέργειας, χρωματισμένα από μια βασική ιδέα, τοποθετούνται εκεί από την Ιεραρχία. Όταν προσεγγισθούν και ανακαλυφθούν, ο νεόφυτος τείνει να θεωρήσει την επίτευξή του με προσωπικό τρόπο και ν’ αποδώσει την ιδέα στη δική του σοφία και δύναμη. Θα

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

52

σημειώσετε λοιπόν τη μεγάλη ανάγκη για ορθή κατανόηση εκείνου που προσεγγίζετε καθώς και για ορθή ερμηνεία.

4. Δια της λανθασμένης κατεύθυνσης των ιδεών. Οφείλεται στο γεγονός ότι ο μαθητής δε βλέπει προς το παρόν την εικόνα όπως είναι. Ο ορίζοντάς του είναι περιορισμένος και η όρασή του μυωπική. Ένα κλάσμα ή τμήμα κάποιας βασικής ιδέας κρούει στη συνείδησή του και την ερμηνεύει ως ανήκουσα σε μια περιοχή δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορεί να μην έχει καμιά απολύτως σχέση. Αρχίζει λοιπόν να εργάζεται με την ιδέα, διανέμοντάς την σε κατευθύνσεις όπου είναι τελείως ανώφελη· αρχίζει να τη ντύνει σε μορφή από εντελώς λανθασμένη σκοπιά, ενσωματώνοντάς την με τέτοιο τρόπο, ώστε η χρησιμότητά της να εκμηδενίζεται. Έτσι απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή της επαφής ο μαθητής υποφέρει από πλάνη και όσο εμμένει, η γενική πλάνη ενισχύεται. Είναι η πιο κοινή μορφή πλάνης και είναι ένας από τους κύριους τρόπους με τους οποίους μπορεί να συντριβεί η νοητική υπερηφάνεια του μαθητή. Είναι πλάνη από μια αρχική κακή εφαρμογή και οδηγεί σε εσφαλμένη χρήση ή λανθασμένη κατεύθυνση της ιδέας. Η αιτία είναι ένας μικρός και μη περιεκτικός νους. Η θεραπεία είναι η εκγύμναση του νου ώστε να γίνει περιεκτικός, καλά εφοδιασμένος κι αναπτυγμένος απ’ τη σκοπιά της σύγχρονης νοημοσύνης.

5. Δια της λανθασμένης ολοκλήρωσης μιας ιδέας. Κάθε μαθητής έχει ένα σχέδιο ζωής κι ένα επιλεγμένο πεδίο υπηρεσίας. Αν δεν έχει ένα τέτοιο πεδίο, δεν είναι μαθητής. Μπορεί να είναι το σπίτι ή το σχολείο ή κάποιο πλατύτερο πεδίο, αλλά είναι ένας συγκεκριμένος τόπος όπου εκφράζει εκείνο που έχει μέσα του. Στη διαλογιστική ζωή του και δια της επαφής του με τους συμμαθητές του αγγίζει κάποια ιδέα, σημαντική ίσως για τον κόσμο. Αμέσως την αδράχνει κι επιδιώκει να την ολοκληρώσει στο σκοπό και το σχέδιο της ζωής του. Μπορεί να μην έχει για τον ίδιο συγκεκριμένη χρησιμότητα και να μην είναι ιδέα με την οποία πρέπει να εργασθεί. Η υπερδραστηριότητα του νου του είναι πιθανώς υπεύθυνη για το άδραγμα αυτής της ιδέας. Όλες οι ιδέες που γίνονται αισθητές και προσεγγίζονται, δεν είναι κατ’ ανάγκη ιδέες με τις οποίες πρέπει να εργασθεί κάθε μαθητής. Αυτό δεν το αντιλαμβάνεται πάντα ο μαθητής. Αδράχνει λοιπόν την ιδέα κι επιχειρεί να την ολοκληρώσει στα σχέδια του και προσπαθεί να εργασθεί με ενέργειες με τις οποίες δεν ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία του. Επιβάλλει στο νοητικό του σώμα κάποιο ενεργειακό ρεύμα το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και ακολουθεί η καταστροφή. Πολλοί καλοί μαθητές εκδηλώνουν τον υπεργόνιμο, υπερδραστήριο αυτό νου και καταλήγουν σε μη εποικοδομητικούς αντικειμενικούς σκοπούς ή δραστηριότητα ζωής. Αδράχνουν κάθε ιδέα που συναντούν στο δρόμο τους και δε χρησιμοποιούν κανενός είδους διάκριση. Είναι πλάνη από κτητικότητα. Η αιτία είναι το ιδιοτελές άδραγμα για τον κατώτερο εαυτό, ακόμη κι αν δεν γίνεται αντιληπτό κι ο μαθητής παραπλανάται απ’ την ιδέα των ανιδιοτελών

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

53

ενδιαφερόντων του. Η θεραπεία είναι ένα πνεύμα ταπεινοφροσύνης.

6. Δια της λανθασμένης ενσωμάτωσης των ιδεών. Αναφέρεται κυρίως στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκείνες οι αναπτυγμένες ψυχές, οι οποίες πράγματι προσεγγίζουν τον κόσμο της ενόρασης, πράγματι διαισθάνονται τις μεγάλες πνευματικές ιδέες και των οποίων η ευθύνη είναι να τις ενσωματώσουν σε κάποια μορφή, αυτόματα κι αυθόρμητα, μέσω μιας εκγυμνασμένης και ρυθμικής δραστηριότητας της ψυχής και του νου, που λειτουργούν πάντα σε στενότατη συνεργασία. Η ιδέα προσεγγίζεται, αλλά ενδύεται λανθασμένα με νοητική ύλη κι έτσι αρχίζει εσφαλμένα την πορεία της προς την υλοποίηση. Βρίσκεται, για παράδειγμα, ολοκληρωμένη σε μια ομαδική σκεπτομορφή ενός χρωματισμού, βασικού τόνου και ουσίας που είναι τελείως ακατάλληλα για την ορθή της έκφραση. Συμβαίνει πολύ συχνότερα απ’ ό,τι νομίζετε. Αφορά την ανώτερη ερμηνεία του Ινδικού αφορισμού: “Καλύτερα το δικό σου ντάρμα από το ντάρμα του άλλου”. Είναι μια πλάνη από λανθασμένη διάκριση όσον αφορά την ουσία. Η αιτία είναι η έλλειψη εσωτερικής εκγύμνασης στη δημιουργική δραστηριότητα. Η θεραπεία είναι η εφαρμογή των μεθόδων της πέμπτης ακτίνας, οι οποίες είναι οι μέθοδοι του νοητικού πεδίου. Αυτή η μορφή λάθους σπάνια ισχύει για το μέσο ζηλωτή κι αφορά μια πλάνη που αποτελεί τη δοκιμασία η οποία εφαρμόζεται σε πολλούς μυημένους ανώτερου βαθμού. Ο κοινός μαθητής, όπως εσύ κι άλλοι σ’ αυτή την ομάδα, σπάνια αγγίζουν μια αγνή ιδέα κι έτσι σπάνια χρειάζεται να την ενσωματώσουν.

7. Δια της λανθασμένης εφαρμογής των ιδεών. Πόσο συχνά αυτή η μορφή πλάνης κατέρχεται στο μαθητή! Προσεγγίζει μια ιδέα ενορατικά κι επίσης διανοητικά (σημειώστε τη διάκριση που εκφράζεται εδώ) και την εφαρμόζει λανθασμένα. Είναι ίσως μια όψη της συνθετικής πλάνης ή της πλάνης του όλου νοητικού πεδίου, όπως το προσεγγίζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Η πλάνη διαφέρει από εποχή σε εποχή, ανάλογα με εκείνο που επιχειρεί να κάνει η Ιεραρχία ή ανάλογα με τη γενική τάση των ανθρώπινων σκέψεων. Έτσι ο μαθητής μπορεί να παρασυρθεί σε λανθασμένη δραστηριότητα και λανθασμένη εφαρμογή των ιδεών, επειδή η γενική πλάνη (που προέρχεται απ’ τους έξι τύπους πλάνης, στους οποίους αναφέρθηκα παραπάνω) κυριαρχεί στο νου του. Θα μπορούσα να συνεχίσω επεκτείνοντας τους τρόπους με τους οποίους η πλάνη παγιδεύει τον ασύνετο μαθητή, αλλά αυτά αρκούν για να σας αφυπνίσουν την εποικοδομητική εκείνη ανάλυση που οδηγεί από τη γνώση στη σοφία. Αναφέραμε ότι οι επτά κύριοι τρόποι της πλάνης είναι οι ακόλουθοι: 1. Ο τρόπος της λανθασμένης αντίληψης.

2. Ο τρόπος της λανθασμένης ερμηνείας.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

3.

4.

5.

6.

7.

54

Ο τρόπος της λανθασμένης οικειοποίησης. Ο τρόπος της λανθασμένης κατεύθυνσης. Ο τρόπος της λανθασμένης ολοκλήρωσης. Ο τρόπος της λανθασμένης ενσωμάτωσης. Ο τρόπος της λανθασμένης εφαρμογής.

Αυτά είναι τα τρία βήματα προς την έκφραση. Η μορφή της έκφρασης είναι επίσης εξειδικευμένη. Έτσι παράγονται οι επτά τρόποι της πλάνης. Σας περιέγραψα εδώ τα αίτια και τους διάφορους τύπους της πλάνης στους οποίους είναι επιρρεπής ο μαθητής. Στην καθαρή της μορφή η πλάνη αυτή πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί και κάποια μέρα να υπερπηδηθεί· πρέπει να απομονωθεί και να διαλυθεί απ’ το μυημένο. Η τελική επιτυχής προσπάθεια να το κάνει ήταν εκείνη που οδήγησε τον Ιησού πάνω στο Σταυρό να εκστομίσει λόγια φανερής απελπισίας. Τότε διέλυσε τελικά την πλάνη της προσωπικής, αντικειμενικής Θεότητας. Τη στιγμή εκείνη συνειδητοποίησε πλήρως ότι ο Ίδιος ήταν Θεός και τίποτε άλλο· ότι η θεωρία της ενότητας που περιεγράφη απ’ Αυτόν στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφάλαιο XVII, ήταν πράγματι κι αληθινά ένα γεγονός στη συνείδησή Του, αναλλοίωτα εδραιωμένο. Ωστόσο στην άπειρη και υπέρτατη αυτή αντίληψη υπεισήλθε για μια στιγμή ένα αίσθημα απώλειας και άρνησης, που ανάγκασε τη θνήσκουσα Προσωπικότητά Του σ’ εκείνη την τρομερή εκφορά που συντάραξε και ταυτόχρονα παρηγόρησε τόσους πολλούς. Υποδήλωσε την υπερνίκηση της τελικής συνθετικής πλάνης. Όταν αυτή διαλύεται, η πλάνη όπως γίνεται κατανοητή από την ανθρώπινη οικογένεια, εξαφανίζεται. Ο άνθρωπος στέκει ελεύθερος. Η πλάνη του νοητικού πεδίου δεν μπορεί πια να τον εξαπατήσει. Ο νους του είναι ένα αγνό όργανο για την αντανάκλαση του φωτός και της αλήθειας. Οι γοητείες του αστρικού πεδίου δεν τον δεσμεύουν πια και το καθαυτό αστρικό σώμα ξεθωριάζει. Θα θυμάστε πως υπαινίχθηκα στην Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας ότι το καθαυτό αστρικό σώμα είναι μια πλάνη. Είναι ο ορισμός του απατηλού νου στο νοητικό πεδίο εκείνου που αποκαλούμε σύνολο επιθυμιών του ανθρώπου σε ενσάρκωση. Όταν η πλάνη και η γοητεία υπερνικηθούν, το αστρικό σώμα ξεθωριάζει στην ανθρώπινη συνείδηση. Δεν απομένει καμιά επιθυμία για το χωριστό εαυτό. Το καμα-μάνας εξαφανίζεται κι ο άνθρωπος θεωρείται τότε ότι συνίσταται ουσιαστικά από ψυχή-νου-εγκέφαλο μέσα στο φυσικό σώμα. Πρόκειται για μεγάλο μυστήριο και η σημασία του μπορεί να κατανοηθεί μόνο όταν ο άνθρωπος έχει ελέγξει την προσωπικότητά του κι έχει εξαλείψει όλες τις όψεις της γοητείας και της πλάνης. Αυτό επιτυγχάνεται με την επίτευξη. Η κυριαρχία αυτή επιτυγχάνεται με την κυριαρχία. Αυτή η εξάλειψη της επιθυμίας επέρχεται με τη συνειδητή εξάλειψη. Εργασθείτε λοιπόν αδελφοί μου και η αποσαφήνιση του προβλήματος πρέπει αναπόφευκτα να προκύψει. Αυτό που αποτελεί τον αντίθετο πόλο της πλάνης είναι, όπως καλά ξέρετε, η ενόραση. Ενόραση είναι εκείνη η αναγνώριση της πραγματικότητας, η οποία γίνεται εφικτή όταν γοητεία και πλάνη εξαφανίζονται. Η ενορατική αντίδραση στην αλήθεια συμβαίνει όταν – κατά μήκος μιας ιδιαίτερης γραμμής προσέγγισης της αλήθειας – ο

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

55

μαθητής κατορθώνει να ηρεμήσει τις ροπές του νου για δημιουργία σκεπτομορφών, έτσι ώστε το φως να μπορεί να ρέει απευθείας και χωρίς καμιά παρέκκλιση απ’ τους ανώτερους πνευματικούς κόσμους. Η ενόραση μπορεί να αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της όταν η γοητεία δεν αδράχνει πια τον κατώτερο άνθρωπο και οι κατώτερες ή ανώτερες επιθυμίες του ανθρώπου, που ερμηνεύονται συναισθηματικά ή εγωκεντρικά, δεν παρεμβάλλονται πια μεταξύ της εγκεφαλικής του συνείδησης και της ψυχής. Φευγαλέες στιγμές της υψηλής αυτής ελευθερίας έρχονται κατά καιρούς σε όλους τους αληθινούς ζηλωτές κατά τη διάρκεια του αγώνα της ζωής τους. Έχουν τότε μια ενορατική αστραπή κατανόησης. Το περίγραμμα του μέλλοντος και η φύση της αλήθειας περνά στιγμιαία απ’ τη συνείδησή τους και η ζωή δεν είναι ποτέ ξανά ακριβώς ίδια. Έχουν την εγγύηση ότι κάθε αγώνας είναι δικαιολογημένος κι ότι θα εφελκύσει την απαραίτητη ανταμοιβή. Όπως υπέδειξα στον πίνακα (βλέπε σελ. 41), εκείνο που διαλύει την πλάνη και την αντικαθιστά με μια αληθινή κι αλάνθαστη πνευματική αντίληψη είναι η ενατένιση – μια ενατένιση που κατ’ ανάγκη προωθείται απ’ την ψυχή. Ίσως φθάσετε σε κάποια σύλληψη της σειράς ανάπτυξης, αν αντιληφθείτε ότι ολόκληρη η διαλογιστική διαδικασία (στις τρεις κύριες υποδιαιρέσεις της) μπορεί να διαιρεθεί ως εξής: 1. Ο Ζηλωτής...............Δοκιμαστική Ατραπός.................Συγκέντρωση.............Μάγια.

2. Ο Μαθητής..............Ατραπός της Μαθητείας..............Διαλογισμός...............Γοητεία.

3. Ο Μυημένος............Ατραπός της Μύησης..................Ενατένιση..................Πλάνη.

Η παραπάνω κατάταξη αρκεί για να δείξει τη συνάφεια μεταξύ της διαλογιστικής διαδικασίας – όπως περιγράφεται και διδάσκεται στη Σχολή Αρκέην – και του προβλήματος που όλοι σας πρέπει να αντιμετωπίσετε. Η τεχνική της διάλυσης της πλάνης, όπως χρησιμοποιείται από το μυημένο, είναι εκείνη της ενατένισης. Αλλά ποια χρησιμότητα έχει άραγε να το συζητώ μαζί σας, αν δεν είστε μυημένοι; Θα σας ωφελούσε άραγε καθόλου ή θα ικανοποιούσε μόνο την περιέργειά σας, αν σας περιέγραφα τις ιδιάζουσες διαδικασίες που χρησιμοποιεί η ψυχή σε ενατένιση για να διεισδύσει και (με μια πράξη της εκγυμνασμένης θέλησης και μερικές φόρμουλες πρώτης ακτίνας) να τη διαλύσει; Όχι, απ’ όσο μπορώ να φαντασθώ. Θα κλείσω λοιπόν τις παρατηρήσεις μου σχετικά με την πλάνη από τη σκοπιά της εξελικτικής σας κατάστασης. Η γοητεία είναι το πρόβλημά σας, όπως είναι και πρόβλημα του κόσμου αυτή την εποχή. Μερικοί από σας, των οποίων τα νοητικά σώματα βρίσκονται σε διαδικασία οργάνωσης, μπορεί να υποφέρουν κάπως από την πλάνη, αλλά το κύριο πρόβλημά σας – σαν ομάδα και σαν άτομα – είναι η γοητεία. Το πεδίο της ζωντανής εμπειρίας σας βρίσκεται στα ανώτερα επίπεδα του αστρικού πεδίου. Το χρέος σας είναι να υπερνικήσετε τη γοητεία, καθένας στην ατομική του ζωή και σαν ομάδα αργότερα να προσεγγίσετε το επίπονο χρέος της αρωγής στη διάλυση της παγκόσμιας γοητείας. Θα μπορέσετε να το κάνετε αργότερα, αν υποβληθείτε σε εκγύμναση και κατανοήσετε και κυριαρχήσετε σαν άτομα τις προσωπικές σας γοητείες. Μόλις αρχίσετε να το κάνετε, θα μπορέσω ν’ αρχίσω να σας χρησιμοποιώ σαν ομάδα. Αλλά πριν μπορέσετε να εργασθείτε σαν όμιλος και πριν μπορέσω να σας βοηθήσω στη

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

56

διάλυση της παγκόσμιας γοητείας, πρέπει να κατανοήσετε καλύτερα και να κυριαρχήσετε σαφέστερα τις γοητείες και τις πλάνες της προσωπικότητάς σας. Ήρθε πλέον ο καιρός να σας βοηθήσω να ασχοληθείτε δραστικότερα με το πρόβλημα της γοητείας, με την προοπτική της προορισμένης σας ομαδικής υπηρεσίας κι όχι την προοπτική της προσωπικής σας αποδέσμευσης… Σας ζητώ λοιπόν να εργασθείτε με ανανεωμένο θάρρος κι αποφασιστικότητα και με ανανεωμένη κατανόηση και να συνεχίσετε για έναν ακόμη χρόνο. Θα στρέψετε άραγε την προσπάθειά σας στο χρέος; Γιατί πρόκειται για χρέος.

2. Γοητεία στο Αστρικό Πεδίο...........................................................................Γοητεία. Ασχολήθηκα με το πρόβλημα της πλάνης ή της γοητείας στο νοητικό πεδίο. Ασχολήθηκα μαζί του περιεκτικά και σύντομα, τονίζοντας ότι δεν αποτελεί πρωταρχικά το κύριο πρόβλημα αυτής της ομάδας ζηλωτών, αλλά ότι – μαζί με τον παγκόσμιο ζηλωτή, την ανθρωπότητα – είναι κυρίως απορροφημένοι με τη γοητεία. Εκείνοι οι ζηλωτές που στέκουν στην πρώτη γραμμή της ανθρωπότητας και των οποίων χρέος είναι ν’ αντιμετωπίσουν την παγκόσμια γοητεία και να διανοίξουν ένα δρόμο μέσα απ’ αυτή, έχουν το καθήκον της αποδέσμευσης της ψυχικής ενέργειας και της νοητικής δυναμικότητας. Ανάμεσα σ’ αυτές τις πρωτοπόρες ψυχές θα έπρεπε να πάρετε τη θέση σας, αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος της ευκαιρίας και την επικείμενη ώρα της αποδέσμευσης. Στέκεστε στα πρόθυρα της αποδεγμένης μαθητείας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει σύντομα να προσθέσετε στη μάχη σας με τη γοητεία και τη μάχη με την πλάνη. Είστε άραγε αρκετά ισχυροί γι’ αυτή; Μη λησμονείτε ότι ο μαθητής που ασχολείται με την έφεση της φύσης του και αγωνίζεται επίσης με τα προβλήματα που προκύπτουν από τη νοητική πόλωση κι επίγνωση και με τις ενέργειες που δραστηριοποιούνται δια της ψυχικής επαφής, καθίσταται ταχέως ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Το καθήκον του επομένως δεν είναι εύκολο και απαιτεί την εστιασμένη δραστηριότητα του καλύτερου εαυτού του. Με τη φράση αυτή εννοώ την ψυχή και την ανατείνουσα προσωπικότητα. Ήδη αγωνίζεστε κάπως με την πλάνη των ιδεών με την οποία ασχολήθηκα στην τελευταία μου οδηγία. Αρχίζετε έτσι ν’ αναπτύσσετε εκείνη τη διάκριση που θα σας οδηγήσει στην ορθή επιλογή των θεμάτων της ζωής. Σ’ αυτή την οδηγία θα επιδιώξω να ρίξω κάποιο φως πάνω στη γοητεία την οποία αντιμετωπίζει ο μαθητής σαν άτομο και να εξετάσω επίσης την όψη της γοητείας με την οποία πρέπει να καταπιαστεί σαν εκπαιδευόμενος παγκόσμιος υπηρέτης. Μιλώντας συμβολικά θα έλεγα ότι το πλανητικό αστρικό σώμα (θεωρούμενο από ψυχικά επίπεδα) χάνεται στα βάθη μιας περιβάλλουσας ομίχλης. Όταν κοιτάζετε τη νύκτα τον καθαρό ουρανό, βλέπετε τα αστέρια, τους ήλιους και τους πλανήτες να λάμπουν με μια διαυγή ψυχρή λαμπρότητα και με ένα σπινθηροβόλο λαμπερό φως που διαπερνά πολλά εκατομμύρια μίλια (ή έτη φωτός, όπως ονομάζονται) μέχρι να τα αποτυπώσει το ανθρώπινο μάτι και να καταγράψει την ύπαρξη των λαμπρών αυτών αστεριών. Όταν όμως κοιτάξετε το αστρικό σώμα του πλανήτη, αν μπορούσατε να το κάνετε, δε θα δείτε καμιά τέτοια καθαρή λάμψη, αλλά μόνο μια ζοφερή σφαίρα

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

57

φαινομενικού ατμού, καταχνιάς και ομίχλης. Η ομίχλη αυτή έχει τέτοια πυκνότητα και πάχος που δε δείχνει μόνο ότι είναι αδιαπέραστη, αλλά κι ότι οι συνθήκες είναι δυσμενείς για τη ζωή. Ωστόσο περνούμε, πηγαίνουμε κι ερχόμαστε, εμείς οι Δάσκαλοι στην εσώτερη πλευρά· και σ’ αυτή την ομίχλη – βλέποντας όλα τα πράγματα παραμορφωμένα και διαστρεβλωμένα – μοχθούν οι υιοί των ανθρώπων. Μερικοί είναι τόσο συνηθισμένοι στην ομίχλη και την πυκνότητα, ώστε λησμονούν την ύπαρξή της, θεωρώντας την σαν σωστή και καλή και σαν τον αμετάβλητο χώρο της καθημερινής τους ζωής. Άλλοι συνέλαβαν αμυδρές αναλαμπές ενός καθαρότερου κόσμου, όπου μπορούν να ιδωθούν τελειότερες μορφές και σχήματα κι όπου η ομίχλη δεν κρύβει μια αμυδρά αισθητή πραγματικότητα – παρότι δε γνωρίζουν τι μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητα. Άλλοι πάλι, όπως εσείς, βλέπετε μπροστά σας μια ανοιχτή ατραπό που οδηγεί στο διαυγές φως της ημέρας. Όμως δε γνωρίζετε ακόμη ότι καθώς διανύετε την ατραπό, πρέπει στην ίδια την Ατραπό να εργασθείτε δραστήρια και με νοημοσύνη με την περιζώνουσα γοητεία, ακολουθώντας τα φλογερά ίχνη εκείνων που ελευθερώθηκαν απ’ τις περιβάλλουσες καταχνιές και πέρασαν σ’ έναν κόσμο καθαρών οριζόντων. Τόσος πολύς χρόνος δαπανάται από τους μαθητές στην Ατραπό σε μια διαδικασία κυκλικής σχεδόν βύθισης στη γοητεία και την ομίχλη που εναλλάσσεται με ώρες διαύγειας και όρασης. Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που πρέπει να συλλάβετε όσοι επιδιώκετε να εργασθείτε με τη γοητεία· τέσσερις βασικές αναγνωρίσεις που όταν κατανοηθούν, θα σας χρησιμεύσουν να καθαρίσετε και να φωτίσετε κι επομένως να ισιώσετε το δρόμο σας: 1. Κάθε ανθρώπινο ον στέκει σ’ έναν περιβάλλοντα κόσμο γοητείας που είναι αποτέλεσμα: α. Του παρελθόντος του με τις λανθασμένες σκέψεις, τις ιδιοτελείς επιθυμίες και την παρερμηνεία των σκοπών της ζωής. Δεν υπάρχει ούτε υπήρξε κατανόηση του προτιθέμενου ζωικού σκοπού όπως τον οραματίζεται η ψυχή ούτε και μπορεί να υπάρξει μέχρι να γίνει κάποια οριστική οργάνωση του νοητικού σώματος. β. Της οικογενειακής του “επιθυμητικής ζωής”, παρελθούσας και παρούσας. Αυτή γίνεται συνεχώς δυναμικότερη καθώς βαίνει η εξέλιξη και η επιθυμητική ζωή της οικογενειακής μονάδας σημαδεύεται και τονίζεται, συνιστώντας τότε τις κληρονομημένες κι εκδηλωμένες ψυχολογικές τάσεις και χαρακτηριστικά. γ. Της εθνικής γοητείας η οποία είναι το σύνολο της επιθυμητικής ζωής συν τις πλάνες κάθε έθνους. Τις αποκαλούμε εθνικά χαρακτηριστικά και είναι τόσο επίμονες κι έντονες, ώστε αναγνωρίζονται συνήθως σαν ενσωμάτωση των εθνικών ψυχολογικών χαρακτηριστικών. Αυτά βασίζονται βέβαια στις ακτινικές τάσεις, στην παρελθούσα ιστορία και στις παγκόσμιες αλληλοσχετίσεις, αλλά συνιστούν μια κατάσταση γοητείας από την οποία πρέπει να ξεφύγει κάθε έθνος καθώς προχωρεί στην αντίληψη (και την ταύτιση) της πραγματικότητας.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

58

δ. Της επέκτασης της παραπάνω ιδέας σε ό,τι ονομάζουμε φυλετική γοητεία, χρησιμοποιώντας τη λέξη φυλή με την έννοια της ανθρώπινης φυλής. Συνιστά μια πολύ αρχαία γοητεία ή μάλλον μια σειρά από γοητείες, περιχαρακωμένες επιθυμίες, δυναμικές εφέσεις κάποιου είδους και σαφώς ανθρωποποίητες μορφές οι οποίες – ρευστές, περιρρέουσες και παλλόμενες με δυναμική ζωή – επιδιώκουν να συγκρατήσουν την ανθρώπινη συνείδηση στο αστρικό πεδίο. Μια τέτοια αντίληψη γοητείας είναι εκείνη του χρήματος και της υλιστικής του αξίας. Η γοητευτική αυτή επιθυμία είναι σαν μια πυκνή πλατιά απλωμένη ομίχλη που εμποδίζει την όραση της αλήθειας και παραμορφώνει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπινων αξιών.

2. Αυτή η ομίχλη, αυτή η γοητεία που περιτυλίγει την ανθρωπότητα σήμερα, πρέπει να νοηθεί σαν ένα συγκεκριμένο ουσιώδες πράγμα και πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν τέτοιο. Ο μαθητής ή ο ζηλωτής που επιδιώκει να διαλύσει τη γοητεία είτε στη δική του ζωή είτε σαν υπηρεσία που προσφέρεται στον κόσμο, πρέπει ν’ αναγνωρίσει ότι εργάζεται με ουσία, με τη συντριβή των μορφών που έχει προσλάβει και με το διασκορπισμό μιας υλικής, περιβάλλουσας τα πάντα, ουσίας – υλικής με την ίδια έννοια που οι σκεπτομορφές είναι ουσιώδη πράγματα, αλλά (κι εδώ είναι ένα σημαντικό σημείο) με λιγότερη ουσιώδη φύση απ’ τις μορφές γοητείας που συναντώνται στο αστρικό πεδίο. Είμαστε πολύ πρόθυμοι να θυμόμαστε ότι οι “σκέψεις είναι πράγματα” κι ότι έχουν μια μορφή ζωής κι ένα δικό τους σκοπό. Αλλά έχουν μια πιο μοναδική και ξεχωριστή ύπαρξη και πιο σαφώς καθορισμένα και συγκεκριμένα περιγράμματα. Οι μορφές γοητείας στο αστρικό πεδίο είναι ακόμη πιο ουσιώδεις, αλλά ασαφέστερα προσδιορισμένες. Οι σκεπτομορφές είναι δυναμικές, διεισδυτικές, σαφείς και περιγεγραμμένες. Οι γοητείες είναι αποπνικτικές, αόριστες και περιβάλλουσες. Το άτομο βυθίζεται σ’ αυτές όπως στον ωκεανό ή σε μια “θάλασσα ομίχλης”. Με τις σκεπτομορφές έρχεται αντιμέτωπος ή πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά δε βυθίζεται. Μπορεί σχεδόν να ειπωθεί ότι το αστρικό σώμα του ατόμου έρχεται σε ύπαρξη σαν μέρος της γενικής παγκόσμιας γοητείας· του είναι δύσκολο να διαφοροποιήσει το δικό του αστρικό σώμα από τις γοητείες που τον επηρεάζουν, τον εξουσιάζουν και τον καταβυθίζουν. Το πρόβλημά του στο νοητικό πεδίο είναι σαφέστερα καθορισμένο, παρότι εξίσου δύσκολο.

3. Η αστρική γοητεία είναι μια μορφή ενέργειας, μιας ενέργειας μεγάλης ισχύος που οφείλεται σε τρεις παράγοντες: α. Είναι τόσο αρχαίου ρυθμού, όντας εγγενής στην καθαυτή αστρική ουσία, ώστε είναι πολύ δύσκολο για το ανθρώπινο ον ν’ αποκτήσει την επίγνωσή της ή να την κατανοήσει· είναι αποτέλεσμα της μακραίωνος δραστηριότητας της ανθρώπινης επιθυμίας. β. Είναι συλλογικό μέρος της ενεργειακής φύσης του ανθρώπου και συνιστά συνεπώς γι’ αυτόν τη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης· είναι τμήμα μιας μεγάλης παγκόσμιας διαδικασίας κι επομένως τμήμα επίσης της ατομικής

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

59

ζωικής διαδικασίας και δεν είναι καθαυτή εσφαλμένη αλλά όψη της πραγματικότητας. Η αντίληψη αυτή περιπλέκει κατ’ ανάγκη την ανθρώπινη σκέψη γι’ αυτήν. γ. Είναι επίσης σαφώς Ατλάντεια σε φύση, επειδή έφτασε σε πολύ υψηλό σημείο ανάπτυξης σ’ αυτή τη φυλή. Έτσι μπορεί τελικά να διασκορπισθεί μόνο από την Αρεία φυλή με τη χρησιμοποίηση της ορθής τεχνικής. Το άτομο που μαθαίνει να διασκορπίζει τη γοητεία πρέπει να κάνει δύο πράγματα: 1. Να στέκει σε πνευματική ύπαρξη.

2. Να συγκρατεί σταθερά το νου στο φως. Απ’ αυτά θα γίνει φανερό ότι η ενέργεια του αστρικού πεδίου, όπως εκφράζεται στην αισθαντική επιθυμητική ζωή της φυλής, παράγει τις κύριες γοητείες της ανθρωπότητας και μπορεί να διασκορπισθεί, να διασπασθεί και να διαλυθεί μόνο με την προσαγωγή της ανώτερης ενέργειας του νου, που υποκινείται από την ψυχή.

4. Οι γοητείες που κρατούν την ανθρωπότητα σε δουλεία είναι: α. Η γοητεία της υλικότητας. β. Η γοητεία του αισθήματος. γ. Η γοητεία της αφοσίωσης. δ. Η γοητεία των ζευγών των αντιθέτων. ε. Οι γοητείες της Ατραπού. Ας σας διευκρινίσω τώρα τις γοητείες αυτές λεπτομερέστερα: Η γοητεία της υλικότητας είναι η αιτία όλης της τωρινής παγκόσμιας δυστυχίας, γιατί αυτό που ονομάζουμε οικονομικό πρόβλημα είναι απλώς το αποτέλεσμα της ιδιαίτερης αυτής γοητείας. Στη διάρκεια των αιώνων η γοητεία αυτή διατηρούσε συνεχώς το αυξημένο ενδιαφέρον της φυλής, ώσπου σήμερα ολόκληρος ο κόσμος έχει παρασυρθεί στο ρυθμό του ενδιαφέροντος για το χρήμα. Ένας ρυθμός που εκπορεύεται από ψυχικά επίπεδα υπήρχε πάντα, έχοντας εδραιωθεί από Εκείνους που ελευθερώθηκαν απ’ τον έλεγχο των υλικών αναγκών, απ’ τη δουλεία του χρήματος και απ’ την αγάπη για αποκτήματα. Σήμερα ο ανώτερος αυτός ρυθμός είναι αντίστοιχος προς την κατώτερη ρυθμική γοητεία κι έτσι όλος ο κόσμος σκέπτεται με όρους διαφυγής από το παρόν υλικό αδιέξοδο. Εκείνες οι ψυχές που στέκουν στο φως το οποίο βρίσκεται στη βουνοκορφή της απελευθέρωσης κι εκείνες που προχωρούν ανοδικά έξω από τις ομίχλες της υλικότητας, είναι πλέον αρκετές σε αριθμό για να κάνουν κάποια συγκεκριμένη εργασία σχετικά με το διασκορπισμό αυτής της γοητείας. Η επίδραση των σκέψεων, των λόγων και της ζωής τους μπορεί και θα επιφέρει μια αναπροσαρμογή των αξιών κι ένα νέο πρότυπο ζωής για τη φυλή, που θα βασίζεται στη διαυγή όραση, την ορθή αίσθηση αναλογίας και την αντίληψη της αληθινής φύσης της υφιστάμενης σχέσης μεταξύ ψυχής και μορφής, μεταξύ πνεύματος και ύλης. Εκείνο που ικανοποιεί μια ανάγκη η οποία είναι ζωτική και πραγματική, υφίσταται πάντοτε στο θείο σχέδιο. Εκείνο που δεν είναι αναγκαίο για την ορθή έκφραση της θειότητας και μια πλήρη και πλούσια ζωή, μπορεί να επιτευχθεί και ν’ αποκτηθεί, αλλά μόνο μέσω

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

60

της απώλειας του πιο πραγματικού και της άρνησης του ουσιώδους. Πάντως οι μαθητές πρέπει να θυμούνται ότι εκείνο που είναι αναγκαίο ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης που έφθασε το άτομο. Για μερικούς ανθρώπους, λόγου χάρη, η κατοχή εκείνου που είναι υλικό μπορεί να αποτελέσει τόσο μεγάλη πνευματική εμπειρία και δυναμικό δάσκαλο στη ζωική έκφραση όσο και οι πιο εξυψωμένες και λιγότερο υλικές απαιτήσεις ενός μυστικιστή ή ερημίτη. Κρινόμαστε όσον αφορά την πράξη και την άποψη από τη θέση μας στην κλίμακα της εξέλιξης. Κρινόμαστε πράγματι απ’ την άποψή μας κι όχι από τις απαιτήσεις μας στη ζωή. Ο πνευματικά σκεπτόμενος άνθρωπος και ο άνθρωπος που έβαλε το πόδι του στην Ατραπό της Δοκιμασίας και αποτυγχάνει να επιχειρήσει την έκφραση εκείνου που πιστεύει, θα κριθεί τόσο αυστηρά και θα πληρώσει τόσο υψηλό τίμημα, όσο και ο καθαρά υλιστής – ο άνθρωπος του οποίου οι επιθυμίες επικεντρώνονται γύρω από ουσιαστικά αποτελέσματα. Να το έχετε κατά νου και να μην κάθεστε στην έδρα του κριτή ή του χλευαστή. Σήμερα η γοητεία της υλικότητας μειώνεται αισθητά. Οι λαοί του κόσμου εισέρχονται στην εμπειρία της ερήμου και στην έρημο θ’ ανακαλύψουν πόσο λίγα χρειάζονται για μια πλήρη ζωή, αληθινή εμπειρία και πραγματική ευτυχία. Η αχόρταγη επιθυμία για αποκτήματα δε θεωρείται πια τόσο έντιμη επιθυμία όσο προηγουμένως και η επιθυμία για πλούτη δε δημιουργεί πια τα αρπακτικά χέρια όπως παλιότερα στη φυλετική ιστορία. Τα πράγματα και τα αποκτήματα γλιστρούν από τα χέρια που ως τώρα τα κρατούσαν σφικτά και μόνο όταν οι άνθρωποι σταθούν με άδεια χέρια και μ’ ένα πραγματωμένο νέο πρότυπο αξιών, θ’ αποκτήσουν πάλι το δικαίωμα να έχουν και να κατέχουν. Όταν απουσιάζει η επιθυμία κι ο άνθρωπος δε ζητά τίποτα για το χωριστό εαυτό, η ευθύνη του υλικού πλούτου μπορεί να επιστραφεί πάλι σ’ αυτόν, αλλά η άποψή του θα είναι τότε απαλλαγμένη απ’ την ιδιαίτερη αυτή γοητεία και οι ομίχλες της αστρικής επιθυμίας θα έχουν ελαττωθεί. Η πλάνη σε πολλές μορφές μπορεί ακόμη να κυριαρχεί, αλλά η γοητεία της υλικότητας θα έχει εξαφανισθεί. Είναι η πρώτη που προορίζεται να εξαφανισθεί. Οι σπουδαστές θα κάνουν καλά να θυμούνται ότι όλες οι μορφές αποκτημάτων και κάθε υλικό αντικείμενο, χρήμα ή σπίτι, πίνακας ή αυτοκίνητο, έχει μια ενδόμυχη δική του ζωή, μια δική του εκπόρευση και μια δραστηριότητα που είναι ουσιαστικά εκείνη της έμφυτης ατομικής του δομής (γιατί το άτομο είναι μια μονάδα δραστήριας ενέργειας). Αυτή παράγει αντιστοιχίες στον κόσμο της αιθερικής κι αστρικής ζωής, όχι όμως στο νοητικό κόσμο. Οι λεπτοφυέστερες αυτές μορφές και διακριτικές εκπορεύσεις επαυξάνουν τη δυναμικότητα της παγκόσμιας επιθυμίας· συμβάλλουν στην παγκόσμια γοητεία κι αποτελούν τμήμα ενός μεγάλου και ισχυρού μιασματικού κόσμου που βρίσκεται στο ενελικτικό τόξο, αλλά στον οποίο η ανθρωπότητα επί του ανοδικού τόξου είναι ωστόσο βυθισμένη. Γιαυτό οι Οδηγοί της Φυλής ένιωσαν την ανάγκη να σταθούν ενόσω οι δυνάμεις που εξαπέλυσε ο ίδιος ο άνθρωπος τείνουν να τον απογυμνώσουν και να τον αφήσουν έτσι να βαδίσει στην ερημιά. Εκεί, σε ό,τι ονομάζεται επανορθωτικές περιστάσεις, μπορεί να αναπροσαρμόσει τη ζωή του και να αλλάξει τον τρόπο ζωής του, ανακαλύπτοντας έτσι

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

61

ότι η ελευθερία από τα υλικά πράγματα φέρνει μαζί της τη δική της ομορφιά και ανταμοιβή, τη δική της χαρά και δόξα. Έτσι ελευθερώνεται για να ζήσει τη ζωή του νου. Η γοητεία του αισθήματος κρατά τους καλούς ανθρώπους του κόσμου σε δουλεία και σε μια πυκνή ομίχλη συναισθηματικών αντιδράσεων. Η φυλή έφτασε σ’ ένα σημείο όπου άνθρωποι αγαθής πρόθεσης, κάποιας πραγματικής κατανόησης κι έχοντας κάποιο μέτρο ελευθερίας από την αγάπη του χρυσού (συμβολικό τρόπο αναφοράς στη γοητεία της υλικότητας) στρέφουν την επιθυμία τους στο καθήκον τους, στις ευθύνες τους, στις επιδράσεις τους πάνω στους άλλους και στη συναισθηματική τους κατανόηση της φύσης της αγάπης. Η αγάπη για πολλούς ανθρώπους, κυριολεκτικά για την πλειονότητα, δεν είναι πραγματική αγάπη αλλά ένα μείγμα της επιθυμίας ν’ αγαπούν και της επιθυμίας ν’ αγαπιούνται συν την προθυμία να κάνουν καθετί για να δείξουν και να εφελκύσουν το αίσθημα αυτό κι επομένως να έχουν μεγαλύτερη άνεση στη δική τους ενδόμυχη ζωή. Η ιδιοτέλεια των ανθρώπων που επιθυμούν να είναι ανιδιοτελείς είναι μεγάλη. Πολλά συμβάλλοντα αισθήματα συγκεντρώνονται γύρω από το αίσθημα ή την επιθυμία να δείξουν εκείνα τα φιλικά κι ευχάριστα χαρακτηριστικά που θα εφελκύσουν μια αντίστοιχη ανταπόδοση για το δήθεν εραστή ή υπηρέτη που περιζώνεται τελείως απ’ τη γοητεία του αισθήματος. Αυτή η ψευτοαγάπη, που βασίζεται κυρίως σε μια θεωρία αγάπης και υπηρεσίας, χαρακτηρίζει τόσες πολλές ανθρώπινες σχέσεις όπως, λόγου χάρη, αυτές που υφίστανται μεταξύ συζύγων και των γονέων με τα παιδιά τους. Γοητευμένοι από το αίσθημά τους γι’ αυτούς και γνωρίζοντας ελάχιστα για την αγάπη της ψυχής η οποία είναι ελεύθερη κι αφήνει και τους άλλους ελεύθερους, περιπλανώνται σε μια πυκνή ομίχλη, παρασύροντας συχνά μαζί τους εκείνους που επιθυμούν να υπηρετήσουν για να αντλήσουν μια αντίστοιχη στοργή. Μελέτησε, αδελφέ μου, τη λέξη “στοργή” και δες την αληθινή της έννοια. Η στοργή δεν είναι αγάπη. Είναι εκείνη η επιθυμία που εκφράζουμε μέσω μιας προσπάθειας του αστρικού σώματος και η δραστηριότητα αυτή επηρεάζει τις επαφές μας· δεν είναι η αυθόρμητη έλλειψη επιθυμίας της ψυχής που δε ζητά τίποτε για το χωριστό εαυτό. Αυτή η γοητεία του αισθήματος φυλακίζει και συγχύζει όλους τους καλούς ανθρώπους στον κόσμο, επιβάλλοντάς τους υποχρεώσεις που δεν υφίστανται και παράγοντας μια γοητεία η οποία πρέπει τελικά να διασκορπισθεί με την εισροή της αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης. Θίγω απλώς με συντομία τις γοητείες αυτές, γιατί καθένας σας μπορεί να τις επεξεργασθεί για λογαριασμό του και να ανακαλύψει πού στέκει στον κόσμο της ομίχλης και της γοητείας. Έτσι με τη γνώση μπορείτε ν’ αρχίσετε να ελευθερώνεστε από τη γοητεία του κόσμου. Η γοητεία της αφοσίωσης κάνει πολλούς δόκιμους μαθητές να περιπλανιούνται κυκλικά γύρω από τον κόσμο της επιθυμίας. Είναι κυρίως μια γοητεία που επηρεάζει πρόσωπα της έκτης ακτίνας και είναι ιδιαίτερα δυναμική σήμερα, λόγω της μακραίωνης δραστηριότητας της έκτης Ακτίνας της Αφοσίωσης στη διάρκεια της γοργά απερχόμενης Ιχθυακής Εποχής. Συνιστά σήμερα μια απ’ τις πιο δυναμικές γοητείες των

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

62

πραγματικά αφοσιωμένων ζηλωτών. Είναι αφοσιωμένοι σε μια υπόθεση, σ’ ένα δάσκαλο, σε μια πίστη, σ’ ένα πρόσωπο, σ’ ένα καθήκον ή σε μια ευθύνη. Στοχασθείτε σ’ αυτό. Η αβλαβής αυτή επιθυμία μαζί με κάποια γραμμή ιδεαλισμού που αντιμετωπίζουν, αποβαίνει τελικά επιβλαβής τόσο για τους ίδιους όσο και για τους άλλους, επειδή μέσω αυτής της γοητείας της αφοσίωσης παρασύρονται στο ρυθμό της παγκόσμιας γοητείας η οποία είναι ουσιαστικά η ομίχλη της επιθυμίας. Η δυναμική επιθυμία σε κάθε γραμμή, όταν εξαλείφει το πλατύτερο όραμα και κλείνει τον άνθρωπο στο μικροσκοπικό κύκλο της δικής του επιθυμίας να ικανοποιήσει το αίσθημά του της αφοσίωσης, είναι το ίδιο παρεμποδιστική με κάθε άλλη γοητεία και είναι ακόμη πιο επικίνδυνη λόγω του ωραίου χρωματισμού που προσλαμβάνει η επακόλουθη ομίχλη. Ο άνθρωπος χάνεται σε μια εκστατική αχλύ δικής του κατασκευής, η οποία εκπορεύεται απ’ το αστρικό του σώμα και αποτελείται απ’ την αισθηματικοποίηση της φύσης του για τη δική του επιθυμία και αφοσίωση στο αντικείμενο που προσέλκυσε την προσοχή του. Σ’ όλους τους αληθινούς ζηλωτές, λόγω της αυξημένης δυναμικότητας των κραδασμών τους, το αίσθημα της αφοσίωσης μπορεί να είναι ιδιαίτερα δυσχερές και να επιφέρει μια μακρά φυλάκιση. Ένα παράδειγμα είναι το αίσθημα αφοσίωσης που διαχύνεται σε μια απατηλή έκσταση από δόκιμους μαθητές προς τους Διδασκάλους της Σοφίας. Γύρω από τα ονόματα των Μελών της Ιεραρχίας και γύρω από το έργο Τους και το έργο των μυημένων και των πειθαρχημένων μαθητών (σημειώστε αυτή τη φράση) δημιουργείται μια πλούσια γοητεία η οποία Τους εμποδίζει να φθάσουν το μαθητή ή αυτόν να Τους πλησιάσει. Δεν είναι δυνατό να διαπεράσουν την πυκνή γοητεία της αφοσίωσης που πάλλεται από δυναμική εκστατική ζωή κι εκπορεύεται από τη συγκεντρωμένη ενέργεια του μαθητή που εργάζεται ακόμη δια του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Για τη γοητεία αυτή υπάρχουν μερικοί αρχαίοι κανόνες: Προσέγγισε το μεγαλύτερο Εαυτό με το μέσον του ανώτερου Εαυτού κι έτσι χάσε τη θέα του μικρού εαυτού, των αντιδράσεών του, των επιθυμιών του και των προθέσεών του. Ή: Η αγνή αγάπη της ψυχής, που δεν είναι προσωποποιημένη κατά κανέναν τρόπο και δε ζητά αναγνώριση, μπορεί τότε να διαχυθεί στον κόσμο της γοητείας που περιβάλλει τον αφοσιωμένο και οι καταχνιές της αφοσίωσής του (για την οποία υπερηφανεύεται) θα διαλυθούν. Στη Δοκιμαστική Ατραπό προκύπτει η ταλάντευση μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων, που καταγράφεται συνειδητά μέχρι να ιδωθεί και να προβάλει η μεσαία οδός. Η δραστηριότητα αυτή παράγει τη γοητεία των ζευγών των αντιθέτων, η οποία έχει πυκνή και ομιχλώδη φύση και χρωματίζεται μερικές φορές από χαρά κι ευδαιμονία κι άλλοτε χρωματίζεται από μελαγχολία και απογοήτευση καθώς ο μαθητής ταλαντεύεται μεταξύ των δυαδικοτήτων. Η κατάσταση αυτή εμμένει για όσο διάστημα η έμφαση τίθεται στο αίσθημα – το οποίο αίσθημα διατρέχει όλη την γκάμα από την έντονη χαρά καθώς ο άνθρωπος επιδιώκει να ταυτισθεί με το αντικείμενο της αφοσίωσης ή της έφεσής του, ή αποτυγχάνει να το κάνει κι έτσι υποκύπτει στην πιο μαύρη απελπισία κι αίσθηση αποτυχίας. Όλα αυτά πάντως είναι αστρικής φύσης και

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

63

αισθαντικής ποιότητας και δεν είναι καθόλου της ψυχής. Οι ζηλωτές παραμένουν για πολλά χρόνια και μερικές φορές για πολλές ζωές δέσμιοι αυτής της γοητείας. Η αποδέσμευση απ’ τον κόσμο του αισθήματος και η πόλωση του μαθητή στον κόσμο του φωτισμένου νου θα διασκορπίσουν αυτή τη γοητεία που αποτελεί μέρος της μεγάλης αίρεσης της χωριστικότητας. Απ’ τη στιγμή που ο άνθρωπος διαφοροποιεί τη ζωή του σε τριπλότητες (όπως αναπόφευκτα πρέπει καθώς ασχολείται με τα ζεύγη των αντιθέτων και ταυτίζεται με ένα απ’ αυτά) υποκύπτει στη γοητεία του χωρισμού. Πιθανόν η άποψη αυτή να βοηθήσει ή ίσως να παραμείνει ένα μυστήριο, γιατί το μυστικό της παγκόσμιας γοητείας κρύβεται στη σκέψη ότι η τριπλή αυτή διαφοροποίηση καλύπτει το μυστικό της δημιουργίας. Ο ίδιος ο Θεός δημιούργησε τα ζεύγη των αντιθέτων – πνεύμα και ύλη – κι επίσης δημιούργησε τη μεσαία οδό η οποία είναι εκείνη της συνειδησιακής όψης ή της ψυχικής όψης. Συλλογισθείτε βαθιά αυτή τη σκέψη. Η τριπλότητα των ζευγών των αντιθέτων και ο στενός δρόμος της ισορροπίας μεταξύ τους, η ευγενής μεσαία ατραπός, αποτελεί την αντανάκλαση στο αστρικό πεδίο της δραστηριότητας πνεύματος, ψυχής και σώματος· ζωής, συνείδησης και μορφής, των τριών όψεων της θειότητας – όλων εξίσου θείων. Καθώς ο ζηλωτής μαθαίνει να ελευθερώνεται από τις γοητείες που θίξαμε, ανακαλύπτει έναν άλλο κόσμο ομίχλης και καταχνιάς δια του οποίου φαίνεται να περνά η Ατραπός και στον οποίο πρέπει να διεισδύσει κι έτσι να ελευθερωθεί από τις γοητείες της Ατραπού. Τι είναι αυτές οι γοητείες, αδελφοί μου; Μελετήστε τους τρεις πειρασμούς του Ιησού, αν θέλετε να μάθετε σαφώς τι είναι. Μελετήστε το αποτέλεσμα που έχουν στη σκέψη του κόσμου οι σχολές βεβαίωσης, οι οποίες τονίζουν τη θειότητα (χρησιμοποιούμενη υλιστικά)· μελετήστε τις αποτυχίες των μαθητών απ’ την υπερηφάνεια, το σύμπλεγμα του παγκόσμιου σωτήρα, το σύμπλεγμα της υπηρεσίας κι όλες τις ποικίλες διαστροφές της πραγματικότητας, που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στην Ατραπό και οι οποίες εμποδίζουν την πρόοδό του και φθείρουν την υπηρεσία που πρέπει να προσφέρει στους άλλους. Τονίστε στο νου σας τον αυθορμητισμό της ζωής της ψυχής και μη τον φθείρετε με τη γοητεία της υψηλής έφεσης που ερμηνεύεται εγωιστικά, εγωκεντρικά, αυτοθυσιαστικά, επιθετικά, αυταρχικά στο πνευματικό έργο – αυτές είναι μερικές από τις γοητείες της Ατραπού. Θα εξετάσουμε κατόπιν τη γοητεία στο αιθερικό πεδίο και το θέμα του Ενοίκου στο Κατώφλι κι έτσι θα συμπληρώσουμε τη σύντομη περιγραφή του προβλήματός μας το οποίο αποσκοπούσε να μεταδώσει το πρώτο τμήμα αυτής της διδασκαλίας. Προτού ασχοληθώ με το θέμα λεπτομερώς, θα ήθελα να προσθέσω κάτι στην προηγούμενη μελέτη μας του προβλήματος της γοητείας. Στην τελευταία σας οδηγία επεξεργάσθηκα κάπως το ζήτημα των ποικίλων τύπων γοητείας και σας άφησα με την αντίληψη της μεγάλης τους σπουδαιότητας στην ατομική σας ζωή. Το πεδίο μάχης (για τον άνθρωπο που πλησιάζει την αποδεγμένη μαθητεία ή βρίσκεται στην ατραπό της μαθητείας με την ακαδημαϊκή έννοια) είναι πρωταρχικά εκείνο της γοητείας. Είναι το κύριο πρόβλημα και η λύση του είναι άμεση κι επείγουσα για όλους τους μαθητές και

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

64

τους πρεσβύτερους ζηλωτές. Θα σας είναι λοιπόν φανερό γιατί τέθηκε έμφαση, στη διάρκεια της Αρείας εποχής, πάνω στην αναγκαιότητα μελέτης της Ράτζα Γιόγκα και στην καλλιέργεια της υποταγής στην πειθαρχία της. Μόνο με τη Ράτζα Γιόγκα μπορεί ο άνθρωπος να σταθεί σταθερά στο φως και μόνο με τη φώτιση και την επίτευξη διαυγούς όρασης μπορούν τελικά να διασκορπιστούν οι ομίχλες και τα μιάσματα της γοητείας. Μόνο καθώς ο μαθητής μαθαίνει να κρατά το νου του “σταθερά στο φως” και καθώς οι ακτίνες του αγνού φωτός διαχύνονται από την ψυχή, μπορεί ν’ ανακαλυφθεί η γοητεία, να διακριθεί, να αναγνωρισθεί για ό,τι ουσιαστικά είναι κι έτσι να εξαφανισθεί, όπως διαλύονται οι ομίχλες της γης απ’ τις ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου. Θα σας συμβούλευα λοιπόν να δώσετε την απαιτούμενη προσοχή στο διαλογισμό σας, καλλιεργώντας πάντα την ικανότητα να στοχάζεστε και να παίρνετε τη στάση του στοχασμού – συνεχώς ολόκληρη τη μέρα. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να στοχασθείτε βαθιά τους σκοπούς για τους οποίους πρέπει να καλλιεργηθεί η ενόραση και να αναπτυχθεί ο φωτισμένος νους, αναρωτώμενοι αν οι στόχοι αυτοί είναι ταυτόσημοι σε σκοπό και σύγχρονοι σε χρόνο. Θα ανακαλύψετε τότε ότι οι αντικειμενικοί τους σκοποί διαφέρουν και τα αποτελέσματα της έκδηλης ανέλιξής τους πάνω στην προσωπικότητα είναι επίσης διαφορετικά. Η γοητεία δε διαλύεται με το μέσον της ενόρασης ούτε η πλάνη υπερνικάται με τη χρήση του φωτισμένου νου. Η ενόραση είναι ανώτερη δύναμη απ’ ό,τι είναι ο νους και είναι μια ικανότητα λανθάνουσα στην Πνευματική Τριάδα· είναι η δύναμη της καθαρής λογικής, μια έκφραση της βουδδικής αρχής και βρίσκεται πάνω απ’ τον κόσμο του εγώ και της μορφής. Μόνο όταν ο άνθρωπος είναι μυημένος μπορεί η άσκηση της αληθινής ενόρασης να γίνει φυσιολογικά εφικτή. Μ’ αυτό εννοώ ότι η ενόραση θα είναι τότε τόσο εύκολα λειτουργική όσο είναι η νοητική αρχή στην περίπτωση ενός ενεργά νοήμονος προσώπου. Ωστόσο η ενόραση κάνει αισθητή την παρουσία της πολύ νωρίτερα σε ακραίες περιπτώσεις ή επιτακτική ανάγκη. Η πλειονότητα των ζηλωτών, όπως εκείνων που βρίσκονται σ’ αυτή την ομάδα, πρέπει να επιδιώκουν τη φώτιση· πρέπει να καλλιεργήσουν τη δύναμη να χρησιμοποιούν το νου σαν ανακλαστήρα του φωτός της ψυχής, στρέφοντάς το στα επίπεδα της γοητείας και συνεπώς διασκορπίζοντάς την. Η δυσκολία, αδελφοί μου, είναι να το κάνετε ενόσω βρίσκεστε στο μέσο της αγωνίας και της απάτης της γοητείας. Απαιτείται η ήρεμη απόσυρση του νου, της σκέψης και της επιθυμίας από τον κόσμο στον οποίο συνήθως εργάζεται η προσωπικότητα και η επικέντρωση της συνείδησης στον κόσμο της ψυχής, περιμένοντας εκεί σιωπηλά και υπομονετικά τις εξελίξεις, γνωρίζοντας ότι το φως θα λάμψει και η φώτιση τελικά θα συμβεί. Έχει αξία η βαθιά δυσπιστία στις αντιδράσεις κάποιου προς τη ζωή και τις περιστάσεις, όταν τέτοιες αντιδράσεις ξυπνούν και προκαλούν επίκριση, χωριστικότητα ή υπερηφάνεια. Οι παραπάνω ποιότητες είναι σαφώς εκτροφείς της γοητείας. Αποκρυφιστικά είναι τα “χαρακτηριστικά της γοητείας”. Στοχασθείτε σ’ αυτό. Αν ο άνθρωπος μπορέσει να ελευθερωθεί από τα τρία αυτά χαρακτηριστικά, βρίσκεται

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

65

σίγουρα στο δρόμο της εγκατάλειψης και του διασκορπισμού κάθε γοητείας. Διαλέγω προσεκτικά τα λόγια μου σε μια προσπάθεια να τραβήξω την προσοχή σας. Η πλάνη διαλύεται, απορρίπτεται και απομακρύνεται με τη συνειδητή χρήση της ενόρασης. Ο μυημένος μονώνεται από τον κόσμο της πλάνης και των απατηλών μορφών και από τις ελκυστικές παρορμήσεις με φύση προσωπικότητας κι έτσι – με το μέσον της μόνωσης – έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα σε όλες τις μορφές, που κρύβονταν ως τώρα από το πέπλο της πλάνης. Είναι ένα από τα παράδοξα της Ατραπού. Η μόνωση και η απομόνωση του ορθού είδους οδηγούν σε ορθές σχέσεις και ορθές επαφές με το πραγματικό. Επιφέρουν τελική ταύτιση με την πραγματικότητα δια της μόνωσης κάποιου από το απατηλό. Αυτή είναι η ιδέα που βρίσκεται πίσω από τη διδασκαλία που δίνεται στο τελευταίο βιβλίο των Γιόγκα Σούτρα του Πατάντζαλι. Έχουν συχνά παρερμηνευθεί και το νόημά τους παραμορφώθηκε με το πρόσχημα ενός λανθασμένου είδους απομόνωσης από εκείνους με χωριστικές τάσεις και για ιδιοτελείς σκοπούς. Είναι η ίδια η ψυχή που διαλύει την πλάνη μέσω της χρήσης της ικανότητας της ενόρασης. Είναι ο φωτισμένος νους που διασκορπίζει τη γοητεία. Θα ήθελα εδώ να τονίσω ότι πολλοί καλοπροαίρετοι ζηλωτές αποτυγχάνουν σ’ αυτό το σημείο εξαιτίας δύο σφαλμάτων: 1. Παραλείπουν να διακρίνουν την πλάνη από τη γοητεία.

2. Επιχειρούν να διαλύσουν τη γοητεία μέσω εκείνου που πιστεύουν ότι είναι η ορθή μέθοδος – επικαλούμενοι την ψυχή, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν ορθά το νου. Ωστόσο, όταν βρίσκεται κανείς στο μέσο της ομίχλης και της γοητείας, είναι ευκολότερο να κάθεται και να αυτοϋπνωτίζεται με την πεποίθηση ότι “επικαλείται την ψυχή” παρά να υποβάλλει την αστρική και συναισθηματική του φύση στο αποτέλεσμα μιας σκληρής κι ευθείας σκέψης, χρησιμοποιώντας το νου σαν το όργανο δια του οποίου μπορεί να διαλυθεί η γοητεία. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, η “κλήση της ψυχής” για να καταπιαστεί ευθέως με τη γοητεία μπορεί (και συχνά συμβαίνει) να οδηγήσει σε τόνωση της δυσκολίας. Ο νους είναι το μέσον δια του οποίου το φως μπορεί να μεταφερθεί σε όλες τις καταστάσεις της γοητείας και οι σπουδαστές θα κάνουν καλά να έχουν αυτή τη σκέψη συνεχώς στη συνείδησή τους. Η διαδικασία είναι εκείνη της σύνδεσης του νου με την ψυχή κι έπειτα της εστίασης συνειδητά και με ακρίβεια στη νοητική φύση ή το νοητικό σώμα κι όχι στην ψυχική φύση ή την εγωική μορφή. Κατόπιν με την ανάλυση, τη διάκριση και την ορθή σκέψη προχωρεί κανείς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της γοητείας. Το πρόβλημα είναι ότι οι μαθητές δεν αναγνωρίζουν συχνά την κατάσταση σαν γοητεία και είναι δύσκολο να δοθεί ένας σαφής κι αλάνθαστος κανόνας με τον οποίο να μπορεί να γίνει η αναγνώριση. Μπορεί ωστόσο να δηλωθεί ότι η γοητεία απαντάται πάντοτε εκεί όπου υφίσταται: 1. Επίκριση, όταν μια προσεκτική ανάλυση δείχνει ότι δε δικαιολογείται πραγματικά καμιά επίκριση.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

66

2. Επίκριση εκεί όπου δεν υπάρχει καμιά προσωπική ευθύνη. Μ’ αυτό εννοώ, όπου δεν είναι η θέση ή το καθήκον του ανθρώπου να επικρίνει.

3. Υπερηφάνεια για την επίτευξη ή την ικανοποίηση ότι είναι κανείς μαθητής.

4. Οποιαδήποτε αίσθηση ανωτερότητας ή χωριστική τάση. Πολλές άλλες νύξεις θα μπορούσαν να δοθούν για την ορθή αναγνώριση της γοητείας, αλλά αν όλοι δώσετε τη δέουσα προσοχή στις παραπάνω τέσσερις υποδείξεις, θα απαλλάξετε σημαντικά τη ζωή σας απ’ την επιρροή της γοητείας και θα γίνετε συνεπώς χρησιμότεροι στους συνανθρώπους σας. Προσπάθησα να σας δώσω εδώ μια πρακτική βοήθεια στη δύσκολη αυτή μάχη μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων, που είναι η κύρια αιτία της γοητείας.

3. Γοητεία στα Αιθερικά Επίπεδα......................................................................Μάγια. Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση των τρόπων και μέσων δια των οποίων μπορεί να τεθεί τέλος στη μάγια και ο μαθητής να σταθεί ελεύθερος από την επίδραση της δύναμης του φυσικού πεδίου. Στην παραπάνω δήλωση μπορεί να βρεθεί η όλη ιστορία της μάγια. Μπορεί επίσης να προστεθεί (ίσως όχι τελείως ορθά, όμως με αρκετή αλήθεια για να δικαιολογεί τη δήλωση) ότι η μάγια, σαν αναγνωρισμένο αποτέλεσμα, βιώνεται μόνο όταν κάποιος βρίσκεται στην Ατραπό, αρχίζοντας με την Ατραπό της Δοκιμασίας ή της Κάθαρσης. Καθένας βρίσκεται πάντοτε στο μέσο δυνάμεων. Αλλά η μάγια (σαν πρόβλημα) γίνεται τέτοια μόνο όταν αναγνωρισθεί και η αναγνώριση αυτή δεν είναι δυνατή στα πρώτα στάδια της εξέλιξης. Στην Ατραπό αρχίζει κανείς να παρακολουθεί και ν’ ανακαλύπτει τα αποτελέσματα της δύναμης· διαπιστώνει συνειδητά ότι είναι θύμα των ρευμάτων δύναμης· παρασύρεται σε δραστηριότητα κάποιου είδους από ανεξέλεγκτες δυνάμεις και ο κόσμος της δύναμης αποβαίνει μια συνειδητά αισθητή πραγματικότητα στον αγωνιζόμενο ζηλωτή. Γι’ αυτό το λόγο δήλωσα ότι η μάγια είναι κατεξοχήν μια δυσχέρεια του αιθερικού σώματος, γιατί σε σχέση με τη μάγια έχουμε να κάνουμε με τις δυνάμεις που διαχύνονται δια των επτά κέντρων του σώματος (όλων ή μερικών) και προκαλούν αντιδράσεις και αποτελέσματα που είναι επιθυμητά ή καταστρεπτικά. Είναι φυσικά αναγκαίο να αντιληφθούμε ότι κάθε εκδήλωση σ’ όλα τα επίπεδα αποτελεί έκφραση δύναμης, αλλά οι δυνάμεις στις οποίες αναφέρομαι εδώ με τον όρο μάγια, είναι οι ανεξέλεγκτες εκείνες ενέργειες, οι μη διευθυνόμενες εκείνες παρορμήσεις που εκπορεύονται απ’ τον κόσμο της πράνα κι απ’ τη λανθάνουσα δύναμη της καθαυτής ύλης. Παρασύρουν τον άνθρωπο σε λανθασμένη δραστηριότητα και τον περιβάλλουν με μια δίνη αποτελεσμάτων και συνθηκών στις οποίες είναι εντελώς αβοήθητος. Είναι το θύμα της μαζικής δύναμης που κρύβεται στη ζωώδη φύση ή στον κόσμο και στις περιστάσεις του περιβάλλοντος όπου βρίσκεται. Όταν στη δύναμη της μάγια προστεθεί η κατάσταση της γοητείας καθώς και οι πλάνες του προχωρημένου μαθητή, θα ιδωθεί πόσο αναγκαίο είναι να υπάρχει μια ήρεμη διαφοροποίηση μεταξύ των τριών ειδών απάτης. Πρέπει να θυμάστε ότι όταν χρησιμοποιούμε τον όρο “απάτη”, εννοούμε απάτη από τη σκοπιά της ψυχής. Ο ζηλωτής πρέπει να μάθει να στέκει ελεύθερος από πλάνη, γοητεία και μάγια και για να

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

67

το επιτύχει πρέπει να κατανοήσει τα μέσα της ελευθερίας, τα οποία είναι: Ενόραση, Φώτιση και Έμπνευση. Το πρόβλημα της μάγια περιπλέκεται από το γεγονός ότι στο φυσικό πεδίο (όπως και στο αστρικό, παρότι είναι προς το παρόν ελάχιστα αντιληπτό) έχετε τη μάχη ενός ζεύγους αντιθέτων. Αυτό είναι διαφορετικής φύσης, από μερικές απόψεις, από εκείνα που βρίσκονται στο αστρικό πεδίο. Στο φυσικό πεδίο (και μ’ αυτό εννοώ τα αιθερικά επίπεδα του φυσικού πεδίου όπου βιώνεται η απατηλή δύναμη της μάγια) συναντώνται οι δυνάμεις του υποκειμενικού κόσμου της προσωπικότητας και οι αρχαίες ενέργειες της καθαυτής ύλης, που ήρθαν σαν λανθάνοντα σπέρματα από ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα. Θα γίνει ίσως σαφέστερα αντιληπτό, αν διατύπωνα την αλήθεια για τη μάγια ως εξής: Οι λανθάνουσες παρορμήσεις της ζωής της προσωπικότητας, όταν διαζευχθούν και δε βρίσκονται κάτω από τον ψυχικό έλεγχο, σμίγουν με τα πρανικά ρευστά μέσα στη περιφέρεια της σφαίρας επιρροής της προσωπικότητας και τότε αποβαίνουν ισχυρά κατευθυνόμενα ρεύματα δύναμης, που επιδιώκουν προβολή σε φυσική εκδήλωση μέσω των επτά κέντρων του φυσικού σώματος. Αυτές οι δυνάμεις ή παρορμήσεις συν τη διαθέσιμη πράνα απαρτίζουν το αιθερικό σώμα του υπανάπτυκτου και συχνά του μέσου ανθρώπου. Είναι φανερό λοιπόν πόσο ο υπανάπτυκτος άνθρωπος γίνεται θύμα ενός κατώτερου είδους μαζικής ενέργειας, γιατί το αιθερικό του σώμα ανταποκρίνεται και αντλεί την ενέργειά του από έναν τύπο γενικής πράνα του περιβάλλοντος, μέχρι τον καιρό που θα υπάρξει συγκεκριμένη διεύθυνση και ανώτερος έλεγχος – είτε δια της προσανατολισμένης έφεσης και της νοητικής πειθαρχίας, είτε αργότερα σαν αποτέλεσμα ψυχικής ρύθμισης, για να χρησιμοποιήσουμε μια ψυχολογική φράση. Η αιθερική αυτή ενέργεια, εστιασμένη σ’ ένα ατομικό αιθερικό σώμα, περνά από δύο στάδια πριν την περίοδο της μαθητείας: 1. Το στάδιο όπου αφομοιώνει τη δεύτερη δύναμη που ανέφερα – τη δύναμη που λανθάνει στην πυκνή φυσική μορφή, την ενέργεια της ατομικής ουσίας, προκαλώντας έτσι μια συγκεκριμένη συγχώνευση και ανάμειξη. Αυτή κάνει τη ζωώδη φύση να συμμορφωθεί τελείως με τις εσώτερες παρορμήσεις που εκπορεύονται απ’ τον κόσμο της πράνα όσον αφορά τον τελείως υπανάπτυκτο άνθρωπο, ή από το κατώτερο αστρικό όσον αφορά τον πιο αναπτυγμένο ή μέσο άνθρωπο.

2. Τη στιγμή όμως που λαμβάνει χώρα ένας εσώτερος προσανατολισμός στον κόσμο των ανώτερων αξιών, τότε η αιθερική ή ζωτική δύναμη έρχεται σε σύγκρουση με την κατώτερη όψη του ανθρώπου – το πυκνό φυσικό σώμα – και διεξάγεται η μάχη των κατώτερων ζευγών των αντιθέτων. Ενδιαφέρει να σημειωθεί ότι κατ’ αυτό το στάδιο δίνεται έμφαση στις φυσικές πειθαρχίες, σε ελέγχοντες παράγοντες όπως η πλήρης εγκράτεια, η αγαμία και η χορτοφαγία και στη φυσική υγιεινή και τις φυσικές ασκήσεις. Μέσω αυτών μπορεί ν’ αντισταθμιστεί ο έλεγχος της ζωής της ύλης – της κατώτατης έκφρασης της τρίτης

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

68

όψης της θειότητας – κι ο άνθρωπος ν’ αποδεσμευθεί για την αληθινή μάχη των ζευγών των αντιθέτων. Η δεύτερη αυτή μάχη είναι η αληθινή κουρουκσέτρα και διεξάγεται στην αστρική φύση μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων, τα οποία είναι διακριτικά του ηλιακού μας συστήματος, όπως ακριβώς τα φυσικά ζεύγη των αντιθέτων είναι διακριτικά του περασμένου ηλιακού συστήματος. Από μια ενδιαφέρουσα σκοπιά η μάχη των αντιθέτων στο κατώτερο σπειροειδές, όπου εμπλέκεται το φυσικό σώμα στις δύο του όψεις, μπορεί να ιδωθεί να συμβαίνει στο ζωικό βασίλειο. Στη διαδικασία αυτή τα ανθρώπινα όντα δρουν σαν πράκτορες πειθάρχησης και τα κατοικίδια ζώα που αναγκάζονται να συμμορφωθούν στον ανθρώπινο έλεγχο, παλεύουν (παρότι ασυνείδητα απ’ τη σκοπιά μας) με το πρόβλημα του κατώτερου αυτού ζεύγους των αντιθέτων. Η μάχη τους διεξάγεται μέσω του πυκνού φυσικού σώματος και των αιθερικών δυνάμεων και μ’ αυτό τον τρόπο έρχεται σε έκφραση μια ανώτερη έφεση. Αυτή προκαλεί μέσα τους την εμπειρία που ονομάζουμε “ατομικοποίηση”, όπου σπέρνεται το σπέρμα της προσωπικότητας. Στο ανθρώπινο πεδίο μάχης, την κουρουκσέτρα, η ανώτερη όψη της ψυχής αρχίζει να κυριαρχεί, επιφέροντας τη διαδικασία ολοκλήρωσης θείου-ανθρώπινου, την οποία ονομάζουμε “μύηση”. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Όταν ο ζηλωτής φθάνει σ’ αυτό το σημείο της εξέλιξής του, όπου ο έλεγχος της φυσικής φύσης αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ανακεφαλαιώνει στη ζωή του την προγενέστερη αυτή πάλη με τα κατώτατα ζεύγη των αντιθέτων και τότε αρχίζει να πειθαρχεί την πυκνή φυσική του φύση. Κάνοντας μια πλατιά και περιεκτική γενίκευση, θα μπορούσε να λεχθεί ότι μαζικά για την ανθρώπινη οικογένεια αυτή η πυκνή φυσική-αιθερική σύγκρουση έγινε στον Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος ήταν η επιβολή μιας τρομερής δοκιμασίας και πειθαρχίας. Να θυμάστε ότι οι δοκιμασίες και οι πειθαρχίες μας αυτοεπιβάλλονται και προκύπτουν από τους περιορισμούς και τις ευκαιρίες μας. Το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας ήταν η είσοδος στην Ατραπό της Δοκιμασίας ενός πολύ μεγάλου αριθμού ανθρώπινων όντων, εξαιτίας της κάθαρσης και της εξάγνισης στην οποία υποβλήθηκαν. Η εξαγνιστική αυτή διαδικασία τους προετοίμασε κάπως για την παρατεταμένη διαμάχη στο αστρικό πεδίο, που βρίσκεται ενώπιον όλων των ζηλωτών πριν επιτύχουν τη μύηση. Είναι η “εμπειρία του Αρζούνα”. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον σημείο στο οποίο πρέπει κανείς να συλλογισθεί κι εξηγεί κάπως το μυστήριο και τη δυσκολία της συνέχειας της ανθρώπινης εξέλιξης. Ο ζηλωτής σαν άτομο τείνει να σκέφτεται μόνο με όρους του εαυτού του και των ατομικών του δοκιμασιών κι ελέγχων. Πρέπει να μάθει να σκέφτεται τα μαζικά περιστατικά και το προπαρασκευαστικό τους αποτέλεσμα όσον αφορά την ανθρωπότητα. Ο Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν κορυφαίο σημείο στη διαδικασία “αποζωτικοποίησης” της παγκόσμιας μάγια. Πολλή δύναμη αποδεσμεύθηκε και δαπανήθηκε και πολλή ενέργεια καταναλώθηκε. Πολλά συνεπώς ξεκαθάρισαν. Πολλοί άνθρωποι ασχολούνται σήμερα στην ατομική τους ζωή με την ίδια ακριβώς διαδικασία και διαμάχη. Σε μικροσκοπική κλίμακα ό,τι πραγματοποιήθηκε στον Παγκόσμιο Πόλεμο, πραγματοποιείται στη ζωή τους. Ασχολούνται με το πρόβλημα της

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

69

μάγια και γιαυτό συναντούμε σήμερα μια αυξημένη έμφαση στη φυσική καλλιέργεια, την πειθαρχία και τη φυσική εκγύμναση, όπως επιβάλλεται στον κόσμο των σπορ, στις αθλητικές ασκήσεις και στη στρατιωτική εκπαίδευση. Παρά τα λανθασμένα κίνητρα και τα τρομερά και κακοποιά αποτελέσματα (μιλώντας πάλι με πλατιά γενίκευση) η εκγύμναση του σώματος και η οργανωμένη φυσική κατεύθυνση της νεολαίας στον κόσμο σήμερα σ’ όλες τις χώρες, ιδιαίτερα στις μιλιταριστικές χώρες της Ευρώπης, προετοιμάζουν το δρόμο για να περάσουν εκατομμύρια στην Ατραπό της Εξάγνισης. Είναι μήπως σκληρή αυτή η αλήθεια, αδελφοί μου; Η ανθρωπότητα βρίσκεται κάτω από ορθή καθοδήγηση, ακόμη κι αν (για ένα σύντομο διάλειμμα) παρεξηγεί τη διαδικασία κι εφαρμόζει λανθασμένα κίνητρα σε ορθές δραστηριότητες. Όλα τα σημεία αυτά θα τα εξετάσουμε αργότερα με περισσότερες λεπτομέρειες στο τρίτο μας μέρος και θ’ αρχίσουμε να μελετούμε τους τρόπους τερματισμού της γοητείας, της πλάνης και της μάγια. Προς το παρόν φροντίζω να σας δώσω μόνο μια γενική εικόνα και μια αμυδρή διευκρίνιση του πίνακα της σελ. 41. Μελετήστε τον με προσοχή και απομνημονεύστε τον αν είναι δυνατό, γιατί η ορθή του κατανόηση έχει για σας πραγματική χρησιμότητα. Θα επιθυμούσα να τονίσω σε σχέση με το πρόβλημα της μάγια ότι ένα από τα πρώτα βήματα για τον ορθό χειρισμό της είναι ο φυσικός συντονισμός· απ’ όπου και η έμφαση που δίνεται σήμερα στην εκπαίδευση των παιδιών· απ’ όπου και η χρησιμοποίησή μας μιας παρόμοιας μεθόδου με το όνομα “ευθυγράμμιση” όταν ασχολούμαστε με την εργασία του διαλογισμού και την προσπάθεια να προκαλέσουμε αυξημένο ψυχικό έλεγχο. Οι μαθητές θα κάνουν καλά να το θυμούνται και να στοχασθούν τις επόμενες φράσεις: 1.

2.

3.

4.

Φυσικός συντονισμός. Αστρικός προσανατολισμός. Νοητική διεύθυνση. Ευθυγράμμιση της προσωπικότητας.

Όλα αυτά είναι απόπειρες να εκφράσουμε τη διαδικασία της “ορθής δραστηριότητας στην Ατραπό της Επιστροφής”. Η επιστροφή αυτή είναι ο αντικειμενικός σκοπός της ανθρώπινης οικογένειας και ο ύψιστος στόχος των τεσσάρων βασιλείων της φύσης. Θα μπορούσαμε να διευρύνουμε την αντίληψη, εκφράζοντας την αλήθεια με τον ακόλουθο τρόπο: 1.

2.

3.

4.

Διαδικασία Αντιστοιχία Εμπόδιο Φυσικός συντονισμός..........................Ορυκτό βασίλειο..................Μάγια. Αστρικός προσανατολισμός................Φυτικό βασίλειο...................Γοητεία. Νοητική διεύθυνση.............................Ζωικό βασίλειο....................Πλάνη. Ευθυγράμμιση προσωπικότητας.........Ανθρώπινο βασίλειο............Ο Ένοικος στο Κατώφλι.

Οι διαδικασίες αυτές έχουν συνεπώς τα ισοδύναμά τους σε όλα τα βασίλεια και οδηγούν προς: 1. Την ανέλιξη της θείας συνείδησης.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

70

Αυτή αρχίζει στο ορυκτό βασίλειο.

2. Την έκφραση της ψυχής. Αυτή απεικονίζεται στο φυτικό βασίλειο με τις χρήσεις και την ομορφιά του.

3. Την εκδήλωση του Χριστού. Αυτός είναι ο αναγνωρισμένος στόχος του ζωικού βασιλείου που εργάζεται για την ατομικοποίηση.

4. Την αποκάλυψη της δόξας του Θεού. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός της ανθρωπότητας.

4. Γοητεία στα Ανώτερα Νοητικά Πεδία...............................Ο Ένοικος στο Κατώφλι. Θα θίξουμε τώρα πολύ σύντομα το πρόβλημα του Ενοίκου στο Κατώφλι. Ο Ένοικος αυτός θεωρείται συχνά σαν καταστροφή, σαν κάτι τρομερό που πρέπει να αποφευχθεί και σαν τελικό και κορυφαίο κακό. Σας θυμίζω ωστόσο ότι ο Ένοικος είναι “εκείνος που στέκει μπροστά στην Πύλη του Θεού”, που ενοικεί στη σκιά της πύλης της μύησης και που αντικρίζει κατάματα τον Άγγελο της Παρουσίας, όπως λένε οι αρχαίες γραφές. Ο Ένοικος μπορεί να ορισθεί σαν το σύνολο των δυνάμεων της κατώτερης φύσης όπως εκφράζονται στην προσωπικότητα, πριν τη φώτιση, την έμπνευση και τη μύηση. Η προσωπικότητα σ’ αυτό το στάδιο είναι εξαιρετικά δυναμική και ο Ένοικος ενσωματώνει όλες τις ψυχιστικές και νοητικές δυνάμεις που ανελίχθηκαν και γαλουχήθηκαν με φροντίδα στον άνθρωπο στη διάρκεια των αιώνων· μπορεί να θεωρηθεί σαν η δυναμικότητα της τριπλής υλικής μορφής πριν την καθαγίαση και την αφιέρωσή της στη ζωή της ψυχής και στην υπηρεσία της Ιεραρχίας, του Θεού και της ανθρωπότητας. Ο Ένοικος στο Κατώφλι είναι παν ό,τι είναι ο άνθρωπος, εκτός απ’ τον ανώτερο πνευματικό εαυτό· είναι η τρίτη όψη της θειότητας όπως εκφράζεται στον ανθρώπινο μηχανισμό και η τρίτη αυτή όψη πρέπει τελικά να υποταχθεί στη δεύτερη όψη, την ψυχή. Οι δύο μεγάλες αντιτιθέμενες Δυνάμεις, ο ΑΓΓΕΛΟΣ και ο ΕΝΟΙΚΟΣ προσεγγίζονται – πρόσωπο με πρόσωπο – και λαμβάνει χώρα η τελική σύγκρουση. Θα σημειώσετε πάλι ότι είναι μια συνάντηση και μια μάχη μεταξύ ενός άλλου και ανώτερου ζεύγους αντιθέτων. Ο ζηλωτής συνεπώς έχει τρία ζεύγη αντιθέτων με τα οποία πρέπει να καταπιαστεί καθώς προχωρεί στο φως και την ελευθερία: Τα Ζεύγη των Αντιθέτων 1. Στο Φυσικό Πεδίο..................................................Το πυκνό και το αιθερικό. Μάχονται στην Ατραπό της Εξάγνισης.

2. Στο Αστρικό Πεδίο.................................................Οι πολύ γνωστές δυαδικότητες. Μάχονται στην Ατραπό της Μαθητείας.

3. Στο Νοητικό Πεδίο.................................................Ο Άγγελος και ο Ένοικος. Μάχονται στην Ατραπό της Μύησης. Κρίνω ότι σας έδωσα αρκετά για να στοχασθείτε σ’ αυτά· θα τελειώσω πάντως τονίζοντάς σας την πολύ πρακτική φύση όσων σας μετέδωσα και θα σας παροτρύνω να

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

71

ανακαλύψετε στη δική σας πρακτική εμπειρία τη φύση της μάχης που καθένας σας πρέπει να δώσει. Για να σας συνδράμω σ’ αυτή, πρόκειται να σας βοηθήσω με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Θα σας ωφελούσε αν σας υποδείκνυα – στον καθένα σας – τις ακτίνες που διέπουν την τριπλή σας προσωπικότητα. Θα είστε τότε σε θέση να χειρισθείτε τον εαυτό σας με μεγαλύτερη σύνεση, ν’ ανιχνεύσετε ευκολότερα τα αίτια της δυσκολίας και να μελετήσετε με μεγαλύτερη νοημοσύνη το αποτέλεσμα που μπορεί να έχετε μεταξύ σας καθώς και με όσους έρχεσθε σε επαφή στην καθημερινή σας ζωή. Θα επεξεργαστώ με λεπτομέρεια την εκγύμναση που πρέπει να δοθεί στο καθένα από τα τρία σώματα, παίρνοντας έναν απ’ τους φορείς κάθε φορά κι εξηγώντας το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καθένας σας σε σχέση με τον ιδιαίτερο αυτό φορέα και καθορίζοντας ένα διαλογισμό που θα σας επιτρέψει (με μεγαλύτερη ευκολία) να χειρισθείτε την προσωπικότητα από την ειδική αυτή σκοπιά. Θα σημειώσετε λοιπόν απ’ τα παραπάνω ότι πρόθεσή μου είναι να σας δώσω μια πολύ πιο προσεκτική και εντατική εκπαίδευση. Θα επωφεληθείτε άραγε απ’ αυτή; Στο μεταξύ και προκειμένου να μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια όσων θα σας πω αργότερα, θα μελετήσετε άραγε προσεκτικά τον εαυτό σας στη διάρκεια των επόμενων έξι μηνών για να διαπιστώσετε αν όσα σας προτείνω αργότερα είναι αληθινά; Χρησιμοποιήστε τις πληροφορίες που δίνονται στην Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων σαν οδηγό σας γι’ αυτή την αυτοανάλυση· σας θυμίζω ότι οι ακτίνες διέπουν τα τρία σώματα με την εξής σειρά: 1. Οι ακτίνες που διέπουν το νοητικό σώμα............................Ακτίνες 1, 4, 5.

2. Οι ακτίνες που διέπουν το αστρικό σώμα............................Ακτίνες 2, 6.

3. Οι ακτίνες που διέπουν το φυσικό σώμα.............................Ακτίνες 3, 7. Έτσι θα σημειώσετε ότι όλες οι ακτίνες παίζουν το ρόλο τους στο μηχανισμό του ανθρώπου, καθιστώντας όλες τις περιστάσεις φορείς ευκαιρίας και όλες τις καταστάσεις μέσον ανάπτυξης. Η δήλωση αυτή σχετικά με τις κυβερνώσες ακτίνες είναι μια δήλωση αλάνθαστης αλήθειας, εκτός απ’ την περίπτωση των αποδεγμένων μαθητών. Καθώς διαβάζετε και μελετάτε, θα βρείτε χρήσιμο να συλλογισθείτε κι έπειτα να απαντήσετε στις ακόλουθες ερωτήσεις: 1. Ποια είναι η σχέση της ενόρασης με το πρόβλημα της πλάνης; 2. Με ποιο τρόπο μπορεί η φώτιση να διαλύσει τη γοητεία και πώς μπορεί να επιτευχθεί; 3. Ορίστε τη μάγια και δώστε την κατανόησή σας για την έμπνευση σαν παράγοντα διάλυσής της. Δε διευκρίνισα σκόπιμα αυτή την τεχνική καθόσον επιδιώκω να ανασύρω τις δικές σας ιδέες. Θα σας παρότρυνα ν’ ακολουθήσετε τον ομαδικό διαλογισμό με προσοχή. Έχει βαθιά σημασία για την ομάδα προς το συμφέρον της ολοκλήρωσης και της πραγματικής πνευματικής συνεργασίας. Το έργο της Πανσελήνου θα αυξηθεί επίσης σε

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

72

σπουδαιότητα. Αργότερα θα διευκολυνθεί η αναγνώριση και η καταγραφή της φύσης της γοητείας που πρέπει να διασκορπιστεί καθώς και η δεξιότητα στην όραση της διαδικασίας διανομής του φωτός.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ 1. Η Φυλετική και η Ατομική Ανάπτυξη της Γοητείας. Θα χρησιμοποιήσουμε τώρα τη λέξη “γοητεία” για να καλύψουμε κάθε όψη της απάτης, της πλάνης, των παρεξηγήσεων και των παρερμηνειών που αντιμετωπίζει ο ζηλωτής σε κάθε βήμα στο δρόμο του μέχρι να επιτύχει την ενότητα. Θα ήθελα να σημειώσετε αυτή τη λέξη “ενότητα”, γιατί κρύβει το μυστικό του ξεπλανέματος, όπως ονομάστηκε αποκρυφιστικά αυτή η διαδικασία της απαλλαγής από τη γοητεία. Θα σας είvαι φανερό (αν μελετήσατε με προσοχή αυτές τις οδηγίες) ότι η αιτία της γοητείας βασίζεται κυρίως στην αίσθηση της δυαδικότητας. Αν δεν υπήρχε μια τέτοια δυαδικότητα, δε θα υπήρχε γοητεία κι αυτή η αντίληψη της διπλής φύσης όλης της εκδήλωσης βρίσκεται στην καθαυτή ρίζα της δυσχέρειας ή των δυσχερειών που αντιμετώπισε – σε χρόνο και χώρο – η ανθρωπότητα. Η αντίληψη αυτή περνά από διάφορα στάδια κι αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα της συνειδητής οντότητας. Η κατάσταση αυτή συνιστά δυσχέρεια στο βασίλειο της καθαυτής συνείδησης και δεν είναι πραγματικά εγγενής στην ουσία ή ύλη. Ο ένοικος του σώματος αντιλαμβάνεται εσφαλμένα· ερμηνεύει λανθασμένα αυτό που αντιλαμβάνεται· προχωρεί στην ταύτισή του με εκείνο που δεν είναι ο εαυτός του· μετατοπίζει τη συνείδησή του σ’ ένα βασίλειο φαινομένων που τον καταποντίζει, τον εξαπατά και τον φυλακίζει, μέχρι να έρθει ο καιρός που γίνεται ανήσυχος και δυστυχής κάτω από την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Κατόπιν φτάνει τελικά στην αναγνώριση ότι δεν είvαι αυτό που φαίνεται να είναι κι ότι ο φαινομενικός κόσμος των εμφανίσεων δεν είναι ταυτόσημος με την πραγματικότητα, όπως νόμιζε ως τώρα. Από τη στιγμή αυτή φτάνει στην αίσθηση της δυαδικότητας, στην αναγνώριση της “ετερότητας” και στην αντίληψη ότι αυτή η αίσθηση του δυαδισμού πρέπει να τερματισθεί κι ότι πρέπει να αναληφθεί μια διαδικασία ενοποίησης και μια προσπάθεια να επιτύχει την ενότητα. Από τη στιγμή αυτή οι δυσχέρειες του ανελισσόμενου ανθρώπου αρχίζουν να παρατηρούνται και να αντιμετωπίζονται συνειδητά κι αντικρίζει μια μακρά περίοδο “απαλλαγής από τη γοητεία και εισόδου σ’ εκείνο τον κόσμο όπου μόνο η ενότητα είναι γνωστή”. Τα στάδια από εκεί και πέρα μπορούν να απαριθμηθούν ως εξής: Πρώτο: Το στάδιο όπου αναγνωρίζεται και εκτιμάται ο υλικός κόσμος. Γίνεται προσωρινά στόχος κάθε δραστηριότητας κι ο άνθρωπος, αρνούμενος ν’ αναγνωρίσει την υφιστάμενη διαφορά μεταξύ του ιδίου και του υλικού και φυσικού κόσμου, προσπαθεί να ταυτισθεί μαζί του και να βρει ικανοποίηση σε καθαρά φυσικές απολαύσεις κι επιδιώξεις. Το στάδιο αυτό διαιρείται σε δύο μέρη:

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

74

α. Σ’ εκείνο όπου αναζητείται η ικανοποίηση στη σχεδόν αυτόματη ανταπόκριση στα φυσικά ένστικτα, το σεξ, την τροφή, τη θαλπωρή. Αυτά φαίνονται σημαντικά στην ανθρώπινη συνείδηση. Η ζωώδης φύση του ανθρώπου γίνεται το κέντρο της προσπάθειας να δημιουργήσει μια αίσθηση ενότητας. Επειδή ο εσώτερος και λεπτοφυής άνθρωπος είναι προς το παρόν “αδύναμος στην κρούση” (όπως ονομάζεται εσωτερικά), λαμβάνει χώρα προσωρινά μια φυσική ενοποίηση η οποία συντελεί στην εμβάθυνση της γοητείας και στην καθυστέρηση της προόδου προς την ελευθερία. β. Στο στάδιο όπου αναζητείται ικανοποίηση και αίσθηση ενότητας στο βασίλειο των υλικών αποκτημάτων και στην εδραίωση ενός κέντρου ομορφιάς και άνεσης στη ζωή επί του φυσικού πεδίου. Εκεί ο άνθρωπος νιώθει σαν στο σπίτι του και λησμονεί την αυξανόμενη αίσθηση δυαδισμού που μέρα με τη μέρα ενισχύεται σταθερά. Το στάδιο αυτό λαμβάνει χώρα μόνο πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο ζηλωτής πρόκειται να επαναπροσανατολισθεί στην αλήθεια και να κάνει τα πρώτα βήματα στη Δοκιμαστική Ατραπό. Αντιστοιχεί προς το τέλος της Ατραπού της Εξέλιξης με το στάδιο που προαναφέρθηκε, αλλά ο άνθρωπος που το βιώνει είναι ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο από εκείνο που επιδιώκει τώρα τη σύνθεση με την υλοποίηση της ομορφιάς στο εξωτερικό πεδίο. Ο λεπτοφυής άνθρωπος αρχίζει πλέον να κυριαρχεί. Δεύτερο: Το στάδιο όπου ο άνθρωπος αποκτά πρώτα απ’ όλα επίγνωση της δυαδικότητας, που μπορεί να εκφρασθεί με τις λέξεις “ο άνθρωπος και οι δυνάμεις”. Αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι ο ίδιος κι ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι θύματα δυνάμεων κι ενεργειών πάνω στις οποίες δεν έχουν κανένα έλεγχο και οι οποίες σύρουν τους ανθρώπους εδώ κι εκεί. Αποκτά επίσης επίγνωση δυνάμεων κι ενεργειών μέσα του, τις οποίες επίσης δεν ελέγχει και οι οποίες τον αναγκάζουν να δρα με ποικίλους τρόπους, καθιστώντας τον συχνά θύμα των δικών του εξεγέρσεων, των δικών του πράξεων και των εγωιστικά διευθυνόμενων ενεργειών. Εδώ ο άνθρωπος ανακαλύπτει (ασυνείδητα στην αρχή και αργότερα συνειδητά) την αρχική δυαδικότητα – το φυσικό σώμα και το ζωτικό ή αιθερικό σώμα. Το ένα είναι ο μηχανισμός επαφής στο φυσικό πεδίο, το άλλο είναι ο μηχανισμός επαφής με τις εσώτερες δυνάμεις, ενέργειες και κόσμους ύπαρξης. Το ζωτικό αυτό σώμα ελέγχει και γαλβανίζει το φυσικό σώμα σε μια σχεδόν αυτόματη δραστηριότητα. Αναφέρθηκα στη δυαδικότητα αυτή σε μια προηγούμενη οδηγία. Το στάδιο αυτό είναι μεγάλης δυσκολίας για τον άνθρωπο σαν άτομο και για την ανθρωπότητα σαν σύνολο. Οι άνθρωποι είναι τόσο ανίδεοι της “πραγματικότητας που λάμπει κάτω από το κάλυμμα που την περιτυλίγει” – όπως λέει το Αρχαίο Σχόλιο – ώστε η αληθινή αντίληψη είναι δύσκολη και στην αρχή σχεδόν ανέφικτη. Τυφλά και με άγνοια οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το πρώτο αυτό ζεύγος των αντιθέτων. Είναι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Οι μάζες αφυπνίζονται στην αντίληψη ότι είναι θύματα κι εκφραστές δυνάμεων στις οποίες δεν ασκούν κανένα έλεγχο και για τις οποίες δε γνωρίζουν τίποτε. Θα ήθελαν να αποκτήσουν τον έλεγχό τους και είναι αποφασισμένοι να το κάνουν όποτε είναι

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

75

δυνατό. Αποτελεί σήμερα το μείζον πρόβλημα στο οικονομικό πεδίο και στο πεδίο της καθημερινής ζωής και της διακυβέρνησης. Η παγκόσμια ένταση σήμερα συνίσταται στο γεγονός ότι η φυσική δύναμη και η αιθερική ενέργεια βρίσκονται σε αμοιβαία λαβή. Μην ξεχνάτε ό,τι σας είπα πρωτύτερα ότι η αιθερική δύναμη σχετίζεται στενότατα με την Ενάδα ή την ύψιστη πνευματική όψη. Είναι η ίδια η ζωή στο χείλος της εξωτερίκευσης. Απ’ όπου και η σημερινή έμφαση στο πνεύμα της ανθρωπότητας, στο πνεύμα ενός έθνους και στο πνεύμα μιας ομάδας. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της μάχης που συνεχίζεται μεταξύ αυτού του ζεύγους των αντιθέτων στο πεδίο των ανθρώπινων υποθέσεων και στο πεδίο της ατομικής ζωής του μέσου ανθρώπου. Πάντως η διαμάχη αυτή – που διεξάγεται στο σημείο της σύνθεσης και της ενοποίησης – είναι εκείνη που προκαλεί τον επαναπροσανατολισμό της φυλής και του ατόμου σε αληθινότερες αξίες και στον κόσμο της πραγματικότητας. Η διαμάχη αυτή – που διεξάγεται με επιτυχία – είναι εκείνη που προσγειώνει τον άνθρωπο σαν άτομο και τη μάζα σαν σύνολο στην Ατραπό της Εξάγνισης. Όταν υπάρχει ενοποίηση αυτών των ενεργειών στο φυσικό πεδίο, έχετε τότε προσηλωμένη δραστηριότητα και την αποφασιστικότητα να οδεύσετε προς μια ειδική κατεύθυνση. Επακολουθεί η διάλυση (σημειώστε αυτή τη λέξη και τη χρήση της) της δυαδικότητας σε ενότητα. Η διάλυση αυτή πραγματώνεται στα πρώιμα στάδια (όσον αφορά το μέσο τύπο ζηλωτή) σε μια προσωρινή αστρική ενότητα και τότε προβάλλει ο μονομερής αφοσιωμένος. Συναντάται σ’ όλα τα πεδία – της θρησκείας, της επιστήμης, της πολιτικής ή σε κάθε άλλο τμήμα της ζωής. Η αιθερική του ενότητα που προκαλεί επαναπροσανατολισμό – με τα αποτελέσματά της μιας καθαρής όρασης, μιας σύλληψης της αλήθειας και μιας εικόνας του άμεσου δρόμου που θ’ ακολουθήσει – συντελεί πρόσκαιρα στην παραπλάνηση του ανθρώπου με μια αίσθηση επίτευξης, σιγουριάς, δύναμης και προορισμού. Προχωρεί τυφλά, βίαια και άσπλαχνα μέχρι να έρθει ξαφνικά αντιμέτωπος με μεταβαλλόμενες συνθήκες και ν’ αναγνωρίσει μια άλλη και πολύ πιο δύσκολη κατάσταση. Αντιμετωπίζει τα ζεύγη των αντιθέτων στο αστρικό πεδίο και αποβαίνει ο Αρζούνα στο πεδίο της μάχης. Κάθε του αίσθηση ενοποίησης, κατεύθυνσης, σιγουριάς και συχνά υπεροπτικής ικανοποίησης εξαφανίζεται και βρίσκεται χαμένος στις ομίχλες και τις γοητείες του αστρικού πεδίου. Αυτή είναι η κατάσταση πολλών καλοπροαίρετων ζηλωτών σήμερα και σ’ αυτή πρέπει να επιμείνω για λίγο, επειδή η ομάδα αυτή, όταν μπορέσει να εργασθεί σαν ομάδα, έχει το προορισμένο έργο να διαλύσει μέρος της παγκόσμιας γοητείας. Κάποια μέρα (κι ας ελπίσουμε ότι δε θα είναι μακριά) η ομάδα αυτή κι άλλες τέτοιες ομάδες πρέπει να εργασθούν σαν ομάδα και υπό τη διεύθυνση του Διδασκάλου τους για τη διάτρηση της παγκόσμιας γοητείας και την είσοδο κάποιου φωτός και φώτισης, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν κατόπιν να βαδίζουν πιο αληθινά στην Οδό με ασφάλεια. Επέλεξα λοιπόν για συμμετοχή σ’ αυτό το έργο διάφορους ζηλωτές που έχουν την τάση να υποκύπτουν στη γοητεία, μολονότι δύο απ’ αυτούς είναι λιγότερο επιρρεπείς απ’ τους άλλους. Η σχετική τους ελευθερία απ’ αυτή ήταν ένας από τους λόγους που

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

76

τους επέλεξα. Αυτοί οι δύο είναι ο D.L.R. και ο D.P.R. Ας κρατήσουν οι δύο αυτοί τη ζωή τους ελεύθερη από κάθε τάση προς τη γοητεία, αν πρόκειται να υπηρετήσουν σωστά τους άλλους αδελφούς τους, όπως επιθυμώ. Θα δώσω ενδείξεις της τάσης τους προς αυτή την κατεύθυνση στις προσωπικές τους οδηγίες. Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας είναι επιρρεπή στη γοητεία, αλλά αυτό είναι δικός τους πόνος. Μπορεί ωστόσο να μεταβληθεί γρήγορα σε προσόν. Πώς αλλιώς μπορεί να διασκορπισθεί η παγκόσμια γοητεία παρά από όσους την αναγνωρίζουν για ό,τι είναι και πάλεψαν μαζί της στην καθημερινή τους ζωή; Πώς αλλιώς θα υπάρξει επιτυχία στην εξάλειψη της παγκόσμιας γοητείας μέσω φώτισης παρά αν προέλθει η φώτιση αυτή από όσους έμαθαν να ρίχνουν τον προβολέα της ψυχής στους σκοτεινούς τόπους και στη γοητεία που τους περιζώνει σαν άτομα για να τη δουν τότε να εξαφανίζεται; Μην αποθαρρύνεστε απ’ αυτή τη “θυμική αδυναμία”, αλλά θεωρήστε την προσπάθειά σας να κατανοήσετε το πρόβλημα και την ικανότητά σας να φθάσετε σε μια λύση στην προσωπική σας ζωή σαν μέρος της συνεισφοράς που μπορείτε να κάνετε σ’ ένα από τα πιο πελώρια παγκόσμια προβλήματα. Διαλύστε τη γοητεία σας ενοικώντας στο φως και διατηρώντας το νου σταθερό σ’ αυτό το φως και μαθαίνοντας να ρίχνετε αυτό το φως στις ομίχλες της γοητείας στο αστρικό πεδίο. Μην επιχειρείτε να το λύσετε, όπως τόσο συχνά κάνουν μερικοί ζηλωτές, λέγοντας “Τώρα καταλαβαίνω”, ενώ ό,τι κάνουν (και πολλοί από σας κάνουν το ίδιο) είναι ν’ αντιδρούν σε μια αυτονόητη αποκρυφιστική κοινοτοπία. Τρίτο: Αυτό το στάδιο της γοητείας ονομάζεται συχνά η Εμπειρία του Αρζούνα. Σήμερα ο παγκόσμιος Αρζούνα αντιμετωπίζει τα ζεύγη των αντιθέτων όπως ακριβώς ο μαθητής ατομικά, έτοιμος – όταν τα ζεύγη αυτά διαλυθούν σε μια ενότητα – να βαδίσει την Ατραπό της Μαθητείας. Μπορεί να τονιστεί ότι: 1. Οι μάζες σ’ όλες τις χώρες παλεύουν με το πρώτο ζεύγος των αντιθέτων, εκείνο του φυσικού πεδίου. Όταν λάβει χώρα η “διάλυση”, οι μάζες αυτές θα βαδίσουν στην Ατραπό της Κάθαρσης. Αυτό συμβαίνει γοργά. Μπορεί να προστεθεί ότι πρόκειται για μακρά και αργή διαδικασία, επειδή η συνείδηση – σ’ αυτό το στάδιο – δεν είναι η νοήμων επίγνωση του σκεπτόμενου ανθρώπου αλλά η τυφλή συνείδηση του φυσικού ανθρώπου συν τις καθαυτές δυνάμεις της φύσης.

2. Ο μέσος μορφωμένος πολίτης σ’ όλες τις χώρες αντιμετωπίζει σήμερα την εμπειρία του Αρζούνα και τα ζεύγη των αντιθέτων στο αστρικό πεδίο. Απ’ όπου και το έντονο αίσθημα παντού στον κόσμο· απ’ όπου και η αναζήτηση της φώτισης δια της εκπαίδευσης, της θρησκείας και των πολλών μέσων νοητικής διδασκαλίας με την επακόλουθη αύξηση της γνώσης, της σοφίας και των ορθών σχέσεων. Οι άνθρωποι αυτοί διαιρούνται φυσιολογικά σε δύο τάξεις: α. Σ’ όσους έχουν επίγνωση της ανάγκης για απόφαση και διάκριση στη σκέψη και την εκλογή, αλλά δεν έχουν ακόμη αληθινή επίγνωση των συνεπειών ή των ενδείξεων. Αποκαλείται η “φάση σύγχυσης της θέσης του Αρζούνα” κι έχει προσθέσει στη φυλετική, εθνική κι ατομική γοητεία μια πνευματική γοητεία που εντείνει την ομίχλη.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

77

β. Σ’ όσους έχουν αναδυθεί απ’ την κατάσταση αυτή κι αποκτούν επίγνωση του προβλήματός τους. Βλέπουν τα ζεύγη των αντιθέτων και εισέρχονται στο “στάδιο αναγνώρισης της αποδέσμευσης του Aρζούνα”. Βλέπουν τη Μορφή του Θεού και την ενοικούσα Πραγματικότητα σ’ αυτή τη Μορφή και καταλήγουν στην απόφαση ν’ αφήσουν τον Πολεμιστή να συνεχίσει τη μάχη. Τότε (όταν πάρουν την ορθή απόφαση κι εκλογή) “στέκονται και πολεμούν” και παύουν να βρίσκονται πλέον στην Ατραπό της Κάθαρσης αλλά στην Ατραπό της Μαθητείας. Με το στάδιο αυτό είστε όλοι εξοικειωμένοι και ζηλωτές όπως εκείνοι που βρίσκονται σ’ αυτή την ομάδα σπουδαστών δε χρειάζονται τις οδηγίες μου στη διάνυση της ατραπού που οδηγεί από τη γοητεία στο φως. Οι κανόνες είναι πολύ γνωστοί· οι γοητείες στις οποίες είσθε επιρρεπείς είναι εξίσου οικείες· οι γοητείες στις οποίες ρέπει η ανθρωπότητα σας είναι καλά γνωστές. Δε σας μένει παρά να ακολουθήσετε τον αρχαίο δρόμο της Ράτζα Γιόγκα και να εισάγετε το νου σαν πράκτορα διάλυσης κι έτσι να μάθετε να στέκεσθε στο “φως” μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων και μέσω του “φωτός” αυτού να επιτύχετε την ελευθερία βαδίζοντας την ευγενή μεσαία οδό. Μερικές φορές νιώθω, αδελφοί μου, ότι γνωρίζετε θεωρητικά τόσα πολλά, αλλά έχετε πραγματώσει σχετικά τόσα λίγα. Αναρωτιέμαι μήπως επωμίζομαι αδικαιολόγητη ευθύνη δίνοντάς σας περισσότερες οδηγίες. Αλλά υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι γράφω γι’ άλλους καθώς και για σας κι ότι ο χρόνος μου είναι σύντομος για την ιδιαίτερη αυτή υπηρεσία. Η διάλυση αυτών των δυαδικοτήτων λαμβάνει χώρα όταν η ψυχή, ο αληθινός πνευματικός άνθρωπος, δεν ταυτίζεται πλέον με κανένα από τα αντίθετα, αλλά στέκει ελεύθερη στη μεσαία αυτή οδό· τότε ο μαθητής βλέπει το “φωτισμένο Δρόμο μπροστά”, πάνω στον οποίο μαθαίνει να προχωρά χωρίς να παρασύρεται στους απατηλούς κόσμους που απλώνονται εκατέρωθεν. Οδεύει κατευθείαν στο στόχο του.

3. Το στάδιο κατά το οποίο ο νοήμων σκεπτόμενος άνθρωπος, μαθητής ή καλοπροαίρετος ζηλωτής ή μυημένος του πρώτου και δεύτερου βαθμού, πρέπει να μάθει να διακρίνει μεταξύ της αλήθειας και των αληθειών, μεταξύ της γνώσης και της σοφίας, μεταξύ της πραγματικότητας και της πλάνης. Όταν ξεπεραστεί αυτό το στάδιο, οδηγεί στην τρίτη μύηση όπου η προσωπικότητα (που είναι επιρρεπής στη μάγια, τη γοητεία και την πλάνη) στέκει ελεύθερη. Βιώνει πάλι μια αίσθηση ενοποίησης. Αυτή οφείλεται στην ανάπτυξη της αίσθησης της ενόρασης η οποία βάζει στα χέρια του μαθητή ένα αλάνθαστο όργανο με το οποίο διακρίνει και ξεχωρίζει. Η αντίληψή του γίνεται ακριβής και στέκει σχετικά ελεύθερος από απάτες, λανθασμένες ταυτίσεις κι ερμηνείες. Θα σημειώσατε πώς η σταδιοδρομία του ανθρώπου έχει συνεπώς προχωρήσει από μια κρίση δυαδικότητας σε μια σχετικής ενότητας, μόνο για να διαταραχθεί αυτή η αίσθηση ενοποίησης από την ανανεωμένη αναγνώριση μιας ανώτερης και βαθύτερης δυαδικότητας. Η δυαδικότητα αυτή προκαλεί πρόσκαιρα ένα άλλο

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

78

χάσμα στη ζωή του ανθρώπου κι έτσι εγκαινιάζει πάλι μια βασανιστική διαδικασία γεφύρωσης ή “αποκρυφιστικής θεραπείας” αυτής της διακοπής της συνέχειας της πνευματικής συνείδησης. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω εδώ ότι αυτή η αίσθηση ειρήνης ή η αντίληψη του χάσματος αποτελεί καθαυτή πλάνη κι έχει τη φύση γοητείας και βασίζεται στην απατηλή αίσθηση της ταύτισης με ό,τι δεν είναι ο εαυτός ή η ψυχή. Το όλο πρόβλημα μπορεί να λυθεί αν η συνείδηση μετατοπιστεί απ’ την ταύτιση με τις κατώτερες μορφές εμπειρίας προς την ταύτιση με τον πραγματικό και αληθινό άνθρωπο.

4. Από στάδιο σε στάδιο ο άνθρωπος προόδευσε από τη μια κατάσταση πλάνης ή γοητείας στην άλλη, από ένα σημείο διακριτικής ευκαιρίας σε άλλο, ωσότου ανέπτυξε μέσα του τρεις κύριες ικανότητες: 1. Την ικανότητα να χειρίζεται δύναμη.

2. Την ικανότητα να διανύει τη μεσαία οδό μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων.

3. Την ικανότητα να χρησιμοποιεί την ενόραση. Οι ικανότητες αυτές αναπτύχθηκαν με τη διάλυση των ζευγών των αντιθέτων στο φυσικό, αστρικό και κατώτερο νοητικό πεδίο. Αντιμετωπίζει τώρα την κορυφαία διάλυση, εξοπλισμένος μ’ αυτές τις δυνάμεις. Αποκτά επίγνωση των δύο μεγάλων και φαινομενικά αντιτιθέμενων οντοτήτων (με αμφότερες των οποίων είναι συνειδητά ταυτισμένος) – του Αγγέλου της Παρουσίας και του Ενοίκου στο Κατώφλι. Πίσω απ’ τον Άγγελο νιώθει αμυδρά, όχι μια άλλη δυαδικότητα, αλλά μια μεγάλη Ταυτότητα, μια ζώσα Ενότητα την οποία – από έλλειψη καλύτερης λέξης – αποκαλούμε ΠΑΡΟΥΣΙΑ. Ανακαλύπτει τότε ότι η διέξοδος στην περίπτωση αυτή δεν είναι η μέθοδος του χειρισμού δύναμης, ή της εγκατάλειψης αμφότερων των ζευγών των αντιθέτων, ή της ορθής αναγνώρισης δια της ενόρασης, αλλά ότι αυτός ο Ένοικος και αυτός ο Άγγελος πρέπει να προσεγγισθούν αμοιβαία· η κατώτερη οντότητα πρέπει να “εκλείψει” στο “φως” ή “ν’ αναγκαστεί να εξαφανισθεί μέσα στην ακτινοβολία”. Αυτό είναι το έργο της ανώτερης απ’ τις δύο οντότητες με την οποία ο μαθητής ή ο μυημένος ταυτίζεται συνειδητά κι εσκεμμένα. Με τη διαδικασία αυτή θ’ ασχοληθούμε αργότερα. Είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο μυημένος πριν λάβει τις τελικές τρεις μυήσεις. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι κανένα απ’ τα τρία αυτά στάδια δεν ξεχωρίζει στην πραγματικότητα απ’ το άλλο με σαφείς διαχωριστικές γραμμές, ούτε ακολουθεί το ένα το άλλο με σαφή σειρά. Προχωρούν με πολλές επικαλύψεις και συχνά με μερικό συγχρονισμό. Μόνο όταν ο μαθητής αντιμετωπίζει ορισμένες μυήσεις, αφυπνίζεται στο γεγονός αυτών των διακρίσεων. Συνεπώς μπορεί να δηλωθεί ότι: 1. Στην πρώτη μύηση ο μαθητής καταδεικνύει ότι έχει διαλύσει τις δυαδικότητες του φυσικού πεδίου και μπορεί ορθά να επιβάλει την αιθερική ενέργεια (την ανώτερη των δύο) στη φυσική ενέργεια.

2. Στη δεύτερη μύηση ο μυημένος καταδεικνύει ότι μπορεί να διαλέξει μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων και να προχωρήσει αποφασιστικά στη “μεσαία οδό”.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

79

3. Στην τρίτη μύηση ο μυημένος μπορεί να χρησιμοποιήσει την ενόραση για την ορθή αντίληψη της αλήθειας και στη μύηση αυτή συλλαμβάνει την πρώτη πραγματική φευγαλέα ματιά του Ενοίκου στο Κατώφλι και του Αγγέλου της Παρουσίας.

4. Στην τέταρτη μύηση ο μυημένος καταδεικνύει την ικανότητά του να προκαλεί πλήρη ενοποίηση μεταξύ ανώτερης και κατώτερης όψης της ψυχής σε εκδήλωση και βλέπει τον Ένοικο στο Κατώφλι να σμίγει με τον Άγγελο της Παρουσίας.

5. Στην πέμπτη μύηση – κι εδώ τα λόγια αποτυγχάνουν να εκφράσουν την αλήθεια – βλέπει τον Ένοικο στο Κατώφλι, τον Άγγελο και την Παρουσία να σμίγουν σε μια θεία σύνθεση. Ανακύπτει το ερώτημα τι είναι εκείνο που προκαλεί τη γοητεία και την πλάνη. Το ζήτημα είναι τόσο αχανές (γιατί περιλαμβάνει το όλο πεδίο της πλανητικής ιστορίας) ώστε δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο απ’ το να υποδείξω μερικά αίτια. Λίγα απ’ αυτά επιδέχθηκαν ως τώρα διόρθωση, πέραν της περίπτωσης των ατόμων. Αυτό σημαίνει πως όταν τα άτομα φθάσουν σε σημείο εξέλιξης όπου μπορούν να ταυτιστούν με την ανώτερη όψη τους – την ψυχή – και μπορούν τότε να εισκομίσουν ψυχική ενέργεια για να αντισταθμίσει, να υποτάξει και να κυριαρχήσει τις κατώτερες δυνάμεις της προσωπικότητας, τότε γίνεται εφικτή η διόρθωση και λαμβάνει χώρα αναπόφευκτα. Όταν συνεπώς έλθει ο καιρός κατά τον οποίο ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων αποκτήσει επίγνωση της κατάστασης της παγκόσμιας γοητείας (ανακαλύπτοντάς την και αντιμετωπίζοντάς την στη δική τους ζωή), θα έχουμε τότε μια ομαδική προσέγγιση στο πρόβλημα. Θα έχουμε τότε μια οριστική επίθεση στην παγκόσμια γοητεία κι όταν αυτή λάβει χώρα – μιλώντας εσωτερικά – “θα γίνει ένα άνοιγμα που θα επιτρέψει την είσοδο στο φως της ηλιακής σφαίρας. Οι ομίχλες θα εξαφανισθούν βραδέως υποτασσόμενες στην ηλιακή ακτινοβολία και οι προσκυνητές θα βρουν τότε το φωτισμένο ΔΡΟΜΟ που οδηγεί από την καρδιά της ομίχλης κατευθείαν στη θύρα του φωτός”. Με την πρόθεση να ανακαλύψουμε πόσο πολύ προχώρησαν οι ζηλωτές και οι μαθητές του κόσμου στην κατανόηση και τον από μέρους τους χειρισμό αυτού του προβλήματος, αναλήφθηκε και επετράπη το πείραμα που διεξάγεται σ’ αυτές τις ομάδες.

2. Τα Αίτια που Προκαλούν την Παγκόσμια Γοητεία. Τα αίτια που προκαλούν την παγκόσμια γοητεία μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις ομάδες: Α. Πλανητικά αίτια. Β. Αίτια που εγκαινίασε η ίδια η ανθρωπότητα. Γ. Αίτια που προκλήθηκαν από οποιοδήποτε πρόσωπο ατομικά, τα οποία όμως θεμελιώνονται και βασίζονται στις παραπάνω δύο ομάδες ρυθμιστικών παραγόντων. Α. Πλανητικά Αίτια. Τα αίτια αυτά είναι δύο σε αριθμό και πέραν της πεπερασμένης

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

80

σας κατανόησης. Μόνο θα τα αναφέρω και θα σας ζητήσω να τα δεχθείτε σαν λογικές εικασίες και πιθανόν ακριβείς υποθέσεις: 1. Αίτια εγγενή στην καθαυτή ουσία. Τα άτομα από τα οποία έχουν γίνει όλες οι μορφές κληρονομήθηκαν από ένα προηγούμενο σύμπαν ή ηλιακό σύστημα και συνεπώς έχουν χροιά ή χρώμα από τα αποτελέσματα της μεγάλης εκείνης δημιουργικής εκδήλωσης. Τα αποτελέσματα που παρήχθησαν σ’ εκείνη την έκφραση της θείας ύπαρξης, αποτελούν προδιαθέτοντες παράγοντες ή εναρκτήριες αιτίες του παρόντος ηλιακού συστήματος και της πλανητικής ζωής. Οι ρυθμιστικοί και κληρονομικοί αυτοί παράγοντες δεν μπορούν ν’ αποφευχθούν. Προσδιορίζουν τη φύση της ζωικής παρόρμησης, την τάση της εξελικτικής ανάπτυξης και τις έμφυτες ροπές που κατέχουν όλες οι μορφές, όπως η ικανότητα να αναπτύσσονται και να εξελίσσονται, να προσανατολίζουν τον τύπο και να εκφράζουν σε χρόνο και χώρο το αρχέτυπο ή το υπόδειγμα και να περιγράφουν και να καθορίζουν τη δομή των βασιλείων στα οποία η επιστήμη διαιρεί το φυσικό κόσμο. Αυτά δεν είναι παρά λίγα απ’ τα έμφυτα, ενδόμυχα χαρακτηριστικά της καθαυτής ουσίας, τα οποία κληρονομήθηκαν και ρυθμίζουν την παρούσα εκδήλωση της θείας ζωής.

2. Η ζωή ή η εκδήλωση του πλανητικού Λόγου, του “Ενός εν τω Οποίω ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”, προσδιορίζεται από την ίδια Του τη Φύση. Για μας η μεγάλη αυτή Ζωή ενσωματώνει την τελειότητα και οι ποιότητες που Τον διακρίνουν είναι εκείνες προς τις οποίες κατευθύνουμε την ανώτερη έφεσή μας. Αλλά από τη σκοπιά Εκείνων των Ζωών που βρίσκονται μπροστά Του στην κοσμική ατραπό (μιλώ συμβολικά και με όρους ανθρώπινης εμπειρίας) βρίσκεται μεταξύ των “ατελών Θεών”. Οι ατέλειες αυτές που δυσχεραίνουν την ανέλιξη ή την τέλεια έκφραση της θείας ενέργειας, όταν έρχονται σε συνάφεια με τις κληρονομηθείσες ποιότητες και τάσεις των ουσιών δια των οποίων πρέπει να εκφράσει τη ζωή Του, τους σκοπούς και τις προθέσεις Του, παράγουν τα “σπέρματα του θανάτου και της παρακμής” που χαρακτηρίζουν την πλανητική μας εξέλιξη και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης. Δημιουργούν τα εμπόδια, τα προσκόμματα και τα κωλύματα εναντίον των οποίων πρέπει να αγωνισθεί η ψυχή σε όλες τις δημιουργημένες μορφές, κερδίζοντας δύναμη και κατανόηση κι ως εκ τούτου τελική απελευθέρωση. Αυτές είναι οι δύο κύριες πλανητικές αιτίες. Δεν μπορούν τελικά ν’ αποτρέψουν την ψυχή από τη χειραφέτηση, αλλά μπορούν να την εμποδίσουν και να την επιβραδύνουν. Είναι μάταιο για τους ανθρώπους να συλλογίζονται αυτές τις υποθέσεις με τον τωρινό ανεπαρκή τους εξοπλισμό και τύπο εγκεφάλου. Τίποτε δεν μπορεί να προκύψει και δε θα γίνετε σοφότεροι. Β. Αίτια που Εγκαινιάσθηκαν από την ίδια την Ανθρωπότητα. Αργά, βήμα προς βήμα, η ανθρωπότητα δημιούργησε κι ενίσχυσε την απατηλή αυτή κατάσταση συνείδησης την οποία ονομάζουμε αστρικό πεδίο. Όλη η γοητεία παράγεται από την επαφή ενός ή περισσότερων ρευμάτων ενέργειας, τα οποία προκαλούν μια πρόσκαιρη δίνη ενεργειών

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

81

και από τη σκοπιά του ανθρώπου – του θεατή και συμμέτοχου – παράγουν μια κατάσταση σκότους, μια κατάσταση σύγχυσης που καθιστά δύσκολη τη σαφή εκλογή και την ορθή διάκριση και ανέφικτη στα αρχικά στάδια. Δημιουργεί μια αύρα η οποία είναι σήμερα τόσο γενικής φύσης και τόσο περικαλυπτική, ώστε καθένας, μιλώντας σχηματικά, είναι βυθισμένος μέσα της. Αυτή η αύρα, στη νηπιακή ηλικία της φυλής, περιστοίχιζε μόνο τους πιο προχωρημένους ανθρώπους. Για να καταλάβετε τι εννοώ μ’ αυτή τη δήλωση, θα επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι οι μη νοήμονες άνθρωποι, εκείνοι που ανήκουν στους κατώτατους ανθρώπινους τύπους και είναι κάτι παραπάνω από δραστήρια ζώα, διεπόμενοι πρωταρχικά από τα ένστικτα, τείνουν να καταπιάνονται πολύ απλά και με πλήρη ευθύτητα με τα γεγονότα της ύπαρξης, τα οποία αντιμετωπίζουν και τα οποία είναι γι’ αυτούς υπέρτατης ή μοναδικής σπουδαιότητας – τα γεγονότα της πείνας, της γέννησης και του θανάτου, της αυτοπροστασίας και της διαιώνισης. Υπάρχει λίγη αληθινή γοητεία στις αντιδράσεις τους προς τη ζωή και τη διαβίωση και η απλότητά τους, όπως αυτή του παιδιού, τους σώζει και τους προστατεύει από πολλά λεπτοφυέστερα δεινά. Τα συναισθήματά τους δεν είναι λεπτά κι οι διάνοιές τους δεν έχουν αφυπνισθεί. Αλλά, καθώς η ανθρωπότητα εξελίχθηκε και τα ανώτερα επίπεδα φυλετικής συνείδησης έγιναν πιο λεπτοφυή κι ο νοητικός παράγοντας έγινε σιγά-σιγά πιο δραστήριος, η γοητεία και η πλάνη αναπτύχθηκαν ραγδαία. Οι πρώτες ενδείξεις γοητείας προέκυψαν όταν οι μαθητές και οι ζηλωτές του Λεμούρειου κόσμου (των οποίων το πρόβλημα ήταν η ορθή κατανόηση, η ακριβής λειτουργία και ο έλεγχος του φυσικού σώματος) άρχισαν να διαφοροποιούνται, σαν συνειδητά όντα, από τις φυσικές και ζωτικές δυνάμεις. Αυτό προκάλεσε αμέσως μια τρομερή δραστηριότητα στο κέντρο του λαιμού, που είναι η ανώτερη όψη του ιερού κέντρου (του σεξουαλικού κέντρου) κι έτσι οδήγησε στην αρχική γοητεία και στην πρώτη σαφή αναγνώριση και θεώρηση της σεξουαλικής παρόρμησης, της σεξουαλικής έλξης – και για το μυημένο εκείνης της περιόδου – της αναγκαίας σεξουαλικής μετουσίωσης. Συμβάδισε με την πρώτη Γιόγκα, ή τη λατρεία του φυσικού σώματος με αντικειμενικό σκοπό τον έλεγχό του απ’ την ψυχή και την επακόλουθη συγχώνευση του συνειδητού και του υποσυνείδητου. Γύρω απ’ τους ζηλωτές εκείνης της εποχής άρχισαν τότε να μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα και οι καταχνιές της γοητείας, ενώ η πλάνη δεν υπήρχε πουθενά. Η πρώτη αναγνώριση του πεδίου των συναισθημάτων, του αστρικού πεδίου, προκλήθηκε στη συνείδηση των ομάδων που ετοιμάζονταν για την πρώτη μύηση η οποία ήταν η ανώτατη δυνατή μύηση της εποχής εκείνης. Ο λόγος για τη βραδέως αναδυόμενη αστρική αυτή συνείδηση στο φυσικά πολωμένο ζηλωτή εκείνου του καιρού οφειλόταν στο γεγονός ότι ένα από τα μυστικά της μύησης συνίσταται στην ορθή κατανόηση και χρήση της συνείδησης η οποία γνωρίζει και μπορεί να λειτουργεί σε πεδίο ανώτερο από εκείνο στο οποίο ζει η ανθρωπότητα σαν σύνολο σε κάθε δεδομένη εποχή. Έτσι στους Λεμούρειους χρόνους ο φυσικά επικεντρωμένος άνθρωπος που βρισκόταν στα πρόθυρα της εισόδου στην Ατραπό, είχε επίγνωση:

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

82

1. Της φυσικής δυαδικότητας στην οποία η συνείδησή του ήταν εξοικειωμένη να λειτουργεί κανονικά και της διαμάχης μεταξύ του καθαυτού φυσικού σώματος και του ζωτικού αιθερικού σώματος.

2. Μιας αμυδρά αισθητής ανώτερης συνείδησης η οποία διακρινόταν από ποιότητα κι αισθαντικότητα. Ήταν ό,τι μπορούσε να προσεγγίσει εκείνη την εποχή πάνω στο πιο οικείο πεδίο σήμερα, το αστρικό πεδίο.

3. Μιας αυξανόμενης αίσθησης ταυτότητας που ήταν η αφυπνιζόμενη ψυχή ή εαυτός, ο Διδάσκαλος που θα τον οδηγούσε από την καθαρά φυσική συνείδηση στο επόμενο θείο στάδιο, την αστρική συνείδηση. Μη λησμονείτε, λόγω εξοικείωσης και κόπωσης απ’ τη μάχη, τη θειότητα του κάθε βήματος ανάπτυξης. Θα σας είναι λοιπόν φανερό, αν τα παραπάνω αποτελούν αληθινή δήλωση γεγονότος, ότι η γοητεία προήλθε από την αναγνώριση αυτών των παραγόντων στη συνείδηση και ήταν αποτέλεσμα των αντιδράσεων του ανθρώπου στις περιπλοκές της δικής του σύστασης και στην ενέργεια της δικής του ψυχής. Με την πάροδο του χρόνου ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια απέκτησε επίγνωση του νέου αναδυόμενου δυαδισμού που υφίσταται μεταξύ της φυσικής σύστασης και του αστρικού πεδίου συν τη δραστηριότητα του κέντρου μέσα της, το οποίο στο στάδιο αυτό έκανε την εμφάνισή του σαν συνείδηση κι έμφυτη – και την εποχή εκείνη παράλογη – αντίληψη μιας παρότρυνσης για ανώτερη ζωή ή μιας τάσης για κατώτερη δραστηριότητα. Η νεφελώδης αυτή συνείδηση αναπτύχθηκε τελικά σε ό,τι καλούμε Φωνή της Συνείδησης. Όταν συνέβη αυτό, η περιπλοκή και η δυσκολία της ζωής αυξήθηκε πολύ και η γοητεία εδραιώθηκε οριστικά στη Γη. Ήταν εκείνο που περιτύλιξε και υπερτόνισε το κατώτερο σε βάρος του ανώτερου και χρησίμευσε για να αποτρέψει την προσοχή του ζηλωτή απ’ την πραγματικότητα. Μπορώ άραγε να τονίσω πάλι ότι στο πρώιμο αυτό στάδιο η γοητεία εφελκυόταν κι αναγνωριζόταν μόνο από τους πολύ εξελιγμένους ανθρώπους εκείνης της εποχής; Κατόπιν η Λεμούρεια φυλή απήλθε βραδέως και η Ατλάντεια φυλή ήλθε σε ύπαρξη. Στη διάρκεια των εκατομμυρίων ετών που η φυλή αυτή ήκμασε στη Γη, υπήρχε ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων με Λεμούρεια συνείδηση που ευδοκιμούσε ταυτόχρονα, όπως ακριβώς σήμερα στη σύγχρονη Αρεία φυλή υπάρχουν πάρα πολλά εκατομμύρια ανθρώπων που εκφράζουν την Ατλάντεια συνείδηση και είναι πολωμένοι στα αστρικά τους σώματα, θύματα του συναισθήματος και της επακόλουθης γοητείας. Στην Ατλάντεια φυλή η φυσική δυαδικότητα διαλύθηκε και το φυσικό σώμα με το αιθερικό σώμα αποτέλεσαν μια ενότητα, όπως είναι ακόμη σήμερα στα υγιή πρόσωπα. Η αίσθηση της δυαδικότητας μετατοπίσθηκε τότε σε μια αυξανόμενη αναγνώριση της διαμάχης στο βασίλειο της ποιότητας και στο πεδίο εκείνου που σήμερα καλούμε “ζεύγη των αντιθέτων” – καλό και κακό, πόνος και ηδονή, ορθό και λάθος, αίσθηση και μη αίσθηση και η πολλαπλότητα των αντιθέτων που αντιμετωπίζει σήμερα ο ζηλωτής. Καθεμιά από τις φυλετικές αυτές ιστορίες βλέπει την εδραίωση μιας προσωρινής αίσθησης ενότητας στα πρώιμα στάδια, όταν το προηγούμενο χάσμα έχει θεραπευθεί και η αρχική δυαδικότητα έχει διαλυθεί σε ενότητα. Ακολουθεί τότε μια αυξανόμενη

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

83

αναγνώριση ενός νέου πεδίου εκλογής που βασίζεται στην ανάδυση ανώτερων αξιών και τελικά μια περίοδος σύγκρουσης στη συνείδηση του ατόμου και της ανθρωπότητας σαν σύνολο, καθώς καταβάλλεται η προσπάθεια να διαλυθεί η ανώτερη αυτή δυαδικότητα την οποία αντιμετωπίζει ο άνθρωπος ή η φυλή. Η διάλυση αυτή επέρχεται όταν διακρίνεται αμυδρά μια ανώτερη όψη της συνείδησης και οι άνθρωποι αποκτούν επίγνωση του εαυτού τους σαν νοητικό ον. Υπάρχει τότε μια αυξανόμενη απαίτηση για την ανάπτυξη της νοητικής αυτής φύσης και τη δραστηριοποίησή της στην προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος σ’ αυτή την κατηγορία των αντιθέτων επί του αστρικού πεδίου. Ταυτόχρονα αυξάνει σταθερά η αίσθηση της ταυτότητας ή της “Εγώ ειμί” συνείδησης κι ο μυημένος της περιόδου αντιμετωπίζει την προσπάθεια ν’ απελευθερωθεί απ’ τη δουλεία των αισθήσεων στο αστρικό πεδίο, απ’ την πυκνή γοητεία στην οποία τον έριξε η αισθητήρια αντίληψή του και να εδραιώσει την ελευθερία του με τον πλήρη έλεγχο του αστρικού σώματος. Το επιτυγχάνει τελικά, αναπτύσσοντας τη δύναμη να περνά μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων, ανεπηρέαστος απ’ αυτά κι έτσι να τα αφήνει πίσω του. Το κατορθώνει, χρησιμοποιώντας το νου σαν διανομέα του φωτός που αποκαλύπτει τη “μεσαία οδό” και διασκορπίζει τη γοητεία με τη λάμψη και την ακτινοβολία του. Η γοητεία αυτή βάθαινε σταθερά κι εντεινόταν καθώς όλο και πιο πολλοί άνθρωποι πετύχαιναν να διαλύσουν το αρχικό φυσικό χάσμα κι επικεντρώνονταν στην αστρική συνείδηση. Σήμερα είναι τέτοιο το μέγεθος αυτής της γοητείας και τόση η επιτυχία της εξελικτικής διαδικασίας, ώστε η ανθρωπότητα σαν σύνολο περιπλανάται στις ομίχλες και τα μιάσματα του κόσμου της αισθαντικής συνείδησης. Όταν χρησιμοποιώ τη λέξη “αισθαντική”, δεν αναφέρομαι στον αισθητήριο μηχανισμό του φυσικού νευρικού συστήματος, αλλά στην αισθαντική επίγνωση του Εαυτού που είναι σήμερα τόσο βυθισμένος στη γοητεία, ώστε οι μάζες των ανθρώπων ταυτίζονται πλήρως με τον κόσμο του αισθήματος, της ποιότητας, της αισθαντικής αλληλεπίδρασης και των συναισθηματικών αντιδράσεων, με τις συμπάθειες κι αντιπάθειές τους και τον κυρίαρχο αυτοοικτιρμό τους. Ο αυτοοικτιρμός είναι μια από τις κύριες γοητείες του προχωρημένου κι ευαίσθητου ανθρώπου. Οι προχωρημένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που συμβάλλουν περισσότερο στην παγκόσμια γοητεία. Η κύρια γοητεία είναι η αντίδραση του ζηλωτή στην αλήθεια, στην πραγματικότητα όταν για πρώτη φορά αποκτά επίγνωση εκείνου που βρίσκεται πέρα από το αστρικό πεδίο. Ερμηνεύει ό,τι νιώθει και βλέπει εκεί με όρους γοητείας, συναισθηματικής κατανόησης, αισθαντικού φανατισμού. Λησμονεί ότι η αλήθεια βρίσκεται τελείως πέραν του κόσμου του αισθήματος, ανεπηρέαστη απ’ αυτόν και μπορεί να γίνει αισθητή στην καθαρότητά της μόνο όταν το αίσθημα υπερπηδηθεί και μετουσιωθεί. Η δεύτερη κύρια γοητεία είναι ο αυτοοικτιρμός. Ο κόσμος σήμερα διαιρείται σε τρεις ομάδες που όλες υπόκεινται σε ορισμένες φάσεις γοητείας: 1. Εκείνους που είναι Ατλάντειοι στη συνείδησή τους και συνεπώς γοητεύονται

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

84

πλήρως από: α. Εκείνο που είναι υλικό και γίνεται επιθυμητό. β. Εκείνο που νιώθουν σε όλες τις σχέσεις. γ. Εκείνο που πιστεύουν ότι είναι ιδανικό, αληθινό ή δίκαιο, που βασίζεται στις αντιδράσεις τους προς τους στοχαστές της εποχής, αλλά που οι ίδιοι δεν κατανοούν νοητικά. δ. Εκείνο που απαιτούν σε κάλλος και σε συναισθηματική άνεση. ε. Εκείνο που τους φέρνει πνευματική άνεση στο βασίλειο της θρησκείας και της θρησκευτικής επιθυμίας. Σημειώστε τη φρασεολογία.

2. Εκείνους που είναι σαφέστερα Άρειοι στη συνείδησή τους. Αυτό σημαίνει ότι αφυπνίζεται ο νοητικός παράγοντας κι έτσι συνιστά μια δυσκολία κι ότι οι πλάνες του νοητικού πεδίου προσθέτονται τώρα στις γοητείες του αστρικού πεδίου. Οι πλάνες αυτές είναι θεωρητικής και διανοητικής φύσης.

3. Μια ομάδα ανθρώπων που αναδύονται από εκείνους που υπόκεινται στη γοητεία και την πλάνη και οι οποίοι γρηγορούν στη Φωνή της Σιγής και τις απαιτήσεις της ψυχής. Η περιπλοκή του σύγχρονου ψυχολογικού προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι η φυλή και η περίοδός μας βλέπει τη σύνθεση κάθε γοητείας και την ανάδυση κάθε πλάνης του νοητικού πεδίου. Σήμερα έχουμε ζηλωτές σε κάθε στάδιο εξέλιξης και βρίσκουμε τις μάζες ν’ ανακεφαλαιώνουν τα διάφορα βήματα στην εξελικτική οδό, με το κατώτερο στρώμα της ανθρώπινης φυλής να είναι σαφώς Λεμούρειο στη συνείδησή του, παρότι μικρό σε αριθμό, μιλώντας σχετικά. Φυλή Λεμούρεια

Δυαδικότητα Φυσική Δύναμη εναντίον Ζωτικής Ενέργειας

Πρόβλημα Μάγια

Μέθοδος Αστρικός έλεγχος Χάθα Γιόγκα: Ζηλωτές Λάγια Γιόγκα: Μαθητές

Στόχος 1η Μύηση Έμπνευση

Ατλάντεια

Τα Ζεύγη των Αντιθέτων Ποιότητες Αισθαντικότητα

Γοητεία

Νοητικός έλεγχος Μπάκτι Γιόγκα: Ζηλωτές Ράτζα Γιόγκα: Μαθητές

2η Μύηση Φώτιση

Αρεία

Ένοικος στο Κατώφλι Άγγελος της Παρουσίας

Πλάνη

Ψυχικός έλεγχος Ράτζα Γιόγκα: Ζηλωτές Άγκνι Γιόγκα: Μαθητές

3η Μύηση Ενόραση

Η πλάνη αυξάνεται γοργά καθώς η νοητική δύναμη της φυλής αναπτύσσεται, γιατί πλάνη είναι η υποταγή στις ισχυρές σκεπτομορφές που διατύπωσαν οι στοχαστές της περιόδου και της αμέσως προηγούμενης εποχής και οι οποίες την εποχή της δημιουργίας τους αποτελούσαν την ελπίδα της φυλής. Ενσωμάτωναν τότε τις νέες και αναδυόμενες ιδέες με το μέσον των οποίων η φυλή προοριζόταν να προοδεύσει. Οι μορφές αυτές, όταν παλιώσουν και κρυσταλλωθούν, γίνονται απειλή κι εμπόδιο στη διευρυνόμενη ζωή. Η αντίληψη των προβλημάτων της πλάνης βρίσκεται αιώνες μπροστά, όταν η φυλή θα έχει αφήσει πίσω της τη γοητεία, όταν θα υπάρχουν λίγοι άνθρωποι Ατλάντειας νοοτροπίας στον πλανήτη κι όταν δε θα υπάρχουν καθόλου άνθρωποι με Λεμούρεια συνείδηση. Ωστόσο, καθώς βαίνει η εξέλιξη, τα πράγματα

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

85

επιταχύνονται πολύ και ο καιρός όπου η ανθρωπότητα θα διακρίνεται κατεξοχήν από Αρεία συνείδηση δεν είναι τόσο μακριά όσο γενικά πιστεύεται. Δε μιλώ με όρους της Αρείας φυλής όπως νοείται γενικά σήμερα ή με τις Τευτονικές της εμπλοκές. Γ. Αίτια που Εγκαινιάσθηκαν από το Άτομο. Αν μελετήσατε τα παραπάνω με τη δέουσα προσοχή, θα σας είναι φανερό ότι ο άνθρωπος ατομικά εισέρχεται σ’ ενσάρκωση μειονεκτώντας ήδη απ’ την υφιστάμενη γοητεία με πολύ αρχαία προέλευση και τελείως πέρα από τη δύναμή του να την ελέγξει σ’ αυτό το στάδιο. Είναι μεγάλης δυναμικότητας. Χρησιμοποιώ τη λέξη “μειονεκτώ” σκόπιμα, από έλλειψη καλύτερου όρου. Θα ήθελα ωστόσο να τονίσω ότι η αληθινή σημασία της κατάστασης βρίσκεται στο γεγονός ότι οι συνθήκες αυτές προσφέρουν στον άνθρωπο την ευκαιρία να εφελκύσει την κατανόηση και την άποψη της ψυχής, γιατί παρέχουν τα μέσα με τα οποία αποκτάται εμπειρία. Η εμπειρία αυτή θα οδηγήσει τελικά στην ανάληψη από την ψυχή του ελέγχου του μηχανισμού – της προσωπικότητας – κι έτσι θα δώσει σ’ αυτή την ψυχή ένα συγκεκριμένο πεδίο υπηρεσίας. Οι φορείς δια των οποίων η ψυχή επιζητεί εμπειρία κι έκφραση υπόκεινται κανονικά και φυσιολογικά στις παγκόσμιες γοητείες και στις γοητείες της ανθρωπότητας καθώς και στην πλάνη. Όταν η ψυχή στα αρχικά στάδια της εμπειρίας πέφτει στην παγίδα της μάγια, της γοητείας και τελικά της πλάνης, ο λόγος είναι ότι η ψυχή ταυτίζεται με τις μορφές αυτές και συνεπώς με την περιζώνουσα γοητεία, αποτυγχάνοντας έτσι να επιτύχει την ταύτιση με τον εαυτό της. Καθώς βαίνει η εξέλιξη, η φύση του προβλήματος γίνεται φανερή στην ψυχή σε ενσάρκωση κι εγκαινιάζεται τότε μια διαδικασία με την οποία η ψυχή ελευθερώνεται από τα αποτελέσματα της λανθασμένης ταύτισης. Κάθε ψυχή σ’ ενσάρκωση που επιτυγχάνει ν’ αποδεσμεύσει τη συνείδησή της από τον κόσμο της πλάνης και της γοητείας, υπηρετεί οριστικά τη φυλή και βοηθά την ανθρωπότητα να ελευθερωθεί από την πανάρχαιη και δυναμική αυτή δουλεία. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη ότι όταν ο άνθρωπος πλησιάζει το στάδιο συνείδησης όπου τόσο το αστρικό όσο και το νοητικό σώμα είναι δραστήρια και λειτουργικά, γίνεται ο ίδιος κατασκευαστής γοητείας. Αγωνίζεται με δυνάμεις μέσα του και μέσα στον κόσμο που ζει κι η αυξανόμενη δυναμικότητα της εισρέουσας ψυχικής ενέργειας (που έρχεται σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της προσωπικότητας) παράγει βαθμιαία γύρω του ένα πεδίο γοητείας και ένα περιβάλλον πλάνης, που φέρνει σε πλήρη δράση την τρίτη αυτή κατηγορία γοητείας. Οι γοητείες αυτές εξαρτώνται από την έκφραση των διαφόρων δυνάμεων που απαρτίζουν την κατώτερη φύση του ανθρώπου, των οποίων αποκτά αυξανόμενη επίγνωση και οι οποίες περνούν από τα στάδια της ανάδυσης σε αναγνώριση, της δυναμικότητας σε έκφραση και της σφοδρότητας σε σύγκρουση, ωσότου η αγωνιζόμενη ψυχή καθίσει – όπως έκανε ο Αρζούνα – στο μέσο μεταξύ των δύο αντιτιθέμενων δυνάμεων (της δύναμης της προσωπικότητας και της ενέργειας της ψυχής) και αναρωτηθεί: 1. Ποιο είναι ορθό, αυτό ή εκείνο; 2. Πώς μπορώ να διακρίνω πού βρίσκεται το καθήκον ή η ευθύνη μου;

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

86

3. Πώς μπορώ να βρω το δρόμο μου έξω απ’ αυτή την κατάσταση σύγχυσης; 4. Πώς μπορώ να φέρω τον έλεγχο του Πολεμιστή, έτσι ώστε οι δύο ομάδες δυνάμεων που αγαπώ να μπορέσουν να διαλυθούν σε μια ενότητα; 5. Πώς θα βγω απ’ το αδιέξοδο; 6. Γιατί πρέπει να βλάψω αυτό που αγαπώ και δια του οποίου εκφράσθηκα επί αιώνες; 7. Πώς μπορώ να αποκτήσω επίγνωση εκείνης της νοητικής φώτισης που θα αποκαλύψει τη “μεσαία οδό” μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων; 8. Πώς μπορώ να δω το Θεό ή αλλιώς τη Μορφή του Θεού; Πολλά τέτοια ερωτήματα ανακύπτουν στο νου του ζηλωτή. Υποδεικνύουν δίλημμα, σύγχυση, αντίληψη της περιζώνουσας γοητείας, στάδιο πλάνης και κατάσταση αδυναμίας. Ενάντια στο μαθητή μάχονται όλες οι δυνάμεις της φύσης του κι επίσης εκείνες της ανθρωπότητας σαν σύνολο και της πλανητικής κατάστασης. Ο μαθητής νιώθει αβοήθητος, αδρανής, αδύναμος και απελπισμένος. Δεν μπορεί ούτε να δει την έξοδο διαφυγής. Μόνο ένα σαφές γεγονός παραμένει κι αυτό είναι το γεγονός της Ψυχής, της αθάνατης Ταυτότητας, του Πολεμιστή πίσω από τη σκηνή, του Αρματηλάτη, του Κρίσνα, του ένδον Χριστού. Η Μπαγκαβάτ Γκίτα μπορεί να διαβαστεί εξολοκλήρου απ’ τη σκοπιά της μάχης του μαθητή με τη γοητεία και οι σπουδαστές συμβουλεύονται να τη μελετήσουν έτσι. Οι ατομικές γοητείες των οποίων αποκτά επίγνωση ο μαθητής, είναι συνεπώς πέντε τύπων δύναμης. Όταν έρθουν ταυτόχρονα σε δραστηριότητα, παράγουν τις γοητείες που αποκλειστικά εγκαινιάζονται και προκύπτουν από τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι: 1. Οι δυνάμεις της πυκνής σωματικής φύσης και του ζωτικού σώματος, οι οποίες λειτουργώντας αργότερα δια της πυκνής σωματικής φύσης παράγουν μια κατάσταση μάγια ή ανεξέλεγκτης ενέργειας.

2. Οι δυνάμεις της αστρικής φύσης, που βασίζονται σε επιθυμία κι αισθαντικότητα. Στο στάδιο αυτό διαιρούνται σε δύο ομάδες που ονομάζουμε ζεύγη των αντιθέτων. Η δυναμικότητά τους οξύνεται σ’ αυτή την περίοδο της ατομικής ιστορίας, γιατί ο μαθητής πολώνεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στο αστρικό του σώμα κι επομένως υπόκειται σε γοητείες που παράγονται απ’ την αλληλεπίδραση των αντιθέτων συν την κατάσταση της μάγια που προαναφέραμε.

3. Οι δυνάμεις της κατώτερης νοητικής φύσης, της τσίττα ή νοητικού υλικού απ’ το οποίο απαρτίζεται το νοητικό σώμα. Αυτό χρωματίζεται από παρελθοντική δραστηριότητα, όπως κι η ουσία που απαρτίζει όλους τους φορείς. Προσθέτει στη μάγια και τη γοητεία την κατάσταση της πλάνης.

4. Η ακτίνα της προσωπικότητας αναδύεται κατόπιν κι εντείνει και τις τρεις αυτές όψεις δυναμικής έκφρασης, παράγοντας τελικά το συνθετικό τους έργο. Έχουμε τότε την ανάδυση εκείνου που αποκλήθηκε “τριπλή κατάσταση γοητείας” σε μια κύρια γοητεία.

5. Η ψυχική ακτίνα ή ενέργεια αυξάνει σταθερά όλο αυτό το διάστημα τη ρυθμική της δυναμικότητα, επιδιώκοντας να επιβάλει το σκοπό και τη θέλησή της στην

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

87

προσωπικότητα. Η ενωμένη σχέση κι αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο – όταν επιτευχθεί ένα σημείο ισορροπίας – παρασύρει τον άνθρωπο στη Δοκιμαστική Ατραπό, στην Ατραπό της Μαθητείας και κατευθείαν στην πύλη της μύησης. Εκεί, καθώς στέκει μπροστά στην Πύλη, αναγνωρίζει την τελική δυαδικότητα που περιμένει διάλυση. Τον Ένοικο στο Κατώφλι και τον Άγγελο της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ. Η φύση κάθε γοητείας διαφέρει σε διαφορετικούς ανθρώπους, γιατί η ακτινική ποιότητα καθορίζει τον τύπο γοητείας ή πλάνης στον οποίο υποκύπτει εύκολα ο άνθρωπος και το είδος γοητείας που θα δημιουργήσει πολύ ευκολότερα. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν να διαφοροποιούν ανάμεσα: 1. Στις γοητείες ή τη γοητεία που ήδη υφίσταται στο περιβάλλον του, από την οποία θα προσελκυσθεί εύκολα ή την οποία θα προσελκύσει εύκολα, γιατί συνιστά τη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης.

2. Στη γοητεία που δημιουργεί καθώς καταπιάνεται με τη ζωή με το μέσον ενός ιδιαίτερου εξοπλισμού που χρωματίζεται από εμπειρίες περασμένων ενσαρκώσεων και από την ακτινική ποιότητα κάτω από την οποία ήλθε σε ύπαρξη. Το θέμα αυτό είναι τόσο περίπλοκο ώστε δε θα εξυπηρετούσε κανένα χρήσιμο σκοπό αν υπεισερχόμουν σε περισσότερες λεπτομέρειες. Μπορώ να υποδείξω τις κύριες γοητείες (και με τον όρο αυτό περιλαμβάνω ποικίλες μάγια και πλάνες) στις οποίες προδιαθέτουν τον άνθρωπο οι ακτινικοί τύποι. Αν τις εφαρμόσετε τότε στους τρεις φορείς εκδήλωσης καθώς και στην προσωπικότητα και την ψυχή, θα σημειώσετε πόσο πολύπλοκο είναι το πρόβλημα. Όμως, αδελφοί μου, να θυμάστε αυτό: Η έκβαση είναι βέβαιη και καθορισμένη γιατί σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα ο θρίαμβος της ψυχής και η τελική της κυριαρχία κι έλεγχος είναι μια προβλεπόμενη κατάληξη, άσχετα πόσο μεγάλη είναι η γοητεία ή πόσο άγρια η πάλη. Έτσι η διακρίβωση (από το ζηλωτή) της ακτινικής του επιρροής είναι ένα από τα πρώτα βήματα για την κατανόηση της φύσης του προβλήματός του και της μεθόδου αποδέσμευσης. Η ψυχολογία του μέλλοντος θα κατευθύνει την προσοχή στην ανακάλυψη των δύο ακτίνων που διέπουν την ψυχή και την προσωπικότητα. Όταν το επιτύχει με τη μελέτη του φυσικού τύπου, των συναισθηματικών αντιδράσεων και των νοητικών τάσεων, η προσοχή θα κατευθυνθεί τότε στην ανακάλυψη των ακτίνων που διέπουν τους εξειδικευμένους φορείς. Όταν οι πέντε αυτές ακτίνες (εγωική, προσωπικότητας, φυσική, αστρική και νοητική) διακριβωθούν κατά προσέγγιση, τότε χρειάζεται να εξεταστούν οι ακόλουθοι παράγοντες: 1. Η φύση, η ποιότητα και η σταθερότητα του αδενικού συστήματος.

2. Το σημείο που επιτεύχθηκε στην εξέλιξη. Αυτό θα γίνει με προσεκτική εξέταση των κέντρων και των αδένων και της αμοιβαίας τους σχέσης.

3. Η αναγνώριση των σημείων χάσματος ή των σχισμάτων που υφίστανται στην προσωπικότητα. Αυτά μπορεί να είναι:

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

88

α. Μεταξύ του αιθερικού και φυσικού σώματος, οδηγώντας σε έλλειψη ζωτικότητας, φυσική αδυναμία, κατάληψη και πολλές μορφές δυσχέρειας. β. Στο αισθαντικό αστρικό σώμα, οδηγώντας σε μεγάλο αριθμό προβλημάτων και ψυχολογικών δυσχερειών που βασίζονται σε ακατάλληλη ευαισθησία, αντίδραση στη γοητεία του περιβάλλοντος, έμφυτες τάσεις του εξοπλισμού προς τη γοητεία ή προκύπτουσες από ευαισθησία στις γοητείες των άλλων ανθρώπων. γ. Στο νοητικό σώμα, επιβάλλοντας πολλών ειδών νοητικές πλάνες, όπως έλεγχος από αυτοδημιουργημένες σκεπτομορφές, ευαισθησία στις υφιστάμενες παγκόσμιες, εθνικές ή περιβαλλοντικές σκεπτομορφές κάθε σχολής σκέψης, έμμονες ιδέες, αίσθηση του δραματικού ή του σπουδαίου, ή φανατική προσκόλληση σε ομάδες ιδεών που κληρονομήθηκαν από το παρελθόν, ή νοητικές αντιδράσεις καθαρά προσωπικής φύσης. δ. Μεταξύ οποιασδήποτε απ’ αυτές τις ομάδες δυνάμεων που αποκαλούμε σώματα: Μεταξύ του αιθερικού και του αστρικού σώματος. Μεταξύ του αστρικού και του νοητικού σώματος. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια συγκεκριμένη αντιστοιχία μεταξύ της κατάστασης αρνητικότητας προς τη ζωή του φυσικού πεδίου – που είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ολοκλήρωσης ανάμεσα στο φυσικό και το αιθερικό σώμα – κι εκείνης της έλλειψης ενδιαφέροντος κι εκείνης της αποτυχίας χειρισμού της διαβίωσης στο φυσικό πεδίο, την οποία τόσο συχνά καταδεικνύει ο στοχαστής στα αφηρημένα κι επιστημονικά επίπεδα. Αμφότερες οι ομάδες αποτυγχάνουν να κάνουν μια συγκεκριμένη κι αποφασιστική εκδήλωση στο φυσικό πεδίο, αμφότερες οι ομάδες αποτυγχάνουν ν’ ασχοληθούν με τα προβλήματα της διαβίωσης στο φυσικό πεδίο με έναν καθαρό και ικανοποιητικό τρόπο, αμφότερες είναι φυσικά μη θετικές, αλλά οι αιτίες που προκαλούν τις σχετικά όμοιες αυτές καταστάσεις, είναι τελείως διαφορετικές – παρότι όμοιες στα αποτελέσματά τους.

4. Η κατανόηση της Ατραπού της Ζωής για το άτομο με τη μελέτη των αστρολογικών του ενδείξεων. Είναι αναγκαίο στο σημείο αυτό να θεωρούμε το ηλιακό ζώδιο στο οποίο γεννιέται ο άνθρωπος, σαν ενδεικτικό των τάσεων της προσωπικότητάς του και σαν ενσωμάτωση των χαρακτηριστικών που κληρονόμησε απ’ το παρελθόν, αλλά να θεωρούμε ότι το ανατέλλον ζώδιο περιέχει μέσα του τις ενδείξεις του δρόμου που η ψυχή του ανθρώπου θα ήθελε αυτός να βαδίσει. Πολλοί άλλοι παράγοντες απαιτούν προσεκτική εξέταση. Το πρόβλημα του ατόμου περιπλέκεται από ορισμένες κληρονομημένες τάσεις της οικογένειας, του έθνους και της φυλετικής φύσης. Αυτές επηρεάζουν ισχυρά το φυσικό σώμα στις δύο όψεις του, παράγοντας πολλών ειδών γοητείες. Επηρεάζεται επίσης από ορισμένες κληρονομημένες ιδέες που είναι οι ενσωματωμένες σκεπτομορφές των οικογενειακών, εθνικών και φυλετικών προσεγγίσεων στην αλήθεια. Προκαλούν ισχυρές πλάνες στις

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

89

οποίες ο άνθρωπος ατομικά υποκύπτει εύκολα. Υπάρχουν επίσης οι εισρέουσες δυνάμεις του ζωδίου απ’ το οποίο μπορεί να διέρχεται ο ήλιος, όπως οι συνθήκες που απαντώνται σήμερα στον κόσμο, λόγω του γεγονότος ότι ο ήλιος μας περνά σε ένα νέο σημείο του ζωδιακού. Έτσι ισχυρές και νέες ενέργειες επιδρούν στην ανθρωπότητα, παράγοντας αποτελέσματα και στα τρία σώματα. Εφελκύουν γοητείες στη συναισθηματική φύση και πλάνες στη νοητική φύση. Όσοι υποκύπτουν εύκολα στη γοητεία, συνειδητοποιούν αυτή την εποχή μια έντονη δυαδικότητα. Το ζήτημα, όπως συνεπώς βλέπετε, είναι αχανές κι αυτή η επιστήμη των ψυχολογικών επιδράσεων και των αποτελεσμάτων της κρούσης τους στον ανθρώπινο μηχανισμό είναι προς το παρόν υποτυπώδης. Ωστόσο υπέδειξα αρκετά για να προκαλέσω το ενδιαφέρον και να αρχίσετε έρευνες στο νέο αυτό πεδίο της ψυχολογικής δραστηριότητας. Ας επιστρέψουμε στην εξέταση των πολλών ειδών γοητείας που παράγονται από ορισμένους ακτινικούς τύπους και σχετίζονται μαζί τους: ΑΚΤΙΝΑ Ι.

Η γοητεία της φυσικής ισχύος. Η γοητεία του προσωπικού μαγνητισμού. Η γοητεία του εγωκεντρισμού και του προσωπικού δυναμικού. Η γοητεία του “ενός στο κέντρο”. Η γοητεία της ιδιοτελούς προσωπικής φιλοδοξίας. Η γοητεία της εξουσίας, της δικτατορίας και του εκτεταμένου ελέγχου. Η γοητεία του συμπλέγματος του Μεσσία στο πεδίο της πολιτικής. Η γοητεία του ιδιοτελούς πεπρωμένου, του θείου δικαιώματος των βασιλέων που απαιτείται προσωπικά. Η γοητεία της καταστροφής. Η γοητεία της απομόνωσης, της μοναχικότητας, του χωριστού. Η γοητεία της επιβαλλόμενης θέλησης – στους άλλους και στις ομάδες. ΑΚΤΙΝΑ II.

Η γοητεία της αγάπης να αγαπιέται. Η γοητεία της δημοτικότητας. Η γοητεία της προσωπικής σοφίας. Η γοητεία της ιδιοτελούς ευθύνης. Η γοητεία μιας πληρέστατης κατανόησης που ματαιώνει την ορθή δράση. Η γοητεία του αυτοοικτιρμού, μια βασική γοητεία αυτής της ακτίνας. Η γοητεία του συμπλέγματος του Μεσσία στον κόσμο της θρησκείας και της παγκόσμιας ανάγκης. Η γοητεία του φόβου που βασίζεται σε ακατάλληλη ευαισθησία. Η γοητεία της αυτοθυσίας. Η γοητεία της ιδιοτελούς ανιδιοτέλειας. Η γοητεία της αυταρέσκειας. Η γοητεία της ιδιοτελούς υπηρεσίας.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

90

ΑΚΤΙΝΑ ΙΙΙ.

Η γοητεία της απασχόλησης. Η γοητεία της συνεργασίας με το Σχέδιο με ατομικό κι όχι ομαδικό τρόπο. Η γοητεία της ενεργού μηχανορραφίας. Η γοητεία της δημιουργικής εργασίας – χωρίς αληθινό κίνητρο. Η γοητεία των καλών προθέσεων που είναι βασικά ιδιοτελείς. Η γοητεία της “αράχνης στο κέντρο”. Η γοητεία του “από μηχανής Θεού”. Η γοητεία του υστερόβουλου και συνεχούς χειρισμού. Η γοητεία της σπουδαιότητας από τη σκοπιά της γνώσης, της αποδοτικότητας. ΑΚΤΙΝΑ IV.

Η γοητεία της αρμονίας που αποσκοπεί σε προσωπική άνεση και ικανοποίηση. Η γοητεία του πολέμου. Η γοητεία της διαμάχης με αντικειμενικό σκοπό την επιβολή του δικαίου και της ειρήνης. Η γοητεία της ασαφούς καλλιτεχνικής αντίληψης. Η γοητεία της ψυχιστικής αντίληψης αντί της ενόρασης. Η γοητεία της μουσικής αντίληψης. Η γοητεία των ζευγών των αντιθέτων με την ανώτερη έννοια. ΑΚΤΙΝΑ V.

Η γοητεία της υλικότητας ή της υπερέμφασης της μορφής. Η γοητεία της διανόησης. Η γοητεία της γνώσης και του ορισμού. Η γοητεία της βεβαιότητας που βασίζεται σε στενή άποψη. Η γοητεία της μορφής που κρύβει την πραγματικότητα. Η γοητεία της οργάνωσης. Η γοητεία του εξωτερικού που κρύβει το εσωτερικό. ΑΚΤΙΝΑ VI.

Η γοητεία της αφοσίωσης. Η γοητεία της προσκόλλησης σε μορφές και πρόσωπα. Η γοητεία του ιδεαλισμού. Η γοητεία των αφοσιώσεων, των πίστεων. Η γοητεία της συναισθηματικής ανταπόκρισης. Η γοητεία του συναισθηματισμού. Η γοητεία της παρέμβασης. Η γοητεία των κατώτερων ζευγών των αντιθέτων. Η γοητεία των Παγκόσμιων Σωτήρων και Δασκάλων. Η γοητεία του στενού οραματισμού. Η γοητεία του φανατισμού.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

91

ΑΚΤΙΝΑ VII.

Η γοητεία του μαγικού έργου. Η γοητεία της σχέσης των αντιθέτων. Η γοητεία των υποχθόνιων δυνάμεων. Η γοητεία εκείνου που συνενώνει. Η γοητεία του φυσικού σώματος. Η γοητεία του μυστηριώδους και του μυστικού. Η γοητεία της σεξουαλικής μαγείας. Η γοητεία της ανάδυσης των εκδηλωμένων δυνάμεων. Απαρίθμησα εδώ πολλές γοητείες. Αλλά οι ονομασίες τους είναι λεγεών και δεν κάλυψα κατά κανέναν τρόπο τις δυνατότητες ή το πεδίο της γοητείας. Μια απ’ τις ομάδες με τις οποίες εργάσθηκα είχε ορισμένα χαρακτηριστικά και δυσχέρειες και θα ήταν ίσως χρήσιμο αν τις ανέφερα εδώ. Η ομάδα αυτή είχε μια περίεργη ιστορία σε σχέση με άλλες ομάδες, γιατί τα μέλη της άλλαξαν πολλές φορές. Κάθε φορά το πρόσωπο που εγκατέλειπε την ομάδα, είχε εισέλθει σ’ αυτή από καρμικό δικαίωμα και παλιά σχέση μαζί μου ή με μέλη της ομάδας και είχε κερδίσει συνεπώς την ευκαιρία να συμμετάσχει σ’ αυτή τη δραστηριότητα. Κάθε φορά αποτύγχαναν και κάθε φορά για λόγους προσωπικότητας. Τους έλειπε η ομαδική αντίληψη και ήταν σαφώς απορροφημένοι με τον εαυτό τους. Τους έλειπε το νέο και πλατύτερο όραμα. Έτσι απομακρύνονταν από την αρχική αυτή δραστηριότητα της νέας εποχής. Το εξηγώ αυτό, γιατί είναι ουσιώδες για τους μαθητές να συλλάβουν το γεγονός ότι η καρμική σχέση δεν μπορεί να αγνοηθεί και ότι η ομαδική ευκαιρία πρέπει να προσφερθεί, έστω κι αν καθυστερεί τη λειτουργία της ομαδικής υπηρεσίας. Διάφορα μέλη της ομάδας αγωνίζονται ακόμη με τη γοητεία και χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να προσαρμοσθούν στην αναγνώρισή της όταν τη συναντούν. Το κύριο χρέος αυτής της ομάδας ήταν να διασκορπίσει ένα μέρος της παγκόσμιας γοητείας με ενωμένο υποδεικνυόμενο διαλογισμό. Μερικά μέλη της ομάδας αντιμετώπισαν επίσης ή είχαν μεγάλες προσαρμογές στη ζωή τους και χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να εδραιώσουν τον αναγκαίο υποκειμενικό ρυθμό. Όλοι όμως εργάσθηκαν με κατανόηση, καρτερικότητα κι ενθουσιασμό και δεν είναι πολύς καιρός που άρχισε η ομαδική εργασία. Θα σας είναι χρήσιμο να εξετάσετε τις παρακάτω ερωτήσεις: 1. Ποια είναι η μέθοδος με την οποία αναπτύσσονται οι ιδέες από τη στιγμή που εντυπώνονται στο νου κάποιου ενορατικού; Μιλώντας γενικά, διέρχονται απ’ τα παρακάτω στάδια, όπως συχνά σας ειπώθηκε: α. Η ιδέα......................που βασίζεται σε ενορατική αντίληψη. β. Το ιδανικό...............που βασίζεται σε νοητική διατύπωση και διανομή. γ. Το είδωλο................που βασίζεται στην τάση συγκεκριμενοποίησης της φυσικής εκδήλωσης.

2. Ποιες γοητείες νιώθετε ότι είναι ιδιαίτερα κυρίαρχες στον κόσμο σήμερα και

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

92

γιατί; 3. Μίλησα συχνά για το έργο που αυτή η ομάδα και ορισμένες άλλες ομάδες προτίθενται να κάνουν για το διασκορπισμό της παγκόσμιας γοητείας. Έχετε μήπως καμιά ιδέα για το πώς πρέπει να γίνει, ή τι θα απαιτήσει από σας; 3. Η Αντίθεση μεταξύ Ανώτερης και Κατώτερης Γοητείας. Στο προηγούμενο μέρος αυτού του κεφαλαίου εξετάσαμε (σύντομα και πολύ επιφανειακά) μερικά απ’ τα αίτια της πυκνής γοητείας που περιζώνει την ανθρωπότητα. Ότι η γοητεία αυτή είναι πολύ αρχαία, ισχυρά οργανωμένη και κυρίαρχο χαρακτηριστικό του αστρικού πεδίου πρόβαλε σαφώς καθώς και το γεγονός των τριών μεγαλύτερων προδιαθετικών επικουρικών αιτίων: 1. Οι γοητείες που εισάγονται απ’ την πλανητική ζωή και είναι εγγενείς στην καθαυτή ύλη.

2. Εκείνες οι γοητείες που εγκαινιάσθηκαν από την ανθρωπότητα σαν σύνολο κι εντάθηκαν στη διάρκεια ενός προαιώνιου παρελθόντος.

3. Οι γοητείες που προκλήθηκαν απ’ το ίδιο το άτομο, είτε στο παρελθόν με τη συμμετοχή στην παγκόσμια γοητεία, ή άρχισαν στην παρούσα ζωή. Σ’ όλες αυτές ρέπει κάθε ανθρώπινο ον και για πολλές ζωές αποδεικνύεται το ανυπεράσπιστο θύμα εκείνου που αργότερα ανακαλύπτει ότι είναι λανθασμένο, ψευδές και απατηλό. Μαθαίνει τότε ότι δε χρειάζεται να υποκύπτει ληθαργικά στην κυριαρχία του παρελθόντος – αστρικού, συναισθηματικού και απατηλού – αλλά ότι είναι επαρκώς εξοπλισμένος για να το χειριστεί – αν μόνο το γνώριζε – κι ότι υπάρχουν μέθοδοι και τεχνικές με τις οποίες μπορεί ν’ αναδειχθεί κατακτητής της πλάνης, διασκορπιστής της γοητείας και κυρίαρχος της μάγια. Αυτή είναι η αρχική αποκάλυψη κι όταν αντιληφθεί τις συνέπειές της και αποφασίσει να κυριαρχήσει την ανεπιθύμητη κατάσταση, καταλήγει αργότερα στην αναγνώριση μιας ουσιώδους δυαδικότητας. Αυτή δεν είναι προς το παρόν περίπτωση πλάνης. Ανακαλύπτει τη σχέση μεταξύ του εαυτού του σαν προσωπικότητας – του αληθινού Ενοίκου στο Κατώφλι – και του Αγγέλου της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ – που φρουρεί τη θύρα της μύησης. Αυτή σημαδεύει μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή του μαθητή, γιατί φανερώνει τη στιγμή όπου μπορεί να αρχίσει να βαδίζει την Ατραπό της Μύησης, αν το επιθυμεί και διαθέτει το απαιτούμενο σθένος. Σε τελευταία ανάλυση η μερική καθυπόταξη της γοητείας και η διαφυγή απ’ την πλήρη δουλεία της πλάνης είναι ενδείξεις για την παρατηρούσα Ιεραρχία ότι ο άνθρωπος είναι έτοιμος για τις διαδικασίες της μύησης. Ωσότου δεν εξαπατάται πια πλήρως και δεν έχει κάπως ελευθερωθεί νοητικά, δεν του είναι δυνατό ν’ αντικρίσει τον αναμένοντα Άγγελο και να περάσει τη θύρα. Θα σας τονίσω εδώ ένα πράγμα: αφού διέλθει τη θύρα της μύησης, ο μαθητής επιστρέφει κάθε φορά για ν’ αναλάβει πάλι απ’ την αρχή τα καθήκοντά του στους τρεις κόσμους της δραστηριότητας· εκεί επαναλαμβάνει τις προηγούμενες διαδικασίες – σύντομα και με κατανόηση – κι έπειτα προχωρεί για να κυριαρχήσει τα ουσιώδη του επόμενου μυητικού μαθήματος. Δίνω εδώ πολλές πληροφορίες σε συμπυκνωμένη μορφή, όμως είναι το μόνο εφικτό αυτή την

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

93

εποχή. Για πολύ χρόνο η αίσθηση του δυαδισμού διαπερνά την ύπαρξη του μαθητή και κάνει τη ζωή του να μοιάζει με μια ακατάπαυστη διαμάχη μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων. Η μάχη των αντιθέτων λαμβάνει χώρα συνειδητά στη ζωή του μαθητή. Εναλλάσσει τις εμπειρίες του παρελθόντος με την ανάμνηση της εμπειρίας της μύησης από την οποία πέρασε, με την έμφαση πρώτα απ’ όλα στις πρώιμες εμπειρίες· αργότερα στην τελική μεγάλη εμπειρία που χρωματίζει τόσο βαθιά την εσώτερη ζωή του. Έχει παρατεταμένες στιγμές όπου είναι ο σαστισμένος μαθητής που παλεύει με τη γοητεία και σύντομες στιγμές όπου είναι ο θριαμβευτής μυημένος. Ανακαλύπτει μέσα του τις πηγές της γοητείας και της πλάνης και το δέλεαρ της μάγια, ώσπου να έρθει η στιγμή όπου θα σταθεί πάλι μπροστά στην πύλη και θα αντικρίσει τις κύριες δυαδικότητες στον ιδιαίτερο μικρό του κόσμο – τον Ένοικο και τον Άγγελο. Στην αρχή φοβάται τον Άγγελο και τρομάζει από το φως που διαχύνεται απ’ την όψη του Αγγέλου, γιατί φέρνει σε εναργή πραγματικότητα τη φύση του Ενοίκου που είναι αυτός ο ίδιος. Νιώθει όσο ποτέ πριν το τρομερό έργο ενώπιόν του και την αληθινή σημασία του εγχειρήματος στο οποίο δεσμεύθηκε. Λίγο-λίγο δύο πράγματα προβάλλουν με εκπληκτική διαύγεια στο νου του: 1. Η σημασία της φύσης του με τον ουσιώδη δυαδισμό της.

2. Η αναγνώριση της σχέσης μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων με τα οποία πρέπει να εργασθεί σαν μαθητής. Όταν συλλάβει τη σχέση της κατώτερης μείζονος δυαδικότητας (εκείνης της προσωπικότητας και της ψυχής), είναι τότε έτοιμος να περάσει στην ανώτερη πραγματικότητα, εκείνη του ολοκληρωμένου Εαυτού (προσωπικότητας και ψυχής) και στη σχέση του με την ΠΑΡΟΥΣΙΑ. Σ’ αυτή τη δήλωση έχετε εκφρασμένο με λίγα περιεκτικά λόγια το αποτέλεσμα των τριών πρώτων μυήσεων και των δύο τελευταίων. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Πιστεύω ότι θα ήταν χρήσιμο αν συσχέτιζα προς όφελός σας τα διάφορα αντιτιθέμενα χαρακτηριστικά του νοήμονος ανθρώπου και του μαθητή, χρησιμοποιώντας τη λέξη “μαθητής” για να καλύψω όλα τα στάδια ανάπτυξης από εκείνο του αποδεγμένου μαθητή μέχρι εκείνο του Διδασκάλου. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο απ’ την Ιεραρχία, η οποία είναι ένας όρος που υποδηλώνει σταθερή πρόοδο από μια κατώτερη κατάσταση ύπαρξης και συνείδησης σε μια ανώτερη. Είναι σε κάθε περίπτωση η κατάσταση συνείδησης κάποιου Όντος, περιορισμένου και περιχαρακωμένου κι ελεγχόμενου από ουσία. Θα σημειώσατε ότι είπα “ουσία” κι όχι “μορφή”, γιατί στην πραγματικότητα είναι η ουσία που ελέγχει το πνεύμα για ένα μακρύ, πολύ μακρύ, κύκλο έκφρασης· δεν είναι η ύλη που ελέγχει, για το λόγο ότι η χονδροειδής ύλη ελέγχεται πάντοτε από δυνάμεις που θεωρούνται εσωτερικά σαν αιθερικές σε φύση και συνεπώς σαν ουσία, όχι μορφή. Να το θυμάστε συνεχώς αυτό, γιατί κρατά το νήμα για την αληθινή κατανόηση της κατώτερης φύσης. Θα μελετήσουμε λοιπόν τις βασικές ουσιώδεις αντιθέσεις τις οποίες ο μαθητής πρέπει να συλλάβει ενορατικά και με τις οποίες πρέπει να εξοικειωθεί. Θα διαιρέσουμε

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

94

ό,τι έχουμε να πούμε σε τέσσερα μέρη και θα ασχοληθούμε με το καθένα σύντομα, αλλά πιστεύω χρήσιμα: α. β. γ. δ.

Η αντίθεση μεταξύ Πλάνης και του αντιθέτου της.................Ενόραση. Η αντίθεση μεταξύ Γοητείας και του αντιθέτου της...............Φώτιση. Η αντίθεση μεταξύ Μάγια και του αντιθέτου της...................Έμπνευση. Η αντίθεση μεταξύ του Ενοίκου στο Κατώφλι και του αντιθέτου του....................................................................Ο Άγγελος της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ.

Θα αντιληφθείτε ότι πρόκειται για ευρύ θέμα και πραγματεύεται το κύριο πρόβλημα του μαθητή. Σας παραπέμπω στο σημείο αυτό σε ό,τι ήδη είπα για τις τέσσερις αυτές όψεις της γοητείας και σας ζητώ να αναφερθείτε με προσοχή στους διάφορους χάρτες και πίνακες που σας δόθηκαν κατά καιρούς. α. Η Αντίθεση μεταξύ Πλάνης και Ενόρασης. Διάλεξα την πρώτη αυτή αντίθεση με την οποία θ’ ασχοληθούμε γιατί συνιστά, όπως θα έπρεπε (αν και μάλλον όχι), την κύρια γοητεία των μελών αυτής της ομάδας. Δυστυχώς η συναισθηματική γοητεία κυριαρχεί ακόμη και για την πλειονότητά σας η δεύτερη αντίθεση, εκείνη μεταξύ γοητείας και φώτισης, μπορεί να αποδειχθεί πιο χρήσιμη και πιο εποικοδομητική. Πλάνη είναι η δύναμη κάποιας νοητικής σκεπτομορφής, κάποιου ιδεώδους και κάποιας αντίληψης – που γίνεται αισθητή, συλλαμβάνεται κι ερμηνεύεται σε νοητική μορφή – να κυριαρχεί στις νοητικές διαδικασίες του ατόμου ή της φυλής και συνεπώς να παράγει τον περιορισμό της ατομικής ή ομαδικής έκφρασης. Τέτοιες ιδέες κι αντιλήψεις μπορεί να είναι τριών ειδών, όπως νομίζω ότι πρέπει να ξέρετε: 1. Μπορεί να είναι κληρονομημένες ιδέες, όπως στην περίπτωση εκείνων που βρίσκουν δύσκολο να προσαρμοσθούν στο νέο όραμα της παγκόσμιας ζωής και της κοινωνικής τάξης όπως εκφράζεται στις νέες ιδεολογίες. Ρυθμίζονται ισχυρά απ’ την τάξη τους, την παράδοσή τους και το παρελθόν τους.

2. Μπορεί να είναι οι πιο σύγχρονες ιδέες οι οποίες είναι σε τελευταία ανάλυση η αντίδραση της σύγχρονης σκέψης στις παγκόσμιες συνθήκες και καταστάσεις και σ’ αυτές πολλοί ζηλωτές είναι επιρρεπείς, πολύ φυσικά άλλωστε, ειδικά αν ζουν στη δίνη της δύναμης που ονομάζουμε σύγχρονη Ευρώπη. Τέτοιες σύγχρονες ιδέες μεταφράζονται σήμερα σε κύρια ρεύματα και κυρίαρχες ιδεολογίες και σ’ αυτές κάθε νοήμον πρόσωπο πρέπει αναπόφευκτα να αντιδρά, παρότι λησμονούν ότι η αντίδραση αυτή βασίζεται στην παράδοση, ή στην εθνική ή διεθνή προδιάθεση.

3. Μπορεί να είναι οι νεότερες αμυδρά αισθητές ιδέες οι οποίες έχουν μέσα τους τη δύναμη να ρυθμίσουν το μέλλον και να οδηγήσουν τη σύγχρονη γενιά έξω από το σκοτάδι στο φως. Κανείς από σας προς το παρόν δεν ένιωσε πραγματικά τις νέες αυτές ιδέες, παρότι σε στιγμές υψηλού διαλογισμού και πνευματικής επίτευξης μπορεί αόριστα και σύντομα ν’ αντιδράτε σ’ αυτές. Η αντίδραση αυτή μπορεί να είναι πραγματική στο μέτρο που ρυθμίζει οριστικά την υπηρεσία σας προς τους

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

95

συνανθρώπους σας. Μπορείτε να αντιδράτε σωστά και να το κάνετε όλο και περισσότερο, αν διατηρείτε την ψυχική σας ακεραιότητα και δεν εξουθενώνεστε από τη μάχη και τον πυρετό του περιβάλλοντός σας στο επιλεγμένο πεδίο της υπηρεσίας σας. Μια νοητική πλάνη μπορεί ίσως να περιγραφεί σαν ιδέα, ενσωματωμένη σε μορφή ιδανικού, η οποία δεν αφήνει χώρο ή σκοπιά για καμιά άλλη μορφή ιδανικού. Αποκλείει συνεπώς την ικανότητα επαφής με ιδέες. Ο άνθρωπος είναι προσδεμένος στον κόσμο των ιδανικών και του ιδεαλισμού. Δεν μπορεί ν’ απομακρυνθεί απ’ αυτόν. Η νοητική αυτή πλάνη δένει, περιορίζει και φυλακίζει τον άνθρωπο. Μια καλή ιδέα μπορεί συνεπώς με μεγάλη ευκολία να γίνει πλάνη και να αποδειχθεί καταστρεπτικός ρυθμιστικός παράγοντας στη ζωή του ανθρώπου που την αποτυπώνει. Μπορείτε σωστά να ρωτήσετε εδώ αν και η ίδια η Ιεραρχία δε ρυθμίζεται από κάποια ιδέα και συνεπώς δεν είναι κι αυτή θύμα της γενικής και πλατιάς πλάνης. Εκτός απ’ το γεγονός ότι οι Διευθυντές της Ιεραρχίας και οι Θεματοφύλακες του Σχεδίου δεν επιτρέπεται ποτέ να καταστούν τέτοιοι μέχρι να απαλλαγούν από το κίνητρο της πλάνης, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι όλες οι ιδέες εισρέουν στην πλανητική συνείδηση κατά μήκος του αγωγού των επτά ακτίνων. Έτσι η Ιεραρχία είναι ορθάνοικτη σε κάθε περίπτωση στις επτά κύριες ομάδες ιδεών που αποτελούν την ΙΔΕΑ του Θεού για κάθε ειδικό σημείο χρόνου, η οποία εκφράζεται κατά επτά κύριους τρόπους – που όλοι τους είναι εξίσου ορθοί και υπηρετούν την επταπλή ανάγκη της ανθρωπότητας. Καθεμιά από τις επτά αυτές διατυπώσεις της Ιδέας του Θεού έχει να κάνει την ειδική της συνεισφορά· καθεμιά τους είναι μια αληθινή ιδέα που έχει να παίξει το ρόλο της στην ανθρώπινη ή πλανητική υπηρεσία· και καθεμιά τους είναι τόσο αλληλένδετη με τις έξι άλλες εκφράσεις της ίδιας θείας Ιδέας, που πραγματώνονται σαν ιδανικά στο νοητικό πεδίο, ώστε δεν είναι δυνατό να περιοριστεί σε μια ιδέα με τις διακλαδώσεις της, όπως συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων. Υπάρχει τουλάχιστον ευαισθησία σε επτά ομάδες ιδεών και των επακόλουθων ιδανικών και – αν δεν ήταν κάτι περισσότερο απ’ αυτό – η Ιεραρχία είναι ως τώρα ρευστή κι εύκαμπτη. Αλλά είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτό, γιατί στα μέλη της Ιεραρχίας η ιδέα και τα αποτελέσματά της δεν ερμηνεύονται μόνο με όρους ανθρώπινων σκεπτομορφών κι ανθρώπινου ιδεαλισμού, αλλά προσεγγίζονται και μελετώνται στη σχέση τους με τη Διάνοια του ίδιου του Θεού και με τα πλανητικά βασίλεια. Οι ιδέες αυτές προέρχονται κι εκπορεύονται απ’ το βουδδικό πεδίο που είναι σπάνια ανοικτό στη συνείδηση του μέσου μαθητή και βεβαίως δεν είναι ανοικτό στην επαφή του μέσου ιδεαλιστή. Θα σας θυμίσω εδώ ότι λίγοι ιδεαλιστές είναι προσωπικά σε επαφή με την ιδέα που γέννησε τον ιδεαλισμό. Βρίσκονται σε επαφή μόνο με την ανθρώπινη ερμηνεία της ιδέας, όπως διατυπώθηκε από κάποιο μαθητή ή ενορατικό – ένα πολύ διαφορετικό πράγμα. Η πλάνη μπορεί συνεπώς να ορισθεί σαν συνέπεια μιας ιδέας (μεταφρασμένης σε ιδανικό) που θεωρείται σαν η ολοσχερής παρουσίαση, σαν η πλήρης ιστορία ή λύση και σαν οραματισθείσα χωριστά και ανεξάρτητα απ’ όλες τις άλλες ιδέες – θρησκευτικής φύσης ή φαινομενικά τελείως άσχετες με τη θρησκεία. Στη δήλωση αυτή βρίσκεται η

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

96

ιστορία του χωρισμού και της ανικανότητας του ανθρώπου να συσχετίσει μεταξύ τους τις διάφορες συνέπειες μιας θείας ιδέας. Όταν οραματισθεί και συλληφθεί με στενό και χωριστικό τρόπο, συμβαίνει κατ’ ανάγκη μια διαστροφή της αλήθειας κι ο μαθητής ή ζηλωτής δεσμεύεται αναπόφευκτα με μια μερική όψη της πραγματικότητας ή του Σχεδίου κι όχι με την αλήθεια όσο μπορεί να αποκαλυφθεί, ή με το Σχέδιο όπως το γνωρίζουν τα Μέλη της Ιεραρχίας. Η πλάνη αυτή εφελκύει στο μαθητή ή τον ιδεαλιστή μια συναισθηματική αντίδραση η οποία τροφοδοτεί αμέσως την επιθυμία και συνεπώς μετατοπίζεται από το νοητικό πεδίο στο αστρικό· εφελκύεται έτσι μια επιθυμία για ένα μερικό και ανεπαρκές ιδανικό κι έτσι η ιδέα δεν μπορεί να οδηγηθεί σε πλήρη έκφραση, επειδή ο εκπρόσωπός της βλέπει μόνο το μερικό αυτό ιδανικό σαν την όλη αλήθεια και δεν μπορεί επομένως να συλλάβει τις κοινωνικές και τις πλανητικές καθώς και τις κοσμικές της συνέπειες. Όπου υπάρχει πραγματική σύλληψη της όλης ιδέας (κάτι αληθινά σπάνιο) δεν μπορεί να υπάρξει πλάνη. Η ιδέα είναι τόσο πολύ μεγαλύτερη από τον ιδεαλιστή, ώστε η ταπεινότητα τον σώζει από τη στενότητα. Όπου υπάρχει πλάνη (που είναι συνήθης και κοινότοπη) και μια αόριστη ερμηνευτική αντίδραση στην ιδέα, βλέπουμε να εμφανίζονται φανατικοί, ασαφείς ιδεαλιστές, σαδιστικοί επιβολείς της ιδέας όπως τη συνέλαβαν, μονόπλευροι και στενοκέφαλοι άνδρες και γυναίκες που επιζητούν να εκφράσουν την ερμηνεία τους για τη ιδέα του Θεού και στενόθωροι, αγκυλωμένοι οραματιστές. Μια τέτοια απατηλή απεικόνιση της πραγματικότητας και μια τέτοια ονειροπαρμένη έκφραση της ιδέας υπήρξε η υπερηφάνεια και η κατάρα του κόσμου. Είναι ένας από τους παράγοντες που έφεραν το σύγχρονο κόσμο μας στο λυπηρό του αδιέξοδο και απ’ αυτή την κατάχρηση της θείας ικανότητας επαφής με την ιδέα και μετασχηματισμού της σε ιδανικό υποφέρει σήμερα ο κόσμος – μάλλον αναπόφευκτα. Η επιβολή των ανθρώπινων και νοητικά ερμηνευόμενων αυτών ιδεών υπό τη μορφή περιορισμένων ιδεολογιών είχε ένα θλιβερό αποτέλεσμα στους ανθρώπους. Χρειάζεται να μάθουν να εισχωρούν στην αληθινή ιδέα η οποία βρίσκεται πίσω από το ιδανικό τους και να την ερμηνεύουν με ακρίβεια στο φως της ψυχής τους, χρησιμοποιώντας εκείνες τις μεθόδους που έχουν την εγγύηση και την επικύρωση της ΑΓΑΠΗΣ. Δεν είναι, λόγου χάρη, πλάνη ότι η ιδέα που βρίσκει έκφραση με τη δήλωση πως “όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι”, αποτελεί γεγονός που χρειάζεται έμφαση. Αυτή ιδιοποιήθηκε από εκείνους με δημοκρατική κλίση. Είναι πράγματι μια δήλωση γεγονότος, αλλά όταν δε γίνουν αποδεκτές οι εξίσου σπουδαίες ιδέες της εξέλιξης, των φυλετικών ιδιοτήτων και των εθνικών και θρησκευτικών χαρακτηριστικών, τότε η βασική ιδέα επιδέχεται περιορισμένη μόνο εφαρμογή. Απ’ όπου και τα επιβληθέντα ιδεολογικά συστήματα των σύγχρονων καιρών και του παρόντος και η ταχεία ανάπτυξη των ιδεολογικών πλανών, που βασίζονται ωστόσο σε μια αληθινή ιδέα – καθεμιά και όλες χωρίς εξαίρεση. Δεν είναι επίσης πλάνη ότι η ανάπτυξη της Χριστικής συνείδησης είναι ο στόχος της ανθρώπινης οικογένειας, όταν όμως ερμηνεύεται με όρους της αυταρχικής θρησκείας και από εκείνους στους οποίους η Χριστική συνείδηση είναι ακόμη υπανάπτυκτη, αποβαίνει απλά μια ωραία έννοια και συχνά ένα σαδιστικό κίνητρο κι έτσι αμέσως

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

97

εισέρχεται στο βασίλειο της πλάνης. Αναφέρω τα δύο αυτά παραδείγματα, μεταξύ πολλών άλλων, για να μπορέσετε να αντιληφθείτε πώς έρχονται οι πλάνες, πώς αναπτύσσονται και πώς πρέπει τελικά να εξαφανισθούν· μπορείτε έτσι ν’ αποκτήσετε κάποιο μέτρο σύγκρισης με το οποίο να συλλάβετε τη σχετική αξία του αληθινού και του εσφαλμένου, του άμεσα πρόσκαιρου και της βασικής αιωνιότητας του πραγματικού. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι τα κατώτερα ή συγκεκριμένα επίπεδα του νοητικού πεδίου έχουν αποκτήσει ή συσσωρεύσει – ανά τους αιώνες – ένα μεγάλο αριθμό ιδεών που διατυπώθηκαν σαν ιδανικά, ενδύθηκαν με νοητική ύλη, γαλουχήθηκαν απ’ τη ζωτικότητα εκείνων που αναγνώρισαν τόση από την αλήθεια της ιδέας όση ήταν ικανοί να εκφράσουν και που έδωσαν σ’ αυτά τα ιδανικά την έμφαση της ικανότητάς τους στη δόμηση σκεπτομορφών και την κατευθυνόμενη προσοχή τους η οποία αναγκαστικά συνεπάγεται την ενεργοποίηση του περιορισμένα διατυπωμένου ιδανικού, επειδή – όπως ξέρετε – η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη. Αυτές οι μορφές της σκέψης γίνονται αντικειμενικές κι αυτές προσεγγίζει η υποκειμενική πραγματικότητα – ο άνθρωπος – και ταυτίζεται μαζί τους για μακρές χρονικές περιόδους· σ’ αυτές προβάλλεται κι έτσι τις ζωογονεί και τους δίνει ζωή και διάρκεια. Αποβαίνουν μέρος του· ρυθμίζουν τις αντιδράσεις και τις δραστηριότητές του· τροφοδοτούν την επιθυμητική του φύση και συνεπώς αποκτούν ακατάλληλη σπουδαιότητα, δημιουργώντας ένα φράγμα (ποικίλης πυκνότητας, ανάλογα με την έκταση της ταύτισης) μεταξύ του ανθρώπου σε ενσάρκωση και της πραγματικότητας που είναι η αληθινή του Ύπαρξη. Δε χρειάζεται ν’ αναλύσω εδώ καμιά απ’ τις επικρατούσες αυτές σκεπτομορφές και όψεις της διανοητικής και νοητικής πλάνης. Δε θα ήθελα ούτε για μια στιγμή να σκεφθείτε ότι η ενσωματωμένη ιδέα την οποία ονομάζουμε ιδανικό, αποτελεί καθαυτή πλάνη. Γίνεται πλάνη μόνο όταν θεωρείται η ίδια σαν σκοπός αντί να είναι ό,τι ουσιαστικά είναι, ένα μέσον προς το σκοπό. Ένα ιδανικό, όταν συλληφθεί και χρησιμοποιηθεί ορθά, παρέχει μια προσωρινή βοήθεια για την επίτευξη της άμεσης κι επικείμενης πραγματικότητας η οποία είναι ο στόχος που πρέπει να φθάσει ο άνθρωπος ή η φυλή σε κάθε ιδιαίτερη εποχή. Η ιδέα ενώπιον της φυλής σήμερα είναι η επανεδραίωση (σε υψηλότερη στροφή του σπειροειδούς) εκείνης της πνευματικής σχέσης που χαρακτήριζε τη φυλή στην παιδική της ηλικία, στην πρωτόγονη κατάστασή της. Τότε, κάτω από τη σοφή καθοδήγηση και την πατρική στάση της Ιεραρχίας και των μυημένων-ιερέων της εποχής, οι άνθρωποι γνώριζαν ότι αποτελούν μια οικογένεια – μια οικογένεια αδελφών – και το κατόρθωναν μ’ ένα αίσθημα και μια αναπτυγμένη αισθητική αντίληψη. Σήμερα, υπό το όνομα της Αδελφοσύνης, η ίδια ιδέα επιζητά νοητική μορφή και την εγκαθίδρυση μιας ανανεωμένης πνευματικής σχέσης (της ιδέας) μέσα από μια εκπαίδευση για ορθές ανθρώπινες σχέσεις (του ιδανικού). Αυτός είναι ο άμεσος στόχος της ανθρωπότητας. Το αποτέλεσμα αυτό θα προκύψει αναπόφευκτα μέσω του κύκλου της αναγκαιότητας δια του οποίου περνούμε τώρα και η αμυδρά αισθητή ιδέα – σαν

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

98

αποτέλεσμα της φρικτής αναγκαιότητας – θα επιβάλει το ρυθμό της στη φυλή κι έτσι θα εξαναγκάσει την αντίληψη της αληθινής Ύπαρξης σ’ όλους τους ανθρώπους. Αν γίνει μια επισταμένη μελέτη του βασικού θεμελίου κάθε ιδεολογίας χωρίς εξαίρεση, θα ανακαλυφθεί ότι αυτή η ιδέα των ακέραιων σχέσεων (που συχνά διαστρεβλώνεται στην παρουσίαση και κρύβεται από λανθασμένες μεθόδους), των πνευματικών αντικειμενικών σκοπών και της σαφούς θετικής αδελφικής δραστηριότητας βρίσκεται πίσω από κάθε εξωτερική μορφή. Χρησιμοποίησα την τωρινή κατάσταση σαν παράδειγμα της ιδέας που παίρνει μορφή σαν ιδανικό και αλλοίμονο, αδελφοί μου, γίνεται συχνά το είδωλο κι ο φανατικά παρερμηνευμένος και υπερτονισμένος στόχος των μαζών υπό την καθοδήγηση κάποιου ανακηρυγμένου ιδεαλιστή. Ιδανικό είναι η προσωρινή έκφραση μιας βασικής ιδέας· δεν προορίζεται να είναι μόνιμο, αλλά απλώς να υπηρετήσει μια ανάγκη και να υποδείξει μια διέξοδο απ’ το παρελθόν σ’ ένα περισσότερο επαρκές μέλλον. Όλα τα τωρινά ιδανικά που εκφράζονται μέσω των σύγχρονων ιδεολογιών, θα υπηρετήσουν το σκοπό τους και τελικά θα παρέλθουν, όπως παρήλθαν όλα τα άλλα στην ιστορία της φυλής και θα παραχωρήσουν τελικά τη θέση τους σε μια αναγνωρισμένη πνευματική σχέση, μια υποκειμενική συντροφικότητα, σαν καθορισμένη κι εκφρασμένη αδελφότητα. Όταν αναπτυχθούν και κατανοηθούν επαρκώς, θα δημιουργήσουν μια μορφή ελέγχου και καθοδήγησης κι έναν τύπο διακυβέρνησης, τον οποίο δεν είναι εφικτό να συλλάβουν ακόμη και οι πιο προχωρημένοι στοχαστές αυτής της εποχής. Όταν ιδανικά και νοητικές αντιλήψεις και διατυπωμένες σκεπτομορφές κυριαρχούν στο νου ενός ατόμου, μιας φυλής ή της ανθρωπότητας γενικά, εξαιρώντας κάθε προοπτική ή όραμα κι αποκλείοντας το πραγματικό, τότε συνιστούν πλάνη για όσο χρόνο ελέγχουν το νου και τη μέθοδο της ζωής. Εμποδίζουν την ελεύθερη δράση της ενόρασης με την πραγματική της δύναμη να αποκαλύπτει το άμεσο μέλλον· αποκλείουν συχνά από την έκφρασή τους τη βασική αρχή του ηλιακού συστήματος, την Αγάπη, δια του επιβαλλόμενου ελέγχου κάποιας δευτερεύουσας και πρόσκαιρης αρχής· μπορούν να αποτελέσουν έτσι ένα “απωθητικό σκοτεινό σύννεφο βροχής” που χρησιμεύει για να κρύψει από τη θέα το “νέφος των επιστητών πραγμάτων” (στο οποίο αναφέρεται ο Πατάντζαλι στο τελευταίο του βιβλίο) – αυτό το νέφος της σοφίας που αιωρείται πάνω από το κατώτερο νοητικό πεδίο και το οποίο μπορεί να εκχυθεί και να χρησιμοποιηθεί από σπουδαστές και ζηλωτές δια της ελεύθερης δράσης της ενόρασης. Ας εξετάσουμε τώρα την ενόραση που είναι το αντίθετο της πλάνης, ενθυμούμενοι ότι η πλάνη φυλακίζει τον άνθρωπο στο νοητικό πεδίο και τον περιζώνει ολοκληρωτικά με ανθρωποποίητες σκεπτομορφές, αποκλείοντας τη διαφυγή σε ανώτερα βασίλεια επίγνωσης, ή σε εκείνη την αγαπητική υπηρεσία που πρέπει να παρέχεται στους κατώτερους κόσμους της συνειδητής, εκδηλωμένης προσπάθειας. Το κύριο σημείο που ζητώ να τονίσω εδώ είναι ότι η ενόραση είναι η πηγή ή ο χορηγός της αποκάλυψης. Με την ενόραση αποκαλύπτεται η προοδευτική κατανόηση των δρόμων του Θεού στον κόσμο και για χάρη της ανθρωπότητας· με την ενόραση συνελήφθη διαδοχικά η υπερβατικότητα και η ενύπαρξη του Θεού και ο άνθρωπος

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

99

μπορεί να εισέλθει σ’ εκείνη την καθαρή γνώση, εκείνη την εμπνευσμένη λογική που θα του επιτρέψει να κατανοήσει όχι μόνο τις διεργασίες της φύσης στην πενταπλή της θεία έκφραση αλλά και τις υποκρυπτόμενες αιτίες αυτών των διεργασιών, αποδεικνύοντας ότι είναι αποτελέσματα κι όχι εναρκτήρια γεγονότα· με την ενόραση ο άνθρωπος φθάνει στην εμπειρία του βασιλείου του Θεού κι ανακαλύπτει τη φύση, τους τύπους της ζωής και των φαινομένων και τα χαρακτηριστικά των Υιών του Θεού όπως έρχονται σε εκδήλωση. Με την ενόραση μερικά από τα σχέδια και τους σκοπούς που πραγματώνονται στους εκδηλωμένους δημιουργημένους κόσμους, έρχονται στην προσοχή του και του υποδεικνύεται με ποιο τρόπο ο ίδιος και η υπόλοιπη ανθρωπότητα μπορούν να συνεργασθούν και να επιταχύνουν το θείο σκοπό· με την ενόραση οι νόμοι της πνευματικής ζωής, που είναι οι νόμοι που διέπουν τον ίδιο το Θεό, ρυθμίζουν τη Σαμπάλλα και καθοδηγούν την Ιεραρχία, υποπίπτουν προοδευτικά στην αντίληψή του καθώς αποδεικνύεται ικανός να τους εκτιμήσει και να τους εφαρμόσει. Τέσσερις τύποι ανθρώπων υπόκεινται σε αποκάλυψη με την αφύπνιση της ενόρασης: 1. Εκείνοι που είναι στη γραμμή των παγκόσμιων σωτήρων. Αυτοί εγγίζουν και νιώθουν το θείο σχέδιο και είναι αφιερωμένοι στην υπηρεσία και το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Εκφράζουν διαφορετικούς και ποικίλους βαθμούς αντίληψης που εκτείνονται απ’ τον άνθρωπο που επιδιώκει ν’ αποκαλύψει τη θειότητα στη δική του ζωή και στον άμεσο μικρό του κύκλο (με το μέσον των αλλαγών και των αποτελεσμάτων που πραγματώνονται στην προσωπική του ζωή) μέχρι εκείνους τους μεγάλους Ενορατικούς και παγκόσμιους Σωτήρες, όπως ο Χριστός. Ο πρώτος παρακινείται κατά πάσα πιθανότητα από κάποια ενορατική κρίση που τον αναμόρφωσε τελείως και του έδωσε μια καινούργια αίσθηση αξιών· ο τελευταίος μπορεί κατά βούληση να υψωθεί στον κόσμο της ενορατικής αντίληψης και αξιών κι εκεί να διακριβώσει τη θέληση του Θεού και μια πλατιά όραση του Σχεδίου. Τέτοιοι μεγάλοι Αντιπρόσωποι της Θειότητας έχουν την ελευθερία της Ιερής Πόλης (Σαμπάλλα) και της Νέας Ιερουσαλήμ (Ιεραρχίας). Έτσι είναι μοναδικοί στις επαφές τους και μέχρι τώρα υπήρξαν σχετικά λίγοι απ’ Αυτούς.

2. Εκείνοι που είναι στη γραμμή των προφητών. Αυτοί εγγίζουν το Σχέδιο σε υψηλές ενορατικές στιγμές και γνωρίζουν τι επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον. Δεν αναφέρομαι εδώ στους Εβραίους προφήτες, τόσο γνωστούς στη Δύση, αλλά σε όλους εκείνους που βλέπουν καθαρά τι πρέπει να γίνει για να οδηγηθεί η ανθρωπότητα από το σκοτάδι στο φως, ξεκινώντας από την κατάσταση όπως είναι και προσβλέποντας σ’ ένα μέλλον θείας κορύφωσης. Έχουν μια καθαρή εικόνα στο νου τους εκείνου που είναι δυνατό να επιτευχθεί και τη δύναμη να το υποδείξουν στους ανθρώπους του καιρού τους. Καλύπτουν κατ’ ανάγκη όλη την έκταση από εκείνους που έχουν μια σχετικά καθαρή όραση της παγκόσμιας εικόνας και των στόχων μέχρι εκείνους που βλέπουν απλά το επόμενο βήμα για τη φυλή ή το έθνος. Ο Ησαΐας κι ο Ιεζεκιήλ είναι οι μόνοι δύο Εβραίοι προφήτες που είχαν αληθινή προφητική και κοσμική όραση. Οι άλλοι ήταν μικροί αλλά νοήμονες άνθρωποι που με την ανάλυση και το συμπέρασμα προσδιόρισαν

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

100

το άμεσο μέλλον και υπέδειξαν τις άμεσες δυνατότητες. Δεν είχαν άμεση αποκαλυπτική ενόραση. Στην Καινή Διαθήκη ο Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής, είχε το προνόμιο ν’ αποκτήσει μια κοσμική εικόνα και μια αληθινή προφητική όραση την οποία ενσωμάτωσε στην Αποκάλυψη, αλλά είναι ο μόνος που το πέτυχε και το πέτυχε γιατί αγαπούσε τόσο βαθιά, τόσο συνετά και τόσο περιεκτικά. Η ενόρασή του εφελκύσθηκε από το βάθος και την ένταση της αγάπης του – προς το Διδάσκαλό του, τον Χριστό.

3. Εκείνοι που είναι οι αληθινοί ιερείς. Είναι ιερείς από πνευματική κλήση κι όχι από εκλογή. Η παρανόηση της δικαιοδοσίας και των καθηκόντων του ιερέα οδήγησαν όλες τις Εκκλησίες (σε Ανατολή και Δύση) στην καταστρεπτική δεσποτική τους στάση. Η αγάπη του Θεού και το αληθινό πνευματικό κίνητρο που αναγνωρίζει τον ενυπάρχοντα Θεό σ’ όλη τη φύση κι εκφράζει ιδιόμορφα αυτή τη θειότητα στον άνθρωπο, λείπει από την πλειονότητα των ιερωμένων σε όλες τις θρησκείες του κόσμου. Η αγάπη δεν είναι ο οδηγός, ο δείκτης κι ο ερμηνευτής. Απ’ όπου και ο δογματισμός του θεολόγου, η γελοία και βαθιά πεποίθησή του για ορθή ερμηνεία και η συχνή σκληρότητά του που καλύπτεται με τον ισχυρισμό του για ορθές αρχές και καλές προθέσεις. Αλλά ο αληθινός ιερέας υπάρχει κι απαντάται σ’ όλες τις θρησκείες. Είναι ο φίλος κι ο αδελφός όλων κι επειδή αγαπά βαθιά, η σοφία είναι δική του και (αν είναι νοητικού τύπου κι εκπαίδευσης) η ενόρασή του είναι αφυπνισμένη και η αποκάλυψη είναι η ανταμοιβή του. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Ο αληθινός ιερέας είναι σπάνιος και δε βρίσκεται μόνο στα αποκαλούμενα “ιερά τάγματα”.

4. Εκείνοι που είναι πρακτικοί μυστικιστές ή αποκρυφιστές. Αυτοί, χάρη σε μια πειθαρχημένη ζωή, μια διακαή έφεση και μια εκγυμνασμένη διανόηση, κατόρθωσαν να εφελκύσουν την ενόραση και είναι συνεπώς προσωπικά σε επαφή με την αληθινή πηγή της θείας σοφίας. Η λειτουργία τους είναι να την ερμηνεύουν και να τη διατυπώνουν σε πρόσκαιρα συστήματα γνώσης. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που εργάζονται υπομονετικά σήμερα στον κόσμο, απαρατήρητοι κι άγνωστοι απ’ τους αστόχαστους. Η ανάγκη τους σήμερα είναι να “συναθροιστούν” σ’ αυτή την ώρα της παγκόσμιας ανάγκης κι έτσι να κάνουν τη φωνή τους ν’ ακουσθεί καθαρά. Οι άνθρωποι αυτοί διαλύουν την αίσθηση της δυαδικότητας σε μια γνωστή ενότητα και η απασχόλησή τους με την πραγματικότητα και η βαθιά τους αγάπη για την ανθρωπότητα έχουν αποδεσμεύσει την ενόραση. Όταν λαμβάνει χώρα αυτή η αποδέσμευση, δε γίνονται αισθητά τα εμπόδια και η αληθινή γνώση σαν αποτέλεσμα της αποκαλυφθείσας σοφίας είναι το δώρο που έχουν τέτοιοι άνθρωποι για να το δώσουν στη φυλή και την εποχή τους. Αυτές είναι οι τέσσερις ομάδες που ανταλλάσσουν την πλάνη με την ενόραση. Είναι η αρχική διάλυση των ζευγών των αντιθέτων, γιατί δεν υπάρχει τέτοια διάλυση δίχως τη βοήθεια της διανόησης, επειδή η διανόηση – με την ανάλυση, τη διάκριση και τον ορθό λογισμό – υποδεικνύει τι πρέπει να γίνει. β. Η Αντίθεση μεταξύ Γοητείας και Φώτισης. Ένα απ’ τα καταλληλότερα σύμβολα με τα οποία μπορεί κανείς να σχηματίσει μια εικόνα της φύσης της γοητείας, είναι να αναπαραστήσει το αστρικό πεδίο σε τρία από

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

101

τα επίπεδά του (το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο, μετρώντας από πάνω προς τα κάτω) σαν μια χώρα καλυμμένη από πυκνή ομίχλη διαφορετικής πυκνότητας. Το συνηθισμένο φως του κοινού ανθρώπου, που μοιάζει με τα φώτα ενός αυτοκινήτου και την αυτάρκη λάμψη τους, συντελεί μόνο να εντείνει το πρόβλημα και αποτυγχάνει να εισδύσει στην καταχνιά και την ομίχλη. Απλώς την ενισχύει, έτσι ώστε η πυκνότητά της και τα παρεμποδιστικά της αποτελέσματα να γίνονται πιο φανερά. Η κατάσταση της ομίχλης αποκαλύπτεται – αλλά αυτό είναι όλο. Έτσι και στο αστρικό πεδίο σε σχέση με τη γοητεία· το φως που είναι έμφυτο και αυτοδημιούργητο στον άνθρωπο, αστοχεί πάντοτε να διεισδύσει ή να διασκορπίσει το σκοτάδι και τις ομιχλώδεις μιασματικές καταστάσεις. Το μόνο φως που μπορεί να διασκορπίσει τις ομίχλες της γοητείας και ν’ απαλλάξει τη ζωή από τα νοσηρά της αποτελέσματα είναι εκείνο της ψυχής, το οποίο – σαν αγνή διαλυτική ακτίνα – κατέχει την περίεργη και μοναδική ποιότητα της αποκάλυψης, του άμεσου διασκορπισμού και της φώτισης. Η παρεχόμενη αποκάλυψη είναι διαφορετική από εκείνη της ενόρασης, γιατί είναι η αποκάλυψη εκείνου που η γοητεία καλύπτει και κρύβει, μια αποκάλυψη μοναδική για το αστρικό πεδίο και διεπόμενη από τους νόμους του. Η ιδιαίτερη αυτή χρησιμοποίηση του φωτός της ψυχής παίρνει τη μορφή μιας εστιασμένης συγκέντρωσης του φωτός (που εκπορεύεται από την ψυχή μέσω του νου) πάνω στην κατάσταση της γοητείας – ιδιαίτερης ή ειδικής, ή γενικής και πλατιάς – έτσι ώστε η φύση της γοητείας αποκαλύπτεται, η ποιότητα και η βάση της ανακαλύπτονται και η δύναμή της τερματίζεται με μια σταθερή, παρατεταμένη περίοδο συγκέντρωσης που αφιερώνεται στη διάλυση της κατάστασης. Στο επόμενο τμήμα μας θα ασχοληθούμε λεπτομερώς με την τεχνική της επιστημονικής αυτής χρήσης του φωτός και συνεπώς δε θα διευκρινίσω το θέμα στο σημείο αυτό. Θα ασχοληθώ μόνο όσο χρειάζεται για να μπορέσετε να αρχίσετε σαν ομάδα την από μακρού αναμενόμενη εργασία σας πάνω στο πρόβλημα της διάλυσης της τωρινής παγκόσμιας γοητείας – τουλάχιστον σε κάποιες όψεις της. Δεν ορίζω εδώ τη γοητεία ούτε σας δίνω παραδείγματα της δραστηριότητάς της, όπως έκανα στην περίπτωση της πλάνης και της αντίθετης αντιστοιχίας της, της ενόρασης, επειδή κάλυψα πλήρως το θέμα στο αμέσως προηγούμενο τμήμα και δεν έχετε παρά να ανατρέξετε εκεί για να διαβάσετε όλα όσα έχω προετοιμασθεί να σας δώσω αυτή την εποχή. Θα ορίσω όμως σύντομα τη φώτιση, ζητώντας σας να έχετε κατά νου ότι δεν ασχολούμαστε εδώ με τη φώτιση που αποκαλύπτει την Πραγματικότητα ή τη φύση της ψυχής, ή που αποσαφηνίζει στην όρασή σας το βασίλειο της ψυχής, αλλά με εκείνη τη μορφή φώτισης η οποία ρίχνεται από την ψυχή στον κόσμο του αστρικού πεδίου. Συνεπάγεται τη συνειδητή χρήση του φωτός και την εφαρμογή του πρώτα απ’ όλα σαν προβολέα που διερευνά τον αστρικό ορίζοντα κι εντοπίζει τη γοητεία η οποία προξενεί τη δυσχέρεια και δεύτερο σαν εστιασμένη διανομή φωτός που στρέφεται σκόπιμα σ’ εκείνη την περιοχή του αστρικού πεδίου όπου υποτίθεται ότι πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για το διασκορπισμό της ομίχλης και της καταχνιάς που είναι

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

102

συγκεντρωμένες εκεί. Χρειάζονται λοιπόν μερικές βασικές προτάσεις κι αυτές μπορούν να διατυπωθούν ως εξής: 1. Η ποιότητα και το κύριο χαρακτηριστικό της ψυχής είναι το φως. Επομένως, αν πρόκειται το φως αυτό να χρησιμοποιηθεί και η ποιότητα αυτή να εκφρασθεί απ’ το μαθητή και τον εργάτη, πρέπει πρώτα απ’ όλα να επιτευχθεί μια αναγνωρισμένη επαφή με την ψυχή μέσω διαλογισμού.

2. Η ποιότητα του αστρικού πεδίου – το κύριο χαρακτηριστικό του – είναι η γοητεία. Είναι το πεδίο όπου πρέπει να διεξαχθεί η μεγάλη μάχη των ζευγών των αντιθέτων, καθώς τα ζεύγη αυτά αποτελούν έκφραση αρχαίας επιθυμίας, στη μια περίπτωση – θελκτικής, απατηλής και σφαλερής – και στην άλλη, υψηλής πνευματικής λαχτάρας για ό,τι είναι πραγματικό και αληθινό. Πρέπει να θυμάστε εδώ ότι η αστρική επιθυμία, το εσφαλμένο και ιδιοτελές συναίσθημα και οι αστρικές αντιδράσεις στα γεγονότα της καθημερινής ζωής δεν είναι φυσιολογικά για την ψυχή και συνιστούν τελικά μια κατάσταση που τείνει στην επιτυχή κάλυψη της αληθινής φύσης του πνευματικού ανθρώπου.

3. Πρέπει λοιπόν να αποκατασταθεί μια σχέση μεταξύ της ψυχής και του αστρικού πεδίου μέσω του αστρικού σώματος του μαθητή. Το αστρικό σώμα πρέπει να θεωρηθεί απ’ αυτόν σαν ο μηχανισμός ανταπόκρισής του στον κόσμο της αίσθησης και σαν το μόνο όργανο με το οποίο η ψυχή του μπορεί να έρθει σε επαφή μ’ αυτό το επίπεδο έκφρασης – πρόσκαιρο κι όχι διαρκές όπως μπορεί να είναι. Ο μαθητής πρέπει λοιπόν να εδραιώσει επαφή με την ψυχή και να το κάνει συνειδητά και με την αναγκαία έμφαση κι έτσι να μεταφέρει το ψυχικό φως στο δικό του αστρικό σώμα, να μάθει να το εστιάζει εκεί στο ηλιοπλεγματικό κέντρο κι απ’ αυτό το σημείο επίτευξης να προχωρεί την εργασία επί του αστρικού πεδίου στο δύσκολο καθήκον της διάλυσης της γοητείας.

4. Όταν επιτευχθεί αυτή η γραμμή επαφής κι έτσι η ψυχή, το αστρικό σώμα και το αστρικό πεδίο συσχετισθούν στενά, ο μαθητής πρέπει να μεταφέρει το εστιασμένο φως από το ηλιακό πλέγμα (όπου εντοπίσθηκε προσωρινά) στο καρδιακό κέντρο. Εκεί πρέπει να το συγκρατήσει σταθερά και να εργασθεί με συνέπεια κι επιμονή από το ανώτερο αυτό κέντρο. Θα παραφράσω εδώ μια αρχαία οδηγία για μαθητές, η οποία βρίσκεται στα Αρχεία της Ιεραρχίας και αναφέρεται στην ιδιαίτερη αυτή διαδικασία. Σας δίνω μια σύντομη και κάπως ανεπαρκή παράφραση της αρχαίας αυτής συμβολικής διατύπωσης: “Ο μαθητής στέκει και με την πλάτη του στη θυμική ομίχλη κοιτάζει στην Ανατολή απ’ όπου πρέπει να διαχυθεί το φως. Μαζεύει στην καρδιά του όλο το διαθέσιμο φως κι απ’ αυτό το σημείο δύναμης ανάμεσα στις ωμοπλάτες ρέει το φως.”

5. Ο μαθητής πρέπει να χάσει κάθε αίσθηση έντασης ή κόπου και να μάθει να εργάζεται με αγνή πίστη και αγάπη. Όσο λιγότερο νιώθει κι όσο λιγότερο ασχολείται με τα αισθήματά του ή την αίσθηση της επίτευξης ή της μη επίτευξης τόσο πιθανότερο είναι ότι η εργασία θα προχωρήσει με αποτελεσματικότητα και η γοητεία

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

103

θα διαλυθεί βραδέως. Στην εργασία αυτή δε χρειάζεται βιασύνη. Αυτό που είναι τόσο αρχαίο δεν μπορεί να διαλυθεί αμέσως, όσο καλή κι αν είναι η πρόθεση ή όσο ακριβής κι αν είναι η σύλληψη της αναγκαίας τεχνικής. Είναι φανερό ότι στην εργασία αυτή υπάρχουν στοιχεία κινδύνου. Αν τα μέλη της ομάδας δεν είναι εξαιρετικά προσεκτικά και δεν καλλιεργούν τη συνήθεια της προσεκτικής παρατήρησης, ίσως υποφέρουν από υπερδιέγερση του ηλιακού πλέγματος μέχρι τη στιγμή που θα κυριαρχήσουν τη διαδικασία της γοργής μεταφοράς του φωτός της ψυχής που είναι εστιασμένο στο ηλιακό πλέγμα και του έμφυτου φωτός του αστρικού σώματος που είναι επίσης εντοπισμένο σ’ αυτό το κέντρο, στο καρδιακό κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Θα προειδοποιήσω λοιπόν τον καθένα και όλους σας να προχωρήσετε με τη μέγιστη προσοχή κι αν υποφέρετε από οποιαδήποτε ηλιοπλεγματική διαταραχή, ή αν παρατηρήσετε κάποια αυξημένη συναισθηματική αστάθεια, μην ανησυχήσετε υπερβολικά. Θα σας ζητήσω να θεωρήσετε το φαινόμενο της διαταραχής σαν μια απλή προσωρινή δυσχέρεια, συμπτωματική της υπηρεσίας που ζητάτε να προσφέρετε. Αν δώσετε νοήμονα προσοχή στο ζήτημα και τίποτε περισσότερο, αρνούμενοι να ενοχληθείτε ή να θορυβηθείτε, δε θα γίνει αισθητό κανένα κακό αποτέλεσμα. Σε σχέση με την προσδοκώμενη ομαδική εργασία σ’ αυτές τις γραμμές, θα προχωρήσετε με τον ομαδικό σας διαλογισμό όπως υποδείχθηκε αλλού (Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. Ι, σελ. 61) κι έπειτα – όταν φθάσετε στο Στάδιο III του ομαδικού διαλογισμού – θα εργασθείτε μαζί ως εξής: 1. Αφού συνδεθείτε με όλους τους αδελφούς σας στον όμιλο, εκτελέστε συνειδητά τη νύξη που σας δόθηκε συμβολικά στο αρχαίο κείμενο που σας παράφρασα παραπάνω. α. Συνδεθείτε συνειδητά με την ψυχή σας κι αντιληφθείτε αυτή τη σύνδεση σαν γεγονός. β. Έπειτα μεταφέρετε το φως της ψυχής, δια της δύναμης της δημιουργικής φαντασίας, απευθείας στο αστρικό σας σώμα κι από εκεί στο κέντρο του ηλιακού πλέγματος – που είναι η γραμμή της ελάχιστης αντίστασης. γ. Κατόπιν μεταφέρετε το φως της ψυχής και το έμφυτο φως του αστρικού σώματος από το ηλιοπλεγματικό κέντρο στο καρδιακό κέντρο με μια συγκεκριμένη πράξη της θέλησης.

2. Κατόπιν, φαντασιακά, σταθείτε με την πλάτη σας στον κόσμο της γοητείας και με τον οφθαλμό του νου εστιασμένο στην ψυχή της οποίας η φύση είναι ΑΓΑΠΗ.

3. Αφήστε έπειτα να περάσει ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα κατά το οποίο σταθεροποιείστε για εργασία κι οριστικά και συνειδητά εστιάστε το διαθέσιμο φως από όλες τις πηγές μέσα στο καρδιακό κέντρο. Φαντασθείτε αυτό το κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες σαν έναν ακτινοβόλο ήλιο. Μπορώ να τονίσω εδώ ότι αυτό αποτελεί για το άτομο τη μικροκοσμική αντιστοιχία της “καρδιάς του Ηλίου” που διευθύνεται πάντα απ’ τον “κεντρικό πνευματικό Ήλιο” ο οποίος εντοπίζεται στο κεφάλι. Αποσαφηνίστε την εικόνα στη συνείδησή σας, γιατί συνεπάγεται τη διπλή, όμως συνθετική,

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

104

δραστηριότητα κεφαλής και καρδιάς.

4. Δείτε κατόπιν μια ακτίνα καθαρού λευκού φωτός, πλατιά και λαμπρή, να διαχύνεται από το καρδιακό κέντρο ανάμεσα στις ωμοπλάτες πάνω στην εντοπισμένη αυτή γοητεία με την οποία ασχολείσθε σαν όμιλος. Τι είναι η εντοπισμένη αυτή περιοχή θα το φανερώσω σύντομα.

5. Όταν αυτό διευκρινισθεί σαφώς στο νου σας κι εμπνέεστε από την επιθυμία και τη δύναμή σας κι όταν οραματισθείτε καθαρά την όλη συμβολική εικόνα, τότε δείτε την ιδιαίτερή σας ακτίνα φωτός να σμίγει με τις ακτίνες φωτός που προβάλλουν οι αδελφοί σας στον όμιλο. Έτσι μια μεγάλη πλημμύρα κατευθυνόμενου φωτός που προέρχεται από διάφορους εκγυμνασμένους ζηλωτές (είστε άραγε εκγυμνασμένοι, αδελφοί μου;) θα διαχυθεί σ’ εκείνη την περιοχή της γοητείας με την οποία υποτίθεται ότι ασχολείσθε.

6. Κάντε αυτή την εργασία προσεκτικά για πέντε λεπτά κι έπειτα συνεχίστε όπως υποδεικνύεται στο Στάδιο IV της περιγραφής του διαλογισμού σας. Ορίζοντας τη φώτιση σαν την αντίθεση της γοητείας, είναι προφανές ότι οι παρατηρήσεις μου πρέπει αναγκαστικά να περιοριστούν σε ορισμένες όψεις της φώτισης και θα αφορούν μόνο εκείνες τις κατευθυνόμενες μορφές εργασίας κι εκείνες τις παρουσιάσεις του προβλήματος που αναφέρονται στη χρήση του φωτός στο αστρικό πεδίο και ιδιαίτερα σε σχέση με την εργασία που έχετε δεσμευθεί να κάνετε. Υπάρχουν πολλοί άλλοι πιθανοί ορισμοί, γιατί το φως της ψυχής μοιάζει με πελώριο προβολέα του οποίου η δέσμη μπορεί να στραφεί σε πολλές κατευθύνσεις και να εστιασθεί σε πολλά επίπεδα. Ωστόσο ενδιαφερόμαστε εδώ μόνο για την εξειδικευμένη του χρήση. Η φώτιση και το φως της γνώσης μπορούν να θεωρηθούν σαν συνώνυμοι όροι και πολλές γοητείες μπορούν να διασκορπισθούν και να διαλυθούν όταν υποβληθούν στη δυναμικότητα του πληροφοριακού νου, γιατί ο νους είναι ουσιαστικά ο δαμαστής του συναισθήματος με την παρουσίαση του γεγονότος. Το πρόβλημα είναι να παροτρύνουμε το άτομο ή τη φυλή ή το έθνος που δρα υπό την επιρροή της γοητείας, να καλέσει τη νοητική δύναμη για να εκτιμήσει την κατάσταση και να την υποβάλλει σε μια ήρεμη, ψυχρή διερεύνηση. Η γοητεία και το συναίσθημα επιδρούν αμοιβαία και το αίσθημα ρέει τόσο ισχυρά σε σχέση συνήθως με τη γοητεία, ώστε είναι αδύνατη η είσοδος του φωτός της γνώσης με ευκολία και αποτελεσματικότητα. Η φώτιση και η αντίληψη της αλήθειας είναι επίσης συνώνυμοι όροι, αλλά πρέπει να θυμάστε ότι η αλήθεια σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι η αλήθεια των αφηρημένων πεδίων αλλά η συγκεκριμένη και αναγνωρίσιμη αλήθεια – η αλήθεια που μπορεί να διατυπωθεί και να εκφρασθεί με συγκεκριμένη μορφή κι όρους. Όπου καλείται το φως της αλήθειας, η γοητεία εξαφανίζεται αυτόματα, έστω και για μια προσωρινή περίοδο. Αλλά πάλι προκύπτει δυσχέρεια, γιατί λίγοι άνθρωποι νοιάζονται ν’ αντικρίσουν την πραγματική αλήθεια, αφού αυτή συνεπάγεται τελικά την εγκατάλειψη της αγαπημένης γοητείας και την ικανότητα αναγνώρισης του σφάλματος και παραδοχής του λάθους κι αυτό η ψευδής υπερηφάνεια του νου δεν το επιτρέπει. Θα ήθελα να σας βεβαιώσω ξανά ότι η ταπεινότητα είναι ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες στην αποδέσμευση της

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

105

φωτισμένης δύναμης του νου, καθώς αντανακλά και διαβιβάζει το φως της ψυχής. Η αποφασιστική αντιμετώπιση της πραγματικής ζωής και η αυστηρή αναγνώριση της αλήθειας – ψυχρά, ήρεμα και χωρίς πάθος – διευκολύνει πολύ την εισροή της φώτισης η οποία αρκεί για τη διάλυση της γοητείας. Καθώς ασχολούμαστε με το πρόβλημα της γοητείας και της φώτισης, θα ήταν εδώ χρήσιμο αν έθιγα μια ιδιαίτερη γοητεία για τη διάλυση της οποίας θα ζητούσα την αρωγή της ομάδας σας. Αναφέρομαι εδώ στη γοητεία της χωριστικότητας. Η εργασία σ’ αυτή τη γραμμή θα έχει τις πιο πρακτικές και ωφέλιμες συνέπειες, γιατί κανείς σας (όπως θ’ ανακαλύψετε) δε θα μπορέσει να εργασθεί αποτελεσματικά με το ζήτημα αυτό, αν νιώθει οποιαδήποτε αίσθηση χωριστικότητας· η χωριστική αυτή αντίδραση μπορεί να εκφρασθεί σαν μίσος, σαν ενεργός αντιπάθεια ή σαν προφορική επίκριση – ίσως και με τα τρία σε μερικές περιπτώσεις. Υπάρχουν δυνάμεις που μπορεί να θεωρείτε προσωπικά σαν χωριστικές ή σαν αιτίες χωρισμού. Θα ήθελα να σας θυμίσω ότι οι ευνοούμενες απόψεις κι οι προσφιλείς πίστεις εκείνων προς τους οποίους αντιτίθεσθε νοητικά (συχνά υπό το κάλυμμα μιας επίμονης προσκόλλησης σ’ ό,τι θεωρείτε ορθές αρχές) είναι για όσους τις έχουν εξίσου ορθές· νιώθουν ότι οι δικές σας απόψεις είναι λανθασμένες και τις θεωρούν χωριστικές στο αποτέλεσμά τους και βάση ενόχλησης. Στη θέση τους είναι τόσο ειλικρινείς όσο κι εσείς και τόσο πρόθυμοι για την επίτευξη ορθής στάσης όσο κι εσείς νιώθετε ότι είσθε. Είναι κάτι που συχνά λησμονείται και θα ήθελα να σας το υπενθυμίσω. Θα αποσαφηνίσω αυτό το σημείο υποδεικνύοντάς σας επίσης ότι το μίσος ή η αντιπάθεια (αν η λέξη μίσος είναι πολύ βαριά) που μπορεί κανείς σας να νιώθει για τις δραστηριότητες της Γερμανικής Κυβέρνησης και για τη γραμμή που πήρε εναντίον του Εβραϊκού λαού, μπορεί να στραφεί με σχεδόν ίση δικαιολόγηση κατά των ιδίων των Εβραίων. Οι τελευταίοι υπήρξαν πάντοτε χωριστικοί και θεωρούνταν σαν “εκλεκτοί του Κυρίου” και ποτέ δεν μπόρεσαν να αφομοιωθούν με οποιοδήποτε έθνος. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τους Γερμανούς και σε πολλούς προκαλούν την ίδια αντίδραση που δείχνουν στους Εβραίους, εκτός απ’ το φυσικό διωγμό. Καμιά στάση, όπως καλά γνωρίζετε, δε δικαιολογείται από τη σκοπιά της ψυχής· αμφότερες είναι εξίσου εσφαλμένες κι αυτό είναι μια άποψη την οποία οι Εβραίοι και οι αντι-Εβραίοι πρέπει τελικά να κατανοήσουν και δια της κατανόησης να θέσουν ένα τέλος. Το αναφέρω αυτό γιατί θα σας ζητήσω να ασχοληθείτε με την αρχαία και παγκόσμια αυτή γοητεία – τη γοητεία του μίσους των Εβραίων. Σ’ αυτή την ομάδα υπάρχουν εκείνοι που είναι, τουλάχιστον στη σκέψη τους, βίαια αντι-Γερμανοί· υπάρχουν άλλοι που είναι σαφώς, αν και νοημόνως, αντι-Εβραίοι. Θα ζητούσα από αμφότερες τις ομάδες να αναγνωρίσουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Είναι ένα πρόβλημα τόσο αρχαίο και βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση της φυλής, ώστε είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι πιθανόν μπορεί να δει το άτομο· η ατομική άποψη είναι συνεπώς τόσο περιορισμένη, ώστε η εποικοδομητική της χρησιμότητα είναι αξιοσημείωτα ελαττωμένη. Στο κάτω-κάτω, αδελφοί μου, η άποψη του “καταδυναστευόμενου” δεν είναι αναγκαστικά η μόνη ούτε αναγκαστικά πάντοτε σωστή. Τόσο οι Γερμανοί όσο και

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

106

οι Εβραίοι αξίζουν την απρόσωπη αγάπη μας, ιδιαίτερα καθώς είναι αμφότεροι ένοχοι (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοιον όρο) των ίδιων βασικών σφαλμάτων και λαθών. Ο Γερμανός έχει ισχυρή φυλετική συνείδηση· το ίδιο και ο Εβραίος. Ο Γερμανός είναι χωριστικός στη στάση του προς τον κόσμο· το ίδιο και ο Εβραίος. Ο Γερμανός επιμένει σήμερα στη φυλετική καθαρότητα, κάτι για το οποίο επέμενε ο Εβραίος επί αιώνες. Μια μικρή ομάδα Γερμανών είναι αντι-Χριστιανοί· το ίδιο κι ένας μικρός αριθμός Εβραίων. Θα μπορούσα να συνεχίσω παραθέτοντας κι άλλες ομοιότητες, αλλά οι παραπάνω αρκούν. Συνεπώς η αντιπάθειά σας για τη μια ομάδα δεν είναι περισσότερο δικαιολογημένη απ’ ό,τι η άρνησή σας ν’ αναγνωρίσετε οποιοδήποτε δίκαιο στις δραστηριότητες και τη στάση της άλλης. Τα όμοια συχνά απωθούνται και απομακρύνονται μεταξύ τους και οι Γερμανοί και οι Εβραίοι είναι παραδόξως όμοιοι. Όπως ακριβώς πολλοί Βρετανοί και η πλειονότητα της Βρετανικής φυλής είναι επανενσαρκωμένοι Ρωμαίοι, έτσι και πολλοί Γερμανοί είναι επανενσαρκωμένοι Εβραίοι. Απ’ όπου και η ομοιότητα των απόψεών τους. Πρόκειται για οικογενειακή φιλονικία και δεν υπάρχει τίποτε τρομερότερο απ’ αυτή. Θα σας ζητήσω να περιλάβετε τους Γερμανούς και τους Εβραίους στον ομαδικό σας διαλογισμό και να διαχύνετε την ομαδική σας αγάπη στις δύο αυτές κατηγορίες αδελφών σας στην ανθρώπινη οικογένεια. Φροντίστε πριν αρχίσετε το διαλογισμό σας ν’ απελευθερωθείτε – συναισθηματικά και νοητικά – από κάθε λανθάνοντα ανταγωνισμό, από κάθε μίσος, από κάθε προκατειλημμένη ιδέα ορθού ή λάθους, αλλά να στηριχθείτε απλώς στην αγάπη της ψυχής σας, ενθυμούμενοι ότι τόσο οι Εβραίοι όσο και οι Γερμανοί είναι ψυχές όπως κι εσείς και ίδιοι στην καταγωγή, το σκοπό και την εμπειρία της ζωής με εσάς. Καθώς θα διαχύνετε το ρεύμα του καθαρού λευκού φωτός (όπως υπαγορεύει το Στάδιο ΙΙΙ), φροντίστε να διαχύνεται από σας με αγνότητα και καθαρότητα σαν ένα ρεύμα. Έπειτα δείτε το να διχοτομείται σε ίσες ποσότητες ή αναλογίες – το ένα ρεύμα ζώντος φωτός και αγάπης να πηγαίνει στον Εβραϊκό και το άλλο στο Γερμανικό λαό. Η ποιότητα της αγάπης σας θα βαρύνει κι όχι τόσο η ακρίβεια της ανάλυσης ή η τελειότητα της τεχνικής σας. γ. Η Αντίθεση μεταξύ Μάγια και Έμπνευσης. Ερχόμαστε εδώ οριστικά στο βασίλειο της υλικής ουσίας. Είναι ουσιαστικά και με ιδιάζοντα τρόπο το βασίλειο της δύναμης. Η μάγια είναι κατεξοχήν (για το άτομο) το άθροισμα των δυνάμεων που ελέγχουν την επτάδα των κέντρων δύναμης αποκλείοντας, θα ήθελα να τονίσω, την ελέγχουσα ενέργεια της ψυχής. Επομένως θα δείτε ότι ο όγκος της ανθρωπότητας, μέχρι να σταθεί ο άνθρωπος στη Δοκιμαστική Ατραπό, βρίσκεται υπό τον έλεγχο της μάγια, γιατί ο άνθρωπος υποκύπτει στη μάγια όταν ελέγχεται από κάθε άλλη δύναμη ή δυνάμεις, εκτός από εκείνες τις ενέργειες που έρχονται απευθείας από την ψυχή, ρυθμίζοντας κι ελέγχοντας τις μικρότερες δυνάμεις της προσωπικότητας, όπως τελικά κι αναπόφευκτα πρέπει και θα γίνει. Όταν ο άνθρωπος είναι υπό τον έλεγχο των φυσικών, αστρικών και νοητικών δυνάμεων, πείθεται τότε ότι είναι γι’ αυτόν οι ορθές δυνάμεις. Εδώ βρίσκεται το

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

107

πρόβλημα της μάγια. Όταν όμως αυτές οι δυνάμεις ελέγχουν τον άνθρωπο, τον προδιαθέτουν σε μια χωριστική στάση και προκαλούν ένα αποτέλεσμα που τρέφει και διεγείρει την προσωπικότητα και δεν επιτρέπει την είσοδο της ενέργειας της ψυχής, της αληθινής Ατομικότητας. Η ανάλυση αυτή πρέπει να αποβεί διαφωτιστική για σας. Αν άνδρες και γυναίκες υποβάλλουν τη ζωή τους σε προσεκτική διερεύνηση απ’ τον αληθινό εσώτερο ή πνευματικό άνθρωπο και μπορέσουν έτσι να προσδιορίσουν ποιος συνδυασμός ενεργειών ρυθμίζει τη ζωική τους δραστηριότητα, δε θα συνέχιζαν να λειτουργούν – όπως τώρα – τόσο τυφλά, τόσο ανεπαρκώς και τόσο αναποτελεσματικά. Για το λόγο αυτό η μελέτη και η κατανόηση των κινήτρων έχει τόση αξία και σπουδαιότητα, γιατί μια τέτοια μελέτη προσδιορίζει διανοητικά (αν ερευνηθεί σωστά) ποιος παράγοντας ή παράγοντες εμπνέουν την καθημερινή ζωή. Η δήλωση αυτή αξίζει να εξετασθεί με προσοχή. Θα σας ρωτήσω: Ποιο είναι άραγε το κύριο ενεργοποιό σας κίνητρο; Γιατί, όποιο κι αν είναι, ρυθμίζει και καθορίζει την κυρίαρχη ζωική σας τάση. Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι μη νοήμονες μάζες, εμπνέονται αποκλειστικά από την επιθυμία – υλική, φυσική και πρόσκαιρη. Η ζωώδης επιθυμία για ικανοποίηση των ζωωδών ορέξεων, η υλική επιθυμία για κατοχή και για τις πολυτέλειες της ύπαρξης, η λαχτάρα για “πράγματα”, για ανέσεις και για ασφάλεια – οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική – ελέγχουν την πλειονότητα. Ο άνθρωπος βρίσκεται υπό την επιρροή της πιο πυκνής μορφής της μάγια και οι δυνάμεις της φύσης του συγκεντρώνονται στο ιερό κέντρο. Άλλοι υποκινούνται από κάποια μορφή έφεσης ή φιλοδοξίας – έφεσης για κάποιο υλικό παράδεισο (και οι περισσότερες θρησκείες απεικονίζουν τον παράδεισο μ’ αυτό τον τρόπο), φιλοδοξίας για δύναμη, επιθυμίας για την ικανοποίηση των συναισθηματικών ή αισθητικών ορέξεων και για την κατοχή πιο λεπτοφυών πραγματικοτήτων και λαχτάρας για συναισθηματική άνεση, για νοητική σταθερότητα και βεβαιότητα ότι οι ανώτερες επιθυμίες θα ικανοποιηθούν. Όλα αυτά είναι μάγια στη συναισθηματική της μορφή και δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη γοητεία. Στην περίπτωση της γοητείας οι δυνάμεις της φύσης του ανθρώπου εδρεύουν στο ηλιακό πλέγμα. Στην περίπτωση της μάγια εδρεύουν στο ιερό κέντρο. Η γοητεία είναι λεπτοφυής και συναισθηματική. Η μάγια είναι απτή και αιθερική. Τέτοιες είναι οι δυνάμεις της μάγια που δραστηριοποιούν, κινητοποιούν κι ενεργοποιούν τη ζωή του κοινού ανθρώπου. Κάτω από την επιρροή τους είναι αβοήθητος, γιατί εμπνέουν όλη του τη σκέψη, όλη του την έφεση και την επιθυμία κι όλη του τη δραστηριότητα στο φυσικό πεδίο. Το πρόβλημά του είναι διπλό: 1. Να φέρει όλα τα κέντρα του υπό την έμπνευση της ψυχής.

2. Να μεταφέρει ή να μετουσιώσει τις δυνάμεις των κατώτερων κέντρων που ελέγχουν την προσωπικότητα, στις ενέργειες των κέντρων πάνω απ’ το διάφραγμα, τα οποία ανταποκρίνονται αυτόματα στην έμπνευση της ψυχής. Στη σκέψη αυτή βρίσκεται η δυναμικότητα και η συμβολική αξία των αναπνευστικών ασκήσεων. Το κίνητρο είναι ο ψυχικός έλεγχος και παρότι οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι (σε πολλές περιπτώσεις) είναι σαφώς ανεπιθύμητες, όμως η αναπτυσσόμενη τάση της ζωής της σκέψης θ’ αποδειχθεί αναπόφευκτα καθοριστική και ρυθμιστική. Οι

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

108

χρησιμοποιούμενες μέθοδοι μπορεί να μη σώσουν το ανέτοιμο φυσικό σώμα από ορισμένα κακά και καταστρεπτικά αποτελέσματα, όμως μακροπρόθεσμα και σε τελευταία ανάλυση μπορούν να ρυθμίσουν τη μελλοντική εμπειρία (πιθανόν σε μια άλλη ζωή) με τέτοιο τρόπο ώστε ο ζηλωτής να αποβεί ικανότερος να λειτουργεί σαν ψυχή απ’ ό,τι σε διαφορετική περίπτωση. Προτού κλείσω την ιδιαίτερη αυτή οδηγία για τη γοητεία, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή της ομάδας στις αποκρυφιστικές προτάσεις που έδωσα στον D.L.R. πριν εγκαταλείψει την ομάδα. Έχουν συγκεκριμένη σχέση με την ομαδική εργασία και θα επιθυμούσα να τις εξετάσετε και να τις μελετήσετε προσεκτικά. Το Αρχαίο Σχόλιο μιλώντας για το έργο εκείνων που ντάρμα τους είναι ο διασκορπισμός της παγκόσμιας γοητείας, χρησιμοποιεί τις ακόλουθες διαφωτιστικές φράσεις: “Έρχονται και στέκουν. Στο μέσο των στροβιλιζόμενων μορφών – μερικών σπάνιας ομορφιάς κι άλλων φρίκης κι απελπισίας – στέκουν. Δεν κοιτούν εδώ ή εκεί, αλλά με τα πρόσωπά τους στραμμένα στο φως, στέκουν. Έτσι μέσα από το νου τους ρέει το καθαρό φως για να διασκορπίσει τις ομίχλες. “Έρχονται και ηρεμούν. Παύουν τους εξωτερικούς τους μόχθους, σταματώντας για να κάνουν διαφορετική εργασία. Μέσα στις καρδιές τους υπάρχει ηρεμία. Δεν τρέχουν εδώ κι εκεί, αλλά αποτελούν ένα σημείο ειρήνης και ηρεμίας. Εκείνο που στην επιφάνεια καλύπτει και κρύβει το πραγματικό, αρχίζει να εξαφανίζεται κι από την καρδιά που ηρεμεί προβάλλει μια ακτίνα διασκορπίζουσας δύναμης, σμίγει με το λαμπρό φως και τότε οι καταχνιές της ανθρώπινης δημιουργίας εξαφανίζονται. “Έρχονται και παρατηρούν. Έχουν τον οφθαλμό της όρασης· κατέχουν επίσης την ορθή διεύθυνση της αναγκαίας δύναμης. Βλέπουν τη γοητεία του κόσμου και βλέποντας σημειώνουν πίσω της καθετί αληθινό, ωραίο, πραγματικό. Έτσι δια του οφθαλμού του Βούδδι έρχεται η δύναμη που διώχνει τις καλύπτουσες, στροβιλιζόμενες γοητείες του απατηλού αυτού κόσμου. “Στέκουν, ηρεμούν και παρατηρούν. Τέτοιες είναι οι ζωές τους και τέτοια η υπηρεσία που προσφέρουν στις ψυχές των ανθρώπων.”

Θα συνιστούσα τις γραμμές αυτές στην προσεκτική σας σκέψη. Δε μεταδίδουν μόνο το πεδίο της ομαδικής σας υπηρεσίας, αλλά και την επιθυμητή στάση της προσωπικής ζωής κάθε μέλους του ομίλου. Θα επιθυμούσα επίσης στο σημείο αυτό να θίξω έναν παράγοντα πραγματικής σπουδαιότητας σ’ αυτή την εργασία και να επαναλάβω την προηγούμενη προειδοποίησή μου: Θα θυμόσαστε άραγε ότι η προσπάθεια να ελευθερωθείτε απ’ τον ερεθισμό ή απ’ ό,τι στην Άγκνι Γιόγκα αποκαλείται “διακινδύνευση” (μια ιδιόρρυθμη κι όμως ικανοποιητική λέξη, αδελφοί μου) είναι ιδιαίτερα ουσιώδης γι’ αυτή την ομάδα; Ο ερεθισμός είναι εξαιρετικά κυρίαρχος αυτές τις μέρες της νευρικής έντασης και θέτει σαφέστατα σε κίνδυνο την πρόοδο και καθυστερεί τα βήματα του μαθητή στην Οδό. Μπορεί να δημιουργήσει επικίνδυνη ομαδική ένταση αν είναι παρών σε κάποιον από σας και η προκαλούμενη ομαδική αυτή ένταση μπορεί να επέμβει στην ελεύθερη δράση της δύναμης και του φωτός που υποτίθεται ότι χρησιμοποιείτε, ακόμη κι όταν τα άλλα μέλη της ομάδας αγνοούν την πηγή εκπόρευσης. Ο ερεθισμός παράγει συγκεκριμένα ένα δηλητήριο που εντοπίζεται στην περιοχή του στομάχου και του ηλιακού πλέγματος. Ο ερεθισμός είναι ασθένεια, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

109

λέξη, του ηλιοπλεγματικού κέντρου και είναι σαφώς μολυσματική σε σχεδόν ανησυχητική έκταση. Έτσι, αδελφοί μου, να περιφρουρείστε προσεκτικά και να θυμάστε ότι εφόσον μπορείτε να ζείτε στο κεφάλι και στην καρδιά, θα τερματίσετε την ασθένεια της διακινδύνευσης και θα βοηθήσετε στη μεταφορά των δυνάμεων του ηλιακού πλέγματος στο κέντρο της καρδιάς. δ. Η Αντίθεση μεταξύ του Ενοίκου και του Αντιθέτου του, του Αγγέλου της Παρουσίας. Το όλο θέμα του Ενοίκου και της σχέσης του με τον Άγγελο (ενός συμβολικού τρόπου διαπραγμάτευσης μιας μεγάλης σχέσης και δυνατότητας κι ενός μεγάλου γεγονότος στην εκδήλωση) είναι μόνο τώρα εφικτό να εξετασθεί. Το πρόβλημα του Ενοίκου προκύπτει αληθινά μόνο όταν ο άνθρωπος είναι ολοκληρωμένη προσωπικότητα και μόνο όταν ο νους είναι άγρυπνος και η νοημοσύνη οργανωμένη (όπως συμβαίνει σήμερα σε αρκετά μεγάλη κλίμακα) είναι εφικτό για τον άνθρωπο να νιώσει – με νοημοσύνη κι όχι απλώς μυστικιστικά – τον Άγγελο κι έτσι να ενοραθεί την ΠΑΡΟΥΣΙΑ. Τότε μόνο το όλο ζήτημα των εμποδίων που ενσωματώνει ο Ένοικος και οι περιορισμοί που θέτει στην πνευματική επαφή και αντίληψη προσλαμβάνουν δυναμικές διαστάσεις. Τότε μόνο μπορούν να εξετασθούν επωφελώς και να γίνουν τα αναγκαία βήματα για την πρόκληση ορθής δράσης. Μόνο όταν υπάρχει επαρκής συγχώνευση στην ανθρωπότητα σαν σύνολο, ο μεγάλος ανθρώπινος Ένοικος στο Κατώφλι εμφανίζεται σαν ολοκληρωμένη οντότητα, ή ο Ένοικος με εθνική ή φυλετική έννοια κάνει την παρουσία του, απλώνοντας και ζωογονώντας την εθνική, φυλετική και πλανητική γοητεία, υποδαυλίζοντας και τροφοδοτώντας τις ατομικές γοητείες και καθιστώντας το όλο πρόβλημα αλάνθαστα έκδηλο. Μόνο τότε η σχέση μεταξύ της ψυχής της ανθρωπότητας και των παραγόμενων δυνάμεων της αρχαίας και δυναμικής της προσωπικότητας μπορεί να πάρει διαστάσεις που απαιτούν την ενεργό δραστηριότητα και τη νοήμονα συνεργασία. Μια τέτοια εποχή ήρθε πλέον και στα δύο βιβλία, Τα Προβλήματα της Ανθρωπότητας και Η Επανεμφάνιση του Χριστού, καθώς και στα μηνύματα του Βεσάκ και της Πανσελήνου του Ιουνίου καταπιάστηκα με αυτή την πολύ πρακτική κι επείγουσα κατάσταση η οποία αποτελεί καθαυτή την εγγύηση της ανθρώπινης προόδου προς τον προορισμένο στόχο της καθώς και την επιβεβαίωση των κυριότερων εμποδίων της στην πνευματική αντίληψη. Τα τμήματα με τα οποία θ’ ασχοληθούμε τώρα έχουν πρωταρχική σημασία για όλους όσους εκπαιδεύονται για μύηση. Είπα “εκπαιδεύονται”, αδελφοί μου· δεν είπα ότι θα λάβετε μύηση σ’ αυτή τη ζωή. Ούτε εγώ ξέρω αν θα τη λάβετε ή όχι· το ζήτημα βρίσκεται στα χέρια σας και στο προδιαγραμμένο πεπρωμένο σας – προδιαγραμμένο από τις ψυχές σας. Το πρόβλημά σας ουσιαστικά είναι να μάθετε να χειρίζεστε τον Ένοικο στο Κατώφλι και να διακριβώσετε τις διεργασίες και τις διαδικασίες με τις οποίες μπορεί να λάβει χώρα η σημαντική δραστηριότητα της συγχώνευσης. Μέσω αυτής της συγχώνευσης ο Ένοικος “εξαφανίζεται και δεν είναι πια ορατός, παρότι λειτουργεί ακόμη στο εξωτερικό πεδίο ο πράκτορας του Αγγέλου· το φως απορροφά τον Ένοικο και μέσα στη συσκότιση – ακτινοβόλο κι όμως μαγνητική –

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

110

η αρχαία αυτή μορφή ζωής διαλύεται παρότι διατηρεί ακόμη τη μορφή της· ηρεμεί κι εργάζεται, αλλά δεν είναι πια ο εαυτός της”. Αυτές είναι οι παράδοξες δηλώσεις του Αρχαίου Σχολίου. Σας όρισα νωρίτερα με όσο το δυνατόν απλούς όρους τη φύση του Ενοίκου. Θα ήθελα ωστόσο να επεκταθώ σ’ ένα ή δύο σημεία και να σας κάνω μία ή δύο νέες υποδείξεις τις οποίες – χάρη σαφήνειας και για ταχύτερη κατανόηση – θα συνοψίσουμε ως εξής: 1. Ο Ένοικος στο Κατώφλι είναι ουσιαστικά η προσωπικότητα· είναι μια ολοκληρωμένη ενότητα απαρτιζόμενη από φυσικές δυνάμεις, ζωτική ενέργεια, αστρικές δυνάμεις και νοητικές ενέργειες, που συνιστούν το άθροισμα της κατώτερης φύσης.

2. Ο Ένοικος παίρνει μορφή όταν λαμβάνει χώρα συνειδητά και κάτω από ψυχική εντύπωση ένας αναπροσανατολισμός της ζωής του ανθρώπου· η όλη προσωπικότητα κατευθύνεται τότε θεωρητικά προς την απελευθέρωση σε υπηρεσία. Το πρόβλημα είναι να καταστούν η θεωρία και η έφεση γεγονότα της εμπειρίας.

3. Για ένα μακρύ χρονικό διάστημα οι δυνάμεις της προσωπικότητας δε συνιστούν τον Ένοικο. Ο άνθρωπος δε βρίσκεται στο κατώφλι της θειότητας· δεν έχει συνειδητή επίγνωση του Αγγέλου. Οι δυνάμεις του είναι ατελείς· εργάζεται ασυνείδητα στο περιβάλλον του, θύμα των περιστάσεων και της δικής του φύσης, εμφανώς και υπό το δέλεαρ και την παρόρμηση της επιθυμίας για δραστηριότητα και ύπαρξη στο φυσικό πεδίο. Όταν όμως η ζωή του ανθρώπου διέπεται απ’ το νοητικό πεδίο συν την επιθυμία ή τη φιλοδοξία κι ελέγχεται τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό από τη νοητική επίδραση, τότε ο Ένοικος αρχίζει να σχηματοποιείται σαν ενοποιημένη δύναμη.

4. Τα στάδια κατά τα οποία ο Ένοικος στο Κατώφλι αναγνωρίζεται, υπόκειται σε διακριτική πειθαρχία και τελικά ελέγχεται και κυριαρχείται, είναι κυρίως τρία: α. Το στάδιο όπου η προσωπικότητα κυριαρχεί και κυβερνά τη ζωή, τις φιλοδοξίες και τους στόχους της ανθρώπινης ζωικής προσπάθειας. Τότε ελέγχει ο Ένοικος. β. Το στάδιο ενός αυξανόμενου χάσματος στη συνείδηση του μαθητή. Ο Ένοικος ή η προσωπικότητα παροτρύνεται τότε σε δύο κατευθύνσεις: η μία στην επιδίωξη προσωπικών φιλοδοξιών κι επιθυμιών στους τρεις κόσμους· η άλλη στην προσπάθεια από τον Ένοικο (σημειώστε αυτή τη δήλωση) να πάρει θέση στο κατώφλι της θειότητας και μπροστά στην Πύλη της Μύησης. γ. Το στάδιο όπου ο Ένοικος επιδιώκει συνειδητά τη συνεργασία της ψυχής και παρότι ο ίδιος συνιστά ακόμη ουσιαστικά εμπόδιο στην πνευματική πρόοδο, επηρεάζεται όλο και περισσότερο από την ψυχή παρά από την κατώτερη φύση του.

5. Όταν προσεγγισθεί το τελικό στάδιο (και πολλοί σήμερα φθάνουν σ’ αυτό), ο μαθητής αγωνίζεται με μεγάλη ή μικρή επιτυχία να σταθεροποιήσει τον Ένοικο

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

111

(μαθαίνοντας να “κρατά σταθερά το νου στο φως” κι έτσι να ελέγχει την κατώτερη φύση). Μ’ αυτό τον τρόπο η συνεχής, ρευστή μεταλλαγή του Ενοίκου υπερνικάται βαθμιαία· ο προσανατολισμός του στην πραγματικότητα και μακριά από τη Μεγάλη Πλάνη γίνεται αποτελεσματικός και ο Άγγελος και ο Ένοικος έρχονται βραδέως σε στενή επαφή.

6. Στα πρώτα στάδια της προσπάθειας και του επιχειρούμενου ελέγχου ο Ένοικος είναι θετικός και η Ψυχή αρνητική στα αποτελέσματά τους στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης προσπάθειας. Έρχεται κατόπιν μια περίοδος ταλάντευσης που οδηγεί σε μια ζωή ισορροπίας, όπου καμιά όψη δε φαίνεται να κυριαρχεί· μετά απ’ αυτή η ισορροπία αλλάζει και η προσωπικότητα αποβαίνει σταθερά αρνητική και η ψυχή καθίσταται κυρίαρχη και θετική.

7. Οι αστρολογικές επιδράσεις μπορούν να επηρεάσουν δυναμικά αυτές τις καταστάσεις και – μιλώντας γενικά και μέσα σε ορισμένα εσωτερικά όρια – μπορεί να σημειωθεί ότι: α. Ο Λέων.............................ελέγχει το θετικό Ένοικο. β. Οι Δίδυμοι........................ελέγχουν τις διαδικασίες ταλάντευσης. γ. Ο Τοξότης.........................ελέγχει τον αρνητικό Ένοικο. Μπορεί να προστεθεί ότι τα τρία ζώδια – Σκορπιός, Τοξότης, Αιγόκερως – οδηγούν τελικά στη συγχώνευση του Ενοίκου και του Αγγέλου.

8. Η ψυχική ακτίνα ελέγχει και ρυθμίζει τη δραστηριότητα του Αγγέλου και τον τύπο της επιρροής του πάνω στον Ένοικο. Επηρεάζει το κάρμα, τους καιρούς και τις εποχές.

9. Η ακτίνα της προσωπικότητας ελέγχει τον Ένοικο σε όλες τις αρχικές καταστάσεις και μέχρι την εποχή όπου η ψυχική ακτίνα θ’ αρχίσει σταθερά να παράγει ένα αυξημένο αποτέλεσμα. Αυτή η ακτίνα της προσωπικότητας είναι, όπως ξέρετε, ένας συνδυασμός τριών ενεργειών οι οποίες παράγουν την τέταρτη ή ακτίνα της προσωπικότητας μέσω της αλληλοσχέτισής τους για μια απέραντη χρονική περίοδο.

10.Επομένως οι πέντε τύποι ενέργειας που σας υπέδειξα σαν σημαντικούς στη ζωή σας, όταν σας έδωσα ενδείξεις για τη φύση των πέντε ακτίνων που σας ελέγχουν, διέπουν επίσης τη σχέση Ενοίκου και Αγγέλου τόσο στο άτομο όσο και στην ανθρωπότητα σαν σύνολο. Αυτές οι πέντε είναι η ακτίνα του φυσικού σώματος, η αστρική ακτίνα, η νοητική ακτίνα, η ακτίνα της προσωπικότητας και η ψυχική ακτίνα.

11.Οι ακτίνες που διέπουν και ρυθμίζουν την ανθρωπότητα και το τωρινό παγκόσμιο πρόβλημα είναι οι ακόλουθες: α. Η Ψυχική ακτίνα...................2η.....η ανθρωπότητα πρέπει να εκφράσει αγάπη. β. Η ακτίνα προσωπικότητας....3η.....αναπτυσσόμενη νοημοσύνη για μετουσίωση σε αγάπη-σοφία. γ. Νοητική ακτίνα.....................5η.....επιστημονική επίτευξη. δ. Αστρική ακτίνα.....................6η.....ιδεαλιστική ανάπτυξη.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

112

ε. Φυσική ακτίνα.......................7η.....οργάνωση, επιχείρηση. Η ψυχική ακτίνα ελέγχει για μια ολόκληρη ζωική περίοδο. Οι ακτίνες της προσωπικότητας που δόθηκαν παραπάνω είναι για την Ιχθυακή Εποχή η οποία αρχίζει πλέον να παρέρχεται· αλλά αυτές ρύθμισαν οριστικά κι αμετάκλητα την ανθρωπότητα. Θα σημειώσατε επίσης ότι λείπει η πρώτη Ακτίνα της Θέλησης ή Δύναμης καθώς και η τέταρτη Ακτίνα της Αρμονίας μέσω Διαμάχης. Η τέταρτη αυτή ακτίνα είναι πάντοτε ενεργός καθώς ελέγχει με ιδιάζοντα τρόπο την τέταρτη δημιουργική Ιεραρχία και μπορεί να θεωρηθεί ότι σχηματίζει τη βασική ακτίνα προσωπικότητας της τέταρτης δημιουργικής Ιεραρχίας. Αυτή που δόθηκε παραπάνω είναι μια μεταβατική και φευγαλέα ακτίνα προσωπικότητας μιας ήσσονος ενσάρκωσης.

12.Στην Υδροχοϊκή Εποχή που έρχεται γοργά, ο Ένοικος θα παρουσιάσει ελαφρώς διαφορετικές δυνάμεις προσωπικότητας: α. Ακτίνα προσωπικότητας.......5η..............βασική και αποφασιστική. β. Νοητική ακτίνα.....................4η..............δημιουργικό αποτέλεσμα. γ. Αστρική ακτίνα.....................6η..............ρυθμιστικά κίνητρα. δ. Φυσική ακτίνα.......................7η..............εισερχόμενη ακτίνα.

13. Κάθε μείζων κύκλος του ζωδιακού έχει τη φύση μιας ενσάρκωσης της ανθρώπινης οικογένειας και κάθε μεγάλη φυλή είναι κάπως ένα παρόμοιο συμβάν· το τελευταίο όμως έχει μεγαλύτερη σημασία όσον αφορά την ανθρώπινη κατανόηση και συνείδηση. Η αναλογία βρίσκεται στις λίγες σημαντικές ενσαρκώσεις στη ζωή της ψυχής σε αντιδιαστολή με τις πολλές ασήμαντες και γοργές διαδοχικές ενσαρκώσεις. Απ’ τις σημαντικές ενσαρκώσεις υπάρχουν τρεις κύριας σημασίας: η Λεμούρεια, η Ατλάντεια και η Αρεία φυλή.

14. Κάθε φυλή δημιούργησε το δικό της τύπο Ενοίκου στο Κατώφλι, ο οποίος αντιμετωπίσθηκε στο πέρας του πνευματικού κύκλου (όχι του φυσικού που προχωρεί στην αποκρυστάλλωση), όταν επετεύχθη ωριμότητα κι έγινε εφικτή ορισμένη μύηση για την προχωρημένη ανθρωπότητα.

15. Όταν φυλετική ενσάρκωση και ζωδιακός κύκλος συγχρονισθούν (κάτι που δε συμβαίνει πάντα), τότε γίνεται μια σημαντική και σπουδαία εστίαση της προσοχής του Ενοίκου στον Άγγελο κι αντίστροφα. Αυτό συμβαίνει τώρα στο πέρας της Ιχθυακής Εποχής, όπου η Αρεία φυλή φθάνει σε ωριμότητα και σε σχετικά υψηλό σημείο ανάπτυξης. Η μαθητεία είναι σημείο ωριμότητας και με την ώριμη ανάπτυξη αντιμετωπίζεται ο Ένοικος. Η Αρεία φυλή είναι έτοιμη για μαθητεία.

16.Η ανάπτυξη της ευαισθησίας στο άτομο και τη φυλή υποδεικνύει την επικείμενη αναγνώριση του Αγγέλου από αμφότερες τις σκοπιές και την αμεσότητα της ευκαιρίας. Η ευκαιρία αυτή για ενεργό συγχώνευση δεν ήταν ποτέ τόσο αληθινή όσο τώρα.

17.Οι γραμμές διαχωρισμού όπως υφίστανται μεταξύ των αναγνωρισμένων περιοχών

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

113

επιρροής του Ενοίκου και του Αγγέλου, είναι σαφέστερες από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της φυλής. Ο άνθρωπος γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ ορθού και λάθους και πρέπει τώρα να διαλέξει το δρόμο που θα ακολουθήσει. Στην Ατλάντεια φυλετική κρίση (που ήταν επίσης μια πλήρης ανθρώπινη κρίση) της οποίας η ιστορία διαιωνίσθηκε για μας στην Μπαγκαβάτ Γκίτα, ο Αρζούνα – σύμβολο του τότε μαθητή και του παγκόσμιου μαθητή – ειλικρινά συνταράχθηκε. Αυτό δεν αληθεύει τώρα. Οι μαθητές του κόσμου κι ο παγκόσμιος μαθητής βλέπουν σήμερα τα ζητήματα με σχετική διαύγεια. Θα κερδίσει άραγε η σκοπιμότητα ή θα θυσιασθεί ο Ένοικος με αγάπη και κατανόηση στον Άγγελο; Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα. Θα σου ζητήσω, αδελφέ μου, να κάνεις δύο πράγματα: μελέτησε τις παραπάνω ιδέες στο φως της τωρινής παγκόσμιας κρίσης και στο φως του δικού σου προβλήματος ψυχής-προσωπικότητας. Η προχωρημένη ανθρωπότητα στέκει, όπως ο Ένοικος, στο κατώφλι της θειότητας. Ο Άγγελος στέκει προσδοκώντας – απορροφημένος στην ΠΑΡΟΥΣΙΑ, όμως έτοιμος να απορροφήσει τον Ένοικο. Η ανθρωπότητα προχώρησε συνειδητά μέχρι τα όρια του κόσμου των πνευματικών αξιών και του βασιλείου του Φωτός και του Θεού. Ο Άγγελος “ήλθε στη Γη” προσδοκώντας αναγνώριση – ένα γεγονός του οποίου η έλευση του Χριστού πριν δύο χιλιάδες χρόνια υπήρξε το σύμβολο κι ο πρόδρομος. Αυτή είναι η κατάσταση όσον αφορά όλους τους προχωρημένους ζηλωτές. Μπορεί να είναι και η δική σας. Είναι επίσης η κατάσταση που αφορά την ανθρωπότητα σαν σύνολο και την προσεγγίζουσα Ιεραρχία. Η συνείδηση της ανθρωπότητας απ’ την ανώτερη και πνευματική σκοπιά λειτουργεί σήμερα μέσω της σταθερά αυξανόμενης ομάδας των παγκόσμιων υπηρετών, των παγκόσμιων ζηλωτών και των παγκόσμιων μαθητών και το όνομά τους είναι Λεγεών. Η ανθρωπότητα σήμερα είναι ο Ένοικος, ενώ η Ιεραρχία των Ψυχών είναι ο Άγγελος και πίσω στέκει η ΠΑΡΟΥΣΙΑ της ίδιας της Θειότητας που ενοράται απ’ την Ιεραρχία και γίνεται αμυδρά αισθητή απ’ την ανθρωπότητα, αλλά παρέχοντας μ’ αυτό τον τρόπο την τριπλή εκείνη σύνθεση που είναι η θεία εκδήλωση σε μορφή. Και οι τρεις έχουν ισχυρές εκπορεύσεις (παρότι η εκπόρευση της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ μέσω της Σαμπάλλα έχει συνετά συγκρατηθεί από τότε που η ανθρώπινη φυλή ήλθε σε ύπαρξη). Όλες έχουν αύρες – αν νοιάζεστε να τις ονομάσετε έτσι – και προς το παρόν στους τρεις κόσμους εκείνη του Ενοίκου είναι ακόμη η ισχυρότερη, όπως ακριβώς στη ζωή του ζηλωτή η προσωπικότητά του είναι προς το παρόν ο κυρίαρχος προδιαθετικός παράγοντας. Η ισχυρή αυτή ανθρώπινη εκπόρευση είναι εκείνη που συνιστά την κύρια γοητεία στη ζωή της ανθρωπότητας και του μαθητή ατομικά. Είναι μια σύνθεση γοητείας, συγχωνευμένη κι αναμειγμένη από την ακτίνα της προσωπικότητας, αλλά κατασταλαγμένη από το αποτέλεσμα της σταθερά επιδρώσας ψυχικής ακτίνας. Είναι η σκιά ή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που για πρώτη φορά γίνεται τώρα αισθητή σε μεγάλη κλίμακα από τη φυλή των ανθρώπων κι εμφανίζεται ανάγλυφα από το φως που διαλάμπει απ’ τον Άγγελο, το διαβιβαστή ενέργειας από την ΠΑΡΟΥΣΙΑ.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

114

Κι έτσι στέκουν – η Ανθρωπότητα και η Ιεραρχία. Κι έτσι στέκεις, αδελφέ μου, προσωπικότητα και ψυχή, ελεύθερος να προχωρήσεις στο φως αν έτσι αποφασίσεις, ή να μείνεις στάσιμος και δίχως πρόοδο, μη μαθαίνοντας τίποτε και μη φθάνοντας πουθενά· είσαι εξίσου ελεύθερος να επιστρέψεις στην ταύτιση με τον Ένοικο, εξουδετερώνοντας έτσι την επιρροή του Αγγέλου, αρνούμενος την επικείμενη ευκαιρία κι αναβάλλοντας – για έναν πολύ μεταγενέστερο κύκλο – την αποφασιστική σου εκλογή. Αληθεύει για σένα και για την Ανθρωπότητα σαν σύνολο. Άραγε η τρίτη ακτίνα της υλιστικής προσωπικότητας της ανθρωπότητας θα κυριαρχήσει στην παρούσα κατάσταση, ή η ψυχή της αγάπης θ’ αποδειχθεί ισχυρότερος παράγοντας, αδράχνοντας την προσωπικότητα και τα μικρά της ζητήματα, οδηγώντας την να διακρίνει ορθά και ν’ αναγνωρίσει τις αληθινές αξίες κι έτσι να κομίσει την εποχή της ψυχής ή του ιεραρχικού ελέγχου; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Δε θα σας δώσω περισσότερα σήμερα. Ανυπομονώ να κυριαρχήσετε όλοι σας τις λίγες αυτές ουσιώδεις δηλώσεις, πριν αναλάβουμε το Μέρος ΙΙΙ. Ανυπομονώ επίσης να αφιερώσετε πολύ χρόνο, ενδιαφέρον και προσοχή στις γενικές ομαδικές οδηγίες που λάβατε πρόσφατα. Οι εσώτερες ομαδικές διευθετήσεις και οι σταθερότερα εδραιωμένες ομαδικές σχέσεις χρειάζονται επιτακτικά και γι’ αυτές σας ζητώ να εργασθείτε. Θα σας υπενθυμίσω επίσης εδώ ότι – όπως σε καθετί στην εκδήλωση – υπάρχει μια ομαδική προσωπικότητα και μια ομαδική ψυχή· πρέπει να μάθετε να διακρίνετε σαφώς μεταξύ των δύο και να ρίχνετε όλο το βάρος της επιρροής σας, της επιθυμίας και της πίεσης στην πλευρά του Ομαδικού Αγγέλου. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να συμβεί η εκπληκτική εκείνη αναγνώριση για την οποία κάθε μύηση προετοιμάζει τον υποψήφιο – η αποκάλυψη της ΠΑΡΟYΣIΑΣ.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση του τρίτου μέρους σχετικά με την παγκόσμια γοητεία. Είναι δύσκολο να γράψω καθαρά για το ζήτημα αυτό, γιατί βρισκόμαστε στο μέσο της πιο συγκεντρωμένης της έκφρασης – της χειρότερης που είδε ποτέ ο κόσμος, επειδή η γοητεία, συνυπάρχουσα επί αιώνες απληστίας και ιδιοτέλειας, επιθετικότητας και υλισμού, εστιάσθηκε σε μια τριπλότητα εθνών. Είναι λοιπόν εύκολο να ιδωθεί και πιο αποτελεσματική στην εκδήλωση. Τρία έθνη εκφράζουν τις τρεις όψεις της παγκόσμιας γοητείας (πλάνη, γοητεία και μάγια) με εκπληκτικό τρόπο και η ισχυρή τους επίθεση στη συνείδηση της ανθρωπότητας δεν εξαρτάται μόνο απ’ την ανταπόκριση της Γερμανίας, της Ιαπωνίας και της Ιταλίας στο αρχαίο αυτό μίασμα, αλλά κι από το γεγονός ότι κάθε έθνος – τα Ηνωμένα Έθνη καθώς και τα Ολοκληρωτικά Έθνη – έχουν μολυνθεί από την παγκόσμια αυτή κατάσταση. Η ελευθερία του κόσμου εξαρτάται συνεπώς κατά πολύ από εκείνους τους ανθρώπους σε κάθε έθνος, οι οποίοι (μέσα τους) προχώρησαν πέρα απ’ τη μια ή την άλλη απ’ αυτές τις “θυμικές πλάνες και μαγιαβικές εντυπώσεις” της ανθρώπινης ψυχής σε μια κατάσταση επίγνωσης όπου μπορούν να δουν τη σύγκρουση με τους ευρύτερους όρους της, δηλαδή σαν την υφιστάμενη γι’ αυτούς μεταξύ του Ενοίκου στο Κατώφλι και του Αγγέλου της ΠΑΡΟYΣΙΑΣ. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι ζηλωτές, μαθητές και μυημένοι του κόσμου. Έχουν επίγνωση του δυαδισμού, του ουσιώδους δυαδισμού, της διαμάχης και δεν έχουν ιδιαίτερη συνείδηση της τριπλής φύσης και των διαφοροποιημένων συνθηκών της κατάστασης που υπόκειται του αντιληπτού δυαδισμού. Η προσέγγισή τους στο πρόβλημα είναι συνεπώς απλούστερη και γι’ αυτό το λόγο η κατεύθυνση του κόσμου βρίσκεται αυτή την εποχή κατά μεγάλο μέρος στα χέρια τους. Εδώ ακριβώς παραστράτησε η θρησκεία συνολικά. Αναφέρομαι στην ορθόδοξη θρησκεία. Ασχολήθηκε με τον Ένοικο στο Κατώφλι και τα μάτια των θεολόγων κρατήθηκαν στην υλική, φαινομενική όψη της ζωής λόγω του φόβου και της αμεσότητάς του και το γεγονός του Αγγέλου υπήρξε μια θεωρία κι ένα σημείο ευσεβούς πόθου. Η ισορροπία αποκαταστάθηκε απ’ τις ανθρωπιστικές στάσεις οι οποίες τόσο πλατιά αναλαμβάνουν τον έλεγχο, ανεξάρτητα από κάθε θεολογική τάση. Οι στάσεις αυτές στηρίζονται στην πίστη της έμφυτης ορθότητας του ανθρώπινου πνεύματος, στη θειότητα του ανθρώπου και στην ακατάλυτη φύση της ψυχής του ανθρώπινου γένους. Αυτή εισάγει αναπόφευκτα την αντίληψη της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ή του Ενυπάρχοντος Θεού και είναι αποτέλεσμα της αναγκαίας εξέγερσης κατά της πίστης

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

116

στον Υπερβατικό Θεό. Η πνευματική αυτή εξέγερση ήταν εξολοκλήρου μια εξισορροπητική διαδικασία και δε χρειάζεται να προκαλεί βασική ανησυχία, γιατί ο Υπερβατικός Θεός υφίσταται αιώνια, αλλά μπορεί να ιδωθεί, να γνωσθεί και να προσεγγισθεί ορθά μόνο από τον Ενυπάρχοντα Θεό – ενυπάρχοντα στον άνθρωπο ατομικά, στις ομάδες και τα έθνη, σε οργανωμένες μορφές και στη θρησκεία, στην ανθρωπότητα σαν σύνολο και στην ίδια την πλανητική Ζωή. Η ανθρωπότητα σήμερα (κι επί αιώνες) μάχεται την πλάνη, τη γοητεία και τη μάγια. Προχωρημένοι στοχαστές, όσοι είναι στη Δοκιμαστική Ατραπό, στην Ατραπό της Μαθητείας και στην Ατραπό της Μύησης, έφθασαν σ’ ένα σημείο όπου ο υλισμός και η πνευματικότητα, ο Ένοικος στο Κατώφλι κι ο Άγγελος της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ κι ο βασικός δυαδισμός της εκδήλωσης μπορούν να προσδιορισθούν σαφώς. Λόγω της σαφούς αυτής οριοθέτησης τα ζητήματα που υπόκεινται των τωρινών παγκόσμιων γεγονότων, οι αντικειμενικοί σκοποί της παρούσας παγκόσμιας διαπάλης, οι τρόποι και οι μέθοδοι επανεδραίωσης της πνευματικής επαφής, τόσο κυρίαρχης στις Ατλάντειες μέρες και τόσο από μακρού απωλεσθείσας, καθώς κι η αναγνώριση των τεχνικών που μπορούν να φέρουν τη νέα παγκόσμια εποχή και την πολιτιστική της τάξη, μπορούν να σημειωθούν καθαρά και να εκτιμηθούν. Όλες οι γενικεύσεις επιδέχονται λάθη. Μπορεί πάντως να ειπωθεί ότι η Γερμανία εστίασε μέσα της την παγκόσμια γοητεία – την πιο δυναμική κι εκφραστική από τις τρεις όψεις της γοητείας. Η Ιαπωνία εκδηλώνει τη δύναμη της μάγια – την πιο ωμή μορφή υλικής δύναμης. Η Ιταλία, ατομιστική και νοητικά πολωμένη, είναι η έκφραση της παγκόσμιας πλάνης. Τα Ηνωμένα Έθνη, με όλα τους τα σφάλματα, τους περιορισμούς, τις αδυναμίες και τους εθνικισμούς, εστιάζουν τη διαμάχη μεταξύ του Ενοίκου και του Αγγέλου κι έτσι οι τρεις μορφές γοητείας και η τελική μορφή της σύγκρουσης μεταξύ του πνευματικού ιδεώδους και του υλικού του αντιπάλου εμφανίζονται ταυτόχρονα. Τα Ηνωμένα Έθνη ωστόσο, βαθμιαία και πολύ αποφασιστικά, ρίχνουν το βάρος της προσπάθειας και της έφεσής τους στην πλευρά του Αγγέλου, αποκαθιστώντας έτσι τη χαμένη ισορροπία και παράγοντας βραδέως σε πλανητική κλίμακα εκείνες τις ιδιότητες και τις συνθήκες οι οποίες τελικά θα διαλύσουν την πλάνη, θα διασκορπίσουν τη γοητεία και θα αποζωτικοποιήσουν την επικρατούσα μάγια. Το κάνουν με την αυξημένη καθαρή σκέψη της κοινής γνώμης όλων των εθνών που συνασπίσθηκαν για να υποτάξουν τις τρεις Δυνάμεις του Άξονα, με την αυξανόμενη ικανότητά τους να συλλαμβάνουν ιδέες με όρους συνόλου, με όρους μιας επιθυμητής παγκόσμιας τάξης ή ομοσπονδίας και την ικανότητά τους να διακρίνουν ανάμεσα στις Δυνάμεις του Φωτός και στη δυναμικότητα του κακού ή του υλισμού. Η εργασία που γίνεται απ’ όσους βλέπουν την παγκόσμια σκηνή σαν το στίβο σύγκρουσης μεταξύ του Ενοίκου στο Κατώφλι και του Αγγέλου της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ, μπορεί να περιγραφεί ως εξής: 1. Η δημιουργία εκείνων των παγκόσμιων συνθηκών όπου οι Δυνάμεις του Φωτός θα μπορέσουν να νικήσουν τις Δυνάμεις του Κακού. Το κάνουν με το βάρος των

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

117

ενόπλων τους δυνάμεων συν την καθαρή τους διορατικότητα.

2. Η εκπαίδευση της ανθρωπότητας στη διάκριση μεταξύ: α. Πνευματικότητας και υλισμού, τονίζοντας τους διαφορετικούς στόχους των αντιμαχόμενων δυνάμεων. β. Μερισμού και απληστίας, περιγράφοντας ένα μελλοντικό κόσμο όπου θα κυριαρχούν οι Τέσσερις Ελευθερίες κι όλοι θα έχουν εκείνο που είναι αναγκαίο για τις ορθές διεργασίες διαβίωσης. γ. Φωτός και σκότους, καταδεικνύοντας τη διαφορά μεταξύ ενός φωτεινού μέλλοντος ελευθερίας κι ευκαιρίας κι ενός σκοτεινού μέλλοντος σκλαβιάς. δ. Συντροφικότητας και χωρισμού, υποδεικνύοντας μια παγκόσμια τάξη όπου τα φυλετικά μίση, οι ταξικές διακρίσεις και οι θρησκευτικές διαφορές δε θ’ αποτελούν εμπόδιο για τη διεθνή κατανόηση και την τάξη του Άξονα των κυρίαρχων φυλών όπου θα υπαγορεύονται οι θρησκευτικές στάσεις και θα υποδουλώνονται οι λαοί. ε. Του όλου και του μέρους, τονίζοντας το χρόνο που πλησιάζει (υπό την εξελικτική ώθηση του πνεύματος) όπου το μέρος ή το σημείο της ζωής θα αναλαμβάνει την ευθύνη του για το σύνολο και το σύνολο θα υπάρχει για το καλό του μέρους. Η σκοτεινή όψη επήλθε από αιώνες γοητείας. Το φως τονίζεται και διευκρινίζεται απ’ τους παγκόσμιους ζηλωτές και μαθητές που με τις στάσεις, τις πράξεις, τα γραπτά και τις επαγγελίες τους φέρνουν το φως στους σκοτεινούς τόπους.

3. Η προετοιμασία του δρόμου για τις τρεις πνευματικές ενέργειες που θα παρασύρουν την ανθρωπότητα σε μια εποχή κατανόησης, οδηγώντας σε μια εστιασμένη νοητική διαύγεια τις διάνοιες των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι τρεις αυτές επικείμενες ενέργειες είναι: α. Η ενέργεια της ενόρασης, η οποία θα διαλύσει βαθμιαία την παγκόσμια πλάνη και θα προκαλέσει αυτόματα μια μεγάλη αύξηση των τάξεων των μυημένων. β. Η δραστηριότητα του φωτός, η οποία θα διασκορπίσει με την ενέργεια της φώτισης την παγκόσμια γοητεία και θα φέρει πολλές χιλιάδες στην Ατραπό της Μαθητείας. γ. Η ενέργεια της έμπνευσης, η οποία θα επιφέρει δια της σαρωτικής της δυναμικότητας την αποζωτικοποίηση ή την απομάκρυνση, σαν τον άνεμο, της ελκτικής δύναμης της μάγια ή ουσίας. Αυτή θα αποδεσμεύσει ανείπωτες χιλιάδες προς την Ατραπό της Δοκιμασίας.

4. Η αποδέσμευση νέας ζωής στον πλανήτη μέσω κάθε δυνατού πράκτορα. Το πρώτο βήμα γι’ αυτή την αποδέσμευση είναι η απόδειξη ότι η δύναμη του υλισμού συντρίβεται με την ολοκληρωτική ήττα των Δυνάμεων του Άξονα και δεύτερο απ’ την ικανότητα των Ηνωμένων Εθνών ν’ αποδείξουν (όταν αυτό γίνει) τη δυναμικότητα των πνευματικών αξιών με τα εποικοδομητικά τους εγχειρήματα να αποκαταστήσουν την παγκόσμια τάξη και να θέσουν εκείνα τα θεμέλια που εγγυώνται έναν καλύτερο και πνευματικότερο τρόπο ζωής. Οι εποικοδομητικές

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

118

αυτές στάσεις και εγχειρήματα πρέπει να αναληφθούν από κάθε πρόσωπο ατομικά κι απ’ τα έθνη σαν συλλογικά σύνολα. Το πρώτο συμβαίνει αυτή την εποχή. Το δεύτερο μένει ακόμη να γίνει.

5. Η επαναφορά στα έθνη του κόσμου των αληθειών που δίδαξε ο Bούδδας – ο Κύριος του Φωτός – και ο Χριστός, ο Κύριος της Αγάπης. Εδώ μπορεί να τονισθεί βασικά ότι: α. Τα έθνη του Άξονα χρειάζεται να συλλάβουν τη διδασκαλία του Βούδδα όπως τη διακήρυξε στις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες· χρειάζεται ν’ αντιληφθούν ότι αιτία όλης της θλίψης και της συμφοράς είναι η επιθυμία – επιθυμία για εκείνο που είναι υλικό. β. Τα Ηνωμένα Έθνη χρειάζεται να μάθουν να εφαρμόζουν το Νόμο της Αγάπης όπως διακηρύχθηκε στη ζωή του Χριστού και να εκφράσουν την αλήθεια ότι “ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη” καθώς και κανένα έθνος κι ότι ο στόχος κάθε ανθρώπινης προσπάθειας είναι η αγαπητική κατανόηση που παρακινείται από ένα πρόγραμμα αγάπης για το σύνολο. Αν οι ζωές και οι διδασκαλίες των δύο μεγάλων αυτών Αβατάρ μπορέσουν να κατανοηθούν και να πραγματωθούν ξανά στις ζωές των ανθρώπων σήμερα, στον κόσμο των ανθρώπινων υποθέσεων, στο βασίλειο της ανθρώπινης σκέψης και στο στίβο της καθημερινής ζωής, η τωρινή παγκόσμια τάξη (που είναι σήμερα μάλλον αταξία) μπορεί έτσι να τροποποιηθεί και να αλλάξει, ώστε να έρθει βαθμιαία σε ύπαρξη ένας νέος κόσμος και μια νέα φυλή ανθρώπων. Η απάρνηση και η χρήση της θυσιαστικής θέλησης θα πρέπει να είναι ο βασικός τόνος για την ενδιάμεση μεταπολεμική περίοδο πριν την εγκαινίαση της Νέας Εποχής. Οι σπουδαστές χρειάζεται να θυμούνται ότι όλες οι εκδηλώσεις και κάθε σημείο κρίσης συμβολίζονται από το αρχαίο σύμβολο του σημείου μέσα στον κύκλο, την εστία της δύναμης μέσα στη σφαίρα επιρροής ή αύρα. Έτσι είναι σήμερα με το όλο πρόβλημα του τερματισμού της παγκόσμιας γοητείας και πλάνης, οι οποίες βρίσκονται θεμελιωδώς πίσω από την τωρινή οξεία κρίση και παγκόσμια καταστροφή. Η δυνατότητα αυτής της διάλυσης και του διασκορπισμού εστιάζεται οριστικά στους δύο Αβατάρ, τον Βούδδα και τον Χριστό. Μέσα στον κόσμο της γοητείας – τον κόσμο του αστρικού πεδίου και των συναισθημάτων – εμφανίσθηκε ένα σημείο φωτός. Ο Κύριος του Φωτός, ο Bούδδας, ανέλαβε να εστιάσει μέσα Του τη φώτιση η οποία θα κάνει τελικά εφικτό το διασκορπισμό της γοητείας. Μέσα στον κόσμο της πλάνης – τον κόσμο του νοητικού πεδίου – εμφανίσθηκε ο Χριστός, ο καθαυτός Κύριος της Αγάπης, που ενσωμάτωσε μέσα Του τη δύναμη της ελκτικής θέλησης του Θεού. Ανέλαβε να διαλύσει την πλάνη ελκύοντας προς Αυτόν (με τη δυναμικότητα της αγάπης) τις καρδιές όλων των ανθρώπων και δήλωσε την απόφασή του με τα λόγια “Καγώ εάν υψωθώ εκ γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν” (Ιωάννης 12:32). Απ’ το σημείο στο οποίο θα φθάσουν τότε, θα αποκαλυφθεί ο κόσμος της πνευματικής εποπτείας, της αλήθειας και των θείων ιδεών. Το αποτέλεσμα θα είναι η εξαφάνιση της πλάνης.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

119

Το συνδυασμένο έργο των δύο μεγάλων αυτών Υιών του Θεού, συγκεντρωμένο στους παγκόσμιους μαθητές και τους μυημένους Τους, πρέπει και θα συντρίψει αναπόφευκτα την πλάνη και θα διαλύσει τη γοητεία – ο ένας με την ενορατική αναγνώριση της πραγματικότητας από διάνοιες συντονισμένες σ’ αυτή κι ο άλλος με τη διάχυση του φωτός της λογικής. Ο Bούδδας έκανε την πρώτη πλανητική προσπάθεια να διασκορπίσει την παγκόσμια γοητεία· ο Χριστός έκανε την πρώτη πλανητική προσπάθεια για τη διάλυση της πλάνης. Το έργο Τους πρέπει τώρα να προωθηθεί με νοημοσύνη από μια ανθρωπότητα αρκετά συνετή για να αναγνωρίσει το ντάρμα της. Οι άνθρωποι ξεπλανεύονται γοργά και συνεπώς βλέπουν καθαρότερα. Η παγκόσμια γοητεία απομακρύνεται σταθερά από τους δρόμους των ανθρώπων. Οι δύο αυτές αναπτύξεις επιτεύχθηκαν απ’ τις εισερχόμενες νέες ιδέες που εστιάζονται μέσω των παγκόσμιων ενορατικών κι αποδεσμεύονται για το πλατύ κοινό από τους παγκόσμιους στοχαστές. Υποβοηθήθηκαν επίσης πολύ από τη σχεδόν ασυνείδητη, αλλά όχι λιγότερο πραγματική, αναγνώριση της αληθινής έννοιας των Τεσσάρων Ευγενών Αληθειών από τις μάζες. Ξεπλανεμένη και ξεγοητευμένη (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοιους όρους) η ανθρωπότητα αναμένει την επερχόμενη αποκάλυψη. Η αποκάλυψη αυτή θα γίνει από τις συνδυασμένες προσπάθειες του Βούδδα και του Χριστού. Ό,τι μπορούμε να προείδουμε ή να προείπουμε γι’ αυτή την αποκάλυψη είναι ότι κάποια δυναμικά και μακρόπνοα αποτελέσματα θα επιτευχθούν από τη συγχώνευση φωτός και αγάπης κι από την αντίδραση “της φωτισμένης ουσίας στην ελκτική δύναμη της αγάπης”. Στη φράση αυτή έδωσα για όσους μπορούν να καταλάβουν, ένα βαθύ και χρήσιμο υπαινιγμό ως προς τη μέθοδο και το σκοπό του εγχειρήματος που ορίσθηκε για την Πανσέληνο του Ιουνίου 1942. Έδωσα επίσης ένα κλειδί για την αληθινή κατανόηση του έργου αυτών των Αβατάρ – κάτι μέχρι τώρα εντελώς μη αντιληπτό. Μπορεί να προστεθεί ότι όταν προκύψει κάποια εκτίμηση της έννοιας των λέξεων “μεταμόρφωση ενός ανθρώπινου όντος”, θα έλθει η αντίληψη ότι όταν “το σώμα φωτεινόν εστί” τότε “εν τω φωτί αυτώ οψόμεθα ΦΩΣ”. Αυτό σημαίνει ότι όταν η προσωπικότητα φθάσει ένα σημείο κάθαρσης, αφιέρωσης και φώτισης, τότε η ελκτική δύναμη της ψυχής (της οποίας η φύση είναι αγάπη και κατανόηση) μπορεί να λειτουργήσει και να λάβει χώρα η συγχώνευση αυτών των δύο. Αυτό είναι εκείνο που απέδειξε κι εκδήλωσε ο Χριστός. Όταν το έργο του Βούδδα (ή της ενσωματωμένης βουδδικής αρχής) συμπληρωθεί στον ανατείνοντα μαθητή και στην ολοκληρωμένη του προσωπικότητα, τότε η πλήρης έκφραση του έργου του Χριστού (της ενσωματωμένης αρχής της αγάπης) μπορεί επίσης να συμπληρωθεί κι αμφότερες οι δυναμικότητες αυτές – φως και αγάπη – θα βρουν ακτινοβόλο έκφραση στο μεταμορφωμένο μαθητή. Ό,τι αληθεύει συνεπώς για το άτομο, αληθεύει και για την ανθρωπότητα σαν σύνολο και η ανθρωπότητα σήμερα (έχοντας φθάσει στην ωριμότητα) μπορεί να έλθει “εις εαυτόν” και να λάβει συνειδητά μέρος στο έργο της φώτισης και της πνευματικής αγαπητικής δραστηριότητας. Τα πρακτικά αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας θα είναι ο διασκορπισμός της γοητείας και η αποδέσμευση του ανθρώπινου πνεύματος απ’ τη δουλεία της ύλης· θα προκαλέσει επίσης τη διάλυση της πλάνης και την αναγνώριση της αλήθειας όπως υφίσταται στη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

120

συνείδηση εκείνων που είναι πολωμένοι “εις γνώσιν Χριστού”. Δεν είναι κατ’ ανάγκη μια ταχεία διαδικασία, αλλά μια τακτική και ρυθμική διεργασία, ασφαλής ως προς την τελική της επιτυχία αλλά και σχετικά βραδεία στην εδραίωση και την επακόλουθη πορεία της. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στο αστρικό πεδίο από τον Βούδδα και στο νοητικό πεδίο όταν ο Χριστός εκδηλώθηκε στη Γη. Υπέδειξε την προσέγγιση της ανθρωπότητας στην ωριμότητα. Η διαδικασία απέκτησε σιγά-σιγά ορμή καθώς τα δύο αυτά μεγάλα Όντα συγκέντρωσαν γύρω Τους τους μαθητές και μυημένους Τους κατά τη διάρκεια των περασμένων δύο χιλιάδων χρόνων. Έφθασε ένα σημείο έντονης χρησιμότητας καθώς ο αγωγός επικοινωνίας μεταξύ Σαμπάλλα και Ιεραρχίας διανοίχθηκε και διευρύνθηκε και καθώς η επαφή μεταξύ των δύο μεγάλων αυτών Κέντρων και της Ανθρωπότητας εδραιώθηκε πιο σταθερά. Την Πανσέληνο του Ιουνίου 1942 έγινε η πρώτη δοκιμή της αμεσότητας επικοινωνίας μεταξύ του Κέντρου όπου δεσπόζει η Θέληση του Θεού, του Κέντρου όπου κυβερνά η Αγάπη του Θεού και του Κέντρου όπου υπάρχει νοήμων προσδοκία. Το μέσον της δοκιμής ήταν η ενωμένη προσπάθεια του Χριστού, του Βούδδα κι όσων ανταποκρίθηκαν στην ενωμένη επιρροή Τους. Η δοκιμή αυτή έπρεπε να γίνει στο μέσο της τρομακτικής επίθεσης των δυνάμεων του κακού και διήρκεσε δύο εβδομάδες, αρχίζοντας την ημέρα της Πανσελήνου (30 Μαΐου 1942) και τελειώνοντας στις 15 Ιουνίου 1942. Υπήρξε μια μεγάλη συγκέντρωση Πνευματικών Δυνάμεων εκείνη την περίοδο και χρησιμοποιήθηκε μια ειδική Επίκληση (που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει η ίδια η ανθρωπότητα), αλλά η επιτυχία ή η αποτυχία της δοκιμής προσδιορίσθηκε σε τελευταία ανάλυση από το ίδιο το ανθρώπινο γένος. Μπορεί να νιώθετε, έστω λανθασμένα, ότι δε γνωρίζουν γι’ αυτό αρκετοί άνθρωποι, ούτε καταλαβαίνουν τη φύση της ευκαιρίας ή τι ακριβώς συμβαίνει. Αλλά η επιτυχία μιας τέτοιας δοκιμής δεν εξαρτάται απ’ την εσωτερική γνώση των λίγων, των σχετικά λίγων, στους οποίους τα γεγονότα και οι πληροφορίες μεταδόθηκαν μερικώς. Εξαρτάται επίσης από την τάση των πολλών που ανατείνουν ασυνείδητα στις πνευματικές πραγματικότητες, που ζητούν ένα νέο και καλύτερο τρόπο ζωής για όλους, που επιθυμούν το καλό του συνόλου και των οποίων η λαχτάρα και η επιθυμία είναι για μια αληθινή εμπειρία καλοσύνης, ορθών ανθρώπινων σχέσεων κι ενός πνευματικού εγχειρήματος μεταξύ των ανθρώπων. Το όνομά τους είναι Λεγεών και απαντώνται σε κάθε έθνος. Όταν η Θέληση του Θεού που εκφράζεται στη Σαμπάλλα και εστιάζεται στον Βούδδα, η Αγάπη του Θεού που εκφράζεται στην Ιεραρχία και εστιάζεται δια του Χριστού και η νοήμων επιθυμία της ανθρωπότητας που εστιάζεται δια των παγκόσμιων μαθητών, των παγκόσμιων ζηλωτών και των ανθρώπων καλής θέλησης, ευθυγραμμισθούν – συνειδητά ή ασυνείδητα – τότε μπορεί και θα λάβει χώρα ένας μεγάλος αναπροσανατολισμός. Το γεγονός αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Το πρώτο αποτέλεσμα θα είναι η φώτιση του αστρικού πεδίου και η έναρξη της διαδικασίας που θα διασκορπίσει τη γοητεία· το δεύτερο αποτέλεσμα θα είναι η ακτινοβόληση του νοητικού πεδίου κι η διάλυση όλης της περασμένης πλάνης και η

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

121

βαθμιαία αποκάλυψη των νέων αληθειών για τις οποίες όλα τα περασμένα ιδανικά και οι δήθεν διατυπώσεις της αλήθειας δεν ήταν παρά μόνο οδοδείκτες. Συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση. Ο οδοδείκτης δείχνει το δρόμο· δεν αποκαλύπτει το τέρμα. Είναι ενδεικτικός, αλλά όχι αποφασιστικός. Έτσι και με κάθε αλήθεια μέχρι σήμερα. Η αίτηση είναι λοιπόν για γνώστες και για εκείνους των οποίων οι διάνοιες και οι καρδιές είναι ανοικτές· που είναι απαλλαγμένοι από φανατικές προκαταλήψεις και από αρχαίους ιδεαλισμούς οι οποίοι πρέπει να αναγνωρισθούν σαν μερικές μόνο ενδείξεις των μεγάλων μη αντιληπτών αληθειών – αληθειών που θα γίνουν αντιληπτές σε μεγάλο βαθμό και για πρώτη φορά, ΕΑΝ τα μαθήματα της τωρινής παγκόσμιας κατάστασης και της καταστροφής του πολέμου μαθευτούν κατάλληλα και η θυσιαστική θέληση κληθεί σε δράση. Έκανα αυτή την πρακτική εφαρμογή και την άμεση εξήγηση της διδασκαλίας για τη γοητεία, την πλάνη και τη μάγια επειδή το όλο παγκόσμιο πρόβλημα έφθασε σήμερα σε μια κρίση κι επειδή η διευκρίνισή του θα είναι το εξέχον θέμα κάθε προόδου – εκπαιδευτικής, θρησκευτικής και οικονομικής – ως το 2025 μ.Χ. Στο τμήμα αυτό θα εξετάσουμε τους πρακτικούς τρόπους με τους οποίους η πλάνη, η γοητεία και η δύναμη της μάγια μπορούν να τερματισθούν στη ζωή του ατόμου και τελικά στη ζωή των εθνών και του κόσμου. Πρέπει πάντα να αρχίζουμε από την ενότητα της ζωής, το Μικρόκοσμο· έπειτα, έχοντας συλλάβει τη διαδικασία και την πρόοδο σε σχέση με το άτομο, η ιδέα μπορεί να επεκταθεί στην ομάδα, την οργάνωση, το έθνος και την ανθρωπότητα σαν σύνολο. Έτσι βαθμιαία θα προσεγγίσουμε τη μεγάλη Ιδέα στην οποία δίνουμε το όνομα του Θεού, του Μακρόκοσμου. Θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το τμήμα με τεχνικές κι αυτές μπορούν να συνοψισθούν ως εξής: 1. Η Τεχνική της Παρουσίας. Με την τεχνική αυτή η ψυχή αναλαμβάνει τον έλεγχο της ολοκληρωμένης προσωπικότητας και των σχέσεών της, οριζόντιων και κάθετων. Η τεχνική αυτή συνεπάγεται την εκδίπλωση του άνθους της ενόρασης, τη διάλυση της πλάνης, την αποκάλυψη του Αγγέλου που υποδεικνύει την Παρουσία και τη διάνοιξη στο μαθητή του κόσμου των ιδεών και της θύρας των ανώτερων μυήσεων. Με τη σύλληψη και την εφαρμογή των θείων αυτών ιδεών ή σπερματικών σκέψεων ο μαθητής αποβαίνει μυημένος και η τρίτη μύηση καθίσταται εφικτή σαν άμεσος στόχος. Ενόραση είναι η εφαρμοσμένη δύναμη της μεταμόρφωσης. Η τεχνική αυτή σχετίζεται με την ελάχιστα γνωστή γιόγκα που ονομάζεται Άγκνι Γιόγκα ή γιόγκα του πυρός.

2. Η Τεχνική του Φωτός. Με την τεχνική αυτή ο φωτισμένος νους αναλαμβάνει τον έλεγχο του αστρικού ή συναισθηματικού σώματος και διασκορπίζει τη γοητεία. Όταν διαχύνεται το φως, η γοητεία ξεθωριάζει. Η φώτιση κυριαρχεί και μπορεί να ιδωθεί το όραμα της πραγματικότητας. Η τεχνική αυτή συνδέεται με τη Ράτζα Γιόγκα και στόχος της είναι η δεύτερη μύηση· επιφέρει την ικανότητα διάνυσης της Ατραπού της Μαθητείας κι επιτρέπει στον άνθρωπο να “διάγει μια ζωή φωτισμένη από τη θειότητα”. Φώτιση είναι η εφαρμοσμένη δύναμη του μετασχηματισμού.

3. Η Τεχνική της Αδιαφορίας. Με την τεχνική αυτή περατώνεται η μάγια· γιατί ο

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

122

έλεγχος του εξαγνισμένου αστρικού φορέα οδηγείται συνειδητά και τεχνικά σε δραστηριότητα, προκαλώντας την ελευθέρωση των ενεργειών του αιθερικού σώματος από τον έλεγχο της ύλης ή της δύναμης-ουσίας κι οδηγώντας τους ανθρώπους σε μεγάλους αριθμούς στη Δοκιμαστική Ατραπό. Όπου υφίσταται “θεία αδιαφορία” στην κλήση ή την έλξη της ύλης, τότε η έμπνευση είναι εφικτή. Η τεχνική αυτή συνδέεται με την Κάρμα Γιόγκα στην πιο πρακτική μορφή της και στη χρήση της ύλης με πλήρη απροσωπεία. Στόχος της τεχνικής αυτής είναι η πρώτη μύηση που επιτρέπει στον άνθρωπο να “ζει μια ζωή εμπνευσμένη απ’ το Θεό”. Έμπνευση είναι η εφαρμοσμένη δύναμη της διαβίβασης.

1. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ Καθώς αρχίζουμε τη μελέτη αυτού του θέματος, ο σπουδαστής πρέπει να έχει κατά νου τρία πράγματα: την ύπαρξη της Ενόρασης, το γεγονός της Πλάνης και την επισκιάζουσα Παρουσία. Αυτή η Παρουσία αποκαλύπτεται από την ενόραση μέσω του Αγγέλου κι όταν αποκαλυφθεί κι αναγνωρισθεί, τερματίζει την πλάνη. Η ιστορία της πλάνης δεν πρέπει να συγχέεται με τη γοητεία· η πλάνη συνδέεται με την όλη διαδικασία της αποκάλυψης. Η γοητεία μπορεί και συχνά συνδέεται με τη διαστρέβλωση εκείνου που έχει αποκαλυφθεί, αλλά πρέπει να έχετε υπόψη ότι η πλάνη αφορά κυρίως την αντίδραση του νου στην ανελισσόμενη αποκάλυψη όπως την καταγράφει η ψυχή κι επιδιώκει να την εντυπώσει στην ανώτατη όψη του προσωπικού κατώτερου εαυτού. Πλάνη είναι συνεπώς η αποτυχία του νου να καταγράψει, να ερμηνεύσει ή να μεταφράσει ορθά εκείνο που διαβιβάστηκε και συνιστά συνεπώς αμάρτημα (αν σας νοιάζει αυτή η λέξη) των νοημόνων και πολύ αναπτυγμένων ανθρώπων, όσων στέκουν στην Ατραπό κι είναι σε διαδικασία ορθού προσανατολισμού· είναι επίσης αμάρτημα των αποδεγμένων μαθητών καθώς επιδιώκουν να διευρύνουν τη συνείδησή τους σε ανταπόκριση στην ψυχική επαφή. Όταν έχουν “δει διαμέσου της πλάνης” (και χρησιμοποιώ αυτή τη φράση με την εσωτερική της έννοια) τότε είναι έτοιμοι για την τρίτη μύηση. Το θέμα μας λοιπόν είναι το θέμα της αποκάλυψης κι επιθυμώ να προβώ σε μερικές γενικές παρατηρήσεις πάνω σ’ αυτό, γιατί έτσι το πρόβλημα της παγκόσμιας πλάνης μπορεί να αποσαφηνισθεί και παρεμπιπτόντως επίσης η ατομική πλάνη. Η ανέλιξη της ανθρώπινης επίγνωσης ήταν προοδευτική στη διάρκεια των αιώνων κι εξαρτήθηκε από δύο κύριους και συγγενείς παράγοντες: 1. Τον παράγοντα της βαθμιαίας ανάπτυξης του ανθρώπινου νου μέσω των διαδικασιών της ίδιας της εξέλιξης. Μπορεί να θεωρηθεί σαν η έμφυτη ικανότητα εκείνου που ονομάζουμε νου, τσίττα, ή νοητικό υλικό, να αποβαίνει όλο και περισσότερο ευαίσθητος στην κρούση του φαινομενικού κόσμου και στις εντυπώσεις από τους ανώτερους κόσμους ύπαρξης. Ο νους είναι το όργανο που καταγράφει τη διαδικασία του “γίγνεσθαι”, αλλά είναι επίσης – στη διάρκεια των τελευταίων σταδίων της ανθρώπινης ανέλιξης – ικανός να καταγράφει τη φύση ή τη λειτουργία του είναι. Το γίγνεσθαι αποκαλύπτεται μέσω της διανόησης· το

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

123

είναι μέσω της ενόρασης. Σε κάθε μελέτη της πλάνης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ενόργανη φύση του νου και η ικανότητά του να καταγράφει επακριβώς, να ερμηνεύει και να διαβιβάζει τη γνώση που έρχεται από τον κόσμο των φαινομένων και τη σοφία που έρχεται από το βασίλειο της ψυχής.

2. Τον παράγοντα της μεθόδου με την οποία η ανθρωπότητα αποκτά επίγνωση εκείνου που δεν είναι άμεσα φανερό. Είναι η μέθοδος ή η διαδικασία εκείνου που ονομάζεται “επιβαλλόμενη αποκάλυψη”, ή η εντύπωση που μεταβιβάζεται σε διάνοιες ικανές για τη λήψη εκείνων των ιδεών, όντων, σχεδίων και σκοπών που υπάρχουν, ας πούμε, πίσω από τη σκηνή και είναι (σε τελευταία ανάλυση) οι παράγοντες που προσδιορίζουν και ρυθμίζουν την παγκόσμια διαδικασία. Αυτές οι αποκαλύψεις ή υποκειμενικές, ζωτικές εντυπώσεις φανερώνονται από την ενόραση και δεν έχουν καμιά σχέση με τις γνώσεις, τις εντυπώσεις και τις κρούσεις που συνδέονται με τους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης, εκτός απ’ το ότι (όταν συλληφθούν και κατανοηθούν) μεταμορφώνουν σταθερά τον τρόπο ζωής του ανθρώπου, του αποκαλύπτουν τους στόχους του και του δείχνουν την αληθινή του φύση. Οι αποκαλύψεις που δόθηκαν ανά τους αιώνες κι εντυπώθηκαν στο νου εκείνων που ήταν εκπαιδευμένοι να τις δεχθούν, έχουν σχέση με τα παγκόσμια, αφορούν το όλο κι οδηγούν σε μια εξελιγμένη εκτίμηση της εναδικότητας της ζωής και της υλοζωικής έκφρασης. Δύο παράλληλες διαδικασίες δημιούργησαν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της: η μια είναι η καθαυτή εξελικτική διαδικασία με την οποία ο νους του ατόμου αναπτύχθηκε βαθμιαία ωσότου έγινε η κυρίαρχη όψη της προσωπικότητας· και συγχρόνως μια διαβαθμισμένη, συνετά μεταδιδόμενη σειρά αποκαλύψεων που οδήγησαν την ανθρωπότητα σαν σύνολο πλησιέστερα στην αναπόφευκτη κατανόηση του είναι· την οδήγησαν σταθερά πέρα από την ταύτιση με τη μορφή και σ’ εκείνες τις καταστάσεις συνείδησης, οι οποίες είναι υπερφυσικές από την κοινή ανθρώπινη σκοπιά, αλλά τελείως φυσιολογικές απ’ την πνευματική. Για να θέσουμε αυτή την αντίληψη ειδικά σε αποκρυφιστική ορολογία: Η ατομικότητα οδήγησε στη σταθερή τελειοποίηση του νου με την αντίληψη, την κατανόηση, την ανάλυση και την ερμηνεία του, ενώ η μύηση, με την ανάπτυξη της ενόρασης, επιφέρει (όταν η διαδικασία της νοητικής τελειοποίησης έχει φθάσει ένα σχετικά υψηλό βαθμό ανάπτυξης) την κατανόηση του κόσμου των πνευματικών αξιών, του ενοποιημένου είναι και της ενορατικής κατανόησης. Αυτή συνεπάγεται μια επακόλουθη κίνηση του σημείου της ατομικής εστίασης έξω από τον κόσμο των φαινομένων στον κόσμο της πραγματικότητας. Η κατώτερη χρήση του νου και οι διαδικασίες ανέλιξής του δημιούργησαν την πλάνη, ενώ η ανέλιξη του ανώτερου νου και αργότερα η χρήση του σαν διαβιβαστή της ενόρασης και της ανώτερης αποκάλυψης, θα επιφέρουν τη μεταμόρφωση των τριών κόσμων των φαινομένων με όρους του κόσμου του είναι. Η πλάνη είναι συχνά παρερμηνευμένη και κακώς εφαρμοσμένη νοητική αντίληψη της αλήθειας. Δεν έχει να κάνει με τη νοητική φάση της γοητείας, παρότι η πλάνη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

124

μπορεί να μεταφερθεί στον κόσμο του αισθήματος και να γίνει γοητεία. Όταν συμβεί αυτό, η δυναμικότητά της είναι εξαιρετικά μεγάλη, επειδή μια σκεπτομορφή έχει γίνει οντότητα με ζωτική δύναμη και η μαγνητική δύναμη του αισθήματος έχει προστεθεί στην ψυχρή μορφή της σκέψης. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Αλλά στο στάδιο που εξετάζουμε τώρα, που είναι εκείνο της καθαρής πλάνης, μια αποκάλυψη έχει κατασταλάξει στο νοητικό πεδίο και – λόγω της αποτυχίας να κατανοηθεί και να ερμηνευθεί σωστά ή να εφαρμοσθεί χρήσιμα – έχει αναπτυχθεί σε πλάνη και εισέρχεται σε μια πορεία εξαπάτησης, αποκρυστάλλωσης και παραπλάνησης. Συνεπώς το θέμα αυτής της τεχνικής αφορά πρωταρχικά: 1. Τη διαδικασία της αποκάλυψης. Η διαδικασία αυτή υπήρξε και σήμερα είναι η κύρια απόδειξη κι εγγύηση της ύπαρξης πίσω από τη σκηνή της φαινομενικής ζωής ενός αποκαλυπτικού Ομίλου ή Πράκτορα του οποίου το έργο είναι τριπλής φύσης: α. Να υπολογίζει την ανέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης και να ικανοποιεί τη συνεχή της έκκληση κι απαίτηση για περισσότερο φως και γνώση. β. Να κρίνει ποια θα είναι η επόμενη αναγκαία αποκάλυψη και ποια μορφή πρέπει να λάβει, με ποιο μέσον πρέπει ν’ αναδυθεί και πότε και πού πρέπει να εμφανισθεί. γ. Να διακριβώσει με ποια προσκόμματα, εμπόδια και προκαταλήψεις πρέπει να ανταγωνισθεί η νέα εισερχόμενη αποκάλυψη.

2. Το γεγονός της Παρουσίας. Η Παρουσία αυτή είναι η ωθούσα δύναμη πίσω από κάθε αποκάλυψη και είναι στην πραγματικότητα ο Ενυπάρχων Θεός που αγωνίζεται πάντοτε για αναγνώριση κι ο Ίδιος ωθείται απ’ το γεγονός του Υπερβατικού Θεού.

3. Την επιρροή του Αγγέλου ο οποίος είναι ο ατομικοποιημένος σπόρος της συνείδησης δια του οποίου, έπειτα από την κατάλληλη ανάπτυξη και ανταπόκριση του προσωπικού κατώτερου εαυτού, θα έρθει η αποκάλυψη της Παρουσίας. Κάθε αληθινή αποκάλυψη αφορά την ανελισσόμενη δόξα της θειότητας σε κάποιο πεδίο έκφρασης, αποδεικνύοντας έτσι τη λανθάνουσα κρυμμένη Παρουσία.

4. Την αντίδραση των ενορατικών σε ολόκληρο τον κόσμο σ’ αυτή την αποκάλυψη και τη μορφή με την οποία την παρουσιάζουν στους παγκόσμιους στοχαστές. Αυτοί οι τελευταίοι είναι πάντοτε οι πρώτοι που εκτιμούν και οικειοποιούνται τη νέα αλήθεια. Οι ενορατικοί παρουσιάζουν την επόμενη φάση της αλήθειας σε μια σχετικά καθαρή μορφή, ακόμη κι αν την ώρα της παρουσίασης μπορεί να είναι συμβολικά καλυμμένη.

5. Την ανταπόκριση του σκεπτόμενου κόσμου στην παρουσιαζόμενη αλήθεια. Στο σημείο αυτό εμφανίζεται η πλάνη και λαμβάνει χώρα η παρερμηνεία και η παραποίηση. Οι ψευδείς αυτές ερμηνείες της αποκαλυφθείσας αλήθειας, όταν διαρκέσουν πολύ κι αποκτήσουν ορμή, προσθέτουν στη γενική πλάνη και γίνονται μέρος της κι έτσι τρέφουν και τρέφονται απ’ την παγκόσμια πλάνη.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

125

Είναι η δομημένη απατηλή μορφή της σκέψης, που αναπτύχθηκε στη διάρκεια των αιώνων, εκείνη που ελέγχει τόσο πολύ τη μαζική πίστη. Όταν η αποκάλυψη φθάσει σ’ αυτό το στάδιο, εμπλέκεται η μάζα των ανθρώπων· αναγνωρίζουν την πλάνη σαν αλήθεια· θεωρούν αυτή την πλάνη σαν πραγματικότητα· αποτυγχάνουν να συλλάβουν τη σημασία της καλυμμένης, συμβολικά παρουσιαζόμενης αποκάλυψης και τη συγχέουν με την απατηλή παρουσίαση κι έτσι η ενορατικά αντιληπτή αποκάλυψη καθίσταται μια διαστρεβλωμένη και παραμορφωμένη δοξασία. Οι θεολογικές ερμηνείες και τα δόγματα εμπίπτουν σ’ αυτή την κατηγορία κι επακολουθεί μια επανάληψη του αρχαίου δράματος του τυφλού που οδηγεί τυφλούς, στο οποίο αναφέρθηκε ο Χριστός καθώς αντιμετώπιζε τους θεολόγους της εποχής Του. Οι παραπάνω δηλώσεις ισχύουν για κάθε αποκάλυψη καθώς προβάλλει από το εκπορευτικό κέντρο του φωτός, είτε αφορούν τη λεγόμενη θρησκευτική αλήθεια είτε τις επιστημονικές ανακαλύψεις, ή το υψηλό πρότυπο των πνευματικών αξιών με τις οποίες η προχωρημένη ανθρωπότητα σε αμφότερα τα ημισφαίρια επιζητεί να ζήσει και οι οποίες, από καιρό σε καιρό, προχωρούν κατά ένα βήμα σε σημασία και σπουδαιότητα. α. Η Ενόραση Διαλύει την Ατομική Πλάνη. Σήμερα φθάσαμε σε μια κρίση στο πεδίο της ανθρώπινης κατανόησης και μπορούμε πλέον να εισέλθουμε σε μια νέα εποχή όπου η πλάνη μπορεί να διαλυθεί και οι στοχαστές μπορούν ν’ αρχίσουν να καταγράφουν επακριβώς και χωρίς παρανόηση εκείνο που τους μεταδίδουν οι ενορατικοί. Η δήλωση αυτή δεν ισχύει ακόμη για το πλατύ κοινό. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος μέχρι να ανταποκρίνονται δίχως πλάνη, επειδή η πλάνη βασίζεται στη δραστηριότητα του κατώτερου νου να δομεί σκεπτομορφές. Οι μάζες μόλις αρχίζουν να χρησιμοποιούν τον κατώτερο νου και η πλάνη αποτελεί συνεπώς γι’ αυτές ένα αναγκαίο στάδιο δοκιμής και εκπαίδευσης κι ένα στάδιο απ’ το οποίο πρέπει να περάσουν αλλιώς θα χάσουν πολλή πολύτιμη εμπειρία, αφήνοντας υπανάπτυκτες τις δυνάμεις τους της διάκρισης. Είναι ένα σημείο που όλοι οι δάσκαλοι του αποκρυφισμού πρέπει να έχουν κατά νου. Είναι συνεπώς ουσιώδες να διδαχθούν οι μάζες τη σημασία της πλάνης και να εκπαιδευθούν να βλέπουν και να επιλέγουν τον πυρήνα της καθαρής αλήθειας σε κάθε παρουσίαση της αλήθειας που μπορεί να αντιμετωπίσουν. Είναι επίσης ουσιώδες να μάθουν οι παγκόσμιοι ενορατικοί να χρησιμοποιούν, να ελέγχουν και να κατανοούν την ικανότητα της πνευματικής αντίληψης, της θείας απομόνωσης και της δέουσας ανταπόκρισης που χαρακτηρίζει την ενόραση. Μπορούν να το κάνουν με την πρακτική της Τεχνικής της Παρουσίας, όχι όμως όπως συνήθως διδάσκεται και παρουσιάζεται. Θα κάνω ίσως διαυγέστερο το νόημά μου, αν δηλώσω ότι αυτή η τεχνική υπόκειται σε ορισμένες επιστημονικές γραμμές ή τρόπους εργασίας, για τους οποίους μέρος της εκπαίδευσης που δίνεται στις σχολές του αληθινού διαλογισμού και στα συστήματα της Ράτζα Γιόγκα έχουν προετοιμάσει το ζηλωτή. Αυτά τα στάδια αρχίζουν εκεί που σταματούν οι συνήθεις φόρμουλες και προϋποθέτουν ευχέρεια στην προσέγγιση του

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

126

Αγγέλου ή της ψυχής και μια ικανότητα ανύψωσης της συνείδησης σε ένα σημείο ψυχικής συγχώνευσης. Θα απαριθμήσω τα στάδια ή τις διαδικασίες ως εξής: 1. Η εφέλκυση του σταδίου έντασης. Είναι βασική και ουσιώδης. Είναι μια ένταση που προκύπτει από τον πλήρη έλεγχο του προσωπικού εαυτού, έτσι ώστε να “προσαρμοσθεί για την επαφή με το πραγματικό”.

2. Η επίτευξη μιας κατάστασης συγχώνευσης με την ψυχή ή τον Άγγελο που φρουρεί την προσέγγιση στην Ατραπό της Ανώτερης Εξέλιξης.

3. Η συγκράτηση του νου σταθερά στο φως της ψυχής, που παραμένει η στάση του κατώτερου εαυτού για όλη την υπόλοιπη περίοδο εργασίας, συγκράτηση στο σημείο έντασης από την ψυχή κι όχι από μια προσπάθεια της προσωπικότητας. Η ψυχή αναλαμβάνει αυτή τη συγκράτηση, όταν ο προσωπικός εαυτός έχει κάνει ό,τι μπορεί για να επιτύχει την επιθυμητή ένταση. Είναι τα τρία προκαταρκτικά βήματα για τα οποία η άσκηση της ευθυγράμμισης πρέπει να έχει προετοιμάσει το σπουδαστή των ανώτερων μυστηρίων. Τα βήματα αυτά πρέπει να προηγηθούν κάθε προσπάθειας ανάπτυξης της ενόρασης κι αυτό μπορεί να απαιτήσει προσεκτική ετοιμασία αρκετών μηνών (ή ακόμη ετών). Το πυρ είναι το σύμβολο του νου κι αυτά είναι τα τρία πρώτα στάδια της πειθαρχίας της Άγκνι Γιόγκα ή της γιόγκα του πυρός για την οποία έχει προετοιμάσει το σπουδαστή η Ράτζα Γιόγκα. Κατόπιν ακολουθούν έξι ακόμη στάδια της Τεχνικής κι αυτά πρέπει να κατανοηθούν τελείως και να αποτελέσουν τη βάση της παρατεταμένης περισυλλογής και του νοήμονος στοχασμού που πρέπει να συνεχίζεται ενόσω εκτελούμε τις καθημερινές μας ασχολίες και καθήκοντα κι όχι σε καθορισμένες περιόδους. Ο εκγυμνασμένος ενορατικός ή μαθητής ζει πάντοτε τη διπλή ζωή της εγκόσμιας δραστηριότητας και του έντονου και ταυτόχρονου πνευματικού στοχασμού. Αυτό θα είναι το εξέχον χαρακτηριστικό του Δυτικού μαθητή σε αντίθεση με τον Ανατολίτη μαθητή ο οποίος δραπετεύει απ’ τη ζωή σε σιωπηλούς τόπους και μακριά απ’ τις πιέσεις της καθημερινής ζωής και της συνεχούς επαφής με άλλους. Το χρέος του Δυτικού μαθητή είναι πολύ σκληρότερο, αλλά ό,τι θα αποδείξει στον εαυτό του και στον κόσμο σαν σύνολο θα είναι επίσης ανώτερο. Αυτό πρέπει να αναμένεται, αν σημαίνει κάτι η εξελικτική διαδικασία. Οι Δυτικές φυλές πρέπει να προχωρήσουν σε πνευματική υπεροχή, χωρίς να εξαλείψουν την Ανατολική συνεισφορά και η λειτουργία του Νόμου της Επαναγέννησης κρατά το κλειδί γι’ αυτό και καταδεικνύει αυτή την αναγκαιότητα. Η παλίρροια της ζωής κινείται από την Ανατολή στη Δύση όπως κινείται κι ο ήλιος κι εκείνοι που σε περασμένους αιώνες έκρουσαν το φθόγγο του μυστικισμού της Ανατολής, πρέπει και θα κρούσουν τώρα το φθόγγο του αποκρυφισμού της Δύσης. Τα επόμενα στάδια πρέπει συνεπώς να ακολουθήσουν τα τρία προηγούμενα. Θα συνεχίσουμε με την αρίθμηση όπως δίνεται, γιατί ό,τι υποδεικνύω εδώ είναι μια φόρμουλα για μια πιο προχωρημένη διαλογιστική στάση. Δεν είπα μορφή.

4. Η σαφής και υποστηριζόμενη προσπάθεια για μια αίσθηση της Παρουσίας σε ολόκληρο το Σύμπαν, σε όλες τις μορφές και σε όλες τις παρουσιάσεις της

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

127

αλήθειας. Μπορεί να εκφρασθεί με τα λόγια: “η προσπάθεια απομόνωσης του σπόρου ή σπέρματος της θειότητας που έφερε σε ύπαρξη όλες τις μορφές”. Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν πρόκειται για την επίτευξη μιας αγαπητικής στάσης και μιας συναισθηματικής προσέγγισης σ’ όλους τους ανθρώπους και τις περιστάσεις. Αυτός είναι ο μυστικιστικός δρόμος και παρότι δεν προτίθεται να αποκλεισθεί από τη ζωή του μαθητή, δε χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή στη διαδικασία της αποτελεσματικής προσέγγισης. Είναι κυρίως η προσπάθεια να δούμε στο φως που ακτινοβολεί ο Άγγελος το σημείο φωτός πίσω απ’ όλες τις φαινομενικές εμφανίσεις. Είναι συνεπώς η μεταφορά του μυστικιστικού οράματος σε ανώτερα επίπεδα επίγνωσης. Δεν πρόκειται για την όραση της ψυχής, αλλά για την όραση ή πνευματική αίσθηση εκείνου που το φως της ψυχής μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη. Το λαμπυρίζον ψυχικό φως στον προσωπικό εαυτό επέτρεψε στο μαθητή να δει το όραμα της ψυχής και στο φως αυτό να επιτύχει την ένωση με την ψυχή, έστω και προσωρινά. Τώρα το μείζον φως της ψυχής εστιάζεται σαν ακτινοβόλος ήλιος και αποκαλύπτει με τη σειρά του ένα ακόμη πιο καταπληκτικό όραμα – εκείνο της Παρουσίας της οποίας ο Άγγελος είναι εγγύηση και υπόσχεση. Όπως το φως της Σελήνης είναι η εγγύηση της ύπαρξης του φωτός του Ηλίου, έτσι και το φως του Ηλίου είναι η εγγύηση, αν μόνο το ξέρατε, ενός ακόμη μεγαλύτερου φωτός.

5. Αφού έγινε αισθητή η Παρουσία – όχι θεωρητικά, αλλά σε κραδασμική ανταπόκριση στην Ύπαρξή της – έρχεται κατόπιν το στάδιο της διακρίβωσης του Σκοπού. Η ελπίδα της ταύτισης με το σκοπό βρίσκεται πολύ μακριά, ακόμη και για το μέσο μυημένο κάτω του βαθμού του Διδασκάλου. Με το ανέφικτο (για μας) αυτό στάδιο δε θ’ ασχοληθούμε. Μας ενδιαφέρει όμως η προσπάθεια να επιτύχουμε κάποια κατανόηση εκείνου που μέσω της μορφής επιζητεί να ενσωματώσει τον υψηλό σκοπό σε κάθε ιδιαίτερο σημείο του εξελικτικού κύκλου. Αυτό είναι εφικτό κι έχει επιτευχθεί ανά τους αιώνες απ’ όσους προσέγγισαν ορθά και στοχάσθηκαν δεόντως την Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης. Η Οδός αυτή αποκαλύπτεται στο μαθητή, ακόμη κι αν δεν ενδιαφέρει το ενορατικό μήνυμα που κομίζει απ’ την υψηλή του περιπέτεια.

6. Κατόπιν φέρνει κάποιο παγκόσμιο πρόβλημα, κάποιο σχέδιο που ανέπτυξε ο νους του ή επιθύμησε η καρδιά του για την αρωγή της ανθρωπότητας, σ’ ό,τι καλείται εσωτερικά “το τριπλό φως της ενόρασης”. Το φως αυτό σχηματίζεται από την ανάμειξη του φωτός του προσωπικού εαυτού που εστιάζεται στο νου, του φωτός της ψυχής που εστιάζεται στον Άγγελο και του παγκόσμιου φωτός που εκπέμπει η Παρουσία· όταν αυτό γίνεται με ευχέρεια δια της συγκέντρωσης και της μακράς εξάσκησης προκαλεί δύο αποτελέσματα: α. Προβάλλει αιφνίδια στον αναμένοντα νου του μαθητή (που παραμένει ακόμη πράκτορας λήψης) η απάντηση στο πρόβλημά του, η νύξη εκείνου που χρειάζεται για να ανακουφισθεί η ανθρωπότητα, η επιθυμητή πληροφορία που όταν εφαρμοσθεί, θα ξεκλειδώσει κάποια θύρα στο βασίλειο της επιστήμης,

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

128

της ψυχολογίας ή της θρησκείας. Η θύρα αυτή όταν ανοιχτεί, θα φέρει ανακούφιση ή απολύτρωση σε πολλούς. Όπως σας είπα πρωτύτερα, η ενόραση δεν αφορά ποτέ τα ατομικά προβλήματα ή έρευνες, όπως νομίζουν πολλοί εγωκεντρικοί ζηλωτές. Είναι καθαρά απρόσωπη κι εφαρμόζεται μόνο στην ανθρωπότητα κατά μια συνθετική έννοια. β. Ο “παρεισφρύων πράκτορας του φωτός” (όπως το Αρχαίο Σχόλιο αποκαλεί τους ριψοκίνδυνους αυτούς ενορατικούς) αναγνωρίζεται σαν εκείνος στον οποίο μπορούν να εμπιστευθούν μια αποκάλυψη, κάποια νέα μετάδοση αλήθειας, κάποια σημαντική διεύρυνση ενός σπέρματος αλήθειας που ήδη δόθηκε στη φυλή. Βλέπει τότε ένα όραμα, ακούει μια φωνή, καταγράφει ένα μήνυμα, ή – η ανώτερη μορφή όλων – γίνεται αγωγός δύναμης και φωτός στον κόσμο, μια συνειδητή Ενσωμάτωση της θειότητας ή ένας Θεματοφύλακας μιας θείας αρχής. Οι μορφές αυτές συνιστούν αληθινή αποκάλυψη, μεταδιδόμενη ή ενσωματωμένη· είναι ακόμη σπάνιες, αλλά θ’ αναπτύσσονται συνεχώς στην ανθρωπότητα.

7. Τα επόμενα λίγα στάδια προορίζονται για την προετοιμασία της αποκάλυψης: α. Η εγκατάλειψη της Ανώτερης Οδού. β. Η επιστροφή στον Άγγελο ή η επανεστίαση στην ψυχή. γ. Μια παύση ή διάλειμμα για εποικοδομητική σκέψη, κάτω από την επιρροή του Αγγέλου. δ. Η στροφή του νου στη διατύπωση εκείνων των μορφών της σκέψης, οι οποίες πρέπει να ενσωματώσουν την αποκάλυψη. ε. Έπειτα πάλι μια παύση η οποία ονομάζεται “παύση που προηγείται της παρουσίασης”.

8. Ακολουθεί έπειτα η παρουσίαση της αποκάλυψης ή της μεταδοθείσας αλήθειας κι η καταστάλαξή της στον κόσμο της πλάνης. Σ’ αυτό τον κόσμο της πλάνης υφίσταται την “πύρινη βάσανον”, όπου “μέρος του πυρός σ’ αυτό που αποκαλύφθηκε φτερουγίζει πίσω στην πηγή απ’ όπου ήρθε, μέρος χρησιμεύει για να καταστρέψει τον αποκαλύπτοντα και μέρος για να κάψει εκείνους που αναγνώρισαν την αποκάλυψη”. Αυτή είναι μια φράση της Άγκνι Γιόγκα η οποία, όπως μπορείτε να δείτε, είναι μόνο για εκείνους που μπορούν να εισδύσουν πέρα από τον Άγγελο στον τόπο “όπου ενοικεί το πυρ” κι όπου ο Θεός, η Παρουσία, λειτουργεί σαν αναλίσκον πυρ και αναμένει την ώρα της πλήρους αποκάλυψης. Πρόκειται για συμβολική απόδοση της μεγάλης αλήθειας. Στην περίπτωση του μυημένου ατομικά η τρίτη μύηση, η Μεταμόρφωση, σημειώνει την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Τότε μόνο η δόξα είναι ορατή· μόνο η φωνή της Παρουσίας ακούγεται κι επιτυγχάνεται η ένωση με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

9. Η υποταγή της αποκάλυψης στην επικρατούσα πλάνη, η κάθοδός της στον κόσμο της γοητείας και η επακόλουθη εξαφάνισή της σαν αποκάλυψη και η εμφάνισή της σαν δοξασία. Αλλά στο μεταξύ η ανθρωπότητα έχει βοηθηθεί κι οδηγηθεί προς τα εμπρός· οι ενορατικοί συνεχίζουν να εργάζονται και η εισροή εκείνου

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

129

που πρέπει ν’ αποκαλυφθεί δεν παύει ποτέ. Η βασική αυτή τεχνική υπόκειται τόσο στις πρωταρχικές όσο και στις δευτερεύουσες αποκαλύψεις. Στην περίπτωση των πρώτων ο χρονικός κύκλος είναι μακρύς· στις δεύτερες ο χρονικός κύκλος είναι μικρός. Ένα πολύ καλό παράδειγμα της διαδικασίας καταδεικνύεται σε ένα από τα δευτερεύοντα σημεία αποκάλυψης σχετικά με τη διδασκαλία που εκπορεύθηκε απ’ την Ιεραρχία (το Θεματοφύλακα των δευτερευουσών αποκαλύψεων, όπως η Σαμπάλλα των πρωταρχικών) πριν από πενήντα χρόνια και πήρε τη μορφή της Μυστικής Δοξασίας. Η Ε.Π.Μπ. ήταν ο “διεισδυτικός, ευαίσθητος, κατάλληλος ενορατικός”. Η αποκάλυψη που μετέδωσε, ακολούθησε τη συνηθισμένη ρουτίνα κάθε δευτερεύουσας αποκάλυψης από την Πηγή προς το εξωτερικό πεδίο. Εκεί οι διάνοιες των ανθρώπων, καλυμμένες από πλάνη και συννεφιασμένες από γοητεία, τη διατύπωσαν σε μια ανελαστική δοξασία, μην αναγνωρίζοντας καμιά περαιτέρω αποκάλυψη κι επιμένοντας σταθερά – πολλές από τις θεοσοφικές ομάδες – ότι η Μυστική Δοξασία ήταν η τελική αποκάλυψη κι ότι τίποτε δεν πρέπει ν’ αναγνωρίζεται πέρα απ’ αυτό το βιβλίο και τίποτε να μη θεωρείται σωστό πέρα από την ερμηνεία τους γι’ αυτό το βιβλίο. Αν έχουν δίκιο, τότε η εξελικτική αποκάλυψη τελείωσε και η μοίρα της ανθρωπότητας είναι πράγματι σκληρή. Ακόμη κι ο νεόφυτος στο δρόμο της ενόρασης μπορεί να αρχίσει ν’ αναπτύσσει μέσα του τη δύναμη να αναγνωρίζει αυτό που ο κατώτερος νους δεν μπορεί να του δώσει. Κάποια σκέψη αποκαλυπτικής δυναμικότητας που θα χρησιμοποιηθεί στην αρωγή των πολλών μπορεί να ενσταλαχθεί στο νου του· κάποιο νέο φως πάνω σε μια πολύ παλιά αλήθεια μπορεί να διεισδύσει, αποδεσμεύοντας την αλήθεια απ’ τα δίχτυα της ορθοδοξίας, φωτίζοντας έτσι τη συνείδησή του. Πρέπει να τη χρησιμοποιήσει για όλους κι όχι μόνο για τον εαυτό του. Σιγά-σιγά μαθαίνει το δρόμο στον κόσμο της ενόρασης· μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο γίνεται πιο ευαίσθητος στις θείες Ιδέες και πιο ικανός στη συνετή οικειοποίησή τους για χρήση των συνανθρώπων του. Η ελπίδα του κόσμου και η διάλυση της πλάνης έγκειται στην ανάπτυξη των ενορατικών και στη συνειδητή τους εκπαίδευση. Υπάρχουν πολλοί φυσικοί ενορατικοί των οποίων το έργο είναι μείγμα ανώτερου ψυχισμού με εκλάμψεις αληθινής ενόρασης. Πρέπει να έχουν την εκπαίδευση του σωστού ενορατικού. Παράλληλα με την ενορατική τους ανταπόκριση και την προσπάθειά τους να κατασταλάξουν την ενόρασή τους στον κόσμο της ανθρώπινης σκέψης, πρέπει επίσης ν’ αναπτυχθεί σταθερά ο ανθρώπινος νους, έτσι ώστε να μπορεί να συλλαμβάνει και να κατανοεί αυτό που προβάλλεται κι εδώ επίσης βρίσκεται η ελπίδα της φυλής. β. Η Ομαδική Ενόραση Διαλύει την Παγκόσμια Πλάνη. Σήμερα ο κόσμος είναι γεμάτος πλάνες που πολλές απ’ αυτές καλύπτονται με τη μορφή ιδεαλισμών· είναι γεμάτος ευσεβείς πόθους και σχέδια και παρότι πολλά απ’ αυτά είναι ορθά προσανατολισμένα κι εκφράζουν τη σταθερή απόφαση των διανοουμένων να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής για όλο τον πληθυσμό του κόσμου, γεννάται το ερώτημα: Υπάρχει άραγε στο σύνολο των ευσεβών αυτών πόθων αρκετή ουσιαστική δυναμική ζωντάνια για να τους φέρει σε φυσική εκδήλωση και

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

130

πρακτική έκφραση κι έτσι να ικανοποιήσουν αληθινά την ανθρώπινη ανάγκη; Θα ήθελα να τονίσω ότι οι δύο μέγιστοι αποκαλυπτικοί Πράκτορες που ήρθαν ποτέ στη Γη κατά τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας, έκαναν τις εξής απλές αποκαλύψεις στην ανθρωπότητα: 1. Η αιτία όλων των ανθρώπινων δεινών είναι η επιθυμία και η προσωπική ιδιοτέλεια. Εγκαταλείψτε την επιθυμία και θα είστε ελεύθεροι.

2. Υπάρχει ένας δρόμος ελευθερίας και οδηγεί στη φώτιση.

3. Δεν ωφελεί τον άνθρωπο να κερδίσει όλο τον κόσμο και να χάσει την ψυχή του.

4. Κάθε ανθρώπινο ον είναι Υιός του Θεού.

5. Υπάρχει ένας δρόμος ελευθερίας κι είναι ο δρόμος της αγάπης και της θυσίας. Οι ζωές των Αποκαλυπτών αυτών ήταν συμβολικές παρουσιάσεις εκείνου που δίδαξαν και η υπόλοιπη διδασκαλία Τους δεν ήταν παρά επέκταση του κεντρικού Τους θέματος. Η συνεισφορά Τους ήταν ακέραιο τμήμα της γενικής αποκάλυψης των αιώνων, που οδήγησε τους ανθρώπους από την πρωτόγονη κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης στην πολύπλοκη κατάσταση του σύγχρονου πολιτισμού. Η γενική αυτή αποκάλυψη μπορεί να ονομασθεί η Αποκάλυψη της Ατραπού που οδηγεί από τη μορφή στο Κέντρο όλης της ζωής· η καθαρότητα της αποκάλυψης αυτής διατηρήθηκε ανά τους αιώνες από μια μικρή δράκα μαθητών, μυημένων και αληθινών εσωτεριστών που ήταν πάντα παρόντες στη Γη – υπερασπίζοντας την απλότητα αυτής της διδασκαλίας, αναζητώντας εκείνους που μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν σ’ αυτή και ν’ αναγνωρίσουν το σπέρμα ή σπόρο της αλήθειας και εκπαιδεύοντας ανθρώπους να πάρουν τη θέση Τους και να βαδίσουν το δρόμο της ενορατικής αντίληψης. Ένα απ’ τα κύρια έργα της Ιεραρχίας είναι ν’ αναζητά και να βρίσκει εκείνους που είναι ευαίσθητοι στην αποκάλυψη και των οποίων οι διάνοιες είναι εκπαιδευμένες ώστε να διατυπώνουν τις αναδυόμενες αλήθειες με τέτοιο τρόπο ώστε να φθάνουν στα αυτιά των παγκόσμιων στοχαστών, σχετικά αναλλοίωτες. Όμως κάθε αποκάλυψη όταν μπαίνει σε λέξεις και λεκτικές μορφές, χάνει κάτι από τη θεία της καθαρότητα. Πολλές απ’ τις αποκαλύψεις του παρελθόντος ήλθαν στις γραμμές της θρησκευτικής παρόρμησης και καθώς η πλάνη πύκνωνε και μεγάλωνε με τον καιρό, η αρχική απλότητα (όπως μεταδόθηκε από τους Αποκαλυπτές της) χάθηκε. Κάθε βασική αποκάλυψη παρουσιάσθηκε με την απλούστερη μορφή. Αργότερα υπεισήλθαν οι προσθήκες, οι διάνοιες των ανθρώπων κατέστησαν τη διδασκαλία πολύπλοκη με τις νοητικές τους διατριβές, ωσότου οικοδομήθηκαν τα μεγάλα θεολογικά συστήματα τα οποία ονομάζουμε, λόγου χάρη, Χριστιανική Εκκλησία και Βουδδιστικό σύστημα. Οι Ιδρυτές τους θα είχαν μεγάλη δυσκολία ν’ αναγνωρίσουν τα δύο ή τρία θεμελιώδη και θεία γεγονότα ή αλήθειες που επεδίωξαν να αποκαλύψουν και να τονίσουν, τόσο μεγάλος είναι ο μανδύας της πλάνης που έπεσε πάνω στις απλές διακηρύξεις του Χριστού και του Βούδδα. Οι τεράστιοι καθεδρικοί και οι πομπώδεις τελετές των ορθοδόξων απέχουν πολύ από τον ταπεινό τρόπο ζωής του Χριστού, του Διδασκάλου όλων των Διδασκάλων και του Δασκάλου αγγέλων και ανθρώπων κι απ’ την απλότητα του τωρινού τρόπου ζωής Του καθώς παρατηρεί και αναμένει την επιστροφή του λαού

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

131

Του στον απλό δρόμο της πνευματικής αντίληψης. Τόσο μεγάλη είναι η πλάνη, ώστε στη Δύση σήμερα οι άνθρωποι μιλούν για την “κοσμική δύναμη της Καθολικής Εκκλησίας”· οι Προτεσταντικές Εκκλησίες έχουν χωριστεί σε αντιμαχόμενες φατρίες· η Εκκλησία της Χριστιανικής Επιστήμης είναι γνωστή για την ικανότητά της να συσσωρεύει χρήματα και να διδάσκει στους οπαδούς της να κάνουν το ίδιο και να αποκτούν πρόσκαιρη καλή υγεία· η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε ολοκληρωτικά διεφθαρμένη και μόνο η απλή πίστη των αγράμματων και των φτωχών διατήρησε κάποια ομοιότητα με την αλήθεια στην αρχική απλή της μορφή. Δεν έχουν την ικανότητα για ηχηρές θεολογικές συζητήσεις, αλλά πιστεύουν ότι ο Θεός είναι αγάπη – απλώς αυτό – ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί στην ειρήνη και το φως κι ότι αν αρνηθούν τις υλικές τους επιθυμίες, ευχαριστούν το Θεό. Ξέρω ότι γενικεύω πλατιά, αδελφέ μου, γιατί ξέρω ότι υπάρχουν επίσης συνετοί και καλοί Χριστιανοί και κληρικοί μέσα στα θεολογικά συστήματα· αυτοί πάντως δε χάνουν τον καιρό τους σε θεολογικές συζητήσεις, αλλά στην αγάπη των συνανθρώπων τους κι αυτό το κάνουν γιατί αγαπούν τον Χριστό κι ό,τι αντιπροσωπεύει. Δε νοιάζονται να κτίζουν μεγάλες εκκλησίες από πέτρα και μάρμαρο και να συγκεντρώνουν χρήμα για τη συντήρησή τους· νοιάζονται να συγκεντρώσουν εκείνους που απαρτίζουν την αληθινή Εκκλησία στο εσώτερο πνευματικό πεδίο και να τους βοηθήσουν να βαδίζουν στο φως. Δεν τους μολύνει η πλάνη της δύναμης, η πλάνη της υπεροχής. Αφού τερματισθεί η παγκόσμια κρίση, οι κληρικοί παντού δε θα ησυχάσουν μέχρι ν’ ανακαλύψουν πώς να διαπερνούν την πλάνη της δοξασίας και του δόγματος που τους καταποντίζει και να βρουν το δρόμο τους πίσω στον Χριστό και στο απλό Του μήνυμα που έχει τη δύναμη να σώσει τον κόσμο, αν αναγνωρισθεί και εφαρμοσθεί. Μεγάλο μέρος της αληθινής αποκάλυψης από την εποχή του Χριστού ήρθε στον κόσμο πάνω στη γραμμή της επιστήμης. Η παρουσίαση, λόγου χάρη, της υλικής ουσίας (που αποδείχθηκε επιστημονικά) σαν ουσιαστικά μόνο μια μορφή ενέργειας ήταν εξίσου μεγάλη αποκάλυψη όπως αυτές που έδωσαν ο Χριστός ή ο Bούδδας. Αναστάτωσε πλήρως την ανθρώπινη σκέψη και αποτέλεσε – όσο λίγο κι αν το πιστεύετε – καίριο χτύπημα κατά της Μεγάλης Πλάνης. Συσχέτισε την ενέργεια με τη δύναμη, τη μορφή με τη ζωή και τον άνθρωπο με το Θεό και κράτησε το μυστικό του μετασχηματισμού, της μετουσίωσης και της μεταμόρφωσης. Οι αποκαλύψεις της επιστήμης, όταν είναι βασικές και θεμελιώδεις, είναι εξίσου θείες με εκείνες της θρησκείας, αλλά αμφότερες εκπορνεύθηκαν για να ικανοποιήσουν την ανθρώπινη απαίτηση. Πλησιάζει η εποχή κατά την οποία η επιστήμη θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να θεραπεύσει τις πληγές της ανθρωπότητας και να οικοδομήσει έναν καλύτερο κι ευτυχέστερο κόσμο. Οι αποκαλύψεις της επιστήμης, παρότι συχνά εστιάζονται σ’ έναν άνδρα ή μια γυναίκα, είναι ειδικότερα αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας κι εκπαιδευμένης ομαδικής δραστηριότητας, απ’ ό,τι οι λεγόμενες αποκαλύψεις της θρησκείας. Η αποκάλυψη έρχεται συνεπώς από δύο δρόμους:

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

132

1. Δια της προσπάθειας, της έφεσης και της επίτευξης ενός ανθρώπου ο οποίος είναι τόσο κοντά στην Ιεραρχία και τόσο εμποτισμένος με συνειδητή θειότητα, ώστε μπορεί να δεχτεί το μήνυμα απευθείας από την κεντρική Θεία Πηγή. Έχει ενωθεί με τις τάξεις των Μεγάλων Ενορατικών και εργάζεται ελεύθερα στον κόσμο των θείων Ιδεών. Γνωρίζει καθαρά την αποστολή Του· επιλέγει εσκεμμένα τη σφαίρα δραστηριότητάς Του κι απομονώνει την αλήθεια ή τις αλήθειες που κρίνει κατάλληλες για τις ανάγκες της εποχής. Προβάλλει σαν Αγγελιαφόρος του Υψίστου, διάγει μια δραματική κι ελεγχόμενη ζωή υπηρεσίας και συμβολίζει στα γεγονότα της ζωής Του ορισμένες βασικές αλήθειες που έχουν ήδη αποκαλυφθεί αλλά τις οποίες επαναλαμβάνει εικονικά. Συνοψίζει μέσα Του τις αποκαλύψεις του παρελθόντος και σ’ αυτές προσθέτει τη δική Του συνεισφορά της νέας αποκάλυψης, που αποτελεί την ειδική Του λειτουργία να παρουσιάσει στον κόσμο.

2. Δια της προσπάθειας μιας ομάδας ερευνητών, όπως οι επιστημονικοί ερευνητές σε κάθε χώρα, οι οποίοι ερευνούν μαζί για να φωτίσουν τα προβλήματα της εκδήλωσης ή για κάποιο μέσον ανακούφισης της ανθρώπινης δυστυχίας, έρχεται η αποκάλυψη. Η προσπάθεια μιας τέτοιας ομάδας υψώνει συχνά στα φτερά της μη αντιληπτής έφεσής της κάποιον άνθρωπο, ο οποίος μπορεί τότε να εισδύσει στον κόσμο των θείων Ιδεών κι εκεί να βρει την πολυπόθητη θεραπεία ή το κλειδί κι έτσι ν’ ανακαλύψει ενορατικά ένα πολυπόθητο μυστικό. Η ανακάλυψη, όταν είναι πρώτης τάξης, είναι εξίσου μια αποκάλυψη όπως οι αλήθειες που παρουσιάσθηκαν από τους Παγκόσμιους Δασκάλους. Ποιος μπορεί άραγε να πει ότι η δήλωση ο Θεός είναι Αγάπη έχει περισσότερη αξία απ’ τη δήλωση ότι Όλα είναι Ενέργεια; Ο δρόμος που ακολουθεί κατόπιν η αποκάλυψη είναι όμοιος σε αμφότερες τις περιπτώσεις και η πλάνη καλύπτει και τις δύο μορφές αποκάλυψης, αλλά – κι εδώ είναι ένα σημείο στο οποίο θα ζητήσω να στοχασθείτε – υπάρχει κάπως λιγότερη πλάνη συγκεντρωμένη γύρω απ’ τις αποκαλύψεις της επιστήμης απ’ όση γύρω απ’ τις αποκαλύψεις που η ανθρωπότητα αποκαλεί πιο συγκεκριμένα πνευματικές αλήθειες. Ένας λόγος έγκειται στο γεγονός ότι η τελευταία μεγάλη πνευματική αποκάλυψη που δόθηκε από τον Χριστό, δόθηκε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και η ανάπτυξη του ανθρώπινου νου και η ανταπόκρισή του στην αλήθεια αυξήθηκε κατά πολύ από τότε. Οι αποκαλύψεις της επιστήμης πάλι είναι κυρίως αποτέλεσμα ομαδικής έντασης που εστιάζεται τελικά σ’ έναν ενορατικό δέκτη κι ως εκ τούτου η αποκάλυψη προστατεύεται. Σήμερα καθώς η ανθρωπότητα περιμένει την αποκάλυψη που θα ενσωματώσει τις σκέψεις και τα όνειρα και τον εποικοδομητικό στόχο της Νέας Εποχής, το αίτημα έρχεται για πρώτη φορά από μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων με ενορατική κλίση. Δεν είπα ενορατικών, αδελφέ από παλιά. Η ομάδα αυτή είναι πλέον τόσο μεγάλη και η εστίασή της είναι τώρα τόσο πραγματική και το αίτημά της τόσο ισχυρό, ώστε επιτυγχάνει να εστιάσει τη μαζική πρόθεση των ανθρώπων. Έτσι οποιαδήποτε

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

133

αποκάλυψη κι αν αναδυθεί στο άμεσο μέλλον, θα “προστατεύεται καλύτερα απ’ το πνεύμα της κατανόησης” από κάθε προηγούμενη. Αυτή είναι η σημασία των λόγων της Καινής Διαθήκης “και όψεται Αυτόν πας οφθαλμός”· η ανθρωπότητα σαν σύνολο θ’ αναγνωρίσει τον αποκαλύπτοντα. Σε περασμένες εποχές ο Αγγελιαφόρος από Ψηλά αναγνωριζόταν και γινόταν γνωστός μόνο από μια δράκα ανθρώπων και χρειάζονταν δεκαετίες και συχνά αιώνες για να εισδύσει το μήνυμά Του στις καρδιές της ανθρωπότητας. Η ένταση των καιρών κι επίσης η ανάπτυξη της αίσθησης της αναλογίας συν μια εξαναγκασμένη επιστροφή στην απλότητα της ζωής και των απαιτήσεων μπορεί να σώσουν την ερχόμενη αποκάλυψη από μια πολύ γοργή και ταχεία καταβύθιση στο πυρ της Μεγάλης Πλάνης. Θα σας είναι φανερό απ’ τα παραπάνω ότι ο τρόπος χειρισμού των παγκόσμιων υποθέσεων, των καταστάσεων συνείδησης και των συνθηκών στους τρεις κόσμους είναι εκείνος κατά τον οποίο ο μαθητής κι ο μυημένος εργάζονται εκ των άνω προς τα κάτω. Η μέθοδος είναι στην πραγματικότητα μια επανάληψη του ενελικτικού τόξου όπου – όμοια με το Δημιουργό από ένα πλεονεκτικό σημείο εξωτερικής διεύθυνσης – ενέργεια, δύναμη και δυνάμεις κατευθύνονται στον κόσμο των φαινομένων και παράγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα στην ουσία των τριών πεδίων. Είναι ένα σημείο που πρέπει προσεκτικά να θυμάστε· και γι’ αυτό το λόγο πρέπει πάντα να χρησιμοποιείται η Τεχνική της Παρουσίας πριν από κάθε άλλη τεχνική. Αποκαθιστά επαφή με τον κατευθυντήριο πνευματικό Πράκτορα κι επιτρέπει στο μαθητή να λάβει τη στάση του αποσπασμένου Παρατηρητή κι ενός πράκτορα του Σχεδίου. Όταν η τεχνική αυτή εφαρμοσθεί ορθά, φέρνει σε δράση την ενόραση κι ο κόσμος της έννοιας (που βρίσκεται πίσω από τον κόσμο των φαινομένων) αποκαλύπτεται, διασκορπίζοντας έτσι την πλάνη. Η αλήθεια όπως είναι, γίνεται ορατή και γνωστή. Οι μορφές στον εξωτερικό κόσμο των φαινομένων (εξωτερικού απ’ τη σκοπιά της ψυχής και συνεπώς περιτυλίγοντας τους τρεις κόσμους της γνωστής μας καθημερινής ζωής) φαίνονται σαν σύμβολα μιας εσώτερης και πνευματικής Πραγματικότητας.

2. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση της επόμενης ανάπτυξης και υπηρεσίας που πρέπει να δοθεί μέσω μιας άλλης τεχνικής. Το ζήτημα αυτό είναι τόσο μεγάλο και υπάρχει τόσο εκτενής βιβλιογραφία σ’ όλες τις παγκόσμιες Γραφές, σχόλια και θεολογικές πραγματείες για το θέμα του Φωτός, ώστε η απλή αλήθεια και οι λίγες βασικές αρχές χάνονται σ’ ένα χείμαρρο λέξεων. Στα διάφορα βιβλία μου έδωσα πολλά σχετικά μ’ αυτό το θέμα και στο βιβλίο, Το Φως της Ψυχής, που έγραψα σε συνεργασία με την Α.Α.Μπ., έγινε μια προσπάθεια να δείξω τη φύση του φωτός της ψυχής. Το κλειδί της τεχνικής αυτής βρίσκεται στα λόγια: Στο Φως αυτό θα δούμε ΦΩΣ. Μια απλή παράφραση αυτών των φαινομενικά αφηρημένων και συμβολικών λέξεων μπορεί να δοθεί ως εξής: Όταν ο μαθητής βρει το φωτισμένο αυτό κέντρο μέσα του και μπορέσει να περπατήσει στο ακτινοβόλο φως του, είναι τότε σε θέση (ή σε μια κατάσταση συνείδησης, αν προτιμάτε) όπου αποκτά

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

134

επίγνωση του φωτός μέσα σ’ όλες τις μορφές και τα άτομα. Ο εσώτερος κόσμος της πραγματικότητας γίνεται ορατός σαν φως-ουσία (κάτι διαφορετικό από την Πραγματικότητα που αποκαλύπτεται με την ενόραση). Μπορεί τότε να γίνει ένας αποτελεσματικός συνεργάτης του Σχεδίου, επειδή ο κόσμος της ψυχικής έννοιας γίνεται πραγματικός σ’ αυτόν και ξέρει τι πρέπει να γίνει για να διαλύσει τη γοητεία. Μπορεί να αναφερθεί ότι αυτή η διαδικασία της μεταφοράς του φωτός στους σκοτεινούς τόπους διαιρείται φυσιολογικά σε τρία στάδια: 1. Το στάδιο όπου ο αρχάριος και ο ζηλωτής προσπαθούν να ξεριζώσουν τη γοητεία απ’ τη ζωή τους με τη χρήση του φωτός του νου. Το φως της γνώσης είναι ο κύριος διαλυτικός πράκτορας στις αρχικές φάσεις του έργου κι εξαλείφει αποτελεσματικά τις διάφορες γοητείες που καλύπτουν την αλήθεια από το ζηλωτή.

2. Το στάδιο όπου ο ζηλωτής και ο μαθητής εργάζονται με το φως της ψυχής. Αυτό είναι το φως της σοφίας, το οποίο είναι το ερμηνευμένο αποτέλεσμα μακράς εμπειρίας και διαχύνεται ανάμεικτο με το φως της γνώσης.

3. Το στάδιο όπου ο μαθητής κι ο μυημένος εργάζονται με το φως της ενόρασης. Δια του ανάμεικτου μέσου του φωτός της γνώσης (φωτός της προσωπικότητας) και του φωτός της σοφίας (φωτός της ψυχής) το Φως γίνεται ορατό, γνωστό και πρόσφορο. Το φως αυτό σβήνει τα μικρότερα φώτα με την αγνή ακτινοβολία της δύναμής του. Έχετε λοιπόν το φως της γνώσης, το φως της σοφίας και το φως της ενόρασης κι αυτά είναι τρία συγκεκριμένα στάδια ή όψεις του Ενός Φωτός. Αντιστοιχούν στο φυσικό Ήλιο, στην καρδιά του Ηλίου και στον Κεντρικό Πνευματικό Ήλιο. Στην τελευταία αυτή πρόταση έχετε το νήμα και το κλειδί της σχέσης του ανθρώπου με το Λόγο. Τα στάδια αυτά και οι αντίστοιχες τεχνικές τους τείνουν να παρεξηγηθούν, αν ο σπουδαστής δεν κατορθώσει να θυμάται ότι μεταξύ τους δεν υπάρχουν πραγματικές διαχωριστικές γραμμές, παρά μόνο μια συνεχής αλληλεπικάλυψη, μια κυκλική ανάπτυξη και μια διαδικασία συγχώνευσης, που προκαλούν σύγχυση στους αρχάριους. Όπως ακριβώς το αποτέλεσμα της έμφυτης αντίδρασης στο περιβάλλον δημιουργεί το απαιτούμενο όργανο για την επαφή μ’ αυτό το περιβάλλον, έτσι και η ανέλιξη των δυνάμεων τις οποίες υπηρετούν οι τεχνικές αυτές, δημιουργεί τρόπους επαφής με το ψυχικό και το πνευματικό περιβάλλον. Καθεμιά απ’ αυτές τις τεχνικές σχετίζεται μ’ ένα νέο περιβάλλον· καθεμιά αναπτύσσει τελικά δύναμη στο μυημένο ή μαθητή, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και στις ανώτερες σφαίρες της θείας δραστηριότητας· καθεμιά σχετίζεται με τις άλλες τεχνικές και καθεμιά αποδεσμεύει το μαθητή για μια συνειδητή σχέση με ένα νέο περιβάλλον, νέες καταστάσεις επίγνωσης και νέα πεδία υπηρεσίας. Για παράδειγμα: 1. Η Τεχνική της Παρουσίας, όταν ακολουθηθεί επιτυχώς, επιτρέπει στην ενόραση να εισρεύσει και να αντικαταστήσει τη δραστηριότητα του ορθολογικού νου και να διαλύσει την πλάνη, υποκαθιστώντας την πλάνη με θείες ιδέες διατυπωμένες

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

135

σε έννοιες τις οποίες ονομάζουμε ιδανικά. Πρέπει να θυμάστε ότι οι Διδάσκαλοι χρησιμοποιούν το νου για δύο μόνο δραστηριότητες: α. Να προσεγγίσουν τις διάνοιες των μαθητών Τους και να προσελκύσουν ζηλωτές μέσω ενός οργάνου παρόμοιου με το νου του μαθητή. β. Να δημιουργήσουν σκεπτομορφές σε συγκεκριμένα επίπεδα, οι οποίες μπορούν να ενσωματώσουν τις θείες αυτές ιδέες. Ο κατευθυντήριος Πράκτορας, ο Άγγελος της Παρουσίας, παράγει τη δύναμη να δημιουργεί μ’ αυτό τον τρόπο κι αυτό το ονομάζουμε αποτέλεσμα της ενόρασης – η ιδέα ή αλήθεια, η αντίληψή της και η αναπαραγωγή της.

2. Η Τεχνική του Φωτός σχετίζεται στενότερα με το νου και υποδηλώνει τη μέθοδο με την οποία η φώτιση που ρέει από την ψυχή (της οποίας η φύση είναι φως) μπορεί ν’ ακτινοβολεί όχι μόνο τα ιδανικά, αλλά τη ζωή, τις περιστάσεις και τα γεγονότα που αποκαλύπτουν την αιτία και την έννοια της εμπειρίας. Όταν ο μαθητής κατακτά τη δύναμη να φωτίζει, έχει ήδη κάνει το πρώτο βήμα για τη διάλυση της γοητείας· κι όπως ακριβώς η τεχνική της Παρουσίας είναι αποτελεσματική στο νοητικό πεδίο, έτσι κι αυτή η τεχνική δημιουργεί δυνάμεις που μπορούν να είναι αποτελεσματικές στο αστρικό πεδίο και να επιφέρουν τελικά το διασκορπισμό και την εξαφάνιση αυτού του πεδίου.

3. Η Τεχνική της Αδιαφορίας καθιστά αναποτελεσματικό ή εξουδετερώνει το άδραγμα της ουσίας επί της ζωής ή πνεύματος που λειτουργεί στους τρεις κόσμους, γιατί η ψυχή είναι η απόδειξη της ζωής. Σε σχέση λοιπόν με τη δεύτερη αυτή τεχνική θα επιθυμούσα να δανειστώ κάποια λόγια της Βίβλου, αντικαθιστώντας τη λέξη “φως” με τη λέξη “πίστη”. Σας δίνω αυτό τον ορισμό: Έστι δε φως ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. Είναι ίσως ένας από τους πιο αποκρυφιστικούς ορισμούς του φωτός του κόσμου που δόθηκε ποτέ και η αληθινή του έννοια πρόκειται να αποκαλυφθεί στις δύο επόμενες γενιές. Η λέξη “πίστη” είναι ένα καλό παράδειγμα της μεθόδου “συγκάλυψης” κάποιων αρχαίων αληθειών, έτσι ώστε η σημασία τους να μην αποκαλυφθεί πρόωρα. Φως και ουσία είναι όροι συνώνυμοι. Ψυχή και φως επίσης το ίδιο και σ’ αυτή την ισότητα της ιδέας – φως, ουσία, ψυχή – έχετε το κλειδί της συγχώνευσης και της ενοποίησης που τόσο πλήρως εξέφρασε για μας ο Χριστός στη ζωή Του επί της Γης. Όταν λοιπόν οι σπουδαστές και οι ζηλωτές προοδεύσουν στην ψυχική επαφή, θα έχουν κάνει ένα από τα πρώτα σημαντικά βήματα στην κατανόηση του φωτός και των χρήσεών του. Πρέπει όμως να είναι προσεκτικοί ώστε να μη συγχέουν το φως που μπορούν να φέρουν στη ζωή, τις περιστάσεις, τα γεγονότα και το περιβάλλον με την ενόραση. Το φως με το οποίο ασχολούμαστε εκφράζεται στους τρεις κόσμους και αποκαλύπτει τη μορφή και τις μορφές, τις αντιδράσεις και τα αποτελέσματά τους, τη γοητεία και την ελκτική τους δύναμη και τη δύναμή τους να εξαπατούν και να αιχμαλωτίζουν τη συνείδηση. Το φως που εξετάζουμε είναι το ψυχικό φως που φωτίζει το νου και φέρνει την αποκάλυψη του κόσμου των μορφών όπου η ζωή αυτή είναι βυθισμένη.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

136

Η ενόραση δε σχετίζεται με τίποτε στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά μόνο με τις αντιλήψεις της Πνευματικής Τριάδας και με τον κόσμο των ιδεών. Η ενόραση είναι για τον κόσμο της έννοιας ό,τι και ο νους για τους τρεις κόσμους της εμπειρίας. Παράγει κατανόηση όπως ακριβώς το φως της ψυχής παράγει γνώση με το μέσον αυτής της εμπειρίας. Η γνώση δεν είναι καθαρά νοητική αντίδραση, αλλά είναι κάτι που απαντάται σ’ όλα τα επίπεδα και είναι ενστικτώδης σε κάποια μορφή σ’ όλα τα βασίλεια. Αυτό είναι αξίωμα. Οι πέντε αισθήσεις φέρνουν τη γνώση του φυσικού πεδίου· η ψυχιστική ευαισθησία φέρνει τη γνώση του αστρικού πεδίου· ο νους φέρνει τη διανοητική αντίληψη, αλλά και οι τρεις είναι όψεις του φωτός της γνώσης (που έρχεται από την ψυχή) καθώς εμψυχώνει τους φορείς της έκφρασής της στο απέραντο τριπλό περιβάλλον στο οποίο επιλέγει να φυλακισθεί για σκοπούς ανάπτυξης. Σε υψηλότερη στροφή της σπείρας η ενόραση είναι έκφραση της τριπλής Πνευματικής Τριάδας, θέτοντάς την σε σχέση με τα ανώτερα επίπεδα της θείας έκφρασης· είναι αποτέλεσμα της ζωής της Ενάδας – μια ενέργεια που φέρνει την αποκάλυψη του θείου σκοπού. Σ’ αυτό τον κόσμο της θείας αποκάλυψης μαθαίνει τελικά ο μαθητής να εργάζεται και σ’ αυτόν λειτουργεί συνειδητά ο μυημένος. Η ενεργός ζωή των τριών κόσμων αποτελεί διαστρεβλωμένη έκφραση της ανώτερης αυτής εμπειρίας, αλλά συνιστά επίσης το πεδίο εκγύμνασης όπου αναπτύσσεται βραδέως η ικανότητα να βιώνουμε τη μυητική ζωή της ενορατικής αντίληψης και να υπηρετούμε το Σχέδιο. Οι διακρίσεις αυτές (σε χρόνο και χώρο, γιατί όλες οι διακρίσεις αποτελούν μέρος της μεγάλης πλάνης, παρότι αναγκαίες κι αναπόφευκτες όταν ελέγχει ο νους) πρέπει να εξετασθούν προσεκτικά. Οι μαθητές θα προσεγγίσουν ένα σημείο της ανάπτυξής τους όπου θα γνωρίζουν αν αντιδρούν στο φως της ψυχής ή στην ενορατική αντίληψη της Τριάδας. Θα φθάσουν τότε στο σημείο όπου θα αντιληφθούν ότι η ενορατική αντίληψη – όπως την ονομάζουν – είναι μόνο μια αντίδραση της φωτισμένης προσωπικότητας στην τάση ταύτισης της Τριάδας. Αλλά οι αντιλήψεις αυτές είναι πέρα από τη σύλληψη του μέσου ανθρώπου, επειδή συγχώνευση και ταύτιση δεν είναι καθόλου ίδιες. Οι κανόνες για την Τεχνική του Φωτός έχουν τεθεί επαρκώς στο σύστημα της Ράτζα Γιόγκα του Πατάντζαλι, της οποίας τα πέντε στάδια της Συγκέντρωσης, του Διαλογισμού, της Ενατένισης, της Φώτισης και της Έμπνευσης είναι διαφωτιστικά· αυτά με τη σειρά τους πρέπει να παραλληλίζονται με την τήρηση των Πέντε Κανόνων και των Πέντε Εντολών. Θα σας ζητούσα να τα μελετήσετε. Αυτά με τη σειρά τους προκαλούν τα πολλά αποτελέσματα της ψυχικής ευαισθησίας της οποίας περιγραφές είναι η ιεραρχική επαφή, η φώτιση, η υπηρεσία και η πειθαρχία και τελικά το στάδιο της “απομονωμένης ενότητας”, που είναι ο παράδοξος όρος που χρησιμοποιεί ο Πατάντζαλι για να περιγράψει την εσώτερη ζωή του μυημένου. Τα περισσότερα απ’ όσα είπα παραπάνω είναι πολύ γνωστά σ’ όλους τους ζηλωτές, είτε μελετούν τη διδαχή της Ράτζα Γιόγκα της Ινδίας, είτε τη ζωή του πρακτικού μυστικισμού όπως διατυπώθηκε από μυστικιστές σαν τον Μάϊστερ Έκχαρτ και τους πιο νοητικά πολωμένους σύγχρονους εσωτεριστές. Οι τελευταίοι υπερέβησαν το

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

137

μυστικιστικό όραμα φθάνοντας στη συγχώνευση. Δε χρειάζεται να επεκταθώ σ’ αυτό. Είναι το ανώτερο στάδιο ενοποίησης που επιμαρτυρούν όλοι οι αληθινοί μυστικιστές. Ό,τι μας ενδιαφέρει εδώ είναι πώς το φως αυτό αναγνωρίζεται, οικειοποιείται και χρησιμοποιείται για να διαλύσει τη γοητεία και να προσφέρει μια βαθιά εσωτερική υπηρεσία στον κόσμο. Μπορεί να λεχθεί ότι το εσώτερο φως είναι σαν προβολέας που αιωρείται στον κόσμο της γοητείας και του ανθρώπινου αγώνα απ’ ό,τι κάποιος Διδάσκαλος ονόμασε “στυλοβάτη της ψυχής και πνευματικό πύργο ή φάρο”. Οι όροι αυτοί μεταδίδουν την ιδέα του ύψους και της απόστασης, που είναι τόσο χαρακτηριστική της μυστικιστικής προσέγγισης. Η δύναμη να χρησιμοποιηθεί αυτό το φως σαν διασκορπιστικός πράκτορας έρχεται μόνο όταν απορριφθούν αυτά τα σύμβολα κι ο υπηρέτης αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του σαν φως και σαν ακτινοβόλο κέντρο. Εδώ βρίσκεται ο λόγος για κάποιες τεχνικότητες της αποκρυφιστικής επιστήμης. Ο εσωτεριστής γνωρίζει ότι σε κάθε άτομο του σώματός του βρίσκεται ένα σημείο φωτός. Γνωρίζει ότι η φύση της ψυχής είναι φως. Επί αιώνες βάδισε με το μέσον του φωτός που παράγεται στους φορείς του, με το φως μέσα στην ατομική ουσία του σώματός του κι επομένως καθοδηγήθηκε από το φως της ύλης. Αργότερα ανακαλύπτει το φως της ψυχής. Αργότερα ακόμη μαθαίνει να συγχωνεύει και να σμίγει το ψυχικό φως με το υλικό φως. Τότε λάμπει σαν Φωτοδότης, επειδή το εξαγνισμένο φως της ύλης και το φως της ψυχής έσμιξαν κι εστιάσθηκαν. Η χρήση του εστιασμένου αυτού φωτός καθώς διαλύει την ατομική γοητεία, διδάσκει στους μαθητές τα αρχικά στάδια της τεχνικής που θα διαλύσει την ομαδική γοητεία και τελικά την παγκόσμια γοητεία κι αυτό είναι το επόμενο σημείο με το οποίο θα ασχοληθούμε. Το θέμα με το οποίο ασχολούμαστε – το φως της ψυχής καθώς διασκορπίζει τη γοητεία στους τρεις κόσμους – είναι το πιο πρακτικό, χρήσιμο και αναγκαίο θέμα μελέτης σήμερα: αφορά το αστρικό πεδίο και η υπηρεσία που προσφέρεται είναι ζωτική και επίκαιρη. Η απαλλαγή του κόσμου του ατόμου και του κόσμου της ανθρωπότητας σαν σύνολο από την περικαλύπτουσα γοητεία που κρατά την ανθρωπότητα δέσμια, είναι μια ουσιώδης απαίτηση για τη φυλή. Η νέα εποχή που θ’ ανοίξει για την ανθρωπότητα στο τέλος του πολέμου, θα διακρίνεται για τη νοητική της πόλωση και την επακόλουθη ελευθερία απ’ τη γοητεία· τότε θα ελέγχει για ένα διάστημα η πλάνη, ωσότου αναπτυχθεί πληρέστερα η ενόραση. Η πλάνη αυτή θα προκαλέσει πολύ διαφορετικά αποτελέσματα από εκείνα που προκύπτουν όταν οι άνθρωποι ζουν κι εργάζονται στο μέσο της γοητείας. Το δεύτερο χαρακτηριστικό της νέας εποχής θα είναι η επιστημονική προσέγγιση στο όλο πρόβλημα της γοητείας, η οποία θα αναγνωρισθεί τότε για ό,τι είναι και θα διασκορπισθεί επιστημονικά με τη χρήση του φωτισμένου νου των ομάδων που θα εργάζονται ομόφωνα γι’ αυτό ακριβώς το σκοπό. Η πρόταση που συνεπώς θέτω ενώπιόν σας (που είστε οι ζηλωτές και οι μαθητές του κόσμου) είναι η δυνατότητα μιας συγκεκριμένης παγκόσμιας υπηρεσίας. Θα σχηματισθούν τελικά ομάδες απ’ όσους εργάζονται για το διασκορπισμό της γοητείας στην ατομική τους ζωή και δε θα το κάνουν τόσο για να επιτύχουν την ατομική τους απελευθέρωση, αλλά με τον ειδικό αντικειμενικό σκοπό να απαλλάξουν το αστρικό

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

138

πεδίο απ’ τις σημαντικές του γοητείες. Θα εργασθούν από κοινού σε κάποια κύρια φάση της παγκόσμιας γοητείας με τη δύναμη του ατομικού φωτισμένου νου τους· θα στρέψουν από κοινού “τον προβολέα του νου που αντανακλά το φως του ηλίου, αλλά ακτινοβολεί ταυτόχρονα το δικό του εσώτερο φως πάνω στις καταχνιές και τις ομίχλες της Γης, γιατί σ’ αυτές τις καταχνιές και τις ομίχλες παραπαίουν όλοι οι άνθρωποι. Στη φωτισμένη σφαίρα του εστιασμένου ακτινοβόλου φωτός η πραγματικότητα θα προβάλλει θριαμβευτικά”. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η αρχαιότερη προσευχή του κόσμου αναφέρεται στις τρεις όψεις της γοητείας και σ’ αυτές πρέπει να εφαρμοσθούν οι τρεις τεχνικές για να γίνει εφικτή η αποδέσμευση και η πρόοδος. Όπως ξέρετε, αυτή η προσευχή έχει ως εξής: (Μπριχανταρανιάκι Ουπανισάδ Ι, 3, 28): “Οδήγησέ μας, ώ Κύριε, από το σκοτάδι στο φως· από το απατηλό στο πραγματικό· από το θάνατο στην αθανασία.”

“Οδήγησέ μας από το σκοτάδι στο φως”, αναφέρεται στο νου καθώς φωτίζεται τελικά από το φως της ενόρασης· η φώτιση αυτή επιτελείται δια της Τεχνικής της Παρουσίας απ’ την οποία λάμπει το φως. Είναι ο μεσολαβητικός παράγοντας που προκαλεί τη Μεταμόρφωση της προσωπικότητας κι ένα κέντρο ακτινοβόλου φωτός στο νοητικό πεδίο. Η δήλωση αυτή αληθεύει είτε όταν αναφέρεται στο άτομο, είτε σ’ εκείνο το εστιακό σημείο φωτός που σχηματίζεται από τη νοητική μονάδα και τη διαυγή σκέψη της προηγμένης ανθρωπότητας. Με τη δύναμη των ενωμένων διανοιών τους θα επιτύχουν την απαλλαγή του κόσμου από κάποιες όψεις της Μεγάλης Πλάνης. “Οδήγησε μας από το απατηλό στο πραγματικό”, έχει ειδική σχέση με το αστρικό πεδίο και τις περιβάλλουσες τα πάντα γοητείες του. Οι γοητείες αυτές ενσωματώνουν το απατηλό και το παρουσιάζουν στους αιχμαλώτους του αστρικού πεδίου, οδηγώντας τους να το εκλάβουν σαν Πραγματικότητα. Αυτή η αιχμαλωσία απ’ τη γοητεία μπορεί να τερματισθεί με τη δραστηριότητα της Τεχνικής του Φωτός που χρησιμοποιείται απ’ όσους εργάζονται – σε ομαδικό σχηματισμό – για το διασκορπισμό της γοητείας και την ανάδυση στη συνείδηση των ανθρώπων μιας καθαρής αντίληψης κι αναγνώρισης της φύσης της Πραγματικότητας. Η ιδιαίτερη αυτή εργασία του διασκορπισμού είναι το άμεσο θέμα μας. Έχει ζωτική σπουδαιότητα ότι όσοι αναγνωρίζουν την ανοικτή θύρα προς το μέλλον, απ’ την οποία πρέπει να περάσουν όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να προωθήσουν αυτή την εργασία. Μόνο έτσι μπορεί να βοηθηθεί η ανθρωπότητα να εγκαταλείψει τα λάθη, τις γοητείες και τις αποτυχίες του παρελθόντος. Είναι η τεχνική που φέρνει τη λύτρωση από τη γοητεία και μπορεί να μετασχηματίσει την ανθρώπινη ζωή κι έτσι να φέρει το νέο πολιτισμό και την κουλτούρα. Ο διασκορπισμός αυτός μπορεί να επιτευχθεί από μαθητές σε όλα τα μέρη του πλανήτη με τη βοήθεια των παγκόσμιων ζηλωτών· όμως θα είναι κυρίως έργο εκείνων των οποίων η ακτινική εστία καθιστά την αστρική ζωή γραμμή ελάχιστης αντίστασης κι εκείνων που έμαθαν ή μαθαίνουν να την κυριαρχούν με τη δύναμη της σκέψης και του νοητικού φωτός. Είναι κατ’ αρχή άνθρωποι έκτης ακτίνας, υποβοηθούμενοι από ζηλωτές και μαθητές στη δεύτερη και την τέταρτη ακτίνα.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

139

Σε χρόνο και χώρο το έργο αυτό πρώτα απ’ όλα θα εγκαινιασθεί και θα ελέγχεται σε ομαδικό σχηματισμό μόνο από ζηλωτές των οποίων η ακτίνα ψυχής ή προσωπικότητας θα είναι η έκτη, ή όσων τα αστρικά σώματα θα ρυθμίζονται από την έκτη ακτίνα. Όταν συλλάβουν τη φύση της εργασίας που πρέπει να γίνει και “υιοθετήσουν φανατικά την τεχνική του φωτός στην υπηρεσία της φυλής”, το έργο τους θα συμπληρωθεί από μαθητές δεύτερης ακτίνας που θα εργάζονται στα Άσραμ όσων Διδασκάλων παίρνουν μαθητές. Το έργο που θα γίνει από τις δύο αυτές ομάδες, θα αποκαλυφθεί τελικά (και σε πολύ μεταγενέστερη ημερομηνία) από ζηλωτές και μαθητές που θα οδηγηθούν σε αστρική δραστηριότητα όταν αρχίσει να εκδηλώνεται πάλι η τέταρτη ακτίνα. Συνεπώς το έργο διασκορπισμού της γοητείας εκτελείται απ’ όσους έρχονται σε εκδήλωση στις ενεργειακές γραμμές που ενσωματώνουν τη δεύτερη, τέταρτη κι έκτη ακτίνα. Το τονίζω αυτό, γιατί συχνά οι μαθητές αναλαμβάνουν έργα για τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα κατάλληλοι και των οποίων οι ακτίνες δεν τους βοηθούν στην επίτευξη και μερικές φορές την παρεμποδίζουν. Το όλο ζήτημα σχετίζεται με τη συνείδηση, τη δεύτερη όψη και αφορά τις μορφές δια των οποίων το ανθρώπινο γένος αποκτά προοδευτικά επίγνωση. Η γοητεία προκαλείται από την αναγνώριση εκείνου που δημιούργησε ο ίδιος ο άνθρωπος κι όπως ειπώθηκε αποκρυφιστικά, “Ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση της πραγματικότητας, όταν καταστρέψει εκείνο που ο ίδιος δημιούργησε”. Οι μορφές αυτές διαιρούνται σε δύο κύριες ομάδες: 1. Εκείνες τις μορφές που έχουν πανάρχαιη καταγωγή και είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας, ανθρώπινης σκέψης και ανθρώπινου σφάλματος. Περιλαμβάνουν όλες τις μορφές που δημιούργησε κατά τη διάρκεια των αιώνων η επιθυμητική φύση του ανθρώπου κι αποτελούν τη νεφελώδη ουσία της γοητείας – νεφελώδη από φυσική άποψη αλλά πυκνή απ’ τη σκοπιά του αστρικού πεδίου. Είναι εκείνο που δίνει το κίνητρο πίσω από κάθε αγώνα και δραστηριότητα στο εξωτερικό πεδίο, καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να ικανοποιήσει την επιθυμία. Από τις μορφές αυτές ο ζηλωτής ατομικά πρέπει να απαλλαγεί για πάντα κι αφού το κάνει, να αναδυθεί από εκείνη την πύλη που ονομάζουμε δεύτερη μύηση, σε μια πλατύτερη συνείδηση.

2. Εκείνες τις μορφές που δημιουργούνται συνεχώς και παράγονται ασταμάτητα σε ανταπόκριση στην εφεσιακή φύση της ανθρωπότητας και οι οποίες παρέχουν το δέλεαρ που οδηγεί αρχικά τον άνθρωπο σε υψηλή προσωπική επίτευξη και αργότερα σε πνευματική επίτευξη. Έχουν μέσα τους τις ενδείξεις του νέου και του εφικτού. Κι αυτές (όσο κι αν φαίνεται παράξενο) αποτελούν μια γοητεία, γιατί είναι πρόσκαιρες κι απατηλές και δεν πρέπει να τους επιτρέπεται να κρύβουν το Πραγματικό. Η Πραγματικότητα αυτή θα κατασταλάξει μόνη της την κατάλληλη στιγμή, μόλις διαχυθεί το ανώτερο φως. Είναι ενδεικτικές του Πραγματικού κι εκλαμβάνονται συχνά σαν το Πραγματικό· βρίσκονται σε διαμάχη με τις παλιές σκέψεις και τις επιθυμίες του παρελθόντος και πρέπει τελικά να δώσουν τη θέση τους στην αληθινή παρουσία του Πραγματικού.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

140

Παρέχουν (σε εποχές κρίσης) τη μεγάλη δοκιμασία για όλους τους ζηλωτές και μαθητές, εφελκύοντας το λεπτότερο είδος διάκρισης· μόλις όμως η δοκιμασία αυτή ξεπεραστεί θριαμβευτικά, τότε μπορεί να δοθεί στο μαθητή και ζηλωτή το έργο του διασκορπισμού αμφότερων των τύπων γοητείας, με την έμφαση στην άμεση ανάγκη ή σε κάθε ιδιαίτερη και τρέχουσα παγκόσμια γοητεία. Σας είναι λοιπόν φανερό ότι οι ομάδες που εργάζονται συνειδητά στην υπηρεσία διασκορπισμού της γοητείας, θα έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: 1. Θ’ αποτελούνται από ζηλωτές και μαθητές έκτης ακτίνας και θα βοηθούνται από πνευματικούς εργάτες δεύτερης ακτίνας.

2. Θα σχηματίζονται από εκείνους που: α. Μαθαίνουν ή έμαθαν να διασκορπίζουν την ατομική τους γοητεία και μπορούν να φέρουν κατανόηση στο έργο. β. Είναι εστιασμένοι στο νοητικό πεδίο κι έχουν συνεπώς κάποιο βαθμό νοητικής φώτισης. Κυριαρχούν την Τεχνική του Φωτός. γ. Έχουν επίγνωση της φύσης της γοητείας που επιχειρούν να διασκορπίσουν και μπορούν να χρησιμοποιήσουν το φωτισμένο νου σαν προβολέα.

3. Θα περιλάβουν στις τάξεις τους όσους (μιλώντας αποκρυφιστικά) αναπτύσσουν γοργά τις εξής δυνάμεις: α. Τη δύναμη όχι μόνο ν’ αναγνωρίζουν τη γοητεία για ό,τι είναι, αλλά και να διακρίνουν τους ποικίλους και πολλούς τύπους γοητείας. β. Τη δύναμη να οικειοποιούνται το φως, απορροφώντας το μέσα τους και ύστερα συνειδητά κι επιστημονικά να το προβάλλουν στον κόσμο της γοητείας. Οι Διδάσκαλοι, οι ανώτεροι μυημένοι και οι παγκόσμιοι μαθητές το κάνουν μόνοι αν χρειαστεί και δε ζητούν την προστασία της ομάδας ή τη βοήθεια του φωτός των μελών της ομάδας. γ. Τη δύναμη να χρησιμοποιούν το φως όχι μόνο δια της απορρόφησης και προβολής, αλλά επίσης με μια συνειδητή χρήση της θέλησης, μεταφέροντας ενέργεια πάνω στη δέσμη του προβαλλόμενου φωτός. Σ’ αυτή προσθέτουν μια επίμονη και σταθερή εστίαση. Αυτή η δέσμη που προβάλλεται έτσι, έχει διπλή χρησιμότητα: Δρα εξωθητικά και δυναμικά, όπως σχεδόν ο δυνατός άνεμος παρασύρει ή διασκορπίζει μια πυκνή ομίχλη ή όπως οι ακτίνες του ηλίου στεγνώνουν κι απορροφούν την καταχνιά. Δρα επίσης σαν ακτίνα με την οποία μπορεί να εισέλθει ό,τι είναι νέο και μέρος της θείας πρόθεσης. Οι νέες ιδέες και τα ποθητά ιδανικά μπορούν να εισέλθουν “στην ακτίνα”, όπως ακριβώς μια ακτίνα οδηγεί και κατευθύνει τα αεροπλάνα σ’ έναν επιθυμητό τόπο προσγείωσης. α. Ο Διασκορπισμός της Ατομικής Γοητείας. Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα τον τρόπο με τον οποίο ο ζηλωτής σαν άτομο μπορεί να επιτύχει το διασκορπισμό κάθε γοητείας που για αιώνες ρύθμισε τη ζωή του στους τρεις κόσμους. Κυριαρχήθηκε από επιθυμία κατά τα τέσσερα πέμπτα της

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

141

ενσαρκωμένης εμπειρίας του. Άρχισε να μετουσιώνει την επιθυμία του σε έφεση και να επιδιώκει – μ’ όλη την αφοσίωση, το συναίσθημα και τη λαχτάρα που μπορούσε – την αντίληψη. Τότε αποκτά επίγνωση της φρικτής φύσης της γοητείας στην οποία βαδίζει αυτόματα και φυσιολογικά. Η γοητεία εγείρεται όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζει και καταγράφει την επιθυμία σαν κίνητρο, καταδεικνύοντας έτσι την ανθρωπότητά του και τη διάκρισή του από τα ζώα, επειδή ο νους είναι εκείνος που αποκαλύπτει την ύπαρξη της επιθυμίας. Η ενστικτώδης προσπάθεια να ικανοποιήσει την επιθυμία – έμφυτη κι εγγενή στην κατώτερη φύση – έδωσε τη θέση της στις σχεδιασμένες προσπάθειες να ικανοποιήσει την επιθυμία, εμπλέκοντας την κατευθυντήρια χρήση του νου. Έτσι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζώου και ανθρώπου έγινε περισσότερο έκδηλη και η πρώτη και βασική έκφραση καθαρής ιδιοτέλειας εμφανίσθηκε πριν από αιώνες. Αργότερα καθώς προχωρούσε η εξέλιξη και η επιθυμία μετατοπιζόταν από τη μια σχεδιασμένη ικανοποίηση στην άλλη, άρχισε να προσλαμβάνει μια λιγότερο φυσική όψη και οι άνθρωποι αναζήτησαν ηδονή στη συναισθηματική εμπειρία και τη δραματοποίησή της· αυτή οδήγησε στην εδραίωση του δράματος σαν της πρώτης καλλιτεχνικής της έκφρασης· μέσω αυτού ο άνθρωπος στη διάρκεια των αιώνων συμπλήρωνε την ατομική συναισθηματική και δραματική βίωση με μια υποκατάστατη καταβύθιση μέσα του, εξωτερικευόμενος και συμπληρώνοντας έτσι τα προσωπικά του δράματα, τις επιθυμίες και τους αντικειμενικούς σκοπούς με εκείνους που αναπτύσσονταν μέσω της δημιουργικής φαντασίας, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για την αναγνώριση – νοήμονα και πραγματική – του μέρους σε σχέση με το όλο. Έτσι από τους πρώτους Ατλάντειους καιρούς τέθηκαν τα θεμέλια για την ανέλιξη της αίσθησης της μυστικιστικής δυαδικότητας μέσω των διαφόρων σταδίων της ανθρωπομορφικής αναγνώρισης της θειότητας μέχρι την αναγνώριση του πραγματικού στον ίδιο τον άνθρωπο, ωσότου τελικά φθάσουμε στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο μαθητής. Τότε ο Ένοικος στο Κατώφλι αντιμετωπίζει τον Άγγελο της Παρουσίας και δίνεται η τελική και κύρια μάχη. Η δυαδική αυτή συνείδηση κορυφώνεται τη στιγμή της τρίτης μύησης στην τελική μάχη μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων και τη θριαμβευτική νίκη του Αγγέλου – την ενσωμάτωση των Δυνάμεων του Καλού στο άτομο, την ομάδα και την ανθρωπότητα. Τότε η δυαδικότητα και η επιθυμία για ό,τι είναι υλικό κι όχι ο εαυτός (όπως ταυτίζεται με το Όλο) σβήνει. Επιτυγχάνεται η ενότητα και η “περισσή ζωή”. Η διαδικασία που ακολουθείται απ’ το μαθητή ο οποίος εργάζεται συνειδητά για το διασκορπισμό της γοητείας στη ζωή του, μπορεί να διαιρεθεί σε τέσσερα στάδια στα οποία δίνονται οι παρακάτω ορισμοί: 1. Το στάδιο της αναγνώρισης της γοητείας ή των γοητειών που κρύβουν το Πραγματικό. Οι γοητείες αυτές εξαρτώνται σε κάθε ιδιαίτερη ζωική κρίση απ’ την ακτίνα της προσωπικότητας.

2. Το στάδιο της εστίασης της συνείδησης του μαθητή στο νοητικό πεδίο και της συγκέντρωσης του φωτός σ’ αυτό το σημείο εστίασης, έτσι ώστε η φώτιση να είναι σαφής, το έργο που πρέπει να γίνει να φαίνεται καθαρά κι ο προβολέας του

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

142

νου να διευθύνεται πάνω στη γοητεία την οποία αποσκοπεί να διασκορπίσει.

3. Το στάδιο της διεύθυνσης. Συνεπάγεται τη σταθερή διάχυση του φωτός (υπό νοήμονα διεύθυνση) στους σκοτεινούς τόπους του αστρικού πεδίου, έχοντας υπόψη ότι το φως θα επιτρέψει στο μαθητή να κάνει δύο πράγματα: α. Να διασκορπίσει τη γοητεία – μια ικανοποιητική εμπειρία. β. Να δει το Πραγματικό – μια τρομερή εμπειρία, αδελφέ μου.

4. Το στάδιο της ταύτισης με το Πραγματικό, όπως προσεγγίζεται μετά το διασκορπισμό της γοητείας. Στο πρόσθετο φως που είναι πλέον διαθέσιμο, θα υπάρξει περαιτέρω αναγνώριση των πιο λεπτοφυών γοητειών, οι οποίες με τη σειρά τους πρέπει να διασκορπισθούν. Αυτή η διαδικασία αναγνώρισης, εστίασης, διασκορπισμού και επακόλουθης αποκάλυψης συνεχίζεται διαρκώς απ’ τη στιγμή που ο μαθητής θα βαδίσει την Ατραπό της Αποδεγμένης Μαθητείας μέχρι την τρίτη μύηση. Το κλειδί λοιπόν της επιτυχίας σ’ αυτή τη διαδικασία συνδέεται με το διαλογισμό και τη συγκράτηση του νου σταθερά στο φως. Μόνο με τη σταθερότητα μπορεί να σχηματισθεί, να ενταθεί, να εστιαστεί και να προβληθεί η δέσμη του φωτός κι έπειτα – την κατάλληλη στιγμή – να αποσυρθεί. Δεν μπορώ εδώ να υπεισέλθω σε διευκρίνιση της διαδικασίας διαλογισμού, που βασίζεται στην ορθή κατανόηση της φύσης της συγκέντρωσης. Έγραψα πολλά για το ζήτημα αυτό και η πειθαρχία της Ράτζα Γιόγκα είναι πολύ γνωστή. Νοητική συγκέντρωση κι έλεγχος είναι πλέον κοινά θέματα όλων των οδηγιών που δίνονται από εκπαιδευτές και φωτισμένους γονείς. Είναι δύσκολο για το μέσο άνθρωπο σήμερα να αντιληφθεί ότι υπήρξε μια εποχή όπου φράσεις όπως “χρησιμοποίησε το νου σου” ή “αν σκεπτόσουν μόνο” ή “λίγος νοητικός έλεγχος εκ μέρους σου θα ήταν χρήσιμος”, ήσαν εντελώς άγνωστες, επειδή ο νους ήταν ελάχιστα αναπτυγμένος. Αναγνωρίζονταν τότε σαν λειτουργικός παράγοντας μόνο απ’ όσους είχαν συνείδηση μυημένου. Η Ατραπός της Εξέλιξης είναι στην πραγματικότητα η ατραπός των αναγνωρίσεων που οδηγούν σε αποκάλυψη. Η όλη διαδικασία της εξέλιξης είναι μυητικού χαρακτήρα και οδηγεί από τη μια διεύρυνση συνείδησης στην άλλη, ωσότου οι κόσμοι του άμορφου και της μορφής αποκαλυφθούν στο φως που ο μυημένος παράγει και στο οποίο βαδίζει. Τα φώτα αυτά είναι διάφορα και οι αποκαλύψεις τους ποικίλλουν· υπάρχει: 1. Το φως της καθαυτής ύλης, που βρίσκεται σε κάθε άτομο ουσίας.

2. Το φως του ζωτικού ή αιθερικού φορέα – ένα φως που είναι αντανάκλαση του Ενός Φωτός, επειδή ενοποιεί τους τρεις τύπους φωτός στους τρεις κόσμους.

3. Το φως του ενστίκτου.

4. Το φως της διανόησης ή το φως της γνώσης.

5. Το φως της ψυχής.

6. Το φως της ενόρασης. Προχωρούμε από φως σε φως, από αποκάλυψη σε αποκάλυψη, ωσότου περάσουμε από το βασίλειο του φωτός στο βασίλειο της ζωής, που είναι ακόμη για μας καθαρό σκότος.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

143

Θα σας είναι φανερό ότι το αυξανόμενο αυτό φως συνοδεύεται από μια συνεχώς αναπτυσσόμενη σειρά αποκαλύψεων που, όπως καθετί άλλο στον κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας, εκδιπλώνουν μπροστά στα μάτια πρώτα απ’ όλα τον κόσμο των μορφών, έπειτα τον κόσμο των ιδανικών, κατόπιν τη φύση της ψυχής, των ιδεών και της θειότητας. Διαλέγω μόνο λίγες λέξεις που ενσωματώνουν την αποκάλυψη και είναι συμβολικές του χαρακτήρα της. Όμως όλες αυτές οι αποκαλύψεις συνιστούν μια μεγάλη ενοποιημένη αποκάλυψη που εκδιπλώνεται βραδέως μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας. Το φως του προσωπικού κατώτερου εαυτού αποκαλύπτει στον άνθρωπο τον κόσμο της μορφής, της ύλης, του ενστίκτου, της επιθυμίας και του νου· το φως της ψυχής αποκαλύπτει τη φύση της σχέσης αυτών των μορφών ζωής με τον κόσμο του άμορφου και της πάλης μεταξύ του πραγματικού και του απατηλού. Το φως της ενόρασης εκδιπλώνει μπροστά στην όραση της ψυχής μέσα στην προσωπικότητα τη φύση του Θεού και την ενότητα του Όλου. Η ανησυχία της υλικής επιθυμίας που αναζητά την ικανοποίησή της στους τρεις κόσμους, παραχωρεί τελικά τη θέση της στην έφεση προς την ψυχική επαφή και την ψυχική ζωή. Αυτή με τη σειρά της αναγνωρίζεται σαν ένα βήμα προς τις μεγάλες εκείνες θεμελιώδεις εμπειρίες στις οποίες δίνουμε τα ονόματα των πέντε κύριων μυήσεων. Αυτές αποκαλύπτουν στον άνθρωπο το μέχρι τώρα μη αντιληπτό γεγονός της μη χωριστικότητάς του και της σχέσης της ατομικής του θέλησης με τη θεία θέληση. Θα μελετήσουμε τώρα τον τρόπο με τον οποίο προωθούνται αυτές οι φάσεις της εργασίας στο αστρικό πεδίο: το άτομο μαθαίνει πρώτα να χρησιμοποιεί το φως της διάνοιας, που παράγεται από την ψυχή καθώς σχετίζεται στενά με την προσωπικότητα και παρακινείται από την ενόραση. Δια του φωτός αυτού ο μαθητής μαθαίνει να διασκορπίζει τις προσωπικές και ιδιωτικές του γοητείες. Το αναφέρω, γιατί επιθυμώ να εκτιμήσετε την έκταση του έργου που αναλαμβάνει ο άνθρωπος όταν καταπιαστεί συνειδητά με την απαλλαγή του από τη γοητεία σε προετοιμασία για εκτεταμένη υπηρεσία. Έρχεται τότε σε διαμάχη με το σύνολο της γοητείας ολόκληρου του πεδίου και τείνει να συντριβεί από την αντίληψη αυτού που αντιμετωπίζει. Συνιστά μια από τις αιτίες της βαθιάς κατάθλιψης και των ισχυρών εκείνων συμπλεγμάτων κατωτερότητας, που καθιστούν μερικούς ανθρώπους τελείως άχρηστους ή οδηγούν τελικά στην αυτοκτονία. Οι προσωπικές τους γοητείες τους προσδένουν στην εθνική ή πλανητική γοητεία κι έτσι ρυθμίζουν τη ζωική τους έκφραση και σκέψη. Θα σας ζητούσα να το θυμάστε αυτό καθώς συναλλάσσεστε με ανθρώπους και τους βρίσκετε δεμένους με τις ιδέες τους και ανίκανους να δουν την αλήθεια όπως τη βλέπετε. Είναι όπως είναι, γιατί η ατομική τους γοητεία τρέφεται από τις μεγαλύτερες γοητείες κι αυτό είναι προς το παρόν πάρα πολύ για τους ίδιους. Δεν έχω την πρόθεση ν’ ασχοληθώ ειδικά με τις ιδιαίτερες γοητείες, αλλά να σας δώσω μια φόρμουλα που – με μικρές αλλαγές και προσθήκες – μπορεί να εξυπηρετήσει το άτομο και την ομάδα στο έργο της εκρίζωσης της γοητείας. Θα αρχίσω λέγοντας ότι η πρώτη ανάγκη για τον άνθρωπο είναι να αντιληφθεί ότι οι αντιδράσεις, οι ιδέες, οι επιθυμίες και οι ζωικές του εμπειρίες, όσον αφορά τη συναισθηματική του φύση,

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

144

ρυθμίζονται από κάποια γοητεία ή γοητείες, ότι είναι θύμα διαφόρων γοητειών που γεννήθηκαν σε πολλές ζωές και ρίζωσαν βαθιά στο παρελθόν του και στις οποίες αντιδρά ενστικτωδώς. Έρχεται όμως ο καιρός που ο δόκιμος μαθητής αποκτά επίγνωση των ενστικτωδών αυτών γοητειών και τις αναγνωρίζει μόλις εμφανισθούν, ακόμη κι όταν αντιδρά σ’ αυτές· ζητά ν’ απελευθερωθεί, εργαζόμενος στην αρχή σπασμωδικά, επιχειρώντας να χρησιμοποιήσει το νου για να τις εκλογικεύσει και με την εναλλαγή της πρόσκαιρης επιτυχίας όταν μπορεί εσκεμμένα να δρα σαν να ήταν απαλλαγμένος από γοητεία, με τις μακρές περιόδους ήττας όταν συντρίβεται, δεν μπορεί να δει πουθενά φως και δρα σαν ένα τυφλό, σαστισμένο πρόσωπο. Αυτό δείχνει ότι έλκεται σαν από μαγνήτη (τη δύναμη της συσσωρευμένης αρχαίας γοητείας με τα καρμικά της αποτελέσματα) στο μέσο της καθαυτής γοητείας που προσπαθεί ν’ αποφύγει. Αργότερα έρχεται το στάδιο (αποτέλεσμα της εναλλασσόμενης αυτής διαδικασίας) κατά το οποίο η έλξη της ψυχής αρχίζει να εξουδετερώνει την έλξη αυτής της γοητείας· ανατείνει στην ελεύθερη έκφραση και την απελευθέρωση από τον έλεγχο του αστρικού πεδίου. Τότε λαμβάνει χώρα η διαδικασία εξισορρόπησης. Στη διάρκεια του σταδίου αυτού εδραιώνεται ο διαλογισμός, έτσι ώστε ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση του φωτός της ψυχής καθώς σμίγει με το εγγενές φως του νοητικού σώματος και το ανάμεικτο αυτό φως εντείνεται σταθερά όσο εμμένει στη διαλογιστική εργασία. Φθάνει τότε ένα σημείο όπου ο ζηλωτής ανακαλύπτει ότι το εσώτερο αυτό φως μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι αρχίζει δοκιμαστικά και με κυμαινόμενη επιτυχία να στρέφει αυτό το φως στα προβλήματα της ιδιαίτερης γοητείας του. Σ’ αυτό το σημείο επίσης προωθούμε πλέον την Τεχνική του Φωτός, χρησιμοποιώντας την έτσι ώστε η αόριστη και μη επιστημονική τεχνική του παρελθόντος να τερματισθεί. Η υποδεικνυόμενη τεχνική χρησιμεύει μόνο στον άνθρωπο που γνωρίζει κάτι για το φως του νου, το φως στο κεφάλι και το φως της ψυχής. Το φως στο κεφάλι παράγεται απ’ τη σαφώς σχεδιασμένη προσέγγιση του φωτός της ψυχής και του φωτός της προσωπικότητας, εστιασμένων στο νοητικό σώμα και προκαλώντας ένα αποτέλεσμα στον εγκέφαλο. Αυτή η διαδικασία εστίασης διαιρείται σε τρία στάδια: 1. Την προσπάθεια να εστιάσει το φως του νου και της ύλης στο νοητικό φορέα. Αυτή υποδηλώνει τη συνένωση του φωτός της ύλης και της ουσίας (πυκνό υλικό και αιθερικό φως) και του φωτός του καθαυτού νου. Δεν υπάρχει ιδιάζον ή ειδικό φως του καθαυτού αστρικού σώματος, γιατί αυτό δεν είναι παρά το άθροισμα μορφών που δημιούργησε ατομικά ο άνθρωπος, τα έθνη και οι φυλές κι αυτές στο σύνολό τους συνιστούν το αστρικό πεδίο και δεν κατέχουν έμφυτο φως όπως οι άλλες μορφές. Δε δημιουργήθηκαν σαν μορφή έκφρασης κάποιας δυναμικής ζωής απ’ τον πλανητικό Λόγο κι αυτή είναι η πραγματική έννοια εκείνου που σας είπα νωρίτερα ότι στην πραγματικότητα δεν υφίσταται αστρικό πεδίο. Είναι η φαντασμαγορική δημιουργία της ανθρώπινης επιθυμίας ανά τους αιώνες και το απατηλό του φως είναι αντανάκλαση είτε του φωτός της ύλης είτε του νου. Αυτή η διαδικασία εστίασης γίνεται με την ευθυγράμμιση και την προσπάθεια να φέρουμε σε σημείο φώτισης το θετικό φως του νου και το αρνητικό φως του

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

145

εγκεφάλου κι αυτό επιτυγχάνεται δια του νοητικού ελέγχου που αναπτύσσεται στο διαλογισμό. Όταν οι δύο αντίθετοι αυτοί πόλοι σχετισθούν, τότε (με μια πράξη της θέλησης της προσωπικότητας) οι δύο αυτές όψεις του κατώτερου φωτός μπορούν να σχηματίσουν ένα σημείο φωτός – σαν μικρό πυρσό – που αποκαλύπτει κάποια φάση της γοητείας στην οποία ο ζηλωτής ανταποκρίνεται ευκολότερα. Το πρώτο αυτό εστιασμένο φως είναι τέτοιας φύσης ώστε δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από μια αποκάλυψη. Δεν έχει διασκορπιστική δύναμη ούτε μπορεί να καταστήσει αναποτελεσματική την υφιστάμενη γοητεία. Μπορεί μόνο να κάνει τον άνθρωπο να αποκτήσει επίγνωση στην αφυπνισμένη ή εγκεφαλική του συνείδηση ότι τον κρατά η γοητεία. Σχετίζεται με το στάδιο της συγκέντρωσης στη διαλογιστική διαδικασία.

2. Το δεύτερο στάδιο της διαδικασίας εστίασης προκύπτει απ’ την προσπάθεια για διαλογισμό. Στο προηγούμενο στάδιο η ανάμειξη των δύο υλικών φώτων ήταν ολοκληρωτικά μια μορφική διαδικασία κι ο ζηλωτής ωθείτο εξολοκλήρου απ’ τις δυνάμεις της προσωπικότητάς του και τη σκοπιμότητα. Ένα παράδειγμα του τελευταίου και της αποτελεσματικότητάς του μπορεί να ιδωθεί στον άνθρωπο που με σαφώς ιδιοτελή κίνητρα και με την έντονη συγκέντρωση εστιάζει το νου του κι επιτυγχάνει την ικανοποίηση των επιθυμιών του και την επίτευξη των σκοπών του. Σκοτώνει κάθε συναισθηματική αντίδραση και προχωρά το μακρύ δρόμο για το διασκορπισμό της γοητείας. Αναπτύσσει την ικανότητα να έλκει το φως της καθαυτής ύλης (φυσικής ύλης και νοητικής ουσίας) κι έτσι παράγει ένα ψευδές φως από το οποίο αποκλείεται αυστηρά το φως της ψυχής. Αυτή είναι η δύναμη που δημιουργεί τελικά ένα μαύρο μάγο. Ανέπτυξε την ικανότητα ν’ αντλεί τη φωτεινή ενέργεια της καθαυτής ύλης και να την εστιάζει τόσο ισχυρά κι αποτελεσματικά ώστε αποβαίνει μια μεγάλη καταστρεπτική δύναμη. Αυτή ήταν που έδωσε στον Χίτλερ και στους έξι κακούς ανθρώπους που συνδέονταν μαζί του τη δύναμη να καταστρέφουν στο υλικό πεδίο. Αλλά στην περίπτωση του ζηλωτή η δύναμη να διαλογίζεται στην πνευματική πραγματικότητα και να προσεγγίζει την ψυχή εξουδετερώνει τους εγγενείς κινδύνους της εστίασης και της αποκλειστικής χρήσης του φωτός της ύλης· στο μικρότερο φως της ύλης προστίθεται το φως της ψυχής και τότε τα δύο αυτά ανάμεικτα φώτα ή όψεις του Ενός Φωτός εστιάζονται στο νοητικό πεδίο δια της δύναμης της δημιουργικής φαντασίας. Αυτή επιτρέπει τελικά στον άνθρωπο να διασκορπίσει τη γοητεία και τον απελευθερώνει από το αστρικό πεδίο.

3. Το τρίτο στάδιο είναι εκείνο όπου το φως της ύλης, το φως του νου και το φως της ψυχής (σαν αγωγός για την ενόραση) σμίγουν συνειδητά, συγχωνεύονται και εστιάζονται. Ο άνθρωπος στρέφει τότε το ανάμεικτο αυτό φως, κάτω από ψυχική διεύθυνση, στον κόσμο της γοητείας και στην ιδιαίτερη γοητεία με την οποία ασχολείται οποιαδήποτε περίοδο. Το ψευδές φως του αστρικού πεδίου εξαφανίζεται στο τριπλό αυτό ανάμεικτο φως, όπως ακριβώς μια φωτιά μπορεί σχεδόν να σβήσει όταν εκτεθεί σ’ όλες τις ακτίνες του ηλίου, ή όπως ένας φακός

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

146

που εστιάζει τις ακτίνες του ηλίου μπορεί να αρχίσει μια καταστρεπτική πυρκαγιά. Η χρήση ενός ισχυρού φωτός μπορεί να εξαλείψει ένα μικρότερο φως και να διασκορπίσει την ομίχλη. Όλα αυτά πρέπει να προωθηθούν με κατανόηση και συνειδητά σαν προκαταρκτικά της πρέπουσας τεχνικής. Το έργο του θα είναι αρχικά πειραματικό και τελικά θα εφαρμοστεί επιστημονικά. Θα βασίζεται στην αναγνώριση της αλήθειας – μιας αλήθειας που αντιμετωπίζεται και γίνεται δεκτή. Η εργασία αυτή δεν είναι μια μορφή εκλογίκευσης, παρότι προηγείται της συγκεκριμένης επιστημονικής εργασίας που περιγράφω· δεν είναι η καλλιέργεια νέων ενδιαφερόντων νοητικού και πνευματικού είδους, που βαθμιαία θα αντικαταστήσουν την επιθυμία και θα διώξουν τη γοητεία. Όλα αυτά έχουν προκαταρκτικό χαρακτήρα και οδηγούν σε μια εξέλιξη η οποία ετοιμάζει το ζηλωτή να εργασθεί επιστημονικά· δεν είναι μια διαδικασία “σκοτώματος της επιθυμίας” όπως διδάσκουν μερικές σχολές σκέψης, αλλά είναι μια διαδικασία βαθμιαίας εκρίζωσης της επιθυμίας με αυστηρή πειθαρχία και σκληρή εκπαιδευτική εργασία κι αυτή παρεμπιπτόντως συνεπάγεται το διασκορπισμό της γοητείας. Τέτοιες ήταν οι αργές τεχνικές του παρελθόντος. Σήμερα η διαδικασία πρόκειται ν’ αλλάξει, επειδή αρκετοί άνθρωποι αποτελούν πλέον προϊόν κατανόησης και μπορούν να εργασθούν με σύνεση κι επίσης επιστημονικά. Η διαδικασία που σας αναπτύσσω είναι ενός γρήγορου κι αποτελεσματικού διασκορπισμού και βασίζεται στην αποδοχή της υπόθεσης του φωτός, στην αναγνώριση του γεγονότος ότι το αστρικό πεδίο δεν έχει αληθινή ύπαρξη, στην εκπαιδευμένη χρήση της δημιουργικής φαντασίας και στην αναμφισβήτητη τήρηση των οδηγιών τόσο ατομικά όσο και σαν ομάδα. Έχω την πρόθεση να σας δώσω δύο φόρμουλες – την μία για ατομική χρήση και την άλλη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ομάδες καθώς συνεισφέρουν την κοινή τους προσπάθεια για το διασκορπισμό της γοητείας, είτε της ομαδικής γοητείας ή σε σχέση με κάποια όψη της επικρατούσας παγκόσμιας γοητείας. Δύο πράγματα θα σας είναι προφανή: Πρώτο: ότι όσοι συμμετέχουν στην εκρίζωση της γοητείας πρέπει να είναι ικανοί να διακρίνουν μεταξύ γοητείας και πραγματικότητας. Συχνά μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, αν εξετασθούν επιφανειακά. Πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν ότι μια συναισθηματική ή αστρική κατάσταση συνιστά ένα πέπλο πάνω στην αλήθεια και είναι διαστρέβλωση της παρουσίασης ή της εμφάνισης της ατομικής ή ομαδικής έκφρασης θειότητας. Πρέπει συνεπώς να είναι ικανοί για οραματισμό, διαυγή σκέψη κι άμεση αναγνώριση εκείνου που εμποδίζει την υλοποίηση του οράματος και την ακριβή αποδοχή της αλήθειας. Πρέπει να είναι επίσης ικανοί να διακρίνουν μεταξύ της μείζονος κι ελάσσονος γοητείας. Μια ελάσσων γοητεία, μια περαστική και πρόσκαιρη σκεπτομορφή με εύκολα αναγνωριζόμενη φύση δε δικαιολογεί τη χρήση καμιάς φόρμουλας. Μια τέτοια ελάσσων γοητεία θα ήταν η αίσθηση του αυτοοικτιρμού σ’ ένα άτομο, ή ο δοξασμός κάποιου αξιοσημείωτου ατόμου από ένα άλλο άτομο, μια ομάδα ή ένα έθνος. Ο χρόνος και η κοινή λογική αρκούν για να φροντίσουν μια τέτοια

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

147

κατάσταση. Μια μείζων γοητεία στον κόσμο (πριν τον πόλεμο) ήταν η έμφαση που είχε τεθεί στα αποκτήματα και στην πίστη ότι η ευτυχία εξαρτάται από πράγματα, από υλικά αγαθά και ανέσεις. Δεύτερο: ότι τα τρία στάδια εστίασης που αναφέρθηκαν παραπάνω, αποτελούν μια προκαταρκτική διαδικασία. Τα τρία αυτά στάδια πρέπει κάπως να αναπτυχθούν πριν γίνει εφικτή η αποτελεσματική χρήση οποιασδήποτε φόρμουλας κι όσοι σκοπεύουν να εργασθούν στο έργο της απαλλαγής του κόσμου από τη γοητεία, πρέπει να υποβάλλονται συνεχώς σ’ αυτές τις φάσεις της τέχνης της πόλωσης, αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι. Πρέπει να έχουν κατανόηση του οργάνου της σκέψης, της δημιουργίας σκεπτομορφών και της φύσης του στοχαστή. Πρέπει να είναι συναισθηματικά πολωμένοι, όμως σε ομαδική εργασία σχετικά ελεύθεροι από αστρικό έλεγχο. Η αστρική αυτή απελευθέρωση πρέπει να ελέγχει σε ορισμένη έκταση την εκλογή όσων πρόκειται να εργασθούν σε κύριους διασκορπισμούς. Στην περίπτωση του ατόμου που επιχειρεί να διασπάσει τη γοητεία στην ατομική του ζωή, πρέπει να είναι νοητικά πολωμένο με απόφαση και προσπάθεια, ακόμη κι αν η συναισθηματική φύση αποτελεί για το ίδιο σε οποιαδήποτε ζωή τη γραμμή ελάχιστης αντίστασης. Όσοι εργάζονται σε ομαδικό σχηματισμό θα έχουν επιτύχει κάποιο μέτρο νοητικής εστίασης, αλλά για τους σκοπούς του έργου που πρέπει να γίνει, θα πρέπει να εστιασθούν συνειδητά κι εσκεμμένα στο συναισθηματικό πεδίο με τον έλεγχο της φύσης τους. Οι εργάτες πρέπει συνεπώς να έχουν ασκηθεί στο διαλογισμό, να έχουν στοχασθεί πολύ τη φύση της σκέψης και των χρήσεών της και πρέπει να έχουν επίγνωση του ένδον φωτός. Όταν τα τρία αυτά στάδια εδραιωθούν σαν συνδεόμενες δραστηριότητες, συνήθειες κι αυτόματες αντιδράσεις κι όταν η πρόθεση είναι σταθερή και η ικανότητα εστίασης έχει γίνει μια σχεδόν ενστικτώδης αντίδραση, τότε μπορεί να γίνει σωστό κι αποτελεσματικό έργο· στο έργο αυτό πρέπει να προστεθεί επιμονή και υπομονή. Μπορώ να πω ότι δε χρειάζεται να έχει επιτευχθεί τελειότητα στη διαδικασία, προτού αρχίσει αυτή η εργασία και υπηρεσία. Μαθητές και ζηλωτές πρέπει να καλλιεργήσουν τη συνείδηση της συνεργασίας και την αντίληψη ότι σε υπηρεσία σαν την προτεινόμενη συμμετέχουν σαφώς σε μια ιεραρχική δραστηριότητα και είναι συνεπώς σε θέση να προσφέρουν βοήθεια, ακόμη κι αν δε θα μπορούσαν – μόνοι και αβοήθητοι – να επιτύχουν τα ποθητά αποτελέσματα. Μπορούν να επιταχύνουν τη διαδικασία με τη συνδυασμένη τους βοήθεια. Η δύναμη της ενωμένης προσπάθειας στο φυσικό πεδίο γίνεται αντιληπτή σήμερα σε μεγάλη κλίμακα και η πολεμική προσπάθεια σε όλες τις χώρες επιτάχυνε πολύ αυτή την αντίληψη. Η δύναμη του ενοποιημένου συναισθήματος (που συχνά εκφράζεται με ό,τι αποκαλούμε ψυχολογία του όχλου) αναγνωρίζεται παντού και είναι επίφοβη αλλά κι εκμεταλλεύσιμη. Η δύναμη της ενοποιημένης σκέψης είναι ως τώρα ελάχιστα κατανοητή και η έμφυτη δύναμη του φωτός πολλών διανοιών που τις καθιστά αποτελεσματικά όργανα στις παγκόσμιες υποθέσεις, διεισδύοντας και διασκορπίζοντας τη γοητεία και αποδεικνυόμενη δημιουργική στο φυσικό πεδίο, θα αποδειχθεί ότι αποτελεί το νέο τρόπο εργασίας που θα χρησιμοποιηθεί στη νέα εποχή. Γι’ αυτόν η Ιεραρχία σχεδίασε κι εργάσθηκε κι ετοιμάζεται τώρα να δοκιμάσει την

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

148

αποτελεσματικότητα αυτής της εργασίας, οργανώνοντας μια ομάδα ή ομάδες οι οποίες θα εργασθούν στο πρόβλημα της γοητείας. Μπορείτε να δείτε συνεπώς ότι όσα περιγράφω είναι σχετικά νέα. Η αμυδρή εντύπωση της επερχόμενης τεχνικής, όσον αφορά το άτομο, έχει καταγραφεί. Άνδρες και γυναίκες παντού προσπαθούν να απαλλαγούν από τη γοητεία με τη δύναμη της διαυγούς σκέψης, της αυστηρής πειθαρχίας και της κοινής λογικής και με τη συνειδητή καταγραφή της σχέσης τους με το σύνολο – κάτι που τους παρακινεί να εξαλείψουν απ’ τη ζωή τους οτιδήποτε θα μπορούσε να εμποδίσει τους άλλους ή να εντείνει την παγκόσμια εξαπάτηση δια της γοητείας. Σ’ αυτή θα προστεθεί (σαν μια όψη ίσως της νέας παγκόσμιας θρησκείας που βρίσκεται τώρα στο δρόμο της για εξωτερίκευση) η αντίληψη ότι οι ομάδες μπορούν με επιτυχία να ξεκαθαρίσουν τις γοητείες που σκοτεινιάζουν το δρόμο της ανθρωπότητας προς το στόχο της, με τη δύναμη της συνδυασμένης και προβαλλόμενης σκέψης. Για να γίνει το πρώτο βήμα στην ενωμένη ομαδική δραστηριότητα πάνω σ’ αυτή τη γραμμή υπηρεσίας, παρουσιάζω μια φόρμουλα ή ομαδικό τυπικό που – αν χρησιμοποιηθεί απ’ όσους η ζωή είναι σχετικά απαλλαγμένη από γοητεία, που είναι ρεαλιστές και αναγνωρίζονται απ’ την ομάδα σαν σχετικά ελεύθεροι κι εμψυχώνονται από καλή πρόθεση – θα συντελέσει πολύ για να δώσει τέλος σε ορισμένες όψεις της παγκόσμιας γοητείας. Η προσπάθειά τους, συνδυασμένη με εκείνη παρόμοιων ομάδων, θα εξασθενίσει τόσο τη δύναμη των αρχαίων αυτών γοητειών, ώστε η “Ημέρα της Διαύγασης” τελικά θα έρθει. Πρώτα όμως θα δώσω σε συντομία για χρήση του ζηλωτή ατομικά μια φόρμουλα με την οποία θα βοηθηθεί να ελευθερωθεί απ’ την ιδιαίτερή του γοητεία ή γοητείες. Θα κατατάξω τη διαδικασία κι ο ζηλωτής θα κάνει καλά να την ακολουθήσει όπως δίνεται, μη έχοντας στο νου του αίσθηση του χρόνου και πρόθυμος να κάνει αυτή την εργασία τακτικά επί μήνες κι αν είναι ανάγκη επί χρόνια, ωσότου ελευθερωθεί και το φως διαλάμψει στο αστρικό πεδίο μέσω του αστρικού του σώματος. Θα πρότεινα κανείς ζηλωτής να μην επιχειρήσει να καταπιαστεί με το πρόβλημα της γοητείας σαν σύνολο, ούτε να προσπαθήσει να διασκορπίσει όλες τις γοητείες στις οποίες είναι επιδεκτικός. Καταπιάνεται με ένα πανάρχαιο κακό και με γερά εδραιωμένες συνήθειες της γοητείας. Συνδέονται στενά με όψεις της καθημερινής του ζωής, τη σεξουαλική ζωή του, ή τις φιλοδοξίες του, τις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους, με τα αγαπημένα του ιδανικά και ιδέες, τα όνειρα και τους οραματισμούς του. Πρέπει να επιλέξει τη γοητεία που είναι η πιο φανερή και η πιο παρεμποδιστική σε οποιοδήποτε δεδομένο χρόνο (και πάντα υπάρχει μία) και για το διασκορπισμό της πρέπει να εργασθεί συνειδητά, αν θέλει να θέσει τα θεμέλια για αποτελεσματική υπηρεσία στο διασκορπισμό της παγκόσμιας γοητείας. ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ (Για το Άτομο) Ι. Προκαταρκτικά Στάδια.

1. Αναγνώριση της γοητείας που πρέπει να διασκορπισθεί. Αυτή συνεπάγεται:

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

149

α. Την προθυμία να συνεργασθείτε με την ψυχή κατά φυσικό, αστρικό και νοητικό τρόπο, προκειμένου να βοηθήσει στο πιο τεχνικό έργο. Συλλογισθείτε τα επακόλουθα αυτής της πρότασης. β. Την αναγνώριση των τρόπων με τους οποίους η γοητεία αυτή επηρεάζει την καθημερινή ζωή κι όλες τις σχέσεις.

2. Πρέπει να εκτελεστούν τα τρία στάδια εστίασης που περιγράφηκαν (σελ. 208210): α. Το στάδιο εστίασης του φωτός του νου και του φωτός της ύλης στο νοητικό φορέα. Αυτό γίνεται με μια διαδικασία ανύψωσης και ανάμειξης και συγχώνευσης και για να γίνει χρησιμοποιείται η δραστηριότητα της δημιουργικής φαντασίας. β. Το στάδιο του διαλογισμού το οποίο με τον καιρό επιφέρει τη συγχώνευση του φωτός της ύλης, του φωτός του νου και του φωτός της ψυχής στο νοητικό πεδίο. γ. Το στάδιο όπου τα τρία αυτά φώτα γίνονται αντιληπτά σαν ένα ενοποιημένο φως – ένας προβολέας έτοιμος να στραφεί στην αναγκαία διεύθυνση.

3. Αναγνώριση των δύο όψεων της προετοιμασίας: α. Ευθυγράμμιση της προσωπικότητας, έτσι ώστε οι τρεις όψεις της κατώτερης φύσης να φαίνονται ότι αποτελούν μια λειτουργούσα προσωπικότητα. β. Μια πράξη ολοκλήρωσης κατά την οποία η προσωπικότητα και η ψυχή φαίνονται επίσης σαν μια μονάδα. Αυτή γίνεται με την αφιέρωση της προσωπικότητας στην ψυχή και την αποδοχή της από την ψυχή. Οι δύο αυτές γραμμές σκέψης παράγουν ένα πεδίο μαγνητικής σκέψης κι αντίληψης όπου γίνεται όλη η εργασία.

4. Μια παύση κατά την οποία ο όλος άνθρωπος στηρίζεται για την εργασία που πρέπει να γίνει. Από τη βαθιά ενασχόληση με το στάδιο της ψυχικής επαφής και της αρχικής προετοιμασίας εστιάζει τώρα τον προσεκτικό του νου στη γοητεία που πρέπει να εκριζωθεί. Αυτό δε συνεπάγεται συνείδηση της γοητείας κι ένα γιατί ή για ποιο λόγο. Σημαίνει τη στροφή της προσοχής της ολοκληρωμένης ψυχής-προσωπικότητας στο αστρικό πεδίο και στην ιδιαίτερη γοητεία· η προσοχή δε στρέφεται στο αστρικό σώμα του ζηλωτή που προσπαθεί να κάνει το έργο. Πρόκειται για δήλωση μεγάλης σπουδαιότητας, γιατί καταστρέφοντας τον ιδιαίτερο τύπο γοητείας που τον αφορά, ο ζηλωτής ή μαθητής αρχίζει να καταστρέφει το μερίδιο του σ’ αυτή – εκείνο μέσα του που τον θέτει σε επαφή με τη γοητεία – και ταυτόχρονα προετοιμάζεται για ομαδική υπηρεσία πάνω στην ίδια γραμμή. Αυτό δε θα αποδειχθεί εύκολο έργο. ΙΙ. Η Τεχνική ή Φόρμουλα.

5. Με μια πράξη της δημιουργικής φαντασίας ο εργάτης προσπαθεί να δει και ν’ ακούσει την ψυχή – την πηγή του φωτός και της δύναμης στους τρεις κόσμους, εκπνέοντας το ΟΜ στο νου της προσεκτικά αναμένουσας προσωπικότητας. Εκεί το φως και η δύναμη της ψυχής συγκρατούνται και διατηρούνται από τη θετική

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

150

προσωπικότητα, γιατί μια αρνητική στάση δεν είναι επιθυμητή.

6. Το συγκρατημένο φως και δύναμη, σε συνδυασμό με το διπλό φως της προσωπικότητας (εστιασμένο, όπως ξέρουμε, στο νοητικό πεδίο) φαίνεται να παράγει ένα έντονο φως το οποίο μπορεί κανείς να οραματισθεί σαν προβολέα μεγάλης λαμπρότητας και ισχύος. Πρέπει να ιδωθεί σαν σφαίρα ζωηρού λαμπρού φωτός, χωρίς όμως να ακτινοβολεί ακόμη ή να προβάλλεται προς τα έξω.

7. Όταν αυτή η πράξη οραματισμού κριθεί ότι εκτελέσθηκε ικανοποιητικά, τότε ακολουθεί μια παύση κατά την οποία ο ζηλωτής εστιάζει όλη τη θέληση που έχει πίσω από το φως που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση των τριών φώτων. Αυτό αναφέρεται στο στάδιο για το οποίο μίλησε ο Πατάντζαλι σαν εκείνο όπου “ο νους συγκρατείται σταθερά στο φως”. Αυτή η χρήση της θέλησης – θέληση ψυχής-προσωπικότητας – είναι δυναμική, αλλά σ’ αυτό το στάδιο ήρεμη κι όχι μαγνητική ή ακτινοβόλος.

8. Ακολουθεί κατόπιν μια διαδικασία κατά την οποία η γοητεία που πρέπει να διασκορπισθεί και ο προβολέας του νου συσχετίζονται με τη δύναμη της σκέψης. Η γοητεία με την ποιότητά της κι ο προβολέας με τη δύναμή του αναγνωρίζονται για ό,τι είναι και το αποτέλεσμα ή τα αποτελέσματα που προκύπτουν απ’ αυτή τη σχέση εξετάζονται προσεκτικά. Αυτό δεν πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε η νοητική διαδικασία, το φως και η δύναμη να ενδυναμώσουν την ήδη ισχυρή γοητεία. Πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε στο τέλος της διαδικασίας η γοητεία να έχει εξασθενίσει αρκετά και τελικά να διασκορπιστεί. Πρόκειται για μια σημαντική αντίληψη.

9. Όταν ο ζηλωτής επιτύχει όσο είναι δυνατό την αναγκαία συγκέντρωση, αντίληψη και σχέση, τότε (με μια πράξη θέλησης και δημιουργικής φαντασίας) στρέφει τον προβολέα και βλέπει μια ζωηρή δέσμη φωτός να διαχύνεται και να διαπερνά τη γοητεία. Πρέπει να οραματισθεί μια πλατιά λαμπρή δέσμη που ξεχύνεται από το φωτισμένο νου στο αστρικό πεδίο. Πρέπει να πιστέψει ότι γίνεται έτσι.

10.Επακολουθεί τότε μια σπουδαία και δύσκολη φάση της εργασίας κατά την οποία ο εργάτης ονομάζει τη γοητεία και τη βλέπει σε διαδικασία διασκορπισμού. Υποβοηθεί τη διαδικασία λέγοντας με ένταση και χωρίς να ακούγεται: “Η δύναμη του φωτός εμποδίζει την εμφάνιση της γοητείας (ονομάζοντάς την). Η δύναμη του φωτός εξουδετερώνει την ποιότητα της γοητείας που με επηρεάζει. Η δύναμη του φωτός καταστρέφει τη ζωή πίσω από τη γοητεία.”

Η διατύπωση των τριών αυτών φράσεων συνιστά μια βεβαίωση της δύναμης και του σκοπού και πρέπει να διακηρύσσονται σε ένα σημείο έντασης με το νου σταθερά συγκρατημένο και με θετικό προσανατολισμό.

11.Εκφωνείται κατόπιν η Ιερή Λέξη με την πρόθεση να προκαλέσει εκείνο που στην αποκρυφιστική φρασεολογία ονομάζεται “Πράξη Διείσδυσης”· τότε το φως φαίνεται να επιτελεί τρία πράγματα: α. Ασκεί μια συγκεκριμένη κρούση πάνω στη γοητεία. β. Διεισδύει στη γοητεία κι απορροφάται απ’ αυτή.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

151

γ. Τη διασκορπίζει βραδέως· με την πάροδο του χρόνου η γοητεία δε θα είναι ποτέ πια τόσο ισχυρή και τελικά θα διασκορπισθεί τελείως.

12.Αυτό ακολουθείται από μια διαδικασία απόσυρσης κατά την οποία ο ζηλωτής συνειδητά και εσκεμμένα αποσύρει τη δέσμη του φωτός κι αναπροσανατολίζεται στο νοητικό πεδίο. Θα ήθελα να τονίσω ότι η γοητεία δε διασκορπίζεται ποτέ αμέσως. Έχει πολύ αρχαία καταγωγή. Αλλά η επίμονη χρήση της φόρμουλας αυτής θα εξασθενίσει τη γοητεία και βραδέως κι αναπόφευκτα θα την εξαφανίσει κι ο άνθρωπος θα βαδίσει απαλλαγμένος απ’ το ιδιαίτερο αυτό εμπόδιο. Μπορεί να φαίνεται σαν πολύ μεγάλη φόρμουλα, αλλά σκόπιμα την ανέλυσα με τον πληρέστερο δυνατό τρόπο, έτσι ώστε ο ζηλωτής να μπορέσει να καταλάβει καθαρά τι προτίθεται να κάνει. Μετά την κατάλληλη εξάσκηση και την πιστή τήρηση των απαιτούμενων συνθηκών ο ζηλωτής θα την ακολουθεί σχεδόν αυτόματα κι ό,τι θα χρειασθεί τότε θα είναι η φόρμουλα συντομευμένη στην ακόλουθη συνοπτική περιγραφή: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

Σύντομη Περιγραφή της Φόρμουλας Τα τέσσερα Προπαρασκευαστικά Στάδια: α. Αναγνώριση της γοητείας που πρέπει να διασκορπισθεί. β. Το στάδιο της εστίασης του φωτός της προσωπικότητας, ενός διπλού φωτός. γ. Το στάδιο του διαλογισμού και της αναγνώρισης του μεγαλύτερου φωτός. δ. Η ενοποίηση του διπλού φωτός της ύλης και του φωτός της ψυχής, που δημιουργεί έτσι τον προβολέα του νου. Μια διαδικασία ευθυγράμμισης και αναγνωρισμένης ολοκλήρωσης. Μια εσκεμμένη στροφή του προβολέα του νου στο αστρικό πεδίο. Η Φόρμουλα Ψυχική δραστηριότητα και συγκράτηση του φωτός. Η δημιουργία και ο οραματισμός του προβολέα. Η εφέλκυση της θέλησης πίσω από τον προβολέα του νου. Το παραχθέν ενοποιημένο φως στρέφεται πάνω στη γοητεία με τη δύναμη της σκέψης. Η ονομασία της γοητείας και η τριπλή βεβαίωση. Η Πράξη της Διείσδυσης. Η Διαδικασία της Απόσυρσης.

Θα αντιληφθείς, αδελφέ μου, ότι αυτό που πραγματικά κάνω είναι να διδάξω την ερχόμενη γενιά πώς να καταστρέφει εκείνες τις μορφές της σκέψης που κρατούν σε δουλεία τη φυλή και οι οποίες στην περίπτωση της γοητείας είναι οι μορφές που πήρε η επιθυμία, το συναίσθημα, η ευαισθησία στο περιβάλλον, η αναπτυσσόμενη έφεση και τα παλιά ιδανικά και οι οποίες εμποδίζουν το φως της ψυχής να φωτίσει την αφυπνιζόμενη συνείδηση. Οι ενέργειες που παίρνουν μορφή στο αστρικό πεδίο δεν είναι καθαρό συναίσθημα κι αίσθημα, ντυμένα σε καθαρή αστρική ύλη, γιατί δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Είναι οι ενστικτώδεις επιθυμίες που εφελκύονται από την

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

152

ανελισσόμενη ουσία του φυσικού πεδίου κι αυτή στην ολότητά της και με τη δραστηριότητα της ανθρώπινης οικογένειας απολυτρώνεται κι ανυψώνεται μέχρι κάποια μέρα να δούμε τη μεταμόρφωση αυτής της ουσίας και τη “Δόξα της Παρθένου Μαρίας” – της Μητρικής Όψης σε σχέση με τη θειότητα. Είναι επίσης οι κατερχόμενες σκεπτομορφές που το αναπτυσσόμενο ανθρώπινο ον δημιουργεί πάντοτε και τις σύρει προς τα κάτω σε εκδήλωση, ντύνοντάς τες με την ουσία της επιθυμίας. Όταν οι κατερχόμενες μορφές της σκέψης (η αντανάκλαση στους τρεις κόσμους εκείνου του πελώριου “νέφους των επιστητών πραγμάτων” σε διαδικασία αντίληψης – όπως το ονομάζει ο Πατάντζαλι – και το οποίο αιωρείται στο βουδδικό πεδίο, αναμένοντας καταστάλαξη) και η ανερχόμενη μάζα των ενστικτωδών απαιτήσεων από την κατώτερη όψη της ανθρώπινης μονάδας και από την ανθρωπότητα σαν σύνολο συναντηθούν σ’ ένα σημείο έντασης, τότε έχετε την εμφάνιση εκείνου που είναι γνωστό σαν αστρικό πεδίο – μια ανθρωποποίητη σφαίρα δραστηριότητας. Τα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης δε γνωρίζουν αστρικό πεδίο· τα υπερανθρώπινα βασίλεια το έχουν υπερβεί και ανακάλυψαν το μυστικό της απατηλότητάς του και δεν το αναγνωρίζουν πλέον παρά σαν προσωρινό πεδίο εμπειρίας όπου ζει ο άνθρωπος. Σ’ αυτή τη σφαίρα μαθαίνει το γεγονός ότι η πραγματικότητα “δεν είναι τίποτε απ’ αυτά, αλλά μόνο ο Ένας κι ο Άλλος σε σχέση μεταξύ τους”. Είναι μια από τις αποκρυφιστικές φράσεις που ο μαθητής πρέπει να μάθει να καταλαβαίνει και που περιγράφουν την εκδήλωση. β. Ο Διασκορπισμός της Ομαδικής Γοητείας και της Παγκόσμιας Γοητείας. Η ομαδική εργασία για το διασκορπισμό της παγκόσμιας γοητείας πρέπει να γίνει (όπως θα σας είναι φανερό) απ’ όσους εργάζονται στο διασκορπισμό της γοητείας στη ζωή τους κι έμαθαν να χρησιμοποιούν τη φόρμουλα που μόλις δόθηκε. Η πλειονότητα όσων εργάζονται έτσι, είναι ζηλωτές έκτης ακτίνας – που έχουν προσωπικότητα έκτης ακτίνας ή η ψυχική τους ακτίνα είναι η έκτη συν εκείνους όλων των ακτίνων που έχουν ισχυρούς αστρικούς φορείς έκτης ακτίνας. Είναι οι πιο αποτελεσματικοί εργάτες στην ομάδα, αλλά υπόκεινται σε μια μεγάλη δυσχέρεια. Παρόλη την έφεση και την καλή πρόθεση, σπάνια έχουν επίγνωση των γοητειών που τους ελέγχουν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταφέρουμε το ζηλωτή της έκτης ακτίνας να παραδεχθεί ότι κρατιέται από μια γοητεία, ιδιαίτερα όταν είναι γοητεία πνευματικής σημασίας και πολύ υψηλής τάξης. Στην περίπτωσή τους η γοητεία ενισχύεται απ’ την ενέργεια της αφοσίωσης η οποία τη σκληραίνει και της προσδίδει μια ποιότητα που την καθιστά πολύ δύσκολη να διαπερασθεί. Η πλήρης βεβαιότητά τους αποδεικνύεται σοβαρό εμπόδιο στη διορατική εργασία, επειδή πρέπει να εκλείψει προτού το έργο του διασκορπισμού προωθηθεί με επιτυχία. Οι άνθρωποι της πρώτης ακτίνας μπορούν με σχετική ευκολία να υπερνικήσουν τη γοητεία μόλις αποκτήσουν επίγνωσή της σαν περιορισμού της προσωπικότητας. Οι άνθρωποι της τρίτης ακτίνας είναι τόσο επιδεκτικοί σ’ αυτή όσο κι εκείνοι της έκτης ακτίνας και ο πονηρός, στρεβλός και πολυμήχανος νους τους και η ταχύτητα με την οποία μπορούν να εξαπατώνται (και συχνά προσπαθούν να εξαπατήσουν τους άλλους) τους εμποδίζει πολύ στην εργασία της απομάκρυνσης της γοητείας. Η εκφρασμένη τους τάση να είναι θύματα της γοητείας εκδηλώνεται απ’ την

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

153

ανικανότητα του ζηλωτή και μαθητή της τρίτης ακτίνας να μεταδώσει καθαρά το νόημά του με την ομιλία. Κρατήθηκε επί πολλές ζωές με πλάγιες διατυπώσεις της σκέψης και των ιδεών κι έτσι σπάνια μπορεί να μεταδώσει καθαρά το νόημά του. Γιαυτό οι άνθρωποι της έκτης και τρίτης ακτίνας σχεδόν αναπόφευκτα αποδεικνύονται ανίκανοι να διδάξουν. Και οι δύο αυτές ομάδες πρέπει συνεπώς να μάθουν να χρησιμοποιούν αυτή τη φόρμουλα και θα επιταχύνουν κατά πολύ τη διαδικασία διασκορπισμού, αν πιεσθούν να μιλούν ή να γράφουν καθαρά τις σκέψεις τους, ώστε να μη γίνονται ποτέ ασαφείς ή να εκφράζονται με μισές σκέψεις, υπονοούμενα ή υπαινιγμούς. Πρέπει να εκφράζουν καθαρά τις ιδέες με τις οποίες ασχολούνται. Το πρόσωπο της έβδομης ακτίνας αντιμετωπίζει τη δυσκολία ότι είναι ικανό να δημιουργεί εξαιρετικά σαφείς σκεπτομορφές και συνεπώς οι γοητείες που το ελέγχουν είναι ακριβείς και συγκεκριμένες και υποχρεωτικές για το ίδιο. Πάντως γρήγορα κρυσταλλώνονται και πεθαίνουν το δικό τους θάνατο. Οι ζηλωτές της δεύτερης ακτίνας έχουν συνήθως πλήρη επίγνωση οποιασδήποτε γοητείας που μπορεί να επιζητεί να τους κρατήσει, επειδή έχουν μια έμφυτη ικανότητα καθαρής αντίληψης. Το πρόβλημά τους είναι να σκοτώσουν μέσα τους τη γοργή τους ανταπόκριση στη μαγνητική έλξη του αστρικού πεδίου και των πολλών και διάσπαρτων γοητειών του. Δεν ανταποκρίνονται τόσο συχνά σε μια γοητεία όσο σ’ όλες τις γοητείες μ’ ένα σχετικά πρόσκαιρο τρόπο, αλλά που ωστόσο καθυστερεί εξαιρετικά την πρόοδό τους. Λόγω της οξυδέρκειάς τους προσθέτουν σ’ αυτή την ευαισθησία στη γοητεία μια ικανότητα να υποφέρουν γι’ αυτή και να καταγράφουν την ανταποκριτικότητά τους σαν αμάρτημα κι αποτυχία κι έτσι καθυστερούν την απελευθέρωσή τους απ’ αυτή με μια αρνητική στάση κατωτερότητας κι απελπισίας. Θα ωφεληθούν εξαιρετικά από μια συνεχή χρήση της φόρμουλας μέχρι να έρθει ο καιρός που θα έχουν επίγνωση της γοητείας ή των γοητειών αλλά δε θα αγγίζονται απ’ αυτές. Οι άνθρωποι της πέμπτης ακτίνας υποφέρουν ελάχιστα απ’ τη γοητεία, αλλά είναι κυρίως θύματα της πλάνης και γι’ αυτούς η Τεχνική της Παρουσίας είναι σπουδαιότατη, επειδή εισάγει έναν παράγοντα που το αληθινά πέμπτης ακτίνας πρόσωπο τείνει ν’ αναιρεί και ν’ αρνείται να παραδεχθεί, το γεγονός του Ανώτερου Εαυτού. Νιώθει αυτάρκες. Ανταποκρίνονται τόσο εύκολα και με τόση ικανοποίηση στη δύναμη της σκέψης· η υπερηφάνεια για τη νοητική τους επάρκεια είναι το κύριο αμάρτημά τους κι έτσι καθηλώνονται στους σκοπούς τους κι απορροφούνται στον κόσμο του συγκεκριμένου και της διανόησης. Τη στιγμή που ο Άγγελος της Παρουσίας αποβεί γι’ αυτούς πραγματικότητα, η ανταπόκρισή τους στην πλάνη εξασθενίζει και εξαφανίζεται. Το κύριο πρόβλημά τους δεν είναι τόσο η άρνηση του αστρικού σώματος, γιατί τείνουν να αψηφούν το άδραγμά του, αλλά έχουν μεγάλη δυσχέρεια στην αναγνώριση εκείνου που ο νους προτίθεται ν’ αποκαλύψει – το θείο πνευματικό Εαυτό. Ο κατώτερος συγκεκριμένος νους παρεμβάλλεται ανάμεσα σ’ αυτούς και το όραμα. Οι άνθρωποι της τέταρτης ακτίνας είναι ιδιαζόντως επιρρεπείς να πέσουν στη γοητεία κι έτσι να προκαλέσουν μια κατάσταση εξαιρετικής δυσκολίας. Μπορώ να ορίσω το πρόβλημά τους λέγοντας ότι τείνουν να κατεβάσουν τις πλάνες τους στο

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

154

αστρικό πεδίο κι εκεί να τις ντύσουν με γοητεία κι έχουν συνεπώς ένα διπλό πρόβλημα στα χέρια τους· αντιμετωπίζουν μια ενοποίηση γοητείας και πλάνης. Είναι πάντως ο όμιλος των ψυχών που θ’ αποκαλύψει τελικά την αληθινή φύση της ενόρασης κι αυτό θα είναι αποτέλεσμα της πλανερής σαγηνευτικής μάχης τους στον κόσμο των εμφανίσεων. Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση της φόρμουλας που πρέπει να χρησιμοποιηθεί απ’ όσους επιζητούν να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα, διασπώντας και διαλύοντας εσκεμμένα τις γοητείες που κρατούν τη φυλή σε δουλεία κι όσους γνωρίζουν την ανάγκη να το κάνουν σε ομαδικό σχηματισμό. Ορισμένα ατομικά χαρακτηριστικά είναι ουσιώδη για τα μέλη τέτοιων ομάδων. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να υπάρχει ικανότητα να εργάζονται “χωρίς προσκόλληση” σε αποτελέσματα και να χρησιμοποιούν τη φόρμουλα για ένα δεδομένο χρονικό διάστημα (για παράδειγμα, μια φορά την εβδομάδα επί δύο χρόνια ή περισσότερα) χωρίς ν’ αναμένουν αποτελέσματα· χρειάζεται ν’ αντιληφθούν ότι δεν μπορούν ποτέ να ξέρουν αν πέτυχαν ή όχι, επειδή οι γοητείες που επιχειρούν να διασκορπίσουν είναι τόσο διάσπαρτες και γενικές, ώστε τα αποτελέσματα δεν μπορούν να συλληφθούν από τις διάνοιές τους ατομικά. Είναι πολύ κοντά στην εικόνα· η προοπτική τους πρέπει αναγκαστικά να είναι εκείνη της πρώτης γραμμής. Δεύτερο, πρέπει να έχουν νοήμονα εκτίμηση εκείνου που συνιστά μια παγκόσμια γοητεία, έτσι ώστε να μπορέσουν να “την ονομάσουν” αποκρυφιστικά και κάνοντάς το να έρθουν σ’ επαφή μαζί της. Πρέπει, τρίτο, να είναι εξοικειωμένοι με το έργο του διασκορπισμού της γοητείας στη δική τους ζωή· η ανάγκη να το κάνουν και η επιτυχία τους σ’ αυτό είναι παράγοντες που δείχνουν την καταλληλότητά τους για το έργο. Πρέπει τέλος να αγαπούν τους συνανθρώπους τους. Κι αυτό δεν πρέπει να το κάνουν όπως τους αγαπά το πρόσωπο της έκτης ακτίνας με μια αποκλειστική αφοσίωση, αλλά όπως αγαπά το πρόσωπο της δεύτερης ακτίνας – με μια σφαιρική εκτίμηση της ανθρωπότητας, μια κατανοούσα καρδιά συν έναν κριτικό νου που αγαπά σταθερά παρά τα λάθη που βλέπει, με μια οξυδερκή αντίληψη του ενεργητικού και παθητικού ενός ατόμου ή μιας φυλής. Η ικανότητα να το κάνει είναι ένας από τους παράγοντες που επιτρέπει στο ζηλωτή της έκτης ακτίνας να μεταφερθεί από την ελάσσονα έκτη ακτίνα και να βρει τη θέση του στη μείζονα δεύτερη ακτίνα, όπως κι όλοι οι μυημένοι της έκτης και τέταρτης ακτίνας. Μια από τις απαιτήσεις στην ομαδική αυτή εργασία είναι η πολύ προσεκτική επιλογή όσων θα μετάσχουν στο έργο. Πρέπει να επιλεγούν, επειδή θα μπορούν να εργασθούν μαζί. Πρέπει είτε να γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους και να είναι ελεύθεροι από προσωπικές τριβές, είτε να είναι σχετικά άγνωστοι μεταξύ τους σαν προσωπικότητες, αλλά να έλκονται αμοιβαία σαν συνεργάτες ψυχής στο ιδιαίτερο αυτό έργο. Πρέπει όσο τους είναι δυνατό να προσπαθούν να εργάζονται κανονικά, ώστε να εδραιωθεί ένας ρυθμός που θα οδηγήσει σε μια σταθερή ρυθμική κρούση του φωτός πάνω στη γοητεία. Πρέπει επίσης να ακολουθούν πιστά τη δοθείσα φόρμουλα. Είναι μια από τις αρχικές φόρμουλες και είναι πολύ ισχυρή επειδή είναι απ’ τις πρώτες που

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

155

θα χρησιμοποιηθούν στον ομαδικό διασκορπισμό της γοητείας. Η όλη διαδικασία είναι εντελώς νέα όσον αφορά τον άνθρωπο και το έργο που πρέπει να γίνει θα αποδειχθεί κατ’ ανάγκη σκληρό καθόσον συνεπάγεται μια ενδιαφέρουσα κατάσταση. Οι ομάδες που θα κάνουν το έργο της διάτρησης της γοητείας που θολώνει την όραση της ανθρωπότητας και του διασκορπισμού της, θα είναι οι πρώτες αμύητες ομάδες που θα εργασθούν μ’ αυτό τον τρόπο στο φυσικό πεδίο και θα εργασθούν συνειδητά και με σταθερή πρόθεση. Ως τώρα το έργο γινόταν από μέλη της Ιεραρχίας και τότε μόνο με την ιδέα της συγκράτησης της γοητείας μέχρι να έρθει ο καιρός που η ανθρωπότητα θα ήταν έτοιμη να καταστρέψει ό,τι δημιούργησε. Οι γοητείες διαπερνώνταν επίσης πρωτύτερα από μακρόχρονη μαζική προσπάθεια και συνήθως χωρίς καμιά πραγματική συνειδητή κατανόηση. Ένα παράδειγμα είναι το έργο που έκανε η Εκκλησία με συγκεχυμένο κι αόριστο τρόπο, διατρυπώντας τη γοητεία της υλικής επιθυμίας και των υλικών αγαθών, αντικαθιστώντας την με την ιδέα ενός ουράνιου υποκατάστατου. Η εργασία που σχεδιάζεται τώρα είναι δυναμική και σαφής, προωθείται συνειδητά και είναι ειδική στην κρούση της. Είναι μια συγκεκριμένη μέθοδος χειρισμού και προβολής της ενέργειας του φωτός με αντικείμενο την καταστροφή των εμποδίων συναισθηματικο-νοητικής φύσης πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής στο Θεό. Είναι επιθυμητό και θα βοηθήσει στην ευκολότερη και πιο συγκεντρωμένη μορφή εργασίας, αν μπορεί η ομάδα να συναντάται για τη χρήση της φόρμουλας. Αν όμως αυτό είναι αδύνατο, τότε το προσωπικό της ομάδας μπορεί να κανονίσει να εργάζεται χωριστά, αλλά με σαφή αντίληψη της ιδέας ότι το έργο είναι ομαδικό και με σταθερή αναγνώριση των μελών που απαρτίζουν το σώμα της ομάδας. Είναι αναγκαίο τόσο για τη “λιμνούλα φωτός” όσο και για προστασία από τη γοητεία που δέχεται την επίθεση. Αυτή η “λιμνούλα φωτός” είναι η κύρια απαίτηση και πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη. Όποτε είναι δυνατό, ο κανόνας είναι ότι η εργασία πρέπει να γίνεται σε ορισμένες προγραμματισμένες ομαδικές συγκεντρώσεις, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται κάποια δραστική θυσία εκ μέρους ορισμένων μελών. Συμβουλεύω η γοητεία που θα χειριστεί πρώτα η ομάδα να είναι κάποια που όλα τα μέλη της ομάδας αναγνωρίζουν σαν κύριο εμπόδιο στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Συμβουλεύω επίσης στα αρχικά στάδια του έργου τους να ασχοληθούν με μια γοητεία που επηρεάζει τους ζηλωτές και να μην επιχειρήσουν να καταπιαστούν με τις πιο διαδεδομένες και βαθιά επικεντρωμένες γοητείες της φυλής σαν σύνολο. Ας αναπτύξουν ευχέρεια να χειρίζονται κάποιες απ’ τις μικρότερες κι ευκολότερα ορατές γοητείες. Έπειτα με την πάροδο του χρόνου και την απόκτηση ευχέρειας στην εργασία η ομάδα μπορεί να προχωρήσει σε πιο δύσκολα έργα και να χειρισθεί τις γοητείες που είναι πιο απομακρυσμένες απ’ τη δική τους τροχιά δυσχερειών. Είναι ασφαλώς περιττό να τονίσω ότι μέλη της ομάδας θα είναι μόνο εκείνοι που προσπαθούν να κρατήσουν τη ζωή τους απαλλαγμένη από γοητεία. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι αν κάποιο μέλος της ομάδας βρίσκεται στο κέντρο μιας γοητείας και αγωνίζεται μαζί της, πρέπει να απέχει από την ομαδική εργασία μέχρι να ελευθερωθεί με τη βοήθεια της ατομικής φόρμουλας.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

156

Όσοι μπορούν ν’ αντικρίσουν τον εαυτό τους με ανοιχτά μάτια και να δουν την αλήθεια όπως είναι, μπορούν ν’ αντικρίσουν τα ίδια γεγονότα ως προς την ανθρωπότητα και να παραμείνουν γαλήνιοι κι άφοβοι μπροστά στο χειρότερο είδος ανακαλύψεων για τον εαυτό τους και τον κόσμο των ανθρώπων, είναι εκείνοι που θα χρησιμοποιήσουν την τεχνική αυτή με τη μεγαλύτερη επιτυχία. Θα ήθελα επίσης να θυμίσω ότι η ομάδα θα χρειαστεί να προστατεύεται απ’ τη γοητεία ή τις γοητείες που επιχειρεί να διασκορπίσει. Η ατομική τους κλίση στη γοητεία είναι ο παράγοντας που τους δίνει το δικαίωμα να υπηρετήσουν μ’ αυτό τον τρόπο, αλλά και τους αφήνει εκτεθειμένους στον κίνδυνο και γι’ αυτό είναι αναγκαία κάποια προστατευτική φόρμουλα. Συνεπώς η φόρμουλα θα διαιρείται σε τρία μέρη: 1. Τα Προπαρασκευαστικά Στάδια.

2. Τη Χρήση της Προστατευτικής Φόρμουλας.

3. Την Ομαδική Φόρμουλα για το Διασκορπισμό της Γοητείας. Η εργασία που έγινε απ’ το άτομο που ασχολήθηκε με τα προσωπικά του προβλήματα γοητείας, θα διευκολύνει πολύ την προπαρασκευαστική εργασία του ομίλου. Θα σημειώσατε ότι περιγράφοντάς σας την εργασία δεν ανέφερα τον τύπο του δωματίου, τη θέση των μελών της ομάδας, τη στάση που πρέπει να έχουν, τη χρήση θυμιάματος ή οποιουδήποτε από τα συμπράγκαλα που τόσοι αποκρυφιστικοί όμιλοι θεωρούν σημαντικά. Οι καθιερωμένες φυσικές τελετές θεωρούνται σήμερα (απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας) τελείως άχρηστες κι ασήμαντες όσον αφορά τους μαθητές και προχωρημένους ζηλωτές. Έχουν αξία για τους υπανάπτυκτους στους οποίους πρέπει ν’ αναπτυχθεί η αίσθηση του δράματος και οι οποίοι χρειάζονται εξωτερικά βοηθήματα κι αυτά παρέχουν πράγματι ένα σκηνικό που βοηθά τους αρχάριους να διατηρήσουν το θέμα της εργασίας τους και τον αντικειμενικό τους σκοπό. Το μόνο τυπικό που θεωρείται ακόμη αξιόλογο για την ανθρώπινη οικογένεια σαν σύνολο – ιδιαίτερα στο προχωρημένο πρόσωπο – είναι το Τεκτονικό Τυπικό. Ο λόγος είναι ότι αποτελεί μια εικονική αναπαράσταση της διαδικασίας της Δημιουργίας, της σχέσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, της Ατραπού της Επιστροφής κι επίσης των μεγάλων εκείνων Μυήσεων μέσω των οποίων ο ελευθερωμένος μυημένος περνά στην Αίθουσα Συμβουλίου του Υψίστου. Αλλά με την εξαίρεση αυτή, τα μικρά ασήμαντα τυπικά της θέσης και των φυσικών σχέσεων ως προς τη στάση και τη διευθέτηση των παρισταμένων θεωρούνται άσκοπα και συχνά αποσπούν την προσοχή που πρέπει να δοθεί στο έργο. Όσοι χρησιμοποιούν αυτές τις φόρμουλες υποτίθεται ότι απέκτησαν κάποιο βαθμό εσώτερης πόλωσης κι ότι είναι ικανοί ν’ αποσύρονται στο πνευματικό τους κέντρο σε οποιοδήποτε τόπο κι οποιοδήποτε χρόνο. Είναι το κέντρο της ήρεμης σκέψης απ’ όπου εκτελείται η εργασία. Το μόνο που χρειάζεται σαν πρόλογος της ομαδικής αυτής εργασίας είναι δέκα λεπτά απόλυτης σιγής κατά την οποία τα μέλη της ομάδας θα επιχειρήσουν να εδραιώσουν το μαγνητικό εκείνο πεδίο της θετικής δεκτικής δραστηριότητας (σημειώστε εδώ τα παράδοξα των απόκρυφων επιστημών) το οποίο θα καταστήσει

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

157

εφικτή την υπόλοιπη εργασία. Ο αρχηγός της ομάδας (επιλεγόμενος διαδοχικά, έτσι ώστε όλα τα μέλη της ομάδας να καταλάβουν αυτή τη θέση) αρχίζει την εργασία καλώντας τα ονόματα των μελών της ομάδας και καθώς καλείται κάθε όνομα, τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας κοιτάζουν ίσια στα μάτια εκείνον που κλήθηκε, ο οποίος σηκώνεται και τους αντικρίζει για ένα λεπτό. Έτσι εδραιώνεται μια επικοινωνία και μια σχέση, επειδή η κατευθυντήρια μαγνητική δύναμη κάθε ψυχής μεταδίδεται πάντοτε από “οφθαλμό σε οφθαλμό”. Αυτή είναι η αποκρυφιστική σημασία των φράσεων “Μπορείς να με κοιτάξεις στα μάτια;” ή “Αλληλοκοιτάχτηκαν” κι άλλων παρόμοιων εκφράσεων. Έπειτα, έχοντας εδραιώσει τη συνδετική αυτή σχέση, η ομάδα παραμένει σιωπηλή επί δέκα λεπτά. Αυτό γίνεται για ν’ αποσύρουν τη συνείδηση απ’ όλες τις εγκόσμιες και προσωπικές υποθέσεις και να την επικεντρώσουν στην εργασία που πρόκειται να γίνει. Στο τέλος του χρονικού αυτού διαστήματος ο αρχηγός ονομάζει τη γοητεία με την οποία θ’ ασχοληθεί η ομάδα. Δε θα υπάρξει διαφωνία όσον αφορά τη γοητεία κατά το χρόνο συνάντησης της ομάδας, επειδή τα μέλη της – εκτός των συγκεντρώσεων και για ένα μήνα πριν την ανάληψη του έργου του διασκορπισμού της γοητείας – θα έχουν μελετήσει την ίδια, τα επακόλουθά της, την ιστορία και τα αποτελέσματά της – ψυχολογικά, ατομικά, ομαδικά κι εθνικά κι επίσης την πλατιά επίδρασή της στην ανθρωπότητα σαν σύνολο. Η εμπειρία του ομίλου σ’ αυτό τον τύπο εργασίας θα καθορίσει τη φύση της γοητείας με την οποία θα ασχοληθεί. Όπως τόνισα πρωτύτερα, ο άπειρος όμιλος εργατών θα αρχίσει ασχολούμενος με μια από τις γοητείες που εμποδίζουν τους ζηλωτές και θα προχωρήσει κατόπιν στο χειρισμό των πιο δυναμικών και πιο διαδεδομένων γοητειών που βασανίζουν την ανθρωπότητα σαν σύνολο. Αυτός ο πρόλογος στην εργασία ονομάζεται συχνά η Πράξη της Ονομασίας, επειδή κατονομάζονται τόσο τα μέλη της ομάδας όσο και η γοητεία. Το επόμενο στάδιο είναι παρόμοιο με τα προπαρασκευαστικά στάδια της φόρμουλας για το διασκορπισμό της γοητείας στο άτομο. Έχετε συνεπώς τα ακόλουθα: ΤΑ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ 1. Η Πράξη της Ονομασίας.

2. Η Προστατευτική Φόρμουλα. Η Προστατευτική Φόρμουλα είναι πολύ απλή. Τα μέλη της ομάδας θα πουν με ομοφωνία: “Σαν ψυχή εργάζομαι στο φως και το σκοτάδι δεν μπορεί να με αγγίξει. Παίρνω τη θέση μου στο φως. Εργάζομαι κι απ’ το σημείο αυτό ποτέ δεν κινούμαι.”

Καθώς το λένε, κάθε μέλος της ομάδας κάνει το σημείο του Σταυρού, αγγίζοντας το κέντρο του μετώπου, το κέντρο του στήθους και καθένα από τα δύο μάτια, σχηματίζοντας έτσι το μακροσκελή Σταυρό του Χριστού ή της θείας ανθρωπότητας. Ο Σταυρός δεν είναι, όπως καλά γνωρίζετε, απλώς ένα Χριστιανικό σύμβολο. Είναι το μεγάλο σύμβολο του φωτός και της συνείδησης και υποδηλώνει το κάθετο φως και το οριζόντιο φως, τη δύναμη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

158

της έλξης και τη δύναμη της ακτινοβολίας, την ψυχική ζωή και υπηρεσία. Ο Σταυρός όπως γίνεται τώρα στις Καθολικές Εκκλησίες, με το άγγιγμα του μετώπου, της καρδιάς και των δύο ώμων, είναι το σημείο της ύλης. Υποδηλώνει στην πραγματικότητα την τρίτη Όψη. Ο Σταυρός που θα κάνει η ομάδα είναι ο Σταυρός του Χριστού και της Χριστικής συνείδησης. Βαθμιαία ο Σταυρός του Χριστού (ο Σταυρός του Αναστάντος Χριστού) θα αντικαταστήσει το Σταυρό της ύλης και της Μητρικής όψης. Η ομοιότητά του με τη σβάστικα είναι έκδηλη κι αυτός είναι ένας απ’ τους λόγους για την εξαφάνισή του.

3. Τα Προπαρασκευαστικά Στάδια: α. Εστίαση του διπλού φωτός της προσωπικότητας, της ύλης και του νου. β. Διαλογισμός στην ψυχική επαφή και την αναγνώριση του ψυχικού φωτός. γ. Ανάμειξη και συγχώνευση των δύο μικρότερων φώτων και του ψυχικού φωτός. Αυτή διεξάγεται ομαδικά και κάθε μέλος κάνει τη συμβολή του κι επιχειρεί συνειδητά να οραματισθεί τη διαδικασία ανάμειξης του τριπλού φωτός που καθένας συνεισφέρει, σε μια σφαίρα φωτός.

4. Έπειτα η ομάδα λέει από κοινού μ’ ένα σύνθημα του αρχηγού: “Το φως είναι ένα και στο φως αυτό θα δούμε φως. Είναι το φως που κάνει το σκοτάδι μέρα.” Ο Μ.

Ο Μ.

Ο Μ.

Οι διαδικασίες της ατομικής κι ομαδικής ευθυγράμμισης και ολοκλήρωσης μπορούν πλέον να θεωρηθούν πλήρεις κι όταν επιτευχθούν πράγματι ορθά, σε κάθε μεταγενέστερη συνάντηση θα διαπιστώνεται ταχύτερη ολοκλήρωση και συγχώνευση και μεγαλύτερη λαμπρότητα της σφαίρας φωτός που δημιουργείται έτσι. Η ήχηση του Ο Μ υποδεικνύει τόσο τη συγχώνευση όσο και τη σφαίρα δράσης, επειδή το Ο Μ πρώτα απ’ όλα ηχείται απ’ την ομαδική ψυχή (την αντιληπτή ενότητα των ψυχών όλων των μελών της ομάδας) κι έπειτα σαν ψυχή στο νοητικό πεδίο και τέλος σαν ψυχή που είναι έτοιμη να λειτουργήσει σαν φωτοδότης και διανομέας φωτός στο αστρικό πεδίο. Είναι όλοι συμβολικοί τρόποι καταγραφής της εσώτερης πραγματικότητας και συνιστούν απόπειρα εξωτερίκευσης δύναμης, επειδή αυτό κάνουν όλα τα σύμβολα και οι συμβολικοί τρόποι δράσης· έτσι χρησιμεύουν να κρατούν τους εργάτες σε ένα σημείο έντασης. Πρόκειται για σπουδαία αναγνώριση και πρέπει ν’ αποτρέψει τους εργάτες από την απόδοση υπερβολικής δύναμης στη μορφική όψη του απλού τυπικού και να τους βοηθήσει στην εστίαση της προσοχής τους στον κόσμο της έννοιας και της υποκειμενικής πνευματικής δραστηριότητας. Τα τρία αυτά στάδια ονομάζονται: 1. Η Πράξη της Ονομασίας.

2. Η Πράξη της Προστασίας.

3. Η Πράξη της Εστίασης του Φωτός. Θα σας είναι φανερό ότι πολλά εξαρτώνται απ’ την ικανότητα των μελών του ομίλου να οραματίζονται καθαρά καθώς και να σκέφτονται καθαρά. Η εξάσκηση βέβαια τείνει να τελειοποιήσει αμφότερες τις διαδικασίες. Στο τέλος των τριών αυτών σταδίων τα

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

159

μέλη του ομίλου είναι ενωμένα σαν ψυχές, μονωμένα από την ελκτική δύναμη της γοητείας κι ενωμένα σαν ψυχές, με το νου και τον εγκέφαλο συγκρατημένους σταθερά και θετικά στο φως. Θεωρούν το ανάμεικτο φως τους σαν ένα μεγάλο προβολέα του οποίου οι δέσμες πρέπει να κατευθυνθούν με μια πράξη θέλησης προς τα κάτω, απ’ το νοητικό πεδίο στη γοητεία που βρίσκεται στο αστρικό πεδίο και η οποία σχετίσθηκε με τον όμιλο από την καθαυτή πράξη της ονομασίας της. Προχωρώ σε λεπτομέρειες πάνω στο ζήτημα, επειδή η εργασία είναι ένα νέο τόλμημα και ανυπομονώ να αρχίσετε με σαφή κατανόηση ως προς το πώς πρέπει να εκτελεσθεί το έργο. Στο τέλος της οδηγίας αυτής θα βρείτε δύο εκτενείς και δύο σύντομες φόρμουλες, ώστε να γίνουν αντιληπτές και κατανοητές ανεξάρτητα από το επεξηγηματικό τους περιεχόμενο. Η αρχική αυτή εργασία πρέπει να διαρκεί αρχικά δεκαπέντε λεπτά κι αργότερα όχι πάνω από πέντε (εκτός απ’ τα δέκα λεπτά της σιωπηλής προετοιμασίας που προηγείται της τυπικής εργασίας), επειδή τα μέλη του ομίλου θα συνηθίσουν να εργάζονται μαζί και τελικά θα επιτυγχάνουν τους αντικειμενικούς σκοπούς της προπαρασκευαστικής εργασίας με μεγάλη ταχύτητα. Η ΤΕΧΝΙΚΗ Ή ΦΟΡΜΟΥΛΑ 5. Έπειτα μαζί και σε ηχητική ομοφωνία η ομάδα λέει: “Είμαστε ακτινοβολία και δύναμη. Στεκόμαστε παντοτινά με τα χέρια απλωμένα, συνδέοντας τους ουρανούς και τη γη, τον εσώτερο κόσμο της έννοιας και το λεπτοφυή κόσμο της γοητείας. Φθάνουμε στο Φως και το φέρνουμε κάτω για να ικανοποιήσει την ανάγκη. Φθάνουμε στο σιωπηλό Τόπο κι από εκεί φέρνουμε το δώρο της κατανόησης. Έτσι εργαζόμαστε με το φως και κάνουμε το σκοτάδι μέρα.”

Καθώς λέγονται αυτά, η ομάδα οραματίζεται τη στροφή του μεγάλου προβολέα που έχουν από κοινού δημιουργήσει με το ενοποιημένο φως τους, στη γοητεία που πρόκειται να διασκορπισθεί, κρατώντας σταθερά το φως κι αντιλαμβανόμενοι νοητικά την εργασία του διασκορπισμού που προορίζεται να κάνει. Αυτό ονομάζεται Πράξη της Διεύθυνσης.

6. Ακολουθεί ύστερα μια ολιγόλεπτη παύση κατά την οποία η ομάδα επιχειρεί να ρίξει πίσω απ’ τον προβολέα την ενωμένη κατευθυνόμενη και δυναμική τους θέληση ή πρόθεση· αυτή μεταφέρει κατά μήκος της προβαλλόμενης δέσμης φωτός την καταστρεπτική ποιότητα της πνευματικής θέλησης – καταστρεπτικής για οτιδήποτε παρεμποδίζει την εκδήλωση της θειότητας. Αυτό γίνεται με την επίτευξη ενός ενωμένου σημείου έντασης και την αφιέρωση της ατομικής και ομαδικής θέλησης στη θέληση του Θεού. Ονομάζεται Πράξη της Θέλησης κι εκτελείται από κάθε μέλος της ομάδας σιωπηλά και με μια βαθιά αντίληψη ότι όλοι γίνονται έτσι δεκτοί κι ότι αυτό που εστιάζεται σιωπηλά είναι η ομαδική θέληση. Έπειτα όλοι μαζί λένε: “Με δύναμη πάνω στη δέσμη του, το φως εστιάζεται στο στόχο.”

7. Έρχεται κατόπιν η Πράξη της Προβολής και η εκφορά των λέξεων δύναμης, η οποία – ονομάζοντας ξανά την ιδιαίτερη γοητεία που αποτελεί αντικείμενο

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

160

προσοχής κι έτσι φέρνοντάς την συνειδητά σε σχέση με το εστιασμένο φως – αρχίζει το έργο της διασκορπισμού. “Η δύναμη του ενωμένου μας φωτός εμποδίζει την εμφάνιση της γοητείας… (ονομασία). Η δύναμη του ενωμένου μας φωτός εξουδετερώνει την ποιότητα της γοητείας να επηρεάζει τους ανθρώπους. Η δύναμη του ενωμένου μας φωτός καταστρέφει τη ζωή πίσω από τη γοητεία.”

Τα λόγια αυτά είναι σχεδόν όμοια με εκείνα της ατομικής φόρμουλας και αποκτούν δύναμη από την εμπειρία του ζηλωτή κι απ’ την εξοικείωσή του στη χρήση τους. Συνιστά την Πράξη της Βεβαίωσης η οποία αποτελεί το δεύτερο μέρος της Πράξης Προβολής.

8. Ακολουθεί έπειτα μια σπουδαία όψη της εργασίας κατά την οποία τα μέλη της ομάδας οραματίζονται τη βαθμιαία διάλυση και το διασκορπισμό της γοητείας με τη διείσδυση του φωτός στο σκοτάδι της. Επιχειρούν να τη δουν να διασπάται και να αναδύεται η πραγματικότητα, κάνοντάς το με μια προσπάθεια της δημιουργικής φαντασίας. Καθένας θα το κάνει με το δικό του τρόπο και σύμφωνα με την κατανόηση και την ικανότητά του. Αυτή είναι η Πράξη της Διείσδυσης.

9. Ακολουθούν τώρα πέντε λεπτά σιγής και έντασης του σκοπού, ενώ η ομάδα περιμένει να προχωρήσει η εδραιωθείσα εργασία. Ακολουθεί κατόπιν η ομαδική απόσυρση της συνείδησης από το αστρικό πεδίο και τον κόσμο της γοητείας. Τα μέλη της ομάδας επανεστιάζουν την προσοχή τους πρώτα απ’ όλα στο νοητικό πεδίο κι έπειτα στην ψυχή, εγκαταλείποντας κάθε σκέψη της γοητείας, γνωρίζοντας ότι η εργασία εκτελέσθηκε επιτυχώς. Οργανώνονται πάλι σαν ομάδα σε σχέση με το βασίλειο των ψυχών και μεταξύ τους. Μιλώντας αποκρυφιστικά, ο “προβολέας της ψυχής σβήνει”. Αυτή είναι η Πράξη της Απόσυρσης.

10.Ηχείται κατόπιν το Ο Μ σε ομαδικό σχηματισμό· και τότε, προκειμένου να τονισθεί ότι η ομαδική εργασία τελείωσε, κάθε μέλος της ομάδας ηχεί ατομικά το Ο Μ, λέγοντας: “Ας γίνει έτσι και βοήθησέ με στη ζωή μου να τερματίσω κάθε γοητεία και ψεύδος.”

Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος στους ζηλωτές για να αποκτήσουν ευχέρεια σ’ αυτή την εργασία, αλλά είναι ασφαλώς προφανές ότι μαθαίνοντας αυτό που αποτελεί μια ολοκληρωτικά νέα τεχνική υπηρεσίας, κάθε βήμα πρέπει να κυριαρχηθεί και να εφαρμοσθεί για πολύ χρόνο. Κάθε νέος κλάδος μάθησης χρειάζεται κάποιο χρόνο για να καταστεί οικείος κι αυτός εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση. Αλλά η προσπάθεια αξίζει τόσο από την ατομική σκοπιά όσο και σαν πράξη υπηρεσίας προς την ανθρωπότητα. Η ευχή της καρδιάς μου για σας είναι να μάθουν όλες οι ομάδες να λειτουργούν στο φως και να εξαφανισθεί η γοητεία από τη ζωή όλων σας, για να μπορέσετε να βαδίσετε ελεύθερα σ’ αυτό το φως και να χρησιμοποιήσετε αυτό το φως για τους άλλους. ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ (Για το Άτομο) Προπαρασκευαστικά Στάδια.

1. Αναγνώριση της γοητείας που θα διασκορπιστεί. Αυτή συνεπάγεται:

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

161

α. Προθυμία συνεργασίας με την ψυχή. β. Κατανόηση της φύσης της ιδιαίτερης γοητείας.

2. Τα τρία στάδια εστίασης: α. Εστίαση του διπλού φωτός της ύλης και του νου στο νοητικό σώμα. β. Εστίαση μέσω διαλογισμού του διπλού αυτού φωτός και του φωτός της ψυχής. γ. Εστίαση των τριών αυτών φώτων και δημιουργία έτσι ενός προβολέα για το διασκορπισμό της γοητείας.

3. Προετοιμασία μέσω ευθυγράμμισης κι ολοκλήρωσης. Είναι η δημιουργία ενός πεδίου μαγνητικής ουσίας της σκέψης.

4. Στροφή της προσοχής και του προβολέα του νου στο αστρικό πεδίο. Η Φόρμουλα.

5. Η ψυχή εκπνέει το Ο Μ στην αναμένουσα προσωπικότητα και το φως και η δύναμη που παράγονται έτσι, διατηρούνται για χρήση.

6. Ένα έντονο φως παράγεται αργά και συνειδητά.

7. Η πνευματική θέληση εφελκύεται, ενώ ο νους συγκρατείται σταθερά στο φως.

8. Η προς διασκορπισμό γοητεία και ο προβολέας του νου έρχονται σε σχέση.

9. Ο προβολέας στρέφεται κατόπιν με μια πράξη θέλησης και μια ισχυρή δέσμη φωτός προβάλλεται στη γοητεία.

10.Ονομάζεται η γοητεία κι ο ζηλωτής λέει σιωπηλά με ένταση: “Η δύναμη του φωτός εμποδίζει την εμφάνιση της γοητείας… (ονομάζεται). Η δύναμη του φωτός εξουδετερώνει την ποιότητα της γοητείας που με επηρεάζει. Η δύναμη του φωτός καταστρέφει τη ζωή πίσω απ’ τη γοητεία.”

11.Το Ο Μ ηχείται απ’ το ζηλωτή, επιφέροντας την Πράξη της Διείσδυσης. Αυτή προκαλεί κρούση, διείσδυση και διάλυση.

12.Αφού εκτελέσει το έργο του ο ζηλωτής, αποσύρεται συνειδητά στο νοητικό πεδίο και η δέσμη του φωτός σβήνει.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

Σύντομη Μορφή της Ατομικής Φόρμουλας Τα τέσσερα προπαρασκευαστικά στάδια: α. Αναγνώριση της γοητείας που θα διασκορπιστεί. β. Εστίαση του διπλού φωτός της προσωπικότητας. γ. Διαλογισμός και αναγνώριση του ψυχικού φωτός. δ. Ενοποίηση των τριών φώτων. Η διαδικασία της ευθυγράμμισης και της αναγνωρισμένης ολοκλήρωσης. Η στροφή του προβολέα του νου στο αστρικό πεδίο. Η Φόρμουλα Ψυχική δραστηριότητα και συγκράτηση του τριπλού φωτός. Δημιουργία και οραματισμός του προβολέα. Εφέλκυση της ΘΕΛΗΣΗΣ πίσω από τον προβολέα του νου. Ο προβολέας του νου στρέφεται στη γοητεία, διευθυνόμενος απ’ τη σκέψη. Ονομασία της γοητείας και τριπλή βεβαίωση. Η Πράξη της Διείσδυσης.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

162

10.Η διαδικασία της Απόσυρσης. ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ (Τεχνική για μια Ομάδα) Τα Προπαρασκευαστικά Στάδια.

1. Η ονομασία των μελών της ομάδας, ακολουθούμενη από δεκάλεπτη σιγή.

2. Προστατευτική Φόρμουλα: Τα μέλη της ομάδας λένε μαζί: “Σαν ψυχή εργάζομαι στο φως και το σκοτάδι δεν μπορεί να με αγγίξει. Παίρνω τη θέση μου στο φως. Εργάζομαι κι απ’ το σημείο αυτό ποτέ δεν κινούμαι.”

Καθώς εκφέρονται αυτά τα λόγια, κάθε μέλος της ομάδας κάνει το σημείο του Σταυρού της Θειότητας.

3. Τα τρία προπαρασκευαστικά στάδια: α. Εστίαση του διπλού φωτός της ύλης και του νου. β. Διαλογισμός στην ψυχική επαφή και την αναγνώριση του ψυχικού φωτός. γ. Συγχώνευση των δύο μικρότερων φώτων με το ψυχικό φως.

4. Με ένα νεύμα του αρχηγού η ομάδα λέει μαζί: “Το φως είναι ένα και στο φως αυτό θα δούμε φως. Είναι το φως που κάνει το σκοτάδι μέρα.” Ο Μ.

Ο Μ.

Ο Μ.

Η Φόρμουλα.

5. Έπειτα η ομάδα λέει από κοινού: “Είμαστε ακτινοβολία και δύναμη. Στεκόμαστε παντοτινά με τα χέρια απλωμένα, συνδέοντας τους ουρανούς και τη γη, τον εσώτερο κόσμο της έννοιας και το λεπτοφυή κόσμο της γοητείας. Φθάνουμε στο φως και το φέρνουμε κάτω για να ικανοποιήσει την ανάγκη. Φθάνουμε στο σιωπηλό Τόπο κι από εκεί φέρνουμε το δώρο της κατανόησης. Έτσι εργαζόμαστε με το φως και κάνουμε το σκοτάδι μέρα.”

Καθώς λέγονται αυτά τα λόγια, τα μέλη της ομάδας οραματίζονται το μεγάλο προβολέα που δημιούργησαν, στρέφοντας το φως του στο αστρικό πεδίο.

6. Ακολουθεί μια παύση κι ακολουθεί έπειτα η επίκληση της πνευματικής θέλησης. Όταν γίνει αυτό, η ομάδα λέει: “Με δύναμη πάνω στη δέσμη του, το φως εστιάζεται στο στόχο.”

7. Η προς διασκορπισμό γοητεία κατονομάζεται και το φως ρίχνεται πάνω της. Εκφέρονται οι Λέξεις Δύναμης: “Η δύναμη του ενωμένου μας φωτός εμποδίζει την εμφάνιση της γοητείας… (ονομάζεται). Η δύναμη του ενωμένου μας φωτός εξουδετερώνει την ποιότητα της γοητείας να επηρεάζει τον άνθρωπο. Η δύναμη του ενωμένου μας φωτός καταστρέφει τη ζωή πίσω από τη γοητεία.”

8. Οραματισμός του φωτός που διεισδύει στη γοητεία και προκαλεί την εξασθένιση και το διασκορπισμό της.

9. Πεντάλεπτη σιγή κι ένταση του σκοπού, ενώ η εργασία φαίνεται να προχωρεί. Έπειτα τα μέλη της ομάδας επανεστιάζονται στο νοητικό πεδίο, στρέφοντας την

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

163

προσοχή τους μακριά από το αστρικό πεδίο. Ο προβολέας της ψυχής σβήνει.

10.Η ήχηση του Ο Μ δυνατά από κάθε μέλος της ομάδας.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

Σύντομη Μορφή της Ομαδικής Φόρμουλας Η Πράξη της Ονομασίας. Η Πράξη της Προστασίας. Η Πράξη της Εστίασης των Φώτων. Η Πράξη της Διεύθυνσης. Η Πράξη της Επίκλησης της Θέλησης. Η Πράξη της Προβολής και της Βεβαίωσης. Η Πράξη της Διείσδυσης. Η Πράξη της Απόσυρσης.

Η μελέτη μας για τη γοητεία πλησιάζει στο τέλος της. Εξετάσαμε διαδοχικά ένα θέμα και παρακολουθήσαμε σταθερά την τριπλή όψη της παγκόσμιας πλάνης όπως εμφανίζεται στο νοητικό πεδίο κι από εκεί ρυθμίζει τους διανοούμενους του κόσμου· όπως εμφανίζεται στο αστρικό πεδίο όπου συνιστά τη γοητεία στην οποία υποκύπτουν οι μάζες των ανθρώπων· θα εξετάσουμε τώρα τον κόσμο της μάγια, στον οποίο ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε φυσικά. Αναρωτιέμαι αν όσοι διαβάζουν τα λόγια μου, εκτιμούν τη σημασία του όλου ζητήματος ή αν έχουν επίγνωση του πλατιού πεδίου υπηρεσίας που διανοίγεται, καθιστώντας πρακτική – όπως κάνει – κάθε ανθρώπινη ζωή και υποδεικνύοντας επίσης τα βήματα με τα οποία μπορεί να γίνει γνωστή η Πραγματικότητα κι όλες οι συγκαλύπτουσες μορφές να εξαφανισθούν. Πίσω από τις λέξεις, πλάνη, γοητεία και μάγια βρίσκεται η ΑΛΗΘΕΙΑ. Η αλήθεια αυτή είναι η διαυγής συνείδηση του Όντος, της Ύπαρξης και της ουσιώδους αρχικής Πραγματικότητας. Αυτός είναι ο λόγος που ο Χριστός στάθηκε βουβός ενώπιον του Πιλάτου που συμβόλιζε την ανθρώπινη διανόηση· γνώριζε ότι καμιά απάντηση δε θα μπορούσε να μεταδώσει κάποιο νόημα σ’ αυτό το συγκαλυμμένο, παρεμποδιζόμενο νου. Πλάνη είναι ο τρόπος με τον οποίο η περιορισμένη κατανόηση και η υλική γνώση ερμηνεύουν την αλήθεια, καλύπτοντας και αποκρύβοντάς την πίσω από ένα σύννεφο σκεπτομορφών. Οι σκεπτομορφές αυτές αποβαίνουν τότε περισσότερο πραγματικές από την αλήθεια που συγκαλύπτουν και συνεπώς ελέγχουν την προσέγγιση του ανθρώπου στην Πραγματικότητα. Μέσω της πλάνης αποκτά επίγνωση του μηχανισμού της σκέψης, της δραστηριότητάς της που εκφράζεται με τη δόμηση σκεπτομορφών κι εκείνου που επιτυγχάνει να κατασκευάσει και το οποίο θεωρεί σαν δημιούργημα της διανόησής του. Έχει πάντως δημιουργήσει ένα φράγμα μεταξύ του εαυτού του κι εκείνου που είναι και μέχρι να εξαντλήσει τα αποθέματα της διανόησής του ή να αρνηθεί εσκεμμένα να τη χρησιμοποιήσει, η θεία του ενόραση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η ενόραση είναι εκείνη που αποκαλύπτει την αληθινή Ύπαρξη και επιφέρει μια κατάσταση πνευματικής αντίληψης. Τότε η τεχνική της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ καθίσταται μια εδραιωμένη συνήθεια. Η γοητεία με τη σειρά της καλύπτει και κρύβει την αλήθεια πίσω από τις ομίχλες και

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

164

καταχνιές του αισθήματος και της συναισθηματικής αντίδρασης· έχει μοναδική και τρομερή δυναμικότητα, λόγω της ισχύος της ανθρώπινης φύσης να ταυτίζεται με την αστρική φύση και της ζωτικής φύσης της συνειδητής και αισθαντικής καθαυτής ανταπόκρισης. Όπως γνωρίζετε και διδαχθήκατε, η γοητεία μπορεί να διασκορπισθεί μόνο με την εισροή διαυγούς, κατευθυνόμενου φωτός· αυτό αληθεύει για τη ζωή του ατόμου ή της ανθρωπότητας σαν σύνολο. Η φώτιση αποκαλύπτει πρώτα απ’ όλα την ύπαρξη της γοητείας· παρέχει τις οδυνηρές αντιθέσεις με τις οποίες παλεύουν όλοι οι αληθινοί ζηλωτές κι έπειτα βαθμιαία πλημμυρίζει τη ζωή σε τέτοια έκταση, ώστε τελικά η γοητεία εξαφανίζεται πλήρως. Οι άνθρωποι βλέπουν τότε τα πράγματα όπως είναι – μια πρόσοψη που κρύβει το καλό, το ωραίο και το αληθινό. Τα αντίθετα τότε διαλύονται και η συνείδηση αντικαθίσταται από μια κατάσταση αντίληψης – μιας αντίληψης του Όντος για την οποία δεν έχουμε επαρκή όρο. Η τεχνική του ΦΩΤΟΣ αποβαίνει μια συνεχής κατάσταση.

3. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ Ερχόμαστε τώρα σε μια σύντομη μελέτη της τρίτης όψης της πλάνης στην οποία δίνουμε το όνομα Μάγια και της τεχνικής με την οποία μπορούμε να την κατανικήσουμε. Θα ασχοληθούμε κατόπιν με την Τεχνική της Αδιαφορίας, η οποία αφορά τη διανομή ψυχικής δύναμης στο φυσικό πεδίο μέσω του αιθερικού πεδίου, η οποία οδηγεί στην έμπνευση. Αυτή συνδέεται με την Επιστήμη της Αναπνοής. Τι είναι λοιπόν η μάγια; Αυτό, αδελφέ μου, δεν είναι εύκολο να το ορίσω, γιατί συνδέεται με τη μορφοδομητική δραστηριότητα του ίδιου του πλανητικού Λόγου. Ωστόσο η εξέταση της αναλογίας που υφίσταται μεταξύ του μικρόκοσμου και του Μακρόκοσμου, μπορεί κάπως να βοηθήσει. Η ψυχή δημιουργεί μια τριπλή έκφραση στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης ζωής. Αυτή είναι μια αποκρυφιστική κοινοτοπία. Η εξωτερική μορφή, το διπλό φυσικό σώμα (πυκνό και ζωτικό ή αιθερικό) παράγεται, δημιουργείται, κινητοποιείται, ενεργοποιείται και ρυθμίζεται από ορισμένες ενέργειες και δυνάμεις που εκπορεύονται από εκείνα τα επίπεδα όπου η ψυχή – ορθά ή λανθασμένα – έχει μηχανευθεί μια αντίδραση ταύτισης. Σημείωσε αυτή τη φράση, αδελφέ μου. Αυτές κάνουν τον άνθρωπο ό,τι είναι· του δίνουν την ιδιοσυγκρασία, το επάγγελμα και την ποιότητά του στο φυσικό πεδίο· τον καθιστούν αρνητικό ή θετικό στους ποικίλους τύπους κρουστικής ενέργειας· του δίνουν το χαρακτήρα του και τον κάνουν ό,τι φαίνεται να είναι στους άλλους· παράγουν το χρωματισμό του, τις ικανότητές του και την προσωπικότητά του. Με όλες αυτές ταυτίζεται ο μέσος άνθρωπος· πιστεύει ότι είναι η μορφή, το μέσον δια του οποίου επιχειρεί να εκφράσει τις επιθυμίες και τις ιδέες του. Η πλήρης αυτή ταύτιση με την πρόσκαιρη δημιουργία και την εξωτερική εμφάνιση είναι μάγια. Πρέπει να θυμάστε ότι η ατομική μάγια είναι ένα κλασματικό μέρος του κόσμου των ενεργειών και δυνάμεων οι οποίες συνιστούν τη ζωική έκφραση του πλανητικού Λόγου, οι οποίες ρυθμίζουν την εξωτερική πλανητική ζωή και καθιστούν τον πλανήτη μας ό,τι φαίνεται να είναι στους άλλους πλανήτες. Η διαφορά μεταξύ του ανθρώπου – του μικρόκοσμου – και του πλανητικού Λόγου, του Κυρίου του Κόσμου, του Μακρόκοσμου, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Κύριος του

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

165

Κόσμου δεν ταυτίζεται με τη μάγια την οποία ο Ίδιος δημιούργησε και η οποία έχει σαν σκοπό της να επιφέρει τελικά την απελευθέρωση των “αιχμαλώτων του πλανήτη”. Σ’ αυτή τη Μάγια Ο ΙΔΙΟΣ είναι υπέρτατα αδιάφορος και είναι η θεία αυτή αδιαφορία που οδήγησε στη μεγάλη θεολογική πλάνη μιας ανθρωπόμορφης Θεότητας και στην πίστη (στην Ανατολή) ότι ο πλανήτης μας δεν είναι παρά το σκηνικό ή το παίγνιο των Θεών. Η κοσμική αυτή αδιαφορία είναι εκείνη που οδήγησε στην ανθρώπινη γοητεία αναφορικά με την “ανεξιχνίαστη βούληση του Θεού” και την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι πολύ μακριά και δεν ενυπάρχει σε κάθε πλάσμα και σε κάθε άτομο από το οποίο απαρτίζονται τα πλάσματα. Αυτές είναι μερικές όψεις των γοητειών και των πλανών που πρέπει να διαλυθούν και να διασκορπισθούν και στη διαδικασία θ’ ανακαλυφθεί ότι η μορφή είναι μόνο μάγια και μπορεί ν’ αγνοηθεί, ότι οι δυνάμεις μπορούν να οργανωθούν και να διευθυνθούν απ’ την ενέργεια κι ότι ο κόσμος της σκέψης, το πεδίο της αισθαντικής συνείδησης κι ο στίβος των ενεργειών είναι κάτι ξεχωριστό από το Στοχαστή, από τον Έναν που νιώθει κι απ’ τον Ηθοποιό και Παίκτη των πολλών ρόλων που η Ψυχή αναλαμβάνει να παίξει. Ο μαθητής μαθαίνει τελικά να γνωρίζει ότι πάνω από καθετί άλλο είναι (ενόσω βρίσκεται σε ενσάρκωση) ο διευθυντής των δυνάμεων· τις διευθύνει από το ύψος του θείου Παρατηρητή και με την επίτευξη της απόσπασης. Αυτά είναι πράγματα που σας είπα συχνά προηγουμένως. Οι αλήθειες αυτές αποτελούν για σας τις κοινοτοπίες απλώς του αποκρυφισμού κι όμως αν μπορούσατε να συλλάβετε την πλήρη σημασία της απόσπασης και να σταθείτε γαλήνιοι σαν το Διευθυντή που παρατηρεί, δε θα υπήρχε πλέον σπατάλη κίνησης, ούτε λανθασμένες κινήσεις, ούτε εσφαλμένες ερμηνείες, ούτε περιπλάνηση στα μονοπάτια της καθημερινής ζωής, ούτε θα βλέπατε τους άλλους μέσα από μια παραμορφωμένη και προκατειλημμένη όραση και – πάνω απ’ όλα – δε θα υπήρχε κατάχρηση δύναμης. Ξανά και ξανά στη διάρκεια των αιώνων οι Διδάσκαλοι έλεγαν στους μαθητές Τους (όπως σας έχω πει) ότι ο αποκρυφιστής εργάζεται στον κόσμο των δυνάμεων. Όλα τα ανθρώπινα όντα ζουν και κινούνται κι εκφράζονται μέσα και διαμέσου του ίδιου αυτού κόσμου των αεικίνητων, κρουστικών, εξερχόμενων και εισερχόμενων ενεργειών. Ο αποκρυφιστής ωστόσο εργάζεται εκεί· καθίσταται ένας συνειδητός διευθύνων πράκτορας· δημιουργεί στο φυσικό πεδίο αυτό που επιθυμεί κι αυτό που επιθυμεί είναι το υπόδειγμα των πραγμάτων και το σχέδιο που καταστρώνεται στο πλατύ βάθρο της πνευματικής συνείδησης από το μεγάλο θείο Αρχιτέκτονα. Κι όμως δεν ταυτίζεται με το υπόδειγμα ή τις δυνάμεις που χρησιμοποιεί. Κινείται στον κόσμο της μάγια, ελεύθερος από κάθε πλάνη, ανεμπόδιστος από τη γοητεία κι ανεξέλεγκτος απ’ τις μαγιαβικές δυνάμεις. Φθάνει γοργά, όσον αφορά το δικό του μικρό κόσμο, στην ίδια “θεία αδιαφορία” που χαρακτηρίζει τον Σανάτ Κουμάρα, τον Κύριο του Κόσμου· αποκτά συνεπώς όλο και περισσότερη επίγνωση του Σχεδίου όπως υφίσταται στον Παγκόσμιο Νου και του Σκοπού που υποκινεί τη Θέληση του Θεού. Η θεία αυτή αδιαφορία είναι εκείνη που ευθύνεται για το γεγονός ότι στην προσπάθεια να περιγράψουμε το “Αγνό Ον” ή Θεό και στην προσπάθεια να φθάσουμε

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

166

σε κάποια κατανόηση της φύσης της θειότητας αναπτύχθηκε ένας τύπος άρνησης. Ο Θεός δεν είναι αυτό· ο Θεός δεν είναι εκείνο· ο Θεός δεν είναι κάτι· ο Θεός δεν είναι ούτε χρόνος ούτε χώρος· ο Θεός δεν είναι αίσθημα ή σκέψη· ο Θεός δεν είναι μορφή ή ουσία. Ο Θεός απλώς ΕΙΝΑΙ. Ο Θεός ΕΙΝΑΙ – ξέχωρα από κάθε έκφραση κι εκδήλωση σαν Χειριστής ενέργειας, Δημιουργός των απτών και μη απτών κόσμων, Χορηγός ζωής ή Ένοικος κάθε μορφής. Ο Θεός είναι ΑΥΤΟΣ που μπορεί να αποσυρθεί και αποσυρόμενος διαλύει, διασκορπίζει κι αποζωτικοποιεί όλα όσα δημιούργησε – χρησιμοποιώντας αυτές τις λέξεις με την πληρέστερη σημασία τους. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι στις τρεις αυτές δραστηριότητες εκείνης της Πραγματικότητας που δεν ταυτίζεται με την εμφάνιση, η θέληση του Θεού, η όψη του Καταστροφέα της Θεότητας, είναι ευεργετικά παρούσα. Η πράξη της αφαίρεσης προκαλεί τη διάλυση του απατηλού κόσμου της σκέψης· η απόσυρση της θείας προσοχής διασκορπίζει το αισθαντικό σύμπαν και τερματίζει τη γοητεία· η παύση της θείας διεύθυνσης φέρνει το θάνατο στο φυσικό κόσμο. Όλες αυτές οι δραστηριότητες είναι αποδείξεις της θέλησης ή της πρώτης όψης – της θέλησης-για-το-καλό που μπορεί και θα λειτουργήσει στην εντέλεια μόνο όταν η καλή θέληση αναπτυχθεί τελικά και πλήρως στη Γη διαμέσου της ανθρωπότητας. Η θέληση και η αναπνοή, αδελφέ μου, είναι αποκρυφιστικά συνώνυμοι όροι. Σ’ αυτή τη δήλωση έχετε το κλειδί για τον τερματισμό της μάγια. Οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι προκαταρκτικές στη μελέτη μας της Τεχνικής της Αδιαφορίας. Είναι ανάγκη να τονιστούν οι αναλογίες και να συνδεθούν οι ποικίλες όψεις της σχετικής διδασκαλίας, αν πρόκειται να αναπτυχθεί η αληθινή αντίληψη. Ας διαιρέσουμε την εξέτασή μας για το θέμα αυτό ως εξής: 1. Δραστηριότητα στο αιθερικό πεδίο, δηλαδή στον κόσμο των δυνάμεων. α. Η διανομή τους. β. Ο χειρισμός τους.

2. Η Επιστήμη της Αναπνοής. α. Η σχέση της θέλησης και της αναπνοής. β. Έμπνευση.

3. Η Τεχνική της Αδιαφορίας. α. Δια της συγκέντρωσης. β. Δια της απόσπασης. Μπαίνουμε τώρα στο πεδίο του πρακτικού αποκρυφισμού. Δεν είναι το πεδίο της έφεσης ή η σφαίρα της σχεδιασμένης κίνησης προς τα εμπρός, προς εκείνο που είναι ανώτερο κι επιθυμητό. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια αντίστροφη δραστηριότητα. Απ’ το σημείο που έφθασε στην κλίμακα της εξέλιξης ο μαθητής “στέκει σε πνευματική Ύπαρξη” (όσο εξαρτάται απ’ αυτόν) και συνειδητά, εσκεμμένα εργάζεται με τις ενέργειες στους τρεις κόσμους. Τις κατευθύνει στο αιθερικό σώμα από οποιοδήποτε επίπεδο επιλέγει να εργασθεί – νοητικό, συναισθηματικό ή απ’ το καθαυτό ζωτικό πεδίο. Το κάνει σε συμφωνία με κάποια οραματισθείσα ιδέα, κάποιο προσφιλές ιδανικό, κάποιο αισθητό θείο υπόδειγμα, κάποια πνευματική ελπίδα, κάποια

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

167

καθαγιασμένη φιλοδοξία ή κάποια αφιερωμένη επιθυμία. Το αιθερικό σώμα του ατόμου είναι, όπως ξέρετε, μέρος του αιθερικού σώματος της ανθρωπότητας κι αυτό με τη σειρά του είναι μια όψη του αιθερικού σώματος του πλανήτη, το οποίο επίσης αποτελεί ενδογενές τμήμα του αιθερικού σώματος του ηλιακού συστήματος. Παρεμπιπτόντως στη μακρόπνοη αυτή πραγματική σχέση έχετε τη βάση όλων των αστρολογικών επιδράσεων. Ο άνθρωπος λοιπόν κινείται σε μια δίνη δυνάμεων κάθε τύπου και ποιότητας. Απαρτίζεται από ενέργειες σε κάθε τμήμα της εκδηλωμένης και ανεκδήλωτης έκφρασής του· σχετίζεται συνεπώς με όλες τις άλλες ενέργειες. Το έργο του έχει υπέρτατη δυσκολία και χρειάζεται το μεγαλύτερο μήκος του εξελικτικού κύκλου. Δεν μπορούμε να ασχοληθούμε εδώ με τη μάζα των παγκόσμιων ενεργειών και των συστημικών δυνάμεων, αλλά θα περιορισθούμε στην εξέταση του ατομικού προβλήματος, συμβουλεύοντας το σπουδαστή να προσπαθήσει να επεκτείνει την κατανόησή του για τη μικροκοσμική κατάσταση στη μακροκοσμική. α. Διανομή και Χειρισμός Δύναμης στο Αιθερικό Πεδίο. Θα υποθέσουμε τώρα ότι ο ζηλωτής έχει επίγνωση της ανάγκης του να εδραιώσει ένα νέο και ανώτερο ρυθμό στη ζωή του στο φυσικό πεδίο, να οργανώσει το χρόνο του σε υπακοή προς την παραίνεση του ανώτερου εαυτού του και να προκαλέσει συνειδητά κι επιστημονικά εκείνα τα αποτελέσματα που – στις ύψιστες στιγμές του – του φαίνονται επιθυμητά. Έχει πλέον ένα ορισμένο ποσό γνώσης ως προς το διαθέσιμο εξοπλισμό για το έργο του κι έχει κυριαρχήσει κάποια γεγονότα σχετικά με τον αιθερικό φορέα. Βλέπει καθαρά τα ζεύγη των αντιθέτων, ακόμη κι αν επηρεάζεται προς το παρόν απ’ το ένα ή το άλλο· έχει επίγνωση μιας βασικής ασυμφωνίας ανάμεσα στο όραμά του για το αγαθό και στην έκφρασή του αυτού του αγαθού. Έχει μάθει ότι είναι μια τριπλή αντανάκλαση μιας ανώτερης Τριάδας κι ότι η Τριάδα αυτή είναι – γι’ αυτόν – η Πραγματικότητα. Κατανοεί ότι ο νους, τα συναισθήματα και η φυσική ύπαρξη προορίζονται να εκδηλώσουν τελικά αυτή την Πραγματικότητα. Σε τελευταία ανάλυση γνωρίζει ότι αν η ενδιάμεση αυτή όψη του εαυτού του, το αιθερικό σώμα, μπορεί να ελεγχθεί και να διευθυνθεί ορθά, τότε το όραμα και η έκφραση πρέπει και τελικά θα συμπέσουν. Έχει επίσης επίγνωση ότι το πυκνό φυσικό σώμα (η εξωτερική απτή εμφάνιση) είναι μόνο ένα αυτόματο, υπάκουο σε οποιεσδήποτε δυνάμεις κι ενέργειες είναι οι ελέγχοντες παράγοντες του υποκειμενικού, ρυθμίζοντας τον άνθρωπο. Πρέπει άραγε το φυσικό σώμα να ελέγχεται από συναισθηματική δύναμη που εκχύνεται δια του ιερού κέντρου και προκαλεί επιθυμία για την ικανοποίηση των φυσικών ορέξεων, ή δια του ηλιακού πλέγματος που οδηγεί σε κάποιου είδους συναισθηματική ικανοποίηση; Πρέπει άραγε ν’ ανταποκρίνεται στο νου και να εργάζεται κυρίως υπό την προτροπή κάποιας προβαλλόμενης σκέψης; Μήπως πρέπει να διευθύνεται από μια ενέργεια μεγαλύτερη απ’ όλες αυτές αλλά ως τώρα φανερά ανίσχυρη, την ενέργεια της ψυχής σαν έκφρασης του αγνού Όντος; Πρέπει άραγε να παρασύρεται σε δράση υπό την παρόρμηση αισθαντικών αντιδράσεων, ιδεών και σκέψεων που εκπορεύονται από άλλα ανθρώπινα όντα, ή πρέπει να υποκινείται και να ελαύνεται σε δραστηριότητα υπό τη διεύθυνση της πνευματικής Ιεραρχίας; Αυτές είναι μερικές ερωτήσεις στις οποίες

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

168

πρέπει να βρεθούν απαντήσεις. Το στάδιο της έφεσης, της ονειροπόλησης και του ευσεβούς πόθου πρέπει πλέον να αντικατασταθεί από άμεση δράση κι απ’ την προσεκτικά σχεδιασμένη χρήση των διαθέσιμων δυνάμεων που παρασύρονται σε δραστηριότητα από την αναπνοή υπό τη διεύθυνση του εσώτερου οφθαλμού κι ελεγχόμενες από τον πνευματικό άνθρωπο. Ποιες ενέργειες μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιηθούν έτσι; Ποιες δυνάμεις πρέπει να τεθούν υπό διεύθυνση; Με ποιο τρόπο μπορούν να ελεγχθούν; Πρέπει άραγε να αγνοηθούν κι έτσι να καταστούν ανώφελες απ’ αυτή την άγνοια ή μήπως είναι δυνάμεις που χρειάζονται στο μεγάλο δημιουργικό έργο; Θα σας είναι φανερό ότι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει ο πνευματικός ερευνητής είναι να διακριβώσει – αληθινά και στο φως της ψυχής του – πού ακριβώς βρίσκεται η εστία της ταύτισής του. Μ’ αυτό εννοώ: Βρίσκεται άραγε η κύρια χρήση της ενέργειάς του στο νοητικό πεδίο; Μήπως είναι κατεξοχήν συναισθηματικός και χρησιμοποιεί στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου δύναμη απ’ το αστρικό πεδίο; Μπορεί άραγε να έρθει σ’ επαφή με την ψυχή και να κομίσει ψυχική ενέργεια με τέτοιο τρόπο ώστε να εξουδετερώσει ή να αντισταθμίσει τη δύναμη της προσωπικότητάς του; Μπορεί άραγε να ζήσει έτσι σαν ψυχή στο φυσικό πεδίο μέσω του αιθερικού σώματος; Αν μελετήσει με ζήλο αυτό το πρόβλημα, θα ανακαλύψει με τον καιρό ποιες δυνάμεις κυριαρχούν στο αιθερικό σώμα και θ’ αποκτήσει επίγνωση συνειδητά των καιρών και της εμπειρίας που απαιτεί δαπάνη ψυχικής ενέργειας. Αυτό, αδελφέ μου, θα απαιτήσει χρόνο και θα είναι αποτέλεσμα παρατεταμένης παρατήρησης και μιας στενής ανάλυσης των πράξεων και των αισθαντικών αντιδράσεων, των λόγων και των σκέψεων. Ασχολούμαστε εδώ, όπως βλέπετε, με ένα έντονα πρακτικό πρόβλημα που είναι συγχρόνως ένα περίπλοκο τμήμα της μελέτης μας και το οποίο θα εφελκύσει βασικές αλλαγές στη ζωή του μαθητή. Θα προσθέσει στην παρατήρηση αυτή και την ανάλυση της ισχύος της δύναμης ή των δυνάμεων που εμπλέκονται, τις συνθήκες που τις παρασύρουν σε δράση, τη συχνότητα των εμφανίσεών τους, που του υποδεικνύει ένα νεωτερισμό ή μια συνήθεια κι επίσης τη φύση της έκφρασής τους. Μ’ αυτό τον τρόπο θα φθάσει σε μια νέα κατανόηση των ρυθμιστικών παραγόντων που εργάζονται δια του ζωτικού του σώματος και τον καθιστούν – στο φυσικό πεδίο – ό,τι ουσιαστικά είναι. Αυτό θα αποδειχθεί για τον ίδιο μια βαθιά πνευματική και σημαντική βοήθεια. Αυτή η περίοδος της παρατήρησης περιορίζεται όμως σε νοητική και νοήμονα παρατήρηση. Συνιστά το υπόβαθρο της εργασίας που πρέπει να γίνει, δίνοντας σιγουριά και γνώση αλλά αφήνοντας την κατάσταση όπως ήταν. Το επόμενο βήμα του είναι να αποκτήσει επίγνωση της ποιότητας των εφαρμοζόμενων δυνάμεων· εξακριβώνοντάς την θα βρει αναγκαίο ν’ ανακαλύψει όχι μόνο την ψυχική του ακτίνα και την ακτίνα της προσωπικότητάς του, αλλά να γνωρίσει επίσης τις ακτίνες του νοητικού του οργάνου και της συναισθηματικής του φύσης. Αυτό θα οδηγήσει αναγκαστικά σε μια άλλη περίοδο έρευνας και προσεκτικής παρατήρησης, αν δεν έχει ήδη την επίγνωσή τους. Όταν σας λέω ότι σ’ αυτή την πληροφορία πρέπει να προσθέσει μια προσεκτική

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

169

εξέταση της δυναμικότητας των δυνάμεων κι ενεργειών που τον επηρεάζουν αστρολογικά, θα δείτε με τι σκληρό έργο έχει καταπιαστεί. Πρέπει ν’ απομονώσει όχι μόνο τις πέντε ακτινικές του ενέργειες, αλλά πρέπει να γνωρίσει την ενέργεια του ηλιακού του ζωδίου καθώς ρυθμίζει την προσωπικότητά του και του ανατέλλοντος ζωδίου του καθώς επιδιώκει να διεγείρει αυτή την προσωπικότητα σε ψυχική ανταπόκριση, πραγματοποιώντας έτσι τον ψυχικό σκοπό δια της συνεργασίας της προσωπικότητας. Υπάρχουν συνεπώς επτά παράγοντες που ρυθμίζουν την ποιότητα των δυνάμεων οι οποίες επιδιώκουν έκφραση μέσω του αιθερικού σώματος: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

Η ακτίνα της ψυχής. Η ακτίνα της προσωπικότητας. Η ακτίνα του νου. Η ακτίνα της συναισθηματικής φύσης. Η ακτίνα του φυσικού φορέα. Η ενέργεια του ηλιακού ζωδίου. Η επίδραση του ανατέλλοντος ζωδίου.

Μόλις όμως διακριβωθούν και υπάρξει κάποια βεβαιότητα για την πραγματική τους αλήθεια, το όλο πρόβλημα αρχίζει να ξεκαθαρίζει κι ο μαθητής μπορεί να εργασθεί με γνώση και κατανόηση. Καθίσταται επιστημονικός εργάτης στο πεδίο των κρυμμένων δυνάμεων. Γνωρίζει τότε τι κάνει, με ποιες ενέργειες πρέπει να εργασθεί κι αρχίζει να νιώθει τις ενέργειες αυτές καθώς βρίσκουν το δρόμο τους στον αιθερικό φορέα. Φθάνει πλέον στο στάδιο όπου είναι σε θέση ν’ ανακαλύψει την πραγματικότητα και το έργο των επτά κέντρων που παρέχουν είσοδο κι έξοδο στις κινούμενες δυνάμεις κι ενέργειες που τον αφορούν άμεσα στην ιδιαίτερη αυτή ενσάρκωση. Εισέρχεται σε μια μακρά περίοδο παρατήρησης, πειράματος κι εμπειρίας κι εγκαινιάζει μια εκστρατεία δοκιμής και λάθους, επιτυχίας κι αποτυχίας, η οποία θ’ απαιτήσει όλη τη δύναμη, το θάρρος και την αντοχή για τις οποίες είναι ικανός. Μιλώντας γενικά, η ενέργεια της ψυχής εργάζεται δια του ανώτατου κεφαλικού κέντρου και δραστηριοποιείται με το διαλογισμό και την εφαρμοσμένη δεξιότητα στην επαφή. Η ενέργεια της ολοκληρωμένης προσωπικότητας εστιάζεται δια του κέντρου άζνα, ανάμεσα στα μάτια· κι όταν ο μαθητής μπορεί να ταυτισθεί μ’ αυτό κι έχει επίσης επίγνωση της φύσης και της δόνησης της ψυχικής του ενέργειας, τότε μπορεί ν’ αρχίσει να εργάζεται με τη δύναμη της διεύθυνσης, χρησιμοποιώντας τα μάτια σαν κατευθυντήριους πράκτορες. Υπάρχουν, όπως συμπεράνατε απ’ τις μελέτες σας, τρεις οφθαλμοί όρασης και διεύθυνσης στη διάθεση του μαθητή: 1. Ο εσώτερος οφθαλμός, ο μόνος οφθαλμός του πνευματικού ανθρώπου. Είναι ο αληθινός οφθαλμός της όρασης και συνεπάγεται την ιδέα της δυαδικότητας (του ορώντος κι εκείνου που οράται). Είναι ο θείος οφθαλμός. Μέσω αυτού η ψυχή κοιτάζει στον κόσμο των ανθρώπων και μέσω αυτού λαμβάνει χώρα η διεύθυνση της προσωπικότητας.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

170

2. Ο δεξιός οφθαλμός, ο οφθαλμός του βούδδι, ο οφθαλμός που είναι σε άμεση ανταποκριτική σχέση με τον εσώτερο οφθαλμό. Δια του οφθαλμού αυτού μπορεί να κατευθυνθεί στο φυσικό πεδίο η ύψιστη δραστηριότητα της προσωπικότητας. Έχετε λοιπόν σ’ αυτή τη σχέση ένα τρίγωνο πνευματικών δυνάμεων που μπορούν να παρασυρθούν σε μοναδική δραστηριότητα απ’ τον προχωρημένο μαθητή και μυημένο: α. Ο πνευματικός οφθαλμός. β. Το κέντρο άζνα. γ. Ο δεξιός οφθαλμός. Μέσω της τριπλότητας αυτής, λόγου χάρη, εργάζεται ο εκγυμνασμένος μυημένος όταν ασχολείται με μια ομάδα ανθρώπων ή με ένα άτομο.

3. Ο αριστερός οφθαλμός, ο οφθαλμός του μάνας, ο διανομέας νοητικής ενέργειας υπό ορθό έλεγχο – ορθό όσον αφορά τους σκοπούς της προσωπικότητας. Ο οφθαλμός αυτός αποτελεί επίσης μέρος ενός τριγώνου δυνάμεων, διαθέσιμων για τη χρήση του ζηλωτή και του δόκιμου μαθητή: α. Το κέντρο άζνα. β. Ο αριστερός οφθαλμός. γ. Ο δεξιός οφθαλμός. Ο εσώτερος ή θείος οφθαλμός είναι ήρεμος και σχετικά ανενεργός, όντας μόνο το όργανο παρατήρησης όσον αφορά την ψυχή και δεν είναι ακόμη – στην πλειονότητα των περιπτώσεων – διανομέας κατευθυντήριας ψυχικής ενέργειας. Όμως ο πειθαρχημένος αναπροσανατολισμένος ζηλωτής, ολοκληρωμένος κι εστιασμένος στην εξαγνισμένη του προσωπικότητα, χρησιμοποιεί τόσο τη βουδδική όσο και τη μανασική δύναμη· αρχίζει να είναι ενορατικός και κατεξοχήν νοητικός. Όταν τα δύο αυτά τρίγωνα είναι υπό έλεγχο κι αρχίζουν να λειτουργούν σωστά, τότε τα επτά κέντρα στο αιθερικό σώμα περιέρχονται υπό σαφή διεύθυνση, αποβαίνουν δέκτες του εδραιωμένου ρυθμού του αναπτυγμένου ανθρώπινου όντος και παρουσιάζουν συνεπώς ένα όργανο στην ψυχή δια του οποίου μπορούν να ρέουν οι κατάλληλες ενέργειες και να εκδηλωθεί στη Γη η πλήρης οργάνωση και ο σκοπός ενός λειτουργικού υιού του Θεού. Ακολουθεί έπειτα αυτό που ονομάσαμε στάδιο της διεύθυνσης. Η ψυχή ή η ολοκληρωμένη προσωπικότητα έχει την εξουσία ή – σε ανώτερη στροφή της σπείρας – η Ενάδα έχει την εξουσία και τότε η προσωπικότητα είναι απλώς ο πράκτορας του πνεύματος. Μέσω των δύο τριγώνων ή μέσω αμφότερων που εργάζονται συγχρόνως, τα κέντρα της σπονδυλικής στήλης (πέντε συνολικά) περιέρχονται υπό ρυθμικό έλεγχο. Η ενέργεια διευθύνεται σ’ αυτά ή μέσω αυτών· οδηγούνται σταθερά σ’ ένα κάλλος οργάνωσης που περιγράφηκε σαν “ζωή που φλέγεται με το Θεό”· είναι μια ζωή πνευματικής εφαρμογής και υπηρεσίας κατά την οποία το ανώτερο τρίγωνο είναι το πιο δυναμικό. Οι ακόλουθες τρεις δηλώσεις συνοψίζουν την ιστορία της τελικής αποδέσμευσης του μαθητή από τη Μεγάλη Πλάνη:

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

171

Πρώτο: Καθώς η ψυχή που εργάζεται δια του ανώτερου τριγώνου αποβαίνει ο διευθύνων πράκτορας, η πλάνη διαλύεται. Ο νους φωτίζεται. Δεύτερο: Καθώς η προσωπικότητα (κάτω από την αυξανόμενη επιρροή της ψυχής) εργάζεται δια του δεύτερου τριγώνου, η γοητεία διασκορπίζεται. Ο έλεγχος της αστρικής φύσης διασπάται. Τρίτο: Καθώς ο μαθητής που εργάζεται σαν ψυχή και σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα αναλαμβάνει τη διεύθυνση της ζωικής του έκφρασης, η μάγια ή ο κόσμος των αιθερικών ενεργειών αποζωτικοποιείται και χρησιμοποιούνται εκείνες μόνο οι δυνάμεις κι ενέργειες που θα υπηρετήσουν την ανάγκη του μαθητή ή του μυημένου καθώς εκπληρώνει τη θεία πρόθεση. Θα σημειώσατε ότι όλα αυτά ενσωματώνονται και πραγματώνονται στο επταπλό έργο που περιγράφηκε παραπάνω. Αυτό μπορεί να συνοψισθεί ως εξής: 1. Ο μαθητής ανακαλύπτει την εστία της ταύτισής του.

2. Διακριβώνει τη φύση των δυνάμεων που συνηθίζει να χρησιμοποιεί και που συνεχώς φαίνεται να τον παρασύρουν σε δράση.

3. Αποκτά επίγνωση της ισχύος και της συχνότητας αυτής της έκφρασης δύναμης. Όλα αυτά τα εκτελεί σαν νοητικός παρατηρητής.

4. Συνειδητοποιεί την ποιότητα των χρησιμοποιούμενων δυνάμεων, την ακτινική τους σχέση ή την αστρολογική τους σημασία. Είναι μια αισθαντική, αισθητική δραστηριότητα κι όχι τόσο βασικά νοητική όπως τα τρία προηγούμενα στάδια.

5. Ταυτοποιεί τα κέντρα στο αιθερικό σώμα κι αποκτά επίγνωση της ατομικής τους ύπαρξης σαν πρακτόρων δύναμης.

6. Τα δύο “τρίγωνα όρασης και διεύθυνσης” στο κεφάλι φθάνουν ένα στάδιο οργάνωσης και καθίστανται: α. Ενεργοί και λειτουργικοί μηχανισμοί. β. Σχετιζόμενα και λειτουργικά σαν ένα εκφραστικό όργανο. Πρόκειται για μια αντικειμενική και υποκειμενική δραστηριότητα.

7. Ο γαλβανισμός του φυσικού σώματος σε δραστηριότητα με το μέσον των κατευθυντήριων πρακτόρων στο κεφάλι και μέσω των κέντρων της σπονδυλικής στήλης. Το ερώτημα είναι τώρα πώς θα κατορθωθούν όλα αυτά. Αυτό μας φέρνει στο δεύτερο σημείο μας. β. Η Χρήση της Επιστήμης της Αναπνοής. Έχουν ειπωθεί και διδαχθεί ένα σωρό ανοησίες για την επιστήμη της αναπνοής. Πολλές ομάδες δίνουν ένα πλήθος επικίνδυνων οδηγιών σχετικά με την αναπνοή – επικίνδυνων επειδή βασίζονται σε γνώσεις από βιβλία και οι εκφραστές τους ποτέ δεν τις εφάρμοσαν εκτενώς οι ίδιοι κι επικίνδυνων γιατί πολλές ομάδες απλώς εκμεταλλεύονται τους ανέτοιμους για εμπορικό συνήθως κέρδος. Ευτυχώς για τη μάζα των ζηλωτών οι πληροφορίες και οι οδηγίες που δίνονται, είναι αμφότερες ανίσχυρες,

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

172

ανακριβείς και συχνά άκακες, παρότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σημαντικά κακών αντιδράσεων· ευτυχώς επίσης ο σκοπός του μέσου ζηλωτή είναι τόσο αδύναμος, ώστε είναι ανίκανος για επίμονη, καθημερινή, αναλλοίωτη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις κι αποτυγχάνει να ανταποκριθεί σε μια εφαρμογή που θα εγγυώταν κάποια αμφίβολη επιτυχία· γιαυτό και σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υφίσταται κίνδυνος. Πολλές αποκρυφιστικές ομάδες εκμεταλλεύονται το ζήτημα προκειμένου να δημιουργήσουν μυστήριο και να προσφέρουν κίνητρα στους αδαείς, ή να δώσουν στους οπαδούς τους κάτι να κάνουν κι έτσι να αποκτήσουν φήμη οι ίδιοι σαν σοφοί και εκπαιδευμένοι αποκρυφιστές. Ο καθένας μπορεί να διδάξει αναπνευστικές ασκήσεις. Είναι κυρίως ζήτημα περιοδικής εισπνοής κι εκπνοής σε χρόνο και διάστημα σύμφωνα με την επιθυμία του δασκάλου. Όπου υπάρχει επιμονή στην προσπάθεια, θα επιτευχθούν αποτελέσματα κι αυτά θα είναι συνήθως ανεπιθύμητα, επειδή ο μέσος δάσκαλος τονίζει την τεχνική της αναπνοής κι όχι τις ιδέες οι οποίες – στην ενέργεια που παράγει αυτή η αναπνοή – πρέπει να πάρουν μορφή στη ζωή του μαθητή. Ολόκληρη η επιστήμη της αναπνοής είναι δομημένη γύρω από τη χρήση της Ιερής Λέξης, του Ο Μ. Η χρήση της Λέξης προορίζεται για εκείνους τους ζηλωτές που ειλικρινά δεσμεύονται να βαδίσουν την Οδό, αλλά διαδόθηκε και η χρήση της υποδείχθηκε από πολλούς αδίστακτους δασκάλους, ιδιαίτερα από τους σουάμι που έρχονται απ’ την Ινδία, ποζάρουν σαν Άγιοι Άνθρωποι και πιάνουν στις αρπάγες τους τις ανόητες γυναίκες της Δύσης. Η Λέξη χρησιμοποιείται τότε χωρίς πνευματική πρόθεση, αλλά απλά σαν ήχος που μεταφερόμενος με την αναπνοή προκαλεί ψυχιστικά αποτελέσματα τα οποία δείχνουν στους μωρόπιστους τη βαθιά τους πνευματικότητα. Το πρόβλημα είναι ότι η αναπνοή σχετίζεται αναπόφευκτα με το Ο Μ, αλλά τα αποτελέσματα εξαρτώνται απ’ το κίνητρο και την εσώτερη σταθερή πρόθεση. Ο Ανατολίτης, εκτός κι αν έχει επιτύχει την τέταρτη ή πέμπτη μύηση, δεν μπορεί να έχει αληθινή κατανόηση του Δυτικού, ή του μηχανισμού και του εξοπλισμού του, οι οποίοι σαν αποτέλεσμα ενός πολιτισμού κι ενός τρόπου ζωής διαφέρουν πλατιά από εκείνους του Ανατολίτη. Στην Ανατολή το πρόβλημα του δασκάλου ή Γκουρού είναι να πάρει αρνητικά πολωμένους ανθρώπους και να τους καταστήσει θετικούς. Στη Δύση οι φυλές έχουν σαν σύνολο θετική στάση και δε χρειάζονται τέτοια εκπαίδευση, όπως σωστά δίνεται στον Ανατολίτη. Τι ακριβώς εννοώ όταν κάνω αυτή τη δήλωση; Εννοώ ότι στην Ανατολή ο παράγoντας της θέλησης (η ποιότητα της πρώτης όψης) απουσιάζει. Ο Ανατολίτης, ιδιαίτερα ο κάτοικος της Ινδίας, έχει έλλειψη θέλησης, δυναμικού κινήτρου και την ικανότητα να ασκεί την εσώτερη εκείνη πίεση στον εαυτό του, η οποία θα προκαλέσει σαφή αποτελέσματα. Γιαυτό κι ο ιδιαίτερος αυτός πολιτισμός είναι τόσο απροσάρμοστος στο σύγχρονο πολιτισμό και γιαυτό ο λαός της Ινδίας έχει κάνει τόση μικρή πρόοδο στις γραμμές της τακτοποιημένης δημόσιας κι εθνικής ζωής και γιαυτό είναι τόσο πίσω χρονικά όσον αφορά τη σύγχρονη πολιτισμένη ζωή. Γενικεύοντας, ο Δυτικός είναι θετικός και χρειάζεται την κατευθυντήρια δύναμη της ψυχής και μπορεί να την παράγει με πολύ λίγη διδασκαλία. Στην Αρεία φυλή λαμβάνει χώρα σήμερα μια συγχώνευση μεταξύ της όψης θέληση, του νου και του εγκεφάλου.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

173

Δε συμβαίνει το ίδιο στην Ανατολή. Θα συμβεί αργότερα. Ο μόνος παράγοντας που κάνει την αναπνοή αποτελεσματική είναι η σκέψη, η πρόθεση και ο σκοπός που βρίσκονται πίσω της. Σ’ αυτή τη δήλωση έχετε το κλειδί για δυναμικά χρήσιμες αναπνευστικές ασκήσεις. Εκτός κι αν υπάρχει σαφής εκτίμηση του σκοπού, εκτός κι αν ο μαθητής γνωρίζει τι ακριβώς κάνει καθώς ασκείται στην εσωτερική αναπνοή κι εκτός κι αν κατανοηθεί η σημασία των λόγων “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”, οι αναπνευστικές ασκήσεις είναι καθαρή σπατάλη χρόνου και μπορεί να είναι επικίνδυνες. Απ’ αυτό συνάγεται ότι μόνο όταν υπάρχει συνάφεια μεταξύ αναπνοής και σκέψης, θα είναι εφικτά τα αποτελέσματα. Πίσω απ’ αυτό βρίσκεται ένας τρίτος και πολύ πιο σπουδαίος παράγοντας – η ΘΕΛΗΣΗ. Επομένως το μόνο πρόσωπο που μπορεί με ασφάλεια και χρησιμότητα να επιδοθεί σε αναπνευστικές ασκήσεις είναι ο άνθρωπος του οποίου η θέληση είναι ενεργός – η πνευματική του θέληση και συνεπώς η θέληση της Πνευματικής Τριάδας. Κάθε μαθητής που βρίσκεται σε διαδικασία δόμησης της ανταχκάρανα μπορεί να αρχίσει να χρησιμοποιεί με προσοχή κατευθυνόμενες αναπνευστικές ασκήσεις. Αλλά σε τελευταία ανάλυση μόνο οι μυημένοι του τρίτου βαθμού, οι οποίοι περιέρχονται υπό την εναδική επιρροή, μπορούν σωστά κι επιτυχημένα να χρησιμοποιήσουν αυτή τη μορφή ζωικής διεύθυνσης και να φθάσουν σε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Αυτό είναι θεμελιωδώς αληθινό. Πάντως πρέπει να γίνει μια αρχή και σ’ αυτή την προσπάθεια καλούνται όλοι οι αληθινοί μαθητές. Αν εξεταστούν όλα τα επακόλουθα της παραπάνω παραγράφου, θα γίνει φανερό ότι ο μαθητής πρέπει να εδραιώσει – σαν προκαταρκτικό βήμα – μια άμεση σχέση μεταξύ του εγκεφάλου του, του νου του και της όψης θέληση της Πνευματικής Τριάδας· μ’ άλλα λόγια ο αρνητικός δέκτης της σκέψης (ο εγκέφαλος), ο πράκτορας της θέλησης (ο νους) και η ίδια η Τριάδα πρέπει να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους μέσω της ανταχκάρανα. Όταν υφίσταται μια τέτοια σχέση ή αρχίζει να εδραιώνεται, τότε μπορούν να επιχειρηθούν αναπνευστικές ασκήσεις με ασφάλεια και όφελος. Βλέπεις, αδελφέ μου, μόνο η κατευθυνόμενη θέληση που χρησιμοποιεί την οργανωμένη ρυθμική αναπνοή σαν πράκτορά της, μπορεί να ελέγχει τα κέντρα και να επιφέρει ένα διευθετημένο σκοπό στη ζωή. Συνεπώς η κυριαρχούσα ιδέα ή η γραμμή της νοητικής δραστηριότητας είναι εκείνη με την οποία πρέπει να ασχοληθεί ο μαθητής καθώς εκτελεί μια αναπνευστική άσκηση. Η ιδέα αυτή πρέπει να ενσωματώνει κάποιο σκοπό, κάποια σχεδιασμένη δραστηριότητα και κάποιο αναγνωρισμένο στόχο προτού η αναπνοή που θα τον πραγματώσει ή θα τον εφαρμόσει, γεννηθεί, συγκεντρωθεί κι εκπεμφθεί και γίνει έτσι φορέας δύναμης. Αυτό πρέπει να γίνει πάνω στα φτερά της συνειδητής πρόθεσης, αν μπορώ εδώ να μιλήσω συμβολικά. Θα ήθελα να σας παροτρύνω να διαβάζετε συχνά τις τελευταίες αυτές φράσεις, γιατί αφορούν την Επιστήμη της Αναπνοής και κρατούν το κλειδί της αναγκαίας εργασίας. Η επιστήμη αυτή αφορά πρωταρχικά και βασικά τις ιδέες όπως διατυπώνονται σε σαφείς σκεπτομορφές κι έτσι ρυθμίζουν τη ζωή του μαθητή στα αιθερικά επίπεδα. Από εκεί ρυθμίζουν τελικά τη ζωή του στο φυσικό πεδίο.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

174

Δε σκοπεύω να δώσω εδώ κάποια αναπνευστική άσκηση για να τη χρησιμοποιήσουν οι μαθητές ή ζηλωτές – ή πιθανότερα να τη χρησιμοποιήσουν κακώς. Η πρώτη τους ευθύνη είναι να αποκτήσουν επίγνωση των παρορμήσεων μέσα τους, που θα μπορούσαν να γαλβανίσουν τα κέντρα σε δραστηριότητα κι έτσι να δημιουργήσουν καταστάσεις και γεγονότα στο φυσικό πεδίο. Όταν είναι καθαρές και σταθερά εδραιωμένες στη νοητική συνείδηση του μαθητή, τίποτε τότε δεν μπορεί να σταματήσει την ανάδυσή τους στο φως της μέρας στον κατάλληλο χρόνο. Αλλά πρέπει να ακολουθήσουν μια τακτή διαδικασία κυοφορίας και χρονικής εμφάνισης. Όταν υπάρχει αληθινός ιδεαλισμός, ορθή σκέψη συν μια κατανόηση του φορέα έκφρασης και του κόσμου των δυνάμεων μέσα στον οποίο πρέπει να εκτοξευθεί η ιδέα, τότε ο σπουδαστής μπορεί με ασφάλεια να ακολουθήσει ορισμένες σχεδιασμένες αναπνευστικές ασκήσεις και θα εμφανισθεί η δεύτερη φάση ή το αποτέλεσμα της υγιούς ρυθμικής άσκησης. Αυτή είναι η Έμπνευση. Οι αναπνευστικές ασκήσεις, αδελφέ μου, έχουν ένα καθαρά φυσιολογικό αποτέλεσμα όταν δεν παρακινούνται ή κινητοποιούνται από κατευθυνόμενη σκέψη κι όταν δεν είναι αποτέλεσμα της επίτευξης και της εμμονής του ζηλωτή σ’ ένα σημείο έντασης. Σταθερά, ενόσω εκτελείται η διαδικασία της εισπνοής και της εκπνοής, πρέπει να διατηρείται μια σαφής γραμμή ενεργού σκέψης, έτσι ώστε η αναπνοή (καθώς εξαποστέλλεται) να χαρακτηρίζεται και να ρυθμίζεται από κάποια ιδέα. Εδώ είναι που τόσο συχνά αποτυγχάνει ο μέσος ζηλωτής. Είναι συνήθως τόσο έντονα απορροφημένος με τη διαδικασία διεύθυνσης της αναπνοής και τόσο ανυπόμονος για κάποια φαινομενικά αποτελέσματα, ώστε ο ζωντανός σκοπός της αναπνοής λησμονείται· είναι να ενεργοποιήσει και να προσθέσει ποιότητα στη ζωή των κέντρων με το μέσον κάποιας προβαλλόμενης και παρουσιαζόμενης σκέψης που εκφράζει κάποια αισθητή και καθορισμένη ιδέα. Όταν λείπει αυτό το υπόβαθρο της ιδεαλιστικής σκέψης, τότε τα αποτελέσματα της αναπνοής θα είναι πρακτικά μηδαμινά ή – όπου υπάρχουν κάποιου είδους αποτελέσματα κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες – δε θ’ αφορούν με κανένα τρόπο τη σκέψη αλλά θα είναι ψυχιστικής φύσης. Μπορούν τότε να δημιουργήσουν διαρκείς ψυχικές διαταραχές, επειδή η εκπορευτική πηγή της δραστηριότητας είναι αστρική και η προβαλλόμενη ενέργεια πηγαίνει στα κέντρα κάτω του διαφράγματος, τροφοδοτώντας έτσι την κατώτερη φύση, εμπλουτίζοντας κι ενισχύοντας το αστρικό της περιεχόμενο και συνεπώς αυξάνοντας και βαθαίνοντας τη γοητεία. Τα αποτελέσματα μπορούν επίσης να είναι φυσιολογικά, προκαλώντας διέγερση του αιθερικού σώματος κι οδηγώντας σε ισχυροποίηση της φυσικής φύσης· αυτό οδηγεί συχνά σε σοβαρά αποτελέσματα, επειδή η αναπνοή μεταφέρεται σε κέντρα που πρέπει να βρίσκονται σε “διαδικασία ανύψωσης” όπως καλείται εσωτερικά· αυξάνει τη φυσική τους δυναμικότητα, τροφοδοτεί τις φυσικές ορέξεις και κάνει το έργο του ζηλωτή πολύ πιο δύσκολο καθώς προσπαθεί να εξυψώσει την κατώτερή φύση και να αγκυροβολήσει ή να εστιάσει τη ζωή των κέντρων πάνω απ’ το διάφραγμα ή στο κεφάλι. Η γοητεία και η μάγια τότε αυξάνονται και για τη ζωή στην οποία οι ασκήσεις αυτές εφαρμόζονται κακώς, ο ζηλωτής παραμένει σε μια στατική κι ανώφελη κατάσταση.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

175

Καθώς αναπνέει ή εισπνέει, αντλεί την πνοή μέσα από τη δική του αύρα, τον αυρικό του αξεπέραστο δακτύλιο· τρέφει την κατώτερη φύση κι εδραιώνει μέσα του ένα φαύλο κύκλο που ισχυροποιείται μέρα με τη μέρα, ωσότου εμπλακεί τελείως στη γοητεία και τη μάγια, τις οποίες συνεχώς εδραιώνει κι επανεδραιώνει. Τα κατώτερα κέντρα ζωογονούνται σταθερά και αποβαίνουν εξαιρετικά δραστήρια και το σημείο έντασης από το οποίο εργάζεται τότε ο ζηλωτής, βρίσκεται στην προσωπικότητα και δεν είναι εστιασμένο ως προς την ψυχή· η συνείδηση της μοναδικότητας της ειδικής αναπνοής και η προσδοκία φαινομενικών αποτελεσμάτων αποκλείουν κάθε σκέψη εκτός απ’ τις κατώτερες αντιδράσεις με καμα-μανασική φύση· το συναίσθημα υποθάλπεται και η δύναμη του αστρικού σώματος αυξάνεται τρομακτικά· πολύ συχνά επίσης τα φυσιολογικά αποτελέσματα είναι δυναμικά κι αξιοσημείωτα, όπως η μεγάλη ανάπτυξη του θώρακα και η μυϊκή ενδυνάμωση του διαφράγματος. Κάτι τέτοιο παρατηρείται στην περίπτωση των τραγουδιστών της όπερας. Το τραγούδι, όπως διδάσκεται τώρα, αποτελεί έκφραση κάποιων κατώτερων όψεων της αναπνοής και στην περίπτωση των παραπάνω αοιδών η αναπνοή επιφέρει μεγάλη ανάπτυξη του στήθους, εντείνοντας το συναισθηματισμό, προκαλώντας αστάθεια στη ζωική έκφραση (που συχνά αναφέρεται σαν ιδιοσυγκρασία) και κρατά την όψη του άσματος τελείως αστρική σε φύση. Υπάρχει ένας ανώτερος και καλύτερος τρόπος τραγουδιού που ενεργοποιείται από μια διαφορά στο σημείο έντασης και συνεπάγεται μια αναπνευστική διαδικασία που αντλεί την απαιτούμενη ενέργεια της αναπνοής από πηγές ανώτερες και πολύ πιο εκτεταμένες απ’ όσες χρησιμοποιούνται φυσιολογικά· αυτή θα προκαλέσει την έμπνευση η οποία θα περιλάβει ολόκληρο τον άνθρωπο κι όχι μόνο τη συναισθηματική του αντίδραση στο θέμα του τραγουδιού και στο ακροατήριο του. Θα φέρει σε ύπαρξη ένα νέο τρόπο και τύπο τραγουδιού κι αναπνοής που θα βασίζονται σε μια μορφή νοητικής αναπνοής η οποία θα μεταφέρει ενέργεια και επακόλουθη έμπνευση από πηγές έξω από την αύρα της προσωπικότητας. Δεν ήρθε ακόμη ο καιρός γι’ αυτό. Τα λόγια μου θα κατανοηθούν ελάχιστα σήμερα, αλλά το τραγούδι στον επόμενο αιώνα θα εκτελείται από εκείνους που θα ξέρουν πώς ν’ αγγίξουν τα αποθέματα της έμπνευσης μέσω μιας νέας μεθόδου και τεχνικής της αναπνοής. Αυτή η τεχνική και οι ασκήσεις θα διδαχθούν αρχικά στις νέες κι επερχόμενες σχολές εσωτερισμού. Η έμπνευση είναι μια διαδικασία που χαρακτηρίζει, ζωτικοποιεί και διεγείρει την αντίδραση της προσωπικότητας – μέσω των κέντρων – μέχρι εκείνο το σημείο έντασης όπου ο ψυχικός έλεγχος είναι παρών κι έκδηλος. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η ενέργεια από την ψυχή μπορεί να πλημμυρίσει τη ζωή της προσωπικότητας, μπορεί να ρέει δια των κέντρων, διώχνοντας κάθε εμπόδιο, απαλλάσσοντας το ζηλωτή απ’ όλα τα υπολείμματα γοητείας και μάγια και τελειοποιώντας ένα όργανο από το οποίο μπορεί να ακουστεί η μουσική της ψυχής κι αργότερα η μουσική ποιότητα της Ιεραρχίας. Μην ξεχνάτε ότι ο ήχος διαπερνά όλες τις μορφές· ο ίδιος ο πλανήτης έχει το δικό του φθόγγο ή ήχο· κάθε μικροσκοπικό άτομο έχει επίσης τον ήχο του· κάθε μορφή μπορεί να εφελκυσθεί με τη μουσική· κάθε ανθρώπινο ον έχει την ιδιάζουσα συγχορδία του κι όλες οι συγχορδίες συμβάλλουν στη μεγάλη συμφωνία που παίζουν η Ιεραρχία και η

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

176

Ανθρωπότητα και την παίζουν τώρα. Κάθε πνευματική ομάδα έχει τη δική της μελωδία (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο ακατάλληλη λέξη) και οι ομάδες που βρίσκονται σε διαδικασία συνεργασίας με την Ιεραρχία δημιουργούν ακατάπαυστα μουσική. Αυτός ο ρυθμός του ήχου κι αυτές οι μυριάδες συγχορδίες και νότες σμίγουν με τη μουσική της ίδιας της Ιεραρχίας κι αυτή είναι μια σταθερά εμπλουτιζόμενη συμφωνία· καθώς περνούν οι αιώνες, όλοι αυτοί οι ήχοι ενώνονται βραδέως και διαλύονται ο ένας στον άλλο, ωσότου κάποια μέρα η πλανητική συμφωνία την οποία συνθέτει ο Σανάτ Κουμάρα συμπληρωθεί, οπότε η Γη μας θα κάνει μια αξιοσημείωτη συνεισφορά στις μεγάλες συγχορδίες του ηλιακού συστήματος – κι αυτό είναι ένα τμήμα ουσιαστικό και πραγματικό της μουσικής των σφαιρών. Έπειτα, όπως λέει η Βίβλος, οι Υιοί του Θεού, οι πλανητικοί Λόγοι, θα ψάλλουν μαζί. Αυτό, αδελφέ μου, θα είναι αποτέλεσμα της ορθής αναπνοής, του ελεγχόμενου και οργανωμένου ρυθμού, της αληθινής αγνής σκέψης και της ορθής σχέσης μεταξύ όλων των τμημάτων της χορωδίας. Συλλογισθείτε αυτό το ζήτημα σαν άσκηση διαλογισμού κι έτσι αποκτήστε έμπνευση. γ. Η Τεχνική της Αδιαφορίας. Στα άλλα βιβλία μου έδωσα πολλές πληροφορίες για το αιθερικό σώμα και τα κέντρα – μείζονα κι ελάσσονα – τα οποία βρίσκονται μέσα στην ακτίνα του. Υπάρχει μια τάση ανάμεσα στους σπουδαστές να ταυτίζουν στη σκέψη τους τα κέντρα με το φυσικό σώμα κι όχι τόσο σαφώς με το αιθερικό σώμα. Αφορά στην πλειονότητα των περιπτώσεων τη θέση και είναι λάθος. Οι ζηλωτές θα κάνουν καλά να αποφεύγουν εντελώς κάθε συγκέντρωση στο φυσικό τους σώμα και να μάθουν βαθμιαία να μετατοπίζουν την εστία της προσοχής τους στο αιθερικό σώμα. Κατ’ ανάγκη το φυσικό σώμα είναι δραστήριο και δυναμικό, αλλά θα πρέπει όλο και περισσότερο να θεωρείται σαν αυτόματο που επηρεάζεται και διευθύνεται από: 1. Το ζωτικό σώμα και τις δυνάμεις της μάγια· ή από έμπνευση που εκπορεύεται από σημεία πνευματικής έντασης.

2. Τον αστρικό φορέα και τις δυνάμεις της γοητείας· ή της αισθαντικής συνειδητής αγάπης που εκπορεύεται απ’ την ψυχή.

3. Το νου και τις δυνάμεις της πλάνης· ή από φώτιση που έρχεται από ανώτερες πηγές απ’ ό,τι η ζωή στους τρεις κόσμους.

4. Την ψυχή σαν φορέα της εναδικής εντύπωσης, ως τη στιγμή που θα δομηθεί η ανταχκάρανα – εκείνη η γέφυρα σε νοητική ύλη, που τελικά θα συνδέσει την Ενάδα και την προσωπικότητα. Ένα απ’ τα προβλήματα που πρέπει να λύσουν οι μαθητές είναι η πηγή των κινήτρων, των παρορμήσεων, των εντυπώσεων ή των εμπνεύσεων οι οποίες – δια του αιθερικού σώματος – παρασύρουν το φυσικό φορέα σε δραστηριότητα στο φυσικό πεδίο, επιδεικνύοντας έτσι την ποιότητα, το σκοπό και το σημείο έντασης του ενσαρκωμένου ανθρώπου κι εκδηλώνοντας τη φύση του ανθρώπου όπως είναι σε κάθε ιδιαίτερο

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

177

σημείο στην κλίμακα της εξέλιξης. Ανάλογη με τις καταδεικνυόμενες τάσεις και παρορμήσεις θα είναι η δραστηριότητα των κέντρων. Μπορείτε συνεπώς να δείτε πόσα απ’ αυτά που διδάσκω, αντιστρέφουν τις συνηθισμένες αποκρυφιστικές διαδικασίες. Δε διδάσκω κανέναν τρόπο αφύπνισης των κέντρων, επειδή η ορθή παρόρμηση, η σταθερή αντίδραση σε ανώτερες παρορμήσεις και η πρακτική αναγνώριση των πηγών της έμπνευσης αυτόματα και ασφαλώς θα θέσουν τα κέντρα στην αναγκαία και κατάλληλη δραστηριότητα. Αυτή είναι η υγιής μέθοδος ανάπτυξης. Είναι βραδύτερη, αλλά δεν οδηγεί σε πρόωρη ανάπτυξη και προκαλεί μια ολοκληρωμένη ανέλιξη· επιτρέπει στο ζηλωτή να καταστεί αληθινά ο Παρατηρητής και να γνωρίζει με βεβαιότητα τι κάνει· φέρνει τα κέντρα, ένα προς ένα, σε σημείο πνευματικής ανταποκριτικότητας κι έπειτα εδραιώνει το διευθετημένο και κυκλικό ρυθμό μιας ελεγχόμενης κατώτερης φύσης. Το γεγονός ότι οι αναπνευστικές ασκήσεις μπορούν τελικά να βρουν μια θέση στην εκγύμναση του μαθητή είναι αληθινό κι εφικτό, αλλά θα εισαχθούν μόνες σαν αποτέλεσμα ρυθμικής ζωής και συνεχούς ορθής χρήσης της Ιερής Λέξης, του Ο Μ. Όταν, λόγου χάρη, ένας μαθητής σε διαλογισμό ηχεί το Ο Μ επτά φορές, αυτό ισοδυναμεί με αναπνευστική άσκηση· όταν μπορεί να στείλει την ενέργεια που γεννήθηκε έτσι στα φτερά της συνειδητής σχεδιασμένης σκέψης στο ένα ή το άλλο κέντρο, επιφέρει αλλαγές και αναπροσαρμογές στο μηχανισμό που χειρίζεται δύναμη κι όταν αυτό μπορεί να εκτελείται με ευκολία και με το νου κρατημένο σ’ ένα σημείο “στοχαστικής έντασης”, τότε ο μαθητής βρίσκεται σωστά στο δρόμο της μετατόπισης ολόκληρης της εστίας της προσοχής του μακριά απ’ τον κόσμο της πλάνης, της γοητείας και της μάγια και μέσα στο βασίλειο της ψυχής, στον κόσμο του “διαυγούς ψυχρού φωτός” και μέσα στο βασίλειο του Θεού. Όταν επίσης προσθέσει σ’ αυτό την κατανόηση και την άσκηση της Τεχνικής της Αδιαφορίας, στέκει ελεύθερος κι απελευθερωμένος και είναι ουσιαστικά πάντοτε ο Παρατηρητής και ο Χρήστης του μηχανισμού της εκδήλωσης. Τι είναι άραγε αυτή η τεχνική; Τι είναι αδιαφορία; Διερωτώμαι, αδελφέ μου, αν κατανοείς τη σημασία της λέξης “αδιαφορία”. Σημαίνει στην πραγματικότητα την επίτευξη μιας ουδέτερης στάσης προς αυτό που θεωρείται σαν Μη-Εαυτός· συνεπάγεται την αποκήρυξη της ομοιότητας· σημειώνει την αναγνώριση μιας βασικής διάκρισης· υποδηλώνει την άρνηση ταύτισης με οτιδήποτε άλλο εκτός της πνευματικής πραγματικότητας όπως γίνεται αισθητή και γνωστή σε κάθε δεδομένο σημείο χρόνου και χώρου. Είναι συνεπώς κάτι πολύ ισχυρότερο και ζωτικότερο απ’ ό,τι συνήθως νοείται όταν χρησιμοποιείται η λέξη. Είναι ενεργός αποκήρυξη χωρίς καμιά συγκέντρωση σ’ εκείνο που αποκηρύσσεται. Αυτή είναι σπουδαία δήλωση και δικαιολογεί την προσεκτική σας εξέταση. Αφορά το σημείο έντασης από το οποίο εργάζεται ο παρατηρών μαθητής ή ζηλωτής. Το σημείο έντασης καθίσταται εκπορευτική πηγή κάποιου τύπου ενέργειας κι αυτή εκχύνεται μέσα και μέσω του αιθερικού σώματος χωρίς να επηρεάζεται καθόλου από τη μάγια ή τη συγκέντρωση διαφόρων δυνάμεων απ’ τις οποίες συνίσταται πάντοτε το αιθερικό σώμα. Η αδιαφορία, νοούμενη τεχνικά, υποδηλώνει άμεση κάθοδο από εκεί εδώ, χωρίς απόκλιση ή

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

178

παραμόρφωση. Η εκδηλούμενη οντότητα, ο μαθητής, στέκει σταθερά κι αποφασιστικά σ’ αυτό το σημείο έντασης και συνεπώς το πρώτο βήμα του είναι να διακριβώσει πού ακριβώς είναι, σε ποιο πεδίο βρίσκεται και ποια είναι η ισχύς της έντασης από την οποία πρέπει να εξαρτηθεί. Το επόμενο βήμα είναι να ανακαλύψει αν αυτό που επιδιώκει να μεταβιβάσει στο φυσικό σώμα κι έτσι να προκαλέσει αποτελέσματα στον εξωτερικό κόσμο του πειράματος και της εμπειρίας, παραμορφώνεται από κάποιου είδους πλάνη, αναχαιτίζεται στην έκφρασή του από γοητεία, ή επιδέχεται παρέκκλιση από ανεξέλεγκτες δυνάμεις και από τη μάγια που δημιουργούν. Το διακριβώνει, όχι ταυτιζόμενος σε κάθε στάδιο της καθόδου με τα εμπόδια και τα πιθανά προσκόμματα, αλλά εντείνοντας το σημείο της έντασής του με συνεχή υπόμνηση της αλήθειας ότι είναι ο Εαυτός κι όχι ο μη-εαυτός και με μια διαδικασία προβολής· η προβολή αυτή ορίζεται σαν αποστολή ενέργειας, χαρακτηρισμένης και αναγνωρισμένης, απ’ το σημείο της έντασης άμεσα και απαρέγκλιτα στο ζωτικό σώμα απ’ όπου μπορεί να βρει το δρόμο της στα επτά κέντρα ελέγχου. Στο σημείο αυτό είναι που ο μαθητής εφαρμόζει την τεχνική της αδιαφορίας, γιατί αν δεν το κάνει, αυτό που επιδιώκει να εκφράσει μπορεί ν’ αναχαιτισθεί και να κρατηθεί από αιθερική δύναμη ή απ’ τους πέπλους της μάγια. Εργάζεται συνεπώς από ένα σημείο έντονης συγκέντρωσης· αρνείται κάθε “προσκόλληση” σε οποιαδήποτε μορφή ή πεδίο καθώς προβάλλει την ενέργεια μέσα και διαμέσου των τριών κόσμων. Όταν ανακαλύψει κάποια αναχαίτιση ή παρέκκλιση της προόδου λόγω ενεργού πλάνης ή γοητείας, “αποσπάται” συνειδητά απ’ αυτές τις επαφές και δεσμεύεται για το τελικό στάδιο της αδιαφορίας ή της αποκήρυξης όλων των δυνάμεων, εκτός από εκείνες τις οποίες – συνειδητά και σκόπιμα – επιδιώκει να χρησιμοποιήσει στο φυσικό πεδίο. Σε τελευταία ανάλυση, αδελφέ μου, το σημείο έντασης για το μέσο μαθητή θα βρεθεί σε νοητικά επίπεδα, περιλαμβάνοντας το φωτισμένο νου και μια αυξανόμενη ψυχική επαφή: α. Θα γίνει τότε ικανός να “βλέπει” καθαρά στο φως της ψυχής και με μια αναπτυγμένη αίσθηση αξιών· μπορεί συνεπώς να διαλύσει την πλάνη. β. Θα γίνει ικανός να προβάλλει συνειδητά φως στο αστρικό πεδίο και μπορεί έτσι να διασκορπίσει τη γοητεία. γ. Θα γίνει ικανός να εκχύνει φωτεινή ενέργεια δια του αιθερικού σώματος και να αγκυροβολεί το φως ή την ενέργεια στα κατάλληλα κέντρα, επειδή θα υπάρχει πλήρης αδιαφορία ή μη ταύτιση με τη μάγια. Όσον αφορά το μυημένο, η διαδικασία διεξάγεται αρχικά από ένα σημείο έντασης μέσα στην ψυχή κι αργότερα από ένα σημείο έντασης στην Πνευματική Τριάδα. Σε όλες τις περιπτώσεις ωστόσο, εφόσον είναι στον αξεπέραστο δακτύλιο των τριών κόσμων, η κατευθυντήρια ενέργεια παράγει αποτελέσματα όπως περιγράφηκαν σ’ αυτό το βιβλίο και προκαλεί: 1. Τη διάλυση της πλάνης.

2. Το διασκορπισμό της γοητείας.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ

179

3. Την υπερνίκηση της μάγια. Φαίνονται αρκετά απλά κι εύκολα να επιτευχθούν καθώς ο ζηλωτής διαβάζει τις σχετικά απλές αυτές διευκρινίσεις μιας δύσκολης διαδικασίας, αλλά αυτό είναι παραπλανητικό. Η μακροχρόνια ταύτιση με τη μορφική πλευρά της ζωής δεν υπερνικάται εύκολα και το έργο που βρίσκεται μπροστά στο μαθητή, είναι μακρύ και δύσκολο, αλλά υπόσχεται τελική επιτυχία υπό την προϋπόθεση να υπάρχει διαυγής σκέψη, ειλικρινής σκοπός και σχεδιασμένη επιστημονική εργασία.

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ Στο τελευταίο αυτό σημείο μας θα ασχοληθούμε με τον έλεγχο – συνεχή κι αδιάλειπτο – της ψυχής επί της προσωπικότητας. Θα ασχοληθούμε συνεπώς με το στάδιο της μύησης που τερματίζει την ατραπό της ανάπτυξης για την ανθρωπότητα κι εγκαινιάζει έναν κύκλο ύπαρξης για τον οποίο δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτε παρά ότι ο απελευθερωμένος Διδάσκαλος αρχίζει τότε να λειτουργεί με διπλό τρόπο: ως μέλος της Ιεραρχίας συνεργαζόμενος με το Σχέδιο κι αφοσιωμένος στη σωτηρία της ανθρωπότητας και δεύτερο ως μαθητής του Σανάτ Κουμάρα. Το έργο του Σανάτ Κουμάρα σε σχέση με τους Διδασκάλους είναι να Τους προετοιμάσει να βαδίσουν την Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης. Όταν αυτό γίνει εφικτό, η μετατόπιση της πνευματικής “προσοχής” (χρησιμοποιώ την ανεπαρκή αυτή λέξη από έλλειψη καλύτερης) είναι πέρα απ’ την ψυχή και τον Άγγελο της Παρουσίας στη μυστηριώδη καθαυτή Παρουσία· αυτή μέχρι τώρα είναι μόνο αισθητή και αμυδρά ορατή. Ο Διδάσκαλος – ελευθερωμένος απ’ τους τρεις και πέντε κόσμους της ανθρώπινης και της αποκαλούμενης υπερανθρώπινης εξέλιξης – έχει τώρα το πλήρες χάρισμα της πανταχού παρουσίας και παντογνωσίας. Έχει επίγνωση της υποκείμενης ενότητας που επιτυγχάνεται απ’ την πραγματική φύση της Μίας Ζωής και Ύπαρξης που διαπερνά όλη την εκδήλωση· έχει επίσης κυριαρχήσει όλες τις δυνατές τεχνικές, τρόπους και μεθόδους δραστηριότητας, ελέγχου και συγχώνευσης. Έχοντας όμως αναπτύξει τις ικανότητες αυτές, αποκτά τώρα αμυδρή επίγνωση εκείνου που ρυθμίζει τη Μία Ύπαρξη και νιώθει ενέργειες κι επαφές που είναι εξωπλανητικές και για τις οποίες ως τώρα ήταν εντελώς ανίδεος. Η γνώση έρχεται σ’ Αυτόν μετά την πέμπτη μύηση. Ενώπιόν Του βρίσκεται η επίτευξη μιας ακόμη υψηλότερης σειράς αντιλήψεων και για να δρέψει την αμοιβή των εφικτών αυτών επαφών πρέπει να κυριαρχήσει τεχνικές και μεθόδους ανάπτυξης που θα Τον καταστήσουν παντοδύναμο κι επομένως εκφραστή της ύψιστης από τις τρεις θείες όψεις. Η ανάπτυξη αυτή θα θέσει στη διάθεσή Του δυνατότητες κι εμπειρίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να κατανοηθούν μόνο με την επιστημονική δραστηριότητα της ΘΕΛΗΣΗΣ κι αυτή πρέπει να εφαρμοσθεί από ένα σημείο έντασης, εστιασμένο σε οτιδήποτε νοείται με τη λέξη “Ενάδα”. Ξέρεις άραγε τι σημαίνει αυτό, αδελφέ μου; Είμαι σίγουρος πως όχι. Μόνο oι Διδάσκαλοι της Σοφίας έχουν κάποια εκτίμηση των τελικών αυτών ανελίξεων και τότε μόνο υπό την έννοια της Θεληματικής έφεσης – μια φάση έφεσης που χαρακτηρίζεται από συνειδητή θέληση, όπως ακριβώς η έφεση του μαθητή χαρακτηρίζεται από μεταρσιωμένη επιθυμία. Όμως τα πράγματα αυτά βρίσκονται πέρα από την κατανόηση

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ

181

του μέσου μαθητή· η μόνη τους αξία είναι να απεικονίσουν την ατέρμονα ευκαιρία που παρουσιάζεται σε κάθε στάδιο και σημείο κρίσης της αιώνιας Οδού. Θ’ ασχοληθούμε αυτή τη φορά με το μεγάλο σημείο κρίσης που αντιμετωπίζει ο μαθητής όταν επιχειρεί να διαλύσει το τελευταίο ζεύγος αντιθέτων πριν από ορισμένες κύριες μυήσεις· την αντιμετώπιση της προσωπικότητας από τον Άγγελο της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ. Δεν είναι ανάγκη να ορίσω τις δύο όψεις της φύσης του μαθητή, γιατί περί αυτού πρόκειται ουσιαστικά. Σας ειπώθηκε και γνωρίζετε ότι ο Ένοικος στο Κατώφλι είναι η πλήρως αναπτυγμένη προσωπικότητα – το άθροισμα όλου του παρελθόντος και της σύνθετης παρουσίασης στο φυσικό πεδίο όλων των άλυτων προβλημάτων, όλων των αδήλωτων επιθυμιών, όλων των λανθάνοντων χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων, όλων των φάσεων σκέψης και αυτοβουλίας, όλων των κατώτερων δυναμικοτήτων κι αρχαίων συνηθειών σ’ οποιοδήποτε από τα τρία σώματα (τόσο καλών όσο και κακών). Αυτές στο σύνολό τους έρχονται στην επιφάνεια της συνείδησης κι εκεί αντιμετωπίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να συντριβεί ο έλεγχός τους. Ο μαθητής είναι τότε ελεύθερος να λάβει τις τελικές μυήσεις. Η διαδικασία αυτή δεν ολοκληρώνεται με μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση των δύο ανταγωνιστικών δυνάμεων. Είναι μια τριπλή διαδικασία που καλύπτει καθεμιά από τις τρεις περιόδους πριν τις τρεις πρώτες μυήσεις ή (απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας) πριν τις δύο μυήσεις του κατωφλίου και την πρώτη κύρια μύηση, τη Μεταμόρφωση. Επί πολλές ζωές ο μαθητής ενοικούσε στο κατώφλι. Αυτός ο ίδιος είναι ο Ένοικος. Πίσω απ’ τη θύρα που ανοίγει αργά, νιώθει ζωή, ενέργεια, πνευματική ενσωμάτωση και το γεγονός του Αγγέλου. Μεταξύ του ιδίου κι αυτής της θύρας βρίσκεται ένα φλεγόμενο έδαφος· το αντικρίζει και ξέρει ότι πρέπει να το διασχίσει αν θέλει να διαβεί τη θύρα. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει είναι κατά πόσο η θέλησή του για επίτευξη είναι αρκετά ισχυρή ώστε να υποβάλει τον κατώτερο προσωπικό του εαυτό στα πυρά της τελικής εξάγνισης. Ο προσωπικός εαυτός είναι πλέον πολύ έντονα αναπτυγμένος· είναι ένα χρήσιμο όργανο που μπορεί να χρησιμοποιήσει η ψυχή· είναι ένας άριστα εκγυμνασμένος πράκτορας υπηρεσίας· είναι ουσιαστικά ένα τμήμα επαρκούς και χρήσιμου εξοπλισμού. Έχει βέβαια τα αδύνατα σημεία του, τα οποία οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να παρουσιάσουν σημεία κρίσης· έχει επίσης τα δυνατά σημεία του, τα οποία μπορούν με σχετική ευκολία να μετουσιωθούν σε σημεία έντασης· γενικά είναι ένα αξιόπιστο όργανο που μπορεί να προσφέρει καλή υπηρεσία. Άραγε μπορεί και πρέπει να θυσιαστεί, έτσι ώστε (μιλώντας εσωτερικά) να χαθεί η ζωή του και ν’ αντικατασταθεί από αφιέρωση κι αφοσίωση; Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα που όλοι οι μαθητές πρέπει να λύσουν, να κατανοήσουν και να καταστήσουν πρακτικά αποτελεσματικό. Μόνο διασχίζοντας το φλεγόμενο έδαφος τρεις φορές διαδοχικά, καταστρέφονται όλα τα εμπόδια για την ελεύθερη χρήση της θέλησης. Η σχέση μεταξύ Αγγέλου και Ενοίκου πρέπει να αποδεσμευθεί σε πλήρη έκφραση μέσω της θέλησης. Αναφέρομαι εδώ στην πνευματική θέληση και στις τρεις όψεις της που πρέπει να έρθουν σε δράση προτού αρχίσει να ελέγχει η θεία θέληση. Ο μαθητής συνενώνει τις δύο όψεις της φύσης του με πλήρη συνείδηση και με καθαρή πρόθεση μέσω μιας

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ

182

σχεδιασμένης πράξης θέλησης κι αυτή η πράξη δημιουργεί ένα σημείο έντασης στο “κέντρο του φλεγόμενου εδάφους όπου οι δύο μπορούν να συναντηθούν”, όπως αναφέρεται στα αρχαία Αρχεία. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι η μεγάλη υποταγή του κατώτερου στο ανώτερο συντελείται στο “μεσαίο σημείο του δρόμου”. Δε συντελείται όταν ο μαθητής ταλαντεύεται αβέβαια στην περιφέρεια του φλεγόμενου εδάφους, ή όταν στέκει ενώπιον της θύρας με την εμπειρία του φλεγόμενου εδάφους πίσω του. Το ουσιαστικό σημείο κρίσης που προκαλεί το αναγκαίο σημείο έντασης, είναι αποτέλεσμα της “επικλητικής απόφασης” της προσωπικότητας η οποία με τον καιρό προκαλεί μια “εφελκυστική ανταπόκριση” από τον Άγγελο. Οι δύο εμπλεκόμενοι παράγοντες (και μη λησμονείς, αδελφέ μου, ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο πεδίο συνείδησης του μαθητή) κινούνται αμοιβαία ο ένας προς τον άλλο. Στο κέντρο του φλεγόμενου εδάφους συναντώνται και τότε το μικρότερο φως (ένα αληθινό φως δικαιωματικά) της προσωπικότητας απορροφάται στο μεγαλύτερο φως του Αγγέλου ή της ψυχής. Ο Άγγελος συνεπώς “εξαλείφει αποκρυφιστικά” τον Ένοικο ο οποίος χάνεται στη θέα της ακτινοβόλου αύρας του Αγγέλου. Αυτό μας απεικονίζεται συμβολικά στο εικονογραφημένο βιβλίο των ουρανών όπου, σύμφωνα με το Καθολικό Εορτολόγιο, συμβαίνει η Ανάληψη της Παρθένου κι ο αστερισμός της Παρθένου χάνεται στη θέα της ακτινοβολίας του ηλίου. Έτσι έχετε τους τρεις παράγοντες: 1. Η Παρθένος..........υλική μορφή.........................προσωπικότητα..........Ένοικος.

2. Ο Ήλιος................πνευματική φύση.................ψυχή...........................Άγγελος.

3. Η Γη......................ανατείνων άνθρωπος............ο μαθητής.

Η προσωπικότητα παραμένει· υφίσταται ακόμη, αλλά δε θεωρείται πια όπως παλιά. Το φως του Αγγέλου την περιτυλίγει· το φλεγόμενο έδαφος έχει κάνει το έργο του και η προσωπικότητα δεν είναι πια τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από ένα εξαγνισμένο κέλυφος ή μορφή δια της οποίας το φως, η ακτινοβολία, η ποιότητα και τα χαρακτηριστικά του Αγγέλου μπορούν να διαλάμψουν. Είναι μια συγχώνευση φώτων, όπου το ισχυρότερο και πιο δυνατό εξαλείφει το μικρότερο. Πώς άραγε πραγματοποιήθηκε αυτό; Δεν αναφέρομαι εδώ στην προετοιμασία του Ενοίκου στο Κατώφλι για το μεγάλο αυτό γεγονός ή στους αιώνες της πειθαρχίας, της ετοιμασίας, του πειράματος και της εμπειρίας από ζωή σε ζωή, που έκαναν εφικτό και κατορθωτό το κορυφαίο αυτό γεγονός. Οι δύο όψεις του ανθρώπου μπορούν να συναντηθούν με πλήρη ισχύ και πρόθεση και τελεσίδικα μόνο όταν η πλάνη δεν ελέγχει πια το νου, όταν η γοητεία έχει χάσει όλη τη δύναμη να συγκαλύπτει κι όταν οι δυνάμεις της μάγια δεν μπορούν πια να εμποδίζουν. Η διάκριση, η απάθεια και η αδιαφορία έχουν προκαλέσει τη διάλυση δια του εστιασμένου φωτός, τη διασκορπιστική δυναμικότητα του διανεμημένου φωτός και την κατευθυντήρια δύναμη της φωτεινής ενέργειας. Πέντε μόνο αναγνωρίσεις ελέγχουν πλέον το μαθητή: 1. Το γεγονός της μαθητείας του.

2. Η αντίληψη του αναμένοντος και δυναμικού Αγγέλου.

3. Το επικλητικό αίτημα του Ενοίκου στο Κατώφλι.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ

183

4. Η ανάγκη να χρησιμοποιηθεί η θέληση με ένα νέο και διαφορετικό τρόπο.

5. Η ανάγκη να διασχίσει το φλεγόμενο έδαφος. Τα ζητήματα είναι πλέον τελείως καθαρά. Είναι θέμα χρόνου και απόφασης. Θα σας υπενθυμίσω ότι σ’ όλες τις διαδικασίες αυτές ο μαθητής είναι εκείνος που δρα με πλήρη συνείδηση. Εγκαινιάζει μόνος του όλες τις διαδικασίες. Δεν είναι ο Άγγελος ούτε ο Ένοικος, αλλά ο καθαυτός πνευματικός άνθρωπος που πρέπει να χρησιμοποιήσει τη θέληση και να κάνει μια σαφώς προωθητική πράξη. Μόλις ο μαθητής κάνει τα αναγκαία βήματα και κινηθεί αμετάκλητα μπροστά, η ανταπόκριση του Αγγέλου είναι βέβαιη, αυτόματη κι ολοκληρωτική. Η πλήρης εξάλειψη του προσωπικού εαυτού σε τρία διαδοχικά στάδια είναι το άμεσο και κανονικό αποτέλεσμα. Σ’ αυτό αναφέρθηκε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής όταν είπε “Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι”. Όταν έλεγε αυτά τα λόγια, μιλούσε σαν μαθητής πριν από τη δεύτερη μύηση του κατωφλίου. Η αποκρυφιστική αυτή αύξηση κι ελάττωση απεικονίζεται για μας στις φάσεις της σελήνης και για τον πλανήτη σαν σύνολο στο ζώδιο των Διδύμων, όπου το φως ενός εκ των διδύμων ελαττώνεται βραδέως και το φως του άλλου αυξάνει σε ένταση. Αφού συμβεί αυτή η “αποκρυφιστική εξάλειψη” ποιο είναι τότε το πεπρωμένο του μαθητή; Είναι ο πλήρης έλεγχος από την ψυχή κι αυτό στην πράξη υποδηλώνει ομαδική αντίληψη, ομαδική εργασία, ομαδική υπηρεσία και τελικά ομαδική μύηση. Με τις αναπτύξεις αυτές δεν έχω πρόθεση ν’ ασχοληθώ, επειδή κάλυψα πολλά απ’ τα θέματα αυτά στα άλλα μου βιβλία. Εδώ στη σύντομη αυτή διευκρίνιση ασχολήθηκα με τα αποτελέσματα που προκαλούν στο μαθητή οι ουσίες και οι ουσιώδεις δυνάμεις που απαντώνται στους τρεις κόσμους και επηρεάζουν το ζηλωτή. Δεν εξέτασα το πρόβλημα της γοητείας, της πλάνης και της μάγια από τη σκοπιά του μέσου ανθρώπου. Ο τελευταίος είναι αναγκαστικά βυθισμένος σ’ αυτές και διάγει τη ζωή του κάτω από τη συνεχή τους κρούση. Μέσω αυτών μαθαίνει. Δε βρίσκεται στο σημείο να επιδιώξει απελευθέρωση απ’ αυτές, όπως ο άνθρωπος πάνω στην Ατραπό. Εξέτασα συνεπώς το πρόβλημα από τη σκοπιά των μαθητών και των ζηλωτών. Απ’ αυτούς ανοίγεται ο ΔΡΟΜΟΣ και γι’ αυτούς έρχεται η συνειδητή αναγνώριση του φωτός. Η ανάγκη για την υπηρεσία ανδρών και γυναικών, απαλλαγμένων από πλάνη και γοητεία, δεν ήταν ποτέ τόσο δραματικά παρούσα όπως σήμερα και για τους δυνητικούς αυτούς υπηρέτες μιας απελπιστικής ανάγκης έγραψα. Η ένθερμη προσευχή μου είναι να κάνει ο Άγγελος της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ αισθητή την προσέγγισή Του και να σας εμπνεύσει να περάσετε με θάρρος τα πυρά του φλεγόμενου εδάφους· η πιο βαθιά μου ευχή για σας είναι το γεγονός της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ να σας γίνει αισθητό και να σας οδηγήσει σε μεγαλύτερη δραστηριότητα – εφόσον διαβείτε το φλεγόμενο έδαφος· και η επιθυμία της καρδιάς μου για σας είναι να λάμψει το φως πάνω στο δρόμο σας και να φέρει ένα βέβαιο και σίγουρο κορύφωμα σε κάθε οδύνη και αγώνα που χαρακτήρισε το δρόμο της ζωής σας. Σας καλώ σε ένα πιο δραστήριο και σταθερό εγχείρημα. Ο ΘΙΒΕΤΑΝΟΣ

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ

184

Εκγύμναση για τη μαθητεία στη νέα επoχή παρέχεται από τη Σχoλή Αρκέην. Oι αρχές της Πρoαιώνιας Σoφίας παρoυσιάζoνται μέσα από εσωτερικό διαλoγισμό, μελέτη και υπηρεσία σαν ένας τρόπoς ζωής.

Για πληρoφoρίες γράψτε στoυς εκδότες.

Το βιβλίο αυτό ασχολείται με τις λανθασμένες αντιλήψεις που υφίστανται σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής της προσωπικότητας – τη μάγια στο αιθερικό επίπεδο· τη γοητεία στο συναισθηματικό πεδίο· και την πλάνη στο νοητικό πεδίο – που κλιμακώνονται με το σύνολο και των τριών καθώς συνδυάζονται στην προσωπικότητα, στον αποκαλούμενο ένοικο του κατωφλίου. Μια ανώτερη μορφή ενέργειας πρέπει να εφαρμοσθεί στην αποφραγμένη κατάσταση. Αυτό σημαίνει σε πρακτικούς όρους πως η μάγια πρέπει να υποταχθεί στην έμπνευση και στον ιδεαλισμό του συναισθηματικού πεδίου· η γοητεία στη φώτιση του νοητικού πεδίου· η πλάνη στο φως της ενόρασης, μιας βουδδικής ενέργειας· και ο ένοικος του κατωφλίου πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί απ’ τον Άγγελο της Παρουσίας, την ψυχή. Καθώς αυτή η διαύγαση και ο μετασχηματισμός της προσωπικότητας προχωρούν στο άτομο, αρχίζει αυτό να υπηρετεί συνειδητά, κατά προτίμηση σε ομαδικό σχηματισμό, ν’ ανυψώνει και να διαφωτίζει την παγκόσμια κατάσταση.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ

187