23_Εσωτερική Θεραπευτική by group24

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ Α. ΜΠΕΪΛΗ Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού Η Συνείδηση του Ατόμου Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός Το Φως της Ψυχής Η Ψυχή και ο Μηχανισμός της Από τη Διανόηση στην Ενόραση Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας Από τη Βηθλεέμ στο Γολγοθά Μαθητεία στη Νέα Εποχή – Τόμος Ι Μαθητεία στη Νέα Εποχή – Τόμος ΙΙ Τα Προβλήματα της Ανθρωπότητας Η Επανεμφάνιση του Χριστού Το Πεπρωμένο των Εθνών Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα Τηλεπάθεια και ο Αιθερικός Φορέας Η Ατελείωτη Αυτοβιογραφία Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων: Τόμος Ι – Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙ – Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙΙ – Εσωτερική Αστρολογία Τόμος IV – Εσωτερική Θεραπευτική Tόμος V – Oι Ακτίνες και οι Μυήσεις

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ

ΤΟΜΟΣ ΙV ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΚΤΙΝΩΝ

υπό

ΑΛΙΚΗΣ Α. ΜΠΕΪΛΗ

LUCIS PUBLISHING COMPANY 113 University Place, 11th Floor P.O. Box 722 Cooper Station New York, N.Y. U.S.A. 10276 LUCIS PRESS LTD. Suite 54 3 Whitehall Court London SW1A 2EF

U.K.

Πρώτη Αγγλική Έκδοση, 1953 Πέμπτη Αγγλική Έκδοση, 1970 Όγδοη Αγγλική Έκδοση, 1977

Η έκδοση αυτού του βιβλίου χρηματοδοτήθηκε από το Κεφάλαιο των Βιβλίων του Θιβετανού, που συστάθηκε για τη συνεχή διάδοση της διδασκαλίας του Θιβετανού και της Αλίκης Α. Μπέϊλη. Αυτό το κεφάλαιο ελέγχεται από τη Lucis Trust, που είναι ένα πνευματικό, εκπαιδευτικό ίδρυμα, απαλλαγμένο φορολογίας. Η Lucis Press Ltd. είναι μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που ανήκει στη Lucis Trust. Για το βιβλίο αυτό δεν πληρώνονται συγγραφικά δικαιώματα.

Το βιβλίο αυτό έχει επίσης εκδοθεί στα Ολλανδικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά Ιταλικά και Ελληνικά. Η μετάφρασή του σε άλλες γλώσσες συνεχίζεται. Η πρώτη μετάφρασή του στα Ελληνικά έγινε το 1968.

Τίτλος πρωτοτύπου: «Esoteric Healing», by Alice A. Bailey

Lucis Press Ltd., London 1977

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1934

αρκετό να πω ότι είμαι ένας Θιβετανός μαθητής ορισμένου βαθμού κι αυτό δε σας λέει παρά λίγα, γιατί όλοι είναι μαθητές από τον πιο ταπεινό ζηλωτή μέχρι και πέρα από τον ίδιο τον Χριστό. Ζω σ’ ένα φυσικό σώμα, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι, στα σύνορα του Θιβέτ και μερικές φορές, όταν το επιτρέπουν τα άλλα μου καθήκοντα, προεδρεύω (από εξωτερική άποψη) σε μια μεγάλη ομάδα Θιβετανών λάμα. Αυτό είναι το γεγονός που έγινε αιτία να διαδοθεί ότι είμαι ηγούμενος αυτού του ιδιαίτερου μοναστηριού των λάμα. Εκείνοι που συνδέονται μαζί μου στο έργο της Ιεραρχίας (και όλοι οι αληθινοί μαθητές συνδέονται μ’ αυτό το έργο) με γνωρίζουν με ένα ακόμη όνομα και υπούργημα. Η Α.Α.Μπ. γνωρίζει ποιος είμαι και με αναγνωρίζει με δύο από τα ονόματά μου. Είμαι ένας αδελφός σας που ταξίδεψε λίγο μακρύτερα πάνω στην Ατραπό από το μέσο σπουδαστή και έχει επομένως επιφορτιστεί με μεγαλύτερες ευθύνες. Είμαι κάποιος που αγωνίστηκε και διάνοιξε το δρόμο του πολεμώντας προς ένα μεγαλύτερο μέτρο φωτός από το ζηλωτή που θα διαβάσει αυτό το άρθρο και συνεπώς πρέπει να ενεργήσει σαν διαβιβαστής του φωτός, αδιάφορο ποιο θα είναι το τίμημα. Δεν είμαι γέρος, καθώς η ηλικία υπολογίζεται στους δασκάλους, όμως δεν είμαι νέος ή άπειρος. Το έργο μου είναι να διδάσκω και να διαδίδω τη γνώση της Αιώνιας Σοφίας οπουδήποτε μπορώ να βρω ανταπόκριση και αυτό κάνω για πολλά χρόνια. Επιδιώκω ακόμη να βοηθήσω το Διδάσκαλο Μ. και το Διδάσκαλο Κ.Χ. όποτε προσφέρεται ευκαιρία, γιατί από πολύ καιρό συνδέομαι μαζί Τους και με το έργο Τους. Σ’ όλα τα παραπάνω σας έχω πει πολλά· ταυτόχρονα όμως δε σας είπα τίποτα που θα σας οδηγούσε να μου προσφέρετε την τυφλή εκείνη υπακοή και την ανόητη αφοσίωση που προσφέρει ο συναισθηματικός ζηλωτής στον Γκουρού και το Διδάσκαλο τον Οποίο είναι ανίκανος ακόμη να προσεγγίσει. Ούτε και θα επιτύχει την περιπόθητη αυτή επαφή μέχρι να μετουσιώσει τη συναισθηματική αφοσίωση σε ανιδιοτελή υπηρεσία προς την ανθρωπότητα – όχι προς το Διδάσκαλο. Τα βιβλία που έγραψα αποστέλλονται στον κόσμο δίχως καμιά αξίωση για την αποδοχή τους. Μπορεί ή όχι να είναι ορθά, αληθινά και χρήσιμα. Ανήκει σε σας να εξακριβώσετε την αλήθειά τους με την ορθή πρακτική και με την άσκηση της ενόρασης. Ούτε εγώ ούτε η Α.Α.Μπ. ενδιαφερόμαστε καθόλου να ανακηρυχθούν σαν εμπνευσμένα κείμενα ή να λέγεται γι’ αυτά (με κομμένη την ανάσα) πως είναι έργο κάποιου από τους Διδασκάλους. Αν παρουσιάζουν την αλήθεια με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί συνέχεια εκείνης που ήδη προσφέρθηκε στις παγκόσμιες διδασκαλίες, αν ΙΝΑΙ

οι πληροφορίες που δίνουν ανυψώνουν την έφεση και τη θέληση-για-υπηρεσία από το πεδίο των συναισθημάτων στο πεδίο του νου (στο πεδίο όπου οι Διδάσκαλοι μπορούν να βρεθούν) τότε θα έχουν εξυπηρετήσει το σκοπό τους. Αν η διδασκαλία που μεταδίδουν προκαλεί την ανταπόκριση του φωτισμένου νου του εργάτη μέσα στον κόσμο και επιφέρει την αστραποβολή της ενόρασής του, τότε η διδασκαλία ας γίνει αποδεκτή. Όχι όμως διαφορετικά. Αν οι δηλώσεις επιβεβαιωθούν τελικά ή κριθούν αληθινές κάτω από το κριτήριο του Νόμου των Αντιστοιχιών, τότε αυτό θα είναι καλό και ικανοποιητικό. Αν όμως δε συμβεί αυτό, ας μην αποδεχθεί ο σπουδαστής όσα λέγονται.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων. Το Φως ας κατέλθει στη Γη. Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη. Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή O σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων – O σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν. Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού. Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

«Η παραπάνω Επίκληση ή Προσευχή δεν ανήκει σε κάποιο πρόσωπο ή όμιλο, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το κάλλος και η ισχύς της Επίκλησης αυτής βρίσκονται στην απλότητά της και στην έκφραση από μέρους της ορισμένων κεντρικών αληθειών τις οποίες αποδέχονται ενδόμυχα και φυσικά όλοι οι άνθρωποι – την αλήθεια για την ύπαρξη μιας θεμελιώδους Νοημοσύνης στην οποία προσδίδουμε αόριστα το όνομα Θεός· την αλήθεια ότι πίσω από όλη την εξωτερική φαινομενικότητα, κινητήρια δύναμη του σύμπαντος είναι η Αγάπη· την αλήθεια ότι ήρθε στη γη μια μεγάλη Ατομικότητα – που ονομάστηκε από τους Χριστιανούς, Χριστός – και ενσωμάτωσε αυτή την αγάπη ώστε να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε· την αλήθεια ότι τόσο η αγάπη όσο και η νοημοσύνη είναι αποτελέσματα εκείνου που αποκαλούμε Θέληση του Θεού· και τέλος, την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι μόνο μέσω της ίδιας της ανθρωπότητας μπορεί να πραγματοποιηθεί το Θείο Σχέδιο.» ALICE A. BAILEY

ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΚΤΙΝΩΝ ΤΟΜΟΣ Ι. ΤΟΜΟΣ ΙΙ. ΤΟΜΟΣ ΙΙΙ. ΤΟΜΟΣ IV. ΤΟΜΟΣ V.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΗΣΕΙΣ

ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΚΤΙΝΩΝ ΤΟΜΟΣ Ι ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Ι. Εισαγωγικές Παρατηρήσεις ΙΙ. Ορισμένες Ερωτήσεις και Απαντήσεις ΙΙΙ. Δέκα Βασικές Προτάσεις ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Ι. Οι Επτά Δημιουργικοί Δομητές – Οι Επτά Ακτίνες ΙΙ. Οι Ακτίνες και τα Βασίλεια της Φύσης ΙΙΙ. Οι Ακτίνες και ο Άνθρωπος Μερικοί Πίνακες επί των Ακτίνων

ΤΟΜΟΣ ΙΙ Ι. Η Εγωική Ακτίνα ΙΙ. Η Ακτίνα της Προσωπικότητας ΙΙΙ. Η Ανθρωπότητα Σήμερα

ΤΟΜΟΣ ΙΙΙ Ι. ΙΙ. ΙΙΙ. IV. V. VI. VII.

O Ζωδιακός και οι Ακτίνες Η Φύση της Εσωτερικής Αστρολογίας Η Επιστήμη των Τριγώνων Οι Ιεροί και οι Μη-Ιεροί Πλανήτες Οι Τρεις Κύριοι Αστερισμοί Οι Τρεις Σταυροί Οι Ακτίνες, οι Αστερισμοί και οι Πλανήτες

ΤΟΜΟΣ IV Ι. Τα Βασικά Αίτια της Ασθένειας ΙΙ. Οι Βασικές Απαιτήσεις για Θεραπεία ΙΙΙ. Οι Θεμελιώδεις Νόμοι της Θεραπείας

ΤΟΜΟΣ V Ι. Στροφές για Μαθητές ΙΙ. Οι Δεκατέσσερις Κανόνες για Μαθητές και Μυημένους ΙΙΙ. Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.........................................................................................17

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ................................................................................23 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι. Τα Ψυχολογικά Αίτια της Ασθένειας..........................................................33 1. Αίτια που Ανακύπτουν στη Συναισθηματική-Επιθυμητική Φύση........................38 α. Ανεξέλεγκτο και Μη-ρυθμισμένο Συναίσθημα................................................41 β. Επιθυμία Καταπιεσμένη ή Αχαλίνωτη..............................................................51 γ. Ασθένειες της Στενοχώριας και του Ερεθισμού...............................................60 2. Αίτια που Ανακύπτουν στο Αιθερικό Σώμα..........................................................63 α. Συμφόρηση........................................................................................................65 β. Έλλειψη Συντονισμού και Ολοκλήρωσης........................................................67 γ. Υπερδιέγερση των Κέντρων..............................................................................68 3. Αίτια που Ανακύπτουν στο Νοητικό Σώμα...........................................................73 α. Λανθασμένες Νοητικές Στάσεις........................................................................73 β. Νοητικός Φανατισμός. Η Κυριαρχία των Σκεπτομορφών...............................75 γ. Φρούδος Ιδεαλισμός.........................................................................................77 Η Ιερή Τέχνη της Θεραπείας..........................................................................80 Προκαταρκτικοί Κανόνες για Ακτινοβόλο Θεραπεία....................................82 Τρεις Κύριοι Νόμοι της Υγείας......................................................................84 Σύνοψη των Αιτίων της Ασθένειας................................................................88 4. Ασθένειες που Οφείλονται στη Ζωή της Μαθητείας.............................................89 α. Ασθένειες των Μυστικιστών.............................................................................90 β. Ασθένειες των Μαθητών...................................................................................93 Τα Κέντρα και το Αδενικό Σύστημα............................................................105 Τα Επτά Κύρια Κέντρα.................................................................................108 Το Σώμα – Η Φαινομενική Εμφάνιση..........................................................120 Τα Επτά Κύρια Κέντρα (συνέχεια)...............................................................124 Το Αιθερικό Σώμα, το Νευρικό και το Ενδοκρινές Σύστημα......................137 Αποτελέσματα που Προκαλούνται σε Ειδικές Περιοχές.............................143 Αποτελέσματα Υποδιέγερσης και Υπερδιέγερσης των Κέντρων................149 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ. Αίτια που Εκπορεύονται από την Ομαδική Ζωή.....................................159 1. Ασθένειες της Ανθρωπότητας, Κληρονομημένες από το Παρελθόν..................162 α. Αφροδίσια και Συφιλιδικά Νοσήματα.............................................................164 β. Φυματίωση......................................................................................................166

γ. Καρκίνος..........................................................................................................169 2. Ασθένειες που Προκύπτουν από Σκοτεινές Πλανητικές Συνθήκες....................172 3. Φυλετικές και Εθνικές Ασθένειες........................................................................177 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ. Οι Καρμικές μας Υποχρεώσεις..............................................................183 1. Οι Καρμικές Υποχρεώσεις του Ατόμου..............................................................201 2. Τα Επτά Ακτινικά Αίτια του Κάρμα....................................................................203 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV. Απαντήσεις σε Μερικά Ερωτήματα.......................................................213

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ......................................................................261 ΚΕΦΑΛΑΙΟ V. Η Διαδικασία της Απόδοσης...................................................................289 1. Η Φύση του Θανάτου..........................................................................................297 Ο Φόβος του Θανάτου....................................................................................300 Ορισμοί του Θανάτου.....................................................................................301 Σκοποί του Θανάτου.......................................................................................302 Η Τέχνη του Θνήσκειν....................................................................................307 2. Η Πράξη της Απόδοσης.......................................................................................311 Παράγοντες που Αντιμετωπίζει η Αποσυρόμενη Ψυχή..................................314 Δύο Κύριοι Λόγοι για την Αποτέφρωση.........................................................317 Αλληλουχία των Γεγονότων κατά το Θάνατο................................................319 3. Δύο Σπουδαία Ερωτήματα...................................................................................322 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙ. Η Τέχνη της Εξάλειψης.........................................................................329 Δραστηριότητες Αμέσως Μετά το Θάνατο.........................................................331 Η Ντεβαχανική Εμπειρία.....................................................................................335 Ο Δέκατος Νόμος της Θεραπείας........................................................................337 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙ. Οι Διαδικασίες της Ολοκλήρωσης.......................................................341 Η Σημασία της Ολοκλήρωσης.............................................................................342 Η Κατάσταση του Νου της Ψυχής.......................................................................344 Η Εξάλειψη της Σκεπτομορφής της Προσωπικότητας........................................347

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ...................................................................351 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙΙ. Απαρίθμηση και Εφαρμογή των Νόμων και των Κανόνων................359 Νόμος Ι.................................................................................................................363 Νόμος ΙΙ...............................................................................................................366 Κανόνας Πρώτος..................................................................................................370 Νόμος ΙΙΙ..............................................................................................................376 Νόμος IV..............................................................................................................379 Κανόνας Δεύτερος...............................................................................................387 Νόμος V...............................................................................................................391

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

Κανόνας Τρίτος....................................................................................................403 Νόμος VI..............................................................................................................406 Νόμος VII............................................................................................................411 Κανόνας Τέταρτος...............................................................................................420 Nόμος VIII...........................................................................................................423 Κανόνας Πέμπτος................................................................................................428 Νόμος ΙΧ..............................................................................................................440 Κανόνας Έκτος....................................................................................................447 Νόμος Χ...............................................................................................................451 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ. Οι Επτά Τρόποι Θεραπείας...................................................................461 Οι Επτά Ακτινικές Ενέργειες...............................................................................462 Οι Ακτίνες του Θεραπευτή και του Ασθενή........................................................464 Οι Επτά Θεραπευτικές Τεχνικές..........................................................................468

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

όλο θέμα της θεραπείας είναι τόσο αρχαίο όσο κι ο χρόνος και ήταν πάντοτε αντικείμενο έρευνας και πειράματος. Αλλά ως προς την ορθή χρήση της ικανότητας και των δυνάμεων της θεραπείας η γνώση είναι σε νηπιακή κατάσταση. Μόνο σ’ αυτή την εποχή και γενιά είναι επιτέλους δυνατό να μεταδοθούν οι νόμοι της μαγνητικής θεραπείας και να υποδειχθούν τα αίτια εκείνων των ασθενειών – που ανακύπτουν στα τρία εσώτερα σώματα – οι οποίες σήμερα αφανίζουν την ανθρώπινη δομή, προκαλούν αδιάκοπο πόνο και οδύνη και εισάγουν τον άνθρωπο διαμέσου της πύλης που οδηγεί στον κόσμο της ασώματης ύπαρξης. Μόνο σήμερα ο άνθρωπος βρίσκεται στο σημείο εξέλιξης της συνείδησής του όπου μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη δύναμη των υποκειμενικών κόσμων και η νέα και πελώρια επιστήμη της ψυχολογίας αποτελεί την ανταπόκρισή του στο αυξανόμενο αυτό ενδιαφέρον. Οι διαδικασίες διευθέτησης, εξάλειψης και θεραπείας απασχολούν τη διάνοια όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων καθώς κι όλων των ανθρώπων που υποφέρουν. Έχουμε πολλά να κάνουμε και γιαυτό ζητώ υπομονή από μέρους σας. Όταν κανείς εισέρχεται στο βασίλειο της θεραπευτικής, εισέρχεται σ’ έναν κόσμο μεγάλης εσωτερικής γνώσης και άπειρων συμπερασμάτων κι αντιμετωπίζει διατυπώσεις πολλών διανοιών που επιδίωξαν ανά τους αιώνες να θεραπεύσουν και να βοηθήσουν. Τα αίτια και η προέλευση της ασθένειας υπήρξε το θέμα ατελεύτητων ερευνών και εικασιών και πολλά οριστικά συμπεράσματα διατυπώθηκαν για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων· επίσης διατυπώθηκαν πολλές μέθοδοι, τεχνικές, φόρμουλες, συνταγές, ποικίλοι χειρισμοί και θεωρίες. Όλα αυτά συντελούν να γεμίσουν το νου με πολλές ιδέες – μερικές ορθές, άλλες εσφαλμένες – κι αυτό δυσκολεύει πολύ την είσοδο νέων ιδεών και την αφομοίωση από το σπουδαστή του μέχρι τώρα αγνώστου. Οι ζηλωτές χάνουν πολλά αρνούμενοι να εγκαταλείψουν εκείνο που ο κατώτερος νους αγαπά. Όταν κατορθώσουν να αποκτήσουν ανοιχτό νου και είναι έτοιμοι να δεχθούν τις νέες θεωρίες και υποθέσεις, ανακαλύπτουν ότι η παλιά και προσφιλής αλήθεια δεν έχει χαθεί πραγματικά, αλλά μεταφέρθηκε στην ορθή της θέση μέσα σ’ ένα μεγαλύτερο σχήμα. Όλοι οι μυημένοι της Προαιώνιας Σοφίας είναι αναγκαστικά θεραπευτές, παρότι όλοι μπορεί να μη θεραπεύουν το φυσικό σώμα. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι όλες οι ψυχές που έχουν επιτύχει κάποιο μέτρο αληθινής ελευθερίας είναι διαβιβαστές πνευματικής ενέργειας. Αυτή επηρεάζει αυτόματα κάποια όψη του μηχανισμού που χρησιμοποιείται από τις ψυχές που προσεγγίζουν. Όταν χρησιμοποιώ τη λέξη “μηχανισμός” σ’ αυτές τις διδασκαλίες, αναφέρομαι στις διάφορες όψεις του οργάνου, Ο

του σώματος ή μορφικής φύσης, δια του οποίου όλες οι ψυχές ζητούν να εκδηλωθούν. Αναφέρομαι συνεπώς: 1. Στο πυκνό φυσικό σώμα που είναι το άθροισμα όλων των οργανισμών που το απαρτίζουν· αυτοί επιτελούν τις διάφορες λειτουργίες που επιτρέπουν στην ψυχή να εκφρασθεί στο φυσικό ή αντικειμενικό πεδίο σαν μέρος ενός μεγαλύτερου και πιο περιεκτικού οργανισμού. Το φυσικό σώμα είναι το όργανο ανταπόκρισης του ενοικούντος πνευματικού ανθρώπου και χρησιμεύει για να θέτει την πνευματική αυτή οντότητα σε σχέση με το όργανο ανταπόκρισης του πλανητικού Λόγου, της Ζωής στην οποία ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε. 2. Στο αιθερικό σώμα που έχει έναν κύριο αντικειμενικό σκοπό. Αυτός είναι να ζωογονεί και να ενεργοποιεί το φυσικό σώμα κι έτσι να το ολοκληρώνει στο ενεργειακό σώμα της Γης και του ηλιακού συστήματος. Είναι ένας ιστός ενεργειακών ρευμάτων, γραμμών δύναμης και φωτός. Αποτελεί μέρος του απέραντου δικτύου ενεργειών, που υπόκειται όλων των μορφών, μεγάλων ή μικρών (μικροκοσμικών ή μακροκοσμικών). Πάνω σ’ αυτές τις γραμμές ενέργειας ρέουν οι κοσμικές δυνάμεις όπως το αίμα ρέει δια των φλεβών και των αρτηριών. Η συνεχής αυτή ατομική – ανθρώπινη, πλανητική και ηλιακή – κυκλοφορία των ζωικών δυνάμεων διαμέσου των αιθερικών σωμάτων όλων των μορφών είναι η βάση κάθε εκδηλωμένης ζωής και η έκφραση της ουσιώδους μη-χωριστικότητας όλης της ζωής. 3. Στο αστρικό ή επιθυμητικό σώμα (που ονομάζεται μερικές φορές συναισθηματικό σώμα) που είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης της επιθυμίας και της αισθαντικής ανταπόκρισης πάνω στον εαυτό στο κέντρο και η επακόλουθη συνέπεια – σ’ αυτό το σώμα – βιώνεται σαν συναίσθημα και σαν πόνος και ηδονή και σαν άλλα ζεύγη αντιθέτων. Στα δύο αυτά σώματα, το αιθερικό και το αστρικό σώμα, βρίσκεται το ενενήντα τοις εκατό των αιτίων της φυσικής ασθένειας και των ανωμαλιών. 4. Στο νοητικό σώμα ή εκείνο το μέρος της τσίττα ή νοητικού υλικού το οποίο η ατομική ανθρώπινη μονάδα μπορεί να χρησιμοποιεί και να εντυπώνει και συνιστά τον τέταρτο κατά σειρά μηχανισμό που διαθέτει η ψυχή. Ταυτόχρονα ας μη λησμονούμε ότι αυτά τα τέσσαρα αποτελούν ένα μηχανισμό. Πέντε τοις εκατό απ’ όλες τις σύγχρονες ασθένειες προέρχονται από αυτό το σώμα ή κατάσταση συνείδησης κι εδώ επιθυμώ να εκφράσω την αλήθεια ότι η συνεχής επανάληψη από ορισμένες σχολές θεραπευτών ότι ο νους είναι η αιτία όλων των παθήσεων δεν αποτελεί προς το παρόν γεγονός. Μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια, όταν η εστία της ανθρώπινης προσοχής θα έχει μετατοπισθεί από τη συναισθηματική φύση στο νου κι όταν οι άνθρωποι θα είναι ουσιαστικά νοητικοί, όπως σήμερα είναι ουσιαστικά συναισθηματικοί, τότε τα αίτια της ασθένειας θα πρέπει να αναζητούνται στο βασίλειο του νου. Σήμερα βρίσκονται (εκτός από λίγες σπάνιες περιπτώσεις) στην έλλειψη ζωτικότητας ή σε υπερβολική διέγερση και στο βασίλειο του αισθήματος, των επιθυμιών (παρεμποδισμένων ή υπερικανοποιημένων) και στις

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

διαθέσεις, την καταπίεση ή έκφραση βαθιά ριζωμένων πόθων, ερεθισμών, μυστικών τέρψεων και πολλών κρυφών παρορμήσεων που εκπορεύονται από την επιθυμητική ζωή του ατόμου. Αυτή η σπουδή για ύπαρξη και κατοχή δόμησε αρχικά και δομεί το εξωτερικό φυσικό όργανο ανταπόκρισης και σήμερα αναγκάζει ένα μηχανισμό που κατασκευάσθηκε ουσιαστικά για φυσικούς σκοπούς, να εξυπηρετεί περισσότερο υποκειμενικούς σκοπούς. Αυτό προκαλεί επίσης ανωμαλία και μόνο όταν ο άνθρωπος αντιληφθεί ότι μέσα στο εξωτερικό φυσικό περίβλημα υπάρχουν άλλα σώματα που εξυπηρετούν πιο λεπτοφυείς σκοπούς ανταπόκρισης, θα δούμε τη βαθμιαία αναπροσαρμογή και την υγεία του φυσικού σώματος. Με τα λεπτοφυέστερα αυτά περιβλήματα θα ασχοληθούμε αργότερα. Εδώ φυσικά θα ρωτήσετε: Ποιο είναι το γενικό σχέδιο που θα επιδιώξω ν’ ακολουθήσω καθώς σας διδάσκω τους νόμους της θεραπευτικής, εκείνους τους νόμους που καθοδηγούν τους μυημένους και οι οποίοι πρέπει βαθμιαία να αντικαταστήσουν τις πιο φυσικές μεθόδους της τωρινής θεραπευτικής τέχνης; Επίσης ζητάτε φυσικά να μάθετε ποια είναι η ειδική τεχνική την οποία εσείς – σαν θεραπευτές – πρέπει να μάθετε να χρησιμοποιείτε αναφορικά τόσο με τον εαυτό σας όσο και μ’ εκείνους που ζητάτε να θεραπεύσετε. Θα εκθέσω σύντομα τη διδασκαλία που θα επιχειρήσω να δώσω και θα τονίσω πού πρέπει να δώσετε έμφαση καθώς αρχίζετε τη μελέτη αυτού του θέματος. Πρώτα απ’ όλα θα προσπαθήσω να θίξω τα αίτια της ασθένειας, γιατί ο αποκρυφιστής σπουδαστής πρέπει πάντα ν’ αρχίζει απ’ τον κόσμο των αιτίων κι όχι απ’ τον κόσμο των αποτελεσμάτων. Δεύτερο, θα διευκρινίσω τις επτά μεθόδους θεραπείας που διέπουν “το έργο της απόδοσης” (όπως ονομάζεται στην αποκρυφιστική ορολογία), όπως εφαρμόζονται από τους μυημένους του κόσμου. Αυτές προσδιορίζουν τις τεχνικές που πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Θα σημειώσετε ότι αυτές οι μέθοδοι και τεχνικές ρυθμίζονται από τις ακτίνες (για τις οποίες έγραψα αλλού) • κι ότι συνεπώς ο θεραπευτής πρέπει να λάβει υπόψη όχι μόνο τη δική του ακτίνα αλλά και την ακτίνα του ασθενούς. Υπάρχουν συνεπώς επτά ακτινικές τεχνικές κι αυτές απαιτούν διευκρίνιση προτού γίνει δυνατό να εφαρμοσθούν με νοημοσύνη. Τρίτο, θα τονίσω την ψυχολογική θεραπευτική και την ανάγκη να ασχοληθούμε με την εσώτερη ζωή του αρρώστου, γιατί ο βασικός νόμος που υπόκειται σε κάθε αποκρυφιστική θεραπεία μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: ΝΟΜΟΣ Ι Κάθε ασθένεια είναι αποτέλεσμα αναστολής της ψυχικής ζωής κι αυτό αληθεύει για όλες τις μορφές σ’ όλα τα βασίλεια. Η τέχνη του θεραπευτή συνίσταται στην αποδέσμευση της ψυχής, έτσι ώστε η ζωή της να μπορεί να ρέει δια του αθροίσματος των οργανισμών που συνιστούν κάθε ιδιαίτερη μορφή. 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. Ι και ΙΙ.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η απόπειρα του επιστήμονα ν’ αποδεσμεύσει την ενέργεια του ατόμου έχει την ίδια γενική φύση με το έργο του εσωτεριστή όταν προσπαθεί να αποδεσμεύσει την ενέργεια της ψυχής. Σ’ αυτή την αποδέσμευση κρύβεται η φύση της αληθινής τέχνης της θεραπείας. Εδώ βρίσκεται ένας αποκρυφιστικός υπαινιγμός. Τέταρτο, θα εξετάσουμε το φυσικό σώμα, τις ασθένειες και τις νόσους του, αλλά μόνο αφού μελετήσουμε εκείνο το τμήμα του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω και περιβάλλει το πυκνό φυσικό σώμα. Μ’ αυτό τον τρόπο θα εργασθούμε από τον κόσμο των εσώτερων αιτίων στον κόσμο των εξωτερικών γεγονότων. Θα δούμε ότι καθετί που αφορά την υγεία του ανθρώπου προέρχεται από: 1. Το σύνολο των δυνάμεων, αισθημάτων, επιθυμιών και περιστασιακών νοητικών διαδικασιών, το οποίο χαρακτηρίζει τα τρία λεπτοφυέστερα σώματα και προσδιορίζει τη ζωή και την εμπειρία του φυσικού σώματος. 2. Το αποτέλεσμα πάνω στο φυσικό σώμα της κατάστασης της ανθρωπότητας σαν σύνολο. Το ανθρώπινο ον είναι ένα ακέραιο μέρος της ανθρωπότητας, ένας οργανισμός μέσα σ’ ένα μεγαλύτερο οργανισμό. Οι συνθήκες που επικρατούν στο σύνολο αντανακλώνται στη μονάδα του εαυτού και πολλές απ’ τις νόσους από τις οποίες υποφέρει σήμερα ο άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα πάνω του των συνθηκών που υφίστανται στο τέταρτο βασίλειο της φύσης σαν σύνολο. Γι’ αυτές δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος. 3. Το αποτέλεσμα στο φυσικό του σώμα της πλανητικής ζωής που είναι έκφραση της ζωής του πλανητικού Λόγου ο Οποίος είναι μια εξελισσόμενη Οντότητα. Οι συνέπειες είναι πέρα απ’ τη γνώση μας, αλλά τα αποτελέσματα είναι αισθητά. Δεν ενδιαφέρομαι πρωτίστως για την εκγύμναση ατόμων προκειμένου να καταστούν πιο ικανοί θεραπευτές. Αποβλέπω στην ομαδική θεραπευτική και με ενδιαφέρει την εποχή αυτή το έργο που γίνεται ομαδικά. Αλλά καμιά ομάδα ανθρώπων δεν μπορεί να εργασθεί σαν μονάδα, αν τα μέλη της δεν αγαπώνται και δεν υπηρετούνται αμοιβαία. Η θεραπευτική ενέργεια της πνευματικής Ιεραρχίας δεν μπορεί να ρέει δια της ομάδας εφόσον υπάρχει δυσαρμονία και επίκριση. Το πρώτο έργο συνεπώς κάθε ομίλου θεραπευτών είναι να συνδεθούν με αγάπη και να εργασθούν για την ομαδική ενότητα και κατανόηση. Θα ήθελα να τονίσω εδώ την ανάγκη για υπομονή, καθώς ο θεραπευτικός όμιλος ολοκληρώνεται και οι αύρες των μελών του ομίλου σμίγουν. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να μάθουν οι άνθρωποι να εργάζονται μαζί με τέλεια κατανόηση και απροσωπία και συγχρόνως να επιτυγχάνουν στη διάρκεια του έργου τους μια προσήλωση που θα επιφέρει τον αναγκαίο ομαδικό ρυθμό – ένα ρυθμό τέτοιας ενότητας και έντασης, ώστε το έργο να μπορεί να συγχρονισθεί εσωτερικά. Οι ζηλωτές και σπουδαστές καθώς εργάζονται πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, πρέπει να εκγυμνασθούν να σκέφτονται σαν ομάδα και να δίνουν στην ομάδα (δίχως τσιγκουνιά κι επιφύλαξη) ό,τι καλύτερο υπάρχει μέσα τους καθώς και τον καρπό του διαλογισμού τους σ’ αυτά τα θέματα. Θα έπρεπε επίσης να προσθέσω ότι οι οδηγίες αυτές πρέπει να είναι όσο το δυνατό

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

περιεκτικές. Πρέπει να προσπαθήσω να δώσω πολλές αλήθειες και πληροφορίες σε σύντομο χώρο, έτσι ώστε να καταστήσω κάθε φράση ικανή να μεταδίδει κάποια πραγματική ιδέα και να δίνει πραγματικό φως πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας θεραπευτικός όμιλος. Ό,τι έχω να πω διαιρείται σε δύο μέρη: Πρώτο, θα πραγματευθούμε το γενικό έργο της θεραπευτικής και της διδασκαλίας κι αυτό συνεπάγεται τη μετάδοση από μέρους μου νόμων, τεχνικών και μεθόδων. Δεύτερο, θα εξετάσουμε το θεραπευτή και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να τελειοποιηθεί στην τέχνη της θεραπείας. Δεν αληθεύει άραγε ότι το πρώτο απαιτούμενο απ’ όλους τους θεραπευτές είναι μια συμπαθητική σχέση με τον ασθενή, έτσι ώστε ο θεραπευτής ν’ αποκτά διόραση της ανωμαλίας και να αποκαθιστά την εμπιστοσύνη του ασθενούς; Σας δίνω δύο λέξεις που ενσωματώνουν τις απαιτήσεις για όλους τους αληθινούς θεραπευτές και για τις οποίες πρέπει να εργασθείτε. Είναι Μαγνητισμός και Ακτινοβολία. Ο θεραπευτής πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι μαγνητικός και πρέπει να προσελκύει: α. Τη δύναμη της δικής του ψυχής· συνεπάγεται ευθυγράμμιση μέσω ατομικού διαλογισμού. β. Εκείνους που μπορεί να βοηθήσει· συνεπάγεται μια αποκεντρωμένη στάση. γ. Εκείνες τις ενέργειες που όταν προκύψει ανάγκη, θα διεγείρουν τον ασθενή στην επιθυμητή δραστηριότητα. Συνεπάγεται αποκρυφιστική γνώση κι εκγυμνασμένο νου. Ο θεραπευτής πρέπει επίσης να κατανοεί πώς να ακτινοβολεί, γιατί η ακτινοβολία της ψυχής θα διεγείρει σε δραστηριότητα την ψυχή εκείνου που πρέπει να θεραπευθεί και η θεραπευτική διαδικασία θα τεθεί σε κίνηση· η ακτινοβολία του νου του θα φωτίσει τον άλλο νου και θα πολώσει τη θέληση του ασθενούς· η ακτινοβολία του ελεγχόμενου και ανιδιοτελούς αστρικού του σώματος θα επιβάλλει ένα ρυθμό στην ταραχή του αστρικού σώματος του ασθενούς κι έτσι θα επιτρέψει στον πάσχοντα να ενεργήσει ορθά, ενώ η ακτινοβολία του ζωτικού σώματος που λειτουργεί δια του σπληνικού κέντρου, θα βοηθήσει στην οργάνωση του σώματος δύναμης του πάσχοντα κι έτσι θα διευκολύνει το έργο της θεραπείας. Συνεπώς ο θεραπευτής έχει καθήκον να γίνει αποτελεσματικός κι ανάλογα με ό,τι είναι, θα είναι και το αποτέλεσμα στον πάσχοντα. Όταν ο θεραπευτής εργάζεται μαγνητικά και ακτινοβολεί την ψυχική του δύναμη στον πάσχοντα, τότε ο ασθενής θα γίνει ικανός να επιτύχει ευκολότερα το επιθυμητό αποτέλεσμα – το οποίο μπορεί να είναι η πλήρης θεραπεία, ή μπορεί να είναι η εδραίωση μιας νοητικής κατάστασης που θα επιτρέψει στον ασθενή να ζήσει με τον εαυτό του και την ασθένειά του, ανεμπόδιστος από τους καρμικούς περιορισμούς του σώματος. Ή μπορεί να επιτρέψει στον πάσχοντα να επιτύχει (με χαρά και ευκολία) την ορθή απελευθέρωση από το σώμα και δια της πύλης του θανάτου να περάσει στην πλήρη υγεία.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

είναι το πρόβλημα με το οποίο αγωνίσθηκε ανά τους αιώνες όλη η ιατρική πρακτική. Στην τωρινή μηχανιστική εποχή μας περιπλανηθήκαμε στην επιφάνεια των πραγμάτων και μακριά απ’ τη μερικώς αληθινή άποψη των περασμένων αιώνων, που ανίχνευε την ασθένεια πίσω στους “κακούς χυμούς” που παράγονται και σήπονται στην εσώτερη υποκειμενική ζωή του πάσχοντα. Με την εξέλιξη της γνώσης παντού βρισκόμαστε πλέον στην επιφάνεια των πραγμάτων (σημειώστε ότι δε χρησιμοποιώ τη λέξη “επιπόλαιη”) και σήμανε η ώρα που η γνώση μπορεί πάλι να εισέλθει στο βασίλειο του υποκειμενικού και να μετουσιωθεί σε σοφία. Προκύπτει σήμερα η αναγνώριση από μέρους των καλύτερων διανοιών στην ιατρική και τα παρεμφερή επαγγέλματα ότι στις υποκειμενικές και κρυφές στάσεις του νου και της συναισθηματικής φύσης και στη ζωή της εμποδιζόμενης ή υπερβολικής σεξουαλικής έκφρασης πρέπει ν’ αναζητηθούν τα αίτια κάθε ασθένειας. Από την αρχή των μελετών μας θα επιθυμούσα να τονίσω ότι το έσχατο αίτιο της ασθένειας, ακόμη κι αν είναι γνωστό σε μένα, δε θα ήταν δυνατό να κατανοηθεί από σας. Το αίτιο βρίσκεται πίσω στην ιστορία του μακρινού παρελθόντος του πλανήτη μας, στη σταδιοδρομία (νοούμενη αποκρυφιστικά) της πλανητικής Ζωής κι έχει τις ρίζες του σ’ ό,τι ορίζεται γενικά σαν “κοσμικό κακό”. Αυτή είναι μια φράση χωρίς κανένα απολύτως νόημα, αλλά είναι συμβολικά περιγραφική μιας κατάστασης συνείδησης η οποία είναι εκείνη ορισμένων “ατελών Θεών”. Δοθέντος του αρχικού αξιώματος ότι και η ίδια η Θεότητα οδεύει προς μια τελειότητα πέραν της κατανόησής μας, συνάγεται ότι μπορεί να υπάρχουν για τους ίδιους τους Θεούς και για το ΘΕΟ (σαν τη ΖΩΗ του ηλιακού συστήματος) ορισμένοι περιορισμοί και ορισμένες περιοχές ή καταστάσεις συνείδησης που δεν έχουν ακόμη κυριαρχηθεί. Αυτοί οι περιορισμοί και οι σχετικές ατέλειες μπορεί να δημιουργούν συγκεκριμένα αποτελέσματα στα σώματα εκδήλωσής Τους – τους διάφορους πλανήτες σαν εκφράσεις Ζωών και στο ηλιακό σύστημα σαν έκφραση μιας ΖΩΗΣ. Με δεδομένη επίσης την υπόθεση ότι τα εξωτερικά αυτά σώματα της θειότητας, οι πλανήτες, είναι οι μορφές δια των οποίων εκφράζονται ορισμένες Θεότητες, μπορεί να προκύψει το αληθινό και λογικό συμπέρασμα ότι όλες οι ζωές και οι μορφές μέσα σ’ αυτά τα σώματα μπορεί αναγκαστικά να υπόκεινται επίσης στους ίδιους περιορισμούς και τις ατέλειες που απορρέουν από τις ακατάκτητες αυτές περιοχές συνείδησης κι αυτές τις καταστάσεις επίγνωσης που δεν έχουν κατανοηθεί ως τώρα από τις Θεότητες, τις ενσαρκωμένες σε πλανητικές και ηλιακές μορφές. Δοθέντος του αξιώματος ότι κάθε μορφή είναι μέρος μιας ακόμη μεγαλύτερης ΥΤΟ

μορφής κι ότι πράγματι “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν” μέσα στο σώμα του Θεού (όπως το εκφράζει ο Απ. Παύλος), εμείς σαν ακέραια μέρη του τέταρτου βασιλείου της φύσης συμμεριζόμαστε το γενικό αυτό περιορισμό και την ατέλεια. Περισσότερα απ’ τη γενική αυτή υπόθεση είναι πέρα απ’ τις δυνάμεις μας να συλλάβουμε και να εκφράσουμε, γιατί ο γενικός νοητικός εξοπλισμός του μέσου ζηλωτή και μαθητή είναι ανεπαρκής για την προσπάθεια. Όροι όπως “κοσμικό κακό, θεία ατέλεια, περιορισμένες περιοχές συνείδησης, ελευθερία του αγνού πνεύματος, θείος νους”, που τόσο ελεύθερα χρησιμοποιούνται απ’ τους μυστικιστές και τους αποκρυφιστές διανοητές της εποχής, τι άραγε σημαίνουν πραγματικά; Οι διαβεβαιώσεις πολλών σχολών θεραπευτικής ως προς την υπέρτατη θεία τελειότητα και η διατύπωση της πίστης τους για την πραγματική ελευθερία της ανθρωπότητας από τις συνήθεις ασθένειες της σάρκας δεν είναι άραγε συχνά ηχηρές φράσεις που ενσωματώνουν ένα ιδανικό και βασίζονται συχνά σε ιδιοτελή επιθυμία; Μήπως δεν αποτελούν φράσεις τελείως άνευ νοήματος στις μυστικιστικές τους συνέπειες; Πώς αλλιώς μπορεί να είναι, όταν μόνο ο τελειοποιημένος άνθρωπος έχει κάποια πραγματική ιδέα εκείνου που συνιστά τη θειότητα; Είναι ασφαλώς καλύτερο για μας να παραδεχθούμε ότι δεν είναι δυνατό για τον άνθρωπο να κατανοήσει τα βαθιά ριζωμένα αίτια εκείνου που μπορεί να ιδωθεί καθώς προβάλλει στην εξέλιξη της μορφικής ζωής. Δεν είναι άραγε φρόνιμο να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα και τα γεγονότα όπως υπάρχουν στην τωρινή μας αντίληψη και να κατανοήσουμε ότι όπως ακριβώς ο άνθρωπος μπορεί να εισέρχεται με μεγαλύτερη νοημοσύνη στη διάνοια του Θεού απ’ ό,τι μπορεί ο υποδεέστερος νους του ζώου, έτσι ενδέχεται να υπάρχουν άλλες και μεγαλύτερες Διάνοιες που λειτουργούν σε άλλα κι ανώτερα βασίλεια της φύσης, οι οποίες ασφαλώς βλέπουν τη ζωή αληθινότερα και ακριβέστερα απ’ ό,τι το ανθρώπινο γένος; Είναι δυνατό ο αντικειμενικός σκοπός της εξέλιξης (όπως περιγράφεται και τονίζεται απ’ τον άνθρωπο) να είναι (σε τελική ανάλυση) μόνο το μερικό εκείνο κλάσμα ενός μεγαλύτερου σκοπού απ’ ό,τι ο ίδιος με την πεπερασμένη του αντίληψη μπορεί να συλλάβει. Η όλη πρόθεση όπως κρύβεται στη διάνοια του Θεού, ενδέχεται να είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει σήμερα και το κοσμικό κακό καθώς και το κοσμικό καλό, αναγόμενα σε ορολογίες, ενδέχεται να χάσουν τελείως τη σημασία τους και να φαίνονται μόνο διαμέσου της γοητείας και της πλάνης με τις οποίες ο άνθρωπος περιβάλλει όλα τα πράγματα. Οι καλύτερες διάνοιες αυτής της εποχής μόλις αρχίζουν να βλέπουν την πρώτη αμυδρή ακτίνα φωτός που διαπερνά αυτή τη γοητεία και χρησιμεύει πρώτα απ’ όλα στην αποκάλυψη του γεγονότος της πλάνης. Μέσω του φωτός που πέφτει έτσι, η ακόλουθη αλήθεια μπορεί ν’ αποκαλυφθεί σ’ όσους έχουν στάση αναμονής κι ευρύτητα σκέψης: Η ίδια η Θεότητα βρίσκεται στο δρόμο προς την τελείωση. Οι συνέπειες αυτής της δήλωσης είναι πολλές. Ασχολούμενοι με τα αίτια των ασθενειών, θα πάρουμε τη θέση ότι το θεμελιώδες και υπέρτατο κοσμικό αίτιο βρίσκεται πέρα απ’ την κατανόησή μας και μόνο καθώς το

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

βασίλειο του Θεού αποκαλύπτεται στη γη, θα εισέλθουμε σε κάποια πραγματική κατανόηση της πλατιά διαδεδομένης ασθένειας που βρίσκεται στον πλανήτη μας και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης. Μερικές βασικές δηλώσεις μπορούν ωστόσο να γίνουν, οι οποίες θα βρεθούν τελικά αληθινές από μακροκοσμική έννοια και μπορεί ήδη να αποδειχθούν αληθινές όταν εξετασθεί με νοημοσύνη ο μικρόκοσμος: 1. Κάθε ασθένεια (κι αυτό είναι κοινοτοπία) προκαλείται από έλλειψη αρμονίας – μιας δυσαρμονίας που υφίσταται μεταξύ της μορφικής όψης και της ζωής. Εκείνο που συνενώνει μορφή και ζωή ή μάλλον εκείνο που είναι αποτέλεσμα της σκόπιμης αυτής ένωσης, το αποκαλούμε ψυχή, εαυτό όσον αφορά την ανθρωπότητα και ολοκληρώνουσα αρχή όσον αφορά τα υπανθρώπινα βασίλεια. Η ασθένεια εμφανίζεται όταν υπάρχει έλλειψη ευθυγράμμισης μεταξύ των διαφόρων αυτών παραγόντων, της ψυχής και της μορφής, της ζωής και της έκφρασής της, των υποκειμενικών και αντικειμενικών πραγματικοτήτων. Συνεπώς πνεύμα και ύλη δεν αλληλοσχετίζονται ελεύθερα. Αυτός είναι ένας τρόπος ερμηνείας του Νόμου Ι και η όλη θέση αποσκοπεί να αποτελέσει μια εξήγηση αυτού του Νόμου. 2. Αυτή η έλλειψη αρμονίας που προκαλεί ό,τι ονομάζουμε ασθένεια, διατρέχει και τα τέσσερα βασίλεια της φύσης και δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που προκαλούν πόνο (όπου η αισθαντικότητα είναι έντονη και αναπτυγμένη) και παντού συμφόρηση, φθορά και θάνατο. Σκεφθείτε αυτές τις λέξεις: Δυσαρμονία, Ασθένεια, Πόνος, Συμφόρηση, Φθορά, Θάνατος, γιατί περιγράφουν τη γενική κατάσταση που διέπει τη συνειδητή ζωή όλων των μορφών, μακροκοσμικών και μικροκοσμικών. Δεν αποτελούν αίτια. 3. Όλες αυτές οι καταστάσεις μπορεί ωστόσο να θεωρηθούν σαν εξαγνιστικές στα αποτελέσματά τους και πρέπει έτσι να θεωρούνται απ’ την ανθρωπότητα, αν πρόκειται να έχει μια ορθή στάση απέναντι στην ασθένεια. Αυτό συχνά λησμονείται απ’ το φανατικό θεραπευτή και τον αδιάλλακτο εκπρόσωπο μιας ιδέας που συλλαμβάνεται περιορισμένα και σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί μέρος μόνο μιας μεγαλύτερης ιδέας. 4. Οι μέθοδοι θεραπείας και οι τεχνικές ανακούφισης είναι ιδιάζουσες στην ανθρωπότητα και είναι αποτέλεσμα της νοητικής δραστηριότητας του ανθρώπου. Υποδεικνύουν τη λανθάνουσα δύναμή του σαν δημιουργού και σαν εκείνου που οδεύει προς την ελευθερία. Υποδεικνύουν τη διακριτική του ικανότητα να νιώθει την τελειότητα, να οραματίζεται το στόχο κι έτσι να εργάζεται προς την τελική αυτή απελευθέρωση. Το λάθος του σ’ αυτή την εποχή συνίσταται: α. Στην ανικανότητά του να εκτιμήσει τις αληθινές χρήσεις του πόνου. β. Στη δυσφορία του για την οδύνη. γ. Στην παρανόησή του του νόμου της μη-αντίστασης. δ. Στην υπερέμφασή του της μορφικής φύσης. ε. Στη στάση του απέναντι στο θάνατο και στην αίσθησή του ότι η εξαφάνιση της ζωής από την οπτική αντίληψη με το μέσον της μορφής και η επακόλουθη αποσύνθεση αυτής της μορφής υποδεικνύει καταστροφή.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

5. Όταν η ανθρώπινη σκέψη αντιστρέψει τις συνηθισμένες ιδέες ως προς την ασθένεια και αποδεχθεί την ασθένεια σαν γεγονός στη φύση, ο άνθρωπος θα αρχίσει να εργάζεται με το νόμο της απελευθέρωσης, με ορθή σκέψη που οδηγεί στη μηαντίσταση. Προς το παρόν με τη δύναμη της κατευθυνόμενης σκέψης του και του έντονου ανταγωνισμού του προς την ασθένεια τείνει μόνο να ενεργοποιήσει τη δυσκολία. Όταν αναπροσανατολίσει τη σκέψη του στην αλήθεια και την ψυχή, τα δεινά του φυσικού πεδίου θα αρχίσουν να εξαφανίζονται. Αυτό θα γίνει φανερό καθώς θα μελετούμε αργότερα τη μέθοδο της εκρίζωσης. Η ασθένεια υπάρχει. Οι μορφές σ’ όλα τα βασίλεια είναι πλήρεις δυσαρμονίας και χωρίς ευθυγράμμιση με την ενοικούσα ζωή. Η ασθένεια, η φθορά και η τάση προς διάλυση βρίσκονται παντού. Διαλέγω τις λέξεις μου με προσοχή. 6. Η ασθένεια δεν είναι συνεπώς το αποτέλεσμα εσφαλμένης ανθρώπινης σκέψης. Υπήρχε στις πολλές μορφές ζωής πολύ πριν εμφανισθεί στη γη η ανθρώπινη οικογένεια. Εάν ζητάτε μια ρηματική έκφραση και θέλετε να μιλήσετε στα όρια του ανθρώπινου νου, μπορείτε να πείτε με κάποια ακρίβεια: ο Θεός, η πλανητική Θεότητα, είναι ένοχος εσφαλμένης σκέψης. Δε θα εκφράσετε όμως την αλήθεια, αλλά μόνο μικρό μέρος του αιτίου όπως παρουσιάζεται στην ασθενή πεπερασμένη σας διάνοια με το μέσον της γενικής παγκόσμιας γοητείας και πλάνης. 7. Από μια άποψη η ασθένεια είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης και ο εχθρός εκείνου που είναι στατικό κι αποκρυσταλλωμένο. Μη νομίσετε απ’ τα λεγόμενά μου ότι η ασθένεια πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη κι ότι η διαδικασία του θανάτου πρέπει να επιδιώκεται. Εάν συνέβαινε αυτό, ο άνθρωπος θα υπέθαλπε την ασθένεια και θα καθιέρωνε την αυτοκτονία. Ευτυχώς για την ανθρωπότητα η όλη τάση της ζωής είναι ενάντια στην ασθένεια και η αντίδραση της μορφικής ζωής στη σκέψη του ανθρώπου υποδαυλίζει το φόβο του θανάτου. Αυτό είναι ορθό, γιατί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της διατήρησης της μορφικής ακεραιότητας είναι ζωτική αρχή της ύλης και η τάση για την αυτοδιαιώνιση της ζωής μέσα στη μορφή είναι η μεγαλύτερη δοθείσα από το Θεό ικανότητά μας και θα διαρκέσει. Αλλά στην ανθρώπινη οικογένεια πρέπει τελικά να δώσει θέση στη χρήση του θανάτου σαν οργανωμένης, απελευθερωτικής διαδικασίας για να διατηρηθεί η δύναμη και να δοθεί στην ψυχή ένα καλύτερο όργανο εκδήλωσης. Γι’ αυτή την ελευθερία δράσης το ανθρώπινο γένος σαν σύνολο δεν είναι ακόμη έτοιμο. Οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου πρέπει λοιπόν τώρα ν’ αρχίσουν να συλλαμβάνουν τις νεότερες αρχές της ύπαρξης. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης διέπει τη σχέση πνεύματος και ύλης, ζωής και μορφής, εφόσον η ίδια η Θεότητα θέλει να ενσαρκώνεται μέσα στο σώμα της εκδήλωσής Της – έναν πλανήτη ή ένα ηλιακό σύστημα. Σας έδωσα στην παραπάνω δήλωση μια νύξη ως προς ένα από τα βασικά αίτια της ασθένειας και τον ατέλειωτο αγώνα μεταξύ του φυλακισμένου πνεύματος και της φυλακίζουσας μορφής. Ο αγώνας αυτός χρησιμοποιεί σαν μέθοδό του την ενδόμυχη εκείνη ποιότητα που εκφράζεται σαν παρόρμηση για διατήρηση και σαν ώθηση για διαιώνιση – τόσο της παρούσας μορφής όσο και του είδους.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

8. Ο νόμος του αιτίου και αποτελέσματος, που ονομάζεται Κάρμα στην Ανατολή, κυβερνά όλα αυτά. Το κάρμα πρέπει να θεωρείται στην πραγματικότητα σαν το αποτέλεσμα (στη μορφική ζωή του πλανήτη μας) αιτίων βαθιά εδραιωμένων και κρυμμένων στη διάνοια του Θεού. Τα αίτια που μπορούμε να ανιχνεύσουμε σε σχέση με την ασθένεια και το θάνατο, είναι στην πραγματικότητα μόνο η πραγμάτωση ορισμένων βασικών αρχών που διέπουν – ορθά ή εσφαλμένα, ποιος θα μπορούσε να πει; – τη ζωή του Θεού σε μορφή και πρέπει πάντοτε να παραμένουν ακατανόητες στον άνθρωπο μέχρι την εποχή εκείνη που θα λάβει τη μεγάλη μύηση η οποία συμβολίζεται για μας στη Μεταμόρφωση. Σ’ όλη τη μελέτη μας θα ασχοληθούμε με δευτερεύοντα αίτια και τα αποτελέσματά τους, με τα φαινομενικά επακόλουθα των υποκειμενικών αυτών αποτελεσμάτων που εκπορεύονται από αίτια που είναι για μας πολύ μακρινά για να συλλάβουμε. Αυτό πρέπει να γίνει παραδεκτό και να συλληφθεί. Είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος με το σημερινό νοητικό του μηχανισμό. Όταν σπάνια λειτουργεί η ενόραση και σπάνια φωτίζεται η διάνοια, γιατί θα έπρεπε ο άνθρωπος να περιμένει αλαζονικά να κατανοήσει το καθετί; Ας εργασθεί για την ανάπτυξη της ενόρασής του και την επίτευξη της φώτισης. Τότε η κατανόηση μπορεί να έρθει στο δρόμο του. Θα έχει αποκτήσει το δικαίωμα για τη θεία γνώση. Αλλά η παραπάνω αναγνώριση θα αρκέσει για την εργασία μας και θα μας επιτρέψει να διατυπώσουμε εκείνους τους νόμους και τις αρχές που θα υποδείξουν τον τρόπο με τον οποίο η ανθρωπότητα μπορεί να επιτύχει την αποδέσμευση από τη μορφική συνείδηση και την επακόλουθη απαλλαγή από τη νίκη του θανάτου κι από εκείνες τις συνθήκες που αφορούν την ασθένεια και διέπουν σήμερα την πλανητική μας εκδήλωση. Θα διαιρέσουμε τη μελέτη μας για τα αίτια των ασθενειών σε τρία μέρη, αποκλείοντας από την έρευνά μας για την αλήθεια την τελείως κατανοητή αλλά εξίσου μάταιη επιθυμία να κατανοήσουμε τη διάνοια της Θεότητας: Ι. Τα ψυχολογικά αίτια. II. Τα αίτια που εκπορεύονται από την ομαδική ζωή. III. Τις καρμικές μας ευθύνες, τα καρμικά αίτια. Με όλα αυτά θα αποκτήσουμε μόνο μια γενική ιδέα (ό,τι είναι τώρα εφικτό) για την παρουσία της ασθένειας στην ανθρώπινη οικογένεια κι εκείνης που βρίσκουμε επίσης μερικώς στο ζωικό βασίλειο. Όταν η γενική αυτή ιδέα συλληφθεί, θα έχουμε μια καθαρότερη κατανόηση του προβλήματός μας και θα μπορούμε τότε να προχωρήσουμε στη μελέτη μας των μεθόδων που θα μας επιτρέψουν να χειρισθούμε τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα με μεγαλύτερη ευκολία. Οι σπουδαστές της Τέχνης της Θεραπείας πρέπει επίσης να θυμούνται ότι υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους επιτελείται η θεραπεία κι ότι και οι τρεις τρόποι έχουν τη θέση και την αξία τους που εξαρτώνται απ’ το σημείο εξέλιξης του υπό θεραπεία ατόμου. Πρώτο, υπάρχει η εφαρμογή εκείνων των καταπραϋντικών και βελτιωτικών μεθόδων που βαθμιαία θεραπεύουν την ασθένεια κι εξαλείφουν τις ανεπιθύμητες

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

συνθήκες· δομούν τη μορφική ζωή και υποδαυλίζουν τη ζωτικότητα, έτσι ώστε η ασθένεια μπορεί να εκβληθεί. Καλοί εκπρόσωποι των μεθόδων αυτών είναι η αλλοπαθητική και η ομοιοπαθητική σχολή και οι διάφορες οστεοπαθητικές, χειροπρακτικές κι άλλες θεραπευτικές σχολές. Έχουν κάνει πολύ καλό κι εποικοδομητικό έργο και το χρέος της ανθρωπότητας στη σύνεση, την επιδεξιότητα και τις ανιδιοτελείς περιποιήσεις των ιατρών είναι μεγάλο. Ασχολούνται συνεχώς με επείγουσες περιπτώσεις κι επικίνδυνα αποτελέσματα αιτίων που δεν είναι φανερά στην επιφάνεια. Με τις μεθόδους αυτές ο πάσχων βρίσκεται στα χέρια τρίτων και πρέπει να είναι παθητικός, ήρεμος κι αρνητικός. Δεύτερο, υπάρχει η παρουσίαση του έργου και των μεθόδων του σύγχρονου ψυχολόγου που επιζητεί να ασχοληθεί με υποκειμενικές συνθήκες και να εξομαλύνει τις εσφαλμένες στάσεις του νου, τις αναστολές, τις ψυχώσεις και τα συμπλέγματα που επιφέρουν τις εξωτερικές καταστάσεις της ασθένειας, τις νοσηρές συνθήκες και τις νευρωτικές και νοητικές καταστροφές. Με τη μέθοδο αυτή ο πάσχων διδάσκεται να συνεργάζεται όσο μπορεί περισσότερο με τον ψυχολόγο, έτσι ώστε να φθάσει σε μια πρέπουσα κατανόηση του εαυτού του κι έτσι να μάθει να εκριζώνει τις εσώτερες εκείνες εξαναγκαστικές συνθήκες που είναι υπόλογες για τα εξωτερικά αποτελέσματα. Εκπαιδεύεται να είναι θετικός και ενεργητικός κι αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα στην ορθή κατεύθυνση. Η τάση του συνδυασμού της ψυχολογίας με την εξωτερική φυσική θεραπεία είναι υγιής και ορθή. Τρίτο, η ανώτατη και νεότατη μέθοδος είναι εκείνη που φέρνει σε θετική δραστηριότητα την ίδια την ψυχή του ανθρώπου. Η αληθινή και μέλλουσα θεραπεία επέρχεται όταν η ζωή της ψυχής μπορεί να ρέει χωρίς προσκόμματα και εμπόδια μέσω κάθε όψης της μορφικής φύσης. Μπορεί τότε να τη ζωογονήσει με τη δυναμικότητά της και μπορεί επίσης να εξαλείψει εκείνες τις συμφορήσεις και τα εμφράγματα που είναι γόνιμες πηγές ασθένειας. Αυτά σας δίνουν πολλά για να σκεφθείτε. Αν προχωρούμε αργά όσον αφορά την πρακτική εφαρμογή των τεχνικών και των μεθόδων, είναι γιατί επιδιώκω να θέσω στέρεα θεμέλια για ό,τι θα μεταδώσω αργότερα. Η ΕΚΓΥΜΝΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ Όσον αφορά την εκγύμναση του θεραπευτή, θα σας δίνω από καιρό σε καιρό τους έξι κανόνες που διέπουν (ή θα έπρεπε να διέπουν) τη δραστηριότητά του. Να έχετε κατά νου τις δύο λέξεις που σας έδωσα νωρίτερα. Συνοψίζουν την ιστορία του θεραπευτή: ΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟΣ και ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ. Διαφέρουν στα αποτελέσματά τους, όπως θα δούμε αργότερα. ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, την καρδιά του, τον εγκέφαλό του και τα χέρια του. Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη στον πάσχοντα. Αυτό είναι μαγνητικό έργο. Θεραπεύει την ασθένεια ή μπορεί να επαυξήσει τη λεγόμενη κακή κατάσταση, ανάλογα με τη γνώση του θεραπευτή.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, τον εγκέφαλό του, την καρδιά του και την αυρική εκπόρευση. Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτήσει την ψυχική ζωή του πάσχοντα. Αυτό είναι έργο ακτινοβολίας. Τα χέρια δε χρειάζονται. Η ψυχή επιδεικνύει τη δύναμή της. Η ψυχή του πάσχοντα ανταποκρίνεται με την ανταπόκριση της αύρας του στην ακτινοβολία της αύρας του θεραπευτή, που είναι πλημμυρισμένη με ψυχική ενέργεια. Εξετάζοντας τα Αίτια της Ασθένειας, θεωρώ αναγκαίο να πω μια λέξη αναφορικά με τις συνθήκες – εξωτερικές κι εσωτερικές. Θα γίνει φανερό στον τυχαίο στοχαστή ότι πολλές ασθένειες και πολλά αίτια θανάτου οφείλονται στις συνθήκες του περιβάλλοντος για τις οποίες δεν είναι κατά κανένα τρόπο υπεύθυνος. Αυτές εκτείνονται από τα καθαρά εξωτερικά περιστατικά ως τις κληρονομικές προδιαθέσεις. Θα μπορούσαν να ταξινομηθούν ως εξής: 1. Ατυχήματα που μπορεί να οφείλονται σε προσωπική αμέλεια, ομαδικά συμβάντα, απροσεξία άλλων ανθρώπων και τα αποτελέσματα συγκρούσεων, όπως σε εργατικές απεργίες ή πολέμους. Μπορεί επίσης να προέλθουν από επιθέσεις ζώων ή φιδιών, από τυχαίες δηλητηριάσεις και πολλά άλλα αίτια. 2. Μολύνσεις που έρχονται στον άνθρωπο απ’ έξω κι όχι σαν αποτέλεσμα της ιδιάζουσας κατάστασης του αίματός του. Τέτοιες μολύνσεις είναι οι διάφορες λεγόμενες μεταδοτικές και μολυσματικές ασθένειες και οι γενικές επιδημίες. Αυτές μπορεί να προσβάλουν τον άνθρωπο κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, δια των καθημερινών του επαφών ή μιας ευρείας κατάστασης ασθένειας στο περιβάλλον του. 3. Ασθένειες οφειλόμενες σε κακή διατροφή, που συναντώνται ιδιαίτερα στους νέους. Αυτή η κατάσταση υποσιτισμού προδιαθέτει το σώμα στην ασθένεια, υποβιβάζει την αντίσταση και τη ζωτικότητα κι εξουδετερώνει τις “αμυντικές δυνάμεις” του ανθρώπου, οδηγώντας σε πρόωρο θάνατο. 4. Κληρονομικότητα. Υπάρχουν, όπως καλά γνωρίζετε, ορισμένες μορφές κληρονομικών αδυναμιών που είτε προδιαθέτουν ένα πρόσωπο σε ορισμένες ασθένειες και τον επακόλουθο θάνατο είτε προκαλούν σ’ αυτό εκείνες τις συνθήκες που οδηγούν σε μια σταθερή αδυναμία συγκράτησης της ζωής· υπάρχουν επίσης εκείνες οι τάσεις που αποτελούν μια μορφή επικίνδυνης όρεξης και οδηγούν σε ανεπιθύμητες συνήθειες, σε κατάπτωση του ηθικού και είναι επικίνδυνες στη θέληση του ατόμου, γιατί το καθιστούν ανίκανο να καταπολεμήσει αυτές τις προδιαθέσεις. Υποκύπτει σ’ αυτές και πληρώνει το τίμημα τέτοιων συνηθειών, που είναι η ασθένεια και ο θάνατος. Οι τέσσερις αυτοί τύποι ασθένειας και αιτίων θανάτου εξηγούν πολλά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας στη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν πρέπει να ταξινομηθούν σαφώς σε οποιοδήποτε από τα ψυχολογικά αίτια της ασθένειας και θα εξετασθούν μόνο κι αυτό πολύ περιληπτικά στο τμήμα που πραγματεύεται την ομαδική ζωή και τα προδιαθέτοντα αίτια της ασθένειας. Οι μολυσματικές ασθένειες θα εξετασθούν εκεί,

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

αλλά όχι και οι καταστάσεις που προκύπτουν, λόγου χάρη, από αυτοκινητιστικά ή σιδηροδρομικά δυστυχήματα τα οποία δε θεωρούνται σαν αίτια που προκαλούν ασθένειες. Ότι το έργο του θεραπευτή μπορεί να περιλαμβάνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι αληθινό, αλλά το έργο που πρέπει να γίνει είναι κάπως διαφορετικό από εκείνο που επιτελείται όταν πρόκειται για ασθένειες που έχουν τις ρίζες τους σε κάποιο λεπτοφυές σώμα ή στα αποτελέσματα ομαδικής ασθένειας κ.λπ. Δε θα εξετάσουμε εδώ τις ασθένειες που προκαλούνται από την κακή διατροφή και την εσφαλμένη δίαιτα της σύγχρονης ζωής και του πολιτισμού μας. Γι’ αυτές κανένα παιδί δεν είναι ατομικά υπεύθυνο. Ασχολούμαι με ασθένειες που προέρχονται από εσφαλμένες εσώτερες συνθήκες. Η ευθύνη ενός παιδιού για τις συνθήκες της ζωής του είναι πρακτικά ανύπαρκτη, εκτός αν δεχθείτε το κάρμα σαν παράγοντα προδιάθεσης και τη δύναμή του να προκαλεί εκείνες τις αναπροσαρμογές που προβάλλουν απ’ το παρελθόν κι επηρεάζουν το παρόν. Θα ασχοληθώ μ’ αυτό πληρέστερα στο τρίτο τμήμα μας που πραγματεύεται τις καρμικές μας ευθύνες. Θα ήθελα μόνο να υποδείξω εδώ ότι το όλο ζήτημα της ασθένειας θα μπορούσε να εξετασθεί από τη σκοπιά του κάρμα και να είναι σαφές και πειστικό στην αξία του, αν υπήρχε ορθή διδασκαλία για το δυσνόητο αυτό θέμα από την εποχή που μεταδόθηκε στη Δύση. Αλλά η αλήθεια, όπως μας ήλθε από την Ανατολή, διαστράφηκε τόσο πολύ απ’ τους θεολόγους της Ανατολής όσο και οι δοξασίες της Εξιλέωσης και της Άσπιλης Σύλληψης παρερμηνεύθηκαν και διδάχθηκαν από τους θεολόγους της Δύσης. Η πραγματική αλήθεια μοιάζει πολύ λίγο με τις σύγχρονες διατυπώσεις μας. Εμποδίζομαι συνεπώς σοβαρά όταν ασχολούμαι με το θέμα της ασθένειας από την άποψη του κάρμα. Μου είναι δύσκολο να σας μεταδώσω οτιδήποτε από την αλήθεια όπως υφίσταται πραγματικά, λόγω των προκατειλημμένων ιδεών ως προς τον αρχαίο Νόμο του Αιτίου κι Αποτελέσματος, που κατ’ ανάγκη υπάρχουν στο νου σας. Αν σας πω ότι η δοξασία της Αναδυόμενης Εξέλιξης και οι σύγχρονες θεωρίες της δράσης ενός καταλύτη πάνω σε δύο ουσίες – οι οποίες όταν έλθουν σε επαφή μεταξύ τους υπό την επίδραση του καταλύτη παράγουν μια τρίτη και διαφορετική ουσία – περιέχουν μεγάλο μέρος της αλήθειας περί του κάρμα, άραγε θα καταλάβετε; Αμφιβάλλω. Αν σας πω ότι η έμφαση που δίνεται στο Νόμο του Κάρμα καθώς εξηγεί φαινομενικές αδικίες και τονίζει πάντοτε την εμφάνιση του πόνου, της ασθένειας και της οδύνης, αποτελεί μόνο μια μερική παρουσίαση της βασικής κοσμικής αλήθειας, άραγε διαφωτίζεται κάπως ο νους σας; Αν τονίσω ότι ο Νόμος του Κάρμα, όταν κατανοηθεί ορθά και κατευθυνθεί ορθά, μπορεί να επιφέρει εκείνο που προκαλεί ευτυχία, καλό κι ελευθερία απ’ τον πόνο ευκολότερα απ’ ό,τι επιφέρει πόνο με την αλυσίδα των συνεπειών του, νιώθετε άραγε ότι είσθε ικανοί να συλλάβετε τη σημασία όσων λέω; Ο κόσμος της γοητείας είναι αυτή την εποχή τόσο ισχυρός και η αίσθηση της πλάνης τόσο δυναμική και ζωτική ώστε αποτυγχάνουμε να δούμε τους βασικούς αυτούς νόμους στην αληθινή τους σημασία. Ο Νόμος του Κάρμα δεν είναι ο Νόμος της Ανταπόδοσης όπως μπορεί κανείς να

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

υποθέσει διαβάζοντας τα σύγχρονα βιβλία σ’ αυτό το θέμα· αυτός είναι μόνο μια όψη της λειτουργίας του Νόμου του Κάρμα. Ο Νόμος του Αιτίου και Αποτελέσματος δεν πρέπει να κατανοηθεί όπως τον ερμηνεύουμε τώρα. Υπάρχει, λόγου χάρη, ένας νόμος αποκαλούμενος Νόμος της Βαρύτητας, που από καιρό έχει επιβληθεί στις διάνοιες των ανθρώπων· ένας τέτοιος νόμος υφίσταται, αλλά είναι μόνο μια όψη ενός μεγαλύτερου νόμου και η δύναμή του μπορεί, όπως ξέρουμε, να εξουδετερωθεί σχετικά, γιατί κάθε φορά που βλέπουμε ένα αεροπλάνο να πετά πάνω μας, βλέπουμε μια απόδειξη της εξουδετέρωσης αυτού του νόμου με μηχανικά μέσα, που συμβολίζει την ευκολία με την οποία μπορεί να υπερπηδηθεί από τα ανθρώπινα όντα. Αν μπορούσαν μόνο να το αντιληφθούν, μαθαίνουν την αρχαία τεχνική της οποίας η δύναμη της ανύψωσης είναι μια απ’ τις πιο εύκολες και τις πιο απλές αρχικές ασκήσεις. Ο Νόμος των Συνεπειών δεν είναι η αναπόφευκτη και καθορισμένη υπόθεση που φαντάζεται η σύγχρονη σκέψη, αλλά σχετίζεται με τους Νόμους της Σκέψης πολύ στενότερα απ’ ό,τι πιστεύεται· η νοητική επιστήμη προσπαθεί ψηλαφητά να τον κατανοήσει. Ο προσανατολισμός και οι σκοποί της είναι ορθοί και καλοί και ελπίζεται ότι θα φέρουν αποτελέσματα· αλλά τα συμπεράσματα και οι τρόποι εργασίας της είναι προς το παρόν θλιβερά εσφαλμένοι και πολύ παραπλανητικοί. Αναφέρθηκα σ’ αυτή την παρανόηση του Νόμου του Κάρμα γιατί ανυπομονώ να αρχίσετε αυτή τη μελέτη των Νόμων της Θεραπείας με όσο το δυνατό ελεύθερο κι ανοικτό νου, γνωρίζοντας ότι η κατανόησή σας αυτών των νόμων περιορίζεται από: 1. Τις παλιές θεολογίες με τις στατικές, παραμορφωμένες και λαθεμένες απόψεις τους. Η διδασκαλία της θεολογίας είναι πολύ παραπλανητική, αλλά αλίμονο γίνεται γενικά αποδεκτή. 2. Την παγκόσμια σκέψη που είναι ισχυρά χρωματισμένη από το στοιχείο της επιθυμίας και με λίγη πραγματική σκέψη. Οι άνθρωποι ερμηνεύουν τους αμυδρά αισθητούς αυτούς νόμους με όρους τελεσίδικους και από την περιορισμένη τους σκοπιά. Η ιδέα της ανταπόδοσης διατρέχει μεγάλο μέρος της διδασκαλίας του Κάρμα, λόγου χάρη, γιατί οι άνθρωποι επιζητούν μια πιθανή εξήγηση των πραγμάτων όπως φαίνεται να είναι κι αρέσκονται να ζητούν ανταμοιβή. Ωστόσο υπάρχει πολύ περισσότερο γενικό καλό κάρμα παρά κακό, όσο λίγο κι αν το νομίζετε καθώς είσθε βυθισμένοι σε μια περίοδο σαν την τωρινή. 3. Την παγκόσμια πλάνη και γοητεία που εμποδίζει το μέσο και αμαθή άνθρωπο να δει τη ζωή όπως αληθινά είναι. Ακόμη και οι προχωρημένοι άνθρωποι και οι μαθητές μόλις αρχίζουν να έχουν μια φευγαλέα κι ανεπαρκή ματιά στη θαυμαστή πραγματικότητα. 4. Τις ανεξέλεγκτες διάνοιες και τα μη αποδεσμευμένα και μη αφυπνισμένα εγκεφαλικά κύτταρα που εμποδίζουν επίσης τον άνθρωπο από την ορθή αντίληψη. Το γεγονός αυτό συχνά παραγνωρίζεται. Το όργανο της αντίληψης είναι ακόμη ανεπαρκές. Το σημείο αυτό χρειάζεται να τονισθεί. 5. Τις εθνικές και φυλετικές ιδιοσυγκρασίες με τις προδιαθέτουσες διαθέσεις και προκαταλήψεις τους. Οι παράγοντες αυτοί εμποδίζουν επίσης την ακριβή εκτίμηση

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

αυτών των πραγματικοτήτων. Σας έδωσα αρκετά εδώ για να σας δείξω πόσο ανόητο είναι να επιχειρείτε να δηλώσετε ότι κατανοείτε αυτούς τους νόμους τους οποίους ψηλαφίζετε κι επιδιώκετε να κατανοήσετε. Πουθενά στην ανθρώπινη σκέψη δεν είναι το σκοτάδι μεγαλύτερο απ’ ό,τι σχετικά με τους νόμους που αφορούν την ασθένεια και το θάνατο. Είναι λοιπόν ανάγκη ν’ αντιληφθείτε από την αρχή ότι σε όλα όσα έχω να πω στο κεφάλαιο για τα Ψυχολογικά Αίτια της Ασθένειας δε θα ασχοληθώ με εκείνες τις παθήσεις ή τις προδιαθέσεις της ασθένειας που προέρχονται από το περιβάλλον ή με εκείνα τα σαφώς φυσικά στίγματα που κληρονομούνται από γονείς που μεταφέρουν στα σώματά τους και μεταδίδουν στα παιδιά τους σπέρματα ασθενειών, τα οποία κι αυτοί με τη σειρά τους ίσως κληρονόμησαν από τους γονείς τους. Θα επιθυμούσα επίσης να τονίσω ότι οι κληρονομικές αυτές ασθένειες είναι πολύ λιγότερες απ’ ό,τι υποτίθεται σήμερα· απ’ αυτές η προδιάθεση για τη φυματίωση, τη σύφιλη και τον καρκίνο είναι οι σπουδαιότερες όσον αφορά την τωρινή μας ανθρωπότητα· κληρονομούνται και μπορούν επίσης να μεταδοθούν με την επαφή. Θα ασχοληθώ μ’ αυτές στο δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο για τις ασθένειες που προκύπτουν από την ομάδα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

σημείο που επιθυμώ να τονίσω εδώ προτού προχωρήσω παραπέρα, είναι ότι θα επιδιώξω ν’ αποφύγω όσο είναι δυνατό κάθε τεχνικό όρο. Το θέμα μας είναι η εσωτερική θεώρηση της ασθένειας και των μορφών της· επιζητώ να διευκρινίσω το ζήτημα και τα ζωτικά αίτια των ασθενειών και να υποδείξω τους γενικούς νόμους με τους οποίους πρέπει να εργασθεί ο θεραπευτής και τους έξι κανόνες τους οποίους πρέπει να επιβάλει πάνω του – και τους οποίους πρέπει να υπακούσει με πειθαρχία και κατανόηση. Θα έχετε σημειώσει ότι κατέταξα τα ψυχολογικά αίτια σε τέσσερις επικεφαλίδες: Ο

1. 2. 3. 4.

Εκείνα που ανακύπτουν από τη συναισθηματική-αισθαντική φύση. Εκείνα που έχουν την προέλευσή τους στο αιθερικό σώμα. Εκείνα που βασίζονται σε λανθασμένη σκέψη. Τις ιδιάζουσες παθήσεις και ψυχολογικές δυσχέρειες των μαθητών.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει να παρατηρήσετε ότι τοποθετώ τις ασθένειες του αιθερικού σώματος στη δεύτερη θέση κι όχι στην πρώτη. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι ομαδικές παθήσεις και ασθένειες που περιζώνουν τη φυλή δρουν κυρίως μέσω του αιθερικού σώματος και βρίσκουν τη διέξοδό τους στην εκδήλωση δια των αιθερικών σωμάτων όλων των μορφών. Τις τοποθέτησα όμως σε δεύτερη θέση, παρότι είναι σε τελική ανάλυση πολύ περισσότερες, επειδή η ανθρωπότητα δεν μπορεί προς το παρόν να ασχοληθεί μ’ αυτές μαζικά. Η προσέγγιση πρέπει να γίνει μέσω των ατόμων και οι άνθρωποι πρέπει να καθαρίσουν τα αστρικά ή συναισθηματικά τους σώματα από εκείνες τις συνθήκες που τους προδιαθέτουν σαν άτομα στις ασθένειες. Σήμερα η φυλή είναι αστρικά πολωμένη. Η συναισθηματική αισθαντική φύση είναι πανίσχυρη στις μάζες. Αυτό οδηγεί σ’ ένα σχετικά αρνητικό αιθερικό σώμα που συντονίζεται με ολόκληρη την αιθερική ουσία του πλανήτη. Η ουσία αυτή που υπόκειται σ’ όλες τις μορφές, είναι απλά ένας πράκτορας μεταφοράς και διαβίβασης ζωτικής ενέργειας στο εξωτερικό πυκνό φυσικό σώμα. Η ενέργεια σαρώνει την αιθερική αυτή ουσία, χωρίς κανένα έλεγχο από το ατομικό ανθρώπινο ον και χωρίς να γίνεται αντιληπτή απ’ αυτό επειδή η εστίαση της προσοχής του είναι αστρική. Από την αστρική ή συναισθηματική κατάσταση συνείδησης μπορούν να συναχθούν πολλά που αφορούν τις ατομικές φυσικές συνθήκες. Πρέπει ωστόσο να αποκλείσουμε εκείνες τις ασθένειες που είναι ομαδικές ασθένειες και έχουν εισδύσει σ’ όλο το ανθρώπινο γένος από τον κόσμο της αιθερικής δύναμης, αφήνοντάς το κατά κάποιο τρόπο εξαντλημένο ή υπερδιεγερμένο ή

σε μια τέτοια κατάσταση ώστε να επέρχεται φυσικά ο Θάνατος. Θα μπορούσε να δηλωθεί σαν μια βασική γενίκευση ότι η προσωπική φυσική διαταραχή έχει την έδρα της επί του παρόντος στο συναισθηματικό σώμα κι ότι αυτός ο φορέας έκφρασης είναι ο κατεξοχήν προδιαθέτων πράκτορας της κακής υγείας του ατόμου, όπως ακριβώς οι ομαδικές ασθένειες και η εξάπλωση των κάθε είδους επιδημιών στις μάζες εδράζονται σε κάποια κατάσταση της αιθερικής ουσίας του πλανήτη. Αυτές οι ασθένειες που είναι γενικές, εθνικές, φυλετικές και πλανητικές βρίσκουν το δρόμο τους στο άτομο μέσω του αιθερικού του σώματος, αλλά δεν είναι τόσο προσωπικές στις συνέπειές τους. Σ’ αυτό θα επεκταθώ αργότερα. Σήμερα θέτω τις γενικές αρχές. Θα επιθυμούσα επίσης να υπογραμμίσω ότι οι ασθένειες για τις μάζες, για το μέσο πολίτη, για την ιντελλιγκέντσια και για τους μαθητές του κόσμου μπορεί και πράγματι διαφέρουν πλατιά – όχι τόσο στην έκφρασή τους όσο στο πεδίο της έκφρασής τους. Αυτό είναι ένα σημείο που πολύ δύσκολα αναγνωρίζεται από το μέσο θεραπευτή· δεν του είναι εύκολο ή εφικτό να συλλάβει αυτές τις διακρίσεις και να σταθμίσει το σημείο εξέλιξης στο οποίο μπορεί να έχει φτάσει ο άνθρωπος. Μερικές ασθένειες πρέπει να εξετασθούν από το νοητικό πεδίο και χρειάζονται το νου του θεραπευτή· άλλες απαιτούν από το θεραπευτικό πράκτορα μια συγκέντρωση συναισθηματικής ενέργειας· και σε άλλες πάλι περιπτώσεις ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να είναι μόνο ένας διαβιβαστής πρανικής ενέργειας στο αιθερικό σώμα του πάσχοντα, μέσω του δικού του αιθερικού σώματος. Πόσοι άραγε θεραπευτές έχουν πλήρη συνειδητή επίγνωση της εστίας της συνείδησης ή της ζωικής δύναμης του πάσχοντα με τον οποίο ασχολούνται; Πόσοι άραγε αντιλαμβάνονται κάτι από τον τύπο της θεραπείας που είναι εφικτή και αναγκαία να εφαρμόσουν σ’ ένα μαθητή; Πόσοι λίγοι αντιλαμβάνονται ότι κανένας μαθητής, λόγου χάρη, δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια του μέσου μαγνητικού θεραπευτή ή ακτινοβόλου εργάτη ή κάθε είδους έμπειρου ψυχολόγου! Ένας μαθητής δεν τολμά να υποβληθεί στις αυρικές εκπορεύσεις ενός τυχαίου θεραπευτή, ούτε να αφεθεί στην εξουσία ενός άπειρου ακαδημαϊκού ψυχολόγου, οσοδήποτε διαπρεπής κι αν είναι. Μπορεί ωστόσο να υποβληθεί στη συνετή δεξιότητα ενός ιατρού στο φυσικό πεδίο ή ενός χειρουργού, εφόσον – γι’ αυτόν – το φυσικό σώμα δεν είναι παρά ένα αυτόματο. Μπορεί συνεπώς να επωφεληθεί από τα φυσικά μέσα για το όφελός τους. Πολλές αποτυχίες των θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος οφείλονται στην ανικανότητα του θεραπευτή να: 1. Σταθμίσει την έκταση της ανωμαλίας, πού μπορεί να εντοπίζεται βασικά και σε ποιο σώμα κυρίως ανακύπτει κι εδράζεται. 2. Γνωρίσει σε ποιο σημείο στέκει ο ασθενής στην κλίμακα της εξέλιξης και πού πρέπει συνεπώς να ερευνήσει πρώτα για την πηγή της δυσχέρειας. 3. Διαφοροποιήσει μεταξύ των ασθενειών που οφείλονται σε εσώτερες προσωπικές συνθήκες ή σε κληρονομικές τάσεις ή σε ομαδική προέλευση. 4. Γνωρίσει αν η ασθένεια πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί: α. Αλλοπαθητικά ή ομοιοπαθητικά, γιατί και τα δύο μπορεί να παίξουν κατά

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

β. γ. δ. ε.

καιρούς το ρόλο τους, ή με κάποιο από τα άλλα μέσα της σύγχρονης δεξιότητας και επιστήμης. Μέσω ακτινοβολίας ή μαγνητισμού ή αμφότερων. Μέσω ορθής εσώτερης ψυχολογικής προσαρμογής που να υποβοηθείται από αληθινή διόραση εκ μέρους του θεραπευτικού πράκτορα. Μέσω επίκλησης της δύναμης της ψυχής του ίδιου του ανθρώπου – πράγμα που δεν είναι δυνατό παρά μόνο σε προχωρημένους ανθρώπους. Μέσω σαφώς αποκρυφιστικών μέσων, όπως ο σχηματισμός ενός θεραπευτικού τριγώνου από τους:

Η μέθοδος αυτή προϋποθέτει μεγάλη γνώση κι ένα υψηλό σημείο πνευματικής επίτευξης από μέρους του θεραπευτή· προϋποθέτει επίσης το δεσμό του θεραπευτή με ένα Διδάσκαλο και την ομάδα του Διδασκάλου συν το κερδισμένο δικαίωμα να επικαλείται αυτή την ομάδα για ενέργεια χάρη του πάσχοντα – πράγμα που ως τώρα παρέχεται σπάνια. Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να τονίσω ότι πρόθεση και σκοπός μου δεν είναι να γράψω μια ιατρική πραγματεία. Συνεπώς δε θα ασχοληθώ με την ανατομία του σώματος, ούτε θα συζητήσω τα συμπτώματα των ασθενειών παρά μόνο παρεμπιπτόντως. Δε σκοπεύω ν’ αναλύσω τα συμπτώματα ούτε να εξετάσω τις πολλές ασθένειες με τα μεγάλα ονόματα που προσβάλλουν τη φυλή αυτή την εποχή· όλες αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να τις συλλέξετε, αν επιθυμείτε, από τα συνήθη εγχειρίδια και μπορείτε να τα μελετήσετε αν ενδιαφέρεσθε. Προσωπικά δεν τα θεωρώ ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Θα ξεκινήσουμε με την προϋπόθεση ότι η ασθένεια υπάρχει· ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα εσώτερων αιτίων· ότι ο άνθρωπος έκανε τεράστια βήματα στην κατανόηση του αποτελέσματος αυτών των αιτίων καθώς προκαλούν αλλαγές στο εξωτερικό ένδυμα του ανθρώπου, όπως έκανε και η επιστήμη στην κατανόηση του εξωτερικού ενδύματος του Θεού, του κόσμου της φαινομενικής φύσης. Το βελτιωτικό, ανακουφιστικό και θεραπευτικό έργο της ιατρικής και της χειρουργικής έχει αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι, όπως η ζωοτομία, μπορεί ορθά να προκαλούν στενοχώρια. Παρόλα αυτά η υποχρέωση του ανθρώπινου γένους στο ιατρικό επάγγελμα είναι μεγάλη και η υπηρεσία που παρέχεται στην ανθρωπότητα απ’ το επάγγελμα αυτό αντισταθμίζει κατά πολύ το κακό. Ότι δε γνωρίζουν τα πάντα είναι αληθινό· ότι υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ιατρών και χειρουργών (μικρότερο από κάθε άλλο επάγγελμα) που είναι ιδιοτελείς και δεν έχουν καμιά εκτίμηση στην τέχνη τους είναι εξίσου αληθινό· ότι γνωρίζουν ήδη αρκετά για να είναι πρόθυμοι να παραδεχθούν πόσα πολλά ακόμη πρέπει να μάθουν, είναι επίσης ακριβές. Αλλά είναι εξίσου αληθινό ότι είναι μια

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

μεγάλη και καλή και αυτοθυσιαζόμενη ομάδα μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια. Μην το ξεχνάτε. Ασχολούμαι με την υποκειμενική όψη του ανθρώπου και με τα δευτερεύοντα αίτια που έχουν τις ρίζες τους στα εσώτερα σώματα του ανθρώπου και στην υποκειμενική πλευρά της ίδιας της φύσης. Τα κύρια πρωτεύοντα αίτια, όπως εξήγησα νωρίτερα, σας είναι αδύνατο να τα συλλάβετε. Βρίσκονται πέρα απ’ την ικανότητα του συγκεκριμένου νου. Επιζητώ να αποσαφηνίσω τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να ελευθερωθεί προοδευτικά από τις επιβαρύνσεις του παρελθόντος τόσο ατομικά όσο και σαν ομάδα κι έτσι να καθαρίσει το φυσικό του σώμα από τα σπέρματα της ασθένειας. Πρέπει ωστόσο να έχουμε κατά νου ότι πολλές ασθένειες είναι ομαδικής φύσης και συνεπώς είναι συμφυείς στην ίδια την ανθρωπότητα. Όπως ακριβώς ο κόσμος των εντόμων ερημώνει και καταστρέφει το φυτικό βασίλειο, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε τυχαίος περιπατητής σ’ ένα δάσος, έτσι και τα σπέρματα – ατομικά ή ομαδικά – ερημώνουν και καταστρέφουν σήμερα το ανθρώπινο βασίλειο. Είναι πράκτορες καταστροφής κι επιτελούν επί του παρόντος ένα συγκεκριμένο λειτούργημα και καθήκον στο μεγάλο σχήμα των πραγμάτων. Η πρόθεση για τους ανθρώπους είναι να πεθαίνουν, όπως κάθε άνθρωπος πρέπει να πεθάνει με απαίτηση της δικής του ψυχής. Όταν ο άνθρωπος φθάσει σ’ ένα ανώτερο στάδιο εξέλιξης, εσκεμμένα και με σαφή επιλογή του χρόνου, θα αποσύρεται συνειδητά από το φυσικό του σώμα. Θα εγκαταλείπεται σιωπηλό και κενό από ψυχή· στερημένο φωτός κι ωστόσο υγιές κι ακέραιο· τότε θα αποσυντίθεται υπό τη φυσική διαδικασία και τα συστατικά του άτομα θα επιστρέφουν στην “δεξαμενή των εν αναμονή μονάδων”, ωσότου χρειαστούν πάλι για τη χρήση των ενσαρκούμενων ψυχών. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται πάλι στην υποκειμενική πλευρά της ζωής, αλλά πολλοί έχουν ήδη μάθει να αποσύρονται από το αστρικό σώμα χωρίς να υποστούν “την κρούση στην ομίχλη”, που είναι ο συμβολικός τρόπος περιγραφής του θανάτου ενός ανθρώπου στο αστρικό πεδίο. Έπειτα αποσύρεται στο νοητικό επίπεδο και αφήνει το αστρικό του λείψανο να διογκώσει την ομίχλη και ν’ αυξήσει την πυκνότητά της. Θέλω λοιπόν να τονίσω ότι θα αποφύγω σκόπιμα να χρησιμοποιήσω ιατρικούς όρους, παρότι θα αναφερθούμε συχνά στο φυσικό σώμα και στις ασθένειες των οποίων είναι θύμα. Δεύτερο, θέλω σήμερα να σας δώσω έναν άλλο από τους Νόμους της Θεραπείας καθώς και έναν από τους Κανόνες για το Θεραπευτή. Μελετήστε τους προσεκτικά. ΝΟΜΟΣ ΙΙ Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές. Πρώτο, το παρελθόν του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών. Δεύτερο, η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης. Τρίτο, μερίζεται με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει στο σώμα Του. Οι τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται ο “Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού”. Αυτός πρέπει να δώσει κάποτε τη θέση του στο νέο εκείνο Νόμο του Αρχαίου Επικρατούντος

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Καλού που υπόκειται σ’ όλα όσα έκανε ο Θεός. Αυτός ο νόμος πρέπει να έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου. Τι είναι νόμος, αδελφέ μου; Είναι η επιβολή (τόσο στο λιγότερο όσο και στο περισσότερο σημαντικό) της θέλησης και του σκοπού εκείνου που είναι υπέρτατα μεγάλο. Βρίσκεται συνεπώς πέρα από τη γνώση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος πρέπει κάποια μέρα να μάθει ότι όλοι οι νόμοι της φύσης έχουν τις ανώτερες πνευματικές αντιστοιχίες τους κι αυτές θα τις ερευνήσουμε σύντομα. Οι νόμοι μας σήμερα είναι δευτερεύοντες νόμοι. Είναι οι νόμοι της ομαδικής ζωής και διέπουν τα βασίλεια της φύσης και βρίσκουν την έκφρασή τους (για το ανθρώπινο βασίλειο) με το μέσον του νου, της συναισθηματικής φύσης και μέσω ενός πράκτορα του φυσικού πεδίου. Δεν έχω την πρόθεση στη σύντομη αυτή πραγματεία να διευκρινίσω τους πρωταρχικούς νόμους. Τους αναφέρω απλά και μελλοντικά (κάτι που εξαρτάται από ορισμένους παράγοντες που δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί) μπορεί να ασχοληθώ μαζί τους. Το τρίτο μέρος αυτής της πραγματείας θ’ αφορά τους βασικούς νόμους της Θεραπείας. Οι νόμοι αυτοί δεν έχουν σχέση με τους προαναφερθέντες Νόμους, αλλά με τις πρακτικές όψεις της θεραπευτικής τέχνης. Ο δεύτερος κανόνας για το θεραπευτή έχει ως εξής: ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να αποκτήσει μαγνητική αγνότητα δια της αγνότητας της ζωής. Πρέπει να επιτύχει τη διασκορπίζουσα εκείνη ακτινοβολία που φανερώνεται σε κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει συνδέσει τα κέντρα στην κεφαλή. Όταν το μαγνητικό αυτό πεδίο εδραιωθεί, εκπέμπεται επίσης η ακτινοβολία. Η σημασία του θα γίνει κάπως φανερή στον προχωρημένο εσωτεριστή σπουδαστή. Όπως γνωρίζετε, το μαγνητικό πεδίο εδραιώνεται όταν οι ισχυροί κραδασμοί του κέντρου μπροστά από την υπόφυση και του κέντρου γύρω και πάνω από την επίφυση παρασύρονται ο ένας στην τροχιά του άλλου. Το μόνο αμφισβητούμενο σημείο σε σχέση με τον παραπάνω κανόνα (τον οποίο θα εξετάσουμε αργότερα) είναι πώς και με ποιο τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η μαγνητική αγνότητα και πώς τα δύο κέντρα στην κεφαλή μπορούν να σχηματίσουν μαζί ένα μαγνητικό πεδίο. Αργότερα στο συμπέρασμά μας το οποίο προτίθεται να είναι έντονα πρακτικό, θα θίξω τα δύο αυτά σημεία. Ένα πράγμα που πρέπει να προβάλει σαφώς στις μελέτες μας, είναι το γεγονός ότι η ασθένεια σπάνια είναι ατομικής προέλευσης, εκτός αν ο άνθρωπος σπαταλά τη ζωή του και συγκεκριμένα κάνει κακή χρήση του σώματός του (με ποτά ή σεξουαλική ακολασία) κι ότι το πλήθος των ασθενειών που συναντάται σήμερα στον κόσμο έχει σχεδόν ολοκληρωτικά ομαδική προέλευση, είναι κληρονομικό και είναι αποτέλεσμα μόλυνσης ή αποτέλεσμα υποσιτισμού. Το τελευταίο αυτό αίτιο είναι κυρίως ένα κακό του πολιτισμού· είναι αποτέλεσμα κακών οικονομικών διευθετήσεων ή αλλοίωσης των τροφών. Όπως τόνισα προηγουμένως, τα τελευταία αυτά αίτια ασθένειας δεν είναι κυρίως αποτέλεσμα των εσώτερων λεπτοφυών δυνάμεων, αλλά είναι η προς τα πάνω

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

διάχυση στο αιθερικό σώμα ενεργειών απ’ το καθαυτό φυσικό πεδίο και από τον εξωτερικό κόσμο των δυνάμεων. Λίγη προσοχή δόθηκε απ’ τους δασκάλους του αποκρυφισμού σ’ αυτές τις δυνάμεις που έρχονται από έξω, που έχουν την προέλευσή τους στο φυσικό πεδίο κι επηρεάζουν τα εσώτερα σώματα. Υπάρχουν φυσικές ενέργειες και ρεύματα δύναμης που εισέρχονται στα αιθερικά σώματα όλων των μορφών, όπως ακριβώς η παγκόσμια πλάνη και τα μιάσματα του αστρικού πεδίου έχουν συχνά τις αιτίες τους στις συνθήκες του φυσικού πεδίου. Οι ενέργειες που εισέρχονται στα κέντρα του ανθρώπου απ’ τα λεπτοφυέστερα επίπεδα εξετάσθηκαν συχνά στα αποκρυφιστικά βιβλία, αλλά οι δυνάμεις που εισέρχονται στα κέντρα από τον κόσμο της ζωής του φυσικού πεδίου σπανίως κατανοήθηκαν ή συζητήθηκαν. Αυτή είναι μια κάπως νέα σκέψη που σας δίνω να εξετάσετε. Ζήτησα από την Α.Α.Μπ. να παρεμβάλει μια σύντομη σύνοψη μερικών σημείων που έθιξα ήδη υπό τον τίτλο: Τι είναι Ασθένεια; Υπέδειξα τα ακόλουθα: 1. Κάθε ασθένεια είναι δυσαρμονία κι έλλειψη ευθυγράμμισης κι ελέγχου. α. Η ασθένεια απαντάται και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης. β. Η ασθένεια έχει εξαγνιστικό αποτέλεσμα. γ. Ορισμένες μέθοδοι θεραπείας είναι ιδιάζουσες για την ανθρωπότητα και είναι νοητικής προέλευσης. 2. Η ασθένεια είναι ένα γεγονός στη φύση. α. Ο ανταγωνισμός στην ασθένεια απλώς την ενεργοποιεί. β. Η ασθένεια δεν είναι αποτέλεσμα εσφαλμένης ανθρώπινης σκέψης. 3. Η ασθένεια είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης και ο εχθρός εκείνου που είναι στατικό. 4. Ο νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος διέπει την ασθένεια όπως διέπει και καθετί στην εκδήλωση. Βρήκαμε επίσης ότι η θεραπεία επιτυγχάνεται με τρεις τρόπους: 1. Με την εφαρμογή των μεθόδων των πολλών σχολών ιατρικής και χειρουργικής και των συγγενών ομάδων. 2. Με τη χρήση της ψυχολογίας. 3. Με τη δραστηριότητα της ψυχής. Δήλωσα επίσης ότι τα κύρια αίτια της ασθένειας είναι τρία: είναι ψυχολογικής φύσης· κληρονομούνται δια της ομαδικής επαφής· και είναι καρμικά. Να θυμάστε ωστόσο ότι αυτά είναι δευτερεύοντα αίτια και τώρα θ’ ασχοληθούμε με το πρώτο απ’ αυτά. 1. ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΠΤΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΗ ΦΥΣΗ Στην Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας έδωσα στον κόσμο για πρώτη φορά πληροφορίες για τη φύση και τον έλεγχο του αστρικού σώματος. Το βιβλίο αυτό είναι

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

πρακτικά το πρώτο που δόθηκε ποτέ στο κοινό γι’ αυτό το θέμα. Πολλές πληροφορίες δόθηκαν στο παρελθόν για το θέμα του φυσικού σώματος και τη φροντίδα του, τόσο από την εξωτερική όσο και την εσωτερική επιστήμη. Πολλές απ’ αυτές είναι αληθινές και μερικές είναι πλάνη. Είναι πλάνη γιατί βασίζονται σε εσφαλμένες υποθέσεις. Οι σύγχρονοι εσωτεριστές ασχολήθηκαν με το θέμα του αιθερικού σώματος κι αυτό επίσης υπήρξε μερικώς αληθινό και μερικώς εσφαλμένο, αλλά είναι γενικά πιο αληθινό από την αποκρυφιστική σκοπιά παρά απ’ την εξωτερική. Μπορεί να σας εκπλήξω εδώ λέγοντας ότι η Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας είναι επίσης αληθινή όσο είναι δυνατό, αλλά είναι αναγκαστικά περιορισμένη κι εξαιτίας αυτών των περιορισμών είναι επίσης μερικώς ανακριβής. Μήπως η παραπάνω δήλωση σας ξαφνιάζει; Αναλογισθείτε πώς μπορεί να είναι ολοκληρωτικά αληθινή, όταν λάβουμε υπόψη τους περιορισμούς της δύναμης κατανόησής σας; Μου είναι αδύνατο να σας μεταδώσω την αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει ούτε η ορολογία ούτε η επαρκής βάση γνώσης από μέρους σας. Αυτό κάνει το έργο μου δύσκολο. Αυτή η διδασκαλία για τη θεραπεία είναι επίσης η πιο δύσκολη απ’ όσες ανέλαβα ποτέ κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτο, (η πραγματική φύση) της φράσης “λεπτοφυέστερα σώματα” είναι κάπως άνευ νοήματος, δεν είναι έτσι; Δεν είναι σώματα όπως το φυσικό σώμα. Μπορεί να θεωρηθούν σαν κέντρα ή δεξαμενές ιδιαίτερων τύπων δύναμης, προσκολλημένα σε κάθε άτομο κι έχοντας τις κατάλληλες εισόδους και εξόδους τους. Είναι αθροίσματα ατόμων που δονούνται με μεγάλη ταχύτητα και χρωματίζονται (σύμφωνα με μερικές σχολές αποκρυφισμού) με ορισμένες συγκεκριμένες αποχρώσεις· εκπέμπουν έναν ορισμένο τόνο και είναι σε ποικίλα σημεία εξέλιξης. Σύμφωνα με άλλες είναι καταστάσεις συνείδησης και μερικές θεωρούν ότι έγιναν κατ’ εικόνα του ανθρώπου. Ποιος είναι ο ορισμός σου, Αδελφέ μου; Για την πλειονότητα του ανθρώπινου γένους το αστρικό σώμα είναι ο κύριος προσδιοριστικός παράγοντας που πρέπει να εξετασθεί. Είναι το κατεξοχήν αίτιο της κακής υγείας. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι έχει ένα δυναμικό και προδιαθετικό αποτέλεσμα στο ζωτικό ή αιθερικό σώμα. Το φυσικό σώμα είναι ένα αυτόματο του ισχυρότερου από τα εσώτερα σώματα. Αν θυμάστε ότι το ζωτικό σώμα είναι δέκτης ρευμάτων ενέργειας κι αποτελείται στην πραγματικότητα και σχηματίζεται από τέτοια ρεύματα κι ότι το φυσικό σώμα παρασύρεται σε δραστηριότητα απ’ αυτά τα ρεύματα, είναι φανερό ότι εκείνο το ρεύμα που είναι το πιο ισχυρό, είναι εκείνο που θα ελέγχει τη δράση του φυσικού σώματος στο φυσικό πεδίο. Υπάρχουν ωστόσο δύο ρεύματα ενέργειας που πρέπει να εξετασθούν στη μελέτη των παραγόντων που οδηγούν σε δράσεις στο φυσικό πεδίο. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω σχετικά μ’ αυτό ότι η ασθένεια είναι μια δραστηριότητα του φυσικού πεδίου: 1. Το ρεύμα της ίδιας της ζωής που αγκυροβολεί στην καρδιά και προσδιορίζει τη ζωτικότητα του ανθρώπου, την ικανότητά του για εργασία και τον όρο της ύπαρξής του. 2. Το κυρίαρχο ρεύμα ενέργειας που έρχεται από το αστρικό, το νοητικό ή το ψυχικό σώμα. Αυτά ελέγχουν την έκφρασή του πάνω στο φυσικό πεδίο.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Για τη μάζα των ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο και για όσους ονομάζουμε το μεγάλο μη σκεπτόμενο κοινό, οι κυρίαρχοι παράγοντες είναι το ρεύμα της ζωής και το ρεύμα της αστρικής ή επιθυμητικής ενέργειας. Αυτή μπορεί να είναι μικρής ή μέσης ολκής. Για το σκεπτόμενο κοινό οι κυρίαρχοι παράγοντες είναι τα δύο αυτά ρεύματα συν μια σταθερή εισρέουσα κι αυξανόμενη πλημμύρα νοητικής ενέργειας. Για την ιντελλιγκέντσια του κόσμου και το ζηλωτή (όσους είναι έτοιμοι ή ήδη βρίσκονται στη δοκιμαστική ατραπό) βρίσκουμε ότι τα παραπάνω τρία ρεύματα φτάνουν σ’ ένα σημείο ισορροπίας κι έτσι δημιουργούν μια ολοκληρωμένη ή συντονισμένη προσωπικότητα. Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται οι μυστικιστές του κόσμου και οι δημιουργικοί εργάτες που έχουν συνείδηση της έμπνευσης και της πνευματικής επαφής η οποία υποδεικνύει την έναρξη της εισροής ψυχικής ενέργειας. Στους μαθητές του κόσμου βρίσκουμε μια ομάδα ανδρών και γυναικών που περιέρχονται υπό τον έλεγχο της ψυχικής ενέργειας, ενώ οι άλλες τρεις ενέργειες υποτάσσονται όλο και περισσότερο στον ανώτερο αυτό τύπο ελέγχου. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι υπάρχουν δύο άλλοι τύποι ενέργειας που πρέπει να υπολογισθούν όταν εξετάζουμε το νοήμονα άνθρωπο: 1. Η ενέργεια που αποτελείται απ’ τις συγχωνευμένες κι ανάμεικτες δυνάμεις μιας συντονισμένης προσωπικότητας. 2. Η ενέργεια του καθαυτού φυσικού πεδίου, που τελικά πιστοποιείται από το ζηλωτή ή μαθητή και ακυρώνεται τόσο απόλυτα, ώστε συνιστά τελικά έναν από τους κύριους παράγοντες στην αποδέσμευση των κέντρων. Έρχεται τελικά ο καιρός όπου ο μυημένος εργάζεται μόνο με τρεις τύπους ενέργειας ενόσω εκφράζεται σε ενσάρκωση: την ενέργεια της καθαυτής ζωής, την αρνητική ενέργεια της προσωπικότητας και τη θετική ενέργεια της ψυχής. Έτσι είναι μια έκφραση σε συνειδητή εκδήλωση των τριών όψεων της Τριάδας. Ορισμένα πράγματα πρέπει να εδραιωθούν σαν αποκρυφιστικά γεγονότα στη συνείδηση του θεραπευτή προτού γίνει ικανός να εργάζεται εποικοδομητικά: 1. Πρώτα απ’ όλα ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο από ενέργεια και η ενέργεια αυτή εκδηλώνεται σαν πολλές διαφορετικές και ποικίλες ενέργειες. Το σύμπαν αποτελείται από τις πολλές αυτές ενέργειες. Επίσης τα σώματα του ανθρώπου ή οι φορείς εκδήλωσης αποτελούνται χωρίς εξαίρεση από ενεργειακές μονάδες. Αυτές τις ονομάζουμε άτομα και οι ατομικές αυτές μονάδες συγκρατούνται σε σωματική μορφή με τη συνεκτική δύναμη ακόμη πιο ισχυρών ενεργειών. 2. Το κύριο εστιακό σημείο ενέργειας που βρίσκεται στα ανθρώπινα όντα είναι εκείνο της ψυχής, αλλά η δυναμικότητά του σαν πράκτορα συνοχής και ολοκλήρωσης είναι ακόμη μεγαλύτερη από τη δυναμικότητα της ποιότητάς του. Στα πρώτα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης επιδεικνύεται η όψη της συνοχής. Αργότερα καθώς το όργανο ανταπόκρισης του ανθρώπου ή τα σώματα αναπτύσσονται περισσότερο, η όψη της ποιότητας της ψυχής αρχίζει να εκδηλώνεται όλο και περισσότερο. 3. Θεωρούμενο από την εσώτερη πλευρά όπου δεν υπάρχει χρόνος, το ανθρώπινο

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

πλάσμα εκδηλώνεται σαν ένα εκπληκτικό καλειδοσκοπικό μεταβλητό φαινόμενο. Τα λεγόμενα σώματα ή μάλλον τα αθροίσματα ατομικών μονάδων σβήνουν κι εξαφανίζονται ή λάμπουν πάλι σε εκδήλωση. Ρεύματα χρωμάτων περνούν και ξαναπερνούν· συστρέφονται ή συνυφαίνονται. Ορισμένες περιοχές εντείνουν τότε

αιφνιδίως τη λάμψη τους και αστραποβολούν με λαμπρότητα· ή πάλι μπορεί να ιδωθεί να σβήνουν και το φαινόμενο σε ορισμένες περιοχές θα είναι άχρωμο και φαινομενικά ανύπαρκτο. Αλλά υπάρχει πάντα ένα διαρκές κι επισκιάζον φως απ’ το οποίο χύνεται ένα ρεύμα φώτων προς τα κάτω στο φαινομενικό άνθρωπο· αυτό μπορεί να ιδωθεί ότι συνδέεται σε δύο κύρια μέρη στον πυκνό εσώτερο πυρήνα του φυσικού ανθρώπου. Τα δύο αυτά σημεία σύνδεσης βρίσκονται στην κεφαλή και στην καρδιά. Μπορούν επίσης να ιδωθούν στην αρχή αμυδρά αλλά με αυξανόμενη λαμπρότητα επτά άλλοι ωχροί δίσκοι φωτός, οι οποίοι είναι η πρώτη απόδειξη των επτά κέντρων: 4. Αυτά τα κέντρα που συνιστούν τις όψεις ποιότητας και τις όψεις συνείδησης και των οποίων η λειτουργία είναι να χρωματίζουν την εμφάνιση ή την εξωτερική έκφραση του ανθρώπου και να τη χρησιμοποιούν σαν μηχανισμό ανταπόκρισης, υπόκεινται (στη διάρκεια της εξελικτικής διαδικασίας) σε τρεις τύπους εκδίπλωσης: α. Εκείνη την εκδίπλωση που λαμβάνει χώρα όταν το παιδί στο φυσικό πεδίο γίνεται από νήπιο άνδρας. Όταν γίνει είκοσι ενός ετών, τα κέντρα πρέπει κανονικά να έχουν φτάσει την ίδια ποιότητα έκφρασης την οποία είχαν επιτύχει όταν ο άνθρωπος έφυγε από τη ζωή στην προηγούμενη ενσάρκωση. Ο άνθρωπος ξαναπαίρνει τότε τη ζωή εκεί όπου την άφησε προηγουμένως. β. Η αφύπνιση των κέντρων δια της ζωικής εμπειρίας. Συνήθως ένα μόνο κέντρο μπορεί ν’ αναπτυχθεί σε κάθε ζωή· μερικές φορές περισσότερα έρχονται σε μεγαλύτερη λειτουργική συνείδηση. γ. Τελικά επέρχεται η αφύπνιση αυτών των κέντρων μέσω της διαδικασίας της μύησης. Αυτή βέβαια συμβαίνει μόνο όταν ο άνθρωπος βρίσκεται συνειδητά πάνω στην Ατραπό. 5. Τα κέντρα προσδιορίζουν το σημείο εξέλιξης του ανθρώπου όσον αφορά τη φαινομενική του έκφραση· δρουν απευθείας στο φυσικό σώμα με το μέσον του ενδοκρινούς συστήματος. Το σημείο αυτό πρέπει να το έχετε υπόψη, γιατί ο

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

αποκρυφιστής θεραπευτής του μέλλοντος θα πλησιάζει τον ασθενή του μ’ αυτή τη γνώση. Θα εργάζεται τότε μέσω εκείνων των κέντρων και αδένων που διέπουν την ιδιαίτερη περιοχή του σώματος όπου εντοπίζεται η ασθένεια ή αδιαθεσία. Όμως η στιγμή αυτή δεν έφθασε ακόμη, γιατί η άγνοια του ανθρώπου είναι μεγάλη. Η υπερδιέγερση των κέντρων κι επομένως των αδένων θα μπορούσε να επιτευχθεί εύκολα και η κατάσταση της ασθένειας θα μπορούσε επίσης να ενταθεί και να επιδεινωθεί αντί να διασκορπισθεί ή να θεραπευθεί. α. Ανεξέλεγκτο και Μη-Ρυθμισμένο Συναίσθημα. Σύμφωνα με τα βασικά αυτά γεγονότα μπορεί να ιδωθεί πώς οι εσφαλμένες συναισθηματικές στάσεις και η γενική ανθυγιεινή κατάσταση του αστρικού σώματος πρέπει να είναι δυναμικοί παράγοντες στην πρόκληση ενόχλησης και ασθένειας. Οφείλεται στο γεγονός ότι το ζωτικό ή αιθερικό σώμα της μάζας της ανθρωπότητας διέπεται κυρίως και παρασύρεται σε δραστηριότητα δια της δράσης του αστρικού σώματος. Η ταραχή σ’ αυτό το σώμα, κάθε βίαιη δραστηριότητα υπό την ένταση θυμού, έντονης στενοχώριας ή παρατεταμένου ερεθισμού διαχύνει ένα ρεύμα αστρικής ενέργειας στο ηλιοπλεγματικό κέντρο και γαλβανίζει αυτό το κέντρο σε μια κατάσταση έντονης ανωμαλίας. Αυτό κατόπιν επηρεάζει το στομάχι, το πάγκρεας, τη χοληδόχο κύστη και την ουροδόχο κύστη. Λίγοι άνθρωποι (και θα μπορούσα να ρωτήσω ποιος εξαιρείται την ιδιαίτερη αυτή εποχή της ιστορίας του κόσμου) είναι απαλλαγμένοι από δυσπεψίες, ανεπιθύμητες γαστρικές καταστάσεις ή από ενοχλήσεις που συνδέονται με τη χοληδόχο κύστη. Η τάση επίκρισης, σφοδρής αντιπάθειας και μίσους που βασίζεται στην κριτική ή σε σύμπλεγμα ανωτερότητας, παράγει μεγάλο μέρος της οξύτητας από την οποία πάσχει η πλειονότητα των ανθρώπων. Θα ήθελα όμως να προσθέσω ότι εδώ γενικεύω. Τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι επιρρεπείς σ’ ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας σε σχέση με τον εαυτό τους, αλλά σ’ ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας όσον αφορά τη σχέση τους με άλλους ανθρώπους! Τα στομαχικά επακόλουθα στο φυσικό πεδίο συνδέονται στενά με την επιθυμητική όψη του φυσικού σώματος, η οποία εκφράζεται με τη λήψη του επιθυμητού φαγητού και ποτού και οδηγεί μετέπειτα σε εκείνες τις προσβολές της χολής στις οποίες τόσο πολλοί άνθρωποι είναι επιρρεπείς. Δίνω τα παραπάνω παραδείγματα για να δείξω το αποτέλεσμα των κυρίαρχων λανθασμένων στάσεων στη ζωή και τους ανθρώπους, που χαρακτηρίζουν σήμερα το ανθρώπινο γένος και προκαλούν τις προαναφερθείσες καταστάσεις. Οι ασθένειες που βασίζονται στην επίκριση, το μίσος και την ικανότητα αμοιβαίας κριτικής (συνήθως κακόβουλης) λειτουργούν δια του κέντρου του λαιμού στο ηλιακό πλέγμα. Αυτή η αλληλοσχέτιση που υφίσταται μεταξύ των κέντρων δεν εξετάσθηκε ποτέ ικανοποιητικά. Τα κέντρα του αιθερικού σώματος μεταφέρουν μεταξύ τους διάφορα είδη ενεργειών και μεγάλο ποσό της ενέργειας που διαβιβάζεται από το ένα κέντρο στο άλλο είναι ανεπιθύμητη, όταν ρέει απ’ τα κέντρα κάτω του διαφράγματος σ’ εκείνα πάνω του διαφράγματος. Το φυσικό σώμα (αιθερικό και πυκνό) μπορεί να απεικονισθεί σαν ένα σπίτι με δύο

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

τηλεφωνικές εγκαταστάσεις – η μια εισάγει ενέργειες απ’ έξω και η άλλη είναι σαν εσωτερικό τηλέφωνο απ’ το ένα δωμάτιο στο άλλο. Η αναλογία είναι ακριβέστερη απ’ ό,τι φαίνεται στον τυχαίο διανοητή. Σε κάθε σύγχρονο σπίτι υπάρχουν εγκαταστάσεις για φως και νερό, φωταέριο και τηλεφωνική επικοινωνία. Φως, το σύμβολο της ψυχής· νερό, το σύμβολο των συναισθημάτων· τηλεφωνική επικοινωνία, το σύμβολο του νου με τη μετάδοση γνώσης· και αέριο, το σύμβολο της αιθερικής φύσης. Είναι ενδιαφέρον και λυπηρό να σημειωθεί ότι εκείνο που επί του παρόντος εξέρχεται από το μέσο σπίτι είναι τα απορρίμματα που είναι ανεπιθύμητα – αυτή είναι η αντιστοιχία προς ό,τι είναι ιδιοτελές και θλιβερό και η απαίτηση για την ικανοποίηση προσωπικών αναγκών και επιθυμιών. Μπορεί λοιπόν να ιδωθεί γιατί τόσο εμφατικά σας τόνισα την ανάγκη της αβλάβειας, γιατί είναι η κατεξοχήν και από εσωτερικής άποψης επιστημονική μέθοδος καθαρισμού του σπιτιού και εξάγνισης των κέντρων. Η εφαρμογή της καθαρίζει τους φραγμένους αγωγούς και επιτρέπει την είσοδο ανώτερων ενεργειών. Τα συναισθηματικά αίτια της ασθένειας και οι νοητικές στάσεις που προκαλούν φυσική ενόχληση είναι οι επικρατέστερες την ιδιαίτερη αυτή εποχή. Όταν εμμένουν για μακρά περίοδο χρόνου και μεταφέρονται από ζωή σε ζωή, παράγουν τις πιο βίαιες όψεις των καταστάσεων που προαναφέρθηκαν και απ’ αυτά μπορεί να προκληθούν σοβαρές και καταστροφικές ασθένειες που απαιτούν, λόγου χάρη, την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης ή εκείνες τις εγχειρήσεις που σχετίζονται με την εμφάνιση χρόνιου γαστρικού έλκους. Άλλες ασθένειες προκύπτουν από τη συνεχή προαγωγή της επιθυμητικής φύσης, παρότι οι σεξουαλικές ασθένειες ανήκουν σ’ άλλη κατηγορία. Μπορεί να ιδωθεί από τα παραπάνω πόσο είναι επιθυμητό να συνδυάζει ο αληθινός θεραπευτής όχι μόνο κάποιο βαθμό εσωτερικής γνώσης, αλλά – ωσότου μυηθεί – κάποια γνώση ψυχολογίας, κάτι από το έργο ενός μαγνητικού θεραπευτή και να είναι επίσης έμπειρος ιατρός ή χειρούργος. Πολλές από τις θεραπείες που γίνονται τώρα είναι χειρότερες από άχρηστες, γιατί απουσιάζουν οι τρεις προαναφερθείσες συνθήκες. Πολλοί ιατροί, ειδικά όσοι ασχολούνται με τη γενική ιατρική, είναι καλοί ψυχολόγοι κι έχουν επίσης καλή γνώση των συμπτωμάτων, της ανατομίας και των θεραπευτικών μέσων που συνήθως αγνοεί ο μέσος μεταφυσικός θεραπευτής. Αγνοούν όμως τελείως ένα μεγάλο πεδίο γνώσης – εκείνο που αφορά τις ενέργειες που συναντώνται και μάχονται στο ανθρώπινο σώμα και τις δυναμικότητες που μπορούν να κινητοποιηθούν όταν ορισμένες εσωτερικές αλήθειες γίνουν αποδεκτές. Εφόσον δεν εργάζονται με το αιθερικό σώμα και δε μελετούν την επιστήμη των κέντρων, μπορούν να επιτελέσουν πολύ λίγη πρόοδο. Ο εσωτεριστής θεραπευτής γνωρίζει πολλά για τις εσώτερες δυνάμεις κι ενέργειες κι έχει κάποια κατανόηση των βασικών αιτίων των εξωτερικών ασθενειών, όμως η άγνοιά του για το μηχανισμό του ανθρώπου είναι αξιοθρήνητη και αποτυγχάνει ν’ αντιληφθεί δύο πράγματα: Πρώτο, ότι η ασθένεια είναι συχνά η πραγμάτωση σ’ εκδήλωση ανεπιθύμητων υποκειμενικών συνθηκών. Όταν αυτές εξωτερικευθούν κι έλθουν στην επιφάνεια

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

του ανθρώπινου σώματος, μπορούν τότε να γίνουν γνωστές, να εξετασθούν και να εξαλειφθούν. Είναι καλό να θυμάται ακόμη ότι αυτή η πραγμάτωση κι εξάλειψη μπορεί συχνά να επιφέρει το θάνατο του ιδιαίτερου αυτού σώματος. Αλλά η ψυχή προχωρεί. Μια σύντομη ζωή μετρά πολύ λίγο στο μακρύ κύκλο της ψυχής και θεωρείται αξιόλογη αν μια περίοδος κακής υγείας (ακόμη κι αν απολήξει σε θάνατο) επιφέρει την κάθαρση εσφαλμένων συναισθηματικών και νοητικών συνθηκών. Δεύτερο, η ασθένεια είναι συχνά συμπτωματική και μέρος της διαδικασίας απόσυρσης της ψυχής απ’ την κατοικία της. Αυτή την ονομάζουμε θάνατο και μπορεί να επέλθει γοργά και απροσδόκητα όταν η ψυχή αποσυρθεί ξαφνικά από το σώμα της. Ή ο θάνατος μπορεί να διαρκέσει επί μακρό χρονικό διάστημα και η ψυχή να χρειασθεί πολλούς μήνες ή χρόνια για την αργή και βαθμιαία έξοδό της από το σώμα, ενώ το σώμα πεθαίνει συνεχώς εκατοστό προς εκατοστό. Οι θεραπευτές δεν έχουν ακόμη την επαρκή γνώση που θα τους επιτρέψει να ασχοληθούν συνετά με τα θέματα αυτά. Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι: 1. Η ασθένεια είναι μια εξαγνιστική διαδικασία που διεξάγεται για να επιφέρει μια αγνότερη έκφραση, ένα άρωμα ζωής, μια επίδραση και χρησιμότητα της ψυχής. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι εφικτή η θεραπεία. 2. Η ασθένεια μπορεί να είναι μια βαθμιαία και αργή διαδικασία θανάτου κι έτσι αποδέσμευσης της ψυχής. Τότε δεν είναι εφικτή η θεραπεία, παρότι χρειάζονται και πρέπει ασφαλώς να χρησιμοποιηθούν ανακουφιστικά και βελτιωτικά μέτρα. Η διάρκεια της ζωής μπορεί να παραταθεί, αλλά αποκλείεται μια διαρκής και τελική θεραπεία. Αυτό ο μέσος νοητικός θεραπευτής αποτυγχάνει να το αντιληφθεί. Θεωρεί το θάνατο σαν κάτι φρικτό, ενώ στην πραγματικότητα ο θάνατος είναι ένας ευεργετικός φίλος. 3. Η ασθένεια μπορεί να είναι η αιφνίδια και τελική κλήση στο σώμα να εγκαταλείψει την ψυχή και να την ελευθερώσει για άλλη υπηρεσία. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνεται ό,τι είναι δυνατό απ’ τη σκοπιά της σύγχρονης ιατρικής και χειρουργικής επιστήμης και των συναφών επιστημών που είναι τόσο πολλές σήμερα. Πολλά επίσης μπορεί να γίνουν από την πλευρά της νοητικής και πνευματικής θεραπείας με τη βοήθεια της επιστήμης της ψυχολογίας. Κάποτε πρέπει να υπάρξει συνεργασία στα διάφορα αυτά πεδία και σύνθεση των προσπαθειών τους. Τόνισα προηγουμένως ότι το αστρικό σώμα είναι ο κύριος παράγοντας κινητοποίησης στη ζωή της πλειονότητας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι: 1. Είναι το σώμα στο οποίο η μάζα των ανθρώπινων όντων επικεντρώνει σήμερα τη συνείδησή της. 2. Είναι το πιο αναπτυγμένο από τα σώματα αυτή την εποχή και συνεπώς δέχεται το σύνολο της ζωικής ενέργειας καθώς κατέρχεται το ζωικό ρεύμα από την ψυχή κι επίσης δέχεται την ενέργεια του ρεύματος της συνείδησης.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

3. Είναι προσανατολισμένο, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, προς τα έξω ή προς το πεδίο της φυσικής εμπειρίας. Ο προσανατολισμός αυτός μετατοπίζεται συχνά και στην περίπτωση του ζηλωτή στρέφεται προσωρινά προς τα μέσα. Όπως ακριβώς τα κέντρα στον άνθρωπο, οι “λωτοί της ζωής”, απεικονίζονται σαν στραμμένοι προς τα κάτω και με το στέλεχος προς τα πάνω στον υπανάπτυκτο άνθρωπο, αλλά στραμμένοι προς τα πάνω στην περίπτωση του αναπτυγμένου, έτσι υπάρχουν συνθήκες στο αστρικό σώμα ανάλογες μ’ αυτό. Στην περίπτωση του πολύ εξελιγμένου ανθρώπου, του μυημένου ή του Διδασκάλου, το αστρικό σώμα προσανατολίζεται σταθερά στην ψυχή. Στο μυστικιστή, το ζηλωτή και το μαθητή η διαδικασία αυτής της συγκεκριμένης αλλαγής της διεύθυνσης των δυνάμεων συνεχίζεται και προκαλεί συνεπώς ένα πρόσκαιρο χάος. 4. Το αστρικό σώμα του ανθρώπου, όντας το τελευταίο που αναπτύχθηκε (το φυσικό και το αιθερικό είναι τα δύο πρώτα σε χρονολογική σειρά), είναι ακόμη το πιο ζωηρό και δυναμικό. Έφθασε στην ακμή της ανάπτυξής του κατά το τέλος της Ατλάντειας εποχής και η δυναμικότητά του είναι ακόμη μεγάλη, συνιστώντας τη μαζική δυναμικότητα, έμφαση και πόλωση. Επαυξάνεται επίσης από ενέργειες που έρχονται από το ζωικό βασίλειο το οποίο είναι τελείως αστρικό στο σημείο επίτευξής του. Θα ήθελα να σας θυμίσω εδώ ότι η χρήση της λέξης “σώμα” είναι πολύ παραπλανητική και άστοχη. Δημιουργεί στη συνείδηση την ιδέα μιας καθορισμένης μορφής κι ενός ειδικού σχήματος. Το αστρικό σώμα είναι ένα άθροισμα δυνάμεων που εισδύουν στη συνείδηση με τη μορφή επιθυμιών, παρορμήσεων, πόθων, ελπίδων, αποφάσεων, κινήτρων και προβολών, θέτοντας έτσι τη βάση μεγάλου μέρους της αλήθειας των διδασκαλιών της σύγχρονης ψυχολογίας. Οι ψυχολόγοι ανακάλυψαν (ή μάλλον αποκάλυψαν) τη φύση μερικών απ’ αυτές τις δυνάμεις και η σχετική ορολογία τους είναι συχνά αληθινότερα αποκρυφιστική και ακριβής απ’ ό,τι είναι εκείνη του ορθόδοξου εσωτεριστή και θεοσοφιστή. Θα σας είναι ενδιαφέρον αν κάνω δύο πράγματα. Πρώτα απ’ όλα θα σας δώσω μερικές τεχνικές πληροφορίες σε σχέση με την εισχώρηση των δυνάμεων από το αστρικό πεδίο στο φυσικό σώμα κι έπειτα θα σας δώσω τα αποτελέσματα αυτής της είσδυσης καθώς παίρνουν – λόγω της κακής χρήσης τους απ’ τον άνθρωπο – τη μορφή ασθένειας και πολλών ποικίλων διαταραχών στις οποίες ρέπει ο άνθρωπος. Με τη θεραπεία τους δε θα ασχοληθούμε προς το παρόν. Θέτω εδώ απλά τη δομή του γεγονότος πάνω στο οποίο θα βασίσουμε αργότερα τα συμπεράσματά μας. Αναφορικά μ’ αυτό θα εξετάσουμε μόνο το μέσο άνθρωπο. Τα προβλήματα του μαθητή θα εξετασθούν στο Μέρος Ι.4. Τόνισα νωρίτερα ότι οι τρεις κύριες ομάδες ασθενειών για τις μάζες είναι: 1. Η φυματίωση. 2. Οι κοινωνικές ασθένειες όπως ονομάζονται: τα αφροδίσια νοσήματα και η σύφιλη. 3. Ο καρκίνος.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Σ’ αυτές πρέπει να προσθέσουμε δύο άλλες ομάδες ασθενειών οι οποίες προσβάλλουν κατεξοχήν εκείνους που είναι λίγο παραπάνω απ’ το μέσο όρο και των οποίων το γενικό επίπεδο νοημοσύνης είναι υψηλότερο από εκείνο των μαζών· αυτό περιλαμβάνει επίσης τους ζηλωτές του κόσμου: 4. Τις καρδιακές ασθένειες, αλλά όχι ό,τι αποκαλείται καρδιακή ανεπάρκεια. 5. Τις νευρικές ασθένειες που τόσο επικρατούν σήμερα. Οι πέντε αυτές ομάδες ασθενειών και οι διάφορες υποδιαιρέσεις τους ευθύνονται για την πλειονότητα των φυσικών νόσων που προσβάλλουν την ανθρωπότητα. Η ορθή σύλληψη των επικρατούντων αυτών αιτίων θα βοηθήσει σαφώς την ιατρική του μέλλοντος. Πόσα απ’ αυτά θα γίνουν αποδεκτά, είναι προς το παρόν αμφίβολο. Θα επιθυμούσα να τονίσω εδώ ότι, όπως γνωρίζετε καλά, υπάρχουν φυσικές αντιστοιχίες των επτά κέντρων δυνάμεων, τα οποία εντοπίζονται στο αιθερικό σώμα και τροφοδοτούνται απ’ το αστρικό σώμα. Αυτές τις ονομάζουμε ενδοκρινείς αδένες. Οι αδένες αυτοί είναι αποτελέσματα των κέντρων και επιμαρτυρούν την ύπαρξή τους και με τη σειρά τους εγκαινιάζουν αίτια μικρότερων αποτελεσμάτων στο φυσικό σώμα. Θα ήταν χρήσιμο να παραθέτουμε εδώ μερικά απ’ τα πράγματα που γνωρίζουμε και τα οποία θα βοηθήσουν την κατανόηση: Κέντρο

Αδένας

Φυσικά Όργανα

Τύπος Δύναμης

Προέλευση

Σώμα

1. Κεφαλή........Επίφυση........Άνω εγκέφαλος........Πνευματική........Άτμα...................Αιτιώδες σώμα. Βραχμαράντρα. Δεξιός οφθαλμός. θέληση. Ενάδα δια της Πετράδι στο λωτό. 1000 πέταλος Συνθετική. ψυχής. Θέληση. λωτός. Δυναμική. Αποκρυφιστής. Μυημένος. Διδάσκαλος. Δεσπόζει μετά την 3η Μύηση. 2. Κέντρο.........Υπόφυση.......Κάτω εγκέφαλος......Ψυχική................Πέταλα...............Βουδδικός φορέας. μεταξύ των Αριστερός δύναμη. Αγάπη. εγωικού λωτού Αιτιώδες σώμα. οφθαλμών. οφθαλμός. Μύτη. Μαγνητική. σαν σύνολο. Ανώτερο νοητικό. Κέντρο άζνα. Νευρικό σύστημα. Φως. Ενόραση. Όραση. Ζηλωτής. Μαθητής. Μυστικιστής. Δεσπόζει μετά τη 2η Μύηση. 3. Καρδιά.........Θύμος............Καρδιά.....................Ζωική δύναμη....Πέταλα...............Ανώτερο νοητικό. Αναχάτα. Κυκλοφορικό Ομαδική αγάπης. Αιτιώδες σώμα. σύστημα. Αίμα. συνείδηση. Επίσης πνευμονογαστρικό νεύρο. Όλοι οι τύποι Πνευματικών Ανθρώπων. Δεσπόζει μετά την 1η Μύηση. 4. Κέντρο.........Θυρεοειδής...Αναπνευστικό..........Δημιουργική.......Πέταλα...............Νοητικό σώμα. λαιμού. σύστημα. ενέργεια. Ήχος. γνώσης. Θρεπτικός αγωγός. Αυτοσυνείδηση. Δημιουργικοί Καλλιτέχνες. Η προχωρημένη ανθρωπότητα. Η ιντελλιγκέντσια. 5. Ηλιακό.........Πάγκρεας......Στομάχι....................Αστρική..............Αστρικά..............Αστρικό σώμα. πλέγμα. Ήπαρ. Χοληδόχος δύναμη. κέντρα. κύστη. Νευρικό Συναίσθημα. σύστημα. Επιθυμία. Αφή.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Μέση ανθρωπότητα. Συνηθισμένοι άνθρωποι. 6. Ιερό..............Γονάδες.........Σεξουαλικά...............Ζωική..................Φυσικό................Αιθερικό σώμα. κέντρο. όργανα. δύναμη. πεδίο. Δύναμη φυσικού πεδίου. Ζωτική ενέργεια. Ζωώδης ζωή. Χαμηλού βαθμού ζωώδεις τύποι ανθρώπων. 7. Βάση της.....Επινεφρίδια...Νεφρά......................Βουλητική..........Η Μητέρα του σπονδυλικής Σπονδυλική ενέργεια. Κόσμου. στήλης. στήλη. Παγκόσμια ζωή. Μουλαντάρα. Κουνταλίνι.

Αυτός ο πίνακας είναι απλά μια περιγραφή και σαν τον πίνακα των αρχών και των αντιστοιχιών τους, που δόθηκε απ’ την Ε.Π.Μπ. στον τρίτο τόμο της Μυστικής Δοξασίας, η ερμηνεία του θα εξαρτηθεί απ’ τη σκοπιά του σπουδαστή. Θα τον χρησιμοποιήσουμε αργότερα και θα προσθέσουμε σ’ αυτόν περισσότερες στήλες και περισσότερες αντιστοιχίες. Σ’ όλες μας τις μελέτες ό,τι έχουμε να πούμε θα έχει πίσω του την ακόλουθη δομική σύνθεση: 1. Την ψυχή. 2. Τα λεπτοφυέστερα σώματα του νου και των συναισθημάτων, τα οποία είναι απλά εξειδικευμένα κέντρα ενέργειας. 3. Το ζωτικό σώμα με τα επτά του κύρια κέντρα δύναμης. 4. Το ενδοκρινές σύστημα που είναι αποτέλεσμα των επτά κέντρων και ο καθοριστικός παράγοντας ελέγχου στο φυσικό σώμα του ανθρώπου. 5. Το νευρικό σύστημα στις τρεις διαιρέσεις του. 6. Την κυκλοφορία του αίματος. Όλα τα δευτερεύοντα όργανα του ανθρώπου είναι αποτελέσματα· δεν αποτελούν προκαθοριστικά αίτια. Τα καθοριστικά αίτια στον άνθρωπο κι ό,τι τον κάνει αυτό που είναι, είναι οι αδένες. Αποτελούν εξωτερικεύσεις των τύπων δύναμης οι οποίες διαχύνονται δια των αιθερικών κέντρων από τους λεπτοφυέστερους κόσμους ύπαρξης. Εκφράζουν το σημείο εξέλιξης στο οποίο έφτασε ο άνθρωπος· είναι ζωτικοί κι ενεργοί ή μη-ζωτικοί και αδρανείς, ανάλογα με την κατάσταση των κέντρων. Εκδηλώνουν επάρκεια, υπερεπάρκεια ή ανεπάρκεια, ανάλογα με την κατάσταση των αιθερικών στροβίλων. Επίσης η διαδικασία ελέγχου μπορεί να δηλωθεί ότι γίνεται δια του νευρικού συστήματος· το αυστηρό αλληλοσυμπλεκόμενο διευθυντήριο του νευρικού συστήματος, του εγκεφάλου και της ροής του αίματος (σαν φορέα της ζωικής αρχής) διέπει τις δραστηριότητες του ανθρώπου – συνειδητές, υποσυνείδητες, αυτοσυνείδητες και τελικά υπερσυνείδητες. Τα τρία κέντρα που ασκούν σήμερα τον υπέρτατο έλεγχο για την πλειονότητα είναι: 1. Το κέντρο άζνα, το κέντρο μεταξύ των φρυδιών.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

2. Το ηλιακό πλέγμα. 3. Το ιερό κέντρο. Τελικά όταν ο άνθρωπος θα έχει “γίνει αυτό που είναι” (η παράδοξη αυτή εσωτερική φράση), τα κέντρα ελέγχου θα είναι: 1. Το κεφαλικό κέντρο, το βραχμαράντρα. 2. Το καρδιακό κέντρο. 3. Το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος η έμφαση θα τεθεί σε μια σταθερά μετατοπιζόμενη τριπλότητα και κάθε άνθρωπος θα είναι διαφορετικός από τους συνανθρώπους του ως προς την έμφαση, την κατάσταση των κέντρων του, τις αδενικές τους αντιστοιχίες στο φυσικό σώμα και συνεπώς ως προς τις παθήσεις και ασθένειες, τις αναστολές και τις δυσχέρειες τις οποίες κληρονομεί η σάρκα του. Αναφορικά μ’ αυτό είναι φανερό ότι το έργο του ιατρού και του ψυχολόγου πρέπει τελικά να προχωρεί χέρι-χέρι. Οι τρεις σπουδαιότερες όψεις όλων των διαγνώσεων είναι: 1. Η ψυχολογική, ή η εκτίμηση των εσώτερων σωμάτων του ανθρώπου από τη σκοπιά της ανάπτυξής τους, της ολοκλήρωσής τους και του ολικού συντονισμού της προσωπικότητας, καθώς οι λεπτοφυέστερες αυτές όψεις του ανθρώπινου όντος εκφράζονται στη συνείδηση. 2. Το έργο του ενδοκρινολόγου καθώς ασχολείται με τους ενδοκρινείς αδένες, θεωρώντας τους σαν σταθμούς δύναμης δια των οποίων ενέργεια – δυναμική και φωτίζουσα – μπορεί να διαχυθεί από τα κέντρα. 3. Ο ιατρός ο οποίος εξετάζοντας τα συμπεράσματα των δύο παραπάνω ειδικών, διαγνώσκει την ασθένεια και τη θεραπεύει με τη συνεργασία των δύο άλλων. Οι τρεις αυτοί μπορούν να καλέσουν άλλους εμπειρογνώμονες και ειδικούς στην ηλεκτροθεραπεία, οστεοπάθεια και χειροπρακτική, αλλά με το συνδυασμό της γνώσης του ιατρού, του ψυχολόγου και του ενδοκρινολόγου το ιατρικό επάγγελμα μπορεί να αποκτήσει μια νέα έκφραση ωφελιμότητας και να εισέλθει στη νέα εποχή εξοπλισμένο για ν’ ασχοληθεί με ανθρώπους που βαθμιαία θ’ αποκτούν τους νέους τύπους και ένα μεταβαλλόμενο φυσικό οργανισμό. Ο ηλεκτρισμός σε σχέση με τα ανθρώπινα νοσήματα είναι προς το παρόν μια νηπιακή επιστήμη, αλλά περιέχει τα σπέρματα των νέων τεχνικών και μεθόδων θεραπείας. Το επιτελούμενο έργο απ’ τους χειροπράκτες είναι καλό και αναγκαίο, αλλά θα έπρεπε μαζί με την οστεοπάθεια ν’ αποτελέσει μια καθορισμένη τεχνική επικουρική των τριών άλλων. Το έργο των χειροπρακτών και των οστεοθεραπευτών αποτελεί τα δύο ήμισυ ενός όλου, όσο λίγο κι αν το αναγνωρίζουν όσοι το ασκούν. Η πρώτη ομάδα χρειάζεται πιο προσεκτική και μακροχρόνια εκγύμναση και απαιτεί ένα ανώτερο επίπεδο τεχνικής γνώσης. Η ιατρική εισέρχεται αργά σε μια νέα χρησιμότητα. Όταν το αίτιο της ασθένειας μετατοπισθεί από ένα όργανο ή σωματικό σύστημα σ’ ένα πιο λεπτοφυές και ζωτικό βασίλειο, θα δούμε ριζικές και αναγκαίες αλλαγές που θα οδηγήσουν σε απλοποίηση κι όχι σε μεγαλύτερη περιπλοκή και δυσκολία.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Απ’ τις παραπάνω παρατηρήσεις θα φανεί ότι η ασθένεια αναδύεται στο φυσικό σώμα από τον κόσμο του αοράτου και από τη χρήση ή κατάχρηση των λεπτοφυέστερων δυνάμεων στα εσώτερα πεδία. Πρέπει ωστόσο να θυμόμαστε ότι η ασθένεια – όπως εκφράζεται στον άνθρωπο – μπορεί γενικά να θεωρηθεί ότι οφείλεται στα παρακάτω αίτια και οι σπουδαστές θα κάνουν καλά να τα έχουν προσεκτικά υπόψη καθώς στοχάζονται αυτά τα θέματα: 1. Ατομική ασθένεια που οφείλεται σε ενδότερες συνθήκες του εξοπλισμού του ανθρώπου, στη νοητική του κατάσταση ή σε μια συναισθηματική κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές νόσους. Αυτή κληρονομείται απ’ το παρελθόν. 2. Ασθένεια συμφυής στην ανθρωπότητα σαν σύνολο. Υπάρχουν ορισμένες ασθένειες στις οποίες είναι επιρρεπείς όλοι οι άνθρωποι· τα σπέρματα αυτών των ασθενειών λανθάνουν στους φυσικούς φορείς της πλειονότητας των ανθρώπων και περιμένουν μόνο τις προδιαθέτουσες συνθήκες για να εκδηλωθούν. Μπορούν να θεωρηθούν σαν ομαδικές ασθένειες. 3. Ασθένειες που είναι αρκετά περίεργα συμπτωματικές. Αυτές ο άνθρωπος τις κληρονομεί όταν, λόγου χάρη, υποκύπτει σε κάποιες μολυσματικές ή μεταδοτικές παθήσεις. 4. Ασθένειες που ενυπάρχουν στο έδαφος. Γι’ αυτές πολύ λίγα είναι γνωστά προς το παρόν. Όμως το έδαφος της γης μας είναι πολύ αρχαίο και είναι εμποτισμένο με σπέρματα ασθενειών που παίρνουν το φόρο τους από το φυτικό, το ζωικό και το ανθρώπινο βασίλειο, εκδηλωνόμενες διαφορετικά στο καθένα, ενώ βασικά οφείλονται στα ίδια αίτια. 5. Ασθένειες που αποτελούν δυσχέρειες του μυστικισμού. Είναι ιδιάζοντα νοσήματα και παθήσεις που προσβάλλουν τους μαθητές και ζηλωτές του κόσμου. Μπορεί να αποδοθούν σε κάθε περίπτωση στην εισροή ενέργειας δια των κέντρων που δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένα ή επαρκώς αναπτυγμένα για να χειρισθούν τη δύναμη. Τα ανωτέρω είναι γενικότητες που μπορεί να είναι χρήσιμες. Η μέθοδος με την οποία εκδηλώνονται οι αστρικές αυτές δυνάμεις (που είναι, όπως ξέρουμε, οι κατεξοχήν καθοριστικές ζωικές δυνάμεις για την πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα) είναι ένα σχετικά απλό ζήτημα. Στον αστρικό φορέα έκφρασης υπάρχουν, όπως μπορείτε να αντιληφθείτε, οι αντιστοιχίες των επτά κέντρων του αιθερικού σώματος. Αυτά είναι ουσιαστικά τα επτά κύρια εστιακά σημεία δύναμης και το καθένα απ’ αυτά εκφράζει μια από τις επτά ακτινικές ενέργειες. Ας διευκρινίσω πρώτα ποια κέντρα εκφράζουν τους επτά αυτούς ακτινικούς τύπους: Κέντρο

Ακτίνα

1. Κεφαλικό Κέντρο 2. Κέντρο Άζνα 3. Καρδιακό Κέντρο

1η 7η 2η

4. Κέντρο Λαιμού

5η

Ποιότητα Θεία Θέληση. Οργάνωση. Διεύθυνση. Αγάπη-Σοφία. Ομαδική Αγάπη. Δημιουργικότητα.

Προέλευση Εναδική. Ατμική. Βουδδική. Νοητική.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

5. Ηλιακό Πλέγμα 6. Ιερό Κέντρο 7. Βάση Σπονδυλικής Στήλης

6η 3η 4η

Συναίσθημα. Επιθυμία. Αναπαραγωγή. Αρμονία, Ένωση μέσω Διαμάχης.

Αστρική. Αιθερική. Φυσική.

Σημείωση: Στο τέταρτο βασίλειο, το ανθρώπινο, η τελική σύνθεση επιτυγχάνεται με την ενέργεια της τέταρτης ακτίνας που συνεργάζεται με την πρώτη. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του ανώτατου κέντρου (του κεφαλικού κέντρου) κι εκείνου στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Ο τέταρτος αυτός τύπος ενέργειας εκφράζεται έτσι σε συνεργασία με τον πρώτον τύπο, γιατί είμαστε ακόμη Ατλάντειοι στην πόλωσή μας κι εκείνος ο πολιτισμός ήταν ο τέταρτος κατά σειρά. Κατά μεγάλο μέρος το έργο που επιτελείται στον πέμπτο πολιτισμό μας, την τωρινή Αρεία φυλή, σε συνεργασία με την πέμπτη αρχή του νου, θα φέρει μια μετατόπιση σε ανώτερο επίπεδο συνείδησης. Θα επιφέρει μια εναρμόνιση όλων των κέντρων με μια πράξη θέλησης που θα εφαρμοσθεί διανοητικά και με νοημοσύνη με αντικειμενικό σκοπό τη δημιουργία αρμονίας. Το σημείο αυτό αξίζει να το σκεφθείτε. Στο αστρικό πεδίο βρίσκονται επίσης σε κάθε αστρικό σώμα επτά αντίστοιχα εστιακά σημεία δια των οποίων μπορεί να εισέλθει ενέργεια η οποία ακτινοβολεί κατόπιν τα ζωτικά κέντρα του αιθερικού φυσικού σώματος σαν επτά διαφοροποιημένοι τύποι δύναμης. Αυτοί οι τύποι δύναμης προκαλούν κακά και καλά αποτελέσματα, ανάλογα με την ποιότητα του αρνητικού πυκνού φυσικού σώματος. Διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της ακτίνας ή δύναμης και θα ήταν ενδιαφέρον να σας υποδείξω εδώ τα καλά και κακά αποτελέσματα και τις αντίστοιχες ασθένειες. Αστρική Δύναμη

Κέντρο

Κακή Όψη

Ασθένεια

Καλή Όψη

Πρώτη ακτίνα. Κεφαλή. Θέληση ή Δύναμη.

Αυτο-οικτιρμός. Το δραματικό εγώ.

Καρκίνος.

Θυσία. Αφοσίωση του εγώ.

Δεύτερη ακτίνα. Αγάπη-Σοφία.

Καρδιά.

Φιλαυτία. Προσωπικότητα.

Καρδιακές ανωμαλίες. Ψυχική αγάπη. Στομαχικές ανωμαλίες. Ομαδική αγάπη.

Τρίτη ακτίνα. Δραστηριότητα.

Ιερό.

Σεξουαλικότητα. Υπερδραστηριότητα.

Αφροδίσια νοσήματα.

Γονική αγάπη. Ομαδική ζωή.

Τέταρτη ακτίνα. Αρμονία.

Άζνα.

Ιδιοτέλεια. Δογματισμός.

Παραφροσύνη.

Μυστικισμός.

Πέμπτη ακτίνα. Γνώση.

Λαιμός.

Κατώτερος ψυχισμός.

Κακός μεταβολισμός. Ορισμένοι καρκίνοι.

Δημιουργικότητα. Ευαισθησία. Έμπνευση.

Έκτη ακτίνα. Αφοσίωση.

Ηλιακό πλέγμα.

Συναισθηματισμός.

Νευρικές ασθένειες. Γαστρίτιδα. Ηπατικές διαταραχές.

Έφεση. Ορθή διεύθυνση.

Έβδομη ακτίνα. Οργάνωση.

Βάση σπονδυλικής στήλης.

Ατομικό συμφέρον. Καθαρή ιδιοτέλεια. Μαύρη Μαγεία.

Καρδιακές ασθένειες. Όγκοι.

Λευκή Μαγεία.

Παρακαλώ να θυμάστε μελετώντας αυτό τον πίνακα ότι είναι μια γενίκευση και

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

μόνο μια μερική απαρίθμηση των τύπων ασθένειας που μπορεί να προκύψουν από την εισροή ενέργειας. Αποσκοπεί να είναι μόνο ενδεικτικός· η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εξοπλισμού και η περιπλοκή των ακτινικών ενεργειών είναι τέτοια ώστε δεν είναι δυνατό να τεθούν απόλυτοι κι αυστηροί κανόνες. Οι ακτινικές δυνάμεις εκδηλώνονται διαφορετικά, ανάλογα με τον ακτινικό τύπο και το σημείο εξέλιξης. Δεν υπάρχει συνεπώς εδώ αντίφαση με τους προηγούμενους πίνακες. Όταν έχετε κατά νου ότι κάθε ανθρώπινο ον είναι βασικά μια έκφραση πέντε ακτινικών δυνάμεων: 1. 2. 3. 4. 5.

Της ακτίνας της ψυχής, Της ακτίνας της προσωπικότητας, Της ακτίνας που κυβερνά το νοητικό σώμα, Της ακτίνας που κυβερνά τον αστρικό εξοπλισμό, Της ακτίνας της φυσικής φύσης,

θα γίνει φανερό ότι για το μέσο πρόσωπο θα έπρεπε να καταστρωθούν δύο τέτοιοι πίνακες: 1. Θα χρειαζόταν η θετική ανάλυση των αστρικών δυνάμεων καθώς εκφράζουν την προσωπικότητα. 2. Μια ανάλυση των ψυχικών δυνάμεων όπως υποδεικνύονται αμυδρά. Μια αρνητική ανάλυση που θα αφορούσε ό,τι δεν απαντάται στον εξοπλισμό, θα είχε εδώ πολύ μικρή αξία. Θα ήταν επίσης αναγκαίο να έχουμε μια ανάλυση των δυνάμεων που επιδρούν στο φυσικό σώμα απ’ το αστρικό πεδίο, οι οποίες γίνονται δεκτές απευθείας από την ψυχή και είναι συνεπώς ένας συνδυασμός ψυχικής δύναμης συν τον ανώτατο τύπο αστρικής ενέργειας. Αυτή θα είχε τη φύση συνθετικής ανάλυσης και θα ήταν εφικτή μόνο στην περίπτωση του μαθητή ή του μυημένου. Θα έχετε λοιπόν τελικά για κάθε πρόσωπο: 1. Μια θετική ανάλυση των δυνάμεων της προσωπικότητας, κυρίως της αστρικής δύναμης καθόσον είναι η κατεξοχήν δύναμη που εισρέει στα αιθερικά κέντρα. 2. Μια αρνητική ανάλυση εκείνων των όψεων της ψυχικής ενέργειας που δεν είναι παρούσες. 3. Μια συνθετική ανάλυση που θα βασίζεται στις δύο παραπάνω, αλλά θα συνδυάζει επίσης την καταγραφή της θετικής ψυχικής έκφρασης. Σ’ αυτούς τους πίνακες και τις δηλώσεις σας έδωσα πολλή τροφή για σκέψη. β. Επιθυμία Καταπιεσμένη ή Αχαλίνωτη. Θα άξιζε να σας διευκρινίσω εδώ ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που ο σπουδαστής πρέπει να θυμάται είναι ότι – για την πλειονότητα των ανθρώπινων όντων, την τεράστια πλειονότητα – οι επιδράσεις και παρορμήσεις που εκπορεύονται απ’ το αστρικό πεδίο είναι προδιαθετικοί παράγοντες για όλα τα ζητήματα για τα οποία ενδιαφέρεται το άτομο, εκτός από εκείνες τις συνθήκες οι οποίες (επειδή του επιβάλλονται από το περιβάλλον του και την εποχή στην οποία ζει) είναι γι’ αυτό αναπόφευκτες. Το αστρικό πεδίο είναι ένα κέντρο δυναμικής εκπορευόμενης δύναμης

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

που είναι θεμελιωδώς ρυθμιστική στο αποτέλεσμά της εξαιτίας του σταδίου της ατομικής συνείδησης στο οποίο βρίσκεται η πλειονότητα. Οι άνθρωποι κυριαρχούνται από την παρόρμηση της επιθυμίας υψηλής ή χαμηλής ολκής. Αυτό βέβαια είναι μια πλατιά γενίκευση, γιατί η βασική αυτή κατάσταση τροποποιείται σταθερά από παρορμήσεις που έρχονται από το νοητικό πεδίο. Αυτό αναγκαστικά περιπλέκει το πρόβλημα. Παρουσιάζονται επίσης επιρροές που εκπορεύονται απ’ την ψυχή κι έτσι περιπλέκουν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα του προχωρημένου ανθρώπινου όντος. Αυτό το “πρόβλημα της περιπλοκής” (αν μπορώ να το ονομάσω έτσι) είναι μια “σκληρή κουβέντα” για να την καταλάβει ο σπουδαστής σε σχέση με τη δική του φυσική κατάσταση ή με εκείνη οποιουδήποτε επιδιώκει να βοηθήσει. Θα επιθυμούσα εδώ σχετικά μ’ αυτό να σας δώσω τον τρίτο απ’ τους Νόμους που διέπουν την ιερή τέχνη της θεραπείας: ΝΟΜΟΣ ΙΙΙ Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα της βασικής επικέντρωσης της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου. Από το πεδίο όπου εστιάζονται αυτές οι ενέργειες προέρχονται οι καθοριστικές εκείνες συνθήκες που προκαλούν κακή υγεία και οι οποίες συνεπώς εκδηλώνονται σαν ασθένεια ή σαν απαλλαγή απ’ την ασθένεια. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι μια μετατόπιση της εσώτερης προσοχής (νοητικής στάσης) του ασθενούς μπορεί και θα προκαλέσει είτε μια πραγματική απαλλαγή από φυσικά νοσήματα είτε μια ένταση εκείνων των αντιδράσεων που προκαλούν δυσφορία, ασθένεια ή θάνατο. Στους τρεις νόμους που σας έδωσα κι έχετε τώρα μπροστά σας για μελέτη, είναι φανερό ότι προβάλλουν τα εξής γεγονότα. Αυτά πρέπει ν’ αποτελέσουν τη βάση του στοχασμού σας: 1. Ασθένεια είναι το αποτέλεσμα της απόφραξης της ελεύθερης ροής της ζωής της ΨΥΧΗΣ. 2. Είναι προϊόν ή αποτέλεσμα τριών επιδράσεων: α. Αρχαίων σφαλμάτων που εκπορεύονται από την περασμένη ιστορία του ενεχόμενου προσώπου. β. Ανθρώπινων μολύνσεων που κληρονομούνται επειδή κάποιος είναι μέλος της ανθρώπινης οικογένειας. γ. Πλανητικού κακού που επιβάλλεται σ’ όλες τις μορφές στη γη απ’ τις βασικές συνθήκες και απ’ το χρόνο. 3. Ρυθμίζεται από τις δυνάμεις που εκπορεύονται από εκείνο το πεδίο στο οποίο είναι κυρίως επικεντρωμένη η συνείδηση του ανθρώπου. Στις παραπάνω δηλώσεις πρέπει να προστεθεί ένα ακόμη γεγονός που ήδη αναφέρθηκε, ότι: 4. Υπάρχουν πέντε κύριες ομάδες ασθενειών με τις συναφείς τους παθήσεις και τις δευτερεύουσες ασθένειες: α. Φυματίωση.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

β. γ. δ. ε.

Συφιλιδικά νοσήματα. Καρκίνος. Καρδιακές παθήσεις. Νευρικές ασθένειες.

Δε διαιρώ ό,τι έχω να πω σε οργανικές και λειτουργικές διαταραχές, ούτε αναφέρομαι εδώ σε ασθένειες που προκαλούνται από επιδημίες ή ατυχήματα. Αναφέρομαι στις βασικές εκείνες μολύνσεις ή προδιαθέσεις που είναι η αβέβαιη κληρονομιά της ανθρωπότητας σαν σύνολο και σ’ εκείνες τις δυσχέρειες που είναι συμπτωματικές των σταδίων της εξελικτικής ανάπτυξης που χαρακτηρίζουν όσους βρίσκονται στα πιο προχωρημένα στάδια της Ατραπού. Θα γίνει λοιπόν φανερό ότι ο άνθρωπος έρχεται σε ενσάρκωση έχοντας κληρονομήσει προδιαθέσεις ασθενειών που προέρχονται: 1. Απ’ το παρελθόν του, δηλαδή συνέπειες που είναι αποτέλεσμα αιτίων που άρχισαν σε προηγούμενες ενσαρκώσεις. 2. Από τη γενική φυλετική κληρονομιά της ανθρωπότητας. 3. Από τις συνθήκες της πλανητικής ζωής. Τα τελευταία αυτά αίτια ανυψώνουν το όλο πρόβλημα πάνω από τη συνήθη κατανόηση του μέσου ανθρώπου. Το ανθρώπινο ον έχει επίσης προδιάθεση σε διαταραχές, αν επιτύχει (σαν αποτέλεσμα μακράς εξελικτικής ιστορίας) να αφυπνίσει κατά κάποιο τρόπο, έστω και αμυδρό, τα κέντρα πάνω από το διάφραγμα. Τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, υπόκειται για ένα μακρό κύκλο ζωών σε δυσχέρειες που συνδέονται με την καρδιά ή με το νευρικό σύστημα στις διάφορες διακλαδώσεις του. Συχνά ένα προχωρημένο ανθρώπινο ον, όπως ένας ζηλωτής ή ένας μαθητής, μπορεί να έχει απαλλαγεί απ’ τις κληρονομικές μολύνσεις, αλλά υποκύπτει σε καρδιακές διαταραχές, σε νευρικές ανωμαλίες, σε νοητική αστάθεια και υπερδιέγερση. Αυτές ταξινομούνται περιστασιακά σαν “ασθένειες των Μυστικιστών”. Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δε σκοπεύω να υπεισέλθω σε συζητήσεις φυσιολογίας, ούτε να ερευνήσω τα συμπτώματα ασθενειών ή να ασχοληθώ με τις βλάβες, τις παθολογικές συνθήκες και τις θλιβερές λεπτομέρειες που συνοδεύουν τη συντριβή οποιουδήποτε ανθρώπινου οργανισμού. Δεν πρόκειται να γράψω μια πραγματεία για την ανατομία ή τις διάφορες επιστήμες που αναπτύχθηκαν από τη μελέτη του μηχανισμού του ανθρώπινου όντος και συνδέονται με το σκελετό και τη δομή, τα όργανα, τα νεύρα, τον εγκεφαλικό ιστό και τα αλληλοσχετιζόμενα συστήματα που συνιστούν το πολύπλοκο εκείνο σύνολο μηχανισμού, του ανθρώπινου σώματος. Όσον αφορά την εξωτερική επιστήμη, δύο πράγματα θα μπορούσαν να με αποτρέψουν: 1. Το όλο θέμα εκτίθεται θαυμάσια στα πολλά βιβλία που ενσωματώνουν τη φιλολογία της ιατρικής και της χειρουργικής. Λίγα θα μπορούσα να προσθέσω που θα ήταν χρήσιμα σε μια συζήτηση σαν κι αυτή. 2. Οι αναγνώστες μου, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, δεν έχουν γνώσεις για τη δομή και τη σύσταση του ανθρώπινου σώματος· και οι παθολογικές λεπτομέρειες, οι

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

περιγραφές των ασθενειών και τα ποικίλα δυσάρεστα συμπτώματα του ανθρώπινου εκφυλισμού αποτελούν νοσηρό ανάγνωσμα για το μέσο άνδρα ή γυναίκα. Η λίγη γνώση πάνω στις γραμμές αυτές μπορεί να είναι κάτι πολύ επικίνδυνο. Επιζητώ να πραγματευθώ κυρίως με αίτια, με τις εσώτερες πηγές της ασθένειας και να ασχοληθώ με εκείνες τις καταστάσεις συνείδησης (δε λέω μόνο καταστάσεις του νου) που προκαλούν κακή λειτουργία και τελικά κακές συνθήκες. Το πρόβλημα του θεραπευτή είναι συνεπώς διπλό: Πρώτο, πρέπει να γνωρίζει αν η δυσχέρεια βρίσκεται πάνω ή κάτω απ’ το διάφραγμα· αυτό τον φέρνει οριστικά στο βασίλειο της αποκρυφιστικής καθώς και της ψυχολογικής γνώσης. Δεύτερο, πρέπει να έχει σαφή αντίληψη της εσώτερης έμφασης του πάσχοντα· το τελευταίο τον βοηθά στη διάγνωση του πρώτου. Η δήλωση αυτή με οδηγεί στη διατύπωση του τρίτου Κανόνα για Θεραπευτές: ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ Ο θεραπευτής ας εκγυμνασθεί να γνωρίζει το εσώτερο στάδιο της σκέψης ή επιθυμίας εκείνου που ζητά τη βοήθειά του. Έτσι μπορεί να γνωρίσει την πηγή από την οποία έρχεται η ενόχληση. Ας συσχετίσει το αίτιο και το αποτέλεσμα κι ας γνωρίσει το ακριβές σημείο απ’ το οποίο μπορεί να έλθει ανακούφιση. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στις λίγες αυτές τελευταίες λέξεις και να σας τονίσω το γεγονός ότι η ασθένεια είναι κυρίως μια προσπάθεια από μέρους του φυσικού σώματος να επιδιώξει ανακούφιση και να επιτύχει αποδέσμευση από τις εσώτερες πιέσεις, από τις υποκειμενικές αναστολές και τις κρυφές αναχαιτίσεις. Από την άποψη του εσωτερισμού κάθε φυσική ασθένεια είναι πρωτίστως αποτέλεσμα: 1. Εσφαλμένης διέγερσης ή υπερδιέγερσης ή κακώς εντοπισμένης διέγερσης κι εσώτερης έντασης σε κάποιο τμήμα του μηχανισμού. 2. Αναστολών, ψυχικής πείνας και των συσσωρευμένων εκείνων υποκειμενικών δυνάμεων που φράζουν τη ροή των ζωικών δυνάμεων. Βλέπετε λοιπόν ότι και πάλι (στον τομέα της υγείας) όλα τα προβλήματα ανάγονται στην ορθή χρήση και τον ακριβή χειρισμό της δύναμης για να επιφέρουν την ελεύθερη ροή της ενέργειας. Αναπόφευκτα προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα: Από πού έρχονται οι κληρονομικές αυτές μολύνσεις; Είναι δυνατό να φτάσουμε στην πηγή τους; Το πρόβλημα του παρελθόντος και τα τωρινά αποτελέσματα αυτού του παρελθόντος είναι πολύ αχανή για να εξετασθούν, αλλά ούτε και οποιαδήποτε δήλωση για την κατάσταση μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Ωστόσο μπορώ να κάνω μια γενίκευση, αν κι αυτή θα μεταδώσει λίγα στην κατανόησή σας. Απ’ τις τρεις κύριες ασθένειες που κληρονομήθηκαν απ’ το παρελθόν θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τα συφιλιδικά ή τα λεγόμενα κοινωνικά νοσήματα είναι κατάλοιπα των καταχρήσεων στη Λεμούρεια εποχή· έχουν τόσο αρχαία καταγωγή ώστε το ίδιο το έδαφος της γης είναι εμποτισμένο με τα σπέρματα αυτών των ασθενειών – γεγονός τελείως άγνωστο στη σύγχρονη επιστήμη. Ανά τους αιώνες οι άνθρωποι υπέφεραν απ’

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

αυτές τις ομάδες μολύνσεων· πέθαιναν κι ενταφιάζονταν και κατά εκατομμύρια προσέθεταν το μερίδιο τους στη μόλυνση της γης. Στους Λεμούρειους καιρούς η έμφαση της ζωικής δύναμης ήταν στο φυσικό σώμα, στην ανάπτυξη, τη χρήση και τον έλεγχό του κι επίσης στη διαιώνιση ή αναπαραγωγή του. Στους Λεμούρειους χρόνους άρχισαν οι διαταραχές που συνδέονται με την κατάχρηση της σεξουαλικής ζωής· ήταν με μια ιδιάζουσα έννοια το ουσιαστικό αρχέγονο κακό και γι’ αυτό το γεγονός βρίσκονται στα αρχικά αρχεία και κείμενα αρχαίοι μύθοι και υπαινιγμοί. Υπάρχουν πολλές παρερμηνευμένες μαρτυρίες για το γεγονός αυτό κι όταν οι άνθρωποι διαβάσουν ακριβέστερα τα αρχεία και τα ερμηνεύσουν ορθά, θα κατανοήσουν τη λύση, γιατί θα δουν καθαρότερα τα υποκείμενα αίτια. Ο καρκίνος είναι ένα δώρο στο σύγχρονο άνθρωπο απ’ την Ατλάντεια ανθρωπότητα και η μάστιγα αυτής της ασθένειας ήταν ο κύριος παράγοντας που αφάνισε τους κατοίκους της παλιάς Ατλαντίδας. Οι ρίζες του τρομερού αυτού κακού είναι βαθιά εδραιωμένες στη συναισθηματική ή επιθυμητική φύση και θεμελιώνονται στο αστρικό σώμα. Ο καρκίνος είναι μερικώς αποτέλεσμα μιας αντίδρασης στις ασθένειες που συνδέονται με τη σεξουαλική ζωή η οποία ήταν αχαλίνωτη στους όψιμους Λεμούρειους καιρούς και στους πρώιμους Ατλάντειους χρόνους. Οι άνθρωποι εκείνων των εποχών βλέποντας τα φοβερά κακά και την έκταση της ασθένειας που αυξανόταν από τη γόνιμη Λεμούρεια ζωή σαν αποτέλεσμα της ασύδοτης σεξουαλικής ζωής παντού, για χάρη της αυτοσυντήρησης αναχαίτισαν τη φυσική ροή της επιθυμίας (τη ροή της ζωής όπως εκφράζεται δια των κέντρων αναπαραγωγής και γέννησης) κι αυτό με τον καιρό προκάλεσε άλλα κακά. Ο καρκίνος είναι κυρίως ασθένεια αναστολής, όπως ακριβώς τα συφιλιδικά νοσήματα είναι εκείνα της υπερβολικής έκφρασης και χρήσης μιας όψης του μηχανισμού του ανθρώπου. Σήμερα, λόγω των απέραντων χρονικών περιόδων και των αναρίθμητων γενιών όσων πέθαναν στη γη, τα “σπέρματα” (όπως λέγονται απ’ τον αμαθή στοχαστή) της φρικτής ασθένειας του καρκίνου βρίσκονται στο καθαυτό έδαφος στο οποίο ζούμε, μολύνοντας το φυτικό βασίλειο κι επίσης την ανθρώπινη οικογένεια. Μια αντιστοιχία των συφιλιδικών νοσημάτων του ανθρώπου βρίσκεται στο ορυκτό βασίλειο. Η φυματίωση που εξαπλώθηκε καταστροφικά σε ένα ορισμένο στάδιο της Ατλάντειας εποχής, είναι όμως μια ασθένεια που γεννήθηκε κυρίως στη δική μας Αρεία φυλή, μια ασθένεια που την κληροδοτούμε στο ζωικό βασίλειο και τη συμμεριζόμαστε μαζί του. Αυτό αρχίζει να γίνεται αντιληπτό. Τόσο στενή είναι η σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων (ιδιαίτερα των κατοικίδιων ζώων) ώστε σήμερα συμμερίζονται με τους ανθρώπους πρακτικά όλες τις ασθένειές τους με τη μια ή την άλλη μορφή, άλλοτε αναγνωρίσιμη κι άλλοτε όχι. Αρκετά περίεργα το αίτιο της μεγάλης αυτής λευκής μάστιγας βρίσκεται στο γεγονός της μετατόπισης της ζωικής έμφασης από τη συναισθηματική φύση στη νοητική φύση, προκαλώντας μια πρόσκαιρη ασιτία της συναισθηματικής φύσης. Είναι κυρίως ασθένεια εξάντλησης. Ο καρκίνος με τη σειρά του βασιζόταν επίσης σε μια προηγούμενη μετατόπιση της ζωικής δύναμης απ’ το φυσικό σώμα σ’ εκείνο της συναισθηματικής φύσης, προκαλώντας υπερανάπτυξη της

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

κυτταρικής ζωής μέσω υπερδιέγερσης. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία σύλληψης αυτών των δηλώσεων. Δεν μπορώ να σας δώσω παρά μόνο τους επουσιώδεις αυτούς υπαινιγμούς. Μόνο μεταγενέστερες ανακαλύψεις μπορούν ν’ αποδείξουν την αλήθεια των εισηγήσεών μου. Ας συνοψίσουμε εδώ τα συμπεράσματά μας: Ασθένεια Φυλή Σώμα Βασίλειο Όργανο Σύφιλις..........Λεμουρεία.....Φυσικό........Ορυκτό.....Σεξουαλικά όργανα. Ιερό κέντρο. Καρκίνος.......Ατλάντεια......Αστρικό......Φυτικό......Ηλιακό πλέγμα. Φυματίωση....Αρεία.............Νοητικό.......Ζωικό.......Αναπνευστικό σύστημα. Κέντρο λαιμού.

Αναφερόμενος παραπάνω στα κέντρα, εννοώ το κέντρο διανομής της ζωικής δύναμης, στο οποίο βρίσκεται η έμφαση των μαζών. Από τα ανωτέρω θα γίνει φανερό πού πρέπει να βρίσκεται η έμφαση της πιθανής θεραπείας. Ήδη κι επειδή είναι η πιο πρόσφατη κι επομένως η λιγότερο βαθιά εδραιωμένη από τις τρεις κύριες ασθένειες που κληρονομήθηκαν στο σύγχρονο άνθρωπο, μάθαμε πώς να θεραπεύουμε τη φυματίωση. Ανακαλύφθηκε (όταν ο νους εφαρμόσθηκε με νοημοσύνη στο πρόβλημα) ότι το ηλιακό φως και η καλή τροφή μπορούν να θεραπεύσουν ή τουλάχιστον να ανακόψουν την ασθένεια. Είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα στο πεδίο της εσωτερικής αντιστοιχίας ότι όπως ακριβώς το φως της ψυχής που διαχύνεται στο νου μπορεί να επιτύχει την επίλυση κάθε προβλήματος, έτσι και το φως του ηλίου και οι προφυλακτικές του ακτίνες μπορούν να διαλύσουν τα τρομερά συμπτώματα της φυματίωσης. Επίσης καθώς η φυλή αναπτύσσει ορθό συναισθηματικό έλεγχο, θα δούμε τη βαθμιαία εξαφάνιση των φαινομένων του καρκίνου. Είπα ορθό συναισθηματικό έλεγχο· η αναστολή και η καταπίεση των παρορμήσεων της επιθυμίας με τη δύναμη της θέλησης δεν είναι ορθός έλεγχος. Έχει ενδιαφέρον επίσης να σημειώσουμε ότι μολονότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες υποφέρουν απ’ την ασθένεια του καρκίνου, το γενικό αίτιο δεν είναι ταυτόσημο, αν και το βασικό αίτιο (η αντίδραση από μια υπερέκφραση της σεξουαλικής ζωής δια της καλλιέργειας της επιθυμητικής φύσης) παραμένει το ίδιο. Οι γυναίκες λόγω των κινδύνων που διατρέχουν κατά την εγκυμοσύνη με τη στροφή της ζωικής έμφασης στη σεξουαλική όψη της ζωής, επαναστάτησαν σε μεγάλη κλίμακα (όπως και οι Ατλάντειοι) ενάντια σ’ αυτή τη μορφή ζωικής έκφρασης και πάνω σ’ αυτή τη γραμμή – τη σεξουαλική γραμμή – βρίσκονται οι κύριες αναστολές τους. Δεν υποφέρουν τόσο πολύ από τη γενική αναστολή της συναισθηματικής-επιθυμητικής-αισθαντικής έκφρασης. Οι άνδρες πράγματι υποφέρουν από την τελευταία αυτή αναστολή κι έχουν μια παράδοση ή φανερή τάση για μεγαλύτερο συναισθηματικό έλεγχο στο χειρισμό της ζωής απ’ ό,τι οι γυναίκες. Οι άνδρες δε χρειάζεται να αποκτήσουν τόσο έντονο σεξουαλικό έλεγχο. Το γενικό πεδίο της παρεμποδισμένης ζωικής τάσης τους είναι συνεπώς μεγαλύτερης έκτασης κι επομένως (αν εμπιστευθούμε τις στατιστικές) οι άνδρες προσβάλλονται από καρκίνο περισσότερο απ’ τις γυναίκες και είναι μια τρομερή ασθένεια που όλοι φοβούνται. Στο μυστικό της ορθής μετουσίωσης βρίσκεται η θεραπεία του καρκίνου κι αυτή τελικά θα γίνει αντιληπτή. Χρησιμοποιώ αυτή τη φράση όχι μόνο συμβολικά αλλά

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

επίσης τεχνικά κι επιστημονικά. Κι αυτό θα ιδωθεί αργότερα. Με το μυστικό της ορθής ρυθμικής ζωής και μ’ έναν ορθό αναλογικό τονισμό όλων των φάσεων της ζωής θα έλθει (κι έρχεται γοργά) η πλήρης ανοσία απ’ τη φυματίωση. Με το μυστικό της ορθής κατανόησης των εποχών και των κύκλων και της περιοδικής αναπαραγωγικής δημιουργίας θα έλθει η απαλλαγή της φυλής απ’ τα δεινά των κοινωνικών νοσημάτων. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι τα συφιλιδικά νοσήματα θα εξαφανισθούν τελευταία, όπως ακριβώς υπήρξαν τα πρώτα που αποδεκάτισαν τη φυλή. Η φυματίωση εξαφανίζεται. Η προσοχή των ειδικών στρέφεται τώρα στη θεραπεία του καρκίνου. Θα ήθελα να προσθέσω ένα ή δύο σχόλια που θα είναι γενικού ή μάλλον επίκαιρου ενδιαφέροντος. Είπα ότι αυτές οι μολύνσεις στις οποίες είναι επιρρεπής η ανθρωπότητα βρίσκονται στο έδαφος κι ότι η παρουσία τους εκεί οφείλεται κυρίως στη ταφή ανά τους αιώνες εκατομμυρίων πτωμάτων. Με την αύξουσα χρήση των διαδικασιών της αποτέφρωσης η κατάσταση αυτή θα βελτιωθεί σταθερά. Έτσι βαθμιαία, πολύ βαθμιαία, η μόλυνση θα εξαλειφθεί. Είναι συνεπώς πολύ επιθυμητό να γίνει όσο το δυνατό μεγαλύτερη προπαγάνδα για τη χρήση αυτής της μεθόδου διάθεσης των απορριφθέντων φυσικών φορέων των ψυχών που φεύγουν απ’ την ενσάρκωση. Καθώς ελαττώνεται η μόλυνση του εδάφους κι εδραιώνεται ψυχική επαφή, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα δούμε τη σταθερή μείωση του αριθμού εκείνων που υποκύπτουν σε κληρονομικές μολύνσεις. Αρκετά περίεργα η ελεύθερη χρήση θαλάσσιων λουτρών έχει σαφές αποτέλεσμα στην υγεία του φυσικού σώματος. Το νερό που απορροφάται τυχαία δια του δέρματος και του στόματος έχει ένα ζωτικό προφυλακτικό αποτέλεσμα. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα σήμερα για τον ψυχολόγο και σε μικρότερο βαθμό για τον ιατρό είναι η αύξηση της ομοφυλοφιλίας τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες. Προβάλλονται ευλογοφανή επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι η ανώμαλη αυτή ανάπτυξη (και το επακόλουθο ενδιαφέρον για τη νοσηρή αυτή τάση) οφείλεται στο γεγονός ότι η φυλή καθίσταται βραδέως ανδρόγυνη στην ανάπτυξή της κι ότι ο μελλοντικός ερμαφρόδιτος άνδρας ή γυναίκα κάνει βαθμιαία την εμφάνισή του. Αυτό όμως δεν αληθεύει. Η ομοφυλοφιλία είναι ό,τι ονομάζετε “κατάλοιπο” των σεξουαλικών υπερβολών της Λεμούρειας εποχής, μια κληρονομική μόλυνση αν θέλετε. Τα εγώ που ατομικοποιήθηκαν κι ενσαρκώθηκαν στη απέραντη εκείνη χρονική περίοδο, είναι εκείνα που εκδηλώνουν σήμερα ομοφυλοφιλικές τάσεις. Εκείνες τις μέρες η σεξουαλική όρεξη ήταν τόσο απαιτητική ώστε οι κανονικές διαδικασίες της ανθρώπινης συνουσίας δεν ικανοποιούσαν την ακόρεστη επιθυμία του προχωρημένου ανθρώπου της εποχής. Η ψυχική δύναμη που εισέρρεε δια των διεργασιών της ατομικοποίησης, συντελούσε στη διέγερση των κατώτατων κέντρων. Γιαυτό κι εφαρμόζονταν απαγορευμένες μέθοδοι. Εκείνοι που τις εφάρμοζαν βρίσκονται σήμερα σε μεγάλους αριθμούς σε ενσάρκωση και οι αρχαίες συνήθειες είναι πολύ ισχυρές γι’ αυτούς. Έχουν όμως τώρα προχωρήσει πολύ στην εξελικτική ατραπό, έτσι ώστε η θεραπεία παρουσιάζεται έτοιμη αυτή την εποχή – εφόσον επιλέξουν να τη χρησιμοποιήσουν. Μπορούν με σχετική ευκολία να μεταφέρουν τη σεξουαλική

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

παρόρμηση στο κέντρο του λαιμού κι έτσι να γίνουν δημιουργικοί με την ανώτερη έννοια, χρησιμοποιώντας την αισθητή ενέργεια και κυκλοφορώντας την με ορθό κι εποικοδομητικό τρόπο. Πολλοί απ’ αυτούς αρχίζουν να το κάνουν αυτόματα. Ωστόσο είναι πολύ γνωστό ότι μεταξύ των λεγόμενων καλλιτεχνικών τύπων η ομοφυλοφιλία είναι πολύ διαδεδομένη. Λέω “λεγόμενων” γιατί ο αληθινά δημιουργικός καλλιτέχνης δεν είναι θύμα των αρχαίων αυτών κακών προδιαθετικών συνηθειών. Μπορεί να τονισθεί εδώ ότι η ομοφυλοφιλία είναι τριών ειδών: 1. Εκείνη που είναι αποτέλεσμα αρχαίων κακών συνηθειών. Είναι σήμερα το κύριο αίτιο και υποδεικνύει: α. Την ατομικοποίηση πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη· γιατί εκείνοι που ατομικοποιήθηκαν στη σεληνιακή άλυσο δεν είναι επιρρεπείς στα επικίνδυνα αυτά χαρακτηριστικά. β. Ένα σχετικά προχωρημένο στάδιο στην εξελικτική ατραπό, το οποίο επιτεύχθηκε από τα Λεμούρεια εγώ που υπέκυψαν σ’ αυτή την ικανοποίηση της επιθυμίας. γ. Μια επακόλουθη μελέτη της σεξουαλικής μαγείας συν μια σταθερή και ακόρεστη φυσική και σεξουαλική παρόρμηση. 2. Μιμητική ομοφυλοφιλία. Αρκετά πρόσωπα απ’ όλες τις τάξεις μιμούνται τους καλύτερούς τους (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν τόσο παράδοξο όρο) κι έτσι αναπτύσσουν κακές συνήθειες στη σεξουαλική συνουσία από τις οποίες θα μπορούσαν διαφορετικά να είναι απαλλαγμένοι. Αυτός είναι ένας απ’ τους κυρίαρχους λόγους σήμερα μεταξύ πολλών ανδρών και γυναικών και βασίζεται σε μια πολύ ζωηρή φαντασία συν μια ισχυρή φυσική ή σεξουαλική φύση και μια ακόλαστη περιέργεια. Αυτό το λέω σαν προειδοποίηση. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν πολλοί απ’ τους Σοδομιστές και τις Λεσβίες μας. 3. Λίγες σπάνιες, πολύ σπάνιες, περιπτώσεις ερμαφροδιτισμού. Οι άνθρωποι αυτοί, συνδυάζοντας μέσα τους και τις δύο όψεις της σεξουαλικής ζωής, αντιμετωπίζουν ένα πολύ πραγματικό πρόβλημα. Είναι ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται πολύ απ’ την ανθρώπινη άγνοια, την ανθρώπινη άρνηση ν’ αντιμετωπίσει τα γεγονότα, από μια λανθασμένη αρχική εκγύμναση και διδασκαλία και από μια διαδεδομένη παρανόηση. Οι περιπτώσεις αυτές απαντώνται σε μικρούς αριθμούς παντού, αν κι ο αριθμός τους σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό είναι ακόμη αμελητέος. Το ότι όμως υπάρχουν, έχει πραγματικό ενδιαφέρον για το ιατρικό επάγγελμα και είναι αντικείμενο βαθιάς λύπης και οίκτου για τον ανθρωπιστή και τον ψυχολόγο με κατανόηση. Αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση. Επεκτάθηκα κάπως σ’ αυτό το ζήτημα επειδή σας είναι χρήσιμο να γνωρίζετε αυτά τα γεγονότα και οι πληροφορίες σας είναι χρήσιμες. Χρησιμεύουν στη διαφώτιση ενός προβλήματος που μεγάλος αριθμός ανθρώπων καλείται να αντιμετωπίσει. Οι ψυχολόγοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ιατροί κι όλοι όσοι ασχολούνται με την ομαδική εκπαίδευση συναντούν συνεχώς αυτό το πρόβλημα και είναι καλό να γίνεται κάποια διάκριση μεταξύ των τύπων που πρέπει να εξετασθούν, αποσαφηνίζοντας έτσι

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

το ζήτημα.• Θα βρείτε σ’ αυτές τις οδηγίες πολλές νύξεις οι οποίες παρότι δεν μπορούν να ταξινομηθούν σαφώς σαν θεραπευτικές οδηγίες, ωστόσο υπάγονται σ’ αυτή την κατηγορία γιατί θα επιτρέψουν σε όσους από σας τις διαβάζετε μια πληρέστερη κατανόηση. Θα σημειώσετε επίσης από τα παραπάνω πώς η μόλυνση αυτή, όπως μπορεί ν’ αναμένεται, έχει τις ρίζες της στο αστρικό ή αισθαντικό σώμα, το σώμα της αίσθησης. Γι’ αυτό το λόγο τη συμπεριέλαβα. Θα ήταν ένα ενδιαφέρον πείραμα ανάλυσης αν οι διάφορες αυτές πολύ γνωστές δυσχέρειες, ασθένειες και παθήσεις μπορούσαν να ταξινομηθούν σύμφωνα με τις γενεσιουργές παρορμήσεις τους. Πολύ λίγες απ’ αυτές έχουν νοητική προέλευση, παρά τα όσα αντίθετα λέει η Χριστιανική Επιστήμη ή η Νοητική Επιστήμη. Ίσως θα έπρεπε μάλλον να πω ότι δε βασίζονται σε λανθασμένη ανθρώπινη σκέψη, παρότι κάθε κακό μπορεί να επιδεινωθεί και να ενταθεί απ’ τη λανθασμένη σκέψη. Πολλές ή ίσως οι περισσότερες απ’ τις παθήσεις απ’ τις οποίες υποφέρει ο μέσος άνθρωπος βασίζονται σε αστρικά αίτια ή σε κάποια σαφώς καθορισμένη επιθυμία. Διατυπωμένη επιθυμία είναι εκείνη που βρίσκει έκφραση σε κάποια μορφή δραστηριότητας. Απ’ αυτές η ομοφυλοφιλία είναι εκείνη που ορίζεται σαφέστερα. Οι άλλες ασθένειες τις οποίες κληρονομεί η ανθρωπότητα δεν είναι συχνά τόσο εύκολο να διευκρινισθούν και να ορισθούν. Ο άνδρας ή η γυναίκα είναι το θύμα, αλλά το αίτιο που προκαλεί την ασθένεια ή δυσχέρεια – φυσική ή ψυχολογική – κρύβεται σ’ ένα μακρινό παρελθόν το οποίο το θύμα (με την περιορισμένη του γνώση) είναι ανίκανο να ερευνήσει, ούτε μπορεί να φθάσει στο αίτιο που προκάλεσε το αποτέλεσμα. Ό,τι μπορεί να βεβαιώσει πιθανότατα είναι ότι η επιθυμία ήταν η αρχική παρόρμηση. Ό,τι είναι σήμερα τα ανθρώπινα όντα κι ό,τι υποφέρουν είναι αποτέλεσμα του μακρινού τους παρελθόντος και το παρελθόν προϋποθέτει μακρές και καλά εδραιωμένες συνήθειες. Τέτοιου είδους συνήθειες είναι αναπόφευκτα το αποτέλεσμα ενός από τους δύο παράγοντες: 1. Της επιθυμίας που κυριαρχεί και ελέγχει τη δράση, ή 2. Του νοητικού ελέγχου που υποκαθιστά την επιθυμία με μια σχεδιασμένη εκστρατεία που είναι αντίθετη σε πολλές περιπτώσεις με την κανονικά αισθητή, καθορισμένη επιθυμία. Θα σημειώσετε από τα παραπάνω ότι επιθυμώ να συλλάβετε τη σπουδαιότητα του συναισθηματικού αισθαντικού σώματος και της δύναμής του να εισάγει τα δευτερεύοντα εκείνα αίτια τα οποία σ’ αυτή τη ζωή εκδηλώνονται σαν ασθένεια. Θα σημειώσετε συνεπώς την έμφαση που έθεσα στο αστρικό σώμα σαν ενισχυτή των εσφαλμένων φυσικών συνθηκών και την ανάγκη της αστρικής κατανόησης κι ελέγχου από μέρους του πάσχοντα, αν πρόκειται να υπάρξει αληθινή υπερνίκηση της ασθένειας. Άραγε θα με καταλάβετε αν πω ότι η αληθινή υπερνίκηση μπορεί να σημαίνει αποδοχή της Οδού του Θανάτου σαν διεξόδου, εφόσον έλθει κανονικά, ή η θεραπεία, αν τα αίτια που είναι οι αρχικές παρορμήσεις έχουν εξαντληθεί; 

Το Πρόβλημα του Σεξ. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. Ι, σελ. 268-307.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Σ’ όλα τα παραπάνω, ακόμη και σε συνάφεια με ό,τι είπα σχετικά με την ομοφυλοφιλία, εξέτασα είτε την αχαλίνωτη είτε την καταπιεσμένη επιθυμία, αλλά την εξέτασα μόνο με γενικούς όρους και σ’ ένα πλατύ περίγραμμα. Θα με παρεξηγήσετε άραγε αν σας τονίσω ότι όπου αναστέλλεται η επιθυμία (που είναι η περίπτωση πολλών ζηλωτών σήμερα), όλων των ειδών οι ασθένειες – καρκίνος, συμφόρηση των πνευμόνων κι ορισμένες παθήσεις του ήπατος – είναι εφικτές, καθώς και η τρομερή ασθένεια της φυματίωσης; Οι ασθένειες της αναστολής είναι πολυάριθμες και σοβαρές, όπως θα έχετε σημειώσει απ’ την παραπάνω απαρίθμηση. Πρέπει να σημειωθεί ότι όπου η επιθυμία είναι αχαλίνωτη και ανεξέλεγκτη και δεν υπάρχει αναστολή, εμφανίζονται ασθένειες όπως οι συφιλιδικές διαταραχές, η ομοφυλοφιλία, οι φλεγμονές και οι πυρετοί. Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία θα είναι και οι τύποι της ασθένειας και η ιδιοσυγκρασία εξαρτάται από την ακτινική ποιότητα. Οι άνθρωποι στις διάφορες ακτίνες έχουν προδιάθεση σε ορισμένες διαταραχές. Οι ψυχολόγοι έχουν δίκιο όταν διαφοροποιούν βασικά τα ανθρώπινα όντα σε δύο μεγάλους τύπους – εξωστρεφείς και ενδοστρεφείς. Οι δύο αυτοί τύποι προκαλούν τις δικές τους ποιότητες ασθένειας που εμφανίζονται σαν κακή υγεία μέσω υπερέκφρασης ή αναστολής. Εξετάσαμε το δεύτερο σημείο μας για τη θεραπεία των ασθενειών που ανακύπτουν στη συναισθηματική ή επιθυμητική φύση. Το πρώτο σημείο μας αφορούσε το ανεξέλεγκτο συναίσθημα. Θα ήθελα να σας θυμίσω την πρόθεσή μας να εξετάσουμε μόνο τις ασθένειες στις οποίες είναι επιρρεπής η προχωρημένη ανθρωπότητα, οι ζηλωτές και οι μαθητές όλων των βαθμών. Δε θ’ ασχοληθούμε (στη σύντομη αυτή πραγματεία) με όλη την κλίμακα των ασθενειών που προσβάλλουν την ανθρωπότητα σαν σύνολο ή ανά τους αιώνες. Όσο πιο προχωρημένος είναι ο ζηλωτής, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ότι οι ασθένειες απ’ τις οποίες υποφέρει θα εκδηλώνονται έντονα και ισχυρά, λόγω της εισροής σε μεγάλο ή μικρό βαθμό της διεγερτικής δύναμης της ψυχής. Επικουρική στις πέντε κύριες ομάδες ασθενειών στις οποίες προαναφέρθηκα και η οποία εκδηλώνεται σε συνάφεια μαζί τους στον ανθρώπινο οργανισμό, είναι μια ομάδα συμπτωμάτων που αναφέρονται γενικά με τους όρους: πυρετοί, όγκοι, περιοχές συμφόρησης συν μια γενική αδυναμία και αυτοτοξίνωση που βρίσκεται πίσω από τόσα πολλά συμπτώματα. Θα ήθελα να το θυμάστε αυτό με προσοχή και να έχετε πάντα κατά νου ότι εδώ μόνο γενικεύω, αλλά ότι η γενίκευση αυτή είναι βασική και συνεπώς σημαντική. γ. Ασθένειες της Στενοχώριας και του Ερεθισμού. Η τρίτη κατηγορία παθήσεων που ανακύπτουν στο συναισθηματικό ή αστρικό σώμα συνοψίζεται εσωτερικά με τον όρο: ασθένειες ερεθισμού. Είναι ύπουλα δηλητήρια που κρύβονται πίσω απ’ τα φαινόμενα της ασθένειας. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλες οι ασθένειες μπορούν να προσδιορισθούν με δύο ορισμούς από τη σκοπιά του αποκρυφισμού: 1. Ασθένειες που είναι αποτέλεσμα αυτοτοξίνωσης. Αυτές είναι οι γενικές. 2. Ασθένειες που είναι αποτέλεσμα ερεθισμού. Αυτές είναι πολύ κοινές στους

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

μαθητές. Ακούμε πολλά σήμερα για την αυτοτοξίνωση και πολλές προσπάθειες γίνονται για τη θεραπεία της με δίαιτα και ρύθμιση της ζωής με όρους ρυθμικής διαβίωσης. Όλα αυτά είναι καλά και υποβοηθητικά, αλλά δε συνιστούν βασική θεραπεία όπως οι εκπρόσωποί της μας οδηγούν να πιστέψουμε. Ο ερεθισμός είναι μια βασική ψυχολογική πάθηση κι έχει τις ρίζες του στην ένταση του αστρικού σώματος η οποία προκαλεί ανώμαλα αποτελέσματα στο νευρικό σύστημα. Είναι μια ασθένεια ιδιοτέλειας, αυτάρκειας κι αυταρέσκειας. Το επαναλαμβάνω, στοχασθείτε αυτούς τους όρους, γιατί οι τρεις αυτές όψεις του ερεθισμού απαντώνται γενικά. Συνεπώς θα πραγματευθούμε τον ερεθισμό, την “έκθεση σε κίνδυνο”, όπως ονομάζεται από τους εκπροσώπους της πρώτης ακτίνας όπως ο Διδάσκαλος Μ. Συμπληρώσαμε σχεδόν το πρώτο τμήμα του κεφαλαίου για τα Ψυχολογικά Αίτια της Ασθένειας και με μεγάλη συντομία, αν και πιστεύω υποδηλωτικά, εξετάσαμε εκείνα τα προβλήματα που προκύπτουν απ’ την υπερδραστηριότητα και τις εσφαλμένες συνθήκες του αστρικού σώματος. Ό,τι μπορώ να κάνω στη σύντομη αυτή πραγματεία είναι να γενικεύσω, γιατί οι περισσότερες από τις δηλώσεις που κάνω είναι σε κάθε περίπτωση τόσο νέες και επαναστατικές (από τη σκοπιά της ορθόδοξης ιατρικής) ώστε θα χρειαστεί καιρός ακόμη και γι’ αυτή την πρώτη εσώτερη δομή ιδεών και την κάπως νέα αυτή διατύπωση της αλήθειας να κάνει την κρούση της στους διανοητές της φυλής. Τότε, αν γίνουν αποδεκτές σαν υποθετικές δυνατότητες απ’ όσους είναι ανοιχτόμυαλοι, πρέπει να περάσει πολύς χρόνος για να διεξαχθεί επαρκής έρευνα που θα οδηγήσει σε σαφώς διατυπωμένα συμπεράσματα τα οποία θα συντελέσουν στη γενική αναγνώριση και χρήση των ιδεών. Λέγοντας αυτά δεν επικρίνω το ιατρικό επάγγελμα. Οι φιλοχρήματοι ειδικοί και οι αγύρτες είναι σπάνιοι· ασφαλώς υπάρχουν, όπως υπάρχουν διεφθαρμένοι κι ανεπιθύμητοι σε κάθε επάγγελμα. Και πού δε βρίσκονται; Οι στενόμυαλοι είναι πολλοί· και πού δε βρίσκονται; Οι πρωτοπόροι πάνω στις νέες γραμμές σκέψης και οι άνθρωποι που συνέλαβαν κάποιες από τις αντιλήψεις της Νέας Εποχής είναι συχνά εξίσου στενόμυαλοι και δε βλέπουν παρά τους νέους τρόπους, τάσεις και μεθόδους και απορρίπτουν καθετί παλιό κι έτσι χάνουν πολλά. Το ιατρικό επάγγελμα έχει ένα απ’ τα μεγαλύτερα και ωραιότερα ιστορικά στον κόσμο για τους σκοπούς και το πεδίο δραστηριότητάς του· κι έχει αναπτύξει μερικές απ’ τις μεγαλύτερες ψυχικές ποιότητες – αυτοθυσία, συμπόνια και υπηρεσία. Αλλά οι τρόποι και οι τεχνικές της Νέας Εποχής είναι δύσκολο να συλληφθούν. Πολλοί από τους παλιούς τρόπους πρέπει να εγκαταλειφθούν και πολλά να θυσιαστούν προτού γίνει εφικτή η νέα τέχνη της θεραπείας. Ωσότου αναγνωρισθεί κατάλληλα το γεγονός των λεπτοφυέστερων σωμάτων από τους στοχαστές του κόσμου και εδραιωθεί η ύπαρξή τους μέσω της ορθής και αληθινής επιστήμης της ψυχολογίας και της ανάπτυξης της ικανότητας της ψυχόρασης, η ανίχνευση των αιτίων της ασθένειας στα λεπτοφυέστερα σώματα είναι σχετικά άνευ σημασίας. Η καλύτερη αντίδραση την οποία ο πιο ανοιχτόμυαλος ιατρός μπορεί να (λέω μπορεί κι όχι θα) προκαλέσει ή να παραδεχθεί είναι ότι η ψυχολογική στάση, η

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

νοητική κατάσταση και οι συναισθηματικές συνθήκες του αρρώστου είτε βοηθούν είτε εμποδίζουν. Πολλοί το έχουν ήδη παραδεχθεί. Αυτό από μόνο του είναι πολύ. Όταν συνεπώς λέω ότι ο καρκίνος, λόγου χάρη, έχει τις ρίζες του σε αστρικές συνθήκες κι άρχισε τη σταδιοδρομία στους Ατλάντειους καιρούς, σημαίνει ελάχιστα στο σημερινό μέσο άνθρωπο. Δεν αντιλαμβάνεται ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα είναι Ατλάντειοι στην συνείδησή τους. Θα ήθελα να θίξω σύντομα τα πιο κοινά από όλα τα αίτια της δυσχέρειας: τη Στενοχώρια και τον Ερεθισμό. Επικρατούν αυτή την εποχή περισσότερο από ποτέ πριν και για τους εξής λόγους: 1. Τόσο η παγκόσμια κατάσταση όσο και τα προβλήματα και οι αβεβαιότητες είναι τέτοια ώστε σπάνια εξαιρείται κάποιο πρόσωπο στον κόσμο αυτή την εποχή. Ο καθένας έχει εμπλακεί λίγο ή πολύ στην πλανητική κατάσταση. 2. Η επικοινωνία μεταξύ των λαών έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ και οι άνθρωποι ζουν τόσο πολύ σε μαζικές ομάδες – μεγάλες ή μικρές – ώστε αναπόφευκτα προκαλούν αμοιβαία αποτελέσματα όσο ποτέ άλλοτε. “Και είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη” είναι μια δήλωση αλήθειας, αρχαίας αλλά νέας σε εφαρμογή και για πρώτη φορά γίνεται σήμερα αντιληπτή. 3. Η αυξημένη ευαισθησία του ανθρώπινου μηχανισμού είναι τέτοια ώστε οι άνθρωποι “συντονίζονται” με τις συναισθηματικές συνθήκες και τις νοητικές στάσεις ο ένας του άλλου μ’ ένα νέο και πιο δυναμικό τρόπο. Στα δικά τους αποκλειστικά ενδιαφέροντα και στενοχώριες προστίθενται κι εκείνα των συνανθρώπων τους με τους οποίους μπορεί να σχετίζονται. 4. Τηλεπαθητικά κι επίσης με μια αναπτυγμένη αίσθηση πρόβλεψης οι άνθρωποι προσθέτουν σήμερα τις δυσκολίες που ανήκουν σε κάποιον άλλο ή σε κάποια άλλη ομάδα διανοητών και ανθρώπων στις δυσχέρειες που μπορεί να υπάρξουν. Δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν. Τα προβλήματα αυτά θα σας δείξουν πόσο εξαιρετικά δύσκολο είναι για τους ανθρώπους ν’ αντιμετωπίσουν τη ζωή. Θα γίνει φανερό ότι τα προβλήματα της στενοχώριας και του ερεθισμού (που ονομάζονται από το Διδάσκαλο Μορύα “έκθεση σε κίνδυνο”) είναι πολλά και πρέπει να εξετασθούν. Γιατί αυτές οι δυσκολίες του αστρικού σώματος είναι τόσο “επικίνδυνες” και τόσο σοβαρές; Η Στενοχώρια και ο Ερεθισμός είναι επικίνδυνα γιατί: 1. Μειώνουν τη ζωτικότητα του ανθρώπου σε τέτοιο σημείο ώστε γίνεται επιρρεπής στην ασθένεια. Η μάστιγα της γρίπης έχει τις ρίζες της στο φόβο και τη στενοχώρια κι όταν ο κόσμος ηρεμήσει κι απαλλαγεί από την τωρινή “φοβερή” κατάσταση, θα δούμε την ασθένεια αυτή να εξαφανίζεται. 2. Είναι τόσο πολύ μολυσματικές από αστρική σκοπιά, ώστε μειώνουν κατά έναν ιδιάζοντα τρόπο την αστρική ατμόσφαιρα κι έτσι δυσκολεύουν τους ανθρώπους – με αστρική έννοια – να αναπνέουν ελεύθερα. 3. Γιατί οι αστρικές συνθήκες φόβου, στενοχώριας και ερεθισμού είναι τόσο

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

διαδεδομένες σήμερα, ώστε μπορούν να θεωρηθούν σαν επιδημικές με πλανητική έννοια. 4. Γιατί ο ερεθισμός (δε μιλώ εδώ για τη στενοχώρια) είναι φλεγμονώδης στα αποτελέσματά του – και η φλεγμονή δύσκολα γίνεται υποφερτή – και οδηγεί σε μεγάλη δυσχέρεια. Ενδιαφέρει να σημειώσουμε ότι ορισμένες διαταραχές των ματιών οφείλονται σ’ αυτόν. 5. Γιατί η στενοχώρια και ο ερεθισμός εμποδίζουν την αληθινή όραση. Αποκλείουν τη θέα. Ο άνθρωπος που είναι θύμα αυτών των καταστάσεων, δε βλέπει παρά το αίτιο των παθήσεών του και κατακλύζεται τόσο πολύ από τον αυτοοικτιρμό, την αυτοεξέταση ή από μια εστιασμένη αρνητική κατάσταση ώστε η όρασή του στενεύει και η ομάδα του εμποδίζεται. Να θυμάστε ότι υπάρχει ομαδική ιδιοτέλεια όπως και ατομική ιδιοτέλεια. Ανέφερα αρκετούς λόγους για τα αποτελέσματα της Στενοχώριας και του Ερεθισμού για να σας δείξω την έκταση της δυσκολίας. Δε χρησιμεύει σε τίποτε να μιλούμε αυτή την εποχή για το φάρμακο. Κανείς δε λέει σε έναν άρρωστο από γρίπη (όταν υποφέρει από τις χειρότερες οδύνες της ασθένειας) “Δεν είναι τίποτε σοβαρό. Μη δίνεις σημασία. Σήκω και πήγαινε στη δουλειά σου”. Δε χρησιμεύει σε τίποτε να λέμε σήμερα στους ανθρώπους “Μη φοβάστε. Μη στενοχωριέστε. Όλα θα πάνε καλά”. Δε θα σας πιστέψουν – κι αυτό είναι ευτύχημα, γιατί δεν είναι αληθινό. Τα πράγματα δεν πάνε καλά και η ανθρωπότητα και η πλανητική ζωή δεν είναι καλά. Η Ιεραρχία το γνωρίζει και εργάζεται για τη βελτίωση των συνθηκών. Όταν οι πόνοι της “πλανητικής γρίπης” περάσουν (κι ο ασθενής δεν πεθάνει), τότε μπορεί να γίνει έρευνα και να καταβληθούν προσπάθειες που μπορεί να εμποδίσουν την υποτροπή. Επί του παρόντος εκείνο που μπορεί να γίνει είναι να διατηρήσουμε τον ασθενή ήσυχο κι επίσης να κρατήσουμε χαμηλό τον πυρετό. Αυτό είναι το έργο του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου και των νοήμονων ανθρώπων καλής θέλησης. Το όνομά τους είναι Λεγεών. 2. ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΠΤΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ Θα είναι συνετό να έχετε κατά νου ότι δεν πρόκειται εδώ να ασχοληθώ με εκείνα τα αίτια που ανακύπτουν στο νοητικό ή το αστρικό σώμα παράγοντας αποτελέσματα στο φυσικό σώμα. Αναγκαστικά διέρχονται απ’ το αιθερικό σώμα. Το αιθερικό σώμα είναι ο διαβιβαστής όλων των ενεργειών στο φυσικό σώμα κι όλοι οι τύποι δύναμης περνούν απ’ αυτό στα διάφορα μέρη της φυσικής μορφής, όπου προκαλούν καλά και κακά αποτελέσματα, αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα ανάλογα με την περίπτωση. Είναι ένα γεγονός που αποδεχόμαστε. Εξετάζω εδώ τις ασθένειες, τα προβλήματα και τις φυσικές δυσκολίες που ανακύπτουν στο καθαυτό αιθερικό σώμα κι εκδηλώνονται στις σχέσεις του με το φυσικό σώμα. Αυτές είναι πολύ διαδεδομένες και συνήθεις. Είναι ουσιώδες να διατηρήσετε σαφώς διαφοροποιημένες στο νου σας τις δύο αυτές γραμμές δύναμηςδράσης. Αμφότερες διέρχονται απ’ το αιθερικό στο φυσικό σώμα, αλλά μόνο μια απ’ αυτές έχει την πηγή της σ’ αυτό ή σχετίζεται με παθήσεις που έχουν αιθερική προέλευση.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Το αιθερικό σώμα είναι ένα σώμα που αποτελείται ολοκληρωτικά από γραμμές δύναμης και από σημεία όπου αυτές οι γραμμές δύναμης διασταυρώνονται κι έτσι σχηματίζουν (διασταυρωνόμενες) κέντρα ενέργειας. Εκεί όπου πολλές τέτοιες γραμμές δύναμης διασταυρώνονται, έχουμε ένα μείζον κέντρο ενέργειας κι εκεί όπου μεγάλα ρεύματα ενέργειας συναντώνται και διασταυρώνονται, όπως συμβαίνει στο κεφάλι και πάνω στη σπονδυλική στήλη, έχετε τα επτά κύρια κέντρα. Υπάρχουν επτά τέτοια συν είκοσι ένα δευτερεύοντα κέντρα και σαράντα εννέα μικρότερα κέντρα γνωστά στους εσωτεριστές. Ωστόσο θα περιορισθούμε αυτή τη φορά στο αιθερικό σώμα σαν σύνολο και στα επτά κύρια κέντρα. Θα ήταν ενδιαφέρον ωστόσο να γνωρίζετε πού βρίσκονται τα είκοσι ένα μικρότερα κέντρα. Μπορεί να εντοπισθούν στα εξής σημεία: Δύο απ’ αυτά βρίσκονται μπροστά στα αυτιά εκεί όπου συνδέονται τα οστά της γνάθου. Δύο βρίσκονται ακριβώς πάνω από τους δύο μαστούς. Ένα άλλο βρίσκεται εκεί όπου συναντώνται τα οστά του στήθους, κοντά στο θυρεοειδή αδένα. Αυτό μαζί με τα δύο κέντρα του στήθους σχηματίζει ένα τρίγωνο δύναμης. Δύο βρίσκονται σε κάθε παλάμη των χεριών. Δύο βρίσκονται σε κάθε πέλμα των ποδιών. Δύο βρίσκονται ακριβώς πίσω από τα μάτια. Δύο επίσης συνδέονται με τις γονάδες. Ένα βρίσκεται κοντά στο ήπαρ. Ένα συνδέεται με το στομάχι· σχετίζεται συνεπώς με το ηλιακό πλέγμα αλλά δεν ταυτίζεται μαζί του. Δύο συνδέονται με τη σπλήνα. Αυτά σχηματίζουν στην πραγματικότητα ένα κέντρο, αλλά το κέντρο αυτό σχηματίζεται από την υπέρθεση των δύο. Δύο βρίσκονται το καθένα πίσω από κάθε γόνατο. Υπάρχει ένα ισχυρό κέντρο που συνδέεται στενά με το πνευμονογαστρικό νεύρο. Είναι πολύ δυναμικό και θεωρείται από μερικές αποκρυφιστικές σχολές σαν κύριο κέντρο· δεν είναι στη σπονδυλική στήλη, αλλά βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το θύμο αδένα. Ένα άλλο βρίσκεται κοντά στο ηλιακό πλέγμα και το συνδέει με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, σχηματίζοντας έτσι ένα τρίγωνο από το ιερό κέντρο, το ηλιακό πλέγμα και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Τα δύο τρίγωνα που αναφέρονται σ’ αυτή την κατάταξη έχουν μεγάλη σπουδαιότητα. Το ένα είναι πάνω και το άλλο κάτω από το διάφραγμα. Είναι βέβαια φανερό ότι όπου υπάρχει ελεύθερη ροή δύναμης δια του αιθερικού σώματος στο πυκνό φυσικό σώμα, θα υπάρχει μικρή πιθανότητα ασθένειας ή αδιαθεσίας. Ωστόσο μπορεί να υπάρχει μια αυξημένη τάση για αρρώστιες που ανακύπτουν από υπερδιέγερση και τα επακόλουθα αποτελέσματά της της υπερδραστηριότητας του νευρικού συστήματος, με όλα τα συναφή προβλήματα. Οι δυνάμεις αυτές που επιζητούν είσοδο στον πυκνό φορέα είναι εκπορεύσεις από τρεις

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

κατευθύνσεις (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν τέτοιο όρο): 1. Από τους φορείς της προσωπικότητας – το αστρικό και νοητικό σώμα. 2. Από την ψυχή, αν έχει εδραιωθεί συνειδητά ή όχι επαφή. 3. Από τον περιβάλλοντα κόσμο για τον οποίο οι φορείς της ψυχής και της προσωπικότητας δρουν σαν “θύρες εισόδου”. Συμπτωματικά σε σχέση με την τελευταία αυτή φράση θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας σε μια πιθανή σχέση μεταξύ αυτών των “θυρών εισόδου” και της φράσης “θύρα της μύησης”. Στην περίπτωση που αυτά τα κέντρα δια των οποίων ρέει η εισρέουσα ενέργεια απ’ αυτές τις πηγές εφοδιασμού, είναι ήρεμα, μη αφυπνισμένα ή λειτουργούν μερικώς ή πολύ αργά (όσον αφορά τον κραδασμικό τους ρυθμό), τότε θα έχετε μια κατάσταση απόφραξης. Αυτή θα προκαλέσει συμφόρηση του αιθερικού φορέα και συνεπώς επακόλουθες δυσχέρειες στη λειτουργία του φυσικού σώματος. Μια απ’ τις κοινότερες είναι η συμφόρηση των πνευμόνων η οποία – παρότι μπορεί εξωτερικά ν’ αποδοθεί σε ορισμένα και συγκεκριμένα φυσικά αίτια – στην πραγματικότητα είναι αυτά τα αίτια συν μια εσώτερη κατάσταση αιθερικής συμφόρησης. Η σύνδεση του εξωτερικού φαινομενικού αιτίου και του εσώτερου αληθινού αιτίου ευθύνεται για την εκδήλωση της δυσχέρειας. Όταν οι δύο αυτές συνθήκες έρχονται σε αμοιβαία συνάφεια κι έχετε ένα φυσικό εμπόδιο και μια ανεπιθύμητη αιθερική κατάσταση, τότε θα έχετε ασθένεια, αδιαθεσία ή κάποιου είδους αδυναμία. Κάθε εξωτερική συμφόρηση μπορεί πάντα να αποδοθεί στα δύο αυτά αίτια – ένα εσώτερο κι ένα εξωτερικό. Στις περιπτώσεις αυτές εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι το εξωτερικό αίτιο δεν είναι αποτέλεσμα του ατομικού εσώτερου αιτίου. Θα σημειώσετε συνεπώς ότι όλες οι ασθένειες δεν είναι καθαρά υποκειμενικής ή ψυχολογικής προέλευσης όσον αφορά το άτομο, αλλά μερικές φορές είναι τόσο εξωτερικής όσο και εσωτερικής. Απ’ όπου και η περιπλοκή του προβλήματος. Η παραπάνω δήλωση διανοίγει το όλο ζήτημα της δραστηριότητας των επτά κέντρων δύναμης στο αιθερικό σώμα. Αυτά μπορεί να θεωρηθούν σαν υπνώττοντα ή μη αφυπνισμένα, αφυπνιζόμενα αλλά ακόμη οκνηρά, ή λειτουργούντα κανονικά, πράγμα που σημαίνει ότι μερικές από τις ενέργειες που δημιουργούν τη μορφή του κέντρου κινούνται ρυθμικά και είναι συνεπώς δεκτικά στην εισροή, ενώ άλλα είναι ακόμη τελείως αδρανή και μη ανταποκριτικά. Μερικά κέντρα είναι πλήρως ενεργά και συνεπώς ελκύουν κατεξοχήν τις εισρέουσες δυνάμεις· ενώ άλλα μόνο μερικώς. Για την πλειονότητα των ανθρώπων τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα είναι περισσότερο ενεργά από εκείνα πάνω από το διάφραγμα (αναφέρομαι εδώ στα επτά κύρια κέντρα κι όχι στα είκοσι ένα μικρά). Για τους ζηλωτές τα κέντρα κάτω από το διάφραγμα είναι ενεργά και τα κέντρα της καρδιάς και του λαιμού έρχονται αργά σε δράση, ενώ στην περίπτωση των μαθητών το κέντρο άζνα συν τα κέντρα κάτω απ’ αυτό στο σώμα αφυπνίζονται γοργά. Στο μυημένο το κεφαλικό κέντρο έρχεται σε κραδασμική δράση, παρασύροντας έτσι όλα τα κέντρα σε πραγματικό και συντονισμένο ρυθμό. Κάθε ασθενής ή ανθρώπινο ον βρίσκεται σε κάποια ακτίνα κι ανταποκρίνεται διαφορετικά· ο παράγοντας του χρόνου διαφέρει επίσης· ο τύπος της ανέλιξης ποικίλλει και η

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

ανταπόκριση στις εισρέουσες δυνάμεις διαφοροποιείται αμυδρά. Όλα αυτά θα τα εξετάσουμε με τη δέουσα προσοχή όταν πραγματευθούμε το Κεφάλαιο IX που αφορά τους επτά τρόπους θεραπείας. Εδώ το αναφέρω απλώς για να θέσω τα θεμέλια εκείνου που θα εξετάσουμε αργότερα κι έτσι να σας δείξω με ποιο τρόπο το όλο ζήτημα της σχέσης του αιθερικού σώματος με το φυσικό σώμα συνδέεται με το πρόβλημα της θεραπείας. Θα γίνει λοιπόν φανερό πόσο σπουδαίο είναι – πριν λάβει χώρα η πραγματική θεραπεία – να γνωρίζει ο θεραπευτής το σημείο εξέλιξης στο οποίο έφθασε ο ασθενής και να γνωρίζει επίσης τον ακτινικό του τύπο τόσο της προσωπικότητας όσο και τον εγωικό. Αν σ’ αυτό προστεθεί κάποια γνώση των αστρολογικών του τάσεων και ενδείξεων, μπορεί να υπάρξει μια πιο ακριβής διάγνωση. Το κλειδί κάθε αποδέσμευσης (είτε δια της φυσικής θεραπείας της ασθένειας είτε δια του θανάτου) βρίσκεται στην κατανόηση της κατάστασης των κέντρων στo αιθερικό σώμα. Αυτά καθορίζουν το ρυθμό της σωματικής κραδασμικής δραστηριότητας και τη γενική ανταποκριτικότητα του φυσικού σώματος. Ρυθμίζουν επίσης τη δραστηριότητα και την ακρίβεια της ενστικτώδους φύσης και τη σχέση της με τη ζωή του εξωτερικού πεδίου και την “ακεραιότητα” και γενική υγεία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. α. Συμφόρηση. Πολύ μεγάλη δυσχέρεια μπορεί να αποδοθεί στη συμφόρηση ή στην έλλειψη ελεύθερης δράσης των δυνάμεων. Σχετικά μ’ αυτή μπορεί να τονισθεί ότι το αιθερικό σώμα είναι ένας μηχανισμός εισόδου κι εξόδου. Υπάρχει συνεπώς μια περίεργη κι άμεση σχέση μεταξύ αυτού και ορισμένων οργάνων όπως οι πνεύμονες, το στομάχι και τα νεφρά. Ο συμβολισμός που παρουσιάζεται εδώ, όταν κατανοηθεί ορθά, τείνει να δείξει ότι υπάρχει μια υποκείμενη βαθιά εσωτερική σχέση μεταξύ: 1. Του νου και των πνευμόνων. Η λειτουργία της αναπνοής με τα στάδια της εισπνοής, του διαλείμματος και της εκπνοής, επιτελείται σε σχέση με αμφότερες τις όψεις δύναμης, νοητική και φυσική. 2. Της επιθυμητικής φύσης και του στομαχιού. Εδώ πάλι απαντάται η διαδικασία λήψης, αφομοίωσης και αποβολής. 3. Του καθαυτού αιθερικού σώματος και των νεφρών με τη σαφώς καθορισμένη διαδικασία σε αμφότερες τις περιπτώσεις της απορρόφησης, χημικής μεταβολής και διαβίβασης. Δεν υπάρχει σύμβολο τόσο σχετικά ακριβές για την όλη δημιουργική διαδικασία όσο το ανθρώπινο σώμα. Η συμφόρηση στο αιθερικό σώμα, που προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία στο φυσικό σώμα, μπορεί συνεπώς να υφίσταται στο σημείο εισόδου απ’ το αστρικό σώμα ή απ’ το αστρικό πεδίο (σημειώστε την έκφραση και τη διαφορά) ή στο σημείο εξόδου σε σχέση με το κέντρο στο οποίο ρέει ευκολότερα ο ιδιαίτερος τύπος αιθερικής δύναμης και δια του οποίου διέρχεται ευκολότερα. Όπου δεν υπάρχει ελεύθερη δράση μεταξύ του αιθερικού σώματος και του αστρικού σώματος, θα έχετε ανωμαλία. Όπου δεν υπάρχει

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

ελεύθερη δράση μεταξύ του αιθερικού σώματος και του φυσικού σώματος, που περιλαμβάνει επίσης τα νευρικά γάγγλια και το ενδοκρινές σύστημα, θα έχετε επίσης ανωμαλία. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονείται η στενή σχέση μεταξύ των επτά κύριων κέντρων και των επτά κύριων αδένων του φυσικού συστήματος. Τα δύο συστήματα σχηματίζουν ένα στενά συναρμοσμένο διευθυντήριο με τους αδένες και τις λειτουργίες τους να καθορίζονται από την κατάσταση των αιθερικών κέντρων. Αυτά με τη σειρά τους ρυθμίζονται απ’ το σημείο εξέλιξης και την εμπειρία που έχει αποκτήσει η ενσαρκωμένη ψυχή, απ’ την ειδική πόλωση της ψυχής σε ενσάρκωση και από τις ακτίνες (προσωπικότητας και ψυχής) του ανθρώπου. Μην ξεχνάτε ότι οι πέντε όψεις του ανθρώπου (καθώς λειτουργεί στους τρεις κόσμους) καθορίζονται από ορισμένες ακτινικές δυνάμεις· έχετε την ακτίνα της ψυχής, την ακτίνα της προσωπικότητας και τις ακτίνες του νοητικού, του αστρικού και του φυσικού σώματος. Όλες αυτές θα εξετάζονται σαφώς και θα ανακαλύπτονται στην ερχόμενη Νέα Εποχή και η γνώση αυτή θ’ αποκαλύπτει στο θεραπευτή την πιθανή κατάσταση των κέντρων, τη σειρά αφύπνισής τους και τον ατομικό και βασικό τους φθόγγο ή φθόγγους. Η νέα ιατρική επιστήμη θα δομηθεί κατεξοχήν πάνω στην επιστήμη των κέντρων και σ’ αυτή τη γνώση θα βασιστούν όλες οι διαγνώσεις και οι δυνατές θεραπείες. Ο ενδοκρινολόγος μόλις αρχίζει να διαβλέπει δυνατότητες και πολλά απ’ όσα εξετάζει τώρα έχουν μέσα τους τα σπέρματα της μελλοντικής αλήθειας. Η “ισορρόπηση του αδενικού συστήματος” και η σχέση των αδένων με το κυκλοφορικό σύστημα κι επίσης με το χαρακτήρα και με κάθε είδους προδιάθεση είναι αξιόλογες μελέτες κι αξίζει να συνεχισθούν. Πολλά ωστόσο μένει ακόμη ν’ ανακαλυφθούν προτού γίνει πραγματικά ασφαλές να εργασθούμε με τους αδένες, καθιστώντας τους κύριο αντικείμενο προσοχής (όπως θα συμβεί κάποια μέρα για όλες τις μορφές της ασθένειας). Σε όλη τη σύντομη αυτή πραγματεία θα σας δώσω πολλές νύξεις που θα χρησιμεύσουν για να οδηγήσουν τον ανοιχτόμυαλο ερευνητή στην ορθή κατεύθυνση. Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση της σχέσης του αιθερικού σώματος, σαν μονάδας, με το φυσικό σώμα, θα ήθελα να τονίσω ότι τοποθετώ τις περιπλοκές της συμφόρησης πρώτες στον πίνακα των ασθενειών που ανακύπτουν στο αιθερικό σώμα, γιατί αυτή την εποχή είναι – και θα είναι τους δύο επόμενους αιώνες – το κύριο αίτιο δυσχερειών για τη μάζα της ανθρωπότητας ή για εκείνους τους ανθρώπους που αποκαλούνται εσωτερικά “ηλιακοί-ιεροί”. Οφείλεται μερικά στις μακραίωνες συνήθειες της καταπίεσης και της αναστολής τις οποίες ανέπτυξε η φυλή σαν σύνολο. Αυτή η συμφόρηση στο σημείο εισόδου κι εξόδου στο αιθερικό σώμα ευθύνεται για την παρεμπόδιση της ελεύθερης ροής της ζωικής δύναμης, που καταλήγει στην ταχεία υποταγή στις ασθένειες. Γιαυτό επίσης θα δείτε ότι οι προσεκτικά οριζόμενες αναπνευστικές ασκήσεις με τα λεπτοφυή τους αποτελέσματα στην αναδιοργάνωση κι αναπροσαρμογή των λεπτοφυέστερων σωμάτων (ιδιαίτερα του αιθερικού και του αστρικού σώματος) θα χρησιμοποιούνται όλο και γενικότερα. Το διαδεδομένο ενδιαφέρον για την αναπνοή, σήμερα αποδεικνύει μια υποκειμενική αναγνώριση αυτού του γεγονότος, παρότι δεν είναι ακόμη γνωστά αρκετά για τις μεθόδους και τα

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

αποτελέσματα. Ένα άλλο πράγμα στο οποίο θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας είναι ότι τα σημεία συμφόρησης μπορεί να υπάρχουν είτε στο κέντρο του αστρικού σώματος είτε στο αιθερικό σώμα και την κατάσταση αυτή πρέπει να ερευνήσει ο θεραπευτής. β. Έλλειψη Συντονισμού και Ολοκλήρωσης. Ερχόμαστε τώρα σε μια σύντομη εξέταση του δεύτερου σημείου δυσχέρειας που απαντάται στο αιθερικό σώμα, την οποία αποκαλέσαμε στην κατάταξή μας έλλειψη συντονισμού ή ολοκλήρωσης. Επικρατεί σε μεγάλο βαθμό σήμερα κι ευθύνεται για μεγάλο μέρος της ανωμαλίας. Το αιθερικό σώμα είναι η εσώτερη “ουσιώδης” μορφή πάνω στην οποία δομείται ή κατασκευάζεται το φυσικό σώμα. Είναι η εσώτερη σκαλωσιά που υπόκειται σε κάθε μέρος του όλου εξωτερικού ανθρώπου· είναι το πλαίσιο που υποβαστάζει το όλο· είναι εκείνο πάνω στο οποίο σχεδιάζεται η εξωτερική μορφή· και είναι το δίκτυο των νάντις (άπειρα περίπλοκο) που συνιστά το αντίγραφο ή την πανομοιότυπη όψη ολόκληρου του νευρικού συστήματος το οποίο αποτελεί ένα τόσο σπουδαίο τμήμα του ανθρώπινου μηχανισμού. Είναι έτσι μαζί με τη ροή του αίματος το οριστικό όργανο της ζωικής δύναμης. Αν λοιπόν υπάρχει αδυναμία στη σχέση μεταξύ της εσώτερης αυτής δομής και της εξωτερικής μορφής, θα σας είναι αμέσως φανερό ότι θα επέλθει πραγματική δυσχέρεια. Η δυσχέρεια αυτή θα πάρει τρεις μορφές: 1. Η φυσική μορφή στην πυκνή της όψη θα είναι πολύ χαλαρά συνδεμένη με την αιθερική μορφή ή πανομοιότυπο. Αυτό οδηγεί σε μια καχεκτική κι εξασθενημένη κατάσταση που προδιαθέτει τον άνθρωπο στην ασθένεια και την κακή υγεία. 2. Η σύνδεση είναι χαλαρή σε ορισμένες κατευθύνσεις ή όψεις του εξοπλισμού. Μέσω ορισμένων εστιακών σημείων ή κέντρων η ζωική δύναμη αδυνατεί να κυκλοφορήσει επαρκώς και συνεπώς έχετε μια συγκεκριμένη αδυναμία σε κάποιο μέρος του φυσικού σώματος. Λόγου χάρη, η ανικανότητα είναι μια τέτοια δυσκολία και μια άλλη είναι η τάση για λαρυγγίτιδα – για ν’ αναφέρω μόνο δύο τελείως διαφορετικές διαταραχές. 3. Η σύνδεση μπορεί επίσης να είναι τόσο βασικά χαλαρή και ασθενής ώστε η ψυχή να έχει πολύ μικρή κατοχή στο φορέα της εξωτερικής της εκδήλωσης κι έτσι να συμβαίνει εύκολα κατάληψη ή κατοχή. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα των δυσχερειών που είναι συμφυείς μ’ αυτή την κατάσταση. Άλλες είναι ορισμένες μορφές λιποθυμίας ή απώλειας συνείδησης και η επιληψία. Υπάρχουν επίσης, όπως θα γίνει φανερό, οι ακριβώς αντίθετες καταστάσεις, όταν το αιθερικό σώμα είναι στενά συνδεμένο ή ολοκληρωμένο με την προσωπικότητα – είτε είναι ανώτερης εξελιγμένης φύσης ή απλό δείγμα ενός κοινού αιθερικού σώματος – ώστε κάθε μέρος του φυσικού σώματος να είναι σε μια συνεχή κατάσταση διέγερσης, γαλβανισμένης προσπάθειας, με μια επακόλουθη δραστηριότητα του νευρικού συστήματος που – αν δε ρυθμισθεί ορθά – μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη ταλαιπωρία. Σ’ αυτό αναφέρομαι στο τρίτο τμήμα της “Υπερδιέγερσης των Κέντρων”. Μια πολύ

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

χαλαρή ή πολύ στενή σύνδεση οδηγεί σε ανωμαλία, αν και το πρώτο είδος δυσχέρειας είναι συνήθως σοβαρότερο από το άλλο. Έδωσα εδώ αρκετά για να δείξω πόσο ενδιαφέρουσα και πόσο σπουδαία μπορεί να είναι η μελέτη του αιθερικού σώματος. Το όλο θέμα της θεραπείας “συνάπτεται” (για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη φράση που τη βρίσκω δύσκολη) με την ανάπτυξη, την ανέλιξη και τον έλεγχο των επτά κύριων κέντρων. γ. Υπερδιέγερση των Κέντρων. Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά σε όσα είπα για το αίτιο της ασθένειας που ανακύπτει στο αιθερικό σώμα, αλλά στο Μέρος II (όταν ασχοληθώ με ορισμένες βασικές απαιτήσεις) θα αποσαφηνίσω περαιτέρω το θέμα. Η συμφόρηση, η έλλειψη ολοκλήρωσης και η υπερδιέγερση των κέντρων είναι προφανώς θεμελιώδη αίτια όσον αφορά το πυκνό φυσικό σώμα, αλλά αυτά είναι συχνά αποτελέσματα λεπτοφυέστερων αιτίων που κρύβονται στη ζωή του αστρικού και νοητικού σώματος και στην περίπτωση της υπερδιέγερσης είναι μερικές φορές αποτέλεσμα ψυχικών επαφών. Το αιθερικό σώμα αντιδρά κανονικά και σχεδιασμένα σ’ όλες τις καταστάσεις που απαντώνται στους λεπτοφυέστερους φορείς. Ουσιαστικά είναι διαβιβαστής κι όχι δημιουργός και μόνο οι περιορισμοί του παρατηρητή τον οδηγούν να αποδώσει τα αίτια των σωματικών ασθενειών στο αιθερικό σώμα. Είναι ένας θάλαμος εκκαθάρισης όλων των δυνάμεων που φθάνουν στο φυσικό σώμα, υπό την προϋπόθεση ότι το σημείο εξέλιξης έχει φέρει τα διάφορα κέντρα δύναμης σε μια κατάσταση όπου είναι δεκτικά σε κάθε ιδιαίτερο τύπο δύναμης. Μιλώντας εσωτερικά, τα κέντρα μπορεί να βρίσκονται σε μια από τις πέντε συνθήκες ή καταστάσεις ύπαρξης. Αυτές μπορούν να περιγραφούν με τους εξής όρους: 1. Κλειστά, ήρεμα και σφαλισμένα, αλλά με σημεία ζωής, σιωπηλά και γεμάτα από βαθιά αδράνεια. 2. Ανοικτά, ασφράγιστα κι ελαφρά χρωματισμένα· η ζωή πάλλεται. 3. Επιταχυμένα, ζωντανά, άγρυπνα προς δύο κατευθύνσεις· οι δύο μικρές θύρες είναι διάπλατα ανοικτές. 4. Ακτινοβόλα και προσεγγίζοντα όλα τα σχετιζόμενα κέντρα μ’ έναν κραδασμικό φθόγγο. 5. Είναι συγχωνευμένα κι εργάζονται μεταξύ τους ρυθμικά. Η ζωτική δύναμη ρέει απ’ όλα τα πεδία. Ο κόσμος στέκει διάπλατα ανοικτός. Σε σχέση με τα πέντε αυτά στάδια κατά τα οποία το αιθερικό σώμα διευρύνεται και αποβαίνει η ζωτική ζωντάνια κάθε έκφρασης στο φυσικό πεδίο, είναι οι πέντε φυλές των ανθρώπων αρχίζοντας με τη Λεμουρεία φυλή, τα πέντε πεδία της ανθρώπινης και υπερανθρώπινης έκφρασης, τα πέντε στάδια συνείδησης και οι διάφορες άλλες ομάδες των πέντε που συναντάτε στην εσωτερική φιλοσοφία. Συμπτωματικά θα άξιζε και θα ήταν ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι ο πεντάκτινος αστέρας δεν είναι μόνο το σημείο και το σύμβολο της μύησης και τελικά του τέλειου ανθρώπου, αλλά επίσης το βασικό σύμβολο του αιθερικού σώματος και των πέντε κέντρων που ελέγχουν τον τέλειο

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

άνθρωπο – των δύο κεφαλικών κέντρων, του καρδιακού κέντρου, του κέντρου του λαιμού και του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Όταν τα κέντρα αυτά έχουν πλήρως αφυπνισθεί και λειτουργούν αμοιβαία με ορθό ρυθμό, οι διάφορες πεντάδες στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω αποτελούν ακέραιο μέρος της συνείδησης του τέλειου ανθρώπου. Παρότι οι ιδιαίτερες αυτές πληροφορίες δε συνδέονται σαφώς με την Επιστήμη της Θεραπευτικής, όμως το όλο θέμα σχετίζεται με την ενέργεια και η ενέργεια σχετίζεται στη μια ή την άλλη μορφή με τα αίτια και τα αποτελέσματα της ασθένειας, γιατί η ασθένεια είναι το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα της ενέργειας πάνω στην ενεργειακή μονάδα που ονομάζουμε άτομο. Πρέπει να θυμάστε ότι το αιθερικό σώμα του ανθρώπινου όντος είναι ένα ακέραιο μέρος του αιθερικού σώματος του πλανητικού Λογού και συνεπώς συνδέεται με όλες τις μορφές που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το σώμα σε καθένα και σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης. Είναι μέρος της ουσίας του σύμπαντος, συντονισμένο με την πλανητική ουσία και γιαυτό παρέχει την επιστημονική βάση της ενότητας. Αν με ρωτήσετε τι βρίσκεται στην πραγματικότητα πίσω από όλες τις ασθένειες, τις ανατροπές, τα λάθη και την έλλειψη θείας έκφρασης στους τρεις κόσμους, θα σας έλεγα ότι είναι η χωριστικότητα που προκαλεί τις μεγάλες ανωμαλίες που ανακύπτουν στο αιθερικό σώμα συν η ανικανότητα της εξωτερικής απτής μορφής ν’ ανταποκριθεί επαρκώς στις εσώτερες και λεπτοφυέστερες παρωθήσεις. Εδώ βρίσκεται το αίτιο (το δευτερεύον αίτιο όπως τόνισα παραπάνω) του κύριου όγκου των παθήσεων. Το αιθερικό σώμα του πλανήτη δε διαβιβάζει ακόμη ελεύθερα ούτε κυκλοφορεί τις δυνάμεις που επιζητούν είσοδο στην συνείδηση και την έκφραση του ανθρώπου στο φυσικό πεδίο. Οι δυνάμεις αυτές εκπορεύονται απ’ τον εαυτό του καθώς λειτουργεί στα λεπτοφυέστερα επίπεδα συνείδησης και από την ψυχή· έρχονται επίσης από συναφείς και προσεγγισθείσες ομάδες, από την πλανητική ζωή και τελικά σε τελευταία ανάλυση από ολόκληρο το σύμπαν. Καθένα απ’ τα κέντρα μπορεί, όταν αφυπνισθεί πλήρως και χρησιμοποιηθεί συνειδητά κι επιστημονικά, να χρησιμεύσει σαν ανοιχτή θύρα δια της οποίας μπορεί να εισέλθει η επίγνωση εκείνου που βρίσκεται πέρα απ’ την ατομική ανθρώπινη ζωή. Το αιθερικό σώμα είναι θεμελιωδώς το πιο σπουδαίο όργανο ανταπόκρισης που κατέχει ο άνθρωπος, προκαλώντας όχι μόνο την ορθή λειτουργία των πέντε αισθήσεων και συνεπώς παρέχοντας πέντε μεγάλα σημεία επαφής με τον απτό κόσμο, αλλά επιτρέπει επίσης στον άνθρωπο να καταγράφει ευαίσθητα τους λεπτοφυέστερους κόσμους και όταν ενεργοποιείται κι ελέγχεται από την ψυχή, τα πνευματικά βασίλεια στέκουν επίσης διάπλατα ανοικτά. Το αιθερικό σώμα είναι ένας δυναμικός δέκτης εντυπώσεων που μεταδίδονται στην ανθρώπινη συνείδηση διαμέσου των αφυπνισμένων κέντρων. Δεν υπάρχει, λόγου χάρη, αληθινή ψυχόραση ως τη στιγμή της αφύπνισης του ηλιακού πλέγματος ή του κέντρου άζνα. Οι διαβιβαζόμενες αυτές εντυπώσεις και πληροφορίες γίνονται τα κίνητρα για την έναρξη της συνειδητής δραστηριότητας. Χρησιμοποιούνται πολλές λέξεις για να περιγράψουν αυτές τις δυνάμεις και τα προκαλούμενα αποτελέσματά τους, όπως

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

παρορμήσεις, κίνητρα, επιδράσεις, δυναμικότητες, επιθυμίες, εφέσεις και πολλοί παρόμοιοι όροι που είναι απλά συνώνυμα της δύναμης ή της ενέργειας κι έτσι μεταδίδουν την ίδια γενική ιδέα. Όλες αυτές οι λέξεις αναφέρονται σε μορφές δραστηριότητας του αιθερικού σώματος, αλλά μόνο όταν το φυσικό σώμα τις καταγράφει και δρα κάτω από την εντύπωσή τους. Το όλο θέμα της ελαύνουσας δύναμης έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το αχανές του θέματος είναι ωστόσο τόσο πραγματικό ώστε μόνο βαθμιαία μπορεί η ανθρωπότητα να συλλάβει την κατάσταση και να φθάσει στην αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά (δια του αιθερικού του σώματος) ένα ακέραιο μέρος του μεγάλου και δονούμενου Όλου· μόνο με τον καιρό θα μάθει μέσω των διαδικασιών της εξέλιξης ότι μπορεί να ελπίζει να καταγράψει όλες τις διαφορετικές περιοχές της θείας έκφρασης. Μόνο όταν το αιθερικό σώμα παρασύρεται σε δραστηριότητα υπό την επιρροή και δια των “εντυπωνόμενων δυνάμεων” της ψυχής, του νου και πρόσκαιρα του αστρικού σώματος μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει επίγνωση όλων των κόσμων, όλων των φαινομένων και όλων των καταστάσεων συνείδησης κι έτσι να επιτύχει εκείνη την παντογνωσία που είναι κληρονομικό δικαίωμα όλων των υιών του Θεού. Αλλά διαρκούσης της περιόδου κατά την οποία αυτή η κατάσταση ύπαρξης είναι σε διαδικασία επίτευξης, ή έλλειψη ανάπτυξης, η αποτυχία καταγραφής, το βιωματικό έργο της αφύπνισης και οργάνωσης των διαφόρων κέντρων κι έπειτα της ορθής αμοιβαίας συσχέτισής τους προκαλεί μεγάλη δυσκολία. Η κατάσταση αυτή είναι η γόνιμη πηγή των δυσκολιών οι οποίες, όταν μεταφερθούν στο φυσικό σώμα, προκαλούν ασθένειες διαφόρων ειδών, πολλές εντάσεις και συμφορήσεις, την υπερδιέγερση των κέντρων σε κάποιο μέρος του αιθερικού φορέα και την υπανάπτυξή τους σε κάποιο άλλο συν την άνιση ανέλιξη και τη λανθασμένη ισορροπία των κέντρων. Πολλά λέγονται σήμερα στη σύγχρονη ιατρική έρευνα για την “ανισορροπία” των ενδοκρινών αδένων και πολλές φυσικές δυσχέρειες αποδίδονται στη συχνή αυτή ανισορροπία. Πίσω όμως απ’ αυτή την κατάσταση του αδενικού συστήματος βρίσκεται η βασική ανισορροπία των ίδιων των κέντρων. Μόνο όταν υπάρχει ορθή κατανόηση της δύναμης και της λήψης και της επακόλουθης χρήσης της, θα επιτευχθεί ορθή ισορροπία και το ανθρώπινο ενδοκρινές σύστημα θα ελέγχει το φυσικό άνθρωπο με τον αποσκοπούμενο τρόπο. Υπάρχει σήμερα μεγάλη ανάγκη για τη μελέτη των ακόλουθων προβλημάτων: 1. Του προβλήματος της ορθής λήψης δύναμης δια του κατάλληλου κέντρου. Ένα παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στον ακριβή έλεγχο του ηλιοπλεγματικού κέντρου σαν εκείνου στο οποίο η αστρική ευαισθησία μπορεί να καταγραφεί και να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα. 2. Του προβλήματος της ορθής σχέσης ενός ιδιαίτερου κέντρου με το σχετικό αδένα του, που επιτρέπει την ελεύθερη δράση της δύναμης η οποία διαχύνεται απ’ το κέντρο στο συναφές αδενικό αντίστοιχο, ρυθμίζοντας έτσι την ιδιάζουσα ορμόνη του και τελικά τη ροή του αίματος. Αν συλλάβετε αυτή την αλληλουχία επαφής, θα

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

κατανοήσετε σαφέστερα την απόκρυφη σημασία των λόγων της Παλαιάς Διαθήκης ότι “το αίμα είναι ζωή”. Η ζωτικότητα που προέρχεται από το αιθερικό σώμα, εκδηλώνεται στη ροή του αίματος μέσω του κέντρου που ανταποκρίνεται σ’ έναν από τους επτά ιδιάζοντες τύπους δύναμης και του συγγενικού του αδένα. Θα γίνει λοιπόν φανερό ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ: α. Του αιθερικού σώματος σαν διαβιβαστή ενός απέραντου συνόλου ενεργειών και δυνάμεων. β. Του ενδοκρινούς συστήματος του οποίου οι διάφοροι αδένες είναι στην πραγματικότητα η εξωτερίκευση ή υλοποίηση των κέντρων, μεγάλων και μικρών. γ. Της καρδιάς που είναι το κέντρο της ζωής, όπως ο εγκέφαλος είναι το κέντρο της συνείδησης. Από την καρδιά το αίμα κυκλοφορεί κι ελέγχεται. Έτσι τα τρία αυτά μεγάλα συστήματα συσχετίζονται. δ. Ολόκληρου του αδενικού συστήματος με το νευρικό σύστημα με το μέσον του δικτύου των νεύρων και των “νάντις” που υπόκεινται αυτού του δικτύου. Αυτά τα νάντις είναι τα νήματα της ζωικής δύναμης που υπόκεινται σε κάθε μέρος του σώματος και ιδιαίτερα του νευρικού συστήματος σ’ όλες τις όψεις του. Σ’ αυτά τα προβλήματα και τις σχέσεις μπορεί να προστεθεί μια ακόμη. Είναι η αλληλοσχέτιση που πρέπει να εδραιωθεί μεταξύ όλων των κέντρων, επιτρέποντας την ελεύθερη δράση της δύναμης με ορθό ρυθμό σ’ ολόκληρο το φυσικό φορέα. Έχετε λοιπόν ορισμένα μεγάλα αλληλοσυμπλεκόμενα διευθυντήρια που ελέγχουν ή αποτυγχάνουν να ελέγξουν το φυσικό σώμα. Όπου υπάρχει έλλειψη ελέγχου, οφείλεται στην αποτυχία εδραίωσης ορθών σχέσεων μέσα στο σώμα ή σε έλλειψη ανάπτυξης. Οι αλληλοσυμπλεκόμενες αυτές ομάδες είναι: 1. Εκείνη του αιθερικού σώματος που εργάζεται κυρίως δια των επτά κύριων κέντρων του, αλλά και δια πολλών άλλων κέντρων. 2. Εκείνη του ενδοκρινούς συστήματος που εργάζεται κυρίως δια των επτά μεγάλων αδενικών ομάδων, αλλά και δια πολλών άλλων λιγότερο σημαντικών αδένων. 3. Εκείνη του νευρικού συστήματος (του συμπαθητικού και του εγκεφαλονωτιαίου) με μια ιδιάζουσα έμφαση στο πνευμονογαστρικό νεύρο με το αποτέλεσμά του στην καρδιά και συνεπώς στην κυκλοφορία του αίματος. Όλα αυτά τα σημεία πρέπει να εξετασθούν και να συσχετισθούν με κάθε σύστημα απόκρυφης θεραπείας και το τεχνικό θέμα που πρέπει να καλυφθεί είναι σε τελική ανάλυση λιγότερο περίπλοκο απ’ το αχανές σύστημα που οικοδόμησε η ορθόδοξη ιατρική και χειρουργική. Εξαιτίας της έλλειψης συντονισμού των τριών αυτών συστημάτων η θεραπευτική τέχνη αυτή την εποχή αποτυγχάνει να επιτύχει όλα όσα επιθυμεί. Έκανε πολλά, αλλά πρέπει να κάνει ένα ακόμη βήμα στο αιθερικό πεδίο, προτού μπορέσει να διακριβώσει το πραγματικό κλειδί της ασθένειας και της θεραπείας της. Η έλλειψη, λόγου χάρη, ζωτικότητας και οι κοινές ανώμαλες συνθήκες που μας

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

είναι τόσο οικείες, δείχνουν την αδράνεια του αιθερικού σώματος και την έλλειψη ζωτικότητάς του. Τα αποτελέσματα αυτής της αδράνειας του ζωτικού σώματος μπορεί να είναι φυσικά και ψυχολογικά, επειδή οι αδένες στο φυσικό σώμα δε θα λειτουργούν κανονικά κι όπως είναι πολύ γνωστό, ρυθμίζουν τη φυσική έκφραση του ανθρώπου καθώς και τις συναισθηματικές και νοητικές του καταστάσεις στο βαθμό που είναι ικανές ή όχι να βρουν έκφραση με το μέσον του φυσικού φορέα. Οι αδένες δε ρυθμίζουν τον εσώτερο άνθρωπο ή τις καταστάσεις της συνείδησής του, αλλά μπορούν κι εμποδίζουν εκείνες τις εσώτερες καταστάσεις που εκδηλώνονται προς τα έξω. Στην αντίθετη περίπτωση ένα πολύ ισχυρό αιθερικό σώμα και η υπερδιέγερση των σχετικών κέντρων μπορεί να επιβάλουν μεγάλη πίεση στο νευρικό σύστημα και να προκαλέσουν σαν συνέπεια συγκεκριμένη νευρική ανωμαλία, ημικρανία, νοητική και συναισθηματική ανισορροπία και σε κάποιες περιπτώσεις να οδηγήσουν σε φρενοβλάβεια. Επεκτάθηκα κάπως σ’ αυτό το θέμα γιατί η σχέση του αιθερικού σώματος με το φυσικό σώμα και η δεκτικότητά του στις εσώτερες ενέργειες ρυθμίζουν πολύ αποφασιστικά τον άνθρωπο. Θα είναι αναγκαίο να το έχουμε πάντα κατά νου καθώς μελετούμε τα αίτια των ασθενειών που ανακύπτουν στο νοητικό σώμα ή οφείλονται στη δραστηριότητα της ψυχής στη ζωή του μαθητή, ή καθώς ερευνούμε τις διαδικασίες με τις οποίες ο άνθρωπος προετοιμάζεται για μύηση. Το αιθερικό σώμα πρέπει πάντα να δρα και δρα σταθερά σαν πράκτορας διαβίβασης των εσώτερων ενεργειών στο εξωτερικό πεδίο και το φυσικό σώμα πρέπει να μάθει ν’ ανταποκρίνεται και ν’ αναγνωρίζει εκείνο που διαβιβάζεται. Η αποτελεσματικότητα της διαβίβασης και η επακόλουθη φυσική δραστηριότητα εξαρτάται πάντοτε από τα κέντρα τα οποία με τη σειρά τους ρυθμίζουν τους αδένες· οι τελευταίοι καθορίζουν αργότερα τη φύση και την εκφρασμένη συνείδηση του ανθρώπου. Αν τα κέντρα είναι αφυπνισμένα και δεκτικά, θα βρεθεί ένα φυσικό όργανο που θα ανταποκρίνεται στις διαχυνόμενες δυνάμεις. Αν τα κέντρα υπνώττουν κι έτσι διαβιβάζουν λίγη δύναμη, θα έχετε ένα φυσικό όργανο που θα είναι εξίσου βραδύ και μη ανταποκριτικό. Αν τα κέντρα κάτω του διαφράγματος είναι αφυπνισμένα κι εκείνα πάνω απ’ αυτό δεν είναι, θα έχετε έναν άνθρωπο του οποίου η συνείδηση θα είναι εστιασμένη στη ζωώδη και συναισθηματική φύση και πολλές απ’ τις φυσικές του ασθένειες θα βρίσκονται επίσης κάτω απ’ το διάφραγμα. Βλέπετε λοιπόν πόσο πολύπλοκο και περίπλοκο είναι όλο αυτό το θέμα – τόσο πολύπλοκο ώστε θα κατανοηθεί αληθινά μόνο όταν τα ανθρώπινα όντα ανακτήσουν τη χαμένη δύναμη να “βλέπουν το φως” του αιθερικού σώματος και των επτά κύριων κέντρων του και μέσω μιας αναπτυγμένης αίσθησης αφής στα χέρια και τα δάκτυλα να επιβεβαιώνουν το ρυθμό κραδασμού στα διάφορα κέντρα. Όταν τα δύο αυτά μέσα γνώσης γίνουν διαθέσιμα, το όλο ζήτημα του αιθερικού σώματος θα προσλάβει μια νέα σπουδαιότητα και θα κατανοηθεί ορθά. 3. ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΠΤΟΥΝ ΣΤΟ ΝΟΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑ Άρχισα αυτό το τμήμα της μελέτης μας με τα αίτια που ανακύπτουν στο αστρικό και το αιθερικό σώμα, γιατί αυτά είναι οι κύριες πηγές ανωμαλιών, λόγω του γεγονότος ότι

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

η πλειοψηφία της ανθρωπότητας είναι αστρικά εστιασμένη, όπως ακριβώς η πλειονότητα των μορφών του ζωικού βασιλείου είναι αιθερικά εστιασμένη. Οι δυνάμεις που εισρέουν στο ζωικό βασίλειο έρχονται κατεξοχήν από αιθερικά επίπεδα και από τα πυκνά φυσικά επίπεδα της ζωής. Ωστόσο τα ανώτερα ζώα, λόγω της ανάπτυξης που επήλθε απ’ την επαφή τους με τα ανθρώπινα όντα, γίνονται επιδεκτικά σε δυνάμεις που έρχονται απ’ το αστρικό πεδίο κι έτσι αναπτύσσουν δράσεις κι αντιδράσεις που δεν είναι καθαρά ενστικτώδεις. Σήμερα, λόγω της ανάπτυξης του νου στην Αρεία φυλή, μπορεί να προκύψουν ορισμένες δυσκολίες στο φυσικό σώμα. Η προέλευσή τους δεν είναι βασικά νοητική, αλλά οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το νοητικό σώμα είναι διαβιβαστής (όταν είναι ενεργό και ορθά ευθυγραμμισμένο) ψυχικής ενέργειας και η ψυχική αυτή ενέργεια που εισρέει στο φυσικό σώμα, μπορεί να προκαλέσει ορισμένες συνθήκες υπερδιέγερσης και δυσκολίες που συνδέονται με το νευρικό σύστημα. Αλλά είναι η διαβιβαζόμενη ενέργεια που προκαλεί την ανωμαλία κι όχι ο παράγοντας που ανακύπτει στον ίδιο το νου. Θα το διευκρινίσω κάπως αργότερα. α. Λανθασμένες Νοητικές Στάσεις. Θα ήθελα ν’ ασχοληθώ πρώτα απ’ όλα με τη βασική πρόταση ότι η ασθένεια και τα φυσικά μειονεκτήματα δεν είναι αποτέλεσμα λανθασμένης σκέψης. Φαίνεται πιθανότερο ότι είναι αποτέλεσμα πλήρους απουσίας σκέψης ή ότι προκαλούνται απ’ την αποτυχία να τηρηθούν οι βασικοί εκείνοι νόμοι που διέπουν τη Διάνοια του Θεού. Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα της αποτυχίας αυτής είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν ακολουθεί το βασικό Νόμο του Ρυθμού, που διέπει όλες τις διαδικασίες της φύσης και ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης. Σ’ αυτή την αποτυχία τήρησης του Νόμου της Περιοδικότητας μπορεί να ανιχνευθεί μεγάλο μέρος της δυσκολίας που είναι εγγενής στη χρήση και την κατάχρηση της σεξουαλικής ορμής. Αντί ο άνθρωπος να κυβερνάται από την κυκλική εκδήλωση της σεξουαλικής παρόρμησης κι επομένως η ζωή του να κυβερνάται από έναν καθορισμένο ρυθμό, δε συμβαίνει κάτι τέτοιο την τωρινή εποχή, εκτός από την περίοδο των κύκλων της γυναίκας στους οποίους δίνεται ελάχιστη προσοχή. Ο άνδρας ωστόσο δε διέπεται από τέτοιους κύκλους και παραβιάζει επίσης το ρυθμό στον οποίο πρέπει να υποτάσσεται το γυναικείο σώμα και ο οποίος – αν κατανοηθεί ορθά – καθορίζει τη χρήση της σεξουαλικής σχέσης, περιλαμβανομένης φυσικά και της ανδρικής παρόρμησης. Αυτή η αποτυχία να ζούμε με το Νόμο της Περιοδικότητας και να υποτάσσουμε τις ορέξεις μας στον κυκλικό έλεγχο είναι ένα από τα κυριότερα αίτια της ασθένειας· κι επειδή οι νόμοι αυτοί παίρνουν μορφή στο νοητικό πεδίο, θα μπορούσε κανείς δικαιολογημένα να πει ότι η παραβίασή τους έχει νοητική βάση. Αυτό θα συνέβαινε αν η φυλή εργαζόταν νοητικά, αλλά δε συμβαίνει. Στο σύγχρονο κόσμο αρχίζει μια πλατιά παραβίαση των νοητικών αυτών νόμων, ιδιαίτερα του Νόμου των Κύκλων, που καθορίζει τις παλίρροιες, ελέγχει τα παγκόσμια γεγονότα και θα έπρεπε επίσης να ρυθμίζει το άτομο κι έτσι να εδραιώνει ρυθμικές συνήθειες ζωής – ένα από τα μεγαλύτερα αίτια που προδιαθέτουν στην καλή υγεία. Παραβιάζοντας αυτό το Νόμο του Ρυθμού, ο άνθρωπος αποδιοργάνωσε τις

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

δυνάμεις οι οποίες αν χρησιμοποιηθούν ορθά, τείνουν να φέρουν το σώμα σε γερή και υγιεινή κατάσταση· ενεργώντας έτσι, έθεσε τα θεμέλια για τη γενική εκείνη ατονία και τις έμφυτες εκείνες οργανικές τάσεις που προδιαθέτουν τον άνθρωπο στην κακή υγεία κι επιτρέπουν την είσοδο στο σύστημα των σπερμάτων και βακτηριδίων που προκαλούν τις εξωτερικές μορφές της κακοήθους ασθένειας. Όταν η ανθρωπότητα επανακτήσει την κατανόηση της ορθής χρήσης του χρόνου (που καθορίζει ο Νόμος του Ρυθμού στο φυσικό πεδίο) και μπορέσει να προσδιορίσει τους κατάλληλους κύκλους για τις ποικίλες εκδηλώσεις της ζωικής δύναμης στο φυσικό πεδίο, τότε εκείνο που ήταν πρωτύτερα μια ενστικτώδης συνήθεια θα γίνει η νοήμων χρήση του μέλλοντος. Αυτή θ’ αποτελέσει μια τελείως νέα επιστήμη κι ο ρυθμός των φυσικών διαδικασιών και η εδραίωση σαν συνηθειών των ορθών κύκλων της φυσικής λειτουργίας θα επιφέρει μια νέα εποχή υγείας και υγιεινών φυσικών συνθηκών για ολόκληρη τη φυλή. Χρησιμοποίησα τη λέξη “εδραίωση”, γιατί καθώς η εστία της φυλετικής προσοχής θα μετατοπίζεται στην περιοχή των ανώτερων αξιών, ο φυσικός φορέας θα επωφελείται σημαντικά και η καλή υγεία – δια της ορθής ρυθμικής ζωής συν την ορθή σκέψη και την ψυχική επαφή – θα εδραιωθεί μόνιμα. Υπάρχουν συνεπώς πολύ λίγες ασθένειες τις οποίες κληρονομεί η σάρκα, που έχουν νοητική βάση. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσουμε ποιες είναι. Υπάρχουν δύο λόγοι για τη στατιστική αυτή αποτυχία: 1. Το γεγονός ότι ελάχιστοι, μιλώντας σχετικά, απ’ τη φυλή είναι νοητικά πολωμένοι κι επομένως σκέφτονται. 2. Το γεγονός ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι αιθερικές ή αστρικές. Ένας άλλος παράγοντας που προκαλεί αυτή τη δυσκολία είναι ότι οι νοητικές και συναισθηματικές αντιδράσεις του ανθρώπου αλληλοσχετίζονται τόσο στενά, ώστε δεν είναι εύκολο στο τωρινό στάδιο εξέλιξης να διαχωρίσουμε το αίσθημα από τη σκέψη ή να πούμε ότι αυτή ή εκείνη η ασθένεια ανακύπτει στο αστρικό ή στο νοητικό σώμα, ή ότι ορισμένες παθήσεις οφείλονται σε λανθασμένο αίσθημα κι άλλες σε λανθασμένη σκέψη. Μιλώντας με όρους ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας, βρίσκουμε ότι όσοι σκέφτονται στον κόσμο σήμερα είναι σχετικά λίγοι. Οι υπόλοιποι ασχολούνται με τα αισθήματα, την αισθητική αντίληψη και τις πολλές και ποικίλες όψεις του συναισθηματισμού, όπως ο ερεθισμός, η στενοχώρια, η σφοδρή ανησυχία, η έφεση για κάποιο επιθυμητό σκοπό ή στόχο, η κατάθλιψη συν τη δραματική ζωή των αισθήσεων και της συνείδησης του “εγώ στο κέντρο”. Λίγοι ζουν στον κόσμο της σκέψης και ακόμη λιγότεροι στον κόσμο της πραγματικότητας. Όταν το κάνουν, το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτα μια καλύτερη υγεία, γιατί υπάρχει καλύτερη ολοκλήρωση και σαν αποτέλεσμα μια πιο ελεύθερη δράση των ζωικών δυνάμεων στους φορείς έκφρασης. β. Νοητικός Φανατισμός. Η Κυριαρχία των Σκεπτομορφών. Θα ήθελα να τονίσω εδώ ότι οι ασθένειες και οι δυσκολίες που ανακύπτουν απ’ ό,τι ονόμασα λανθασμένες νοητικές στάσεις, φανατισμούς, φρούδους ιδεαλισμούς και διαψευσθείσες ελπίδες, εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες και μια μελέτη τους θα σας

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

δείξει ότι σε τελική ανάλυση δεν έχουν καθόλου νοητική προέλευση, αλλά είναι κυρίως αποτέλεσμα υπεισερχόμενου συναισθηματισμού: 1. Εκείνες που συνδέονται με τις επιβληθείσες δραστηριότητες κι εργασίες του φυσικού πεδίου, οι οποίες έχουν το κίνητρό τους στις νοητικές αυτές συνθήκες. Οδηγούν, λόγου χάρη, σε πυρετώδη δραστηριότητα και υπεραπασχόληση, λόγω της απόφασης να μη ματαιωθεί αλλά να εφαρμοσθεί το σχέδιο. Το αποτέλεσμα είναι συχνά η κατάρρευση του νευρικού συστήματος, η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν η νοητική κατάσταση άλλαζε κι επιτυγχανόταν ορθός ρυθμός στο φυσικό πεδίο. Αλλά εκείνο που δημιούργησε την ανωμαλία ήταν έργο της φυσικής φύσης και όχι της νοητικής συνθήκης. 2. Εκείνες που προκαλούνται από μια κατάσταση εξέγερσης που χρωματίζει όλη τη ζωή και μια καταγραφή βίαιων συναισθηματικών αντιδράσεων. Μπορεί να βασίζονται, λόγου χάρη, σε μια νοητική αντίληψη του Σχεδίου συν την αναγνώριση ότι τα σχέδια αυτά δεν υλοποιούνται συχνά λόγω της ανεπάρκειας του φυσικού εξοπλισμού· αλλά η βασική αιτία της ασθένειας είναι η συναισθηματική εξέγερση κι όχι συνεπώς η νοητική συνθήκη. Η πικρία, η αηδία, το μίσος και η αίσθηση της ματαίωσης μπορούν και πράγματι προκαλούν πολλές απ’ τις επικρατούσες τοξικές συνθήκες και μια κατάσταση γενικής δηλητηρίασης και κακής υγείας από την οποία υποφέρουν συνήθως πολλοί άνθρωποι. Το όραμά τους είναι μεγαλύτερο απ’ την επίτευξή τους κι αυτό προκαλεί συναισθηματικό πόνο. Η θεραπεία για τη κατάσταση αυτή βρίσκεται στην απλή λέξη αποδοχή. Δεν είναι μια αρνητική κατάσταση υποταγής σε μια πειθήνια αδρανή ζωή, αλλά είναι μια θετική αποδοχή (σε σκέψη και σε πρακτική έκφραση) μιας κατάστασης που επί του παρόντος φαίνεται αναπόφευκτη. Οδηγεί σε αποφυγή απώλειας χρόνου στην προσπάθεια να επιτευχθεί το αδύνατο και σε ορθή προσπάθεια να προωθηθεί εκείνο που είναι εφικτό. 3. Εκείνες τις δυσκολίες που προκαλούνται από την αποτυχία του φυσικού μηχανισμού ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νοητικής ζωής του ατόμου. Είναι φυσικά και συνήθως μέρος της φυσικής κληρονομιάς και στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί κανονικά να γίνει τίποτε, αν κι όταν η έφεση είναι πραγματική και διαρκής, μπορούν να επιτευχθούν πολλά για τη βελτίωση και τη θεμελίωση μιας καλύτερης λειτουργίας σ’ έναν άλλο βιόκυκλο. Είναι ανάγκη να πραγματευθώ εδώ, όσο το δυνατό συντομότερα, το πρόβλημα της νοητικής θεραπείας και της διδασκαλίας ότι κάθε ασθένεια είναι προϊόν λανθασμένης σκέψης. Αρχίζετε να εργάζεσθε και θα ήθελα καθαρή σκέψη σ’ αυτό το σημείο. Τα δύο προβλήματα που έθεσα σχετίζονται στενά. Θα μπορούσαμε να τα εκφράσουμε με τη μορφή δύο ερωτήσεων: 1. Είναι άραγε η ασθένεια αποτέλεσμα σκέψης; 2. Μπορεί άραγε η δύναμη της σκέψης να επιφέρει θεραπευτικά αποτελέσματα, όταν χρησιμοποιείται από ένα άτομο ή μια ομάδα;

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Με βάση το γεγονός ότι πολλές ασθένειες, όπως σας είπα, λανθάνουν στην καθαυτή ύλη του ίδιου του πλανήτη, είναι φανερό ότι η ανθρώπινη σκέψη δεν ευθύνεται για την ασθένεια. Προηγείται της άφιξης της ανθρωπότητας στον πλανήτη. Υπάρχει ασθένεια στον ορυκτό κόσμο, στο φυτικό βασίλειο κι επίσης ανάμεσα στα ζώα, ακόμη και στην άγρια κατάστασή τους και στη φυσική τους κατοικία που δεν έχει μολυνθεί από τον άνθρωπο. Συνεπώς ο άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος γι’ αυτή, ούτε είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης ανθρώπινης σκέψης. Ούτε δίνουμε απάντηση στο ερώτημα λέγοντας ότι θα πρέπει συνεπώς να οφείλεται στη λανθασμένη σκέψη του πλανητικού Λόγου ή του ηλιακού Λόγου. Αυτό είναι μόνο μια υπεκφυγή της ερώτησης και μια αποφυγή του ζητήματος. Θα ήθελα εδώ να σας υπενθυμίσω τους δύο ορισμούς των αιτίων της ασθένειας, που σας έδωσα νωρίτερα. Θα σας συστήσω να τους προσέξετε καλά: “Κάθε ασθένεια είναι αποτέλεσμα αναστολής της ψυχικής ζωής. Αυτό αληθεύει για όλες τις μορφές σ’ όλα τα βασίλεια.” “Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές. Πρώτο, το παρελθόν του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών. Δεύτερο, η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης. Τρίτο, μερίζεται με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει σ’ αυτές τις μορφές. Οι τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται ο Αρχαίος Νόμος Μερισμού του κακού. Αυτός πρέπει να δώσει κάποτε τη θέση του στο νέο εκείνο Νόμο του Αρχαίου Επικρατούντος Καλού. Αυτός ο νόμος πρέπει να έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου.” Αν αναλύσετε τα τέσσαρα αίτια της ασθένειας που δίνονται εδώ, θα σημειώσετε ότι η ασθένεια θα ελεγχθεί τελικά από την αποδέσμευση της ψυχής σ’ όλες τις μορφές κι ότι αυτό θα γίνει με την ενεργό χρήση από τον άνθρωπο της πνευματικής του θέλησης. Θα μπορούσαμε να το διατυπώσουμε διαφορετικά και να πούμε ότι όταν η ψυχική ενέργεια και η ορθή χρήση της θέλησης (που στο άτομο είναι η αντανάκλαση και ο πράκτορας της βουλητικής ενέργειας της ψυχής) αποδεσμεύεται και κατευθύνεται ορθά από το νου, τότε η ασθένεια μπορεί να χειραγωγηθεί και τελικά να οδηγηθεί σ’ ένα τέρμα. Συνεπώς δια της επιβολής μιας ανώτερης ενέργειας κι ενός ανώτερου ρυθμού πάνω στις κατώτερες δυνάμεις, η ασθένεια μπορεί να ελεγχθεί. Η ασθένεια είναι συνεπώς το αποτέλεσμα στο φυσικό σώμα της αποτυχίας να φέρει τις ανώτερες αυτές ενέργειες και ρυθμούς κι αυτό με τη σειρά του εξαρτάται από το σημείο εξέλιξης. Η αμυδρή αίσθηση αυτής της αποτυχίας και η αντίληψη αυτών των γεγονότων οδήγησε τόσες πολλές ομάδες να πιστεύουν στη θεραπεία της ασθένειας με τη δύναμη της σκέψης και να αποδίδουν την εμφάνιση της ασθένειας σε λανθασμένη σκέψη. Αλλά στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα πρέπει κάποια μέρα να μάθει ότι μόνο η ανώτερη συνείδηση της ψυχής, η οποία εργάζεται μέσω του νου, μπορεί τελικά να λύσει το δύσκολο αυτό πρόβλημα. Δεν μπορούμε κατά συνέπεια να διαβεβαιώσουμε ότι η ασθένεια έχει κατά γενικό

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

κανόνα οποιαδήποτε σχέση με τη σκέψη. Αποτελεί απλώς την κακή χρήση των δυνάμεων του αιθερικού, του αστρικού και του πυκνού φυσικού επιπέδου. Η πλειονότητα των ανθρώπων είναι ανίκανη να κάνει οτιδήποτε γι’ αυτό, επειδή οι δυνάμεις που συνιστούν, για παράδειγμα, το φυσικό σώμα και οι οποίες περνούν απ’ αυτό κι επιδρούν πάνω του, έχουν κληρονομηθεί από ένα πολύ αρχαίο παρελθόν, είναι συστατικά μέρη του περιβάλλοντος και της ομαδικής ζωής μέσα στην οποία ολοκληρώνονται και τις οποίες συμμερίζεται με όλους τους συνανθρώπους του. Μια τέτοια δύναμη-ύλη χρωματίζεται από τα αποτελέσματα αρχαίων λανθασμένων ρυθμών, κατάχρησης δυνάμεων και κληρονομηθέντων ποιοτήτων. Η ψυχική ενέργεια η οποία εκφράζεται δια της ορθής σκέψης, μπορεί να θεραπεύσει τις ασθένειες στις οποίες υπόκειται ο άνθρωπος. Είναι λάθος να σκεφτόμαστε και να καταγράφουμε και να εκφράζουμε τις ανώτερες καταστάσεις συνείδησης η οποία οδηγεί σε λανθασμένους ρυθμούς. Κατά συνέπεια επαναλαμβάνω ότι η ασθένεια δεν είναι αποτέλεσμα της σκέψης. γ. Φρούδος Ιδεαλισμός. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένες ασθένειες οι οποίες εμφανίζονται στο φυσικό μηχανισμό και είναι σαφώς ριζωμένες στο γεγονός ότι η δραστηριότητα (που είναι ειδικά αποτέλεσμα της σκέψης) έχει χρωματισθεί και ρυθμισθεί από τη συναισθηματική ζωή του ατόμου και η συναισθηματική ζωή είναι μια γόνιμη πηγή ασθένειας κι εδραίωσης εσφαλμένων ρυθμών. Συνεπώς η επικράτηση της αστρικής δύναμης κι όχι της νοητικής ενέργειας είναι εκείνη που προκαλεί πραγματικά τη φυσική ανωμαλία. Δεν αναφέρομαι εδώ στις ασθένειες του νευρικού συστήματος και του εγκεφάλου, που είναι αποτέλεσμα υπερδιέγερσης και της κρούσης της ενέργειας (συχνά από το νου και την ψυχή) πάνω σε ένα όργανο που είναι ακατάλληλο να τη χειρισθεί. Αυτές θα τις εξετάσουμε αργότερα. Αναφέρομαι απλά στην ακόλουθη σειρά γεγονότων της ψυχολογικής ζωής και στις επακόλουθες δραστηριότητες: Η ασθένεια είναι μια μορφή δραστηριότητας. 1. Η νοητική δραστηριότητα κι ενέργεια προκαλεί (δια της δύναμης της σκέψης) ορισμένη καταγραφή σχεδίων, ιδεαλισμού και φιλοδοξιών. 2. Η ενέργεια αυτή, ανάμεικτη με αστρική ενέργεια, κυριαρχείται κι ελέγχεται από αστρικές αντιδράσεις ενός ανεπιθύμητου είδους, όπως στενοχώριας για κάτι που δεν έχει επιτευχθεί, αποτυχίας υλοποίησης των σχεδίων κ.λπ. Η ζωή συνεπώς πικραίνεται. 3. Τότε εμφανίζεται η ασθένεια στο φυσικό σώμα, ανάλογα με τις προδιαθέτουσες τάσεις του σώματος και τις έμφυτες κληρονομημένες αδυναμίες του. Θα σημειώσετε ότι στην πραγματικότητα το νοητικό σώμα και η δύναμη της σκέψης δεν υπήρξαν σε καμιά περίπτωση το αίτιο της ανωμαλίας. Αυτή προκλήθηκε από την ακύρωση της αρχικής σκέψης και τον υποβιβασμό της στο επίπεδο του συναισθηματισμού. Όταν αυτός ο υποβιβασμός κι ο τελικός έλεγχος από τις αστρικές δυνάμεις δε συμβαίνει και η σκέψη παραμένει καθαρή και άθικτη στο νοητικό πεδίο,

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

μπορεί να υπάρξει ανωμαλία άλλου είδους, λόγω της αποτυχίας “διακόμισης” της σκέψης σε αποτελεσματική δράση στο φυσικό πεδίο. Η αποτυχία αυτή δεν επιφέρει μόνο ένα σχίσμα στην προσωπικότητα, που είναι τόσο γνωστό στον ασκούμενο ψυχολόγο, αλλά και μια διακοπή ενός πολύ αναγκαίου ρεύματος ενέργειας. Σαν συνέπεια το φυσικό σώμα αποζωτικοποιείται και καταλήγει σε κακή υγεία. Όταν η σκέψη μπορεί να διακομισθεί στο φυσικό εγκέφαλο και να γίνει εκεί κατευθυντήριος πράκτορας της ζωικής δύναμης, θα έχετε συνήθως μια κατάσταση καλής υγείας κι αυτό αποδεικνύεται αληθινό είτε η ατομική σκέψη είναι καλή ή κακή, ορθά κινητοποιημένη ή εσφαλμένα προσανατολισμένη. Είναι απλά το αποτέλεσμα ολοκλήρωσης, γιατί τόσο οι άγιοι και οι αμαρτωλοί, όσο και οι ιδιοτελείς και οι ανιδιοτελείς κι όλα τα είδη των ανθρώπων μπορούν να επιτύχουν την ολοκλήρωση και μια ζωή κατευθυνόμενη από τη σκέψη. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν ένα άτομο ή μια ομάδα μπορεί να θεραπεύσει με τη δύναμη της σκέψης. Ασφαλώς μπορεί να γίνει η γενίκευση ότι ένα άτομο και μια ομάδα μπορεί να θεραπεύει κι ότι η σκέψη μπορεί να παίξει το δυναμικό της ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία, όχι όμως η σκέψη μόνη κι αβοήθητη. Η σκέψη μπορεί να είναι ο διευθύνων πράκτορας των δυνάμεων κι ενεργειών οι οποίες μπορούν να διασπάσουν και να διαλύσουν την ασθένεια, αλλά η διαδικασία πρέπει να βοηθηθεί από τη δύναμη του οραματισμού, από μια ικανότητα εργασίας με ιδιαίτερες δυνάμεις όταν κρίνεται σκόπιμο, από την κατανόηση των ακτίνων και των τύπων των ενεργειών τους κι επίσης από μια ικανότητα χειρισμού της φωτεινής ουσίας, όπως ονομάζεται. Στις δυνάμεις αυτές πρέπει να προστεθεί η ικανότητα να σχετίζεται κανείς με εκείνον που πρέπει να θεραπευθεί συν μια αγαπητική καρδιά. Στην πραγματικότητα, όταν αυτές οι συνθήκες εκπληρωθούν, η υπερβολική χρήση της ικανότητας της σκέψης και μια πολύ δυναμική χρήση των διαδικασιών του νου μπορεί ν’ αναχαιτίσει και να παρεμποδίσει το θεραπευτικό έργο. Η σκέψη πρέπει να ρυθμίσει το αρχικό κίνητρο, οδηγώντας τη νοημοσύνη του ανθρώπου πάνω στο πρόβλημα της θεραπείας και στην κατανόηση της φύσης εκείνου που πρέπει να θεραπευθεί· όταν όμως έχει βοηθήσει στην εστίαση της προσοχής του θεραπευτή και της θεραπευτικής ομάδας, πρέπει να γίνει ένας σταθερός αλλά υποσυνείδητος διευθύνων πράκτορας και τίποτε περισσότερο απ’ αυτό. Η θεραπεία επιτυγχάνεται, όταν είναι δυνατό, με τη χρήση της ορθά κατευθυνόμενης ενέργειας και τον λεπτομερή οραματισμό· η αγάπη παίζει επίσης ένα μεγάλο ρόλο, όπως κι ο νους στο αρχικό στάδιο. Θα μπορούσα ίσως να πω ότι μια αγαπητική καρδιά είναι μια απ’ τις πιο δυναμικές ενέργειες που χρησιμοποιούνται. Έφερα τα δύο αυτά ερωτήματα στη προσοχή σας, γιατί ανυπομονώ ν’ αποσαφηνισθεί ο νους σας σ’ αυτά τα προβλήματα προτού αρχίσετε οποιοδήποτε ομαδικό έργο θεραπείας. Η σκέψη ούτε θεραπεύει την ασθένεια ούτε την προκαλεί. Η σκέψη πρέπει να χρησιμοποιείται στις διαδικασίες, αλλά δεν είναι ο μόνος ή ο πιο σπουδαίος παράγοντας. Στο σημείο αυτό πολλές ομάδες και θεραπευτές πλανώνται. Ο νους

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

μπορεί να κατευθύνει την ενέργεια και η ενέργεια αυτή μπορεί με τη σειρά της να προκαλέσει υπερδιέγερση του εγκεφάλου και των σωματικών κυττάρων κι έτσι να προξενήσει νευρική ανωμαλία και μερικές φορές εγκεφαλική ασθένεια, όμως ο ίδιος ο νους και η καθαυτή σκέψη δεν μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια και ανωμαλία στο φυσικό σώμα. Καθώς η φυλή μαθαίνει να σκέπτεται καθαρά και συγκεκριμένα και οι νόμοι της σκέψης αρχίζουν να ελέγχουν τη φυλετική συνείδηση, η ασθένεια – όπως τη γνωρίζουμε τώρα – θα περιορισθεί πολύ κι ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων θα επιτυγχάνει ολοκλήρωση. Όταν υπάρχει ολοκλήρωση, υπάρχει μια ελεύθερη δράση δύναμης κι ενέργειας σ’ ολόκληρο το υλικό σώμα. Τα προβλήματα της διέγερσης θα αυξάνουν ωστόσο σταθερά με την ανάπτυξη της ευαισθησίας του φυσικού ανθρώπου και την αυξανόμενη εστίαση της συνείδησής του στη νοητική φύση. Αυτό θα συνεχισθεί ωσότου ο άνθρωπος μάθει πώς να χειρίζεται τις ανώτερες ενέργειες και να αναγνωρίζει την ανάγκη μιας ρυθμικής ζωής, δίνοντας προσοχή στο Νόμο της Περιοδικότητας. Στο θεραπευτικό έργο ορισμένοι κανόνες πρέπει να κυριαρχηθούν και να τηρηθούν από το θεραπευτή. Σας έχω ήδη δώσει τρεις σπουδαίους κανόνες. Αυτοί σε συντομία είναι οι ακόλουθοι και διαιρώ τον πρώτο στα συστατικά του τμήματα για περισσότερη σαφήνεια: 1. α. Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, την καρδιά του, τον εγκέφαλό του και τα χέρια του. Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη στον ασθενή του. Αυτό είναι μαγνητικό έργο. β. Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, τον εγκέφαλό του, την καρδιά του και την αυρική εκπόρευση. Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτήσει την ψυχική ζωή του πάσχοντα. Αυτό είναι έργο ακτινοβολίας. Τα χέρια δε χρειάζονται. Η ψυχή επιδεικνύει τη δύναμή της. 2. Ο θεραπευτής πρέπει να αποκτήσει μαγνητική αγνότητα δια της αγνότητας της ζωής. Πρέπει να επιτύχει τη διασκορπίζουσα εκείνη ακτινοβολία που φανερώνεται σε κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει συνδέσει τα κέντρα στην κεφαλή. Όταν το μαγνητικό αυτό πεδίο εδραιωθεί, εκπέμπεται τότε ακτινοβολία. 3. Ο θεραπευτής ας εκγυμνασθεί να γνωρίζει το εσώτερο στάδιο της σκέψης ή της επιθυμίας εκείνου που ζητά τη βοήθειά του. Έτσι μπορεί να γνωρίσει την πηγή απ’ την οποία έρχεται η ενόχληση. Ας συσχετίσει το αίτιο και το αποτέλεσμα κι ας γνωρίσει το ακριβές σημείο απ’ το οποίο μπορεί να έλθει η ανακούφιση. Θα ήθελα να σας δώσω εδώ σαν ομάδα έναν άλλο κανόνα, έχοντας έτσι τέσσερις μεγάλους κανόνες: ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ Ο θεραπευτής και η θεραπευτική ομάδα πρέπει να διατηρούν τη θέληση συγκρατημένη. Δεν είναι η θέληση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί, αλλά η αγάπη. Ο τελευταίος αυτός κανόνας είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Η συγκεντρωμένη θέληση κάθε ατόμου και η κατευθυνόμενη θέληση μιας ενωμένης ομάδας δεν πρέπει

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

ποτέ να χρησιμοποιείται. Η ελεύθερη θέληση του ατόμου δεν πρέπει ποτέ να υποβάλλεται στην κρούση ενός ισχυρά εστιασμένου ομίλου ή ατόμου· είναι μια πολύ επικίνδυνη διεργασία για να επιτραπεί. Η βουλητική ενέργεια (ιδιαίτερα εκείνη ενός αριθμού ανθρώπων που επιδρούν ταυτόχρονα στο λεπτοφυές και φυσικό σώμα του ανθρώπου που πρέπει να θεραπευθεί) μπορεί να επαυξήσει κατά πολύ την ανωμαλία αντί να τη θεραπεύσει. Μπορεί να επιδεινώσει την ασθένεια σε επικίνδυνο βαθμό και να διασπάσει αντί να συνεργασθεί με τις θεραπευτικές δυνάμεις της φύσης και μπορεί τελικά ακόμη και να σκοτώσει το ενεχόμενο πρόσωπο, υποδαυλίζοντας την ασθένεια έτσι ώστε η κανονική αντίσταση του ασθενούς να αποδειχθεί ανώφελη. Θα σας ζητούσα λοιπόν σε κάθε ομαδικό έργο θεραπείας να διατηρείτε τη θέληση (κι ακόμη την έντονη επιθυμία) σε αναστολή. Μόνο στους μυημένους υψηλού βαθμού επιτρέπεται να θεραπεύουν με τη δύναμη της θέλησης, εστιασμένη στη ΛΕΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ κι αυτό μόνο γιατί μπορούν να δοκιμάσουν την ικανότητα του πάσχοντα, την ένταση της ασθένειας και να γνωρίσουν επίσης αν η θέληση της ψυχής είναι να θεραπευθεί ή όχι η ασθένεια. Καλύψαμε πολύ σημαντικό έδαφος σ’ αυτό το τμήμα που δικαιολογεί την προσεκτική σας μελέτη. Στο επόμενο θα εξετάσουμε τα ιδιάζοντα προβλήματα του μαθητή· θα σας ζητούσα να προετοιμασθείτε γι’ αυτό μελετώντας με προσοχή τη διδασκαλία που έδωσα νωρίτερα για τις ασθένειες των μυστικιστών. • Πολλά απ’ όσα ειπώθηκαν εκεί δε χρειάζεται να επαναληφθούν, αλλά πρέπει να ενσωματωθούν στις διδασκαλίες μας για τη θεραπεία. Σας συνιστώ να τις διαβάσετε και να γνωρίσετε κάτι γι’ αυτά τα προβλήματα, τόσο θεωρητικά όσο και με την κατανόηση του εαυτού σας. Θα πρέπει να έχετε επίγνωση, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, μερικών απ’ αυτές τις δυσκολίες στη δική σας εμπειρία. Η Ιερή Τέχνη της Θεραπείας. Δε σκοπεύω στην πραγματεία αυτή ν’ ασχοληθώ με την παθολογία των ασθενειών, τα συμπτώματα και τις νοσηρές τους ενδείξεις. Αυτά καλύπτονται πλήρως σε οποιοδήποτε συνηθισμένο ιατρικό εγχειρίδιο κι εγώ, αδελφοί μου, δεν είμαι εκπαιδευμένος ιατρός ή ιατρική αυθεντία, ούτε έχω το χρόνο να ασχοληθώ με τεχνικότητες. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να δώσω στον κόσμο κάποια ιδέα των αληθινών και αποκρυφιστικών αιτίων της ασθένειας και της κρυφής τους προέλευσης και ν’ ασχοληθώ με το έργο της θεραπείας, όπως προωθείται και εγκρίνεται από τη Μεγάλη Λευκή Στοά. Το έργο συνίσταται στην πραγματικότητα στη συνετή χρήση της ενέργειας που εφαρμόζεται με αγάπη κι επιστήμη. Ό,τι σας λέω είναι αποτέλεσμα πειράματος. Τέτοιες θεραπείες διαιρούνται σε δύο κατηγορίες: 1. Στη μαγνητική θεραπεία ο θεραπευτής ή η θεραπευτική ομάδα κάνει δύο πράγματα: α. Ελκύει στο θεραπευτικό κέντρο εκείνο τον τύπο ενέργειας που θα αντενεργήσει στην ασθένεια. Αυτό είναι αναγκαστικά ένα πελώριο θέμα και βαθιάς επιστημονικής σημασίας. 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. ΙΙ, σελ. 520-625.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Ορισμένοι τύποι ακτινικής δύναμης μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ορισμένους τύπους ασθένειας, απαιτώντας τη χρήση ορισμένων ειδικών κέντρων για τη διανομή. Μ’ αυτούς θ’ ασχοληθούμε και θα τους περιγράψουμε όταν φθάσουμε στο τμήμα με τον τίτλο Οι Επτά Τρόποι Θεραπείας. β. Ελκύει και απορροφά εκείνες τις δυνάμεις που προκαλούν την ασθένεια, αντλώντας τες από τον πάσχοντα. Η τελευταία αυτή μέθοδος απαιτεί προσεκτική περιφρούρηση του θεραπευτή από κάθε μόλυνση από την ασθένεια, έτσι ώστε οι δυνάμεις να μην μπορούν να βρουν θέση στο σώμα του. Πρέπει επίσης να εφοδιασθεί ο ασθενής με νέα ενέργεια η οποία θ’ αντικαταστήσει εκείνη που αποσύρθηκε. Η διαδικασία αυτή εδραιώνει μια συγκεκριμένη αλληλεπίδραση μεταξύ του θεραπευτή και του πάσχοντα. Υπάρχει συνεπώς κάποιος πραγματικός κίνδυνος σ’ αυτό το έργο της αποκρυφιστικής θεραπείας και γι’ αυτό το λόγο οι εκγυμναζόμενοι θεραπευτές πρέπει να έχουν υπόψη ότι θα εργασθούν σαν ομάδα κι όχι σαν άτομα. Η ελεύθερη κυκλοφορία δύναμης προξενεί καλή υγεία στο άτομο ή την ομάδα. Η ελεύθερη κυκλοφορία δύναμης μεταξύ του θεραπευτή ή της θεραπευτικής ομάδας και του προσώπου που πρέπει να θεραπευθεί μπορεί να επιφέρει την ίαση της ασθένειας, υπό τον όρο ότι είναι πεπρωμένο του πάσχοντα να θεραπευθεί κάποια δεδομένη στιγμή κι ότι παρέχει τη συνεργασία του όταν είναι δυνατό, αν κι αυτή δεν είναι πραγματικά ουσιώδης. Δίνει ταχύτερα αποτελέσματα σε πολλές περιπτώσεις. Σε άλλες η αγωνία του πάσχοντα μπορεί να εκμηδενίσει τα επιθυμητά αποτελέσματα. 2. Στην ακτινοβόλο θεραπεία η διαδικασία είναι απλούστερη και ασφαλέστερη, γιατί ο θεραπευτής συγκεντρώνει απλά δύναμη μέσα του κι έπειτα την ακτινοβολεί στον ασθενή με τη μορφή ενός σταθερά εκχυνόμενου ρεύματος ακτινοβόλου ενέργειας. Αυτό το ρεύμα ενέργειας πρέπει να διευθύνεται στο κέντρο που βρίσκεται πλησιέστερα στην έδρα της ασθένειας. Στο έργο αυτό ο θεραπευτής δε διατρέχει κίνδυνο, αν όμως το στοιχείο της θέλησης υπεισέλθει στη σκέψη του ή το ρεύμα της προβαλλόμενης ενέργειας είναι πολύ ισχυρό, μπορεί να υπάρξει κίνδυνος για τον πάσχοντα. Η κρούση της δύναμης που ακτινοβολείται πάνω του μπορεί όχι μόνο να προκαλέσει νευρική ένταση, αλλά και να οδηγήσει σε μια αύξηση της ισχύος της ασθένειας και στην επιδείνωσή της με τη διέγερση των ατόμων και των κυττάρων που εμπλέκονται στη δραστηριότητα της δύναμης στην οποία οφείλεται η ανωμαλία. Γι’ αυτό το λόγο οι αρχάριοι πρέπει ν’ αποφεύγουν κάθε συγκέντρωση στην ίδια την ασθένεια ή στην εμπλεκόμενη περιοχή του φυσικού σώματος και να συγκρατούν προσεκτικά κάθε σκέψη εφόσον έχει γίνει η προκαταρκτική εργασία, γιατί η ενέργεια ακολουθεί πάντα τη σκέψη και πηγαίνει εκεί όπου εστιάζεται η σκέψη. Οι θεραπευτές πρέπει να καθορίσουν την αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς τους και τη δυναμικότητα του ενωμένου ομαδικού τους έργου και της δύναμης που μπορούν να χειρισθούν. Πρέπει επίσης ν’ ανακαλύψουν την ικανότητά τους να κρατούν τη θέληση στο περιθώριο και να στέλνουν τη θεραπευτική ακτινοβολία

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

πάνω σ’ ένα ρεύμα αγάπης-ενέργειας. Να έχετε πάντα κατά νου ότι η αγάπη είναι ενέργεια κι ότι είναι μια ουσία τόσο πραγματική όσο η πυκνή ύλη. Αυτή η ουσία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ν’ απομακρύνει τον άρρωστο ιστό και να αντικαταστήσει με υγιές το άρρωστο υλικό που εξαλείφθηκε. Θα επιχειρήσουν λοιπόν στον πρώτο κύκλο εργασίας τη μέθοδο της ακτινοβολίας. Είναι απλούστερη και κυριαρχείται ευκολότερα. Αργότερα μπορούν να πειραματισθούν με τη μέθοδο της μαγνητικής θεραπείας. Βλέπετε τώρα το σκοπό των κανόνων για τους τρόπους θεραπείας, που έδωσα νωρίτερα σ’ αυτή τη σειρά οδηγιών. Αντιλαμβάνεσθε γιατί σ’ αυτό το ακτινοβόλο έργο η διαδικασία σύνδεσης περιλαμβάνει την ψυχή, τον εγκέφαλο κι ολόκληρη την αύρα ή το μαγνητικό πεδίο της ατομικής ή ομαδικής δραστηριότητας. Ο νους δεν αναφέρεται ούτε περιλαμβάνεται και ο εγκέφαλος δρα μόνο σαν εστιακό σημείο της αγάπης και της θεραπευτικής δύναμης που πρέπει να προβληθεί στο ρεύμα της ενέργειας που εκπορεύεται από το κέντρο άζνα. Ο θεραπευτής θα διατηρήσει συνεπώς όλες τις δυνάμεις εστιασμένες στο κεφάλι και η προσοχή του πρέπει να συγκεντρωθεί εκεί. Η καρδιά θα εμπλακεί αυτόματα, αφού θα χρησιμοποιεί την ενέργεια της αγάπης – στην αρχή ολοκληρωτικά. Ας απαριθμήσουμε τώρα τους κανόνες με τους οποίους πρέπει να εργάζονται όλες οι θεραπευτικές ομάδες. Θα ήθελα να παρεμβάλω εδώ ότι δεν είναι πάντα αναγκαίο ή εφικτό να ανταμώνουμε και να εργαζόμαστε σε ομαδικό σχηματισμό. Το έργο αυτό μπορεί να διεξαχθεί αποτελεσματικά και δυναμικά, αν τα μέλη εργάζονται σαν υποκειμενική ομάδα· ο καθένας τότε πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες καθημερινά και σαν να εργαζόταν με την ομάδα του σε απτή μορφή. Η πραγματική αυτή σύνδεση επιτυγχάνεται φανταζόμενος ότι βρίσκεται στην παρουσία των αδελφών του. Αν συναντώνταν σαν ομάδα στο φυσικό πεδίο θα ήταν δύσκολο να εμποδίσουν το διασκορπισμό της δύναμης με τις συζητήσεις, τους συνηθισμένους αστεϊσμούς των συναντήσεων και τη φυσική αλληλεπίδραση των προσωπικοτήτων. Δε θα ήταν δυνατό να αποφευχθεί η υπερβολική συζήτηση και το έργο που θα γινόταν δε θα ήταν επαρκώς αποτελεσματικό. Από τη φυσική σκοπιά εργάζονται μόνοι· από την αληθινή εσώτερη σκοπιά εργάζονται σε στενότατη συνεργασία. Εδώ είναι οι πρώτοι κανόνες που έχει να μάθει ο σπουδαστής: Προκαταρκτικοί Κανόνες για Ακτινοβόλο Θεραπεία. 1. Αφού ευθυγραμμισθείτε γοργά και συνειδητά με μια πράξη θέλησης, συνδεθείτε σαν ψυχή με τις ψυχές των αδελφών σας στον όμιλο. Έπειτα συνδεθείτε με το νου τους και κατόπιν με τη συναισθηματική τους φύση. Κάντε το χρησιμοποιώντας τη φαντασία, αντιλαμβανόμενοι ότι η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη κι ότι η διαδικασία της σύνδεσης είναι αναπόφευκτη, αν γίνει ορθά. Τότε μπορείτε να λειτουργήσετε σαν ομάδα. Έπειτα ξεχάστε την ομαδική σχέση και συγκεντρωθείτε στο έργο που πρέπει να γίνει. 2. Κατόπιν συνδέστε μέσα σας την ψυχή και τον εγκέφαλο και συγκεντρώστε τις δυνάμεις της αγάπης που βρίσκονται στην αύρα σας κι εστιασθείτε μαζί με όλα όσα

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

έχετε να προσφέρετε μέσα στο κεφάλι, εικονίζοντας τον εαυτό σας σαν ένα ακτινοβόλο κέντρο ενέργειας ή ένα σημείο ζωηρού φωτός. Το φως αυτό πρέπει να προβληθεί πάνω στον ασθενή μέσω του κέντρου άζνα ανάμεσα στα μάτια. 3. Έπειτα πείτε το ακόλουθο ομαδικό μάντραμ: “Με αγνότητα κινήτρου που εμπνέεται από μια αγαπητική καρδιά, προσφερόμαστε γι’ αυτό το έργο της θεραπείας. Κάνουμε αυτή την προσφορά σαν ομάδα σ’ εκείνον που ζητούμε να θεραπεύσουμε.”

Καθώς το κάνετε, οραματισθείτε τη διαδικασία σύνδεσης που συνεχίζεται. Δείτε την σαν κινούμενες γραμμές ζώσας φωτεινής ουσίας που σας συνδέουν από τη μια μεριά με τους αδελφούς σας και από την άλλη με τον πάσχοντα. Δείτε τις γραμμές αυτές να πηγαίνουν από σας στο κέντρο της καρδιάς του ομίλου και στον πάσχοντα. Αλλά εργασθείτε πάντα από το κέντρο άζνα, ωσότου διδαχθείτε να το κάνετε διαφορετικά. Μ’ αυτό τον τρόπο το κέντρο άζνα και το καρδιακό κέντρο όλων των ενεχόμενων προσώπων θα συσχετισθούν στενά. Βλέπετε εδώ από πού προέρχεται η αξία του οραματισμού. Στην πραγματικότητα είναι η αιθερική εξωτερίκευση της δημιουργικής φαντασίας. Σκεφθείτε την τελευταία αυτή φράση. 4. Έπειτα για μια σύντομη στιγμή χρησιμοποιήστε τη σκέψη, την κατευθυνόμενη σκέψη και σκεφθείτε εκείνον που ζητάτε να θεραπεύσετε, συνδεόμενοι μαζί του κι εστιάζοντας την προσοχή σας πάνω του, έτσι ώστε να γίνει μια πραγματικότητα στη συνείδησή σας και πολύ κοντά σας. Όταν έχετε επίγνωση της φυσικής δυσχέρειας, τότε απλώς ανακαλέστε την στο νου σας κι έπειτα ξεχάστε την. Ξεχάστε τώρα τις λεπτομέρειες του έργου, όπως τον όμιλο, τον εαυτό σας και τη δυσχέρεια του πάσχοντος και συγκεντρωθείτε στον τύπο δύναμης που πρόκειται να χειρισθείτε και η οποία είναι στην περίπτωση αυτή και προς το παρόν δεύτερη ακτινική δύναμη, δύναμη της αγάπης. Ό,τι σας δίνω εδώ είναι μια προσαρμογή της δεύτερης ακτινικής μεθόδου θεραπείας που προσαρμόσθηκε για αρχάριους. 5. Νιώστε μια βαθιά αγάπη να χύνεται μέσα σας. Θεωρήστε την σαν ουσιώδες φως που μπορείτε και θα χειρισθείτε. Έπειτα στείλτε την σαν ένα ρεύμα ακτινοβόλου φωτός από το κέντρο άζνα και κατευθύνετέ την με το μέσον των χεριών σας στον πάσχοντα. Κάνοντας αυτό, κρατήστε τα χέρια μπροστά στα μάτια, με τις παλάμες προς τα έξω και με τη ράχη των χεριών κοντά στα μάτια και περίπου δέκα πέντε εκατοστά από το πρόσωπο. Μ’ αυτό τον τρόπο το ρεύμα που εκπορεύεται απ’ το κέντρο άζνα, διαιρείται σε δύο και διαχύνεται απ’ τα δύο χέρια. Έτσι κατευθύνεται στον πάσχοντα. Οραματισθείτε το να διαχύνεται και νιώστε τον ασθενή να το δέχεται. Καθώς το κάνετε, πείτε ηχηρά με χαμηλή φωνή: “Είθε η αγάπη της Μιας Ψυχής, που εστιάζεται σ’ αυτό τον όμιλο, να ακτινοβολήσει πάνω σου αδελφέ μου και να διαπεράσει κάθε μέρος του σώματός σου – θεραπεύοντας, ανακουφίζοντας, ενισχύοντας· και διασκορπίζοντας καθετί που εμποδίζει την υπηρεσία και την καλή υγεία.”

Πείτε τα αργά και σκόπιμα, πιστεύοντας στα αποτελέσματα. Προσέξτε να μην υπεισέλθει δύναμη-σκέψης ούτε δύναμη-θέλησης στο ρεύμα της θεραπευτικής ενέργειας, αλλά μόνο μια συγκεντρωμένη ακτινοβόλος αγάπη. Η χρήση της

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

ικανότητας του οραματισμού και της δημιουργικής φαντασίας συν μια αίσθηση βαθιάς και σταθερής αγάπης θα κρατήσουν το νου και τη θέληση σε αναστολή. Θα ήθελα να τονίσω την επιτακτική ανάγκη για πλήρη σιγή και αποσιώπηση σε σχέση με κάθε θεραπευτικό έργο. Ποτέ μην αφήσετε να γίνει γνωστό σε οποιονδήποτε ότι εργάζεσθε μ’ αυτό τον τρόπο και ποτέ μην αναφέρετε σε κανέναν τα ονόματα όσων επιζητείτε να βοηθήσετε. Μη συζητάτε για τον υπό θεραπεία πάσχοντα ακόμη και μεταξύ σας. Αν δεν τηρηθεί ο βασικός αυτός κανόνας της σιγής, σημαίνει ότι δεν είστε ακόμη έτοιμος γι’ αυτό το έργο και πρέπει να το διακόψετε. Η εντολή αυτή είναι πολύ περισσότερο σπουδαία απ’ ό,τι μπορείτε ν’ αντιληφθείτε· γιατί η ομιλία και η συζήτηση όχι μόνο τείνουν να εκτρέψουν και να διασκορπίσουν τη δύναμη, αλλά παραβιάζουν ένα θεμελιώδη κανόνα που όλοι οι θεραπευτές εξασκούνται να τηρούν κι ακόμη το ιατρικό επάγγελμα στο φυσικό πεδίο ακολουθεί την ίδια γενική τακτική. Τρεις Κύριοι Νόμοι της Υγείας. Υπάρχουν τρεις μεγάλοι νόμοι της υγείας κι επτά μικροί νόμοι. Πραγματώνονται στους τρεις κόσμους οι οποίοι είναι οι μόνοι που σας αφορούν αυτή τη στιγμή. Σε κάθε διδασκαλία που θα δοθεί στο άμεσο μέλλον, η κύρια έμφαση θα τεθεί τελικά στην τεχνική του αιθερικού σώματος, γιατί αυτό είναι το επόμενο βήμα μπροστά. Οι τρεις μεγάλοι νόμοι είναι: 1. Ο νόμος που ελέγχει τη θέληση για ζωή, μια εκδήλωση της πρώτης όψης του Λόγου, της θέλησης ή δύναμης. 2. Ο νόμος που ελέγχει την ισότητα του ρυθμού, μια εκδήλωση της δεύτερης όψης του Λόγου, της αγάπης ή σοφίας. 3. Ο νόμος που ελέγχει την κρυστάλλωση, μια εκδήλωση της τρίτης όψης του Λόγου, της δραστηριότητας ή θεμελιώδους όψης. Οι τρεις αυτοί διέποντες παράγοντες ή νόμοι εκδηλώνονται δια των τριών κύριων τμημάτων της ανθρώπινης οντότητας: 1. Η όψη θέληση εκδηλώνεται δια των οργάνων της αναπνοής. Μια άλλη από τις εκφράσεις της είναι η ικανότητα του ύπνου. Σε αμφότερες έχετε μια επανάληψη ή αναλογία στο μικρόκοσμο της Λογοϊκής εκδήλωσης και της Λογοϊκής πραλάγια. 2. Η όψη αγάπη καταδεικνύεται δια της καρδιάς, του κυκλοφορικού συστήματος και του νευρικού συστήματος. Είναι από κάθε άποψη πολύ σπουδαία να την κατανοήσετε, γιατί ελέγχει κατεξοχήν το αιθερικό σώμα και την από μέρους του αφομοίωση της πράνα ή ζωτικότητας. Αυτή η πράνα λειτουργεί δια του αίματος και των νεύρων, γιατί η ζωική δύναμη χρησιμοποιεί τη ροή του αίματος και η ψυχική δύναμη εργάζεται δια του νευρικού συστήματος. Τα δύο αυτά τμήματα του ανθρώπινου οργανισμού είναι εκείνα που προξενούν μεγάλο μέρος της διαταραχής αυτή την εποχή και ακόμη μεγαλύτερο στο μέλλον. Η φυλή διδάσκεται δια του πόνου και μόνο η φρικτή ανάγκη ωθεί τον άνθρωπο ν’ αναζητήσει λύση και ανακούφιση. Από την τωρινή άποψη της θεραπείας ο άνθρωπος σχηματίζει πάλι μια δευτερεύουσα σημαντική τριάδα:

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

α. Το πυκνό φυσικό σώμα για το οποίο τόσο η επιστήμη όσο και η ιατρική γνωρίζουν πολλά. β. Το αιθερικό σώμα που είναι το επόμενο πεδίο προσπάθειας, πειράματος και ανακάλυψης. γ. Το αστρικό σώμα το οποίο ταυτόχρονα με το αιθερικό είναι το επόμενο αντικείμενο επιστημονικού ελέγχου. Εδώ θα εργασθεί η επιστήμη της ψυχολογίας. 3. Η όψη δράση που εκδηλώνεται κυρίως δια των οργάνων αφομοίωσης και αποβολής. Επιζητώ εδώ να τονίσω ένα σημείο. Όπως ακριβώς το ηλιακό μας σύστημα αναπτύσσει την όψη αγάπη που είναι η δεύτερη όψη κι όπως ακριβώς το ανθρώπινο ον είναι πολωμένο στο αστρικό σώμα που είναι η αντανάκλαση της δεύτερης αυτής όψης, έτσι και το δεύτερο απ’ τα τρία προαναφερθέντα τμήματα του ανθρώπινου οργανισμού, το αιθερικό, έχει πρωταρχική σπουδαιότητα. Ως τώρα ήταν κυρίως διαβιβαστής αστρικής ενέργειας στο φυσικό σώμα. Αυτό είναι τώρα σε διαδικασία αλλαγής. Η όλη τάση της ιατρικής επιστήμης πρέπει τώρα να αφυπνισθεί στα συγκεκριμένα γεγονότα του πυκνού φυσικού σώματος και να στραφεί στη μελέτη της ζωογόνησης και κυκλοφορίας, γιατί αυτές οι δύο συνδέονται στενά. Το νευρικό σύστημα ελέγχεται κυρίως σήμερα απ’ το αστρικό σώμα μέσω του αιθερικού και η βάση κάθε νευρικής ανωμαλίας κρύβεται στο συναισθηματικό σώμα όπου η ανθρωπότητα είναι πολωμένη αυτή την εποχή. Το κυκλοφορικό σύστημα του φυσικού σώματος ελέγχεται κυρίως από το αιθερικό σώμα. Όταν έχετε ένα αιθερικό σώμα που δε λειτουργεί κανονικά και δε διαβιβάζει επαρκώς την πράνα κι όταν έχετε ένα αστρικό ή συναισθηματικό σώμα που δεν ελέγχεται αρκετά ή κατάλληλα, έχετε σ’ αυτά τα δύο την πηγή των περισσότερων ασθενειών και των νευρικών και νοητικών συνθηκών που αυξάνονται ετησίως. Η ανακλαστική δράση της ανεπαρκούς κυκλοφορίας στο φυσικό εγκέφαλο (που οφείλεται πάλι στο αιθερικό σώμα) οδηγεί σε νοητική υπερένταση και τελική κατάρρευση. Απ’ αυτό μπορείτε να δείτε τη σπουδαιότητα του αιθερικού φορέα. Η πρώτη όψη που έχει σαν έκφρασή της και πεδίο ελέγχου τα όργανα της αναπνοής και τη λειτουργία του ύπνου, όταν δε λειτουργεί κανονικά προκαλεί θάνατο, φρενοβλάβεια και μερικές απ’ τις ασθένειες του εγκεφάλου. Η τρίτη όψη όταν δε λειτουργεί κανονικά, προκαλεί στομαχικές διαταραχές, εντερικές ανωμαλίες και τις διάφορες ασθένειες που εντοπίζονται κάτω από το ηλιακό πλέγμα στο υπογάστριο. Βλέπετε λοιπόν ότι η ιατρική επιστήμη πρέπει τελικά ν’ αναζητήσει μια λύση στην απλοποίηση των μεθόδων και στην επιστροφή απ’ την πολυπλοκότητα των φαρμάκων και των εγχειρήσεων στην κατανόηση της ορθής χρήσης των ενεργειών που διαχύνονται απ’ τον εσώτερο άνθρωπο μέσω του αιθερικού σώματος στο φυσικό. Οι παρακάτω υποδείξεις μπορεί να βοηθήσουν: 1. Με την ανάπτυξη της καλής θέλησης που είναι η θέληση της καλής πρόθεσης και κινήτρου, θα επέλθει η θεραπεία των ασθενειών του αναπνευστικού συστήματος,

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

των πνευμόνων και του λάρυγγα, η σταθεροποίηση των κυττάρων του εγκεφάλου, η θεραπεία των φρενοβλαβειών και των καταληψιών και η επίτευξη ισορροπίας και ρυθμού. Θα επακολουθήσει μακροβιότητα, γιατί ο θάνατος θα είναι η αναγνώριση από την ψυχή της εκπλήρωσης του έργου και του δικαιώματος της πραλάγια. Αργότερα θα συμβαίνει σε μακρές και ξεχωριστές περιόδους και θα ελέγχεται από τη θέληση του ανθρώπου. Θα παύει να αναπνέει όταν θα έχει τελειώσει το έργο του και τότε θα στέλνει τα άτομα του σώματός του στην πραλάγια. Αυτή είναι ο ύπνος του φυσικού, το τέλος της εκδήλωσης και η αποκρυφιστική της σημασία δεν έχει ακόμη κατανοηθεί. 2. Με την κατανόηση των νόμων της ζωτικότητας – και στη φράση αυτή περιλαμβάνονται οι νόμοι που διέπουν την πράνα, την ακτινοβολία και το μαγνητισμό – θα έλθει η θεραπεία των ασθενειών του αίματος, των αρτηριών και φλεβών, ορισμένων νευρικών ανωμαλιών, της έλλειψης ζωτικότητας, του γεροντικού εκφυλισμού, της ελαττωματικής κυκλοφορίας και παρόμοιων ασθενειών. Θα έχει επίσης σαν αποτέλεσμα την παράταση της ζωής. Οι νόμοι της ηλεκτρικής ενέργειας θα κατανοηθούν επίσης πληρέστερα. 3. Με την κατανόηση των ορθών μεθόδων αφομοίωσης και αποβολής θα έλθει η θεραπεία ασθενειών που συνδέονται με τους σωματικούς ιστούς, το στομάχι και τα έντερα και τα αναπαραγωγικά όργανα του άνδρα και της γυναίκας. Κάποια μέρα θα κατανοηθεί ότι τα τελευταία αποτελούν μόνο ένα άλλο σύστημα αφομοίωσης και αποβολής, επικεντρωμένο αυτή την εποχή στη θηλυκή ή γυναικεία όψη, γιατί σας υπενθυμίζω πάλι ότι αυτό είναι το δεύτερο ή σύστημα αγάπης. Η σειρά είναι η εξής: α. Το πρώτο σύστημα ήταν αρσενικό. β. Το παρόν σύστημα, το δεύτερο, είναι θηλυκό. γ. Το τρίτο σύστημα θα είναι ερμαφρόδιτο. Παρότι η εξελισσόμενη ανθρώπινη Ιεραρχία είναι αρσενική ή θετική, αυτό δε σημαίνει όμως ότι καθετί που βρίσκεται στο παρόν σύστημα είναι επίσης αρσενικό. Το γεγονός είναι ότι η αρνητική ικανότητα ή θηλυκή όψη κυριαρχεί, ακόμη κι αν δεν το αναγνωρίζετε. Ας το αποδείξω δίνοντάς σας κάποια ένδειξη με αριθμούς σ’ αυτή την υπόθεση: 1. Στο πρώτο ηλιακό σύστημα υπήρχε μια κυρίαρχη εξέλιξη και αποτελείτο από εκατό δισεκατομμύρια ενάδες. 2. Στο τωρινό σύστημα, το δεύτερο, υπάρχουν δύο κυρίαρχες εξελίξεις, η ανθρώπινη και η ντεβαϊκή· υπάρχουν – όπως είπα νωρίτερα – εξήντα δισεκατομμύρια ανθρώπινες ενάδες. Προσθέστε σ’ αυτές τη θηλυκή εξέλιξη των ντέβα, που αποτελείται από 140 δισεκατομμύρια κι έχετε τα αναγκαία διακόσια δισεκατομμύρια. Αυτό διευκρινίζει τη δήλωσή μου ότι είναι ένα θηλυκό σύστημα. 3. Στο τρίτο ηλιακό σύστημα ο ολικός αριθμός στην εξέλιξη θα είναι τα αναγκαία τριακόσια δισεκατομμύρια που απαιτεί η τελειότητα του τριπλού Λόγου.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Η συζήτησή μας είναι αναγκαστικά υποτυπώδης, γιατί ό,τι επιχειρώ να κάνω εδώ είναι να δώσω ενδείξεις ως προς τις γραμμές τις οποίες πρέπει τελικά ν’ ακολουθήσει η νέα τέχνη της θεραπευτικής και να δώσω ορισμένες νύξεις για τα αίτια των επικρατέστερων ασθενειών κι έτσι να επιτρέψω στο συνετό να εξουδετερώσει τα αποτελέσματα. Η συντομία και το σύστημα μετάδοσης γνώσης μέσω υπαινιγμών είναι ουσιωδώς αποκρυφιστικό και είναι ο μόνος τρόπος για ν’ ασχοληθούμε με το σχετικά επικίνδυνο αυτό ζήτημα μέχρι τη στιγμή που μια υγιής ιατρική, χειρουργική και νευρολογική εκγύμναση τεχνικής φύσης θα συνδυασθεί με μια εξίσου υγιή ψυχολογική κατανόηση συν ένα μέτρο πνευματικής όρασης. Ιδεώδης ιατρός και χειρούργος είναι ο άνθρωπος που είναι επίσης μεταφυσικός· στην έλλειψη αυτού του συνδυασμού μπορούν ν’ αποδοθούν πολλές απ’ τις τωρινές δυσκολίες και συγχύσεις. Ο μεταφυσικός θεραπευτής σήμερα είναι τόσο απορροφημένος απ’ αυτό που δεν είναι το σώμα, ώστε είναι πολύ λιγότερο χρήσιμος στο άρρωστο, πάσχον και πληγωμένο ανθρώπινο ον από τον πρακτικό ιατρό. Ο μέσος μεταφυσικός, άσχετα με ποια ετικέτα παρουσιάζεται, είναι στενόμυαλος· υπερτονίζει τις θείες δυνατότητες, αποκλείοντας τις υλικές ή φυσικές πιθανότητες. Η τέλεια πνευματική θεραπεία θα γίνει τελικά δυνατή μ’ ένα θείο τρόπο· αλλά αυτή είναι υλικά ανέφικτη σ’ ορισμένες δεδομένες στιγμές στο χρόνο και το χώρο και με ανθρώπους σε πολύ διαφορετικά σημεία στην κλίμακα της εξέλιξης. Ο ορθός χρονισμός και η ορθή γνώση της λειτουργίας του Νόμου του Κάρμα συν ένας μεγάλος βαθμός ενορατικής αντίληψης είναι ουσιώδη στην υψηλή τέχνη της πνευματικής θεραπείας. Σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί η γνώση ότι η μορφική φύση και το φυσικό σώμα δεν είναι ουσιαστικά οι κύριοι παράγοντες ούτε τόσο μεγάλης σπουδαιότητας όσο νομίζουν μερικοί. Διάφοροι οπαδοί και θεραπευτές υποστηρίζουν συνήθως ότι είναι μεγάλης σημασίας να απαλλαγεί ο φυσικός φορέας από την ασθένεια και ν’ αποφύγει τις διαδικασίες του θανάτου. Ωστόσο θα μπορούσε να είναι επιθυμητός (και συχνά είναι), ώστε να επιτρέπεται στην ασθένεια να κάνει το έργο της κι ο θάνατος να ανοίξει τη θύρα για τη διαφυγή της ψυχής από τη φυλακή. Έρχεται αναπόφευκτα ο καιρός σε όλα τα ενσαρκωμένα όντα, όπου η ψυχή απαιτεί απελευθέρωση από το σώμα και από τη μορφική ζωή και η φύση έχει τους δικούς της σοφούς τρόπους για να το επιτύχει. Ασθένεια και θάνατος πρέπει ν’ αναγνωρισθούν σαν απελευθερωτικοί παράγοντες, όταν έρχονται σαν αποτέλεσμα ορθού χρονισμού από την ψυχή. Πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους σπουδαστές ότι η φυσική μορφή είναι ένα άθροισμα ατόμων, δομημένων σε οργανισμούς και τελικά σ’ ένα συνεκτικό σώμα κι ότι το σώμα αυτό συγκρατείται από τη θέληση της ψυχής. Αν αποσυρθεί αυτή η θέληση στο δικό της πεδίο ή (όπως εκφράζεται αποκρυφιστικά) αν “ο οφθαλμός της ψυχής στραφεί προς άλλη κατεύθυνση”, στον τωρινό μας κύκλο η ασθένεια κι ο θάνατος αναπόφευκτα θα επέλθουν. Αυτό δεν είναι νοητικό λάθος ή αποτυχία αναγνώρισης της θειότητας ή υποταγή στο κακό. Είναι στην πραγματικότητα η διάλυση της μορφικής φύσης στα συστατικά της μέρη και στη βασική της ουσία. Η ασθένεια είναι ουσιαστικά μια όψη του θανάτου. Είναι η διαδικασία με την οποία η υλική φύση και η ουσιαστική μορφή

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

προετοιμάζονται να αποχωρισθούν από την ψυχή. Πρέπει όμως να έχουμε κατά νου ότι όπου υπάρχει ασθένεια ή ανωμαλία ή νόσος που δε συνδέεται με την τελική διάλυση, τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν σε πολλούς παράγοντες· μπορεί να βρεθούν στο περιβάλλον, γιατί ένας αριθμός ασθενειών είναι περιβαλλοντικές ή επιδημικές· στο συντονισμό του ατόμου με δηλητηριώδη ρεύματα που εκπορεύονται απ’ το παγκόσμιο μίσος ή από ψυχολογικά συμπλέγματα με μερικά από τα οποία ασχοληθήκαμε ήδη και στις ασθένειες (αν μπορώ να τις ονομάσω έτσι) που είναι ενδογενείς στην ύλη από την οποία η ανθρωπότητα επέλεξε να κατασκευάσει το φυσικό της φορέα, απομονώνοντάς την και διαχωρίζοντάς την από τη γενική ουσία της εκδήλωσης κι έτσι δημιουργώντας έναν τύπο ύλης που καθιερώθηκε στο έργο του σχηματισμού της εξωτερικής έκφρασης της ενδόμυχης πραγματικότητας. Αυτή συνεπώς συνιστά μια μοναδική και ιδιάζουσα όψη της παγκόσμιας ουσίας που τελειοποιήθηκε ως ένα ορισμένο σημείο στο τελευταίο ηλιακό σύστημα και είναι αναγκαστικά ανώτερης τάξης από την ουσία που δονείται δημιουργικά στην κλήση των τριών υπανθρώπινων βασιλείων της φύσης. Σύνοψη των Αιτίων της Ασθένειας. Σε κάθε αποκρυφιστική εξέταση της ασθένειας πρέπει να παραδεχθούμε σαν βασική πρόταση ότι κάθε ασθένεια είναι αποτέλεσμα της κατάχρησης δύναμης σε κάποια προηγούμενη ζωή ή στην τωρινή. Αυτό είναι θεμελιώδες. Σε σχέση μ’ αυτό θα ήθελα να σας υπενθυμίσω μερικές δηλώσεις που έκανα νωρίτερα πάνω σ’ αυτό το ζήτημα: 1. Το ενενήντα τοις εκατό των αιτίων της ασθένειας βρίσκονται στο αιθερικό και το αστρικό σώμα. Η εσφαλμένη χρήση της νοητικής ενέργειας και η κακή εφαρμογή της επιθυμίας είναι οι κυριότεροι παράγοντες, όμως για το πλήθος της ανθρωπότητας που είναι ακόμη στα Ατλάντεια στάδια συνείδησης, μόνο το πέντε τοις εκατό των κυριότερων ασθενειών οφείλονται σε νοητικά αίτια. Το ποσοστό ποικίλλει με την ανάπτυξη της φυλής και την εξέλιξή της. Συνεπώς η ασθένεια είναι η πραγμάτωση σε εκδήλωση ανεπιθύμητων, υποκειμενικών συνθηκών – ζωτικών, συναισθηματικών και νοητικών. 2. Καθετί που αφορά την υγεία του ανθρώπου μπορεί να προσεγγισθεί από τρεις σκοπιές: α. Εκείνη της ζωής της προσωπικότητας……γι’ αυτή μαθαίνουμε πολλά. β. Εκείνη της ανθρωπότητας σαν σύνολο……αυτή αρχίζει να εκτιμάται. γ. Εκείνη της πλανητικής ζωής……γι’ αυτή μπορούμε να ξέρουμε λίγα. 3. Κάθε ασθένεια προκαλείται από έλλειψη αρμονίας μεταξύ μορφής και ζωής, μεταξύ ψυχής και προσωπικότητας· αυτή η έλλειψη αρμονίας διατρέχει όλα τα βασίλεια της φύσης. 4. Ο όγκος των ασθενειών είναι: α. Ομαδικής προέλευσης. β. Αποτέλεσμα μόλυνσης. γ. Υποσιτισμός νοούμενος φυσικά, υποκειμενικά και αποκρυφιστικά. 5. Οι ασθένειες για τις μάζες, για το μέσο πολίτη, για την ιντελλιγκέντσια και για τους

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

μαθητές διαφέρουν πλατιά κι έχουν διαφορετικά πεδία έκφρασης: α. Οι τρεις κύριες ομάδες ασθενειών για τις πρώτες δύο τάξεις είναι: Φυματίωση. Κοινωνικά νοσήματα. Καρκίνος. β. Οι δύο κύριες ασθένειες για την ιντελλιγκέντσια και τους μαθητές είναι: Καρδιακά νοσήματα. Νευρικές παθήσεις. 6. Η ασθένεια είναι ένα γεγονός στη φύση. Όταν αυτό γίνει αποδεκτό, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να εργάζονται με το Νόμο της Απελευθέρωσης, με ορθή σκέψη που οδηγεί σε ορθές στάσεις και προσανατολισμό και με την αρχή της μη-αντίστασης. Η κατώτερη εκδήλωση αυτής της μη-αντίστασης είναι η υπερισχύουσα προθυμία του θανάτου που χαρακτηρίζει συχνά το τελικό στάδιο που προηγείται του θανάτου. Η μη-αντίσταση είναι εκείνη που ψυχολογικά διέπει το κώμα. 7. Ο Νόμος του Αιτίου και Αποτελέσματος ή του Κάρμα κυβερνά κάθε ασθένεια. Περιλαμβάνει το ατομικό, το ομαδικό, το εθνικό και το ολικό ανθρώπινο κάρμα. Αν σταματήσετε στο σημείο αυτό και ανασκοπήσετε όσα επανέλαβα κι αν ξαναδιαβάσετε και στοχασθείτε τους τέσσερις Νόμους και τους τέσσερις Κανόνες, θα αποκτήσετε το αναγκαίο υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα συνεχίσουμε τις μελλοντικές μελέτες μας, αρχίζοντας με τις ασθένειες που εμπίπτουν στη ζωή της μαθητείας. Με μερικές απ’ αυτές ασχολήθηκα ήδη στο δεύτερο τόμο της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων (σελ. 520-625). Εκεί η προσέγγιση ήταν κυρίως από τη σκοπιά του μυστικιστή, ενώ εδώ σκοπεύω να θίξω τα προβλήματα του αποδεγμένου μαθητή. 4. ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ Προηγουμένως σας είπα ότι οι ασθένειες έχουν την προέλευσή τους στα ακόλουθα τέσσερα αίτια: 1. Είναι αποτέλεσμα απόφραξης της ελεύθερης ζωής της ψυχής. 2. Προξενούνται από τρεις επιδράσεις ή πηγές μόλυνσης: α. Αρχαία σφάλματα, τα λεγόμενα αμαρτήματα και λάθη του ατόμου, που διαπράχθηκαν σ’ αυτή τη ζωή ή σε μια άλλη προηγούμενη ενσάρκωση. β. Ανθρώπινες μολύνσεις και προδιαθέσεις που κληρονομήθηκαν από κοινού με όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα. γ. Πλανητικό κακό που είναι επακόλουθο του σημείου επίτευξης του πλανητικού Λόγου και ρυθμίζεται από το πλανητικό Κάρμα. 3. Ρυθμίζεται απ’ τις δυνάμεις που εκπορεύονται απ’ το πεδίο πάνω στο οποίο εστιάζεται κυρίως η συνείδηση του ανθρώπου. 4. Οι πέντε κύριοι τύποι ασθένειας με τις κύριες και δευτερεύουσες συνέπειές τους μπορούν και πράγματι προκαλούν αποτελέσματα όσον αφορά το μαθητή· δεν είναι απρόσβλητος παρά μόνο μετά την τρίτη μύηση.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

α. Ασθένειες των Μυστικιστών. Ωστόσο ο μαθητής σπάνια γίνεται φυματικός (εκτός αν ρυθμίζεται καρμικά) ούτε τείνει να υποκύψει στα κοινωνικά νοσήματα εκτός αν τον επηρεάσουν φυσικά κατά τη θυσιαστική ζωή της υπηρεσίας του. Η μόλυνση μπορεί να τον προσβάλλει, όχι όμως σοβαρά. Μπορεί να πέσει θύμα του καρκίνου, αλλά είναι περισσότερο επιρρεπής σε καρδιακά νοσήματα και νευρικές ανωμαλίες του ενός ή του άλλου είδους. Ο απλός μυστικιστής υποκύπτει περισσότερο σε καθαρά ψυχολογικές καταστάσεις που συνδέονται με την ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι επομένως οφείλονται στην εστίασή του κυρίως στο αστρικό πεδίο. Ο μαθητής είναι περισσότερο επιρρεπής σε νοητικές ανωμαλίες και σ’ εκείνα τα νοσήματα που έχουν σχέση με την ενέργεια και οφείλονται στη συγχώνευση – είτε πλήρη είτε σε διαδικασία – ψυχής και προσωπικότητας. Το πρώτο αίτιο που ανέφερα νωρίτερα σ’ αυτή την πραγματεία συνοψίζεται στη δήλωση ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα απόφραξης της ελεύθερης ζωής και της εισρέουσας ενέργειας της ψυχής. Η απόφραξη αυτή επέρχεται στο μυστικιστή όταν υποκύπτει στις δικές του σκεπτομορφές που δημιουργούνται συνεχώς σε ανταπόκριση της ανερχόμενης έφεσής του. Αυτές γίνονται εμπόδια μεταξύ του ιδίου και της ελεύθερης ζωής της ψυχής και παρεμποδίζουν την επαφή του και την επακόλουθη εισροή ψυχικής ενέργειας. Ο μαθητής αντιστρέφει την όλη κατάσταση και γίνεται θύμα (πριν την τρίτη μύηση) της τρομερής εισροής ψυχικής ενέργειας – ενέργειας της δεύτερης όψης – που έρχεται σ’ αυτόν από: α. Τη δική του ψυχή, το κέντρο ενέργειας με το οποίο λαμβάνει χώρα ταχεία συγχώνευση. β. Τον όμιλό του ή το Άσραμ με το οποίο συνδέεται σαν αποδεγμένος μαθητής. γ. Το Διδάσκαλό του με τον Οποίο έχει πνευματική σχέση και στου Οποίου την κραδασμική επίδραση είναι πάντοτε επιδεκτικός. δ. Την Ιεραρχία, της οποίας η ενέργεια μπορεί να τον φθάσει με το μέσον και των τριών παραπάνω παραγόντων. Όλα αυτά τα ρεύματα ενέργειας έχουν ένα σαφές αποτέλεσμα στα κέντρα του μαθητή ανάλογα με την ακτίνα του και την ειδική του πόλωση σ’ αυτή την ενσάρκωση. Καθώς το κάθε κέντρο σχετίζεται με τον έναν ή τον άλλο από τους αδένες κι αυτοί με τη σειρά τους ρυθμίζουν την κυκλοφορία του αίματος κι έχουν επίσης ένα ειδικό αποτέλεσμα στην οργανική δομή μέσα στην περιοχή της κραδασμικής τους επιρροής (π.χ. το στομάχι κοντά στο ηλιακό πλέγμα και η καρδιά κοντά στο καρδιακό κέντρο κ.λπ.), βλέπετε πώς είναι δυνατό οι κύριες ασθένειες από τις οποίες υποφέρει ο μαθητής (οι οποίες είναι μοναδικές και περιορίζονται κυρίως στην προχωρημένη ανθρωπότητα) να είναι αποτέλεσμα υπερδιέγερσης ή εισροής ενέργειας σε κάποιο ιδιαίτερο κέντρο, προκαλώντας υπερβολική και τοπική διαταραχή. Σ’ αυτές τις καταστάσεις ο μυστικιστής δεν είναι τόσο επιρρεπής εκτός αν αποβαίνει γοργά πρακτικός μυστικιστής ή αποκρυφιστής. Είναι ένας συγκεκριμένος μεταβατικός

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

κύκλος μεταξύ της μυστικιστικής στάσης και της πιο καθορισμένης θέσης που αναλαμβάνει ο αποκρυφιστής. Δε θα ασχοληθώ συνεπώς με τις ασθένειες που κληρονομεί ο μυστικιστής, εκτός μόνο για να τονίσω ένα ενδιαφέρον γεγονός: ο μυστικιστής έχει πάντοτε συνείδηση της δυαδικότητας. Είναι ο αναζητητής που αναζητεί το φως, την ψυχή, τον αγαπημένο ή εκείνο το ανώτερο κάτι που νιώθει ότι υπάρχει και μπορεί να βρεθεί. Αγωνίζεται να αναγνωρίσει και να αναγνωρισθεί απ’ το θείο· είναι οπαδός του οράματος, μαθητής του Χριστού κι αυτό κυβερνά τη σκέψη του και την έφεσή του. Είναι ο ευλαβής κι εκείνος που αγαπά το φαινομενικά ανέφικτο – τον Άλλο από τον εαυτό του. Μόνο όταν γίνει αποκρυφιστής, μαθαίνει ο μυστικιστής ότι ο μαγνήτης που τον έλκυε πάντα και η δυαδικότητα που χρωμάτιζε τη ζωή και τις σκέψεις του και του έδινε το κίνητρο σε καθετί που ζητούσε να κάνει, ήταν ο αληθινός του εαυτός, η μία Πραγματικότητα. Αναγνωρίζει τότε ότι η αφομοίωση και η ταύτιση με τη μία αυτή πραγματικότητα επέτρεψε στη δυαδικότητα να μετουσιωθεί σε ενότητα και στην αίσθηση της έρευνας να μετασχηματισθεί στην προσπάθεια να γίνει ό,τι ουσιαστικά είναι – ένας Υιός του Θεού, ένα με όλους τους Υιούς του Θεού. Όταν το επιτύχει βρίσκει τον εαυτό του ένα με τον ΕΝΑΝ στον Οποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε. Θα ήθελα κατόπιν να τονίσω ότι η κατώτατη έκφραση της μυστικιστικής κατάστασης με την οποία εξοικειωνόμαστε όλο και περισσότερο, είναι εκείνη που ονομάζεται “διχασμένη προσωπικότητα”· όταν παρουσιάζεται αυτή η κατάσταση, ο προσωπικός κατώτερος εαυτός εκφράζεται μέσω μιας βασικής κατάστασης δυαδικότητας και εκφράζονται φαινομενικά δύο πρόσωπα, αντί μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας-ψυχής. Αυτό αναγκαστικά δημιουργεί μια επικίνδυνη ψυχολογική κατάσταση που απαιτεί έμπειρο επιστημονικό χειρισμό. Αυτός όμως λείπει σε μεγάλο βαθμό αυτή την εποχή, γιατί ελάχιστοι εκγυμνασμένοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι αναγνωρίζουν το γεγονός της ψυχής. Το αναφέρω επειδή έχει αξία σήμερα και θα έχει αυξανόμενα στα επόμενα χρόνια, όταν θα είναι αναγκαίο να ανιχνεύσουμε και να κατανοήσουμε τις αναλογίες που υφίστανται στην ανθρώπινη συνείδηση με τις μεγάλες ανεξερεύνητες περιοχές επίγνωσης. Η διχασμένη προσωπικότητα και ο μυστικιστής είναι δύο όψεις ενός όλου – η όψη που είναι ορθή και πάνω στη γραμμή της υψηλής πνευματικής ανέλιξης και η όψη που είναι αντανάκλαση και παραμόρφωση εκείνου του βαθμού ανάπτυξης που προηγείται εκείνης του εκγυμνασμένου αποκρυφιστή. Υπάρχουν πολλές συνθήκες που επικρατούν στην ανθρωπότητα αυτή την εποχή και μπορούν να υποβληθούν στην ίδια λογική κι ένας απ’ τους τρόπους θεραπείας που θα εφαρμοσθεί αργότερα, είναι η ανακάλυψη των ανώτερων αντιστοιχιών των κατώτερων δυσχερειών και ασθενειών και η αναγνώριση ότι αυτές δεν είναι παρά διαστροφές μιας μεγάλης πραγματικότητας. Αυτή οδηγεί στη μεταφορά της προσοχής εκείνου που βρίσκεται στη φροντίδα του θεραπευτή σ’ αυτή την αναγνωρισμένη ανώτερη όψη. Η όλη Επιστήμη της Ολοκλήρωσης περιλαμβάνεται σ’ αυτό το θέμα. Η επιστήμη αυτή, αν κατανοηθεί ορθά, θα διανοίξει ένα τελείως νέο πεδίο ψυχολογικής

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

προσέγγισης στην ασθένεια, είτε είναι φυσιολογική είτε νευρική. Μια μικρή αρχή έχει ήδη γίνει σ’ αυτή τη γραμμή απ’ τους πνευματικά σκεπτόμενους ψυχολόγους κι εκπαιδευτές. Το σύστημα της ψυχολογικής βοήθειας των ανθρώπων είναι σαφώς πάνω στις νέες αυτές γραμμές και μπορεί να εκφρασθεί ως εξής: ο μέσος ψυχολόγος χρησιμοποιεί τη μέθοδο (όταν ασχολείται με νευρικές περιπτώσεις, μ’ όσους είναι στα όρια και με ανθρώπους που έχουν νευρωτικές τάσεις) της ανακάλυψης των βαθιά ριζωμένων συμπλεγμάτων, των τραυμάτων, των αρχαίων κλονισμών ή των φόβων που βρίσκονται πίσω απ’ την εμπειρία του παρόντος και κάνουν τον άνθρωπο ό,τι είναι σήμερα. Οι ρυθμιστικοί αυτοί παράγοντες μπορούν συνήθως να ανιχνευθούν στο υποσυνείδητο με τη μέθοδο της ανασκαφής του παρελθόντος, της εξέτασης του τωρινού περιβάλλοντος, της εκτίμησης της κληρονομικότητας και της μελέτης των αποτελεσμάτων της εκπαίδευσης – είτε ακαδημαϊκής είτε βασισμένης στην ίδια τη ζωή. Τότε ο παράγοντας που υπήρξε το κύριο εμπόδιο και οδήγησε τον άνθρωπο στο ψυχολογικό πρόβλημα, έρχεται (με τη βοήθειά του, αν είναι δυνατό) στην επιφάνεια της συνείδησής του και τότε εξηγείται με νοημοσύνη και σχετίζεται με την υφιστάμενη κατάσταση και ο άνθρωπος οδηγείται συνεπώς στην κατανόηση της προσωπικότητάς του, των προβλημάτων της και της επικείμενης ευκαιρίας της. Όμως η πνευματική τεχνική είναι τελείως διαφορετική. Το πρόβλημα της προσωπικότητας και η διαδικασία ανασκαφής του υποσυνείδητου αγνοούνται, γιατί οι συνθήκες που είναι ανεπιθύμητες θεωρούνται σαν αποτέλεσμα της έλλειψης ψυχικής επαφής και ψυχικού ελέγχου. Ο πάσχων (αν μπορώ να τον ονομάσω έτσι) διδάσκεται να απομακρύνει τα μάτια του και συνεπώς την προσοχή του από τον εαυτό του, τα αισθήματα, τα συμπλέγματα, τις έμμονες ιδέες και τις ανεπιθύμητες σκέψεις του και να τα εστιάζει στην ψυχή, στη θεία Πραγματικότητα μέσα στη μορφή και στη Χριστική συνείδηση. Θα μπορούσε να ονομασθεί ορθά διαδικασία επιστημονικής υποκατάστασης ενός νέου δυναμικού ενδιαφέροντος για ό,τι κρατούσε ως τώρα τη σκηνή· φέρνει σε λειτουργική δραστηριότητα έναν παράγοντα συνεργασίας του οποίου η ενέργεια σαρώνει την κατώτερη ζωή της προσωπικότητας κι απομακρύνει τις λανθασμένες ψυχολογικές τάσεις, τα ανεπιθύμητα συμπλέγματα που οδηγούν σε εσφαλμένες προσεγγίσεις στη ζωή. Αυτό τελικά αναγεννά τη νοητική ή ζωή της σκέψης, έτσι ώστε ο άνθρωπος ρυθμίζεται από ορθή σκέψη υπό την παρώθηση ή φώτιση της ψυχής. Παράγει τη “δυναμική εξωθητική δύναμη μιας νέας αγάπης”· οι παλιές έμμονες ιδέες, οι παλιές καταθλίψεις κι αθλιότητες, οι παρεμποδιστικές και ανασταλτικές αρχαίες επιθυμίες – όλες αυτές εξαφανίζονται και ο άνθρωπος στέκει ελεύθερος σαν ψυχή και κύριος των διαδικασιών της ζωής του. Συζήτησα αρκετά τις δύο αυτές καταστάσεις γιατί είναι ουσιώδες να κατανοηθεί ένας άλλος νόμος της θεραπείας πριν προχωρήσουμε παραπέρα. Η συζήτηση για τη διχασμένη προσωπικότητα, τα προβλήματα του μυστικιστή και ο νέος τρόπος προσέγγισης στην ασθένεια (απ’ την ψυχική σκοπιά και το βασίλειο των αιτίων, αντί απ’ τη σκοπιά της προσωπικότητας και το βασίλειο των αποτελεσμάτων) μπορεί να αποσαφηνίσουν αυτό το νόμο στο νου σας και να υποδείξουν τουλάχιστον τη

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

λογικότητά του και την πολύτιμη εφαρμογή του στην ανθρώπινη ανάγκη. ΝΟΜΟΣ IV Η ασθένεια, φυσική και ψυχολογική, έχει τις ρίζες της στο καλό, το ωραίο και το αληθινό. Είναι μια παραμορφωμένη αντανάκλαση των θείων δυνατοτήτων. Η παρεμποδιζόμενη ψυχή που επιδιώκει την πλήρη έκφραση κάποιου θείου χαρακτηριστικού ή της εσώτερης πνευματικής πραγματικότητας, προκαλεί μέσα στην ουσία των περιβλημάτων της ένα σημείο τριβής. Σ’ αυτό το σημείο εστιάζονται τα μάτια της προσωπικότητας κι αυτό οδηγεί στην ασθένεια. Η τέχνη του θεραπευτή αφορά την ανύψωση των προς τα κάτω εστιασμένων ματιών στην ψυχή, το Θεραπευτή μέσα στη μορφή. Τότε ο πνευματικός ή τρίτος οφθαλμός κατευθύνει τη θεραπευτική δύναμη κι όλα έχουν καλώς. β. Ασθένειες των Μαθητών. Θα διαιρέσουμε ότι έχουμε να πούμε για τις ασθένειες των μαθητών σε δύο μέρη: τα ειδικά προβλήματα όλων των μαθητών και τις δυσχέρειες που επισυμβαίνουν με την ψυχική επαφή. Χρειάζεται να θυμόμαστε εδώ ότι όλοι οι μαθητές είναι επιδεκτικοί στις κύριες κατηγορίες ασθενειών. Επιχειρούν να γίνουν ένα με όλη την ανθρωπότητα κι αυτό συνεπώς περιλαμβάνει όλες τις ασθένειες τις οποίες κληρονομεί η σάρκα. Ωστόσο μπορεί να μην υποκύπτουν στις παθήσεις του συνήθους ανθρώπου και πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ασθένειες της καρδιάς και των νεύρων συνιστούν το κύριο πρόβλημά τους. Σχετικά πρέπει να τονιστεί ότι οι μαθητές ανήκουν σε δύο μεγάλες ομάδες: σε εκείνους που ζουν πάνω απ’ το διάφραγμα και είναι συνεπώς επιρρεπείς στα καρδιακά νοσήματα, τις ανωμαλίες του θυρεοειδή αδένα και του λαιμού και σε εκείνους που βρίσκονται στη διαδικασία μεταφοράς των ενεργειών των κέντρων κάτω του διαφράγματος στα κέντρα πάνω από το διάφραγμα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς σήμερα μεταφέρουν τις ηλιοπλεγματικές ενέργειες στην καρδιά και η παγκόσμια αγωνία επισπεύδει κατά πολύ τη διαδικασία. Τη μεταφορά αυτή συνοδεύουν ανωμαλίες του στομάχου, του ήπατος και του αναπνευστικού συστήματος. 1. Τα Ειδικά Προβλήματα των Μαθητών. Τα ειδικά αυτά προβλήματα είναι, όπως ξέρετε, ιδιάζοντα σε όσους ανυψώθηκαν στη συνείδηση από τη ζωή της προσωπικότητας στη ζωή της ψυχής. Σχετίζονται κυρίως με την ενέργεια, την εισροή της, την αφομοίωση ή μη αφομοίωσή της και την ορθά κατευθυνόμενη χρήση της. Δε θα εξετάσουμε εδώ τις άλλες ασθένειες που κληρονομεί η σάρκα αυτή την εποχή της ανθρώπινης εξέλιξης (γιατί πρέπει να θυμάστε ότι οι ασθένειες ποικίλλουν ανάλογα με το σημείο εξέλιξης και είναι επίσης κυκλικές στην εμφάνισή τους) και στις οποίες οι μαθητές μπορεί και πράγματι υποκύπτουν· αρκεί να πω ότι οι τρεις κύριες ασθένειες της ανθρωπότητας, στις οποίες αναφέρθηκα, παίρνουν το φόρο τους απ’ τους μαθητές, ιδιαίτερα όταν επιφέρουν την απελευθέρωση της ψυχής απ’ το φορέα της. Ωστόσο – όσο κι αν φαίνεται ελάχιστα – ελέγχονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τα ψυχικά επίπεδα και η αποχώρηση σχεδιάζεται να συμβεί

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

σαν αποτέλεσμα ψυχικής απόφασης κι όχι σαν αποτέλεσμα της δραστικότητας της ασθένειας. Ο λόγος για τον οποίο οι τρεις αυτές κύριες ασθένειες που είναι συμφυείς στην πλανητική ζωή στην οποία ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε, έχουν αυτή την εξουσία πάνω στους μαθητές, είναι ότι οι ίδιοι οι μαθητές αποτελούν ακέραιο μέρος της πλανητικής ζωής και στα αρχικά στάδια της από μέρους τους αναγνώρισης αυτής της ενότητας τείνουν να πέσουν εύκολα θύματα στην ασθένεια. Είναι ένα γεγονός λίγο γνωστό ή αντιληπτό, αλλά εξηγεί γιατί οι μαθητές και οι προχωρημένοι άνθρωποι υπόκεινται σ’ αυτές τις ασθένειες. Θα μπορούσαμε να διαιρέσουμε τα προβλήματα αυτά σε τέσσερις κατηγορίες: 1. Εκείνα που συνδέονται με το αίμα ή με την όψη ζωή, γιατί “το αίμα είναι ζωή”. Έχουν ειδικό αποτέλεσμα στην καρδιά, συνήθως όμως μόνο λειτουργικής φύσης. Η οργανική ασθένεια της καρδιάς έχει βαθύτερα εδραιωμένα αίτια. 2. Εκείνα που είναι άμεσο αποτέλεσμα της ενέργειας που δρα επί και δια του νευρικού συστήματος μέσω του κατευθύνοντος εγκεφάλου. 3. Εκείνα που σχετίζονται με το αναπνευστικό σύστημα κι έχουν μια αποκρυφιστική πηγή. 4. Εκείνα που οφείλονται ειδικά στη δεκτικότητα ή μη δεκτικότητα, στη λειτουργία ή μη λειτουργία και στην επίδραση του κέντρου. Αναγκαστικά διαιρούνται σε επτά ομάδες που επηρεάζουν επτά μεγάλες περιοχές του σώματος. Για το μέσο μαθητή, πριν υπάρξει πλήρης ψυχικός έλεγχος κι εναδική διεύθυνση, ο κύριος διευθύνων πράκτορας μέσω του εγκεφάλου είναι το πνευμονογαστρικό νεύρο δια του οποίου οι ενέργειες (που εισέρχονται μέσω του κεφαλικού κέντρου) διανέμονται στο υπόλοιπο του σώματος. Μια συγκεκριμένη επιστήμη των κέντρων και της σχέσης τους με την κουνταλίνι έχει δημιουργηθεί από κάποια ισχυρή εσωτερική σχολή στην Ανατολή. Περιέχει πολλή αλήθεια, αλλά και πολλά λάθη. Διαφοροποίησα τα προβλήματα και τις φυσικές αντιδράσεις από την ασθένεια, επειδή η εισροή, η διανομή και η κατεύθυνση της ενέργειας δεν προκαλούν αναγκαστικά ασθένεια. Πάντοτε ωστόσο κατά τη διάρκεια της μαθητείας που προηγείται όλων των μυήσεων, προκαλούν δυσκολίες και προβλήματα του ενός ή του άλλου είδους είτε στη συνείδηση του μαθητή είτε στις σχέσεις του με τους γύρω του. Έτσι επηρεάζεται το περιβάλλον του και κατά συνέπεια η δική του αμοιβαία δράση. Πρέπει σχετικά να θυμάστε ότι όλοι οι μαθητές είναι ενεργειακά κέντρα στο σώμα της ανθρωπότητας και βρίσκονται στη διαδικασία να αποβούν σημεία εστιασμένης, κατευθυνόμενης ενέργειας. Η λειτουργία και η δραστηριότητά τους προκαλεί πάντα και αναπόφευκτα συνέπειες, αποτελέσματα, αφυπνίσεις, ρήξεις και αναπροσανατολισμούς στις ζωές όσων βρίσκονται γύρω τους. Στα αρχικά στάδια το προκαλούν ασυνείδητα και γιαυτό τα αποτελέσματα σ’ εκείνους που προσεγγίζουν δεν είναι συχνά επιθυμητά, ούτε και η ενέργεια κατευθύνεται, εκτρέπεται ή συγκρατείται συνετά. Πίσω από κάθε συνετή διεύθυνση ενέργειας πρέπει να υπάρχει νοήμων πρόθεση. Αργότερα όταν μαθαίνουν συνειδητά να είναι και γίνονται ακτινοβόλα κέντρα θεραπευτικής δύναμης που κατευθύνεται συνειδητά, αυτή η εμψυχώνουσα και

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

κατόπιν διαβιβαζόμενη ενέργεια χρησιμοποιείται πιο εποικοδομητικά πάνω σε ψυχολογικές και φυσικές γραμμές. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση ο μαθητής αποβαίνει μια αποτελεσματική επιρροή και δεν μπορεί ποτέ να είναι ό,τι καλείται εσωτερικά “απαρατήρητος στη θέση του και μειωμένης κρούσης στις άλλες ψυχές”. Η επίδραση, η ακτινοβολία και η ισχυρή του ενέργεια του δημιουργούν αναπόφευκτα προβλήματα και δυσκολίες· αυτά βασίζονται στις ανθρώπινες σχέσεις που εδραίωσε καρμικά και στις αντιδράσεις εκείνων τους οποίους προσεγγίζει είτε για καλό είτε για κακό. Ουσιαστικά η επίδραση ενός μαθητή της Μεγάλης Λευκής Στοάς είναι θεμελιωδώς καλή και ρυθμιζόμενη πνευματικά· επιφανειακά και στα εξωτερικά της αποτελέσματα – ιδιαίτερα όσον αφορά το μαθητή – κάνουν την εμφάνισή τους και συχνά εμμένουν για πολλές ζωές δύσκολες καταστάσεις, έκδηλα χάσματα και αναδυόμενα ελαττώματα καθώς και αρετές από μέρους εκείνων που επηρεάζονται, ωσότου το επηρεαζόμενο πρόσωπο αποβεί ό,τι καλείται “αποκρυφιστικά συμφιλιωμένο με την εκπορευόμενη ενέργεια”. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Η προσαρμογή πρέπει να γίνει από την πλευρά εκείνων που επηρεάζονται κι όχι από το μαθητή. Ας εξετάσουμε τώρα τα τέσσερα προβλήματα απ’ την ψυχολογική σκοπιά κι όχι τη φυσική: α. Τα προβλήματα που ανακύπτουν από το αφυπνισμένο καρδιακό κέντρο του μαθητή είναι ίσως τα κοινότερα και συχνά μερικά από τα πιο δύσκολα στο χειρισμό τους. Τα προβλήματα αυτά βασίζονται στις ζωντανές σχέσεις και στην αλληλεπίδραση της ενέργειας της αγάπης με τις δυνάμεις της επιθυμίας. Στα αρχικά στάδια αυτή η εισρέουσα αγάπη-δύναμη εδραιώνει επαφές της προσωπικότητας που μεταπίπτουν μεταξύ των σταδίων της έξαλλης αφοσίωσης και του υπέρτατου μίσους από μέρους του προσώπου που επηρεάζεται από την ενέργεια του μαθητή. Αυτό δημιουργεί συνεχή αναταραχή στη ζωή του μαθητή κι επίσης συχνές ρήξεις σχέσεων και συχνές συμφιλιώσεις, ωσότου προσαρμοσθεί στα αποτελέσματα της ενεργειακής διανομής του. Όταν ο μαθητής έχει επαρκή σημασία για να γίνει το οργανωτικό κέντρο μιας ομάδας ή είναι σε θέση ν’ αρχίσει να σχηματίζει εσωτερικά το δικό του άσραμ (πριν λάβει κάποιες από τις μείζονες μυήσεις), τότε η δυσκολία μπορεί να γίνει πολύ πραγματική και πολύ ενοχλητική. Ωστόσο λίγα μπορούν να γίνουν από το μαθητή, εκτός από μια προσπάθεια ρύθμισης της εξερχόμενης ενέργειας της αγάπης. Το πρόβλημα παραμένει θεμελιωδώς πρόβλημα του επηρεαζόμενου· οι προσαρμογές, όπως σημείωσα παραπάνω, πρέπει να γίνουν απ’ την άλλη πλευρά, με το μαθητή έτοιμο να συνεργασθεί στην πρώτη ένδειξη μιας προθυμίας αναγνώρισης της σχέσης και της πρόθεσης συνεργασίας σε ομαδική υπηρεσία. Είναι ένα σημείο που αμφότερα τα μέρη – ο μαθητής και το πρόσωπο που αντιδρά στην επιρροή του – χρειάζεται να εξετάσουν. Ο μαθητής είναι έτοιμος· το ανταποκρινόμενο πρόσωπο συνήθως αποσύρεται ή προσεγγίζει ανάλογα με την παρόρμηση της ψυχής του ή της προσωπικότητάς του – μάλλον της τελευταίας στα πρώτα στάδια. Ωστόσο τελικά στέκει σε πλήρη συνεργατική κατανόηση με το μαθητή και ο χρόνος των δυσκολιών της δοκιμασίας τερματίζεται.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Δε μου είναι εφικτό εξετάζοντας αυτά τα προβλήματα που συνδέονται με την καρδιά και τη ζωική ενέργεια του μαθητή, να υπεισέλθω σε σαφείς λεπτομέρειες. Αυτές ρυθμίζονται από την ακτίνα του, τη μύηση για την οποία προετοιμάζεται και την ποιότητα, την εξελικτική κατάσταση και την ακτίνα εκείνων που επηρεάζονται. Υπάρχουν επίσης δυσκολίες και προβλήματα μιας λεπτοφυέστερης φύσης, που ανακύπτουν από το ίδιο αίτιο αλλά δεν εντοπίζονται σε συγκεκριμένες ανθρώπινες σχέσεις. Ο μαθητής υπηρετεί· γράφει και μιλά· τα λόγια και η επίδρασή του διεισδύουν στις μάζες των ανθρώπων και τις παρακινούν σε κάποιου είδους δραστηριότητα – συχνά καλή και πνευματική, άλλοτε κακή, ανταγωνιστική κι επικίνδυνη. Πρέπει συνεπώς να ασχολείται όχι μόνο με τις δικές του αντιδράσεις στο έργο που κάνει, αλλά και κατά μια γενική και ειδική έννοια να ασχοληθεί με τις μάζες τις οποίες αρχίζει να επηρεάζει. Αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει, ιδιαίτερα από έναν άπειρο εργάτη του Σχεδίου. Ταλαντεύεται μεταξύ του νοητικού πεδίου όπου επιχειρεί να λειτουργεί κανονικά και του αστρικού πεδίου όπου είναι εστιασμένες οι μάζες των ανθρώπων κι αυτό τον φέρνει στο βασίλειο της γοητείας και του επακόλουθου κινδύνου. Προχωρεί συνειδητά σ’ εκείνους που επιδιώκει να βοηθήσει, αλλά άλλοτε σαν ψυχή (και τότε υπερδιεγείρει συχνά τους ακροατές του) και άλλοτε σαν προσωπικότητα (και τότε τρέφει κι ενισχύει τις προσωπικές τους αντιδράσεις). Με την πάροδο του χρόνου μαθαίνει – δια των δυσκολιών που προκύπτουν από την αναγκαία καρδιακή προσέγγιση – να στέκει σταθερά στο κέντρο, να εκπέμπει το φθόγγο του, να μεταδίδει το μήνυμά του, να διανέμει κατευθυνόμενη ενέργεια αγάπης και να επηρεάζει τους γύρω του, αλλά να παραμένει απρόσωπος, μόνο κατευθυντήριος πράκτορας και κατανοούσα ψυχή. Αυτή η απροσωπία (που μπορεί να ορισθεί σαν απόσυρση της ενέργειας της προσωπικότητας) προκαλεί τα δικά της προβλήματα, όπως γνωρίζουν καλά όλοι οι μαθητές· ωστόσο δεν υπάρχει τίποτε που να μπορούν να κάνουν γι’ αυτό, αλλά να περιμένουν το χρόνο που θα οδηγήσει το άλλο πρόσωπο σε μια σαφή κατανόηση της σημασίας και της εσωτερικής έννοιας των ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Το πρόβλημα των εργατών με τα άτομα και τις ομάδες συνδέεται βασικά με την ενέργεια της καρδιάς και με τη ζωογόνο δύναμη της ενσωματωμένης ζωής της. Σε σχέση μ’ αυτό το πρόβλημα και τις αντιδράσεις του στο μαθητή τείνουν να εμφανισθούν ορισμένες φυσικές δυσκολίες με τις οποίες θα ασχοληθώ σύντομα. Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι τείνουν να εμφανισθούν δυσκολίες ρυθμού και προβλήματα που συνδέονται με την κυκλική ζωή του μαθητή. Η καρδιά και το αίμα σχετίζονται εσωτερικά και ορίζουν συμβολικά την παλλόμενη ζωή της ψυχής που εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο με την εξερχόμενη και την αποσυρόμενη διπλή ζωή της μαθητείας, της οποίας κάθε φάση παρουσιάζει τα δικά της προβλήματα. Όταν ο μαθητής κυριαρχήσει το ρυθμό της εξωτερικής και της εσώτερης ζωής του και οργανώσει τις αντιδράσεις του έτσι ώστε να αντλεί την ανώτερη έννοιά τους χωρίς όμως να ρυθμίζεται απ’ αυτές, τότε εισέρχεται στη σχετικά απλή ζωή του μυημένου. Μήπως σας ξαφνιάζει αυτή η φράση; Είναι ανάγκη να θυμάστε ότι ο μυημένος έχει ελευθερωθεί, μετά τη δεύτερη μύηση, απ’ τις περιπλοκές του συναισθηματικού και

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

100

αστρικού ελέγχου. Η γοητεία δεν μπορεί πια να τον κατανικήσει. Μπορεί να σταθεί με σταθερότητα παρά τα όσα κάνει ή νιώθει. Αντιλαμβάνεται ότι η κυκλική κατάσταση συνδέεται με τα ζεύγη των αντιθέτων και αποτελεί μέρος της ζωικής εκδήλωσης της καθαυτής ύπαρξης. Κατά τη διαδικασία αυτής της εκμάθησης περνά από μεγάλες δυσκολίες. Υπόκειται σαν ψυχή σε μια ζωή εξωτερίκευσης, μαγνητικής επίδρασης κι εξωστρέφειας. Μπορεί αμέσως μετά ν’ ακολουθήσει μια ζωή απόσυρσης, φαινομενικής έλλειψης ενδιαφέροντος στις σχέσεις του και στο περιβάλλον του και μια έντονη ενδοσκοπική, ενδοστρεφής έκφραση. Μεταξύ των δύο αυτών άκρων παραπαίει με δυσφορία – μερικές φορές για πολλές ζωές – ωσότου μάθει να συγχωνεύει και να σμίγει τις δύο εκφράσεις. Τότε η διπλή ζωή του αποδεγμένου μαθητή στους διάφορους βαθμούς και στάδια της γίνεται σαφής γι’ αυτόν· γνωρίζει τι κάνει. Σταθερά και συστηματικά τόσο η εξωτερίκευση όσο και η απόσυρση, η υπηρεσία στον κόσμο και η ζωή του στοχασμού, παίζουν το χρήσιμο ρόλο τους. Πολλές ψυχολογικές δυσκολίες ανακύπτουν μέχρι να κατακτηθεί αυτή η διαδικασία, οδηγώντας σε ψυχολογικά χάσματα, άλλοτε βαθιά ριζωμένα κι άλλοτε επιπόλαια. Ο στόχος κάθε εξέλιξης είναι η ολοκλήρωση – ολοκλήρωση σαν προσωπικότητα, ολοκλήρωση με την ψυχή, ολοκλήρωση μέσα στην Ιεραρχία, ολοκλήρωση με το Όλο, ωσότου επιτευχθεί πλήρης ενότητα και ταύτιση. Για να κατακτήσει αυτή την επιστήμη της ολοκλήρωσης της οποίας βασικός στόχος είναι η ταύτιση με τη Μία Πραγματικότητα, ο μαθητής προοδεύει από μια ενοποίηση σε άλλη, κάνει σφάλματα, οδηγείται συχνά σε πλήρη αποθάρρυνση, ταυτίζεται με ό,τι είναι ανεπιθύμητο, ωσότου σαν ψυχή-προσωπικότητα αποκηρύξει τις προηγούμενες σχέσεις· πληρώσει επανειλημμένα το τίμημα του εσφαλμένου ζήλου, της στρεβλωμένης έφεσης, του καταλυτικού αποτελέσματος της γοητείας και των πολλών καταστάσεων ψυχολογικών και φυσικών ανατροπών που πρέπει να προκύψουν ενόσω θεραπεύονται τα χάσματα, επιτυγχάνεται η ορθή ταύτιση κι εδραιώνεται ο ορθός προσανατολισμός. Ενώ συμβαίνει αυτή η βασική, αναπόφευκτη και αναγκαία διαδικασία, προωθείται ένα συγκεκριμένο έργο στο αιθερικό σώμα. Ο μαθητής μαθαίνει να ανυψώνει τις ενέργειες που συλλέγονται απ’ τα κατώτερα κέντρα στο ηλιακό πλέγμα κι απ’ αυτό το κέντρο στο καρδιακό κέντρο, επιφέροντας έτσι μια επανεστίαση των ενεργειών πάνω απ’ το διάφραγμα αντί να δίνει έμφαση κάτω απ’ αυτό. Αυτό οδηγεί συχνά σε βαθιές περιπλοκές, γιατί – από τη σκοπιά της προσωπικότητας – το ηλιοπλεγματικό κέντρο είναι το πιο δυναμικό, όντας ο θάλαμος εκκαθάρισης των δυνάμεων της προσωπικότητας. Αυτή η διαδικασία αποκέντρωσης και “ανύψωσης” της κατώτερης συνείδησης στην ανώτερη προκαλεί τις κύριες δυσκολίες στις οποίες υπόκειται ο μαθητής. Η διαδικασία αυτή βαίνει επίσης στον κόσμο σαν σύνολο σήμερα, προκαλώντας την τρομερή ρήξη των ανθρώπινων υποθέσεων, της κουλτούρας και του πολιτισμού. Η όλη εστία της συνείδησης της ανθρωπότητας αλλάζει· η ιδιοτελής ζωή (χαρακτηριστική του ανθρώπου που επικεντρώνεται στις επιθυμίες του και συνεπώς στο ηλιοπλεγματικό κέντρο) δίνει τη θέση της στην αποκεντρωμένη ζωή του ανθρώπου που είναι ανιδιοτελής (επικεντρωμένος στον Εαυτό ή την Ψυχή) κι έχει επίγνωση των

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

101

σχέσεων και της ευθύνης του στο Σύνολο κι όχι στο μέρος. Αυτή η μεταρσίωση της κατώτερης ζωής στην ανώτερη είναι βαθύτατης σημασίας για το άτομο και τη φυλή. Όταν ο μαθητής ατομικά και η ανθρωπότητα που συμβολίζει τον παγκόσμιο μαθητή, κατακτήσουν από την άποψη αυτή τη διαδικασία μεταφοράς, θα δούμε να εδραιώνεται η νέα τάξη της ατομικής υπηρεσίας και της παγκόσμιας υπηρεσίας και συνεπώς την έλευση της αναμενόμενης νέας τάξης. Για όλες αυτές τις διαδικασίες η κυκλοφορία του αίματος είναι το σύμβολο και το κλειδί για την εδραίωση της παγκόσμιας τάξης κρύβεται σ’ αυτό το συμβολισμό – την ελεύθερη κυκλοφορία όλων όσων απαιτούνται σε όλα τα μέρη του μεγάλου πλαισίου της ανθρωπότητας. Το αίμα είναι ζωή και η ελεύθερη ανταλλαγή, ο ελεύθερος μερισμός, η ελεύθερη κυκλοφορία όλων όσων απαιτούνται για την ορθή ανθρώπινη ζωή θα χαρακτηρίζουν το μελλοντικό κόσμο. Οι συνθήκες αυτές δεν υφίστανται σήμερα, το σώμα της ανθρωπότητας είναι άρρωστο και η ενδόμυχη ζωή του διασπασμένη. Αντί της ελεύθερης κυκλοφορίας μεταξύ όλων των μερών της ζωικής όψης, υπάρχει χωρισμός, φραγμένοι αγωγοί, συμφόρηση και αποτελμάτωση. Χρειάστηκε η τωρινή τρομερή κρίση για να αφυπνίσει την ανθρωπότητα στη νοσηρή της κατάσταση, στην έκταση του κακού που τώρα ανακαλύπτεται πόσο μεγάλη είναι και στις αρρώστιες “του αίματος της ανθρωπότητας” (νοούμενες συμβολικά) που είναι τόσο σοβαρές, ώστε μόνο τα πιο δραστικά μέτρα – πόνος, αγωνία, απελπισία και φρίκη – μπορεί να επαρκέσουν για την επίτευξη θεραπείας. Οι θεραπευτές θα κάνουν καλά να το θυμούνται και να έχουν κατά νου ότι οι μαθητές κι όλοι οι καλοί άνθρωποι και οι ζηλωτές συμμερίζονται την παγκόσμια αυτή ασθένεια της ανθρωπότητας που πρέπει να πάρει το φόρο της ψυχολογικά ή φυσικά ή και με τα δύο. Η ανωμαλία είναι αρχαίας προέλευσης και από καιρό εδραιωμένη συνήθεια και αναπόφευκτα επηρεάζει το φυσικό φορέα της ψυχής. Η εξαίρεση απ’ τα αποτελέσματα των ανθρώπινων ασθενειών δεν αποτελεί ένδειξη πνευματικής ανωτερότητας. Μπορεί απλά να δείχνει αυτό που ένας Διδάσκαλος ονόμασε “τα βάθη της πνευματικής ιδιοτέλειας και αυταρέσκειας”. Ο μυημένος του τρίτου βαθμού μπορεί να εξαιρεθεί, αλλά αυτό γίνεται μόνο επειδή έχει ελευθερωθεί πλήρως από τη γοητεία και καμιά όψη της ζωής της προσωπικότητας δεν έχει πια εξουσία πάνω του. Όλοι οι ακτινικοί τύποι υπόκεινται εξίσου στα ιδιαίτερα αυτά προβλήματα. Όμως ο έβδομος ακτινικός τύπος είναι περισσότερο επιδεκτικός στα προβλήματα, τις δυσχέρειες και τις ασθένειες που συνδέονται με την κυκλοφορία του αίματος από κάθε άλλο ακτινικό τύπο. Ο λόγος είναι ότι αυτή η ακτίνα έχει να κάνει με την έκφραση και την εκδήλωση της ζωής πάνω στο φυσικό πεδίο και με την οργάνωση της σχέσης μεταξύ πνεύματος και ύλης στη μορφή. Αφορά συνεπώς σήμερα, καθώς επιδιώκει να δημιουργήσει τη νέα τάξη, την ελεύθερη κυκλοφορία και την επακόλουθη προτιθέμενη ελευθέρωση της ανθρωπότητας απ’ όλα τα δεινά και τα προβλήματα του παρελθόντος. Έχει ενδιαφέρον να το θυμάστε και οι σπουδαστές θα βρουν χρήσιμο αυτή την εποχή, αν θέλουν να συνεργασθούν με νοημοσύνη με τα γεγονότα της ημέρας, να συγκεντρώσουν και να μελετήσουν όλα όσα έγραψα για την έβδομη ακτίνα της τελετουργικής τάξης και

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

102

μαγείας. β. Οι ασθένειες του νευρικού συστήματος που οφείλονται στη ροή της ενέργειας σ’ όλα τα μέρη του σώματος, η οποία κατευθύνεται είτε απ’ την προσωπικότητα, κάποια όψη του προσωπικού κατώτερου εαυτού είτε απ’ την ψυχή μέσω του εγκεφάλου, είναι πολλές και οξύνονται καθώς ο μαθητής πλησιάζει τη μύηση ή καθίσταται μυημένος. Εκτός απ’ τις φυσιολογικές ασθένειες που προκαλεί, υπάρχουν πολλές άλλες συνθήκες που δημιουργούνται από αυτή την εισροή δύναμης. Ο μαθητής, λόγου χάρη, παρουσιάζει υπερδιέγερση και συνεπώς υπερδραστηριότητα· χάνει την ισορροπία του κι όταν το λέω αυτό δεν αναφέρομαι σε νοητική ανισορροπία (αν κι αυτή μπορεί να συμβεί), αλλά σε υπερανάπτυξη και υπερέκφραση σε κάποιο μέρος της φύσης του. Μπορεί ν’ αποβεί υπερβολικά υπερδιοργανωμένος διαμέσου κάποιου υπερδραστήριου κέντρου, ή αποδιοργανωμένος και νωθρός. Υπόκειται συνεπώς στην ανισορροπία του αδενικού συστήματος, με όλες τις συνακόλουθες δυσκολίες. Η υπερδιέγερσή του ή υπανάπτυξή του όσον αφορά τα κέντρα επηρεάζει κανονικά τους αδένες κι αυτοί με τη σειρά τους προκαλούν δυσκολίες στο χαρακτήρα, που αναγκαστικά κι αυτές με τη σειρά τους δημιουργούν προβλήματα στο περιβάλλον καθώς και εμπόδια της προσωπικότητας. Είναι λοιπόν ένας φαύλος κύκλος κι όλα οφείλονται στην εσφαλμένη διεύθυνση της δύναμης και στην εισροή δύναμης από τον έναν ή τον άλλο φορέα της προσωπικότητας στο συγγενικό του κέντρο (π.χ. της αστρικής δύναμης και της σχέσης της με το ηλιακό πλέγμα), οπότε έχουμε την εμφάνιση προβλημάτων υγείας, χαρακτήρα κι επιρροής. Υπερακτινοβόλος δραστηριότητα με το μέσον κάποιου κέντρου ελκύει την προσοχή κι ο μαθητής γίνεται το θύμα της επίτευξής του. Μ’ αυτά θα ασχοληθώ εκτενέστερα όταν εξετάσω τις ασθένειες που αναπτύσσονται απ’ τις τέσσερις κατηγορίες. Οι δυσχέρειες αυτές είναι ενός πολύ γενικού είδους αλλά επηρεάζουν κυρίως τους μαθητές της δεύτερης και έκτης ακτίνας. Η μια επειδή η δεύτερη ακτίνα είναι δομητική ακτίνα και αφορά συνεπώς κατεξοχήν την εξωτερική εκδήλωση και τη χρησιμοποίηση όλων των κέντρων και η άλλη επειδή είναι κυρίως η ακτίνα της έντασης – μιας έντασης που μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή του χείριστου φανατισμού ή της πιο αλτρουιστικής αφοσίωσης. Περιττό να πω ότι όλες οι ακτίνες παρουσιάζουν τα ίδια προβλήματα, αλλά η δεύτερη ακτίνα έχει να κάνει κυρίως με τη δραστηριότητα της ψυχής μέσω όλων των κέντρων (πάνω και κάτω του διαφράγματος), αλλά με την καρδιά σαν το κύριο κέντρο προσοχής. Η έκτη ακτίνα έχει στενή σχέση με το ηλιοπλεγματικό κέντρο σαν το θάλαμο εκκαθάρισης και τον τόπο αναπροσανατολισμού της ζωικής δύναμης στην προσωπικότητα. Να το έχετε σταθερά κατά νου. γ. Τα προβλήματα που συνδέονται με το αναπνευστικό σύστημα σχετίζονται όλα με την καρδιά και συνεπώς αφορούν την εδραίωση ορθού ρυθμού και ορθής επαφής με το περιβάλλον. Η άντληση της ζωική πνοής, ο μερισμός του αέρα με όλα τα άλλα ανθρώπινα όντα, υποδηλώνει τόσο ένα ατομικό κέντρο ζωής όσο και συμμετοχή στη

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

103

γενική ζωή όλων. Με αυτά τα προβλήματα της ατομικής ή χωριστής ύπαρξης και του αντιθέτου της, η Ιερή Λέξη, το ΟΜ, σχετίζεται στενά. Μπορεί να ειπωθεί με τα λόγια ενός απόκρυφου εγχειριδίου θεραπευτικής που δίνεται σε προχωρημένους μαθητές, ότι: “Εκείνος που ζει υπό τον ήχο του ΑUΜ γνωρίζει τον εαυτό του. Εκείνος που ζει ηχώντας το ΟΜ γνωρίζει τον αδελφό του. Εκείνος που γνωρίζει τον ΗΧΟ γνωρίζει τα πάντα.”

Έπειτα, στην κρυπτική και συμβολική γλώσσα του μυημένου, το εγχειρίδιο συνεχίζει: “Η πνοή της ζωής γίνεται το αίτιο του θανάτου σε εκείνον που ζει μέσα σε κέλυφος. Υπάρχει αλλά δεν είναι· τότε η πνοή φεύγει και κινείται σπειροειδώς προς το όλο. “Εκείνος που εκπνέει το ΟΜ δε γνωρίζει τον εαυτό του μόνο. Γνωρίζει ότι η πνοή είναι πράνα, ζωή, το ρευστό της σύνδεσης. Τα δεινά της ζωής είναι δικά του γιατί είναι ο κλήρος του ανθρώπου – δε γεννιέται σε κέλυφος γιατί το κέλυφος δεν είναι. “Εκείνος που είναι ο ΗΧΟΣ και η ήχηση δε γνωρίζει ασθένεια, δε γνωρίζει το χέρι του θανάτου.”

Στις λίγες αυτές λέξεις συνοψίζεται το όλο θέμα των προβλημάτων και ασθενειών της τρίτης ομάδας. Αφορούν την κυκλοφορία της ψυχικής ενέργειας που είναι η ενέργεια της αγάπης και δε σχετίζονται με την κυκλοφορία της ζωικής ουσίας. Οι δύο αυτές βασικές ενέργειες καθώς δρουν πάνω στις δυνάμεις της προσωπικότητας, προκαλούν τον όγκο των προβλημάτων που κληρονομεί η ανθρωπότητα. Αυτά είναι έλλειψη αγάπης, έλλειψη ζωής, αποτυχία ορθής ήχησης του φθόγγου της ψυχής και της ακτίνας και αποτυχία διαβίβασης. Το μυστικό της σύστασης ενός καθαρού αγωγού (για να χρησιμοποιήσω μυστικιστική κι όχι αποκρυφιστική φρασεολογία) εξετάζεται στην πρώτη ομάδα προβλημάτων· και η εδραίωση ορθής σχέσης με την ορθή ήχηση του ελκτικού φθόγγου της ψυχής εξετάζεται στις δύο τελευταίες ομάδες. Η τρίτη αυτή ομάδα δυσχερειών, προβλημάτων και ασθενειών αφορά βέβαια τους ανθρώπους σ’ όλες τις ακτίνες, αλλά οι άνθρωποι της πρώτης ακτίνας έχουν μια σαφή προδιάθεση στις ειδικές αυτές ενοχλήσεις. Ταυτόχρονα όταν χρησιμοποιούν ορθά τις λανθάνουσες δυνάμεις τους, μπορούν να υπερνικήσουν με την ορθή χρήση του ΟΜ και τελικά του ΗΧΟΥ τα συμπτωματικά προβλήματα και τις δυσκολίες ευκολότερα από εκείνους στις άλλες ακτίνες. Έχετε εδώ μια αναφορά στην Απωλεσθείσα Λέξη του Τεκτονισμού και στην ΗΧΗΣΗ του Ανέκφραστου Ονόματος. Ο ήχος του ΑUΜ, ο ήχος του ΟΜ και ο ίδιος ο ΗΧΟΣ συνδέονται όλοι με τον κραδασμό και τα διαφορετικά και ποικίλα αποτελέσματά του. Το μυστικό του Νόμου του Κραδασμού αποκαλύπτεται προοδευτικά καθώς οι άνθρωποι μαθαίνουν να ηχούν τη ΛΕΞΗ στις τρεις όψεις της. Οι σπουδαστές θα έκαναν καλά να συλλογισθούν τη διαφορά μεταξύ της πνοής και του ήχου, μεταξύ της διαδικασίας της αναπνοής και της διαδικασίας της δημιουργίας κραδασμικής δραστηριότητας. Σχετίζονται αλλά διαφέρουν μεταξύ τους. Η μια σχετίζεται με το Χρόνο και η άλλη με το Χώρο και (όπως λέει το Αρχαίο Σχόλιο) “ο ήχος, ο τελικός κι όμως εναρκτήριος ήχος, αφορά εκείνο που δεν είναι ούτε Χρόνος ούτε Χώρος· βρίσκεται έξω από το εκδηλωμένο Όλο, την Πηγή όλων όσων είναι κι όμως δεν είναι” (ή τίποτε. Α.Α.Μπ.). Για το λόγο αυτό οι μαθητές της τέταρτης ακτίνας μπορούν να αναπτύξουν συνήθως

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

104

με τη δύναμη της ενόρασης μια κατανόηση του ΟΜ. Αυτή η ακτίνα της αρμονίας μέσω διαμάχης (της διαμάχης των ζευγών των αντιθέτων) αφορά αναγκαστικά την εισαγωγή της κραδασμικής εκείνης δραστηριότητας που θα οδηγήσει σε ενότητα, σε αρμονία και σε ορθές σχέσεις και στην αποδέσμευση της ενόρασης. δ. Τα προβλήματα που συνδέονται με τη δραστηριότητα ή αδράνεια των κέντρων είναι ίσως τα πιο σπουδαία από τη σκοπιά της ασθένειας, γιατί τα κέντρα κυβερνούν το αδενικό σύστημα και οι αδένες έχουν άμεση σχέση με τη ροή του αίματος και ρυθμίζουν επίσης τις μεγάλες και πιο σημαντικές περιοχές του ανθρώπινου σώματος· έχουν ένα φυσιολογικό και ψυχολογικό αποτέλεσμα στην προσωπικότητα και στις ενδόμυχες και εξωτερικές επαφές και σχέσεις της. Η αντίδραση είναι κυρίως φυσική, αλλά τα αποτελέσματα είναι σε μεγάλο βαθμό ψυχολογικά, γιαυτό θα επεκταθώ κυρίως στην τέταρτη αυτή ομάδα και θ’ ασχοληθώ με τις ασθένειες των μαθητών, δίνοντας κάποιες συγκεκριμένες διδασκαλίες για τα κέντρα. Αυτές θα δείξουν σαφέστερα από καθετί άλλο τα αίτια πολλών ανθρώπινων ασθενειών και φυσικών δυσχερειών. Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο σημείο προσπαθήστε να συλλάβετε κάπως πληρέστερα τους Νόμους της Θεραπείας και τους Κανόνες που δόθηκαν ως τώρα κι επαναλαμβάνονται εδώ για να διευκολύνουν τις προσπάθειές σας: ΝΟΜΟΣ Ι Κάθε ασθένεια είναι αποτέλεσμα αναστολής της ψυχικής ζωής κι αυτό αληθεύει για όλες τις μορφές σ’ όλα τα βασίλεια. Η τέχνη του θεραπευτή συνίσταται στην αποδέσμευση της ψυχής, έτσι ώστε η ζωή της να μπορεί να ρέει δια του αθροίσματος των οργανισμών που συνιστούν κάθε ιδιαίτερη μορφή. ΝΟΜΟΣ ΙΙ Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές: πρώτο, το παρελθόν του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών· δεύτερο, η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης· τρίτο, μερίζεται με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει στο σώμα Του. Οι τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται ο “Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού”. Αυτός πρέπει να δώσει κάποτε τη θέση του στο νέο εκείνο “Νόμο του Αρχαίου Επικρατούντος Καλού” που υπόκειται σ’ όλα όσα έκανε ο Θεός. Αυτός ο νόμος πρέπει να έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου. ΝΟΜΟΣ ΙΙΙ Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα της βασικής επικέντρωσης της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου. Από το πεδίο όπου εστιάζονται αυτές οι ενέργειες προέρχονται οι καθοριστικές εκείνες συνθήκες που προκαλούν κακή υγεία και οι οποίες συνεπώς εκδηλώνονται σαν ασθένεια ή σαν απαλλαγή απ’ την ασθένεια. ΝΟΜΟΣ IV Η ασθένεια, φυσική και ψυχολογική, έχει τις ρίζες της στο καλό, το ωραίο και το αληθινό. Είναι μια παραμορφωμένη αντανάκλαση των θείων δυνατοτήτων. Η

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

105

παρεμποδιζόμενη ψυχή που επιδιώκει την πλήρη έκφραση κάποιου θείου χαρακτηριστικού ή της εσώτερης πνευματικής πραγματικότητας, προκαλεί μέσα στην ουσία των περιβλημάτων της ένα σημείο τριβής. Σ’ αυτό το σημείο εστιάζονται τα μάτια της προσωπικότητας κι αυτό οδηγεί σε ασθένεια. Η τέχνη του θεραπευτή αφορά την ανύψωση των προς τα κάτω εστιασμένων ματιών στην ψυχή, το Θεραπευτή μέσα στη μορφή. Τότε ο πνευματικός ή τρίτος οφθαλμός κατευθύνει τη θεραπευτική δύναμη κι όλα έχουν καλώς. ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, την καρδιά του, τον εγκέφαλό του και τα χέρια του. Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη στον πάσχοντα. Αυτό είναι μαγνητικό έργο. Θεραπεύει την ασθένεια ή επαυξάνει την κακή κατάσταση, ανάλογα με τη γνώση του θεραπευτή. Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, τον εγκέφαλό του, την καρδιά του και την αυρική εκπόρευση. Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτήσει την ψυχική ζωή του πάσχοντα. Αυτό είναι έργο ακτινοβολίας. Τα χέρια δε χρειάζονται. Η ψυχή επιδεικνύει τη δύναμή της. Η ψυχή του πάσχοντα ανταποκρίνεται με την ανταπόκριση της αύρας του στην ακτινοβολία της αύρας του θεραπευτή, που είναι πλημμυρισμένη με ψυχική ενέργεια. ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να αποκτήσει μαγνητική αγνότητα δια της αγνότητας της ζωής. Πρέπει να επιτύχει τη διασκορπίζουσα εκείνη ακτινοβολία που φανερώνεται σε κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει συνδέσει τα κέντρα στην κεφαλή. Όταν το μαγνητικό αυτό πεδίο εδραιωθεί, εκπέμπεται επίσης η ακτινοβολία. ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ Ο θεραπευτής ας εκγυμνασθεί να γνωρίζει το εσώτερο στάδιο της σκέψης ή επιθυμίας εκείνου που ζητά τη βοήθειά του. Έτσι μπορεί να γνωρίσει την πηγή από την οποία έρχεται η ενόχληση. Ας συσχετίσει το αίτιο και το αποτέλεσμα κι ας γνωρίσει το ακριβές σημείο απ’ το οποίο μπορεί να έλθει ανακούφιση. ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ Ο θεραπευτής και η θεραπευτική ομάδα πρέπει να διατηρούν τη θέληση συγκρατημένη. Δεν είναι η θέληση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί, αλλά η αγάπη. 2. Δυσχέρειες Συναφείς με την Ψυχική Επαφή. Αρχίζουμε σήμερα τη μελέτη των δυσκολιών, των ασθενειών και των ψυχολογικών ανωμαλιών (νευρολογικών και νοητικών) των ζηλωτών και των μαθητών του κόσμου. Θα τις μελετήσουμε σαφώς από τη σκοπιά των επτά κέντρων και θα εξετάσουμε επίσης τα αποτελέσματα των δυνάμεων και ενεργειών (χρησιμοποιώ σκόπιμα τις ξεχωριστές αυτές λέξεις) που διαχύνονται μέσα απ’ αυτά. Πολλά απ’ όσα πω θα προκαλέσουν αμφιβολίες απ’ τη σκοπιά της ορθόδοξης ιατρικής κι όμως την ίδια στιγμή η ορθόδοξη ιατρική ωθείται σταθερά στην αποκρυφιστική άποψη. Δε θα επιχειρήσω να σχετίσω την εσωτερική στάση της θεραπείας, τις προτάσεις και μεθόδους της, με τις σύγχρονες

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

106

σχολές θεραπείας. Αμφότερες προσεγγίζουν βαθμιαία σε κάθε περίπτωση. Ο κοινός αναγνώστης για τον οποίο προορίζονται οι διδασκαλίες αυτές, θα έχει μια σαφέστερη κατανόηση της θέσης μου, αν την κρατήσω σχετικά απαλλαγμένη από τεχνικούς όρους και την ακαδημαϊκή στάση των ιατρικών επιστημών. Μάλλον θα προκαλούσαν σύγχυση και η προσπάθειά μου είναι να δώσω μια γενική εικόνα των υποκείμενων αιτίων των εξωτερικών φυσικών ασθενειών. Επιζητώ να παρουσιάσω ορισμένες όψεις της αποκρυφιστικής θεραπείας για την οποία είναι πλέον έτοιμο το ανθρώπινο γένος, υπενθυμίζοντάς σας ότι η παρουσίαση είναι φυσικά ανεπαρκής και μερική και για το λόγο αυτό μπορεί να φαίνεται ανακριβής και να δώσει λαβή σε εκείνους που αναζητούν πάντα διεξόδους της ανθρώπινης ευπιστίας. Αυτό όμως δε με ενδιαφέρει. Ο χρόνος θα αποδείξει την ακρίβεια των δηλώσεών μου. Η νέα ιατρική θα ασχοληθεί με παράγοντες που αναγνωρίζονται αμυδρά σήμερα και οι οποίοι δε συσχετίσθηκαν ως τώρα ουσιαστικά ή πραγματικά με τον άνθρωπο και το σώμα του. Η βασική θεωρία πάνω στην οποία θα βασιστεί η νέα ιατρική διδασκαλία, μπορεί να συνοψισθεί άριστα στη δήλωση ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτε να εξετασθεί παρά η ενέργεια και οι δυνάμεις που ανθίστανται ή αφομοιώνουν ανώτερους ή διαφορετικούς τύπους ενέργειας. Ας αρχίσω λοιπόν δίνοντάς σας ένα νέο Νόμο που θα προστεθεί στους τέσσερις που ήδη σας έδωσα. Οι προηγούμενοι Νόμοι είχαν τη φύση αφηρημένων προτάσεων κι αν δε συσχετισθούν με τον πέμπτο αυτό Νόμο θα παραμείνουν κάπως αόριστοι και άνευ σημασίας: ΝΟΜΟΣ V Δεν υπάρχει τίποτε παρά ενέργεια, γιατί ο Θεός είναι ζωή. Δύο ενέργειες συναντώνται στον άνθρωπο, όμως άλλες πέντε είναι παρούσες. Για καθεμιά βρίσκεται ένα κεντρικό σημείο επαφής. Η διαμάχη αυτών των ενεργειών με τις δυνάμεις και των δυνάμεων μεταξύ τους προκαλεί τις σωματικές ασθένειες του ανθρώπου. Η σύγκρουση της πρώτης και της δεύτερης εμμένει επί αιώνες ωσότου προσεγγισθεί η βουνοκορφή – η πρώτη μεγάλη βουνοκορφή. Η μάχη μεταξύ των δυνάμεων δημιουργεί όλες τις ασθένειες, όλα τα δεινά και τους σωματικούς πόνους που ζητούν αποδέσμευση στο θάνατο. Οι δύο, οι πέντε κι έτσι οι επτά συν εκείνο που παράγουν, κατέχουν το μυστικό. Αυτός είναι ο πέμπτος Νόμος της Θεραπείας μέσα στον κόσμο της μορφής. Ο Νόμος αυτός μπορεί να αναλυθεί σε ορισμένες βασικές δηλώσεις που μπορούν να ταξινομηθούν ως εξής: 1. Ζούμε σ’ έναν κόσμο ενεργειών και είμαστε οι ίδιοι ένα συστατικό μέρος τους. 2. Ο φυσικός φορέας είναι μια συγχώνευση δύο ενεργειών και επτά δυνάμεων. 3. Η πρώτη ενέργεια είναι εκείνη της ψυχής, η ακτινική ενέργεια. Είναι δημιουργός διαμάχης καθώς η ψυχική ενέργεια επιζητεί να ελέγξει τις δυνάμεις. 4. Η δεύτερη ενέργεια είναι εκείνη της τριπλής προσωπικότητας – η ακτίνα της προσωπικότητας καθώς αντιστέκεται στην ανώτερη ενέργεια. 5. Οι δυνάμεις είναι οι άλλες ενέργειες ή ακτινικές δυναμικότητες που ελέγχουν τα

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

107

επτά κέντρα και κυριαρχούνται είτε από την ενέργεια της προσωπικότητας είτε από εκείνη της ψυχής. 6. Δύο συγκρούσεις βαίνουν συνεπώς μεταξύ των δύο κύριων ενεργειών και μεταξύ των άλλων ενεργειών που εστιάζονται δια των επτά κέντρων. 7. Η αλληλεπίδραση των ενεργειών αυτών δημιουργεί καλή ή κακή υγεία. Δόθηκε πολλή διδασκαλία για το μακραίωνο αγώνα προσωπικότητας και ψυχής, αλλά παρουσιάσθηκε πάντα στη γλώσσα της πνευματικής προσέγγισης, του μυστικισμού και της θρησκείας, ή αλλιώς με όρους αντίδρασης χαρακτήρα, αφηρημένης έφεσης και αγνότητας ή μη-αγνότητας. Μ’ αυτές δε θα ασχοληθώ. Θέμα μου είναι τα αποτελέσματα αυτής της σύγκρουσης στο φυσικό σώμα. Επιθυμώ λοιπόν να περιοριστώ μόνο στα φυσιολογικά και ψυχολογικά προβλήματα που συνοδεύουν τον αγώνα και κυρίως καθιστούν σκληρό τον κλήρο του μαθητή. Πρέπει να τονισθεί ότι: α. Όλες οι ασθένειες και φυσικές δυσκολίες προκαλούνται από ένα ή περισσότερα από τρία πράγματα ή συνθήκες: 1. Μια αναπτυγμένη ψυχική επαφή που προκαλεί έτσι τη ζωογόνηση όλων των κέντρων με διευθετημένο ρυθμό, ανάλογα με την ψυχική ακτίνα. Αυτή αναγκαστικά προκαλεί ένταση και πίεση στο φυσικό φορέα. 2. Η ζωή και η εστίαση της προσωπικότητας που επιχειρεί ν’ αποκλείσει τον ψυχικό αυτό έλεγχο και εκφράζεται κυρίως δια της δραστηριότητας του κέντρου του λαιμού (που προδιαθέτει σε μια δραστηριότητα του θυρεοειδή αδένα) και των κέντρων κάτω από το διάφραγμα. 3. Έναν κύκλο στη ζωή του ζηλωτή κατά τον οποίο ο έλεγχος της προσωπικότητας αρχίζει να εξασθενεί και η έμφαση και η επακόλουθη δραστηριότητα μετατοπίζεται στα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα – προκαλώντας πάλι δυσχέρεια κι αναπροσαρμογή. β. Ορισμένοι αντικειμενικοί σκοποί παρουσιάζονται στο ζηλωτή σε διάφορα στάδια και καθένας συνεπάγεται πρόοδο, αλλά την ίδια στιγμή ορισμένες συνακόλουθες δυσκολίες: 1. Ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιον του μυημένου είναι να έχει κάθε κέντρο του αιθερικού σώματος ανταποκριτικό στην ακτινική ενέργεια της ψυχής κι όλες τις άλλες επτά ακτινικές ενέργειες επικουρικές σ’ αυτή. Αυτή η διαδικασία διέγερσης, αναπροσαρμογής κι επίτευξης εδραιωμένου ελέγχου προχωρεί μέχρι μετά την τρίτη μύηση. Τότε, όταν ληφθεί αυτή η μύηση, ο φυσικός φορέας έχει μια τελείως διαφορετική ολκή και ποιότητα και οι Κανόνες και οι Νόμοι της Υγείας δεν εφαρμόζονται πια. 2. Ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιον του μαθητή είναι να προαγάγει τον έλεγχο των κέντρων στο σώμα μέσω της ψυχής δια της διέγερσης, της εξάλειψης και της τελικής σταθεροποίησης. Αυτό δημιουργεί αναπόφευκτα δυσκολία και η ζωογόνηση ή έμπνευση (αμφότερες οι λέξεις είναι κατάλληλες), ή η έλλειψη ή ανεπάρκειά τους

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

108

επηρεάζουν τα όργανα του σώματος στις περιοχές γύρω από τα κέντρα κι επηρεάζουν όλες τις ουσίες που περιβάλλουν τα κέντρα. 3. Ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιον του ζηλωτή ή δόκιμου μαθητή είναι να μεταφέρει τις δυνάμεις απ’ τα κέντρα κάτω του διαφράγματος μέσω του ηλιοπλεγματικού κέντρου στα κέντρα άνω του διαφράγματος. Η ενέργεια της βάσης της σπονδυλικής στήλης πρέπει να μεταφερθεί στο κεφάλι· η ενέργεια του ιερού κέντρου πρέπει ν’ ανυψωθεί στο λαιμό, ενώ η ενέργεια του ηλιακού πλέγματος πρέπει να μεταφερθεί στην καρδιά. Αυτό γίνεται σε ανταπόκριση στη μαγνητική “έλξη” της ψυχικής ακτίνας καθώς αρχίζει να δεσπόζει στην ακτίνα της προσωπικότητας. Είναι μια μακρά κι επίπονος διαδικασία που καλύπτει πολλές ζωές κι επιφέρει σαν αποτέλεσμα πολλά φυσικά δεινά. 4. Ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιον του μέσου ανθρώπου (ασυνείδητα αποτελεσματικού) είναι ν’ ανταποκρίνεται πλήρως στη δύναμη της προσωπικότητας που εστιάζεται κυρίως στο μεσαίο σημείο – το ηλιακό πλέγμα – κι έπειτα σταθερά και με νοημοσύνη να συντονίζει αυτές τις δυνάμεις έτσι ώστε να παρουσιασθεί τελικά στην ψυχή μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα για έλεγχο και χρήση. 5. Ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιον του πρωτόγονου ή υπανάπτυκτου ανθρώπου (και πάλι ασυνείδητα αποτελεσματικού) είναι να ζει μια τελείως ζωώδη και συναισθηματική ζωή, αποκτώντας έτσι εμπειρία ανάπτυξης, επαφής και τελικά κατανόησης. Με αυτά τα μέσα δομείται το όργανο ανταπόκρισης της ψυχής στους τρεις κόσμους. Θα ήθελα επίσης να επισύρω την προσοχή στη σκέψη που παρέθεσα εδώ, ότι οι αντικειμενικοί σκοποί έχουν ουσιαστικά καθαυτοί ένα αποτέλεσμα πάνω σ’ εκείνο για το οποίο αγωνίζεται ο άνθρωπος. Είναι μια σκέψη που αξίζει να εξετασθεί προσεκτικά. Αυτές οι γενικότητες θα είναι χρήσιμες μόνο αν θυμάστε ότι είναι γενικότητες. Κανένας ζηλωτής σ’ οποιοδήποτε στάδιο δεν είναι τελείως σαφής στην προσπάθειά του μέχρι και μετά την τρίτη μύηση, ούτε είναι τελείως ειδικευμένος στη ζωή και την προσπάθειά του. Οι άνθρωποι βρίσκονται σ’ όλα τα νοητά σταδία ανάπτυξης και πολλά απ’ αυτά τα στάδια είναι ενδιάμεσα στα πέντε στάδια που προαναφέραμε. Όλα αυτά σμίγουν και συγχωνεύονται μεταξύ τους και συχνά συνιστούν έναν τρομερό και συγκεχυμένο στίβο σκέψης και δραστηριότητας. Μόνο στη ζωή του υπανάπτυκτου ατόμου απαντάται μια σαφής απλότητα. Στο ενδιάμεσο – απ’ το στάδιο της παιδικής ηλικίας της φυλής ή του ανθρώπου μέχρι εκείνο της κατάστασης απελευθέρωσης από τη ζωή της προσωπικότητας – δεν υπάρχει παρά πολυπλοκότητα, αλληλεπικάλυψη των καταστάσεων συνείδησης, δυσκολίες, ασθένειες, ψυχολογικά προβλήματα, νοσήματα και θάνατος. Αυτό πρέπει προφανώς να είναι έτσι, όταν ο αχανής αριθμός των ενεργειών και δυνάμεων που συνιστούν την ύπαρξη του ανθρώπου και σχηματίζουν το περιβάλλον του, σχετίζονται μεταξύ τους. Κάθε ανθρώπινο ον είναι στην πραγματικότητα σαν μια μικρογραφία δίνης στο μεγάλο εκείνο ωκεανό της Ύπαρξης στον οποίο ζει και κινείται – ακατάπαυστα σε κίνηση ως τη στιγμή που η ψυχή “πνεύσει επί των υδάτων” (ή

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

109

δυνάμεων) και ο Άγγελος της Παρουσίας κατέλθει στη δίνη. Τότε όλα ηρεμούν. Τα ύδατα που αναταράσσονται απ’ το ρυθμό της ζωής κι αργότερα αναταράσσονται βίαια απ’ την κάθοδο του Αγγέλου, ανταποκρίνονται στη θεραπευτική δύναμη του Αγγέλου και μεταβάλλονται “σε ήρεμη λίμνη στην οποία οι μικροί μπορούν να εισέλθουν και να βρουν τη θεραπεία που χρειάζονται”. Έτσι λέει το Αρχαίο Σχόλιο. Τα Κέντρα και το Αδενικό Σύστημα. Θα σας γίνει λοιπόν φανερό ότι η ασθένεια (όταν δεν είναι ομαδικής προέλευσης ή αποτέλεσμα πλανητικού κάρμα ούτε βασίζεται σε δυστύχημα) προκύπτει από τη δραστηριότητα ή μη των κέντρων. Είναι μια δήλωση βασικής αλήθειας που δίνεται με τον πιο απλό τρόπο. Τα κέντρα, όπως ξέρετε, κυβερνούν το ενδοκρινές σύστημα το οποίο με τη σειρά του ελέγχει τις επτά μεγάλες περιοχές του φυσικού σώματος και ευθύνεται για την ορθή λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού, προκαλώντας τόσο φυσιολογικά όσο και ψυχολογικά αποτελέσματα. Η σπουδαιότητα του αδενικού αυτού συστήματος δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Είναι ένα αντίγραφο σε μικρογραφία της επταδικής σύστασης του σύμπαντος και το μέσον έκφρασης και το όργανο επαφής για τις επτά ακτινικές δυνάμεις, τα επτά Πνεύματα ενώπιον του Θρόνου του Θεού. Γύρω απ’ αυτές τις μέχρι τώρα απαρατήρητες αλήθειες θα οικοδομηθούν η ιατρική και οι θεραπευτικές μέθοδοι του μελλοντικού πολιτισμού. Οι αδένες αποτελούν ένα μεγάλο συνδετικό σύστημα του σώματος· φέρνουν όλα τα μέρη του φυσικού φορέα σε αμοιβαία σχέση· συνδέουν επίσης τον άνθρωπο με το αιθερικό σώμα – τόσο το ατομικό όσο και το πλανητικό – καθώς και με τη ροή του αίματος, το μεταφορέα της ζωικής αρχής σ’ όλα τα μέρη του σώματος. Στο φυσικό σώμα απαντώνται συνεπώς τέσσερις μεγάλοι πράκτορες διανομής. Είναι πλήρεις από μόνοι τους, συντελούν όλοι στη λειτουργική και την οργανική ζωή του σώματος, αλληλοσυνδέονται στενά και προκαλούν όλοι τόσο φυσιολογικά όσο και ψυχολογικά αποτελέσματα ανάλογα με τη δυναμικότητά τους, την ανταπόκριση των κέντρων στην ανώτερη εισροή, το επιτευχθέν εξελικτικό σημείο και την ελεύθερη έκφραση ή μη των εισερχόμενων ενεργειών. Αυτοί οι τέσσερις πράκτορες διανομής ενέργειας είναι: 1. Ο καθαυτός αιθερικός φορέας. Με τις μυριάδες των γραμμών δύναμης κι ενέργειας, τις εισερχόμενες κι εξερχόμενες ενέργειες, την ανταποκριτικότητά του στις ενεργειακές κρούσεις που έρχονται απ’ το περιβάλλον καθώς και απ’ τον ανώτερο πνευματικό άνθρωπο και τα λεπτοφυέστερα σώματα, υπόκειται ολόκληρου του φυσικού σώματος. Σ’ αυτόν βρίσκονται τα επτά κέντρα σαν εστιακά σημεία λήψης και διανομής· είναι οι δέκτες επτά τύπων ενέργειας και διανέμουν τις επτά αυτές ενέργειες σ’ ολόκληρο το μικρό ανθρώπινο σύστημα. 2. Το νευρικό σύστημα και τα ποικίλα του αλληλοσυνδεόμενα διευθυντήρια. Είναι ένα σχετικά απτό δίκτυο ενεργειών και δυνάμεων που αποτελούν την εξωτερική έκφραση του εσώτερου, ζωτικού, δυναμικού δικτύου του αιθερικού σώματος και των εκατομμυρίων νάντις ή του πρωτότυπου των νεύρων που υπόκεινται του πιο ουσιώδους σώματος. Αυτά τα νεύρα και πλέγματα και οι πολλές διακλαδώσεις τους

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

110

είναι οι αρνητικές όψεις των θετικών ενεργειών που ρυθμίζουν ή επιχειρούν να ρυθμίσουν τον άνθρωπο. 3. Το ενδοκρινές σύστημα. Είναι η απτή κι εξωτερική έκφραση της δραστηριότητας του ζωτικού σώματος και των επτά κέντρων του. Τα επτά κέντρα δύναμης βρίσκονται στην ίδια περιοχή όπου εντοπίζονται οι επτά κύριοι αδένες και κάθε κέντρο δύναμης παρέχει, σύμφωνα με την εσωτερική διδασκαλία, τη δύναμη και τη ζωή του αντίστοιχου αδένα του οποίου είναι στην πραγματικότητα η εξωτερίκευση: Κέντρα Αδένες Κεφαλικό κέντρο...............................................Επίφυση. Κέντρο μεταξύ των φρυδιών.............................Υπόφυση. Κέντρο λαιμού...................................................Θυρεοειδής αδένας. Καρδιακό κέντρο...............................................Θύμος αδένας. Κέντρο ηλιακού πλέγματος...............................Πάγκρεας. Ιερό κέντρο........................................................Γονάδες. Κέντρο βάσης σπονδυλικής στήλης..................Επινεφρίδια. Τα τρία αυτά συστήματα σχετίζονται πολύ στενά μεταξύ τους κι αποτελούν ένα αλληλοσυνδεόμενο διευθυντήριο ενεργειών και δυνάμεων που είναι ουσιαστικά ζωτικές, γαλβανικές, δυναμικές και δημιουργικές. Αλληλεξαρτώνται βασικά κι απ’ αυτά εξαρτάται η όλη ενδόμυχη υγεία του φυσικού οργανισμού. Ανταποκρίνονται πρώτα στο ένα ή το άλλο σώμα (συναισθηματικό ή νοητικό), έπειτα στην ολοκληρωμένη προσωπικότητα και την ακτίνα της και τελικά στην ψυχική ακτίνα καθώς αρχίζει να αναλαμβάνει τον έλεγχο. Ευθύνονται στην πραγματικότητα για τη δημιουργία του φυσικού σώματος και – μετά τη γέννηση – ρυθμίζουν την ψυχολογική του ποιότητα κι αυτή με τη σειρά της παράγει τον αναπτυσσόμενο φυσικό άνθρωπο. Είναι οι πράκτορες των τριών θείων όψεων κάθε εκδήλωσης: ζωής-ποιότηταςεμφάνισης. 4. Το κυκλοφορικό σύστημα. Είναι ο μεταφορέας της ζωικής αρχής και των συνδυασμένων ενεργειών και δυνάμεων των τριών ανωτέρω συστημάτων. Αυτή θα είναι μια κάπως νεωτεριστική ιδέα για τον ορθόδοξο. Η σχέση του κυκλοφορικού συστήματος του αίματος και του νευρικού συστήματος δεν έχει ως τώρα αναπτυχθεί επαρκώς στη σύγχρονη ιατρική. Ωστόσο έγιναν πολλά για τη συσχέτιση του αδενικού συστήματος και του αίματος. Μόνο όταν τα τέσσερα αυτά αλληλοσχετιζόμενα συστήματα θεωρηθούν σαν ένα ολοκληρωμένο όλο και σαν οι τέσσερις όψεις ενός ζωτικού κυκλοφορικού συστήματος, θα προβάλει η αλήθεια. Μόνο όταν αναγνωρισθεί ότι είναι οι τέσσερις κύριοι πράκτορες διανομής των συνδυασμένων ακτίνων του ανθρώπου ατομικά, θα συλληφθεί η αληθινή φύση των υλικών φαινομένων. Θα μπορούσε να προστεθεί εδώ ότι: 1. Ο αιθερικός φορέας από την κυκλοφορική σκοπιά διέπεται από τη Σελήνη καθώς καλύπτει τον Ήφαιστο.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

111

2. Το νευρικό σύστημα κυβερνάται από την Αφροδίτη. 3. Το ενδοκρινές σύστημα κυβερνάται από τον Κρόνο. 4. Η ροή του αίματος κυβερνάται από τον Ποσειδώνα. Τα τέσσερα αυτά συστήματα είναι στην πραγματικότητα η εκδήλωση των τεσσάρων όψεων της ύλης στην κατώτατη ή καθαρά φυσική της έκφραση. Υπάρχουν κι άλλες όψεις έκφρασης της θεμελιώδους ουσίας, αλλά αυτές είναι οι τέσσερις με τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Καθεμιά απ’ αυτές είναι ουσιαστικά διπλή και κάθε δυαδικότητα αντιστοιχεί στην ακτίνα της ψυχής ή της προσωπικότητας. Καθεμιά είναι συνεπώς θετική και αρνητική· καθεμιά μπορεί να περιγραφεί σαν μια μονάδα ανθιστάμενης δύναμης και δυναμικής ενέργειας· καθεμιά είναι ένας συνδυασμός ορισμένων όψεων της ύλης και της ουσίας – της ύλης που είναι η σχετικά στατική όψη και της ουσίας που είναι ο σχετικά ρευστός ή ο χορηγών-ποιότητα πράκτορας. Η αλληλεπίδραση, η σχέση και η ενοποιημένη λειτουργία τους είναι μια έκφραση της Μίας Ζωικής Αρχής κι όταν φθάσουν ένα σημείο τέλειας συγχώνευσης ή σύνθεσης ή συντονισμένης δραστηριότητας, τότε εμφανίζεται εκείνη η “περισσή ζωή” για την οποία μίλησε ο Χριστός και για την οποία προς το παρόν δε γνωρίζουμε τίποτε. Οι τέσσερις όψεις της ύλης παράγουν επίσης την αντιστοιχία στις τέσσερις θείες ιδιότητες καθώς και στις τρεις θείες όψεις. Η αναλογία του βασικού δυαδισμού κάθε εκδήλωσης διατηρείται επίσης κι έτσι έχουμε το εννέα της μύησης – τα τρία, τα τέσσερα και τα δύο. Αυτή η αντιστοιχία με τη μυητική διαδικασία είναι ωστόσο στην αντίθετη κατεύθυνση, γιατί πρόκειται για μύηση στη δημιουργική τρίτη όψη, την υλική όψη και τον κόσμο της νοήμονος δραστηριότητας. Δεν είναι μύηση στη δεύτερη ή ψυχική όψη, όπως στην περίπτωση των ιεραρχικών μυήσεων για τις οποίες ετοιμάζεται ο μαθητής. Είναι η μύηση της ψυχής στην εμπειρία της φυσικής ενσάρκωσης, στην ύπαρξη στο φυσικό πεδίο και στην τέχνη της λειτουργίας σαν ανθρώπινου όντος. Η θύρα σ’ αυτή την εμπειρία είναι η “Πύλη του Καρκίνου”. Εισερχόμαστε δια της “Πύλης του Αιγόκερου” στη μύηση στο βασίλειο του Θεού. Οι τέσσερις αυτές ιδιότητες και οι τρεις όψεις της ύλης συν τη διπλή τους δραστηριότητα είναι η αντιστοιχία των τεσσάρων όψεων της προσωπικότητας και της Πνευματικής Τριάδας και της διπλής ενεργού σχέσης τους. Στη δήλωση αυτή κρύβεται το κλειδί της απελευθέρωσης. Τα Επτά Κύρια Κέντρα. Θα ήταν εδώ χρήσιμο αν εξετάσουμε για λίγο τη φύση των ίδιων των κέντρων, συνοψίζοντας κάπως τη διδασκαλία που δόθηκε ήδη στα άλλα βιβλία μου και παρουσιάζοντας έτσι μια καθαρή εικόνα του ενεργειακού σώματος που υπόκειται του πυκνού φυσικού φορέα. Υπάρχουν πολλά εστιακά σημεία δύναμης μέσα στο σώμα, αλλά θ’ ασχοληθούμε μόνο με τα μεγαλύτερα επτά που ελέγχουν σε κάποιο βαθμό όλα τα υπόλοιπα. Μ’ αυτό τον τρόπο δε θα υπάρξει σύγχυση. Θα εξετάσουμε τα πέντε κέντρα που βρίσκονται πάνω στη σπονδυλική στήλη και τα δύο που βρίσκονται στο κεφάλι:

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

112

1. Το Κεφαλικό Κέντρο. Εντοπίζεται ακριβώς στην κορυφή της κεφαλής. Ονομάζεται συχνά “ο χιλιοπέταλος λωτός” ή Βραχμαράντρα. α. Αντιστοιχεί στον κεντρικό πνευματικό ήλιο. β. Έρχεται σε λειτουργική δραστηριότητα μετά την τρίτη μύηση και είναι το όργανο για τη διανομή της εναδικής ενέργειας, της όψης θέληση της θειότητας. γ. Συνδέεται με την τριπλή προσωπικότητα δια της ανταχκάρανα την οποία μαθητές και μυημένοι βρίσκονται σε διαδικασία κατασκευής και η οποία φτάνει στην πλήρη χρησιμότητά της μόνο μετά την καταστροφή του αιτιώδους σώματος κατά την τέταρτη μύηση. δ. Είναι το κέντρο της Σαμπάλλα στο φυσικό σώμα και ο πράκτορας του Πατρός ή της πρώτης θείας όψης. ε. Καταγράφει το σκοπό, αντιστοιχεί στο “ηλεκτρικό πυρ” του ηλιακού συστήματος και η ποιότητά του είναι δυναμική. ζ. Η πυκνή φυσική του εξωτερίκευση είναι η επίφυση στο κεφάλι. Παραμένει ενεργός στη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας και μέχρι να εδραιωθεί επαρκώς η θέληση-για-είναι, έτσι ώστε το ενσαρκούμενο πρόσωπο να αγκυροβολήσει σταθερά στη φυσική ενσάρκωση. Στα τελικά στάδια της θείας έκφρασης του ανθρώπου έρχεται πάλι σε δραστηριότητα και χρησιμότητα σαν ο πράκτορας για την επίτευξη στη γη της βουλητικής ενέργειας του εδραιωμένου Όντος. η. Είναι το όργανο της σύνθεσης, γιατί μετά την τρίτη μύηση και πριν την καταστροφή του αιτιώδους σώματος συλλέγει μέσα του τις ενέργειες και των τριών όψεων της εκδηλωμένης ζωής. Όσον αφορά τον άνθρωπο, αυτό σημαίνει τις ενέργειες της Πνευματικής Τριάδας, του τριπλού εγωικού λωτού και της τριπλής προσωπικότητας κι έτσι έχουμε πάλι το εννέα της μύησης. Οι ενέργειες που έτσι συγχρονίζονται κι εστιάζονται μέσα, γύρω και πάνω απ’ το κεφάλι είναι μεγάλης ομορφιάς κι εκτεταμένης ακτινοβολίας και δυναμικής αποτελεσματικότητας. Χρησιμεύουν για να συνδέσουν το μυημένο με όλα τα μέρη της πλανητικής ζωής, με το Μεγάλο Συμβούλιο στη Σαμπάλλα και με τον Κύριο του Κόσμου, τον τελικό Μυσταγωγό – μέσω του Βούδδα κι ενός απ’ τους τρεις Βούδδες Δράσης. Ο Βούδδας κατά μια πολύ ιδιάζουσα έννοια συνδέει το μυημένο με τη δεύτερη όψη της θειότητας – εκείνη της αγάπης – και συνεπώς με την Ιεραρχία· οι Βούδδες Δράσης τον συνδέουν με την τρίτη όψη της θειότητας, εκείνη της ενεργούς νοημοσύνης. Έτσι η ενέργεια της θέλησης, της συνείδησης και της δημιουργικότητας απαντώνται μέσα του, παρέχοντας τη σύνθεση των θείων όψεων. θ. Είναι το μόνο από τα επτά κέντρα το οποίο κατά το χρόνο της τέλειας ελευθέρωσης διατηρεί τη θέση του αντεστραμμένου λωτού, με το μίσχο του λωτού (την ανταχκάρανα, στην πραγματικότητα) να φτάνει στον “έβδομο ουρανό”, συνδέοντας έτσι το μυημένο με το πρώτο κύριο πλανητικό κέντρο, τη Σαμπάλλα. Όλα τα άλλα κέντρα είναι αρχικά αντεστραμμένα, με όλα τα πέταλα στραμμένα προς τα κάτω στη βάση της σπονδυλικής στήλης· όλα κατά τη

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

113

διαδικασία της εξέλιξης εκδιπλώνουν βαθμιαία τα πέταλά τους κι έπειτα στρέφονται αργά προς τα πάνω “στην κορυφή της ράβδου”, όπως ονομάζεται στο Αρχαίο Σχόλιο. Η παραπάνω πληροφορία έχει μικρή αξία, εκτός ότι παρουσιάζει μια αλήθεια, συμπληρώνει την εικόνα και δίνει στο σπουδαστή μια συμβολική ιδέα εκείνου που είναι ουσιαστικά ένας πράκτορας διανομής της βουλητικής ενέργειας της Θεότητας. 2. Το Κέντρο Άζνα. Είναι το κέντρο μεταξύ των φρυδιών και βρίσκεται στην περιοχή της κεφαλής πάνω ακριβώς απ’ τα δύο μάτια όπου “δρα σαν οθόνη για την ακτινοβόλο ομορφιά και τη δόξα του πνευματικού ανθρώπου”. α. Αντιστοιχεί στο φυσικό ήλιο και είναι η έκφραση της ολοκληρωμένης και λειτουργικής προσωπικότητας – πρώτα απ’ όλα σαν μαθητής και τελικά σαν μυημένος. Είναι το αληθινό προσωπείο ή μάσκα. β. Επιτυγχάνει πλήρως τη λειτουργική αυτή δραστηριότητα τη στιγμή λήψης της τρίτης μύησης. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι αυτή η μύηση θεωρείται από την Ιεραρχία σαν η πρώτη κύρια μύηση, γεγονός που σας έχω ήδη μεταδώσει. Είναι το όργανο για τη διανομή της ενέργειας της τρίτης όψης – της ενέργειας της ενεργού νοημοσύνης. γ. Συνδέεται με την προσωπικότητα δια του δημιουργικού νήματος της ζωής και συνεπώς έχει στενή σχέση με το κέντρο του λαιμού (το κέντρο της δημιουργικής δραστηριότητας), όπως ακριβώς το κεφαλικό κέντρο συνδέεται με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Όταν εδραιωθεί ενεργός αλληλεπίδραση μεταξύ του κέντρου άζνα και του κέντρου του λαιμού, προκύπτει για το μυημένο μια δημιουργική ζωή και μια εκδηλωμένη έκφραση της θείας ιδέας. Με τον ίδιο τρόπο η ενεργός αλληλεπίδραση μεταξύ του κεφαλικού κέντρου και του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης δημιουργεί την εκδήλωση της θείας θέλησης ή σκοπού. Όταν συνδυασθούν οι δυνάμεις του κέντρου άζνα και του κέντρου του λαιμού, επιφέρουν την ανώτατη εκδήλωση του “πυρός δια τριβής”, όπως ακριβώς οι ενέργειες του κεφαλικού κέντρου και του βασικού κέντρου δημιουργούν το ατομικό “ηλεκτρικό πυρ”, το οποίο όταν εκφράζεται πλήρως, ονομάζεται κουνταλινικό πυρ. δ. Είναι το κέντρο δια του οποίου βρίσκει έκφραση στο δικό της πεδίο η τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία κι εδώ επίσης η Ιεραρχία αυτή και το τέταρτο βασίλειο της φύσης, η ανθρώπινη οικογένεια, σμίγουν και συγχωνεύονται. Το κεφαλικό κέντρο συνδέει την ενάδα με την προσωπικότητα. Το κέντρο άζνα συνδέει την πνευματική Τριάδα (την έκφραση της ενάδας στους άμορφους κόσμους) με την προσωπικότητα. Συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση, γιατί έχετε εδώ – στο συμβολισμό του κεφαλικού κέντρου, εξεταζόμενου φυσικά – την αντανάκλαση της πνευματικής θέλησης – άτμα – και της πνευματικής αγάπης, βούδδι. Εδώ επίσης υπεισέρχεται η διδασκαλία για τη θέση των ματιών στην ανάπτυξη της συνειδητής έκφρασης που προωθεί δημιουργικά το θείο σκοπό: Ο Τρίτος Οφθαλμός.....................κέντρο κεφαλής...........................Θέληση. Άτμα.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

114

Ο οφθαλμός του Πατρός, της Ενάδας. ΣΑΜΠΑΛΛΑ. Η πρώτη όψη της θέλησης ή δύναμης και σκοπού. Συνδέεται με την επίφυση. Ο Δεξιός Οφθαλμός.....................κέντρο άζνα.................................Αγάπη. Βούδδι. Ο οφθαλμός του Υιού, της Ψυχής. ΙΕΡΑΡΧΙΑ. Η δεύτερη όψη της αγάπης-σοφίας. Συνδέεται με την υπόφυση. Ο Αριστερός Οφθαλμός................κέντρο λαιμού..............................Ενεργός Νοημοσύνη. Ο οφθαλμός της Μητρός, της προσωπικότητας. ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ. Η τρίτη όψη της νοημοσύνης. Συνδέεται με τον καρωτιδικό αδένα.

ε.

ζ.

η.

θ.

Όταν τα τρία αυτά μάτια λειτουργούν κι όλα “βλέπουν” ταυτόχρονα, θα έχετε τότε διόραση του θείου σκοπού (ο μυημένος), ενορατική όραση του σχεδίου (ο μαθητής) και μια πνευματική διεύθυνση της επακόλουθης δημιουργικής δραστηριότητας (ο Διδάσκαλος). Το κέντρο άζνα καταγράφει ή εστιάζει την πρόθεση για δημιουργία. Δεν είναι το όργανο της δημιουργίας με την ίδια έννοια που είναι το κέντρο του λαιμού, αλλά ενσωματώνει την ιδέα που βρίσκεται πίσω απ’ την ενεργό δημιουργικότητα, την επακόλουθη πράξη της δημιουργίας που παράγει τελικά την ιδεώδη μορφή για την ιδέα. Η πυκνή φυσική του εξωτερίκευση είναι η υπόφυση· οι δύο λοβοί αυτού του αδένα αντιστοιχούν στα δύο πολλαπλά πέταλα του κέντρου άζνα. Εκφράζει φαντασία κι επιθυμία στις δύο ανώτατες μορφές τους κι αυτές είναι οι δυναμικοί παράγοντες που βρίσκονται πίσω από κάθε δημιουργία. Είναι συνεπώς το όργανο του ιδεαλισμού και – αρκετά περίεργα – συνδέεται στενά με την έκτη ακτίνα, όπως ακριβώς το κεφαλικό κέντρο συνδέεται ουσιαστικά με την πρώτη ακτίνα. Η έκτη συνδέεται περίεργα με την τρίτη ακτίνα και την τρίτη όψη της θειότητας καθώς και με τη δεύτερη ακτίνα και τη δεύτερη όψη. Συγχωνεύει, αγκυροβολεί κι εκφράζει. Είναι ένα γεγονός που δεν το έχω τονίσει ως τώρα στα άλλα κείμενά μου. Το κέντρο άζνα είναι το σημείο στην κεφαλή όπου συμβολίζεται η δυαδική φύση της εκδήλωσης στους τρεις κόσμους. Συγχωνεύει τις δημιουργικές ενέργειες του λαιμού και τις μεταρσιωμένες ενέργειες της επιθυμίας ή την αληθινή αγάπη της καρδιάς. Αυτό το κέντρο, επειδή έχει δύο μόνο πραγματικά πέταλα, δεν είναι ένας αληθινός λωτός με την ίδια έννοια που είναι τα άλλα κέντρα. Τα πέταλά του αποτελούνται από 96 μικρότερα πέταλα ή μονάδες δύναμης (48+48=96) αλλά αυτά δεν παίρνουν το σχήμα άνθους των άλλων λωτών. Απλώνονται σαν τα φτερά ενός αεροπλάνου δεξιά και αριστερά της κεφαλής και συμβολίζουν τη δεξιά ατραπό και την αριστερή ατραπό, το δρόμο της ύλης και το δρόμο του πνεύματος. Συνιστούν συνεπώς συμβολικά τους δύο βραχίονες του Σταυρού πάνω στον οποίο σταυρώνεται ο άνθρωπος – δύο ρεύματα ενέργειας ή φωτός, τοποθετημένα λοξά στο ρεύμα της ζωής που κατέρχεται από την ενάδα προς τη

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

115

βάση της σπονδυλικής στήλης και περνά από την κεφαλή. Η ιδέα της σχετικότητας είναι μια ιδέα που πρέπει πάντα να έχει κατά νου ο σπουδαστής καθώς επιζητεί να κατανοήσει τα κέντρα που συνδέονται ενδόμυχα στο αιθερικό σώμα και σχετίζονται ταυτόχρονα με τα λεπτοφυέστερα σώματα, τις καταστάσεις συνείδησης που είναι συνώνυμες με τις καταστάσεις ύπαρξης κι έκφρασης, τις ακτινικές ενέργειες, τις περιβαλλοντικές συνθήκες, τους τρεις περιοδικούς φορείς, (όπως ονομάζει η Ε.Π.Μπ. την προσωπικότητα, την τριπλή ψυχή και την Πνευματική Τριάδα), τη Σαμπάλλα και την ολότητα των εκδηλωμένων Ζωών. Η πολυπλοκότητα του θέματος είναι εξαιρετική, αλλά όταν ο μαθητής ή ο μυημένος λειτουργεί στους τρεις κόσμους και οι διάφορες ενέργειες του όλου ανθρώπου “γειώνονται” στον προσκολλημένο στη γη άνθρωπο, τότε η κατάσταση γίνεται καθαρότερη. Χρησιμοποιώ την έκφραση “γειώνεται” με την αληθινή κι ορθή της έννοια κι όχι με την περιγραφή του ανθρώπου που έχει αποβάλει το φυσικό του σώμα, όπως χρησιμοποιούν τον όρο οι πνευματιστές. Ορισμένες αναγνωρίσεις σε χρόνο και χώρο γίνονται εφικτές· ορισμένα αποτελέσματα μπορούν να σημειωθούν, ορισμένες ακτινικές επιρροές εμφανίζονται πιο κυρίαρχες από άλλες· ορισμένα “πρότυπα ύπαρξης” εμφανίζονται· μια έκφραση του πνευματικού Όντος σε κάποιο σημείο συνειδητής εμπειρίας προβάλλει καθαρά και μπορεί τότε να διαγνωσθεί πνευματικά. Οι όψεις και οι ιδιότητές του, οι δυνάμεις και οι ενέργειές του μπορούν να καθοριστούν εκείνη τη στιγμή και για μια ιδιαίτερη δημιουργημένη έκφραση ζωής. Αυτό πρέπει να το έχετε υπόψη και ο σπουδαστής δεν πρέπει να επιτρέπει στις σκέψεις του να περιπλανώνται μακριά, αλλά πρέπει να συγκεντρώνεται στην εμφάνιση του ανθρώπου (του εαυτού του ή άλλου) και στην αναδυόμενη ποιότητα. Όταν ο σπουδαστής αυτός είναι μαθητής ή μυημένος, θα είναι επίσης ικανός να μελετήσει την όψη ζωή. Η μελέτη μας ωστόσο θα είναι κάπως διαφορετική, γιατί θα επιχειρήσουμε να ανακαλύψουμε τις ασθένειες και δυσχέρειες που σχετίζονται με την ενεργειακή διέγερση ή την έλλειψη διέγερσης των κέντρων κι έτσι να φτάσουμε σε ορισμένα από τα αποτελέσματα που προκύπτουν απ’ αυτή την ενεργειακή εισροή και τη σύγκρουσή της με τις δυνάμεις. 3. Το Κέντρο του Λαιμού. Το κέντρο αυτό βρίσκεται στο πίσω μέρος του λαιμού και φτάνει προς τα πάνω ως τον προμήκη μυελό, περιλαμβάνοντας έτσι τον καρωτιδικό αδένα και προς τα κάτω στα οστά της ωμοπλάτης. Είναι εξαιρετικά ισχυρό και καλά ανεπτυγμένο κέντρο όσον αφορά τη μέση ανθρωπότητα. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε σχετικά ότι: α. Το κέντρο του λαιμού κυβερνάται απ’ τον Κρόνο όπως ακριβώς τα δύο κεφαλικά κέντρα κυβερνώνται αντίστοιχα από τον Ουρανό (που κυβερνά το κεφαλικό κέντρο) και τον Ερμή (που κυβερνά το κέντρο άζνα). Αυτό συμβαίνει μόνο στο μαθητή· η κυριαρχία αλλάζει μετά την τρίτη μύηση ή πριν από την πρώτη. Οι τρεις αυτοί πλανήτες αποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον τρίγωνο δυνάμεων και στις ακόλουθες τριπλότητες και τις αναπόφευκτες αλληλοσχετίσεις τους έχετε – πάλι μόνο στην περίπτωση των μαθητών – μια πολύ εκπληκτική απεικόνιση ή

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

116

συμβολισμό του εννεαπλού της μύησης: 1. Το κεφαλικό κέντρο, Το κέντρο άζνα, Το κέντρο του λαιμού, 2. Τον τρίτο οφθαλμό, Το δεξιό οφθαλμό, Τον αριστερό οφθαλμό, 3. Την επίφυση, Την υπόφυση, Τον καρωτιδικό αδένα, που παρουσιάζει έτσι το μηχανισμό δια του οποίου λειτουργεί η Πνευματική Τριάδα, η ψυχή και η προσωπικότητα. Το κλειδί για την ορθή κατανόηση της διαδικασίας βρίσκεται στη σχέση των τριών πλανητών: Ουρανού, Ερμή και Κρόνου, καθώς χύνουν τις ενέργειές τους δια των εννέα αυτών “σημείων πνευματικής επαφής” πάνω στο φυσικό πεδίο στη “γειωμένη σφαίρα φωτός και δύναμης που είναι ο άνθρωπος σε χρόνο και χώρο”. β. Το κέντρο αυτό σχετίζεται με την πρώτη μύηση κι αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα όταν επιτευχθεί αυτό το σημείο εμπειρίας, όπως έχει επιτευχθεί από τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που είναι αυτή την εποχή οι ζηλωτές και οι δόκιμοι μαθητές του κόσμου. (Μην ξεχνάτε ότι μιλώντας τεχνικά, η πρώτη κύρια μύηση από την ιεραρχική σκοπιά είναι η τρίτη. Η πρώτη μύηση θεωρείται από τους Διδασκάλους ότι υποδηλώνει είσοδο στην Ατραπό. Ονομάζεται μύηση απ’ την ανθρωπότητα γιατί στις Λεμούρειες ημέρες ήταν η πρώτη μύηση που δήλωνε την επίτευξη πλήρους φυσικού ελέγχου). Είναι το όργανο για τη διανομή δημιουργικής ενέργειας, της ενέργειας της τρίτης όψης από τις ψυχές που βρίσκονται στο παραπάνω σημείο εξέλιξης. Υπάρχουν τρία κέντρα στο ανθρώπινο ον που σχετίζονται και είναι η κύρια έκφραση της τρίτης ακτίνας ή όψης σε ορισμένα διαφορετικά στάδια ανάπτυξης πάνω στην ατραπό: 1. Το ιερό κέντρο για τον υπανάπτυκτο και μέσο άνθρωπο. 2. Το κέντρο του λαιμού για το ζηλωτή και δόκιμο μαθητή. 3. Το κέντρο άζνα για μαθητές και μυημένους. Εδώ έχετε πάλι μια μεγάλη τριπλότητα ενεργειών που περιέχουν σήμερα μεγάλες δυναμικότητες λόγω του γεγονότος ότι η έκφραση της τρίτης όψης της ενεργού νοημοσύνης έχει φτάσει σε τέτοια ύψη μέσω της ανθρώπινης ανάπτυξης και συνείδησης. γ. Σχετίζεται με την προσωπικότητα δια του δημιουργικού νήματος, με την ψυχή δια του νήματος της συνείδησης και με την ενάδα δια της σουτράτμα ή του νήματος της ζωής. Δε συνδέεται με οποιαδήποτε απ’ τις θείες όψεις δια της ανταχκάρανα, γιατί το νήμα αυτό που συνδέει άμεσα την ενάδα με την προσωπικότητα (και τελικά ανεξάρτητα απ’ την ψυχή), αγκυροβολεί απλώς την εναδική έκφραση της ζωής στο κεφάλι, στο κεφαλικό κέντρο. Έπειτα

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

117

εδραιώνεται άμεση συνείδηση μεταξύ της ενάδας και της προσωπικότητας και μια μεγάλη δυαδικότητα έρχεται σε ύπαρξη. Ζωή, συνείδηση και μορφή εστιάζονται τότε όλες δημιουργικά κι ενεργά στο κεφάλι και η δραστηριότητά τους διευθύνεται απ’ το κεφάλι μέσω των δύο κεφαλικών κέντρων. Μόνο το κέντρο άζνα έρχεται σε δημιουργική δραστηριότητα όταν δομηθεί η ανταχκάρανα. Στα πρώιμα στάδια το κέντρο του λαιμού είναι ο δημιουργικός πράκτορας και στην αρχική περίοδο όλων το ιερό κέντρο είναι ενεργό. Πρέπει λοιπόν να θυμάστε ένα ενδιαφέρον πράγμα. Η δόμηση της ανταχκάρανα γίνεται αληθινά εφικτή μόνο όταν η δημιουργική ζωή του ζηλωτή μετατοπίζεται απ’ το ιερό κέντρο στο κέντρο του λαιμού και γίνεται πραγματική και εκφραστική. Ο λαιμός είναι το σύμβολο της συνδετικής αυτής “γέφυρας” καθώς συνδέει την κεφαλή – μόνη κι απομονωμένη – με το διπλό κορμό που αποτελείται απ’ ό,τι βρίσκεται πάνω απ’ το διάφραγμα κι ό,τι βρίσκεται κάτω απ’ αυτό – το σύμβολο της ενωμένης ψυχής και προσωπικότητας που σμίγουν και συγχωνεύονται σε ένα. Η κεφαλή είναι το σύμβολο εκείνου που ο Πατάντζαλι περιγράφει σαν κατάσταση της “απομονωμένης ενότητας”. δ. Είναι το κέντρο δια του οποίου εστιάζεται δημιουργικά η όψη νοημοσύνη της ανθρωπότητας. Είναι επομένως το κέντρο δια του οποίου ρέει η δημιουργική ενέργεια του μεγάλου εκείνου πλανητικού κέντρου που ονομάζεται Ανθρωπότητα. Τα τρία κύρια πλανητικά κέντρα είναι η Σαμπάλλα, η Ιεραρχία και η Ανθρωπότητα. Όταν επιτευχθεί τελειότητα, η Σαμπαλλική ενέργεια της θέλησης, της δύναμης και του σκοπού θα ρέει ελεύθερα δια του κεφαλικού κέντρου, οι ενέργειες της αγάπης-σοφίας της Ιεραρχίας θα ρέουν δια του καρδιακού κέντρου και η ενέργεια της ανθρωπότητας θα εστιάζεται δια του κέντρου του λαιμού, ενώ το κέντρο άζνα θα δρα σαν πράκτορας και των τριών. Τότε θα λάβει χώρα μια νέα δραστηριότητα από μέρους του ανθρώπινου γένους. Είναι το χρέος της σύνδεσης των τριών υπερανθρώπινων βασιλείων με τα τρία υπανθρώπινα βασίλεια κι έτσι θα εδραιωθεί ο καινός ουρανός και η καινή γη. Τότε η ανθρωπότητα θα φτάσει στο κορύφωμα του εξελικτικού της στόχου πάνω σ’ αυτή τη Γη. ε. Το κέντρο του λαιμού είναι ειδικά το όργανο του δημιουργικού ΛΟΓΟΥ. Καταγράφει την πρόθεση ή το δημιουργικό σκοπό της ψυχής, που διαβιβάζεται σ’ αυτό με την εισροή ενέργειας από το κέντρο άζνα· η συγχώνευση των δύο ενεργειών που επέρχεται μ’ αυτό τον τρόπο, θα οδηγήσει σε κάποιο τύπο δημιουργικής δραστηριότητας. Είναι η ανώτερη αντιστοιχία της δημιουργικότητας του ιερού κέντρου. Σ’ αυτό το κέντρο η αρνητική και η θετική δημιουργική ενέργεια ενσωματώνονται στους χωριστούς οργανισμούς του αρσενικού και του θηλυκού και φέρονται σε σχέση με μια πράξη δημιουργίας που αναλαμβάνεται συνειδητά, αν κι ακόμη χωρίς πολύ σαφή σκοπό. ζ. Η πυκνή φυσική εξωτερίκευση αυτού του κέντρου είναι ο θυρεοειδής αδένας. Ο αδένας αυτός θεωρείται σαν μεγίστης σπουδαιότητας για την ευεξία του

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

118

σημερινού μέσου ανθρώπινου όντος. Σκοπός του είναι να διαφυλάσσει την υγεία, να ισοσταθμίζει τη σωματική ισορροπία σε ορισμένες σπουδαίες όψεις της σωματικής φύσης και συμβολίζει την τρίτη όψη της νοημοσύνης και της ουσίας που διαποτίζεται από το νου. Στην πραγματικότητα συνδέεται με το Άγιο Πνεύμα ή την τρίτη θεία όψη της εκδήλωσης που “επισκιάζει” (όπως το εκφράζει η Βίβλος) τη Μητέρα, την Παρθένο Μαρία. Οι παραθυρεοειδείς συμβολίζουν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και τη σχέση τους με το επισκιάζον Άγιο Πνεύμα. Τελικά θα προσδιορισθεί ότι υπάρχει μια στενή φυσιολογική σχέση μεταξύ του θυρεοειδή αδένα και της επίφυσης και μεταξύ των παραθυρεοειδών και των δύο λοβών της υπόφυσης, φέρνοντας έτσι σε ένα συσχετισμένο σύστημα ολόκληρη την περιοχή του λαιμού και της κεφαλής. η. Όπως ακριβώς η κεφαλή συμβολίζει την ουσιαστικά δυαδική φύση του εκδηλωμένου Θεού, έτσι και το κέντρο του λαιμού συμβολίζει την τριπλή φύση της θείας έκφρασης. Η δυαδική φύση εμφανίζεται ανάμεικτη και συγχωνευμένη στην κεφαλή στη σχέση μεταξύ των δύο κέντρων και των δύο πυκνών φυσικών τους αντανακλάσεων. Οι τρεις μεγάλες ενέργειες που έρχονται σε δράση κατά τη διάρκεια της θείας δημιουργικής δραστηριότητας, ενοποιούνται σε δραστηριότητα από την πλήρη έκφραση της ενέργειας που ρέει δια του κέντρου του λαιμού, δια του οργάνου της ομιλίας και των δύο πνευμόνων. Έχετε σ’ αυτή τη σχέση: Ζωή ή Πνοή, τη Λέξη ή την Ψυχή και το κέντρο του λαιμού, της Ουσίας σε δραστηριότητα. θ. Αυτός ο λωτός του λαιμού είναι αντεστραμμένος στα αρχικά στάδια εξέλιξης και τα πέταλα του εκτείνονται στους ώμους και περιλαμβάνουν τους δύο πνεύμονες ή μέρος τους. Κατά τη διάρκεια του βιόκυκλου της ψυχής, αντιστρέφεται βραδέως και τότε τα πέταλα εκτείνονται στα δύο αυτιά και περιλαμβάνουν τον προμήκη μυελό και τον καρωτιδικό αδένα. Ο αδένας αυτός συνδέεται στενότερα με το θυρεοειδή αδένα απ’ ό,τι με τους δύο άλλους αδένες της κεφαλής. Έτσι θα σας γίνει φανερό πώς ολόκληρες περιοχές του φυσικού οργανισμού μπορούν να έλθουν σε ενεργό και ορθή λειτουργία, μπορούν να ζωογονηθούν και να διατηρηθούν σε καλή και αληθινή κατάσταση με τη δραστηριότητα σε μια ή άλλη μορφή του κέντρου που βρίσκεται πλησιέστερα στην περιοχή του σώματος που εξετάζουμε. Θα σας γίνει επίσης φανερό ότι νόσοι και ασθένειες μπορεί να προκύψουν από την αδράνεια ενός κέντρου. 4. Το Καρδιακό Κέντρο. Αυτό εντοπίζεται μεταξύ της ωμοπλάτης και – στις μέρες και την εποχή μας – είναι το κέντρο που δέχεται την πιο μεγάλη προσοχή από Εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την ανέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης. Θα μπορούσε να ειπωθεί αληθινά, αδελφέ μου, ότι η γοργή εκδίπλωση αυτού του λωτού είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο παγκόσμιος πόλεμος δεν ήταν δυνατό να αποφευχθεί. Κατά μια έννοια ήταν ένα αναγκαίο γεγονός (λόγω της τυφλής ιδιοτέλειας της μάζας της ανθρωπότητας), γιατί ήταν αναγκαίο ν’ απορριφθούν όλες οι παλιές μορφές της διακυβέρνησης, της θρησκείας και της αποκρυσταλλωμένης

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

119

κοινωνικής τάξης. Η ανθρωπότητα έφτασε πλέον σ’ ένα σημείο ομαδικής επίγνωσης κι ομαδικής αλληλεπίδρασης βαθιάς πνευματικής φύσης και χρειάζονται νέες μορφές για να λειτουργήσει επαρκέστερα το νέο αυτό πνεύμα. α. Το καρδιακό κέντρο αντιστοιχεί στην “καρδιά του Ηλίου” και συνεπώς στην πνευματική πηγή φωτός και αγάπης. β. Έρχεται σε λειτουργική δραστηριότητα μετά τη δεύτερη μύηση. Η μύηση αυτή σημαδεύει τη συμπλήρωση της διαδικασίας δια της οποίας η συναισθηματική φύση (με την εξέχουσα ποιότητα της επιθυμίας) φέρεται υπό ψυχικό έλεγχο και η επιθυμία του προσωπικού κατώτερου εαυτού μετουσιώνεται σε αγάπη. Είναι το όργανο για τη διανομή ιεραρχικής ενέργειας που διαχύνεται μέσω της ψυχής στο κέντρο της καρδιάς όλων των ζηλωτών, μαθητών και μυημένων· μ’ αυτό τον τρόπο η ενέργεια αυτή γίνεται διαθέσιμη κι επιφέρει δύο αποτελέσματα: 1. Την αναγέννηση της ανθρωπότητας δια της αγάπης. 2. Τη σταθερά εδραιωμένη σχέση μεταξύ μιας γοργά αναπτυσσόμενης ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας. Μ’ αυτό τον τρόπο δύο μεγάλα πλανητικά κέντρα – η Ιεραρχία και η Ανθρωπότητα – έρχονται σε στενή επαφή και σχέση. Όπως λέει η Βίβλος: “η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις” και η μετασχηματίζουσα, μαγνητική κι ακτινοβόλος δύναμή της είναι ουσιώδης για την ανοικοδόμηση του κόσμου και για την εδραίωση της νέας παγκόσμιας τάξης. Όλοι οι μαθητές οφείλουν σήμερα να στοχάζονται και να σκέφτονται την εκδίπλωση του καρδιακού κέντρου και τη νοήμονα σχέση του ανθρώπινου γένους με την Ιεραρχία με την επακόλουθη ανταπόκριση του ανθρώπου στην ενέργεια της αγάπης, γιατί “όπως ο άνθρωπος σκέφτεται στην καρδιά του, έτσι και είναι”. Η σκέψη στην καρδιά γίνεται αληθινά εφικτή μόνο όταν οι νοητικές ικανότητες έχουν αναπτυχθεί επαρκώς και φτάσει σ’ ένα πολύ υψηλό στάδιο ανέλιξης. Το αίσθημα της καρδιάς συγχέεται συχνά με τη σκέψη. Η ικανότητα της σκέψης στην καρδιά είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας μετουσίωσης της επιθυμίας σε αγάπη κατά τη διάρκεια του έργου της ανύψωσης των δυνάμεων του ηλιακού πλέγματος στο καρδιακό κέντρο. Η καρδιακή σκέψη είναι επίσης μια από τις ενδείξεις ότι η ανώτερη όψη του καρδιακού κέντρου, του δωδεκαπέταλου λωτού που βρίσκεται στο καθαυτό κέντρο του χιλιοπέταλου λωτού, έχει φτάσει σ’ ένα σημείο πραγματικής δραστηριότητας. Η σκέψη σαν αποτέλεσμα ορθού αισθήματος αντικαθιστά τότε την προσωπική ευαισθησία. Μας δίνει επίσης τις πρώτες αμυδρές ενδείξεις εκείνης της κατάστασης ύπαρξης που είναι χαρακτηριστική της ενάδας και η οποία δεν μπορεί να ονομασθεί συνείδηση – όπως κατανοούμε τον όρο. γ. Το κέντρο της καρδιάς συνδέεται ουσιαστικά με την προσωπικότητα όταν κυριαρχηθεί η διαδικασία ευθυγράμμισης με την ψυχή. Η διαδικασία αυτή διδάσκεται σήμερα σ’ όλες τις νεότερες και γνήσιες εσωτερικές σχολές και τονίσθηκε απ’ την αρχή στην Σχολή Αρκέην· είναι εκείνη η διαδικασία (που

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

120

διακρίνεται από ορθό προσανατολισμό, συγκέντρωση και διαλογισμό) που συνδέει την προσωπικότητα με την ψυχή κι έτσι με την Ιεραρχία. Η σχέση με την Ιεραρχία γίνεται αυτόματα καθώς η ευθυγράμμιση αυτή προωθείται και συνεπώς εδραιώνεται άμεση ψυχική επαφή. Η συνείδηση της προσωπικότητας αντικαθίσταται από την ομαδική συνείδηση και η εισροή ιεραρχικής ενέργειας επακολουθεί σαν φυσική συνέπεια, γιατί όλες οι ψυχές είναι μόνο όψεις της Ιεραρχίας. Η εδραιωμένη αυτή σχέση με την επακόλουθη αλληλεπίδρασή της (μαγνητική και ακτινοβόλο) επιφέρει την τελική καταστροφή του ψυχικού σώματος ή του αιτιώδους σώματος καθώς η σχέση φτάνει το ύψιστο σημείο της εντατικοποιημένης αναγνώρισής της. δ. Το κέντρο αυτό είναι συνεπώς στο φυσικό σώμα το μέσον δια του οποίου εργάζεται η Ιεραρχία· είναι επίσης ο πράκτορας της ψυχής. Όταν εδώ χρησιμοποιώ τη λέξη “ψυχή”, δεν αναφέρομαι μόνο στην ατομική ψυχή του ανθρώπου αλλά και στην ψυχή του πλανητικού Λόγου, γιατί αμφότερες είναι αποτέλεσμα της ένωσης πνεύματος και ύλης, της όψης του Πατρός και της όψης της Μητρός. Είναι ένα μεγάλο μυστήριο που μόνο η μύηση μπορεί ν’ αποκαλύψει. ε. Το καρδιακό κέντρο καταγράφει την ενέργεια της αγάπης. Θα μπορούσε εδώ να ειπωθεί ότι όταν η ανταχκάρανα κατασκευασθεί τελικά, οι τρεις όψεις της Πνευματικής Τριάδας θα βρουν η καθεμιά ένα σημείο επαφής μέσα στον αιθερικό μηχανισμό του μυημένου που λειτουργεί στο φυσικό πεδίο. Ο μυημένος είναι πια μια συγχώνευση ψυχής και προσωπικότητας δια της οποίας μπορεί να διαχυθεί η πλήρης ζωή της ενάδας: 1. Το κέντρο της κεφαλής γίνεται το σημείο επαφής για την πνευματική θέληση, Άτμα. 2. Το κέντρο της καρδιάς γίνεται ο πράκτορας για την πνευματική αγάπη, Βούδδι. 3. Το κέντρο του λαιμού γίνεται η έκφραση του παγκόσμιου νου, Μάνας. Στο έργο του μυημένου, καθώς πραγματώνει το θείο σκοπό σύμφωνα με το σχέδιο, το κέντρο άζνα γίνεται ο κατευθυντήριος πράκτορας ή διανομέας των συγχωνευμένων ενεργειών του θείου ανθρώπου. Το κέντρο της καρδιάς αντιστοιχεί στο “ηλιακό πυρ” μέσα στο ηλιακό σύστημα και είναι μαγνητικό σε ποιότητα και ακτινοβόλο σε δραστηριότητα. Είναι το όργανο της ενέργειας που επιφέρει περιεκτικότητα. ζ. Η πυκνή φυσική του εξωτερίκευση είναι ο θύμος αδένας. Γι’ αυτό τον αδένα πολύ λίγα είναι γνωστά επί του παρόντος, αν και πολλά θα μαθευτούν καθώς οι ερευνητές θ’ αποδέχονται και θα πειραματίζονται με τις υποθέσεις που παρουσιάζουν οι απόκρυφες επιστήμες και καθώς αναπτύσσεται το καρδιακό κέντρο και ο θύμος αδένας επανέρχεται σε ώριμη λειτουργική δραστηριότητα. Αυτό όμως δε συμβαίνει ακόμη. Η φύση της έκκρισής του δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί και τα αποτελέσματα αυτού του αδένα είναι καλύτερα γνωστά απ’

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

121

την ψυχολογική τους πλευρά παρά απ’ τη φυσική. Η σύγχρονη ψυχολογία όταν συνδυαστεί με την ιατρική, αναγνωρίζει ότι η υπερδραστηριότητα αυτού του αδένα δημιουργεί το ανεύθυνο και ανήθικο πρόσωπο. Καθώς η φυλή των ανθρώπων μαθαίνει τη φύση της ευθύνης, θα έχουμε τις πρώτες ενδείξεις της ψυχικής ευθυγράμμισης, της αποκέντρωσης της προσωπικότητας και της ομαδικής επίγνωσης και τότε – παράλληλα μ’ αυτή την ανάπτυξη – θα βρούμε ότι ο θύμος αδένας θα καταστεί ορθά ενεργός. Προς το παρόν η γενική ανισορροπία του ενδοκρινούς συστήματος αντιστρατεύεται την ασφαλή και πλήρη λειτουργία του θύμου αδένα στον ενήλικο. Υπάρχει ακόμη μια δυσδιάγνωστη σχέση μεταξύ της επίφυσης και του θύμου αδένα, καθώς και μεταξύ αυτών των δύο και του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Καθώς η Πνευματική Τριάδα γίνεται ενεργός με το μέσον της προσωπικότητας, τα τρία αυτά κέντρα και οι τρεις εξωτερικεύσεις τους θα εργάζονται συνθετικά, διέποντας και διευθύνοντας ολόκληρο τον άνθρωπο. Καθώς η επίφυση επανέρχεται σε πλήρη ώριμη λειτουργία (κι αυτό δε συμβαίνει στον ενήλικο άνθρωπο), η θεία θέληση-για-τοκαλό θα γίνει αισθητή κι ο θείος σκοπός θα επιτευχθεί· όταν επίσης ο θύμος αδένας δραστηριοποιείται στον ενήλικο, η καλή θέληση θα γίνει φανερή και το θείο σχέδιο θ’ αρχίσει να πραγματοποιείται. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αγάπη, τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις και την ειρήνη. Η καλή αυτή θέληση κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της στον κόσμο σήμερα, υποδεικνύοντας την έναρξη δραστηριότητας του καρδιακού κέντρου κι αποδεικνύοντας ότι το καρδιακό κέντρο στο κεφάλι αρχίζει να εκδιπλώνεται σαν αποτέλεσμα της αυξανόμενης δραστηριότητας του καρδιακού κέντρου στη σπονδυλική στήλη. η. Είναι το όργανο της συγχώνευσης, όπως ακριβώς το κεφαλικό κέντρο είναι το όργανο της σύνθεσης. Καθώς το κέντρο της καρδιάς ενεργοποιείται, ο ζηλωτής ατομικά έλκεται αργά σε αυξανόμενη στενότερη σχέση με την ψυχή του και τότε συμβαίνουν δύο διευρύνσεις της συνείδησης, που ερμηνεύονται απ’ αυτόν σαν γεγονότα ή συμβάντα: 1. Έλκεται στο Άσραμ ενός από τους Διδασκάλους, ανάλογα με την ψυχική του ακτίνα και γίνεται αποδεγμένος μαθητής με την τεχνική έννοια. Ο ίδιος ο Διδάσκαλος είναι το καρδιακό κέντρο του Άσραμ και μπορεί πλέον να φτάσει το μαθητή Του δια της ψυχής, γιατί ο μαθητής μέσω ευθυγράμμισης κι επαφής έχει θέσει την καρδιά του σε στενή σχέση με την ψυχή. Ανταποκρίνεται τότε στην καρδιά όλων των πραγμάτων, η οποία όσον αφορά προς το παρόν την ανθρωπότητα, είναι η Ιεραρχία. 2. Έλκεται σε στενή σχέση υπηρεσίας με την ανθρωπότητα. Η αυξανόμενη αίσθηση ευθύνης του, λόγω της καρδιακής δραστηριότητας, τον οδηγεί να υπηρετεί και να εργάζεται. Τελικά γίνεται κι ο ίδιος η καρδιά ενός ομίλου ή μιας οργάνωσης – στην αρχή μικρής, αλλά γίνεται παγκόσμια καθώς αναπτύσσεται η πνευματική του δύναμη και σκέφτεται με όρους ομάδας και ανθρωπότητας. Οι δύο αυτές σχέσεις από μέρους του είναι αμοιβαίες. Έτσι η

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

122

όψη αγάπη της θειότητας γίνεται ενεργός στους τρεις κόσμους και η αγάπη αγκυροβολεί στη γη και παίρνει τη θέση του συναισθήματος, της επιθυμίας και των υλικών όψεων του αισθήματος. Σημειώστε αυτή τη φράση. θ. Στα αρχικά στάδια ανέλιξης τόσο του ατόμου όσο και της φυλής ο αντεστραμμένος καρδιακός λωτός με τα δώδεκα πέταλά του φτάνει προς τα κάτω στο ηλιοπλεγματικό κέντρο. Το τελευταίο αυτό κέντρο έχει αντιστραφεί από τους Ατλάντειους καιρούς και τα πέταλά του φτάνουν τώρα προς τα πάνω στο επόμενο κέντρο της σπονδυλικής στήλης, το κέντρο της καρδιάς, εξαιτίας των βραδέως ανερχόμενων ενεργειών από το ηλιοπλεγματικό κέντρο, που επιζητούν να διαφύγουν από τη “φυλακή των κατώτερων περιοχών” μέσω μιας διαδικασίας μετουσίωσης. Σαν αποτέλεσμα το καρδιακό κέντρο αρχίζει βραδέως να εκδιπλώνεται κι επίσης ν’ αντιστρέφεται. Η αντιστροφή των “κέντρων του λωτού” επέρχεται πάντοτε σαν αποτέλεσμα μιας διπλής δράσης – της ώθησης εκ των κάτω και της έλξης εκ των άνω. Η αντιστροφή του καρδιακού λωτού και η προς τα άνω εκδίπλωσή του οφείλεται στους ακόλουθους παράγοντες: 1. Την αυξανόμενη δυναμικότητα της ιεραρχικής προσέγγισης. 2. Την ταχέως εδραιωνόμενη ψυχική επαφή. 3. Την ανταπόκριση του εκδιπλωνόμενου καρδιακού λωτού στην έλξη του Άσραμ του Διδασκάλου. 4. Την προς τα άνω εφόρμηση των μετουσιωμένων ενεργειών κάτω του διαφράγματος, μέσω του ηλιακού πλέγματος, σε ανταπόκριση στην πνευματική “έλξη”. 5. Την αυξανόμενη κατανόηση από μέρους του ανθρώπου της φύσης της αγάπης.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

123

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

124

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες, αλλά αυτοί είναι εκείνοι που θα κατανοήσετε

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

125

ευκολότερα αν τους εκλάβετε συμβολικά κι όχι πολύ κυριολεκτικά. Μέχρι το έτος 1400 μ.Χ. η σχέση του ηλιοπλεγματικού κέντρου με το καρδιακό κέντρο θα μπορούσε να εκφρασθεί εικονικά όπως υποδεικνύεται στο επόμενο διάγραμμα. Στο πέρας της επόμενης φυλετικής ρίζας θα έχετε τελικά την πλήρη έκφραση της αγάπης και οι λωτοί πάνω στη σπονδυλική στήλη – και οι πέντε – θα διαφέρουν μόνο στον αριθμό των πετάλων που έχει καθένας τους. Τελικά στο πέρας του μεγάλου παγκόσμιου κύκλου, όταν όλοι οι λωτοί θα έχουν αντιστραφεί, όλοι θα είναι ανοιχτοί και θα παρέχουν ελεύθερους αγωγούς για την εισροή και τη διαβίβαση των τριών μεγάλων θείων ενεργειών και των τεσσάρων μικρότερων δυνάμεων. Σ’ αυτή τη διαρκή κίνηση των κέντρων και τη συνεχή εισροή ενεργειών μπορούμε ν’ ανιχνεύσουμε μεγάλο μέρος της δυσχέρειας της ανθρωπότητας στα διάφορα σώματά της· η ανικανότητα των κέντρων να ανταποκριθούν ή να εκδιπλωθούν προκαλεί σε πολλές περιπτώσεις ασθένεια και δυσχέρεια· η ανισόρροπη εκδίπλωση των κέντρων, η παρεμποδιζόμενη ανάπτυξή τους και η έλλειψη ανταπόκρισής τους δημιουργεί προβλήματα σε άλλες περιπτώσεις· η πρόωρη εκδίπλωσή τους και η υπερδραστηριότητά τους προκαλεί σε άλλες περιπτώσεις κίνδυνο· η αποτυχία του φυσικού μηχανισμού ν’ ανταποκριθεί στην εσώτερη ανέλιξη είναι η αιτία μεγάλης δυσχέρειας. Έτσι βλέπετε πάλι την πολυπλοκότητα του ζητήματος. Το στάδιο της θεωρίας είναι απλό, εκτός στο βαθμό που θέτει σε κίνηση δυνάμεις οι οποίες οδηγούν τελικά σε δυσκολίες. Το στάδιο της αντίδρασης στην ανταπόκριση και της προσαρμογής στη θεωρία εγκαινιάζει επίσης έναν κύκλο έντονης δυσχέρειας και περιπλοκής, επειδή οδηγεί σ’ έναν κύκλο πειράματος και εμπειρίας κατά τη διάρκεια του οποίου ο μαθητής μαθαίνει πολλά και υποφέρει πολύ. Κατόπιν, καθώς αποκτάται εμπειρία, επικρατεί το στάδιο της πνευματικής έκφρασης κι επέρχεται η ελευθερία από τον κίνδυνο και η χειραφέτηση από τη δυσχέρεια και η απαλλαγή από την ασθένεια. Αποκαθίσταται η απλότητα. Το Σώμα, η Φαινομενική Εμφάνιση. Δε χρειάζεται να γραφούν πολλά εδώ γι’ αυτό, γιατί η σωματική φύση και η μορφική όψη ήταν αντικείμενο έρευνας και θέμα σκέψης και συζήτησης των σκεπτόμενων ανθρώπων για πολλούς αιώνες. Πολλά στα οποία κατέληξαν είναι βασικά ορθά. Ο σύγχρονος ερευνητής παραδέχεται το Νόμο της Αναλογίας σαν βάση των προτάσεών του και αναγνωρίζει μερικές φορές ότι η Ερμητική θεωρία, “Ως άνω, ούτω κάτω”, μπορεί να ρίξει πολύ φως στα τωρινά προβλήματα. Τα ακόλουθα αξιώματα μπορούν να συντείνουν στη διευκρίνιση: 1. Ο άνθρωπος στη σωματική του φύση είναι ένα άθροισμα, μια ενότητα. 2. Το άθροισμα αυτό υποδιαιρείται σε πολλά μέρη και οργανισμούς. 3. Όμως οι πολλές αυτές υποδιαιρέσεις λειτουργούν μ’ έναν ενοποιημένο τρόπο και το σώμα είναι ένα συσχετιζόμενο σύνολο. 4. Το καθένα από τα μέρη του διαφέρει σε μορφή και λειτουργία, αλλά όλα είναι αλληλεξαρτώμενα.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

126

5. Το κάθε μέρος κι ο κάθε οργανισμός απαρτίζεται με τη σειρά του από μόρια, κύτταρα και άτομα κι αυτά συγκρατούνται στη μορφή του οργανισμού απ’ τη ζωή του αθροίσματος. 6. Το άθροισμα που λέγεται άνθρωπος, διαιρείται αδρά σε πέντε μέρη, μερικά μεγαλύτερης σπουδαιότητας απ’ τα άλλα, αλλά όλα συμπληρώνουν το ζωντανό εκείνο οργανισμό που αποκαλούμε ανθρώπινο ον: α. Το κεφάλι. β. Ο ανώτερος κορμός ή εκείνο το μέρος που βρίσκεται πάνω απ’ το διάφραγμα. γ. Ο κατώτερος κορμός ή εκείνο το μέρος που βρίσκεται κάτω απ’ το διάφραγμα. δ. Τα χέρια. ε. Τα πόδια. 7. Οι οργανισμοί αυτοί εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς και από την κανονική τους λειτουργία και την ορθή προσαρμογή τους εξαρτάται η άνεση του συνόλου. 8. Ο καθένας απ’ αυτούς έχει τη δική του ζωή που είναι το άθροισμα της ζωής της ατομικής του δομής κι εμψυχώνεται επίσης απ’ την ενοποιημένη ζωή του συνόλου, που διευθύνεται απ’ το κεφάλι απ’ τη νοήμονα θέληση ή ενέργεια του πνευματικού ανθρώπου. 9. Το σπουδαίο μέρος του σώματος είναι η τριπλή υποδιαίρεση, κεφάλι, ανώτερος και κατώτερος κορμός. Ο άνθρωπος μπορεί να ζει και να λειτουργεί χωρίς χέρια και πόδια. 10.Το καθένα απ’ τα τρία αυτά μέρη είναι επίσης τριπλό από φυσικής πλευράς, συμπληρώνοντας την αναλογία των τριών τμημάτων της φύσης του ανθρώπου και των εννέα της τελειωμένης εναδικής ζωής. Υπάρχουν κι άλλα όργανα αλλά όσα απαριθμήσαμε είναι εκείνα που έχουν μια εσωτερική σημασία μεγαλύτερης αξίας απ’ τα άλλα μέρη. α. Στο κεφάλι υπάρχουν: 1. Οι πέντε κοιλίες του εγκεφάλου ή ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε εγκέφαλο σαν ενιαίο οργανισμό. 2 Οι τρεις αδένες, καρωτιδικός, επίφυση και υπόφυση. 3. Τα δύο μάτια. β. Στο ανώτερο μέρος του σώματος υπάρχουν: 1. Ο λαιμός. 2. Οι πνεύμονες. 3. Η καρδιά. γ. Στο κατώτερο μέρος του σώματος υπάρχουν: 1. Η σπλήνα. 2. Το στομάχι. 3. Τα σεξουαλικά όργανα. 11.Το άθροισμα του σώματος είναι επίσης τριπλό: α. Το δέρμα και ο οστεώδης σκελετός.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

127

β. Το σύστημα των αιμοφόρων αγγείων ή του αίματος. γ. Το τριπλό νευρικό σύστημα. 12.Η καθεμιά απ’ αυτές τις τριπλότητες αντιστοιχεί στα τρία μέρη της φύσης του ανθρώπου: α. Φυσική φύση: Το δέρμα και η οστεώδης δομή είναι η αναλογία στο πυκνό κι αιθερικό σώμα του ανθρώπου. β. Ψυχική φύση: Τα αιμοφόρα αγγεία και το κυκλοφορικό σύστημα είναι η αναλογία στη διαποτίζουσα τα πάντα ψυχή που διαπερνά όλα τα μέρη του ηλιακού συστήματος, όπως το αίμα πηγαίνει σ’ όλα τα μέρη του σώματος. γ. Πνευματική φύση: Το νευρικό σύστημα, καθώς ενεργοποιεί και δρα σ’ ολόκληρο το φυσικό άνθρωπο, είναι η αντιστοιχία της ενέργειας του πνεύματος. 13.Στο κεφάλι έχουμε την αναλογία της πνευματικής όψης, της κατευθυντήριας θέλησης, της ενάδας, του Ενός: α. Ο εγκέφαλος με τις πέντε κοιλίες του είναι η αναλογία της φυσικής μορφής την οποία εμψυχώνει το πνεύμα σε σχέση με τον άνθρωπο, το πενταπλό εκείνο άθροισμα που είναι το μέσον δια του οποίου το πνεύμα πρέπει να εκφρασθεί στο φυσικό πεδίο. β. Οι τρεις αδένες στο κεφάλι σχετίζονται στενά με την ψυχή ή ψυχιστική φύση (ανώτερη και κατώτερη). γ. Τα δύο μάτια είναι οι αντιστοιχίες στο φυσικό πεδίο της ενάδας η οποία είναι θέληση και αγάπη-σοφία, ή άτμα-βούδδι, σύμφωνα με την αποκρυφιστική ορολογία. 14.Στο ανώτερο μέρος του σώματος έχουμε μια αναλογία της τριπλής ψυχικής φύσης: α. Το λαιμό που αντιστοιχεί στην τρίτη δημιουργική όψη ή τη σωματική φύση, την ενεργό νοημοσύνη της ψυχής. β. Την καρδιά, την αγάπη-σοφία της ψυχής, τη βουδδική ή Χριστική αρχή. γ. Τους πνεύμονες, την αναλογία της πνοής της ζωής, που είναι η αντιστοιχία του πνεύματος. 15.Στον κατώτερο κορμό έχουμε πάλι την εκπλήρωση του τριπλού αυτού συστήματος: α. Τα σεξουαλικά όργανα, τη δημιουργική όψη, το διαμορφωτή του σώματος. β. Το στομάχι σαν φυσική εκδήλωση του ηλιακού πλέγματος είναι η αναλογία της ψυχικής φύσης. γ. Τη σπλήνα, το δέκτη ενέργειας και συνεπώς την έκφραση στο φυσικό πεδίο του κέντρου που δέχεται αυτή την ενέργεια, είναι η αναλογία του ενεργοποιού πνεύματος. Αντιλαμβάνομαι καλά τις τεχνικότητες που έδωσα εδώ και τη δυσκολία και την προφανή τους αχρηστία. Θα μπορούσε να ερωτηθεί: Γιατί είναι αναγκαία τέτοια λεπτολογία στην απαρίθμηση των φυσικών, ψυχολογικών και συστηματικών

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

128

λεπτομερειών με καθαρά ακαδημαϊκή φύση, όταν με μια πράξη θέλησης και θείας δύναμης και με τη χρήση ορισμένων Λέξεων Δύναμης μπορεί να επιτευχθεί η θεραπεία; Οι ιδέες αυτές είναι βασικά αληθινές, αλλά βασίζονται σε παρανόηση – σε χρόνο και χώρο. Αν όλοι οι θεραπευτές ήταν Διδάσκαλοι της Σοφίας, αν ήταν όλοι ψυχορατικοί, αν κατανοούσαν το Νόμο του Κάρμα και τη λειτουργία του στη ζωή του πάσχοντα, αν είχαν την πλήρη συνεργασία του πάσχοντα κι αν είχαν την ικανότητα να προσθέσουν σ’ όλες τις παραπάνω απαιτήσεις τη χρήση ορισμένων Λέξεων και Μάντραμ, τότε η ακαδημαϊκή γνώση θα ήταν πράγματι άχρηστη. Αλλά οι απαιτήσεις αυτές δεν ικανοποιούνται και ούτε μπορούν να ικανοποιηθούν. Οι θεραπευτές κατά κανόνα δεν έχουν καμιά απ’ αυτές τις δυνάμεις. Ότι συχνά θεραπεύουν (παρότι όχι τόσο συχνά όσο νομίζουν ότι το κάνουν) είναι αληθινό, αλλά όταν είναι επιτυχείς, το κατορθώνουν κάνοντας το ένα ή το άλλο απ’ τα ακόλουθα: Θεραπεύουν τον ασθενή όταν το θέλει το πεπρωμένο και η μοίρα του και συνεπώς η ψυχή του έσυρε το φορέα της (το φυσικό άνθρωπο) στην ακτινοβόλο αύρα ενός θεραπευτή ή θεραπευτικού ομίλου. Η πιθανότητα είναι ότι ο πάσχων θα θεραπευόταν οπωσδήποτε αλλά η διαδικασία επισπεύσθηκε απ’ την καταβληθείσα προσπάθεια και προσοχή συν την πίστη. Παρεμβαίνουν στο άμεσο σχέδιο ή πρότυπο της ζωής του πάσχοντα κι έτσι καθυστερούν ορισμένες διαδικασίες πνευματικών διδάκτρων που είναι αναγκαίες. Αυτό συχνά λησμονείται. Είναι ένα θέμα πολύ περίπλοκο για να ασχοληθούμε μαζί του εδώ, αλλά ελπίζω να το αποσαφηνίσω κάπως στο τελευταίο τμήμα. Συνεπώς (ωσότου υπάρξει πλήρης γνώση) είναι ζωτικά αναγκαίο να μελετηθεί η δομή της ισχύος και της ζωτικότητας και το δίκτυο των ενεργειών και των δυνάμεων που συνθέτουν τον ανθρώπινο οργανισμό. Χρειάζεται μια νοητική σύλληψη των διαδικασιών της θεραπείας· και οι λόγοι που τις καθιστούν δύσκολες και πολύπλοκες, περιττές και σπατάλη χρόνου είναι οι εξής: Η ανικανότητα ακόμη και του πιο προχωρημένου ανθρώπινου νου να συλλάβει θέματα και ζητήματα σαν σύνολο. Το συνθετικό στοιχείο λείπει ως τώρα. Προς το παρόν η διδασκαλία και οι ενεχόμενες διαδικασίες πρέπει να κυριαρχηθούν βήμα προς βήμα, λεπτομέρεια προς λεπτομέρεια, εντολή προς εντολή, εφαρμογή προς εφαρμογή. Αλλά το μέλλον διατηρεί την υπόσχεση σαφή και η ικανότητα του ανθρώπινου ματιού να λειτουργεί συνθετικά, να συλλαμβάνει λόγου χάρη ένα τοπίο με τα πλατιά κι εξέχοντα περιγράμματά του και να το κάνει ταυτόχρονα και εν ριπή οφθαλμού, αποτελεί εγγύηση της μελλοντικής τεχνικής της φυλής. Μια ματιά του φωτισμένου νου, μια μεγάλη ακτινοβολία αγάπης κι ο θεραπευτής ή η θεραπευτική ομάδα θα γνωρίζει αν πρέπει να θεραπεύσει, να βοηθήσει την προσπάθεια του πάσχοντα – μια πολύ βραδύτερη διαδικασία – ή να απόσχει της θεραπείας. Η αδράνεια του μέσου άνδρα ή γυναίκας που επαναστατεί ενάντια στην αναγκαία

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

129

προσπάθεια να κυριαρχήσει την τεχνική πλευρά της θεραπείας. Είναι πολύ ευκολότερο να επαναπαυθεί στη θειότητα (μια θειότητα στην πραγματικότητα λανθάνουσα αλλά όχι εκφραστική) και “να αφήσει στο Θεό να το κάνει”. Είναι πολύ ευκολότερο να αναγνωρίσει την αγάπη και την έκχυση της αγάπης παρά να κυριαρχήσει τις διαδικασίες με τις οποίες μπορεί να γίνει αποτελεσματική – ή τη φύση εκείνου που πρέπει να επηρεασθεί. Αυτά είναι σημεία που απαιτούν επιμελή προσοχή και μελέτη. Αξίζει να τα στοχασθούμε. Η συνθετική δύναμη του νου, βοηθούμενη από αληθινή αγάπη, θα γίνει κάποια μέρα το όργανο όλων των αληθινών θεραπευτών. Στο μεταξύ για χάρη του μέλλοντος και για να βοηθήσει τη διατύπωση της επερχόμενης θεραπευτικής τέχνης – που θα βασίζεται στην κατανόηση της ενέργειας, την εισροή και την κυκλοφορία της – η πραγματεία αυτή θ’ ασχοληθεί κάπως με την ακαδημαϊκή πλευρά. Στο κάτω-κάτω τα γεγονότα που δίνονται είναι γεγονότα υπαρκτά κι αληθινά παρόντα, όπως εκείνα τα συναισθήματα που ο μέσος θεραπευτής αποκαλεί αγάπη. Τα Επτά Κύρια Κέντρα – (Συνέχεια). Ας συνεχίσουμε τώρα τη μελέτη των κέντρων. Πραγματευθήκαμε τα τέσσερα πάνω απ’ το διάφραγμα – τα τρία κέντρα δια των οποίων πρέπει τελικά να εργασθεί η Πνευματική Τριάδα και το συνθετικό κέντρο, το κέντρο άζνα, που τελικά εκφράζει την ολοκληρωμένη προσωπικότητα και γίνεται ο άμεσος πράκτορας της ψυχής. Τώρα πρέπει να εξετάσουμε τρία ακόμη κέντρα που όλα τους βρίσκονται κάτω απ’ το διάφραγμα – το ηλιοπλεγματικό κέντρο, το ιερό κέντρο και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το πιο σπουδαίο για όλους τους ζηλωτές αυτή την εποχή είναι το ηλιοπλεγματικό κέντρο· το πιο ενεργό – μιλώντας γενικά – στην ανθρωπότητα σαν σύνολο είναι ακόμη το ιερό κέντρο· το πιο ήρεμο κέντρο στο σώμα (από τη σκοπιά του πνευματικού ανθρώπου) είναι το βασικό κέντρο. 5. Το Ηλιοπλεγματικό Κέντρο. Βρίσκεται αρκετά κάτω από την ωμοπλάτη στη σπονδυλική στήλη και είναι εξαιρετικά ενεργό. Στις Ατλάντειες μέρες είχε φθάσει σε υψηλό στάδιο ανάπτυξης, όπως ακριβώς την Αρεία εποχή το κέντρο του λαιμού αφυπνίζεται γοργά. Το κέντρο αυτό συνδέεται ιδιαζόντως με δύο άλλα κέντρα: την καρδιά και το κέντρο άζνα και σχηματίζουν αυτή την εποχή ένα ενδιαφέρον τρίγωνο ενεργειών στο ανθρώπινο σώμα, το οποίο προσελκύει μεγάλη προσοχή από την Ιεραρχία. Υπάρχει μια καθοδική ροή ενέργειας απ’ το κέντρο άζνα στην καρδιά από την ψυχή, στο βαθμό που ο ζηλωτής είναι σ’ επαφή με την ψυχή του. Αυτή οδηγεί σε τρία πράγματα: Τη διέγερση του καρδιακού κέντρου. Την ανταποκριτική αντίδραση απ’ την καρδιά, που εφελκύει τη διέγερση του κέντρου άζνα κι επιφέρει τελικά την αναγνώριση της ομαδικής συνείδησης απ’ την προσωπικότητα. Την εφέλκυση του καρδιακού κέντρου στο κεφάλι. Όλα αυτά όμως διευκολύνονται απ’ την προχωρημένη ανάπτυξη του ηλιακού

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

130

πλέγματος στο ζηλωτή, που έχει το δικό του αποτέλεσμα στην καρδιά κι ένα αμοιβαίο αποτέλεσμα στο κέντρο άζνα. Υπάρχουν λοιπόν δύο σπουδαία τρίγωνα για εξέταση: Όπως ακριβώς υπάρχει αστρολογικά μια Επιστήμη των Τριγώνων, έτσι θα αναπτυχθεί αργότερα μια επιστήμη τριγώνων σχετική με το ανθρώπινο σύστημα. Αλλά ο καιρός δεν ήλθε ακόμη. Σας δίνω μόνο σποραδικές ενδείξεις αυτής της

επιστήμης, στις οποίες μπορεί να δράσει η ενόραση των μαθητών. α. Το ηλιακό πλέγμα είναι αντανάκλαση στην προσωπικότητα της “καρδιάς του ηλίου”, όπως ακριβώς είναι το κέντρο της καρδιάς. Είναι ο κεντρικός παράγοντας στη ζωή της προσωπικότητας για όλη την ανθρωπότητα κάτω από το βαθμό του δόκιμου μαθητή. Σ’ αυτό το σημείο ο νους αρχίζει να λειτουργεί σαφώς, έστω κι αμυδρά. Είναι η έξοδος – αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια τέτοια λέξη – του αστρικού σώματος στον εξωτερικό κόσμο και το όργανο δια του οποίου ρέει η συναισθηματική ενέργεια. Είναι το όργανο της επιθυμίας. Έχει μεγάλη σπουδαιότητα στη ζωή του μέσου ανθρώπου κι ο έλεγχός του είναι ο ζωτικός στόχος του ζηλωτή. Πρέπει να μετουσιώσει την επιθυμία σε έφεση. β. Το ηλιακό πλέγμα ήλθε σε πλήρη λειτουργία στους Ατλάντειους καιρούς, στη διάρκεια της περιόδου που αναπτυσσόταν η δεύτερη μεγάλη ανθρώπινη φυλή. Τα κατώτερα αυτά κέντρα δε συνδέονται ειδικά με τις μυήσεις όπως τα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα, γιατί είναι κέντρα της προσωπικότητας και πρέπει να είναι υπό τον πλήρη έλεγχο της ψυχής όταν λαμβάνονται μυήσεις ενός ορισμένου βαθμού. γ. Το ηλιοπλεγματικό κέντρο είναι ο μεγάλος καθαρτήριος οίκος όλων των ενεργειών κάτω του διαφράγματος. Αυτό αναφέρεται στα τρία μεγάλα κέντρα και τα μικρότερα κέντρα που απαριθμήθηκαν στη σελ. 72. Η σχέση αυτού του κέντρου με το αστρικό πεδίο είναι (για να χρησιμοποιήσω μια περίεργη αλλά πολύ εκφραστική λέξη) οξεία. Είναι δέκτης κάθε συναισθηματικής αντίδρασης κι επιθυμητικής παρόρμησης κι ενέργειας κι επειδή η ανθρωπότητα γίνεται σήμερα ενεργός με ομαδική έννοια και είναι περιεκτικότερη από ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία, η κατάσταση είναι οξεία κι εξαιρετικής δυσκολίας. Το ανθρώπινο γένος δια του ατομικού κι επίσης δια του συλλογικού ηλιακού πλέγματος υποβάλλεται σε σχεδόν αφόρητη πίεση. Τέτοιες είναι οι δοκιμασίες της μύησης! Δεν έχω σκοπό ν’ ασχοληθώ εδώ με τις διαδικασίες προσέλκυσης

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

131

των κατώτερων ενεργειών, τον τρόπο επικέντρωσής τους στο ηλιακό πλέγμα και της μετουσίωσης και κάθαρσής τους εκεί, μέχρι του σημείου να γίνει εφικτή η μεταφορά τους στο καρδιακό κέντρο. Πολλά απ’ αυτά συνδέονται με την εκγύμναση που δίνεται στους αποδεγμένους μαθητές πριν τη δεύτερη μύηση. Είναι ένα πολύπλοκο θέμα για συζήτηση κι ακόμη συνεπάγεται ορισμένους ιδιάζοντες κινδύνους για όσους δεν είναι έτοιμοι για τη διαδικασία· είναι όμως ένα ζήτημα που – με ζωντανή προσπάθεια – προωθείται σχεδόν αυτόματα. Το ηλιακό πλέγμα είναι λοιπόν το πιο χωριστικό απ’ όλα τα κέντρα (εκτός του κέντρου άζνα στην περίπτωση του ανθρώπου στην αριστερή ατραπό) γιατί στέκει στο μεσαίο σημείο μεταξύ των κέντρων του λαιμού και της καρδιάς – πάνω απ’ το διάφραγμα – και του ιερού και του βασικού κέντρου – κάτω απ’ το διάφραγμα. Αυτή είναι μια παρατήρηση μεγάλης σημασίας. δ. Το ηλιακό πλέγμα είναι το κέντρο του αιθερικού φορέα δια του οποίου η ανθρωπότητα (η μέση, αφώτιστη ανθρωπότητα) ζει και κινείται και υπάρχει. Η ανθρωπότητα ρυθμίζεται από την επιθυμία – καλή επιθυμία, ιδιοτελή επιθυμία, εσφαλμένη επιθυμία και πνευματική επιθυμία. Είναι το κέντρο δια του οποίου ρέουν οι περισσότερες απ’ τις ενέργειες που καθιστούν τον άνθρωπο προοδευτικό γιατί είναι φιλόδοξος, ιδιοτελή γιατί σημασία έχουν οι προσωπικές του επιθυμίες και ρευστό γιατί είναι αστρικά πολωμένος. Από αυτό διαχύνεται το “λαμπρό φως που γεννήθηκε στην Ατλαντίδα” και γίνεται επαφή με το αστρικό φως. Είναι συνεπώς το κέντρο δια του οποίου εργάζονται πολλά μέντιουμ και λειτουργούν οι ψυχορατικοί. Αργότερα οι άνθρωποι αυτοί θα μάθουν να εργάζονται σαν μεσάζοντες και θα χρησιμοποιούν συνειδητά και με νοημοσύνη τις δυνάμεις τους· θα διαθέτουν καθαρή εποπτεία κι αυτή θ’ αντικαταστήσει την ψυχόραση. Θα είναι τότε πολωμένοι στο κέντρο άζνα. Είναι συνεπώς ένα κέντρο μεγάλης διαταραχής στο σώμα και είναι ένα βασικό αίτιο για τις περισσότερες στομαχικές ασθένειες και διαταραχές που συνδέονται με το ήπαρ. Ολόκληρη η περιοχή κάτω ακριβώς απ’ το διάφραγμα βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση αναταραχής όσον αφορά το μέσο άνθρωπο· αυτό οφείλεται σε ατομικά και συλλογικά αίτια. Ενδιαφέρει να σημειωθεί εδώ ότι όπως ακριβώς το κέντρο άζνα (η σύνθεση των δυνάμεων της προσωπικότητας όταν αναπτυχθεί πολύ) είναι ένας μεγάλος πράκτορας διεύθυνσης και διανομής, έτσι και το ηλιοπλεγματικό κέντρο (η σύνθεση των ενεργειών της μέσης ανάπτυξης προσωπικότητας πριν τη διαδικασία ολοκλήρωσης) είναι ένα κέντρο συλλογής, συγκέντρωσης όλων των κατώτερων ενεργειών και είναι τελικά ένα εστιακό σημείο για τη διεύθυνση και διανομή των συγκεντρωμένων αυτών ενεργειών – αποστέλλοντάς τις στα ανώτερα δεκτικά τους κέντρα: 1. Οι ενέργειες του ίδιου του ηλιοπλεγματικού κέντρου πρέπει να κατευθυνθούν στο καρδιακό κέντρο. 2. Οι ενέργειες του ιερού κέντρου πρέπει να διαβιβασθούν στο κέντρο του λαιμού.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

132

3. Οι ενέργειες του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης πρέπει να μεταφερθούν στο κεφαλικό κέντρο. Μετά την τρίτη μύηση οι βασικές αυτές ενέργειες ανυψώνονται, ελέγχονται ή διανέμονται με μια πράξη της θέλησης της Πνευματικής Τριάδας. Τότε “το φως που γεννήθηκε στη Λεμουρεία” (το ιερό φως) και “το φως που γεννήθηκε στην Ατλαντίδα” (το ηλιοπλεγματικό φως) θα σβήσουν και τα δύο αυτά κέντρα θα είναι απλά δέκτες πνευματικών ενεργειών εκ των άνω· δε θα κατέχουν κανένα δικό τους ενδόμυχο φως· το φως που θα διαβιβάζουν θα έρχεται σ’ αυτά από συλλογικές πηγές στα αιθερικά πεδία. Η πυκνή φυσική εξωτερίκευση αυτού του κέντρου είναι το πάγκρεας, με δευτερεύουσα εξωτερίκευση το στομάχι. Αναφορικά με το ηλιοπλεγματικό κέντρο υπάρχει μια περίεργη σχέση που είναι συμβολική τόσο στη μορφή όσο και στις

συνέπειες. Έχετε: Εδώ πάλι παρουσιάζεται το θέμα ενός κέντρου πνευματικής δύναμης (γιατί η αστρική δύναμη είναι ουσιαστικά πνευματική) και των τριών εκδηλώσεών του. Και οι τρεις αυτές πυκνές υλοποιήσεις τροφοδοτούνται και γαλουχούνται από τις δυνάμεις και ενέργειες του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Έδωσα εδώ ένα πολύ σπουδαίο γεγονός σ’ όσους ενδιαφέρονται στη μελέτη της ιατρικής από εσωτερικής άποψης· όταν εκτιμηθεί ορθά, θα οδηγήσει σε κατανόηση της θεραπευτικής τέχνης. Ο έλεγχος του κέντρου του ηλιακού πλέγματος και η ορθή λήψη και αποδέσμευση των ενεργειών που εστιάζονται σ’ αυτό το κέντρο θα επιφέρει μια μεγάλη κάθαρση, μια έντονη ισχυροποίηση και μια ζωτική προστασία των τριών ζωτικών οργάνων που βρίσκονται σ’ αυτή την περιοχή του ανθρώπινου φυσικού μηχανισμού. Όπως τόνισα προηγουμένως, το κέντρο αυτό είναι ένα όργανο σύνθεσης και συλλέγει μέσα του όλες τις κατώτερες ενέργειες σε ένα ορισμένο στάδιο της ανώτερης ανάπτυξης του ανθρώπινου όντος. Είναι τότε πραγματικά (όταν ορθά κατανοηθεί κι ορθά κατευθυνθεί) ένα όργανο που βοηθά στην ολοκλήρωση της ζωής της προσωπικότητας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του πολύ αναπτυγμένου ανθρώπου, που δεν έχει όμως ακόμη κλίση στην πνευματικότητα, είναι το πρόβλημα της επιθυμίας. Ποιοι είναι οι στόχοι του; Σε τι κατευθύνονται οι επιδιώξεις του; Ποια είναι η φύση

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

133

των αντιληπτών φιλοδοξιών του; Σε τι ανατείνει; Ανάλογα με τη φύση των δυνάμεων και των ενεργειών τις οποίες η ζωή της σκέψης του κομίζει στο κέντρο του ηλιακού πλέγματος, θα είναι και η απόφασή του να προχωρήσει πάνω στην ατραπό του φωτός, να παραμείνει στατικά εγωκεντρικός ή ν’ ακολουθήσει την κατώτερη οδό που οδηγεί στην εξάλειψη του ψυχικού φωτός. Όπως είδαμε, τα πέταλα του ηλιοπλεγματικού κέντρου φτάνουν προς τα πάνω στο κέντρο της καρδιάς. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα ότι η συναισθηματική ενέργεια, η επιθυμία και η φιλοδοξία (στο σύνολο της φυλής των ανθρώπων) αγωνίζονται προς τα πάνω στον ανώτερο δρόμο. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η μεταφορά της καθαυτής ηλιοπλεγματικής ενέργειας είναι το χρέος όλων των ζηλωτών πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας την ιδιαίτερη αυτή εποχή συν η βαθμιαία αφύπνιση του κέντρου της καρδιάς. Τα πρώτα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που θα αποκτήσουν ομαδική συνείδηση είναι φυσικά οι ζηλωτές και οι μαθητές κι αυτοί κατευθύνουν τα βήματα για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Το επιτυγχάνουν μέσω της πίεσης της ίδιας της ζωής και των περιστάσεων κι όχι ακολουθώντας καθορισμένους κανόνες ή ειδικούς διαλογισμούς. Αργότερα, πριν από μια ορισμένη μεγάλη μύηση, μπορούν να εφαρμοσθούν τέτοιοι κανόνες και μέτρα, έτσι ώστε να δώσουν στο μυημένο άμεσο και συνειδητό έλεγχο πάνω στο αστρικό σώμα και στο εστιακό του σημείο εισόδου στο φυσικό οργανισμό – το κέντρο του ηλιακού πλέγματος – κι αυτό πάλι τη στιγμή που θα γίνονται συνειδητά ορισμένες μεγάλες μεταφορές. Απ’ τις μεταφορές αυτές υπάρχουν τρεις μεγάλης σπουδαιότητας: 1. Από τα τρία κέντρα κάτω από το διάφραγμα στα κέντρα της καρδιάς, του λαιμού και του άζνα. 2. Από τα δύο κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα – τα κέντρα της καρδιάς και του λαιμού – στο κέντρο άζνα και στο χιλιοπέταλο λωτό της κεφαλής. 3. Από το κέντρο άζνα στο κεφαλικό κέντρο, που υποδηλώνει την πλήρη ενοποίηση όλων των ενεργειών ολόκληρου του αιθερικού σώματος σ’ ένα κεντρικό εστιακό σημείο διανομής – υπό τον άμεσο έλεγχο της Πνευματικής Τριάδας. Οι διαδικασίες που περιλαμβάνονται στις τρεις μεγάλες αυτές εμπειρίες (που της καθεμιάς τους προηγείται μεγάλη δοκιμασία και πειραματισμός) προκαλούν φυσικά μια ένταση στο φυσικό σώμα και είναι το αίτιο για πολλές ασθένειες στις οποίες υπόκεινται οι μαθητές. Θα σας γίνει λοιπόν φανερό, για παράδειγμα, ότι η μεταφορά όλων των συσσωρευμένων ενεργειών του ηλιοπλεγματικού κέντρου στο κέντρο της καρδιάς θα προκαλέσει δυσκολίες, πολύ συχνά σοβαρής φύσης· αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα τόσο πολύ προχωρημένοι άνθρωποι πεθαίνουν από καρδιακές ασθένειες. Στο μεγάλο κύκλο της ζωής και της εμπειρίας της ψυχής αυτό έχει σχετικά μικρή σημασία· στο βραχύ κύκλο της ζωής του μαθητή ατομικά αυτό προκαλεί μεγάλη δυσχέρεια και συχνά τραγωδία. Παρόμοια η μεταφορά των ενεργειών των πέντε κέντρων κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης στα κεφαλικά κέντρα θα επιφέρει τα δικά της προβλήματα. Η

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

134

διέγερση του κέντρου άζνα δια της εστίασης αυτών των ενεργειών μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά ψυχολογικά προβλήματα. Ο άνθρωπος μπορεί να καταστεί πρόσκαιρα (όλα είναι πρόσκαιρα στη μακρά ζωή της ψυχής!) εγωμανιακός και να γίνει ένα ανθρώπινο τέρας όπως ο Χίτλερ κι άλλοι του είδους του, παρότι σε μικρότερο βαθμό· μπορεί επίσης να υπάρξουν βίαιες συνθήκες επιληψίας, ή μπορεί να επηρεασθεί η όραση και ο άνθρωπος να τυφλωθεί. Όλα αυτά τα σημεία απαιτούν προσεκτική σκέψη. 6. Το Ιερό Κέντρο. Το κέντρο αυτό βρίσκεται στο κατώτερο μέρος της οσφυϊκής περιοχής και είναι ένα πολύ ισχυρό κέντρο αφού ελέγχει τη σεξουαλική ζωή. Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά μ’ αυτό το κέντρο είναι ότι πρέπει να παραμένει πάντα ισχυρό ωσότου λάβουν μύηση τα δύο τρίτα του ανθρώπινου γένους, γιατί οι διαδικασίες της αναπαραγωγής πρέπει να συνεχισθούν και να παραμείνουν ενεργές προκειμένου να προμηθεύουν σώματα για τις εισερχόμενες ψυχές. Άλλα καθώς προοδεύει η φυλή, το κέντρο αυτό θα ελέγχεται και οι δραστηριότητές του θα προωθούνται με νοημοσύνη και σαν αποτέλεσμα γνώσης, διόρασης κι ανώτερων και λεπτοφυέστερων επαφών κι όχι σαν αποτέλεσμα απεριόριστης κι ανεξέλεγκτης επιθυμίας όπως συμβαίνει σήμερα. Δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σ’ αυτό το ζήτημα γιατί το θέμα είναι πολύ μεγάλο. Μπορώ ωστόσο να επισύρω τη προσοχή σας σε ό,τι έχω ήδη γράψει και να υποδείξω ότι όποιος ενδιαφέρεται και διαθέτει τον αναγκαίο χρόνο θα μπορούσε να συλλέξει όλα όσα είπα στα βιβλία μου για το θέμα του σεξ, έτσι ώστε να συνταχθεί ένα φυλλάδιο πάνω στο ζήτημα. α. Το ιερό κέντρο αντιστοιχεί στο φυσικό ήλιο, την πηγή της ζωτικότητας και το ζωοδότη πράκτορα στον πλανήτη μας. β. Ο συμβολισμός του ιερού κέντρου αφορά κυρίως την περίοδο της εγκυμοσύνης που προηγείται της γέννησης και με την ορθή του κατανόηση μπορεί να ανιχνευθεί και να διευρυνθεί ολόκληρη η ιστορία της σύλληψης, της δόμησης μορφής κι αυτό ανεξάρτητα αν πρόκειται για τη φυσική μορφή ενός ανθρώπινου όντος, τη μορφή μιας ιδέας, μιας οργάνωσης που δομείται γύρω από μια κεντρική αλήθεια, τη μορφή ενός πλανήτη ή ενός ηλιακού συστήματος. Είναι ίσως πάνω από καθετί άλλο το κέντρο δια του οποίου πρέπει τελικά να εκφρασθούν οι δυνάμεις της ΑΠΡΟΣΩΠΙΑΣ και να επιλυθεί το όλο πρόβλημα του δυαδισμού. Αυτή η λύση και η ερμηνεία του συμβόλου πρέπει να προέλθει από το βασίλειο του νου, ελέγχοντας συνεπώς τη φυσική αντίδραση και ασχολούμενη με σκοπούς κι όχι με την επιθυμία. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Όταν γίνει κατανοητό μ’ αυτό τον τρόπο, τότε θα έχουμε φτάσει στο σημείο όπου μπορεί να λάβει χώρα μια μεγάλη μεταφορά στο ανώτερο κέντρο της δημιουργίας, το κέντρο του λαιμού. γ. Το ιερό κέντρο συνδέεται συνεπώς στενά με την ύλη και υπάρχει μια ροή ενέργειας μεταξύ τριών σημείων στο κατώτερο τμήμα του ανθρώπινου σώματος: 1. Της σπλήνας, του οργάνου της πράνα ή της φυσικής ζωτικότητας που προέρχεται από τον ήλιο.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

135

2. Του ιερού κέντρου, του πράκτορα που προδιαθέτει στη φυσική γέννηση. 3. Του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης, το οποίο (ωσότου αφυπνισθεί η όψη θέληση στον άνθρωπο) τροφοδοτεί τη ζωοδότρια αρχή, τη θέληση-για-ζωή, σ’ όλα τα μέρη του ανθρώπινου συστήματος. Αυτά δημιουργούν ένα μεγάλο τρίγωνο δύναμης, που αφορά την ύλη, την ουσία, τη δόμηση μορφής, τη δημιουργία, τη ζωτικότητα και την εμμονή στη μορφή. Το τρίγωνο αυτό είναι μια αντανάκλαση ενός ακόμη ανώτερου τριγώνου που αποτελείται από: 1. Το κέντρο του λαιμού, που αντιστοιχεί στο ιερό κέντρο. 2. Την υπόφυση που αντιστοιχεί στο σπληνικό κέντρο. 3. Την επίφυση που αντιστοιχεί στο βασικό κέντρο. Στη σχέση των δύο αυτών τριγώνων βρίσκεται το κλειδί για το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, την επιβίωση των λεπτοφυέστερων σωμάτων μετά το θάνατο και την αρχή της αθανασίας που εδρεύει στην ψυχή και λειτουργεί όταν η αυτοσυντήρηση και η επιβίωση παύουν να κυριαρχούν. Αυτό συνιστά μια τριπλότητα ιδεών που απαιτεί πολύ προσεκτική μελέτη και η οποία – αν μπορούσα να το εκφράσω έτσι – δίνει το κλειδί για το πνευματιστικό κίνημα. δ. Το ιερό κέντρο σε τελευταία ανάλυση συνδέεται επίσης με το κέντρο άζνα· τα δύο μαζί δημιουργούν μια λειτουργική δυαδικότητα που παράγει τη λεπτοφυή εκείνη ποιότητα την οποία ονομάζουμε προσωπικότητα. Υπάρχει ένα ευρύ πεδίο έρευνας για το θέμα της προσωπικότητας σαν ενός ολοκληρωμένου όλου και της ποιότητας μιας προσωπικότητας, που είναι το άρωμα, η επιρροή, το αποτέλεσμα και η ακτινοβολία μιας προσωπικότητας. Ρίχνω τις ιδέες αυτές στους σπουδαστές, με την ελπίδα ότι μπορεί να επακολουθήσει κάποια έρευνα η οποία θα συνδέσει αυτό το ζήτημα των κέντρων με τα αναγνωρισμένα γεγονότα του συντονισμού, της ολοκλήρωσης και των αποτελεσμάτων τους στη δημιουργία μεγαλείου. Όσοι από σας μελετούν τη Μυστική Δοξασία, θα ανακαλύψουν πολλά για τη σχέση των “σεληνιακών Κυρίων”, των Μπαρισάντ Πίτρι, με τον ηλιακό Κύριο ή Άγγελο. Το πεδίο εργασίας των πρώτων είναι κατεξοχήν το ιερό κέντρο· το πεδίο του ηλιακού Αγγέλου είναι το κέντρο του λαιμού. ε. Το ιερό κέντρο καταγράφει την ενέργεια της τρίτης όψης της θειότητας, όπως ακριβώς το κέντρο του ηλιακού πλέγματος καταγράφει την ενέργεια της δεύτερης όψης και το βασικό κέντρο εκφράζει την ενέργεια της πρώτης όψης. Εδώ έχετε πάλι τα κατώτερα κέντρα που είναι αντανακλάσεις των κέντρων του λαιμού, της καρδιάς και της κεφαλής κι έτσι συμπληρώνουν την ανώτερη και κατώτερη

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

136

εκδήλωση της θείας Τριάδας στον άνθρωπο. Το κέντρο αυτό ήλθε σε πλήρη λειτουργική δραστηριότητα στην αρχαία Λεμουρεία, την πρώτη ανθρώπινη φυλή· η ενέργειά του είναι η ενέργεια του Άγιου Πνεύματος που επισκιάζει την παρθενική ουσία. Βρίσκουμε εδώ και πάλι μια άλλη θεία αντανάκλαση στα ακόλουθα: Τελικά στο Θείο Ερμαφρόδιτο (που θα εμφανισθεί αργότερα) θα έχετε έναν άλλο συνδυασμό:

Θα σημειώσεις πάλι, αδελφέ μου, πώς η Επιστήμη των Τριγώνων διέπει το ανθρώπινο πλαίσιο σ’ όλες τις όψεις του, καθώς και το πλαίσιο ενός ηλιακού συστήματος. Αυτό πρέπει ν’ αναμένεται. ζ. Η πυκνή φυσική εξωτερίκευση αυτού του κέντρου βρίσκεται στις γονάδες, τα ανθρώπινα όργανα αναπαραγωγής – θεωρούμενα σαν μια βασική ενότητα, παρότι είναι προσωρινά διαχωρισμένα στην τωρινή δυαδική έκφραση του ανθρώπινου όντος. Πρέπει να θυμάστε ότι ο διαχωρισμός αυτός υποθάλπει μια ισχυρή παρόρμηση για συγχώνευση και αυτή τη παρόρμηση για σμίξιμο την ονομάζουμε σεξ. Το σεξ είναι στη πραγματικότητα το ένστικτο για ενότητα: πρώτα απ’ όλα μια φυσική ενότητα. Είναι η έμφυτη (αν και πολύ παρεξηγημένη) αρχή του μυστικισμού, που είναι το όνομα το οποίο δίνουμε στην παρόρμηση για ένωση με το θείο. Όπως σε κάθε άλλο που άγγιξε ο υπανάπτυκτος άνθρωπος, έχουμε διαφθείρει και διαστρέψει μια θεία ιδέα κι έχουμε εκπορνεύσει μια μη υλική παρόρμηση σε υλική επιθυμία. Αντιστρέψαμε τη διεύθυνση της ιερής ενέργειας, απ’ όπου και η υπεραναπτυγμένη ζωώδης φύση και οι λειτουργίες της μέσης ανθρωπότητας. Υπάρχουν αναγκαστικά πολύ περισσότερα που θα μπορούσα να προσθέσω στα παραπάνω, αλλά το θέμα θα απαιτούσε πολύ προσεκτική ανάλυση, διευκρίνηση και φρασεολογία που ο χρόνος δεν επιτρέπει, αλλιώς η καθορισμένη ισορροπία αυτής της Πραγματείας δε θα ήταν δυνατό να διατηρηθεί. Λίγα επίσης μπορώ να πω για το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Προτού ωστόσο δώσω οποιαδήποτε ωφέλιμη ή δυνατή πληροφορία, θα ήθελα να τονίσω ότι το

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

137

διάγραμμα της σελ. 162 απεικονίζει το σημείο εξέλιξης ενός μαθητή κι όχι ενός προχωρημένου μυημένου. Ούτε αποτελεί την περιγραφή του καθημερινού, μέσου ανθρώπινου όντος. Αυτό υποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι η αντανάκλαση του καρδιακού κέντρου στην κεφαλή στρέφεται προς τα πάνω σε ανταπόκριση μιας αυξημένης δραστηριότητας του καθαυτού καρδιακού κέντρου κι ότι η περιγραφή του κέντρου άζνα είναι σαφής και ακριβής, καταδεικνύοντας μια ολοκληρωμένη, συντονισμένη προσωπικότητα. Δεν αποτελεί ωστόσο το διάγραμμα των κέντρων του συνηθισμένου ή υπανάπτυκτου προσώπου. Σε τέτοιου είδους διαγράμματα δεν είναι δυνατό να κάνουμε κάτι περισσότερο απ’ το να δίνουμε κάποιο σημείο τελειοποίησης, αλλά πρέπει να θυμάστε ότι αυτά τα σημεία τελειοποίησης δεν είναι στατικές επιτεύξεις, αλλά για το καθένα τους προηγούνται φάσεις και στάδια δραστηριότητας που παράγουν συνεχώς μεταβαλλόμενα αποτελέσματα και ποικίλες όψεις των κέντρων· αυτά με τη σειρά τους ακολουθούνται από άλλους κύκλους κίνησης, αλλαγής και ανανεωμένης αποδέσμευσης ενεργειών. Τα αποτελέσματα των βαθιά κρυμμένων καθαυτών αιτίων καθίστανται αίτια, γιατί στον κύκλο της εκδήλωσης τίποτε δεν είναι στατικό ή παγιωμένο ή οριστικά καθορισμένο. Αυτό είναι ένα σημείο υψίστης σπουδαιότητας. Μην παραπλανάσθε λοιπόν από φαινομενικές στιγμές επίτευξης. Δεν είναι παρά ο πρόλογος για αλλαγή, γιατί τέτοιος είναι ο Νόμος της Ύπαρξης. 7. Το Κέντρο στη Βάση της Σπονδυλικής Στήλης. Το κέντρο αυτό πάνω από καθετί άλλο ελέγχεται και κυβερνάται από το Νόμο της Ύπαρξης, τον οποίο προαναφέραμε και εδραιώνεται όταν πνεύμα και ύλη συναντώνται κι όταν η ύλη, η Παρθένος Μαρία – υπό την επίδραση του Αγίου Πνεύματος, της ενέργειας του αιθερικού φορέα – μεθίσταται “στους Ουρανούς”, (όπως το θέτει η Χριστιανική φρασεολογία) “για να καθίσει δίπλα στον Υιό της στον οίκο του Πατρός”. Το κέντρο αυτό βρίσκεται ακριβώς στη βάση της σπονδυλικής στήλης και στηρίζει όλα τα άλλα κέντρα. Είναι σχετικά ήρεμο αυτή την εποχή, γιατί εισέρχεται σε πλήρη δραστηριότητα μόνο με μια πράξη της θέλησης που διευθύνεται και ελέγχεται από το μυημένο. Ανταποκρίνεται μόνο στην όψη θέληση και η θέληση-για-ύπαρξη σε ενσάρκωση είναι ο παράγοντας ο οποίος επί του παρόντος ελέγχει τη ζωή του και παράγει τα αποτελέσματά του καθώς τροφοδοτεί και διευθύνει τη ζωική αρχή στην ύλη και τη μορφή. Όπως ακριβώς μας λένε ότι η ζωική αρχή “εδρεύει στην καρδιά”, έτσι και η θέληση-για-ύπαρξη εδρεύει στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Έχουν γίνει πολλές ανόητες και επικίνδυνες συζητήσεις σχετικά μ’ αυτό το κέντρο και το όλο ζήτημα του “πυρός της κουνταλίνι” εξελίχθηκε σ’ έναν συνταρακτικό και παραπλανητικό μύθο από τους ψευτο-αποκρυφιστές του κόσμου. Ο αληθινός εκγυμναζόμενος αποκρυφιστής δεν έχει καμιά σχέση με το πυρ της κουνταλίνι – όπως νοείται συνήθως. Δε μου είναι δυνατό να κάνω κάτι περισσότερο απ’ το να καταστήσω ορισμένα γεγονότα σαφέστερα για σας, ενώ την ίδια στιγμή πρέπει να αποφύγω να υποδείξω τρόπους και μεθόδους αφύπνισης της δραστηριότητας αυτού του κέντρου, λόγω του εξαιρετικού κινδύνου που συνεπάγεται οποιαδήποτε πρόωρη εργασία με το βασικό κέντρο. Το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να δώσω μια σειρά δηλώσεων

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

138

οι οποίες θα κατανοηθούν με ορθό τρόπο από εκείνους που γνωρίζουν (κι αυτοί είναι προς το παρόν λίγοι κι απομακρυσμένοι μεταξύ τους) και οι οποίες θα βοηθήσουν τη σκέψη εκείνων που εκγυμνάζονται, δίνοντάς τους μια κάπως πληρέστερη εικόνα, αλλά προστατεύοντας τον αμαθή από καταστροφή. Θα καταστήσω αυτές τις δηλώσεις όσο είναι δυνατό σαφέστερες και σύντομες, αλλά δε θα δώσω πρακτικά καμιά επεξήγηση γι’ αυτές: 1. Το βασικό αυτό κέντρο είναι το σημείο στο οποίο, υπό τον εξελικτικό νόμο, συναντώνται το πνεύμα και η ύλη και η ζωή συνδέεται με τη μορφή. 2. Είναι συνεπώς το κέντρο όπου ο ουσιαστικός δυαδισμός της εκδηλωμένης θειότητας – ανθρώπου ή πλανητικού Λόγου – συναντάται και παράγει μορφή. 3. Η φύση αυτής της θειότητας αποκαλύπτεται μόνο όταν η δεύτερη όψη έχει επιτελέσει το έργο της με το μέσον της τρίτης όψης αλλά κάτω απ’ την κατευθυντήρια θέληση της πρώτης όψης. 4. Είναι το κέντρο όπου “ο όφις του Θεού” υπόκειται σε δύο μετασχηματισμούς: α. Ο όφις της ύλης βρίσκεται κουλουριασμένος. β. Αυτός ο όφις μετασχηματίζεται στον όφι της σοφίας. γ. Ο όφις της σοφίας μεθίσταται και γίνεται ο “δράκων του ζώντος φωτός”. 5. Τα τρία αυτά στάδια τροφοδοτούνται από τη ζωή και την ενέργεια οι οποίες διαχύνονται προς τα κάτω κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης διαμέσου της αιθερικής αντιστοιχίας του νωτιαίου μυελού και – σε χρόνο και χώρο – η καθοδική αυτή ροή (συν την ταυτόχρονα ανερχόμενη ζωή) προκαλεί: α. Τη βαθμιαία και συντεταγμένη αφύπνιση των κέντρων, ανάλογα με τους ακτινικούς τύπους. β. Την αντιστροφή των κέντρων, έτσι ώστε η συνείδηση του ενοικούντος ανθρώπου να είναι επαρκής για το περιβάλλον του. γ. Τη σύνθεση των ζωικών ενεργειών όλων των κέντρων και την επάρκεια στις απαιτήσεις του μυημένου και στην υπηρεσία της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας. 6. Η σπονδυλική στήλη (από τη σκοπιά των εσωτερικών επιστημών) στεγάζει ένα τριπλό νήμα. Αυτό είναι η εξωτερίκευση της ανταχκάρανα, αποτελούμενο απ’ την κυρίως ανταχκάρανα, τη σουτράτμα ή νήμα της ζωής και το δημιουργικό νήμα. Το τριπλό αυτό νήμα μέσα στη σπονδυλική στήλη αποτελείται συνεπώς από τρία νήματα ενέργειας, που χάραξαν για λογαριασμό τους στην ουσία του εσωτερικού της σπονδυλικής στήλης έναν “τριπλό δρόμο προσέγγισης και απόσυρσης”. Ονομάζονται στην Ινδική ορολογία: ατραποί της ίντα, της πίνγκαλα και της σουσούμνα και σχηματίζουν μαζί την ατραπό της ζωής του ανθρώπου ατομικά και αφυπνίζονται σε δραστηριότητα διαδοχικά και σύμφωνα με τον ακτινικό τύπο και το σημείο εξέλιξης. Η ατραπός της σουσούμνα δε χρησιμοποιείται ορθά και με ασφάλεια προτού δομηθεί η ανταχκάρανα και συνδεθούν συνεπώς η Ενάδα και η Προσωπικότητα, έστω και με το πιο λεπτό νήμα. Τότε η Ενάδα, ο Πατήρ, η όψη θέληση, μπορεί να φθάσει στην

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

139

προσωπικότητα μ’ έναν άμεσο τρόπο και μπορεί να διεγείρει το βασικό κέντρο και μαζί μ’ αυτό να σμίξει, να ενοποιήσει και ν’ ανυψώσει τα τρία πυρά. 7. Μια απ’ αυτές τις ατραπούς είναι εκείνη κατά μήκος της οποίας χύνεται η ενέργεια που τροφοδοτεί την ύλη. Η άλλη συνδέεται με την ατραπό της συνείδησης και της ευαίσθητης ψυχιστικής ανέλιξης. Η τρίτη είναι η ατραπός του αγνού πνεύματος. Έτσι επιτελείται σε κάθε ζωντανή μορφή το έργο του Πατρός,

της Μητρός και του Υιού. Ζωή-συνείδηση-μορφή και ζωή-ποιότητα-εμφάνιση σμίγουν κι ο μηχανισμός ανταπόκρισης του θείου ανθρώπου τελειοποιείται, επιτρέποντάς του να έλθει σε επαφή και να αναγνωρίσει τις μείζονες θείες όψεις στα βασίλεια της φύσης, στον πλανήτη και στο ηλιακό σύστημα – τελικά. Μην παρασυρθείτε να τοποθετήσετε τις αλληλοσυμπλεκόμενες αυτές σφαίρες ζώσας ενέργειας στα δεξιά ή αριστερά της σπονδυλικής στήλης. Συνεχώς βαίνει μια κίνηση, μια αλληλεπίδραση και μια αντιστροφή. Δεν μπορώ παρά να περιγράψω τη φύση ενός συμβόλου που θα υποδείξει την ειδική ατραπό των τριών ενεργειών της θείας Τριάδας. Δεν υποδεικνύω ένα γεγονός σε θέση ή τόπο, γιατί αυτή η υλοποίηση κι ο εντοπισμός της κύριας έννοιας δημιούργησε τόσο μεγάλο κίνδυνο. Ο μυημένος-σπουδαστής επιζητεί να συλλάβει τη σχέση των τριών βασικών ενεργειών, των τριών ατραπών του ζώντος πυρός, τη σχέση και την αλληλεξάρτησή τους και τη διαδοχική τους πόλωση. Δε ζητεί να περιορίσει τη διδασκαλία σε σημεία και γραμμές και θέσεις ωσότου έλθει ο καιρός που οι όροι αυτοί θα σημαίνουν λίγα γι’ αυτόν και θα γνωρίζει περισσότερα. 8. Οι τρεις αυτές ατραποί της ζωής είναι οι αγωγοί για το ηλεκτρικό πυρ, το ηλιακό πυρ και το πυρ δια τριβής και η χρήση τους συνδέεται με τα τρία στάδια της ατραπού της εξέλιξης: την ατραπό της εξέλιξης στα αρχικά υλικά στάδια· την Ατραπό της Δοκιμασίας και τα αρχικά στάδια της Ατραπού της Μαθητείας μέχρι και την τρίτη μύηση· και την ίδια την Ατραπό της Μύησης. 9. Το Κουνταλινικό Πυρ για το οποίο τόσα πολλά διδάσκονται και γράφονται στην Ανατολή κι όλο και περισσότερο στη Δύση, είναι στην πραγματικότητα η ένωση των τριών αυτών πυρών που είναι εστιασμένα από μια πράξη της φωτισμένης θέλησης, υπό την παρόρμηση της αγάπης, στο βασικό κέντρο. Το ενοποιημένο αυτό πυρ υψώνεται τότε με τη χρήση μιας Λέξης Δύναμης (που αποστέλλεται

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

140

από τη θέληση της Ενάδας) και με την ενωμένη εξουσία της ψυχής και της προσωπικότητας, ολοκληρωμένης και ζώσας. Το ανθρώπινο ον που μπορεί να το κάνει με πλήρη συνείδηση, είναι συνεπώς ένας μυημένος που έχει αφήσει πίσω του την τρίτη μύηση. Αυτός και μόνο αυτός μπορεί να ανυψώσει με ασφάλεια το τριπλό αυτό πυρ από τη βάση της σπονδυλικής στήλης στο κεφαλικό κέντρο.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

141

10.Όπως ερμηνεύεται συνήθως από τον αδαή εσωτεριστή των διαφόρων αποκρυφιστικών ομάδων, το κουνταλινικό πυρ είναι κάτι που πρέπει να “ανυψωθεί” κι όταν ανυψωθεί, τότε όλα τα κέντρα θα έλθουν σε λειτουργική δραστηριότητα και οι αγωγοί πάνω και κάτω στη σπονδυλική στήλη θα καθαρισθούν από κάθε εμπόδιο. Αυτό αποτελεί μια επικίνδυνη γενίκευση και μια αντιστροφή των γεγονότων. Το πυρ της κουνταλίνι θα ανυψωθεί και θα ανέλθει στους ουρανούς όταν όλα τα κέντρα αφυπνισθούν και οι αγωγοί πάνω στη σπονδυλική στήλη είναι ανεμπόδιστοι. Αυτή η απομάκρυνση όλων των εμποδίων είναι αποτέλεσμα της ζωντάνιας των ατομικών κέντρων τα οποία δια της δυναμικότητας της ζωής τους είναι καθαυτά αποτελεσματικά στην καταστροφή όλων των εμποδίων και φραγμών. Μπορούν να “κατακαύσουν” καθετί που εμποδίζει την ακτινοβολία τους. Ό,τι συνήθως συμβαίνει στις τυχαίες εκείνες περιπτώσεις (που προκαλούν τόση πολλή βλάβη) είναι ότι ο ζηλωτής με την αδαή του περιέργεια και με μια προσπάθεια του νου του (όχι της πνευματικής θέλησης, αλλά καθαρά σαν έκφραση της θέλησης της προσωπικότητας) επιτυγχάνει να διεγείρει το κατώτατο απ’ τα τρία πυρά, το πυρ της ύλης, το πυρ δια τριβής· αυτό επιφέρει μια πρόωρη καύση και καταστρέφει τον αιθερικό ιστό στο αιθερικό σώμα. Οι κυκλικοί αυτοί δίσκοι ή ιστοί βρίσκονται ανάμεσα σε κάθε ζεύγος κέντρων στη σπονδυλική στήλη κι επίσης στο κεφάλι. Φυσιολογικά διαλύονται καθώς προάγεται η αγνότητα της ζωής, η πειθαρχία των συναισθημάτων και η ανάπτυξη της πνευματικής θέλησης. Υπάρχουν τέσσερις απ’ αυτούς τους ιστούς. Όταν η τετραπλή προσωπικότητα είναι πολύ αναπτυγμένη και το κέντρο άζνα έχει αφυπνισθεί, τότε οι ιστοί αυτοί αργά και βαθμιαία, κανονικά και αυτόματα εξαφανίζονται. Οι ιστοί στο κεφάλι είναι πολύ ανώτερης ποιότητας και διχοτομούν το κρανίο οριζόντια και κάθετα. Έτσι συμβολίζουν το σταυρό πάνω στον οποίο σταυρώνεται ένας Υιός του Θεού. 11.Οι τρεις αγωγοί πάνω στη σπονδυλική στήλη ανταποκρίνονται στην ολότητά τους στα τρία κύρια κέντρα: α. Στο κέντρο του ηλιακού πλέγματος, παρέχοντας έτσι την παρώθηση της επιθυμίας και τροφοδοτώντας τη φυσική ζωή και τη δημιουργική παρόρμηση. β. Στο κέντρο της καρδιάς, παρέχοντας την παρώθηση για αγάπη και για συνειδητή επαφή σε όλο και διευρυνόμενες περιοχές θείας έκφρασης. γ. Στο κέντρο της κεφαλής, παρέχοντας τη δυναμική παρώθηση της θέλησης για ζωή. Δεν υποδεικνύω ποιος αγωγός ανταποκρίνεται σε ποιο κέντρο, εκτός στην περίπτωση του αγωγού σουσούμνα που ανταποκρίνεται μόνο στην ενέργεια του κεφαλικού κέντρου και της κατευθυντήριας θέλησης που είναι επικεντρωμένη στο 1000-πέταλο λωτό. Αυτό μπορεί να ειπωθεί με ασφάλεια, επειδή η πνευματική θέληση δεν είναι ακόμη αναπτυγμένη σε όσους ζητούν να διεγείρουν την κουνταλίνι. Όταν διεγερθεί, θα ξέρουν τι μπορούν να κάνουν με ασφάλεια. 12.Τα τρία κέντρα στην κεφαλή συνδέονται επίσης με τον τριπλό αυτό αγωγό:

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

142

α. Στην περιοχή του προμήκους μυελού (το κέντρο άλτα μάγιορ) και του καρωτιδικού αδένα. β. Στο κέντρο άζνα και την υπόφυση. γ. Στο 1000-πέταλο λωτό και την επίφυση. Οι σπουδαστές θα βρουν ενδιαφέρον να συνδέσουν όλες αυτές τις τριπλότητες με τις τρεις κύριες ακτίνες: α. Την πρώτη ακτίνα της θέλησης ή δύναμης, β. Τη δεύτερη ακτίνα της αγάπης-σοφίας, γ. Την τρίτη ακτίνα της ενεργού νοημοσύνης και ακόμη με τις τρεις ανθρώπινες φυλές που έχουν προικισθεί με τη δύναμη να ανελίσσουν το σπέρμα των θείων αυτών όψεων: τη Λεμουρεία, την Ατλάντεια και την Αρεία φυλή. Αυτές μπορούν να συνδεθούν σαν σπέρματα με τις δύο τελικές φυλές που θα συγχωνεύσουν και θα συνθέσουν όλες τις ανωτέρω δυνάμεις, ποιότητες, επιτεύξεις και στόχους σε μια τέλεια πλανητική ζωή. Μια άλλη σύνθεση είναι επίσης δυνατή κι έχει τη σπουδαιότητά της: α. Ατραπός της Εξέλιξης................κέντρα κάτω του διαφράγματος. β. Ατραπός της Μαθητείας............κέντρα άνω του διαφράγματος. γ. Ατραπός της Μύησης.................κέντρα στην κεφαλή. Αυτές οι ομάδες και τριπλότητες συνδέονται όλες σε χρόνο και χώρο με τον τριπλό νωτιαίο μυελό. 13.Υπάρχει επίσης – πάλι σε σχέση με όλα τα παραπάνω σημεία σύνθεσης στο σώμα – ένα κορυφαίο σημείο πλήρους συγχώνευσης. Παραθέτω καθένα απ’ αυτά με τη σειρά του έργου τους της συγχώνευσης: α. Το κέντρο του ηλιακού πλέγματος που συγχωνεύει τα κέντρα κάτω του διαφράγματος. β. Το κέντρο άζνα που συγχωνεύει τα κέντρα άνω και κάτω του διαφράγματος. γ. Το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης που συγχωνεύει και τα έξι κέντρα. δ. Ο χιλιοπέταλος λωτός της κεφαλής που συγχωνεύει και τις επτά ενέργειες. Να έχετε υπόψη σε σχέση με όλα τα παραπάνω ότι ασχολούμαστε αποκλειστικά με δυνάμεις και ενέργειες που λειτουργούν μέσω του αιθερικού σώματος· ότι ασχολούμαστε με τον τριτεύοντα κόσμο των αιτίων, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον οργανικό κόσμο της πυκνής φυσικής εκδήλωσης. Η φυσική αυτή εκδήλωση υπόκειται στην επίδραση του δευτερεύοντα κόσμου της συνειδητής ζωής, ο οποίος με τη σειρά του ανταποκρίνεται σε χρόνο και χώρο στο δυναμικό κόσμο του σκοπού και της Ύπαρξης. Το κλειδί για την πλήρη ζωή της ψυχής κρύβεται στα λόγια μου, αλλά χρειάζεται μια αφιερωμένη ζωή και ένας φωτισμένος νους για να επωφεληθούν από τη μεταδιδόμενη γνώση και να δουν πίσω από τη μορφή των λέξεων τη σκέψη-κλειδί που της δίνει ζωή και – μιλώντας αποκρυφιστικά – γενεσιουργό θέρμη. Να έχετε καθαρά κατά νου τις έννοιες της διέγερσης ή της έλλειψης διέγερσης, της

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

143

αλληλεπίδρασης ή της χωριστικότητας, της ηρεμίας ή της δραστηριότητας, γιατί στις δυαδικότητες αυτές βρίσκονται τα αίτια της υγείας ή της ασθένειας. Το Αιθερικό Σώμα, το Νευρικό και το Ενδοκρινές Σύστημα. Ό,τι έχω να πω εδώ βασίζεται σε ορισμένες παρατηρήσεις στις προηγούμενες σελίδες όπου τόνισα ότι: 1. Το καθαυτό αιθερικό σώμα, 2. Το νευρικό σύστημα, 3. Το ενδοκρινές σύστημα “συνδέονται στενά μεταξύ τους και συνιστούν ένα αλληλοσυμπλεκόμενο διευθυντήριο ενεργειών και δυνάμεων που είναι ουσιαστικά ζωτικές, γαλβανικές, δυναμικές και δημιουργικές… Απ’ αυτές εξαρτάται ολόκληρη η ενδότερη υγεία του σώματος”. Στα τρία αυτά πρόσθεσα κατόπιν τη ροή του αίματος που μεταφέρει σε ολόκληρο το σώμα: 1. Τη Ζωική Αρχή, 2. Τις συνδυασμένες ενέργειες των τριών παραπάνω συστημάτων και τόνισα ότι ο μεγάλος συνδυασμός των δυνάμεων τις οποίες αποκαλούμε ζεύγη των αντιθέτων ή κύριες δυαδικότητες, διέπουν τα υποκείμενα αίτια της υγείας και της ασθένειας. Κάνοντας αυτές τις δηλώσεις επιχειρώ να αναγάγω το όλο θέμα μας σε κάτι εξαιρετικής απλότητας. Μ’ αυτό τον τρόπο χάνεται κάποιο μέρος της αλήθειας, αλλά είναι ουσιώδες να συλληφθούν απ’ το σπουδαστή ορισμένες πλατιές γενικεύσεις προτού αρχίσει να μελετά τις εξαιρέσεις και ν’ ασχολείται σχολαστικά με τις λεπτομέρειες των σωματικών ατελειών και των αντιθέτων τους. Έχει γίνει κοινοτοπία για τους σπουδαστές του απόκρυφου ότι το αιθερικό σώμα ρυθμίζει, ελέγχει και προσδιορίζει τη ζωική έκφραση του ενσαρκωμένου ατόμου. Μια δεύτερη κοινοτοπία είναι ότι το αιθερικό αυτό σώμα είναι ο μεταφορέας των δυνάμεων της προσωπικότητας με το μέσον των κέντρων και συνεπώς γαλβανίζει το φυσικό σώμα σε δραστηριότητα. Αυτές οι δυνάμεις που οδεύουν δια των κέντρων, είναι εκείνες της ολοκληρωμένης προσωπικότητας σαν σύνολο, ή είναι απλά οι δυνάμεις του αστρικού ή συναισθηματικού σώματος και του νοητικού σώματος· διαβιβάζουν επίσης τη δύναμη της ακτίνας της προσωπικότητας ή την ενέργεια της ψυχικής ακτίνας ανάλογα με το σημείο εξέλιξης στο οποίο έχει φθάσει ο άνθρωπος. Το φυσικό σώμα δεν είναι συνεπώς αρχή. Ρυθμίζεται και δε ρυθμίζει – ένα σημείο που συχνά λησμονείται. Είναι το θύμα της ζωής της προσωπικότητας ή η θριαμβευτική έκφραση της ψυχικής ενέργειας. Γι’ αυτό το λόγο η επιστήμη της ψυχολογίας θα κυριαρχήσει στη σύγχρονη ιατρική επιστήμη τους δύο προσεχείς αιώνες, εκτός από την κατηγορία εκείνων των ασθενειών με τις οποίες θα ασχοληθούμε στο επόμενο τμήμα μας – εκείνων που εκπορεύονται απ’ την ομαδική ζωή, όπως η φυματίωση, τα αφροδίσια νοσήματα και ο καρκίνος. Ωσότου η φυλή αποκτήσει σαφέστερα ομαδική συνείδηση (κάτι που ακόμη είναι πολύ μακρινό), δε θα είναι δυνατό να εφαρμόσουμε πλατιές ψυχολογικές γενικεύσεις στις ασθένειες που είναι εγγενείς στον πλανήτη μας. Μπορούμε ωστόσο να μελετήσουμε το χειρισμό παρόμοιων δυσχερειών που

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

144

ανακύπτουν στην ατομική μονάδα· αυτές βασίζονται στη σύγκρουση των ζευγών των αντιθέτων και στην έλλειψη αρμονίας που απαντάται στα τρία κύρια αλληλοσυμπλεκόμενα κατευθυντήρια συστήματα. Πρέπει συνεπώς να έχετε υπόψη τρία συστήματα κι ένα μεταφορέα ή πράκτορα μεταβίβασης συν το βασικό αποκρυφιστικό γεγονός ότι ορισμένες μεγάλες αντιτιθέμενες ενέργειες που εργάζονται μέσα στο σώμα προκαλούν εκείνο που ονομάζουμε ασθένεια. Στους παραπάνω παράγοντες θα ήθελα να προσθέσω μια άλλη αναγκαία συσχέτιση. Θα ήθελα να σας θυμίσω ότι ασχολούμαστε με μορφές ζωής κι ότι όλες αυτές οι μορφές είναι δημιουργικές καθαυτές και μπορούν να δημιουργήσουν δυνητικά περισσότερες μορφές ή μπορούν να προσφέρουν περιβάλλοντα μέσα στα οποία οι μορφές αυτές μπορούν να ζήσουν. Σημειώστε παρακαλώ αυτό τον τρόπο έκφρασης μιας θεμελιώδους αλήθειας. Η βάση όλης της απόκρυφης διδασκαλίας όσον αφορά την εκδήλωση είναι ότι οι δομητικές δυνάμεις υφίστανται κι ότι η δήλωση αυτή αληθεύει είτε πρόκειται για τη Ζωή ενός ηλιακού συστήματος ή μόνο για τη συνείδηση εκείνου του σώματος στο οποίο το ανθρώπινο ον κινείται και ζει – σε υγιεινές ή ανθυγιεινές γραμμές· ασχολούμαστε με το παγκόσμιο σώμα μέσα στο οποίο ζει το ανθρώπινο ον. Έτσι ερχόμαστε σ’ έναν άλλο μεγάλο φυσικό Νόμο που μπορεί να εκφρασθεί απλά ως εξής: ΝΟΜΟΣ VI Όταν οι δομητικές ενέργειες της ψυχής είναι ενεργές στο σώμα, τότε υπάρχει υγεία, καθαρή αλληλεπίδραση και ορθή δραστηριότητα. Όταν δομητές είναι οι σεληνιακοί κύριοι κι εκείνοι που εργάζονται υπό τον έλεγχο της σελήνης και την προσταγή του κατώτερου προσωπικού εαυτού, τότε έχετε ασθένεια, κακή υγεία και θάνατο. Αυτός είναι ένας βαθιά απλός κανόνας, αλλά δίνει το κλειδί των αιτίων της ασθένειας και του λόγου μιας εδραιωμένης αθανασίας· θα γίνει αντιληπτός με μεγάλη σαφήνεια και κατανόηση σε λίγα χρόνια και τότε θα αντικαταστήσει τα ιδεαλιστικά αλλά στην πραγματικότητα νοσηρά κι αναληθή εκείνα συστήματα στα οποία δίνουμε το όνομα Ενότητα, Νοητική Επιστήμη και Χριστιανική Επιστήμη. Τα συστήματα αυτά παρουσιάζουν σαν άμεση, καταδείξιμη δυνατότητα το στάδιο της τελικής ελευθέρωσης από τους φυσικούς και υλικούς περιορισμούς οι οποίοι ελέγχουν σήμερα όλες τις μορφές· αγνοούν τον παράγοντα του χρόνου και παραβλέπουν την εξελικτική διαδικασία κι επίσης το σημείο ανάπτυξης του ενεχόμενου προσώπου· η θέση τους βασίζεται σε ευσεβείς πόθους και στην έμφυτη επιθυμία του μέσου ανθρώπινου όντος για άνεση και φυσική αρμονία και φτιασιδώνουν την έμφυτη ιδιοτέλεια της παρουσίασης της αλήθειας τους με την αντίληψη ότι όλα είναι για την αιώνια δόξα του Θεού. Αναμφισβήτητα οι ασθένειες και οι κάθε είδους φυσικοί περιορισμοί θα εξαφανισθούν, αλλά αυτό θα συμβεί μόνο όταν η ψυχή του ατόμου θα ελέγχει και ο κατώτερος προσωπικός εαυτός θα γίνει ένα αυτόματο της ψυχής, όπως το φυσικό σώμα είναι αυτή τη στιγμή αυτόματο της συναισθηματικής φύσης, του νου και περιστασιακά (και μόνο πολύ περιστασιακά για την πλειονότητα των ανθρώπων) της ψυχής.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

145

Η ασθένεια θα εξαφανισθεί μόνο όταν η ψυχή, συνειδητά και με τη συνεργασία της προσωπικότητας, δομεί το ναό του σώματος κι έπειτα τον διατηρεί γεμάτο φως· η δόμηση αυτή είναι ωστόσο μια επιστημονική διαδικασία και στα πρώτα στάδια της μαθητείας (που είναι η περίοδος κατά την οποία η ψυχή αρχίζει να αδράχνει το όργανό της, την προσωπικότητα) οδηγεί αναπόφευκτα σε σύγκρουση, αυξημένη ένταση και συχνά σε επιδείνωση της ασθένειας και της δυσαρμονίας. Αυτή η δυσαρμονία και η ασθένεια οδηγούν σε αναπόφευκτη δυσχέρεια και στα επακόλουθα ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα αυτά θα ξεπερασθούν – αλλά στο μεσοδιάστημα της προσαρμογής – ενώ καταγράφονται και εκφράζονται, θα υπάρχει μεγάλη δυσφορία, φυσική και ψυχολογική, με όλες τις μεγάλες και μικρές δυσχέρειες τις οποίες φαίνεται να κληρονομεί η ανθρωπότητα. Στην υπανάπτυκτη ανθρωπότητα η σύγκρουση (από τη σκοπιά της συνείδησης) είναι πρακτικά ανύπαρκτη· έχετε μικρότερη προδιάθεση στις λεπτοφυέστερες ασθένειες που προέρχονται από τα τρία αλληλοσυμπλεκόμενα συστήματα, όμως τη ίδια στιγμή μια πολύ μεγαλύτερη ανταποκριτικότητα στις τρεις εγγενείς ασθένειες, στις μολυσματικές και μεταδοτικές νόσους και στις μεγάλες επιδημίες που σαρώνουν έθνη και μεγάλες πλανητικές περιοχές. Καθώς η ανθρωπότητα αναπτύσσεται, οι ασθένειες γίνονται περισσότερο προσωπικές (αν μπορώ να το εκφράσω μ’ αυτό τον τρόπο) και δε σχετίζονται τόσο σαφώς με τις αγελαίες ή μαζικές συνθήκες. Ανακύπτουν στα ίδια τα πρόσωπα και παρότι μπορεί να σχετίζονται με τις μαζικές ασθένειες, βασίζονται σε ατομικά αίτια. Όταν ο άνθρωπος αποχωρεί από τη γενική μάζα και βαδίζει τη δοκιμαστική ατραπό κι έτσι αποβαίνει υποψήφιος για τη μαθητεία, τότε οι ασθένειες της σάρκας και η δυσαρμονία ολόκληρου του τριπλού του συστήματος συν το μεταδιδόμενο ρεύμα αποτελούν ένα συνειδητό πρόβλημα το οποίο πρέπει ν’ αναλάβει ο ίδιος ο ζηλωτής – αποκαλύπτοντάς του έτσι την ανάγκη για συνειδητή, δημιουργική δόμηση. Στο σημείο αυτό η δοξασία της μετενσάρκωσης αποκτά ύψιστη αξία· ο μαθητής αρχίζει να θεσπίζει εκείνες τις συνθήκες, να δημιουργεί εκείνες τις μορφές και να δομεί εκείνους τους φορείς οι οποίοι σε μια άλλη ζωή θα αποδειχθούν καταλληλότεροι για τον ψυχικό έλεγχο και επαρκέστερα όργανα με τα οποία θα προωθήσει τη διαδικασία τελειοποίησης που απαιτεί η ψυχή. Ας τονίσω ότι ο μαθητής σε καμιά στιγμή δε συγκεντρώνεται στο φυσικό σώμα, ούτε αρχίζει με οποιαδήποτε φυσική έμφαση το έργο της εξάλειψης της ασθένειας ή της δυσαρμονίας. Αρχίζει με την ψυχολογία που διδάσκει η ψυχή και ξεκινά με τα αίτια που παράγουν αποτελέσματα στο φυσικό πεδίο. Είναι μια βραδύτερη διαδικασία αλλά διαρκεί. Πολλές από τις βίαιες αυτοϋποβολές των συστημάτων που συγγενεύουν με τη Χριστιανική Επιστήμη και την Ενότητα είναι μόνο προσωρινές στα αποτελέσματά τους και βασίζονται σε μια διαδικασία επιστημονικής καταστολής συν μια άρνηση αναγνώρισης των υφιστάμενων παραγόντων. Δε βασίζονται στην αλήθεια. Σε μια μεταγενέστερη ζωή η κατασταλείσα κατάσταση θα εμφανισθεί πάλι με μεγαλύτερη ισχύ και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι την εποχή που θα αγνοηθεί τελείως και η ζωική έμφαση θα τεθεί στην ψυχική επαφή

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

146

και η ζωική έκφραση θα εξωτερικευθεί στην υπηρεσία για τους άλλους. Σε συνάφεια με τη φυσική ασθένεια και τη σχέση της με τα κέντρα (θεωρούμενα σαν εστιακά σημεία για την είσοδο ενεργειών από τη μια ή την άλλη πηγή) θα ήταν χρήσιμο να κάνουμε εδώ ορισμένες πλατιές γενικεύσεις, έχοντας υπόψη ότι για όλες τους μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, ιδιαίτερα στην περίπτωση της καλής ή κακής υγείας των μαθητών: 1. Καθένα απ’ τα επτά κύρια κέντρα διέπει ή ρυθμίζει – απ’ την υλική πλευρά καθώς κι από εκείνη της ψυχής και της ζωικής αρχής – την περιοχή του φυσικού σώματος στην οποία βρίσκεται, περιλαμβάνοντας και το πλήθος των μικρότερων κέντρων ενέργειας και των πλεγμάτων δύναμης που μπορεί να βρίσκονται εκεί. 2. Οι τρεις μεγάλες βασικές κι εκδηλούμενες διαιρέσεις της θειότητας είναι συμβολικά παρούσες σε κάθε κέντρο: α. Η ζωική αρχή, η πρώτη όψη, αποκαλύπτεται όταν το όλο κέντρο εκδιπλώνεται ή αφυπνίζεται εσωτερικά. Είναι συνεχώς παρούσα σε λανθάνουσα κατάσταση, αλλά δεν είναι ένας δυναμικός παράγοντας που προκαλεί εναδική διέγερση ως το τέλος του μεγάλου κύκλου της εξέλιξης. β. Η ποιότητα ή ψυχική όψη αποκαλύπτεται βαθμιαία στη διαδικασία της εξελικτικής ανέλιξης και παράγει σε χρόνο και χώρο το συγκεκριμένο αποτέλεσμα που έχει το κέντρο στο περιβάλλον του. Η ποιότητα αυτή εξαρτάται απ’ την ακτίνα (είτε της προσωπικότητας είτε της ψυχής) που είναι η πηγή της εισερχόμενης ενέργειας ή από την ακτίνα που κυβερνά το αστρικό σώμα στην περίπτωση των λίγο εξελιγμένων· εξαρτάται επίσης απ’ το σημείο εξέλιξης και την ακτινοβόλο επιρροή των άλλων κέντρων. γ. Η εμφάνιση στο αιθερικό σώμα ενός αναπτυγμένου ή αναπτυσσόμενου κέντρου υποδεικνύει τη θέση του ανθρώπου στην κλίμακα της εξέλιξης, τις φυλετικές του συνάφειες και το συνειδητό του στόχο· ο τελευταίος μπορεί να εκτείνεται απ’ την έμφαση στη σεξουαλική ζωή και την επακόλουθη δραστηριότητα του ιερού κέντρου μέχρι το στόχο του μυημένου να φέρει σε δραστηριότητα το κεφαλικό κέντρο. Όλα αυτά ασκούν ένα επακόλουθο αποτέλεσμα στον περιβάλλοντα ιστό, την ουσία και τις οργανικές μορφές μέσα στην ακτίνα επιρροής του κέντρου. Αυτή η περιοχή επιρροής ποικίλλει ανάλογα με τη δραστηριότητα του κέντρου και αυτή εξαρτάται από το σημείο ανάπτυξης που έφτασε το άτομο και τον κυρίαρχο τύπο ενέργειας στον οποίο αντιδρά το άτομο. 3. Η εισερχόμενη ενέργεια μετουσιώνεται μέσα στο κέντρο σε δυνάμεις. Αυτό συνεπάγεται μια διαδικασία διαφοροποίησης της αρχικής ενέργειας σε δευτερεύουσες ενέργειες και είναι ένα αυτόματο συμβάν· ο βαθμός της διαδικασίας μετουσίωσης, η ισχύς του προκύπτοντος αθροίσματος δυνάμεων και η επακόλουθη ακτινοβόλος δραστηριότητα (που παράγει ρυθμιστικά αποτελέσματα στο πυκνό φυσικό σώμα) εξαρτώνται απ’ την έκταση της εκδίπλωσης του ιδιαίτερου κέντρου και την αφυπνισμένη ή όχι κατάστασή του.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

147

4. Οι εξερχόμενες δυνάμεις από ένα κέντρο δρουν στο αιθερικό αντίστοιχο ολόκληρου του πολύπλοκου δικτύου των νεύρων που συνιστούν το νευρικό σύστημα. Στην Ινδική φιλοσοφία αυτά τα αντίστοιχα των ταυτόσημων υποκειμενικών αντιστοιχιών ονομάζονται “νάντις”· αποτελούν ένα περίπλοκο και πολύ εκτεταμένο δίκτυο ρευστών ενεργειών που είναι ένα αψηλάφητο, ενδότερο, παράλληλο σύστημα μ’ εκείνο των σωματικών νεύρων, το οποίο είναι στην πραγματικότητα μια εξωτερίκευση του εσώτερου προτύπου των ενεργειών. Δεν υπάρχει ακόμη λέξη στην Αγγλική ή σε άλλη Ευρωπαϊκή γλώσσα για την αρχαία λέξη “νάντις”, γιατί η ύπαρξη του υποκειμενικού αυτού συστήματος δεν αναγνωρίζεται προς το παρόν και μόνο η υλιστική έννοια των νεύρων σαν ένα σύστημα που δομείται σε ανταπόκριση ενός απτού περιβάλλοντος επικρατεί ακόμη στη Δύση. Η ιδέα ότι αυτά τα νεύρα συνιστούν το πυκνό φυσικό αποτέλεσμα ενός εσώτερου ευαίσθητου οργάνου ανταπόκρισης, είναι ακόμη άγνωστη κι απροσδιόριστη από τη σύγχρονη Δυτική επιστήμη. Όταν τελικά αναγνωρισθεί η λεπτοφυής αυτή ουσία (που αποτελείται από νήματα ενέργειας) η οποία υπόκειται των πιο απτών νεύρων, θα έχουμε προωθήσει την προσέγγιση στο όλο πρόβλημα της υγείας και της ασθένειας και ο κόσμος των αιτίων θα είναι πολύ εγγύτερα. Αυτό το δίκτυο των νάντις σχηματίζει ένα συγκεκριμένο ζωικό πρότυπο που ποικίλλει ανάλογα με την ακτίνα της προσωπικότητας. 5. Τα νάντις καθορίζουν συνεπώς τη φύση και την ποιότητα του νευρικού συστήματος με το εκτεταμένο του δίκτυο νεύρων και πλεγμάτων που καλύπτουν ολόκληρο το φυσικό σώμα. Τα νάντις κι επομένως το δίκτυο των νεύρων συνδέονται κυρίως με δύο όψεις του φυσικού εξοπλισμού του ανθρώπου – τα επτά κύρια κέντρα στο αιθερικό σώμα (το ουσιώδες σώμα που υπόκειται του πυκνού φυσικού σώματος) και τη σπονδυλική στήλη με το κεφάλι. Πρέπει πάντα να θυμάστε ότι το αιθερικό σώμα είναι ένα φυσικό σώμα, παρότι αποτελείται από λεπτοφυέστερο υλικό απ’ αυτό που μπορεί να ιδωθεί και να ψαυσθεί. Έγινε από ουσία ή από εκείνο που “υποστηρίζει” ή υπόκειται κάθε τμήματος και σωματιδίου του πυκνού φυσικού φορέα. Είναι ένα σημείο που αργότερα θα προσελκύσει την προσοχή των θεραπευτών και των φωτισμένων ιατρών της Νέας Εποχής. Όταν αυτή η σχέση που υπάρχει μεταξύ των νάντις και των νεύρων και η συνδυασμένη τους σχέση με τα κέντρα και τη σπονδυλική στήλη αναγνωρισθεί, θα δούμε μια μεγάλη επανάσταση στις ιατρικές και ψυχιατρικές μεθόδους. Η εμπειρία θα δείξει ότι όσο στενότερη αλληλεπίδραση μπορεί να επιτευχθεί μεταξύ αυτών των δύο – των νάντις και των νεύρων – τόσο ταχύτερα θα επιτελεσθεί ο έλεγχος της ασθένειας. 6. Τα νάντις στο φυσικό σώμα αντιστοιχούν στην όψη ζωή ή πνεύμα· τα νεύρα είναι η αντιστοιχία στην όψη ψυχή ή ποιότητα. Εκείνο που εκδηλώνεται σαν η ενωμένη εξωτερίκευσή τους είναι το ενδοκρινές σύστημα που αντιστοιχεί στη μορφική ή υλική όψη. Αυτά τα τρία – νάντις, νευρικό σύστημα και αδένες – είναι οι υλικές αντιστοιχίες των τριών θείων όψεων· ανταποκρίνονται εσωτερικά στις

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

148

τρεις αυτές όψεις και καθιστούν τον άνθρωπο στο φυσικό πεδίο ό,τι είναι. Αυτές οι τρεις ομάδες ρυθμίζονται (μέσω των επτά κέντρων, όπως είδαμε νωρίτερα) απ’ τον αστρικό ή το νοητικό φορέα, ή απ’ την ολοκληρωμένη προσωπικότητα, ή από την ψυχή που αρχίζει να χρησιμοποιεί την προσωπικότητα σαν πράκτορα διαβίβασης και μετουσίωσης και – στο τέλος της Ατραπού της Μαθητείας – απ’ την ενάδα, μέσω της ανταχκάρανα, χρησιμοποιώντας την αυτοδημιούργητη αυτή ατραπό σαν έναν άμεσο αγωγό επικοινωνίας με τα επτά κέντρα κι από εκεί στο τριπλό σύστημα των νάντις, νεύρων και αδένων. 7. Τα τρία αυτά κύρια συστήματα στο ανθρώπινο ον εκφράζουν μέσω του φυσικού σώματος τη συνθήκη ή την κατάσταση ανάπτυξης των κέντρων. Η ζωή, η ποιότητα και η ενέργεια που αντιπροσωπεύουν, μεταφέρονται σε κάθε μέρος του φυσικού φορέα δια της ροής του αίματος. Η σύγχρονη επιστήμη το αναγνωρίζει ήδη σαν γεγονός, διαπιστώνοντας ότι η ροή του αίματος μεταφέρει ορισμένα στοιχεία που εκχύνονται απ’ τους αδένες. Δεν αναγνωρίζει ακόμη το γεγονός της σχέσης των αδένων με τα κέντρα, με τα ενδιάμεσα συστήματα των νάντις και των νεύρων. Το επόμενο μεγάλο βήμα της ιατρικής θα είναι η αναγνώριση του γεγονότος του αιθερικού σώματος, της φυσικής ουσίας που υπόκειται της πυκνής ύλης. 8. Όταν τα κέντρα αφυπνισθούν σ’ ολόκληρο το σώμα θα υπάρξει ένα ισχυρά ηλεκτρικό νευρικό σύστημα που θα ανταποκρίνεται ακαριαία στην ενέργεια που μεταφέρεται δια των νάντις· το αποτέλεσμα θα είναι ένα καλά ισορροπημένο ενδοκρινές σύστημα. Η ζωτικότητα και η ζωή που θα διαχύνεται σ’ ολόκληρο το σώμα θα είναι τότε τέτοιας δυναμικότητας, ώστε το φυσικό σώμα θα ανθίσταται αυτόματα στις ασθένειες, έμφυτες, κληρονομικές ή ομαδικής προέλευσης. Με τα λόγια αυτά σας εκφράζω μια μελλοντική πιθανότητα αλλά όχι μια άμεση δυνατότητα. Ο άνθρωπος κάποια μέρα θα έχει τα τρία συστήματα τελείως συντονισμένα, θ’ ανταποκρίνονται ψυχικά στο εσώτερο πρότυπο των νάντις και των κέντρων και θα είναι συνειδητά ολοκληρωμένος με την ψυχή κι αργότερα – μέσω της ανταχκάρανα – με τη Ζωική αρχή. 9. Σήμερα καθώς υπάρχει μια ανώμαλη ανάπτυξη, με κάποια κέντρα μη αφυπνισμένα, άλλα σε υπερδιέγερση και με τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα υπερδραστήρια, έχετε κατά συνέπεια ολόκληρες περιοχές του σώματος όπου τα νάντις είναι σε εμβρυώδη κατάσταση, άλλες περιοχές όπου είναι πολύ ενεργοποιημένα αλλά η ροή τους αναχαιτίζεται γιατί κάποιο κέντρο πάνω στη γραμμή της δραστηριότητάς τους δεν έχει ακόμη αφυπνισθεί ή – αν έχει αφυπνισθεί – δεν είναι ακόμη ακτινοβόλο. Οι ανώμαλες αυτές συνθήκες παράγουν δυναμικά αποτελέσματα στο νευρικό σύστημα και τους αδένες, που οδηγούν μερικές φορές σε υπερδιέγερση, άλλες φορές σε ανώμαλες συνθήκες, έλλειψη ζωτικότητας, υπερδραστηριότητα κι άλλες ανεπιθύμητες αντιδράσεις που αναπόφευκτα προκαλούν ασθένεια. Τέτοιες ασθένειες είτε ανακύπτουν μέσα στο ίδιο το σώμα σαν αποτέλεσμα ενδόμυχων (ή θα μπορούσα να πω ενδογενών) ή

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

149

κληρονομικών τάσεων ή προδιαθέσεων που βρίσκονται στο σωματικό ιστό· ή ανακύπτουν σαν αποτέλεσμα της ακτινοβολίας ή μη των κέντρων που λειτουργούν μέσω των νάντις· μπορεί επίσης ν’ ανακύψουν σαν αποτέλεσμα εξωτερικών κρούσεων ή επαφής (όπως μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες και επιδημίες). Σ’ αυτές τις ασθένειες το άτομο δεν μπορεί να αντισταθεί επειδή τα κέντρα του δεν είναι αναπτυγμένα. 10.Για να συνοψίσω: Κάθε είδους ασθένεια και φυσική ανικανότητα (εκτός βέβαια όσων οφείλονται σε δυστυχήματα και σε κάποιο βαθμό σε πλανητικές συνθήκες που προκαλούν επιδημίες ιδιαίτερα λοιμώδους φύσης, όπως συχνά προκαλεί ο πόλεμος) και οι πολλές διαφορετικές όψεις της κακής υγείας μπορεί να αποδοθούν ευθέως στην κατάσταση των κέντρων, γιατί αυτά καθορίζουν τη δραστηριότητα ή μη των νάντις· αυτά με τη σειρά τους επηρεάζουν το νευρικό σύστημα και καθιστούν το ενδοκρινές σύστημα ό,τι είναι για τον άνθρωπο ατομικά και η ροή του αίματος ευθύνεται γι’ αυτή την κατάσταση που φτάνει σε κάθε τμήμα του σώματος. Αποτελέσματα που Προκαλούνται σε Ειδικές Περιοχές. Ας εξετάσουμε τώρα ορισμένα αποτελέσματα των παραπάνω γεγονότων και τις συνέπειές τους σε περιοχές που διέπονται από τα κέντρα και στις οποίες εμφανίζεται η ασθένεια. Σας είναι γνωστό ότι καθώς η ενέργεια χύνεται δια των κέντρων μέσω των νάντις και των νεύρων κι επηρεάζει δυναμικά το αδενικό σύστημα και την κυκλοφορία του αίματος, οι περιοχές του σώματος εμπλέκονται ζωτικά κι ανταποκριτικά. Αυτό βέβαια καλύπτει το κεφάλι, το λαιμό και το στέρνο. Η ενέργεια που αποστέλλεται έτσι, εισδύει σε κάθε τμήμα του φυσικού φορέα, σε κάθε οργανισμό και σε κάθε κύτταρο και άτομο. Η δράση της ποιότητας της ενέργειας πάνω στο σώμα προκαλεί, διεγείρει, απομακρύνει ή απαλύνει την ασθένεια. Δεν αναφέρομαι εδώ στις τρεις μεγάλες εγγενείς ασθένειες (αν μπορώ να τις ονομάσω έτσι) – καρκίνο, σύφιλη και φυματίωση. Μ’ αυτές θα ασχοληθώ αργότερα γιατί είναι πλανητικές σε έκταση, παρούσες στην ουσία από την οποία γίνονται όλες οι μορφές και ευθύνονται για την πρόκληση πολλών μικρότερων ασθενειών που καμιά φορά αναγνωρίζονται σαν συγγενικές αλλά συχνά όχι. Εκείνες οι ασθένειες που ονομάζονται ασαφώς νοητικές ασθένειες και σχετίζονται με τον εγκέφαλο, έχουν ως τώρα ελάχιστα κατανοηθεί. Υπήρχαν λίγες νοητικές διαταραχές στην τελευταία φυλετική ρίζα, την Ατλάντεια· η νοητική φύση ήταν τότε ήρεμη και μεταδιδόταν μικρή διέγερση δια των νοητικών επιπέδων μέσω του κεφαλικού κέντρου στην επίφυση και τον εγκέφαλο. Υπήρχαν επίσης λίγες οφθαλμικές διαταραχές και καμιά ρινική ασθένεια, γιατί το κέντρο άζνα δεν είχε αφυπνισθεί και ο τρίτος οφθαλμός γινόταν ταχέως ανενεργός. Το κέντρο άζνα είναι το όργανο της ολοκληρωμένης προσωπικότητας, το όργανο της διεύθυνσης και συνδέεται στενά με την υπόφυση και τα δύο μάτια καθώς και με τη μετωπική χώρα της κεφαλής. Στις Ατλάντειες μέρες η ολοκλήρωση της προσωπικότητας ήταν τελείως άγνωστη, εκτός

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

150

στην περίπτωση των μαθητών και μυημένων και τότε ο στόχος του μυημένου και το σημείο της επίτευξής του ήταν η τριπλή αυτή ολοκλήρωση. Σήμερα ο στόχος είναι μια ακόμη υψηλότερη συγχώνευση – εκείνη ψυχής και προσωπικότητας. Μιλώντας με όρους ενέργειας, αυτή συνεπάγεται το σχηματισμό, τη δραστηριότητα και τη συνδυασμένη αλληλεπίδραση των ακόλουθων τριγώνων δύναμης: Ι. 1. Της ψυχής, του πνευματικού ανθρώπου στο πεδίο του. 2. Της προσωπικότητας, του τριπλού ολοκληρωμένου ανθρώπου στους τρεις κόσμους. 3. Του κεφαλικού κέντρου. II. 1. Του κεφαλικού κέντρου, του σημείου της δεύτερης συγχώνευσης. 2. Του κέντρου άζνα, του σημείου της πρώτης συγχώνευσης. 3. Του κέντρου στον προμήκη μυελό που ελέγχει τη σπονδυλική στήλη. III. 1. Της επίφυσης, της εξωτερίκευσης του κεφαλικού κέντρου. 2. Της υπόφυσης που συνδέεται με το κέντρο άζνα. 3. Του καρωτιδικού αδένα, της εξωτερίκευσης του τρίτου κεφαλικού κέντρου. Όλες αυτές οι τριπλότητες που βρίσκονται μέσα στην περιφέρεια της κεφαλής, συνιστούν το μηχανισμό δια του οποίου: 1. Η ψυχή ελέγχει το όργανό της, την προσωπικότητα. 2. Η προσωπικότητα διευθύνει τις δραστηριότητες του φυσικού σώματος. Η σπονδυλική στήλη (εσωτερικά, οι αγωγοί ίντα, πίνγκαλα και σουσούμνα), τα δύο μάτια κι όλος ο εγκεφαλικός ιστός είναι δεκτικά, διεγείρονται ή δεν είναι δεκτικά σ’ αυτές τις ενέργειες στο κεφάλι. Στην τελευταία περίπτωση η όλη περιοχή βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας – μιλώντας πνευματικά – και η εστία της ενέργειας είναι αλλού. Αυτή η έλλειψη ή αυτή η διέγερση, αν δεν είναι ισορροπημένες ή αν εφαρμόζονται κακώς, προκαλούν κάποιο συγκεκριμένο τύπο διαταραχής που είναι συχνά φυσιολογικής καθώς και ψυχολογικής φύσης και στην Αρεία εποχή μας θα δούμε μια αύξηση των ασθενειών του εγκεφάλου (μια συνεχώς αυξανόμενη νοητική ανισορροπία) και των οφθαλμικών παθήσεων, ωσότου η φύση των κέντρων κι ο τύπος της εισερχόμενης δύναμης και η ρύθμισή τους αναγνωρισθούν και μελετηθούν με προσοχή επιστημονικά. Τότε η επιστήμη ρύθμισης της ενέργειας θα αναπτυχθεί, καθώς διέπει το ανθρώπινο ον. Στο μεταξύ υπάρχουν πολλές δυσχέρειες παντού και νοητικές ασθένειες, νευρωτικές καταστάσεις, φρενοβλάβειες και ίσως ακόμη περισσότερο αδενικές ανωμαλίες σε μεγάλη έκταση. Σήμερα στη Δύση λίγα είναι γνωστά ως προς τις μεθόδους ελέγχου ή θεραπείας, ενώ στην Ανατολή όπου υπάρχει κάποια γνώση, δε γίνεται τίποτε λόγω της επικρατούσας απάθειας. Η σπονδυλική στήλη προορίζεται κυρίως σαν αγωγός δια του οποίου η ενεργοποίηση των κέντρων και η διανομή της ενέργειας στις γύρω περιοχές του σώματος προωθείται απ’ τη νοήμονα, ολοκληρωμένη προσωπικότητα που δρα υπό τη συνειδητή διεύθυνση της ψυχής. Δεν αναφέρομαι εδώ στην οστεώδη δομή της σπονδυλικής στήλης, αλλά στο νωτιαίο μυελό, στο εσωτερικό της ομοιότυπο και στα

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

151

νεύρα που εκπορεύονται απ’ αυτόν. Σήμερα ο σχεδιασμένος αυτός διευθυνόμενος εσωτερικός έλεγχος της ενέργειας δεν υπάρχει, παρά μόνο στην περίπτωση εκείνων που έχουν μυημένη συνείδηση και σε ορισμένους προχωρημένους μαθητές. Παρατηρούνται αναστολές, εμπόδια, μη αφυπνισμένες περιοχές, έλλειψη ζωτικότητας ή ελεύθερης ροής κι επακόλουθη έλλειψη ανάπτυξης σε ολόκληρο τον άνθρωπο· ή αντίθετα μεγάλη διέγερση, πολύ γοργή κραδασμική δραστηριότητα, πρόωρη αφύπνιση των κέντρων που οδηγεί σε υπερδραστηριότητα των ατόμων και κυττάρων τα οποία διέπονται από κάποιο ιδιαίτερο κέντρο. Όλες αυτές οι συνθήκες μαζί με άλλες που δεν αναφέρονται, επηρεάζουν το νευρικό σύστημα, ρυθμίζουν τους αδένες και προκαλούν ψυχολογικές δυσκολίες και ασθένειες της μιας ή της άλλης μορφής. Έχετε το ακόλουθο απλό, αλλά υποδηλωτικό και συμβολικό διάγραμμα της σπονδυλικής στήλης και της κεφαλής απ’ τη σκοπιά τόσο των κέντρων όσο και των αδένων: Θα σημειώσετε ότι η σπλήνα δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτό το διάγραμμα. Η λειτουργία της είναι ιδιόρρυθμη, επειδή είναι το κέντρο της ζωτικότητας σε σχέση με την πλανητική ζωτικότητα και την ακτινοβολία του ηλίου. Δεν ελέγχεται καθόλου απ’ τη σπονδυλική στήλη. Πρέπει να έχετε υπόψη ότι το διάγραμμα αυτό είναι απλά μια προσπάθεια να συνδέσουμε σε εικονική μορφή τα κέντρα, τους αδένες τους οποίους ρυθμίζουν και τα όργανα που επηρεάζονται από αμφότερα. Δεν προορίζεται να δώσει κάποια αληθινή εικόνα των φυσιολογικών οργανικών σχέσεων.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

152

Το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης έχει μια μοναδική λειτουργία. Είναι η πηγή της ζωής για την ουσία του σώματος, το φυσικό ιστό και κάθε ύλη που δεν περιλαμβάνεται στα όργανα που προαναφέρθηκαν. Στον τέλειο άνθρωπο τα δύο κέντρα (το ανώτατο κεφαλικό κέντρο και το βασικό κέντρο) αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη

δυαδικότητα πνεύματος και ύλης και τότε ελέγχουν και κυβερνούν με πλήρη ομοφωνία την όλη κατεύθυνση του φορέα της ψυχής. Τελικά θα έχετε την πνευματική όψη του ανθρώπινου όντος που εκφράζεται τέλεια μέσω της συσχετισμένης ενάδας και προσωπικότητας (κι επέρχεται από μια τρίτη μεγάλη συγχώνευση). Ο υλικός άνθρωπος ανταποκρίνεται τότε σ’ αυτά τα δύο μέσω του κεφαλικού κέντρου (της ενάδας) και του βασικού κέντρου (της πνευματικά ενεργοποιημένης προσωπικότητας). Τα δύο αυτά κέντρα θα είναι τότε σε πλήρη σχέση και θα εκφράζουν την πλήρη φύση του πνευματικού ανθρώπου. Είναι ουσιώδες να σχηματίσουν οι πνευματικοί θεραπευτές καθαρά στο νου τους την εικόνα των περιοχών του σώματος που διέπονται από τα κέντρα της κεφαλής και τα άλλα κέντρα, γιατί στις περιοχές αυτές υπάρχουν τα διάφορα όργανα που αντιδρούν στην ασθένεια. Η υγεία αυτών των οργάνων εξαρτάται κυρίως από τα κέντρα καθώς

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

153

ρυθμίζουν τους αδένες και διανέμουν την ενέργεια σ’ ολόκληρο το σώμα. Μια πλήρης και ισορροπημένη ροή ενέργειας απ’ το κέντρο στην περιοχή που ελέγχει, οδηγεί σε αντίσταση στη λεγόμενη ασθένεια· όταν υπάρχει έλλειψη ανάπτυξης και ανισόρροπη κατάσταση όσον αφορά τα κέντρα, δε θα υπάρχει δύναμη αντίστασης. Η θεραπευτική διαδικασία στη Νέα Εποχή θα αρχίζει με σαφώς σχεδιασμένο έργο με τα κέντρα και η γενική τάση της θεραπευτικής τέχνης θα είναι τότε – όπως εύκολα μπορείτε να δείτε – μάλλον προληπτικής παρά θεραπευτικής φύσης. Η όλη έμφαση θα τεθεί πάνω στα ενεργειακά κέντρα, στα ενεργειακά ρεύματα και την κατεύθυνση της ενέργειας στα όργανα μέσα στην ακτίνα επιρροής οποιουδήποτε ιδιαίτερου κέντρου. Απ’ τη μελέτη των αδένων (μια μελέτη που είναι τόσο νηπιακή, ώστε μόλις αξίζει τη λέξη “εμβρυώδης”) θα γίνουν γνωστά πολλά στο μέλλον για τη σχέση τους με τα κέντρα και θα γίνει πολλή πειραματική εργασία. Από τη σκοπιά του εσωτεριστή που παραδέχεται το γεγονός των κέντρων, οι αδένες είναι κατεξοχήν ο κύριος καθοριστικός παράγοντας σε σχέση με τη γενική υγεία του ατόμου· υποδεικνύουν όχι μόνο την ψυχολογική του ανάπτυξη πολύ περισσότερο απ’ ό,τι συλλαμβάνεται σήμερα, αλλά έχουν (όπως εικάζεται από την ορθόδοξη ιατρική επιστήμη) πολύ δυναμικό αποτέλεσμα σε ολόκληρο το οργανικό σύστημα· η επίδρασή τους μέσω της κυκλοφορίας του αίματος φτάνει σε κάθε τμήμα του σώματος και στα άκρα. Οι αδένες είναι το αποτέλεσμα της δραστηριότητας των κέντρων· είναι απ’ την αρχή ως το τέλος και συνεχώς αποτελέσματα εσώτερων προδιαθετικών αιτίων και μέσω των κέντρων και των συγγενικών τους αδένων η ψυχή δομεί το όργανο πάνω στο φυσικό πεδίο το οποίο ονομάζουμε φυσικό άνθρωπο. Κατά συνέπεια κάθε ασκούμενος θεραπευτής πρέπει να μελετήσει με προσοχή και να συλλάβει το σύνολο των συσχετιζόμενων παραγόντων με τους οποίους ασχοληθήκαμε, γιατί θα πρέπει τελικά να εργασθεί μέσω των δικών του κέντρων σε σχέση με τον πάσχοντα του οποίου επιχειρεί να θεραπεύσει την ασθένεια. Πρέπει επομένως να θυμάται τρεις παράγοντες: Τα κέντρα, τους αδένες που συνδέονται μαζί τους και την ομάδα των οργάνων για τα οποία ευθύνονται αυτά τα δύο. Στις επτά περιοχές του σώματος οι οποίες κυβερνώνται από τα επτά κύρια κέντρα και τους συγγενικούς τους αδένες, εμφανίζεται και πάλι η βασική τριάδα της εκδήλωσης: 1. Ζωή ή πνεύμα..........το ενεργειακό κέντρο. 2. Ψυχή ή ποιότητα.....ο αδένας. 3. Μορφή ή ύλη..........τα όργανα σε κάθε ιδιαίτερη περιοχή που διέπονται από κάθε κέντρο. Αυτό μας οδηγεί σ’ έναν άλλο νόμο τον οποίο ο θεραπευτής πρέπει πάντα να έχει κατά νου: ΝΟΜΟΣ VII Όταν η ζωή ή ενέργεια ρέει ανεμπόδιστη και μέσω ορθής κατεύθυνσης στην καταστάλαξή της (το συγγενικό αδένα), τότε η μορφή ανταποκρίνεται και η κακή υγεία εξαφανίζεται.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

154

Είναι ένας βασικός νόμος στη θεραπεία κι αφορά την αληθινή τέχνη σύνδεσης της πνευματικής ενέργειας με τη μορφική ζωή και απ’ αυτή εξαρτάται η υγεία και η ζωτικότητα των οργάνων. Ερχόμαστε λοιπόν στον επόμενο κανόνα τον οποίο ο θεραπευτής πρέπει να κυριαρχήσει. Εκφράζεται συνοπτικά και οι φράσεις που μεταδίδουν τη διδασκαλία πρέπει να κατανοηθούν και να εφαρμοσθούν με νοημοσύνη: ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΕΜΠΤΟΣ Ας συγκεντρώσει ο θεραπευτής την αναγκαία ενέργεια μέσα στο απαιτούμενο κέντρο. Ας ανταποκριθεί αυτό το κέντρο στο κέντρο που έχει ανάγκη. Ας συγχρονισθούν τα δύο και μαζί ας αυξήσουν τη δύναμη. Έτσι η αναμένουσα μορφή θα ισορροπήσει στο έργο της. Έτσι τα δύο και το ένα, υπό ορθή διεύθυνση, θεραπεύουν. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι οι θεραπευτές σήμερα (δεν αναφέρομαι εδώ στο ιατρικό επάγγελμα αλλά στο πλήθος των πολλών σχολών σκέψης) δεν ανέτρεξαν ακόμη στο βασικό παράγοντα, παρά τις κουβέντες τους για τη θεραπευτική δύναμη της αγάπης. Στην πραγματικότητα τονίζουν και ασχολούνται με το κίνητρο που ωθεί το θεραπευτή να εφαρμόσει τη θεραπευτική του τέχνη. Ενδιαφέρονται για τoν τρόπο δια του οποίου πρέπει να γίνει επαφή με τον ασθενή που πρέπει να θεραπευθεί. Η επαφή αυτή πρέπει πάντοτε να εδραιώνεται στην ΑΓΑΠΗ – νέα, ακαταμάχητη και ανιδιοτελή. Όταν όμως εδραιωθεί αυτή η σχέση, ο θεραπευτής πρέπει να συλλάβει το γεγονός ότι όσο τον αφορά πρέπει να εργασθεί επιστημονικά· πρέπει να εφαρμόσει τη γνώση και – μετά την ορθή διάγνωση, μετά τις ορθές σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους, μετά την αναγκαία κοινή λογική που περιλαμβάνει το καλύτερο που μπορεί να δώσει η δοκιμασμένη επιστήμη της ιατρικής – πρέπει τότε να αρχίσει να εργάζεται μέσω του δικού του κέντρου, θέτοντάς το σε σχέση με το κέντρο του πάσχοντα, το οποίο διέπει τη δεινοπαθούσα περιοχή ή το αρρωστημένο όργανο. Καθώς εργάζεται έτσι, η ενέργεια την οποία η αγαπητική πρόθεση και η επιδέξια γνώση έχει ψαύσει και εισκομίσει, δεν επιτρέπεται (στη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας) να διεγείρει ή να επηρεάσει τους σχετικούς αδένες του ίδιου του θεραπευτή ή να προκαλέσει δράση στην αντίστοιχη περιοχή του δικού του σώματος. Ο θεραπευτής πρέπει να μάθει να μονώνεται από την ενέργεια που θα χρησιμοποιηθεί για τον πάσχοντα. Τη συγχωνεύει με την ενέργεια του κέντρου του πάσχοντα, το οποίο διέπει την αρρωστημένη περιοχή· ο συγγενικός αδένας ενεργοποιείται τότε διπλά (ή ελαττώνεται ανάλογα με την περίπτωση και τις απαιτήσεις της διάγνωσης) και η κυκλοφορία του αίματος αποδεσμεύει στον άρρωστο ιστό ό,τι χρειάζεται για να θεραπεύσει ή να εμποδίσει την ανάπτυξη της ασθένειας. Στη διδασκαλία αυτή σας έδωσα πολλή τροφή για σκέψη. Τόνισα μια όψη της επιστημονικής εσωτερικής θεραπευτικής που δεν είχε έλθει πριν στην προσοχή των σπουδαστών. Θα ήθελα να συλλάβετε τη γενική εικόνα και να έχετε καθαρά το περίγραμμα της διαδικασίας· θα ήθελα να μελετήσετε τη σχέση μεταξύ θεραπευτή και πάσχοντα, καθώς περνά το στάδιο της αγάπης και της αποστολής αγάπης ή βλέπει τον

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

155

πάσχοντα στο φως της αγάπης και προχωρεί στο επιστημονικό έργο της αύξησης της πνευματικής ενέργειας του πάσχοντα. Έτσι του επιτρέπει να επιτύχει τη δική του θεραπεία, συνειδητά ή ασυνείδητα. Έχετε λοιπόν το θεραπευτή, τον πάσχοντα και το απόθεμα της πνευματικής ενέργειας συν την επιστημονική διαδικασία να οδηγηθούν και τα τρία σε μια στενή και θεραπευτική σχέση. Αυτό γίνεται μέσω του ενεχόμενου κέντρου στον εξοπλισμό του πάσχοντα, του αντίστοιχου κέντρου στον εξοπλισμό του θεραπευτή και στην κατεύθυνση (με μια πράξη θέλησης του θεραπευτή ή της θεραπευτικής ομάδας) των ενωμένων ρευμάτων της απαιτούμενης ειδικής ενέργειας στην αρρωστημένη περιοχή. Αυτό γίνεται συνήθως μέσω του σχετικού αδένα, αν και δε συμβαίνει πάντοτε. Συλλογισθείτε αυτά τα πράγματα και δείτε, αν μπορείτε, την απλότητα της διαδικασίας η οποία βασίζεται σε στοργική πρόθεση, απομονώνει την ειδική περιοχή όπου υπάρχει ανωμαλία, ταυτίζεται με το πνευματικό κέντρο ενέργειας στον πάσχοντα κι έπειτα εφαρμόζει και κατευθύνει τις ανάμεικτες και συγχωνευμένες ενέργειες. Αποτελέσματα Υποδιέγερσης και Υπερδιέγερσης των Κέντρων. Μελετήσαμε για αρκετό χρόνο τα κέντρα και τη σχέση τους με το πυκνό φυσικό σώμα. Σημειώσαμε επίσης τις περιοχές που ρυθμίζονται απ’ αυτά τα κέντρα και το μεσολαβητικό έργο των ενδοκρινών αδένων. Είδαμε ότι τα δύο μεγάλα προδιαθετικά αίτια της φυσικής ανωμαλίας στο φυσικό οργανισμό είναι η υποδιέγερση ή η υπερδιέγερση των κέντρων. Υπάρχουν επίσης, όπως θα θυμάστε, τρεις ασθένειες που είναι έμφυτες στην ίδια την ουσία και συνεπώς δημιουργούν βασικές προδιαθέσεις στο ανθρώπινο σώμα: ο καρκίνος, η σύφιλη και η φυματίωση. Μ’ αυτές τις τρεις δε θα ασχοληθούμε προς το παρόν. Αλλά η κατάσταση των κέντρων προκαλεί βασικά όλες τις δυσκολίες, επιτρέποντας την είσοδο σε μολύνσεις και σπέρματα που αλλιώς δε θα μπορούσαν να προξενήσουν ανωμαλία, παράγοντας εκείνες τις καταστάσεις όπου οι εγγενείς ασθένειες στη φυσική μορφή μπορεί να υποθάλπονται και ισχυροποιώντας τις ανεπιθύμητες τάσεις. Μπορούμε λοιπόν να διατυπώσουμε την πρόταση (την οποία το ιατρικό επάγγελμα θα δεχθεί αργότερα στην ολότητά της) ότι οι ασθένειες που αυτοδημιουργούνται (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο περίεργη κι ανεπαρκή φράση) και δεν είναι αποτέλεσμα μόλυνσης ή λοίμωξης ή ατυχημάτων, προξενούνται από την αποτυχία, τον περιορισμό, την ανεπάρκεια ή υπερεπάρκεια και την υπερανάπτυξη ή την υπανάπτυξη του ενδοκρινούς συστήματος. Το ενδοκρινές αδενικό αυτό σύστημα μέσω των ορμονών επηρεάζει κάθε τμήμα του φυσικού οργανισμού – δια της ροής του αίματος – κι επομένως μπορεί αληθινά να ειπωθεί ότι όταν οι ενδοκρινείς αδένες είναι τέλεια ισορροπημένοι και λειτουργούν ορθά, δε θα υπάρχουν νοσούσες περιοχές στο σώμα. Τότε η κυκλοφορία του αίματος θα διατηρείται επίσης σε τέλεια κατάσταση. Το κλειδί για την πλήρη φυσική υγεία όπως εκφράζεται από ένα Διδάσκαλο της Σοφίας, μπορεί συνεπώς ν’ αποδοθεί ευθέως στον πλήρη έλεγχο των κέντρων Του, στην ισορροπημένη τους κατάσταση ενεργειακής λήψης και διανομής και στο αποτέλεσμα που προκαλούν σ’ ολόκληρο το ενδοκρινές αδενικό σύστημα. Μ’ αυτό τον τρόπο κάθε περιοχή του σώματος εφοδιάζεται κατάλληλα με τις αναγκαίες

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

156

δυνάμεις κι έτσι διατηρείται σε τέλεια κατάσταση. Μεταξύ των κέντρων και των αντίστοιχων ενδοκρινών αδένων και δρώντας σαν πράκτορας για τη διανομή ενέργειας βρίσκεται το νευρικό σύστημα. Εδώ όμως απαντάται συνήθως η δυσχέρεια. Δεν υπάρχει επαρκής ροή ενέργειας· η ενέργεια που διανέμεται απ’ αυτό στο σώμα μέσω των κέντρων, διανέμεται ανώμαλα· μερικά κέντρα δέχονται υπερβολικό ποσό· άλλα ανεπαρκή ποσότητα· μερικά κέντρα δεν είναι ακόμη αφυπνισμένα και συνεπώς δεν είναι δεκτικά· άλλα έχουν αναπτυχθεί πρόωρα και διαβιβάζουν μεγάλη δύναμη στις περιοχές που ελέγχουν. Στην εσωτερική ιατρική και στη φιλοσοφική της ερμηνεία (που είναι σε τελευταία ανάλυση η αποτελεσματική και πρακτική εφαρμογή των γνωστών γεγονότων) η εγκεφαλονωτιαία όψη είναι εκείνη που ρυθμίζει και διέπει ολόκληρο το νευρικό σύστημα, γιατί μέσω αυτής της όψης και της δράσης της εργάζονται τα κέντρα κι επηρεάζουν το σωματικό οργανισμό, εφοδιάζοντας το σώμα με την αναγκαία ζωτική ενέργεια· έτσι το νευρικό σύστημα ανταποκρίνεται τελικά δια των επτά κέντρων στις επτά κύριες ενέργειες ή τις επτά ακτινικές δυνάμεις. Σε κανένα ανθρώπινο ον, εκτός από ένα Διδάσκαλο, δεν είναι όλα τα κέντρα κατάλληλα αφυπνισμένα και λειτουργικά με ισορροπημένο τρόπο, ούτε συνδέονται κατάλληλα μέσω έντονης ακτινοβολίας· σε κανένα ανθρώπινο ον το νευρικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται ορθά στα κέντρα. Υπάρχουν δύο λόγοι γι’ αυτό κι αμφότεροι συνδέονται με το εγκεφαλονωτιαίο σύστημα: 1. Το κεφαλικό κέντρο δεν έχει ακόμη αφυπνισθεί ή αναπτύσσεται αργά καθώς ο μαθητής υποβάλλεται σε εκγύμναση. 2. Η ροή ενέργειας δια της κεφαλής στα κέντρα πάνω στη σπονδυλική στήλη είναι ανώμαλη, λόγω του γεγονότος ότι η εισροή είναι ανώμαλη κι ότι ο αιθερικός ιστός – μεταξύ των κέντρων – δεν επιτρέπει ακόμη παρά μόνο πολύ λίγη ενεργειακή ροή σ’ όλα τα κέντρα. Πρέπει να θυμάστε ότι η ζωή των κέντρων θεμελιώνεται στα αρχικά στάδια πάνω στην ενδόμυχη ζωή του ίδιου του οργανισμού, με την εστία της εκπορευόμενης ζωής να βρίσκεται στο κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης. Είναι ένα σημείο που συχνά λησμονείται απ’ τους εσωτεριστές. Το βασικό αυτό κέντρο είναι εκείνο δια του οποίου εργάζεται η ζωή της καθαυτής ύλης· δηλαδή η ζωή ή ενέργεια της όψης του Αγίου Πνεύματος, της τρίτης όψης. Μέσω της ζωής της τρέφεται κάθε άτομο του σώματος. Αυτή η διαδικασία εμψύχωσης της ουσίας της φυσικής μορφής αρχίζει στο προγεννητικό στάδιο· μετά τη γέννηση αυτός ο τύπος δύναμης υποβοηθείται και παραλληλίζεται από την εισροή πλανητικής πράνα ή ζωτικής ενέργειας απ’ την ίδια την πλανητική ζωή μέσω της σπλήνας. Αυτή είναι το όργανο της ουσιαστικής σύνδεσης της έμφυτης ζωής της καθαυτής ύλης – όπως παρουσιάζεται στο μικρόκοσμο – και της έμφυτης ζωής του πλανήτη. Καθώς βαίνει η εξέλιξη προστίθεται βαθμιαία στην έμφυτη αυτή δύναμη μια εισροή “εξειδικευμένης” ενέργειας η οποία εκφράζει την όψη συνείδησης της θειότητας και υποδεικνύει στον εσωτεριστή την κατάσταση επίγνωσης του ανθρώπου κι επίσης τον

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

157

ακτινικό τύπο της ψυχής του. Η εισροή αυτή έρχεται από τη δεύτερη θεία όψη, από την ψυχή ή τον ενοικούντα Χριστό. Μπορεί λοιπόν να ειπωθεί για τα δύο κεφαλικά κέντρα ότι: 1. Το κέντρο άζνα ή το κέντρο της προσωπικότητας, που εστιάζεται μεταξύ των φρυδιών και ρυθμίζει την υπόφυση, συνδέεται με την όλη ζωή του ολοκληρωμένου τριπλού οργανισμού. Μέσω του οργανισμού αυτού πρέπει αναγκαστικά να εκφρασθεί η συνείδηση κι ο φυσικός, συναισθηματικός και νοητικός φορέας καταδεικνύουν το σημείο εξέλιξής της. 2. Το κέντρο της κεφαλής (που ονομάζεται στην Ινδική φιλοσοφία χιλιοπέταλος λωτός) ρυθμίζει την επίφυση και συνδέεται με τη ζωή της ψυχής και – μετά την τρίτη μύηση – με τη ζωή της ενάδας· μεταφέρει στα κέντρα την ενέργεια των τριών κύριων τύπων πνευματικής ύπαρξης της οποίας οι τρεις δυνάμεις της προσωπικότητας είναι οι αντανακλάσεις ή τα φυσικά αντίστοιχα. Αργότερα η ενέργεια από την όψη πνεύμα, την πρώτη ή όψη του Πατρός, θα αποβεί διαθέσιμη και θα χυθεί δια του κεφαλικού κέντρου στο κέντρο άζνα, συνδυάζοντας την ενέργεια της προσωπικότητας και την ψυχική ενέργεια. Έπειτα με μια πράξη θέλησης προβάλλεται προς τα κάτω στη σπονδυλική στήλη μέσω του κέντρου άλτα μάγιορ που ρυθμίζει τον καρωτιδικό αδένα. Καθώς κατέρχεται στη σπονδυλική στήλη ζωογονεί δύο όψεις των κέντρων· όταν φτάσει στο βασικό κέντρο, συνδυάζεται με τη λανθάνουσα ενέργεια της καθαυτής ουσίας κι έχετε συνεπώς την ένωση και των τριών θείων ενεργειών και την εκδήλωση στον άνθρωπο των τριών θείων όψεων. Οι συνδυασμένες αυτές ενέργειες εφορμούν τότε δια του κεντρικού αγωγού της σπονδυλικής στήλης και η τρίτη ή ανώτατη δεκτική όψη των κέντρων ενεργοποιείται. Όλα τα κέντρα έρχονται έτσι σε πλήρη έκφραση· όλοι οι περιορισμοί καταστρέφονται· κάθε τμήμα του σώματος ζωογονείται και προκαλείται η υλική τελειότητα συν την πλήρη δράση της φωτισμένης συνείδησης κι επίσης της ζωικής όψης. Το νευρικό σύστημα περιέρχεται τότε υπό τον πλήρη έλεγχο του πνευματικού ανθρώπου και η ροή του αίματος εξαγνίζεται και αποβαίνει ένας ανεμπόδιστος και ικανοποιητικός αγωγός για την κυκλοφορία εκείνου που εκκρίνουν οι ενεργοποιημένοι αδένες. Αυτή είναι η εσωτερική σημασία των Βιβλικών λόγων “Το αίμα είναι ζωή” κι επίσης των λόγων “λυτρωθέντες δια του αίματος του Χριστού”. Ο άνθρωπος δε λυτρώνεται δια του αίματος ενός Χριστού που πέθανε πριν δύο χιλιάδες χρόνια πάνω στο σταυρό στην Παλαιστίνη, αλλά δια της ζωντάνιας του αίματος εκείνων στους οποίους καταδεικνύεται πλήρως κι εκφράζεται η Χριστική ζωή και συνείδηση και η ποιότητα του Χριστού. Όταν η φύση του ενοικούντος Χριστού εκφράζεται πλήρως, αυθόρμητα και αυτόματα εντός και δια της προσωπικότητας, τα τρία πυρά της δημιουργικής διαδικασίας – το πυρ της ύλης, το πυρ της ψυχής και το ηλεκτρικό πυρ του πνεύματος – σμίγουν και τότε υπάρχει μια τέλεια εκδήλωση στη Γη της φυσικής ζωής, της συναισθηματικής και νοητικής ζωής κι επίσης της πνευματικής ζωής ενός ενσαρκωμένου Υιού του Θεού, ενός Χριστού. Από έλλειψη κατανόησης του σημείου αυτού πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

158

παραστρατούν, ιδιαίτερα στα κινήματα της νοητικής επιστήμης, στο κίνημα της Ενότητας και στη Χριστιανική Επιστήμη. Αντί να εστιάσουν την προσπάθειά τους στην επίτευξη της αγνής ζωής του Χριστού στην καθημερινή ζωή και να δρουν σαν αφοσιωμένοι υπηρέτες των συνανθρώπων τους και σαν αγωγοί αγάπης και να αποκτήσουν επίγνωση μόνο της συνείδησης του συνόλου, εστιάζονται στη διαβεβαίωση μιας μελλοντικής τελειότητας – νοητικά και προφορικά – για να έχουν καλή υγεία και φυσική άνεση. Τη θεωρούν σαν δικαίωμα και οφειλή τους που μπορεί ν’ αποκτηθεί με τη βεβαίωση και λησμονούν το σκληρό έργο που χρειάζεται για να επιφέρουν μέσα τους εκείνες τις συνθήκες που θα εξασφαλίσουν την παρουσία του θείου εκδηλωμένου Χριστού. Χρειάζεται να έχουν κατά νου ότι η καλή υγεία θα είναι κανονική και φυσική αν η εσώτερη συνείδηση είναι αβλαβής (και η πλειονότητα των ανθρώπων αυτών είναι ένοχη επίκρισης μ’ ένα πνεύμα ανωτερότητας), αν αποκεντρωθούν απ’ τον κατώτερο εαυτό στους τρεις κόσμους κι αν είναι “εστιασμένοι στον ουρανό, επιτρέποντας έτσι στον ουράνιο Υιό του Ανθρώπου που είναι ο Υιός του Θεού να διάγει την ουράνια ζωή όταν είναι μακριά απ’ το ουράνιο βασίλειο” – όπως συνήθιζε να λέει ένας παλιός Χριστιανός μυστικιστής, προ πολλού λησμονημένος. Τα λόγια του θυμήθηκε ο Διδάσκαλος Μ. κι έτσι επανήλθαν στην προσοχή μου. Μια άλλη σχολή σκέψης που αυτοχαρακτηρίζεται ανακριβώς σαν αποκρυφιστική, είναι επίσης σε πλάνη. Εργάζονται ή μάλλον ισχυρίζονται ότι εργάζονται με τα κέντρα, ευτυχώς όμως γι’ αυτούς η φύση τους προστατεύει απ’ τον εαυτό τους. Προσπαθούν να ζωογονήσουν συνειδητά τα κέντρα, να κατακάψουν τον προστατευτικό ιστό και να υψώσουν τα πυρά της ύλης προτού το πυρ του πνεύματος συνδυασθεί με το πυρ της ψυχής. Έτσι πέφτουν θύματα της πρόωρης διέγερσης των πυρών της ουσίας προτού συμβεί η ισορρόπηση των δυνάμεων. Επακολουθούν τότε ασθένειες, φρενοβλάβειες και πολλές νευρωτικές καταστάσεις συν σοβαρές παθολογικές καταστάσεις. Μερικοί αδένες υπερδραστηριοποιούνται· άλλοι παραμελούνται και ολόκληρο το αδενικό σύστημα και το εξαρτημένο νευρικό σύστημα βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους ανισορροπίας. Οι μαθητές χρειάζεται να μάθουν να εστιάζουν την προσοχή τους στην πραγματικότητα και στους παράγοντες με πρωταρχική πνευματική σπουδαιότητα. Όταν το κάνουν, οι ενέργειες στο κεφάλι, η ορθή χρήση της περιοχής της σπονδυλικής στήλης με το “κομπολόι των κέντρων” της και η αφύπνιση του βασικού κέντρου και της επακόλουθης συγχώνευσής του με τις ανώτερες ενέργειες θα συμβούν αυτόματα και με πλήρη ασφάλεια. Ο διευθετημένος ρυθμός του αδενικού συστήματος και η ελεύθερη, ασφαλής χρήση του ελεγχόμενου νευρικού συστήματος θα είναι τότε εφικτή· οι ενέργειες που προβάλλονται από το κέντρο μέσω των νάντις, θα συνδέονται με ασφάλεια και θα μπαίνουν σε συνθετική λειτουργία στο σώμα κι ο μαθητής δε θα βιώνει μόνο μια πλήρως αφυπνισμένη συνείδηση κι έναν εγκέφαλο που θα είναι πάντοτε νοήμονα δεκτικός, αλλά και μια συνεχή εισροή πνευματικής ζωής. Θα υπάρχει τότε η πλήρης εκείνη ισορροπία και τέλεια υγεία που χαρακτηρίζει ένα Διδάσκαλο της Σοφίας.

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

159

Η γνώση που αφορά τους ενδοκρινείς αδένες βρίσκεται ακόμη σε εμβρυώδη κατάσταση. Πολλά είναι γνωστά για τους αδένες που συνδέονται με το ιερό κέντρο και για το θυρεοειδή αδένα, αλλά φυσικά σήμερα το ιατρικό επάγγελμα δεν παραδέχεται ότι είναι αποτελέσματα της δραστηριότητας ή της αδράνειας των κέντρων, ή ότι μια γραμμή ελάχιστης αντίστασης υπάρχει μεταξύ του ιερού κέντρου και του κέντρου του λαιμού. Κάτι είναι γνωστό (όχι πολλά) για την υπόφυση, αλλά η εξαιρετική της σπουδαιότητα καθώς επηρεάζει την ψυχολογική ανταπόκριση του ατόμου δεν έχει συλληφθεί επαρκώς. Τίποτε δεν είναι γνωστό, μιλώντας πραγματικά, για την επίφυση ή το θύμο αδένα κι αυτό γιατί ούτε το κεφαλικό κέντρο ούτε το καρδιακό κέντρο έχουν αφυπνισθεί στον υπανάπτυκτο άνθρωπο, ούτε άλλωστε στο μέσο πολίτη. Ότι υπάρχει αξιόλογος πλούτος γνώσεων για το ιερό κέντρο (σαν πηγής φυσικής δημιουργίας) και των ρυθμιστικών αποτελεσμάτων του θυρεοειδή αδένα οφείλεται στο γεγονός ότι αμφότερα τα κέντρα αυτά έχουν αφυπνισθεί στο μέσο άνθρωπο κι όταν η λειτουργία είναι επαρκής κι εδραιωθεί η αναγκαία αλληλεπίδραση, θα έχετε τότε ένα πολύ σεξουαλικό άτομο που θα είναι επίσης δημιουργικός καλλιτέχνης σε κάποια καλλιτεχνική γραμμή. Αυτό παρατηρείται συχνά, όπως καλώς γνωρίζετε. Όταν το κέντρο άζνα και η εξωτερίκευσή του, η υπόφυση, είναι επίσης ενεργά και η σχέση μεταξύ των τριών κέντρων – του ιερού, του λαιμού και του κέντρου άζνα – έχει αφυπνισθεί κι αρχίζει να λειτουργεί κι εδραιώνεται μια συγκεκριμένη συνειδητή σχέση μεταξύ αυτού και των άλλων κέντρων (που εξαρτάται απ’ την ακτίνα, απ’ το συνειδητό αντικειμενικό σκοπό και την εκγύμναση), τότε θα έχετε τον πρακτικό μυστικιστή, τον ανθρωπιστή και τον αποκρυφιστή. Οι σπουδαστές πρέπει να θυμούνται ότι υπάρχει μια ανοδική και μια καθοδική τάση ενέργειας μέσα στην όλη δομή των κέντρων όσον αφορά το ζηλωτή και το μαθητή: 1. Η ανοδική τάση.............που προκαλεί Μετουσίωση. Από το ιερό κέντρο στο κέντρο του λαιμού. Η φυσική δημιουργία μετουσιώνεται σε καλλιτεχνική δημιουργικότητα. Από το ηλιακό πλέγμα στο καρδιακό κέντρο. Η ατομική, συναισθηματική συνείδηση μετουσιώνεται σε ομαδική συνείδηση. Από τη βάση της σπονδυλικής στήλης στο κεφαλικό κέντρο. Η υλική δύναμη μετουσιώνεται σε πνευματική ενέργεια. Από ένα ή και τα πέντε κέντρα της σπονδυλικής στήλης στο κέντρο άζνα. Η ασυντόνιστη ζωή μετουσιώνεται σε ολοκλήρωση της προσωπικότητας. Από τα έξι κέντρα σε σχέση με το ανώτατο κεφαλικό κέντρο. Η δραστηριότητα της προσωπικότητας μετουσιώνεται σε πνευματική ζωή. Αυτή είναι μια πλατιά γενίκευση και η διαδικασία δεν προωθείται με διαδοχικό τρόπο ή ομαλά και με τη σειρά που υποδηλώνει η παραπάνω κατάταξη. Η ενεχόμενη διαδικασία εκτείνεται σε πολλές ζωές ασυνείδητης μετουσίωσης στα αρχικά στάδια και σαν αποτέλεσμα πικρής εμπειρίας και συνειδητής προσπάθειας στα μεταγενέστερα στάδια κι αποβαίνει αυξανόμενα δυναμική κι αποτελεσματική καθώς διανύονται απ’ το ζηλωτή τα διάφορα στάδια της Ατραπού. Οι πέντε ακτίνες

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

160

με τις οποίες πρέπει να εργασθεί ο μαθητής (δύο κύριες ρυθμιστικές ακτίνες και τρεις δευτερεύουσες ακτίνες) έχουν ένα συγκεκριμένο ενεργό αποτέλεσμα· οι καρμικές διευθετήσεις παρέχουν ευκαιρίες ή εμπόδια και οι περιπλοκές της όλης διαδικασίας (μέσα στη σχετικά περιορισμένη εμπειρία του μαθητή) είναι τόσο συγκεχυμένες ενόσω συντελούνται, ώστε το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να συλλάβει το γενικό περίγραμμα όπως δίνεται εδώ και να μην προσέχει τόσο πολύ τις άμεσες πραγματικές λεπτομέρειες. 2. Η καθοδική τάση..........που προκαλεί Μεταμόρφωση. Όταν το κεφαλικό κέντρο αφυπνισθεί και ο μαθητής είναι συνειδητά ενεργός στο έργο της διεύθυνσης των ενεργειών στα κέντρα κι έτσι κυβερνά τη ζωή της προσωπικότητάς του, υπάρχει ένα επιστημονικό εγχείρημα ενεργοποίησης των κέντρων μ’ έναν ορισμένο διευθετημένο ρυθμό ο οποίος πάλι καθορίζεται απ’ τις ακτίνες, απ’ τις περιστάσεις και απ’ το κάρμα· έτσι όλες οι σωματικές ενέργειες παρασύρονται σε ορθή πνευματική δραστηριότητα. Με τη σχετική διαδικασία δεν μπορούμε ν’ ασχοληθούμε εδώ, πέρα απ’ το να τονίσουμε ότι η καθοδική αυτή τάση μπορεί γενικά να θεωρηθεί ότι διαιρείται σε τρία στάδια: 1. Το στάδιο ενεργοποίησης της δημιουργικής ζωής μέσω του κέντρου του λαιμού, που φέρνει έτσι: α. Το κεφαλικό κέντρο και το κέντρο του λαιμού, β. Τα δύο αυτά και το ιερό κέντρο, γ. Και τα τρία, συνειδητά και ταυτόχρονα, σε συνειδητή σχέση. Η σχέση αυτή, όταν εδραιωθεί κατάλληλα, θα λύσει το ατομικό πρόβλημα του σεξ κι αυτό χωρίς προσφυγή σε καταστολή ή καταπίεση, αλλά επιφέροντας ορθό έλεγχο και καθιστώντας το μαθητή ταυτόχρονα δημιουργικό με εγκόσμια έννοια και συνεπώς χρήσιμο για τους συνανθρώπους του. 2. Το στάδιο ενεργοποίησης της συνειδητής ζωής της σχέσης μέσω του καρδιακού κέντρου, που φέρνει έτσι: α. Το κεφαλικό κέντρο και το καρδιακό κέντρο, β. Τα δύο αυτά και το κέντρο του ηλιακού πλέγματος, γ. Και τα τρία, ταυτόχρονα και συνειδητά, σε στενή συνεργασία. Αυτή συντείνει στην εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων, ορθών ομαδικών σχέσεων και ορθών πνευματικών σχέσεων σε ολόκληρη τη ζωική έκφραση του ανθρώπου. Όπως ακριβώς το στάδιο ρύθμισης της δημιουργικής ζωής έχει σημαντικό αποτέλεσμα στο φυσικό σώμα, έτσι το στάδιο αυτό επηρεάζει τον αστρικό φορέα με μεγάλη δυναμικότητα· οι συναισθηματικές αντιδράσεις μετασχηματίζονται σε έφεση και υπηρεσία· η ιδιοτελής ατομική αγάπη μετασχηματίζεται σε ομαδική αγάπη και τότε η θεότητα κυβερνά τη ζωή. 3. Το στάδιο ενεργοποίησης ολόκληρου του ανθρώπου μέσω του βασικού κέντρου, που φέρνει έτσι: α. Το κεφαλικό κέντρο και το βασικό κέντρο, β. Τα δύο αυτά και το κέντρο άζνα,

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

161

γ. Και τα τρία, ταυτόχρονα και συνειδητά, σε ρυθμική, συντονισμένη έκφραση. Είναι ένα τελικό στάδιο μεγάλης σπουδαιότητας και λαμβάνει χώρα στην πληρότητά του μόνο τη στιγμή της τρίτης μύησης, της Μεταμόρφωσης. Μπορείτε λοιπόν να δείτε πώς τρεις σπουδαίες λέξεις μεταδίδουν το σκοπό της επιστημονικής εκδίπλωσης και της ορθής διεύθυνσης των κέντρων: Μετουσίωση. Μετασχηματισμός. Μεταμόρφωση. Η διαδικασία αυτή συντελείται με σύνεση κι ασφάλεια για μακρά περίοδο χρόνου και – επιστρέφοντας στο θέμα της υγείας και της ασθένειας – όταν συμπληρωθεί, έχει σαν αποτέλεσμα τέλεια φυσική υγεία· στην ενδιάμεση διαδικασία προσαρμογής κι αλλαγής συμβαίνει συχνά το αντίθετο. Ο κίνδυνος που ενυπάρχει σ’ ένα μεγάλο αριθμό φυσικών ασθενειών μπορεί να αποδοθεί στην κατάσταση των κέντρων, στην αλληλεπίδρασή τους ή στην έλλειψη αλληλεπίδρασης, σε μια υπανάπτυκτη κατάσταση, μη αφυπνισμένη και νωθρή και σε μια υπερδιέγερση ή ανισόρροπη δραστηριότητα. Αν κάποιο κέντρο αφυπνισθεί πρόωρα, συμβαίνει συχνά σε βάρος άλλων κέντρων. Η τραχιά υγεία του άγριου ή του άξεστου και μη νοήμονος εργάτη ή χωρικού (μια κατάσταση ύπαρξης που φεύγει γοργά καθώς αναπτύσσεται η διάνοια και προχωρεί η διαδικασία της εξέλιξης) οφείλεται κυρίως στην ήρεμη κατάσταση πρακτικά όλων των κέντρων με την εξαίρεση του ιερού κέντρου. Το γεγονός ότι πέφτουν εύκολα θύματα μολυσματικών ασθενειών μπορεί επίσης να αποδοθεί στην ίδια ηρεμία. Καθώς η συναισθηματική φύση αναπτύσσεται κι ο νους αρχίζει να λειτουργεί, τα κέντρα γίνονται πιο ενεργά. Επακολουθεί τότε συγκεκριμένη δυσχέρεια, επειδή κυρίως αρχίζουν να εμφανίζονται ψυχολογικές καταστάσεις. Ο άνθρωπος δεν είναι πια απλώς ένα ζώο. Το δάκρυ και η φθορά της συναισθηματικής ζωής (ο κύριος παράγοντας προδιάθεσης στην κακή υγεία) πλημμυρίζει την κατώτερη φύση του ανθρώπου με κακώς κατευθυνόμενη ενέργεια (ή θα έπρεπε να πω εσφαλμένα κατευθυνόμενη;). Το ηλιοπλεγματικό κέντρο αποβαίνει τότε ανάρμοστα ενεργό και η δραστηριότητα αυτή διαιρείται σε τέσσερα στάδια: 1. Το στάδιο της αφύπνισής του, καθώς το αστρικό σώμα αποβαίνει σταθερά ισχυρότερο. 2. Το στάδιο της δυναμικότητάς του, όταν επί ζωές είναι το ρυθμιστικό κέντρο στο αιθερικό ή ζωτικό σώμα κι ο άνθρωπος ρυθμίζεται συνεπώς ολοκληρωτικά από τη συναισθηματική-αστρική του ζωή. 3. Το στάδιο στο οποίο το ηλιοπλεγματικό κέντρο αποβαίνει ο καθαρτήριος οίκος όλων των κέντρων (μεγάλων και μικρών) κάτω από το διάφραγμα. 4. Το στάδιο όπου οι ηλιοπλεγματικές ενέργειες ανυψώνονται στην καρδιά. Όλα αυτά τα στάδια προκαλούν πρόσκαιρα τις δικές τους φυσικές ασθένειες. Θα σημειώσετε ότι πέρα από ορισμένες γενικεύσεις δε συσχετίζω ειδικές ασθένειες με ειδικά κέντρα. Υπέδειξα τις περιοχές που ρυθμίζονται από τα κέντρα και ρυθμίζονται πολύ ισχυρότερα απ’ ό,τι έχετε ακόμη τα μέσα να διακριβώσετε· είπα ότι βασικά οι ενδοκρινείς αδένες – σαν εξωτερικεύσεις των κέντρων – είναι καθοριστικοί

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

162

παράγοντες της υγείας του σώματος κι ότι όπου υπάρχει ανισορροπία, υπερανάπτυξη ή υπανάπτυξη, θα έχετε πρόβλημα· υπέδειξα ότι το ιατρικό επάγγελμα στη Νέα Εποχή θ’ ασχοληθεί όλο και περισσότερο με τη θεωρία της ενεργειακής διεύθυνσης και της σχέσης της με τους ενδοκρινείς αδένες κι ότι θ’ αποδεχθεί, τουλάχιστον υποθετικά και για σκοπούς πειραματισμού, ότι η θεωρία των ενεργειακών κέντρων μπορεί να είναι ορθή κι ότι αυτά είναι οι πρωταρχικοί ρυθμιστικοί παράγοντες που εργάζονται δια των ενδοκρινών αδένων οι οποίοι με τη σειρά τους προφυλάσσουν το σώμα, παράγουν την αναγκαία αντίσταση, εφοδιάζουν τη ροή του αίματος με τα ουσιώδη για την υγεία και – όταν αλληλοσχετισθούν ορθά – παράγουν μια ισορροπημένη έκφραση του πνευματικού ανθρώπου σ’ ολόκληρο το φυσικό σώμα – φυσιολογική και ψυχολογική ισορροπία. Όταν δεν υπάρχει η επιθυμητή αυτή κατάσταση, τότε οι ενδοκρινείς αδένες λόγω εσφαλμένης σχέσης κι ανακριβούς κι ανισόρροπης ανάπτυξης δεν είναι επαρκείς για το έργο· δεν μπορούν να προφυλάξουν το σώμα από την ασθένεια και είναι ανίκανοι να χύσουν στη ροή του αίματος ό,τι χρειάζεται ο φυσικός φορέας. Λόγω της ανεπάρκειάς τους το σώμα είναι ανίκανο ν’ αντισταθεί στις μολύνσεις, βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση κακής υγείας κι αδυνατεί ν’ αντεπεξέλθει στην ασθένεια που έρχεται απ’ έξω ή λανθάνει στον οργανισμό του σώματος· η αδυναμία αυτή συχνά προκαλεί θανατηφόρες ασθένειες. Η ιατρική στον επόμενο αιώνα θα οικοδομηθεί πάνω σε ορισμένες κύριες προτάσεις: 1. Η προληπτική ιατρική θα είναι ο στόχος, προκαλώντας μια προσπάθεια διατήρησης του σώματος σε πρέπουσα ισορροπημένη τάξη. 2. Η ορθή υγιεινή και η παροχή υγιεινών συνθηκών θα θεωρούνται σαν ουσιώδη. 3. Ο εφοδιασμός του φυσικού σώματος με τις ορθές χημικές ιδιότητες θα μελετηθεί – μια επιστήμη της χημείας που είναι ακόμη στα σπάργανα, αν και αποβαίνει ένα νήπιο που ευδοκιμεί. 4. Μια κατανόηση των νόμων της ζωτικότητας θα θεωρείται πρώτιστης σπουδαιότητας και σαφής ένδειξη γι’ αυτή είναι σήμερα η έμφαση που δίνεται στις βιταμίνες και στην επίδραση του ηλίου. 5. Η χρήση του νου θα θεωρείται πάνω από καθετί άλλο σαν παράγοντας μεγάλης σπουδαιότητας· ο νους θα θεωρείται σαν η κύρια επιρροή όσον αφορά τα κέντρα, γιατί οι άνθρωποι θα διδαχθούν να εργάζονται πάνω στα κέντρα τους μέσω νοητικής δύναμης κι έτσι να προκαλούν μια ορθή αντίδραση απ’ το ενδοκρινές σύστημα. Αυτό αναγκαστικά συνεπάγεται την ορθή κατεύθυνση της σκέψης σ’ ένα κέντρο ή την απόσυρση της προσοχής από ένα άλλο, με επακόλουθο αποτέλεσμα στο αδενικό σύστημα. Όλα αυτά θα βασίζονται στον απόκρυφο νόμο ότι η “ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”. Λόγω του γεγονότος ότι οι μαθητές έχουν μεγαλύτερη ανάπτυξη νοητικής δύναμης από το μέσο άνθρωπο και του γεγονότος επίσης ότι ο ακτινικός τύπος διακριβώνεται ευκολότερα, συνεπαγόμενος επομένως ορθότερο προσδιορισμό της κατάστασης του αδενικού συστήματος, θα είναι οι πρώτοι που θα συνεργασθούν με το ιατρικό

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

163

επάγγελμα και θα καταδείξουν τη σχέση των κέντρων με τους αδένες και συνεπώς με το σώμα σαν σύνολο. Μέσω συγκέντρωσης και ορθού διαλογισμού που διεξάγεται στο κεφαλικό κέντρο και κατευθύνεται στο ένα ή το άλλο απ’ τα κέντρα, οι μαθητές θα καταδείξουν τέτοιες σαφείς αλλαγές στους ενδοκρινείς αδένες, ώστε το ιατρικό επάγγελμα θα πεισθεί για τη σπουδαιότητα και την πραγματική ύπαρξη των κέντρων και της δύναμής τους κι επίσης για τη δυνατότητα ελέγχου του φυσικού οργανισμού μέσω της δύναμης της σκέψης. Όλα αυτά βρίσκονται στο μέλλον. Εδώ δείχνω μόνο το δρόμο και υποδεικνύω μια μελλοντική τεχνική με την οποία θα υπερνικηθεί η ασθένεια. Οι διάφορες νοητικές σχολές σκέψης, η Ενότητα και η Χριστιανική Επιστήμη, υπήρξαν φαντασιακές και φαντασιόπληκτες στους ισχυρισμούς τους και σαφώς αντιεπιστημονικές στην προσέγγισή τους. Αλλά κράτησαν τουλάχιστον ένα νήμα στη μεγάλη διαδικασία της ορθής προσαρμογής στη ζωή και τις ορθές σχέσεις. Είχαν το όνειρο και το όραμα· τους έλειπε η αντίληψη και ο κοινός νους και αγνόησαν την εξελικτική διαδικασία. Η φυσιολογική επιστήμη και η ψυχολογική δύναμη συν τη συνεργασία του εκγυμνασμένου μαθητή με τον εξασκημένο ιατρό (ιδιαίτερα με τον ανοικτόμυαλο ενδοκρινολόγο) θα επιτύχει τελικά να επιλύσει πολλές ανθρώπινες ασθένειες και θα επιφέρει τη θεραπεία μεγάλου όγκου ασθενειών που τυραννούν σήμερα την ανθρωπότητα. Μελετήσαμε λοιπόν για κάποιο σκοπό το πρώτο μας τμήμα: Τα Ψυχολογικά Αίτια της Ασθένειας. Υποβιβάσαμε την ιδέα από τα εσώτερα και λεπτοφυέστερα αίτια της ασθένειας στον κύριο φυσικό ρυθμιστικό παράγοντα, τους ενδοκρινείς αδένες. Μπορούμε τώρα να εξετάσουμε σύντομα ορισμένα πολύ πιο απόκρυφα αίτια και να πραγματευθούμε εκείνα που εκπορεύονται απ’ την ομαδική ζωή της ανθρωπότητας και απ’ τις καρμικές υποχρεώσεις του ανθρώπινου γένους. Εδώ θα εισέλθουμε στο βασίλειο της απόκρυφης γνώσης και της εσωτερικής πληροφόρησης κι αυτό θα είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει αποδεκτό απ’ τον ορθόδοξο διανοητή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

την ασθένεια και τα βασικά της αίτια, ασχοληθήκαμε ιδιαίτερα μ’ εκείνα που αφορούν την Αρεία φυλή μας και τη σύγχρονη ανθρωπότητα· αυτά είναι κυρίως αστρικής προέλευσης και μπορεί να περιγραφούν σαν Ατλάντειας φύσης. Εξετάσαμε επίσης σύντομα τις διάφορες ασθένειες που προέρχονται απ’ το νοητικό πεδίο· αυτές είναι σαφέστερα Άρειες και περιλαμβάνουν επίσης ασθένειες στις οποίες είναι επιρρεπείς οι μαθητές. Οι μολυσματικές ασθένειες κι όσες είναι θεμελιώδεις στην πλανητική ουσία έχουν ένα δυναμικό αποτέλεσμα σ’ εκείνες τις φυλές (ακόμη ανάμεσά μας) που είναι παλιότερες στον πλανήτη μας και οι οποίες σχετίζονται με τους γοργά εξαφανιζόμενους Λεμούρειους τύπους· οι νέγροι είναι ειδικά επιρρεπείς στις μολυσματικές επιδημίες. Δεν επιχείρησα σ’ αυτή την πραγματεία ν’ ασχοληθώ με την παθολογία οποιασδήποτε απ’ τις ασθένειες που θίξαμε, ούτε έδωσα προσοχή στη φυσιολογία του πάσχοντα. Αυτά είναι τελείως έξω απ’ την αρμοδιότητά μου. Προσπάθησα ωστόσο να δείξω την προέλευση μερικών ασθενειών, να επισύρω την προσοχή στην πρωταρχική σημασία του αδενικού συστήματος και να συσχετίσω, όσο είναι ορθό και συνετό, μερικές από τις Ανατολικές θεωρίες για τα κέντρα με τη σοφία της Δύσης. Αργότερα θα τονίσω μερικές βασικές ανθρώπινες συνθήκες που πρέπει να αλλάξουν, αν το αληθινό θεραπευτικό έργο πρόκειται να εφαρμοσθεί ορθά κι έπειτα ελπίζω να δώσω μερικές μεθόδους με τις οποίες οι θεραπευτές μπορούν να επιτελέσουν ένα έργο που θα είναι σύμφωνο με τα δεδομένα κάθε περίπτωσης και θα βοηθήσει τις διαδικασίες της αποκατάστασης. Το πρόβλημα της ασθένειας είναι σήμερα σε μεγάλη έξαρση, λόγω του γεγονότος ότι σ’ αυτή τη φυλή, την Αρεία, που τώρα κυριαρχεί στον πλανήτη, έχετε την πρώτη αληθινή εμφάνιση εξωτερικά στο φυσικό πεδίο της βασικής σύνθεσης της ανθρωπότητας, η οποία – στην καλύτερη μορφή της – θα χαρακτηρίζει έντονα την επόμενη κύρια φυλετική ρίζα, την έκτη. Οι επιγαμίες μεταξύ εθνών και φυλών, η ανάμειξη του αίματος επί εκατοντάδες χρόνια – λόγω μεταναστεύσεων, ταξιδιών, εκπαίδευσης και νοητικής ενότητας – οδήγησαν στην ανυπαρξία σήμερα κάθε πραγματικά καθαρού φυλετικού τύπου. Αυτό αληθεύει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουν οι πιο φωτισμένοι, αν εξετασθεί η πολύ μακρά ιστορία του ανθρώπινου γένους. Δεν υπάρχουν αδιαπέραστα εμπόδια για τις σεξουαλικές σχέσεις και οι άνθρωποι σήμερα έχουν μέσα τους όλες τις τάσεις και το αίμα όλων των φυλών κι αυτή η κατάσταση θ’ αυξηθεί (σαν αποτέλεσμα του παγκόσμιου πολέμου 1914-1945). ΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ

Αυτή η ανάπτυξη αποτελεί σαφώς μέρος του θείου σχεδίου όσο κι αν φαίνεται ανεπιθύμητη σ’ εκείνους που έχουν εξιδανικεύσει την αγνότητα της σχέσης κι όσο άσπλαχνη κι αν είναι η εφαρμογή της την τωρινή εποχή. Επιτελείται κάτι προσχεδιασμένο και δεν μπορεί ν’ αποφευχθεί. Η παρόρμηση για ζευγάρωμα γίνεται ιδιαίτερα ισχυρή όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται απ’ το οικογενειακό τους περιβάλλον και βιώνουν μια ασυνήθιστη παντελή μοναξιά, όταν εξαλείφονται οι κανονικές απαγορεύσεις και τα ήθη που επιβάλλονται από τις οικογενειακές σχέσεις και τα εθνικά πρότυπα, όταν αντιμετωπίζεται συνεχώς ο κίνδυνος του θανάτου και η ανώτερη αξία υποτάσσει τις κατώτερες αξίες και τις συνήθεις συμβατικές στάσεις κι όταν ο φυσικός οργανισμός έχει ασκηθεί και φτάσει με επιστημονική μεταχείριση και πλούσια διατροφή στο ύψος της φυσικής αποτελεσματικότητας. Μιλώ με όρους φυσικής αποτελεσματικότητας κι όχι νοητικής επάρκειας η οποία μπορεί ή όχι να παραλληλίζεται με την πρώτη. Τα ζωώδη ένστικτα είναι λοιπόν ισχυρά· τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα ενεργοποιούνται ιδιαίτερα· οι συναισθηματικές απαιτήσεις ζωογονούν υπερβολικά το κέντρο του ηλιακού πλέγματος και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης αυξάνει τη δραστηριότητα των επινεφριδίων καθώς η θέληση του ανθρώπου καλείται σε δράση για να υπερνικήσει τον κίνδυνο· η θέληση-για-ζωή με τη συναφή θέληση-γιαδιαιώνιση και για ζωή μέσω των τέκνων υποθάλπεται ισχυρά. Σ’ αυτή πρέπει επίσης να προστεθεί σαν το κύριο συνακόλουθο του πολέμου, η θέληση της ίδιας της Φύσης που εργάζεται (κάτω από ορισμένους θείους νόμους) για να αντισταθμίσει την απώλεια ζωής και τα θύματα του πολέμου με μια νέα εισροή ζωής στη μορφή, διατηρώντας έτσι την ανθρώπινη φυλή, παρέχοντας σώματα για το επόμενο κύμα των εγώ και οικίζοντας έτσι τη γη. Λέγοντας αυτά ζητώ μόνο να εξηγήσω τα φαινόμενα που μπορούν να σημειωθούν κάθε φορά που διεξάγεται πόλεμος και τα οποία στον παγκόσμιο πόλεμο σημειώνονται σε μεγάλη κλίμακα. Τα στρατεύματα του κόσμου είναι παντού και διασπείρονται σε κάθε χώρα· η φυλετική μετανάστευση είναι ένας καθολικός παράγοντας τόσο από τη σκοπιά της στρατιωτικής ανάγκης όσο και απ’ τη θέση των αμάχων που βρίσκονται στο δρόμο του πολέμου. Αυτή η κίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων παντού είναι απ’ τους σπουδαίους παράγοντες που θα ρυθμίσουν το νέο πολιτισμό και η σημασία της βασίζεται στο γεγονός ότι σε διάστημα είκοσι πέντε ετών άνδρες και γυναίκες θα είναι μια υβριδική φυλή της οποίας οι πατέρες και οι μητέρες θα κατάγονται από κάθε έθνος που μπορεί κανείς να φαντασθεί· λευκοί πατέρες θα έχουν φυσικές σχέσεις με γυναίκες Ασιατικής ή Αφρικανικής προέλευσης, δημιουργώντας έτσι μια συγχώνευση αίματος που – αν αναγνωρισθεί και αντιμετωπισθεί ορθά και αναπτυχθεί από μορφωτικής άποψης και με κατανόηση – θα εκφράσει εμβρυωδώς τη φύση της έκτης φυλετικής ρίζας η οποία θα είναι στην πραγματικότητα μια ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ χωρίς φυλετικά ή εθνικά εμπόδια, χωρίς τις λεγόμενες καθαρόαιμες κι αποκλειστικές κάστες και με μια νέα αρρενωπή αίσθηση ζωής λόγω της ανάμειξης ισχυρότερων στοιχείων με

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

167

ασθενέστερους ή εξαντλημένους τύπους και νέων φυλετικών τάσεων με τις παλιότερες και πιο αναπτυγμένες. Δεν πρόκειται να επεκταθώ στον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιηθεί αυτό. Θα μπορούσε να συμβεί χωρίς πόλεμο και με την πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ανθρώπινοι κι ότι η επιμιξία των φυλών θα μπορούσε να λύσει πολλά προβλήματα· ο πόλεμος ωστόσο επιταχύνει τη διαδικασία και οι στρατιώτες όλων των στρατευμάτων του κόσμου έχουν φυσικές σχέσεις με γυναίκες όλων των φυλών, όλων των πολιτισμών και όλων των χρωμάτων. Αυτό, ανεξάρτητα αν θεωρείται ορθό ή λάθος ανάλογα με τον κώδικα ηθικής και τα πρότυπα του παρατηρητή, πρέπει να δημιουργήσει μια εντελώς νέα κατάσταση την οποία ο κόσμος του μέλλοντος θα έχει ν’ αντιμετωπίσει· πρέπει αναπόφευκτα να συντρίψει τις εθνικές προκαταλήψεις και τα φυλετικά εμπόδια – όπου οι πρώτες έχουν μεγαλύτερο αποτέλεσμα από τα δεύτερα στη διάρκεια των αρχικών σταδίων. Αναπόφευκτα θα εμφανισθεί μια πιο ομοιογενής ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια των αλλαγών των προσεχών εκατό χρόνων. Πολλές στάσεις και πολλές συνηθισμένες αντιδράσεις που κυριαρχούν σήμερα, θα εξαφανισθούν και θα εμφανισθούν σε μεγάλη κλίμακα τύποι, ποιότητες και χαρακτηριστικά για τα οποία δεν έχουμε προς το παρόν κανένα προηγούμενο. Κατά πόσο οι συντηρητικοί και οι λεγόμενοι αυστηρά “ηθικοί” άνθρωποι αντιπαθούν το παγκόσμιο αυτό συμβάν δεν έχει καμιά σημασία. Έχει συμβεί και συμβαίνει καθημερινά και θα επιφέρει υλικά μακροπρόθεσμες αλλαγές. Αυτές οι διαφυλετικές και μεικτές σχέσεις συνέβαιναν πάντα σε μικρή κι ατομική κλίμακα· τώρα συμβαίνουν σε μεγάλη κλίμακα. Για τα αποτελέσματά τους χρειάζεται η δέουσα προετοιμασία. Όπως σας είναι γνωστό, υπάρχουν ορισμένες ασθένειες που κυριαρχούν αριθμητικά σήμερα στον κόσμο. Αυτές είναι: 1. Οι διαφόρων ειδών καρδιακές παθήσεις που προσβάλλουν ιδιαίτερα την προχωρημένη ανθρωπότητα. 2. Οι φρενοβλάβειες. 3. Ο καρκίνος που τόσο πολύ επικρατεί σήμερα μεταξύ κάθε ανθρώπινου τύπου. 4. Τα κοινωνικά νοσήματα – συφιλιδικής φύσης. 5. Η φυματίωση. Κατά ένα λεπτοφυή κι απόκρυφο τρόπο οι ασθένειες αυτές οφείλονται σε δύο βασικά αίτια: Το ένα είναι η στενή αλληλεπίδραση των ανθρώπων που ζουν κάτω από τις σύγχρονες συνθήκες και ο συνωστισμός των ανθρώπων σε πόλεις και κωμοπόλεις· το άλλο είναι η ηλικία του εδάφους πάνω στο οποίο ζει ο άνθρωπος (ένα γεγονός που ελάχιστα αναγνωρίζεται ή εξετάζεται), γιατί είναι βαθιά εμποτισμένο με τα σπέρματα και τα υπολείμματα που προέρχονται από περασμένες εποχές. Η ανοσία του ανθρώπου είναι ένα καταπληκτικό ζήτημα, αν μπορούσατε να το αντιληφθείτε· ανθίσταται κι αποδιώχνει σταθερά και συνεχώς κάθε είδος ασθένειας – εκείνες που είναι αποτέλεσμα επαφής με τους άλλους, εκείνες που επικρατούν στην καθαυτή ατμόσφαιρα κάθε εποχή, εκείνες που λανθάνουν στο δικό του σωματικό οργανισμό κι εκείνες που

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

168

κληρονομεί και στις οποίες έχει μια διαρκή προδιάθεση. Ο αγώνας του ανθρώπου για την υγεία είναι αδιάκοπος και ατέλειωτος, εκτεινόμενος από τη συνηθισμένη κόπωση κι εξάντληση (συν την καθολική τάση του κρυολογήματος) μέχρι τη θανατηφόρο ασθένεια που καταλήγει σε θάνατο. Για τον εκγυμνασμένο αποκρυφιστή παρατηρητή είναι σαν η ανθρωπότητα – στο σύνολό της – να βαδίζει μερικώς σε μια πυκνή σκιά που καταπίνει τη φυλή και κάποιο μέρος της οποίας καλύπτει μια περιοχή του σώματος κάθε ανθρώπινου όντος. Ένας από τους σκοπούς της Νέας Εποχής θα είναι “να φωτίσει αυτή τη σκιά και να κάνει τους ανθρώπους ικανούς για την αληθινή υγεία”. Η ίδια σκιά εισδύει επίσης στο ορυκτό βασίλειο, επηρεάζει το φυτικό βασίλειο και περιλαμβάνει επίσης τα ζώα· είναι ένα από τα κύρια αίτια για ό,τι μπορεί να θεωρηθεί σαν “αμάρτημα”, πράγμα που μπορεί να σας εκπλήξει. Είναι επίσης ο γόνιμος σπόρος του εγκλήματος. Είναι ένα γεγονός που πρέπει να αποδεχθούμε, που πρέπει να μελετήσουμε σοβαρά και ν’ ασχοληθούμε μαζί του λογικά, συνετά, με νοημοσύνη και πνευματικά· όλοι οι αναφερθέντες παράγοντες θα χρειαστούν για να ανυψώσουν την ανθρωπότητα από το σκότος της ασθένειας στην εδραιωμένη και ακτινοβόλο υγεία. Ορισμένοι απ’ τους Διδασκάλους ασχολούνται μ’ αυτό το πρόβλημα σε σχέση με τα άλλα βασίλεια της φύσης, γιατί δε θα υπάρξει αληθινή διαφυγή για τον άνθρωπο, ενόσω το περιβάλλον του είναι ακόμη κάτω από τη σκιά της ασθένειας. Πολλά απ’ όσα θα μπορούσα να σας πω γι’ αυτό μπορεί να σας φανούν φαντασιόπληκτα και να προκαλέσουν το χλευασμό του τραχύ επιστήμονα. Οι θεωρίες που έχει το ανθρώπινο γένος ως προς την προέλευση των ασθενειών και η αναγνώριση των βακτηριδίων και των σπερμάτων και παρόμοιων εισβολέων οργανισμών είναι κατά το πλείστον ορθές, αλλά αυτό ισχύει μόνο αν έχετε κατά νου ότι είναι στην πραγματικότητα αποτελέσματα αιτίων που δεν έχει θίξει ο ερευνητής και είναι κρυμμένα στην ιστορία του καθαυτού πλανήτη κι επίσης στη φυλετική ιστορία του παρελθόντος – για την οποία ελάχιστα ή πρακτικά τίποτε δεν είναι γνωστά. Εδώ ισχύουν εικασίες και υποθέσεις. 1. ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Η ιστορία, όπως μελετάται σήμερα, προχωρεί πολύ λίγο στο παρελθόν και μολονότι ο φωτισμένος ιστορικός κι επιστήμων μπορεί να επεκτείνει την ιστορία της ανθρωπότητας σε εκατομμύρια χρόνια, τίποτε δεν είναι γνωστό για τις φυλές των ανθρώπων που έζησαν τα περασμένα αυτά εκατομμύρια χρόνια· τίποτε δεν είναι γνωστό για τον πολιτισμό που ήκμασε στους πρώτους Ατλάντειους χρόνους πριν δώδεκα εκατομμύρια χρόνια· τίποτε απολύτως δεν είναι γνωστό για τον ακόμη αρχαιότερο Λεμούρειο πολιτισμό που ανάγεται περισσότερα από δέκα πέντε εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν· ακόμη λιγότερα είναι γνωστά για εκείνη την περίοδο του λυκαυγούς που υπήρχε πριν από είκοσι ένα εκατομμύρια χρόνια, όταν οι άνθρωποι ήταν μόλις ανθρώπινοι και συνδέονταν τόσο στενά με το ζωικό βασίλειο ώστε τους αποκαλούμε με το ενοχλητικό όνομα του “ζωανθρώπου”.

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

169

Στη διάρκεια της απέραντης περιόδου ανάμεσα στο τότε και το τώρα μυριάδες ανθρώπων έζησαν κι αγάπησαν κι απέκτησαν εμπειρία· τα σώματά τους απορροφήθηκαν στη σκόνη της γης και καθένας συνεισέφερε κάτι που απέκτησε στη διάρκεια της ζωικής εμπειρίας – κάτι ωστόσο διαφορετικό από εκείνο που συνεισφέρει στη ζωή της ψυχής στο δικό της πεδίο. Αυτό το κάτι που συνεισέφεραν, αλλοίωσε κατά κάποιο τρόπο τα άτομα και τα κύτταρα του φυσικού σώματος κι αυτό το αποκτηθέν κάτι αποδόθηκε πάλι στον κατάλληλο χρόνο στο έδαφος του πλανήτη. Κάθε ψυχή που αποσύρεται από το σώμα, επανέρχεται επανειλημμένα στη γη και πολλά εκατομμύρια βρίσκονται εδώ σήμερα και ιδιαίτερα όσοι ήταν παρόντες στο τέλος των Ατλάντειων καιρών και είναι συνεπώς το άνθος και το ανώτατο προϊόν της πολύ συναισθηματικής εκείνης φυλής. Φέρνουν μαζί τους τις προδιαθέσεις και τις έμφυτες τάσεις με τις οποίες τους προίκισε η ιστορία του παρελθόντος. Πρέπει επομένως να έχετε κατά νου ότι τα φυσικά σώματα στα οποία ενοικεί τώρα η ανθρωπότητα, έχουν κατασκευασθεί από πολύ αρχαία ύλη κι ότι η χρησιμοποιούμενη ουσία έχει μολυνθεί ή ρυθμισθεί από την ιστορία του παρελθόντος. Στην αντίληψη αυτή πρέπει να προστεθούν δύο άλλες: Πρώτο, ότι οι εισερχόμενες ψυχές ελκύουν τον τύπο του υλικού με το οποίο πρέπει να κατασκευάσουν τα εξωτερικά τους κελύφη κι ότι αυτό ανταποκρίνεται σε κάποια όψη της λεπτοφυέστερης φύσης τους· αν, λόγου χάρη, τις ρυθμίζει η φυσική επιθυμία, το υλικό του φυσικού τους φορέα θα ανταποκρίνεται κυρίως στην ιδιαίτερη αυτή παρόρμηση. Δεύτερο, κάθε φυσικό σώμα φέρνει μέσα του τα σπέρματα της αναπόφευκτης ανταπόδοσης, αν οι λειτουργίες του χρησιμοποιούνται κακώς. Το μεγάλο αρχικό αμάρτημα των Λεμούρειων χρόνων ήταν σεξουαλικής φύσης κι οφειλόταν κυρίως όχι μόνο στις ενδόμυχες τάσεις, αλλά στην εξαιρετική πληθυσμιακή πυκνότητα του πολιτισμού του και στη στενή σχέση του ζωικού βασιλείου. Η καταγωγή των συφιλιδικών ασθενειών ανάγεται σ’ εκείνους τους χρόνους. Υπάρχει η ωραία ιδέα στο νου του αδαή ότι οι πρωτόγονες φυλές είναι απαλλαγμένες απ’ αυτό τον τύπο μόλυνσης κι ότι οι πολλές σεξουαλικές ασθένειες και τα αποτελέσματά τους είναι κατεξοχήν ασθένειες του πολιτισμού. Αυτό δεν είναι σωστό από την αποκρυφιστική οπτική γωνία. Η αληθινή γνώση το αναιρεί. Στη νηπιακή ηλικία της φυλής συνέβησαν εσφαλμένα ζευγαρώματα, ασέλγειες και σειρά διαστροφών και στη γλώσσα μερικών από τα αρχαιότερα βιβλία των Αρχείων των Διδασκάλων διαβάζουμε: “η γη πήρε το φόρο της και η γη, μολυσμένη και ακάθαρτη, επέστρεψε στη γη· έτσι η κακή ζωή εισήλθε στην αρχέγονη καθαρότητα της αρχαίας μητέρας. Βαθιά στο έδαφος βρίσκεται το κακό, προβάλλοντας σε μορφή από καιρού σε καιρό και μόνο το πυρ και η οδύνη μπορούν να καθαρίσουν τη μητέρα από το κακό που της μετέδωσαν τα τέκνα της”. Η Λεμούρεια φυλή πρακτικά αυτοκαταστράφηκε λόγω της κατάχρησης του ιερού κέντρου που ήταν εκείνη την εποχή το πιο ενεργό και κυρίαρχο κέντρο. Στις Ατλάντειες μέρες το κέντρο του ηλιακού πλέγματος ήταν ο κύριος αντικειμενικός σκοπός του “εισερχόμενου πυρός”. Το έργο της Ιεραρχίας στις Λεμούρειες μέρες ήταν,

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

170

όπως σας είπα αλλού, να διδάξει στη νηπιακή ανθρωπότητα τη φύση, την έννοια και τη σημασία του φυσικού φορέα, όπως ακριβώς στην επόμενη φυλή υποδαυλίσθηκε η συναισθηματική φύση και ήταν το κύριο αντικείμενο της προσοχής και στη φυλή μας ο νους υποβάλλεται σε διέγερση. Ο μυημένος στους Λεμούρειους χρόνους ήταν εκείνος που είχε αποκτήσει πλήρως τον έλεγχο του σώματος και η χάθα-γιόγκα αποτελούσε τότε την εξέχουσα πνευματική άσκηση. Αυτή με τον καιρό αντικαταστάθηκε απ’ τη λάγια-γιόγκα που έφερνε όλα τα κέντρα του αιθερικού σώματος (εκτός των κέντρων του λαιμού και της κεφαλής) σε λειτουργική δραστηριότητα. Δεν ήταν ο τύπος δραστηριότητας που είναι τώρα εφικτός, γιατί πρέπει να θυμάστε ότι ο Διδάσκαλος εκείνων των ημερών δεν είχε την ανάπτυξη ή την κατανόηση των σημερινών Διδασκάλων, με μόνη εξαίρεση Εκείνους που είχαν έλθει από άλλες διατάξεις και σφαίρες για να βοηθήσουν το ζωάνθρωπο και την πρωτόγονη ανθρωπότητα. α. Αφροδίσια και Συφιλιδικά Νοσήματα. Παράλληλα με τη δραστηριότητα της Μεγάλης Λευκής Στοάς (όπως συνέβαινε πάντοτε κι όπως συμβαίνει σήμερα) υπήρχε και η δραστηριότητα των σκοτεινών δυνάμεων. Τα αποτελέσματά τους έπρεπε να πραγματωθούν με το μέσον του ιερού κέντρου κι έτσι προέκυψε μια πολύ φαύλη κατάσταση η οποία εξασθένησε το σφρίγος του ανθρώπινου σώματος, αύξησε κατά πολύ τις απαιτήσεις της σεξουαλικής φύσης δια της διέγερσης του ιερού κέντρου που υποκινήθηκε τεχνητά από τη Μαύρη Στοά και δημιούργησε πολλές ανόσιες επιγαμίες και διαδεδομένες κακοποιές σχέσεις. Ένας νέος μεγάλος νόμος της φύσης επιβλήθηκε τότε από τον πλανητικό Λόγο, που εκφράσθηκε (πολύ ανεπαρκώς) με τα λόγια: “η ψυχή η αμαρτάνουσα, αύτη αποθανείται”. Ο νόμος αυτός θα μπορούσε να εκφρασθεί καλύτερα με τα λόγια: “Εκείνος που καταχράται ό,τι δόμησε, θα το δει να γκρεμίζεται από τις δυνάμεις μέσα του”. Με την πάροδο των αιώνων και καθώς η Λεμούρεια φυλή υπέκυπτε στις κακοποιές παρορμήσεις της ζωώδους φύσης, έκανε την εμφάνισή του βαθμιαία ο αρχικός τύπος των αφροδίσιων νοσημάτων· τελικά ολόκληρη η φυλή κυριεύθηκε απ’ αυτόν κι εξαφανίσθηκε καθώς η φύση πήρε το φόρο της και αξίωσε το αμείλικτο τίμημά της. Θα μπορούσατε εδώ να ρωτήσετε πώς οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι του πλανήτη μας θεωρήθηκαν υπεύθυνοι, αφού δεν υπάρχει αμάρτημα όταν δεν υφίσταται αίσθηση ευθύνης και συνείδηση κακής πράξης. Η Ιεραρχία εκείνων των ημερών είχε τις δικές της μεθόδους διδασκαλίας της νηπιακής εκείνης ανθρωπότητας, όπως ακριβώς το μικρό παιδί μπορεί να διδαχθεί σήμερα ν’ απέχει από ορισμένες φυσικές συνήθειες. Η ανθρωπότητα γνώριζε τότε καλά τι ήταν κακό, γιατί οι αποδείξεις εκείνου του κακού ήταν φυσικά φανερές και γίνονταν εύκολα αντιληπτές. Η ποινή ήταν προφανής και τα αποτελέσματα άμεσα· οι Δάσκαλοι της φυλής είδαν ότι έτσι αίτιο και αποτέλεσμα θα εντοπίζονταν αμέσως. Την εποχή εκείνη εμφανίσθηκαν επίσης οι πρώτες τάσεις για το γάμο σαν διαφοροποίηση της επιμιξίας· ο σχηματισμός οικογενειακών μονάδων έγινε αντικείμενο προσοχής κι ο στόχος των πιο εξελιγμένων. Ήταν ένα από τα πρώτα έργα

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

171

που ανέλαβε η Ιεραρχία και η πρώτη προσπάθεια για μια μορφή ομαδικής δραστηριότητας που μετέδιδε το πρώτο μάθημα ευθύνης. Η οικογενειακή μονάδα δεν ήταν σταθερή όπως μπορεί να είναι τώρα, αλλά ακόμη κι ο σχετικά χαλαρός δεσμός αποτελούσε ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός· η συγκρότηση της οικογενειακής μονάδας και η ανάπτυξη της αίσθησης της ευθύνης προχώρησε σταθερά ωσότου κορυφώθηκε στο τωρινό μας σύστημα γάμου και στην έμφαση της Δύσης στη μονογαμία· οδήγησε στη Δυτική υπερηφάνεια για τους οικογενειακούς δεσμούς και την καταγωγή τους, στο ενδιαφέρον μας για τις γενεαλογίες και τις σχέσεις και στο μεγάλο τρόμο του Δυτικού διανοητή για τα συφιλιδικά νοσήματα που επηρεάζουν τις οικογένειες και τους απογόνους τους. Ωστόσο δύο πολύ ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν σήμερα. Η οικογενειακή μονάδα διασπάται σε μεγάλη κλίμακα, εξαιτίας των περιπετειών του πολέμου και – σε μικρότερη κλίμακα – εξαιτίας των σύγχρονων απόψεων για το γάμο και το διαζύγιο. Δεύτερο, η ανακάλυψη οριστικής και γοργής θεραπείας των σεξουαλικών νοσημάτων τείνει να κάνει τους ανθρώπους πιο απερίσκεπτους. Όταν ωστόσο τελειοποιηθούν, θα περιφρουρήσουν μακροπρόθεσμα τη φυλή και θα επιστρέφονται στο έδαφος μετά το θάνατο σώματα απαλλαγμένα από το μίασμα που μόλυνε τη γη για αμέτρητους αιώνες. Έτσι θα προκύψει μια βαθμιαία κάθαρση του εδάφους. Η εξάπλωση της εφαρμογής της καύσης θα βοηθήσει επίσης αυτή τη διαδικασία κάθαρσης. Η καταστροφή δια του πυρός και η ένταση της θερμότητας που παράγεται από τη χρήση στρατιωτικών μεθόδων βοηθούν επίσης και στα επόμενα ένα εκατομμύρια χρόνια θα δούμε τη σύφιλη (που κληρονομήθηκε από τη Λεμουρεία) να εξαλείφεται τόσο από την ανθρώπινη οικογένεια όσο και από το έδαφος του πλανήτη. Με την πάροδο των αιώνων η ανθρωπότητα εισήλθε στο Ατλάντειο στάδιο ανάπτυξης. Ο συνειδητός έλεγχος του φυσικού σώματος έπεσε κάτω απ’ το κατώφλι της συνείδησης· το αιθερικό σώμα έγινε συνεπώς ισχυρότερο (γεγονός που συχνά δεν εξετάζεται) και το φυσικό σώμα αντιδρούσε όλο και περισσότερο σαν ένα αυτόματο στην εντύπωση και στη διεύθυνση μιας σταθερά αυξανόμενης επιθυμητικής φύσης. Η επιθυμία έγινε κάτι περισσότερο από μια απλή ανταπόκριση στις ζωώδεις φυσικές ορμές και στα πρωτόγονα ένστικτα, αλλά κατευθυνόταν σε αντικείμενα και αντικειμενικούς σκοπούς εξωτερικούς απ’ το σώμα, σε υλικά αποκτήματα και σε ό,τι (βλέποντας κι εποφθαλμιώντας) μπορούσε να το οικειοποιηθεί. Όπως ακριβώς τα μεγάλα αμαρτήματα της Λεμούρειας εποχής (αν μπορούν να ονομασθούν αμαρτήματα με την αληθινή έννοια λόγω του χαμηλού επιπέδου νοημοσύνης της φυλής) προέρχονταν από την κατάχρηση του σεξ, έτσι και το μεγάλο αμάρτημα των Ατλάντειων ήταν η κλοπή – πλατιά και γενικευμένη. Τα σπέρματα της επιθετικότητας και της προσωπικής κτητικότητας άρχισαν να φαίνονται κι αποκορυφώθηκαν στο μεγάλο πόλεμο (όπως αναφέρεται στη Μυστική Δοξασία) μεταξύ των Κυρίων της Φωτεινής Όψης και των Κυρίων της Σκοτεινής Όψης. Για ν’ αποκτήσουν εκείνο που εποφθαλμιούσαν κι ένιωθαν ότι χρειάζονταν, οι πιο εξελιγμένοι εκείνης της φυλής άρχισαν να ασκούν τη μαγεία. Δε μου είναι δυνατό να σας περιγράψω τη φύση και τις

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

172

μεθόδους της Ατλάντειας μαγείας με τον έλεγχό της επί των στοιχειακών και των μορφών ζωής που έχουν πια αποσυρθεί και είναι απρόσιτες στην ανθρωπότητα· ούτε μπορώ να σας υποδείξω τις ιδιαίτερες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν για την απόκτηση εκείνου που επιθυμούσαν, τις Λέξεις Δύναμης που χρησιμοποιούσαν και τα επιμελώς σχεδιασμένα τυπικά που ακολουθούσαν όσοι επιζητούσαν να πλουτίσουν και να αποκτήσουν ό,τι επιθυμούσαν, αδιαφορώντας για τη ζημιά των άλλων. Το μαγικό αυτό έργο ήταν μια κακώς κατευθυνόμενη παρωδία της Λευκής Μαγείας που τόσο ανοιχτά χρησιμοποιούσαν εκείνες τις μέρες, πριν το μεγάλο πόλεμο μεταξύ των Δυνάμεων του Φωτός και των Δυνάμεων του Κακού. Η μαγεία του ορθού είδους ήταν πολύ οικεία στους Ατλάντειους και τη χρησιμοποιούσαν εκείνα τα Μέλη της Ιεραρχίας στα οποία είχε ανατεθεί η καθοδήγηση της φυλής και μάχονταν το κακό που κυριαρχούσε στους υψηλούς κύκλους. Το ίδιο κακό βρίσκεται πάλι στο δρόμο του πολέμου και καταπολεμείται από τους ανθρώπους της καλής θέλησης υπό τη διεύθυνση της Μεγάλης Λευκής Στοάς. Η χλιδή είχε φτάσει στην Ατλαντίδα σε τέτοια ύψη, ώστε εμείς με όλο τον πολιτισμό μας για τον οποίο καυχόμαστε, ούτε γνωρίζουμε και ούτε φθάσαμε ποτέ. Μερικά αμυδρά ίχνη της έφθασαν σε μας από θρύλους και από την αρχαία Αίγυπτο, από αρχαιολογικές ανακαλύψεις και από παλιά παραμύθια. Μια επανάληψη της καθαρά Ατλάντειας νοσηρότητας και κακίας σημειώθηκε στην εποχή της παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η ζωή είχε μολυνθεί από το μίασμα της ανόθευτης ιδιοτέλειας και οι ίδιες οι πηγές της ζωής μολύνθηκαν. Οι άνθρωποι ζούσαν και ανέπνεαν μόνο για ν’ αποκτήσουν την υπέρτατη χλιδή και μια πληθώρα πραγμάτων και υλικών αγαθών. Καταπνίγονταν από την επιθυμία και βασανίζονταν απ’ το όνειρο να μην πεθάνουν ποτέ, αλλά να ζουν διαρκώς, αποκτώντας όλο και περισσότερα από όσα επιθυμούσαν. β. Φυματίωση. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκουμε την προέλευση της φυματίωσης. Αναπτύχθηκε στα όργανα με τα οποία οι άνθρωποι αναπνέουν και ζουν κι επιβλήθηκε – σαν τιμωρία – από τη Μεγάλη Λευκή Στοά· οι Διδάσκαλοι θέσπισαν ένα νέο νόμο για τους Ατλάντειους όταν η Λεμούρεια ακολασία και η Ατλάντεια απληστία είχαν φτάσει στο πιο άσπλαχνο ύψος τους. Αυτός ο νόμος μπορεί να ερμηνευθεί με τους ακόλουθους όρους: “Εκείνος που ζει μόνο για τα υλικά αγαθά, που θυσιάζει κάθε αρετή για να αποκτήσει κάτι που δεν μπορεί να διαρκέσει, θα πεθάνει στη ζωή, η πνοή θα τον εγκαταλείψει κι όμως θα αρνείται να σκεφθεί το θάνατο μέχρι να έλθει η κλήση”. Μας είναι δύσκολο τις μέρες αυτές να εκτιμήσουμε ή να κατανοήσουμε την Ατλάντεια κατάσταση συνείδησης. Δεν υπήρχε κανενός είδους νοητική διαδικασία, παρά μόνο μεταξύ των ηγετών της φυλής· υπήρχε μόνο κυριαρχική, ανελέητη, ακόρεστη επιθυμία. Αυτή η δράση της Μεγάλης Λευκής Στοάς προκάλεσε δύο αποτελέσματα κι έφερε τη φυλή αντιμέτωπη με δύο μη αντιληπτά ως τότε προβλήματα. Το πρώτο ήταν ότι οι ψυχολογικές στάσεις και οι καταστάσεις συνείδησης μπορούν και πράγματι επιφέρουν φυσιολογικές καταστάσεις που μπορεί να είναι καλές και κακές. Δεύτερο, για πρώτη φορά οι άνθρωποι αντιμετώπισαν την αναγνώριση του φαινομένου

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

173

του θανάτου – ενός θανάτου που οι ίδιοι προκάλεσαν μ’ ένα νέο τρόπο κι όχι ακριβώς με φυσικά μέσα. Αυτό έπρεπε να δραματοποιηθεί γι’ αυτούς με κάποιο σαφώς αντικειμενικό τρόπο, γιατί ως τότε οι μάζες δεν ανταποκρίνονταν σε προφορική διδασκαλία, αλλά μόνο σε ορατά γεγονότα. Όταν λοιπόν έβλεπαν ένα ιδιαίτερα ληστρικό κι αρπακτικό πρόσωπο να αρχίζει να υποφέρει από μια φοβερή ασθένεια που φαινόταν να γεννιέται από μέσα του και – ενώ υπέφερε – διατηρούσε την αγάπη της ζωής (όπως κάνουν οι φυματικοί σήμερα), αντιμετώπιζαν μια άλλη όψη ή μορφή του αρχικού νόμου (που είχε επιβληθεί τους Λεμούρειους καιρούς) που έλεγε: “Η ψυχή η αμαρτάνουσα, αύτη αποθανείται”. Ο θάνατος γινόταν ως τότε δεκτός χωρίς αμφιβολία όσον αφορά τη μοίρα όλων των ζωντανών πραγμάτων, αλλά τώρα για πρώτη φορά η νοητική συνάφεια μεταξύ ατομικής δράσης και θανάτου αναγνωρίσθηκε – αν και με αμυδρό κι ασθενικό τρόπο – κι έγινε ένα μεγάλο βήμα στην ανθρώπινη συνείδηση. Το ένστικτο δεν μπορούσε να χειρισθεί αυτή την κατάσταση. Ο θάνατος, αδελφέ μου, είναι μια μεγάλη και παγκόσμια κληρονομιά· όλες οι μορφές πεθαίνουν γιατί τέτοιος είναι ο νόμος της ζωής, για να μιλήσουμε με παράδοξα. Έφθασε η στιγμή που η φυλή μπορούσε να διδαχθεί το μάθημα ότι ο θάνατος μπορεί να είναι είτε το τέλος ενός κύκλου και η αυτόματη ανταπόκριση στο μεγάλο Νόμο των Κύκλων που συνεχώς εγκαινιάζει το νέο και τερματίζει το παλιό, ή μπορεί να επέλθει από τη κατάχρηση του φυσικού σώματος, την κακή εφαρμογή της ενέργειας και την εσκεμμένη δράση του ίδιου του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που εσκεμμένα αμαρτάνει κι έχει λανθασμένες ψυχολογικές στάσεις και επακόλουθες πράξεις, αυτοκτονεί όπως ακριβώς ο άνθρωπος που εκούσια τινάζει τα μυαλά του. Αυτό γίνεται σπάνια αντιληπτό, αλλά η αλήθεια θα φανερώνεται όλο και περισσότερο. Η Βιβλική εντολή να θυμόμαστε ότι “αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα” είναι μια κυριολεκτική δήλωση για την ανθρώπινη κληρονομιά της ασθένειας από τη Λεμουρεία και την Ατλαντίδα. Η σύφιλη και η φυματίωση επικρατούσαν κατεξοχήν στο πρώτο ήμισυ της Αρείας φυλής στην οποία βρισκόμαστε τώρα και σήμερα δεν προσβάλλουν μόνο τα όργανα αναπαραγωγής ή τους πνεύμονες (όπως συνέβαινε στα πρώτα στάδια της εμφάνισής τους), άλλα περιλαμβάνουν το κυκλοφορικό σύστημα και συνεπώς ολόκληρο τον οργανισμό του ανθρώπινου σώματος. Πολλά έγιναν τα τελευταία πενήντα χρόνια για να φέρουν υπό έλεγχο τη μεγάλη Ατλάντεια ασθένεια της φυματίωσης με απλότητα ζωής, καθαρή και άφθονη τροφή και καθαρό αέρα. Πολλά γίνονται για τον έλεγχο τελικά των συφιλιδικών νοσημάτων και αμφότερα θα εξαφανισθούν τελικά, όχι μόνο με την ορθή θεραπεία και τις ανακαλύψεις της ιατρικής επιστήμης, αλλά διότι η φυλή – καθώς πολώνεται περισσότερο νοητικά – θα ασχοληθεί με το πρόβλημα απ’ τη σκοπιά της κοινής λογικής, θα αποφασίσει ότι τα φυσικά αμαρτήματα επιφέρουν πολύ βαριά τιμωρία κι ότι δεν αξίζει να κατέχουμε εκείνο που δεν έχουμε κερδίσει ή δε χρειαζόμαστε κι επομένως δε μας ανήκει νόμιμα. Ο παγκόσμιος πόλεμος (1914-1945) διεξήχθη κάτω από τις βασικές αυτές ιδέες. Αποκαλούμε επίθεση την παράνομη κατοχή των εδαφών, της περιοχής, των αγαθών

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

174

και της περιουσίας άλλων λαών· όμως αυτό είναι κατ’ αρχή το ίδιο πράγμα με τη ληστεία, την κλοπή και την αρπαγή. Σήμερα τα κακά αυτά δεν είναι μόνο ατομικά αμαρτήματα και σφάλματα, αλλά μπορεί να αποτελούν εθνικά χαρακτηριστικά· ο παγκόσμιος πόλεμος έφερε το όλο πρόβλημα στην επιφάνεια της ανθρώπινης συνείδησης και η αρχαία Ατλάντεια μάχη συνεχίζεται σφοδρά, με την πιθανότητα να θριαμβεύσει αυτή τη φορά η Μεγάλη Λευκή Στοά. Αυτό δε συνέβη στην προηγούμενη σύγκρουση. Τότε ο πόλεμος τερματίσθηκε με την παρέμβαση του ίδιου του πλανητικού Λόγου κι ο αρχαίος εκείνος πολιτισμός βυθίστηκε στα βάθη και καταποντίστηκε στο ύδωρ – το σύμβολο της αγνότητας, της εξυγίανσης και της παγκοσμιότητας και συνεπώς το προσφορότερο για τον τερματισμό εκείνου που ένας από τους Διδασκάλους ονόμασε “μια φυλή προσανατολισμένη στη φυματίωση”. Ο θάνατος δια πνιγμού και ο θάνατος με σκοτεινά φυσικά μέσα, που δεν έχω το δικαίωμα να περιγράψω, δοκιμάσθηκαν στην προσπάθεια σωτηρίας της ανθρωπότητας. Σήμερα εφαρμόζεται η τεχνική του θανάτου δια του πυρός και υπόσχεται να είναι επιτυχής. Σε αντιδιαστολή με τις μεγάλες Λεμούρειες και Ατλάντειες κρίσεις η ανθρωπότητα έχει πια μεγαλύτερη νοητική εγρήγορση, τα αίτια της δυσχέρειας αναγνωρίζονται, τα κίνητρα φαίνονται καθαρότερα και η θέληση-για-το-καλό και την αλλαγή των κακών συνθηκών του παρελθόντος είναι ισχυρότερη από ποτέ άλλοτε. Ό,τι αρχίζει να εκδηλώνεται τώρα στην κοινή συνείδηση είναι κάτι εντελώς καλό και νέο. Οι υποκειμενικοί λόγοι που έδωσα για να εξηγήσω την εμφάνιση των δύο αυτών πολύ αρχαίων φυλετικών ασθενειών, μπορεί να φανούν στο μη εσωτεριστή σαν δυνατοί αλλά όχι πιθανοί και σαν φανταστικοί και πολύ γενικής φύσης. Αυτό δεν μπορεί ν’ αποφευχθεί. Οι δύο αυτές ομάδες ασθενειών είναι τόσο εξαιρετικά αρχαίας προέλευσης ώστε τις ονόμασα έμφυτες στην ίδια την πλανητική ζωή και κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας, γιατί σε καθετί η παραβίαση ορισμένων νόμων θα επιφέρει αυτές τις ασθένειες. Αν υπήρχε λόγος, θα μπορούσα να σας φέρω ακόμη πιο πίσω στο βασίλειο του κοσμικού κακού καθώς επικρατεί στο ηλιακό μας σύστημα κι επηρεάζει τον πλανητικό Λόγο ο Οποίος συγκαταλέγεται ακόμη μεταξύ των “ατελών Θεών”. Η εξωτερική μορφή του πλανήτη δια της οποίας εκφράζεται, είναι εμποτισμένη σε ορισμένο βάθος με τα σπέρματα και τους σπόρους των δύο αυτών ασθενειών· αλλά αυτές οι μορφές του ανθρώπινου πόνου θα εξαφανισθούν καθώς θα εδραιώνεται η ανοσία, θ’ αναπτύσσονται οι μέθοδοι θεραπείας, θα αναγνωρίζεται η προληπτική ιατρική κι ο ίδιος ο άνθρωπος θα φτάνει σ’ έναν αυξημένο νοητικό και ψυχικό έλεγχο της ζωώδους κι επιθυμητικής φύσης και (άσχετα με ό,τι λένε οι στατιστικές) εξαφανίζονται στις πιο ελεγχόμενες περιοχές της ανθρώπινης οικογένειας. Καθώς η ζωή του Θεού (που εκφράζεται σαν ατομική θειότητα και παγκόσμια θειότητα) πάλλεται ισχυρότερα δια των βασιλείων της φύσης, οι δύο αυτές τιμωρίες των κακών πράξεων αναπόφευκτα δε θα χρειάζονται πια και θα εξαφανισθούν για τρεις λόγους: 1. Ο προσανατολισμός της ανθρωπότητας στο φως μεταβάλλεται σταθερά και “το φως διαλύει όλο το κακό”. Το φως της γνώσης και η αναγνώριση των αιτίων θα επιφέρει τις προσεκτικά σχεδιασμένες εκείνες συνθήκες που θα καταστήσουν τα

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

175

συφιλιδικά νοσήματα και τη φυματίωση πράγματα του παρελθόντος. 2. Τα κέντρα κάτω από το διάφραγμα θα υποβληθούν σε μια καθαρτήρια και ανυψωτική διαδικασία· η ζωή του ιερού κέντρου θα ελέγχεται και η ενέργεια που συνήθως εστιάζεται εκεί θα επεκταθεί σε δημιουργική ζωή με το μέσον του κέντρου του λαιμού· η ενέργεια του κέντρου του ηλιακού πλέγματος θα ανυψωθεί στην καρδιά και τότε η τάση της ανθρώπινης ιδιοτέλειας θα σβήσει. 3. Πλήρεις θεραπείες που θα εφαρμοσθούν από την επιστήμη, θα επιφέρουν τη βαθμιαία εξαφάνιση της μόλυνσης. Ένας άλλος λόγος που θα επιφέρει τον τερματισμό εκείνων των μεθόδων και τρόπων ζωής κι επιθυμίας που εξηγούν αυτές τις ασθένειες, αναγνωρίσθηκε ελάχιστα ως τώρα· αναφέρθηκε από τον Χριστό όταν μίλησε για την εποχή κατά την οποία κανένα μυστικό δε θα μπορούσε να μείνει κρυφό κι ότι όλα τα μυστικά θα μεταδίδονταν μεγαλόφωνα από τις στέγες των σπιτιών. Η ανάπτυξη της τηλεπαθητικής καταγραφής και των ψυχιστικών δυνάμεων, όπως της ψυχόρασης και ψυχακοής, θ’ αποστερήσουν τελικά απ’ την ανθρωπότητα τη μυστικότητα στην οποία αμαρτάνει. Οι δυνάμεις με τις οποίες οι Διδάσκαλοι και οι ανώτεροι μυημένοι μπορούν να διαπιστώσουν την ψυχική και φυσική κατάσταση της ανθρωπότητας, την ποιότητα και τη συνείδησή της, αρχίζουν ήδη να εκδηλώνονται στην προχωρημένη ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι θα αμαρτάνουν, θα διαπράττουν κακές πράξεις και θα ικανοποιούν ανώμαλες επιθυμίες, αλλά θα γίνονται γνωστοί στους συνανθρώπους τους και τίποτε απ’ ό,τι κάνουν δε θα παραμένει μυστικό. Κάποιος ή κάποια ομάδα θα έχει επίγνωση των τάσεων της ζωής του ανθρώπου κι ακόμη των περιπτώσεων που ικανοποιεί κάποια απαίτηση της κατώτερης φύσης του και το γεγονός αυτής της δυνατότητας θα δρα σαν ισχυρό αποτρεπτικό – πολύ πιο αποτρεπτικό από ό,τι μπορείτε να φαντασθείτε. Ο άνθρωπος είναι πράγματι φύλακας του αδελφού του και η φύλαξη θα πάρει τη μορφή γνώσης και “αποκλεισμού και κυρώσεων” – όπως λέγεται σήμερα για τις ποινές των εθνών. Θα ήθελα να στοχασθείτε τους δύο αυτούς τρόπους χειρισμού της κακής πράξης. Πρακτικά θα εφαρμόζονται αυτόματα σαν ζήτημα καλού ήθους, ορθού αισθήματος και πρόθεσης αρωγής από άτομα κι ομάδες σε άλλα άτομα κι ομάδες και μ’ αυτό τον τρόπο το έγκλημα και η τάση για κακές πράξεις θα εξαλειφθεί βαθμιαία. Θα γίνει αντιληπτό ότι κάθε έγκλημα στηρίζεται σε κάποια μορφή ασθένειας ή σε αδενική έλλειψη ή υπερδιέγερση που βασίζεται στην ανάπτυξη ή υπανάπτυξη του ενός ή του άλλου κέντρου. Μια φωτισμένη κοινή γνώμη – ενήμερη ως προς τη σύσταση του ανθρώπου και με επίγνωση του μεγάλου Νόμου του Αιτίου και Αποτελέσματος – θα χειρίζεται τον εγκληματία με ιατρικά μέσα, με ορθές συνθήκες περιβάλλοντος και τις ποινές αποκλεισμού και κυρώσεων. Δεν έχω χρόνο να επεκταθώ σ’ αυτά τα ζητήματα, αλλά οι υποδείξεις αυτές θα σας δώσουν τροφή για σκέψη. γ. Καρκίνος. Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση μιας γοργά αυξανόμενης και τυπικής Ατλάντειας ασθένειας που ονομάζουμε καρκίνο. Μιλήσαμε ήδη για μια βασική διαδεδομένη ασθένεια που σχετίζεται με το φυσικό σώμα· ασχοληθήκαμε επιφανειακά με μια άλλη

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

176

που είναι προϊόν της επιθυμητικής φύσης. Ο καρκίνος στον τωρινό μας κύκλο, τον Άρειο, είναι σαφώς αποτέλεσμα της δραστηριότητας του κατώτερου συγκεκριμένου νου και της διέγερσης του αιθερικού σώματος που μπορεί να προκαλέσει ο νους. Είναι μια μεγάλη ασθένεια που οφείλεται σε διέγερση, όσον αφορά τις Άρειες μάζες, όπως ακριβώς η καρδιακή πάθηση είναι επίσης μια ασθένεια διέγερσης, που προσβάλλει κυρίως τους προχωρημένους τύπους της ανθρωπότητας, οι οποίοι – λόγω του ενδιαφέροντος στις επιχειρήσεις και την ηγεσία – θυσιάζουν συχνά τη ζωή τους και πληρώνουν το τίμημα της κατάχρησης και υπερσυγκέντρωσης ενέργειας με την ανάπτυξη διαφόρων μορφών οξείας καρδιακής διαταραχής. Οι μαθητές και μυημένοι είναι επίσης επιρρεπείς σ’ αυτή την πάθηση, λόγω της αφύπνισης σε βίαιη δραστηριότητα του καρδιακού κέντρου. Στη μια περίπτωση η ζωική ενέργεια που ρέει δια της καρδιάς χρησιμοποιείται πέρα από κάθε ανθρώπινη ανοχή στο χειρισμό των ανθρώπινων υποθέσεων· στην άλλη το καρδιακό κέντρο διανοίγεται και η ένταση που προκύπτει στο όργανο της καρδιάς είναι πολύ μεγάλη κι έτσι επέρχεται η καρδιακή ασθένεια. Ένα τρίτο αίτιο των καρδιακών ασθενειών οφείλεται στην πρόωρη ή εσκεμμένα σχεδιασμένη ανύψωση της ενέργειας του ηλιακού πλέγματος στην καρδιά, επιβάλλοντας έτσι πάνω της μια απροσδόκητη ένταση. Ασχολούμαι φυσικά με πλατιές γενικεύσεις· μεταγενέστερες αποδείξεις θα δείξουν τους τύπους δραστηριότητας που θα εφελκύουν αντίστοιχες διαταραχές στην καρδιά. Η καρδιακή ασθένεια θα αυξηθεί πολύ καθώς εισερχόμαστε στη νέα φυλετική ρίζα, ιδιαίτερα στο μεσοδιάστημα οπότε το γεγονός των κέντρων, η φύση και οι ποιότητές τους, θα γίνει αποδεκτό και θα καταστούν συνεπώς αντικείμενο εξασκημένης προσοχής. Η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη και η νοητική αυτή εστίαση στα κέντρα θα προκαλέσει αναπόφευκτα υπερδιέγερση όλων των κέντρων κι αυτό παρά τη φροντίδα και την προσεκτικά αναπτυγμένη Επιστήμη των Κέντρων. Είναι κάτι που δεν μπορεί ν’ αποφευχθεί εξαιτίας της νευρικής και ανώμαλης ανάπτυξης του ανθρώπου. Αργότερα η διέγερση αυτή θα ρυθμίζεται και θα ελέγχεται και η καρδιά θα υποβάλλεται μόνο σε μια γενική ένταση μαζί με όλα τα άλλα κέντρα. Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που συνδέεται σαφώς με τα κέντρα και θα βρεθεί ότι το κέντρο στην περιοχή του οποίου βρίσκεται ο καρκίνος είναι υπερενεργό, με μια επακόλουθη αύξηση της ενέργειας που διαχύνεται στη σχετική σωματική ουσία. Η ενέργεια αυτή και η υπερδιέγερση ενός κέντρου μπορεί να οφείλεται όχι μόνο στη δραστηριότητα του κέντρου και την επακόλουθη ακτινοβολία του, αλλά επίσης στην καταστολή που επιβάλλεται απ’ το νου πάνω στη δραστηριότητα ενός ιδιαίτερου κέντρου. Αυτή επιφέρει απόφραξη της ενέργειας κι έχουμε πάλι τη δημιουργία μεγάλης συγκέντρωσης ενέργειας σε κάποια ιδιαίτερη περιοχή. Μια από τις κύριες αιτίες του καρκίνου που σχετίζεται με το ιερό κέντρο κι επομένως με τα σεξουαλικά όργανα, έγκειται στην καλοπροαίρετη καταπίεση της σεξουαλικής ζωής και κάθε σκέψης που συνδέεται με τη σεξουαλική ζωή από παραπλανημένους ζηλωτές· είναι εκείνοι που βρίσκουν στη διδασκαλία – του μοναχισμού και της αγαμίας – του Μεσαίωνα τη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης. Εκείνη τη χρονική περίοδο αγαθοί άνθρωποι

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

177

δίδασκαν ότι το σεξ ήταν κακό και μοχθηρό, κάτι που δεν έπρεπε να αναφέρεται και μια ισχυρή πηγή ανωμαλίας. Οι ομαλές αντιδράσεις αντί να ελέγχονται και να μετουσιώνονται σε δημιουργική δραστηριότητα, καταπνίγονταν βίαια κι όλες οι σκέψεις για τη σεξουαλική ζωή παρέμεναν ανέκφραστες. Ωστόσο η ενέργεια ακολουθεί την κατεύθυνση της σκέψης, με αποτέλεσμα ο ιδιαίτερος αυτός μαγνητικός τύπος ενέργειας να προσελκύει έναν αυξημένο αριθμό κυττάρων και ατόμων· εδώ βρίσκεται η πηγή των όγκων, των νεοπλασιών και των καρκίνων που τόσο επικρατούν σήμερα. Το ίδιο πράγμα μπορεί να ειπωθεί για τις βίαιες αναστολές που επιβάλλονται από το ζηλωτή σ’ όλες τις συναισθηματικές αντιδράσεις και αισθήματα. Στην προσπάθειά τους να ελέγξουν το αστρικό σώμα οι άνθρωποι αυτοί προσφεύγουν σε μια διαδικασία άμεσης αναστολής και καταστολής. Η καταστολή αυτή καθιστά το ηλιοπλεγματικό κέντρο μια μεγάλη δεξαμενή δραστικά συγκρατημένης ενέργειας. Η μετουσίωση των συναισθημάτων σε έφεση και αγάπη και ο κατευθυνόμενος έλεγχος είναι ανύπαρκτος και η ύπαρξη της παλλόμενης αυτής δεξαμενής δύναμης προκαλεί τον καρκίνο του στομάχου, του ήπατος και συχνά ολόκληρης της περιοχής του υπογαστρίου. Αναφέρω απλά αυτά τα αίτια (υπερδραστηριότητα ενός κέντρου και συγκράτηση ενέργειας, ανεκδήλωτης και σε αναστολή) σαν καρποφόρες πηγές καρκίνου. Επιστρέφουμε σε κάθε περίπτωση, όπως μπορείτε να δείτε, στο γεγονός της ύπαρξης των κέντρων και των φυσιολογικών αποτελεσμάτων τους. Τόση μεγάλη έμφαση δόθηκε στις ποιότητες και τα χαρακτηριστικά που θ’ αναπτύξει ο άνθρωπος όταν όλα τα κέντρα οργανωθούν και κατευθυνθούν κατάλληλα, ώστε τα αποτελέσματα της ενέργειας που δέχονται και διανέμουν στο φυσικό οργανισμό παραγνωρίζονται τελείως. Αξίζει λοιπόν να επαναληφθούν και να προσεχθούν δύο παράγοντες σε σχέση με τα κέντρα και την κυκλοφορία του αίματος: 1. Η ροή του αίματος είναι ο πράκτορας του αδενικού συστήματος, όπως αυτό με τη σειρά του είναι αποτέλεσμα των κέντρων· η ροή του αίματος μεταφέρει σε κάθε μέρος του σώματος τα ουσιώδη εκείνα στοιχεία για τα οποία γνωρίζουμε ελάχιστα και τα οποία κάνουν τον άνθρωπο ψυχολογικά ό,τι είναι κι έτσι ελέγχουν φυσικά τον εξοπλισμό του. 2. Η ροή του αίματος είναι επίσης η ζωή και μεταφέρει σ’ ολόκληρο τον οργανισμό μια όψη ενέργειας αποθηκευμένης στα κέντρα, η οποία δεν έχει άμεση σχέση με το ενδοκρινές σύστημα· διεισδύει με την ακτινοβολία της στην κυκλοφορία του αίματος και σ’ όλες τις φλέβες, τις αρτηρίες και τα τριχοειδή αγγεία στην περιοχή που ελέγχεται από το εξεταζόμενο κέντρο. Η διεισδυτική αυτή ενέργεια της καθαυτής ζωής, εντοπισμένη κι εξειδικευμένη, μπορεί να χορηγεί τη ζωή ή το θάνατο. Όλες οι ασθένειες – εκτός από εκείνες που οφείλονται σε δυστυχήματα, σε τραύματα που καταλήγουν σε μολύνσεις και σε επιδημίες – μπορούν σε τελική ανάλυση να αποδοθούν σε κάποια κατάσταση των κέντρων και συνεπώς σε ενέργεια που ρέει ατίθαση, σε ενέργεια υπερδραστήρια και κακώς κατευθυνόμενη ή ανεπαρκή και

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

178

τελείως ανύπαρκτη ή συγκρατούμενη αντί να χρησιμοποιείται και να μετουσιώνεται σε ένα ανώτερο αντίστοιχο κέντρο ενέργειας. Το μυστήριο του αίματος παραμένει ακόμη άλυτο και θα επισύρει αυξημένη προσοχή με την πάροδο του χρόνου. Οι αναιμίες που τόσο επικρατούν σήμερα, οφείλονται επίσης σε υπερβολική ενέργεια. Μπορώ μόνο να δώσω γενικές ενδείξεις, να σημειώσω αίτια κι έπειτα να αφήσω στους νοήμονες ερευνητές το έργο της μελέτης των αποτελεσμάτων, αφού αποδεχθούν σαν πιθανή υπόθεση τις υποδείξεις που έκανα. Μια κατάλληλη μελέτη των ενδοκρινών αδένων (κι αργότερα ολόκληρης της αδενικής δομής του σώματος) και της ροής του αίματος θα τους αναδείξει σαν την κύρια πηγή της φυσικής δυσχέρειας· αργά και υπομονετικά αλλά αναπόφευκτα οι ερευνητές θα υποχρεωθούν να στηριχθούν στα κέντρα και να περιλάβουν στους υπολογισμούς τους ένα υποκειμενικό νευρικό σύστημα (ολόκληρο το υποκειμενικό σύστημα των νάντις που υπόκεινται των νεύρων σ’ όλο το σώμα) και θα καταδείξουν ότι οι παράγοντες αυτοί ευθύνονται για τις μεγάλες ασθένειες και τις πολλές δευτερεύουσες παθήσεις και τα άγνωστα νοσήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα. Όμως οι ανοιχτόμυαλοι ερευνητές που παραδέχονται εξ αρχής το γεγονός των κέντρων και θεωρούν πιθανή την παρουσία τους κι ενδεχομένως την απόδειξη της ύπαρξής τους, θα επιτελέσουν πολύ ταχύτερη πρόοδο· τότε οι ασθένειες θα τεθούν υπό έλεγχο με ένα σύστημα λάγια-γιόγκα (την επιστήμη των κέντρων) που θα είναι η εξυψωμένη μορφή της λάγια-γιόγκα των Ατλάντειων ημερών. Τότε ο προχωρημένος σπουδαστής θα ελέγχει τα κέντρα με τη δύναμη της σκέψης. Στη γιόγκα του μέλλοντος, μέσω διαλογισμού, ευθυγράμμισης κι ορθών ασκήσεων, τα κέντρα θα περιέρχονται υπό τον άμεσο έλεγχο της ψυχής – κάτι πολύ διαφορετικό απ’ τον έλεγχο των κέντρων με το νου και για το οποίο οι μάζες των ανθρώπων δεν είναι ακόμη έτοιμες. Σ’ αυτή θα προστεθεί η Επιστήμη της Αναπνοής – όχι οι αναπνευστικές ασκήσεις όπως διδάσκονται τώρα, με συχνά επικίνδυνα αποτελέσματα, αλλά ένας αναπνευστικός ρυθμός που θα επιβάλλεται απ’ το νου δια του οποίου θα μπορεί να εργασθεί η ψυχή και δε θα απαιτεί τίποτε περισσότερο από την απλή ρυθμική φυσική αναπνοή η οποία όμως θα αναδιοργανώνει τα λεπτοφυέστερα σώματα και θα φέρνει τα κέντρα σε διευθετημένη δραστηριότητα, ανάλογα με την ακτίνα και το σημείο εξέλιξης. Δεν ασχολούμαι με την παθολογία αυτών των ασθενειών. Αυτή μελετήθηκε καλά και πραγματεύθηκε απ’ τη συνήθη ιατρική. Επιζητώ σ’ αυτό το τμήμα της συζήτησής μας μόνο να τονίσω τα υποκειμενικά αίτια και τα αντικειμενικά αποτελέσματα. Τα δύο πρέπει να συσχετισθούν. Η δραστηριότητα – υπερβολική ή ανεπαρκής – των κέντρων είναι το υποκειμενικό αίτιο, αλλά δεν έχει ακόμη αναγνωρισθεί παρά μόνο από τους εσωτεριστές. Τα αίτια (τα φανερά αίτια που καθαυτά είναι αποτέλεσμα ενός αληθινά υποκειμενικού αιτίου) εγκαινιάζονται απ’ τον ίδιο το φυσικό άνθρωπο είτε σ’ αυτή τη ζωή είτε σε μια προγενέστερη – ένα σημείο που θα συζητήσουμε αργότερα. Σας έδωσα στα ανωτέρω πολλά για μελέτη και καθώς συλλογίζεσθε και σκέφτεσθε, καθώς μελετάτε περιπτώσεις και τύπους, καθώς παρατηρείτε τα χαρακτηριστικά και τις ποιότητες όσων γνωρίζετε και στους οποίους εκδηλώνεται τελικά κάποια μορφή

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

179

ασθένειας, θα έλθει το φως. Μόνο η ανάγκη της υπόδειξης των κύριων αυτών πηγών ασθενειών κι όχι η παραγνώρισή τους, ακόμη κι αν το θέμα είναι πολύ εσωτερικό για να το συλλάβει η μέση διανόηση, με οδήγησε να περιλάβω το δεύτερο κατά σειρά σημείο: 2. ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Μου είναι προφανώς αδύνατο να επεκταθώ σ’ αυτό το θέμα, γιατί δεν είναι δυνατό να δώσω ακόμη και την παραμικρή ένδειξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σήμερα σ’ οποιαδήποτε διαδικασία επαλήθευσης. Πρέπει να δεχθείτε με εμπιστοσύνη όσα πω κι αυτή εξαρτάται απ’ το κατά πόσο αναγνωρίζετε την αποδειγμένη φιλαλήθεια και ειλικρίνειά μου. Μπορώ να πω λίγα – αρκετά μόνο για να υποδείξω ένα καρποφόρο αίτιο ασθένειας, που είναι τόσο παλιό ώστε είναι έμφυτο στη ζωή του ίδιου του πλανήτη. Οι ασθένειες αυτές δεν έχουν υποκειμενική ή λεπτοφυή προέλευση· δεν είναι αποτέλεσμα συναισθηματικών συνθηκών ή ανεπιθύμητων νοητικών διαδικασιών. Δεν είναι ψυχολογικής φύσης και συνεπώς δεν μπορούν να αποδοθούν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα των κέντρων. Έχουν την προέλευσή τους μέσα στην ίδια την πλανητική ζωή και στη ζωική της όψη κι έχουν άμεσο εκπορευτικό αποτέλεσμα στα ξεχωριστά άτομα από τα οποία αποτελείται το πυκνό φυσικό σώμα. Είναι ένα σπουδαίο σημείο που πρέπει να θυμάστε. Η πηγή κάθε ασθένειας αυτής της φύσης που προκαλείται από τον ίδιο τον πλανήτη, οφείλεται κατά συνέπεια κυρίως σε μια εξωτερική κρούση ορισμένων κραδασμικών εκπορεύσεων που προέρχονται απ’ την επιφάνεια του πλανήτη αλλά γεννιούνται βαθιά μέσα στον πλανήτη και προσκρούουν στο πυκνό φυσικό σώμα. Οι ακτινοβολίες αυτές επιδρούν στις μονάδες ενέργειας, που στο σύνολό τους αποτελούν την ατομική ουσία του σώματος· δε συνδέονται κατά κανένα τρόπο με την κυκλοφορία του αίματος ή με το νευρικό σύστημα. Είναι συνεπώς αδύνατο ν’ ανιχνευθούν ή ν’ απομονωθούν, γιατί ο άνθρωπος είναι σήμερα τόσο πολύ οργανωμένος κι ολοκληρωμένος, ώστε οι εξωτερικές αυτές κρούσεις εφελκύουν αμέσως μια ανταπόκριση από το νευρικό σύστημα· ο σύγχρονος γιατρός είναι προς το παρόν ανίκανος να διακρίνει μεταξύ των ασθενειών που ανακύπτουν στον ενδότερο μηχανισμό – απτό ή άψαυστο – του ίδιου του πάσχοντα κι εκείνων που έχουν τη φύση εξωτερικών ερεθισμών που προκαλούν άμεσα αποτελέσματα στον ευαίσθητο οργανισμό του σώματος του ανθρώπου. Δεν αναφέρομαι εδώ στις μολυσματικές ή μεταδοτικές παθήσεις. Ένα σημείο που θα ήταν ίσως χρήσιμο να τονίσω είναι ότι το σκοτεινό αυτό πλανητικό αποτέλεσμα (σκοτεινό για μας αυτή την εποχή) στο φυσικό σώμα είναι το κύριο αίτιο θανάτου όσον αφορά την καθαρά ζωώδη μορφική φύση ή τις μορφές ζωής που είναι παρούσες στο ζωικό και φυτικό βασίλειο κι επίσης σε μικρότερο και βραδύτερο βαθμό στο ορυκτό βασίλειο. Ο θάνατος όσον αφορά το ανθρώπινο ον οφείλεται κυρίως στη σχεδιασμένη πρόθεση και τη σχεδιασμένη απόσυρση της ψυχής υπό την πίεση της δικής της διατυπωμένης πρόθεσης. Αυτό αληθεύει σε κάποιο βαθμό για όλους τους θνήσκοντες, εκτός εκείνων που έχουν τόσο χαμηλό βαθμό νοημοσύνης

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

180

ώστε η ψυχή είναι πρακτικά κάτι λίγο περισσότερο από έναν επισκιάζοντα πράκτορα. Για όλους όσους πεθαίνουν, αναπτυγμένοι ή όχι, τα μεταγενέστερα στάδια αποσύνθεσης που συμβαίνουν μετά τη συνειδητή απόσυρση της ψυχής (συνειδητή από μέρους της ψυχής κι όλο και περισσότερο συνειδητή από μέρους του θνήσκοντος προσώπου) αναλαμβάνονται απ’ αυτή τη χορηγούσα το θάνατο δύναμη της καθαυτής πλανητικής ζωής. Στην περίπτωση των υπανθρώπινων βασιλείων της φύσης ο θάνατος είναι το άμεσο αποτέλεσμα της σκοτεινής αυτής δραστηριότητας του πλανήτη. Η μόνη ιδέα ως προς τη λειτουργία του, που μπορώ να σας δώσω, είναι ότι η ψυχή όλων των μηανθρώπινων μορφών ζωής είναι μια έμφυτη όψη της ουσίας από την οποία έχει κατασκευασθεί ο ίδιος ο πλανήτης· η ψυχή αυτή μπορεί ν’ αποσυρθεί σύμφωνα με κύκλους, ακαθόριστους ακόμη από την επιστήμη, αλλά πάγιους και σταθερούς στη λειτουργία τους – εκτός των μεγάλων πλανητικών δυστυχημάτων ή της άμεσης δράσης του τέταρτου βασιλείου της φύσης. Η έμφυτη αυτή πλανητική δύναμη οδηγεί στο θάνατο ενός ζώου και – στη μεγάλη σάρωση της εξέλιξης – στην εξαφάνιση ενός είδους· οδηγεί επίσης με τον καιρό στο θάνατο των μορφών του φυτικού βασιλείου και είναι επίσης ένα απ’ τα αίτια του ετήσιου φθινοπωρινού κύκλου που παράγει “το ξερό, κίτρινο φύλλο”, την απώλεια της πρασινάδας της χλόης και τις κυκλικές εκείνες εκδηλώσεις που δείχνουν όχι μόνο το θάνατο, σε μια πρόσκαιρη και παροδική κλίμακα, αλλά την πλήρη παύση της ζωτικότητας μέσα στη μορφή. Οι “χρόνοι φθοράς” είναι κυκλικές εκδηλώσεις της “καταστροφικής όψης” μέσα στον ίδιο τον πλανήτη. Αυτά είναι αναγκαστικά δύσκολα θέματα για να τα συλλάβετε. Η ακτινοβόλος αυτή δραστηριότητα της πλανητικής ζωής, που είναι κυκλική σε φύση και αιώνια παρούσα, συνδέεται στενά με την επίδραση της πρώτης ακτίνας. Αυτή η όψη της Ακτίνας της Θέλησης ή Δύναμης είναι εκείνη που προκαλεί τη διάλυση της μορφής και τη φθορά κι αποσύνθεση του σωματικού φορέα, ωσότου επαναπορροφηθεί πλήρως στην ουσία του πλανήτη. Μια εστιασμένη χρήση της φαντασίας θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε πόσο ζωτικά εποικοδομητικός μπορεί να είναι αυτός ο πράκτορας της θειότητας. Ο θάνατος ήταν παρών στον πλανήτη μας από την καθαυτή νύχτα του ίδιου του χρόνου· οι μορφές έρχονται και φεύγουν· ο θάνατος παρέσυρε φυτά και δένδρα, ζώα και μορφές ανθρώπινων όντων από ανείπωτους αιώνες κι όμως ο πλανήτης μας δεν είναι ένα οστεοφυλάκιο όπως θα μπορούσε να είναι λόγω αυτού του γεγονότος, αλλά είναι κάτι όμορφο που ο άνθρωπος δεν έφθειρε. Οι διαδικασίες του θανάτου, της διάλυσης και του διασκορπισμού των μορφών συνεχίζονται κάθε στιγμή χωρίς να δημιουργούν μεταδοτικές μολύνσεις ή παραμορφώσεις της επιφάνειας της γης. Τα αποτελέσματα της διάλυσης έχουν ευεργετικό αποτέλεσμα. Συλλογισθείτε την ευεργετική αυτή δραστηριότητα και την ωραιότητα του θείου σχεδίου του θανάτου και της εξαφάνισης. Στον άνθρωπο ο θάνατος προσλαμβάνει δύο όψεις δραστηριότητας· η ανθρώπινη ψυχή διαφέρει απ’ την ψυχή στις μη-ανθρώπινες μορφές κατά το ότι είναι καθαυτή μια πλήρης και – στο δικό της πεδίο – αποτελεσματική έκφραση των τριών θείων όψεων·

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

181

καθορίζει μέσα σ’ ορισμένα όρια – που βασίζονται στις συνθήκες του χρόνου και την αναγκαιότητα του χώρου – την είσοδό της σε ανθρώπινη μορφή και την έξοδό της απ’ αυτή. Όταν γίνει η έξοδος αυτή και η ψυχή αποσύρει το νήμα της συνείδησης από τον εγκέφαλο και το νήμα της ζωής της από την καρδιά, εμμένουν ακόμη ορισμένες ζωικές διαδικασίες· όμως αυτές είναι πια υπό την επιρροή της πλανητικής ζωής και σ’ αυτές ανταποκρίνεται το φυσικό στοιχειακό (το σύνολο των ζωντανών ατόμων της σωματικής φύσης). Θα ήθελα να σημειώσετε το αποκρυφιστικό παράδοξο ότι ο θάνατος είναι αποτέλεσμα των διαδικασιών της ζωής. Ο θάνατος ή η προκαλούσα το θάνατο ενέργεια εκπορεύεται από τον πλανήτη, επιφέρει την πλήρη αποσύνθεση του σωματικού οργανισμού και την αναγωγή του στα ουσιώδη στοιχεία του – χημικά και ορυκτά συν ορισμένες ανόργανες ουσίες που μπορούν ν’ απορροφηθούν στο έδαφος του ίδιου του πλανήτη. Ο θάνατος σαν αποτέλεσμα της ψυχικής δραστηριότητας προκαλεί συνεπώς την απόσυρση από το σώμα του “φωτεινού σώματος και των λεπτοφυών σωμάτων”, αφήνοντας την πυκνή μορφή και τα συστατικά της μέρη στις ευεργετικές διαδικασίες του πλανητικού ελέγχου. Η διπλή αυτή δραστηριότητα προκαλεί το θάνατο – όπως τον γνωρίζουμε απ’ την ανθρώπινη σκοπιά. Είναι ανάγκη εδώ να τονίσουμε ότι αυτή η ικανότητα του πλανητικού Λόγου να αποσπά τη ζωική ουσία, έμφυτη σε κάθε άτομο, προκαλεί ό,τι θα μπορούσε να ονομασθεί εκφυλισμός της δομής της μορφής σε κάθε σημείο από το οποίο εκπέμπεται η ζωική αυτή ουσία. Προκαλεί συνθήκες που τελικά γίνονται φανερές οπτικά· έτσι αναγνωρίζεται η ασθένεια και η “τάση για θάνατο”. Συνεπώς ο μαρασμός του άνθους, ο θάνατος από γηρατειά ενός ζώου ή δένδρου και οι πολλές ασθένειες του ανθρώπινου όντος προκαλούνται από την έλξη της ισχυρής ζωής του πλανήτη, μιλώντας εσωτερικά· είναι μια όψη εκείνου που καλείται λανθασμένα Νόμος της Βαρύτητας. Ο νόμος αυτός – μιλώντας πάλι εσωτερικά – είναι μια όψη του Νόμου της Επιστροφής, που διέπει τη σχέση της μονάδας της ζωής σε μορφή με την πηγή εκπόρευσής της. “Χους ην και εις χουν απελεύσει”, είναι μια δήλωση απόκρυφου νόμου. Στην περίεργη εξέλιξη των λέξεων – όπως δείχνει κάθε καλό λεξικό – η λέξη “χους” προέρχεται από δύο ρίζες απ’ τις οποίες η μια σημαίνει “άνεμος” και η άλλη “θρυμμάτισμα”. Η σημασία των δύο αυτών εννοιών είναι προφανής και η αλληλουχία των ιδεών εντυπωσιακή. Με την απόσυρση του ανέμου ή της πνοής επακολουθεί θρυμμάτισμα κι αυτή είναι μια αληθινή και σημαντική δήλωση. Καθώς η μεγαλύτερη ζωή απορροφά τη μικρότερη, λαμβάνει χώρα η εξαφάνιση εκείνου που εμψύχωνε η ζωή· αυτό αληθεύει για όλες τις μορφές στα υπανθρώπινα βασίλεια καθώς ανταποκρίνονται στο τράβηγμα ή την έλξη της πλανητικής ζωής· αληθεύει επίσης για την ανθρώπινη μορφή καθώς αντιδρά στην κλήση της ψυχής για να επιστρέψει τη ζωική της αρχή στην ψυχή μέσω της σουτράτμα και να επιστρέψει σαν συνείδηση στην πηγή καταγραφής της. Σ’ αυτή τη διαδικασία και αλληλεπίδραση η μορφή δείχνει τα αποτελέσματα της ύπαρξής της είτε σαν δέκτης της πλημμυρίδας της ζωής από τον πλανήτη, είτε της αποδέσμευσης αυτής της ζωής στη γενική δεξαμενή της ζώσας ενέργειας σύμφωνα με τον κυκλικό νόμο. Απ’ τις δύο αυτές αντιδράσεις εξαρτάται η υγεία ή η ασθένεια της

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

182

μορφής στα διάφορα στάδια και καταστάσεις ανταπόκρισης και κάτω από τη δράση άλλων συμβαλλόντων και ρυθμιστικών παραγόντων. Υπάρχουν τρία κύρια στάδια στο βιόκυκλο όλων των υπανθρώπινων μορφών κι επίσης στην ανθρώπινη μορφή όταν η ψυχή είναι απλά μια επισκιάζουσα δύναμη κι όχι μια ολοκληρωμένη ενέργεια: 1. Το στάδιο της εισροής, της ζωογόνησης και της αύξησης. 2. Το στάδιο της αντίστασης, κατά το οποίο η μορφή διατηρεί την ακεραιότητά της για έναν πρόσκαιρο κύκλο που καθορίζεται απ’ το είδος και το περιβάλλον της κι έτσι ανθίσταται επιτυχώς σε κάθε “έλξη” της περιβάλλουσας ζωής και σε κάθε επαναπορρόφηση της ζωτικότητάς της. 3. Το στάδιο της εκπομπής, στο οποίο η έλξη της μεγαλύτερης ζωής του πλανήτη σύρει κι απορροφά την εξασθενημένη μικρότερη ζωή. Αυτή η διαδικασία εξασθένησης είναι μέρος ενός κυκλικού νόμου, όπως υποδηλώνει το αρχαίο γνωμικό “αι ημέραι του ανθρώπου είναι τρεις εικοσάδες ετών και δέκα”. Μετά την παρέλευση του μέσου όρου μιας γενικής κυκλικής περιόδου εμφανίζεται σίγουρα και βαθμιαία ένα σημείο εξασθένησης στο σωματικό ιστό. Προκύπτει συνήθως μια ασθένεια ή εκφυλισμός κάποιου μέρους της μορφής κι επέρχεται ο θάνατος. Το μήκος των κύκλων και το καθοριστικό τους αίτιο είναι βαθύ μυστήριο και συνδέεται ειδικά με τα διάφορα βασίλεια της φύσης, με τα είδη, τους τύπους και τις μορφές μέσα σ’ αυτά τα σύνολα των ζωντανών διαδικασιών. Αυτοί οι κύκλοι είναι γνωστοί ως τώρα μόνο στους Διδασκάλους και σ’ εκείνους τους μυημένους στους οποίους ανατέθηκε το έργο της προαγωγής της εξελικτικής διαδικασίας στα υπανθρώπινα βασίλεια και στους ντέβα των οποίων έργο είναι ο έλεγχος της διαδικασίας. Όπως καλά γνωρίζετε, ο παράγοντας της ελεύθερης βούλησης είναι η μεγάλη διάκριση μεταξύ του ανθρώπινου βασιλείου στους τρεις κόσμους και των άλλων βασιλείων της φύσης. Στο ζήτημα του θανάτου η ελεύθερη αυτή βούληση έχει σε τελική ανάλυση μια σαφή σχέση με την ψυχή· συνειδητά ή ασυνείδητα ακολουθείται η θέληση της ψυχής όσον αφορά την απόφαση του θανάτου κι αυτή η ιδέα μεταφέρει μαζί της πολλές συνέπειες τις οποίες οι σπουδαστές θα έκαναν καλά να συλλογισθούν. Φτάσαμε πια σε μια άλλη μεγάλη γενίκευση ως προς την ασθένεια και το θάνατο σε σχέση με την ανθρωπότητα: ΝΟΜΟΣ VIII Η ασθένεια και ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα δύο ενεργών δυνάμεων. Η μια είναι η θέληση της ψυχής που λέει στο όργανό της: Αποσύρω την ουσία. Η άλλη είναι η μαγνητική δύναμη της πλανητικής Ζωής που λέει στη ζωή μέσα στην ατομική δομή: Η ώρα της επαναπορρόφησης έφτασε. Γύρισε σε μένα. Έτσι κάτω από τον κυκλικό νόμο δρουν όλες οι μορφές. Αναφέρεται εδώ στην κανονική διάλυση της μορφής στο πέρας ενός κύκλου μετενσάρκωσης. Όπως καλά γνωρίζουμε, αυτός ο κύκλος καθορίζεται στην περίπτωση του ανθρώπου από μεγάλους ψυχολογικούς παράγοντες που μπορούν να επισπεύσουν ή να παρατείνουν την “ώρα του τέλους”, αλλά μόνο μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Η

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

183

απόφαση της ψυχής και η προσταγή της πλανητικής Ζωής είναι οι τελικοί καθοριστικοί παράγοντες, εκτός των περιπτώσεων πολέμου, δυστυχήματος, αυτοκτονίας ή επιδημίας. Η δύναμη της απορρόφησης με την οποία είναι προικισμένος ο πλανήτης είναι πολύ μεγάλη μέσα σε ορισμένα όρια· τα όρια αυτά προκαλούν, λόγου χάρη, επιδημίες σαν επακόλουθο του πολέμου. Τέτοιες επιδημίες έχουν σοβαρό αποτέλεσμα στην ανθρώπινη φυλή μετά το τέλος του κύκλου του πολέμου και αφού τερματισθεί η επακόλουθη επιδημία. Η ανθρωπότητα, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη, δεν είχε αναλάβει πλήρως απ’ τις επιδημίες που ακολούθησαν την πρώτη φάση του παγκόσμιου πολέμου, όταν συνέβη η δεύτερη φάση. Τα ψυχολογικά αποτελέσματα συνεχίζονται· τα τραύματα και οι συνέπειες της δεύτερης φάσης του παγκόσμιου πολέμου θα διαρκέσουν για πενήντα χρόνια, ακόμη κι αν – λόγω της μεγαλύτερης επιστημονικής γνώσης του ανθρώπου – ο επιδημικός παράγοντας μπορεί απροσδόκητα να διατηρηθεί μέσα σε όρια. Αυτό ωστόσο παραμένει ακόμη αβέβαιο. Ο χρόνος μόνο θα δείξει κατά πόσο η ανθρωπότητα θα αντισταθμίσει με επιτυχία τις ποινές που η κακοποιημένη φύση είναι ικανή να επιβάλει. Πολύ καλό θα προέλθει με την αυξανόμενη συνήθεια της αποτέφρωσης εκείνων των μορφών που εκκένωσε η ενοικούσα ζωή· όταν γίνει ένα παγκόσμιο έθιμο θα δούμε μια σαφή μείωση των ασθενειών, που θα οδηγήσει σε μακροζωία και αυξημένη ζωτικότητα. Ο παράγοντας της αντίστασης ή η διαδικασία με την οποία ανοσοποιείται η μορφή ή δεν ανταποκρίνεται στην πλανητική έλξη και παρόρμηση για επαναπορρόφηση απαιτεί την κατανάλωση πολλής ενέργειας. Όταν η ζωή αυξάνει σε δυναμικότητα μέσα στη μορφή και υπάρχει μικρότερη αντίδραση στους μεταδοτικούς παράγοντες της ασθένειας, η ψυχή μέσα στη μορφή θα έχει πληρέστερη κυριαρχία και μεγαλύτερη ωραιότητα έκφρασης και ωφελιμότητας στην υπηρεσία. Αυτό θα συμβεί κάποια μέρα σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης κι έτσι θα έχουμε μια σταθερή ακτινοβολία που θα διαλάμπει στην αυξανόμενη δόξα της Ζωής του Θεού. 3. ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ Πρέπει να σας έγινε φανερό ως τώρα ότι ασχολούμαι κυρίως με την υπόδειξη των παραγόντων που είναι αποτέλεσμα μάλλον της περασμένης ιστορίας της φυλής, παρά με την παροχή μιας ειδικής και λεπτομερούς έκθεσης των ασθενειών που συνδέονται με τα διάφορα έθνη. Αυτή δε θα ήταν δυνατό να την κάνω, λόγω της επικάλυψης και του παραλληλισμού που συμβαίνει σε κάθε τμήμα της φυσικής ζωής. Επιδιώκω πάνω από καθετί άλλο να αποσαφηνίσω τι πρέπει να γίνει πάνω στη γραμμή της προληπτικής θεραπευτικής και τι πρέπει να επιτελεσθεί στο δύσκολο έργο της αντιστάθμισης των συνθηκών που επικρατούν ήδη στη γη σαν επακόλουθο της περασμένης κατάχρησης των φυσικών δυνάμεων. Πρέπει συνεπώς να εξυγιανθούν εκείνες οι συνθήκες που υπάρχουν στον πλανήτη μας σε πλατιά κλίμακα κι επομένως δε θα τονίσω το ειδικό και ατομικό. Θέτω επίσης τη βάση για τη συζήτηση του επόμενου θέματός μας – τη σχέση του Νόμου του Κάρμα με την ασθένεια και το θάνατο και την ανθρωπότητα σαν σύνολο.

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

184

Στην εξέταση των φυλετικών κι εθνικών νόσων δε σκοπεύω να υποδείξω ότι η φυματίωση είναι κατεξοχήν ασθένεια των μεσαίων τάξεων κάθε χώρας, ότι ο διαβήτης είναι η κύρια πάθηση των λαών που τρέφονται με ρύζι κι ότι ο καρκίνος αφθονεί στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι καρδιακές παθήσεις είναι το κύριο αίτιο θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέτοιες γενικεύσεις είναι συνήθως το ίδιο αληθινές και λανθασμένες όσο και οι στατιστικές και δεν κερδίζουμε τίποτε επιμένοντας στα σημεία αυτά. Όλες αυτές οι δυσχέρειες θα εξουδετερωθούν τον κατάλληλο χρόνο με την ανάπτυξη της κατανόησης, την ενορατική διάγνωση της ασθένειας και το θαυμάσιο έργο της επιστημονικής κι ακαδημαϊκής ιατρικής συν μια αληθινότερη κατανόηση των ορθών συνθηκών διαβίωσης. Προτιμώ μάλλον να δώσω ακόμη πλατύτερες γενικεύσεις που θα υποδεικνύουν τα αίτια και δε θα τονίζουν τις συνέπειες αυτών των αιτίων. Επιζητώ συνεπώς να υποδείξω ότι: 1. Το έδαφος του ίδιου του πλανήτη είναι ένα μεγάλο αίτιο ασθενειών και μολύνσεων. Για ανείπωτους αιώνες τα σώματα των ανθρώπων και των ζώων θάβονταν στη γη· συνεπώς το έδαφος είναι εμποτισμένο με σπέρματα και προϊόντα ασθενειών κι αυτό σε μια πιο λεπτοφυή μορφή απ’ ό,τι υποτίθεται. Τα σπέρματα αρχαίων γνωστών κι άγνωστων νόσων βρίσκονται σε στρώματα του εδάφους και του υπεδάφους· μπορούν ακόμη να προκαλέσουν λοιμώδεις παθήσεις αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες. Ας δηλώσω ότι δεν ήταν ποτέ πρόθεση της Φύσης να θάβονται τα σώματα στο έδαφος. Τα ζώα πεθαίνουν και τα σώματά τους επιστρέφουν στο χώμα, αλλά επιστρέφουν εξαγνισμένα απ’ τις ακτίνες του ηλίου και τους ανέμους που πνέουν και διασκορπίζουν. Ο ήλιος μπορεί να προκαλέσει το θάνατο καθώς και τη ζωή και τα πιο λοιμώδη σπέρματα και βακτήρια δεν μπορούν να διατηρήσουν την ισχύ τους αν υποβληθούν στην ξηρή θερμότητα των ακτίνων του ηλίου. Η υγρασία και το σκοτάδι υποθάλπουν την ασθένεια καθώς εκπορεύεται κι εκτρέφεται απ’ τα σώματα απ’ τα οποία έχει αποσυρθεί η ζωική όψη. Όταν σ’ όλες τις χώρες του κόσμου επικρατήσει ο κανόνας της υποβολής των νεκρών μορφών στη “δοκιμασία του πυρός” κι όταν αυτό γίνει παγκόσμιο και διαρκές έθιμο, τότε θα δούμε μεγάλη μείωση της ασθένειας κι έναν πολύ υγιέστερο κόσμο. 2. Η ψυχολογική κατάσταση μιας φυλής ή ενός έθνους, όπως είδαμε, δημιουργεί μια τάση για ασθένεια και μειωμένη αντίσταση στα αίτια της ασθένειας· μπορεί να προκαλέσει μια ικανότητα εύκολης απορρόφησης της κακοποιού μόλυνσης. Δε χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο σ’ αυτό. 3. Οι συνθήκες της ζωής σε πολλές χώρες υποθάλπουν επίσης την ασθένεια και την κακή υγεία. Σκοτεινά και πυκνοκατοικημένα οικήματα, υπόγειες κατοικίες, υποσιτισμός, κακή διατροφή, κακές συνήθειες ζωής και ποικίλες επαγγελματικές ασθένειες – όλα συνεισφέρουν το μερίδιο τους στη γενική κακή υγεία της ανθρωπότητας. Οι συνθήκες αυτές αναγνωρίζονται παγκόσμια και πολλά έχουν γίνει για την εξουδετέρωσή τους, πολλά όμως μένουν να γίνουν. Ένα από τα καλά αποτελέσματα του παγκόσμιου πολέμου θα είναι να επιβάλει τις αναγκαίες αλλαγές,

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

185

την απαιτούμενη ανοικοδόμηση και την επιστημονική διατροφή της νεολαίας της φυλής. Οι εθνικές φυσικές ασθένειες ποικίλλουν ανάλογα με τις επαγγελματικές προδιαθέσεις του λαού· οι ασθένειες μιας γεωργικής φυλής θα διαφέρουν πλατιά απ’ τις ασθένειες μιας πολύ βιομηχανικής φυλής· οι φυσικές προδιαθέσεις ενός ναύτη διαφέρουν πολύ από εκείνες ενός υπαλλήλου γραφείου σε κάποια απ’ τις μεγάλες πόλεις μας. Οι πληροφορίες αυτές δεν είναι παρά οι κοινοτοπίες του κοινωνικού εργάτη στις πολλές πόλεις και χώρες. Κάποιες ασθένειες φαίνονται καθαρά τοπικές· άλλες φαίνονται παγκόσμιες στα αποτελέσματά τους· κάποιες ασθένειες εξαφανίζονται βαθμιαία, ενώ εμφανίζονται νέες· μερικές μορφές ασθένειας είναι πάντα μαζί μας· άλλες παρουσιάζονται κυκλικές στην εμφάνισή τους· μερικές ασθένειες είναι ενδημικές, ενώ άλλες είναι επιδημικές. Πώς προήλθε το μεγάλο αυτό πλήθος των ασθενειών και των μορφών των σωματικών νόσων; Πώς συμβαίνει κάποιες φυλές να είναι επιρρεπείς και να υποκύπτουν σε μια μορφή φυσικής ασθένειας, ενώ άλλες φυλές ανθίστανται σ’ αυτή; Οι κλιματικές συνθήκες προκαλούν ορισμένες τυπικές ασθένειες που παραμένουν αυστηρά τοπικές και δε συναντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο. Ο καρκίνος, η φυματίωση, η σύφιλη, η μηνιγγίτιδα, η πνευμονία και τα καρδιακά νοσήματα καθώς και η χοιράδωση (χρησιμοποιώ τον όρο με την παλιά του έννοια για να υποδείξω ορισμένες μορφές δερματικών παθήσεων) αφθονούν σ’ ολόκληρο τον κόσμο, παίρνοντας το φόρο τους από εκατομμύρια· παρότι οι ασθένειες αυτές ανάγονται σε ορισμένες μεγάλες φυλετικές περιόδους, τα αποτελέσματά τους είναι τώρα γενικά. Το κλειδί μπορεί να βρεθεί αν οι σπουδαστές θυμηθούν ότι αν και η Ατλάντεια φυλετική περίοδος απέχει χιλιάδες χρόνια, μια μεγάλη πλειονότητα ανθρώπων σήμερα είναι ουσιαστικά Ατλάντεια στη συνείδησή της και είναι συνεπώς επιρρεπής στις ασθένειες εκείνου του πολιτισμού. Αν προβαίναμε σε μια εμπεριστατωμένη επισκόπηση της υγείας του κόσμου – σε ομαλές συνθήκες κι όχι σε πολεμικές περιόδους – και την παρουσιάζαμε στο σκεπτόμενο κοινό, προκύπτει το ερώτημα αν θα βρίσκονταν εκατό χιλιάδες τελείως υγιείς άνθρωποι μέσα στα δισεκατομμύρια των σημερινών κατοίκων της γης; Νομίζω πως όχι. Αν δεν υπάρχει πραγματική κι ενεργός ασθένεια, ωστόσο η κατάσταση των δοντιών, της ακοής ή της όρασης απέχει συχνά απ’ το επιθυμητό· κληρονομικές τάσεις κι ενεργές προδιαθέσεις προκαλούν σοβαρό ενδιαφέρον και σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν οι ψυχολογικές παθήσεις, οι νοητικές ασθένειες και οι συγκεκριμένες εγκεφαλικές ανωμαλίες. Όλα αυτά παρουσιάζουν μια τρομερή εικόνα. Η ιατρική μάχεται σήμερα εναντίον των ασθενειών που ανακαλύπτει· οι επιστήμονες ερευνούν για ανακούφιση και θεραπεία και ορθές και διαρκείς μεθόδους εκρίζωσης· ερευνητές σπουδαστές διερευνούν τα λανθάνοντα σπέρματα και ειδικοί υγιεινολόγοι αναζητούν νέους τρόπους αντιμετώπισης των επιθέσεων της ασθένειας. Οι μακρόπνοοι ανθρωπιστές χρησιμοποιούν σ’ αυτή τη μάχη την υγιεινή, τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, τη συχνή διάγνωση, τους νόμους για ανόθευτα τρόφιμα και τη νομοθεσία για καλύτερες συνθήκες στέγασης. Κι όμως η ασθένεια είναι αχαλίνωτη· χρειάζονται

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

186

περισσότερα νοσοκομεία και το ποσοστό των θανάτων ανεβαίνει. Στα πρακτικά αυτά μέσα η Νοητική Επιστήμη, η Νέα Σκέψη, η Ενότητα και η Χριστιανική Επιστήμη προσφέρουν την αρωγή τους κι επιζητούν ειλικρινά να κομίσουν τη δύναμη του νου στο πρόβλημα. Στο τωρινό στάδιο αυτά τα μέσα και οι ομάδες βρίσκονται κυρίως στα χέρια φανατικών και ευλαβικών μη νοήμονων ανθρώπων· αρνούνται κάθε συμβιβασμό και φαίνονται ανίκανοι να αναγνωρίσουν ότι η γνώση που συσσωρεύθηκε απ’ την ιατρική κι απ’ όσους εργάζονται επιστημονικά με το ανθρώπινο σώμα είναι εξίσου δοσμένη απ’ το Θεό όπως και το δικό τους αναπόδεικτο ακόμη ιδανικό. Αργότερα οι αλήθειες τις οποίες υποστηρίζουν αυτές οι ομάδες θα προστεθούν στο έργο του ψυχολόγου και του γιατρού· όταν γίνει αυτό, θα δούμε μια μεγάλη βελτίωση. Όταν το έργο του γιατρού και του χειρουργού σε σχέση με το φυσικό σώμα αναγνωρισθεί σαν ουσιώδες και καλό, όταν η ανάλυση και τα συμπεράσματα του ψυχολόγου συμπληρώσουν το έργο τους κι όταν η δύναμη της ορθής σκέψης έλθει επίσης σαν αρωγός, τότε και μόνο τότε θα εισέλθουμε σε μια νέα εποχή ευεξίας. Στις διάφορες κατηγορίες παθήσεων πρέπει επίσης να προστεθεί μια ολόκληρη ομάδα ασθενειών που είναι αυστηρά νοητικές στο αποτέλεσμά τους – οι διχασμοί, οι φρενοβλάβειες, οι καταλήψεις, οι νοητικές καταρρεύσεις, οι παρακρούσεις και οι παραισθήσεις. Στα διάφορα θεραπευτικά μέσα που μνημονεύθηκαν παραπάνω πρέπει να προστεθεί το έργο που έχουν αναλάβει τα Μέλη της πνευματικής Ιεραρχίας και οι μαθητές Τους· απαιτεί ψυχική δύναμη και γνώση συν τη σοφία των άλλων θεραπευτικών ομάδων για να φέρει υγεία στους ανθρώπους, να αδειάσει τα σανατόρια μας, ν’ απαλλάξει την ανθρωπότητα απ’ τις βασικές ασθένειες, τη φρενοβλάβεια και την κατάληψη και να εμποδίσει το έγκλημα. Αυτό επιτυγχάνεται τελικά με την ορθή ολοκλήρωση του όλου ανθρώπου, με την ορθή κατανόηση της φύσης της ενέργειας και με την ακριβή εκτίμηση του ενδοκρινούς συστήματος, των αδένων του και των λεπτοφυών τους σχέσεων. Προς το παρόν πολύ λίγο συνεκτικό και ολοκληρωμένο έργο γίνεται σε ομοφωνία από τις τέσσερις ομάδες: 1. Γιατρούς και χειρουργούς – ορθόδοξους και ακαδημαϊκούς. 2. Ψυχολόγους, νευρολόγους και ψυχιάτρους. 3. Νοητικούς θεραπευτές και εργάτες της Νέας Σκέψης συν στοχαστές της Ενότητας και Χριστιανούς Επιστήμονες. 4. Εκγυμνασμένους μαθητές κι εκείνους που εργάζονται με τις ψυχές των ανθρώπων. Όταν οι τέσσερις αυτές ομάδες έλθουν σε στενή σχέση και μπορούν να συνεργάζονται για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την ασθένεια, θα φτάσουμε τότε σε μια κατανόηση του αληθινού θαύματος του ανθρώπινου όντος. Κάποια μέρα θα έχουμε νοσοκομεία στα οποία οι τέσσερις φάσεις του ιατρικού και θεραπευτικού αυτού έργου θα προχωρούν πλάι-πλάι και με την πληρέστερη συνεργασία. Καμιά ομάδα δεν μπορεί να κάνει πλήρες έργο χωρίς τις άλλες· όλες αλληλεξαρτώνται.

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

187

Η ανικανότητα αυτών των ομάδων ν’ αναγνωρίσουν το καλό σε άλλες ομάδες που αγωνίζονται για τη φυσική ευεξία της ανθρωπότητας, καθιστά σχεδόν αδύνατο να δώσω ειδικότερη διδασκαλία και να μιλήσω αμεσότερα γι’ αυτά τα θέματα. Έχετε άραγε κάποια ιδέα του τοίχου της ανταγωνιστικής σκέψης και ομιλίας ενάντια στον οποίο προσκρούει κάθε νέα ή πρωτοπόρα ιδέα; Εξετάσατε ποτέ σοβαρά τις συναθροισμένες κι αποκρυσταλλωμένες σκεπτομορφές με τις οποίες όλες αυτές οι νέες ιδέες (που θα τις ονομάσω ιεραρχικές προτάσεις) πρέπει να αγωνισθούν; Εκτιμάτε άραγε το νεκρό βάρος των προκατειλημμένων κι αρχαίων αντιλήψεων που πρέπει ν’ αρθούν προτού η Ιεραρχία μπορέσει να επιτύχει τη διείσδυση μιας νέας και αναγκαίας έννοιας στη συνείδηση του μέσου σκεπτόμενου (ή θα έπρεπε πάλι να πω μη σκεπτόμενου) κοινού; Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εργασθεί κανείς στο πεδίο της ιατρικής, γιατί το ζήτημα είναι πολύ ιδιωτικό και ο φόβος υπεισέρχεται ισχυρά στις αντιδράσεις όσων πρέπει να προσεγγισθούν. Το χάσμα μεταξύ του παλιού κι εδραιωμένου και του νέου και πνευματικά απαιτούμενου χρειάζεται μεγάλη και προσεκτική γεφύρωση. Ένα μεγάλο μέρος της δυσκολίας, αρκετά περίεργα, υποδαυλίζεται απ’ τις νεότερες σχολές σκέψης. Η ορθόδοξη ιατρική υιοθετεί αργά – και πολύ ορθά – τις νέες τεχνικές και μεθόδους· συχνά αργεί πολύ, αλλά ο νέος τρόπος θεραπείας ή διάγνωσης πρέπει ν’ αποδειχθεί ορθά και ν’ αποδειχθεί στατιστικά προτού ενσωματωθεί στα ιατρικά προγράμματα και μεθόδους· οι κίνδυνοι που διατρέχουν οι πάσχοντες είναι πολύ μεγάλοι κι ο καλός ανθρωπιστής γιατρός δε χρησιμοποιεί τον ασθενή του σαν αντικείμενο πειραματισμού. Ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες η ιατρική προχώρησε με άλματα, η επιστήμη της θεραπευτικής με ηλεκτρισμό και φως και πολλές άλλες σύγχρονες τεχνικές και μέθοδοι έχουν ήδη προστεθεί στις ποικίλες άλλες επιστήμες από τις οποίες επωφελείται η ιατρική. Η απαιτήσεις του άψαυστου και η θεραπεία του νεφελώδους – αν τέτοιοι περίεργοι όροι είναι δόκιμοι – αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο και είναι γνωστό ότι παίζουν έναν ορθόδοξο και αναγνωρισμένο ρόλο στις νεότερες προσεγγίσεις στην ασθένεια. Η προσέγγιση των νοητικών σχολών και δογμάτων, όπως λανθασμένα αυτοαποκαλούνται, δεν αναπτύχθηκε τόσο ικανοποιητικά. Αυτό οφείλεται κατά μεγάλο μέρος σε δικό τους λάθος. Σχολές σκέψης όπως η Νοητική Επιστήμη, η Νέα Σκέψη, η Ενότητα, η Χριστιανική Επιστήμη, το εγχείρημα της Χειροπρακτικής, οι προσπάθειες των Φυσιοθεραπευτών και πολλών άλλων βλάπτουν την υπόθεσή τους λόγω των υπερβολικών αξιώσεων που προβάλλουν και των αδιάκοπων επιθέσεών τους ενάντια στην ορθόδοξη ιατρική και τους άλλους αγωγούς αποδειγμένης χρησιμότητας και στη γνώση (που αποκτήθηκε με πειραματισμούς αιώνων) των ακαδημαϊκών σχολών της ιατρικής και χειρουργικής. Λησμονούν ότι πολλοί από τους ισχυρισμούς τους για επιτυχίες (οι οποίες συχνά είναι αναμφισβήτητες) μπορούν να ταξινομηθούν με το γενικό τίτλο της θεραπείας δια της πίστης κι αυτή μπορεί να γίνει ορθά ή λανθασμένα. Τέτοιες θεραπείες έχουν αναγνωρισθεί προ πολλού απ’ τους ακαδημαϊκούς διανοητές και είναι γνωστό ότι είναι πραγματικές. Αυτές οι λατρείες που είναι στην πραγματικότητα θεματοφύλακες των αναγκαίων αληθειών, χρειάζεται πάνω απ’ όλα να

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

188

μεταβάλουν την προσέγγισή τους και να μάθουν την πνευματική φύση του συμβιβασμού αυτές τις μέρες της εξελικτικής ανέλιξης. Οι ιδέες τους δεν μπορούν να έχουν πλήρη κι επιθυμητή χρησιμότητα ανεξάρτητα απ’ την ήδη δοθείσα απ’ το Θεό γνώση την οποία η ιατρική συσσώρευσε ανά τους αιώνες· χρειάζεται επίσης να τηρούν αρχείο των πολυάριθμων αποτυχιών τους, καθώς και των επιτυχιών τους που τόσο ηχηρά διακηρύσσουν. Θα ήθελα να τονίσω εδώ ότι οι επιτυχίες αυτές δεν είναι κατά κανένα τρόπο τόσο πολυάριθμες όσο εκείνες της ορθόδοξης ιατρικής και του ευεργετικού έργου που επιτελείται στις κλινικές των νοσοκομείων μας, το οποίο – παρά τις αποτυχίες και τη συχνά χονδροειδή ηλιθιότητα – ανακουφίζει σε μεγάλο βαθμό τους πόνους και τις ασθένειες της μάζας των ανθρώπων. Οι λατρείες αυτές παραλείπουν να δηλώσουν ή ακόμη ν’ αναγνωρίσουν ότι σε περιπτώσεις σοβαρής ασθένειας ή δυστυχήματος ο ασθενής είναι φυσικά ανίκανος να βεβαιώσει ή να ισχυρισθεί θεία θεραπεία κι εξαρτάται απ’ το έργο κάποιου θεραπευτή που εργάζεται χωρίς να γνωρίζει το κάρμα του πάσχοντα. Πολλές απ’ τις λεγόμενες θεραπείες τους (κι αυτό ισχύει επίσης για την ορθόδοξη ιατρική) είναι θεραπείες επειδή δεν έχει ακόμη σημάνει η ώρα του τέλους για τον πάσχοντα και θα θεραπευόταν οπωσδήποτε, παρότι αυτό συμβαίνει συχνά πολύ ταχύτερα, λόγω των θεραπευτικών μέτρων του έμπειρου γιατρού. Σε περιπτώσεις σοβαρού δυστυχήματος όπου ο τραυματίας αιμορραγεί, ο δογματικός (άσχετα με το όνομα της λατρείας του) θα επωφεληθεί αναγκαστικά από τις μεθόδους του ορθόδοξου γιατρού· θα χρησιμοποιήσει, λόγου χάρη, αιμοστατική ταινία και θα λάβει τα μέτρα που επιβάλλει η ορθόδοξη ιατρική, αντί να σταθεί και να βλέπει τον τραυματία να πεθαίνει επειδή δε χρησιμοποιούνται αυτές οι μέθοδοι. Όταν αντιμετωπίζει το θάνατο θα προσφύγει οπωσδήποτε στις δοκιμασμένες κι αποτελεσματικές μεθόδους βοήθειας και θα καλέσει συνήθως ένα γιατρό παρά να κινδυνεύσει να κατηγορηθεί για ανθρωποκτονία. Σ’ όλα τα προαναφερθέντα δεν υπάρχει πρόθεση δυσφήμησης, αλλά μια προσπάθεια ν’ αποδείξω ότι οι πολλές σχολές σκέψης – ορθόδοξες, ακαδημαϊκές, αρχαίες, υλικές ή πνευματικές, νέες, πρωτοποριακές ή νοητικές – αλληλεξαρτώνται· χρειάζεται να συνενωθούν σε μια μεγάλη θεραπευτική επιστήμη. Μια επιστήμη που θα θεραπεύει τον όλο άνθρωπο και θα θέτει σε δράση όλα τα μέσα – φυσικά, συναισθηματικά, νοητικά και πνευματικά – για τα οποία είναι ικανή η ανθρωπότητα. Η ορθόδοξη ιατρική είναι πιο ανοιχτή σε συνεργασία με τις νεότερες λατρείες απ’ ό,τι οι νεόφυτοι της επιστήμης του νοητικού ελέγχου της ασθένειας· δεν μπορεί όμως να επιτρέψει να γίνουν οι ασθενείς της ινδικά χοιρίδια (αυτός δεν είναι, αδελφέ μου, ο χρησιμοποιούμενος όρος σ’ αυτές τις περιπτώσεις;) για την ικανοποίηση των πρωτοπόρων οπαδών και την απόδειξη των θεωριών τους – ακόμη κι αν είναι ορθές όταν εφαρμόζονται από κοινού με ό,τι έχει ήδη αποδειχθεί. Ο μέσος δρόμος του συμβιβασμού και της αμοιβαίας συνεργασίας είναι πάντα ο πιο συνετός κι αυτό είναι ένα μάθημα που χρειάζεται πολύ σήμερα σε κάθε τμήμα της ανθρώπινης σκέψης. Θα ασχοληθούμε τώρα με το τρίτο και τελικό τμήμα των σκέψεων γύρω απ’ τα

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΖΩΗ

189

βασικά αίτια της ασθένειας. Το ζήτημα του κάρμα έχει εξετασθεί πολύ λίγο και θ’ ασχοληθώ μαζί του εκτενέστερα από ό,τι ίσως δικαιολογεί το ιδιαίτερο θέμα μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΘΑΣΑΜΕ πλέον στην τελική φάση της προσέγγισής μας στο πρόβλημα της ασθένειας. Στο επόμενο τμήμα θ’ ασχοληθούμε με τις στάσεις και τις ιδιοσυγκρασίες του πάσχοντα, λαμβάνοντας υπόψη την ακτίνα του κι επίσης τη νοητική κατάσταση του θεραπευτή· όλα αυτά τα σημεία είναι μεγάλης σπουδαιότητας όταν φτάνει κανείς στην εξέταση της λεπτής τέχνης της θεραπείας. Είναι ωστόσο ουσιώδες να βρουν τη θέση τους στην ολική εικόνα η ασθένεια, η οξεία νόσος και ο ίδιος ο θάνατος. Μια ιδιαίτερη ενσάρκωση δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός στη ζωή της ψυχής, αλλά είναι μέρος και όψη μιας σειράς εμπειριών που αποσκοπούν να οδηγήσουν σ’ ένα σαφή και συγκεκριμένο στόχο – το στόχο της ελεύθερης εκλογής και της εσκεμμένης επιστροφής από την ύλη στο πνεύμα και της τελικής απελευθέρωσης. Έγινε πολύς λόγος μεταξύ των εσωτεριστών (ιδιαίτερα στην Ανατολική παρουσίαση της Ατραπού στην Πραγματικότητα) για την απελευθέρωση. Ο στόχος ενώπιον του νεόφυτου είναι η απελευθέρωση, η ελευθερία, η χειραφέτηση· αυτός γενικά είναι ο βασικός τόνος της ίδιας της ζωής. Η έννοια είναι μια μετάβαση από το βασίλειο της καθαρά ιδιοτελούς και προσωπικής απελευθέρωσης σε κάτι πολύ ευρύτερο και σπουδαιότερο. Αυτή η έννοια της απελευθέρωσης βρίσκεται πίσω από τη σύγχρονη χρήση της λέξης “ελευθερία”, αλλά είναι σοφότερη, καλύτερη και βαθύτερη στη σημασία της. Η ελευθερία στο νου των πολλών είναι ελευθερία απ’ την επιβολή της εξουσίας κάθε ανθρώπου, ελευθερία να κάνει ό,τι επιθυμεί, να σκέφτεται όπως αποφασίζει και να ζει όπως επιλέγει. Έτσι θα έπρεπε να είναι υπό την προϋπόθεση ότι οι επιθυμίες, οι επιλογές, οι σκέψεις και οι βλέψεις είναι απαλλαγμένες από την ιδιοτέλεια και είναι αφιερωμένες στο καλό του συνόλου. Αυτό πολύ σπάνια συμβαίνει προς το παρόν. Η απελευθέρωση είναι κάτι περισσότερο απ’ όλα αυτά· είναι η ελευθερία από το παρελθόν, η ελευθερία να προχωρεί κανείς πάνω σε προκαθορισμένες γραμμές (προκαθορισμένες από την ψυχή), η ελευθερία να εκφράζει όλη τη θειότητα για την οποία είναι ικανός σαν άτομο, ή την οποία ένα έθνος μπορεί να παρουσιάσει στον κόσμο. Στην ιστορία των περασμένων δύο χιλιάδων ετών συνέβησαν τέσσαρα μεγάλα συμβολικά γεγονότα που παρουσίασαν διαδοχικά (για όσους έχουν μάτια να βλέπουν, αυτιά ν’ ακούν και διάνοιες να ερμηνεύουν) το θέμα της απελευθέρωσης – κι όχι απλά

της ελευθερίας: 1. Η ζωή του ίδιου του Χριστού. Αυτός για πρώτη φορά παρουσίασε την ιδέα της θυσίας της μονάδας που προσφέρεται συνειδητά κι εσκεμμένα για την υπηρεσία του συνόλου. Υπήρξαν κι άλλοι Παγκόσμιοι Σωτήρες, αλλά τα ενεχόμενα ζητήματα δεν εκφράσθηκαν τόσο καθαρά, επειδή ο νους των ανθρώπων δεν ήταν έτοιμος να συλλάβει τις συνέπειες. Η υπηρεσία είναι ο βασικός τόνος της απελευθέρωσης. Ο Χριστός ήταν ο ιδεώδης Υπηρέτης. 2. Η υπογραφή της Μάγκνα Κάρτα. Το έγγραφο αυτό υπογράφηκε στο Ρουνιμέντε στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Ιωάννη, στις 15 Ιουνίου 1215 μ.Χ. Εδώ παρουσιάσθηκε η ιδέα της απελευθέρωσης από την εξουσία με την έμφαση στην προσωπική ελευθερία και τα δικαιώματα του ατόμου. Η αύξηση και η ανάπτυξη της βασικής αυτής ιδέας, νοητικής έννοιας και διατυπωμένης αντίληψης διαιρείται σε τέσσερις φάσεις ή κεφάλαια: α. Η υπογραφή της Μάγκνα Κάρτα που τονίζει την προσωπική ελευθερία. β. Η ίδρυση της Γαλλικής Δημοκρατίας με την έμφασή της στην ανθρώπινη ελευθερία. γ. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και ο Χάρτης των Δικαιωμάτων, που καθορίζει την εθνική πολιτική. δ. Ο Ατλαντικός Χάρτης και οι Τέσσερις Ελευθερίες, που φέρνει το όλο θέμα σε διεθνές επίπεδο κι εγγυάται στους άνδρες και γυναίκες όλου του κόσμου ελευθερία κι ανεξαρτησία για την ανάπτυξη της θείας πραγματικότητας μέσα τους. Το ιδεώδες βαθμιαία αποσαφηνίσθηκε, έτσι ώστε σήμερα η μάζα των ανθρώπων παντού γνωρίζει ποια είναι τα βασικά ουσιώδη της ευτυχίας. 3. Η χειραφέτηση των Δούλων. Η πνευματική ιδέα της ανθρώπινης ελευθερίας που είχε γίνει αναγνωρισμένο ιδανικό, έγινε επιτακτική επιθυμία κι ένα μεγάλο συμβολικό γεγονός συνέβη – οι δούλοι απελευθερώθηκαν. Όπως κάθε πράγμα που θεσπίζουν οι άνθρωποι, τελειότητα δεν υπάρχει. Οι Νέγροι δεν είναι ελεύθεροι σ’ αυτή τη χώρα της ελευθερίας και η Αμερική πρέπει να καθαρίσει τον οίκο της απ’ αυτή την άποψη· για να το θέσω με σαφείς και περιεκτικές λέξεις, οι Η.Π.Α πρέπει να αντιληφθούν ότι το Σύνταγμα κι ο Χάρτης των Δικαιωμάτων είναι γεγονότα κι όχι όνειρο. Μόνο έτσι μπορεί να εξουδετερωθεί η αναπότρεπτη λειτουργία του Νόμου του Κάρμα (που είναι το θέμα μας σήμερα). Οι Νέγροι είναι Αμερικανοί όπως και οι κάτοικοι της Νέας Αγγλίας κι όλες οι άλλες φυλές που δεν είναι αυτόχθονες σ’ αυτή τη χώρα και το Σύνταγμα είναι επίσης δικό τους. Ως τώρα τα προνόμια που χορηγεί κατακρατούνται απ’ όσους είναι δούλοι της ιδιοτέλειας και του φόβου. 4. Η απελευθέρωση της Ανθρωπότητας από τα Ηνωμένα Έθνη. Συμμετέχουμε σ’ ένα μεγάλο θεαματικό και συμβολικό γεγονός και παρατηρούμε την πρόοδό του. Η απελευθέρωση του ατόμου προχώρησε απ’ τη συμβολική απελευθέρωση ενός τμήματος της ανθρωπότητας (των υπολειμμάτων των πρώτων δύο φυλών, της

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

193

Λεμουρείας και της Ατλάντειας) στην απελευθέρωση εκατομμυρίων ανθρώπινων όντων, υποδουλωμένων απ’ τις δυνάμεις του κακού, από εκατομμύρια συνανθρώπων τους. Το ιδανικό εκδηλώθηκε με μια πρακτική παγκόσμια προσπάθεια στο φυσικό πεδίο κι απαίτησε παγκόσμια θυσία. Περιέλαβε και τους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης και γι’ αυτό το λόγο ο Χριστός μπορεί πλέον να οδηγήσει τις δυνάμεις Του και να βοηθήσει τα ανθρώπινα όντα ν’ απελευθερώσουν το ανθρώπινο γένος. Τι λοιπόν συνέβη πραγματικά στη ζωή των ατόμων, στη ζωή των εθνών και στη ζωή της ανθρωπότητας; Ένα τεράστιο κίνημα για την τακτοποίηση ενός αρχαιότατου κακού, τη συνειδητή αντιστάθμιση του Νόμου του Αιτίου και Αποτελέσματος με την αναγνώριση των αιτίων στον προσωπικό, εθνικό και διεθνή κόσμο που προκάλεσαν τα αποτελέσματα απ’ τα οποία υποφέρει σήμερα η ανθρωπότητα. Ο Νόμος του Κάρμα είναι σήμερα ένα μεγάλο κι αναμφισβήτητο γεγονός στην συνείδηση της ανθρωπότητας παντού. Μπορεί να μην τον αποκαλούν μ’ αυτό το όνομα, αλλά έχουν πλήρη επίγνωση ότι σ’ όλα τα σημερινά γεγονότα τα έθνη θερίζουν ό,τι έσπειραν. Ο μεγάλος αυτός νόμος – που κάποτε ήταν θεωρία – είναι τώρα ένα αποδειγμένο γεγονός κι ένας αναγνωρισμένος παράγοντας στην ανθρώπινη σκέψη. Η ερώτηση “Γιατί;” που τόσο συχνά τίθεται, εισάγει σταθερά και αναπόφευκτα τον παράγοντα του αιτίου και αποτελέσματος. Οι έννοιες της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος είναι προσπάθειες για την εξήγηση των υφιστάμενων ανθρώπινων συνθηκών· οι ποιότητες, τα φυλετικά χαρακτηριστικά, οι εθνικές ιδιοσυγκρασίες και τα ιδανικά αποδεικνύουν το γεγονός κάποιου γενεσιουργού κόσμου αιτίων. Οι ιστορικές συνθήκες, οι σχέσεις μεταξύ των εθνών, τα κοινωνικά ταμπού, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και ροπές μπορεί να αναχθούν όλες σε γενεσιουργά αίτια – μερικά απ’ τα οποία είναι πολύ αρχαία. Ό,τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο και επηρεάζει τόσο ισχυρά την ανθρωπότητα – πράγματα ομορφιάς και φρίκης, τρόποι ζωής, πολιτισμού και κουλτούρας, προλήψεις και συμπάθειες, επιστημονικές επιτεύξεις και καλλιτεχνικές εκφράσεις και οι πολλοί τρόποι με τους οποίους η ανθρωπότητα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη χρωματίζει την ύπαρξη – είναι όψεις αποτελεσμάτων που εγκαινιάσθηκαν κάπου, σε κάποιο επίπεδο κάποια εποχή, από ανθρώπινα όντα, ατομικά και μαζικά. Κάρμα συνεπώς είναι εκείνο που ο Άνθρωπος – ο Ουράνιος Άνθρωπος μέσα στον οποίο ζούμε, η ανθρωπότητα σαν σύνολο, το ανθρώπινο γένος σε ομάδες σαν έθνη και ο άνθρωπος σαν άτομο – εγκαινίασε, προώθησε, υποστήριξε, παρέλειψε να κάνει ή έκανε ανά τους αιώνες ως την παρούσα στιγμή. Σήμερα η συγκομιδή είναι ώριμη και το ανθρώπινο γένος θερίζει ό,τι έσπειρε, προπαρασκευαστικά για μια νέα καλλιέργεια κατά την άνοιξη της Νέας Εποχής με μια νέα σπορά του σπόρου που (ας ευχηθούμε κι ας ελπίσουμε) θα παραγάγει καλύτερη συγκομιδή. Η εξέχουσα απόδειξη του Νόμου του Αιτίου και Αποτελέσματος είναι η Ιουδαϊκή φυλή. Όλα τα έθνη αποδεικνύουν αυτό το Νόμο, αλλά προτίμησα να αναφερθώ στους Εβραίους γιατί η ιστορία τους είναι πολύ γνωστή και το μέλλον και το πεπρωμένο τους αποτελεί αντικείμενο παγκόσμιου και καθολικού ενδιαφέροντος. Οι Εβραίοι είχαν

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

194

πάντα μια συμβολική σημασία· συνοψίζουν μέσα τους – σαν έθνος ανά τους αιώνες – τα βάθη του ανθρώπινου κακού και τα ύψη της ανθρώπινης θειότητας. Η επιθετική τους ιστορία, όπως την αφηγείται η Παλαιά Διαθήκη, είναι όμοια με τις σημερινές Γερμανικές βιαιοπραγίες· όμως ο Χριστός ήταν Ιουδαίος, γόνος της Εβραϊκής φυλής. Αυτό δεν πρέπει να λησμονείται ποτέ. Οι Εβραίοι υπήρξαν μεγάλοι επιδρομείς· λεηλάτησαν τους Αιγυπτίους και κατέκτησαν με το ξίφος τη Γη της Επαγγελίας χωρίς να λυπηθούν άνδρες, γυναίκες ή παιδιά. Η θρησκευτική τους ιστορία δομήθηκε γύρω από έναν υλιστικό Ιεχωβά, κτητικό και άπληστο, που επιδοκιμάζει κι ενθαρρύνει τις επιδρομές. Η ιστορία τους είναι συμβολική της ιστορίας όλων των επιδρομέων που δικαιολογούνται με την πίστη ότι επιτελούν ένα θείο σκοπό, που αρπάζουν από τους λαούς τις περιουσίες τους με την πρόφαση της αυτοάμυνας και βρίσκουν προσχήματα ικανοποιητικά γι’ αυτούς για να δικαιολογήσουν την ανομία των πράξεών τους. Οι Εβραίοι κατέλαβαν την Παλαιστίνη γιατί ήταν “μια χώρα όπου έρεε μέλι και γάλα” και ισχυρίσθηκαν ότι η πράξη αυτή έγινε κατόπιν θείας εντολής. Αργότερα ο συμβολισμός έγινε περισσότερο ενδιαφέρων. Διαιρέθηκαν σε δύο ομάδες: τους Ισραηλίτες με έδρα τη Σαμάρεια και τους Ιουδαίους (δηλαδή δύο ή τρεις μόνο φυλές από τις δώδεκα) που εγκαταστάθηκαν γύρω από την Ιερουσαλήμ. Ο δυαδισμός διαίρεσε τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις· εκπαιδεύτηκαν από τους Σαδδουκαίους ή τους Φαρισαίους και οι δύο αυτές ομάδες βρίσκονταν σε συνεχή σύγκρουση. Ο Χριστός ήλθε σαν μέλος της Ιουδαϊκής φυλής και τον απαρνήθηκαν. Σήμερα ο νόμος λειτουργεί και οι Εβραίοι πληρώνουν το τίμημα, πραγματικά και συμβολικά, για όλα όσα έπραξαν στο παρελθόν. Αποδεικνύουν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα του Νόμου. Πραγματικά και συμβολικά αντιπροσωπεύουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό· πραγματικά και συμβολικά είναι η ανθρωπότητα· πραγματικά και συμβολικά αντιπροσωπεύουν ό,τι είχαν πάντα επιλέξει να αντιπροσωπεύσουν, τη χωριστότητα. Αυτοθεωρούνται εκλεκτός λαός κι έχουν έμφυτη συνείδηση του υψηλού αυτού πεπρωμένου, λησμονώντας το συμβολικό τους ρόλο κι ότι εκλεκτός λαός είναι η Ανθρωπότητα κι όχι ένα μικρό και ασήμαντο τμήμα της φυλής. Πραγματικά και συμβολικά ποθούν την ενότητα και τη συνεργασία, όμως δε γνωρίζουν πώς να συνεργασθούν· πραγματικά και συμβολικά είναι ο “Αιώνιος Προσκυνητής”· είναι το ανθρώπινο γένος που περιπλανάται στο λαβύρινθο των τριών κόσμων της ανθρώπινης εξέλιξης και κοιτάζει με λαχτάρα τη γη της επαγγελίας· πραγματικά και συμβολικά μοιάζουν με τη μάζα των ανθρώπων που αρνούνται να κατανοήσουν τον υποκείμενο πνευματικό σκοπό όλων των υλικών φαινομένων, απορρίπτοντας τον ένδον Χριστό (όπως έκαναν πριν από αιώνες για το Χριστό μέσα στα σύνορά τους), αρπάζοντας υλικά αγαθά κι απορρίπτοντας συνεχώς τα πράγματα του πνεύματος. Απαιτούν τη λεγόμενη απόδοση της Παλαιστίνης, αποσπώντας την από εκείνους που την κατοικούν για πολλούς αιώνες· και με τη συνεχή τους έμφαση στα υλικά αποκτήματα χάνουν τη θέα της αληθινής λύσης η οποία είναι πάλι συμβολικά και πραγματικά ότι πρέπει να αφομοιωθούν με όλα τα έθνη και να συγχωνευθούν μ’ όλες τις φυλές, αποδεικνύοντας έτσι την αναγνώριση της Μίας Ανθρωπότητας.

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

195

Ενδιαφέρει να σημειώσουμε ότι οι Ιουδαίοι που κατοικούσαν στη νότια Παλαιστίνη και είχαν για πρωτεύουσα τα Ιεροσόλυμα, κατόρθωσαν να το επιτύχουν και συγχωνεύθηκαν κι αφομοιώθηκαν από τους Βρετανούς, τους Ολλανδούς και τους Γάλλους, ενώ οι Ισραηλίτες που κυβερνούσαν από τη Σαμάρια, δεν το έκαναν ποτέ. Σας συνιστώ να μελετήσετε αυτό το σημείο. Αν η Ιουδαϊκή φυλή θυμηθεί συνεπώς το υψηλό συμβολικό της πεπρωμένο κι αν η υπόλοιπη ανθρωπότητα έβλεπε τον εαυτό της στον Ιουδαϊκό λαό κι αν αμφότερες οι ομάδες τόνιζαν το γεγονός της ανθρώπινης ενότητας κι έπαυαν να αυτοθεωρούνται με όρους εθνικών και φυλετικών μονάδων, το κάρμα της ανθρωπότητας θα μπορούσε ν’ αλλάξει ριζικά απ’ το ανταποδοτικό κάρμα του παρόντος στο επανορθωτικό καλό κάρμα του μέλλοντος. Εξετάζοντας το ζήτημα αυτό με μακρά προοπτική (κοιτάζοντας πίσω ιστορικά κι επίσης μπροστά με ελπίδα), στο πρόβλημα πρέπει οι ίδιοι οι Εβραίοι να κάνουν τη μεγαλύτερη συνεισφορά. Δεν αντιμετώπισαν ποτέ ως τώρα ειλικρινά και τίμια (σαν φυλή) το πρόβλημα γιατί πολλά έθνη, από την εποχή των Αιγυπτίων, δεν τους αγάπησαν ούτε τους ήθελαν. Το ίδιο συνέβαινε ανά τους αιώνες. Όμως πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος εγγενής στον ίδιο το λαό, όταν η αντίδραση είναι τόσο γενική και καθολική. Η προσέγγισή τους στο τρομερό τους πρόβλημα γινόταν με ικεσίες ή διστακτικά παράπονα ή άκρα απελπισία. Απαιτούσαν απ’ τους Εθνικούς ισοτιμία και πολλοί Εθνικοί προσπάθησαν ν’ ανταποκριθούν. Ωστόσο μέχρι οι ίδιοι οι Εβραίοι να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να παραδεχθούν ότι μπορεί να εκδηλώνεται γι’ αυτούς η ανταποδοτική όψη του Νόμου του Αιτίου και Αποτελέσματος και μέχρι να προσπαθήσουν να εξακριβώσουν τι υπάρχει μέσα τους σαν φυλή, που εγκαινίασε την αρχαία και φρικτή τους μοίρα, το βασικό αυτό παγκόσμιο ζήτημα θα παραμένει όπως ήταν από την καθαυτή νύχτα του χρόνου. Είναι αναμφισβήτητα αληθινό ότι μέσα στη φυλή υπάρχουν και υπήρξαν μεγάλοι, καλοί, δίκαιοι και πνευματικοί άνθρωποι. Η γενίκευση δεν είναι ποτέ μια πλήρης έκφραση της αλήθειας. Αλλά θεωρώντας το πρόβλημα των Εβραίων σε χρόνο και χώρο, ιστορικά και σύγχρονα, τα σημεία που έθιξα πρέπει να εξετασθούν προσεκτικά από τους Εβραίους. Όσα είπα δεν ελαφρύνουν κατά κανένα τρόπο την ενοχή όσων κακομεταχειρίσθηκαν τόσο οδυνηρά τους Εβραίους. Μήπως δεν έχετε την παροιμία ότι “δύο μαύρα δεν κάνουν ένα άσπρο”; Η συμπεριφορά των εθνών έναντι των Εβραίων, που κορυφώθηκε στις φρικαλεότητες του δεύτερου τέταρτου του εικοστού αιώνα, δε δικαιολογείται. Ο νόμος πρέπει αναπόφευκτα να λειτουργήσει. Αν και πολλά απ’ όσα συνέβησαν στους Εβραίους έχουν την προέλευσή τους στην ιστορία του παρελθόντος και στην έκδηλη στάση τους της χωριστικότητας και της μη αφομοίωσης και στην έμφασή τους στα υλικά αγαθά, ωστόσο οι πράκτορες που έφεραν το κακό κάρμα πάνω τους υφίστανται εξίσου την ανταποδοτική όψη του ίδιου νόμου· η κατάσταση πήρε πλέον τη μορφή ενός φαύλου κύκλου σφάλματος και κακών πράξεων, ανταπόδοσης κι εκδίκησης και απ’ αυτή την άποψη πρέπει να έλθει ο καιρός όπου όλα τα έθνη μαζί θα συζητήσουν γι’ αυτό το πρόβλημα και θα συνεργασθούν μαζί για να τερματίσουν τις

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

196

κακές στάσεις αμφότερων των πλευρών. Κάθε κάρμα κακής φύσης επιλύεται με την επίδειξη καλοπροαίρετης θέλησης, συνεργατικής αγάπης, ειλικρινούς αναγνώρισης της ευθύνης κι επιδέξιας διευθέτησης με ενωμένη κοινή δραστηριότητα για να επιφέρουν το καλό της ανθρωπότητας σαν σύνολο κι όχι μόνο το καλό ενός χωριστού έθνους, λαού ή φυλής. Το πρόβλημα των Εβραίων δε θα λυθεί με την κατοχή της Παλαιστίνης, με θρήνους και απαιτήσεις και οικονομικές πονηριές. Αυτό θα σήμαινε την παράταση της αρχαίας εσφαλμένης και υλικής κτητικότητας. Το πρόβλημα θα λυθεί με την προθυμία του Εβραίου να συμμορφωθεί με τον πολιτισμό, τη γενική κουλτούρα και τα πρότυπα ζωής του έθνους με το οποίο – απ’ το γεγονός της γέννησης και της εκπαίδευσης – συνδέεται και στο οποίο πρέπει να αφομοιωθεί. Θα λυθεί με την εγκατάλειψη της υπερηφάνειας της φυλής και της αντίληψης του εκλεκτού· θα λυθεί με την απάρνηση των δογμάτων και των εθίμων που είναι ουσιαστικά απηρχαιωμένα και δημιουργούν σημεία συνεχούς εχθρότητας μέσα στα πλαίσια στα οποία βρίσκεται ο Εβραίος· θα λυθεί όταν ο Εβραϊκός λαός ανταλλάξει την ιδιοτέλεια στις εμπορικές σχέσεις και την έκδηλη τάση για πανουργίες με περισσότερο ανιδιοτελείς και έντιμες μορφές δραστηριότητας. Ο Εβραίος, λόγω των ακτίνων και του σημείου ανάπτυξής του, είναι έκδηλα δημιουργικός και καλλιτέχνης. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσει και να μην επιζητεί, όπως κάνει τώρα, να κυριαρχήσει σ’ όλα τα πεδία, να αρπάζει όλες τις ευκαιρίες απ’ τους άλλους ανθρώπους κι έτσι να ευημερεί ο ίδιος κι ο λαός του σε βάρος των άλλων. Η παρούσα κατάσταση θα επιλυθεί όταν ο Εβραίος ξεχάσει ότι είναι Εβραίος και γίνει στην εσώτατη συνείδησή του Ιταλός, Αμερικανός, Βρετανός, Γερμανός ή Πολωνός. Αυτό δε γίνεται σήμερα. Το Εβραϊκό πρόβλημα θα λυθεί με επιμειξία· το πρόβλημα των Νέγρων όχι. Αυτό σημαίνει παραχώρηση και συμβιβασμό από μέρους των ορθόδοξων Εβραίων – όχι την παραχώρηση της σκοπιμότητας αλλά την παραχώρηση της πεποίθησης. Ας τονίσω επίσης ότι όπως ακριβώς η Καββάλα και το Ταλμούδ είναι δευτερεύουσες γραμμές εσωτερικής προσέγγισης στην αλήθεια και υλιστικές στην τεχνική τους (γιατί ενσωματώνουν πολύ απ’ το μαγικό έργο της συσχέτισης μιας βαθμίδας ύλης με ουσία άλλης βαθμίδας), έτσι και η Παλαιά Διαθήκη είναι εμφατικά μια δευτερεύουσα Γραφή και πνευματικά δε συγκρίνεται με την Μπαγκαβάτ Γκίτα, τις αρχαίες Γραφές της Ανατολής και την Καινή Διαθήκη. Η έμφασή της είναι υλική και το αποτέλεσμά της είναι να εντυπώσει στην παγκόσμια συνείδηση έναν καθαρά υλιστικό Ιεχωβά. Το γενικό θέμα της Παλαιάς Διαθήκης είναι η ανάκτηση της ύψιστης έκφρασης της θείας σοφίας στο πρώτο ηλιακό σύστημα· το σύστημα εκείνο ενσωμάτωνε το δημιουργικό έργο της τρίτης όψης της θειότητας – εκείνης της ενεργού νοημοσύνης που εκφράζεται δια της ύλης. Στο τωρινό ηλιακό σύστημα ο δημιουργημένος κόσμος προορίζεται να είναι η έκφραση της δεύτερης όψης, της αγάπης του Θεού. Ο Εβραίος δεν το συνέλαβε ποτέ, γιατί η αγάπη που εκφράζεται στην Παλαιά Διαθήκη είναι η χωριστική, κτητική αγάπη του Ιεχωβά για μια διακριτή μονάδα μέσα στο τέταρτο ή ανθρώπινο βασίλειο. Ο Απ. Παύλος συνόψισε τη στάση που έπρεπε ν’ αναλάβει η

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

197

ανθρωπότητα με τα λόγια: “Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην”. Το κακό κάρμα του Εβραίου σήμερα αποσκοπεί να τερματίσει την απομόνωσή του, να τον φέρει στο σημείο να εγκαταλείψει τους υλικούς στόχους, ν’ απαρνηθεί μια εθνικότητα που τείνει να είναι κάπως παρασιτική μέσα στα σύνορα των άλλων εθνών και να εκφράσει περιεκτική αγάπη αντί της χωριστικής δυστυχίας. Και ποια πρέπει να είναι η στάση των Εθνικών; Είναι απολύτως αναγκαίο όπως τα έθνη συναντήσουν στα μισά του δρόμου τον Εβραίο όταν οδηγηθεί σε αλλαγή – αργά και βαθμιαία – της εθνικιστικής του ορθοδοξίας. Είναι ουσιώδες να πάψουν να τους φοβούνται και να τους καταδιώκουν, να τους μισούν και να βάζουν εμπόδια στη συνεργασία. Το αυξανόμενο αντισημιτικό αίσθημα στον κόσμο είναι ασυγχώρητο ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Δεν αναφέρομαι εδώ στις αποτρόπαιες σκληρότητες του δαιμονόπληκτου Γερμανικού λαού. Πίσω απ’ αυτές βρίσκεται μια ιστορία Ατλάντειων σχέσεων στην οποία είναι περιττό να υπεισέλθω, γιατί δεν είναι δυνατό να σας αποδείξω την αλήθεια των δηλώσεών μου. Αναφέρομαι στην ιστορία των τελευταίων δύο χιλιάδων ετών και στην καθημερινή συμπεριφορά των άλλων λαών παντού. Πρέπει να καταβληθεί μια σαφής προσπάθεια από μέρους των κατοίκων κάθε χώρας να αφομοιώσουν τους Ιουδαίους, να κάνουν μικτούς γάμους μαζί τους και ν’ αρνούνται να θεωρούν σαν εμπόδια παλιές συνήθειες σκέψης κι αρχαίες κακές σχέσεις. Οι άνθρωποι παντού πρέπει να θεωρούν σαν κηλίδα στην εθνική τους ακεραιότητα αν εμφανίζεται μέσα στα σύνορά τους η παλιά δυαδικότητα – Ιουδαίου και Εθνικού. Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Εθνικός· υπάρχει μόνο Ανθρωπότητα. Ο πόλεμος αυτός (1914-1945) πρέπει να θεωρηθεί ότι τερμάτισε την αρχαία εχθρότητα μεταξύ Ιουδαίου και Εθνικού κι αμφότερες οι ομάδες έχουν πια την ευκαιρία να εγκαινιάσουν ένα νεότερο και ευτυχέστερο τρόπο ζωής και μια αληθινά συνεργατική σχέση από κάθε πλευρά. Η διαδικασία της αφομοίωσης θα είναι αργή, γιατί η κατάσταση είναι τόσο αρχαία, ώστε συνήθειες σκέψης, εθιμικές στάσεις και χωριστικά ήθη είναι πολύ εδραιωμένα και δύσκολο να υπερνικηθούν. Αλλά οι αναγκαίες αλλαγές μπορούν να γίνουν αν η καλή θέληση κατευθύνει τον προφορικό λόγο, τη γραπτή παρουσίαση και τον τρόπο της κοινής συμβίωσης. Η Ιεραρχία δεν κάνει διακρίσεις. Ο Αρχηγός της Ιεραρχίας, παρότι δεν είναι σήμερα σε σώμα Ιουδαίου, πέτυχε τον ύψιστο πνευματικό στόχο για την ανθρωπότητα ενόσω ήταν σε Ιουδαϊκό φορέα. Η Ιεραρχία στέλνει επίσης σε Ιουδαϊκά σώματα ορισμένους μαθητές που θα εργασθούν με πλήρη πρόθεση για την αλλαγή της κατάστασης. Υπάρχουν σήμερα Εβραίοι, λίγοι σε αριθμό, που δε σκέφτονται σαν Εβραίοι· δεν είναι προκατειλημμένοι με το Εβραϊκό πρόβλημα, αποκλείοντας όλα τα άλλα και οι οποίοι προσπαθούν να συγχωνεύσουν όλους τους ανθρώπους σε μια ανθρωπότητα, γεφυρώνοντας έτσι το χάσμα. Επαναλαμβάνω ότι οι Διδάσκαλοι της Σοφίας δε βλέπουν Ιουδαίο ή Εθνικό, αλλά μόνο ψυχές και υιούς του Θεού. Ασχολούμενος με το ζήτημα του κάρμα σαν παράγοντα – αποφασιστικού και διαρκή τόσο στην ασθένεια όσο και στην υγεία – η κριτική στην οποία υπόκειται η προσέγγισή μου είναι ότι ασχολούμαι πολύ με γενικότητες κι ότι δε δίνω ειδική και

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

198

λεπτομερή ανάλυση ορισμένων ασθενειών και ιδιαίτερα των μεγάλων βασικών ασθενειών που σήμερα παίρνουν τέτοιο φόρο απ’ την ανθρωπότητα και δεν έχουν χαλιναγωγηθεί ουσιαστικά. Δεν ασχολούμαι με τα συμπτώματά τους ή τη θεραπεία τους και δεν υποδεικνύω τεχνικές για το χειρισμό τους. Νιώθω ότι είναι μια κριτική με την οποία πρέπει ν’ ασχοληθώ, έτσι ώστε να προχωρήσετε στη μελέτη σας χωρίς παρανόηση. Είναι ένα κατάλληλο σημείο για να σταματήσω και να συζητήσω αυτό τον ισχυρισμό. Το κάρμα είναι αναγκαστικά ένα γενικό κι όχι ειδικό θέμα· δεν είναι ακόμη αποδεκτό με την αποκρυφιστική έννοια από το πλατύ κοινό. Πρέπει να μελετηθεί σε γενικές γραμμές ωσότου ο Νόμος του Αιτίου και Αποτελέσματος γίνει αποδεκτός σαν ένας μεγάλος ρυθμιστικός παράγοντας στην ανθρώπινη συνείδηση, όχι μόνο σε μεγάλη κλίμακα αλλά και σε σχέση με τη ζωή των ατόμων. Το κοινό σαν σύνολο αγνοεί ακόμη αυτό το Νόμο. Θα σας είναι φανερό ότι είναι τελείως περιττό να ασχοληθώ με την όψη της συμπτωματολογίας των ασθενειών και με τα γεγονότα που τόσο ικανοποιητικά έχουν εξακριβωθεί από την ορθόδοξη ιατρική επιστήμη. Εξετάσαμε αρκετά τα αίτια των ασθενειών αυτών και σκοπεύω να εξετάσω τις απόκρυφες μεθόδους επίτευξης θεραπειών – εφόσον οι θεραπείες αυτές είναι επιτρεπτές απ’ το Νόμο του Κάρμα κι εφόσον ο θεραπευτής είναι πρόθυμος να εργασθεί με αποκρυφιστικό τρόπο. Προσπάθησα να σας διευκρινίσω ότι το θεμελιώδες αίτιο συνδέεται με την ενέργεια, την υπερβολική της παρουσία καθώς χύνεται δια των κέντρων, ή την έλλειψή της. Εδώ βρίσκονται οι δύο κύριοι παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια. Είναι ουσιώδες ότι όσοι από σας ενδιαφέρονται για τη μελέτη της ασθένειας και τη θεραπεία της πρέπει να το παραδεχθούν αυτό και να το χρησιμοποιήσουν σαν βάση της προσέγγισής τους. Υπέδειξα ότι η ιατρική και οι ιατρικές θεραπείες του μέλλοντος θα ξεκινούν απ’ αυτό το γεγονός σαν τον κύριο προσδιορισμό τους. Δεν αρνούμαι την πραγματική φύση των ιατρικών ανακαλύψεων. Επιζητώ να προωθήσω το θέμα απ’ το σημείο αυτό και δεν έχω την πρόθεση να αγνοήσω τις σοφές ανακαλύψεις της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης, ούτε είμαι στο πλευρό εκείνων των ομάδων ανθρώπων που κατακρίνουν κι αρνούνται ν’ αποδεχθούν τα επιτεύγματα της σύγχρονης ιατρικής. Αυτό το τόνισα νωρίτερα. Θέλω να δείξω την τάση της μελλοντικής ιατρικής έρευνας που θα είναι η αναζήτηση της έδρας της ανωμαλίας στο βασίλειο της ζωτικότητας (όπως μπορεί να ονομασθεί από τους ορθόδοξους ερευνητές) και το οποίο μπορούμε να θεωρήσουμε σαν βασίλειο του αιθερικού σώματος. Θα κάνω εδώ μια πρακτική δήλωση που μπορεί να θεωρηθεί σαν ο επόμενος κανόνας αυτής της πραγματείας: ΚΑΝΟΝΑΣ ΕΚΤΟΣ Μια επιμελής διάγνωση της ασθένειας, βασισμένη στην εξακρίβωση των εξωτερικών συμπτωμάτων, θα απλοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε όταν γίνει γνωστό το ενεχόμενο όργανο κι έτσι απομονωθεί, το κέντρο του αιθερικού σώματος που βρίσκεται σε στενή σχέση μαζί του, θα υποβάλλεται σε μεθόδους αποκρυφιστικής θεραπείας, χωρίς να παραμελούνται οι συνήθεις, βελτιωτικές, ιατρικές ή χειρουργικές μέθοδοι.

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

199

Εδώ παραπλανάται συχνά ο σημερινός φανατικός οπαδός ή θεραπευτής. Επιβάλλεται ακόμη η παλιά προσέγγιση της ιατρικής με τις φυσικές της έρευνες και την επιτυχή ή ανεπιτυχή της διάγνωση, μέχρι να έλθει ο καιρός όπου οι γιατροί και οι χειρουργοί θα έχουν ψυχορατική ικανότητα, ενορατική αντίληψη και πνευματική διόραση κι επίσης μέχρι να επεξεργασθούν μια τεχνική για το χειρισμό της ενέργειας σε σχέση με τον πάσχοντα. Σ’ αυτά θα προστεθεί κάποτε η ακριβής αστρολογική ερμηνεία, η άμεση αναγνώριση των ακτινικών τύπων κι έπειτα η εφαρμογή των ορθών θεραπευτικών τεχνικών που απαιτούνται από την ακτίνα η οποία ρυθμίζει τη ζωική έκφραση του πάσχοντα συν το σημείο εξέλιξής του. Εμποδίζομαι πολύ καθώς επιζητώ να θέσω τα θεμέλια της νέας αυτής προσέγγισης στην ιατρική. Εμποδίζομαι από τις ιδεαλιστικές διακηρύξεις των πρωτοπόρων στα νέα πεδία της φυσικής θεραπευτικής, απ’ τους φυσιοθεραπευτές και από τις προτάσεις της Χριστιανικής Επιστήμης και των Σχολών της Ενότητας. Όλα όσα μπορώ να κάνω (αν πρόκειται να ωφεληθείτε απ’ την παρουσίασή μου) είναι να διατυπώσω ορισμένες πλατιές και γενικές προτάσεις που θα διέπουν τους γιατρούς του μέλλοντος. Αλλά στην ενδιάμεση περίοδο μεταξύ της παλιάς και της νέας εποχής οι άνθρωποι θα περιπλανώνται σε μια ομίχλη εικασιών· θα προκύψει μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ των φονταμενταλιστικών σχολών και των θεωρητικών κι ερευνητών των νέων ιδεών και θα λησμονηθεί πρόσκαιρα η “ευγενής μεσαία ατραπός” του Βούδδα. Η ιατρική επιστήμη βρίσκεται σήμερα σε μια κατάσταση ανάλογη μ’ εκείνη που συναντάται στο βασίλειο της θρησκείας. Η παλιά προσέγγιση επαρκεί για τις μάζες και είναι συχνά επιτυχής στις δύο όψεις της, της βελτίωσης και πρόληψης, καθώς και στη διαδικασία διάγνωσης. Είναι το μόνο δυνατό αυτή την εποχή. Με τον ίδιο τρόπο η παλιά θρησκευτική παρουσίαση επαρκεί για να οδηγεί τις μη σκεπτόμενες μάζες σε ορισμένες πλατιές γραμμές ελεγχόμενης ζωής και να διατηρεί καθαρά στη συνείδηση του μέσου ανθρώπου ορισμένα αναμφισβήτητα πνευματικά γεγονότα. Τόσο στην καθοδήγηση και προστασία των μαζών στην πνευματική τους φύση όσο και στην καθοδήγηση και προστασία των φυσικών τους φορέων οι γιατροί και ιερείς μπορούν να διαιρεθούν σε διάφορες ομάδες – μερικές προσκολλημένες στις παλιές αποδειγμένες τεχνικές, μερικές τόσο δογματικές στη θέση τους ώστε αρνούνται να εξετάσουν το νέο και αναπόδεικτο και μερικές τόσο ιδεαλιστικές, θεωρητικές και φανατικές, ώστε ορμούν και εισέρχονται σ’ έναν κόσμο θεωρητικού πειράματος που μπορεί να τους δώσει ή όχι το κλειδί της ιατρικής του μέλλοντος, αλλά ασφαλώς βάζει τους ασθενείς τους στην κατηγορία εκείνου που ονομάζετε “ινδικά χοιρίδια”. Το ασφαλέστερο και λιγότερο θεωρητικό πεδίο της ιατρικής πρακτικής είναι εκείνο που αφορά τη χειρουργική ανακούφιση του πάσχοντα· θεμελιώνεται σε μια ασφαλή γνώση της ανατομίας, η διάγνωση των απαιτήσεών του μπορεί να ελεγχθεί με νοημοσύνη και η πρακτική της (όταν βρίσκεται στα χέρια ενός ικανού κι έντιμου χειρούργου) μπορεί και συχνά θεραπεύει ή δίνει μια πραγματική παράταση της ζωής. Ωστόσο ακόμη και σ’ αυτό το πεδίο λίγα είναι γνωστά για τα αποτελέσματα μιας εγχείρησης, καθώς μπορεί να επηρεάσει το αιθερικό σώμα και (κατά συνέπεια) το

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

200

νευρικό σύστημα μέσω του ενδιάμεσου συστήματος των “νάντις” ή του αιθερικού αντίστοιχου των νεύρων. Θα μπορούσα να αναφέρω σαν παράδειγμα την αφαίρεση κάποιου οργάνου. Πρέπει αναγκαστικά να εμφανισθούν συγκεκριμένα αποτελέσματα και θ’ απαιτηθεί αναπόφευκτα μια περίοδος δύσκολης προσαρμογής στο λεπτοφυή μηχανισμό του πάσχοντα. Η περιοχή του σώματος στην οποία έγινε η εγχείρηση και ιδιαίτερα το κέντρο που βρίσκεται σε στενή σχέση μαζί της πρέπει να επηρεασθεί, γιατί η κυκλοφοριακή ροή της ενέργειας που εκπορεύεται απ’ το κέντρο, θα βρεθεί “βραχυκυκλωμένη”, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τέτοια φράση. Η ροή αυτή που διαπερνούσε ως τώρα τη χειρουργημένη περιοχή πρέπει να βρει το δρόμο της σ’ όλα τα μέρη του σώματος μέσω των “νάντις”· αυτά, όπως γνωρίζετε, υπόκεινται και τροφοδοτούν με την αναγκαία ενέργεια το νευρικό σύστημα. Οι παλιοί αγωγοί για τη ροή της ενέργειας έχουν αφαιρεθεί σαν αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης, μεγάλης ή μικρής. Πρέπει να εδραιωθούν νέοι αγωγοί ή γραμμές δύναμης που θα γεφυρώσουν την “ακρωτηριασθείσα” περιοχή και πρέπει να γίνει μια βασική προσαρμογή στο ζωτικό μηχανισμό του ασθενή. Πάνω σ’ αυτή τη γραμμή δεν είναι πρακτικά γνωστό τίποτε προς το παρόν. Ούτε συγκαταλέγεται ακόμη στο πεδίο της προχωρημένης έρευνας. Η νέα ιατρική δεν μπορεί να διατυπωθεί επιστημονικά ή να παρουσιασθεί με νοημοσύνη προτού γίνει αποδεκτό το γεγονός του αιθερικού σώματος κι αναγνωρισθεί γενικά η ύπαρξή του σαν μηχανισμού ενεργειακού εφοδιασμού και σαν ζωτικής όψης της εξωτερικής μορφής. Η προσοχή τότε του ιατρικού επαγγέλματος θα μετατοπισθεί από τα εξωτερικά, απτά, φυσικά αποτελέσματα στα εσώτερα αίτια που βρίσκονται στα κέντρα και στα σχετικά πεδία δραστηριότητάς τους. Για τις περιοχές όπου εκδηλώνεται η ασθένεια, έχω ήδη εκθέσει ορισμένα εσωτερικά γεγονότα στο γενικό αυτό θέμα: 1. Ότι η ασθένεια στο άμεσο αίτιο της μπορεί να ανιχνευθεί στο ατομικό αιθερικό σώμα όταν η δυσχέρεια είναι καθαρά τοπική, ή στο πλανητικό αιθερικό σώμα (ιδιαίτερα στο αιθερικό σώμα του τέταρτου βασιλείου της φύσης) όταν ενέχονται επιδημίες ή καταστάσεις όπως ο πόλεμος, που επηρεάζουν μεγάλες μάζες ανθρώπων. 2. Ότι το αιθερικό σώμα δεν έχει ως τώρα θεωρηθεί σαν υπαρκτό γεγονός από τη σκοπιά της ορθόδοξης ιατρικής, αν και υπάρχει μια σύγχρονη τάση έμφασης στη ζωτικότητα, στις ζωτικές ποιότητες των τροφών και στη χρήση βιταμινούχων προϊόντων για την επίτευξη ζωτικής ανταπόκρισης. Αυτό αποτελεί την πρώτη ένδειξη μιας μη αντιληπτής ανάγκης για αύξηση της δυναμικότητας του ζωτικού σώματος. 3. Ότι η κατάσταση του αιθερικού σώματος προδιαθέτει το άτομο στην ασθένεια ή τον προστατεύει απ’ αυτή, καθιστώντας τον άνθρωπο ανθεκτικό στην κρούση εκφυλιστικών ή επιδημικών παραγόντων, ή αποτυγχάνοντας να το κάνει λόγω ενδόμυχης αιθερικής αδυναμίας. 4. Ότι το αιθερικό σώμα είναι ο μηχανισμός της ζωτικής, πρανικής ζωής και

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

201

“υποστηρίζει” ή υπόκειται του εξωτερικού, οικείου μηχανισμού του νευρικού συστήματος που τροφοδοτεί κι ενεργοποιεί όλα τα μέρη του φυσικού οργανισμού. Η υφιστάμενη σχέση μεταξύ των κέντρων, των νάντις και του όλου νευρικού συστήματος περιλαμβάνει το πεδίο της νέας ιατρικής και υποδεικνύει το νέο κύριο πεδίο έρευνας. Ότι τα κύρια αίτια κάθε ασθένειας είναι δύο σε φύση: α. Βρίσκονται πρώτα απ’ όλα στη διέγερση ή τη μη διέγερση των κέντρων. Αυτή συνεπάγεται απλά την υπερδραστηριότητα ή υποδραστηριότητα οποιουδήποτε κέντρου σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Όταν η ροή ενέργειας είναι ανάλογη με τις απαιτήσεις του φυσικού σώματος σε κάθε ιδιαίτερο στάδιο ανάπτυξης, τότε θα υπάρχει σχετική απαλλαγή από ασθένεια. β. Δεύτερο βρίσκονται στο καρμικό αποτέλεσμα των τριών πλανητικών ασθενειών: Καρκίνου, Φυματίωσης, Συφιλιδικών νοσημάτων. Κάποια μέρα η ιατρική θα αντιληφθεί ότι πίσω από κάθε απλή ασθένεια (ασχέτως των αποτελεσμάτων δυστυχήματος ή πολέμου) βρίσκονται οι τρεις αυτές κύριες τάσεις στο ανθρώπινο σώμα. Αυτή είναι μια βασική και σημαντική δήλωση. Ότι το αιθερικό σώμα είναι ένα εστιακό σημείο για όλες τις ενδότερες ενέργειες του σώματος και συνεπώς η διαβιβαζόμενη ενέργεια δε θα είναι καθαρή ζωτική ενέργεια ή απλή πλανητική πράνα, αλλά θα είναι εξειδικευμένη με δυνάμεις που έρχονται απ’ τον αστρικό ή συναισθηματικό μηχανισμό, απ’ το νου ή απ’ το ψυχικό σώμα. Αυτές οι “εξειδικεύσεις της δύναμης” που υποδεικνύουν το κάρμα του ατόμου, είναι σε τελική ανάλυση οι κύριες ρυθμιστικές δυνάμεις. Υποδεικνύουν το σημείο ανάπτυξης του ατόμου και τις περιοχές ελέγχου στην προσωπικότητά του. Υποδεικνύουν συνεπώς την κατάσταση του κάρμα του. Αυτό ανυψώνει το όλο θέμα της ιατρικής στο ψυχολογικό πεδίο και θέτει το όλο πρόβλημα των καρμικών αποτελεσμάτων και των ακτινικών τύπων. Ότι οι ρυθμιστικοί αυτοί παράγοντες καθιστούν το αιθερικό σώμα ό,τι είναι σε μια δεδομένη ενσάρκωση· οι παράγοντες αυτοί είναι με τη σειρά τους το αποτέλεσμα δραστηριοτήτων που άρχισαν και συνεχίσθηκαν σε προηγούμενες ενσαρκώσεις κι έτσι συνιστούν τις καρμικές υποχρεώσεις του πάσχοντα ή τις καρμικές του ελευθερίες. Ότι οι βασικές ενέργειες που διαχύνονται στο αιθερικό σώμα και ρυθμίζουν το φυσικό σώμα είναι δύο κύριων τύπων: η ακτινική ενέργεια της ψυχής και η ακτινική ενέργεια της προσωπικότητας, που εξειδικεύονται από τις τρεις μικρότερες δυνάμεις ή ακτίνες της νοητικής φύσης, του αστρικού σώματος και του φυσικού φορέα. Περιέχονται συνεπώς πέντε ενέργειες που συναντώνται στο αιθερικό σώμα, τις οποίες πρέπει να εξετάζει ο γιατρός του μέλλοντος. Ότι οι διαγνώσεις που βασίζονται στην αναγνώριση των υποκειμενικών αυτών παραγόντων, δεν είναι στην πραγματικότητα το πολύπλοκο και περίπλοκο θέμα που φαίνεται να είναι σήμερα στο σπουδαστή των προχωρημένων αποκρυφιστικών θεωριών. Οι γιατροί στη Νέα Εποχή θα γνωρίζουν τελικά

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

202

αρκετά για να συσχετίσουν τις ποικίλες αυτές ακτινικές δυνάμεις με τα κατάλληλα κέντρα· έτσι θα ξέρουν ποιος τύπος δύναμης ευθύνεται για τις συνθήκες – καλές ή κακές – μιας ιδιαίτερης περιοχής του σώματος. Κάποια μέρα, όταν προχωρήσει περισσότερο η έρευνα και η αναζήτηση, η επιστήμη της ιατρικής θα στηρίζεται στο γεγονός του ζωτικού σώματος και των συστατικών του ενεργειών. Τότε θ’ ανακαλυφθεί ότι αυτή η επιστήμη θα είναι πολύ απλούστερη και λιγότερο πολύπλοκη απ’ την τωρινή ιατρική επιστήμη. Σήμερα η ιατρική έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο πολυπλοκότητας ώστε αναγκαστικά χρειάζονται ειδικοί που μπορούν ν’ ασχολούνται με μια περιοχή του σώματος και με το αποτέλεσμά της σ’ ολόκληρο το φυσικό φορέα. Ο μέσος γενικός γιατρός δεν μπορεί πια να αντιμετωπίσει τη μάζα της λεπτομερούς γνώσης που συσσωρεύθηκε για το φυσικό σώμα, τα διάφορα συστήματά του, την αλληλοσχέτισή τους και το αποτέλεσμά τους στους πολλούς οργανισμούς που αποτελούν τον όλο άνθρωπο. Η χειρουργική θα συνεχίσει να ασχολείται με τις ανατομικές ανάγκες της φυσικής δομής· η ιατρική θα μετατοπίσει σύντομα την εστία της προσοχής της στο αιθερικό σώμα και στα συνυπάρχοντα κυκλοφορικά συστήματα ενέργειας, στις αλληλοσυμπλεκόμενες σχέσεις και τη ροή μεταξύ των επτά κέντρων και μεταξύ κάθε κέντρου και της περιοχής που ελέγχει. Αυτό θα σημαδέψει μια τρομακτική πρόοδο στη συνετή κι ωφέλιμη προσέγγιση· θα επιφέρει μια βασική απλοποίηση· θα οδηγήσει σε ορθότερες μεθόδους θεραπείας, ιδιαίτερα καθώς θα αναπτύσσεται η ψυχόραση και θα αναγνωρίζεται από την επιστήμη σαν επέκταση μιας κανονικής αίσθησης. 10.Όταν η αληθινή αστρολογία καταλάβει τη θέση της κι αναπτυχθεί σε ευυπόληπτη επιστήμη, θα μπορούν να συσχετισθούν οι χάρτες της ψυχής και της προσωπικότητας· τότε το αιθερικό σώμα θα ελέγχεται από ορθά αστρολογικά συμπεράσματα κι ο γιατρός θα βαδίζει σε πολύ ασφαλέστερο έδαφος απ’ ό,τι τώρα. Η αστρολογία του παρελθόντος αφορούσε τη ζωή της προσωπικότητας· η αστρολογία του μέλλοντος θα υποδεικνύει το σκοπό της ψυχής και θα επαναστατικοποιήσει πλήρως την ιατρική (μεταξύ άλλων πραγμάτων). Πρέπει ωστόσο να φύγει απ’ τα χέρια εκείνων που ενδιαφέρονται για την αστρολογία της πρόβλεψης, από τα χέρια των χιλιάδων που την εποχή αυτή δαπανούν πολύ χρόνο για την “κατάστρωση” ωροσκοπίων (επιδιώκοντας να ερμηνεύσουν τα συνήθως λανθασμένα συμπεράσματά τους) και να περάσει στα χέρια των εξασκημένων μαθηματικών επιστημόνων και στα χέρια εκείνων που αφιέρωσαν τόσο χρόνο στην επιστημονική εξάσκηση σε αστρολογικές γραμμές όσο κι αυτός που αφιερώνεται για την εκπαίδευση ενός αξιόλογου γιατρού, χημικού ή βιολόγου. 11.Τα αστρολογικά αυτά ευρήματα δε θα συνδέονται μόνο με τους χάρτες της προσωπικότητας και της ψυχής, αλλά θα εκτείνονται επίσης στο πεδίο της ιατρικής, ιδιαίτερα σε σχέση με το αιθερικό σώμα. Σήμερα κάθε αστρολογική έρευνα που γίνεται στο πεδίο της ιατρικής έχει σχέση με τη φυσική ασθένεια

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

203

μέσα στο φυσικό σώμα· στο μέλλον θα συγκεντρώνεται πάνω στην κατάσταση του αιθερικού φορέα. Αυτό είναι μια νέα κι άμεση ανάπτυξη της αστρολογικής έρευνας. Μια άλλη δυσκολία που πρέπει να αντιμετωπίσω (καθώς επιδιώκω να σας παρουσιάσω την ιατρική του μέλλοντος) είναι ότι σκέπτομαι με όρους κύκλων κι εσείς σκέπτεσθε με όρους λίγων σύντομων ετών. Ό,τι επιχειρώ πραγματικά να κάνω είναι να δείξω τις γραμμές πάνω στις οποίες θα κινηθεί η ιατρική έρευνα τα προσεχή διακόσια χρόνια. Η προσπάθεια της σημερινής προσέγγισης είναι πώς να θεραπεύσει ένα πρόσωπο εδώ και τώρα· είναι μια φυσική αντίδραση και οι προχωρημένοι διανοητές επιζητούν να γίνουν ικανοί να το κάνουν αυτή την εποχή με το μέσον των λεγόμενων εσωτερικών και νοητικών τρόπων θεραπείας. Όμως λίγα είναι γνωστά για τη σύσταση του ζωτικού σώματος και πρακτικά δεν υφίσταται υπόβαθρο έρευνας σ’ αυτό το πεδίο. Η σύγχρονη ιατρική έχει πολύ αρχαία καταγωγή. Αναπτύχθηκε ανά τους αιώνες κι εξελίχθηκε στη σύγχρονη τέχνη, τη σύγχρονη έρευνα, τις σύγχρονες τεχνικές και τις σύγχρονες μεθόδους θεραπευτικής και θεραπείας που είναι εκπληκτικά επιτυχείς. Αυτό συχνά λησμονείται απ’ την έμφαση των οπαδών των νέων κι αδοκίμαστων σχολών στις αποτυχημένες θεραπείες τις οποίες αποδίδουν σε εσφαλμένες μεθόδους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους καρμικούς περιορισμούς. Η επιτυχία της σύγχρονης ιατρικής είναι σήμερα τόσο μεγάλη ώστε εκατομμύρια ανθρώπων διατηρούνται στη ζωή – αν δε θεραπεύονται – οι οποίοι σε προηγούμενες εποχές και με λιγότερη επιστημονική δεξιότητα θα είχαν κανονικά πεθάνει. Στην αναπτυγμένη αυτή ικανότητα και γνώση και σ’ αυτή τη δεξιότητα στη φροντίδα του φυσικού μηχανισμού βρίσκεται σήμερα το κύριο παγκόσμιο πρόβλημα – το πρόβλημα του υπερπληθυσμού του πλανήτη που οδηγεί στην αγελαία ζωή της ανθρωπότητας και στο επακόλουθο οικονομικό πρόβλημα – για ν’ αναφέρω μόνο μια από τις συμπτωματικές δυσκολίες αυτής της επιτυχίας. Η “αφύσικη” αυτή διατήρηση της ζωής είναι το αίτιο μεγάλου πόνου και είναι μια γόνιμη πηγή πολέμων, γιατί είναι αντίθετη με την καρμική πρόθεση του πλανητικού Λόγου. Με το μεγάλο αυτό πρόβλημα δεν μπορώ να ασχοληθώ εδώ. Μπορώ μόνο να το υποδείξω. Θα λυθεί όταν ο φόβος του θανάτου εξαφανισθεί κι όταν η ανθρωπότητα μάθει τη σημασία του χρόνου και την έννοια των κύκλων. Θα απλοποιηθεί όταν γίνουν εφικτά τα αληθινά αστρολογικά ευρήματα, όταν ο άνθρωπος γνωρίζει την ώρα της αναχώρησής του από το εξωτερικό πεδίο και κυριαρχήσει την τεχνική της “απόσυρσης” και τις μεθόδους της συνειδητής του αφαίρεσης απ’ τη φυλακή του σώματος. Αλλά πρέπει πρώτα να προηγηθεί πολλή έρευνα. Το γεγονός όμως ότι το πρόβλημα αναγνωρίζεται κι ότι η εικασία και η έρευνα αφθονούν, δείχνει ότι ήρθε ο καιρός – καρμικά και από τη σκοπιά της ανθρώπινης εξελικτικής ανάπτυξης – για τη μελέτη του αιθερικού σώματος, των ρυθμιστικών ακτίνων που διέπουν την εκδήλωσή του στο χώρο και της αστρολογίας που διέπει την εκδήλωσή του στο χρόνο. Για το λόγο αυτό ο κόσμος είναι σήμερα γεμάτος από ομάδες που εναντιώνονται στην ορθόδοξη ιατρική – εναντιώνονται άδικα, γιατί στο φανατικό τους ενθουσιασμό

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

204

για την ιδιαίτερη προσέγγισή τους στο πρόβλημα της θεραπείας αγνοούν τις ευεργετικές όψεις της αναπτυγμένης ιατρικής επιστήμης. Έτσι επιχειρούν να απορρίψουν τη συμβολή των αιώνων στη γνώση του ανθρώπου για τον ανθρώπινο οργανισμό, τις αλληλοσχετίσεις του και τη φροντίδα, θεραπεία και συντήρησή του· αποτυγχάνουν να επωφεληθούν απ’ τη σοφία του παρελθόντος, αλλά προτιμούν να πλέουν στη θάλασσα της έρευνας με ένα πνεύμα εξέγερσης, γεμάτο από προκατάληψη και τελείως απροετοίμαστο για μια τέτοια προσπάθεια. Οι κάθε είδους φυσιοθεραπευτές, οι καθηγητές μεθόδων θεραπευτικής με τον ηλεκτρισμό ή το φως και το χρώμα, οι διαιτολόγοι με τις αλάνθαστες θεραπείες για όλες τις ασθένειες, οι πολλοί που ασκούν συστήματα τα οποία στηρίζονται στον τρόπο διάγνωσης του Άμπραμς και πολλοί υπέρμαχοι των χειροπρακτικών μεθόδων καθώς και των διαφόρων θεραπευτικών συστημάτων που είναι τελείως διαχωρισμένα απ’ την ιατρική αλλά αναλαμβάνουν να επιτύχουν θεραπείες, όλα είναι ενδεικτικά μιας νέας κι ελπιδοφόρας τάσης· είναι όμως εξαιρετικά πειραματικής φύσης και υποστηρίζονται με τέτοιο φανατισμό, αποκλείουν όλες τις αναγνωρισμένες μεθόδους θεραπευτικής αρωγής (εκτός απ’ τις δικές τους), αντιτίθενται τόσο βίαια σ’ όλα τα ευρήματα του παρελθόντος και είναι τόσο απρόθυμα να συνεργασθούν με την ορθόδοξη ιατρική, ώστε σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν ένα συγκεκριμένο και πραγματικό κίνδυνο για το κοινό. Υπεύθυνη γι’ αυτό είναι κυρίως η δική τους εσφαλμένη προσέγγιση· η αναμφισβήτητη άγνοιά τους για τη φύση του ανθρώπινου σώματος, η αντίθεσή τους στις υπάρχουσες ιατρικές πρακτικές (ακόμη και αποδειγμένης αξίας) και η προκατειλημμένη πίστη τους στο αλάθητο των πειραματικών τους τεχνικών τους έφεραν αντιμέτωπους με τους αυστηρά ορθόδοξους γιατρούς και τους φονταμενταλιστές στον αξεπέραστο δακτύλιο της ακαδημαϊκής ιατρικής. Ωστόσο στις τάξεις των γιατρών υπάρχουν πολλοί φωτισμένοι άνθρωποι που ευχαρίστως θα συνεργάζονταν αν οι μικρές και κραυγαλέες λατρείες εγκατέλειπαν την αποκλειστικότητά τους και ήταν πρόθυμες να συνεργασθούν και ν’ αποδεχθούν εκείνο που το θείο ένστικτο του ανθρώπου δίδαξε ανά τους αιώνες σε σχέση με τη θεραπεία του ανθρώπινου σώματος. Η ιατρική του μέλλοντος θ’ αναπτυχθεί δια της συνεργασίας των νέων πειραματικών σχολών και των αρχαίων και δοκιμασμένων μεθόδων. Η αξία όλων των πολλών ομάδων – καλών και αδιάφορων – βρίσκεται στο γεγονός ότι δείχνουν το δρόμο προς νέες τάσεις και υποδεικνύουν τις γραμμές πάνω στις οποίες η ιατρική του μέλλοντος μπορεί να εμπλουτισθεί και να προσαρμοσθεί καλύτερα στις ανάγκες του ανθρώπου. Είναι ακόμη πολύ πειραματικές για να είναι αξιόπιστες και δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί επιστημονικά. Είναι πρωτοποριακές ομάδες κι έχουν να κάνουν μια αληθινή συνεισφορά, αλλά θα γίνει εφικτή μόνο αν αρνηθούν να χωρισθούν απ’ το παρελθόν και είναι πρόθυμες να συμβιβασθούν με το παρόν. Η ακαδημαϊκή ιατρική είναι αποτέλεσμα δώρων απ’ το Θεό στον ανθρώπινο νου· είναι μια αποδειγμένη θεία έκφραση και μια πολύ ευεργετική δύναμη στον κόσμο, παρά την ανθρώπινη αδυναμία, την εμπορική εκμετάλλευση και τα πολλά λάθη. Το ίδιο συμβαίνει με τη θρησκεία. Και οι δύο μεγάλες αυτές επιστήμες πρέπει να εξαλείψουν

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

205

τις αντιδραστικές και φονταμενταλιστικές θέσεις κι έπειτα να προχωρήσουν με ανοικτό νου σε νέους τρόπους προσέγγισης στη θειότητα και προσέγγισης στη φυσική ευεξία. Μπορεί λοιπόν να ειπωθεί ότι η κύρια συμβολή που κάνω αυτή την εποχή είναι να υποδείξω τα αίτια της ασθένειας και της κακής υγείας που δεν αναγνωρίζονται απ’ την ορθόδοξη ιατρική η οποία ασχολείται με τα αποτελέσματα των λεπτοφυών αυτών αιτίων καθώς εκδηλώνονται στο φυσικό σώμα και το νευρικό σύστημα. Δεν ασχολούμαι (όπως σας προειδοποίησα νωρίτερα) με συμπτώματα της ασθένειας, με ιατρική διάγνωση ή με συστήματα εφαρμοσμένων φυσικών μέσων για την επίτευξη θεραπείας ή βελτίωση των συνθηκών. Αυτά συμβάδισαν με την αυξανόμενη ικανότητα του ανθρώπου ν’ ανακαλύπτει και να γνωρίζει. Ας επαναλάβω ότι θέτω τα θεμέλια για μια προσέγγιση στο ζήτημα του φυσικού σώματος σε υγεία και ασθένεια που αφορά κυρίως το αιθερικό σώμα. Αυτή θα οδηγήσει τελικά σε μια συσσώρευση γνώσης σχετικά με την ενέργεια, τα εστιακά της σημεία και τη διανομή της στο αιθερικό σώμα, η οποία θα εξισωθεί με ό,τι ήδη αποκτήθηκε στο πεδίο της ακριβούς φυσικής γνώσης και η ακριβής αυτή γνώση είναι ένα γεγονός. Η μελέτη των κληρονομικών ασθενειών υποδεικνύει ότι ο άνθρωπος αναγνωρίζει αμυδρά τις καρμικές του υποχρεώσεις και τις καρμικές του τάσεις. Όμως κάνει λάθος στην πίστη ότι οι τάσεις αυτές βρίσκονται στα σπέρματα της ζωής και της ουσίας, που συνενώνονται τη στιγμή της σύλληψης κι ότι συνεπώς ο πατέρας ή η μητέρα ευθύνονται για τη μετάδοση. Δε συμβαίνει αυτό. Το ενσαρκούμενο πρόσωπο – από τη σκοπιά της ψυχής – έχει επιλέξει σαφώς και συνειδητά τους γονείς του για ό,τι μπορούν να συνεισφέρουν στη φυσική του συγκρότηση ενόσω είναι σε ενσάρκωση. Το ζωτικό σώμα έχει λοιπόν τέτοια φύση ώστε ο άνθρωπος είναι προδιατεθειμένος σ’ έναν ιδιαίτερο τύπο μόλυνσης ή ασθένειας· το φυσικό σώμα έχει τέτοια φύση ώστε η γραμμή της ελάχιστης αντίστασής του επιτρέπει την εμφάνιση και τον έλεγχο εκείνου που το ζωτικό σώμα κάνει εφικτό· η ενσαρκούμενη ψυχή παράγει στο δημιουργικό της έργο και στο ζωτικό της φορέα μια ιδιαίτερη συγκρότηση στην οποία οι εκλεγμένοι γονείς συνεισφέρουν μια συγκεκριμένη τάση. Ο άνθρωπος δεν είναι λοιπόν ανθεκτικός σ’ ορισμένους τύπους ασθένειας. Αυτό καθορίζεται απ’ το κάρμα του. Είναι πολύ γνωστό στους σπουδαστές των εσωτερικών επιστημών ότι το φυσικό σώμα είναι απλά ένα αυτόματο που ανταποκρίνεται κι ενεργοποιείται από ένα λεπτοφυέστερο σώμα ενεργειών το οποίο είναι η αληθινή έκφραση του σημείου εξέλιξης. Αυτό το σημείο εξέλιξης μπορεί να είναι είτε ο έλεγχος της προσωπικότητας μέσω ενός από τα σώματά της είτε ο έλεγχος της ψυχής. Αυτά είναι γεγονότα που το ιατρικό επάγγελμα πρέπει να συλλάβει και όταν το κάνει θα συντελεσθεί ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Οι εσωτεριστές σπουδαστές είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν ότι το φυσικό σώμα ανταποκρίνεται αυτόματα στη συναισθηματική, νοητική ή ψυχική εντύπωση· όμως το αιθερικό σώμα είναι τόσο στενά συνυφασμένο με το φυσικό φορέα ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωρίσουμε αυτά τα δύο στη συνείδηση· αυτό δεν είναι δυνατό ν’ αποδειχθεί μέχρις ότου η επιστήμη της αιθερικής ενέργειας και η

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

206

ανάπτυξη της ψυχορατικής αντίληψης αποδείξει την αλήθεια όσων λέω. Είναι κάτι που χρειάζεται να επαναλαμβάνω. Η ιατρική επιστήμη με τη μελέτη του νευρικού συστήματος και την αναγνώριση της δύναμης της σκέψης πάνω στο φυσικό σώμα προχωρεί γοργά στην ορθή κατεύθυνση. Όταν παραδεχθεί σε σχέση με το φυσικό σώμα ότι η “ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη” κι έπειτα αρχίσει να πειραματίζεται με τα ρεύματα σκέψης (όπως λανθασμένα αποκαλούνται) τα οποία κατευθύνονται σ’ ορισμένες περιοχές του αιθερικού σώματος – όπου οι εσωτεριστές δέχονται την ύπαρξη ενεργειακών σημείων ή κέντρων – τότε θα ανακαλυφθούν πολλά. Η Χριστιανική Επιστήμη είχε ορθή αντίληψη στην αρχική βασική της σύλληψη του νου σαν ενός διαρκώς υπαρκτού παράγοντα· η υπερβολική της έμφαση στο νου, η ιδεαλιστική της παρουσίαση της ανθρώπινης φύσης, η προσδοκία της στην ικανότητα του ανθρώπου να εκφρασθεί εδώ και τώρα σαν ένας πλήρως εκδηλωμένος υιός του Θεού (χωρίς ενδιάμεσες ή αναγκαίες ανελίξεις) και η αντιφατική της θέση στη χρήση της ενέργειας του νου για φυσικές κυρίως επιδιώξεις εξουδετέρωσαν απολύτως τις βασικές της αρχές. Αλλιώς ο άνθρωπος θα βρισκόταν μόνιμα σε πλάνη. Αν η Χριστιανική Επιστήμη είχε εκπληρώσει την αρχική πρόθεση της ομάδας των μυημένων που επιδίωξαν να επηρεάσουν την ανθρωπότητα μέσα απ’ αυτή κι αν είχε αναπτύξει ορθά την ιδέα ότι η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη, η ιατρική επιστήμη θα είχε πολύ ωφεληθεί. Η παρουσίασή της ήταν ταυτόχρονα υψηλή και χαμηλή κι έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Η Χριστιανική Επιστήμη απέτυχε απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας και η χρησιμότητά της ακυρώθηκε σε μεγάλο βαθμό. Οι θεραπευτές και οι θεραπευτικοί όμιλοι εργάζονται προς το παρόν με μεγάλη δυσχέρεια· αλλά μπορούν πια ν’ αρχίσουν να εργάζονται και το έργο τους έχει διπλή φύση: 1. Μπορούν μέσω της δύναμης της κατευθυνόμενης σκέψης να διαχύσουν ενέργεια στο κέντρο που είναι ο καθοριστικός παράγοντας σ’ εκείνη την περιοχή του φυσικού σώματος όπου βρίσκεται η ανωμαλία. Αν, λόγου χάρη, ο ασθενής υποφέρει από έλκος στομάχου, η διέγερση του ηλιοπλεγματικού κέντρου μπορεί να επιφέρει θεραπεία αρκεί το εκτελούμενο έργο να είναι καθαρά νοητικό και τα αναμενόμενα αποτελέσματα να είναι καθαρά φυσικά. Διαφορετικά η συναισθηματική φύση θα συμμερισθεί τη διέγερση και θα προκύψει πραγματική δυσχέρεια. 2. Μπορούν να διεγείρουν ένα κέντρο ανώτερο από εκείνο που ελέγχει μια ιδιαίτερη περιοχή κι έτσι – με την εντατικοποίηση του ανώτερου κέντρου – να ελαττώσουν τη ζωτικότητα του κατώτερου. Αν, λόγου χάρη, υπάρχει ασθένεια ή ανωμαλία σε σχέση με τα όργανα αναπαραγωγής (όπως για παράδειγμα ασθένεια του προστάτη), τότε το κέντρο του λαιμού θα έπρεπε να επισύρει την προσοχή. Το κέντρο αυτό πρέπει τελικά να δεχθεί την ενέργεια της κατώτερης δημιουργικής όψης ή αντιστοιχίας. Αυτό ονομάζεται “η τεχνική της απόσυρσης του πυρός”· μέσω αυτής μπορεί να τερματισθεί ό,τι σε ορισμένες περιπτώσεις

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

207

αποκαλείτε υπερδιέγερση και σε άλλες φλεγμονή. Οι δύο αυτοί τρόποι της χρήσης ενέργειας και του ελέγχου της σκέψης αποτελούν την αποκρυφιστική βάση για τις δύο θεμελιώδεις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στην κατεύθυνση της ενέργειας στις πάσχουσες περιοχές. Στη μια περίπτωση προκαλούν μια εντατικοποίηση της ζωής του συγγενούς κέντρου με ένα συνακόλουθο συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην αρρωστημένη περιοχή ή στην άλλη περίπτωση ελαττώνουν την εισροή δύναμης κι έτσι εξασθενίζουν την ποιότητα της ασθένειας. Θα γίνει λοιπόν φανερό ότι πολλά πρέπει να είναι γνωστά για τα αποτελέσματα των δύο αυτών βασικών και διαφορετικών τεχνικών προτού τολμήσει ο θεραπευτής να εργασθεί. Διαφορετικά θα μπορούσε να επαυξήσει υπερβολικά την ενόχληση στην πάσχουσα περιοχή και μάλιστα να προκαλέσει (όπως συχνά συμβαίνει) το φόνο του πάσχοντα. Υπάρχει ένα ακόμη σημείο που θέλω να τονίσω. Σε κάθε θεραπευτική μέθοδο εσωτερικής φύσης είναι ουσιώδες να συνοδεύουν τους λεπτοφυείς τρόπους αρωγής ορθές ιατρικές πρακτικές του ορθόδοξου είδους. Με το συνετό συνδυασμό των δύο προσεγγίσεων και τη συνεργασία του ορθόδοξου γιατρού και του αποκρυφιστή θεραπευτή ή θεραπευτικού ομίλου θα προκύψουν τα υγιέστερα αποτελέσματα. Συνεπώς οι σπουδαστές που επιχειρούν να θεραπεύσουν, χρειάζεται ν’ αντιληφθούν δύο πράγματα: τη φύση της ασθένειας που διαγνώσθηκε από έναν καλό γιατρό και το κέντρο που ελέγχει την περιοχή της ασθένειας. Το ασφαλέστερο σχέδιο για το μέσο σπουδαστή της θεραπευτικής ή για το θεραπευτικό όμιλο είναι να συνεργάζεται με κάποιο διάσημο γιατρό και σε σχέση με το κέντρο που ελέγχει την άρρωστη περιοχή. Οι μυημένοι ασχολούνται στο θεραπευτικό τους έργο με την ανώτερη αντιστοιχία του ελέγχοντος κέντρου κι εργάζονται πάντα μέσω των ανάλογων συναισθηματικών και νοητικών κέντρων. Αυτό δεν είναι δυνατό ούτε επιτρεπτό για το συνήθη θεραπευτικό όμιλο. Όσο ανώτερα είναι τα εξεταζόμενα, εμπλεκόμενα κέντρα, τόσο δυναμικότερα θα είναι τα αποτελέσματα κι επομένως μεγαλύτερη η απαιτούμενη προσοχή. Η όλη διαδικασία είναι είτε η διέγερση δραστηριότητας είτε η απόσυρση ενέργειας, η ενεργοποίηση ενός συγγενούς κέντρου κι έτσι η αφαίρεση της προσοχής από το κέντρο που κυβερνά την πάσχουσα περιοχή ή όργανο, ή η εξισορρόπηση των ενεργειών που ρέουν μεταξύ δύο κέντρων κι έτσι η πρόκληση ομαλής και άρτιας αλληλεπίδρασης. Όσο περισσότερο ο νεόφυτος μελετά το θέμα της θεραπευτικής τόσο πολυπλοκότερο θα φαίνεται, μέχρι να έλθει ο καιρός όπου θα μπορεί να συνεργάζεται με κάποιο γιατρό που θα έχει την εσώτερη όραση και θα μπορεί να βλέπει τα κέντρα, ή με ασθενείς που θα γνωρίζουν το πεπρωμένο τους και θα μπορούν να συνεργασθούν με κάποια ομάδα η οποία θα έχει ορθή αποκρυφιστική γνώση, θα μπορεί να εξακριβώσει τις ακτίνες του ασθενή και θα γνωρίζει τουλάχιστον τη φύση της διάθεσής του ή της “αδιαθεσίας” του από τη μελέτη του γενέθλιου χάρτη του. Θα μπορούσατε λοιπόν να ρωτήσετε έπειτα απ’ όλα αυτά, αν σας είναι δυνατό να εκτελέσετε συγκεκριμένο θεραπευτικό έργο που να είναι αποτελεσματικό, υγιές, ορθό κι επιτρεπτό. Οι κίνδυνοι της υπερδιέγερσης ή υποδιέγερσης φαίνονται πολύ μεγάλοι· η γνώση του θεραπευτή φαίνεται πολύ μικρή για να επιτρέπει πειραματισμούς και το

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

208

κάρμα του πάσχοντα είναι κατ’ ανάγκη (για το μέσο θεραπευτή) μη εξακριβώσιμο. Σ’ αυτό θα απαντούσα ότι κάθε έργο πρωτοποριακής και πειραματικής φύσης έχει πάντα τους δικούς του ειδικούς κινδύνους. Πολλά ήταν τα θύματα της επιστήμης και ιδιαίτερα της ιατρικής στις πρώτες μέρες της σύγχρονης ιατρικής και χειρουργικής. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον ειλικρινή ερευνητή ούτε επιβράδυνε την ανάπτυξη της γνώσης· σ’ αυτές τις μέρες της πρωτοπορίας στο πεδίο της αποκρυφιστικής θεραπευτικής πρέπει να επιδείξουμε το ίδιο θάρρος και ν’ αναλάβουμε τους ίδιους κινδύνους. Η ασφάλεια από την καθαρά νομική και ανθρώπινη σκοπιά θα είναι ότι ο ασθενής θα βρίσκεται στα χέρια ενός αξιόλογου γιατρού για τη διάγνωση και την ιατρική φροντίδα κατά το χρόνο που ο αποκρυφιστής θεραπευτής θα επιχειρεί να είναι ζωτικά χρήσιμος. Το έργο του θεραπευτή και των θεραπευτικών ομάδων θα συμπληρώνει συνεπώς την ορθόδοξη θεραπεία· τα αποτελέσματα θα πρέπει να παρακολουθούνται και να σημειώνονται προσεκτικά και από τις δύο πλευρές. Κάθε ομάδα που σχηματίζεται για θεραπεία πρέπει να εργάζεται κάτω από καθορισμένες κατευθύνσεις κι εδώ θα πρότεινα μερικές που είναι ουσιώδεις για την επιτυχία στη μεταβατική αυτή περίοδο: 1. Ο πάσχων που πρέπει να θεραπευθεί (ή να βοηθηθεί αν η θεραπεία δεν είναι εφικτή) πρέπει να είναι πάντα στα χέρια ενός καλού και ευυπόληπτου γιατρού κι αν αυτό δε συμβαίνει, πρέπει να ενθαρρύνεται για να συμβουλευθεί κάποιον. 2. Η φύση της ασθένειας πρέπει να είναι γνωστή στην ομάδα και να έχει προσδιορισθεί από μια προσεκτική, ορθόδοξη ιατρική διάγνωση. 3. Η ηλικία του πάσχοντα, η ημερομηνία γέννησής του και κάποιες πληροφορίες για το περιβάλλον του πρέπει επίσης να είναι γνωστές, έτσι ώστε να προσφέρουν ένα εστιακό σημείο ενδιαφέροντος και πρέπει να δομηθεί γύρω από τον πάσχοντα μια μαγνητική περιοχή που θα προσελκύσει την κατευθυνόμενη απ’ τη σκέψη ενέργεια της ομάδας. 4. Ο θεραπευτής ή η θεραπευτική ομάδα πρέπει να έχει γενικές γνώσεις της φύσης και της ανατομίας του σώματος, της θέσης των διαφόρων οργάνων στο σώμα και της θέσης και της φύσης των κέντρων που διέπουν την άρρωστη περιοχή ή περιοχές. Οι χάρτες που δίνουν τέτοιες πληροφορίες πρέπει να μελετηθούν. 5. Η ικανότητα της φαντασίας και η δύναμη του οραματισμού πρέπει να τονισθούν στη θεραπευτική ομάδα και πρέπει ν’ αναπτυχθεί η ικανότητα αποστολής ρευμάτων ενέργειας στον πάσχοντα και στην περιοχή του σώματος του ασθενούς όπου βρίσκεται η ασθένεια. 6. Ο θεραπευτής ή η θεραπευτική ομάδα πρέπει να θυμάται ότι δεν εργάζεται μόνο με νοητική ενέργεια. Ο ίδιος για λογαριασμό του, α. Δημιουργεί μια σκέψη της θεραπευτικής δύναμης. β. Το δημιουργημένο αυτό εστιακό σημείο συγκεντρωμένης προσοχής γίνεται ο κατευθύνων πράκτορας για τη θεραπευτική δύναμη ή πράνα. γ. Αυτή η πράνα δεν έχει ούτε νοητική ούτε αστρική φύση. Είναι καθαρή πλανητική ουσία ή ζώσα ουσία και απ’ αυτή την ουσία αποτελείται το ζωτικό σώμα του

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

209

πλανήτη. δ. Ο θεραπευτής ή ο θεραπευτικός όμιλος οικειοποιείται όσο μπορεί περισσότερη απ’ αυτή την ουσία και με τη δύναμη της ενωμένης τους σκέψης την κατευθύνουν στο ενεχόμενο κέντρο και μέσα απ’ αυτό. Το θεραπευτικό έργο είναι κυκλικό κι αυτό δεν πρέπει να λησμονείται. Η πρανική ενέργεια (κατευθυνόμενη με τη σκέψη) δε στέλνεται στο κέντρο ούτε επιτρέπεται να συσσωρευθεί εκεί. Διέρχεται απ’ το κέντρο πρώτα απ’ όλα στο εμπλεκόμενο όργανο ή στην περιοχή όπου βρίσκεται η δυσχέρεια κι έπειτα αποστέλλεται στο σώμα σαν ολότητα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ένα σύστημα ξεπλύματος με εξαγνιστικό και διεγερτικό αποτέλεσμα. Στις πρώιμες αυτές μέρες του πειραματισμού και του έργου πάνω σ’ αυτές τις γραμμές το μόνο που είναι εφικτό είναι να δώσω ορισμένους απλούς κανόνες. Απ’ τα αποτελέσματα που θα επιτευχθούν, θ’ αποκτηθεί εμπειρία και η θεραπευτική ομάδα θα μάθει βαθμιαία πώς να εργάζεται, πότε να αλλάζει τις μεθόδους της και τι να σημειώνει. Απ’ την αρχή του έργου πάνω σ’ αυτές τις γραμμές πρέπει να τηρούνται αρχεία. Σ’ αυτή την όψη του έργου ο ασθενής θα συνεργάζεται συχνά. Ημερομηνίες, τυχαία φαινόμενα, αλλαγές προς το καλύτερο ή χειρότερο πρέπει να σημειώνονται, μαζί με τις δυνατές πληροφορίες για τη γενική κατάσταση του πάσχοντα. Γι’ αυτό το λόγο συνιστώ στα αρχικά στάδια αυτού του έργου να επιχειρείται θεραπεία μόνο σε όσους είναι πολύ γνωστοί στα μέλη ή ανατίθενται στη φροντίδα της θεραπευτικής ομάδας από ιατρούς ή απ’ όσους είναι πρόθυμοι να δώσουν πλήρεις πληροφορίες. Άνθρωποι που είναι τόσο άρρωστοι ώστε δεν αναμένεται ότι θα ζήσουν, ή υποφέρουν από ασθένειες που αποκλείουν τελείως την ανάρρωση, δεν πρέπει ν’ αναλαμβάνονται απ’ τη θεραπευτική ομάδα για θεραπεία, παρά μόνο για βελτιωτικά αποτελέσματα κατά νου. Κανένας νεόφυτος δε γνωρίζει αρκετά για το κάρμα ώστε να εργασθεί με πεποίθηση είτε στο έργο της υγείας είτε στην αποδέσμευση δια του θανάτου. Αν ωστόσο ο ασθενής χειροτερεύει ενώ ο όμιλος εργάζεται στην περίπτωσή του, δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί αλλά να χρησιμοποιηθεί μια συγκεκριμένη και διαφορετική τεχνική που θα διευκολύνει την ατραπό του θανάτου. Στο επόμενο τμήμα σκοπεύω να θίξω το κάρμα του θανάτου. Αν αναλογισθείτε ότι το έργο σε σχέση με το αιθερικό σώμα (σαν όργανο ζωτικότητας) είναι σήμερα το ίδιο λίγο γνωστό όσο ήταν η επιστήμη της σύγχρονης ιατρικής το έτος 1200 μ.Χ., θα μπορέσετε να εργασθείτε χωρίς αποθάρρυνση και χωρίς την ανώφελη εκείνη προσδοκία που εμποδίζει σήμερα το νεόφυτο. Αποδεχθείτε συνειδητά τη θέση ότι τίποτε δεν είναι ακόμη πραγματικά γνωστό για τα κέντρα, τις περιοχές ενέργειας στο σώμα και τη διεύθυνση της σκέψης· αντιληφθείτε επίσης ότι έχετε εμπλακεί σ’ ένα μεγάλο ερευνητικό εγχείρημα. Τίποτε, κυριολεκτικά τίποτε, δεν έχει γίνει σε σχέση με την ιατρική και την επιστήμη των κέντρων κατά οποιονδήποτε πρακτικό τρόπο, παρότι ορισμένα βιβλία για τη σχέση των κέντρων με την ψυχολογική έρευνα και μηχανισμό και με το αδενικό ή ενδοκρινές σύστημα έθιξαν δοκιμαστικά το

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

210

ζήτημα. Το πεδίο έρευνας που σας προτείνω είναι ολοκληρωτικά νέο. Όσοι από σας μπαίνουν σ’ αυτό, μπορεί να μη δουν τα αποτελέσματα εκείνου που επιχειρούν να κάνουν. Η ανυπομονησία σας κι ο πόθος σας να βοηθήσετε μπορεί να σας εμποδίσουν· η άγνοιά σας μπορεί να σας παρασύρει σε λάθη. Αλλά συνεχίστε, επιμείνετε· κρατάτε λεπτομερή αρχεία και διατηρήστε κάθε αλληλογραφία. Τότε τα αποτελέσματα θα είναι σίγουρα. 1. ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ Μελετήσαμε ήδη (χωρίς ίσως να αντιληφθούμε τις συνέπειές του) το πρώτο σημείο μ’ αυτή την επικεφαλίδα. Αυτό αφορά τις καρμικές υποχρεώσεις του ατόμου, που εκπορεύονται από τους υποκειμενικούς φορείς και από την προσωπικότητα σαν σύνολο. Όταν συζητήσαμε τα ψυχολογικά αίτια της ασθένειας καθώς ανακύπτουν στους λεπτοφυείς φορείς στους τρεις κόσμους ή από την πίεση του μαθητή που επιχειρεί να βαδίσει την Ατραπό, ασχοληθήκαμε στην πραγματικότητα αποκλειστικά με το κάρμα ή με τα αποτελέσματα των εσώτερων αιτίων των γεγονότων, του εξοπλισμού και των συνθηκών στο φυσικό πεδίο. Είδαμε πώς τα εσώτερα σώματα μέσω του αιθερικού σώματος ρυθμίζουν την εξωτερική εκδήλωση του ανθρώπου κι ότι η ασθένεια ή η υγεία εξαρτάται κυρίως απ’ αυτά. Είναι το άμεσο καρμικό αίτιο της ύπαρξης στο φυσικό πεδίο. Αν τώρα επεκταθεί η ιδέα ώστε να περιλάβει προηγούμενες ενσαρκώσεις – όπως αναπόφευκτα συμβαίνει – φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση των εσώτερων αυτών σωμάτων, οι περιορισμοί τους και ο πλούτος τους, τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους και οι γενικές ψυχικές και ψυχολογικές τους τάσεις κληρονομούνται από προηγούμενες ζωές και είναι συνεπώς υπεύθυνες για την τωρινή γήινη κατάσταση. Ωθήσαμε συνεπώς τα αίτια των σημερινών συνθηκών ακόμη πιο πίσω και θα μπορούσαμε – αν το επιθυμούσαμε – να εισέλθουμε σε ένα πεδίο τέτοιας περιπλοκής και λεπτομέρειας ώστε τίποτε χρήσιμο δε θα προέκυπτε. Το όλο πρόβλημα της ανάκτησης των περασμένων ενσαρκώσεων είναι άπειρης δυνατότητας κι όταν χρησιμοποιώ τη λέξη “άπειρος” θέτω αμέσως το όλο ζήτημα έξω από τον έλεγχο του πεπερασμένου νου. Ασχολούμαστε τότε με κάτι που δεν είναι δυνατό να χειρισθούμε ορθολογικά. Για τη νηπιακή ανθρωπότητα και για το υπανάπτυκτο άτομο το κάρμα ήταν ένα ομαδικό ζήτημα. Ο άνθρωπος αποτελούσε μέλος μιας ομάδας, χωρίς όμως καμιά σκέψη για τις συνέπειες και τις ευθύνες που συνεπάγεται. Αργότερα, όταν η διαδικασία της ατομικοποίησης έγινε πιο αποτελεσματική σε χαρακτήρα και σκοπό και πιο έντονη σε ιδιοσυγκρασία, το κάρμα έγινε επίσης πιο προσωπικό και συγκεκριμένο κι ο άνθρωπος έφθασε σε θέση να δημιουργεί ή να εξαλείφει περισσότερα αίτια κι αποτελέσματα. Επειδή η προσωπικότητα δεν ήταν τελείως ανελιγμένη κι ολοκληρωμένη, ο άνθρωπος ήταν ακόμη περιπλεγμένος στην ομαδική ζωή και οι αλληλοσχετίσεις ήταν πιο εκτεταμένες. Αργότερα, η προσωπικότητα έγινε ο συνειδητός δημιουργός των δικών της αιτίων και ο συνειδητός συμμέτοχος των αποτελεσμάτων. Στην Ατραπό ο άνθρωπος εμπλέκεται στο κάρμα της επιλεγμένης

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

211

ομάδας, του ατόμου κι εκείνων με τους οποίους επιλέγει συνάφεια λόγω ενότητας πνευματικού σκοπού κι έτσι προστίθεται ένας ακόμη παράγοντας στις προηγούμενες κατηγορίες της καρμικής ευθύνης. Αργότερα επίσης το κάρμα στους τρεις κόσμους αντιμετωπίζεται, υπερνικάται κι εξουδετερώνεται· ταυτόχρονα το κάρμα που συνδέεται με την εγκαινίαση αιτίων διαμέσου της παγκόσμιας υπηρεσίας, προστίθεται σ’ εκείνο που το άτομο έχει ήδη βιώσει και συμμερίζεται την καρμική ευθύνη της ίδιας της Ιεραρχίας. Όλα αυτά τα στάδια: 1. 2. 3. 4.

Στοιχειώδες ομαδικό κάρμα – του πρωτόγονου ανθρώπου, Ατομικό κάρμα του αυτοσυνείδητου αναπτυσσόμενου ανθρώπου, Κάρμα που σχετίζεται με τη ζωή του μαθητή, Ιεραρχικό κάρμα,

πρέπει να προστεθούν στο πολύ γνωστό Κάρμα της Ανταπόδοσης με το οποίο ο μαθητής είναι ήδη εξοικειωμένος· σ’ αυτό πρέπει επίσης να προστεθεί το εθνικό και φυλετικό κάρμα συν το εκπαιδευτικό κάρμα που όλοι οι μαθητές ελκύουν όταν επιθυμούν να εισέλθουν σ’ ένα Άσραμ για να προετοιμασθούν για μύηση. Υπάρχει επίσης το Κάρμα της Ανταμοιβής σε αντίθεση μ’ εκείνο της Ανταπόδοσης· είναι ένας τύπος κάρμα που συχνά λησμονείται, αλλά θα γίνει καλύτερα γνωστό στον ερχόμενο παγκόσμιο κύκλο. Η ανθρωπότητα έχει εξοφλήσει πολύ κακό κάρμα και το κάρμα που βασίζεται σε αίτια τα οποία θα εγκαινιασθούν αργότερα, δε θα γεννήσει τόσο φρικτά αποτελέσματα όπως εκείνα του παρελθόντος. Αντίθετα απ’ ό,τι νομίζει ο άνθρωπος, όλο το κάρμα δεν είναι κακό. Πολύ απ’ αυτό είναι αναγκαστικά τιμωρητικό και οδυνηρό λόγω της άγνοιας της ανθρωπότητας και του χαμηλού σταδίου ανάπτυξης. Όταν η καρμική ανταπόδοση γίνεται οξεία και τρομερή, όπως είναι στη σημερινή φριχτή παγκόσμια εμπειρία, δείχνει ότι η ανθρωπότητα έφθασε σ’ ένα σημείο όπου οι συνέπειες μπορούν να διαμοιρασθούν σε πλατιά κλίμακα και με δικαιοσύνη. Πολύ λίγη οδύνη συνοδεύει το κάρμα όταν υπάρχει άγνοια που οδηγεί σε ανευθυνότητα και πλήρη έλλειψη σκέψης και όταν τα γεγονότα συνοδεύονται από μικρή αληθινή αίσθηση ενοχής. Μπορεί να υπάρξουν συνθήκες δυστυχίας και οδυνηρές περιπτώσεις, αλλά η ικανότητα ανταπόκρισης σε τέτοιες καταστάσεις με ανάλογο πόνο λείπει· υπάρχει μικρή νοητική αντίδραση στις διαδικασίες της καρμικής ανταπόδοσης. Αυτό πρέπει να το έχετε κατά νου. Ωστόσο η Αρεία φυλή είναι πια τόσο αναπτυγμένη νοητικά και σε τόσο μεγάλη κλίμακα ώστε το κάρμα είναι αληθινά τρομερό και αγωνιώδες και μπορεί να εκφρασθεί μέσω παγκόσμιων καταστάσεων. Ταυτόχρονα η τωρινή διαδεδομένη θλίψη δείχνει την έκταση και την επιτυχία της ανθρώπινης ανέλιξης και αποτελεί ένα πολύ ελπιδοφόρο κι ενθαρρυντικό σημάδι. Σ’ αυτή την ιδέα έχετε το κλειδί για το λόγο για τον οποίο οι καλοί, οι ιεροί και οι άγιοι υπηρέτες της φυλής φέρουν – σ’ αυτό τον παγκόσμιο κύκλο – ένα τόσο βαρύ φορτίο καρμικής ασθένειας. Είναι συνεπώς τελείως αδύνατο στα πλαίσια αυτής της πραγματείας ν’ ασχοληθώ πληρέστερα μ’ αυτό το θέμα του κάρμα που παράγει τους πολλούς τύπους των ανθρώπινων δεινών, περιλαμβανομένης της ασθένειας – σαν μιας μόνο από τις

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

212

εκδηλώσεις του. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο, πολύ περίπλοκο και πολύ διάχυτο στα αποτελέσματά του. Ό,τι μπορεί να κάνει κανείς είναι να θέσει το γεγονός ότι πράξεις κι αντιδράσεις του παρελθόντος έχουν εδραιώσει σε προηγούμενες ζωές έναν τέτοιο καρμικό ρυθμό, ώστε σήμερα εμπλέκονται όλες οι όψεις της κατώτερης φύσης και μεταξύ των πιο κοινών και πιο συνηθισμένων αποτελεσμάτων και δια των οποίων εκδηλώνεται ο μεγάλος Νόμος της Ανταπόδοσης, συγκαταλέγεται η ασθένεια. Είναι ένα σημείο που πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά οι θεραπευτές και οι λεγόμενοι μεταφυσικοί. 2. ΤΑ ΕΠΤΑ ΑΚΤΙΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ Αυτά μετατοπίζουν το αίτιο όλων των ανθρώπινων δυσχερειών, περιλαμβανομένων της κακής υγείας και της ασθένειας – ατομικής, εθνικής και φυλετικής – ακόμη πιο πίσω στην καθαυτή απαρχή της ίδιας της δημιουργίας. Το κάρμα εκδηλώνεται σ’ εκείνα τα ρεύματα ενέργειας και αρχέγονης ουσίας που ρέουν εντός και δια του δημιουργημένου κόσμου, περιλαμβανομένων των κατώτερων τριών κόσμων όπου εργάζονται οι σεληνιακοί πίτρι και οι στοιχειακές ουσίες όλων των μορφών. Το αρχέγονο αυτό κάρμα (αν μπορώ να το ονομάσω έτσι) συμβάλλει στην ύπαρξη της ασθένειας. Μας λένε στα αρχαία βιβλία στα οποία έχουν πρόσβαση οι Διδάσκαλοι, ότι ο κόσμος έχει κατασκευασθεί από ουσία που ήταν ήδη μολυσμένη από το κάρμα ενός προηγούμενου ηλιακού συστήματος. Θα σας είναι φανερό ότι αυτά τα ρεύματα δύναμης που εκπορεύονται από τους Κυρίους των Επτά Ακτίνων, είναι χρωματισμένα και συνεπώς “μολυσμένα” – αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τέτοια λέξη – απ’ τους περιορισμούς αυτών των ίδιων μεγάλων Όντων· είναι Θεοί από τη σκοπιά μας, αλλά στην πραγματικότητα Θεοί εν τω γίγνεσθαι, παρότι βρίσκονται πλησιέστερα στην ηλιακή θειότητα απ’ ό,τι τα περισσότερα προχωρημένα ανθρώπινα όντα βρίσκονται κοντά στην πλανητική θειότητα. Είναι οι “ατελείς Θεοί” που αναφέρονται στη Μυστική Δοξασία και είναι οι πλανητικοί Λόγοι των ιερών και μη-ιερών πλανητών. Αν οι μεγάλες εμψυχώνουσες Ζωές των πλανητών μέσα στο ηλιακό μας σύστημα είναι ατελείς, το αποτέλεσμα αυτής της ατέλειας πρέπει αναπόφευκτα να επηρεάσει τις πλανητικές Τους δημιουργίες που είναι τα σώματα εκδήλωσής Τους κι έτσι να εισάγει καρμικές συνθήκες πάνω στις οποίες το ανθρώπινο ον ατομικά δεν έχει κανέναν απολύτως έλεγχο, αλλά στις οποίες κινείται και τις συμμερίζεται. Μου είναι προφανώς αδύνατο να διευκρινίσω αυτό το θέμα. Το μόνο που μπορώ να κάνω ή μου επιτρέπεται να κάνω είναι να σας δώσω επτά στροφές από ένα από τα πιο αρχαία βιβλία του κόσμου· ασχολείται με τα επτά ακτινικά αίτια των ατελειών στις πλανητικές μας εκδηλώσεις. Σ’ αυτές πρέπει να προστεθούν (αν ήταν δυνατό) οι στροφές που μεταδίδουν τη σημασία των ελαττωμάτων που προκύπτουν από αστρολογικές συνθήκες και προκαλούν αποτελέσματα πλανητικής φύσης κι ενέχονται συνεπώς στο ωροσκόπιο του ιδιαίτερου πλανητικού μας Λόγου. Αλλά αυτές είναι πολύ δυσνόητες και το θέμα τους είναι πολύπλοκο κι εκτεταμένο και μπορούν να μελετηθούν και να εξετασθούν μόνο όταν η ανθρωπότητα φτάσει σε ένα τέτοιο στάδιο ενορατικής ανάπτυξης, ώστε οι άνθρωποι θα μπορούν “να εκτιμούν τα

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

213

αίτια και τα αποτελέσματα σαν ολικές διαδικασίες και να βλέπουν την αρχή και το τέλος σε μια αναλαμπή χρόνου στο χώρο”. Μ’ αυτά τα λόγια ο Διδάσκαλος Σέραπις συνόψισε κάποτε το ζήτημα όταν προσπάθησε να εκγυμνάσει μια ομάδα μυημένων μαθητών σ’ αυτό τον τρόπο προσέγγισης των μεγάλων θεμάτων. Το “Βιβλίο του Κάρμα” περιέχει τις ακόλουθες στροφές που μπορούν να χρησιμεύσουν σαν εισαγωγή για όσους ασχολούνται με τα Επτά Ακτινικά αίτια της δυσαρμονίας και της ασθένειας. Για τον ενορατικό ζηλωτή θα προβάλλει κάποιο νόημα, αλλά πρέπει να έχει πάντα κατά νου πως ό,τι επιχειρώ να κάνω είναι να βάλω σε λέξεις – ανεπαρκείς και τελείως ακατάλληλες – στροφές που αφορούν τους ρυθμιστικούς παράγοντες στον εξοπλισμό των μεγάλων εκείνων Όντων των Οποίων η ζωική δύναμη (που ονομάζουμε ενέργεια) δημιουργεί ό,τι υπάρχει, χρωματίζει και μορφοποιεί όλες τις εκδηλώσεις μέσα στους κόσμους και προσθέτει το μερίδιο της δύναμής της στον εξοπλισμό κάθε ανθρώπινου όντος ατομικά. Κάθε άνθρωπος οικειοποιείται αυτή την ενέργεια στο μέτρο της ανάγκης του κι αυτή η ανάγκη του είναι το σημάδι της ανάπτυξής του. Οι στροφές που διάλεξα προέρχονται από το Βιβλίο των Ατελειών, μέρος Δέκατο Τέταρτο: “Οι επτά ατέλειες πρόβαλαν και μόλυναν την ουσία από την ανώτατη ως την κατώτατη σφαίρα. Ακολούθησαν κατόπιν οι επτά τελειότητες και οι δύο – εκείνη που είναι πλήρης και υγιής κι εκείνη που είναι γνωστή σαν αποσπασματική και βλαβερή με μια φρικτή έννοια – συναντήθηκαν στο πεδίο της φυσικής ζωής. (Το αιθερικό πεδίο – Α.Α.Μπ.) Κι εκεί πολέμησαν, παρασύροντας στη σύγκρουση όλα όσα ήταν και είχαν, ό,τι ήταν ορατό κι ό,τι ήταν αόρατο μέσα στον τριπλό δακτύλιο. (Τους τρεις κατώτερους κόσμους – Α.Α.Μπ.) Οι επτά ατέλειες εισήλθαν στις επτά φυλές των ανθρώπων, η καθεμιά στη θέση της· χρωμάτισαν τα επτά σημεία μέσα σε κάθε φυλή. (Τα επτά πλανητικά κέντρα που διαβιβάζουν ατελή ενέργεια – Α.Α.Μπ.) Οι επτά τελειότητες αιωρήθηκαν πάνω από κάθε φυλή, πάνω από κάθε άνθρωπο μέσα σε κάθε φυλή και πάνω από κάθε σημείο μέσα σε κάθε άνθρωπο. Κι έτσι η σύγκρουση αυξήθηκε απ’ το εξώτατο ως το εσώτατο, απ’ το μέγιστο Ον ως τα μικρά όντα. Επτά οι ατέλειες. Επτά τα τέλεια σύνολα· επτά οι τρόποι που διώχνουν το σκοτάδι της ατέλειας κι εκδηλώνουν το διαυγές ψυχρό φως, το λευκό ηλεκτρικό φως της τέλειας ολότητας.”

Ό,τι μπορείς να αποκομίσεις από τα ανωτέρω, αδελφέ μου, είναι μια αντίληψη προαιώνιας διαμάχης, επτά μεγάλων ενεργειών που εκδηλώνονται σαν δυαδικότητες και προκαλούν, όταν αγκυροβολούν μέσα σε ένα σώμα (είτε ενός πλανήτη, ενός ανθρώπου ή ενός ατόμου), μια περιοχή ή έναν κύκλο δυστυχίας, όπως ονομάζεται· η δυστυχία αυτή προκαλεί την εξελικτική ώθηση και συνιστά η ίδια το αίτιο της εκδήλωσης, ενώ το αποτέλεσμά της (που είναι το κάρμα) είναι η τελική απελευθέρωση του τέλειου και του καλού. Τα πράγματα αυτά δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν. Πρέπει να θυμάστε ότι οι επτά ατέλειες συνδέονται με την επταπλή φύση του Ενός μέσα στον Οποίο ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε κι ότι οι επτά ατελείς αυτές ενέργειες κρατούν μέσα τους την τέλεια θέληση-για-το-καλό που είναι ισχυρότερη μακροπρόθεσμα από τη θέληση-για-βλάβη. Οι ενέργειες αυτές χύνονται δια των επτά κέντρων του πλανητικού σώματος και

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

214

είναι – όσο μας αφορά – οι επτά ακτινικές ενέργειες. Ως προς τη θέληση-για-βλάβη που εκδηλώνεται σαν ασθένεια και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης, έχετε το λόγο για τον οποίο επεδίωξα ν’ αναπτύξω την αβλάβεια στους εσωτεριστές σπουδαστές των οποίων ανέλαβα την ευθύνη. Είναι ο κύριος πράκτορας για την εξουδετέρωση του κάρμα. Θα σας δώσω εδώ το Νόμο ΙΧ κι έτσι θα συμπληρωθεί μια ομάδα νόμων οι οποίοι όταν τηρηθούν, θ’ αποδειχθούν ουσιώδεις για τη θεραπεία της ασθένειας και τη διατήρηση της υγείας. ΝΟΜΟΣ IX Η τελειότητα ελκύει ατέλεια στην επιφάνεια. Το αγαθό απομακρύνει πάντοτε το κακό από τη μορφή του ανθρώπου σε χρόνο και χώρο. Η χρησιμοποιούμενη μέθοδος από το Τέλειο Ον κι αυτή που χρησιμοποιείται από το Αγαθό είναι η αβλάβεια. Αυτή δεν είναι αρνητικότητα αλλά τέλεια ισορροπία, μια πλήρης άποψη και θεία κατανόηση. Θα σημειώσατε πως ό,τι είπα σ’ αυτό το σημείο μεταθέτει το όλο ζήτημα της ασθένειας σ’ ένα μακρινό κόσμο αρχών – έναν κόσμο στον οποίο ο άνθρωπος είναι ακόμη ανίκανος να εισδύσει. Γι’ αυτό το λόγο αφιέρωσα τόσο πολύ χρόνο στην εξέταση των αιτίων της ασθένειας· περισσότερα από τα μισά που έχω να πω βρίσκονται στο πρώτο αυτό μέρος της συζήτησής μας. Σχεδόν το συμπληρώσαμε και μένει να εκθέσουμε εκείνο που πολλοί θα θεωρήσουν σαν το χρησιμότερο και πρακτικότερο τμήμα της διδασκαλίας πάνω σ’ αυτό το θέμα. Δεν είχα ποτέ την πρόθεση ν’ ασχοληθώ με την παθολογία της ασθένειας ή με τα συμπτώματα των πολλών μορφών κακής υγείας που αφανίζουν το ανθρώπινο γένος. Επιζητώ κυρίως να τονίσω τους υποκειμενικούς λόγους για την πλειονότητα των δεινών που προσβάλλουν τον ανθρώπινο οργανισμό. Ωστόσο ο σκοπός μου είναι βάσιμος. Η υπερέμφαση που οι άνθρωποι θέτουν στην ασθένεια παραπλανά την ψυχή, γιατί βάζει αδόκιμα σε περίοπτη θέση την παροδική, σταθερά μεταβαλλόμενη μορφική φύση, ενώ – από τη σκοπιά της ψυχής – οι ταλαιπωρίες του σώματος έχουν σημασία μόνο στο βαθμό που συμβάλλουν στον εμπλουτισμό της εμπειρίας της ψυχής. Ο σπουδαίος παράγοντας είναι τα αίτια που εγκαινιάζει ο άνθρωπος από ζωή σε ζωή· αυτά πραγματώνονται στην εμφάνιση της ασθένειας, στην ανάδυση κάποιας καταστρεπτικής συνέπειας στις περιστάσεις και τα γεγονότα και στη γενική ρύθμιση κάποιας ιδιαίτερης ενσάρκωσης. Με τα αίτια αυτά πρέπει ο άνθρωπος να μάθει ν’ ασχολείται, να τα αναγνωρίζει και ν’ ανιχνεύει τη ρυθμιστική ενέργεια μέχρι το κατάλληλο αποτέλεσμα, ασχολούμενος κυρίως τότε με την προσπάθεια εξουδετέρωσης του αιτίου με την αντίθεση της εξασκημένης θέλησης. Το κάρμα δεν είναι ένα αναπόφευκτο, αναπότρεπτο και ολέθριο συμβάν. Μπορεί ν’ αντισταθμισθεί· αλλά αυτή η αντιστάθμιση, ιδιαίτερα όσον αφορά την ασθένεια, θα περιλαμβάνει τέσσερις γραμμές δραστηριότητας: 1. Τον καθορισμό της φύσης του αιτίου και της περιοχής της συνείδησης όπου έχει την προέλευσή του.

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

215

2. Την ανάπτυξη εκείνων των ποιοτήτων που είναι τα πολικά αντίθετα του αποτελεσματικού αιτίου. 3. Την άσκηση της αβλάβειας έτσι ώστε να αναχαιτισθεί η έκφραση του αιτίου και να εμποδισθεί κάθε περαιτέρω επαύξηση της άτυχης κατάστασης. 4. Τη λήψη των αναγκαίων φυσικών μέτρων που θα προκαλέσουν τις συνθήκες που επιθυμεί η ψυχή. Τα μέτρα αυτά θα περιλαμβάνουν: α. Μια νοητική συναίνεση και αποδοχή του γεγονότος του αποτελέσματος που – στην περίπτωση την οποία εξετάζουμε σε σχέση με το κάρμα – είναι η ασθένεια. β. Συνετή δράση πάνω στις γραμμές της ορθόδοξης ιατρικής διαδικασίας. γ. Την αρωγή μιας θεραπευτικής ομάδας ή ενός θεραπευτή για τη βοήθεια στην εσώτερη πνευματική θεραπεία. δ. Καθαρό όραμα της έκβασης. Αυτή μπορεί να οδηγήσει στην προετοιμασία για μια χρησιμότερη ζωή στο φυσικό πεδίο ή στην προετοιμασία για τη μεγάλη μετάσταση που ονομάζουμε θάνατο. Πίσω όμως από κάθε συνετή σκέψη και συνετή δράση πρέπει ν’ αποδεχθούμε την ύπαρξη ορισμένων γενικών συνθηκών που εκδηλώνονται στη διάρκεια του παγκόσμιου αυτού κύκλου σαν κακή φυσική υγεία κι όχι μόνο για το ανθρώπινο βασίλειο αλλά και για τα τρία υπανθρώπινα βασίλεια. Ο Νόμος της Ατέλειας υφίσταται γιατί οι Μεγάλες Πραγματικότητες (που απαντώνται σ’ όλο το φαινομενικό κόσμο) βρίσκονται ομοίως σε διαδικασία ανάπτυξης κι εξελικτικής ανέλιξης. Συνεπώς, ωσότου Αυτές σαν πνευματικά Όντα αναπτύξουν “ιδανικό έλεγχο” – όπως ονομάζεται – πάνω στην ουσία των φαινομενικών Τους μορφών, οι μορφές αυτές θα υστερούν της θείας τελειότητας. Η ασθένεια είναι μόνο μια μορφή μεταβατικής ατέλειας και ο θάνατος είναι ακριβώς μια μέθοδος για την επανεστίαση της ενέργειας πριν την προοδευτική δραστηριότητα που οδηγεί σταθερά και πάντα σε βελτίωση. Η κατανόηση των επτά στροφών που σκοπεύω να σας δώσω τώρα, θα οδηγήσει τελικά στην απομόνωση των επτά ψυχολογικών αιτίων της ασθένειας που είναι συμφυής στην ουσία όλων των μορφών σ’ αυτό τον παγκόσμιο κύκλο, γιατί όλες οι μορφές εμποτίζονται με τη ζωική ενέργεια των “ατελών Θεών”. Τα επτά Πνεύματα, μας λένε οι Γραφές του κόσμου, είναι “ενώπιον του Θρόνου του Θεού”· αυτό σημαίνει, μιλώντας συμβολικά, ότι δεν είναι σε θέση να ανέλθουν στο Θρόνο, λόγω του γεγονότος ότι δεν έχουν ακόμη επιτύχει πλήρη θεία έκφραση. Αυτοί οι Κύριοι των Επτά Ακτίνων είναι μεγαλύτεροι και πιο προχωρημένοι στην πνευματική κλίμακα από τις μεγάλες εκείνες Ζωές που απαρτίζουν το Συμβούλιο του Κυρίου του Κόσμου στη Σαμπάλλα. Είναι οι Αντιπρόσωποι των επτά ακτινικών Ενεργειών που εμψυχώνουν τους επτά ιερούς πλανήτες, αλλά δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί θεϊκά όσο Αυτές. Το πρόβλημα της ατέλειας της ανθρωπότητας περιπλέκεται όχι μόνο από το γεγονός ότι οι επτά εμψυχώνουσες ζωογονούσες Ενέργειες είναι “μολυσμένες με ατέλεια”, αλλά επίσης από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κύριος του Κόσμου, απ’ τη σκοπιά λόγου χάρη του Ηλιακού Λόγου, είναι κάθε άλλο παρά τέλειος· αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

216

πλανήτης μας, η Γη, δεν είναι ιερός πλανήτης. Μας λένε ότι ο Σανάτ Κουμάρα είναι ο θείος αιχμάλωτος αυτού του πλανήτη, που κρατείται εδώ ωσότου κι ο “τελευταίος κουρασμένος προσκυνητής βρει το δρόμο για το σπίτι του”. Αυτό είναι το βαρύ κάρμα Του παρότι είναι η έκφραση της επιθυμίας Του και της χαράς Του· οι “κουρασμένοι προσκυνητές” είναι τα άτομα (ανθρώπινα ή άλλα) του Σώματός Του και είναι μολυσμένα με ατέλεια εξαιτίας των ατελειών Του· η πλήρης “θεραπεία” τους θα θέσει το όριο της αποδέσμευσής Του. Πρέπει λοιπόν να έχετε υπόψη ότι οι στροφές – επτά σε αριθμό – που δίνω τώρα, υποδεικνύουν την ποιότητα των κατερχόμενων ενεργειών και τις μολύνσεις τις οποίες οι ενέργειες αυτές κομίζουν και μεταδίδουν σ’ όλες τις μορφές που ζωογονούνται από τη ζωή του πλανητικού μας Λόγου: Τα Επτά Ακτινικά Αίτια της Δυσαρμονίας και της Ασθένειας. Ι. “Το Μεγάλο Ον αποφάσισε να ακολουθήσει μόνο Του την ατραπό που διάλεξε. Δεν ανεχόταν καμιά παρέμβαση. Σκλήραινε στην πορεία Του. Από πεδίο σε πεδίο η σκλήρυνση αυτή προχώρησε· αυξήθηκε και δυνάμωσε. Η θέλησή Του ήταν σαφής και κρυστάλλινη, ακτινοβόλος, εύθραυστη και σκληρή. Η δύναμη για κρυστάλλωση ήταν δική Του. Δεν έφερε θέληση-για-ζωή αλλά θέληση-γιαθάνατο. Ο θάνατος ήταν το δώρο Του στη ζωή. Η έγχυση και η διάχυση δεν Τον ευχαριστούσε. Αγαπούσε κι επιδίωκε την αφαίρεση.” Στο βαθμό που μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της στροφής σε σχέση με το θέμα μας της ασθένειας, η ατέλεια της θείας αυτής ενέργειας δημιουργεί μια ιδιάζουσα στάση που εκφράζεται με τη δύναμη της κρυστάλλωσης, της σκλήρυνσης, της πρόκλησης φθοράς κι επιφέρει τη μεγάλη αφαιρετική διαδικασία που ονομάζουμε θάνατο. Άλλα αποτελέσματα είναι οι πολλές διαδικασίες αποκρυστάλλωσης που συνεχίζονται στη φυσική μορφή, όλες οι διαδικασίες ατροφίας και το γήρας. II. “Το Μεγάλο Ον διέχυσε τη ζωή Του σ’ όλα τα μέρη και σε κάθε όψη της εκδήλωσης. Όρμησε από το κέντρο στην περιφέρεια και απ’ την περιφέρεια στο κέντρο κομίζοντας αφθονία ζωής, ενεργοποιώντας όλες τις μορφές του Εαυτού Του, δημιουργώντας υπερβολική κίνηση, ατέλειωτη επέκταση, άφθονη ανάπτυξη και αδικαιολόγητη σπουδή. Δεν ήξερε τι ήθελε, γιατί τα ήθελε όλα, τα επιθυμούσε όλα, τα έλκυε όλα κι έδινε σε όλα πάρα πολλά.” Η ατέλεια της μεγάλης αυτής ενέργειας με τη δομητική ζωογόνο και συνεκτική δυναμικότητά της ήταν και είναι η δύναμη της υπερδιέγερσης, της επαύξησης, της συσσώρευσης, της δόμησης τόσων πολλών μορφών, της έλξης τόσων πολλών ατόμων και της πρόκλησης εκείνων των συνθηκών που οδηγούν σ’ ό,τι ονομάσθηκε (εσωτερικά) “η ασφυξία της ζωής” – μια άλλη μορφή θανάτου, αλλά αυτή τη φορά θανάτου σαν αποτέλεσμα υπερβολικής ζωτικότητας που επηρεάζει τη ροή του αίματος, δημιουργεί δομές μέσα στις ήδη δομημένες μορφές και συχνά παράγει έναν αιθερικό φορέα που είναι πολύ ισχυρός για την εξωτερική φυσική μορφή. Άλλα αποτελέσματα είναι, για παράδειγμα, η εμφάνιση όγκων, καρκίνων, νεοπλασιών και υπερανάπτυξης

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

217

σωματικών όψεων, υπερμεγέθων οργάνων και υπεράριθμων σωματικών τμημάτων. III. “Το Μεγάλο Ον συνέλεγε εδώ κι εκεί. Διάλεγε κι απέρριπτε. Δεχόταν αυτή τη δύναμη κι αρνιόταν μια άλλη. Δεν είχε κανένα σκοπό που να συνδέεται με τους έξι σκοπούς των έξι Αδελφών Του. Αποκτούσε μια μορφή και δεν την ήθελε· την απέρριπτε και διάλεγε μια άλλη. Δεν είχε καθορισμένο θέμα ή σχέδιο, αλλά ζούσε σε γοητεία και πολύ του άρεζε. Κατέπνιγε τόσο το καλό όσο και το κακό, παρότι χρησιμοποιούσε και τα δύο. Μπορούσε να ιδωθεί υπερβολή στη μια κατεύθυνση κι έλλειψη στην άλλη. Και οι δύο αυτές ακρότητες κυβερνούσαν την εκλογή Του της ζωντανής ουσίας· απέρριπτε μαζί όσες δεν ταίριαζαν μεταξύ τους, έπειτα έβλεπε ότι το τέλος ήταν θλίψη και απάτη. Έκανε πρότυπα, αλλά δεν ταίριαζαν στο σκοπό. Απελπισμένος τα εγκατέλειπε.” Το κύριο αποτέλεσμα του ατελούς αυτού “μανουβραρίσματος” και χειρισμού, όπως ονομάσθηκε, είναι κυρίως αστρικής φύσης που παράγει επακόλουθη κακή φυσική υγεία και τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα που μελετήσαμε ήδη σ’ αυτή την πραγματεία. Συμβαίνει γιατί η τρίτη αυτή ακτινική ενέργεια είναι η ενέργεια της καθαυτής ουσίας της οποίας οι ατέλειες εκδηλώνονται άφθονα στην ανθρώπινη τάση για ασθένεια. Η γοητεία προκύπτει απ’ την υπερβολική χρήση της τρίτης αυτής ακτινικής ενέργειας για ιδιοτελείς και προσωπικούς σκοπούς κι εκδηλώνεται κυρίως στο έκτο ή αστρικό πεδίο. Σαν αποτέλεσμα αυτού του χειρισμού της επιθυμίας και των άγριων κινήσεων για την ικανοποίησή της πάνω σε υλικές γραμμές έχετε ασθένειες όπως οι γαστρικές κι εντερικές διαταραχές και οι διάφορες στομαχικές ανωμαλίες που αφανίζουν την πολιτισμένη ανθρωπότητα – πολύ περισσότερο από τις άγριες φυλές. Ορισμένες εγκεφαλικές διαταραχές είναι επίσης αποτελέσματα καθώς και η χαμηλή ζωτικότητα. IV. “Το Μεγάλο Ον πάλεψε και αγωνίσθηκε. Ό,τι συναντούσε Του φαινόταν σαν ζήτημα επίδειξης δύναμης. Μέσα στο τέταρτο βρήκε ένα πεδίο μάχης και πήρε θέση για να αγωνισθεί. Έβλεπε το ορθό και γνώριζε το λάθος και ταλαντευόταν μεταξύ των δύο, πολεμώντας πρώτα το ένα κι έπειτα το άλλο, αλλά χάνοντας πάντα το μεσαίο εκείνο σημείο όπου η μάχη δεν είναι γνωστή. Εκεί βρίσκεται η αρμονία, η άνεση, η ανάπαυση και η ειρηνική σιγή. Εξασθένισε όλες τις μορφές που χρησιμοποιούσαν την ισχύ και δύναμή Του. Ωστόσο συνεχώς αναζητούσε την ομορφιά· ζητούσε αγάπη· και λαχταρούσε την ειρήνη. Η απελπισία τον κατέλαβε στους δρόμους Του και με την απελπισία η θέληση-για-ζωή δεν μπορούσε να επιζήσει. Ωστόσο η αγάπη ήταν συνεχώς εκεί.” Έχουμε εδώ μια ισχυρή ένδειξη του λόγου για τον οποίο η ανθρωπότητα (το τέταρτο βασίλειο της φύσης) υποκύπτει με τέτοια ταχύτητα και τέτοια ευκολία στην ασθένεια. Οι συγκρούσεις στις οποίες υποβάλλεται συνεχώς η ανθρωπότητα τόσο ομαδικά όσο κι ατομικά, οδηγούν – ωσότου κατανοηθούν και χρησιμοποιηθούν σαν μέσα προς το θρίαμβο και την πρόοδο – σε κατάσταση σταθερής αποζωτικοποίησης. Όταν αυτή είναι παρούσα, η αντίσταση στην ασθένεια ελαττώνεται κι όλες οι μορφές της κακής υγείας και των σωματικών παθήσεων είναι πρακτικά εφικτές. Η διάχυση της ενέργειας οδηγεί

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

218

σε μια σταθερή μείωση αυτής της αντίστασης. Σαν αποτέλεσμα έχετε αδυναμία, γοργή και κακή αντίδραση στην εγγενή ασθένεια του ίδιου του πλανήτη και ταχεία προσβολή από τις μολύνσεις και τις μεταδοτικές ασθένειες. Η ενέργεια αυτή βρίσκεται πίσω απ’ ό,τι ονομάζουμε επιδημίες και η γρίπη είναι μια από τις κύριες εκφράσεις της. V. “Το Μεγάλο Ον σηκώθηκε με οργή και διαχωρίσθηκε. Παραμέρισε τις μεγάλες δυαδικότητες και είδε κυρίως το πεδίο της πολλαπλότητας. Προκάλεσε ρήγμα σε κάθε πλευρά. Εργάσθηκε με δυναμική σκέψη για χωριστική δράση. Εγκατέστησε εμπόδια με χαρά. Δεν ανεχόταν την κατανόηση· δε γνώριζε ενότητα, γιατί ήταν ψυχρό, αυστηρό, ασκητικό και παντοτινά σκληρό. Στάθηκε μεταξύ του τρυφερού, αγαπητικού κέντρου όλων των ζωών και της εξωτερικής αυλής των σπαρασσόμενων, ζωντανών ανθρώπων. Ωστόσο δε στάθηκε στο μεσαίο σημείο και δεν έκανε τίποτε για να θεραπεύσει το ρήγμα. Διεύρυνε όλα τα χάσματα, ανήγειρε εμπόδια και επεδίωξε να κάνει ακόμη πλατύτερα σχίσματα.” Είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί η φύση της ατέλειας της ενέργειας του Κυρίου της πέμπτης ακτίνας. Στη δραστηριότητα αυτής της ενέργειας η οποία εκδηλώνεται κυρίως στο πέμπτο ή νοητικό πεδίο, θα βρεθεί τελικά η πηγή πολλών ψυχολογικών ανωμαλιών και νοητικών διαταραχών. Το σχίσμα είναι το εξέχον χαρακτηριστικό – σχίσμα μέσα στο άτομο ή μεταξύ του ατόμου και της ομάδας του, που το καθιστά αντικοινωνικό. Ασχολήθηκα μ’ αυτό σ’ ένα προηγούμενο τμήμα αυτής της πραγματείας και δε χρειάζεται να επεκταθώ εδώ σ’ αυτές τις δυσκολίες (στην Εσωτερική Ψυχολογία, Τόμ. II της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων). Άλλα αποτελέσματα είναι ορισμένες μορφές φρενοβλάβειας, εγκεφαλικές βλάβες κι εκείνα τα χάσματα στη σχέση του φυσικού σώματος με τα λεπτοφυή σώματα που εμφανίζονται σαν ηλιθιότητες και ψυχολογικές διαταραχές. Μια άλλη μορφή ασθένειας που προκύπτει σαν αποτέλεσμα της πέμπτης αυτής ακτινικής δύναμης είναι η ημικρανία η οποία προκαλείται από την έλλειψη σχέσης μεταξύ της ενέργειας γύρω απ’ την επίφυση κι εκείνης γύρω απ’ την υπόφυση. VI. “Το Μεγάλο Ον αγάπησε τον Εαυτό Του στους άλλους και σ’ όλες τις μορφές. Έβλεπε αντικείμενα της αφοσίωσής Του και πάντα αποδεικνύονταν ότι ήταν ο Εαυτός Του. Σ’ αυτούς τους άλλους διέχυνε πάντα τον Εαυτό Του επιζητώντας ανταπόκριση που ποτέ δεν είχε. Σίγουρα και με βεβαιότητα τα περιγράμματα των μορφών που τόσο αγαπήθηκαν, χάθηκαν, έγιναν αμυδρά κι εξαφανίσθηκαν. Τα αντικείμενα της αγάπης Του έσβησαν αργά. Μόνο ένας κόσμος σκιών, καταχνιάς κι ομίχλης παρέμεινε. Και καθώς κοίταξε τον Εαυτό Του είπε: Κύριος της Γοητείας, αυτό είμαι και Άγγελος της Σύγχυσης. Τίποτε δεν είναι καθαρό για μένα. Αγαπώ κι όμως όλα φαίνονται λάθος! Γνωρίζω ότι η αγάπη είναι ορθή και το πνεύμα του σύμπαντος. Τι λοιπόν είναι λάθος;” Αρκετά περίεργα η δυναμικότητα της έκτης αυτής ακτινικής δύναμης (καθώς τρέφει την επιθυμία) ευθύνεται για πολλές παθήσεις και ασθένειες της ανθρωπότητας που βασίζονται στην κατάχρηση της αποστολής και της λειτουργίας του σεξ. Η επιθυμία, η

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

219

σύγχυση, η αδυναμία, οι διαστροφές και η αποκλειστική ανάπτυξη των σεξουαλικών κι άλλων ικανοποιήσεων προκύπτουν από την κατάχρηση αυτής της ενέργειας. Η σύγχυση που προκύπτει απ’ την επιθυμία, οδηγεί στη βίαιη απαίτηση ικανοποίησης και τη λήψη εκείνων των μέτρων – μερικών ορθών και μερικών εσφαλμένων – που οδηγούν στην ικανοποίηση. Τα αποτελέσματα καλύπτουν ένα πλατύ πεδίο που εκτείνεται από τη σαδιστική σκληρότητα και λαγνεία μέχρι εκείνους τους γάμους που βασίζονται σε φυσική επιθυμία και σ’ εκείνες τις συνθήκες που οδηγούν στις πολλές μορφές της σεξουαλικής ασθένειας. Το κλειδί σ’ αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα βρίσκεται στα λόγια μιας αρχαίας γραφής που λέει ότι “η ατέλεια του Κυρίου της Έκτης Ακτίνας άνοιξε τη θύρα για ένα σφαλερό γάμο μεταξύ των πόλων”. VII. “Το Μεγάλο Ον συγκέντρωσε στον Εαυτό Του τις δυνάμεις Του και βεβαίωσε την πρόθεσή Του να δημιουργήσει. Δημιούργησε ό,τι είναι εξωτερικό και μπορεί να ιδωθεί. Είδε τις δημιουργίες Του και δεν Του άρεσαν κι έτσι απέσυρε την προσοχή Του· τότε οι δημιουργίες που έφτιαξε πέθαναν κι εξαφανίσθηκαν. Δεν είχε διαρκή επιτυχία και δεν είδε παρά αποτυχία καθώς ταξίδευε στην εξωτερική ατραπό της ζωής. Δεν κατανόησε την ανάγκη των μορφών. Σε μερικές έδωσε περίσσεια ζωής, σε άλλες πολύ λίγη· κι έτσι και τα δύο είδη πέθαναν κι απέτυχαν να δείξουν την ομορφιά του Κυρίου που τους έδωσε ζωή αλλά απέτυχε να τους δώσει κατανόηση. Δε γνώριζε τότε ότι η αγάπη υποστηρίζει.” Τα αποτελέσματα της ακτινικής αυτής δύναμης είναι πολύ ιδιόρρυθμα και θα κυριαρχήσουν περισσότερο απ’ ό,τι ως τώρα, καθώς η ακτίνα αυτή έρχεται τώρα σε ισχύ. Η ενέργεια αυτή ευθύνεται κυρίως για τις μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες. Ο βασικός τόνος του έργου της έβδομης ακτίνας είναι να συνενώσει τη ζωή και την ύλη πάνω στο φυσικό πεδίο. Ωστόσο, όταν ιδωθεί από τη σκοπιά της ατέλειας, είναι μια συνένωση (αν μπορείτε να κατανοήσετε τα επακόλουθα) της Ζωής, των ζωών και της γενικής ζωντάνιας της δημιουργικής διαδικασίας. Συμβολίζεται με τη σύμμειξη και την αέναη κινητήρια αλληλεπίδραση κάθε ζωής μέσα σε όλες τις ζωές. Το αποτέλεσμα είναι συνεπώς η δραστηριότητα όλων των σπερμάτων και βακτηριδίων μέσα στο μέσον που θα τα θρέψει καλύτερα. Αυτές είναι δυσνόητες και δύσκολες έννοιες, αλλά πρέπει να τις συλλογισθείτε και ο βαθύς στοχασμός θα οδηγήσει στην κατανόηση. Κάθε ασθένεια και κακή υγεία είναι αποτέλεσμα της δράσης ή αδράνειας του ενός ή του άλλου από τους επτά τύπους ενέργειας καθώς επιδρούν στο ανθρώπινο σώμα. Όλες οι φυσικές παθήσεις προκύπτουν από την κρούση των ατελών αυτών ενεργειών καθώς κρούουν, εισέρχονται και διέρχονται απ’ τα κέντρα του σώματος. Όλα εξαρτώνται από την κατάσταση των επτά κέντρων του ανθρώπινου σώματος· μέσω αυτών δρουν οι απρόσωπες ενέργειες, κομίζοντας ζωή, ασθένεια ή θάνατο, διεγείροντας τις ατέλειες του σώματος ή φέρνοντας υγεία σ’ αυτό. Όλα εξαρτώνται όσον αφορά το ανθρώπινο ον, από την κατάσταση του φυσικού σώματος, την ηλικία της ψυχής και τις καρμικές δυνατότητες. Θα ήθελα να σας ζητήσω να μην παρερμηνεύσετε τη σημασία της λέξης “ατέλεια”

ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

220

που χρησιμοποίησα τόσο πολύ σε σχέση με τα μεγάλα Όντα που εκφράζουν μια θειότητα ανέφικτη από την ανθρωπότητα κάθε στιγμή στον ιδιαίτερο αυτό πλανήτη. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι αυτό το ηλιακό σύστημα είναι το δεύτερο κι ότι στο πρώτο ηλιακό σύστημα η έμφαση είχε τεθεί στη νοήμονα υλικότητα· ο στόχος του ανώτατου μυημένου ήταν η επίτευξη πλήρους ελέγχου πάνω στην ύλη, η ανέλιξη της νοητικής αρχής και η κατάδειξη ενός συγκεκριμένου υλισμού. Στους μακρινούς εκείνους αιώνες αυτό σημάδευε την επίτευξη, ενώ στο παρόν ηλιακό σύστημα σημαδεύει την ήττα για την ανθρωπότητα. Το σύστημα αυτό, που περιλαμβάνει όλους τους πλανήτες μαζί με τη Γη μας, έχει ένα διαφορετικό στόχο και η δεύτερη θεία όψη, εκείνη της αγάπης, πρέπει να εκδηλωθεί και να εκδηλωθεί διαμέσου μιας ύλης διαποτισμένης με τις ποιότητες που αναπτύχθηκαν στο πρώτο σύστημα. Ό,τι ήταν τελειότητα εκείνη την εποχή, δεν είναι τώρα. Συνεπώς τα Μεγάλα Όντα που είναι το σύνολο παντός ό,τι είναι, εργάζονται διαμέσου κι εντός της ουσίας που είναι ήδη χρωματισμένη ή μολυσμένη με ό,τι πρέπει να εγκαταλειφθεί και να μην υποβληθεί σε περαιτέρω ανέλιξη. Αυτές είναι οι ατέλειες που εξετάζουμε – οι επτά όψεις της νοήμονος υλικότητας· εδώ έχει την έδρα και την έκφρασή της η ασθένεια. Μας λένε ότι το φυσικό σώμα δεν είναι αρχή· στο τελευταίο ηλιακό σύστημα ήταν. Σ’ αυτό οι αρχές είναι διαφορετικές και στη σύγκρουση μεταξύ εκείνου που είναι κι εκείνου που θα είναι (εκείνου που θέλει-να-είναι) έχουμε πάνω στο φυσικό πεδίο τα αίτια της ασθένειας και του θανάτου. Συλλογισθείτε αυτά τα ζητήματα κι έχετε κατά νου ότι πρέπει να δείτε την εικόνα σε μεγάλη κλίμακα, όσο το δυνατό μεγαλύτερη κλίμακα, αν πρόκειται να έχετε μια αληθινή κατανόηση μερικών αιτίων των φυσικών δεινών και της ασθένειας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

ερωτήματα που θέτει ο νεόφυτος θα μπορούσαν να μην έχουν τεθεί αν είχε περισσότερη υπομονή και κατανοούσε καλύτερα ό,τι μελετά. Οι αρχάριοι χρειάζεται να περιμένουν να αναπτυχθούν και να διευρύνουν τη συνείδησή τους κανονικά κάτω από καθοδήγηση. Ωστόσο ο δάσκαλος μπορεί να επιθυμεί τη διατύπωση ερωτήσεων για τους εξής λόγους: ΟΛΛΑ

1. Γιατί όταν πρόκειται για ομάδα και τα μέλη είναι πολύ νοήμονα, μέσω των ερωτήσεών τους θα μπορούσαν να προοδεύσουν μαθαίνοντας να γνωρίζονται και να κατανοούνται αμοιβαία. Θα μπορούσαν να εδραιωθούν νήματα συνάφειας που θα τους συνέδεαν στενότερα. 2. Γιατί μέσω των ερωτήσεων ο ίδιος ο δάσκαλος θα μπορούσε να έλθει σε στενότερη σχέση με την άποψη των σπουδαστών. Για παράδειγμα, εγώ και η Δυτική άποψη όσον αφορά τη θεραπευτική τέχνη. Μην ξεχνάτε ότι σε τελευταία ανάλυση είμαι Ανατολίτης κι αυτό είναι το υπόβαθρό μου και η εκπαίδευσή μου. Μπορεί να γνωρίζω βαθιά πολύ περισσότερα απ’ ό,τι εσείς για τη θεραπευτική τέχνη και για τις ενέργειες που συνιστούν το ανθρώπινο σώμα, αλλά οι απόψεις σας, οι ορολογίες σας και οι νοητικές σας στάσεις μου είναι ακόμη κάπως ξένες. Οι ερωτήσεις σας θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να κατανοήσω το υπόβαθρό σας και τους περιορισμούς σας κι έτσι να μου επιτρέψουν να σας βοηθήσω με μεγαλύτερη νοημοσύνη. 3. Γιατί η διατύπωση εύστοχων ερωτημάτων είναι η αποκρυφιστική μέθοδος εστίασης του νου, σύνθεσης της γνώσης κι επίγνωσης του πεδίου έρευνας και των δυνατών διευρύνσεων της συνείδησης. Για τη Φύση της Συμφόρησης. Πώς μπορώ να σας ορίσω τη συμφόρηση όταν η κατανόησή σας της δύναμης και της ενέργειας και της αμοιβαίας τους σχέσης στο ανθρώπινο σώμα αποτελεί ακόμη μια εμβρυώδη μελέτη; Αν έλεγα ότι η συμφόρηση είναι στερεοποιημένη δύναμη θα ήταν παραπλανητικό· αν έλεγα ότι είναι στατική ενέργεια θα σήμαινε λίγα· αν έλεγα ότι είναι ανώμαλος ή μη-ρυθμικός κραδασμός δε θα είχε νόημα. Το πρόβλημά μου είναι η έλλειψη λέξεων και ορθών όρων για να σας μεταδώσω την εσωτερική αλήθεια. Η συμφόρηση θα μπορούσε ίσως να ορισθεί καλύτερα σαν το σταμάτημα της ελεύθερης ροής της δύναμης δια των κέντρων ή του κέντρου και σ’ ολόκληρο το

σώμα. Υφίσταται σε δύο μορφές: 1. Εκείνη η συμφόρηση που προκαλεί το αποτέλεσμά της στο ίδιο το κέντρο και συνεπώς στον αντίστοιχο αδένα. Παρεμποδίζεται είτε καθώς εισρέει στο κέντρο (οπότε δεν επηρεάζει τον αδένα παρά με αρνητική έννοια) είτε καθώς εξέρχεται απ’ αυτό (οπότε το αποτέλεσμά της θα είναι θετικό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο). Όταν η δυσχέρεια συμβαίνει καθώς εισρέει στο κέντρο, τότε η ενέργεια απωθείται στην αρχική της πηγή – το αστρικό ή το νοητικό σώμα – κι έχετε μια ψυχολογική αναστολή. Δεν υφίσταται ορμή εκ των έσω στην οποία να μπορεί να ανταποκριθεί ο συγγενής αδένας. Όταν η δυσχέρεια βρίσκεται στην έξοδο προς το φυσικό σώμα, δε θα έχετε ελεύθερη ροή δύναμης και ο αδένας που σχετίζεται με το κέντρο θα επηρεασθεί σαφώς και είτε θα υπερδιεγερθεί από τη μη ρυθμική ροή είτε θα ατροφήσει. Αυτό με τη σειρά επηρεάζει την αδενική έκκριση και αργότερα τη ροή του αίματος. 2. Εκείνη η συμφόρηση που λαμβάνει χώρα όταν η ενέργεια ή η ζωική δύναμη ρέει σ’ ολόκληρο το φυσικό σώμα και καθώς ρέει βρίσκει εκεί ορισμένες μορφές αδυναμίας, διάφορες αρρωστημένες περιοχές και μέρη όπου η ροή της παρεμποδίζεται ή κυκλοφορεί πολύ γρήγορα. Η ροή ενέργειας μπορεί να σταματήσει σε ορισμένες περιοχές και μπορεί επίσης να θρέψει άρρωστες περιοχές του σώματος, ή μπορεί επίσης να τις θεραπεύσει και να τις καθαρίσει. Μια πρόσκαιρη συμφόρηση μπορεί ν’ αποβεί ευεργετικός παράγοντας καθώς και κακοποιός δύναμη. Μήπως αυτό σας εκπλήσσει; Πρέπει πάλι να επαναλάβω πόσο αχανές είναι το θέμα με το οποίο ασχολούμαστε κι όλες οι προηγούμενες οδηγίες και οι απαντήσεις που δίνω στα ερωτήματα χρησιμεύουν μόνο για να δείξουν πόσο δυσνόητο είναι το ζήτημα. Αν όμως έχετε υπομονή και είστε πρόθυμοι να μάθετε με την απορρόφηση παρά με την ανάλυση, θα ανακαλύψετε αργότερα ότι γνωρίζετε πολλά – ενορατικά και διακριτικά. Για τη Διακρίβωση της Περιοχής Συμφόρησης. Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους ο θεραπευτής μπορεί να εξακριβώσει την παρουσία και την περιοχή της συμφόρησης και κάθε άλλης μορφής δυσχέρειας που προκαλεί αντικειμενική ασθένεια: 1. Υπάρχει πρώτα απ’ όλα η ψυχόραση που επιτρέπει στο θεραπευτή να δει οπτικά πού βρίσκεται η δυσχέρεια. Αυτή η μορφή διάγνωσης δεν είναι πάντοτε ακριβής και μπορεί να “χρωματισθεί” από καταστάσεις παρούσες στον ίδιο το θεραπευτή. 2. Υπάρχει μια μορφή άμεσης αντίληψης, μια διαδικασία “καθαρής γνώσης” που είναι ψυχική ικανότητα και αλάνθαστη εφόσον κάποιος έχει ασκηθεί ορθά στη χρήση της. Είναι μια συγχώνευση νοητικής και πνευματικής αντίληψης και είναι σαφής γνώση ή, αν θέλετε, μια ενόραση που επιτρέπει στο θεραπευτή να θέτει αλάνθαστα το δάκτυλό του στο σημείο της δυσχέρειας και να γνωρίζει το αίτιο, το αποτέλεσμα και το τέλος της.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

223

3. Υπάρχει επίσης μια περισσότερο φυσική μέθοδος που βασίζεται στην ευαισθησία της κατώτερης φύσης, η οποία επιτρέπει στο θεραπευτή να καταγράφει στο δικό του σώμα την ίδια δυσχέρεια της οποίας έχει επίγνωση ο πάσχων. Ονομάζεται “αποκρυφιστική μεταφορά” και πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο από εκείνους που γνωρίζουν πώς να απορροφούν και να διασκορπίζουν. Στην περίπτωση αυτή ο θεραπευτής μπορεί επίσης να νιώσει το αίτιο της ασθένειας διαχύνοντας ενέργεια στο αιθερικό αντίστοιχο της ασθένειας του φυσικού πεδίου, ή σαν ακραία συναισθηματική ή ευαίσθητη ανταπόκριση στο αστρικό αντίστοιχο. Για το Διπλό Αίτιο της Συμφόρησης. Θα κάνω μία ή δύο σύντομες δηλώσεις κι έπειτα θα εξηγήσω. Πρώτο, οι υποκειμενικές συνθήκες μόνες δεν μπορούν να προκαλέσουν εξωτερική συμφόρηση. Η ψυχή έχει κανονίσει να εκφρασθεί με το μέσον ενός σώματος που έχει ορισμένες προδιαθέσεις. Δεύτερο, το υποκειμενικό είναι ένας αιτιολογικός παράγοντας όταν συνεργάζεται με τις κληρονομικές τάσεις του φυσικού σώματος· συνεπώς δεν μπορεί να αποφευχθεί καμιά συμφόρηση, γιατί η υποκειμενική ζωή καθορίζει την κατάσταση και το φυσικό σώμα έχει προδιάθεση για ορισμένες ασθένειες. Αυτή είναι η θέληση της ψυχής. Μήπως θα έπρεπε να τονίσω ότι στο παρόν στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης καμιά υποκειμενική κατάσταση δεν είναι ποτέ ορθή; Τρίτο, μια εξωτερική κατάσταση μόνη δεν μπορεί να είναι ένας αιτιολογικός παράγοντας. Αν έχω δίκιο στις κύριες προτάσεις μου (κι αυτό θα το αποδείξει η νέα κι ερχόμενη επιστήμη), τότε οι παρατηρήσεις του ιατρικού κόσμου θα χρειαστεί να αναπροσαρμοσθούν στα γεγονότα. Ο αιτιολογικός παράγοντας βρίσκεται στη συνάντηση των υπαρκτών εσώτερων κι εξωτερικών παραγόντων. Ας κάνω το θέμα κάπως σαφέστερο, γιατί η ιδέα ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα δύο αιτίων – ενός εσώτερου αιτίου κι ενός εξωτερικού αιτίου – μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Η υποκειμενική κατάσταση είναι το εναρκτήριο αίτιο. Κάποιος ψυχολογικός παράγοντας που οδηγεί σε κακή χρήση της ενέργειας, θέτει σε κίνηση τις εσώτερες εκείνες τάσεις που βρίσκουν τη διέξοδό τους σαν ζωτικοί καθοριστικοί παράγοντες στο φυσικό πεδίο. Εκεί έρχονται σε επαφή με το φυσικό σώμα ή έκφραση που έχει ορισμένες προδιαθέσεις, ορισμένες κληρονομικές αδυναμίες, ορισμένες αδενικές ατέλειες – όλες αυτές αποτελούν μέρος του αναγκαίου εξοπλισμού δια του οποίου η ψυχή αποφάσισε ότι πρέπει να κυριαρχήσει ορισμένα αναγκαία μαθήματα. Η εδραιωθείσα σχέση μεταξύ των εξωτερικών και των εσώτερων δυνάμεων είναι το βασικό αίτιο (που εκφράζεται με δύο αίτια) το οποίο προκαλεί κάποια μορφή ασθένειας. Είναι πάλι η αποκατάσταση σχέσης μεταξύ της αρνητικής και θετικής όψης που παράγει έναν τρίτο παράγοντα: την εκδήλωση κάποιας μορφής ασθένειας. Όταν μιλάτε για τέλειες φυσικές συνθήκες, δε γνωρίζω καμιά τέτοια κατάσταση ούτε κάποιο φυσικό σώμα ή φυσικό περιβάλλον στο οποίο να μπορεί να εφαρμοσθεί αυτός ο όρος. Πρέπει να συνυπάρχει η εσώτερη ψυχολογική κατάσταση και αίτιο, που είναι η υποκειμενική πραγματικότητα (σε μικροσκοπική κλίμακα) και η εξωτερική

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

224

φυσική συνθήκη, που εκδηλώνεται σαν αδυναμία ή σαν ατέλεια· αυτές με τη σειρά τους είναι μια τάση από μια προηγούμενη ζωή, μια προδιάθεση, μια κληρονομική βλάβη ή μια λανθάνουσα δυσχέρεια που βασίζεται σε ενδιαφέροντα ή καταχρήσεις μιας προηγούμενης ζωής. Συνενώστε τους δύο κύριους καθοριστικούς αυτούς παράγοντας και – σύμφωνα με το νόμο – θα έχετε αναπόφευκτα κάποια ορατή εκδήλωση φυσικής ασθένειας ή πάθησης· αυτή μπορεί να είναι σοβαρή ή σχετικά ασήμαντη· μπορεί να είναι επικίνδυνη για τη ζωή ή ικανή να επιφέρει μόνο πρόσκαιρη δυσχέρεια. Καμιά εξωτερική συνθήκη μόνη δεν επαρκεί για να προκαλέσει ασθένεια, αλλά η δυσκολία είναι ότι η σύγχρονη ιατρική δεν παραδέχεται ακόμη την υπόθεση ενός κρυμμένου αιτίου, εκτός των επιφανειακών αιτίων όπως, λόγου χάρη, ότι η στενοχώρια και η έντονη αγωνία μπορεί να επιδεινώσουν μια υπάρχουσα καρδιακή πάθηση. Δεν παραδέχεται ακόμη εκείνους τους παράγοντες που ανάγονται σε μια προηγούμενη ζωή. Στην περίπτωση μεταδοτικών ασθενειών το εσώτερο αίτιο είναι ομαδικής προέλευσης κι έχει συνεπώς ένα εξωτερικό ομαδικό αποτέλεσμα και είναι έκφραση του ομαδικού κάρμα. Η δυσκολία του ζητήματος είναι συνεπώς μεγάλη. Πρέπει να υπάρχουν, όπως αντιλαμβάνεσθε, δύο υφιστάμενοι παράγοντες κι όταν συσχετισθούν και διεγερθούν, προκαλούν την εμφάνιση της ασθένειας. Πρέπει να θυμάστε ότι το ζήτημα της εκλογής από την ψυχή ενός σώματος κι ενός τύπου φορέα δια του οποίου μπορούν να μαθευτούν ορισμένοι τύποι μαθημάτων και να κυριαρχηθούν ορισμένες διδακτικές εμπειρίες, είναι ένα ζήτημα που ελάχιστα κατανοείται. Σε σχέση μ’ αυτό θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η ασθένεια είναι συχνά ένας τρόπος κάθαρσης κι εξαιρετικά ευεργετική στα αποτελέσματά της. Είναι η πραγμάτωση σε εκδήλωση ενός εσώτερου ανεπιθύμητου παράγοντα κι όταν το εσώτερο και το εξωτερικό αίτιο εκτεθούν στο καθαρό φως της μέρας, μπορούν να υποστούν χειρισμό, να κατανοηθούν και συχνά να διαλυθούν και να τερματισθούν με τη δοκιμασία της ασθένειας και του πόνου. Αλλά αυτή είναι σκληρή κουβέντα. Για Ορισμένους Τύπους Ασθένειας. Η αρθρίτιδα και ο διαβήτης είναι δύο ασθένειες που έχουν την προέλευσή τους στο αστρικό σώμα, αλλά αν μπορούσα να το θέσω τόσο ανεπαρκώς, η αρθρίτιδα είναι κυρίως περισσότερο αντικειμενική από το διαβήτη, όντας αποτέλεσμα της ικανοποίησης μιας φυσικής επιθυμίας όπως εκφράζεται δια της τροφής, είτε σ’ αυτή τη ζωή είτε στην προηγούμενη. Θα υπήρχε λίγη ή καθόλου αρθρίτιδα αν η φυλή διατρεφόταν ορθά και κατανοούσε τις αληθινές τροφικές αξίες και αποτελέσματα. Ο διαβήτης είναι σαφέστερα το αποτέλεσμα εσφαλμένων εσώτερων επιθυμιών και δεν είναι τόσο σαφώς αποτέλεσμα εσφαλμένων εξωτερικών επιθυμιών. Αυτές μπορεί να έχουν την αρχή τους σ’ αυτή τη ζωή, όπως είπα παραπάνω, ή να είναι κληρονομημένες από μια προηγούμενη ύπαρξη. Στην τελευταία αυτή περίπτωση η ενσαρκούμενη ψυχή επιλέγει μια οικογένεια για να γεννηθεί, η οποία θα την προικίσει με ένα σώμα που έχει τάση ή φυσική προδιάθεση γι’ αυτή την ασθένεια. Εδώ βρίσκεται ένα απέραντο πεδίο έρευνας· πρέπει να απομονωθούν οι τύποι που πέφτουν εύκολα θύματα ορισμένων ομαδικών ασθενειών.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

225

Η σύφιλη και η αρθρίτιδα εμπίπτουν στην κατηγορία των ασθενειών που βασίζονται κυρίως στην ικανοποίηση της φυσικής επιθυμίας. Ο καρκίνος και ο διαβήτης είναι σαφέστερα στην τάξη των ασθενειών που συνδέονται με εσώτερες συναισθηματικές επιθυμίες και τη βίαιη καταπίεση της ζωικής επιθυμίας των πολλών. Οι μολυσματικές ασθένειες, όπως η ιλαρά και η οστρακιά, η ευλογιά ή η χολέρα, είναι αρκετά περίεργα ομαδικές ασθένειες και συνδέονται σαφώς με τη νοητική φύση. Αυτό θα σας εκπλήξει αλλά είναι έτσι. Ο σπουδαστής με κάποια διόραση στα απόκρυφα αίτια μπορεί να υποθέσει ότι όταν οι άνθρωποι αλλάζουν την εστία της προσοχής τους από τη φυσική στη συναισθηματική φύση ή από τη συναισθηματική στη νοητική, γίνονται επιρρεπείς στις αρχαίες ασθένειες, όπως η σύφιλη και ο καρκίνος που αποκτούσαν οι Λεμούρειοι. Όμως δε συμβαίνει αυτό. Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι οι άνθρωποι δεν υπόκεινται σ’ αυτές τις ασθένειες επειδή έκαναν μια μετατόπιση στη συνείδησή τους, αλλά επειδή καταχράστηκαν ορισμένες θεϊκά δοσμένες δυνάμεις. Η μετατόπιση της επίγνωσης και η ασθένεια δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Θέλω να σας υπενθυμίσω επίσης ότι οι σημερινοί άνθρωποι είναι μείγμα των τριών καταστάσεων ενέργειας που ονομάζουμε φυσική, συναισθηματική και νοητική, που είναι η Λεμούρεια, η Ατλάντεια και η Αρεία κατάσταση συνείδησης. Κανείς σχεδόν σήμερα δεν είναι καθαρός τύπος, δηλ. κατεξοχήν η μια ή η άλλη. Είναι συνήθως μείγμα και των τριών. Είναι δύσκολο να συναντήσετε ένα πρόσωπο ή έναν ασθενή “που να αλλάζει την εστία της προσοχής από το φυσικό στο συναισθηματικό”. Θα είναι είτε συναισθηματικός είτε νοητικός και σε σύντομες στιγμές και από καθαρά φυσιολογική σκοπιά, φυσικός. Οι καθαρότερες γραμμές διαχωρισμού φαίνονται στην περίπτωση των μαθητών που οριστικά και συνειδητά επιχειρούν να μετατοπίσουν την εστία της προσοχής τους στο νοητικό πεδίο. Ωστόσο ζουν κατεξοχήν σε μια περιοχή που ονομάζουμε καμα-μανασική, που σημαίνει ότι είναι τόσο αστρική όσο και νοητική. Είναι ένα ενδιάμεσο επίπεδο συνείδησης. Συνεπώς μόνο πλατιές γενικεύσεις είναι εφικτές. Μια τέτοια γενίκευση είναι ότι οι συφιλιδικές καταστάσεις είναι γενικότερα φυσικές στην προέλευσή τους απ’ ό,τι ο καρκίνος. Σαφείς γραμμές διαχωρισμού δεν είναι εφικτές και πρέπει πάντα να θυμάστε ότι ορισμένες ασθένειες μπορεί να εκδηλωθούν σε μια ιδιαίτερη ενσάρκωση, έχοντας την αρχή τους σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν· τα σπέρματα της κατάστασης έμεναν λανθάνοντα επί αιώνες στο λεγόμενο μόνιμο άτομο. Μπορεί να μην έχουν καθόλου τη ρίζα τους στην πορεία ή την ποιότητα της τωρινής ζωής. Αναπηδούν αιφνίδια στη ζωή κι επηρεάζουν την παρούσα ενσάρκωση και παρεμπιπτόντως προσφέρουν ευκαιρία απολύτρωσης. Για τον Πυρετό. Ο πυρετός είναι απλά ένδειξη αναταραχής και είναι ένας βασικός τρόπος κάθαρσης κι εξάλειψης. Είναι μια ένδειξη κι όχι μια ασθένεια καθαυτή. Συλλογισθείτε σ’ αυτό κι εφαρμόστε το σε όλα τα πεδία, γιατί ο πυρετός του φυσικού πεδίου έχει το αστρικό και νοητικό του αντίστοιχο. Είναι μια υπέρμετρη ενέργεια που κατακαίει και καίγοντας

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

226

ανακουφίζει και θεραπεύει (είτε με την καθυπόταξη των σπερμάτων ή της ομάδας των ενεργειών που τον προκάλεσε, είτε με την απελευθερωτική δύναμη του θανάτου). Όταν είναι δυνατό κι όταν το φυσικό σώμα είναι αρκετά ισχυρό για να αντέξει την ένταση, είναι καλό να αφήνουμε τον πυρετό να συνεχίζεται για ορισμένο διάστημα, γιατί είναι η φυσική θεραπεία ορισμένων ανεπιθύμητων καταστάσεων. Οι πυρετοί όχι μόνο προειδοποιούν για την παρουσία εκείνου που προξενεί ενόχληση, αλλά έχουν οι ίδιοι συγκεκριμένη θεραπευτική αξία. Απαιτούν όμως προσεκτική επίβλεψη κι εξισορρόπηση – εξισορρόπηση έναντι των ενεργειών του σώματος. Κατά τη διάρκεια του πυρετού το σώμα είναι σχετικά αδύναμο κι επηρεάζονται οι κανονικές του δραστηριότητες. Ως προς τη θεραπεία και τον ορθό χειρισμό των πυρετών είναι πολλά γνωστά από το ορθόδοξο ιατρικό επάγγελμα και η γνώση αυτή θα επαρκέσει μέχρι την εποχή στην οποία τα αίτια των πυρετών θα κατανοηθούν καλύτερα και οι γιατροί θα μπορούν να εργασθούν με το αίτιο κι όχι με το αποτέλεσμα. Ο υπερ-συναισθηματισμός είναι μια αστρική αντιστοιχία του φυσικού πυρετού και δείχνει ένα αχαλίνωτο σπέρμα επιθυμίας, το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί προτού υποχωρήσει ο πυρετός. Η νοητική αντιστοιχία είναι ένας νους κακά ρυθμισμένος, πολύ απασχολημένος αλλά φτωχός σε επίτευξη. Για τη Θεραπεία τον Καρκίνου. Σε κάθε ασθένεια κακοήθους φύσης υπάρχει ένας ζωτικός πυρήνας ή μια ζώσα κηλίδα ενέργειας που απορροφά αργά ή γρήγορα, ανάλογα με την περίπτωση, τη ζωική δύναμη του ανθρώπου. Στα αρχικά στάδια μιας ασθένειας όπως ο καρκίνος, ο ζωτικός πυρήνας δεν ανακαλύπτεται παρά μόνο όταν η κακοήθης κατάσταση έχει εδραιωθεί τόσο ισχυρά ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολο να δοθεί οποιαδήποτε βοήθεια. Όμως η θεραπεία είναι δυνατή μόνο στην πρώιμη αυτή ανάπτυξη και τότε η θεραπεία μπορεί να επέλθει μόνο όταν γίνει επίκληση στη θέληση του πάσχοντα. Λίγα μπορεί να γίνουν στις περιπτώσεις του καρκίνου, εκτός αν υπάρξει η νοήμων συνεργασία εκείνου που πρέπει να θεραπευθεί, γιατί η μόνη μέθοδος (την οποία μπορεί ν’ αναπτύξουν αργότερα) είναι η συγχώνευση σε μια λειτουργική μονάδα δύναμης της κατευθυνόμενης θέλησης του πάσχοντα κι εκείνης της θεραπευτικής ομάδας. Αν γίνει αυτό, τότε η επικληθείσα και συγκεντρωμένη ενέργεια θ’ ακολουθήσει τη σκέψη σύμφωνα με τον αρχαίο νόμο κι έτσι θα διεγείρει την περιοχή που περιβάλλει τον καρκίνο (δηλαδή τον υγιή ιστό), ώστε να μπορέσει να συμβεί η απορρόφηση του εξασθενημένου, άρρωστου ιστού από τον ισχυρότερο ιστό. Αν η ενέργεια κατευθυνθεί στον ίδιο τον καρκίνο, η καρκινική κατάσταση θα διεγερθεί και η ανωμαλία θ’ αυξηθεί κατά πολύ. Η θεραπεία του καρκίνου στα πρώτα στάδια διαιρείται συνεπώς σε δύο μέρη: 1. Στη διέγερση του υγιούς ιστού. 2. Στη δόμηση ενός νέου ιστού σε αντικατάσταση του ασθενούς ιστού που απορροφάται βαθμιαία και αποβάλλεται. Ο καρκίνος κάνει πάντα την εμφάνισή του προτού γίνει μετουσίωση της

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

227

συναισθηματικής δύναμης, για το λόγο ότι υπάρχουν λίγοι μαθητές (και συνεπώς ακόμη λιγότεροι από τη συνήθη πλειονότητα των ανθρώπων) που έχουν μετουσιώσει έτσι το συναίσθημα. Αυτή η κατάσταση της ελευθερίας απ’ το συναίσθημα είναι τόσο σπάνια να βρεθεί ώστε – σ’ αυτό το στάδιο της ιστορίας του κόσμου – μπορεί να ειπωθεί ότι δεν υφίσταται. Το ολοκληρωμένο κι ενεργά λειτουργικό πρόσωπο δεν είναι ποτέ τόσο επιρρεπές σε ασθένεια όπως ο καρκίνος ή σε άλλες ασθένειες όσο είναι ο συναισθηματικός τύπος· προσβάλλεται περισσότερο από καρδιακές παθήσεις. Μια πλήρως ενεργός ζωή αποτρέπει μια ασθένεια σαν τον καρκίνο, όχι όμως πάντοτε. Καθώς οι δυνάμεις της ζωής ρέουν βραδύτερα, καθώς επέρχεται η γεροντική ηλικία, εμφανίζεται συχνά ο καρκίνος, αποδεικνύοντας την αλήθεια του αρχικού ισχυρισμού μου. Αυτές τις μέρες όπου ο καρκίνος είναι ο δεύτερος μεγάλος πράκτορας καταστροφής και θνησιμότητας (κι αν αληθεύει ότι ο καρκίνος είναι πλανητική ασθένεια), τότε σχεδόν ο καθένας υπόκειται σ’ αυτόν. Ο φόβος είναι ο μεγάλος προδιαθετικός παράγοντας. Επίσης η αδράνεια και ο συναισθηματισμός. Για την Πρώιμη Άνοια. Τι είναι η πρώιμη άνοια; Μήπως το φαινόμενο αποδεικνύει μια οικογενειακή ομαδική παράδοση; Υπάρχει καμιά ένδειξη στο γεγονός ότι εκδηλώνεται στην πρώιμη εφηβεία; Έχει δίκιο ο γενικός γιατρός που την κατατάσσει στην κατηγορία των ανίατων περιπτώσεων; Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα θέτουν συνεχώς οι σπουδαστές και οι πρακτικοί θεραπευτές. Αυτές οι μορφές των φυσικών ασθενειών που κατατάσσονται υπό το γενικό τίτλο των φρενοβλαβειών, είναι πολύ περισσότερο δυσνόητες απ’ ό,τι γενικά γίνεται αντιληπτό. Από τη σκοπιά του εσωτεριστή διαιρούνται στις εξής σχετικά απλές κατηγορίες: 1. Σ’ εκείνες στις οποίες η δυσχέρεια οφείλεται στην παρακμή του εγκεφαλικού ιστού. Οι περισσότερες απ’ αυτές έχουν σαφώς συφιλιδική προέλευση απ’ ό,τι γενικά γίνεται αποδεκτό και θα ήθελα να σας θυμίσω ότι, μιλώντας αποκρυφιστικά, θα έπρεπε φυσιολογικά να συμβαίνει αυτό, γιατί τα φυσικά σεξουαλικά όργανα είναι η κατώτερη αντιστοιχία της αρνητικής-θετικής σχέσης που υφίσταται στον εγκέφαλο μεταξύ των δύο κεφαλικών κέντρων και της υπόφυσης και επίφυσης. 2. Σ’ εκείνες στις οποίες η δυσχέρεια οφείλεται στην υπερδιέγερση των εγκεφαλικών κυττάρων από μερικές μορφές ενέργειας που ανατρέπουν άλλες μορφές και προκαλούν ορισμένες σοβαρές μορφές φρενοβλάβειας. 3. Σ’ εκείνες στις οποίες δεν υπάρχει πραγματική φυσική δυσχέρεια, ούτε βλάβες ή άρρωστοι ιστοί, αλλά απλώς ένας χαλαρός δεσμός μεταξύ του αιθερικού σώματος και του πυκνού φυσικού φορέα. Τότε μπορεί να συμβεί κατάληψη ή κατοχή. Τέτοιες περιπτώσεις θεωρούνται συχνά (θα έλεγα συνήθως) από τον ορθόδοξο ψυχίατρο και γιατρό σαν μορφές φρενοβλάβειας· αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Αν το προσβεβλημένο πρόσωπο μπορεί να έλθει πάλι “σε κατοχή του εαυτού του” από κάποιον ψυχολόγο με κατανόηση κι αυτό είναι ολοκληρωτικά δυνατό, τότε η

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

228

ανωμαλία τερματίζεται. Υπάρχει μια έντονη τάση μεταξύ των πρωτοπόρων ψυχολόγων σήμερα να χειρίζονται τέτοιες περιπτώσεις με την υπόθεση που έθεσα κι αυτό είναι μια σαφής βελτίωση. 4. Σ’ εκείνες στις οποίες εμφανίζονται ορισμένες κληρονομικές μορφές νοητικής ανισορροπίας. Αυτές οι μορφές ανισορροπίας προκαλούνται από συμβάντα άλλων ζωών κι έχουν τη φύση τιμωρίας ή ανταποδοτικού κάρμα. Για να το επιτύχει, η ψυχή επιλέγει εσκεμμένα για φυσικό φορέα εκείνη τη μορφή που έχει ορισμένες κληρονομικές μολύνσεις, οδηγούμενη εκεί από τους Κυρίους του Κάρμα, όταν η ψυχή είναι ανίκανη ν’ αδράξει το φορέα της – όπως στην περίπτωση του ανεξέλικτου· ή με σκοπό και πρόθεση, όταν το σώμα μπορεί να είναι υπό ψυχική διεύθυνση γιατί είναι πολύ εξελιγμένο. Δεν απαριθμώ τις διάφορες αυτές μορφές φρενοβλάβειας ή ανισορροπίας κάτω από διάφορους τίτλους, γιατί το θέμα είναι πολύ πολύπλοκο και συχνά υπάρχουν ποικίλοι προδιαθετικοί παράγοντες και συχνά μόνο ενδείξεις ανωμαλίας που ενδέχεται να μην απολήξουν σε κάτι σοβαρό. Δίνω μόνο τις κατηγορίες, αφήνοντας στον ερευνητή το έργο να καταρτίσει τελικά έναν πίνακα των συμπτωμάτων και να προσδιορίσει το κατάλληλο αίτιο, ύστερα από πολλή πειραματική εργασία. Ο καιρός αυτός μόλις τώρα έρχεται. 5. Σ’ εκείνες στις οποίες ο νους είναι υπερβολικά παγιωμένος και στατικός κι ελέγχει τον εγκέφαλο τόσο παράλογα, ώστε φαίνεται μόνο μια άποψη, μια στάση για τη ζωή και καμιά ρευστότητα και ικανότητα προσαρμογής. Τέτοια άτομα μπορεί να υποφέρουν, για παράδειγμα, απ’ ό,τι ονομάζεται έμμονη ιδέα, ή μπορεί να είναι ολοκληρωτικά θύματα κάποιας βασανιστικής νοητικής σκέψης. Τέτοιες νοητικές καταλήψεις μπορούν να εκτείνονται σ’ όλη την κλίμακα από τον ήπιο φανατισμό μέχρι τη θρησκευτική μανία με τα συνοδευτικά χαρακτηριστικά του σαδισμού, της σκληρότητας και της γενικής νοσηρότητας. Η πρώιμη άνοια εμπίπτει στην πρώτη και την τέταρτη ομάδα και είναι συνήθως μείγμα των χαρακτηριστικών παραγόντων αμφότερων. Είναι σε κάθε περίπτωση κληρονομική κι αν δεν είναι φανερά φυσική, τότε βασίζεται σε κληρονομικές αστρικές συνθήκες που με τη σειρά τους βοηθούν στον καθορισμό των φυσικών συνθηκών. Είναι συφιλιδικής προέλευσης (που συχνά μεταφέρεται από άλλη ζωή) και είναι στην ιδιαίτερη αυτή ζωή τελείως αθεράπευτη. Η σεξουαλική της βάση αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εκδηλώνεται στην πρώιμη εφηβεία. Ο ασθενής μπορεί ωστόσο να βοηθηθεί πολύ στα αρχικά στάδια, αν τα συμπτώματα αναγνωρισθούν έγκαιρα και η ζωή της σκέψης του διευθυνθεί και χρησιμοποιηθεί η δυναμική αποτελεσματικότητα νέων ενδιαφερόντων. Τα πνευματικά κίνητρα και παρόμοια ενδιαφέροντα μπορούν συχνά να επιβραδύνουν την ανάπτυξη της ασθένειας· όταν συμβαίνει αυτό και το ζήτημα αντιμετωπίζεται απ’ τη νεαρή ηλικία, μπορεί να αποτραπούν οι χειρότεροι παροξυσμοί. Στο βαθμό που ο ασθενής προσπαθεί με νοημοσύνη να βοηθήσει τον εαυτό του και προστατεύεται επίσης από τη νοήμονα φροντίδα του γιατρού, μπορεί να αντισταθμίσει κατά πολύ την ανωμαλία και ιδιαίτερα όσον αφορά την επανάληψή της σε μια άλλη ζωή.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

229

Πολλά απ’ αυτά τα προβλήματα συνδέονται ενδογενώς με το παρελθόν και μέχρι να δοθούν στον κόσμο οι νόμοι που διέπουν την επαναγέννηση, μου είναι δύσκολο ακόμη και να εξηγήσω τις διαδικασίες που διέπουν τη φυσική κληρονομικότητα, τα καρμικά αποτελέσματα κι επίσης ό,τι αποκαλείται ανταποδοτικό κάρμα. Η αναγνώριση των λεπτοφυέστερων μορφών ασθένειας και η αρωγή του ψυχολόγου σε συνεργασία με την ορθόδοξη ιατρική (που αναμφίβολα έχει τη θέση της όπως, λόγου χάρη, στη χορήγηση αδενικών βελτιωτικών) συν τον ορθό υγιεινό χειρισμό απ’ την παιδική ηλικία θα επιτελέσουν πολλά και θα εξαλείψουν βαθμιαία τις νοητικές κι εγκεφαλικές ασθένειες που είναι σήμερα τόσο πολυάριθμες και τόσο βασανιστικές. Για την Ευθανασία. Μερικοί σπουδαστές ενδιαφέρονται για την οργανωμένη προσπάθεια νομιμοποίησης της ευθανασίας και διερωτώνται αν πρέπει να δοθεί η δύναμη ζωής και θανάτου στα χέρια του γιατρού. Ταυτόχρονα έχουν επίγνωση ότι εμπλέκεται επίσης ο ανθρωπιστικός παράγοντας στις περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατό να δοθεί καμιά ανακούφιση στον παρατεινόμενο πόνο. Σ’ αυτούς θα έλεγα: Το πρόβλημα που συνεπάγεται η εξέταση της προτεινόμενης πρακτικής της ευθανασίας δε θα υπάρχει όταν επιτευχθεί η συνέχεια της συνείδησης (η οποία καταργεί το θάνατο). Αυτό σημαίνει ότι θα έλθει ο καιρός στη φυλετική ανάπτυξη οπότε η ψυχή θα γνωρίζει ότι το τέρμα της φυσικής της ζωής έχει φτάσει και με πλήρη συνείδηση θα ετοιμάζεται ν’ αποσυρθεί απ’ τη μορφή. Θα γνωρίζει ότι δεν απαιτείται πια η υπηρεσία της μορφής κι ότι πρέπει ν’ απορριφθεί. Θα γνωρίζει ότι η αίσθηση της επίγνωσής της που είναι εστιασμένη στη νοητική φύση, είναι αρκετά ισχυρή κι αρκετά ζωτική για να τη μεταφέρει απ’ τη διαδικασία και το επεισόδιο της αφαίρεσης. Όταν αναπτυχθεί στον άνθρωπο αυτή η συνείδηση και η διαδικασία αναγνωρισθεί απ’ το ιατρικό επάγγελμα και τους επιστήμονες σπουδαστές του ανθρώπινου μηχανισμού, τότε η όλη στάση απέναντι στο θάνατο και των διαδικασιών του που συνεπάγονται πόνο κι οδύνη, θα μεταβληθεί υλικά. Τότε ο άνθρωπος του οποίου ήλθε η ώρα να πεθάνει, μπορεί να επωφεληθεί από ορισμένες μεθόδους αποδέσμευσης, οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν από τη μέση σκοπιά ότι συνεπάγονται την ευθανασία. Θα μελετηθούν τρόποι αφαίρεσης και θα εφαρμοσθούν όταν πλησιάζει ο θάνατος και η διαδικασία θα θεωρείται σαν ψυχική απόσυρση, σαν διαδικασία απελευθέρωσης και αποδέσμευσης. Η εποχή αυτή δεν είναι τόσο μακριά όσο μπορεί να νομίζετε. Σήμερα σοβαροί κίνδυνοι συνοδεύουν τη διαδικασία επίσπευσης της απόσυρσης και οι νομικές εγγυήσεις απαιτούν πολύ προσεκτική εφαρμογή και τότε ακόμη μπορεί να προκύψουν σοβαρά και σημαντικά ζητήματα. Όμως κάποια επίσπευση των διαδικασιών του θανάτου είναι απαραίτητη και πρέπει να πραγματοποιηθεί. Αυτή την εποχή ωστόσο η θέληση-για-θάνατο του ασθενή δε βασίζεται κυρίως σε γνώση και σε νοητική πόλωση, ούτε στην επιτευχθείσα συνέχεια της συνείδησης, αλλά σε συναισθηματικές αντιδράσεις και στον τρόμο του πόνου και του φόβου. Όταν όμως υπάρχει τρομερός πόνος και καμιά απολύτως ελπίδα πραγματικής βοήθειας ή ανάρρωσης κι όταν ο ασθενής είναι πρόθυμος (ή αν είναι πολύ ασθενής,

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

230

είναι πρόθυμη η οικογένεια), τότε κάτω από κατάλληλες διασφαλίσεις θα μπορούσε να γίνει κάτι. Όμως αυτή η διευθέτηση του χρόνου της αποχώρησης δε θα βασίζεται σε συναίσθημα και συμπόνια, αλλά στις πνευματικές επιστήμες και στην ορθή κατανόηση των πνευματικών δυνατοτήτων του θανάτου. Για τα Σπέρματα. Πόσο ανεπαρκώς οι λέξεις ικανοποιούν την ανάγκη για αλήθεια. Χρησιμοποιούμε τη λέξη “σπέρμα” για να υποδείξουμε την πηγή κάποιας ασθένειας ή την προέλευσης κάποιας μορφής. Μιλούμε για το σπέρμα ή σπόρο της ζωής· αναφερόμαστε στο σπέρμα μιας ιδέας· υποδεικνύουμε το άψαυστο εκείνο σημείο ενέργειας που καταλήγει αργότερα σε κάποιο είδος εκδηλωμένης μορφής. Μπορεί να είναι μια σκεπτομορφή, ένα ανθρώπινο ον ή μια ασθένεια κι όμως η ίδια λέξη πρέπει να αρκεί και για τα τρία. Πόσο συχνά σας είπα ότι το παν είναι ενέργεια κι ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Το σπέρμα είναι ένα σημείο ενέργειας που ενέχει ορισμένες ζώσες δυναμικότητες οι οποίες προκαλούν ορισμένα αποτελέσματα στο περιβάλλον πεδίο ενέργειας και παράγουν ορισμένες μορφές έκφρασης που είναι αναγνωρίσιμες στο φυσικό πεδίο. Όμως όλα όσα αναφέρθηκαν είναι σε τελευταία ανάλυση κάποια μορφή δρώσας ενέργειας που συνιστά μέρος της διαθέσιμης ενέργειας πάνω και μέσα και γύρω από τον πλανήτη Γη. Σε σχέση με την ασθένεια το σπέρμα εξακολουθεί να είναι ένα σημείο ενέργειας, αλλά πρέπει να θεωρείται σαν ενέργεια που δε λειτουργεί ορθά σε σχέση με την ιδιαίτερη μορφή που είναι επιδεκτική της δραστηριότητάς της ή έχει επίγνωση της παρουσίας της. Τα σπέρματα είναι το πρώτο αποτέλεσμα ενός αρχικού αιτίου. Λίγα απ’ αυτά αποτελούν μέρος του πλανητικού κακού, κάτι που σημαίνει ότι έχουν μια βαθιά ριζωμένη και νοητική προέλευση και τέτοιου μεγέθους ώστε οι πεπερασμένες διάνοιες των ανθρώπων δεν μπορούν ακόμη να συλλάβουν. Τέτοια αίτια μπορεί να έχουν τα αποτελέσματά τους, λόγου χάρη, σαν σφοδρή και διάπυρη και θερμή αφοσίωση σε μια ιδέα ή ένα πρόσωπο, ή μπορεί να εκδηλωθούν σαν ένας εξίσου σφοδρός και πύρινος πυρετός στο φυσικό σώμα και σ’ αυτό τον πυρετό ανάλογα με τα συμπτώματά του δίνεται ένα τεχνικό όνομα απ’ το ιατρικό επάγγελμα. Το αρχικό αίτιο είναι ίδιο και τα αποτελέσματα στην προσωπικότητα θα διαφέρουν ανάλογα με την εστία της προσοχής ή το πού δίνεται η έμφαση της ζωής. Συλλογισθείτε σ’ αυτό, γιατί σας έδωσα εδώ έναν υπαινιγμό πραγματικής σπουδαιότητας. Όταν χρησιμοποίησα αυτές τις λέξεις “η εστία της προσοχής”, δεν αναφέρθηκα σε μια νοητική στάση ή σ’ έναν προσεκτικό νου, αλλά στην κρούση της ζωικής δύναμης σε κάθε δεδομένη κατεύθυνση, περιοχή ή όψη του ανθρώπινου σώματος, όπου πηγαίνει η κατευθυνόμενη ζωική ενέργεια. Τα σπέρματα είναι ζωντανοί οργανισμοί, μεγάλοι ή μικροί. Βρίσκουν το δρόμο τους στον ανθρώπινο μηχανισμό με το μέσον της ζωικής δύναμης η οποία με τη σειρά της χρησιμοποιεί την καρδιά και τη ροή του αίματος σαν πράκτορες διανομής της. Με τον ίδιο τρόπο η ενέργεια της συνείδησης χρησιμοποιεί το νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο σαν πράκτορα διανομής της. Όπου

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

231

υπάρχει εγγενής ή κληρονομηθείσα αδυναμία, εκεί η ζωική δύναμη δεν εστιάζεται κατάλληλα κι εκεί θα βρεθεί κάποια μορφή συμφόρησης ή κάποια μορφή παρεμποδιζόμενης ανάπτυξης ή κάποια μορφή προδιάθεσης σε ασθένεια. Στην περίπτωση αυτή τα σπέρματα μπορούν να βρουν ένα γόνιμο έδαφος για να εκδηλώσουν την κακοποιό τους δραστηριότητα. Όταν η ζωτικότητα είναι μεγάλη και η ζωική δύναμη μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα και ανεμπόδιστα, τότε δε θα υπάρχουν αυτές οι προδιαθέσεις, το σπέρμα δεν μπορεί να βρει κατάλυμα κι έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης. Για παράδειγμα, η ιλαρά είναι μεταδοτική, αλλά δεν προσβάλλονται όλοι όσοι εκτίθενται σ’ αυτή. Η ικανότητα απόρριψης της μόλυνσης και η ανοσία στις μεταδοτικές ασθένειες είναι κυρίως ζήτημα ζωτικότητας (ίσως ζωτικότητας σε ιδιαίτερες περιοχές του σώματος όπου μπορεί να βρίσκεται η εστία της προσοχής και η έμφαση της ζωικής δύναμης). Μπορεί επίσης να βασίζεται στη δραστηριότητα των αιμοσφαιρίων που χρησιμεύουν για να διατηρούν την κυκλοφορία του αίματος σε καλή κατάσταση. Αυτή η εστία και η έμφαση είναι ίδια στα ζώα, γιατί δεν πρόκειται για εστία του νου αλλά της ζωικής ενέργειας μέσα στο φυσικό σώμα. Όταν αυτή είναι παρούσα και θετική, προστατεύει. Όταν είναι αρνητική και ασθενική, αφήνει το φυσικό σώμα (ανθρώπινο και ζωώδες) εκτεθειμένο στους κινδύνους της μόλυνσης. Δεν μπορώ να το εξηγήσω πληρέστερα γιατί το πρόβλημα της προέλευσης και της μεθόδου θα παραμένει άλυτο όσο καιρό ο άνθρωπος θα διατηρεί την τωρινή του νοητική προσέγγιση και συναισθηματική αντίδραση στον πόνο και την ασθένεια και όσο καιρό θα θέτει την ίδια υπερβολική έμφαση στη μορφική ζωή. Όταν αναπτυχθεί μια καλύτερη αίσθηση αναλογίας και οι άνθρωποι αρχίσουν να σκέφτονται με όρους ψυχής και σκοπού και πεπρωμένου, τότε οι ασθένειες, όπως τις γνωρίζουμε, θα εμπίπτουν σε δύο κύριες κατηγορίες: 1. Εκείνες που επιφέρουν εξάγνιση και απαιτούν μια περίοδο επανασυντονισμού και ανάπαυσης για το σώμα, προπαρασκευαστική για τη συνέχιση της ζωής στη γη. 2. Εκείνες που προκαλούν την απόσυρση ή αφαίρεση της ψυχής στις δύο της όψεις – ζωντάνια και συνείδηση. Για τους Εμβολιασμούς. “Ποια είναι η θέση ή η αξία του εμβολιασμού και του δαμαλισμού από αποκρυφιστικής ή εσωτερικής άποψης;” Το ερώτημα αυτό βρίσκεται συχνά στο νου των θεραπευτών καθώς θέτουν το επόμενο ερώτημα που είναι η πραγματική βάση του ενδιαφέροντός τους: “Μήπως επηρεάζει τα λεπτοφυέστερα σώματα; Πώς;” Ο εμβολιασμός δεν έχει μεγαλύτερη αποκρυφιστική έννοια ή αξία απ’ ό,τι μια υποδόρια ένεση. Το όλο ζήτημα που αφορά τους ορούς και τα εμβόλια τονίσθηκε υπερβολικά από τους λεγόμενους σπουδαστές του αποκρυφισμού. Το ανθρώπινο σώμα την τωρινή εποχή είναι δέκτης τόσο μεγάλης ποσότητας ουσίας που κατασταλάζει εκ των έξω στο εσωτερικό του σώματος, ώστε το όλο ζήτημα είναι μεγαλύτερης σημασίας

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

232

κι όμως μικρότερης σπουδαιότητας απ’ ό,τι νομίζουν οι άνθρωποι. Αυτό είναι το παράδοξο που σας παρουσιάζω. Η κάθε είδους ελαττωματική τροφή, η εισπνοή καπνού ανά τους αιώνες, η αναπνοή μολυσμένου αέρα, η λήψη φαρμάκων και δισκίων και χαπιών κάθε δυνατής περιγραφής, η λεηλασία του φυτικού και ορυκτού βασιλείου για την αναζήτηση των συστατικών τους και η ένεση ορυκτών ουσιών, φαρμάκων και ορών κάνει κάποιον να θαυμάζει μερικές φορές τις αξιοσημείωτες αφομοιωτικές δυνάμεις του ανθρώπινου μηχανισμού. Με κάθε ειλικρίνεια ωστόσο θα σας υπενθύμιζα ότι όσον αφορά τη φυσική ευεξία του ανθρώπου, αυτές οι μέθοδοι και τεχνικές της Δύσης είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας υγιέστερης φυλής απ’ ό,τι στην Ανατολή, μια πολύ σαφή παράταση της ανθρώπινης ζωής και την απάλειψη πολλών φοβερών φυσικών παθήσεων που αποδεκάτιζαν τον άνθρωπο. Αυτό εγώ, ένας Ανατολίτης, το παραδέχομαι. Εξέθεσα τη κατάσταση έτσι, για να διευρύνω την άποψή σας από το ειδικό στο σύνολο. Σε σχέση με την ασθένεια και τον εμβολιασμό θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι υπάρχουν τρεις ομάδες ασθενειών που δεν είναι ιδιάζουσες για τον άνθρωπο, αλλά είναι εγγενείς στον ίδιο τον πλανήτη. Οι ασθένειες αυτές απαντώνται σε πολύ διαφορετικές μορφές σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης. Οι τρεις αυτές οικογένειες ή ομάδες ασθενειών είναι: 1. Η μεγάλη ομάδα των καρκινικών ασθενειών. 2. Η ομάδα της σύφιλης. 3. Η φυματίωση. Πολλές απ’ τις αντιρρήσεις των γιατρών με αποκρυφιστικές τάσεις βασίζονται ασυνείδητα στην αίσθηση ότι πρέπει να υπάρχουν ανώτεροι μέθοδοι ελέγχου των ασθενειών του ανθρώπου από τις ενέσεις στο ανθρώπινο σώμα ουσιών που έχουν ληφθεί από σώματα ζώων. Αυτό είναι σίγουρα και οριστικά ορθό και κάποια μέρα θα καταδειχθεί. Μια άλλη αντίδραση εκ μέρους τους είναι μια ευαίσθητη αηδία η οποία πάλι παραγνωρίζεται. Μια πιο ζωτική αντίρρηση πρέπει να βασίζεται στον πόνο που υφίστανται τα ζώα τα οποία παρέχουν τη δαμαλίδα κι άλλες ουσίες. Το αποτέλεσμα στα εσώτερα σώματα είναι πρακτικά μηδαμινό και πολύ λιγότερο απ’ τις ίδιες τις ασθένειες. Εδώ βρίσκεται για το μέλλον ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα. Κατά πόσο οι ασθενικές συνθήκες του φυσικού σώματος μεταδίδονται και επηρεάζουν τα εσώτερα σώματα από δομική πλευρά; Στο ερώτημα αυτό δε σκοπεύω να απαντήσω. Ο έλεγχος της ασθένειας γίνεται από τη σύγχρονη ιατρική με τρεις κυρίως τρόπους: δια της επιστήμης της υγιεινής, δια της προληπτικής ιατρικής και δια του εμβολιασμού. Αυτές είναι οι κατώτερες αντιστοιχίες των μεθόδων δραστηριότητας που εκπορεύονται από το αστρικό πεδίο, απ’ τα αιθερικά επίπεδα και από την ίδια τη γη. Η επιστήμη της υγιεινής, η χρήση του νερού και η αυξανόμενη γνώση της υδροθεραπείας είναι η καταστάλαξη στη γη ορισμένων εσώτερων δραστηριοτήτων του αστρικού πεδίου μιας πολύ συγκεκριμένης φύσης. Από τη σκοπιά του ζηλωτή οι μέθοδοι αυτές ονομάζονται εξάγνιση. Η επιστήμη της πρόληψης (τόσο των ασθενειών όσο και του θανάτου) είναι η

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

233

καταστάλαξη στη γη ορισμένων τρόπων διαδικασίας του αιθερικού πεδίου με τους οποίους οι δυνάμεις χρησιμοποιούνται ορθά και ορισμένοι καταστρεπτικοί πράκτορες ελέγχονται και παρεμποδίζονται στον καταστροφικό τους δρόμο. Η επιστήμη του εμβολιασμού είναι καθαρά φυσικής προέλευσης και αφορά μόνο το ζωώδες σώμα. Η τελευταία αυτή επιστήμη γρήγορα θα παραμερισθεί από μια ανώτερη τεχνική, αλλά ο καιρός δεν έφθασε ακόμη. Για τους Αδένες. “Είναι δυνατό με ορισμένους τύπους διαλογισμού να διεγερθεί είτε ο πρόσθιος είτε ο οπίσθιος λοβός της υπόφυσης, όταν η λειτουργία της είναι ελαττωματική; Μήπως ένας διαλογισμός που σχεδιάσθηκε για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας, διευθετεί αυτόματα την ανωμαλία και προκαλεί ορθή δραστηριότητα της υπόφυσης; Θα μπορούσε επίσης να διευθετήσει και να ισορροπήσει τη δραστηριότητα των άλλων σπουδαίων αδένων;” Έχετε εδώ πολλά ερωτήματα· το όλο ζήτημα είναι πολύ μεγάλο για κατάλληλη εξέταση μέσα στα όρια του διαθέσιμου χρόνου. Θα έλεγα ωστόσο πολύ σύντομα ότι η διέγερση οποιουδήποτε λοβού της υπόφυσης κι επίσης η διέγερση μέσω διαλογισμού οποιουδήποτε αδένα, που αναλαμβάνεται από τους νεόφυτους, είναι ένα πολύ επικίνδυνο εγχείρημα. Μπορεί να γίνει, αλλά δεν είναι φρόνιμη διαδικασία, εκτός κάτω από την έμπειρη επίβλεψη κάποιου από εκείνους που γνωρίζουν περισσότερα απ’ ό,τι γνωρίζετε εσείς και μπορούν να βλέπουν περισσότερα απ’ ό,τι μπορείτε να βλέπετε εσείς. Οι αδένες είναι αποτέλεσμα της δράσης ή της αδράνειας των κέντρων ή τσάκρα του σώματος και η ανάπτυξή τους είναι παράλληλη. Η ανάπτυξη αυτή εξαρτάται απ’ την ακτίνα και το σημείο εξέλιξης. Το ζήτημα είναι αχανές και δύσκολο και θα ήθελα να θυμάστε όλοι ότι η συνεχής εμμονή στους φυσικούς παράγοντες που απαντώνται στον εξοπλισμό της προσωπικότητας δεν είναι ο δρόμος του μαθητή. Πρέπει να στοχεύει, όπως προτείνεις, στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας και στο στόχο ν’ αποβεί ένας καθαρός αγωγός για την ψυχή. Αυτή η ολοκλήρωση είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται κανονικά με: 1. Τη δόμηση χαρακτήρα. 2. Την ψυχική επαφή μέσω διαλογισμού. 3. Τη ζωική έκφραση μέσω υπηρεσίας. Η πρακτική των τριών αυτών για μια μεγάλη περίοδο χρόνων θα επιφέρει αναπόφευκτα τα επιθυμητά αποτελέσματα όσον αφορά τον αδενικό εξοπλισμό και όσο το σύνολο του μηχανισμού μπορεί ν’ αντέξει στην πίεση των ψυχικών απαιτήσεων όπως πρέπει να ικανοποιηθούν σε κάθε ειδική ζωή. Για το Ζωτικό Σώμα. “Ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες με τους οποίους πρέπει να συμμορφωθούμε για να δομήσουμε ένα ισχυρό υγιές ζωτικό σώμα; Είναι δυνατό ένα πρόσωπο με μάλλον ασθενικό ζωτικό σώμα να το ισχυροποιήσει; Είναι δυνατό ένα λεγόμενο ασθενικό ζωτικό σώμα να είναι ταυτόχρονα υγιές και η αδυναμία να εκδηλώνεται στη μη

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

234

κατακράτηση δύναμης και στη βραδύτητα να συνέλθει από την κόπωση;” Τα ερωτήματα αυτά είναι περιεκτικά και μπορεί να δοθεί μια σύντομη απάντηση. Πρέπει να είναι σύντομη, αλλιώς θα χρειαζόταν μια μακρά συζήτηση για το θέμα του ζωτικού σώματος κι αυτό είναι πολύ μεγάλο για ν’ ασχοληθώ εδώ και οι συνέπειες είναι πάρα πολλές. Σας έδωσα πολλά στα διάφορα βιβλία που έγραψα. Όταν λέτε ασθενικό ζωτικό σώμα υποθέτω ότι εννοείτε ένα σώμα που είναι χαλαρά συντονισμένο και χαλαρά συνδεμένο με το φυσικό φορέα κι επομένως έχει ένα αδύναμο άδραγμα της εξωτερικής μορφής, γιατί η στενή ολοκλήρωση του αιθερικού σώματος με τη φυσική μορφή είναι το αίτιο όλης της συγκρατούμενης δύναμής του. Έχετε δίκιο να πιστεύετε ότι μπορεί κανείς να είναι τελείως υγιής αλλά να έχει μικρή αντίσταση στην κούραση. Οι κύριοι παράγοντες στην επανεδραίωση ή επιβολή καλύτερου αιθερικού ελέγχου είναι: 1. Οι ηλιακές ακτίνες. 2. Η προσεκτική δίαιτα με έμφαση σε πρωτεΐνες και βιταμίνες. 3. Η αποφυγή κόπωσης και στενοχώριας. Στους παραπάνω εναντιώνονται αυτή την εποχή το κλίμα, η παγκόσμια κατάσταση, το περιβάλλον κι ο πολιτισμός μας και το άτομο πρέπει να υποταχθεί σε μια κατάσταση πραγμάτων που βρίσκεται έξω από τον ατομικό του έλεγχο. Μια κανονική, υγιεινή, ρυθμισμένη ζωή είναι το καλύτερο μέσον για την εδραίωση ενός καλύτερου μέτρου ζωτικότητας. Αυτό υποθέτω είναι ό,τι εννοείτε. Πρέπει να θυμάσθε ωστόσο ότι όταν υπάρχει ένα αποζωτικοποιημένο αιθερικό σώμα και οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε η επανεδραίωση ενός ζωτικού ελέγχου φαίνεται δύσκολη ή αδύνατη, τότε πρέπει ν’ αναγνωρισθούν οι καρμικοί περιορισμοί και να υπάρξει προθυμία υποταγής σ’ αυτούς, αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν. Η ιδιαίτερη αυτή ζωή δεν είναι η μόνη που υπάρχει. Συχνά συνεπώς σε κάθε ιδιαίτερη ενσάρκωση οι συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν και παρατείνονται από εσώτερη ανταρσία κι εξέγερση. Ο μαθητής πρέπει να μάθει το μάθημα να προχωρεί παρά τις περιστάσεις κι όχι εξαιτίας τους. Για την Πράνα. Μπορείτε να ανακαλύψετε πολλά για τη φύση της πράνα αν χρησιμοποιήσετε τα βιβλία που έχετε και πρέπει να έχετε. Στο βιβλίο μου Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός και στο βιβλίο της Α.Α.Μπ. Το Φως της Ψυχής εξετάζεται το όλο ζήτημα.• Αρκεί να πω ότι: 1. Δεν υπάρχει τίποτε στην εκδήλωση παρά ενέργεια που παίρνει μορφή, χρησιμοποιεί κι ενεργοποιεί τις μορφές και διαλύει τις μορφές. 2. Η ενέργεια αυτή διαιρείται σε τρεις τύπους των λεγόμενων ηλεκτρικών φαινομένων που ονομάζονται στη Μυστική Δοξασία και στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, πυρ δια τριβής, ηλιακό πυρ και ηλεκτρικό πυρ. 

Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, σελ. 77-116· Το Φως της Ψυχής, σελ. 77, 217-225, 280-282, 328-330, 332.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

235

3. Πράνα είναι το όνομα που δίνεται στην ενέργεια η οποία ελκύεται στο φυσικό πεδίο από την αιθερική όψη όλης της φαινομενικής ζωής. Η αιθερική αυτή όψη της θείας ενέργειας είναι μια σύνθεση ενεργειών. Αν η ενέργεια στην οποία ένα άτομο κυρίως ζει και κινείται κι έχει την εστία της ύπαρξής του είναι, λόγου χάρη, κατεξοχήν αστρική, τότε η κύρια έκφραση ενέργειας στον εξοπλισμό του θα είναι αστρική ή συναισθηματική αισθαντική ενέργεια. Θα αντιδρά συνεχώς στη φυσική ενέργεια ή πράνα και στην αστρική ενέργεια ή τις πολλές αισθαντικές συναισθηματικές δυνάμεις. Αυτές εκδηλώνονται κατεξοχήν μέσω της σπλήνας, του ηλιακού πλέγματος και του λαιμού κι επηρεάζουν με διάφορους τρόπους τη φυσική σπλήνα, το στομάχι και το θυρεοειδή αδένα. 4. Όταν ένα άτομο επιδεικνύει ενδιαφέρον για τους δύο αυτούς τύπους ενέργειας, αυτό βασίζεται στο γεγονός ότι πρόκειται για τους δύο στους οποίους είναι συνήθως βυθισμένο και στους οποίους πολύ εύκολα και κανονικά ανταποκρίνεται. 5. Το ρεύμα ενέργειας που χρησιμοποιείται στη θεραπεία θα είναι μια σύνθεση των ενεργειών με τις οποίες εργάζεται κανονικά ο θεραπευτής μ’ εκείνο τον τύπο ενέργειας να δεσπόζει που είναι γι’ αυτόν η προεξάρχουσα ενέργεια της ζωής του. Ο μέσος μη νοήμων θεραπευτής είναι συνήθως απλά ένας διαβιβαστής της καθαυτής πράνα που είναι η ενέργεια του πλανήτη. Αυτή συνδυάζεται με τις αιθερικές φυσικές ενέργειες του ασθενή, περνώντας απ’ το σώμα του θεραπευτή. Αυτές διεγείρουν αρκετά τον ασθενή, έτσι ώστε γίνεται ικανός να αποβάλλει την ασθένεια που τον εξασθενεί. Μερικοί θεραπευτές μπορούν να εργασθούν μ’ αυτό τον τύπο δύναμης και με συναισθηματική ενέργεια συγχωνευμένες κι έτσι προκαλούν δραστηριότητα όχι μόνο στο φυσικό σώμα του πάσχοντα αλλά και στο αστρικό του σώμα. Αυτή επιφέρει ενίοτε σοβαρές δυσχέρειες και συχνά εμποδίζει την αληθινή φυσική θεραπεία λόγω της προκαλούμενης αστρικής αναταραχής. Στο ζήτημα αυτό δεν μπορώ εδώ να επεκταθώ και δεν υπάρχει χρόνος για μεγαλύτερη διευκρίνιση αυτή τη στιγμή. Οι νοητικοί θεραπευτές (οι αληθινοί νοητικοί θεραπευτές που είναι πράγματι σπάνιοι) συγχωνεύουν ψυχική ενέργεια με τις δύο προαναφερθείσες δυνάμεις κι αυτό προκαλεί μια σύνθεση των δυνάμεων της προσωπικότητας. Αν η σύνθεση προωθηθεί με νοημοσύνη, επιφέρει τη θεραπεία του προσώπου με τη δημιουργία συγκεκριμένης οργάνωσης και ευθυγράμμισης. Η ψυχική θεραπεία υπερβαίνει τις τρεις προαναφερθείσες μεθόδους και προκαλεί τη ροή εντός και δια του μηχανισμού του ασθενή καθαρής ψυχικής ενέργειας. Μ’ αυτό τον τρόπο εργάσθηκε ο Χριστός και υπάρχουν λίγοι σήμερα που εργάζονται μ’ αυτό τον τρόπο. Πρέπει ωστόσο να τον έχετε μπροστά σας σαν έναν αντικειμενικό σκοπό. Η φυσική θεραπεία δια της πράνα είναι πολύ κοινή. Είναι συχνά πρόσκαιρα αποτελεσματική, αλλά αφορά και ασχολείται μόνο με τα αποτελέσματα και ποτέ δε θίγει τα αίτια. Η ασθένεια μπορεί λοιπόν να μετριασθεί αλλά δε θεραπεύεται ποτέ. Η δύναμη της νοητικής θεραπείας είναι σε άνοδο και παράγει σχετικά μόνιμα αποτελέσματα. Αλλά η αστρική θεραπεία είναι σπάνια και συχνά ανεπιτυχής. Η δυναμικότητα της αστρικής φύσης του θεραπευτή καθώς και του πάσχοντα και η

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

236

συνήθης μη κανονική κατάστασή της είναι πολύ μεγάλη για αποτελεσματικό έργο, λόγω της πόλωσης της ανθρωπότητας αυτή την εποχή και της έλλειψης ορθής συναισθηματικής ευστάθειας και ελέγχου. Για τα Ανατολικά και Δυτικά Σώματα. Στο νου μερικών θεραπευτών υπάρχει συχνά το ερώτημα αν υφίσταται διαφορά στα αίτια της ασθένειας και στα αποτελέσματα όπως εκδηλώνονται σε Ανατολικά ή Δυτικά σώματα. Σ’ αυτούς θα έλεγα: Η ανθρωπότητα είναι μία και ίδια σ’ ολόκληρο τον κόσμο και τόσο τα Ανατολικά όσο και τα Δυτικά σώματα είναι επιρρεπή στις ίδιες ασθένειες κι εκδηλώνουν τα ίδια συμπτώματα· όλα υποφέρουν από φυματίωση, από καρκίνο και σεξουαλικές μολύνσεις· όλα πεθαίνουν συχνά από πνευμονία και γρίπη. Δια της υγιεινής και των άλλων θεραπευτικών μεθόδων που εφαρμόζονται σε μεγάλη κλίμακα, οι αρχαίες ασθένειες (που κληρονομήθηκαν απ’ την παλιά Ατλαντίδα) όπως η βουβωνική πανώλη και η χολέρα εξαλείφονται βραδέως. Αυτές θερίζουν ακόμη στην Ανατολή λόγω της ισχύος των αρχαίων πολιτισμών, της έλλειψης τροφίμων, υγιεινής και του πυκνού πληθυσμού. Υπάρχουν επίσης κλιματικές ασθένειες που καταστρέφουν στον ψυχρό αέρα του βορρά. Ορισμένες ασθένειες είναι αποτέλεσμα λανθασμένης δίαιτας που εφαρμόζεται από αναρίθμητους αιώνες. Ένας απ’ τους κύριους λόγους για τη φαινομενική διαφορά (αν υπάρχει κάποια) μπορεί να βρίσκεται επίσης στη μεγαλύτερη ηλικία των Ανατολικών φυλών. Οι ασθένειες του γήρατος κι εκείνες της νεότητας ή της μέσης ηλικίας έχουν τις διακυμάνσεις τους και η Ασία και οι λαοί της είναι πάρα πολύ παλιοί. Τα υλικά του σώματος φθείρονται γρήγορα. Κι όμως οι Ιάπωνες δε δείχνουν κανένα σημάδι της γηραιάς αυτής ηλικίας. Η Ινδία είναι πολύ παλιότερη από την Ευρώπη, αλλά οι φυλές των Κινέζων και των Ιαπώνων είναι ακόμη παλιότερες χωρίς όμως να επιδεικνύουν κανένα σημάδι εξάντλησης λόγω μεγάλης ηλικίας. Ο λόγος γι’ αυτό βρίσκεται στον πολύ διαφορετικό τύπο συναισθηματικού σώματος όπως απαντάται στον Άρειο ή τον Ατλάντειο. Το όλο ζήτημα είναι ανυπολόγιστα δύσκολο. Θα μπορούσα ωστόσο να απαντήσω πολύ σύντομα στο ερώτημά σας λέγοντας ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά στα βασικά αίτια της ασθένειας στην Ανατολή και τη Δύση. Είναι ίδια για ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Για το Νευρικό Σύστημα. Με την ορθή κατανόηση της σχέσης του αιθερικού ή ζωτικού σώματος (με τα μεγάλα και μικρά κέντρα του και το δίκτυο των νάντις) με το νευρικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος μπορούν να συλληφθούν δύο μεγάλες όψεις της ψυχικής δραστηριότητας. Πρώτο, εκείνη η όψη της ψυχικής ζωής που επιτρέπει στην ψυχή να κινητοποιήσει και να εξαναγκάσει σε ενσάρκωση και δραστηριότητα το φυσικό μηχανισμό, το σώμα, μέσω της γαλβανικής δραστηριότητας εκείνου που αποκαλούμε Ζωή. Δεύτερο, εκείνη η όψη της ψυχικής ζωής που διατηρεί το φυσικό φορέα σε υγεία δια της ελεύθερης δράσης των πρανικών ρευμάτων. Τα ανωτέρω είναι μια προσπάθεια να

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

237

εκφράσουμε μια μεγάλη αλήθεια με τον απλούστερο δυνατό τρόπο. Η αληθινή σημασία της παραπάνω δήλωσης ενσωματώνει το επόμενο μεγάλο βήμα στο πεδίο της αληθινής ψυχολογίας και της θεραπευτικής. Το όλο ζήτημα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Με ένα μέρος του ασχολήθηκα στις σελίδες της Πραγματείας επί της Λευκής Μαγείας και θα ήταν ωφέλιμο να μελετήσετε το θέμα όπως εκτίθεται εκεί. • Η γενική κατάσταση σε σχέση μ’ αυτό θα μπορούσε να περιγραφεί πολύ σύντομα ως εξής: Το ανθρώπινο ον είναι ένας συνδυασμός διαφόρων τύπων δύναμης. Υπάρχει η δύναμη ή ενέργεια της καθαυτής ύλης η οποία μπορεί να θεωρηθεί σαν η ενεργειακή όψη, στην ολότητά της, των κυττάρων ή ατόμων του σώματος. Αυτή η ίδια η λέξη “κύτταρο” υποδηλώνει στη συνήθη της έννοια μια φυλακισμένη ζωή και η ζωή και η ενέργεια αποτελούν για τον εσωτεριστή συνώνυμους όρους. Αυτή είναι η τρίτη όψη της θειότητας, που εκφράζεται στην ανθρωπότητα. Υπάρχει επίσης η διπλή ενέργεια που ενσωματώνει ή διαβιβάζει η ψυχή· αυτή μπορεί να παρομοιασθεί με δύο ρεύματα ενέργειας που σμίγουν και συγχωνεύονται για να σχηματίσουν ένα ρεύμα όταν αποσπώνται από το σώμα και τα οποία διαιρούνται σε δύο όταν εισέρχονται στην ύλη και τη μορφή. Κομίζουν στην ύλη ή στο σύνολο των κυτταρικών ζωών τη συμβολή της ποιότητας-συνείδησης και της καθαρής ζωής. Μπορεί να δηλωθεί επίσης ότι: α. Το ρεύμα της ζωής-ενέργειας βρίσκει το δρόμο του ως την καρδιά – τη φυσική καρδιά – κι εκεί (μέσω του φυσικού μόνιμου ατόμου) ενεργοποιεί συνεκτικά ολόκληρο το φυσικό σώμα, χρησιμοποιώντας τη ροή του αίματος σαν τον κύριο πράκτορά του και αγωγό επαφής κι επικοινωνίας μεταξύ του κεντρικού αυτού σταθμού ενέργειας της ζωής και της περιφέρειας. Όπως καλά γνωρίζουμε, το αίμα είναι ζωή. Αυτή η ζωική δραστηριότητα είναι ο παράγοντας που συγκεντρώνει και συγκρατεί σε μορφή όλα τα ζωντανά άτομα και κύτταρα του σώματος. Όταν αυτό το νήμα της ζωής αποσύρεται από την ψυχή κατά το θάνατο, τα ζωντανά άτομα χωρίζονται, το σώμα καταρρέει κι επακολουθεί αποσύνθεση με τις ατομικές ζωές να επιστρέφουν στη δεξαμενή της δύναμης, στους κόλπους της ζώσας ύλης απ’ όπου και ήλθαν. β. Το ρεύμα ενέργειας που μεταφέρει την ψυχική ποιότητα της νοημοσύνης συν της αγάπης-σοφίας και που συνιστά ό,τι νοούμε σαν συνείδηση με τις δυνάμεις της για επαφή, αίσθηση και εκλογίκευση, εισχωρεί μόνο μέχρι το φυσικό εγκέφαλο. Εκεί η δεύτερη αυτή όψη συγκεντρώνεται ή αγκυροβολεί στην περιοχή της επίφυσης. Από εκεί με συνεχώς αυξανόμενη δυναμικότητα καθώς προχωρούν οι διαδικασίες της ενσάρκωσης και της εμπειρίας, η ψυχή αρχίζει να ελέγχει, να γαλβανίζει σε σκόπιμη δραστηριότητα και να χρησιμοποιεί το φυσικό σώμα. Να θυμάστε ότι για την ψυχή το σώμα είναι μόνο ο μηχανισμός ανταπόκρισής της στο φυσικό πεδίο κι ένα μέσον έκφρασης. Πρέπει επίσης να τονιστεί σαν μια τρίτη αναγκαία δήλωση ότι η ψυχή διαχύνει τη συνειδητά διευθυνόμενη ενέργειά της στο πυκνό φυσικό σώμα με το μέσον του 

Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 18-50.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

238

αιθερικού ή ζωτικού σώματος. Το όργανο αυτό απαρτίζεται από: 1. Επτά μεγάλα κέντρα δύναμης και σαράντα εννέα μικρότερα κέντρα. Τα μεγάλα κέντρα βρίσκονται στην κεφαλή και κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Τα μικρότερα κέντρα βρίσκονται διασκορπισμένα σ’ όλο το σώμα. 2. Το αιθερικό δίκτυο που αποτελείται από ρεύματα ενέργειας, συνδέει όλα τα κέντρα σε δύο συστήματα – ένα μεγάλο κι ένα μικρό – και ακτινοβολεί απ’ αυτά τα κέντρα ολόκληρο το σώμα. 3. Τα νάντις είναι απειροελάχιστα μικρά νήματα ενέργειας ή ίνες δύναμης που ακτινοβολούν από κάθε τμήμα του δικτύου και υπόκεινται σε κάθε τμήμα του τριπλού νευρικού συστήματος. Βρίσκονται κατά εκατομμύρια και δημιουργούν τον ευαίσθητο μηχανισμό ανταπόκρισης δια του οποίου εργαζόμαστε και του οποίου μια από τις εξωτερικεύσεις είναι ο μηχανισμός των πέντε αισθήσεων. Ο ελέγχων σταθμός δύναμης θα βρεθεί ότι ποικίλλει ανάλογα με το σημείο εξέλιξης που προσεγγίσθηκε: 1. Η χαμηλού βαθμού ανθρωπότητα χρησιμοποιεί το ηλιακό πλέγμα σαν το σημείο όπου εντοπίζεται πρόσκαιρα η βασική ενέργεια. Διαπιστώνεται επίσης μια αμυδρή δραστηριότητα του κέντρου άζνα. 2. Η μέση ανθρωπότητα εργάζεται μερικώς δια του ηλιακού πλέγματος, αλλά κυρίως δια του κέντρου άζνα και του κέντρου του λαιμού. 3. Τα υψηλού βαθμού ανθρώπινα όντα, η ιντελλιγκέντσια και οι παγκόσμιοι ζηλωτές χρησιμοποιούν το κεφαλικό κέντρο συν το κέντρο άζνα, το λαιμό, την καρδιά και το ηλιακό πλέγμα. Τελικά μπορεί να ειπωθεί ότι η φυσική συσκευή που είναι το άμεσο αποτέλεσμα της εσώτερης δραστηριότητας των κέντρων, του δικτύου και των νάντις, είναι η καρδιά, το ενδοκρινές σύστημα και ο εγκέφαλος. Με το γενικό αυτό σχέδιο που περιέγραψα αδρά παραπάνω, ταιριάζει όλη η αρχαία ιατρική (ιδιαίτερα η Θιβετανική, η Κινέζικη και η Ινδική) με τη σύγχρονη Δυτική επιστήμη μας. Η συσχέτιση της Δυτικής και της Ανατολικής τεχνικής μένει ακόμη να γίνει και πολλά θ’ αποκτηθούν. Δεν μπορώ εδώ να επεκταθώ περισσότερο, αλλά τα ανωτέρω είναι αρκετά για να δείξουν ότι οι μέθοδοι που μπορεί να ανακαλύψετε διαβάζοντας (και το όνομά τους είναι Λεγεών) μπορούν όλες να συσχετισθούν με το γενικό αυτό σχήμα των ενεργειακών διαδικασιών στο ανθρώπινο σώμα. Για τη Δίαιτα. Καμιά καθορισμένη δίαιτα δεν μπορεί να είναι τελείως ορθή για μια ομάδα ανθρώπων διαφορετικών ακτίνων, διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας κι εξοπλισμού και διαφορετικής ηλικίας. Τα άτομα διαφέρουν μεταξύ τους σε κάποια σημεία· οφείλουν ν’ ανακαλύψουν σαν άτομα εκείνο που τους είναι αναγκαίο, τον καλύτερο τρόπο ικανοποίησης των σωματικών τους αναγκών και τον τύπο ουσιών που μπορεί να τους επιτρέψει να υπηρετούν καλύτερα. Κάθε πρόσωπο πρέπει να το ανακαλύψει για λογαριασμό του. Δεν υπάρχει ομαδική δίαιτα. Δεν απαιτείται αναγκαστική αποχή από

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

239

το κρέας ή αυστηρά υποχρεωτική φυτοφαγική δίαιτα. Υπάρχουν φάσεις της ζωής και μερικές φορές ολόκληρες ενσαρκώσεις κατά τις οποίες ο ζηλωτής υποβάλλεται σε πειθαρχία τροφής, όπως μπορεί να υπάρχουν άλλες φάσεις ή μια ολόκληρη ζωή στην οποία επιβάλλεται προσωρινά αυστηρή αγαμία. Υπάρχουν όμως άλλοι βιόκυκλοι και ενσαρκώσεις στις οποίες το ενδιαφέρον του μαθητή και η υπηρεσία του βρίσκεται σε άλλες κατευθύνσεις. Υπάρχουν μεταγενέστερες ενσαρκώσεις όπου δεν υπάρχει συνεχής σκέψη για το φυσικό σώμα κι ο άνθρωπος εργάζεται ελεύθερος από το σύμπλεγμα της δίαιτας και ζει χωρίς συγκέντρωση στη μορφική ζωή, τρώγοντας εκείνη την τροφή που είναι διαθέσιμη και με την οποία μπορεί καλύτερα να διατηρήσει τη ζωική του απόδοση. Κατά την προετοιμασία για ορισμένες μυήσεις η φυτική δίαιτα εθεωρείτο στο παρελθόν ουσιώδης. Αλλά αυτό μπορεί να μη συμβαίνει πάντοτε και πολλοί μαθητές θεωρούν πρόωρα ότι προετοιμάζονται για μύηση. Για τη Σπλήνα. Η σπλήνα είναι ο σπουδαιότερος πράκτορας της ζωικής δύναμης, αλλά είναι η ζωική δύναμη που ενυπάρχει στην καθαυτή ύλη, ανεξάρτητα της μορφής. Είναι συνεπώς στενά συσχετισμένη με το πλανητικό φυσικό σώμα. Είναι η εξωτερίκευση ενός πολύ σπουδαίου κέντρου. Υπάρχουν τρία κέντρα στο σώμα (με συγγενείς εξωτερικεύσεις) που είναι βασικά ουσιώδη για τη ζωή: 1. Το καρδιακό κέντρο και η καθαυτή καρδιά. Σ’ αυτά εδρεύει η ζωική αρχή (η όψη Πνεύμα). Ζωή και Πνεύμα είναι ένα. 2. Το κεφαλικό κέντρο και ο εγκέφαλος, όπου εδρεύει η αρχή της συνείδησης (η όψη Ψυχή). 3. Το πρανικό κέντρο και η σπλήνα, όπου εδρεύει η ζωή της καθαυτής ύλης (η όψη Ύλη). Πρέπει να έχετε κατά νου ότι, όπως τονίζει η Ε.Π.Μπ., το πυκνό φυσικό σώμα δεν είναι αρχή. Είναι ατομική ύλη που συγκρατείται σε μορφή από την αιθερική ουσία υπό τον έλεγχο της ψυχής. Είναι αυτόματο στην ανταπόκρισή του και αντιδρά στον εξωτερικό κόσμο των κρούσεων και στις εσώτερες παρωθήσεις, αλλά δεν έχει δική του εγκαινιάζουσα ζωή. Αποτελείται από μονάδες ενέργειας όπως και καθετί άλλο στη φύση κι έχει τη δική του ατομική ζωή· η εστία του για τη διανομή ενέργειας σ’ αυτή τη ζωή είναι η σπλήνα. Στη σπλήνα συνενώνονται η αρνητική ζωή της ύλης και η ζώσα ενέργεια του θετικού αιθερικού σώματος και τότε παράγεται ένας “σπινθήρας”, όπως λέγεται, μεταξύ των εσώτερων ζωντανών σωμάτων του ανθρώπου (με το μέσον του αιθερικού σώματος) και του φυσικού πεδίου. Είναι μια αντανάκλαση στην κατώτατη βαθμίδα της εξελικτικής κλίμακας όσον αφορά τον άνθρωπο και αντιστοιχεί στη σχέση της ψυχής και του σώματος ή – σε μια ανώτερη στροφή της σπείρας – του πνεύματος και της ύλης.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

240

Για το Πνευμονογαστρικό Νεύρο. Υπάρχουν δύο ισχυρά κέντρα που συνδέονται με το πνευμονογαστρικό νεύρο· το καρδιακό κέντρο και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Αυτά τα δύο, όταν περιέρχονται υπό τον έλεγχο της ψυχής που λειτουργεί μέσω του κεφαλικού κέντρου (του βραχμαράντρα), προκαλούν την ανύψωση του κουνταλινικού πυρός. Όταν αυτή λάβει χώρα, παρασύρει ολόκληρο το νευρικό σύστημα σε μια ειδική μορφή ρυθμικής δραστηριότητας και ανταποκριτικότητας κι αυτό επιτυγχάνεται δια της διέγερσης και του ελέγχου του πνευμονογαστρικού νεύρου. Δεν είναι το πνευμονογαστρικό νεύρο όργανο για την ανύψωση του κουνταλινικού πυρός, αλλά το αντίστροφο. Όταν η κεφαλή, η καρδιά και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης βρίσκονται σε μαγνητική και δυναμική σχέση που παράγει ένα ακτινοβόλο αποτέλεσμα, τότε επηρεάζουν το πνευμονογαστρικό νεύρο και τα πυρά του σώματος ενοποιούνται και ανυψώνονται, προκαλώντας κάθαρση και το “άνοιγμα όλων των θυρών”. Για τον Οφθαλμό. Υπάρχει μια ορισμένη σχολή θεωρητικών επιστημόνων που εργάζονται με τη θεωρία ότι ο οφθαλμός είναι ο δηλωτικός παράγοντας του ανθρώπινου σώματος και ο κανόνας ή το κλειδί για την ορθή του κατανόηση. Σε ό,τι αφορά τις ασθένειες έχουν ήδη καταδείξει πολλά για τις δηλωτικές τους δυνάμεις. Βρίσκονται πάνω σε ορθές γραμμές. Ωστόσο η επιστήμη με την οποία εργάζονται είναι ακόμη τόσο εμβρυώδης ώστε τα συμπεράσματά τους δεν έχουν πλήρως αποδειχθεί ούτε είναι τελείως αξιόπιστα. Στο άμεσο μέλλον, όταν η πλανητική μας ζωή θα είναι κάπως ηρεμότερη, το όλο ζήτημα της Όρασης και της καταγραφής από τον οφθαλμό των εσώτερων κόσμων θα πάρει τεράστια ώθηση και καταστάσεις – ως τώρα αδιανόητες – θ’ αποκαλυφθούν. Ο άνθρωπος θα εισέλθει σε μια νέα ζωή και σε μια ανώτερη εποχή κατανόησης. Η διδασκαλία που αφορά την ίριδα του οφθαλμού αποτελεί μια ένδειξη γι’ αυτό. Γιατί να μη διαβάσουμε λίγο στον οφθαλμό και να σημειώσουμε τις αποκρυφιστικές του αντιστοιχίες με το δημιουργημένο κόσμο και με το όλο πρόβλημα του φωτός; Τα μάτια και η ψυχή σχετίζονται στενά – και μιλώντας στη γλώσσα του αποκρυφισμού – ο δεξιός οφθαλμός είναι ο αντιπρόσωπος της ψυχής και συνεπώς ο πράκτορας του βούδδι, ενώ ο αριστερός οφθαλμός είναι ο αντιπρόσωπος της προσωπικότητας και ο πράκτορας του κατώτερου συγκεκριμένου νου. Θα βρείτε ενδιαφέρον να διαβάσετε ό,τι βρίσκεται στη Μυστική Δοξασία και σε άλλα βιβλία (περιλαμβάνοντας τα δικά μου) για το θέμα αυτό· θα σας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει εδώ ένα πεδίο έρευνας που μέχρι τώρα είναι κλειστό και μια διδασκαλία που δικαιολογεί προσεκτική μελέτη για χάρη της ομάδας, αν όχι γι’ άλλο λόγο. Για τα Ψυχολογικά Αίτια της Ασθένειας. Μήπως “τα ψυχολογικά αίτια της ασθένειας” καταγράφονται με εγκεφαλικά συμπτώματα πριν εκδηλωθούν σε άλλα μέρη του σώματος; Μια φράση από Το Φως της Ψυχής έχει εδώ τη θέση της:

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

241

“Ο εγκέφαλος, για παράδειγμα, είναι η ‘σκιά’ ή το εξωτερικό όργανο του νου και θα βρεθεί από τους ερευνητές ότι το περιεχόμενο της εγκεφαλικής κοιλότητας έχει μια αντιστοιχία με τις όψεις του ανθρώπινου μηχανισμού που βρίσκονται στο νοητικό πεδίο.”

Να έχετε κατά νου ότι η ζωική δύναμη εργάζεται δια της καρδιάς που χρησιμοποιεί τη ροή του αίματος, ενώ η όψη συνείδηση εργάζεται δια του εγκεφάλου που χρησιμοποιεί το νευρικό σύστημα. Αυτό είναι το πρώτο και σπουδαιότερο σημείο που πρέπει να συλλάβετε. Τα ψυχολογικά αίτια της ασθένειας καταγράφονται στον εγκέφαλο ή (αν είναι πολύ χαμηλής τάξης) στο ηλιακό πλέγμα. Ωστόσο δεν κάνουν αισθητή την παρουσία τους σαν συμπτώματα ασθένειας σ’ αυτά τα μέρη όπου καταγράφονται. Είναι ενέργειες ή δυνάμεις που – όταν έρχονται σε επαφή με τις ενέργειες του σώματος – δημιουργούν σαν αποτέλεσμα (κι όχι πριν) εκείνες τις συνθήκες στις οποίες δίνουμε το όνομα της ασθένειας. Τα ψυχολογικά αίτια είναι μορφές ενέργειας που εκδηλώνονται δια των κατάλληλων κέντρων του σώματος κι αυτά με τη σειρά τους ρυθμίζουν το αδενικό σύστημα. Η έκκριση ή η ορμόνη που παράγεται κάτω από την εσωτερική αυτή διέγερση, εισδύει στην κυκλοφορία του αίματος και το αποτέλεσμα όλης αυτής της αλληλεπίδρασης μπορεί να είναι είτε καλή υγεία, εφόσον εκφράζει υγιή ψυχολογικά αίτια, ή κακή υγεία, αν εκφράζει τα αντίθετα. Η ενδότερη σχέση μεταξύ των λεπτοφυών ενεργειών που εργάζονται μέσω ορισμένων κέντρων και του συγγενούς ενδοκρινούς συστήματος με τη σχέση του με τη ροή του αίματος συνιστά τόσο τη δυνατότητα της ασθένειας όσο και της θεραπείας της. Αλλά αυτή η αναγνώριση δεν είναι ακόμη ακαδημαϊκή. Μεγάλο μέρος από την εγγενή ψυχολογία έχει συλληφθεί, αλλά ακόμη υφίσταται ένα χάσμα μεταξύ του φυσικού και του αιθερικού σώματος και δεν έχει ακόμη αναγνωρισθεί ακαδημαϊκά το αιθερικό σώμα. Δεν υπάρχει ακόμη πραγματική κατανόηση της σχέσης μεταξύ της εσώτερης ψυχής και της εξωτερικής μορφής μέσω του αιθερικού σώματος. Η μελέτη των αδένων βοήθησε κάπως, αλλά η ιατρική επιστήμη πρέπει να κάνει ένα βήμα παραπέρα και να συνδέσει το αδενικό σύστημα με τα εσώτερα κέντρα. Για τα Προβλήματα της Μελαγχολίας. Τα προβλήματα της μελαγχολίας είναι δύσκολο να διευκρινισθούν και οφείλονται σε μεγάλη ποικιλία αιτίων. Θα τα καταχωρίσω εδώ και ο κατάλογος μπορεί κάποτε να σας χρησιμεύσει: 1. Μια αίσθηση ματαιότητας, μια ζωή απραγματοποίητων επιθυμιών ή η αναγνώριση μιας βασικής αποτυχίας της ζωής. 2. Μια αίσθηση του δραματικού και μια επιθυμία για σπουδαία εμφάνιση στη μικρή σκηνή της ζωής του προσώπου. Μπορεί συχνά να είναι τελείως μη αντιληπτή και να έχει μια αληθινά υποσυνείδητη προέλευση ή μπορεί να είναι μια επιμελώς καλλιεργημένη συνήθεια ή στάση. 3. Μια αποζωτικοποιημένη κατάσταση, κυρίως αιθερικής φύσης, που διαρπάζει από τη ζωή κάθε χαρά και επιθυμία και παρουσιάζει πάντοτε μια αίσθηση ματαιότητας. Πολλές γυναίκες κατά την εμμηνόπαυση τη βιώνουν.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

242

4. Μια ορισμένη μορφή κατάρρευσης των κυττάρων που βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη περιοχή του εγκεφάλου. 5. Βασίζεται στο φόβο της τρέλας και του θανάτου – ένας αβάσιμος φόβος που ποτέ δεν υλοποιείται αλλά συνιστά μια έμμονη ιδέα, έτσι ώστε το πρόσωπο να είναι το θύμα μιας καλά αναπτυγμένης σκεπτομορφής. 6. Ένας συντονισμός μέσω υπερευαισθησίας με τις οδύνες και το μαζικό πόνο του κόσμου. Οι μαθητές μπορεί πρόσκαιρα να καταβληθούν απ’ αυτόν. 7. Μια κατάσταση που είναι πολύ σπάνια και προέρχεται από κάποια μορφή κατάληψης, όπως από “μια προσκολλημένη στη γη οντότητα ή ένα ζωντανό βαμπίρ”. Πολύ λίγες τέτοιες περιπτώσεις είναι γνωστές, αλλά είναι πολύ σπάνιες για να θεωρηθούν σαν παράγοντας. 8. Μερικές φορές ένα πρόσωπο συντονίζεται με μια κατάσταση μαζικής μελαγχολίας, όπως αυτή που μπορεί να βρεθεί στα σανατόρια ή τα άσυλά μας. Η κατάσταση αυτή δεν έχει στην πραγματικότητα καμιά σχέση μαζί του, αλλά επειδή είναι ευαίσθητο ταυτίζεται με εκείνους που υποφέρουν από οξεία μελαγχολία. 9. Η μελαγχολία σαν σύμπτωμα ασθένειας (όχι εγκεφαλικής ασθένειας) είναι επίσης πολύ συχνή κι εξαφανίζεται όταν η ασθένεια υπόκειται σε κατάλληλη θεραπεία. Ένα πρόσωπο μπορεί να υποφέρει από ένα συνδυασμό αυτών των αιτίων, όπως, λόγου χάρη, από συνδυασμό των αιτίων 1, 2, 6. Για την Πανσέληνο και τις Ψυχώσεις. Ένα από τα τμήματα της εσωτερικής ιατρικής του μέλλοντος θ’ ασχολείται με το νόμο των κύκλων, σεληνιακών και ηλιακών. Τότε θ’ αποδειχθεί σαν γεγονός εκείνο για το οποίο υπήρχε πάντα υπόνοια και τώρα αναγνωρίζεται γενικά, ότι η περίοδος της πανσελήνου έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα σε μη ισορροπημένους ανθρώπους, στην ονειρική κατάσταση και συχνά ρυθμίζει πολύ δραστικά τις νευρωτικές και ερωτικές καταστάσεις που τόσο επικρατούν αυτή την εποχή. Η τεράστια αύξηση της φρενοβλάβειας και της ανισορροπίας σήμερα οφείλεται σε τρία κύρια αίτια: 1. Η τωρινή μεταβατική περίοδο που δημιουργεί μια σύγκρουση μεταξύ των Υδροχοϊκών και των Ιχθυακών δυνάμεων, οδήγησε σε μια κατάσταση που καθιστά την ομαλή ζωή σχεδόν αδύνατη για τον ευαίσθητο άνθρωπο. Για να εκφράσουμε την ιδέα με σύμβολο: Είναι σχεδόν σαν η φυλή αφού συνήθισε να ζει πάνω στη γη, πρέπει τώρα να συνηθίσει να ζει στο νερό. Μιλώ από τη σκοπιά της μορφής. 2. Η έντονη πνευματική και νοητική διέγερση που ασκείται σήμερα στις μάζες από την πλανητική Ιεραρχία. Η πρόθεση είναι να οδηγήσει σ’ ένα τέλος τις παλιές μορφές ζωής, να δημιουργήσει νέες μορφές με τη διαδικασία της προσαρμογής κι έτσι να εισαγάγει ένα νέο πολιτισμό που θα βασίζεται σε μια πιο υποκειμενική κουλτούρα. Σας ζητώ να στοχασθείτε την τελευταία αυτή φράση. 3. Η εισροή περισσότερου φωτός από το αστρικό πεδίο (που δεν έχει αναγνωρισθεί προς το παρόν) κι επίσης η τρομακτική αύξηση του συνήθους φωτισμού του

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

243

φυσικού πεδίου. Αυτή προκαλεί υπερευαισθησία. Το έργο που γίνεται απ’ την επικρατούσα χρήση του ηλεκτρικού φωτός και την τεχνητή λάμψη στην οποία ζει τώρα η ανθρωπότητα, θ’ απαιτήσει το φόρο της απ’ τη φυλή μέχρι να προσαρμοσθεί ο ανθρώπινος μηχανισμός στο φως. Να θυμάστε ότι η γενική αυτή χρήση του φωτός είναι μόλις εκατό ετών και είναι ένα αποκρυφιστικό αποτέλεσμα με μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αναφέρω τα τρία αυτά πράγματα γιατί ευθύνονται για μεγάλο μέρος της προδιάθεσης σε μια ευαισθησία ανώμαλου είδους. Οι αποκρυφιστές σπουδαστές γνωρίζουν καλά ότι το χρόνο της πανσελήνου ορισμένες ανώτερες επαφές είναι ευκολότερες από κάθε άλλη στιγμή, αλλά εδώ ακριβώς, αδελφέ μου, έγκειται η δυσκολία. Το χρόνο της πανσελήνου (μια περίοδο πέντε ημερών) η σελήνη και ο πλανήτης είναι δέκτες περισσότερου ανακλώμενου φωτός από τον ήλιο από κάθε άλλη στιγμή. Υπάρχει κάποιο υποκειμενικό αίτιο γι’ αυτό. Μπορώ μόνο να σας το εξηγήσω με ένα σύμβολο που μπορεί να σας μεταδώσει την αλήθεια ή μπορεί να δράσει σαν κάλυψη. Μιλώντας συμβολικά, η περίοδος του πιο έντονου διαλογισμού του πλανητικού μας Λόγου συμβαίνει στην περίοδο της πανσελήνου κάθε μήνα· όπως ακριβώς έχετε τον καθημερινό σας διαλογισμό, έτσι κι Αυτός στον υψηλό Του τόπο έχει το δικό Του κυκλικό σημείο επαφής. Αυτό προκαλεί την εισροή ακτινοβολίας και την είσοδο ενέργειας τόσο υποκειμενικής όσο κι αντικειμενικής. Συνεπώς για όλους τους αληθινούς σπουδαστές διευκολύνεται το έργο τους στο νοητικό πεδίο· γίνονται τότε ικανοί να διαλογίζονται με μεγαλύτερη επιτυχία και να φθάνουν στην αντίληψη με μεγαλύτερη άνεση. Συμμερίζονται σαφώς την επίτευξη του Κυρίου της Σαμπάλλα. Η σελήνη, όπως ξέρετε, είναι ένα κέλυφος, μια αρχαία μορφή δια της οποίας κάποτε ο πλανητικός Λόγος ζήτησε να εκφρασθεί. Αποσυντίθεται βραδέως φυσικά, όχι όμως ακόμη αστρικά και συνεπώς συνδέεται ακόμη στενά με το αστρικό σώμα του πλανητικού Λόγου κι επομένως με τα αστρικά σώματα όλων των ανθρώπων. Η επίδρασή της είναι συνεπώς ισχυρότερη τη στιγμή της πανσελήνου σ’ όλους όσους δεν είναι ισορροπημένοι. Αυτή η έλλειψη ισορροπίας που πραγματικά υπάρχει, θα βρεθεί τελικά ότι υφίσταται μεταξύ του αστρικού σώματος, του αιθερικού σώματος και του φυσικού μηχανισμού. Οι άνθρωποι που είναι οριστικά ζηλωτές και οι άνθρωποι που είναι σαφώς νοητικοί, μπορούν να επωφεληθούν από αυτούς τους κύκλους των πανσελήνων· όσοι είναι σαφώς ανισόρροποι, θετικά αστρικοί και συναισθηματικοί και συχνά παρασύρονται από ανεξέλεγκτη επιθυμία, εμποδίζονται, υπερδιεγείρονται και αναστατώνονται ψυχικά απ’ αυτούς τους κύκλους. Ο πέπλος της πλάνης φωτίζεται εκείνη τη στιγμή με επακόλουθο αποτέλεσμα παραισθήσεις, αστρικά οράματα, ψυχιστικές παρορμήσεις κι εκείνες τις παρερμηνείες της ζωής, της υπερέμφασης όψεων της ζωής που αποκαλούμε φοβίες, παραφροσύνες κ.λπ. Θα επιθυμούσα στο σημείο αυτό να κάνω μια υπόδειξη που δε μου είναι δυνατό να σας αποδείξω, αλλά την οποία το μέλλον θα υποστηρίξει. Οι μεγάλες ασθένειες που

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

244

αποκαλούνται νοητικές, σπάνια έχουν οποιαδήποτε σχέση με τον ίδιο το νου. Οι ασθένειες αυτές είναι: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Ασθένειες του εγκεφάλου. Διαταραχές του ηλιακού πλέγματος. Αστρική κυριαρχία. Πρόωρη ψυχόραση και ψυχακοή. Κατάληψη. Απουσία νου. Ανυπαρξία ψυχής.

Πρόκειται βέβαια για μια πλατιά γενίκευση και δεν αναφέρεται σ’ εκείνη την κατηγορία ασθενειών στις οποίες περιλαμβάνονται τόσο ο νους όσο και ο εγκέφαλος. Οι ασθένειες των μυστικιστών υπάγονται επίσης σε διαφορετική κατηγορία. Οι τελευταίες αυτές ασθένειες περιλαμβάνουν βέβαια τον εγκέφαλο, υποδεικνύουν νοητική ανισορροπία, προκαλούν ποικίλους τύπους καρδιακών παθήσεων και τις διάφορες νευρωτικές τάσεις από τις οποίες τόσο συχνά βασανίσθηκαν οι άγιοι του κόσμου. Θα προσθέσω ωστόσο κάτι για να σας ενθαρρύνω. Όταν η φυλή σαν σύνολο θα κυβερνάται από τον ηλιακό Κύριο, τον ηλιακό θεό, την Ψυχή, τότε οι κύκλοι της σελήνης θα χάσουν σταθερά το ολέθριο αποτέλεσμά τους και θα επέλθει η εξαφάνιση των ποικίλων νευρωτικών ενοχλήσεων και νοητικών παθήσεων που επικρατούν σήμερα. Ο καιρός δεν ήλθε ακόμη. Δε μου είναι εύκολο να δώσω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σελήνη και τις φάσεις της, γιατί αυτό αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστήρια που αποκαλύπτονται κατά την τρίτη μύηση. Για τη Διανομή της Δύναμης· τη Μετάγγιση Αίματος. Αντί για δύο ερωτήσεις, έχετε περισσότερες. Ας τις απαριθμήσω για να δείτε τι εννοώ και να αποσαφηνίσω την απάντηση. Πολλές απ’ αυτές τις ερωτήσεις συνάγονται και δε θέτονται σαφώς, αλλά αν πρόκειται ν’ ασχοληθώ μαζί τους πρέπει να μπουν σε μορφή ερώτησης κι ακόμη και τότε το θέμα είναι τόσο μεγάλο ώστε δε θα υπάρξει ο αναγκαίος χρόνος: 1. Πώς μπορεί να επιτευχθεί μια πιο αρμονική διανομή δύναμης προς όφελος όλων; 2. Μπορείτε να μας δώσετε μερικές πιο ειδικές οδηγίες και να μας υποδείξετε μερικές εσωτερικές μεθόδους, κατάλληλες για το στάδιο ανάπτυξής μας σε σχέση με αυτό το πρόβλημα της διανομής; 3. Το γεγονός της μετάγγισης του αίματος έχει… οποιαδήποτε αντιστοιχία με κάποια διαδικασία μετάγγισης λεπτοφυών ενεργειών στα εσώτερα πεδία; 4. Πέρα απ’ ό,τι προσπαθούμε ήδη να κάνουμε, υπάρχουν κάποια ειδικά μέσα δια των οποίων όσοι από μας βρίσκονται στη δεύτερη ακτίνα θα μπορούσαν να μεταγγίσουν αποτελεσματικότερα την αγαπητική τους ποιότητα στους αδελφούς της πρώτης ακτίνας και αντίστροφα; 5. Ποια είναι η αλληλοσχέτιση και η συνεργασία μεταξύ των ακτινικών ζωών και

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

245

ιδιαίτερα μεταξύ των οντοτήτων της πρώτης και δεύτερης ακτίνας; 6. Πώς μπορεί το παράδειγμα της στενής συνεργασίας και φιλίας μεταξύ του Διδασκάλου Μ. και του Διδασκάλου Κ.Χ. να μας βοηθήσει πρακτικά και να μας εμπνεύσει; Βλέπετε από τα ανωτέρω ότι είναι αδύνατο να ασχοληθούμε με την πλατιά αυτή έκταση θεμάτων. Ωστόσο θα σας δώσω τις πιο σύντομες απαντήσεις σε μερικά απ’ αυτά ή θα σας υποδείξω τη γραμμή στην οποία πρέπει να κυλήσουν οι ιδέες σας: 1. Μια αρμονική διανομή δυνάμεων ποικίλλει στη διευθέτησή της και συνεπώς στο εξωτερικό της αποτέλεσμα, όχι μόνο ανάλογα με τους ακτινικούς τύπους αλλά κι ανάλογα με την ηλικία της ψυχής και τη θέση του ατόμου πάνω στην Ατραπό. Η διευθέτηση αυτή είναι διαφορετική στα λεπτοφυή σώματα του δόκιμου μαθητή, του αποδεχόμενου μαθητή και του αποδεγμένου μαθητή και για κάθε βαθμό πάνω στην ατραπό της μύησης. Η διευθέτηση αυτή επιτελείται με τρεις τρόπους ή υπόκειται σε τρεις μορφές αναπτυσσόμενων επιδράσεων: α. Με τη ζωή της έφεσης, όπως καταγράφεται στη συνείδηση του φυσικού εγκεφάλου. β. Με την αυθόρμητη αφύπνιση των κέντρων και την ορθή γεωμετρική τους πρόοδο. Σ’ αυτό αναφέρθηκα σε κάποια από τα βιβλία μου, αλλά περισσότερα δεν μπορούν να δοθούν γιατί είναι ένα απ’ τα μυστικά της πρώτης μύησης. Η επαναδιευθέτηση και η αναπροσαρμογή βαίνει σ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου της Ατραπού, νοούμενης τεχνικά. γ. Με την αποκέντρωση της όλης εσώτερης συνειδητής ζωής. Ο υπηρέτης γίνεται: 1. Ο εξωστρεφής μυστικιστής. 2. “Εκείνος που παραμερίζει από το κέντρο.” 3. “Εκείνος που ζει στην περιφέρεια της καρδιάς.” 4. “Εκείνος που αιωρείται πάνω από τον κεντρικό λωτό.” 5. “Ο απόμακρος που βλέπει από μακριά κι όμως ζει μέσα στη μορφή παντός ό,τι υπάρχει.” Μια μελέτη των περιγραφικών αυτών φράσεων μπορεί να σας δώσει το κλειδί για την ορθή διανομή ενέργειας. 2. Το δεύτερο ερώτημα απαντάται κάπως στην παραπάνω σύντομη δήλωση. Κάνω ό,τι μπορώ στις προσωπικές μου οδηγίες σ’ όλους σας για να επιτύχω δύο πράγματα: • α. Να καθαρίσω το πεδίο της ζωής της προσωπικότητας, έτσι ώστε οι ανώτερες ενέργειες να μπορούν να έχουν πιο ελεύθερη δράση. β. Να επιφέρω εκείνες τις συνθήκες και τους προσανατολισμούς που θα προκαλέσουν αρμονία εσωτερικά και συνεπώς εξίσου αρμονικές σχέσεις εξωτερικά. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ωστόσο ότι η εσώτερη αρμονία ενός αδελφού σε μια ομάδα μπορεί να μην είναι επαρκής για να επιφέρει αρμονία σ’ έναν άλλο αδελφό ή στην ομάδα. 3. Η μετάγγιση του αίματος συμβολίζει δύο πράγματα: Πρώτο, ότι το αίμα είναι ζωή 

Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. Ι και ΙΙ.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

246

και δεύτερο, ότι υπάρχει μόνο μια Ζωή που διαπερνά όλες τις μορφές και συνεπώς μπορεί να μεταφερθεί υπό ορθές συνθήκες. Είναι επίσης μια συνθετική πράξη υπηρεσίας. Στοχασθείτε σ’ αυτό. 4. Το ερώτημά σου μου δίνει την ευκαιρία να τονίσω ότι ακόμη και μια κατανόηση κι ένα ενδιαφέρον για τους ακτινικούς τύπους (όπως αντιπροσωπεύονται, για παράδειγμα, σε μια ομάδα) μπορεί να οδηγήσει σε μια λεπτοφυή χωριστική στάση. Δεν υπάρχει ανάγκη για κανέναν Υιό του Θεού σε ενσάρκωση στο φυσικό πεδίο ή στους τρεις κόσμους να “μεταγγίσει” την ακτινική του ποιότητα στον αδελφό του. Οι ακτινικές αυτές ποιότητες συμμερίζονται εξίσου απ’ όλους και η ψυχή ενός αδελφού – που δε διαφέρει διόλου από μια άλλη ψυχή – θα επιτελέσει την αναγκαία μετουσίωση ή μετάγγιση στη ζωή της προσωπικότητας. Μπορεί κανείς να διευκολύνει τη διαδικασία παρέχοντας εκείνες τις συνθήκες αρμονίας και ειρήνης όπου ένας αδελφός αντιμετωπίζει όσο το δυνατό λιγότερες αντίθετες στάσεις και όπου η αλληλεπίδραση της αγάπης μπορεί να προκαλέσει μια αποτελεσματική διέγερση. Αλλά αυτό δεν είναι μετάγγιση. Ό,τι υπάρχει σε σας, υπάρχει σε όλους και η αγαπητική ποιότητα (πάνω απ’ όλες τις άλλες ποιότητες) είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό όλων των ακτίνων. 5. Το ερώτημα αυτό δεν είναι μόνο ένα από τα μυστήρια των απόκρυφων επιστημών, αλλά οι συνέπειές του είναι πολύ ευρύτερες και το πρόβλημα είναι πολύ πολύπλοκο για να ασχοληθώ σ’ αυτό το σημείο. 6. Η σχέση των δύο Διδασκάλων που αναφέρεις μπορεί να μελετηθεί κατά δύο τρόπους: α. Δια της εξέτασης της αποτελεσματικής λειτουργικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ των ομάδων μαθητών οι οποίοι εργάζονται κάτω απ’ Αυτούς. β. Δια της μελέτης εκείνων των ανθρώπων (και είναι πολλοί) που έχουν προσωπικότητα πρώτης ακτίνας κι εγώ δεύτερης ακτίνας ή αντίστροφα. Σε τελική ανάλυση, αδελφέ μου, πραγματοποιούμε την ορθή διανομή δύναμης που οδηγεί σε αρμονικές σχέσεις, όταν επιδιώκουμε να ζούμε ανιδιοτελώς. Για το δόκιμο αυτό σημαίνει μια επιβαλλόμενη ανιδιοτελή δραστηριότητα στο φυσικό πεδίο. Για τον αποδεγμένο μαθητή συνεπάγεται μια ζωή ελεύθερη από κάθε ιδιοτελές, εγωκεντρικό συναίσθημα κι εξέχοντα παραδείγματά του είναι ο αυτοοικτιρμός και η αυτοδραματοποίηση· για το μυημένο αυτό σημαίνει μια νοητική στάση απαλλαγμένη από ιδιοτελή σκέψη κι ελεύθερη από τη δραματοποίηση στη σκέψη του εγώ. Για την Οδύνη. Η οδύνη σε τελική ανάλυση είναι εφικτή μόνο όταν η ψυχή ταυτίζεται με το σώμα, ή μάλλον όταν η πνευματική όψη της ψυχής (στο σώμα) ταυτίζεται με τη ζωώδη ψυχή η οποία εμψυχώνει και ζωογονεί τη μορφή και συνιστά την πρόσκαιρη ζωή της. Στη διάρκεια της αναισθησίας η ζωώδης ψυχή έχει επίγνωση του πόνου και της οδύνης κι εκείνοι που νοσηλεύουν κι επιβλέπουν το γνωρίζουν καλά, αλλά δεν υπάρχει πραγματικός πόνος ή αληθινή θλίψη, γιατί ο πραγματικός άνθρωπος, η πνευματική ψυχή, έχει αποσυρθεί είτε από υπερβολικό πόνο (όπως στην αληθινή αναισθησία) είτε

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

247

από τα ναρκωτικά. Η οδύνη της ψυχής όταν η προσωπικότητα παρεκτρέπεται, είναι μόνο μια συμβολική μορφή λέξεων. Δεν υπάρχει πόνος ή αληθινή οδύνη και συχνά καμιά γνώση του συμβάντος, γιατί ο κραδασμός δεν είναι αρκετά υψηλός για να εισδύσει στο υψηλό εκείνο πεδίο όπου ενοικεί η ψυχή. Όταν όμως υπάρχει τέτοια γνώση, η ψυχή βιώνει, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, μια αίσθηση χαμένης ευκαιρίας και συνεπώς μια αίσθηση ματαιότητας, αλλά τίποτε περισσότερο απ’ αυτό, γιατί η υπομονή της ψυχής, όπως και της Ιεραρχίας, είναι απεριόριστη. Όταν μιλούμε συμβολικά και λέμε ότι η ψυχή υποφέρει, δεν πρέπει να το ερμηνεύετε με τους συνήθεις όρους. Η οδύνη του Χριστού ή του πλανητικού Λόγου ή του ίδιου του Θεού δε γίνεται κατανοητή με όρους αντίδρασης της προσωπικότητας. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, αλλά στην πραγματικότητα σημαίνουν “αποσπασμένη και απομονωμένη ταύτιση”. Μήπως αυτό σου μεταδίδει τίποτε, αδελφέ μου; Η λανθασμένη ταύτιση είναι το αίτιο του πόνου και οδηγεί σε οδύνη, απογοήτευση και ποικίλα αποτελέσματα. Η ορθή ταύτιση οδηγεί σε κατανόηση κι αντίληψη της ψυχολογικής στάσης του πάσχοντα, όχι όμως σε αληθινό πόνο ή θλίψη, όπως συνήθως νοείται. Για την Πλανητική Ενέργεια. Το σύνολο της ενέργειας παραμένει ίδιο για όσο καιρό υφίσταται ο πλανήτης με τις μορφές και τη ζωική του έκφραση. Αποτελεί μέρος της μεγάλης αποθήκης ενέργειας. Η χρήση και το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας καθώς οικειοποιείται από μια μορφή ή κάποιου είδους μορφές, είναι εκείνο που σημειώνουμε καθώς ελκύεται από τη θέση της σε μια άλλη θέση όπου κανονικά δε θα λειτουργούσε. Εκεί δημιουργεί καταστάσεις και προκαλεί δυσκολίες που συνδέονται στενά με το κάρμα και το πεπρωμένο του ανθρώπου. Υπάρχει μια μεγάλη αφαιρετική ενέργεια την οποία ονομάζουμε Θάνατο και της οποίας η επίδραση σε δεδομένη στιγμή αποδεικνύεται ισχυρότερη από τις ενωμένες επιδράσεις των σωματικών ατόμων και κυττάρων. Προκαλεί την τάση για απόσυρση και τελικά για αφαίρεση της ψυχικής ενέργειας η οποία επωφελείται απ’ αυτές τις δυναμικότητες στη διαδικασία της απόρριψης ενός φορέα στο ένα ή το άλλο πεδίο. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τα σπέρματα του θανάτου (ο σπόρος του θανάτου) λανθάνουν στον πλανήτη και στις μορφές. Όταν είναι αρκετά ισχυρά για να αναγνωρισθούν, τα ονομάζουμε σπέρματα, αλλά αυτό υπονοεί ένα συγκεκριμένο στάδιο μιας σχεδόν απτής απόδειξης. Όταν είναι υπερβολικά ισχυρά, προκαλούν οξεία ασθένεια και επακόλουθο θάνατο· όταν είναι ασθενέστερα σε αποτέλεσμα, τα ονομάζουμε αρρώστιες και σημειώνουμε τις εξαγνιστικές τους συνέπειες. Οι μολύνσεις αυτές (όπως μπορεί ν’ αποκαλούνται, παρότι δεν είναι καθόλου σωστό όνομα) είναι τέτοιες μόνο όταν το άθροισμα των ενεργειών που ονομάζουμε άνθρωπο, έρχεται σε επαφή με τις μολυσματικές αυτές επιδράσεις ή τύπους αρχαίων ενεργειών και η αντίδραση ή η ανταπόκριση είναι κακή από τη σκοπιά της άνεσης του φυσικού σώματος.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

248

Για τη Μετουσίωση της Επιθυμίας. Το σημείο που πρέπει να έχετε υπόψη είναι ότι η επιθυμία κυριαρχεί κι ελέγχει τη δράση όταν η ζωική δύναμη εστιάζεται στην επιθυμητική φύση, όπως κατεξοχήν συμβαίνει με την πλειονότητα των ανθρώπων. Αλλά ο σχεδιασμένος νοητικός έλεγχος είναι εφικτός μόνο όταν η ζωή εστιάζεται στο νοητικό πεδίο. Στην περίπτωση αυτή δε χρειάζεται καταστολή, γιατί η δύναμη της εστιασμένης προσοχής θα είναι αλλού και κατά συνέπεια δε θα υπάρχει βίαιη επιθυμία για καταστολή. Η καταστολή είναι μια προσπάθεια του ανθρώπου που είναι εστιασμένος στο αστρικό του σώμα να εισαγάγει τη βουλητική όψη του νου. Αλλά το επιτυγχάνει σπάνια. Η επιθυμία μπορεί να φύγει με την έντονη προσπάθεια που καταβάλλει ο άνθρωπος για να επιτύχει κάποια νοητική συνείδηση, αλλά δε συμβαίνει πραγματικά καμιά καταστολή ούτε εφελκύεται η θέληση. Όταν η ζωή ενός ανθρώπου κατευθύνεται κι ελέγχεται απ’ το νου από τα νοητικά επίπεδα, τότε λαμβάνει χώρα η μετουσίωση· η μετουσίωση (δια της οποίας η αστρική φύση μεταβάλλεται και αλλάζει) μπορεί να είναι πνευματικής φύσης ή απλά σκόπιμης φύσης. Η επιθυμία μπορεί να μετουσιωθεί σε πνευματική έφεση ή σε μια στάση που βρίσκεται σε συμφωνία με τη θέληση του νου ο οποίος την εκφράζει. Απ’ όπου και η ανάγκη για προσεκτική ανάλυση του κινήτρου και των αντικειμενικών σκοπών. Για το Κάρμα. Σας υπέδειξα ήδη ότι το όλο ζήτημα του κάρμα έχει ως τώρα κατανοηθεί ατελώς. Υπάρχει ένας μεγάλος Νόμος Αιτίου και Αποτελέσματος, αλλά μια ιδιαίτερη όψη του δεν έχει ποτέ τονιστεί και η γνώση της ανθρωπότητας για το ζήτημα του κάρμα είναι πολύ στοιχειώδης. Το κάρμα ερμηνεύθηκε πάντα με όρους καταστροφής και οδυνηρών συνεπειών, λάθους, τιμωρίας και κακών συμβάντων τόσο για το άτομο όσο και την ομάδα. Κι όμως είναι τέτοια η ομορφιά της ανθρώπινης φύσης και πολλά απ’ όσα γίνονται είναι τόσο καλής ποιότητας και τόσο ανιδιοτελή και τόσο ευτυχώς προσανατολισμένα, ώστε συχνά το κακό αντισταθμίζεται απ’ το καλό. Υπάρχει παντού, όσο λίγο κι αν γίνεται αντιληπτό, μια αφθονία καλού κάρμα δυναμικότητας (υπό τον ίδιο Νόμο) ίσης μ’ εκείνο που θεωρείται κακό. Αυτό αναφέρεται σπάνια. Το καλό αυτό κάρμα φέρνει σε δραστηριότητα δυνάμεις που μπορεί να εκδηλωθούν σαν θεραπευτικές ενέργειες σε κάθε ειδική περίπτωση. Σ’ αυτές τις ενέργειες για το καλό, που έχουν αποκτηθεί και είναι λειτουργικές, μπορεί πάντα να υπολογίζει ο θεραπευτής. Αυτό είναι το πρώτο σημείο μου. Στοχασθείτε σ’ αυτό. Το κάρμα είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας, αν όμως ο θεραπευτής δεν είναι προχωρημένος μυημένος κι έτσι ικανός να εργάζεται αποτελεσματικά και με νοημοσύνη στα αιτιώδη επίπεδα όπου ενοικούν οι ψυχές, του είναι αδύνατο ν’ αποφασίσει κατά πόσο μια ειδική περίπτωση θα υποχωρήσει στη θεραπευτική αγωγή ή όχι. Συνεπώς ο θεραπευτής ή ο ασκούμενος μαθητής υποθέτει νοητικά τη δυνατότητα θεραπείας (που μπορεί να είναι δυνατή ή όχι) και το καλό κάρμα του πάσχοντα και προχωρεί για να εφαρμόσει κάθε δυνατή βοήθεια. Αυτό είναι το δεύτερο σημείο μου. Το τρίτο σημείο μου είναι να υποδείξω σε σας και σ’ όλους που εμπλέκονται στη

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

249

θεραπευτική τέχνη ότι πολλές από τις λεγόμενες συμφορές που περιλαμβάνουν την ασθένεια και το θάνατο (ιδιαίτερα τον τελευταίο), βρίσκονται σε μια λανθασμένη στάση προς το θάνατο και σε μια υπερεκτίμηση της αξίας της μορφική ζωής. Η αποδέσμευση της ψυχής δια της ασθένειας και του θανάτου δεν είναι αναγκαστικά ένα δυστυχές συμβάν. Μια νέα και καλύτερη στάση προς το φαινόμενο του θανάτου είναι ουσιώδης, εφικτή κι επικείμενη. Δε χρειάζεται να επεκταθώ εδώ σ’ αυτό. Αλλά επιζητώ να σας δώσω μια νέα αντίληψη στο ζήτημα της ασθένειας και του θανάτου. Θα εκπλαγείτε άραγε αν σας δηλώσω ότι σύμφωνα με το Νόμο είναι τελείως εφικτό να “επέμβουμε στο κάρμα”; Οι μεγάλοι Νόμοι μπορούν να υπερπηδηθούν, όπως συχνά συνέβη στο παρελθόν και αυξανόμενα θα συμβαίνει στο μέλλον. Ο Νόμος της Βαρύτητας εξουδετερώνεται συχνά και υπερβαίνεται καθημερινά με την πτήση ενός αεροπλάνου. Η ενέργεια της πίστης μπορεί να θέσει σε κίνηση ανώτερες ενέργειες που μπορούν να αποκλείσουν ή να επιβραδύνουν την ασθένεια. Το όλο ζήτημα της πίστης και της ζωτικής της σημασίας και δυναμικότητας κατανοείται ελάχιστα όσο κι ο Νόμος του Κάρμα. Είναι ένα τεράστιο ζήτημα και δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο σ’ αυτό. Όμως είπα αρκετά για να σας προσφέρω τροφή για σκέψη. Όσον αφορά την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής κατά τον περασμένο αιώνα των επιστημονικών επιτεύξεων, θα ήθελα να τονίσω ότι οι αληθινές τεχνικές και οι δυνατότητες της οργανωμένης ψυχικής δράσης πάντοτε διακωμωδούνται και καταδεικνύονται λανθασμένα στο φυσικό πεδίο απ’ τις πρώιμες επιστημονικές δραστηριότητες που έχουν ορθό κίνητρο, αλλά είναι μόνο ένα σύμβολο στην εξωτερική σφαίρα της ζωής της επερχόμενης και συνήθως μελλοντικής ψυχικής δράσης. Η διάρκεια της ζωής θα συντομεύεται τελικά ή θα επιμηκύνεται κατά βούληση απ’ τις ψυχές που υπηρετούν συνειδητά και χρησιμοποιούν το μηχανισμό του σώματος σαν όργανο υπηρεσίας του Σχεδίου. Συχνά σήμερα διατηρούνται ζωές σε μορφή – τόσο στη γεροντική ηλικία όσο και στην παιδική – που θα έπρεπε να τους επιτραπεί η απελευθέρωση. Δεν εξυπηρετούν κανένα χρήσιμο σκοπό και προξενούν πολύ πόνο και οδύνη σε μορφές τις οποίες η φύση (αν αφηνόταν μόνη) δε θα χρησιμοποιούσε πια και θα τις εξάλειφε. Σημειώστε αυτή τη λέξη. Με την υπερέμφασή μας στην αξία της μορφικής ζωής και με τον παγκόσμιο φόβο του θανάτου – της μεγάλης αυτής μετάστασης που όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε – και με την αβεβαιότητά μας για το γεγονός της αθανασίας κι επίσης με τη βαθιά μας προσκόλληση στη μορφή, παρεμποδίζουμε τις φυσικές διαδικασίες και συγκρατούμε τη ζωή που αγωνίζεται να ελευθερωθεί, περιορισμένη σε σώματα τελείως απρόσφορα για τους σκοπούς της ψυχής. Μη με παρεξηγήσετε. Δεν επιθυμώ να πω τίποτε που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ενθαρρύνει την αυτοκτονία. Αλλά λέω και το τονίζω ότι ο Νόμος του Κάρμα συχνά παραμερίζεται όταν διατηρούνται σε συνεκτική έκφραση μορφές που θα έπρεπε να απορριφθούν γιατί δεν εξυπηρετούν κανένα χρήσιμο σκοπό. Η διατήρηση αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις επιβάλλεται απ’ την ομάδα του πάσχοντα κι όχι από τον ίδιο – που είναι συχνά ένας ασύνειδος ανάπηρος, ένα ηλικιωμένο πρόσωπο του οποίου ο ανταποκριτικός μηχανισμός επαφής και ανταπόκρισης είναι ατελής, ή ένα νήπιο που

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

250

δεν είναι κανονικό. Οι περιπτώσεις αυτές είναι μερικά παραδείγματα εξουδετέρωσης του Νόμου του Κάρμα. Η ψυχή μέσω ευθυγράμμισης αποκτά την ορθή χρήση του χρόνου· ή μάλλον ο εγκέφαλος που είναι ο μόνος συνειδητός παράγοντας του χρόνου στον άνθρωπο, δεν είναι πια η κυρίαρχη ιδιότητα· ο νους σαν πράκτορας της ψυχής (της οποίας η συνείδηση περιλαμβάνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον) βλέπει τη ζωή και την εμπειρία όπως αληθινά είναι. Θεωρεί λοιπόν το θάνατο σαν επεισόδιο και σαν μεταβατικό σημείο μιας απέραντης σειράς μεταβάσεων. Όταν συλληφθεί αυτή η στάση της ψυχής, η όλη τεχνική της ζωής και παρεμπιπτόντως του θανάτου αλλάζει τελείως. Πάντως σαν συμπέρασμα και σαν φαινομενική κι όχι πραγματική αντίφαση όλων όσων είπα παραπάνω, ας επαναλάβω ότι ο θεραπευτής θα δίνει ό,τι καλύτερο έχει στον ασθενή που επιζητεί να θεραπεύσει. Μην έχοντας στις περισσότερες περιπτώσεις ψυχορατική δύναμη κι έχοντας συνείδηση του χρόνου και υπό την επιρροή του κάρμα, θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί πάνω στις γραμμές της εξάσκησής του και σύμφωνα με τις οδηγίες που δίνονται σ’ αυτή την πραγματεία για τη θεραπεία. Σας υπενθυμίζω ότι πρέπει να συλλάβετε πως ο αντικειμενικός σκοπός ενώπιον κάθε θεραπευτή αυτή την εποχή και στο τωρινό σημείο της εξελικτικής ανέλιξης της φυλής είναι η ανάγκη, όταν ζητείται, να βοηθήσει στην εδραίωση της υγείας στο σώμα και τη διατήρηση της εμπειρίας του στη ζωή. Πρέπει επίσης ν’ αντιληφθείτε ότι πολλά απ’ όσα πιστεύονται, είναι παραδεκτά και διδάσκονται σήμερα απ’ τους μεταφυσικούς, βασίζονται σε εσφαλμένες υποθέσεις, όπως η φύση της ύλης, η εξίσωση του χρόνου, η αξία της μορφικής ύπαρξης κι ο φόβος του θανάτου. Επιδιώξτε να εξαλείψετε από τη συνείδησή σας αυτές τις στάσεις και θα φθάσετε σε μια αληθινότερη προοπτική ως προς τη θεραπευτική τέχνη. Αργότερα, έπειτα από λίγα χρόνια, θα μπορέσουμε ίσως ν’ αρχίσουμε ν’ ασχολούμαστε με ειδικές περιπτώσεις. Επιζητώ ωστόσο αυτή τη στιγμή να σας κρατήσω σε πλατιές γενικεύσεις και σε βασικούς νόμους και προτάσεις και να μη θολώσω τα ζητήματα με περιστατικά του φυσικού πεδίου, πρόσκαιρα ή χρόνια, ή με το θάνατο και το πεπρωμένο. Όμως δεν πρέπει ποτέ ν’ αρνηθούμε μια αίτηση για πραγματική βοήθεια. Δεν πρέπει ποτέ να στρέφουμε ένα κουφό αυτί στη δυσχέρεια, φυσική, νοητική ή ψυχολογική. Αλλά θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας στο γεγονός ότι η επιτυχία στη θεραπεία δε σημαίνει πάντα απαλλαγή από την ασθένεια και τη λεγόμενη φυσική θεραπεία του πάσχοντα. Μπορεί να συνεπάγεται απλά, αν είναι φυσικά επιτυχής, την αναβολή του σχεδίου της ψυχής για το άτομο. Η επιτυχία μπορεί να σημαίνει τη διόρθωση εσφαλμένων εσώτερων στάσεων, λανθασμένων γραμμών σκέψης και ταυτόχρονα ν’ αφήνει το φυσικό σώμα όπως ήταν. Θα μπορούσε να σημαίνει ότι οδηγεί τον πάσχοντα (μέσω συνετής διδασκαλίας και υπομονής) σε σχέση με την ψυχή του και στον επακόλουθο αναπροσανατολισμό της ζωής στις αιώνιες αλήθειες. Θα μπορούσε να συνίσταται στην κατάλληλη προετοιμασία του προσώπου για τον τρομακτικό σκοπό που αποκαλούμε Θάνατο κι έτσι να επιφέρει την ανακούφιση του πόνου μ’ αυτό τον

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

251

τρόπο. Η όλη επιστήμη της θεραπευτικής θα μετατοπισθεί τελικά και αυξητικά στην περιοχή της προληπτικής ιατρικής και της ψυχολογικής προσαρμογής του ατόμου μέσα στην ομάδα του και στην παροχή ορθών συνθηκών ζωής, ορθής τροφής και στέγασης για τους ανθρώπους. Αυτό όμως απαιτεί πολύ χρόνο κι ενώ η φυλή βρίσκεται στο δρόμο της για νεότερους τρόπους ζωής, με τα επακόλουθα αποτελέσματά τους της καλύτερης υγείας και της ορθότερης κατανόησης των νόμων της υγείας, όλοι όσοι στέκουν στον κόσμο σαν μαγνητικά κέντρα πρέπει να προχωρήσουν, σύμφωνα με το φως μέσα τους, για να εργασθούν με τους ανθρώπους προκειμένου να τους βοηθήσουν, να τους θεραπεύσουν και να τους συνδράμουν για να κάνουν τις αναγκαίες αναπροσαρμογές. Τίποτε δεν πρέπει να σταματήσει την υπηρεσία σας πάνω σ’ αυτή τη γραμμή, ούτε ακόμη και η αντίληψη του περιορισμού και της άγνοιας. Κάντε ό,τι μπορείτε για να ενθαρρύνετε και να συμπαθείτε, να υποδεικνύετε τις ανεπιθύμητες στάσεις, να τερματίζετε τους εσφαλμένους τρόπους ζωής και ν’ αλλάζετε τους ατελείς τρόπους ψυχολογικής έκφρασης στο βαθμό που τους βλέπετε κι όσο καλύτερα μπορείτε. Να θυμάστε όμως ότι ο καλύτερος τρόπος σας μπορεί να είναι πολύ κατώτερος απ’ τις μελλοντικές σας ικανότητες και να είσθε πάντα έτοιμοι να αλλάξετε την άποψή σας όταν παρουσιασθεί ένας ανώτερος και καλύτερος τρόπος. Πάνω από καθετί άλλο στη ζωή δώστε σ’ όλους όσους ζητούν τη βοήθειά σας το πληρέστερο μέτρο αγάπης, γιατί η αγάπη αποδεσμεύει, η αγάπη προσαρμόζει κι ερμηνεύει και η αγάπη θεραπεύει και στα τρία πεδία. Για τις Ομαδικές Ασθένειες. Σε τελευταία ανάλυση οι περισσότερες από τις παθήσεις του σώματος έχουν τις ρίζες τους σε κάποια ανταπόκριση στην ομαδική δραστηριότητα. Μας είναι αναγκαίο να συλλάβουμε το γεγονός ότι η φράση “ομαδική ζωή και δραστηριότητα” δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνο την περασμένη κληρονομιά ή τις κληρονομημένες ομαδικές τάσεις, αλλά μπορεί επίσης να υποδεικνύει τωρινές εγκόσμιες επαφές που εξασθενίζουν ή αυξάνουν την αντίσταση πολύ περισσότερο απ’ ό,τι γενικά πιστεύεται ότι είναι δυνατό. Ένα από τα αίτια του καρκίνου ο οποίος δεν ήταν τόσο διαδεδομένος στις παλιότερες και πιο άνετες ημέρες της φυλετικής ζωής – γιατί τότε το ΑΓΕΛΑΙΟ ένστικτο δεν ήταν τόσο ισχυρό όσο είναι σήμερα – οφείλεται στην αυξημένη διέγερση του σώματος. Η διέγερση αυτή προκαλείται από τη στενή επαφή στην καθημερινή μας ζωή με τη μαζική ομαδική μας ύπαρξη, ιδιαίτερα στα αστικά μας κέντρα. Αν τα κύτταρα είναι ζωντανοί οργανισμοί (όπως είναι), ανταποκρίνονται στην ομαδική ζωή, στη μαζική κυτταρική εκπόρευση κι ακτινοβολία. Το συνεχές αυτό ρεύμα ενέργειας που διαχύνεται απ’ το άθροισμα των σωματικών κυττάρων της μάζας της ανθρωπότητας, μπορεί να προκαλεί σε ορισμένους τύπους ανθρώπων μια υπερδιέγερση σε κάποιο τμήμα της σωματικής κυτταρικής δομής. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν υπάρχει μια αδυναμία στο αιθερικό ή ζωτικό σώμα, που σημαίνει ότι η κυτταρική άμυνα είναι ελαττωμένη και το αποτέλεσμα συχνά είναι ο καρκίνος ή μια γενική καρκινική κατάσταση. Αυτό είναι το θεμελιώδες αίτιο, παρότι η σύγχρονη έρευνα

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

252

ασχολείται με δευτερεύοντα αίτια και αποτελέσματα της αιθερικής αυτής αδυναμίας. Θα το εξετάσω αυτό αργότερα λεπτομερώς. Θα σας είναι φανερό ότι όταν αρχίζουμε ν’ ασχολούμαστε με το ζωτικό σώμα και να το εξετάζουμε με μεγαλύτερη κατανόηση και γνώση, θα γίνουμε ικανοί να χειριζόμαστε τέτοιες ασθένειες, όπως ο καρκίνος, πιο αποτελεσματικά. Για τη Χρήση του Νου και της Φαντασίας στην Ανάπτυξη Ομαδικής Συνείδησης. Όταν ένα μέλος μια ομάδας, όπως μια θεραπευτική ομάδα, μιλά για ανάπτυξη ομαδικής συνείδησης, αναφέρεται στην ιδιαίτερη ομάδα των αδελφών του και στην ομάδα του σαν μια μονάδα διαφόρων ψυχών. Μην ξεχνάτε ότι μια τέτοια μονάδα είναι από μόνη της μια χωριστική έννοια από την άποψη του μεγαλύτερου όλου, αλλά εξυπηρετεί ένα χρήσιμο σκοπό εκγυμνάζοντας τα μέλη της ομάδας να σκέφτονται με τους ευρύτερους αυτούς όρους. Χρησιμεύει σαν σκαλοπάτι για την εγκατάλειψη της συνείδησης της απομονωμένης προσωπικότητας. Αν μπορείτε αληθινά να αισθάνεστε, να σκέπτεσθε και να λειτουργείτε σαν μια πλήρης μονάδα – πολλές προσωπικότητες και μία ψυχή – θα είναι τότε σχετικά εύκολο να επεκτείνετε την έννοια σε μια ευρύτερη περιεκτικότητα, να διευρύνετε τον ορίζοντά σας κι έτσι να γίνετε περιεκτικοί με μια πολύ ευρύτερη έννοια. Η χρήση του νου για το σκοπό αυτό προϋποθέτει την ικανότητα να μάθουμε τη διάκριση μεταξύ ανάλυσης και κριτικής. Είναι ένα σκληρό και σχεδόν αδύνατο μάθημα για πολλούς. Ίχνη φώτισης σ’ αυτό το ζήτημα θα προκύψουν αν η ομάδα επιμείνει με σοβαρότητα. Τα μέλη πρέπει να μάθουν ν’ ανταποκρίνονται σαν ομάδα στις ίδιες πνευματικές, νοητικές και ανθρώπινες ιδέες κι έτσι να δονούνται – σαν μια “τηλεπαθητική μονάδα” – σε μια ενωμένη αλληλουχία σκέψης. Πρέπει σαν ομάδα ν’ απασχολούνται με τα ίδια πράγματα που υποδεικνύονται από την ψυχή της ομάδας κι όχι από ένα πρόσωπο της ομάδας, όπως συμβαίνει συχνά. Πρέπει να μάθουν σαν ομάδα να συγκρατούν το νου σταθερά στο φως – τον ομαδικό νου κι όχι τις ατομικές τους διάνοιες. Χρησιμοποιώντας τη φαντασία γι’ αυτό το σκοπό, πρέπει να καλλιεργήσετε τη δύναμη να αγνοείτε τις εξωτερικές μορφές και να συγκεντρώνεστε στις εσώτερες γραμμές φωτός που ενώνουν αδελφό με αδελφό, ομάδα με ομάδα και βασίλειο με βασίλειο στην έκφραση της Ζωής του ίδιου του Θεού. Η δημιουργική χρήση της φαντασίας παράγει ένα ολοκληρωμένο ομαδικό αιθερικό σώμα που μας επιτρέπει να βλέπουμε το ομαδικό αυτό σώμα δύναμης και φωτός σαν μια πλήρη μορφή και σαν έκφραση της ομαδικής νοημοσύνης, θέλησης και σκοπού – όχι όμως της θέλησης ή σκοπού της κυρίαρχης διάνοιας ή διανοιών του ομίλου. Έτσι μπορούν να πραγματωθούν στο φυσικό πεδίο με ορθή έκφραση. Όταν όμως τα μέλη του ομίλου ασχολούνται κυρίως με τις δικές τους ιδέες, τα σχέδια, τα προβλήματα και το πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε φως και γνώση που μπορεί να λάβουν, αρνούνται κάθε δυνατότητα τέτοιας δημιουργικής χρήσης της ενωμένης φαντασίας. Για ν’ απαλλαγούμε τελείως απ’ αυτό χρειάζεται πολύ επιμελής καλλιέργεια και παράδοση στην ψυχή.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

253

Για τη Θεραπευτική Ενέργεια. Οι αρχάριοι θέτουν συχνά το ερώτημα: “Μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά μεταξύ της θεραπευτικής ενέργειας όπως εκφράζεται απ’ την ψυχή και απ’ τη προσωπικότητα; Μπορούμε να έχουμε κάποια κατανόηση του ρόλου που πρέπει να παίζει η αγάπη στην τέχνη της θεραπείας;” Μπορώ ν’ απαντήσω σύντομα. Όταν αρχίζουμε να εργαζόμαστε σαν ομάδα με άτομα τα οποία θα επιδιώξουμε να βοηθήσουμε, μαθαίνουμε τότε να χρησιμοποιούμε τους διάφορους τύπους ενέργειας σύμφωνα με την ανάγκη του ατόμου που πρέπει να θεραπευθεί. Θα εξυπηρετούσε έναν πραγματικό ομαδικό σκοπό αν όλοι μελετούσατε ό,τι λέει ο Ράμα Πρασάντ στο βιβλίο του Λεπτότερες Δυνάμεις της Φύσης κι ο Πατάντζαλι στο Φως της Ψυχής για το ζήτημα των πράνα με τις οποίες κι εντός των οποίων εργαζόμαστε· πρέπει να εξοικειωθείτε κάπως με το θέμα. Για να απαντήσω ειδικά στο ερώτημα: Ένας μυημένος ή ακόμη κι ένας χαμηλού βαθμού ψυχορατικός μπορεί εύκολα να διακρίνει μεταξύ των θεραπευτικών ενεργειών της ψυχής και της προσωπικότητας, αλλά ο μέσος νοήμων ζηλωτής δεν μπορεί ακόμη. Ο μυημένος γνωρίζει την πηγή απ’ την οποία μπορεί να έλθει κάθε τύπος θεραπευτικής ενέργειας. Νιώθει τον κραδασμό της και μπορεί να την ακολουθήσει μέχρι την πηγή εκπόρευσής της με μια προσπάθεια της θέλησης που διευθύνεται από την ενόραση. Ο ψυχορατικός μπορεί να βλέπει το κέντρο από το οποίο ρέει η θεραπευτική ενέργεια και το κέντρο υποδεικνύει τότε τον τύπο και την ποιότητα της προβαλλόμενης δύναμης. Κάθε ενέργεια προέρχεται δευτερευόντως απ’ την ψυχή, αλλά πρωτίστως κάθε ενέργεια είναι απλά ζωή που λειτουργεί κάτω από κάποιου είδους διεύθυνση. Ως προς το ρόλο που παίζει η αγάπη στη θεραπευτική διαδικασία: Αγάπη είναι η ζωική έκφραση του ίδιου του Θεού· αγάπη είναι η συνεκτική δύναμη που κάνει όλα τα πράγματα ολόκληρα (θα ήθελα να στοχασθείτε αυτή τη φράση) και αγάπη είναι όλα όσα είναι. Το κύριο χαρακτηριστικό της διάκρισης μεταξύ ψυχικής ενέργειας και δύναμης της προσωπικότητας, όπως εφαρμόζεται στη θεραπεία, βρίσκεται στην περιοχή εφαρμογής και έκφρασης της αγάπης. Η δύναμη της προσωπικότητας είναι συναισθηματική, γεμάτη αίσθημα και – όταν χρησιμοποιείται – η προσωπικότητα έχει πάντοτε συνείδηση του εαυτού της σαν θεραπευτή και είναι το δραματικό κέντρο της σκηνής πάνω στην οποία υπάρχουν δύο ηθοποιοί, ο θεραπευτής κι ο ασθενής. Η ενέργεια της ψυχής λειτουργεί ασυνείδητα και χρησιμοποιείται απ’ όσους είναι σε επαφή με τις ψυχές τους και είναι συνεπώς αποκεντρωμένοι· οι ίδιοι είναι “εκτός σκηνής”, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση και είναι πλήρως απασχολημένοι με την ομαδική αγάπη, την ομαδική δραστηριότητα και τον ομαδικό σκοπό. Γιατί τότε είναι τόσο πολύ δύσκολο, αν όχι τελείως αδύνατο, για τους σοβαρούς υποψήφιους θεραπευτές να εργασθούν μαζί σαν ομάδα στην ιερή επιστήμη της θεραπείας; Επειδή σαν άτομα και σαν ομάδα είναι κατεξοχήν προσωπικοί στις ατομικές και τις ομαδικές τους σχέσεις. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με έντονη κριτική μεταξύ τους ή για κάποιον· με ζωηρή βεβαιότητα για προσωπική ευθύτητα και ορθή κρίση, η

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

254

οποία δεν επιτρέπει σ’ όσους την έχουν να δουν ότι υπάρχει ίσως μια πιθανότητα να μην είναι τόσο ορθοί στις ιδέες τους όσο νομίζουν· μπορεί να φανεί στη βαθιά ικανοποίηση για τις προσωπικές υποκειμενικές επαφές. Μερικά ή όλα τα παραπάνω εμπόδια μπορεί να υπάρχουν και να καθιστούν την ομαδική εκδήλωση προσωπική εκδήλωση που εξουδετερώνει το εποικοδομητικό έργο και κάθε απόπειρα εντείνει μόνο τις αντιδράσεις της προσωπικότητας και επηρεάζει (και δυσμενώς) τις προσωπικότητες όσων θα μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια. Πώς πρέπει λοιπόν να προχωρήσουν; Θα ήθελα να τονίσω ότι κάθε μέλος της ομάδας, το οποίο σαν άτομο είναι ελεύθερο από τις παραπάνω αδυναμίες της προσωπικότητας και απ’ αυτές τις στάσεις, γνωρίζει ωστόσο (και δικαίως χαίρει) ότι συμμετέχει σαν μέλος της ομάδας στην ομαδική ποιότητα. Αυτή είναι μια από τις συμπτωματικές δυσκολίες του ομαδικού έργου. Να συμμετέχει κι όμως να είναι ελεύθερος από την αδυναμία· ν’ αναγνωρίζει ότι οι επιτεύξεις ή οι αποτυχίες των μελών της ομάδας είναι ολοκληρωτικά δική τους υπόθεση· να συμμερίζεται κι όμως να μην κυριαρχείται απ’ τις ισχυρές σκέψεις και ιδέες των πιο ισχυρών μελών της ομάδας, αποτελεί πάντοτε πρόβλημα. Το τονίζω επειδή στην ερχόμενη Εποχή στην οποία το ομαδικό έργο θα αναπτυχθεί πολύ, θα ήταν χρήσιμο να κατανοείτε τις ομαδικές καταστάσεις και τα προβλήματα κι έπειτα να προχωράτε στο ομαδικό έργο μαζί μ’ όσους σας αξίζει να εργασθείτε. Θα γίνετε τότε καλύτεροι και πιο συνετοί απ’ τις εμπειρίες του παρελθόντος και θα συγχωνευθείτε σαν ομάδα απ’ την κοινή οδύνη και τους περιορισμούς και την αποκτηθείσα ικανότητα απ’ την ορθή αντιμετώπιση της αποτυχίας. Ας γίνει η αληθινή, σιωπηλή, αγόγγυστη, μη επικριτική και σταθερή αγάπη στόχος και ποιότητα της ομαδικής σας ζωής. Όταν τότε υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο έργο να γίνει, θα εργάζεσθε σαν μονάδα με καρδιές και διάνοιες σαν μία. Για τη Στιγμιαία Θεραπεία. Η στιγμιαία θεραπεία μπορεί να είναι διαφόρων ειδών. Από τις πολλές δυνατότητες που δικαιολογούν το συμβάν, μπορούμε ν’ αναφέρουμε τις ακόλουθες: 1. Τη θεραπεία που είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης πρακτικής, συνειδητής ή μη, της Χάθα Γιόγκα. Αυτή επέρχεται με την προβολή ενός καθαρά φυσικού μαγνητισμού ο οποίος, όταν προστεθεί στο ποσό του διαθέσιμου φυσικού μαγνητισμού στο σώμα του πάσχοντα, επαρκεί για να προκαλέσει άμεση θεραπεία. Ο μαγνητισμός στο σώμα του πάσχοντα, αντί να κατευθύνεται προς τα έξω και να ακτινοβολεί, αντιστρέφεται και στρέφεται προς τα μέσα για να συμβάλλει στο απόθεμα της φυσικής δύναμης που διατηρείται σε στατική κατάσταση μέσα στο σώμα. Οι κατώτερου βαθμού ανθρώπινοι τύποι προκαλούν αυτό το είδος της θεραπείας με ευκολία. Αυτό ισχύει τόσο για τον ασθενή όσο και το θεραπευτή. Η περίπτωση που αναφέρεις είναι ενδεικτική. Η θεραπεία πραγματοποιήθηκε ευκολότερα από τον αναφερόμενο “σεΐχη”, επειδή το τραύμα (ένα δάγκωμα στο βραχίονα – Α.Α.Μπ.) οφειλόταν σε αυτοτραυματισμό και πριν τον αυτοτραυματισμό ο ασθενής (αν μπορώ να τον ονομάσω έτσι) κράτησε την εξερχόμενη δύναμη σε εκκρεμότητα με

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

255

μια πράξη της θέλησης, δημιουργώντας έτσι ένα απόθεμα ενέργειας που ήταν διαθέσιμο για να συμπληρώσει εκείνο του σεΐχη, το οποίο με τη σειρά του αποδεσμεύθηκε μ’ ένα μάντραμ. Αυτή δεν είναι σαφώς πνευματική θεραπεία. 2. Υπάρχει επίσης εκείνη η μορφή θεραπείας που μπορεί να είναι στιγμιαία γιατί η ασθένεια είναι κυρίως ψυχολογική και παραισθητική. Ο θεραπευτής είναι τότε σε θέση να επιτρέψει στον ασθενή να απορρίψει την πλάνη κι έτσι να ελευθερωθεί. Όταν η θέληση του θεραπευτή προστίθεται σ’ εκείνη του ασθενή, βοηθά στη διάλυση της πλάνης και της απατηλής σκεπτομορφής και τότε ο ασθενής ελευθερώνεται. Είναι μια ψυχολογική θεραπεία και μόνο ένα παράδειγμα. 3. Υπάρχει κατόπιν ένας τύπος θεραπείας που επέρχεται με δύο τρόπους κι αυτή είναι η αληθινή πνευματική θεραπεία: α. Όταν ο ασθενής έλθει σε μια αιφνίδια και συχνά απροσδόκητη επαφή με τη ψυχή του κατά την οποία η ψυχική ενέργεια είναι τόσο μεγάλη και τόσο ισχυρή ώστε σαρώνει τους φορείς και προκαλεί σαφή αποτελέσματα. Έτσι προκαλούνται θεραπείες στον έναν ή τον άλλο φορέα και συχνά στο φυσικό φορέα. Η φυσική κατάσταση ή η ασθένεια συγκρατεί τόσο συχνά την αμέριστη προσοχή της συνείδησης του εμπλεκόμενου ανθρώπινου όντος και η ψυχή διαχύνεται στο σημείο της συγκεντρωμένης προσοχής. Σ’ αυτή τη σκέψη βρίσκεται για πολλούς από σας ένας σαφής υπαινιγμός. β. Όταν εξαντληθεί το κακό φυσικό κάρμα του πάσχοντα και την ιδιαίτερη αυτή στιγμή η ασθένεια στο φυσικό πεδίο δεν αποτελεί πεπρωμένο του. Τότε ο θεραπευτής μπορεί να αρχίσει να κομίζει στην κατάσταση, αν είναι πνευματικός και γεμάτος σοφία, αρκετή πνευματική ενέργεια για να εξασφαλίσει τη θεραπεία. Πιστεύω ότι θα βρείτε τις απαντήσεις αυτές σημαντικές. Συλλογισθείτε βαθιά τις συνέπειες. Για τη Χρήση της Εικόνας του Κυρίου. Θίγουμε εδώ ένα θέμα πραγματικού ενδιαφέροντος. Η χρήση της εικόνας του Κυρίου είναι συχνά ζωτικής σημασίας, αλλά – κι αυτό επιδιώκω να τονίσω – πρέπει να είναι η εικόνα στην οποία καταλήγει κανείς διαμέσου της διεύρυνσης της Χριστικής συνείδησης στη ζωή του και φθάνοντας στο στάδιο της συνειδητής μαθητείας. Στο ιδιαίτερο αυτό στάδιο, όταν ο άνθρωπος συνδέεται οριστικά με ένα Διδάσκαλο και τον όμιλό Του, αυτόματα και σαν άτομο συνδέεται τότε με το Διδάσκαλο όλων των Διδασκάλων. Μπορεί τότε μέσω της ψυχής του και της ψυχής του ιδιαίτερου ομίλου του ν’ αντλήσει απ’ τη δύναμη του Μαϊτρέγια Βούδδα. Γιατί, νομίζετε, δεν υπάρχει καλή και αληθινή εικόνα του Ευλογημένου; Υπάρχουν μόνο κάποιες εικασίες από τους οπαδούς της πρώτης εκκλησίας και καμιά απ’ όσους Τον γνώρισαν. Ο λόγος είναι συγκεκριμένος. Δεν υπάρχει αληθινή εικόνα Του, γιατί πρέπει να είναι στις καρδιές μας κι όχι σε καμβάδες. Καταλήγουμε να Τον γνωρίσουμε, γιατί εν ημίν εστί ως και ημείς εν Αυτώ. Καταλαβαίνετε γιατί σας μιλώ; Είναι ο παγκόσμιος Θεραπευτής και Σωτήρας. Εργάζεται γιατί είναι η ενσωματωμένη ψυχή όλης της Πραγματικότητας. Εργάζεται σήμερα, όπως εργάσθηκε στην Παλαιστίνη πριν δύο χιλιάδες χρόνια, μέσω ομάδων.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

256

Εργάσθηκε εκεί μέσω των τριών αγαπημένων μαθητών, μέσω των δώδεκα αποστόλων, μέσω των εβδομήντα εκλεκτών και των πεντακοσίων ενδιαφερομένων. Στοχασθείτε αυτό το γεγονός που λίγο τονίσθηκε. Τώρα εργάζεται μέσω των Διδασκάλων Του και των ομίλων Τους κι έτσι εντείνει κατά πολύ τις προσπάθειές Του. Μπορεί και θα εργασθεί μέσω όλων των ομίλων στο βαθμό που προσαρμόζονται για σχεδιασμένη υπηρεσία, για διανομή αγάπης κι έρχονται σε συνειδητή ευθυγράμμιση με τη μεγαλύτερη ισχύ των εσώτερων ομίλων. Θα βρείτε (ίσως πολύ σύντομα) ότι οι θεραπευτικοί όμιλοι θα χρησιμοποιούν μάντραμ συγκεκριμένου είδους κι ότι στα μάντραμ αυτά θα εμφανίζεται το όνομα του Ευλογημένου. Αλλά το μάντραμ για την επερχόμενη εποχή Του δε χρησιμοποιήθηκε ακόμη. Ο κόσμος δεν είναι ακόμη έτοιμος για τη δύναμη που θ’ αποδεσμεύσει. Υπάρχει σήμερα ισχυρότερο μάντραμ από τη συχνά επαναλαμβανόμενη φράση: “Για χάρη του Χριστού και τη δόξα του Ονόματός Του”; Αλλά αυτά τα λόγια πρέπει να προφέρονται με αγάπη και θέληση πίσω τους, γιατί αλλιώς δε θα είναι παρά κενό σύμβολο και κύμβαλο αλαλάζον. Μην το ξεχνάτε. Για τον Χριστό. Μερικοί ζηλωτές και μαθητές μπορεί να βιώνουν μια σχεδόν σταθερή ανάμνηση του Χριστού· αυτή οφείλεται στην αυξανόμενη ευαισθησία τους στα εσώτερα πεδία και ιδιαίτερα στο γεγονός ότι πολλή ύλη στο αστρικό σώμα του προχωρημένου ζηλωτή λαμβάνεται (κι επομένως είναι ευαίσθητος σ’ αυτό) απ’ το ανώτατο υποπεδίο του αστρικού πεδίου. Οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι ο Κύριος Μαϊτρέγια και οι εργάτες Του προσεγγίζουν συνεχώς το φυσικό πεδίο. Η εστία της προσοχής Του το έτος 1936 ήταν για πρώτη φορά κυρίως στο πρώτο υποπεδίο του αστρικού πεδίου. Απ’ όπου και η ορθή και άμεση ανταπόκριση των ευαίσθητων στην ενέργειά Του που εκφράσθηκε εκεί. Έρχονται πλησιέστερα στη σκέψη και τη δραστηριότητά Του. Αν οι λαοί του κόσμου ανταποκριθούν στην παρουσιαζόμενη ευκαιρία, οι δυνάμεις και η προσοχή Του θα μπορούσαν να εισδύσουν βαθύτερα και να είναι κυρίως στα αιθερικά επίπεδα με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια κατάσταση. Αυτό πολλοί το νιώθουν υποκειμενικά και το ξέρουν· και συνεπώς είναι μεγάλη η ευκαιρία τους και η δική σας να αποτελέσετε αυξητικά έναν αγωγό γι’ αυτή τη δύναμη. Να θυμάστε ότι το έργο για το οποίο έρχεται και στο οποίο η συνοδεύουσα Ιεραρχία έχει δεσμευθεί, είναι να Τον βοηθήσει στη “θεραπεία των εθνών”, όπως εκφράζεται στη Βίβλο. Είναι μια αληθινή δήλωση ενός επικείμενου γεγονότος. Η θεραπεία αυτή θα επέλθει αν οι άνθρωποι καλής θέλησης παντού αντιμετωπίσουν την ευκαιρία τους· αν το έργο του Χριστού και των βοηθών Του περιέλθει σαφέστερα στην προσοχή του γενικού κοινού κι αν υπάρξει μια εσώτερη χαλάρωση στον κόσμο των ανθρώπων, που θα επιτρέψει στους ντέβα να εργασθούν. Είναι η ετοιμότητα και η ανταπόκρισή τους στην εγγύς προσέγγιση του Χριστού, την οποία νιώθουν υποκειμενικά πολλοί αφιερωμένοι υπηρέτες και η οποία τους φέρνει κάπως σε αμηχανία. Τους ντέβα μπορεί κανείς μόνο να τους νιώσει και να τους αισθανθεί· δεν μπορούν να προσεγγισθούν ακόμη από την ανθρωπότητα με το μέσον του κόσμου της

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

257

σκέψης και με τη χρήση του μηχανισμού της σκέψης του ανθρώπου. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τον υπηρέτη αν αποκτήσει επίγνωση των ντεβαϊκών αυτών δυνάμεων και της δραστηριότητάς τους μέσω του Χριστού και δια της ανταπόκρισής τους στο έργο Του και την επικείμενη εμφάνισή Του. Για τη Φράση η “Μητέρα του Κόσμου”. Οι ποικίλοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η φράση, μπορεί να σημαίνουν ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών πραγμάτων. Μπορεί να σημαίνει: 1. Τη θηλυκή όψη στην εκδήλωση, που συμβολίζεται για μας σε πολλές παγκόσμιες θρησκείες σαν η παρθένος μητέρα και στη Χριστιανική θρησκεία σαν Παρθένος Μαρία. Είναι η ουσία που επιτρέπει στη Θεότητα να εκδηλωθεί. 2. Την ίδια τη Φύση, τη μητέρα όλων των μορφών. 3. Επίσης τη σελήνη που είναι σύμβολο της γενεσιουργού δημιουργικής ζωής η οποία γεννά μορφές και είναι συνεπώς σύμβολο της μορφικής φύσης. 4. Τη συγκέντρωση της θηλυκής δύναμης της φύσης σε κάποιο άτομο με θηλυκή μορφή, που ονομάζεται τότε η “Παγκόσμια Μητέρα”. Ένα τέτοιο άτομο δεν υπήρξε ποτέ στην ιδιαίτερη πλανητική μας ζωή, αν και οι αβατάρ ενός προηγούμενου ηλιακού συστήματος που εκφράσθηκε δια της πλανητικής ζωής, έπαιρναν πάντα αυτή τη μορφή. Αλλά όχι σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα. Η παράδοση τέτοιων εμφανίσεων είναι καθαρά συμβολική, κληρονομήθηκε από το προηγούμενο ηλιακό σύστημα απ’ το οποίο κληρονομήσαμε την ύλη από την οποία έγιναν όλες οι εκδηλωμένες μορφές. Ο συμβολισμός αυτός προέρχεται απ’ την πολύ μακρινή περίοδο της Μητριαρχίας, η οποία είχε μια θρησκεία που υπενθύμιζε τους αρχαίους τρόπους του προηγούμενου συστήματος και στην οποία η Λίλιθ συμβόλιζε την Παγκόσμια Μητέρα ώσπου πήρε τη θέση της η Εύα. Για την Αίσθηση της Ματαιότητας. Σε σχέση με το έργο του θεραπευτή με ασθενείς στην πύλη του θανάτου, μπορεί να δοκιμάσει ένα αίσθημα ματαιότητας. Είναι άραγε δυνατό να γνωρίζει επακριβώς τι πρέπει να κάνει; Πρέπει να συνεχίσει την προσπάθειά του για να βοηθήσει τη μόλις απελευθερωθείσα ψυχή να προχωρήσει στο φως; Παρόλη τη γνώση του (και μπορεί να είναι μεγάλη) και παρά τη φλογερή του επιθυμία να βοηθήσει τον αποχωρούντα δε φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι παρά να παραμερίσει με ένα αίσθημα τέλειας ματαιότητας, ενώ ο αγαπημένος περνά την πύλη που οδηγεί σε τι, αδελφέ μου; Μπορούμε να φθάσουμε ως τις πύλες, αλλά φαίνεται προς το παρόν ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα. Ακόμη και η βαθιά ριζωμένη πίστη στην επιβίωση της αθάνατης ψυχής αποδεικνύεται ανεπαρκής και χρησιμεύει μόνο για να παρηγορήσει προσωπικά τον υπηρετούντα θεραπευτή, αλλά δεν αρκεί για να του αποκαλύψει τι είδους βοήθεια μπορεί να δώσει. Λίγα μπορώ να πω καθώς περιμένουμε τη σημαντική αυτή εποχή την επικείμενη αποκάλυψη. Η αποκάλυψη αυτή είναι αναπόφευκτη και βέβαιη και τέτοια ερωτήματα δε θα ανακύπτουν μετά διακόσια χρόνια. Για το επικείμενο αυτό γεγονός η

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

258

αυξανόμενη ευαισθησία της φυλής προς τις λεπτοφυέστερες όψεις της ζωής και οι πολλές έρευνες που διεξάγονται σε κάθε πλευρά, αποτελούν την εγγύηση στο φυσικό πεδίο. Η μεγάλη αυτή αλήθεια και η εγγύησή της διατηρείται σταθερά μπροστά μας στην ιστορία της “ένδοξης ανάστασης του Χριστού” και τη μετά θάνατον εμφάνισή Του καθώς και στο ισχυρό αλλά λίγο κατανοητό τυπικό του υπέροχου βαθμού στον Τεκτονισμό, όπου εγείρεται ο Διδάσκαλος. Η βοήθεια τη στιγμή της “εισόδου στο φως” εξαρτάται κυρίως από δύο πράγματα: Πρώτο, απ’ το βαθμό της στενής επαφής μεταξύ του θνήσκοντος προσώπου κι εκείνου που παρατηρεί και το επίπεδο στο οποίο η επαφή αυτή είναι ισχυρότερη. Δεύτερο, από την ικανότητα του παρατηρητή ν’ αποσπάται και ν’ αποσυνδέεται απ’ τα αισθήματά του και να ταυτίζεται με μια πράξη αγνής ανιδιοτελούς θέλησης με το πρόσωπο που πεθαίνει. Τίποτε απ’ αυτά δεν είναι πραγματικά δυνατό όταν ο δεσμός μεταξύ των δύο είναι καθαρά συναισθηματικός ή βασίζεται σε μια σχέση του φυσικού πεδίου. Η επαφή πρέπει να είναι βαθύτερη και ισχυρότερη απ’ αυτή. Πρέπει να είναι μια προσωπική επαφή σ’ όλα τα πεδία. Όπου υπάρχει αληθινή ψυχική επαφή κι επαφή προσωπικότητας, τότε το πρόβλημα είναι μικρό. Αλλά αυτή σπάνια συναντάται. Ωστόσο σας έδωσα εδώ έναν υπαινιγμό. Πρέπει επίσης να υπάρχει όσο το δυνατό λιγότερη διαδικασία συγκεκριμένης σκέψης από μέρους του παρατηρητή. Ό,τι απαιτείται και είναι προς το παρόν εφικτό, είναι να μεταφέρουμε απλά το ετοιμοθάνατο πρόσωπο σε ένα συνεχώς βαθύτερο ρεύμα αγάπης. Με τη δύναμη της δημιουργικής φαντασίας κι όχι με διανοητικές έννοιες (ανεξάρτητα πόσο υψηλές) πρέπει ο ετοιμοθάνατος να βοηθηθεί ν’ απορρίψει το εξωτερικό ένδυμα στο οποίο είχε φυλακισθεί και με το οποίο εργάσθηκε στη διάρκεια της ζωής. Αυτό συνεπάγεται μια πράξη αγνής αυτοπαραγνώρισης για την οποία λίγοι είναι ακόμη ικανοί. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρασύρονται από φόβο ή από μια ισχυρή επιθυμία να κρατήσουν πίσω το αγαπημένο πρόσωπο, ή παρεκκλίνουν από το σκοπό τους με τις αναγκαίες δραστηριότητες για την ανακούφιση του πόνου και της επιθανάτιας αγωνίας· τρομάζουν επίσης από τα βάθη της άγνοιάς τους για την “τεχνική του θανάτου” όταν αντιμετωπίζουν την κρίσιμη αυτή κατάσταση. Είναι ανίκανοι να δουν τι βρίσκεται πέρα από τις θύρες του θανάτου και παρασύρονται από τη νοητική αβεβαιότητα που αποτελεί τμήμα της μεγάλης πλάνης. Δεν υπάρχει, όπως ξέρουμε, ασφαλής προσέγγιση σ’ αυτή τη διαδικασία του θανάτου. Όλα είναι αβέβαια και σε σύγχυση. Αλλά αυτό θα τελειώσει σύντομα κι ο άνθρωπος θα γνωρίζει κι επίσης θα βλέπει. Όσον αφορά εκείνους που έχουν περάσει στο φως και θέλετε να βοηθήσετε, ακολουθήστε τους με την αγάπη σας, ενθυμούμενοι ότι είναι ακόμη οι ίδιοι άνθρωποι μείον το εξωτερικό περιοριστικό σάβανο του σώματος. Υπηρετήστε τους, αλλά μη ζητάτε να υπηρετήσουν την ανάγκη σας γι’ αυτούς. Πηγαίνετε σ’ αυτούς, αλλά μη ζητάτε να τους φέρετε πίσω σε σας. Η ζωή του φυσικού πεδίου είναι το καθαρτήριο και η ζωική εμπειρία είναι το σχολείο της δραστικής πειθαρχίας. Ας μη φοβόμαστε το θάνατο, ούτε ό,τι βρίσκεται

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

259

πέρα απ’ αυτόν. Ο συνετός μαθητής μοχθεί στο πεδίο της υπηρεσίας, αλλά κοιτάζει συνεχώς μπροστά στην αυγή του “διαυγούς ψυχρού φωτός” στο οποίο κάποια μέρα θα μπει κι έτσι θα κλείσει για λίγο το κεφάλαιο του πυρετού, της τριβής και της οδύνης της γήινης ύπαρξης. Αλλά υπάρχουν άλλες φάσεις ζωικής εμπειρίας όπου η αίσθηση της ματαιότητας και ματαιοπονίας συναντά τον υπηρέτη στον κόσμο σήμερα. Από τη σκοπιά του μαθητή θα μπορούσαμε να διαιρέσουμε τα νοήμονα ανθρώπινα όντα σε τρεις ομάδες, απαλείφοντας ταυτόχρονα από τη σκέψη μας το νεκρό βάρος των μη σκεπτόμενων μαζών που καταγράφουν επιθυμία αλλά δε δοκιμάζουν ακόμη αισθήματα ματαιότητας ή ματαιοπονίας. Επιθυμούν και ικανοποιούνται· ή επιθυμούν κι απογοητεύονται ή ζηλεύουν ή οργίζονται μ’ εκείνους που φαίνεται να κατέχουν όσα θέλουν και απαιτούν και τα οποία δελεάζουν τη ζωή των αισθήσεων. Οι τρεις ομάδες είναι: 1. Οι ολοκληρωμένες και νοήμονες προσωπικότητες που είναι φιλόδοξες και προωθούνται συνειδητά, αλλά αισθάνονται τη ματαιοπονία. Η ματαιοπονία αυτή οφείλεται είτε στις παγκόσμιες συνθήκες που είναι πολύ ισχυρές γι’ αυτές, ή στην επιβολή πάνω τους των άγρυπνων ψυχών τους οι οποίες παρεμβάλλουν εμπόδια στο δρόμο τους για να τις οδηγήσουν στο φως. 2. Οι άνθρωποι με μυστικιστική κλίση και οι ορθά προσανατολισμένοι οραματιστές που δεν έχουν ακόμη δομήσει τη νοητική εκείνη σκαλωσιά που θα τους επιτρέψει να υλοποιήσουν δεόντως το όραμά τους μέσω ορθών διαδικασιών σκέψης. Υπάρχουν πολλοί σήμερα και η περίπτωσή τους δεν είναι εύκολη. 3. Οι μαθητές και ζηλωτές που επιχειρούν να εργασθούν στο πεδίο του κόσμου, οι οποίοι όμως εξαιτίας καρμικών περιορισμών, κακής εφαρμογής του νόμου, ή κάποιας βασικής αδυναμίας της προσωπικότητας, δεν επιτυγχάνουν ποτέ σ’ αυτή τη ζωή το στόχο τους κι έτσι καταλαμβάνονται από μια καταθλιπτική αίσθηση ματαιότητας. Πέρα από τις τρεις αυτές τάξεις που δρουν σαν ο αντίθετος πόλος των αγωνιζόμενων μαζών, βρίσκονται οι ολοκληρωμένοι λειτουργικοί μαθητές του κόσμου, που επιτυγχάνουν και οι οποίοι είναι πολύ απασχολημένοι και προσηλωμένοι για να σπαταλούν χρόνο σε αισθήματα κατωτερότητας ή σε λάθη και αποτυχίες. Συνεπώς με την ορθή ένταξη των ανθρώπων που έρχονται σε σας για βοήθεια στη μια ή την άλλη από τις τρεις αυτές κατηγορίες (επιτρέποντας στο νου σας τη δυνατότητα να περάσουν σε άλλη κι ανώτερη κατηγορία), θα γίνετε ικανοί να τους βοηθήσετε με περισσότερη νοημοσύνη. Ένα μεγάλο μέρος του συμπλέγματος κατωτερότητας που επηρεάζει τόσους πολλούς ανθρώπους σήμερα οφείλεται σαφώς στην αντίδρασή τους στις εισρέουσες πνευματικές επιδράσεις. Γνωρίζουν ότι είναι μεγαλύτεροι από τις επιτεύξεις τους· αντιλαμβάνονται ασυνείδητα και σιωπηλά τη θειότητά τους, αλλά οι περιορισμοί των περιστάσεων και τα εμπόδια της σωματικής φύσης είναι ακόμη πολύ μεγάλα για ορθή ανταπόκριση στην ευκαιρία και την πραγματικότητα. Αναζητήστε αυτές τις ψυχές και βοηθήστε τις με αληθινή κατανόηση και με εκτίμηση και συνεργασία κι έτσι διαλύστε

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

260

την πλάνη της μη επίτευξης που ακολουθεί τα βήματά τους. Αλλά η επιδειξιομανία και οι νευρασθενικές ψευδαισθήσεις πρέπει να θεραπευθούν πρωτίστως με ατομική προσπάθεια, με αποκέντρωση, μεταφορά ενδιαφέροντος κι ανιδιοτέλεια. Οι νευρασθενικές τάσεις φαίνεται ν’ αυξάνουν αντί να ελαττώνονται για λίγο ακόμη χρόνο, γιατί τέτοια είναι η ένταση κάτω απ’ την οποία μοχθεί σήμερα ο άνθρωπος. Η τωρινή παγκόσμια κατάσταση τον αναγκάζει να βρίσκει δρόμους διαφυγής και να καταφεύγει στη θεραπευτική δύναμη της δικής του δημιουργικής φαντασίας. Η αποδέσμευση έρχεται δια της αποδοχής του δράματος του συνόλου κι όχι του μέρους και δια της σταθερής απασχόλησης σε δημιουργικό έργο στο φυσικό πεδίο. Αργότερα θα χρησιμοποιηθούν μέθοδοι εκγύμνασης και τα στοιχειώδη τους στάδια διαφαίνονται ήδη στο έργο των ψυχολόγων του κόσμου. Για τους Επιστημονικούς Παραλληλισμούς. Οι σπουδαστές φαίνεται να νομίζουν ότι εμείς, οι δάσκαλοι στην εσώτερη πλευρά, διαβάζουμε κάθε βιβλίο που γράφεται, ιδιαίτερα όσα ενσωματώνουν τις νέες και προχωρημένες αλήθειες κι ότι είμαστε επίσης σε επαφή με τις προσωπικότητες εκείνων που είναι οι διανομείς του αυξανόμενου σώματος της νέας γνώσης στον κόσμο. Δε συμβαίνει αυτό. Πώς μπορώ να σας εξηγήσω την αληθινή κατάσταση πραγμάτων; Νομίζω μόνο συμβολικά. Καθώς επισκοπούμε τον κόσμο της διανόησης και μεταφέρουμε τις σκέψεις μας στα σημεία της ζωντανής γνώσης που βρίσκονται εκεί, μπορούμε να αποκτήσουμε επίγνωση των περιοχών φωτός (όπως το κατανοούμε) που λάμπουν στο φυσικό πεδίο. Οι περιοχές αυτές υποδεικνύουν το λαμπρό φως κάποιου εργάτη σ’ ένα πεδίο, κάποιου μαθητή ή κάποιου μέλους του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου. Γνωρίζω, λόγου χάρη, ότι τέτοιες περιοχές βρίσκονται (όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες) στη Βαλτιμόρη, το Σικάγο, το Κλήβελαντ και το Ρότσεστερ. Ένας ιδιάζων τρόπος λάμψης μου υποδεικνύει ότι υπάρχει κάποιο κέντρο όπου μπορούν να βρεθούν νεότερες γνώσεις αναφορικά με το ανθρώπινο σώμα. Γνωρίζω ότι υπάρχουν κι άλλες περιοχές φωτός που απαντώνται σ’ όλο τον κόσμο. Το έργο μου και το έργο όλων των δασκάλων στη μεταβατική αυτή περίοδο είναι να τους διεγείρουμε και να γονιμοποιήσουμε τις διάνοιές τους με ιδέες. Δε γνωρίζουμε την κάθε θεωρία που διατυπώνουν στην έρευνά τους για την αλήθεια, ούτε κάθε βιβλίο που γράφουν και κάθε συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν. Πρέπει να επωμισθούν τη δική τους ευθύνη και ν’ αποτύχουν ή να επιτύχουν στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τη δική τους αυτοεγκαινιαζόμενη προσπάθεια. Η Ε.Π.Μπ. προφήτεψε πριν πολλά χρόνια το έργο που γίνεται τώρα, όταν είπε ότι η επιστήμη θ’ αναγνωρίσει τελικά μια καθολικά διάχυτη πανταχού παρούσα Θεότητα (μας είπε επίσης ότι ο αιθέρας του χώρου είναι οντότητα) κι ότι το μυστήριο του ηλεκτρισμού, όταν λυθεί, κρατά για μας τη λύση των περισσότερων προβλημάτων μας. Πολλές θεωρίες της σύγχρονης επιστήμης διατυπώνονται στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, παρότι οι επιστήμονες δεν έχουν προχωρήσει ακόμη αρκετά για να

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

261

αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός· εκεί ορίζεται η ηλεκτρική φύση του ανθρώπου. Θα ήταν ενδιαφέρον και χρήσιμο να αναζητήσετε τέτοια εδάφια. Η επιστήμη ωστόσο δε δίνει θέση στην ηλεκτρική δύναμη της ψυχής, η οποία αυξάνει σταθερά σε δυναμικότητα. Λίγοι απ’ τους επιστήμονες μεταξύ των πιο προχωρημένων αρχίζουν να το κάνουν. Το επόμενο προς τα εμπρός βήμα για την επιστήμη είναι η ανακάλυψη της ψυχής, μια ανακάλυψη που θα αναστατώσει, αν και δε θα καταργήσει, τις περισσότερες από τις θεωρίες τους. Οι σπουδαστές ατομικά θα μπορούσαν να βοηθήσουν σ’ αυτό αν έπαιρναν κάποια απ’ τα βασικά αξιώματα ενός επιστήμονα του οποίου οι έρευνες τους ελκύουν και προσπαθούσαν να ανακαλύψουν στα βιβλία μου ή στη Μυστική Δοξασία εκείνες τις παραγράφους που ρίχνουν αποκρυφιστικό φως στα λεγόμενά του ή αναιρούν τις υποθέσεις του. Έτσι θ’ αναπτυχθούν και θα χρησιμοποιήσουν τον αναλυτικό νου σαν γεφυρωτικό παράγοντα μεταξύ του κόσμου της ανθρώπινης επιστήμης και των απόκρυφων επιστημών. Για τα Ιόντα και τις Ακτινοβολίες. Οι επιστήμονες έχουν δηλώσει ότι ο αέρας που αναπνέουμε περιέχει ηλεκτρισμένα σωματίδια, φορτισμένα θετικά ή αρνητικά κι ότι είναι ικανοί να παραγάγουν τεχνητά ηλεκτρισμένο αέρα· ότι ακόμη και μια γυμνή φλόγα σε μια εστία ιονίζει τον αέρα· ότι με την κατάλληλη συσκευή μπορεί κανείς να αφαιρέσει τα αρνητικά ή τα θετικά ιόντα κι ότι οι ασθενείς που εκτίθενται στα θετικά φορτισμένα ιόντα δοκιμάζουν αισθήματα κόπωσης, ζάλης και ημικρανίες, ενώ αν εκτεθούν σε αρνητικά φορτισμένα ιόντα δοκιμάζουν ένα αίσθημα ιλαρότητας· ότι τα θετικά ιόντα αυξάνουν την πίεση του αίματος και προκαλούν γενική δυσφορία, ενώ τα αρνητικά ιόντα μειώνουν την πίεση και φέρνουν ένα αίσθημα άνεσης και χαλάρωσης. Προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο η ακτινοβολία του θεραπευτή έχει σαν αποτέλεσμα τον ιονισμό της ατμόσφαιρας που περιβάλλει τον ασθενή. Πρέπει να τονίσω ότι για να απαντήσω σ’ ένα τέτοιο ερώτημα με ακρίβεια χρειάζονται δύο πράγματα: η αποκάλυψη ενός από τα μυστήρια για τα οποία το ανθρώπινο γένος δεν είναι ακόμη έτοιμο και ταυτόχρονα να δώσω μια απάντηση που θα σας ήταν τελείως ανεξήγητη, γιατί δεν υπάρχει επαρκής ορολογία για τη λανθάνουσα αλήθεια. Στην αλήθεια αυτή ενσωματώνεται ολόκληρη η ιστορία της δυαδικότητας – που είναι η ιστορία της σχέσης των αρνητικών και θετικών όψεων των ζωικών διαδικασιών. Μπορώ ωστόσο να τονίσω ορισμένα πράγματα: 1. Τα αρνητικά και θετικά ιόντα με τα οποία ασχολείται ο επιστήμονας είναι αιθερικής φύσης και συνεπώς του φυσικού πεδίου. Τα αόρατα αυτά σωματίδια ουσίας τα οποία μπορούν ν’ ανιχνευθούν μόνο δια των αποτελεσμάτων τους και με την παρέμβαση στις δραστηριότητές τους, είναι ταχέως κινούμενα σωματίδια στη μεταξύ τους σχέση και ταυτόχρονα επηρεάζονται από ένα μεγαλύτερο παράγοντα ελέγχου που τα διατηρεί σε κίνηση. 2. Ασχολούμενος με την ασθένεια, ο ασθενής μπορεί να βοηθηθεί αληθινά μόνο όταν η θετική ακτινοβολία του θεραπευτή υπερνικήσει την αρνητική κατάσταση του

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

262

ασθενή. 3. Η ακτινοβολία του θεραπευτή πρέπει να διαπεράσει και να υπερνικήσει την αντίσταση της ασθένειας του πάσχοντα – όχι του πάσχοντα που μπορεί να είναι νοητικά και συναισθηματικά αρνητικός προς το θεραπευτή κι επομένως σε θέση να βοηθηθεί. Αυτό γίνεται μέσω της ισχυρότερης ακτινοβολίας του θεραπευτή. Ο μαγνητισμός του θεραπευτή έρχεται τότε σε δράση και συνειδητά και με πρόθεση μπορεί να ανασύρει και να διασκορπίσει εκείνα τα άτομα της ουσίας που είναι η έδρα και η πηγή της δυσπραγίας του ασθενή. Δίνεται εδώ ένας υπαινιγμός για ένα μελλοντικό τρόπο διασκορπισμού της ασθένειας στο φυσικό πεδίο. Η δύναμη της σαφούς διεύθυνσης των μαγνητικών ρευμάτων που ακτινοβολούν από μια πηγή έξω από το φυσικό σώμα, δεν έχει ακόμη γίνει αντιληπτή αλλά θα ενσωματώσει έναν από τους νέους τρόπους θεραπείας. Η θεραπευτική ακτινοβολία επηρεάζει συνεπώς φυσικά την ατμόσφαιρα γύρω από τον ασθενή. Προς το παρόν όμως η ακτινοβολία αυτή είναι ανώμαλη και δε διευθύνεται ορθά. Μερικοί άνθρωποι ακτινοβολούν φυσικό ή ζωώδη μαγνητισμό· άλλοι αστρικό ή νοητικό μαγνητισμό· άλλοι επίσης ακτινοβολούν την ενέργεια μιας πλήρως ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Λίγοι ακτινοβολούν το μαγνητισμό της ψυχής, τη μεγαλύτερη ελκτική ενέργεια σ’ όλες τις μορφές. Στο μέλλον ο αληθινός θεραπευτής πρέπει να εργάζεται δια της ακτινοβολίας ολόκληρης της προσωπικότητας ή της ψυχής. Λέω “ή” εσκεμμένα γιατί υπάρχουν λίγοι προς το παρόν που μπορούν να εργασθούν με ψυχική ενέργεια, αλλά πολλοί που θα μπορούσαν να εργασθούν σαν ολοκληρωμένες προσωπικότητες αν το επιθυμούσαν. Κι όταν ένας άνθρωπος έχει αποκτήσει αυτή τη δύναμη ν’ ακτινοβολεί, τι γίνεται με τον ασθενή; Πώς θα φτάσει σε κατάσταση ν’ ανταποκρίνεται ακριβώς στη μαγνητική ακτινοβολία; Αν είναι αστρικός τύπος, όπως είναι τόσο πολλοί, θα είναι ικανός να ανταποκρίνεται στο μαγνητισμό ενός νοητικού θεραπευτή; Θα μπορούσε να βοηθηθεί από την ακτινοβολία ενός τέτοιου θεραπευτή αν ο ίδιος ήταν ένα πλήρως ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον; Αν μου πείτε ότι ο Χριστός θεράπευε όλους τους τύπους, θα σας έλεγα ότι δεν εξετάζω στη σύντομη αυτή πραγματεία τους νόμους της θεραπευτικής όπως τους χειρίζεται ένας Διδάσκαλος της Σοφίας ή ένας μυημένος. Αλλιώς το βιβλίο μου θα ήταν μια μάταιη προσπάθεια. Γράφω για ζηλωτές που ενδιαφέρονται και για όσους μπορούν να θεραπεύουν σε κάποιο επίπεδο κάτω από εκείνο της ψυχής, αλλά δεν γνωρίζουν ακόμη πώς να το κάνουν. Αργότερα όλα αυτά θα διευκρινισθούν πληρέστερα. Για τον Κραδασμό. Μερικοί σπουδαστές ζητούν να ορίσω την έννοια της λέξης “κραδασμός” και να εξηγήσω επακριβώς τι είναι ο κραδασμός. Αν σας πω ότι ο κραδασμός είναι μια πλάνη, όπως η αισθητήρια αντίληψη γνωρίζει η ψυχή ότι είναι, άραγε θα καταλάβετε (καθώς είστε περιορισμένοι όπως όλα τα ανθρώπινα όντα απ’ τις αντιδράσεις μιας σειράς φορέων που όλοι είναι όργανα αντίληψης); Αν σας πω ότι η κραδασμική αντίδραση οφείλεται στην κατοχή ενός μηχανισμού που ανταποκρίνεται στην κρούση, δίνω μια μερική απάντηση στο ερώτημά σας, αλλά αν αυτή αληθεύει, τι σημαίνει για σας και

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

263

από πού έρχεται η κρούση; Αν σας δώσω τον επιστημονικό ορισμό (που μπορείτε ν’ ανακαλύψετε σε κάθε καλό εγχειρίδιο για το φως, το χρώμα ή τον ήχο), θα έκανα μια εργασία που μπορείτε να κάνετε μόνοι σας και δεν έχω χρόνο γι’ αυτή. Στα βιβλία μου υπάρχουν διάφοροι ορισμοί του κραδασμού, είτε συμπερασματικοί είτε επεξηγηματικοί και πρέπει να τους αναζητήσετε και να διαλογισθείτε σ’ αυτούς. Αν σας διευκρινίσω εδώ τη σχέση μεταξύ Εαυτού και μη-Εαυτού, μεταξύ επίγνωσης, εκείνου που έχει επίγνωση κι εκείνου για το οποίο έχει επίγνωση, καλύπτω το έδαφος που μια επιμελής μελέτη της Γκίτα θα μπορούσε να σας βοηθήσει να κατανοήσετε. Η απλότητα ας είναι οδηγός σας και η προσηλωμένη αγάπη ο κύριος αντικειμενικός σας σκοπός. Διαλέξτε ένα πεδίο υπηρεσίας που έχει συγκεκριμένα όρια (γιατί όλοι οι μαθητές είναι περιορισμένοι και δεν μπορούν να καλύψουν με τις σκέψεις τους το πλανητικό εύρος) κι εργασθείτε – νοητικά και φυσικά – μέσα σ’ αυτά τα όρια. Ό,τι σας ζητείται είναι η συμπλήρωση κάποιου αυτοπροσδιορισμένου έργου μέσα στο πεδίο του καρμικού περιορισμού και του περιβάλλοντος που η μοίρα σας έριξε. Τι πραγματικά επιτελείτε αυτή τη στιγμή; Ας είναι η υπηρεσία σας μέσα στο πεδίο επαφής όπου βρίσκεσθε και μην επεκτείνεσθε σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερο ή σπουδαιότερο έργο απ’ το να εκπληρώσετε το χρέος σας και να το φέρετε σε πέρας στον τόπο που βρίσκεσθε και με τους συντρόφους που διαλέξατε; Πιστέψτε με όταν σας βεβαιώνω ότι δε ζητώ να αποφύγω την απάντηση στα ερωτήματα, αλλά αν μπορέσω να σας αφυπνίσω στην αντίληψη της ανάγκης για “πνευματικό περιορισμό” (όπως ονομάζεται εσωτερικά ο ορισμός της σταδιοδρομίας ενός μαθητή μέσα στα όρια του χρέους του) και να φέρω στην προσοχή σας την ανάγκη επίτευξης του στόχου που θέσατε όταν αρχίσατε να εργάζεσθε, θα σας έχω βοηθήσει πολύ περισσότερο παρά αν είχα ορίσει τον κραδασμό ή σας τόνιζα πόση ακριβώς πρόοδο και μέσω ποιας διαδικασίας κάνατε εσείς ή άλλοι. Για τις Μελλοντικές Θεραπευτικές Σχολές. Αυτές οι σχολές θεραπευτικής δεν πρόκειται να αναπτυχθούν στο εγγύς μέλλον, ούτε πριν το τέλος αυτού του αιώνα. Τώρα γίνεται μόνο προπαρασκευαστικό έργο κι ετοιμάζεται το έδαφος για τη μελλοντική ανέλιξη. Τα πράγματα δεν κινούνται τόσο γρήγορα. Πρέπει να υπάρξει μια αυξανόμενη σύνθεση των τεχνικών τέτοιων σχολών, που θα ενσωματώνει: 1. Ψυχολογικές προσαρμογές και θεραπεία, 2. Μαγνητική θεραπεία, 3. Τις καλύτερες αλλοπαθητικές και ομοιοπαθητικές τεχνικές τις οποίες πρέπει να διατηρήσουμε, 4. Χειρουργική θεραπεία στις σύγχρονες μορφές της, 5. Ηλεκτροθεραπευτική, 6. Υδροθεραπεία, 7. Θεραπεία με χρώμα, ήχο και ακτινοβολία, 8. Προληπτική ιατρική, 9. Ουσιώδεις πρακτικές οστεοπάθειας και χειροπρακτικής,

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

264

10.Επιστημονική νευρολογία και ψυχιατρική, 11.Θεραπεία καταλήψεων και νοητικών ασθενειών, 12.Φροντίδα των ματιών και αυτιών, 13.Καλλιέργεια της φωνής που είναι ένας σαφής θεραπευτικός πράκτορας, 14.Νοητική θεραπεία και θεραπεία δια της πίστης, 15.Ευθυγράμμιση με την ψυχή και επαφή και πολλές άλλες διαδικασίες και διεργασίες που ανήκουν στη θεραπευτική τέχνη. Μερικές απ’ τις πιο αρχαίες σχολές, όπως η αλλοπαθητική, απαιτούν μια διαδικασία εξάλειψης για να φθάσουν στη ζωτική κι αληθινή συμβολή που έχουν να δώσουν. Άλλες ενός συγχρόνου και δοκιμαστικού πειραματικού είδους πρέπει ν’ απαλλαγούν απ’ τα χέρια των φανατικών· γιατί οι νέες σχολές δεν μπορούν να υπάρξουν όπως θα έπρεπε, αν δεν εκλείψει ο φανατισμός με την τυφλότητά του και την έλλειψη νοήμονος σύνθεσης (όπως θα γίνει αναπόφευκτα καθώς η έκτη ακτίνα αποσύρεται και παρέρχεται η Ιχθυακή Εποχή)· πρέπει να υπάρξει μια οξύτερη κατανόηση του υποκείμενου και θεμελιώδους καλού όλων των σχολών και μια καλύτερη σύλληψη των αρχών που υπόκεινται της αληθινής θεραπευτικής τέχνης, προτού οι σχολές που αναφέρονται στις Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού μπορέσουν να έλθουν σε ύπαρξη. Όταν, όπως συμβαίνει σήμερα, κάποιος θεραπευτής ή σχολή θέτει όλη την έμφαση σε κάποια τυποποιημένη πανάκεια και περιφρονεί όλα τα άλλα συστήματα δίαιτας ή μεθόδου, δε θα είναι δυνατό να εδραιωθούν οι αληθινές σχολές. Πλησιάζει η περίοδος όπου θα περάσουμε σ’ έναν κύκλο στον οποίο θα δρέψουμε τον καρπό των αιώνων· στον οποίο θα εξαφρίσουμε (αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) την κρέμα από το γάλα της ανθρώπινης πείρας· και τότε, με το καλύτερο που μπορεί να μας προσφέρει το παρελθόν, θα εγκαινιάσουμε τα νέα εκείνα εγχειρήματα που θα επιταχύνουν την ανθρωπότητα στο δρόμο της. Μεταξύ των νέων αυτών εγχειρημάτων η θεραπευτική τέχνη θα είναι η σπουδαιότερη γιατί είναι η πιο αναγκαία. Το έργο που επισύρει την προσοχή μας διαιρείται σε τρεις κατηγορίες· θα εμφανισθούν διαδοχικά κι όχι ταυτόχρονα: 1. Η εκγύμναση στις αρχές της θεραπευτικής τέχνης καθώς: α. Θέτουμε τα θεμέλια για μεταγενέστερη διεύρυνση στη Νέα Εποχή. β. Ζητούμε να διατηρήσουμε ό,τι είναι καλό και χρήσιμο και να μετατοπίσουμε την έμφαση από τον εξωτερικό άνθρωπο στο πιο λεπτοφυές αιθερικό και ζωτικό σώμα. γ. Μελετούμε αυτή την Πραγματεία στη νέα θεραπευτική που θα συναντήσει κάποιο μέτρο ανταπόκρισης, αλλά η οποία μόνο αργότερα θα εισέλθει στην αληθινή χρησιμότητα και αποστολή της. 2. Αργότερα όταν ο όμιλος θα μπορεί να λειτουργεί μαζί με απροσωπία σαν μια μονάδα και με αληθινή αλληλεπίδραση αγάπης, ένας τέτοιος όμιλος θα μπορεί τότε να αρχίσει να κάνει κάποιο συγκεκριμένο θεραπευτικό έργο, αναλαμβάνοντας, λόγου χάρη, κάποια περίπτωση γνωστής φυσικής ασθένειας, καταληψίας ή νοητικής διαταραχής και – εργαζόμενος κάτω από ψυχική διεύθυνση ή κάποιου μυημένου

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

265

τσέλα και σύμφωνα με τη διδασκαλία που περιγράφεται σ’ αυτή την Πραγματεία – θα επιζητήσει να θεραπεύσει και να βοηθήσει. Η μελέτη της τέχνης του θανάτου πρέπει επίσης να επισύρει την προσοχή σας κι αργότερα την προσοχή όλου του κόσμου. 3. Τελικά θα σχηματισθούν επικουρικοί όμιλοι που θα διδαχθούν και θ’ αναπτυχθούν από τα μέλη των πρωτοποριακών θεραπευτικών ομίλων κάτω από τις οδηγίες της ψυχής ή κάποιου μυημένου τσέλα. Οι επικουρικοί αυτοί όμιλοι θα εργασθούν υπό ομαδική διεύθυνση για τη θεραπεία των ανθρώπων. Αυτό δε θα γίνει πριν περάσουν μερικά χρόνια και πριν ο αρχικός όμιλος (ή όμιλοι) μπορέσει να εργασθεί με κάποιο μέτρο επιτυχίας και τα μέλη του ομίλου αποκτήσουν μια νοήμονα αντίληψη της τεχνικής και των αρχών που περιλαμβάνει η θεραπεία. Οι εξωτερικές αναπτύξεις της θεραπευτικής της Νέας Εποχής θα προκύψουν από τα ανωτέρω. Καμιά από τις σχολές που υπάρχουν σήμερα δε θα πρέπει να διατηρηθεί. Όλες ενσωματώνουν κάποια χρήσιμη αλήθεια, αρχή ή ιδέα. Θα τόνιζα ότι ένας συνθετικός όμιλος θα ήταν μια ακόμη χωριστική και χωρισμένη οντότητα και στόχος μας δεν είναι ένας τέτοιος όμιλος. Η σύνθεση της ζωής και της γνώσης είναι επιθυμητή κι όχι μια σύνθεση ανθρώπων. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν τελικά εκατοντάδες και χιλιάδες όμιλοι σ’ όλο τον κόσμο, που θα εκφράζουν τη νέα αυτή στάση προς τη θεραπευτική, που θα συνδέονται με την κοινή τους γνώση και τους σκοπούς, αλλά που όλοι θα την εκφράζουν στο μέγιστο της ικανότητάς τους στο ιδιαίτερο πεδίο τους με τον ιδιαίτερο τρόπο τους και με την ιδιαίτερη ορολογία τους. Τους δασκάλους στην εσώτερη πλευρά της ζωής ενδιαφέρει η υποκειμενική ενότητα της ζωής και η δημιουργία ενός δικτύου αληθινών θεραπευτών σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Γίνεται τώρα μια νέα αρχή. Θα κληρονομήσουμε το θαύμα των γνώσεων που αποκτήθηκαν στο παρελθόν και η χρήση πολλών απ’ αυτές θα διατηρηθεί· ό,τι χρειάζεται είναι η εξάλειψη των ανεπιθύμητων και παρεξηγημένων ερμηνειών των γνωστών γεγονότων και της κακώς εφαρμοσμένης πληροφορίας κι επίσης ο τερματισμός του ιδιοτελούς ενδιαφέροντος, της οικονομικής εκμετάλλευσης και της απληστίας. Η σύγχρονη χειρουργική, οι σύγχρονες μέθοδοι υγιεινής και η σύγχρονη ιατρική επιστήμη είναι γεμάτες θαύματα και χρησιμότητα. Επιστολή προς Επιστήμονα Αδελφέ μου, Έχω λίγα λεπτά στη διάθεσή μου αυτό το πρωί μετά την υπαγόρευση στην Α.Α.Μπ. και θα επιχειρήσω να ρίξω κάποιο φως στις ερωτήσεις που έθεσες. Δε λέω, όπως θα σημείωσες, ότι θα απαντήσω στις ερωτήσεις. Οι ανακαλύψεις της επιστήμης είναι ακόμη ανεπαρκείς για την εκπλήρωση των προφητειών που έκανα στην Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων. Προς το τέλος αυτού του αιώνα κι όταν η παγκόσμια κατάσταση αποσαφηνισθεί και η περίοδος της ανοικοδόμησης φτάσει στο τέλος της, θα γίνουν ανακαλύψεις που θ’ αποκαλύψουν μερικές ακατανόητες ως τώρα ηλεκτρικές δυναμικότητες. Δε γνωρίζω ποια άλλη λέξη

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

266

να χρησιμοποιήσω για τις ηλεκτρικές αυτές ακτίνες που θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους και θα οδηγήσουν σε δυνατότητες πέρα απ’ τα όνειρα των σημερινών ερευνητών. Η ερχόμενη επιστήμη του ηλεκτρισμού θα είναι τόσο διαφορετική τον προσεχή αιώνα όσο οι σύγχρονες χρήσεις του ηλεκτρισμού διαφέρουν απ’ την κατανόηση του Βικτωριανού επιστήμονα. Σχετικά με την ερώτησή σου για τη φωτογράφηση που ασχολείται με τις αποχωρούσες ψυχές, θα σε συμβούλευα ότι η κατανόηση της διαδικασίας θα έλθει απ’ τη μελέτη της φωτογράφησης των σκεπτομορφών. Έγινε μια αρχή σ’ αυτή από το μεγάλο Γάλλο επιστήμονα Ντ’ Αρσονβάλ στο Παρίσι. Η Α.Α.Μπ. μπορεί να σου πει κάτι γι’ αυτό, αν δεν το γνωρίζεις ήδη. Φως στο ζήτημα θα έλθει με την τελειοποίηση των πλακών λήψης και την πολύ αυξημένη ευαισθησία τους και με τη συσχέτιση του ηλεκτρισμού με τη φωτογράφηση. Μπορεί να σου φαίνεται σχεδόν αδύνατο να κατασκευασθούν πλάκες τόσο μεγαλύτερης ευαισθησίας από εκείνες που χρησιμοποιούνται στα καλύτερα εξοπλισμένα εργαστήρια. Αλλά δεν είναι έτσι. Πάνω σ’ αυτή τη γραμμή της φωτογράφησης σκέψεων και του ηλεκτρικού εξοπλισμού θα έλθει η λύση. Η σκέψη εκείνων που είναι στην άλλη πλευρά και η ικανότητά τους να προβάλλουν σκεπτομορφές του εαυτού τους συν την προμήθεια επαρκώς ευαίσθητων πλακών ή των ισοδυνάμων τους θα σημαδέψει μια νέα εποχή στη λεγόμενη “φωτογράφηση πνευμάτων”. Οι άνθρωποι είναι συχνά τόσο απασχολημένοι με το απτό εργαλείο απ’ αυτή την πλευρά του πέπλου, ώστε αμελούν τον παράγοντα τι πρέπει να συνεισφέρουν από την άλλη πλευρά εκείνοι που αποχώρησαν. Το έργο θα γίνει από εκεί, με την υλική βοήθεια που ακόμη δεν έχει παρασχεθεί από το εξωτερικό επιστημονικό πεδίο. Για να επιτευχθεί θα χρειαστεί η συνεργασία ενός συνειδητού μέντιουμ (όχι μέντιουμ ύπνωσης, αλλά κάποιου που είναι συνειδητά ψυχορατικός και ψυχακουστικός). Υπάρχουν πολλά τέτοια που μεγαλώνουν μεταξύ των σημερινών παιδιών και η επόμενη γενιά θα φέρει ακόμη περισσότερα. Ο διαχωριστικός πέπλος θα εξαφανισθεί με τη μαρτυρία χιλιάδων που θα μπορούν να βλέπουν φαινόμενα και να ακούν ήχους έξω από την εμβέλεια του απτού. Λες ότι τα πνεύματα δηλώνουν πως δεν μπορούν να ανεχθούν τον ηλεκτρισμό. Μ’ αυτό εννοούν ότι δεν μπορούν ν’ ανεχθούν τον ηλεκτρισμό όπως εφαρμόζεται τώρα. Είναι ένα παράδειγμα των ανακριβών δηλώσεων που γίνονται από αμαθή μέντιουμ ή από εκείνους στην άλλη πλευρά που δεν έχουν μεγαλύτερη κατανόηση των νόμων του ηλεκτρισμού απ’ όση πιθανόν είχαν όταν ήταν σε φυσικό σώμα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά ηλεκτρισμός σε εκδήλωση, το “μυστήριο του ηλεκτρισμού” στο οποίο αναφέρθηκε η Ε.Π.Μπ. στη Μυστική Δοξασία. Καθετί στη Φύση είναι ηλεκτρικής φύσης· η ίδια η ζωή είναι ηλεκτρισμός, αλλά ό,τι εγγίζουμε και χρησιμοποιούμε σήμερα είναι εκείνο που είναι μόνο φυσικό και σχετίζεται και είναι εγγενές στη φυσική κι αιθερική ύλη όλων των μορφών. Πρέπει να θυμάστε ότι τα λεγόμενα “πνεύματα” λειτουργούν στο απατηλό αστρικό σώμα, ενώ τα προχωρημένα “πνεύματα” λειτουργούν μόνο σαν διάνοιες και μπορούν

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

267

συνεπώς να προσεγγισθούν αποκλειστικά με το νου και με κανέναν άλλο τρόπο. Δε θα γίνει ποτέ δυνατό να φωτογραφηθεί ο νοητικός φορέας· μόνο το αστρικό σώμα είναι επιδεκτικό φωτογράφησης. Όσο χονδροειδέστερο είναι το πρόσωπο στο σώμα, την επιθυμία και την όρεξη, τόσο ευκολότερο θα φωτογραφηθεί μετά τη μετάσταση (αν κανείς θέλει να το φωτογραφήσει!) και όσο περισσότερο προχωρημένο είναι το πρόσωπο, τόσο δυσκολότερο θα είναι να επιτύχουμε τη φωτογράφησή του. Όσον αφορά τη χρήση του ραδιοφώνου σαν μέσου επικοινωνίας με τον “κόσμο των πνευμάτων”, τα σημερινά ηλεκτρικά όργανα είναι πολύ αργά σε κραδασμική δραστηριότητα (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν τέτοιο αντιεπιστημονικό όρο) για να κάνουν την εργασία· αν τα προσεγγίσουν “πνεύματα” με αστρικό ένδυμα, τείνουν να έχουν ένα διασπαστικό αποτέλεσμα. Κι όμως η πρώτη απόδειξη της μετά θάνατο ύπαρξης με τέτοιο τρόπο που να μπορεί να καταγραφεί στο φυσικό πεδίο, θα έλθει μέσω του ραδιοφώνου, γιατί ο ήχος προηγείται πάντοτε της όρασης. Σκεφθείτε το. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα ραδιόφωνο σήμερα που να είναι αρκετά ευαίσθητο για να μεταφέρει ηχητικά κύματα απ’ το αστρικό πεδίο. Οι μελλοντικές επιστημονικές ανακαλύψεις κρατούν συνεπώς το μυστικό. Δεν είναι υπεκφυγή από μέρους μου, αλλά μια απλή δήλωση γεγονότος. Η ηλεκτρική ανακάλυψη είναι μόνο το αρχικό στάδιο και ό,τι έχουμε είναι απλά ένα προοίμιο της πραγματικής ανακάλυψης. Η μαγεία του ραδιοφώνου θα ήταν τελείως απίστευτη στον άνθρωπο του δέκατου όγδοου αιώνα. Οι ανακαλύψεις και οι αναπτύξεις του εικοστού πρώτου αιώνα θα είναι εξίσου απίστευτες στον άνθρωπο αυτού του αιώνα. Μια μεγάλη ανακάλυψη σε σχέση με τη χρήση του φωτός από τη δύναμη και τον κατευθυντήριο παράγοντα της σκέψης θα γίνει στο τέλος αυτού του αιώνα ή στην αρχή του επόμενου. Δύο μικρά παιδιά – ένα που ζει σ’ αυτή τη χώρα (Η.Π.Α.) κι ένα στην Ινδία – θα επεξεργασθούν μια φόρμουλα πάνω σε επιστημονικές γραμμές, που θα καλύψει μερικά απ’ τα υπάρχοντα χάσματα στην κλίμακα των κραδασμών του φωτός, συνεχίζοντας από τις ακτίνες υψηλής συχνότητας και τα ήδη γνωστά κύματα. Αυτό θα απαιτήσει όργανα που ούτε καν ονειρευθήκαμε, αλλά τα οποία είναι τελείως εφικτά. Θα είναι τόσο ευαίσθητα ώστε θα τίθενται σε κίνηση από τη δύναμη του ανθρώπινου ματιού υπό την εστιασμένη διεύθυνση της σκέψης. Από τότε θα γίνουν δυνατές οι απτές σχέσεις με τον κόσμο των πνευμάτων. Δεν μπορώ να κάνω περισσότερα παρά να σου δώσω μια νύξη.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

268

Εμποδίζομαι επίσης από την πλήρη άγνοια της Α.Α.Μπ. σ’ αυτά τα ζητήματα που προϋποθέτουν γνώσεις κι όρους ηλεκτρισμού. Δεν υπάρχει σπερματική σκέψη στο νου της πάνω στην οποία να εργασθώ ή από την οποία ν’ αναπτύξω την ιδέα. Μπορεί να εξηγήσει τι εννοώ, αν της ζητήσεις να το κάνει. Αλλά κι αν ακόμη είχε μια εκπαίδευση σαν τη δική σου, δε θα μπορούσα να εξηγήσω καθαρά, γιατί πρέπει πρώτα να γίνει η ανακάλυψη κι αυτή θα αναστατώσει όλες τις τωρινές ιδέες, παρότι θα προκύψει απ’ αυτές. Μια συνήθης πραγματεία για τον ηλεκτρισμό σαν αυτή που μελετούν οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί θα ήταν τελείως ακατανόητη ακόμη και στον πιο μορφωμένο άνθρωπο πριν διακόσια χρόνια ή ίσως εκατό κι αυτό συμβαίνει τώρα. Στο μεταξύ εργάσου με τη φωτογράφηση των σκέψεων σαν προοίμιο της ερχόμενης επιστήμης, γιατί απ’ αυτή και τη βαθμιαία ανάπτυξη πιο ευαίσθητων τρόπων καταγραφής και αποτύπωσης λεπτοφυών φαινομένων θα έλθει η νέα ιδέα και οι δυνατότητες. Όταν λέω ότι ο ηλεκτρισμός και η φωτογράφηση συνδέονται στενά γιατί το ανθρώπινο ον είναι ηλεκτρικής προέλευσης και φύσης, σημαίνει άραγε κάτι για σένα; Αυτό πρέπει να καταδειχθεί στο φυσικό πεδίο με τη βοήθεια της αναγκαίας ευαίσθητης συσκευής. Φεβρουάριος 1944

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

τώρα σ’ ένα νέο τμήμα της συζήτησής μας για τις Ακτίνες και την Ασθένεια. Είναι ουσιωδώς πολύ πιο πρακτικό σε προοπτική από το πολύ θεωρητικό τμήμα (θεωρητικό για όλους σας) που μόλις ολοκληρώσαμε. Πολλά απ’ όσα σας είπα εκεί έχουν για σας τη φύση αμφίβολης αλήθειας (χρησιμοποιώντας τη λέξη “αμφίβολη” στην πραγματική της έννοια· ότι δηλαδή προκαλεί ερωτήσεις). Για τους πιο ενορατικούς από σας ήταν μια κατά το “δυνατό ακριβής” υπόθεση. Θα ήθελα εδώ να σας ζητήσω να σημειώσετε αυτή τη φράση, όσο κι αν φαίνεται παράδοξη. Δεν έχετε τα άμεσα μέσα για να ξέρετε πόσο αληθινή μπορεί να είναι. Ένα μεγάλο μέρος του μυστηρίου της ζωής και της βίωσης θ’ αποσαφηνισθεί καθώς όλο και περισσότεροι ζηλωτές στον κόσμο θα αρχίσουν να λειτουργούν συνειδητά στο βασίλειο των αιτίων. Δεν υπάρχει αμφιβολία στην Ιεραρχία, εκτός από εκείνα τα ζητήματα που αφορούν την απρόβλεπτη φύση των ανθρώπινων αντιδράσεων. Ακόμη και σε σχέση με τις αβέβαιες δραστηριότητες του ανθρώπινου γένους οι Διδάσκαλοι μπορούν συνήθως να υπολογίσουν τι θα συμβεί, αλλά εσωτερικά αρνούνται να “σταθμίσουν τις ενέργειες που αποδεσμεύονται στο πεδίο της επίγειας ζωής, φοβούμενοι ότι αντίθετες ενέργειες που απορρέουν από το Κέντρο όπου ενοικούν, μπορούν ν’ ακυρώσουν την αλήθεια της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου”. Παραθέτω εδώ τα λόγια ενός Διδασκάλου που μίλησε σε μια συνδιάσκεψη που έγινε το 1725. Ό,τι σας είπα στο προηγούμενο τμήμα είναι για μένα αναμφισβήτητη αλήθεια και πραγματικά αποδείξιμη· για σας μπορεί να είναι επαρκής υπόθεση ή αμφισβητήσιμη και απαράδεκτη ερμηνεία των υποκείμενων αιτίων της ασθένειας. Πίσω από την ανθρωπότητα βρίσκεται ένα πολύ αρχαίο παρελθόν όπου τα λεγόμενα αμαρτήματα και λάθη, οι κακές πράξεις και οι εσφαλμένες στάσεις συσσώρευσαν ένα πολύ βαρύ κάρμα το οποίο (ευτυχώς για τη φυλή των ανθρώπων!) εξαλείφεται γοργά αυτή την εποχή. Το τεράστιο ενδιαφέρον για την ασθένεια που επιδεικνύεται σήμερα, η εστίαση όλων των αποθεμάτων της ιατρικής και χειρουργικής επιστήμης υπέρ των μαχόμενων δυνάμεων – (αποθεμάτων που θα κινητοποιηθούν αργότερα για τη βοήθεια των αστικών πληθυσμών των κατεστραμμένων χωρών και των δύο ημισφαιρίων) – η πλατιά έρευνα που διεξάγεται στα νοσοκομεία μας και τα κέντρα μάθησης και οι ταχείες ανακαλύψεις της επιστήμης συν μια σταθερή τάση για μια πολύ αναγκαία απλοποίηση, θα επιφέρουν σύντομα μεγάλες αλλαγές στην προσέγγιση της ασθένειας. Αυτά θα οδηγήσουν στην εκρίζωση πολλών απ’ τις τρομερές κληρονομικές ασθένειες. Η έμπνευση και η εισροή αποκρυφιστικής γνώσης μέσω των μαθητών και μυημένων ΙΣΕΡΧΟΜΑΣΤΕ

του κόσμου θα επιφέρει πολλές αλλαγές στην τεχνική· η επικείμενη αποκάλυψη νέων κι όμως πολύ απλών νόμων της υγείας και η συγχώνευση που αναπόφευκτα θα επέλθει της ορθόδοξης ιατρικής, της ψυχολογίας και των πνευματικών μεθόδων θεραπείας, θα δημιουργήσει μια εντελώς νέα προσέγγιση στο όλο ζήτημα· η αυξανόμενη χρήση του πυρός σαν μέσου κάθαρσης (τόσο σε σχέση με το έδαφος του πλανήτη όσο και του ανθρώπινου σώματος) θα κάνει πολλά. Απ’ αυτό η τεχνική της πρόκλησης πυρετού σαν μέσου θεραπείας ορισμένων μορφών ασθένειας και η μέθοδος (που συχνά χρησιμοποιείται από τη φύση) της υποβολής μεγάλων εκτάσεων εδάφους στην κρούση του πυρός θα αναπτυχθεί σε μια νέα και πολύ χρήσιμη επιστήμη. Αυτό ωστόσο θα συμβεί αργότερα. Υποδεικνύω απλώς αμυδρές τάσεις σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ο άνθρωπος στέκει – σ’ όλα τα πεδία της γνώσης – σ’ ένα κορυφαίο σημείο· αυτό προκλήθηκε απ’ την ταχεία ανέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης και είναι προοίμιο μιας μεγάλης διεύρυνσης της κατανόησης και μιας νέας διόρασης των ρυθμιστικών αιτίων που ευθύνονται για πολλές από τις τωρινές ενοχλήσεις του φυσικού σώματος του ανθρώπου. Η νέα μάθηση και η επερχόμενη γνώση θα προκύψουν σαν αποτέλεσμα μιας αφυπνιζόμενης ενόρασης, της παρουσίας στη γη ενός μεγάλου αριθμού προχωρημένων και αναπτυγμένων ψυχών και της στενότερης σχέσης της Ιεραρχίας με την Ανθρωπότητα. Η συγχώνευση (που προωθείται βραδέως) των ενεργειών των δύο αυτών πλανητικών κέντρων θα φέρει μεγάλες αλλαγές και ανελίξεις όχι μόνο στις αντιληπτικές ικανότητες του ανθρώπου, αλλά και στο φυσικό μηχανισμό. Θα υπάρξει μεγάλη αντίσταση στις εγγενείς και κληρονομικές ασθένειες και μια πραγματική ικανότητα αντίστασης στις μολύνσεις· αυτή θα εξαλείψει πολύ πόνο και οδύνη. Η ελάττωση του αθροίσματος του ανθρώπινου κάρμα δια της εμπειρίας του πλανητικού πολέμου (1914-1945) θα επιτρέψει στις ψυχές που επιζητούν ενσάρκωση να δημιουργήσουν σώματα ελεύθερα από ροπές για νοσηρές αναπτύξεις. Οι Διδάσκαλοι είναι τελείως ελεύθεροι απ’ την ασθένεια γιατί έχουν υπερνικήσει πλήρως το κάρμα των τριών κόσμων και είναι απολυτρωμένοι. Η ικανότητα – που αναπτύχθηκε τα τελευταία πενήντα χρόνια – αντιμετώπισης της πλανητικής ασθένειας της φυματίωσης, όταν επεκταθεί στις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Ανατολής και σε περιοχές που υποφέρουν από ανεπαρκή ιατρική μέριμνα, θα την εξαλείψει ολοσχερώς. Τα συφιλιδικά νοσήματα περιέρχονται ήδη υπό ταχύ έλεγχο με τη χρήση των προσφάτως ανακαλυφθέντων φαρμάκων, παρότι θεωρούνται από τους Διδασκάλους μόνο σαν βελτιωτικά κι επιφανειακά σε χρόνο και χώρο. Τα νοσήματα αυτά θα εξαλειφθούν αργά και σωστά στο σύνολο τους καθώς η ανθρωπότητα θα μετατοπίζει τη συνείδησή της στο νοητικό πεδίο μακριά απ’ το πεδίο της αστρικής και σεξουαλικής επιθυμίας με την ανακλαστική της δράση πάνω στο αυτοματικό κι ανταποκριτικό φυσικό σώμα. Η τρίτη μεγάλη πλανητική ασθένεια, ο καρκίνος, είναι ακόμη βασικά ανεξέλεγκτη και η σχετική απλότητα της χειρουργικής φαίνεται προς το παρόν ο μόνος τρόπος δυνατής θεραπείας. Ο τρόπος πρόληψης της

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

271

εμφάνισης του καρκίνου και η φύση του αιτίου του είναι ακόμη άγνωστα και ολόκληρο το πεδίο είναι κυρίως θεωρητικό και υπόκειται ακόμη σε άπειρες έρευνες και αναζητήσεις. Πολλές μικρότερες αδιαθεσίες, μολύνσεις και μια μεγάλη σειρά συναφών φυσικών νοσημάτων θα βρεθεί τελικά ότι οφείλονται στη μια ή την άλλη από τις τρεις αυτές βασικές ασθένειες· αυτές με τη σειρά τους σχετίζονται με μια ορισμένη κατάχρηση της ενέργειας των τριών κύριων ακτίνων. Μπορεί να ειπωθεί ότι: 1. Τα συφιλιδικά νοσήματα οφείλονται στην κατάχρηση της τρίτης ακτινικής ενέργειας, εκείνης της δημιουργικής, νοήμονος ενέργειας της καθαυτής ουσίας. 2. Η φυματίωση είναι αποτέλεσμα της κατάχρησης της ενέργειας της δεύτερης ακτίνας. 3. Ο καρκίνος είναι μια μυστηριώδης και λεπτοφυής αντίδραση στην ενέργεια της πρώτης ακτίνας, της θέλησης-για-ζωή που είναι μια απ’ τις όψεις αυτής της ακτίνας. Εκδηλώνεται συνεπώς με μια υπερδραστηριότητα και αύξηση των σωματικών κυττάρων των οποίων η θέληση-για-ζωή αποβαίνει καταστρεπτική για τον οργανισμό στον οποίο βρίσκονται. Σας έδωσα εδώ μόνο μια νύξη που δεν είναι μεγάλης ωφελιμότητας αυτή την εποχή. Μεγάλο μέρος αποκρυφιστικής έρευνας μένει να γίνει από το ιατρικό επάγγελμα πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, αλλά αυτή θα γίνει εφικτή μόνο όταν η Επιστήμη των Ακτίνων κατανοηθεί καλύτερα κι όταν η απόδειξη που υποστηρίζει την παρουσία των πέντε βασικών ενεργειών σε κάθε ανθρώπινο ον (των ενεργειών των πέντε ρυθμιστικών του ακτίνων) θα μπορεί να διακριβωθεί· οι άνθρωποι θα μάθουν κάποια μέρα να προσδιορίζουν με ευκολία τον ακτινικό τους τύπο και τις ακτίνες που διέπουν την τριπλή τους προσωπικότητα. Σε κάθε γραμμή της διευρυνόμενης κατανόησης του ανθρώπου γίνεται αυξανόμενα φανερή η ευκαιρία για ό,τι είναι νέο να εισέλθει και να ελέγξει. Η θύρα της περιπέτειας (στην υψηλότερή της έννοια) στέκει ορθάνοιχτη και τίποτε δεν κατόρθωσε ποτέ να σταματήσει την ανθρωπότητα να διαβεί αυτή τη θύρα· ανά τους αιώνες ο άνθρωπος πέρασε απ’ τις πύλες της και εισήλθε σε νέα και πλουσιότερα βασίλεια έρευνας, ανακάλυψης και της επακόλουθης πρακτικής εφαρμογής. Σήμερα, η θύρα που ανοίγει θα εισαγάγει τον άνθρωπο σ’ έναν κόσμο έννοιας – έναν κόσμο που είναι ο προθάλαμος, του κόσμου των αιτίων. Αποτέλεσμα· Έννοια· Αίτιο. Στις τρεις αυτές λέξεις έχετε το κλειδί για την ανάπτυξη της συνείδησης του ανθρώπου. Πολλοί άνθρωποι ζουν σήμερα στον κόσμο των αποτελεσμάτων και δεν έχουν ιδέα ότι είναι αποτελέσματα. Λίγοι αρχίζουν τώρα να ζουν στον κόσμο της έννοιας, ενώ οι μαθητές κι όσοι λειτουργούν στον κόσμο της Ιεραρχίας έχουν επίγνωση ή αποκτούν σταθερά επίγνωση των αιτίων που προκαλούν τα αποτελέσματα τα οποία αποκαλύπτει η έννοια. Γι’ αυτό το λόγο μπορούμε πλέον να αρχίσουμε να εξετάζουμε τις βασικές απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιήσει ο άνθρωπος προτού μπορέσει να προχωρήσει πάνω στην ατραπό της μελλοντικής φώτισης. Η φώτιση αυτή θα απομακρύνει κατ’ ανάγκη κάθε φόβο του θανάτου και θα ασχοληθεί μ’ αυτό το ζήτημα που επί τόσο πολύ χρόνο έσυρε την ανθρωπότητα στα βάθη της απόγνωσης και

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

272

του φόβου. Θ’ αναφερθώ επίσης στις αναγκαίες στάσεις που πρέπει να αποκτήσουν όσοι ζητούν τη θεραπεία, την υπερνίκηση της ασθένειας και την ίαση των σωματικών νόσων και τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουν κυρίως σε νοητικές γραμμές. Οι απαιτήσεις αυτές θα εφελκύσουν τη νοητική προσοχή τόσο του θεραπευτικού πράκτορα όσο και του ασθενή. Αναφέρονται επίσης στον άνθρωπο σαν σύνολο. Είναι γενικά παραδεκτό ότι το κύριο προαπαιτούμενο για την τέχνη της θεραπείας είναι η πίστη. Αλλά δεν είναι έτσι. Η πίστη έχει λίγα να κάνει μαζί της. Η θεραπεία εξαρτάται από ορισμένους ζωτικούς και βασικούς παράγοντας στους οποίους η πίστη δεν υπεισέρχεται διόλου. Η προσπάθεια του ασθενή ν’ αποκτήσει πίστη βλάπτει συχνά την απαλλαγή του από τις δυσκολίες που παρεμβάλλονται μεταξύ του ιδίου και της πλήρους θεραπείας. Όταν ο Χριστός τόνιζε συχνά την πίστη (ή μάλλον εκείνη την ποιότητα που μεταφράζεται στις Δυτικές μας Γραφές σαν πίστη) στην πραγματικότητα αναφερόταν στην αποδοχή του νόμου, στην αναγνώριση πάνω απ’ όλα του κάρμα και στη γνώση του θείου πεπρωμένου. Αν αυτό συλληφθεί, θα φέρει μια νέα στάση προς το Θεό και τις περιστάσεις. Τα προαπαιτούμενα που θα ήθελα να τονίσω μπορούν ν’ απαριθμηθούν ως εξής: 1. Αναγνώριση του μεγάλου Νόμου του Αιτίου και Αποτελέσματος, αν είναι δυνατό. Δεν είναι πάντοτε δυνατό στην περίπτωση των τελείως αφώτιστων. 2. Ακριβής διάγνωση της ασθένειας από έναν ικανό γιατρό κι αργότερα από έναν πνευματικό ψυχορατικό, όταν η ικανότητα αυτή αναπτυχθεί από το μυημένο θεραπευτή. 3. Πίστη στο νόμο του άμεσου Κάρμα. Με αυτό εννοώ μια ικανότητα από μέρους του πάσχοντα ή του θεραπευτή να γνωρίζει αν το πεπρωμένο του ασθενή είναι να θεραπευθεί ή αλλιώς να βοηθηθεί να κάνει τη μεγάλη μετάσταση. 4. Προθυμία να αναγνωρίσει ότι η θεραπεία μπορεί να είναι επιβλαβής και βασικά ανεπιθύμητη από τη σκοπιά της ψυχής. Οι άνθρωποι μερικές φορές θεραπεύονται με τη δύναμη του θεραπευτή ενώ δεν είναι το πεπρωμένο τους να επαναλάβουν την ενεργό ζωή στο φυσικό πεδίο. 5. Ενεργός συνεργασία θεραπευτή και ασθενή – συνεργασία που θα βασίζεται στην αμοιβαία κατανόηση. 6. Αποφασιστική συναίνεση από μέρους του πάσχοντα ν’ αποδεχθεί την εκδηλωμένη θέληση της ψυχής. Θα μπορούσε να ονομασθεί έκφραση της θείας αδιαφορίας. 7. Προσπάθεια από μέρους του θεραπευτή και του ασθενή να εκδηλώνουν πλήρη αβλάβεια. Η αξία της θα ανταμείψει την προσεκτική σκέψη. Αναφέρεται βασικά στη σχέση των δύο μερών προς τους συντρόφους τους. 8. Προσπάθεια από μέρους του πάσχοντα (εκτός αν είναι πολύ άρρωστος) να προσαρμόσει και να διευθετήσει εκείνες τις όψεις της φύσης κι εκείνα τα χαρακτηριστικά που αντιστρατεύονται την ορθή πνευματική αντίληψη. Αυτή είναι μια απ’ τις έννοιες που κρύβονται στη φράση το “έργο της απόδοσης”, αν κι όχι η σπουδαιότερη έννοια.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

273

9. Εσκεμμένη εξάλειψη των ποιοτήτων, γραμμών σκέψης και επιθυμιών που θα εμπόδιζαν την εισροή πνευματικής δύναμης – δύναμης που θα μπορούσε να ολοκληρώσει την ψυχή στενότερα με το σώμα στους τρεις κόσμους και να εγκαινιάσει μια ανανεωμένη ζωική έκφραση, ή που θα μπορούσε να ολοκληρώσει την ψυχή με την εκπορευτική πηγή της και να εισαγάγει ανανεωμένη ζωή στα ψυχικά επίπεδα. Επηρεάζει συνεπώς τη σχέση του ασθενή με την ψυχή του. 10.Ικανότητα του θεραπευτή και του πάσχοντα να ολοκληρωθούν μέσα στην ψυχική ομάδα με την οποία είναι συνδεμένοι υποκειμενικά, να ολοκληρώσουν σε άλλες περιπτώσεις την προσωπικότητα και την ψυχή κι αν βρίσκονται στο αναγκαίο σημείο ανάπτυξης, να ολοκληρωθούν αμφότεροι στενότερα με την ασραμική ομάδα του Διδασκάλου. Τα δέκα αυτά προαπαιτούμενα μπορεί να φαίνονται απλά, αλλά δεν είναι κατά κανένα τρόπο. Επιφανειακά μπορεί να φαίνεται ότι αφορούν το χαρακτήρα, την ποιότητα και την ικανότητα· θεμελιωδώς αφορούν τη σχέση ψυχής και σώματος και ασχολούνται με την ολοκλήρωση ή την αφαίρεση. Ο αντικειμενικός σκοπός που υπόκειται σ’ αυτά είναι σε κάθε περίπτωση η εδραίωση μιας άρρηκτης σχέσης μεταξύ του θεραπευτή ή του θεραπευτικού ομίλου και του πάσχοντα που δέχεται την επιστημονική προσοχή του θεραπευτικού πράκτορα – ομίλου ή ατόμου. Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάθε θεραπευτικός πράκτορας πρέπει να κάνει είναι ο καταρτισμός ενός απλού διαγράμματος οδηγιών που θα διέπουν τη στάση εκείνου που πρέπει να θεραπευθεί. Οι οδηγίες αυτές πρέπει να είναι απλές, γιατί όταν υπάρχει πραγματική ασθένεια, δεν είναι δυνατό στον ασθενή να καταβάλει την πιο απλή φυσική προσπάθεια για να επιφέρει κάποια μεταβολή της στάσης του. Αυτό συχνά λησμονιέται. Υπάρχουν ένα ή δύο πράγματα που θα ήθελα να ξεκαθαρίσω και τα οποία πρέπει με τη σειρά σας να εξηγήσετε στον ασθενή: 1. Η θεραπεία δεν είναι εγγυημένη. Οι ασθενείς πρέπει να αντιληφθούν ότι η συνέχιση της ζωής στο φυσικό σώμα δεν είναι ο ανώτερος δυνατός στόχος. Μπορεί να ισχύει όταν η υπηρεσία που πρέπει να παρασχεθεί είναι μεγάλης σπουδαιότητας, ή αν υπάρχουν ακόμη υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρωθούν κι αν πρέπει να διδαχθούν κι άλλα μαθήματα. Η σωματική ύπαρξη δεν είναι ωστόσο το ύψιστο αγαθό της ύπαρξης. Η απελευθέρωση από τους περιορισμούς του φυσικού σώματος είναι πραγματική ευεργεσία. Οι ασθενείς πρέπει να μάθουν ν’ αναγνωρίζουν και να αποδέχονται το Νόμο του Κάρμα. 2. Ο φόβος είναι περιττός. Ένας από τους πρώτους αντικειμενικούς σκοπούς του θεραπευτικού πράκτορα πρέπει να είναι η βοήθεια στον πάσχοντα ώστε να αποκτήσει μια ευτυχισμένη, ορθή, αισιόδοξη άποψη για το μέλλον του – αδιάφορα τι μπορεί να επιφυλάσσει αυτό το μέλλον. Θα σας είναι επίσης φανερό ότι υπάρχει μπροστά σας η ευκαιρία να φέρετε μια νέα

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

274

στάση στο όλο πρόβλημα της ασθένειας και της θεραπείας και να εκπαιδεύσετε την ανθρωπότητα σε μια καλύτερη κι ευτυχέστερη αίσθηση αναλογίας, όσον αφορά την ασθένεια και την υγεία. Θα σας είναι επίσης φανερό ότι η λέξη “απόδοση” αφορά την υψηλή τέχνη της αποκατάστασης στον ασθενή εκείνου που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει ορθά τη ζωή – τη ζωή στο φυσικό σώμα και στο φυσικό πεδίο ή τη συνέχιση της ζωής σε άλλα επίπεδα, αόρατα από το μέσο άνθρωπο και θεωρούμενα σαν προβληματικά κι άψαυστα. Η απόδοση μπορεί επίσης να συνεπάγεται την επανόρθωση σφαλμάτων από τον ασθενή, προτού δεχθεί αυτό που θεωρεί σαν επιτυχημένη θεραπεία, όμως αφορά κυρίως το αποτέλεσμα της θεραπευτικής ομάδας όταν εγκαθιστά αρχικά επαφή με τον υπό θεραπεία ασθενή. Αυτό δεν πρέπει να λησμονείται. Μερικές φορές, όταν το υποδεικνύει το κάρμα του ασθενή, η θέληση-για-ζωή πρέπει να αποκαθίσταται σ’ αυτόν· σε άλλες περιπτώσεις πρέπει να επέλθει η απόρριψη του φόβου (φόβου της ζωής ή φόβου του θανάτου) η οποία φέρνει την αποκατάσταση του θάρρους· η αποκατάσταση μιας καταφατικής στάσης σ’ όλες τις περιστάσεις μπορεί να είναι η απαιτούμενη ποιότητα που συνεπιφέρει την απόδοση της προθυμίας να παίρνει με κατανόηση και χαρά οτιδήποτε μπορεί να φέρει το μέλλον· μπορεί επίσης να συνεπάγεται την αποκατάσταση αρμονικών σχέσεων με το περιβάλλον του ασθενή, με την οικογένεια και τους φίλους και το επακόλουθο αποτέλεσμα των ανανεωμένων ορθών προσαρμογών, της τόνωσης του πνεύματος της αγάπης και της εξάλειψης εκείνου που μπορεί να ήταν μια βαθιά ριζωμένη λανθασμένη σκέψη. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι η διαδικασία τήρησης ενός θεραπευτικού τυπικού είναι μόνο μια φάση του έργου που πρέπει να γίνει κι ότι η σχέση του θεραπευτή και του πάσχοντα είναι βασικά μια εκπαιδευτική σχέση· πρέπει να είναι μια εκπαίδευση προσαρμοσμένη στη φυσική κατάσταση του αρρώστου. Όταν εργάζεσθε πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, θα βρείτε ότι είναι αναγκαίο να κάνετε σύντομες εκθέσεις του έργου που πρέπει να γίνει, των αποδόσεων που πρέπει να προετοιμασθεί να κάνει ο ασθενής για να διευκολύνει την εισροή της θεραπευτικής δύναμης. Πρέπει να παρακινηθεί να “καθαρίσει τον πίνακα” (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τέτοια συμβολική φράση), αν το έργο της θεραπείας πρόκειται να επιτύχει σύμφωνα με το Νόμο του Κάρμα. Αυτή η φάση του προπαρασκευαστικού έργου δεν είναι εύκολη. Με τους βαριά ασθενείς μπορεί να μην είναι δυνατή. Θα βρεθεί απ’ όλους τους θεραπευτικούς πράκτορες ότι όταν εργάζονται με όσους είναι πνευματικά προσανατολισμένοι και των οποίων οι ζωές βασίσθηκαν για μεγάλο διάστημα σε ορθή προσπάθεια και σε ακριβή “απόδοση των του Καίσαρος τω Καίσαρι και των του Θεού τω Θεώ”, το έργο της θεραπείας θα επιταχυνθεί πολύ ή αντίθετα το έργο της εξομάλυνσης της οδού δια των πυλών του θανάτου θα απλοποιηθεί πολύ. Τελικά ο θάνατος είναι ένα έργο απόδοσης. Συνεπάγεται το έργο της απόδοσης της ουσίας στους τρεις κόσμους της ουσίας και να γίνει πρόθυμα και χαρούμενα· συνεπάγεται επίσης την αποκατάσταση της ανθρώπινης ψυχής στην ψυχή από την οποία εκπορεύθηκε και να γίνει με τη χαρά της επαναπορρόφησης. Πρέπει όλοι να μάθετε να βλέπετε το θάνατο σαν μια πράξη

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

275

απόδοσης· όταν μπορέσετε να το κάνετε, θα προσλάβει νέο φως και αληθινή έννοια και θα αποβεί ακέραιο μέρος – αναγνωρισμένο κι επιθυμητό – μιας συνεχούς ζωντανής διαδικασίας. Αν με ρωτούσαν να πω ποιο είναι το κύριο έργο όλων των θεραπευτικών ομίλων, όπως επιζητεί η Ιεραρχία να τους δει να λειτουργούν στο μέλλον, θα έλεγα ότι είναι η προετοιμασία των ανθρώπινων όντων για ό,τι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε σαν την όψη αποκατάστασης του θανάτου κι έτσι να δώσουν στο μέχρι τώρα φοβερό αυτό εχθρό του ανθρώπινου γένους μια νέα κι ευτυχέστερη σημασία. Θα βρείτε ότι αν εργάζεσθε πάνω στις υποδειχθείσες αυτές γραμμές σκέψης, το όλο θέμα του θανάτου θα επαναλαμβάνεται σταθερά κι ότι το αποτέλεσμα θα είναι μια νέα στάση έναντι του θανάτου και η αποτύπωση μιας ευτυχούς προσμονής όταν επισυμβαίνει το αναπόφευκτο και πολύ οικείο αυτό γεγονός. Οι θεραπευτικοί όμιλοι πρέπει να προετοιμασθούν για ν’ ασχοληθούν με τη βασική αυτή κατάσταση όλων των ζωντανών και το κύριο μέρος του έργου τους θα είναι η διευκρίνηση της αρχής του θανάτου. Η ψυχή, μας λένε, πρέπει να επιστρέψει σ’ εκείνον που την έδωσε. Ως τώρα αυτό ήταν μια υποχρεωτική και τρομερή απόδοση που γεννούσε φόβο και οδηγούσε τους άνδρες και τις γυναίκες παντού να κραυγάζουν για τη θεραπεία του φυσικού σώματος, υπερτονίζοντας τη σημασία του και θεωρώντας την παράταση της γήινης ύπαρξης σαν τον πιο σπουδαίο παράγοντα της ζωής τους. Στη διάρκεια του επόμενου κύκλου οι εσφαλμένες αυτές στάσεις πρέπει να τερματισθούν· ο θάνατος θα γίνει μια κανονική και κατανοητή διαδικασία – τόσο κανονική όσο η διαδικασία της γέννησης, αν και θα προκαλεί λιγότερο πόνο και φόβο. Αυτό το σχόλιο μου έχει φύση προφητική και πρέπει να σημειωθεί σαν τέτοιο. Θα ήθελα λοιπόν να σας τονίσω το στοιχειώδες γεγονός ότι κάθε θεραπευτική ομάδα που επιζητεί να εργασθεί πάνω στις νέες γραμμές, πρέπει (σαν προκαταρκτική προσπάθεια) να επιδιώξει να κατανοήσει κάπως τον παράγοντα του θανάτου στον οποίο δόθηκε η ονομασία της “μεγάλης διαδικασίας αποκατάστασης” ή της “μεγάλης απόδοσης”. Αφορά την τέχνη της επιστροφής του σώματος στην πηγή των συστατικών του στοιχείων και της αποκατάστασης της ψυχής στην πηγή της ουσιαστικής της ύπαρξης, με σοφία, ακρίβεια και σωστό χρονισμό. Το διατυπώνω με προσοχή γιατί επιζητώ να συλλογισθείτε προσεκτικά και συνετά το λεγόμενο αίνιγμα του θανάτου. Είναι αίνιγμα για τον άνθρωπο, αλλά όχι για τους μαθητές και τους γνώστες της σοφίας. Οι θεραπευτικοί όμιλοι και οι θεραπευτές ατομικά θα χρειαστεί να θέτουν κατά καιρούς τους ασθενείς τους αντιμέτωπους με το γεγονός του θανάτου· ένα απ’ τα εγχειρήματα των μαθητών στο Άσραμ μου και στο Άσραμ του Διδασκάλου Κ.Χ. είναι να παρεμβάλλουν το θέμα του θανάτου στις συνομιλίες τους μ’ άλλους ερευνητές της αλήθειας, στις σκέψεις τους και στις συζητήσεις μεταξύ τους και ιδιαίτερα με εκείνους που επιζητούν να θεραπεύουν. Δε θα είναι εύκολο και δεν πρέπει να γίνεται με βιαστικό τρόπο αλλά είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποφεύγεται ή να παραλείπεται. Οι θεραπευτικοί όμιλοι που εργάζονται από ένα Άσραμ δε θέτουν την

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

276

έμφαση στη σωματική θεραπεία, αλλά στο χρονισμό και στους κύκλους εργασίας ή της ζωής στο φυσικό πεδίο και στους κύκλους απόδοσης ή του θανάτου στο φυσικό πεδίο. Όλο αυτό το τμήμα με το οποίο ασχολούμαστε τώρα και καλείται Οι Βασικές Απαιτήσεις, αναφέρεται στην πραγματικότητα στις διαδικασίες του θανάτου, στις συνθήκες του υλικού κόσμου ή των τριών κόσμων της ενσαρκωμένης υπηρεσίας. Η απόδοση του σώματος στη γενική δεξαμενή της ουσίας ή στην υπηρεσία στον εξωτερικό κόσμο της καθημερινής φυσικής ζωής, η αποκατάσταση της ψυχής στην πηγή της, της ψυχής στο δικό της πεδίο, ή – αντίθετα – στην πλήρη ευθύνη μέσα στο σώμα, εξετάζονται στο πρώτο αυτό σημείο. Η εξάλειψη της ζωικής αρχής και της όψης συνείδηση εξετάζεται στο δεύτερο σημείο και το θέμα δεν είναι εκείνο της δόμησης χαρακτήρα, όπως θα υπέθεταν μερικοί. Έθιξα το χαρακτήρα και τις προσωπικές ποιότητες στις εισαγωγικές μου παρατηρήσεις αυτού του τμήματος, επειδή κάθε αληθινή κατανόηση των βασικών αρχών του θανάτου και της ζωής διευκολύνεται με την ορθή δράση που βασίζεται σε ορθή σκέψη η οποία καταλήγει στη δόμηση ορθού χαρακτήρα. Δεν επιδιώκω όμως να επεκταθώ στα στοιχειώδη αυτά προαπαιτούμενα. Οι διαδικασίες της ολοκλήρωσης, όπως επιδιώκω να τις εξετάσω εδώ, αφορούν την ολοκλήρωση της ψυχής στο τριπλό σώμα, αν το κάρμα το αποφασίσει, ή στο βασίλειο των ψυχών, αν το κάρμα επιτάσσει ότι αυτό που αποκαλούμε θάνατο, βρίσκεται ενώπιον του ανθρώπου. Εξετάζουμε συνεπώς στο δεύτερο αυτό τμήμα το πρόβλημα του θανάτου ή την τέχνη του θνήσκειν. Είναι κάτι που όλοι οι σοβαρά άρρωστοι άνθρωποι πρέπει αναπόφευκτα να αντιμετωπίσουν και για το οποίο όσοι βρίσκονται σε καλή υγεία πρέπει να προετοιμασθούν μέσω ορθής σκέψης και υγιούς προσδοκίας. Η νοσηρή στάση της πλειονότητας των ανθρώπων για το θέμα του θανάτου και η άρνησή τους να το εξετάσουν όταν βρίσκονται σε καλή υγεία, είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει και να μεταβληθεί εσκεμμένα. Ο Χριστός κατέδειξε στους μαθητές Του την ορθή στάση όταν αναφέρθηκε στην έλευσή Του και στον άμεσο θάνατο στα χέρια των εχθρών Του· τους επέπληξε όταν εκδήλωσαν θλίψη και τους υπενθύμισε ότι θα πήγαινε στον Πατέρα Του. Επειδή ήταν μυημένος υψηλού βαθμού, εννοούσε μιλώντας αποκρυφιστικά ότι “θα έκανε απόδοση στην Ενάδα”· οι κοινοί άνθρωποι κι όσοι βρίσκονται κάτω απ’ το βαθμό του μυημένου του τρίτου βαθμού “κάνουν απόδοση στην ψυχή”. Ο φόβος και η νοσηρότητα που προκαλεί συνήθως το θέμα του θανάτου και η απροθυμία της αντιμετώπισής του με κατανόηση, οφείλονται στην έμφαση που θέτουν οι άνθρωποι στο γεγονός του φυσικού σώματος και στην ευκολία με την οποία ταυτίζονται μαζί του· βασίζεται επίσης σ’ έναν έμφυτο φόβο μοναξιάς και απώλειας του οικείου. Όμως η μοναξιά που προκύπτει μετά το θάνατο όταν ο άνθρωπος βρίσκεται χωρίς φυσικό φορέα, είναι μηδαμινή σε σύγκριση με τη μοναξιά της γέννησης. Στη γέννηση η ψυχή βρίσκεται σε νέο περιβάλλον και βυθισμένη σ’ ένα σώμα που είναι αρχικά τελείως ανίκανο να φροντίσει τον εαυτό του ή να εδραιώσει νοήμονα επαφή με τις συνθήκες του περιβάλλοντος για μεγάλη περίοδο χρόνου. Ο άνθρωπος έρχεται σε ενσάρκωση χωρίς καμιά ανάμνηση της ταυτότητας ή της σημασίας γι’ αυτόν της ομάδας των

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

277

ψυχών σε σώματα με τα οποία βρίσκεται σε σχέση· η μοναξιά αυτή εξαφανίζεται βαθμιαία μόνο καθώς κάνει τις δικές του προσωπικές επαφές, ανακαλύπτει εκείνους που είναι όμοιοι μ’ αυτόν και τελικά συγκεντρώνει γύρω του εκείνους που αποκαλεί φίλους του. Μετά το θάνατο δε συμβαίνει έτσι, γιατί ο άνθρωπος βρίσκει στην άλλη πλευρά του πέπλου εκείνους που γνωρίζει και συνδέθηκαν μαζί του στη ζωή του στο φυσικό πεδίο και ποτέ δεν είναι μόνος όπως τα ανθρώπινα όντα καταλαβαίνουν τη μοναξιά· έχει επίσης συνείδηση εκείνων που βρίσκονται ακόμη σε φυσικά σώματα· μπορεί να τους βλέπει, να συντονίζεται με τα συναισθήματά τους κι επίσης με τη σκέψη τους, γιατί ο φυσικός εγκέφαλος, όντας ανύπαρκτος, δε δρα πλέον σαν εμπόδιο. Αν οι άνθρωποι γνώριζαν περισσότερα, θα έπρεπε να φοβούνται την εμπειρία της γέννησης κι όχι του θανάτου, γιατί η γέννηση εγκαθιστά την ψυχή σε μια αληθινή φυλακή κι ο φυσικός θάνατος είναι μόνο το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση. Ένας άλλος φόβος που παρακινεί το ανθρώπινο γένος να θεωρεί το θάνατο σαν συμφορά είναι εκείνος που αποτυπώθηκε απ’ τη θεολογική θρησκεία, ιδιαίτερα τους Προτεστάντες φονταμενταλιστές και τη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία – ο φόβος της κόλασης, η επιβολή τιμωριών που είναι συνήθως δυσανάλογες με τα σφάλματα μιας ζωής και του τρόμου που επιβάλλει ένας οργίλος Θεός. Λένε ότι ο άνθρωπος πρέπει να υποβληθεί σ’ όλα αυτά κι ότι δεν υπάρχει διαφυγή παρά με την εξιλαστήρια θυσία. Δεν υπάρχει, όπως ξέρετε, οργίλος Θεός, ούτε κόλαση, ούτε εξιλαστήρια θυσία. Υπάρχει μόνο μια μεγάλη αρχή αγάπης που εμψυχώνει ολόκληρο το σύμπαν· υπάρχει η Παρουσία του Χριστού που υποδεικνύει στην ανθρωπότητα το γεγονός της ψυχής και της σωτηρίας μας από τη ζωντάνια αυτής της ψυχής κι ότι η μόνη κόλαση είναι η ίδια η γη, όπου μαθαίνουμε να πραγματοποιούμε τη σωτηρία μας, ωθούμενοι από την αρχή της αγάπης και του φωτός και παρακινούμενοι απ’ το παράδειγμα του Χριστού και την εσώτερη παρόρμηση των ψυχών μας. Η διδασκαλία για την κόλαση είναι κατάλοιπο της σαδιστικής στροφής που δόθηκε στη σκέψη της Χριστιανικής Εκκλησίας στο Μεσαίωνα και στη λανθασμένη διδασκαλία που βρίσκεται στην Παλαιά Διαθήκη για τον Ιεχωβά, το φυλετικό Θεό των Εβραίων. Ο Ιεχωβά δεν είναι ο Θεός, ο πλανητικός Λόγος, η Αιώνια Καρδιά της Αγάπης που αποκάλυψε ο Χριστός. Καθώς οι λανθασμένες αυτές ιδέες εξαφανίζονται, η έννοια της κόλασης θα σβήσει απ’ την ανάμνηση των ανθρώπων και τη θέση της θα πάρει η κατανόηση του νόμου που κάνει τον κάθε άνθρωπο ν’ απεργάζεται τη δική του σωτηρία στο φυσικό πεδίο, που τον οδηγεί να επανορθώσει τα λάθη τα οποία μπορεί να διέπραξε στις ζωές του πάνω στη Γη και που του επιτρέπει τελικά να “καθαρίσει τον πίνακά του”. Δεν επιδιώκω εδώ να σας επιβάλω μια θεολογική συζήτηση. Ζητώ μόνο να τονίσω ότι ο σημερινός φόβος του θανάτου πρέπει να δώσει τη θέση του σε μια νοήμονα κατανόηση της πραγματικότητας και ν’ αντικατασταθεί από την αντίληψη της συνέχειας που θα εξαλείψει την ταραχή και θα τονίσει την ιδέα της μίας ζωής και της μίας συνειδητής Οντότητας σε εμπειρίες πολλών σωμάτων. Μπορεί να δηλωθεί, για να συνοψίσω τη γενική μου πρόταση, ότι ο φόβος και ο τρόμος του θανάτου εδράζεται στην αγάπη της μορφής – της δικής μας μορφής, των

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

278

μορφών εκείνων που αγαπούμε και της μορφής του οικείου μας περίγυρου και περιβάλλοντος. Αυτός όμως ο τύπος της αγάπης είναι αντίθετος με όλη τη διδασκαλία μας για τις πνευματικές πραγματικότητες. Η ελπίδα του μέλλοντος και η ελπίδα της αποδέσμευσής μας απ’ αυτό τον κακώς θεμελιωμένο φόβο βρίσκεται στη μετατόπιση της έμφασής μας στο γεγονός της αιώνιας ψυχής και στην ανάγκη αυτής της ψυχής να ζει πνευματικά, εποικοδομητικά και θεία μέσα στους υλικούς φορείς. Στην αντίληψη αυτή υπεισέρχεται πάλι η σκέψη της απόδοσης. Συνεπώς οι εσφαλμένες αντιλήψεις λησμονούνται· υπεισέρχεται επίσης η ιδέα της εξάλειψης, έτσι ώστε να επιτευχθεί ορθή εστίαση. Η ολοκλήρωση απαιτεί εξέταση έτσι ώστε η απορρόφηση στη ζωή της ψυχής να πάρει τη θέση της απορρόφησης στη ζωή του σώματος. Θλίψη, μοναξιά, δυστυχία, κατάπτωση, απώλεια – όλα αυτά είναι ιδέες που πρέπει να εξαφανισθούν καθώς η κοινή αντίδραση στο γεγονός του θανάτου θα εξαφανίζεται επίσης. Καθώς οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν συνειδητά σαν ψυχές, καθώς μαθαίνουν επίσης να εστιάζονται στα ψυχικά επίπεδα και αρχίζουν να θεωρούν τη μορφή ή τις μορφές σαν απλούς τρόπους έκφρασης, όλες οι παλιές θλιβερές ιδέες για το θάνατο θα εξαφανισθούν βαθμιαία και μια νέα και περισσότερο χαρούμενη προσέγγιση στη μεγάλη αυτή εμπειρία θα πάρει τη θέση τους. Θα σημειώσετε ότι οι διάφορες λέξεις που διάλεξα για να εξετάσω τα βασικά προαπαιτούμενα επελέγησαν για τις ειδικές τους έννοιες: 1. Το Έργο της Απόδοσης υποδηλώνει την επιστροφή της μορφής στη βασική δεξαμενή της ουσίας· ή της ψυχής, της θείας πνευματικής ενέργειας, που επιστρέφει στην πηγή της – είτε στα ψυχικά είτε στα εναδικά επίπεδα, ανάλογα με το σημείο εξέλιξης. Η απόδοση αυτή είναι κατεξοχήν το έργο της ανθρώπινης ψυχής μέσα στο φυσικό σώμα και περιλαμβάνει τόσο το καρδιακό όσο και το κεφαλικό κέντρο. 2. Η Τέχνη της Εξάλειψης. Αυτή αναφέρεται σε δύο δραστηριότητες του εσώτερου πνευματικού ανθρώπου, δηλαδή την εξάλειψη κάθε ελέγχου απ’ τον τριπλό κατώτερο άνθρωπο και τη διαδικασία της επανεστίασης στα συγκεκριμένα επίπεδα του νοητικού πεδίου σαν ένα σημείο ακτινοβόλου φωτός. Αυτή αφορά κυρίως την ανθρώπινη ψυχή. 3. Οι Διαδικασίες Ολοκλήρωσης. Αυτές αφορούν το έργο του απελευθερωμένου πνευματικού ανθρώπου καθώς σμίγει με την ψυχή (την υπερψυχή) στα ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου. Το μέρος επιστρέφει στο όλο κι ο άνθρωπος κατανοεί την αληθινή έννοια των λόγων του Κρίσνα, “Έχοντας διαπεράσει ολόκληρο το σύμπαν με ένα τμήμα του εαυτού μου, παραμένω”. Κι ο ίδιος επίσης, το συνειδητό βιωματικό τμήμα που διαπέρασε το μικρό σύμπαν της μορφής στους τρεις κόσμους, παραμένει επίσης. Γνωρίζει τον εαυτό του ότι είναι μέρος του όλου. Οι τρεις αυτές διαδικασίες είναι Θάνατος. Θα σας είναι προφανές ότι όταν η ανθρωπότητα επιτύχει αυτή την προοπτική για το γεγονός του θανάτου ή την τέχνη του θνήσκειν, η όλη στάση της φυλής των ανθρώπων θα υποστεί μια ευεργετική αλλαγή. Με την πάροδο του χρόνου αυτή θα παραλληλισθεί με μια σχέση μεταξύ των ανθρώπων σε τηλεπαθητικά επίπεδα· οι άνθρωποι θα

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

279

αυξάνονται σταθερά σε νοημοσύνη και η ανθρωπότητα θα εστιάζεται αυξανόμενα στα νοητικά επίπεδα. Η τηλεπαθητική αυτή σχέση θα είναι ένα κοινό και σύνηθες φαινόμενο του οποίου ο σύγχρονος πνευματισμός αποτελεί εγγύηση, αν και η διαστροφή (και μια πολύ σοβαρή διαστροφή) βασίζεται κυρίως στον ευσεβή πόθο της ανθρωπότητας με πολύ λίγη αληθινή τηλεπάθεια. Η τηλεπάθεια η οποία υφίσταται σήμερα μεταξύ του μέντιουμ (εν υπνώσει ή μη) και του τεθλιμμένου συγγενούς ή φίλου, δεν είναι μεταξύ εκείνου που βίωσε την αποδέσμευση του θανάτου κι εκείνου που είναι ακόμη σε μορφή. Αυτό πρέπει να το θυμάστε. Στο μεταξύ όσο ο νους δεν είναι κανονικά τηλεπαθητικός, μπορεί να υπάρξει (αν και πολύ σπάνια) η παρεμβολή ενός μεντιουμισμού που θα βασίζεται σε ψυχόραση και ψυχακοή, αλλά όχι σε ύπνωση. Αυτή θα απαιτεί ακόμη την επαφή μέσω ενός τρίτου και θα είναι ολοκληρωτικά αστρική· θα είναι συνεπώς γεμάτη από γοητεία και σφάλμα. Θα είναι πάντως ένα βήμα απ’ τις τωρινές μεντιουμιστικές παραστάσεις που απλά αγνοούν τον άνθρωπο που πέθανε και δίνουν στον ερωτώντα μόνο εκείνο που το μέντιουμ διαβάζει στην αύρα του – την ανάμνηση της προσωπικής εμφάνισης, τις σημαντικές μνήμες που είναι αποθηκευμένες στη συνείδηση του ερωτώντα και τον ευσεβή πόθο για μια αιτούμενη συμβουλή, γιατί ο ερωτών πιστεύει ότι επειδή ο άνθρωπος πέθανε πρέπει να είναι σοφότερος από πριν. Όταν το μέντιουμ κατά καιρούς επιτυγχάνει την αποκατάσταση μιας αληθινής επικοινωνίας, αυτό συμβαίνει διότι ο ερωτών και το αποθανών πρόσωπο είναι νοητικοί τύποι και υπάρχει συνεπώς μια αληθινή τηλεπαθητική σχέση μεταξύ τους με την παρεμβολή του μέντιουμ. Η φυλή προοδεύει, αναπτύσσεται και γίνεται αυξανόμενα νοητική. Η σχέση μεταξύ του πεθαμένου και του ζωντανού πρέπει και θα είναι στα νοητικά επίπεδα, πριν τις διαδικασίες ολοκλήρωσης· η αληθινή διακοπή της επικοινωνίας θα έλθει όταν η ανθρώπινη ψυχή επαναπορροφηθεί στην υπερψυχή προτού ενσαρκωθεί πάλι. Το γεγονός της επικοινωνίας μέχρι εκείνη τη στιγμή θα καταστρέψει πλήρως το φόβο του θανάτου. Στην περίπτωση μαθητών που εργάζονται στο Άσραμ ενός Διδασκάλου, ακόμη κι αυτή η διαδικασία της ολοκλήρωσης δε θα συνιστά εμπόδιο. Στις επόμενες λίγες σελίδες θα σας δώσω κάποια διδασκαλία για ό,τι θα μπορούσε να ονομασθεί τέχνη του θανάτου κι έτσι θα επεκτείνω όσα είπα στην Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ Ανέλαβα να πραγματευθώ μαζί σας τις διαδικασίες του θνήσκειν και να εξετάσω κάπως πληρέστερα τον παράγοντα του θανάτου – την πιο οικεία εμπειρία (αν ο φυσικός εγκέφαλος μπορούσε να τη θυμηθεί και να την αντιληφθεί) στη ζωή της επανενσαρκούμενης οντότητας ή ψυχής. Ας σχολιάσω κάπως τη στάση του ανθρώπου ως προς την εμπειρία της “απόδοσης”. Είναι μια ιδιαζόντως αποκρυφιστική λέξη που χρησιμοποιείται κυρίως από το μυημένο όταν αναφέρεται στο θάνατο. Η εξέχουσα στάση που σχετίζεται με το θάνατο είναι εκείνη του φόβου. Αυτός ο φόβος βασίζεται – προς το παρόν – στη νοητική αβεβαιότητα ως προς το γεγονός της αθανασίας. Πέρα απ’ το αποδειγμένο γεγονός κάποιας μορφής επιβίωσης που εδραιώθηκε από ομάδες

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

280

ψυχικών ερευνών, η αθανασία ή η διαρκής ύπαρξη εκείνου που συνήθως εννοούμε όταν μιλούμε για το “εγώ”, παραμένει ακόμη στο βασίλειο του ευσεβούς πόθου ή της πίστης. Η πίστη αυτή μπορεί να βασίζεται σε Χριστιανικές θέσεις, σε θρησκευτικές διαβεβαιώσεις που στηρίζονται στην εκλογίκευση του ζητήματος και στην πιο επιστημονική προσέγγιση που ισχυρίζεται ότι η ανάγκη της οικονομίας απαιτεί πως δεν μπορεί να χαθεί εκείνο που εξελισσόταν επί μακρό χρόνο και είναι το κορυφαίο αποτέλεσμα της εξελικτικής διαδικασίας. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει καμιά απόδειξη στον πλανήτη μας για κάποιο ανώτερο εξελικτικό προϊόν από εκείνο του ανθρώπινου βασιλείου· ακόμη και για τον υλιστή στοχαστή η μοναδικότητα του ανθρώπου βρίσκεται στα διάφορα στάδια συνείδησης και στην ικανότητά του να παρουσιάζει για έρευνα όλα τα στάδια της συνείδησης από εκείνο του αμόρφωτου άγριου και όλων των ενδιάμεσων σταδίων νοητικής αποτελεσματικότητας μέχρι τους πολύ προχωρημένους στοχαστές και τους μεγαλοφυείς που είναι ικανοί για δημιουργική τέχνη, επιστημονική ανακάλυψη και πνευματική αντίληψη. Θέτοντάς το πολύ απλά, το ερώτημα που εγείρει το θέμα του θανάτου είναι: Πού είναι το “εγώ”, ο ενοικών κάτοχος του σώματος, όταν αυτό το σώμα εγκαταλείπεται και αποσυντίθεται; Υπάρχει σε τελευταία ανάλυση κάποιος ενοικών κάτοχος; Η ανθρώπινη ιστορία καταγράφει την ατέλειωτη έρευνα για την επιβεβαίωση αυτού του θέματος· η έρευνα αυτή κορυφώνεται σήμερα στις πολυάριθμες εταιρείες που ασχολούνται με την προσπάθεια να αποδείξουν την αθανασία και να εισδύσουν σ’ εκείνο το φρούριο του πνεύματος που προφανώς προσφέρει άσυλο στο “εγώ” το οποίο υπήρξε ο ηθοποιός στο φυσικό πεδίο και μέχρι τώρα φέρνει σε αμηχανία τους πιο σοβαρούς ερευνητές. Το κίνητρο του φόβου βρίσκεται πίσω απ’ τη μανιακή αυτή έρευνα· είναι ατυχές γεγονός ότι η πλειονότητα των ανθρώπων (εκτός από λίγους φωτισμένους επιστήμονες και νοήμονες ερευνητές) που ασχολούνται με τις συνήθως αμφίβολες τεχνικές των πνευματιστικών συνεδριάσεων, είναι συναισθηματικοί τύποι που πείθονται εύκολα και είναι έτοιμοι να δεχθούν σαν απόδειξη εκείνο που ο πιο νοήμων ερευνητής θ’ απέρριπτε αμέσως. Πρέπει εδώ να αποσαφηνίσω τη θέση μου για το μεγάλο πνευματιστικό κίνημα που έκανε τόσα πολλά στο παρελθόν για ν’ αποδείξει το γεγονός της επιβίωσης και το οποίο σε ορισμένες φάσεις του έκανε επίσης τόσα πολλά για να παραπλανήσει και να εξαπατήσει το ανθρώπινο γένος. Με το γενικό αυτό όρο ταξινομώ επίσης τις διάφορες ομάδες ψυχικής έρευνας κι εξαιρώ κάθε ειλικρινές επιστημονικό έργο. Καμιά απ’ αυτές τις ομάδες δεν απέδειξε ακόμη τη θέση της. Το μυστήριο και η μωρία των κοινών πνευματιστικών συνεδριάσεων και το έργο των μέντιουμ κατέδειξε ωστόσο την παρουσία ενός ανεξήγητου παράγοντα· τα εργαστήρια των επιστημόνων ερευνητών δεν απέδειξαν ούτε κι αυτόν. Για κάθε περίπτωση σαφώς αποδεκτής εμφάνισης ενός άσαρκου προσώπου υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεων που μπορούν να εξηγηθούν με βάση την ευπιστία, την τηλεπαθητική σχέση (με το τεθλιμμένο πρόσωπο, αλλά όχι με κάποιο μεταστάντα), την όραση σκεπτομορφών απ’ τον ψυχορατικό και την ακοή φωνών απ’ τον ψυχακουστικό κι επίσης την εξαπάτηση. Σημειώστε ότι αναφέρομαι σε

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

281

“αποδεκτές εμφανίσεις” ενός επιστρέφοντος πνεύματος. Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες για να δικαιολογήσουν την πίστη στην επιβίωση και ν’ αποδείξουν την πραγματική της φύση. Με βάση τα ανεξήγητα φαινόμενα επαφής με τους υποτιθέμενους νεκρούς, τα οποία έχουν καταγραφεί, ερευνηθεί κι αποδειχθεί και το χαρακτήρα των ανθρώπων που πιστοποιούν το γεγονός αυτών των φαινομένων, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι κάτι επιζεί από την “απόδοση” του υλικού σώματος στην αιώνια δεξαμενή της ουσίας. Θα προχωρήσουμε με το δεδομένο αυτό. Σήμερα το φαινόμενο του θανάτου γίνεται όλο και περισσότερο οικείο. Ο παγκόσμιος πόλεμος έριξε εκατομμύρια ανδρών και γυναικών – πολιτών και όσων ήταν στους διάφορους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων όλων των εθνών – στον άγνωστο εκείνο κόσμο που δέχεται όλους όσους απορρίπτουν τη φυσική μορφή. Οι συνθήκες είναι αυτή την εποχή τέτοιες ώστε παρά τον αρχαίο και βαθιά ριζωμένο φόβο του θανάτου προβάλλει στη συνείδηση του ανθρώπινου γένους η αντίληψη ότι υπάρχουν πολλά χειρότερα πράγματα απ’ το θάνατο· οι άνθρωποι γνώρισαν ότι η ασιτία, ο ακρωτηριασμός, η μόνιμη φυσική ανικανότητα, η νοητική αναπηρία σαν αποτέλεσμα του πολέμου και της έντασης του πολέμου, η παρατήρηση του πόνου και της αγωνίας που δεν μπορούν να ανακουφισθούν, είναι πράγματι χειρότερα απ’ το θάνατο· πολλοί επίσης γνωρίζουν και πιστεύουν (γιατί αυτή είναι η δόξα του ανθρώπινου πνεύματος) ότι η εγκατάλειψη των αξιών για τις οποίες οι άνθρωποι αγωνίσθηκαν και πέθαναν ανά τους αιώνες και οι οποίες θεωρούνται ουσιώδεις για τη ζωή του ελεύθερου ανθρώπινου πνεύματος, είναι μεγαλύτερης σημασίας από τη διαδικασία του θανάτου. Αυτή η στάση που είναι χαρακτηριστική του ευαίσθητου και ορθά σκεπτόμενου ανθρώπου αυτή την εποχή, προβάλλει τώρα σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό σημαίνει την αναγνώριση, παράλληλα με τον αρχαίο φόβο, μιας ακατανίκητης ελπίδας ότι μπορεί να υπάρχουν αλλού καλύτερες συνθήκες κι αυτό δεν είναι αναγκαστικά ευσεβής πόθος αλλά ένδειξη μιας λανθάνουσας υποκειμενικής γνώσης που έρχεται αργά στην επιφάνεια. Κάτι είναι στο δρόμο του σαν αποτέλεσμα της ανθρώπινης αγωνίας και της ανθρώπινης σκέψης· αυτό γίνεται σήμερα αισθητό· το γεγονός αυτό θα καταδειχθεί αργότερα. Αντίθετες προς την εσώτερη αυτή πεποίθηση και την υποκειμενική αντίληψη είναι οι παλιές συνήθειες σκέψης, η τωρινή αναπτυγμένη υλιστική στάση, ο φόβος της εξαπάτησης και ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιστημόνων και των θρησκευόμενων ή των κληρικών. Οι πρώτοι αρνούνται ορθά να πιστέψουν σ’ εκείνο που παραμένει ακόμη αναπόδεικτο και φαίνεται επίσης ότι δεν επιδέχεται απόδειξης, ενώ οι θρησκευτικές ομάδες και οργανώσεις δεν έχουν εμπιστοσύνη σε καμιά παρουσίαση της αλήθειας την οποία δε διατύπωσαν με τους δικούς τους όρους. Αυτό τονίζει υπερβολικά την πίστη κι έτσι γελοιοποιεί κάθε ενθουσιώδη έρευνα. Η ανακάλυψη του γεγονότος της αθανασίας θα προέλθει από το λαό· θα γίνει τελικά αποδεκτό από τις εκκλησίες και θ’ αποδειχθεί απ’ την επιστήμη, αφού όμως περάσουν τα επακόλουθα του πολέμου και κοπάσει η πλανητική αυτή αναταραχή. Το πρόβλημα του θανάτου, περιττό να πω, βασίζεται στην αγάπη της ζωής που είναι

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

282

το βαθύτερο ένστικτο της ανθρώπινης φύσης. Η διαπίστωση ότι τίποτε δε χάνεται υπό το θείο νόμο, είναι μια αναγνώριση της επιστήμης· η αιώνια διάρκεια στη μια ή την άλλη μορφή είναι μια παγκόσμια δεκτή αλήθεια. Από το πλήθος των θεωριών προέκυψαν τρεις μεγάλες λύσεις· αυτές είναι πολύ γνωστές σ’ όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Είναι: 1. Η αυστηρά υλιστική λύση που δέχεται την εμπειρία και την έκφραση της συνειδητής ζωής όσο υπάρχει και διαρκεί η φυσική, απτή μορφή, αλλά διδάσκει επίσης ότι μετά το θάνατο και την επακόλουθη αποσύνθεση του σώματος δεν υφίσταται πια κανένα συνειδητό, λειτουργικό, αυτοαναγνωριζόμενο πρόσωπο. Η αίσθηση του “εγώ”, η επίγνωση της προσωπικότητας σε αντιδιαστολή προς όλες τις άλλες προσωπικότητες εξαφανίζεται με την εξάλειψη της μορφής· η προσωπικότητα θεωρείται ότι είναι απλά το άθροισμα της συνείδησης των κυττάρων του σώματος. Η θεωρία αυτή εντάσσει τον άνθρωπο στην ίδια κατηγορία με κάθε άλλη μορφή των τριών άλλων βασιλείων της φύσης· βασίζεται στη μη ευαισθησία του μέσου ανθρώπινου όντος προς τη ζωή, όταν αποσυρθεί απ’ τον απτό φορέα· αγνοεί κάθε απόδειξη του αντιθέτου και λέει ότι επειδή δεν μπορούμε να δούμε (οπτικά) και να αποδείξουμε (απτά) την επιβίωση του “εγώ” ή της αθάνατης οντότητας μετά το θάνατο, αυτή είναι ανύπαρκτη. Η θεωρία αυτή δεν υποστηρίζεται από τόσους πολλούς όπως στα περασμένα χρόνια, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της υλιστικής Βικτωριανής εποχής. 2. Η θεωρία της υπό όρους αθανασίας. Η θεωρία αυτή υποστηρίζεται ακόμη από ορισμένες φονταμενταλιστικές και στενά θεολογικές σχολές σκέψης κι επίσης από λίγους διανοούμενους, κυρίως εγωιστικής τάσης. Υποστηρίζει ότι μόνο όσοι έφθασαν σ’ ένα ιδιαίτερο στάδιο πνευματικής επίγνωσης, ή δέχονται ένα ιδιαίτερο σύνολο θεολογικών διακηρύξεων, μπορούν να λάβουν το δώρο της προσωπικής αθανασίας. Οι πολύ διανοούμενοι ισχυρίζονται επίσης κατά καιρούς ότι το επιστέφον δώρο στην ανθρωπότητα είναι ένας αναπτυγμένος και καλλιεργημένος νους κι ότι όσοι κατέχουν αυτό το δώρο προικίζονται επίσης με αιώνια επιβίωση. Μια σχολή αποπέμπει όσους θεωρεί πνευματικά δύστροπους ή αρνητικούς στην επιβολή των ιδιαίτερων θεολογικών βεβαιοτήτων της, είτε στην πλήρη εκμηδένιση, όπως στην υλιστική λύση, είτε στη διαδικασία μιας αιώνιας τιμωρίας, δεχόμενη έτσι ταυτόχρονα μια μορφή αθανασίας. Λόγω της έμφυτης καλοσύνης της ανθρώπινης καρδιάς, πολύ λίγοι είναι μνησίκακοι ή αρκετά απερίσκεπτοι για να αποδεχθούν αυτή την παρουσίαση και βέβαια ανάμεσά τους πρέπει να κατατάξουμε το μη σκεπτόμενο λαό ο οποίος διαφεύγει από τη νοητική του ευθύνη σε μια τυφλή πίστη στις θεολογικές εξαγγελίες. Η Χριστιανική ερμηνεία, όπως δόθηκε από τις ορθόδοξες και φονταμενταλιστικές σχολές, αποδεικνύεται αβάσιμη όταν υποβληθεί στην καθαρή λογική· μεταξύ των επιχειρημάτων που ακυρώνουν την ακρίβειά της βρίσκεται το γεγονός ότι ο Χριστιανισμός θεωρεί ένα μακρύ μέλλον αλλά κανένα παρελθόν· είναι ένα μέλλον που εξαρτάται ολοκληρωτικά από τις δραστηριότητες του επεισοδίου της τωρινής ζωής και δεν εξηγεί κατά κανένα τρόπο τις διακρίσεις

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

283

και διαφορές που χαρακτηρίζουν την ανθρωπότητα. Στηρίζεται μόνο στη θεωρία μιας ανθρωπόμορφης Θεότητας της οποίας η θέληση – όπως εκδηλώνεται στην πράξη – δίνει ένα παρόν που δεν έχει παρελθόν αλλά μόνο μέλλον· η μεροληψία της αναγνωρίζεται πλατιά, αλλά η ανεξιχνίαστη βούληση του Θεού δεν πρέπει να ερευνάται. Εκατομμύρια ακολουθούν ακόμη αυτή την πίστη, όχι όμως τόσο έντονα όσο πριν εκατό χρόνια. 3. Η θεωρία της μετενσάρκωσης που είναι τόσο οικεία σ’ όλους τους αναγνώστες μου, γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής στη Δύση· ήταν πάντοτε δεκτή (αν και με πολλές ανόητες προσθήκες κι ερμηνείες) στην Ανατολή. Η διδασκαλία αυτή παραμορφώθηκε τόσο πολύ όσο και οι διδασκαλίες του Χριστού ή του Βούδδα ή του Σρι Κρίσνα απ’ τους στενόμυαλους και νοητικά περιορισμένους θεολόγους. Τα βασικά γεγονότα μιας πνευματικής καταγωγής, μιας καθόδου στην ύλη, μιας ανόδου με το μέσον συνεχών ενσαρκώσεων στη μορφή μέχρι οι μορφές αυτές αποβούν τέλειες εκφράσεις της ενοικούσας πνευματικής συνείδησης και μιας σειράς μυήσεων στο τέλος του κύκλου της ενσάρκωσης, γίνονται ευκολότερα αποδεκτά και αναγνωρίζονται περισσότερο από άλλοτε. Αυτές είναι οι κύριες λύσεις του προβλήματος της αθανασίας και της επιβίωσης της ανθρώπινης ψυχής· αποσκοπούν ν’ απαντήσουν στο αιώνιο ερώτημα της ανθρώπινης καρδιάς: Από Πού, Γιατί, Κατά Πού και Πού; Μόνο η τελευταία από τις προταθείσες λύσεις προσφέρει μια αληθινά λογική απάντηση σ’ όλα. Η αποδοχή της καθυστέρησε γιατί απ’ την εποχή που η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ διατύπωσε την αρχαία αυτή αλήθεια για το σύγχρονο κόσμο στο τελευταίο τέταρτο του δέκατου ένατου αιώνα, παρουσιάσθηκε τόσο ανόητα· εμποδίστηκε λόγω του γεγονότος ότι την πρέσβευαν πάντοτε οι Ανατολικές φυλές οι οποίες – απ’ τη Δυτική σκοπιά – είναι ειδωλολατρικές και οι ειδωλολάτρες “στην τυφλότητά τους προσκυνούν ξύλα και λίθους”, για ν’ αναφέρω έναν από τους φονταμενταλιστικούς ύμνους σας. Πόσο περίεργο είναι ν’ αντιληφθούμε ότι για τον άνθρωπο των Ανατολικών χωρών οι θρησκευόμενοι άνθρωποι της Δύσης κάνουν το ίδιο και μπορεί να τους δει κανείς να γονατίζουν στους Χριστιανικούς βωμούς που έχουν αγάλματα του Χριστού, της Παρθένου Μαρίας και των Αποστόλων. Οι αποκρυφιστές του κόσμου μέσω των θεοσοφικών εταιρειών κι άλλων λεγόμενων αποκρυφιστικών σωμάτων έβλαψαν πολύ την παρουσίαση της αλήθειας για τη μετενσάρκωση, με περιττές, ασήμαντες, ανακριβείς και καθαρά θεωρητικές λεπτομέρειες που τις διέδωσαν σαν αλήθειες για τις διαδικασίες του θανάτου και τις περιστάσεις του ανθρώπου μετά το θάνατο. Οι λεπτομέρειες αυτές εξαρτώνταν κυρίως από την ψυχορατική όραση των κυριότερων αντιπροσώπων του αστρικού ψυχισμού στη Θεοσοφική Εταιρεία. Ωστόσο στις Γραφές του κόσμου δε δίνονται τέτοιες λεπτομέρειες και η Ε.Π.Μπ. στη Μυστική Δοξασία δεν έδωσε καμιά. Ένα παράδειγμα της ανακριβούς και ανόητης απόπειρας να επεξηγηθεί η θεωρία της επαναγέννησης μπορεί να ιδωθεί στα χρονικά όρια που επιβάλλονται στις αποχωρούσες ανθρώπινες ψυχές μεταξύ των ενσαρκώσεων στο φυσικό πεδίο και της επιστροφής στη φυσική επαναγέννηση – δηλώνονται κάποια έτη απουσίας που εξαρτώνται από την ηλικία της

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

284

αποχωρούσας ψυχής και τη θέση της στην κλίμακα της εξέλιξης. Μας λένε ότι αν η ψυχή είναι πολύ προχωρημένη, η απουσία από το φυσικό πεδίο είναι παρατεταμένη, ενώ συμβαίνει το αντίθετο. Οι προχωρημένες ψυχές κι εκείνες των οποίων η διανοητική ικανότητα αναπτύσσεται γοργά, επανέρχονται με μεγάλη ταχύτητα λόγω της ευαίσθητης ανταπόκρισής τους στην έλξη των υποχρεώσεων, των ενδιαφερόντων και των ευθυνών που έχουν ήδη εδραιωθεί στο φυσικό πεδίο. Οι άνθρωποι τείνουν να λησμονούν ότι ο χρόνος είναι η αλληλουχία γεγονότων και καταστάσεων συνείδησης όπως καταγράφονται απ’ το φυσικό εγκέφαλο. Όταν δεν υπάρχει φυσικός εγκέφαλος, ό,τι εννοεί η ανθρωπότητα σαν χρόνο είναι ανύπαρκτο. Η απομάκρυνση των εμποδίων της μορφής στάδιο με στάδιο επιφέρει μια αυξανόμενη αντίληψη του Αιώνιου Τώρα. Στην περίπτωση εκείνων που πέρασαν απ’ τη θύρα του θανάτου και συνεχίζουν ακόμη να σκέφτονται με όρους χρόνου, αυτό οφείλεται σε γοητεία και στην εμμονή μιας ισχυρής σκεπτομορφής. Δείχνει πόλωση στο αστρικό πεδίο· είναι το πεδίο στο οποίο εργάσθηκαν οι κυριότεροι Θεοσοφιστές συγγραφείς και ψυχικοί και στο οποίο βάσισαν τα κείμενά τους. Είναι τελείως ειλικρινείς σε ό,τι λένε, αλλά παραλείπουν ν’ αναγνωρίσουν την απατηλή φύση όλων των ευρημάτων που βασίζονται στην αστρική ψυχόραση. Η αναγνώριση ενός έντονου χρονικού παράγοντα και η συνεχής έμφαση στο χρονισμό είναι χαρακτηριστικό όλων των πολύ αναπτυγμένων ανθρώπων σε ενσάρκωση κι εκείνων των οποίων ο κατώτερος συγκεκριμένος νους έχει ισχυρή εμβέλεια. Τα παιδιά και οι παιδικές φυλές απ’ τη μια μεριά και οι πολύ προχωρημένοι άνθρωποι απ’ την άλλη, των οποίων ο αφηρημένος νους λειτουργεί (με το μέσον του ερμηνευτικού κατώτερου νου), δεν έχουν συνήθως αίσθηση του χρόνου. Ο μυημένος χρησιμοποιεί τον παράγοντα του χρόνου στις σχέσεις και τις συναλλαγές του με όσους ζουν στο φυσικό πεδίο, αλλά μέσα του έχει αποσπασθεί από κάθε αναγνώρισή του οπουδήποτε στο σύμπαν. Συνεπώς η χρήση του όρου “αθανασία” συνεπάγεται το άχρονο και διδάσκει ότι αυτό το άχρονο υφίσταται για ό,τι δεν είναι φθαρτό ούτε ρυθμίζεται απ’ το χρόνο. Είναι μια δήλωση που απαιτεί προσεκτική εξέταση. Ο άνθρωπος δεν μετενσαρκώνεται κάτω απ’ την πίεση του χρόνου. Ενσαρκώνεται κάτω απ’ τις απαιτήσεις της καρμικής υποχρέωσης, κάτω από την έλξη εκείνου που ο ίδιος σαν ψυχή εγκαινίασε κι εξαιτίας της αισθητής ανάγκης να εκπληρώσει θεσπισμένες υποχρεώσεις· ενσαρκώνεται επίσης από μια αίσθηση ευθύνης και για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τις οποίες παλαιότερες παραβιάσεις των νόμων που διέπουν τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, επέβαλαν πάνω του. Όταν αυτές οι απαιτήσεις, οι ψυχικές ανάγκες, οι εμπειρίες και οι ευθύνες ικανοποιηθούν, εισέρχεται μόνιμα στο “διαυγές ψυχρό φως της αγάπης και της ζωής” και δε χρειάζεται πια (όσον αφορά τον ίδιο) το νηπιακό στάδιο της ψυχικής εμπειρίας στη γη. Είναι ελεύθερος από καρμικές επιβολές στους τρεις κόσμους, αλλά βρίσκεται ακόμη κάτω απ’ την ώθηση της καρμικής ανάγκης που απαιτεί απ’ αυτόν και την τελευταία ουγκιά υπηρεσίας που είναι σε θέση να προσφέρει σ’ όσους βρίσκονται ακόμη κάτω από το Νόμο της Καρμικής Υποχρέωσης. Έχετε συνεπώς τρεις όψεις του Νόμου του Κάρμα καθώς επηρεάζει την αρχή της επαναγέννησης:

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

285

1. Το Νόμο της Καρμικής Υποχρέωσης που διέπει τη ζωή στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης και ο οποίος τερματίζεται οριστικά στην τέταρτη μύηση. 2. Το Νόμο της Καρμικής Αναγκαιότητας. Αυτός διέπει τη ζωή του προχωρημένου μαθητή και του μυημένου από τη στιγμή της δεύτερης μύησης μέχρι μια ορισμένη μύηση ανώτερη της τέταρτης· αυτές οι μυήσεις του επιτρέπουν να περάσει στην Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης. 3. Το Νόμο του Καρμικού Μετασχηματισμού, μια μυστηριώδη φράση που διέπει τις διαδικασίες τις οποίες υφίσταται κανείς στην Ανώτερη Οδό. Αυτές επιτρέπουν στο μυημένο να διαφύγει τελείως από το κοσμικό φυσικό πεδίο και να λειτουργήσει στο κοσμικό νοητικό πεδίο. Αφορά την αποδέσμευση εκείνων που είναι σαν τον Σανάτ Κουμάρα και τους Συντρόφους Του στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα, από την επιβολή της κοσμικής επιθυμίας που εκδηλώνεται στο κοσμικό μας φυσικό πεδίο σαν πνευματική θέληση. Αυτή θα έπρεπε να είναι για σας μια εντυπωσιακή σκέψη. Είναι ωστόσο φανερό ότι μπορώ να πω λίγα γι’ αυτό το θέμα. Η συνεπαγόμενη γνώση δε μου ανήκει ακόμη. Ας επιστρέψουμε τώρα σε μια άλλη όψη του θέματός μας. Υπάρχουν, μιλώντας γενικότερα, τρία κύρια επεισόδια θανάτου. Υπάρχει πρώτα απ’ όλα η σταθερή επανάληψη του γεγονότος του φυσικού θανάτου. Είναι γνωστός σ’ όλους μας λόγω της ακραίας συχνότητάς του, αν μόνο μπορούσαμε να το αντιληφθούμε. Αυτή η κατανόηση θα εξάλειφε γοργά τον τωρινό φόβο του θανάτου. Υπάρχει έπειτα ο “δεύτερος θάνατος” για τον οποίο γίνεται λόγος στη Βίβλο και ο οποίος στον παρόντα πλανητικό κύκλο συνδέεται με το θάνατο κάθε αστρικού ελέγχου πάνω στο ανθρώπινο ον. Με την πλατύτερη έννοια ο δεύτερος αυτός θάνατος συμπληρώνεται στην τέταρτη μύηση, όταν πεθαίνει ακόμη και η πνευματική έφεση γιατί δε χρειάζεται πια· η Θέληση του μυημένου είναι τώρα σταθερή κι αμετακίνητη κι έτσι δε χρειάζεται πια η αστρική ευαισθησία. Υπάρχει ένα περίεργο αντίστοιχο αυτής της εμπειρίας σ’ ένα πολύ κατώτερο επίπεδο στο θάνατο κάθε αστρικού συναισθήματος που συμβαίνει για το ζηλωτή ατομικά τη στιγμή της δεύτερης μύησης. Συνιστά τότε ένα πλήρες επεισόδιο και καταγράφεται συνειδητά. Μεταξύ της δεύτερης και τρίτης μύησης ο μαθητής πρέπει να καταδείξει μια συνέχεια μη-ανταπόκρισης στον αστρισμό και το συναισθηματισμό. Ο δεύτερος θάνατος στον οποίο αναφέρομαι εδώ, έχει να κάνει με το θάνατο ή την εξαφάνιση του αιτιώδους σώματος τη στιγμή της τέταρτης μύησης· σημαδεύει τη συμπλήρωση της δόμησης της ανταχκάρανα και την εδραίωση άμεσης κι ανεμπόδιστης σχέσης μεταξύ Ενάδας και προσωπικότητας. Ο τρίτος θάνατος συμβαίνει όταν ο μυημένος αφήνει πίσω του οριστικά και χωρίς καμιά προοπτική επιστροφής κάθε σχέση με το κοσμικό φυσικό πεδίο. Αυτός ο θάνατος βρίσκεται αναγκαστικά πολύ μακριά για όλα τα μέλη της Ιεραρχίας και προς το παρόν είναι εφικτός κι επιτρεπτός μόνο για λίγους στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα. Ωστόσο ο Σανάτ Κουμάρα δε θα διέλθει απ’ αυτή τη διαδικασία. Έχει

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

286

υποστεί αυτό το “μετασχηματισμό” προ πολλών αιώνων στη διάρκεια του μεγάλου κατακλυσμού που εγκαινίασε τη Λεμούρεια Εποχή και ο οποίος προκλήθηκε απ’ την κοσμική Του εμπειρία και την ανάγκη για εισροή ενέργειας από εξωπλανητικά Όντα. Έδωσα τις σύντομες αυτές περιλήψεις για να διευρύνω τη γενική σας κατανόηση εκείνου που οι Διδάσκαλοι ονομάζουν “επέκταση του θανάτου στο χώρο”. Όμως στις επόμενες σελίδες θα περιορισθούμε στο θέμα του θανάτου του φυσικού σώματος και των λεπτοφυέστερων σωμάτων στους τρεις κόσμους· θα ασχοληθούμε επίσης με τις διαδικασίες που επιφέρουν την επαναπορρόφηση της ανθρώπινης ψυχής στην πνευματική ψυχή στο δικό της πεδίο, το ανώτερο νοητικό πεδίο· θα εξετάσουμε την επαναφομοίωση της ουσίας και την οικειοποίηση της ύλης για τη νέα μετενσάρκωση. Θα εξετάσουμε συνεπώς τις τρεις κύριες διαδικασίες στις οποίες αναφέρθηκα νωρίτερα· αυτές καλύπτουν τρεις περιόδους και οδηγούν τελικά σε άλλες διαδικασίες υπό το Νόμο της Επαναγέννησης. Αυτές είναι: 1. Η Διαδικασία της Απόδοσης διέπει την περίοδο της απόσυρσης της ψυχής από το φυσικό πεδίο και από τις δύο φαινομενικές της όψεις, το πυκνό φυσικό σώμα και το αιθερικό σώμα. Αφορά την Τέχνη του Θνήσκειν. 2. Η Διαδικασία της Εξάλειψης. Διέπει εκείνη την περίοδο της ζωής της ανθρώπινης ψυχής μετά το θάνατο και στους δύο άλλους κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης. Αφορά την εξάλειψη απ’ την ψυχή του αστρικο-νοητικού σώματος, έτσι ώστε να είναι “έτοιμη να σταθεί ελεύθερη στο δικό της τόπο”. 3. Η Διαδικασία της Ολοκλήρωσης αφορά την περίοδο κατά την οποία η απελευθερωθείσα ψυχή αποκτά πάλι συνείδηση του εαυτού της σαν Αγγέλου της Παρουσίας και επαναπορροφάται στον κόσμο των ψυχών, εισερχόμενη έτσι σε κατάσταση στοχασμού. Αργότερα, υπό την κρούση του Νόμου της Καρμικής Υποχρέωσης ή Αναγκαιότητας, η ψυχή προετοιμάζεται ξανά για μια άλλη κάθοδο στη μορφή. Το πεδίο της εμπειρίας (στο οποίο υπάρχει θάνατος, όπως τον γνωρίζει το μέσο πρόσωπο) είναι οι τρεις κόσμοι της ανθρώπινης εξέλιξης – ο φυσικός κόσμος, ο κόσμος του συναισθήματος και της επιθυμίας και το νοητικό πεδίο. Ο κόσμος αυτός είναι σε τελευταία ανάλυση διπλός απ’ τη σκοπιά του θανάτου, απ’ όπου και η φράση “δεύτερος θάνατος”. Την εφάρμοσα νωρίτερα στο θάνατο ή την καταστροφή του αιτιώδους σώματος στο οποίο λειτουργούσε ως τώρα η πνευματική ψυχή. Μπορεί ωστόσο να εφαρμοσθεί με πιο κυριολεκτική έννοια και να αναφερθεί στη δεύτερη φάση της διαδικασίας του θανάτου στους τρεις κόσμους. Τότε αφορά μόνο τη μορφή και συνδέεται μ’ εκείνους τους φορείς έκφρασης οι οποίοι βρίσκονται κάτω απ’ τα άμορφα επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου. Τα μορφικά αυτά επίπεδα είναι (όπως γνωρίζετε καλά, γιατί η γνώση αποτελεί το αλφάβητο της αποκρυφιστικής θεωρίας) τα επίπεδα στα οποία λειτουργεί ο συγκεκριμένος, κατώτερος νους, η συναισθηματική φύση αντιδρά στο λεγόμενο αστρικό πεδίο και το διπλό φυσικό πεδίο. Το φυσικό σώμα συνίσταται απ’ το πυκνό φυσικό σώμα και τον αιθερικό φορέα. Όταν εξετάζουμε λοιπόν το θάνατο ενός ανθρώπινου όντος, πρέπει να χρησιμοποιούμε τη λέξη θάνατος

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

287

σε σχέση με τις δύο φάσεις στις οποίες λειτουργεί: Φάση Πρώτη: Ο θάνατος του φυσικο-αιθερικού σώματος. Η φάση αυτή διαιρείται σε δύο στάδια: α. Εκείνο στο οποίο τα άτομα που απαρτίζουν το φυσικό σώμα αποκαθίστανται στην πηγή απ’ την οποία ήλθαν. Η πηγή αυτή είναι το σύνολο της ύλης του πλανήτη, η οποία συνιστά το πυκνό φυσικό σώμα της πλανητικής Ζωής. β. Εκείνο στο οποίο ο αιθερικός φορέας που απαρτίζεται από ένα άθροισμα δυνάμεων, επιστρέφει αυτές τις δυνάμεις στη γενική δεξαμενή της ενέργειας. Η διπλή αυτή φάση καλύπτει τη Διαδικασία της Απόδοσης. Φάση Δεύτερη: Η “απόρριψη” (όπως συχνά ονομάζεται) των νοητικο-συναισθηματικών φορέων. Αυτοί σχηματίζουν στην πραγματικότητα ένα μόνο σώμα· σ’ αυτό οι αρχικοί θεοσοφιστές έδωσαν (ορθά) το όνομα “καμα-μανασικό σώμα” ή φορέας της επιθυμίας-νου. Έχω πει αλλού ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν το αστρικό πεδίο ή το αστρικό σώμα. Όπως ακριβώς το φυσικό σώμα απαρτίζεται από ύλη που δε θεωρείται αρχή, έτσι και το αστρικό σώμα – όσον αφορά τη νοητική φύση – εμπίπτει στην ίδια κατηγορία. Είναι δύσκολο ζήτημα για να το συλλάβετε, γιατί η επιθυμία και το συναίσθημα είναι τόσο πραγματικά και ολέθρια σημαντικά. Αλλά – μιλώντας κυριολεκτικά – απ’ τη σκοπιά του νοητικού πεδίου το αστρικό σώμα είναι ένα “πλάσμα της φαντασίας”· δεν είναι αρχή. Η μαζική χρήση της φαντασίας στην υπηρεσία της επιθυμίας έχει ωστόσο κατασκευάσει έναν απατηλό κόσμο γοητείας, τον κόσμο του αστρικού πεδίου. Στη διάρκεια της φυσικής ενσάρκωσης κι όταν ο άνθρωπος δεν είναι ακόμη στην Ατραπό της Μαθητείας, το αστρικό πεδίο είναι πολύ πραγματικό με μια δική του ζωτικότητα και ζωή. Μετά τον πρώτο θάνατο (το θάνατο του φυσικού σώματος) αυτό παραμένει εξίσου πραγματικό. Αλλά η δυναμικότητά του πεθαίνει βραδέως· ο νοητικός άνθρωπος καταλήγει ν’ αντιληφθεί την αληθινή του κατάσταση συνείδησης (αναπτυγμένη ή μη) και ο δεύτερος θάνατος καθίσταται εφικτός και συμβαίνει. Η φάση αυτή καλύπτει τη Διαδικασία της Εξάλειψης. Όταν οι δύο αυτές φάσεις της Τέχνης του Θνήσκειν περατωθούν, η άσαρκη ψυχή απελευθερώνεται απ’ τον έλεγχο της ύλης· εξαγνίζεται (πρόσκαιρα με τις φάσεις της Απόδοσης κι Εξάλειψης) από κάθε μόλυνση της ουσίας. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με κάποια δραστηριότητα της ψυχής στη μορφή, της ανθρώπινης ψυχής, αλλά σαν αποτέλεσμα της δραστηριότητας της ψυχής στο δικό της πεδίο με την αφαίρεση του τμήματος του εαυτού της το οποίο αποκαλούμε ανθρώπινη ψυχή. Είναι κυρίως έργο που επιτυγχάνεται απ’ την επισκιάζουσα ψυχή· δε διεξάγεται απ’ την ψυχή στην προσωπικότητα. Η ανθρώπινη ψυχή στη διάρκεια αυτού του σταδίου ανταποκρίνεται μόνο στην έλξη ή την ελκτική δύναμη της πνευματικής ψυχής καθώς – με εσκεμμένη πρόθεση – εκβάλλει την ανθρώπινη ψυχή από τα δεσμευτικά κελύφη. Αργότερα όμως, καθώς προχωρούν οι εξελικτικές διαδικασίες και η ψυχή ελέγχει όλο και περισσότερο την προσωπικότητα, είναι η ψυχή μέσα στα δεσμευτικά κελύφη που επιφέρει – συνειδητά και με πρόθεση – τις φάσεις του θανάτου. Στα αρχικά στάδια αυτή η

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

288

αποδέσμευση επιτυγχάνεται με την βοήθεια της επισκιάζουσας πνευματικής ψυχής. Αργότερα, όταν ο άνθρωπος ζει στο φυσικό πεδίο σαν ψυχή, αυτός ο ίδιος – με πλήρη συνέχεια συνείδησης – προωθεί τις διαδικασίες της αφαίρεσης και τότε (με κατευθυνόμενο σκοπό) “ανέρχεται στον τόπο απ’ τον οποίο ήλθε”. Αυτή είναι η αντανάκλαση στους τρεις κόσμους της θείας ανάληψης ενός τέλειου Υιού του Θεού. Μερικές από τις πληροφορίες που ήδη έδωσα για το θέμα του Θανάτου σ’ άλλα κείμενά μου θα μπορούσαν να παρατεθούν εδώ. Έχω ένα συγκεκριμένο σκοπό που το προτείνω. Ο θάνατος βρίσκεται γύρω σας αυτή την εποχή· το αίτημα του ανθρώπινου πνεύματος για φως σ’ αυτό το ζήτημα έφθασε σε δυναμική κρίση· εφελκύει την αναπόφευκτη ανταπόκριση από την Ιεραρχία. Έχω επίσης την ελπίδα ότι οι σπουδαστές θα κάνουν κάτι μεγάλης σημασίας για να βοηθήσουν να έλθει φως στις διαδικασίες του θανάτου, το οποίο απαιτεί σήμερα η ανθρωπότητα. ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

“Γιατί αυτή η τυφλή δύναμη; Γιατί ο Θάνατος; Γιατί αυτή η παρακμή των μορφών; Γιατί η άρνηση της δύναμης να κρατάμε; Γιατί ο θάνατος, ω Παντοδύναμε Υιέ του Θεού; “Αμυδρά έρχεται η απάντηση: Κρατώ τα κλειδιά της ζωής και του θανάτου. Δένω και λύνω ξανά. Εγώ, ο Καταστροφέας, είμαι.” Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. Ι, σελ. 63. “Η πρόθεση του Κυρίου της πρώτης Ακτίνας είναι να σταθεί πίσω απ’ τους έξι άλλους θείους Αδελφούς Του κι όταν Αυτοί επιτύχουν το σκοπό Τους, να συντρίψει τις μορφές που δόμησαν. Είναι ο ελεγκτής του δράματος του θανάτου σ’ όλα τα βασίλεια – μια καταστροφή των μορφών που επιφέρει αποδέσμευση της δύναμης κι επιτρέπει ‘είσοδο στο φως μέσω της πύλης του θανάτου’.” σελ. 64. α. “Κράτησε το χέρι σου μέχρι να έλθει η ώρα. Τότε δώσε το δώρο του θανάτου, ω Εσύ που Ανοίγεις τη Θύρα.” σελ. 65. β. “Χώρισε το χιτώνα από Εκείνο που κρύβεται στις πολλές πτυχές του. Σήκωσε τα περιβλήματα που συγκαλύπτουν. Ας φανεί ο Θεός. Σήκωσε τον Χριστό απ’ το Σταυρό.” σελ. 69.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

289

Το πρώτο βήμα για την υποστήριξη του γεγονότος της ψυχής είναι η εδραίωση του γεγονότος της επιβίωσης, παρότι αυτό μπορεί να μην αποδείξει αναγκαστικά το γεγονός της αθανασίας… Ότι κάτι επιζεί της διαδικασίας του θανάτου κι ότι κάτι παραμένει μετά την αποσύνθεση του φυσικού σώματος, αποδεικνύεται σταθερά. Αν αυτό δε συμβαίνει, τότε είμαστε θύματα μιας συλλογικής ψευδαίσθησης και οι εγκέφαλοι και οι διάνοιες χιλιάδων ανθρώπων έχουν πλανηθεί κι εξαπατηθεί, είναι άρρωστες και διεστραμμένες. Είναι πιο δύσκολο να δοθεί πίστη σε μια τόσο γιγαντιαία συλλογική φρενοπάθεια παρά στην εναλλακτική μιας διευρυνόμενης συνείδησης. σελ. 98-99. α. Η ανάπτυξη της αιθερικής όρασης και η μεγάλη αύξηση του αριθμού των ψυχορατικών και ψυχακουστικών ατόμων αποκαλύπτει σταθερά την ύπαρξη του αστρικού πεδίου και του αιθερικού αντίστοιχου του φυσικού κόσμου. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν επίγνωση του υποκειμενικού αυτού βασιλείου· βλέπουν να περπατούν γύρω άνθρωποι που είναι είτε οι λεγόμενοι “νεκροί”, είτε έχουν αποβάλει κατά τον ύπνο το φυσικό περίβλημα. σελ. 98. β. Τα επόμενα διακόσια χρόνια θα δουν την κατάργηση του θανάτου, όπως καταλαβαίνουμε τώρα τη μεγάλη αυτή μετάβαση και την εδραίωση του γεγονότος της ύπαρξης της ψυχής. Η ψυχή θα γίνει γνωστή σαν μια οντότητα, σαν η κινούσα παρόρμηση και το πνευματικό κέντρο πίσω απ’ όλες τις εκδηλωμένες μορφές… Η ουσιαστική αθανασία μας θα καταδειχθεί και θα γίνει αντιληπτή σαν γεγονός της φύσης. σελ. 96. Στα προσεχή λίγα χρόνια το γεγονός της επιβίωσης και της αιωνιότητας της ύπαρξης θα προχωρήσει από το βασίλειο της αμφισβήτησης στο βασίλειο της βεβαιότητας… Δε θα υπάρχει αμφιβολία στο νου κανενός ότι η απόρριψη του φυσικού σώματος θ’ αφήνει τον άνθρωπο σαν συνειδητή ζώσα οντότητα. Θα γίνει γνωστό ότι συνεχίζει την ύπαρξή του σε ένα βασίλειο που βρίσκεται πίσω από το φυσικό. Θα γίνει γνωστό ότι εξακολουθεί να είναι ζωντανός, αφυπνισμένος και με επίγνωση. Αυτό θα καταδειχθεί ως εξής: α. Η ανάπτυξη μιας δύναμης μέσα στο φυσικό μάτι του ανθρώπινου όντος… θ’ αποκαλύψει το αιθερικό σώμα… οι άνθρωποι θα φαίνονται να κατέχουν αυτό το σώμα. β. Η αύξηση ακόμη του αριθμού εκείνων των ατόμων που έχουν τη δύναμη να χρησιμοποιούν τον “επαναφυπνισθέντα τρίτο οφθαλμό”, θα καταδείξει την αθανασία, γιατί θα βλέπουν με ευκολία τον άνθρωπο που απέρριψε το αιθερικό του σώμα, καθώς και το φυσικό του σώμα. γ. Μια ανακάλυψη στο πεδίο της φωτογραφίας θα αποδείξει την επιβίωση. δ. Με τη χρήση του ραδιοφώνου από εκείνους που έκαναν τη μετάσταση θα εδραιωθεί τελικά η επικοινωνία και θα αναχθεί σε αληθινή επιστήμη.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

290

ε. Ο άνθρωπος θα χορδιστεί με μια αντίληψη και μια επαφή που θα του επιτρέψει να βλέπει διαμέσου, πράγμα που θα αποκαλύψει τη φύση της τέταρτης διάστασης και θα συγχωνεύσει τον υποκειμενικό και τον αντικειμενικό κόσμο σ’ ένα νέο κόσμο. Ο θάνατος θα χάσει τη φρίκη του και ο ιδιαίτερος αυτός φόβος θα τερματισθεί. σελ. 183. Πρέπει πάντοτε να έχετε κατά νου ότι η συνείδηση παραμένει η ίδια είτε στη φυσική ενσάρκωση είτε εκτός ενσάρκωσης κι ότι η ανάπτυξη αυτή μπορεί να συνεχισθεί με ακόμη μεγαλύτερη ευχέρεια από τότε που περιοριζόταν και ρυθμιζόταν απ’ την εγκεφαλική συνείδηση. Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. Ι, σελ. 81. O Nόμος της Θυσίας και του Θανάτου είναι ο ελέγχων παράγοντας επί του φυσικού πεδίου. H καταστροφή της μορφής για να μπορέσει να προοδεύσει η ανελισσόμενη ζωή αποτελεί μια απ’ τις θεμελιώδεις μεθόδους εξέλιξης. Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, σελ. 569. α. Ο Νόμος της Διάσπασης είναι μια όψη του Νόμου του Θανάτου. Eίναι ο νόμος που διέπει την καταστροφή της μορφής προκειμένου η ενοικούσα ζωή να μπορέσει να λάμψει με πληρότητα… O νόμος αυτός θραύει τις μορφές, ενώ ο Nόμος της Έλξης σύρει στις πρωταρχικές πηγές το υλικό αυτών των μορφών. σελ. 580. β. Ο Νόμος του Θανάτου ελέγχει στους τρεις κόσμους. σελ. 596. γ. O Nόμος της Θυσίας είναι ο Nόμος του Θανάτου στα λεπτοφυή σώματα, ενώ ό,τι αποκαλούμε θάνατο είναι το ανάλογο στο φυσικό σώμα. σελ. 596. δ. Ο Νόμος του Θανάτου και της Θυσίας διέπει τη βαθμιαία διάσπαση των απτών μορφών και τη θυσία τους στην ανελισσόμενη ζωή… σελ. 596. ε. Όταν όλες οι μονάδες ή τα κύτταρα στο σώμα του πλανητικού Λόγου έχουν επιτύχει, απελευθερώνεται κι Aυτός απ’ την πυκνή εκδήλωση και πεθαίνει φυσικά. σελ. 509. Η διαδικασία του ΘΑΝΑΤΟΥ έχει αποκρυφιστικά ως εξής: α. Tο πρώτο στάδιο είναι η απόσυρση της ζωικής δύναμης στον αιθερικό φορέα απ’ το πυκνό φυσικό σώμα με την επακόλουθη “πτώση σε διαφθορά” και τη “διασπορά στα στοιχεία”. O αντικειμενικός άνθρωπος σβήνει και δεν είναι πλέον ορατός απ’ το φυσικό οφθαλμό, μολονότι βρίσκεται ακόμη στο αιθερικό του σώμα. Όταν αναπτυχθεί η αιθερική όραση, η σκέψη του θανάτου θα προσλάβει πολύ διαφορετικές διαστάσεις. Όταν η πλειονότητα της φυλής θα μπορεί να βλέπει τον άνθρωπο να λειτουργεί στο αιθερικό φυσικό του σώμα, η απόρριψη του πυκνού σώματος θα θεωρείται απλώς σαν “αποδέσμευση”.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

291

β. Tο δεύτερο στάδιο είναι η απόσυρση της ζωικής δύναμης από το αιθερικό σώμα και η αποζωτικοποίησή του… γ. Tο τρίτο στάδιο είναι η απόσυρση της ζωικής δύναμης από την αστρική ή συναισθηματική μορφή, οπότε αυτή διασπάται με παρόμοιο τρόπο και η ζωή επικεντρώνεται αλλού. Kέρδισε αυξημένη ζωτικότητα με την ύπαρξη στο φυσικό πεδίο και πρόσθεσε χρώμα με την αστρική εμπειρία. δ. Tο τελικό στάδιο για το ανθρώπινο ον είναι η απόσυρσή του απ’ το νοητικό φορέα. Oι ζωικές δυνάμεις μετά την τετραπλή αυτή αφαίρεση επικεντρώνονται ολοκληρωτικά στην ψυχή… σελ. 735-737. O Νόμος της Έλξης θραύει τις μορφές και σύρει στις πρωταρχικές πηγές το υλικό αυτών των μορφών πριν τις ανοικοδομήσει εκ νέου… Επί της ατραπού της ανέλιξης τα αποτελέσματα αυτού του νόμου είναι πολύ γνωστά, όχι μόνο στην καταστροφή των απορριφθέντων φορέων, αλλά και στη θραύση των μορφών στις οποίες ενσωματώνονται μεγάλα ιδανικά… Όλες τελικά θραύονται από τη λειτουργία αυτού του νόμου. Oι λειτουργίες του είναι περισσότερο φανερές στο μέσο ανθρώπινο νου απ’ τις εκδηλώσεις του αυτή την περίοδο στο φυσικό πεδίο. Mπορούμε να διακρίνουμε τη σύνδεση του ατμικού (πνευματικού) με το φυσικό πεδίο – που καταδεικνύεται στο κατώτερο πεδίο σαν Νόμος της Θυσίας και του Θανάτου – αλλά το αποτέλεσμά του μπορεί επίσης να ιδωθεί και στα πέντε πεδία. Eίναι ο νόμος ο οποίος καταστρέφει το τελικό περίβλημα που διαχωρίζει την τελειωθείσα ψυχή. σελ. 581. Όταν η “θέληση για ζωή” εκλείπει, τότε οι “Υιοί της Ανάγκης” παύουν να εκδηλώνονται αντικειμενικά… Όταν ο Στοχαστής στο δικό του πεδίο αποσύρει την προσοχή του από το μικρό του σύστημα στους τρεις κόσμους και αυτοπερισυλλέξει όλες τις δυνάμεις του, τότε η ύπαρξη στο φυσικό πεδίο τερματίζεται κι όλα επιστρέφουν μέσα στην αιτιώδη συνείδηση… Αυτό εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο με την απόσυρση του ακτινοβόλου αιθερικού σώματος απ’ την κορυφή της κεφαλής και την επακόλουθη αποσύνθεση του φυσικού. Η δομή καταρρέει και η πυκνή φυσική μορφή διασπάται. σελ. 85. α. Το αιθερικό σώμα είναι πράγματι ένα δίκτυο λεπτεπίλεπτων αγωγών που συνιστούν τα συστατικά μέρη μιας συνυφασμένης λεπτής χορδής – ένα τμήμα της οποίας είναι ο μαγνητικός δεσμός που ενώνει το φυσικό και το αστρικό σώμα και ο οποίος κόβεται ή θραύεται μετά την απόσυρση του αιθερικού σώματος απ’ το πυκνό φυσικό κατά την στιγμή του θανάτου. (Βλέπε Εκκλ. XII, 6.) σελ. 98.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

292

β. Αργότερα θα χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένες μέθοδοι που θα καταδεικνύουν το γεγονός ότι η ζωή διατηρείται μετά το θάνατο του φυσικού σώματος και στην περίπτωση αυτή θ’ αναγνωρισθεί ο παράγοντας του αιθερικού ιστού. σελ. 429. Ο θάνατος είναι “μύηση ή είσοδος σε μια κατάσταση απελευθέρωσης”. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. Ι, σελ. 197. Ο Θάνατος και τo Αιθερικό Σώμα. Δε σκοπεύουμε να δώσουμε γεγονότα για να τα επαληθεύσει η επιστήμη ούτε να υποδείξουμε στους ερευνητές επιστήμονες το επόμενο βήμα· αν όμως συμβεί κάτι τέτοιο δε θα είναι παρά συμπτωματικό και τελείως δευτερεύον. Αυτό που κυρίως προσπαθούμε είναι να δώσουμε ενδείξεις για την ανάπτυξη και την αντιστοιχία του τριπλού όλου που καθιστά το ηλιακό σύστημα ό,τι είναι – ο φορέας δια του οποίου μια μεγάλη κοσμική OΝΤOΤΗΤΑ, ο ηλιακός Λόγος, εκδηλώνει ενεργό νοημοσύνη με αντικειμενικό σκοπό να επιδείξει τέλεια την αγαπητική πλευρά της φύσης Του. Πίσω απ’ αυτή την πρόθεση βρίσκεται ένας εσωτερικότερoς και απώτερος σκοπός που κρύβεται στη Θέληση της Συνείδησης του Υπέρτατου Όντος και που αναγκαστικά θα καταδειχθεί αργότερα, όταν επιτευχθεί ο τωρινός αντικειμενικός σκοπός. Η διπλή εναλλαγή της αντικειμενικής εκδήλωσης και της υποκειμενικής συσκότισης, η περιοδική εκπνοή που την ακολουθεί η εισπνοή όσων προωθήθηκαν δια της εξέλιξης, ενσωματώνει στο σύστημα έναν απ’ τους βασικούς κοσμικούς κραδασμούς και το βασικό τόνο της κοσμικής αυτής OΝΤOΤΗΤΑΣ που αποτελούμε το σώμα της. Oι κτύποι της καρδιάς του Λόγου (αν μπορεί να δοθεί μια τόσο ανεπαρκής έκφραση) αποτελούν την πηγή όλης της κυκλικής εξέλιξης, απ’ όπου και προκύπτει η σπουδαιότητα που αποδίδεται σ’ εκείνη την όψη της ανάπτυξης που ονομάζεται “καρδιά” ή “όψη αγάπη” και το ενδιαφέρον που προκαλείται από τη μελέτη του ρυθμού. Αυτό αληθεύει όχι μόνο κοσμικά και μακροκοσμικά, αλλά και στη μελέτη της ανθρώπινης μονάδας. Κάτω απ’ όλες τις φυσικές αισθήσεις που συνδέονται με το ρυθμό, τον κραδασμό, τους κύκλους και τους κτύπους της καρδιάς, βρίσκονται οι υποκειμενικές τους αναλογίες – η αγάπη, το αίσθημα, το συναίσθημα, η επιθυμία, η αρμονία, η σύνθεση, η τακτή αλληλουχία – και πίσω απ’ αυτές τις αναλογίες βρίσκεται η πηγή του παντός, η ταυτότητα αυτού του Υπέρτατου Όντος που εκφράζεται μ’ αυτό τον τρόπο. Συνεπώς η μελέτη της πραλάγια ή της απόσυρσης της ζωής απ’ τον αιθερικό φορέα θα είναι ίδια είτε πρόκειται για την απόσυρση του ανθρώπινου αιθερικού αντιγράφου, την απόσυρση του πλανητικού αιθερικού αντιγράφου, ή την απόσυρση του αιθερικού αντιγράφου του ηλιακού συστήματος. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και οι συνέπειες παρόμοιες. Ποιο είναι άραγε το αποτέλεσμα αυτής της απόσυρσης, ή μάλλον τι προκαλεί αυτό που ονομάζουμε θάνατο ή πραλάγια; Καθώς υιοθετούμε σ’ αυτή την πραγματεία το ύφος ενός εγχειριδίου, θα συνεχίσουμε με τη μέθοδο των ταξινομήσεων. Oι αιτίες της απόσυρσης του αιθερικού αντιγράφου ενός ανθρώπου, ενός πλανήτη κι ενός

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

293

συστήματος είναι οι ακόλουθες: α. Η κατάπαυση της επιθυμίας. Αυτή θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα κάθε εξελικτικής διαδικασίας. O αληθινός θάνατος, σύμφωνα με το νόμο, επέρχεται με την επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού και συνεπώς με την κατάπαυση της έφεσης. Καθώς ο τελειοποιημένος κύκλος πλησιάζει το πέρας του, αυτό θα αληθεύει για το ανθρώπινο ον ατομικά, για τον Oυράνιο Άνθρωπο και για τον Ίδιο το Λόγο. β. Η επίτευξη επαρκούς κραδασμού και η συμπλήρωση του έργου με την επιβράδυνση και τη σταδιακή απόσβεση του κυκλικού ρυθμού. Όταν ο κραδασμός ή ο φθόγγος γίνει τέλεια αισθητός ή εκφωνηθεί τέλεια, προκαλεί (στο σημείο σύνθεσης με άλλους κραδασμούς) την ολοσχερή συντριβή των μορφών. Η κίνηση, όπως ξέρουμε, χαρακτηρίζεται από τρεις ποιότητες: 1. Αδράνεια, 2. Κινητικότητα, 3. Ρυθμό. Oι τρεις αυτές ποιότητες βιώνονται μ’ αυτή ακριβώς τη σειρά και προϋποθέτουν μια περίοδο χαμηλής δραστηριότητας που ακολουθείται από μια άλλη ακραίας κινητικότητας. Η μεσαία αυτή περίοδος προκαλεί συμπτωματικά (καθώς αναζητείται ο αληθινός φθόγγος και ρυθμός) κύκλους χάους, πειραματισμού, εμπειρίας και κατανόησης. Τους δύο αυτούς βαθμούς κίνησης (που είναι χαρακτηριστικοί για το άτομο, τον Άνθρωπο, για τον Oυράνιο Άνθρωπο ή τον όμιλο και για το Λόγο ή την Oλότητα) ακολουθεί μια περίοδος ρυθμού και σταθεροποίησης κατά την οποία επιτυγχάνεται το σημείο ισορροπίας. Η πραλάγια είναι το αναπόφευκτο επακόλουθο της δύναμης εξισορρόπησης των ζευγών των αντιθέτων απ’ την οποία προκύπτει ισοστάθμιση. γ. Η αποκοπή του φυσικού σώματος από το λεπτοφυέστερο σώμα στα εσώτερα πεδία δια την συντριβής του ιστού. Αυτή έχει τριπλό αποτέλεσμα: Πρώτο. Η ζωή που εμψύχωνε τη φυσική μορφή (τόσο την πυκνή όσο και την αιθερική) και που είχε την αφετηρία της στο μόνιμο άτομο απ’ όπου “διαπερνούσε το κινητό και το ακίνητο” (στο Θεό, τον Oυράνιο Άνθρωπο και το ανθρώπινο ον, καθώς και στο άτομο της ύλης), αποσύρεται ολοκληρωτικά μέσα στο άτομο πάνω στο πεδίο της αφαίρεσης. Αυτό το “πεδίο της αφαίρεσης” διαφέρει ανάλογα με τις ενεχόμενες οντότητες: α. Για το φυσικό μόνιμο άτομο είναι το ατομικό επίπεδο. β. Για τον άνθρωπο είναι ο αιτιώδης φορέας. γ. Για τον Oυράνιο Άνθρωπο είναι το δεύτερο πεδίο της εναδικής ζωής, η κατοικία Του. δ. Για το Λόγο είναι το πεδίο του Άδι. Όλα αυτά ορίζουν τα σημεία εξαφάνισης της μονάδας στην πραλάγια. Πρέπει εδώ να θυμόμαστε ότι πρόκειται πάντοτε για πραλάγια όταν παρατηρείται εκ των κάτω. Για την ανώτερη όραση που βλέπει το λεπτοφυέστερο να επισκιάζει συνεχώς το πυκνό

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

294

όταν δε βρίσκεται σε αντικειμενική εκδήλωση, η πραλάγια είναι μόνο υποκειμενικότητα και δε συνιστά εκείνο “που δεν είναι” αλλά απλώς εκείνο που είναι εσωτερικό. Δεύτερο. Το αιθερικό αντίγραφο ενός ανθρώπου, ενός πλανητικού Λόγου κι ενός ηλιακού Λόγου, όταν συντρίβεται παύει να είναι πολωμένο ως προς τον ένοικό του κι έτσι επιτρέπει τη διαφυγή. Δεν είναι πλέον (για να το διατυπώσουμε διαφορετικά) πηγή έλξης ούτε εστιακό μαγνητικό σημείο. Καθίσταται μη-μαγνητικό και ο μεγάλος Νόμος της Έλξης παύει να το ελέγχει· συνεπώς η επόμενη κατάσταση της μορφής είναι η αποσύνθεση. Το Εγώ παύει να ελκύεται απ’ τη μορφή του στο φυσικό πεδίο και εισπνέοντας αποσύρει τη ζωή του από το περίβλημα. O κύκλος κλείνει, το πείραμα έγινε, ο αντικειμενικός σκοπός (ανάλογα με τη ζωή και την ενσάρκωση) εκπληρώθηκε και δεν απομένει πια τίποτα να επιθυμήσει· το Εγώ ή η σκεπτόμενη οντότητα χάνει επομένως το ενδιαφέρον για τη μορφή και στρέφει την προσοχή του προς τα μέσα. Η πόλωσή του μεταβάλλεται και το φυσικό τελικά απορρίπτεται. O πλανητικός Λόγος παρόμοια στο μείζονα κύκλο Του (τη σύνθεση ή το άθροισμα των μικροσκοπικών κύκλων των κυττάρων του σώματός Του) ακολουθεί την ίδια πορεία· παύει να ελκύεται προς τα κάτω ή προς τα έξω και εσωστρέφει το βλέμμα Του· συλλέγει μέσα Του το άθροισμα των μικρότερων ζωών του σώματός Του – του πλανήτη – και αποκόπτει τη σύνδεση. Η εξωτερική έλξη σταματά και όλα συγκλίνουν προς το κέντρο αντί να διασκορπίζονται στην περιφέρεια του σώματός Του. Η ίδια διαδικασία ακολουθείται στο σύστημα απ’ τον ηλιακό Λόγο· απ’ τον υψηλό Του τόπο της αφαίρεσης παύει να ελκύεται από το σώμα της εκδήλωσής Του. Αποσύρει το ενδιαφέρον Του και το ζεύγος των αντιθέτων, το πνεύμα και η ύλη του φορέα, αποχωρίζεται. Μ’ αυτό τον αποχωρισμό το ηλιακό σύστημα, αυτός ο “Υιός της Ανάγκης” ή της επιθυμίας, παύει να υφίσταται κι εκφεύγει απ’ την αντικειμενική ύπαρξη. Τρίτο. Αυτό οδηγεί τελικά στο διασκορπισμό των ατόμων του αιθερικού σώματος στην πρωτογενή τους κατάσταση. Η υποκειμενική ζωή, η σύνθεση της θέλησης και της αγάπης η οποία προσλαμβάνει ενεργό μορφή, αποσύρεται. Η σύμπραξη διαλύεται. Τότε η μορφή διασπάται· ο μαγνητισμός που την κρατούσε σε συνεκτικό σχήμα δεν υπάρχει πια και η διάλυση είναι πλήρης. Η ύλη παραμένει αλλά η μορφή δεν υφίσταται πλέον. Το έργο του δεύτερου Λόγου τερματίζεται και η θεία ενσάρκωση του Υιού περατώνεται. Αλλά η ικανότητα ή η έμφυτη ποιότητα της ύλης παραμένει και στο τέλος κάθε περιόδου εκδήλωσης η ύλη (αν και διαμοιράζεται ξανά στην αρχική της μορφή) αποβαίνει ενεργός νοήμων ύλη με επιπλέον το κέρδος απ’ την αντικειμενικότητα και την αυξημένη ακτινοβόλο και λανθάνουσα δραστηριότητα που έχει αποκτήσει δια της εμπειρίας. Ας το διευκρινίσω: Η ύλη του ηλιακού συστήματος, όταν ήταν αδιαφοροποίητη, ήταν ενεργός νοήμων ύλη κι αυτό είναι το μόνο που μπορούμε ν’ αποφανθούμε γι’ αυτή. Η ενεργός αυτή νοήμων ύλη χαρακτηριζόταν από κάποια προηγούμενη εμπειρία και ήταν χρωματισμένη από κάποια προηγούμενη

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

295

ενσάρκωση. Τώρα αυτή η ύλη βρίσκεται σε μορφή, το ηλιακό σύστημα δε βρίσκεται σε πραλάγια αλλά σε αντικειμενικότητα – η αντικειμενικότητα αυτή αποβλέπει στην προσθήκη μιας ακόμη ποιότητας στο λογοϊκό περιεχόμενο, της ποιότητας της αγάπης και της σοφίας. Συνεπώς στην επόμενη ηλιακή πραλάγια, στο τέλος των εκατό χρόνων του Βράχμα, η ύλη του ηλιακού συστήματος θα είναι χρωματισμένη από ενεργό νοημοσύνη και ενεργό αγάπη. Αυτό σημαίνει κυριολεκτικά ότι το άθροισμα της ηλιακής ατομικής ύλης θα κραδαίνεται τελικά σε μια κλείδα διαφορετική από εκείνη της χαραυγής της εκδήλωσης. Η αναλογία αυτή ισχύει απόλυτα, γιαυτό και μπορούμε να την προσαρμόσουμε στον πλανητικό Λόγο και στην ανθρώπινη μονάδα. Έχουμε μια αντιστοιχία σε μικροσκοπική κλίμακα στο γεγονός ότι σε κάθε περίοδο ανθρώπινης ζωής ο άνθρωπος προσλαμβάνει ένα περισσότερο εξελιγμένο φυσικό σώμα με μεγαλύτερη ανταποκριτικότητα, εναρμονισμένο σε μια υψηλότερη κλείδα, περισσότερο εξευγενισμένο και κραδαινόμενο σε διαφορετικό μέτρο. Από τις τρεις αυτές σκέψεις θα προκύψουν πολλές πληροφορίες εφόσον μελετηθούν προσεκτικά κι επεκταθούν λογικά. δ. Η μετουσίωση του ιώδους σε κυανούν. Σ’ αυτό δεν μπορούμε να επεκταθούμε. Απλώς κάνουμε τη δήλωση κι αφήνουμε τη διευκρίνισή της για τους σπουδαστές εκείνους που το επιτρέπει το κάρμα τους και που η ενόρασή τους είναι επαρκής. ε. Η βαθμιαία διάλυση της μορφής με την απόσυρση της ζωής. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε εδώ την αντανακλαστική δράση, γιατί οι μεγάλοι Δομητές και Ντέβα που είναι οι ενεργοί πράκτορες στη διάρκεια της εκδήλωσης και διατηρούν τη μορφή σε συνεκτικό σχήμα, μετουσιώνοντας, εφαρμόζοντας και κυκλοφορώντας τις πρανικές εκπορεύσεις, χάνουν επίσης την έλξη τους για την ύλη της μορφής και στρέφουν αλλού την προσοχή τους. Στην ατραπό της εκπνοής (ανθρώπινης, πλανητικής ή λογοϊκής) αυτοί οι δομητές ντέβα (πάνω στην ίδια Ακτίνα με τη μονάδα που επιθυμεί εκδήλωση, ή σε μια συμπληρωματική Ακτίνα) ελκύονται απ’ τη θέληση και την επιθυμία της κι εκτελούν το λειτούργημά τους της δόμησης. Στην ατραπό της εισπνοής (ανθρώπινης, πλανητικής ή λογοϊκής) δεν ελκύονται πια και η μορφή αρχίζει να διαλύεται. Αποσύρουν το ενδιαφέρον τους και οι δυνάμεις (παρόμοιες οντότητες) που είναι πράκτορες καταστροφής, εκτελούν το αναγκαίο έργο της διάσπασης της μορφής· τη διασκορπίζουν – όπως εκφράζεται αποκρυφιστικά – στους “τέσσερις ανέμους του Oυρανού” ή στις περιοχές των τεσσάρων πνοών – ένας τετραπλός διαχωρισμός και διανομή. Εδώ γίνεται μια νύξη για προσεκτική μελέτη.

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

296

Αν και δεν έχουν ληφθεί φωτογραφίες στιγμών θανάτου ούτε της δραματικής διαφυγής του ασπαίροντος αιθερικού σώματος απ’ το κέντρο της κεφαλής, όπως ίσως αναμενόταν, μερικοί απ’ τους κανόνες και τους σκοπούς που διέπουν αυτή την απόσυρση έχουν μνημονευθεί. Είδαμε πως στόχος κάθε ζωής (ανθρώπινης, πλανητικής ή ηλιακής) θα πρέπει να είναι η πραγμάτωση και η εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου σκοπού. O σκοπός αυτός είναι η ανάπτυξη μιας καταλληλότερης μορφής για χρήση του πνεύματος· κι όταν ο σκοπός αυτός επιτευχθεί, τότε ο Ένοικος αποστρέφει την προσοχή του κι η μορφή αποσυντίθεται έχοντας εξυπηρετήσει την ανάγκη του. Αυτό όμως δε συμβαίνει πάντοτε σε κάθε ανθρώπινη ζωή ούτε και σε κάθε πλανητικό κύκλο. Το μυστήριο της σελήνης είναι το μυστήριο της αποτυχίας. Η κατανόηση αυτού του μυστηρίου οδηγεί σε μια ζωή αξιοπρέπειας και προσφέρει ένα στόχο αντάξιο των καλύτερων προσπαθειών μας. Όταν αυτή η πλευρά της αλήθειας αναγνωρισθεί καθολικά, όπως και θα γίνει όταν η νοημοσύνη της φυλής είναι ικανοποιητική, τότε η εξέλιξη θα πορευτεί με βεβαιότητα κι οι αποτυχίες θα λιγοστέψουν. Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, σελ. 128-133. Κάθε θραύση δεσμών προκαλεί βίαιες αντιδράσεις. Ωστόσο, αν μπορούσατε να το αντιληφθείτε, η θραύση των δεσμών του εξωτερικού φυσικού πεδίου είναι η λιγότερο βίαιη και η πιο εφήμερη απ’ αυτά τα συμβάντα. Ο ίδιος ο θάνατος είναι μέρος της μεγάλης πλάνης και υπάρχει μόνο εξαιτίας των πέπλων που συγκεντρώσαμε γύρω μας. Όλοι μας σαν εργάτες στο πεδίο της γοητείας (το νέο πεδίο όπου η ανθρωπότητα πρέπει να μάθει να εργάζεται συνειδητά) είμαστε τιμημένοι κι έμπιστοι. Ο θάνατος έρχεται σ’ όλους, αλλά για τους μαθητές δεν πρέπει να υπάρχει η συνήθης γοητεία κι αγωνία. Θα σας έλεγα να μην κοιτάτε πίσω στο παρελθόν. Σ’ αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται γοητεία κι αγωνία. Είναι η συνήθης κατεύθυνση και η γραμμή της ελάχιστης αντίστασης για την πλειονότητα. Αλλά αυτός δεν είναι ο δρόμος σας. Ούτε να κοιτάτε την αποκάλυψη ή τη μεταδιδόμενη απατηλή άνεση όσων αιωρούνται στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ορατού κι αόρατου. Πάλι δεν είναι αυτός ο δρόμος σας. Δεν είστε οι αγχωμένοι και στερημένοι μαθητές που κοιτάζουν με αγωνία στο διαχωριστικό πέπλο κι ελπίζουν να έλθει ένα σημάδι για να πεισθούν ότι όλα έχουν καλώς… Φθάστε στα ύψη της ψυχής κι αφού ζητήσετε και βρείτε την κορυφή της ειρήνης κι εκείνο το ύψος της χαράς όπου στέκει ακλόνητη η ψυχή σας, κοιτάξτε στον κόσμο των ζωντανών ανθρώπων – έναν τριπλό κόσμο στον οποίο βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι, ενσαρκωμένοι και μη. Βρείτε εκεί ό,τι η ψυχή σας μπορεί και θ’ αναγνωρίσει. Οι γοητείες της αγωνίας σας, η μάγια του παρελθόντος, παραμορφώνουν πάντα την άποψή σας. Μόνο η ψυχή είναι απαλλαγμένη απ’ την πλάνη και μόνο η ψυχή βλέπει τα πράγματα όπως είναι. Υψωθείτε λοιπόν στην ψυχή. Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. Ι, σελ. 463.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

θέμα του θανάτου που εξετάζουμε τώρα πρέπει να το προσεγγίσουμε όσο το δυνατό με πνεύμα κανονικότητας και επιστημονικής έρευνας. Το σύμπλεγμα του φόβου της ανθρωπότητας βρίσκει το σημείο εισόδου του στη συνείδηση του ανθρώπου μέσω της πράξης του θανάτου· ο βασικός φόβος είναι η αποτυχία επιβίωσης· κι όμως είναι το πιο κοινό φαινόμενο πάνω στον πλανήτη. Να το θυμάστε αυτό. Η πράξη του θανάτου είναι η μεγάλη παγκόσμια τελετουργία που διέπει όλη την πλανητική μας ζωή, αλλά μόνο στην ανθρώπινη οικογένεια και αμυδρά, πολύ αμυδρά, στο ζωικό βασίλειο συναντάται η αντίδραση του φόβου. Αν μόνο μπορούσατε να δείτε τον αιθερικό κόσμο όπως τον βλέπουν Εκείνοι που είναι στην εσώτερη πλευρά της ζωικής εμπειρίας, θα βλέπατε (να συνεχίζεται αδιάκοπα και χωρίς καμιά ανάπαυλα) η μεγάλη πλανητική πράξη της απόδοσης. Θα βλέπατε να προχωρεί μια μεγάλη δραστηριότητα μέσα στον αιθερικό κόσμο στον οποίο η άνιμα μούντι, η ζωώδης ψυχή και η ανθρώπινη ψυχή αποκαθιστούν συνεχώς την ουσία όλων των φυσικών μορφών στη μεγάλη δεξαμενή της ουσιώδους ουσίας. Η ουσιώδης αυτή ουσία είναι μια ζωτική, κατευθυνόμενη ενότητα, όπως η παγκόσμια ψυχή για την οποία ακούμε τόσα πολλά. Αυτή η αλληλεπίδραση της αρχής του θανάτου με την αρχή της ζωής παράγει τη βασική δραστηριότητα της δημιουργίας. Η παρωθητική, κατευθυντήρια δύναμη είναι ο νους του Θεού, του πλανητικού Λόγου, καθώς επιδιώκει τους θείους σκοπούς Του, παρασύροντας μαζί Του σ’ αυτή τη διαδικασία όλα τα μέσα δια των οποίων εκδηλώνεται. Ο ανθρώπινος φόβος του θανάτου προκαλείται κυρίως επειδή ο προσανατολισμός του βασιλείου των ψυχών, του πέμπτου βασιλείου της φύσης, ήταν (μέχρι σχετικά πρόσφατα στον παγκόσμιο κύκλο) προς τη μορφική έκφραση και προς την ανάγκη επιδίωξης εμπειρίας μέσω της ύλης, με τελικό σκοπό τον ελεύθερο έλεγχό της. Το ποσοστό εκείνων των ψυχών που προσανατολίζονται πέρα απ’ την έκφραση στους τρεις κόσμους είναι σχετικά τόσο μικρό ως προς τον ολικό αριθμό των ψυχών που απαιτούν εμπειρία στους τρεις κόσμους, ώστε μέχρι τον κύκλο ή την εποχή που ονομάζουμε Χριστιανική, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο θάνατος βασίλευε θριαμβευτής. Ωστόσο σήμερα βρισκόμαστε στις παραμονές μιας πλήρους αλλαγής αυτής της κατάστασης λόγω του γεγονότος ότι η ανθρωπότητα – σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα απ’ ό,τι γνωρίζαμε ως τώρα – επιτυγχάνει έναν αναγκαίο αναπροσανατολισμό· οι ανώτερες αξίες και η ζωή της ψυχής αρχίζουν να ελέγχουν καθώς υπεισέρχονται δια της εμμονής του νου στις ανώτερες και κατώτερες όψεις του. Αυτό αναγκαστικά θα O

επιφέρει μια νέα στάση έναντι του θανάτου· θα θεωρείται σαν μια φυσική κι επιθυμητή διαδικασία που διεξάγεται κυκλικά. Οι άνθρωποι θα κατανοήσουν τελικά τη σημασία των λόγων του Χριστού όταν είπε “Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”. Στο περιστατικό που παρουσιάζονται αυτά τα λόγια, αναφερόταν στη μεγάλη πράξη της απόδοσης που ονομάζουμε θάνατο. Συλλογισθείτε αυτή την ιστορία και δείτε το συμβολισμό της ψυχής που περιέχεται στην παγκόσμια ψυχή, όπως το ψάρι μέσα στο νερό, κρατώντας ένα μεταλλικό νόμισμα, το σύμβολο της ύλης. Σ’ ένα από τα αρχαία κείμενα υπάρχουν τα ακόλουθα συμβολικά λόγια: Είπε ο Πατέρας στον υιό: Προχώρησε και πάρε ό,τι δεν είναι ο εαυτός σου κι ό,τι δεν είναι δικό σου, αλλά είναι δικό Μου. Θεώρησέ το σαν δικό σου και ζήτησε την αιτία της εμφάνισής του. Άφησέ το να φανεί σαν να είναι ο εαυτός σου. Ανακάλυψε έτσι τον κόσμο της γοητείας , τον κόσμο της βαθιάς πλάνης, τον κόσμο της απάτης. Μάθε τότε ότι πήρες εκείνο που δεν είναι ο στόχος της ψυχικής προσπάθειας. Κι όταν φτάσει σε κάθε κύκλο η στιγμή κι εμφανισθεί η απάτη και η κλοπή, θα ακουσθεί τότε μια φωνή. Υπάκουσε σ’ αυτή τη φωνή. Είναι η φωνή εκείνου που μέσα σου ακούει τη φωνή Μου, μια φωνή που δεν ακούγεται από εκείνους που αγαπούν να κλέβουν. Η προσταγή θ’ ακουσθεί ξανά και ξανά: “Απόδωσε τα κλεμμένα αγαθά. Μάθε ότι δεν είναι για σένα”. Σε μεγαλύτερα διαστήματα θ’ ακουστεί πάλι αυτή η φωνή: “Απόδωσε τα δανεισμένα αγαθά· εξόφλησε το χρέος σου”. Και τότε, όταν μάθεις όλα τα μαθήματα, η φωνή θα μιλήσει ακόμη μια φορά: “Απόδωσε με χαρά ό,τι ήταν δικό Μου, ήταν δικό σου και τώρα πάλι είναι δικό μας. Δεν έχεις πια ανάγκη μορφής. Στάσου ελεύθερος”.

Το συμπέρασμα των παραπάνω λόγων είναι φανερό. Δύο κύριες σκέψεις θα χρησιμεύσουν στη διευκρίνιση του ζητήματος του θανάτου που μας απασχολεί τώρα: Πρώτο, ο μεγάλος δυαδισμός που είναι πάντοτε παρών στην εκδήλωση. Καθεμιά δυαδικότητα έχει τη δική της έκφραση, διέπεται από τους δικούς της νόμους κι επιδιώκει τους δικούς της αντικειμενικούς σκοπούς. Αλλά – σε χρόνο και χώρο – σμίγουν τα ενδιαφέροντά τους για το καλό αμφότερων και μαζί παράγουν την εμφάνιση μιας ενότητας. Πνεύμα-ύλη, ζωή-εμφάνιση, ενέργεια-δύναμη – καθεμιά έχει τη δική της εκπορευτική όψη· καθεμιά σχετίζεται με την άλλη· καθεμιά έχει έναν αμοιβαίο πρόσκαιρο αντικειμενικό σκοπό κι έτσι ομόφωνα παράγουν την αιώνια ροή, την κυκλική αμπώτιδα και πλημμυρίδα της ζωής σε εκδήλωση. Σ’ αυτή τη διαδικασία της σχέσης Πατρός-Πνεύματος και Μητρός-Ύλης έρχεται σε ύπαρξη ο υιός και στη διάρκεια του παιδικού σταδίου συνεχίζει τις διαδικασίες της ζωής του μέσα στην αύρα της μητρός, ταυτισμένος μαζί της, αλλά επιδιώκοντας πάντα να διαφύγει από την κυριαρχία της. Όταν φτάσει η ωριμότητα, το πρόβλημα εντείνεται και η “έλξη” του Πατρός αρχίζει να αντισταθμίζει αργά την κτητική στάση της μητρός, ωσότου τελικά το άδραγμα της ύλης ή της μητρός πάνω στον υιό της (την ψυχή) τελικά θραύεται. Ο υιός, το παιδίον-Χριστός, αποδεσμεύεται απ’ τη φρούρηση και τα σφικτά χέρια της μητρός κι έρχεται να γνωρίσει τον Πατέρα. Σας μιλώ με σύμβολα. Δεύτερο: Όλες οι διαδικασίες της ενσάρκωσης, της ζωής στη μορφή και της απόδοσης (με τη δραστηριότητα της αρχής του θανάτου) της ύλης στην ύλη και της

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

299

ψυχής στην ψυχή, προωθούνται υπό το μεγάλο παγκόσμιο Νόμο της Έλξης. Μπορείτε άραγε να φαντασθείτε την εποχή κατά την οποία η διαδικασία του θανάτου που θ’ αναγνωρίζεται σαφώς και θα είναι καλοδεχούμενη από τον άνθρωπο, θα μπορεί να περιγραφεί απ’ αυτόν με την απλή φράση: “Έφτασε ο καιρός που η ελκτική δύναμη της ψυχής μου απαιτεί να εγκαταλείψω και ν’ αποκαταστήσω το σώμα μου στον τόπο από τον οποίο ήλθε”; Φαντασθείτε την αλλαγή της ανθρώπινης συνείδησης όταν ο θάνατος θα φτάσει να θεωρείται σαν μια πράξη απλής και συνειδητής εγκατάλειψης της μορφής η οποία ελήφθη προσωρινά για δύο ειδικούς αντικειμενικούς σκοπούς: α. Να αποκτήσει έλεγχο στους τρεις κόσμους. β. Να δώσει ευκαιρία στην ουσία των μορφών που “εκλάπη ή δανείσθηκε ή ορθά οικειοποιήθηκε” ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης, να φτάσει σ’ ένα ανώτερο σημείο τελειότητας δια της κρούσης πάνω της της ζωής μέσω της ψυχής. Αυτές είναι σημαντικές σκέψεις. Εκφράσθηκαν και άλλοτε, αλλά απορρίφθηκαν σαν συμβολικές, σαν παρηγορητικές ή σαν ευσεβείς πόθοι. Σας τις παρουσιάζω σαν γεγονότα της φύσης, σαν αναπόφευκτες στην πράξη και σαν οικείες τεχνικές και διαδικασίες όπως οι δραστηριότητες (ρυθμικής και κυκλικής φύσης) που διέπουν τη ζωή του μέσου ανθρώπου – την έγερση και κατάκλιση, την τροφή και το ποτό κι όλες τις περιοδικές ασχολίες που συνηθίζει ν’ ακολουθεί. Ασχολήθηκα με το ζήτημα του θανάτου στην Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, εστιαζόμενος εκεί κυρίως στις φυσικές διαδικασίες του θανάτου και από τη σκοπιά του θεατή ή παρατηρητή. Επιδίωξα εκεί να δείξω ποια θα έπρεπε να είναι η στάση του παρατηρητή. Εδώ θα ήθελα να παρουσιάσω μια κάπως διαφορετική εικόνα, υποδεικνύοντας τι είναι γνωστό από την αποχωρούσα ψυχή. Αν αυτό συνεπάγεται επανάληψη των όσων ήδη γνωρίζετε, υπάρχουν ωστόσο ορισμένες βασικές επαναλήψεις και δηλώσεις που επιθυμώ να κάνω. Θα τις ταξινομήσω με συντομία. Πρέπει να τις θεωρήσετε σαν θεμελιώδεις και πραγματικές: 1. Η ώρα για την αναχώρηση της ενσαρκωμένης ψυχής ήλθε. Στο παρελθόν η ψυχή: α. Οικειοποιήθηκε ένα φυσικό σώμα ορισμένης ολκής, επαρκές για τις απαιτήσεις και την ηλικία αυτής της ψυχής. β. Ενεργοποίησε το φυσικό αυτό σώμα με το μέσον του αιθερικού σώματος, γαλβανίζοντάς το έτσι σε ζωική δραστηριότητα για την καθορισμένη από την ψυχή διάρκεια του φυσικού εγχειρήματος. 2. Δύο κύρια ρεύματα ενέργειας εισέρχονται στο φυσικό σώμα και παράγουν τη δραστηριότητα, την ποιότητα και τον τύπο έκφρασής του, συν την εντύπωση που ασκεί στο περιβάλλον του. α. Το ρεύμα της δυναμικής ζωής. Αυτό αγκυροβολεί στην καρδιά. Αυτό το ρεύμα της δυναμικής ενέργειας εισέρχεται στο σώμα μέσω της κεφαλής και κατέρχεται στην καρδιά, όπου εστιάζεται κατά τη διάρκεια του βιόκυκλου. Ένα μικρότερο ρεύμα παγκόσμιας ενέργειας ή πράνα, διαφορετικό από την ατομικοποιημένη ζωική δύναμη, εισέρχεται στο φυσικό σώμα μέσω της σπλήνας. Ανέρχεται

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

300

κατόπιν στην καρδιά για να ενωθεί με το μεγαλύτερο και πιο σπουδαίο ρεύμα της ζωής. Το ρεύμα της ζωής ενεργοποιεί και κρατά σε συνοχή το ολοκληρωμένο φυσικό σώμα. Το ρεύμα της πρανικής ενέργειας ζωογονεί τα ατομικά άτομα και κύτταρα από τα οποία απαρτίζεται αυτό το σώμα. β. Το ρεύμα της ατομικής συνείδησης. Αυτό αγκυροβολεί στην κεφαλή, είναι μια όψη της ψυχής, αποκαλύπτει τον τύπο της συνείδησης η οποία με τη σειρά της είναι ενδεικτική του επιτευχθέντος σημείου εξέλιξης. Αυτό το ρεύμα ενέργειας λειτουργεί επίσης σε συνάφεια μ’ ένα ρεύμα δύναμης της προσωπικότητας· κι αυτή η δύναμη χαρακτηρίζεται από επιθυμία (συναισθηματική ή αστρική αισθαντικότητα) και εισέρχεται στο φυσικό σώμα δια του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Αυτό συνδέει τον άνθρωπο με όλο το αστρικό πεδίο και συνεπώς με τον κόσμο της γοητείας. Στον υπανάπτυκτο άνθρωπο και στο μέσο τύπο ανθρώπου το ηλιακό πλέγμα είναι η εστία της συνείδησης και η ενέργεια καταγράφεται από το εστιακό σημείο της συνείδησης στο κεφάλι χωρίς καμιά αναγνώριση. Γι’ αυτό το λόγο (τη στιγμή του θανάτου) η ψυχή αφήνει το σώμα μέσω του ηλιακού πλέγματος κι όχι μέσω της κεφαλής. Στην περίπτωση του αναπτυγμένου ανθρώπου, του νοητικού τύπου ατόμου, του ζηλωτή, του μαθητή ή μυημένου το νήμα της συνείδησης αποσύρεται από το σώμα μέσω της κεφαλής. 3. Η ομαδική ψυχή όλων των μορφών στο ζωικό βασίλειο – υπό το Νόμο της Έλξης – αποσύρει τη ζωική αρχή από κάθε ειδική φυσική μορφή μέσω του ηλιακού πλέγματος που είναι ο εγκέφαλος του μέσου ζώου. Τα πολύ αναπτυγμένα και κατοικίδια ζώα αρχίζουν να χρησιμοποιούν τον εγκέφαλο σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αλλά η ζωική αρχή και η αισθαντική όψη, ή η ζωώδης συνείδηση αποσύρεται ακόμη μέσω του ηλιακού πλέγματος. Έχετε συνεπώς σ’ όλα τα στάδια της εξελικτικής διαδικασίας ορισμένα ενδιαφέροντα τρίγωνα ενέργειας: α. Στην περίπτωση των ζώων κι εκείνων των ανθρώπινων όντων που είναι κάτι περισσότερο από ζώα, των ηλιθίων και ορισμένων ανθρώπων που φαίνεται να γεννήθηκαν χωρίς κανένα κεντρικό σημείο ατομικής συνείδησης, η ακόλουθη τριπλότητα έχει σπουδαιότητα: Η ομαδική ψυχή. Το ηλιακό πλέγμα. Η σπλήνα ή το πρανικό κέντρο. β. Στα χαμηλού βαθμού όμως ατομικοποιημένα ανθρώπινα όντα και στο μέσο συναισθηματικού τύπου πρόσωπο πρέπει να σημειωθεί η ακόλουθη τριπλότητα: Η ψυχή. Το κεφαλικό κέντρο. Το ηλιακό πλέγμα. γ. Για τους πολύ αναπτυγμένους ανθρώπους και για όσους είναι στην Ατραπό της Μαθητείας έχετε το ακόλουθο τρίγωνο το οποίο είναι ενεργό τη στιγμή του θανάτου:

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

301

Η ψυχή. Το κεφαλικό κέντρο. Το κέντρο άζνα. Σε συνάφεια με όλες αυτές τις τριπλότητες υπάρχει μια διπλή σχέση με τη ζωική αρχή: α. Η καρδιά στην οποία εστιάζεται η ζωή της ψυχής στη μορφή. β. Η σπλήνα μέσω της οποίας διέρχεται συνεχώς και ρυθμικά η παγκόσμια ζωική ουσία ή πράνα. Βέβαια το όλο θέμα είναι πολύ δυσνόητο και για όσους βρίσκονται σε στενά ανθρώπινα επίπεδα είναι ακόμη μη επαληθεύσιμο. Ωστόσο η αποδοχή των παραπάνω τριών σημείων που είναι σήμερα υποθετικά, θα βοηθήσει να διαφωτισθούν οι διάνοιές σας σχετικά με το όλο ζήτημα της απόδοσης με το οποίο ασχολούμαστε. 4. Το επόμενο σημείο δε χρειάζεται απόδειξη, γιατί είναι γενικά αποδεκτό. Είναι ότι η επιθυμία διέπει τη διαδικασία του θανάτου, όπως επίσης διέπει τις διαδικασίες της ζωικής εμπειρίας. Λέμε συνεχώς ότι όταν λείπει η θέληση-για-ζωή, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι ο θάνατος. Αυτή η θέληση-για-ζωή, είτε είναι η εμμονή του φυσικού σώματος που λειτουργεί σαν μια στοιχειακή ύπαρξη, είτε η κατευθυνόμενη πρόθεση της ψυχής, είναι μια όψη της επιθυμίας, ή μάλλον είναι μια αντίδραση της πνευματικής θέλησης πάνω στο φυσικό πεδίο. Υπάρχει συνεπώς μια συνδετική σχέση μεταξύ: α. Της ψυχής στο δικό της πεδίο. β. Του αστρικού σώματος. γ. Του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Πολύ λίγη προσοχή δόθηκε ως τώρα σ’ αυτή τη σχέση σε συνάφεια με την Τέχνη του Θανάτου. Αξίζει ωστόσο να τη συλλογισθείτε προσεκτικά. Θα σημειώσετε ότι ασχολούμαι εδώ με το θέμα του θανάτου καθώς κάνει αισθητή την παρουσία του δια της ασθένειας ή του γήρατος. Δεν αναφέρομαι στους θανάτους που οφείλονται σε πολέμους ή δυστυχήματα, σε φόνους ή αυτοκτονίες. Αυτές οι αιτίες θανάτου καθώς κι άλλες υπόκεινται σε μια τελείως διαφορετική κατευθυντήρια διαδικασία· μπορεί ακόμη να μη σχετίζονται με το κάρμα του ανθρώπου ή το ατομικό του πεπρωμένο, όπως στην περίπτωση του πολέμου. Τότε σκοτώνονται μεγάλοι αριθμοί ανθρώπων. Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το Νόμο του Αιτίου και Αποτελέσματος σαν παράγοντα στη σταδιοδρομία της ψυχής οποιουδήποτε ατόμου. Δεν πρόκειται για μια πράξη απόδοσης, σχεδιασμένη από μια ιδιαίτερη ψυχή καθώς πραγματώνει το ατομικό της πεπρωμένο. Ο θάνατος δια των καταστρεπτικών διαδικασιών του πολέμου βρίσκεται υπό την κατευθυντήρια και κυκλική πρόθεση του πλανητικού Λόγου που εργάζεται μέσω της Αίθουσας Συμβουλίου της Σαμπάλλα. Τα Όντα που διευθύνουν εκεί τις παγκόσμιες διαδικασίες γνωρίζουν ότι ήλθε ο χρόνος κατά τον οποίο η σχέση μεταξύ του πλανητικού κακού και των Δυνάμεων του Φωτός ή του Αγαθού έχει φτάσει ένα σημείο “εκρηκτικού ανταγωνισμού” (όπως ονομάζεται).

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

302

Πρέπει να δοθεί σ’ αυτό ελεύθερη διέξοδος αν πρόκειται να πραγματωθεί ανεμπόδιστος ο θείος σκοπός. Η έκρηξη συνεπώς επιτρέπεται· ωστόσο υπάρχει πάντα ένας παράγοντας ελέγχου, παρότι δε γίνεται αντιληπτός απ’ τον άνθρωπο. Επειδή αυτά τα Όντα (που πραγματοποιούν τη θέληση του Θεού) δεν ταυτίζονται κατά κανένα τρόπο με τη μορφική ζωή, έχουν συνεπώς μια ακριβή εκτίμηση της σχετικής σπουδαιότητας της ζωής στη μορφή· γι’ Αυτά η καταστροφή των μορφών δεν είναι θάνατος με την έννοια που τον κατανοούμε, αλλά απλά και μόνο μια διαδικασία απελευθέρωσης. Η περιορισμένη όραση εκείνων που ταυτίζονται με τη μορφή, είναι αυτό που έχει εκθρέψει με τόση συνέπεια το φόβο του θανάτου. Ο κύκλος στον οποίο ζούμε τώρα έχει δει τη μεγαλύτερη καταστροφή ανθρώπινων μορφών σε ολόκληρη την ιστορία του πλανήτη μας. Δεν υπήρξε καταστροφή ανθρώπινων όντων. Θα ήθελα να σημειώσετε αυτή τη δήλωση. Εξαιτίας της μεγάλης αυτής καταστροφής η ανθρωπότητα έκανε πολύ γοργή πρόοδο σε μια πιο ήρεμη στάση σχετικά με το θάνατο. Αυτή δεν είναι ακόμη φανερή αλλά – σε λίγα χρόνια – θ’ αρχίσει να παρατηρείται η νέα στάση κι ο φόβος του θανάτου θ’ αρχίσει να εξαφανίζεται απ’ τον κόσμο. Θα οφείλεται επίσης κατά πολύ στην αυξανόμενη ευαισθησία του ανθρώπινου μηχανισμού ανταπόκρισης, που οδηγεί σε μια στροφή προς τα μέσα ή σ’ ένα νέο προσανατολισμό του ανθρώπινου νου με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Η βάση κάθε πολέμου είναι θεμελιωδώς η αίσθηση της χωριστικότητας. Ο θεμελιώδης αυτός ατομικισμός ή η ευάρεστη αναγνώριση του απομονωτισμού οδηγεί σ’ όλα τα δευτερεύοντα αίτια του πολέμου: την απληστία που προκαλεί οικονομική καταστροφή· το μίσος που προκαλεί εθνική και διεθνή τριβή· τη σκληρότητα που προκαλεί πόνο και θάνατο. Οι ρίζες του θανάτου είναι συνεπώς βαθιά ριζωμένες· η καταστροφή του κύκλου του χωρισμού σαν άτομα στο φυσικό πεδίο είναι ό,τι αποκαλούμε θάνατο με τη συνήθη έννοια· κατά συνέπεια ο θάνατος είναι μια διαδικασία ενοποίησης. Αν μόνο μπορούσατε να δείτε βαθύτερα το ζήτημα, θα μαθαίνατε ότι ο θάνατος αποδεσμεύει την ατομικοποιημένη ζωή σε μια λιγότερο σπασμωδική και περιορισμένη ύπαρξη και τελικά – όταν η διαδικασία του θανάτου εφαρμοσθεί και στους τρεις φορείς στους τρεις κόσμους – στη ζωή της παγκοσμιότητας. Αυτό είναι ένα σημείο ανέκφραστης ευδαιμονίας. Ο Νόμος της Έλξης διέπει τη διαδικασία του θανάτου, όπως διέπει καθετί άλλο στην εκδήλωση. Είναι η αρχή της συνοχής η οποία κάτω απ’ την ισορροπημένη ολοκλήρωση του όλου σώματος το διατηρεί ανέπαφο, σταθεροποιεί το ρυθμό του και τις διαδικασίες της κυκλικής ζωής και σχετίζει τα διάφορα μέρη του μεταξύ τους. Είναι η κύρια συντονίζουσα αρχή μέσα σ’ όλες τις μορφές, γιατί είναι η κυριότερη έκφραση (μέσα στην ψυχή) της πρώτης όψης της θειότητας, της όψης θέληση. Η δήλωση αυτή μπορεί να σας εκπλήξει, επειδή είστε συνηθισμένοι να θεωρείτε το Νόμο της Έλξης σαν έκφραση της δεύτερης όψης, της αγάπης-σοφίας. Η ελκτική αυτή αρχή βρίσκεται σ’ όλες τις μορφές, από τη μικροσκοπική μορφή του ατόμου ως τη μορφή του πλανήτη Γη μέσω της οποίας εκφράζεται ο πλανητικός μας Λόγος. Αν όμως είναι η αρχή της συνοχής και το αίτιο της ολοκλήρωσης, είναι επίσης το μέσον δια του οποίου

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

303

επιτελείται η “απόδοση” και δια του οποίου η ανθρώπινη ψυχή επαναπορροφάται περιοδικά στην επισκιάζουσα ψυχή. Αυτή η όψη του Νόμου της Έλξης έχει ως τώρα τύχει λίγης προσοχής. Ο λόγος είναι ότι αφορά την ύψιστη έκφραση αυτού του Νόμου και συνεπώς σχετίζεται με την όψη θέληση της Θεότητας κι επίσης με την όψη θέληση της Ενάδας. Μόνο καθώς η Σαμπαλλική δύναμη θα προχωρήσει στο πιο άμεσο έργο της στον ερχόμενο κύκλο και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να διακρίνουν (όπως πρέπει και θα κάνουν) μεταξύ της αυτοβουλίας και της πνευματικής θέλησης, μεταξύ απόφασης, πρόθεσης, σχεδίου, σκοπού και σταθερής πόλωσης, θα έλθει η διαφώτιση. Ο Νόμος της Έλξης έχει (όπως καθετί άλλο στην εκδήλωση) τρεις φάσεις ή όψεις που καθεμιά σχετίζεται με τις τρεις θείες όψεις: 1. Συνδέει ζωή και μορφή, πνεύμα και ύλη – την τρίτη όψη. 2. Διέπει τη συνεκτική ολοκληρώνουσα διαδικασία που παράγει μορφές – τη δεύτερη όψη. 3. Προκαλεί την ανισορροπία που καταλήγει στην πράξη της διάσπασης, υπερνικώντας έτσι τη μορφή – όσον αφορά το ανθρώπινο ον – και το πραγματοποιεί σε τρεις φάσεις στις οποίες δώσαμε τα ονόματα: α. Απόδοση που καταλήγει στη διάλυση του σώματος και την επιστροφή των στοιχείων του, ατόμων και κυττάρων, στην αρχική τους πηγή. β. Εξάλειψη που συνεπάγεται την ίδια βασική διαδικασία σε σχέση με τις δυνάμεις που συνιστούσαν το αστρικό σώμα και το νοητικό φορέα. γ. Απορρόφηση, τον τρόπο δια του οποίου η ανθρώπινη ψυχή ολοκληρώνεται στην αρχική της πηγή, την επισκιάζουσα, παγκόσμια ψυχή. Είναι μια έκφραση της πρώτης όψης. Όλες αυτές οι φάσεις, όταν κατανοηθούν ορθά, εικονίζουν ή καταδεικνύουν τη μοναδική δυναμικότητα του Νόμου της Έλξης και τη σχέση του με το Νόμο της Σύνθεσης, που διέπει την πρώτη θεία όψη. Η ολοκλήρωση παράγει τελικά σύνθεση. Οι πολλές κυκλικές ολοκληρώσεις που προωθούνται στο μεγάλο βιόκυκλο μιας ενσαρκούμενης ψυχής, οδηγούν στην τελική σύνθεση πνεύματος και ψυχής, που είναι ο στόχος της εξελικτικής διαδικασίας όσον αφορά την ανθρωπότητα. Μετά την τρίτη μύηση αυτή καταλήγει σε πλήρη απελευθέρωση του ανθρώπου απ’ την “έλξη” της ουσίας στους τρεις κόσμους και στην επακόλουθη ικανότητά του να χειρίζεται με πλήρη κατανόηση το Νόμο της Έλξης στις διάφορες φάσεις του που αφορούν τη δημιουργική διαδικασία. Άλλες φάσεις θα κυριαρχηθούν αργότερα. Ένα σημείο πρέπει να έχετε κατά νου. Τα λόγια “χους εις χουν και κόνις εις κόνιν”, που είναι τόσο γνώριμα στις νεκρώσιμες τελετές της Δύσης, αναφέρονται σ’ αυτή την πράξη της απόδοσης και υποδηλώνουν την επιστροφή των στοιχείων του φυσικού σώματος στην αρχική δεξαμενή της ύλης και της ουσίας της ζωτικής μορφής στη γενική αιθερική δεξαμενή· τα λόγια “το πνεύμα θα επιστρέψει στο Θεό που το έδωσε” είναι μια παραφθαρμένη αναφορά στην απορρόφηση της ψυχής από την παγκόσμια ψυχή. Τα συνήθη τυπικά αποτυγχάνουν ωστόσο να τονίσουν ότι η ατομικοποιημένη αυτή ψυχή στη διαδικασία της επαναπορρόφησης θεσπίζει και επιτάσσει αυτή την

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

304

απόδοση με μια πράξη της πνευματικής θέλησης. Λησμονείται στη Δύση ότι αυτή η “εντολή απόδοσης” δόθηκε πολύ συχνά ανά τους αιώνες από κάθε ψυχή μέσα σε φυσική μορφή· κάνοντάς το, σταθερά κι αναπόφευκτα η πρώτη θεία όψη – η Ενάδα στο δικό της πεδίο – περισφίγγει το άδραγμά της στο σώμα της εκδήλωσής της μέσω της αντανάκλασής της, της ψυχής. Έτσι η όψη θέληση έρχεται αυξανόμενα σε δράση, ωσότου στην Ατραπό της Μαθητείας η πνευματική αποφασιστικότητα φτάνει στο υψηλότερο σημείο της ανάπτυξής της και στην Ατραπό της Μύησης η θέληση αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά. Αξίζει να θυμάστε ότι με την εσκεμμένη έκφραση της εντολής από την ψυχή στο δικό της πεδίο προς τη σκιά της στους τρεις κόσμους, μαθαίνει η ψυχή να εκφράζει την πρώτη και ύψιστη όψη της θειότητας κι αυτό αρχικά και για πολύ χρόνο αποκλειστικά με τη διαδικασία του θανάτου. Η δυσκολία προς το παρόν είναι ότι σχετικά λίγοι άνθρωποι έχουν συνείδηση της ψυχής και συνεπώς πολλοί άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση των “απόκρυφων εντολών” των ψυχών τους. Καθώς η ανθρωπότητα αποκτά συνείδηση της ψυχής (κι αυτό θα είναι ένα απ’ τα αποτελέσματα της αγωνίας του τωρινού πολέμου), ο θάνατος θα θεωρείται σαν μια “διατεταγμένη” διαδικασία που διεξάγεται με πλήρη συνείδηση και με κατανόηση του κυκλικού σκοπού. Αυτό φυσικά θα θέσει τέρμα στο φόβο που σήμερα πλεονάζει και θα σταματήσει επίσης την τάση γι’ αυτοκτονία που εκδηλώνεται όλο και περισσότερο στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Το αμάρτημα του φόνου βασίζεται στην πραγματικότητα στο γεγονός ότι παρεμβαίνει στον ψυχικό σκοπό κι όχι πραγματικά στο φόνο ενός ανθρώπινου φυσικού σώματος. Αυτός είναι ο λόγος που ο πόλεμος δεν είναι φόνος, όπως τον θεωρούν πολλοί καλοπροαίρετοι φανατικοί· είναι η καταστροφή μορφών με την ευεργετική πρόθεση (αν μπορούσε κανείς να διερευνήσει το θείο σκοπό) του πλανητικού Λόγου. Όμως είναι τα κίνητρα των πρωταιτίων του πολέμου στο φυσικό πεδίο που τους καθιστούν κακούς. Αν ο πόλεμος δε συνέβαινε, η πλανητική ζωή θ’ ανακαλούσε τις ψυχές των ανθρώπων σε μεγάλη κλίμακα, μέσω ό,τι αποκαλούμε “πράξεις του Θεού”, σύμφωνα με την αγαπητική Του πρόθεση. Όταν κακοί άνθρωποι κατασταλάζουν έναν πόλεμο, Αυτός φέρνει καλό απ’ το κακό. Μπορείτε λοιπόν να δείτε γιατί οι απόκρυφες επιστήμες τονίζουν τον κυκλικό νόμο και γιατί υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για την Επιστήμη της Κυκλικής Εκδήλωσης. Ο θάνατος φαίνεται συχνά να είναι άσκοπος· αυτό συμβαίνει γιατί η πρόθεση της ψυχής δεν είναι γνωστή· η περασμένη ανάπτυξη δια της διαδικασίας της ενσάρκωσης παραμένει κρυφή· οι αρχαίες κληρονομιές και τα περιβάλλοντα αγνοούνται και η αναγνώριση της φωνής της ψυχής δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί γενικά. Αυτά ωστόσο είναι ζητήματα που βρίσκονται στο χείλος της αναγνώρισης· η αποκάλυψη είναι στο δρόμο της και γι’ αυτό θέτω τα θεμέλια. Ανυπομονώ να συλλάβετε τη διδασκαλία που ήδη έδωσα προτού προχωρήσουμε σε ό,τι είναι επεξηγηματικό ή νέο. Μελετήστε με προσοχή έτσι ώστε το θέμα του θανάτου να μπορεί να διαμορφωθεί στο νου σας με περισσότερη βεβαιότητα και καθαρότητα. Προσπαθήστε να οδηγηθείτε σε μια νέα άποψη του ζητήματος και να δείτε το νόμο, το σκοπό και την ομορφιά της πρόθεσης εκείνου που ως τώρα ήταν τρόμος και μεγάλος

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

305

φόβος. Αργότερα θα επιχειρήσω να σας δώσω κάποια αναλαμπή της διαδικασίας του θανάτου όπως την καταγράφει η ψυχή, όταν αναλαμβάνει την πράξη της απόδοσης. Ό,τι πω μπορεί να σας φανεί θεωρητικό ή υποθετικό· πάντως θα είναι μια δήλωση που λίγοι θα μπορέσουν ν’ αποδείξουν την ακρίβειά της. Αλλά σίγουρα, αδελφέ μου, θα είναι πιο ορθή και ωφέλιμη, πιο λογική και ωραία απ’ το τωρινό σκότος, την άρρωστη ελπίδα και τη δυστυχή εικασία και συχνά απελπισία που σκιάζει κάθε νεκρική κλίνη αυτή την εποχή. 1. Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το όλο φαίνεται να έχει πιο ζωτική σπουδαιότητα από το μέρος κι αυτό όχι σαν όνειρο, όραμα, θεωρία, διαδικασία ευσεβούς πόθου, υπόθεση ή παρόρμηση. Γίνεται αντιληπτό σαν έμφυτη αναγκαιότητα και σαν αναπόφευκτο. Υποδηλώνει θάνατο, αλλά θάνατο σαν ομορφιά, σαν χαρά, σαν πνεύμα σε δράση, σαν επιστέγασμα κάθε καλού. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 99. Ο θάνατος, αν μόνο μπορούσαμε να το αντιληφθούμε, είναι μια από τις πιο δοκιμασμένες δραστηριότητές μας. Έχουμε πεθάνει πολλές φορές και θα πεθάνουμε ξανά και ξανά. Ο θάνατος είναι ουσιαστικά ζήτημα συνείδησης. Τη μια στιγμή έχουμε συνείδηση στο φυσικό πεδίο και μια στιγμή αργότερα έχουμε αποσυρθεί σ’ ένα άλλο πεδίο κι έχουμε ενεργό συνείδηση εκεί. Για όσο διάστημα η συνείδησή μας θα είναι ταυτισμένη με τη μορφική όψη, ο θάνατος θα διατηρεί για μας τον αρχαίο του τρόμο. Μόλις γνωρίσουμε τον εαυτό μας σαν ψυχή και διαπιστώσουμε πως είμαστε ικανοί να εστιάζουμε τη συνείδησή μας ή την αίσθηση επίγνωσης σε οποιαδήποτε μορφή ή σε οποιοδήποτε πεδίο κατά βούληση, ή σε οποιαδήποτε κατεύθυνση μέσα στη μορφή του Θεού, δε θα γνωρίζουμε πια το θάνατο. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 494. Συλλογισθείτε λοιπόν αυτή τη δοξασία της αφαίρεσης. Καλύπτει όλες τις ζωικές διαδικασίες και θα σας μεταδώσει το αιώνια ωραίο μυστικό του Θανάτου που είναι είσοδος στη ζωή. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 167. Σ’ αυτό τον Κανόνα βρίσκονται δύο κύριες ιδέες που αμφότερες συνδέονται με την πρώτη θεία όψη: η σκέψη του ΘΑΝΑΤΟΥ και η φύση της ΘΕΛΗΣΗΣ. Στον επόμενο αιώνα θα ιδωθεί αναπόφευκτα ότι θάνατος και θέληση θα έχουν νέες έννοιες για την ανθρωπότητα και πολλές απ’ τις παλιές ιδέες θα εκλείψουν. Ο θάνατος για το μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο είναι ένα σημείο καταστροφικής κρίσης. Είναι η λήξη και το τέλος όλων όσων αγάπησε, όσων ήταν οικεία κι επιθυμητά· είναι μια συντριπτική είσοδος στο άγνωστο, στην αβεβαιότητα και το αιφνίδιο τέρμα όλων των σχεδίων κι εγχειρημάτων. Όσο μεγάλη κι αν είναι η γνήσια πίστη στις πνευματικές αξίες, όσο σαφής κι αν είναι η εκλογίκευση του νου για την αθανασία κι όσο πειστική κι αν είναι η απόδειξη της διατήρησης και της διαιώνισης, θα παραμένει ακόμη κάποια αμφιβολία,

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

306

κάποια αναγνώριση της πιθανότητας πλήρους αφανισμού κι άρνησης κι ενός τέλους κάθε δραστηριότητας, όλων των αντιδράσεων της καρδιάς και κάθε σκέψης, συναισθήματος, επιθυμίας, έφεσης και πρόθεσης, που εστιάζονται γύρω από τον κεντρικό πυρήνα της ύπαρξης του ανθρώπου. Η λαχτάρα και η βεβαιότητα της διαιώνισης και η αίσθηση της συνέχειας βασίζονται ακόμη και για τον πιο αποφασισμένο πιστό πάνω στην πιθανότητα, πάνω σ’ ένα ασταθές θεμέλιο και πάνω στη μαρτυρία άλλων – που ποτέ στην πραγματικότητα δεν επέστρεψαν για να μας πουν την αλήθεια. Η έμφαση κάθε σκέψης σ’ αυτό το ζήτημα αφορά το κεντρικό “Εγώ” ή την ακεραιότητα της Θεότητας. Θα σημειώσετε ότι σ’ αυτό τον Κανόνα η έμφαση μετατοπίζεται από το “Εγώ” στα συστατικά μέρη που σχηματίζουν το ένδυμα του Εαυτού κι αυτό είναι ένα σημείο που αξίζει να σημειωθεί. Η πληροφορία που δίνεται στο μαθητή είναι να εργασθεί για το διασκορπισμό αυτού του ενδύματος και για την επιστροφή των μικρότερων ζωών στη γενική δεξαμενή της ζώσας ουσίας. Ο ωκεανός της Ύπαρξης δεν αναφέρεται πουθενά. Η προσεκτική σκέψη θα δείξει εδώ ότι η διευθετημένη αυτή διαδικασία απόσπασης, την οποία καθιστά αποτελεσματική η ομαδική ζωή στην περίπτωση του ατόμου, αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα για το γεγονός της συνέχειας και για την ατομική διαιώνιση της ταυτότητας. Σημειώστε αυτές τις λέξεις. Η εστία της δραστηριότητας μετατοπίζεται απ’ το ενεργό σώμα στην ενεργό οντότητα μέσα σ’ αυτό το σώμα, τον κύριο του περιβάλλοντός του, το διευθυντή των κτημάτων του και σ’ εκείνον που είναι η καθαυτή πνοή, αποστέλλοντας τις ζωές στη δεξαμενή της ουσίας ή ανακαλώντας τες κατά βούληση για να επαναλάβουν τη σχέση τους μαζί του. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 101-102. Πρώτα απ’ όλα ότι ο Aιώνιος Προσκυνητής με τη δική του ελεύθερη βούληση και προαίρεση διάλεξε “αποκρυφιστικά” να πεθάνει και πήρε ένα σώμα ή μια σειρά σωμάτων με σκοπό να υψώσει ή να εξυψώσει τις ζωές της μορφικής φύσης που ενσωμάτωσε· σ’ αυτή τη διαδικασία ο ίδιος “πέθανε” υπό την έννοια ότι για μια ελεύθερη ψυχή ο θάνατος και η λήψη μορφής και η επακόλουθη καταβύθιση της ζωής στη μορφή είναι όροι συνώνυμοι. Δεύτερο, ότι κάνοντάς το, η ψυχή ανακεφαλαιώνει σε μικρή κλίμακα ό,τι έκαναν και κάνουν παρόμοια ο ηλιακός Λόγος και ο πλανητικός Λόγος. Οι μεγάλες Ζωές υπάγονται στην εξουσία αυτών των νόμων της ψυχής στο διάστημα της περιόδου της εκδήλωσης, παρότι δε διέπονται ούτε ελέγχονται από τους νόμους του φυσικού κόσμου, όπως τον ονομάζουμε. H συνείδησή Τους δεν ταυτίζεται με τον κόσμο των φαινομένων, αν και η δική μας ταυτίζεται μαζί του μέχρι τη στιγμή που θα περιέλθουμε υπό την εξουσία των ανώτερων νόμων. Mε τον απόκρυφο “θάνατο” αυτών των μεγάλων Zωών μπορούν να ζήσουν όλες οι μικρότερες ζωές και τους προσφέρεται ευκαιρία. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. ΙΙ, σελ. 172.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

307

Οι δυνάμεις του θανάτου είναι παντού σήμερα, αλλά είναι ο θάνατος της ελευθερίας, ο θάνατος του ελεύθερου λόγου, ο θάνατος της ελευθερίας της ανθρώπινης δράσης, ο θάνατος της αλήθειας και των ανώτερων πνευματικών αξιών. Αυτοί είναι οι ζωτικοί παράγοντες στη ζωή της ανθρωπότητας. Ο θάνατος της φυσικής μορφής είναι αμελητέος παράγοντας σε σχέση μ’ αυτούς κι εύκολα επανορθώνεται μέσω των διαδικασιών της επαναγέννησης και της νέας ευκαιρίας… Η καταστροφή της μορφής στη μάχη έχει μικρή σπουδαιότητα για όσους γνωρίζουν ότι η μετενσάρκωση είναι βασικός νόμος της φύσης κι ότι δεν υπάρχει θάνατος. Μήνυμα του Ιουνίου, 1940. Λες πως μέχρι τώρα υπάρχουν μόνο πίστεις ως προς την αθανασία αλλά καμιά σίγουρη απόδειξη. Στη συσσώρευση των μαρτυριών, στις εσώτερες διαβεβαιώσεις της ανθρώπινης καρδιάς, στο γεγονός της πίστης στην αιώνια διάρκεια σαν ιδέας στις διάνοιες των ανθρώπων βρίσκεται μια σίγουρη ένδειξη. Αλλά η ένδειξη θα δώσει τη θέση της στην πεποίθηση και τη γνώση πριν περάσει κι άλλη εκατονταετία, γιατί θα συμβεί ένα γεγονός και θα δοθεί μια αποκάλυψη στη φυλή που θα μετατρέψουν την ελπίδα σε βεβαιότητα και την πίστη σε γνώση. Στο μεταξύ ας καλλιεργηθεί μια νέα στάση για το θάνατο κι ας εγκαινιασθεί μια νέα επιστήμη του θανάτου. Ας πάψει να είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και αναπόφευκτα μας νικά κι ας αρχίσουμε να ελέγχουμε το πέρασμά μας στην άλλη πλευρά και να κατανοούμε κάπως την τεχνική της μετάβασης. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 500. Το μόνο που υποστηρίζω είναι μια πιο υγιής προσέγγιση στο θάνατο· το μόνο που ζητώ να κάνω είναι η εισήγηση ότι όταν ο πόνος εξαντληθεί κι επέλθει η αδυναμία, να επιτρέπεται στον ετοιμοθάνατο να προετοιμασθεί, έστω κι αν φαινομενικά δεν έχει συνείδηση, για τη μεγάλη μετάβαση. Μην ξεχνάτε πως χρειάζεται δύναμη κι ένα ισχυρό άδραγμα στο νευρικό μηχανισμό για να προκληθεί πόνος. Είναι άραγε αδύνατο να συλλάβουμε μια εποχή όπου η πράξη του θανάτου θα είναι ένα θριαμβευτικό φινάλε της ζωής; Είναι άραγε αδύνατο να οραματισθούμε την εποχή όπου οι ώρες που θα περνούμε στο νεκρικό κρεβάτι δε θα είναι παρά ένα υπέροχο προοίμιο μιας συνειδητής εξόδου; Όταν το γεγονός ότι ο άνθρωπος πρόκειται ν’ απορρίψει το κώλυμα του φυσικού περιβλήματος θα είναι για τον ίδιο και για όσους τον περιστοιχίζουν το από καιρό αναμενόμενο και χαρμόσυνο επιστέγασμα; Δεν μπορείτε άραγε να οραματισθείτε την εποχή όπου αντί για δάκρυα και φόβο και την άρνηση ν’ αναγνωρίσουμε το αναπόφευκτο, το θνήσκον πρόσωπο και οι φίλοι του θα συμφωνούν αμοιβαία για την ώρα και τίποτε εκτός από ευτυχία δε θα χαρακτηρίζει το πέρασμα; Ότι στις διάνοιες όσων μένουν πίσω δε θα υπεισέρχεται η σκέψη της θλίψης και τα νεκρικά κρεβάτια θα θεωρούνται σαν πιο ευτυχισμένα γεγονότα από τις γεννήσεις και τους γάμους; Σας λέω πως πριν περάσει πολύς καιρός αυτό θα ισχύει βαθιά για τους νοήμονες της φυλής και σιγά-σιγά για όλους. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 499.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

308

Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε εδώ ότι ο θάνατος διέπεται από την Αρχή της Απελευθέρωσης κι όχι από εκείνη του Περιορισμού. Ο θάνατος αναγνωρίζεται μόνο σαν ένας παράγων που πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί από τις αυτοσυνείδητες ζωές και παρερμηνεύεται μόνο απ’ τα ανθρώπινα όντα που πάσχουν από μεγαλύτερη γοητεία και παραίσθηση απ’ όλες τις ενσαρκωμένες ζωές. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 534. Όταν κατανοηθεί η φύση της αληθινής Υπηρεσίας, θα διαπιστωθεί πως είναι μια όψη της θείας εκείνης ενέργειας που εργάζεται πάντα κάτω από την όψη του καταστροφέα, γιατί καταστρέφει τις μορφές για ν’ αποδεσμεύσει. Η υπηρεσία είναι μια εκδήλωση της Αρχής της Απελευθέρωσης και της αρχής αυτής ο θάνατος και η υπηρεσία αποτελούν δύο όψεις. Η υπηρεσία σώζει, απελευθερώνει κι αποδεσμεύει σε διάφορα επίπεδα τη φυλακισμένη συνείδηση. Οι ίδιες δηλώσεις μπορούν να γίνουν για το θάνατο. Αλλά αν η υπηρεσία δεν προσφερθεί με μια ενορατική κατανόηση όλων των ενεχόμενων γεγονότων, ερμηνευμένη με νοημοσύνη και εφαρμοσμένη μ’ ένα πνεύμα αγάπης στο φυσικό πεδίο, θα αποτύχει να εκπληρώσει επαρκώς την αποστολή της. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 537. Ο Φόβος του Θανάτου. Ο Φόβος του Θανάτου βασίζεται: α. Στον τρόμο των τελικών διαδικασιών απόσχισης κατά την πράξη του καθαυτού θανάτου. β. Στον τρόμο του αγνώστου και του απροσδιόριστου. γ. Στην αμφιβολία ως προς την τελική αθανασία. δ. Στη δυστυχία της εγκατάλειψης αγαπημένων, ή της δικής μας εγκατάλειψης. ε. Στις αρχαίες αντιδράσεις σε περασμένους βίαιους θανάτους που βρίσκονται βαθιά στο υποσυνείδητο. ζ. Στην προσκόλληση στη μορφική ζωή, επειδή μ’ αυτή ταυτίζεται πρώτιστα η συνείδηση. η. Στην παλιά λανθασμένη διδασκαλία για τον Παράδεισο και την Κόλαση, που αμφότερα είναι μια εξίσου δυσάρεστη προοπτική για ορισμένους τύπους. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 300. Με την πάροδο του χρόνου και πριν το τέλος του επόμενου αιώνα θα διαπιστωθεί τελικά ότι ο θάνατος είναι ανύπαρκτος με την έννοια που νοείται τώρα. Η συνέχεια της συνείδησης θα είναι τόσο πλατιά αναπτυγμένη και τόσοι πολλοί άνθρωποι του ανώτατου τύπου θα λειτουργούν ταυτόχρονα στους δύο κόσμους, ώστε ο παλιός φόβος θα φύγει και η επικοινωνία μεταξύ του αστρικού πεδίου και του φυσικού πεδίου θα είναι τόσο σταθερά εδραιωμένη και τόσο επιστημονικά ελεγχόμενη, ώστε το έργο των μέντιουμ σε ύπνωση θα τερματιστεί ορθά και αίσια. Η συνήθης κοινή μεντιουμική ύπνωση και οι υλοποιήσεις υπό έλεγχο και Ινδούς οδηγούς είναι το ίδιο ακριβώς διαστροφές της επικοινωνίας μεταξύ των δύο πεδίων όπως είναι οι σεξουαλικές

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

309

διαστροφές και οι διαστρεβλώσεις της αληθινής συνάφειας και επικοινωνίας μεταξύ των φύλων. Δεν αναφέρομαι εδώ στο έργο των ψυχορατικών, αδιάφορο πόσο φτωχό είναι, ούτε στην κατάληψη του σώματος από οντότητες υψηλής τάξης, αλλά στα δυσάρεστα φαινόμενα της πνευματιστικής υλοποίησης, του εκτοπλάσματος και του τυφλού και μη νοήμονος έργου που γίνεται από παλιούς εκφυλισμένους Ατλάντειους και από ψυχές δεμένες στη γη, όπως ο κοινός Ινδός αρχηγός και οδηγός. Δεν έχουμε τίποτε να μάθουμε απ’ αυτούς και πολλά ν’ αποφύγουμε. Η βασιλεία του φόβου του θανάτου έχει σχεδόν τελειώσει και σύντομα θα εισέλθουμε σε μια περίοδο γνώσης και βεβαιότητας που θα καθαρίσει το έδαφος όλων των φόβων μας. Καθώς πραγματευόμαστε το φόβο του θανάτου, μπορούμε να κάνουμε ελάχιστα πέρα από το ν’ ανυψώσουμε το όλο θέμα σ’ ένα πιο επιστημονικό επίπεδο και – με την επιστημονική αυτή έννοια – να διδάξουμε τους ανθρώπους πώς να πεθαίνουν. Υπάρχει μια τεχνική θανάτου, όπως ακριβώς υπάρχει μια τεχνική ζωής, αλλά η τεχνική αυτή χάθηκε σε μεγάλο βαθμό στη Δύση κι έχει σχεδόν χαθεί, εκτός από μερικά κέντρα Γιγνωσκόντων, στην Ανατολή. Περισσότερα μπορεί ίσως να πραγματευθούμε αργότερα, αλλά οι σπουδαστές που τα διαβάζουν αυτά μπορούν να διατηρήσουν κατά νου τη σκέψη της αναγκαίας προσέγγισης σ’ αυτό το ζήτημα και ίσως καθώς μελετούν και διαβάζουν και σκέφτονται να βρουν στο δρόμο τους ενδιαφέρον υλικό που θα μπορούσε βαθμιαία να συγκεντρωθεί και να δημοσιευθεί. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 301-302. Ο φόβος του θανάτου και της κατάθλιψης αποτελούν για τον άνθρωπο τον Ένοικο στο Κατώφλι την τωρινή εποχή και κύκλο. Αμφότεροι φανερώνουν αισθαντική αντίδραση σε ψυχολογικούς παράγοντες και δεν μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν με τη χρήση ενός άλλου παράγοντα όπως είναι το θάρρος. Πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν απ’ την παντογνωσία της ψυχής που εργάζεται μέσω του νου – όχι από την παντοδυναμία της. Εδώ βρίσκεται ένας αποκρυφιστικός υπαινιγμός. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 309. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης έχει τις ρίζες του σ’ έναν ενδόμυχο φόβο του θανάτου· δια της παρουσίας αυτού του φόβου η φυλή διάνοιξε το δρόμο της μέχρι το τωρινό της στάδιο μακροβιότητας και διάρκειας. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 626. Ορισμός του Θανάτου. Ο ίδιος ο θάνατος είναι μέρος της Μεγάλης Πλάνης και υπάρχει μόνο λόγω των πέπλων που συγκεντρώσαμε γύρω μας. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 451.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

310

Αλλά ο κόσμος τείνει να λησμονεί ότι κάθε νύχτα, τις ώρες του ύπνου, πεθαίνουμε στο φυσικό πεδίο και είμαστε ζωντανοί και λειτουργικοί αλλού. Λησμονούν ότι έχουν ήδη αποκτήσει ευχέρεια στην εγκατάλειψη του φυσικού σώματος· επειδή δεν μπορούν προς το παρόν να φέρουν πίσω στη φυσική εγκεφαλική συνείδηση την ανάμνηση αυτής της εξόδου και του επακόλουθου διαλείμματος στην ενεργό ζωή, αποτυγχάνουν να συσχετίσουν το θάνατο με τον ύπνο. Ο θάνατος στο κάτω-κάτω είναι μόνο ένα μεγαλύτερο διάλειμμα στη ζωή της λειτουργίας στο φυσικό πεδίο· απλώς “φεύγει μακριά” κανείς για μεγαλύτερη περίοδο. Αλλά η διαδικασία του καθημερινού ύπνου και η διαδικασία του περιστασιακού θανάτου είναι ταυτόσημες, με τη μόνη διαφορά πως στον ύπνο το μαγνητικό νήμα ή ρεύμα ενέργειας στο οποίο ρέει η ζωική δύναμη διατηρείται ανέπαφο και συνιστά το δρόμο επιστροφής στο σώμα. Κατά το θάνατο αυτό το ζωικό νήμα σπάζει ή κόβεται. Όταν συμβεί αυτό, η συνειδητή οντότητα δεν μπορεί να επιστρέψει στο πυκνό φυσικό σώμα και τότε το σώμα αυτό, επειδή στερείται της αρχής της συνοχής, διασπάται. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 494. Οι διαδικασίες της αφαίρεσης (όπως μπορείτε έτσι να δείτε) συνδέονται με τη ζωική όψη, κινητοποιούνται με μια πράξη της πνευματικής θέλησης και συνιστούν την “αρχή της ανάστασης που κρύβεται στο έργο του Καταστροφέα”, όπως το εκφράζει ένα παλιό εσωτερικό ρητό. Η κατώτατη εκδήλωση αυτής της αρχής μπορεί να ιδωθεί στη διαδικασία εκείνου που καλούμε Θάνατο – ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ένα μέσον αφαίρεσης της ζωικής αρχής που εμψυχώνεται από συνείδηση, απ’ τη μορφή ή τα σώματα στους τρεις κόσμους. Έτσι προβάλλει η μεγάλη σύνθεση και η καταστροφή, ο θάνατος και η διάλυση δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτε άλλο παρά ζωικές διαδικασίες. Η αφαίρεση είναι ενδεικτική εξέλιξης, προόδου και ανάπτυξης. Είναι εκείνη η όψη του Νόμου της Ζωής (ή του Νόμου της Σύνθεσης, όπως ονομάζεται με ορισμένες ευρύτερες έννοιες) με την οποία ειδικά ασχολείται ο μυημένος. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 163.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

311

Η ζωή προσεγγίζεται απ’ τη σκοπιά του Παρατηρητή κι όχι του συμμέτοχου σ’ ένα πραγματικό πείραμα κι εμπειρία στους τρεις κόσμους (φυσικό-συναισθηματικόνοητικό)… Αν είναι μυημένοι μαθητές, δεν έχουν καθόλου επίγνωση των δραστηριοτήτων και αντιδράσεων της προσωπικότητάς τους, επειδή ορισμένες όψεις της κατώτερης φύσης είναι πλέον τόσο ελεγχόμενες κι εξαγνισμένες, ώστε έχουν πέσει κάτω απ’ το κατώφλι της συνείδησης κι έχουν εισέλθει στον κόσμο του ενστίκτου· συνεπώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη επίγνωσή τους απ’ όση ο άνθρωπος που κοιμάται δεν έχει συνείδηση της ρυθμικής λειτουργίας του κοιμισμένου φυσικού του φορέα. Είναι μια βαθιά και τελείως ακατανόητη αλήθεια. Σχετίζεται με την όλη διαδικασία του θανάτου και μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας απ’ τους ορισμούς του θανάτου· κρατά το κλειδί για τις μυστηριώδεις λέξεις “η δεξαμενή της ζωής”. Στην πραγματικότητα ο θάνατος είναι ασυνειδησία για ό,τι μπορεί να λειτουργεί στη μια ή άλλη μορφή, αλλά σε μια μορφή της οποίας η πνευματική οντότητα δεν έχει καμιά απολύτως επίγνωση. Η δεξαμενή της ζωής είναι ο τόπος του θανάτου κι αυτό είναι το πρώτο μάθημα που μαθαίνει ο μαθητής… Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 99-100. Σκοποί του Θανάτου. Μέσω του θανάτου διεξάγεται μια μεγάλη διαδικασία ενοποίησης· στην “πτώση ενός φύλλου” και την επακόλουθη ταύτισή του με το έδαφος στο οποίο πέφτει, έχουμε ένα μικρό παράδειγμα αυτής της μεγάλης και αιώνιας διαδικασίας ενοποίησης, δια του γίγνεσθαι και του θανάτου σαν αποτέλεσμα του γίγνεσθαι. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. II, σελ. 173.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

312

Μιλώ για το Θάνατο σαν κάποιος που γνωρίζει το ζήτημα τόσο απ’ την εμπειρία του εξωτερικού κόσμου όσο και από την εσώτερη ζωική έκφραση: Δεν υπάρχει θάνατος. Υπάρχει, όπως ξέρετε, είσοδος σε πληρέστερη ζωή. Υπάρχει ελευθερία απ’ τα εμπόδια του σάρκινου φορέα. Η διαδικασία απόσχισης που τόσο πολύ φοβίζει, δεν υπάρχει, εκτός στις περιπτώσεις βίαιου κι αιφνίδιου θανάτου και τότε το μόνο αληθινά ενοχλητικό είναι μια στιγμιαία και συγκλονιστική αίσθηση επικείμενου κινδύνου και καταστροφής και κάτι που προσεγγίζει πολύ το ηλεκτρικό σοκ. Τίποτε περισσότερο. Για τον ανεξέλικτο ο θάνατος είναι κυριολεκτικά ένας ύπνος και μια λήθη, γιατί ο νους δεν είναι αρκετά αφυπνισμένος για ν’ αντιδράσει και η δεξαμενή της μνήμης είναι προς το παρόν πρακτικά άδεια. Για το μέσο καλό πολίτη ο θάνατος είναι μια συνέχιση της διαδικασίας της ζωής στη συνείδησή του και μια προώθηση των ενδιαφερόντων και τάσεων της ζωής. Η συνείδησή του και η αίσθηση της επίγνωσής του παραμένουν ίδιες κι αναλλοίωτες. Δε νιώθει μεγάλη διαφορά, τον φροντίζουν καλά και συχνά δεν έχει επίγνωση ότι πέρασε απ’ το επεισόδιο του θανάτου. Για το μοχθηρό και σκληρά ιδιοτελή, για τον εγκληματία και για εκείνους τους λίγους που ζουν μόνο για την υλική πλευρά, προκύπτει εκείνη η κατάσταση που αποκαλούμε “γήινη πρόσδεση”. Οι δεσμοί που χάλκεψαν με τη γη και η γήινη ροπή όλων τους των επιθυμιών τους εξαναγκάζουν να παραμείνουν κοντά στη γη και στο τελευταίο τους πλαίσιο στο γήινο περιβάλλον. Επιζητούν απελπισμένα και με κάθε δυνατό μέσον να ξαναέλθουν σε επαφή και να επιστρέψουν. Σε μερικές περιπτώσεις η μεγάλη προσωπική αγάπη για όσους έμειναν πίσω, ή η μη εκπλήρωση ενός αναγνωρισμένου κι επείγοντος καθήκοντος κρατά τους καλούς κι αγαθούς σε μια κάπως παρόμοια κατάσταση. Για το ζηλωτή ο θάνατος είναι μια άμεση είσοδος σε μια σφαίρα υπηρεσίας και έκφρασης, με την οποία είναι καλά εξοικειωμένος και την οποία αναγνωρίζει αμέσως σαν όχι νέα. Στις ώρες του ύπνου του έχει αναπτύξει ένα πεδίο ενεργού υπηρεσίας και μάθησης. Τώρα απλά λειτουργεί σ’ αυτό για είκοσι τέσσερις ώρες (μιλώντας με όρους του χρόνου του φυσικού πεδίου) αντί για τις συνήθεις λίγες ώρες του γήινου ύπνου του. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 300 -301. O αληθινός θάνατος, σύμφωνα με το νόμο, επέρχεται με την επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού και συνεπώς με την κατάπαυση της έφεσης… Το αιθερικό αντίγραφο ενός ανθρώπου, ενός πλανητικού Λόγου κι ενός ηλιακού Λόγου, όταν συντρίβεται παύει να είναι πολωμένο ως προς τον ένοικό του κι έτσι επιτρέπει τη διαφυγή. Δεν είναι πλέον (για να το διατυπώσουμε διαφορετικά) πηγή έλξης ούτε εστιακό μαγνητικό σημείο. Καθίσταται μη-μαγνητικό και ο μεγάλος Νόμος της Έλξης παύει να το ελέγχει· συνεπώς η επόμενη κατάσταση της μορφής είναι η αποσύνθεση. Πραγματεία επί τον Κοσμικού Πυρός, σελ. 129-130. “Ο Νόμος απαιτεί την είσοδο εκείνου που μπορεί να επιφέρει μια αλλαγή.” Έχοντας υπόψη όσα έδωσα αλλού, είναι προφανές ότι εκείνο που πρέπει να βρει είσοδο είναι εκείνη η ζωτική συγκεντρωμένη θέληση που όταν κινητοποιηθεί σ’ ένα άτομο, μια ομάδα, ένα έθνος, ένα βασίλειο της φύσης (ένα πλανητικό κέντρο) και στον πλανήτη σαν σύνολο, δηλαδή σ’ όλα τα πλανητικά κέντρα ταυτόχρονα, θα προκαλέσει

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

313

μια ανακίνηση, μια αλλαγή μέτρου, μια νέα κίνηση κι ορμή, μια ανύψωση και μια επακόλουθη αφαίρεση. Οι αλλαγές που επέρχονται στα κέντρα όταν λαμβάνει χώρα ο θάνατος του φυσικού σώματος, δεν έχουν ποτέ ως τώρα παρατηρηθεί ή καταγραφεί· όμως είναι σαφώς ορατές στον οφθαλμό του μυημένου κι αποδεικνύονται πολύ ενδιαφέρουσες και κατατοπιστικές. Η αναγνώριση της κατάστασης των κέντρων επιτρέπει στο μυημένο να γνωρίζει – κατά τη διαδικασία χορήγησης θεραπείας – κατά πόσο είναι επιτρεπτή ή όχι η φυσική θεραπεία του σώματος. Μπορεί να δει αν η βουλητική αρχή της αφαίρεσης στην οποία αναφέρθηκα, είναι ενεργώς παρούσα ή όχι. Η ίδια διαδικασία μπορεί να ιδωθεί να λαμβάνει χώρα σε οργανώσεις και πολιτισμούς στους οποίους καταστρέφεται η μορφική όψη για να μπορέσει ν’ αφαιρεθεί η ζωή και να δομήσει πάλι αργότερα για λογαριασμό της μια πιο επαρκή μορφή. Είναι η ίδια στις μεγάλες διαδικασίες της μύησης οι οποίες δεν είναι μόνο διαδικασίες διεύρυνσης της συνείδησης, αλλά είναι ριζωμένες στο θάνατο ή τη διαδικασία αφαίρεσης που οδηγεί στην ανάσταση και την ανάληψη. Αυτό που επιφέρει αλλαγή είναι μια εκφόρτιση (για να χρησιμοποιήσω μια τελείως ανεπαρκή φράση) διευθυνόμενης κι εστιασμένης βουλητικής ενέργειας. Είναι τόσο μαγνητική σε ποιότητα ώστε προσελκύει τη ζωή των κέντρων, επιφέροντας τη διάλυση της μορφής και την αποδέσμευση της ζωής. Ο θάνατος έρχεται στον άνθρωπο ατομικά, με τη συνήθη έννοια του όρου, όταν η θέληση-για-ζωή στο φυσικό σώμα φεύγει και τη θέση της παίρνει η θέληση-για-αφαίρεση. Αυτό αποκαλούμε θάνατο. Σε περιπτώσεις θανάτου στον πόλεμο, για παράδειγμα, δεν είναι τότε θέμα ατομικής θέλησης-γιααπόσυρση, αλλά υποχρεωτική συμμετοχή σε μια μεγάλη ομαδική αφαίρεση. Απ’ τη δική της θέση η ψυχή του ανθρώπου ατομικά αναγνωρίζει το τέλος ενός κύκλου ενσάρκωσης και ανακαλεί τη ζωή της. Το κάνει με μια εκφόρτιση βουλητικής ενέργειας που είναι αρκετά ισχυρή για να επιφέρει την αλλαγή… Ο Χριστός αναφερόταν σ’ αυτό το έργο της αφαίρεσης σε σχέση με το τρίτο μεγάλο πλανητικό κέντρο, την Ανθρωπότητα, όταν είπε (μιλώντας ως Αντιπρόσωπος της Ιεραρχίας, του δεύτερου πλανητικού κέντρου στο οποίο όλα τα ανθρώπινα όντα που επιτυγχάνουν τη μύηση “αποσύρονται” εσωτερικά) “καγώ αν υψωθώ, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν”. Ένας διαφορετικός λόγος απ’ το δικό Του λόγο θα προφερθεί στο τέλος των αιώνων, όταν ο Κύριος του Κόσμου μιλήσει απ’ τη Σαμπάλλα (το πρώτο πλανητικό κέντρο), αφαιρέσει τη ζωική αρχή απ’ την Ιεραρχία και κάθε ζωή και συνείδηση εστιασθεί τότε στο πλανητικό κεφαλικό κέντρο – τη Μεγάλη Αίθουσα Συμβουλίου στη Σαμπάλλα… “Ο Νόμος απαιτεί ότι οι αλλαγές που έτσι προκλήθηκαν, ν’ απομακρύνουν τη μορφή, να φέρουν ποιότητα στο φως και να θέσουν την έμφαση στη ζωή.”

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

314

Εδώ οι τρεις μεγάλες όψεις – μορφή, ποιότητα και ζωή – έρχονται σε σχέση και το σημείο του εξελικτικού αντικειμενικού σκοπού φανερώνεται στο αληθινό του φως – ΖΩΗ. Σημειώστε αυτή τη φράση. Η μορφή ή εμφάνιση, έχοντας εξυπηρετήσει το σκοπό της, εξαφανίζεται. Λαμβάνει χώρα ο θάνατος της μορφής. Η ποιότητα, η κύρια θεία ιδιότητα που αναπτύσσεται σ’ αυτό τον πλανήτη, αποβαίνει κυρίαρχη κι αποκτά “συνείδηση του εαυτού της” – όπως λέει το αρχαίο κείμενο. Έχει ταυτότητα κι ατομικότητα αλλά δεν έχει μορφή εφαρμογής, εκτός απ’ το μεγαλύτερο εκείνο όλο όπου βρίσκει τη θέση της. Ούτε η μορφή ούτε η ποιότητα (σώμα ή συνείδηση) είναι προεξάρχουσες στη νέα κατάσταση Ύπαρξης, αλλά μόνο η ζωική όψη, το πνεύμα στο δικό του πεδίο, αποβαίνει ο δεσπόζων παράγοντας. Κάποιο αμυδρό φως στη σημασία του μπορεί να έρθει αν λάβετε υπόψη ότι τα επτά πεδία μας είναι μόνο τα επτά υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου. Η διαδικασία της ανάπτυξης ευαισθησίας στην επταπλή αυτή εξέλιξη αναλαμβάνεται για να επιτρέψει στο μυημένο να λειτουργήσει στο κοσμικό αστρικό πεδίο όταν αποσυρθεί ή αφαιρεθεί μετά τις ανώτερες μυήσεις. Αφαιρείται τελείως απ’ την πλανητική μας ζωή. Μόνο ένας παράγοντας μπορεί να το αποτρέψει κι αυτός είναι η δέσμευσή του να υπηρετήσει πρόσκαιρα μέσα στον πλανητικό αξεπέραστο δακτύλιο. Λέγεται ότι τα Μέλη της Ιεραρχίας που δεσμεύθηκαν σ’ αυτό το έργο έχουν Βουδδική συνείδηση και η γραμμή καταγωγής Τους (νοούμενη αποκρυφιστικά) αρχίζει από τον Αιώνιο Προσκυνητή, τον Κύριο του Κόσμου, έπειτα τον Βούδδα και τέλος τον Χριστό. Μένουν ταυτισμένοι μέσω ελεύθερης επιλογής με την “ποιότητα που φαίνεται μέσα στο φως” και στο διάστημα της ελεύθερα παρεχόμενης υπηρεσίας Τους εργάζονται με την όψη συνείδηση για να θέσουν αργότερα την έμφαση στην όψη ζωή. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 164-166. Τα δέκα οκτώ πυρά πρέπει να σβήσουν· οι μικρότερες ζωές (που ενσωματώνουν την αρχή της μορφής, της επιθυμίας και της σκέψης, το σύνολο της δημιουργικότητας που βασίζεται στη μαγνητική αγάπη) πρέπει να επιστρέψουν στη δεξαμενή της ζωής και να μη μείνει τίποτε παρά εκείνο που τις έφερε σε ύπαρξη, η κεντρική θέληση που γίνεται γνωστή από τα αποτελέσματα της ακτινοβολίας ή πνοής της. Αυτός ο διασκορπισμός, ο θάνατος ή διάλυση είναι στην πραγματικότητα ένα μεγάλο αποτέλεσμα που παράγεται απ’ το κεντρικό Αίτιο και η εντολή είναι συνεπώς: “Πρέπει να το επιφέρουν με την εφέλκυση της Θέλησης”… Ο μαθητής βρίσκει την ομάδα του στο Άσραμ του Διδασκάλου και συνειδητά και με κατανόηση κυριαρχεί το θάνατο – τον από μακρού φοβερό εχθρό της ύπαρξης. Ανακαλύπτει ότι ο θάνατος είναι απλά ένα αποτέλεσμα που προκαλείται απ’ τη ζωή κι απ’ τη συνειδητή του θέληση και είναι ένας τρόπος με τον οποίο διευθύνει την ουσία κι ελέγχει την ύλη. Αυτό γίνεται συνειδητά εφικτό, γιατί ο μαθητής έχοντας αναπτύξει επίγνωση των δύο θείων όψεων – της δημιουργικής δραστηριότητας και της αγάπης – είναι εστιασμένος στην ανώτατη όψη και γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι η Θέληση, η Ζωή, ο Πατήρ, η Ενάδα, ο Ένας. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 104-105. Μια μεγάλη αναστάτωση σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης χαρακτηρίζει αυτή την

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

315

εποχή και γενιά· μια τρομακτική καταστροφή όλων των μορφών της θείας ζωής και σε κάθε βασίλειο υπήρξε ο χαρακτηριστικός φθόγγος αυτής της αναστάτωσης. Ο σύγχρονος πολιτισμός μας δέχθηκε ένα θανάσιμο πλήγμα απ’ το οποίο δε θα αναλάβει ποτέ, αλλά το οποίο θ’ αναγνωρισθεί κάποτε σαν “πλήγμα απελευθέρωσης” και σαν σύνθημα για ό,τι είναι καλύτερο, νέο και πιο κατάλληλο για το ανελισσόμενο πνεύμα να κάνει την εμφάνισή του. Μεγάλες και διεισδυτικές ενέργειες και οι εφελκυσθείσες δυνάμεις τους ήλθαν σε σύγκρουση η οποία, μιλώντας σχηματικά, ανύψωσε το ορυκτό βασίλειο στους ουρανούς και κατέβασε πυρ απ’ τον ουρανό. Σας μιλώ πραγματικά κι όχι απλώς συμβολικά. Τα σώματα των ανδρών, γυναικών και παιδιών, καθώς και των ζώων καταστράφηκαν· οι μορφές του φυτικού βασιλείου και οι δυναμικότητες του ορυκτού βασιλείου διασπάσθηκαν, διασκορπίσθηκαν κι εξολοθρεύθηκαν. Η συνεκτική ζωή όλων των πλανητικών μορφών έχασε πρόσκαιρα τη συνοχή της. Όπως αναφέρει μια αρχαία προφητεία: “Κανείς αληθινά ενωμένος Ήχος δε μεταδίδεται από μορφή σε μορφή, από ζωή σε ζωή. Μόνο μια κραυγή πόνου, ένα αίτημα για αποκατάσταση και μια επίκληση για ανακούφιση από την αγωνία, την απόγνωση και την άκαρπη προσπάθεια μεταδίδεται από εδώ προς τα Εκεί”. Όλη αυτή η αναστάτωση του “εδάφους” του κόσμου – πνευματικού, ψυχολογικού και φυσικού – όλη αυτή η ρήξη των μορφών και των οικείων πλαισίων της πλανητικής μας ζωής έπρεπε να λάβει χώρα πριν μπορέσει ν’ αναδυθεί η Ιεραρχία στη δημόσια συνείδηση· όλα αυτά έπρεπε να κάνουν το έργο τους στις ψυχές των ανθρώπων πριν την είσοδο της Νέας Εποχής η οποία θα φέρει μαζί της την Αποκατάσταση των Μυστηρίων και την αποκατάσταση των λαών της γης. Τα δύο πηγαίνουν μαζί. Είναι ένα από τα κύρια σημεία που επιζητώ να τονίσω. Η ρήξη, η διάσπαση και οι τελείως χαώδεις συνθήκες που υπήρχαν τα τελευταία πεντακόσια χρόνια σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης διάνοιξαν επιτέλους το δρόμο τους σε παράλληλες φυσικές συνθήκες. Αυτό είναι καλό κι επιθυμητό· σημειώνει το προοίμιο μιας καλύτερης οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου, την κατασκευή επαρκέστερων μορφών ζωής και πιο ορθών ανθρώπινων στάσεων συν έναν υγιέστερο προσανατολισμό στην πραγματικότητα. Το καλύτερο μένει να γίνει. Καθετί έρχεται γοργά στην επιφάνεια – το καλό και το κακό, το επιθυμητό και το ανεπιθύμητο, το παρελθόν και το μέλλον (γιατί τα δύο είναι ένα)· το άροτρο του Θεού επετέλεσε σχεδόν το έργο του· το ξίφος του πνεύματος απέκοψε το κακό παρελθόν από το ακτινοβόλο μέλλον κι αμφότερα φαίνονται να συμβάλλουν στον Οφθαλμό του Θεού· ο υλικός πολιτισμός μας θα φανεί να δίνει γοργά τη θέση του σε μια πιο πνευματική κουλτούρα· οι εκκλησιαστικές οργανώσεις μας με τις περιορισμένες και συγκεχυμένες θεολογίες τους θα παραχωρήσουν σύντομα τη θέση τους στην Ιεραρχία με την αναδυόμενη διδασκαλία της – διαυγή, πραγματική, ενορατική και μη-δογματική. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V, σελ. 134-135. “Η έντονη επιθυμία για την αισθαντική ύπαρξη είναι προσκόλληση. Είναι εγγενής σε κάθε μορφή, διαιωνίζεται από μόνη της και γίνεται γνωστή ακόμη και στον πολύ σοφό.”

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

316

Όταν η ζωή ή Πνεύμα αποσύρεται, η μορφή πεθαίνει αποκρυφιστικά. Όταν η σκέψη του εγώ ή ανώτερου εαυτού απορροφάται στο δικό του πεδίο, δεν υπάρχει ενέργεια που να εξωστρέφει στην ύλη των τριών κόσμων κι έτσι δεν είναι εφικτή η μορφική δόμηση κι η μορφική προσκόλληση. Αυτό βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με την αποκρυφιστική κοινοτοπία ότι “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη” και συμφωνεί επίσης με τη διδασκαλία ότι το σώμα της Χριστικής αρχής (o βουδδικός φορέας) αρχίζει να συντονίζεται μόνο καθώς ξεθωριάζουν οι κατώτερες παρορμήσεις… Η προσκόλληση στη μορφή ή η έλξη της μορφής για το Πνεύμα αποτελεί τη μεγάλη ενελικτική ώθηση. Η άπωση της μορφής και η επακόλουθη μορφική διάσπαση αποτελεί τη μεγάλη εξελικτική ώθηση. Το Φως της Ψυχής, σελ. 137-138. Όταν το αίτιο, η επιθυμία, δημιουργήσει το αποτέλεσμά του, την προσωπικότητα ή τη μορφική όψη του ανθρώπου, τότε όσο θα υφίσταται η θέληση για ζωή, τόσο θα εμμένει η μορφή. Διατηρείται σε εκδήλωση μέσω της νοητικής ζωτικότητας. Αυτό έχει καταδειχθεί επανειλημμένα στα ιατρικά χρονικά, γιατί έχει αποδειχθεί ότι όσο διατηρείται η αποφασιστικότητα για ζωή, τόσο πιθανόν διαρκεί και η ζωή στο φυσικό πεδίο, αλλά τη στιγμή που θα αποσυρθεί η θέληση, ή το ενδιαφέρον του ενοίκου στο σώμα δε θα επικεντρώνεται πλέον στην εκδήλωση της προσωπικότητας, επακολουθεί o θάνατος και λαμβάνει χώρα η διάσπαση της νοητικής αυτής εικόνας, του σώματος. Το Φως της Ψυχής, σελ. 397. Υπάρχουν δύο κύριες γραμμές εξέλιξης, εκείνη που αφορά την ύλη και τη μορφή κι εκείνη που αφορά την ψυχή, την όψη συνείδηση, το στοχαστή σε εκδήλωση. Για καθεμιά απ’ αυτές η ατραπός της προόδου διαφέρει και καθεμιά ακολουθεί την πορεία της. Όπως σημειώθηκε, για μεγάλη χρονική περίοδο η ψυχή ταυτίζεται με τη μορφική όψη και προσπαθεί ν’ ακολουθήσει την “Ατραπό του Θανάτου”, γιατί τέτοια είναι πραγματικά η σκοτεινή ατραπός για το στοχαστή. Αργότερα με επίμονη προσπάθεια η ταύτιση αυτή παύει· η ψυχή αποκτά επίγνωση του εαυτού της και της ατραπού της ή ντάρμα και ακολουθεί τότε την οδό του φωτός και της ζωής. Όμως πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι για αμφότερες τις όψεις η δική τους ατραπός είναι η ορθή ατραπός κι ότι οι ωθήσεις που κρύβονται στο φυσικό φορέα ή στο αστρικό σώμα δεν είναι καθαυτές εσφαλμένες. Κατάντησαν εσφαλμένες από ορισμένες πλευρές, όταν στρεβλώθηκαν από την ορθή χρήση τους κι αυτή η αντίληψη οδήγησε το μαθητή στο Βιβλίο του Ιώβ να κραυγάσει και να πει “οία συνετέλουν και ουκ άξια ήτασέ με”. Οι δύο γραμμές ανάπτυξης είναι χωριστές και διακριτές κι αυτό πρέπει να το μάθει κάθε ζηλωτής. Το Φως της Ψυχής, σελ. 402-403. Η Τέχνη του Θνήσκειν. Η ψυχή, εδρεύοντας στην καρδιά, είναι η ζωική αρχή, η αρχή του αυτοκαθορισμού, ο κεντρικός πυρήνας της θετικής ενέργειας με το μέσον της οποίας όλα τα άτομα του σώματος διατηρούνται στην ορθή τους θέση και υποτάσσονται στη “θέληση-για-είναι”

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

317

της ψυχής. Αυτή η αρχή της ζωής χρησιμοποιεί το ρεύμα του αίματος σαν τον τρόπο έκφρασής της και σαν τον ελέγχοντα πράκτορά της και δια της στενής σχέσης του ενδοκρινούς συστήματος με τη ροή του αίματος έχουμε τις δύο όψεις της ψυχικής δραστηριότητας να συνενώνονται προκειμένου να καταστήσουν τον άνθρωπο μια ζώσα, συνειδητή, λειτουργική οντότητα που διέπεται από την ψυχή και εκφράζει το σκοπό της ψυχής σ’ όλες τις δραστηριότητες του καθημερινού βίου. Ο θάνατος συνεπώς είναι κυριολεκτικά η απόσυρση από την καρδιά και από το κεφάλι των δύο αυτών ρευμάτων ενέργειας, προκαλώντας κατά συνέπεια ολοκληρωτική απώλεια της συνείδησης και διάσπαση του σώματος. Ο θάνατος διαφέρει από τον ύπνο κατά το ότι αμφότερα τα ρεύματα ενέργειας αποσύρονται. Στον ύπνο αποσύρεται μόνο το νήμα ενέργειας που είναι αγκυροβολημένο στον εγκέφαλο κι όταν συμβαίνει αυτό ο άνθρωπος πέφτει σε ασυνειδησία. Μ’ αυτό εννοούμε ότι η συνείδησή του ή η αίσθηση επίγνωσης εστιάζεται αλλού. Η προσοχή του δεν κατευθύνεται πλέον στα απτά και φυσικά πράγματα, αλλά στρέφεται σ’ έναν άλλο κόσμο ύπαρξης κι επικεντρώνεται σ’ έναν άλλο εξοπλισμό ή μηχανισμό. Στο θάνατο αμφότερα τα νήματα αποσύρονται ή ενοποιούνται στο ζωικό νήμα. Η ζωτικότητα παύει να εισδύει μέσω της αιμάτινης ροής και η καρδιά αποτυγχάνει να λειτουργήσει, όπως ακριβώς κι ο εγκέφαλος αποτυγχάνει ν’ αποτυπώσει κι έτσι επέρχεται σιγή. Το σπίτι είναι άδειο. Η δραστηριότητα παύει, εκτός απ’ την εκπληκτική και άμεση εκείνη δραστηριότητα που είναι προνόμιο της καθαυτής ύλης και η οποία εκφράζεται στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Από ορισμένες συνεπώς όψεις η διαδικασία αυτή υποδεικνύει την ενότητα του ανθρώπου με καθετί που είναι υλικό· καταδεικνύει ότι είναι μέρος της καθαυτής φύσης και με τη φύση εννοούμε το σώμα της μιας ζωής στην οποία “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. Στις τρεις αυτές λέξεις – ζωή, κίνηση και ύπαρξη – έχουμε την όλη ιστορία. Η Ύπαρξη είναι επίγνωση, αυτοσυνείδηση και αυτοέκφραση και τα εξωτερικά της σύμβολα είναι η κεφαλή και ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Η Ζωή είναι ενέργεια, επιθυμία στη μορφή, συνοχή και προσκόλληση σε μια ιδέα και τα εξωτερικά της σύμβολα είναι η καρδιά και το αίμα. Η Κίνηση υποδεικνύει την ολοκλήρωση και την ανταπόκριση της υπάρχουσας, επιγιγνώσκουσας και ζώσας οντότητας στην παγκόσμια δραστηριότητα και τα σύμβολά της είναι το στομάχι, το πάγκρεας και το ήπαρ… Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο θάνατος αναλαμβάνεται συνεπώς με τη διεύθυνση του εγώ, αδιάφορο πόσο λίγη επίγνωση μπορεί να έχει το ανθρώπινο ον γι’ αυτή τη διεύθυνση. Η διαδικασία εκδηλώνεται αυτόματα στην πλειονότητα, γιατί όταν η ψυχή αποσύρει την προσοχή της, η αναπόφευκτη αντίδραση στο φυσικό πεδίο είναι ο θάνατος, είτε με την αφαίρεση των δύο νημάτων της ενέργειας της ζωής και της λογικής, είτε με την αφαίρεση του νήματος της ενέργειας που χαρακτηρίζεται από νοητικότητα, αφήνοντας το ζωικό ρεύμα να λειτουργεί ακόμη μέσω της καρδιάς αλλά χωρίς νοήμονα επίγνωση. Η ψυχή είναι απασχολημένη αλλού και απορροφημένη στο δικό της πεδίο με τις δικές της υποθέσεις. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 496-497. Πριν ασχοληθώ με το θέμα λεπτομερέστερα, θα ήθελα ν’ αναφερθώ στον “ιστό στον

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

318

εγκέφαλο”, ο οποίος είναι ανέπαφος για την πλειονότητα αλλά ανύπαρκτος για το φωτισμένο διορατικό. Στο ανθρώπινο σώμα, όπως γνωρίζετε, έχουμε ένα υποκείμενο, αλληλοδιαπερώμενο ζωτικό σώμα το οποίο είναι αντίστοιχο του φυσικού, είναι μεγαλύτερο από το φυσικό και το ονομάζουμε αιθερικό σώμα ή αντίγραφο. Είναι ένα ενεργειακό σώμα κι απαρτίζεται από κέντρα δύναμης και νάντις ή νήματα δύναμης. Αυτά υπόκεινται ή είναι αντίστοιχα του νευρικού μηχανισμού – των νεύρων και των νευρικών γαγγλίων. Σε δύο θέσεις του ανθρώπινου ζωτικού σώματος υπάρχουν ανοίγματα εξόδου για τη ζωική δύναμη. Το ένα άνοιγμα βρίσκεται στο ηλιακό πλέγμα και το άλλο βρίσκεται στον εγκέφαλο στην κορυφή της κεφαλής. Για την προστασία και των δύο υπάρχει ένας πυκνά υφασμένος ιστός από αιθερική ύλη, που απαρτίζεται από αλληλοσυμπλεκόμενες ίνες ζωικής ενέργειας. Κατά τη διαδικασία του θανάτου η πίεση της ζωικής ενέργειας που κρούει στον ιστό δημιουργεί τελικά ένα ρήγμα ή ένα άνοιγμα. Απ’ αυτό εκχύνεται η ζωική δύναμη καθώς αυξάνει η ισχύς της αφαιρετικής επίδρασης της ψυχής. Στην περίπτωση των ζώων, των νηπίων και των ανδρών και γυναικών που είναι τελείως πολωμένοι στο φυσικό και το αστρικό σώμα, η θύρα εξόδου είναι το ηλιακό πλέγμα κι αυτός είναι ο ιστός που διατρυπάται, επιτρέποντας έτσι την έξοδο. Στην περίπτωση των νοητικών τύπων, των πιο εξελιγμένων ανθρώπινων μονάδων εκείνο που διαρρηγνύεται είναι ο ιστός στην κορυφή της κεφαλής στην περιοχή της πηγής, επιτρέποντας έτσι πάλι την έξοδο του σκεπτόμενου έλλογου όντος… Συνεπώς κατά τη διαδικασία του θανάτου οι δύο κύριες έξοδοι είναι: το ηλιακό πλέγμα για το αστρικά πολωμένο και με φυσική ροπή ανθρώπινο ον κι επομένως για τη συντριπτική πλειοψηφία και το κεφαλικό κέντρο για το νοητικά πολωμένο και πνευματικά προσανατολισμένο ανθρώπινο ον. Αυτό είναι το πρώτο και σπουδαιότερο γεγονός που πρέπει να θυμάστε και θ’ αντιληφθείτε εύκολα πώς η κατεύθυνση της ζωικής τάσης και η εστίαση της ζωικής προσοχής προσδιορίζουν τον τρόπο εξόδου κατά το θάνατο. Μπορείτε επίσης να δείτε ότι η προσπάθεια να ελέγξουμε την αστρική ζωή και τη συναισθηματική φύση και να προσανατολισθούμε στο νοητικό κόσμο και στα πνευματικά πράγματα έχει ένα βαρυσήμαντο αποτέλεσμα στις φαινομενικές όψεις της διαδικασίας του θανάτου. Αν ο σπουδαστής σκεφθεί με διαύγεια, θα γίνει προφανές ότι η μια έξοδος αφορά τον πνευματικό και υψηλής εξέλιξης άνθρωπο, ενώ η άλλη αφορά το χαμηλής τάξης ανθρώπινο ον που ελάχιστα έχει ξεπεράσει το ζωώδες στάδιο. Τι γίνεται στην περίπτωση του μέσου ανθρώπου; Μια τρίτη έξοδος βρίσκεται τώρα σε προσωρινή χρήση· κάτω ακριβώς απ’ την κορυφή της καρδιάς συναντάται ένας άλλος αιθερικός ιστός που καλύπτει ένα άνοιγμα εξόδου. Συνεπώς έχουμε την ακόλουθη κατάσταση: 1. Την έξοδο της κεφαλής, που χρησιμοποιεί ο διανοητικός τύπος, οι μαθητές και οι μυημένοι του κόσμου. 2. Την έξοδο της καρδιάς, που χρησιμοποιεί ο αγαθός, καλοπροαίρετος άνδρας ή γυναίκα, που είναι καλός πολίτης, νοήμων φίλος και φιλάνθρωπος εργάτης.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

319

3. Την έξοδο της περιοχής του ηλιακού πλέγματος, που χρησιμοποιούν όσοι έχουν ισχυρή ζωώδη φύση. Αυτό είναι το πρώτο σημείο στις νέες πληροφορίες που βραδέως θα γίνουν κοινή γνώση στη Δύση στη διάρκεια του επόμενου αιώνα. Μεγάλο μέρος τους είναι ήδη γνωστό σε στοχαστές της Ανατολής κι έχει τη φύση ενός πρώτου βήματος για τη λογική κατανόηση της διαδικασίας του θανάτου. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 500-502. Σχετικά με την τεχνική του θανάτου δεν είναι δυνατό την εποχή αυτή να κάνω κάτι περισσότερο από το να δώσω μία ή δύο εισηγήσεις. Δεν πραγματεύομαι εδώ τη στάση των συνοδών επιτηρητών, αλλά ασχολούμαι μόνο με εκείνα τα σημεία που θα συμβάλουν σε μια ευκολότερη μετάβαση της εφήμερης ψυχής. Πρώτα πρέπει να υπάρχει σιωπή στο δωμάτιο. Αυτό βέβαια συμβαίνει συχνά. Πρέπει να θυμάστε πως το θνήσκον πρόσωπο μπορεί συνήθως να μην έχει συνείδηση. Αυτή η απουσία συνείδησης είναι φαινομενική κι όχι πραγματική. Στις εννιακόσιες απ’ τις χίλιες περιπτώσεις η εγκεφαλική επίγνωση υπάρχει μαζί με μια πλήρη συνείδηση των όσων συμβαίνουν, αλλά υπάρχει μια πλήρης παράλυση της θέλησης για έκφραση και μια πλήρης ανικανότητα για παραγωγή της ενέργειας που θα φανέρωνε ζωντάνια. Όταν στο δωμάτιο του αρρώστου βασιλεύει η σιωπή και η κατανόηση, η αποχωρούσα ψυχή μπορεί να διατηρήσει την κατοχή του οργάνου της με διαύγεια μέχρι το τελευταίο λεπτό και μπορεί να κάνει τη δέουσα προετοιμασία. Αργότερα, όταν γίνουν γνωστά περισσότερα για το χρώμα, μόνο πορτοκαλιά φώτα θα επιτρέπεται να υπάρχουν στο δωμάτιο του ετοιμοθάνατου και η εγκατάστασή τους θα γίνεται με την αναγκαία τελετουργία μόνο όταν πέρα από κάθε αμφιβολία δε θα υπάρχει δυνατότητα ανάρρωσης. Το πορτοκαλί βοηθά την εστίαση στο κεφάλι, όπως ακριβώς το ερυθρό ερεθίζει το ηλιακό πλέγμα και το πράσινο έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην καρδιά και τα ζωικά ρευστά. Θα χρησιμοποιούνται ορισμένα είδη μουσικής, όταν γίνουν κατανοητά περισσότερα σχετικά με τον ήχο, αλλά δεν υπάρχει προς το παρόν μουσική που να διευκολύνει το έργο της ψυχής κατά την αφαίρεσή της από το σώμα, μολονότι θα βρούμε πως ορισμένοι φθόγγοι στο εκκλησιαστικό όργανο είναι αποτελεσματικοί. Την ακριβή στιγμή του θανάτου, αν ηχηθεί ο φθόγγος ενός προσώπου, θα συντονίσει τα δύο ρεύματα ενέργειας και τελικά θα κόψει το ζωικό νήμα, αλλά αυτή η γνώση είναι ακόμη υπερβολικά επικίνδυνη για να μεταδοθεί και μόνο αργότερα μπορεί να δοθεί. Eπιθυμώ να υποδείξω το μέλλον και τις γραμμές που θ’ ακολουθήσει η μελλοντική αποκρυφιστική μελέτη. Θα διαπιστωθεί επίσης πως η πίεση σε ορισμένα νευρικά κέντρα και ορισμένες αρτηρίες θα διευκολύνει το έργο. (Αυτή η επιστήμη του θανάτου τηρείται μυστική στο Θιβέτ, όπως γνωρίζουν πολλοί σπουδαστές.) Πίεση στη σφαγίτιδα φλέβα και σε ορισμένα μεγάλα νεύρα στην περιοχή της κεφαλής και σ’ ένα ορισμένο σημείο του προμήκους μυελού θα διαπιστωθεί πως υποβοηθεί και είναι αποτελεσματική. Μια συγκεκριμένη επιστήμη του θανάτου θα διατυπωθεί αναπόφευκτα αργότερα, αλλά

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

320

μόνο όταν το γεγονός της ψυχής αναγνωρισθεί και η σχέση της με το σώμα καταδειχθεί επιστημονικά. Θα χρησιμοποιούνται επίσης μαντρικές φράσεις και θα δομούνται σαφώς στη συνείδηση του θνήσκοντος προσώπου από εκείνους που τον περιστοιχίζουν, είτε θα χρησιμοποιούνται εσκεμμένα και νοητικά από τον ίδιο. Ο Χριστός κατέδειξε τη χρήση τους όταν κραύγασε, “Πάτερ, εις χείρας Σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου”. Κι έχουμε ακόμη ένα παράδειγμα στα λόγια, “Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα εν ειρήνη”. Η σταθερή χρήση της Ιερής Λέξης όταν ψάλλεται χαμηλόφωνα ή σε μια ιδιαίτερη κλείδα (στην οποία θα διαπιστωθεί ότι ανταποκρίνεται ο θνήσκων άνθρωπος), μπορεί αργότερα ν’ αποτελέσει επίσης μέρος της τελετής της μετάβασης, συνοδευόμενη από την επάλειψη με λάδι, όπως διατηρείται στην Καθολική Εκκλησία. Το ευχέλαιο έχει μια αποκρυφιστική, επιστημονική βάση. Η κορυφή της κεφαλής του θνήσκοντος ανθρώπου πρέπει επίσης συμβολικά να είναι στραμμένη στην Ανατολή και τα πόδια και τα χέρια πρέπει να σταυρώνονται. Μόνο το σανταλόξυλο πρέπει να καίγεται στο δωμάτιο και δε θα επιτρέπεται κανενός άλλου είδους θυμίαμα, γιατί το σανταλόξυλο είναι το θυμίαμα της πρώτης ή ακτίνας του καταστροφέα και η ψυχή βρίσκεται σε διαδικασία καταστροφής της κατοικίας της. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 505-507 Αν υπάρχει ένας παράγων που αναγνωρίζουν οι ζηλωτές, είναι η ανάγκη να ελευθερωθούν από τη Μεγάλη Πλάνη. Ο Αρζούνα το ήξερε αυτό κι όμως υπέκυψε στην απελπισία. Όμως στην ώρα της ανάγκης του ο Κρίσνα δεν τον απογοήτευσε, αλλά όρισε στην Γκίτα τους απλούς κανόνες με τους οποίους μπορεί να υπερνικηθεί η κατάθλιψη και η αμφιβολία. Μπορούν να συνοψισθούν ως εξής: α. Γνώρισε τον εαυτό σου ότι είναι ο Αθάνατος. β. Να ελέγχεις το νου σου, γιατί μέσω αυτού του νου μπορεί να γνωσθεί ο Αθάνατος. γ. Μάθε ότι η μορφή δεν είναι παρά ο πέπλος που κρύβει το φέγγος της Θειότητας. δ. Να αντιληφθείς ότι η Μία Ζωή διαπερνά όλες τις μορφές, οπότε δεν υπάρχει θάνατος, ούτε απόγνωση, ούτε χωρισμός. ε. Αποσπάσου λοιπόν απ’ τη μορφική πλευρά κι έλα σε Μένα, κατοικώντας έτσι στον τόπο όπου βρίσκεται το Φως και η Ζωή. Έτσι τελειώνει η πλάνη. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 308. Ο Διδάσκαλος έμαθε την έννοια κάθε περιοριστικής μορφής· κατόπιν ανέλαβε τον έλεγχο και χειρίσθηκε το νόμο επί του πεδίου που συνάδει με τη μορφή. Υπερέβη έπειτα τη μορφή και την απέρριψε για άλλες κι ανώτερες μορφές. Έτσι προόδευσε πάντοτε δια της θυσίας και του θανάτου της μορφής. Πάντοτε αναγνωρίζεται σαν δεσμευτική· πάντοτε πρέπει να θυσιάζεται και πρέπει να πεθαίνει, ώστε η εντός ζωή να σπεύδει προς τα εμπρός κι επάνω. Η ατραπός της ανάστασης προϋποθέτει σταύρωση και θάνατο και οδηγεί κατόπιν στο Όρος όπου γίνεται η Ανάληψη. Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού, σελ. 261.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

321

2. Η ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ Εξετάζοντας τη συνείδηση της αποχωρούσας ψυχής (σημειώστε αυτή τη φράση) καθώς αναλαμβάνει την πράξη της απόδοσης, θα ήθελα να τονίσω πάλι ότι ασχολούμαι με ένα θέμα για το οποίο δεν υπάρχει απτή φυσική απόδειξη. Περιστασιακά επανήλθαν σε ύπαρξη στο φυσικό πεδίο άνθρωποι που βρίσκονταν ακριβώς στο σημείο της πλήρους φυσικής απόδοσης. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν η συνειδητή οντότητα κατέχει ακόμη τον αιθερικό φορέα, έστω κι αν η απόρριψη του πυκνού φυσικού σώματος έχει συμπληρωθεί τελείως. Μολονότι το αιθερικό σώμα αλληλοδιαπερνά ολόκληρο το φυσικό σώμα, είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό το σώμα και το αστρικό σώμα και η νοητική φύση μπορούν ακόμη να παραμένουν αιθερικά πολωμένα ακόμη κι όταν ο θάνατος του φυσικού σώματος – η παύση κάθε καρδιακής δραστηριότητας και η συγκέντρωση της βασικής αιθερικής εστίας στην περιοχή της κεφαλής, ή της καρδιάς, ή του ηλιακού πλέγματος – έχει επέλθει και η απόσυρση ήδη πραγματοποιείται. Οι αιθερικές δυνάμεις αποσύρονται πρώτα στην περιβάλλουσα έκταση του αιθερικού αξεπέραστου δακτυλίου, πριν απ’ την τελική διάλυση που αφήνει τον άνθρωπο να σταθεί ελεύθερος σαν ανθρώπινη ψυχή μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο του αστρικού του φορέα. Έχετε εδώ μια κάπως νέα όψη της διαδικασίας του θανάτου. Συχνά διατυπώθηκε και περιγράφηκε η απόσυρση του αιθερικού σώματος από την κατοχή του πυκνού φυσικού σώματος. Αλλά κι όταν ακόμη συντελεσθεί, ο θάνατος δεν είναι πλήρης· αναμένεται ακόμη μια δευτερεύουσα δραστηριότητα της θέλησης της ψυχής. Η δευτερεύουσα αυτή δραστηριότητα καταλήγει στη διάλυση όλων των αιθερικών δυνάμεων στην εκπορευτική πηγή η οποία είναι η γενική δεξαμενή των δυνάμεων. Μην ξεχνάτε ότι το αιθερικό σώμα δεν έχει δική του ξεχωριστή ζωή. Είναι μόνο ένα αμάλγαμα όλων των δυνάμεων και ενεργειών που εμψύχωναν το φυσικό σώμα και το γαλβάνιζαν σε δραστηριότητα στη διάρκεια του εξωτερικού βιόκυκλου. Να θυμάστε επίσης ότι τα πέντε κέντρα στη σπονδυλική στήλη δε βρίσκονται μέσα στο φυσικό σώμα, αλλά σε ορισμένα διακριτά σημεία στην παράλληλη αιθερική ουσία· βρίσκονται (ακόμη και στην περίπτωση του υπανάπτυκτου ανθρώπου κι ακόμη περισσότερο στην περίπτωση του συνήθους ανθρώπου) τουλάχιστον δύο ίντσες απ’ τη φυσική σπονδυλική στήλη. Τα τρία κεφαλικά κέντρα είναι επίσης έξω από το πυκνό φυσικό σώμα. Αυτή η υπόμνηση θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τη δήλωση ότι το φυσικό σώμα εκκενούται καθαυτό όταν αποφασισθεί ο θάνατος από τις επαγρυπνούσες εξουσίες, αλλά ωστόσο ο άνθρωπος μπορεί να μη είναι αληθινά νεκρός. Θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω ότι αυτό ισχύει και για τα πολλά μικρά κέντρα όπως και για τα μεγάλα τα οποία μας είναι τόσο γνωστά. Τα τελευταία απ’ τα μικρά κέντρα “που σβήνουν” για να διαλυθούν στο σύνολο της αιθερικής ουσίας, είναι δύο που συνδέονται στενά με την περιοχή των πνευμόνων. Στα δύο αυτά κέντρα λειτουργεί η ψυχή όταν για οποιοδήποτε λόγο ανακληθεί στο πυκνό φυσικό σώμα. Όταν αυτά δονούνται με μια επιστρέφουσα ή νεοεισερχόμενη δραστηριότητα, η πνοή της ζωής επιστρέφει στην εκκενωθείσα φυσική μορφή. Η

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

322

ασυνείδητη αυτή αντίληψη συνιστά την παρακινούσα αιτία της διαδικασίας που εκτελείται κανονικά σ’ όλες τις περιπτώσεις πνιγμού ή ασφυξίας. Όταν ο άνθρωπος υποκύψει στην ασθένεια και το φυσικό σώμα έχει συνεπώς εξασθενίσει, τέτοιες ασκήσεις αποκατάστασης δεν είναι εφικτές και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Σε περιπτώσεις αιφνίδιου θανάτου λόγω δυστυχήματος, αυτοκτονίας, φόνου, απροσδόκητων καρδιακών κρίσεων ή πολεμικών γεγονότων, το σοκ είναι τέτοιο ώστε η κάπως αργή διαδικασία της ψυχικής απόσυρσης αντισταθμίζεται τελείως και η εκκένωση του φυσικού σώματος και η πλήρης διάλυση του αιθερικού σώματος είναι πρακτικά ταυτόχρονες. Σε ομαλές περιπτώσεις θανάτου από ασθένεια, η απόσυρση είναι αργή και (όταν η κακοήθεια της νόσου δεν προκάλεσε πολύ μεγάλη βλάβη του φυσικού οργανισμού) υπάρχει δυνατότητα επανόδου για μικρή ή μεγάλη περίοδο χρόνου. Αυτό συμβαίνει συχνά, ειδικά όταν η θέληση για ζωή είναι ισχυρή ή όταν το έργο της ζωής παραμένει ακόμη ανεκπλήρωτο και δεν περατώθηκε σωστά. Υπάρχει ένα άλλο σημείο που επιθυμώ να θίξω και το οποίο σχετίζεται με την αέναο σύγκρουση που διεξάγεται μεταξύ των δυαδικοτήτων του πυκνού φυσικού σώματος και του αιθερικού φορέα. Το φυσικό στοιχειακό (που είναι το όνομα που δίνουμε στην ολοκληρωμένη ζωή του φυσικού σώματος) και η ψυχή καθώς επιζητεί να αποσύρει και να διαλύσει το σύνολο των συνδυασμένων ενεργειών του αιθερικού σώματος, βρίσκονται σε σφοδρή σύγκρουση και η διαδικασία είναι συχνά βίαιη και μακρά· η μάχη αυτή διεξάγεται στη διάρκεια της μεγάλης ή μικρής περιόδου του κώματος που χαρακτηρίζει τόσες πολλές νεκρικές κλίνες. Το κώμα, μιλώντας εσωτερικά, είναι δύο ειδών: υπάρχει το “κώμα της μάχης” που προηγείται του αληθινού θανάτου· υπάρχει επίσης το “κώμα της αποκατάστασης” που συμβαίνει όταν η ψυχή έχει αποσύρει το νήμα ή όψη της συνείδησης, αλλά όχι το νήμα της ζωής, σε μια προσπάθεια να δώσει στο φυσικό στοιχειακό το χρόνο να επανακτήσει την κατοχή του στον οργανισμό κι έτσι να αποκαταστήσει την υγεία. Προς το παρόν η σύγχρονη επιστήμη δεν αναγνωρίζει τη διάκριση μεταξύ των δύο αυτών όψεων του κώματος. Αργότερα, όταν γίνει συνηθέστερη η αιθερική ή ψυχορατική όραση, η ποιότητα του επικρατούντος κώματος θα είναι γνωστή και τα στοιχεία της ελπίδας ή της απελπισίας δε θα ελέγχουν πλέον. Οι φίλοι και οι συγγενείς του αναίσθητου προσώπου θα γνωρίζουν ακριβώς αν παρακολουθούν μια μεγάλη και τελική απόσυρση από την παρούσα ενσάρκωση ή απλά μια διαδικασία αποκατάστασης. Στην τελευταία περίπτωση η ψυχή διατηρεί ακόμη το άδραγμά της στο φυσικό σώμα μέσω των κέντρων, αλλά αναστέλλει πρόσκαιρα όλες τις ενεργοποιούς διαδικασίες. Εξαιρούνται αυτής της αναστολής το κέντρο της καρδιάς, η σπλήνα και τα δύο μικρότερα κέντρα που συνδέονται με τον αναπνευστικό μηχανισμό. Παραμένουν κανονικώς ενεργά, αν και κάπως εξασθενημένα στη δραστηριότητά τους· και δι’ αυτών διατηρείται ο έλεγχος. Όταν ο αληθινός θάνατος είναι η πρόθεση της ψυχής, τότε πρώτα απ’ όλα επιτελείται ο έλεγχος της σπλήνας· ακολουθεί έπειτα ο έλεγχος των δύο μικρότερων κέντρων και τελικά ο έλεγχος του καρδιακού κέντρου κι ο άνθρωπος πεθαίνει. Τα παραπάνω θα σας δώσουν κάποια ιδέα των πολλών σημείων που συνδέονται με

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

323

το θάνατο και αναμένουν την ανακάλυψή τους απ’ την ορθόδοξη ιατρική και τα οποία θ’ αποκαλυφθούν καθώς η φυλή των ανθρώπων φτάνει σε αυξανόμενη ευαισθησία. Θα ήθελα να σας ζητήσω να θυμάστε ότι σ’ όλες τις τωρινές μας μελέτες ασχολούμαστε με τις αντιδράσεις και δραστηριότητες της ψυχής που ανακαλεί σκόπιμα την ενσαρκωμένη όψη της, επειδή τερματίσθηκε ένας βιόκυκλος. Το όριο αυτού του βιόκυκλου μπορεί να είναι μακρό ή σύντομο, ανάλογα με τους επιδιωκόμενους σκοπούς· μπορεί να καλύψει μόνο λίγα χρόνια ή έναν αιώνα. Πριν το έβδομο έτος η ζωτικότητα του φυσικού στοιχειακού είναι ο κύριος αποφασιστικός παράγοντας. Η ψυχή εστιάζεται τότε στο αιθερικό σώμα αλλά δε χρησιμοποιεί πλήρως όλα τα κέντρα· έχει απλά έναν ήρεμο παλμικό έλεγχο και μια ήπια παρωθητική δραστηριότητα – επαρκή για να διατηρήσει τη συνείδηση, να ζωογονήσει τις διάφορες φυσικές διαδικασίες και να εγκαινιάσει την εκδήλωση του χαρακτήρα και της προδιάθεσης. Αυτά γίνονται αυξανόμενα φανερά μέχρι το εικοστό πρώτο έτος, οπότε σταθεροποιούνται σε ό,τι ονομάζουμε προσωπικότητα. Στην περίπτωση των μαθητών το άδραγμα της ψυχής στα αιθερικά κέντρα είναι ισχυρότερο από την αρχή της φυσικής ύπαρξης. Όταν φτάνει το δέκατο τέταρτο έτος, η ποιότητα και η φύση της ενσαρκωμένης ψυχής και η κατά προσέγγιση ηλικία ή εμπειρία της καθορίζονται, το φυσικό, αστρικό και νοητικό στοιχειακό βρίσκονται υπό έλεγχο και η ψυχή, ο ενοικών πνευματικός άνθρωπος, καθορίζει πλέον τις ζωικές ροπές κι επιλογές. Στην περίπτωση του συνήθους ανθρώπου, όταν αποσκοπείται ο θάνατος, η μάχη μεταξύ του φυσικού στοιχειακού και της ψυχής είναι ο χαρακτηριστικός παράγοντας· ονομάζεται αποκρυφιστικά “Λεμούρεια αποχώρηση”· στην περίπτωση του μέσου πολίτη όπου η εστία της ζωής βρίσκεται στην επιθυμητική φύση, η σύγκρουση διεξάγεται μεταξύ του αστρικού στοιχειακού και της ψυχής κι αυτή αποκαλείται “ο θάνατος ενός Ατλάντειου”· όταν πρόκειται για μαθητές η σύγκρουση είναι καθαρά νοητική και συχνά εστιάζεται γύρω από τη θέληση-για-υπηρεσία και την απόφαση εκπλήρωσης μιας ιδιαίτερης όψης του Σχεδίου καθώς και τη θέληση-για-επιστροφή με πλήρη δύναμη στο ασραμικό κέντρο. Όσον αφορά τους μυημένους δεν υπάρχει σύγκρουση, αλλά απλά μια συνειδητή και εσκεμμένη απόσυρση. Αρκετά περίεργα αν φαίνεται ότι υπάρχει σύγκρουση, αυτή διεξάγεται μεταξύ των δύο στοιχειακών δυνάμεων που παραμένουν τότε στην προσωπικότητα: του φυσικού στοιχειακού και της νοητικής ζωής. Δεν υπάρχει αστρικό στοιχειακό στον εξοπλισμό ενός μυημένου υψηλής περιωπής. Η επιθυμία έχει ξεπεραστεί πλήρως όσον αφορά τη φύση του ατόμου. Παράγοντες που Αντιμετωπίζει η Αποσυρόμενη Ψυχή. Συνεπώς στο φυσικό θάνατο και στην πράξη της απόδοσης η αποχωρούσα ψυχή πρέπει ν’ ασχοληθεί με τους εξής παράγοντες: 1. Το φυσικό στοιχειακό, την ολοκληρωμένη και συντονισμένη ζωή του φυσικού σώματος, το οποίο επιζητεί πάντα να συγκρατεί με τις ελκτικές δυνάμεις όλα τα συστατικά του μέρη και την αμοιβαία τους αλληλενέργεια. Αυτή η δύναμη εργάζεται μέσω ενός αριθμού μικρών κέντρων.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

324

2. Τον αιθερικό φορέα ο οποίος έχει μια ισχυρή συντονισμένη δική του ζωή που εκφράζεται μέσω των επτά μεγάλων κέντρων τα οποία αντιδρούν υπό την αστρική, νοητική και ψυχική παρωθητική ενέργεια. Εργάζεται επίσης μέσω ορισμένων μικρών κέντρων που δεν προορίζονται για ανταπόκριση σ’ εκείνη την όψη του εξοπλισμού του ανθρώπου για την οποία η Ε.Π.Μπ. δηλώνει ότι δεν είναι αρχή – τον πυκνό φυσικό μηχανισμό. Τα μικρά κέντρα διαιρούνται συνεπώς σε δύο ομάδες: πρώτο, σ’ εκείνα που ανταποκρίνονται στη ζωή της πυκνής ύλης – στη μητρική όψη – και βρίσκονται σαφώς στο ενελικτικό τόξο· αποτελούν κληρονομιά απ’ το προηγούμενο ηλιακό σύστημα όπου ο όλος άνθρωπος ελεγχόταν μέσω των μικρών αυτών κέντρων, με λίγα μόνο κύρια κέντρα να εκδηλώνονταν αμυδρά στην περίπτωση των μυημένων και προχωρημένων μαθητών εκείνης της εποχής· δεύτερο, σ’ εκείνα τα κέντρα που ανταποκρίνονται στις ενέργειες που φθάνουν σ’ αυτά μέσω των κύριων κέντρων· αυτά περιέρχονται τότε υπό τον έλεγχο του αστρικού σώματος και του νοητικού μηχανισμού. Βλέπετε λοιπόν γιατί νωρίτερα σ’ αυτή την πραγματεία έκανα την ακόλουθη αναφορά στα μικρά κέντρα. Θα σας ενδιέφερε ωστόσο να σας πω πού βρίσκονται τα είκοσι ένα μικρά κέντρα. Είναι εντοπισμένα στα ακόλουθα σημεία: 1. Δύο βρίσκονται μπροστά στα αυτιά, κοντά στο σημείο σύνδεσης των οστών της γνάθου. 2. Δύο βρίσκονται πάνω ακριβώς από τους δύο μαστούς. 3. Ένα βρίσκεται στο σημείο που σμίγουν τα οστά του στήθους, κοντά στο θυρεοειδή αδένα. Αυτό μαζί με τα δύο κέντρα του στήθους σχηματίζει ένα τρίγωνο δύναμης. 4. Δύο βρίσκονται σε κάθε παλάμη των χεριών. 5. Δύο βρίσκονται στα πέλματα των ποδιών. 6. Δύο βρίσκονται πίσω ακριβώς από τα μάτια. 7. Δύο συνδέονται επίσης με τις γονάδες. 8. Υπάρχει ένα κοντά στο ήπαρ. 9. Ένα άλλο συνδέεται με το στομάχι· σχετίζεται συνεπώς με το ηλιακό πλέγμα, αλλά δεν ταυτίζεται μαζί του. 10.Δύο συνδέονται με τη σπλήνα. Σχηματίζουν στην πραγματικότητα ένα κέντρο, αλλά το κέντρο αυτό σχηματίζεται απ’ τα δύο που το ένα βρίσκεται πάνω στο άλλο. 11.Υπάρχουν δύο – ένα στο πίσω μέρος του κάθε γόνατος. 12.Υπάρχει ένα ισχυρό κέντρο που συνδέεται στενά με το πνευμονογαστρικό νεύρο. Είναι πολύ ισχυρό και θεωρείται από μερικές αποκρυφιστικές σχολές σαν κύριο κέντρο· δεν είναι στη σπονδυλική στήλη, αλλά βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το θύμο αδένα. 13.Ένα άλλο είναι κοντά στο ηλιακό πλέγμα και το συνδέει με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, σχηματίζοντας έτσι ένα τρίγωνο με το ιερό κέντρο, το ηλιακό πλέγμα και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

325

Τα δύο τρίγωνα που αναφέρονται στον πίνακα έχουν πραγματική σημασία. Το ένα είναι πάνω και το άλλο κάτω από το διάφραγμα. Η διαδικασία του θανάτου μπορεί να ιδωθεί πάλι σαν μια διπλή δραστηριότητα που αφορά κυρίως το αιθερικό σώμα. Υπάρχει πρώτα απ’ όλα η συγκέντρωση και η απόσυρση της αιθερικής ουσίας, έτσι ώστε να μη διαπερνά πια τον πυκνό φυσικό οργανισμό και η επακόλουθη πυκνοποίησή της (μια λέξη που διαλέγω σκόπιμα) σ’ εκείνη την περιοχή του αιθερικού σώματος που πάντοτε περιέβαλε αλλά δε διαπερνούσε τον πυκνό φορέα. Αυτή συχνά ονομάζεται εσφαλμένα αύρα της υγείας και μπορεί να φωτογραφηθεί ευκολότερα κι επιτυχέστερα από κάθε άλλη στιγμή κατά τη διαδικασία του θανάτου, λόγω της συσσώρευσης των αποσυρόμενων δυνάμεων αρκετές ίντσες έξω απ’ το απτό σώμα. Σ’ αυτό το σημείο της εμπειρίας της αποχωρούσας ψυχής εκφέρεται η “λέξη του θανάτου” και πριν από την εκφορά αυτής της λέξης είναι εφικτή η επιστροφή στη φυσική ζωή και οι αποσυρόμενες αιθερικές δυνάμεις μπορούν πάλι να διεισδύσουν στο σώμα. Η σχέση με όλες τις αποσυρόμενες δυνάμεις μέχρι τη στιγμή αυτή διατηρείται μέσω της κεφαλής ή της καρδιάς ή του ηλιακού πλέγματος, καθώς και μέσω των δύο μικρών κέντρων του στήθους. Όλο αυτό το διάστημα η συνείδηση του θνήσκοντος ανθρώπου εστιάζεται είτε στο συναισθηματικό (ή αστρικό) σώμα είτε στο νοητικό φορέα, ανάλογα με το σημείο εξέλιξης. Δεν είναι αναίσθητος, όπως θα μπορούσε να υποθέσει ο παρατηρητής, αλλά έχει μέσα του πλήρη επίγνωση όσων συμβαίνουν. Αν είναι έντονα εστιασμένος στη ζωή του φυσικού πεδίου κι αν αυτή είναι η κυρίαρχη επιθυμία της οποίας έχει επίγνωση, μπορεί τότε να ισχυροποιήσει τη σύγκρουση· θα έχετε τότε το φυσικό στοιχειακό να αγωνίζεται άγρια για ύπαρξη, την επιθυμητική φύση να μάχεται για να επιβραδύνει τις διαδικασίες του θανάτου, ενώ η ψυχή θα επιδίδεται στο έργο της αφαίρεσης και της απόδοσης. Αυτό οδηγεί συχνά σε μια πάλη που μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί. Καθώς η φυλή των ανθρώπων προοδεύει κι αναπτύσσεται, η τριπλή αυτή πάλη θα γίνεται σπανιότερη· η επιθυμία για ύπαρξη στο φυσικό πεδίο δε θα είναι τόσο ελκυστική και η δραστηριότητα του αστρικού σώματος θα εξαφανισθεί. Θα επιθυμούσα ν’ αποκτήσετε την εικόνα (θεωρούμενη συμβολικά) ενός ανθρώπου σε πλήρη ενσάρκωση και προσηλωμένου στη φάση της εμπειρίας του κι ενός ανθρώπου που αποσύρεται απ’ αυτή την εμπειρία. Υποδηλώνει μια επανάληψη σε μικροσκοπική κλίμακα των μεγάλων πλανητικών διαδικασιών της ενέλιξης και ανέλιξης· αφορά εκείνες τις δραστηριότητες που προκαλούν εστίαση ή πόλωση στη μια ή την άλλη διεύθυνση· μοιάζει με ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια διαδικασία έκχυσης ζωής και φωτός σ’ ένα δοχείο στο φυσικό πεδίο, ή σαν μια ένταση της ακτινοβολίας αυτής της ζωής και του φωτός με τόσο ισχυρή φύση, ώστε υπό την εφελκυστική δύναμη της ψυχής αποσύρονται αμφότερα και συγκεντρώνονται στο κέντρο της ζωής και του φωτός από το οποίο αρχικά προήλθαν. Σας έδωσα εδώ (αν μπορούσατε να το αναγνωρίσετε) έναν ορισμό της μύησης, αλλά με κάπως ασυνήθιστη φρασεολογία. Ίσως μερικές γραμμές από το Εγχειρίδιο του Θανάτου που βρίσκεται στα ιεραρχικά αρχεία, θα σας ήταν επεξηγηματικές και θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

326

να αποκτήσετε μια νέα άποψη για το θάνατο. Το εγχειρίδιο αυτό περιέχει τις ονομαζόμενες “Φόρμουλες που προηγούνται της Πραλάγια”. Αυτές ασχολούνται με όλες τις διαδικασίες του θανάτου ή της αφαίρεσης και καλύπτουν το θάνατο όλων των μορφών, είτε πρόκειται για το θάνατο ενός μυρμηγκιού, ενός ανθρώπου ή ενός πλανήτη. Οι φόρμουλες αφορούν μόνο τις δύο όψεις της ζωής και του φωτός – η πρώτη ρυθμίζεται απ’ τον Ήχο και η δεύτερη απ’ τη Λέξη. Το κείμενο που έχω υπόψη αφορά το φως και τη Λέξη που το αφαιρεί από τη μορφή ή το εστιάζει μέσα στη μορφή: “Γνώριζε, ω Τσέλα, ότι μέσα στις γνωστές σφαίρες τίποτε δεν υπάρχει παρά φως που ανταποκρίνεται στη ΛΕΞΗ. Γνώριζε ότι αυτό το φως κατέρχεται και συγκεντρώνεται· γνώριζε ότι από το σημείο της επιλεγμένης εστίας του φωτίζει τη σφαίρα του· γνώριζε επίσης ότι το φως ανέρχεται κι αφήνει στο σκοτάδι αυτό που – σε χρόνο και χώρο – φώτιζε. Αυτή την κάθοδο και άνοδο οι άνθρωποι αποκαλούν ζωή, ύπαρξη και θάνατο· εμείς που βαδίζουμε το Φωτισμένο Δρόμο την ονομάζουμε θάνατο, εμπειρία και ζωή. Το φως που κατέρχεται αγκυροβολεί στο πεδίο της εφήμερης εμφάνισης. Εκβάλλει επτά νήματα κι επτά ακτίνες φωτός πάλλονται πάνω σ’ αυτά τα νήματα. Είκοσι ένα μικρότερα νήματα ακτινοβολούν από εκεί, κάνοντας τα σαράντα εννέα πυρά να λάμπουν και να καίνε. Στο πεδίο της εκδηλωμένης ζωής εκφέρεται η λέξη: Ιδού! Ένας άνθρωπος γεννήθηκε. Καθώς προχωρεί η ζωή, εμφανίζεται η ποιότητα του φωτός· μπορεί να είναι αμυδρό και ζοφερό ή ακτινοβόλο, λαμπρό και φωτεινό. Έτσι τα σημεία φωτός μέσα στην Φλόγα περνούν και ξαναπερνούν· έρχονται και φεύγουν. Αυτό οι άνθρωποι το ονομάζουν ζωή· το ονομάζουν αληθινή ύπαρξη. Έτσι εξαπατώνται κι ωστόσο υπηρετούν το σκοπό των ψυχών τους και προσαρμόζονται στο μεγαλύτερο Σχέδιο. Και τότε ηχεί η Λέξη. Το κατελθόν ακτινοβόλο σημείο φωτός ανέρχεται, ανταποκρινόμενο στον αμυδρά ακουσθέντα ανακλητικό φθόγγο, προσελκυόμενο στην πηγή εκπόρευσής του. Αυτό ο άνθρωπος το ονομάζει θάνατο και η ψυχή το αποκαλεί ζωή. Η Λέξη συγκρατεί το φως στη ζωή· η Λέξη αφαιρεί το φως και μένει μόνο Εκείνο που είναι η ίδια η Λέξη. Αυτή η Λέξη είναι Φως. Αυτό το Φως είναι Ζωή και η Ζωή είναι Θεός.”

Η εκδήλωση του αιθερικού σώματος σε χρόνο και χώρο περιέχει ό,τι εσωτερικά ονομάζεται “δύο στιγμές λάμψης”. Είναι πρώτα η στιγμή πριν τη φυσική ενσάρκωση, όταν το κατερχόμενο φως (που φέρει ζωή) εστιάζεται με όλη του την ένταση γύρω από το φυσικό σώμα κι εδραιώνει μια σχέση με το εγγενές φως της ίδιας της ύλης, που βρίσκεται σε κάθε άτομο ουσίας. Το εστιαζόμενο αυτό φως συγκεντρώνεται σε επτά περιοχές του αξεπέραστου δακτυλίου του, δημιουργώντας έτσι επτά μεγάλα κέντρα που θα ελέγχουν την έκφραση και την ύπαρξή του επί του εξωτερικού πεδίου, μιλώντας εσωτερικά. Είναι μια στιγμή μεγάλης ακτινοβολίας· είναι σχεδόν σαν ένα σημείο παλλόμενου φωτός να ξεσπά σε φλόγα και μέσα σ’ αυτή τη φλόγα να σχηματοποιούνται επτά σημεία έντονου φωτός. Είναι ένα υψηλό σημείο στην εμπειρία λήψης ενσάρκωσης και προηγείται επί μικρό χρονικό διάστημα της φυσικής γέννησης. Αυτό προσδιορίζει την ώρα της γέννησης. Η επόμενη φάση της διαδικασίας, όπως βλέπεται απ’ τον ψυχορατικό, είναι το στάδιο της αλληλοδιείσδυσης κατά το οποίο “τα επτά γίνονται είκοσι ένα κι έπειτα πολλά”· η φωτεινή ουσία, η ενεργειακή όψη της ψυχής, αρχίζει να διαπερνά το φυσικό σώμα και το δημιουργικό έργο του αιθερικού ή

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

327

ζωτικού σώματος συμπληρώνεται. Η πρώτη αναγνώρισή του στο φυσικό πεδίο είναι ο “ήχος” που εκφέρεται απ’ το νεογέννητο νήπιο. Αυτός κορυφώνει τη διαδικασία. Η πράξη της δημιουργίας από την ψυχή είναι τώρα πλήρης· ένα νέο φως ακτινοβολεί σ’ ένα σκοτεινό τόπο. Η δεύτερη στιγμή της λάμψης επέρχεται αντίστροφα απ’ αυτή τη διαδικασία κι αναγγέλλει την περίοδο της απόδοσης και την τελική αφαίρεση της δικής της ενδόμυχης ενέργειας απ’ την ψυχή. Η φυλακή της σάρκας διαλύεται με την απόσυρση του φωτός και της ζωής. Τα σαράντα εννέα πυρά μέσα στο φυσικό οργανισμό σβήνουν· η θερμότητα και το φως τους απορροφώνται στα είκοσι ένα μικρότερα σημεία φωτός· αυτά με τη σειρά τους απορροφώνται απ’ τα επτά μεγάλα κέντρα ενέργειας. Τότε εκφέρεται η “Λέξη της Επιστροφής” και η όψη συνείδηση, η ποιοτική φύση, το φως και η ενέργεια του ενσαρκωμένου ανθρώπου αποσύρονται στο αιθερικό σώμα. Η ζωική αρχή αποσύρεται επίσης από την καρδιά. Επακολουθεί μια λαμπρή αναλαμπή καθαρού ηλεκτρικού φωτός και το “σώμα του φωτός” διακόπτει τελικά κάθε επαφή με τον πυκνό φυσικό φορέα, εστιάζεται για μια σύντομη περίοδο στο ζωτικό σώμα κι έπειτα εξαφανίζεται. Η πράξη της απόδοσης συμπληρώθηκε. Η όλη διαδικασία της εστίασης των πνευματικών στοιχείων στο αιθερικό σώμα με την επακόλουθη αφαίρεση και τη συνεπαγόμενη διάλυση του αιθερικού σώματος θα μπορούσε να επισπευσθεί απ’ την αντικατάσταση της ταφής με την αποτέφρωση. Δύο Κύριοι Λόγοι για την Αποτέφρωση. Μιλώντας αποκρυφιστικά, η αποτέφρωση είναι αναγκαία για δύο κύριους λόγους. Επισπεύδει την αποδέσμευση των λεπτοφυών φορέων (που ακόμη σαβανώνουν την ψυχή) απ’ το αιθερικό σώμα, επιφέροντας έτσι την αποδέσμευση σε λίγες ώρες αντί σε λίγες μέρες· είναι επίσης ένα πολύ αναγκαίο μέσον για να επιφέρει την κάθαρση του αστρικού πεδίου και ν’ αναχαιτίσει την “προς τα κάτω κινούμενη” τάση της επιθυμίας, που τόσο πολύ δυσχεραίνει την ενσαρκούμενη ψυχή. Δεν μπορεί να βρει σημείο εστίασης, γιατί ουσιαστικά το πυρ απωθεί τη μορφοδομητική όψη της επιθυμίας και είναι μια μεγάλη έκφραση της θειότητας με την οποία το αστρικό πεδίο δεν έχει καμιά αληθινή σχέση, εφόσον δημιουργήθηκε ολοκληρωτικά από την ανθρώπινη ψυχή κι όχι τη θεία ψυχή. “Ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον” είναι η δήλωση της Βίβλου που αναφέρεται στην πρώτη θεία όψη, την όψη του καταστροφέα που αποδεσμεύει τη ζωή. “Ο Θεός αγάπη εστί” υποδηλώνει τη δεύτερη όψη και απεικονίζει το Θεό σαν ενσαρκωμένη ύπαρξη. “Ο Θεός είναι ζηλότυπος Θεός” είναι μια έκφραση που υποδεικνύει το Θεό σαν μορφή, περιγεγραμμένο και περιορισμένο, εγωκεντρικό κι όχι εξωστρεφή. Ο καταστρεπτικός Ήχος· η ελκτική Λέξη· η ατομικοποιημένη Ομιλία! Τη στιγμή του θανάτου η ομιλία σβήνει καθώς ηχεί η Λέξη κι επιβάλλεται η απόδοση· αργότερα η Λέξη δεν ακούγεται πλέον, καθώς ο Ήχος τη σβήνει ή την απορροφά και τότε υπάρχει πλήρης εξάλειψη παντός ό,τι παρεμβαίνει στον Ήχο. Επικρατεί τότε σιγή κι ο ίδιος ο Ήχος δεν ακούγεται πια· η πλήρης ειρήνη ακολουθεί την πράξη της τελικής ολοκλήρωσης. Εδώ περιγράφεται με εσωτερική φρασεολογία η όλη διαδικασία του θανάτου.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

328

Ενδιαφέρει να σημειώσουμε ότι κάτω από το βασικό και θεμελιώδη Νόμο της Έλξης προωθείται η Τέχνη του Θνήσκειν κι ότι αυτό που προκαλεί την έλξη είναι η όψη αγάπη, η δεύτερη όψη της θειότητας. Εξαιρώ τις περιπτώσεις αιφνίδιου θανάτου. Εδώ η δραστηριότητα είναι αποτέλεσμα του καταστροφέα ή της πρώτης θείας όψης. Εδώ οι συνθήκες είναι διαφορετικές· η ατομική καρμική ανάγκη μπορεί να μην ενέχεται καθόλου και πίσω από ένα τέτοιο συμβάν μπορεί να βρίσκονται λόγοι ομαδικής ρύθμισης και πολύ δυσνόητοι. Το ζήτημα είναι τόσο δυσνόητο σήμερα, ώστε δε θα επιχειρήσω να το διευκρινίσω. Δε γνωρίζετε αρκετά για το Νόμο του Κάρμα, για την καρμική ομαδική εμπλοκή ή για τις σχέσεις και τις υποχρεώσεις που εδραιώθηκαν σε περασμένες ζωές. Όταν λέω, για παράδειγμα, ότι περιστασιακά “η ψυχή μπορεί ν’ αφήσει ανοικτή τη θύρα προστασίας, έτσι ώστε οι δυνάμεις του ίδιου του θανάτου να μπορούν να εισέλθουν εκ νέου, χωρίς να έχουν εστιακό σημείο πίσω απ’ τη θύρα” για να “εξαλείψουν ταχύτερα περασμένες οφειλόμενες τιμωρίες”, μπορείτε να δείτε πόσο δυσνόητο μπορεί να είναι το όλο ζήτημα. Σε όλα όσα γραφώ εδώ, ασχολούμαι απλά με κανονικές διαδικασίες θανάτου – θανάτου που επέρχεται σαν αποτέλεσμα ασθένειας, γήρατος ή επιβολής της θέλησης της ψυχής η οποία συμπλήρωσε έναν καθορισμένο κύκλο εμπειρίας και χρησιμοποιεί κανονικούς αγωγούς για να επιτύχει προσχεδιασμένους σκοπούς. Ο θάνατος σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι κανονικός κι αυτό η ανθρωπότητα χρειάζεται να το συλλάβει με μεγαλύτερη υπομονή, κατανόηση κι ελπίδα. Υπό το Νόμο της Έλξης η ψυχή, στο τέλος ενός βιόκυκλου και με πλήρη πρόθεση, ασκεί την ελκτική της δύναμη κατά τέτοιο τρόπο ώστε αντισταθμίζει την ελκτική δύναμη που ενυπάρχει στην ίδια την ύλη. Αυτό είναι ένας σαφής ορισμός του βασικού αιτίου του θανάτου. Όταν δεν έχει εδραιωθεί συνειδητά ψυχική επαφή, όπως στην περίπτωση της πλειονότητας των ανθρώπων σήμερα, ο θάνατος έρχεται σαν απροσδόκητο ή θλιβερά προβλεπόμενο γεγονός. Ωστόσο – είναι μια αληθινή ψυχική δραστηριότητα. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη πνευματική αντίληψη που πρέπει να διακηρυχθεί για την καταπολέμηση του φόβου του θανάτου. Ο θάνατος προωθείται υπό το Νόμο της Έλξης και συνίσταται στη σταθερή κι επιστημονική αφαίρεση του ζωτικού σώματος από το πυκνό φυσικό σώμα, οδηγώντας τελικά στην εξάλειψη κάθε ψυχικής επαφής στους τρεις κόσμους. Αλληλουχία των Γεγονότων κατά το Θάνατο. Νιώθω ότι το καλύτερο που μπορώ να κάνω για να διευκρινίσω πληρέστερα αυτό το θέμα, είναι να περιγράψω τη σειρά των γεγονότων που συμβαίνουν στην επιθανάτιο κλίνη, υπενθυμίζοντάς σας ότι τα σημεία της τελικής αφαίρεσης είναι τρία: το κεφάλι για τους μαθητές και μυημένους κι επίσης τους προχωρημένους νοητικά τύπους· η καρδιά για τους ζηλωτές, τους ανθρώπους καλής θέλησης και για όλους όσους πέτυχαν κάποιο μέτρο προσωπικής ακεραιότητας κι επιχειρούν να εκπληρώσουν, όσο εξαρτάται απ’ αυτούς, το νόμο της αγάπης· και το ηλιακό πλέγμα για τα υπανάπτυκτα και συναισθηματικά πολωμένα πρόσωπα. Ό,τι μπορώ να κάνω είναι να κατατάξω τα στάδια της διαδικασίας και να σας αφήσω να τα δεχθείτε σαν μια ενδιαφέρουσα και

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

329

πιθανή υπόθεση που αναμένει επαλήθευση· να τα πιστέψετε χωρίς αμφιβολίες γιατί έχετε εμπιστοσύνη στη γνώση μου, ή να τα απορρίψετε σαν φανταστικά, ανεπαλήθευτα και χωρίς καμιά απολύτως σημασία. Συνιστώ το πρώτο από τα τρία, γιατί θα σας επιτρέψει να διατηρήσετε τη νοητική σας ακεραιότητα, υποδεικνύει έναν ανοικτό νου και ταυτόχρονα σας προστατεύει από την ευπιστία και τη στενοκεφαλιά. Τα στάδια αυτά είναι συνεπώς τα εξής: 1. Η ψυχή ηχεί μια “λέξη απόσυρσης” από το δικό της πεδίο και αμέσως εφελκύεται μια ενδόμυχη διαδικασία κι αντίδραση μέσα στον άνθρωπο στο φυσικό πεδίο. α. Ορισμένα φυσιολογικά γεγονότα συμβαίνουν στην έδρα της ασθένειας σε σχέση με την καρδιά κι επηρεάζουν επίσης τα τρία μεγάλα συστήματα που τόσο δυναμικά ρυθμίζουν το φυσικό άνθρωπο: το κυκλοφορικό σύστημα, το νευρικό σύστημα στις διάφορες εκφράσεις του και το ενδοκρινές σύστημα. Μ’ αυτά τα αποτελέσματα δε θ’ ασχοληθώ. Η παθολογία του θανάτου είναι γνωστή και μελετήθηκε πολύ εξωτερικά· πολλά μένουν ακόμη ν’ ανακαλυφθούν και θ’ ανακαλυφθούν αργότερα. Ασχολούμαι πρώτα απ’ όλα με τις υποκειμενικές αντιδράσεις οι οποίες (σε τελευταία ανάλυση) προκαλούν την παθολογική προδιάθεση για το θάνατο. β. Ένας κραδασμός διατρέχει τα νάντις. Τα νάντις είναι, όπως ξέρετε, το αιθερικό αντίστοιχο του όλου νευρικού συστήματος και υπόκεινται κάθε νεύρου σ’ ολόκληρο το φυσικό σώμα. Είναι οι κατεξοχήν πράκτορες των κατευθυντήριων παρωθήσεων της ψυχής, αντιδρώντας στην κραδασμική δραστηριότητα που εκπορεύεται απ’ το αιθερικό αντίστοιχο του εγκεφάλου. Ανταποκρίνονται στην κατευθυντήρια Λέξη, αντιδρούν στην “έλξη” της ψυχής κι έπειτα οργανώνονται για την αφαίρεση. γ. Η ροή του αίματος επηρεάζεται με έναν ιδιαίτερα αποκρυφιστικό τρόπο. Μας λένε ότι “το αίμα είναι ζωή”· μεταβάλλεται ενδόμυχα σαν αποτέλεσμα των δύο προηγούμενων σταδίων, αλλά κυρίως σαν αποτέλεσμα μιας δραστηριότητας η οποία δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη από τη σύγχρονη επιστήμη και για την οποία ευθύνεται το ενδοκρινές σύστημα. Οι αδένες, σε ανταπόκριση στην κλήση του θανάτου, εκκρίνουν στη ροή του αίματος μια ουσία η οποία με τη σειρά της επηρεάζει την καρδιά. Εκεί είναι αγκυροβολημένο το νήμα της ζωής κι αυτή η ουσία στο αίμα θεωρείται σαν “διανομέας θανάτου” και είναι ένα από τα βασικά αίτια του κώματος και της απώλειας της συνείδησης. Εφελκύει μια ανακλαστική δράση στον εγκέφαλο. Για την ουσία αυτή και τα αποτελέσματά της αμφιβάλλει προς το παρόν η ορθόδοξη επιστήμη, αλλά η παρουσία της θ’ αναγνωρισθεί αργότερα. δ. Εδραιώνεται ένα ψυχικό τρέμουλο που έχει σαν αποτέλεσμα τη χαλάρωση ή θραύση της σύνδεσης μεταξύ των νάντις και του νευρικού συστήματος· το αιθερικό σώμα αποσπάται ως εκ τούτου από το πυκνό του περίβλημα, παρότι διαπερνά ακόμη όλα τα μέρη του. 2. Υπάρχει συχνά μια παύση σ’ αυτό το σημείο, που διαρκεί για μια μικρή ή μεγάλη

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

330

χρονική περίοδο. Αυτή επιτρέπεται για να προωθηθεί η διαδικασία χαλάρωσης όσο το δυνατό ομαλότερα και ανώδυνα. Αυτή η χαλάρωση των νάντις αρχίζει από τα μάτια. Η διαδικασία της απόσπασης φαίνεται συχνά στη χαλάρωση και την έλλειψη φόβου που δείχνουν συνήθως οι ετοιμοθάνατοι· παρουσιάζουν μια κατάσταση ειρήνης και μια προθυμία να φύγουν συν μια ανικανότητα για κάθε νοητική προσπάθεια. Είναι σαν ο ετοιμοθάνατος, παρότι διατηρεί ακόμη τη συνείδησή του, να συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για την τελική αφαίρεση. Είναι το στάδιο όπου – όταν ο φόβος του θανάτου εξαλειφθεί για πάντα από το φυλετικό νου – οι φίλοι και συγγενείς του αποχωρούντος προσώπου θα “δίνουν γιορτή” γι’ αυτόν και θα χαίρονται μαζί του γιατί εγκαταλείπει το σώμα. Προς το παρόν αυτό είναι ανέφικτο. Η θλίψη κυριαρχεί και το στάδιο αυτό παρέρχεται χωρίς να αναγνωρίζεται και χωρίς να χρησιμοποιείται, όπως θα γίνεται κάποια μέρα. 3. Έπειτα το οργανωμένο αιθερικό σώμα, χαλαρωμένο με τη δράση των νάντις από κάθε νευρική σχέση, αρχίζει να συγκεντρώνεται για την τελική αποχώρηση. Αποσύρεται απ’ τα άκρα προς την αρμόζουσα “θύρα εξόδου” κι εστιάζεται στην περιοχή γύρω απ’ αυτή τη θύρα για την τελική “έλξη” της κατευθυντήριας ψυχής. Μέχρι τη στιγμή αυτή όλα διεξάγονται υπό το Νόμο της Έλξης – τη μαγνητική, ελκτική θέληση της ψυχής. Τώρα μια νέα “έλξη” ή ελκτική παρώθηση γίνεται αισθητή. Το πυκνό φυσικό σώμα, το σύνολο των οργάνων, κυττάρων κι ατόμων, αποδεσμεύεται σταθερά απ’ την ολοκληρώνουσα δυναμικότητα του ζωτικού σώματος με τη δράση των νάντις· αρχίζει ν’ ανταποκρίνεται στην ελκτική κλήση της ίδιας της ύλης. Αυτή ονομάζεται “γήινη” έλξη και ασκείται από τη μυστηριώδη εκείνη οντότητα που αποκαλούμε “πνεύμα της γης”· η οντότητα αυτή βρίσκεται στο ενελικτικό τόξο και για τον πλανήτη μας είναι ό,τι και το φυσικό στοιχειακό για το φυσικό σώμα του ανθρώπου. Αυτή η ζωική δύναμη του φυσικού πεδίου είναι ουσιαστικά η ζωή και το φως της ατομικής ουσίας – της ύλης από την οποία γίνονται όλες οι μορφές. Σ’ αυτή τη δεξαμενή της ενελικτικής και υλικής ζωής αποκαθίσταται η ουσία όλων των μορφών. Η απόδοση της επιταγμένης ύλης της μορφής που κατέχεται από την ψυχή στη διάρκεια ενός βιόκυκλου, συνίσταται στην επιστροφή σ’ αυτό τον “Καίσαρα” του ενελικτικού κόσμου εκείνου που είναι δικό του, ενώ η ψυχή επιστρέφει στο Θεό που την απέστειλε. Είναι λοιπόν φανερό ότι σ’ αυτό το στάδιο διεξάγεται μια διπλή ελκτική διαδικασία: α. Το ζωτικό σώμα προετοιμάζεται για έξοδο. β. Το φυσικό σώμα ανταποκρίνεται στη διάλυση. Θα μπορούσε να προστεθεί ότι είναι επίσης παρούσα μια τρίτη δραστηριότητα. Είναι εκείνη του συνειδητού ανθρώπου που αποσύρει, σταθερά και βαθμιαία, τη συνείδησή του στον αστρικό και νοητικό φορέα, προπαρασκευαστικά της πλήρους αφαίρεσης του αιθερικού σώματος όταν έλθει η σωστή στιγμή. Ο άνθρωπος προσκολλάται λιγότερο στο φυσικό πεδίο κι αποσύρεται περισσότερο μέσα του. Στην περίπτωση του προχωρημένου προσώπου η διαδικασία αυτή αναλαμβάνεται

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

331

συνειδητά και ο άνθρωπος διατηρεί τα ζωτικά του ενδιαφέροντα και την επίγνωση των σχέσεών του με τους άλλους ακόμη κι όταν χάνει το άδραγμά του επί της φυσικής ύπαρξης. Στο γήρας η απόσπαση αυτή μπορεί να σημειωθεί ευκολότερα απ’ ό,τι στο θάνατο από ασθένεια και συχνά η ψυχή ή ο ζων, ενδιαφερόμενος, εσώτερος άνθρωπος, μπορεί να φανεί ότι χάνει το άδραγμά του επί της φυσικής και συνεπώς απατηλής πραγματικότητας. 4. Επακολουθεί πάλι μια παύση. Είναι το σημείο όπου το φυσικό στοιχειακό μπορεί κατά καιρούς να επανακτήσει το άδραγμά του επί του αιθερικού σώματος, αν αυτό κριθεί επιθυμητό από την ψυχή, αν ο θάνατος δεν αποτελεί μέρος του εσώτερου σχεδίου, ή αν το φυσικό στοιχειακό είναι τόσο ισχυρό ώστε να παρατείνει τη διαδικασία του θανάτου. Αυτή η στοιχειακή ζωή δίνει συχνά μια μάχη που διαρκεί ημέρες και εβδομάδες. Όταν όμως ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, η παύση στο σημείο αυτό είναι εξαιρετικά σύντομη και μερικές φορές είναι μόνο ζήτημα δευτερολέπτων. Το φυσικό στοιχειακό χάνει το άδραγμά του και το αιθερικό σώμα αναμένει το τελικό “τράβηγμα” από την ψυχή που δρα κάτω από το Νόμο της Έλξης. 5. Το αιθερικό σώμα αναδύεται από το πυκνό φυσικό σώμα κατά βαθμιαία στάδια και στο επιλεγμένο σημείο εξόδου. Όταν η ανάδυση είναι πλήρης, το ζωτικό σώμα παίρνει τότε το αμυδρό περίγραμμα της μορφής που ενεργοποιούσε κι αυτό κάτω απ’ την επίδραση της σκεπτομορφής του εαυτού του, την οποία ο άνθρωπος δομούσε στη διάρκεια των χρόνων. Αυτή η σκεπτομορφή υπάρχει στην περίπτωση κάθε ανθρώπινου όντος και πρέπει να καταστραφεί προτού συμπληρωθεί τελικά το δεύτερο στάδιο της εξάλειψης. Αυτό θα το θίξουμε αργότερα. Παρότι ελευθερώθηκε απ’ τη φυλακή του φυσικού σώματος, το αιθερικό σώμα δεν ελευθερώθηκε ακόμη από την επίδρασή του. Υπάρχει ακόμη μια λεπτή σχέση μεταξύ των δύο κι αυτή κρατά ακόμη τον πνευματικό άνθρωπο κοντά στο σώμα που μόλις εκκένωσε. Αυτό εξηγεί γιατί οι ψυχορατικοί ισχυρίζονται συχνά ότι βλέπουν το αιθερικό σώμα να αιωρείται γύρω από την επιθανάτιο κλίνη ή το φέρετρο. Οι ολοκληρωμένες ενέργειες που ονομάζουμε αστρικό σώμα και νοητικό φορέα αλληλοδιαπερνούν ακόμη το αιθερικό σώμα και στο κέντρο υπάρχει ένα σημείο φωτός που υποδεικνύει την παρουσία της ψυχής. 6. Το αιθερικό σώμα διασκορπίζεται βαθμιαία καθώς οι ενέργειες που το απαρτίζουν αναδιοργανώνονται και αποσύρονται, αφήνοντας μόνο την πρανική ουσία η οποία ταυτίζεται με τον αιθερικό φορέα του ίδιου του πλανήτη. Η διαδικασία της διασποράς, όπως είπα προηγουμένως, υποβοηθείται πολύ δια της αποτέφρωσης. Στην περίπτωση του υπανάπτυκτου προσώπου το αιθερικό σώμα μπορεί να σέρνεται για πολύ κοντά στο αποσυντιθέμενο εξωτερικό του κέλυφος, γιατί η έλξη της ψυχής δεν είναι τόσο ισχυρή όσο είναι η υλική όψη. Όταν το άτομο είναι προχωρημένο και συνεπώς αποσπασμένο στη σκέψη του από το φυσικό πεδίο, η διάλυση του ζωτικού σώματος μπορεί να είναι εξαιρετικά γοργή. Όταν συντελεστεί, η διαδικασία της απόδοσης τελειώνει· ο άνθρωπος ελευθερώνεται, τουλάχιστον πρόσκαιρα, από κάθε

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

332

αντίδραση στο ελκτικό τράβηγμα της φυσικής ύλης· στέκει στα λεπτοφυή του σώματα, έτοιμος για τη μεγάλη πράξη την οποία ονόμασα “Τέχνη της Εξάλειψης”. Μια σκέψη προβάλλει καθώς τελειώνουμε την ανεπαρκή αυτή εξέταση του θανάτου του φυσικού σώματος στις δύο του όψεις: η σκέψη αυτή είναι η ακεραιότητα του εσώτερου ανθρώπου. Παραμένει ο εαυτός του. Είναι άθικτος και ανεμπόδιστος· είναι ένας ελεύθερος πράκτορας όσον αφορά το φυσικό πεδίο και ανταποκρίνεται τώρα μόνο σε τρεις προδιαθετικούς παράγοντες: 1. Την ποιότητα του αστρικο-συναισθηματικού εξοπλισμού. 2. Τη νοητική κατάσταση στην οποία ζει συνήθως. 3. Τη φωνή της ψυχής, που συχνά δεν είναι γνώριμη αλλά μερικές φορές είναι πολύ γνωστή και αγαπημένη. Η ατομικότητα δε χάνεται· το ίδιο πρόσωπο είναι ακόμη παρόν πάνω στον πλανήτη. Εκείνο που εξαφανίσθηκε ήταν μόνο ένα ακέραιο τμήμα της απτής εμφάνισης του πλανήτη μας. Εκείνο που αγαπήθηκε ή μισήθηκε, που υπήρξε χρήσιμο ή παθητικό στην ανθρωπότητα, που υπηρέτησε τη φυλή ή ήταν ανεπαρκές μέλος της, ακόμη παραμένει· είναι ακόμη σε επαφή με τις ποιοτικές και νοητικές διαδικασίες της ύπαρξης και θα παραμένει αιώνια – ένα άτομο που χαρακτηρίζεται από τον ακτινικό τύπο, μέρος του βασιλείου των ψυχών και αυτοδίκαια ένας ανώτερος μυημένος. 3. ΔΥΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Επιδίωξα στις προηγούμενες σελίδες να δώσω μια διόραση στην αληθινή φύση εκείνου που ονομάζουμε θάνατο. Θάνατος είναι η απόσυρση, συνειδητή ή ασυνείδητη, της εσώτερης ζώσας οντότητας απ’ το εξωτερικό της κέλυφος, την εσώτερη ζωτική αντιστοιχία του και τελικά η εγκατάλειψη του λεπτοφυούς σώματος ή σωμάτων ανάλογα με το σημείο εξέλιξης του προσώπου. Επιδίωξα επίσης να δείξω την κανονικότητα της οικείας αυτής διαδικασίας. Ο τρόμος που συνοδεύει το θάνατο στο πεδίο της μάχης ή σε δυστύχημα συνίσταται στο σοκ που κατασταλάζει στην περιοχή του αιθερικού σώματος και απαιτεί μια ταχεία αναδιευθέτηση των δυνάμεων που το απαρτίζουν και μια αιφνίδια και απροσδόκητη επανολοκλήρωση των συστατικών του μερών σε ανταπόκριση της συγκεκριμένης δράσης που πρέπει αναγκαστικά να πάρει ο άνθρωπος στο καμα-μανασικό του σώμα. Η δράση αυτή δε συνεπάγεται την επανατοποθέτηση του εσώτερου ανθρώπου πάλι στον αιθερικό φορέα, αλλά απαιτεί συνένωση των διασκορπισμένων όψεων αυτού του σώματος κάτω από το Νόμο της Έλξης, για να μπορέσει να λάβει χώρα η τελική και πλήρης διάλυσή του. Πριν εξετάσουμε το θέμα μας (που είναι η Τέχνη της Εξάλειψης), επιθυμώ να απαντήσω σε δύο ερωτήματα που μου φαίνονται σπουδαία· τα θέτουν συχνά οι σοβαροί και νοήμονες σπουδαστές. Το πρώτο ερώτημα είναι στην πραγματικότητα η έκφραση απογοήτευσης γι’ αυτή τη σειρά οδηγιών. Μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Γιατί ο Θιβετανός Δάσκαλος δεν εξετάζει συγκεκριμένες ή βασικές ασθένειες, δεν ασχολείται με την παθολογία τους και

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

333

δε δίνει τη θεραπεία τους ούτε προτείνει θεραπευτικές αγωγές και δεν υποδεικνύει λεπτομερώς τα άμεσα αίτια τους και τις διαδικασίες ανάρρωσης; Επειδή, αδελφοί μου, λίγα μόνο μπορώ τεχνικά να προσθέσω σ’ όσα έχει ήδη εξακριβώσει η ιατρική επιστήμη για τα συμπτώματα, τις περιοχές και τις γενικές τάσεις που εκδηλώνουν οι ασθένειες. Η παρατήρηση, ο πειραματισμός, η δοκιμή και το λάθος, η επιτυχία και η αποτυχία έδωσαν στο σύγχρονο άνθρωπο μια πλατιά και ακριβή γνώση των εξωτερικών όψεων κι αποτελεσμάτων της ασθένειας. Ο χρόνος και η συνεχής εξασκημένη παρατήρηση προσδιόρισαν επίσης θεραπείες ή βελτιωτικές διαδικασίες ή προληπτικά μέτρα (όπως ο εμβολιασμός για την ευλογιά) που αποδείχθηκαν μετά από πολλά χρόνια χρήσιμες. Η έρευνα και το πείραμα και οι συνεχώς αυξανόμενες ευκολίες που προσφέρει η επιστήμη μεγαλώνουν την ικανότητα του ανθρώπου να βοηθά, να θεραπεύει κατά καιρούς, να ανακουφίζει συχνά και να ελαττώνει τις αντιδράσεις του πόνου. Η ιατρική επιστήμη και η χειρουργική τέχνη προχώρησαν αλματωδώς – τόσο πολύ ώστε ό,τι είναι σήμερα γνωστό κι έχει κάπως συλληφθεί, είναι τόσο πλατιάς και πολύπλοκης φύσης στις επιστημονικές και θεραπευτικές του όψεις, ώστε δημιουργήθηκαν ειδικοί – και περιορίζουν όσους συγκεντρώνονται σ’ ένα ιδιαίτερο πεδίο κι επομένως ασχολούνται μόνο με ορισμένες συνθήκες κακής υγείας και ασθένειας, αποκτώντας έτσι μεγάλη δεξιότητα, γνώση και συχνή επιτυχία. Όλα αυτά είναι καλά, παρά τα όσα οι ιδιότροποι και οι άνθρωποι με προσφιλείς μεθόδους θεραπείας μπορεί να λένε ή ακόμη κι όσοι υποτιμούν το ιατρικό επάγγελμα και προτιμούν κάποια λατρεία ή κάποια νεότερη προσέγγιση στο πρόβλημα της υγείας. Ο λόγος ύπαρξης των νεότερων αυτών προσεγγίσεων είναι ότι η ιατρική επιστήμη έχει κάνει τέτοια πρόοδο ώστε έφθασε πια στα όρια της καθαρά φυσικής της περιοχής ή πεδίου και βρίσκεται πια στα πρόθυρα να προχωρήσει στο βασίλειο του άψαυστου, πλησιάζοντας έτσι στον κόσμο των αιτίων. Για το λόγο αυτό δε σπατάλησα χρόνο με τις λεπτομέρειες των ασθενειών, με την απαρίθμηση ή την εξέταση ειδικών ασθενειών, των συμπτωμάτων ή της θεραπείας τους, επειδή αυτά καλύπτονται πλήρως στα διαθέσιμα εγχειρίδια· μπορούν επίσης να ιδωθούν στα πολλά και ποικίλα στάδια τους στα μεγάλα νοσοκομεία μας. Ασχολήθηκα όμως με τις λανθάνουσες αιτίες της ασθένειας – όπως της φυματίωσης, της σύφιλης και του καρκίνου – που είναι ενδόμυχες στον άνθρωπο ατομικά, στην ανθρωπότητα σαν σύνολο κι επίσης στον πλανήτη μας. Ανίχνευσα την ψυχολογική βάση της ασθένειας και υπέδειξα ένα πρακτικά νέο πεδίο στο οποίο η ασθένεια – ιδιαίτερα στα πρώτα της στάδια – μπορεί να μελετηθεί. Όταν γίνει αντιληπτή η ψυχολογική βάση της ασθένειας και η πραγματική της φύση γίνει δεκτή απ’ τον ορθόδοξο γιατρό, το χειρουργό, τον ψυχολόγο και τον ιερέα, τότε όλοι θα εργασθούν μαζί στην αναπτυσσόμενη αυτή περιοχή κατανόησης κι ό,τι ονομάζεται σήμερα αόριστα “προληπτική ιατρική”, θα επικρατήσει. Προτιμώ να ορίσω αυτή τη φάση της ιατρικής εφαρμογής σαν οργάνωση εκείνων των μεθόδων δια των οποίων η ασθένεια θα αποφεύγεται και την ανάπτυξη εκείνων των τεχνικών δια των οποίων θα παρέχεται – απ’ τη νεαρή ηλικία – ορθή ψυχολογική εκπαίδευση και με την

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

334

ορθή έμφαση στον εσώτερο πνευματικό άνθρωπο θα εξουδετερώνονται εκείνες οι συνθήκες και θα αποφεύγονται εκείνες οι συνήθειες που οδηγούν σήμερα αναπόφευκτα σε κακή υγεία, σε συμπτωματική ασθένεια και τελικά στο θάνατο. Στην παραπάνω δήλωση δεν αναφέρομαι σε καμιά απ’ τις θετικές ή θεωρητικές επιστήμες όπως η Χριστιανική Επιστήμη ή εκείνες τις σχολές σκέψης που αποδίδουν κάθε ασθένεια στη δύναμη της σκέψης. Ενδιαφέρομαι για την άμεση ανάγκη της ορθής ψυχολογικής εκγύμνασης που βασίζεται στη γνώση της σύστασης του ανθρώπου, στην επιστήμη των επτά ακτίνων (των δυνάμεων που ρυθμίζουν τον άνθρωπο και τον κάνουν αυτό που είναι) και στην εσωτερική αστρολογία· ενδιαφέρομαι για την εφαρμογή των γνώσεων που ως τώρα θεωρούνται ιδιάζουσες κι εσωτερικές, που έρχονται βραδέως στη γενική προσοχή και οι οποίες σημείωσαν μεγάλη πρόοδο τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Δεν ασχολούμαι με την κατάργηση της ιατρικής νοσηλείας ούτε και υιοθετώ τους νεότερους τρόπους θεραπείας – που είναι ακόμη στο πειραματικό στάδιο και όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν στην ιατρική επιστήμη σαν σύνολο· από την κοινή συνεισφορά θα προκύψει μια πλουσιότερη και πιο ρευστή ιατρική προσέγγιση στον πάσχοντα. Η εικόνα που σκιαγράφησα για το ψυχολογικό υπόβαθρο όλων των ασθενειών θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να συμπληρωθεί· στο μεταξύ η συμβολή της ιατρικής είναι απαραίτητη. Παρά τα σφάλματα, τις λανθασμένες διαγνώσεις και τα πολλά λάθη, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να στερηθεί τους γιατρούς, τους χειρούργους και τα νοσοκομεία της. Χρειάζονται επιτακτικά και θα χρειάζονται στους επερχόμενους αιώνες. Σ’ αυτή τη δήλωση δεν υπάρχει λόγος αποθάρρυνσης. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να φτάσει αμέσως σε κατάσταση τέλειας φυσικής υγείας, αν και μια ορθή ψυχολογική εκγύμναση από την παιδική ηλικία θα συντελέσει πολύ τις προσεχείς λίγες δεκαετίες. Οι λανθασμένες συνθήκες αναπτύσσονται επί μακρόν. Η σύγχρονη ιατρική πρέπει να γίνει πολύ πιο ανοιχτόμυαλη, πιο πρόθυμη να υιοθετήσει (έπειτα απ’ την πρέπουσα επαγγελματική απόδειξη) εκείνο που είναι νέο, που έχει φύση πρωτοποριακή και είναι ασυνήθιστο. Τα εμπόδια που υψώθηκαν απ’ την ειδικευμένη ιατρική πρέπει να γκρεμισθούν και οι νέες σχολές πρέπει να αναζητηθούν, να καθοδηγηθούν και να ερευνηθούν και τελικά να περιληφθούν στις ορθόδοξες γραμμές. Οι νέες σχολές, όπως αυτές που ασχολούνται με την ηλεκτροθεραπεία, οι χειροπρακτικές σχολές, οι διαιτολόγοι που ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν κάθε ασθένεια με την ορθή διατροφή και οι μάλλον εκκεντρικοί φυσιοθεραπευτές και οι πολλές άλλες πίστεις και σχολές δεν πρέπει να είναι τόσο αλαζονικά σίγουρες ότι κατέχουν όλη την αλήθεια, ότι η προσέγγισή τους είναι η μοναδική ή ότι έχουν μια παγκόσμια πανάκεια που είναι μοναδική και απόλυτα σίγουρη. Οι ομάδες αυτές, ιδιαίτερα οι χειροπρακτικοί, ζημίωσαν σαφώς την υπόθεσή τους και παρέλυσαν την προσπάθειά τους με τη μεγαλόφωνη βεβαιότητά τους (σ’ ένα πεδίο που είναι ακόμη πειραματικό) και με την αδιάκοπη επίθεσή τους στην ορθόδοξη ιατρική. Η τελευταία με τη σειρά της περιορίσθηκε απ’ την αποτυχία της ν’ αναγνωρίσει ό,τι είναι καλό και ορθό στις νεότερες σχολές· αντιτάχθηκε στην αξίωσή τους για αναγνώριση και στην έλλειψη

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

335

επιστημονικών μεθόδων. Η ορθόδοξη ιατρική επιθυμεί να προστατεύσει το γενικό κοινό. Πρέπει να το κάνει για ν’ αποφευχθούν οι καταστροφές που θα επιφέρουν οι φανατικοί και οι αδοκίμαστες μέθοδοι, αλλά προχώρησε πολύ σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η σχολή σκέψης που υποστηρίζω σ’ αυτή την πραγματεία, θα αμφισβητηθεί επίσης για μεγάλο διάστημα. Ωστόσο τα νοητικά και ψυχολογικά αποτελέσματα του παγκόσμιου πολέμου θα επιταχύνουν την αναγνώριση της ψυχολογικής βάσης της ασθένειας και των άλλων δυσχερειών· η σύγχρονη ιατρική αντιμετωπίζει συνεπώς τη μεγαλύτερη ευκαιρία της. Ο συνδυασμός της αληθινής ιατρικής επιστήμης (όπως δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο ανά τους αιώνες υπό την έμπνευση της θείας του φύσης), των νεότερων όψεων νοσηλείας όπως διατυπώθηκαν απ’ τις εμφανιζόμενες πολλές σχολές σκέψης, πρακτικής και πειράματος, η αναγνώριση των ενεργειών που ρυθμίζουν τον άνθρωπο εργαζόμενες δια των επτά κέντρων του ζωτικού του σώματος και των αστρολογικών επιδράσεων που τον ρυθμίζουν εξίσου μέσω του εσώτερου ανθρώπου, θα δημιουργήσουν τελικά τη νέα ιατρική προσέγγιση που θα διατηρεί τον άνθρωπο σε καλή υγεία, θα σταματά την ασθένεια στα αρχικά της στάδια και τελικά θα εγκαινιάσει εκείνο τον κύκλο στις ανθρώπινες υποθέσεις κατά τον οποίο η ασθένεια και η κακή υγεία θα αποτελούν εξαίρεση κι όχι κανόνα όπως συμβαίνει σήμερα και κατά τον οποίο ο θάνατος θα θεωρείται σαν μια ευτυχισμένη και προσδοκώμενη αποδέσμευση κι όχι, όπως συμβαίνει σήμερα, ένας τρομερός εχθρός. Το δεύτερο ερώτημα αφορά σαφώς τις διαδικασίες του θανάτου. Ρωτήθηκε: Ποια είναι η στάση του Θιβετανού έναντι της αποτέφρωσης και υπό ποιες συνθήκες θα μπορούσε να θεωρηθεί ενδεδειγμένη. Είναι ευτύχημα ότι η αποτέφρωση γίνεται όλο και περισσότερο κανόνας. Σύντομα η ταφή στο έδαφος θα είναι παράνομη και η αποτέφρωση υποχρεωτική κι αυτό σαν ένα μέτρο υγείας και υγιεινής. Οι ανθυγιεινές, ψυχιστικές αυτές κηλίδες που καλούνται νεκροταφεία, θα εξαφανισθούν τελικά, όπως εξαφανίζεται η λατρεία των προγόνων στην Ανατολή – με την πίστη της στους προγόνους – και στη Δύση – η εξίσου ανόητη πίστη στην κληρονομική θέση. Με τη χρήση του πυρός διαλύονται όλες οι μορφές· όσο ταχύτερα καταστρέφεται ο ανθρώπινος φυσικός φορέας, τόσο ταχύτερα θραύεται το άδραγμά του πάνω στην αποσυρόμενη ψυχή. Πολλές ανοησίες ειπώθηκαν στη σύγχρονη θεοσοφική φιλολογία ως προς τον απαιτούμενο χρόνο για τη διαδοχική καταστροφή των λεπτοφυών σωμάτων. Πρέπει ωστόσο να δηλωθεί ότι τη στιγμή που ο αληθινός θάνατος διαπιστώνεται επιστημονικά (από τον υπεύθυνο ορθόδοξο γιατρό) κι επιβεβαιώνεται ότι δεν παραμένει σπίθα ζωής στο φυσικό σώμα, η καύση είναι δυνατή. Αυτός ο πλήρης ή αληθινός θάνατος προκύπτει όταν το νήμα της συνείδησης και το νήμα της ζωής έχουν πλήρως αποσυρθεί από το κεφάλι και την καρδιά. Ταυτόχρονα επιβάλλεται στη διαδικασία ο σεβασμός και η ήρεμη στάση. Η οικογένεια του αποθανόντος χρειάζεται λίγες ώρες για να προσαρμοσθεί στο γεγονός της επικείμενης εξαφάνισης της εξωτερικής και συνήθως αγαπημένης μορφής· πρέπει επίσης να δοθεί η δέουσα προσοχή στις διατυπώσεις που απαιτούνται από την πολιτεία ή το δήμο. Το στοιχείο

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

336

του χρόνου αναφέρεται κυρίως σε όσους μένουν πίσω, στους ζωντανούς κι όχι στο νεκρό. Ο ισχυρισμός ότι το αιθερικό σώμα δεν πρέπει να εισέλθει εσπευσμένα στις φλόγες της καύσης και η πίστη ότι πρέπει ν’ αφεθεί να περιπλανηθεί τριγύρω για μια ορισμένη περίοδο ημερών, δεν έχουν επίσης καμιά αληθινή βάση. Δεν υπάρχει αιθερική ανάγκη για καθυστέρηση. Όταν ο εσώτερος άνθρωπος αποσύρεται απ’ το φυσικό του φορέα, αποσύρεται ταυτόχρονα απ’ το αιθερικό σώμα. Αληθεύει ότι το αιθερικό σώμα τείνει να σέρνεται για αρκετό χρόνο στο “πεδίο της εκπόρευσης” όταν το φυσικό σώμα ενταφιάζεται και συχνά διατηρείται μέχρι την πλήρη αποσύνθεση του πυκνού σώματος. Η διαδικασία μουμιοποίησης όπως εφαρμοζόταν στην Αίγυπτο και της βαλσάμωσης όπως εφαρμόζεται στη Δύση, ευθύνονται για τη διαιώνιση του αιθερικού σώματος, ενίοτε επί αιώνες. Αυτή συμβαίνει ιδιαίτερα όταν το μουμιοποιημένο ή βαλσαμωμένο πρόσωπο είχε κακό χαρακτήρα στη διάρκεια της ζωής· τότε το αιωρούμενο αιθερικό σώμα “καταλαμβάνεται” συχνά από κάποια κακή οντότητα ή κακή δύναμη. Αυτή είναι η αιτία των επιθέσεων και καταστροφών που συχνά ακολουθούν τα βήματα όσων ανακαλύπτουν αρχαίους τάφους και τους κατοίκους τους, ή αρχαίες μούμιες και τις φέρνουν με τα πράγματά τους στο φως. Όταν η αποτέφρωση είναι ο κανόνας, δε συμβαίνει μόνο η άμεση καταστροφή του φυσικού σώματος και απόδοσή του στην πηγή της ουσίας, αλλά το ζωτικό σώμα διαλύεται επίσης γρήγορα και οι δυνάμεις του παρασύρονται από το ρεύμα της φλόγας στη δεξαμενή των ζωτικών ενεργειών. Ήταν πάντα εγγενές τμήμα αυτής της δεξαμενής είτε σε μορφική είτε σε άμορφη κατάσταση. Μετά το θάνατο και την αποτέφρωση οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν ακόμη, αλλά απορροφούνται στο ανάλογο όλο. Συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση γιατί θα σας δώσει το κλειδί για το δημιουργικό έργο του ανθρώπινου πνεύματος. Αν τα αισθήματα της οικογένειας ή οι δημοτικοί κανονισμοί απαιτούν μια σχετική καθυστέρηση, η αποτέφρωση μπορεί να γίνει τριάντα έξι ώρες μετά το θάνατο· όταν δεν υπάρχει λόγος για καθυστέρηση, η αποτέφρωση μπορεί να επιτραπεί μέσα σε δώδεκα ώρες. Είναι ωστόσο φρόνιμο να αναμένουμε δώδεκα ώρες για να βεβαιωθεί ο αληθινός θάνατος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

ν’ αναλάβουμε πάλι το νήμα της διδασκαλίας μας θα εξετάσουμε τώρα τη δραστηριότητα του εσώτερου πνευματικού ανθρώπου ο οποίος απέρριψε το φυσικό και αιθερικό του σώμα και στέκει πλέον μέσα στο κέλυφος του λεπτοφυούς σώματος – ενός σώματος που αποτελείται από αστρική ή αισθαντική και νοητική ουσία. Λόγω της ισχυρής συναισθηματικής και αισθαντικής πόλωσης του μέσου ανθρώπου, επικράτησε η ιδέα ότι ο άνθρωπος αποσύρεται μετά τον αληθινό θάνατο πρώτα στο αστρικό του σώμα κι αργότερα στο νοητικό του φορέα. Αλλά δε συμβαίνει πραγματικά έτσι. Η βάση αυτής της ιδέας είναι ένα σώμα κατασκευασμένο κατεξοχήν από αστρική ύλη. Λίγοι άνθρωποι προς το παρόν είναι τόσο αναπτυγμένοι ώστε ο φορέας στον οποίο βρίσκονται μετά θάνατο να αποτελείται κυρίως από νοητική ουσία. Μόνο οι μαθητές και οι μυημένοι που ζουν κατεξοχήν στο νου τους, βρίσκονται μετά θάνατο αμέσως επί του νοητικού πεδίου. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται επί του αστρικού πεδίου, ενδυμένοι με ένα κέλυφος αστρικής ύλης και δεσμευμένοι σε μια περίοδο εξάλειψης μέσα στη απατηλή περιοχή του αστρικού πεδίου. Όπως σας είπα νωρίτερα, το αστρικό πεδίο δεν έχει πραγματική ύπαρξη, αλλά είναι μια απατηλή δημιουργία της ανθρώπινης οικογένειας. Από τώρα όμως (με την ήττα των δυνάμεων του κακού και την καταστρεπτική οπισθοχώρηση που υπέστη η Μαύρη Στοά) το αστρικό πεδίο θα αποβεί βραδέως μια θνήσκουσα δημιουργία και στην τελική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας (στην έβδομη φυλετική ρίζα) δε θα υπάρχει. Σήμερα δε συμβαίνει αυτό. Η αισθαντική ουσία που συνιστά το αστρικό πεδίο συγκεντρώνεται ακόμη σε μορφές πλάνης και αποτελεί φραγμό στην ατραπό της ψυχής που επιδιώκει την ελευθέρωση. Ακόμη “κρατά αιχμάλωτους” πολλούς ανθρώπους που πεθαίνουν ενόσω η κύρια αντίδρασή τους στη ζωή είναι εκείνη της επιθυμίας, του ευσεβούς πόθου και της συναισθηματικής αισθαντικότητας. Αυτοί είναι ακόμη η τεράστια πλειονότητα. Το αστρικό πεδίο ήλθε σε ύπαρξη στους Ατλάντειους καιρούς· η νοητική κατάσταση συνείδησης ήταν τότε πρακτικά ανύπαρκτη, παρότι οι “υιοί του νου” είχαν τη θέση τους σ’ ό,τι αποτελεί σήμερα τα ανώτερα επίπεδα αυτού του πεδίου. Το νοητικό μόνιμο άτομο ήταν επίσης πρακτικά ήρεμο σε κάθε ανθρώπινη μορφή και δεν υπήρχε συνεπώς ελκτικό “τράβηγμα” από το νοητικό πεδίο όπως συμβαίνει σήμερα. Πολλοί άνθρωποι είναι ακόμη Ατλάντειοι στη συνείδηση κι όταν εξέρχονται απ’ τη φυσική κατάσταση συνείδησης κι απορρίπτουν το διπλό φυσικό τους σώμα, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της εξάλειψης του αστρικού σώματος, αλλά δε χρειάζεται να κάνουν τίποτε για ν’ αποδεσμευθούν από οποιαδήποτε νοητική φυλακή της ψυχής. ΙΑ

Είναι τα υπανάπτυκτα και κοινά πρόσωπα τα οποία μετά την εξάλειψη του καμικού ή επιθυμητικού σώματος δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν· δεν υπάρχει νοητικός φορέας για να τους σύρει σε νοητική ολοκλήρωση, γιατί δεν υπάρχει νοητικά εστιασμένη δυναμικότητα· η ψυχή στα ανώτερα νοητικά επίπεδα είναι ακόμη “σε βαθύ διαλογισμό” και χωρίς επίγνωση της σκιάς της στους τρεις κόσμους. Η τέχνη της εξάλειψης διαιρείται λοιπόν σε τρεις κατηγορίες: 1. Όπως ασκείται από εκείνους τους ανθρώπους που είναι καθαρά αστρικοί σε ποιότητα και σύσταση. Τους ονομάζουμε “καμικούς” ανθρώπους. 2. Όπως ασκείται από εκείνους τους ισορροπημένους ανθρώπους που είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες και ονομάζονται “καμα-μανασικά” άτομα. 3. Όπως ασκείται απ’ τους προχωρημένους ανθρώπους και μαθητές όλων των βαθμών, των οποίων η “ζώσα εστία” είναι κυρίως νοητική. Ονομάζονται “μανασικά” υποκείμενα. Οι ίδιοι βασικοί κανόνες τους ελέγχουν όλους, αλλά η έμφαση διαφέρει σε κάθε περίπτωση. Θα ήθελα να έχετε κατά νου ότι όταν δεν υπάρχει φυσικός εγκέφαλος κι όταν ο νους είναι υπανάπτυκτος, ο εσώτερος άνθρωπος βρίσκεται πρακτικά πνιγμένος σε ένα περικάλυμμα αστρικής ύλης και για πολύ χρόνο είναι βυθισμένος σε ό,τι ονομάζουμε αστρικό πεδίο. Το καμα-μανασικό πρόσωπο έχει ό,τι αποκαλείται “ελευθερία της διπλής ζωής” και βρίσκει ότι κατέχει μια διπλή μορφή η οποία του επιτρέπει να έρχεται κατά βούληση σε επαφή με τα ανώτερα επίπεδα του αστρικού πεδίου και με τα κατώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω πάλι ότι δεν υπάρχει φυσικός εγκέφαλος για να καταγράφει αυτές τις επαφές. Η επίγνωση της επαφής εξαρτάται από την έμφυτη δραστηριότητα του εσώτερου ανθρώπου και την ιδιάζουσα κατάστασή του αντίληψης κι εκτίμησης. Το μανασικό πρόσωπο κατέχει ένα διαφανή νοητικό φορέα με μεγάλη πυκνότητα που βρίσκεται σε αναλογία με την ελευθερία του απ’ την επιθυμία και το συναίσθημα. Αυτοί οι τρεις τύποι ανθρώπων χρησιμοποιούν όλοι μια διαδικασία εξάλειψης παρόμοιας φύσης, αλλά χρησιμοποιούν διαφορετική τεχνική σ’ αυτή τη διαδικασία. Χάρη σαφήνειας, μπορεί να δηλωθεί ότι: 1. Το καμικό πρόσωπο εξαλείφει το αστρικό του σώμα με το μέσον της φθοράς και το κενώνει μέσω της αστρικής αντιστοιχίας του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Η φθορά αυτή επέρχεται διότι όλες οι έμφυτες επιθυμίες και τα εγγενή συναισθήματα σχετίζονται σ’ αυτό το στάδιο με τη ζωώδη φύση και το φυσικό σώμα – που και τα δύο δεν υπάρχουν πλέον. 2. Το καμα-μανασικό άτομο χρησιμοποιεί δύο τεχνικές. Αυτό είναι φυσικό, γιατί εξαλείφει πρώτα απ’ όλα το αστρικό του σώμα κι έπειτα το νοητικό του φορέα. α. Εξαλείφει το αστρικό σώμα με το μέσον της αυξανόμενης επιθυμίας του για τη νοητική ζωή. Αποσύρεται βαθμιαία και σταθερά στο νοητικό σώμα, ενώ το αστρικό σώμα “απορρίπτεται” εσωτερικά και τελικά εξαφανίζεται. Αυτό

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

339

συμβαίνει συνήθως ασυνείδητα και μπορεί να χρειασθεί πολύ χρόνο. Όταν όμως ο άνθρωπος είναι πάνω του μετρίου και βρίσκεται στα πρόθυρα να γίνει μανασικός, η εξαφάνιση επέρχεται αιφνίδια και δυναμικά κι ο άνθρωπος στέκει ελεύθερος στο νοητικό του σώμα. Αυτό γίνεται συνειδητά και γοργά. β. Συντρίβει το νοητικό σώμα με μια πράξη της ανθρώπινης θέλησης κι επειδή η ψυχή αρχίζει επίσης ν’ αποκτά βραδέως επίγνωση της σκιάς της. Ο εσώτερος άνθρωπος έλκεται συνεπώς προς την ψυχή, αν κι ακόμη με έναν κάπως ασθενή τρόπο. Η διαδικασία αυτή είναι σχετικά γρήγορη κι εξαρτάται από την έκταση της μανασικής επιρροής. 3. Ο μανασικός άνθρωπος, εστιασμένος πλέον στο νοητικό του σώμα, πρέπει επίσης να επιτελέσει δύο πράγματα: α. Να διαλύσει και ν’ απαλλαγεί από κάθε αστρικό υπόλειμμα που μπορεί ν’ αποχρωματίζει το διαφανές νοητικό του σώμα. Το λεγόμενο αστρικό σώμα είναι πια πρακτικά ανύπαρκτο σαν παράγοντας έκφρασης. Το κάνει με την επίκληση αυξημένου φωτός από την ψυχή. Το ψυχικό φως διαλύει στο στάδιο αυτό την αστρική ουσία, όπως ακριβώς το συνδυασμένο φως της ψυχής της ανθρωπότητας (σαν σύνολο) θα διαλύσει τελικά το – λεγόμενο πάλι – αστρικό πεδίο. β. Να καταστρέψει το νοητικό σώμα δια της χρήσης ορισμένων Λέξεων Δύναμης. Οι Λέξεις αυτές μεταδίδονται στο μαθητή μέσω του Άσραμ του Διδασκάλου του. Εισφέρουν ψυχική δύναμη σε πολύ μεγάλη έκταση και προκαλούν συνεπώς μια τέτοια διεύρυνση συνείδησης μέσα στο νοητικό σώμα, ώστε συντρίβεται και δεν αποτελεί πια εμπόδιο για τον εσώτερο άνθρωπο. Μπορεί πια να σταθεί σαν ελεύθερος υιός του νου μέσα στο Άσραμ του Διδασκάλου του και “δε θα εξέλθει πλέον”. Δραστηριότητες Αμέσως Μετά το Θάνατο. Αμέσως μετά το θάνατο και ιδίως αν έγινε αποτέφρωση, ο άνθρωπος στο καμαμανασικό του σώμα έχει εξίσου επίγνωση και αντίληψη του περιβάλλοντός του όπως όταν ζούσε στο φυσικό πεδίο. Η φρασεολογία αυτή επιτρέπει μια ευρύτητα ως προς την έκταση της επίγνωσης και της παρατήρησης, γιατί παρόμοια ευρύτητα επιτρέπεται και για όσους βρίσκονται στο φυσικό πεδίο. Οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι ίση επίγνωση ή ίση συνείδηση των περιστάσεων ή της άμεσης εμπειρίας. Ωστόσο, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πιο συνειδητοί συναισθηματικά απ’ ό,τι φυσικά και ζουν κυρίως εστιασμένοι στον αστρικό τους φορέα, ο άνθρωπος είναι πλήρως εξοικειωμένος με την κατάσταση συνείδησης στην οποία βρίσκεται. Μην ξεχνάτε ότι ένα πεδίο είναι ουσιαστικά μια κατάσταση συνείδησης κι όχι ένας τόπος, όπως φαίνεται να νομίζουν τόσοι πολλοί εσωτεριστές. Αναγνωρίζεται απ’ την εστιασμένη αντίδραση του αυτοσυνείδητου προσώπου το οποίο – με σταθερή και διακριτή επίγνωση του εαυτού του – είναι ευαίσθητο στο ζήτημα του περιβάλλοντός του και των εξωστρεφών επιθυμιών του, ή (όσον αφορά προχωρημένους ανθρώπους που λειτουργούν στα πιο προχωρημένα επίπεδα του αστρικού πεδίου) είναι ευαίσθητο στην εξωστρεφή αγάπη και έφεση· ο άνθρωπος είναι απορροφημένος σε ό,τι απορροφούσε

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

340

την προσοχή του και περιείχε την καμική αρχή στη διάρκεια της ένσαρκης εμπειρίας του. Σας υπενθυμίζω πάλι ότι δεν υπάρχει πλέον φυσικός εγκέφαλος για ν’ ανταποκρίνεται στις κρούσεις που προκαλούνται απ’ τον εσώτερο άνθρωπο κι ότι επίσης το σεξ, όπως νοείται φυσικά, είναι ανύπαρκτο. Οι πνευματιστές θα κάνουν καλά να το θυμούνται κι έτσι να συλλάβουν την ανοησία καθώς και το ανέφικτο εκείνων των πνευματικών γάμων που ορισμένες σχολές σκέψης του κινήματος διδάσκουν κι εφαρμόζουν. Ο άνθρωπος στο αστρικό του σώμα είναι πια ελεύθερος από τις αυστηρά ζωώδεις παρορμήσεις οι οποίες στο φυσικό πεδίο είναι κανονικές και ορθές, αλλά δεν έχουν πλέον κανένα νόημα γι’ αυτόν στο καμικό του σώμα. Ποιες είναι λοιπόν οι πρώτες αντιδράσεις και δραστηριότητες του μέσου ανθρώπου μετά την απόδοση του φυσικού σώματος στην παγκόσμια δεξαμενή της ουσίας; Ας απαριθμήσω μερικές απ’ αυτές τις αντιδράσεις: 1. Έχει συνειδητά επίγνωση του εαυτού του. Αυτή συνεπάγεται μια διαύγεια αντίληψης που είναι άγνωστη στο μέσο άνθρωπο σε φυσική ενσάρκωση. 2. Ο χρόνος (όντας μια διαδοχή γεγονότων όπως καταγράφονται απ’ το φυσικό εγκέφαλο) είναι πλέον ανύπαρκτος όπως κατανοούμε τον όρο και – καθώς ο άνθρωπος στρέφει την προσοχή του στο σαφέστερα οριζόμενο συναισθηματικό εαυτό του – επακολουθεί αμετάβλητα μια στιγμή άμεσης ψυχικής επαφής. Αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ακόμη και στην περίπτωση του πολύ αδαή και υπανάπτυκτου ανθρώπου η στιγμή της πλήρους απόδοσης δεν περνά απαρατήρητη από την ψυχή. Έχει ένα συγκεκριμένο ψυχικό αποτέλεσμα, κάτι σαν ένα μακρό και ισχυρό τράβηγμα στο σχοινί μιας καμπάνας, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο απλή παρομοίωση. Για μια σύντομη στιγμή η ψυχή ανταποκρίνεται και η φύση της ανταπόκρισης είναι τέτοια ώστε ο άνθρωπος που στέκει στο αστρικό του σώμα ή μάλλον στο καμα-μανασικό του φορέα, βλέπει την εμπειρία της περασμένης ενσάρκωσης ν’ απλώνεται μπροστά του σαν χάρτης. Αποτυπώνει μια αίσθηση άχρονου. 3. Σαν αποτέλεσμα της αναγνώρισης αυτών των εμπειριών ο άνθρωπος απομονώνει εκείνα τα τρία που ήταν οι τρεις κύριοι ρυθμιστικοί παράγοντες στη ζωή που πέρασε και κρατούν επίσης τα κλειδιά της μελλοντικής του ενσάρκωσης την οποία θα εγκαινιάσει αργότερα. Όλα τα άλλα λησμονούνται κι όλες οι μικρότερες εμπειρίες σβήνουν απ’ τη μνήμη του, αφήνοντας μόνο στη συνείδησή του ό,τι εσωτερικά αποκαλούνται “οι τρεις σπόροι ή σπέρματα του μέλλοντος”. Τα τρία αυτά σπέρματα σχετίζονται κατά έναν ιδιάζοντα τρόπο με το μόνιμο φυσικό κι αστρικό άτομο κι έτσι παράγουν την πενταπλή δύναμη που θα δημιουργήσει τις μορφές οι οποίες θα εμφανισθούν αργότερα. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι: α. Το Πρώτο Σπέρμα καθορίζει αργότερα τη φύση του φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο ο επιστρέφων άνθρωπος θα βρει τη θέση του. Συνδέεται με την ποιότητα του μελλοντικού αυτού περιβάλλοντος κι έτσι ρυθμίζει το αναγκαίο πεδίο ή περιοχή επαφής. β. Το Δεύτερο Σπέρμα καθορίζει την ποιότητα του αιθερικού σώματος σαν του

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

341

φορέα δια του οποίου οι ακτινικές δυνάμεις μπορούν να έλθουν σ’ επαφή με το πυκνό φυσικό σώμα. Οριοθετεί την αιθερική δομή ή το ζωτικό ιστό πάνω στον οποίο θα κυκλοφορήσουν οι εισερχόμενες ενέργειες και σχετίζεται ιδιαίτερα με το ειδικό απ’ τα επτά κέντρα που θα είναι πιο ενεργό και ζωντανό στην επόμενη ενσάρκωση. γ. Το Τρίτο Σπέρμα δίνει την κλείδα του αστρικού φορέα στον οποίο θα είναι πολωμένος ο άνθρωπος στην προσεχή ενσάρκωση. Μην ξεχνάτε ότι ασχολούμαι εδώ με το μέσο άνθρωπο κι όχι με το προχωρημένο ανθρώπινο ον, μαθητή ή μυημένο. Είναι το σπέρμα το οποίο – δια των δυνάμεων που ελκύει – φέρνει πάλι τον άνθρωπο σε σχέση με όσους προηγουμένως αγαπούσε ή με τους οποίους είχε στενή επαφή. Μπορεί να γίνει αποδεκτό σαν γεγονός ότι η ομαδική ιδέα διέπει υποκειμενικά όλες τις ενσαρκώσεις κι ότι ο επανενσαρκούμενος άνθρωπος ενσαρκώνεται όχι μόνο απ’ τη δική του επιθυμία για εμπειρία στο φυσικό πεδίο, αλλά επίσης κάτω από ομαδική παρόρμηση και σύμφωνα με το ομαδικό κάρμα και το δικό του. Είναι ένα σημείο που πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα. Εφόσον συλληφθεί αληθινά και κατανοηθεί, ένα μεγάλο μέρος του φόβου που γεννιέται απ’ τη σκέψη του θανάτου θα εξαφανισθεί. Οι οικείοι και αγαπημένοι θα παραμείνουν οικείοι και αγαπημένοι, γιατί οι σχέσεις έχουν εδραιωθεί στενά σε πολλές ενσαρκώσεις και – όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο: “Αυτά τα σπέρματα που προσδιορίζουν την αναγνώριση δεν είναι μοναδικά για μένα και για σένα, αλλά και για την ομάδα· μέσα στην ομάδα συνδέουν τον έναν με τον άλλο σε χρόνο και χώρο. Μόνο στα κατώτερα τρία θα βρουν όσοι συνδέονται την αληθινή τους ύπαρξη. Όταν η ψυχή γνωρίσει την ψυχή και στο σημείο συνάντησης μέσα στην κλήση του Διδασκάλου τα σπέρματα αυτά θα εξαφανισθούν.”

Είναι λοιπόν φανερό πόσο αναγκαίο είναι να εκπαιδεύονται τα παιδιά ν’ αναγνωρίζουν και να ωφελούνται από την εμπειρία, γιατί όταν μαθευτεί θα διευκολύνει πολύ την τρίτη αυτή δραστηριότητα στο αστρικό πεδίο μετά το θάνατο. 4. Έχοντας συμπληρώσει αυτή την “απομόνωση της εμπειρίας”, ο άνθρωπος θα αναζητήσει τότε και αυτόματα θα βρει εκείνους που υποδεικνύει η επίδραση του τρίτου σπέρματος ότι έχουν ένα διαρκή ρόλο στην ομαδική εμπειρία της οποίας ο ίδιος αποτελεί στοιχείο, συνειδητά ή ασυνείδητα. Όταν η σχέση εδραιωθεί πάλι (αν εκείνοι τους οποίους αναζητεί δεν έχουν ακόμη εξαλείψει το φυσικό σώμα), ο άνθρωπος δρα όπως θα δρούσε στη γη με τη συντροφιά των οικείων του κι ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και το σημείο εξέλιξης. Αν εκείνοι που είναι πλησίον του και τους οποίους αγαπά ή μισεί βαθιά βρίσκονται ακόμη σε φυσική ενσάρκωση, θα τους αναζητήσει επίσης και – όπως ακριβώς θα έκανε στη γη – θα παραμείνει κοντά τους, έχοντας επίγνωση των δραστηριοτήτων τους, παρότι εκείνοι (εκτός αν είναι πολύ εξελιγμένοι) δε θα έχουν επίγνωση της δικής του. Δεν μπορώ να δώσω λεπτομέρειες ως προς το αμοιβαίο δούναι-λαβείν ή τους τρόπους και τις μεθόδους επαφής. Κάθε πρόσωπο διαφέρει· κάθε ιδιοσυγκρασία είναι σε μεγάλο βαθμό μοναδική. Επιζητώ μόνο να διευκρινίσω μερικές βασικές γραμμές συμπεριφοράς

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

342

που ακολουθεί ο άνθρωπος πριν την πράξη ή τις πράξεις της εξάλειψης. Οι τέσσερις αυτές δραστηριότητες καλύπτουν διάφορες περιόδους χρόνου – απ’ τη σκοπιά “εκείνων που ζουν κάτω”, αν κι ο άνθρωπος στο αστρικό πεδίο δεν έχει καμιά επίγνωση χρόνου. Βαθμιαία η σαγήνη και η γοητεία (χαμηλής ή υψηλής τάξης) φθείρονται κι ο άνθρωπος εισέρχεται στο στάδιο όπου γνωρίζει – γιατί ο νους είναι πλέον πιο οξύς και κυρίαρχος – ότι είναι έτοιμος για το δεύτερο θάνατο και για την πλήρη εξάλειψη του καμικού σώματος ή του καμα-μανασικού φορέα. Ένα πράγμα που πρέπει να θυμάστε εδώ είναι ότι όταν συμβαίνει η εξάλειψη του φυσικού σώματος στις δύο όψεις του, ο εσώτερος άνθρωπος είναι, όπως είπα νωρίτερα, απόλυτα συνειδητός. Ο φυσικός εγκέφαλος και η δίνη των αιθερικών δυνάμεων (σε μεγάλο βαθμό κάπως ανοργάνωτες στην περίπτωση της πλειονότητας των ανθρώπων) δεν υπάρχουν πλέον. Αυτοί οι δύο παράγοντες οδήγησαν τους σπουδαστές να πιστεύουν ότι οι εμπειρίες του ανθρώπου επί των εσώτερων πεδίων των τριών κόσμων είναι εκείνες μιας αόριστης μετατόπισης, μιας ημισυνειδητής εμπειρίας, ή υποδεικνύουν μια επαναληπτική ζωή, εκτός στην περίπτωση των πολύ προχωρημένων ανθρώπων ή των μαθητών και μυημένων. Αλλά δε συμβαίνει αυτό. Ο άνθρωπος στα εσώτερα πεδία δεν έχει μόνο συνείδηση του εαυτού του σαν ατόμου – με τα δικά του σχέδια, τη ζωή και τις υποθέσεις – όπως ήταν στο φυσικό πεδίο, αλλά έχει επίσης συνείδηση με τον ίδιο τρόπο των καταστάσεων συνείδησης του περιβάλλοντος. Μπορεί να υφίσταται τη γοητεία της αστρικής ύπαρξης ή να υπόκειται στην τηλεπαθητική εντύπωση των ποικίλων ρευμάτων σκέψης που εκπορεύονται από το νοητικό πεδίο, αλλά έχει επίσης συνείδηση του εαυτού του και του νου του (ή του μέτρου ανάπτυξης της μανασικής ζωής) με πολύ ισχυρότερο τρόπο παρά όταν έπρεπε να εργασθεί με το μέσον του φυσικού εγκεφάλου, όταν η εστία της συνείδησής του ήταν εκείνη του ζηλωτή, αλλά αγκυροβολημένη στον εγκέφαλο. Η εμπειρία του είναι πλουσιότερη και πληρέστερη απ’ ό,τι γνώριζε όταν ήταν σε ενσάρκωση. Αν το συλλογισθείτε για λίγο, θα αντιληφθείτε ότι αναγκαστικά πρέπει να είναι έτσι. Μπορούμε λοιπόν να παραδεχθούμε ότι η Τέχνη της Εξάλειψης διεξάγεται σαφέστερα και πιο αποτελεσματικά από την απόδοση του φυσικού φορέα. Πρέπει επίσης να εξετασθεί ένα άλλο σημείο. Στην εσώτερη πλευρά οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ο Νόμος της Επαναγέννησης διέπει τη διαδικασία εμπειρίας της ζωής στο φυσικό πεδίο και τότε αντιλαμβάνονται ότι πριν την εξάλειψη του καμικού, καμα-μανασικού ή μανασικού σώματος, περνούν μόνο από ένα διάλειμμα μεταξύ ενσαρκώσεων κι ότι αντιμετωπίζουν συνεπώς δύο μεγάλες εμπειρίες: 1. Μια στιγμή (μακρά ή σύντομη, ανάλογα με το επιτευχθέν σημείο εξέλιξης) κατά την οποία θα γίνει επαφή με την ψυχή ή με τον ηλιακό άγγελο. 2. Μετά την επαφή αυτή συμβαίνει ένας σχετικά βίαιος αναπροσανατολισμός στην επίγεια ζωή που οδηγεί σε ό,τι ονομάζεται “διαδικασία της καθόδου και της κλήσης”, οπότε ο άνθρωπος: α. Προετοιμάζεται πάλι για φυσική ενσάρκωση. β. Ηχεί το δικό του αληθινό φθόγγο στην ουσία των τριών κόσμων.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

343

γ. Αναζωογονεί τα μόνιμα άτομα τα οποία σχηματίζουν ένα τρίγωνο δύναμης μέσα στο αιτιώδες σώμα. δ. Συγκεντρώνει την αναγκαία ουσία για να σχηματίσει τα μελλοντικά του σώματα εκδήλωσης. ε. Τα χρωματίζει με τις ποιότητες και τα χαρακτηριστικά που έχει ήδη αποκτήσει με την εμπειρία της ζωής. ζ. Διευθετεί στο αιθερικό πεδίο την ουσία του ζωτικού του σώματος, έτσι ώστε τα επτά κέντρα να σχηματοποιηθούν και να γίνουν δέκτες των εσώτερων δυνάμεων. η. Εκλέγει εσκεμμένα εκείνους που θα του προμηθεύσουν το αναγκαίο πυκνό φυσικό κάλυμμα κι έπειτα αναμένει τη στιγμή της ενσάρκωσης. Οι σπουδαστές του εσωτερισμού θα κάνουν καλά να θυμούνται ότι οι γονείς δίνουν μόνο το πυκνό φυσικό σώμα. Δε συνεισφέρουν παρά ένα σώμα ιδιαίτερης ποιότητας και φύσης, που θα προσφέρει τον αναγκαίο φορέα επαφής με το απαιτούμενο από την ενσαρκούμενη ψυχή περιβάλλον. Μπορεί επίσης να προσφέρουν ένα μέτρο ομαδικής σχέσης, όταν η ψυχική εμπειρία είναι μακρά κι έχει εδραιωθεί μια αληθινή ομαδική σχέση. Οι δύο αυτές κρίσιμες στιγμές αντιμετωπίζονται συνειδητά απ’ τον άσαρκο άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει τι κάνει μέσα στα όρια που καθορίζονται από το σημείο εξέλιξής του. Η Ντεβαχανική Εμπειρία. Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι το συνειδητό αυτό εγχείρημα της τέχνης της εξάλειψης κι αυτή η επίγνωση διαδικασίας και σκοπού συνιστά στην πραγματικότητα την κατάσταση συνείδησης που ονομάσθηκε από τους ορθόδοξους θεοφιστές ντεβαχάν. Υπήρξε μεγάλη παρανόηση αυτής της εμπειρίας. Η γενική ιδέα είναι ότι μετά τη διαδικασία απαλλαγής από το αστρικό και νοητικό σώμα, ο άνθρωπος εισέρχεται σ’ ένα είδος ονειρικής κατάστασης όπου επαναβιώνει και επανεξετάζει τα γεγονότα του παρελθόντος στο φως του μέλλοντος και υποβάλλεται σ’ ένα είδος περιόδου ανάπαυσης, ένα είδος διαδικασίας χώνευσης, προπαρασκευαστικής στο εγχείρημα μιας νέας γέννησης. Η κάπως λανθασμένη αυτή ιδέα προέκυψε επειδή η έννοια του χρόνου διέπει ακόμη τις θεοσοφικές παρουσιάσεις της αλήθειας. Αν όμως γίνει αντιληπτό ότι ο χρόνος είναι άγνωστος πέρα απ’ την εμπειρία του φυσικού πεδίου, η όλη έννοια του ντεβαχάν διευκρινίζεται. Από τη στιγμή του πλήρους αποχωρισμού από το πυκνό φυσικό και αιθερικό σώμα κι όσο διεξάγεται η διαδικασία εξάλειψης, ο άνθρωπος έχει επίγνωση του παρελθόντος και του παρόντος· όταν η εξάλειψη συντελεσθεί πλήρως και φτάσει η ώρα της ψυχικής επαφής κι ο μανασικός φορέας βρίσκεται σε διαδικασία καταστροφής, αποκτά αμέσως επίγνωση του μέλλοντος, γιατί η πρόβλεψη είναι προσόν της ψυχικής συνείδησης την οποία ο άνθρωπος συμμερίζεται πρόσκαιρα. Συνεπώς παρελθόν, παρόν και μέλλον θεωρούνται σαν ένα· η αναγνώριση του Αιώνιου Τώρα αναπτύσσεται βαθμιαία από ενσάρκωση σε ενσάρκωση και στη διάρκεια της συνεχούς διαδικασίας της επαναγέννησης. Αυτή συνιστά μια κατάσταση συνείδησης (χαρακτηριστική της κανονικής κατάστασης του προχωρημένου ανθρώπου) που μπορεί να ονομασθεί ντεβαχανική.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

344

Δεν έχω την πρόθεση να επεξηγήσω την τεχνική της διαδικασίας εξάλειψης. Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε τόσα πολλά διαφορετικά στάδια – ενδιάμεσα μεταξύ των τριών που ήδη περιέγραψα – ώστε θα ήταν αδύνατο να είμαι σαφής ή ακριβής. Η φθορά είναι σχετικά εύκολο να κατανοηθεί· το καμικό σώμα πεθαίνει, επειδή δεν υπάρχει κλήση από τη φυσική ουσία που να εφελκύει την επιθυμία, δεν υπάρχει τίποτε για να τροφοδοτήσει αυτό το φορέα. Το αστρικό σώμα έρχεται σε ύπαρξη από την αμοιβαία αλληλεπίδραση του φυσικού πεδίου το οποίο δεν είναι αρχή και της αρχής της επιθυμίας· στη διαδικασία της επαναγέννησης η αρχή αυτή χρησιμοποιείται με δυναμική πρόθεση από την ψυχή στο νοητικό φορέα για να αντιστρέψει την κλήση και τότε η ύλη ανταποκρίνεται στην κλήση του ενσαρκούμενου ανθρώπου. Ο καμικός άνθρωπος μετά από μια μακρά διαδικασία φθοράς στέκει ελεύθερος μέσα σε ένα εμβρυώδη νοητικό φορέα κι αυτή η περίοδος της ημινοητικής ζωής είναι εξαιρετικά σύντομη και τερματίζεται από την ψυχή που ξαφνικά “διευθύνει το βλέμμα της στον αναμένοντα” και με τη δύναμη της κατευθυνόμενης αυτής δυναμικότητας επαναπροσανατολίζει στιγμιαία τον ατομικό καμικό άνθρωπο στην καθοδική ατραπό της επαναγέννησης. Ο καμα-μανασικός άνθρωπος εφαρμόζει μια διαδικασία απόσυρσης και ανταποκρίνεται στην “έλξη” ενός γοργά αναπτυσσόμενου νοητικού σώματος. Η απόσυρση αυτή γίνεται συνεχώς ταχύτερη και δυναμική ωσότου φθάσει την κατάσταση όπου ο δόκιμος μαθητής – υπό σταθερά αυξανόμενη ψυχική επαφή – συντρίβει το καμα-μανασικό σώμα σαν μονάδα με μια πράξη της νοητικής θέλησης που ασκείται από την ψυχή. Θα σημειώσετε ότι η “ντεβαχανική” εμπειρία είναι αναγκαστικά βραχύτερη σε σχέση με αυτή την πλειονότητα παρά με την καμική μειονότητα, επειδή η ντεβαχανική τεχνική της ανασκόπησης και αναγνώρισης των συνεπειών της εμπειρίας ελέγχει βραδέως τον άνθρωπο στο φυσικό πεδίο, έτσι ώστε κατά την ενσάρκωση φέρνει τη σημασία της έννοιας και μαθαίνει συνεχώς δια της εμπειρίας. Έτσι θα αντιληφθείτε επίσης ότι η συνέχεια της συνείδησης αναπτύσσεται επίσης βραδέως και η επίγνωση του εσώτερου ανθρώπου αρχίζει να εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο με το μέσον του φυσικού εγκεφάλου στην αρχή κι έπειτα ανεξάρτητα της υλικής αυτής δομής. Σας έδωσα εδώ ένα συγκεκριμένο υπαινιγμό για ένα θέμα που θα προσελκύσει πολύ την προσοχή στη διάρκεια των επόμενων διακοσίων ετών. Το μανασικό πρόσωπο, η ολοκληρωμένη προσωπικότητα, εργάζεται, όπως είδαμε, με δύο τρόπους που αναγκαστικά εξαρτώνται από την επιτευχθείσα ολοκλήρωση. Η ολοκλήρωση αυτή θα είναι δύο ειδών: 1. Εκείνη της ολοκληρωμένης προσωπικότητας που εστιάζεται στο νου κι επιτυγχάνει μια σταθερά αυξανόμενη σχέση με την ψυχή. 2. Του μαθητή του οποίου η ολοκληρωμένη προσωπικότητα ολοκληρώνεται πλέον γοργά με την ψυχή και απορροφάται απ’ αυτή. Σ’ αυτό το στάδιο νοητικής ανάπτυξης και συνεχούς νοητικού ελέγχου (που βασίζεται στο γεγονός ότι η συνείδηση του ανθρώπου εστιάζεται πια οριστικά κι επικεντρώνεται μόνιμα στο νοητικό φορέα) οι προηγούμενες διαδικασίες καταστροφής του αστρικού σώματος δια της φθοράς και της “δυναμικής άρνησης” προωθούνται στη διάρκεια της

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

345

φυσικής ενσάρκωσης. Ο ενσαρκωμένος άνθρωπος αρνείται να κυβερνάται απ’ την επιθυμία· ό,τι απομένει από το απατηλό αστρικό σώμα κυριαρχείται τώρα από το νου και οι παρορμήσεις για την ικανοποίηση της επιθυμίας απορρίπτονται με πλήρη και συνειδητή επιλογή είτε λόγω των ιδιοτελών φιλοδοξιών και των νοητικών προθέσεων της ολοκληρωμένης προσωπικότητας ή κάτω από την έμπνευση της ψυχικής πρόθεσης που καθυποτάσσει το νου στους σκοπούς της. Όταν επιτευχθεί αυτό το σημείο εξέλιξης, ο άνθρωπος μπορεί τότε να διαλύσει τα τελευταία εναπομείναντα ίχνη κάθε επιθυμίας μέσω της φώτισης. Στα πρώτα στάδια της καθαρά μανασικής ή νοητικής ζωής αυτό γίνεται δια της φώτισης που φέρνει η γνώση και περιλαμβάνει κυρίως το έμφυτο φως της νοητικής ουσίας. Αργότερα, όταν η ψυχή και ο νους εδραιώσουν μια στενή σχέση, το φως της ψυχής επιταχύνει και συμπληρώνει τη διαδικασία. Ο μαθητής χρησιμοποιεί πλέον πιο αποκρυφιστικές μεθόδους, αλλά σ’ αυτό δε θα επεκταθώ. Η καταστροφή του νοητικού σώματος δεν επέρχεται πια με την καταστρεπτική δύναμη του ίδιου του φωτός, αλλά επισπεύδεται με το μέσον ορισμένων ήχων που εκπορεύονται από το πεδίο της πνευματικής θέλησης· αναγνωρίζονται από το μαθητή και του δίνεται η άδεια να τους χρησιμοποιήσει στις κατάλληλες λεκτικές μορφές τους από κάποιον πρεσβύτερο μυημένο μέσα στο Άσραμ ή από τον ίδιο το Διδάσκαλο προς το τέλος του κύκλου της ενσάρκωσης. Ο Δέκατος Νόμος της Θεραπείας. Θα ήθελα τώρα να διατυπώσω ορισμένα αξιώματα τα οποία θα χρειαστεί να εξετάσουμε στη μελέτη μας του Τρίτου Μέρους όπου θ’ ασχοληθούμε με τους Θεμελιώδεις Νόμους της Θεραπείας. Αυτούς τους Νόμους και τους Κανόνες σας τους έδωσα ήδη, αλλά τώρα επιζητώ να τους αναλύσω. Μελετήσαμε επισταμένως τις άμεσες διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα όταν η αρχή της ζωής αποσύρεται ή αποσύρθηκε απ’ το σώμα. Υπάρχει μια διάκριση στις δύο αυτές διαδικασίες, η οποία βασίζεται στην εξελικτική ανάπτυξη. Περιγράψαμε την απόσυρση της ζωικής αρχής και της συνείδησης από τα λεπτοφυή σώματα στους τρεις κόσμους και φθάσαμε τώρα στο σημείο όπου δεν ασχολούμαστε πια με το μέσο άνθρωπο ή τον υπανάπτυκτο άνθρωπο. Θα ασχοληθούμε με τη συνειδητή δραστηριότητα της ψυχής σε σχέση με τη μορφική της όψη. Στον υπανάπτυκτο ή μέσο άνθρωπο η ψυχή παίζει πολύ μικρό ρόλο στη διαδικασία του θανάτου, πέρα από τη συνεισφορά μιας απλής ψυχικής απόφασης να τερματίσει τον κύκλο της ενσαρκωμένης ζωής πριν την επάνοδο στο φυσικό πεδίο. Τα “σπέρματα του θανάτου” είναι εγγενή στη μορφική φύση και εκδηλώνονται σαν ασθένεια ή σαν γήρανση (χρησιμοποιώντας αυτή τη λέξη με την τεχνική κι όχι τη συνήθη της έννοια) και η ψυχή ακολουθεί τα δικά της ενδιαφέροντα στο δικό της πεδίο μέχρι τη στιγμή που η εξελικτική διαδικασία επιφέρει μια κατάσταση όπου η ολοκλήρωση ή η στενή σχέση μεταξύ ψυχής και μορφής είναι τόσο πραγματική ώστε η ψυχή ταυτίζεται βαθιά με την εκδηλωμένη της έκφραση. Όταν το στάδιο αυτό επιτευχθεί, μπορεί να ειπωθεί ότι για πρώτη φορά η ψυχή έχει ενσαρκωθεί αληθινά· “κατέρχεται σε εκδήλωση” αληθινά και ολόκληρη η ψυχική φύση συμμετέχει. Αυτό είναι ένα σημείο που πολύ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

346

λίγο τονίζεται ή γίνεται αντιληπτό. Στις προηγούμενες ζωές της ενσαρκούμενης ψυχής και για την πλειονότητα των κύκλων της ζωικής εμπειρίας η ψυχή πολύ λίγο ενδιαφέρεται για ό,τι συμβαίνει. Η απολύτρωση της ουσίας απ’ την οποία έγιναν όλες οι μορφές προωθείται σύμφωνα με τη φυσική διαδικασία και το “κάρμα της ύλης” είναι η αρχική διέπουσα δύναμη· ακολουθείται με τον καιρό απ’ το κάρμα που γεννάται απ’ τη συγχώνευση ψυχής και μορφής, παρότι (στα αρχικά στάδια) πολύ μικρή ευθύνη αναλαμβάνεται απ’ την ψυχή. Ό,τι συμβαίνει μέσα στο τριπλό ψυχικό περίβλημα είναι κατ’ ανάγκη αποτέλεσμα των έμφυτων τάσεων της καθαυτής ουσίας. Όμως με την πάροδο του χρόνου και καθώς η μια ενσάρκωση διαδέχεται την άλλη, το αποτέλεσμα της ενοικούσας ψυχικής ποιότητας εφελκύει βαθμιαία το ήθος και – μέσω του ήθους που είναι η άσκηση της διακριτικής αίσθησης η οποία αναπτύσσεται καθώς ο νους αποκτά αυξανόμενο έλεγχο – εφελκύεται μια αφυπνιζόμενη και τελικά μια αφυπνισμένη συνείδηση. Αυτή εκδηλώνεται αρχικά σαν αίσθηση ευθύνης· είναι αυτή που εδραιώνει βαθμιαία μια αυξανόμενη ταύτιση της ψυχής με το φορέα της, τον κατώτερο τριπλό άνθρωπο. Τα σώματα γίνονται τότε συνεχώς πιο εκλεπτυσμένα· τα σπέρματα του θανάτου και της ασθένειας δεν είναι πια τόσο ισχυρά· η ευαισθησία της εσώτερης ψυχικής αντίληψης αυξάνει, ωσότου έλθει ο καιρός κατά τον οποίο ο μυημένος-μαθητής πεθαίνει με μια πράξη της πνευματικής του θέλησης ή ανταποκρινόμενος στο ομαδικό κάρμα ή το εθνικό ή πλανητικό κάρμα. Η ασθένεια και ο θάνατος είναι ουσιαστικά συνθήκες έμφυτες στην ουσία· ενόσω ο άνθρωπος ταυτίζεται με τη μορφική όψη, θα ρυθμίζεται από το Νόμο της Διάλυσης. Αυτός ο νόμος είναι ένας θεμελιώδης και φυσικός νόμος που διέπει τη ζωή της μορφής σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης. Όταν ο μαθητής ή ο μυημένος ταυτίζεται με την ψυχή κι όταν η ανταχκάρανα έχει δομηθεί με το μέσον της ζωικής αρχής, τότε ο μαθητής διαφεύγει απ’ τον έλεγχο του παγκόσμιου, φυσικού αυτού νόμου και χρησιμοποιεί ή απορρίπτει το σώμα κατά βούληση – με την απαίτηση της πνευματικής θέλησης ή με την αναγνώριση των αναγκών της Ιεραρχίας ή των σκοπών της Σαμπάλλα. Ερχόμαστε τώρα στη διατύπωση ενός νέου νόμου που αντικαθιστά το Νόμο του Θανάτου και αναφέρεται μόνο σ’ εκείνους που βρίσκονται στα τελευταία στάδια της Ατραπού της Μαθητείας και τα στάδια της Ατραπού της Μύησης: ΝΟΜΟΣ Χ Ακροάσου, ω Τσέλα, την κλήση που φτάνει απ’ τον Υιό στη Μητέρα κι έπειτα υπάκουσε. Η Λέξη εκφέρεται ότι η μορφή υπηρέτησε το σκοπό της. Η αρχή του νου (η πέμπτη αρχή. Α.Α.Μπ.) οργανώνεται τότε κι έπειτα επαναλαμβάνει τη Λέξη. Η αναμένουσα μορφή ανταποκρίνεται και απορρίπτεται. Η ψυχή στέκει ελεύθερη. Ανταποκρίσου, ω Εγειρόμενε, στην κλήση που φτάνει μέσα στη σφαίρα της υποχρέωσης· αναγνώρισε την κλήση που προβάλλει από το Άσραμ ή από την Αίθουσα Συμβουλίου όπου αναμένει ο ίδιος ο Κύριος της Ζωής. Ο Ήχος εκπέμπεται. Η ψυχή και η μορφή μαζί πρέπει να απαρνηθούν την αρχή της ζωής κι έτσι να επιτρέψουν στην Ενάδα να σταθεί ελεύθερη. Η ψυχή ανταποκρίνεται. Η μορφή τότε διασπά τη

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

347

σύνδεση. Η Ζωή είναι πια ελεύθερη, κατέχοντας την ποιότητα της συνειδητής γνώσης και τον καρπό όλης της εμπειρίας. Αυτά είναι τα δώρα του συνδυασμού ψυχής και μορφής. Επιδίωξα να αποσαφηνίσω στο νου σας τη διάκριση μεταξύ ασθένειας και θανάτου όπως βιώνονται από το μέσο άνθρωπο και ορισμένες αντίστοιχες διαδικασίες συνειδητής διάλυσης όπως ασκούνται από τον προχωρημένο μαθητή ή μυημένο. Οι τελευταίες αυτές διαδικασίες συνεπάγονται μια βραδεία τεχνική ανάπτυξης με την οποία (στα αρχικά στάδια) ο μαθητής παραμένει ακόμη θύμα των τάσεων της μορφής που προκαλούν ασθένεια, όπως κάθε μορφή της φύσης. Η τάση αυτή προκαλεί τον επακόλουθο θάνατο δια των σταδίων της τροποποιημένης ασθένειας και του ειρηνικού, συνεπαγόμενου θανάτου, στα άλλα στάδια όπου ο θάνατος επέρχεται με μια πράξη της θέλησης – με την ώρα και τον τρόπο να προσδιορίζονται από την ψυχή και συνειδητά να καταγράφονται και ν’ αποτυπώνονται στον εγκέφαλο. Πόνος εκδηλώνεται σε αμφότερες τις περιπτώσεις, αλλά στην Ατραπό της Μύησης ο πόνος εξουδετερώνεται σε μεγάλο βαθμό, όχι επειδή ο μυημένος επιχειρεί να αποφύγει τον πόνο, αλλά επειδή η ευαισθησία της μορφής σε ανεπιθύμητες επαφές εξαφανίζεται και μαζί της εξαφανίζεται επίσης ο πόνος· ο πόνος είναι ο φύλακας της μορφής κι ο προστάτης της ουσίας· προειδοποιεί για τον κίνδυνο· υποδεικνύει ορισμένα συγκεκριμένα στάδια της εξελικτικής διαδικασίας· συνδέεται με την αρχή δια της οποίας η ψυχή ταυτίζεται με την ουσία. Όταν πάψει η ταύτιση, ο πόνος και η ασθένεια κι επίσης ο θάνατος χάνουν το άδραγμά τους πάνω στο μαθητή· η ψυχή δεν υπόκειται πια στις απαιτήσεις τους και ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, γιατί η ασθένεια και ο θάνατος είναι ποιότητες έμφυτες στη μορφή και υπόκεινται στις αλλαγές της μορφικής ζωής. Ο θάνατος είναι για τον άνθρωπο ό,τι ακριβώς φαίνεται να είναι η αποδέσμευση του ατόμου· η μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη της αποδέσμευσης της ατομικής ενέργειας το κατέδειξε. Ο πυρήνας του ατόμου σχάζεται σε δύο. (Η διατύπωση αυτή είναι επιστημονικά ανακριβής.) Αυτό το γεγονός στη ζωική εμπειρία του ατόμου αποδεσμεύει ένα μεγάλο φως και μια μεγάλη δυναμικότητα· πάνω στο αστρικό πεδίο το φαινόμενο του θανάτου έχει ένα κάπως παρόμοιο αποτέλεσμα και παραλληλίζεται στενά με τα φαινόμενα που προκύπτουν από την αποδέσμευση της ατομικής ενέργειας. Κάθε θάνατος σε όλα τα βασίλεια της φύσης έχει σε κάποια έκταση αυτό το αποτέλεσμα· συντρίβει και καταστρέφει την ουσιαστική μορφή κι έτσι υπηρετεί έναν εποικοδομητικό σκοπό· το αποτέλεσμα αυτό είναι κυρίως αστρικό ή ψυχιστικό και χρησιμεύει στη διάλυση μέρους της περιβάλλουσας γοητείας. Η μαζική καταστροφή μορφών που συνέβη στη διάρκεια των τελευταίων λίγων χρόνων του πολέμου προκάλεσε φαινομενικές αλλαγές επί του αστρικού πεδίου και συνέτριψε ένα τεράστιο ποσό της υφιστάμενης παγκόσμιας γοητείας κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Τα συμβάντα αυτά πρέπει να καταλήξουν σε μικρότερη αντίθεση στην εισροή του νέου τύπου ενέργειας· πρέπει να διευκολύνουν την εμφάνιση των ιδεών που ενσωματώνουν τις αναγκαίες αναγνωρίσεις· οι νέες έννοιες θα γίνουν τώρα φανερές και η ανάδυσή τους στο βασίλειο της ανθρώπινης σκέψης θα εξαρτηθεί από τη διατύπωση των “νέων

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ

348

δρόμων ή αγωγών εντύπωσης” δια των οποίων οι διάνοιες των ανθρώπων μπορούν να γίνουν ευαίσθητες στα ιεραρχικά σχέδια και στους σκοπούς της Σαμπάλλα. Αυτό όμως είναι παράπλευρο. Η πρότασή μου θα χρησιμεύσει για να σας δείξει μερικές από τις σχέσεις μεταξύ θανάτου κι εποικοδομητικής δραστηριότητας και την πλατιά χρησιμότητα του θανάτου σαν διαδικασίας ανοικοδόμησης. Θα σας μεταδώσει την ιδέα ότι ο μεγάλος αυτός Νόμος του Θανάτου – καθώς διέπει την ουσία στους τρεις κόσμους – είναι ένα ευεργετικό και διορθωτικό γεγονός. Δίχως να επεκταθώ σ’ αυτό, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι αυτός ο Νόμος του Θανάτου, που κυβερνά με τόση δυναμικότητα στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης, είναι μια αντανάκλαση ενός κοσμικού σκοπού που κυβερνά τα κοσμικά αιθερικά πεδία του ηλιακού μας συστήματος, το κοσμικό αστρικό πεδίο και το κοσμικό νοητικό πεδίο. Η ενέργεια που διαμοιράζει το θάνατο εκπορεύεται σαν έκφραση της ζωικής αρχής της μεγαλύτερης εκείνης ΖΩΗΣ που περιβάλλει και τα επτά πλανητικά συστήματα τα οποία εκφράζουν καθαυτά τη Ζωή του ηλιακού μας συστήματος. Όταν στη σκέψη και στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε, εισερχόμαστε σ’ αυτό το βασίλειο της καθαρής αφαίρεσης, είναι καιρός να σταματήσουμε και να επαναφέρουμε τις σκέψεις μας πίσω στους πιο πρακτικούς τρόπους της πλανητικής ζωής και στους νόμους που κυβερνούν το τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο. Είμαστε πια σε θέση (ύστερα απ’ αυτή την προσπάθεια να επιχειρηματολογήσουμε από το παγκόσμιο στο ιδιαίτερο, που είναι πάντοτε ο αποκρυφιστικός τρόπος) να καταπιαστούμε στο Τρίτο Μέρος με το τελευταίο σημείο που πραγματεύεται τις Βασικές Απαιτήσεις και πρέπει τώρα να εξετάσουμε τη χρήση της αρχής του θανάτου από το μαθητή ή το μυημένο. Θα ήθελα να σημειώσετε τον τρόπο με τον οποίο εκφράζω αυτή την έννοια. Την πραγματεύομαι με τον τίτλο Οι Διαδικασίες της Ολοκλήρωσης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

τη νοήμονα χρήση αυτού του γεγονότος, όπως το εφαρμόζει η ψυχή που λειτουργεί συνειδητά στους τρεις κόσμους, θα ήταν χρήσιμο να το μελετήσουμε σε δύο μέρη: ΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ

Πρώτο: Οι διαδικασίες δια των οποίων τερματίζεται ο κύκλος της ενσάρκωσης μέσω της πλήρους ολοκλήρωσης ψυχής και προσωπικότητας. Θα την προσεγγίσουμε από τρεις απόψεις: Τη σημασία της ολοκλήρωσης. Την κατάσταση του νου της ψυχής. Την εξάλειψη της σκεπτομορφής της προσωπικότητας. Δεύτερο: Το αποτέλεσμά της: Στο Άσραμ του Διδασκάλου, όσον αφορά το μαθητή. Στον τρόπο δια του οποίου ο απελευθερωμένος μαθητής μπορεί πια να δημιουργήσει ένα σώμα για επαφή στο φυσικό πεδίο και για υπηρεσία στους τρεις κόσμους – αυτή τη φορά όχι υπό το Νόμο της Αναγκαιότητας αλλά υπό το Νόμο της Υπηρεσίας, όπως νοείται από το μυημένο. Θα έχετε ήδη αντιληφθεί ότι συζητήσαμε το γεγονός του θανάτου όπως επηρεάζει το φυσικό σώμα (ένα πολύ οικείο γεγονός) κι επίσης το αστρικό ή νοητικό περίβλημα – εκείνα τα αθροίσματα της ρυθμιστικής ενέργειας με τα οποία δεν είμαστε τόσο αντικειμενικά εξοικειωμένοι, αλλά την ύπαρξη των οποίων παραδέχεται ακόμη και η ψυχολογία και τα οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να διασπώνται ή να εξαφανίζονται με το θάνατο του φυσικού σώματος. Έχετε άραγε αντιληφθεί ότι η μεγαλύτερη όψη του θανάτου που αφορά τελικά το ανθρώπινο ον είναι ο θάνατος της προσωπικότητας; Δε μιλώ εδώ με αφηρημένους όρους, όπως κάνουν όλοι οι εσωτεριστές όταν εργάζονται για την εξουδετέρωση της ποιότητας ή των ποιοτήτων που χαρακτηρίζουν τον προσωπικό εαυτό. Μιλούν για το “φόνο” εκείνης ή της άλλης ποιότητας, για την πλήρη κατάργηση του “κατώτερου εαυτού” και παρόμοιες φράσεις. Μιλώ εδώ για την κυριολεκτική καταστροφή, διάλυση, διασκόρπιση ή τελική διασπορά εκείνου του αγαπημένου και πολύ γνωστού προσωπικού εαυτού. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι η ζωή της προσωπικότητας διαιρείται στα ακόλουθα στάδια: 1. Την αργή και βαθμιαία κατασκευή της για μακρά περίοδο χρόνου. Για πολλούς κύκλους ενσαρκώσεων ο άνθρωπος δεν είναι προσωπικότητα. Είναι απλώς μέλος

της μάζας. 2. Η συνειδητή ταύτιση της ψυχής με την προσωπικότητα στη διάρκεια αυτού του σταδίου είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Η όψη της ψυχής που κρύβεται μέσα στα περιβλήματα κυριαρχείται για μια πολύ μακρά περίοδο από τη ζωή αυτών των περιβλημάτων και κάνει αισθητή την παρουσία της μόνο με ό,τι ονομάζουμε “φωνή της συνείδησης”. Με την πάροδο όμως του χρόνου η ενεργός νοήμων ζωή του προσώπου βαθμιαία ενισχύεται και συντονίζεται από την ενέργεια που ρέει απ’ τα πέταλα γνώσης του εγωικού λωτού ή από τη νοήμονα αντιληπτική φύση της ψυχής στο δικό της πεδίο. Αυτή προκαλεί τελικά την ολοκλήρωση των τριών κατώτερων περιβλημάτων σε ένα λειτουργικό σύνολο. Τότε ο άνθρωπος είναι μια προσωπικότητα. 3. Η ζωή της προσωπικότητας του συντονισμένου ατόμου διαρκεί για μεγάλο αριθμό ζωών και διαιρείται επίσης σε τρεις φάσεις: α. Τη φάση μιας κυρίαρχης επιθετικής προσωπικής ζωής που ρυθμίζεται βασικά απ’ τον ακτινικό της τύπο, με ιδιοτελή φύση και πολύ ατομικιστικό. β. Μια μεταβατική φάση όπου μαίνεται η σύγκρουση μεταξύ προσωπικότητας και ψυχής. Η ψυχή αρχίζει να ζητεί απελευθέρωση από τη μορφική ζωή κι όμως – σε τελική ανάλυση – η προσωπικότητα εξαρτάται από τη ζωική αρχή που απονέμεται από την ψυχή. Με άλλα λόγια, η σύγκρουση μεταξύ της ψυχικής ακτίνας και της ακτίνας της προσωπικότητας αρχίζει και ο πόλεμος διεξάγεται μεταξύ δύο εστιασμένων όψεων ενέργειας. Η σύγκρουση αυτή τερματίζεται κατά την τρίτη μύηση. γ. Ο έλεγχος από την ψυχή είναι η τελική φάση που οδηγεί στο θάνατο και την καταστροφή της προσωπικότητας. Ο θάνατος αυτός αρχίζει όταν η προσωπικότητα, ο Ένοικος στο Κατώφλι, στέκει μπροστά στον Άγγελο της Παρουσίας. Το φως του ηλιακού Αγγέλου εξαλείφει τότε το φως της ύλης. Η φάση του “ελέγχου” ρυθμίζεται από την πλήρη ταύτιση της προσωπικότητας με την ψυχή· είναι μια αντιστροφή της προηγούμενης ταύτισης της ψυχής με την προσωπικότητα. Είναι επίσης ό,τι εννοούμε όταν μιλάμε για την ολοκλήρωση αυτών των δύο· τα δύο είναι τώρα ένα. Σ’ αυτή τη φάση αναφερόταν ο Απ. Παύλος όταν μιλούσε (στην προς Εφεσίους Επιστολή) για τον Χριστό “ίνα τους δύο κτίσει εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπο”. Είναι κυρίως η φάση των τελικών σταδίων της Δοκιμαστικής Ατραπού (όπου αρχίζει συνειδητά το έργο) και η περάτωσή τους στην Ατραπό της Μαθητείας. Είναι το στάδιο του πρακτικού κι επιτυχούς υπηρέτη· είναι εκείνο όπου η όλη εστίαση και η έκβαση της ζωής του ανθρώπου αφιερώνεται στην εκπλήρωση της ιεραρχικής πρόθεσης. Ο άνθρωπος αρχίζει να εργάζεται επί και από επίπεδα που δεν περιλαμβάνονται στους τρεις κόσμους της συνήθους εξέλιξης, αλλά τα οποία έχουν ωστόσο τα αποτελέσματα και τους σχεδιασμένους αντικειμενικούς τους σκοπούς μέσα στους τρεις αυτούς κόσμους.

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

351

Η Σημασία της Ολοκλήρωσης. Οι περισσότεροι δάσκαλοι και ζηλωτές τονίζουν την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και τον ορθό προσανατολισμό της στον κόσμο των πνευματικών αξιών. Πρέπει να θυμάστε ότι αυτό είναι ένα προγενέστερο στάδιο και ορθό. Η ολοκλήρωση του νου, της συναισθηματικής φύσης και του εγκεφάλου είναι το κύριο χαρακτηριστικό όλων των προχωρημένων ανθρώπινων όντων – των κακών, των πολύ κακών, των καλών και των πολύ καλών. Δεν είναι όμως σημάδι πνευματικής ζωής και συχνά είναι το τελείως αντίθετο. Ένας “Χίτλερ” ή ένα φιλόδοξο πρόσωπο με βαθιά ιδιοτελή ή άπονα κατευθυνόμενη ζωή, είναι μια προσωπικότητα με όλες τις δυνάμεις του νου της αφιερωμένες σε κακούς σκοπούς, με τη συναισθηματική φύση έτσι συγκροτημένη, ώστε να μην παρουσιάζει εμπόδια στην προώθηση των ιδιοτελών αυτών προθέσεων και με έναν πολύ ισχυρό εγκέφαλο δεκτικό στα σχέδια και τις μεθόδους των δύο φορέων, που εκτελεί τις προσταγές της προσωπικότητας. Θα ήθελα να τονίσω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων δεν είναι προσωπικότητες, άσχετα πόσο εύκολα μιλούν για τις προσωπικότητές τους. Για παράδειγμα, ο αρχικός αντικειμενικός σκοπός της μάζας των ζηλωτών και σπουδαστών είναι πρώτα απ’ όλα να ολοκληρώσουν τον κατώτερο τριπλό άνθρωπο, έτσι ώστε να γίνουν λειτουργικές προσωπικότητες προτού γίνουν λειτουργικές ψυχές· το έργο είναι αφιερωμένο στο σκοπό της δημιουργίας μιας συνειδητής εστίασης της προσωπικότητας, ενώ θ’ αποφύγουν εκείνο τον κύκλο των ενσαρκώσεων όπου η προσωπικότητα αφιερώνεται σε κατώτερους και ιδιοτελείς σκοπούς. Οι πιο προχωρημένοι σπουδαστές αφιερώνονται στο σκοπό της δημιουργίας μιας ακόμη ανώτερης ολοκλήρωσης ψυχής και προσωπικότητας, που οδηγεί στην τελική εκείνη ολοκλήρωση η οποία εισάγει την ανώτατη όψη όλων, εκείνη της εναδικής ζωής. Υπάρχουν σήμερα στον κόσμο πολλές αληθινά ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αυτές, επειδή ψυχή και προσωπικότητα είναι ολοκληρωμένες, μπορούν να βαδίσουν την Ατραπό της Αποδεγμένης Μαθητείας. Αυτή είναι μια ελπιδοφόρα ανάπτυξη, αν μπορούσατε να αντιληφθείτε τις συνέπειες και τη σημασία της και ανακύπτει το ερώτημα πώς όσοι βρίσκονται ακόμη σε διαδικασία αναπροσανατολισμού θα μπορέσουν ν’ αναπτύξουν μια επαρκή ολοκλήρωση της προσωπικότητας. Δε θα το κάνουν ποτέ αν υπερτιμούν ή υποτιμούν τον εαυτό τους. Πολλοί τείνουν να θεωρούν τον εαυτό τους σαν προσωπικότητα λόγω της φυσικής ισχυρογνωμοσύνης τους ή επειδή είναι σπουδαστές του αποκρυφισμού. Λησμονούν ότι σπουδαστής του αποκρυφισμού είναι εκείνος που ερευνά ό,τι είναι κρυμμένο – στην περίπτωσή τους για το κρυμμένο εκείνο ολοκληρώνον νήμα που θα τους επιτρέψει να σμίξουν τα τρία σώματα κι έτσι να αξίζουν αληθινά το όνομα της προσωπικότητας. Μερικοί απ’ αυτούς δεν μπορούν να γίνουν προσωπικότητες στη διάρκεια αυτής της ζωής, αλλά μπορούν ν’ αναπτύξουν τη νοητική αντίληψη της δυνατότητας και της φύσης της· πρέπει να θυμούνται ότι “όπως σκέπτεται ο άνθρωπος στην καρδιά του, έτσι και είναι”. Δεν αποτελεί απώλεια χρόνου, αλλά μια πολύ αναγκαία διαδικασία από την οποία πέρασε κάθε Μέλος της Ιεραρχίας.

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

352

Μελέτη και διαλογισμός συνδυασμένα είναι οι παράγοντες που όλοι οι ζηλωτές πρέπει να χρησιμοποιήσουν, αν επιδιώκουν να επιφέρουν την αναγκαία αυτή ολοκλήρωση και την επακόλουθη ζωή υπηρεσίας. Έτσι ο ζηλωτής μπορεί να δοκιμάσει τόσο το βαθμό ολοκλήρωσής του όσο και την έκταση της ποιότητας για υπηρεσία που παράγεται απ’ αυτή την ολοκλήρωση. Αν οι ζηλωτές μελετήσουν με επιμέλεια τη ζωή τους στο φυσικό πεδίο, θα ανακαλύψουν ότι είτε εργάζονται αυτόματα ανταποκρινόμενοι στις συμβατικές ιδέες του φυσικού πεδίου για την καλή θέληση ή να είναι αγαθοί, είτε εργάζονται συναισθηματικά γιατί επιθυμούν να βοηθούν, επιθυμούν να αγαπιούνται, επιθυμούν να ανακουφίζουν τον πόνο (γιατί απεχθάνονται τη δυσφορία που τους προξενεί ο πόνος), πιστεύουν ότι ακολουθούν τα βήματα του Χριστού που βάδιζε πράττοντας το καλό ή λόγω μιας φυσικής βαθιά εδραιωμένης ζωικής τάσης. Είναι μια ελπιδοφόρα και αποφασιστική ανέλιξη. Οι ζηλωτές θα βρουν τελικά (όταν η φυσική και η συναισθηματική φάση της ολοκλήρωσης τελειώσουν) ότι επακολουθεί μια φάση νοήμονος υπηρεσίας που υποκινείται αρχικά από οίκτο, έπειτα από πεποίθηση στην ουσιαστικότητά της, κατόπιν από ένα στάδιο σαφούς πνευματικής φιλοδοξίας, έπειτα από πειθήνια τήρηση του παραδείγματος της Ιεραρχίας και τελικά απ’ τη δραστηριότητα της ποιότητας της αγνής αγάπης· η αγνή αυτή αγάπη εκδηλώνεται αυξητικά καθώς βαίνει η ανώτερη ολοκλήρωση ψυχής και προσωπικότητας. Όλες αυτές οι φάσεις πρόθεσης και τεχνικής είναι ορθές στη θέση τους, μόνο όταν έχουν διδακτική αξία κι εφόσον οι επόμενες ανώτερες φάσεις παραμένουν αόριστες και νεφελώδεις. Αποβαίνουν εσφαλμένες όταν συνεχίζονται και διατηρούνται εφόσον φαίνεται καθαρά το επόμενο στάδιο αλλά δεν ακολουθείται. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Αξίζει να αντιληφθείτε την αληθινή σημασία των ποικίλων αυτών φάσεων της ολοκλήρωσης που προωθούνται – όπως έχουν – σύμφωνα με τον εξελικτικό νόμο. Όλα αυτά τα βήματα στο δρόμο της ολοκλήρωσης οδηγούν σ’ εκείνο το κορυφαίο στάδιο όπου η προσωπικότητα – πλούσια σε πείρα, ισχυρή σε έκφραση, αναπροσανατολισμένη και αφιερωμένη – γίνεται απλά ο μεσολαβητής της ψυχικής ζωής μεταξύ της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας. Πάλι – συλλογισθείτε σ’ αυτό. Η Κατάσταση του Νου της Ψυχής. Κι ενώ όλες αυτές οι φάσεις, τα στάδια και οι αντιλήψεις συμβαίνουν στη ζωή της προσωπικότητας, ποια είναι η στάση της ψυχής στο δικό της πεδίο; Η εξέταση αυτή συνεπάγεται πρώτα απ’ όλα μια αναγνώριση των τριών όψεων του νου που βρίσκονται σ’ ό,τι αποκαλούμε νοητικό πεδίο: 1. Τον κατώτερο συγκεκριμένο νου που είναι η στάση της σκέψης που διατηρείται από τη μικροσκοπική όψη της ψυχής η οποία “κατέβηκε” αρχικά στην εκδήλωση κατά το χρόνο της ατομικοποίησης. Αυτός – κατά το μακρύ κύκλο των ενσαρκώσεων – έγινε αυξημένα ευαίσθητος στον επισκιάζοντα Εαυτό του. Αυτός ο επισκιάζων Εαυτός λέει στην ενσαρκωμένη του όψη: “Έχοντας διαπεράσει ολόκληρο το σύμπαν με ένα τμήμα του εαυτού μου, παραμένω”. Η έλξη αυτού του επισκιάζοντος “παραμένοντος Εαυτού” σύρει το μικρό τμήμα πίσω στην αρχική του πηγή.

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

353

2. Τον Υιό του Νου, την ψυχή, το προϊόν της σκέψης του Παγκόσμιου Νου, τη σκεπτόμενη, νοούσα, διακρίνουσα, αναλύουσα Ταυτότητα ή πνευματική Οντότητα. Αυτή η όψη της Μιας Ζωής χαρακτηρίζεται από αγνό νου, αγνό λόγο, αγνή αγάπη κι αγνή θέληση. Ένας “Κύριος της Θυσίας” ο οποίος δια της εμπειρίας της ενσάρκωσης, της ολοκλήρωσης και της έκφρασης ανέλαβε το έργο της απολύτρωσης της ύλης και της ανύψωσης της ουσίας στους Ουρανούς! Αυτές είναι γνώριμες αλήθειες και αρχαίες κοινοτυπίες, αλλά παραμένουν ακόμη για σας θεωρίες. Μπορείτε να δοκιμάσετε τη θεωρητική τους φύση διερωτώμενοι: Τι κάνω σαν ψυχή (αν λειτουργώ καθόλου σαν ψυχή) για ν’ ανυψώσω την υλική μου όψη, τους τρεις φορείς μου και την ουσία απ’ την οποία έγιναν, σε υψηλότερα πεδία έκφρασης; 3. Τον ανώτερο αφηρημένο νου που είναι για την ψυχή ό,τι η κατώτατη όψη της ψυχής, που ενσωματώνεται στα πέταλα γνώσης, είναι για το συγκεκριμένο νου. Ο αφηρημένος αυτός νους είναι η κατώτατη όψη της Πνευματικής Τριάδας. Όταν συμβεί η ολοκλήρωση μεταξύ προσωπικότητας και ψυχής, τότε η ψυχή – στο δικό της σώμα και φύση και στο δικό της πεδίο – μπορεί ν’ αρχίσει ν’ αποβλέπει σε μια ανώτερη ολοκλήρωση ή συνδετική σχέση την οποία πρέπει τελικά να επιφέρει μεταξύ του εαυτού της και της Πνευματικής Τριάδας. Η επίτευξη σ’ ένα κατώτερο επίπεδο καθιστά πάντοτε εφικτή την επίτευξη σ’ ένα ανώτερο. Δεν υπάρχει αληθινή ανώτερη επίτευξη προτού, βήμα προς βήμα, η κατώτερη ανακλώμενη όψη κυριαρχηθεί, χρησιμοποιηθεί και αναγνωρισθεί σαν ένα εργαλείο που επιφέρει ακόμη ανώτερες δραστηριότητες. Η κατάσταση του νου της ψυχής στη διάρκεια των διαδικασιών της κατώτερης ολοκλήρωσης μπορεί να συνοψισθεί ως εξής: 1. Εκείνη της πλήρους αδιαφορίας στη διάρκεια των πρώτων σταδίων του κύκλου ενσάρκωσης. Η “ένθετη όψη” της (όπως ονομάσθηκε) είναι τελείως επαρκής για το αργό κι επίπονο έργο της ανέλιξης των σωμάτων, της ανάπτυξης των χαρακτηριστικών τους και της απόκτησης της πικρής εμπειρίας της τυφλότητας και της άγνοιας. Η περίοδος αυτή είναι η μεγαλύτερη και καθώς περνά, η ψυχή προωθεί το δικό της ζωικό ενδιαφέρον, στο δικό της επίπεδο εμπειρίας, στη δική της ακτίνα και υπό την επιρροή του Διδασκάλου ο Οποίος θα οδηγήσει τελικά τη σκέψη (μέσω ευχαρίστως αποδεκτής εντύπωσης) της αναπτυσσόμενης προσωπικότητας. Μην ξεχνάτε ότι αυτό το βασίλειο ή αυτό το άθροισμα ψυχών είναι ό,τι ο Χριστιανός αποκαλεί Βασιλεία του Θεού και ο αποκρυφιστής πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη μας. Να θυμάστε επίσης ότι ο σκοπός της συσσωματωμένης ζωής του είναι να προκαλέσει στη συνείδηση την αντίληψη της πνευματικής πόλωσης της πλανητικής ΖΩΗΣ. 2. Καθώς βαίνει η εξέλιξη, οι τρεις φορείς – δημιουργημένοι ήδη κι αναπτυγμένοι – καθίστανται δυναμικοί κι ο κραδασμός τους γίνεται αρκετά ισχυρός για να προσελκύσει κάποια προσοχή από την απασχολημένη ψυχή. Η πρώτη αντίδραση είναι ερεθισμός. Ο αποκρυφιστικός ερεθισμός δεν είναι θυμός όπως τον εκφράζουν

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

354

τα ανθρώπινα όντα, αλλά ανταπόκριση σε επαφή – ανταπόκριση που δεν είναι αρεστή. Με άλλα λόγια, είναι τριβή. Θα κατανοήσετε συνεπώς καλύτερα την έννοια της δήλωσης ότι ο τελευταίος δεσμός που απορρίπτει ο Διδάσκαλος είναι ο ερεθισμός. Η προσωπικότητα δεν ελκύει πια την προσοχή· η τριβή συνεπώς παύει και δε μένει τίποτε παρά ένας καθαρός αγωγός δια του οποίου μπορεί να χυθεί πνευματική ενέργεια. Ο ερεθισμός, όπως τον εννοείτε, προκαλείται όταν η προσωπική σας ισχυρογνωμοσύνη, η αυτοεκτίμηση, οι ιδέες και τα σχέδια παραβιάζονται από εκείνες ενός άλλου προσώπου. Δεν είναι αυτή η μορφή ερεθισμού που απορρίπτει ο Διδάσκαλος. Η δεύτερη αντίδραση είναι εκείνη της διαλογιστικής διαδικασίας ή της παραγωγής δύναμης που θα χρησιμοποιηθεί αργότερα στους τρεις κόσμους για να ενισχύσει την ψυχική ενέργεια μέσα στη μορφή και να δημιουργήσει το πεδίο της γνώσης, γεμάτο από σκεπτομορφές στο οποίο η προσωπικότητα θα ριψοκινδυνέψει αργότερα. Η ψυχή προετοιμάζεται λοιπόν για το δικό της αναπροσανατολισμό στη Ζωή και την έκφρασή της στους τρεις κόσμους κι όχι για ν’ αποκτήσει ζωική εμπειρία. 3. Όταν η προσωπικότητα γίνει κυρίαρχη, η ψυχή εισάγει ένα νέο παράγοντα στη ζωή της αντανάκλασής της, την ενσαρκωμένη ψυχή. Κινητοποιεί κι εστιάζει την ενέργεια της ψυχικής ακτίνας και με μια πράξη θέλησης τη φέρνει σε άμεση επαφή με την ακτίνα της προσωπικότητας. Αυτό έχει μια ανακλαστική δράση στις ακτίνες του τριπλού κατώτερου ανθρώπου, διεγείροντάς τες, αφυπνίζοντάς τες και ρυθμίζοντας το αιθερικό σώμα, έτσι ώστε τα κέντρα δια των οποίων χύνονται οι ακτίνες της προσωπικότητας και το κεφαλικό κέντρο που ανταποκρίνεται στην ψυχική ακτίνα, να γίνουν πιο ενεργά. Το κέντρο άζνα δια του οποίου εργάζεται η προσωπικότητα, εντείνει τη δραστηριότητά του και τότε συμβαίνουν δύο πράγματα: α. Η ζωή της προσωπικότητας γίνεται διαρκώς ισχυρότερη κι ο άνθρωπος αναπτύσσει μια έντονη ατομικότητα. β. Το κεφαλικό κέντρο αρχίζει ν’ ασκεί επιρροή στο κέντρο άζνα κι αργά και βαθμιαία στο κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης. Η αυτοβουλία αυξάνει όπως και κάθε ποιότητα. 4. Η ψυχή βρίσκεται τώρα σ’ ό,τι οι εσωτεριστές ονομάζουν “διαδικασία αντιστροφής”. Αυτή προξενεί μεγάλο ενδιαφέρον στην αντανάκλασή της στους τρεις κόσμους και τότε συμβαίνουν τρία πράγματα: α. Ο κατώτερος συγκεκριμένος νους υπόκειται σε φώτιση από την ψυχή. β. Η ενέργεια της ψυχικής ακτίνας εισρέει όλο και περισσότερο στην προσωπικότητα, εντείνοντας τη σύγκρουσή της. γ. Η ατραπός του ανθρώπου γύρω στο ζωδιακό απ’ τον Κριό μέσω των Ιχθύων στον Ταύρο αντιστρέφεται και τότε προχωρεί αριστερόστροφα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες προκαλούν στη Δοκιμαστική Ατραπό μια βίαιη σύγκρουση που αυξάνει καθώς ο άνθρωπος βαδίζει στην Ατραπό της Μαθητείας. Η δυναμικότητα της προσωπικότητας, κυρίαρχης και κυριαρχούμενης, προκαλεί έντονη καρμική δραστηριότητα. Γεγονότα και περιστατικά συσσωρεύονται γρήγορα και βίαια

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

355

στην εμπειρία του μαθητή. Η ποιότητα του περιβάλλοντός του είναι η καλύτερη διαθέσιμη στους τρεις κόσμους· η εμπειρία του κυμαίνεται μεταξύ των άκρων· εξοφλεί τις καρμικές του υποχρεώσεις και πληρώνει το τίμημα των σφαλμάτων του παρελθόντος με μεγάλη ταχύτητα. Όλο αυτό το διάστημα η μια ενσάρκωση διαδέχεται την άλλη και η γνώριμη διαδικασία του θανάτου που παρεμβαίνει μεταξύ των κύκλων της εμπειρίας, συνεχίζεται. Ωστόσο και οι τρεις θάνατοι – φυσικός, αστρικός και νοητικός – διεξάγονται με μια σταθερά αφυπνιζόμενη κατάσταση επίγνωσης καθώς αναπτύσσεται ο κατώτερος νους· ο άνθρωπος δεν παρασύρεται πια – κοιμισμένος και αμαθής – από τον αιθερικό, αστρικό και νοητικό φορέα, αλλά ο καθένας τους γίνεται ένα γεγονός όπως κι ο φυσικός θάνατος. Τελικά έρχεται η στιγμή κατά την οποία ο μαθητής πεθαίνει θεληματικά με πλήρη συνείδηση και με πραγματική γνώση εγκαταλείπει τους διάφορους φορείς του. Η ψυχή ελέγχει σταθερά και τότε ο μαθητής επιφέρει το θάνατο με μια πράξη ψυχικής θέλησης και γνωρίζει ακριβώς τι κάνει. Η Εξάλειψη της Σκεπτομορφής της Προσωπικότητας. Εξετάζοντας αυτό το ζήτημα (και μπορεί να γίνει μόνο πολύ σύντομα) πρέπει να έχετε κατά νου δύο πράγματα: 1. Ότι εξετάζουμε αποκλειστικά μια ιδέα στο νου της ψυχής και ασχολούμαστε με το βασικό γεγονός της πλάνης που έλεγχε ολόκληρο τον κύκλο της ενσάρκωσης κι έτσι κρατούσε την ψυχή αιχμάλωτη της μορφής. Για την ψυχή η προσωπικότητα υποδηλώνει δύο πράγματα: α. Την ικανότητα της ψυχής να ταυτίζεται με τη μορφή· αυτή γίνεται αντιληπτή πρώτα απ’ όλα από την ψυχή, όταν η προσωπικότητα αρχίζει να αντιδρά σε κάποιο μέτρο πραγματικής ολοκλήρωσης. β. Μια ευκαιρία για μύηση. 2. Ότι η εξάλειψη της σκεπτομορφής της προσωπικότητας, που συμπληρώνεται στην τρίτη μύηση, είναι μια μεγάλη μύηση για την ψυχή στο δικό της πεδίο. Γι’ αυτό το λόγο η τρίτη μύηση θεωρείται σαν η πρώτη κύρια μύηση, αφού οι δύο προηγούμενες μυήσεις έχουν μικρό αποτέλεσμα στην ψυχή κι επηρεάζουν μόνο την ενσαρκωμένη ψυχή, το “τμήμα” του όλου. Αυτά είναι γεγονότα που λίγο κατανοήθηκαν και σπάνια τονίσθηκαν στα βιβλία που δημοσιεύθηκαν ως τώρα. Η έμφαση ήταν μέχρι τώρα στις μυήσεις καθώς επηρεάζουν το μαθητή στους τρεις κόσμους. Αλλά ασχολούμαι ειδικά με τις μυήσεις καθώς επηρεάζουν ή όχι την ψυχή που επισκιάζει την αντανάκλασή της, την προσωπικότητα, στους τρεις κόσμους. Ό,τι είπα συνεπώς θα έχει μικρή σημασία για το μέσο αναγνώστη. Απ’ τη σκοπιά του προσωπικού εαυτού που αυτοθεωρείται σαν ο Ένοικος στο Κατώφλι, η στάση ή η κατάσταση του νου εικονίσθηκε ανεπαρκώς σαν στάση πλήρους απάλειψης στο φως της ψυχής· η δόξα της Παρουσίας που μετουσιώθηκε από τον

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

356

Άγγελο, είναι τέτοια ώστε η προσωπικότητα εξαφανίζεται πλήρως, με τις απαιτήσεις και τις εφέσεις της. Δε μένει τίποτε εκτός από το κέλυφος, το περίβλημα και το όργανο δια του οποίου το ηλιακό φως μπορεί να διαχυθεί για τη βοήθεια της ανθρωπότητας. Αυτό αληθεύει σε ορισμένο βαθμό, αλλά είναι μόνο – σε τελική ανάλυση – η απόπειρα του ανθρώπου να εκφράσει με λέξεις το μετουσιωτικό και μεταμορφωτικό αποτέλεσμα της τρίτης μύησης, κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Απείρως δυσκολότερη είναι η προσπάθεια που κάνω εδώ για να απεικονίσω τη στάση και τις αντιδράσεις της ψυχής, του ενός εαυτού, του Διδασκάλου στην καρδιά, όταν αναγνωρίζει το εκπληκτικό γεγονός της δικής της ουσιαστικής απελευθέρωσης και αντιλαμβάνεται μια για πάντα ότι είναι πια ανίκανη ν’ ανταποκριθεί με οποιοδήποτε τρόπο στους κατώτερους κραδασμούς των τριών κόσμων, όπως διαβιβάζονται στην ψυχή από το όργανο επαφής της, τη μορφή της προσωπικότητας. Η μορφή αυτή είναι πλέον ανίκανη για μια τέτοια διαβίβαση. Αφού αυτή η αντίληψη εστιασθεί και γίνει παραδεκτή, η δεύτερη αντίδραση της ψυχής είναι ότι – έχοντας επιτύχει την ελευθερία – η ελευθερία αυτή υπαγορεύει τώρα τις δικές της απαιτήσεις: 1. Για μια ζωή υπηρεσίας στους τρεις κόσμους που είναι τόσο οικείοι αλλά έχουν πια ξεπερασθεί πλήρως. 2. Μια επισκιάζουσα αίσθηση εξωστρεφούς αγάπης για όσους αναζητούν ακόμη απελευθέρωση. 3. Μια αναγνώριση του ουσιαστικού τριγώνου που έχει γίνει πια το κέντρο της αντιληπτικής ζωής της ψυχής:

Η ψυχή δονείται πια μεταξύ των δύο σημείων ή ζευγών των αντιθέτων και δρα σαν επικλητικό και εφελκυστικό κέντρο. Καμιά από τις παραπάνω αντιλήψεις δεν μπορεί να καταγραφεί στην εγκεφαλική συνείδηση ή στο νου της φωτισμένης προσωπικότητας. Θεωρητικά μπορεί να γίνει αισθητή μια αμυδρή όραση των ενδόμυχων δυνατοτήτων, αλλά η συνείδηση δεν είναι πια εκείνη του υπηρετούντος μαθητή στους τρεις κόσμους, που χρησιμοποιεί το νου, τα συναισθήματα και το φυσικό σώμα για να εκτελεί όσο μπορεί τη διαταγή και την ιεραρχική πρόθεση. Εξαφανίσθηκε με το θάνατο της συνείδησης της προσωπικότητας. Η συνείδηση είναι τώρα εκείνη της ίδιας της ψυχής που δεν έχει επίγνωση χωρισμού, είναι ενστικτωδώς ενεργός, πνευματικά προσηλωμένη στα σχέδια της Βασιλείας του Θεού και πλήρως ελεύθερη από τη σαγήνη ή τον αμυδρότερο έλεγχο της ύλης-μορφής· η ψυχή ωστόσο ανταποκρίνεται ακόμη και είναι βυθισμένη στην ουσία-ενέργεια και η ανώτερη αντιστοιχία της λειτουργεί ακόμη στα επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

357

– το βουδδικό, ατμικό, εναδικό και λογοϊκό πεδίο. Τι πρέπει τότε να συμβεί για να είναι η ζωή της ψυχής πλήρης και μεστή και τόσο τέλεια περιεκτική ώστε οι τρεις κόσμοι ν’ αποτελούν μέρος της περιοχής της επίγνωσής της και του πεδίου της υπηρεσίας της; Ο μόνος τρόπος για να σας διευκρινίσω τι πρέπει να κάνει η ψυχή μετά την τρίτη μύηση είναι να το συνοψίσω κατά δύο τρόπους: Πρώτο: Η ψυχή γίνεται πια ένας συνειδητός δημιουργός, γιατί η τρίτη όψη – που αναπτύχθηκε και κυριαρχήθηκε δια της εμπειρίας στους τρεις κόσμους κατά τη διάρκεια του μακρού κύκλου των ενσαρκώσεων – έχει φτάσει ένα σημείο τέλειας δραστηριότητας. Θέτοντάς το τεχνικά: η ενέργεια των πετάλων γνώσης και η ενέργεια των πετάλων αγάπης έχουν πια σμίξει και συγχωνευθεί τόσο ενεργά, ώστε δύο από τα εσώτερα πέταλα που περιστοιχίζουν το πετράδι στο λωτό, δε δρουν πλέον σαν καλύμματα για το πετράδι αυτό. Μιλώ εδώ συμβολικά. Λόγω αυτού του γεγονότος ο θάνατος ή η εξάλειψη της προσωπικότητας είναι η πρώτη δραστηριότητα στο δράμα της συνειδητής δημιουργίας και η πρώτη μορφή που δημιουργείται απ’ την ψυχή είναι ένα υποκατάστατο της προσωπικότητας. Έτσι δημιουργείται ένα όργανο για υπηρεσία στους τρεις κόσμους. Αυτή τη φορά όμως είναι ένα όργανο χωρίς ζωή, χωρίς επιθυμία, χωρίς φιλοδοξία και χωρίς δική του δύναμη σκέψης. Είναι μόνο ένα περίβλημα ουσίας που εμψυχώνεται από την ψυχική ζωή αλλά – ταυτόχρονα – ανταποκρίνεται και προσαρμόζεται στην περίοδο, τη φυλή και τις περιβαλλοντικές συνθήκες όπου η δημιουργική ψυχή επιλέγει να εργασθεί. Σκεφθείτε αυτή τη δήλωση και τονίστε τις λέξεις “προσαρμόζεται στην”. Δεύτερο: Η ψυχή προετοιμάζεται κατόπιν για την προσεχή τέταρτη μύηση. Αυτή αποτελεί βασικά μια εναδική εμπειρία και καταλήγει – όπως γνωρίζετε – στην εξαφάνιση ή καταστροφή του ψυχικού φορέα ή του αιτιώδους σώματος και στην εδραίωση συνεπώς μιας άμεσης σχέσης μεταξύ της ενάδας στο δικό της πεδίο και της μόλις δημιουργηθείσας προσωπικότητας μέσω της ανταχκάρανα. Τα δύο αυτά σημεία σας δίνονται για πρώτη φορά στη διαδοχική παροχή της απόκρυφης διδασκαλίας· όμως οι νύξεις που δόθηκαν, προετοίμασαν το δρόμο για τα δύο αυτά γεγονότα. Δόθηκαν επίσης πληροφορίες για τη μαγιαβιρούπα δια της οποίας ο Διδάσκαλος εργάζεται κι έρχεται σ’ επαφή με τους τρεις κόσμους και την οποία δημιουργεί εσκεμμένα για να υπηρετήσει τους σκοπούς και τα σχέδια Του. Είναι ένα συγκεκριμένο υποκατάστατο της προσωπικότητας και μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν η παλιά προσωπικότητα (που δομήθηκε και αναπτύχθηκε στον κύκλο της ενσάρκωσης) έχει εξαλειφθεί. Προτιμώ τη λέξη “εξαλειφθεί” από τη λέξη “καταστραφεί”. Η δομή – τη στιγμή της εξάλειψης – παραμένει, αλλά η χωριστική της ζωή έχει φύγει. Αν σκεφθείτε καθαρά αυτή τη δήλωση, θα δείτε ότι είναι πλέον εφικτή μια πολύ πλήρης ολοκλήρωση. Η ζωή της προσωπικότητας απορροφήθηκε· η μορφή της προσωπικότητας έχει παραμείνει, αλλά χωρίς καμιά δική της πραγματική ζωή· αυτό σημαίνει ότι μπορεί πια να είναι δέκτης ενεργειών και δυνάμεων που χρειάζονται στον

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

358

εργαζόμενο μυημένο ή Διδάσκαλο για να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Οι σπουδαστές θα βρουν χρήσιμο να μελετήσουν τις τρεις “εμφανίσεις του Χριστού”, όπως αναφέρονται στην αφήγηση του Ευαγγελίου: 1. Τη μεταμορφωμένη εμφάνισή Του στο Όρος της Μεταμόρφωσης. Το επεισόδιο αυτό εικονίζει συμβολικά την ακτινοβόλο ψυχή κι επίσης τα τρία κενωμένα σώματα της προσωπικότητας και υπαινίσσεται ακόμη μια μελλοντική δόμηση ενός φορέα εκδήλωσης. Ο Απ. Πέτρος λέει, “Κύριε, ει θέλεις ποιήσωμεν ώδε τρεις σκηνάς” ή σκηνώματα. 2. Την εμφάνισή Του σαν της ίδιας της αλήθειας (σιωπηλής όμως παρούσας) μπροστά στο εδώλιο ή την έδρα κρίσης του Πιλάτου – που αποπέμφθηκε από τον κόσμο των ανθρώπων, αλλά αναγνωρίσθηκε από την Ιεραρχία. 3. Τις ακτινοβόλους εμφανίσεις Του μετά τη μύηση της ανάστασης: α. Στη γυναίκα στον τάφο – που συμβολίζει την επαφή Του με την Ανθρωπότητα. β. Στους δύο μαθητές στο δρόμο προς τους Εμμαούς – που συμβολίζει την επαφή Του με την Ιεραρχία. γ. Στους δώδεκα μαθητές στο ανώγειο – που συμβολίζει την επαφή Του με την Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου του Κόσμου στη Σαμπάλλα. Μπορείτε έτσι να δείτε την πραγματική φύση των αποτελεσμάτων στα οποία αναφέρθηκα νωρίτερα σ’ αυτή τη διδασκαλία. Ο μαθητής που εξάλειψε (με την τεχνική έννοια όσο και τη μυστικιστική έννοια) το άδραγμα της προσωπικότητας, έχει πλέον την “ελευθερία του Άσραμ”, όπως ονομάζεται· μπορεί να κινείται κατά βούληση μεταξύ των συμμαθητών του και των μυημένων. Δεν υπάρχει τίποτε στην κραδασμική του ζωή ή την ποιότητά του που να μπορεί να διαταράξει το ρυθμό του Άσραμ· δεν υπάρχει τίποτε που να απαιτεί την “ηρεμιστική παρέμβαση” του Διδασκάλου, όπως συμβαίνει συχνά στα πρώτα στάδια της μαθητείας· τίποτε πλέον δεν μπορεί να παρεμβληθεί σ’ εκείνες τις ανώτερες επαφές και σφαίρες επιρροής, οι οποίες ως τώρα ήταν σφραγισμένες για το μαθητή λόγω της εισβολής της προσωπικότητάς του.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

πλέον δύο μέρη της μελέτης μας για την τέχνη της θεραπείας. Εξετάσαμε κάπως επιφανειακά τα αίτια της ασθένειας και σημειώσαμε ότι εκπορεύονται σαν σύνολο από τρεις κύριες πηγές: την ψυχολογική κατάσταση του πάσχοντα, τις καρμικές του υποχρεώσεις κι εκείνες που υφίσταται απ’ την ομαδική του σχέση, περιβαλλοντική, εθνική ή πλανητική. Ασχολήθηκα έπειτα με ορισμένες βασικές απαιτήσεις συνθηκών και στάσεων που πρέπει να εδραιωθούν μεταξύ του θεραπευτή και του πάσχοντα και τελικά εξέτασα το θέμα του θανάτου. Το εξέτασα όπως επηρεάζει τους τρεις εφήμερους φορείς, τονίζοντας τη θεία του φύση και τον εποικοδομητικό του σκοπό. Φθάνουμε τώρα στο τμήμα όπου θα εξετάσουμε σύντομα τους Νόμους της Θεραπείας και τους Κανόνες που ρυθμίζουν τη θεραπευτική διαδικασία. Βρήκαμε ότι υπάρχουν δέκα νόμοι και έξι κανόνες. Ο δέκατος νόμος είναι πολύ δυσνόητος και χρειάζεται μεγάλη διευκρίνιση· αφορά τη ζωική αρχή για την οποία δε γνωρίζουμε προς το παρόν τίποτε και σχετίζεται με τον εναδικό σκοπό. Κάθε απόκρυφη διδασκαλία που εκπορεύεται απευθείας από την Ιεραρχία, περιέχει το ζωντανό σπόρο εκείνου που θ’ ακολουθήσει αργότερα. Στη Μυστική Δοξασία, λόγου χάρη, η Ε.Π.Μπ. (υπό τις οδηγίες μου) έκανε μια περιστασιακή αναφορά, πολύ συνοπτικά και δυσνόητα, στην ανταχκάρανα· έτσι φύτεψε το σπόρο που όταν αναπτυχθεί πλήρως, θα υποδείξει τις απαιτήσεις για όσους – έχοντας επιτύχει τις ανώτερες μυήσεις – θα μπορούν να εισέλθουν στην Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης. Σ’ αυτό το δέκατο νόμο ενσωματώνω λοιπόν το σπόρο για μια πολύ μεταγενέστερη προσέγγιση στα προβλήματα της Ζωής και του Θανάτου. Θα ήθελα εδώ να σας υπενθυμίσω ότι ένας νόμος είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της ζωής μιας μεγαλύτερης οντότητας καθώς περικλείει στις ζωντανές διαδικασίες της μια μικρότερη. Ενσωματώνει το διατυπωμένο εκείνο σκοπό ή την οργανωμένη θέληση μιας περιβάλλουσας ζωής, έναντι της οποίας ο εκφρασμένος σκοπός ή η καθορισμένη θέληση εκείνου που περιβάλλεται είναι τελείως ανίσχυρη. Θα μπορούσες να ισχυρισθείς, αδελφέ μου, ότι η δήλωση αυτή καταργεί την ελεύθερη θέληση της περιεχόμενης ή περιβαλλόμενης ατομικής μονάδας. Είναι σίγουρα αντίθετη με τη μορφική όψη της εκδήλωσης – εκείνη την όψη, για παράδειγμα, της οποίας έχει κατεξοχήν συνείδηση ένα ανθρώπινο ον. Συνεπώς αυτή η σχέση του ανώτερου ή μεγαλύτερου και του κατώτερου ή μικρότερου θα κυριαρχήσει εξίσου και σίγουρα και τελικά θα καταστήσει περιττούς τους μικρότερους νόμους της μορφικής φύσης, αυτούς ΥΜΠΛΗΡΩΣΑΜΕ

που σήμερα αποκαλούνται νόμοι της φύσης. Εξίσου ουσιαστικά ωστόσο η ψυχή μέσα σ’ όλες τις μορφές βρίσκεται σε πόλεμο μ’ αυτές τις μορφές και στη δική της ακέραιη ζωή ρυθμίζεται από τους ανώτερους νόμους οι οποίοι είναι οι νόμοι της δικής της ύπαρξης· αυτούς τους υπακούει και τους ακολουθεί ελεύθερα, δίχως να έχει την παραμικρή επιθυμία να κάνει διαφορετικά. Συνεπώς δεν υπάρχει ουσιαστική παραβίαση της ελεύθερης βούλησης του υποκειμένου· υπάρχει αντίσταση μόνο απ’ ό,τι αποκαλούμε “μη-εαυτό” ή υλική όψη. Αυτό θα μπορούσε να αποκληθεί το βασικό αίτιο κάθε ασθένειας. Ό,τι αποκαλούμε Νόμους της Φύσης ήταν η ύψιστη εφικτή φάση της θείας ζωής στο πρώτο ηλιακό σύστημα. Είναι κυρίως οι εγγενείς νόμοι της ζωικής όψης της μορφής κι έχουν συνεπώς μέσα τους τα σπέρματα του θανάτου. Οι Νόμοι της Ψυχής καθώς υποτάσσουν και καθιστούν αρνητικούς τους Νόμους της Φύσης, είναι οι ύψιστοι νόμοι στους οποίους η ανθρωπότητα (το ύψιστο βασίλειο της φύσης επί του παρόντος) μπορεί ν’ ανταποκριθεί κι αυτοί – όταν εκπληρωθούν – θα πραγματοποιήσουν το σκοπό του δεύτερου ηλιακού συστήματος. Οι Νόμοι της ίδιας της Ζωής θα αντικαταστήσουν τελικά τους Νόμους της Ψυχής και θα αντισταθμίσουν και θα εξουδετερώσουν πλήρως τους Νόμους της Φύσης· οι νόμοι αυτοί θα διακρίνουν το τρίτο ηλιακό σύστημα – την τελευταία έκφραση της προσωπικότητας του ηλιακού Λόγου με το μέσον των επτά πλανητικών Λόγων με τις ποικίλες τους μορφές και ψυχικές εκφράσεις. Τρεις Ομάδες Νόμων. Έχουμε συνεπώς τρεις ομάδες νόμων που διέπουν την έκφραση του ζώντος σκοπού στο δεύτερο αυτό ηλιακό σύστημα – η μια αναπτυγμένη και η άλλη αναπτυσσόμενη με την τρίτη λανθάνουσα και σχετικά ήρεμη: 1. Οι Νόμοι της Φύσης – οι χωριστικοί νόμοι της μορφικής φύσης. 2. Οι Νόμοι της Ψυχής – οι συγχωνεύοντες νόμοι της ομαδικής ακεραιότητας. 3. Οι Νόμοι της Ζωής – οι δυναμικοί νόμοι του ίδιου του Όντος. Θα ασχοληθούμε τώρα με ορισμένες όψεις των Νόμων της Ψυχής, επειδή αφορούν την ακεραιότητα και τη δραστηριότητα της ψυχής στη μορφή. Πρέπει να το έχετε προσεκτικά κατά νου. Η ασθένεια είναι κάτι που προσβάλλει την ακεραιότητα ή την αρμονία της μορφικής φύσης την οποία ο εσώτερος πνευματικός άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιήσει για να κάνει τις επαφές του στους τρεις κόσμους που συνιστούν το περιβάλλον του όταν βρίσκεται σε ενσάρκωση. Οι δέκα νόμοι που θα εξετάσουμε μπορεί συνεπώς να θεωρηθούν σαν δέκα επικουρικοί νόμοι του θεμελιώδους Νόμου της Ουσιαστικής Ακεραιότητας. Συνιστούν εννέα επεξεργασίες ή όψεις του ενός αυτού νόμου κι αυτό πρέπει να το έχετε προσεκτικά υπόψη. Με τους νόμους αυτούς πρέπει πάντοτε να εργάζεται ο αληθινός θεραπευτής. Οι έξι κανόνες αφορούν μόνο την εφαρμογή της αντιληπτής αυτής ακεραιότητας στις συνθήκες και καταστάσεις που αντιμετωπίζει ο θεραπευτής. Η ακεραιότητα

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

361

συνεπάγεται εστίαση, ένταση και έκφραση (που πραγματώνονται ταυτόχρονα, γεννιούνται συνειδητά και χρησιμοποιούνται δυναμικά). Ποιότητες που Απαιτούνται για το Θεραπευτή. Οι νόμοι και οι κανόνες που έδωσα, αναφέρουν ορισμένα αναγκαία χαρακτηριστικά για το θεραπευτή και υποδεικνύουν ορισμένες αναγκαίες απαιτήσεις. Αυτές πρέπει να τις καταγράψουμε πρώτα απ’ όλα, επειδή δεν παρουσιάζουν μόνο ποιότητες και στάσεις που είναι ουσιώδεις για την επιτυχή άσκηση της θεραπευτικής τέχνης, αλλά υποδεικνύουν επίσης γιατί – μέχρι τώρα – καμιά από τις σύγχρονες θεραπευτικές σχολές δεν είχε κάποια πρακτικά επιτυχή ή συστηματοποιημένη θεραπεία οποιουδήποτε ασθενή. Υπήρξε ό,τι θα αποκαλούσα “συμπτωματική θεραπεία”, λόγω του γεγονότος ότι ο ασθενής θα θεραπευόταν οπωσδήποτε, επειδή δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα να φύγει. Εσκεμμένη συνειδητή θεραπεία με πλήρη κατανόηση συνέβαινε μόνο όταν ο θεραπευτής ήταν μυημένος υψηλού βαθμού, που ακολουθούσε το υπόδειγμα της ζωής και της φύσης του Χριστού. Ας εξετάσουμε τώρα τις υποδεικνυόμενες ποιότητες και στάσεις. Θα τις απαριθμήσω και θα τις σχολιάσω με συντομία: 1. Η δύναμη για επαφή κι εργασία σαν ψυχή. “Η τέχνη του θεραπευτή συνίσταται στην αποδέσμευση της ψυχής.” Σκεφθείτε για μια στιγμή τι συνεπάγεται αυτή η δύναμη. Ο θεραπευτής δεν είναι μόνο σε άμεση και συνειδητή επαφή με την ψυχή του, αλλά δια της ψυχικής αυτής επαφής μπορεί εύκολα να έλθει σ’ επαφή με την ψυχή του ασθενή του. 2. Η δύναμη διαταγής της πνευματικής θέλησης. Ο ιδιαίτερος νόμος που ενέχεται στη θεραπευτική πράξη πρέπει “να έλθει σε δράση απ’ την πνευματική θέληση”. Αυτή απαιτεί την ικανότητα να γίνεται επαφή με την Πνευματική Τριάδα. Συνεπώς η ανταχκάρανα πρέπει κάπως να βρίσκεται σε διαδικασία κατασκευής. 3. Η δύναμη εδραίωσης τηλεπαθητικής σχέσης. Ο θεραπευτής πρέπει “να γνωρίζει το εσώτερο στάδιο της σκέψης και της επιθυμίας” του ασθενή του. 4. Πρέπει να έχει ακριβή γνώση. Διαβάζουμε ότι πρέπει “να γνωρίζει το ακριβές σημείο από το οποίο μπορεί να έλθει ανακούφιση”. Είναι ένα σπουδαίο σημείο που παραβλέπεται τελείως από τους λεγόμενους θεραπευτές κινήσεων όπως η Χριστιανική Επιστήμη, η Ενότητα και άλλες. Η θεραπεία δεν επέρχεται μέσω μιας έντονης βεβαίωσης της θειότητας, ή απλά με διάχυση αγάπης και την έκφραση ενός αόριστου μυστικισμού. Έρχεται με την κυριαρχία μιας ακριβούς επιστήμης επαφής, εντύπωσης, επίκλησης συν την κατανόηση του λεπτοφυούς μηχανισμού του αιθερικού φορέα. 5. Η δύναμη αντιστροφής, αναπροσανατολισμού κι “έξαρσης” της συνείδησης του ασθενή. Ο θεραπευτής πρέπει “να ανυψώσει τα προς τα κάτω εστιασμένα μάτια στην ψυχή”. Αυτό αναφέρεται στα μάτια του πάσχοντα. Η δήλωση αυτή υπονοεί περιορισμό, γιατί αν ο ασθενής δεν είναι στο στάδιο εξέλιξης όπου αυτό είναι εφικτό και στο σημείο εξέλιξης όπου να μπορεί να έρχεται σε επαφή με την ψυχή του, το έργο του θεραπευτή αποβαίνει αναπόφευκτα μάταιο. Η σφαίρα δράσης

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

362

του πνευματικού θεραπευτή είναι συνεπώς αυστηρά περιορισμένη σ’ όσους έχουν πίστη. Η πίστη όμως είναι “έλεγχος πραγμάτων ου βλεπομένων”· ο έλεγχος αυτός λείπει σε μεγάλο βαθμό από την πλειονότητα. Η πίστη δεν είναι ευσεβής πόθος ούτε μηχανική ελπίδα. Είναι ο έλεγχος μιας καλά θεμελιωμένης πεποίθησης. 6. Η δύναμη κατεύθυνσης ψυχικής ενέργειας στην αναγκαία περιοχή. “Τότε ο πνευματικός ή τρίτος οφθαλμός κατευθύνει τη θεραπευτική δύναμη.” Αυτή προϋποθέτει μια επιστημονική τεχνική από μέρους του θεραπευτή και την ορθή λειτουργία του μηχανισμού της λαμβανόμενης και κατευθυνόμενης δύναμης μέσα στο κεφάλι. 7. Η δύναμη έκφρασης μαγνητικής αγνότητας και της αναγκαίας ακτινοβολίας. “Ο θεραπευτής πρέπει ν’ αποκτήσει μαγνητική αγνότητα… και να επιτύχει τη διασκορπίζουσα ακτινοβολία.” Συνεπάγεται μεγάλη προσωπική πειθαρχία στην καθημερινή ζωή και τη συνήθεια της αγνής ζωής. Η αγνότητα αναπόφευκτα κι αυτόματα καταλήγει σε ακτινοβολία. 8. Η δύναμη ελέγχου της δραστηριότητας του μηχανισμού της κεφαλής. Ο θεραπευτής πρέπει να έχει “συνδέσει τα κέντρα στο κεφάλι”. Ο αληθινός θεραπευτής έχει εδραιώσει μια μαγνητική περιοχή στο κεφάλι του, η οποία παρουσιάζεται ή εκφράζεται μέσω μιας σαφώς αναγνωρίσιμης ακτινοβολίας. 9. Η δύναμη πάνω στα κέντρα του. Ο θεραπευτής πρέπει “να συγκεντρώσει την αναγκαία ενέργεια μέσα στο αναγκαίο κέντρο”. Το κέντρο στη μορφή του ασθενή, που είναι πλησιέστερα στην έδρα της φυσικής δυσχέρειας, πρέπει να γίνει δεκτικό στην ενέργεια που εκφορτίζεται σ’ αυτό από το αντίστοιχο κέντρο στο σώμα του θεραπευτή. Σας είναι λοιπόν φανερό πόση γνώση κι ενεργειακός έλεγχος απαιτείται απ’ τον αληθινό θεραπευτή. 10. Η δύναμη χρησιμοποίησης των εξωτερικών και εσωτερικών μεθόδων θεραπευτικής. Ο θεραπευτής θα χρησιμοποιεί “μεθόδους αποκρυφιστικής θεραπευτικής χωρίς να παραμελούνται οι συνήθεις ιατρικές και χειρουργικές μέθοδοι”. Τόνισα σταθερά τη δοσμένη απ’ το Θεό φύση της πειραματικής ιατρικής – που είναι μια φράση που χαρακτηρίζει σήμερα την ιατρική κι ακόμη περισσότερο τη μεταφυσική θεραπευτική. Δε χρειάζεται να κληθεί ένας πνευματικός θεραπευτής για κατάγματα οστών ή για όσες δυσχέρειες έχει ήδη κυριαρχήσει η ορθόδοξη ιατρική. Ωστόσο το γενικό ηθικό και η κατάσταση του ασθενή μπορούν εύλογα να υποβοηθηθούν με την εφαρμογή μια συνετής χειρουργικής και βελτιωτικής ιατρικής γνώσης. Αυτό τείνει να το αγνοεί συνήθως ο λεγόμενος μεταφυσικός θεραπευτής. Οι θεραπευτές θα διαιρεθούν τελικά σε δύο ομάδες: α. Εκείνους που θα είναι σαφώς εκπαιδευμένοι πνευματικοί θεραπευτές. β. Τους θεραπευτές με λιγότερο αναπτυγμένη δύναμη, αλλά με αρκετή ακτινοβολία και μαγνητισμό για να βοηθήσουν τη συνήθη θεραπευτική διαδικασία. Θα εργάζονται συνήθως υπό την καθοδήγηση του πνευματικού

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

363

θεραπευτή. 11.Η δύναμη να εργάζεται μαγνητικά. “Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη πάνω στον πάσχοντα.” Αυτό το κάνει ο θεραπευτής μέσω ενός επιστημονικού συντονισμού του εξοπλισμού του, χρησιμοποιώντας τα χέρια σαν κατευθυντήριο πράκτορα. Μ’ αυτό τον τρόπο η ασθένεια μπορεί να θεραπευθεί, να βελτιωθεί ή να χειροτερεύσει ακόμη και μέχρι το σημείο του θανάτου. Η ευθύνη του θεραπευτή είναι συνεπώς μεγάλη. 12.Η δύναμη να εργάζεται με ακτινοβολία. “Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτεί τη ζωή της ψυχής του πάσχοντα.” Αυτό πάλι επιτελείται μέσω ενός συστήματος συντονισμού, αλλά ο πράκτορας της ακτινοβολίας είναι τότε η αύρα κι όχι τα χέρια. 13.Η δύναμη να ασκεί συνεχώς πλήρη αβλάβεια. “Η χρησιμοποιούμενη μέθοδος από το Τέλειο Ον… είναι η αβλάβεια.” Αυτή, μας λένε, συνεπάγεται μια θετική έκφραση ευστάθειας, μια περιεκτική άποψη και μια θεία κατανόηση. Πόσοι όμως θεραπευτές συνδυάζουν τις τρεις αυτές ποιότητες κι επίσης εργάζονται με αγάπη; 14.Η δύναμη ελέγχου της θέλησης κι εργασίας δια της αγάπης. “Ο θεραπευτής πρέπει… να διατηρεί τη θέληση συγκρατημένη.” Είναι μια από τις πιο δύσκολες ποιότητες ν’ αναπτυχθεί, επειδή η θέληση του θεραπευτή είναι συχνά τόσο δυναμική στην απόφασή της να επιφέρει θεραπεία, ώστε καθιστά τελείως μάταιη την προσπάθεια εφαρμογής της θεραπευτικής διαδικασίας. Από την αντίθετη πλευρά η αισθηματική και μυστικιστική επιθυμία αγάπης του ασθενή εκμηδενίζει συχνά κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί η θέληση υπό έλεγχο. Να θυμάσαι, αδελφέ μου, ότι η πνευματική θέληση πρέπει να είναι παρούσα σαν μια ήσυχη βαθιά λίμνη δύναμης πίσω από κάθε έκφραση της ενέργειας της αγάπης. 15.Η δύναμη χειρισμού τελικά του Νόμου της Ζωής. Γι’ αυτή λίγα μπορούν να ειπωθούν, γιατί μπορούν να τη χειρισθούν μόνο όσοι έχουν αναπτύξει ή αναπτύσσουν γοργά τη συνείδηση της Πνευματικής Τριάδας – κάτι ακόμη πολύ σπάνιο. Στη μελέτη αυτών των απαιτήσεων δε χρειάζεται αποθάρρυνση. Μια τέτοια μελέτη θα χρησιμεύσει για να θέσει έναν αναγκαίο στόχο για όλους τους θεραπευτές στη Νέα Εποχή. Θα εξηγήσει επίσης γιατί τα διάφορα θεραπευτικά συστήματα που εφαρμόζονται σήμερα σ’ όλο τον κόσμο (ιδιαίτερα στις Αγγλο-Αμερικανικές χώρες), έχουν ως τώρα αποτύχει σαφώς παρά τους ισχυρισμούς τους. Κανένα τους – αν κρατούσαν αρχεία κατάλληλα επικυρωμένα που θα ήταν επιστημονικά ορθά (και πρακτικά κανένα δεν το κάνει) – δε θα κατέγραφε παρά ένα ελάχιστο ποσοστό θεραπειών που βασίζονται σε καθαρά πνευματική θεραπευτική. Το ποσοστό των θεραπευμένων είναι λιγότερο από ένα στο εκατομμύριο των “θεραπειών”. Οι θεραπείες αυτές θα είχαν συμβεί σε κάθε περίπτωση στον κατάλληλο χρόνο, αν αφήνονταν στη φύση ή στη συνηθισμένη ιατρική και χειρουργική επιστήμη. Αλλά σήμερα είναι τόσο μεγάλη η πνευματική διέγερση στον κόσμο και τόσο απέραντος ο αριθμός που ανταποκρίνεται σ’ αυτή, ώστε η προώθηση μιας μεγάλης

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

364

ομάδας από τις τάξεις της μέσης ανθρωπότητας προς την Ατραπό της Μαθητείας είναι αναπόφευκτη. Αυτή η προώθηση θα δώσει – τα επόμενα πεντακόσια χρόνια – πολλούς θεραπευτές που θα εκπληρώνουν σε κάποιο βαθμό τις απαιτήσεις που απαρίθμησα παραπάνω. Οι φιλοσοφίες που υποστηρίζονται από τα διάφορα συστήματα όπως η Ενότητα και η Χριστιανική Επιστήμη, είναι βασικά υγιείς και δηλώνουν τις θεμελιώδεις κοινοτυπίες (ωστόσο θεμελιώδεις αλήθειες) που υπόκεινται σε όσα είπα παραπάνω. Οι άνθρωποι όμως δε θεραπεύονται με την εξαγγελία κοινοτυπιών, τη βεβαίωση της θειότητας ή την έκφραση αφηρημένων θεωριών. Θα θεραπεύονται όταν έλθει ο κατάλληλος καιρός εξαιτίας της ικανότητας του θεραπευτή στη Νέα Εποχή να εκφράζει μέσα του και στην καθημερινή του ζωή την ποιότητα της θειότητας, να είναι πνευματικά ικανός να επικαλείται την ψυχή του ασθενή του κι επίσης να είναι μαγνητικά αγνός και δια της δύναμης ενός ιδιαίτερου τύπου ακτινοβόλου ενέργειας να διεγείρει τον πάσχοντα να θεραπευθεί μόνος του – με το μέσον του δικού του εσώτερου μηχανισμού. Ο θεραπευτής στη Νέα Εποχή θα κατέχει την ικανότητα να κάνει τις ακόλουθες επαφές με ευχέρεια και κατανόηση: 1. Με τη δική του ψυχή. 2. Με την ψυχή του πάσχοντα. 3. Με τον ιδιαίτερο τύπο ενέργειας που βρίσκεται στην ακτίνα είτε της ψυχής είτε της προσωπικότητας του ασθενή. 4. Με οποιοδήποτε από τα κέντρα του, το οποίο του χρειάζεται για να δράσει σαν διαβιβαστικός πράκτορας της ενέργειας που πρέπει να σταλεί στην περιοχή που διέπεται από κάποιο κέντρο στο σώμα του ασθενή. 5. Με το κέντρο στο αιθερικό σώμα του πάσχοντα, το οποίο ελέγχει την περιοχή όπου εντοπίζεται η ασθένεια. Αυτά, όπως μπορείτε να κρίνετε, υποδηλώνουν πολλές τεχνικές γνώσεις. Επιπρόσθετα ο θεραπευτής πρέπει επίσης να κατέχει την πνευματική εκείνη αντίληψη που θα του επιτρέψει να διαισθανθεί “το κάρμα της στιγμής”, όπως ονομάζεται εσωτερικά και συνεπώς να ξέρει αν η θεραπεία είναι επιτρεπτή, κατορθωτή ή ανέφικτη. Είναι μια μορφή γνώσης που κανένας θεραπευτής στον κόσμο σήμερα δεν κατέχει, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς του. Λέω πάλι ότι δεν υπάρχει λόγος για αποθάρρυνση. Εκείνο που χρειάζεται αληθινά και θα επιτευχθεί με την πάροδο των δεκαετιών, είναι ότι οι μαθητές και οι πνευματικά προσανατολισμένοι άνδρες και γυναίκες θα μπαίνουν στο ιατρικό επάγγελμα και θα τελειοποιούνται στις τεχνικές της ορθόδοξης ιατρικής και στην εξωτερική γνώση της φυσικής ανατομίας και των παθολογικών συμπτωμάτων συν τα ορθόδοξα φάρμακα και τους τρόπους χειρισμού της ασθένειας. Στην τεχνική αυτή γνώση και κατανόηση θα προσθέσουν κάποιο μέτρο εσωτερικής μάθησης και θα αρχίσουν κατόπιν να συνδυάζουν στην άσκηση του επαγγέλματός τους τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική σοφία που κατέχουν. Αυτό αρχικά θα είναι καθαρά πειραματικό, αλλά από την πείρα που θ’ αποκτηθεί στη χρήση και των δύο πεδίων γνώσης, θα προκύψει μια νέα ιατρική επιστήμη που θα βασίζεται σε δύο πολύ

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

365

αναγνωρισμένους παράγοντες: 1. Μια συσσωρευμένη μάζα γνώσεων και πληροφοριών σχετικά με τον πυκνό φυσικό φορέα. Αυτή συσσωρεύθηκε από τους ανθρώπους της επιστήμης ανά τους αιώνες και σε μεγάλο βαθμό έχει αποδειχθεί και αληθεύει. 2. Μια συνεχώς αυξανόμενη κατανόηση της φύσης του αιθερικού σώματος, των κέντρων και της διαβίβασης και κυκλοφορίας ορισμένων ελεγχόμενων ενεργειών. Αυτός ο συνδυασμός των δύο όψεων της αλήθειας θα διευκολυνθεί πολύ με την αυξανόμενη ευαισθησία και τη σχεδόν ψυχορατική αντίληψη της αναπτυσσόμενης ανθρωπότητας. Ένα απ’ τα εξέχοντα αποτελέσματα του πρόσφατου παγκόσμιου πολέμου θα βρεθεί ότι είναι μια τρομακτικά αυξημένη ικανότητα νευρικής αντίδρασης. Η νευρική αυτή δεκτικότητα είναι επί του παρόντος ανώμαλη και τα αποτελέσματα είναι θλιβερά. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο νευρικός μηχανισμός του μέσου ανθρώπινου όντος (και μ’ αυτό εννοώ το νευρικό του σύστημα συν τα νάντις που βρίσκονται κάτω απ’ αυτό) δεν είναι ακόμη επαρκής για τις απαιτήσεις πάνω του. Ο χρόνος όμως θα τα διευθετήσει όλα. Τόσο οι μεταφυσικοί θεραπευτές όσο και οι ορθόδοξοι γιατροί αυτή την εποχή έχουν την τάση να αποπέμπονται μεταξύ τους με μεγάλη βιαιότητα. Σαν σύνολο οι ορθόδοξοι γιατροί είναι λιγότερο επιθετικοί και αποκλειστικοί από τους σύγχρονους μεταφυσικούς. Γνωρίζουν πολύ καλά τους περιορισμούς των τωρινών ιατρικών τους επιτεύξεων. Αλλά οι λεγόμενοι πνευματικοί θεραπευτές δεν αναγνωρίζουν προς το παρόν περιορισμούς κι αυτό αποτελεί μια σαφή αδυναμία. Και οι δύο ομάδες με τον καιρό πρέπει να συνεργασθούν κι όχι να αντιδικούν. Και οι δύο έχουν πολλά να μάθουν μεταξύ τους και οι δύο πρέπει να αναγνωρίσουν ότι τα ιδιαίτερα πεδία γνώσης που εκπροσωπούν είναι εξίσου μια θεία έκφραση και δείχνουν την ικανότητα του ανθρώπινου νου να ερευνά, να καταγράφει, ν’ ανακαλύπτει και να διατυπώνει την αλήθεια έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να ευεργετηθούν. Θα ήθελα να φέρω στην προσοχή σας το γεγονός ότι και οι δύο ομάδες έχουν πολλά να κάνουν – η μια εισδύοντας στο βασίλειο του λεπτοφυούς και του άψαυστου (κι αυτό γίνεται γοργά) και η άλλη κατεβαίνοντας από τις αόριστες αφαιρέσεις και της μη πρακτικές γενικεύσεις της για να μάθει να αναγνωρίζει τα γεγονότα του αντικειμενικού και του απτού· αυτό δε γίνεται προς το παρόν· η λεγόμενη μεταφυσική θεραπευτική είναι χαμένη σε μια ομίχλη λέξεων και θορυβωδών βεβαιώσεων. Η ειλικρίνεια της πλειονότητας όσων ανήκουν σ’ αυτές τις σχολές σκέψης είναι αναμφισβήτητη· τα κίνητρά τους είναι σχεδόν ομοιόμορφα ειλικρινή και αγαθά. Και στις δύο ομάδες βρίσκονται αγύρτες κι επίσης μια μικρή – πολύ μικρή – μειονότητα ιδιοτελών και αδαών εκμεταλλευτών των ανθρώπων. Ανάμεσά τους υπάρχουν τόσο γιατροί όσο και μεταφυσικοί που είναι προσανατολισμένοι στο εμπόριο· είναι όμως μειονότητα. Στους ειλικρινείς ερευνητές και τους εραστές της ανθρωπότητας σε αμφότερες τις ομάδες βρίσκεται η μελλοντική ελπίδα της ιατρικής επιστήμης καθώς επιδιώκει να ικανοποιήσει την ανάγκη της ανθρωπότητας – μιας ανθρωπότητας που αποβαίνει όλο και περισσότερο ευαίσθητη και προσανατολίζεται υποκειμενικά.

ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

366

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ Σημείωση: Ορισμένοι Κανόνες σχετίζονται με ορισμένους Νόμους και θα τους εξετάσω στην ορθή τους σχέση. Ζήτησα από την Α.Α.Μπ. να παραθέσει εδώ έναν κατάλογο των δέκα νόμων και – όταν ο κανόνας σχετίζεται με έναν ιδιαίτερο νόμο – να τον παραθέσει μαζί μ’ αυτό το νόμο. Οι κανόνες αριθμούνται εκ νέου και δεν ακολουθούν τη σειρά με την οποία δόθηκαν προηγουμένως. ΝΟΜΟΣ Ι Κάθε ασθένεια είναι αποτέλεσμα αναστολής της ψυχικής ζωής. Αυτό αληθεύει για όλες τις μορφές σ’ όλα τα βασίλεια. Η τέχνη του θεραπευτή συνίσταται στην αποδέσμευση της ψυχής, έτσι ώστε η ζωή της να μπορεί να ρέει δια του αθροίσματος των οργανισμών που συνιστούν κάθε ιδιαίτερη μορφή. ΝΟΜΟΣ ΙΙ Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές: πρώτο, το παρελθόν του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών· δεύτερο, η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης· τρίτο, μερίζεται με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει στο σώμα Του. Οι τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται ο “Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού”. Αυτός πρέπει να δώσει κάποτε τη θέση του στο νέο εκείνο “Νόμο του Αρχαίου Επικρατούντος Καλού” που υπόκειται σ’ όλα όσα έκανε ο Θεός. Αυτός ο νόμος πρέπει να έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου. ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ Ο θεραπευτής ας εκγυμνασθεί να γνωρίζει το εσώτερο στάδιο της σκέψης ή επιθυμίας εκείνου που ζητά τη βοήθειά του. Έτσι μπορεί να γνωρίσει την πηγή από την οποία έρχεται η ενόχληση. Ας συσχετίσει το αίτιο και το αποτέλεσμα κι ας γνωρίσει το ακριβές σημείο απ’ το οποίο μπορεί να έλθει ανακούφιση. ΝΟΜΟΣ ΙΙΙ Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα της βασικής επικέντρωσης της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου. Από το πεδίο όπου εστιάζονται αυτές οι ενέργειες προέρχονται οι καθοριστικές εκείνες συνθήκες που προκαλούν κακή υγεία. Αυτές συνεπώς εκδηλώνονται σαν ασθένεια ή σαν απαλλαγή απ’ την ασθένεια.

ΝΟΜΟΣ IV Η ασθένεια, φυσική και ψυχολογική, έχει τις ρίζες της στο καλό, το ωραίο και το αληθινό. Είναι μια παραμορφωμένη αντανάκλαση των θείων δυνατοτήτων. Η παρεμποδιζόμενη ψυχή που επιδιώκει την πλήρη έκφραση κάποιου θείου χαρακτηριστικού ή της εσώτερης πνευματικής πραγματικότητας, προκαλεί μέσα στην ουσία των περιβλημάτων της ένα σημείο τριβής. Σ’ αυτό το σημείο εστιάζονται τα μάτια της προσωπικότητας κι αυτό οδηγεί σε ασθένεια. Η τέχνη του θεραπευτή αφορά την ανύψωση των προς τα κάτω εστιασμένων ματιών στην ψυχή, τον αληθινό Θεραπευτή μέσα στη μορφή. Τότε ο πνευματικός ή τρίτος οφθαλμός κατευθύνει τη θεραπευτική δύναμη κι όλα έχουν καλώς. ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να αποκτήσει μαγνητική αγνότητα δια της αγνότητας της ζωής. Πρέπει να επιτύχει τη διασκορπίζουσα εκείνη ακτινοβολία που φανερώνεται σε κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει συνδέσει τα κέντρα στην κεφαλή. Όταν το μαγνητικό αυτό πεδίο εδραιωθεί, τότε εκπέμπεται η ακτινοβολία. ΝΟΜΟΣ V Δεν υπάρχει τίποτε παρά ενέργεια, γιατί ο Θεός είναι Ζωή. Δύο ενέργειες συναντώνται στον άνθρωπο, όμως άλλες πέντε είναι παρούσες. Για καθεμιά βρίσκεται ένα κεντρικό σημείο επαφής. Η διαμάχη αυτών των ενεργειών με τις δυνάμεις και των δυνάμεων μεταξύ τους προκαλεί τις σωματικές ασθένειες του ανθρώπου. Η σύγκρουση της πρώτης και της δεύτερης εμμένει επί αιώνες ωσότου προσεγγισθεί η βουνοκορφή – η πρώτη μεγάλη βουνοκορφή. Η μάχη μεταξύ των δυνάμεων δημιουργεί όλες τις ασθένειες, όλα τα δεινά και τους σωματικούς πόνους που ζητούν αποδέσμευση στο θάνατο. Οι δύο, οι πέντε κι έτσι οι επτά συν εκείνο που παράγουν, κατέχουν το μυστικό. Αυτός είναι ο πέμπτος Νόμος της Θεραπείας μέσα στον κόσμο της μορφής. ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ Ας συγκεντρώσει ο θεραπευτής την αναγκαία ενέργεια μέσα στο απαιτούμενο κέντρο. Ας ανταποκριθεί αυτό το κέντρο στο κέντρο που έχει ανάγκη. Ας συγχρονισθούν τα δύο και μαζί ας αυξήσουν τη δύναμη. Έτσι η αναμένουσα μορφή θα ισορροπήσει στο έργο της. Έτσι τα δύο και το ένα, υπό ορθή διεύθυνση, θεραπεύουν. ΝΟΜΟΣ VI Όταν οι δομητικές ενέργειες της ψυχής είναι ενεργές στο σώμα, τότε υπάρχει υγεία, καθαρή αλληλεπίδραση και ορθή δραστηριότητα. Όταν δομητές είναι οι σεληνιακοί κύριοι κι εκείνοι που εργάζονται υπό τον έλεγχο της σελήνης και την προσταγή του κατώτερου προσωπικού εαυτού, τότε έχετε ασθένεια, κακή υγεία και θάνατο. ΝΟΜΟΣ VII Όταν η ζωή ή ενέργεια ρέει ανεμπόδιστη και μέσω ορθής κατεύθυνσης στην καταστάλαξή της (το συγγενικό αδένα), τότε η μορφή ανταποκρίνεται και η κακή υγεία

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

369

εξαφανίζεται. ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ Μια επιμελής διάγνωση της ασθένειας, βασισμένη στην εξακρίβωση των εξωτερικών συμπτωμάτων, θα απλοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε όταν γίνει γνωστό το ενεχόμενο όργανο κι έτσι απομονωθεί, το κέντρο του αιθερικού σώματος που βρίσκεται σε στενή σχέση μαζί του, θα υποβάλλεται σε μεθόδους αποκρυφιστικής θεραπείας, χωρίς να παραμελούνται οι συνήθεις, βελτιωτικές, ιατρικές ή χειρουργικές μέθοδοι. ΝΟΜΟΣ VIII Η ασθένεια και ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα δύο ενεργών δυνάμεων. Η μια είναι η θέληση της ψυχής που λέει στο όργανό της: Αποσύρω την ουσία. Η άλλη είναι η μαγνητική δύναμη της πλανητικής Ζωής που λέει στη ζωή μέσα στην ατομική δομή: Η ώρα της επαναπορρόφησης έφτασε. Γύρισε σε μένα. Έτσι κάτω από τον κυκλικό νόμο δρουν όλες οι μορφές. ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΕΜΠΤΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, την καρδιά του, τον εγκέφαλό του και τα χέρια του. Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη στον πάσχοντα. Αυτό είναι μαγνητικό έργο. Θεραπεύει την ασθένεια ή μπορεί να επαυξήσει τη λεγόμενη κακή κατάσταση, ανάλογα με τη γνώση του θεραπευτή. Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, τον εγκέφαλό του, την καρδιά του και την αυρική εκπόρευση. Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτήσει την ψυχική ζωή του πάσχοντα. Αυτό είναι έργο ακτινοβολίας. Τα χέρια δε χρειάζονται. Η ψυχή επιδεικνύει τη δύναμή της. Η ψυχή του πάσχοντα ανταποκρίνεται με την ανταπόκριση της αύρας του στην ακτινοβολία της αύρας του θεραπευτή, που είναι πλημμυρισμένη με ψυχική ενέργεια. ΝΟΜΟΣ IX Η τελειότητα ελκύει ατέλεια στην επιφάνεια. Το αγαθό απομακρύνει πάντοτε το κακό από τη μορφή του ανθρώπου σε χρόνο και χώρο. Η χρησιμοποιούμενη μέθοδος από το Τέλειο Ον κι αυτή που χρησιμοποιείται από το Αγαθό είναι η αβλάβεια. Αυτή δεν είναι αρνητικότητα αλλά τέλεια ισορροπία, μια πλήρης άποψη και θεία κατανόηση. ΚΑΝΟΝΑΣ ΕΚΤΟΣ Ο θεραπευτής και η θεραπευτική ομάδα πρέπει να διατηρούν τη θέληση συγκρατημένη. Δεν είναι η θέληση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί, αλλά η αγάπη. ΝΟΜΟΣ Χ Ακροάσου, ω Μαθητή, την κλήση που φτάνει απ’ τον Υιό στη Μητέρα κι έπειτα υπάκουσε. Η Λέξη εκφέρεται ότι η μορφή υπηρέτησε το σκοπό της. Η αρχή του νου οργανώνεται τότε κι έπειτα επαναλαμβάνει τη Λέξη. Η αναμένουσα μορφή ανταποκρίνεται και απορρίπτεται. Η ψυχή στέκει ελεύθερη. Ανταποκρίσου, ω Εγειρόμενε, στην κλήση που φτάνει μέσα στη σφαίρα της

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

370

υποχρέωσης· αναγνώρισε την κλήση που προβάλλει από το Άσραμ ή από την Αίθουσα Συμβουλίου όπου αναμένει ο ίδιος ο Κύριος της Ζωής. Ο Ήχος εκπέμπεται. Η ψυχή και η μορφή μαζί πρέπει να απαρνηθούν την αρχή της ζωής κι έτσι να επιτρέψουν στην Ενάδα να σταθεί ελεύθερη. Η ψυχή ανταποκρίνεται. Η μορφή τότε διασπά τη σύνδεση. Η Ζωή είναι πια ελεύθερη, κατέχοντας την ποιότητα της συνειδητής γνώσης και τον καρπό όλης της εμπειρίας. Αυτά είναι τα δώρα του συνδυασμού ψυχής και μορφής. Σημείωση: Ο τελευταίος αυτός νόμος είναι η έκφραση ενός νέου νόμου που αντικαθιστά το Νόμο του Θανάτου και αναφέρεται μόνο σ’ εκείνους που βρίσκονται στα τελευταία στάδια της Ατραπού της Μαθητείας και στα στάδια της Ατραπού της Μύησης. Εφαρμογή των Νόμων και των Κανόνων. Στις τελευταίες λίγες σελίδες διευκρίνισα πλήρως το ζήτημα, υποδεικνύοντας – ακόμη και με κίνδυνο να σας αποθαρρύνω κάπως – ορισμένες ουσιώδεις απαιτήσεις για το θεραπευτή της Νέας Εποχής κι επίσης ορισμένες επαφές που πρέπει να κάνει με ευκολία και προθυμία όταν επιχειρεί να θεραπεύσει. Σας όρισα επίσης τη φύση του Νόμου. Αυτά ήταν προκαταρκτικά της εξέτασης των Νόμων με τους οποίους πρέπει να συμμορφωθεί ο θεραπευτής και των Κανόνων τους οποίους αυτόματα και ενορατικά θα υπακούει. Μπορούμε να εξετάσουμε αυτούς τους Νόμους και τους Κανόνες σε σχέση με το θεραπευτή κι επίσης σε σχέση μεταξύ τους, γιατί διάφοροι Κανόνες συνδέονται στενά με κάποιο Νόμο που ελέγχει το θεραπευτή. Από τον ορισμό του νόμου, όπως δόθηκε ανωτέρω, θα σας είναι φανερό ότι σε τελευταία ανάλυση η ασθένεια, ο θάνατος, η αναλήθεια, το ψεύδος και η απελπισία είναι ενδογενή στον ίδιο τον πλανήτη, γιατί ο πλανητικός μας Λόγος (όπως δήλωσα νωρίτερα όταν βοηθούσα την Ε.Π.Μπ. να γράψει τη Μυστική Δοξασία) είναι “ατελής Θεός”. Μετά την τωρινή μεγάλη παγκόσμια κρίση η οποία συνόδευσε την προώθηση του πλανητικού μας Λόγου στην κοσμική Ατραπό κι επομένως τη λήψη μιας κοσμικής μύησης, οι ατέλειές Του μειώνονται καταφανώς· θα υπάρχει λιγότερη δυστυχία και ασθένεια πάνω στην γη όταν γίνουν οι αναγκαίες πλανητικές διευθετήσεις. Δε θα τις δείτε να συμβαίνουν, γιατί διευθετήσεις τόσο μεγάλης κλίμακας χρειάζονται αιώνες για να εκδηλωθούν. Ό,τι έχω λοιπόν να πω για τη μελλοντική θεραπεία της ασθένειας δε θα έχει πρακτική αξία για πολύ καιρό, αλλά η θεωρία και οι ενδείξεις των δυνατοτήτων πρέπει να εξετασθούν και να συζητηθούν. Για πολύ καιρό επίσης η ιατρική πρακτική και η χειρουργική γνώση θα παίζουν το χρήσιμο ρόλο τους στην προληπτική ιατρική, τις καταπραϋντικές πρακτικές και τις θεραπευτικές διαδικασίες. Σ’ αυτές θα προσθέτονται όλο και περισσότερο πολλές ψυχολογικές μέθοδοι θεραπείας και θα συμβαδίζουν με τις δύο παραπάνω· σ’ αυτές θα προστεθούν επίσης οι υπηρεσίες των πνευματικών θεραπευτών. Μ’ αυτό τον τρόπο θα αναπτυχθεί σταθερά μια σφαιρική προσέγγιση στον όλο άνθρωπο και η ανάγκη γι’ αυτή αναγνωρίζεται σήμερα από τους προοδευτικά σκεπτόμενους γιατρούς παντού. Έτσι κι επίσης με τη μέθοδο της δοκιμής και του λάθους θα μάθουμε πολλά.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

371

Οι θεραπευτικές διαδικασίες τις οποίες περιγράφω και υποδεικνύω μ’ αυτούς τους Νόμους και τους Κανόνες είναι βασικά νέες. Δε βασίζονται σε διαβεβαιώσεις, όπως στη Χριστιανική Επιστήμη και τις άλλες νοητικές θεραπευτικές λατρείες· δεν προϋποθέτουν δογματικές πηγές, ούτε διεκδικούν αποτελέσματα τα οποία θα είναι εφικτά μόνο όταν η φυλή φτάσει ένα πολύ ανώτερο πρότυπο τελειότητας απ’ αυτό που υπάρχει τώρα ή είναι ικανή ν’ αναπτύξει στο άμεσο μέλλον. Όπως είπα πολλές φορές σ’ αυτή την πραγματεία, δεν υπάρχει τίποτε βασικά εσφαλμένο στους ισχυρισμούς που προβάλλονται απ’ αυτές τις ομάδες και οργανώσεις για τον άνθρωπο που έφθασε στην ψυχική έκφραση και στην αντίληψη της Χριστικής συνείδησης. Ό,τι είναι λανθασμένο, είναι ο ισχυρισμός ότι ο συνήθης άνθρωπος (που δε βρίσκεται προφανώς στο προχωρημένο αυτό σημείο εξέλιξης) μπορεί να επιτελέσει αυτά τα θαύματα της θεραπείας, είτε στον εαυτό του είτε στους άλλους. Πολύ λίγοι άνθρωποι έφτασαν ως τώρα σ’ αυτό το σημείο και οι θεραπευτές που το πέτυχαν σ’ αυτές τις λατρείες και οργανώσεις είναι πράγματι σπάνιοι. Ο θεραπευτής στη Νέα Εποχή θα αναγνωρίζει τους περιορισμούς και τις ρυθμιστικές περιστάσεις κι επίσης το πεπρωμένο. Αυτό προδιαθέτει την ανάπτυξη μέσα του δυνάμεων που δίνουν γνώση. Θα έχει επίσης την πνευματική επίγνωση ότι η θεραπεία του φυσικού σώματος δεν είναι πάντοτε το ανώτατο πνευματικό αγαθό· η υπερεκτίμηση και η σοβαρή, αγωνιώδης φροντίδα της μορφικής ζωής, του φυσικού φορέα, δεν είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Ο θεραπευτής στη Νέα Εποχή δε θα εργάζεται καθόλου απευθείας με το φυσικό σώμα· όντας αποκρυφιστής θα θεωρεί αυτό το σώμα σαν μη-αρχή. Πρακτικά θα εργάζεται αποκλειστικά με το αιθερικό σώμα και με τις ζωτικές ενέργειες, αφήνοντας τις ενέργειες αυτές να κάνουν την κρούση τους στο αυτόματο φυσικό σώμα, σύμφωνα με την κατευθύνουσα πρόθεση· τότε θα παράγουν το αποτέλεσμά τους ανάλογα με την ανταπόκριση αυτού του σώματος που ρυθμίζεται από πολλούς παράγοντες. Αυτές οι ενέργειες που κατευθύνονται μέσω του αιθερικού σώματος του πάσχοντα ή εκπορεύονται απ’ αυτό το σώμα, μπορεί να επιφέρουν τη θεραπεία αν το επιτρέπει το πεπρωμένο του ασθενή, ή μπορεί να διεγείρουν την πάσχουσα περιοχή ώστε η ασθένεια να οδηγηθεί σε κρίση και ο ασθενής να πεθάνει. Αυτό συμβαίνει συχνά απ’ τους χειρισμούς των λατρευτικών θεραπευτών οι οποίοι αγνοούν τους νόμους της θεραπευτικής και βασίζουν τις δραστηριότητές τους στην αντίληψη μιας παρούσας (αν και συνήθως ανέκφραστης) θειότητας. Προτού το σύστημα που προτείνω γίνει αποτελεσματικό, απαιτείται ένας πολύ ανώτερος βαθμός πνευματικής αντίληψης και νοητικής κατανόησης. Όλα όσα έδωσα στα γραπτά μου είναι κυρίως πρωτοποριακής φύσης κι αυτό πρέπει να το θυμάστε. Ας μελετήσουμε τώρα τον Πρώτο Νόμο· δεν έχει κάποιο Κανόνα που να συνδέεται ή να σχετίζεται μαζί του, επειδή είναι μια βασική δήλωση που υποδεικνύει την κύρια υποκείμενη θεωρία πάνω στην οποία θα εργασθεί ο θεραπευτής: ΝΟΜΟΣ Ι Κάθε ασθένεια είναι αποτέλεσμα αναστολής της ψυχικής ζωής. Αυτό αληθεύει για όλες τις μορφές σ’ όλα τα βασίλεια. Η τέχνη του θεραπευτή συνίσταται στην

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

372

αποδέσμευση της ψυχής, έτσι ώστε η ζωή της να μπορεί να ρέει δια του αθροίσματος των οργανισμών που συνιστούν κάθε ιδιαίτερη μορφή. Ο νόμος αυτός υποδεικνύει πως λόγω του γεγονότος ότι ο τριπλός κατώτερος άνθρωπος δε βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ψυχής του, η ασθένεια μπορεί να τον καταστρέψει. Επειδή η ελεύθερη ροή της ενέργειας που διαχύνεται απ’ την ψυχή εμποδίζεται και περιορίζεται, η ασθένεια μπορεί να βρει θέση στο φυσικό σώμα. Ο φυσικός οργανισμός εφοδιάζεται ορθά με τη δημιουργική αναγεννητική ενέργεια του αληθινού ανθρώπου, της ψυχής στο δικό της πεδίο. Όταν υπάρχει η πλήρης ανεμπόδιστη εισροή απ’ την ψυχή στα επτά ζωογόνα κέντρα, έχετε την τέλεια υγεία που καταδεικνύει ο μυημένος του τέταρτου βαθμού, εκτός αν κάποιο πειθαρχικό, πειραματικό ή εναρκτήριο κάρμα δοκιμάζεται στην περίπτωσή του. Όμως σαν γενικό κανόνα, εκτός απ’ αυτές ή τις πλανητικές συνθήκες, ο μυημένος υψηλού βαθμού δε χρειάζεται θεραπευτή· δεν υπάρχει τίποτε σ’ αυτόν που ν’ απαιτεί θεραπεία. Τι πρέπει να κάνει ο θεραπευτής όταν, αντικρίζοντας έναν ασθενή, αντιληφθεί την παρεμποδίζουσα κατάσταση που δηλώνει η ασθένεια; Μήπως πρέπει να εργασθεί υπό το νόμο με την ψυχή του ασθενή; Επιδιώκει άραγε να κάνει αυτή την ψυχή (στο δικό της πεδίο) να επηρεάσει σαφώς τον άνθρωπο, επιβλέποντας τη μεταφορά ενέργειας από την ψυχή στο νου και από το νου στο αστρικό σώμα κι από εκεί στον αιθερικό φορέα; Με κανέναν τρόπο. Σε περιπτώσεις πραγματικής και σοβαρής ασθένειας η κατάσταση του ασθενή είναι συνήθως τέτοια ώστε δεν του είναι δυνατό να έχει την αναγκαία ανταπόκριση, συνειδητή ή ασυνείδητη, στις φροντίδες που παρέχει ο θεραπευτής. Κάθε νοητική απόπειρα είναι πέρα απ’ τις δυνάμεις του και συνεπώς δε θα μπορούσε να συνεργασθεί με την προσπάθεια της ψυχής του να μεταφέρει ενέργεια· η δραστηριότητα του αστρικού του σώματος είναι συνήθως συγκεντρωμένη στη διατύπωση μιας μεγάλης επιθυμίας να ζήσει και να απαλλαγεί απ’ την ασθένεια, εκτός αν η ασθένεια είναι τόσο οξεία ώστε ο ασθενής έχει φτάσει στο στάδιο όπου απλά δε νοιάζεται και η θέληση-για-ζωή τον εγκαταλείπει γοργά. Στις δυσχέρειες αυτές πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι πολύ λίγοι άνθρωποι είναι τόσο πλήρως ολοκληρωμένοι ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν σαν ενιαίες προσωπικότητες σε ανταπόκριση στην ψυχική διέγερση. Είναι συνήθως πολωμένοι στο ένα ή το άλλο απ’ τα τρία τους σώματα και το γεγονός αυτό παρουσιάζει πάλι μια δυναμική περιοριστική κατάσταση για το θεραπευτή. Πολύ συχνά επίσης ο άνθρωπος είναι τόσο έντονα απορροφημένος στην ενόχληση και τον πόνο που παρουσιάζεται στο πυκνό φυσικό σώμα, ώστε οι ανώτερες εντυπώσεις που θα μπορούσαν να διέλθουν από το νοητικό ή ψυχικό σώμα είναι τελείως ανίκανες να το κάνουν. Τι πρέπει τότε να κάνει ο εξασκημένος κι εκπαιδευμένος θεραπευτής; Πρέπει πρώτα απ’ όλα να αντιληφθεί ότι το αιθερικό σώμα είναι ο παράγοντας με τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα κι ο κύριος φορέας με τον οποίο πρέπει ν’ ασχοληθεί. Συγκεντρώνεται λοιπόν σ’ αυτό το σώμα ενέργειας. Αυτό συνεπάγεται την ανάγκη να διακριβώσει ορισμένα γεγονότα κι έπειτα να καταστήσει ορισμένα σημεία επαφής αποτελεσματικώς χρήσιμα.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

373

Το πρώτο γεγονός που πρέπει να διακριβωθεί είναι η δυναμικότητα με την οποία η ψυχή έχει αδράξει και αδράχνει ακόμη την προσωπικότητά της. Ο θεραπευτής έχει επίγνωση ότι εφόσον ο πάσχων είναι ακόμη ζωντανός, η ψυχή είναι σαφώς παρούσα διαμέσου των κέντρων κεφαλής και καρδιάς του αιθερικού σώματος, αγκυροβολώντας έτσι τις αρχές της συνείδησης και της ζωής. Αν ο ασθενής είναι αναίσθητος, οι δυσκολίες του θεραπευτή αυξάνονται σε μερικές περιπτώσεις, ενώ σε άλλες ελαττώνονται. Αν η αρχή της συνείδησης έχει αποσυρθεί από το κεφαλικό κέντρο στο ζωτικό σώμα, τότε ο θεραπευτής γνωρίζει ότι ο θάνατος μπορεί να επέλθει και ο δρόμος του είναι καθαρότερος, ιδιαίτερα αν το φως της ζωής στην καρδιά τρεμοσβήνει. Αν η συνείδηση είναι ακόμη ισχυρά παρούσα, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ακόμη δυνατότητα θεραπείας και μπορεί τότε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη να προχωρήσει στο έργο που πρέπει να γίνει. Στη δήλωση αυτή αναφέρομαι στο μέσο πρόσωπο. Η περίπτωση των μυημένων διαφέρει κάπως, γιατί συχνά παραμένουν πλήρως συνειδητοί στη διαδικασία του θανάτου. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν τη βασική ανάγκη για το θεραπευτή στη Νέα Εποχή να είναι είτε ψυχορατικός είτε – ακόμη καλύτερα – να έχει αληθινή πνευματική αντίληψη με την ποιότητά της του αλάθητου. Το πρώτο του έργο είναι να ερευνήσει ή να “δει αποκρυφιστικά” το αιθερικό σώμα του πάσχοντα κι έτσι να φτάσει στην ακόλουθη γνώση: 1. Της δυναμικότητας με την οποία η ψυχή επηρεάζει το αιθερικό της σώμα. Αυτή υποδεικνύεται απ’ το σημείο φωτός στο κεφαλικό κέντρο και στην περιοχή την οποία ακτινοβολεί. 2. Της κατάστασης του αιθερικού κέντρου που ελέγχει ή διέπει την περιοχή στην οποία βρίσκεται η φυσική ανωμαλία. 3. Της σχέσης των κέντρων πάνω από το διάφραγμα με εκείνα κάτω απ’ αυτό, επειδή θα του δώσει μια γενική ένδειξη του σημείου εξέλιξης του ανθρώπου που πρέπει να θεραπεύσει. Έχοντας διακριβώσει τα σημεία αυτά όσο καλύτερα μπορεί, θα επιδιώξει τότε υπό το νόμο της “παρεμποδισμένης ψυχικής ζωής” και με τη δύναμη της δικής του ψυχής (που εργάζεται στα ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου και δια του κεφαλικού του κέντρου) να διεγείρει το σημείο της ψυχικής ζωής στο αιθερικό σώμα του ασθενή. Θα το κάνει με την προοπτική να ελκύσει, αν είναι δυνατό, μια πληρέστερη εισροή ψυχικής ενέργειας του ασθενή στο κεφαλικό κέντρο, προκειμένου το νήμα της ζωής να μεταφέρει μια μεγαλύτερη προσφορά ζωής στην καρδιά. Μ’ αυτό τον τρόπο η ίδια η “ζωντάνια” του πάσχοντα θα επιφέρει την επιθυμητή θεραπεία· θα θεραπευθεί απ’ την ίδια τη φύση ή με το φυσικό και κανονικό τρόπο της επαρκούς ζωτικότητας κι έτσι θα μπορέσει ν’ απορρίψει την ασθένεια. Όταν λοιπόν ο θεραπευτής αναγνωρίσει κι εργασθεί με το νόμο αυτό, θα αναγνωρίσει και θα χρησιμοποιήσει τα ακόλουθα σημεία επαφής: 1. Την ψυχή του ασθενή που είναι αγκυροβολημένη στο αιθερικό του σώμα.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

374

2. Την ψυχή του θεραπευτή που θα ασχολείται με τη διέγερση αυτού του σημείου ψυχικής επαφής μέσω του ακόλουθου τριγώνου ενέργειας:

Αυτό συνδέει το ζωτικό σώμα του θεραπευτή μ’ εκείνο του ασθενή μέσω των δύο κεφαλικών τους κέντρων και της καρδιάς του ασθενή, γιατί εκεί εστιάζεται η ζωική αρχή και εμπλέκεται στενά κι επηρεάζεται απ’ οτιδήποτε συμβαίνει. 3. Όταν αυτό το τρίγωνο ενέργειας λειτουργεί ομαλά και κάποιο μέτρο ανταπόκρισης έρχεται απ’ το κεφαλικό κέντρο του ασθενή, εφελκύοντας μεγαλύτερη ψυχική επαφή και προκαλώντας μια επακόλουθη εισροή ψυχικής ενέργειας στο κεφαλικό κέντρο κι από εκεί στο καρδιακό κέντρο, τότε – με μια πράξη θέλησης και με τη χρήση ενός επικλητικού μάντραμ – ο θεραπευτής θα επιδιώξει να εφαρμόσει την αυξημένη αυτή ροή ζωής μέσω της καρδιάς στην πάσχουσα περιοχή, χρησιμοποιώντας το κέντρο που ελέγχει αυτή την περιοχή του φυσικού σώματος, οποιοδήποτε κι αν είναι. Αυτό πρέπει να γίνει με τη μεγαλύτερη δυνατή φροντίδα, έτσι ώστε η ροή να μη είναι πολύ απότομη κι επομένως καταστρεπτική στα αποτελέσματά της· ιδιαίτερη φροντίδα πρέπει επίσης να επιδειχθεί στις περιπτώσεις ασθένειας της καρδιάς· οι εμβολές, λόγου χάρη, που αποβαίνουν μοιραίες, οφείλονται συχνά σε μια βίαιη έκφραση από μέρους του ασθενή της θέλησης-γιαζωή που επιφέρει μια πλημμύρα της ζωικής αρχής. Αυτή κρούει αιφνίδια στην καρδιά, προκαλώντας μια εξίσου αιφνίδια κίνηση στη ροή του αίματος κι έτσι την εμβολή που προκαλεί θάνατο. Το εκφράζω με τελείως αδόκιμους όρους και εκτίθεμαι στην κριτική του ειδικού, αλλά το κάνω για να μεταδώσω στον κοινό αναγνώστη μια γενική ιδέα των ενεχόμενων κινδύνων κι έτσι να επισύρω την προσοχή του ενθουσιώδη. Ο νόμος αυτός καλύπτει ορισμένες θεμελιώδεις προτάσεις και λίγα μπορώ να πω επωφελώς για τις συνέπειές του. Πολλά μπορεί να μαθευτούν με την αποδοχή των προτάσεων και την εργασία στις συνέπειές τους. Ό,τι είπα απέχει πολύ απ’ ό,τι θα μπορούσα να πω, αλλά έδωσα εδώ στο σπουδαστή μια απλή και πρακτική κατανόηση ορισμένων ουσιωδών και βασικών εννοιών. Θα εξετάσουμε τώρα το δεύτερο Νόμο και τον πρώτο Κανόνα. ΝΟΜΟΣ ΙΙ Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές: πρώτο, το παρελθόν του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών· δεύτερο, η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης· τρίτο, μερίζεται με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει στο σώμα Του. Οι

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

375

τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται ο “Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού”. Αυτός πρέπει να δώσει κάποτε τη θέση του στο νέο “Νόμο του Αρχαίου Επικρατούντος Καλού” που υπόκειται σ’ όλα όσα έκανε ο Θεός. Αυτός ο νόμος πρέπει να έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου. Ο Νόμος αυτός είναι πολύ περιεκτικός στις δηλώσεις του και συνιστά πραγματικά σύνοψη δύο νόμων, ο ένας από τους οποίους ελέγχει αυτή την εποχή κι ο άλλος θα ελέγξει τελικά. Για λόγους σαφήνειας κι επειδή οι άνθρωποι διαβάζουν συνήθως απρόσεκτα, θα διαιρέσουμε αυτό το νόμο στις διάφορες δηλώσεις του κι έτσι θ’ αποκτήσουμε μια καλύτερη ιδέα των συνεπειών του: 1. Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές: α. Του παρελθόντος του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών. β. Της κληρονομιάς του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης. γ. Του μερισμού του με όλες τις φυσικές μορφές εκείνου που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει στο σώμα Του. 2. Οι τρεις αυτοί τύποι ενέργειας ονομάζονται ο “Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού”. 3. Ο “Νόμος του Αρχαίου Επικρατούντος Καλού” υπόκειται σ’ όλα όσα έκανε ο Θεός. 4. Αυτός ο Νόμος θα αντικαταστήσει κάποτε τον “Αρχαίο Νόμο Μερισμού του Κακού”. 5. Θα έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου. Ο νόμος αυτός οδηγεί τον άνθρωπο να σκεφθεί το βασικό νόμο του κάρμα ο οποίος, όπως ξέρετε, δεν μπορεί να αποφευχθεί και τον οποίο συνεχώς παραβλέπει ο σύγχρονος θεραπευτής στις τωρινές θεραπευτικές λατρείες και οργανώσεις. Μ’ αυτές τις επιδράσεις και τις προδιαθέτουσες αιτίες ασχοληθήκαμε ήδη και δε χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ περισσότερο, παρά μόνο να σημειώσουμε ότι ένα από τα πιο χρήσιμα πράγματα που πρέπει να θυμάται ο πάσχων και να έχει κατά νου ο θεραπευτής είναι ότι η ασθένεια έχει τις ρίζες της στο παρελθόν (ομαδικό παρελθόν ή ατομικό παρελθόν) και μπορεί σε τελευταία ανάλυση να είναι ένας ευεργετικός τρόπος εξόφλησης των αρχαίων χρεών. Αυτό προτρέπει τον ασθενή σε μια εποικοδομητική στάση συναίνεσης – μιας συναίνεσης που δεν οδηγεί σε αδράνεια, αλλά προκαλεί μια αίσθηση ευθύνης για ορθή δράση. Η ορθή αυτή δράση θα οδηγήσει είτε σε πλήρη πληρωμή της ποινής δια της πολύ γνωστής διαδικασίας του θανάτου είτε σε επιτυχία των βημάτων που θα γίνουν για την αποκατάσταση της υγείας. Στην περίπτωση του θεραπευτή θα οδηγήσει στην αναγνώριση των ισχυρών δυνάμεων που εργάζονται δια του ασθενή και στην αποδοχή της προκαθορισμένης μοίρας· σε αμφότερες τις περιπτώσεις δε θα παρεμβαίνει η πυρετώδης ανησυχία που τόσο συχνά απαντάται μεταξύ της πρόθεσης του θεραπευτή και του ασθενή, η οποία εμποδίζει τα υγιή

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

376

γεγονότα. Το δεύτερο σπουδαίο πράγμα για τον ασθενή είναι να θυμάται, αν το επιτρέπει η κατάστασή του, ότι αυτό που υπομένει είναι η μοίρα κι ο κλήρος της πλειονότητας κι ότι δεν είναι μόνος. Ο ορθός χειρισμός της κακής υγείας είναι ο κύριος παράγοντας για τη συντριβή της χωριστικότητας και της αίσθησης της μοναξιάς και της απομόνωσης· γι’ αυτό τα αποτελέσματα της κακής υγείας, όταν τα χειρισθεί κανείς σωστά, οδηγούν σε γλυκύτητα της διάθεσης και σε διεύρυνση των συμπαθειών. Ο μερισμός και η αίσθηση της γενικής συμμετοχής πρέπει συνήθως να μαθαίνονται με το σκληρό τρόπο – τέτοιος είναι πάλι ο νόμος. Στο νόμο αυτό έχουμε το κλειδί για εκείνο που τελικά θα σαρώσει την ασθένεια από τη γη. Ας το εκφράσω πολύ απλά. Όταν η πλειονότητα των κατοίκων της γης προσανατολισθεί γοργά στο καλό, τη δικαιοσύνη όπως την εκφράζει η Βίβλος κι όταν το πλήθος των ανθρώπινων όντων ρέπει στην καλή θέληση (τη δεύτερη κύρια έκφραση της ψυχικής επαφής κι επιρροής στη ζωή του ατόμου και στη ζωή του ανθρώπινου γένους – ενώ πρώτη είναι η αίσθηση της ευθύνης), τότε η κακή υγεία θα εξαφανισθεί σταθερά – αν και βαθμιαία – και τελικά θα εκλείψει και δε θα υπάρχει. Αυτό συμβαίνει ήδη αργά, πολύ αργά – όχι ακόμη για την εξαφάνιση της ασθένειας, αλλά για τη δημιουργία ενός ορθότερου προσανατολισμού. Σημαίνει πραγματικά ότι ο αγωγός επαφής μεταξύ του ατόμου και της ψυχής του και της ψυχής της ανθρωπότητας γίνεται πιο άμεσος κι ανεμπόδιστος. Επιτυγχάνεται ευθυγράμμιση. Μπορείτε λοιπόν να δείτε γιατί η έμφαση στη ζωή του θεραπευτή πρέπει να τεθεί στην επαφή και την ευθυγράμμιση και γιατί τόσο λίγοι επιτυγχάνουν. Υπάρχει μια μικρή, αν όχι καμιά, επαφή στους θεραπευτές σήμερα και λίγη άμεση συνείδηση της ανάγκης και καμιά αληθινή κατανόηση των τεχνικών που πρέπει ν’ ακολουθηθούν. Είναι φρόνιμο να συλλάβετε το σπουδαίο αυτό σημείο γιατί θα εξουδετερώσει την απογοήτευση. Η ασθένεια δεν πρόκειται να εξαφανισθεί εκ θαύματος και αιφνίδια απ’ τον κόσμο στην επικείμενη περίοδο που προαναγγέλλει τη Νέα Εποχή. Αν συνέβαινε αυτό, θα σήμαινε ότι ο Νόμος του Κάρμα έπαψε να ελέγχει κι αυτό δε συμβαίνει. Η τελευταία φράση του δεύτερου αυτού νόμου δίνει μια βασική ένδειξη της χρονικής περιόδου: ο Νόμος του Επικρατούντος Καλού θα έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου. Τι σημαίνει άραγε αυτό; Σημαίνει ότι η ασθένεια θα εξαλειφθεί τελείως και θα ελέγχει το καλό μόνο όταν ένας αληθινά μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα ελέγχεται απ’ την Πνευματική Τριάδα, θα έχει δομήσει την ανταχκάρανα και θα μπορεί συνεπώς να χρησιμοποιεί την πνευματική θέληση. Θα είναι βέβαια μια βαθμιαία διαδικασία και στα αρχικά στάδια σχεδόν ανεπαίσθητη. Και πάλι, γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το κακό, το έγκλημα και η ασθένεια είναι αποτέλεσμα της μεγάλης αίρεσης της χωριστικότητας κι επειδή ελέγχει το μίσος κι όχι η αγάπη. Μην ξεχνάτε ότι εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφό του είναι δολοφόνος – το αιώνιο σύμβολο του μίσους. Δεν υπάρχει ακόμη η αίσθηση της παγκοσμιότητας και της ταύτισης με όλα, εκτός στους προχωρημένους μαθητές και τους μυημένους· η μαζική συνείδηση και η εκδήλωση του αγελαίου ενστίκτου δεν πρέπει να συγχέεται με την

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

377

αίσθηση της Εναδικότητας που χαρακτηρίζει το ορθά προσανατολισμένο πρόσωπο. Στη Νέα Εποχή θα τονίζεται η διδασκαλία για την ανταχκάρανα και τη σύσταση του ανθρώπου κυρίως από τη σκοπιά των “τριών περιοδικών σωμάτων” κι όχι τόσο από εκείνη του κατώτερου τριπλού ανθρώπου, ιδιαίτερα στις ανώτερες σχολές μάθησης, θέτοντας έτσι γερά θεμέλια για τις εσωτερικές σχολές που θα προβάλλουν βραδέως. Έτσι θα διανοιγεί μια νέα προοπτική για την ανθρωπότητα. Θα διδάσκεται η φύση της πνευματικής θέλησης σε αντιδιαστολή με την ιδιοτελή προσωπική θέληση· διαμέσου της θα αποδεσμευθούν νέες τεράστιες δυναμικότητες και θα αποδεσμευθούν με ασφάλεια στην καθημερινή ζωή. Μέχρι τώρα ακόμη και οι μαθητές έχουν πολύ λίγη ιδέα για την εξαιρετική ισχύ της τριαδικής θέλησης. Θα μπορούσε εδώ να βεβαιωθεί ότι εκείνοι οι θεραπευτές που έχουν τριαδική συνείδηση και μπορούν να ασκήσουν τη δυναμικότητα της εναδικής ζωής και θέλησης μέσω της Πνευματικής Τριάδας, θα είναι πάντοτε επιτυχημένοι θεραπευτές· δε θα κάνουν λάθη, επειδή θα έχουν ακριβή πνευματική αντίληψη· αυτή θα τους δίνει γνώση ως προς τη δυνατότητα της θεραπείας και με τη χρήση της θέλησης θα μπορούν τότε να εργασθούν με ασφάλεια και δύναμη στο κεφαλικό κέντρο του πάσχοντα. Αναγκαστικά θα περιορίζουν τις θεραπευτικές δυνάμεις τους σ’ όσους ζουν εστιασμένοι στο κεφάλι. Θα διεγείρουν την ψυχή που είναι αγκυροβολημένη εκεί σε αποτελεσματική δραστηριότητα, προωθώντας έτσι μια αληθινή αυτοθεραπεία. Θα σημειώσετε απ’ όλα τα παραπάνω τη σχετική απλότητα αυτών των Νόμων όταν εξετασθούν προσεκτικά και πόσο θαυμαστά σχετίζονται μεταξύ τους. Η κυριαρχία και η σύλληψη του ενός διευκολύνει την κατανόηση του επόμενου. Μη λησμονείτε ότι το κεφαλικό κέντρο είναι εκείνο δια του οποίου εργάζεται η θέληση κι έχοντας αυτό υπόψη συσχετίστε την πληροφορία που σας έδωσα για τον Πρώτο Νόμο στο αρχικό τμήμα αυτών των οδηγιών με ό,τι σας έδωσα εδώ. Αν αυτοί οι νόμοι μελετηθούν βαθιά απ’ όσους επιζητούν να μάθουν να θεραπεύουν πνευματικά κι αν ο θεραπευτής επιχειρεί να συμμορφώσει τη ζωή του με τους κανόνες, θα διαμορφωθεί στο νου του ένα σαφές πρότυπο θεραπείας και μια αναδυόμενη τεχνική που θα επαυξήσει κατά πολύ την αποτελεσματική του υπηρεσία. Θα σημειώσετε επίσης ότι δε δίνω κανόνες και νόμους που να πραγματεύονται ειδικές ασθένειες. Φοβούμαι ότι αυτό θα απογοητεύσει πολλούς σοβαρούς εργάτες. Θα ήθελαν να τους υποδείξω τι πρέπει να γίνει, λόγου χάρη, για τη θεραπεία του καρκίνου του ήπατος ή της πνευμονίας ή του γαστρικού έλκους ή κάποιων μορφών καρδιακών παθήσεων. Αυτό δε σκοπεύω να το κάνω. Το έργο μου είναι πιο βασικό απ’ αυτό. Ασχολούμαι με αίτια και κυρίως με το αιθερικό σώμα σαν διανομέα ενεργειών ή σαν φράγμα των ενεργειών αυτών όταν μετασχηματίζονται σε δυνάμεις· ασχολούμαι με την κατάσταση συνείδησης του θεραπευτή και με τις θεωρίες που πρέπει να υιοθετήσει, με την κατανόησή του της σχέσης της ψυχής με τους φορείς έκφρασής της (ιδιαίτερα με το ζωτικό σώμα σε περίπτωση θεραπείας) και με το ελέγχον γεγονός των κέντρων που βρίσκονται σε κάθε περιοχή του σώματος και είτε διανέμουν ελεύθερα ενέργεια και διατηρούν το σώμα σε καλή υγεία ή – λόγω υπανάπτυξης και ανασταλτικής δράσης –

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

378

προκαλούν εκείνες τις συνθήκες που καθιστούν την ασθένεια δυνατή και πιθανή. Μπορείτε λοιπόν να δείτε πόσο απλοποιείται η θεραπευτική διαδικασία όταν αναγνωρίζουμε τα αίτια και αντιλαμβανόμαστε ότι ευθύνονται για τη λειτουργία του σώματος στο εξωτερικό πεδίο. Ο θεραπευτής πρέπει να θυμάται πάντοτε την ακόλουθη σειρά γεγονότων: 1. Το γεγονός της ψυχής που εργάζεται μέσω 2. Του νου και του αστρικού σώματος, των οποίων οι ενέργειες ρυθμίζουν 3. Τον αιθερικό φορέα, μια δίνη ενεργειών εστιασμένων σε πολυάριθμα κέντρα, μεγάλα και μικρά. 4. Τα επτά μεγάλα κέντρα που ελέγχουν ορισμένες περιοχές του σώματος μέσω α. Των νάντις. β. Των νεύρων. γ. Του ενδοκρινούς συστήματος. δ. Της κυκλοφορίας του αίματος. Οι τέσσερις αυτές ομάδες των ρυθμιστικών όψεων του ανθρώπου αφορούν τη ζωή και τη συνείδηση ή τις δύο κύριες όψεις της ψυχής όταν εκδηλώνεται στο φυσικό πεδίο. Η ορθόδοξη ιατρική περιορίσθηκε μέχρι τώρα αναγκαστικά στα αντικειμενικά συμπτώματα και στις άμεσες φαινομενικές αιτίες τους και συνεπώς στα αποτελέσματα κι όχι στα πραγματικά αίτια. Η θεραπευτική με την οποία ασχολούμαι κατευθύνεται στην αναδιοργάνωση κι αναζωογόνηση του αιθερικού σώματος με την πρόθεση να περάσει πίσω από τις εξωτερικές τυπικές ενδείξεις των εσφαλμένων συνθηκών σ’ εκείνο το φορέα ενεργειών, ο οποίος – αν λειτουργεί ορθά και με σωστή ευθυγράμμιση – θα διατηρεί το φυσικό σώμα σε καλή κατάσταση και θα το κρατά απρόσβλητο απ’ την ασθένεια. Η γνώση που απαιτείται συνεπώς απ’ το θεραπευτή της Νέας Εποχής είναι περισσότερο βασική και λιγότερο λεπτομερειακή. Ασχολείται με περιοχές κι όχι με όργανα· εργάζεται με ενέργειες και τα σημεία διανομής τους κι όχι με τις λεπτομέρειες του φυσικού σώματος, τη δομή των οργάνων και την κακή τους λειτουργία. Θα ασχοληθεί με τα επτά αιθερικά κέντρα, με τα νάντις δια των οποίων επηρεάζουν και διεγείρουν (χωριστά απ’ την ακτινοβολία) το νευρικό σύστημα· θα παρακολουθεί με προσοχή το νευρικό σύστημα και τη ροή του αίματος που επηρεάζουν τα κέντρα δια της ακτινοβολίας και των ορμονών που βρίσκονται εκεί. Αλλά ο βασικός τόνος όλου του έργου του θα είναι η κατευθυνόμενη διανομή και η εστία της προσοχής του θα είναι οι αγωγοί αυτής της διανομής – ολόκληρο το σύστημα των αιθερικών κέντρων. Θα σας παρακαλέσω να συλλογισθείτε όλες αυτές τις πληροφορίες με μεγάλη προσοχή. Μιλώντας εσωτερικά, ο βασικός τόνος της καλής υγείας είναι μερισμός ή διανομή, όπως ακριβώς είναι ο βασικός τόνος για τη γενική ευημερία της ανθρωπότητας. Τα οικονομικά δεινά του ανθρώπινου γένους αντιστοιχούν στενά με την ασθένεια στο άτομο. Υπάρχει έλλειψη ελεύθερης ροής των αναγκαίων για τη ζωή προς τα σημεία διανομής· αυτά τα σημεία διανομής είναι αδρανή· η κατεύθυνση της

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

379

διανομής είναι ελαττωματική και μόνο με μια συνετή και παγκόσμια σύλληψη της αρχής του μερισμού της Νέας Εποχής τα ανθρώπινα δεινά θα θεραπευτούν· μόνο με την ορθή διανομή ενέργειας θα θεραπευτούν επίσης οι ασθένειες του φυσικού σώματος του ατόμου. Αυτό είναι θεμελιώδες (θα έλεγα η θεμελιώδης αρχή) για κάθε πνευματική θεραπεία. Σε τελευταία ανάλυση προϋποθέτει επίσης μια οριστική και επιστημονική αναγνώριση του αιθερικού σώματος του πλανήτη και συνεπώς του ανθρώπου. Ας εξετάσουμε τώρα τον Πρώτο Κανόνα. ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ Ο θεραπευτής ας εκγυμνασθεί να γνωρίζει το εσώτερο στάδιο της σκέψης ή επιθυμίας εκείνου που ζητά τη βοήθειά του. Έτσι μπορεί να γνωρίσει την πηγή από την οποία έρχεται η ενόχληση. Ας συσχετίσει το αίτιο και το αποτέλεσμα κι ας γνωρίσει το ακριβές σημείο απ’ το οποίο μπορεί να έλθει ανακούφιση. Θα σας είναι φανερό ότι ο πρώτος κανόνας που οφείλει να κυριαρχήσει ο θεραπευτής πρέπει κατ’ ανάγκη να είναι σημαντικός. Είναι βασικός και ουσιώδης στις συνέπειές του, αν πρόκειται να επιτευχθεί θεραπεία ή αν πρόκειται ο θεραπευτής να μη χάσει χρόνο επιχειρώντας το αδύνατο. Σ’ αυτό τον κανόνα υπάρχουν τέσσερις εντολές: 1. Ο θεραπευτής πρέπει να εκγυμνασθεί να γνωρίζει αν ο ασθενής είναι νοητικά ή αστρικά (συναισθηματικά) εστιασμένος. 2. Μπορεί και πρέπει συνεπώς να εξακριβώσει την ψυχολογική βάση της υπάρχουσας ανωμαλίας. 3. Θα είναι τότε ικανός να διακριβώσει την τοποθεσία του αποτελέσματος (της ασθένειας) δια της αντίληψης του υποκείμενου αιτίου. 4. Αυτό θα του επιτρέψει να γνωρίσει: α. Την πάσχουσα περιοχή. β. Το κέντρο του αιθερικού σώματος που ελέγχει αυτή την περιοχή. Θα αντιληφθείτε επίσης γιατί άρχισα την ανάλυσή μου για την ασθένεια και τη θεραπεία με μια παρουσίαση των ψυχολογικών αιτίων. Ο πρώτος αυτός κανόνας σχετίζεται με ολόκληρο αυτό το τμήμα της διδασκαλίας και είναι, όπως μπορείτε να δείτε, έντονα πρακτικός. Όταν γίνει γνωστή η πόλωση της προσωπικότητας προβάλλουν δύο κύρια γεγονότα: το σημείο προσέγγισης θα είναι είτε το κεφαλικό κέντρο είτε το καρδιακό κέντρο αν ο ασθενής είναι πολύ αναπτυγμένος – το οποίο λογικά υποτίθεται ότι το γνωρίζει ο θεραπευτής από τις ενδείξεις του χαρακτήρα και την αποτελεσματικότητα της ζωής του. Ή η προσέγγιση μπορεί να γίνει δια του κέντρου του λαιμού ή του ηλιοπλεγματικού κέντρου αν ο ασθενής είναι ένα συνηθισμένο και μέσης ανάπτυξης πρόσωπο· αν είναι ένα τελείως υπανάπτυκτο και σχετικά κατώτερου βαθμού ανθρώπινο ον, το ακριβές σημείο δια του οποίου θα έλθει ανακούφιση θα είναι το ηλιοπλεγματικό κέντρο ή το ιερό κέντρο. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι όταν ο άνθρωπος είναι τόσο χαμηλά στην εξελικτική κλίμακα ώστε πρέπει να προσεγγισθεί αιθερικά μέσω του ιερού κέντρου, θεραπεύεται συχνά πολύ εύκολα και ανταποκρίνεται

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

380

γρηγορότερα σ’ ό,τι συχνά ονομάζεται “αιθερικός χειρισμός” απ’ ό,τι οι άλλοι τύποι. Ένας λόγος είναι ότι ο νους και τα συναισθήματά του δεν παρουσιάζουν πραγματικά εμπόδια κι όλες οι διαθέσιμες ενέργειες μπορούν να κατευθυνθούν ανεμπόδιστα στην πάσχουσα περιοχή. Αν ο θεραπευτής είναι ψυχορατικός, μπορεί εύκολα να εξακριβώσει το σημείο εισόδου των θεραπευτικών δυνάμεων, επειδή το “εισερχόμενο φως” θα είναι τότε λαμπρότερο και το φως του ίδιου του κέντρου θα μεταδώσει την αναγκαία πληροφορία. Αν είναι πολύ προχωρημένος θεραπευτής, δε θα χρησιμοποιεί καμιά μορφή ψυχιστικής αντίληψης αλλά θα αντιδρά αμέσως στην επαφή με μια εντύπωση τόσο ισχυρή, προερχόμενη απ’ τον πάσχοντα, την οποία δε θα μπορεί να αρνηθεί και η οποία θα είναι πιθανόν τελείως ορθή και θα μπορεί να βασιστεί πάνω της. Πρέπει ωστόσο να θυμάστε ότι λόγω της ακεραιότητας της ανθρώπινης ψυχής και του γεγονότος ότι κάθε ψυχή είναι από τη φύση της ένας Διδάσκαλος, θα υπάρχει πάντα ένα περιθώριο λάθους όσον αφορά το θεραπευτή, ακόμη κι αν είναι μυημένοςθεραπευτής· θα αναγνωρίζει ένα σημείο όπου ο πνευματικός άνθρωπος (του οποίου ο ασθενής είναι μόνο μια αντανάκλαση) ελέγχει και πέρα από το οποίο – εκτός σαν ψυχή σε ισότιμη βάση με την ψυχή του ασθενή – δεν μπορεί και δεν τολμά να προχωρήσει. Υπάρχουν περιπτώσεις, λόγου χάρη, στις οποίες ένας προχωρημένος μαθητής ή ένας ανώτερος μυημένος (για το συγκεκριμένο σκοπό εκκένωσης του φυσικού του φορέα) μπορεί να επιτρέψει στις δυνάμεις της διάσπασης, του περιορισμού και της καταστροφής να συντρίψουν και να καταστρέψουν την εξωτερική φυσική του μορφή. Στην περίπτωση αυτή ο θεραπευτής μπορεί να μη έχει επίγνωση της πρόθεσης· θα έχει όμως επίγνωση της αντίθεσης και θα εξαναγκασθεί να παραιτηθεί από την προσπάθειά του να θεραπεύσει. Όταν ο ασθενής είναι αυστηρά νοητικός τύπος και η προσέγγιση στη θεραπευτική διαδικασία πρέπει να γίνει μέσω ενός ανώτερου κέντρου, του κεφαλικού κέντρου, θα είναι συνετό για το θεραπευτή να κερδίσει τη συνειδητή συνεργασία του πάσχοντα έτσι ώστε οι δύο θελήσεις τους να λειτουργούν σε ομοφωνία· αυτό συνεπάγεται μια θετική σχέση μεταξύ των δύο. Όταν ο ασθενής δεν είναι τόσο πολύ αναπτυγμένος, ο θεραπευτής θα πρέπει να αγωνισθεί για ένα πνεύμα ελπιδοφόρου συναίνεσης στον άνθρωπο· σ’ αυτή την περίπτωση η συναισθηματική φύση θα είναι ισχυρότερη απ’ ό,τι στον πιο προχωρημένο τύπο και το έργο του θεραπευτή θα είναι συνεπώς δυσκολότερο. Θα πρέπει πολύ συχνά να καταπολεμήσει το άγχος, τις συναισθηματικές αντιδράσεις διαφόρων ειδών, το φόβο και τα προαισθήματα. Η ψυχολογική κατάσταση θα είναι συνεπώς ρευστή κι ο θεραπευτής θα πρέπει να κάνει πολλά για να βοηθήσει τον ασθενή να διατηρήσει μια σταθερότητα συναισθηματικής αντίδρασης και να μείνει γαλήνιος και ήρεμος. Η ήρεμη αυτή αντίδραση πρέπει να επιτευχθεί αν πρόκειται οι θεραπευτικές ενέργειες να περάσουν αποτελεσματικά στο σωστό κέντρο και στην περιοχή που ελέγχει. Αυτό μπορεί να γίνει με την εδραίωση αρμονικής σχέσης μεταξύ του θεραπευτή και του ασθενή, πριν από κάθε θεραπευτική διαδικασία. Οι θεραπευτές στη Νέα Εποχή θα έχουν επίσης τη δική τους πελατεία, όπως ακριβώς κάνουν οι

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

381

γιατροί σήμερα κι έτσι θα μάθουν να γνωρίζουν τη σύσταση και την ιδιοσυγκρασία εκείνων που μπορεί να κληθούν να βοηθήσουν· θα τους διδάσκουν επίσης ορισμένες θεραπευτικές διαδικασίες και τεχνικές για να τους προετοιμάσουν για μεταγενέστερη χρήση, αν χρειαστεί· όμως η εποχή αυτή είναι ακόμη πολύ μακριά. Όταν ο ασθενής είναι ένα υπανάπτυκτο ανθρώπινο ον και χαμηλά στην εξελικτική κλίμακα, θα ελέγχεται ψυχολογικά από την αφιερωμένη προσωπικότητα του θεραπευτή και από την επιβολή της θέλησης του θεραπευτή στο αιθερικό σώμα του ασθενή. Αυτό δε σημαίνει την επιβολή της ενέργειας της θέλησης πάνω σ’ ένα αρνητικό πρόσωπο, που θα εξωθούσε τον ασθενή σε δράση και θα έθετε σε κίνδυνο ακόμη και την ελάχιστη ελεύθερη βούληση που κατέχει· σημαίνει την επιβολή της αυθεντίας της γνώσης και της πνευματικής σταθερότητας πάνω στον ασθενή, που θα του ενέπνεε εμπιστοσύνη και προθυμία να υπακούει. Αυτά είναι τα πρώτα μέτρα που πρέπει να πάρει ο θεραπευτής όταν ασχολείται με τον ασθενή και με την ψυχή, την κατώτερη ψυχή του ασθενή. Είναι τρία σε αριθμό: 1. Η εξασφάλιση της συνεργασίας της προσωπικότητας του προχωρημένου ανθρώπου· μόνο η προσωπικότητα έχει ανάγκη θεραπείας. 2. Η δημιουργία μιας κατάστασης ελπιδοφόρου συναίνεσης της προσωπικότητας του μέσου ανθρώπου· δεν είναι ακόμη ικανός για νοήμονα συνεργασία, αλλά μπορεί να χειρισθεί τον εαυτό του ώστε να ελαττώσει στο ελάχιστο τα εμπόδια της προσωπικότητας. 3. Η έμπνευση υπάκουης εμπιστοσύνης στις υποδείξεις του θεραπευτή. Είναι ό,τι μπορεί να κάνει ο υπανάπτυκτος άνθρωπος. Σας είναι φανερό ότι οι πλατιές γενικεύσεις όπως οι ανωτέρω δεν καλύπτουν κάθε τύπο ανθρώπου και τους πολλούς ενδιάμεσους τύπους και στάδια. Ο θεραπευτής πρέπει να αγαπά αληθινά τους συνανθρώπους του και να είναι επίσης ένας εξασκημένος ψυχολόγος· αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δρα σαν ψυχή κι επίσης σαν αντιληπτικός νους. Ένα άλλο σημείο πρέπει εδώ να τονιστεί. Ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο θεραπευτής με τους νοητικούς τύπους είναι η τάση να διατηρούν όλες τις ενέργειες που έρχονται απ’ την ψυχή, είτε στο κεφάλι ή τουλάχιστον πάνω απ’ το διάφραγμα· αυτό δε σημαίνει ότι όλες οι περιοχές του σώματος κάτω από το διάφραγμα δεν εφοδιάζονται τακτικά με τις αναγκαίες ενέργειες, αλλά ότι εκεί η λειτουργία είναι κυρίως αυτόματη και ο άνθρωπος δε συνηθίζει να κατευθύνει συνειδητά ενέργεια στο κέντρο και την περιοχή που ελέγχει, όταν είναι κάτω από το διάφραγμα. Είναι ανάγκη να διδαχθεί να το κάνει, αν προσπαθεί να συνεργασθεί με το θεραπευτή κι επιζητεί θεραπεία. Η νοητική του εστίαση και η δραστηριότητα του κεφαλικού κέντρου θα τον βοηθήσουν πολύ, αρκεί να δεχθεί τη διδασκαλία για την τέχνη της ενεργειακής διεύθυνσης. Μπορεί συνήθως να το κάνει αν δεν είναι πολύ ασθενής ή πολύ απασχολημένος με τη διατήρηση συνειδητής επαφής με το σώμα του. Όταν ο πόνος, η απουσία φυσικής συνείδησης ή η μεγάλη αδυναμία τον εμποδίζουν να εστιάσει την προσοχή του, ο θεραπευτής θα πρέπει να εργασθεί κυρίως σαν ψυχή με

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

382

ψυχή και να έχει εμπιστοσύνη ότι η σχέση μεταξύ της ψυχής του ασθενή και του αιθερικού σώματος θα είναι επαρκής για να προκαλέσει τη θεραπεία, αν αυτό είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου. Όταν η πηγή της ανωμαλίας βρίσκεται στο συναισθηματικό ή αστρικό σώμα, το έργο του θεραπευτή δεν είναι τόσο εύκολο· πρέπει τότε να εργασθεί εστιασμένος σαν ψυχή στο κεφαλικό του κέντρο, αλλά να κατευθύνει την αναγκαία ενέργεια και να ελέγξει τη συναισθηματική φύση του ασθενή μέσω του ορθά προσανατολισμένου ηλιοπλεγματικού του κέντρου. Αναφέρομαι εδώ στο ηλιοπλεγματικό κέντρο του θεραπευτή, που είναι ένα κέντρο το οποίο κατά γενικό κανόνα δε χρησιμοποιεί σαν σημείο εστίασης ή προσοχής στη ζωή του. Ο θεραπευτής έχει αποκτήσει ευχέρεια στη χρήση όλων των κέντρων του κατά βούληση, θεωρώντας τα σαν σημεία διανομής κατευθυνόμενης ενέργειας. Η κατευθυνόμενη αυτή ενέργεια, θα ήθελα να σημειώσετε, δεν κατευθύνεται σε θεραπεία, αλλά είναι η ψυχική ενέργεια του θεραπευτή που κατευθύνεται για να φέρει υπό έλεγχο κάποιο κέντρο στο σώμα του ασθενή λόγω του συναισθηματισμού που εκφράζει ο ασθενής και για την αναδιοργάνωσή του σαν κέντρο λήψης των θεραπευτικών ενεργειών που εκπορεύονται απ’ την ψυχή του ασθενή – ένα πολύ διαφορετικό ζήτημα που πρέπει να έχετε προσεκτικά κατά νου. Ο θεραπευτής χρησιμοποιεί συνεπώς δύο κέντρα, μιλώντας γενικά: το δικό του κεφαλικό κέντρο κι εκείνο το κέντρο στο σώμα του που αντιστοιχεί στην πάσχουσα περιοχή και στο κέντρο που την ελέγχει. Εκεί πρέπει να εδραιωθεί σε κάθε επιτυχή θεραπεία μια συμπαθητική σχέση. Όπως το θέτει ένα αρχαίο βιβλίο στα Αρχεία των Διδασκάλων: “Ψυχή με ψυχή, οι δύο είναι ένα· σημείο με σημείο, μαζί πρέπει να υποφέρουν· θέση με θέση συνδέονται κι έτσι το διπλό ρεύμα της ενέργειας καταλήγει σε θεραπεία”. Μια από τις κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο θεραπευτής, ιδιαίτερα αν είναι σχετικά άπειρος, είναι αποτέλεσμα της εδραιωμένης αυτής συμπαθητικής σχέσης. Τείνει να συμβεί ό,τι θα ονομάζαμε “μεταφορά”. Ο θεραπευτής προσλαμβάνει ή αναλαμβάνει την κατάσταση της ασθένειας ή της δυσχέρειας, όχι στην πραγματικότητα αλλά συμπτωματικά. Αυτό μπορεί να τον καταστήσει ανίκανο ή τουλάχιστον να παρέμβει στην ελεύθερη δραστηριότητα της θεραπευτικής διαδικασίας. Είναι μια γοητεία και μια πλάνη και βασίζεται στην επιτευχθείσα ικανότητα του θεραπευτή να ταυτίζεται με τον ασθενή του· βασίζεται επίσης στην ανυπομονησία του και τη μεγάλη επιθυμία να φέρει ανακούφιση. Ο θεραπευτής είναι τόσο απασχολημένος με την ανάγκη του ασθενή και τόσο αποκεντρωμένος απ’ τη δική του ταυτισμένη και θετική συνείδηση, ώστε απρόσεκτα αποβαίνει αρνητικός και πρόσκαιρα απροστάτευτος. Η θεραπεία γι’ αυτό, αν ο θεραπευτής ανακαλύψει μέσα του αυτή την τάση, είναι να εργάζεται με το καρδιακό κέντρο καθώς και με το κεφαλικό κέντρο κι έτσι να διατηρεί μια σταθερή ροή θετικής ενέργειας αγάπης που να διαχύνεται στον ασθενή. Αυτή θα τον μονώσει από την ασθένεια, αλλά όχι από τον ασθενή. Μπορεί να το κάνει εργαζόμενος δια του καρδιακού κέντρου μέσα στη βραχμαράντρα (το κέντρο της κεφαλής) και ν’ αυξάνει κατά πολύ τη δυναμικότητα του θεραπευτικού του έργου·

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

383

αυτό ωστόσο προϋποθέτει έναν υψηλό βαθμό ανάπτυξης από μέρους του θεραπευτή. Ο μέσος πνευματικός θεραπευτής πρέπει να συνδέσει τα κέντρα της κεφαλής και της καρδιάς με μια σαφή πράξη θέλησης. Θ’ αντιληφθεί τότε ότι η αγάπη που διαχύνεται απ’ αυτόν στον ασθενή θα εμποδίζει κάθε επιστροφή των ανεπιθύμητων εκπορεύσεων απ’ τον ασθενή που διέρρεαν σ’ αυτόν· γιατί αν υπήρχε μια τέτοια ροή θα αντιστρατευόταν τη θεραπεία του ασθενή. Ο θεραπευτής που ανταποκρίνεται στην εσώτερη παρόρμηση να θεραπεύει θα αντιμετωπίσει, όπως μπορείτε να δείτε, μια πολύ δραστική πορεία εκπαίδευσης προτού ο εξοπλισμός του – προσωπικότητα, αιθερικό σώμα και τα κέντρα του – υποταχθεί τόσο στην ψυχή ώστε να μην παρουσιάζει κανένα εμπόδιο στη θεραπευτική τέχνη. Πρέπει λοιπόν να μάθει σχετικά με τον εαυτό του: 1. Να ευθυγραμμίζει γοργά την ψυχή, το νου, το κεφαλικό κέντρο και το φυσικό εγκέφαλο. 2. Να χρησιμοποιεί το φωτισμένο απ’ την ψυχή νου για την ψυχολογική διάγνωση των αιτίων της ασθένειας την οποία προτίθεται να χειρισθεί. 3. Τις μεθόδους για την εδραίωση συμπαθητικής σχέσης με τον πάσχοντα. 4. Τους τρόπους προστασίας του από κάθε μεταφορά που προκαλείται απ’ αυτή τη σχέση. 5. Την εδραίωση ορθής σχέσης με τον ασθενή, είτε συνεργασίας, συναίνεσης ή πνευματικού ελέγχου. 6. Τη φυσική διάγνωση και τον εντοπισμό της περιοχής όπου πρέπει να επέλθει ανακούφιση δια του ελέγχοντος κέντρου. 7. Την τέχνη της συνεργασίας με την ψυχή του ασθενή, έτσι ώστε το αιθερικό του σώμα να εστιάζει όλες τις εισρέουσες ενέργειές του για να φέρει ανακούφιση στην άρρωστη περιοχή. Αυτό συνεπάγεται την άμεση δραστηριότητα του αιθερικού σώματος του θεραπευτή σε συνάφεια με μια ανανεωμένη δραστηριότητα από μέρους του αιθερικού σώματος του ασθενή. 8. Την τεχνική απόσυρσης της θεραπευτικής του δύναμης όταν εκείνη του ασθενή είναι επαρκής για ν’ αναλάβει το εγχείρημα. Νιώθω ότι σας έδωσα εδώ ό,τι σας χρειάζεται για άμεση μελέτη και στοχασμό . Σας έδειξα ότι η θεραπευτική τέχνη δεν είναι μια αόριστη μυστικιστική διαδικασία ή ευσεβής πόθος και απλή καλή πρόθεση. Υπέδειξα ότι προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα την κυριαρχία της επιστήμης της ψυχικής επαφής· τη συνεχή άσκηση της ευθυγράμμισης και την κατανόηση της Επιστήμης των Κέντρων ή – κυριολεκτικά – μιας σύγχρονης μορφής Λάγια-Γιόγκα. Οι θεραπευτές στο μέλλον θα υφίστανται χρόνια δραστικής εκγύμνασης κι αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, αφού το σύνηθες ιατρικό επάγγελμα απαιτεί χρόνια σκληρής μελέτης και εργασίας. Πολλοί θεραπευτές στη Νέα Εποχή θα συνδυάζουν ορθόδοξες σπουδές και γνώσεις με την τέχνη της πνευματικής θεραπείας. Όταν εκπαιδευμένοι θεραπευτές με πνευματική αντίληψη, με πραγματική γνώση του αιθερικού σώματος, με κατανόηση των ενεργειών που το απαρτίζουν ή μπορεί να

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

384

διαβιβάσει, με γνώση της λεπτοφυούς σύστασης του ανθρώπου και των μεθόδων κατεύθυνσης των ενεργειών από ένα σημείο και θέση σε άλλο, μπορούν να εργασθούν με πλήρη ιατρική γνώση ή σε πλήρη συνεργασία με τον ορθόδοξο γιατρό ή χειρουργό, τότε θα προκύψουν τεράστιες αλλαγές. Μεγάλη φώτιση θα έλθει στην ανθρώπινη φυλή. Γι’ αυτή πρέπει να προετοιμασθούμε – όχι κυρίως για τη θεραπεία του φυσικού σώματος, αλλά για τη διεύρυνση της συνείδησης της φυλής, που θα φέρει η νέα αυτή και εσωτερική μελέτη. Μελετήσαμε διάφορες θεμελιώδεις πραγματικότητες τις οποίες είναι ουσιώδες να κυριαρχήσουν όλοι οι θεραπευτές – που επιδιώκουν να εργασθούν με το νέο τύπο εσωτερικής θεραπευτικής· όσα είπα είναι συνεπώς μεγάλης σημασίας. Κάθε σημείο που έθιξα μπορεί ν’ αποτελέσει τη βάση εκτενούς συζήτησης, αλλά (σ’ αυτή την πραγματεία) δεν είναι εφικτό, επειδή επιζητώ μόνο να δώσω ενδείξεις μελλοντικών δυνατοτήτων. Επιζητώ επίσης να υποδαυλίσω τη δυσπιστία στην τωρινή προσέγγιση του μεταφυσικού κόσμου στο θέμα της ασθένειας και της θεραπείας της και να υπονομεύσω – αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο δραστική έκφραση – την εμπιστοσύνη του κοινού στους λεγόμενους τρόπους θεραπείας της Νέας Εποχής, στις μεθόδους του Χριστιανού Επιστήμονα, της Νοητικής Επιστήμης και όλων εκείνων των σχολών σκέψης που ασχολούνται με τη θεραπεία απ’ τη σκοπιά της βεβαίωσης – βεβαίωσης της θειότητας του ανθρώπου και του ισχυρισμού ότι η ενυπάρχουσα και έμφυτη θειότητα εγγυάται τη θεραπεία του. Ο ισχυρισμός αυτός είναι αυταπάτη και παραπλάνηση, όπως συχνά επιδίωξα να δείξω. Θ’ ασχοληθούμε σήμερα μ’ ένα νόμο που (αν κατανοηθεί ορθά) αποδεικνύει πόσο ανεπαρκής είναι η προσέγγιση του σύγχρονου μεταφυσικού σ’ αυτό το θέμα και – παρότι βάζει τη διδασκαλία μας για τη θεραπευτική σε μια υγιή βάση – αναβάλλει οριστικά την εποχή της αληθινά απόκρυφης θεραπείας σ’ έναν πολύ μακρινό χρόνο. Ο τρίτος αυτός νόμος έχει ως εξής: ΝΟΜΟΣ ΙΙΙ Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα της βασικής επικέντρωσης της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου. Από το πεδίο όπου εστιάζονται αυτές οι ενέργειες προέρχονται οι καθοριστικές εκείνες συνθήκες που προκαλούν κακή υγεία. Αυτές συνεπώς εκδηλώνονται σαν ασθένεια ή σαν απαλλαγή απ’ την ασθένεια. Ο νόμος αυτός υποδεικνύει ότι μια από τις κύριες αποφάσεις στην οποία πρέπει να οδηγηθεί ο θεραπευτής είναι εκείνη του επιπέδου συνείδησης απ’ το οποίο εκπορεύεται η κυριαρχούσα ενέργεια στο αιθερικό σώμα. Θα ήθελα εδώ να σας θυμίσω ότι στη Μυστική Δοξασία η Ε.Π.Μπ. δηλώνει ότι ένα πεδίο και μια κατάσταση συνείδησης είναι συνώνυμοι όροι και τελείως εναλλάξιμοι· σ’ όλα τα γραπτά μου επιδιώκω να μην τονίσω το επίπεδο της ύλης ή της ουσίας (που καλείται πεδίο), αλλά τη συνείδηση που εκφράζεται στην περιβάλλουσα αυτή περιοχή της συνειδητής ουσίας. Ο αρχαίος αυτός νόμος βεβαιώνει ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα της βασικής επικέντρωσης της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου. Η ζωική αυτή ενέργεια δεν είναι

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

385

ίδια με την ενέργεια ή δύναμη της συνείδησης, αλλά η συνείδηση είναι πάντοτε ο διευθύνων παράγοντας σε κάθε έκφραση της ενοικούσας ζωής, γιατί βασικά υπάρχει μόνο μια κύρια ενέργεια – η ζωική ενέργεια. Όπου εστιάζεται η συνείδηση του ανθρώπου, εκεί η ζωική ενέργεια συγκεντρώνει τις δυνάμεις της. Αν η συνείδηση εστιάζεται στο νοητικό πεδίο ή στο αστρικό πεδίο, η ζωική ενέργεια δε θα εστιάζεται και δε θ’ αγκυροβολεί τόσο ισχυρά στο κέντρο της καρδιάς (το κέντρο όπου βρίσκεται η ζωική αρχή), αλλά μόνο ένα μέρος της ζωτικής της ενέργειας θα φτάνει στο φυσικό σώμα δια του αιθερικού φορέα. Το μεγαλύτερο μέρος θα συγκρατείται (για να χρησιμοποιήσω μια ανεπαρκή λέξη) στο πεδίο όπου η συνείδηση λειτουργεί κατεξοχήν ή – για να το διατυπώσω αλλιώς – θα ρυθμίζεται σε έκφραση από την κατάσταση συνείδησης που αντιστοιχεί σ’ εκείνο το πεδίο επίγνωσης ή τόπο επαφής με το θείο Όλο ή τη θεία Συνείδηση που καθιστά εφικτό το σημείο εξέλιξης του ανθρώπου. Το έργο του θεραπευτή λοιπόν είναι να ανακαλύψει πού βρίσκεται αυτή η εστία της συνείδησης· αυτό μας επαναφέρει στην παρατήρηση που έκανα ότι ο ασθενής είναι ουσιαστικά είτε νοητικός είτε συναισθηματικός τύπος και πολύ, πάρα πολύ σπάνια καθαρά φυσικός στη συνείδησή του. Όταν η συνείδηση είναι σταθεροποιημένη σ’ εκείνη της ψυχής, θα είναι παρούσα ελάχιστη ασθένεια και οι φυσικές δυσχέρειες του πολύ αναπτυγμένου ασθενή θα συνδέονται τότε με την κρούση της ψυχικής ενέργειας σ’ έναν ανέτοιμο φυσικό φορέα· σ’ αυτό το στάδιο θα προσβάλλεται μόνο από ορισμένες μεγάλες ασθένειες. Δε θα είναι επιδεκτικός σε μικρές ενοχλήσεις και σε συνεχείς μικρές μολύνσεις που καθιστούν τη ζωή του μέσου ή υπανάπτυκτου ανθρώπου τόσο δοκιμαζόμενη και δύσκολη. Μπορεί να υποφέρει από καρδιακές παθήσεις, από νευρικά νοσήματα και από ενοχλήσεις που επηρεάζουν το ανώτερο τμήμα του σώματος κι εκείνες τις περιοχές που ελέγχονται από τα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα· ωστόσο οι δυσχέρειες που προέρχονται απ’ τα μικρότερα αιθερικά κέντρα (απ’ τα οποία υπάρχουν πολλά) ή από τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα, δε θα παρουσιάζονται συνήθως – εκτός (όπως στην περίπτωση του πολύ προχωρημένου μαθητή) αν επιφορτίζεται εσκεμμένα τις συνθήκες που προκύπτουν απ’ την παγκόσμια υπηρεσία του στους ανθρώπους. Επειδή η πλειονότητα των ανθρώπινων όντων βρίσκεται σήμερα επικεντρωμένη στο αστρικό πεδίο (ή στο αστρικό σώμα), είναι αμέσως φανερό το κλειδί μιας απ’ τις μεγαλύτερες πηγές ασθένειας. Όταν η συνείδηση της φυλής μετατοπισθεί στο νοητικό πεδίο – κι αυτό συμβαίνει αργά – οι πιο γνωστές κι επικρατούσες ασθένειες θα εξαλειφθούν και μόνο οι ασθένειες των νοητικών τύπων ή οι ασθένειες των μαθητών θα παραμείνουν για να διαταράσσουν την ειρήνη του ατόμου. Μ’ αυτές ασχολήθηκα σε προηγούμενο τόμο αυτής της πραγματείας. • Η Νοητική Επιστήμη αναγνωρίζει ορθά ότι τα συναισθήματα των ανθρώπων (όπως εκφράζονται απ’ την αδύναμη εκείνη απομίμηση της πραγματικότητας που ονομάζουν σκέψη) ευθύνονται για πολλές ασθένειες. Έχουν δίκαιο στην προσπάθειά τους να κάνουν τον ασθενή ν’ αλλάξει τις συναισθηματικές του στάσεις και ν’ αντιδρά στη ζωή, 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. ΙΙ, σελ. 520-625.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

386

τις περιστάσεις και τους ανθρώπους σε μια διαφορετική γραμμή. Αλλά σφάλλουν απελπιστικά πιστεύοντας ότι αυτό είναι αρκετό· αγνοώντας όλες τις επιστημονικές διεργασίες που συνδέονται με το αιθερικό σώμα, δεν έχουν τίποτε που να συσχετίζει τη συναισθηματική φύση με το φυσικό φορέα και συνεπώς υπάρχει ένα χάσμα στο συλλογισμό τους κι ένα επακόλουθο σφάλμα στην τεχνική τους. Αυτό καθιστά μάταιες τις δραστηριότητές τους, εκτός από τη σκοπιά του χαρακτήρα. Όταν επιτυγχάνουν κάποια θεραπεία, αυτή οφείλεται στο ότι ο ασθενής ήταν προορισμένος να ανανήψει, όμως υπηρετούν ένα χρήσιμο σκοπό διορθώνοντας μια κατάσταση του χαρακτήρα που τον εξέθετε συνεχώς στο κίνδυνο ασθένειας. Δεν προκάλεσαν θεραπεία κι όταν το ισχυρίζονται τόσο ο θεραπευτής όσο και ο ασθενής εξαπατώνται. Κάθε εξαπάτηση είναι επικίνδυνη και παρεμποδιστική. Θα ήταν χρήσιμο ν’ αναφέρω εδώ σε πλατιές και γενικές γραμμές μερικούς τύπους ασθένειας που μπορεί να προκαλέσει η επικέντρωση της ζωικής δύναμης, για παράδειγμα, στο αστρικό πεδίο. Απλά θα τις απαριθμήσω· δε θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, γιατί οτιδήποτε πω για τη διαδικασία θα ήταν μάταιο μέχρι ν’ αναγνωρίσει ο σύγχρονος θεραπευτής το γεγονός του αιθερικού σώματος κι εργασθεί επιστημονικά και με νοημοσύνη μαζί του και με τα κέντρα δύναμης που το ελέγχουν. Προσπαθώ αυτή την εποχή να προωθήσω ορισμένες βασικές ιδέες – όπως το γεγονός της ύπαρξης του αιθερικού σώματος. 1. Η συνεχής εσωστρέφεια, όλες οι μορφές νοσηρής κατάθλιψης και μια πολύ δραστική επιβολή σιγής όσον αφορά θεμελιώδη συναισθήματα, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρή διαταραχή του ήπατος, σε διαρκείς γαστρικές δυσχέρειες και σε καρκίνο. 2. Όταν υπάρχουν στη συνείδηση μίση και βαθιές αντιπάθειες ή όταν ο άνθρωπος ζει σε μια διαρκή κατάσταση ερεθισμού εναντίον ενός προσώπου ή μιας ομάδας, ή ακόμη όταν έχει την αίσθηση ότι τον εκμεταλλεύονται, είναι δυνατό να επηρεασθεί η κυκλοφορία του αίματος· τότε θα είναι επιδεκτικός σε συνεχείς μολύνσεις, σε δοθιήνες, σε πυορροούσες πληγές και σε διάφορες καταστάσεις αίματος με φύση σαφώς σηπτική. 3. Ένας ευερέθιστος χαρακτήρας που βρίσκεται πάντα σε κατάσταση αναταραχής και κακής διάθεσης, που αντιδρά μανιωδώς όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως επιθυμεί, μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές εκρήξεις, όπως εγκεφαλικές διαταραχές και πρόσκαιρες φρενοβλάβειες· μπορεί να οδηγήσει σε συνεχείς πονοκεφάλους που υποσκάπτουν την υγεία κι επιφέρουν αναπόφευκτα μια κατάσταση ατονίας. 4. Μια καταπιεσμένη σεξουαλική ζωή ή μια κατάσταση όπου ένα άγαμο πρόσωπο δεν είχε την κανονική έκφραση μιας φυσικής και καθολικής διαδικασίας και για το οποίο το σεξ παραμένει συνεπώς μυστήριο (και ταυτόχρονα ένα συνεχώς μη καταγραφόμενο εσώτερο αντικείμενο σκέψης), θα οδηγήσει: α. Σε μια κατάσταση μεγάλης αποζωτικοποίησης με επακόλουθη και αναπόφευκτη κακή υγεία που συνοδεύει αυτό τον τύπο προσώπου – που αποκαλείται εύλογα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

387

γεροντοκόρη ή εργένης. Περιττεύει να σημειώσω ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άγαμοι που αντιμετωπίζουν τη ζωή υγιεινά και δεν εμπίπτουν σ’ αυτή τη κατηγορία. β. Σε μια συνεχή προσπάθεια να προσελκύσει την προσοχή του αντίθετου φύλου ωσότου φτάσει ένα σημείο όπου αποβαίνει μια νευρική και εξαιρετικά νοσηρή τάση. γ. Στην ανάπτυξη ομοφυλοφιλικών συνηθειών ή διαστροφών που στρεβλώνουν τη ζωή πολλών ευφυών ανθρώπων. δ. Στους όγκους – κακοήθεις ή καλοήθεις – που προσβάλλουν τα γεννητικά όργανα και οδηγούν συχνά σε χειρουργικές επεμβάσεις. Υπάρχουν κι άλλες δυνατές εξελίξεις τις οποίες όμως δεν προτίθεμαι να εκθέσω. Είπα ήδη αρκετά για να δείξω τον κίνδυνο μιας αίσθησης ματαιότητας κι ενός νοσηρού (ακόμη κι όταν δεν αναγνωρίζεται) ενδιαφέροντος για το σεξ. Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί στην ονειρική ζωή που συνδέει στενά τον εγκέφαλο, το νου και τα γεννητικά όργανα κι αποδεικνύει το γεγονός της αστρικής επιθυμίας που εφελκύει τη φυσική όρεξη· αυτό επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου ότι το φυσικό σώμα ανταποκρίνεται αυτόματα – ακόμη κι όταν είναι αναίσθητο στις ώρες του ύπνου – στον αστρικό έλεγχο. Η θεραπεία, όπως βέβαια ξέρετε, είναι μια πλήρης δημιουργική εξωτερική ζωή, ιδιαίτερα ζωή ωφέλιμη στους συνανθρώπους μας κι όχι απλά μια μετουσίωση της σεξουαλικής παρόρμησης σε κάποια μορφή δημιουργικής σκέψης η οποία παραμένει απλά σκέψη χωρίς να παίρνει σχήμα ή μορφή στο εξωτερικό πεδίο της ανθρώπινης ζωής. 5. Ο αυτοοικτιρμός που είναι μια τόσο επικρατούσα δυσχέρεια, οδηγεί το μέσο πρόσωπο σε οξεία δυσπεψία, σε εντερικές ανωμαλίες, σε καταρροή και κρυολογήματα, ενώ στον πιο προχωρημένο άνθρωπο οδηγεί σε χρόνιες βρογχικές δυσχέρειες, γαστρικά έλκη και ανθυγιεινές καταστάσεις που συνδέονται με τα δόντια και τα αυτιά. Θα μπορούσα να συνεχίσω απαριθμώντας κι άλλες συναισθηματικές καταστάσεις που προκαλούν ασθένειες στα πρόσωπα στα οποία οι καταστάσεις αυτές είναι παρούσες, αλλά αυτά αρκούν για να δώσουν στον πειραματιζόμενο θεραπευτή μια νύξη για ορισμένες δυνατότητες που ευθύνονται για τις φυσικές δυσχέρειες με τις οποίες καλείται να ασχοληθεί. Θα πρέπει επίσης (όπως τόνισα αλλού) να έχει κατά νου τις συνθήκες που κληρονομήθηκαν από προηγούμενες ενσαρκώσεις ή αναπτύχθηκαν σαν αποτέλεσμα του ομαδικού κάρμα του περιβάλλοντος, εθνικού ή πλανητικού. Κανένας κανόνας δε συνδέεται μ’ αυτό το νόμο, γιατί ασχολούμαστε ακόμη με τον ορισμό των αιτίων που προκαλούν τις αντικειμενικές ασθένειες· αυτά πρέπει να συλληφθούν και να γίνουν δεκτά σαν θεωρίες εργασίας προτού ο θεραπευτής μπορέσει να χειρισθεί αποτελεσματικά την κατάσταση. Θα εξετάσουμε τώρα ένα νόμο που είναι τόσο περιεκτικός στη σημασία και τη δύναμη ορισμού του, ώστε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι δίνει το λόγο όλων των ασθενειών κάθε φύσης και σε κάθε εποχή στην ιστορία της ζωής της φυλής ή του

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

388

ατόμου. Αναφέρεται εδώ και θεωρείται μόνο σαν Νόμος ΙV, λόγω της ανάγκης αποδοχής, εξέτασης και μελέτης των κύριων δηλώσεων των τριών προηγούμενων νόμων· επειδή είναι επίσης ο κύριος νόμος που ρυθμίζει την εμφάνιση της ασθένειας στο τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο βασίλειο. Είναι ουσιαστικά ένας νόμος που σχετίζεται με την τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία κι έχει οριστικά επιβληθεί κι αναγνωρισθεί απ’ τους μυημένους της τέταρτης φυλετικής ρίζας, της Ατλάντειας, σαν νόμος που κυβερνά κατεξοχήν την ανθρωπότητα. Αρκετά περίεργα επίσης, όταν η ανθρωπότητα μπορέσει να λειτουργήσει με τη συνείδησή της επικεντρωμένη στο τέταρτο ή βουδδικό πεδίο, η ασθένεια θα εξαλειφθεί και η τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία θα ελευθερωθεί τελικά από το μεγάλο αυτό περιορισμό. ΝΟΜΟΣ IV Η ασθένεια, φυσική και ψυχολογική, έχει τις ρίζες της στο καλό, το ωραίο και το αληθινό. Είναι μια παραμορφωμένη αντανάκλαση των θείων δυνατοτήτων. Η παρεμποδιζόμενη ψυχή που επιδιώκει την πλήρη έκφραση κάποιου θείου χαρακτηριστικού ή της εσώτερης πνευματικής πραγματικότητας, προκαλεί μέσα στην ουσία των περιβλημάτων της ένα σημείο τριβής. Σ’ αυτό το σημείο εστιάζονται τα μάτια της προσωπικότητας κι αυτό οδηγεί σε ασθένεια. Η τέχνη του θεραπευτή αφορά την ανύψωση των προς τα κάτω εστιασμένων ματιών στην ψυχή, τον αληθινό Θεραπευτή μέσα στη μορφή. Τότε ο πνευματικός ή τρίτος οφθαλμός κατευθύνει τη θεραπευτική δύναμη κι όλα έχουν καλώς. Αυτός ο νόμος αρχίζει με τη δήλωση ενός από τα παράδοξα της απόκρυφης διδασκαλίας: ότι το καλό και το κακό είναι ένα και το αυτό πράγμα, παρότι αντίθετα ή συνιστώντα τις αντίθετες πλευρές της μιας Πραγματικότητας. Επειδή ο άνθρωπος είναι μια ψυχή και είναι πνευματικά αποφασισμένος να λειτουργήσει σαν ψυχή, εδραιώνεται μια κατάσταση τριβής μεταξύ ψυχής και προσωπικότητας· η τριβή αυτή είναι ένα κύριο αίτιο (αν όχι το κύριο αίτιο) κάθε ασθένειας. Εδώ υπάρχει μια νύξη για την κατανόηση της φράσης “πυρ δια τριβής”, της τρίτης όψης της θείας “πύρινης φύσης” του Θεού, γιατί “ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον”. Μας λένε επίσης ότι η φύση Του εκφράζεται δια του ηλεκτρικού πυρός, δια του ηλιακού πυρός και δια του πυρός δια τριβής. Με τα τρία αυτά πυρά ασχολήθηκα εκτενώς στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός και νωρίτερα έδωσα κάποια νύξη στη Μυστική Δοξασία. Ο νόμος αυτός δηλώνει ότι επειδή ο άνθρωπος είναι θείος, η παρόρμηση για τη θειότητα προκαλεί αντίσταση στους φορείς έκφρασης· η αντίσταση αυτή εντοπίζεται σε κάποια περιοχή του φυσικού σώματος και παράγει ένα σημείο τριβής· αυτή η τριβή με τη σειρά της προκαλεί μια κατάσταση ή μια περιοχή ανάφλεξης. Αυτή τελικά οδηγεί σε ασθένεια του ενός ή του άλλου είδους. Μήπως έχετε εδώ μια άλλη νύξη – μια νύξη για ένα πρόβλημα που προκάλεσε τόσο ενδιαφέρον στο μεταφυσικό κόσμο: Γιατί οι προχωρημένοι άνθρωποι, οι πνευματικοί ηγέτες κι όσοι είναι προσανατολισμένοι στην πνευματική ζωή υποφέρουν τόσο συχνά από φυσικές δυσχέρειες; Επειδή πιθανόν βρίσκονται στο στάδιο όπου η ενέργεια της ψυχής, η οποία διαχύνεται δια του φυσικού

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

389

σώματος, συναντά αντίσταση αντίστοιχης έντασης απ’ αυτό το σώμα. Η τριβή που προκαλείται είναι τόσο οξεία ώστε το άμεσο αποτέλεσμα είναι η ασθένεια. Αυτό δεν αληθεύει για μαθητές που έλαβαν τη δεύτερη μύηση· το πρόβλημά τους της κακής υγείας αναπτύσσεται διαφορετικά. Ας πάρουμε τον τέταρτο αυτό νόμο φράση προς φράση κι ας προσπαθήσουμε ν’ αναλύσουμε κάπως το νόημα: 1. Η ασθένεια, φυσική και ψυχολογική, έχει τις ρίζες της στο καλό, το ωραίο και το αληθινό. Είναι μια παραμορφωμένη αντανάκλαση των θείων δυνατοτήτων. Έδειξα ότι η ασθένεια είναι θεμελιωδώς ψυχολογικής φύσης· ωστόσο υπάρχουν ασθένειες που είναι εγγενείς στην αντίσταση του πυκνού φυσικού σώματος (κι όχι μόνο των λεπτοφυών σωμάτων) στην κρούση των ανώτερων ενεργειών ή είναι εγγενείς στην πλανητική ουσία ή ύλη της ίδιας της Γης. Μην ξεχνάτε ότι το φυσικό σώμα κατασκευάζεται από τέτοια ύλη. Η πρώτη αυτή πρόταση του τέταρτου νόμου μας λέει ότι οι τρεις όψεις της θειότητας προκαλούν την ασθένεια. Αυτό φαίνεται αδύνατο με την πρώτη ανάγνωση της δήλωσης, όμως μια προσεκτική μελέτη θα αποκαλύψει την αλήθειά της. Πώς μπορεί το αγαθό, το ωραίο και το αληθινό να προκαλούν ασθένεια οποιουδήποτε είδους; Ας το δούμε. α. Το Αγαθό. Τι είναι το αγαθό; Μήπως δεν είναι η έκφραση της θέλησης-για-το-καλό; Δε θα έπρεπε άραγε αυτή η θέληση-για-το-καλό να πραγματώνεται στο φυσικό πεδίο με ό,τι ονομάζουμε καλή θέληση μεταξύ των ανθρώπων; Μήπως η ψυχή που επιδιώκει συνεχώς (στο δικό της πεδίο) να συμμορφωθεί με το Σχέδιο το οποίο εφαρμόζει τη θεία θέληση-για-το-καλό, δεν επιχειρεί να εξωθήσει την τριπλή της έκφραση, την προσωπικότητα, να εκφράσει καλή θέληση – κάνοντάς το στο σωστό στάδιο της εξελικτικής ανάπτυξης κι όταν είναι ενεργός και λειτουργική; Όμως λόγω της αντίστασης της μορφικής φύσης η οποία είναι ακόμη ανεπαρκής για την επιθυμητή θεία έκφραση, προκαλείται αμέσως τριβή κι επακολουθεί ασθένεια. Νομίζω ότι ακόμη και μια σύντομη εξέταση των παραπάνω ερωτημάτων θα σας δείξει πόσο πιθανό είναι ότι η κλίση της ψυχής για “το αγαθό” μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στο φυσικό πεδίο, έτσι ώστε η αναταραχή που δημιουργείται στη συνείδηση του ανθρώπου να γεννήσει την ασθένεια. Αυτός ο τύπος ασθένειας ευθύνεται για τις πολλές δυσχέρειες των προχωρημένων ανθρώπων, ζηλωτών και μαθητών. Η “τριβή” αυτή προκαλεί τότε μια δευτερεύουσα αντίδραση και οδηγεί στις ψυχολογικές εκείνες καταστάσεις στις οποίες δίνουμε το όνομα “κατάθλιψη, σύμπλεγμα κατωτερότητας κι αίσθηση αποτυχίας”. Η ιδιαίτερη αυτή πηγή ασθένειας “το Αγαθό”, είναι κυρίως εκείνη που επηρεάζει τους νοητικούς τύπους. β. Το Ωραίο. Έχετε εδώ μια λέξη που χαρακτηρίζει την επιθυμία όλων των ανθρώπων για ό,τι θεωρούν σαν επιθυμητό αντικειμενικό σκοπό για το πρότυπο της ζωής τους και για τον οποίο επιλέγουν να αγωνισθούν. Το ωραίο από τη σκοπιά της θείας όψης αφορά την ποιότητα της ζωής. Θα ήθελα να σας αναφέρω εδώ τον αρχικό μας ορισμό στον πρώτο τόμο αυτής της πραγματείας των λέξεων πνεύμα-ψυχή-σώμα·

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

390

τις ορίσαμε σας ζωή-ποιότητα-εμφάνιση. Ζωή είναι η ενέργεια σε έκφραση της θείας θέλησης-για-το-καλό· ποιότητα είναι η ενέργεια σε έκφραση της ψυχής και η ενέργεια αυτή λειτουργεί κατεξοχήν αυτή την εποχή δια της επιθυμητικής ζωής και της απόφασης όλων των ανθρώπων σε κάθε στάδιο εξέλιξης να εξουσιάζουν, να κατέχουν και ν’ απολαμβάνουν ό,τι θεωρούν σαν ωραίο. Ο ορισμός του “ωραίου” και η έκταση των επιθυμιών του ανθρώπου ποικίλλουν πλατιά κι εξαρτώνται από το σημείο εξέλιξης· όλα ωστόσο εξαρτώνται από την προοπτική για τη ζωή εκείνου που επιθυμεί και τη θέση που κατέχει στην κλίμακα της εξέλιξης. Η ανικανότητα του ανθρώπου να επιτύχει σε οποιαδήποτε στιγμή εκείνο που θεωρεί “ωραίο”, προσδιορίζει την προδιάθεσή του για την ασθένεια που βασίζεται στην ενδότερη τριβή η οποία προκαλείται έτσι. Στο τωρινό σημείο της φυλετικής εξέλιξης η πλειονότητα των ανθρώπων παρασύρεται σε αρρωστημένες καταστάσεις σαν αποτέλεσμα της τριβής που επέρχεται απ’ τον αγώνα τους για το “ωραίο” – ένας αγώνας που επιβάλλεται απ’ την εξελικτική ώθηση, γιατί είναι ψυχές και βρίσκονται υπό την επιρροή της ποιότητας της δεύτερης θείας όψης. γ. Το Αληθινό. Ειπώθηκε ότι το αληθινό ή η αλήθεια είναι τόσο μέρος από τη θεία έκφραση που κάθε άνθρωπος μπορεί να επιδείξει στο ιδιαίτερό του σημείο εξέλιξης και σε κάθε δεδομένο στάδιο της ένσαρκης ιστορίας του. Αυτή η έκφραση της αλήθειας προϋποθέτει ότι πίσω απ’ ό,τι καταφέρνει να εκφράσει, υπάρχει πολύ που είναι ανίκανος να εκδηλώσει· είναι κάτι που έχει συνεχώς επίγνωση η ψυχή του. Αυτή η ανικανότητα να ζει σύμφωνα με το ύψιστο ιδεώδες του οποίου ο άνθρωπος – στο ιδιαίτερο επίπεδό του – έχει επίγνωση και μπορεί να συλλάβει στις καθαρότερες και καλύτερες στιγμές του, προκαλεί αναπόφευκτα ένα σημείο τριβής, ακόμη κι αν ο άνθρωπος δεν έχει την επίγνωσή του. Μια απ’ τις κύριες εκδηλώσεις της ιδιαίτερης αυτής τριβής και της άρρωστης κατάστασης που επιφέρει είναι ο ρευματισμός· είναι διαδεδομένος σήμερα και ήταν επί αιώνες· από την ιατρική σκοπιά δεν υπάρχει εξακριβωμένη ή αποδόσιμη αιτία του, παρότι η ορθόδοξη ιατρική διατυπώνει πολλές εικασίες και συμπεράσματα. Προσβάλλει κυρίως την οστεώδη δομή και στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα της ανικανότητας της ψυχής να παραγάγει μια έκφραση του “αληθινού” μέσα στον άνθρωπο, το όργανο της ψυχής στους τρεις κόσμους. Ο άνθρωπος με τη σειρά του, όσο χαμηλή κι αν είναι η θέση του στην κλίμακα της εξέλιξης, έχει πάντα συνείδηση του ακατόρθωτου· έχει συνεχώς επίγνωση μιας παρόρμησης για βελτίωση. Οι παρορμήσεις αυτές δε σχετίζονται με την έκφραση της θέλησης-για-το-καλό ούτε με το “ωραίο” (παρότι μπορεί να έχει επίσης τη συνείδησή τους σε μεγάλο ή μικρό βαθμό), αλλά σχετίζονται σαφώς με την έκφραση κάποιου πράγματος πλησιέστερου στο ιδεώδες του ανθρώπου όπως το βλέπει κι επί του φυσικού πεδίου. Επομένως συμβαίνει μια τριβή και επακολουθεί κάποιου είδους ασθένεια. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτή η ανικανότητα έκφρασης του “αληθινού” ή της “Αλήθειας” είναι το πραγματικό αίτιο του θανάτου μεταξύ των ανθρώπων που βρίσκονται κάτω απ’ το στάδιο της μαθητείας και δεν έλαβαν ακόμη την πρώτη

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

391

μύηση. Η ψυχή κουράζεται απ’ την τριβή με την οποία ανταποκρίνεται το όργανό της και αποφασίζει να τερματίσει το πείραμα της ιδιαίτερης αυτής ενσάρκωσης. Ο θάνατος επέρχεται συνεπώς σαν αποτέλεσμα της παραγόμενης τριβής. Μελετώντας αυτές τις ιδέες θα πρέπει να θυμάστε ότι: α. Το αγαθό ελέγχει τον άνθρωπο μέσω του κεφαλικού κέντρου και η παραγόμενη τριβή οφείλεται στην αδράνεια του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το κέντρο αυτό ελέγχει την έκφραση της πρώτης θείας όψης στον άνθρωπο με την αλληλεπίδρασή του με το κεφαλικό κέντρο. Αυτή η αλληλεπίδραση συμβαίνει μόνο όταν ο άνθρωπος φτάσει στο στάδιο του μαθητή ή μυημένου. β. Το ωραίο ελέγχει μέσω του καρδιακού κέντρου και η τριβή επέρχεται από την αποτυχία ανταπόκρισης του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Εδραιώνεται συνεπώς μια κατάσταση τριβής. Το τέλος αυτής της κατάστασης και η εφέλκυση της ορθής ανταπόκρισης από το ηλιακό πλέγμα έρχεται όταν οι δυνάμεις του ηλιοπλεγματικού κέντρου ανυψώνονται και συγχωνεύονται με την ενέργεια του καρδιακού κέντρου. γ. Το αληθινό σαν έκφραση του θείου βρίσκει το σημείο επικέντρωσής του στο κέντρο του λαιμού· η αποτυχία ανταπόκρισης της προσωπικότητας και η ανικανότητά της να εκφράσει το αληθινό πρέπει να ιδωθεί στη σχέση του ιερού κέντρου με το κέντρο του λαιμού. Όταν λείπει αυτή η σχέση παράγεται τριβή. Δε θα υπάρχει πραγματική έκφραση του “αληθινού” μέχρι οι δυνάμεις του δημιουργικού κέντρου κάτω απ’ το διάφραγμα υψωθούν στο δημιουργικό κέντρο του λαιμού. Τότε “ο Λόγος”, που είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος, “θα γίνει σαρξ” και θα ιδωθεί μια αληθινή έκφραση της ψυχής πάνω στο φυσικό πεδίο. 2. Η παρεμποδιζόμενη ψυχή που επιδιώκει την πλήρη έκφραση κάποιου θείου χαρακτηριστικού ή της εσώτερης πνευματικής πραγματικότητας, προκαλεί μέσα στην ουσία των περιβλημάτων της ένα σημείο τριβής. Μεγάλο μέρος αυτής της δήλωσης καλύφθηκε παραπάνω. Θα ήθελα όμως να επισύρω την προσοχή σας στο γεγονός ότι σ’ αυτή τη φράση η έμφαση δίνεται στο γεγονός ότι η ψυχή ευθύνεται για τη δημιουργία τριβής. Στην ανάλυση της προηγούμενης πρότασης η έμφαση δόθηκε στην προσωπικότητα, επειδή η αποτυχία της ν’ ανταποκριθεί προκάλεσε την τριβή και την επακόλουθη ασθένεια. Είναι άραγε πιθανό στην πρόταση αυτή να έχουμε το κλειδί για ολόκληρο το σκοπό του πόνου, της δυστυχίας κι ακόμη του πολέμου; Σας το παραδίδω στην προσεκτική κι αν είναι δυνατό, φωτισμένη σας σκέψη. 3. Σ’ αυτό το σημείο εστιάζονται τα μάτια της προσωπικότητας κι αυτό οδηγεί σε ασθένεια. Έχουμε εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα νύξη ως προς το μέσον διεύθυνσης της δύναμης. Η απόκρυφη σημασία του οφθαλμού και η φύση του συμβολισμού του έχουν ελάχιστα κατανοηθεί. Η αναφορά εδώ δεν έχει στην πραγματικότητα καμιά σχέση με τα μάτια του φυσικού σώματος. Τα λόγια “τα μάτια της προσωπικότητας” αναφέρονται

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

392

εδώ στην εστιασμένη προσοχή της προσωπικότητας, που εκπορεύεται από το νοητικό και το αστρικό σώμα τα οποία είναι ουσιαστικά τα δύο μάτια της ενσαρκωμένης ψυχής. Η χρήση των δύο αυτών παραθύρων ή ματιών της ψυχής οδηγεί σε μια συγκέντρωση ενέργειας (στην περίπτωση αυτή καθαρά ενέργειας της προσωπικότητας) στον αιθερικό φορέα. Η ενέργεια αυτή κατευθύνεται τότε στην περιοχή της δυσχέρειας κι επομένως στο σημείο τριβής. Η τριβή αυτή συντηρείται κι αυξάνει με τις δυνάμεις που εστιάζονται πάνω της. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πόσο πολύ – μιλώντας αντικειμενικά – αυξάνουν τη δυναμικότητα της ασθένειας με τη συνεχώς κατευθυνόμενη σκέψη που δαπανούν πάνω της και με την προσοχή που δίνουν στην περιοχή όπου εντοπίζεται η ανωμαλία. Οι νοητικές και συναισθηματικές ενέργειες κομίζονται στην πάσχουσα περιοχή και τα “μάτια της προσωπικότητας” αποτελούν έναν ισχυρό παράγοντα συντήρησης της ασθένειας. Σ’ αυτή τη φράση έχετε επίσης μια καθαρή και σαφή έκφραση του γεγονότος ότι οι νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις οδηγούν σε ασθένεια. Η δραστηριότητα της ψυχής και η κρούση της ψυχικής ενέργειας πρέπει να εισδύσουν στο φυσικό σώμα μέσω των λεπτοφυών σωμάτων και το σημείο τριβής (το προϊόν της αντίστασης) βρίσκεται πρώτα απ’ όλα στο νοητικό σώμα, έπειτα επαναλαμβάνεται πολύ ισχυρότερα στο αστρικό σώμα και αντανακλάται στο φυσικό σώμα· αυτά συνιστούν (κι αυτό είναι το αλφάβητο του αποκρυφισμού, αλλά συχνά λησμονείται) την προσωπικότητα και η τριβή πρέπει αναγκαστικά να βρίσκεται σ’ όλα. Θα ήταν ενδιαφέρον να συσχετίσετε ό,τι είπα σε άλλα μου κείμενα για τα μάτια με το παραπάνω σχόλιο. Όπως ξέρετε καλά κι όπως αναφέρεται στη Μυστική Δοξασία, το δεξί μάτι είναι ο “οφθαλμός του βούδδι” και το αριστερό μάτι είναι ο “οφθαλμός του μάνας” – αυτό (όταν σχετίζεται με το βούδδι) αναφέρεται στον ανώτερο νου και στον άνθρωπο όπως θα εμφανισθεί τελικά. Στο μέσο ανθρώπινο ον και πριν φτάσει στην τελειότητα το δεξί μάτι διαβιβάζει την ενέργεια του αστρικού σώματος όταν κατευθύνεται συνειδητά στο αντικείμενο της προσοχής και το αριστερό μάτι κατευθύνει την ενέργεια του κατώτερου νου. Μεταξύ των δύο αυτών κατευθυντήριων ματιών βρίσκεται το κέντρο άζνα που είναι σαν τρίτος οφθαλμός ή κατευθυντήριος πράκτορας για τις συγχωνευμένες κι ανάμεικτες ενέργειες της προσωπικότητας· συνδεμένος με τον τρίτο αυτό οφθαλμό καθώς αφυπνίζεται και έρχεται σε λειτουργική δραστηριότητα είναι ό,τι ονομάζουμε “οφθαλμός της ψυχής”· είναι ένα σημείο μέσα στο ανώτατο κεφαλικό κέντρο. Αυτός ο οφθαλμός της ψυχής μπορεί και διαβιβάζει ενέργεια στο κέντρο άζνα και είναι ο πράκτορας (πριν την τέταρτη μύηση) της ενέργειας της Πνευματικής Τριάδας. Η εσωτερική αυτή σχέση εδραιώνεται μόνο όταν η ψυχή κυριαρχεί στο όργανό της – την προσωπικότητα – και θέτει όλες τις κατώτερες δραστηριότητες του φυσικού πεδίου υπό τη διεύθυνση της ψυχής. Στον τέλειο άνθρωπο βρίσκονται συνεπώς οι εξής διανομείς ή πράκτορες διανομής ενέργειας: 1. Ο οφθαλμός της ψυχής.........πράκτορας της Πνευματικής Τριάδας............Θέληση. 2. Ο τρίτος οφθαλμός...............πράκτορας της ψυχής....................................Αγάπη.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

393

3. Ο δεξιός οφθαλμός...............διανομέας βουδδικής ενέργειας. 4. Ο αριστερός οφθαλμός.........μεταβιβαστής καθαρής μανασικής ενέργειας. 5. Το κέντρο άζνα....................εστιακό και κατευθυντήριο σημείο για όλες αυτές τις ενέργειες.

Στο μαθητή και τον άνθρωπο που αρχίζει να λειτουργεί σαν ψυχή θα έχετε: 1. 2. 3. 4.

Τον τρίτο οφθαλμό...............διανομέα ψυχικής ενέργειας. Το δεξιό οφθαλμό................πράκτορα για την αστρική ενέργεια. Τον αριστερό οφθαλμό.........πράκτορα για την κατώτερη νοητική ενέργεια. Το κέντρο άζνα....................εστιακό σημείο των τριών αυτών ενεργειών.

Στο μέσο άνθρωπο η κατάσταση είναι η εξής: 1. Ο δεξιός οφθαλμός...............πράκτορας για την αστρική ενέργεια. 2. Ο αριστερός οφθαλμός.........πράκτορας για τη νοητική ενέργεια. 3. Το κέντρο άζνα....................σταθμός διανομής.

Καθώς αυξάνει η απόκρυφη γνώση θα δομείται μια ολόκληρη επιστήμη ενεργειακής διανομής γύρω από τα μάτια και τη συμβολική τους λειτουργία και θα κατανοείται η εσωτερική τους χρήση. Όμως δεν ήρθε ακόμη ο καιρός γι’ αυτό, παρότι η δύναμη του ανθρώπινου ματιού όταν εστιάζεται σ’ ένα πρόσωπο, για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι προσελκύει την προσοχή. Μπορώ να σας δώσω μια νύξη: το οπτικό νεύρο είναι σύμβολο της ανταχκάρανα και η όλη δομή του βολβού του οφθαλμού είναι ένα από τα ωραιότερα σύμβολα της τριπλής θεότητας και του τριπλού ανθρώπου. 4. Η τέχνη του θεραπευτή αφορά την ανύψωση των προς τα κάτω εστιασμένων ματιών στην ψυχή, τον αληθινό Θεραπευτή μέσα στη μορφή. Στην πιο φανερή και κατώτερη ερμηνεία της η φράση αυτή λέει απλά ότι ο θεραπευτής πρέπει να βοηθήσει τον ασθενή να κοιτάξει πέρα απ’ τον εαυτό του, ότι πρέπει να τον βοηθήσει ν’ ανυψώσει και να αναπροσανατολίσει την κατευθυνόμενη ενέργεια, έτσι ώστε το “σημείο τριβής” να μην αποτελεί πλέον αντικείμενο προσοχής και να προσφερθεί μια νέα προσήλωση. Αυτή ήταν για πολύ καιρό η επιχειρούμενη πρακτική όλων των θεραπευτών, αλλά έχει μια πολύ πιο εσωτερική έννοια απ’ ό,τι έχουν αντιληφθεί και την οποία βρίσκω κάπως δύσκολο να εξηγήσω. Είδαμε ότι το σημείο τριβής (που ευθύνεται για την ασθένεια) προκύπτει απ’ τη σύγκρουση του αγαθού, του ωραίου και του αληθινού με τις δυνάμεις του κατώτερου ανθρώπου. Είδαμε επίσης ότι είναι ένας θεμελιώδης νόμος τον οποίο γνωρίζει και πρέπει να αποδεχθεί και να εργασθεί με νοημοσύνη μαζί του. Πώς λοιπόν μπορεί να εφαρμόσει αυτό το νόμο και να προκαλέσει τα αποτελέσματα που επιδιώκει; Αυτές οι κατερχόμενες ενέργειες της ψυχής εισέρχονται στο φυσικό σώμα δια του αιθερικού φορέα κι ευθύνονται για τη δυσχέρεια της τριβής και τη συνέπειά της, την ασθένεια· “κατέρχονται σε επαφή” δια της σουτράτμα και αγκυροβολούν στα τρία κύρια κέντρα, τα μεγάλα κέντρα, όπως καλά ξέρετε. Απ’ αυτά, ανάλογα με τη φύση του ανθρώπου, την ακτίνα, την ανάπτυξη, τις αδυναμίες και τους περιορισμούς του, διανέμονται στις διάφορες περιοχές του φυσικού σώματος και είτε προκαλούν σημεία

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

394

τριβής ή εκδηλώνονται σαν θείες ποιότητες. Όταν υπάρχει τριβή κι επακόλουθη ασθένεια και ο ασθενής έχει την τύχη να διαθέτει έναν εξασκημένο αποκρυφιστή θεραπευτή (μυημένο ή προχωρημένο μαθητή), οι ενέργειες αυτές θα επιστραφούν – με τη συνεργασία ή όχι του πάσχοντα – στα σημεία διανομής τους, τα τρία ανώτερα κέντρα κι αυτό σύμφωνα με τον τύπο ενέργειας που προκαλεί την ανωμαλία. Δεν μπορούν να διοχετευθούν ολοκληρωτικά έξω απ’ το σώμα μέσω του κεφαλικού κέντρου, γιατί στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος θα πέθαινε· μπορούν όμως εσωτερικά “να οδηγηθούν στο σημείο εκπόρευσής τους από το σημείο τριβής, αλλά όχι στην Πηγή τους”, όπως αναφέρει ένα αρχαίο βιβλίο θεραπευτικής. Η ενέργεια διοχετεύεται απ’ τη μολυσμένη περιοχή (για να χρησιμοποιήσω μια ακατάλληλη λέξη γιατί δε διαθέτουμε ακριβείς λέξεις για τις νέες αυτές επιστήμες) στο σημείο τριβής κι από εκεί στο κέντρο που ελέγχει αυτή την περιοχή και δια του οποίου η ψυχική ενέργεια εισήλθε στο πυκνό φυσικό σώμα. Ο θεραπευτής εργάζεται συνεπώς ταυτόχρονα με τις δύο όψεις του φυσικού σώματος – πυκνή και αιθερική. Απ’ αυτό το κέντρο η ενεχόμενη ενέργεια συγκεντρώνεται κι επιστρέφει στο ένα ή το άλλο από τα τρία κύρια κέντρα, ή (αν εμπλέκεται ένα από τα τρία αυτά ανώτερα κέντρα) η ενέργεια συγκεντρώνεται και οδηγείται στο κεφαλικό κέντρο κι εκεί συγκρατείται. Πρέπει λοιπόν να έχετε κατά νου ότι αυτή η φάση του έργου του θεραπευτή διαιρείται σε δύο μέρη: 1. Το στάδιο της εσωτερικής “ανύψωσης” ή “εξώθησης”. Αυτό διαιρείται σε δύο φάσεις: α. Τη φάση της συγκέντρωσης της ενέργειας. β. Τη φάση της επανεστίασης στο κέντρο διανομής της. 2. Το στάδιο μετά το έργο του θεραπευτή έχει συμπληρωθεί κι ο ασθενής είτε είναι καλύτερα είτε το έργο δεν ήταν επιτυχές. Στο στάδιο αυτό η ενέργεια που “εξωθήθηκε” επιστρέφει στο κέντρο και στη θέση όπου ήταν το σημείο τριβής. Θα σας είναι φανερό ότι αυτή η μορφή θεραπευτικού έργου είναι δυνατή μόνο σε πολύ εκγυμνασμένα πρόσωπα και είναι συνεπώς περιττό να επεκταθώ περαιτέρω σ’ αυτή την τεχνική. Είναι ωστόσο ωφέλιμο να βλέπουμε κατά καιρούς τους μακρινούς στόχους. Ό,τι είναι προς το παρόν εφικτό σε σχέση μ’ αυτή τη δήλωση είναι να στρέψουμε την προσοχή του πάσχοντα (αν είναι ικανός ν’ ανταποκρίνεται σε υποδείξεις) στην ψυχή και να τον βοηθήσουμε με απλότητα να κρατήσει τη συνείδησή του όσο μπορεί πιο κοντά στην ψυχή. Αυτό θα συντελέσει στον καθαρισμό των αγωγών δια των οποίων μπορεί να ρέει η ενέργεια κι επίσης κατά μήκος των οποίων μπορεί αυτόματα να αποσυρθεί η ενέργεια, γιατί η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη. Σε τελευταία ανάλυση η αληθινή εσωτερική θεραπεία είναι ένα απλό ζήτημα σε σύγκριση με τις πολύπλοκες και περίπλοκες λεπτομέρειες του ανθρώπινου μηχανισμού και των ασθενειών τις οποίες πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ο σύγχρονος γιατρός. Ο πνευματικός θεραπευτής ασχολείται με την περιοχή στην οποία βρίσκεται η ασθένεια, με το ελέγχον αιθερικό κέντρο και την ανώτερη αντιστοιχία του και με τις τρεις ενέργειες που έρχονται απ’ την ψυχή κι ευθύνονται για την παραγωγή του σημείου ή

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

395

των σημείων τριβής. Το υπόλοιπο του έργου του περιλαμβάνει τη χρήση της δημιουργικής φαντασίας, τη δύναμη να οραματίζεται και τη γνώση της επιστημονικής σκέψης που βασίζεται στο θεμελιώδη και παγκόσμιο νόμο ότι “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”. Αυτός ο οραματισμός κι αυτή η επιστημονική σκέψη δε συνεπάγονται (όσον αφορά τη θεραπεία) την κατασκευή σκεπτομορφών. Συνεπάγονται την ικανότητα κίνησης και διεύθυνσης των ενεργειακών ρευμάτων. 5. Τότε ο πνευματικός ή τρίτος οφθαλμός κατευθύνει τη θεραπευτική δύναμη κι όλα έχουν καλώς. Ο τρίτος οφθαλμός που αναφέρεται εδώ είναι εκείνος του θεραπευτή κι όχι εκείνος του μέσου ασθενή· τον χρησιμοποιεί ο θεραπευτής σε συνδυασμό με τον οφθαλμό της ψυχής. Στην περίπτωση θεραπείας ενός πολύ προχωρημένου προσώπου το οποίο είναι συνειδητά ικανό να συνεργασθεί, ο τρίτος οφθαλμός του ασθενή μπορεί να είναι επίσης ενεργός και με αυτό το μέσον μπορούν να εισδύσουν δύο πολύ ισχυρά ρεύματα κατευθυνόμενης ενέργειας στην περιοχή που εντοπίζεται το σημείο τριβής. Όμως στις συνήθεις περιπτώσεις στις οποίες ο πάσχων δεν κατέχει απόκρυφη γνώση, ο θεραπευτής κάνει όλο το έργο κι αυτό είναι ευκταίο. Η συνεργασία με αδέξιους ή συναισθηματικά εμπλεκόμενους με την πάθησή τους, δεν παρέχει καμιά αληθινή βοήθεια. Οι λίγες νύξεις που δόθηκαν στην ανάλυση των φράσεων που αποτελούν το Νόμο IV, προσφέρουν πολλή τροφή για σκέψη και θα προχωρήσουμε τώρα στην εξέταση του κανόνα που συνδέεται μ’ αυτό το νόμο. Καθώς μελετούμε αυτούς τους νόμους και κανόνες πρέπει να θυμάστε ότι οι νόμοι επιβάλλονται στο θεραπευτή και παρέχουν τις αναλλοίωτες συνθήκες υπό τις οποίες πρέπει να εργασθεί· δεν πρέπει και ούτε μπορεί να τους αποφύγει. Όμως τους κανόνες τους επιβάλλει πάνω του και συνιστούν τις συνθήκες που είναι φρόνιμο ν’ ακολουθήσει αν επιδιώκει την επιτυχία. Πολλά εξαρτώνται από την κατανόησή του των κανόνων και από την ικανότητά του να τους ερμηνεύει ορθά. Είναι μετάφραση ή προσαρμογή των αρχαίων κανόνων οι οποίοι από την αρχή του χρόνου οδήγησαν όλους τους αποκρυφιστές θεραπευτές που εργάζονται υπό ιεραρχική εντύπωση. Τις πρώτες μέρες της χρήσης τους υποβλήθηκαν κι έγιναν δεκτοί από μέλη της Ιεραρχίας εκείνης της εποχής – της εποχής της αρχαίας Λεμουρείας – κι έπρεπε λοιπόν να ερμηνευθούν διαφορετικά στη σύγχρονη εποχή· η σύγχρονη έννοια τώρα μόνο αρχίζει να εμφανίζεται. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι: 1. Την εποχή των Λεμουρείων οι κανόνες αυτοί έγιναν δεκτοί απ’ τα μέλη της Ιεραρχίας. Όσοι δεν ήταν μέλη δεν μπορούσαν να τους επαληθεύσουν ή να τους χρησιμοποιήσουν. 2. Την εποχή των Ατλάντειων εξωτερικεύθηκαν σε σημείο ώστε να δίνονται και να επιτρέπεται η χρήση τους από μαθητές που δεν ήταν ακόμη μυημένοι ή είχαν λάβει μόνο την πρώτη μύηση. Η Ατλάντεια ερμηνεία τους χρωματίζει κυρίως τη σύγχρονη προσέγγιση στην κατανόησή τους, αλλά δεν είναι επαρκής στην

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

396

ευκαιρία ούτε στον πιο νοητικό τύπο ανθρώπινου όντος. 3. Σήμερα στη δική μας Αρεία φυλή προβάλλει μια νέα σημασία και θα προσπαθήσω να μεταδώσω αυτή τη σημασία και τη νέα ερμηνεία. Δε δόθηκε νέα ερμηνεία στον Κανόνα Ι, γιατί τα επακόλουθά του είναι προφανώς σύγχρονα. Στην πραγματικότητα ο πρώτος κανόνας δεν αποτελούσε μέρος του αρχικού αρχαίου κειμένου από το οποίο ελήφθησαν οι σπουδαίοι αυτοί κανόνες, αλλά είναι σχετικά πολύ σύγχρονος γιατί διατυπώθηκε στην αρχή της Χριστιανικής εποχής. Είναι ένας σαφής και περιεκτικός κανόνας και δείχνει ποια θα έπρεπε να είναι η φύση της σκέψης του θεραπευτή: 1. Πρέπει να γνωρίζει τον τύπο σκέψης που διέπει τον ασθενή. 2. Πρέπει να είναι ικανός να εισχωρεί στην πηγή της δυσχέρειας ή στο ψυχολογικό της υπόβαθρο· πρέπει συνεπώς να χρησιμοποιεί τη δύναμη της σκέψης. 3. Πρέπει να είναι ικανός να συνδέει την αιτία και το αποτέλεσμα· ο συνδετικός πράκτορας είναι πάντοτε ο νους. Στην αρχαία Λεμουρεία και Ατλαντίδα ο νους ήταν πρακτικά τελείως ήρεμος και στην πραγματικότητα δε λειτουργούσε καθόλου· μόνο στην τωρινή φυλή η νοητική φύση του ανθρώπου γίνεται κυρίαρχη και συνεπώς η νέα και σύγχρονη ερμηνεία αυτών των κανόνων (που βασίζεται στη νοητική αρχή) είναι πια διαθέσιμη και μ’ αυτή θα ασχοληθούμε. ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να αποκτήσει μαγνητική αγνότητα δια της αγνότητας της ζωής. Πρέπει να επιτύχει τη διασκορπίζουσα εκείνη ακτινοβολία που φανερώνεται σε κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει συνδέσει τα κέντρα στην κεφαλή. Όταν το μαγνητικό αυτό πεδίο εδραιωθεί, τότε εκπέμπεται η ακτινοβολία. Η Ανατολή τόνιζε πάντοτε τη μαγνητική αγνότητα, αλλά αγνοούσε τελείως τη φυσική αγνότητα όπως την κατανοεί η Δύση· η Δύση έδινε έμφαση στην εξωτερική φυσική αγνότητα, αλλά δε γνωρίζει τίποτε για τη μαγνητική αγνότητα· η τελευταία βασίζεται κυρίως (αν και κάπως εσφαλμένα) στο αποτέλεσμα της αυρικής εκπόρευσης και της αγνότητας ή μη-αγνότητάς της. Ο θεραπευτής σ’ αυτό τον κανόνα συμβουλεύεται ότι πρέπει: 1. Ν’ αποκτήσει μαγνητική αγνότητα με την αγνότητα της ζωής. 2. Να επιτύχει μια διασκορπίζουσα ακτινοβολία συνδέοντας τα κέντρα στο κεφάλι. 3. Να εδραιώσει ένα ακτινοβόλο πεδίο με τη χρησιμοποίηση του μαγνητικού αυτού πεδίου. Αποτέλεσμα: ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ. Το ενδιαφέρον μέρος του κανόνα είναι η σύνδεση των δύο δυνατών μορφών πνευματικής θεραπείας – ακτινοβόλου και μαγνητικής – σε μια δραστηριότητα. Ο αληθινός θεραπευτής σμίγει αυτόματα τους δύο τρόπους θεραπείας και χρησιμοποιεί ταυτόχρονα αμφότερες τις μεθόδους, γιατί εργάζεται δια της μαγνητικής περιοχής που

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

397

περιέχεται στην ακτίνα επιρροής των τριών κέντρων της κεφαλής, ή στο τρίγωνο που σχηματίζεται απ’ τη σύνδεσή τους. Στις Λεμούρειες ημέρες ο θεραπευτής επιτύγχανε τους σκοπούς του με τη χρήση δραστικής φυσικής πειθαρχίας, αποκτώντας έτσι την αναγκαία αγνότητα. Όπως γνωρίζετε, στόχος της ιεραρχικής προσπάθειας εκείνες τις ημέρες ήταν να διδάξει στον πρωτόγονο άνθρωπο τις χρήσεις και το σκοπό του φυσικού σώματος και το νοήμονα έλεγχό του· ο άνθρωπος που κυριαρχούσε το σώμα και είχε τον έλεγχό του όπως ένας μηχανικός ελέγχει μια μηχανή, εθεωρείτο τότε μυημένος. Σήμερα η κυριαρχία της προσωπικότητας καθιστά τον άνθρωπο μυημένο. Δινόταν αυστηρή έμφαση στην αγαμία, στους προσεκτικούς τρόπους διατροφής και σ’ ένα μέτρο σωματικής καθαριότητας, συν κάποια στοιχεία της Χάθα Γιόγκα (εμβρυώδης φυσικός, αθλητικός έλεγχος – κυρίως μυϊκός έλεγχος). Αυτή η λεγόμενη αγνότητα που επιτυγχανόταν, επέτρεπε την ελεύθερη ροή των πρανικών ρευμάτων απ’ το θεραπευτή στον ασθενή μέσω του ιερού κέντρου και του κέντρου του λαιμού – όπου ο πνευματικός θεραπευτής εργαζόταν δια του κέντρου του λαιμού και το σημείο λήψης του πάσχοντα ήταν το ιερό κέντρο· δε χρησιμοποιόταν ούτε το κέντρο της καρδιάς ούτε το κέντρο της κεφαλής. Η πράνα μπορεί να ορισθεί για τους σκοπούς μας σαν η ζωτικότητα του πλανήτη, η ζωτική του εκπόρευση· αυτή η πράνα διανέμεται ή μεταφέρεται απ’ το φυσικό θεραπευτή (χωρίς καμιά εκγύμναση, ούτε αρκετή ουσιαστική γνώση και με μικρό, αν όχι κανέναν, πνευματικό προσανατολισμό). Θεραπεύει αλλά δε γνωρίζει πώς και γιατί· η πράνα απλά ρέει απ’ αυτόν υπό τη μορφή ενός ισχυρού ρεύματος ζωώδους ζωτικότητας, συνήθως από το σπληνικό κέντρο κι όχι από κάποιο απ’ τα επτά κέντρα. Οι δραστικές αυτές φυσικές πειθαρχίες επιχειρούνται συχνά σήμερα από καλοπροαίρετους ζηλωτές· εφαρμόζουν την αγαμία, την αυστηρή χορτοφαγία, τις ασκήσεις χαλάρωσης και πολλά είδη φυσικών ασκήσεων με την ελπίδα επίτευξης ελέγχου του σώματος. Αυτές οι μορφές πειθαρχίας θα μπορούσαν να είναι πολύ καλές για τον υπανάπτυκτο και τον κατώτατο τύπο ανθρώπινου όντος, αλλά δεν είναι μέθοδοι που θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται απ’ το μέσο άνθρωπο ή τον ασκούμενο ζηλωτή. Η συγκέντρωση στο φυσικό σώμα συντελεί μόνο στην ενίσχυση της δυναμικότητάς του και στην τροφοδότηση των ορέξεών του και φέρνει στην επιφάνεια της συνείδησης εκείνο που θα έπρεπε να παραμένει ασφαλώς αποκλεισμένο κάτω από το κατώφλι της συνείδησης. Ο αληθινός ζηλωτής πρέπει να ασχολείται με το συναισθηματικό κι όχι το φυσικό έλεγχο και με την προσπάθεια να εστιασθεί στο νοητικό πεδίο, προτού επιτύχει μια σταθεροποιημένη επαφή με την ψυχή. Στις Ατλάντειες ημέρες άρχισε να συντελείται αργά η μετατόπιση της προσοχής από το πυκνό φυσικό σώμα στο συναισθηματικό φορέα. Οι μυημένοι εκείνης της εποχής άρχισαν να διδάσκουν στους μαθητές τους ότι το φυσικό σώμα ήταν στην πραγματικότητα ένα αυτόματο κι ότι αν ήθελαν να επιτύχουν αγνότητα έπρεπε να εξετάσουν το σώμα της επιθυμίας και τη φύση και την ποιότητα των συνηθισμένων επιθυμιών τους. Σ’ αυτή τη φυλή άρχισε συνεπώς πρώτα να εμφανίζεται βραδέως ο προσωπικός μαγνητισμός. Οι πρώιμοι και πρωτόγονοι Λεμούρειοι δεν είχαν ούτε τον

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

398

ελάχιστο μαγνητισμό, όπως εννοούμε αυτή τη λέξη, αλλά στους Ατλάντειους καιρούς εμφανίσθηκε ένα ορισμένο μέτρο μαγνητικής ακτινοβολίας, παρότι όχι στην έκταση που είναι τώρα συχνή και εφικτή. Το πρώτο αμυδρό περίγραμμα του φωτοστέφανου άρχισε να εμφανίζεται γύρω από τα κεφάλια των προχωρημένων Ατλάντειων. Η μαγνητική αγνότητα έγινε μια δυνατότητα κι ένας στόχος, αλλά εξαρτώταν από το συναισθηματικό έλεγχο και την κάθαρση της επιθυμητικής φύσης· αυτή δημιουργούσε αυτόματα ένα πολύ μεγαλύτερο μέτρο αγνότητας του πυκνού φυσικού φορέα απ’ ό,τι μπορούσε ποτέ να επιτύχει ο Λεμούρειος μυημένος. Οι ασθένειες του σώματος έγιναν περισσότερο λεπτοφυείς και πολύπλοκες και εμφανίσθηκαν οι πρώτες ψυχολογικές ασθένειες και τα ποικίλα νοσήματα που βασίζονται σαφώς στα συναισθήματα. Ασχοληθήκαμε μ’ αυτό τον τύπο δυσχέρειας σ’ ένα προηγούμενο τμήμα αυτής της πραγματείας. Ο θεραπευτής εκείνης της εποχής εργαζόταν μέσω του ηλιοπλεγματικού κέντρου και (αν ήταν μυημένος) μέσω της καρδιάς. Δεν υπήρχε ακόμη μαγνητική περιοχή ή πεδίο ενέργειας στο κεφάλι. Σήμερα, στη δική μας Αρεία φυλή, η μαγνητική αγνότητα δεν εξαρτάται από τις φυσικές πειθαρχίες· εξαρτάται ακόμη – για τη μάζα των ανθρώπων – από συναισθηματικές πειθαρχίες, αλλά στην περίπτωση του αληθινού θεραπευτή της Νέας Εποχής εξαρτάται από τη “φωτισμένη μαγνητική περιοχή στο κεφάλι”. Αυτή παρέχει ένα πεδίο δραστηριότητας για την ψυχή που λειτουργεί δια των κεφαλικών κέντρων και εστιάζεται στο μαγνητικό πεδίο που περικλείουν. Όταν όλες οι δυνάμεις του σώματος και η κατευθυνόμενη προσοχή του θεραπευτή επικεντρωθούν στο κεφάλι κι όταν το αστρικό σώμα είναι ήρεμο και ο νους είναι ενεργός σαν διαβιβαστής ψυχικής ενέργειας στα τρία κεφαλικά κέντρα, έχετε τότε μια εδραιωμένη ακτινοβολία ή ενεργειακή εκπόρευση που συνιστά μια ισχυρή δύναμη στη θεραπεία. Η ακτινοβολία είναι έντονη, όχι τόσο πολύ από τη γνώριμη όψη του φωτός, αλλά από την έκταση των εκπορευόμενων ακτίνων δρώσας ενέργειας, που μπορούν να φτάσουν τον ασθενή και να ενεργοποιήσουν το αναγκαίο κέντρο. Όλα τα κέντρα του σώματος του ασθενή μπορεί να είναι δεκτικά σ’ αυτή την ενέργεια κι όχι μόνο ένα, όπως στους προηγούμενους δύο τύπους θεραπείας. Όταν το κάρμα ή το σχέδιο της ζωής του ασθενή το επιτρέπει, αυτές οι ενεργειακές ακτίνες (που εκπορεύονται απ’ το μαγνητικό πεδίο στο κεφάλι του θεραπευτή) αποβαίνουν ό,τι αποκαλείται “διασκορπίζουσα ακτινοβολία”· μπορούν ν’ απομακρύνουν τις δυνάμεις που δημιουργούν ή επιδεινώνουν την ασθένεια. Όταν αυτή η διασκορπίζουσα ακτινοβολία είναι ανίκανη (εξαιτίας του πεπρωμένου του ασθενή) να επιφέρει φυσική θεραπεία, μπορεί ωστόσο να στραφεί στη διάλυση λεπτοφυέστερων δυσκολιών, όπως ο φόβος της μιας ή της άλλης μορφής, η συναισθηματική ανισορροπία και ορισμένες ψυχολογικές δυσχέρειες που επιδεινώνουν πολύ το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει ο ασθενής.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

399

Οι θεραπευτές θα έκαναν καλά να θυμούνται ότι όταν τα τρία κέντρα στο κεφάλι έχουν συνδεθεί και συνεπώς το μαγνητικό πεδίο έχει εδραιωθεί και η ακτινοβολία είναι παρούσα, ο θεραπευτής μπορεί τότε να χρησιμοποιήσει το κέντρο άζνα σαν διευθύνοντα πράκτορα αυτής της “διασκορπίζουσας ακτινοβολίας”. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα δύο κύρια κέντρα στο κεφάλι (που αντιστοιχούν στο άτμα-βούδδι ή την ψυχή) είναι το κεφαλικό κέντρο και το κέντρο άλτα μάγιορ κι ότι αυτά αντιστοιχούν εσωτερικά με τους πράκτορες διανομής του δεξιού κι αριστερού οφθαλμού, όπως κάνουν οι δύο αδένες στο κεφάλι: η επίφυση και η υπόφυση. Έχετε λοιπόν στο κεφάλι τρία τρίγωνα από τα οποία τα δύο διανέμουν ενέργεια και το τρίτο

είναι διανομέας δύναμης: Με τα τρίγωνα αυτά θα εργασθεί τελικά ο εξασκημένος θεραπευτής και θα τα χρησιμοποιεί συνειδητά. Ο καιρός που θα γίνει αυτό εφικτό βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά. Προς το παρόν ο θεραπευτής πρέπει να εργασθεί δια του οραματισμού και της δύναμης της δημιουργικής φαντασίας. Καθώς φαντάζεται μέσω οραματισμού τη σχέση των συμπλεκόμενων αυτών τριγώνων, υπερεπιθέτοντας το ένα πάνω στα άλλα, αρχίζοντας με το πρώτο, εκτελεί ένα συγκεκριμένο έργο δημιουργικής τοποθέτησης, έπειτα δημιουργικής ζωογόνησης και τελικά δημιουργικής διεύθυνσης. Στις τρεις αυτές λέξεις: τοποθέτηση, ζωογόνηση, διεύθυνση, έχετε τα αποτελέσματα που θα επιτύχει ο θεραπευτής ο οποίος συμμορφώνεται μ’ αυτό τον κανόνα. Η προσοχή τοποθετείται· το μαγνητικό πεδίο ζωογονείται πνευματικά· η παραγόμενη ζωτική ακτινοβολία διανέμεται τότε και διευθύνεται ορθά με το μέσον του τρίτου τριγώνου. Φαίνεται σαν μια κάπως περίπλοκη διαδικασία, αλλά έπειτα από λίγη εξάσκηση η θεραπευτική αυτή άσκηση της τοποθέτησης, της ζωογόνησης και της διεύθυνσης γίνεται σχεδόν στιγμιαία κι αυτόματα. Ερχόμαστε τώρα στην εξέταση ενός μεγάλου και κάπως περίπλοκου νόμου ο οποίος επιχειρεί να καλύψει τόσο μεγάλη έκταση, ώστε σε πρώτη ανάγνωση τείνει να προκαλέσει σύγχυση.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

400

ΝΟΜΟΣ V Δεν υπάρχει τίποτε παρά ενέργεια, γιατί ο Θεός είναι Ζωή. Δύο ενέργειες συναντώνται στον άνθρωπο, όμως άλλες πέντε είναι παρούσες. Για καθεμιά βρίσκεται ένα κεντρικό σημείο επαφής. Η διαμάχη αυτών των ενεργειών με τις δυνάμεις και των δυνάμεων μεταξύ τους προκαλεί τις σωματικές ασθένειες του ανθρώπου. Η σύγκρουση της πρώτης και της δεύτερης εμμένει επί αιώνες ωσότου προσεγγισθεί η βουνοκορφή – η πρώτη μεγάλη βουνοκορφή. Η μάχη μεταξύ των δυνάμεων δημιουργεί όλες τις ασθένειες, όλα τα δεινά και τους σωματικούς πόνους που ζητούν αποδέσμευση στο θάνατο. Οι δύο, οι πέντε κι έτσι οι επτά συν εκείνο που παράγουν, κατέχουν το μυστικό. Αυτός είναι ο πέμπτος Νόμος της Θεραπείας μέσα στον κόσμο της μορφής. Ήταν αδύνατο μέχρι τώρα να δώσω το περιεχόμενο αυτού του νόμου, γιατί μόνο σήμερα αυτή η διδασκαλία για τη ΖΩΗ (και τη ζωή σαν ενέργεια) είναι εφικτή. Επίσης η διδασκαλία για τις πέντε και τις δύο ενέργειες που συναντώνται στον άνθρωπο, μόνο τελευταία δόθηκε από μένα για πρώτη φορά με κάθε λεπτομέρεια, παρότι έγινε κάποια νύξη στη Μυστική Δοξασία. Διερωτώμαι μερικές φορές αν κανείς από σας αντιλαμβάνεται ότι η διδασκαλία που έδωσα για τις επτά ακτίνες σαν εκδηλούμενες ενέργειες δημιούργησε εποχή λόγω της σημασίας της. Πάντοτε υπήρχαν εικασίες για τη φύση της θείας Τριάδας στις συζητήσεις και τη σκέψη των προχωρημένων ανθρώπων – κι αυτό από την αρχή του χρόνου κι από τότε που η Ιεραρχία άρχισε το μακραίωνο έργο της να επηρεάσει και να διεγείρει την ανθρώπινη συνείδηση – αλλά οι πληροφορίες για τα επτά Πνεύματα ενώπιον του Θρόνου της Τριάδας ήταν πολύ σπάνιες και μόνο λίγοι συγγραφείς, αρχαίοι ή σύγχρονοι, έθιξαν τη φύση αυτών των Όντων. Τώρα με όλα όσα σας έδωσα σχετικά με τις επτά ακτίνες και τους επτά Ακτινικούς Κυρίους, πολλά περισσότερα μπορούν ν’ ανακαλυφθούν· οι επτά μεγάλες αυτές Ζωές μπορούν να ιδωθούν και να γίνουν γνωστές σαν οι εμψυχώνουσες ουσίες και οι δρώσες ενέργειες όλων όσων είναι εκδηλωμένα και απτά στο φυσικό πεδίο καθώς και σ’ όλα τα πεδία της θείας έκφρασης· λέγοντας αυτό, δεν περιλαμβάνω μόνο το κοσμικό φυσικό πεδίο (που απαρτίζεται από τα επτά συστημικά μας πεδία), αλλά και το κοσμικό αστρικό και το κοσμικό νοητικό πεδίο. Σ’ αυτό το νόμο ο θεραπευτής αναμένεται ν’ αποδεχθεί ορισμένες βασικές ιδέες που θα συντείνουν στην ανάπτυξη της κατανόησής του· διατυπώνονται ορισμένα μεγάλα και γενικά αξιώματα που θ’ αποτελέσουν ένα ισχυρό θεμέλιο για κάθε μελλοντικό έργο. Το κύριο σημείο που πρέπει να έχετε υπόψη είναι ότι αυτός ο νόμος σχετίζεται ολοκληρωτικά με το φυσικό πεδίο (πυκνό κι αιθερικό) και με τα αποτελέσματα που προκαλεί στο φυσικό σώμα η σύγκρουση ενεργειών και δυνάμεων. Δυνάμεις είναι εκείνες οι ενέργειες που περιορίζονται και φυλακίζονται μέσα σε κάθε είδους μορφή – ένα σώμα, ένα πεδίο, ένα όργανο, ένα κέντρο· ενέργειες είναι εκείνα τα ρεύματα της κατευθυνόμενης ενέργειας, που κρούουν πάνω σ’ αυτές τις φυλακισμένες δυνάμεις (αν μπορώ να τις ονομάσω έτσι) μέσα από μια μεγαλύτερη ή πιο περιεκτική μορφή, από ένα λεπτοφυέστερο πεδίο, κάνοντας έτσι επαφή με μια αδρότερη κραδασμική δύναμη.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

401

Η ενέργεια είναι λεπτοφυέστερη και ισχυρότερη απ’ τη δύναμη πάνω στην οποία κρούει ή με την οποία εδραιώνει επαφή· η δύναμη είναι λιγότερο ισχυρή αλλά είναι αγκυροβολημένη. Στις δύο τελευταίες λέξεις έχετε το κλειδί του προβλήματος της σχέσης των ενεργειών. Η ελεύθερη ενέργεια από τη σκοπιά του αγκυροβολημένου σημείου επαφής είναι κατά κάποιο τρόπο λιγότερο αποτελεσματική (σε μια περιορισμένη σφαίρα) απ’ ό,τι η ενέργεια που είναι ήδη αγκυροβολημένη εκεί. Είναι ουσιαστικά ισχυρότερη αλλά όχι αποτελεσματική. Συλλογισθείτε σ’ αυτό κι ας επεξηγήσω τη θέση μου. Στη ζωή του ζηλωτή η ενέργεια του ηλιοπλεγματικού κέντρου (από μακρά χρήση, επικέντρωση και συνήθεια) είναι ισχυρότερη στο αποτέλεσμά της πάνω στη ζωή του ζηλωτή απ’ ό,τι η ενέργεια του καρδιακού κέντρου, η οποία μόνο βραδέως, πολύ βραδέως, έρχεται σε αποτελεσματική δράση. Για να το διευκρινίσω περισσότερο: οι ενέργειες της προσωπικότητας είναι πολύ πιο ισχυρές στη ρύθμιση της ζωής του μέσου ανθρώπου απ’ ό,τι η ενέργεια της ψυχής η οποία επί αιώνες προσπαθεί ν’ αδράξει αποτελεσματικά το σημείο εκδήλωσής της, την προσωπικότητα, αλλά αποτυγχάνει μέχρι πολύ αργά στον κύκλο των ενσαρκώσεων. Όμως σε τελική ανάλυση η καρδιακή ενέργεια και η ψυχική ενέργεια είναι απείρως ισχυρότερες από εκείνες του ηλιοπλεγματικού κέντρου ή της προσωπικότητας. Επί αιώνες όμως η ενέργεια του καρδιακού κέντρου και η ενέργεια της ψυχής δεν είχαν ανταποκριτικούς φορείς στους τρεις κόσμους. Κατά κάποιο τρόπο αυτό απλουστεύει το πρόβλημα του θεραπευτή, επειδή το πρώτο πράγμα που πρέπει ν’ αποφασίσει είναι αν ελέγχει η ψυχική ενέργεια ή η ενέργεια της προσωπικότητας· είναι κάτι που ανακαλύπτεται πολύ απλά. Η ζωική τάση του ασθενή, ο τρόπος της ζωής ή της υπηρεσίας του, ο χαρακτήρας που επιδεικνύει, είναι όλα ενδεικτικά των δυνάμεων που ελέγχουν την εκδηλωμένη του έκφραση. Αν ο άνθρωπος είναι αληθινός ζηλωτής κι επιδιώκει συνειδητά να βαδίσει την Ατραπό της Μαθητείας, θα βοηθήσει την ανακάλυψη με μια ειλικρινή αποδοχή· αν όμως δεν υπάρχει ανταπόκριση από τις δυνάμεις της προσωπικότητας στην ψυχική κρούση του θεραπευτή, η προσωπικότητα θα παραμείνει χωρίς επίγνωση της ευκαιρίας και χωρίς συνείδηση της κρούσης. Τις συνθήκες αυτές μπορεί εύκολα να διακριβώσει ο θεραπευτής. Ο νόμος αυτός είναι μακροσκελής και περιέχει δηλώσεις μεγάλης σημασίας. Θα ήταν ωφέλιμο για τους σκοπούς του θέματός μας να τις μελετήσουμε με μεγάλη προσοχή κι έτσι ν’ αποκτήσουμε επίγνωση της σημασίας και της αληθινής τους έννοιας· αυτή η κατανόηση πρέπει να είναι απ’ τη σκοπιά της μυημένης συνείδησης κι όχι απ’ τη σκοπιά της όρασης του μέσου ή αφώτιστου ανθρώπου. Θα πάρουμε συνεπώς κάθε πρόταση χωριστά και θ’ αναζητήσουμε την έννοιά της. Επτά δηλώσεις περιέχονται σ’ αυτό το νόμο και μεγάλο μέρος της σημασίας τους σας είναι εξωτερικά γνώριμο, αλλά μπορεί να επαναληφθεί σε σχέση με τη θεραπευτική τέχνη. 1. Δεν υπάρχει τίποτε παρά ενέργεια, γιατί ο Θεός είναι Ζωή. Αυτή είναι μια πλατιά γενίκευση που μπορεί να μεταδώσει πολλά στο μυημένο, αλλά ασφαλώς μεταδίδει πολύ λίγα στο μέσο στοχαστή για τον οποίο ζωή σημαίνει

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

402

ουσιαστικά και απλά αυτό που καλεί σε εκδήλωση μια μορφή, που τη διατηρεί σε ύπαρξη και καταδεικνύει συνεχώς την παρουσία της με μια δραστηριότητα του ενός ή του άλλου είδους – μια δραστηριότητα που καταδεικνύει τη ζωντάνια της. Όμως εφαρμόζουμε εσφαλμένα τον όρο ζωντάνια στην ικανότητα μιας μορφής να εκδηλώνει και να εκφράζει την ποιότητα και τη φύση της. Η ζωντάνια και η ποιότητα υπάρχουν ξέχωρα από τη μορφή και συχνά έρχονται σε μεγαλύτερη έκφραση και χρησιμότητα δια της εφαρμογής του Νόμου του Θανάτου. Το γεγονός της θειότητας και της θείας καταγωγής αποδεικνύεται απ’ το γεγονός της ζωής. Αυτό συχνά παραβλέπεται και η έμφαση τίθεται στην έννοια ότι η ζωή εφελκύει και συντηρεί μια μορφή που αγκυροβολεί τη ζωή-ουσία και αποδεικνύει την πραγματικότητα της ύπαρξής της. Η ζωή της Μίας Πηγής όλων των εκδηλούμενων μορφών δημιουργεί τις σχέσεις και τις ουσιαστικές ποιότητες και παρότι αυτό επιβεβαιώνεται αδιάκοπα, παραμένει ακόμη μια άνευ νοήματος κοινοτυπία. Καθώς όμως οι άνθρωποι αρχίζουν να αναγνωρίζουν το Θεό σαν ενέργεια και τους εαυτούς τους σαν όψεις αυτής της ενέργειας, καθώς αρχίζουν να εργάζονται συνειδητά με ενέργειες και ν’ αναγνωρίζουν σε χρόνο και χώρο τη διάκριση μεταξύ ενεργειών και δυνάμεων και καθώς η ψυχή έρχεται τότε σε μεγαλύτερη λειτουργική δραστηριότητα, το γεγονός της ζωής θα αναγνωρισθεί μ’ ένα νέο και σχεδόν τρομερό τρόπο. Πρέπει να θυμάστε ότι η ψυχή είναι μια δευτερεύουσα ενέργεια η οποία αποδεικνύει την ύπαρξη της πρωτεύουσας ενέργειας και ευθύνεται για την εμφάνιση της τρίτης μορφής ενέργειας – της απτής και αντικειμενικής. Τελικά θα γίνει γνωστό ότι η ψυχή είναι ικανή να επικαλείται τη Ζωή για τα συμφέροντα της μορφής. Εδώ βρίσκεται ένα κλειδί για το γενικό μας θέμα. Μέχρι τώρα ο μηχανισμός προσέγγισης στην όψη ζωή – η ανταχκάρανα και ο πράκτορας, η πνευματική θέληση – δεν έχει κατανοηθεί με μια χρήσιμη έννοια. Σήμερα οι πρώτες αμυδρές νύξεις ως προς τη χρήση της ανταχκάρανα και ο σκοπός της σε σχέση με την προσωπικότητα και την Πνευματική Τριάδα μελετώνται από λίγους σπουδαστές στον κόσμο, των οποίων ο αριθμός θα αυξάνει σταθερά καθώς η προσωπικότητα και η ψυχή θα εδραιώνουν επαφή και θα συγχωνεύονται και περισσότεροι άνθρωποι θα λαμβάνουν μύηση. Συνεπώς ο σκοπός της καθαυτής ύπαρξης του τέταρτου βασιλείου της φύσης (σαν πράκτορα διαβίβασης των ανώτερων πνευματικών ενεργειών στα τρία κατώτερα βασίλεια) θα αρχίσει να εμφανίζεται και οι άνθρωποι σε ομαδικό σχηματισμό θ’ αρχίσουν συνειδητά αυτό το έργο της “σωτηρίας” – περιττό να πω με εσωτερική έννοια – των άλλων ομαδοποιημένων ζωών. Ο Μακρόκοσμος με το σκοπό και τα κίνητρά του θ’ αρχίσει για πρώτη φορά να αντανακλάται στο ανθρώπινο βασίλειο με ένα νέο και πιο δυναμικό τρόπο κι αυτό με τη σειρά του θα γίνει ο μακρόκοσμος των τριών κατώτερων καταστάσεων συνειδητών ζωών – του ζωικού, φυτικού και ορυκτού βασιλείου. Όλα αυτά είναι βαθύ μυστήριο, αλλά πρέπει να μείνει έτσι λόγω της έλλειψης ανάπτυξης του τέταρτου βασιλείου. Υπήρξε μια παρέκκλιση από την αρχική πρόθεση. Η λειτουργία και το πεδίο υπηρεσίας του μπορούν ωστόσο να γίνουν αντιληπτά και να

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

403

εκφρασθούν μόνο όταν η ανώτατη αυτή όψη, η όψη θέληση, έρθει σε συνειδητή έκφραση στο ανθρώπινο γένος μέσω της δόμησης και χρήσης της ανταχκάρανα. Πάνω σ’ αυτή τη γέφυρα του ουράνιου τόξου ρέει η όψη ζωή και σ’ αυτό αναφέρθηκε ο Χριστός όταν είπε ότι ήλθε για να μπορέσει να υπάρξει στη Γη “περισσή ζωή”. Πάντα υπήρχε ζωή, αλλά όταν η Χριστική συνείδηση είναι ακτινοβόλα παρούσα (όπως συμβαίνει σήμερα, παρότι σε μικρή κλίμακα) κι ο αριθμός εκείνων που την εκφράζουν είναι αληθινά μεγάλος, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η ανταχκάρανα εδραιώθηκε σταθερά· η γέφυρα του ουράνιου τόξου μπορεί να διανύεται και να διασχίζεται και η περισσή ζωή με μια νέα κι εξωθητική έννοια και μια νέα ορμητική αίσθηση μπορεί να ρέει επίσης δια της ανθρωπότητας στα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης. Αυτή αποδεικνύει τη θειότητα και είναι η εξέχουσα μαρτυρία της θείας καταγωγής του ανθρώπου και η ελπίδα, η σωτήρια ελπίδα του κόσμου. Η ενέργεια και οι δυνάμεις αποτελούν το σύνολο όσων υπάρχουν. Αυτή είναι μια άλλη βασική αλήθεια ή κοινοτυπία πάνω στην οποία δομήθηκε η επιστήμη του αποκρυφισμού και την οποία πρέπει ν’ αναγνωρίσει η θεραπευτική τέχνη. Τίποτε άλλο οποιουδήποτε είδους δεν υπάρχει σε εκδήλωση. Η ίδια η ασθένεια είναι μια μορφή δρώσας ενέργειας που εκδηλώνεται με δυνάμεις οι οποίες καταστρέφουν ή προκαλούν θάνατο. Συνεπώς, αν είναι ορθή η βασική μας πρόταση, η ασθένεια είναι επίσης μια μορφή θείας έκφρασης, επειδή ό,τι γνωρίζουμε πως είναι κακό είναι επίσης η αντίθετη πλευρά εκείνου που ονομάζουμε καλό. Θα υποτιμήσουμε άραγε το ζήτημα ή θα δημιουργήσουμε εσφαλμένη εντύπωση αν θεωρήσουμε το κακό (τουλάχιστον όσον αφορά την ασθένεια) σαν κακώς εφαρμοσμένο ή κακώς διευθετημένο καλό; Θα με παρεξηγούσατε αν έλεγα ότι η ασθένεια είναι ενέργεια που δε λειτουργεί όπως θα ήταν επιθυμητό ή σύμφωνα με το σχέδιο; Οι εισρέουσες ενέργειες έρχονται σε σχέση με τις δυνάμεις και το αποτέλεσμα είναι καλή υγεία, ισχυρές κι επαρκείς μορφές και ζωτική δραστηριότητα· οι ίδιες εισρέουσες ενέργειες μπορούν ωστόσο να έλθουν σε σχέση με τις ίδιες δυνάμεις και να εδραιωθεί ένα σημείο τριβής που θα προκαλέσει μια άρρωστη περιοχή, πόνο, οδύνη και ίσως θάνατο. Οι ενέργειες και οι δυνάμεις διατηρούν την ίδια ουσιαστικά θεία φύση, αλλά η εδραιωθείσα σχέση προκάλεσε το πρόβλημα. Αν μελετηθεί αυτή η πρόταση, θα γίνει φανερό ότι ένας τέτοιος ορισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει κάθε μορφή δυσχέρειας κι ότι ο τελικός δημιουργός της κατάστασης (καλής ή κακής) είναι η όψη σχέση. Αυτή η δήλωση είναι μεγάλης σπουδαιότητας για κάθε σκέψη σας. 2. Δύο ενέργειες συναντώνται στον άνθρωπο, όμως άλλες πέντε είναι παρούσες. Για καθεμιά βρίσκεται ένα κεντρικό σημείο επαφής. Οι δύο ενέργειες που συναντώνται στον άνθρωπο είναι οι δύο όψεις της ενάδας, του Ενός σε εκδήλωση· η ενάδα εκδηλώνεται ουσιαστικά σαν δυαδικότητα· εκφράζεται σαν θέληση και αγάπη, σαν άτμα-βούδδι και οι δύο αυτές ενέργειες όταν έλθουν σε σχέση με το σημείο του νου, με την τρίτη όψη της θειότητας, παράγουν την ψυχή κι έπειτα τον απτό εκδηλωμένο κόσμο· τότε καταδεικνύεται στον πλανήτη η θέληση, η αγάπη και ο νους ή νοημοσύνη· ή άτμα-βούδδι-μάνας.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

404

Καθώς η ψυχή αγκυροβολεί σαν συνείδηση και ζωή μέσα στο ανθρώπινο ον, το ανθρώπινο αυτό ον συνεισφέρει το τρίτο κάτι που λανθάνει ή είναι καρμικά παρόν σε όλη την ουσία, το μάνας ή νου· κληρονομήθηκε ή διατηρείται σε διάλυση στην ουσία από ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα. Σ’ εκείνο το σύστημα ανελίχθηκε η νοημοσύνη και διατηρήθηκε μέσα στην ουσία για ν’ αποτελέσει τη βάση της εξελικτικής ανάπτυξης του τωρινού δεύτερου ηλιακού συστήματος. Μην ξεχνάτε ότι τα επτά πεδία του ηλιακού μας συστήματος αποτελούν τα επτά υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου κι ότι συνεπώς το πνεύμα είναι ύλη στο ανώτατο σημείο έκφρασής της και η ύλη είναι πνεύμα στο κατώτατο σημείο του. Η ζωή διαφοροποιείται σε θέληση και αγάπη, στις μεγάλες παρωθητικές ενέργειες που υπόκεινται σ’ όλη την εξελικτική διαδικασία και υποκινούν την αναπόφευκτη τελείωσή της. Οι ενέργειες άτμα-βούδδι αγκυροβολούν στον ψυχικό φορέα, τον εγωικό λωτό και η συγχωνευμένη δραστηριότητά τους εφελκύει μια ανταπόκριση απ’ την ουσία του νοητικού πεδίου, η οποία τότε κάνει τη δική της συνεισφορά. Η αντίδρασή της παράγει ό,τι αποκαλούμε ανώτερο νου ο οποίος έχει τόσο λεπτοφυή φύση και είναι τόσο αραιή εκπόρευση, ώστε πρέπει αναγκαστικά να συνδεθεί με τις δύο ανώτερες όψεις και να αποτελέσει μέρος της Πνευματικής Τριάδας. Ο στρόβιλος των δυνάμεων που εδραιώνονται υπό την κρούση της θείας θέλησης η οποία εκφράζει θείο σκοπό και είναι ενοποιημένη με την Ύπαρξη (σαν ταυτότητα κι όχι σαν ποιότητα), παράγει τον εγωικό λωτό, το φορέα της “ταυτισμένης ψυχής” που παρασύρθηκε σε έκφραση από το τρίτο αποτέλεσμα της ατμικής-βουδδικής κρούσης στους τρεις κόσμους· ο συγκεκριμένος νους και η ανθρώπινη διανόηση έρχονται σε έκφραση. Υπάρχει συνεπώς μια περίεργη ομοιότητα μεταξύ των τριών θείων όψεων σε εκδήλωση και του πνευματικού ανθρώπου στο νοητικό πεδίο. Η αντιστοιχία έχει ως εξής: Η ενάδα.............................Αφηρημένος νους. Η ψυχή .............................Εγωικός λωτός. Η προσωπικότητα.............Κατώτερος ή συγκεκριμένος νους. Η αόριστη αυτή αφαίρεση, η ενάδα, φαίνεται ότι επί αιώνες δε σχετιζόταν κατά κανέναν τρόπο με την ψυχή και την προσωπικότητα· αυτές οι δύο ήταν και είναι απασχολημένες με το έργο της εδραίωσης, στον κατάλληλο χρόνο και υπό την εξελικτική ώθηση, μιας στενής συγχώνευσης ή ενοποίησης. Ο αφηρημένος νους παραμένει επίσης επί αιώνες κάτι ακατάληπτο και έξω από τους τρόπους έκφρασης και σκέψης του ανθρώπου που είναι καμα-μανασικός (ή συναίσθημα και κατώτερος νους) κι έπειτα τελικά ψυχή και συγκεκριμένος νους (ή ο φωτίζων κι ο διαβιβαστής φώτισης). Αυτές οι αντιστοιχίες μπορεί να βρεθούν πολύ διαφωτιστικές, αν εξετασθούν προσεκτικά. Στο ανθρώπινο ον έχετε λοιπόν αγκυροβολημένες δύο μεγάλες ενέργειες· μία μη αντιληπτή, την οποία ονομάζουμε ΠΑΡΟΥΣΙΑ και μια άλλη αντιληπτή, στην οποία δίνουμε το όνομα του Αγγέλου της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ. Αυτές είναι η ψυχή (ο ηλιακός άγγελος) και η ενάδα. Η μια ενσωματώνει την εναδική ακτίνα και η άλλη την ψυχική ακτίνα και αμφότερες αυτές οι ενέργειες δραστικά ή λεπτοφυώς ρυθμίζουν την

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

405

προσωπικότητα. Οι άλλες πέντε ενέργειες που είναι παρούσες, είναι η ακτίνα του νου ή η ρυθμιστική δύναμη του νοητικού σώματος· η ακτίνα της συναισθηματικής φύσης και η ακτίνα του φυσικού σώματος, συν μια τέταρτη ακτίνα που είναι εκείνη της προσωπικότητας. Η ακτίνα του φυσικού σώματος εσωτερικά “ανέρχεται προς τη σύνδεση, ενώ όλες οι άλλες κινούνται προς τα κάτω”, για να παραθέσουμε μια αρχαία γραφή. Η ακτίνα της προσωπικότητας είναι συνέπεια ή αποτέλεσμα του απέραντου κύκλου των ενσαρκώσεων. Έχετε συνεπώς: 1. Την εναδική ακτίνα. 2. Την ψυχική ακτίνα. 3. Την ακτίνα του νου. 4. Την ακτίνα των συναισθημάτων. 5. Την ακτίνα του φυσικού σώματος. 6. Την ακτίνα της προσωπικότητας 7. Την πλανητική ακτίνα. Η πλανητική ακτίνα είναι πάντα η τρίτη Ακτίνα της Ενεργού Νοημοσύνης, επειδή ρυθμίζει τη Γη μας κι έχει μεγάλη δυναμικότητα, επιτρέποντας στο ανθρώπινο ον να “διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του στον κόσμο της πλανητικής φυσικής ζωής”. Έκανα αλλού μόνο μια τυχαία αναφορά σ’ αυτές τις ακτίνες και είπα λίγα για την πλανητική ακτίνα· τόνισα μια άλλη ανάλυση των ρυθμιστικών ακτίνων και στην ανάλυση αυτή ανέφερα πέντε μόνο ακτίνες που είναι πρακτικά χρήσιμες στον άνθρωπο. Είναι: 1. Η ψυχική ακτίνα. 2. Η ακτίνα της προσωπικότητας. 3. Η νοητική ακτίνα. 4. Η αστρική ακτίνα. 5. Η ακτίνα του φυσικού σώματος. Ωστόσο με τη δημιουργία και ανάπτυξη της ανταχκάρανα πρέπει επίσης να αναφερθεί η ακτίνα της ενάδας και κατόπιν θα πρέπει ν’ αναγνωρισθεί εκείνη που είναι το πολικό της αντίθετο, η πλανητική “ζωντάνια”, η τρίτη ακτίνα. Σας μετέδωσα εδώ ένα σημείο μεγάλης σπουδαιότητας. Όλες αυτές οι ενέργειες παίζουν ενεργό ρόλο στο βιόκυκλο κάθε ανθρώπου και δεν μπορούν ν’ αγνοηθούν τελείως από το θεραπευτή, ακόμη κι αν η πληροφορία μπορεί να είναι σχετικά άχρηστη αυτή την εποχή. 3. Η διαμάχη αυτών των ενεργειών με τις δυνάμεις και των δυνάμεων μεταξύ τους προκαλεί τις σωματικές ασθένειες του ανθρώπου. Θα σημειώσετε εδώ ότι οι ασθένειες προκαλούνται, σύμφωνα μ’ αυτό το νόμο, κατά δύο τρόπους: 1. Δια της σύγκρουσης των ενεργειών με τις δυνάμεις. 2. Δια της σύγκρουσης των δυνάμεων μεταξύ τους.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

406

Είναι φανερό επιφανειακά ότι η διπλή αυτή μάχη πρέπει να αναμένεται. Στην πρώτη κατηγορία υπάρχει η μάχη που συμβαίνει στη ζωή της προσωπικότητας όταν η ψυχή στρέφει οριστικά την προσοχή της στους φορείς της κι επιχειρεί ν’ αναλάβει τον έλεγχο. Όσο πιο αποφασισμένο είναι το πρόσωπο να υποβάλει την προσωπικότητά του σε ψυχικό έλεγχο, τόσο πιο έντονη θα είναι η σύγκρουση και θα έχει σαν αποτέλεσμα σοβαρές φυσικές καταστάσεις. Στην κατηγορία αυτή πρέπει να υπαχθεί η πλειονότητα των ασθενειών των μαθητών και μυστικιστών, οι οποίες είναι κυρίως νευρικής φύσης και συχνά επηρεάζουν την καρδιά ή την κυκλοφορία του αίματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις περιορίζονται στην περιοχή άνω του διαφράγματος και συνεπώς σ’ εκείνες τις περιοχές που ρυθμίζονται από τα κέντρα της κεφαλής, του λαιμού και της καρδιάς. Ένας αριθμός περιπτώσεων που θα μπορούσαν να ονομασθούν “οριακές”, υπάγονται επίσης σ’ αυτή την κατηγορία, αλλά περιορίζονται στη μεταφορά ενεργειών (υπό ψυχική κρούση) από το κέντρο του ηλιακού πλέγματος στην καρδιά και η οριακή “γραμμή” είναι απλά το διάφραγμα. Στην πρώτη αυτή κατηγορία μπορούν επίσης να υπαχθούν εκείνες που επέρχονται, λόγου χάρη, όταν η ενέργεια του αστρικού σώματος κρούει πάνω στις δυνάμεις του αιθερικού φορέα, εδραιώνοντας συναισθηματική αναταραχή και προκαλώντας έτσι σοβαρή ηλιοπλεγματική δυσχέρεια με επακόλουθο εντερικές, γαστρικές και ηπατικές διαταραχές. Όλες αυτές είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ ενέργειας και δυνάμεων. Ό,τι μπορώ να κάνω σ’ αυτό το σημείο είναι να δώσω ενδείξεις για τον τύπο του προβλήματος που σχετίζεται με τη μια ή την άλλη απ’ τις δύο αυτές κατηγορίες· το ζήτημα είναι απρόσφορο για το σύντομο χειρισμό που σκοπεύω να κάνω εδώ. Στη δεύτερη κατηγορία που αφορά τη σύγκρουση μεταξύ δυνάμεων και δυνάμεων, έχετε ανάμιξη του αιθερικού σώματος και οι ενεχόμενες δυνάμεις βρίσκονται στα μεγάλα και τα μικρά κέντρα, περιλαμβάνοντας την αμοιβαία τους σχέση και την εσώτερη αντίδρασή τους στην κρούση ενεργειών που έρχονται έξω απ’ το αιθερικό σώμα. Οι δυνάμεις αυτές και η αλληλεπίδρασή τους προκαλούν τις κοινές ασθένειες του ανθρώπου και ελέγχουν τις διαταραχές στα φυσικά όργανα και στις περιοχές του φυσικού σώματος που βρίσκονται γύρω απ’ αυτά τα κέντρα. Στην πραγματικότητα συνιστούν τους κύριους ρυθμιστικούς παράγοντες για τη μάζα των ανθρώπινων όντων επί μακρούς αιώνες ή ωσότου η ψυχή “προσέξει” την ανάληψη πλήρους ελέγχου του μηχανισμού της στους τρεις κόσμους. Οι δευτερεύουσες αυτές δυσχέρειες που οφείλονται στην αλληλεπίδραση μεταξύ των κέντρων, διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες κι αυτές πρέπει να σημειωθούν προσεκτικά: 1. Η αλληλεπίδραση μεταξύ: α. Των κέντρων πάνω απ’ το διάφραγμα, δηλαδή της κεφαλής, του λαιμού και της καρδιάς και πολύ περιστασιακά του κέντρου άζνα. β. Των κέντρων κάτω απ’ το διάφραγμα και της αμοιβαίας σχέσης τους. 2. Η σχέση ορισμένων κέντρων μεταξύ τους, όπως λαμβάνει χώρα σύμφωνα με το Νόμο της Μετουσίωσης ή της διαδικασίας ανύψωσης των δυνάμεων από το ένα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

407

κέντρο στο άλλο: α. Από το ιερό κέντρο στο κέντρο του λαιμού. β. Από το ηλιοπλεγματικό κέντρο στο καρδιακό κέντρο. γ. Από το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης στο κέντρο της κεφαλής. 3. Η κρούση της “ενέργειας” (σημειώστε την τεχνική ακρίβεια της φράσης μου) των κέντρων πάνω από το διάφραγμα σ’ εκείνα κάτω από το διάφραγμα. Αυτή είναι μια αντίστροφη διαδικασία από εκείνη που συμβαίνει όταν οι δυνάμεις κάτω από το διάφραγμα ανυψώνονται στα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα. Στον τρίτο αυτό τύπο σχέσης έχετε την άσκηση της δυναμικότητας του μαγνητισμού και στον άλλο έχετε την έκφραση της ακτινοβολίας. Τα δύο αυτά συνδέονται στενά σ’ ένα ορισμένο στάδιο ανέλιξης. Σ’ όλες αυτές τις σχέσεις υπάρχει πιθανότητα δυσχερειών οι οποίες καταλήγουν σε ανεπιθύμητο αποτέλεσμα στα φυσικά όργανα που βρίσκονται στην εμπλεκόμενη περιοχή. Στα αρχικά στάδια της σχέσης των κέντρων πάνω από το διάφραγμα μ’ εκείνα κάτω απ’ αυτό, ο άνθρωπος συνήθως δεν έχει επίγνωση εκείνου που συμβαίνει και τότε είναι απλά θύμα της διέγερσης που ασκείται απ’ το κέντρο εκπόρευσης της ενέργειας στο κέντρο που δέχεται την κρούση της· ή είναι θύμα της αποζωτικοποίησης (που προκαλεί συνεπώς πολλές μορφές φυσικών ασθενειών) καθώς τα κέντρα ανταποκρίνονται στη διέγερση. Όλα είναι ζήτημα ισορροπίας και γι’ αυτή πρέπει ν’ αγωνισθεί ο νοήμων άνθρωπος κι ο ζηλωτής. Ερχόμαστε τώρα σε μια πολύ διφορούμενη δήλωση η οποία σκόπιμα διατυπώθηκε έτσι: 4. Η σύγκρουση της πρώτης και της δεύτερης εμμένει επί αιώνες ωσότου προσεγγισθεί η βουνοκορφή – η πρώτη μεγάλη βουνοκορφή. Αυτή αναφέρεται αόριστα (και πάλι σκόπιμα) στη σύγκρουση μεταξύ των ενεργειών πάνω απ’ το διάφραγμα – οι οποίες κανονικά έρχονται από την ψυχή στο δικό της πεδίο – και των δυνάμεων κάτω απ’ το διάφραγμα. Είναι μια μεγάλη και διαρκής σύγκρουση· αρχίζει όταν το κέντρο του ηλιακού πλέγματος γίνεται κυρίαρχο και ισχυρό, προκαλώντας κρίσεις όπως στις Ατλάντειες ημέρες. Καθόσον οι μάζες των ανθρώπων είναι ακόμη Ατλάντειες στη συνείδηση και παρασύρονται κυρίως απ’ τις συναισθηματικές φύσεις τους, ανακύπτουν σήμερα αυτές οι κρίσεις. Τελικά και μιλώντας μεταφυσικά, το ηλιοπλεγματικό κέντρο αρχίζει να έχει ένα ακτινοβόλο αποτέλεσμα σε ανταπόκριση της μαγνητικής “κλήσης” του καρδιακού κέντρου. Όταν ληφθεί η πρώτη μύηση, αρχίζει η πρώτη μεγάλη αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο και εδραιώνεται η πρώτη συντονισμένη δραστηριότητα. “Εκείνο που είναι πάνω συνδέεται τώρα μ’ εκείνο που είναι κάτω, αλλά εκείνο που είναι κάτω χάνει την ταυτότητά του σ’ εκείνο που είναι πάνω”, όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο. Η μητέρα χάνεται από τη θέα επειδή το Παιδίον-Χριστός καταλαμβάνει το κέντρο του ενδιαφέροντος. Η ψυχή αναλαμβάνει τον έλεγχο και οδηγεί το ζηλωτή από βουνοκορφή σε βουνοκορφή. Στην πρώτη μύηση και αυξανόμενα σ’ όλες τις μυήσεις η ενέργεια έρχεται σε

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

408

μεγαλύτερη σύγκρουση με τις δυνάμεις· η ψυχική ενέργεια σαρώνει το αιθερικό σώμα και όλα τα κέντρα γίνονται “περιοχές μάχης” με κάποιο κέντρο να τονίζεται περισσότερο απ’ τα άλλα. Η φύση της μάχης δεν είναι πια εκείνη “των δυνάμεων μεταξύ τους”, αλλά είναι τώρα μεταξύ των ενεργειών και των δυνάμεων κι αυτό δημιουργεί την οξύτητα των δοκιμασιών της μύησης· αυτή προκαλεί τόσες πολλές φυσικές ασθένειες μεταξύ εκείνων που έλαβαν ή ετοιμάζονται να λάβουν την πρώτη και δεύτερη μύηση. Κι εξηγεί επίσης τις ασθένειες των αγίων! Θα προβάλλει κάποτε μια μεγάλη επιστήμη των κέντρων κι αυτή θα αποσαφηνίσει ολόκληρο το πολύπλοκο πρόβλημα· όμως ο χρόνος δεν ήλθε ακόμη. Αν αυτή η επιστήμη διδασκόταν ελεύθερα τώρα, το αποτέλεσμα θα ήταν να στραφούν οι σκέψεις των ανθρώπων στο γεγονός των κέντρων και στις περιοχές που ελέγχουν κι όχι στις ενέργειες που χύνονται δι’ αυτών. Θα προέκυπτε μια νοσηρή και ανεπιθύμητη διέγερση ή εξασθένηση της ουσίας των κέντρων, με επακόλουθη οξεία ασθένεια. Ο νόμος ότι “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη” ισχύει πάντοτε και η ενέργεια αυτή μπορεί να είναι είτε ακτινοβόλος είτε μαγνητική, αλλά δεν πρέπει να περιέχεται στατικά μέσα σ’ ένα κέντρο. Η αληθινή επιστήμη των κέντρων θα επιτραπεί να διαδοθεί ελεύθερα όταν – και μόνο όταν – οι άνθρωποι θα κατέχουν τουλάχιστον τα στοιχεία της διεύθυνσης της σκέψης και του ελέγχου των ενεργειακών κρούσεων. 5. Η μάχη μεταξύ των δυνάμεων δημιουργεί όλες τις ασθένειες, όλα τα δεινά και τους σωματικούς πόνους που ζητούν αποδέσμευση στο θάνατο. Υπάρχει εδώ μια ενδιαφέρουσα διάκριση που πρέπει να σημειωθεί. Ο θάνατος, όταν έρχεται, είναι αποτέλεσμα δύο πραγμάτων: 1. Της μάχης μεταξύ των δυνάμεων κι όχι μεταξύ της ενέργειας και των δυνάμεων. Η περιοχή σύγκρουσης είναι το αιθερικό σώμα και το φυσικό σώμα και καμιά ενέργεια δεν εισέρχεται απ’ έξω, επειδή ο άνθρωπος είναι πολύ ασθενής. 2. Της απώλειας της θέλησης-για-ζωή. Ο ασθενής έχει παραιτηθεί· η εσώτερη μάχη είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτόν· δεν μπορεί να εισκομίσει καμιά εξωτερική ενέργεια για να πολεμήσει τις αντιμαχόμενες δυνάμεις και έχει φτάσει στο σημείο στο οποίο δε θέλει να το κάνει. Οι δύο αυτές φάσεις της διαδικασίας του θανάτου είναι ενδεικτικές του πεπρωμένου του ασθενή και πρέπει αμέσως να σημειωθούν απ’ το θεραπευτή ο οποίος (όταν τις συναντά) θα εφαρμόσει τη δεξιότητά του για να βοηθήσει τον άνθρωπο να πεθάνει χωρίς να επιχειρήσει να επιφέρει θεραπεία. Η θύρα εισόδου για τις ζωοδότριες ενέργειες είναι σφραγισμένη· τίποτε δεν μπορεί να εισέλθει για να βοηθήσει το θεραπευτή στο έργο του και η σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων – γενικής φύσης ή περιορισμένη σε σκληρή μάχη σε μια ιδιαίτερη περιοχή – προκαλεί τόσο μεγάλη τριβή, ώστε δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα εκτός του θανάτου. Στην πρόταση αυτή πρέπει να τονιστεί ότι η ασθένεια αναφέρεται στο σημείο τριβής ή οξείας δυσχέρειας· όλα τα δεινά αναφέρονται στη γενική αντίδραση του ανθρώπου στην περιοχή της δυσχέρειας και στη γενική ανικανότητα που προκαλείται από την ασθένεια, ενώ ο σωματικός

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

409

πόνος αφορά την ενόχληση της περιοχής όπου εντοπίζεται η ασθένεια και είναι ενδεικτική της φύσης της. Όλες οι λέξεις σ’ αυτούς τους νόμους και κανόνες έχουν επιλεγεί πολύ προσεκτικά κι όταν ακόμη είναι ανεπαρκείς από την άποψη του μεταφραστή, δεν πλεονάζουν αλλά εκφράζουν διαφορετικές έννοιες. 6. Οι δύο, οι πέντε κι έτσι οι επτά συν εκείνο που παράγουν, κατέχουν το μυστικό. Η απαρίθμηση έχει τη φύση σύνοψης όσων δόθηκαν προηγουμένως και η πιο επιφανειακή έννοια της κι εκείνη που χρησιμεύει περισσότερο στο θεραπευτή θα μπορούσε να εκφρασθεί ως εξής: Ο θεραπευτής πρέπει να έχει κατά νου το γεγονός των δύο κύριων ενεργειών που συναντώνται σε κάθε προσωπικότητα· των ακτίνων της ψυχής και της προσωπικότητας. Πρέπει έπειτα να έχει υπόψη ότι σ’ αυτές τις δύο πρέπει να προστεθούν τρεις ρυθμιστικές ακτίνες, απαρτίζοντας έτσι τις προαναφερθείσες πέντε: την ακτίνα του νου, την ακτίνα του αστρικού σώματος και την ακτίνα του φυσικού σώματος. Η απαρίθμηση αυτή θ’ αποδειχθεί γενικά επαρκής για κάθε κοινό ή μέσο άνθρωπο. Αν όμως ο ασθενής είναι πολύ προχωρημένο πρόσωπο, εφαρμόζεται μια άλλη μορφή απαρίθμησης· θα χρειασθεί να προσθέσουμε δύο ακόμη ενέργειες που θα είναι τότε παρούσες με πραγματική δυναμικότητα: την ακτίνα της ενάδας και την ακτίνα του πλανήτη, που είναι η τρίτη ακτίνα. Η πλανητική αυτή ακτίνα όταν είναι πολύ ενεργός (όπως στην περίπτωση πολύ προχωρημένων προσώπων κι όσων έχουν επιτύχει ένα υψηλό σημείο γενικής ολοκλήρωσης) έχει ένα δυναμικό αποτέλεσμα· η πλανητική πράνα εισέρχεται ισχυρά με την πλανητική ακτίνα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιφέρει θεραπεία. Ένας λόγος για τον οποίο η γενική υγεία όλων των πολύ προχωρημένων ανθρώπων είναι συνήθως καλή, είναι ότι η πρανική ενέργεια απ’ τον πλανήτη έχει μια ελεύθερη ροή δια του μηχανισμού. Είναι η ενέργεια από την οποία εξαρτάται ο Διδάσκαλος ο οποίος εργάζεται μέσω ενός σχετικά τέλειου σώματος, για να το διατηρεί σε καλή υγεία. Αυτή είναι μια κάπως νέα πληροφορία που – όταν αναγνωρισθεί – θα φανεί απλή και λογική. “Εκείνο που παράγουν” στην περίπτωση αυτή και στο θεραπευτή αναφέρεται στην εξωτερική απτή μορφή· υπάρχουν κι άλλες σημασίες, αλλά μ’ αυτές δε χρειάζεται να ασχοληθούμε εδώ. Το αναφερόμενο “μυστικό” είναι η αποκάλυψη του τρόπου με τον οποίο μπορεί να διατηρηθεί η καλή υγεία. Δεν είναι το μυστικό πώς να θεραπεύσουμε το φυσικό φορέα, όταν είναι παρούσες “σωματικές ασθένειες”. Αλλά υπάρχει ένα μυστικό καλής υγείας που είναι γνωστό σ’ όλους τους μυημένους πάνω απ’ την τρίτη μύηση· κι αυτό μπορούν απλά να το χρησιμοποιήσουν, εφόσον επιλέξουν. Ωστόσο μπορεί να μην επιλέξουν πάντοτε έτσι, εκτός αν εργάζονται με άλλα τμήματα του Σχεδίου, που δεν έχουν καμιά σχέση με την ανθρωπότητα. Αν βρίσκονται μεταξύ όσων ασχολούνται με την ανελισσόμενη συνείδηση του ανθρώπου και είναι εργάτες για και μέσα στο ανθρώπινο βασίλειο, μπορεί να γνωρίζουν το μυστικό, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να επιλέξουν να μην επωφεληθούν απ’ αυτό, λόγω της ανάγκης που νιώθουν να είναι

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

410

πλήρως ταυτισμένοι με το ανθρώπινο γένος· επιλέγουν συνεπώς να μετέχουν συνειδητά σε κάθε ανθρώπινη εμπειρία και να πεθαίνουν πάνω στις γραμμές που είναι κοινές για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ολόκληρο το ζήτημα της ταύτισης βρίσκεται πίσω από όλη την εκδήλωση· η ταύτιση με ή του πνεύματος και της ύλης είναι το μυστικό της θείας εμφάνισης· ένα από τα κύρια αίτια της ασθένειας, όπως καλά γνωρίζετε, είναι η ευκολία με την οποία οι άνθρωποι ταυτίζονται με τη μορφική όψη (με τις πολλές εντοπισμένες δυνάμεις – εντοπισμένες μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο της προσωπικότητας). Ο άνθρωπος παραλείπει να ταυτισθεί με τον παραγωγό της μορφής – τον αληθινό πνευματικό άνθρωπο – και με τις ενέργειες που επιζητεί να διευθύνει και τις οποίες – αργότερα στον εξελικτικό κύκλο – επιμένει να διευθύνει. Υπάρχει επίσης εδώ μια μυστική έννοια που σχετίζεται με τις επτά ακτίνες όπως εκφράζονται στο ανθρώπινο βασίλειο· η γνώση του μυστικού αυτού επιτρέπει στο Διδάσκαλο να ελέγχει τις επιδημίες και τις εξαπλωμένες ασθένειες· αυτό δε σας αφορά σήμερα. Συμπτωματικά η σχετική απαλλαγή από τις μάστιγες και τις επιδημίες που συνήθως ακολουθούν έναν πόλεμο, οφείλεται μερικά στη χρήση της επταπλής αυτής γνώσης από την Ιεραρχία και στην επιστημονική γνώση της ίδιας της ανθρωπότητας. Επίσης (και το αναφέρω απλά από την άποψη του ενδιαφέροντός του) υπάρχουν δύο ιεραρχικοί αξιωματούχοι – ο Μαχατσόχαν και ο Αντιπρόσωπός Του επί της έβδομης ακτίνας – οι Οποίοι κατέχουν σήμερα αυτό το μυστικό στην ολότητά του και υποβοηθούνται από πέντε άλλους Διδασκάλους στην εφαρμογή της αποκτηθείσας γνώσης. Οι πέντε αυτοί Διδάσκαλοι εργάζονται κυρίως με τη ντεβαϊκή εξέλιξη κι αυτή, όπως ξέρετε, συνδέεται με τη μορφή και στην ιδιαίτερη αυτή περίπτωση με τους θεραπευτές ντέβα. Τα επτά αυτά Μέλη της Ιεραρχίας βοηθούνται με τη σειρά Τους από έναν από τους Βούδδες Δράσης κι επίσης απ’ τον αντιπρόσωπο του Πνεύματος της Γης. Έτσι έχετε πάλι τους δύο, τους πέντε και κατόπιν τους επτά – μια διαφορετική αρίθμηση η οποία αθροιστικά ισούται με το εννέα που είναι ο αριθμός της μύησης. Η αριθμητική αυτή σχέση φέρνει τον άνθρωπο στο σημείο όπου “μυείται στο βασίλειο της τελειότητας και δε γνωρίζει πια οδύνες ή πόνους και ο νους του εκτρέπεται έτσι από εκείνο που είναι κάτω σ’ εκείνο που είναι πάνω”. Ανέφερα αυτή τη φάση της σχέσης του ανθρώπινου γένους με το θέμα της υγείας για να σας δείξω πόσο λεπτοφυή κι εσωτερικά είναι τα ζητήματα με τα οποία ασχολούμαστε κι έτσι να δώσω στον ασθενή ατομικά μια αίσθηση αναλογίας όσον αφορά τις σωματικές του ασθένειες ή ακόμη και το θάνατό του. 7. Αυτός είναι ο πέμπτος Νόμος της Θεραπείας μέσα στον κόσμο της μορφής. Ο πέμπτος αυτός νόμος αφορά κυρίως την πέμπτη αρχή του νου ή μάνας· είναι η αρχή που κάνει τον άνθρωπο αυτό που είναι· είναι η αρχή που τον καθιστά αιχμάλωτο μέσα στη μορφή και πάνω στον πλανήτη κι έτσι τον καθιστά τρωτό κι ευπρόσβλητο σε επιθέσεις στη μορφική όψη· αυτές συνιστούν μέρος της προαιώνιας δράσης του κακού εναντίον του καλού. Η πέμπτη αυτή αρχή, όταν ελέγχεται και χρησιμοποιείται από τον Υιό του Νου, ο Οποίος είναι ένας Υιός του Θεού, θα επιτρέψει στον πνευματικό άνθρωπο να ελευθερωθεί από κάθε είδους μορφή και συνεπώς από την ασθένεια και το

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

411

θάνατο. Είναι φανερό ότι ο θεραπευτής καθώς εκγυμνάζεται στη θεραπευτική τέχνη, πρέπει να συλλάβει καθαρά και ειλικρινά ορισμένα εξαιρετικά απλά αλλά εσωτερικά γεγονότα: 1. Ότι η θεραπευτική είναι απλά και ουσιαστικά ο χειρισμός ενεργειών. 2. Ότι πρέπει να διαφοροποιεί προσεκτικά μεταξύ ενεργειών και δυνάμεων. 3. Ότι αν επιδιώκει πραγματική επιτυχία, πρέπει να μάθει να τοποθετεί τον πάσχοντα όσο το δυνατό ακριβέστερα πάνω στο ορθό σκαλοπάτι στην κλίμακα της εξέλιξης. 4. Ότι η γνώση των κέντρων είναι επιτακτική. 5. Ότι ο ίδιος πρέπει να εργάζεται σαν ψυχή μέσω της προσωπικότητάς του. 6. Ότι η σχέση του με τον ασθενή (εκτός αν ο τελευταίος είναι πολύ εξελιγμένος) είναι σχέση προσωπικότητας. 7. Ότι πρέπει να εντοπίσει το κέντρο που ελέγχει την περιοχή η οποία περιλαμβάνει το σημείο τριβής. 8. Ότι η ασθένεια και η θεραπευτική, όπως και κάθε άλλο στις απόκρυφες επιστήμες, είναι αμφότερες όψεις του μεγάλου συστήματος “σχέσης” που διέπει όλη την εκδήλωση. Αν ο θεραπευτής πάρει τα οκτώ αυτά σημεία και συλλογισθεί και στοχασθεί πάνω τους, θα θέσει ισχυρά θεμέλια για κάθε έργο που θα κάνει· η σχετική τους απλότητα είναι τέτοια ώστε θα γίνει φανερό ότι ο καθένας μπορεί να γίνει θεραπευτής, αν το επιλέξει και είναι πρόθυμος να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις. Η τρέχουσα ιδέα ότι κάποιο πρόσωπο “γεννιέται” θεραπευτής κι επομένως είναι μοναδικό, υποδεικνύει στην πραγματικότητα μόνο ότι αυτό είναι ένα απ’ τα κύρια κατευθυνόμενα ενδιαφέροντά του. Εξαιτίας λοιπόν αυτού του ενδιαφέροντος η προσοχή του έχει στραφεί στη θεραπευτική τέχνη κι επομένως στην επαφή με τους ασθενείς· λόγω της αναπόφευκτης λειτουργίας του νόμου που διέπει τη σκέψη, ανακαλύπτει ότι η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη του και ρέει μέσα απ’ αυτόν στον ασθενή. Όταν το κάνει εσκεμμένα, επακολουθεί συχνά θεραπεία. Κάθε άνδρας ή γυναίκα – που δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον και παρακινείται απ’ το κίνητρο να υπηρετήσει – που σκέφτεται και αγαπά, μπορεί να είναι θεραπευτής και είναι καιρός να συλλάβουν οι άνθρωποι αυτό το γεγονός. Η όλη διαδικασία της θεραπευτικής διευθύνεται από τη σκέψη· αφορά τη διεύθυνση των ενεργειακών ρευμάτων ή την αφαίρεσή τους κι αυτό είναι ένας άλλος τρόπος αναφοράς στην ακτινοβολία και το μαγνητισμό. Κάθε μυημένος είναι θεραπευτής κι όσο πιο προχωρημένος είναι ο μυημένος, τόσο λιγότερο ασχολείται με τις περιπλοκές των κέντρων και των δυνάμεων, των ενεργειών και της διεύθυνσής τους. Θεραπεύει αυτόματα, όπως συνέβαινε με το μυημένο Πέτρο· διαβάζουμε γι’ αυτόν ότι “ερχομένου Πέτρου καν η σκιά επισκιάση τινί αυτών”. Η κύρια διαφορά που θα ιδωθεί στο ενδιάμεσο (ένα ενδιάμεσο πάρα πολλών χιλιάδων ετών) μεταξύ του προαναφερθέντος τύπου θεραπευτικής και του έργου του λιγότερο προχωρημένου θεραπευτή, θα είναι ότι οι θεραπευτές που είναι εκπαιδευμένοι

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

412

γιατροί και έγκυροι επιστήμονες καθώς και πνευματικοί θεραπευτές θα έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των ανεκπαίδευτων θεραπευτών, επειδή η διάγνωσή τους της ασθένειας θα τείνει να είναι ορθότερη και οι δυνάμεις του οραματισμού τους θα είναι μεγαλύτερες λόγω της εξασκημένης εξοικείωσής τους με τη δομή του σώματος και της γνώσης τους στη νοσηρή παθολογία. Για μια μακρά χρονική περίοδο θα είναι συνετό να συνεργάζεται πάντοτε ο πνευματικός θεραπευτής με έναν εκπαιδευμένο γιατρό. Ο θεραπευτής θα παρέχει την απαιτούμενη απόκρυφη γνώση. Ο καιρός που κάθε καλό και πνευματικά προσανατολισμένο άτομο παρουσιαζόταν σαν θεραπευτής πρέπει να παρέλθει· κάθε θεραπευτικής πρακτικής πρέπει να προηγούνται πολλά χρόνια προσεκτικής μελέτης για τη φύση της ενέργειας, τους ακτινικούς τύπους και τα κέντρα· τρία χρόνια τουλάχιστον πρέπει να αφιερωθούν σ’ αυτή· όταν σ’ αυτή προστεθεί η επιστήμη του εκπαιδευμένου γιατρού, απόφοιτου των καλύτερων ιατρικών σχολών μας, θα έχετε μια νέα και πολύ καλύτερη νοσηλεία του ανθρώπινου φορέα απ’ ό,τι συμβαίνει τώρα. Τότε η ορθόδοξη και απόκρυφη γνώση του θεραπευτή, η ικανότητά του για οραματισμό και η δύναμη διεύθυνσης της σκέψης του θα είναι πραγματικά και πρακτικά αποτελεσματικές. Ο κανόνας που συνδέεται με το Νόμο V τονίζει την ανάγκη γι’ αυτή την απόκρυφη γνώση, γιατί εκθέτει πολύ συγκεκριμένα ορισμένες θεμελιώδες εντολές. ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ Ας συγκεντρώσει ο θεραπευτής την αναγκαία ενέργεια μέσα στο απαιτούμενο κέντρο. Ας ανταποκριθεί αυτό το κέντρο στο κέντρο που έχει ανάγκη. Ας συγχρονισθούν τα δύο και μαζί ας αυξήσουν τη δύναμη. Έτσι η αναμένουσα μορφή θα ισορροπήσει στο έργο της. Έτσι τα δύο και το ένα, υπό ορθή διεύθυνση, θεραπεύουν. Ο κανόνας αυτός προϋποθέτει τη γνώση των κέντρων και η γνώση αυτή είναι, όπως καλά γνωρίζετε, ακόμη εμβρυώδης· ό,τι είναι γνωστό στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η θέση ενός κέντρου. Αυτή ωστόσο είναι αρκετή, ειδικά για τους ανεκπαίδευτους θεραπευτές. Μια πολύ λεπτομερής γνώση του σχηματισμού, της κατάστασης και της ανταποκριτικότητας ενός κέντρου θα παρεμπόδιζε το θεραπευτή, γιατί η σκέψη του θα παρέκκλινε στη λεπτομέρεια της μορφής και θ’ απομακρυνόταν απ’ την ενέργεια και τις κινήσεις της. Ο κανόνας απαιτεί εδώ για το θεραπευτή που είναι ευθυγραμμισμένος με την ψυχή κι “εκχέει” ψυχική ενέργεια (όντας αγωγός για πνευματική δύναμη), να κατευθύνει την ενέργεια αυτή σε κάποιο από τα δικά του κέντρα που αντιστοιχεί στο κέντρο που ρυθμίζει την περιοχή του σημείου τριβής. Αν η ασθένεια ή η φυσική δυσχέρεια είναι, λόγου χάρη, στομαχική ή σχετίζεται με το ήπαρ, ο θεραπευτής θα κατευθύνει την ψυχική του ενέργεια στο κέντρο του ηλιακού πλέγματος που εδράζεται στην αιθερική σπονδυλική στήλη. Αν ο ασθενής υποφέρει από ανωμαλία της καρδιάς ή των πνευμόνων, ο θεραπευτής θα χρησιμοποιήσει το κέντρο της καρδιάς, χρησιμοποιώντας το κέντρο του λαιμού για ασθένειες των βρόγχων, του λαιμού, του στόματος ή των αυτιών. Δύο πράγματα λοιπόν έχουν σημασία για το θεραπευτή:

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

413

1. Πρέπει να γνωρίζει όσο το δυνατό ακριβέστερα το δικό του σημείο ανάπτυξης, γιατί αυτό θα του δείξει αν είναι ικανός ή όχι να εργάζεται με ένα ή με όλα τα κέντρα . Για να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε από τα κέντρα του στο θεραπευτικό έργο, ο θεραπευτής πρέπει να τα έχει αφυπνίσει σε κάποιο βαθμό και να είναι ικανός, συνειδητά και με τη δύναμη της σκέψης υπό τη δράση της θέλησης, να εστιάσει ενέργεια σε οποιοδήποτε κέντρο επιλέξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα κέντρα είναι αφυπνισμένα και σε πλήρη λειτουργία. Θα μπορούσε όμως να σημαίνει (αν μπορεί πράγματι να θεραπεύσει) ότι δεν περιορίζεται μόνο στη χρήση των κέντρων κάτω απ’ το διάφραγμα, αλλά ότι με μια προσπάθεια της πνευματικής θέλησης η σκέψη μπορεί να διοχετευθεί στα ανώτερα κέντρα. Πολλοί ζηλωτές μπορούν να το κάνουν με μεγαλύτερη ευκολία απ’ ό,τι πιστεύουν. 2. Ο θεραπευτής καθώς διοχετεύει ενέργεια σε κάποιο κέντρο πριν την κατευθύνει σ’ ένα κέντρο του σώματος του πάσχοντα, δεν πρέπει να διακινδυνεύει την προσωπική του υπερδιέγερση. Αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο σημείο. Πολλές ασθένειες και φυσικές δυσχέρειες μεταξύ των συνήθων ανθρώπων είναι γαστρικές κι απαιτούν τη συνεχή χρήση του ηλιοπλεγματικού κέντρου από το θεραπευτή· αυτό θα μπορούσε να επιφέρει μια σοβαρή κατάσταση υπερσυναισθηματισμού κι ακόμη έντονου αστρισμού του θεραπευτή. Θα ήταν τότε θύμα των καλών του προθέσεων και της πνευματικής του υπηρεσίας, γιατί οι συνέπειες θα ήταν εξίσου κακές· η ενέργεια είναι μια απρόσωπη δύναμη κι ένας καθαρά απρόσωπος πράκτορας. Η αγνότητα της πρόθεσης, η ανιδιοτελής υπηρεσία και η καλή θέληση δεν αποτελούν αληθινή προστασία, παρά τις κοινοτυπίες του συναισθηματικού αποκρυφιστή. Στη πραγματικότητα η παρουσία των επιθυμητών αυτών συνθηκών αυξάνει μόνο τη δυσχέρεια, γιατί η ψυχική ενέργεια εισρέει με μεγάλη δύναμη. Μια κατανόηση των ενεχόμενων κινδύνων, η συνετή εκτίμηση της δυνατότητας και μια επιστημονική και τεχνική κατανόηση των μέτρων προστασίας θα δίνεται στο θεραπευτή στο τέλος της εκγύμνασής του. Προς το παρόν κι επειδή ο κίνδυνος δεν είναι τόσο μεγάλος αυτή την εποχή (λόγω της έλλειψης δύναμης στη σκέψη των ανθρώπων και της ανικανότητάς τους να κατευθύνουν τη σκέψη), το κύριο προστατευτικό μέτρο συνίσταται στην ικανότητα του θεραπευτή να συγκρατεί τη συνείδησή του σταθερά στο κεφαλικό κέντρο με τον “οφθαλμό διεύθυνσης” στραμμένο στο απαιτούμενο κέντρο. Αυτό συνεπάγεται μια διπλή εστίαση κι ο θεραπευτής πρέπει ν’ αγωνισθεί για να την επιτύχει. Εδώ ο θεραπευτής κάνει τη διάκριση μεταξύ των διαδικασιών της ακτινοβολίας και του μαγνητισμού. Όταν συγκεντρώσει την ψυχική ενέργεια στο κατάλληλο κέντρο μέσω της δύναμης διεύθυνσης απ’ το κεφάλι (την έδρα της ψυχικής ενέργειας) και με τη δυναμικότητα της σκέψης, η διαδικασία της ακτινοβολίας τερματίζεται. Η ακτινοβολία αυτή περνά από δύο στάδια: 1. Το στάδιο όπου η ψυχή ακτινοβόλησε ενέργεια στο κεφαλικό κέντρο. 2. Το στάδιο όπου ο θεραπευτής κατευθύνει μια ακτίνα αυτής της ενέργειας απ’ το κεφαλικό κέντρο στο “απαιτούμενο κέντρο”· εκεί εστιάζεται και συγκρατείται

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

414

σταθερά. Απ’ το πρόσφορο αυτό κέντρο εδραιώνεται το στάδιο του συγχρονισμού με το αντίστοιχο κέντρο στο σώμα του ασθενή· αυτό δεν επιτυγχάνεται με την αποστολή από το θεραπευτή μιας ακτίνας σ’ αυτό το κέντρο, αλλά επειδή η δυναμικότητα του κέντρου του θεραπευτή εφελκύει ανταπόκριση από το κέντρο του ασθενή· δρα σαν μαγνήτης κι ελκύει μια συγκεκριμένη ακτινοβολία απ’ τον ασθενή. Αυτή η ακτινοβολία “φωτίζει” εσωτερικά το σημείο τριβής στην περιβάλλουσα περιοχή και – αν ο θεραπευτής είναι ψυχορατικός – θα του επιτρέψει να δει καθαρότερα την έδρα της ανωμαλίας και συνεπώς να καταλήξει σε μια ακριβέστερη διάγνωση. Συνήθως ο πνευματικός θεραπευτής βασίζεται στη διάγνωση του θεράποντα γιατρού, αν δεν είναι ο ίδιος. Εδραιώνεται πλέον μια αλληλεπίδραση μεταξύ του θεραπευτή και του ασθενή πάνω σε αιθερικά επίπεδα. Η ενέργεια των δύο συγχρονισμένων κέντρων τους βρίσκεται τώρα σε επικοινωνία κι ο θεραπευτής στο σημείο αυτό πρέπει να καθορίσει αν η θεραπεία απαιτεί μια εξωθητική ή μια διεγερτική τεχνική. Πρέπει λοιπόν να διακριβώσει αν το κέντρο του πάσχοντα βρίσκεται σε υπερδιέγερση, οπότε επιβάλλεται η απομάκρυνση ή αφαίρεση της πλεονάζουσας ενέργειας, ή αν υπάρχει κατάσταση αποζωτικοποίησης και η ενέργεια του ενεχόμενου κέντρου απαιτεί μια εσκεμμένη επαύξηση. Υπάρχει ωστόσο μια τρίτη δυνατότητα που αναφέρθηκε εδώ, η οποία είναι βραδύτερη, αλλά πρακτικά σε κάθε περίπτωση είναι πιο επιθυμητή· συνίσταται στην επίτευξη εκείνης της ισορροπίας ενεργειών (μεταξύ του θεραπευτή και του πάσχοντα) που θα συγκρατήσει την ενέργεια στην περιοχή του σημείου τριβής και θα επιτρέψει στην ίδια τη φύση να επιφέρει μια αυθόρμητη θεραπεία. Αυτή είναι εφικτή μόνο όταν η σχέση μεταξύ του πάσχοντα και του θεραπευτή είναι πλήρης. Τότε το μόνο έργο του θεραπευτή είναι να κρατήσει την κατάσταση σταθερή, να δώσει στον ασθενή εμπιστοσύνη για τις έμφυτες δυνάμεις μέσα του και να ενθαρρύνει μια περίοδο υπομονετικής αναμονής. Η θεραπεία τότε διαρκεί περισσότερο και δε συνοδεύεται από καμιά αίσθηση ή περίοδο ψυχιστικού σοκ, όπως στην περίπτωση που χρησιμοποιείται η αιφνίδια διέγερση ή η δραστική εξώθηση. Σημειώσαμε εδώ, όπως βλέπετε, τρεις τρόπους με τους οποίους ο θεραπευτής χρησιμοποιεί την εστιασμένη δύναμη δια της διεύθυνσης στα κέντρα του: 1. Για την εξώθηση της πλεονάζουσας ενέργειας από ένα κέντρο που βρίσκεται σε υπερδιέγερση. 2. Για συγκεκριμένες διαδικασίες διέγερσης των κέντρων του ασθενή. 3. Για τη διατήρηση μιας κατάστασης ισορροπίας στην οποία μπορεί να συμβεί φυσική θεραπεία. Στην πρώτη περίπτωση ο θεραπευτής αυξάνει σκόπιμα τη δυναμικότητα της ενέργειας που είναι αποθηκευμένη στο κέντρο του, έτσι ώστε να γίνει εξαιρετικά μαγνητική και ν’ αφαιρέσει το πλεόνασμα ενέργειας στο κέντρο του ασθενή· στη δεύτερη περίπτωση

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

415

ο θεραπευτής στέλνει μια ισχυρή ακτίνα της δικής του ενέργειας στο αντίστοιχο κέντρο του σώματος του ασθενή. Αυτή είναι μια πράξη ακτινοβολίας και είναι πολύ αποτελεσματική· στην τρίτη περίπτωση εδραιώνεται μια αλληλεπίδραση η οποία διατηρεί την ισορροπία και προάγει μια σταθερή και κανονική δραστηριότητα στο κέντρο που ελέγχει την περιοχή της ανωμαλίας. Θα σημειώσετε επίσης πώς όλες αυτές οι διαδικασίες (που είναι σχετικά απλές όταν συλληφθούν) εξαρτώνται απ’ την απόφαση του θεραπευτή. Εδώ είναι που μπορούν να γίνουν λάθη και ο άνθρωπος που επιζητεί να εργασθεί πάνω στις γραμμές που υποδεικνύω, συμβουλεύεται να προχωρεί αργά και με την οφειλόμενη προσοχή ακόμη και με κίνδυνο να μην είναι αποτελεσματικός και επιτυχής. Είναι προτιμότερο να μην έχει κανένα αποτέλεσμα πάνω στον ασθενή και στην κατάστασή του, παρά με τη δυναμικότητα μιας ασύνετης απόφασης, τη δύναμη της σκέψης και την εστίαση σε μια διεύθυνση να επισπεύσει το θάνατο του ασθενή δια της αιφνίδιας αφαίρεσης της αναγκαίας ενέργειας ή της υπερδιέγερσης ενός κέντρου που είναι ήδη σε κατάσταση υπερδιέγερσης και υπερδραστηριότητας. Σε τελευταία ανάλυση οι τρεις τρόποι βοήθειας του ασθενή με το άμεσο έργο επί των εμπλεκόμενων κέντρων αποσκοπούν να επιφέρουν μια ισορροπημένη και υγιή δραστηριότητα. Αυτή επιτυγχάνεται ευκολότερα στην περίπτωση ενός προχωρημένου προσώπου παρά στη περίπτωση του ατόμου στο οποίο το κέντρο είναι κανονικά αδρανές και μη αφυπνισμένο κι όπου η δυσχέρεια είναι πιθανότερο να οφείλεται στη δράση κάποιου απ’ τα είκοσι ένα μικρότερα κέντρα που βρίσκονται στο σώμα παρά των επτά μεγάλων κέντρων. Στις περιπτώσεις αυτές ο πάσχων μπορεί πολύ ευκολότερα να βοηθηθεί από την ορθόδοξη ιατρική και χειρουργική παρά από οποιαδήποτε διαδικασία πνευματικής θεραπείας. Γι’ αυτό το λόγο ο πνευματικός θεραπευτής μόνο τώρα γίνεται σημαντικός και το έργο του κατά κάποιο τρόπο εφικτό. Αυτό οφείλεται στην ταχεία πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας, που επιτρέπει στους ανθρώπους για πρώτη φορά και σε ουσιαστική κλίμακα να επωφεληθούν απ’ αυτούς τους νόμους και τους κανόνες. Στην τελευταία πρόταση του Τρίτου Κανόνα η έννοια των δύο και του ενός είναι ότι η συνδυασμένη ενέργεια μέσα στο θεραπευτή – η ψυχική ενέργεια που εστιάζεται στο κεφαλικό κέντρο και η ενέργεια του “απαιτούμενου κέντρου” συν την ενέργεια του κέντρου που ελέγχει το σημείο τριβής στο σώμα του ασθενή – ευθύνεται για τη θεραπεία, υπό την προϋπόθεση ότι το πεπρωμένο του ασθενή είναι να θεραπευθεί. ΝΟΜΟΣ VI Όταν οι δομητικές ενέργειες της ψυχής είναι ενεργές στο σώμα, τότε υπάρχει υγεία, καθαρή αλληλεπίδραση και ορθή δραστηριότητα. Όταν δομητές είναι οι σεληνιακοί κύριοι κι εκείνοι που εργάζονται υπό τον έλεγχο της σελήνης και την προσταγή του κατώτερου προσωπικού εαυτού, τότε έχετε ασθένεια, κακή υγεία και θάνατο. Αυτός είναι ένας πολύ ενδιαφέρων νόμος, επειδή ασχολείται βασικά με αίτια, κυρίως με αίτια πάνω στα οποία το μέσο πρόσωπο δεν έχει κανένα συνειδητό έλεγχο κι επειδή δίνει αποκρυφιστικά μια μικρογραφία ή μικροκοσμική εικόνα της παγκόσμιας ή

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

416

μακροκοσμικής κατάστασης. Ασχολείται με ολόκληρο το πρόβλημα του κακού, ή του πόνου και της οδύνης (των μεγάλων μυστηρίων του μικρού μας πλανήτη) σε λίγες προτάσεις, αλλά είναι προτάσεις που μεταδίδουν μεγάλες έννοιες. Η καθαυτή απλότητα του μεγάλου αυτού φυσικού νόμου κρύβει τις μακρόπνοες σημασίες της κανονικής του λειτουργίας. Λέει με μεγάλη απλότητα τα ακόλουθα πράγματα τα οποία απαριθμώ, επειδή η διαίρεση μιας παραγράφου στις σαφείς και απλές δηλώσεις της είναι ένας καλός τρόπος για την καλύτερη κατανόηση: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

Όταν η ψυχή ελέγχει τη μορφή της, υπάρχει υγεία. Η ψυχή είναι ο δομητής της μορφής, η εποικοδομητική δύναμη στην εκδήλωση. Αυτό αληθεύει τόσο για το μικρόκοσμο όσο και για το μακρόκοσμο. Τα αποτελέσματα είναι ακεραιότητα, ορθή σχέση κι ορθή δραστηριότητα. Όταν η ψυχή δεν ελέγχει και συνεπώς ελέγχοντες παράγοντες είναι οι δυνάμεις της μορφικής φύσης, θα υπάρχει κακή υγεία. Οι δομητές της μορφής είναι οι “σεληνιακοί κύριοι”, το φυσικό, αστρικό και νοητικό στοιχειακό. Αυτά στην τριπλή τους ολότητα αποτελούν την προσωπικότητα. Είναι αποκρυφιστικά υπό τη διεύθυνση της σελήνης, του συμβόλου της μορφής, που συχνά καλείται “μητέρα της μορφής”. Η εκπόρευση που έρχεται από τη σελήνη περιέχει τα σπέρματα του θανάτου και της ασθένειας, γιατί η σελήνη είναι ένας “νεκρός πλανήτης”.

Όπως βλέπετε, όλα επιστρέφουν πάλι στην πηγή της κύριας ενέργειας που ελέγχει το σώμα. Μολονότι η ψυχή είναι η πηγή όλης της ζωής και της συνείδησης, ό,τι κάνει η ψυχή επί αιώνες είναι να διατηρεί τη ζωή και τη συνείδηση στη μορφή, ωσότου φτάσει το στάδιο εξέλιξης όπου θ’ αποβεί ένα χρήσιμο και κατάλληλο όργανο (και θα αποβαίνει όλο και περισσότερο) για να το χρησιμοποιήσει η ψυχή σαν μέσον έκφρασης και υπηρεσίας. Το κάρμα καθορίζει τότε την ποιότητα και τη φύση του φυσικού σώματος. Μπορεί να είναι υγιές εφόσον δεν έγινε κατάχρησή του στην ιδιαίτερη ζωή ή ζωές που ρυθμίζουν μια ιδιαίτερη ενσάρκωση, ή φιλάσθενο επειδή πληρώνει το τίμημα του λάθους. Η καλή υγεία δεν εξαρτάται αναγκαστικά απ’ τη συνειδητή ψυχική επαφή. Αυτή μπορεί και πράγματι προκαλεί καλή υγεία, αλλά εξαρτάται επίσης στην πλειονότητα των κοινών περιπτώσεων απ’ τη ζωή και τις προθέσεις της προσωπικότητας – στην παρούσα ζωή και σε προηγούμενες ζωές· μόνο όταν η θέληση της προσωπικότητας στραφεί στην πνευματική βελτίωση και σε μια καθαρότερη και αγνότερη ζωή, μπορεί η ψυχή να αποτελέσει πραγματική βοήθεια. Αυτός ο νόμος περιλαμβάνει επίσης τις συνέπειες της βασικής εκείνης σχέσης που καθιστά την τριπλή μορφή του ανθρώπου ένα ακέραιο μέρος του μακροκοσμικού όλου. Όλες οι μορφές όλων των βασιλείων δομούνται απ’ τους σεληνιακούς κυρίους υπό την παρόρμηση που εκπορεύεται απ’ τον πλανητικό Λόγο ο Οποίος εργάζεται σε συνεργασία με το Πνεύμα της Γης – το άθροισμα όλων των σεληνιακών κυρίων και των τριών τύπων ενεργοποιημένης ουσίας που χρησιμεύει για τη δημιουργία του φυσικού, αστρικού και νοητικού σώματος. Η σχέση του πλανητικού Λόγου με το

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

417

Πνεύμα της Γης (σχέση ενός ανελικτικού Όντος με μια ενελικτική οντότητα) είναι μια αντανάκλαση (παραμορφωμένη και κάτω από την επιρροή της γοητείας) στους τρεις κόσμους της σχέσης της ψυχής με το στοιχειακό της προσωπικότητας. Είναι πολύ χρήσιμο για το θεραπευτή να αντιληφθεί ότι κατά το χειρισμό της ασθένειας χειρίζεται στην πραγματικότητα ενελικτικές ζωές και επιχειρεί να εργασθεί με στοιχειακά. Η φυσική τάση των στοιχειακών αυτών ζωών που όλες τους βρίσκονται στο ενελικτικό τόξο, είναι να παρεμποδίσουν και να ματαιώσουν τις προσπάθειές του και τις προσπάθειες της ψυχής κι αυτό – γι’ αυτές – είναι ο τρόπος της εξέλιξής τους· είναι αυτό που τελικά θα τις φέρει στο ανελικτικό τόξο. Όταν έλθει ο καιρός που η ψυχή μπορεί ν’ αναλάβει συνειδητό έλεγχο μέσα και πάνω στη μορφή και μπορεί τελικά να δημιουργήσει μια μορφή η οποία να είναι επαρκής για τις πνευματικές της ανάγκες, θα είναι γιατί τα στοιχειακά που είναι το άθροισμα του στοιχειακού της προσωπικότητας, έχουν φτάσει ένα σημείο στην ανάπτυξή τους όπου είναι έτοιμα να προχωρήσουν στην ατραπό της επιστροφής. Το έργο της ψυχής δεν είναι ποτέ το καθαρά ιδιοτελές να έχει ένα μέσον έκφρασης στους τρεις κόσμους, όπως θα μπορούσε ενίοτε να φανεί στον τυχαίο και επιπόλαιο στοχαστή. Αυτό είναι τελείως συμπτωματικό από τη σκοπιά της ψυχής· είναι μια αναγκαία δραστηριότητα, αλλά συνεπάγεται επίσης το θυσιαστήριο έργο της λύτρωσης της ουσίας και της προώθησης της εξέλιξης της ύλης. Όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο: “η Μητέρα (ουσία-ύλη) λυτρώνεται με τη γέννηση του Υιού της (του ένδον Χριστού, της πνευματικής συνείδησης)”. Αυτό αληθεύει τόσο για το μακρόκοσμο όσο και για το μικρόκοσμο. Εδώ βρίσκεται το μυστικό του πλανητικού πόνου και του θανάτου. Ο πλανητικός μας Λόγος (θεωρώντας την αλήθεια απ’ τη σκοπιά του μακρόκοσμου) είναι, όπως γνωρίζετε, ένας απ’ τους “ατελείς Θεούς” της Μυστικής Δοξασίας, παρότι είναι τέλειος πέρα απ’ την ανθρώπινη κατανόησή μας – την κατανόηση μιας μονάδας σ’ ένα από τα βασίλεια που αποτελούν το σώμα εκδήλωσής Του. Δεν υπάρχει ακόμη αληθινή ισορροπία μεταξύ πνεύματος και ύλης, παρότι το σημείο ισορροπίας έχει σχεδόν επιτευχθεί· οι ενελικτικές δυνάμεις είναι ακόμη ισχυρές και οι πνευματικές ενέργειες ακόμη εμποδίζονται, αν και πολύ λιγότερο απ’ ό,τι προηγουμένως στην ανθρώπινη ιστορία· η επόμενη μεγάλη ανθρώπινη φυλή που θ’ ακολουθήσει την τωρινή, θα δει ένα σημείο ισορροπίας που θα εγκαινιάσει τη λεγόμενη χρυσή εποχή. Τα σημεία τριβής θα είναι τότε πολύ λιγότερα στον πλανήτη και συνεπώς στον άνθρωπο ατομικά· οι περιοχές παρεμπόδισης και μάταιης δραστηριότητας θα εξαφανισθούν. Μπορεί να ιδωθεί καθώς λειτουργεί στο σώμα ενός προχωρημένου προσώπου ή ενός μυημένου σε μεγάλη έκταση και για μακρές περιόδους στις ενσαρκώσεις τους· οι παράλληλες αντιστοιχίες είναι κατά γενικό κανόνα ακριβείς. Αυτός ο νόμος μας δίνει μια εκπληκτική εικόνα που είναι επίσης γεμάτη ελπίδες, ιδιαίτερα αν εξετάσουμε ορισμένα γεγονότα που συναντώνται σήμερα στον κόσμο και τα συγκρίνουμε με τις συνθήκες των περασμένων αιώνων. Η συνείδηση της ανθρωπότητας αφυπνίζεται παντού· οι πιο υπανάπτυκτες φυλές βρίσκονται σε

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

418

διαδικασία εκπαίδευσης που συνεπάγεται αναγκαστικά την ανακάλυψη του νου· η καλή θέληση αναγνωρίζεται σαν απαραίτητη για την παγκόσμια ανέλιξη και οι άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι “ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη” – ούτε και κανένα έθνος· καταγράφουν το γεγονός ότι η βελτίωση των συνθηκών όλων των ανθρώπων παντού είναι απλή υπόθεση κοινού νου και σύνεσης. Αυτή είναι μια νέα στάση και μια νέα και πολύ ελπιδοφόρος προσέγγιση. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να γνωρίζονται και να κατανοούνται μεταξύ τους· τα έθνη έρχονται σε στενότερη επαφή μεταξύ τους· οι πολιτικοί όλων των εθνών αγωνίζονται μαζί και σε κοινή σύνοδο με το πρόβλημα της καλυτέρευσης των συνθηκών της ανθρώπινης ζωής· παντού υπάρχει σκέψη, υπάρχει εκτίμηση και υπάρχει αγώνας για ελευθερία και για αληθινότερες αξίες. Τι άλλο είναι όλα αυτά παρά η προσπάθεια της ψυχής της ανθρωπότητας να εξαφανίσει την ασθένεια, ν’ αποκαταστήσει την υγεία των άρρωστων περιοχών και να εξαλείψει τα σημεία τριβής; Αυτό δεν επιδιώκει να κάνει ο πνευματικός άνθρωπος όταν το σώμα του ασθενεί κι αυτό δεν επιχειρεί ο θεραπευτής να τον βοηθήσει να κάνει; Κάνοντας αυτό, οι “σεληνιακοί κύριοι” και οι δυνάμεις της ουσίας πρέπει τελικά να ενδώσουν στην ενέργεια της ψυχής κι ωφελούνται είτε είναι μικροκοσμικές δυνάμεις είτε μακροκοσμικές. Ένα από τα πράγματα που συχνά προβληματίζει τους σπουδαστές είναι η δήλωση ότι το πυκνό φυσικό σώμα δεν είναι αρχή. Η Ε.Π.Μπ. δηλώνει το γεγονός αυτό με έμφαση· οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται (εκτός αν είναι φανατικοί θεοσοφιστές) ότι ήταν ανακριβής ή ότι σκόπιμα παραπλανά τους σπουδαστές. Ένα απ’ τα λίγο κατανοητά σημεία είναι η φύση μιας αρχής. Μόνο με την κατανόηση τι είναι μια αρχή μπορεί να συλληφθεί το κάλλος και η ακρίβεια αυτής της δήλωσης. Τι είναι σε τελευταία ανάλυση μια αρχή; Μιλώντας μακροκοσμικά, μια αρχή είναι εκείνο που αναπτύσσεται σε κάθε πεδίο των επτά πεδίων μας – των επτά υποπεδίων του κοσμικού φυσικού πεδίου. Είναι το σπέρμα ή ο σπόρος σε κάθε υποπεδίο που ενσωματώνει κάποια όψη της θείας ανελισσόμενης συνείδησης· είναι εκείνο που βασικά συνδέεται με κάποια μορφή ευαισθησίας· είναι εκείνο στο οποίο τα σώματα, καθώς ανελίσσονται, ανακαλύπτουν ότι μπορούν ν’ ανταποκριθούν. Αρχή είναι ένα σπέρμα επίγνωσης που φέρει όλη τη δυναμικότητα μιας πλήρους συνείδησης σε κάποιο ιδιαίτερο επίπεδο θείας δραστηριότητας. Είναι εκείνο που κάνει εφικτή τη γνώση και τη συνειδητή ανταπόκριση στο περιβάλλον· είναι ό,τι υποδηλώνει μια διαδοχική και “εκτυλισσόμενη” ευαίσθητη δραστηριότητα που καθιστά εφικτή και αναπόφευκτη τη θεία κατανόηση. Το φυσικό σώμα και σε πολύ μικρότερη έκταση το αστρικό και το νοητικό σώμα είναι αυτόματα στη δραστηριότητά τους σαν όψεις μιας συσκευής θείας ανταπόκρισης, ενός μηχανισμού που επιτρέπει στον Ουράνιο Άνθρωπο, τον πλανητικό Λόγο και τον πνευματικό άνθρωπο να καταγράφουν μια συνειδητή ανταπόκριση σ’ εκείνο με το οποίο πρέπει να έλθουν σε επαφή υπό το θείο σχέδιο και με το μέσον ενός μηχανισμού. Προς το παρόν το φυσικό σώμα είναι το μόνο που αναπτύχθηκε τόσο πλήρως ώστε δεν έχει στην παρούσα πλανητική μας διάταξη καμιά περαιτέρω

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

419

εξελικτική ανάπτυξη, εκτός στο βαθμό που μπορεί να το επηρεάσει ο πνευματικός άνθρωπος – και το μεγαλύτερο αποτέλεσμα προκαλείται στο αιθερικό σώμα κι όχι στο πυκνό φυσικό. Είναι ένα σημείο πολύ λίγο κατανοητό, αλλά μεγάλης σπουδαιότητας. Το πυκνό φυσικό σώμα έφθασε το υψηλό του σημείο ανάπτυξης και ενδιαφέροντος (από τη σκοπιά της νοητικής προσοχής και της ιεραρχικής δράσης) στο προηγούμενο ηλιακό σύστημα. Αποτελούσε τότε το θείο στόχο ολόκληρης της εξελικτικής διαδικασίας. Δεν είναι εύκολο στην ανθρωπότητα να συλλάβει σήμερα αυτό το σημείο. Δεν είναι δυνατό ούτε συνετό να υποδείξω τα εξελικτικά στάδια δια των οποίων πέρασε ο θείος αυτός μηχανισμός προετοιμαζόμενος για το έργο που πρέπει ν’ αναληφθεί στο τωρινό ηλιακό σύστημα. Σ’ αυτή τη θεία ενσάρκωση του πλανητικού μας Λόγου με το μέσον του μικρού αυτού πλανήτη, της Γης, το φυσικό σώμα δεν αποτελεί στόχο, αλλά απλά κάτι που υπάρχει και πρέπει να γίνει αποδεκτό και το οποίο πρέπει να προσαρμοσθεί και να ενσωματωθεί στο γενικό εξελικτικό σχέδιο. Αυτό το σχέδιο αφορά ολοκληρωτικά τη συνείδηση. Το φυσικό σώμα είναι απλά (ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ο φορέας της συνείδησης πάνω στο φυσικό πεδίο, αλλά η έμφαση της προσοχής είναι στο αιθερικό σώμα σαν έκφραση των λεπτοφυέστερων φορέων και της κατάστασης της ενσωματωμένης τους συνείδησης. Το φυσικό σώμα είναι σπουδαίο γιατί πρέπει να στεγάσει και να ανταποκριθεί σε κάθε τύπο συνειδητής ανταπόκρισης από εκείνη του κατώτατου τύπου ανθρώπινου όντος μέχρι και της συνείδησης ενός μυημένου του τρίτου βαθμού. Τα σώματα και οι μορφές της ενοικούσας συνειδητής ζωής στα τρία υπανθρώπινα βασίλεια έχουν ένα ανάλογο αλλά λιγότερο δύσκολο πρόβλημα· εδώ ωστόσο εξετάζω μόνο το φυσικό σώμα του ανθρώπινου όντος, το οποίο δεν είναι αρχή γιατί δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο στόχο· δεν είναι το σπέρμα ή ο σπόρος κανενός πράγματος. Κάθε αλλαγή που συντελείται στο φυσικό σώμα είναι δευτερεύουσα ως προς το στόχο της συνειδητής ανταπόκρισης στην αποκάλυψη μιας αναδυόμενης θειότητας. Ένιωσα αναγκαίο να το τονίσω εξαιτίας της σύγχυσης στις διάνοιες των ανθρώπων γι’ αυτό το ζήτημα. Για να συνοψίσω: το φυσικό σώμα δεν είναι αρχή· δεν είναι κύριο αντικείμενο προσοχής για το ζηλωτή· αυτόματα ανταποκρίνεται στη βραδέως ανελισσόμενη συνείδηση σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης· παραμένει σταθερά κάτι που επηρεάζεται κι όχι κάτι με δική του έμφυτη επιρροή· δεν έχει σπουδαιότητα στην ενεργό διαδικασία, γιατί είναι ένας δέκτης κι όχι εκείνο που εγκαινιάζει τη δραστηριότητα. Εκείνο που έχει σπουδαιότητα είναι η ανελισσόμενη συνείδηση, η ανταπόκριση του ενοικούντος πνευματικού ανθρώπου στη ζωή, τις περιστάσεις, τα γεγονότα και το περιβάλλον. Το φυσικό σώμα ανταποκρίνεται. Όταν το φυσικό σώμα γίνεται από λάθος αντικείμενο προσοχής, αυτό υποδεικνύει οπισθοδρόμηση· κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η μεγάλη προσοχή στις φυσικές πειθαρχίες, στη φυτοφαγία, στη δίαιτα και τη νηστεία και στους τωρινούς τρόπους της (λεγόμενης) νοητικής και θείας θεραπευτικής είναι ανεπιθύμητη κι όχι σύμφωνη με το καταρτισμένο σχέδιο. Συνεπώς η ακατάλληλη προσοχή και η υπερβολική έμφαση στο φυσικό σώμα είναι αντιδραστική και μοιάζει με τη λατρεία του χρυσού μόσχου απ’ τα τέκνα του Ισραήλ· είναι η επιστροφή σ’ ό,τι

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

420

άλλοτε είχε σπουδαιότητα, αλλά σήμερα πρέπει να περάσει σε μικρότερη θέση και κάτω απ’ το κατώφλι της συνείδησης. Ασχολήθηκα εδώ μ’ αυτό, γιατί στο Νόμο VII έρχεται στην προσοχή μας το γεγονός των ενδοκρινών αδένων και είναι αναγκαίο να προσεγγίσουμε αυτό το θέμα από μια ορθή άποψη. Οι ενδοκρινείς αδένες είναι ένα απτό τμήμα του φυσικού σώματος· είναι συνεπώς ένα μέρος της δημιουργημένης εκείνης εκδήλωσης που δε θεωρείται αρχή. Είναι ωστόσο αποτελεσματικοί και δυναμικοί και δεν πρέπει να αγνοούνται. Είναι ουσιώδες να θεωρούν οι σπουδαστές αυτούς τους αδένες σαν αποτελέσματα κι όχι αίτια γεγονότων και συμβάντων και συνθηκών στο σώμα. Το φυσικό σώμα – άσχετα με ό,τι τα θύματά του μπορεί να πιστεύουν και να διακηρύσσουν – ρυθμίζεται πάντοτε από εσώτερα αίτια· δεν είναι ποτέ το ίδιο ενδόμυχα ένα αίτιο. Στο παρόν ηλιακό σύστημα και στον πλανήτη μας είναι ένα αυτόματο και επηρεάζεται από αίτια που γεννιούνται στα εσώτερα πεδία ή από τη δράση της ψυχής. Παρακαλώ να σημειώσετε τη σπουδαιότητα αυτής της δήλωσης. Το φυσικό σώμα δεν έχει αληθινή δική του ζωή, αλλά απλά – σ’ αυτό τον κύκλο – ανταποκρίνεται σε ωθήσεις που εκπορεύονται από αλλού. Η επίτευξη και ο θρίαμβός του είναι ότι είναι ένα αυτόματο. Αν μπορέσετε να το συλλάβετε αυτό επαρκώς, μπορούμε να προχωρήσουμε με ασφάλεια στην εξέταση του Νόμου VII και του Τέταρτου Κανόνα. ΝΟΜΟΣ VII Όταν η ζωή ή ενέργεια ρέει ανεμπόδιστη και μέσω ορθής κατεύθυνσης στην καταστάλαξή της (το συγγενικό αδένα), τότε η μορφή ανταποκρίνεται και η κακή υγεία εξαφανίζεται. Ένας από τους ενδιαφέροντες παράγοντες που οι σπουδαστές πρέπει να σημειώσουν είναι η δοξασία των μεσολαβητών που απαντάται σε αφθονία και θεωρείται ζωτικής σημασίας σε κάθε αποκρυφιστική διδασκαλία. Τονίσθηκε (παρότι ερμηνεύθηκε λανθασμένα) στη Χριστιανική διδασκαλία για τον Χριστό· ο Χριστιανισμός Τον παρουσίασε σαν μεσολαβητή μεταξύ ενός οργίλου Θεού και μιας αξιολύπητης και αδαούς ανθρωπότητας. Αυτό όμως δεν ήταν κατά κανένα τρόπο η πρόθεση της έλευσής Του ή του έργου Του, αλλά δε χρειάζεται να υπεισέλθω εδώ στο πραγματικό νόημα. Ασχολήθηκα μ’ αυτό το ζήτημα αλλού σε σχέση με τη Νέα Παγκόσμια Θρησκεία.• Διδάχθηκε επίσης στην εσωτερική παρουσίαση (κι αυτή συνδέεται στενά με τις Χριστιανικές δοξασίες) ότι η ψυχή είναι ο μεσολαβητής μεταξύ της ενάδας και της προσωπικότητας· η ίδια ιδέα απαντάται επίσης σε πολλές άλλες θρησκευτικές παρουσιάσεις, π.χ. ο Βούδδας εμφανίζεται σαν μεσολαβητής μεταξύ της Σαμπάλλα και της Ιεραρχίας και δρα μ’ αυτή την ιδιότητα μια φορά κάθε χρόνο· η ίδια η Ιεραρχία είναι μεσολαβητής μεταξύ Σαμπάλλα και Ανθρωπότητας· το αιθερικό πεδίο (και μ’ αυτό εννοώ τον κοσμικό, πλανητικό και ατομικό αιθερικό φορέα) είναι μεσολαβητής μεταξύ των ανώτερων πεδίων και του πυκνού φυσικού σώματος. Το όλο σύστημα της αποκρυφιστικής ή εσωτερικής αποκάλυψης βασίζεται σ’ αυτή τη θαυμαστή δοξασία της αλληλεξάρτησης, ενός σχεδιασμένου και διευθετημένου συνειδητού δεσμού και 

Τα Προβλήματα της Ανθρωπότητας, Κεφ. VI· Η Επανεμφάνιση του Χριστού, Κεφ. V.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

421

της διαβίβασης ενέργειας από μια όψη θείας εκδήλωσης σε μια άλλη· παντού και διαμέσου κάθε πράγματος υπάρχει κυκλοφορία, διαβίβαση και τρόποι μεταβίβασης ενέργειας από μια μορφή σε άλλη και πάντοτε μέσω ενός κατάλληλου μηχανισμού. Αυτό αληθεύει με ενελικτική έννοια, με ανελικτική έννοια κι επίσης με πνευματική έννοια· η τελευταία είναι κάπως διαφορετική από τις άλλες δύο, όπως γνωρίζουν καλά όλοι οι μυημένοι των ανώτερων βαθμών. Θα μπορούσε να γραφεί μια ολόκληρη διατριβή πάνω στους πράκτορες διαβίβασης και θα περιελάμβανε τελικά τη δοξασία των Αβατάρ. Αβατάρ είναι εκείνος που έχει μια ιδιάζουσα ευχέρεια ή ικανότητα (εκτός από ένα αυτοπροσδιορισμένο έργο και ένα προκαθορισμένο πεπρωμένο) να εργάζεται με ενέργειες που διαβιβάζονται μέσω του αιθερικού σώματος ενός πλανήτη ή του ηλιακού συστήματος· αυτό όμως είναι ένα βαθύ μυστήριο. Εκδηλώθηκε με ιδιάζοντα τρόπο και σε σχέση με την κοσμική ενέργεια από τον Χριστό ο Οποίος για πρώτη φορά στην πλανητική ιστορία διαβίβασε την κοσμική ενέργεια της αγάπης απευθείας στο φυσικό πεδίο του πλανήτη μας κι επίσης με ιδιάζοντα τρόπο στο τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο. Αυτό πρέπει να σας δείξει ότι αν και η ενέργεια της αγάπης είναι η δεύτερη όψη της θειότητας, ο Χριστός ενσωμάτωσε και διαβίβασε τέσσερις ποιότητες αυτής της όψης στην ανθρωπότητα και κατά συνέπεια στα άλλα βασίλεια της φύσης – τις μόνες τέσσερις που η ανθρωπότητα μπορούσε ν’ απορροφήσει. Μια μόνο απ’ αυτές τις τέσσερις αρχίζει προς το παρόν να εκφράζεται – η ποιότητα της καλής θέλησης. Οι άλλες τρεις θα αποκαλυφθούν αργότερα και η μία σχετίζεται με ιδιάζουσα έννοια με τη θεραπευτική ποιότητα της αγάπης. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη η ποιότητα αυτή αποκλήθηκε απ’ τον Χριστό “δύναμη” (μια κάπως ανακριβής μετάφραση της λέξης που χρησιμοποιήθηκε αρχικά)· ο Χριστός τη χρησιμοποίησε όταν εξήλθε απ’ Αυτόν θεραπευτική δύναμη και είπε “έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ’ εμού”. Επέστησα την προσοχή σας σ’ αυτό, επειδή η αλήθεια αυτή έχει άμεση σχέση με τον έβδομο νόμο. Είδαμε σε σχέση με κάθε θεραπευτική διαδικασία ότι το πυκνό φυσικό σώμα θεωρείται εσωτερικά σαν ένα απλό αυτόματο· είναι μόνο ένας δέκτης διαβιβαζόμενων ενεργειών. Είδαμε ότι το αιθερικό σώμα που “υποβαστάζει” κάθε μορφή, είναι καθαυτό μια δομή για τη διαβίβαση ενεργειών που προέρχονται απ’ τη μια ή την άλλη πηγή – και η πηγή είναι κυρίως το σημείο όπου η ζωή μέσα στη μορφή θέτει τη βασική της έμφαση. Για το μέσο ανθρώπινο ον είναι συνήθως το αστρικό σώμα απ’ το οποίο εκπορεύεται αστρική ή συναισθηματική ενέργεια και αγκυροβολεί πριν διαβιβασθεί στο αιθερικό σώμα. Υπάρχει ωστόσο στην πλειονότητα των περιπτώσεων μεγάλη ή μικρή πρόσμειξη νοητικής ενέργειας. Αργότερα η ενέργεια της ψυχής, ενισχυμένη (αν μπορώ να μεταχειρισθώ μια τέτοια λέξη) από τον εξαγνισμένο νου και διαβιβαζόμενη απ’ την προσωπικότητα, θα ρυθμίζει το αιθερικό σώμα και συνεπώς θα ελέγχει τις δραστηριότητες του φυσικού φορέα. Ο νόμος αυτός φέρνει στην προσοχή μας το γεγονός ότι το πυκνό φυσικό σώμα κάτω από την κρούση υποκειμενικών ενεργειών παράγει με τη σειρά του μια “δομή διαβίβασης” κι αυτόματα επαναλαμβάνει τη δραστηριότητα του αιθερικού σώματος. Δημιουργεί (ανταποκρινόμενο στην εισροή ενεργειών απ’ το αιθερικό σώμα μέσω των

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

422

επτά κύριων κέντρων) μια πυκνή φυσική αλληλοσυμπλεκόμενη δομή στην οποία δώσαμε το όνομα “ενδοκρινές αδενικό σύστημα”. Αυτοί οι αδένες – με τη σειρά τους και σε ανταπόκριση στην εισρέουσα ενέργεια απ’ το αιθερικό σώμα – παράγουν μια έκκριση που ονομάζεται έκκριση ορμονών και τη διαβιβάζουν οι αδένες κατευθείαν στη ροή του αίματος. Δεν έχω την πρόθεση να είμαι υπερβολικά τεχνικός στη μελέτη αυτού του θέματος· γράφω για τον κοινό αναγνώστη κι όχι για τον επαγγελματία γιατρό που παραδέχεται ειλικρινά πόσο λίγα γνωρίζει ακόμη γι’ αυτό το ζήτημα. Ο ερευνητής γιατρός γνωρίζει λίγα για τη σχέση των ενδοκρινών αδένων με το αίμα και τη γενική φυσιολογία του ανθρώπινου όντος· γνωρίζει επίσης λίγα για τη σχέση των διαφόρων αδένων μεταξύ τους· αποτελούν ένα αλληλοσυμπλεκόμενο διευθυντήριο ζωτικής σημασίας, που συνδέεται και ενώνεται, εμψυχώνεται και κατευθύνεται απ’ τα επτά αιθερικά κέντρα. Είναι ένας παράγοντας που φυσικά παραβλέπεται από τον ορθόδοξο επιστήμονα αυτού του πεδίου και ωσότου αναγνωρίσει εκείνο που παράγει τους ενδοκρινείς αδένες, θα παραμένει σε πλήρη άγνοια για τα αίτια και τα αληθινά αποτελέσματα. Οι αδένες είναι άμεσες κατασταλάξεις των επτά τύπων ενέργειας που ρέουν δια των επτά αιθερικών κέντρων. Ελέγχουν όλες τις περιοχές του σώματος. Στη δημιουργία τους έχετε μια σαφή έκφραση της ακτινοβόλου και μαγνητικής δραστηριότητας όλων των ενεργειών, γιατί παράγονται από την ακτινοβολία από τα επτά κέντρα, αλλά το αποτέλεσμά τους – ατομικό και συνδυασμένο – είναι μαγνητικό. Η ακτινοβολία αφαιρεί πυκνά φυσικά άτομα και τα εστιάζει στην ορθή περιοχή του φυσικού σώματος, έτσι ώστε να μπορούν να δρουν σαν διανομείς μιας όψης της εισρέουσας ενέργειας στη ροή του αίματος κι επομένως στο πυκνό φυσικό σώμα. Θα ήθελα να σημειώσετε ότι μόνο μια όψη της ενέργειας διανέμεται έτσι – εκείνη που αντιστοιχεί στην τρίτη όψη της ενεργού νοήμονος ουσίας· οι άλλες δύο λανθάνουσες όψεις διανέμονται σαν καθαρή ενέργεια που επηρεάζει περιοχές αλλά δεν επηρεάζει κάποιο εντοπισμένο εστιακό σημείο. Ο αδένας είναι ένα τέτοιο εντοπισμένο εστιακό σημείο. Ανυπομονώ να κατανοηθεί ορθά αυτό το θέμα των αδένων και της σχέσης τους με τα κέντρα. Το όλο ζήτημα σχετίζεται στενά με την τέχνη της θεραπευτικής· ένα από τα αποτελέσματα της εφαρμογής της θεραπευτικής ενέργειας (διαμέσου οποιουδήποτε κέντρου ρυθμίζει την περιοχή όπου εντοπίζεται το σημείο τριβής) είναι η διέγερση του συγγενούς αδένα και η αυξημένη του δραστηριότητα. Οι αδένες είναι σε τελευταία ανάλυση μεσολαβητές μεταξύ του θεραπευτή και του πάσχοντα, μεταξύ του κέντρου και του πυκνού φυσικού σώματος και μεταξύ του αιθερικού σώματος και του αυτομάτου του, του δεκτικού πυκνού φυσικού φορέα. Συνεχίζοντας τη μελέτη μας των άμεσων διαβιβαστικών πρακτόρων των κέντρων στη ροή του αίματος (των ενδοκρινών αδένων), θα ήθελα να τονίσω ότι τα κέντρα εργάζονται δια του ενδοκρινούς συστήματος με άμεση κρούση μέσω μιας ακτίνας ή ρεύματος ενέργειας που εκπορεύεται από το κεντρικό σημείο μέσα στο κέντρο. Μ’ αυτό το μέσον ρυθμίζουν κι ελέγχουν ολόκληρες περιοχές του σώματος και το κάνουν μέσω εκείνων των όψεων των κέντρων, τις οποίες ονομάζουμε συμβολικά “πέταλα του

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

423

λωτού”. Η ζωική δύναμη εστιάζεται σ’ ένα σημείο στο καθαυτό κέντρο του λωτού και καθώς περνά στο συγγενικό αδένα, προσλαμβάνει την ποιότητα της ενέργειας για την οποία ευθύνεται το κέντρο, γιατί η ζωική δύναμη ουσιαστικά είναι ουδέτερη. Η ακτίνα της ζωής, αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι, που βρίσκεται στην καρδιά κάθε κέντρου, ταυτίζεται εναδικά με την πηγή της και κατέχει (όταν έλθει σ’ επαφή με τα πέταλά της) μια κύρια έμφυτη ποιότητα ελκτικής ενέργειας· όλη η ενέργεια που εκπορεύεται απ’ τη μία πηγή σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα, συνδέεται με την ενέργεια που ονομάζουμε Αγάπη και η ενέργεια αυτή είναι η μαγνητική έλξη. Τα πέταλα του λωτού και η περιοχή της περιβάλλουσας ενέργειας που συνιστά τη μορφή του λωτού, χαρακτηρίζονται από έναν απ’ τους επτά επικουρικούς τύπους ενέργειας· αυτοί εκπορεύονται από τις επτά Ακτίνες οι οποίες προβάλλουν απ’ τη μία Πηγή σαν Αντιπρόσωποι του πολλαπλού Δημιουργού. Στο ηλιακό σύστημα, όπως γνωρίζετε, βρίσκονται οι επτά ιεροί πλανήτες οι οποίοι είναι θεματοφύλακες ή έκφραση των επτά αυτών ακτίνων, των επτά αυτών ποιοτήτων της θειότητας· στον πλανήτη μας, τη Γη (η οποία δεν είναι ιερός πλανήτης), υπάρχουν επίσης επτά κέντρα που γίνονται με την πάροδο της εξέλιξης δέκτες των επτά ακτινικών ποιοτήτων απ’ τους επτά ιερούς πλανήτες, παρέχοντας έτσι (μέσα στον ηλιακό αξεπέραστο δακτύλιο) ένα στενά αλληλοσυμπλεκόμενο σύστημα ενεργειών. Τρία απ’ αυτά τα κέντρα που αντιπροσωπεύουν τις τρεις κύριες ακτίνες, σας είναι πολύ γνωστά: 1. Η Σαμπάλλα.................Η ακτίνα της δύναμης ή σκοπού. Η πρώτη όψη. Η ενέργεια της θέλησης. 2. Η Ιεραρχία...................Η ακτίνα της αγάπης-σοφίας. Η δεύτερη όψη. Η ενέργεια της αγάπης. 3. Η Ανθρωπότητα...........Η ακτίνα της ενεργού νοημοσύνης. Η τρίτη όψη. Η ενέργεια του νου ή της σκέψης. Υπάρχουν τέσσερα άλλα κέντρα κι αυτά, με τα παραπάνω τρία, συνιστούν τα επτά κέντρα ή τα επτά πλανητικά εστιακά σημεία ενέργειας, που ρυθμίζουν τη σωματική εκδήλωση του πλανητικού μας Λόγου. Μέσω αυτών ο Κύριος του Κόσμου, εργαζόμενος απ’ το δικό Του επίπεδο σ’ ένα κοσμικό πεδίο και μέσω της θείας προσωπικότητάς Του, του Σανάτ Κουμάρα, εκτελεί τους σκοπούς Του πάνω στον πλανήτη μας. Παρόμοια μέσα στο μικρόκοσμο, τον άνθρωπο, βρίσκονται οι αντιστοιχίες των επτά αυτών κέντρων. Εκεί υπάρχουν επίσης επτά κύρια κέντρα κι αυτά είναι δέκτες της ενέργειας που εκπορεύεται απ’ τα επτά πλανητικά κέντρα, τους θεματοφύλακες των επτά όψεων της ακτινικής δύναμης· οι επτά αυτές ενέργειες – σε διάφορα στάδια δυναμικότητας – ρυθμίζουν την έκφραση του ανθρώπου στους τρεις κόσμους, τον κάνουν ό,τι είναι σε κάθε δεδομένη στιγμή της ενσάρκωσης και δείχνουν (με το αποτέλεσμά τους ή την έλλειψη αποτελέσματος στα κέντρα) το σημείο της εξέλιξής

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

424

του. Δύο απ’ αυτά τα κέντρα στο ανθρώπινο ον βρίσκονται στο κεφάλι και τα άλλα πέντε βρίσκονται στη σπονδυλική στήλη. Η σπονδυλική στήλη είναι το φυσικό σύμβολο της ουσιαστικής εκείνης ευθυγράμμισης που είναι ο άμεσος στόχος των κατευθυνόμενων σχέσεων που προωθούνται στη συνείδηση από τον πνευματικό άνθρωπο και πραγματώνονται σαν αποτέλεσμα ορθού διαλογισμού. Ο διαλογισμός είναι μια τεχνική του νου που τελικά δημιουργεί ορθή, ανεμπόδιστη σχέση· αυτή είναι ένα άλλο όνομα για την ευθυγράμμιση. Είναι συνεπώς η εδραίωση ενός άμεσου αγωγού, όχι μόνο μεταξύ της μίας πηγής – της ενάδας – και της έκφρασής της, της εξαγνισμένης κι ελεγχόμενης προσωπικότητας, αλλά και μεταξύ των επτά κέντρων στον ανθρώπινο αιθερικό φορέα. Αυτό θέτει – ίσως εκπληκτικά για σας – τα αποτελέσματα του διαλογισμού στη βάση των φυσικών ή μάλλον των αιθερικών αποτελεσμάτων και μπορεί να θεωρηθεί από σας σαν ένδειξη της πολύ χαμηλής φάσης τέτοιων αποτελεσμάτων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι θέτετε την έμφαση στη νοητική σας αντίδραση για την επιτευχθείσα ευθυγράμμιση, στην ικανοποίηση που αποκτάτε από μια τέτοια ευθυγράμμιση κατά την οποία καταγράφετε ένα νέο κόσμο ή κόσμους φαινομένων και στις νέες έννοιες και ιδέες που προσκρούουν συνεπώς στο νου σας. Αλλά τα αληθινά αποτελέσματα (θεία κι εσωτερικά επιθυμητά) είναι η ορθή ευθυγράμμιση, η ορθή σχέση και οι καθαροί αγωγοί για τις επτά ενέργειες στο μικροκοσμικό σύστημα, επιφέροντας τελικά μια πλήρη έκφραση της θειότητας. Και τα επτά κέντρα στον αιθερικό φορέα του Χριστού ήταν ορθά διευθετημένα, επακριβώς ευθυγραμμισμένα, αληθινά αφυπνισμένα και λειτουργικά και κατάλληλα δεκτικά και για τα επτά ρεύματα ενέργειας που προέρχονται από τα επτά πλανητικά κέντρα· αυτά συνεπώς Τον έθεταν σε σχέση και σε πλήρη αντιληπτή επαφή με τον Έναν στον Οποίο ζούσε κι εκινείτο και υπήρχε. Το φυσιολογικό αποτέλεσμα αυτής της πλήρους “εσωτερικής παράδοσης των επτά” (όπως συνήθως ονομάζεται) στις εισερχόμενες πνευματικές ενέργειες, στην ορθή τους τάξη και ρυθμό, ήταν η εμφάνιση στον Χριστό ενός τέλειου ενδοκρινούς συστήματος. Όλοι οι αδένες Του (μεγάλοι και μικροί) λειτουργούσαν ορθά· αυτό δημιουργούσε έναν “τέλειο άνθρωπο” – φυσικά τέλειο, συναισθηματικά σταθερό και νοητικά ελεγχόμενο. Με σύγχρονους όρους “το πρότυπο της συμπεριφοράς” του Χριστού – λόγω της τελειότητας του αδενικού Του συστήματος σαν αποτέλεσμα των ορθά αφυπνισμένων κι ενεργοποιημένων κέντρων – Τον κατέστησε έκφραση της θείας τελειότητας για όλο τον κόσμο· ήταν ο πρώτος από την ανθρωπότητά μας που έφθασε σ’ αυτό το σημείο εξέλιξης και “ο πρεσβύτερος εν πολλοίς αδελφοίς”, όπως λέει ο Απ. Παύλος. Οι συνήθεις εικόνες του Χριστού μαρτυρούν την πλήρη τους ανακρίβεια, γιατί δεν παρουσιάζουν καμιά αδενική τελειότητα· είναι πλήρεις αδυναμίας και γλυκύτητας, αλλά δείχνουν λίγη ισχύ, άγρυπνη δύναμη και ζωντάνια. Και δόθηκε η υπόσχεση ότι όπως είναι Αυτός, έτσι θα είμαστε κι εμείς σ’ αυτό τον κόσμο. Είναι μια υπόσχεση που βρίσκεται πίσω απ’ την ορθή κατανόηση της επιστήμης των κέντρων· η πραγματικότητα των κέντρων θα αποδειχθεί σ’ όλους τους ανθρώπους,

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

425

όταν τα κέντρα περιέλθουν βαθμιαία υπό τον έλεγχο της ψυχής, ενεργοποιηθούν ορθά κι επιστημονικά, οδηγηθούν σε μια κατάσταση αληθινής “ζωντάνιας” κι αρχίσουν να ρυθμίζουν ολόκληρη την περιοχή του σώματος στην οποία βρίσκεται κάθε κέντρο και – μεταξύ τους – φέρνοντας κάθε τμήμα του ανθρώπινου σώματος υπό την ακτινοβόλο και μαγνητική τους επίδραση. Τα κέντρα συγκρατούν το σώμα και το καθιστούν ένα συνεκτικό, ενεργοποιημένο και δρων σύνολο. Όπως ξέρετε, όταν επέρχεται ο θάνατος, το νήμα της συνείδησης αποσύρεται από το κέντρο της κεφαλής και το νήμα της ζωής αποσύρεται από το κέντρο της καρδιάς. Εκείνο που δεν τονίστηκε είναι ότι η διπλή αυτή απόσυρση έχει ένα αποτέλεσμα σε κάθε κέντρο του σώματος. Το νήμα της συνείδησης που αγκυροβολεί στο κεφαλικό κέντρο, εξειδικεύει τα πέταλα του λωτού που ονομάζεται στην Ανατολική φιλολογία “χιλιοπέταλος λωτός” και τα πέταλα αυτού του λωτού έχουν μια σχέση κι ένα σαφώς εξειδικευμένο αποτέλεσμα (ακτινοβόλο και μαγνητικό) στα πέταλα όλων των άλλων κύριων κέντρων μέσα στο αιθερικό σώμα· το κεφαλικό κέντρο τα διατηρεί σε μια εξειδικευμένη δραστηριότητα κι όταν αυτή η ποιότητα της συνειδητής ανταπόκρισης αποσύρεται από το κεφαλικό κέντρο, γίνεται αισθητό ένα άμεσο αποτέλεσμα σ’ όλα τα πέταλα όλων των κέντρων· η εξειδικεύουσα ενέργεια αποσύρεται, εγκαταλείποντας το σώμα μέσω του κεφαλικού κέντρου. Η ίδια γενική τεχνική αληθεύει και για το νήμα της ζωής που αγκυροβολεί στην καρδιά, αφού περάσει (ενωμένο με το νήμα της συνείδησης) μέσα και διαμέσου του κεφαλικού κέντρου. Ενόσω το νήμα της ζωής είναι αγκυροβολημένο στην καρδιά, ενεργοποιεί και διατηρεί σε ζωντάνια όλα τα κέντρα του σώματος, στέλλοντας τα νήματα της ζωής του μέσα σ’ ένα σημείο που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του λωτού ή στην καρδιά του κέντρου. Αυτό καλείται μερικές φορές το “πετράδι στο λωτό”, παρότι η φράση εφαρμόζεται συχνά στο εναδικό σημείο στην καρδιά του εγωικού λωτού στο δικό του πεδίο. Όταν επέρχεται ο θάνατος και το νήμα της ζωής συλλέγεται απ’ την ψυχή και αποσύρεται απ’ την καρδιά στο κεφάλι και από εκεί πίσω στο ψυχικό σώμα, μεταφέρει μαζί του τη ζωή κάθε κέντρου του σώματος· συνεπώς το σώμα πεθαίνει και αποσυντίθεται και δε σχηματίζει πια ένα συνεκτικό, συνειδητό, ζωντανό σύνολο. Το ενδοκρινές ή αδενικό σύστημα σχετίζεται μ’ αυτά τα κέντρα κι αντιδρά σε πλήρη ομοφωνία μαζί τους και μέσω αυτού του συστήματος – στη διάρκεια της ενσάρκωσης – η ζωή ή ενέργεια ρέει ανεμπόδιστη και υπό ορθή διεύθυνση στην περίπτωση του πολύ αναπτυγμένου ανθρώπου, ή παρεμποδίζεται και διευθύνεται ατελώς στην περίπτωση του μέσου ή υπανάπτυκτου ανθρώπινου όντος· μέσω αυτού του συστήματος αδενικού ελέγχου η ανθρώπινη μορφή ανταποκρίνεται ή δεν ανταποκρίνεται στις περιβάλλουσες παγκόσμιες ενέργειες. Σχετικά με το παρόν θέμα της θεραπείας ο άνθρωπος μπορεί να είναι ασθενής κι αδύναμος ή υγιής και δυνατός ανάλογα με την κατάσταση των κέντρων και της καταστάλαξής τους, των αδένων. Πρέπει πάντα να θυμάστε ότι τα κέντρα είναι ο κύριος πράκτορας στο φυσικό πεδίο δια του οποίου εργάζεται η ψυχή, εκφράζει ζωή και ποιότητα ανάλογα με το σημείο που έφθασε στην εξελικτική διαδικασία κι ότι το αδενικό σύστημα είναι απλά ένα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

426

αποτέλεσμα – αναπόφευκτο και αναπότρεπτο – των κέντρων δια των οποίων εργάζεται η ψυχή. Συνεπώς οι αδένες εκφράζουν πλήρως το σημείο εξέλιξης του ανθρώπου κι ανάλογα μ’ αυτό το σημείο ευθύνονται για τα ελαττώματα και τους περιορισμούς ή τα προτερήματα και τις επιτευχθείσες τελειοποιήσεις. Η διαγωγή και η συμπεριφορά του ανθρώπου στο φυσικό πεδίο ρυθμίζεται, ελέγχεται και καθορίζεται από τη φύση των αδένων του κι αυτοί ρυθμίζονται, ελέγχονται και καθορίζονται απ’ τη φύση, την ποιότητα και τη ζωντάνια των κέντρων· αυτά με τη σειρά τους ρυθμίζονται, ελέγχονται και καθορίζονται απ’ την ψυχή με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα καθώς βαίνει η εξέλιξη. Πριν τον ψυχικό έλεγχο ρυθμίζονται, εξειδικεύονται κι ελέγχονται απ’ το αστρικό σώμα κι αργότερα απ’ το νου. Ο στόχος του εξελικτικού κύκλου είναι να επιφέρει αυτό τον έλεγχο, αυτή τη ρυθμιστική και καθοριστική διαδικασία απ’ την ψυχή· τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται σήμερα σε κάθε νοητό στάδιο ανάπτυξης αυτής της διαδικασίας. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλά από τα παραπάνω είναι γνωστά κι έχουν τη φύση επανάληψης. Αλλά ένιωσα ουσιώδες να επαναλάβω την ιστορία για να υπάρξει μια νέα διαύγεια στη σκέψη σας. Θα σας είναι επίσης φανερό ότι η καρμική διαδικασία σε κάθε ατομική ζωή πρέπει συνεπώς να πραγματώνεται με το μέσον των αδένων που ρυθμίζουν την αντίδραση του προσώπου στις περιστάσεις και τα γεγονότα. Τα αποτελέσματα όλων των προηγούμενων ζωών κι όλων των δραστηριοτήτων που έγιναν στη διάρκεια αυτών των ζωών, καταγράφονται από τους Κυρίους του Κάρμα· ο καρμικός νόμος λειτουργεί σε στενή συνεργασία με τους σεληνιακούς Κυρίους οι οποίοι δομούν και κατασκευάζουν τα σώματα τα οποία συνιστούν την προσωπικότητα· αργότερα ο νόμος λειτουργεί σε ακόμη στενότερη συνεργασία με τον ψυχικό σκοπό. Το όλο πρόβλημα είναι αναγκαστικά πολύπλοκο και δύσκολο. Ό,τι μπορώ να κάνω είναι να δώσω ορισμένες ενδείξεις. Μ’ αυτό το σύστημα των κέντρων και των εξωτερικευμένων αποτελεσμάτων τους, των αδένων, πρέπει να εργασθεί ο θεραπευτής και πρέπει να τα εξετάσει επιμελώς· κάθε διέγερση που μπορεί να είναι ικανός να μεταδώσει, για παράδειγμα, σε ένα κέντρο στο σώμα του πάσχοντα, ή κάθε αφαίρεση ενέργειας από ένα κέντρο θα έχει πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα στο συγγενή ή σχετικό αδένα και συνεπώς στην έκκριση την οποία αυτός ο αδένας διαχύνει συνήθως στην κυκλοφορία του αίματος. Όπως επίσης γνωρίζετε, τα επτά κύρια κέντρα και οι συγγενείς τους αδένες είναι οι εξής: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Το κεφαλικό κέντρο........................................................Η επίφυση. Το κέντρο άζνα................................................................Η υπόφυση. Το κέντρο του λαιμού.....................................................Ο θυρεοειδής αδένας. Το καρδιακό κέντρο........................................................Ο θύμος αδένας. Το ηλιοπλεγματικό κέντρο..............................................Το πάγκρεας. Το ιερό κέντρο.................................................................Οι γονάδες. Το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης................Τα επινεφρίδια.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

427

Υπάρχουν επίσης άλλα κέντρα και πολλοί άλλοι αδένες στο σώμα, αλλά με αυτούς τους επτά εργάζεται ο θεραπευτής· οι μικρότεροι ή δευτερεύοντες αδένες ρυθμίζονται απ’ το κέντρο που ελέγχει την περιοχή στην οποία εντοπίζονται. Ο θεραπευτής όμως αρνείται να περιπλέξει τη σκέψη του με την πολλαπλότητα και τις λεπτομέρειες του άλλου μικρότερου αδενικού συστήματος και με τις περιπλοκές των μικρότερων ενδότερων σχέσεων. Ο παραπάνω πίνακας δίνει επίσης τα κέντρα και τους αδένες που καθορίζουν βασικά την κατάσταση της υγείας – καλή, αδιάφορη ή κακή – και τον ψυχολογικό εξοπλισμό του ανθρώπου. Οι σπουδαστές πρέπει να έχουν κατά νου ότι το πρωταρχικό αποτέλεσμα της δραστηριότητας των αδένων και των εκκρίσεών τους είναι ψυχολογικό. Ο άνθρωπος είναι στο φυσικό πεδίο, συναισθηματικά και νοητικά, ό,τι τον κάνει το αδενικό του σύστημα και παρεμπιπτόντως ό,τι τον κάνει φυσικά, γιατί αυτό καθορίζεται συχνά από την ψυχολογική κατάσταση του νου του και τα συναισθήματα. Η έμφαση του εγωκεντρικού συνήθους ανθρώπου είναι κυρίως στο φυσικό φορέα και δίνει μικρή ή καθόλου προσοχή στην ισορροπία ή ανισορροπία του ενδοκρινούς του συστήματος ή του πλαισίου (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη) απ’ τη σκοπιά του καθοριστικού ψυχολογικού του αποτελέσματος στους συνανθρώπους του. Δεν έχω την πρόθεση ν’ αναλύσω τους διάφορους αδένες και να σημειώσω πώς ανταποκρίνονται στην αφυπνισμένη ή μη αφυπνισμένη κατάσταση των κέντρων, ή πώς περιορίζουν ή επαυξάνουν την ανταποκριτικότητα του ανθρώπου στο περιβάλλον του, ή καθορίζουν την ερμηνεία του για τη ζωή και την παθητικότητα ή τη δραστηριότητα των καθημερινών του αντιδράσεων στα γεγονότα και τις περιστάσεις. Μπορεί να δηλωθεί εμφατικά ότι ο άνθρωπος είναι ό,τι τον κάνουν οι αδένες του, αλλά αυτοί με τη σειρά τους είναι μόνο τα αποτελέσματα ορισμένων εσώτερων δυναμικών πηγών ενέργειας. Επαναλαμβάνω πάλι, όπως βλέπετε, τη ζωτική αυτή αλήθεια. Για το λόγο αυτό η ιατρική επιστήμη θα βρει τελικά την αλήθεια (και ήδη τη νιώθει) ότι είναι αδύνατο ν’ αλλάξει θεμελιωδώς η προσωπικότητα κι ο φυσικός εξοπλισμός ενός ανθρώπου δια της διαχείρισης των ίδιων των αδένων· μικρή πραγματική πρόοδος έγινε πάνω σ’ αυτή τη γραμμή στη διάρκεια των τριάντα ή σαράντα χρόνων κατά την οποία οι ενδοκρινολόγοι μελετούν και ερευνούν αυτό το θέμα. Ανακαλύφθηκαν ορισμένα πράγματα· σημειώθηκαν ορισμένα αποτελέσματα της δραστηριότητας ή αδράνειας των αδένων· ορισμένοι τύποι ανθρώπων αναγνωρίσθηκαν σαν ενδεικτικοί της αδενικής δραστηριότητας ή παθητικότητας· εφαρμόσθηκαν βελτιωτικά μέσα και η δράση των αδένων διεγέρθηκε ή επιβραδύνθηκε (με καλά ή κακά αποτελέσματα) με διάφορες μεθόδους και τύπους θεραπείας. Πέρα απ’ αυτά είναι λίγα γνωστά και οι καλύτερες διάνοιες στο ιδιαίτερο αυτό πεδίο έχουν συνείδηση του γεγονότος ότι αντιμετωπίζουν ένα άγνωστο έδαφος. Αυτή η κατάσταση θα παραμείνει όπως έχει ωσότου η σύγχρονη ιατρική επιστήμη αναγνωρίσει ότι ο κόσμος των αιτίων (όσον αφορά τους ενδοκρινείς αδένες) είναι το αιθερικό σώμα με τα επτά κέντρα του· θα καταγράψουν τότε το γεγονός ότι κάθε εργασία σε σχέση με τους αδένες πρέπει να μετατοπισθεί από τα επτά αποτελέσματα ή κατασταλάξεις των κέντρων στα ίδια τα κέντρα.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

428

Ο θεραπευτής αγνοεί συνεπώς τον εμπλεκόμενο αδένα και ασχολείται ευθέως με το κέντρο που ρυθμίζει το “σημείο τριβής” και ελέγχει την περιοχή που βρίσκεται υπό την επιρροή του· αυτό περιλαμβάνει αναγκαστικά τον αδένα τον οποίο δημιούργησε, σχημάτισε ή καταστάλαξε κι ενεργοποίησε το κέντρο. Όπως υποδεικνύει αυτός ο νόμος, η αντίληψη στο νου του θεραπευτή πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ανεμπόδιστου αγωγού ή μιας καθαρής διόδου δια της οποίας θα ρέει η ζωή που δίνει υγεία από το “απαιτούμενο κέντρο” στο αιθερικό σώμα του θεραπευτή στο συγγενές κέντρο στο σώμα του ασθενή και από εκεί στη ροή του αίματος μέσω του σχετικού αδένα. Μην ξεχνάτε την αιώνια ορθή αλήθεια ότι το “αίμα είναι η ζωή” – ακόμη κι αν οι συνέπειές της είναι προς το παρόν ανεξήγητες από τη σκοπιά του εσωτεριστή καθώς και από τη σκοπιά της ιατρικής επιστήμης. Οι θεραπευτές πρέπει να μάθουν να εργάζονται με τη ζωική αρχή κι όχι με κάποια αόριστη ενέργεια που τίθεται σε κίνηση απ’ τη δύναμη της σκέψης ή από τη δυναμικότητα της αγάπης, όπως συμβαίνει σήμερα με τα διάφορα θεραπευτικά συστήματα του κόσμου, που ανέπτυξε το ανθρώπινο γένος. Αυτή η ζωική αρχή προσεγγίζεται και κινητοποιείται με τη μέθοδο της κάθαρσης ορισμένων αιθερικών αγωγών μέσα στην αιθερική δομή που υπόκειται σε κάθε τμήμα του σώματος του ασθενή. Η κάθαρση αυτή δεν προκύπτει με τη σκέψη της υγείας ή τη βεβαίωση της θειότητας ή την εξάλειψη του “λάθους” της νοητικής προσέγγισης, αλλά με την πολύ πιο πεζή μέθοδο της διεύθυνσης των ρευμάτων ενέργειας μέσω ορισμένων κέντρων και του επηρεασμού έτσι ορισμένων αδένων στην πάσχουσα περιοχή του φυσικού σώματος και την έδρα της δυσχέρειας, του πόνου και της στενοχώριας. Το γεγονός ότι εμπλέκεται η σκέψη ή ο ορθός λογισμός είναι κατ’ ανάγκη αληθινό· ο θεραπευτής πρέπει να σκεφθεί καθαρά πριν μπορέσει να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά η ενέργεια που διαχύνεται στο φορέα του πάσχοντα δεν είναι νοητική ενέργεια, αλλά μια απ’ τις επτά μορφές πρανικής ή ζωικής ενέργειας. Αυτή κινείται κατά μήκος της γραμμής δύναμης ή του αγωγού που σχετίζει κι ενώνει όλα τα κέντρα και συνδέει αυτά τα κέντρα με τους αδένες. Μην ξεχνάτε ότι αυτό συνιστά ένα αλληλοσυνδεόμενο και αλληλοσυμπλεκόμενο διευθυντήριο των ακόλουθων συστημάτων κι ότι – από την άποψη του εσωτεριστή – τα συστήματα αυτά είναι σύμβολα μεγάλων κοσμικών διαδικασιών: 1. Το αιθερικό σώμα σαν σύνολο, με τους αγωγούς και τις ενεργειακές του γραμμές επικοινωνίας, που υπόκεινται σε κάθε μέρος του ανθρώπινου σώματος. 2. Τα επτά συνδεόμενα κέντρα που καθένα εξειδικεύεται και βρίσκεται σε επαφή, μέσω των αιθερικών ινών ή νημάτων δύναμης, με κάθε κέντρο και με όλα. 3. Τα νάντις, εκείνο το σύστημα των ελαφρά πυκνότερων αιθερικών αγωγών ή μικροσκοπικών νημάτων δύναμης, που υπόκεινται σ’ ολόκληρο το νευρικό σύστημα· υπόκεινται σε κάθε τύπο νεύρου και κάθε τύπο νευρικού πλέγματος. 4. Το καθαυτό νευρικό σύστημα που εκτείνει την ακτίνα επιρροής του σε ολόκληρο το σώμα του ανθρώπου. 5. Το ενδοκρινές ή αδενικό σύστημα.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

429

6. Η ροή του αίματος, του δέκτη των ρευμάτων της ζώσας ενέργειας απ’ το ενδοκρινές σύστημα μέσω ό,τι ονομάζεται ορμόνες. 7. Το αλληλοσχετιζόμενο σύνολο που είναι η θεία εκδήλωση του πνευματικού ανθρώπου σε κάθε ενσάρκωση και σε κάθε σημείο εξέλιξης. Συνεπώς δύο μεγάλα ρεύματα ενέργειας διαπερνούν κι εμψυχώνουν όλο αυτό το άθροισμα συστημάτων: το ρεύμα της ζωής και το ρεύμα της συνείδησης. Το ένα λειτουργεί δια του νευρικού συστήματος (το ρεύμα της συνείδησης) και το άλλο δια της ροής του αίματος. Αμφότερα είναι στην πραγματικότητα τόσο στενά συνδεμένα και συγγενή ώστε στην πράξη δεν είναι εύκολο στο συνηθισμένο άνθρωπο να τα διαφοροποιήσει μεταξύ τους. Ο θεραπευτής όμως δεν εργάζεται με την όψη συνείδηση· εργάζεται ολοκληρωτικά με την όψη ζωή· ο τέλειος θεραπευτής (που είναι προς το παρόν ανύπαρκτος) εργάζεται δια του κλειστού και σφραγισμένου σημείου μέσα στο κέντρο (την καθαυτή καρδιά του κέντρου). Εκεί βρίσκεται το σημείο της ζωής. Απ’ αυτό το σημείο μέσα στο κέντρο ακτινοβολεί η ζωή στα πέταλα του λωτού και ο συνδυασμός της ζωής στο κέντρο και της συνείδησης που είναι έμφυτη στα πέταλα, είναι η πηγή του ζώντος, αναπνέοντος, ευαίσθητου ανθρώπινου όντος – από τη φυσική σκοπιά – κι αυτό ο θεραπευτής πρέπει να το αναγνωρίσει. Πίσω απ’ αυτή τη ζωντάνια κι αυτή τη συνείδηση είναι το Ον, ο πνευματικός άνθρωπος, ο δρων, εκείνος που νιώθει (σε ποικίλους βαθμούς) κι ο στοχαστής. Η απλότητα της παραπάνω δήλωσης είναι κάπως παραπλανητική καθώς υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες και σχέσεις κι άλλες ενέργειες που πρέπει να εξετασθούν, αλλά ωστόσο είναι βασικά αληθινή και πάνω σ’ αυτή την αλήθεια πρέπει να δρα ο θεραπευτής. Ενδιαφέρει να τονιστεί ότι η Μεγάλη Επίκληση, που τώρα διανέμεται στον κόσμο, βασίζεται στην ίδια θεμελιώδη έννοια των μεγάλων συστημάτων που ρυθμίζουν την ανθρωπότητα σαν σύνολο, τα οποία μπορούν να ενεργοποιούνται με την εισροή ρευμάτων ενέργειας που φέρνουν νέα ζωή και υγεία σ’ ολόκληρο το σώμα της ανθρωπότητας μέσω των πλανητικών κέντρων της θείας ζωντάνιας και συνείδησης. Ο Τέταρτος Κανόνας που συνοδεύει το Νόμο VII είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Κι αυτό επειδή είναι εξαιρετικά απλός κι επειδή, αν τον κατανοήσουμε και τον τηρήσουμε, σχηματίζει ένα γεφυρωτικό κανόνα μεταξύ των υποκειμενικών και των αντικειμενικών μεθόδων χειρισμού της ασθένειας. Ο νόμος τον οποίο μόλις μελετήσαμε, ήταν επίσης εξαιρετικά απλός κι ευθύς και οι συνέπειές του συνδέονται με την υποκειμενική φύση και την αντικειμενική μορφή. Οι σπουδαστές δεν πρέπει να εξαπατηθούν απ’ την απλότητα και από τις απλές, ευθείες δηλώσεις. Υπάρχει μια τάση να θεωρούμε την εσωτερική διδασκαλία σαν κατ’ ανάγκη δυσνόητη και έμμεση, που απαιτεί πάντοτε τη χρήση της “εσωτερικής αίσθησης” (οτιδήποτε κι αν νοείται μ’ αυτή) για να φθάσουμε στην κατανόηση. Ωστόσο όσο περισσότερο προχωρημένη είναι η διδασκαλία, τόσο απλούστερα εκφράζεται συχνά. Η ασάφεια σχετίζεται με την άγνοια του σπουδαστή – όχι με τον τρόπο παρουσίασης του δασκάλου. Ο κανόνας αυτός

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

430

διατυπώνεται ως εξής: ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ Μια επιμελής διάγνωση της ασθένειας, βασισμένη στην εξακρίβωση των εξωτερικών συμπτωμάτων, θα απλοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε όταν γίνει γνωστό το ενεχόμενο όργανο κι έτσι απομονωθεί, το κέντρο του αιθερικού σώματος που βρίσκεται σε στενή σχέση μαζί του, θα υποβάλλεται σε μεθόδους αποκρυφιστικής θεραπείας, χωρίς να παραμελούνται οι συνήθεις, βελτιωτικές, ιατρικές ή χειρουργικές μέθοδοι. Ο κανόνας αυτός δε χρειάζεται μεγάλη επεξήγηση, γιατί αποτελείται από καθαρές και ακριβείς οδηγίες. Ας τις απαριθμήσουμε: 1. Πρέπει να γίνει προσεκτική διάγνωση η οποία να βασίζεται σε εξακριβωμένα εξωτερικά συμπτώματα. 2. Το όργανο που είναι η έδρα της ανωμαλίας, πρέπει να εντοπιστεί. Και οι δύο αυτές δραστηριότητες αφορούν το πυκνό φυσικό σώμα. 3. Έπειτα πρέπει να προσέξουμε το κέντρο στο αιθερικό σώμα που βρίσκεται πλησιέστερα στην πάσχουσα περιοχή. 4. Θα χρησιμοποιήσουμε τότε μεθόδους αποκρυφιστικής θεραπείας, οι οποίες προορίζονται να διεγείρουν ή να ηρεμήσουν το ενεχόμενο κέντρο. 5. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται όλες οι εξωτερικές ορθόδοξοι μέθοδοι. Σ’ αυτό το ζήτημα της επιμελούς διάγνωσης παραστρατούν οι περισσότεροι σύγχρονοι λεγόμενοι θεραπευτές. Δε γνωρίζουν αρκετά για το φυσικό σώμα, την παθολογία της ασθένειας, τα πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα συμπτώματα, για να προσδιορίσουν τη φύση της δυσχέρειας· αυτό συμβαίνει επειδή ο συνήθης θεραπευτής δεν έχει ιατρική εκπαίδευση και συγχρόνως δεν είναι ψυχικά εξοπλισμένος για να οδηγηθεί σε μια αληθινή διάγνωση με αποκρυφιστικό τρόπο. Συνεπώς καταφεύγει στη γενική υπόθεση ότι ο ασθενής πάσχει, ότι η έδρα της ενόχλησης φαίνεται να είναι στη μια ή την άλλη περιοχή του φυσικού σώματος, ότι ο ασθενής παραπονείται για κάποιους πόνους και άλγη κι ότι αν ο ασθενής μπορέσει να συναινέσει επαρκώς, αν μπορέσει να συλλάβει (μαζί με το θεραπευτή) το γεγονός της θειότητάς του – και ποιος μπορεί, αδελφέ μου; – τότε, αν έχει πίστη στο θεραπευτή, μπορεί ασφαλώς να θεραπευθεί. Το προέχον πράγμα που πρέπει συνήθως να σημειωθεί είναι η άγνοια τόσο του πάσχοντα όσο και του θεραπευτή· το πράγμα που πρέπει να θλίβει είναι η παραδοχή του θεραπευτή ότι, αν επέλθει θεραπεία, οφείλεται αποκλειστικά στις θεραπευτικές μεθόδους που εφαρμόσθηκαν, ενώ κατά πάσα πιθανότητα ο ασθενής θα θεραπευόταν σε κάθε περίπτωση. Η θεραπεία μπορεί να επισπεύσθηκε απ’ τον παράγοντα της πίστης και πίστη είναι απλά η εστίαση της ενέργειας του πάσχοντα σύμφωνα με την εντολή του θεραπευτή και μια επακόλουθη “έκθεση” αυτής της ενέργειας στην πάσχουσα περιοχή σύμφωνα με το νόμο ότι “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”. Η “έκρηξη” (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο βίαιη λέξη) της ενέργειας της πίστης εκ μέρους των

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

431

δύο εμπλεκόμενων ανθρώπων – του θεραπευτή και του ασθενή – αποκρυφιστικά και περιστασιακά παράγει επαρκή ενεργειακή διέγερση για να επιφέρει μια θεραπεία όταν σε κάθε περίπτωση η θεραπεία είναι αναπόφευκτη. Είναι απλά μια διαδικασία επιτάχυνσης. Πάντως δεν είναι αληθινή αποκρυφιστική θεραπεία και δε χρησιμοποιήθηκαν ούτε εφαρμόσθηκαν αληθινές αποκρυφιστικές μέθοδοι. Ψυχολογικά μπορεί να παρατηρηθεί το ίδιο πράγμα στην περίπτωση της “μεταστροφής”, όπως την ονομάζει η Φονταμενταλιστική Σχολή του Χριστιανισμού. Η πίστη του προσώπου και η πίστη του ευαγγελιστή συν την πίστη του ακροατηρίου (όταν υπάρχει) επιφέρει μια ψυχολογική θεραπεία πάνω στη γραμμή της διάλυσης των χασμάτων, ή προκαλεί μια ενοποίηση, έστω και πρόσκαιρης φύσης. Πρέπει να έχετε συνεχώς κατά νου ότι δεν υπάρχει τίποτε στο δημιουργημένο κόσμο παρά ενέργεια σε κίνηση κι ότι κάθε σκέψη διευθύνει κάποιες όψεις αυτής της ενέργειας, αν και πάντα μέσα στη σφαίρα επιρροής κάποιας μεγαλύτερης σκεπτόμενης, διευθύνουσας ενέργειας. Η πίστη του θεραπευτή και η πίστη του ασθενή είναι αμφότερες παραδείγματα της ενέργειας σε κίνηση και προς το παρόν είναι συνήθως οι μόνες ενέργειες που χρησιμοποιούνται σε κάθε περίπτωση θεραπείας. Η ορθόδοξη ιατρική εργάζεται επίσης με τις ίδιες ενέργειες, προσθέτοντας στις ορθόδοξες μεθόδους της την πίστη του ασθενή στο γιατρό και στην επιστημονική του γνώση. Δεν πρόκειται να επεκταθώ εδώ περισσότερο στη σύσταση της χρησιμοποίησης ιατρικών και χειρουργικών μεθόδων, όποτε είναι δυνατό. Έθιξα αυτό το θέμα πολλές φορές στην πορεία αυτής της διδασκαλίας για τη θεραπεία. Είναι ουσιώδες να αντιληφθούν οι άνθρωποι ότι οι διακριβωμένες γνώσεις της ιατρικής και χειρουργικής είναι ακριβώς στον ίδιο βαθμό – αν όχι περισσότερο – έκφραση της θείας εμπειρίας και κατανόησης όσο και οι ελπιδοφόρες, επιβεβαιωτικές, όμως αδέξιες, μέθοδοι της λεγόμενης θείας θεραπευτικής. Παρότι πολλές από τις ορθόδοξες μεθόδους παραμένουν πειραματικές, είναι πάντως λιγότερο απ’ ό,τι οι μέθοδοι των σύγχρονων θεραπευτών και πολλά από την επιστημονική τους γνώση είναι αποδείξιμα και πραγματικά. Πρέπει να χρησιμοποιούνται και να έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτές. Ο τέλειος θεραπευτικός συνδυασμός είναι εκείνος του γιατρού και του πνευματικού θεραπευτή, όπου ο καθένας θα εργάζεται στο δικό του πεδίο και αμφότεροι θα έχουν πίστη μεταξύ τους· αυτό δε συμβαίνει τώρα. Δε χρειάζεται να επικαλεσθούμε τη θεία βοήθεια για τα κατάγματα οστών τα οποία ο χειρούργος είναι καλά εξοπλισμένος να θεραπεύει, ή για να καταπολεμήσουμε μια μόλυνση την οποία ο γιατρός γνωρίζει καλά πώς να χειρισθεί. Ο θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει και μπορεί να επισπεύσει τη θεραπευτική διαδικασία, αλλά ο ορθόδοξος γιατρός μπορεί επίσης να επισπεύσει το έργο του θεραπευτή. Αμφότερες οι ομάδες χρειάζονται η μια την άλλη. Αντιλαμβάνομαι πως ό,τι είπα εδώ δε θα ευχαριστήσει ούτε τον πνευματικό θεραπευτή ούτε τον ορθόδοξο γιατρό. Είναι καιρός ωστόσο να μάθουν να εκτιμώνται αμοιβαία και να συνεργάζονται. Σε τελευταία ανάλυση ο πνευματικός θεραπευτής και οι νέοι τρόποι νοητικής θεραπείας έχουν σχετικά λίγα να συνεισφέρουν σε σύγκριση με το έργο και τη γνώση του ορθόδοξου ιατρικού επαγγέλματος. Το χρέος του κόσμου

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

432

στους γιατρούς και τους χειρούργους είναι πολύ μεγάλο. Το χρέος στους θεραπευτές δεν είναι σαφώς τόσο μεγάλο· οι τελευταίοι δηλητηριάζουν συχνά τον αγωγό με επικρίσεις και συνεχή κριτική του γιατρού και της ορθόδοξης ιατρικής. Η βεβαιότητα της γνώσης και η εμπειρία εμποδίζουν μια παρόμοια στάση στους ορθόδοξους ιατρούς συν την αντίληψη ότι σε επείγουσες περιπτώσεις ακόμη κι ο πνευματικός θεραπευτής θα καλέσει το γιατρό. Ο νόμος και ο κανόνας που θα εξετάσουμε τώρα, θα μας μεταφέρουν στο βασίλειο της πραγματικής αφαίρεσης· δε θα σας είναι εύκολο να κατανοήσετε πολλά απ’ ό,τι μπορώ να πω. Αυτός ο Νόμος VIII μας φέρνει πίσω στην καθαυτή πηγή όλων των φαινομένων, όσον αφορά το ανθρώπινο ον – τη θέληση της αθάνατης ψυχής να ενσαρκώνεται στη γη ή να αποσύρεται απ’ την ενσάρκωση. Περιλαμβάνει επίσης την εξέταση του παράγοντα της Θέλησης στην πρόκληση της ασθένειας σαν το άμεσο μέσον επίτευξης αυτής της απόσυρσης. Τόσο λίγο έχει κατανοηθεί προς το παρόν η Θέληση, ώστε είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εξηγηθεί. ΝΟΜΟΣ VIII Η ασθένεια και ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα δύο ενεργών δυνάμεων. Η μια είναι η θέληση της ψυχής που λέει στο όργανό της: Αποσύρω την ουσία. Η άλλη είναι η μαγνητική δύναμη της πλανητικής Ζωής που λέει στη ζωή μέσα στην ατομική δομή: Η ώρα της επαναπορρόφησης έφτασε. Γύρισε σε μένα. Έτσι κάτω από τον κυκλικό νόμο δρουν όλες οι μορφές. Δύο όψεις της φύσης της θείας Θέλησης έρχονται σε δράση, όσον αφορά την ασθένεια και το θάνατο: η μια είναι η θέληση της ψυχής να τερματίσει μια ενσάρκωση· η άλλη είναι η θέληση του πνεύματος της γης (της βασικής στοιχειακής δύναμης) ν’ αποσύρει μέσα του την αποδεσμευθείσα και πρόσκαιρα απομονωθείσα ουσία την οποία χρησιμοποίησε η ψυχή στη διάρκεια του κύκλου της ενσάρκωσης. Ο παράγοντας του χρόνου, ο παράγοντας της αλληλεπίδρασης μεταξύ του σημείου της θέλησης που είναι εκείνη της ψυχής και της διάχυτης και πάντα παρούσας θέλησης του στοιχειακού πνεύματος της ουσίας εμπλέκονται συν την κυκλική τους σχέση. Αυτούς θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε. Ό,τι έχω να πω εδώ είναι μεγάλης σημασίας και θα ρίξει ένα νέο και παράξενο φως πάνω σ’ ολόκληρο το ζήτημα της ασθένειας. Θα ασχοληθώ πρώτα απ’ όλα με το δεύτερο ήμισυ του νόμου, που αναφέρεται στη “μαγνητική δύναμη της πλανητικής ζωής” η οποία λέει στη ζωή μέσα στην ατομική δομή: “Η ώρα της επαναπορρόφησης έφθασε. Γύρισε σε μένα”. Για να εννοήσετε την αναφορά, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι το ανθρώπινο ον είναι μια πνευματική οντότητα που κατέχει ή εμψυχώνει (είναι η αποκρυφιστική λέξη που προτιμώ) έναν πυκνό φυσικό φορέα. Αυτό το πυκνό φυσικό σώμα είναι μέρος της γενικής δομής ολόκληρου του πλανήτη, αποτελούμενο από ζώντα άτομα που βρίσκονται υπό τον έλεγχο και είναι μέρος της ζωής της πλανητικής οντότητας. Ο πυκνός αυτός φυσικός φορέας αποδεσμεύεται σε μια πρόσκαιρη και κατευθυνόμενη ελευθερία απ’ τη θέληση της εμψυχώνουσας ψυχής, αλλά ταυτόχρονα παραμένει ένα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

433

ενδογενές τμήμα του αθροίσματος όλης της ατομικής ουσίας. Αυτός ο φυσικός φορέας – που έχει τη δική του ζωή κι έχει ένα βαθμό νοημοσύνης την οποία ονομάζουμε ενστικτώδη φύση του – αποκαλείται από τους εσωτεριστές φυσικό στοιχειακό. Στη διάρκεια της ενσαρκωμένης ζωής είναι η συνεκτική δύναμη ή ο πράκτορας μέσω του οποίου το φυσικό σώμα διατηρεί την ιδιαίτερη μορφή του κάτω από την κρούση της αιθερικής ζωντάνιας· αυτή επηρεάζει όλα τα ζώντα άτομα και τα φέρνει σε σχέση μεταξύ τους. Το φυσικό σώμα είναι το μεγάλο σύμβολο (μέσα στη μία Ζωή) των πολλών απ’ τα οποία αποτελείται· είναι το εκδηλωμένο γεγονός της έμφυτης συνοχής, της ενότητας, της σύνθεσης και της σχέσης. Η φυσική ή πλανητική πράνα (η κατώτατη μορφή πρανικής ενέργειας) είναι η ζωή του συνόλου των ατόμων (από τα οποία συνίστανται όλες οι εξωτερικές μορφές) καθώς αυτά έρχονται σε σχέση με τη χωριστή ατομική δομή του πυκνού φυσικού σώματος μιας ατομικής εμψυχώνουσας ψυχής σε οποιοδήποτε βασίλειο της φύσης – ιδιαίτερα από το σημείο της μελέτης μας, το ανθρώπινο βασίλειο. Ό,τι αληθεύει σχετικά με το άτομο ή τον άνθρωπο, το μικρόκοσμο, αληθεύει επίσης για τον πλανήτη ο οποίος – όπως ο άνθρωπος – είναι ένα συνεκτικό όλο. Η ολότητα αυτή οφείλεται στη σχέση δύο όψεων της ζωής: της ζωής του πλανητικού Λόγου και της ζωής του πνεύματος της γης, που είναι η ζωή του αθροίσματος όλων των ατόμων τα οποία απαρτίζουν όλες τις μορφές. Σ’ αυτό το άθροισμα της ζώσας ουσίας, της στοιχειακής ζωής, συμμορφώνεται το πυκνό φυσικό σώμα του ανθρώπου και είναι συνεπώς το σύμβολο. Οι δύο αυτές ζωές που λειτουργούν μικροκοσμικά κι επίσης μακροκοσμικά, δημιουργούν τη ζώσα εκείνη πρανική ενέργεια η οποία κυκλοφορεί διαμέσου των αιθερικών σωμάτων όλων των μορφών, η οποία παράγει συνοχή ή μια συνθετική συγκράτηση και η οποία μπορεί να διακριθεί όταν βλέπουμε την πυκνότερη όψη του αιθερικού σώματος, δημιουργώντας έτσι την αύρα της υγείας στα φυτά, στα δένδρα, στη θαλασσινή ζωή, στα ζώα και στον άνθρωπο. Άλλες ενέργειες και δυναμικότητες κυκλοφορούν και ρυθμίζουν τον αιθερικό φορέα, αλλά εδώ αναφέρομαι μόνο στην κατώτατη φυσική όψη. Αυτή είναι ενδεικτική της ζωής του στοιχειακού του πλανήτη μας, του πνεύματος της γης – μιας θείας ζωής η οποία επιτελεί τη δική της πρόοδο πάνω στο ενελικτικό τόξο της εκδήλωσης. Αυτό το πνεύμα της γης διατηρεί την κατοχή του πάνω στις ατομικές δομές από τις οποίες γίνονται όλες οι μορφές, περιλαμβανομένου του φυσικού σώματος του ανθρώπου· τις συναθροίζει πάλι τελικά κι επαναπορροφά εκείνα τα στοιχεία της ζωής του τα οποία προσωρινά απομονώθηκαν απ’ αυτό κατά τη διάρκεια μιας ενσαρκωμένης εμπειρίας οποιασδήποτε ψυχής σ’ οποιοδήποτε από τα βασίλεια της φύσης. Τα άτομα αυτά, πρέπει να σημειωθεί, εμποτίζονται ή ρυθμίζονται από δύο παράγοντες για τους οποίους το πνεύμα της γης είναι αποκλειστικά υπεύθυνο: 1. Τον παράγοντα του Κάρμα της ζωής του στοιχειακού του πλανήτη. Είναι ένα ενελικτικό, κατασταλαγμένο κάρμα, τελείως διαφορετικό από εκείνο του πλανητικού Λόγου ο Οποίος είναι μια πνευματική Ζωή πάνω στο ανελικτικό τόξο. Το ενελικτικό αυτό κάρμα ρυθμίζει συνεπώς τη ζωική εμπειρία απ’ την καθαρά

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

434

φυσική πλευρά όλων των μορφών που απαρτίζονται από ατομική ουσία. 2. Τον παράγοντα του περιορισμού. Εκτός από το κάρμα που καταλήγει σε φυσικά γεγονότα που επηρεάζουν όλες τις φυσικές μορφές οι οποίες αποτελούνται απ’ αυτή τη στοιχειακή ουσία, οι φυσικοί φορείς όλων των ζωών σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης ρυθμίζονται επίσης απ’ το σημείο του χρόνου της κυκλικής επίδρασης του πλανητικού πνεύματος και από το σημείο εξέλιξής του. Το ενελικτικό αυτό πνεύμα δεν έφτασε ακόμη σε σημείο τελειότητας, αλλά οδεύει προς έναν ειδικό στόχο τον οποίο θα επιτύχει όταν φτάσει το ανελικτικό τόξο της εμπειρίας του. Αυτό βρίσκεται πολύ μακριά μπροστά. Ο πλανητικός μας Λόγος, η μεγάλη αυτή θεία Ζωή μέσα στην Οποία ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε, είναι προς το παρόν ένας απ’ τους “ατελείς Θεούς” από την άποψη του στόχου που τέθηκε ενώπιον όλων των πλανητικών Λόγων. Το σώμα έκφρασής Του, ο πλανήτης μας, η Γη, δεν είναι ακόμη ιερός πλανήτης. Το πνεύμα της γης είναι ακόμη πολύ μακριά έστω κι απ’ τη σχετική τελειότητα της οποίας έχει επίγνωση ένα συνειδητό ανθρώπινο ον. Το σημείο εξέλιξης του πνεύματος της γης επηρεάζει κάθε άτομο του σώματός του – του σώματος μιας ενελικτικής οντότητας. Το αποτέλεσμα αυτής της ατέλειας, που δεν είναι εκείνη του πλανητικού Λόγου αλλά εκείνη του πνεύματος της γης, αναφαίνεται με την παρουσία της ασθένειας σ’ όλες τις μορφές όλων των βασιλείων της φύσης. Τα ορυκτά υπόκεινται σε ασθένεια και φθορά· μάλιστα η “κόπωση” των μετάλλων είναι ένα αναγνωρισμένο επιστημονικό γεγονός· τα φυτά και τα ζώα αντιδρούν όλα στην ασθένεια μέσα στη δομή των μορφών τους και η ασθένεια και ο θάνατος είναι εγγενή στο άτομο απ’ το οποίο συνίστανται όλοι οι οργανισμοί. Ο άνθρωπος δεν εξαιρείται. Η ασθένεια δεν προέρχεται συνεπώς από λανθασμένη σκέψη, όπως συχνά σας είπα, ή από οποιαδήποτε αποτυχία στην επιβεβαίωση της θειότητας. Είναι έμφυτη στην ίδια τη μορφική φύση και είναι ενδεικτική των ατελειών από τις οποίες πάσχει το πνεύμα της γης· είναι ο κατεξοχήν τρόπος δια του οποίου η στοιχειακή αυτή ζωή διατηρεί την ακεραιότητα και την ικανότητα να επαναπορροφά εκείνο που της ανήκει, αλλά το οποίο περιήλθε υπό άλλη διεύθυνση από την ελκτική δυναμικότητα της ζωής εκείνου που εμψυχώνει κάθε άλλο βασίλειο της φύσης στη διάρκεια ενός κύκλου ενσάρκωσης. Αυτό θα σας δώσει ασφαλώς μια νέα ιδέα για την ασθένεια. Ο άνθρωπος δημιουργεί, κάτω από ψυχική παρώθηση και τη θέληση να ενσαρκωθεί, μια μορφή που αποτελείται από ουσία που ήδη υποβλήθηκε σε ρύθμιση· είναι ήδη εμποτισμένη με τις ζωικές παρωθήσεις του πνεύματος της γης. Ο άνθρωπος, ενεργώντας έτσι, αναλαμβάνει ευθύνη γι’ αυτή τη στοιχειακή μορφή, αλλά – ταυτόχρονα – περιορίζεται οριστικά από τη φύση των ατόμων από τα οποία απαρτίζεται αυτή η μορφή. Η ατομική ουσία δια της οποίας εκφράζεται το πνεύμα της γης, περιέχει πάντοτε τα “σπέρματα της επιστροφής” που επιτρέπουν την επαναπορρόφηση. Η ουσία αυτή συντίθεται επίσης απ’ όλες τις βαθμίδες και τις ποιότητες της ύλης, από την πιο χονδροειδή ως την πιο λεπτεπίλεπτη, όπως λόγου χάρη η ποιότητα της ουσίας η οποία κάνει εφικτή την εμφάνιση του Βούδδα ή του Χριστού. Ο Κύριος της Γης, ο πλανητικός Λόγος, δεν μπορεί να βρει ουσία εμψυχωμένη από το πνεύμα της γης, αρκετά καθαρής ποιότητας

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

435

και φύσης· δεν μπορεί συνεπώς να υλοποιήσει ή να κάνει μια εμφάνιση όπως ο Βούδδας ή ο Χριστός. Λίγοι από Εκείνους που αποτελούν την Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα μπορούν να βρουν την αναγκαία ή επαρκή ουσία με το μέσον της οποίας είναι δυνατό να εμφανισθούν· δεν μπορούν να πάρουν ένα πυκνό φυσικό σώμα και πρέπει να ικανοποιηθούν με έναν αιθερικό φορέα. Υπάρχουν συνεπώς τρεις τύποι ζωής, που επηρεάζουν την πυκνή εμφάνιση ενός ανθρώπινου όντος στη διάρκεια της περιορισμένης του εκδήλωσης ή ενσάρκωσης: 1. Η ζωή του ίδιου του πνευματικού ανθρώπου, που διαβιβάζεται από την Ενάδα μέσω της ψυχής για το μεγαλύτερο μέρος της εκδηλωμένης ύπαρξης. 2. Η ζωή εκείνου του αθροίσματος που είναι η στοιχειακή ζωή του τέταρτου βασιλείου της φύσης, του ανθρώπινου· η ζωή αυτή είναι ακόμη μια όψη (κάτω από το Νόμο της Απομόνωσης ή Περιορισμού) της ζωής του πνεύματος της γης. 3. Το άθροισμα της ζωής που είναι έμφυτη στην ίδια την ατομική ουσία – την ουσία από την οποία γίνονται όλες οι μορφές. Είναι η ζωή του πνεύματος της γης. Δεν αναφερόμαστε εδώ στην ψυχή ενός ατόμου ή την ψυχή μιας μορφής, μεγάλης ή μικρής· αναφερόμαστε αποκλειστικά στη ζωή ή την πρώτη όψη. Αυτή εκφράζεται σαν θέληση-για-ύπαρξη· παρότι είναι πάντα παρούσα, είναι ενεργός μόνο κατά τη διάρκεια της μορφικής ζωής ή της φάσης της δημιουργημένης εκδήλωσης. Εδώ εμφανίζεται ο παράγοντας της Θέλησης και βρίσκεται η σχέση μεταξύ θέλησης, μορφής και ενσάρκωσης. Ένας από τους παράγοντας που διέπουν την ενσάρκωση είναι η παρουσία εκείνου που ονομάζεται θέληση-για-ζωή· όταν είναι παρούσα κι έντονη στον άνθρωπο, αυτός είναι ισχυρά αγκυροβολημένος στο φυσικό πεδίο· όταν δεν είναι έντονα παρούσα ή αποσύρεται, ο άνθρωπος πεθαίνει. Η ζωή στο φυσικό σώμα διατηρείται τεχνικά και αποκρυφιστικά υπό τη παρώθηση της ισχυρής θέλησης-για-ύπαρξη του ενσαρκωμένου πνευματικού ανθρώπου πάνω στη μαγνητική δύναμη της πλανητικής ζωής που είναι έμφυτη σε κάθε άτομο της μορφικής φύσης· με το μέσον αυτών των ατόμων – απομονωμένων και συγκρατούμενων σε μορφή απ’ το Νόμο της Έλξης – έρχεται σε ύπαρξη στο φυσικό πεδίο. Αυτή η μαγνητική δύναμη είναι η έκφραση της θέλησης (αν μια τέτοια λέξη μπορεί να εφαρμοσθεί στην έννοια της συνοχής που διακρίνει το πνεύμα της γης) της πλανητικής οντότητας. Είναι μια προβολή της ιδιάζουσας κατάστασης της συνείδησής του μέσα σε μια απομονωμένη μορφή, δημιουργημένη, κατεχόμενη και ενοικούμενη από μια ψυχή, από ένα ζωντανό άνθρωπο. Χρησιμοποίησα αρκετές φορές την έκφραση “απομονωμένη μορφή”, γιατί η ιδιάζουσα αυτή όψη της απομόνωσης ρυθμίζει το φυσικό σώμα του ανθρώπου (ή κάθε ζωντανής μορφής, σ’ αυτό το ζήτημα), το καθιστά αποσπασμένο, συνεκτικό και πρόσκαιρα ζωντανό με τη δική του ζωή σε ανταπόκριση στην επιβολή της ζωντάνιας της ενσαρκούμενης ψυχής. Πρόσκαιρα η ενωμένη δύναμη των χωριστών και απομονωμένων ατόμων – ιδιαίτερα της πλανητικής δομής του πνεύματος της γης – είναι σε εκκρεμότητα όσον αφορά την ατομική αντίδραση στην πλανητική ζωή. Μόνο οι συνεκτικές, μαγνητικές ποιότητες εμμένουν σε κάθε μορφή δραστηριότητας και σε

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

436

σύνδεση με τη θέληση-για-ζωή του πνευματικού ανθρώπου ή κάθε εμψυχώνουσας οντότητας. Αυτή δημιουργεί μια συνεκτική μορφή που συγκρατείται από δύο όψεις ζωντάνιας: εκείνη του πνεύματος της γης κι εκείνη του πνευματικού ανθρώπου. Συνεπώς – για να χρησιμοποιήσω λέξεις στην προσπάθεια να γίνω κατανοητός – συνενώνονται δύο όψεις ζωής και δύο μορφές θέλησης ή σκοπού. Η ανώτερη είναι ανελικτική· η κατώτερη είναι ενελικτικής φύσης. Αυτό δημιουργεί τη σύγκρουση. Ο ένας τύπος ενέργειας είναι ανελικτικός κι ο άλλος ενελικτικός. Αυτές οι συγκρουόμενες δυνάμεις παρουσιάζουν το πρόβλημα του δυαδισμού – ενός δυαδισμού του ανώτερου και του κατώτερου σε πολύ διαφορετικά και ποικίλα στάδια. Η τελική φάση της σύγκρουσης διεξάγεται ή μάλλον συμβαίνει όταν αντιμετωπίζονται ο Ένοικος στο Κατώφλι και ο Άγγελος της Παρουσίας. Απ’ αυτό το κορυφαίο γεγονός προκύπτει η λύση της έλξης ή σύγκρουσης μεταξύ της ενελικτικής και της εξελικτικής ζωής, μεταξύ της ατελούς, μαγνητικής θέλησης των στοιχειακών δυνάμεων (έμφυτων στα άτομα από τα οποία έγιναν και τα τρία σώματα της προσωπικότητας) και της θέλησης του πνευματικού ανθρώπου που βρίσκεται στο χείλος της απελευθέρωσης από το μαγνητικό έλεγχο της ουσίας. Το πνεύμα της γης έχει την αντιστοιχία του στη δημιουργημένη έκφραση του πνευματικού ανθρώπου· βρίσκεται στην ύπαρξη του στοιχειακού της προσωπικότητας· αυτό το στοιχειακό της προσωπικότητας μπορεί και συχνά είναι μια ατελής δύναμη που διευθύνεται ολοκληρωτικά από την επιθυμία, χωρίς να υπάρχει καμιά αληθινή ολοκλήρωση της προσωπικότητας· μπορεί ωστόσο να γίνει ένας πολύ οργανωμένος και δυναμικός παράγοντας που δημιουργεί αυτό που καλείται προσωπικότητα υψηλού βαθμού και ένα αποτελεσματικό όργανο για τον πνευματικό άνθρωπο στους τρεις κόσμους της εξέλιξής του. Αυτή ακολουθείται αργότερα απ’ τις συγκρούσεις πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας και την Ατραπό της Μύησης. Τότε η ζωντάνια του πνευματικού ανθρώπου και η θέλησή του να εκδηλωθεί θεϊκά δεσπόζει σε τέτοιο βαθμό, ώστε επέρχεται ο θάνατος της προσωπικότητας· αυτός κορυφώνεται τη στιγμή της τρίτης μύησης. Σ’ αυτή την εμπειρία η εναδική θέληση εισέρχεται με τόση δυναμική ισχύ, ώστε η θέληση των στοιχειακών ζωών της τριπλής προσωπικότητας εκμηδενίζεται πλήρως. Αλλά (για να επανέλθουμε στο θέμα μας) η ατομική ουσία που εμποτίζεται με τη ζωή του πνεύματος της γης και την ελαύνουσα δύναμη της ατελούς του θέλησης, εκδηλώνεται σαν μαγνητική δύναμη και στο σώμα εκδήλωσης της εμψυχώνουσας ψυχής βρίσκεται σταθερά σε σύγκρουση με τη ζωή της ψυχής. Αυτή η σύγκρουση ή τριβή είναι το κύριο αίτιο εκείνου που ονομάζετε ασθένεια. Η ασθένεια είναι δυσαρμονία· είναι το λάθος του πυρός δια τριβής· οι πάσχουσες περιοχές είναι περιοχές τριβής, όπου η ατομική ουσία διεκδικεί πρόσκαιρα το δικό της τύπο ζωντάνιας και ανταποκρίνεται (μερικές φορές μέχρι θανάτου) στη μαγνητική έλξη της θέλησης του πνεύματος της γης. Αν αυτή η έλξη αποδειχθεί αρκετά ισχυρή, η τριβή μέσα στην ατομική δομή, που εντοπίζεται στην περιοχή κάποιου αιθερικού κέντρου, θα είναι τέτοιας φύσης ώστε ν’ αυξάνει την ποιότητα της ασθένειας και η ζωή του

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

437

πνευματικού ανθρώπου ν’ αποσύρεται αργά ή γρήγορα· η επιθυμία για ύπαρξη, η πνευματική θέληση-για-ύπαρξη δεν είναι τότε τόσο ισχυρή όσο η θέληση για επαναπορρόφηση – η θέληση των ατόμων που συνιστούν το φυσικό σώμα· ο άνθρωπος συνεπώς πεθαίνει με τη συνηθισμένη έννοια του όρου. Η πλανητική ζωή λέει, “Η ώρα της επαναπορρόφησης έφθασε. Γύρισε σε μένα”. Η παρόρμηση για επιστροφή είναι προς το παρόν ο δεσπόζων φθόγγος στην ουσία των σωμάτων της ανθρωπότητας· ευθύνεται για την παγκόσμια κακή υγεία που διακρίνει τη μάζα των ανθρώπινων όντων· αυτή η τάση κυριαρχούσε επί αιώνες· αλλά η στάση αυτή αλλάζει βραδέως και τελικά θα έλθει η στιγμή όπου τα άτομα των σωμάτων ή οι στοιχειακές δυνάμεις θα στέλλονται πίσω στην ατραπό της επαναπορρόφησης μόνο με τη θέληση του πνευματικού ανθρώπου και σε ανταπόκριση της ρητής του εντολής κι όχι σε ανταπόκριση της μαγνητικής δύναμης του πνεύματος της γης. Είδαμε – όταν εξετάζαμε τους Νόμους και τους Κανόνες – ότι θεμελιωδώς η ασθένεια και ο θάνατος οφείλονται στην απόσυρση της ηλιακής ζωής (της ενέργειας της ψυχής, που ονομάζεται μερικές φορές ηλιακό πυρ) είτε από κάποια ιδιαίτερη περιοχή του φυσικού σώματος είτε από ολόκληρο το σώμα. Το γεγονός αυτό πρέπει να υπενθυμίσει στους σπουδαστές την ανάγκη διάκρισης μεταξύ της δύναμης ή ζωής των “σεληνιακών κυρίων” που είναι έμφυτη σε κάθε άτομο από το οποίο δομούνται όλα τα όργανα και οι μορφές και της ενέργειας της ψυχής που διαπερνά ολόκληρο το σώμα σαν παράγοντας ολοκλήρωσης. Μιλώντας συμβολικά, υπάρχουν συνεπώς περίοδοι κατά τις οποίες η ζωή των σεληνιακών αυτών κυρίων είναι τόσο κυρίαρχη ώστε η ζωή της ψυχής υπερνικάται σε κάποια ιδιαίτερη περιοχή και η επακόλουθη απόσυρση της ηλιακής ζωής προκαλεί ασθένεια· ή – εκφράζοντάς το διαφορετικά – η τριβή που επακολουθεί όταν οι σεληνιακοί κύριοι δεν υποχωρούν, προκαλεί την ασθένεια. Ωστόσο ο θάνατος δεν αποτελεί ένδειξη της πλήρους νίκης των σεληνιακών κυρίων, αλλά μάλλον ότι υπό το σχέδιο της ψυχής κι επειδή συμπληρώθηκε ο βιόκυκλος, η ενέργεια της ψυχής αποσύρεται ολοκληρωτικά, αφήνοντας τους σεληνιακούς κυρίους μόνους. Κατά καιρούς (επειδή κι αυτό είναι επίσης το σχέδιο της ψυχής) υπερνικούν πρόσκαιρα οι σεληνιακοί κύριοι, χωρίς όμως να επακολουθεί ο θάνατος· η ανάρρωση σημαίνει τη βαθμιαία επάνοδο της ψυχικής ενέργειας και τον επακόλουθο έλεγχο των σεληνιακών κυρίων. Αυτή η όψη της ψυχικής ενέργειας δεν είναι η όψη εκείνων των ενεργειών που αντιπροσωπεύουν και οδηγούν στην έκφραση της ψυχικής ποιότητας. Είναι η ζωική ενέργεια που έρχεται απ’ την Ενάδα, η οποία περνά δια της ψυχής σαν αγωγού και μέσου επαφής· είναι περιττό να πω ότι άμεσος αγωγός της είναι η σουτράτμα. Δεν είναι η ανταχκάρανα ή το δημιουργικό νήμα ή το νήμα της συνείδησης. Αυτά καθίστανται συχνά ανενεργά όταν η ασθένεια είναι οξεία και η ζωική όψη εξασθενεί και αποσύρεται γρήγορα ή αργά. Μπορείτε λοιπόν να δείτε γιατί όσοι πέτυχαν να δομήσουν την ανταχκάρανα, τη γέφυρα του ουράνιου τόξου μεταξύ της Ενάδας και της προσωπικότητας, έχουν εδραιώσει μια επαφή (ανύπαρκτη στο μέσο άνθρωπο) μεταξύ της Ενάδας – της Πηγής της Ζωής – και της προσωπικότητας – της έκφρασης αυτής της Ζωής σε

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

438

αντικειμενικότητα. Τότε η Ενάδα κι όχι η ψυχή ελέγχει τους κύκλους της εξωτερικής έκφρασης και ο μυημένος τότε πεθαίνει κατά βούληση και σύμφωνα με το σχέδιο ή τις ανάγκες του έργου. Αυτό βέβαια αναφέρεται μόνο σε μυημένους υψηλού βαθμού. Ένιωσα ότι τα σημεία αυτά είναι ενδιαφέροντα κι επίσης χρήσιμα να τα γνωρίζετε. Ένα άλλο σημείο που προβάλλει απ’ όλα τα παραπάνω, υποδεικνύει την παμπεριεκτικότητα της θείας Ζωής, γιατί οι σεληνιακοί κύριοι είναι επίσης όψεις αυτής της Ζωής όσο και η ενέργεια της ψυχής. Έχει συνεπώς μεγάλη σπουδαιότητα να ενθαρρύνεται η αποτέφρωση κι όχι η τωρινή μέθοδος ενταφιασμού. Η αποτέφρωση επιστρέφει τη ζωή των σεληνιακών κυρίων ταχύτερα στην κεντρική δεξαμενή της ζωής από κάθε άλλη μέθοδο, γιατί “ο Θεός ημών Πυρ καταναλίσκον” κι όλα τα πυρά έχουν συγγένεια με το κεντρικό Πυρ. Ας μελετήσουμε τώρα τον κανόνα που συνοδεύει το Νόμο VIII. ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΕΜΠΤΟΣ Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, την καρδιά του, τον εγκέφαλό του και τα χέρια του. Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη στον πάσχοντα. Αυτό είναι μαγνητικό έργο. Θεραπεύει την ασθένεια ή μπορεί να επαυξήσει τη λεγόμενη κακή κατάσταση, ανάλογα με τη γνώση του θεραπευτή. Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, τον εγκέφαλό του, την καρδιά του και την αυρική εκπόρευση. Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτήσει την ψυχική ζωή του πάσχοντα. Αυτό είναι έργο ακτινοβολίας. Τα χέρια δε χρειάζονται. Η ψυχή επιδεικνύει τη δύναμή της. Η ψυχή του πάσχοντα ανταποκρίνεται με την ανταπόκριση της αύρας του στην ακτινοβολία της αύρας του θεραπευτή, που είναι πλημμυρισμένη με ψυχική ενέργεια. Μόνο από μια απλή ανάγνωση αυτού του Κανόνα θα γίνει φανερό ότι η σημασία του είναι ζωτική για την επιτυχία κάθε θεραπευτικού έργου. Συνοψίζει τους δύο τρόπους θεραπείας, που βασίζονται σε δύο ικανότητες του θεραπευτή οι οποίες θεμελιώνονται σε δύο ομάδες σχετιζόμενων όψεων στην προσωπικότητα του θεραπευτή και υποδεικνύουν δύο διαφορετικά σημεία εξέλιξης εκ μέρους του θεραπευτή. Μια ανάλυση αυτού του Κανόνα θα μεταδώσει μια ακόμη μεγαλύτερη ιδέα της σπουδαιότητάς του, γιατί δεν υποδεικνύει μόνο τις γραμμές πάνω στις οποίες πρέπει να εκπαιδευθεί ο θεραπευτής, αλλά επίσης την ανάγκη να υπάρχουν ορισμένες εσώτερες σχέσεις οι οποίες εξαρτώνται απ’ το σημείο εξέλιξης του θεραπευτή. Επιπλέον στη μια περίπτωση το φυσικό σώμα του πάσχοντα είναι το αντικείμενο της θεραπευτικής τέχνης, ενώ στην άλλη είναι η ψυχή του ασθενή που νιώθει το αποτέλεσμα της θεραπευτικής ενέργειας. Στην πρώτη περίπτωση ο θεραπευτής εργάζεται με την πράνα ή το ζωτικό πλανητικό ρευστό και στην άλλη με την ψυχική ενέργεια. Μπορούμε συνεπώς με βάση αυτό τον Κανόνα να διαιρέσουμε τους θεραπευτές σε δύο ομάδες: η μια ομάδα χειρίζεται το ζωτικό αιθερικό ρευστό που ονομάζουμε πράνα, ενώ η δεύτερη ομάδα εργάζεται σ’ ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο και χρησιμοποιεί την ικανότητα να προσελκύει ψυχική ενέργεια μέσα στο σώμα (ή μάλλον στην προσωπικότητα) του θεραπευτή και – από το απαιτούμενο κέντρο – να τη διοχετεύει

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

439

πάλι στο κατάλληλο κέντρο στο σώμα του πάσχοντα, αλλά αυτή τη φορά δια της διέγερσης της αύρας του πάσχοντα που ελέγχεται απ’ την ψυχή του πάσχοντα. Οι δύο τύποι ενέργειας είναι τελείως διαφορετικής ποιότητας, γιατί ο ένας είναι καθαρά της προσωπικότητας και καλείται μερικές φορές ζωώδης μαγνητισμός και ο άλλος είναι της ψυχής, περιλαμβάνοντας έναν τύπο ενέργειας που ονομάζεται ακτινοβολία. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι στην πραγματικότητα έχουμε τρεις τύπους θεραπευτών: 1. Το θεραπευτή που εργάζεται καθαρά μέσω μαγνητισμού και προσκομίζει τη θεραπευτική ζωτική δύναμη του πλανητικού αιθερικού σώματος καθώς χρησιμοποιεί το ατομικό του αιθερικό σώμα σαν αγωγό δια του οποίου η πράνα μπορεί να διαχυθεί στο ζωτικό σώμα του πάσχοντα. 2. Το θεραπευτή που εργάζεται σε ανώτερο επίπεδο και συνεπώς κατ’ ανάγκη μ’ έναν ανώτερο τύπο ασθενή· χρησιμοποιεί την ενέργεια της δικής του επισκιάζουσας ψυχής από κοινού με την ενέργεια της ατομικοποιημένης του ψυχής κι έτσι την ακτινοβολεί στην ψυχή του ασθενή μέσα από αμφότερες τις αύρες. 3. Το θεραπευτή που μπορεί να χρησιμοποιεί και τις δύο τεχνικές και του οποίου το εύρος των επαφών και οι δυνατότητες χρησιμότητας είναι πολύ μεγαλύτερες των δύο άλλων. Μπορεί να χρησιμοποιεί με την ίδια ευκολία την ενέργεια της ψυχής ή τη ζωτική πρανική δύναμη και συνεπώς έχει κυριαρχήσει και τις δύο τεχνικές που διέπουν τις δύο ομάδες των σχετικών ικανοτήτων. Αυτή η κατηγορία θεραπευτών είναι πολύ σπανιότερη από τις άλλες δύο. Προς το παρόν στο σημερινό κόσμο δε διδάσκεται κανένα αληθινό σύστημα πνευματικής θεραπείας σε υποψήφιους θεραπευτές. Αντίθετα καταβάλλεται προσπάθεια να βασιστεί η όλη διαδικασία και οι χρησιμοποιούμενες τεχνικές σε καθαρά νοητικά επίπεδα, σε συστήματα επιβεβαίωσης, σε τρόπους προσευχής, σε διέγερση της θέλησης-για-ζωή του πάσχοντα και περιστασιακά στη χρησιμοποίηση μαγνητικών ή υπνωτιστικών υποβολών σε σχέση με το αιθερικό σώμα· διδάσκονται διάφορες μορφές εφαρμοσμένης υποκειμενικής σκέψης, αλλά καμιά αληθινή φόρμουλα για μια νοήμονα και αναμενόμενη θεραπεία· μόνο μια αόριστη πίστη του θεραπευτή και του ασθενή και μια τυφλή αυθυποβολή σε ό,τι πρέπει να δημιουργήσει η αναγνώριση κι επιβεβαίωση της θεότητας. Όμως η αληθινή θεραπεία βασίζεται σε ορισμένες γενικές αρχές που απαιτούν σαφή νοητική αποδοχή· ωστόσο οι μέθοδοι που εφαρμόζονται είναι σαφώς φυσικές, χρησιμοποιώντας τα αιθερικά ρεύματα και τα κέντρα του αιθερικού σώματος, όπως η επίθεση των χεριών και η εδραίωση σχέσεων που επηρεάζουν το φυσικό σώμα και οι οποίες δεν είναι καθόλου νοητικής φύσης και δεν απαιτείται να έχουν οικειοποιηθεί και να διατηρούνται στο νου του ασθενή. Το αιθερικό σώμα έχει φυσική φύση κι αυτό δεν πρέπει να λησμονείται και χρειάζεται συχνή επανάληψη. Όπως είδαμε προηγουμένως, υπάρχουν τρεις βασικές αρχές τις οποίες βεβαιώνει και πιστεύει ο θεραπευτής και βοηθείται πάρα πολύ εφόσον τις αποδέχεται κι ο ασθενής:

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

440

1. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα χωρισμός. Το πλανητικό αιθερικό σώμα είναι ένα σύνολο αδιάσπαστο και συνεχές· αυτού του αιθερικού σώματος τα αντίστοιχα του θεραπευτή και του ασθενή αποτελούν ακέραια κι εγγενή μέρη. 2. Υπάρχει μια αδιάσπαστη (αν και πιθανόν μη αντιληπτή) σχέση μεταξύ του αιθερικού σώματος του θεραπευτή κι εκείνου του ασθενή, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν επέλθει επαφή, για μια οριστική κυκλοφορία ενεργειών. 3. Οι αγωγοί της σχέσης μπορούν να διοχετεύουν πολλούς και διαφορετικούς τύπους ενέργειας που διαβιβάζονται από το θεραπευτή στον ασθενή. Στο γεγονός αυτό βρίσκεται ελπίδα και κίνδυνος. Υπάρχουν κι άλλες αρχές, αλλά σε σχέση μ’ αυτό τον Κανόνα οι τρεις αυτές είναι ουσιώδεις κι επεξηγηματικές. Πολλά συνεπώς εξαρτώνται από τη γνώση, την κατανόηση και την αντιληπτικότητα του θεραπευτή. Ο κίνδυνος τόσο στην ακτινοβόλο θεραπεία όσο και στη μαγνητική θεραπεία συνίσταται στο γεγονός ότι όταν δεν υπάρχει εξασκημένος θεραπευτής, η ποσότητα της εισαγόμενης πράνα ή η διοχετευόμενη ψυχική ενέργεια μπορεί να επιφέρει το θάνατο καθώς και τη ζωή. Ο θεραπευτής μπορεί να φορτίσει το αιθερικό του σώμα με τόσο πολλή πράνα και να την προβάλλει τόσο βίαια στο αιθερικό σώμα του ασθενή, ώστε μπορεί να προξενήσει πολύ περισσότερη βλάβη παρά καλό. Μόνο η μακρά εξάσκηση μπορεί να διδάξει στο θεραπευτή την ακριβή ποσότητα της ενέργειας που πρέπει να εκπέμψει και για να το μάθει αυτό πρέπει να χρησιμοποιεί όσο το δυνατό λιγότερη ενέργεια, αυξάνοντας βαθμιαία την ποσότητα καθώς αποκτά επιδεξιότητα στη δράση. Μιλώντας μ’ έναν ευρύ και γενικό τρόπο και με την υπόμνηση ότι υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις σ’ όλους τους κανόνες, ο μαγνητικός θεραπευτής θα εργάζεται με λιγότερο αναπτυγμένους ανθρώπους απ’ τον πνευματικό θεραπευτή που χρησιμοποιεί την ψυχική ακτινοβολία και θα ασχολείται κυρίως με εκείνες τις ασθένειες που εντοπίζονται κάτω από το διάφραγμα. Οι πνευματικοί θεραπευτές εργάζονται κυρίως με το άνω μέρος του σώματος μέσω των κέντρων πάνω από το διάφραγμα και με το κέντρο της κεφαλής, ελέγχοντας έτσι όλα τα κέντρα ολόκληρου του σώματος. Το έργο τους είναι πολύ ευαίσθητο και λεπτό και περικλείει πολύ μεγαλύτερους κινδύνους. Ο αληθινός θεραπευτής που είναι μυημένος χρησιμοποιεί και τις δύο μεθόδους με την ίδια ευκολία. Έχει ενδιαφέρον, παρότι δε σας είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, να τονιστεί ότι υπάρχουν δύο άλλες κατηγορίες θεραπευτών. Εργάζονται τελείως διαφορετικά από τις μεθόδους που προαναφέρθηκαν. Αυτοί είναι: 1. Ορισμένοι θεραπευτές – λίγοι κι απομακρυσμένοι μεταξύ τους – που έχουν εδραιώσει μια σχέση με το πνεύμα της γης, τον Κυβερνήτη όλων των σεληνιακών κυρίων. Με ορισμένες φόρμουλες και με δεδομένο έναν ορισμένο βαθμό εκγύμνασης, αυτοί οι θεραπευτές μπορούν να επικαλεσθούν τη βοήθειά του και – στην πραγματικότητα – να το διατάξουν. Δε συνιστώ σε κανένα ενδιαφερόμενο σπουδαστή να συλλογισθεί πολύ πάνω σ’ αυτή τη γραμμή ή να επιχειρήσει να εδραιώσει κάποια επαφή ή να επικαλεσθεί τη βοήθειά του. Μόνο μυημένοι ανώτερου βαθμού μπορούν ν’ ασχοληθούν ακίνδυνα μ’ αυτό το ισχυρό ενελικτικό

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

441

Στοιχειακό· το κάνουν μόνο σε περίπτωση επιδημικών και διεθνών καταστροφών, όπως ο παγκόσμιος πόλεμος στον οποίο εμπλέκονται χιλιάδες χιλιάδων σωμάτων. Ένα άτομο που δεν είναι πολύ αναπτυγμένο και θα προσπαθούσε να εδραιώσει μια τέτοια επαφή θα κατόρθωνε ίσως να διεγείρει μόνο τους σεληνιακούς κυρίους του δικού του μικρού συστήματος σε τέτοια έκταση, ώστε η κατώτερη φύση του θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί υπερβολικά – συχνά μάλιστα μέχρι θανάτου. 2. Άλλοι θεραπευτές, όχι τόσο λίγοι όσο η παραπάνω ομάδα, αλλά πάντως λίγοι, εργάζονται σε συνεργασία με ένα θεραπευτή ντέβα. Τέτοιοι ντέβα υπάρχουν κι έχουν τη δύναμη να χορηγούν ζωή. Ως προς τους ενελικτικούς σεληνιακούς κυρίους είναι ό,τι είναι για μας οι μεγάλες Ζωές της Σαμπάλλα. Δεν αποτελούν απειλή για την ανθρωπότητα, αλλά δεν προσεγγίζονται εύκολα, εκτός σε ορισμένο στάδιο στην Ατραπό όπου, μιλώντας συμβολικά, υπάρχει μια θύρα ή ένα σημείο επαφής μεταξύ των δύο εξελίξεων, γιατί οι ντέβα δε βρίσκονται στο ενελικτικό τόξο. Οι σχέσεις εδραιώνονται δια της συγγένειας, αλλά αυτό μπορεί να γίνει απ’ το ντέβα κι όχι το θεραπευτή. Αν ο θεραπευτής είναι πολύ προχωρημένος, ο Διδάσκαλός του μπορεί ν’ αναθέσει σ’ έναν απ’ τους υπηρετούντες ντέβα να τον βοηθήσει. Μόνο θεραπευτές μεγάλης αγνότητας και τελείως ανιδιοτελούς κινήτρου μπορούν να ελκύσουν αυτούς τους αγγέλους κι όταν το κάνουν η δύναμη της θεραπείας τους είναι πολύ μεγαλύτερη· κάνουν λιγότερα λάθη. Δεν επιχειρούν, λόγου χάρη, να θεραπεύσουν ασθενείς για τους οποίους δεν υπάρχει δυνατότητα θεραπείας. Ο Άγγελος του Θανάτου (κι αυτή τη στιγμή δε μιλώ συμβολικά, αλλά αναφέρομαι σ’ έναν υπαρκτό ντέβα) δε θα επιτρέψει σε ένα θεραπευτή ντέβα να συνεργασθεί· τους επιτρέπεται να πλησιάσουν μόνο όταν ενδείκνυται η θεραπεία. Θα μπορούσαμε τώρα να πάρουμε τις φράσεις αυτού του Κανόνα και να μελετήσουμε το νόημά τους, καθώς υπάρχουν σ’ αυτές περισσότερες σημασίες απ’ ό,τι φαίνεται επιφανειακά. Η πρώτη πρόταση σε κάθε παράγραφο αυτού του Κανόνα αρχίζει με μια σπουδαία εντολή στο θεραπευτή: Ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, την καρδιά του, τον εγκέφαλό του και τα χέρια του. Έτσι μπορεί να διαχύσει τη ζωτική θεραπευτική δύναμη στον πάσχοντα. Αυτή είναι η τεχνική του κατώτατου τύπου του αληθινού πνευματικού θεραπευτή και γι’ αυτό το λόγο περιλαμβάνονται δύο από τις όψεις του πυκνού φυσικού σώματος: ο εγκέφαλος και τα χέρια. Ο θεραπευτής εργάζεται λοιπόν μέσω ενός τριγώνου και δύο γραμμών ενέργειας. Η κατάσταση μπορεί ν’ απεικονισθεί με το ακόλουθο διάγραμμα:

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

442

Το τρίγωνο περατώνεται όταν το θεραπευτικό έργο έχει γίνει και η ενέργεια αποσύρεται πάλι από τα χέρια στον εγκέφαλο και από εκεί επιστρέφει με μια πράξη θέλησης στην ψυχή. Όταν ο θεραπευτής (μέσω εξασκημένης ευθυγράμμισης) συνδεθεί με την ψυχή του, τότε ελκύει την ψυχική ενέργεια προς τα κάτω στο καρδιακό του κέντρο, απ’ όπου τη μεταφέρει στον εγκέφαλο όπου εστιάζεται οριστικά. Χρησιμοποιώντας το κέντρο άζνα σαν κέντρο διανομής, χρησιμοποιεί έπειτα τα χέρια του σαν πράκτορα δια του οποίου η κατευθυνόμενη ενέργεια μπορεί να φτάσει σ’ εκείνη την περιοχή στο σώμα του ασθενή όπου βρίσκεται η έδρα της ανωμαλίας. Διοχετεύει την ενέργεια στο κέντρο που κατά προσέγγιση διέπει την πάσχουσα περιοχή, από το οποίο διαπερνά το περιβάλλον τμήμα του σώματος εισδύοντας τόσο στο κέντρο της δυσχέρειας όσο και στα όρια της δεινοπαθούσας περιοχής. Υπάρχουν δύο τρόποι για να χρησιμοποιήσει τα χέρια του και δύο μέθοδοι που εφαρμόζει: 1. Η επίθεση των χεριών. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται όταν η πάσχουσα περιοχή είναι απόλυτα εντοπισμένη. Τα χέρια τοποθετούνται πάνω στο κέντρο της σπονδυλικής στήλης ή της κεφαλής, που διέπει αυτή την περιοχή – το δεξί χέρι τοποθετείται πάνω στο σπονδυλικό κέντρο και το αριστερό χέρι στο μέρος του σώματος που βρίσκεται μπροστά ακριβώς από την ειδική περιοχή και πάνω στο τμήμα του υπογαστρίου, του στήθους ή της κεφαλής, στο οποίο ο ασθενής υποφέρει. Διατηρούνται σ’ αυτή τη θέση για όσο χρόνο μπορεί ο θεραπευτής να κρατά καθαρά στη συνείδησή του το τρίγωνο της ψυχής, της καρδιάς και του εγκεφάλου. 2. Χρήση των χεριών σε δράση. Εδώ ο θεραπευτής, αφού εξακριβώσει τη δυσχέρεια κι εντοπίσει έπειτα το απαιτούμενο κέντρο στη σπονδυλική στήλη ή στο κεφάλι, προκαλεί (δια της δράσης των χεριών του) μια ροή ενέργειας μέσω του κέντρου του σώματος του ασθενή που ελέγχει την πάσχουσα περιοχή κι έπειτα απ’ αυτή την περιοχή προς τον εαυτό του. Χρησιμοποιεί πρώτα το δεξί χέρι, κρατώντας το στιγμιαία πάνω στο ασθενές όργανο ή περιοχή και αποσύροντάς το αργά προς τον εαυτό του· ακολουθεί γοργά το αριστερό χέρι που εργάζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και τα δύο χέρια, όπως θα σημειώσετε, χρησιμοποιούνται τώρα θετικά. Κανένα μέρος ή όψη του σώματος ή των σωμάτων του θεραπευτή δεν επιτρέπεται ποτέ να είναι αρνητικό και ο μύθος ότι το δεξί χέρι είναι θετικό και το αριστερό είναι αρνητικό πρέπει ν’ απορριφθεί. Αν το ένα χέρι ήταν αρνητικό, ο θεραπευτής θα έτεινε ν’ απορροφήσει μέσα του τα άρρωστα εκείνα άτομα που ανασύρει, όταν είναι επιτυχής, απ’ την ασθενή περιοχή. Αυτά δεν ανταποκρίνονται στη δράση των χεριών του διαμέσου του κέντρου στο σώμα του ασθενή που είναι πλησιέστερα στην έδρα της ανωμαλίας, αλλά ανασύρονται από την περιοχή που ανταποκρίθηκε στην ασθένεια. Στην πρώτη περίπτωση δια της επίθεσης των χεριών, των σιωπηλών χεριών, των ήρεμων χεριών, η ροή της ενέργειας είναι μεταξύ των δύο χεριών, πίσω και μπροστά από την πάσχουσα περιοχή· το σπονδυλικό κέντρο χρησιμοποιείται συνεχώς κι όταν η

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

443

προκαλούμενη δραστηριότητα είναι επιτυχής, καίει και απορροφά τις δυνάμεις που προξενούν την ανωμαλία χωρίς να εισδύσουν στο σώμα του θεραπευτή. Στη δεύτερη περίπτωση οι δυνάμεις αποσύρονται απ’ τη δράση της ενέργειας που περνά απ’ τα χέρια τα οποία εφαρμόζονται το ένα μετά το άλλο σε κανονικό ρυθμό. Διέρχονται από τα χέρια, αλλά είναι ανίκανες να εστιασθούν εκεί, λόγω της συγκέντρωσης των θεραπευτικών ενεργειών μέσα στα χέρια. Οι θεραπευτές της δεύτερης, τρίτης και πέμπτης ακτίνας χρησιμοποιούν γενικότερα τον τρόπο επίθεσης των χεριών ή τη μαγνητική θεραπεία. Αυτός ο όρος εφαρμόζεται στην άμεση δράση της επίθεσης των χεριών στο φυσικό σώμα του πάσχοντα κι όχι στη δράση των χεριών στη δεύτερη μέθοδο, όπου τα χέρια βυθίζονται στο αιθερικό σώμα του πάσχοντα κι εργάζονται σαφώς με αιθερική ύλη. Οι θεραπευτές της πρώτης, τέταρτης κι έβδομης ακτίνας χρησιμοποιούν τον τρόπο “βύθισης του χεριού”, όπως ονομάζεται μερικές φορές. Οι θεραπευτές της έκτης ακτίνας είναι σπάνιοι κι έχουν επιτυχίες μόνο όταν είναι πολύ αναπτυγμένοι· χρησιμοποιούν τότε αμφότερες τις μεθόδους εναλλακτικά. Όλοι οι πνευματικά προχωρημένοι θεραπευτές χρησιμοποιούν και τα δύο χέρια. Όμως συνιστάται στους θεραπευτές να εξακριβώνουν πρώτα απ’ όλα την ακτίνα τους και μετά να τελειοποιούνται στον τύπο ή τρόπο θεραπείας που ταιριάζει καλύτερα σ’ αυτή την ακτίνα· έπειτα, όταν γίνουν αρκετά επιτήδειοι και ικανοί και είναι σε θέση να εργάζονται με άνεση και τέχνη, μπορούν να προσθέσουν τον τρόπο θεραπείας που δεν ταιριάζει τόσο στον ακτινικό τους τύπο. Συνιστάται στους ανθρώπους της έκτης ακτίνας ν’ απέχουν απ’ τη θεραπευτική τέχνη ωσότου φθάσουν (συνειδητά) στο στάδιο του μυημένου. Όταν κυριαρχηθούν και οι δύο τρόποι μαγνητικής θεραπείας, ο θεραπευτής μπορεί να χρησιμοποιεί αμφότερους εναλλακτικά στο έργο της θεραπείας, ή μπορεί να χρησιμοποιήσει πρώτα τον τρόπο της μαγνητικής κίνησης για να προκαλέσει μια μεταβολή της δραστηριότητας στην ασθενή περιοχή και τελικά να χρησιμοποιήσει μια σαφή επίθεση των χεριών. Στο τέλος της θεραπευτικής περιόδου συμβαίνει η “σφράγιση του τριγώνου”. Η ενέργεια που ως τώρα περνούσε στα χέρια διαμέσου του κέντρου άζνα από τον εγκέφαλο, αποσύρεται στο κέντρο άζνα και από εκεί κατευθύνεται – με μια πράξη θέλησης – στην ψυχή. Η θεραπευτική δύναμη κυριολεκτικά “επιστρέφει” και επαναδιευθύνεται· δεν είναι πλέον διαθέσιμη. Κατά τη διάρκεια της όλης περιόδου θεραπείας ο θεραπευτής δε λέει τίποτε. Δεν κάνει καμιά διαβεβαίωση και δε χρησιμοποιεί κανένα θεραπευτικό μάντραμ. Η διαδικασία που περιγράφηκε εδώ είναι εκείνη του αποτελέσματος της ενέργειας ή της ψυχικής δυναμικότητας που δρα πάνω στη δύναμη. Είναι σημείο που πρέπει να τονιστεί. Το έργο του θεραπευτή είναι να διατηρεί μια στάση έντονης συγκέντρωσης στο τρίγωνο “που υφίσταται σε ζώσες γραμμές ενέργειας” (όπως ονομάσθηκε) μέσα στη δική του τετραπλή αύρα – αύρα της υγείας, αιθερικό σώμα, αστρικό σώμα και νοητικό σώμα. Αυτή πρέπει να τη διατηρεί άθικτη και σταθερή σ’ όλη την περίοδο της θεραπείας. Ψυχή-καρδιά-εγκέφαλος πρέπει να συνδεθούν με τέτοιο “φωτισμένο”

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

444

τρόπο, ώστε ένας αληθινός ψυχορατικός θα έβλεπε ένα λαμπρό τρίγωνο στην αύρα του θεραπευτή· ίσως να μην κατόρθωνε να δει την υψηλότερη κορυφή του τριγώνου (εκείνη της ψυχής) εκτός κι αν ο ίδιος είναι πολύ αναπτυγμένος, αλλά θα έβλεπε τα σημάδια του τριγώνου στην ενέργεια που εισρέει στην καρδιά και από την καρδιά στον εγκέφαλο. Το επιτελούμενο έργο είναι έργο σιωπηλό. Δεν υπάρχει συνεπώς απώλεια δύναμης καμιά στιγμή, όπως συμβαίνει πάντοτε με τον προφορικό λόγο ή τη βεβαίωση. Δεν είναι δυνατό να διατηρηθεί το τρίγωνο γεωμετρικά ορθό και μαγνητικά πολωμένο, αν ο θεραπευτής εκπέμπει οποιοδήποτε ήχο. Αυτό προϋποθέτει ένα προχωρημένο στάδιο ευθυγράμμισης και συγκέντρωσης και θα σας δείξω μερικές από τις γραμμές πάνω στις οποίες πρέπει να γίνεται η εκγύμναση του θεραπευτή. Αυτός ο τρόπος θεραπείας “θεραπεύει την ασθένεια ή επαυξάνει την κακή κατάσταση, ανάλογα με τη γνώση του θεραπευτή”. Από μερικές απόψεις (αν κι αυτό δεν είναι το ανώτερο στάδιο θεραπείας) είναι ωστόσο ο πιο υπεύθυνος, γιατί στην περίπτωση της ακτινοβόλου θεραπείας η ψυχή του ασθενή εργάζεται σε συνεργασία με το θεραπευτή και τότε η ψυχή έχει την κύρια ευθύνη. Στη μαγνητική θεραπεία ο θεραπευτής χρειάζεται να συνεργασθεί στενά με το γιατρό ή το χειρούργο του πάσχοντα που ασχολείται με την περίπτωση· αυτοί θα δώσουν την τεχνική γνώση κι έτσι θα προφυλάξουν το θεραπευτή απ’ τη διάπραξη σφαλμάτων. Όταν η ένδειξη του θανάτου είναι σαφής και τα “σημάδια του θανάτου” σημειώνονται τόσο από το γιατρό όσο και από το θεραπευτή, ο τελευταίος δε χρειάζεται να σταματήσει το έργο του. Συνεχίζοντάς το, μπορεί να επαυξήσει την κακή κατάσταση, αλλά πάντως θα βοηθήσει τον ασθενή επιταχύνοντας κανονικά την πράξη του θανάτου. Η παλιά παροιμία “όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα” δεν αληθεύει βασικά σ’ όλες τις περιπτώσεις. Η ζωή μπορεί και συχνά παρατείνεται μετά τη θέληση της ψυχής να αποσυρθεί η ψυχική ζωή· η ζωή των ατόμων των σεληνιακών κυρίων μπορεί να υποθάλπεται για πολύ χρόνο κι αυτό θλίβει υπερβολικά τον πνευματικό άνθρωπο ο οποίος έχει επίγνωση της διαδικασίας και της πρόθεσης της ψυχής του. Αυτό που διατηρείται ζωντανό είναι το φυσικό σώμα, αλλά το ενδιαφέρον του αληθινού ανθρώπου δεν εστιάζεται πια εκεί. Αναπόφευκτα έρχεται ένα σημείο, λόγου χάρη στην περίπτωση μιας κακοήθους ασθένειας, όπου ο γιατρός γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι απλά ζήτημα χρόνου και ο πνευματικός θεραπευτής μπορεί να μάθει ν’ αναγνωρίζει τα ίδια σημάδια. Τότε, αντί της σιγής από μέρους του γιατρού και του θεραπευτή όσον αφορά τον ασθενή, ο εναπομένων χρόνος θα χρησιμοποιείται (αν το επιτρέπει η ικανότητα του ασθενή) για την κατάλληλη προετοιμασία της “ευεργετικής κι ευτυχούς απόσυρσης” της ψυχής· η οικογένεια και οι φίλοι του ασθενή θα συμμετέχουν στην προετοιμασία. Στα αρχικά στάδια της νέας παγκόσμιας θρησκείας θα εγχαράσσεται αυτή η στάση έναντι του θανάτου. Θα διδάσκεται μια τελείως νέα αντίληψη του θανάτου με έμφαση στη συνειδητή απόσυρση και οι επικήδειες τελετές ή μάλλον οι τελετές αποτέφρωσης θα είναι χαρούμενα γεγονότα, γιατί η έμφασή τους θα είναι στην αποδέσμευση και την επιστροφή.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

445

Ωστόσο το μαγνητικό έργο θα θεραπεύει, αν το επιτάσσει το πεπρωμένο του πάσχοντα, αν η ψυχή προτίθεται απροσδόκητα να παρατείνει το βιόκυκλο για να εκπληρώσει κάποιο καθήκον, ή αν ο πάσχων είναι πολύ προχωρημένος πνευματικά και η Ιεραρχία απαιτεί τις υπηρεσίες του για μεγαλύτερο χρόνο. Ας εξετάσουμε τώρα την ακτινοβόλο θεραπεία. Θ’ ασχοληθούμε τώρα με μια πολύ διαφορετική κατάσταση από εκείνη που μόλις εξετάσαμε. Στην ακτινοβόλο θεραπεία ο πάσχων (συνειδητά ή ασυνείδητα) εργάζεται με το θεραπευτή και συνεργάζεται μαζί του. Βασική προϋπόθεση στην ακτινοβόλο θεραπεία είναι ότι ο ασθενής είναι ένα πρόσωπο που έχει εδραιώσει τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό μια σχέση με την ψυχή του. Εφόσον αυτή έχει επιτευχθεί, ο θεραπευτής γνωρίζει ότι μπορεί να υπολογίζει σ’ έναν αγωγό επαφής κι ότι η ψυχική πρόθεση μπορεί να εφελκυσθεί στον αντιπρόσωπό της, τον άνθρωπο στο φυσικό πεδίο. Γνωρίζει επίσης ότι η επιτυχία της ακτινοβόλου θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ’ την ικανότητα της δικής του ψυχής να εδραιώσει μια σταθερή σχέση με την ψυχή του ασθενή. Όταν ο πάσχων είναι συνειδητός και ικανός να συνεργασθεί, το έργο υποβοηθείται πολύ· ανάλογη με την ικανότητα του θεραπευτή να επωφεληθεί από την ευθυγράμμιση και την αναγνωρισμένη επαφή θα είναι και η ποιότητα της βοήθειας που θα μπορέσει να προσφέρει σ’ εκείνον που ζητά την αρωγή του. Όταν ο ασθενής δεν έχει συνείδηση, αυτό δεν αποτελεί πραγματικό εμπόδιο, αρκεί ο θεραπευτής να μπορέσει να φέρει την ψυχή του σε σχέση με την ψυχή του πάσχοντα· στην πραγματικότητα σε μερικές περιπτώσεις η έλλειψη συνείδησης του πάσχοντα μπορεί να είναι επιβοηθητική, γιατί μια πολύ ζωηρή, επίμονη και ανυπόμονη βοήθεια μπορεί να εξουδετερώσει το έργο – ήρεμο, σιωπηλό κι ελεγχόμενο – του θεραπευτή. Όταν όμως εδραιωθεί η σχέση, το έργο του θεραπευτή συνίσταται απλά στη σταθερή διατήρηση αυτής της σχέσης· δεν πρέπει να επιτραπεί καμιά παρέμβαση στο έργο που γίνεται απ’ την ψυχή του πάσχοντα, η οποία κινητοποιήθηκε απ’ τη βοήθεια του θεραπευτή. Ο Διδάσκαλος Ιησούς επί του Σταυρού δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμιά λυτρωτική διαδικασία (ακόμη κι αν επιθυμούσε να το κάνει), επειδή το ψυχικό σώμα – όπως συμβαίνει πάντοτε στην τέταρτη μύηση – είχε καταστραφεί· δεν υπήρχε τίποτε ν’ ανταποκριθεί στην εφελκυστική δύναμη ενός ενδιαφερόμενου ή αγαπώντας εξωτερικού προσώπου. Σαν μύστης και σαν κάποιος στον οποίο είχε σταθερά εδραιωθεί η εναδική συνείδηση, οι διαθέσιμες τότε δυνάμεις του Ιησού δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη σωτηρία του φυσικού Του σώματος. Συγχρόνως πρέπει να θυμάστε ότι δεν είχε καμιά επιθυμία να το σώσει, επειδή κατείχε πλέον τη δύναμη (όπως καταδεικνύεται αργότερα στην ιστορία του Ευαγγελίου) να δημιουργεί κατά βούληση ένα σώμα για να ικανοποιεί τις ανάγκες Του. Το λεπτοφυές και υποκειμενικό αμάρτημα των Αποστόλων ήταν ότι δεν ενδιαφέρθηκαν να εφελκύσουν τη ζώσα δραστηριότητα του Διδασκάλου για δικό Του όφελος (ακόμη κι αν ποτέ δε θα το έκανε· οι ίδιοι δεν το γνώριζαν), αλλά απορροφήθηκαν τελείως στη θλίψη τους. Η εφέλκυση, αν την επιχειρούσαν, θα ήταν άχρηστη, αλλά το καλό που θα αποκόμιζαν και η αποκάλυψη που θα λάμβαναν ως προς την αθανασία της ψυχής, θα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

446

τους φώτιζε πολύ και ίσως να δημιουργούσε ένα Χριστιανισμό δομημένο γύρω από ένα ζώντα Χριστό κι όχι γύρω από ένα νεκρό Χριστό. Στην ακτινοβόλο θεραπεία μας λένε ότι “ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να συνδέσει την ψυχή του, τον εγκέφαλό του, την καρδιά του και την αυρική εκπόρευση”. Θα σημειώσετε ότι με την ιδιαίτερη αυτή οδηγία συνδέονται δύο σημεία που διαφέρουν από εκείνη που δόθηκε στην περίπτωση της μαγνητικής θεραπείας:

1. Η σειρά του δημιουργούμενου τριγώνου ενεργειών είναι διαφορετική. 2. Το μέσον επαφής είναι λεπτοφυές κι όχι απτό. Η αποδεσμευθείσα ενέργεια ακολουθεί μια ευθεία γραμμή επαφής με τον εγκέφαλο κι ο θεραπευτής αρχίζει μ’ ένα κλειστό κι όχι ανοιχτό τρίγωνο, όπως στην περίπτωση της μαγνητικής θεραπείας. Το δημιουργούμενο τρίγωνο είναι απλό και δεν υπάρχει φυσική επαφή και έξοδος, όπως στη μαγνητική θεραπεία: Περιλαμβάνεται ο εγκέφαλος του θεραπευτή, αλλά δεν υπάρχει κανενός είδους φυσική επαφή με τον πάσχοντα. Το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής κυκλοφορία δύναμης από την ψυχή πίσω πάλι στην ψυχή. Αυτή προξενεί αναγκαστικά μια αύξηση και μια ενεργοποίηση της τριπλής προσωπικότητας του θεραπευτή και συνεπώς της αυρικής του εκπόρευσης. Η αύρα του θα φαινόταν απ’ τον ψυχορατικό πολύ εκτεταμένη, σε γοργή κίνηση κι ενεργοποιημένη από το φως της ψυχής του, αλλά όλη η ακτινοβολία της θα ήταν στραμμένη στην κατεύθυνση του πάσχοντα. Μ’ αυτό το μέσον η θεραπευτική δύναμη του θεραπευτή διεγείρει και τους τρεις φορείς της προσωπικότητας του ασθενή· η ψυχή του ασθενή βοηθείται στο έργο που πρέπει να κάνει. Ο θεραπευτής θα βρει συνεπώς αναγκαίο να στέκει σ’ εκείνη την πλευρά του πάσχοντα στην οποία εντοπίζεται η ασθένεια, έτσι ώστε η ακτινοβολία της αύρας του να μπορεί να διεισδύει ευκολότερα. Είναι ο ευκολότερος, αλλά όχι ο αποτελεσματικότερος τρόπος. Όταν η ζωτικότητα του ασθενή είναι ισχυρή, πρέπει να ξαπλώνει στο πλευρό και ο θεραπευτής να στέκει πίσω απ’ τον πάσχοντα, έτσι ώστε η διαχυνόμενη ενέργεια που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο θεραπευτής και η οποία ενεργοποιεί δυναμικά την αύρα του με ψυχική ενέργεια, να μπορεί να επηρεάσει την αύρα του πάσχοντα κι έτσι να διευκολύνει την είσοδο της θεραπευτικής ακτινοβολίας την οποία συνεισφέρει ο θεραπευτής, στο αναγκαίο κέντρο ή κέντρα. Όταν ο ασθενής είναι πολύ αναπτυγμένος, ο θεραπευτής πρέπει να στέκει στο κεφάλι του ασθενή. Το προσωπικό του αποτέλεσμα δεν είναι τότε τόσο μεγάλο, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

447

επειδή δε χρειάζεται· η ψυχή του πάσχοντα επαρκεί για το έργο. Εκείνο που χρειάζεται είναι η αύρα του θεραπευτή, συγχωνευμένη με εκείνη του πάσχοντα, να δημιουργεί μια ζώνη ήρεμης ρυθμικής δραστηριότητας γύρω από το κεφαλικό κέντρο. Δεν απαιτείται πλέον καμιά φυσική επαφή των χεριών και ο θεραπευτής δεν πρέπει κατά κανένα λόγο να αγγίξει τον πάσχοντα. Η κατάσταση συνοψίζεται για μας στα λόγια: “Έτσι μπορεί η παρουσία του να τροφοδοτήσει την ψυχική ζωή του πάσχοντα. Αυτό είναι έργο ακτινοβολίας. Τα χέρια δε χρειάζονται”. Μιλώντας συμβολικά, είναι σχεδόν σαν να εδραιώθηκε ένας μεγάλος στρόβιλος δύναμης με την επαφή των δύο αυρών και τον υψηλό κραδασμό τους· με το μέσον της η ψυχή του πάσχοντα μπορεί να εργασθεί ευκολότερα. Αν ήταν παρών ένας μυημένος, θα έβλεπε ένα χρυσό ρεύμα ενέργειας να ρέει ευθέως διαμέσου των ενεργοποιημένων σωμάτων της προσωπικότητας του ασθενή μέσα στο πλησιέστερο κέντρο στην περιοχή της ανωμαλίας. Η προσέγγιση γίνεται δια του κέντρου της κεφαλής κατευθείαν στο σημείο της δυσχέρειας και σ’ αυτό το σημείο κατευθύνεται επίσης η αύρα του θεραπευτή. Η νοητική στάση του ασθενή ενισχύεται και διαυγάζεται απ’ τη νοητική εκπόρευση της αύρας του θεραπευτή· η συναισθηματική του αντίδραση, συχνά πολύ ισχυρή, βοηθείται εξίσου για να επιτύχει απάθεια και ηρεμία και η αιθερική αύρα και η αύρα της υγείας του θεραπευτή έχουν ένα σαφές αποτέλεσμα πάνω στις αντίστοιχες όψεις της αύρας του πάσχοντα. Η ακτινοβόλος θεραπεία επέρχεται με την ανάμειξη των δύο αυρών που αμφότερες ανταποκρίνονται στην ψυχική επαφή· η ψυχική όψη και των δύο προσώπων (υπό τον έλεγχο της ψυχής) διευθύνεται τότε σε κάποια περιοχή του φυσικού σώματος του ασθενή. Αυτό δημιουργεί ένα τρομερό αποτέλεσμα στην πάσχουσα περιοχή και το κέντρο στην ίδια περιοχή ενεργοποιείται εξαιρετικά. Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας το έργο του θεραπευτή έχει έντονη ηρεμία. Έχοντας κάνει την επαφή του, περιμένει απλά και δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διατηρεί σταθερή την ψυχική του ευθυγράμμιση και να μην επιτρέπει σε τίποτε να διαταράξει τους φορείς της προσωπικότητάς του. Το έργο του συντελέσθηκε όταν έκανε τη δική του ψυχική επαφή κι έπειτα την επέκτεινε και προσέγγισε την ψυχή του πάσχοντα. Μπόρεσε να το κάνει επειδή γνωρίζει ότι όλες οι ψυχές είναι ένα· τελικά η τέχνη της θεραπείας θ’ αποτελέσει έναν απ’ τους αποδεικτικούς παράγοντες της ενότητας όλων των ψυχών. Ο κανόνας αυτός τελειώνει λοιπόν με τα λόγια: “Η ψυχή του πάσχοντα ανταποκρίνεται με την ανταπόκριση της αύρας του στην ακτινοβολία της αύρας του θεραπευτή, που είναι πλημμυρισμένη με ψυχική ενέργεια”. Είναι συνεπώς ζήτημα ψυχικής ενέργειας αμφότερων των μερών που συναντώνται και στα τρία επίπεδα της ανθρώπινης επίγνωσης. Η έκφραση “ψυχή” είναι εδώ στον ενικό γιατί η ενότητα (έστω και για μια στιγμή) έχει επιτευχθεί. Η ψυχή του πάσχοντα αναγνωρίζει αυτή την ενότητα με την “απόκρυφη ζωογόνηση” της αύρας του και με την ανταποκριτικότητά της στις εισερχόμενες ακτινοβολίες από την αύρα του θεραπευτή. Αυτή η πλημμύρα ψυχικής ενέργειας διαμέσου των συνδεόμενων αυρών κατευθύνεται ολόκληρη σαν μια

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

448

ενοποιημένη προσπάθεια προς την πάσχουσα περιοχή του σώματος του ασθενή. Μπορείτε λοιπόν να δείτε ότι – συνειδητά ή ασυνείδητα – το έργο μπορεί να προχωρήσει και να προκαλέσει είτε τη θεραπεία είτε τη “ζωογόνηση των ατόμων που οδηγεί με ψυχική διεύθυνση στην αποδέσμευση”, όπως ονομάζει την πράξη του θανάτου το Αρχαίο Σχόλιο. Όταν γίνει πρόδηλο ότι το πεπρωμένο του πάσχοντα είναι να πεθάνει, αλλάζει κάπως η τεχνική του θεραπευτή. Παίρνει τότε τη θέση του στη κεφαλή του πάσχοντα και από το σημείο αυτό εκτρέπει όλες τις ακτινοβολίες του προς την έδρα της ασθένειας, προκαλώντας αναγκαστικά μια μεγάλη επιτάχυνση της κραδασμικής δραστηριότητας. Στο μεταξύ ο ασθενής, συνειδητά δια της εγκεφαλικής αναγνώρισης ή ασυνείδητα υπό τη διεύθυνση της ψυχής, αρχίζει τη διαδικασία απόσυρσης όλης της συνείδησης από το σώμα. Αυτό εξηγεί γιατί τόσοι άνθρωποι περιπίπτουν σε κώμα πριν το θάνατο. Όταν αρχίσει αυτή η πράξη της απόσυρσης της συνείδησης, το έργο του θεραπευτή τερματίζεται. “Διακόπτει” την ψυχική επαφή του και αναλαμβάνει τον έλεγχο της αύρας του σαν ενός μέσου της πνευματικής του έκφρασης· παύει να είναι ένα όργανο θεραπείας με ακτινοβόλο δραστηριότητα και αφήνει μόνο τον ασθενή να συμπληρώσει αυτόματα την απόσυρση του νήματος της συνείδησης και του νήματος της ζωής από τα κέντρα της κεφαλής και της καρδιάς. Αυτή είναι μια πλατιά και γενική περιγραφή των διαδικασιών που ακολουθούνται στη μαγνητική και ακτινοβόλο θεραπεία. Σας έδωσα εδώ τη σκελετώδη δομή της ιδέας, αλλά όχι τις λεπτομέρειες· περισσότερα θα συναχθούν και θα δοθούν όταν μελετήσουμε τις επτά μεθόδους θεραπείας με τις ακτινικές τους συνέπειες. Η διδασκαλία αυτή δόθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε ο σπουδαστής να πρέπει να κυνηγήσει στις σελίδες της και να συλλέξει τα αναγκαία γεγονότα κι έτσι να διαμορφώσει το πρώτο στάδιο της διαδικασίας της πνευματικής θεραπείας· εκτός κι αν είναι ο ίδιος πνευματικός θεραπευτής και ικανός να διαβάζει μεταξύ των γραμμών και να διακρίνει μεταξύ συμβολισμού και γεγονότος, θα παραπλανηθεί και το έργο του θα είναι άχρηστο. Αυτό έγινε σκόπιμα· γιατί η θεραπευτική τέχνη – όταν εφαρμόζεται τέλεια με ακριβείς φόρμουλες – μπορεί να είναι επικίνδυνη. Πρέπει να θυμάστε ότι αν και η ενέργεια είναι σκέψη, είναι επίσης από μια ανώτερη σκοπιά, πυρ. Η όλη τεχνική, η διαδικασία και οι φόρμουλες πρέπει ν’ ανακαλυφθούν, να υποβληθούν σε πείραμα και τα αποτελέσματα να σημειωθούν προτού μπορέσει να συμβεί αληθινή πνευματική θεραπεία· όταν η έρευνα αυτή συμπληρωθεί, θα είναι ασφαλέστερη απ’ ό,τι είναι σήμερα. Στο μεταξύ πολύ καλό θα προκύψει και πολλά θα μαθευτούν, αν όσοι ενδιαφέρονται, διαβάσουν, μελετήσουν, διαλογισθούν, πειραματισθούν προσεκτικά κι έτσι δομήσουν βαθμιαία την τόσο αναγκαία αυτή επιστήμη σαν συνεταίρο της ιατρικής επιστήμης των σύγχρονων καιρών. Ας εξετάσουμε τώρα το Νόμο IX. Στο Νόμο IX και στον Έκτο Κανόνα θα ασχοληθούμε με τόσο βασικά θέματα, ώστε το πρόβλημά μας θα είναι να διατυπώσουμε τη διδασκαλία με τόσο ακριβή τρόπο ώστε

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

449

να χειρισθούμε απέραντα ζητήματα με συντομία και ταυτόχρονα να εμφανισθούν καθαρά και απλά. Ο νόμος αυτός είναι στην πραγματικότητα ένας ορισμός του Νόμου της Εξέλιξης, αλλά δίνεται από την πνευματική σκοπιά. Ο Νόμος της Εξέλιξης – όπως νοείται κοινά – αφορά την εξέλιξη της μορφικής όψης καθώς προσαρμόζεται βαθμιαία για να καταστεί εκπρόσωπος ή έκφραση της ψυχικής ενέργειας κι αργότερα της εναδικής ενέργειας. Αυτός ο νόμος που θα μπορούσε να ονομασθεί Νόμος της Τελείωσης, ασχολείται με τις ενδότερες ενέργειες οι οποίες ευθύνονται για τη λειτουργία του Νόμου της Εξέλιξης. Είναι η ανώτερη όψη ή το καθοριστικό αίτιο της κατώτερης· οι επικουρικοί νόμοι του Νόμου της Τελείωσης ονομάζονται αόριστα (από το νεόφυτο) πνευματικοί νόμοι, αλλά γι’ αυτούς γνωρίζει λίγα και τους ενοποιεί όλους στο νου του υπό τη γενική ιδέα ότι είναι έκφραση της αγαπητικής όψης της Θεότητας. Αυτή ουσιαστικά αληθεύει από τη σκοπιά της ποιότητας, αν αναγνωρισθεί ταυτόχρονα ότι η αγαπητική όψη είναι ουσιαστικά καθαρός λόγος κι όχι συγκινησιακό αίσθημα που εκφράζεται με καλές πράξεις. Ο κανόνας που συνοδεύει αυτό το νόμο ασχολείται με τη σχέση αγάπης και θέλησης και είναι συνεπώς μεγάλης σπουδαιότητας για το μυημένο. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω εδώ ότι μόνο ο μυημένος είναι αληθινός θεραπευτής και συνεπώς οι δύο τελευταίοι νόμοι (Νόμος IX και Χ) μπορούν να κατανοηθούν αληθινά μόνο απ’ το μυημένο μαθητή. Είναι όμως εξαιρετικά ενδιαφέροντες διανοητικά για τον αρχάριο, τον ερευνητή και το ζηλωτή, γιατί (θεωρητικά τουλάχιστον) μπορεί να συλλάβει ένα μέρος της έννοιάς τους, παρότι είναι ακόμη ανίκανος να “τηρήσει το νόμο” – νοούμενο πνευματικά. ΝΟΜΟΣ IX Η τελειότητα ελκύει ατέλεια στην επιφάνεια. Το αγαθό απομακρύνει πάντοτε το κακό από τη μορφή του ανθρώπου σε χρόνο και χώρο. Η χρησιμοποιούμενη μέθοδος από το Τέλειο Ον κι αυτή που χρησιμοποιείται από το Αγαθό είναι η αβλάβεια. Αυτή δεν είναι αρνητικότητα αλλά τέλεια ισορροπία, μια πλήρης άποψη και θεία κατανόηση. Αυτός ο νόμος είναι εξαιρετικά απλός κι εννοεί ακριβώς αυτό που λέει. Μπορεί να ερμηνευθεί κατά δύο τρόπους: 1. Αφορά την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου με το μέσον της μορφής και τον τρόπο ή το νόμο δια του οποίου απομακρύνεται το λανθάνον άδραγμα της ύλης – που είναι εμποτισμένη με ιδιοτέλεια και μ’ όλα όσα αναγνωρίζονται σαν κακό – και ο άνθρωπος στέκει ελεύθερος. 2. Μπορεί επίσης να ερμηνευθεί με όρους του θεραπευτή και του ασθενή. Συχνά το αποτέλεσμα της δράσης και γνώσης του αληθινού θεραπευτή είναι να φέρει στην επιφάνεια (σε οξεία μορφή) το κακό (την ασθένεια) μέσα στη μορφή. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι είτε η εξάλειψη της ασθένειας και η εξασφάλιση της υγείας, είτε η μορφή θα υποκύψει στην αύξηση της δυσχέρειας και πιθανότατα ο

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

450

ασθενής θα πεθάνει. Είναι συνεπώς ευτύχημα ότι ο μέσος θεραπευτής είναι τόσο ασήμαντος, ώστε δεν υφίσταται μια τέτοια φρικτή δυνατότητα. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται υπό το Νόμο της Τελείωσης ονομάζεται “τέλεια αβλάβεια” κι αυτή ήταν πάντα η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε απ’ τον Χριστό, το Τέλειο Ον. Δεν είναι η αβλάβεια που σας συνιστώ τόσο συχνά όταν μιλώ σε ζηλωτές, αλλά μια αβλάβεια που επιβάλλεται απ’ τον πνευματικό άνθρωπο και το φυσικό του πεπρωμένο. Είναι μια αγνόηση της συνέπειας ή του αποτελέσματος πάνω στη μορφική φύση. Σας είπα συχνά ότι η Ιεραρχία εργάζεται μόνο με την πνευματική φύση ή με την ψυχή της ανθρωπότητας κι ότι – για το Διδάσκαλο – η μορφή θεωρείται σχετικά άνευ σημασίας. Η αποδέσμευση από την τριπλή μορφή θεωρείται πάντοτε από τον πνευματικό άνθρωπο σαν το μεγαλύτερο δυνατό αγαθό, αρκεί να έλθει σύμφωνα με το νόμο, σαν αποτέλεσμα του πνευματικού του πεπρωμένου και της καρμικής απόφασης· δεν πρέπει να έλθει σαν αυθαίρετη πράξη ή σαν διαφυγή απ’ τη ζωή και τις συνέπειές της στο φυσικό πεδίο, ή σαν αυτοεπιβολή. Της παράξενης αυτής λειτουργίας του Νόμου της Τελείωσης (παράξενης απ’ την περιορισμένη σκοπιά του ανθρώπου) ο πόλεμος (1914-1945) ήταν ένα κτυπητό παράδειγμα. Εκατομμύρια πέθαναν· περισσότερα εκατομμύρια υπέφεραν σκληρά στη μορφική τους φύση και πολλά περισσότερα εκατομμύρια υπέστησαν (κι ακόμη υφίστανται) τη νοητική αγωνία της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας και της φτώχειας. Ωστόσο προέκυψαν δύο μεγάλα αποτελέσματα πνευματικής φύσης, σύμφωνα με το Νόμο της Τελείωσης: 1. Οι ψυχές αποδεσμεύθηκαν από έναν οπισθοδρομικό και παρακμάζοντα πολιτισμό – γιατί τέτοιος είναι ο εκθειαζόμενος πολιτισμός σας απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας – και θα επανέλθουν σε καλύτερα σώματα σ’ έναν πολιτισμό και μια κουλτούρα περισσότερο σύμφωνη με τις ανάγκες του πνευματικού ανθρώπου. Ο κύριος λόγος για τον οποίο έγινε μια τόσο πλήρης καταστροφή των παλιών μορφών (φυσικών, συναισθηματικών και νοητικών) είναι ότι συνιστούσαν μια ολοσχερή φυλάκιση της ψυχής και εμπόδιζαν κάθε αληθινή ανάπτυξη για τις μάζες των ανθρώπων. 2. Απ’ τον πλούσιο ως τον πτωχό, απ’ το νοήμονα ως τον αμαθή ένα πράγμα συλλαμβάνεται πλέον καθαρά και θα χρωματίζει αυξητικά την ανθρώπινη σκέψη: η ευτυχία και η επιτυχία δεν εξαρτώνται από την κατοχή πραγμάτων ή από τα υλικά αγαθά. Αυτή η ιδέα είναι το λάθος της οργανωμένης εργατικής τάξης καθώς μάχεται κι απεργεί για περισσότερα χρήματα για να ζήσει πλουσιότερα· είναι επίσης το λάθος του ευρέος κοινού καθώς αντιδρά στη δράση της εργατικής τάξης, γιατί εξεγείρεται ενάντια στην περικοπή της σταθερής εισροής υλικών αγαθών. Η ανθρωπότητα έκανε αυτό το λάθος για ανείπωτους αιώνες κι έσφαλε σοβαρά με την έμφασή της σ’ ό,τι ωφελεί τη μορφή. Αυτό είναι το καλό της Ρωσσικής θέσης καθώς πολεμά τον καπιταλισμό και θέτει έμφαση στην εκπαίδευση. Ωστόσο η σκληρότητα και η ασπλαχνία της και (πάνω απ’ όλα) η κατάργηση των δικαιωμάτων των πολιτών σε ορισμένες ουσιαστικές ελευθερίες μπορεί τελικά να εξουδετερώσει την ομορφιά και την ελπίδα του αρχικού ιδεαλισμού. Η Ρωσσία έχει ορθό ιδεαλισμό, αλλά σφάλλει βασικά και τρομερά στις τεχνικές της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

451

Μεγάλη Βρετανία βρίσκονται σε ένα ενδιάμεσο σημείο. Έχουν ένα όραμα αλλά δε γνωρίζουν πώς να το υλοποιήσουν και να το κάνουν αληθινό, γιατί δεν ευνοούν (κι ορθά) ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Το καπιταλιστικό πνεύμα και ο λανθάνων φασισμός των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί αυτή την εποχή μια συγκεκριμένη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και οι καπιταλιστές εμποδίζουν τις προσπάθειες των ανθρώπων καλής θέλησης. Η Μεγάλη Βρετανία είναι προς το παρόν ανίσχυρη, οικονομικά κατεστραμμένη, η παλιά ιμπεριαλιστική πολιτική της έχει ολοκληρωτικά απορριφθεί και ο λαός της είναι αποθαρρημένος είναι συνεπώς τόσο απασχολημένη με τον αγώνα για ζωή (και θα ζήσει), ώστε υπάρχει λίγος χρόνος, ενδιαφέρον ή διαθέσιμη ενέργεια για να κάνει το όραμά της αληθινό. Υπάρχει πάντα, όπως ξέρετε, αντιστοιχία μεταξύ του ανθρώπου ατομικά και του κόσμου των ανθρώπων σαν σύνολο. Όπως ακριβώς σήμερα κάθε ανθρώπινο ον πρακτικά έχει κάποιο φυσικό ελάττωμα – μάτια, αυτιά, δόντια ή κάποιας φύσης σωματική ασθένεια – έτσι και η ανθρωπότητα είναι ασθενής και προσμένει θεραπεία. Η θεραπεία θα επέλθει με το μέσον του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου και των ανθρώπων καλής θέλησης με τη βοήθεια της Ιεραρχίας, απ’ το πλανητικό κέντρο της οποίας θα αντληθούν οι θεραπευτικές ενέργειες. Η ατέλεια έχει ανασυρθεί στην επιφάνεια· τα κακά που πρέπει να εξαλειφθούν είναι γνωστά στον καθένα κι όλα αυτά έχουν συμβεί υπό την επίδραση του Νόμου της Τελείωσης. Ασχολούμαι εδώ μάλλον με τη γενική κατάσταση παρά με την ατομική σχέση θεραπευτή και ασθενή. Το κάνω για τον απλό λόγο ότι μόνο ένας μυημένος με πείρα και κατανόηση μπορεί να τηρήσει αυτό το νόμο ή να υπακούσει αυτό τον κανόνα και τέτοιοι υπάρχουν πολύ λίγοι σήμερα στη γη. Η ευπάθεια της ανθρωπότητας σαν φυλής και σαν αποτέλεσμα αιώνων λανθασμένης διαβίωσης, ιδιοτελών σκοπών και απληστίας δημιούργησε μια μάζα φυσικών ασθενειών· σήμερα εκατομμύρια παιδιών γεννιούνται είτε έκδηλα άρρωστα είτε με το σπέρμα της ασθένειας μέσα τους. Όταν το κακό που έκανε αισθητή την παρουσία του κι όταν οι ατέλειες που ανασύρθηκαν στην επιφάνεια, θεραπευθούν ή οδηγηθούν πίσω στον τόπο τους, τότε – και μόνο τότε – οι φυσικές ασθένειες θα τερματισθούν ή θα υποχωρούν εύκολα στη θεραπεία. Εξετάζοντας το γενικό θέμα της ατέλειας και του κακού, ασχολούμαστε εδώ με αίτια (κι αυτό πρέπει να κάνει πάντοτε ο μυημένος)· όταν τα αίτια αυτά εξαλειφθούν, τότε τα αποτελέσματα επίσης θα εξαφανισθούν. Η Χριστιανική Επιστήμη και η Ενότητα έχουν συνεπώς δίκιο στη γενική τους θεωρία και τις θέσεις, αλλά σφάλλουν τελείως στις εμφάσεις και τις μεθόδους τους. Μακροπρόθεσμα όλο το έργο που κάνουν σήμερα θα είναι σχετικά μάταιο εκτός στο βαθμό που διατηρούν και εξαγγέλλουν το Νόμο της Τελείωσης, ακόμη κι όταν το κάνουν με συγκεχυμένο τρόπο και η διδασκαλία τους χρωματίζεται με καθολική ιδιοτέλεια. Συχνά σας ειπώθηκε ότι υπάρχουν δύο τρόποι επίτευξης: ο μακρύς σκληρός δρόμος της εξέλιξης, στον οποίο απαιτούνται αιώνες για να φθάσουμε σε σχετικά μικρά αποτελέσματα, ή ο σύντομος ο οποίος είναι ο σκληρότερος αλλά πολύ ταχύτερος δρόμος της μύησης. Για αιώνες παρέμενε το ερώτημα (ένα σημείο διένεξης, όπως

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

452

λέτε;) αν ο κόσμος των ανθρώπων θα διάλεγε (και θα ήταν καλύτερα να διαλέξει) την αργή αλλά ασφαλή μέθοδο. Είναι μια μέθοδος στην οποία η ατέλεια εξαλείφεται βαθμιαία, χωρίς μεγάλη ένταση και με μικρή προσπάθεια από μέρους του ανθρώπου. Είναι ένας τρόπος δια του οποίου το καλό κατανοείται αργά και το κακό απομακρύνεται αργά, πολύ αργά. Στο συνηθισμένο εξελικτικό σύστημα η θέληση-γιατο-καλό της Σαμπάλλα κάνει αμυδρά αισθητή την παρουσία της και πολλοί, πάρα πολλοί αιώνες θα είχαν παρέλθει για την ανθρωπότητα προτού μπορέσει να επιτευχθεί ακόμη και το τωρινό σημείο της ανθρώπινης ανάπτυξης. Αλλά συνέβη κάτι που δεν είχε προβλεφθεί ακόμη και από την Ιεραρχία. Στη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων ολόκληρη η εικόνα άλλαξε. Οι άνθρωποι ατομικά, σε επαρκείς αριθμούς, πέτυχαν τη μύηση και εισήλθαν στα Άσραμ των Διδασκάλων και με την απόφαση των επιτυχημένων αυτών ζηλωτών και λόγω της συνεχής τους δράσης αποφασίσθηκε απ’ αυτούς ότι για την ανθρωπότητα θα έπρεπε να δοκιμασθεί η ταχεία σκληρή οδός. Από την εποχή εκείνη παρουσιάζονται τρεις παράγοντες: 1. Ο παράγων της τεράστιας προόδου στην ανύψωση της συνείδησης του ανθρώπινου γένους μαζικά σε ανώτερα διανοητικά επίπεδα. Αυτό επιμαρτυρείται απ’ την ανάπτυξη της εκπαίδευσης, τις ανακαλύψεις της επιστήμης και τον έλεγχο του υλικού πεδίου και του αέρα. 2. Ο παράγων της παγκόσμιας δυστυχίας, της οικονομικής καταστροφής, των παγκόσμιων πολέμων, των φυσικών κατακλυσμών και των μυριάδων περιστατικών και δυσχερειών που καθιστούν την ατομική ζωή, την εθνική ζωή και την πλανητική ζωή τόσο σκληρή αυτές τις μέρες. Κανένας δεν εξαιρείται και δεν επιδεικνύεται καμιά διάκριση. 3. Ο παράγων της αύξησης της γνώσης για την Ιεραρχία και πάνω απ’ όλα για το πνευματικό Σχέδιο. Αυτό απαίτησε από τους εργαζόμενους ζηλωτές και μαθητές την παρουσίαση ενός στόχου για τον άνθρωπο συν την περιγραφή των τεχνικών της Ατραπού με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Αυτό δε συντελέσθηκε από τις θρησκευτικές εκκλησιαστικές ομάδες του κόσμου, αλλά από μέλη των Άσραμ. Ό,τι έκαναν οι εκκλησίες ήταν να διατηρήσουν στην κοινή γνώμη το γεγονός του Υπερβατικού Θεού, αγνοώντας το γεγονός του Ενυπάρχοντος Θεού, να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Χριστού, παρωδώντας τη διδασκαλία Του και να διδάξουν το γεγονός της αθανασίας, αγνοώντας το Νόμο της Επαναγέννησης. Η ανθρωπότητα προοδεύει συνεπώς γοργά στην Ανοδική Οδό και δύο πράγματα μπορούν να θεωρηθούν σαν συνέπειες: πρώτο, ότι οι ατέλειες και το κακό (οι πρώτες λανθάνουσες και το δεύτερο ενεργό αν και σε υποχώρηση) θα γίνονται όλο και περισσότερο φανερά στο νοήμονα άνθρωπο και δεύτερο, ότι ο τρόπος της εξάλειψής τους θα γίνεται επίσης γνωστός. Δεν ασχολούμαι εδώ με τη φύση της ατέλειας ή το σκοπό του κακού. Χρειάζεται μήπως να τονίσω σ’ οποιονδήποτε απ’ τους αναγνώστες μου πόσο αναπόφευκτη είναι η παρουσία αμφότερων; Θα μπορούσα να τονίσω ότι η ατέλεια είναι εγγενής στη φύση

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

453

της καθαυτής ύλης κι αποτελεί κληρονομιά από ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα. Θα μπορούσα να υποδείξω ότι το κακό εκπορεύεται από εκείνη την ιεραρχία των κακών Δυνάμεων, που είναι η υλική αντιστοιχία της πνευματικής Ιεραρχίας· συνδέεται με το γεγονός ότι όλα τα πεδία μας απαρτίζονται από ουσία του κοσμικού φυσικού πεδίου. Θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι όταν η ατέλεια της ύλης κατανοηθεί και διορθωθεί κι όταν το ενδιαφέρον και η έμφαση της ανθρωπότητας απομακρυνθεί απ’ τις υλικές συνθήκες, τότε οι Δυνάμεις του Κακού δε θα έχουν τίποτε στους τρεις κόσμους (τα τρία κατώτερα επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου) πάνω στο οποίο να εργασθούν· δε θα υπάρχει τίποτε για να επηρεάσουν και δε θα υφίσταται τότε κανένας τρόπος επιρροής των ανθρώπων όσον αφορά το κακό. Δεν μπορώ να προσδοκώ από σας αυτή την εποχή να κατανοήσετε το νόημα των λόγων μου. Σχετίζονται όμως με τα λόγια της Μεγάλης Επίκλησης που λέει “και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού”. Υπάρχει μια θύρα προς το βασίλειο του κακού και το σκοτάδι, όπως υπάρχει και μια θύρα προς τον κόσμο της καλοσύνης και του φωτός· ο διάβολος είναι για τον αφιερωμένο και αφοσιωμένο στο κακό άνθρωπο ό,τι είναι ο Ένοικος στο Κατώφλι για τον πνευματικό ζηλωτή. Το κύριο έργο της πνευματικής Ιεραρχίας ήταν πάντοτε να στέκει μεταξύ των Δυνάμεων του Κακού και της ανθρωπότητας, να φέρνει την ατέλεια στο φως, έτσι ώστε το κακό να μην μπορεί “να βρει θέση” για δράση και να κρατά τη θύρα ανοικτή προς το πνευματικό βασίλειο. Αυτό το έκανε η Ιεραρχία με μικρή βοήθεια από την ανθρωπότητα· η κατάσταση αυτή άλλαξε πλέον και ο παγκόσμιος πόλεμος ήταν το σύμβολο και η εγγύηση αυτής της αλλαγής· σ’ αυτόν οι Δυνάμεις του Φωτός, τα Ηνωμένα Έθνη, πολέμησαν τις Δυνάμεις του Κακού πάνω στο φυσικό πεδίο και τις κατατρόπωσαν. Ο πόλεμος είχε μια πολύ μεγαλύτερη πνευματική σημασία απ’ ό,τι ως τώρα έγινε αντιληπτό. Σημάδεψε ένα παγκόσμιο σημείο στροφής· αναπροσανατόλισε την ανθρωπότητα στο καλό· απώθησε τις Δυνάμεις του Κακού και αποσαφήνισε (κι αυτό ήταν νέο και αναγκαίο) την αληθινή διάκριση μεταξύ καλού και κακού κι αυτή όχι με θεολογική έννοια – όπως δηλώνεται απ’ τους εκκλησιαστικούς σχολιαστές – αλλά πρακτικά και φανερά. Καταδεικνύεται από την καταστρεπτική οικονομική κατάσταση και την απληστία των ιθυνόντων σε κάθε χώρα. Ο κόσμος των ανθρώπων αφυπνίσθηκε (με την έκδηλη διάκριση μεταξύ καλού και κακού) στο γεγονός της υλιστικής εκμετάλλευσης, στην έλλειψη πραγματικής ελευθερίας και στα δικαιώματα, που ακόμη δε διεκδικήθηκαν, του ατόμου. Η ικανότητα του ανθρώπου να ανθίσταται στη δουλεία έγινε παντού φανερή. Το ότι οι αγωνιστές της ελευθερίας χρησιμοποιούν λανθασμένες μεθόδους και προσπαθούν συχνά να πολεμήσουν το κακό με το κακό, είναι τελείως αληθινό, αλλά αυτό δείχνει μόνο μια μεταβατική τεχνική και μια πρόσκαιρη φάση· είναι πρόσκαιρη απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας (παρότι μακρά απ’ τη σκοπιά των ανθρώπων στους τρεις κόσμους), αλλά δε χρειάζεται να είναι μακρά σήμερα. Τόσο μεγάλη υπήρξε η πρόοδος του ανθρώπου στη διάρκεια των περασμένων διακοσίων χρόνων, ώστε η Αίθουσα Συμβουλίου στη Σαμπάλλα αναγκάσθηκε να τη

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

454

σημειώσει. Σαν αποτέλεσμα αυτής της προσοχής από τις Μεγάλες Ζωές γύρω από τον Σανάτ Κουμάρα και του ενδιαφέροντός Τους στις υποθέσεις των ανθρώπων συνέβησαν δύο πράγματα: 1. Η βουλητική όψη της θειότητας έκανε την πρώτη συγκεκριμένη και άμεση επαφή της με τον ανθρώπινο νου. Η κρούση ήταν άμεση και δεν παρεξέκλινε – όπως γινόταν ως τότε – στην Ιεραρχία κι από εκεί στην ανθρωπότητα. Τα αποτελέσματα ήταν ανάλογα με τον τύπο του ανθρώπου ή της ομάδας που ανταποκρίθηκε ή αντέδρασε σ’ αυτή την επαφή· ήταν πολύ καλά ή εξαιρετικά κακά. Εμφανίσθηκαν μεγάλοι και καλοί άνθρωποι και διακήρυξαν τις απαιτούμενες για τη Νέα Εποχή αλήθειες και απ’ αυτούς μπορούμε να μνημονεύσουμε τον Λίνκολν, τον Ρούζβελτ, τον Μπράουνιγκ, τον Μπριάν και πολλούς άλλους μικρότερης σπουδαιότητας. Διεφθαρμένοι και κακοί άνθρωποι εμφανίσθηκαν επίσης, όπως ο Χίτλερ και η ομάδα που συγκέντρωσε γύρω του και προξένησε πολύ κακό πάνω στη Γη. 2. Ταυτόχρονα η θέληση-για-το-καλό απ’ τη Σαμπάλλα εφέλκυσε τη λανθάνουσα καλή θέληση του ανθρώπου, έτσι ώστε σήμερα κι αυξανόμενα τα τελευταία εκατό χρόνια απλώθηκε στη Γη η καλοσύνη της καρδιάς, η ευγένεια στη δράση, η μέριμνα για τους άλλους και η μαζική δράση για την προαγωγή της ανθρώπινης ευημερίας. Η ανάδυση της ατέλειας και η σχεδιασμένη προσπάθεια του κακού παραλληλίστηκε από την εμφάνιση του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου και την προετοιμασία που κάνει η Ιεραρχία για την εξωτερίκευσή της στο φυσικό πεδίο. Αυτή τη στιγμή η Ιεραρχία είναι εξαιρετικά ισχυρή· τα Άσραμ της είναι γεμάτα μυημένους και μαθητές και η περιφέρεια ή το μαγνητικό της πεδίο προσελκύει αναρίθμητες χιλιάδες ζηλωτών. Ο πόλεμος κατάφερε ένα θανάσιμο πλήγμα στο υλικό κακό και το άδραγμά του πάνω στην ανθρωπότητα εξασθένησε πολύ. Μη συγχέετε το κακό με τις δραστηριότητες των γκάγκστερ ή των εγκληματιών. Οι εγκληματίες και οι γκάγκστερ είναι αποτέλεσμα των εμφανιζόμενων μαζικών ατελειών· είναι θύματα άγνοιας, κακού χειρισμού στην παιδική ηλικία και παρανόησης των ορθών ανθρώπινων σχέσεων ανά τους αιώνες· ο Νόμος της Επαναγέννησης θα τους οδηγήσει τελικά στο δρόμο του καλού. Οι αληθινά κακοί άνθρωποι είναι εκείνοι που εξαναγκάζουν σε μια επάνοδο στους παλιούς κακούς τρόπους, που προσπαθούν να κρατήσουν τους συνανθρώπους τους σε δουλεία του ενός ή του άλλου είδους, που εμποδίζουν την έκφραση της μιας ή και των Τεσσάρων Ελευθεριών, που κερδίζουν υλικά πλούτη σε βάρος των εκμεταλλευόμενων, ή που επιζητούν να κρατήσουν για τον εαυτό τους και για κέρδος το προϊόν της γης κι έτσι να καταστήσουν τις τιμές των αναγκαίων για τη ζωή απαγορευτικές για όσους δεν έχουν προικισθεί με πλούτη. Όσοι εργάζονται, σκέφτονται και σχεδιάζουν μ’ αυτό τον τρόπο βρίσκονται σε κάθε χώρα και είναι συνήθως ευυπόληπτοι λόγω του πλούτου και της επιρροής τους· ωστόσο αμαρτάνουν εναντίον του φωτός κι όχι από άγνοια· οι στόχοι τους είναι υλικοί κι όχι πνευματικοί. Είναι σχετικά λίγοι σε σύγκριση με τα αναρίθμητα εκατομμύρια των ανθρώπων, αλλά είναι εξαιρετικά ισχυροί· είναι πολύ ευφυείς αλλά αδίστακτοι και μέσα απ’ αυτούς εργάζονται οι Δυνάμεις του Κακού, παρεμποδίζοντας την πρόοδο,

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

455

προκαλώντας τη φτώχεια, εκτρέφοντας τα μίση και τις ταξικές διακρίσεις, υποθάλποντας τις φυλετικές διαφορές για τους σκοπούς τους και διατηρώντας την άγνοια σε ισχύ. Το αμάρτημά τους είναι μεγάλο, αλλά τους είναι σκληρό ν’ αλλάξουν γιατί η δύναμη και η θέληση-για-δύναμη (καθώς αντιστρατεύεται τη θέληση-για-τοκαλό) είναι ένας κυρίαρχος παράγων που ελέγχει τα πάντα στη ζωή τους· οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται σήμερα ενάντια στην ενότητα των Ηνωμένων Εθνών με την απληστία τους, την απόφασή τους να εξουσιάζουν τις πρώτες ύλες της γης (όπως το πετρέλαιο, τον ορυκτό πλούτο και την τροφή) κι έτσι κρατούν το λαό σε αδυναμία και υποσιτισμό. Αυτοί οι άνθρωποι που συναντώνται σε κάθε έθνος, κατανοούνται πλήρως μεταξύ τους και συνεργάζονται σε μεγάλες κοινοπραξίες για να εκμεταλλευθούν τα πλούτη της γης σε βάρος της ανθρωπότητας. Η Ρωσσία είναι σήμερα μοναδικά ελεύθερη από τέτοιους ανθρώπους, έτσι δεν αναφέρομαι εδώ στην αχανή αυτή χώρα, όπως πολλοί απ’ τους εχθρούς της θα μπορούσαν να υποθέσουν. Η Ρωσσία κάνει μεγάλα λάθη, αλλά είναι τα λάθη του φανατικού ιδεολόγου ή του γκάγκστερ που αμαρτάνει λόγω άγνοιας, ανωριμότητας ή μανίας για τα κακά πράγματα που τον περιβάλλουν. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ’ το κακό με το οποίο ασχολούμαι και δε θα διαρκέσει, γιατί η Ρωσσία θα μάθει· οι άλλοι δε μαθαίνουν. Χρησιμοποίησα το παραπάνω παράδειγμα για να καταστήσω το θέμα μου κάπως σαφέστερο. Το όλο πρόβλημα του κακού είναι ωστόσο απέραντο για να το εξετάσουμε εδώ, ούτε είναι σκόπιμο ή συνετό να συζητούμε για την πηγή του κακού (όχι της ατέλειας), τη Μαύρη Στοά. Η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη και ο προφορικός λόγος μπορεί ν’ αποβεί δυναμικά εφελκυστικός· συνεπώς μέχρι να γίνει κανείς μέλος της Μεγάλης Λευκής Στοάς είναι συνετό ν’ αποφεύγει την εξέταση δυνάμεων αρκετά ισχυρών για να χρησιμοποιήσουν με νοημοσύνη τη λανθάνουσα ατέλεια της ανθρωπότητας και να επιβάλουν το τεράστιο κακό του πολέμου, με όλα τα αποτελέσματα και τις μακροπρόθεσμες συνέπειές του στην ανθρωπότητα. Η Μαύρη Στοά είναι πρόβλημα της Λευκής Στοάς κι όχι πρόβλημα της ανθρωπότητας· επί αιώνες η Ιεραρχία χειρίσθηκε αυτό το πρόβλημα και είναι τώρα σε διαδικασία επίλυσής του. Είναι ωστόσο ουσιαστικά το κύριο μέλημα και πρόβλημα της Σαμπάλλα, γιατί συνδέεται με την όψη θέληση και μόνο η θέληση-για-το-καλό επαρκεί για να εξαλείψει και να εκμηδενίσει τη θέληση-για-το-κακό. Η καλή θέληση δεν αρκεί, παρότι η ενωμένη και επικλητική έκκληση των ανθρώπων καλής θέλησης σ’ ολόκληρο τον κόσμο – που αυξανόμενα εκφέρεται δια της Μεγάλης Επίκλησης – θα χρησιμεύσει “για να σφραγίσει την πύλη του κακού”. Πίσω απ’ αυτή τη θύρα και σε σχέση με τις δυνάμεις που είναι σφραγισμένες εκεί (και κινητοποιημένες), η Ιεραρχία είναι αποτελεσματική· οι μέθοδοι και οι τρόποι με τους οποίους προστατεύει την ανθρωπότητα από το κινητοποιημένο κακό και βαθμιαία απωθεί το κακό, δε θα ήταν δυνατό να κατανοηθούν από εσάς που δεν περάσατε ακόμη από τη θύρα που οδηγεί στην Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης. Τι να πω σχετικά με την αβλάβεια; Δε μου είναι εύκολο να σας δείξω ή ν’ αποδείξω

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

456

την αποτελεσματικότητα της ανώτερης όψης, σπείρας ή φάσης της αβλάβειας όπως χρησιμοποιείται απ’ την Ιεραρχία υπό τη διεύθυνση του Τέλειου Όντος, του Χριστού. Η αβλάβεια με την οποία ασχολήθηκα προηγουμένως σχετίζεται με τις ατέλειες με τις οποίες παλεύει η ανθρωπότητα και σας είναι δύσκολο να την εφαρμόσετε σ’ όλες τις περιστάσεις, όπως καλά γνωρίζετε. Η αβλάβεια στην οποία αναφέρομαι σε σχέση με σας δεν είναι μια αρνητική ή γλυκιά ή ευγενική δραστηριότητα, όπως πολλοί πιστεύουν· είναι μια κατάσταση του νου και η οποία με κανέναν τρόπο δεν αποκλείει τη σταθερή ή ακόμη τη δραστική δράση· αφορά το κίνητρο και συνεπάγεται την απόφαση όπως το κίνητρο πίσω από κάθε δραστηριότητα να είναι η καλή θέληση. Αυτό το κίνητρο μπορεί να οδηγήσει σε θετική και συχνά δυσάρεστη δράση ή ομιλία, αλλά εφόσον η αβλάβεια και η καλή θέληση ρυθμίζουν τη νοητική προσέγγιση, μόνο καλό μπορεί να προκύψει. Σε μια υψηλότερη στροφή του σπειροειδούς η Ιεραρχία χρησιμοποιεί επίσης την αβλάβεια, αλλά αυτή συνδέεται με τη θέληση-για-το-καλό και συνεπάγεται τη χρήση της δυναμικής ηλεκτρικής ενέργειας υπό τη διεύθυνση της ενόρασης· αυτός ο τύπος ενέργειας δεν έρχεται ποτέ σε δράση απ’ τον άνθρωπο· είναι μια ενέργεια που δεν μπορεί ακόμη να χειρισθεί. Αυτός ο τύπος αβλάβειας βασίζεται σε πλήρη αυτοθυσία κατά την οποία η θέληση-για-θυσία, η θέληση-για-το-καλό και η θέληση-για-δύναμη (οι τρεις φάσεις της όψης θέληση, όπως εκφράζονται δια της Πνευματικής Τριάδας) συγχωνεύονται όλες σε μια δυναμική ενέργεια με βαθιά πνευματική φύση. Η ενέργεια αυτή είναι η επιτομή της πλήρους ή τέλειας αβλάβειας όσον αφορά την ανθρωπότητα και τα δευτερεύοντα βασίλεια της φύσης, αλλά είναι εξωθητική στο αποτέλεσμά της και δυναμική στην εκμηδενιστική κρούση της όσον αφορά τις Δυνάμεις του Κακού. Μια προσεκτική αλλά εσωτερική μελέτη των τριών πειρασμών του Χριστού θα αποκαλύψει τρεις μεγάλες ευκαιρίες όπου το Τέλειο Ον, εκφράζοντας την ανώτερη αυτή αβλάβεια, ανάγκασε τον εκπρόσωπο του κακού να υποχωρήσει. Το τριπλό αυτό επεισόδιο αναφέρεται συμβολικά, αλλά έχει πραγματική φύση. Ελάχιστη σκέψη δόθηκε στις παγκόσμιες συνέπειες ανά τους αιώνες, αν ο Χριστός δεν αντιδρούσε έτσι· η εικασία έχει μικρή χρησιμότητα, αλλά μπορεί να δηλωθεί ότι ολόκληρη η πορεία της ιστορίας και της εξελικτικής προόδου της ανθρωπότητας θα είχε αλλάξει και μάλιστα μ’ ένα φρικτό και τρομερό τρόπο. Αλλά η δυναμική αβλάβεια, η έκφραση της θέλησηςγια-το-καλό και η επίδειξη της θέλησης-για-δύναμη (αναγκάζοντας το κακό να Τον αφήσει) σημάδεψε μια πολύ σημαντική κρίση στη ζωή του Χριστού. Η ιστορία του Ευαγγελίου (με τη σύνοψη των πέντε μυήσεων) αφορά την πρόοδο και το θρίαμβο του Διδασκάλου Ιησού· η ιστορία των τριών πειρασμών υποδεικνύει τη λήψη μιας ακόμη ανώτερης μύησης, της έκτης, από τον Χριστό· αυτή του χορήγησε απόλυτη κυριαρχία πάνω στο κακό κι όχι κυριαρχία πάνω στην ατέλεια· επειδή ήταν ο “Τέλειος” μπόρεσε να λάβει αυτή τη μύηση. Σας έδωσα πολλά για μια ώριμη εξέταση κι έριξα κάποιο φως σε μια μύηση για την οποία βέβαια λίγα μπορεί να είναι γνωστά. Θα ήθελα επίσης να επισύρω την προσοχή σας σε τρία θεμελιώδη απαιτούμενα για μια επιτυχή προσέγγιση σ’ αυτή τη μύηση:

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

457

τέλεια ευστάθεια, μια πλήρης άποψη και θεία κατανόηση. Θα βρείτε ενδιαφέρον να δείτε πώς οι τρεις αυτές ποιότητες πραγματώνονται σε σχέση με τους τρεις πειρασμούς· κάνοντάς το θα πέσει πολύ φως στη ζωή, τη φύση και το χαρακτήρα του Χριστού. Υπό το Νόμο της Τελείωσης μας δίνεται το κλειδί για τον πολιτισμό και τον κύκλο της εξέλιξης που εγκαινίασε – το ιδανικό του οποίου δε χάθηκε, παρότι η εφαρμογή της διδασκαλίας που έδωσε αγνοήθηκε από τις εκκλησίες και το ανθρώπινο γένος. Θα σημειώσετε επίσης ότι ένας πειρασμός συμβαίνει στην κορυφή ενός ψηλού βουνού· απ’ αυτό το ύψος τόσο ο χρόνος όσο κι ο χώρος καταργήθηκαν τελείως, γιατί η όραση του Χριστού επεκτάθηκε απ’ το παρελθόν δια του παρόντος στο μέλλον. Αυτή η κατάσταση επίγνωσης (δεν μπορώ να την ονομάσω συνείδηση, παρότι η επίγνωση δεν είναι η ακριβής λέξη) είναι δυνατή μόνο μετά την πέμπτη μύηση και φτάνει ένα υψηλό σημείο έκφρασης στην έκτη μύηση. Θα ήθελα να εξετάσω μαζί σας τη φύση των τριών απαιτήσεων που παρουσιάζονται σαν ουσιώδεις για μια ορισμένη μύηση, επειδή παρέχουν το δεσμό μεταξύ του Νόμου IX και του Έκτου Κανόνα. Ο κανόνας είναι τόσο σαφής και περιεκτικός, ώστε δε χρειάζεται μεγάλη επεξήγηση, γιατί τονίζει την ενέργεια που πρέπει να χρησιμοποιηθεί κι εκείνη που δεν πρέπει. Λέει: ΚΑΝΟΝΑΣ ΕΚΤΟΣ Ο θεραπευτής και η θεραπευτική ομάδα πρέπει να διατηρούν τη θέληση συγκρατημένη. Δεν είναι η θέληση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί, αλλά η αγάπη. Οι τρεις αυτές βασικές απαιτήσεις αφορούν την επίτευξη σε διάφορα πεδία του σύμπαντος· παρότι ασχολήθηκα μαζί τους σε σχέση με την προσέγγιση στην έκτη μύηση, έχουν – σε μια κατώτερη στροφή του σπειροειδούς – τις αντιστοιχίες τους κι έχουν συνεπώς πρακτική εφαρμογή απ’ το μυημένο μαθητή, ιδιαίτερα εκείνον που έλαβε την τρίτη μύηση. Ας τις σκεφθούμε μία προς μία: Η Τέλεια Ευστάθεια υποδεικνύει πλήρη έλεγχο του αστρικού σώματος, έτσι ώστε οι συναισθηματικές αναστατώσεις υπερνικώνται ή τουλάχιστον ελαττώνονται πολύ στη ζωή του μαθητή. Υποδεικνύει επίσης, σε ανώτερη στροφή της σπείρας, μια ικανότητα ελεύθερης λειτουργίας στα βουδδικά επίπεδα, λόγω της πλήρους απελευθέρωσης (και της επακόλουθης ευστάθειας) απ’ όλες τις επιδράσεις και παρορμήσεις που υποκινούνται στους τρεις κόσμους. Αυτός ο τύπος ή η ποιότητα της ευστάθειας υποδηλώνει – αν σκεφθείτε βαθιά – μια αφηρημένη κατάσταση του νου· τίποτε απ’ ό,τι θεωρείται σαν ατέλεια δεν μπορεί να προκαλέσει διαταραχή. Μπορείτε να αντιληφθείτε βέβαια ότι αν είστε ολοκληρωτικά ελεύθερος απ’ όλες τις συναισθηματικές αντιδράσεις, η διαύγεια του νου σας και η ικανότητά σας να σκέφτεσθε καθαρά θα αυξανόταν τρομακτικά με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Φυσικά η τέλεια ευστάθεια ενός μυημένου μαθητή και εκείνη του μυημένου Διδασκάλου είναι διαφορετικές, γιατί η μια αφορά το αποτέλεσμα ή το μη

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

458

αποτέλεσμα των τριών κόσμων και η άλλη αφορά την προσαρμοστικότητα στο ρυθμό της Πνευματικής Τριάδας· ωστόσο ο πρώτος τύπος ευστάθειας πρέπει να προηγηθεί του δεύτερου, απ’ όπου και η εξέταση του θέματος. Αυτή η τέλεια ευστάθεια (που είναι μια εφικτή επίτευξη για σας που διαβάζετε) επιτυγχάνεται με την εξάλειψη των έλξεων, των ορμών, των παρορμήσεων και των θελγήτρων της αστρικής ή συναισθηματικής φύσης κι επίσης με την πρακτική εκείνου που ανέφερα νωρίτερα: της Θείας Αδιαφορίας. Μια Πλήρης Άποψη. Αυτή αναγκαστικά και πρωταρχικά αναφέρεται στην παγκόσμια άποψη της Ενάδας κι επομένως σε ένα μυημένο ανώτερων βαθμών. Μπορεί ωστόσο να ερμηνευθεί σε μια χαμηλότερη βαθμίδα της κλίμακας της εξέλιξης και ν’ αναφερθεί στη λειτουργία της ψυχής σαν Παρατηρητή στους τρεις κόσμους και στην πλήρη σφαιρική εικόνα που ένας τέτοιος παρατηρητής επιτυγχάνει βαθμιαία. Αυτή επέρχεται με την ανάπτυξη των δύο ποιοτήτων της απόσπασης και της διάκρισης. Οι δύο αυτές ποιότητες, όταν εκφράζονται στην Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης, γίνονται Αφαίρεση και Θέληση-για-το-καλό. Μια ολοκληρωμένη άποψη – όπως βιώνεται στα ψυχικά επίπεδα – υποδεικνύει την εξάλειψη όλων των εμποδίων και την ελευθερία του μαθητή απ’ τη μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας· έχει λοιπόν δημιουργήσει έναν ανεμπόδιστο αγωγό για την εισροή αγνής αγάπης. Η τέλεια ευστάθεια, εξεταζόμενη απ’ το ίδιο επίπεδο, έχει αποβάλλει όλα τα προσκόμματα και τους συναισθηματικούς εκείνους παράγοντες που ως τώρα έφραζαν τον αγωγό κι ετοιμάζει έτσι τον Παρατηρητή να βλέπει αληθινά· ο μαθητής λειτουργεί τότε σαν ένας καθαρός αγωγός αγάπης. Η Θεία Κατανόηση πρέπει επίσης να μελετηθεί από δύο σκοπιές. Σαν ψυχική ποιότητα εμφαίνει ένα νου που μπορεί να κρατηθεί σταθερά στο φως και να αντανακλά συνεπώς τον καθαρό λόγο (καθαρή αγάπη) που χαρακτηρίζει τους στοχασμούς του Υιού του Νου, της ψυχής στο δικό της πεδίο. Στην ανώτερη Οδό του Διδασκάλου σχετίζεται μ’ εκείνη την ταύτιση που αντικαθιστά την ατομικιστική συνείδηση· όλα τα εμπόδια έχουν εξαφανισθεί κι ο μυημένος βλέπει τα πράγματα όπως είναι· γνωρίζει τα αίτια των οποίων όλα τα φαινόμενα είναι τα εφήμερα αποτελέσματα. Αυτό συνεπώς Του επιτρέπει να κατανοήσει το Σκοπό όπως εκπορεύεται απ’ τη Σαμπάλλα, όπως ακριβώς ο κατώτερος μυημένος κατανοεί το Σχέδιο όπως διατυπώνεται από την Ιεραρχία. Και οι τρεις αυτές θείες ιδιότητες είναι σε κάποιο μέτρο ουσιαστικές στην ανάπτυξη του μυημένου-θεραπευτή· πρέπει να εργάζεται για την ανέλιξή τους σαν μέρους του αναγκαίου εξοπλισμού του· πρέπει να γνωρίζει ότι όλες οι αντιδράσεις συναισθηματικής φύσης δημιουργούν έναν τοίχο ή εμπόδιο μεταξύ της ελεύθερης ροής της θεραπευτικής δύναμης και του ασθενή κι ότι το φράγμα δημιουργείται απ’ τον ίδιο κι όχι απ’ τον πάσχοντα. Τα συναισθήματα του ασθενή δεν πρέπει να έχουν κανένα αποτέλεσμα στο θεραπευτή και δεν πρέπει να τον αφήνουν να παρεκκλίνει από την έντονη συγκέντρωση που απαιτείται για το έργο του· τα συναισθήματα του πάσχοντα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

459

δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα εμπόδιο αρκετά ισχυρό ώστε να εκτρέψει τη θεραπευτική δύναμη. Μια πλήρης άποψη συνεπάγεται τουλάχιστον την προσπάθεια του μαθητή να εισδύσει στον κόσμο των αιτίων κι έτσι να μάθει (αν είναι δυνατό) τι ευθύνεται για την ασθένεια του πάσχοντα. Αυτό δε συνεπάγεται κατ’ ανάγκη τη διείσδυση σε προηγούμενες ενσαρκώσεις, ούτε και είναι ουσιώδες παρά τους ισχυρισμούς μερικών σύγχρονων και γενικά απατεώνων θεραπευτών. Υπάρχουν συνήθως αρκετές ψυχολογικές αποδείξεις ή ενδείξεις κληρονομικών τάσεων για να πληροφορήσουν το θεραπευτή και να του επιτρέψουν να αποκτήσει μια κάπως πλήρη εικόνα της κατάστασης. Είναι φανερό ότι αυτή η “διείσδυση” στα αίτια της ανωμαλίας θα είναι δυνατή μόνο αν ο θεραπευτής αγαπά αρκετά· επειδή αγαπά, έχει επιτύχει μια ευστάθεια που εξουδετερώνει τον κόσμο της πλάνης και της γοητείας. Η θεία κατανόηση είναι απλά η εφαρμογή της αρχής της καθαρής αγάπης (καθαρού λόγου) σ’ όλους τους ανθρώπους και σ’ όλες τις περιστάσεις συν την ορθή ερμηνεία των υφιστάμενων δυσχερειών στον ασθενή ή εκείνων που μπορεί να υφίστανται μεταξύ του ασθενή και του θεραπευτή. Στις απαιτήσεις αυτές θα ήθελα να προσθέσω έναν άλλο παράγοντα: εκείνον του γιατρού ή χειρούργου που είναι φυσικά υπεύθυνος για τον ασθενή. Στην ερχόμενη νέα εποχή ο θεραπευτής θα εργάζεται πάντα με την επιστημονική βοήθεια του εκπαιδευμένου γιατρού· είναι ένας παράγοντας που προκαλεί σύγχυση προς το παρόν στο μέσο σύγχρονο θεραπευτή ο οποίος ανήκει σε κάποια λατρεία ή εκφράζει κάποια ανορθόδοξη φάση θεραπευτικής. Θα γίνει λοιπόν φανερό πώς οι τρεις αυτές θείες απαιτήσεις (όταν υποβιβάζονται για χρήση του μαθητή στο σύγχρονο κόσμο) δείχνουν μια γραμμή εξάσκησης ή αυτοπειθαρχίας στην οποία όλοι πρέπει ν’ ασκούνται. Όταν κυριαρχήσουν μερικές απ’ τις αρχικές φάσεις της τριπλής αυτής επίτευξης, θα ανακαλύψουν ότι μπορούν να εφαρμόσουν με ευχέρεια τον Έκτο Κανόνα. Τι σημαίνουν τα λόγια “να διατηρούν τη θέληση συγκρατημένη”; Η όψη θέληση που εξετάζεται εδώ δεν είναι εκείνη της θέλησης-για-το-καλό και της κατώτερης έκφρασής της της καλής θέλησης. Η θέληση-για-το-καλό υποδηλώνει το σταθερό, αμετακίνητο προσανατολισμό του μυημένου μαθητή, ενώ η καλή θέληση μπορεί να θεωρηθεί σαν η έκφρασή της στην καθημερινή υπηρεσία. Η θέληση-για-το-καλό, όπως εκφράζεται από έναν ανώτερο μυημένο, είναι μια δυναμική ενέργεια που έχει κατεξοχήν ομαδικό αποτέλεσμα· γι’ αυτό το λόγο οι ανώτεροι μυημένοι σπάνια ασχολούνται με τη θεραπεία ενός ατόμου. Το έργο τους είναι πολύ δυναμικό και πολύ σπουδαίο για να τους το επιτρέψει και η ενέργεια της θέλησης που ενσωματώνει το θείο Σκοπό, θα μπορούσε ν’ αποδειχθεί καταστρεπτική στο αποτέλεσμά της πάνω σ’ ένα άτομο. Ο ασθενής δε θα ήταν ικανός να τη δεχθεί ή να την απορροφήσει. Υποτίθεται πάντως ότι η καλή θέληση χρωματίζει ολόκληρη τη στάση και τη σκέψη του θεραπευτή μαθητή. Η θέληση που πρέπει να διατηρείται συγκρατημένη είναι η θέληση της

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

460

προσωπικότητας η οποία στην περίπτωση του μυημένου μαθητή είναι πολύ υψηλής τάξης. Συνδέεται επίσης με τη θέληση της ψυχής, που εκπορεύεται απ’ τα πέταλα θυσίας του εγωικού λωτού. Όλοι οι αληθινοί θεραπευτές πρέπει να δημιουργήσουν μια θεραπευτική σκεπτομορφή και μέσα απ’ αυτή να εργάζονται συνειδητά ή ασυνείδητα. Αυτή η σκεπτομορφή πρέπει να διατηρείται ελεύθερη από μια ισχυρή χρήση της θέλησης, γιατί μπορεί (εκτός αν συγκρατείται, υποβιβάζεται, τροποποιείται ή, αν χρειασθεί, εξαλείφεται τελείως) να καταστρέψει όχι μόνο τη σκεπτομορφή που δημιουργήθηκε από το θεραπευτή, αλλά και να εγείρει ένα εμπόδιο μεταξύ του θεραπευτή και του πάσχοντα· έτσι διακόπτεται η αρχική σχέση. Μόνο ένας Χριστός μπορεί να θεραπεύει με τη χρήση της θέλησης κι Αυτός σπάνια στην πραγματικότητα θεράπευε· στις περιπτώσεις που αναφέρεται ότι το έκανε, ο λόγος Του ήταν για ν’ αποδείξει τη δυνατότητα της θεραπείας· αλλά – όπως θα σημειώσετε αν είστε εξοικειωμένοι με την ιστορία του Ευαγγελίου – δεν έδωσε οδηγίες στους μαθητές Του για την τέχνη της θεραπείας. Αυτό είναι σημαντικό. Η αυτοβουλία (άσχετα αν είναι υψηλής ποιότητας) του θεραπευτή και η αποφασιστική του προσπάθεια να θεραπεύσει τον ασθενή δημιουργεί μια ένταση στο θεραπευτή, η οποία μπορεί σοβαρά να εκτρέψει το θεραπευτικό ρεύμα της ενέργειας. Όταν αυτός ο τύπος θέλησης είναι παρών, συχνά στον άπειρο ή αμύητο θεραπευτή, ο τελευταίος τείνει ν’ απορροφήσει τη δυσχέρεια του ασθενή και να δοκιμάσει τα συμπτώματα της ανωμαλίας και του πόνου. Η θεληματική του απόφαση να βοηθήσει δρα σαν μπούμεραγκ και υποφέρει, ενώ ο ασθενής δε βοηθείται πραγματικά. Έτσι η οδηγία είναι να χρησιμοποιούμε την αγάπη κι εδώ παρουσιάζεται μια μεγάλη δυσκολία. Πώς μπορεί ο θεραπευτής να χρησιμοποιήσει αγάπη απαλλαγμένη απ’ τη συναισθηματική ή κατώτερη ποιότητά της και να τη μεταφέρει στην καθαρή της κατάσταση για τη θεραπεία του ασθενή; Μόνο εφόσον ο θεραπευτής καλλιεργήσει τις τρεις απαιτήσεις και αναπτυχθεί συνεπώς σε καθαρό αγωγό. Έχει την τάση να είναι τόσο απορροφημένος με τον εαυτό του, με τον ορισμό της αγάπης και με την απόφαση να θεραπεύσει τον πάσχοντα, ώστε αγνοεί τις τρεις απαιτήσεις. Τότε τόσο ο θεραπευτής όσο και ο ασθενής σπαταλούν το χρόνο τους. Δε χρειάζεται να στοχάζεται ή να στενοχωριέται για τη φύση της καθαρής αγάπης ή να προσπαθεί υπερβολικά έντονα να κατανοήσει ότι ο καθαρός λόγος και η καθαρή αγάπη είναι όροι συνώνυμοι, ή αν μπορεί να εκδηλώσει επαρκή αγάπη για να επιτύχει μια θεραπεία. Ας συλλογισθεί τις τρεις απαιτήσεις και ιδιαίτερα την πρώτη κι ας τις εκπληρώσει μέσα του, όσο μπορεί κι όσο το επιτρέπει το σημείο εξέλιξής του. Τότε θα γίνει ένας καθαρός αγωγός και τα εμπόδια στην εισροή της καθαρής αγάπης θα εξαφανισθούν αυτόματα, γιατί “όπως ο άνθρωπος σκέφτεται στην καρδιά του έτσι και είναι”· τότε χωρίς εμπόδιο ή δυσχέρεια η καθαρή αγάπη θα διαχύνεται απ’ αυτόν κι ο ασθενής θα θεραπεύεται – αν τέτοιος είναι ο νόμος γι’ αυτόν. Φθάνουμε πλέον στον τελευταίο και πιο μυστηριώδη νόμο από όσους σας έδωσα. Επέσυρα την προσοχή σας σ’ αυτόν νωρίτερα κι εκεί τόνισα ότι “ο τελευταίος νόμος είναι μια εξαγγελία ενός νέου νόμου που αντικαθιστά το Νόμο του Θανάτου και αφορά

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

461

μόνο εκείνους που βρίσκονται στα τελευταία στάδια της Ατραπού της Μαθητείας και στα στάδια της Ατραπού της Μύησης”. Τα τελευταία αυτά στάδια αφορούν την περίοδο μετά τη δεύτερη μύηση και πριν τη λήψη της τρίτης. Αυτός ο νόμος δεν εφαρμόζεται ποτέ εφόσον η συναισθηματική φύση μπορεί να διαταράζει τον καθαρό ρυθμό της προσωπικότητας καθώς ανταποκρίνεται στην κρούση της ψυχικής ενέργειας κι αργότερα της εναδικής. Δεν υπάρχουν λοιπόν πολλά που μπορώ να σας διευκρινίσω ως προς την πλήρη λειτουργία αυτού του νόμου, αλλά μπορώ να υποδείξω ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες κι αντιστοιχίες· αυτές θα υποθάλψουν μέσα σας την εποικοδομητική θεωρητική σκέψη, όμως ταυτόχρονα ενσωματώνουν αποδειγμένα γεγονότα για όσους από μας είναι μυημένοι μαθητές του Χριστού ή του Σανάτ Κουμάρα. ΝΟΜΟΣ Χ Ακροάσου, ω Μαθητή, την κλήση που φτάνει απ’ τον Υιό στη Μητέρα κι έπειτα υπάκουσε. Η Λέξη εκφέρεται ότι η μορφή υπηρέτησε το σκοπό της. Η αρχή του νου οργανώνεται τότε κι έπειτα επαναλαμβάνει τη Λέξη. Η αναμένουσα μορφή ανταποκρίνεται και απορρίπτεται. Η ψυχή στέκει ελεύθερη. Ανταποκρίσου, ω Εγειρόμενε, στην κλήση που φτάνει μέσα στη σφαίρα της υποχρέωσης· αναγνώρισε την κλήση που προβάλλει από το Άσραμ ή από την Αίθουσα Συμβουλίου όπου αναμένει ο ίδιος ο Κύριος της Ζωής. Ο Ήχος εκπέμπεται. Η ψυχή και η μορφή μαζί πρέπει να απαρνηθούν την αρχή της ζωής κι έτσι να επιτρέψουν στην Ενάδα να σταθεί ελεύθερη. Η ψυχή ανταποκρίνεται. Η μορφή τότε διασπά τη σύνδεση. Η Ζωή είναι πια ελεύθερη, κατέχοντας την ποιότητα της συνειδητής γνώσης και τον καρπό όλης της εμπειρίας. Αυτά είναι τα δώρα του συνδυασμού ψυχής και μορφής. Αυτός ο Νόμος Χ είναι πρόδρομος πολλών νέων νόμων που αφορούν τη σχέση της ψυχής με τη μορφή ή του πνεύματος με την ύλη· δίνεται κυρίως για δύο λόγους: 1. Μπορεί να εφαρμοσθεί από τους μαθητές κι έτσι να αποδειχθεί ότι είναι αληθινός στις μάζες των ανθρώπων και πάνω απ’ όλα στον επιστημονικό κόσμο. 2. Στο πλήθος των μαρτυριών και στον τύπο του θανάτου (που ονομάζεται σ’ αυτό το στάδιο “μεταφορά”) μπορεί να εδραιωθεί το γεγονός της Ιεραρχίας και της Σαμπάλλα. Υπάρχουν τρεις πηγές αφαίρεσης την οποία αποκαλούμε “θάνατο”, αν εξαιρέσουμε τα δυστυχήματα (που μπορεί να συνδέονται με το κάρμα άλλου ανθρώπου), τον πόλεμο (που προϋποθέτει πλανητικό κάρμα) και τις φυσικές καταστροφές (που συνδέονται ολοκληρωτικά με το σώμα εκδήλωσης του Ενός στον Οποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε). Θα ήθελα να σταματήσω εδώ σ’ αυτή τη σκέψη και να σας διευκρινίσω κάπως περισσότερο τη διάκριση μεταξύ αυτού του “αγνώστου Θεού” που εκφράζεται δια του πλανήτη σαν σύνολο και του Σανάτ Κουμάρα στον υψηλό Του τόπο στη Σαμπάλλα. Ο Σανάτ Κουμάρα είναι ο Ίδιος η ουσιαστική Ταυτότητα που ευθύνεται για τους

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

462

εκδηλωμένους κόσμους, αλλά είναι τόσο μεγάλη η εξουσία Του στις ενέργειες και τις δυνάμεις – λόγω της κοσμικής Του ανέλιξης – ώστε χρειάζεται ολόκληρο τον πλανήτη για να εκφράσει αυτό που είναι. Έχοντας πλήρη συνείδηση του κοσμικού αστρικού πεδίου και του κοσμικού νοητικού πεδίου, μπορεί να εφαρμόζει ενέργειες και δυνάμεις – υπό τον κοσμικό νόμο – που δημιουργούν, διατηρούν και χρησιμοποιούν για τους στόχους του θείου Σκοπού Του ολόκληρο τον πλανήτη. Εμψυχώνει τον πλανήτη με τη ζωή Του· διατηρεί τον πλανήτη και ό,τι υπάρχει μέσα και πάνω του με την ψυχική Του ποιότητα την οποία μεταδίδει σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε μορφή· δημιουργεί συνεχώς τις νέες μορφές που χρειάζονται για να εκφράσουν την “περισσή ζωή” και τον “αυξανόμενο σκοπό της θέλησής Του” που η πρόοδος των αιώνων καθιστά κυκλικά δυνατή. Ζούμε αυτή την εποχή σ’ έναν κύκλο κατά τον οποίο η έντονη δραστηριότητά Του χρησιμοποιεί την τεχνική της θείας καταστροφής για την αποδέσμευση της πνευματικής ζωής και ταυτόχρονα δημιουργεί τη νέα δομή του πολιτισμού που θα εκφράζει πληρέστερα την εξελικτική επίτευξη του πλανήτη και των βασιλείων της φύσης, οδηγώντας τελικά στην τέλεια έκφραση της θείας Του ζωής και σκοπού. Θα ήταν ίσως συνετό να εξετάζαμε το δέκατο αυτό το Νόμο κάπως λεπτομερειακά, όσο μπορούμε, ώστε να φθάσουμε στη σύνθεση που αποσκοπεί να μεταδώσει· έτσι θα αποκτήσουμε κάπως την αντίληψη ότι ο ίδιος ο θάνατος είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας της σύνθεσης. Είναι ουσιώδες να εγκαινιασθούν νέες ιδέες και μια νέα προσέγγιση στο όλο πρόβλημα του θνήσκειν. 1. Ακροάσου, ω Μαθητή, την κλήση που φτάνει απ’ τον Υιό στη Μητέρα κι έπειτα υπάκουσε. Μολονότι αντιλαμβανόμαστε απ’ το περιεχόμενο ότι αναφέρεται στην απόρριψη του φυσικού σώματος, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι αυτή η μορφή διατύπωσης μπορεί να υποδηλώνει περισσότερα απ’ αυτό. Μπορεί να ερμηνευθεί ότι εννοεί την όλη σχέση ψυχής και προσωπικότητας κι ότι συνεπάγεται την άμεση υπακοή της Μητρός (προσωπικότητας) στον Υιό (ψυχή). Χωρίς αυτή την άμεση υπακοή που περιλαμβάνει την αναγνώριση της εμψυχώνουσας Φωνής, η προσωπικότητα θα μείνει κουφή στην κλήση της ψυχής να εγκαταλείψει το σώμα. Δεν αναπτύχθηκε καμιά συνήθεια ανταπόκρισης. Θα σας ζητούσα να συλλογισθείτε τις συνέπειες. Γνωρίζω ότι επαναλαμβάνω όταν τονίζω ότι η όψη Μητέρα είναι η υλική όψη και η ψυχή – στο δικό της πεδίο – είναι ο Υιός. Συνεπώς αυτή η εντολή αφορά τη σχέση της ύλης και της ψυχής κι έτσι θεμελιώνει όλες τις σχέσεις που ο μαθητής πρέπει να μάθει ν’ αναγνωρίζει. Εδώ η υπακοή δεν επιβάλλεται· είναι συνάρτηση της ακοής· τότε η υπακοή ακολουθεί σαν η επόμενη ανάπτυξη. Είναι ευκολότερη διαδικασία απ’ ό,τι νομίζετε. Αυτή η διάκριση ως προς τη διαδικασία της υπακοής είναι ενδιαφέρουσα, επειδή η διαδικασία της μάθησης δια της ακοής είναι πάντοτε αργή και είναι μια από τις ποιότητες ή όψεις του σταδίου του προσανατολισμού. Η μάθηση δια της όρασης συνδέεται οριστικά με την Ατραπό της Μαθητείας και οποιοσδήποτε επιθυμεί να γίνει συνετός και αληθινός εργάτης πρέπει να μάθει να διακρίνει μεταξύ εκείνων που ακούν κι εκείνων που βλέπουν. Η αντίληψη της διαφοράς θα οδηγήσει σε βασικές αλλαγές της

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

463

τεχνικής. Στη μια περίπτωση εργάζεσθε με εκείνους που βρίσκονται σαφώς υπό την επιρροή και τον έλεγχο της Μητρός και οι οποίοι χρειάζεται να εξασκηθούν για να βλέπουν. Στην άλλη ασχολείσθε με εκείνους που έχουν ακούσει και αναπτύσσουν την πνευματική αντιστοιχία της όρασης. Είναι συνεπώς επιδεκτικοί στο όραμα. 2. Η Λέξη εκφέρεται ότι η μορφή υπηρέτησε το σκοπό της. Αυτή η λέξη ή αυτή η “πνευματική διακήρυξη” της ψυχής μπορεί να έχει ένα διπλό σκοπό: μπορεί να προκαλέσει θάνατο, ή μπορεί να καταλήξει απλά στην απόσυρση της ψυχής από το όργανό της, την τριπλή προσωπικότητα. Μπορεί συνεπώς να καταλήξει στην εγκατάλειψη της μορφής χωρίς εμψύχωση και χωρίς κανένα ένοικο στο σώμα. Όταν συμβαίνει, η προσωπικότητα (και μ’ αυτό εννοώ το φυσικό, αστρικό και νοητικό άνθρωπο) θα συνεχίσει να λειτουργεί. Αν είναι ανώτερης ποιότητας, πολύ λίγοι άνθρωποι θα αντιληφθούν ότι η ψυχή απουσιάζει. Συμβαίνει συχνά στη γεροντική ηλικία ή σε σοβαρή ασθένεια και μπορεί να διαρκέσει για χρόνια. Ενίοτε συμβαίνει σε νήπια και τότε έχετε είτε το θάνατο είτε την ηλιθιότητα, καθώς δεν υπήρξε χρόνος για την εκγύμναση των φορέων της κατώτερης προσωπικότητας. Λίγη σκέψη πάνω στις γραμμές αυτής της “εκφερόμενης λέξης” θα ρίξει πολύ φως σε περιστάσεις που θεωρούνται περίπλοκες και σε καταστάσεις συνείδησης που ως τώρα αποτελούσαν σχεδόν άλυτα προβλήματα. 3. Η αρχή του νου οργανώνεται τότε κι έπειτα επαναλαμβάνει τη Λέξη. Η αναμένουσα μορφή ανταποκρίνεται και απορρίπτεται. Στην όψη του θανάτου που εξετάζεται εδώ, ο νους δρα σαν πράκτορας εξουσίας, διαβιβάζοντας στον εγκέφαλο (όπου εδρεύει το νήμα της συνείδησης) την εντολή για εκκένωση. Αυτή μεταδίδεται τότε από τον άνθρωπο που κατέχει το σώμα στην καρδιά (όπου είναι αγκυροβολημένο το νήμα της ζωής) και τότε – όπως ξέρετε καλά – αρχίζει η διαδικασία απόσυρσης. Κανείς δε γνωρίζει ακόμη τι συμβαίνει στις άχρονες αυτές στιγμές πριν το θάνατο, γιατί κανείς δεν επέστρεψε να μας πει. Αν το έκαναν, το ερώτημα είναι: Άραγε θα τους πιστεύαμε; Η πιθανότητα είναι πως όχι. Η πρώτη παράγραφος αυτού του Νόμου Χ αφορά την έξοδο απ’ το σώμα (που υπονοεί τη μορφική όψη του τριπλού κατώτερου ανθρώπου) του μέσου νοήμονος ζηλωτή, θεωρώντας αυτό το νόμο από μια απ’ τις κατώτερες αντιστοιχίες του· ωστόσο υπό τον ίδιο Νόμο των Αντιστοιχιών ο θάνατος όλων των ανθρώπων, απ’ το χαμηλότερο τύπο ανθρώπου μέχρι και του ζηλωτή, χαρακτηρίζεται απ’ την ίδια ταυτόσημη διαδικασία· η διαφορά υπάρχει στο βαθμό συνείδησης που εκδηλώνεται – συνείδησης της διαδικασίας και της πρόθεσης. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο σ’ όλες τις περιπτώσεις: 4. Η ψυχή στέκει ελεύθερη. Αυτή η στιγμή της αληθινής ελευθερίας μπορεί να είναι σύντομη και φευγαλέα, όπως στην περίπτωση του υπανάπτυκτου ανθρώπου, ή μπορεί να είναι μακράς διάρκειας ανάλογα με τη χρησιμότητα του ζηλωτή στα εσώτερα πεδία· μ’ αυτό ασχολήθηκα

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

464

νωρίτερα και δε χρειάζεται να το επαναλάβω εδώ. Προοδευτικά, καθώς οι παρορμήσεις και οι επιρροές των τριών κατώτερων επιπέδων συνείδησης εξασθενούν, η περίοδος του αποχωρισμού γίνεται όλο και μακρύτερη και χαρακτηρίζεται από μια αναπτυσσόμενη διαύγεια σκέψης και μια αναγνώριση της ουσιαστικής ύπαρξης κι αυτή σε προοδευτικά στάδια. Αυτή η διαύγεια και η πρόοδος μπορεί να μην έρχονται σε πλήρη αντίληψη ή έκφραση, όταν λαμβάνει πάλι χώρα η επαναγέννηση, γιατί οι περιορισμοί που επιβάλλονται απ’ το πυκνό φυσικό σώμα είναι υπέρμετροι· ωστόσο κάθε ζωή επιφέρει μια σταθερή αύξηση της ευαισθησίας κι επίσης μια συσσώρευση εσωτερικής γνώσης, χρησιμοποιώντας τη λέξη “εσωτερική” για να υποδηλώσω ό,τι δεν αφορά την κανονική μορφική ζωή ή τη μέση συνείδηση του ανθρώπου στους τρεις κόσμους. Η εσωτερική ζωή (καθώς αναπτύσσεται) διαιρείται σε τρία στάδια, μιλώντας γενικά· αυτά συντελούνται στη συνείδηση του ανθρώπου και παραλληλίζονται με την αναγνώριση και τις συνήθεις όψεις της μορφικής ζωής στα τρία επίπεδα της εμπειρίας: 1. Το στάδιο λήψης εννοιών, ιδεών και αρχών, επιβεβαιώνοντας έτσι βαθμιαία την ύπαρξη του αφηρημένου νου. 2. Το στάδιο “λήψης φωτός” ή εκείνη την περίοδο όπου η πνευματική διόραση αναπτύσσεται, το όραμα γίνεται ορατό και δεκτό σαν αληθινό και η ενόραση ή η “βουδδική εποπτεία” ανελίσσεται. Αυτή φέρνει μαζί της την επιβεβαίωση της ύπαρξης της Ιεραρχίας. 3. Το στάδιο της αφαίρεσης ή την περίοδο που επέρχεται πλήρης προσανατολισμός, ο δρόμος προς το Άσραμ ξεκαθαρίζεται και ο μαθητής αρχίζει να δομεί την ανταχκάρανα μεταξύ της προσωπικότητας και της Πνευματικής Τριάδας. Σ’ αυτό το στάδιο φαίνεται αμυδρά η φύση της θέλησης, φέρνοντας με την αναγνώρισή της το συμπέρασμα της ύπαρξης ενός “κέντρου όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή”. Οι σπουδαστές έχουν την τάση να νομίζουν ότι ο θάνατος τερματίζει τα πράγματα, ενώ από τη σκοπιά του τερματισμού ασχολούμαστε με αξίες που διαρκούν, στις οποίες δεν υπάρχει παρέμβαση κι ούτε μπορεί να υπάρχει και οι οποίες κρατούν μέσα τους τα σπέρματα της αθανασίας. Θα ήθελα να στοχασθείτε σ’ αυτό και να μάθετε ότι καθετί που έχει αληθινή πνευματική αξία είναι διαρκές, άχρονο, αθάνατο και αιώνιο. Μόνο εκείνο που πεθαίνει δεν έχει αξία και – απ’ τη σκοπιά της ανθρωπότητας – αυτό σημαίνει εκείνους τους παράγοντες που τονίζονται και αποκτούν σπουδαιότητα όσον αφορά τη μορφή. Αλλά εκείνες οι αξίες που βασίζονται στις αρχές κι όχι στις λεπτομέρειες της εμφάνισης περιέχουν την αθάνατη εκείνη αρχή που οδηγεί τον άνθρωπο από τις “πύλες της γέννησης δια των πυλών της αντίληψης στις πύλες του σκοπού” – όπως το εκφράζει το Αρχαίο Σχόλιο. Προσπάθησα να σας δείξω ότι το πρώτο μέρος αυτού του Νόμου Χ έχει μια απλή εφαρμογή στο ανθρώπινο γένος καθώς και μια αφηρημένη και δυσνόητη έννοια για τους εσωτεριστές. Η τελευταία παράγραφος αυτού του Νόμου Χ δεν μπορεί να ερμηνευθεί ούτε να

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

465

εφαρμοσθεί μ’ αυτό τον τρόπο· αφορά μόνο το “ξεπέρασμα” ή την “απόρριψη των εμποδίων” από τους πολύ προχωρημένους μαθητές και μυημένους. Αυτό γίνεται φανερό απ’ τη χρήση των λέξεων “ω Εγειρόμενε” – ένας όρος που εφαρμόζεται μόνο σε όσους έχουν λάβει την τέταρτη μύηση και συνεπώς δε συγκρατούνται από καμιά όψη της μορφικής φύσης, ακόμη και τόσο υψηλή ή υπερβατική μορφή όπως η ψυχή στο δικό της φορέα, το αιτιώδες σώμα ή τον εγωικό λωτό. Όμως η ευκολία ανταπόκρισης σ’ αυτό το νόμο πρέπει ν’ αναπτυχθεί στα πρώτα στάδια της μαθητείας όπου αναπτύσσονται η ακρόαση, η ανταποκριτικότητα και η αποκρυφιστική υπακοή κι έχουν τις επεκτάσεις τους στα ανώτερα επίπεδα πνευματικής εμπειρίας. Εδώ πρέπει πάλι να εξετάσουμε λέξεις και φράσεις αν πρόκειται να κατανοήσουμε την αληθινή τους έννοια. 5. Ανταποκρίσου, ω Εγειρόμενε, στην κλήση που φτάνει μέσα στη σφαίρα της υποχρέωσης. Ποια είναι αυτή η σφαίρα της υποχρέωσης την οποία πρέπει να προσέξει ο υψηλής περιωπής μυημένος; Η όλη ζωική εμπειρία, απ’ τη σφαίρα της γέννησης μέχρι τα απώτατα όρια της πνευματικής δυνατότητας, καλύπτεται από τέσσερις λέξεις που εφαρμόζονται στα διάφορα στάδια της εξέλιξης. Αυτές είναι: Ένστικτο, Καθήκον, Ντάρμα, Υποχρέωση· η κατανόηση της διαφοράς φέρνει φώτιση κι επομένως ορθή δράση. 1. Η σφαίρα του ενστίκτου. Αυτή αναφέρεται στην εκπλήρωση υπό την επιρροή του απλού ζωώδους ενστίκτου των υποχρεώσεων που απορρέουν από κάθε αναληφθείσα ευθύνη, ακόμη κι όταν αναλαμβάνεται χωρίς καμιά αληθινή κατανόηση. Ένα παράδειγμα είναι η ενστικτώδης φροντίδα της μητέρας για το παιδί της ή η σχέση αρσενικού και θηλυκού. Δε χρειάζεται να επεκταθούμε σ’ αυτή λεπτομερώς, γιατί αναγνωρίζεται και κατανοείται, τουλάχιστον απ’ όσους ξεπέρασαν τη σφαίρα των στοιχειωδών ενστικτωδών υποχρεώσεων. Αυτοί δε λαμβάνουν ιδιαίτερες κλήσεις, αλλά ο ενστικτώδης αυτός κόσμος της δοσοληψίας αντικαθίσταται τελικά από μια ανώτερη σφαίρα ευθύνης. 2. Η σφαίρα του καθήκοντος. Η κλήση από τη σφαίρα αυτή έρχεται από ένα βασίλειο συνείδησης που είναι αυστηρότερα ανθρώπινο κι όχι τόσο κατεξοχήν ζωώδες όπως είναι το ενστικτώδες βασίλειο. Παρασύρει στο πεδίο δράσης της όλες τις τάξεις των ανθρώπινων όντων και απαιτεί απ’ αυτά – ζωή με ζωή – την αυστηρή εκπλήρωση του καθήκοντος. Η “εκτέλεση του καθήκοντος” για το οποίο αποκτά κανείς μικρό έπαινο και λίγη εκτίμηση, είναι το πρώτο βήμα για την ανέλιξη της θείας εκείνης αρχής που ονομάζουμε αίσθηση ευθύνης και η οποία – όταν ανελιχθεί – υποδεικνύει ένα συνεχώς αυξανόμενο ψυχικό έλεγχο. Η εκπλήρωση του καθήκοντος, η αίσθηση της ευθύνης και η επιθυμία για υπηρεσία είναι τρεις όψεις του ενός και ιδίου πράγματος: της μαθητείας στο εμβρυακό της στάδιο. Είναι μια σκληρή κουβέντα για όσους έχουν πιαστεί στo φαινομενικά απελπιστικό μόχθο της εκπλήρωσης του καθήκοντος· είναι σκληρό ν’ αντιληφθούν ότι αυτό το καθήκον που φαίνεται να

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

466

τους κρατά αλυσοδεμένους στη μονοτονία, τα φαινομενικά χωρίς νόημα και ανταμοιβή καθήκοντα της καθημερινής ζωής, είναι μια επιστημονική διαδικασία που τους οδηγεί σε ανώτερες φάσεις εμπειρίας και τελικά στο Άσραμ του Διδασκάλου. 3. Η σφαίρα του ντάρμα. Αυτή είναι αποτέλεσμα των δύο προηγούμενων σταδίων· είναι αυτή στην οποία ο μαθητής αναγνωρίζει για πρώτη φορά με διαύγεια το ρόλο του στην όλη διαδικασία των παγκόσμιων γεγονότων και την αναπόφευκτη συμμετοχή του στην παγκόσμια ανάπτυξη. Το ντάρμα είναι εκείνη η όψη του κάρμα που δίνει αξία σε κάθε ιδιαίτερο παγκόσμιο κύκλο και στις ζωές εκείνων που μετέχουν στην πραγματοποίησή του. Ο μαθητής αρχίζει να βλέπει ότι αν επωμισθεί τη φάση ή το ρόλο του σ’ αυτό το κυκλικό ντάρμα κι εργασθεί με κατανόηση για την ορθή του εκπλήρωση, αρχίζει να κατανοεί το ομαδικό έργο (όπως το εννοούν οι Διδάσκαλοι) και να εκτελεί το σωστό του μερίδιο στην ανύψωση του παγκόσμιου κάρμα το οποίο πραγματώνεται στο κυκλικό ντάρμα. Η ενστικτώδης υπηρεσία, η εκπλήρωση όλου του καθήκοντος και η συμμετοχή στο ομαδικό ντάρμα συγχωνεύονται όλα στη συνείδησή του και γίνονται μια μεγάλη πράξη ζώσας πιστής υπηρεσίας· είναι τότε σε σημείο να προχωρήσει στην Ατραπό της Μαθητείας, όπου χάνεται τελείως η θέα της Ατραπού της Δοκιμασίας. Οι τρεις αυτές όψεις της ζώσας δραστηριότητας είναι η εμβρυακή έκφραση στη ζωή του μαθητή των τριών θείων όψεων: α. Ενστικτώδης ζωή..............νοήμων εφαρμογή. β. Καθήκον...........................υπεύθυνη αγάπη. γ. Ντάρμα.............................θέληση που εκφράζεται δια του Σχεδίου. 4. Η σφαίρα της υποχρέωσης. Ο μυημένος, αφού εκμάθει τη φύση των τριών άλλων σφαιρών της ορθής δράσης και – δια της δραστηριότητας αυτών των σφαιρών – ανελίξει τις θείες όψεις, περνά πλέον στη σφαίρα της υποχρέωσης. Η σφαίρα αυτή στην οποία μπορεί κανείς να εισέλθει μόνο αφού επιτύχει ένα μεγάλο βαθμό απελευθέρωσης, διευθύνει τις αντιδράσεις του μυημένου σε δύο φάσεις της ζωής του: α. Στο Άσραμ όπου διέπεται από το Σχέδιο· αυτό το Σχέδιο αναγνωρίζεται απ’ αυτόν σαν έκφραση της κύριας υποχρέωσής του προς τη ζωή. Χρησιμοποιώ τη λέξη “ζωή” στην πιο βαθιά της εσωτερική έννοια. β. Στη Σαμπάλλα όπου ο αναδυόμενος Σκοπός του Σανάτ Κουμάρα (του οποίου το Σχέδιο είναι μια ερμηνεία σε χρόνο και χώρο) αρχίζει να έχει νόημα και σημασία ανάλογα με το σημείο της εξέλιξής του και την προσέγγισή του στην Οδό της Ανώτερης Εξέλιξης. Στο Άσραμ η ζωή της Πνευματικής Τριάδας αντικαθιστά βαθμιαία τη ζωή της ελεγχόμενης από την ψυχή προσωπικότητας. Στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα η ζωή της Ενάδας αντικαθιστά όλες τις άλλες εκφράσεις της ουσιαστικής Πραγματικότητας. Περισσότερα δεν μπορώ να πω. 6. Αναγνώρισε την κλήση που προβάλλει από το Άσραμ ή από την Αίθουσα Συμβουλίου όπου αναμένει ο ίδιος ο Κύριος της Ζωής.

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

467

Εδώ έχουμε πάλι ολόκληρο το υποκείμενο εξελικτικό θέμα της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Εδώ τα δύο ανώτερα κέντρα της θείας Ύπαρξης επικαλούνται αδιάκοπα το κατώτερο κέντρο· ένας από τους παράγοντας που διέπει την όλη δημιουργική διαδικασία εξαρτάται απ’ την επιδεξιότητα των Μεγάλων Ζωών στην εφέλκυση ανταπόκρισης από τα ανθρώπινα και υπανθρώπινα βασίλεια ή τις ομαδικές ζωές μέσα στους τρεις κόσμους της μορφικής ζωής. Οι άνθρωποι είναι τόσο απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα, ώστε τείνουν να νομίζουν πως – μακροπρόθεσμα – ό,τι συμβαίνει οφείλεται αποκλειστικά στη συμπεριφορά τους, τη διαγωγή τους και τις επικλητικές τους δυνάμεις. Υπάρχει όμως μια άλλη πλευρά της εικόνας· περιλαμβάνει την επιδεξιότητα στη δράση, τις κατανοούσες καρδιές και την καθαρή ανεμπόδιστη θέληση της Ιεραρχίας και της Σαμπάλλα. Θα σας είναι λοιπόν φανερό πόσο είναι ουσιώδες για κάθε μαθητή και μυημένο να γνωρίζει ακριβώς πού στέκει στην Ατραπό, την τελική όψη της κλίμακας της εξέλιξης· αλλιώς θα παρερμηνεύει την κλήση και θα αποτυγχάνει να αναγνωρίσει την πηγή του εκπεμπόμενου ήχου. Πόσο εύκολα μπορεί αυτό να συμβεί είναι φανερό σε κάθε προχωρημένο δάσκαλο του αποκρυφισμού και εσωτερισμού, όταν αντιλαμβάνεται πόσο εύκολα ασήμαντοι άνθρωποι και αρχάριοι ερμηνεύουν κλήσεις και μηνύματα που ακούν ή δέχονται σαν προερχόμενα σ’ αυτούς από κάποια ανώτερη και υψηλή πηγή, ενώ κατά πάσα πιθανότητα ακούν εκείνο που εκπορεύεται απ’ το δικό τους υποσυνείδητο, απ’ τις δικές τους ψυχές ή από κάποιο δάσκαλο (όχι Διδάσκαλο) που επιχειρεί να τους βοηθήσει. Ωστόσο η κλήση που αναφέρεται εδώ, έρχεται από τις πιο ανώτερες δυνατές πηγές και πρέπει να μη συγχέεται με τις μικρές φωνές των μικρών ανθρώπων. 7. Ο ΗΧΟΣ εκπέμπεται. Δε σκοπεύω να ασχοληθώ εδώ με το δημιουργικό ήχο πέρα απ’ το να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι είναι δημιουργικός. Ο Ήχος ο οποίος ήταν η πρώτη ένδειξη της δράσης του πλανητικού Λόγου δεν είναι μια λέξη αλλά ένας πλήρης αντηχών ήχος που περιέχει μέσα του όλους τους άλλους ήχους, όλες τις συγχορδίες και ορισμένους μουσικούς τόνους (στους οποίους δόθηκε το όνομα της “μουσικής των σφαιρών”) και παραφωνίες που είναι ακόμη άγνωστες στο σύγχρονο αυτί. Αυτό τον Ήχο “ο Εγειρόμενος” πρέπει να μάθει ν’ αναγνωρίζει και ν’ ανταποκρίνεται σ’ αυτόν όχι μόνο μέσω της αίσθησης της ακοής και των ανώτερων αντιστοιχιών της, αλλά μέσω μιας ανταπόκρισης από κάθε μέρος και όψη της μορφικής φύσης στους τρεις κόσμους. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω επίσης ότι από τη σκοπιά της τέταρτης μύησης ακόμη κι ο εγωικός φορέας, το ψυχικό σώμα, θεωρείται και αντιμετωπίζεται σαν μέρος της μορφικής φύσης. Παρότι η “συντριβή του Ναού του Σολομώντα” συμβαίνει τη στιγμή της τέταρτης μύησης, οι ποιότητες εκείνες από τις οποίες συνίσταται έχουν απορροφηθεί στους φορείς που ο μυημένος χρησιμοποιεί για όλες τις επαφές Του στους τρεις κόσμους. Είναι πια ουσιαστικά η ουσία όλων των σωμάτων Του και – από την άποψή Του και την τεχνική κατανόηση – πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ολόκληρο το νοητικό πεδίο

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

468

είναι ένα από τα τρία πεδία που συνιστούν το κοσμικό πυκνό φυσικό πεδίο· είναι ένα σημείο που λησμονείται συχνά απ’ τους σπουδαστές οι οποίοι σχεδόν γενικά τοποθετούν το ψυχικό σώμα και το νοητικό μόνιμο άτομο έξω από τα όρια της μορφής και απ’ ό,τι ονομάζουν τρεις κόσμους. Τεχνικά και από ανώτερες σκοπιές δεν είναι έτσι και το γεγονός αυτό αλλάζει οριστικά και ρυθμίζει τη σκέψη και το έργο του μυημένου του τέταρτου και των ανώτερων βαθμών. Εξηγεί επίσης την ανάγκη εξαφάνισης του εγωικού σώματος. Ο Ήχος αντηχεί δια των τεσσάρων ανώτερων υποπεδίων του κοσμικού φυσικού πεδίου· αυτά είναι η ανώτερη αντιστοιχία των τεσσάρων αιθερικών επιπέδων του φυσικού πεδίου στους τρεις κόσμους – τα τρία πυκνά φυσικά και τα τέσσαρα αιθερικά πεδία. Πρέπει συνεπώς να θυμάστε ότι τα πεδία μας με τα οποία είμαστε τόσο εξοικειωμένοι, είναι το κοσμικό φυσικό κι ότι εκείνο που γνωρίζουμε καλύτερα είναι το πιο πυκνό απ’ τα επτά – απ’ όπου και μεγάλο μέρος του αγώνα και της δυσκολίας μας. Από “τη σιγή που είναι ήχος, ο αντηχών φθόγγος της Σαμπάλλα”, ο ήχος εστιάζεται είτε στην Πνευματική Τριάδα ή στο Άσραμ, ανάλογα με την περιωπή του μυημένου κι αν είναι ψηλά στους ασραμικούς κύκλους ή ακόμη ψηλότερα στους κύκλους δια των οποίων ακτινοβολεί το φως από την Αίθουσα Συμβουλίου. Στην πρώτη περίπτωση το καρδιακό κέντρο θ’ ανταποκριθεί στον ήχο και από εκεί ολόκληρο το σώμα· στη δεύτερη περίπτωση η συνείδηση αντικαταστάθηκε από έναν ακόμη ανώτερο τύπο πνευματικής αναγνώρισης, στον οποίο δώσαμε το ανεπαρκές όνομα της ταύτισης. Όταν ο ήχος καταγραφεί στην καρδιά του μυημένου, ο τελευταίος έχει ανελίξει κάθε δυνατό τύπο γνώσης που η μορφική φύση – ψυχή και σώμα – μπορεί να κάνει εφικτή· όταν η καταγραφή είναι στο κεφάλι, η ταύτιση έχει δημιουργήσει μια τόσο πλήρη ενότητα με όλες τις πνευματικές εκφράσεις της ζωής, ώστε η λέξη “περισσότερη” (που σημαίνει αυξημένη) πρέπει αναγκαστικά να αντικατασταθεί με τη λέξη “βαθιά” με την έννοια της διείσδυσης. Αφού τα είπα όλα αυτά, αδελφέ μου, τι άραγε κατάλαβες; Στο σημείο αυτό ο μυημένος αντιμετωπίζει για πρώτη φορά τις Επτά Ατραπούς, γιατί κάθε Ατραπός συνιστά έναν τρόπο διείσδυσης σε βασίλεια αντίληψης πέρα απ’ τον πλανήτη μας. Για να το κάνει αυτό ο μυημένος πρέπει να καταδείξει την κυριαρχία του στο Νόμο της Διαφοροποίησης και να φτάσει σε μια γνώση των Επτά Ατραπών δια της διαφοροποίησης των επτά ήχων που απαρτίζουν τον έναν Ήχο, αλλά δε συνδέονται με τους επτά ήχους που συνθέτουν το τριπλό ΑUΜ. 8. Η ψυχή και η μορφή μαζί πρέπει να απαρνηθούν την αρχή της ζωής κι έτσι να επιτρέψουν στην Ενάδα να σταθεί ελεύθερη. Η ψυχή ανταποκρίνεται. Η μορφή τότε διασπά τη σύνδεση. Μπορείτε να δείτε εδώ γιατί έδωσα έμφαση στο γεγονός ότι ο μυημένος είναι δέκτης της ουσιαστικής ποιότητας ή ποιοτήτων που αποκάλυψε και ανέπτυξε η μορφή και απορρόφησε η ψυχή. Στην ιδιαίτερη αυτή κρίση ο μυημένος μέσα στο Άσραμ ή “στο δρόμο Του της δόξας προς τον Τόπο όπου ενοικεί ο Κύριος” (Σαμπάλλα) συνοψίζει ή

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

469

περιέχει μέσα του κάθε ουσιώδες καλό που αποθηκεύθηκε στην ψυχή πριν την καταστροφή της στην τέταρτη μύηση. Συνοψίζει μέσα του τη γνώση και τη σοφία αιώνων αγώνα και υπομονετικής ανοχής. Τίποτε περισσότερο δεν μπορεί να κερδηθεί με την προσκόλληση είτε στην ψυχή είτε στη μορφή. Πήρε όλα όσα είχαν να δώσουν για να ρίξουν φως στον πνευματικό Νόμο της Θυσίας. Ενδιαφέρει να σημειώσουμε ότι στο σημείο αυτό η ψυχή γίνεται απλά ο μεσολαβητής μεταξύ της προσωπικότητας και του ανώτερου βαθμού μυημένου. Αλλά πια δεν υπάρχει τίποτε για να μεταφέρει, ν’ αναφέρει ή να διαβιβάσει και – καθώς ο Ήχος αντηχεί – η ψυχή εξαφανίζεται σαν μαρτυρία ανταπόκρισης. Είναι πια μόνο ένα κενό κέλυφος, αλλά η ουσία της είναι τόσο υψηλής τάξης ώστε γίνεται ακέραιο μέρος του βουδδικού επιπέδου και η λειτουργία της εκεί είναι αιθερική. Η αρχή της ζωής εγκαταλείπεται κι επιστρέφει στη δεξαμενή της παγκόσμιας ζωής. Θα ήθελα να σημειώσετε τη σπουδαιότητα της μορφικής δραστηριότητας. Η Μορφή είναι που διασπά τη σύνδεση (η συνήθως καταφρονημένη, μικρή, ασήμαντη μορφή είναι εκείνη που επιτελεί την τελική πράξη) φέρνοντας πλήρη απελευθέρωση. Ο “Σεληνιακός Κύριος” της προσωπικότητας πέτυχε το στόχο του κι εκείνα τα στοιχεία που απάρτιζαν τους τρεις φορείς του (φυσικό, αστρικό και νοητικό) μαζί με τη ζωική αρχή θ’ αποτελέσουν την ατομική ουσία του πρώτου σώματος εκδήλωσης κάποιας ψυχής που επιζητεί ενσάρκωση για πρώτη φορά. Αυτό σχετίζεται στενά με το δυσνόητο θέμα των μόνιμων ατόμων. Σημαδεύει μια στιγμή ανώτερης μύησης γι’ αυτό το Σεληνιακό Κύριο, όταν συντρίβει τη σύνδεση και αποκόπτει κάθε σχέση με τη μέχρι τώρα εμψυχώνουσα ψυχή. Δεν είναι πια μόνο μια σκιά, αλλά έχει τώρα εκείνες τις ποιότητες που τον καθιστούν “ουσιαστικό” (με την εσωτερική έννοια) κι ένα νέο παράγοντα σε χρόνο και χώρο. Οι υπόλοιπες λέξεις αυτού του νόμου δε χρειάζονται επεξήγηση και σημαδεύουν ένα κατάλληλο τέλος γι’ αυτό το τμήμα των μελετών μας: 9. Η Ζωή είναι πια ελεύθερη, κατέχοντας την ποιότητα της συνειδητής γνώσης και τον καρπό όλης της εμπειρίας. Αυτά είναι τα δώρα του συνδυασμού ψυχής και μορφής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

σας είναι φανερό ότι ακόμη κι αν οι τεχνικές ή οι επτά τρόποι θεραπείας – που σχετίζονται με τις ενέργειες των επτά ακτίνων – σας μεταδίδονταν επακριβώς, θα ήταν πράγματι σπάνιο να βρεθεί ένας θεραπευτής που θα ήταν ικανός να τις χρησιμοποιήσει στην ενδιάμεση αυτή περίοδο των παγκόσμιων υποθέσεων. Περνούμε από μια εποχή σε άλλη κι αυτό δημιουργεί αναγκαστικά δυσκολίες που ως τώρα δεν αναγνωρίσθηκαν. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η ανθρωπότητα είναι αρκετά νοήμων για να καταγράψει μια κατανόηση των συνεπειών αυτού του γεγονότος και αρκετά διορατική για να είναι ικανή να οραματισθεί, να φαντασθεί και να σχεδιάσει το νέο μέλλον. Επιπλέον η ψυχική ακτίνα του μέσου ζηλωτή σπάνια ελέγχει σε τόση έκταση ώστε να μπορεί να φέρει επαρκή φώτιση και ακτινική δυναμικότητα· μέχρι να ελέγξει, αυτές οι ακτινικές μέθοδοι και τεχνικές που καθορίζουν τη χρήση και τη διεύθυνση των ακτινικών ενεργειών, είναι άχρηστες. Αυτό δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει, αλλά απλά να φέρει μια στάση προσδοκίας, ιδιαίτερα στους νεότερους σπουδαστές και αναγνώστες. Γενικά αυτό το χάσμα μεταξύ προσδοκίας και δυνατότητας είναι εξαιρετικά καλό. Στη διάρκεια του περασμένου αιώνα δόθηκαν τόσα πολλά πάνω στις γραμμές του μαγικού έργου, ώστε δε θα ήταν φρόνιμο να δοθούν περισσότερα αυτή την εποχή· μεταδόθηκαν τόσα πολλά μάντραμ και Λέξεις Δύναμης και γίνεται τόσο πλατιά χρήση του ΟΜ ώστε θα μπορούσε να προκληθεί μεγάλη ζημιά. Ωστόσο δε συνέβη τέτοια ζημιά. Το σχετικά χαμηλό σημείο εξέλιξης του μέσου σπουδαστή και πειραματιζόμενου χρησίμευσε σαν προστασία και λίγα κινητοποιήθηκαν – καλά ή κακά – απ’ όσα προσπάθησαν να κάνουν. Συνέβησαν συχνά θεραπείες (τουλάχιστον προσωρινές) που οφείλονταν κυρίως στην επιδεκτικότητα του πάσχοντα στην υποβολή και στην εμπιστοσύνη του στο θεραπευτή. Καμιά από τις θεραπείες αυτές δεν μπορεί να αποδοθεί εσωτερικά στις επιστημονικές μεθόδους του αποκρυφισμού. Παρά την προστασία αυτή ή μάλλον εξαιτίας της δεν κοινοποιώ αυτή την εποχή Ακτινικές Λέξεις τις οποίες χρησιμοποιεί ο εκπαιδευμένος μυημένος όταν ασχολείται με το θεραπευτικό έργο. Οι Λέξεις αυτές πρέπει να συνοδεύονται από μια εξασκημένη χρήση της πνευματικής θέλησης και (όσον αφορά το συνηθισμένο άνθρωπο και θεραπευτή) ακόμη και η κατώτατη όψη της θέλησης παραμένει υπανάπτυκτη και μόνο η αυτοβουλία (που είναι αποφασιστική, ιδιοτελής επιθυμία) εκφράζεται. Θα ήταν συνεπώς απώλεια του χρόνου μου αν σας έδινα οδηγίες πάνω σ’ αυτές τις γραμμές. Ένιωσα αναγκαίο να σας το εξηγήσω για να μην υπάρχει αδόκιμη προσδοκία ότι θα Α

μεταδώσω το μυστηριώδες και το ως τώρα άγνωστο. Επιδιώκω μόνο να θέσω τα θεμέλια για μια μελλοντική δομή γνώσης, οπότε θα είναι ασφαλές, φρόνιμο και ορθό να μεταδοθούν εκείνα τα “εστιακά Σημεία”, εκείνες οι “οργανωτικές Λέξεις” κι εκείνες οι “εκφρασμένες Προθέσεις” του ορθά εκπαιδευμένου αποκρυφιστή θεραπευτή. Επιδιώκω επίσης να σας προκαλέσω μια συνετή και ερευνητική προσδοκία η οποία θα χρησιμοποιήσει τα λίγα που είμαι σε θέση να μεταδώσω και τις συμβολικές λέξεις που μπορεί να υπαγορεύσω κι έτσι να προετοιμάσει μια μεταγενέστερη μεγαλύτερη κατανόηση. Στο μεταξύ υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορώ να σας διδάξω και θα είναι ωφέλιμα. Ίσως επαυξήσουν τις προβλεπόμενες κι αντιληπτές δυσκολίες, αλλά μπορεί ωστόσο να αποδειχθούν επωφελή, υποδεικνύοντας το έδαφος που πρέπει να καλυφθεί πριν ο θεραπευτής οδηγηθεί σε ορθή και σταθερή θεραπεία. Το τμήμα αυτό θα είναι πράγματι πολύ σύντομο, συγκρινόμενο με το υπόλοιπο αυτού του τόμου· θα συνίσταται απλά από μια σειρά σύντομων και συμπυκνωμένων δηλώσεων οι οποίες θα αποτελέσουν για τους θεραπευτές ένα εγχειρίδιο, ένα βιβλίο αναφοράς στο οποίο θα προσφεύγουν για καθοδήγηση. Οι δηλώσεις αυτές διαιρούνται σε τρεις τάξεις: Ι. Οι Επτά Ακτινικές Ενέργειες. II. Οι Ακτίνες του Θεραπευτή και του Ασθενή. III. Οι Επτά Τεχνικές Θεραπείας. Οι δηλώσεις αυτές θα συμπληρώσουν τον Τόμο IV της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων και θα δώσουν πολλές πληροφορίες στο μυημένο μαθητή κι ακόμη μερικά στο νοήμονα ζηλωτή· θα κάνουν το θεραπευτικό τους έργο πιο αποτελεσματικό, αν και δίνεται μόνο το προκαταρκτικό έργο και οι στοιχειώδεις κανόνες. Είναι περιττό να προσθέσω ότι ο θεραπευτής πρέπει να τελειοποιηθεί στην αρχική αυτή δραστηριότητα και – καθώς εργάζεται – μπορεί ο ίδιος (μόνος και αβοήθητος) να εισχωρήσει στις βαθύτερες έννοιες αυτής της φάσης της Αιώνιας Σοφίας. Ι. ΟΙ ΕΠΤΑ ΑΚΤΙΝΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Δεκαπέντε Δηλώσεις. 1. Οι επτά ακτίνες ενσωματώνουν κι εκφράζουν το σύνολο των ενεργειών που κυκλοφορούν στην πλανητική μας μορφή. 2. Οι επτά αυτές ακτινικές ενέργειες είναι οι επτά δυνάμεις που ενωμένες συνθέτουν την πρωταρχική Ακτίνα της Αγάπης-Σοφίας. Αυτή είναι η δεύτερη ακτίνα του ηλιακού μας συστήματος και η δεσπόζουσα ακτίνα σε κάθε πλανητική έκφραση μέσα στο ηλιακό σύστημα. Οι επτά ακτίνες στο σύνολό τους είναι επικουρικές ακτίνες της μεγάλης αυτής κοσμικής ακτίνας. 3. Άσχετα με την ακτίνα στην οποία μπορεί να βρίσκεται ο θεραπευτής, πρέπει πάντοτε να εργάζεται μέσω της δεύτερης υποακτίνας αυτής της ακτίνας – της ακτίνας της αγάπης-σοφίας σε κάθε ακτίνα. Μέσω αυτής συνδέεται ή σχετίζεται

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

473

με τις ακτίνες που διέπουν την ψυχή και την προσωπικότητα. Η δεύτερη ακτίνα έχει την ικανότητα της παμπεριεκτικότητας. 4. Η δεύτερη ακτίνα και η δεύτερη υποακτίνα όλων των ακτίνων είναι διπλές σε έκφραση. Ο θεραπευτής πρέπει να μάθει να εργάζεται δια της όψης αγάπη κι όχι δια της όψης σοφία. Αυτό απαιτεί μεγάλη εκγύμναση στην πρακτική της πνευματικής διαφοροποίησης. 5. Εκείνοι οι φορείς της μορφικής φύσης που βρίσκονται στη γραμμή 2-4-6 πρέπει να χρησιμοποιούνται απ’ το θεραπευτή όταν εφαρμόζει τη θεραπευτική τέχνη. Αν δεν έχει φορείς ή σώματα πάνω σ’ αυτή τη γραμμή βασικής ενέργειας, δε θα είναι ικανός να θεραπεύει. Αυτό σπάνια κατανοείται. Είναι όμως σπάνιο να βρεθεί ένας εξοπλισμός που να στερείται εξόδους δεύτερης ακτινικής ενέργειας. 6. Όσοι θεραπευτές βρίσκονται στη δεύτερη ακτίνα ή είναι εξοπλισμένοι μ’ έναν ισχυρό δευτερακτινικό φορέα, είναι συνήθως μεγάλοι θεραπευτές. Ο Χριστός ο οποίος ήταν ο αληθινότερος εκπρόσωπος της δεύτερης ακτίνας που εμφανίσθηκε ποτέ στη γη, ήταν ο μεγαλύτερος απ’ όλους τους θεραπευτές υιούς του Θεού. 7. Η ακτίνα της ψυχής ρυθμίζει και προσδιορίζει την τεχνική που πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Η ακτίνα των φορέων της προσωπικότητας που συνδέεται στενότερα με τη δεύτερη ακτίνα (για την οποία όλες οι υποακτίνες δρουν σαν αγωγοί) είναι εκείνη δια της οποίας πρέπει να ρέει η θεραπευτική ενέργεια. 8. Η δεύτερη υποακτίνα της ψυχικής ακτίνας καθορίζει την προσέγγιση στο πρόβλημα της θεραπείας, το οποίο αντιμετωπίζει άμεσα ο θεραπευτής· η ενέργεια αυτή μετουσιώνεται σε θεραπευτική δύναμη όταν διέρχεται από τον κατάλληλο φορέα της προσωπικότητας. Για να είναι κατάλληλος πρέπει να βρίσκεται στην γραμμή 2-4-6. 9. Ο κατάλληλος φορέας μπορεί να είναι είτε το νοητικό σώμα είτε το συναισθηματικό σώμα. Για τις μάζες των ανθρώπων που είναι επικεντρωμένοι στην αστρική φύση, η θεραπεία θα είναι συνήθως πιο επιτυχής, αν ο αγωγός διαβίβασης του θεραπευτή είναι επίσης αυτό το σώμα. 10.Σχηματίζεται συνεπώς ένα τρίγωνο ενεργειών· αυτό αποτελείται από: α. Την ενέργεια της ψυχής. β. Τον κατάλληλο φορέα. γ. Το αιθερικό σώμα, είτε μέσω του κέντρου της καρδιάς είτε του κέντρου του ηλιακού πλέγματος. 11.Μέσα στο αιθερικό σώμα σχηματίζεται ένα δευτερεύον τρίγωνο για την κυκλοφορία της ενέργειας μεταξύ: α. Του κέντρου της κεφαλής, κέντρου λήψης. β. Του κέντρου άζνα, κέντρου κατευθυνόμενης διανομής. γ. Του κέντρου που καταγράφει – σαν γραμμή ελάχιστης αντίστασης – την ενέργεια της ψυχικής ακτίνας, οποιασδήποτε απ’ τις επτά ακτίνες. 12.Το δευτερεύον αυτό τρίγωνο συνδέεται με το κύριο τρίγωνο με μια “εσκεμμένη πράξη”. Αυτή αποτελεί μέρος της τεχνικής την οποία δεν αποκαλύπτω.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

474

13.Ο ειλικρινής κι έμπειρος θεραπευτής μπορεί (λόγω έλλειψης της εσωτερικής φόρμουλας που προκαλεί σύνδεση των δύο τριγώνων) να κάνει πολλά για να επιφέρει κάποια σαφή σχέση με μια εσκεμμένη πράξη πίστης και με τη σταθερή δήλωση της παγιωμένης πρόθεσής του. 14.Το μείζον τρίγωνο είναι εκείνο που επηρεάζει το θεραπευτή και τον καθιστά πράκτορα διαβίβασης· το έλασσον τρίγωνο είναι εκείνο που προκαλεί αποτέλεσμα πάνω στον ασθενή και δια του οποίου εργάζεται ο θεραπευτής – στο φυσικό πεδίο. 15.Συνεπώς η διαδικασία του θεραπευτή διαιρείται σε τρία μέρη, πριν τη συνειδητή πράξη της θεραπείας: Πρώτη Διαδικασία. α. Ο θεραπευτής θα συνδεθεί οριστικά και συνειδητά με τη δική του ψυχή. β. Έπειτα θα προσδιορίσει το φορέα της προσωπικότητάς του που πρέπει να χρησιμοποιηθεί· αυτό θα βασισθεί απ’ την αντίδρασή του στις ενέργειες που διοχετεύονται πάνω στη γραμμή 2-4-6. γ. Με μια πράξη θέλησης θα συνδέσει κατόπιν την ψυχική ενέργεια, μέσω του επιθυμητού φορέα, με το κατάλληλο κέντρο στο αιθερικό σώμα· την καρδιά ή το ηλιακό πλέγμα, προτιμώντας πάντοτε το πρώτο. Δεύτερη Διαδικασία. α. Θα δημιουργήσει το δευτερεύον τρίγωνο, εστιάζοντας την προσοχή του στο κέντρο λήψης, το κεφαλικό κέντρο. β. Κατόπιν με τη δύναμη της δημιουργικής φαντασίας θα συνδέσει το κεφαλικό κέντρο με το κέντρο ανάμεσα στα φρύδια και θα συγκρατήσει εκεί την ενέργεια, γιατί είναι ο πράκτορας διεύθυνσης. γ. Θα προσπαθήσει να συλλέξει μέσα στο κέντρο άζνα την ενέργεια εκείνου του κέντρου μέσα στο αιθερικό του σώμα, το οποίο σχετίζεται με την ψυχική του ακτίνα. Τρίτη Διαδικασία. Κατόπιν εκτελεί εσκεμμένα την πράξη της σύνδεσης των δύο τριγώνων· όταν γίνει, είναι έτοιμος για τη θεραπευτική δράση. II. ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ Θα γίνει φανερό και στον πιο επιπόλαιο αναγνώστη ότι η διαφορά ή η ταυτότητα των ακτίνων του θεραπευτή και του ασθενή του αποτελεί σπουδαίο παράγοντα· θα υπάρχουν πολλοί ρυθμιστικοί παράγοντες· θα υπάρχει επίσης μια αντίθεση μεταξύ των ακτίνων της ψυχής και της προσωπικότητας των δύο εμπλεκόμενων μερών. Συνεπώς μπορεί να έχετε καταστάσεις στις οποίες: 1. Οι ακτίνες της ψυχής είναι ταυτόσημες και οι ακτίνες της προσωπικότητας είναι διαφορετικές. 2. Οι ακτίνες της προσωπικότητας είναι ίδιες, αλλά οι ακτίνες της ψυχής δεν είναι. 3. Οι ακτίνες είναι όμοιες και στις δύο περιπτώσεις.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

475

4. Ούτε οι ακτίνες της ψυχής ούτε της προσωπικότητας δεν είναι ίδιες. 5. Η ακτίνα της ψυχής δεν είναι γνωστή αλλά η ακτίνα της προσωπικότητας είναι φανερή. Η ακτίνα της προσωπικότητας εξακριβώνεται εύκολα, αλλά συχνά δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ως προς την ακτίνα της ψυχής. Αυτό μπορεί να ισχύει τόσο για το θεραπευτή όσο και για τον ασθενή. 6. Τίποτε δεν είναι γνωστό για τις ακτίνες των δύο μερών. Δεν κάνω σ’ αυτή τη συζήτηση καμιά αναφορά στις ακτίνες του νοητικού, αστρικού ή φυσικού φορέα, παρότι έχουν ένα συγκεκριμένο και μερικές φορές οριστικό αποτέλεσμα και είναι χρήσιμο να τις γνωρίζουμε. Όταν ο εξασκημένος θεραπευτής κατέχει αυτή τη γνώση, μπορεί να εφαρμόσει μια δευτερεύουσα τεχνική υποβοηθητική της βασικής μεθόδου και να χρησιμοποιήσει τον κατάλληλο κατώτερο φορέα (είτε το δικό του είτε του ασθενή) διαμέσου του οποίου θα διοχετεύσει ένα δευτερεύον ρεύμα θεραπευτικής ενέργειας, ενισχύοντας έτσι το έργο του πρωταρχικού ρεύματος. Η προσθήκη του δευτερεύοντος αυτού ρεύματος συνεπάγεται πολύ προχωρημένη γνώση από μέρους του θεραπευτή, ή ακριβείς πληροφορίες που δίνονται από τον ασθενή. Η περίπτωση αυτή, όπως μπορείτε να υποθέσετε, συναντάται κάπως σπάνια. Με την προσεκτική μελέτη και τη συγκέντρωση ανάλογων γνωστών περιπτώσεων μπορεί να εξακριβωθεί με αρκετή επιτυχία η φύση των δύο κύριων ακτίνων· χρειάζεται όμως ένας μυημένος κάποιας περιωπής για να αναγνωρίσει και να εργασθεί μέσω της ακτίνας κάποιου από τα κατώτερα σώματα και να είναι συνεπώς σε θέση να διανείμει τη θεραπευτική δύναμη ταυτόχρονα διαμέσου δύο κέντρων. Δε θα εξετάσουμε λοιπόν παρά τη σχέση των ακτίνων που ελέγχουν το θεραπευτή και τον ασθενή απ’ τη σκοπιά της ψυχής και της προσωπικότητας. Δε μου είναι δυνατό να εξετάσω καθεμιά από τις ακτίνες του θεραπευτή και του ασθενή και να σας περιγράψω την κατάλληλη τεχνική· αυτό θα γίνει σαφέστερο αν εξετάσετε τις πολλές δυσκολίες που παρουσιάζονται όταν αμφότερες οι ακτίνες των δύο ενεχόμενων μερών συσχετισθούν. Στη Μαθητεία στη Νέα Εποχή δίνονται οι ακτίνες μεγάλου αριθμού μαθητών. Θα μπορούσατε σαν πειραματική άσκηση να πάρετε τις διάφορες αυτές ακτίνες όπως δίνονται και να βάλετε καθέναν απ’ αυτούς τους μαθητές στη θέση είτε του θεραπευτή είτε του ασθενή και να δείτε ποια κέντρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην περίπτωση κάποιας ασθένειας (εντοπισμένης σε διαφορετική περιοχή του ανθρώπινου σώματος) κι έπειτα να επιχειρήσετε να αποφασίσετε ποια μέθοδο, τρόπο ή διαδικασία θα ήταν συνετό ν’ ακολουθήσει ο θεραπευτής. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να θυμάστε δύο πράγματα: πρώτο, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μέλη ενός Άσραμ δεύτερης ακτίνας· επίσης ότι είναι μαθητές και συνεπώς οι ακτίνες τους είναι εμφανείς κι έκδηλες στο θεραπευτή, κάτι που βοηθεί πολύ. Θα μπορούσατε να καθορίσετε επίσης ποια ακτινική ενέργεια θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί στη θεραπευτική διαδικασία, μέσω ποίου δικού σας κέντρου σαν θεραπευτή και του μαθητή σαν ασθενή θα έπρεπε να εργασθείτε και αν είστε σε θέση να χρησιμοποιήσετε μια δευτερεύουσα τεχνική. Κατόπιν, αφού εργασθείτε χρησιμοποιώντας τη φαντασία σε μια φανταστική θεραπεία, αναζητήστε μεταξύ των

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

476

φίλων και γνωστών σας εκείνους που πιστεύετε ότι κατέχουν παρόμοιες ακτινικές συνθήκες και – αν υποφέρουν ή ασθενούν – επιχειρήστε να τους βοηθήσετε με τον ίδιο τρόπο που προσπαθήσατε να βοηθήσετε ένα φανταστικό άρρωστο· σημειώστε τότε τι θα συμβεί. Αποφύγετε τη χρήση της δευτερεύουσας τεχνικής, γιατί είναι πιθανότερο να πλανηθείτε τελείως όταν εμπλέκονται οι τρεις κατώτεροι φορείς παρά οι δύο κύριες εκφράσεις της ζωής. Το υπόλοιπο αυτού του θέματος μπορεί ίσως να διευκρινισθεί με ορισμένες δηλώσεις που θα γίνουν σαφέστερες καθώς η εσωτερική ψυχολογία θα προβάλλει σαν ένα συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ζήτημα τις προσεχείς δεκαετίες: 1. Ο θεραπευτής πρέπει να διακριβώσει τις ακτίνες του κι έπειτα να προχωρήσει στο έργο του με βάση αυτή τη γνώση. Όταν αυτή η γνώση δεν είναι εφικτή, πρέπει να απέχει από κάθε προσπάθεια θεραπείας. 2. Όταν – λόγω έλλειψης αυτής της γνώσης – είναι ανίκανος ν’ αναλάβει το θεραπευτικό έργο, ας περιορισθεί στην προσπάθεια να δρα σαν αγωγός της ενέργειας της αγάπης προς τον ασθενή. 3. Ο θεραπευτής θα βρει ευκολότερο σε πολλές περιπτώσεις να διακριβώσει τις ακτίνες του ή τουλάχιστον μια απ’ αυτές, παρά να γνωρίσει τις ακτίνες του ασθενή. Υπάρχουν δύο λόγοι γι’ αυτό: α. Το γεγονός ότι επιζητεί να θεραπεύει και να βοηθά υποδεικνύει έναν ορισμένο βαθμό προόδου πάνω στον πνευματικό δρόμο. Η πρόοδος αυτή είναι αναγκαία για την ορθή εξεύρεση της ακτινικής ποιότητας. Μια μικρή μελέτη του εαυτού του και των πιθανών ακτίνων που υπάρχουν, θα του υποδείξει με τον καιρό τη φύση των ενεργειών που τον ελέγχουν. β. Αν ο ασθενής είναι προχωρημένος, μπορεί να μην επιδιώξει τη βοήθειά του, αλλά να χειρισθεί το πρόβλημά του μέσω της ψυχής και του Άσραμ, αν συνδέεται με κάποιο. Αν δεν είναι προχωρημένος, η ακτίνα της προσωπικότητας θα διακριβωθεί ευκολότερα απ’ ό,τι η ψυχική ακτίνα και συνεπώς θα προσφέρει το σημείο επαφής. 4. Ο θεραπευτής, έχοντας προσδιορίσει ικανοποιητικά την ακτίνα ή τις ακτίνες που τον ρυθμίζουν, πρέπει να προετοιμασθεί για το θεραπευτικό έργο αφιερώνοντας τουλάχιστον πέντε ώρες για μια πολύ προσεκτική ετοιμασία σε σχέση με το νου του, του οργάνου της σκέψης. Δεν εννοώ πέντε ώρες συνεχούς νοητικού ελέγχου και στοχασμού, αλλά μια περίοδο ήρεμης σκέψης που συνεχίζεται – όταν είναι δυνατό – καθώς ο θεραπευτής μελετά τον ασθενή κι εξοικειώνεται με: α. Το πρόβλημα της ασθένειας και της ιδιαίτερης φύσης της. β. Τη θέση της στο φυσικό σώμα. γ. Το ενεχόμενο κέντρο και (όταν είναι φωτισμένος μαθητής) την κατάστασή του. δ. Την οξύτητα της δυσχέρειας και την πιθανότητα θεραπείας. ε. Τον κίνδυνο θανάτου ή όχι.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

477

ζ. Την ψυχολογική κατάσταση του ασθενή. η. Τις ακτίνες του ασθενή, αν είναι δυνατό· αν αυτές είναι γνωστές, θα ρυθμίσουν την προσέγγισή του. Έτσι προετοιμασμένος ο θεραπευτής εστιάζει την προσοχή του στη δική του ακτίνα. Όταν κατέχει μόνο γενική κι όχι ειδική γνώση της δικής του ακτίνας ή ακτίνων κι εκείνων του ασθενή, ο θεραπευτής μπορεί να βασιστεί στην υπόθεση ότι μία ή αμφότερες βρίσκονται στη γραμμή 1-3-5-7 ή 2-4-6 και δρα πάνω σ’ αυτή τη γενική υπόθεση. Η κατοχή ειδικής και εξειδικευμένης γνώσης είναι χρήσιμη, αλλά όταν δεν υπάρχει και οι ιδιαίτερες ακτίνες δεν μπορούν να διαγνωσθούν, είναι συχνά δυνατό να προσδιορίσει κατά πόσο η γενική τάση του χαρακτήρα είναι πάνω στην γραμμή της αγάπης ή της θέλησης κι έπειτα να δράσει ανάλογα. Το πρόβλημα τότε είναι αν η σχέση μεταξύ θεραπευτή και ασθενή θα είναι από προσωπικότητα προς προσωπικότητα, από ψυχή προς ψυχή ή από προσωπικότητα προς ψυχή και αντίθετα. Όταν η σχέση είναι της προσωπικότητας προς προσωπικότητα (κι αυτό είναι το πιο σύνηθες), η ενέργεια με την οποία θα εργασθεί ο θεραπευτής είναι απλά εκείνη της πλανητικής πράνα· το αποτέλεσμά της θα είναι να διεγείρει τις φυσικές διεργασίες του φυσικού σώματος και (σε συνεργασία με τη φύση κι έτσι σύμφωνα με το κάρμα του πάσχοντα) να ισχυροποιήσει το φυσικό του φορέα ώστε να μπορέσει ν’ απορρίψει την ασθένεια ή να μπορέσει να βοηθηθεί για να αντιμετωπίσει με εμπιστοσύνη τις διαδικασίες του θανάτου και με ηρεμία και νοήμονα κατανόηση να περάσει στα λεπτοφυέστερα βασίλεια της ύπαρξης. Όταν η σχέση είναι της ψυχής του θεραπευτή με την προσωπικότητα του ασθενή, ο θεραπευτής θα εργασθεί με ακτινική ενέργεια, διαχύνοντας την ακτινική του ενέργεια μέσω του κέντρου που ελέγχει την πάσχουσα περιοχή. Όταν η ψυχή του θεραπευτή και η ψυχή του ασθενή συνεργάζονται, μπορεί να συμβεί ανάμειξη των δύο ενεργειών, ή (όταν υπάρχουν παρόμοιες ακτίνες) ενίσχυση της μιας ενέργειας και το έργο της θεραπείας ή της διάλυσης επισπεύδεται πολύ. Ο θεραπευτής πρέπει να έχει πάντοτε κατά νου ότι το έργο του είναι είτε να θεραπεύει – υπό τον καρμικό νόμο – ή να βοηθά τις διαδικασίες διάλυσης, επιφέροντας συνεπώς μια ανώτερη μορφή θεραπείας. Αν ο θεραπευτής δεν είναι ανώτερος μυημένος, για να μπορεί να εργάζεται με πλήρη επίγνωση των περιστάσεων και των συνθηκών που επικρατούν, δε θα συμβούν αιφνίδιες θεραπείες και δραματικές ιάσεις ασθενειών. Αν όμως συμβούν, αυτό θα οφείλεται σε τρία πράγματα: α. Στη μοίρα του ασθενή του οποίου δεν ήλθε ακόμη η ώρα. β. Στην παρεμβολή της ψυχής του ασθενή, η οποία σε τελική ανάλυση είναι ο πράκτορας του κάρμα. γ. Στη βοήθεια του θεραπευτή, η οποία αποδείχθηκε επαρκής για να δώσει στον ασθενή την αναγκαία εμπιστοσύνη και την πρόσθετη δύναμη για τη θεραπεία του.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

478

10.Κανείς δε γύρισε ποτέ απ’ τις “πύλες του θανάτου” όταν το κάρμα του δείχνει ότι ήλθε η ώρα του· τότε ο βιόκυκλος στο φυσικό πεδίο τελειώνει, εκτός αν είναι εργάτης σ’ ένα Άσραμ, μαθητής κάποιας περιωπής, του οποίου το έργο και η παρουσία χρειάζεται ακόμη στη γη για να συμπληρώσει το καθορισμένο του χρέος. Τότε ο Διδάσκαλος του Άσραμ μπορεί να προσθέσει τη γνώση και την ενέργειά Του σε εκείνη του θεραπευτή ή του ασθενή και να προκαλέσει μια προσωρινή αναβολή της αποχώρησης. Ο θεραπευτής ή ο ασθενής δεν μπορούν να υπολογίζουν σ’ αυτό, γιατί δε γνωρίζουν τις πλήρεις και δικαιολογημένες περιστάσεις. 11.Υπάρχουν ορισμένες στοιχειώδεις απαιτήσεις ή συνθήκες με τις οποίες πρέπει να εργασθεί ο θεραπευτής και οι οποίες είναι αναγκαίες. Αυτές είναι: α. Όσο το δυνατό πλήρης ησυχία στο δωμάτιο του ασθενή. β. Λίγοι επισκέπτες στο δωμάτιο του ασθενή, όπως υπαγορεύει η σύνεση. Η σκέψη και οι σκεπτομορφές των παρόντων μπορούν να διαταράξουν ή να διαταραχθούν κι έτσι να εκτρέψουν τα θεραπευτικά ρεύματα· απ’ την άλλη μεριά μπορούν μερικές φορές να βοηθήσουν ισχυρά το έργο του θεραπευτή. γ. Ο ασθενής – πάλι αν είναι δυνατό – πρέπει να ξαπλώσει σε ύπτια ή πλάγια θέση, έτσι ώστε τα κέντρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης να είναι στραμμένα προς το θεραπευτή. Σε μερικές περιπτώσεις (κι αυτές πρέπει να τις προσδιορίσει ο θεραπευτής) πρέπει να βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε ο θεραπευτής να μπορεί να κρατά τα χέρια του πάνω απ’ την περιοχή της ασθένειας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει ο θεραπευτής ν’ αγγίζει το σώμα του ασθενή. 12.Όταν επικρατήσει ησυχία, ειρήνη και σιγή, ο θεραπευτής θα προχωρήσει με την κατάλληλη τεχνική. Η ησυχία, η ειρήνη και η σιγή που μνημονεύσαμε, δεν αναφέρονται μόνο στις φυσικές συνθήκες, αλλά και στις συναισθηματικές και νοητικές καταστάσεις του θεραπευτή και του ασθενή καθώς και των παρόντων· αυτό δεν είναι πάντα εύκολο να επιτευχθεί. Όταν ο θεραπευτής δε διαθέτει την κατάλληλη τεχνική ή δεν εννοεί τις φόρμουλες που δίνονται παρακάτω σ’ αυτή τη διδασκαλία, μπορεί να διαμορφώσει τη δική του τεχνική και τους κανόνες μετά από μια στενή μελέτη των θεραπευτικών αυτών οδηγιών που περιέχουν αρκετό υλικό και υποδείξεις για μια τέτοια δράση. III. ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Οι τεχνικές που θα δώσω υπό τη μορφή επτά αρχαίων συμβολικών δηλώσεων ή τύπων, συγκεντρώθηκαν απ’ το Βιβλίο των Κανόνων για Μυημένους Μαθητές. Δεν τολμώ ακόμη να δώσω την απλή φυσική εφαρμογή των ακτινικών αυτών τεχνικών, επειδή θα ήταν πολύ επικίνδυνο. Όταν χρησιμοποιηθούν ορθά και κατανοηθούν, μεταφέρουν τρομακτική δύναμη και – σε λάθος χέρια – μπορούν να προκαλέσουν πραγματική ζημιά. Ας σας υπενθυμίσω εδώ ότι οι μυημένοι της Μαύρης Στοάς θεραπεύουν επίσης ή προκαλούν θάνατο κι ασθένεια, χρησιμοποιώντας παρόμοιες

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

479

τεχνικές· η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορούν να εργασθούν μόνο με τις ακτίνες της προσωπικότητας του θεραπευτή και του ασθενή κι επειδή είναι ισχυρότεροι στο φυσικό πεδίο απ’ τα Μέλη της Μεγάλης Λευκής Στοάς, το έργο τους συχνά είναι πιο αποτελεσματικό. Ο πνευματικός θεραπευτής που εργάζεται με τις ενέργειες του φωτός όποτε μπορεί, είναι σπάνια τόσο φυσικά αποτελεσματικός. Τα μέλη της Μαύρης Στοάς ή οι θεραπευτές που εργάζονται υπό την επιρροή της, είναι ωστόσο τελείως ανίκανοι να εργασθούν με έναν ασθενή που είναι πνευματικά προσανατολισμένος έστω και στον ελάχιστο βαθμό και συνεπώς βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ψυχής του· ούτε μπορούν να εργασθούν μέσω ενός θεραπευτή πνευματικά προσανατολισμένου. Όταν επιχειρούν να το κάνουν, καταπολεμούνται από μια ενέργεια που προέρχεται απ’ το Άσραμ το οποίο προσεγγίζει ο θεραπευτής ή ο ασθενής ή με το οποίο είναι συνδεμένος, ακόμη κι αν η θέση του είναι μόνο στην περιφέρεια. Όσον αφορά το μέσο αμόρφωτο άνθρωπο, ο κίνδυνος της “μαύρης” παρέμβασης είναι μηδαμινός· οι σκοτεινές δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται για ασήμαντα πρόσωπα παρά μόνο για εκείνα των οποίων η δύναμη και η επιρροή μπορεί να εξυπηρετήσει τους σκοπούς τους. Επίσης το κακό τους έργο είναι εφικτό μόνο κατά τη στιγμή (ή τον κύκλο) που ο άνθρωπος πρόκειται ν’ αποφασίσει αν θα προχωρήσει στην πνευματική ζωή, θα παραμείνει στατικός εκεί που βρίσκεται, ή θα στραφεί εσκεμμένα (κάτι εξαιρετικά σπάνιο) στην ατραπό της καθαρής ιδιοτέλειας. Η ατραπός αυτή οδηγεί στη Μαύρη Στοά. Στις αρχές του επόμενου αιώνα κάποιος μαθητής θα πάρει αυτές τις τεχνικές ή μαγικές δηλώσεις που σχετίζονται με το θεραπευτικό έργο και θα τις ερμηνεύσει και θα τις διευκρινίσει. Είναι επιδεκτικές τριών σημασιών, την κατώτατη των οποίων ο σύγχρονος σπουδαστής μπορεί να επιτύχει να ερμηνεύσει για λογαριασμό του, αν στοχασθεί επαρκώς και ζει πνευματικά. Ιδού οι επτά δηλώσεις: ΟΙ ΕΠΤΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

1. Η τεχνική της πρώτης ακτίνας. Ας έλθει σε βοήθειά μου η δυναμική ισχύς που κυβερνά τις καρδιές όλων μέσα στη Σαμπάλλα, γιατί είμαι άξιος αυτής της βοήθειας. Ας κατέλθει στο τρίτο, ας περάσει στο πέμπτο κι ας εστιασθεί στο έβδομο. Οι λέξεις αυτές δε σημαίνουν αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψης. Το τρίτο, το πέμπτο, το έβδομο βρίσκονται μέσα στο πρώτο και προέρχονται από τον Κεντρικό Ήλιο της πνευματικής ζωντάνιας. Το ανώτατο τότε αφυπνίζεται μέσα σ’ εκείνον που γνωρίζει και μέσα σ’ εκείνον που πρέπει να θεραπευθεί κι έτσι οι δύο γίνονται ένα. Αυτό είναι βαθύ μυστήριο. Η συγχώνευση της θεραπευτικής δύναμης επιτελεί το επιθυμητό έργο· μπορεί να φέρει το θάνατο, τη μεγάλη εκείνη αποδέσμευση και να επανεδραιώσει έτσι το πέμπτο, το τρίτο, το πρώτο, αλλά όχι το έβδομο.

Αυτή η δυναμική πρώτη ακτινική ενέργεια χρησιμοποιείται συνήθως από τον εξασκημένο πνευματικό θεραπευτή όταν είναι φανερό σ’ αυτόν ότι η ώρα του ασθενή έφθασε και προσεγγίζει η αποδέσμευση. Στις περιπτώσεις όπου η πρώτη ακτίνα είναι η ψυχική ακτίνα του θεραπευτή ή του ασθενή, η εφαρμογή της πρώτης αυτής ακτινικής ενέργειας πρέπει να κινηθεί απ’ το κεφαλικό κέντρο στο καρδιακό κέντρο κι από εκεί στην περιοχή της ασθένειας και στο κέντρο που συνδέεται με την περιοχή. Μπορεί να προκαλέσει (όταν η θεραπεία είναι εφικτή και καρμικά ορθή) μια πρόσκαιρη αύξηση

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

480

της ανωμαλίας· αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η εισερχόμενη ενέργεια “εκδιώκει δυναμικά” το καθαυτό σπέρμα ή τις ρίζες της ασθένειας. Μπορεί να υπάρξει άνοδος της θερμοκρασίας ή κατάρρευση του ενός ή άλλου είδους και γι’ αυτή ο θεραπευτής, ο ασθενής και ο θεράπων γιατρός πρέπει να είναι έτοιμοι και πρέπει να πάρουν τα αναγκαία φυσικά μέτρα για τη βελτίωση – μέτρα που καθορίζονται απ’ το ορθόδοξο ιατρικό επάγγελμα και θ’ αντισταθμίσουν την καθαρά φυσική αντίδραση. Όταν η ψυχική ακτίνα του ασθενή δεν είναι στην πρώτη ακτίνα, αλλά η πρώτη ακτίνα είναι η ακτίνα της προσωπικότητας, ο θεραπευτής πρέπει να εφαρμόσει με μεγάλη προσοχή την πρώτη ακτινική ενέργεια και πρέπει να προχωρήσει πολύ αργά και βαθμιαία δια του κέντρου της γραμμής 1-3-5-7 που είναι πλησιέστερο στην έδρα της ανωμαλίας, διοχετεύοντας την ενέργεια μέσω αυτού του κέντρου κι από εκεί στο κέντρο (οποιοδήποτε κι αν είναι) που βρίσκεται στην περιοχή της ασθένειας. Αν το ιδιαίτερο αυτό κέντρο συμβεί να είναι στη γραμμή 3-5-7, ο θεραπευτής πρέπει να επιδείξει ειδική προσοχή, αλλιώς η δυναμική πρώτη ακτινική ενέργεια θα καταστρέψει αντί να θεραπεύσει. 2. Η τεχνική της δεύτερης ακτίνας. Ας κατέλθει η θεραπευτική ενέργεια, μεταφέροντας τη διπλή της γραμμή της ζωής και της μαγνητικής της δύναμης. Ας αποσύρει η μαγνητική αυτή ζώσα δύναμη κι ας συμπληρώσει εκείνο που βρίσκεται στο έβδομο, αντιτάσσοντας το τέταρτο και το έκτο στο τρίτο και το έβδομο, χωρίς όμως να ασχοληθεί με το πέμπτο. Ο κυκλικός, περιεκτικός στρόβιλος – κατερχόμενος στο σημείο – διαταράσσει, απομακρύνει κι έπειτα προμηθεύει κι έτσι γίνεται το έργο. Η καρδιά περιστρέφεται· δύο καρδιές περιστρέφονται σαν μία· τα δώδεκα μέσα στο φορέα, τα δώδεκα μέσα στο κεφάλι και τα δώδεκα στο πεδίο της ψυχής προσπαθούν· συνεργάζονται σαν ένα κι έτσι γίνεται το έργο. Δύο ενέργειες πραγματοποιούν αυτή την κορύφωση και τα τρία που ο αριθμός τους είναι δώδεκα ανταποκρίνονται στα μείζονα δώδεκα. Η ζωή γίνεται γνωστή και τα χρόνια παρατείνονται.

Αν διαβάσετε την αρχαία αυτή δήλωση στο φως της γνώσης που μπορεί να έχετε (και πιθανόν έχετε περισσότερη απ’ ό,τι νομίζετε), ιδιαίτερα της γνώσης για τα κέντρα, θα φανερωθεί η πρωταρχική ή η ευκολότερη ερμηνεία. 3. Η τεχνική της τρίτης ακτίνας. Ο θεραπευτής στέκει και υφαίνει. Συγκεντρώνει απ’ τα τρία, τα πέντε, τα επτά ό,τι χρειάζεται για την καρδιά της ζωής. Ενώνει τις ενέργειες και τις κάνει να υπηρετήσουν το τρίτο· δημιουργεί έτσι ένα στρόβιλο μέσα στον οποίο ο πάσχων πρέπει να κατέλθει και μαζί του ο θεραπευτής. Και οι δύο όμως παραμένουν σε ειρήνη και ηρεμία. Έτσι ο άγγελος του Κυρίου πρέπει να κατέλθει στη λίμνη και να κομίσει τη θεραπευτική ζωή.

Η “λίμνη των υδάτων” αναφέρεται εδώ και μπορεί να προκαλέσει πολλά ερωτηματικά για τη σημασία της. Η στοιχειώδης ερμηνεία της σχετίζεται στην πραγματικότητα με το κεντρικό και κύριο αίτιο πολλών ασθενειών (όπως είδαμε νωρίτερα), τη συναισθηματική φύση, που έχει χρέος να ελέγξει η τρίτη όψη της θειότητας. Στοχασθείτε σ’ αυτό γιατί μπορεί να φέρει πολλή φώτιση. Η επόμενη τεχνική θεραπείας είναι μακρύτερη και πολύ πιο δυσνόητη. Πολύ λίγα θα κατανοήσετε· αναφέρεται ολοκληρωτικά, όσον αφορά το θέμα μας, στον ίδιο τον

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

481

άνθρωπο και στον αφορισμό: “Άνθρωπε, γνώθι σαυτόν”. 4. Η τεχνική της τέταρτης ακτίνας. Ο θεραπευτής γνωρίζει τον τόπο που βρίσκεται η παραφωνία. Γνωρίζει επίσης τη δύναμη του ήχου και τον ήχο που πρέπει να ακουσθεί. Ξέροντας το φθόγγο στον οποίο αντιδρά η τέταρτη μεγάλη ομάδα και συνδέοντάς τον με τους μεγάλους Δημιουργικούς Εννέα ηχεί το φθόγγο που φέρνει αποδέσμευση, το φθόγγο που θα φέρει την απορρόφηση στο ένα. Εκπαιδεύει το άγρυπνο αυτί εκείνου που πρέπει να θεραπευθεί· επίσης εξασκεί το άγρυπνο αυτί εκείνου που πρέπει να προβάλλει. Ξέρει τον τρόπο του ήχου που φέρνει τη θεραπευτική επαφή· κι επίσης εκείνου που λέει: Αποχώρησε. Κι έτσι γίνεται το έργο.

Η τέταρτη αυτή τεχνική είναι μια τεχνική που – όταν δεν υπάρχει αληθινή ακτινική γνώση – μπορεί να είναι γενικής χρησιμότητας, επειδή η τέταρτη ακτίνα διέπει το τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο. Ο θεραπευτής πάνω σ’ αυτή τη γραμμή εργασίας (και τέτοιοι θεραπευτές πρακτικά δεν υπάρχουν αυτή την εποχή, γιατί η τέταρτη ακτίνα δεν είναι σε ενσάρκωση) θεραπεύει κυρίως με τη χρήση του κατάλληλου ήχου ή ήχων. Στα αρχικά στάδια εφαρμογής αυτής της τεχνικής ο θεραπευτής θα χρησιμοποιεί κυρίως τη μουσική για να προκαλέσει θεραπεία ή να διευκολύνει τη διαδικασία του θανάτου ή της αποχώρησης. Θα είναι όμως μια μουσική με μια συνεχώς επαναληπτική συγχορδία που θα ενσωματώνει το φθόγγο της τέταρτης ακτίνας και του ανθρώπινου βασιλείου. Η θεραπεία με το μέσον του ήχου θα είναι μια από τις πρώτες θεραπευτικές ανελίξεις που θα σημειωθούν στο τέλος του προσεχούς αιώνα. Περισσότερη διδασκαλία σ’ αυτή τη γραμμή θα είναι περιττή πριν εισέλθει πάλι σε κυκλική εκδήλωση η τέταρτη ακτίνα. 5. Η τεχνική της πέμπτης ακτίνας. Εκείνο που δόθηκε πρέπει να χρησιμοποιηθεί· εκείνο που προβάλλει μέσα από το δοθέντα τρόπο θα βρει τη θέση του στο σχέδιο του θεραπευτή. Εκείνο που είναι κρυμμένο πρέπει να ιδωθεί και απ’ τα τρία θ’ αναδυθεί μεγάλη γνώση. Αυτά αναζητεί ο θεραπευτής. Σ’ αυτά προσθέτει ο θεραπευτής τα δύο που είναι σαν ένα κι έτσι το πέμπτο πρέπει να παίξει το ρόλο του και το πέντε πρέπει να παίξει το ρόλο του και τα πέντε πρέπει να λειτουργήσουν σαν να ήταν ένα. Οι ενέργειες κατέρχονται, διαπερνούν κι εξαφανίζονται, αφήνοντας εκείνον που θα μπορούσε να ανταποκριθεί με κάρμα που δε διαλύθηκε ακόμη και παίρνοντας μαζί τους εκείνον που δεν μπορεί να ανταποκριθεί μ’ αυτό τον τρόπο κι έτσι πρέπει επίσης να εξαφανισθεί.

Η φανερή και πιο απλή έννοια του τρόπου θεραπείας της πέμπτης ακτίνας είναι ότι ο θεραπευτής, εργαζόμενος επιστημονικά και κυρίως σε συγκεκριμένα επίπεδα, χρησιμοποιεί κάθε βοήθεια για να επιφέρει θεραπεία, ξεκινώντας με κατάλληλες φυσικές φροντίδες και περνώντας σε λεπτοφυέστερους τρόπους θεραπείας. Θα ήθελά πάλι να τονίσω ότι η φυσική βοήθεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί εξίσου θεϊκά όπως και οι πιο μυστηριώδεις μέθοδοι που ο μεταφυσικός θεραπευτής πιστεύει σήμερα ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές. Όπως ακριβώς κάθε σύγχρονη γνώση που αναπτύχθηκε στο φυσικό πεδίο από τις προσωπικότητες ανδρών και γυναικών με διόραση και ιδιοφυία παντού στον κόσμο, είναι χρήσιμη στο μαθητή και μυημένο σε χρόνο και χώρο, το ίδιο ισχύει και για τις ιατρικές επιστήμες. Όπως ακριβώς η ορθή εφαρμογή των διαφόρων αυτών επιστημών πρέπει να γίνει από το μαθητή ή το μυημένο για να

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

482

επιφέρει πνευματικά αποτελέσματα, έτσι πρέπει να γίνει κι όταν εργάζεται ο θεραπευτής. Κάθε έργο αποβαίνει πνευματικό όταν υποκινείται ορθά, όταν χρησιμοποιείται συνετή διάκριση και προστίθεται ψυχική δύναμη στην αποκτηθείσα γνώση των τριών κόσμων. Η δυναμική χρήση ενέργειας σε ένα από τα επτά ρεύματά της, όταν προστίθεται στην ορθή κατανόηση και το έργο του σύγχρονου γιατρού, βοηθούμενου από το θεραπευτή (που εργάζεται σαν καταλύτης), μπορεί να προκαλέσει θαύματα όταν το επιτάσσει η μοίρα. Ο μεταφυσικός θεραπευτής που εργάζεται αποκλειστικά στα λεπτοφυέστερα επίπεδα είναι σαν τον πνευματικό εργάτη που αποτυγχάνει συνεχώς να κατασταλάξει στο φυσικό πεδίο τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους. Αυτό προκαλείται συχνά από μια λεπτοφυή – αν και συνήθως δυσαναγνώριστη – αίσθηση ανωτερότητας με την οποία ο μέσος θεραπευτής κι ο εσωτεριστής βλέπει το πρόβλημά του της υλοποίησης είτε της φυσικής υγείας είτε του χρήματος. Συλλογισθείτε σ’ αυτό και αντιληφθείτε ότι οι μέθοδοι της πέμπτης ακτίνας οδηγούν στο φυσικό πεδίο· εκεί δημιουργούν σύγκρουση και τελικά προκαλούν μια φυσική καταστάλαξη της επιθυμητής φύσης. Με όσα είπα για τις τεχνικές της πέμπτης ακτίνας, σας έδωσα περισσότερες νύξεις και πληροφορίες απ’ ό,τι για τις άλλες. 6. Η τεχνική της έκτης ακτίνας. Ας κατέλθει η δύναμη χωρίζοντας τα ύδατα, φωνάζει ο θεραπευτής. Δεν ενδιαφέρεται πώς μπορεί να ανταποκριθούν τα ύδατα· συχνά φέρνουν θυελλώδη κύματα και φρικτά και τρομερά γεγονότα. Το τέλος είναι καλό. Η ανωμαλία θα τερματισθεί όταν η θύελλα κοπάσει και η ενέργεια εκπληρώσει το καθορισμένο πεπρωμένο της. Η δύναμη αναγκάζεται να εισδύσει κατευθείαν στην καρδιά και πρέπει να βρει μια δίοδο κι ένα δρόμο σε κάθε αγωγό, νάντις, νεύρο και στη σπλήνα κι έτσι ν’ αντιμετωπίσει τον εχθρό που κατόρθωσε να εισχωρήσει κι εγκαταστάθηκε για να ζήσει. Η απόρριψη – άσπλαχνη, αιφνίδια και ολική – γίνεται από εκείνον που δε βλέπει τίποτε άλλο παρά μια τέλεια λειτουργία και δεν ανέχεται καμιά παρέμβαση. Αυτή η τέλεια λειτουργία ανοίγει έτσι τη θύρα στην αιώνια ζωή ή τη ζωή πάνω στη γη για λίγο ακόμη.

Η τεχνική αυτή είναι παραδόξως δυναμική κι αιφνίδια όταν ο θεραπευτής βρίσκεται στην έκτη ακτίνα· τα αποτελέσματα είναι δραστικά και πολύ οδυνηρά, αλλά τα αποτελέσματα είναι σίγουρα – θεραπεία ή θάνατος και συχνά ο τελευταίος. Ο θεραπευτής της έκτης ακτίνας είναι σπάνια πειθαρχημένος ή συνετός την εποχή αυτή, επειδή είναι το τέρμα του έκτου ακτινικού κύκλου. Όταν η έκτη ακτίνα έλθει πάλι σε εκδήλωση, η ανθρωπότητα θα έχει προοδεύσει πολύ στην Ατραπό και ο τωρινός επιθετικός, πολύ σίγουρος, φανατικός θεραπευτής της έκτης ακτίνας δε θα επανεμφανισθεί. Σήμερα αποτελούν την πλειονότητα και το έργο τους δεν είναι καλό· είναι καλοπροαίρετοι, αλλά η τεχνική εφαρμόζεται με άγνοια και το αποτέλεσμα δε δικαιώνει τη βεβαιότητα του θεραπευτή, που οδηγεί συχνά σε εξαπάτηση του ασθενή. 7. Η τεχνική της έβδομης ακτίνας. Η ενέργεια και η δύναμη πρέπει να συναντηθούν αμοιβαία κι έτσι γίνεται το έργο. Χρώμα και ήχος σε διευθετημένη σειρά πρέπει να συναντηθούν και να σμίξουν κι έτσι μπορεί να προχωρήσει το έργο της μαγείας. Ουσία και πνεύμα πρέπει να εφελκυσθούν αμοιβαία και περνώντας από το κέντρο εκείνου που ζητεί να βοηθήσει, παράγουν το νέο και το καλό. Ο θεραπευτής ενεργοποιεί έτσι με ζωή

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

483

την αποτυγχάνουσα ζωή, απωθώντας την ή αγκυροβολώντάς την ακόμη βαθύτερα στη θέση του πεπρωμένου. Και τα επτά πρέπει να χρησιμοποιηθούν και δια των επτά πρέπει να περάσουν οι ενέργειες που απαιτεί η ανάγκη, δημιουργώντας το νέο άνθρωπο που υπήρχε πάντα και θα υπάρχει για πάντα είτε εδώ είτε εκεί.

Σ’ αυτή την τεχνική έχετε το κλειδί για όλες, γιατί το έργο του θεραπευτή της έβδομης ακτίνας είναι να συνενώσει τη ζωή και την ουσία που θ’ αντικαταστήσει την πάσχουσα ουσία και θα φέρει νέα ζωή για να βοηθήσει την ανάρρωση. Η δόξα της ζωής βρίσκεται στην κορύφωση και την ανάδυση. Αυτό είναι το κύριο έργο και η κύρια ανταμοιβή όλων των αληθινών θεραπευτών. Αυτή η τεχνική της έλξης και αντικατάστασης θα φτάσει σε ένα υψηλό σημείο επιστημονικής έκφρασης στην ερχόμενη νέα εποχή όπου η έβδομη ακτίνα θα κυριαρχεί στον πλανήτη μας, παράγοντας εκείνο που είναι νέο και αναγκαίο και καθορίζοντας την ερχόμενη κουλτούρα, πολιτισμό και επιστήμη. Συνοψίζοντας θα ήθελα να σας πω τους λόγους για τους οποίους αποφεύγω τις λεπτομερέστερες πληροφορίες και την καθαρή ανάλυση της φρασεολογίας των αρχαίων αυτών τύπων θεραπείας. Εκτός απ’ το λόγο που προαναφέρθηκε, ότι οι άνθρωποι δεν είναι ακόμη έτοιμοι να τους δοθούν σαφείς οδηγίες, ό,τι μπορώ να πω προς το παρόν θα σας φανεί παιδαριώδες. Αυτή είναι η περίεργη λέξη που φαίνεται να περιγράφει την άμεση δυνατή αντίδραση. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της εισόδου σε μια νέα εποχή επιστημονικής ανέλιξης, λόγω της ανακάλυψης του τρόπου αποδέσμευσης της ενέργειας του ατόμου. Ούτε και οι επιστήμονες που ευθύνονται γι’ αυτή την ανακάλυψη δεν έχουν την ελάχιστη ιδέα των απώτερων αποτελεσμάτων του βαρυσήμαντου αυτού γεγονότος. Από τη σκοπιά του θέματός μας και του περιεχομένου αυτού του βιβλίου μια ολοκληρωτικά νέα γλώσσα που συνδέεται με την ενέργεια και τη δύναμη διαμορφώνεται ήδη· στο άμεσο μέλλον (απ’ την αποκρυφιστική σκοπιά) η χρήση της ανακάλυψης στη νοσηλεία της ασθένειας θα θεωρηθεί σχεδόν σαν θαύμα. Αυτή η ανακάλυψη της απελευθέρωσης του ατόμου προέκυψε από τη δραστηριότητα της πρώτης ακτίνας σε σχέση με την εισερχόμενη έβδομη ακτίνα και είναι μια ανάλογη κατάσταση με την απελευθέρωση του Διδασκάλου στην πέμπτη μύηση (όταν η θύρα του τάφου ανοίγει διάπλατα) και την πράξη του θανάτου, όταν η φυλακισμένη ψυχή αποδεσμεύεται. Στο φως των μελλοντικών επιστημονικών γεγονότων οι αρχαίες αυτές τεχνικές θα γίνουν σαφέστερες και στο μεταξύ κάθε εξήγηση της αληθινής τους “ενεργητικής σημασίας” θα είναι άνευ νοήματος. Η νέα κι επερχόμενη ορολογία θα ρίξει φως στις αρχαίες φόρμουλες και με τον καιρό θα δείτε πόσα πολλά μπορούν να μεταδοθούν στο νοήμονα θεραπευτή της νέας αυτής γενιάς απ’ ό,τι σας φαίνεται τώρα απογοητευτικό, άχρηστο ή ασήμαντο και περιττά δυσνόητο. Στην ενδιάμεση αυτή περίοδο μεταξύ του παρελθόντος κι εκείνου που έρχεται, δεν είναι εύκολο ακόμη και για ένα Διδάσκαλο της Σοφίας να μιλά ή να διδάσκει, ιδιαίτερα σε σχέση με το θέμα της θεραπευτικής. Το φυσικό σώμα δεν αναγνωρίζεται ακόμη γενικά σαν μια ηλεκτρική μονάδα· η φύση του σαν καθαρή ατομική ενέργεια δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτή· το γεγονός του ενεργειακού σώματος, του αιθερικού φορέα, δεν αναγνωρίζεται αυτή την εποχή στις διδασκαλίες των σύγχρονων ιατρικών σχολών,

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

484

παρότι το γεγονός συζητείται· η εκρηκτική φύση της ενέργειας όταν έλθει σε επαφή με τη δύναμη, ή της ψυχής σε σχέση με την ουσία, είναι τελείως άγνωστη ή καλυμμένη σε μυστικιστική γλώσσα. Ωσότου οι νέες επιστημονικές φόρμουλες και η νέα προσέγγιση (την οποία η ανακάλυψη της αποδέσμευσης της ατομικής ενέργειας έκανε εφικτή) γίνουν γενικότερα κατανοητές και οικεία θέματα συζήτησης σε γνώριμη γλώσσα, η ερχόμενη επιστήμη της θεραπευτικής πρέπει να παραμείνει πίσω από έναν πέπλο αδόκιμης γλώσσας και να κρύβεται με απρόσφορες λέξεις. Αυτό το γεγονός, όπως σας είπα συχνά, εμποδίζει κάθε νέα παρουσίαση της αλήθειας· η γλώσσα του ηλεκτρολόγου μηχανικού ή του τεχνίτη αυτοκινήτων, λόγου χάρη, θα ήταν τελείως άνευ νοήματος στο μέσο άνθρωπο πριν εκατό χρόνια. Το ίδιο συμβαίνει με τα νέα θέματα και τις μεγάλες ανακαλύψεις που έρχονται και οι οποίες θα επηρεάσουν τελικά κάθε τμήμα της ανθρώπινης ζωής, περιλαμβανομένης της Τέχνης της Θεραπείας. Εφόσον αποκαλύφθηκε ποιος είμαι, υπογράφω ως ο Διδάσκαλος Ντζβαλ Κχουλ. Ο ΘΙΒΕΤΑΝΟΣ

Εκγύμναση για τη μαθητεία στη νέα επoχή παρέχεται από τη Σχoλή Αρκέην. Oι αρχές της Πρoαιώνιας Σoφίας παρoυσιάζoνται μέσα από εσωτερικό διαλoγισμό, μελέτη και υπηρεσία σαν ένας τρόπoς ζωής.

Για πληρoφoρίες γράψτε στoυς εκδότες.

Η εσωτερική θεραπευτική είναι μια επιστήμη που βασίζεται σ’ έναν αριθμό απαιτήσεων οι οποίες περιλαμβάνουν τη γνώση της σύστασης του ανθρώπου και τη φύση των διαφόρων σωμάτων, τόσο του πυκνού όσο και των λεπτοφυών. Στην πρακτική αυτή γνώση η επιστήμη του αποκρυφισμού συνεισφέρει ζωτικές πληροφορίες σχετικά με τους ενεργειακούς παράγοντες, τις καρμικές και ακτινικές επιδράσεις, την ψυχολογία και την αστρολογία της ψυχής καθώς και τους νόμους και τους κανόνες που είναι θεμελιώδεις σε μια ασφαλή και επιτυχή άσκηση της εσωτερικής θεραπευτικής. Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται οι επτά ακτινικές τεχνικές της θεραπείας· απαριθμούνται και συζητούνται οι νόμοι και οι κανόνες της θεραπευτικής· δίνονται λεπτομερειακά οι απαιτήσεις της θεραπείας· και υποδεικνύονται τα βασικά αίτια της ασθένειας. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, ότι ένα μεγάλο μέρος των ασθενειών μπορεί να έχει καρμική προέλευση· ότι ορισμένες ασθένειες είναι συμφυείς με το έδαφος και την ουσία του πλανήτη· κι ότι πολλές άλλες είναι ψυχολογικές, αναφαινόμενες στο συναισθηματικό ή το νοητικό σώμα. Απ’ όπου και η ανάγκη για μια πλήρη και περιεκτική κατανόηση τόσο του ασθενή όσο και των ορθών και ασφαλών μεθόδων θεραπείας. Μας δίνεται επίσης μια αληθινή κατανόηση του θανάτου σαν μια αφαίρεση ή μια απόσυρση της ψυχής από το σώμα, προκειμένου να συνεχίσει τη ζωή στο δικό της πεδίο δίχως τον περιορισμό του σώματος, ωσότου γίνει αναγκαίος ένας νέος κύκλος ενσάρκωσης και εμπειρίας σε μορφή.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

487