16_Τηλεπάθεια και ο Αιθερικός Φορέας by group24

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΙΘΕΡΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ Α. ΜΠΕΪΛΗ Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού Η Συνείδηση του Ατόμου Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός Το Φως της Ψυχής Η Ψυχή και ο Μηχανισμός της Από τη Διανόηση στην Ενόραση Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας Από τη Βηθλεέμ στο Γολγοθά Μαθητεία στη Νέα Εποχή – Τόμος Ι Μαθητεία στη Νέα Εποχή – Τόμος ΙΙ Τα Προβλήματα της Ανθρωπότητας Η Επανεμφάνιση του Χριστού Το Πεπρωμένο των Εθνών Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα Τηλεπάθεια και ο Αιθερικός Φορέας Η Ατελείωτη Αυτοβιογραφία Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων: Τόμος Ι – Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙ – Εσωτερική Ψυχολογία Τόμος ΙΙΙ – Εσωτερική Αστρολογία Τόμος IV – Εσωτερική Θεραπευτική Tόμος V – Oι Ακτίνες και οι Μυήσεις

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΙΘΕΡΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ υπό

ΑΛΙΚΗΣ Α. ΜΠΕΪΛΗ

LUCIS PUBLISHING COMPANY 113 University Place, 11th Floor P.O. Box 722 Cooper Station New York, N.Y. U.S.A. 10276 LUCIS PRESS LTD. Suite 54 3 Whitehall Court London SW1A 2EF

U.K.

Πρώτη Αγγλική Έκδοση, 1950 Έκτη Αγγλική Έκδοση, 1971 Όγδοη Αγγλική Έκδοση, 1975

Η έκδοση αυτού του βιβλίου χρηματοδοτήθηκε από το Κεφάλαιο των Βιβλίων του Θιβετανού, που συστάθηκε για τη συνεχή διάδοση της διδασκαλίας του Θιβετανού και της Αλίκης Α. Μπέϊλη. Αυτό το κεφάλαιο ελέγχεται από τη Lucis Trust, που είναι ένα πνευματικό, εκπαιδευτικό ίδρυμα, απαλλαγμένο φορολογίας. Η Lucis Press Ltd. είναι μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που ανήκει στη Lucis Trust. Για το βιβλίο αυτό δεν πληρώνονται συγγραφικά δικαιώματα.

Το βιβλίο αυτό έχει επίσης εκδοθεί στα Ολλανδικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά και Ελληνικά. Η μετάφρασή του σε άλλες γλώσσες συνεχίζεται. Η πρώτη μετάφρασή του στα Ελληνικά έγινε το 1963.

Τίτλος πρωτοτύπου: «Telepathy and the Etheric Vehicle», by Alice A. Bailey

Lucis Press Ltd., London 1975

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1934

αρκετό να πω ότι είμαι ένας Θιβετανός μαθητής ορισμένου βαθμού κι αυτό δε σας λέει παρά λίγα, γιατί όλοι είναι μαθητές από τον πιο ταπεινό ζηλωτή μέχρι και πέρα από τον ίδιο τον Χριστό. Ζω σ’ ένα φυσικό σώμα, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι, στα σύνορα του Θιβέτ και μερικές φορές, όταν το επιτρέπουν τα άλλα μου καθήκοντα, προεδρεύω (από εξωτερική άποψη) σε μια μεγάλη ομάδα Θιβετανών λάμα. Αυτό είναι το γεγονός που έγινε αιτία να διαδοθεί ότι είμαι ηγούμενος αυτού του ιδιαίτερου μοναστηριού των λάμα. Εκείνοι που συνδέονται μαζί μου στο έργο της Ιεραρχίας (και όλοι οι αληθινοί μαθητές συνδέονται μ’ αυτό το έργο) με γνωρίζουν με ένα ακόμη όνομα και υπούργημα. Η Α.Α.Μπ. γνωρίζει ποιος είμαι και με αναγνωρίζει με δύο από τα ονόματά μου. Είμαι ένας αδελφός σας που ταξίδεψε λίγο μακρύτερα πάνω στην Ατραπό από το μέσο σπουδαστή και έχει επομένως επιφορτιστεί με μεγαλύτερες ευθύνες. Είμαι κάποιος που αγωνίστηκε και διάνοιξε το δρόμο του πολεμώντας προς ένα μεγαλύτερο μέτρο φωτός από το ζηλωτή που θα διαβάσει αυτό το άρθρο και συνεπώς πρέπει να ενεργήσει σαν διαβιβαστής του φωτός, αδιάφορο ποιο θα είναι το τίμημα. Δεν είμαι γέρος, καθώς η ηλικία υπολογίζεται στους δασκάλους, όμως δεν είμαι νέος ή άπειρος. Το έργο μου είναι να διδάσκω και να διαδίδω τη γνώση της Αιώνιας Σοφίας οπουδήποτε μπορώ να βρω ανταπόκριση και αυτό κάνω για πολλά χρόνια. Επιδιώκω ακόμη να βοηθήσω το Διδάσκαλο Μ. και το Διδάσκαλο Κ.Χ. όποτε προσφέρεται ευκαιρία, γιατί από πολύ καιρό συνδέομαι μαζί Τους και με το έργο Τους. Σ’ όλα τα παραπάνω σας έχω πει πολλά· ταυτόχρονα όμως δε σας είπα τίποτα που θα σας οδηγούσε να μου προσφέρετε την τυφλή εκείνη υπακοή και την ανόητη αφοσίωση που προσφέρει ο συναισθηματικός ζηλωτής στον Γκουρού και το Διδάσκαλο τον Οποίο είναι ανίκανος ακόμη να προσεγγίσει. Ούτε και θα επιτύχει την περιπόθητη αυτή επαφή μέχρι να μετουσιώσει τη συναισθηματική αφοσίωση σε ανιδιοτελή υπηρεσία προς την ανθρωπότητα – όχι προς το Διδάσκαλο. Τα βιβλία που έγραψα αποστέλλονται στον κόσμο δίχως καμιά αξίωση για την αποδοχή τους. Μπορεί ή όχι να είναι ορθά, αληθινά και χρήσιμα. Ανήκει σε σας να εξακριβώσετε την αλήθειά τους με την ορθή πρακτική και με την άσκηση της ενόρασης. Ούτε εγώ ούτε η Α.Α.Μπ. ενδιαφερόμαστε καθόλου να ανακηρυχθούν σαν εμπνευσμένα κείμενα ή να λέγεται γι’ αυτά (με κομμένη την ανάσα) πως είναι έργο κάποιου από τους Διδασκάλους. Αν παρουσιάζουν την αλήθεια με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί συνέχεια εκείνης που ήδη προσφέρθηκε στις παγκόσμιες διδασκαλίες, αν ΙΝΑΙ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΑΝΟΥ

οι πληροφορίες που δίνουν ανυψώνουν την έφεση και τη θέληση-για-υπηρεσία από το πεδίο των συναισθημάτων στο πεδίο του νου (στο πεδίο όπου οι Διδάσκαλοι μπορούν να βρεθούν) τότε θα έχουν εξυπηρετήσει το σκοπό τους. Αν η διδασκαλία που μεταδίδουν προκαλεί την ανταπόκριση του φωτισμένου νου του εργάτη μέσα στον κόσμο και επιφέρει την αστραποβολή της ενόρασής του, τότε η διδασκαλία ας γίνει αποδεκτή. Όχι όμως διαφορετικά. Αν οι δηλώσεις επιβεβαιωθούν τελικά ή κριθούν αληθινές κάτω από το κριτήριο του Νόμου των Αντιστοιχιών, τότε αυτό θα είναι καλό και ικανοποιητικό. Αν όμως δε συμβεί αυτό, ας μην αποδεχθεί ο σπουδαστής όσα λέγονται.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧOΜΕΝΩΝ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι. Το Πεδίο της Τηλεπαθητικής Αλληλεπίδρασης.......................................17 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ. Τηλεπαθητικό Έργο. Τρεις Κύριοι Παράγοντες.....................................25 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ. Τρεις Τύποι Τηλεπάθειας: Ενστικτώδης, Νοητική, Ενορατική.............................................................................29 Δύο Άλλες Ομάδες Τηλεπαθητικών Δυνατοτήτων....................................................31 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV. Οι Τρεις Τύποι της Ενεχόμενης Ενέργειας............................................35 ΚΕΦΑΛΑΙΟ V. Η Ανάπτυξη της Τηλεπαθητικής Επικοινωνίας......................................39 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI. Ομαδικό Τηλεπαθητικό Έργο: Τρεις Εντολές..............................................................................................................43 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII. Η Επιστήμη της Εντύπωσης: Η Ηλιακή και η Πλανητική της Λειτουργία...............................................................47 Πηγές Εντύπωσης στα Τρία Πλανητικά Κέντρα........................................................48 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII. Η Υπέρτατη Επιστήμη της Επαφής.....................................................55 Οι Τρεις Αλληλεξαρτώμενοι Τρόποι Έκφρασής της..................................................55 Ο Στόχος της στην Εξελικτική Ζωική Διαδικασία.....................................................56 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ. Διευρυνόμενες Περιοχές Συνειδητής Αλληλενέργειας..........................59 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ. Διαδοχική Αποκάλυψη των Σχέσεων......................................................63 Συνδετικοί Όμιλοι Μέσα στην Πλανητική Ζωή.........................................................65 Νους, η Εστία της Πλανητικής Ανάπτυξης................................................................67 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙ. Αποτελέσματα της Επαφής και της Δεκτικότητας.................................71 Πλανητική Αλληλουχία Εντύπωσης...........................................................................73 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙ. Σχέση του Ανθρώπινου με το Ιεραρχικό Κέντρο.................................77 Πηγές Εντύπωσης για το Μαθητή..............................................................................79 Η Συνεισφορά του στο Θείο Σχέδιο...........................................................................81 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧIII. Τηλεπαθητική Ευαισθησία, μια Κανονική Ανέλιξη............................85 Παράλληλη με την Πνευματική Ανάπτυξη................................................................85 Αποτύπωση, Καταγραφή και Ερμηνεία......................................................................89 ΚΕΦΑΛΑΙΟ XIV. Ανώτερες Όψεις της Σχέσης μέσα στον Παγκόσμιο Νου..................95

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

Οι Εντυπωτικοί Πράκτορες της Θείας Θέλησης......................................................101 ΚΕΦΑΛΑΙΟ XV. Ενδοπλανητικές και Εξωπλανητικές Σχέσεις.....................................105 Ο Βασικός Ρόλος της Ανθρωπότητας.......................................................................106 Επτά Δηλώσεις που Απεικονίζουν το Πρότυπο του Τωρινού Πλανητικού Έργου................................................................................109 Tα Κέντρα και οι Ακτινικές Ενέργειες.....................................................................112 Χωριστικότητα: η Μεγάλη Πλάνη............................................................................113 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ I. Η Φύση του Αιθερικού Σώματος............................................................117 ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙ. Η Βάση της Μη-Χωριστικότητας..........................................................123 Η Λειτουργία των Τεσσάρων Αιθέρων....................................................................128 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙI. Τα Πλανητικά και τα Ανθρώπινα Κέντρα Υφίστανται σε Αιθερική Ουσία................................................................................131 Το Μεταβαλλόμενο Πρότυπο του Πλανητικού Αιθερικού Σώματος.......................133 ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV. Tα Κέντρα και η Προσωπικότητα........................................................137 Σχέση Μεταξύ των Ανώτερων και των Κατώτερων Κέντρων.................................138 ΚΕΦΑΛΑΙΟ V. Η Φύση του Χώρου...............................................................................145 ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI. Η Πλανητική Ζωή είναι ένα Κέντρο στο Ηλιακό Σύστημα................149 Το Κεντρικό Τρίγωνο Ενεργειών.............................................................................150 Η Αλληλουχία των Αλληλοσχετιζόμενων Τριγώνων...............................................153 Η Ακέραιη Σχέση και η Δημιουργική Λειτουργία του Ανθρώπου Μέσα στο Όλο......................................................................................................155

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων. Το Φως ας κατέλθει στη Γη. Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη. Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή O σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων – O σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν. Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού. Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

«Η παραπάνω Επίκληση ή Προσευχή δεν ανήκει σε κάποιο πρόσωπο ή όμιλο, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το κάλλος και η ισχύς της Επίκλησης αυτής βρίσκονται στην απλότητά της και στην έκφραση από μέρους της ορισμένων κεντρικών αληθειών τις οποίες αποδέχονται ενδόμυχα και φυσικά όλοι οι άνθρωποι – την αλήθεια για την ύπαρξη μιας θεμελιώδους Νοημοσύνης στην οποία προσδίδουμε αόριστα το όνομα Θεός· την αλήθεια ότι πίσω από όλη την εξωτερική φαινομενικότητα, κινητήρια δύναμη του σύμπαντος είναι η Αγάπη· την αλήθεια ότι ήρθε στη γη μια μεγάλη Ατομικότητα – που ονομάστηκε από τους Χριστιανούς, Χριστός – και ενσωμάτωσε αυτή την αγάπη ώστε να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε· την αλήθεια ότι τόσο η αγάπη όσο και η νοημοσύνη είναι αποτελέσματα εκείνου που αποκαλούμε Θέληση του Θεού· και τέλος, την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι μόνο μέσω της ίδιας της ανθρωπότητας μπορεί να πραγματοποιηθεί το Θείο Σχέδιο.» ALICE A. BAILEY

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙO Ι ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

απ’ τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν την ομάδα των παγκόσμιων υπηρετών και γιγνωσκόντων είναι ότι η εξωτερική οργάνωση που θα τους διατηρούσε συγκροτημένους είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Συγκρατούνται από μια εσώτερη δομή σκέψης κι από ένα τηλεπαθητικό μέσον αλληλοσχέτισης. Τα Μεγάλα Όντα που όλοι επιδιώκουμε να υπηρετήσουμε, συνδέονται μ’ αυτό τον τρόπο και μπορούν – στην παραμικρότερη ανάγκη και με την ελάχιστη δαπάνη δύναμης – να έρθουν σε επικοινωνία μεταξύ Τους. Συντονίζονται όλοι μ’ έναν ιδιαίτερο κραδασμό. Στις νέες ομάδες συναθροίζονται άνθρωποι που έχουν πολύ διαφορετικές φύσεις, βρίσκονται σε διαφορετικές ακτίνες, ανήκουν σε διαφορετικές εθνικότητες και είναι ο καθένας τους προϊόν πολύ διαφορετικού περιβάλλοντος και κληρονομικότητας. Πέρα από τους προφανείς αυτούς παράγοντες που ελκύουν αμέσως την προσοχή, απαντάται επίσης μια παρόμοια διαφοροποίηση στη ζωική εμπειρία των ενεχόμενων ψυχών. Η περιπλοκή του προβλήματος μεγαλώνει επίσης τρομακτικά, αν αναλογισθούμε το μακρύ δρόμο που ταξίδεψε ο καθένας και τους πολλούς παράγοντες (που προβάλλουν μέσα από ένα αμυδρό και μακρινό παρελθόν) που συνέβαλαν για να καταστεί κάθε πρόσωπο ό,τι είναι τώρα. Όταν λοιπόν σταθεί κανείς στα εμπόδια και τις δυσκολίες που παρουσιάζονται κάτω από τόσο διαφορετικές συνθήκες, προκύπτει αμέσως το ερώτημα: Τι παρέχει το κοινό έδαφος συνάντησης και τι κάνει εφικτή την αλληλεπίδραση μεταξύ των ενεχόμενων διανοιών; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει πρωταρχική σπουδαιότητα και απαιτεί να κατανοηθεί σαφώς. Όταν χρησιμοποιούνται τα Βιβλικά λόγια: “Εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”, έχουμε τη δήλωση ενός θεμελιώδους νόμου της φύσης και την εξαγγελθείσα βάση του γεγονότος που καλύπτουμε με τις μάλλον χωρίς νόημα λέξεις: Πανταχού Παρουσία. Η πανταχού παρουσία έχει τη βάση της στην ουσία του σύμπαντος και σ’ αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν αιθέρα· αυτή η λέξη “αιθέρας” είναι ένας γενικός όρος που καλύπτει τον ωκεανό των ενεργειών οι οποίες όλες αλληλοσχετίζονται κι απαρτίζουν το ενιαίο συνθετικό ενεργειακό σώμα του πλανήτη μας. Προσεγγίζοντας λοιπόν το ζήτημα της τηλεπάθειας πρέπει να έχουμε προσεκτικά κατά νου ότι το αιθερικό σώμα κάθε μορφής στη φύση είναι ακέραιο μέρος της ουσιώδους μορφής του ίδιου του Θεού – όχι της πυκνής φυσικής μορφής, αλλά εκείνου που οι εσωτεριστές θεωρούν σαν τη μορφοποιό ουσία. Χρησιμοποιούμε τη λέξη Θεός για να υποδηλώσουμε την έκφραση της Μίας Ζωής που εμψυχώνει κάθε μορφή στο εξωτερικό αντικειμενικό πεδίο. Συνεπώς το αιθερικό ή ενεργειακό σώμα κάθε ΝΑ

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

ανθρώπινου όντος είναι ακέραιο μέρος του αιθερικού σώματος του ίδιου του πλανήτη κι επομένως του ηλιακού συστήματος. Με το μέσον αυτό κάθε ανθρώπινο ον σχετίζεται βασικά με κάθε άλλη έκφραση της Θείας Ζωής, μικρή ή μεγάλη. Η λειτουργία του αιθερικού σώματος είναι να δέχεται ενεργειακές ώσεις και να παρασύρεται σε δραστηριότητα απ’ αυτές τις ώσεις ή ρεύματα δύναμης που εκπορεύονται απ’ τη μια ή την άλλη γενεσιουργό πηγή. Το αιθερικό σώμα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ενέργεια. Απαρτίζεται από μυριάδες νήματα δύναμης ή μικροσκοπικά ρεύματα ενέργειας που με το συντονιστικό τους αποτέλεσμα βρίσκονται σε σχέση με το συναισθηματικό και νοητικό σώμα και με την ψυχή. Αυτά τα ρεύματα ενέργειας έχουν με τη σειρά τους ένα αποτέλεσμα πάνω στο φυσικό σώμα και το παρασύρουν σε δραστηριότητα του ενός ή άλλου είδους, ανάλογα με τη φύση και τη δύναμη οποιουδήποτε τύπου ενέργειας που μπορεί να κυριαρχεί στο αιθερικό σώμα σε κάθε ιδιαίτερη στιγμή. Συνεπώς δια του αιθερικού σώματος κυκλοφορεί ενέργεια που εκπορεύεται από κάποιο νου. Για την ανθρωπότητα μαζικά η ανταπόκριση στα κελεύσματα του Παγκόσμιου Νου γίνεται ασυνείδητα· αυτή περιπλέκεται στην εποχή και τον αιώνα μας από μια αυξανόμενη ανταποκριτικότητα στις μαζικές ιδέες – που μερικές φορές ονομάζονται κοινή γνώμη – της γοργά ανελισσόμενης ανθρώπινης νοητικότητας. Στην ανθρώπινη οικογένεια βρίσκονται επίσης εκείνοι που ανταποκρίνονται στον εσώτερο όμιλο των Στοχαστών οι Οποίοι, εργαζόμενοι με νοητική ύλη, ελέγχουν απ’ την υποκειμενική πλευρά της ζωής την ανάδυση του μεγάλου σχεδίου και την εκδήλωση του θείου σκοπού. Αυτός ο όμιλος των Στοχαστών διαιρείται σε επτά κύρια τμήματα και προεδρεύεται από τρεις μεγάλες Ζωές ή υπερσυνειδητές Οντότητες. Είναι ο Μανού, ο Χριστός και ο Μαχατσόχαν. Οι τρεις αυτοί εργάζονται κυρίως με τη μέθοδο επηρεασμού της διάνοιας των μυστών και των μυημένων. Αυτοί οι τελευταίοι επηρεάζουν με τη σειρά τους τους μαθητές του κόσμου και οι μαθητές αυτοί, ο καθένας στον τόπο του και με τη δική του ευθύνη, επεξεργάζονται την αντίληψή τους για το σχέδιο κι επιδιώκουν όσο είναι δυνατό να του δώσουν έκφραση. Είναι λοιπόν, όπως μπορείτε να υποθέσετε, μια διαδικασία υποβίβασης των ρυθμών κραδασμού, ώσπου να γίνουν αρκετά βαρείς για να επηρεάσουν την ύλη του φυσικού πεδίου κι έτσι να κάνουν εφικτή τη δόμηση οργανωμένων αποτελεσμάτων στο φυσικό πεδίο. Οι μαθητές αυτοί εργάζονταν ως τώρα πολύ μόνοι, εκτός όταν οι καρμικές σχέσεις αποκάλυπταν τον έναν στον άλλο και η τηλεπαθητική διεπικοινωνία περιοριζόταν βασικά στην Ιεραρχία των μυστών και των μυημένων – ενσαρκωμένων ή μη – και στο ατομικό Τους έργο με τους μαθητές Τους. Ωστόσο θεωρείται πλέον εφικτό να εδραιωθεί μια παρόμοια κατάσταση και μια τηλεπαθητική σχέση μεταξύ μαθητών στο φυσικό πεδίο. Αδιάφορο πού μπορεί να βρίσκεται, αυτή η ομάδα των μυστικιστών και γιγνωσκόντων θα διαπιστώσει τελικά ότι είναι κατορθωτό να επικοινωνεί μεταξύ της και συχνά το κάνει ακόμη και τώρα. Μια βασική μυστικιστική ιδέα ή κάποια νέα αποκάλυψη της αλήθειας αναγνωρίζεται ξαφνικά από πολλούς και βρίσκει ταυτόχρονα έκφραση με το μέσον πολλών διανοιών.

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

Κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να διεκδικήσει ατομικό δικαίωμα στη διακηρυχθείσα αρχή ή αλήθεια. Ποικίλες διάνοιες την έχουν καταγράψει. Ωστόσο δηλώνεται συνήθως, γενικεύοντας πλατιά, ότι οι άνθρωποι αυτοί άγγιξαν τα εσώτερα ρεύματα σκέψης ή ανταποκρίθηκαν στη δράση του Παγκόσμιου Νου. Κυριολεκτικά και τεχνικά δεν είναι έτσι. Ο Παγκόσμιος Νους ψαύεται από κάποιο μέλος της πλανητικής Ιεραρχίας, ανάλογα με τη νοητική Του κλίση και τον εξοπλισμό και τις άμεσες ανάγκες που έγιναν αισθητές από τους εργαζόμενους μύστες. Παρουσιάζει τότε τη νέα ιδέα, τη νέα ανακάλυψη ή τη νέα αποκάλυψη στην ομάδα των μυστών (τηλεπαθητικά βέβαια, αδελφέ μου) κι αφού συζητηθεί απ’ αυτούς, την παρουσιάζει αργότερα στο δικό Του όμιλο μαθητών. Θα βρει ανάμεσά τους κάποιον που να ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη ετοιμότητα και νοημοσύνη απ’ τους άλλους κι αυτός με τη διαυγή του σκέψη και τη δύναμη των διατυπωμένων σκεπτομορφών του μπορεί κατόπιν να επηρεάσει άλλες διάνοιες. Αυτές συλλαμβάνουν την έννοια σαν δική τους· την αδράχνουν και τη φέρνουν σε εκδήλωση. Ο καθένας θεωρεί σαν ειδικό του προνόμιο να το κάνει κι εξαιτίας της εξειδικευμένης αυτής ικανότητας και της ευθύνης που αυτόματα γεννιέται, ρίχνει σ’ αυτή όλη την ενέργειά του και εργάζεται και πολεμά για τις σκεπτομορφές του. Ένα παράδειγμα των παραπάνω βρίσκεται στην ιστορία της Κοινωνίας των Εθνών. Προτού αναλάβει ειδικό έργο, ο Διδάσκαλος Σέραπις επιδίωξε να φέρει κάποια εποικοδομητική ιδέα για την αρωγή της ανθρωπότητας. Συνέλαβε την ιδέα μιας παγκόσμιας ενότητας στο πεδίο της πολιτικής, η οποία θα τελεσφορούσε σαν ένας νοήμων συνασπισμός εθνών για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης. Την παρουσίασε στους μύστες σε συμβούλιο κι έγινε αισθητό ότι κάτι μπορούσε να γίνει. Ο Διδάσκαλος Ιησούς ανέλαβε να την παρουσιάσει στην ομάδα των μαθητών Του, καθόσο εργαζόταν στη Δύση. Ένας απ’ αυτούς τους μαθητές στα εσώτερα πεδία άδραξε την εισήγηση και τη διαβίβασε (ή μάλλον την υποβίβασε) ώσπου αποτυπώθηκε στον εγκέφαλο του συνταγματάρχη Χάουζ. Ο τελευταίος, χωρίς να αντιληφθεί την πηγή (της οποίας δεν είχε καμία απολύτως επίγνωση), τη διαβίβασε με τη σειρά του σ’ εκείνο το ζηλωτή της έκτης ακτίνας, που ονομαζόταν Γούντροου Ουίλσον. Κατόπιν, γαλουχημένη απ’ τον πλούτο ανάλογων ιδεών στις διάνοιες πολλών, παρουσιάσθηκε στον κόσμο. Πρέπει να έχετε υπόψη ότι η λειτουργία ενός μαθητή είναι να εστιάζει ένα ρεύμα ενέργειας κάποιου ειδικού είδους στο φυσικό πεδίο, όπου μπορεί να καταστεί ελκτικό κέντρο δύναμης και να προσελκύσει παρόμοιους τύπους ιδεών και ρευμάτων σκέψης που δεν είναι αρκετά ισχυρά για να ζήσουν μόνα τους ή να κάνουν μια επαρκώς δυνατή κρούση στην ανθρώπινη συνείδηση. Εν τη ενώσει η ισχύς. Αυτός είναι ο δεύτερος νόμος που διέπει την τηλεπαθητική επικοινωνία. Ο πρώτος νόμος είναι: 1. Η δύναμη της επικοινωνίας βρίσκεται στην καθαυτή φύση της ίδιας της ουσίας. Απαντάται δυνητικά στον αιθέρα και η σημασία της τηλεπάθειας βρίσκεται στη λέξη πανταχού παρουσία.

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

Ο δεύτερος νόμος είναι: 2. Η αλληλεπίδραση πολλών διανοιών παράγει μια ενότητα σκέψης που είναι αρκετά ισχυρή για ν’ αναγνωρισθεί απ’ τον εγκέφαλο. Έχουμε εδώ ένα νόμο που κυβερνά μια υποκειμενική δραστηριότητα κι έναν άλλο νόμο που κυβερνά την αντικειμενική εκδήλωση. Ας εκφράσουμε αυτούς τους νόμους με τον απλούστερο δυνατό τρόπο. Όταν κάθε μέλος της ομάδας μπορεί να λειτουργεί στη νοητική του συνείδηση, δίχως να εμποδίζεται από τον εγκέφαλο ή τη συναισθηματική φύση, θα ανακαλύψει την παγκοσμιότητα της νοητικής αρχής που είναι η πρώτη εξωτερική έκφραση της ψυχικής συνείδησης. Θα εισέλθει τότε στον κόσμο των ιδεών, αποκτώντας επίγνωσή τους μέσω της ευαίσθητης δεκτικής πλάκας του νου. Έπειτα θα επιδιώξει να βρει όσους ανταποκρίνονται στον ίδιο τύπο ιδεών και αντιδρούν στην ίδια νοητική παρώθηση ταυτόχρονα με τον ίδιο. Ενωνόμενος μαζί τους θ’ ανακαλύψει πως είναι σ’ επικοινωνία μαζί τους. Η κατανόηση του πρώτου νόμου επιφέρει αποτελέσματα στο νου ή το νοητικό σώμα. Η κατανόηση του δεύτερου νόμου επιφέρει αποτελέσματα σ’ ένα μικρότερο σταθμό λήψης, τον εγκέφαλο. Είναι εφικτή με την ενίσχυση της νοητικής αντίδρασης του ανθρώπου απ’ τη νοητική αντίδραση άλλων, παρόμοια δεκτικών. Θα διαπιστωθεί λοιπόν ότι αυτή η διαδικασία επικοινωνίας που διέπεται απ’ τους δύο αυτούς νόμους, ήταν πάντα σε λειτουργία μεταξύ των μυστών, των μυημένων και των πρεσβύτερων μαθητών που βρίσκονται σε σώματα του φυσικού πεδίου. Η εφαρμογή αυτής της διαδικασίας πρόκειται να επεκταθεί τώρα και να αναπτυχθεί σταθερά απ’ την αναδυόμενη ομάδα των μυστικιστών και των παγκόσμιων υπηρετών που απαρτίζουν εμβρυακά τον παγκόσμιο Σωτήρα. Μόνο εκείνοι που ξέρουν κάτι για την έννοια της συγκέντρωσης και του διαλογισμού και μπορούν να κρατήσουν το νου σταθερά στο φως, θα είναι ικανοί να καταλάβουν τον πρώτο νόμο και να εννοήσουν εκείνη την αλληλεπίδραση των κατευθυνόμενων απ’ τη σκέψη ενεργειών, η οποία βρίσκει έναν αποδέκτη έκφρασης στο νου κάποιου εμπνευσμένου Στοχαστή κι έναν άλλο αποδέκτη στο νου του άγρυπνου παγκόσμιου υπηρέτη που επιδιώκει να συντονισθεί μ’ εκείνες τις νοητικές διαδικασίες που κρατούν το κλειδί της τελικής σωτηρίας του κόσμου. Η κατευθυνόμενη απ’ τη σκέψη ενέργεια έχει σαν πηγή της ένα Στοχαστή που μπορεί να εισέλθει στο θείο Νου επειδή έχει υπερβεί τους ανθρώπινους περιορισμούς· ο κατευθυνόμενος απ’ τη σκέψη δέκτης είναι ο άνθρωπος σε εξωτερική έκφραση, που έχει ευθυγραμμίσει τον εγκέφαλο, το νου και την ψυχή του. Είναι γεγονός ότι η πανταχού παρουσία η οποία είναι ένας νόμος της φύσης και βασίζεται στο γεγονός ότι τα αιθερικά σώματα όλων των μορφών απαρτίζουν το παγκόσμιο αιθερικό σώμα, καθιστά εφικτή την παντογνωσία. Το αιθερικό σώμα του πλανητικού Λόγου παρασύρεται σε δραστηριότητα από την κατευθυνόμενη θέλησή Του· η ενέργεια είναι αποτέλεσμα της σκεπτομορφής Του η οποία δρα εντός και δια του ενεργειακού Του σώματος. Η σκεπτομορφή αυτή ενσωματώνει και εκφράζει τον παγκόσμιο Σκοπό Του. Όλες οι υπανθρώπινες μορφές ζωής και οι ανθρώπινες μορφές

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

μέχρι το στάδιο του προχωρημένου ανθρώπου διέπονται από τη θεία σκέψη διαμέσου των ενεργειακών τους σωμάτων που αποτελούν ακέραιο μέρος του όλου. Αντιδρούν όμως ασυνείδητα και χωρίς νοημοσύνη. Η προχωρημένη ανθρωπότητα, οι μυστικιστές και οι γνωρίζοντες αποκτούν αυξημένη επίγνωση του νου που διευθύνει την εξελικτική διαδικασία. Όταν η επίγνωση αυτή καλλιεργηθεί και ο ατομικός νους οδηγηθεί συνειδητά σ’ επαφή με το νου του Θεού, όπως εκφράζεται μέσω του φωτισμένου νου της Ιεραρχίας των μυστών, θα έχουμε τη σταθερή ανάπτυξη της παντογνωσίας. Αυτή είναι όλη η ιστορία της τηλεπαθητικής αλληλεπίδρασης με την αληθινή έννοια· απεικονίζει την ανάπτυξη εκείνης της ολιγαρχίας των εκλεκτών ψυχών που θα κυβερνήσουν τελικά τον κόσμο, που έτσι θα εκλεγούν να τον κυβερνήσουν και θα αναγνωρισθούν απ’ τις μάζες σαν άξιες για το υψηλό αυτό αξίωμα δια του συντονισμού που θα έχουν επιτύχει μεταξύ: 1. 2. 3. 4.

Του παγκόσμιου νου. Του ατομικού τους νου που φωτίζεται από την ψυχική συνείδηση. Του εγκεφάλου που αντιδρά στον ατομικό νου και Της ομάδας εκείνων των οποίων ο νους και ο εγκέφαλος έχουν επίσης συντονισθεί και συνδεθεί τηλεπαθητικά.

Ως προς τους μαθητές και τους ζηλωτές της μαθητείας υποτίθεται ότι ο νους τους είναι κάπως συντονισμένος με την ψυχή· ότι είναι επίσης τόσο ευθυγραμμισμένοι, ώστε ψυχή, νους κι εγκέφαλος είναι συντονισμένοι κι αρχίζουν να λειτουργούν σαν μονάδα. Αυτή είναι η ευθύνη του ατόμου. Έρχεται τώρα το χρέος να μάθουν ν’ ανταποκρίνονται στην ομάδα και να βρίσκουν και να προσεγγίζουν εκείνες τις διάνοιες που ενεργοποιούνται από παρόμοια ρεύματα σκέψης. Αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί. Πώς θα γίνει αυτό, αδελφέ μου; Ας εξετάσουμε τους διάφορους τύπους τηλεπαθητικού έργου. Το ανεξέλικτο ανθρώπινο ον κι ο μη σκεπτόμενος, μη νοητικός άνδρας ή γυναίκα μπορούν και συχνά είναι τηλεπαθητικοί, αλλά το κέντρο δια του οποίου εργάζονται είναι το ηλιακό πλέγμα. Η γραμμή επικοινωνίας είναι συνεπώς από ηλιακό πλέγμα σε ηλιακό πλέγμα. Πρόκειται λοιπόν για ενστικτώδη τηλεπάθεια κι αφορά σε κάθε περίπτωση το αίσθημα. Περιλαμβάνει πάντοτε ακτινοβολίες απ’ το ηλιακό πλέγμα το οποίο στην περίπτωση του ζωικού κόσμου χρησιμεύει συνήθως σαν ενστικτώδης εγκέφαλος. Αυτός ο τύπος τηλεπαθητικής επικοινωνίας είναι σαφώς χαρακτηριστικό του ζωώδους σώματος του ανθρώπου κι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της τηλεπαθητικής αυτής επικοινωνίας είναι εκείνη που υφίσταται μεταξύ της μητέρας και του παιδιού της. Αυτός είναι ο τύπος τηλεπάθειας που κυρίως παρουσιάζεται στις συνήθεις πνευματιστικές συνεδρίες. Εκεί το μέντιουμ, εντελώς ασυνείδητα, αποκαθιστά τηλεπαθητική επικοινωνία με τα πρόσωπα του κύκλου. Τα αισθήματα, οι ανησυχίες, οι λύπες και οι επιθυμίες τους φανερώνονται και αποτελούν μέρος της διάγνωσης, όπως ονομάζεται. Τόσο οι παρακαθήμενοι όσο και το μέντιουμ λειτουργούν από το ίδιο κέντρο. Από μέντιουμ αυτής της τάξης και από τέτοιες συνεδρίες ο έντονα νοήμων και νοητικά πολωμένος άνδρας ή γυναίκα δεν πρόκειται να

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

μάθει τίποτα και πιθανόν να μη λάβει κανένα μήνυμα εκτός κι αν είναι πλαστό. Έτσι λοιπόν, όταν υπόκεινται σε επιστημονική έρευνα από εξασκημένες διάνοιες, υπερισχύουν τα φυσικά φαινόμενα κι όχι οι πιο λεπτοφυείς μορφές ψυχισμού. Στις περιπτώσεις που ενέχονται λεπτοφυέστερες μορφές υπεραισθητής ή εξω-αισθητήριας αντίληψης, τα υποκείμενα είναι είτε στην εφηβεία είτε στην αρχή των είκοσι χρόνων τους και είναι κυρίως και ορθά εστιασμένα στο συναισθηματικό-αισθηματικό σώμα. Αυτό ισχύει ακόμη κι όταν είναι εξαιρετικά διανοητικά. Αυτή η μορφή τηλεπαθητικής επικοινωνίας είναι επομένως δύο ειδών και πάντοτε εμπλέκεται το ηλιακό πλέγμα: α. Θα είναι από ηλιακό πλέγμα σε ηλιακό πλέγμα μεταξύ δύο ανθρώπων που είναι συνήθεις, συναισθηματικοί, διεπόμενοι από την επιθυμία κι επικεντρωμένοι κυρίως στο αστρικό και το ζωώδες σώμα. β. Θα είναι μεταξύ ενός τέτοιου “ηλιοπλεγματικού” προσώπου – αν μπορώ να το ονομάσω έτσι – κι ενός ανώτερου τύπου του οποίου το ηλιοπλεγματικό κέντρο λειτουργεί ενεργά, αλλά του οποίου το κέντρο του λαιμού είναι επίσης ζωντανό. Αυτός ο τύπος προσώπου αποτυπώνει σε δύο περιοχές – υπό την προϋπόθεση ότι η σκέψη που έγινε αισθητή κι εστάλη από το ηλιοπλεγματικό πρόσωπο θα έχει μέσα της κάτι από νοητική ουσία ή ενέργεια. Το καθαρό αίσθημα και οι εντελώς συναισθηματικές εκπορεύσεις μεταξύ ανθρώπων χρειάζονται μόνο ηλιοπλεγματική επαφή. Αργότερα, όταν αναληφθεί ομαδικό έργο στην τηλεπάθεια κι όταν τα κέντρα διαβίβασης θα σχετίζονται με το ανώτερο και καθαγιασμένο αίσθημα και οι ομάδες θα εργάζονται με καθαρή αγάπη, η επικοινωνία θα είναι από καρδιά σε καρδιά κι από ομαδική καρδιά σε ομαδική καρδιά. Η φράση “εγκάρδια συνομιλία” που τόσο συχνά χρησιμοποιείται, είναι συνήθως καταχρηστική αυτή την εποχή, αλλά μια μέρα θα είναι αληθινή. Επί του παρόντος είναι συνήθως ηλιοπλεγματική κουβέντα! Η δεύτερη μορφή τηλεπαθητικού έργου είναι από νου σε νου και μ’ αυτή ακριβώς τη μορφή επικοινωνίας ασχολείται αυτή την εποχή η ανώτατη έρευνα. Μόνο νοητικοί τύποι εμπλέκονται κι όσο περισότερο το συναίσθημα και το αίσθημα και η ισχυρή επιθυμία εξαλείφονται, τόσο ακριβέστερο θα είναι το επιτελούμενο έργο. Η ισχυρή επιθυμία για την εξασφάλιση επιτυχίας στην τηλεπαθητική εργασία κι ο φόβος της αποτυχίας είναι οι ασφαλέστεροι τρόποι για να εξουδετερώσουν την καρποφόρα προσπάθεια. Σε κάθε τέτοιο έργο μια στάση μη-προσκόλλησης κι ένα πνεύμα “δε με νοιάζει” είναι πραγματικά βοηθήματα. Όσοι πειραματίζονται σ’ αυτή τη γραμμή, χρειάζεται να δώσουν περισσότερο χρόνο και σκέψη στην αναγνώριση των τύπων δύναμης. Χρειάζεται να αντιληφθούν ότι το συναίσθημα και η επιθυμία για οτιδήποτε εκ μέρους του δεκτικού πράκτορα δημιουργούν ρεύματα εκπορευόμενης ενέργειας που αποκρούουν ή απωθούν εκείνο που ζητά να κάνει επαφή, όπως είναι η κατευθυνόμενη σκέψη κάποιου που επιδιώκει επικοινωνία. Όταν τα ρεύματα αυτά είναι επαρκώς ισχυρά, δρουν σαν μπούμερανγκ κι επιστρέφουν στο κέντρο εκπόρευσης, προσελκυόμενα εκεί από τη δύναμη του κραδασμού που τα εξέπεμψε. Στην τελευταία

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ

αυτή σκέψη κρύβεται η αιτία: α. Της αποτυχίας εκ μέρους του πράκτορα μετάδοσης ή διαβίβασης. Η έντονη επιθυμία να επιτύχει μια ικανοποιητική εντύπωση, θα προσελκύσει την εξερχόμενη σκέψη πίσω πάλι στο διαβιβαστή. β. Της αποτυχίας εκ μέρους του πράκτορα λήψης, του οποίου η έντονη επιθυμία για επιτυχία εξαποστέλλει ένα τέτοιο ρεύμα εξερχόμενης ενέργειας, ώστε το ρεύμα της εισερχόμενης ενέργειας συναντάται, φράζεται κι οδηγείται πίσω απ’ όπου ήρθε, ή αν ο δέκτης έχει επίγνωση αυτού του πράγματος κι επιδιώκει ν’ ανακόψει την πλημμύρα της επιθυμίας του, επιτυγχάνει συχνά να περιβληθεί από έναν τοίχο αναχαιτισμένης επιθυμίας μέσα από τον οποίο δεν μπορεί να περάσει τίποτε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

τηλεπάθεια και οι συγγενικές δυνάμεις θα κατανοηθούν μόνο όταν συλληφθεί καλύτερα η φύση της δύναμης, των εκπορεύσεων και των ακτινοβολιών καθώς και των ενεργειακών ρευμάτων. Αυτό συντελείται γοργά καθώς η επιστήμη εισχωρεί βαθύτερα στο μυστήριο των ενεργειών και αρχίζει να εργάζεται – όπως κάνει ο αποκρυφιστής – στον κόσμο των δυνάμεων. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη πως μόνο όταν τα ενεχόμενα κέντρα χρησιμοποιούνται συνειδητά, θα έχουμε εκείνη την προσεκτικά διευθυνόμενη εργασία που θα είναι καρποφόρα σε αποτελέσματα. Για παράδειγμα, έστω ότι ένα συναισθηματικό πρόσωπο που χρησιμοποιεί κυρίως το κέντρο του ηλιακού πλέγματος, επιχειρεί να έρθει σε επικοινωνία με ένα νοητικό τύπο. Απ’ αυτό θα προκύψει μόνο σύγχυση. Τα δύο εμπλεκόμενα μέρη χρησιμοποιούν διαφορετικά κέντρα και είναι ευαίσθητα σε ορισμένους τύπους δύναμης, αλλά κλειστά σε άλλους. Επίσης μερικοί άνθρωποι, ακόμη κι αν είναι νοητικά πολωμένοι κι επομένως ευαίσθητοι σε παρόμοιους κραδασμούς, επιχειρούν να έλθουν σε τηλεπαθητική επαφή όταν το ένα μέρος βρίσκεται κάτω από συναισθηματική πίεση κι επομένως δεν είναι ανταποκριτικό, ή όταν το άλλο μέρος είναι έντονα απορροφημένο σε κάποιο νοητικό πρόβλημα και περιβάλλεται από έναν τοίχο σκεπτομορφών και είναι συνεπώς αδιαπέραστο από εντυπώσεις. Μπορείτε λοιπόν να δείτε πώς η καλλιέργεια της απόσπασης είναι ένα απαραίτητο προσόν για την επιτυχία της τηλεπαθητικής εργασίας. Όλοι όσοι ζητούν να βαδίσουν στην Ατραπό της Μαθητείας προσπαθούν να ζήσουν στο κέντρο της κεφαλής και – μέσω διαλογισμού – να εισάγουν τη δύναμη της ψυχής. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε σαν μαθητές που μαθαίνουν την τηλεπαθητική ευαισθησία, βασίζεται σε δύο πράγματα: α. Ποιο απ’ τα τρία σώματά σας είναι πιο ενεργό· φανερώνοντας έτσι πού ζείτε υποκειμενικά τον περισσότερο καιρό. β. Ποιο κέντρο είναι περισσότερο εκφραστικό στο μηχανισμό σας και μέσω του οποίου έρχεσθε ευκολότερα σ’ επαφή με τις συνθήκες της σύγχρονης ζωής. Μ’ αυτά τα λόγια εννοώ, μιλώντας κυριολεκτικά, πού είναι κυρίως εστιασμένη η ζωική σας ενέργεια και πού εκφράζεται περισσότερο η αισθαντική σας ενέργεια. Η κατανόηση αυτού του πράγματος θα σας κάνει πιο ικανούς να εργάζεσθε και να πειραματίζεστε με νοημοσύνη. Παρατηρήστε λοιπόν τον εαυτό σας με προσοχή κι όμως απρόσωπα κι αναζητήστε το γιατί και το πώς των αποτελεσμάτων που

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

προκύπτουν, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θα μάθετε. Ο τρίτος τύπος τηλεπαθητικού έργου είναι από ψυχή σε ψυχή. Είναι ο ανώτατος τύπος τηλεπαθητικής εργασίας που είναι εφικτός στην ανθρωπότητα και είναι εκείνη η μορφή επικοινωνίας που ευθύνεται για όλα τα εμπνευσμένα κείμενα με πραγματική δύναμη, τις παγκόσμιες Γραφές, τις φωτισμένες διακηρύξεις, τους εμπνευσμένους ομιλητές και τη γλώσσα του συμβολισμού. Είναι εφικτός μόνο όταν υπάρχει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και ταυτόχρονα η δύναμη να εστιάζεται κανείς στην ψυχική συνείδηση. Ο νους και ο εγκέφαλος πρέπει ταυτόχρονα να βρίσκονται σε τέλεια επικοινωνία κι ευθυγράμμιση. Πρόθεσή μου είναι να διευκρινίσω περισσότερο αυτή την επιστήμη της επικοινωνίας που άρχισε με την αίσθηση της αφής και αναπτύχθηκε δια του ήχου, των συμβόλων, των λέξεων και των προτάσεων, των γλωσσών, της γραφής, της τέχνης και συνεχίζεται μέχρι το στάδιο των ανώτερων συμβόλων, της κραδασμικής επαφής, της τηλεπάθειας, της έμπνευσης και της φώτισης. Ασχολήθηκα όμως στα παραπάνω με το γενικό περίγραμμα και θα καταπιαστώ αργότερα με τις ειδικότερες λεπτομέρειες. Το έργο των τηλεπαθητικών διαβιβαστών είναι ένα από τα πιο σημαντικά στην ερχόμενη νέα εποχή και θα άξιζε ν’ αποκτήσουμε κάποια ιδέα της σημασίας και της τεχνικής του. Θα ήθελα, συνοψίζοντας την παραπάνω οδηγία, να δηλώσω ότι σχετικά με τα άτομα: 1. Η τηλεπαθητική επικοινωνία είναι: α. Μεταξύ ψυχής και νου. β. Μεταξύ ψυχής, νου και εγκεφάλου. Αυτή αφορά την ενδόμυχη ατομική ανάπτυξη. 2. Όταν απαντάται μεταξύ ατόμων, η τηλεπαθητική επικοινωνία είναι: α. Μεταξύ ψυχής και ψυχής. β. Μεταξύ νου και νου. γ. Μεταξύ ηλιακού πλέγματος και ηλιακού πλέγματος κι είναι επομένως καθαρά συναισθηματική. δ. Μεταξύ και των τριών αυτών όψεων ενέργειας ταυτόχρονα στην περίπτωση πολύ προχωρημένων ανθρώπων. 3. Η τηλεπαθητική επικοινωνία είναι επίσης: α. Μεταξύ του Διδασκάλου και των μαθητών ή του μαθητή Του. β. Μεταξύ του Διδασκάλου και της ομάδας Του και μιας ομάδας ή ομάδων ευαίσθητων και ζηλωτών στο φυσικό πεδίο. γ. Μεταξύ υποκειμενικών και αντικειμενικών ομίλων. δ. Μεταξύ της απόκρυφης Ιεραρχίας και ομίλων μαθητών στο φυσικό πεδίο. ε. Μεταξύ της Ιεραρχίας και του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου, προκειμένου να προσεγγισθεί η ανθρωπότητα και να ανυψωθεί πλησιέστερα στο στόχο. Αυτό αφορά τη νέα επιστήμη της ομαδικής τηλεπαθητικής επικοινωνίας της οποίας η αγελαία ή μαζική τηλεπάθεια (τόσο πολύ γνωστή) είναι η κατώτερη γνωστή έκφραση.

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

Η ενστικτώδης αυτή τηλεπάθεια που εκδηλώνεται στην πτήση των πουλιών που δρουν σαν μονάδα, ή σ’ εκείνη τη ζωώδη τηλεπάθεια που διέπει με τόσο μυστηριώδη τρόπο τις κινήσεις μιας αγέλης ζώων και τη γοργή μετάδοση πληροφοριών μεταξύ των αγρίων φυλών και μεταξύ των μη νοήμονων ανθρώπων – είναι παραδείγματα κατώτερης εξωτερίκευσης μιας εσώτερης πνευματικής πραγματικότητας. Ένα ενδιάμεσο στάδιο της ενστικτώδους αυτής δραστηριότητας, που βασίζεται κυρίως σε ηλιοπλεγματικές αντιδράσεις, μπορεί να ιδωθεί στη σύγχρονη μαζική ψυχολογία και στην κοινή γνώμη. Είναι, όπως ξέρετε, κατεξοχήν συναισθηματική, μη νοήμων, αστρική και ρευστή στην έκφρασή της. Αρχίζει να μεταβάλλεται γοργά και να μετατοπίζεται στην περιοχή εκείνου που ονομάζεται “νοήμων κοινή γνώμη”, αλλά προς το παρόν γίνεται αργά. Συνεπάγεται τη δραστηριότητα των κέντρων λαιμού και άζνα. Έχουμε λοιπόν: 1. Ενστικτώδη τηλεπάθεια. 2. Νοητική τηλεπάθεια. 3. Ενορατική τηλεπάθεια. Θα ήθελα από την αρχή να σας υπενθυμίσω ότι η ευαισθησία στις σκέψεις του Διδασκάλου, η ευαισθησία στον κόσμο των ιδεών και η ευαισθησία στις ενορατικές εντυπώσεις είναι όλες μορφές τηλεπαθητικής ευαισθησίας. Σε οποιαδήποτε εξέταση αυτού του θέματος είναι φανερό ότι υπάρχουν τρεις κύριοι παράγοντες που πρέπει να εξεταστούν: 1. Ο μυητικός πράκτορας. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη με εσκεμμένη πρόθεση, γιατί η δύναμη να εργάζεται κανείς τηλεπαθητικά τόσο σαν μυητικός πράκτορας όσο και σαν δέκτης, σχετίζεται στενά με τη μύηση και είναι μια από τις ενδείξεις ότι ο άνθρωπος είναι έτοιμος γι’ αυτή τη διαδικασία. 2. Ο δέκτης εκείνου που του μεταδίδεται πάνω στα “φτερά της σκέψης”. 3. Το μέσον δια του οποίου προορίζεται να γίνει η μεταβίβαση της σκέψης, της ιδέας, της επιθυμίας, της αποτύπωσης και συνεπώς κάποιας μορφής γνώσης. Αυτή είναι η πιο απλή δήλωση του στοιχειώδους μηχανισμού της διαδικασίας. Υποδεικνύει επίσης την πιο στοιχειώδη κατανόηση της σκέψης που καλύπτεται τόσο συχνά στην Μπαγκαβάτ Γκίτα με τις λέξεις οι οποίες μεταφράσθηκαν στη Δύση με τους όρους: ο Γνώστης, το Πεδίο της Γνώσης και το Γιγνωσκόμενο. Σας ειπώθηκε συχνά ότι κάθε ιερό βιβλίο, όπως η Μπαγκαβάτ Γκίτα για παράδειγμα, επιδέχεται ποικίλες ερμηνείες που εξαρτώνται από το σημείο εξέλιξης του αναγνώστη ή του ερευνητή της αλήθειας. Η ερμηνεία της Μπαγκαβάτ Γκίτα με όρους Κοινωνού, Κοινωνίας και Κοινωνούμενου χρειάζεται παραπέρα διευκρίνιση και στην ιδέα που σας μετέδωσα παραπάνω, σας έδωσα έναν υπαινιγμό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ

συζητήσουμε τώρα κάπως λεπτομερειακά τους τρεις τύπους τηλεπάθειας που απαριθμήσαμε παραπάνω: την ενστικτώδη τηλεπάθεια, τη νοητική τηλεπάθεια και την ενορατική τηλεπάθεια. Αυτές οι τρεις προκαλούν ποικίλους τρόπους δραστηριότητας και διανοίγουν (για να χρησιμοποιήσω μια οικεία λέξη) ποικίλες περιοχές επικοινωνίας. 1. Η ενστικτώδης τηλεπάθεια βασίζεται σ’ εκείνες τις κρούσεις ενέργειας που έρχονται από κάποιο αιθερικό σώμα και κάνουν εντύπωση σ’ ένα άλλο. Το χρησιμοποιούμενο μέσον επικοινωνίας είναι, όπως είδαμε, η αιθερική ουσία όλων των σωμάτων, η οποία είναι αναγκαστικά ίδια με την αιθερική ουσία του πλανήτη. Η περιοχή γύρω από το ηλιακό πλέγμα (παρότι όχι σε άμεση σχέση με αυτό το κέντρο, όπως υφίσταται σαν όργανο διαφοροποιημένο απ’ όλα τα άλλα όργανα ή κέντρα) είναι ευαίσθητη στην κρούση της αιθερικής ενέργειας, γιατί η περιοχή αυτή στο αιθερικό σώμα βρίσκεται σε άμεση “επαφή” με το αστρικό σώμα, το αισθανόμενο σώμα. Επίσης κοντά στο ηλιακό πλέγμα βρίσκεται εκείνο το κέντρο πλησίον της σπλήνας, που είναι το άμεσο όργανο για την είσοδο της πράνα στον ανθρώπινο μηχανισμό. Αυτή η ενστικτώδης ανταπόκριση στην αιθερική επαφή ήταν ο τρόπος επικοινωνίας στους Λεμούρειους χρόνους και σε μεγάλο βαθμό έπαιρνε τη θέση της σκέψης και της ομιλίας. Αφορούσε πρωτίστως δύο τύπους εντύπωσης: εκείνον που είχε να κάνει με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κι εκείνον που είχε να κάνει με την αναπαραγωγή. Μια ανώτερη μορφή της ενστικτώδους αυτής τηλεπάθειας έχει διατηρηθεί στην έκφραση που τόσο συχνά χρησιμοποιούμε, “έχω ένα αίσθημα ότι…” και σε παρόμοιες φράσεις. Αυτές είναι σαφέστερα αστρικές στα επακόλουθά τους κι εργάζονται δια της αστρικής ουσίας, χρησιμοποιώντας την περιοχή του ηλιακού πλέγματος σαν ευαίσθητη πλάκα κρούσης κι εντύπωσης. Πρέπει εδώ να διευκρινισθεί ένα σημείο και σ’ αυτό πρέπει να συλλογισθείτε. Αυτή η αστρική (όχι αιθερική) ευαισθησία ή “τηλεπάθεια αισθήματος” ήταν βασικά ο Ατλάντειος τρόπος επικοινωνίας και περιελάμβανε τελικά τη χρήση του καθαυτού ηλιοπλεγματικού κέντρου σαν πράκτορα λήψης· όμως ο πράκτορας εκπομπής (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοια φράση) εργαζόταν μέσω ολόκληρης της περιοχής του διαφράγματος. Ήταν σαν να εμφανιζόταν με ανάδυση μια συσσώρευση δυνάμεων ή εξερχόμενων κυμάτων ενέργειας σ’ αυτό το μέρος του ανθρώπινου φορέα. Η σχετικά πλατιά περιοχή απ’ την οποία αποστελλόταν η πληροφορία, δρούσε σαν μεγάλος γενικός διανομέας· όμως η περιοχή που δεχόταν την εντύπωση ήταν πιο εντοπισμένη κι Σ

ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ

αφορούσε μόνο το ηλιακό πλέγμα. Ο λόγος γι’ αυτό μπορεί ν’ αναζητηθεί στο γεγονός ότι στην Ατλάντεια εποχή το ανθρώπινο ον ήταν ακόμη ανίκανο να σκεφθεί, όπως εννοούμε τη σκέψη. Ολόκληρο το κατώτερο μέρος του σώματος, με έννοια που είναι δύσκολο να συλλάβουμε, ήταν δοσμένο στο αίσθημα· η μόνη συνεισφορά σκέψης του διαβιβαστή ήταν το όνομα του δέκτη συν το όνομα ή τη λεκτική μορφή εκείνου που αποτελούσε την προς μεταβίβαση ιδέα. Η εμβρυώδης αυτή σκέψη πετούσε προς το στόχο της και η ισχυρή “αισθηματική” συσκευή του ηλιακού πλέγματος τη δεχόταν (δρώντας σαν μαγνήτης) και τραβούσε δυναμικά εκεί την “αισθηματική εντύπωση”, αντλώντας έτσι από το διαβιβαστή. Αυτή είναι η διαδικασία που ακολουθείται όταν, για παράδειγμα, μια μητέρα “νιώθει” πως κάποιος κίνδυνος απειλεί το παιδί της, ή πως κάτι συμβαίνει σε σχέση με το παιδί της. Έτσι είναι κάποτε σε θέση να στείλει διαμέσου της ενστικτώδους αγάπης μια εξαιρετικά σαφή προειδοποίηση. Το ηλιακό πλέγμα ενέχεται όσον αφορά το δέκτη· η περιοχή γύρω από το διάφραγμα ενέχεται όσον αφορά το διαβιβαστή. 2. Στη φυλή μας, την Αρεία, η ενστικτώδης τηλεπαθητική εργασία είναι ακόμη η κύρια έκφραση της πνευματικής αυτής δυνατότητας, αλλά ταυτόχρονα η νοητική τηλεπάθεια αρχίζει όλο και περισσότερο να επικρατεί. Αυτό θα συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό με την πάροδο του χρόνου. Είναι εξαιρετικά δύσκολο σ’ αυτή τη μεταβατική περίοδο να προσδιορίσουμε ή να ξεχωρίσουμε τις ενεχόμενες ιδιάζουσες περιοχές, επειδή το ηλιακό πλέγμα είναι ακόμη υπερβολικά ενεργό. Ό,τι έχουμε σήμερα είναι ένα μείγμα ενστικτώδους τηλεπάθειας και μια απαρχή νοητικής τηλεπάθειας. Αυτή όμως εκδηλώνεται πολύ σπάνια και τότε μόνο στις μορφωμένες τάξεις. Στις μάζες η ενστικτώδης τηλεπάθεια αποτελεί ακόμη τον τρόπο επαφής. Το κέντρο του λαιμού ενέχεται πρωτίστως όσον αφορά τη νοητική τηλεπάθεια· υπάρχει επίσης κάποτε μια μικρή καρδιακή δραστηριότητα και πάντοτε ένα μέτρο ηλιοπλεγματικής αντίδρασης. Απ’ όπου και το πρόβλημά μας. Συχνά ο διαβιβαστής στέλνει ένα μήνυμα μέσω του κέντρου του λαιμού, αλλά ο δέκτης χρησιμοποιεί ακόμη το ηλιακό πλέγμα. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος και θα σας ζητούσα να το θυμάστε. Η αποστολή ενός μηνύματος μπορεί να συνεπάγεται – κι αυτό συμβαίνει συχνά με τους μαθητές – το κέντρο του λαιμού, αλλά ο δέκτης χρησιμοποιεί πιθανώς το κέντρο του ηλιακού πλέγματος. Το κέντρο του λαιμού είναι το κατεξοχήν κέντρο ή μέσον κάθε δημιουργικής εργασίας. Όμως η καρδιά και ο λαιμός πρέπει τελικά να εργαστούν σε σύνθεση. Ανέφερα προηγουμένως το λόγο γι’ αυτό με τα λόγια: “Μόνο απ’ το καρδιακό κέντρο μπορούν να διαχυθούν στην πραγματικότητα εκείνες οι γραμμές ενέργειας που συνδέουν και συνενώνουν. Γι’ αυτό το λόγο έδωσα ορισμένους διαλογισμούς που διεγείρουν το καρδιακό κέντρο σε δράση, συνδέοντας το καρδιακό κέντρο (ανάμεσα στις ωμοπλάτες) με το κεφαλικό κέντρο μέσω της ανώτερης αντιστοιχίας του καρδιακού κέντρου που βρίσκεται μέσα στο κεφαλικό κέντρο (το χιλιοπέταλο λωτό). Το καρδιακό αυτό κέντρο, όταν είναι αρκετά ακτινοβόλο και μαγνητικό, συνδέει τους μαθητές μεταξύ τους και μ’ όλο τον κόσμο. Επιφέρει επίσης την τηλεπαθητική εκείνη αλληλεπίδραση που είναι τόσο επιθυμητή και τόσο εποικοδομητικά χρήσιμη στην πνευματική Ιεραρχία – αρκεί να είναι εδραιωμένη σε μια ομάδα δεσμευμένων μαθητών, αφιερωμένων στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Τότε μπορεί να είναι

ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ

έμπιστοι.” •

3. Η ενορατική τηλεπάθεια είναι μια από τις αναπτύξεις πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας. Είναι ένας από τους καρπούς του αληθινού διαλογισμού. Η ενεχόμενη περιοχή είναι το κεφάλι κι ο λαιμός και τα τρία κέντρα που θα καταστούν ενεργά κατά τη διαδικασία είναι το κεφαλικό κέντρο – που είναι δεκτικό σε εντύπωση από ανώτερες πηγές – και το κέντρο άζνα που είναι ο δέκτης των ιδεαλιστικών ενορατικών εντυπώσεων· αυτό το κέντρο άζνα μπορεί έπειτα να “εκπέμψει” εκείνο που έχει ληφθεί κι αναγνωρισθεί, χρησιμοποιώντας το κέντρο του λαιμού σαν το δημιουργικό διαμορφωτή της σκέψης και σαν παράγοντα που ενσωματώνει την αισθητή ή ενοραθείσα ιδέα. Σας είναι λοιπόν φανερό πόσο αναγκαίο είναι να έχετε μια καλύτερη αναγνώριση της δραστηριότητας των κέντρων, όπως αναλύονται στην Ινδική φιλοσοφία· και μέχρι να υπάρξει κάποια πραγματική κατανόηση του ρόλου που παίζει το ζωτικό σώμα σαν πομπός και δέκτης αισθημάτων, σκέψεων και ιδεών, θα γίνει μικρή πρόοδος στην ορθή κατανόηση των τρόπων επικοινωνίας. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναλογία ως προς τους τρεις τρόπους τηλεπαθητικής εργασίας και τις τρεις τεχνικές επίτευξής τους με τους τρεις κύριους τρόπους επικοινωνίας πάνω στη Γη: Ενστικτώδης τηλεπάθεια...........σιδηροδρομικά ταξίδια......................τηλέγραφος. σταθμοί παντού. Νοητική τηλεπάθεια...................θαλάσσια ταξίδια, λιμάνια................τηλέφωνο. στις ακτές των χωρών. Ενορατική τηλεπάθεια...............αεροπορικά ταξίδια...........................ραδιόφωνο. αεροδρόμια. Αυτό που συμβαίνει σε σχέση με την ανθρώπινη συνείδηση πάντοτε εξωτερικεύεται ή βρίσκει την αναλογία του στο φυσικό πεδίο και το ίδιο ισχύει σε σχέση με την αναπτυγμένη ευαισθησία στις εντυπώσεις. Υπάρχει ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κοιτάξουμε το όλο θέμα της ανταπόκρισης μεταξύ των περιοχών συνείδησης που εκπέμπουν και των περιοχών συνείδησης που δέχονται. Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε τις υποδιαιρέσεις αυτής της διαδικασίας. Πολλά πρέπει να παραμείνουν θεωρητικά και λίγα μπορούν προς το παρόν να εφαρμοστούν στην πράξη. Ωστόσο ας απαριθμήσω τις διάφορες μορφές τηλεπαθητικού έργου για τη γενική σας καθοδήγηση: 1. Τηλεπαθητικό έργο από ηλιακό πλέγμα σε ηλιακό πλέγμα. Μ’ αυτό έχουμε ήδη ασχοληθεί. Συνδέεται στενά με το αίσθημα κι εμπλέκεται λίγη ή καθόλου σκέψη· αφορά τα συναισθήματα (φόβο, μίσος, αηδία, αγάπη, επιθυμία και πολλές άλλες καθαρά αστρικές αντιδράσεις). Εκτελείται ενστικτωδώς και κάτω από το διάφραγμα. 2. Τηλεπαθητικό έργο από νου σε νου. Αρχίζει να γίνεται εφικτό και πολύ περισσότεροι άνθρωποι απ’ ό,τι νομίζουμε σήμερα είναι ικανοί γι’ αυτού του είδους 

Μαθητεία στη Νέα Εποχή Ι, σελ. 87.

ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ

την επικοινωνία. Οι άνθρωποι σήμερα δε γνωρίζουν από πού έρχονται διάφορες νοητικές εντυπώσεις κι αυτό εντείνει την πολυπλοκότητα της ζωής αυτή την εποχή κι αυξάνει το νοητικό πρόβλημα χιλιάδων. 3. Τηλεπαθητικό έργο από καρδιά σε καρδιά. Αυτός ο τύπος εντύπωσης είναι η μεταρσίωση της “αισθηματικής” ανταπόκρισης που αποτυπωνόταν πρωτύτερα στην κλίμακα της εξέλιξης από το ηλιακό πλέγμα. Αφορά μόνο ομαδικές εντυπώσεις και είναι η βάση της κατάστασης στην οποία αναφέρεται η Βίβλος σε σχέση με τον πιο μεγάλο Ευαίσθητο που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα, τον Χριστό. Εκεί αναφέρεται σαν “άνθρωπος θλίψεως και δόκιμος ασθενείας”, αλλά στην κατάσταση αυτή δεν εμπεριέχεται καμία προσωπική θλίψη ή ασθένεια. Είναι απλώς η συνείδηση της θλίψης του κόσμου και το βάρος της ασθένειας κάτω από την οποία αγωνίζεται η ανθρωπότητα. Η “κοινωνία των παθών του Χριστού” είναι η αντίδραση του μαθητή στην ίδια παγκόσμια κατάσταση. Αυτή είναι η αληθινή “συντετριμμένη καρδιά” και είναι κάτι πολύ σπάνιο να βρεθεί προς το παρόν. Η συνήθης συντετριμμένη καρδιά είναι κυριολεκτικά ένα διαλυμένο ηλιοπλεγματικό κέντρο που προκαλεί πλήρη κατάρρευση εκείνου που ονομάζεται αποκρυφιστικά “κέντρο αισθήματος” κι επομένως τη συντριβή του νευρικού συστήματος. Προέρχεται στην πραγματικότητα από ανικανότητα να χειρισθεί κανείς τις περιστάσεις σαν ψυχή. 4. Τηλεπαθητικό έργο από ψυχή σε ψυχή. Είναι για την ανθρωπότητα ο ανώτερος δυνατός τύπος έργου. Όταν ο άνθρωπος μπορεί ν’ αρχίσει σαν ψυχή ν’ ανταποκρίνεται σε άλλες ψυχές και στις κρούσεις και τις εντυπώσεις τους, τότε ετοιμάζεται γοργά για τις διαδικασίες που οδηγούν στη μύηση. Υπάρχουν δύο άλλες ομάδες τηλεπαθητικών δυνατοτήτων που θα ήθελα να τις απαριθμήσω. Είναι δυνατότητες μόνο όταν οι τέσσερις προαναφερθείσες ομάδες τηλεπαθητικής εντύπωσης αρχίσουν ν’ αποτελούν συνειδητά μέρος της εμπειρίας του μαθητή. 5. Τηλεπαθητικό έργο μεταξύ ψυχής και νου. Είναι η τεχνική δια της οποίας ο νους “διατηρείται σταθερά στο φως” και τότε αποκτά επίγνωση του περιεχομένου της συνείδησης της ψυχής, ενός έμφυτου περιεχομένου, ή εκείνου που είναι μέρος της ομαδικής ζωής της ψυχής στο δικό της επίπεδο κι όταν βρίσκεται σε τηλεπαθητική επικοινωνία με άλλες ψυχές, όπως αναφέρθηκε στην τέταρτη υποδιαίρεσή μας. Αυτή είναι η αληθινή έννοια της ενορατικής τηλεπάθειας. Μέσω αυτής της επικοινωνίας ο νους του μαθητή γονιμοποιείται με τις νέες και πνευματικές ιδέες· αποκτά επίγνωση του μεγάλου Σχεδίου· η ενόρασή του αφυπνίζεται. Ένα σημείο πρέπει να έχετε εδώ κατά νου, που συχνά ξεχνιέται: Η εισροή των νέων ιδεών από τα βουδδικά επίπεδα, η οποία αφυπνίζει έτσι την ενορατική όψη του μαθητή, υποδεικνύει ότι η ψυχή του αρχίζει να ολοκληρώνεται συνειδητά και οριστικά με την Πνευματική Τριάδα κι επομένως να ταυτίζεται όλο και λιγότερο με την κατώτερη αντανάκλαση, την προσωπικότητα. Αυτή η νοητική ευαισθησία κι επικοινωνία μεταξύ ψυχής και νου παραμένει για πολύ καιρό σχετικά ατελής στο νοητικό πεδίο. Αυτό που γίνεται αισθητό είναι πολύ αόριστο ή αφηρημένο για να διατυπωθεί. Είναι το στάδιο της μυστικιστικής

ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ

όρασης και της μυστικιστικής ανέλιξης. 6. Τηλεπαθητικό έργο μεταξύ ψυχής, νου και εγκεφάλου. Στο στάδιο αυτό ο νους παραμένει ακόμη δέκτης εντύπωσης από την ψυχή, αλλά με τη σειρά του γίνεται “διαβιβαστικός πράκτορας” ή κοινωνός. Οι εντυπώσεις που δέχεται από την ψυχή και οι ενοράσεις που αποτυπώνονται ως προερχόμενες από την Πνευματική Τριάδα μέσω της ψυχής, διαμορφώνονται πλέον σε σκέψεις· οι αόριστες ιδέες και το μέχρι τώρα ανέκφραστο όραμα μπορούν πια να ντυθούν με μορφή και να σταλούν σαν ενσωματωμένες σκεπτομορφές στον εγκέφαλο του μαθητή. Με τον καιρό και σαν αποτέλεσμα τεχνικής εκγύμνασης ο μαθητής μπορεί μ’ αυτό τον τρόπο να προσεγγίζει το νου και τον εγκέφαλο άλλων μαθητών. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στάδιο. Αποτελεί μια από τις κύριες ανταμοιβές του ορθού διαλογισμού και συνεπάγεται πολλή αληθινή ευθύνη. Θα βρείτε περισσότερα γι’ αυτό το στάδιο τηλεπάθειας στα άλλα μου βιβλία, ιδιαίτερα στην Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας. • Όσα περιέγραψα εδώ είναι πρακτικά όλα όσα αφορούν τον άνθρωπο στις εσώτερες ατομικές του επαφές, την εργασία και την εκγύμνασή του. Υπάρχει ωστόσο μια ολόκληρη σειρά τηλεπαθητικών επαφών που πρέπει να σημειωθούν γιατί αποτελούν το στόχο για την ανθρωπότητα. 7. Τηλεπαθητικό έργο μεταξύ ενός Διδασκάλου (του εστιακού σημείου ενός ομίλου) και του μαθητή στον κόσμο. Είναι αποκρυφιστική αλήθεια ότι κανένας άνθρωπος δε γίνεται πραγματικά δεκτός στον όμιλο ενός Διδασκάλου σαν αποδεγμένος μαθητής, αν δεν αποβεί πνευματικά εντυπώσιμος και δεν μπορεί να λειτουργεί σαν νους σε συνεργασία με τη δική του ψυχή. Πριν απ’ αυτό δεν μπορεί να είναι συνειδητό μέρος μιας λειτουργικής ομάδας στα εσώτερα πεδία, που συγκεντρώθηκε γύρω από μια προσωποποιημένη δύναμη, το Διδάσκαλο· δεν μπορεί να εργασθεί σε αληθινή επικοινωνία με τους συμμαθητές του. Αλλά όταν μπορεί να εργάζεται κάπως σαν συνειδητή ψυχή, τότε ο Διδάσκαλος μπορεί ν’ αρχίσει να τον εντυπώνει με ομαδικές ιδέες μέσω της δικής του ψυχής. Αιωρείται τότε για λίγο στην περιφέρεια του ομίλου. Τελικά, καθώς αυξάνει η πνευματική του ευαισθησία, μπορεί οριστικά να εντυπωθεί από το Διδάσκαλο και να διδαχθεί την τεχνική της επαφής. Αργότερα ο όμιλος των μαθητών, λειτουργώντας σαν μια συνθετική σκεπτομορφή, μπορεί να τον προσεγγίσει κι έτσι αυτόματα γίνεται ένας απ’ αυτούς. Σ’ εκείνους που έχουν την αληθινή εσωτερική αίσθηση, η παραπάνω παράγραφος θα μεταδώσει πολλές πληροφορίες που ως τώρα ήταν κρυμμένες. 8. Τηλεπαθητικό έργο μεταξύ ενός Διδασκάλου και του ομίλου Του. Είναι ο τρόπος εργασίας με τον οποίο ένας Διδάσκαλος εκγυμνάζει κι εργάζεται δια των μαθητών Του. Τους εντυπώνει ταυτόχρονα με μια ιδέα ή όψη της αλήθειας. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις τους, μπορεί να σταθμίσει την ενωμένη δραστηριότητα του ομίλου και το συγχρονισμό της ανταπόκρισής τους. 9. Τηλεπαθητικό έργο μεταξύ υποκειμενικών και αντικειμενικών ομίλων. Δεν αναφέρομαι εδώ στην επαφή μεταξύ ενός εσώτερου ομίλου μαθητών – που 

Σελ. 176-180, 415, 427-428, 477-478.

ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑΣ

λειτουργούν συνειδητά στα υποκειμενικά επίπεδα – και της εξωτερικής μορφής που παίρνει αυτός ο όμιλος. Αναφέρομαι σ’ έναν εσώτερο όμιλο και σ’ ένα διαφορετικό εξωτερικό όμιλο ή ομίλους. Οι όμιλοι αυτοί σε αμφότερα τα επίπεδα μπορούν να είναι καλοί ή κακοί, ανάλογα με την ποιότητα ή την ολκή του προσωπικού του ομίλου και των ελατηρίων τους. Αυτό διανοίγει μια πλατιά σειρά επαφών και είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους εργάζονται σαν άτομα τα μέλη της Ιεραρχίας των Διδασκάλων. Δεν είναι όμως δυνατό για ομίλους στο εξωτερικό πεδίο ν’ ανταποκριθούν σ’ αυτό τον τύπο επαφής, προτού ο όγκος των μελών τους αφυπνίσει το καρδιακό κέντρο. Σχετικά μ’ αυτό πρέπει να σημειωθεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σημείο. Η αφύπνιση του καρδιακού κέντρου υποδεικνύει περιεκτικότητα, ομαδική εκτίμηση κι επαφή, καθώς και ομαδική σκέψη κι ομαδική ζωική δραστηριότητα. Όμως αν δεν είναι επίσης αφυπνισμένο κι ενεργό το κεφαλικό κέντρο, η ψυχή δεν είναι ικανή να ελέγξει κι αυτή η καρδιακή δραστηριότητα δε θα είναι κατ’ ανάγκη ό,τι ονομάζουμε καλή ή πνευματική δραστηριότητα. Είναι εντελώς απρόσωπη όπως ο ήλιος του οποίου, όπως ξέρετε, η καρδιά είναι το σύμβολο. Λάμπει εξίσου πάνω σε καλούς και κακούς· και η ομαδική δραστηριότητα σαν αποτέλεσμα της καρδιακής αφύπνισης μπορεί να περιλαμβάνει τους κακούς ομίλους καθώς και τους καλούς ομίλους. Μπορείτε λοιπόν να δείτε την ανάγκη για αφύπνιση του κεφαλικού κέντρου και για εισαγωγή του ελέγχου της ψυχικής όψης· απ’ όπου και η έμφαση που δίνεται στη δόμηση χαρακτήρα και στην ανάγκη για διαλογισμό. 10. Τηλεπαθητικό έργο μεταξύ της Ιεραρχίας των Διδασκάλων σαν ομάδας ή μέρους της Ιεραρχίας και ομίλων μαθητών. Λίγα μπορώ να σας πω γι’ αυτό και δε θα καταλάβετε, ούτε και θα μπορούσατε. Το πείραμα που κάνουμε τώρα αναφορικά με το Νέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου σχετίζεται μ’ αυτή τη μορφή τηλεπαθητικού έργου. Μερικές απ’ αυτές τις μορφές τηλεπαθητικού έργου έχουν αναγκαστικά τις παραμορφωμένες αντανακλάσεις τους στο φυσικό πεδίο. Θα μπορούσατε να τις συλλογισθείτε και ν’ ανιχνεύσετε τις μεταξύ τους αντιστοιχίες. Τι είναι η “μαζική ψυχολογία” με την αλόγιστη ποιότητά της και την τυφλή δραστηριότητά της παρά η μαζική αντίδραση σε ηλιοπλεγματικές εντυπώσεις που περνούν από ομάδα σε ομάδα; Τι είναι η λεγόμενη “κοινή γνώμη” παρά οι αόριστες νοητικές αντιδράσεις της μάζας των ανθρώπων που αρχίζουν να ψηλαφούν το δρόμο τους στο νοητικό πεδίο, στη δραστηριότητα και την επίδραση πιο δραστήριων και ισχυρών διανοιών; Ο γραπτός και ο προφορικός λόγος δεν είναι επαρκείς για να εξηγήσουν την εκδήλωση της σύγχρονης γνώμης όπως την ξέρουμε τώρα. Τι είναι οι φανερά ακριβείς πληροφορίες που τόσο γοργά κυκλοφορούν μεταξύ των αγρίων φυλών, παρά μια έκφραση της ενστικτώδους εκείνης τηλεπάθειας που χρησιμοποιεί σαν μέσον το ζωτικό σώμα και τα πρανικά ρευστά;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΕΝΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

τηλεπαθητική αλληλοσχέτιση των μελών μιας ομάδας αναπτύσσεται με το μέσον μιας συνεχούς στάσης στοχαστικής σκέψης και μιας σταθερής αγάπης μεταξύ τους. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι όταν χρησιμοποιώ αυτούς τους όρους, αναφέρομαι στους δύο κύριους τύπους ενέργειας στον κόσμο σήμερα. Ουσιαστικά η ενέργεια είναι ενεργός ουσία. Οι δύο αυτοί τύποι δύναμης έχουν μια ζωτικότητα, δυναμικότητα και ουσία τόσο λεπτοφυή και λεπτεπίλεπτη, ώστε μπορούν να εργάζονται και να “εξαναγκάζουν σε δραστηριότητα” τα πρανικά ρευστά που συνιστούν την ουσία του αιθερικού σώματος και στα οποία αναφέρθηκα σε πολύ προηγούμενες οδηγίες. • Το τηλεπαθητικό έργο αφορά λοιπόν τρεις τύπους ενέργειας, που εκδηλώνονται σαν δυνάμεις με την ικανότητα να κινητοποιούν: 1. Τη δύναμη της αγάπης με την αρνητική της ποιότητα η οποία: α. Προσελκύει το αναγκαίο υλικό με το οποίο θα ντυθεί η ιδέα, η σκέψη ή η έννοια που πρόκειται να διαβιβαστεί· είναι επίσης ο ελκτικός παράγοντας που χρησιμοποιείται απ’ το δέκτη. Συνεπώς τόσο ο πομπός όσο κι ο δέκτης εργάζονται με τον ίδιο παράγοντα, αλλά ο πομπός χρησιμοποιεί την αγαπητική ενέργεια του μεγαλύτερου συνόλου, ενώ ο δέκτης συγκεντρώνει στον πομπό την αγαπητική ενέργεια της φύσης του. Αν αυτό αληθεύει, μπορείτε να δείτε γιατί τονίζω την αναγκαιότητα της αγάπης και της μη-επίκρισης. β. Συνιστά τη συνεκτική ποιότητα που συνδέει τον πομπό με το δέκτη και προκαλεί επίσης τη συνοχή εκείνου που διαβιβάζεται. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι μόνο αυτή την εποχή μπορούμε ν’ αναζητήσουμε μια πιο πλατιά και γενική έκφραση των διαδικασιών της τηλεπάθειας στο σημερινό κόσμο, γιατί μόνο σήμερα αρχίζει πραγματικά η αγαπητική αρχή να επηρεάζει τον κόσμο σε μεγάλη κλίμακα. Η αγάπη ενός σκοπού, ενός κόμματος ή μιας ιδέας επικρατεί όλο και περισσότερο, προκαλώντας στα αρχικά στάδια τις φαινομενικά βαθιές διαιρέσεις που μας είναι τόσο γνώριμες και μας δυσαρεστούν τόσο πολύ αυτή την εποχή, αλλά θα επιφέρουν τελικά μια κυριαρχία των στάσεων της αγάπης η οποία θα θεραπεύσει τα ρήγματα και θα φέρει τη σύνθεση μεταξύ των λαών. Η αγάπη (όχι το συναίσθημα) είναι το κλειδί της επιτυχούς τηλεπαθητικής εργασίας. Αγαπάτε λοιπόν ο ένας τον άλλο μ’ έναν καινούργιο ενθουσιασμό και αφοσίωση· επιδιώξτε να εκφράζετε αυτή την αγάπη με κάθε δυνατό τρόπο – στο φυσικό πεδίο, στα επίπεδα του συναισθήματος και μέσω 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, ΙΙ, 113.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΕΝΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ορθής σκέψης. Ας παρασύρει τα πάντα η αγάπη της ψυχής σαν μια αναγεννητική δύναμη. 2. Τη δύναμη του νου. Είναι η διαφωτιστική ενέργεια που “φωτίζει το δρόμο” μιας ιδέας ή μορφής που πρόκειται να διαβιβαστεί και να ληφθεί. Μην ξεχνάτε ότι το φως είναι λεπτοφυής ουσία. Πάνω σε μια δέσμη φωτός μπορεί να υλοποιηθεί η ενέργεια του νου. Αυτή είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές δηλώσεις που γίνονται για την επιστήμη της τηλεπάθειας. Η επιτυχία της εξαρτάται απ’ την ευθυγράμμιση των σωμάτων του πομπού και του δέκτη. Η διπλή γραμμή επαφής πρέπει να είναι εκείνη της νοητικής ενέργειας και της εγκεφαλικής ηλεκτρικής ενέργειας. Η μαγνητική δύναμη της αγάπης που θα προσελκύσει την προσοχή, θα επιφέρει ευθυγράμμιση και θα προκαλέσει την επικοινωνία και την κατανόηση, δεν είναι το μόνο που χρειάζεται στη νέα τηλεπάθεια η οποία θα διακρίνει τη νέα εποχή. Πρέπει επίσης να υπάρχει νοητική ανάπτυξη και νοητικός έλεγχος. Αυτή η μορφή τηλεπάθειας δεν είναι μια λειτουργία της ζωώδους ψυχής, όπως στην περίπτωση της ηλιοπλεγματικής επαφής και της ανταπόκρισης σε μηνύματα απ’ το συναισθηματικά πολωμένο άνδρα ή γυναίκα. Αυτή η τηλεπαθητική επικοινωνία κι ανταπόκριση είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ψυχής που εργάζεται από νου σε νου κι από εγκέφαλο σε εγκέφαλο. Είναι κυριολεκτικά μια κατάσταση συνείδησης που ρυθμίζεται επαρκώς από το ολοκληρωμένο νοητικό πρόσωπο, έτσι ώστε να έχει επίγνωση και να περιλαμβάνει τη νοητική κατάσταση και τις διαδικασίες σκέψης ενός άλλου προσώπου. 3. Την ενέργεια της πράνα, ή την αιθερική δύναμη του ζωτικού σώματος. Η ενέργεια αυτή με μια πράξη θέλησης και υπό την πίεση της μαγνητικής δύναμης της αγάπης, ανταποκρίνεται ή γίνεται δεκτική στη διπλή ενέργεια που προανέφερα. Η ιδέα, η σκεπτομορφή ή η νοητική εντύπωση που πρέπει να καταγραφεί στην εγκεφαλική συνείδηση του δέκτη, διανοίγει ένα δρόμο στα πρανικά ρευστά κι έτσι ελέγχει τη δραστηριότητά τους (που είναι τόσο αδιάκοπη όσο και η ροπή της τσίττα για δημιουργία σκεπτομορφών) ώστε ο εγκέφαλος αποβαίνει ανταποκριτικός κατά δύο τρόπους: α. Γίνεται παθητικός απ’ την κρούση των τριών τύπων ενέργειας που έσμιξαν κι ενώθηκαν σε ένα ρεύμα δύναμης. β. Γίνεται ενεργά ανταποκριτικός στην ιδέα, την εντύπωση, τη σκεπτομορφή, το σύμβολο, τις λέξεις κ.λπ. που παρασύρονται στην περιοχή της συνειδητής του δραστηριότητας. Ας προσπαθήσω να αναγάγω τις παραπάνω πληροφορίες σε κάτι πρακτικά απλό, δείχνοντας έτσι πώς οι τρεις αυτοί τύποι ενέργειας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πρακτικό έργο: 1. Με τη χρήση της ενέργειας της αγάπης κατά τρεις τρόπους: α. Στέλνοντας αγάπη (όχι συναίσθημα) στους αδελφούς σας τη στιγμή της

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΕΝΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

διαβίβασης ή της λήψης. β. Χρησιμοποιώντας την έμφυτη δύναμη της αγάπης να έλκει την ύλη ή την ουσία κι έτσι να “ντύνει” με αποκρυφιστική έννοια εκείνο που στέλνετε. γ. Στέλνοντας τη “ντυμένη” ιδέα, εντύπωση κ.λπ. σ’ ένα ρεύμα αγάπης που ο αδελφός σας – άγρυπνος, δεκτικός και σε αναμονή – θα προσελκύσει μέσω της συνειδητής του αγάπης για σας. 2. Με τη χρήση νοητικής ενέργειας δια της προσπάθειας να πολωθείτε στα νοητικά επίπεδα συνείδησης. Με μια σαφή πράξη θέλησης υψώστε τη συνείδησή σας στο νοητικό πεδίο και συγκρατήστε την εκεί. Η πράξη αυτή είναι μια αντανάκλαση σ’ ένα κατώτερο πεδίο και στην εγκεφαλική συνείδηση της ικανότητας του νου να συγκρατείται στο φως. Η επιτυχία κάθε τηλεπαθητικής εργασίας που κάνετε σαν όμιλος ή σαν άτομα, θα εξαρτηθεί από την ικανότητά σας να “συγκρατείστε σταθερά στο φως” νοητικά. Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά το κάνετε για τους σκοπούς του σχεδιασμένου έργου κι επιχειρείτε να διατηρήσετε το νου σταθερά στο φως της ομάδας, ή στο φως ο ένας του άλλου κι όχι τόσο ειδικά στο φως της δικής σας ψυχής. 3. Με τη συνειδητή οργανωμένη χρήση της ενέργειας του αιθερικού κέντρου άζνα και μερικές φορές του κεφαλικού κέντρου όταν δέχεσθε και του κέντρου του λαιμού όταν εκπέμπετε. Αυτή παρασύρει σε δραστηριότητα την αιθερική δύναμη όταν εμπλέκεται σε τηλεπαθητικό έργο, αλλά συνεπάγεται τη συνειδητή υποταγή της στη δύναμη των δύο άλλων ενεργειών. Θα παρατηρήσετε πως αυτό συνεπάγεται πρακτικά από μέρους του μαθητή τη δύναμη να κάνει τρία πράγματα συγχρόνως. Χρειάζεται να στοχασθείτε βαθύτερα το γεγονός και την αναγκαιότητα της ενεργού εξερχόμενης ενέργειας όταν ασχολείσθε με το έργο της διαβίβασης και της ενεργού δεκτικότητας όταν λειτουργείτε σαν δέκτης. Θα ήθελα να τονίσω ότι η επιτυχής τηλεπαθητική εργασία εξαρτάται από τους ακόλουθους παράγοντες: Πρώτο, ότι δεν υπάρχουν φραγμοί μεταξύ του δέκτη και του διαβιβαστή. Τέτοιοι φραγμοί θα ήταν έλλειψη αγάπης ή συμπάθειας, η επίκριση και η υποψία. Δεύτερο, ότι ο διαβιβαστής ασχολείται κυρίως με τη σαφήνεια του συμβόλου του, με τη λέξη ή σκέψη κι όχι με το δέκτη. Μια γοργή ματιά προς το δέκτη, μια στιγμιαία αποστολή αγάπης και κατανόησης είναι αρκετή για να εδραιώσει την επικοινωνία και τότε η προσοχή πρέπει να στραφεί στη σαφήνεια του συμβόλου. Τρίτο, ας σκεφθούν οι δέκτες με αγάπη και στοργή το διαβιβαστή για ένα ή δύο λεπτά. Έπειτα ας ξεχάσουν την προσωπικότητα. Ένα νήμα ενέργειας που ενώνει το δέκτη και το διαβιβαστή έχει εδραιωθεί και υφίσταται. Κατόπιν ξεχάστε το. Τέταρτο, ας εργάζονται οι δέκτες με απόσπαση. Οι περισσότεροι δέκτες είναι τόσο ανυπόμονοι να δεχθούν σωστά, ώστε με την ίδια την έντασή τους εξουδετερώνουν τις προσπάθειές τους. Ένα πνεύμα αμέριμνο και “δε νοιάζομαι” και μια στενή προσοχή στην εσώτερη “ικανότητα απεικόνισης” θα φέρουν καλύτερα αποτελέσματα από κάθε βίαιη και ισχυρή επιθυμία και προσπάθεια να δείτε το σύμβολο και να έρθετε σ’ επαφή

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΕΝΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

με το νου του αποστολέα. Ο εγκέφαλος πρέπει να αποτυπώσει μια αντανάκλαση του περιεχομένου του νου. Αν μια ακτίνα φωτός συναντηθεί με μια εξερχόμενη δύναμη απ’ το νου του δέκτη ή με μια ισχυρά εκπεμφθείσα σκεπτομορφή, μπορεί να εμποδιστεί να φτάσει στο νου. Όμως ένας πομπός με πιο εξειδικευμένη εκγύμναση μπορεί να υπερνικήσει αυτό το φραγμό. Μεγάλο μέρος της δυσκολίας θα διαπιστωθεί ότι βασίζεται στις εκπεμφθείσες σκεπτομορφές, ή στην ορμή της κακώς ρυθμισμένης νοητικής ενέργειας ή εγκεφαλικής ακτινοβολίας που εξουδετερώνει την προσπάθεια. Γιαυτό ένα ήρεμο πνεύμα και οι καλά ρυθμισμένες σκέψεις θα βοηθήσουν πολύ, καθώς και η καλλιέργεια εκείνης της απάθειας που δεν επιθυμεί τίποτε για το χωριστό εαυτό και τίποτε με τρόπο βίαιο. Η ανάγκη για ευαίσθητους δέκτες είναι μεγάλη. Εκγυμνασθείτε. Ξεχάστε τον εαυτό σας και τις ασήμαντες μικρές υποθέσεις σας – τόσο ασήμαντες και μικρές όταν θεωρούνται σε σχέση με τα βαρυσήμαντα ζητήματα του τωρινού καιρού. Να έχετε ένα προσεκτικό αυτί στις φωνές που εκπορεύονται απ’ τον κόσμο του πνευματικού Όντος και ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο με πίστη και σταθερότητα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ήθελα να τονίσω ότι πρέπει να κυριαρχηθεί η χρήση των λέξεων τηλεπαθητικά σαν προκαταρκτικό βήμα της χρήσης προτάσεων και σκέψεων. Διαλέξτε μια λέξη και διαλογιστείτε σ’ αυτή, ξέροντας γιατί τη διαλέξατε. Μελετήστε την με τους τέσσερις τρόπους που υπέδειξε ο Πατάντζαλι,• δηλαδή: Α

1. Μελετήστε τη μορφή της, μελετήστε την συμβολικά σαν μια λεκτική εικόνα. 2. Μελετήστε την απ’ τη σκοπιά της ποιότητας, της ομορφιάς, της επιθυμίας. 3. Μελετήστε τον υποκείμενο σκοπό και τη διδακτική της αξία καθώς και το νοητικό της ενδιαφέρον. 4. Μελετήστε την ίδια την ύπαρξή της και ταυτισθείτε με τη θεία υποκείμενη ιδέα της. Όταν φτάσετε στο τελικό αυτό στάδιο, κρατήστε τη συνείδησή σας σταθερά στο υψηλό αυτό σημείο καθώς θα στέλνετε (αν είστε πομπός) τη λέξη στο δέκτη ή την ομάδα λήψης. Οι δέκτες πρέπει επίσης να επιτύχουν όσο μπορούν πλήρη ευθυγράμμιση, έτσι ώστε να είναι ανταποκριτικοί στις τέσσερις αυτές όψεις της λέξης. Η μέθοδος αυτή θα βοηθήσει να μετατοπιστεί ο δέκτης πιο κοντά στο πεδίο όπου πρέπει να λειτουργεί – το επίπεδο του ανώτερου νου. Η λέξη στέλνεται πάνω στη ζωική πνοή του πομπού· ο κατώτερος νους του στέλνει έπειτα την όψη σκοπός· η αστρική του συνείδηση ευθύνεται για την αποστολή της όψης ποιότητα και η μορφική όψη στέλνεται καθώς λέει τη λέξη – πολύ απαλά και μ’ έναν ψίθυρο. Τα παραπάνω αποτελούν μια καλή και πολύ απλή άσκηση· η τηλεπαθητική δύναμη πρέπει ν’ αυξηθεί σημαντικά αν ακολουθήσει κανείς πιστά τα τέσσερα αυτά στάδια – πάνω και μέσα, κάτω κι έξω – στο έργο της μετάδοσης. Κατά το πρώτο ή μορφικό στάδιο μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει όποιες συμβολικές μορφές θέλει για να ενσωματώσουν τη λέξη, γιατί μια λέξη όπως “θέληση” δεν έχει κατάλληλη μορφή όπως η λέξη “λιμνούλα”· μπορεί, αν θέλει, να διατηρήσει τη λεκτική μορφή, βλέποντάς την γράμμα προς γράμμα ή σαν σύνολο. Αλλά πρέπει να φροντίσει να τελειώσει με την εικονική μορφή ή τη λεκτική μορφή με την οποία άρχισε· και να στείλει στο τέλος αυτό που διατύπωσε στην αρχή. Για να συνοψίσουμε: Μια ομάδα μαθητών που εργάζεται σ’ ένα Άσραμ πρέπει να μάθει ότι: 1. Οι ομάδες συγκρατούνται από μια εσώτερη δομή σκέψης. 

Το Φως της Ψυχής, σελ. 33.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

2. Η εστία της εξωτερικευμένης ομαδικής ζωής είναι το αιθερικό σώμα. Το αιθερικό σώμα είναι: α. Ένας παράγοντας λήψης. β. Ένα μέσον κυκλοφορίας της ενέργειας που προέρχεται από το νου, από την ψυχή, από το Διδάσκαλο, ή από τον ομαδικό νου. 3. Ο νους είναι η πρώτη εξωτερική έκφραση της ψυχικής συνείδησης όσον αφορά τον αληθινό ζηλωτή. 4. Οι ακόλουθες τηλεπαθητικές σχέσεις είναι εφικτές και πρέπει να τις έχετε κατά νου: α. Ηλιακό πλέγμα με ηλιακό πλέγμα. β. Νους με νου. γ. Διδάσκαλος με μαθητή. δ. Ομάδες μαθητών με άλλες παρόμοιες ομάδες. ε. Υποκειμενικές ομάδες με αντικειμενικές ομάδες λήψης. ζ. Η Ιεραρχία μέσω των μεγάλων Αρχηγών της με τα διάφορα Άσραμ των Διδασκάλων. η. Η Ιεραρχία με το Νέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου. 5. Οι κύριοι παράγοντες που πρέπει να εξετάζονται σε κάθε τηλεπαθητική εργασία είναι: α. Ο μυητικός παράγοντας ή η πηγή εκπόρευσης. β. Ο δέκτης των ιδεών, των σκέψεων ή της ενέργειας. γ. Το μέσον της αποκάλυψης. Η ανάπτυξη της τηλεπαθητικής επικοινωνίας θα εισαγάγει μια εποχή παγκοσμιότητας και σύνθεσης με τις ποιότητές της των αναγνωρισμένων σχέσεων και της ανταποκριτικότητας. Θα είναι κατεξοχήν η δόξα της Υδροχοϊκής Εποχής. Καθώς η φυλή θα επιτυγχάνει όλο και περισσότερο μια νοητική πόλωση δια της αναπτυσσόμενης ελκτικής δύναμης της νοητικής αρχής, η χρήση της γλώσσας για τη μετάδοση σκέψεων μεταξύ ίσων ή για την επικοινωνία με ανωτέρους θα περιπέσει σε αχρηστία. Θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται για την προσέγγιση των μαζών κι όσων δε λειτουργούν στο νοητικό πεδίο. Ήδη η άφωνη προσευχή, η έφεση και η λατρεία θεωρούνται ανώτερης αξίας απ’ τις παρακλήσεις και τις διακηρύξεις φωνητικής έκφρασης. Γι’ αυτό το στάδιο της ανάπτυξης της φυλής πρέπει να γίνει προετοιμασία και οι νόμοι, οι τεχνικές και η διαδικασία της τηλεπαθητικής επικοινωνίας πρέπει να γίνουν σαφείς ώστε να μπορέσουν να κατανοηθούν με νοημοσύνη και θεωρητικά. Οι μαθητές πρέπει ν’ ασχοληθούν όλο και περισσότερο με την ορθή κατανόηση, τον ορθό χαρακτηρισμό και τον ορθό ορισμό της νέας επιστήμης της τηλεπάθειας. Η νοητική κατανόηση και η νοητική συμπάθεια θα καταστήσουν εφικτή την αληθινή αλληλεπίδραση κι αυτή θα γεφυρώσει τον παλιό τρόπο κατανόησης της σκέψης μέσω του προφορικού ή του γραπτού λόγου (που ενσωματώνει τη σκέψη την οποία ο στοχαστής ατομικά επιδιώκει να μεταβιβάσει) με το μελλοντικό στάδιο της άμεσης ανταπόκρισης στη σκέψη χωρίς τον περιορισμό της ομιλίας ή άλλου μέσου έκφρασης.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Οι μαθητές θα προσπαθήσουν να εργασθούν με αμφότερους τους τρόπους και το μέσον των κανονικών ανθρώπινων σχέσεων κι εκείνο των υπερκανονικών υποκειμενικών σχέσεων πρέπει να μελετηθούν και να εκφρασθούν απ’ αυτούς. Μ’ αυτό τον τρόπο θα καλυφθεί ο χρόνος γεφύρωσης και η περίοδος μετάβασης. Θα χρειασθούν περίπου πεντακόσια χρόνια για να γίνει η φυλή κανονικά τηλεπαθητική κι όταν λέω κανονικά εννοώ συνειδητά. Το γεφυρωτικό αυτό έργο πρέπει να προωθηθεί από τους μαθητές με τρεις τρόπους: 1. Με μια προσπάθεια να κατανοήσουν: α. Το μέσον της μετάδοσης. β. Τη μέθοδο μετάδοσης. γ. Τον τρόπο λήψης. δ. Τον τρόπο της αλληλοσχετιζόμενης δραστηριότητας. 2. Με την καλλιέργεια ευαίσθητων αντιδράσεων μεταξύ τους και με τις άλλες ανθρώπινες μονάδες με τις οποίες ο κλήρος των μαθητών μπορεί να τους ρίξει. Αυτή συνεπάγεται: α. Ευαίσθητη φυσική αντίδραση μέσω των κέντρων στις δυνάμεις που εκπορεύονται από τα κέντρα εκείνων με τους οποίους συνδέονται οι μαθητές. Ιδιαίτερα πρέπει ν’ αναπτυχθεί η ευαισθησία του κέντρου άζνα. β. Ευαισθησία στην κατάσταση αισθήματος ή στις συναισθηματικές αντιδράσεις όσων μας περιστοιχίζουν. Επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη της συμπόνιας και της συμπάθειας συν εκείνη την απόσπαση που θα επιτρέψει σε κάποιον ν’ αναλάβει ορθή δράση. γ. Ευαισθησία στις σκέψεις των άλλων μέσω νοητικής επικοινωνίας μαζί τους πάνω στο πεδίο του νου. 3. Με όλα αυτά να γίνονται επίσης σε ομαδικό σχηματισμό καθώς κι ατομικά. Όλες οι προαναφερθείσες δραστηριότητες πρέπει ν’ αποτελούν ομαδική δραστηριότητα. Με τους τρεις αυτούς τρόπους ο φορέας της προσωπικότητας μπορεί να ρυθμισθεί έτσι ώστε να γίνει ένα ευαίσθητο όργανο λήψης. Όταν όμως έχει επιτευχθεί ή αναπτύσσεται η ψυχική συνείδηση, τότε το τριπλό αυτό όργανο αντικαθίσταται από την ενορατική δεκτικότητα της ψυχής – της οποίας η περιεκτικότητα είναι απόλυτη και η οποία είναι ένα με την ψυχή όλων των μορφών. Όσοι μαθητές εργάζονται πάνω σ’ αυτές τις γραμμές είναι οι εκτροφείς του σπέρματος του μελλοντικού ενορατικού πολιτισμού που θα φτάσει στην πλήρη δόξα του την Υδροχοϊκή Εποχή. Η ενόραση είναι ο αλάνθαστα ευαίσθητος παράγοντας που λανθάνει σε κάθε ανθρώπινο ον· βασίζεται, όπως ξέρετε, στην άμεση γνώση που είναι ανεμπόδιστη από κάθε όργανο το οποίο λειτουργεί κανονικά στους τρεις κόσμους. Για την ενορατική αυτή μελλοντική εποχή ο Χριστός είναι ο Σπερματικός Άνθρωπος, γιατί “εγίγνωσκε τι ην εν τω ανθρώπω”. Σήμερα μια ομάδα ή μια μονάδα ομάδων μπορούν να γίνουν εκτροφείς του σπέρματος της ενόρασης· η καλλιέργεια της ευαισθησίας στην τηλεπαθητική εντύπωση είναι ένας απ’ τους πιο δυναμικούς παράγοντες στην ανάπτυξη της ερχόμενης χρήσης της ενορατικής ικανότητας.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ο αληθινά τηλεπαθητικός άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που ανταποκρίνεται σε εντυπώσεις οι οποίες φτάνουν σ’ αυτόν απ’ όλες τις μορφές ζωής στους τρεις κόσμους, αλλά είναι επίσης εξίσου ανταποκριτικός σε εντυπώσεις που φτάνουν σ’ αυτόν από τον κόσμο των ψυχών και τον κόσμο της ενόρασης. Η ανάπτυξη του τηλεπαθητικού ενστίκτου είναι εκείνη που τελικά θα κάνει τον άνθρωπο κύριο στους τρεις κόσμους κι επίσης στους πέντε κόσμους της ανθρώπινης και της υπερανθρώπινης ανάπτυξης. Με μια διαδικασία απόσυρσης (αποκρυφιστικής αφαίρεσης) και συγκέντρωσης στην τηλεπαθητική δοξασία η όλη επιστήμη της τηλεπάθειας (σαν σπέρμα μιας μελλοντικής φυλετικής δυναμικότητας) μπορεί ν’ αναπτυχθεί και να κατανοηθεί. Είναι μια διαδικασία που προωθείται τώρα και προχωρεί με δύο τρόπους: διαμέσου τηλεπαθητικών ομάδων και τηλεπαθητικών ανθρώπων και διαμέσου της εξωτερικής επιστημονικής έρευνας. Η δόμηση της σκεπτομορφής που θα εξοικειώσει τη φυλή με την ιδέα του τηλεπαθητικού έργου προχωρεί γοργά και το σπέρμα αυτής της ανάπτυξης αρχίζει να γίνεται πολύ ζωτικό και ισχυρό και ν’ αναπτύσσεται με πραγματική ταχύτητα. Είναι σε τελευταία ανάλυση το σπέρμα του ΒΑΘΜΟΥ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI ΟΜΑΔΙΚΟ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

ασχοληθώ τώρα με το ζήτημα του ενωμένου ομαδικού τηλεπαθητικού έργου, τις δυνατότητές του και την τωρινή ευκαιρία, θίγοντας τους κινδύνους που συνεπάγεται και την ευθύνη που θα επωμισθείτε μαζί με όλους τους μαθητές που θα επιχειρήσουν να εργασθούν μ’ αυτό τον τρόπο. Χρειάζεται να έχετε κατά νου τις ακόλουθες τρεις εντολές: Πρώτο: Είναι ουσιώδες ν’ αποκτήσετε ευκολία στο μεταξύ σας συντονισμό με την πιο βαθιά αγάπη και κατανόηση· ν’ αναπτύξετε απροσωπεία έτσι ώστε όταν ένας αδελφός συντονισθεί με κάποια αδυναμία ή δύναμη, μ’ ένα λάθος ή μια ορθή στάση, να μην εφελκύει από μέρους σας την παραμικρή αντίδραση που θα μπορούσε να διαταράξει την αρμονία του ομαδικού ενωμένου έργου όπως σχεδιάσθηκε· να καλλιεργήσετε μια αγάπη που θα επιδιώκει πάντα να ενισχύει και να βοηθά και μια δύναμη ν’ αναπληρώνετε ή να συμπληρώνετε ο ένας τον άλλο, η οποία θα είναι χρήσιμη στην εξισορρόπηση της ομάδας σαν μιας μονάδας που εργάζεται υπό πνευματική εντύπωση. Η ανακάλυψη κάποιας αδυναμίας σ’ έναν αδελφό της ομάδας πρέπει να προκαλεί μόνο την εφέλκυση μιας βαθύτερης αγάπης· η ανακάλυψη πως κάνατε κάποιο λάθος (αν κάνατε) στην ερμηνεία ενός αδελφού, πρέπει να σας παρακινεί μόνο σε μια ανανεωμένη ζωτική προσπάθεια να προσεγγίσετε στενότερα την ψυχή του· η αποκάλυψη της δύναμης ενός αδελφού θα σας δείξει πού μπορείτε να στραφείτε για βοήθεια σε οποιαδήποτε ώρα δικής σας ανάγκης. Εκθέστε ειλικρινά τι νιώθετε καθώς εργάζεστε μήνα προς μήνα σ’ αυτό το έργο της ομαδικής επικοινωνίας, παραμερίζοντας εσκεμμένα την κριτική και αντικαθιστώντας την με την ανάλυση – μια ανάλυση που θα γίνεται απρόσωπα· εκθέστε αληθινά τι νιώθετε και τι αποτυπώνετε. Τα συμπεράσματά σας μπορεί να είναι ορθά ή λανθασμένα, αλλά μια σαφής προσπάθεια να συμμορφωθείτε και να αναγνωρίσετε συνειδητά την αποκτηθείσα εντύπωση πρέπει να βοηθήσει την ομαδική συγχώνευση, χωρίς άσκοπη αργοπορία, σ’ ένα όργανο ευαίσθητης κατανόησης. Αν οι μαθητές δεν μπορούν να συντονισθούν με ευκολία ο ένας με τον άλλο μετά από μακρές περιόδους στενής σχέσης, πώς θα μπορέσουν σαν ομάδα να συντονισθούν με κάποιο άτομο ή κάποια ομάδα ατόμων που τους είναι άγνωστα στις προσωπικότητές τους; Αν δεν εδραιωθεί βασικά μια τέτοια αλληλεπίδραση κι αν δεν υφίσταται στενή ολοκλήρωση μεταξύ των μελών που απαρτίζουν την ομάδα, δε θα είναι δυνατό να προωθηθεί κατάλληλα και να εκπληρωθεί με επιτυχία ένα έργο εποικοδομητικά χρήσιμο και πνευματικά προσανατολισμένο κι ελεγχόμενο. Αλλά είναι ένα έργο που μπορείτε να εκπληρώσετε αν θέλετε και μια Α

ΟΜΑΔΙΚΟ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

πραγματική εφαρμογή σε μια περίοδο χρόνου πρέπει να επιτρέψει στα μέλη της ομάδας να εργάζονται ομαλά και μαζί. Οι τρεις Κανόνες • για αρχάριους, που δόθηκαν νωρίτερα, ενσωματώνουν τα πρώτα βήματα που οδηγούν στην απαιτούμενη στάση για αληθινό ιεραρχικό έργο· είναι ο αντικειμενικός σκοπός του αποδεγμένου μαθητή. Δεύτερο: Η συνεχής σας προσπάθεια – που πρέπει να προωθείται σταθερά κι αργά – πρέπει να επιφέρει μια ομαδική αγάπη τέτοιας ισχύος ώστε τίποτε να μην μπορεί να τη σπάσει και κανένα εμπόδιο να μην υψώνεται ανάμεσά σας· να καλλιεργήσει μια ομαδική ευαισθησία τέτοιας ποιότητας ώστε η διάγνωσή σας των συνθηκών να είναι σχετικά ακριβής· να αναπτύξει και να ανελίξει μια ομαδική ικανότητα να εργάζεσθε σαν μονάδα, έτσι ώστε να μην υπάρχει τίποτε στις εσώτερες στάσεις οποιουδήποτε μέλους της ομάδας που θα μπορούσε να διακόψει τον προσεκτικά εδραιωμένο ρυθμό. Γιατί είναι τελείως εφικτό για ένα μέλος της ομάδας να καθυστερήσει το έργο και να συγκρατήσει την ομάδα, επειδή είναι απορροφημένο στις υποθέσεις του ή στις ιδέες του για αυτο-ανάπτυξη· όταν κάποια μέλη σταματήσουν τη δραστηριότητά τους, αυτό επηρεάζει τον εσώτερο ομαδικό κραδασμό· όταν άλλα επιβραδύνονται λόγω συγκεκριμένων αλλαγών στην εξωτερική ή την εσώτερη ζωή τους, αυτό απαιτεί περιόδους προσαρμογής και συχνά αναδιοργάνωσης της ζωής. Οι αλλαγές αυτές, όταν εξωτερικεύονται, μπορούν να προκαλέσουν ισχυρές ψυχολογικές αλλαγές και ν’ αναστατώσουν το ρυθμό της προσπάθειας της ψυχής. Ένας δοκιμασμένος κι έμπειρος μαθητής δε θα αφήσει τέτοια αλλαγή ν’ αναστατώσει τον εσώτερο ρυθμό του, αλλά ένας λιγότερο έμπειρος μαθητής χρειάζεται πραγματική ψυχική επαγρύπνηση στον κίνδυνο να παρεκκλίνει το ζωικό ενδιαφέρον από τους πνευματικούς σκοπούς σε μέριμνες κι ενδιαφέροντα της προσωπικότητας. Τρίτο: Κάθε ομαδικό έργο αυτού του είδους πρέπει να ελέγχεται πολύ προσεκτικά· κάθε ομαδική προσπάθεια που επιδιώκει να εντυπώσει το νου οποιουδήποτε υποκειμένου (ατόμου ή ομάδας) πρέπει να περιφρουρείται επίμονα ως προς το κίνητρο και τη μέθοδο· κάθε ομαδικό εγχείρημα που συνεπάγεται μια κοινή εφαρμοσμένη προσπάθεια για να προκληθούν αλλαγές στην άποψη, την προοπτική για τη ζωή ή την τεχνική της ζωής, πρέπει να είναι απόλυτα ανιδιοτελές, ν’ αναλαμβάνεται με τη μέγιστη σύνεση και προσοχή και πρέπει να μένει απαλλαγμένο από κάθε έμφαση στην προσωπικότητα, κάθε πίεση της προσωπικότητας και κάθε νοητική πίεση που διατυπώνεται με όρους ατομικής πίστης, προκατάληψης, δογματισμού ή ιδεών. Θα σας ζητούσα να μελετήσετε τις παραπάνω λίγες λέξεις με τη μέγιστη προσοχή. Από τη στιγμή που υπάρχει η παραμικρή τάση εκ μέρους μιας ομάδας ή ενός ατόμου σε μια ομάδα να εκβιάσει κάποιο αποτέλεσμα, να εξασκήσει τόση νοητική πίεση ώστε κάποιο άτομο ή ομάδα να είναι ανίσχυρη κάτω από την κρούση άλλων διανοιών, τότε έχετε αυτό που καλείται “μαύρη μαγεία”. Το ορθό κίνητρο μπορεί να προφυλάξει την ομάδα από οποιαδήποτε σοβαρά αποτελέσματα πάνω της, όμως το αποτέλεσμα πάνω στο θύμα της θα είναι σαφώς σοβαρό, κάνοντάς το αρνητικό και με εξασθενημένη θέληση. 

Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 320.

ΟΜΑΔΙΚΟ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

Το αποτέλεσμα κάθε αληθινής τηλεπαθητικής εργασίας και ορθά διευθυνόμενης προσπάθειας να “εντυπώσει” κάποιο υποκείμενο, είναι να το αφήνει με ενισχυμένη θέληση για ορθή δράση, με τονωμένο εσώτερο φως, με αστρικό σώμα πιο ελεύθερο από τη γοητεία και με φυσικό σώμα ζωτικότερο και αγνότερο. Η δυναμικότητα μιας ενωμένης ομαδικής δραστηριότητας είναι απίστευτα ισχυρή. Ο αποκρυφιστικός αφορισμός ότι “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη” είναι είτε μια δήλωση αλήθειας είτε αλλιώς μια φράση χωρίς νόημα. Μη λησμονείτε ότι η μέθοδος εργασίας της Ιεραρχίας είναι εκείνη της εντύπωσης των διανοιών των μαθητών Της, του τηλεπαθητικού έργου που προωθείται με το Διδάσκαλο σαν πομπό και το μαθητή σαν δέκτη εντύπωσης κι ενέργειας. Αυτή η λήψη εντύπωσης κι ενέργειας έχει ένα διπλό αποτέλεσμα: 1. Φέρνει σε δραστηριότητα τα λανθάνοντα σπέρματα δράσης και συνηθειών (καλών ή κακών), προκαλώντας έτσι αποκάλυψη, κάθαρση, εμπλουτισμό και χρησιμότητα. 2. Ζωογονεί και γαλβανίζει την προσωπικότητα σε ορθή σχέση με την ψυχή, το περιβάλλον και την ανθρωπότητα. Σας είναι αναγκαίο και σ’ όλους τους μαθητές να συλλάβετε την αντιστοιχία της ιεραρχικής αυτής προσπάθειας με κάθε προσπάθεια που μπορεί να κάνετε για να εργασθείτε σαν ομάδα ατόμων με ομάδες ή άτομα. Μια εκτίμηση της δύναμης που μπορεί ν’ αποδεσμεύσετε, του δυναμικού αποτελέσματος που μπορεί να επιτύχετε στην αφύπνιση του υποκειμένου της κατευθυνόμενης σκέψης σας και της εντύπωσης που μπορεί να χαράξετε στο νου και τη συνείδηση του υποκειμένου, πρέπει να σας υποκινήσει σε μια περιφρουρημένη αγνότητα ζωής (αστρική και φυσική), σε επιτήρηση των σκέψεων και των ιδεών και σε μια αγάπη που θα σας προφυλάξει από κάθε αγάπη για δύναμη. Έτσι θα διατηρήσετε την ακεραιότητα εκείνων που επιδιώκετε να βοηθήσετε και θα μπορέσετε να εισηγείσθε, να ενισχύετε και να διδάσκετε υποκειμενικά χωρίς ακατάλληλη επιρροή, χωρίς εξαναγκασμό και χωρίς παραβίαση της ελευθερίας και του πνευματικού δικαιώματος του ενεχόμενου προσώπου. Ένα δύσκολο έργο, αδελφοί μου, αλλά ένα έργο που είστε στο ύψος του, αρκεί να δώσετε τη δέουσα προσοχή και υπακοή στις παραπάνω τρεις εντολές ως προς το κίνητρο, την τεχνική και τη μέθοδο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

όλο θέμα της τηλεπαθητικής επικοινωνίας μπορεί να προσεγγισθεί κάτω από έναν πιο υποκειμενικό τίτλο ή όνομα, που θα είναι όμως επεξηγηματικός ενός πιο παγκόσμιου και προγενέστερου σταδίου απ’ ό,τι είναι η άμεση τηλεπαθητική λήψη. Ο αποκρυφιστής προσεγγίζει πάντα το ζήτημα που συνδέεται με την εξελικτική διαδικασία απ’ τη σκοπιά του συνόλου κι έπειτα του μέρους, απ’ την περιφέρεια στο κέντρο, από το παγκόσμιο στο ιδιαίτερο. Μεταξύ Τους οι Διδάσκαλοι δεν ασχολούνται με την τηλεπάθεια σαν επιστήμη που δικαιολογεί εξέταση, προσπάθεια και διδαχή· Τους ενδιαφέρει πρωτίστως η Επιστήμη της Εντύπωσης. Ο όρος που χρησιμοποιείται συχνότερα απ’ Αυτούς είναι το εσωτερικό ισοδύναμο εκείνου που εννοεί το μέσο πρόσωπο όταν λέει “έχω την εντύπωση”. Εντύπωση είναι η λεπτοφυής αντίδραση (περισσότερο ή λιγότερο ακριβής) στην κραδασμική νοητική δραστηριότητα κάποιας άλλης διάνοιας ή ομάδας διανοιών κάποιου συνόλου, καθώς η ακτινοβόλος επίδρασή της επηρεάζει τη μονάδα ή το άθροισμα μονάδων. Το πρώτο στάδιο της ορθής τηλεπαθητικής λήψης είναι πάντα η καταγραφή μιας εντύπωσης· είναι γενικά ασαφής στην αρχή, αλλά καθώς η σκέψη, η ιδέα, ο σκοπός ή η πρόθεση του αποστέλλοντος πράκτορα συγκεκριμενοποιείται, περνά στο δεύτερο στάδιο όπου εμφανίζεται σαν μια συγκεκριμένη σκεπτομορφή· τελικά η σκεπτομορφή αυτή κάνει την κρούση της στη συνείδηση του εγκεφάλου στην περιοχή που βρίσκεται πίσω ακριβώς από το κέντρο άζνα κι επομένως στην περιοχή της υπόφυσης. Μπορεί επίσης να εμφανισθεί στην περιοχή του ηλιοπλεγματικού κέντρου. Αλλά για τις Ζωές που έχουν υπερβεί τη ζωή στους τρεις κόσμους και οι Οποίες δε ρυθμίζονται από τον τριπλό μηχανισμό της προσωπικότητας, η εντύπωση είναι ο παράγοντας που έχει σημασία· η συνείδησή Τους εντυπώνεται και είναι τόσο ευαίσθητη η ανταπόκρισή Τους στην ανώτερη εντύπωση, ώστε απορροφούν ή οικειοποιούνται την εντύπωση έτσι ώστε να γίνει μέρος της δικής Τους “παρωθητικής ενέργειας”. Δεν είναι καθόλου εύκολο θέμα να το διευκρινίσω και οι λόγοι είναι δύο: Ο

1. Τα μέλη της Ιεραρχίας (μεταξύ των Οποίων έχω τη θέση του Διδασκάλου) • βρίσκονται σε διαδικασία εκμάθησης αυτής της Επιστήμης της Εντύπωσης. Το κάνουν στα επίπεδα του αφηρημένου νου, της ενόρασης, ή του μάνας και του βούδδι. 2. Η επιστήμη είναι προς το παρόν χωρίς λεξιλόγιο. Δεν περιορίζεται σε κανένα 

Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Ι, 777.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

στάδιο από σκεπτομορφές, αλλά περιορίζεται από λεκτικές μορφές· και μου είναι συνεπώς δύσκολο πρόβλημα να μεταβιβάσω οποιεσδήποτε πληροφορίες για το λεπτοφυή αυτό τρόπο επικοινωνίας, του οποίου η τηλεπάθεια δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μια εξωτερική εξωτερίκευση. Η εντύπωση σαν τέχνη που πρέπει να κυριαρχηθεί τόσο απ’ τη σκοπιά του εντυπώνοντα πράκτορα όσο κι απ’ τη σκοπιά του εντυπωνόμενου δέκτη, σχετίζεται σαφώς με τον κόσμο των ιδεών. Όσον αφορά την πλανητική μας Ζωή, υπάρχουν ορισμένες μεγάλες πηγές εντύπωσης και θα μπορούσαν εδώ να σημειωθούν μια ή δυο απ’ αυτές· έτσι θ’ αποκτήσετε κάποια ιδέα της λεπτότητας του όλου θέματος, της στενής του σχέσης με τις ενεργειακές κρούσεις και της ομαδικής του λήψης σαν διαφορετικής από την ατομική λήψη, όπως στην περίπτωση κάθε τηλεπαθητικής επικοινωνίας. 1. Η εντύπωση της Σαμπάλλα από: α. Μέλη της Μεγάλης Λευκής Στοάς του Σειρίου. Οι δέκτες αυτής της εντύπωσης είναι τα ανώτατα Μέλη του Μεγάλου Συμβουλίου που προεδρεύεται απ’ τον Κύριο του Κόσμου. Τόσο λεπτοφυής είναι η εντύπωση αυτή, ώστε οι Μεγάλες αυτές Ζωές μπορούν να τη δεχτούν με ακρίβεια μόνο όταν είναι σε πλήρη συνεδρία ολόκληρου του Συμβουλίου κι επίσης ύστερα από κατάλληλη προετοιμασία. β. Τον έναν ή τον άλλο αστερισμό που σε κάθε ιδιαίτερη στιγμή είναι αστρολογικά σε επικοινωνία με τον πλανήτη μας. Η εντύπωση αυτή μπορεί να ληφθεί από το Μεγάλο Συμβούλιο μόνο όταν βρίσκονται σε σύνοδο τα περισσότερα Μέλη του. Θα ήθελα να σημειώσετε πως δε συνεπάγεται την παρουσία ολόκληρου του Συμβουλίου. γ. Ένα τρίγωνο κυκλοφορούσας ενέργειας που εκπορεύεται απ’ τους δύο πλανήτες οι οποίοι – με το δικό μας πλανήτη, τη Γη – σχηματίζουν τρίγωνο σε κάθε ιδιαίτερο κύκλο. Η εντύπωση αυτή λαμβάνεται από τους τρεις Βούδδες Δράσης για διανομή στην Ιεραρχία. δ. Τον πλανήτη Αφροδίτη, το άλλο εγώ της Γης. Αυτή κάνει την είσοδό της μέσω του Κυρίου του Κόσμου και τριών από το Συμβούλιο Του, οι Οποίοι εκλέγονται απ’ Αυτόν σε κάθε ειδική στιγμή για να δράσουν σαν δέκτες. Αυτές είναι οι κύριες εισερχόμενες εντυπώσεις που καταγράφονται απ’ ό,τι αποκαλείται επιπόλαια “Παγκόσμιος Νους”, νους του Θεού, πλανητικός μας Λόγος. Υπάρχουν κι άλλες εισερχόμενες εντυπώσεις, αλλά σ’ αυτές δεν αναφέρομαι, καθόσον κάθε αναφορά θα ήταν άνευ νοήματος για σας. 2. Η εντύπωση της Ιεραρχίας από: α. Την ίδια τη Σαμπάλλα διαμέσου των ομάδων μέσα στο Μεγάλο Συμβούλιο· αυτές υποβιβάζουν την εντύπωση που καταγράφουν, έτσι ώστε η Ιεραρχία – σαν σύνολο – να μπορεί να συνεργαστεί με τους προτιθέμενους σκοπούς εκείνων που καταστρώνουν το αναγκαίο Σχέδιο. β. Ορισμένες μεγάλες Ζωές οι Οποίες σε ειδικές στιγμές και σύμφωνα με τον

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

κυκλικό ρυθμό, ή σε καιρούς έκτακτης ανάγκης παρασύρονται σ’ αυτό τον τύπο δραστηριότητας. Για παράδειγμα, μια τέτοια στιγμή είναι η περίοδος της Πανσελήνου, που είναι μια στιγμή λήψης από την Ιεραρχία καθώς κι απ’ την Ανθρωπότητα· ένα παράδειγμα του δεύτερου τύπου δραστηριότητας είναι το Φεστιβάλ του Βεσάκ, ή εκείνες οι οξείες κρίσεις οπότε απαιτείται παρέμβαση από πηγές πολύ ανώτερες από εκείνες με τις οποίες ο δέκτης βρίσκεται συνήθως σ’ επικοινωνία. Μια τέτοια κρίση πλησιάζει γοργά. Ο πρώτος τύπος εντύπωσης είναι ρυθμικός, επανερχόμενος κι επομένως επισωρευτικός στα προτιθέμενα αποτελέσματά του. Ο δεύτερος τύπος εντύπωσης είναι αποτέλεσμα επίκλησης και εφέλκυσης κι εξαρτάται τόσο απ’ το δέκτη όσο κι απ’ τον πράκτορα. γ. Τη μεγάλη εκείνη ομάδα των θείων Ενατενιστών που έχουν εκγυμναστεί για να δρουν σαν μια ενδιάμεση δεκτική ομάδα μεταξύ Σαμπάλλα και Ιεραρχίας. Δέχονται εντύπωση από τη Σαμπάλλα και τη διαβιβάζουν στην Ιεραρχία, επιτρέποντας έτσι στα Μέλη της Ιεραρχίας να τη δεχθούν σαν “οξυμένη εντύπωση” και να την καταγράψουν με ακρίβεια, επειδή η εκπορευόμενη εντύπωση έχει περάσει από μια περιοχή του θείου Νου όπου ενισχύεται από την εξασκημένη αντίληψη και την καθορισμένη δεκτικότητα αυτής της ομάδας. Ονομάζονται στην Ανατολή θείοι Νιρμανακάγια. Αναφέρω το απόκρυφο όνομά Τους μόνο για να μάθετε να Τους αναγνωρίζετε όταν συναντήσετε κάποια μνεία γι’ Αυτούς. δ. Τον Βούδδα τη στιγμή που εορτάζεται το Φεστιβάλ του Βεσάκ. Τότε δρα σαν εστιακό σημείο ή σαν “διανομέας της εντύπωσης”· τότε έχει πίσω Του (όσο λίγο κι αν το αντιλαμβάνεσθε) ολόκληρη την εντυπωτική δύναμη των Βουδδών Δράσης, οι Οποίοι είναι ως προς τη Σαμπάλλα ό,τι είναι οι Νιρμανακάγια ως προς την Ιεραρχία. Ας παρεμβάλλω εδώ μια παρατήρηση που μπορεί ν’ αποβεί χρήσιμη και διαφωτιστική. Ασχολούμαστε (όπως αναμφίβολα θα σημειώσατε) με τη λήψη εντύπωσης από ομάδες ή αθροίσματα ομάδων που απαρτίζονται από ζώντα Όντα τα Οποία έχουν τους δικούς Τους πράκτορες διανομής ή εντύπωσης. Ολόκληρη η εξελικτική ιστορία του πλανήτη μας είναι μια ιστορία λήψης και διανομής, αποδοχής και δωρεάς. Το κλειδί για τη δυσχέρεια της ανθρωπότητας (που εστιάζεται στις οικονομικές δυσχέρειες των τελευταίων διακοσίων χρόνων και στο θεολογικό αδιέξοδο των ορθόδοξων εκκλησιών) είναι ότι παίρνει και δε δίνει, δέχεται και δε μοιράζει, αρπάζει και δε διανέμει. Αυτή είναι παραβίαση του Νόμου, που έφερε την ανθρωπότητα σε θέση ενόχου. Ο πόλεμος είναι η φρικτή ποινή που η ανθρωπότητα έπρεπε να πληρώσει για το μεγάλο αυτό αμάρτημα της χωριστικότητας. Εντυπώσεις απ’ την Ιεραρχία έχουν ληφθεί, παραμορφωθεί, εφαρμοσθεί κακώς και παρερμηνευθεί και το χρέος του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου είναι ν’ αντισταθμίσει αυτό το κακό. Οι Υπηρέτες αυτοί είναι για την ανθρωπότητα ό,τι οι Βούδδες Δράσης για τη Σαμπάλλα και η ομάδα των θείων Ενατενιστών (των Νιρμανακάγια) για την Ιεραρχία. Μπορεί λοιπόν να δηλωθεί ότι:

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

1. Οι Βούδδες Δράσης εντυπώνονται από τη ΘΕΛΗΣΗ του Θεού καθώς ενεργοποιεί ολόκληρη την πλανητική ζωή. 2. Οι Νιρμανακάγια εντυπώνονται από την ΑΓΑΠΗ του Θεού καθώς καταδεικνύεται σαν η ελκτική δύναμη που ωθεί το Σχέδιο το οποίο εμπνέεται από το Σκοπό. Μ’ άλλα λόγια είναι η Ιεραρχία που ωθείται σε δράση από τη Σαμπάλλα, ή η Θέληση-για-το-Καλό που εξωτερικεύεται σαν καλή θέληση. 3. Ο Νέος Όμιλος Yπηρετών του Κόσμου εντυπώνεται απ’ την ενεργό ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ του Θεού· μεταφράζει τη θεία αυτή εντύπωση και την υποβιβάζει σε δύο μεγάλα στάδια, φέρνοντάς την συνεπώς σε συγκεκριμένη εκδήλωση. Μεταφέρουμε τώρα αυτή την έννοια της θείας εντύπωσης στο επίπεδο της ανθρώπινης συνείδησης. 3. Η εντύπωση της Ανθρωπότητας από: α. Την Ιεραρχία μέσω της διέγερσης των ιδεών. Αυτές καταδεικνύονται μέσω μιας σταθερά αναπτυσσόμενης και φωτισμένης κοινής γνώμης. β. Την επίδραση των Άσραμ των Διδασκάλων καθώς επηρεάζουν τους ζηλωτές του κόσμου, τους ανθρωπιστές και τους ιδεαλιστές. Αυτοί oι εντυπώνοντες πράκτορες, όντας επτά σε αριθμό, συνιστούν επτά διαφορετικά ρεύματα εντυπωτικής ενέργειας, τα οποία επηρεάζουν τους επτά ακτινικούς τύπους. Τα ενωμένα Άσραμ που απαρτίζουν το μεγάλο Άσραμ του Χριστού, επηρεάζουν την ανθρωπότητα σαν σύνολο· το μεγάλο αυτό ενωμένο Άσραμ εργάζεται αποκλειστικά μέσω του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου, του οποίου τα μέλη βρίσκονται σ’ όλες τις ακτίνες, σ’ όλες τις βαθμίδες ανάπτυξης κι εργάζονται σ’ όλα τα ποικίλα τμήματα της ανθρώπινης ζωής κι επιδίωξης. γ. Τη δραστηριότητα του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου, για τον οποίο έχω ήδη γράψει στα διάφορα φυλλάδια μου· επομένως δε χρειάζεται επανάληψη.• Θα σας είναι φανερό πως έθιξα μόνο λίγες, πολύ λίγες, από τις εντυπωτικές δυνάμεις του πλανήτη κι ότι απαρίθμησα μόνο λίγες απ’ τις κύριες ομάδες που είναι – στην ενδόμυχη φύση τους – τόσο δέκτες εντύπωσης όσο και πράκτορες αργότερα του εντυπωτικού παράγοντα. Όταν φτάνουμε στην ανθρώπινη οικογένεια, η αμοιβαία αυτή δραστηριότητα φράζεται απ’ την ανθρώπινη ιδιοτέλεια· αυτή η “διακοπή της εντύπωσης” κι αυτή η “παρέμβαση στη θεία κυκλοφοριακή ροή” είναι εκείνη που (όπως είπα παραπάνω) ευθύνεται για την αμαρτία, την ασθένεια κι όλους τους ποικίλους παράγοντες που κάνουν τη σημερινή ανθρωπότητα αυτό που είναι. Όταν η ελεύθερη ροή της θείας ενέργειας, της θείας αλληλεπίδρασης και του πνευματικού σκοπού επανεδραιωθεί, τότε το κακό θα εξαφανισθεί και η θέληση-για-το-καλό θα καταστεί πραγματική καλή θέληση στο εξωτερικό φυσικό πεδίο. Στις δηλώσεις που δόθηκαν παραπάνω σε σχέση με τα τρία μεγάλα πλανητικά κέντρα έχετε τη βάση της νέας και επερχόμενης Προσέγγισης στη Θειότητα, που θα 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, ΙΙ, 629-751· Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, 398-433.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

γίνει γνωστή με την έκφραση: Επικλητική και Εφελκυστική θρησκεία. Είναι η νέα αυτή Επιστήμη της Εντύπωσης που σχηματίζει την υποκειμενική βάση και το ενωτικό στοιχείο που συνδέει ολόκληρο το βασίλειο της γνώσης, της επιστήμης και της θρησκείας. Οι θεμελιώδεις ιδέες που υπόκεινται των μεγάλων αυτών περιοχών της ανθρώπινης σκέψης, εκπορεύονται όλες από ενορατικά επίπεδα· τελικά ρυθμίζουν την ανθρώπινη συνείδηση, εφελκύοντας την έφεση του ανθρώπου να εισχωρήσει βαθύτερα στο μυστήριο όλης της σοφίας της οποίας η γνώση είναι το προπαρασκευαστικό στάδιο. Αυτή η Επιστήμη της Εντύπωσης είναι ο τρόπος ζωής του υποκειμενικού κόσμου που βρίσκεται μεταξύ του κόσμου των εξωτερικών συμβάντων (του κόσμου των εμφανίσεων και της εξωτερικής εκδήλωσης) και του εσώτερου κόσμου της πραγματικότητας. Είναι ένα σημείο που πρέπει να περιληφθεί πολύ προσεκτικά στους υπολογισμούς των αποκρυφιστών ερευνητών. Εντυπώσεις λαμβάνονται και καταγράφονται· αποτελούν βάση στοχασμού για εκείνους τους ζηλωτές που είναι αρκετά ευαίσθητοι στην κρούση τους και αρκετά συνετοί να καταγράψουν προσεκτικά στη συνείδηση την εκπορευτική πηγή τους. Έπειτα από την κατάλληλη εξάσκηση αυτή η περίοδος επώασης πάνω στην καταγραφείσα εντύπωση ακολουθείται από μια άλλη περίοδο όπου η εντύπωση αρχίζει να παίρνει μορφή σαν ιδέα· απ’ το σημείο αυτό ακολουθεί τη γνώριμη διαδικασία της μετάφρασης από ιδέα σε παρουσιαζόμενο ιδεώδες· έπειτα περιέρχεται υπό την επικλητική έλξη εκείνων που έχουν πιο συγκεκριμένο νου, ωσότου τελικά κατασταλάξει σε εξωτερική εκδήλωση και πάρει μορφή. Βλέπετε λοιπόν πως ό,τι κάνω είναι να οδηγήσω το σπουδαστή ένα βήμα περαιτέρω στον κόσμο της λήψης και της αντίληψης και να του δείξω τις πιο λεπτοφυείς επαφές που βρίσκονται πίσω από εκείνες τις έννοιες που θεωρούνται σαν οριστικά νεφελώδεις και τους δίνουμε το όνομα των ενοράσεων. Η Επιστήμη της Εντύπωσης – αν μελετηθεί από τους μαθητές στον κόσμο και από το Νέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου – θα διευκολύνει εξαιρετικά την παρουσίαση εκείνων των ιδεωδών που πρέπει και θα ρυθμίσουν τη σκέψη της Νέας Εποχής και θα δημιουργήσουν τελικά τη νέα κουλτούρα και τη νέα πολιτισμένη έκφραση που βρίσκεται μπροστά στην ανθρωπότητα, αντικαθιστώντας τον τωρινό πολιτισμό και προσφέροντας στο ανθρώπινο γένος το νέο πεδίο έκφρασης. Η επιστήμη αυτή είναι στην πραγματικότητα η βάση της θεωρίας των σχέσεων και θα οδηγήσει στη διεύρυνση της ιδέας των ορθών ανθρώπινων σχέσεων, η οποία περιορίζεται ως τώρα – σαν φράση – σε μια ιδανική επιθυμία για ορθή αλληλεπίδραση ανθρώπου με άνθρωπο, ομάδας με ομάδα και έθνους με έθνος· περιορίζεται επίσης ως τώρα στην ανθρώπινη κοινωνία κι αλληλεπίδραση και παραμένει προς το παρόν ελπίδα και ευχή. Όμως όταν η Επιστήμη της Εντύπωσης κατανοηθεί ορθά και κατέλθει στο επίπεδο ενός εκπαιδευτικού αντικειμενικού σκοπού, θα διαπιστωθεί ότι έχει στενή σχέση με την αναδυόμενη διδασκαλία ως προς την επίκληση και την εφέλκυση και θα διευρυνθεί ώστε να περιλάβει όχι μόνο τις ορθές σχέσεις με τα υπερανθρώπινα βασίλεια, αλλά κι επίσης τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις με τα υπανθρώπινα βασίλεια. Θα αφορά λοιπόν την ευαίσθητη ανταπόκριση ολόκληρου του φυσικού και υπερφυσικού κόσμου στον “Έναν

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

εν ώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”· θα βάλει την ανθρωπότητα σε ορθή σχέση με όλες τις όψεις και εκφράσεις της θείας φύσης, βαθαίνοντας την υποκειμενική επαφή κι επιφέροντας μια πιο θεία αντικειμενική εκδήλωση και πιο ευθυγραμμισμένη με το θείο σκοπό. Θα οδηγήσει σε μια μεγάλη μετατόπιση της ανθρώπινης συνείδησης από τα επίπεδα της συναισθηματικής και φυσικής ζωής (όπου είναι εστιασμένος ο όγκος της ανθρωπότητας) στα επίπεδα της νοητικής αντίληψης. Κατανοείτε συνεπώς το λόγο για τον οποίο οι Γνώστες του κόσμου αναφέρονταν πάντα στη διπλή δράση του νου, αφού είναι ευαίσθητος στις ανώτερες εντυπώσεις κι ενεργός στη νοητική δημιουργία των αναγκαίων σκεπτομορφών. Ο νους, όταν εκγυμναστεί ορθά, αδράχνει τη φευγαλέα εντύπωση, την υποβάλει στη συγκεκριμενοποιούσα επίδραση της νοητικής δραστηριότητας, παράγει την αναγκαία μορφή κι αυτή, όταν δημιουργηθεί και προσανατολισθεί ορθά, οδηγεί τελικά στην εξωτερίκευση της καταγραφείσας εντύπωσης, όπως έλαβε μορφή σαν ενόραση και βρήκε τελικά τη θέση της στο νοητικό πεδίο. Βλέπετε επίσης γιατί οι μαθητές και οι παγκόσμιοι εργάτες πρέπει να λειτουργούν σαν ΔΙΑΝΟΙΕΣ, σαν δεκτικές και αντιληπτικές νοήσεις και σαν δημιουργοί σε νοητική ύλη. Όλα σχετίζονται μ’ αυτή την Επιστήμη της Εντύπωσης με την οποία ασχολούμαστε. Θα σημειώσετε ακόμη πως η όλη αυτή διαδικασία επιδέχεται διεύρυνση με τις διαδικασίες του διαλογισμού, έτσι ώστε ο ζηλωτής να μπορεί να είναι ευαίσθητος στην εντύπωση και (επειδή είναι προσανατολισμένος στον κόσμο των ιδεών κι έχει επίγνωση της λεπτότητας και της αβρότητας του μηχανισμού που απαιτείται για να καταγράψει το “επισκιάζον νέφος των επιστητών πραγμάτων”) να περιφρουρείται από την ευαισθησία που απαιτείται για να καταγραφούν κρούσεις από άλλες διάνοιες – καλές ή κακές στον προσανατολισμό τους – και από τα ρεύματα σκέψης εκείνου που βρίσκεται σε διαδικασία πρόσληψης μορφής καθώς και από την ισχυρή έλξη ή παρόρμηση των συναισθηματικών κι επιθυμητικών αντιδράσεων του αστρικού πεδίου και του συναισθηματικά πολωμένου κόσμου όπου ζει φυσικά. Περισσότερη κατανόηση θα έλθει επίσης αν συλλάβετε το γεγονός ότι αυτή η Επιστήμη της Εντύπωσης αφορά τη δραστηριότητα του κεφαλικού κέντρου σαν κέντρου αγκυροβόλησης της ανταχκάρανα κι ότι το κέντρο άζνα αφορά τη διαδικασία μετάφρασης της αποτυπωθείσας ενόρασης σε κάποια μορφή (δια της αναγνώρισης και της αντίδρασης σε μια νοητική σκεπτομορφή) και την επακόλουθη κατεύθυνσή της σαν ιδεώδους αντικειμενικού σκοπού στον κόσμο των ανθρώπων. Στα πρώτα στάδια και μέχρι την τρίτη μύηση η Επιστήμη της Εντύπωσης αφορά την εδραίωση μιας ευαισθησίας (μιας επικλητικής ευαισθησίας) μεταξύ της Πνευματικής Τριάδας (που εκφράζεται προσωρινά δια του αφηρημένου νου και της ψυχής ή του Υιού του Νου) και του συγκεκριμένου νου. Το νοητικό αυτό τρίγωνο αποτελεί μια αντανάκλαση σε χρόνο και χώρο της Ενάδας και των δύο ανώτερων όψεων της Τριάδας και αντανακλάται (μετά τη διαδικασία επίκλησης και την επακόλουθη διαδικασία εφέλκυσης) σε μια άλλη τριάδα – εκείνη του κατώτερου νου, της ψυχής και του ζωτικού σώματος. Όταν η σχέση μεταξύ του κατώτερου και του ανώτερου νου έχει εδραιωθεί ορθά και σταθερά,

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ

έχετε την προβολή σε δραστηριότητα της κατώτατης τριάδας που συνδέεται με την Επιστήμη της Εντύπωσης – του κεφαλικού κέντρου, του κέντρου άζνα και του κέντρου του λαιμού. Στα παραπάνω σας έδωσα μια ενδιαφέρουσα και σύντομη διευκρίνιση της τεχνικής που πρέπει να εφαρμοσθεί στην ενεργοποίηση των κέντρων του ανθρώπινου σώματος. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω πως εκείνο που ισχύει για το μαθητή ατομικά πρέπει και ισχύει για το μεγάλο εκείνο μαθητή – την Ανθρωπότητα, ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Ισχύει επίσης σαν συνέπεια αυτής της ιδέας και για τα τρία πλανητικά κέντρα: τη Σαμπάλλα, την Ιεραρχία και την Ανθρωπότητα. Το όνομα Επιστήμη της Εντύπωσης είναι εκείνο που δίνεται στη διαδικασία με την οποία λαμβάνει χώρα η εδραίωση της αναγκαίας σχέσης σ’ όλες αυτές τις μονάδες ζωής. Τεχνική της Επίκλησης και Εφέλκυσης είναι το όνομα που δίνεται στον τρόπο ή τη μέθοδο με την οποία επέρχεται η επιθυμητή σχέση. Δημιουργικό Έργο είναι το όνομα που δίνεται στην εκδήλωση των αποτελεσμάτων των δύο παραπάνω διαδικασιών. Οι τρεις όψεις της Τεχνικής της Επίκλησης και Εφέλκυσης με τις οποίες πρέπει να ασχοληθεί ο μέσος μαθητής, είναι η δόμηση της ανταχκάρανα, η ορθή χρήση του κατώτερου νου στις δύο ανώτερες λειτουργίες του (τη συγκράτηση του νου σταθερά στο φως και τη δημιουργία των επιθυμητών σκεπτομορφών) και η διαδικασία της καταστάλαξης κατά την οποία επιτρέπεται στην εντύπωση να πάρει τελικά μια απτή μορφή. Στην παραπάνω εξήγηση σας έδωσα πολλή τροφή για σκέψη σχετικά με τις τηλεπαθητικές δυνατότητες· όλες εντάσσονται στο θέμα της παγκόσμιας υπηρεσίας όπως πρέπει να εφαρμοσθεί για τη διεύρυνση της ανθρώπινης συνείδησης σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό είναι ένα από τα κύρια καθήκοντα του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ

ήταν χρήσιμο αν επιχειρούσατε να κυριαρχήσετε και ν’ αφομοιώσετε όσα μετέδωσα αναφορικά με τις τρεις μεγάλες επιστήμες που απαρτίζουν τους τρεις τρόπους έκφρασης εκείνου που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ. Οι τρεις αυτές επιστήμες αλληλεξαρτώνται και σχετίζονται όλες εξίσου με την τέχνη της ανταποκριτικότητας. Είναι: Α

1. Η Επιστήμη της Εντύπωσης...............................................Η θέληση-για-είναι. Σχέση με την Πνευματική Τριάδα. Πηγή εκπόρευσης......................................................................Σαμπάλλα. Συνδέεται με τον αφηρημένο νου. 2. Η Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης................................Αγάπη ή έλξη. Σχέση με την ψυχή σ’ όλες τις μορφές. Πηγή εκπόρευσης (αυτή την εποχή)........................................Η Ιεραρχία. Συνδέεται με τον κατώτερο νου σαν πράκτορα της ψυχής. 3. Επιστήμη της Τηλεπάθειας................................Νους. Ανθρώπινη νοημοσύνη. Σχέση με την προσωπικότητα. Πηγή εκπόρευσης..............................................Η Ανθρωπότητα καθαυτή. Συνδέεται με το κέντρο της κεφαλής. Βλέπετε πώς όλα αυτά τα ζεύγη των αντιθέτων παίζουν το ρόλο τους, διευκρινίζοντας τη δυαδική φύση της πλανητικής μας Ζωής: 1. Ο αφηρημένος νους και ο κατώτερος νους. 2. Η ψυχή και ο κατώτερος νους. 3. Ο κατώτερος νους και το κέντρο της κεφαλής. Το καθένα απ’ αυτά δρα σαν επικλητικός πράκτορας και προκαλεί εφέλκυση. Όλα δρουν σαν δέκτες και σαν πομποί και όλα μαζί εδραιώνουν την ομαδική αλληλοσχέτιση και την κυκλοφορία των ενεργειών που είναι το διακριτικό χαρακτηριστικό ολόκληρου του κόσμου της δύναμης. Ένα σημείο που όλοι σας χρειάζεται να συλλάβετε είναι πως ο προοδεύων μαθητής δεν κινείται σε νέα πεδία ή περιοχές επίγνωσης σαν να προχωρεί σταθερά από ένα πεδίο σ’ άλλο (όπως υποδεικνύουν τα οπτικά σύμβολα της θεοσοφικής φιλολογίας). Εκείνο που πρέπει να συλληφθεί είναι πως ό,τι ΥΠΑΡΧΕΙ, είναι πάντα παρόν. Εκείνο που μας αφορά είναι η συνεχής αφύπνιση σ’ ό,τι ΥΠΑΡΧΕΙ αιώνια και σ’ ό,τι είναι πάντα

Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ

παρόν στο περιβάλλον, αλλά για το οποίο δεν έχει επίγνωση το υποκείμενο λόγω μυωπίας. Ο σκοπός πρέπει να είναι η υπερνίκηση της ακατάλληλης συγκέντρωσης πάνω στο προσκήνιο της καθημερινής ζωής, η οποία χαρακτηρίζει τους περισσότερους ανθρώπους, την έντονη προσήλωση στις ενδότερες καταστάσεις ή διαθέσεις του κατώτερου εαυτού, η οποία χαρακτηρίζει τους πνευματικά σκεπτόμενους ανθρώπους και τους ζηλωτές και τη στεγανότητα ή την έλλειψη ευαισθησίας που χαρακτηρίζει τις μάζες των ανθρώπων. Η Βασιλεία του Θεού είναι παρούσα στη Γη σήμερα και πάντοτε ήταν, αλλά μόνο λίγοι, μιλώντας σχετικά, έχουν επίγνωση των σημείων και των εκδηλώσεών της. Ο κόσμος των λεπτοφυών φαινομένων (που ονομάζονται άμορφα, επειδή διαφέρουν απ’ τα φυσικά φαινόμενα με τα οποία είμαστε τόσο εξοικειωμένοι) είναι πάντοτε κοντά μας και μπορεί να ιδωθεί και να προσεγγιστεί και ν’ αποδειχθεί σαν πεδίο πειραματισμού, εμπειρίας και δραστηριότητας, αν ο μηχανισμός αντίληψης αναπτυχθεί, όπως ασφαλώς μπορεί. Οι ήχοι και η θέα του ουράνιου κόσμου (όπως τον αποκαλούν οι μυστικιστές) είναι τόσο καθαρά αντιληπτοί απ’ τον ανώτερο μυημένο, όπως και η θέα και οι ήχοι του φυσικού πεδίου καθώς έρχεσθε σ’ επαφή μαζί του στον καθημερινό κύκλο των καθηκόντων σας. Ο κόσμος των ενεργειών, με τα ρεύματα της κατευθυνόμενης δύναμής του και τα κέντρα του συγκεντρωμένου φωτός του, είναι επίσης παρών και ο οφθαλμός του ορώντος μπορεί να τον δει, όπως ακριβώς ο οφθαλμός του νοητικού ψυχορατικού μπορεί να δει το γεωμετρικό σχέδιο που παίρνουν οι σκέψεις στο νοητικό πεδίο, ή όπως ο κατώτερος ψυχικός μπορεί να ψαύσει τις γοητείες, τις πλάνες και τις παραισθήσεις του αστρικού κόσμου. Το υποκειμενικό βασίλειο είναι ζωτικά πιο πραγματικό απ’ ό,τι είναι το αντικειμενικό, εφόσον κανείς εισέλθει σ’ αυτό και το γνωρίσει. Είναι απλώς (πόσο απλό για μερικούς και πόσο έκδηλα ανυπέρβλητα δύσκολο γι’ άλλους!) ζήτημα αποδοχής πρώτα απ’ όλα της ύπαρξής του, ανάπτυξης ενός μηχανισμού επαφής, καλλιέργειας της ικανότητας χρήσης κατά βούληση αυτού του μηχανισμού κι έπειτα εμπνευσμένης ερμηνείας. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η ίδια η συνείδηση, που είναι ο στόχος – σ’ αυτό τον πλανήτη – όλης της εξελικτικής διαδικασίας, είναι απλώς το εκδηλωμένο αποτέλεσμα της Επιστήμης της Επαφής. Είναι επίσης ο στόχος στη μια ή την άλλη μορφή και στο ένα ή το άλλο στάδιο κάθε πλανητικής ύπαρξης μέσα στο ίδιο το ηλιακό σύστημα. Η ανέλιξη της συνειδητής αυτής ανταπόκρισης είναι στην πραγματικότητα η ανάπτυξη της ευαίσθητης επίγνωσης του ΙΔΙΟΥ του πλανητικού Λόγου. Ο ανθρώπινος μηχανισμός και η ικανότητά του ν’ ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του (όπως γνωρίζει καλά η επιστήμη) αναπτύχθηκε σαν ανταπόκριση σε μια εσώτερη παρόρμηση που ενυπάρχει σε κάθε ανθρώπινο ον και σ’ όλες τις μορφές ζωής και στην “έλξη” και το μαγνητικό αποτέλεσμα του γύρω περιβάλλοντος. Βήμα προς βήμα οι μορφές ζωής στο φυσικό πεδίο ανέλιξαν ανά τους αιώνες τη μια αίσθηση μετά την άλλη· η μια μορφή ευαίσθητης ανταπόκρισης μετά την άλλη γίνεται εφικτή καθώς δημιουργείται ο μηχανισμός, ωσότου το ανθρώπινο ον μπορεί να δεχθεί εντυπώσεις από το φυσικό πεδίο και να τις ερμηνεύσει ορθά· μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις συναισθηματικές επαφές του αστρικού πεδίου και να υποκύψει σ’ αυτές ή να τις υπερνικήσει· και μπορεί να

Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ

καταστεί τηλεπαθητικό στον κόσμο του νοητικού πεδίου, συμμεριζόμενο έτσι – φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά – τη ζωή και τις επαφές των τριών κόσμων που συνιστούν το περιβάλλον του και στο οποίο είναι βυθισμένο ενόσω βρίσκεται σε ενσάρκωση. Ό,τι παίρνει απ’ αυτή τη ζωή της συνεχούς εντύπωσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ’ τη δύναμή του να επικαλείται το περιβάλλον του και ν’ αντλεί απ’ αυτό (σε εφελκυστική ανταπόκριση) ό,τι χρειάζεται σ’ όλα τα ποικίλα τμήματα της ύπαρξής του. Αυτή με τη σειρά της τον αναγκάζει – είτε θέλει είτε όχι – να επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα πάνω στους άλλους ανθρώπους· αυτό μπορεί να είναι απείρως πιο δυναμικό για το καλό ή το κακό κι από τηλεπαθητική σκοπιά απ’ ό,τι θέλει να νομίζει ή μπορεί να συλλάβει. Βλέπετε λοιπόν πώς αυτές οι επιστήμες της Εντύπωσης, της Επίκλησης και Εφέλκυσης και της Τηλεπάθειας ασχολούνται φυσικά με ό,τι είναι εγγενές στον άνθρωπο και με τη σχέση του προς το περιβάλλον και τις περιστάσεις του. Το σπέρμα ή η εμβρυώδης ικανότητα για κάθε τύπο πλανητικής επαφής είναι εγγενές σε κάθε άνθρωπο και δε θα παρεμποδιστεί μακροπρόθεσμα. Στη γνώση των στόχων που ήδη επιτεύχθηκαν στους τρεις κόσμους βρίσκεται η εγγύηση της επίτευξης στους πιο υποκειμενικούς κόσμους που είναι παρόντες στο περιβάλλον του ζηλωτή, αλλά στους οποίους παραμένει προς το παρόν μη αφυπνισμένος κι αδιαφώτιστος. Επιδιώκω να καταστήσω το ζήτημα όσο πιο απλό μπορώ, γιατί πολλά απ’ τις αφηρημένες διατυπώσεις των απόκρυφων επιστημών και των ακαδημαϊκών ψυχολόγων παρεμπίπτουν στην υπερ-δραστηριότητα του νου και της συναισθηματικής φύσης των ανθρώπων. Αν μπορέσετε να συλλάβετε ορισμένα γενικά και σχετικά απλά γεγονότα και ν’ αναγνωρίσετε ότι κατέχετε το κλειδί ή την ένδειξη στις ικανότητες που ήδη αναπτύξατε, τότε θα προχωρήσετε με απλότητα, χωρίς να δημιουργείτε ανάρμοστες διανοητικές δυσκολίες όταν ασχολείσθε με τις πιο λεπτοφυείς αυτές φάσεις του πάντοτε παρόντος περιβάλλοντός σας. Σε τελευταία ανάλυση είναι απλώς ζήτημα τι σας “εντυπώνει” κάθε δεδομένη στιγμή κι έπειτα με ποιο τρόπο σας ρυθμίζει. Βλέπετε λοιπόν πόσα πολλά απ’ όσα ήδη είπα συνδέονται με τη διδασκαλία που έδωσα για τα Σημεία Αποκάλυψης. Στην πολύ συμπυκνωμένη σύνοψη της Επιστήμης της Εντύπωσης έθιξα σύντομα τις τρεις μεγάλες ομάδες Ζωών που βρίσκονται συνεχώς κάτω από “εντύπωση” και που με τη σειρά τους γίνονται “εντυπωτικοί πράκτορες”. Απομένουν λίγα που μπορούν να προστεθούν επωφελώς σ’ αυτό το θέμα αυτή την εποχή· ό,τι έχει ήδη δοθεί, πρέπει να μελετηθεί και να συσχετισθεί με τη διδασκαλία για τα Σημεία Αποκάλυψης.• Αποκάλυψη είναι ένας γενικός όρος που καλύπτει κάθε ανταπόκριση στις δραστηριότητες του οφθαλμού του νου, του οφθαλμού της ψυχής και της “διόρασης” του Παγκόσμιου Νου που δίνει η επαφή με την Ενάδα. Η όραση είναι η μεγαλύτερη απ’ όλες τις αναπτύξεις σ’ αυτή την παγκόσμια περίοδο κατά την οποία ο Λόγος επιδιώκει να φέρει τα υπανθρώπινα βασίλεια στο σημείο όπου η ανθρώπινη όραση θα γίνει δική τους, να φέρει την ανθρωπότητα στο σημείο όπου η πνευματική όραση θα αναπτυχθεί και η ιεραρχική διόραση θα είναι η κανονική ποιότητα όρασης του 

Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμος ΙΙ, Μέρος 3ο.

Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ

μυημένου και να φέρει τα Μέλη της Ιεραρχίας στο σημείο όπου η παγκόσμια αντίληψη θα γίνει δική Τους. Μπορεί λοιπόν να ειπωθεί ότι: 1. Δια της θύρας της ατομικοποίησης τα υπανθρώπινα βασίλεια περνούν στην ανθρώπινη όραση που οδηγεί στη νοητική επαφή και σε νοήμονα εντύπωση. 2. Δια της θύρας της μύησης η ανθρωπότητα περνά στην πνευματική όραση που οδηγεί στην ψυχική επαφή και σε πνευματική εντύπωση. 3. Δια της θύρας της ταύτισης η Ιεραρχία περνά στην παγκόσμια όραση που οδηγεί στην εναδική επαφή και σε εξωπλανητική εντύπωση. Κάθε φορά που υπάρχει μια νέα όραση με αναγκαστική και ρυθμιστική φύση, είναι αποτέλεσμα επίκλησης από εκείνον που επιζητεί τη νέα εντύπωση. Όταν είναι παρόν το επικλητικό αυτό πνεύμα, τα αποτελέσματα είναι αναπόφευκτα και σίγουρα και η εφελκυσθείσα ανταπόκριση δεν μπορεί να σταματήσει. Αυτή είναι η βάση κάθε επιτυχίας της επιθυμίας (υλικής ή όχι), της έφεσης, της προσευχής και του διαλογισμού. Πάντοτε παίρνουμε – σε χρόνο και χώρο – ό,τι επικαλούμαστε· και η γνώση αυτού του γεγονότος, όταν εφαρμοσθεί επιστημονικά, θα είναι μια από τις μεγάλες απελευθερωτικές δυνάμεις για την ανθρωπότητα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

εκγύμναση που δίνεται απ’ τους Διδασκάλους στους μαθητές Τους μέσα στα Άσραμ Τους έχει έναν κύριο αντικειμενικό σκοπό: ν’ αυξήσει την έμφυτη και ενδόμυχη ευαισθησία τους, να την αναπτύξει και να τους επιτρέψει να τη χρησιμοποιήσουν στην υπηρεσία. Καθώς συζητούμε αυτά τα ζητήματα, ας αποφύγουμε την πολυχρησιμοποιημένη λέξη “κραδασμός” κι ας χρησιμοποιήσουμε στη θέση της την πιο απλή κι ευκολονόητη λέξη “κρούση”. Η ανταπόκριση σε κάποια κρούση είναι κάτι που όλοι καταγράφουν. Οι πέντε αισθήσεις μας έχουν διανοίξει σ’ όλους τους ανθρώπους πέντε μεγάλες περιοχές από τις οποίες έρχεται κρούση και οι οποίες μας είναι όλες τόσο οικείες, ώστε η ανταπόκρισή μας είναι πλέον αυτόματη και παρότι καταγράφεται, δε γίνεται πια συνειδητά, εκτός κι αν υπάρχει σχεδιασμένος λόγος και προμελετημένη κατεύθυνση. Ανταποκρινόμαστε παρόμοια και το ίδιο αυτόματα σε συναισθηματικές διεγέρσεις και γοργά (πολύ γοργά) η φυλή κινείται προς τη νοητική τηλεπάθεια. Λίγοι αρχίζουν να εργάζονται πάνω στις γραμμές της πνευματικής τηλεπάθειας. Λίγοι κάνουν κάτι περισσότερο απ’ το να αποτυπώνουν περιστασιακά κάποιες επαφές που προέρχονται από υψηλή πηγή και το αποτέλεσμα είναι συνήθως ακόμη ανάμεικτο με αντιδράσεις της προσωπικότητας. Η επαφή με την επακόλουθη κρούση από την ψυχή αναπτύσσεται επίσης πολύ γρήγορα, απ’ όπου και η ανάγκη να θέσω τα θεμέλια επιπρόσθετης γνώσης η οποία θα διευκρινίσει ακόμη ανώτερες επαφές που εκπορεύονται απ’ την Πνευματική Τριάδα και διανοίγουν περιοχές αλληλενέργειας, οι οποίες ήταν μέχρι τώρα γνωστές μόνο στην Ιεραρχία. Αναφέρομαι εδώ στη διδασκαλία που έδωσα μέσω ενός ομίλου μαθητών μου σχετικά με την Ανταχκάρανα.• Όλες οι αναπτυσσόμενες αυτές επαφές συνεπάγονται συνθήκες που καλύπτονται από τις δύο λέξεις: Επαφή και Κρούση. 1. Η επαφή μπορεί να οριστεί (για τους ιδιαίτερους σκοπούς μας) σαν αναγνώριση ενός περιβάλλοντος, μιας περιοχής μέχρι τώρα άγνωστης, εκείνου που κάπως εφελκύστηκε, κάτι άλλου που έκανε αισθητή την παρουσία του. Αυτό το κάτι άλλο απ’ το Νοούντα έγινε συνήθως νωρίτερα αισθητό, διαμορφώθηκε σε θεωρητική δυνατότητα, το επικαλέσθηκε αργότερα η κατευθυνόμενη και συνειδητή προσοχή εκείνου που ένιωσε την παρουσία του και τελικά γίνεται η επαφή. 

Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή· Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V.

ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

2. Η κρούση είναι κάτι περισσότερο από απλή καταγραφή κάποιας επαφής. Αναπτύσσεται σε συνειδητή αλληλενέργεια· μεταδίδει αργότερα πληροφορίες· έχει αποκαλυπτική φύση και μπορεί να οριστεί στα αρχικά της στάδια σαν η εγγύηση για εκείνον που ανταποκρίνεται σ’ αυτή, μιας νέας περιοχής για εξερεύνηση και πνευματική περιπέτεια και σαν η ένδειξη ενός ευρύτερου πεδίου όπου η συνείδηση μπορεί να διευρυνθεί περισσότερο και να καταγράψει αυξητικά το θείο σκοπό που αναμένει να γίνει πληρέστερα γνωστός. Ο μαθητής κινείται λοιπόν απ’ το πιο κανονικό πεδίο εκείνου που αποκαλούμε συνήθη τηλεπαθητική αντίληψη (που μόλις τώρα αρχίζει ν’ αναγνωρίζεται απ’ τη συνήθη επιστήμη) μέσω μιας βραδέως μανθανόμενης διαδικασίας επίκλησης και εφέλκυσης ως την κατάσταση συνείδησης που διακρίνεται από εκγυμνασμένη ευαισθησία. Ανελίσσει μια πνευματική αναγνώριση που ελέγχεται, κατανοείται και κατευθύνεται σε χρήσιμους ιεραρχικούς σκοπούς. Σ’ αυτά τα λόγια έχετε έναν πολύ απλό ορισμό της διαδικασίας στην οποία δίνουμε τεχνικά το όνομα: Επιστήμη της Εντύπωσης. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να θυμάστε είναι πως η επιστήμη αυτή είναι η βασική Επιστήμη της Ευαισθησίας· είναι η τέχνη της πλήρους ανταποκριτικότητας στα φαινόμενα κι εφαρμόζεται ιδιότυπα στην αντίδραση, την αναγνώριση, την ανταποκριτικότητα και την καταγραφή όλων των φαινομένων που απαντώνται σ’ ολόκληρο το κοσμικό φυσικό πεδίο. Είναι το πεδίο στο οποίο ολόκληρη η τριπλή πλανητική μας Ζωή βρίσκει έκφραση και το οποίο υποδιαιρέσαμε (χάρη διαυγούς σκέψης) στα (λεγόμενα) επτά πεδία του ηλιακού μας συστήματος – απ’ αυτό που ονομάζουμε κατώτατο φυσικό μας πεδίο μέχρι το ανώτατο πεδίο μας, το λογοϊκό. Στα αρχικά στάδια της ανταποκριτικότητας στις δύο φάσεις της επαφής και της κρούσης, το πρώτο καθήκον είναι να αναπτύξουμε την απαραίτητη συσκευή επαφής, το μέσον εκμάθησης, το μηχανισμό καταγραφής κι έπειτα να μάθουμε να τον χρησιμοποιούμε εποικοδομητικά και με νοημοσύνη. Το έργο αυτό προχωρεί από κύκλο σε κύκλο χωρίς συνειδητή πρόθεση στα πολύ αρχικά στάδια από μέρους της μονάδας της ζωής που αναπτύσσεται έτσι· όμως το ένα πεδίο συνείδησης μετά το άλλο καταγράφεται βραδέως και η μια περιοχή μετά την άλλη του περιβάλλοντος φυσικού, νοητικού και πνευματικού κόσμου περιέρχεται στο στίβο αντίληψης και κατακτάται κι ελέγχεται, ωσότου τελικά η μονάδα της ζωής (δεν ξέρω πώς αλλιώς να την ονομάσω) αποβαίνει το ανθρώπινο ον, αυτοκατευθυνόμενη, ένα άτομο. Τελικά ο άνθρωπος καθίσταται ο Διδάσκαλος που ελέγχει και κατευθύνει μέσα στην περιφέρεια της πλατιάς Του επίγνωσης σε συμφωνία με το θείο Νoυ και Σχέδιο. Αλλά – κι αυτό είναι ένα σημείο που επιζητώ να σας εντυπώσω – η ανθρωπότητα που υπόκειται στη συνεχή αυτή διαδικασία διεύρυνσης απ’ την ανάδυση του τέταρτου βασιλείου της φύσης, του ανθρώπινου, έφτασε πλέον στο στάδιο όπου μπορεί ν’ αρχίσει να διαφεύγει απ’ τον έλεγχο εκείνου που ονομάσθηκε ο Νόμος της Τριπλής Ανταπόκρισης προς μια νέα φάση ανέλιξης όπου δεσπόζει ένας αναγνωρισμένος δυαδισμός. Πρόκειται για πολύ σπουδαία δήλωση. Ας τη διατυπώσω με τον παρακάτω

ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

τρόπο και θα σας συνιστούσα να εξετάσετε πολύ προσεκτικά τα λόγια μου. Θα εκφράσω αυτό που επιδιώκω να μεταδώσω με ορισμένες σύντομες φράσεις και υπό μορφή πίνακα:• 1. Ο προχωρημένος άνθρωπος στους τρεις κόσμους έχει συνείδηση δύο ενδόμυχων τριπλοτήτων: α. Ο κατώτερος άνθρωπος...........................Φυσικό σώμα. Αστρική φύση. Νους. β. Οι τρεις περιοδικοί φορείς.......................Ενάδα. Ψυχή. Προσωπικότητα. 2. Ψυχή και προσωπικότητα έκαναν επαφή. Είναι πλέον τεχνικά εμποτισμένος ψυχικά. Δύο περιοδικοί φορείς ενοποιήθηκαν. Τρεις κατώτεροι φορείς και η ψυχή έχουν ενωθεί. 3. Το αιθερικό σώμα βρίσκεται στο σημείο ν’ αποκτήσει μεγάλη δύναμη. Μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί συνειδητά σαν διαβιβαστής: α. Ενέργειας και δυνάμεων, συνειδητά κατευθυνόμενων. β. Κρούσεων από τον ανώτατο περιοδικό φορέα που εργάζεται δια του οργάνου του, της Πνευματικής Τριάδας. 4. Το αιθερικό σώμα είναι λοιπόν ο συνειδητά κατευθυνόμενος πράκτορας της γοργά ολοκληρωνόμενης πνευματικής ενότητας. Μπορεί να μεταφέρει στον εγκέφαλο τις αναγκαίες ενέργειες κι εκείνες τις απόκρυφες πληροφορίες που μαζί κάνουν τον άνθρωπο Διδάσκαλο της Σοφίας και τελικά Χριστό – παμπεριεκτικό στην αναπτυγμένη ΤΟΥ ελκτική και μαγνητική δύναμη. Έκανα αλλού την ακόλουθη δήλωση η οποία, καθώς τη μελετάτε, συνοψίζει την παραπάνω λεπτομερή ανάλυση. Ορίζοντας την εντύπωση, είπα ότι “αφορά τη δημιουργία μιας μαγνητικής αύρας στην οποία μπορούν να δράσουν οι ανώτατες εντυπώσεις”. Αυτή μπορεί επίσης να χρησιμεύσει σαν ορισμός της τέχνης της επίκλησης και εφέλκυσης. Καθώς ο άνθρωπος (γιατί δε θα εξετάσουμε αυτή την επιστήμη έξω απ’ αυτόν, επειδή θα περιελάμβανε ένα εξαιρετικά απέραντο πεδίο) γίνεται ευαίσθητος στο περιβάλλον του, καθώς οι δυνάμεις της εξέλιξης δρουν πάνω του και τον οδηγούν από στάδιο σε στάδιο, από σημείο σε σημείο, από πεδίο σε πεδίο και από ύψος σε ύψος, εμπλουτίζεται και γίνεται όλο και περισσότερο μαγνητικός. Καθώς η ελκτική ή μαγνητική αυτή δύναμη αυξάνει, ο ίδιος γίνεται επικλητικός· η εξερχόμενη αυτή απαίτηση που εκπορεύεται από ή διαμέσου της αύρας την οποία δημιούργησε, του φέρνει μια αναπτυσσόμενη αποκάλυψη. Η αποκάλυψη αυτή με τη σειρά της εμπλουτίζει το μαγνητικό πεδίο της αύρας του, έτσι ώστε αποβαίνει ένα αποκαλυπτικό κέντρο για εκείνους τους οποίους το πεδίο της εμπειρίας και η αύρα χρειάζονται τη διέγερση της εξασκημένης του βεβαιότητας. Θα μπορούσε τέλος να ειπωθεί πως ολόκληρο το ανθρώπινο βασίλειο θα γίνει τελικά 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Βλέπε Διάγραμμα Η Σύσταση του Ανθρώπου, σελ. x.

ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ένα κύριο μαγνητικό κέντρο στον πλανήτη μας, το οποίο θα επικαλείται όλα τα ανώτερα βασίλεια πάνω στα άμορφα πεδία και θα εφελκύει όλα τα κατώτερα ή υπανθρώπινα βασίλεια πάνω στα πεδία της μορφής. Κάποια μέρα τα δύο τρίτα της ανθρώπινης οικογένειας θα είναι ευαίσθητα στις κρούσεις που έρχονται από το Νου του Θεού, καθώς ο Νους αυτός εκπληρώνει τις προθέσεις του κι εκτελεί τους σκοπούς του μέσα στον πλανητικό μας αξεπέραστο δακτύλιο. Με τη σειρά της η ανθρωπότητα θα προμηθεύσει την περιοχή του νου μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο του οποίου τα υπανθρώπινα βασίλεια θα βρουν την αντιστοιχία του Παγκόσμιου Νου που χρειάζονται για την ανέλιξή τους· ο άνθρωπος, όπως ξέρετε καλά, είναι ο μακρόκοσμος για το μικρόκοσμο των κατώτερων βασιλείων της φύσης. Αυτός είναι ο στόχος κάθε ανθρώπινης υπηρεσίας. Ό,τι είπα μέχρι το σημείο αυτό αναφορικά με την Επιστήμη της Εντύπωσης, αν αναγνωσθεί επίσης σε σχέση με τη διδασκαλία για τα Σημεία Αποκάλυψης, • θα μεταδώσει πολλή φώτιση. Ωστόσο απαιτείται βαθύς στοχασμός. Η Επιστήμη της Εντύπωσης μπορεί να θεωρηθεί σε τελευταία ανάλυση σαν η θεμελιώδης επιστήμη της καθαυτής συνείδησης, γιατί το αποτέλεσμα της επαφής και της κρούσης οδηγεί στην αφύπνιση και την ανέλιξη της συνείδησης και της αναπτυσσόμενης εκείνης επίγνωσης που διακρίνει κάθε μορφή σε ολόκληρο τον εκδηλωμένο κόσμο. Κάθε μορφή έχει τη δική της περιοχή επίγνωσης και η εξέλιξη είναι η διαδικασία δια της οποίας οι μορφές ανταποκρίνονται στην επαφή, αντιδρούν στην κρούση και προχωρούν σε μεγαλύτερη ανάπτυξη, χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα. Ο Νόμος της Εξέλιξης και η Επιστήμη της Εντύπωσης καλύπτουν την ανέλιξη της συνείδησης και επιφέρουν προσαρμοστικότητα στην ενυπάρχουσα ψυχή. Η σύγχρονη επιστήμη με το έργο της στα πεδία της ψυχολογίας και της ιατρικής (για ν’ αναφέρω μόνο δύο) και τα πειράματά της με τις μορφές, τα οποία εδραίωσαν τους τρόπους δόμησης κι εμφάνισης των ποικίλων μηχανισμών επαφής που απαντώνται στα διάφορα βασίλεια της φύσης, κατέκτησε μεγάλο μέρος της εξελικτικής ανάπτυξης της εξωτερικής συσκευής ανταπόκρισης. Με όλα αυτά δε θα επιχειρήσουμε ν’ ασχοληθούμε· είναι σωστά ως το σημείο που φθάνουν. Θα περιορισθούμε στην εξέταση των επαφών και των κρούσεων που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και οι μυημένοι του κόσμου σήμερα, καθώς εργάζονται στην Ιεραρχία και μέσω ενός Άσραμ και των οποίων η ατραπός της προόδου είναι σαν ένα λαμπρό φως που λάμπει όλο και περισσότερο μέχρι να επιτευχθεί η πλήρης φώτιση.



Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. ΙΙ, Μέρος 3.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

ήθελα να σας παραπέμψω στη σελίδα 52 όπου περιέγραψα την εξαιρετική αυτή επιστήμη που είναι – ενδόμυχα η ίδια – η απόδειξη της εξέλιξης, του ουσιώδους δυαδισμού στην εκδήλωση και η ομολογία, αναλλοίωτη και αδιαφιλονίκητη, της ανέλιξης της συνείδησης. Ταυτόχρονα προχωρεί πάνω στη βασική πρόταση ότι οι ποικίλες φάσεις της συνείδησης που αποκαλύπτονται σταθερά και διαδοχικά σε χρόνο και χώρο, είναι (από τη σκοπιά του Αιώνιου Τώρα) το άθροισμα των καταστάσεων συνείδησης του “Ενός εν ώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. Όλες αυτές οι φάσεις της συνειδητής αποδοχής των υφιστάμενων φαινομένων και των σχετιζόμενων αντιδράσεών τους είναι για τον Σανάτ Κουμάρα ό,τι είναι η εμπειρία και οι αντιδράσεις μιας μέρας, ή οι τρέχουσες ζωικές εμπειρίες για το νοήμονα άνθρωπο – μόνο απέραντα πιο ολοκληρωμένες και περιεκτικές. Υπήρχαν ορισμένα σημεία που δεν τα ανέφερα τότε, αλλά με τα οποία θα ήθελα να ασχοληθώ τώρα χάρη σαφήνειας και κατανόησης. Αποκάλεσα αυτή την επιστήμη της επικοινωνίας και της αντίδρασης, Υπέρτατη Επιστήμη της Επαφής. Αυτό είναι ουσιαστικά. Η αντίδραση σ’ αυτή την επαφή, είτε κοσμική όπως στην περίπτωση του Σανάτ Κουμάρα, είτε πλανητική όπως στην περίπτωση των Μελών της Ιεραρχίας, είναι ωστόσο περιορισμένη και περιγεγραμμένη (από τη σκοπιά του πληροφορημένου ζηλωτή), ευθύνεται για τη δημιουργία του Κάρμα ή την κινητοποίηση αιτίων που πρέπει αναπόφευκτα να έχουν τα αποτελέσματά τους – αποτελέσματα που μπορούν να εξουδετερωθούν ή να καταστούν άχρηστα (ή αβλαβή, αν προτιμάτε αυτή τη λέξη) όταν η ενεχόμενη οντότητα φέρει στις δημιουργηθείσες περιστάσεις την αναγκαία νοημοσύνη, σοφία, ενόραση ή θέληση. Συλλογισθείτε σ’ αυτό. Η συνείδηση ενυπάρχει σ’ όλες τις μορφές ζωής. Αυτή είναι μια αποκρυφιστική κοινοτυπία. Είναι μια έμφυτη δυναμικότητα που συνοδεύει για πάντα τη ζωή σ’ εκδήλωση. Αυτές οι δύο που σχετίζονται δια της εκδήλωσης, είναι στην πραγματικότητα άτμα-βούδδι, πνεύμαλογική, αφιερωμένα στο διάστημα μιας δημιουργικής περιόδου σε μια ταυτόχρονη λειτουργία· το πρώτο αποτέλεσμα της σχέσης τους είναι η εμφάνιση εκείνου που θα επιτρέψει στον Κύριο του Κόσμου να εκφράσει το δικό Του άγνωστο, ανεξιχνίαστο σκοπό. Στη διάρκεια του κύκλου της εκδήλωσης, αυτός ο συνδυασμός ζωής-επίγνωσης, πνεύματος-λογικής, άτμα-βούδδι είναι το προϊόν της πολλαπλότητας στην ενότητα, για την οποία ακούμε τόσα πολλά – καταδεικνυόμενη σαν δραστηριότητα, ποιότητα, ιδεολογία, εκλογίκευση, σχέση, ενότητα και πολλές άλλες εκφράσεις της θείας φύσης. Α

ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Στο πρώτο μέρος της Πραγματείας επί των Επτά Ακτίνων μίλησα για τη ζωή, την ποιότητα και την εμφάνιση, αναφέροντας την κύρια τριπλότητα που μπορεί και ήδη αποδεικνύεται και καθίσταται εμφανής στον άνθρωπο. Η ποιότητα τονίσθηκε σαν η δεύτερη όψη, όχι γιατί είναι έτσι σ’ όλα τα πεδία και για πάντα, αλλά γιατί στο τωρινό σημείο της ανθρώπινης εξέλιξης η ποιότητα συν τη δραστηριότητα φαίνονται να είναι οι δύο κατώτερες όψεις της θείας εκδήλωσης. Ήδη όμως δύο άλλες όψεις, αν όχι κάτι άλλο, τις αντικαθιστούν στη συνείδηση της σκεπτόμενης ανθρωπότητας – η σχέση και οι ιδέες. Κι άλλες ακόμη θα προστεθούν γοργά, καθώς η συνείδηση του ανθρώπου θα χρησιμοποιείται πιο αποτελεσματικά. Η Επιστήμη της Επαφής δε θ’ αποκαλύψει μόνο την ποιότητα, αλλά ήδη αποκαλύπτει τις γραμμές σχέσης που υπόκεινται όλης της εκδήλωσης και των οποίων το αιθερικό σώμα είναι το σύμβολο. Καθιστά επίσης τον άνθρωπο ευαίσθητο στις ιδέες, όσο το επιτρέπει η ανελισσόμενη διανόηση του ανθρώπου. Η αντίδραση της ανθρωπότητας στις δύο αυτές αποκαλύψεις (που έρχονται, αν μόνο μπορούσατε να το αντιληφθείτε, σαν αποτέλεσμα, ανταμοιβή της επαφής και της κρούσης της ζωήςλογικής πάνω σ’ εκείνη την εκδήλωση που ήταν πάντα παρούσα παρότι άδηλη) θα επιφέρει πελώριες αλλαγές και πιο μακρόπνοα αποτελέσματα απ’ ό,τι η αντίδραση στην ποιότητα. Αρκετά παράδοξα η ανακάλυψη της ποιότητας σαν της δεύτερης όψης στην εκδήλωση (που αργότερα θ’ αντικατασταθεί) απαίτησε κι ανέπτυξε την κριτική ικανότητα στον άνθρωπο· η κριτική αυτή ικανότητα (τόσο καταστρεπτική στην τωρινή της χρήση) θα εκφρασθεί σωστά όταν η φύση της σχέσης συλληφθεί καλύτερα και η αληθινή λειτουργία των ιδεών γίνει κατάλληλα κατανοητή. Αυτή η Υπέρτατη Επιστήμη της Επαφής διέπει όλες τις αντιδράσεις στην κρούση. Η δήλωση αυτή περιλαμβάνει τις κοσμικές αντιδράσεις του Σανάτ Κουμάρα έως τις μόλις διακρινόμενες αντιδράσεις (αόρατες σχεδόν ακόμη και στον οφθαλμό του ορώντος) του απειροελάχιστου ατόμου. Χάρη σαφήνειας είχα διαιρέσει αυτή την επιστήμη σε τρεις κύριες υποδιαιρέσεις, βασίζοντάς τες στις αντιδράσεις των τριών κύριων πλανητικών κέντρων στο περιβάλλον τους. Είναι ένα σημείο που θα ήθελα να έχετε προσεκτικά κατά νου. Θα μπορούσα να γράψω μια πραγματεία μεγαλύτερη απ’ αυτή για τη δημιουργία καθαρά της συσκευής ανταπόκρισης την οποία έπρεπε να σχηματίσει το καθένα από τα τρία αυτά κέντρα της θείας ζωής-λογικής ώστε να κάνει την απαιτούμενη επαφή και να την ερμηνεύει ορθά. Υπάρχουν πολλά παράδοξα σ’ ό,τι σας δίνω εδώ και προφανώς μερικές αντιφάσεις σ’ ό,τι αφορά τον ορθόδοξο αποκρυφισμό, αλλά αυτό συμβαίνει πάντα καθώς η διδασκαλία διευρύνεται σε περιεχόμενο και τα προηγούμενα παμπεριεκτικά γεγονότα φαίνονται σαν μικρότερες όψεις ακόμη πιο μεγάλων γεγονότων. Μπορείτε λοιπόν να δείτε τη σημασία και τη σπουδαιότητα της ρήσης της Μυστικής Δοξασίας πως η Ιεραρχία και όλοι στην Αίθουσα Συμβουλίου του Σανάτ Κουμάρα (ή Σαμπάλλα) έχουν απαραίτητα περάσει απ’ το ανθρώπινο στάδιο εξέλιξης, γιατί μόνο τα ανθρώπινα όντα μπορούν να αναμείξουν τέλεια και να εκφράσουν τη ζωή-λογική και μόνο η ανθρώπινη διανόηση μπορεί συνειδητά να δημιουργήσει ό,τι απαιτείται για να φέρει σε ύπαρξη τα αναγκαία στάδια της

ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

εκδηλωμένης ζωής. Εδώ πάλι προβάλλει ένας άλλος λόγος για τη σπουδαιότητα του “κέντρου που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων”· στους ώμους της ανθρωπότητας στηρίζεται απίστευτη ευθύνη. Επομένως, είτε ασχολούμαστε με την απλή τηλεπάθεια, είτε με την επίκληση και εφέλκυση, είτε με την εντύπωση, εξετάζουμε στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της ζωής-λογικής καθώς εκδηλώνεται σε σχέση με το διαθέσιμο και κατάλληλο περιβάλλον. Σημειώστε αυτή τη φράση. Όλα αυτά συμβαίνουν δια των ανθρώπων στη διαδικασία να καταστούν τέλειοι, δια των ανθρώπων που πέτυχαν μια σχετική τελειότητα και δια των ανθρώπων που – στην πλειονότητα των περιπτώσεων – έφτασαν στην τελειότητα αλλού από τον τωρινό εκδηλούμενο κύκλο. Αυτό πρέπει να σας υποδεικνύει τη δυναμικότητα που κρύβεται ακόμη και στον κατώτερο της ανθρώπινης οικογένειας κι ένα μέλλον θαύματος και χρησιμότητας που βρίσκεται μπροστά στον καθένα και σ’ όλους τον κατάλληλο καιρό κι έπειτα από κατάλληλη προσπάθεια. Μιλώντας τεχνικά, είναι η Ιεραρχία που “εντυπώνεται” από τη Σαμπάλλα και η Ανθρωπότητα που προσεγγίζεται από την Ιεραρχία μέσω της μεθόδου της επίκλησης και εφέλκυσης. Μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια συμβαίνουν δύο πράγματα σαν αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας λήψης κι αναγνώρισης μιας φάσης της Επιστήμης της Επαφής. 1. Εδραιώνεται τηλεπαθητική σχέση. Αυτή, αδελφέ μου, υπήρχε πάντα μεταξύ των μελών της ανθρώπινης οικογένειας κι όπως εξήγησα προηγουμένως, είναι δύο ειδών: Ηλιοπλεγματική τηλεπάθεια, ενστικτώδης, ανεξέλεγκτη, πλατιά διαδομένη και συγγενική με πολλές από τις εκπληκτικές δραστηριότητες μορφών ζωής άλλες από την ανθρώπινη, π.χ. το ένστικτο του ταξιδιωτικού περιστεριού ή τη μέθοδο με την οποία οι γάτες, οι σκύλοι και τα άλογα βρίσκουν το σπίτι τους από τεράστιες αποστάσεις. Η τηλεπαθητική αλληλεπίδραση μεταξύ της μητέρας και των παιδιών της είναι ενστικτώδης και εδρεύει στη ζωώδη φύση. Η νοητική τηλεπάθεια αρχίζει τώρα ν’ αναγνωρίζεται και να μελετάται. Είναι η δραστηριότητα και η επικοινωνία που εδραιώνεται από νου σε νου· περιλαμβάνει επίσης την τηλεπαθητική ανταπόκριση στις τρέχουσες σκεπτομορφές και συνθήκες σκέψης στο σημερινό κόσμο. Το ενδιαφέρον γι’ αυτή είναι ήδη πολύ μεγάλο. 2. Η ενορατική τηλεπάθεια αρχίζει να εκδηλώνεται αυξητικά μεταξύ των προχωρημένων ανθρώπινων όντων σ’ όλες τις χώρες και σ’ όλες τις φυλές. Υποδεικνύει ψυχική επαφή και την επακόλουθη αφύπνιση της ομαδικής συνείδησης, γιατί η ευαισθησία στις ενορατικές εντυπώσεις σχετίζεται μόνο με ομαδικά ενδιαφέροντα. Αυτή η Επιστήμη της Επαφής διέπει τις σχέσεις μέσα σ’ ολόκληρη την πλανητική μας ζωή και περιλαμβάνει, λόγου χάρη, την επικοινωνία που εδραιώνεται μεταξύ της ανθρωπότητας και των κατοικίδιων ζώων. Τα ζώα αυτά είναι για το δικό τους βασίλειο ό,τι ο Νέος Όμιλος Yπηρετών του Κόσμου για την ανθρωπότητα. Ο Νέος Όμιλος Yπηρετών του Κόσμου είναι η συνδετική γέφυρα και ο τρόπος επικοινωνίας μεταξύ της

ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ιεραρχίας (του πέμπτου βασιλείου) και της Ανθρωπότητας (του τέταρτου βασιλείου) σύμφωνα με το παρόν θείο Σχέδιο· τα κατοικίδια ζώα εκπληρώνουν συνεπώς μια ανάλογη λειτουργία μεταξύ της Ανθρωπότητας (του τέταρτου βασιλείου) και του ζωικού βασιλείου (του τρίτου). Οι αναλογίες αυτές είναι συχνά γόνιμες περιοχές φώτισης. Σ’ ό,τι αφορά τη Σαμπάλλα, η εντύπωση που λαμβάνεται εκεί δεν είναι αποτέλεσμα επίκλησης η οποία στην κατάλληλη πορεία θα εφελκύσει εξωπλανητική ανταπόκριση, όπως συμβαίνει μεταξύ της Ιεραρχίας και της Σαμπάλλα και της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας, με ορισμένες αλλαγές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας υποβίβασης ή καθόδου. Εκείνο που εντυπώνει τη Σαμπάλλα και λαμβάνεται απ’ το Μεγάλο Συμβούλιο του Κυρίου του Κόσμου, έρχεται μέσω του Σανάτ Κουμάρα επειδή ΑΥΤΟΣ είναι σε στενή επαφή με άλλους πλανητικούς Λόγους ή ομάδες πλανητικών Λόγων, χειριζόμενος μια ενωμένη, εστιασμένη, νοήμονα Θέληση. Είναι έργο του Σανάτ Κουμάρα να εντυπώνει τις Ζωές που συναντώνται περιοδικά στην Αίθουσα Συμβουλίου με την επόμενη φάση του ανελισσόμενου Σκοπού. Ο Σκοπός αυτός αργότερα “ανάγεται αποκρυφιστικά” ή υποβιβάζεται μέχρι να προβάλει σαν ιεραρχικό Σχέδιο. Αυτό το Σχέδιο εξαρτάται από το επικείμενο, την ατμική αντίληψη και την καθαρή λογική, όπως ονόμασε η Ιεραρχία τις τρεις αυτές “όψεις αντίδρασης” στην εντύπωση από τη Σαμπάλλα. Ας γίνω πιο σαφής. Η Ιεραρχία δεν είναι καμιά ομάδα μυστικιστών εργατών· μόνο εκείνες οι όψεις του θείου Σκοπού που μπορούν άμεσα να συλληφθούν και ν’ αναπτυχθούν και είναι πρόδηλα πολύτιμες για την ανθρωπότητα – όταν παρουσιασθούν με ορθή μορφή απ’ την Ιεραρχία – καταγράφονται απ’ Αυτή. Γνωρίζουν τι να “αποπέμψουν” συνειδητά – όπως καλείται αποκρυφιστικά – και δρουν πάντα σ’ ανταπόκριση προς το Νόμο του Επικείμενου ή της αποκρυφιστικής πρόβλεψης η οποία είναι σχεδόν μη αναγνωρίσιμη και απροσδιόριστη απ’ την προχωρημένη ανθρωπότητα. Οι λέξεις “ατμική αντίληψη” είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, γιατί αναφέρονται στην ποιότητα και τη μάζα της βουλητικής ενέργειας που μπορεί να διατεθεί από τη δεσμευμένη κι ενωμένη Ιεραρχία για την εκτέλεση του επικείμενου Σχεδίου. Ποτέ μην ξεχνάτε ότι εξετάζοντας τη Σαμπάλλα και το Σχέδιο, σκεφτόμαστε ολοκληρωτικά μέσα στα όρια της έκφρασης της όψης ΘΕΛΗΣΗ του Κυρίου του Κόσμου κι αυτό – εκτός για τους προχωρημένους μυημένους – είναι σχεδόν αδύνατο. Ο παράγοντας αυτός πρέπει να γίνει αποδεκτός θεωρητικά, ακόμη κι αν δεν κατανοείται. Στις δύο αυτές αμετάβλητες απαιτήσεις η Ιεραρχία συνεισφέρει την ικανότητα της καθαρής λογικής που είναι η διέπουσα ικανότητα της Ιεραρχίας και φέρνει σε δραστηριότητα την ποιότητα στην οποία εσφαλμένα ο άνθρωπος έδωσε το όνομα “αγάπη”. Αυτή τονίζει την αισθηματική όψη και υποδηλώνει για την πλειονότητα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, απλώς την αισθηματική και συναισθηματική όψη η οποία είναι ολοκληρωτικά αστρικής φύσης. Η καθαρή λογική που είναι το υπέρτατο χαρακτηριστικό των Μελών της Ιεραρχίας, εκφράζεται πάντα στην ορθή δράση και τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις κι αυτή εκδηλώνει – όταν είναι παρούσα – τι είναι στην

ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

πραγματικότητα η αγάπη. Η καθαρή αγάπη είναι ποιότητα ή αποτέλεσμα της καθαρής λογικής. Η καθαρή λογική της ιεραρχικής ανταπόκρισης χρειάζεται για τη σύλληψη και κατανόηση του Σκοπού όπως πραγματοποιείται δια του Σχεδίου που υποστηρίζεται κάθε στιγμή από την Ιεραρχία και η ποιότητα της καθαρής αγάπης χρειάζεται κι απαιτείται (ακόμη κι αν είναι μη αντιληπτή) από μια αναμένουσα ανθρωπότητα. Αυτή η “εντύπωση” που εκπορεύεται απ’ τη Σαμπάλλα παίρνει τη μορφή μιας εστιασμένης εκπόρευσης η οποία χρησιμοποιεί την ανώτερη όψη της ανταχκάρανα σαν αγωγό επαφής της. Δεν αναφέρομαι εδώ στο νήμα όπως δομείται από το μαθητή μεταξύ της νοητικής μονάδας και του αφηρημένου νου. Αναφέρομαι στη συνέχισή του δια των βουδδικών και ατμικών επιπέδων συνείδησης στην περιοχή της μαγνητισμένης συνείδησης (χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη επειδή δεν έχουμε ακόμη την κατάλληλη λέξη για να εκφράσουμε την ακριβή φύση της ανώτερης αυτής επίγνωσης και ο όρος “ταύτιση” φαίνεται κάπως ακατάλληλος) η οποία περιβάλλει και προστατεύει το αληθινό Σαμπαλλικό κέντρο. Είναι ουσιώδες να έχετε εδώ κατά νου ότι όπως ακριβώς η μάζα των ανθρώπων δε γνωρίζει, ούτε αναγνωρίζει ή ανταποκρίνεται στην Ιεραρχία, έτσι – μέσα στην ίδια την Ιεραρχία – έχετε μια ομάδα ανάλογη μ’ αυτή τη μάζα των ανθρώπων. Υπάρχουν πολλά μικρότερα μέλη της Ιεραρχίας και πολλοί, πάρα πολλοί, μαθητές που δε γνωρίζουν, ούτε αναγνωρίζουν ή ανταποκρίνονται προς το παρόν στην επίδραση ή τη δυναμικότητα της Σαμπάλλα. Μέσα στην Ιεραρχία η Επιστήμη της Εντύπωσης ρυθμίζει τη σχέση μεταξύ των πρεσβύτερων και των νεότερων μελών των διαφόρων Άσραμ. Δεν ανταποκρίνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, αφού στις ανώτερες όψεις της είναι μια επιστήμη σε διαδικασία κυριάρχησης. Μπορεί να ειπωθεί, για να μπορέσετε να καταλάβετε πιο εύκολα, ότι η “εντύπωση” διέπει και ρυθμίζει όλους εκείνους μέσα στην Ιεραρχία των οποίων ο αφηρημένος νoυς είναι πολύ αναπτυγμένος. Δεν είναι πλήρως αναπτυγμένος στην περίπτωση πολλών μαθητών στο Άσραμ και γιαυτό μόνο ορισμένα Μέλη της Ιεραρχίας (οι Διδάσκαλοι, οι Μύστες και οι Μυημένοι του τρίτου βαθμού) επιτρέπεται να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του Σχεδίου· αυτές προστατεύονται μέσω αυτής ακριβώς της Επιστήμης της Εντύπωσης. Τα υπόλοιπα μέλη της Ιεραρχίας παίρνουν τις οδηγίες τους από τους ανωτέρους τους. Θα σας ζητούσα να θυμάστε πως στην πλανητική μας ανάπτυξη η έμφαση ολόκληρης της εξελικτικής διαδικασίας βρίσκεται στο ΝΟΥ και στις διάφορες όψεις του νου – τη νοημοσύνη, τη νοητική αντίληψη, τον Υιό του Νου, τον κατώτερο νου, τον αφηρημένο νου, το νου σαν θέληση, τον Παγκόσμιο Νου. Οι τρεις που έχουν την κύρια σημασία και σχηματίζουν ένα εσωτερικό τρίγωνο που χρειάζεται να οδηγηθεί σε μια ζωτική αλληλοσχέτιση, είναι ο Υιός του Νου, ο αφηρημένος νους και ο Παγκόσμιος Νους. Όταν σχετίζονται πλήρως και είναι ενεργοί, συνιστούν τους παράγοντες που διαμορφώνουν το θείο σκοπό και τον υποβιβάζουν σε τέτοια μορφή, ώστε την αποκαλούμε ιεραρχικό Σχέδιο και μπορούμε να δρούμε μ’ αυτό. Μόνο όταν ο μυημένος έχει επιτύχει μέσω εναδικής επαφής να ψαύσει τον Παγκόσμιο Νου, μπορεί ο Σκοπός

ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

να γίνει αισθητός απ’ αυτόν· αυτό συνεπάγεται επίσης την ανάπτυξη του αφηρημένου νου συν το υπόλειμμα της νοητικής αντίληψης που του κληροδότησε ο Υιός του Νου (η ψυχή)· διαμέσου όλης αυτής της ανέλιξης μπορεί να συμμετάσχει στην ομάδα εκείνων που είναι οι Διαμορφωτές του Σχεδίου. Ασχολούμαστε εδώ με εξαιρετικά δύσκολα και περίπλοκα ζητήματα που είναι εγγενή στη μυημένη συνείδηση και για τα οποία δεν έχουμε προς το παρόν σωστή ορολογία. Επίσης ο μέσος ζηλωτής δεν έχει ιδέα ποια είναι η φύση της επίγνωσης ή των αντιδράσεων στην επαφή Εκείνων που προχώρησαν πέραν της τρίτης μύησης· αυτοί οι περιορισμοί του μέσου σπουδαστή πρέπει να είναι συνεχώς κατά νου. Η Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης – που ενσωματώνει την τεχνική της αλληλεπίδρασης μέσα στην ίδια την Ιεραρχία, σ’ ένα ορισμένο βαθμό μεταξύ Σαμπάλλα και Ιεραρχίας και σε αυξημένη έκταση μεταξύ Ανθρωπότητας και Ιεραρχίας – βασίζεται ολοκληρωτικά σε μια αίσθηση σχέσης. Επομένως μόνο ένα ορισμένο επίπεδο συνειδητών Ζωών μπορεί να επικαλεσθεί τη Σαμπάλλα και να εφελκύσει ανταπόκριση κι αυτό γιατί έχουν αναπτύξει μερικές απ’ τις όψεις εκείνου του τύπου νοητικής κατανόησης που αποτελεί την ιεραρχική έκφραση του Παγκόσμιου Νου. Οι επιπόλαιες και μάταιες κουβέντες ορισμένων συγγραφέων και στοχαστών σχετικά με την κοσμική συνείδηση και η θρασεία χρήση φράσεων όπως “συντονισμός με το Άπειρο” ή “ψαύση του Παγκόσμιου Νου” χρησιμεύουν μόνο για να δείξουν πόσα λίγα είναι στην πραγματικότητα γνωστά για τις ανταποκρίσεις και τις αντιδράσεις των μυημένων ανώτερου βαθμού ή όσων βρίσκονται στα ανώτατα επίπεδα της ιεραρχικής ζωής. Η αληθινή ικανότητα για επίκληση και εφέλκυση (στις τάξεις των μυημένων) βασίζεται σε μια μυστηριώδη ανάπτυξη – ανέφικτη πριν από τη στιγμή της τρίτης μύησης – της εσωτερικής αίσθησης. Η ενεργός χρήση της εσωτερικής αίσθησης στην αποκρυφιστική εκγύμναση που παρέχεται σε ζηλωτές, μαθητές και μυημένους μικρότερου βαθμού, προκαλεί ορισμένες αλλαγές μέσα στον εγκέφαλο, με αντίστοιχες αλλαγές μέσα στο βουδδικό φορέα· οι αλλαγές αυτές επιτρέπουν σε κάποιον να έρχεται κατά βούληση (μετά την τρίτη Μύηση της Μεταμόρφωσης) σ’ επαφή με το Ον, τη Ζωή, ή το εναδικό ΣΗΜΕΙΟ επαφής με το Οποίο θα συνδέεται όλο και περισσότερο, ή του Μέλους της Ιεραρχίας το Οποίο επιθυμεί να συμβουλευθεί. Δε συνεπάγεται τη χρήση λόγου ή λέξεων αλλά είναι απλώς μια τεχνική μέθοδος δια της οποίας ένας μυημένος μέσα στην Ιεραρχία ή σ’ επικοινωνία με τη Σαμπάλλα μπορεί να κάνει την παρουσία του αισθητή και ορισμένες ιδέες μπορούν να παρουσιασθούν απ’ αυτόν. Δε θα επεκταθώ περισσότερο σ’ αυτό. Για τη μέση ανθρωπότητα η ανάπτυξη της ενόρασης είναι η κατώτερη αντιστοιχία αυτού του τύπου εσωτερικής αίσθησης που χρησιμοποιείται από μυημένους υψηλού βαθμού – ή αυτού του τρόπου αντιληπτικής συνδιαλλαγής, όπως καλείται μερικές φορές. Μέσα στα Άσραμ οι προχωρημένοι μαθητές διδάσκονται πώς ν’ ανακαλύπτουν μέσα τους και να χρησιμοποιούν τη νέα αυτή δυναμικότητα κι έτσι ν’ αναπτύσσουν τον αναγκαίο μηχανισμό. Μπορούν να γνωρίζουν ταυτόχρονα τόσο το αίτημα όσο και την

ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

απάντηση ή την ανταπόκριση που εφέλκυσε η επικλητική τους αίτηση. Όλοι οι μαθητές που έλαβαν την τρίτη μύηση έχουν τη δύναμη να επικαλούνται και να εφελκύονται και γιαυτό η τεχνική αυτή δεν επιτρέπεται σ’ όσους είναι κατώτερης περιωπής. Είναι αναγκαία εδώ μια πολύ αναπτυγμένη διακριτική ικανότητα. Είναι στην πραγματικότητα ένα προχωρημένο μέρος της τεχνικής δια της οποίας – στα πρώιμα στάδια – επιτρέπεται στο μαθητή να προσελκύει την προσοχή του Διδασκάλου. Το κάνει με την καθαυτή φορτικότητα της επιθυμίας του· αργότερα με τη χρήση της αποκτηθείσας γνώσης του προβαίνει σ’ ό,τι ονομάζεται “ρυθμισμένη φύση της έκκλησής του”. Η έκκληση ρυθμίζεται τότε λιγότερο απ’ την επιθυμία και περισσότερο απ’ τον έλεγχο της θέλησης. Δεν ασχολούμαι εδώ με την επίκληση και εφέλκυση όπως διεξάγεται μεταξύ Ανθρωπότητας και Ιεραρχίας. Έδωσα πολλά πάνω σ’ αυτή τη γραμμή όταν κοινοποιούσα τις διάφορες Επικλήσεις με τις οποίες επιχειρούσα ν’ αντικαταστήσω με την επικλητική μέθοδο την ιδιοτελή χρήση της προσευχής και τον περιοριστικό τρόπο της μέσης διαλογιστικής διαδικασίας. Είναι μια αργή διαδικασία μέσω της οποίας πρέπει να μαθευτεί και να κατακτηθεί αυτή η μέθοδος συνδιαλλαγής και κανένα εγχειρίδιο ή πληροφόρηση πάνω στο θέμα δε χρησιμεύει πολύ. Ούτε πρόκειται να ασχοληθώ με τη συνήθη τηλεπάθεια που επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων και είναι φυσική σε τόσους πολλούς, αφού ασχολήθηκα μαζί της νωρίτερα σ’ αυτό το βιβλίο. Όμως στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω κάτι που ισχύει για κάθε ανθρώπινο ον. Όταν ο ζωάνθρωπος πέρασε απ’ τη θύρα της ατομικοποίησης κι έγινε ανθρώπινο ον, κατείχε μια έμφυτη δυναμικότητα όρασης· επί αιώνες έβλεπε στους τρεις κόσμους και πολλοί αναζητούσαν για πολλές ζωές το όραμα που σταθεροποιεί το ζηλωτή πάνω στην Ατραπό. Δια της θύρας της μύησης, αφού επιτύχει το μυστικιστικό όραμα, κάθε ζηλωτής αποκτά επίγνωση εκείνου μέσα του που επιτρέπει μια πνευματική αντίληψη τέτοιας διασταλτικής φύσης, ώστε έχει την πρώτη πραγματική κι ατομική ματιά του θείου Σχεδίου· από εκείνη τη στιγμή ολόκληρη η ζωή του αλλάζει. Αργότερα (κι αυτό δεν περιμένω να το καταλάβει ο σπουδαστής· αν νομίζει ότι το καταλαβαίνει, παραπλανάται απ’ τις λέξεις) θα διέλθει απ’ τη θύρα της ταύτισης. Είναι μια φράση τελείως άνευ νοήματος, εφόσον η σημασία της περιφρουρείται πολύ προσεκτικά. Μιλώντας συμβολικά και προκειμένου να διατηρηθεί η έννοια αυτής της θύρας στο νου της ανθρωπότητας, εισέρχεται με σύνθημα σε αληθινές εσωτερικές συναντήσεις. Μόνο η ΛΕΞΗ μπορεί να διέλθει απ’ αυτή τη θύρα – την ανώτατη και πιο πλατιά απ’ όλες τις θύρες. Εφόσον διέλθει απ’ αυτή τη θύρα κι εφόσον είναι άξιος για την Αίθουσα Συμβουλίου του Μεγάλου Κυρίου, ο Μυημένος θα κατανοήσει τι νοείται με την “εναδική εντύπωση”. Δεν είναι εντύπωση από μια Ενάδα (έναν άνευ νοήματος όρο) στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου που δόμησε την ανταχκάρανα και πέρασε την τέταρτη μύηση. Είναι μια έμφυτη ανταποκριτικότητα στο Σκοπό του Παγκόσμιου Νου του Ενός μέσα στον Οποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

υποδεικνύω κατά κανέναν τρόπο πώς ένα άτομο μπορεί να γίνει τηλεπαθητικό. Όλες αυτές οι αναπτύξεις στην περιοχή ή τον τομέα των προοδευτικών επαφών είναι χρήσιμες κι αληθινά διαθέσιμες μόνο όταν αναπτύσσονται κανονικά και φυσικά και δεν είναι αποτέλεσμα πρόωρης ανέλιξης. Όταν η ανάπτυξη είναι πρόωρη, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος των εσφαλμένων, λανθασμένων κι εγωκεντρικών ερμηνειών. Οι τηλεπαθητικές πληροφορίες μπορεί να έχουν καθαρά ιδιοτελή ή προσωπική σημασία κι αυτός ο τύπος τηλεπάθειας δεν έχει θέση σ’ ό,τι ζητώ να μεταδώσω. Οι άνθρωποι σήμερα φανερώνουν συχνά μια τηλεπαθητική τάση ή ικανότητα. Συντονίζονται (μια φράση που θεωρούν πιο εύηχη από τις λέξεις “τηλεπαθητική επικοινωνία”) με κάτι ή κάποιον, παρότι δε γνωρίζουν τι είναι. Καθετί που ισχυρίζονται ότι καταγράφουν, θεωρείται απ’ αυτούς ότι έχει μεγάλη σημασία· συνήθως σχετίζεται με τον εαυτό τους και δεν οφείλεται σε κάποιο υψηλό σημείο πνευματικής ανέλιξης που να δικαιολογεί να είναι φύλακες μυστηριωδών πνευματικών μηνυμάτων – συνήθως εντελώς ασήμαντης και κοινότυπης φύσης. Υπάρχουν πολλές πηγές τέτοιων μηνυμάτων και θα ήταν χρήσιμο ν’ αναφέρω εδώ μερικές· ό,τι έχω να πω μπορεί ν’ αποδειχθεί πολύτιμο για το ευρύ αποκρυφιστικό κοινό. 1. Μηνύματα που εκπορεύονται απ’ τη σχετικά ευγενική, καλά εκγυμνασμένη υποσυνείδητη φύση του δέκτη. Πηγάζουν από το υποσυνείδητο αλλά θεωρούνται απ’ το δέκτη ότι προέρχονται από εξωτερική πηγή. Οι ενδοστρεφείς άνθρωποι διεισδύουν συχνά στο υπόστρωμα της υποσυνείδητης ανάμνησης και δεν έχουν καμιά επίγνωση ότι το κάνουν. Τόσο έντονο είναι το ενδιαφέρον για τον εαυτό τους. Μη γνωρίζοντας ότι το έκαναν, θεωρούν αυτό που βρίσκουν σαν ασυνήθιστο, όμορφο και σημαντικό κι έπειτα σπεύδουν να το διατυπώσουν σε μηνύματα τα οποία αναμένουν να θεωρήσουν οι φίλοι τους και το ευρύ κοινό πως έχουν πνευματική βάση. Τα μηνύματα αυτά είναι συνήθως αβλαβή, μερικές φορές όμορφα, επειδή είναι μείγμα όσων οι δέκτες διάβασαν και συνέλεξαν από μυστικιστικά κείμενα ή άκουσαν από Χριστιανικές πηγές και τη Βίβλο. Είναι πράγματι το περιεχόμενο της ορθής τους σκέψης πάνω σε πνευματικές γραμμές και δεν μπορούν να βλάψουν κανένα, αλλά δεν έχουν καμιά αληθινή σημασία. Εξηγούν όμως το ογδόντα πέντε τοις εκατό (85%) των λεγόμενων τηλεπαθητικών ή εμπνευσμένων κειμένων που είναι τόσο διαδεδομένα αυτή την εποχή. 2. Εντυπώσεις απ’ την ψυχή, που μεταφράζονται σε έννοιες και καταγράφονται απ’ την προσωπικότητα· ο δέκτης εντυπωσιάζεται βαθιά απ’ το σχετικά υψηλό κραδασμό ΕΝ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

που τις συνοδεύει, ξεχνώντας ότι ο κραδασμός της ψυχής είναι εκείνος του Διδασκάλου, αφού η ψυχή είναι Διδάσκαλος στο δικό της πεδίο. Είναι αληθινές ψυχικές εντυπώσεις, αλλά συνήθως δεν περιέχουν τίποτε νέο ή μεγάλης σημασίας· είναι επίσης αποτέλεσμα περασμένων αιώνων ψυχικής ανάπτυξης (όσον αφορά την προσωπικότητα)· είναι συνεπώς ό,τι καλό, αγαθό και ωραίο έχει συνεισφέρει στην ψυχή μια αφυπνιζόμενη προσωπικότητα συν ό,τι εισήλθε στη συνείδηση της προσωπικότητας σαν αποτέλεσμα ψυχικής επαφής. Εξηγούν το οκτώ τοις εκατό (8%) των κειμένων και ανακοινώσεων που προσφέρονται σήμερα στο πλατύ κοινό από ζηλωτές. 3. Διδαχές που δίνονται από έναν πρεσβύτερο ή πιο προχωρημένο μαθητή στα εσώτερα πεδία σ’ ένα μαθητή υπό εκγύμναση ή σ’ έναν που μόλις έγινε δεκτός στο Άσραμ. Οι διδαχές αυτές φέρουν την εντύπωση και τα συμπεράσματα του πρεσβύτερου μαθητή και είναι συχνά πολύτιμες· μπορεί – και συχνά συμβαίνει – να περιέχουν πληροφορίες τις οποίες ο δέκτης αγνοεί παντελώς. Το κριτήριο εδώ είναι ότι τίποτε (κυριολεκτικά τίποτε) δε θα αφορά το δέκτη, είτε πνευματικά είτε νοητικά είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο που να σχετίζεται με την προσωπικότητά του, ούτε θα περιέχουν τις κοινοτυπίες του θρησκευτικού υπόβαθρου του δέκτη. Εξηγούν το πέντε τοις εκατό (5%) της παρεχόμενης διδασκαλίας, αλλά αυτό σε σχέση με ολόκληρο τον κόσμο και το ποσοστό δεν αναφέρεται σε κάποια αποκρυφιστική ομάδα ή θρησκευτική πίστη ή έθνος. Η αναγνώριση αυτή έχει ζωτική σημασία. 4. Ανακοινώσεις από ένα Διδάσκαλο στο μαθητή Του. Εξηγούν το δύο τοις εκατό (2%) της όλης τηλεπαθητικής δεκτικότητας που καταδεικνύει η ανθρωπότητα σαν σύνολο σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Οι Δυτικοί σπουδαστές θα κάνουν καλά να θυμούνται εδώ ότι ο υποκειμενικός Ανατολίτης σπουδαστής είναι περισσότερο επιρρεπής στην τηλεπαθητική δεκτικότητα απ’ ό,τι ο Δυτικός αδελφός του· αυτό έχει συγκεκριμένη αναφορά σ’ όλες τις παραπάνω ταξινομήσεις, κάτι που είναι κάπως ταπεινωτικό για το Δυτικό μυστικιστή και αποκρυφιστή σπουδαστή. Oι Παγκόσμιες Γραφές εκπορεύονται από ένα άλλο τμήμα της δεύτερης ακτινικής διδακτικής ικανότητας. Στη δήλωση αυτή δεν περιλαμβάνω την Παλαιά Διαθήκη, εκτός από χωρία όπως ο Εικοστός Τρίτος Ψαλμός κι ορισμένα χωρία των Προφητών, ιδιαίτερα του Προφήτη Ησαΐα. Οι Παγκόσμιες Γραφές γράφτηκαν για μυστικιστές που ήταν απορροφημένοι στο ωραίο, την άνεση και την ενθάρρυνση και δε γράφτηκαν για αποκρυφιστές. Θέλω να επισύρω εδώ την προσοχή σας. Σ’ αυτό το μέρος της διδασκαλίας ασχολούμαι με τη φύση και τα αποτελέσματα της επαφής, της δεκτικότητας. Δε δίνω κανόνες για ατομική ανάπτυξη κι ούτε θα το έκανα, αν μπορούσα. Η ανθρωπότητα αναπτύσσει σήμερα δέκτες κάθε έννοιας, αρχίζοντας απ’ τον κατώτερο όλων – τις μάζες των ανθρώπων οι οποίοι με τη δημαγωγία, τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο, τα βιβλία και τις διαλέξεις ρυθμίζονται από πολλές διάνοιες, ανάλογα με τον ακτινικό τύπο της δεκτικότητάς τους. Καθώς αναπτύσσεται η αληθινή νοημοσύνη και καθώς η αγάπη αρχίζει να διαπερνά την ανθρώπινη σκέψη, οι ρυθμιστικοί αυτοί παράγοντες θα γίνονται όλο και λιγότερο ελκυστικοί. Αυτό σημαίνει,

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

όταν η ψυχή αποκτήσει μεγαλύτερη ζωική σημασία και οι ανθρωποποίητες ιδέες (αν επιτρέπεται τέτοια φράση) λιγότερη σημασία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ανθρωποποίητες ιδέες. Υπάρχουν μόνο ιδέες όπως συλλαμβάνονται απ’ τους διανοούμενους κι έπειτα όπως “υποβιβάζονται” απ’ τη συνεχή αντίδραση της ανθρωπότητας στη γοητεία, τα συναισθηματικά ή αστρικά συμπεράσματα και τις ιδιοτελείς ερμηνείες. Πρέπει να θυμάστε ότι η δραστηριότητα όλων αυτών των “εντυπωτικών πρακτόρων” είναι αισθητή με πλατιά και γενική έννοια σ’ ολόκληρο τον πλανήτη και την πλανητική αύρα. Κανένα βασίλειο της φύσης δε διαφεύγει απ’ αυτή την κρούση κι έτσι εκτελείται ο σκοπός του Κυρίου του Κόσμου. Η Ύπαρξη, η Συνοχή και η Δραστηριότητα σμίγουν έτσι σ’ ένα δημιουργημένο και δημιουργικό σύνολο· η ζωή, η ποιότητα και η εμφάνιση ανταποκρίνονται ενωμένα στην επιβαλλόμενη πρόθεση του πλανητικού Λόγου κι όμως παραμένουν ταυτόχρονα δημιουργικά ελεύθερες όσον αφορά την αντίδρασή τους σ’ αυτές τις προσεγγισθείσες εντυπώσεις· η αντίδραση αυτή εξαρτάται αναγκαστικά απ’ τον τύπο και την ποιότητα του μηχανισμού που καταγράφει την εντύπωση. Ο μηχανισμός αυτός αναπτύχθηκε από τη ζωή μέσα στη μορφή στη διάρκεια της δημιουργικής περιόδου και – στο βαθμό που ενέχεται το στοιχείο του χρόνου – η ενοικούσα οντότητα σε κάθε βασίλειο της φύσης ήταν ελεύθερη κι ο χρόνος ήταν μακρύς ή σύντομος και η αντίδραση στην εντύπωση ήταν γοργή ή αργή ανάλογα με τη θέληση της ελέγχουσας ζωής. Στο ορυκτό βασίλειο η αντίδραση αυτή είναι πολύ αργή, επειδή η αδράνεια ή τάμας ελέγχει την πνευματική ζωή μέσα στην ορυκτή μορφή· στο φυτικό βασίλειο είναι πιο γοργή και υπό την επικλητική έκκληση των ζωών αυτού του βασιλείου γίνεται επικλητός ο ντεβαϊκός κόσμος και βοηθά κι επιταχύνει πολύ την ανέλιξη της φυτικής συνείδησης· αυτός είναι ένας λόγος του σχετικού του αναμάρτητου και της εξαιρετικής του αγνότητας. Η κύρια εντύπωση που καταγράφεται στο δεύτερο βασίλειο της φύσης εκπορεύεται απ’ τους αγγελικούς κόσμους κι απ’ τη ντεβαϊκή ιεραρχία. Οι άγγελοι και οι ντέβα είναι για το φυτικό βασίλειο ό,τι η πνευματική Ιεραρχία για την ανθρωπότητα. Αυτό βέβαια είναι ένα μυστήριο που δε σας αφορά. Αλλά εντυπώσεις κι αντιδράσεις απαντώνται σε αμφότερα τα βασίλεια αυτά κι από μια τέτοια ανταπόκριση εξαρτάται η εξέλιξη της ενοικούσας συνείδησης. Το ζωικό βασίλειο έχει μια ιδιάζουσα σχέση με το τέταρτο βασίλειο της φύσης και η ανέλιξη της ζωώδους συνείδησης ακολουθεί γραμμές παράλληλες, παρότι ανόμοιες, με εκείνες του ανθρώπινου όντος το οποίο αρχίζει ν’ ανταποκρίνεται στο βασίλειο των ψυχών, το πέμπτο βασίλειο. Είναι το κάρμα και το πεπρωμένο του τέταρτου βασιλείου να είναι ο εντυπωτικός πράκτορας του τρίτου· το πρόβλημα όμως περιπλέκεται απ’ το γεγονός ότι το ζωικό βασίλειο προηγείται του ανθρώπινου και είχε επομένως δημιουργήσει ένα βαθμό κάρμα – τόσο καλού όσο και κακού – πριν την εμφάνιση του ανθρώπινου γένους. Η “εντυπωτική διαδικασία” που προωθείται από την ανθρωπότητα, τροποποιείται και συχνά εξουδετερώνεται από δύο παράγοντες: 1. Την ανθρώπινη άγνοια και ιδιοτέλεια συν την ανικανότητα να εργασθεί

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

συνειδητά και με νοημοσύνη με τις εμβρυώδεις διάνοιες μέσα στις ζωώδεις μορφές· αυτό αληθεύει εκτός λίγων (πολύ λίγων) περιπτώσεων που αφορούν τα κατοικίδια ζώα. Όταν η ίδια η ανθρωπότητα προχωρήσει περισσότερο, η νοήμων εντύπωσή της πάνω στη συνείδηση του ζωικού βασιλείου θα προκαλέσει πλανητικά αποτελέσματα. Επί του παρόντος δε συμβαίνει. Θα συμβεί μόνο όταν το ζωικό βασίλειο (σαν αποτέλεσμα της ανθρώπινης κατανόησης) γίνει επικλητικό. 2. Το αυτοδημιούργητο κάρμα του ζωικού βασιλείου, το οποίο εξοφλείται κυρίως με τη σχέση του προς το ανθρώπινο γένος σήμερα. Η καρμική οντότητα – που διατηρεί έναν τύπο εξουσίας μέσα στο τρίτο βασίλειο – είναι μέρος του πλανητικού Ενοίκου στο Κατώφλι. Θα σημειώσετε λοιπόν την εκπληκτική πλανητική αλληλουχία εντύπωσης – εκπορεύεται όλη από τις ανώτατες δυνατές πηγές παρότι υποβιβάζεται και ρυθμίζεται για τους παράγοντες λήψης· αφορά όλη, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό (ανάλογα με την ποιότητα του μηχανισμού λήψης), τη θέληση και το σκοπό του Σανάτ Κουμάρα· επιτυγχάνει όλη στη διάρκεια των αιώνων μια ομαδική δυναμικότητα και μια ανταποκριτική ευαισθησία. Ο κύριος παράγοντας που εμποδίζει μια πλήρως ανεμπόδιστη αλληλουχία εντύπωσης από τη Σαμπάλλα κατευθείαν στο ορυκτό βασίλειο μέσω όλων των άλλων βασιλείων, είναι ο παράγοντας της ελεύθερης θέλησης, ο οποίος καταλήγει σε καρμική ευθύνη. Αυτή μπορεί να είναι καλή ή κακή. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσετε εδώ πως τόσο το καλό όσο και το κακό κάρμα παράγουν συνθήκες οι οποίες όχι μόνο πρέπει να πραγματωθούν, αλλά οδηγούν σε συνθήκες που καθυστερούν ό,τι – απ’ την περιορισμένη μας άποψη – μπορούμε να θεωρήσουμε σαν απελευθέρωση του πλανήτη. Η δημιουργία καλού κάρμα απαιτεί τη “διαβίωση” σε συνθήκες όπου καθετί (για τον υπεύθυνο άνθρωπο ή για κάθε άλλη μορφή μέσα στους περιορισμούς της) είναι καλό, ευτυχές, ευεργετικό και χρήσιμο. Το κακό κάρμα που δημιουργείται σε κάθε βασίλειο σε σχέση με την “περιοχή όπου ενοικεί ο πλανητικός Ένοικος στο Κατώφλι”, στέκει μεταξύ της κοσμικής Θύρας της Μύησης και του πλανητικού μας Λόγου. Ο Ένοικος αυτός αντιπροσωπεύει όλα τα λάθη και τα σφάλματα λόγω λανθασμένων αντιδράσεων, μη αναγνωρισμένων επαφών, εσκεμμένων επιλογών που έγιναν σε περιφρόνηση του γνωστού καλού και μαζικών κινημάτων και μαζικών δραστηριοτήτων που πρόσκαιρα δεν είναι προοδευτικές σε χρόνο και χώρο. Αντιλαμβάνομαι ότι όταν τα γεγονότα αυτά εφαρμόζονται στα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης, δεν έχετε επίγνωση τι εννοώ, όμως αυτό δεν αλλάζει το νόμο ή τις κινήσεις που κατά κανένα τρόπο δε σχετίζονται με την ανθρώπινη εξέλιξη. Αναφορικά με τον πλανητικό Λόγο θα ήθελα να προσθέσω ότι στο μεγάλο αυτό πλανητικό αγώνα και την επακόλουθη μύησή Του εμπλεκόμαστε όλοι – από το άτομο της ουσίας μέχρι και συμπεριλαμβανομένων όλων των Ζωών που απαρτίζουν την Αίθουσα Συμβουλίου του Κυρίου του Κόσμου· η τιτάνεια αυτή προσπάθεια που γίνεται από το άθροισμα όλων των ζωντανών διεργασιών και οντοτήτων που συνιστούν την εκδήλωση του Σανάτ Κουμάρα, ευθύνεται για τις

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

δημιουργικές εξελικτικές διαδικασίες· ευθύνεται επίσης για ό,τι ονομάζουμε χρόνο με όλα όσα συνεπάγεται αυτή η έννοια σε γεγονότα, ευκαιρία, παρελθόν, παρόν και μέλλον, καλό και κακό. Η δυναμική εντύπωση που εκπορεύεται απ’ τη Σαμπάλλα φθάνει σε μεγάλους κύκλους και κυκλικά κύματα· αυτά παρωθούνται από εξωπλανητικές πηγές σύμφωνα με το αίτημα ή την επίκληση του Κυρίου του Κόσμου και των Βοηθών Του· εκπορεύονται σε ανταπόκριση προς την “επικροτηθείσα θέληση” του Σανάτ Κουμάρα στην Αίθουσα Συμβουλίου. Η έντονα πνευματική και υπέρτατη αυτή εντύπωση εξωθείται πάνω στις επτά ακτίνες, θεωρώντας τες σαν επτά ρεύματα πνευματικής ενέργειας που εξειδικεύεται και χρωματίζεται απ’ τη Σαμπαλλική εντύπωση· η διαδικασία επαναλαμβάνεται όταν η ιεραρχική επίκληση είναι αποτελεσματική κι επιτυχώς εδραιωμένη. Επαναλαμβάνεται επίσης μεταξύ Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας σε ανταπόκριση προς την ανθρώπινη επίκληση· αυτή γίνεται όλο και περισσότερο νοήμων, δυναμική και εφελκυστική. Το πρόβλημα του ανθρώπινου βασιλείου είναι ωστόσο πολύ μεγάλο. Η ανθρωπότητα είναι δέκτης τόσων πολλών κρούσεων, τόσων πολλών εντυπώσεων, τόσων πολλών τηλεπαθητικών και νοητικών ρευμάτων και τόσων πολλών εξειδικευμένων κραδασμικών εντυπώσεων και από τα επτά βασίλεια της φύσης, ώστε παρήλθαν αιώνες για να αναπτυχθεί μια επαρκής διακριτική ευαισθησία και να εδραιωθεί με βεβαιότητα το σημείο εξέλιξης απ’ το οποίο πρέπει να υψωθεί η συνειδητή επίκληση και πάνω στο οποίο πρέπει να καταγραφεί η εφελκυσθείσα εντύπωση. Η ασυνείδητη επίκληση βαίνει όλη την ώρα· όταν γίνει συνειδητή, αποβαίνει εξαιρετικά ισχυρή. Ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια είναι σήμερα ένας εκπληκτικός δέκτης εντυπώσεων λόγω των μυριάδων τύπων επιδεκτικών μηχανισμών της. Τα εντυπώσιμα αυτά όργανα είναι ικανά να καταγράφουν ταμασικές εντυπώσεις που έρχονται από τα υπανθρώπινα βασίλεια, ιδιαίτερα το τρίτο και το πρώτο· καταγράφουν ρατζασικές εντυπώσεις που έρχονται από νοητικές πηγές όλων των ειδών· είναι επίσης – σε πολύ μικρότερο βαθμό – ανταποκριτικά σε σαττβικές ή ρυθμικές εντυπώσεις. Ωστόσο αυξάνει η ανταπόκρισή τους στις υψηλές αυτές εντυπώσεις και η από μέρους τους καταγραφή της αλήθειας, του φωτός και της ποιότητας, που προέρχονται από τις ύψιστες πηγές. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος το ανθρώπινο βασίλειο (το μεγάλο μεσαίο βασίλειο του οποίου η λειτουργία είναι να μεσολαβεί μεταξύ του ανώτερου και του κατώτερου) είναι υποκείμενο πολλής θείας εντύπωσης που μεταδίδει το Σκοπό του Σανάτ Κουμάρα. Αυτό το ξέρετε. Σας δίδαξα πολλά πάνω σ’ αυτή τη γραμμή στην Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων κι επίσης στην προγενέστερη Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός. Στις παρούσες οδηγίες ασχολούμαι με ομαδικές δυνατότητες, με ομάδες που μπορούν να εκγυμναστούν να καταγράφουν, να αποτυπώνουν και να εντυπώνονται απ’ την Ιεραρχία. Μια τέτοια ομάδα μπορεί να βρεθεί σε θέση να είναι

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ικανή να επικαλείται με δύναμη την Ιεραρχία, αν έτσι επιλέξει. Εφιστώ και πάλι την προσοχή σας σ’ αυτά τα πράγματα σαν ζηλωτές και μαθητές, αλλά από μια διαφορετική σκοπιά σε σχέση με τα προηγούμενα κείμενά μου. Η ευθύνη της εντυπωτικότητας, της τηλεπαθητικής καταγραφής και της επικλητικής έκκλησης είναι πολύ μεγάλη· απ’ όπου κι όσα έγραψα εδώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

αληθινή τηλεπαθητική επικοινωνία είναι μέρος της Υπέρτατης Επιστήμης της Επαφής κι έχει ιδιάζουσα και συγκεκριμένη αναφορά στην ανθρωπότητα. Πολλοί διαφορετικοί όροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην προσπάθεια να μεταδώσω κάποια κατανόηση αυτού του λεπτοφυούς, υποκειμενικού τρόπου σχέσης και μεταξύ άλλων χρησιμοποίησα τους ακόλουθους: 1. 2. 3. 4. 5.

Η Επιστήμη της Επαφής. Η Επιστήμη της Εντύπωσης. Η Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Η Επιστήμη της Σχέσης. Η Επιστήμη της Ευαισθησίας.

Όλοι αυτοί οι όροι μεταδίδουν διαφορετικές όψεις της αντίδρασης της μορφής ή των μορφών στην επαφή, την εντύπωση, την κρούση, το περιβάλλον, το περιεχόμενο της σκέψης διαφόρων διανοιών, τις ανοδικές και καθοδικές ενέργειες, την επίκληση πρακτόρων και την εφέλκυση της ανταπόκρισής τους. Το όλο πλανητικό σύστημα είναι στην πραγματικότητα μια απέραντη αλληλοσυμπλεκόμενη, αλληλεξαρτώμενη κι αλληλοσχετιζόμενη περιπλοκή φορέων που επικοινωνούν ή ανταποκρίνονται στην επικοινωνία. Τη στιγμή που το αλληλοσχετιζόμενο κι επικοινωνούν αυτό σύστημα αρχίζει να μελετάται από τη σκοπιά των σχέσεων, τότε οι διεργασίες της εξέλιξης και ο στόχος του πνεύματος του ανθρώπου (που είναι στην πραγματικότητα το Πνεύμα του πλανητικού Λόγου) αποκτούν ζωτική και υπέρτατη σπουδαιότητα, αλλά γίνονται ταυτόχρονα πολύ δύσκολο να κατανοηθούν. Τόσο πελώριο είναι το θέμα, ώστε μας είναι ανώφελο να κάνουμε κάτι περισσότερο απ’ το να ασχοληθούμε με δύο παράγοντες: 1. Την Επιστήμη της Εντύπωσης σε σχέση με το ανθρώπινο γένος. 2. Τα εντυπωτικά Κέντρα καθώς επηρεάζουν την κατανόηση της σχέσης. Οι πολλοί τρόποι επαφής μεταξύ των πολλών υπανθρώπινων και υπερανθρώπινων μορφών, ομαδοποιήσεων και βασιλείων είναι πολύ περίπλοκοι στη φύση τους για να συλληφθούν αυτή την εποχή απ’ τους σπουδαστές και – που είναι πιο σημαντικό – η πληροφόρηση τους είναι ελάχιστα χρήσιμη. Θα περιοριστούμε λοιπόν στην Επιστήμη της Εντύπωσης και την Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης μόνο ως το σημείο

ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

που επηρεάζουν την ανθρωπότητα. Αυτές – απ’ την ανθρώπινη σκοπιά – καλύπτουν τη λήψη εντύπωσης και ιδεών κι εκφράσεων των συνεπειών της ευαισθησίας αυτή την εποχή και στον ιδιαίτερο αυτό κύκλο. Πρόκειται να εξετάσουμε λοιπόν τη σχέση του ανθρώπινου κέντρου με το ιεραρχικό κέντρο και την αυξανόμενη ανταποκριτικότητα της ανθρωπότητας στο “Κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή”. Όπως είπα πριν, δεν έχω την πρόθεση να δώσω εδώ κανόνες που διέπουν την τηλεπαθητική συνδιαλλαγή. Μια τέτοια συνδιαλλαγή απαντάται μεταξύ ανθρώπου με άνθρωπο και ομάδων με ομάδες. Η σχέση αναπτύσσεται αργά και κανονικά και δε χρειάζεται επίσπευση. Αναπτύσσεται όπως αναπτύχθηκαν οι άλλες αισθήσεις του ανθρώπου και η συσκευή της αντίληψής του. Η ανθρωπότητα όμως υπερβαίνει την τηλεπαθητική ανάπτυξη με την ταχεία ανταποκριτικότητα ολόκληρων ομάδων κι ανθρώπινων όντων μαζικά στην ομαδική εντύπωση και την ομαδική μετάδοση ιδεών. Η αιφνίδια ανταπόκριση ομάδων κι εθνών στις μαζικές ιδεολογίες υπήρξε τόσο απροσδόκητη όσο και δύσκολη να τη χειρισθεί κανείς συνετά κι εποικοδομητικά. Δεν αναμενόταν ούτε απ’ τη Σαμπάλλα ούτε απ’ την Ιεραρχία ότι η μαζική εντύπωση θ’ αναπτυσσόταν πιο γρήγορα από την ατομική ευαισθησία, αλλά αυτό ακριβώς συνέβη. Το άτομο μέσα στην ομάδα και καθώς εργάζεται μέσα στην ομάδα είναι πολύ πιο ορθά ευαίσθητο απ’ τον άνθρωπο που αγωνίζεται μόνος να καταστεί ευαίσθητος στην εντύπωση. Ένας από τους παράγοντες που αντιμάχονται την προσωπική τηλεπαθητική ανάπτυξη βρίσκεται στο γεγονός ότι η ισχυρή, δυναμική και σύγχρονη άνοδος του πνεύματος στον άνθρωπο – σαν σύνολο – αντισταθμίζει συχνά τις αντιδράσεις της προσωπικότητας και η τηλεπάθεια είναι ένα ζήτημα προσωπικότητας κι εξαρτάται απ’ την επαφή μεταξύ νου και νου. Τη στιγμή όμως που ο άνθρωπος προσπαθεί να γίνει τηλεπαθητικός, παρασύρεται αμέσως σε μια δίνη αφηρημένων ενεργειών που τον ρυθμίζουν πολύ περισσότερο για πνευματική εντύπωση απ’ ό,τι τον προσαρμόζουν για προσωπικές σχέσεις τηλεπαθητικά εδραιωμένες. Η εκπληκτική αυτή ανάπτυξη αποδέσμευσε τους επιτηρούντες Διδασκάλους από κάποια σχέδια Τους και Τους οδήγησε να εγκαταλείψουν την εκγύμναση μαθητών ατομικά στην τηλεπαθητική επικοινωνία και να αναγνωρίσουν την ευκαιρία να εκγυμνάσουν και ν’ αναπτύξουν επικλητικές ομάδες. Αντί να εργάζονται με κατώτερη νοητική ουσία με επιλεγμένους ζηλωτές, άλλαξαν το μέσον επαφής μ’ εκείνο της ψυχής κι εγκαινίασαν τη σχετικά νέα Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Ο κατώτερος νους έγινε τότε απλώς ένας ερμηνευτής εντυπώσεων με την έμφαση στον ομαδικό νου, τον ομαδικό σκοπό και την ομαδική θέληση. Το αναπτυσσόμενο αυτό σύστημα εκγυμνασμένων επικλητικών κατέστησε το νου ένα θετικό δρώντα παράγοντα και αποσυντόνισε κάθε τάση προς την αρνητικότητα. Η ιεραρχική αυτή απόφαση οδήγησε κατόπιν αναγκαστικά στη θέσπιση των διαδικασιών της ομαδικής μύησης, μετατοπίζοντας έτσι σε ανώτερα επίπεδα την περιοχή εκγύμνασης και ολόκληρη τη διδακτική διαδικασία και την προετοιμασία για τη μύηση. Το πείραμα της χορήγησης στο ανθρώπινο γένος της Μεγάλης Επίκλησης

ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

δοκιμάστηκε και αποδεικνύεται επιτυχές, παρότι μένουν πολλά ακόμη να γίνουν. Θα μπορούσε λοιπόν να λεχθεί ότι οι τέσσερις προϋποθέσεις που χρειάζονται για να βοηθήσουν το μαθητή να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της μυητικής διαδικασίας είναι “η ικανότητα να εντυπώνεται, η ικανότητα να αποτυπώνει επακριβώς την εντύπωση, η δύναμη να καταγράφει αυτό που δόθηκε κι έπειτα να του δίνει λεκτικές μορφές στη νοητική συνείδηση”. Με βάση τις πληροφορίες που έλαβε, ο μαθητής πρέπει κατόπιν να επικαλεσθεί κατάλληλα τις αναγκαίες ενέργειες και να μάθει δια της εμπειρίας να προκαλεί μια ανταποκριτική εφέλκυση. Η προηγούμενη δήλωσή μου γι’ αυτό το θέμα, λίγες σελίδες πίσω, είχε την πρόθεση να οδηγήσει σ’ αυτή τη διδασκαλία και την επαναλαμβάνω εδώ: “Ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια είναι σήμερα ένας εκπληκτικός δέκτης εντυπώσεων λόγω των μυριάδων τύπων επιδεκτικών μηχανισμών… Εξαιτίας αυτού του γεγονότος το ανθρώπινο βασίλειο (το μεγάλο μεσαίο βασίλειο του οποίου η λειτουργία είναι να μεσολαβεί μεταξύ του ανώτερου και του κατώτερου) είναι υποκείμενο πολλής θείας εντύπωσης που μεταδίδει το σκοπό του Σανάτ Κουμάρα… Στις παρούσες οδηγίες ασχολούμαι με ομαδικές δυνατότητες, με ομάδες που μπορούν να εκγυμναστούν να καταγράφουν, να αποτυπώνουν και να εντυπώνονται απ’ την Ιεραρχία. Μια τέτοια ομάδα μπορεί να βρεθεί σε θέση να είναι ικανή να επικαλείται με δύναμη την Ιεραρχία, αν έτσι επιλέξει. Εφιστώ και πάλι την προσοχή σας σ’ αυτά τα πράγματα σαν ζηλωτές και μαθητές, αλλά από μια διαφορετική σκοπιά σε σχέση με τα προηγούμενα κείμενά μου. Η ευθύνη της εντυπωτικότητας, της τηλεπαθητικής καταγραφής και της επικλητικής έκκλησης είναι πολύ μεγάλη.”

Για το ζηλωτή και ιδιαίτερα για το συνειδητό μαθητή η εντύπωση που πρέπει να εξετασθεί προέρχεται από τέσσερις πηγές: 1. 2. 3. 4.

Από την ψυχή του μαθητή. Από το Άσραμ με το οποίο πρόκειται να συνδεθεί. Απευθείας από το Διδάσκαλο. Από την Πνευματική Τριάδα μέσω της ανταχκάρανα.

Τα δύο πρώτα στάδια καλύπτουν την περίοδο των δύο πρώτων μυήσεων· το τρίτο προηγείται της τρίτης μύησης και διαρκεί μέχρι ο μαθητής να γίνει ο ίδιος Διδάσκαλος· ο τέταρτος τύπος πληροφοριακής εντύπωσης μπορεί ν’ αποτυπωθεί μετά την τρίτη μύηση και φθάνει στο μαθητή στο Άσραμ· τότε έχει ο ίδιος το χρέος της εντύπωσης του νου του με όσα του ειπώθηκαν και γνώρισε μέσα στο Άσραμ· τελικά ως Διδάσκαλος ενός Άσραμ προχωρεί σ’ ένα από τα κύρια ιεραρχικά καθήκοντα της κυριαρχίας της Επιστήμης της Εντύπωσης. Υπάρχουν συνεπώς δύο όψεις αυτού του έργου της εντύπωσης: η μια ασχολείται με την ικανότητα να εντυπώνεται· η άλλη με την ικανότητα να είναι εντυπωτικός πράκτορας. Ο μαθητής δεν επιτρέπεται ν’ ασκήσει την τέχνη της εντύπωσης πριν ο ίδιος είναι μεταξύ εκείνων που δέχονται Τριαδική εντύπωση κι επομένως εντύπωση από τη Σαμπάλλα, μέσα στην προστατευτική περιοχή ή αύρα του Άσραμ με το οποίο συνδέεται. Πρέπει να θυμάστε ότι αυτή η Επιστήμη της Εντύπωσης είναι στην πραγματικότητα η επιστήμη της δόμησης σκεπτομορφών, της ζωογόνησης σκεπτομορφών και της διεύθυνσης σκεπτομορφών· και μόνο ο μαθητής που έχει περάσει από τις διαδικασίες της Μεταμόρφωσης και δεν είναι πλέον θύμα της

ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

δικής του προσωπικότητας, μπορεί να είναι έμπιστος για έναν τόσο επικίνδυνο κύκλο δυνάμεων. Όσο υφίσταται οποιαδήποτε επιθυμία για ιδιοτελή δύναμη, για μη πνευματικό έλεγχο και για επιρροή στις διάνοιες των άλλων ανθρώπινων όντων ή πάνω σε ομάδες, ο μαθητής δεν μπορεί να είναι έμπιστος, κατά τους ιεραρχικούς κανόνες, για την εσκεμμένη δημιουργία σκεπτομορφών που έχουν σχεδιασθεί να προκαλέσουν ειδικά αποτελέσματα και για τη διάδοσή τους σε ανθρώπους κι ομάδες. Αφού περάσει τις δοκιμασίες της Μεταμορφωτικής Μύησης, θα μπορεί να το κάνει. Η Επιστήμη της Εντύπωσης είναι το υπέδαφος ή το θεμέλιο για την άσκηση της τηλεπάθειας. Αν γινόταν μια μεγάλη παγκόσμια έρευνα, θα διαπιστωνόταν ότι εκείνοι που είναι δεκτικοί στην εντύπωση διαιρούνται σε δύο ομάδες: 1. Όσους διαθέτουν ασυνείδητη δεκτικότητα στην τηλεπαθητική εντύπωση. Συνιστούν προς το παρόν μια πλειοψηφία όπου η εντύπωση λαμβάνεται απ’ το ηλιακό πλέγμα και οι σκεπτομορφές που έτσι παράγονται, αποστέλλονται απ’ το κέντρο του λαιμού εκείνου που είναι ο εντυπωτικός πράκτορας. 2. Όσους αναπτύσσουν ή ανέπτυξαν μια συνειδητή δεκτικότητα όπου η εντύπωση λαμβάνεται πρώτα απ’ όλα από το νου κι έπειτα μεταδίδεται και καταγράφεται από τον εγκέφαλο. Εκείνος που είναι ο εντυπωτικός πράκτορας εργάζεται στην περίπτωση αυτή δια του κέντρου ανάμεσα στα φρύδια, του κέντρου άζνα. Η πρώτη ομάδα των δεκτών εδράζεται ή εστιάζεται καθαρά στην προσωπικότητα. Σε μερικές περιπτώσεις έχουν μόνο φυσική επίγνωση των ζωικών διεργασιών και κάποιας επαφής που παραμένει γι’ αυτούς αδιάγνωστη, αόριστη ή ανεξέλεγκτη κατά οποιοδήποτε τρόπο. Στην ομάδα αυτή πρέπει επομένως να κατατάξουμε όλα τα μεντιουμιστικά φαινόμενα, ακόμη κι εκείνα της ανώτατης αστρικής ή πνευματικής φύσης συν τα μηνύματα που λαμβάνονται απ’ το συνήθως όμορφο υποσυνείδητο του μέσου προσώπου στη Δοκιμαστική Ατραπό. Tα μηνύματα απ’ την ψυχή του μαθητή είναι ενδιάμεσα μεταξύ των μεντιουμιστικών αυτών εκφράσεων κι εκείνων που είναι σαφώς νοητικά σε φύση. Στον τελευταίο αυτό τύπο επικοινωνίας που ανέφερα, θα βρεθούν ανάμεικτα ορισμένα μηνύματα ή εντυπώσεις από το Άσραμ, τα οποία ο μαθητής έχει την τάση να συγχέει με την ομαδική τηλεπάθεια, την ψυχική επικοινωνία και την άμεση σχέση με το Διδάσκαλο – μια σχέση που στο στάδιο αυτό είναι ανύπαρκτη. Αυτό δεν ενδιαφέρει πολύ, γιατί όταν o μαθητής αρχίσει να αντιλαμβάνεται ορισμένες διαφορές, ένας νέος τύπος καταγραφής θα αφυπνισθεί και θα καθοδηγήσει τη συνείδηση του μαθητή. Το στάδιο αυτό που περιλαμβάνει το δεύτερο τύπο εντύπωσης στις αρχικές μορφές της, μπορεί να είναι αρκετά μακρύ, γιατί καλύπτει μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο μετάβασης από το αστρικό πεδίο στο νοητικό πεδίο. Η χρονική εξίσωση ποικίλλει ανάλογα με την ακτίνα και την ηλικία της ψυχής. Οι έκτης ακτίνας άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι πολύ βραδείς στην πραγματοποίηση αυτής της μετάβασης λόγω του έκδηλου παράγοντα της γοητείας· οι πρώτης και δεύτερης ακτίνας άνθρωποι είναι σχετικά ταχείς. Οι τρίτης ακτίνας άνθρωποι είναι επίσης βραδείς, αφού χάνονται μέσα στα νήματα των δικών τους απατηλών τεχνασμάτων και της στρεβλής τους σκέψης και

ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

δύσκολα γνωρίζουν πού αρχίζει η αλήθεια και πού τελειώνει η απάτη· η πλάνη, που είναι πρόβλημα των νοητικών τύπων σ’ όλες τις ακτίνες, είναι πολύ πιο προσωρινή στα αποτελέσματά της απ’ ό,τι είναι η απάτη. Όταν ο μαθητής κυριαρχήσει σε κάποιο βαθμό τη σημαντική διαφορά μεταξύ των μηνυμάτων από το δικό του υποσυνείδητο ή το υποσυνείδητο άλλων ανθρώπων με τους οποίους μπορεί να είναι σ’ επικοινωνία και των μηνυμάτων που έρχονται από τη δική του ψυχή, τότε η ζωή του αυτοκατευθύνεται κι οργανώνεται περισσότερο, γίνεται πιο καρποφόρα από τη σκοπιά της υπηρεσίας και συνεπώς σαφώς χρήσιμη για την Ιεραρχία. Μαθαίνει να ξεχωρίζει τα μηνύματα που έρχονται απ’ τη δική του ψυχή από εκείνα που είναι ιεραρχικά· η ζωή του κατευθύνεται σαφέστερα· ξεχωρίζει έπειτα οριστικά και με ακρίβεια τις κοινοποιήσεις που του έρχονται απ’ το Άσραμ κι αποστέλλονται για να κάνουν εντύπωση στις διάνοιες των ζηλωτών και των μαθητών όλων των βαθμών και όλων των ακτινικών τύπων. Όταν μπορεί να διακρίνει μεταξύ των διαφόρων αυτών κοινοποιήσεων, τότε και μόνο τότε είναι εφικτός ο τρίτος τύπος επικοινωνίας – άμεσα μηνύματα που οφείλονται σ’ επαφή με το Διδάσκαλο του Άσραμ του προσωπικά. Τότε κατέχει αυτό που ονομάζεται “ελευθερία του Άσραμ” και “κλεις της βασιλείας των ουρανών”· μπορούν τότε να του εμπιστευθούν κάτι από την κατευθυντήρια δυναμικότητα του καθαυτού Άσραμ. Η σκέψη του τότε θα επηρεάζει και θα φθάνει τους άλλους. Η αναπτυσσόμενη αυτή αποτελεσματικότητα αυξάνει με ταχύτητα όταν ο μαθητής εξοικειωθεί με τον τέταρτο τύπο εντύπωσης: αυτόν που έρχεται απ’ την Πνευματική Τριάδα κι επομένως από την Ενάδα και τη Σαμπάλλα. Υπάρχουν συνεπώς (στο τελικό αυτό στάδιο εντύπωσης) τρεις μικρότερες παρότι συγκεκριμένες καταστάσεις που καθεμιά σημειώνει μια επέκταση στο πεδίο της υπηρεσίας και καθεμιά σχετίζεται με τις τρεις τελευταίες μυήσεις απ’ τις συνολικές εννέα δυνατές μυήσεις που αντιμετωπίζει η αναπτυσσόμενη ανθρωπότητα. Η έκτη μύηση στην οποία μόνο Διδάσκαλοι μπορούν να συμμετάσχουν, σημαδεύει τη μετάβαση απ’ τα τρία πρώτα στάδια εντυπωτικότητας που απαιτούνται από τους μαθητές σαν προοίμια της πέμπτης μύησης – ή στην πραγματικότητα της τρίτης, τέταρτης και πέμπτης – και σχετίζεται με τα τρία στάδια της Τριαδικής επικοινωνίας, το καθένα από τα οποία σχετίζεται με την έβδομη, την όγδοη και την ένατη μύηση. Ποτέ το γεωμετρικό πρότυπο, η αριθμητική πρόοδος ή ο Νόμος των Αντιστοιχιών δεν αποτυγχάνουν στην κατανόηση του σκοπού και των σχεδίων του πλανητικού Λόγου – που εδραιώθηκαν πριν δημιουργηθούν οι κόσμοι κι έχουν τα πρωτότυπά τους στα κοσμικά νοητικά πεδία. Τα σημεία αυτά είναι ιδιαζόντως δύσκολα να συλληφθούν από τους ανθρώπους αυτή την εποχή, όπου η κατάσταση της συνείδησής τους είναι συγκεντρωτικά ατομικοποιημένη. Ωστόσο παρατηρείται από μέρους του ανθρώπου μια σταθερά αυξανόμενη ανταποκριτικότητα σ’ ένα διευρυνόμενο περιβάλλον, όπως για παράδειγμα η αναγνώριση απ’ τον άνθρωπο της διάκρισης μεταξύ εθνικισμού και διεθνισμού. Η ανταποκριτικότητα αυτή ρυθμίζεται κανονικά απ’ την ανθρώπινη ελεύθερη θέληση, ιδιαζόντως αποτελεσματικής στη διαδικασία χρονισμού. Μπορεί να μάθει γοργά και

ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

σύντομα ή μπορεί να πάρει τον αργό δρόμο, όμως η κατάσταση της συνείδησής του παραμένει εκείνη της αναπτυσσόμενης αντίδρασης στο περιβάλλον του, όπως καταγράφεται απ’ τη συνείδησή του και στο οποίο (στάδιο με στάδιο) αποβαίνει ακέραιος παράγοντας. Αυτή η ολοκλήρωση με το περιβάλλον του, η από μέρους του απορρόφηση της ατμόσφαιράς του και της δυναμικότητάς του προοδευτικά, όλα σχετίζονται με το γεγονός ότι δημιουργήθηκε για να δέχεται εντύπωση κι ότι κατέχει ένα μηχανισμό ανταπόκρισης σ’ όλες τις έδρες της θείας έκφρασης στην εκδήλωση. Γι’ αυτό το λόγο ο αληθινά φωτισμένος άνθρωπος κι όλοι όσοι έχουν λάβει τις τρεις ανώτατες μυήσεις αναφέρονται πάντα σαν “διαμαντόψυχοι”· συνιστούν στην ολότητά τους το “πετράδι στο λωτό” – εκείνο το δωδεκαπέταλο λωτό που είναι το σύμβολο και η έκφραση της δυναμικότητας του πλανητικού Λόγου. Μπορείτε λοιπόν να δείτε πώς το θέμα της αποκάλυψης διατρέχει ολόκληρη την εξελικτική διαδικασία· δεν πρέπει ποτέ να λησμονείτε πως βήμα με βήμα, στάδιο με στάδιο, διεύρυνση με διεύρυνση, μύηση με μύηση το θείο ΟΛΟ γίνεται αντιληπτό από τον άνθρωπο. Η μέθοδος εντυπώνεται από ένα αδιάγνωστο μέχρι τώρα περιβάλλον· έγινε εφικτή στην ιδιαίτερη αυτή μορφή μόνο όταν “οι Υιοί του Νου που είναι Υιοί του Θεού και των οποίων η φύση είναι ένα με τη δική Του άρχισαν να κινούνται στη Γη”. Η Επιστήμη της Εντύπωσης είναι στην πραγματικότητα η τεχνική δια της οποίας η Ανθρωπότητα διδάχθηκε από την Πνευματική Ιεραρχία απ’ τη στιγμή της πρώτης εμφάνισής της πάνω στη Γη· είναι η τεχνική την οποία πρέπει να μάθουν όλοι οι μαθητές (ανεξάρτητα ποια απ’ τις Επτά Ατραπούς μπορεί τελικά να επιλέξουν) και είναι επίσης η εξυψωμένη τέχνη που κάθε Διδάσκαλος εξασκεί κατόπιν έμπνευσης από τη Σαμπάλλα· είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται από τη Θέληση και το κορύφωμά της είναι η πλήρης αφομοίωση των “μικρών θελήσεων των ανθρώπων” στο θείο Σκοπό· είναι η από μέρους τους αποδοχή της προαγωγής αυτού του Σκοπού δια της ορθής εντύπωσης όλων των μορφών ζωής σε κάθε ιδιαίτερο σημείο της εξέλιξης. Τότε οι μαθητές γίνονται πράκτορες της θείας θέλησης και τους εμπιστεύονται τη διεύθυνση των ενεργειών, το σχέδιο και τα μυστικά και την έμπνευση που κρύβονται στο Νου του Θεού. Σ’ αυτή τη γνώση – που βλάστησε και σχηματίσθηκε στο ηλιακό σύστημα που προηγήθηκε του τωρινού – προσθέτουν εκείνο που το παρόν ηλιακό σύστημα έχει να δώσει και να φέρει σε ωριμότητα· τη μαγνητική έλξη της δεύτερης Ακτίνας της Αγάπης-Σοφίας σε μια απ’ τις τρεις κύριες μορφές της ή Ακτίνες Όψης που εφαρμόζονται από τις τέσσερις Ακτίνες Ιδιότητας. Αυτή η δύναμη να χρησιμοποιούνται οι ακτινικές ενέργειες για να προσελκύσουν και να εντυπώσουν τη συνεχώς διευρυνόμενη αποκάλυψη, είναι το κλειδί ολόκληρου του έργου που προωθείται σήμερα και σ’ αυτή τη δραστηριότητα δίνουμε το όνομα της Επιστήμης της Εντύπωσης. Συνεπάγεται τη συνεχή διάνοιξη ενός νέου περιβάλλοντος – ενός περιβάλλοντος που εκτείνεται σ’ όλο το δρόμο από την κατώτατη βαθμίδα της καθημερινής ζωής, που αναλαμβάνεται από τα ελάχιστα εξελιγμένα ανθρώπινα όντα, μέχρι εκείνο το σημείο στην κλίμακα της εξέλιξης όπου ο ζηλωτής αποβαίνει συνειδητά

ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

επιδεκτικός σε ό,τι αποκαλούμε πνευματική εντύπωση. Στο σημείο αυτό γίνεται ικανός να είναι πιο ευαίσθητος σε μια ανώτερη περιοχή εντύπωσης και – ταυτόχρονα – αυτός ο ίδιος αρχίζει να μαθαίνει την τέχνη της εντύπωσης των διανοιών των άλλων, να κυριαρχεί την κατανόηση του επιπέδου από το οποίο εργάζεται σαν εντυπωτικός πράκτορας και να γνωρίζει ποιοι είναι οι υιοί των ανθρώπων που μπορεί να εντυπώσει. Πρέπει επίσης να κυριαρχήσει το δευτερεύον μάθημα της προσαρμογής του περιβάλλοντός του με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να εντυπώνει τους άλλους και η εντύπωση να μπορεί να βρίσκει το δρόμο της μέσα απ’ τις περιστάσεις του περιβάλλοντός του προς τις συνήθως απρόσεκτες διάνοιες για τις οποίες νιώθει ευθύνη. Το κάνει μέσω μιας αυξανόμενης γνώσης του εαυτού του και δια της εκμάθησης της τέχνης της καταγραφής. Όσο πιο σαφής και πιο βαθιά σε κατανόηση είναι η ικανότητά του να καταγράφει την εντύπωση στην οποία υποβλήθηκε και στην οποία είναι ευαίσθητος, τόσο πιο εύκολα θα προσεγγίζει εκείνους που πρέπει να βοηθήσει για μια πλατύτερη και βαθύτερη διόραση. Αυτή η καταγραφή του δικού του διευρυνόμενου περιβάλλοντος – με όλα τα επακόλουθά της σε νέο όραμα, νέο στόχο και πλατύτερο πεδίο υπηρεσίας – οδηγεί τις εισρέουσες ενέργειες (που φθάνουν στα φτερά της έμπνευσης) ν’ αποβούν μια δεξαμενή σκέψης-ουσίας, στη χρήση της οποίας πρέπει να εξοικειωθεί. Το πρώτο βήμα τότε είναι το γεγονός της αποτύπωσης και της αναγωγής σε ορθές και διαθέσιμες έννοιες, ιδέες και σκεπτομορφές εκείνου που έχει καταγράψει. Αυτό σημαδεύει το πρώτο στάδιο της αληθινά αποκρυφιστικής υπηρεσίας του και στο νέο αυτό τύπο υπηρεσίας θα αφιερώνεται όλο και περισσότερο. Απ’ τη δεξαμενή της σκέψης-ουσίας μαθαίνει να προβάλλει εκείνες τις μορφές, εκείνες τις μαγνητικές ιδέες οι οποίες θα επικαλεσθούν την προσοχή όσων επιδιώκει να βοηθήσει· αυτό ονομάζεται στάδιο της επακόλουθης επίκλησης. Είναι μια επικλητική πράξη, ένας επικλητικός τρόπος ζωής, που θα βρει το δρόμο του στις διάνοιες των ανθρώπων και θα προκαλέσει ή θα εφελκύσει απ’ αυτούς μια ανταπόκριση και μια πλάτυνση της συνείδησης· έτσι εδραιώνονται οι διεργασίες της πνευματικής εντύπωσης· είναι επίσης μια επίκληση – εκ μέρους του μαθητή – για περισσότερη και μεγαλύτερη εντύπωση και έμπνευση για ν’ αυξήσει την ικανότητά του να υπηρετεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙΙ ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

προσέξατε πως δεν έδωσα οδηγίες για την τέχνη της ανάπτυξης τηλεπαθητικής ευαισθησίας. Ο λόγος είναι, όπως σας είπα πριν, πως αυτή η ευαισθησία πρέπει να είναι και πάντοτε είναι μια κανονική ανέλιξη όταν ο μαθητής είναι ορθά προσανατολισμένος, ολοκληρωτικά αφιερωμένος και μαθαίνει την αποκέντρωση. Αν είναι εξαναγκασμένη διαδικασία, τότε η ευαισθησία που αναπτύσσεται δεν είναι κανονική και μεταφέρει πολλή δυσκολία και μελλοντικό κίνδυνο. Σ’ ό,τι αφορά το μαθητή, η αποδέσμευση από τη συνεχή εξέταση των προσωπικών περιστάσεων και προβλημάτων οδηγεί αναπόφευκτα σε μια σαφή νοητική αποδέσμευση· αυτή παρέχει τότε εκείνες τις περιοχές της ελεύθερης νοητικής αντίληψης, που κάνουν εφικτή την ανώτερη ευαισθησία. Βαθμιαία καθώς ο μαθητής αποκτά αληθινή ελευθερία σκέψης και τη δύναμη να είναι δεκτικός στην εντύπωση του αφηρημένου νου, δημιουργεί για λογαριασμό του μια δεξαμενή σκέψης που είναι διαθέσιμη στην ανάγκη να βοηθήσει τους άλλους ανθρώπους και στις αναγκαιότητες της αυξανόμενης παγκόσμιας υπηρεσίας του. Αργότερα γίνεται ευαίσθητος σε εντύπωση από την Ιεραρχία. Αυτή είναι στην αρχή καθαρά ασραμική, αλλά μετασχηματίζεται αργότερα σε ολική ιεραρχική εντύπωση τον καιρό που ο μαθητής θα είναι Διδάσκαλος· το Σχέδιο είναι τότε η δυναμική ουσία που παρέχει το περιεχόμενο της δεξαμενής της σκέψης από την οποία μπορεί να αντλεί. Αυτή είναι μια δήλωση με μοναδική και ασυνήθιστη σπουδαιότητα. Αργότερα επίσης γίνεται ευαίσθητος σε εντύπωση από τη Σαμπάλλα και η ποιότητα της Θέλησης που εφαρμόζει τον πλανητικό Σκοπό προστίθεται στο περιεχόμενο της διαθέσιμης γνώσης του. Όμως το σημείο που ζητώ εδώ να θίξω είναι το γεγονός της ύπαρξης μιας αυξανόμενης δεξαμενής σκέψης που δημιούργησε ο μαθητής σε ανταπόκριση στις πολλές ποικίλες εντυπώσεις στις οποίες γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος· οι ιδέες, οι έννοιες και οι πνευματικοί σκοποί των οποίων αποκτά επίγνωση, διατυπώνονται σταθερά απ’ αυτόν σε σκέψεις με τις οικειοποιηθείσες σκεπτομορφές τους κι απ’ αυτές μαθαίνει ν’ αντλεί καθώς επιδιώκει να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Βρίσκεται κάτοχος μιας δεξαμενής ή λιμνούλας σκέψης-ουσίας, η οποία είναι αποτέλεσμα της δικής του νοητικής δραστηριότητας, της έμφυτης δεκτικότητάς του και η οποία παρέχει το υλικό της διδασκαλίας και την “πηγή της γνώσης” απ’ όπου μπορεί ν’ αντλεί όταν επιδιώκει να βοηθήσει άλλους ανθρώπους. Το ουσιώδες σημείο που πρέπει να συλληφθεί είναι ότι η ευαισθησία στην εντύπωση είναι μια κανονική και φυσική ανέλιξη που παραλληλίζεται με την πνευματική Α

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

ανάπτυξη. Σας έδωσα ένα κλειδί της όλης διαδικασίας όταν είπα ότι: “Η ευαισθησία στην εντύπωση συνεπάγεται τη δημιουργία μιας μαγνητικής αύρας πάνω στην οποία μπορούν να δράσουν οι ανώτατες εντυπώσεις.” Θα ήθελα να εξετάσετε βαθύτατα αυτά τα λόγια. Καθώς ο μαθητής αρχίζει να καταδεικνύει ψυχική ποιότητα και η δεύτερη θεία όψη αποκτά την κατοχή του κι ελέγχει και χρωματίζει ολόκληρη τη ζωή του, αναπτύσσεται αυτόματα η ανώτερη ευαισθησία· γίνεται μαγνήτης για τις πνευματικές ιδέες και έννοιες· προσελκύει στο πεδίο της συνείδησής του το περίγραμμα κι αργότερα τις λεπτομέρειες του ιεραρχικού Σχεδίου· αποκτά τελικά επίγνωση του πλανητικού Σκοπού· όλες αυτές οι εντυπώσεις δεν είναι πράγματα που πρέπει ν’ αναζητά και να μάθει επίμοχθα να διακριβώνει, να κρατά και ν’ αδράχνει. Πέφτουν στο πεδίο της συνείδησής του επειδή δημιούργησε μια μαγνητική αύρα που τις επικαλείται και τις φέρνει “στο νου του”. Η μαγνητική αυτή αύρα αρχίζει να σχηματίζεται απ’ την πρώτη στιγμή που έρχεται σε επαφή με την ψυχή του· βαθαίνει κι αναπτύσσεται καθώς οι επαφές αυτές αυξάνουν σε συχνότητα και αποβαίνουν με τον καιρό μια συνήθης κατάσταση της συνείδησης· τότε κατά βούληση και κάθε στιγμή βρίσκεται σε επικοινωνία με την ψυχή του, τη δεύτερη θεία όψη. Η αύρα αυτή είναι στην πραγματικότητα η δεξαμενή της σκέψης-ουσίας πάνω στην οποία μπορεί να βασισθεί πνευματικά. Το σημείο εστίασής του είναι στο νοητικό πεδίο. Δεν ελέγχεται πλέον από την αστρική φύση· κατασκευάζει με επιτυχία την ανταχκάρανα πάνω στην οποία μπορούν να ρέουν οι ανώτερες εντυπώσεις· μαθαίνει να μη διασκορπίζει αυτή την εισροή, αλλά να συσσωρεύει μέσα στην αύρα (την οποία περιβλήθηκε) τη γνώση και τη σοφία που αντιλαμβάνεται πως απαιτεί η υπηρεσία του προς τους συνανθρώπους του. Ένας μαθητής είναι ένα μαγνητικό κέντρο φωτός και γνώσης για όσο ακριβώς η μαγνητική αύρα διατηρείται απ’ αυτόν σε κατάσταση δεκτικότητας. Τότε είναι συνεχώς επικλητική της ανώτερης κλίμακας εντυπώσεων· μπορεί να εφελκυσθεί και να τεθεί σε “διανεμητική δραστηριότητα” από εκείνο που είναι κατώτερο και ζητά αρωγή. Συνεπώς ο μαθητής τον κατάλληλο χρόνο γίνεται μια μικροσκοπική ή απειροελάχιστη αντιστοιχία της Ιεραρχίας – επικλητικής όπως είναι προς τη Σαμπάλλα κι εύκολα εφελκυόμενης απ’ την ανθρώπινη αίτηση. Αυτά είναι σημεία που απαιτούν προσεκτική εξέταση. Συνεπάγονται μια πρωταρχική αναγνώριση των σημείων έντασης και την επακόλουθη επέκτασή τους σε μαγνητικές αύρες ή περιοχές, ικανές για επίκληση και εφέλκυση. Αυτές οι περιοχές ευαισθησίας περνούν από τρία στάδια στα οποία δεν έχω πρόθεση να επεκταθώ: 1. Ευαισθησία στην εντύπωση από άλλα ανθρώπινα όντα. Αυτή η ευαισθησία γίνεται χρήσιμη στην υπηρεσία όταν η αναγκαία μαγνητική αύρα έχει δημιουργηθεί και τεθεί υπό επιστημονικό έλεγχο. 2. Ευαισθησία στην ομαδική εντύπωση – τη δίοδο ιδεών από ομάδα σε ομάδα. Ο μαθητής μπορεί ν’ αποβεί ένας δεκτικός πράκτορας μέσα σε κάθε ομάδα που αποτελεί μέρος της και η ικανότητα αυτή υποδεικνύει πρόοδο από μέρους του.

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

3. Ευαισθησία στις ιεραρχικές εντυπώσεις που φτάνουν στο μαθητή δια της ανταχκάρανα και – αργότερα – από την Ιεραρχία σαν σύνολο, όταν έχει επιτύχει μερικές από τις ανώτερες μυήσεις. Αυτή υποδεικνύει ικανότητα να καταγράφει εντύπωση από τη Σαμπάλλα. Θα ήταν χρήσιμο να εξετάσουμε τώρα τρία σημεία που αφορούν την ευαισθησία στην εντύπωση, την κατασκευή της επακόλουθης δεξαμενής σκέψης και την ανταποκριτικότητα στις επακόλουθες επικλητικές εκκλήσεις. Τα τρία αυτά σημεία είναι: 1. Οι Διαδικασίες της Καταγραφής. 2. Οι Διαδικασίες της Αποτύπωσης Ερμηνειών. 3. Οι Διαδικασίες της Επακόλουθης Επικλητικής Ανταπόκρισης. Θα ήθελα ν’ ανακαλέσω στη μνήμη σας τη γνώση ότι η αύρα που ο καθένας σας δημιούργησε γύρω από τον κεντρικό πυρήνα του ενσαρκωμένου εαυτού ή ψυχής σας, είναι ένα κλάσμα της επισκιάζουσας ψυχής που σας έφερε σε εκδήλωση. Αυτή η αύρα συνίσταται (όπως καλά ξέρετε) από τις εκπορεύσεις του αιθερικού σώματος κι αυτό με τη σειρά του ενσωματώνει τρεις τύπους ενέργειας για τις οποίες είσαστε ατομικά υπεύθυνοι. Οι τρεις αυτοί τύποι είναι (όταν προστεθούν στην ενέργεια της πράνα που συνιστά τους αιθερικούς φορείς): 1. Η αύρα της υγείας. Αυτή είναι ουσιαστικά φυσική. 2. Η αστρική αύρα που είναι συνήθως σε μεγάλο βαθμό ο κυρίαρχος παράγοντας, εκτεταμένη και ελέγχουσα. 3. Η νοητική αύρα που είναι στις περισσότερες περιπτώσεις σχετικά μικρή, αλλά αναπτύσσεται γοργά εφόσον ο μαθητής πάρει συνειδητά στα χέρια την ανάπτυξή του, ή εφόσον η πόλωση της προσωπικότητας είναι στο νοητικό πεδίο. Θα έρθει τελικά ο καιρός που η νοητική αύρα θα εξαλείψει (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν τόσο ανεπαρκή όρο) τη συναισθηματική ή αστρική αύρα και τότε η ψυχική ποιότητα της αγάπης θα δημιουργήσει ένα υποκατάστατο, έτσι ώστε η απαιτούμενη ευαισθησία να μην εξαφανισθεί τελείως αλλά να είναι ανώτερης και οξύτερης φύσης. Στην τριπλή αυτή αύρα (ή πιο σωστά τετραπλή, αν υπολογίσετε τον αιθερικό φορέα) κάθε άτομο ζει και κινείται και υπάρχει· αυτή η ζώσα, ζωτική αύρα είναι ο πράκτορας καταγραφής όλων των εντυπώσεων, αντικειμενικών και υποκειμενικών. Αυτό τον “πράκτορα της ευαίσθητης ανταπόκρισης” πρέπει ο ενοικών εαυτός να ελέγξει και να χρησιμοποιήσει προκειμένου να καταγράψει την εντύπωση ή να κατευθύνει την αιθερική ή νοητική εντύπωση προς τα έξω στον κόσμο των ανθρώπων. Η αστρική εντύπωση είναι καθαρά ιδιοτελής και ατομική και μολονότι μπορεί να επηρεάζει το περιβάλλον του ανθρώπου, δεν κατευθύνεται όπως οι άλλες καταγραφόμενες ενέργειες. Η αύρα είναι εκείνη που κατεξοχήν δημιουργεί τα αποτελέσματα που κάποιο πρόσωπο έχει πάνω στους συντρόφους του· δεν είναι πρωτίστως τα λόγια του που προκαλούν αντιδράσεις, ακόμη κι αν υποτίθεται πως ενσωματώνουν τις αντιδράσεις του και τη

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

σκέψη του, αλλά στην πραγματικότητα είναι συνήθως εκφράσεις των συναισθηματικών του επιθυμιών. Όλοι μας συνεπώς μεταφέρουμε γύρω μας έναν υποκειμενικό μηχανισμό που είναι μια αληθινή και τέλεια εικόνα του ιδιάζοντος σημείου μας στην εξέλιξη. Την αύρα παρατηρεί ο Διδάσκαλος κι αυτό είναι ένας παράγοντας κύριας σημασίας στη ζωή του μαθητή. Το φως της ψυχής μέσα στην αύρα και η κατάσταση των διαφόρων όψεων της αύρας υποδεικνύουν κατά πόσο ο μαθητής προσεγγίζει ή όχι την Ατραπό της Μαθητείας. Καθώς οι συναισθηματικές αντιδράσεις ελαττώνονται και καθώς η νοητική συσκευή διασαφηνίζεται, η πρόοδος του ζηλωτή μπορεί να σημειωθεί επακριβώς. Θα ήθελα να διακρίνετε προσεκτικά μεταξύ του αστρικού και νοητικού σώματος κι εκείνου που εκπέμπουν. Τα (λεγόμενα) σώματα έχουν ουσιώδη φύση· η αύρα είναι ουσιαστικά ακτινοβόλος κι εκτείνεται σε κάθε κατεύθυνση από κάθε ουσιώδη φορέα. Είναι ένα σημείο που πρέπει να σημειώσετε πολύ προσεκτικά. Το πρόβλημα του ζηλωτή καθώς “δημιουργεί” τη μαγνητική του αύρα είναι ν’ αποσύρεται ο ίδιος κι έτσι να ελαττώνει την έκταση και τη δύναμη της αστρικής αύρας και να επεκτείνει και ν’ αυξάνει τη δυναμικότητα της νοητικής αύρας. Πρέπει να θυμάστε πως η μεγάλη πλειοψηφία των ζηλωτών είναι σαφώς πολωμένοι στην αστρική φύση κι επομένως το πρόβλημά τους είναι να επιτύχουν μια διαφορετική πόλωση και να εστιασθούν στο νοητικό πεδίο. Αυτό παίρνει καιρό και τεράστια προσπάθεια. Τελικά – όπως αναφέρθηκε παραπάνω – η ακτινοβολία της ψυχής αντικαθιστά τη μέχρι τότε παρούσα συναισθηματική δραστηριότητα του ζηλωτή· η εκπόρευση αυτή είναι στην πραγματικότητα μια ακτινοβολία από τα πέταλα αγάπης του εγωικού λωτού. Τη στιγμή που ο ζηλωτής αρχίζει να εργάζεται συνειδητά με τη δική του ανέλιξη και να εξετάζει και ν’ ασχολείται με την αύρα που είναι εφοδιασμένος, διέρχεται τότε από τρία στάδια κατά την πρόοδό του πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής. Αυτά είναι: 1. Το στάδιο όπου ανακαλύπτει τη δυναμικότητα και την ποιότητα της αστρικής του αύρας. Εξαιτίας του γεγονότος ότι αυτή είναι (στο παρόν δεύτερο ηλιακό σύστημα) η ποιότητα της αγάπης και η παραμόρφωσή της στην αστρική φύση, η ανάπτυξη της συναισθηματικής ευαισθησίας είναι περίεργα και σχεδόν αφύσικα ισχυρή. Είναι ισχυρότερη από το νοητικό σώμα και τη νοητική του διεύθυνση. 2. Το στάδιο όπου ο νοητικός φορέας αυξάνει τη δυναμικότητά του και παράγει τελικά μια νοητική ακτινοβολία που είναι τόσο ισχυρή ώστε κυριαρχεί κι ελέγχει την αστρική αύρα. 3. Το στάδιο όπου η ψυχή εκφράζει την ουσιαστική της φύση της αγάπης κι αρχίζει να διαχύνει την ακτινοβολία της στην αστρική αύρα μέσω του αστρικού σώματος. Τελικά η ευαισθησία της αγάπης αντικαθιστά τη συναισθηματική ευαισθησία κι επιθυμία. Οι ζηλωτές μπορούν να βρεθούν και στα τρία αυτά στάδια ευαισθησίας. Έρχεται κατόπιν μια στιγμή κατά τη δεύτερη μύηση οπότε η ψυχή του μυημένου παρασύρεται σε δραστηριότητα και θεμελιώδης δύναμη (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοιο όρο) κατακλύζει την αστρική φύση, ζωογονώντας και εμπνέοντας το αστρικό σώμα,

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

αλλάζοντας προσωρινά την ποιότητα της αστρικής αύρας και εδραιώνοντας έναν έλεγχο που θα οδηγήσει τελικά στην αντικατάσταση που ανέφερα παραπάνω. Αυτή είναι μια όψη της αλήθειας που υπόκειται του δόγματος της “υποκατάστατης εξιλέωσης” – ενός δόγματος που παραμορφώθηκε τρομερά απ’ τη Χριστιανική θεολογία. Ας ασχοληθούμε τώρα με τις προαναφερθείσες “Διαδικασίες της Καταγραφής, της Αποτύπωσης Ερμηνειών και της Επακόλουθης Επικλητικής Ανταπόκρισης”. Πρέπει να έχετε πάντοτε υπόψη ότι εκφράζω γενικούς κανόνες κι ότι δεν πραγματεύομαι ούτε το ιδεώδες ούτε το ανεπιθύμητο· οι πηγές της εντύπωσης αλλάζουν καθώς ο μαθητής σημειώνει πρόοδο, παρότι πάντοτε η ευρύτερη και μεγαλύτερη πηγή περιλαμβάνει όλες τις μικρότερες πηγές. Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είναι ευαίσθητος στην ιεραρχική εντύπωση στη νοητική του αύρα, δεν τον εμποδίζει να είναι ευαίσθητος στην αστρική του φύση στην επικλητική και συναισθηματική κλήση των ανθρώπινων όντων. Οι δύο μαζί είναι πιο χρήσιμες σε αποτέλεσμα, αν ο μαθητής φροντίζει να συσχετίζονται. Μη το λησμονείς αυτό, αδελφέ μου. Η ικανότητα να ερμηνεύει τις αποτυπωθείσες εντυπώσεις μαθαίνεται επίσης καθώς η νοητική αύρα αναπτύσσεται υπό την επίδραση του “νου που συγκρατείται σταθερά στο φως” της ψυχής· ο μαθητής μαθαίνει ότι κάθε καταγραφείσα αλήθεια επιδέχεται πολλές ερμηνείες κι ότι αυτές ανελίσσονται με αύξουσα διαύγεια καθώς λαμβάνει τη μια μύηση μετά την άλλη και καθώς αναπτύσσει συνειδητή ανταποκριτικότητα. Η ικανότητα να επικαλείται καταδεικνύεται από ζωή σε ζωή και συνεπάγεται την επίκληση συνειδητής ανταπόκρισης από την άνιμα μούντι ή την υποσυνείδητη ψυχή όλων των πραγμάτων, καθώς και από την ανθρώπινη συνείδηση και από τον κόσμο της υπερσυνείδητης επαφής. Η ικανότητα αυτή αναπτύσσεται σταθερά καθώς ο ζηλωτής βαδίζει στην Ατραπό της Μαθητείας· προλογίζεται συχνά στα πρώτα στάδια από πολλή σύγχυση, πολύ αστρικό ψυχισμό και συχνές λανθασμένες ερμηνείες. Όμως είναι περιττή σ’ αυτό το στάδιο η ακατάλληλη στενοχώρια, γιατί ό,τι χρειάζεται είναι η εμπειρία και η εμπειρία αυτή κερδίζεται δια του πειράματος και της έκφρασής του στην καθημερινή ζωή. Σε καμιά περίπτωση η κοινοτοπία της μάθησης μέσω ενός συστήματος δοκιμής και λάθους δεν αποδεικνύεται περισσότερο ορθή απ’ ό,τι στη ζωή και την εμπειρία του υπό αποδοχή μαθητή. Όταν γίνει αποδεγμένος μαθητής, τα λάθη ελαττώνονται αριθμητικά, παρότι οι δοκιμασίες (ή η πειραματική χρήση των πολλών ποικίλων ενεργειών) γίνονται πιο εκτενείς και συνεπώς καλύπτουν μια πολύ ευρύτερη περιοχή δραστηριοτήτων. Οι Διαδικασίες της Καταγραφής θεμελιώνονται πάνω σ’ ό,τι θα μπορούσα να ονομάσω επικλητικές προσεγγίσεις από μια πλατιά περιοχή πιθανών επαφών. Ο μαθητής πρέπει να μάθει να διακρίνει μεταξύ των πολλών αυτών κρούσεων πάνω στην ευαίσθητη αύρα του. Στα αρχικά στάδια η πλειονότητά τους καταγράφεται ασυνείδητα, παρότι η καταγραφή είναι οξεία και ακριβής· ο στόχος ωστόσο είναι η συνειδητή καταγραφή· αυτή πραγματοποιείται με τη συνεχή και σταθερή διατήρηση της στάσης

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

του Παρατηρητή. Αναπτύσσεται με την επίτευξη της απόσπασης – της απόσπασης του Παρατηρητή απ’ όλες τις επιθυμίες και τους πόθους που αφορούν το χωριστό εαυτό. Θα σας είναι λοιπόν φανερό πως η χρήση της λέξης “παρατηρητής” συνεπάγεται την έννοια της δυαδικότητας κι επομένως του χωρισμού. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως το ελατήριο που υποκινεί την παρατήρηση δεν είναι το ενδιαφέρον για τον εαυτό, αλλά η απόφαση να καθαρίσει η αύρα ώστε να μπορεί να καταγράφει μόνο εκείνο που είναι διαφωτιστικό και σχετίζεται με το θείο Σχέδιο, που θα είναι προς όφελος της ανθρωπότητας κι επομένως θα δημιουργήσει ένα νέο υπηρέτη στα Άσραμ της Ιεραρχίας. Οι υποδιαιρέσεις που έγιναν από ορισμένους ψυχολόγους στη συνείδηση του ανθρώπου, σε υποσυνείδητο, συνειδητό ή αυτοσυνείδητο και υπερσυνείδητο, έχουν εδώ πραγματική αξία. Πρέπει όμως να θυμάστε πως ο μαθητής αποβαίνει πρώτα απ’ όλα μια αληθινά συνειδητή μονάδα της ανθρωπότητας κι έτσι αναπτύσσει μια αληθινή αυτοσυνείδηση. Φτάνει σ’ αυτή με τη διάκριση μεταξύ του κατώτερου εαυτού και του ανώτερου εαυτού κι αυτή καθιστά τη μαγνητική του αύρα ευαίσθητη σε μια όψη του εαυτού του, η οποία μέχρι τότε δεν ήταν ελέγχων παράγοντας. Από το επιτευχθέν αυτό σημείο ο μαθητής αρχίζει να καταγράφει εντυπώσεις με αυξανόμενη διαύγεια και ακρίβεια. Συνήθως στα αρχικά στάδια η μόνη επιθυμία του μαθητή είναι να καταγράφει εντυπώσεις από την Ιεραρχία· προτιμά περισσότερο αυτή την ιδέα από την ιδέα της καταγραφής εντυπώσεων από τη δική του ψυχή ή από τους ανθρώπινους παράγοντες που τον περιστοιχίζουν, τους συνανθρώπους του και το περιβάλλον και τις περιστάσεις που δημιουργούν. Ποθεί ό,τι θα μπορούσε να ονομασθεί “κατακόρυφη εντύπωση”. Αυτό το κίνητρο, όντας σε μεγάλο βαθμό εγωκεντρικό, στρέφει το μαθητή ενδοσκοπικά στον εαυτό του και σ’ αυτό το στάδιο πολλοί ζηλωτές γίνονται αιχμάλωτοι, μιλώντας αστρικά, επειδή καταγράφουν στη μαγνητική τους αύρα τις πολλές αστρικά υποκινούμενες σκεπτομορφές εκείνου που πιστεύουν κι ελπίζουν πως υποτίθεται ότι θα μετέδιδε η “κατακόρυφη εντύπωση”. Προσεγγίζουν με ευκολία τα αστρικά αντίγραφα των ανώτερων κόσμων που αντανακλώνται (κι έτσι παραμορφώνονται) στο αστρικό πεδίο· ο κόσμος που αποτυπώνεται εκεί υπόκειται στη γοητεία των εσφαλμένων και ιδιοτελών επιθυμιών και των ευσεβών πόθων των καλοπροαίρετων οπαδών. Πάνω σ’ αυτό δε χρειάζεται να επεκταθώ. Όλοι οι μαθητές – σε κάποιο σημείο της εκγύμνασής τους – πρέπει να διέλθουν απ’ αυτή τη φάση της γοητείας· κάνοντάς το καθαρίζουν και εντείνουν τη μαγνητική αύρα και ταυτόχρονα καθαρίζουν τον περιβάλλοντα αστρικό κόσμο με τον οποίο βρίσκονται σ’ επαφή. Μαθαίνουν επίσης ότι ο πόθος να καταγράψουν εντυπώσεις από την Ιεραρχία πρέπει να δώσει τη θέση του στην απόφαση να θέσουν τη μαγνητική τους αύρα στη διάθεση της ανθρωπότητας· μαθαίνουν τότε να καταγράφουν την ανθρώπινη ανάγκη κι επομένως να κατανοούν πού είναι εφικτή η βοήθεια και μπορούν να υπηρετηθούν οι συνάνθρωποί τους. Μέσω της συνειδητής αυτής καταγραφής των επικλητικών εκκλήσεων από τον κόσμο των οριζόντιων επαφών, η μαγνητική αύρα του μαθητή καθαρίζεται από τις παρεμποδιστικές κι απορροφητικές σκεπτομορφές και από τις

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

εφεσιακές επιθυμίες και λαχτάρες που μέχρι τότε παρεμπόδιζαν την ορθή καταγραφή. Ο μαθητής παύει τότε να τις δημιουργεί κι όσες δημιουργήθηκαν πεθαίνουν ή ατροφούν από έλλειψη προσοχής. Αργότερα, όταν ο υπό αποδοχή μαθητής γίνει αποδεγμένος μαθητής και του επιτραπεί να συμμετάσχει στην ασραμική δραστηριότητα, προσθέτει την ικανότητα να καταγράφει ιεραρχική εντύπωση· αυτή όμως είναι εφικτή μόνο αφού μάθει να καταγράφει την εντύπωση που έρχεται από τη δική του ψυχή (η κατακόρυφη εντύπωση) κι από τον περιβάλλοντα κόσμο των ανθρώπων (η οριζόντια εντύπωση). Όταν λάβει ορισμένες σημαντικές μυήσεις, η μαγνητική του αύρα θα είναι ικανή να καταγράφει εντύπωση από τα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης. Αργότερα πάλι, όταν είναι Διδάσκαλος της Σοφίας και συνεπώς πλήρες μέλος του πέμπτου βασιλείου της φύσης, ο κόσμος της ιεραρχικής ζωής και δραστηριότητας θα είναι ο κόσμος από τον οποίο θα γίνεται οριζόντια εντύπωση πάνω στη μαγνητική του αύρα και η κατακόρυφη εντύπωση θα έρχεται από τα ανώτερα επίπεδα της Πνευματικής Τριάδος κι ακόμη αργότερα από τη Σαμπάλλα. Τότε ο κόσμος της ανθρωπότητας θα είναι γι’ αυτόν ό,τι ήταν τα υπανθρώπινα βασίλεια όταν το τέταρτο βασίλειο, το ανθρώπινο, ήταν το πεδίο της καταγραφόμενης οριζόντιας εντύπωσής του. Έχετε εδώ καθαρά αποκαλυμμένη την αληθινή σημασία του Σταυρού της ανθρωπότητας. Το γεγονός της καταγραφής δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Οι ευαίσθητοι άνθρωποι εντυπώνονται συνεχώς από το ένα ή το άλλο επίπεδο συνείδησης και είναι δεκτικοί σ’ αυτές τις εντυπώσεις ανάλογα με το επίπεδο συνείδησης στο οποίο λειτουργούν κανονικά· τα μέντιουμ, για παράδειγμα, είναι εξαιρετικά επιρρεπή να δέχονται εντυπώσεις από τα αιθερικά ή αστρικά επίπεδα, όπως και η τεράστια πλειονότητα των αστρικών ψυχικών – και το όνομά τους είναι λεγεών. Εντυπώσεις απ’ τα νοητικά επίπεδα (συγκεκριμένες, αφηρημένες ή πιο εξυψωμένης φύσης) εντυπώνονται στις διάνοιες εκείνων που πέτυχαν έναν αληθινό βαθμό εστίασης στο νοητικό πεδίο. Οι επιστήμονες, οι μυστικιστές, οι μαθηματικοί, οι αποκρυφιστές σπουδαστές, οι ζηλωτές και οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι ανθρωπιστές κι όσοι αγαπούν τους συνανθρώπους τους, όλοι αυτοί είναι επιδεκτικοί σε τέτοια εντύπωση και μια από τις εξέχουσες ανάγκες του μαθητή είναι ν’ αναπτύξει επαρκή ευαισθησία στην ασραμική εντύπωση κι επαφή. Τότε μετακινείται από την ομάδα των νοητικών ευαίσθητων, που αναφέρθηκε παραπάνω. Το πρόβλημα που θα πραγματευθώ τώρα είναι πολύ πιο βαθύ κι αφορά την ερμηνεία και τη σαφή και ορθή αποτύπωση της εντύπωσης, που είναι ένα πολύ πιο δύσκολο ζήτημα. Το υποκείμενο που εντυπώνεται πρέπει να γνωρίζει την πηγή της εντύπωσης· πρέπει να μπορεί να τη σχετίζει με κάποιο πεδίο αιτούμενης πληροφορίας, διόρθωσης, οδηγίας, ή ενεργειακής διανομής. Πρέπει να μπορεί να δηλώσει σαφώς πάνω σε ποια όψη του μηχανισμού καταγραφής του (το νου, το αστρικό σώμα, το ενεργειακό σώμα, ή τον εγκέφαλο) έκρουσε η μεταδοθείσα και καταγραφείσα εντύπωση. Μια από τις δυσκολίες, για παράδειγμα, που αντιμετωπίζει ο ανατείνων μαθητής και ο ειλικρινής αποκρυφιστής σπουδαστής, είναι να καταγράφει απευθείας στον εγκέφαλο εντυπώσεις

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

απ’ την Πνευματική Τριάδα (κι αργότερα απ’ την Ενάδα) μέσω της ανταχκάρανα. Η εντύπωση αυτή πρέπει να είναι μια άμεση κάθοδος από τα νοητικά επίπεδα στον εγκέφαλο, αποφεύγοντας κάθε επαφή με το αστρικό σώμα· μόνο εφόσον επιτυγχάνεται η άμεση αυτή κάθοδος, θα είναι η καταγραφείσα εντύπωση απαλλαγμένη από λάθος. Δε θα χρωματίζεται τότε από οποιοδήποτε συναισθηματικό σύμπλεγμα, γιατί το αστρικό επίπεδο συνείδησης είναι ο μεγάλος διαστροφέας της ουσιαστικής αλήθειας. Οι εντυπώσεις απ’ το Άσραμ ή την Πνευματική Τριάδα (που είναι ο μόνος τύπος εντυπώσεων με τις οποίες ασχολούμαι εδώ) περνούν από τρία στάδια: 1. Το στάδιο της νοητικής καταγραφής. Η διαύγεια και η ακρίβεια της καταγραφής αυτής εξαρτάται από την κατάσταση του αγωγού λήψης, της ανταχκάρανα· στην καταγραφή αυτή, αρκετά περίεργα, υπεισέρχεται ένα ορισμένο στοιχείο χρόνου. Δεν είναι χρόνος όπως τον ξέρετε στο φυσικό πεδίο, που δεν είναι παρά η καταγραφή απ’ τον εγκέφαλο των περαστικών “γεγονότων”· είναι η ανώτερη νοητική αντιστοιχία του χρόνου. Σ’ αυτό δεν μπορώ εδώ να υπεισέλθω καθώς το θέμα είναι υπερβολικά δυσνόητο· γιατί ο χρόνος στην περίπτωση αυτή σχετίζεται με την απόσταση, την κάθοδο, την εστίαση και τη δύναμη για αποτύπωση. 2. Το στάδιο της εγκεφαλικής λήψης. Η ακρίβεια αυτής της λήψης εξαρτάται από την ποιότητα των κυττάρων του φυσικού εγκεφάλου, την πόλωση του σκεπτόμενου ανθρώπου στο κεφαλικό κέντρο και την απαλλαγή των εγκεφαλικών κυττάρων από κάθε συναισθηματική εντύπωση. Η δυσκολία εδώ είναι ότι ο λαμβάνων ζηλωτής ή ο εστιασμένος στοχαστής έχει πάντα επίγνωση συναισθηματικά της καθόδου της ανώτερης εντύπωσης και της επακόλουθης διευκρίνισης του θέματος της σκέψης του. Όμως αυτή πρέπει να καταγράφεται από έναν τελείως ήρεμο αστρικό φορέα κι επομένως θα δείτε έναν από τους κύριους αντικειμενικούς σκοπούς του αληθινού διαλογισμού. 3. Το στάδιο της αναγνωρισμένης ερμηνείας. Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη φάση. Η ερμηνεία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: το εκπαιδευτικό υπόβαθρο, το σημείο που επιτεύχθηκε στην εξέλιξη, τη μυστικιστική ή την αποκρυφιστική προσέγγιση του μαθητή στο κέντρο της αλήθειας, την ελευθερία του από τον κατώτερο ψυχισμό, την ουσιαστική του ταπεινότητα (που παίζει κύριο ρόλο στην πρέπουσα κατανόηση) και την αποκέντρωση της προσωπικότητάς του. Στην πραγματικότητα ο χαρακτήρας στην ολότητά του ενέχεται στο σπουδαίο αυτό ζήτημα της ορθής ερμηνείας. Μ’ αυτή την όψη της εντύπωσης πρέπει αναγκαστικά να εμπλακεί το ζήτημα των ΣΥΜΒΟΛΩΝ. Όλες οι εντυπώσεις πρέπει κατ’ ανάγκη να μεταφρασθούν και να ερμηνευθούν με σύμβολα, με λεκτικές μορφές ή με εικονογραφικές απεικονίσεις· αυτές δεν μπορεί να τις αποφύγει ο ζηλωτής· και είναι στις λεκτικές μορφές (οι οποίες έχουν, περιττό να το τονίσω, φύση συμβόλων) που τείνει να παραπλανάται. Είναι τα μέσα δια των οποίων η καταγραφείσα εντύπωση μεταβιβάζεται στην εγκεφαλική συνείδηση, δηλαδή στην επί του φυσικού πεδίου επίγνωση του μαθητή, κάνοντας έτσι εφικτή την από μέρους του χρήσιμη κατανόηση των αφηρημένων ιδεών ή εκείνων των όψεων της

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

Ατραπού που είναι καθήκον του να τις κατανοήσει και να τις διδάξει. Δε χρειάζεται να επεξηγήσω αυτό το θέμα. Ο αληθινός μαθητής έχει πάντα επίγνωση της πιθανότητας του λάθους, της παρεμβολής ψυχιστικών επεμβάσεων και διαστρεβλώσεων· ξέρει καλά ότι η αληθινή κι αποτελεσματική ερμηνεία της μεταδοθείσας εντύπωσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την καθαρότητα του αγωγού λήψης και την ελευθερία της φύσης του απ’ όλες τις όψεις του κατώτερου ψυχισμού – ένα σημείο που συχνά λησμονείται. Ένας πυκνός πέπλος απτών σκεπτομορφών μπορεί επίσης να διαστρεβλώσει την αληθινή ερμηνεία, όπως και η αστρική παρεμβολή· η διδασκαλία πάνω στην Ατραπό και η πνευματική εντύπωση μπορούν να αναμειχθούν με γοητεία από το αστρικό πεδίο ή με χωριστικές και απτές ιδέες που εκπορεύονται από τα νοητικά επίπεδα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί αληθινά να ειπωθεί πως “ο νους είναι ο σφαγέας του πραγματικού”. Υπάρχει βαθιά αποκρυφιστική σημασία στα λόγια “ένας ανοιχτός νους”· είναι τόσο ουσιώδης για την ορθή ερμηνεία όσο και η ελευθερία από τη γοητεία και τις ψυχιστικές εκφράσεις που απαντώνται στο αστρικό πεδίο. Εδώ πάλι μπορείτε να συλλάβετε την αναγκαιότητα μιας πραγματικής ευθυγράμμισης, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας άμεσος αγωγός πάνω στον οποίο η εντύπωση (που κατευθύνεται από κάποια πηγή ανώτερη απ’ την προσωπικότητα) να μπορεί να κατέλθει στον εγκέφαλο. Στην αρχή αυτός ο αγωγός και η ευθυγράμμιση πρέπει να εδραιωθούν μεταξύ εγκεφάλου και ψυχής· αυτή θα εμπλέξει και τις τρεις όψεις της προσωπικότητας – το αιθερικό σώμα, τον αστρικό φορέα και τη νοητική φύση· βασικά αυτή η διαδικασία ευθυγράμμισης πρέπει ν’ αρχίσει και ν’ αναπτυχθεί στη Δοκιμαστική Ατραπό και να φτάσει σε μια σχετικά υψηλή κατάσταση αποτελεσματικότητας στα πρώτα στάδια της Ατραπού της Μαθητείας. Αργότερα, καθώς ο μαθητής δημιουργεί συνειδητά την ανταχκάρανα κι αποβαίνει λειτουργικό μέρος του Άσραμ, μαθαίνει (καθώς ασκεί την ευθυγράμμιση) να παρακάμπτει – αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοια λέξη – δύο όψεις του εαυτού του που μέχρι τότε είχαν κύρια σημασία: τον αστρικό φορέα και το ψυχικό σώμα ή αιτιώδες σώμα. Το αστρικό σώμα παρακάμπτεται έτσι πριν την τέταρτη μύηση και το ψυχικό σώμα πριν την πέμπτη· η όλη διαδικασία της “παράκαμψης” χρειάζεται πολύ καιρό και πρέπει να εφαρμοστεί εντατικά, πρώτα απ’ όλα με την εστίαση στη συναισθηματική φύση δια της συνειδητής διάκρισης και τελικά στην ψυχική φύση υπό την εντύπωση της Πνευματικής Τριάδας η οποία τελικά αντικαθιστά την ψυχή. Όλα αυτά θα χρειαστούν πολλές ενσαρκώσεις. Γιατί η καταγραφή και η ερμηνεία των ανώτερων εντυπώσεων είναι μια βασική αποκρυφιστική επιστήμη και απαιτεί πολλή εκμάθηση και εφαρμογή για να τελειοποιηθεί. Καθώς οι δύο διαδικασίες αναπτύσσονται αργά, το τρίτο στάδιο αυτόματα γίνεται αυξητικά αποτελεσματικό. Η ληφθείσα και ερμηνευθείσα εντύπωση επιφέρει θεμελιώδεις αλλαγές στη ζωή και την κατάσταση συνείδησης του ζηλωτή και πάνω απ’ όλα στον προσανατολισμό του. Γίνεται ένα εφελκυστικό και επικλητικό κέντρο ενέργειας. Αυτό που δέχθηκε διαμέσου του ευθυγραμμισμένου αγωγού του, γίνεται ένας δυναμικός παράγοντας στην επίκληση μιας καινούργιας πλημμύρας ανώτερης

ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ

εντύπωσης· τον καθιστά επίσης εφελκυστικό στο φυσικό πεδίο, έτσι ώστε η μαγνητική αύρα που δημιούργησε να γίνεται όλο και περισσότερο ευαίσθητη στις πνευματικές αυτές εισρέουσες εντυπώσεις κι επίσης όλο και περισσότερο ευαίσθητη σ’ εκείνο που εφελκύει από το φυσικό περιβάλλον που τον περιστοιχίζει κι απ’ την ανθρωπότητα. Αποβαίνει ένας ενεργειακός σταθμός σ’ επικοινωνία με την Ιεραρχία και δέχεται και διανέμει (σε ανταπόκριση προς την εφελκυστική κλήση της ανθρωπότητας και της ανθρώπινης ανάγκης) την ενέργεια που δέχθηκε. Αποβαίνει επίσης ένας “δέκτης φωτός” και πνευματικής φώτισης κι ένας διανομέας φωτός στους σκοτεινούς τόπους του κόσμου και στις ανθρώπινες καρδιές. Είναι συνεπώς ένα επικλητικό και εφελκυστικό κέντρο για τη χρήση της Ιεραρχίας στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ XIV ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

λέξη τηλεπάθεια χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να καλύψει τις πολλές φάσεις της νοητικής επαφής και την ανταλλαγή σκέψης δίχως τη χρήση προφορικού ή γραπτού λόγου ή χειρονομίας. Όμως ό,τι νοείται έτσι απ’ τη σύγχρονη αυτή χρήση δεν καλύπτει τις ανώτερες όψεις της “σχέσης μέσα στον Παγκόσμιο Νου”. Η τρίτη όψη, εκείνη της νοημοσύνης, ενέχεται όταν λαμβάνει χώρα η ερμηνεία της επαφής· η δεύτερη όψη, εκείνη της αγάπης-σοφίας, είναι ο παράγοντας που καθιστά εφικτή την ανώτερη εντύπωση κι αυτό το κάνει ενόσω η όψη αυτή αναπτύσσεται ή είναι σε διαδικασία να έρθει σε λειτουργική δραστηριότητα. Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ανάπτυξης μόνο η άμεση τηλεπάθεια είναι εφικτή κι αυτή είναι δύο ειδών: 1. Συμπαθητική τηλεπάθεια ή άμεση κατανόηση, επίγνωση των γεγονότων, κατανόηση των συμβάντων και ταύτιση με τις αντιδράσεις της προσωπικότητας. Όλα αυτά συνδέονται με την ηλιοπλεγματική δραστηριότητα της προσωπικότητας κι αυτή – όταν η αγαπητική φύση ή η δεύτερη όψη έχει ανελιχθεί ή ανελίσσεται – γίνεται το “σπέρμα ή ο σπόρος” της ενορατικής ικανότητας. Ολόκληρη η διαδικασία είναι συνεπώς αστρικο-βουδδική και περιλαμβάνει σαν πράκτορα τις κατώτερες όψεις του Παγκόσμιου Νου. 2. Νοητική τηλεπάθεια ή αλληλεπίδραση της διαβιβαζόμενης σκέψης. Μολονότι είναι ένα συνεχές φαινόμενο μεταξύ των προχωρημένων διανοητικά ανθρώπων, αναγνωρίζεται ακόμη σπάνια, οι νόμοι και οι τρόποι έκφρασής της είναι προς το παρόν άγνωστοι και οι καλύτερες διάνοιες και οι ερμηνευτές των υποκειμενικών πεδίων τη συγχέουν ακόμη με τις ηλιοπλεγματικές αντιδράσεις. Είναι μια σχετικά νέα κι ανεξερεύνητη επιστήμη, αλλά το εύρος των δραστηριοτήτων της δεν είναι αστρικό κι επομένως δε σχετίζεται με το ηλιοπλεγματικό κέντρο, γιατί η ουσία με την οποία προωθείται αυτή η επιστήμη δεν είναι αστρική ουσία αλλά νοητική ουσία και συνεπώς εμπλέκεται και χρησιμοποιείται ένας άλλος φορέας, εκείνος του νοητικού σώματος. Είναι το “σπέρμα ή ο σπόρος” των ανώτερων επαφών και εντυπώσεων που έρχονται από πεδία ανώτερα του βουδδικού ή ενορατικού πεδίου. Σχετίζεται με την ανώτερη όψη του Παγκόσμιου Νου, τη νοήμονα Θέληση. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις εμπλέκονται η κατώτερη όψη της αγάπης (συναισθηματική και ευαίσθητη αστρική ανταπόκριση) και η αγνή αγάπη της ψυχής.

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

Η αστρική, συμπαθητική ευαισθησία υπόκειται σε λάθη και είναι συχνά εσφαλμένη στις υποθέσεις και τις ερμηνείες της. Η ανώτερη τηλεπάθεια – επίσης μια μορφή ευαισθησίας και η οποία είναι μια θύρα εισόδου ή αντίληψης – αποβαίνει τελικά αλάθητη· στα αρχικά της στάδια (που αφορούν μεθόδους ερμηνείας και συμπερασμάτων) μπορεί συχνά να αποδειχθεί λανθασμένη. Η άμεση νοητική τηλεπάθεια είναι μια από τις ανώτατες εκδηλώσεις της προσωπικότητας· έχει τη φύση γεφυρωτικής ικανότητας, γιατί είναι ένα από τα κύρια βήματα προς την ανώτερη εντύπωση· προϋποθέτει πάντοτε ένα σχετικά υψηλό στάδιο νοητικής ανάπτυξης κι αυτός είναι ένας λόγος που δε θεωρείται ακόμη σαν αξιοσέβαστη, αποδειχθείσα κι αποδείξιμη ικανότητα του ανθρώπινου όντος. Στην περίπτωση αυτή ο νους είναι αληθινά “ο σφαγέας του Πραγματικού” και οι πηγές και οι τρόποι της υποκειμενικής γνώσης παραμένουν ακόμη σε μια σκοτεινή περιοχή της ανθρώπινης συνείδησης. Όμως οι κανονικές διαδικασίες της εξέλιξης θ’ αποδείξουν αδιαφιλονίκητα την ύπαρξη ικανοτήτων που θα καταστήσουν εφικτές και τελικά κανονικές τις ανώτερες πνευματικές και υποκειμενικές εντυπώσεις. Αυτή η “Υπέρτατη Επιστήμη της Επαφής” μπορεί – όπως εξηγήσαμε ήδη – να διαιρεθεί στις ακόλουθες φάσεις που όλες αναπτύσσονται προοδευτικά η μια από την άλλη. Μη λησμονείτε την αναπόφευκτη συνέχεια η οποία είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της εξελικτικής διαδικασίας. 1. Αστρική ευαίσθητη επίγνωση. Αυτή βασίζεται στις αντιδράσεις του ηλιακού πλέγματος και η όλη διαδικασία προωθείται στο αστρικό πεδίο και με αστρική ουσία. Στην ανώτατη μορφή της αποβαίνει ο παράγοντας που αργότερα θα κάνει εφικτή την ενορατική επίγνωση και την ενορατική ευαισθησία· τότε η διαδικασία προωθείται με βουδδική ουσία. Οι ζηλωτές έχουν σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξής τους έντονα αστρικο-βουδδική φύση. Αυτό πρέπει να το θυμάστε. 2. Νοητική τηλεπάθεια. Αυτή συνεπάγεται φυσικά δύο ή πολλές διάνοιες και η διαδικασία προωθείται με ουσία του νοητικού πεδίου. Είναι ο παράγοντας που κάνει εφικτή τη δραστηριότητα που ονομάζουμε “εντύπωση”. Η εντύπωση αυτή έρχεται κυρίως από ορισμένες όψεις του νοητικού πεδίου, όπως είναι: α. Η ψυχή του τηλεπαθητικού ατόμου, που χρησιμοποιεί τα πέταλα γνώσης του εγωικού λωτού – μια υψηλή μορφή νοητικής νοημοσύνης. β. Ο αφηρημένος νους, όπως λέγεται. Αυτή η όψη της νοητικής ουσίας χρησιμοποιείται κυρίως απ’ την Ιεραρχία προκειμένου να προσεγγίσει τις διάνοιες των μαθητών. Μόνο τους λίγους τελευταίους αιώνες η Ιεραρχία μετατόπισε την εστία της ζώσας προσοχής της στο βουδδικό πεδίο και πέρα απ’ το νοητικό πεδίο. Αυτό έγινε εφικτό επειδή οι ζηλωτές του κόσμου είναι πλέον ευαίσθητοι σ’ επαφές που βασίζονται στην αστρικο-βουδδική συνείδηση αλλά διεξάγονται αυστηρά μέσα σε νοητική ουσία. Περιλαμβάνει αναγκαστικά τις τρεις όψεις του νου που βρίσκονται εκεί: το συγκεκριμένο νου, τον Υιό του Νου και την αφηρημένη ευαισθησία ή αντίδραση. Συνεπάγεται (στο φυσικό πεδίο) μια δραστηριότητα της υπόφυσης (όπως

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

μπορείτε εύκολα να δείτε) κι επίσης τη χρήση του κέντρου άζνα. 3. Η απόκρυφη Επιστήμη της Εντύπωσης. Αυτή είναι εφικτή όταν οι δύο άλλες μορφές τηλεπαθητικής επικοινωνίας είναι παρούσες και αναπτύχθηκαν μέχρι ένα ορισμένο σημείο ακρίβειας. Εξαρτάται επίσης από την κατασκευή της ανταχκάρανα κι από το σταθερό προσανατολισμό του ζηλωτή ή μαθητή στην Πνευματική Τριάδα· είναι επίσης εφικτή όταν ο αφηρημένος νους είναι αναπτυγμένος και ευαίσθητος κι όταν μπορεί έτσι να γίνει ο σπόρος ή το σπέρμα της πνευματικής Θέλησης· αυτό συνεπάγεται ανταποκριτικότητα στο θείο σκοπό. Η ανώτερη όψη του αφηρημένου αυτού νου είναι το ατμικό πεδίο. Είναι χρήσιμο ν’ αντιληφθούμε την ουσιώδη φύση των δύο αυτών επιπέδων συνείδησης. Μέσα στην ουσία του ατμικού πεδίου εδραιώνεται η δραστηριότητα που μπορεί να εντυπώσει τον αφηρημένο νου ο οποίος γίνεται τότε η έδρα της συνείδησης του πνευματικού ανθρώπου· ταυτόχρονα παραμένει σε ενεργό κατοχή και χρήση της προσωπικότητάς του και συνεχίζει να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο νου· η αστρική ευαισθησία όμως αρχίζει τότε να πέφτει κάτω απ’ το κατώφλι της συνείδησης κι έτσι σμίγει με τη μεγάλη ομάδα των ενστίκτων και των ενστικτωδών αντιδράσεων τις οποίες κατέχει το ανθρώπινο ον και οι οποίες το εισάγουν στη ζωή και τη ρυθμισμένη επίγνωση όλων όσων υπάρχουν στους τρεις κόσμους, συμπεριλαμβανομένων των τριών υπανθρώπινων βασιλείων της φύσης. Με τα υποσυνείδητα κι ελεγχόμενα αυτά ένστικτα εργάζονται εκείνοι οι Διδάσκαλοι και οι μαθητές που έργο τους είναι να επιβλέπουν την εξέλιξη των μορφών ζωής στα υπανθρώπινα βασίλεια. Οι ανώτερες μορφές νοητικής τηλεπάθειας, που περιλαμβάνουν την ψυχή και τον αφηρημένο νου, αφορούν αποκλειστικά το θείο Σχέδιο – όπως το πραγματώνει η Ιεραρχία στους τρεις κόσμους. Συνεπώς η Επιστήμη της Εντύπωσης αφορά κυρίως το θείο Σκοπό όπως τον πραγματώνει η Σαμπάλλα κι επίσης εκείνες τις ανώτερες όψεις του ιεραρχικού έργου που δεν αφορούν το έργο στους τρεις κόσμους. Είναι ένα σημείο που σας ζητώ να συλλογισθείτε. Σήμερα, λόγω του περίεργου εξελικτικού σταδίου που έφτασε το ανθρώπινο βασίλειο, θεσπίστηκε μια ενδιάμεση όψη των τριών παραπάνω μορφών εντύπωσης· είναι σαν ένα μεσοδιάστημα μεταξύ της πλήρους ανθρώπινης έκφρασης και της πλήρους έκφρασης του βασιλείου των ψυχών. Αυτή την ονομάζουμε: 4. Επιστήμη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Η επιστήμη αυτή μπορεί και χρησιμοποιεί τις μη νοήμονες παρορμήσεις και τους ανώτερους (παρότι ατελείς) πόθους των μαζών των ανθρώπων υπό μια επικλητική μορφή· το κάνει προκειμένου να γεφυρώσει το χάσμα που υφίσταται στη συνείδηση μεταξύ της ζωής του συνηθισμένου ανθρώπου, της ζωής της ολοκληρωμένης προσωπικότητας και της ζωής της ψυχής. Δια της χρήσης της επικλητικής αυτής αίτησης – συχνά άφωνης και χωρίς συνειδητή έκφραση – οι μαθητές του κόσμου μπορούν να εστιασθούν· μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν κι έτσι να παράγουν

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

μια ενέργεια που θα είναι αρκετά ισχυρή για να κάνει μια αληθινή κρούση και μια συγκεκριμένη εντύπωση σε Όντα και Ζωές που βρίσκονται σε επίπεδα ανώτερα από εκείνα των τριών κόσμων. Η κρούση αυτή εφελκύει μια αντίδραση απ’ τα ανώτερα αυτά Όντα κι έπειτα εδραιώνεται μια πνευματική και νοήμων αλληλεπίδραση που είναι μεγάλης αξίας στην υποβοήθηση μιας πρόσθετης διέγερσης και μιας αυξημένης ζωογόνησης της κανονικής και συνήθως αργής εξελικτικής διαδικασίας. Αυτό συμβαίνει σήμερα με οξεία μορφή και δικαιολογεί πολλά που λαμβάνουν χώρα στις ανθρώπινες υποθέσεις αυτή την εποχή. Η εξαπλωνόμενη διέγερση έχει πολύ έντονη φύση. Η επικλητική κραυγή της ανθρωπότητας δεν είναι μόνο η άφωνη έκκληση την οποία κινητοποιούν παντού οι ιεραρχικοί εργάτες, αλλά βρίσκει επίσης έκφραση σ’ όλα τα σχέδια και τα σχήματα, τα διατυπωμένα πλαίσια και τις πολλές ομάδες και οργανώσεις που είναι αφιερωμένες στη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Ορισμένες βασικές έννοιες υπόκεινται σε κάθε φάση της Επιστήμης της Επαφής και χωρίς αυτές δε θα υπήρχε καμιά βάση για οποιαδήποτε προσπάθεια να κατακτηθεί αυτή η επιστήμη. Παρακαλώ να συλλάβετε αυτό το γεγονός. Υπάρχουν τρεις που πρέπει πάντα να τις έχετε κατά νου: 1. Tο μέσον δια του οποίου τα ρεύματα σκέψης ή οι εντυπώσεις (άσχετο από ποια πηγή) πρέπει να περάσουν για να κάνουν μια κρούση στον ανθρώπινο εγκέφαλο, είναι το πλανητικό αιθερικό σώμα. Αυτό είναι θεμελιώδες στα επακόλουθά του. Ο αιθερικός αυτός φορέας καθιστά εφικτές όλες τις σχέσεις, επειδή το ατομικό αιθερικό σώμα είναι ακέραιο μέρος του ζωτικού σώματος του πλανήτη. Το ζωτικό αυτό σώμα είναι επίσης το μέσον όλων των ενστικτωδών αντιδράσεων, όπως εκείνη που εκδηλώνει ένα ζώο όταν υπάρχει κίνδυνος. Όσο πιο στενά συνυφασμένο (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τέτοια λέξη) είναι αυτό το αιθερικό σώμα με τον πυκνό φυσικό φορέα, τόσο σαφέστερη θα είναι η ενστικτώδης αντίδραση – όπως στο παράδειγμα που έδωσα και που βασίζεται σε χιλιάδες τέτοιων αντιδράσεων· τόσο μεγαλύτερη θα είναι επίσης η ευαισθησία και θα υπάρχει μεγαλύτερη τάση για τηλεπαθητική επαφή κι αναγνώριση των ανώτερων εντυπώσεων. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε πως το αιθερικό σώμα ενός μαθητή ή ακόμη ενός προχωρημένου προσώπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να ενεργεί έτσι ώστε να μπορεί ν’ απορρίπτει πολλά που θα μπορούσαν διαφορετικά να προσκρούσουν πάνω του, να περάσουν σ’ αυτό ή να το χρησιμοποιήσουν σαν αγωγό. Η εκγύμναση αυτή είναι αυτόματη· μια απόδειξή της μπορεί επίσης να ιδωθεί στην ικανότητα που διαθέτει ο ανθρώπινος μηχανισμός να αποσυνδέει όλες τις επαφές κι εντυπώσεις που μπορεί να μη χρειάζεται, με τις οποίες είναι τόσο εξοικειωμένος ώστε ούτε καν καταγράφονται, καθώς κι όλα όσα θεωρεί ανεπιθύμητα και ανάξια προσοχής. Ο λόγος που η αληθινά τηλεπαθητική επαφή μεταξύ διανοιών δεν είναι περισσότερο διαδεδομένη, οφείλεται στο γεγονός ότι λίγοι άνθρωποι σκέφτονται με αρκετή διαύγεια ή με την απαιτούμενη ενέργεια· δε δημιουργούν αληθινές, περιεκτικές ή

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

ισχυρές σκεπτομορφές ή – αν το κάνουν – οι σκεπτομορφές αυτές δεν κατευθύνονται ορθά στον προτιθέμενο αντικειμενικό σκοπό. Όταν ο άνθρωπος είναι μαθητής κι εσκεμμένα επιδιώκει να εντυπωθεί απ’ την ψυχή του, απ’ το Διδάσκαλο ή την Πνευματική Τριάδα, το έργο του εντυπωτικού πράκτορα είναι σχετικά απλό· ό,τι χρειάζεται να κάνει ο μαθητής είναι ν’ αναπτύξει ορθή δεκτικότητα συν μια ενορατική νοημοσύνη που θα του επιτρέψει να κάνει ορθές ερμηνείες και να αναγνωρίζει επίσης την πηγή της επικοινωνίας ή της εντύπωσης. Αυτό μας φέρνει στη δεύτερη βασική έννοια: 2. Η ευαισθησία στην εντύπωση συνεπάγεται τη δημιουργία μιας μαγνητικής αύρας πάνω στην οποία μπορούν να δράσουν οι ανώτατες εντυπώσεις. Μ’ αυτό ασχολήθηκα (σε κάποιο βαθμό) στο προηγούμενο τμήμα. Πρέπει να έχετε υπόψη πως η δυναμικότητα της μαγνητικής αύρας που περιβάλλει όλα τα ανθρώπινα όντα απαντάται επί του παρόντος σε τέσσερις περιοχές ουσίας· οι τέσσερις αυτές περιοχές βρίσκονται κοντά σε τέσσερα κύρια κέντρα. Όταν το άτομο είναι σαφώς χαμηλού βαθμού και είναι κατεξοχήν ζωώδες σε φύση, τότε η πλειονότητα των κρουστικών εντυπώσεων θα φτάνει σ’ αυτό αυτόματα μέσω του ιερού κέντρου· τέτοιες κρουστικές εντυπώσεις (όπως καλά μπορείτε να φανταστείτε) θα είναι βαριές κι όμως δυναμικές· θα αναφέρονται σε καθετί που αφορά τη φυσική του ύπαρξη, τις φυσικές του ορέξεις και τη φυσική του άνεση ή ενόχληση. Υπάρχουν ωστόσο σήμερα σχετικά λίγα πρόσωπα σε αναλογία με τον πλανητικό πληθυσμό που χρησιμοποιούν το ιερό κέντρο σαν το κύριο όργανο καταγραφής. Η μαγνητική αύρα (στην περίπτωση αυτή) είναι σχετικά μικρή· όλες οι τάσεις της μικροσκοπικής αυτής αύρας έχουν κατωφερή φύση κι όλες οι εντυπώσεις (που δεν είναι δυνατό να προέρχονται από πηγή ανώτερη απ’ τον ίδιο τον άνθρωπο) εργάζονται κάτω δια της αύρας του ιερού κέντρου. Οι περισσότερες εντυπώσεις έχουν συνεπώς καθαρά ενστικτώδη φύση και συνεπάγονται λίγη ή καθόλου σκέψη· υπάρχει ωστόσο η ένδειξη εκείνου που θα μπορούσαμε να εννοήσουμε σαν έφεση, ακόμη κι αν δεν είναι εκείνο που ένας αληθινός ζηλωτής θα μπορούσε να θεωρήσει σαν έφεση πνευματικής φύσης. Το μέσο, παρότι μη σκεπτόμενο ακόμη, ανθρώπινο ον εργάζεται δια του αστρικού του σώματος κι επειδή είναι πολωμένο εκεί, εργάζεται δια του ηλιοπλεγματικού του κέντρου – αιθερικά και πρωταρχικά. Όλες οι εντυπώσεις βρίσκουν είσοδο στην αύρα μέσω της περιοχής γύρω απ’ αυτό το τμήμα του αιθερικού φορέα. Διαμέσου του κύριου αυτού κέντρου εργάζεται το συνηθισμένο μέντιουμ, λαμβάνοντας εντυπώσεις κι επικοινωνίες από αστρικές οντότητες ή από εμψυχωμένες αστρικές μορφές που απαντώνται στις γοητείες τις οποίες δημιούργησε η ανθρωπότητα. Μην ξεχνάτε όμως πως η αληθινή έφεση είναι ουσιαστικά αστρικό προϊόν ή αντίδραση· όλοι οι ζηλωτές – στα αρχικά στάδια του αργού αναπροσανατολισμού τους – εργάζονται δια του ηλιοπλεγματικού κέντρου κι έτσι μόνο σταδιακά εστιάζουν εκεί τις κατώτερες ενέργειες, πριν τη μετουσίωση και την ανύψωσή

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

τους στο ανώτερο κέντρο, το καρδιακό κέντρο. Υπάρχουν ορισμένοι μαθητές που εργάζονται εσκεμμένα στο αστρικό πεδίο υπό την καθοδήγηση του Διδασκάλου του Άσραμ τους, για να προσεγγίσουν τέτοιους νεόφυτους κι έτσι να τους εντυπώσουν με τη γνώση και τις λεπτοφυείς πληροφορίες που απαιτούνται για την πρόοδό τους. Κανένας Διδάσκαλος δεν εργάζεται μ’ αυτό τον τρόπο και οι Διδάσκαλοι πρέπει συνεπώς να χρησιμοποιήσουν ορισμένους μαθητές Τους γι’ αυτή την υπηρεσία. Τέτοιοι μαθητές κατευθύνουν την επιθυμητή εντύπωση στην ηλιοπλεγματική περιοχή της μαγνητικής αύρας. Η μαγνητική αυτή αύρα έχει κι ένα άλλο σημείο εισόδου στην περιοχή του κέντρου του λαιμού, το οποίο χρησιμοποιεί σαν δέκτη ανώτερων εντυπώσεων. Αυτό το κέντρο ή περιοχή ενέργειας χρησιμοποιείται πολύ και ενεργοποιείται ζωτικά από εκείνους που είναι οι δημιουργικοί εργάτες του κόσμου· έχουν κατ’ ανάγκη επιτύχει άμεση επαφή με την ψυχή και συνεπώς είναι ορθάνοιχτοι σ’ εκείνες τις ενορατικές ιδέες που αποτελούν την πηγή της δημιουργικής τους εργασίας. Ανάλογα με την επιτυχία που έχουν σ’ αυτή τη δημιουργική παραγωγή κι ανάλογα με την ομορφιά του έργου τους, θα είναι και η εντύπωση που έτσι μεταδίδουν στους άλλους ανθρώπους. Αρκετά περίεργα οι νέες και ιδιότυπες μορφές τέχνης που θέλγουν μερικούς ανθρώπους και προσβάλλουν την αίσθηση της ομορφιάς σε άλλους, είναι κυρίως ηλιοπλεγματικές δημιουργίες κι επομένως δεν είναι αληθινά υψηλής τάξης. Σε λίγες απ’ αυτές – πολύ λίγες – εμπλέκεται το κέντρο του λαιμού. Η μαγνητική αύρα γύρω απ’ το κεφάλι είναι εκείνη που είναι αληθινά ευαίσθητη στις ανώτατες εντυπώσεις και είναι το σημείο εισόδου στο κεφαλικό κέντρο. Σ’ αυτό δε χρειάζεται να επεκταθώ· όλα όσα σας δίδαξα σχετίζονται με την αφύπνιση του ύψιστου αυτού κέντρου, πριν ο ζηλωτής γίνει μέλος της Βασιλείας του Θεού. Το κέντρο άζνα δεν εμπλέκεται και θα παραμείνει για αρκετούς ακόμη αιώνες ο πράκτορας της κατευθυνόμενης εντύπωσης κι όχι το αντικείμενο τέτοιων εντυπώσεων. Η επόμενη σκέψη-κλειδί που έχει σημασία βρίσκεται στα λόγια: 3. “Το Σχέδιο είναι η δυναμική ουσία που παρέχει το περιεχόμενο της δεξαμενής από το οποίο μπορεί ν’ αντλήσει ο εντυπωτικός πράκτορας και στο οποίο πρέπει να γίνει ευαίσθητος ο δέκτης της εντύπωσης.” Η πρόταση αυτή απαιτεί μάλλον μια εντελώς σοβαρή αναπροσαρμογή της σκέψης των περισσότερων σπουδαστών. Η έννοια του Σχεδίου σαν Ουσίας θα είναι ασφαλώς νέα γι’ αυτούς και ίσως νέα και για σας. Είναι ωστόσο μια έννοια που πρέπει να προσπαθήσουν να συλλάβουν. Ας τη διατυπώσω κάπως διαφορετικά: Το Σχέδιο συνιστά ή απαρτίζεται από την ουσία με την οποία τα Μέλη της Ιεραρχίας εργάζονται σταθερά. Ας πάρουμε τη σημαντική αυτή έννοια κι ας τη χωρίσουμε στα συστατικά της μέρη χάρη σαφήνειας. Δίνω ιδιαίτερη έμφαση σ’ αυτά τα λόγια γιατί αυτή η έννοια έχει μια σημασία που σχεδόν υπερβαίνει την ανθρώπινη αντίληψη και γιατί η κατανόησή της μπορεί ν’ αναθεωρήσει και ν’ αναζωογονήσει την όλη προσέγγισή σας στο Σχέδιο

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

κι επομένως να σας επιτρέψει να εργασθείτε μ’ έναν ανανεωμένο και μ’ έναν εντελώς καινούργιο τρόπο: 1. Το Σχέδιο ΕΙΝΑΙ ουσία. Είναι ουσιαστικά ουσιώδης ενέργεια. Και η ενέργεια είναι ουσία και τίποτε άλλο. 2. Η ουσία (που είναι το Σχέδιο) είναι δυναμική σε φύση και είναι συνεπώς διαποτισμένη απ’ την ενέργεια της ΘΕΛΗΣΗΣ. 3. Το Σχέδιο συνιστά μια δεξαμενή ενεργοποιημένης ουσίας που διατηρείται σε διάλυση από τη ΘΕΛΗΣΗ του Σανάτ Κουμάρα κι ενσωματώνει τον αψηλάφητο σκοπό Του (αψηλάφητο για μας αλλά όχι αψηλάφητο γι’ Αυτόν). 4. Απ’ την πλανητική αυτή Ουσία πρέπει ν’ αντλήσουν οι “εντυπωτικοί πράκτορες” – οι Νιρμανακάγια, τα Μέλη της Ιεραρχίας και οι εργαζόμενοι μαθητές του κόσμου συν όλοι οι πνευματικά ευαίσθητοι ενός ορισμένου βαθμού. 5. Οι δέκτες της επιθυμητής εντύπωσης πρέπει να γίνουν ευαίσθητοι στην ουσιώδη αυτή ενέργεια. Η όλη αυτή πρόταση μπορεί ν’ αναχθεί προς τα πίσω στον πρωτουργό Στοχαστή που έφερε σε ύπαρξη τον εκδηλωμένο μας κόσμο και που διαδοχικά και υπό το Νόμο της Εξέλιξης οδηγεί σε καρποφορία τον αντικειμενικό σκοπό της σκέψης Του. Με μεγαλύτερη και πλατύτερη έννοια είναι το άθροισμα του ωκεανού των ενεργειών μέσα στον οποίο “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. Είναι το επταπλό σώμα του πλανητικού Λόγου. Όμως δεν εξετάζουμε εδώ το μεγαλύτερο Όλο, αλλά ασχολούμαστε με μια ειδική κι εστιασμένη περιοχή της πλανητικής συνείδησης. Αυτή βρίσκεται στο μέσο μεταξύ του ύψιστου πεδίου όπου απαντάται η Αίθουσα Συμβουλίου του Μεγάλου Κυρίου και των τριών πεδίων που απαρτίζουν την ενεργό κονίστρα του ιεραρχικού έργου – τα τρία επίπεδα συνείδησης της Πνευματικής Τριάδας. Αυτή η “εστιασμένη περιοχή” καταστάλαξε από τους Πράκτορες της θείας Θέλησης· γνωρίζουν τον έσχατο σκοπό του Σανάτ Κουμάρα και τον διατηρούν σταθερά εν όψει, κάνοντάς τον διαθέσιμο σ’ εκείνους τους Διδασκάλους της Σοφίας, οι Οποίοι μπορούν να δρουν σαν “εντυπωτικοί Πράκτορες της Θέλησης του Σανάτ Κουμάρα”. Αυτοί είναι ο Μανού, ο Χριστός και ο Μαχατσόχαν, ο Κύριος του Πολιτισμού. Θα μπορούσε εδώ να λεχθεί ότι οι τρεις Βούδδες Δράσης είναι οι κύριοι εντυπωτικοί Πράκτορες κι ότι οι τρεις Μεγάλοι Κύριοι είναι οι “εντυπωνόμενοι Δέκτες” σ’ ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο· αυτό είναι το ατμικό επίπεδο επίγνωσης, που είναι η περιοχή η οποία ενεργοποιείται από τη θεία Θέληση. Όταν πραγματευόμουν το πέμπτο Σημείο Αποκάλυψης, • είπα ότι αφορούσε την ανώτατη όψη της Θέλησης – εκείνη που επιφέρει την ύψιστη σύνθεση, την τελική σύνθεση. Ο πλανητικός Σκοπός είναι η τελική σύνθεση της αρχικής σκέψης του πλανητικού Λόγου και στη σκέψη αυτή δίνουμε πάντα το άνευ νοήματος όνομα της “ΔΟΞΑΣ”· εκπροσωπεί όλα όσα μπορούμε να νοήσουμε για το θείο σκοπό· είναι για μας μια “αστραποβολή δόξας”. Ο ανθρώπινος νους είναι στο στάδιο αυτό (σε χρόνο και 

Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. ΙΙ, Μέρος 3.

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

χώρο) ανίκανος να καταγράψει οποιαδήποτε όψη του Σκοπού· ό,τι μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεργασθούμε με τις προσπάθειες της Ιεραρχίας να ενεργοποιήσει εκείνα τα πράγματα και τα συμβάντα που θα καταστήσουν τελικά εφικτή την εκδήλωση του Σκοπού. Ο σκοπός αυτός θ’ αποτελέσει την ύστατη αποκάλυψη για την τελική φυλετική ρίζα των ανθρώπων· βρίσκεται συνεπώς πολύ μακριά μπροστά από το τωρινό μας σημείο εξέλιξης. Θα κάνω εδώ μια δήλωση που μάλλον δε θα μεταδώσει τίποτε στη νοημοσύνη του μέσου μαθητή, αλλά μπορεί ν’ αποτελέσει μια καρποφόρο σπερματική σκέψη για το μυημένο που μπορεί να διαβάζει αυτά τα λόγια: Ο Σκοπός του Σανάτ Κουμάρα δημιουργείται επί του παρόντος απ’ τη σύνθεση που αποκαλύπτει η φύση των τελικών επτά Ατραπών. Προσαρμόζεται σε χρόνο και χώρο για την ανθρώπινη νοημοσύνη απ’ το παρουσιαζόμενο Σχέδιο και – στη δόξα της αποκορύφωσης – το συμπληρωμένο Σχέδιο θα αποκαλύψει το Σκοπό και στα επτά πεδία της εξέλιξης. Τότε η εξέλιξη, όπως διαμορφώνεται κι επιβάλλεται απ’ την Ιεραρχία, θα τερματισθεί και μια μεγαλύτερη δυναμική επέκταση θα πάρει τη θέση της. Θα σημειώσατε ότι σ’ όλες τις γραμμές της διδασκαλίας έρχεται μια τελική συγχώνευση κι ανάμειξη κι ότι σ’ ένα ορισμένο σημείο ανάπτυξης της συνείδησης οι πολλές γραμμές της πνευματικής προσέγγισης γίνονται οι λίγες γραμμές της συνειδητής πνευματικής επίγνωσης. Το ίδιο συμβαίνει αναφορικά με τις λεπτομέρειες της εξελικτικής διαδικασίας, με τη διαμόρφωση του ιεραρχικού Σχεδίου και με την αναγνώριση του Σκοπού. Μιλώντας πρακτικά (κι αυτό έχει πάντα μείζονα σημασία), μπορεί να ειπωθεί ότι η εξέλιξη ελέγχει τη μορφή του Σκοπού· το Σχέδιο αφορά την ιεραρχική αναγνώριση του Σκοπού, ενώ ο Σκοπός είναι η συνθετική Σκέψη που χύνεται στην υπερκόσμια συνείδηση του Κυρίου του Κόσμου κατά μήκος των επτά Ατραπών για τις οποίες οι Διδάσκαλοι αποκτούν επίγνωση σε μια ορισμένη πολύ υψηλή μύηση. Οι επτά μεγάλες ενέργειες εισρέουν στον εκδηλωμένο κόσμο μας πάνω στις γραμμές των επτά Ατραπών· δεν είναι οι άμεσες ενέργειες των επτά Ακτίνων, επειδή αυτές αφορούν τη συνείδηση μ’ έναν πολύ ειδικό τρόπο· είναι οι ουσιώδεις ενέργειες της υλικής έκφρασης και η προέλευσή τους αφορά ένα μεγάλο μυστήριο. Οι δύο αυτές γραμμές ενέργειας – η υλική ενέργεια και η ενέργεια της συνείδησης – όταν συνενωθούν από το θείο σκοπό, συνιστούν τον ουσιαστικό δυαδισμό της εκδηλωμένης ζωής μας. Ό,τι είμαστε ικανοί ν’ αναγνωρίσουμε απ’ αυτό το Σκοπό είναι το ιεραρχικό Σχέδιο κι αυτό μόνο μαθητές και προχωρημένοι ζηλωτές μπορούν να κρίνουν και ν’ αναγνωρίσουν. Το Σχέδιο αυτό βασίζεται στη γνώση της θείας καθοδήγησης στο Παρελθόν, στην αναγνώριση της προόδου απ’ αυτό το Παρελθόν στο Παρόν συν την προσπάθεια να γίνουμε ευαίσθητοι στην ορθή ανάδυση αυτού του Σχεδίου (που ενσωματώνει πάντοτε μια όψη του Σκοπού) στο άμεσο Μέλλον. Ο Σκοπός σχετίζεται με το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον· οι Πράκτορες του Σχεδίου εντυπώνονται από τη Σαμπάλλα μέσω των Νιρμανακάγια· η διαδικασία επαναλαμβάνεται κατόπιν και

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΥ

η προχωρημένη ανθρωπότητα γίνεται ο δέκτης, ο ευαίσθητος δέκτης, του Σχεδίου όπως διαβιβάζεται σ’ αυτή από τους εντυπωτικούς Πράκτορες, τους Διδασκάλους που εργάζονται μέσω του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου. Ο όμιλος αυτός είναι η κατώτερη αντιστοιχία των Νιρμανακάγια, των δεκτών εντύπωσης από τη Σαμπάλλα. Βλέπετε λοιπόν την ομορφιά και τη σύνθεση, την αλληλεξάρτηση και τη συνεργατική αλληλεπίδραση που εκδηλώνεται σ’ ολόκληρη την αλυσίδα της Ιεραρχίας απ’ τον ανώτατο Πράκτορα ως τον κατώτατο δέκτη της θείας εντύπωσης. Το κλειδί σ’ όλα αυτά είναι η ενέργεια. Η ενέργεια είναι ουσία και η ουσία αυτή χαρακτηρίζεται από θεία δυναμική ΘΕΛΗΣΗ. Είναι πολλά που πρέπει να μαθευτούν για τη Θέληση. Η Θέληση σαν δυναμική ενέργεια δεν έχει ακόμη κατανοηθεί με την αληθινή της έννοια απ’ τα ανθρώπινα όντα. Το ανθρώπινο γένος αναγνωρίζει συνήθως τη θέληση σαν σταθερή απόφαση· είναι στην πραγματικότητα η ατομική τους προσπάθεια να εντυπώσουν την ουσία (προσωπική ή του περιβάλλοντος) με τη δική τους αυτοβουλία ή με την καλοπροαίρετη προσπάθειά τους να συμμορφωθούν μ’ αυτό που πιστεύουν πως είναι η θέληση του Θεού, μιλώντας συμβολικά. Αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτε ακόμη για τη διαδικασία της εργασίας με τη δυναμική ενεργοποιημένη ουσία, γιατί βασικά τους εντυπώνει και τους χρησιμοποιεί καθώς αποκτούν επίγνωση του Σχεδίου κι έτσι περιέρχονται υπό την επίδραση της Πνευματικής Τριάδας. Χρησιμοποιούνται και δε χρησιμοποιούν αυτό που είναι διαθέσιμο για την προώθηση του Σχεδίου – τη δυναμική ενέργεια της θείας Θέλησης. Η δυναμική αυτή Θέληση δεν μπορεί να καταστεί διαθέσιμη ούτε μπορούν οι μαθητές να εργασθούν αληθινά με το Σχέδιο ωσότου η ανταχκάρανα να έχει ως ένα βαθμό κατασκευασθεί επαρκώς, παρότι μπορεί να μην είναι ακόμη τέλεια. Είναι συνεπώς χρήσιμο για το ζηλωτή και το μαθητή να γνωρίζει τη φύση των Πρακτόρων που μπορούν να εντοπίσουν τη μαγνητική του αύρα και να εντυπώσουν πάνω της την κατανόησή Τους για το Σχέδιο· οι Πράκτορες αυτοί μπορεί να είναι αποδεγμένοι μαθητές ή μυημένοι και Διδάσκαλοι· τότε ο ζηλωτής ή ο μαθητής πρέπει να βρει εκείνους στους οποίους μπορεί προσωπικά να δράσει σαν εντυπωτικός πράκτορας. Πρέπει συνεπώς να μελετήσει τον εαυτό του σαν δέκτη κι επίσης σαν πράκτορα, σαν ανταποκριτικό παράγοντα κι επίσης σαν πηγαίο και εντυπωτικό παράγοντα. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί σαν η επιστημονική προσέγγιση στην πνευματική ζωή κι έχει αξία επειδή η αναγκαιότητα της υπηρεσίας υπονοείται στην αναγκαιότητα για δεκτικότητα· καθετί λοιπόν σχετίζεται με την Επίκληση και την Εφέλκυση. Στο επόμενο βασικό μας θέμα, τη φύση του αιθερικού σώματος, θα βρούμε ξανά τις ανώτερες σχέσεις και την αλληλεξάρτηση πολλών συναφών παραγόντων. Η αλληλεξάρτηση αυτή προβάλλει έντονα όσο υψηλότερα προχωρεί κανείς στο σχήμα των αντιστοιχιών. Τελικά προσεγγίζεται ένα σημείο συγχώνευσης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ XV ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ζήτημα του αιθερικού σώματος όλων των μορφών και του αιθερικού σώματος του πλανητικού Λόγου έχει αναγκαστικά κύρια σημασία σε κάθε εξέταση της Υπέρτατης Επιστήμης της Επαφής. Αυτή την έννοια της ευαίσθητης επαφής επιδιώκω να τονίσω καθώς μελετούμε τα τρία σημεία ή τις τρεις βασικές έννοιες που περιγράψαμε στο προηγούμενο τμήμα. Όλοι οι όροι, όπως πεδία, ομάδες, δημιουργικές Ιεραρχίες και κέντρα, είναι απλώς λεκτικοί τρόποι που υπονοούν σχέση, αλληλεπίδραση κι αμοιβαία εντύπωση μεταξύ των όντων ή ζωών που απαρτίζουν το άθροισμα του εκδηλωμένου μας σύμπαντος· είναι ωστόσο σημεία που μας οδηγούν σε μια πλανητική σύνθεση ή μια πλανητική ακεραιότητα με φύση την οποία ως τώρα ούτε καν οραματίσθηκε ο άνθρωπος. Το ζήτημα είναι αναγκαστικά τεράστιας δυσκολίας, γιατί όλα τα ανθρώπινα όντα σκέφτονται με όρους των δικών τους επαφών και σχέσεων που είναι αυστηρά περιορισμένες και δεν εκφράζονται με όρους της Μίας Ζωής που ρέει μέσω όλων των μορφών κι όλων των βασιλείων ή μέσω όλων των ποικίλων πλανητικών εξελίξεων (για τις οποίες δεν ξέρετε τίποτε) κι έτσι δημιουργεί σε χρόνο και χώρο μια ζώσα νοήμονα πλανητική Οντότητα συστημικής ωριμότητας, που χαρακτηρίζεται από τεράστιες ελκτικές και ολοκληρώνουσες ενέργειες, που υποκινείται από έναν υπέρτατο Σκοπό – ένα Σκοπό που είναι μέρος του απέραντου σκοπού του ηλιακού Λόγου που εργάζεται δια των πλανητικών Λόγων και συνεπώς ευθύνεται για την ευημερία και την προοδευτική εξέλιξη όλων των ζωών και των ομάδων ζωών μέσα στο πλαίσιο και την ουσιαστική δομή του πλανήτη μας. Η σχέση που εφελκύεται είναι, όπως μπορείτε καλά να φαντασθείτε, ενδοπλανητική κι εξωπλανητική· οι όροι αυτοί σημαίνουν λίγα για το μέσο μαθητή που πρέπει να περιμένει μέχρι η μυητική διαδικασία να τον φέρει σε θέση όπου θα μπορεί ειλικρινά να εκτιμήσει την κατάσταση. Για τα κατοπινά στάδια δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτε· μόνο στην Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα αναγνωρίζονται οι εξωπλανητικές αυτές επαφές και σχέσεις. Ωστόσο ένα βασικό γεγονός πρέπει να συλληφθεί κι αυτό είναι πως το μέσον της σχέσης και της επαφής είναι η ΟΥΣΙΑ· και το αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων που επιτελούνται δι’ αυτού του μέσου, είναι η βαθμιαία ανάπτυξη και η προοδευτική ανέλιξη των τριών θείων Όψεων που αναγνωρίζουν όλοι οι εσωτεριστές και άλλων που θα αποκαλύψουν οι ερχόμενες χιλιετίες. Επομένως ο συμβάλλων παράγοντας εντός κι επί του πλανήτη μας είναι ό,τι θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε σαν τα τρία κύρια κέντρα του πλανητικού Λόγου: Ο

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

1. Το Κέντρο της Κεφαλής, ο δυναμικός Πράκτορας του εξωπλανητικού Σκοπού, η έκφραση της θείας πλανητικής Θέλησης όπως εστιάζεται στη Σαμπάλλα. Είναι η ενέργεια της Σύνθεσης, η πηγή όλης της πλανητικής ζωής· υποδηλώνει ουσιώδη Ύπαρξη. 2. Το Κέντρο της Καρδιάς, ο Πράκτορας του Σχεδίου της εξέλιξης. Είναι η έκφραση της θείας Αγάπης ή της καθαρής Λογικής, η Ιεραρχία. Είναι ουσιαστικά η ενέργεια της Έλξης, το βασίλειο των ψυχών. 3. Το Κέντρο του Λαιμού, ο Πράκτορας και των τριών Όψεων σε σχέση με τα τρία υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης, η έκφραση επίσης της θείας Νοημοσύνης, η Ανθρωπότητα. Είναι η ενέργεια του ενεργού Νου και κάνει την ανθρωπότητα μακρόκοσμο του μικρόκοσμου, των τριών υπανθρώπινων βασιλείων. Η Ανθρωπότητα είναι γι’ αυτά τα βασίλεια ό,τι και η Ιεραρχία για το τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο. Αυτά είναι τα στοιχεία της αποκρυφιστικής επιστήμης και – για μαθητές όπως εσείς – δεν περιέχουν τίποτε καινούργιο. Ωστόσο χρειάζεται να ιδωθούν στην τριπλή τους σχέση, αν πρόκειται να συλληφθεί καθαρότερα απ’ ό,τι τώρα ο τρόπος εργασίας της Μίας Ζωής. Ο σκοπός του όλου εξελικτικού σχήματος είναι να φέρει τα τρία αυτά Κέντρα σε τέτοια στενή σχέση, ώστε η σύνθεση του θείου Σκοπού να μπορεί να πραγματωθεί αρμονικά σε κάθε δυνατό (σημειώστε αυτή τη φράση) επίπεδο συνείδησης. Αν συμβεί αυτό, τότε η βασική Σκέψη, η θεμελιώδης Πρόταση του πλανητικού Λόγου μπορεί τελικά να φανερωθεί στον άνθρωπο. Θα σας υπενθυμίσω την αποκρυφιστική δήλωση πως κάθε ζωντανό ον ή εκδηλωμένη ζωή – απ’ τον πλανητικό Λόγο μέχρι το μικροσκοπικότατο άτομο – ήταν, είναι, ή θα είναι άνθρωπος. Αυτό αναφέρεται στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον κάθε εκδηλωμένης ζωής. Συνεπώς το γεγονός της ανθρωπότητας κι εκείνου που εκπροσωπεί η ανθρωπότητα είναι πιθανώς η πρωταρχική και κύρια όψη του θείου σκοπού. Σταματήστε και σκεφθείτε αυτή τη δήλωση. Είναι συνεπώς το πρώτο σαφές γεγονός που δείχνει το μέτρο και το μέγεθος ενός ανθρώπινου όντος· και μέχρι να μας αποκαλυφθούν διαδοχικά δύο άλλα γεγονότα, δε θα είναι δυνατό να εκτιμήσουμε σωστά τις πλατύτερες όψεις του σκοπού του Σανάτ Κουμάρα. Οτιδήποτε υπανθρώπινο κινείται αργά προς μια οριστική ανθρώπινη εμπειρία· διέρχεται επίσης από τη φάση της ανθρώπινης προσπάθειας και της επακόλουθης εμπειρίας, ή αλλιώς κινείται έξω απ’ αυτή τη φάση του περιορισμού και – δια της μύησης – σχηματοποιεί την ανθρώπινη φύση σε κατάσταση θειότητας (για να χρησιμοποιήσω μια τελείως ανεπαρκή φράση). Επομένως ο βασικός τόνος του Κυρίου του Κόσμου είναι η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, γιατί είναι η βάση, ο στόχος και η ουσιαστική εσώτερη δομή κάθε ύπαρξης. Η ανθρωπότητα καθαυτή είναι το κλειδί κάθε εξελικτικής διαδικασίας και κάθε ορθής κατανόησης του θείου Σχεδίου που εκφράζει σε χρόνο και χώρο το θείο Σκοπό. Γιατί ΑΥΤΟΣ διάλεξε να είναι έτσι, δεν το ξέρουμε· αλλά είναι ένα σημείο που πρέπει να δεχθούμε και να θυμόμαστε σε κάθε μελέτη της Επιστήμης της Εντύπωσης, επειδή είναι ο παράγοντας που καθιστά εφικτή τη σχέση και την επαφή και είναι επίσης η πηγή κάθε κατανόησης.

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα, αδελφοί μου, για να τα εκφράσω και να επεκταθώ σ’ αυτά και μόνο η διεισδυτική ενόραση μπορεί να κάνει τα ζητήματα αυτά διαυγέστερα στη διψασμένη και δραστήρια νοημοσύνη σας. Θα σημειώσετε λοιπόν πως παρότι ονομάζουμε ένα από τα κύρια κέντρα ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ωστόσο – σε τελευταία ανάλυση – όλα τα κέντρα απαρτίζονται από ζωές που προχωρούν στο ανθρώπινο στάδιο, από εκείνες τις μονάδες ζωής που είναι στο ανθρώπινο στάδιο κι από εκείνες που άφησαν αυτό το στάδιο πολύ πίσω, αλλά είναι προικισμένες με όλες τις ικανότητες κι όλες τις γνώσεις που επεξεργάσθηκαν στην ανθρώπινη έκφραση σε προηγούμενες πλανητικές διατάξεις ή ηλιακά συστήματα, ή στη δική μας συγκεκριμένη και χαρακτηριστική πλανητική ζωή. Εξαιτίας αυτής της ομοιόμορφης εμπειρίας η τέχνη της επαφής και η επιστήμη της εντύπωσης είναι τελείως εφικτές και κανονικά αποτελεσματικές. Οι μεγάλες και παντοδύναμες Ζωές στη Σαμπάλλα μπορούν να εντυπώσουν τις παντογνώστριες Ζωές και τις μικρότερες ζωές στην Ιεραρχία, επειδή συμμερίζονται μια κοινή ανθρωπότητα· οι ιεραρχικοί Εργάτες ή οι Διδάσκαλοι και οι Μυημένοι μπορούν κατά συνέπεια να εντυπώσουν την ανθρωπότητα λόγω της συμμεριζόμενης εμπειρίας και κατανόησης· κατόπιν οι ζωές που απαρτίζουν την ανθρώπινη οικογένεια παρουσιάζουν το στόχο στα υπανθρώπινα βασίλεια και μπορούν και τα εντυπώνουν λόγω των βασικών ενστικτωδών τάσεων που εκφράζονται στην ανθρώπινη ομάδα αλλά είναι οι λανθάνουσες ενστικτώδεις τάσεις και το δυνητικό ενεργητικό στις τρεις υπανθρώπινες ομάδες. Η διδασκαλία αυτή υπονοείτο πάντοτε στις εσωτερικές δοξασίες αλλά δεν είχε τονισθεί επαρκώς, εξαιτίας του σημείου εξέλιξης του ανθρώπινου γένους. Σήμερα το ανθρώπινο γένος έχει κάνει τέτοια πρόοδο ώστε τα σημεία αυτά μπορούν να τονιστούν αποτελεσματικά. Θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας στο γεγονός ότι αυτός ήταν ο βασικός τόνος της ιστορίας του Ευαγγελίου: η ανθρώπινη-θεία φύση του Χριστού, η οποία Τον συσχέτιζε με τον Πατέρα μέσω της ουσιαστικής Του θειότητας κι επίσης με τον άνθρωπο μέσω της ουσιαστικής του ανθρωπότητας. Η Χριστιανική Εκκλησία έδωσε μια λανθασμένη κλίση στη διδασκαλία, εμφανίζοντας τον Χριστό σαν μοναδικό, παρότι η ανώτερη κριτική (που θεωρήθηκε τόσο σκανδαλιστική πριν πενήντα χρόνια) έκανε πολλά για να διορθώσει την ψευδή αυτή εντύπωση. Το εξέχον χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας είναι η νοήμων ευαισθησία στην εντύπωση. Συλλογισθείτε σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κι εμφατική δήλωση. Το έργο της επιστήμης είναι τελικά η ανάπτυξη απλώς της γνώσης της ουσίας και της μορφής· η γνώση αυτή θα καταστήσει εφικτό για την ανθρωπότητα να δράσει τελικά σαν ο κύριος εντυπωτικός πράκτορας σε σχέση με τα τρία υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης· αυτή είναι η πρώτιστη ευθύνη της ανθρωπότητας. Αυτό το έργο της σχέσης είναι πρακτικά το έργο ανάπτυξης ή ο τρόπος ανέλιξης της ανθρώπινης ευαισθησίας. Αναφέρομαι εδώ στην ευαισθησία σε εντύπωση από ή δια της Ιεραρχίας. Το έργο που γίνεται μέσω των διαδικασιών της μύησης προορίζεται να καταστήσει τους μαθητές και μυημένους κατάλληλους να δέχονται εντύπωση από τη Σαμπάλλα· ο

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

100

μυημένος είναι ουσιαστικά ένα μείγμα επιστημονικής και θρησκευτικής εκγύμνασης· έχει αναπροσανατολιστεί σε ορισμένες φάσεις της θείας ύπαρξης που δεν έχουν ακόμη αναγνωρισθεί από το μέσο ανθρώπινο ον. Προσπαθώ να σας καταστήσω σαφή τη βασική σύνθεση που υπόκειται όλης της εκδηλωμένης ζωής στον πλανήτη μας κι επίσης τη στενή αλληλεπίδραση ή σχέση που πάντα υφίσταται κι εκφράζεται δια της υπέρτατης επιστήμης της επαφής ή εντύπωσης. Τα τρία μεγάλα Κέντρα βρίσκονται σε στενή σχέση κάθε στιγμή, ακόμη κι αν αυτό δεν αναγνωρίζεται ακόμη απ’ το νοήμονα μαθητή· μια αδιάκοπη σειρά εντυπώσεων είναι πάντα παρούσα, σχετίζοντας το ένα κέντρο με το άλλο κι επιφέροντας μια εξελικτική ενότητα σκοπού κι αναπτύσσοντας (με εξαιρετική ταχύτητα αυτή την εποχή) μια δευτερεύουσα επιστήμη, εκείνη της Επίκλησης και Εφέλκυσης. Η επιστήμη αυτή είναι στην πραγματικότητα η επιστήμη της εντύπωσης στη δράση κι όχι απλώς στη θεωρία. Η πρώτη μεγάλη Επίκληση εκφωνήθηκε απ’ τον Πλανητικό Λόγο όταν εξέφρασε την επιθυμία να εκδηλωθεί κι έτσι επικαλέσθηκε και προσέλκυσε την ουσία που ήταν αναγκαία για τη σχεδιασθείσα έκφρασή Του. Αυτή ξεκίνησε την αλυσίδα της ύπαρξης ή της ιεραρχίας· τότε εδραιώθηκε μια αλληλοσχέτιση μεταξύ όλων των “ουσιωδών” μονάδων· οι ισχυρότερες και οι πιο δυναμικές και μεγαλύτερες μπορούσαν τότε να εντυπώσουν τις μικρότερες και ασθενέστερες ώσπου βαθμιαία – καθώς κυλούσαν οι αιώνες – δημιουργήθηκαν τα επτά Κέντρα και ήρθαν σε στενή εντυπώσιμη σχέση. Απ’ αυτά τα επτά εξετάζουμε την εποχή αυτή μόνο τρία· για τα άλλα ξέρουμε πολύ λίγα, γιατί απαρτίζονται κυρίως από μονάδες των ντεβαϊκών εξελίξεων (και θα σας ζητούσα να σημειώσετε εδώ τον πληθυντικό) και των υπανθρώπινων ζωών που εργάζονται κάτω από την εντύπωση των κέντρων της κεφαλής, της καρδιάς και του λαιμού του πλανητικού Λόγου. Οι σπουδαστές τείνουν να περιπλέξουν αδικαιολόγητα τη σκέψη τους όταν ζητούν να ταξινομήσουν και να ορίσουν, να χωρίσουν σε ακαδημαϊκές ομάδες και κλάδους την πολλαπλότητα των ενεργειών τις οποίες νιώθουν ν’ αντιμετωπίζουν καθώς εξετάζουν τα πλανητικά και τα ανθρώπινα κέντρα. Θα σας συμβούλευα να σκέφτεστε απλά και (βέβαια στην αρχή) με όρους των τριών κύριων ενεργειών καθώς εκπορεύονται από κάποιο κέντρο, αποβαίνουν εντυπωτικοί πράκτορες κι έπειτα διαβιβάζονται πάλι ή υποβιβάζονται: 1. Tη δυναμική ηλεκτρική ενέργεια της ίδιας της Ζωής ή θείας δυναμικότητας, του ενσωματωμένου Σκοπού που εκφράζει δια της εξελικτικής εκδήλωσης τη θεία Θέληση. Θα ήταν καλό να αντιληφθείτε ότι ο σκοπός εκπορεύεται απ’ το κοσμικό νοητικό πεδίο και είναι η παμπεριεκτική, συνθετική, κινητήρια αρχή που εκφράζεται σαν θεία θέληση στο κοσμικό φυσικό πεδίο – τα επτά πεδία της πλανητικής μας Ζωής. Η δυναμική αυτή ενέργεια εστιάζεται μέσω των Ζωών ή Υπάρξεων που ελέγχουν και κυριαρχούν στη Σαμπάλλα. Μέχρι να επιτευχθεί ο θείος σκοπός, ο πλανητικός Λόγος συγκρατεί τα πάντα σε εκδήλωση δια της δυναμικότητας της Θέλησής Του κι εμψυχώνει όλες τις μορφές με ηλεκτρικό πυρ. Η γνώση αυτής της Θέλησης και του Σκοπού έρχεται στο

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

101

σπουδαστή που δομεί την ανταχκάρανα κι επομένως έρχεται υπό τον έλεγχο της Πνευματικής Τριάδας, της τριπλής έκφρασης της Ενάδας. 2. Την ελκτική μαγνητική ηλιακή ενέργεια στην οποία δίνουμε το τελείως ακατάλληλο όνομα της Αγάπης. Είναι η ενέργεια που συνιστά τη συνεκτική, ενοποιητική δύναμη που συγκρατεί το εκδηλωμένο σύμπαν ή την πλανητική μορφή και ευθύνεται για όλες τις σχέσεις· είναι η ενέργεια που είναι η ψυχή όλων των πραγμάτων ή όλων των μορφών, αρχίζοντας από την άνιμα μούντι και φθάνοντας το ύψιστο σημείο έκφρασής της στην ανθρώπινη ψυχή που είναι ο συστατικός παράγοντας του πέμπτου βασιλείου της φύσης, του Βασιλείου του Θεού ή των Ψυχών. Η κατανόηση της ανθρώπινης αυτής δυναμικότητας έρχεται καθώς ο άνθρωπος κάνει επαφή με τη δική του ψυχή κι εδραιώνει μια σταθερή σχέση μ’ αυτή την ψυχή· τότε αποβαίνει μια ψυχικά εμποτισμένη προσωπικότητα. Όπως ξέρετε καλά, η τριπλή προσωπικότητα είναι για την ψυχή ό,τι είναι η Πνευματική Τριάδα για την Ενάδα: ένα καθαρό μέσον έκφρασης. Οι περισσότεροι σπουδαστές πρέπει ν’ ασχολούνται σήμερα με την ελκτική αυτή ενέργεια, γιατί αν δεν κυριαρχήσουν την επιθυμητική φύση και δεν τη μετουσιώσουν σε έφεση και ψυχικό έλεγχο, δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα κατανοήσουν τη δυναμική ενέργεια του ηλεκτρικού πυρός. Ο ελκτικός αυτός μαγνητισμός είναι η ενέργεια που κυριαρχεί κι ελέγχει την Ιεραρχία. 3. Τη νοήμονα δραστηριότητα του πυρός δια τριβής. Οι σπουδαστές θα κάνουν καλά να ξαναδιαβάσουν την Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός όπου πραγματεύομαι εκτενώς τις τρεις αυτές ρυθμιστικές ενέργειες. Η τρίτη αυτή ενέργεια είναι η βασική ενέργεια που εκφράζεται στους τρεις κόσμους και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης, κορυφώνοντας την έκφρασή της στη δημιουργική ενέργεια του ανθρώπινου βασιλείου. Η ενέργεια αυτή εκπορεύθηκε αρχικά (όσον αφορά το ηλιακό μας σύστημα και την πλανητική μας διάταξη) στο πρώτο ηλιακό σύστημα και είναι η καλύτερα αποδειχθείσα και η γνωστότερη ενέργεια σε εκδήλωση. Είναι το μέσον δραστηριότητας όλων των μορφών δια των οποίων εκφράζεται ο πλανητικός Λόγος· είναι το αποτέλεσμα της δραστηριότητας του θείου Νου, καθώς ο ιδιάζων αυτός τύπος θείας ενέργειας δρα επί και διαμέσου όλων των ατόμων και όλων των ατομικών μορφών. Η σχάση του πυρήνα του ατόμου τα τελευταία λίγα χρόνια είναι το εξωτερικό σημείο ή ένδειξη ότι η ανθρωπότητα έχει “περιβάλλει” το θείο Νου κι ότι μπορεί τώρα να προχωρήσει και να “περιβάλλει” την αγάπη ή την ελκτική φύση της θειότητας. Συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση. Δε γνωρίζω ποια λέξη να χρησιμοποιήσω για το περιβάλλει κι αυτή είναι τελείως ανεπαρκής. Μια νέα και βαθύτερη εσωτερική ορολογία χρειάζεται πολύ. Aν εργασθείτε και στοχασθείτε στις τρεις θεμελιώδεις αυτές ενέργειες κι αναζητήσετε την έκφρασή τους μέσα σας, θ’ απλοποιήσετε πολύ την αποκρυφιστική σας σκέψη. Ας κάνω εδώ μερικές ακόμη δηλώσεις τις οποίες πρέπει κατ’ ανάγκη να αποδεχθείτε υποθετικά, αλλά τις οποίες θα αιτιολογήσετε αν φτάσετε σε μια κατανόηση του Νόμου της Αναλογίας ή των Αντιστοιχιών κι επίσης αν αποδεχθείτε την κοινοτοπία ότι ο μικρόκοσμος αντανακλά το μακρόκοσμο κι επομένως κάθε ανθρώπινο ον σχετίζεται με τη Θεότητα μέσω της ουσιώδους ομοιότητας.

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

102

Δήλωση πρώτη. Η δυναμική ηλεκτρική ενέργεια εισήλθε στην πλανητική μας σφαίρα από εξωπλανητικές πηγές κι από ένα σημείο συγκεκριμένης εστίασης στο κοσμικό νοητικό πεδίο· η ενέργεια αυτή παραλληλίσθηκε από μια δευτερεύουσα ενέργεια από τον ήλιο Σείριο, δικαιολογώντας έτσι το δυαδισμό της εκδήλωσης. Δήλωση δεύτερη. Η ενέργεια αυτή επεκτάθηκε απ’ την κεντρική της εστία (το κέντρο που ονομάζεται Σαμπάλλα) και με την επέκταση αυτή έγινε ο πράκτορας που εντύπωσε το Σχέδιο πάνω στην υπηρετούσα Ιεραρχία. Το Σχέδιο είναι εκείνο το μέτρο της δυνατότητας με άμεση σπουδαιότητα, που μπορεί να παρουσιάσει ο θείος Σκοπός σε κάθε δεδομένη στιγμή στο χρόνο και το χώρο. Δήλωση τρίτη. Αυτή η διαδικασία επέκτασης εδραίωσε ακόμη ένα εστιακό σημείο ενέργειας και το κέντρο της καρδιάς του πλανήτη, η Ιεραρχία, ήλθε σε ύπαρξη· έτσι δημιουργήθηκαν και ήρθαν σε επικοινωνία δύο κέντρα, κάτι που συνιστά κύριο γεγονός πάνω στο ενελικτικό τόξο· σ’ αυτό δόθηκε ως τώρα λίγη προσοχή. Συνέπεσε με την έλευση ή άφιξη των Κυρίων της Φλόγας από το άλλο εγώ της Γης μας, τον πλανήτη Αφροδίτη. Δημιούργησαν τον πυρήνα της Ιεραρχίας η οποία – την πολύ μακρινή εκείνη εποχή – αποτελείτο μόνο από σαράντα εννέα μέλη· ήταν προχωρημένα ανθρώπινα όντα κι όχι ψυχές που ανέμεναν ενσάρκωση σε ανθρώπινη μορφή στη Γη, όπως συνέβη με τη μεγάλη πλειονότητα των επισκεπτών αυτών Ηλιακών Αγγέλων. Δήλωση τέταρτη. Έτσι εδραιώθηκε η ευθυγράμμιση μεταξύ του κεφαλικού κέντρου και του καρδιακού κέντρου πάνω στο ενελικτικό τόξο· μια άλλη επέκταση έλαβε χώρα που κατέληξε, όπως ξέρετε καλά, στη δημιουργία ενός νέου βασιλείου της φύσης, του τέταρτου ή ανθρώπινου βασιλείου. Το βασίλειο αυτό προοριζόταν να γίνει και είναι σήμερα το τρίτο κύριο κέντρο της πλανητικής ζωής. Τότε έλαβε χώρα μια άλλη ευθυγράμμιση η οποία όμως περιλαμβανόταν ακόμη στο ενελικτικό τόξο. Δήλωση πέμπτη. Σήμερα λαμβάνει χώρα μια ανελικτική ευθυγράμμιση. Το πλανητικό κέντρο που ονομάζουμε Ανθρωπότητα είναι ενεργό και δονούμενο και είναι πλέον δυνατό να “προχωρήσει πάνω στον Ανοδικό Δρόμο και να δημιουργήσει τη γραμμή που συνδέει το μικρότερο με το υψηλότερο, επιτρέποντας έτσι μια αλληλεπίδραση”. Οι άνθρωποι αποχωρούν γοργά από το ανθρώπινο κέντρο προς το ιεραρχικό κέντρο· η μάζα των ανθρώπων ανταποκρίνεται στην πνευματική εντύπωση. Δήλωση έκτη. Ταυτόχρονα το καρδιακό κέντρο του πλανητικού Λόγου, η Ιεραρχία, ενώ ανταποκρίνεται στην επίκληση του κέντρου του λαιμού, της Ανθρωπότητας, γίνεται όλο και περισσότερο εφελκυστικό κι επιτυγχάνει μια πολύ υψηλότερη επαφή και ευθυγράμμιση με το κεφαλικό κέντρο του πλανητικού Λόγου· είναι συνεπώς ικανό

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

103

να δέχεται μια σταθερά αναπτυσσόμενη δυναμική εντύπωση από τη Σαμπάλλα. Δήλωση έβδομη. Έτσι μια μεγάλη ευθυγράμμιση επιτυγχάνεται δια της σχέσης και της αλληλεπίδρασης που συμβαίνει μεταξύ των τριών αυτών κύριων πλανητικών κέντρων· αυτή προκαλεί μια συνεχή εισροή ενεργειών από πολλές διαφορετικές πηγές και οι ενέργειες αυτές γαλβανίζουν τα τρία αυτά κέντρα σε μια νέα κι αυξημένη δραστηριότητα. Η επίκληση υψώνεται όλη την ώρα μεταξύ αυτών των κέντρων κι επιφέρει μια επακόλουθη εφέλκυση των εντυπωτικών ενεργειών. Στις επτά αυτές δηλώσεις απεικονίζεται ένα ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ του τωρινού πλανητικού έργου ή της τωρινής λογοϊκής θέσης. Η ενελικτική ευθυγράμμιση (η εγγύηση μελλοντικών επιτυχών ευθυγραμμίσεων) συνιστά πολύ αρχαία ιστορία· η ανελικτική ευθυγράμμιση στην οποία εμπλέκονται και τα τρία κέντρα, προκαλεί συνεχώς μια αλληλεπίδραση ενεργειών καθώς και μια συνεχώς επιτυχή εντύπωση του ενός κέντρου στο άλλο. Η ανθρωπότητα σαν κέντρο του λαιμού του πλανητικού Λόγου και κύριος πλανητικός δημιουργικός πράκτορας (που καταδεικνύει η σύγχρονη επιστήμη), επικαλείται το κέντρο της καρδιάς – την Ιεραρχία – κι έπειτα δέχεται την αναγκαία εντύπωση η οποία θα καταλήξει σε αναπτυσσόμενους πολιτισμούς και κουλτούρες καθώς και στην τελική εμφάνιση στη Γη του πέμπτου ή πνευματικού βασιλείου. Η Ιεραρχία ή το πλανητικό καρδιακό κέντρο επικαλείται τη Σαμπάλλα, το πλανητικό κεφαλικό κέντρο και το Σχέδιο – σαν έκφραση του Σκοπού – εντυπώνεται στην ιεραρχική συνείδηση. Αν μακρηγορώ στα διάφορα αυτά σχόλια, είναι εντελώς σκόπιμο· η επανάληψη εξυπηρετεί το σκοπό μιας ακριβούς παρουσίασης όσον αφορά τον εσωτερισμό. Καθώς απλώνεται το επικλητικό σύστημα κι επιτυγχάνεται μια μεγαλύτερη ευθυγράμμιση, η Σαμπάλλα – το πλανητικό κεφαλικό κέντρο – επικαλείται ενέργειες έξω από την πλανητική ζωή και η εισροή κοσμικών και ηλιακών ενεργειών θα γίνει πολύ μεγαλύτερη· γι’ αυτό πρέπει να είναι προετοιμασμένοι οι εσωτεριστές του κόσμου. Θα προκαλέσει επίσης την έλευση ή εμφάνιση πολλών ΑΒΑΤΑΡ που θα φέρουν μαζί Τους πολλά και πολύ διαφορετικά είδη ενεργειών σ’ εκείνες που ως τώρα έλεγχαν τις ανθρώπινες υποθέσεις και τα γεγονότα και την εξέλιξη των άλλων, των υπανθρώπινων βασιλείων της φύσης. Με την επανεμφάνιση του Χριστού σαν εστιακού σημείου ή υπέρτατου Πράκτορα του πλανητικού κέντρου της καρδιάς, μια νέα εποχή ή “θεία εποχή” θα θεσπιστεί. Ο Αβατάρ της Σύνθεσης θα προσεγγίσει πολύ την ανθρωπότητα και θα εγκαινιάσει τη “βασιλεία των Αβατάρ” που θα είναι ενσωματωμένος Σκοπός και πνευματική Θέληση· θα μυήσουν τόσο την Ιεραρχία όσο και την Ανθρωπότητα σε φάσεις του θείου χαρακτήρα για τις οποίες δεν είναι προς το παρόν τίποτε γνωστό και για τις οποίες δεν έχουμε καμιά ορολογία που θα μπορούσε να μεταδώσει τα ακριβή γεγονότα και τη φύση τους. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω εδώ είναι να σας δώσω μια γενική περιγραφή των γεγονότων που μπορεί να βρίσκονται αιώνες μπροστά, αλλά που αναπόφευκτα θα συμβούν – εφόσον ο Χριστός βρεθεί πάλι σε φυσική Παρουσία κι αναγνώριση στη Γη.

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

104

Η Ε.Π.Μπ. μιλά στη Μυστική Δοξασία για τους “τρεις περιοδικούς φορείς”, αναφερόμενη στην Ενάδα, την Ψυχή και την Προσωπικότητα· πραγματεύεται συνεπώς τις εννέα όψεις της θειότητας, που υποδηλώνουν τις εννέα κύριες μυήσεις κι εκείνα τα θεία χαρακτηριστικά μέσω των οποίων αντανακλώνται οι τρεις κύριες όψεις της θειότητας. Σχετικά μ’ αυτό είναι καλά γνωστό στους σπουδαστές πως η Ενάδα εκφράζεται δια της Πνευματικής Τριάδας, η Ψυχή δια των τριών όψεων του Εγωικού Λωτού και η Προσωπικότητα δια των τριών μηχανικών φορέων. Θα σας είναι ασφαλώς φανερό ότι οι τρεις αυτοί περιοδικοί φορείς βρίσκονται υπό την επιρροή ή εντύπωση των τριών κύριων πλανητικών κέντρων και συνεπώς ρυθμίζονται τελικά από τις τρεις κύριες ενέργειες στις οποίες αναφέρθηκα προηγουμένως σ’ αυτό το τμήμα. Δε νιώθω ότι είναι ανάγκη να επεκταθώ στη βασική αυτή σχέση· είναι αυτή που ολοκληρώνει την ανθρώπινη ψυχή μέσα στο απέραντο γενικό σύνολο και καθιστά το άτομο ένα εγγενές τμήμα του αθροίσματος. Υπάρχει μια όψη της Επιστήμης της Εντύπωσης την οποία δεν έθιξα ακόμη κι αυτή είναι η θέση των κέντρων σαν εστιακών σημείων, σαν διαβιβαστών ή σαν πρακτόρων των επτά ακτινικών ενεργειών. Είναι γνωστό στους εσωτεριστές ότι καθένα από τα επτά κέντρα περιέρχεται υπό την επιρροή ή είναι δέκτης κάποιας ακτινικής ενέργειας και υπάρχει μια γενική παραδοχή του γεγονότος ότι το κέντρο της κεφαλής είναι ο πράκτορας της πρώτης Ακτίνας της Θέλησης ή Δύναμης, το κέντρο της καρδιάς είναι ο φύλακας της δεύτερης Ακτινικής ενέργειας της Αγάπης-Σοφίας, ενώ η τρίτη Ακτίνα της ενεργού δημιουργικής Νοημοσύνης διέρχεται και ενεργοποιεί το κέντρο του λαιμού. Αυτές οι Ακτίνες Όψης βρίσκουν πράγματι έκφραση δια των τριών κέντρων πάνω απ’ το διάφραγμα και – σε μεγαλύτερη κλίμακα – δια της Σαμπάλλα, της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας. Είναι όμως εξίσου αληθινό ότι η Σαμπάλλα είναι πρωτίστως δεύτερης ακτίνας όπως εκφράζεται, επειδή αυτή είναι η ακτίνα του τωρινού ηλιακού συστήματος του οποίου η Σαμπάλλα είναι μέρος· κι ότι η πρώτη ακτίνα ή η δυναμική ζωική της όψη εστιάζεται στην καρδιά, γιατί η καρδιά είναι το κέντρο της ζωής. Το μεγάλο κέντρο που ονομάζουμε Ανθρωπότητα διέπεται κατεξοχήν από την τρίτη Ακτίνα της Ενεργού Νοημοσύνης. Η ακτινική αυτή ενέργεια φθάνει στο κέντρο του λαιμού μέσω του κεφαλικού και του καρδιακού κέντρου. Το τονίζω για δύο λόγους οι οποίοι πρέπει ν’ αποτελέσουν μέρος της σκέψης σας καθώς μελετάτε αυτή την επιστήμη: 1. Όλα τα κέντρα περιέρχονται υπό την επιρροή όλων των ακτίνων κι αυτό πρέπει ασφαλώς να είναι φανερό σε σχέση με τα συνήθη και υπανάπτυκτα ανθρώπινα όντα. Αν δεν ήταν έτσι, τα ανθρώπινα αυτά όντα θα ήταν ανίκανα ν’ ανταποκριθούν στην πρώτη ακτινική, τη δεύτερη ακτινική και την τρίτη ακτινική ενέργεια, αφού τα κέντρα πάνω από το διάφραγμα είναι στην περίπτωσή τους ανενεργά. 2. Σε χρόνο και χώρο και διαρκούσης της εξελικτικής διαδικασίας δεν είναι δυνατό να πούμε ποιο κέντρο εκφράζει την ενέργεια μιας ιδιαίτερης ακτίνας, γιατί υπάρχει διαρκής κίνηση και δραστηριότητα. Το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης αποτελεί συχνά έκφραση πρωτακτινικών ενεργειών. Αυτό

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

105

τείνει να προκαλεί σύγχυση. Ο ανθρώπινος νους ζητά να καταστήσει το καθετί ακριβές, σταθερό, να κατατάξει ορισμένες σχέσεις ή ν’ αποδώσει ορισμένα κέντρα σ’ ορισμένες ακτινικές ενέργειες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει. Στο τέλος του παγκόσμιου κύκλου, όταν ο θείος σκοπός εκπληρωθεί και η εξελικτική διαδικασία επιφέρει τις αλλαγές και τις διευθετήσεις που είναι αναγκαίες για την πλήρη έκφραση της Θέλησης του Σανάτ Κουμάρα, τότε η κατάσταση θα είναι διαφορετική και οι άνθρωποι θα γνωρίζουν (όπως γνωρίζουν τα Μέλη της Ιεραρχίας) ποια κέντρα εκφράζουν τις επτά ακτινικές ενέργειες. Πρέπει να θυμάστε επίσης ότι οι Ακτίνες Ιδιότητας μετακινούνται κι αλλάζουν διαρκώς· για παράδειγμα, η ανθρωπότητα σαν το πλανητικό κέντρο του λαιμού βρίσκεται υπό τη συνεχή επίδραση της έβδομης ακτίνας, όπως και το ηλιοπλεγματικό κέντρο του πλανήτη. Σ’ αυτό το υποδιαφραγματικό κέντρο δε δίνω όνομα. Μολονότι το ανθρώπινο κέντρο του λαιμού εκφράζει πρωταρχικά την τρίτη ακτίνα, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα κατάσταση που πρέπει να σημειωθεί σε σχέση μ’ αυτό: δύο ακτινικές ενέργειες ελέγχουν αυτό το κέντρο την παρούσα εποχή. Το κέντρο του λαιμού της μέσης ολοκληρωμένης προσωπικότητας διέπεται από την τρίτη ακτίνα κι ενεργοποιείται έντονα απ’ τις ενέργειες της τρίτης ακτίνας (πάλι επτά σε αριθμό), ενώ το κέντρο του λαιμού του πνευματικού ζηλωτή, των μαθητών και των μυημένων κάτω της τρίτης μύησης ανταποκρίνεται πρωταρχικά στην έβδομη ακτινική επίδραση κι αυτή είναι τώρα η ιδιάζουσα περίπτωση καθώς η έβδομη ακτίνα βρίσκεται σ’ ενσάρκωση. Οι ακτίνες που εκδηλώνονται σε κάθε ιδιαίτερη εποχή επηρεάζουν ισχυρά όλα τα άλλα κέντρα καθώς κι εκείνο δια του οποίου εκφράζονται κανονικά. Είναι ένα σημείο που συχνά λησμονείται. Είναι περιττό να τονίσω ότι – καθώς ο άνθρωπος προοδεύει στην Ατραπό της Επιστροφής – περιέρχεται με συνέπεια υπό την εντύπωση του κέντρου του οποίου αποτελεί ακέραιο μέρος: πρώτα απ’ όλα δηλαδή του πλανητικού κέντρου του λαιμού, της ανθρώπινης οικογένειας· έπειτα σαν ψυχή περιέρχεται υπό την εντύπωση της Ιεραρχίας – του πλανητικού κέντρου της καρδιάς – και σ’ αυτό το σημείο αρχίζει να εκφράζει τις συνδυασμένες ενέργειες της νοημοσύνης και της αγάπης· τελικά στην Ατραπό της Μύησης περιέρχεται υπό την εντύπωση της Σαμπάλλα – του πλανητικού κέντρου της κεφαλής – κι αποβαίνει συμμέτοχος του θείου Σκοπού και Πράκτορας του θείου Σχεδίου. Είναι συνεπώς κυριολεκτικά κι αιώνια αληθινό ότι η ίδια ενεργητική Ζωή εκχύνεται μέσω των πλανητικών κέντρων εντός και δια των τριών περιοδικών φορέων της ενσαρκωμένης Ενάδας και τελικά εντός και δια των τριών κέντρων στο ανθρώπινο αιθερικό σώμα, τα οποία αντιστοιχούν στα τρία κύρια κέντρα του πλανητικού Λόγου. Πουθενά λοιπόν δεν υπάρχει κάποια βάση για χωρισμό ή κάποιο πιθανό σημείο χωρισμού ή ουσιαστικής διαίρεσης. Κάθε αίσθηση χωριστικότητας οφείλεται απλώς σε άγνοια και στο γεγονός ότι ορισμένες ενέργειες είναι προς το παρόν ανίκανες να κάνουν επαρκή εντύπωση στην ανθρώπινη συνείδηση που λειτουργεί σε χρόνο και χώρο. Η ουσιαστική σύνθεση υφίσταται και το τέλος είναι σίγουρο και αναπόφευκτο· η ενότητα είναι εφικτή γιατί η ενότητα υπάρχει και η αίσθηση της χωριστικότητας είναι

ΕΝΔΟΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

106

απλώς η Μεγάλη Πλάνη. Για να επισπευσθεί η διάλυση της μεγάλης αυτής πλάνης της χωριστικότητας στις διάνοιες των ανθρώπων και για να επέλθει η ανάδυση της βασικής υφιστάμενης ενότητας, δόθηκε η νέα παγκόσμια προσευχή στους ανθρώπους κι εγκαινιάσθηκε η χρήση της σε παγκόσμια κλίμακα. Σας είπα αλλού • για την προέλευση και την παρώθηση της Μεγάλης Επίκλησης. Εδώ τη θέτω απλώς ενώπιόν σας σαν ένα κατάλληλο συμπέρασμα αυτού του τμήματος του μόχθου της αγάπης μου για την παρουσίαση της αλήθειας και σαν ένα πιθανό σημείο εκκίνησης του δικού σας. Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων. Το Φως ας κατέλθει στη Γη. Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη. Από το Κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων – Ο Σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν. Από το Κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί . Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού. Το Φως, η Αγάπη κι η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.



Η Επανεμφάνιση του Χριστού.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

απ’ όσα πω εδώ μπορεί να σας είναι οικεία σε κάποιο βαθμό, επειδή υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός πληροφοριών για το αιθερικό σώμα, διάσπαρτων στα διάφορα βιβλία μου. Θα ήταν όμως χρήσιμο αν οι σπουδαστές μπορούσαν να έχουν σε μερικές σελίδες μια γενική ιδέα και τις βασικές έννοιες που υπόκεινται της διδασκαλίας ― ή έπρεπε να πω του γεγονότος; Αν έχουν το χρόνο, θα ήταν επωφελές για τους σπουδαστές να ξαναδιαβάσουν όσα είπα· να διατρέξουν γρήγορα τα βιβλία και τα κείμενα αναζητώντας τη λέξη “αιθερικός”. Δε θα το μετανιώσουν ποτέ. Η ίδια η ζωή, η εκγύμναση που θα δίνεται στο μέλλον, τα συμπεράσματα της επιστήμης κι ο νέος τρόπος πολιτισμού θα εστιάζονται όλο και περισσότερο στη μοναδική αυτή ουσία που είναι η αληθινή μορφή με την οποία συμμορφώνονται όλα τα φυσικά σώματα σε κάθε βασίλειο της φύσης. Σημειώστε αυτή τη φρασεολογία. • Η στάση του αποκρυφισμού είναι αυτή την εποχή σχετικά αρνητική ως προς το γεγονός και τη φύση του αιθερικού σώματος. Ο κόσμος είναι έτοιμος να παραδεχθεί την ύπαρξή του, αλλά οι κυρίαρχοι παράγοντες στη συνείδησή του είναι το γεγονός του φυσικού σώματος (γύρω από την άνεση, την ασφάλεια και τη φροντίδα του οποίου φαίνεται να υφαίνεται ολόκληρη η ζωή) και το γεγονός της αστρικής ή συναισθηματικής φύσης. Ούτε ένας μεταξύ τους ή μεταξύ των αποκρυφιστών σπουδαστών γενικά δε δίνει την παραμικρή προσοχή στο αιθερικό σώμα και υπάρχει σήμερα ένα σχίσμα ή χάσμα στη συνείδηση (μόνο που τη φορά αυτή κανονικά και ορθά) μεταξύ της προσωπικότητας και της Πνευματικής Τριάδας. Το χάσμα αυτό θα γεφυρωθεί με τη δόμηση της ανταχκάρανα κι αυτή μπορεί να δομηθεί μόνο από προχωρημένους σπουδαστές. Δεν υπάρχει ανάλογη σχεδιασμένη γέφυρα για το χάσμα στη συνείδηση μεταξύ του φυσικού σώματος και του αιθερικού αντιγράφου. Το αιθερικό σώμα υφίσταται σε λεπτοφυή αιθερική ύλη και πραγματικά δεν υπάρχει αληθινό χάσμα· υπάρχει απλώς η άγνοια της ανθρωπότητας για μια όψη του φυσικού σώματος που έχει πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα απ’ ό,τι ο πυκνός φυσικός φορέας. Η συνείδηση των ανθρώπων σήμερα είναι φυσικο-αστρική και ο παράγοντας των ρυθμιστικών ενεργειών αγνοείται, παραβλέπεται και – απ’ τη σκοπιά της συνείδησης – είναι ανύπαρκτος. Μια από τις κύριες υποχρεώσεις των αποκρυφιστών σπουδαστών σήμερα είναι να επιβεβαιώσουν το γεγονός του αιθερικού σώματος· η σύγχρονη επιστήμη ήδη το πιστοποιεί επειδή οι έρευνές της την έχουν πλέον προσγειώσει στην περιοχή της ΟΛΛΑ



ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Βλέπε Διάγραμμα Εξέλιξη ενός Ηλιακού Λόγου, σελ. xi.

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

109

ενέργειας. Η ηλεκτροθεραπεία, η αύξουσα αναγνώριση ότι ο άνθρωπος έχει ηλεκτρική φύση και η αντίληψη ότι ακόμη και το άτομο μέσα σε φαινομενικά άψυχα αντικείμενα είναι μια ζώσα, παλλόμενη οντότητα, επικυρώνουν την αποκρυφιστική αυτή άποψη. Μιλώντας γενικά, η επιστήμη προηγήθηκε του εσωτερισμού στην από μέρους της αναγνώριση της ενέργειας σαν κυρίαρχου παράγοντα σε κάθε μορφική έκφραση. Οι θεοσοφιστές κι άλλοι υπερηφανεύονται ότι προπορεύονται της ανθρώπινης σκέψης, αλλά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Η Ε.Π.Μπ., ένας μυημένος υψηλής περιωπής, παρουσίασε απόψεις που προπορεύονταν της επιστήμης, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους εκπροσώπους της θεοσοφικής διδασκαλίας. Το γεγονός ότι όλες οι εκδηλωμένες μορφές είναι μορφές ενέργειας κι ότι η αληθινή ανθρώπινη μορφή δεν αποτελεί εξαίρεση, είναι δώρο της επιστήμης προς την ανθρωπότητα κι όχι δώρο του αποκρυφισμού. Η απόδειξη ότι φως και ύλη είναι συνώνυμοι όροι, είναι επίσης επιστημονικό πόρισμα. Οι εσωτεριστές πάντα το γνώριζαν, αλλά οι επιθετικές τους κι ανόητες παρουσιάσεις της αλήθειας παρεμπόδισαν πολύ την Ιεραρχία. Συχνά οι Διδάσκαλοι αποδοκίμασαν την τεχνική των θεοσοφιστών κι άλλων αποκρυφιστικών ομίλων. Όταν η νέα παρουσίαση της αποκρυφιστικής διδασκαλίας έκανε την εμφάνισή της διαμέσου της εμπνευσμένης δράσης της Ε.Π.Μπ., ένας αριθμός (ένας αυξανόμενος αριθμός με την πάροδο των ετών) μελών της θεοσοφίας παρουσίασε την αποκρυφιστική διδασκαλία με τέτοιο τρόπο ώστε να παρωδείται η αληθινή διδασκαλία και να προσβάλλεται η διανοητική αντίληψη της μάζας των ερευνητών και των νοήμονων ανθρώπων. Η διδασκαλία για το αιθερικό σώμα είναι ένα σχετικό παράδειγμα. Η Ε.Π.Μπ. ευθυνόταν κυρίως γιατί χρησιμοποίησε τη λέξη “αστρικός” για να καλύψει μια μάζα πληροφοριών σχετικά με το αιθερικό καθώς και με το αστρικό σώμα. Αυτό οφειλόταν στην αντίληψη του γεγονότος ότι το αστρικό σώμα ήταν καταδικασμένο σε λίγες γενιές (μιλώντας σχετικά) να εξαφανισθεί και ιδιαίτερα για την Ε.Π.Μπ. ήταν ήδη ανύπαρκτο, λόγω του προχωρημένου σημείου εξέλιξης που είχε φτάσει αυτός ο μαθητής. Έχοντας αντιληφθεί πως το αιθερικό σώμα είναι πάντα μια έκφραση της κυρίαρχης ενέργειας που ελέγχει το ανθρώπινο γένος σε κάθε ιδιαίτερο κύκλο, η Ε.Π.Μπ. χρησιμοποίησε τον όρο “αστρικό σώμα” σαν εναλλακτικό του αιθερικού σώματος. Το αιθερικό σώμα στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ο φορέας ή το όργανo της αστρικής ενέργειας. Η μάζα των ανθρώπων είναι ακόμη Ατλάντεια ή αστρική στη φύση της κι αυτό σημαίνει ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ό,τι είναι πρόθυμος να παραδεχθεί ο μέσος αποκρυφιστής. Η Ε.Π.Μπ. ήταν ωστόσο αληθινή και ήξερε πως εκείνη την εποχή και για αρκετές εκατοντάδες χρόνια μετά (μάλλον περί τα τριακόσια χρόνια) το αστρικό σώμα θα εξακολουθούσε να διέπει τη μάζα των ανθρώπινων αντιδράσεων και την επακόλουθη έκφραση της καθημερινής τους ζωής. Απ’ όπου και η φαινομενική σύγχυση στα κείμενα μεταξύ των δύο αυτών “σωμάτων”. Εδώ είναι μια βασική δήλωση – τόσο βασική ώστε ελέγχει και διέπει κάθε σκέψη σχετικά με το αιθερικό σώμα: Το αιθερικό σώμα απαρτίζεται πρωτίστως απ’ την κυρίαρχη ενέργεια ή ενέργειες

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

110

στις οποίες αντιδρά ο άνθρωπος, η ομάδα, το έθνος ή ο κόσμος σε κάθε ιδιαίτερο χρονικό κύκλο ή παγκόσμια περίοδο. Αν πρόκειται να κατανοήσετε σαφώς, είναι ουσιώδες να διατυπώσω ορισμένες προτάσεις για το αιθερικό σώμα, που πρέπει να διέπουν όλη τη σκέψη του σπουδαστή· αν όχι, τότε θα προσεγγίσει την αλήθεια από λανθασμένη σκοπιά· κι αυτό δεν το κάνει η σύγχρονη επιστήμη. Ο περιορισμός της σύγχρονης επιστήμης είναι η έλλειψη οραματισμού· η ελπίδα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι αναγνωρίζει πράγματι την αλήθεια όταν αποδειχθεί. Η αλήθεια σ’ όλες τις περιπτώσεις είναι ουσιώδης και στο ζήτημα αυτό η επιστήμη δίνει μια επιθυμητή πρωτοπορία, ακόμη κι αν δεν αναγνωρίζει και περιφρονεί τον αποκρυφισμό. Οι αποκρυφιστές επιστήμονες εμποδίζονται είτε λόγω της παρουσίασης που κάνουν στην αλήθεια είτε από εσφαλμένη ταπεινότητα. Αμφότερα είναι εξίσου κακά. Υπάρχουν έξι κύριες προτάσεις που διέπουν κάθε εξέταση του αιθερικού σώματος και θα ήθελα να τις παρουσιάσω στους σπουδαστές σαν πρώτο βήμα: 1. Δεν υπάρχει τίποτε στο εκδηλωμένο σύμπαν – ηλιακό, πλανητικό ή τα διάφορα βασίλεια της φύσης – που να μην κατέχει μια ενεργειακή μορφή, λεπτοφυή και άψαυστη κι όμως ουσιώδη, η οποία ελέγχει, διέπει και ρυθμίζει το εξωτερικό φυσικό σώμα. Είναι το αιθερικό σώμα. 2. Η ενεργειακή αυτή μορφή – που υπόκειται του ηλιακού συστήματος, των πλανητών κι όλων των μορφών μέσα στον ειδικό τους αξεπέραστο δακτύλιο – ρυθμίζεται και διέπεται απ’ την κυρίαρχη ηλιακή ή πλανητική ενέργεια η οποία ακατάπαυστα και χωρίς χρονική διακοπή τη δημιουργεί, τη μεταβάλλει και την εξειδικεύει. Το αιθερικό σώμα υπόκειται σε αδιάκοπη αλλαγή. Αυτό εφόσον αληθεύει στο Μακρόκοσμο, αληθεύει εξίσου στον άνθρωπο, το μικρόκοσμο και – δια του παράγοντα της ανθρωπότητας – θα επαληθευθεί τελικά και μυστηριωδώς για όλα τα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης. Γι’ αυτό αποτελούν ήδη μαρτυρίες το ζωικό βασίλειο και το φυτικό βασίλειο. 3. Το αιθερικό σώμα απαρτίζεται από αλληλοσυμπλεκόμενες και κυκλοφορούσες γραμμές δύναμης, που εκπορεύονται απ’ το ένα ή το άλλο, ή από ένα ή πολλά από τα επτά πεδία ή περιοχές συνείδησης της πλανητικής μας Ζωής. 4. Αυτές οι γραμμές ενέργειας κι αυτό το στενά αλληλοσυμπλεκόμενο σύστημα ρευμάτων δύναμης σχετίζονται με επτά εστιακά σημεία ή κέντρα που βρίσκονται στο αιθερικό σώμα. Τα κέντρα αυτά σχετίζονται, το καθένα τους, με ορισμένους τύπους εισερχόμενης ενέργειας. Όταν η ενέργεια που φθάνει στο αιθερικό σώμα δε σχετίζεται μ’ ένα ιδιαίτερο κέντρο, τότε το κέντρο αυτό παραμένει σε ηρεμία και δεν αφυπνίζεται· όταν σχετίζεται και το κέντρο είναι ευαίσθητο στην κρούση της, τότε το κέντρο αυτό αποβαίνει δονητικό και δεκτικό και αναπτύσσεται σε ελέγχοντα παράγοντα της ζωής του ανθρώπου στο φυσικό πεδίο. 5. Το πυκνό φυσικό σώμα που απαρτίζεται από άτομα – το καθένα με τη δική του ατομική ζωή, φως και δραστηριότητα – συγκρατείται κι εκφράζει τις ενέργειες που συνθέτουν το αιθερικό σώμα. Αυτές, όπως είναι φανερό, έχουν διπλή φύση:

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

111

α. Ενέργειες που σχηματίζουν (δια των αλληλοσυμπλεκόμενων “γραμμών δυναμικής ενέργειας”) το υποκείμενο αιθερικό σώμα σαν σύνολο και σε σχέση μ’ όλες τις φυσικές μορφές. Η μορφή αυτή χαρακτηρίζεται τότε απ’ τη γενική ζωή και ζωτικότητα του πεδίου πάνω στο οποίο λειτουργεί ο Ένοικος του σώματος κι επομένως εκεί όπου εστιάζεται κανονικά η συνείδησή του. β. Ιδιαίτερες ή ειδικές ενέργειες που το άτομο (στο ιδιαίτερο αυτό σημείο εξέλιξης μέσω των περιστάσεων της καθημερινής του ζωής και της κληρονομικότητάς του) επιλέγει να διευθύνουν τις καθημερινές του δραστηριότητες. 6. Το αιθερικό σώμα έχει πολλά κέντρα δύναμης, που ανταποκρίνονται στις πολλαπλές ενέργειες της πλανητικής μας Ζωής, αλλά θα εξετάσουμε μόνο τα επτά κύρια κέντρα που ανταποκρίνονται στις εισρέουσες ενέργειες των επτά ακτίνων. Όλα τα μικρότερα κέντρα ρυθμίζονται απ’ τα επτά κύρια κέντρα· αυτό είναι ένα σημείο που οι σπουδαστές τείνουν να ξεχνούν. Εδώ η γνώση της εγωικής ακτίνας και της ακτίνας της προσωπικότητας έχει πρωταρχική χρησιμότητα. Μπορεί λοιπόν να ιδωθεί πόσο εξαιρετικά σπουδαίο είναι αυτό το θέμα της ενέργειας, επειδή ελέγχει και καθιστά τον άνθρωπο ό,τι είναι σε κάθε δεδομένη στιγμή κι επίσης υποδεικνύει το πεδίο στο οποίο πρέπει να λειτουργεί και τη μέθοδο με την οποία πρέπει να κυβερνά το περιβάλλον, τις περιστάσεις και τις σχέσεις του. Αν το συλλάβει αυτό, θα του επιτρέψει ν’ αντιληφθεί ότι πρέπει να μετατοπίσει την όλη προσοχή του απ’ το φυσικό ή αστρικό πεδίο στα αιθερικά επίπεδα επίγνωσης· αντικειμενικός του σκοπός θα είναι να προσδιορίσει τότε ποια ενέργεια πρέπει να ελέγχει την καθημερινή του έκφραση (ή ενέργειες, αν είναι προχωρημένος μαθητής). Θ’ αντιληφθεί επίσης ότι καθώς η στάση, η επίτευξη και η κατανόησή του μετατοπίζονται σ’ όλο κι ανώτερα επίπεδα, το αιθερικό του σώμα θ’ αλλάζει συνεχώς και θ’ ανταποκρίνεται στις νεότερες ενέργειες. Τις ενέργειες αυτές θα τις εισάγει θεληματικά· αυτή είναι η ορθή χρήση της λέξης “θεληματικός”. Δεν είναι εύκολο για το μέσο διορατικό ή ψυχορατικό να διακρίνει το αιθερικό σώμα από το περιβάλλον του ή ν’ απομονώσει τον ιδιαίτερό του τύπο ενέργειας ή ζωντάνιας, για το λόγο ότι το αυτόματό του, το φυσικό σώμα – που απαρτίζεται από δονούμενα ενεργητικά άτομα – βρίσκεται το ίδιο σε διαρκή κίνηση και μια τέτοια κίνηση συνεπάγεται μια αναγκαία ακτινοβολία σαν επακόλουθο· ο ζωικός μαγνητισμός είναι παράδειγμα αυτής της ακτινοβολίας. Αυτή η εκπόρευση απ’ το πυκνό φυσικό σώμα σμίγει κανονικά και φυσικά με τις ενέργειες του αιθερικού σώματος κι έτσι μόνο ο ασκημένος διορατικός μπορεί να διαφοροποιήσει τις δύο, ιδιαίτερα μέσα στο ίδιο το φυσικό σώμα. Από μια άποψη μπορεί να ιδωθεί το αιθερικό σώμα με δύο τρόπους: πρώτο, καθώς αλληλοδιαπερνά, υπόκειται και καταλαμβάνει ολόκληρο το φυσικό οργανισμό και δεύτερο, καθώς εκτείνεται πέρα της φυσικής μορφής και την περιβάλλει σαν αύρα. Ανάλογα με το σημείο εξέλιξης θα είναι και η έκταση της περιοχής που καλύπτει το αιθερικό σώμα πέρα από τα όρια του φυσικού σώματος. Μπορεί να εκταθεί κατά λίγες

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

112

ή πολλές ίντσες. Μόνο σ’ αυτή την περιοχή το ζωτικό σώμα μπορεί να μελετηθεί με σχετική ευκολία, εφόσον αντισταθμιστεί ή υπολογιστεί η εκπορευτική δραστηριότητα των φυσικών ατόμων. Μέσα στο φυσικό σώμα το δίκτυο του αιθερικού σώματος διαπερνά κάθε ξεχωριστό τμήμα. Συνδέεται ιδιαζόντως αυτή την εποχή με το νευρικό σύστημα που τρέφεται, γαλουχείται, ελέγχεται και γαλβανίζεται από το αιθερικό του αντίστοιχο. Το αντίστοιχο αυτό υπάρχει σε εκατομμύρια μικροσκοπικά ρεύματα ή γραμμές ενέργειας, στις οποίες ο Ανατολίτης αποκρυφιστής έδωσε το όνομα “νάντις”. Τα νάντις αυτά είναι οι φορείς ενέργειας. Είναι στην πραγματικότητα ενέργεια καθαυτή και μεταφέρουν την ποιότητα της ενέργειας από κάποια περιοχή συνείδησης στην οποία μπορεί να εστιάζεται ο “ένοικος στο σώμα”. Αυτή μπορεί να είναι το αστρικό πεδίο ή τα πεδία της Πνευματικής Τριάδας, γιατί καμιά από τις ενέργειες δεν μπορεί να ελέγξει το φυσικό σώμα απ’ οποιοδήποτε πεδίο, άσχετα πόσο υψηλό, παρά μ’ αυτό τον τρόπο. Ανάλογα με την εστία της συνείδησης, την ψυχιστική κατάσταση επίγνωσης, τη δυναμικότητα της έφεσης ή επιθυμίας και το σημείο εξέλιξης ή την πνευματική περιωπή θα είναι κι ο τύπος ενέργειας που μεταφέρεται απ’ τα νάντις, περνώντας απ’ αυτά στο εξωτερικό νευρικό σύστημα. Η γενική αυτή πρόταση πρέπει να γίνει αποδεκτή, γιατί το όλο ζήτημα είναι προς το παρόν υπερβολικά περίπλοκο κι ο μηχανισμός παρατήρησης του σπουδαστή υπερβολικά υπανάπτυκτος για να υπεισέλθω σε περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτή θα επαρκέσει σαν αρχική υπόθεση πάνω στην οποία θα εργασθείτε. Το ποσό ενέργειας κι ο τύπος ενέργειας που ελέγχει κάθε όψη του νευρικού συστήματος, ρυθμίζεται από το κέντρο στην άμεση περιοχή της. Ένα κέντρο είναι σε τελευταία ανάλυση ένας διανεμητικός πράκτορας. Μολονότι η ενέργεια αυτή θα επηρεάσει ολόκληρο το σώμα, το κέντρο που ανταποκρίνεται περισσότερο στην ποιότητα και τον τύπο θα επηρεάσει δυναμικά τα νάντις κι επομένως τα νεύρα στο άμεσο περιβάλλον του. Πρέπει πάντα να θυμάστε ότι τα επτά κέντρα δεν είναι μέσα στο πυκνό φυσικό σώμα. Υφίστανται μόνο σε αιθερική ύλη και στη λεγόμενη αιθερική αύρα, έξω από το φυσικό σώμα. Σχετίζονται στενά με το πυκνό φυσικό σώμα μέσω του δικτύου των νάντις. Πέντε απ’ τα κέντρα βρίσκονται στο αιθερικό αντίστοιχο της σπονδυλικής στήλης και η ενέργεια διέρχεται (μέσω μεγάλων κι ανταποκριτικών νάντις) από τους σπονδύλους της σπονδυλικής στήλης κι έπειτα κυκλοφορεί σ’ ολόκληρο το αιθερικό σώμα, καθώς είναι ενεργό στο εσωτερικό του φυσικού φορέα. Τα τρία κεφαλικά κέντρα βρίσκονται το ένα πάνω ακριβώς από την κορυφή της κεφαλής, το άλλο μπροστά ακριβώς από τα μάτια και το μέτωπο και το τρίτο στο πίσω μέρος της κεφαλής, πάνω ακριβώς από το σημείο όπου τελειώνει η σπονδυλική στήλη. Έτσι έχουμε συνολικά οκτώ κέντρα, όμως στην πραγματικότητα είναι επτά, επειδή το κέντρο στο πίσω μέρος της κεφαλής δεν υπολογίζεται στη μυητική διαδικασία όπως άλλωστε και η σπλήνα. Το ισχυρό αποτέλεσμα της εισροής ενέργειας μέσω του ενεργειακού σώματος δημιούργησε αυτόματα αυτά τα κέντρα ή αυτές τις δεξαμενές δύναμης, τα εστιακά αυτά

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

113

σημεία ενέργειας, τα οποία ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί και μέσα απ’ αυτά να μπορεί να κατευθύνει ενέργεια όπου χρειάζεται. Καθένα απ’ τα επτά αυτά κέντρα εμφανίσθηκε στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης σαν ανταπόκριση στην ενέργεια της μιας ή της άλλης, ή διαφόρων απ’ τις επτά ακτίνες. Η κρούση αυτών των ακτίνων στο αιθερικό σώμα, καθώς εκπορεύονται περιοδικά και ακατάπαυστα απ’ τις επτά ακτίνες, είναι τόσο δυναμική ώστε οι επτά περιοχές του αιθερικού σώματος ευαισθητοποιούνται πολύ περισσότερο απ’ τον υπόλοιπο φορέα κι αυτές στον κατάλληλο χρόνο αναπτύσσονται σε ανταποκριτικά διανεμητικά κέντρα. Το αποτέλεσμα των επτά αυτών κέντρων πάνω στο φυσικό σώμα προκαλεί στον κατάλληλο χρόνο μια συμπύκνωση ή μια κατάσταση εκείνου που αποκαλείται “προσελκυόμενη ανταπόκριση” από την πυκνή ύλη και έτσι έρχονται αργά σε λειτουργική δραστηριότητα οι επτά κύριες ομάδες των ενδοκρινών αδένων. Πρέπει να θυμάστε εδώ ότι η όλη ανάπτυξη του αιθερικού σώματος διαιρείται σε δύο ιστορικά στάδια: 1. Εκείνο στο οποίο η αιθερική ενέργεια, ρέοντας δια των ανταποκριτικών κέντρων και δημιουργώντας σαν επακόλουθο τους ενδοκρινείς αδένες, άρχισε βαθμιαία να έχει ένα οριστικό αποτέλεσμα πάνω στο ρεύμα του αίματος· η ενέργεια εργάστηκε αποκλειστικά μ’ αυτό το μέσον για ένα πολύ μεγάλο διάστημα. Αυτό ισχύει ακόμη, γιατί η ζωική όψη της ενέργειας εμψυχώνει το αίμα με το μέσον των κέντρων και των πρακτόρων τους, των αδένων. Απ’ όπου και τα λόγια της Βίβλου “το αίμα είναι ζωή”. 2. Καθώς η φυλή των ανθρώπων αναπτυσσόταν και η συνείδηση αυξανόταν και συνέβαιναν ορισμένες μεγάλες διευρύνσεις, τα κέντρα άρχισαν να επεκτείνουν τη χρησιμότητά τους και να χρησιμοποιούν τα νάντις κι έτσι να εργάζονται επί και δια του νευρικού συστήματος· αυτό προκάλεσε συνειδητή και σχεδιασμένη δραστηριότητα στο φυσικό πεδίο, ανάλογη με τη θέση του ανθρώπου στην εξέλιξη. Έτσι η εισερχόμενη ενέργεια που σχηματίζει το αιθερικό σώμα, δημιούργησε έναν αναγκαίο αιθερικό μηχανισμό με τα αντίστοιχα πυκνά φυσικά του αντίγραφα· κατά συνέπεια, όπως θα σημειώσετε από τη σχέση του με το αίμα μέσω των αδένων και με το νευρικό σύστημα μέσω των νάντις (αμφότερα με το μέσον των επτά κέντρων), έγινε διαβιβαστής δύο όψεων ενέργειας: μια από τις οποίες ήταν καμα-μανασική (επιθυμίακατώτερος νους) και η άλλη ατμικο-βουδδική (πνευματική θέληση-πνευματική αγάπη) στην περίπτωση της προχωρημένης ανθρωπότητας. Εδώ βρίσκεται πλήρης ευκαιρία για όλους καθώς ο Νόμος της Εξέλιξης προχωρεί για να κυριαρχήσει σ’ όλη την εκδήλωση. Ό,τι αληθεύει για το Μακρόκοσμο, αληθεύει επίσης για το μικρόκοσμο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

χρήση της δημιουργικής φαντασίας έχει εδώ αξία. Μπορεί να μη δίνει μια αληθινή εικόνα για όλα τα σημεία, αλλά θα μεταδώσει μια μεγάλη πραγματικότητα. Η πραγματικότητα στην οποία αναφέρομαι είναι ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατή χωριστικότητα στην εκδηλωμένη πλανητική μας ζωή – ή και οπουδήποτε αλλού, ακόμη και πέρα απ’ τον πλανητικό μας αξεπέραστο δακτύλιο. Η έννοια της χωριστικότητας, της ατομικής απομόνωσης, είναι μια πλάνη του αφώτιστου ανθρώπινου νου. Το καθετί – κάθε μορφή, κάθε οργανισμός μέσα σ’ όλες τις μορφές, όλες οι όψεις της εκδηλωμένης ζωής σε κάθε βασίλειο της φύσης – σχετίζονται στενά μεταξύ τους μέσω του πλανητικού αιθερικού σώματος (του οποίου όλα τα αιθερικά σώματα είναι ακέραια μέρη), το οποίο υποστηρίζει καθετί που υπάρχει. Όσο λίγα κι αν σημαίνει κι όσο άχρηστο κι αν φαίνεται, το τραπέζι στο οποίο γράφετε, το λουλούδι που κρατάτε στο χέρι σας, το άλογο που ιππεύετε, ο άνθρωπος στον οποίο μιλάτε, συμμερίζονται μαζί σας την απέραντη κυκλοφοριακή ζωή του πλανήτη καθώς χύνεται εντός, διαμέσου κι εκτός κάθε όψης της μορφικής φύσης. Οι μόνες διαφορές που υπάρχουν είναι εκείνες στη συνείδηση και ιδιαζόντως στη συνείδηση του ανθρώπου και της Μαύρης Στοάς. Υπάρχει μόνο η ΜΙΑ ΖΩΗ που διαχύνεται στη μάζα των μορφών οι οποίες στο άθροισμά τους συνιστούν τον πλανήτη μας – όπως τον ξέρουμε. Όλες οι μορφές σχετίζονται, αλληλοσχετίζονται κι αλληλεξαρτώνται· το πλανητικό αιθερικό σώμα τις συγκρατεί έτσι ώστε να παρουσιάζεται στο μάτι του ανθρώπου ένα συναφές, συνεκτικό κι εκφραστικό Όλο, ή μια μεγάλη ανελισσόμενη συνείδηση στην αντίληψη της Ιεραρχίας. Γραμμές φωτός περνούν από μορφή σε μορφή. Μερικές είναι λαμπρές και μερικές είναι αμυδρές· μερικές κινούνται ή κυκλοφορούν με ταχύτητα, άλλες είναι ληθαργικές και αργές στην αλληλεπίδρασή τους· μερικές φαίνονται να κυκλοφορούν με ευκολία σε κάποιο ιδιαίτερο βασίλειο της φύσης και μερικές σε άλλο· μερικές έρχονται από μια κατεύθυνση και μερικές από διαφορετική, αλλά όλες κινούνται όλη την ώρα· είναι μια συνεχής κυκλοφορία. Όλες προχωρούν, εισέρχονται και διέρχονται και δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο στο σώμα που να μην είναι δέκτης αυτής της ζώσας, κινούμενης ενέργειας· δεν υπάρχει ούτε μια μορφή που να μη “διατηρείται σε σχήμα και ζωντάνια” απ’ αυτή την καθορισμένη εισροή κι εκροή και δεν υπάρχει συνεπώς κανένα τμήμα του σώματος εκδήλωσης (που είναι ακέραιο τμήμα του πλανητικού φορέα του Κυρίου του Κόσμου) που να μη βρίσκεται σε πολύπλοκη αλλά πλήρη επαφή με τη θεία ΤΟΥ πρόθεση – διαμέσου των τριών κύριων κέντρων ΤΟΥ: της Σαμπάλλα, της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας. Με την πολλαπλότητα των

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

115

μορφών από τις οποίες αποτελείται ο μεγάλος σύνθετος φορέας Του, δε χρειάζεται για τον Ίδιο να βρίσκεται σε συνειδητή επαφή. Είναι όμως εφικτή, αν το επιθυμούσε, όμως δε θα Τον ωφελούσε όπως δε θα ωφελούσε κι εσάς να είστε σε συνειδητή επαφή με κάποιο άτομο σε κάποιο όργανο του φυσικού σας σώματος. Εργάζεται ωστόσο δια των τριών κύριων κέντρων Του: της Σαμπάλλα, του πλανητικού κεφαλικού κέντρου· της Ιεραρχίας, του πλανητικού καρδιακού κέντρου· και της Ανθρωπότητας, του πλανητικού κέντρου του λαιμού. Η δράση των ενεργειών αλλού (που ελέγχονται από τα τρία αυτά κέντρα) είναι αυτόματη. Ο αντικειμενικός σκοπός των κυκλοφορούντων ενεργειών – όπως μας φαίνεται όταν επιδιώκουμε να εισδύσουμε στο θείο σκοπό – είναι να ζωογονήσουν όλα τα μέρη του σώματός Του με την προοπτική να προαγάγουν εκεί την ανέλιξη της συνείδησης. Αυτό αληθεύει βασικά απ’ τη σκοπιά της Σαμπάλλα “όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή”· αληθεύει μερικώς για εκείνα τα Μέλη της Ιεραρχίας που νιώθουν το Σκοπό και διατυπώνουν το Σχέδιο κι έπειτα το παρουσιάζουν σε κατανοητή μορφή στους μικρότερους μυημένους, μαθητές και ζηλωτές. Οι δύο αυτές ομάδες εργάζονται ολοκληρωτικά απ’ την πλευρά της συνείδησης που υποκινεί και κατευθύνει (όπου χρειάζεται) τις κινούμενες, κυκλοφορούσες ενέργειες. Δεν αληθεύει για τη μάζα της ανθρωπότητας που είναι συνειδητή, αλλά συνειδητή μόνο μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο της κι επομένως είναι θεμελιωδώς αποχωρισμένη λόγω της έμφασής της στη μορφή όπως υφίσταται στους τρεις κόσμους – τα πυκνά φυσικά επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου. Στο κατώτατο απ’ αυτά τα επίπεδα η εξωτερική φυσική μορφή αντιδρά κι ανταποκρίνεται στις κυκλοφορούσες ενέργειες με το μέσον της αιθερικής ενέργειας που έρχεται απ’ το κατώτατο από τα τέσσερα επίπεδα του αιθερικού πεδίου. Βαθμιαία η συνείδηση μέσα στις μορφές αυτές αντιδρά στη φύση του εξωτερικού φορέα καθώς παρωθείται απ’ τα αιθερικά επίπεδα και λαμβάνει χώρα μια ανάπτυξη με βαθιά σημασία. Η ανάπτυξη αυτή – για να κάνω μια πλατιά γενίκευση – υποδιαιρείται σε τρεις κατηγορίες: 1. Η εξωτερική μορφή αλλάζει υπό την κρούση των αιθερικών ενεργειών που εισέρχονται, διέρχονται κι εξαφανίζονται απ’ τη μορφή (αδιάκοπα αιώνα με αιώνα). Η ενέργεια που τη μια στιγμή είναι εκεί, έχει φύγει την επόμενη. 2. Η αδιάκοπη αυτή δράση της ενέργειας ποικίλλει σε χρόνο και χώρο και κινείται ληθαργικά, γοργά ή ρυθμικά ανάλογα με τον τύπο ή τη φύση της μορφής δια της οποίας περνά κάθε στιγμή. 3. Η ενέργεια του αιθερικού πεδίου μεταβάλλεται αξιοσημείωτα με την πάροδο των αιώνων, ανάλογα με την κατεύθυνση ή την πηγή απ’ την οποία έρχεται. Η κατευθυντήρια ενέργεια αλλάζει σημαντικά καθώς βαίνει η εξέλιξη. Οι σπουδαστές έχουν την τάση να μιλούν απλά για το αιθερικό σώμα σαν να είναι μια πλήρης, ακέραιη οντότητα και σαν να συνίσταται αποκλειστικά από αιθερική ουσία, λησμονώντας ότι το αιθερικό σώμα είναι το μέσον για τη μεταφορά πολλών τύπων ενέργειας. Λησμονούν τα ακόλουθα γεγονότα:

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

116

1. Ότι το αιθερικό σώμα απαρτίζεται από τέσσερις τύπους ουσίας, η καθεμιά από τις οποίες είναι οριστικά εξειδικευμένη κι απαντάται στο ένα ή το άλλο αιθερικό επίπεδο. 2. Ότι αυτές οι ουσίες που λειτουργούν ενεργά σε κάθε ιδιαίτερο αιθερικό σώμα, δημιουργούν ένα δίκτυο αγωγών· σχηματίζουν λεπτούς σωλήνες (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω μια τόσο ακατάλληλη λέξη) που παίρνουν τη γενική μορφή της πυκνής υλικής ή απτής μορφής με την οποία μπορεί να συνδέονται. Η μορφή αυτή υπόκειται κάθε τμήματος του φυσικού σώματος και μπορεί να ιδωθεί εκτεινόμενη σε μια ορισμένη απόσταση πέρα από την αναγνωρίσιμη μορφή. Το αιθερικό αυτό σώμα δεν είναι στην πραγματικότητα ωοειδές (όπως διδάσκουν τα παλιότερα αποκρυφιστικά βιβλία), αλλά συνήθως παίρνει τη μορφή ή το γενικό περίγραμμα του φυσικού φορέα με τον οποίο συνδέεται. Όταν όμως το κεφαλικό κέντρο αφυπνισθεί και λειτουργεί, τότε η ωοειδής εμφάνιση είναι πολύ πιο συχνή. 3. Ότι αυτοί οι αγωγοί ή σωλήνες – ανάλογα με τον τύπο της ενέργειας που μεταφέρουν – περνούν σε ορισμένες περιοχές του σώματος μέσω τριών κύριων σταθμών: α. Των επτά κύριων κέντρων, για τα οποία ακούσατε πολλά. β. Των είκοσι ένα μικρότερων κέντρων, τα οποία σας περιέγραψα νωρίτερα.• γ. Των σαράντα εννέα εστιακών σημείων που είναι διασκορπισμένα σ’ ολόκληρο το σώμα. 4. Ότι όλα αυτά τα κέντρα κι εστιακά σημεία για τη διαβίβαση ενέργειας συνδέονται το καθένα με μεγαλύτερους αγωγούς από τη μάζα των αγωγών που συνιστούν το αιθερικό σώμα σαν σύνολο, γιατί πολλοί μικρότεροι αγωγοί και γραμμές δύναμης ή ενέργειας συγχωνεύονται και σμίγουν καθώς προσεγγίζουν ένα κέντρο ή εστιακό σημείο. 5. Ότι η μάζα των μικρότερων αγωγών ή σωληνοειδών αγωγών ενέργειας δημιουργεί τελικά σ’ όλες τις μορφές εκείνη τη στοιβάδα των αντίστοιχων νεύρων, η οποία δεν αναγνωρίζεται ακόμη απ’ την ιατρική επιστήμη αλλά είναι σαν ένας ενδιάμεσος ιστός ή δίκτυο. Αυτά συνδέουν το αιθερικό σώμα σαν σύνολο με ολόκληρο το διπλό νευρικό σύστημα (εγκεφαλονωτιαίο και συμπαθητικό νευρικό σύστημα) που αναγνωρίζει η επιστήμη. Αυτό το σύστημα που υπόκειται των νεύρων, είναι η αληθινή συσκευή ανταπόκρισης και – δια του εγκεφάλου – τηλεγραφεί πληροφορίες στο νου, ή δια του εγκεφάλου και του νου πληροφορεί την ψυχή. Αυτό το σύστημα των νάντις χρησιμοποιείται με πλήρη συνείδηση από το μυημένο που συσχέτισε την Πνευματική Τριάδα με την ψυχικά εμποτισμένη προσωπικότητα και είδε συνεπώς το ψυχικό σώμα, το αιτιώδες σώμα ή εγωικό λωτό να εξαφανίζεται πλήρως, μην έχοντας πλέον καμιά αληθινή σημασία. Υπάρχει μια ιδιάζουσα και προς το παρόν ανεξήγητη σχέση μεταξύ του συστήματος των νάντις και της ανταχκάρανα όταν είναι σε διαδικασία 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. IV, σελ. 72-73.

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

117

δημιουργίας ή δημιουργείται. Ότι το φυσικό σώμα, όπως τόσα άλλα στη φύση, είναι συνεπώς τριπλό σε σχεδιασμό. Υπάρχει: α. Το αιθερικό σώμα. β. Τα ουσιώδη νάντις. γ. Το πυκνό φυσικό σώμα. Αυτά συνιστούν μια μονάδα και κατά την ενσάρκωση είναι αδιαχώριστα. Ότι τα κέντρα στην ολότητά τους και τα πολλά εστιακά σημεία επαφής που βρίσκονται στο αιθερικό σώμα, ευθύνονται για τη δημιουργία και συντήρηση του ενδοκρινούς αδενικού συστήματος σε μορφή είτε περιορισμένη και ανεπαρκή, είτε αντιπροσωπευτική του πνευματικού ανθρώπου και τελείως επαρκή. Τα νάντις με τη σειρά τους ευθύνονται για τη δημιουργία και καταστάλαξη του διπλού νευρικού συστήματος. Είναι ένα σημείο που πρέπει να έχετε πολύ προσεκτικά κατά νου και είναι κλειδί στο πρόβλημα της δημιουργικότητας. Ότι ο τύπος της αιθερικής ουσίας που “υποστηρίζει” κάθε μορφή, εξαρτάται από δύο παράγοντες: α. Το ενεχόμενο βασίλειο της φύσης. Βασικά τα τέσσερα βασίλεια αντλούν την πρανική τους ζωή απ’ το ένα ή το άλλο απ’ τα τέσσερα επίπεδα αιθερικής ουσίας, μετρώντας απ’ το κατώτερο προς τα πάνω: 1. Το ορυκτό βασίλειο συντηρείται από το πεδίο 1. 2. Το φυτικό βασίλειο συντηρείται από το πεδίο 2. 3. Το ζωικό βασίλειο συντηρείται από το πεδίο 3. 4. Το ανθρώπινο βασίλειο συντηρείται από το πεδίο 4. Αυτή ήταν η αρχική κατάσταση· όμως καθώς προχωρούσε η εξέλιξη κι εδραιωνόταν μια αλληλενεργούσα εκπόρευση μεταξύ όλων των βασιλείων, αυτή άλλαξε αυτόματα. Αυτή η “εσωτερική εκπορευτική αλλαγή” δημιούργησε πριν από αιώνες το ζωάνθρωπο. Το αναφέρω σαν παράδειγμα και σαν κλειδί ενός μεγάλου μυστηρίου. β. Αρκετά περίεργα στο ανθρώπινο βασίλειο (και μόνο στο ανθρώπινο βασίλειο) το αιθερικό σώμα απαρτίζεται πλέον και από τους τέσσερις τύπους αιθερικής ουσίας. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι τελικά (όταν το ανθρώπινο γένος αναπτυχθεί πνευματικά) το καθένα από τα τέσσερα αυτά πεδία ή τύπους αιθερικής ουσίας θα ανταποκρίνεται στα τέσσερα ανώτερα επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου – τα αιθερικά επίπεδα στα οποία δίνουμε τα ονόματα: λογοϊκό επίπεδο, εναδικό, ατμικό επίπεδο και βουδδικό. Αυτό θα συμβεί σαν αποτέλεσμα συνειδητής ανάπτυξης και μύησης. Ότι πρέπει επίσης να θυμάστε πως η ουσία από την οποία συνίστανται οι αιθερικοί αυτοί αγωγοί ή σωληνοειδείς αγωγοί είναι η πλανητική πράνα, η ζωοδότρια και υγιεινή ενέργεια του ίδιου του πλανήτη. Όμως μέσω αυτών των σωλήνων μπορούν να ρέουν όλες ή κάποιες από τις πιθανές ενέργειες – συναισθηματικές, νοητικές, εγωικές, μανασικές, βουδδικές ή ατμικές – ανάλογα

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

118

με το σημείο εξέλιξης που έφθασε ο ενεχόμενος άνθρωπος. Αυτό πάντα σημαίνει ότι διάφορες ενέργειες χύνονται μέσω αυτών των σωλήνων, εκτός αν το σημείο εξέλιξης είναι εξαιρετικά χαμηλό κι εκτός αν παρουσιάζεται χάσμα· οι ποικίλες αυτές ενέργειες συγχωνεύονται και σμίγουν αλλά βρίσκουν το δικό τους εστιακό σημείο στο αιθερικό σώμα όταν εισέρχονται άμεσα στην περιφέρεια του πυκνού φυσικού σώματος. Ό,τι ακριβώς μπορεί να ειπωθεί για την ψυχή ή τη Θεότητα, μπορεί να ειπωθεί και για το ενεργητικό ή ζωτικό αιθερικό σώμα ή οντότητα: “Έχοντας διαπεράσει ολόκληρο το σύμπαν με ένα τμήμα του εαυτού μου, παραμένω”. Η λέξη “πράνα” είναι σχεδόν το ίδιο παρεξηγημένη όπως και οι λέξεις “αιθερικός” ή “αστρικός”. Η χαλαρή αυτή έννοια ευθύνεται για τη μεγάλη άγνοια που επικρατεί στους αποκρυφιστικούς κύκλους. Η πράνα μπορεί να ορισθεί σαν η ζωή-ουσία κάθε πεδίου της επταπλής περιοχής που ονομάζουμε κοσμικό φυσικό πεδίο. Είναι η ΖΩΗ του πλανητικού Λόγου, ελαττωμένη σε ορισμένα όρια, που εμψυχώνει, ζωογονεί και συσχετίζει και τα επτά πεδία (στην πραγματικότητα τα επτά υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου) και όλα όσα βρίσκονται μέσα και πάνω τους. Η κοσμική σουτράτμα ή το νήμα-ζωή του πλανητικού Λόγου εισέρχεται στην εκδήλωσή Του από το ανώτατο των πεδίων μας (το λογοϊκό πεδίο) και χρησιμοποιώντας τις εμψυχώνουσες Ζωές που βρίσκονται στη Σαμπάλλα (η οποία, πρέπει να σας θυμίσω, δεν είναι το όνομα κάποιας τοποθεσίας), έρχεται σε επαφή ή συσχετίζεται με την ύλη απ’ την οποία έγιναν οι εκδηλωμένοι κόσμοι – άμορφοι, όπως στα κοσμικά αιθερικά πεδία (τα τέσσερα ανώτερα πεδία μας), ή απτοί κι αντικειμενικοί, όπως στα τρία κατώτερα πεδία. Το γεγονός ότι ονομάζουμε απτό μόνο εκείνο που μπορούμε να δούμε ή να αγγίξουμε και να έρθουμε σ’ επαφή μαζί του με το μέσον των πέντε αισθήσεων, είναι τελείως εσφαλμένο. Όλα θεωρούνται ότι ανήκουν στον κόσμο της μορφής, που βρίσκονται στο φυσικό πεδίο, το αστρικό πεδίο και τα επίπεδα του κατώτερου νου. Το κατώτερο αυτό νοητικό πεδίο που προαναφέρθηκε, περιλαμβάνει το επίπεδο όπου απαντάται τo αιτιώδες σώμα – το πεδίο στο οποίο “επιπλέει ο λωτός της αγάπης”, όπως το θέτει το Αρχαίο Σχόλιο. Όλα όσα βρίσκονται πάνω απ’ αυτό στα νοητικά επίπεδα και μέχρι το ανώτατο των κοσμικών φυσικών πεδίων, είναι άμορφα. Οι διακρίσεις αυτές πρέπει να λαμβάνονται προσεκτικά υπόψη. Υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα ένα θαυμάσιο σύμβολο διάκρισης μεταξύ των ανώτερων αιθερικών επιπέδων και των λεγόμενων κατώτερων φυσικών επιπέδων. Υφίσταται το διάφραγμα που χωρίζει εκείνο το μέρος του σώματος που περιέχει την καρδιά, το λαιμό και το κεφάλι συν τους πνεύμονες, απ’ όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος· όλα αυτά έχουν υπέρτατη σημασία από τη σκοπιά της ΖΩΗΣ κι εκείνο που αποφασίζεται στο κεφάλι, παρορμάται απ’ την καρδιά, συντηρείται από την αναπνοή κι εκφράζεται δια της συσκευής του λαιμού, καθορίζει αυτό που ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπος. Κάτω απ’ το διάφραγμα βρίσκονται όργανα των οποίων η χρήση είναι πολύ πιο αντικειμενική, ακόμη και μεγάλης σημασίας· παρότι το καθένα απ’ τα κατώτερα αυτά όργανα έχει δική του ζωή και σκοπό, η ύπαρξη και η λειτουργία τους παρορμάται,

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

119

καθορίζεται και ρυθμίζεται απ’ τη ζωή και το ρυθμό που εκπορεύονται από το ανώτερο τμήμα του φορέα. Δεν είναι εύκολο για το μέσο άνθρωπο να το καταλάβει, αλλά κάθε σοβαρός περιορισμός ή φυσική ασθένεια πάνω από το διάφραγμα έχει ένα αναγκαστικό και σοβαρό αποτέλεσμα σε όλα όσα βρίσκονται κάτω από το διάφραγμα. Το αντίθετο δε συμβαίνει στον ίδιο βαθμό. Αυτό συμβολίζει τη δυναμικότητα και την ουσιαστικότητα του αιθερικού σώματος, τόσο του μικροκοσμικού όσο και του μακροκοσμικού, ενώ η μακροκοσμική έκφραση της τετραπλής Ζωής ρυθμίζει όλες τις ζώσες μορφές. Ο καθένας απ’ τους τέσσερις αιθέρες, όπως καλούνται μερικές φορές, προορίζεται – όσον αφορά τον άνθρωπο – να είναι αγωγός ή έκφραση των τεσσάρων κοσμικών αιθέρων. Προς το παρόν δε συμβαίνει καθόλου αυτό. Μπορεί αληθινά να συμβεί μόνο όταν η ανταχκάρανα έχει δομηθεί και συνεπώς δρα σαν άμεσος αγωγός των κοσμικών αιθέρων στους οποίους δώσαμε τα ονόματα της παγκόσμιας ζωής, της εναδικής έντασης, του θείου σκοπού και της καθαρής λογικής. Συλλογισθείτε για λίγο αυτούς τους τύπους ενέργειας και φαντασθείτε δημιουργικά το αποτέλεσμά τους όταν με την πάροδο του χρόνου και την πνευματική ανέλιξη θα μπορούν να χύνονται χωρίς περιορισμό εντός και δια του αιθερικού σώματος ενός ανθρώπινου όντος. Προς το παρόν το αιθερικό σώμα ανταποκρίνεται σε ενέργειες από: 1. Το φυσικό κόσμο. Αυτές δεν είναι αρχές αλλά οι τροφοδότες και οι ελεγκτές των ζωωδών ορέξεων. 2. Τον αστρικό κόσμο, που καθορίζουν τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τις εφέσεις τις οποίες ο άνθρωπος εκφράζει κι ακολουθεί στο φυσικό πεδίο. 3. Το κατώτερο νοητικό πεδίο, τον κατώτερο νου, που αναπτύσσει αυτοβουλία, ιδιοτέλεια, χωριστικότητα και την κατεύθυνση και τάση της ζωής πάνω στο φυσικό πεδίο. Το κατευθυντήριο αυτό ένστικτο, όταν στραφεί στα ανώτερα ζητήματα, ανοίγει τελικά τη θύρα στις ανώτερες κοσμικές αιθερικές ενέργειες. 4. Την ψυχή, την αρχή του ατομισμού, την αντανάκλαση στο μικρόκοσμο της θείας πρόθεσης και – μιλώντας συμβολικά – είναι για την όλη εναδική έκφραση εκείνο που “στέκει στο μεσαίο σημείο”, το όργανο της αληθινής ευαισθησίας, της ανταποκριτικής ικανότητας, το πνευματικό αντίστοιχο του ηλιοπλεγματικού κέντρου που βρίσκεται στο μεσαίο σημείο μεταξύ εκείνου που βρίσκεται πάνω από το διάφραγμα κι εκείνου που βρίσκεται κάτω απ’ αυτό. Όταν κατασκευασθεί η ανταχκάρανα και τα ανώτερα τρία σχετίζονται άμεσα με τα κατώτερα τρία, τότε η ψυχή δε χρειάζεται πια. Τότε, αντανακλώντας αυτό το γεγονός, τα τέσσερα αιθερικά επίπεδα γίνονται απλώς διαβιβαστές της ενέργειας που εκπορεύεται απ’ τα τέσσερα κοσμικά αιθερικά επίπεδα. Ο αγωγός είναι τότε άμεσος, πλήρης και ανεμπόδιστος· το αιθερικό δίκτυο του φωτός έχει τότε μεγάλη λαμπρότητα κι όλα τα κέντρα του σώματος έχουν αφυπνισθεί και λειτουργούν ομόθυμα και ρυθμικά. Τότε – κατ’ αντιστοιχία προς τις άμεσα σχετιζόμενες Ενάδα και Προσωπικότητα – το κεφαλικό κέντρο, ο χιλιοπέταλος λωτός, η βραχμαράντρα, σχετίζεται εξίσου άμεσα με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Έτσι

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗ-ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

120

εδραιώνεται ένας πλήρης δυαδισμός στη θέση της προηγούμενης τριπλής φύσης της θείας εκδήλωσης: 1. Ενάδα...................................................................................................Προσωπικότητα. Με την τριπλή ψυχή να μη χρειάζεται πλέον. 2. Κέντρο της κεφαλής..................................Κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Με τα ενδιάμεσα πέντε κέντρα να μην απαιτούνται πλέον. Το Αρχαίο Σχόλιο λέει σχετικά μ’ αυτό: “Τότε τα τρία που υπολογίζονταν σαν όλα όσα υπήρχαν, λειτουργώντας σαν ένα κι ελέγχοντας και τα επτά, δεν υπάρχουν πια. Τα επτά που ανταποκρίνονταν στα τρία τα οποία ανταποκρίνονται στο Ένα, δεν ακούν πια το τριπλό κάλεσμα που καθόριζε όλα όσα υπήρχαν. Μόνο τα δύο παραμένουν για να δείχνουν στον κόσμο το κάλλος του ζώντος Θεού, το θαύμα της Θέλησης-γιατο-Καλό, την Αγάπη που εμψυχώνει το Όλο. Αυτά τα δύο είναι Ένα κι έτσι το έργο, περατωμένο, στέκει. Και τότε οι Άγγελοι τραγουδούν.”

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΕΝΤΡΑ

ένας παράγοντας σχετικά με το αιθερικό σώμα για τον οποίο έγινε ελάχιστη μνεία κι ο λόγος είναι ότι θα ήταν μια εντελώς άχρηστη πληροφορία. Ας τον ενσωματώσω σε μια δήλωση υπό μορφή πίνακα, αρχίζοντας με μερικά σημεία που σας μετέδωσα νωρίτερα, αλλά που πρέπει να επαναληφθούν εδώ χάρη σαφήνειας και να τοποθετηθούν στην ορθή σειρά: ΠΑΡΧΕΙ

1. Ο πλανητικός Λόγος εργάζεται διαμέσου των τριών κύριων κέντρων: α. Του Κέντρου όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή: της Σαμπάλλα. β. Του Κέντρου όπου η αγάπη του Θεού εκδηλώνεται: της Ιεραρχίας. γ. Του Κέντρου όπου η νοημοσύνη του Θεού επιφέρει την εξελικτική διαδικασία: της Ανθρωπότητας. 2. Τα τρία κύρια κέντρα, τόσο τα πλανητικά όσο και τα ανθρώπινα, υφίστανται σε αιθερική ουσία και μπορούν να έχουν ή να μην έχουν φυσικά αντίστοιχα. Όλοι οι Διδάσκαλοι, για παράδειγμα, δεν εργάζονται μέσω ενός φυσικού φορέα. Ωστόσο έχουν ένα αιθερικό σώμα που συνίσταται απ’ την ουσία των κοσμικών αιθερικών επιπέδων – βουδδικού, ατμικού, εναδικού και λογοϊκού επιπέδου – και τα επίπεδα αυτά είναι οι τέσσερις κοσμικοί αιθέρες, η ανώτερη αντιστοιχία των αιθερικών μας πεδίων· τα ανώτερα αυτά επίπεδα είναι τα τέσσερα επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου. Μέχρι να διαλέξουν στην έκτη Μύηση της Απόφασης κάποια από τις επτά Ατραπούς του Έσχατου Πεπρωμένου, οι Διδάσκαλοι λειτουργούν στα κοσμικά αιθερικά Τους σώματα. Αυτά τα τρία κύρια ενεργειακά κέντρα σχετίζονται στενά μεταξύ τους και ο μαθητής μέσω των δικών του ατομικών κύριων κέντρων (κεφαλής, καρδιάς και λαιμού) σχετίζεται με τα τρία πλανητικά κέντρα. Θα ήθελα να συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση γιατί έχει πρακτική αξία. 3. Η Ενάδα, όπως ξέρετε, βρίσκεται στο δεύτερο κοσμικό αιθερικό επίπεδο που καλείται εναδικό πεδίο. Όταν δομηθεί η ανταχκάρανα, τότε η κοσμική αιθερική ουσία μπορεί ν’ αντικαταστήσει βραδέως την κοινή και οικεία αιθερική ουσία που “υποστηρίζει” το πυκνό φυσικό σώμα του ανθρώπου. 4. Η ακτίνα στην οποία απαντάται η Ενάδα – μια από τις τρεις κύριες ακτίνες κι επομένως σχετιζόμενη με κάποιο από τα τρία κύρια κέντρα – ρυθμίζει: α. Την απορρόφηση του μαθητή σε κάποιο απ’ τα τρία κύρια τμήματα του ιεραρχικού έργου, π.χ. μια ψυχή πρώτης ακτίνας θα πάει κανονικά σ’ ένα Άσραμ όπως εκείνο του Διδασκάλου Μ. στο τμήμα του Μανού· ένας μαθητής

ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΕΝΤΡΑ

122

δεύτερης ακτίνας θα περάσει σ’ ένα Άσραμ δεύτερης ακτίνας όπως το δικό μου (Ντ.Κ.) ή εκείνο του Διδασκάλου Κ.Χ. και συνεπώς στο τμήμα του Χριστού· μια ψυχή τρίτης ακτίνας θα απορροφηθεί σ’ ένα από τα Άσραμ (και υπάρχουν πολλά) που λειτουργούν υπό τον Κύριο του Πολιτισμού, το Διδάσκαλο Ρ. β. Όλοι όσοι έρχονται σ’ ενσάρκωση πάνω σε μια από τις Ακτίνες Ιδιότητας – την τέταρτη, πέμπτη, έκτη και έβδομη ακτίνα – βρίσκουν τελικά το δρόμο τους σε μια από τις τρεις κύριες Ακτίνες Όψης. Οι αλλαγές στις μετατοπίσεις της ακτινικής εστίασης γίνονται όταν το αιθερικό σώμα έχει μέσα του ένα επαρκές μέτρο της ουσίας του κατώτατου από τους κοσμικούς αιθέρες, της βουδδικής ουσίας· αυτό είναι κάτι βασικό για όλους πάνω σ’ όλες τις ακτίνες, γιατί στη συντέλεια του αιώνα, όταν η κοσμική αιθερική ουσία θα συνιστά τους αιθερικούς φορείς του μυημένου, οι τρεις ακτίνες γίνονται οι δύο ακτίνες κι αργότερα λαμβάνει χώρα μια ακόμη απορρόφηση στη δεύτερη Ακτίνα της Αγάπης-Σοφίας, που είναι η ακτίνα του τωρινού ηλιακού μας συστήματος. Μπορείτε λοιπόν να δείτε τι ρυθμιστικοί παράγοντες γίνονται οι ποικίλες ενέργειες όταν οικειοποιηθούν και χρησιμοποιηθούν και πώς η ουσία τους ή μάλλον η παρουσία ορισμένων ενεργειών στο αιθερικό σώμα της προσωπικότητας είναι ουσιώδης πριν μπορέσουν να ληφθούν ορισμένες μυήσεις. Το θέμα είναι υπερβολικά περίπλοκο για να επεκταθώ εδώ σ’ αυτό, αλλά θα σας ζητήσω να εξετάσετε με προσοχή τις διάφορες δηλώσεις που έκανα κι έπειτα ν’ αναζητήσετε τη φώτιση μέσα σας. Οι ακτίνες είναι οι επτά εκπορεύσεις από τα “επτά Πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού”· οι εκπορεύσεις Τους έρχονται απ’ το εναδικό επίπεδο επίγνωσης ή απ’ το δεύτερο κοσμικό αιθερικό πεδίο. Υπό ορισμένη έννοια μπορεί να ειπωθεί ότι οι επτά μεγάλες και ζώσες αυτές Ενέργειες είναι στην ολότητά τους ο αιθερικός φορέας του πλανητικού Λόγου. Μπορεί εξίσου να δηλωθεί ότι οι εξελικτικές διαδικασίες είναι εκείνες της εξάλειψης της φυσικής ουσίας που βρίσκεται μεταξύ του πυκνού φυσικού σώματος και του αστρικού αισθαντικού σώματος και της αντικατάστασής της με ουσία των τεσσάρων ανώτερων πεδίων, των τεσσάρων κοσμικών αιθέρων. Μιλώντας φυσικά, η αιθερική αυτή αντικατάσταση επιτρέπει στον άνθρωπο να λάβει διαδοχικά τις πέντε μυήσεις που τον καθιστούν Διδάσκαλο της Σοφίας. Η πρώτη μύηση είναι καθαρά μέλημα της ψυχής του ανθρώπου και τη στιγμή που λαμβάνεται αυτή η μύηση, μπορεί να εισέλθει ένα μέτρο βουδδικής ενέργειας και να προχωρήσει η διαδικασία της μεταφοράς των ανώτερων αιθέρων και της αντικατάστασης των κατώτερων μ’ αυτούς. Αυτό, όπως μπορείτε ορθά να φαντασθείτε, προκαλεί διαμάχη· το αιθερικό σώμα της προσωπικότητας απορρίπτει τον εισερχόμενο ανώτερο αιθέρα κι έτσι προκαλούνται κρίσεις στη ζωή του μυημένου. Η πρόοδος και η μύηση μας παρουσιάσθηκαν κυρίως με όρους δόμησης χαρακτήρα και υπηρεσίας στην ανθρωπότητα. Η προσέγγιση αυτή ασφαλώς προκαλεί επίσης διαμάχη και η προσωπικότητα μάχεται την ψυχή. Αλλά παράλληλα μ’ αυτή τη γνωστή διαμάχη διεξάγεται μια άλλη μάχη μεταξύ των αιθέρων που απαρτίζουν το αιθερικό

ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΕΝΤΡΑ

123

σώμα του μαθητή και των κατερχόμενων ανώτερων αιθέρων. Γι’ αυτή ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση, αλλά η μάχη είναι πολύ πραγματική, επηρεάζοντας πρωτίστως την υγεία του φυσικού σώματος και υποδιαιρείται σε πέντε φυσικά στάδια που ονομάζουμε μυήσεις. Ο συμβολισμός της Μυητικής Ράβδου μας διδάσκει ότι (κατά τη μυητική διαδικασία) η Ράβδος αυτή, κατευθυνόμενη απ’ τον Χριστό ή τον Κύριο του Κόσμου ανάλογα με την περίπτωση, χρησιμοποιείται για να σταθεροποιήσει τους ανώτερους αιθέρες μέσα στην προσωπικότητα με μια προσπέλαση εφαρμοσμένης ενέργειας που επιτρέπει στο μυημένο να διατηρήσει ό,τι είναι εκ των άνω, για να είναι “ως άνω, ούτω κάτω”. Υπάρχουν τρεις σκοπιές από τις οποίες πρέπει να εξετασθεί το αιθερικό σώμα: 1. Σαν μηχανισμός που εξωτερικεύεται δια των νάντις ή εκείνου του λεπτεπίλεπτου συστήματος των συνδεόμενων γραμμών δύναμης, οι οποίες με τη σειρά τους εξωτερικεύονται δια του φυσικού συστήματος των νεύρων. 2. Σαν διαβιβαστής πολλών διαφορετικών τύπων ενέργειας που έρχονται από πολλές διαφορετικές πηγές· οι ενέργειες αυτές ρέουν δια ή επί (αμφότερες οι λέξεις ισχύουν εξίσου) των γραμμών δύναμης που υπόκεινται των νάντις. Πριν λίγο χρησιμοποίησα τη λέξη “σωλήνες”, υπονοώντας έτσι ένα δίκτυο σωλήνων δια των οποίων μπορούν να ρέουν οι διαβιβαζόμενες ενέργειες· έχετε εδώ μια περίπτωση όπου οι λέξεις είναι εντελώς ανεπαρκείς κι ακόμη παραπλανητικές. 3. Αυτές οι ενέργειες – ανάλογα με την πηγή, την ποιότητα και το σκοπό τους – δημιουργούν τα επτά κύρια κέντρα τα οποία ρυθμίζουν τα πολλά μικρότερα δευτερεύοντα κέντρα και τελικά εξωτερικεύονται δια των επτά κύριων αδένων του ενδοκρινούς συστήματος. Είπα νωρίτερα ότι οι διασταυρούμενες ενέργειες στο αιθερικό σώμα του πλανήτη αποτελούν αυτή την εποχή ένα δίκτυο τετραγώνων. Όταν η δημιουργική διαδικασία θα είναι πλήρης και η εξέλιξη θα έχει κάνει το έργο της, τα τετράγωνα αυτά θα γίνουν ένα δίκτυο τριγώνων. Αναγκαστικά αυτός είναι ένας συμβολικός τρόπος έκφρασης. Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης που υπαγορεύθηκε πριν 1900 χρόνια από το μαθητή που είναι τώρα γνωστός ως Διδάσκαλος Ιλαρίων, γίνεται αναφορά στην “πόλιν ήτις τετράγωνος κείται”. Ο αιθερικός φορέας του πλανήτη κληρονομήθηκε από ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα, με σκοπό ή πρόθεση να μετασχηματιστεί σ’ ένα δίκτυο τριγώνων στο παρόν ηλιακό σύστημα. Στο επόμενο απ’ αυτή την τριπλότητα ηλιακών συστημάτων (το τρίτο ή τελευταίο) όπου θα εκπληρωθεί η θέληση του Θεού, το αιθερικό σώμα θα αρχίσει σαν δίκτυο τριγώνων, αλλά θα αναχθεί σε δίκτυο αλληλοσυνδεόμενων κύκλων ή συνδεόμενων δακτυλίων, υποδεικνύοντας την εκπλήρωση των αλληλοσυμπλεκόμενων σχέσεων. Στο παρόν σύστημα το αποτέλεσμα της εξέλιξης, όσον αφορά το αιθερικό σώμα, θα είναι η επαφή που θα εδραιωθεί μεταξύ και των τριών σημείων κάθε τριγώνου, επιφέροντας μια εννεαπλή επαφή και μια εννεαπλή ροή ενέργειας· αυτό είναι συνεπές με το γεγονός ότι το εννέα είναι ο αριθμός της μύησης και τον καιρό που ο προορισμένος αριθμός μαθητών θα έχει

ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΕΝΤΡΑ

124

λάβει τις εννέα δυνατές μυήσεις, ο τριγωνικός αυτός σχηματισμός του πλανητικού αιθερικού σώματος θα είναι πλήρης. Η ιδέα μπορεί να μεταδοθεί συμβολικά με το διπλανό διάγραμμα που εικονίζει τον τριγωνικό σχηματισμό και τον τρόπο της διπλής ανάπτυξης ή προόδου κι επέκτασης του δικτύου, γιατί ξεκινώντας απ’ το αρχικό τρίγωνο, μένουν μόνο δύο σημεία για τις διεργασίες της επέκτασης. Το αρχικό τρίγωνο σχηματίσθηκε από τον Σανάτ Κουμάρα και ονομάζουμε τις τρεις ενέργειες που κυκλοφορούν μέσα απ’ αυτό, τρεις κύριες Ακτίνες Όψης. Οι τέσσερις Ακτίνες Ιδιότητας σχημάτισαν δικά τους τρίγωνα κι όμως κατά παράδοξο τρόπο ευθύνονται για τα “τετράγωνα” δια των οποίων περνούν αυτή την εποχή οι ενέργειές τους. Έτσι άρχισε το έργο του μετασχηματισμού του κληρονομηθέντος αιθερικού σώματος κι από τότε συνεχίζεται. Στο αιθερικό σώμα του ανθρώπινου όντος έχετε μια επανάληψη της ίδιας διαδικασίας στο τρίγωνο των ενεργειών που δημιουργούνται από τη σχέση μεταξύ Ενάδας, Ψυχής και Προσωπικότητας. Είναι σχεδόν αδύνατο για τον άνθρωπο να σχεδιάσει ή να εικονίσει το δίκτυο των τριγώνων και ταυτόχρονα να τα βλέπει να παίρνουν στην ολότητά τους κυκλική μορφή στο αιθερικό σώμα της πλανητικής σφαίρας. Ο λόγος είναι ότι ολόκληρο το αιθερικό σώμα βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και αδιάκοπο μετασχηματισμό και οι ενέργειες από τις οποίες απαρτίζεται είναι σε κατάσταση συνεχούς αλλαγής και κυκλοφορίας. Είναι φρόνιμο να έχουμε υπόψη ότι είναι ο μηχανισμός που αλλάζει κι ότι αυτός ο μετασχηματισμός του τετραγώνου σε τρίγωνο δεν αφορά κατά κανέναν τρόπο τις διαβιβαζόμενες ενέργειες ή τα διάφορα κέντρα, παρά μόνο ότι είναι πολύ πιο εύκολο για τις ενέργειες να ρέουν δια του τριγωνικού σχηματισμού του αιθερικού σώματος απ’ το να ρέουν – όπως συμβαίνει τώρα – διαμέσου ή πέριξ ενός τετραγώνου κι ενός δικτύου τετραγώνων. Έχω πλήρη επίγνωση πως ό,τι σας ανακοινώνω εδώ, ίσως να σας φαίνεται το ύψος της ανοησίας και δεν υπάρχει βέβαια κανένας τρόπος με τον οποίο να μπορέσω να σας αποδείξω την πραγματική φύση του διεπικοινωνούντος αυτού συστήματος, ή με τον οποίο να μπορέσετε να ελέγξετε και να επικυρώσετε όσα λέω· αλλά πάλι, αδελφοί μου, δεν έχετε προς το παρόν κανέναν τρόπο να διακριβώσετε την πραγματική ύπαρξη του Σανάτ Κουμάρα κι όμως από την καθαυτή νύκτα του χρόνου η ύπαρξή Του διακηρύχθηκε από την Ιεραρχία κι έγινε αποδεκτή από εκατομμύρια. Κάθε ανθρώπινο ον πιστεύει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί ν’ αποδείξει ή απ’ όσα μπορεί να επιβεβαιώσει την ορθότητά τους. Τα κέντρα είναι στην πραγματικότητα εκείνα τα “διασταυρούμενα σημεία” των ενεργειών, όπου το αιθερικό σώμα κατέχει επτά τρίγωνα ή μετασχηματισμένα σημεία. Απ’ τη σκοπιά της Σαμπάλλα τα κέντρα σ’ ένα ανθρώπινο ον μοιάζουν με τρίγωνο μ’ ένα σημείο στο κέντρο. Απ’ τη σκοπιά της Ιεραρχίας οι συνθήκες είναι κάπως διαφορετικές. Έχετε τα επτά κέντρα απεικονιζόμενα σαν λωτούς με ποικίλους αριθμούς πετάλων· όμως πάντα διατηρείται και παρουσιάζεται ευδιάκριτα ένα τρίγωνο στην καθαυτή καρδιά του

ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΕΝΤΡΑ

125

λωτού· πάντα υπάρχει το τρίγωνο με το σημείο επικοινωνίας του και σ’ αυτό δίνουμε το όνομα “πετράδι στο λωτό”. Έχετε συνεπώς την ακόλουθη συμβολική παρουσίαση του λωτού και καλά θα κάνετε να τη μελετήσετε με προσοχή. Η προσωπικότητα του ανθρώπου ρυθμίζεται από τον κύκλο που είναι η εκπορευόμενη επιρροή του λωτού κι έτσι εδραιώνεται μια αλληλεπίδραση. Ο καθαυτός λωτός ρυθμίζεται απ’ την ψυχή και με τη σειρά του ρυθμίζει τη “σφαίρα επιρροής στην αύρα του λωτού”, φτάνοντας έτσι και ρυθμίζοντας τη ζωή της προσωπικότητας. Το τρίγωνο ρυθμίζεται απ’ την Πνευματική Τριάδα όταν η ανταχκάρανα δομηθεί ή είναι σε διαδικασία δόμησης και με τη σειρά του εμπνέει ή πυρπολεί πρώτα απ’ όλα την ψυχή και τελικά την καταστρέφει. Το σημείο στο κέντρο είναι ενδεικτικό της εναδικής ζωής, πρώτα απ’ όλα στην κατώτατή της έκφραση της φυσικής ζωής και ζωτικότητας και τελικά σαν το “σημείο ευαισθησίας”. Συνεπώς έχουμε: 1. Το Σημείο στο κέντρο, ενδεικτικό της εναδικής ζωής. 2. Τις σχετιζόμενες ενέργειες του εγωικού λωτού, που ρυθμίζονται από την ψυχή. 3. Τη σφαίρα ακτινοβολίας, την εκπορευόμενη επίδραση του λωτού, που ρυθμίζει την προσωπικότητα. 4. Το τρίγωνο ενέργειας, που ρυθμίζεται από την Πνευματική Τριάδα. Η παραπάνω οδηγία για το αιθερικό σώμα δεν είναι μεγάλη αλλά περιέχει πολλά που είναι σχετικά νέα και παρέχει πολλή τροφή για αφομοίωση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

εξετάσουμε τώρα τα κέντρα σαν ελεγκτικούς παράγοντες στη ζωή της προσωπικότητας στους τρεις κόσμους και την αμοιβαία σχέση τους, μελετώντας το θέμα πάντοτε από τη σκοπιά της σχέσης τους με κάποιο απ’ τα τρία κύρια πλανητικά κέντρα – τη Σαμπάλλα, την Ιεραρχία και την Ανθρωπότητα – σε συνδυασμό με: 1. 2. 3. 4.

Το Σημείο στο Κέντρο. Τις Σχετιζόμενες Ενέργειες. Τη Σφαίρα Ακτινοβολίας. Το Τρίγωνο Ενέργειας.

Το δυσνόητο αυτού του θέματος είναι πολύ μεγάλο· όμως μια βασική δήλωση θα χρησιμεύσει για να διασαφηνίσει κάπως το ζήτημα· είναι μια δήλωση που σπάνια εκφράσθηκε αλλού. Ας τη διατυπώσω όσο το δυνατό πιο απλά: Τα κέντρα κάτω από το διάφραγμα, π.χ. το ηλιοπλεγματικό κέντρο, το ιερό κέντρο και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, ελέγχονται απ’ τους τέσσερις αιθέρες του πλανητικού φυσικού πεδίου· τα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα, π.χ. το καρδιακό κέντρο, το κέντρο του λαιμού, το κέντρο άζνα και το κεφαλικό κέντρο, ελέγχονται απ’ τους τέσσερις κοσμικούς αιθέρες στους οποίους δίνουμε το όνομα των ενεργειών του βουδδικού πεδίου, των ενεργειών του ατμικού πεδίου, των ενεργειών του εναδικού πεδίου και των ενεργειών του λογοϊκού πεδίου. Η δήλωση αυτή συνεπάγεται μια κάπως νέα έννοια· δημιουργεί μια βασική σχέση που καθιστά εφικτό το γεγονός ότι “ως άνω, ούτω κάτω”. Σκεφθείτε το. Έχει σοβαρά επακόλουθα. Τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα – στη διάρκεια της εξελικτικής διαδικασίας – διευθύνονται απ’ τον πρώτο, το δεύτερο και τον τρίτο αιθέρα, μετρώντας από κάτω προς τα πάνω· όταν η εξέλιξη φέρει το ζηλωτή στο σημείο της προσωπικής ολοκλήρωσης, τότε οι ενέργειες του ανώτατου, του αιθερικο-ατομικού πεδίου, μπορούν και πράγματι ελέγχουν. Όταν συμβεί αυτό, τότε υπάρχει η δυνατότητα οι ενέργειες των κοσμικών αιθερικών πεδίων να φέρουν τα κέντρα πάνω από το διάφραγμα σε πλήρη έκφραση. Αυτό λαμβάνει χώρα στην Ατραπό της Μαθητείας και την Ατραπό της Μύησης. Η ενδιαφέρουσα αυτή διαδικασία της μεταφοράς των ενεργειών ονομάζεται με διάφορους τρόπους, όπως “ακτινοβόλος αντικατάσταση”, “ενεργοποιός ενοποίηση” κι “εμπνευστικό ανακλώμενο φως της ενέργειας”. Όλοι αυτοί οι όροι είναι προσπάθειες

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

127

να εκφράσουμε με κάπως ανεπαρκείς λέξεις εκείνο που συμβαίνει όταν οι ανώτερες ενέργειες αντικαταστήσουν τις κατώτερες, όταν η μαγνητική “έλξη” των πνευματικών ενεργειών σύρει προς τα πάνω κι απορροφά τις κατώτερες ενέργειες που αφορούν πρωτίστως τη ζωή της προσωπικότητας, ή όταν το ανακλώμενο φως της Πνευματικής Τριάδας και της Εναδικής Δόξας μεταφέρεται στα ανώτερα ενεργειακά κέντρα στον τελικό φορέα που χρησιμοποιείται από το αναπτυγμένο ανθρώπινο ον. Λίγα δόθηκαν προς τον παρόν αναφορικά με τη σχέση των τεσσάρων φυσικών αιθέρων και των τεσσάρων κοσμικών αιθέρων· υπάρχει ωστόσο μια άμεση σχέση μεταξύ τους κι αυτή την αποκαλύπτει η μυητική διαδικασία. Αυτή επιφέρει επίσης σημαντικές αλλαγές στους φορείς της ανθρωπότητας. Υπάρχει επίσης μια άμεση σχέση μεταξύ των τεσσάρων όψεων του κάρμα (του Νόμου του Αιτίου και Αποτελέσματος) και των τεσσάρων φυσικών αιθέρων καθώς και των τεσσάρων κοσμικών αιθέρων· η σχέση αυτή θα αποτελέσει αργότερα τη βάση μιας νέας αποκρυφιστικής επιστήμης. Συνεπώς υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να συλληφθούν από τους σπουδαστές αναφορικά με την ενέργεια, τις εκπορευτικές πηγές της, τον τρόπο μεταφοράς της ή των μεταβατικών διαδικασιών της και το αγκυροβόλιο της μέσα στο πλανητικό σώμα ή το φυσικό σώμα του ατόμου. Με μερικές απ’ αυτές τις ιδέες θα ασχοληθούμε τώρα, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για μελλοντική έρευνα, αλλά λέγοντας λίγα που θα είναι άμεσης χρήσης στο σπουδαστή ατομικά. Είναι σχετικά εύκολο ν’ απαριθμήσουμε τους τέσσερις κοσμικούς αιθέρες κι έπειτα να απαριθμήσουμε τους τέσσερις αιθέρες του φυσικού πεδίου όπως τους ξέρουμε και κατόπιν να κάνουμε τη δήλωση ότι το μέσο πρόσωπο ελέγχεται απ’ τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα, που ανταποκρίνονται στους αιθέρες του φυσικού πεδίου καθώς διαβιβάζουν ενέργειες απ’ τους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης κι ότι ο μυημένος ανταποκρίνεται στους κοσμικούς αιθέρες καθώς επιδρούν κι αφυπνίζουν τα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα. Πρέπει ταυτόχρονα να θυμάστε ότι τα επτά κέντρα του αιθερικού φορέα του ανθρώπου απαρτίζονται πάντα από τους φυσικούς αιθέρες, αλλά αποβαίνουν – στην Ατραπό της Μαθητείας – φορείς των κοσμικών αιθέρων. Για να διατηρήσουμε με σαφήνεια την εικόνα, θα ήταν καλό να εξετάσουμε πολύ σύντομα τις τέσσερις όψεις των κέντρων όπως τις απαρίθμησα παραπάνω, ή εκείνη την ολότητα που παρουσιάζουν στον οφθαλμό του Ορώντος. Αυτές είναι: 1. Το Σημείο στο Κέντρο. Είναι το “πετράδι στο λωτό”, για να χρησιμοποιήσουμε την αρχαία ανατολίτικη ονομασία· είναι το σημείο της ζωής μέσω του οποίου η Ενάδα αγκυροβολεί στο φυσικό πεδίο και είναι συνεπώς η ζωική αρχή όλων των παροδικών φορέων – αναπτυγμένων, υπανάπτυκτων ή αναπτυσσόμενων. Αυτό το σημείο της ζωής περιέχει μέσα του όλες τις δυνατότητες, όλες τις δυναμικότητες, όλες τις εμπειρίες κι όλες τις κραδασμικές δραστηριότητες. Ενσωματώνει τη θέληση-για-είναι, την ποιότητα της μαγνητικής έλξης (που ονομάζεται κοινώς αγάπη) και την ενεργό νοημοσύνη που θα φέρει τη ζωντάνια και την αγάπη σε πλήρη έκφραση. Η παραπάνω δήλωση ή ορισμός έχει πρωταρχική σημασία. Αυτό το σημείο στο κέντρο είναι συνεπώς στην πραγματικότητα όλα όσα ΕΙΝΑΙ και οι άλλες τρεις όψεις της ζωής – όπως

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

128

απαριθμήθηκαν – είναι απλώς ενδείξεις της ύπαρξής του. Είναι εκείνο που έχει την ικανότητα ν’ αποσύρεται στην Πηγή του, ή να επιβάλλει πάνω του στρώμα πάνω από στρώμα ουσίας· είναι η αιτία της επιστροφής του λεγόμενου Αιώνιου Προσκυνητή στον Οίκο του Πατρός μετά από πολλούς αιώνες εμπειρίας, καθώς κι εκείνο που προκαλεί πειραματισμό, οδηγώντας ακολούθως σε εμπειρία και τελικά σε έκφραση. Είναι επίσης εκείνο που συγκαλύπτουν οι τρεις άλλες όψεις και προστατεύουν οι επτά αρχές (που εκφράζονται σαν φορείς). Υπάρχουν επτά τέτοια “σημεία” ή “πετράδια” που εκφράζουν την επταπλή φύση της συνείδησης και καθώς έρχονται το ένα μετά το άλλο σε ζώσα έκφραση, οι επτά υποακτίνες της κυρίαρχης εναδικής ακτίνας εκδηλώνονται επίσης η μια μετά την άλλη, έτσι ώστε κάθε μυημένος-μαθητής να γίνει (στον κατάλληλο καιρό) ένας Υιός του Θεού σε πλήρη και εξωτερική δόξα. Έρχεται ο καιρός που το ατομικό αιθερικό σώμα βυθίζεται ή χάνεται απ’ τη θέα μέσα στο φως που εκπορεύεται απ’ τα επτά αυτά σημεία και χρωματίζεται από το φως του “πετραδιού στο λωτό” της κεφαλής, του χιλιοπέταλου λωτού. Κάθε κέντρο συνδέεται τότε με μια γραμμή ζώντος πυρός και το καθένα είναι τότε σε πλήρη θεία έκφραση. Πολλή έμφαση δόθηκε από μερικούς δασκάλους στο παρελθόν στη “θανάτωση” των κέντρων κάτω απ’ το διάφραγμα, ή στη μεταφορά των ενεργειών αυτών των κέντρων στις ανώτερες αντιστοιχίες τους. Το υπέδειξα κι εγώ σε άλλα κείμενα και οδηγίες, γιατί είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος μετάδοσης της ουσιώδους αλήθειας. Όμως αυτές οι μέθοδοι έκφρασης είναι μόνο συμβολικές φράσεις και αληθεύουν μέχρι αυτού του σημείου· ωστόσο στο πέρας της εξελικτικής διαδικασίας κάθε κέντρο στο αιθερικό σώμα θα είναι μια ζώσα, παλλόμενη και όμορφη έκφραση της βασικής ενέργειας που πάντα ζητούσε να το χρησιμοποιήσει. Είναι όμως ενέργειες που είναι αφιερωμένες στο θείο κι όχι στον υλικό τρόπο ζωής και είναι διαυγείς, αγνές και ακτινοβόλες· το κεντρικό σημείο φωτός τους έχει τέτοια λαμπρότητα ώστε το κοινό μάτι του ανθρώπου με δυσκολία μπορεί να το αποτυπώσει. Στο σημείο αυτό πρέπει να θυμάστε πως παρότι υπάρχουν επτά τέτοια σημεία στο κέντρο κάθε λωτού, υπάρχουν μόνο τρεις τύποι τέτοιων “πετραδιών στο λωτό”, επειδή η Ενάδα εκφράζει μόνο τις τρεις κύριες όψεις της θειότητας, ή τις τρεις κύριες ακτίνες. 2. Οι Σχετιζόμενες Ενέργειες. Η έκφραση αυτή αναφέρεται σε ό,τι αποκλήθηκε “πέταλα” του λωτού· με αυτές τις διαφοροποιήσεις των ποικίλων ενεργειών δε σκοπεύω ν’ ασχοληθώ εδώ· δόθηκε υπερβολική έμφαση πάνω τους από Ανατολίτες και Δυτικούς συγγραφείς· υπάρχει υπερβολική περιέργεια για τον αριθμό των πετάλων σε κάθε ιδιαίτερο κέντρο, για τη διάταξή τους και για το χρωματισμό και την ποιότητά τους. Αν τα ζητήματα αυτά σας ενδιαφέρουν, μπορείτε ν’ αναζητήσετε τις σχετικές πληροφορίες στα καθιερωμένα βιβλία, ενθυμούμενοι καθώς συλλέγετε τις παρεχόμενες πληροφορίες ότι δεν είστε σε θέση ν’ αποδείξετε την ακρίβειά τους· επομένως η χρησιμότητά τους σας είναι εξόχως προβληματική. Το γράφω για πραγματικούς σπουδαστές και για εκείνους που επιζητούν να ζήσουν τη ζωή του πνεύματος· οι πληροφορίες που ζητούν οι θεωρητικοί προσφέρθηκαν άφθονα τόσο από εμένα όσο κι

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

129

από πολλούς άλλους εκπροσώπους των τεχνικών λεπτομερειών της Προαιώνιας Σοφίας. Ό,τι έχω να παρατηρήσω είναι ότι όπως το σημείο στο κέντρο είναι το σημείο ζωής και το μόνιμο, διαρκές και Αιώνιο ΕΝΑ, έτσι και οι σχετιζόμενες ενέργειες ή πέταλα είναι ενδεικτικά της κατάστασης συνείδησης που αυτό το Αιώνιο Ένα είναι ικανό – σε κάθε δεδομένο σημείο χρόνου και χώρου – να εκφράσει. Μπορεί να είναι η σχετικά υπανάπτυκτη κατάσταση συνείδησης του αγρίου, η συνείδηση του μέσου ανθρώπου, ή η πολύ αναπτυγμένη συνείδηση του μυημένου μέχρι τον τρίτο βαθμό, ή η ακόμη πιο παλλόμενη επίγνωση του μυημένου ακόμη πιο υψηλών βαθμίδων. Αφορά πάντοτε τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ· μόνο το σημείο στο κέντρο αφορά την πρώτη ή όψη ζωή· τα πέταλα αφορούν τη δεύτερη ή όψη συνείδηση κι αυτό πρέπει να το έχετε πολύ προσεκτικά κατά νου. Η κατάσταση συνείδησης εμφαίνεται πάντα από το μέγεθος, το χρώμα και τη δραστηριότητα των ενεργειών που συνιστούν τα πέταλα του λωτού· η εκδίπλωση και η ανάπτυξή τους ρυθμίζεται από τις διέπουσες ακτίνες καθώς κι από την ηλικία και το διάστημα έκφρασης της ψυχής. Η έκταση και η φύση της σχετικής “λαμπρότητας” ρυθμίζεται επίσης από το σημείο εστίασης σε κάθε ιδιαίτερη ζωή καθώς και από τη ροπή της σκέψης της ψυχής που είναι σ’ ενσάρκωση· πρέπει εδώ να θυμάστε ότι “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”. Η φυσική εστίαση ή το σημείο πόλωσης αντισταθμίζεται μερικές φορές οριστικότατα απ’ τη γραμμή σκέψης του ανθρώπου (όποια κι αν είναι συνήθως) ή από το γεγονός ότι ζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, την καθημερινή ζωή. Ένα παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στο γεγονός ότι η φυσική εστίαση ενός μαθητή μπορεί να είναι το ηλιοπλεγματικό κέντρο, αλλά με τη σταθερή και αποφασιστική σκέψη του η ενέργεια που χειρίζεται μπορεί να κατευθυνθεί σε κάποιο από τα κέντρα πάνω απ’ το διάφραγμα – επιφέροντας έτσι μια προσωρινή ατροφία του κέντρου κάτω απ’ το διάφραγμα και την επακόλουθη διέγερση εκείνου που βρίσκεται πάνω απ’ τη διαχωριστική αυτή γραμμή. Έτσι γίνονται οι αναγκαίες αλλαγές. Όταν ο κύκλος της εξέλιξης πλησιάζει το τέλος του κι ο μυημένος-μαθητής έχει σχεδόν διανύσει την πορεία του, οι ενέργειες είναι όλες πλήρως αναπτυγμένες, ενεργές και παλλόμενες και συνεπώς χρησιμοποιούνται συνειδητά σαν ουσιώδεις όψεις του μηχανισμού επαφής του μυημένου. Αυτό συχνά λησμονείται και η έμφαση της σκέψης του σπουδαστή τίθεται στα κέντρα σαν εκφράσεις της φυσικής του ανέλιξης, ενώ αυτό έχει σχετικά δευτερεύουσα σημασία. Τα κέντρα είναι στην πραγματικότητα εστιακά σημεία δια των οποίων μπορεί να διανεμηθεί ενέργεια υπό επιδέξια διεύθυνση για να κάνει την αναγκαία κρούση σ’ εκείνα τα κέντρα ή άτομα τα οποία ο μαθητής ζητά να βοηθήσει. Οι κρούσεις αυτές μπορούν να διεγερθούν ή να ζωογονηθούν όταν χρειάζεται, ή μπορούν να είναι εσκεμμένα καταστροφικές, βοηθώντας έτσι την απελευθέρωση απ’ την ουσία ή την ύλη εκείνου που πρόκειται να βοηθηθεί. Είναι πια καιρός οι σπουδαστές να δώσουν προσοχή στη σκοπιά υπηρεσίας των κέντρων και στην εστίαση και χρήση της ενέργειας στην υπηρεσία. Εδώ ενέχεται η γνώση του αριθμού των πετάλων που σχηματίζουν ένα κέντρο, επειδή η γνώση αυτή υποδεικνύει τον αριθμό των ενεργειών που είναι διαθέσιμες για υπηρεσία, π.χ. δύο

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

130

ενέργειες, δώδεκα ενέργειες, δεκαέξι ενέργειες κ.ά. Δε δόθηκε ως τώρα προσοχή στο σπουδαίο αυτό σημείο, αλλά ενσωματώνει την πρακτική χρήση του νέου αποκρυφισμού της ερχόμενης Νέας Εποχής. Τα ανατολίτικα σύμβολα που συχνά υπερτίθενται στις εικόνες των κέντρων, πρέπει πλέον να καταργηθούν γιατί δε μεταδίδουν καμιά πραγματική χρησιμότητα στο δυτικό νου. 3. Η Σφαίρα της Ακτινοβολίας. Αυτή προφανώς αφορά την ακτίνα επιρροής ή το εξερχόμενο κραδασμικό αποτέλεσμα των κέντρων καθώς βαθμιαία κι αργά έρχονται σε δραστηριότητα. Τα κέντρα αυτά, ή οι κραδασμοί τους, είναι στην πραγματικότητα αυτό που δημιουργεί ή συνιστά τη λεγόμενη αύρα του ανθρώπινου όντoς, ακόμη κι αν αυτή η αύρα συγχέεται συχνά με την αύρα της υγείας. Αντί της λέξης “συχνά” θα έλεγα “συνήθως”, γιατί αυτό θα ήταν σαφώς ορθότερο. Το αιθερικό σώμα καθορίζει και ρυθμίζει την αύρα η οποία υποτίθεται ότι καταδεικνύει αυτό που είναι η προσωπικότητα – συναισθηματικά και νοητικά – και (περιστασιακά) την ένδειξη ψυχικού ελέγχου. Δεν είναι μια ψευδής θέση και θα ήθελα να καταγράψετε αυτό το γεγονός. Είναι όμως εξαιρετικά περιορισμένη σε περιεχόμενο, γιατί η αύρα είναι στην πραγματικότητα ενδεικτική των κέντρων του υποκειμένου. Με τη μελέτη της αύρας μπορούν να διακριβωθούν ορισμένα πράγματα: α. β. γ. δ.

Κατά πόσο η ανάπτυξη είναι πάνω ή κάτω απ’ το διάφραγμα. Κατά πόσο τα κέντρα είναι υπανάπτυκτα ή αναπτυγμένα. Κατά πόσο η φύση των ελεγχουσών ακτίνων είναι επαρκώς σαφής. Κατά πόσο το σημείο στο κέντρο και τα πέταλα του λωτού ελέγχονται ή κατά πόσο έχει επιτευχθεί ισορροπία. ε. Κατά πόσο η προσωπικότητα εξωστρέφει και είναι επομένως σε κατάσταση ζωντάνιας, ή κατά πόσο λαμβάνει χώρα μια απόσυρση λόγω ενδοσκόπησης κι εγωκεντρικότητας, ή της αργής έλευσης της διαδικασίας του θανάτου. ζ. Κατά πόσο η προσωπικότητα ή η ψυχή έχει τον έλεγχο και κατά πόσο συνεπώς διεξάγεται μάχη μεταξύ των δύο. Μπορείτε λοιπόν να δείτε πόσο αποκαλυπτική μπορεί να είναι η αύρα για το άτομο που έχει την ικανότητα να τη διαβάζει με ακρίβεια και πόσο ευγνώμονες πρέπει να είσθε που μια τέτοια ικανότητα είναι σχετικά σπάνια, ή κατέχεται από ένα Μυημένο ή Διδάσκαλο του Οποίου η φύση είναι ΑΓΑΠΗ. Η “σφαίρα της ακτινοβολίας” είναι ένα δυναμικό όργανο στην υπηρεσία και η έκταση και η αγνότητα της επαφής της πρέπει να καλλιεργείται από το δεσμευμένο μαθητή. Υπάρχει αληθινή αποκρυφιστική διδαχή στη δήλωση της Καινής Διαθήκης ότι “ερχομένου του Πέτρου ο ίσκιος αυτού εθεράπευεν”. Η αύρα του είχε τέτοια φύση ώστε είχε ένα ευεργετικό αποτέλεσμα οπουδήποτε και οποτεδήποτε άγγιζε ή ερχόταν σ’ επαφή με κάποιους στο περιβάλλον του. Ο έλεγχος του Χριστού πάνω στην αύρα Του ήταν τέτοιος ώστε “εγίγνωσκε την δύναμιν ήτις εξήρχετο απ’ Αυτού” – ήξερε συνεπώς ότι θεραπευτικές ενέργειες είχαν διαχυθεί μέσω ενός κέντρου Του σε κάποιο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων που είχαν ανάγκη. Είναι η αύρα και η δυναμικότητα της έλξης της

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

131

και η σταθερότητά της που συνέχει επίσης μια ομάδα, που κρατά επίσης την προσοχή ενός ακροατηρίου και που καθιστά ένα άτομο σημαντικό σε κάποια συγκεκριμένη γραμμή προσέγγισης στους συνανθρώπους του. Η “σφαίρα της ακτινοβολίας” προσδιορίζεται εύκολα από όσους θα την αναζητήσουν κι όσους παρατηρούν το αποτέλεσμα της ακτινοβολίας πάνω στους ανθρώπους στην κοινότητα και το περιβάλλον τους. Ένα υπερβολικά συναισθηματικό πρόσωπο που εργάζεται μέσω ενός υπεραναπτυγμένου και ανεξέλεγκτου ηλιοπλεγματικού κέντρου, μπορεί ν’ αφανίσει ένα σπίτι ή ένα ίδρυμα. Το δίνω σαν παράδειγμα. Μια ακτινοβόλος, δημιουργική ζωή που χρησιμοποιεί συνειδητά το κέντρο της καρδιάς ή του λαιμού, μπορεί να φέρει έμπνευση σε εκατοντάδες. Αυτά είναι σημεία που αξίζουν προσεκτικής εξέτασης. Πρέπει όμως να έχετε υπόψη πως αυτά τα κέντρα έρχονται σε δραστηριότητα με την καλλιέργεια ορισμένων μεγάλων αρετών κι όχι με το διαλογισμό ή τη συγκέντρωση στα κέντρα. Αυτά έρχονται αυτόματα στην αναγκαία ακτινοβόλο κατάσταση με την ορθή ζωή, την υψηλή σκέψη και την αγαπητική δραστηριότητα. Οι αρετές αυτές μπορεί να σας φαίνονται ανιαρές και χωρίς ενδιαφέρον, αλλά είναι πολύ δυναμικές κι επιστημονικά αποτελεσματικές για να φέρουν τα κέντρα στην ποθητή ακτινοβόλο δραστηριότητα. Όταν γίνει το έργο κι όταν όλα τα κέντρα είναι ζώσες σφαίρες εξερχόμενης, ακτινοβόλου δραστηριότητας, παρασύρονται το ένα στην τροχιά του άλλου, έτσι ώστε ο μυημένος αποβαίνει ένα κέντρο ζώντος φωτός κι όχι σύμπλεγμα επτά ακτινοβόλων κέντρων. Σκεφθείτε το αυτό. 4. Το Κεντρικό Τρίγωνο Ενεργειών. Το κεντρικό αυτό τρίγωνο υποδεικνύει αλάνθαστα τις τρεις ακτίνες που ρυθμίζουν τους “περιοδικούς φορείς” του ανθρώπου, όπως το εκφράζει η Ε.Π.Μπ. Αυτές είναι: η εναδική ακτίνα, η ψυχική ακτίνα και η ακτίνα της προσωπικότητας. Στον παρατηρούντα και παρακολουθούντα Διδάσκαλο είναι επίσης έκδηλο ποια ακτίνα είναι η ελέγχουσα ακτίνα, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό για οποιονδήποτε κάτω του βαθμού του Διδασκάλου. Οι μαθητές και οι άλλοι παρατηρητές πρέπει να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους απ’ τη “φύση της σφαίρας ακτινοβολίας”. Κάποιο στοιχείο λάθους μπορεί να υπεισέλθει στο σημείο αυτό, κάτι που δε συμβαίνει σ’ ένα Διδάσκαλο· πρέπει όμως να θυμάστε ότι μέχρι την έκτη Μύηση της Απόφασης “η Ενάδα φρουρεί δύο μυστικά, αλλά χάνει τρία όταν πάρει τον έλεγχο και η ψυχή σβήσει”. Δεν μπορώ να το διευκρινίσω περισσότερο. Έδωσα μια κάπως νέα άποψη ή εικόνα των κέντρων. Είναι μεγάλης αξίας για τους σπουδαστές, αν μπορούσαν να την αντιληφθούν, επειδή αληθινά δε βρίσκεται στη γραμμή πληροφοριών που τους δίνονται στα αποκρυφιστικά βιβλία. Η κατανόηση όσων είπα θα οδηγήσει τον ειλικρινή σπουδαστή σε μια πιο πρακτική εφαρμογή της στάσης του προς τα κέντρα κι επίσης σε μια σταθερή προσπάθεια να καταστήσει τη σφαίρα της ακτινοβόλου δραστηριότητάς του πιο χρήσιμη στους συνανθρώπους του. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι η στάση του θα εκφράζει την ποιότητα του υποκειμενικού πνεύματος κι όχι την ποιότητα – μέχρι τότε ανεξέλεγκτη – της αντικειμενικής ύλης. Μην ξεχνάτε ότι το αιθερικό σώμα είναι υλικό και ουσιαστικό σώμα κι επομένως είναι ακέραιο τμήμα του φυσικού πεδίου· μην ξεχνάτε ότι προορίζεται πρώτα απ’ όλα να

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

132

μεταφέρει τις ενέργειες του συναισθηματικού και νοητικού πεδίου στο ασυνείδητο πειραματικό στάδιο της ενσάρκωσης· ότι προορίζεται επίσης να μεταφέρει τις τριπλές ενέργειες της ψυχής στο στάδιο της συνειδητής απόκτησης εμπειρίας κι ότι επίσης, καθώς δομείται η ανταχκάρανα, προορίζεται να μεταφέρει τις ενέργειες της Ενάδας στο στάδιο της συνειδητά εκφραζόμενης θειότητας. Βλέπετε λοιπόν την ομορφιά της πνευματικής διαδικασίας και τη σχεδιασμένη βοήθεια που δίνεται στους υιούς των ανθρώπων σ’ όλα τα στάδια της επιστροφής τους στο κέντρο απ’ όπου ήλθαν;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

σημείο αυτό πρέπει να σας υπενθυμίσω ορισμένες πλατιές γενικεύσεις σχετικά με το αιθερικό σώμα. Η ύπαρξη ενός αιθερικού σώματος σε σχέση με όλες τις απτές κι εξωτερικές μορφές είναι σήμερα αποδεκτή από πολλές επιστημονικές σχολές· ωστόσο η αρχική διδασκαλία τροποποιήθηκε προκειμένου να ευθυγραμμισθεί με τις συνήθεις θεωρίες της ενέργειας και των μορφών έκφρασής της. Σήμερα αναγνωρίζεται απ’ τους διανοητές η πραγματική φύση της ενέργειας (και χρησιμοποιώ τη λέξη “πραγματική” σκόπιμα)· η ενέργεια θεωρείται πλέον σαν όλα όσα ΕΙΝΑΙ· η εκδήλωση είναι η εκδήλωση μιας θάλασσας ενεργειών, μερικές απ’ τις οποίες δομούνται σε μορφές, άλλες συνιστούν το μέσον μέσα στο οποίο οι μορφές αυτές ζουν και κινούνται και υπάρχουν κι άλλες ακόμη είναι σε διαδικασία εμψύχωσης τόσο των μορφών όσο και των ουσιωδών μέσων που τις περιβάλλουν. Πρέπει επίσης να θυμάστε ότι υπάρχουν μορφές μέσα σε μορφές· αυτή είναι η βάση του συμβολισμού που απαντάται στις περίπλοκες σκαλιστές σφαίρες από ελεφαντόδοντο των Κινέζων τεχνιτών, όπου ανακαλύπτουμε τη μια σφαίρα μέσα στην άλλη, όλες περίτεχνα σκαλισμένες κι όλες ελεύθερες κι όμως περιορισμένες. Εσείς – καθώς κάθεστε στο δωμάτιο σας – είστε μια μορφή μέσα σε μια μορφή· το δωμάτιο είναι καθαυτό μια μορφή μέσα σ’ ένα σπίτι και το σπίτι αυτό (μια άλλη μορφή) είναι ίσως ένα από πολλά παρόμοια σπίτια που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο ή αλλιώς πλάι-πλάι, αποτελώντας μαζί μια ακόμη πιο μεγάλη μορφή. Όμως όλες αυτές οι διαφορετικές μορφές απαρτίζονται από απτή ουσία η οποία – όταν συντονισθεί και συνενωθεί από κάποιο αναγνωρισμένο σχέδιο ή ιδέα στο νου κάποιου στοχαστή – δημιουργεί μια υλική μορφή. Αυτή η απτή ουσία απαρτίζεται από ζώσες ενέργειες που δονούνται η μια σε σχέση με την άλλη, όμως διαθέτουν τη δική τους ποιότητα και τη δική τους εξειδικευμένη ζωή. Ασχολήθηκα πολύ μ’ αυτό στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός και θα σας ήταν ωφέλιμο να ξαναδιαβάσετε όσα είπα εκεί. Δε θα τα επαναλάβω εδώ, γιατί επιδιώκω μια διαφορετική προσέγγιση. Θα ήταν ίσως επωφελές να υποδείξω ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι αιθερικό και ζωτικό σε φύση και μιας έκτασης πέρα από τη σύλληψη της μεγαλύτερης διάνοιας του αιώνα, ανερχόμενης σε κάτι περισσότερο από αστρονομικούς αριθμούς – αν η δήλωση αυτή μεταδίδει κάποια έννοια στο νου σας. Αυτή η έκταση δεν μπορεί να υπολογιστεί ούτε και με όρους ετών φωτός· η κοσμική αυτή αιθερική περιοχή είναι το πεδίο ανείπωτων ενεργειών και η βάση όλων των αστρολογικών υπολογισμών· είναι ο στίβος όλων των ιστορικών κύκλων – κοσμικών, συστημικών και πλανητικών – και σχετίζεται ΤΟ

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

134

με τους αστερισμούς, τους κόσμους των ήλιων, τους πιο μακρινούς αστέρες και τα πολυάριθμα αναγνωρισμένα σύμπαντα, καθώς και με το δικό μας ηλιακό σύστημα, τους πολλούς πλανήτες κι εκείνο τον πλανήτη στον οποίο κινούμαστε και ζούμε και υπάρχουμε, καθώς και με τη μικρότερη μορφή ζωής που είναι γνωστή στην επιστήμη και καλύπτεται ίσως με τον άνευ νοήματος όρο “το άτομο”. Όλα υφίστανται στο Χώρο – ο Χώρος είναι αιθερικής φύσης κι όπως μας λένε στην αποκρυφιστική επιστήμη – ο Χώρος είναι Οντότητα. Η δόξα του ανθρώπου βρίσκεται στο γεγονός ότι έχει επίγνωση του χώρου και μπορεί να φαντασθεί αυτό το χώρο σαν το πεδίο της θείας ζώσας δραστηριότητας, πλήρες από ενεργές νοήμονες μορφές που καθεμιά εντάσσεται στο αιθερικό σώμα της άγνωστης αυτής Οντότητας, καθεμιά σχετίζεται με κάθε άλλη δια της δυναμικότητας η οποία δεν τις κρατά μόνο σε ύπαρξη, αλλά διατηρεί τη θέση της μιας σε σχέση με την άλλη· όμως καθεμιά απ’ τις διαφοροποιημένες αυτές μορφές κατέχει τη δική της διαφοροποιημένη ζωή, τη δική της μοναδική ποιότητα ή ακέραιη χροιά και τη δική της ειδική και ιδιάζουσα μορφή συνείδησης. Αυτό το αιθερικό σώμα – απέραντο κι άγνωστο ως προς την έκτασή του – είναι ωστόσο περιορισμένο σε φύση και στατικό (μιλώντας σχετικά) σε ικανότητα· διατηρεί μια καθορισμένη μορφή, μια μορφή για την οποία δεν ξέρουμε απολύτως τίποτε, αλλά η οποία είναι η αιθερική μορφή της Άγνωστης Οντότητας. Στη μορφή αυτή η εσωτερική επιστήμη δίνει το όνομα ΧΩΡΟΣ· είναι η καθορισμένη περιοχή μέσα στην οποία κάθε μορφή, απ’ το σύμπαν ως το άτομο, βρίσκει τη θέση της. Κατά καιρούς μιλάμε για ένα διευρυνόμενο σύμπαν· ό,τι πραγματικά εννοούμε είναι μια διευρυνόμενη συνείδηση, γιατί το αιθερικό αυτό σώμα της Οντότητας, ο Χώρος, είναι δέκτης πολλών τύπων εμψυχωτικών και διεισδυτικών ενεργειών και είναι επίσης το πεδίο για τη νοήμονα δραστηριότητα των ενοικουσών Ζωών του Σύμπαντος, των πολλών αστερισμών, των μακρινών αστέρων, του ηλιακού μας συστήματος, των πλανητών στο σύστημα κι όλων όσων συνιστούν το άθροισμα των χωριστών αυτών ζωντανών μορφών. Ο παράγοντας που τις συσχετίζει είναι η συνείδηση και τίποτε άλλο και το πεδίο της συνειδητής επίγνωσης δημιουργείται δια της αλληλεπίδρασης όλων των ζωντανών νοήμονων μορφών μέσα στην περιοχή του αιθερικού σώματος της μεγάλης αυτής Ζωής που ονομάζουμε ΧΩΡΟ. Κάθε μορφή μέσα στο αιθερικό σώμα είναι σαν ένα κέντρο σ’ έναν πλανήτη ή στο ανθρώπινο σώμα και η ομοιότητα – που βασίζεται σ’ ό,τι σας έδωσα εδώ σχετικά με τα ανθρώπινα κέντρα – είναι ορθή κι αναγνωρίσιμη. Κάθε μορφή (επειδή συνιστά μια ολική περιοχή ουσιωδών ζωών ή ατόμων) είναι ένα κέντρο στο αιθερικό σώμα της μορφής της οποίας αποτελεί συστατικό τμήμα. Έχει σαν βάση της ύπαρξής της ένα ζων δυναμικό σημείο το οποίο ολοκληρώνει τη μορφή και τη διατηρεί σε ουσιαστική ύπαρξη. Αυτή η μορφή ή κέντρο – μεγάλη ή μικρή, άνθρωπος ή άτομο ουσίας – σχετίζεται με όλες τις άλλες μορφές κι εκφράζει ενέργειες στον περιβάλλοντα χώρο και είναι αυτόματα δεκτική σε μερικές και αποπέμπει άλλες δια της διαδικασίας της μη αναγνώρισης· αναμεταδίδει ή εκπέμπει άλλες ενέργειες που ακτινοβολούν από άλλες μορφές κι έτσι γίνεται με τη σειρά της ένας εντυπωτικός

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

135

πράκτορας. Βλέπετε λοιπόν πού προσεγγίζουν μεταξύ τους και σμίγουν οι διαφοροποιημένες αλήθειες, υποχρεώνοντάς μας να χρησιμοποιήσουμε την ίδια ορολογία για να εκφράσουμε τις ίδιες πραγματικές αλήθειες ή ιδέες. Επίσης κάθε σημείο ζωής μέσα σ’ ένα κέντρο έχει τη δική του σφαίρα ακτινοβολίας ή το δικό του διευρυνόμενο πεδίο επιρροής· το πεδίο αυτό εξαρτάται αναγκαστικά από τον τύπο και τη φύση της ενοικούσας Συνείδησης. Η μαγνητική αυτή αλληλεπίδραση μεταξύ των πολλών πελώριων κέντρων ενέργειας στο χώρο είναι η βάση όλων των αστρονομικών σχέσεων – μεταξύ συμπάντων, ηλιακών συστημάτων και πλανητών. Να έχετε όμως κατά νου ότι είναι η όψη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εκείνη που καθιστά τη μορφή μαγνητική, δεκτική, απωστική και διαβιβαστική· η συνείδηση αυτή διαφέρει ανάλογα με τη φύση της οντότητας που εμψυχώνει ή εργάζεται μέσω ενός κέντρου, μεγάλου ή μικρού. Να έχετε επίσης κατά νου πως η ζωή που εκχύνεται απ’ όλα τα κέντρα κι εμψυχώνει ολόκληρο το χώρο, είναι η ζωή μιας Οντότητας· είναι συνεπώς η ίδια ζωή σ’ όλες τις μορφές, περιοριζόμενη σε χρόνο και χώρο απ’ την πρόθεση, την επιθυμία, τη μορφή και την ποιότητα της ενοικούσας συνείδησης· οι τύποι της συνείδησης είναι πολλοί και ποικίλοι, όμως η ζωή μένει πάντα ίδια και αδιαίρετη, γιατί είναι η ΜΙΑ ΖΩΗ. Η σφαίρα της ακτινοβολίας ρυθμίζεται πάντοτε από το σημείο εξέλιξης της ζωής μέσα στη μορφή· ο συσχετιστικός, ολοκληρώνων παράγοντας που συνδέει κέντρο με κέντρο, είναι η ίδια η ζωή· η ζωή εδραιώνει την επαφή· η ζωντάνια είναι η βάση κάθε σχέσης, ακόμη κι αν αυτό δε σας είναι άμεσα προφανές· η συνείδηση εξειδικεύει την επαφή και χρωματίζει την ακτινοβολία. Έτσι επιστρέφουμε πάλι στην ίδια θεμελιώδη τριπλότητα στην οποία έδωσα σε προηγούμενο βιβλίο• τα ονόματα Ζωή, Ποιότητα, Εμφάνιση. Μια μορφή είναι επομένως ένα κέντρο ζωής μέσα σε κάποια όψη του αιθερικού σώματος της Οντότητας του Χώρου, όσον αφορά μια ζώσα εμψυχωμένη ύπαρξη, όπως εκείνη ενός πλανήτη. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις μικρότερες μορφές, όπως εκείνες που απαντώνται επί κι εντός ενός πεδίου. Το κέντρο αυτό έχει μέσα του ένα σημείο ζωής και σχετίζεται με όλες τις περιβάλλουσες ενέργειες· έχει τη δική του σφαίρα ακτινοβολίας ή επιρροής, η οποία εξαρτάται από τη φύση ή την ισχύ της συνείδησής του κι απ’ το δυναμικό ρυθμιστικό παράγοντα της ζωής της σκέψης της εμψυχώνουσας οντότητας. Αυτά είναι σημεία που αξίζουν την πιο προσεκτική εξέτασή σας. Τέλος κάθε κέντρο έχει το κεντρικό του τρίγωνο ενεργειών· μια από τις ενέργειες αυτές εκφράζει την εμψυχώνουσα ζωή της μορφής· μια άλλη εκφράζει την ποιότητα της συνείδησής της, ενώ η τρίτη – η δυναμική, ολοκληρώνουσα ζωή που συγκρατεί μορφή και συνείδηση σε μια εκφραστική ζωντάνια – ρυθμίζει την ακτινοβολία της μορφής, την ανταποκριτικότητα ή μη ανταποκριτικότητά της στις περιβάλλουσες ενέργειες και τη γενική φύση της εμψυχώνουσας ζωής συν τη δημιουργική της ικανότητα. Πολλά απ’ όσα σας έδωσα εδώ θα χρησιμεύσουν για να διασαφηνιστούν όσα έγραψα για την εσωτερική αστρολογία·• θα σας δώσουν το κλειδί εκείνης της επιστήμης  

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. Ι. Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. ΙΙΙ· Το Πεπρωμένο των Εθνών.

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

136

των σχέσεων, που είναι ουσιαστικά το κλειδί της αστρολογίας κι επίσης της επιστήμης της Λάγια Γιόγκα. Η τελευταία αυτή επιστήμη έχει (ευτυχώς για την Αρεία φυλή) περιπέσει σε ανυποληψία από τις τελευταίες Ατλάντειες ημέρες· όμως θα αποκατασταθεί και θα χρησιμοποιηθεί σε μια ανώτερη στροφή της σπείρας στη διάρκεια των επόμενων πεντακόσιων χρόνων. Όταν αποκατασταθεί ορθά και με ακρίβεια, η έμφασή της δε θα είναι πάνω στη φύση του ενεχόμενου κέντρου, αλλά πάνω στην ποιότητα της συνείδησης που διακρίνει κάθε ιδιαίτερο κέντρο και αναγκαστικά τότε ρυθμίζει τη σφαίρα της ακτινοβολίας του. Σύμφωνα με το μεγάλο Νόμο των Αντιστοιχιών όλα όσα έδωσα ή υπέδειξα εδώ μπορούν να εφαρμοσθούν απ’ το σπουδαστή σ’ όλες τις μορφές ζωής: σ’ ένα σύμπαν, σ’ ένα ηλιακό σύστημα, σ’ έναν πλανήτη, σ’ ένα ανθρώπινο ον, σε κάθε υπανθρώπινη μορφή και στο πιο απειροελάχιστο άτομο ουσίας (οτιδήποτε κι αν εννοείτε με τον τελευταίο αυτό όρο!).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ZΩH – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

προσπαθήσουμε τώρα να εφαρμόσουμε οποιαδήποτε γνώση σας είναι διαθέσιμη αυτή την εποχή σε σχέση με την πλανητική Ζωή καθώς εκφράζεται σαν ένα κέντρο στο ηλιακό σύστημα. Θα μελετήσουμε επίσης τη δευτερεύουσα έκφρασή της δια των τριών κύριων κέντρων: Σαμπάλλα, Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας. Η θεμελιώδης έννοια του υλοζωισμού υπόκειται όλης της εσωτερικής διδασκαλίας στο θέμα της εκδηλωνόμενης ζωής. Όλες οι μορφές απαρτίζονται από πολλές μορφές κι όλες οι μορφές – φύσης αθροιστικής ή μεμονωμένης – αποτελούν έκφραση μιας ενοικούσας ή εμψυχώνουσας ζωής. Η συγχώνευση της ζωής με τη ζώσα ουσία παράγει μια άλλη όψη έκφρασης: εκείνη της συνείδησης. Η συνείδηση αυτή ποικίλλει ανάλογα με τη φυσική δεκτικότητα της μορφής, ανάλογα με το σημείο της στην εξέλιξη κι επίσης τη θέση της στη μεγάλη αλυσίδα της Ιεραρχίας. Όμως ελαχιστοποιώντας κάθε άλλη έννοια, υπάρχει η έννοια της ζωής καθαυτής. Υπάρχει – όσο μας επιτρέπεται να γνωρίζουμε – μόνο μία Ζωή που εκφράζεται σαν Ύπαρξη, σαν ανταποκριτική συνείδηση και σαν υλική εμφάνιση. Αυτή η Μία Ζωή γνωρίζει τον εαυτό της (αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τέτοιος όρος) σαν θέληση-γιαείναι, θέληση-για-το-καλό και θέληση-για-γνώση. Θα σας είναι φανερό ότι αυτοί είναι απλώς όροι ή μέθοδοι που οργανώθηκαν για να μεταδώσουν μια καλύτερη εικόνα απ’ ό,τι ως τώρα. Είναι επίσης ένα σύντομο προοίμιο σε μια άλλη δήλωση που μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Ο Πλανητικός Λόγος, ο Ένας μέσα στον Οποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, είναι η εμποτίζουσα, εμψυχώνουσα ζωή αυτού του πλανήτη, της Γης· η ζωή Του ολοκληρώνει τον πλανήτη σαν σύνολο και η ζωή Του διαχύνεται σ’ όλες τις μορφές – μεγάλες ή μικρές – οι οποίες στο σύνολό τους συνιστούν την πλανητική μορφή. Διατηρήστε λοιπόν στη συνειδητή φαντασία σας και μέσω της έμφυτης ικανότητας για δημιουργία συμβόλων που όλοι οι άνθρωποι κατέχουν, την έννοια του πλανήτη μας σαν μεγάλου λωτού που απαρτίζεται από πολλές αλληλοϋφασμένες ενέργειες, εντοπισμένου στη μεγαλύτερη μορφή του ηλιακού συστήματος το οποίο, όπως ξέρουμε, εικονίζεται εσωτερικά σαν δωδεκαπέταλος λωτός. Αυτός ο λωτός, η Γη, ανταποκρίνεται στις πολλές εισερχόμενες ενέργειες με τις οποίες ασχολήθηκα διεξοδικά στο βιβλίο μου για την Εσωτερική Αστρολογία. • Στην καρδιά της αχανούς αυτής θάλασσας ενεργειών βρίσκεται εκείνη η κοσμική 

Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. ΙΙΙ.

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

138

Συνείδηση στην Οποία δίνουμε το όνομα Σανάτ Κουμάρα, Κύριος του Κόσμου, Αρχαίος των Ημερών. Η δική Του Θέληση-για-Είναι έφερε την εκδηλωμένη μορφή Του στον απτό στίβο της ζωής· η δική Του Θέληση-για-το-Καλό ενεργοποιεί το Νόμο της Εξέλιξης κι οδηγεί τη Μορφή Του, μαζί με τις μυριάδες μικρότερες μορφές που την απαρτίζουν, στην απώτατη δόξα που μόνο Αυτός οραματίζεται και γνωρίζει. Η συνείδησή Του και η ευαίσθητη ανταπόκρισή Του σ’ όλες τις μορφές κι όλες τις καταστάσεις ύπαρξης κι όλες τις δυνατές κρούσεις κι επαφές εγγυάται την αναπτυσσόμενη συνείδηση όλων των πολλών ζωών εντός ή επί της Γης μας. Αυτό το μεγάλο Κέντρο Ύπαρξης εργάζεται μέσω ενός τριγώνου ενεργειών ή μέσω μικρότερων κέντρων, που καθένα τους έρχεται σε ενεργό έκφραση από κάποια απ’ τις τρεις κύριες Ακτίνες ή Ενέργειες. Το Κέντρο που δημιουργείται απ’ την Ακτίνα της Θέλησης ή Δύναμης ονομάζεται Σαμπάλλα και η κύρια δραστηριότητά του είναι η κληροδότηση, διανομή και κυκλοφορία της βασικής αρχής της καθαυτής ζωής σε κάθε μορφή που συγκρατείται μέσα στον πλανητικό αξεπέραστο δακτύλιο της πλανητικής Ζωής ή Λόγου. Η ενέργεια αυτή είναι το δυναμικό κίνητρο στην καρδιά κάθε μορφής και η συντηρούμενη έκφραση της πρόθεσης του Σανάτ Κουμάρα – μιας πρόθεσης που εκπληρώνεται σαν πλανητικός Σκοπός που είναι γνωστός μόνο στον Ίδιο. Το δεύτερο Κέντρο δημιουργείται από την Ακτίνα της Αγάπης-Σοφίας· είναι η βασική ενέργεια που έφερε σε ύπαρξη ολόκληρο το εκδηλωμένο σύμπαν, γιατί είναι η ενέργεια της Όψης του Δομητή. Σ’ αυτή δίνουμε – όσον αφορά την ανθρωπότητα – το όνομα Ιεραρχία, γιατί είναι ο ελέγχων παράγοντας της μεγάλης αλυσίδας της Ιεραρχίας. Η πρωταρχική δραστηριότητα αυτού του Κέντρου σχετίζεται με την ανελισσόμενη συνείδηση του πλανήτη και συνεπώς όλων των μορφών ζωής εντός ή επί του πλανήτη· δε σχετίζεται με την όψη ζωή κατά καμιά έννοια. Το έργο των “μονάδων Ενέργειας” που συνιστούν το προσωπικό αυτού του Κέντρου, είναι ν’ αφυπνίσουν και να διεγείρουν την αίσθηση της επίγνωσης και της συνείδησης, η οποία είναι ευαίσθητη στην ανταπόκρισή της προς τη ζωή σ’ όλες τις μορφές. Όπως ακριβώς ο βασικός τρόπος δραστηριότητας εντός και δια της Σαμπάλλα θα μπορούσε να ονομασθεί Επιστήμη της Ζωής ή της δυναμικής ζωντάνιας, έτσι και η βασική επιστήμη δια της οποίας εργάζεται η Ιεραρχία θα μπορούσε να ονομασθεί Επιστήμη των Σχέσεων. Η συνείδηση δεν είναι μόνο η αίσθηση της ταυτότητας ή της αυτεπίγνωσης, αλλά αφορά επίσης την αίσθηση της σχέσης του αναγνωρισμένου αυτού εαυτού ή “εγώ” μ’ όλους τους άλλους εαυτούς. Η συνείδηση αυτή αναπτύσσεται προοδευτικά και τα Μέλη του δεύτερου αυτού Κέντρου, της Ιεραρχίας, έχουν το κύριο και σημαντικό καθήκον στον ιδιαίτερο αυτό ηλιακό συστημικό κύκλο να οδηγήσουν όλες τις μονάδες κάθε βασιλείου της φύσης σε μια κατανόηση του τόπου, της θέσης, της ευθύνης και των σχέσεων. Αυτό μάλλον ηχεί σαν στερούμενο παντελώς νοήματος σε σχέση με εκείνες τις συνθήκες όπου οι μονάδες ζωής είναι, λόγου χάρη, στο φυτικό ή το ζωικό βασίλειο, αλλά κάποια ανταύγεια κατανόησης μπορεί να έρθει αν θυμηθείτε ότι το σπέρμα ή ο σπόρος όλων των καταστάσεων συνείδησης λανθάνει σε κάθε μορφή

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

139

και οι κύριες περιοχές επώασής του είναι το ένστικτο της διαιώνισης και το ένστικτο του ζευγαρώματος. Το τρίτο Κέντρο είναι εκείνο του Ανθρώπινου Βασιλείου, τo οποίο έρχεται σε ύπαρξη από την ενέργεια της τρίτης Ακτίνας της Ενεργού Νοημοσύνης. Η κύρια λειτουργία του είναι η νοήμων δημιουργία· αλλά έχει ωστόσο μια δευτερεύουσα δραστηριότητα η οποία είναι να συσχετίσει το δεύτερο και το τρίτο Κέντρο μεταξύ τους και ν’ αναλάβει τον προοδευτικό έλεγχο των υπανθρώπινων βασιλείων και να τα συσχετίσει μεταξύ τους. Η δευτερεύουσα αυτή λειτουργία μόλις τώρα αρχίζει να παίρνει διαστάσεις που μπορούν ν’ αναγνωρισθούν και να σημειωθούν. Το καθένα απ’ τα τρία αυτά Κέντρα έχει ένα διέπον κι ελέγχον Τρίγωνο ή κεντρικό Τρίγωνο Ενεργειών. Αναφορικά με τη Σαμπάλλα το Τρίγωνο αυτό απαρτίζεται απ’ τους τρεις Βούδδες Δράσης, οι Οποίοι εκπροσωπούν τη συνειδητή νοήμονα ζωή, τη συνειδητή, νοήμονα κι ενεργό σοφία και τη συνειδητή, νοήμονα κι ενεργό δημιουργία. Αναφορικά με την Ιεραρχία το κεντρικό Τρίγωνο απαρτίζεται απ’ τoν Μανού που εκπροσωπεί την αγαπητική νοήμονα ζωή, απ’ τον Χριστό που εκπροσωπεί την αγαπητική νοήμονα συνείδηση κι από τον Μαχατσόχαν που εκπροσωπεί την αγαπητική νοήμονα δραστηριότητα κι επομένως εκπροσωπεί μεταξύ Τους κάθε φάση ομαδικής ζωντάνιας, ομαδικής έκφρασης κι ομαδικής δράσης· οι ποιότητες αυτές εστιάζονται μέσω του Μαχατσόχαν κυρίως επειδή είναι ο Κύριος του Πολιτισμού και οι πολιτισμοί της ανθρωπότητας εκπροσωπούν την προοδευτική ανάπτυξη κι ανέλιξη. Μόνο στην τελική φυλετική ρίζα των ανθρώπων στον πλανήτη μας θα κάνει την εμφάνισή του το ουσιώδες κεντρικό Τρίγωνο και θα λειτουργήσει φανερά στο τρίτο πλανητικό Κέντρο, εκείνο της Ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι δεν είναι ακόμη έτοιμοι γι’ αυτό, αλλά οι περιοχές της συνειδητής δημιουργικής δραστηριότητας από τις οποίες θ’ αναδυθεί αυτό το τρίγωνο των λειτουργικών ενσωματωμένων ενεργειών, ήδη ετοιμάζονται. Ένα σημείο του μελλοντικού αυτού τριγώνου θ’ αναδυθεί απ’ το πεδίο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, της πολιτικής και της διπλωματίας· ένα άλλο θα εμφανισθεί απ’ τις παγκόσμιες θρησκείες κι ένα τρίτο από το γενικό πεδίο της παγκόσμιας οικονομίας και χρηματοδότησης. Σήμερα τέτοιοι άνθρωποι πνευματικής θέλησης, πνευματικής αγάπης και πνευματικής νοημοσύνης δε συναντώνται πάνω στη Γη· ακόμη κι αν εμφανίζονταν στα τρία αυτά πεδία έκφρασης, θα έκαναν μικρό καλό γιατί η αίσθηση της αναγνώρισης και της ευθύνης είναι προς το παρόν ανεπαρκώς αναπτυγμένες· αργότερα θα εμφανισθούν και θα συνδέσουν φανερά το τμήμα του Μανού μ’ εκείνο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, το τμήμα του Χριστού μ’ εκείνο των παγκόσμιων θρησκειών και το τμήμα του Κυρίου του Πολιτισμού μ’ εκείνο της κοινωνικής και οικονομικής τάξης. Ο καιρός αυτός ασφαλώς θα έλθει, αλλά θα έλθει μόνο μετά την εξωτερίκευση της Ιεραρχίας και τη φανερή λειτουργία της στο φυσικό πεδίο. Τότε μερικοί πρεσβύτεροι μαθητές απ’ το καθένα από τα τρία Ιεραρχικά τμήματα θα εμφανισθούν και θα επιχειρήσουν το πείραμα αυτής της επικέντρωσης και της ενσωμάτωσης των τριών ποιοτήτων του κεντρικού Τριγώνου. Θα ανακαλύψουν τότε δια της άμεσης δράσης πότε κι αν το ανθρώπινο γένος είναι έτοιμο για ένα τέτοιο

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

140

πείραμα άμεσου ελέγχου κι αν έχει αναπτύξει την αναγκαία αίσθηση ευθύνης – μιας ευθύνης που θα επιφέρει τη συνεργασία. Και τα τρία αυτά Κέντρα μπορούν λοιπόν ν’ απεικονισθούν με τον ακόλουθο τρόπο: με τον πλήρη κύκλο ολόκληρης της ενεργειακής μορφής, με το κεντρικό τρίγωνο των ενεργειών που μεταφέρουν τις ποιότητες των τριών κύριων ακτίνων και τέλος με το σημείο στο κέντρο που αντιπροσωπεύει τη δυναμική ενσωματωμένη Ζωή. Αναφορικά με τη Σαμπάλλα το σημείο αυτό είναι ο ίδιος ο Σανάτ Κουμάρα· όταν έλθει ο κατάλληλος καιρός (αν και η ώρα δεν έφτασε ακόμη) θα τοποθετήσει τους Αντιπροσώπους Του σαν κεντρικά σημεία τόσο στην Ιεραρχία όσο και στην Ανθρωπότητα. Για το σχετικά μακρινό αυτό γεγονός η δοξασία ή θεωρία των Αβατάρ, των Μεσολαβητών ή Μεσαζόντων προετοιμάζει το δρόμο, επιτρέποντας έτσι στους ανθρώπους να σκέφτονται με τους αντιπροσωπευτικούς και περιεκτικούς αυτούς όρους. Ούτε και στην Ιεραρχία δεν είναι ακόμα ώριμη η στιγμή για την “επίσημη διαμονή του θείου Αντιπροσώπου”. Κάθε χρόνο ο Βούδδας έρχεται και μεταφέρει τη δύναμη του Σανάτ Κουμάρα στην Ιεραρχία, αλλά – δεν μπορεί να μείνει. Οι “μονάδες ενέργειας”, τα Μέλη της Ιεραρχίας, δεν μπορούν ν’ αντέξουν για πολύ την ισχυρή ποιότητα του εισερχόμενου κραδασμού, παρά μόνο έπειτα από κατάλληλη προετοιμασία και σε ομαδική μορφή και τότε ακόμη μόνο για μερικά λιγοστά λεπτά· ωστόσο η “περίοδος της δυναμικής ισχύος” παρατάθηκε στη διάρκεια αυτού του αιώνα από μία σε πέντε μέρες· ο επόμενος αιώνας μπορεί να δει τη θέσπιση μιας ακόμη μεγαλύτερης περιόδου καταγραφής. Στο τέλος των αιώνων τα τρία κύρια Κέντρα θα είναι σε πλήρη, ενοποιημένη και συγχρονισμένη δραστηριότητα με τον Σανάτ Κουμάρα στη Σαμπάλλα να επισκιάζει και να εμψυχώνει τους Αντιπροσώπους Του στο ιεραρχικό και το ανθρώπινο Κέντρο· τότε τα κεντρικά Τρίγωνα των Κέντρων δε θα λειτουργούν μόνο ενεργά, αλλά θα εργάζονται μαζί σε στενότατη επικοινωνία, σχηματίζοντας έτσι συμβολικά έναν “Αστέρα με εννέα κορυφές, που παντοτινά θα περιστρέφεται”· τότε οι μαζικές ενέργειες των τριών κύριων Κέντρων θα κυριαρχήσουν στα υπόλοιπα τέσσερα κέντρα, ελέγχοντας την εκδήλωση της Ζωικής Έκφρασης σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης. Όταν έρθει κανείς στην εξέταση της σφαίρας της ακτινοβολίας των τριών αυτών κύριων Κέντρων, έχει ενδιαφέρον να σημειώσει ότι αυτή την εποχή και στον παρόντα παγκόσμιο κύκλο η πιο δυναμική ακτινοβολία και η πιο πλατιά περιοχή επιρροής είναι εκείνη της Ιεραρχίας. Εκτός ότι “δίνει ζωή” σ’ όλες τις μορφές επί κι εντός του πλανήτη, η επίδραση ή ακτινοβολία της Σαμπάλλα είναι σαφώς και συνειδητά περιορισμένη, μέχρι να έρθει ο καιρός που η Ιεραρχία και η Ανθρωπότητα θα μπορούν ν’ ανταποκριθούν εποικοδομητικά. Περιττό να ειπωθεί ότι είναι παρούσα και εφελκύει ανταπόκριση από όσους είναι ικανοί να παρασυρθούν μέσα στη σφαίρα της ακτινοβολίας της· αλλά είναι αισθητό ότι προς το παρόν υπάρχουν πάρα πολλές μορφές

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

141

έκφρασης που δε θα μπορούσαν ν’ αντιδράσουν ορθά στο έργο του “Καταστροφέα των μορφών”, που αποτελεί την πιο δυναμική όψη αυτού του πρώτου ακτινικού κέντρου κι εκείνη που εκδηλώνεται πρώτη, επειδή το έργο της πρέπει να εκπληρωθεί πριν μπορέσουν να λειτουργήσουν ορθά οι δύο άλλες όψεις της δυναμικότητάς του. Το κέντρο που ονομάζεται ανθρωπότητα έχει προς το παρόν ανεπαρκή ακτινοβολία λόγω της – επί του παρόντος – ανεπαρκούς του ανάπτυξης· η σφαίρα επιρροής του είναι σχετικά περιορισμένη, παρότι οι άνθρωποι αρχίζουν να εργάζονται εξωστρεφώς στην κατεύθυνση των υπανθρώπινων βασιλείων και να προσελκύουν ισχυρότερα το βασίλειο των ψυχών απ’ ό,τι ως τώρα. Η Ιεραρχία δεν έχει ωστόσο ενδότερους περιορισμούς όπως εκείνοι που συνειδητά κι εσκεμμένα αυτο-επιβάλλονται απ’ τη Σαμπάλλα, ή που ασυνείδητα επιβάλλονται απ’ την ανθρωπότητα· κάθε φραγμός της ιεραρχικής ακτινοβολίας (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοιο όρο) προέρχεται απ’ τις μορφές πάνω στις οποίες επιζητείται η κρούση της ακτινοβολίας της, αλλά η εξερχόμενη επίδραση του κεντρικού Τριγώνου της Ιεραρχίας είναι μοναδική και μεγάλης εμβέλειας. Όλα όσα εξετάζουμε εδώ λαμβάνουν χώρα μέσα στο αιθερικό σώμα του πλανήτη, γιατί όλα αυτά τα κέντρα υφίστανται αιθερικά και μόνο αιθερικά και δεν επηρεάζονται απ’ το γεγονός ότι οι “μονάδες ενέργειας” στη Σαμπάλλα ή την Ιεραρχία μπορεί να λειτουργούν σε φυσικούς φορείς. Μερικές λειτουργούν και μερικές όχι. Οι ρυθμιστικές Ζωές σε αμφότερα τα Κέντρα αυτά εργάζονται ολοκληρωτικά με αιθερικά μέσα, χειριζόμενες κι ελέγχοντας ενέργειες· το Ανθρώπινο Κέντρο με τις “μονάδες ενέργειάς” του εργάζεται σε μεγάλο βαθμό επί του παρόντος σε καθαρά φυσικά επίπεδα ή με το μέσον εκείνου του τύπου ουσίας που ονομάζουμε “υλικό”· οι άνθρωποι εργάζονται με τις εξωτερικές μορφές, με τα απτά στοιχεία και με υλικούς παράγοντες. Οι “μονάδες” των άλλων Κέντρων εργάζονται με ουσία κι όχι με ύλη. Είναι μια ενδιαφέρουσα και ζωτική διάκριση. Η Ιεραρχία υφίσταται στο βουδδικό πεδίο που είναι ο πρώτος από τους κοσμικούς αιθέρες κι εργάζεται από εκεί εντυπώνοντας τη νοητική ύλη. Η Σαμπάλλα εργάζεται στα επίπεδα των τριών ανώτατων αιθέρων, ενώ η ανθρωπότητα εργάζεται πρωτίστως στους τρεις κόσμους του πυκνού κοσμικού φυσικού πεδίου. Ο Νέος Όμιλος Yπηρετών του Κόσμου έχει μέσα του “μονάδες ενέργειας” που μπορούν να εργασθούν τόσο με ύλη όσο και με ουσία. Υπάρχει εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα διάκριση που σπάνια συλλαμβάνεται. Μιλώντας εσωτερικά, η λέξη “ύλη” ή υλικός δίνεται σ’ όλες τις μορφές των τριών κόσμων· και παρότι το μέσο ανθρώπινο ον βρίσκει δύσκολο να καταλάβει ότι το μέσον στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι νοητικές διεργασίες κι εκείνο από το οποίο κατασκευάζονται όλες οι σκεπτομορφές είναι η ύλη από πνευματική σκοπιά, είναι ωστόσο έτσι· η ουσία – μιλώντας τεχνικά και νοούμενη εσωτερικά – είναι στην πραγματικότητα κοσμική αιθερική ύλη ή εκείνο από το οποίο απαρτίζονται τα τέσσερα ανώτερα πεδία των επτά πεδίων μας. Από την ανθρώπινη σκοπιά η ικανότητα να εργάζεται κανείς μετά κι εντός της κοσμικής αιθερικής ουσίας καταδεικνύεται πρώτα απ’ όλα όταν ο αφηρημένος νους αφυπνισθεί κι αρχίσει να εντυπώνει το συγκεκριμένο

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

142

νου· η ενόραση είναι μια ιδέα ντυμένη με αιθερική ουσία και τη στιγμή που ο άνθρωπος γίνεται ανταποκριτικός στις ιδέες αυτές, μπορεί ν’ αρχίσει να κυριαρχεί τις τεχνικές του αιθερικού ελέγχου. Όλα αυτά αποτελούν στην πραγματικότητα μια όψη της μεγάλης δημιουργικής διαδικασίας: οι ιδέες που εκπορεύονται από τα βουδδικά επίπεδα ύπαρξης (του πρώτου ή κατώτατου κοσμικού αιθέρα) πρέπει να ντυθούν με ύλη των αφηρημένων επιπέδων του νοητικού πεδίου· κατόπιν πρέπει να ντυθούν με ύλη του συγκεκριμένου νοητικού πεδίου· αργότερα με ύλη της επιθυμίας και τελικά (αν ζήσουν τόσο πολύ) προσλαμβάνουν φυσική μορφή. Μια ιδέα που έρχεται απ’ τα ενορατικά επίπεδα της θείας συνείδησης είναι μια αληθινή ιδέα. Σημειώνεται ή κατανοείται από τον άνθρωπο που έχει στον εξοπλισμό του ουσία της ίδιας ποιότητας – γιατί είναι η μαγνητική σχέση μεταξύ του ανθρώπου και της ιδέας που έκανε εφικτή την κατανόησή της. Στη μεγάλη δημιουργική διαδικασία πρέπει να δώσει μορφή στην ιδέα – αν μπορεί να το κάνει – κι έτσι έρχεται σε ύπαρξη ο δημιουργικός καλλιτέχνης ή ο δημιουργικός ανθρωπιστής και συνεπώς υποβοηθείται η θεία δημιουργική πρόθεση. Οι ιδέες μπορούν όμως να είναι θνησιγενείς και άκαρπες κι έτσι να μην κατορθώσουν να φθάσουν στην εκδήλωση. Ο μαθητής γνωρίζει καλά ότι τα τρία κύρια Κέντρα έχουν τις αντιστοιχίες τους στο ανθρώπινο αιθερικό σώμα κι ότι το καθένα τους σχετίζεται με την ανώτερη αντιστοιχία του και μπορεί έτσι να “εντυπωθεί” ή να επηρεασθεί και ν’ αφυπνισθεί από τον αντίστοιχο ανώτερο πράκτορα. Θα μπορούσε να δηλωθεί ότι: 1. Η ενέργεια απ’ το πλανητικό κέντρο Σαμπάλλα χρησιμοποιεί το κεφαλικό κέντρο, το χιλιοπέταλο λωτό, όταν ο άνθρωπος είναι επαρκώς αναπτυγμένος. Το κέντρο αυτό είναι ο πράκτορας της θείας θέλησης στη ζωή του πνευματικού ανθρώπου που εργάζεται δια της Πνευματικής Τριάδας. Είναι ενεργά χρήσιμο μόνο όταν η ανταχκάρανα έχει κατασκευαστεί ή βρίσκεται σε διαδικασία κατασκευής. 2. Η ενέργεια απ’ το πλανητικό κέντρο Ιεραρχία χρησιμοποιεί το καρδιακό κέντρο. Το κέντρο αυτό είναι ο πράκτορας της θείας αγάπης (η οποία εκφράζει βασικά τη θέληση-για-το-καλό) που εργάζεται δια της ψυχής του ζηλωτή ή του μαθητή ατομικά· είναι εφικτή όταν έχει επιτευχθεί σε κάποιο βαθμό επαφή με την ψυχή κι ο ζηλωτής βρίσκεται στο δρόμο να γίνει μια ψυχικά εμποτισμένη προσωπικότητα. 3. Η ενέργεια από το τρίτο πλανητικό κέντρο, την Ανθρωπότητα, χρησιμοποιεί το κέντρο του λαιμού και εργάζεται δια της ολοκληρωμένης προσωπικότητας κι επομένως μόνο όταν έχει επιτευχθεί ένας σχετικά υψηλός βαθμός εξελικτικής ανέλιξης. Το κέντρο του λαιμού γίνεται δημιουργικά και πνευματικά ενεργό μόνο όταν η κατώτερη φύση έχει σε κάποιο βαθμό υποταχθεί στην ιδεαλιστική έφεση· η έφεση αυτή δε χρειάζεται να είναι εκείνη που συνήθως θεωρείται σαν πνευματική και θρησκευτική απ’ τον ορθόδοξο κι επομένως αιχμαλωτισμένο στοχαστή. Πρέπει όμως να είναι τέτοια ώστε όλος ο ολοκληρωμένος άνθρωπος να είναι όργανο και να έχει τόσο μεγάλη φύση ώστε να καλεί σε έκφραση όλη τη δημιουργική του ικανότητα. Στο παρόν ηλιακό σύστημα το κέντρο της καρδιάς είναι συνήθως το πρώτο που

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

143

αφυπνίζεται και γίνεται ενεργό· μόλις υπάρξει ζωή σ’ αυτό το κέντρο και κάποιο μέτρο δραστηριότητας, τα δύο άλλα κύρια κέντρα μπορούν ν’ αρχίσουν ν’ αφυπνίζονται. Η αντιστοιχία του μπορεί να παρατηρηθεί στο γεγονός ότι η Ιεραρχία είναι ο μεσολαβητικός ή μεσαίος παράγοντας μεταξύ των πλανητικών κέντρων της κεφαλής και του λαιμού, μεταξύ της Σαμπάλλα και της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό το λόγο η έμφαση σ’ όλες τις διδασκαλίες τίθεται στην καρδιακή όψη. Υπάρχουν δύο κέντρα που θεωρούνται “δεκτικοί και διανεμητικοί πράκτορες” κατά ένα μοναδικό τρόπο: 1. Το Κέντρο Άζνα (το κέντρο ανάμεσα στα φρύδια) εργάζεται σε σύνδεση με τα τρία κύρια κέντρα, αλλά κυρίως σ’ αυτό το στάδιο της ανθρώπινης ανάπτυξης σαν διανομέας της ψυχικής δύναμης και της πνευματικής ενέργειας, όπως λαμβάνεται από τα κέντρα της καρδιάς και του λαιμού. 2. Το Κέντρο του Ηλιακού Πλέγματος εργάζεται σε σύνδεση με το ιερό κέντρο και με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, το κέντρο της ζωής· εργάζεται επίσης με όλα τα επικουρικά κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα, συλλέγοντας και μετουσιώνοντας τις ενέργειές τους και διαβιβάζοντας “εκείνο που εξαγνίσθηκε” στο ανώτερο κύριο κέντρο. Θα μπορούσε εδώ να προστεθεί ότι η θέληση-για-είναι συνιστά από κάποια σκοπιά την ενέργεια της αθανασίας· είναι η ενέργεια που εισρέει κι εργάζεται δια του κεφαλικού κέντρου, ενώ η θέληση-για-ζωή εκδηλώνεται σαν το θεμελιώδες ένστικτο της αυτοσυντήρησης και απαντάται θετικά εστιασμένη στο κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης. Το τελευταίο σχετίζεται με την προσωπικότητα και συνδέεται στενά με την επιθυμία κι επομένως με το κέντρο του ηλιακού πλέγματος· υπάρχει μια ευθεία γραμμή μη αναγνωρισμένης ως τώρα ενέργειας μεταξύ του κατώτατου κέντρου της σπονδυλικής στήλης και του ηλιακού πλέγματος· η άλλη σχετίζεται με το θείοπνευματικό άνθρωπο και συνδέεται στενά με την ψυχή κι επομένως με το κέντρο της καρδιάς. Η περιπλοκή όλων αυτών των σχέσεων είναι εξαιρετικά δύσκολη να τη συλλάβει ο νεόφυτος και η δυσκολία αυτή αυξάνει περισσότερο απ’ τα πολλά και ποικίλα στάδια ανάπτυξης, τις ακτινικές διακρίσεις κι επίσης απ’ τις πολυάριθμες εμφάσεις ή αρχές που τίθενται στους φορείς, στα διάφορα πεδία και πλανητικά επίπεδα συνείδησης και ύπαρξης. Με όλα αυτά δε ζητείται ν’ ασχοληθεί ο σπουδαστής. Οι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να επιχειρήσει να αντιληφθεί και πάνω στους οποίους μπορεί να οικοδομήσει το ναό της ζωής του και τον τρέχοντα τρόπο ζωής του είναι απλώς οι ακόλουθοι – και είναι ίδιοι για τον καθένα και όλους, αδιάφορο ποια μπορεί να είναι η ακτίνα του ή το σημείο εξέλιξής του: 1. Το αιθερικό σώμα του ανθρώπου είναι ακέραιο μέρος του πλανητικού αιθερικού σώματος και ανταποκρίνεται στην ελεύθερη διανομή των πολλών κυκλοφορούντων ενεργειών. 2. Οι τρεις περιοδικοί φορείς που συνιστούν την έκφραση του ανθρώπινου όντος και

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

144

το καθιστούν αυτό που είναι (η Ενάδα, η Ψυχή και η Προσωπικότητα) σχετίζονται ο καθένας με τα τρία πλανητικά κέντρα: τη Σαμπάλλα, την Ιεραρχία και την Ανθρωπότητα και συνεπώς με καθένα από τα ατομικά τρία κύρια κέντρα του ανθρώπου. 3. Τα τρία κέντρα του ανθρώπινου όντος που βρίσκονται πάνω απ’ το διάφραγμα (τα κέντρα της κεφαλής, της καρδιάς και του λαιμού) είναι τα όργανα λήψης των ενεργειών που έρχονται από τα τρία πλανητικά κέντρα. 4. Ο πράκτορας διανομής των ενεργειών που λαμβάνονται δια των κέντρων της κεφαλής, της καρδιάς και του λαιμού, είναι το κέντρο άζνα ανάμεσα στα φρύδια. 5. Ο πράκτορας εξαγνισμού, μετουσίωσης και διαβίβασης των ενεργειών όλων των κέντρων κάτω από το διάφραγμα είναι το ηλιοπλεγματικό κέντρο. Με το κέντρο αυτό εργάζεται αυτή την εποχή η πλειονότητα των ανθρώπινων όντων. Είναι το κύριο ελέγχον κέντρο τόσο για τη λήψη όσo και τη διανομή των ενεργειών, μέχρι τη στιγμή που το καρδιακό κέντρο θα αφυπνιστεί και θ’ αρχίσει να ελέγχει την προσωπικότητα. Υπάρχουν αναγκαστικά πολύ περισσότερα να ειπωθούν σχετικά μ’ αυτό το θέμα των κύριων πλανητικών και ανθρώπινων κέντρων, αλλά έδωσα εδώ στο σπουδαστή αρκετά στα οποία να συλλογισθεί (σχεδόν θα έλεγα, στα οποία να σπαζοκεφαλιάσει). Το μόνο σημαντικό πράγμα που πρέπει να έχετε κατά νου είναι η σχέση μεταξύ των κέντρων, δηλαδή: 1. Μεταξύ των κέντρων κάτω απ’ το διάφραγμα κι εκείνων πάνω απ’ αυτό. 2. Μεταξύ των τριών κύριων κέντρων, του ενός με το άλλο. 3. Μεταξύ των τριών κύριων κέντρων και των τριών πλανητικών κέντρων. Όλα αυτά πρέπει να τα σκέφτεστε με όρους ενεργειών που κυκλοφορούν και κινούνται ελεύθερα και διανέμονται σ’ ολόκληρο το αιθερικό σώμα του πλανήτη (κι επομένως στο ανθρώπινο αιθερικό σώμα) σύμφωνα με τον ουσιαστικό σκοπό της Σαμπάλλα και υπό τη διεύθυνση της Ιεραρχίας. Συνεπώς το θέμα της σχέσης είναι το βασικό πρότυπο της εξελικτικής διαδικασίας ανέλιξης στο παρόν δεύτερο ηλιακό σύστημα (εκ των τριών συστημάτων) που είναι εκείνο του Υιού, όπου τελειοποιείται η ποιότητα της δεύτερης θείας όψης, η Αγάπη. Σ’ αυτή τη διαδικασία τελειοποίησης ο άνθρωπος συμμετέχει στην αρχή ασυνείδητα, διαρκούντος του μακρού κύκλου της εξελικτικής ανέλιξης υπό το Νόμο της Αναγκαιότητας· όταν όμως αποβεί ζηλωτής και κάνει τα πρώτα βήματα στην ατραπό προς την πνευματική ωριμότητα, αρχίζει να παίζει έναν αποφασιστικό ρόλο τον οποίο διατηρεί μέχρις να επιτύχει πνευματική απελευθέρωση και να καταστεί μέλος της Ιεραρχίας, του πέμπτου ή πνευματικού βασιλείου, μέσω τελειοποιημένης υπηρεσίας στο τέταρτο ή ανθρώπινο βασίλειο. Η σχέση μεταξύ του τέταρτου και του πέμπτου βασιλείου αυξάνει συνεχώς, φέρνοντας νέες δυνάμεις και ζωτικότερη ζωντάνια στην ανθρώπινη οικογένεια, που καταγράφονται συνειδητά από τα πιο προχωρημένα μέλη της. Η διανομή των

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

145

ενεργειών από την Ιεραρχία αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα αλληλουχία, ένα μέρος της οποίας μπορώ να υποδείξω σύντομα. Όπως ξέρουμε, η Ιεραρχία είναι το Άσραμ του Κυρίου της Αγάπης, του Χριστού· ξέρουμε επίσης πως το μείζον αυτό Άσραμ απαρτίζεται από τα επτά Ακτινικά Άσραμ που καθένα έχει στο κέντρο του έναν Τσόχαν ή ένα Διδάσκαλο της Σοφίας· το καθένα από τα επτά Άσραμ έχει ένα ή περισσότερα επικουρικά Άσραμ που συνδέονται μαζί του. Το Άσραμ είναι μια εκπορευτική πηγή ιεραρχικής εντύπωσης στον κόσμο. Οι “ωστικές ενέργειές” του και οι διεγερτικές δυνάμεις του κατευθύνονται στη διεύρυνση της ανθρώπινης συνείδησης μέσω των μαγνητικών ζωών των μελών της ομάδας καθώς εκτελούν τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους στον εξωτερικό κόσμο· υποβοηθείται επίσης απ’ τη σταθερή κραδασμική δραστηριότητα των μελών του Άσραμ που δεν είναι σε φυσική ενσάρκωση και από την ενωμένη διαυγή σκέψη και την πειστική επίγνωση ολόκληρου του Άσραμ. Οι αρχάριοι, όπως είναι οι περισσότεροι ζηλωτές (αν κι όχι όλοι), είναι απορροφημένοι συνήθως στο γεγονός του Άσραμ. Οι εκγυμνασμένοι μαθητές είναι απορροφημένοι στο έργο που πρέπει να γίνει και το Άσραμ – σαν Άσραμ – παίζει μικρό ρόλο στη σκέψη τους· είναι τόσο απορροφημένοι στο έργο που βρίσκεται μπροστά και στην ανάγκη της ανθρωπότητας κι εκείνων που πρέπει να υπηρετηθούν, ώστε σπάνια σκέφτονται το Άσραμ ή το Διδάσκαλο στο κέντρο του. Αποτελούν ακέραιο μέρος της ασραμικής συνείδησης και η συνειδητή τους απασχόληση καλείται στα αρχαία κείμενα “η εκπόρευση εκείνου που ρέει μέσα απ’ αυτούς, η διδαχή της δοξασίας της καρδιάς που είναι η δύναμη της καθαυτής αλήθειας, η ακτινοβολία του φωτός της ζωής που κομίζεται πάνω στο ρεύμα στο οποίο ο αμύητος δίνει το όνομα ‘φως της αγάπης’”. Τα μέλη του Άσραμ συνιστούν έναν ενωμένο αγωγό για τις νέες ενέργειες που την εποχή αυτή εισέρχονται στον κόσμο· οι ενέργειες αυτές εκχύνονται δυναμικά μέσω του Άσραμ προς τα έξω στον κόσμο των ανθρώπων· ρέουν με δυναμικότητα δια του Διδασκάλου στην καρδιά του Άσραμ· κινούνται με “φωτεινή ταχύτητα” σε ολόκληρο τον εσώτερο κύκλο· υποβιβάζονται απ’ όσους αποτελούν τον εξωτερικό κύκλο κι αυτό είναι ορθό και καλό· καθυστερούν απ’ τον αρχάριο και το νέο μαθητή να ξεσπάσουν στον κόσμο των ανθρώπων κι αυτό δεν είναι τόσο καλό. Καθυστερούν επειδή ο νέος μαθητής έχει στρέψει την πλάτη του στον κόσμο των ανθρώπων και τα μάτια του είναι προσηλωμένα στον εσώτερο στόχο κι όχι στην εξωτερική υπηρεσία· παραμένουν στερεωμένα στο Διδάσκαλο και τους πρεσβύτερους μαθητές κι εργάτες Του κι όχι στη μάζα της ανθρώπινης ανάγκης. Είναι απαραίτητο για τους υπηρέτες παντού – τους νοήμονες άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης – να συλλάβουν, ανανεωμένα και καθαρά, το έργο που πρέπει να γίνει και να καταστούν “αγωγοί αναμετάδοσης κι όχι σημεία καθυστέρησης με ιδιοτελές ενδιαφέρον” στη θεία ροή. Αυτό χρειάζεται όραμα και θάρρος. Χρειάζεται θάρρος να προσαρμόσουν τη ζωή τους – καθημερινά και σ’ όλες τις σχέσεις – στην ανάγκη της ώρας και την υπηρεσία του ανθρώπινου γένους· χρειάζεται θάρρος να πολεμήσουν τα προβλήματα της ζωής για χάρη των άλλων και να εξαλείψουν τις προσωπικές τους

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

146

επιθυμίες μπροστά στην επείγουσα ανάγκη και να το κάνουν με συνέπεια κι επιμονή. Όμως υπάρχουν πολλά για να ενθαρρύνουν τον υπηρέτη. Η ανθρωπότητα έφτασε πλέον σ’ ένα σημείο ανάπτυξης όπου υπάρχει σαφής σύλληψη του Σχεδίου της Ιεραρχίας – πείτε το αδελφοσύνη, συμμερισμό, διεθνισμό, ενότητα ή ό,τι άλλο θέλετε. Είναι μια αύξουσα και πραγματική αντίληψη κι αποτελεί γενική αναγνώριση των στοχαστών και των εσωτεριστών του κόσμου, των φωτισμένων ανθρώπων της θρησκείας, των πολιτικών με πλατύ νου, των βιομηχάνων κι επιχειρηματιών με περιεκτικό όραμα κι ανθρωπιστική διόραση κι ακόμη σήμερα του ανθρώπου στο δρόμο. Υπάρχει επίσης μια σαφέστερη αναγνώριση των αναδυόμενων πνευματικών αξιών και μια μεγαλύτερη ετοιμότητα να εγκαταλειφθούν τα εμπόδια στην υπηρεσία. Τα σχέδια του Χριστού για την αποδέσμευση της ανθρωπότητας είναι πιο ώριμα, γιατί έπρεπε να περιμένουν μέχρι την ώρα που η τάση της ανθρώπινης έφεσης θα γινόταν εμφατικότερη· και η νέα εποχή με τις λανθάνουσες δυνατότητές της μπορεί πλέον να ιδωθεί στον ορίζοντα, απογυμνωμένη απ’ τα πέπλα της γοητείας και του ευσεβούς πόθου που τη συσκότιζαν πριν δέκα χρόνια. Όλα αυτά είναι μια πρόκληση στο μαθητή. Τι είναι άραγε αυτό που πρέπει να κάνει; Ο μαθητής πρέπει να πάρει τον εαυτό του όπως είναι σε μια δεδομένη στιγμή, με το δεδομένο εξοπλισμό και υπό τις δεδομένες περιστάσεις· να προχωρήσει έπειτα στην υποταγή του εαυτού του, των υποθέσεων και του χρόνου του στην ανάγκη της στιγμής – ιδιαίτερα στη φάση ομαδικών, εθνικών ή παγκόσμιων κρίσεων. Όταν το κάνει στη συνείδησή του κι επομένως σκέφτεται στις γραμμές των αληθινών αξιών, θ’ ανακαλύψει ότι οι ιδιωτικές του υποθέσεις φροντίζονται, οι ικανότητές του αυξάνουν και οι περιορισμοί του ξεχνιούνται. Παίρνει τη θέση του με όσους αντιλαμβάνονται τις ανάγκες του ερχόμενου κύκλου – ενός κύκλου όπου οι νέες ιδέες και ιδεώδη πρέπει να τονισθούν και για τις οποίες πρέπει να γίνει μάχη, όπου τα ευρύτερα σχέδια για το καλό του συνόλου πρέπει να κατανοηθούν, να υποστηριχθούν και να διακηρυχθούν, το νέο και καθαρότερο όραμα της ανθρώπινης ζωής πρέπει να συλληφθεί και τελικά να έρθει σε ύπαρξη κι ενός κύκλου όπου η προσπάθεια όλων των μελών του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου πρέπει να δοθεί στην ανύψωση του φορτίου της ανθρωπότητας. Υπάρχει ένα ορισμένο εσωτερικό Μάντραμ που ενσωματώνει αυτή τη στάση – τη στάση του μαθητή που μοχθεί σε συνεργατική προσπάθεια με άλλους για να συνδέσει την ιεραρχική πρόθεση με την ανθρώπινη έφεση κι έτσι να φέρει την ανθρωπότητα πλησιέστερα στο στόχο της. Η πρόθεση της Ιεραρχίας είναι ν’ αυξήσει την ικανότητα για ελευθερία των ανθρώπων ώστε να λειτουργούν αποτελεσματικά με εκείνη την “περισσή ζωή” που θα φέρει ο Χριστός και που απαιτεί το πνεύμα του ανθρώπου να είναι ελεύθερο – ελεύθερο να προσεγγίσει τη θειότητα κι ελεύθερο επίσης να διαλέξει το Δρόμο αυτής της προσέγγισης. Το Μάντραμ έχει το όνομα “Η Βεβαίωση του Μαθητή”. Συνεπάγεται ορισμένες εσώτερες αναγνωρίσεις κι αποδοχές που τις αντιλαμβάνονται αμέσως εκείνοι των οποίων η ενόραση έχει αφυπνισθεί επαρκώς· αλλά το νόημά του δεν πρέπει να είναι πέρα από την ικανότητα διείσδυσης κάθε ειλικρινή σπουδαστή και στοχαστή, αν τον ελκύσει σαν σημαντικό κι εγγυώμενο την

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

προσπάθειά του. Είμαι ένα σημείο φωτός μέσα σ’ ένα μεγαλύτερο Φως. Είμαι ένα νήμα αγαπητικής ενέργειας μέσα στο ρεύμα της θείας Αγάπης. Είμαι ένα σημείο θυσιαστικού Πυρός, εστιασμένο μέσα στην πύρινη Θέληση του Θεού. Κι έτσι στέκω. Είμαι ένας δρόμος στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν. Είμαι μια πηγή δύναμης που τους επιτρέπει να στέκουν. Είμαι μια δέσμη φωτός που λάμπει στο δρόμο τους. Κι έτσι στέκω. Και στέκοντας έτσι, γυρίζω Και βαδίζω με τον τρόπο αυτό τους δρόμους των ανθρώπων Και γνωρίζω τους δρόμους του Θεού. Κι έτσι στέκω.

147

Εκγύμναση για τη μαθητεία στη νέα επoχή παρέχεται από τη Σχoλή Αρκέην. Oι αρχές της Πρoαιώνιας Σoφίας παρoυσιάζoνται μέσα από εσωτερικό διαλoγισμό, μελέτη και υπηρεσία σαν ένας τρόπoς ζωής.

Για πληρoφoρίες γράψτε στoυς εκδότες.

Το όλο θέμα της τηλεπαθητικής επικοινωνίας μπορεί να προσεγγισθεί κάτω από έναν υποκειμενικότερο χαρακτηρισμό ή όνομα που όμως θα ερμηνεύει το παγκοσμιότερο και γενικότερο στάδιο απ’ αυτό της άμεσης τηλεπαθητικής λήψης. Ο αποκρυφιστής προσεγγίζει πάντα το θέμα που συνδέεται με την εξελικτική διαδικασία από τη σκοπιά του όλου κι έπειτα του μέρους, από την περιφέρεια προς το κέντρο, από το παγκόσμιο στο ιδιαίτερο. Μεταξύ Τους οι Διδάσκαλοι δεν ασχολούνται με την τηλεπάθεια σαν μια επιστήμη που δικαιολογεί εξέταση, προσπάθεια και μετάδοση· ασχολούνται κυρίως με την Επιστήμη της Εντύπωσης.

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

150