BESTE BEWONERS,

Landelijk staan we voor de grote veranderopgave ouderenzorg. Zoals bekend verdubbelt het aantal ouderen en daarmee de zorgvraag terwijl er steeds minder beroepskrachten ter beschikking zijn. Doorgaan op de huidige wijze van zorgverlening gaat niet meer in Nederland, want simpel weg: daar hebben we onvoldoende verzorgend personeel voor, nog afgezien van de enorme kostenstijging van de zorgsector. De vanzelfsprekendheid dat er altijd zorg voorhanden is, is niet meer. Het moet anders en dat is onze maatschappelijke uitdaging waarmee we geconfronteerd worden. Ook binnen de residenties moet het anders, dit kan ook en willen we ook. We bevinden ons in een tijd waarop het oude niet meer langer lijkt te functioneren en het nieuwe nog uitgevonden moet worden. Met een mooi woord een zogenoemde paradigmashift. Gezond ouder worden komt steeds meer op de voorgrond, een gezonde leefstijl met eigen regie en verantwoordelijkheid.

Ofschoon de residentie geen verzorgingshuis is, wil ik toch de volgende schets weergeven. 30 jaar geleden ging men naar het bejaardenhuis, nadien verzorgingshuis genoemd. Je kwam er wonen en alles werd voor je gedaan. De zelfstandigheid werd min of meer ingeleverd want de organisatie nam alles uit handen. In feite hoefde je nergens meer voor te zorgen en na te denken. Gelukkig is men tot inkeer gekomen en het uitgangspunt ‘wat kun je zelf’ steeds belangrijker geworden. Nog een stapje verder is dat ook gekeken wordt wat kunnen we u aanleren zodat u onafhankelijk blijft/wordt. En heeft voordat u hier kwam wonen bepaalde familieleden of bekenden iets voor u gedaan, dan willen we dit graag zo houden en continueren. Als zorgorganisatie streven we ernaar dat u zo lang mogelijk onafhankelijk van ons blijft, eigen regie houdt en zelf kunt bepalen wat belangrijk voor u is. En als u zorg nodig heeft, dan willen we graag uw vraag goed uitdiepen, welzijn vergroten en waar mogelijk innovaties toepassen zoals zorgtechnologie.

Afgelopen maanden zijn er de nodige artikelen verschenen in het NRC, de Volkskrant en recent op 28 december in de Limburger het interview met Conny Helder, minister langdurige zorg, over de zorg anders organiseren, nadenken wat de echte zorgvraag is en wat mensen onderling kunnen oplossen. Haar beleidsprogramma heet daarom ook: Zelf als het kan, thuis als het kan, digitaal als het kan. Wat kunt u zelf, wat kunnen we u aanleren om het zelf te doen, wat kan uw sociale netwerk, familie, vrienden, buren voor u betekenen, wat kan digitaal en middels technologische hulpmiddelen en als het echt niet kan, dan wordt professionele zorg ingezet uitgaande van wat u echt nodig heeft. We noemen dit Passende Zorg.

Het belang van een levendige gemeenschap (community) wordt steeds groter. Residentie Petruspark kenmerkt zich door ouderen, velen die nog geen zorg nodig hebben, maar wel veel kunde en expertise hebben. Hierdoor kunt u een betekenisvolle rol invullen voor de gemeenschap. De vraag komt naar voren: wat kunt u betekenen voor andere bewoners op het gebied van welzijn, van burenhulp of hand- en spandiensten? Een fantastisch voorbeeld is het Hulpteam en de Kunstcommissie van Petruspark. Ik hoop dat er nog veel mooie bewonersinitiatieven volgen.

Met vriendelijke groet,

Léon G.W. Savelkoul directeur

Bedankt, lieve mensen voor die mooie dag op zondag 5 februari, de extra expositie dag voor bewoners en hun familie en vrienden/kennissen van schilder Henri Hess. Ik kijk met een enorm groot genoegen daarop terug. Het was een fijne, gezellige, zeer ontspannen en waardevolle middag.

Voor het eerst hebben we als kunstcommissie onze corridor en galerie opengesteld voor mensen van buiten, niet alleen als een soort eerbetoon aan Henri Hess die 50 werken beschikbaar heeft gesteld, maar ook om te laten zien hoe blij wij zijn met die prachtige corridor en zijn mogelijkheden. We denken dat ruim 175 mensen genoten hebben van de kunst, maar vooral ook van de manier waarop wij dat hebben kunnen presenteren. En met wij bedoel ik al die mensen die daar een rol bij hebben gespeeld.

En daarom: dank aan mijn medebestuursleden van de Kunstcommissie; daar werd het initiatief geboren en handen en voeten gegeven. Dank aan Vitalis en in het bijzonder aan Patty, Joost en Mischa die de uitvoering hebben omarmd, mogelijk gemaakt en grandioos hebben ondersteund. Dank aan de vrijwilligers (en de dochter van Joost), zoals altijd onmisbaar, zorgend voor al die mensen die even konden nagenieten van de tentoonstelling.

Ik was na afloop trots dat ik lid ben van de Kunstcommissie en zoals mijn dochter na afloop zei: “Pap je zegt niet alleen dat je graag in het Petruspark woont, maar je laat het nog zien ook”. Nogmaals: iedereen die op welke manier ook betrokken was bij de organisatie: bedankt.