Bielszy odcień bieli

Danuta Baprawska Białe wnętrza towarzyszą nam od lat, ale w miejsce „białkowanych” pomieszczeń na salony wchodzi luksusowy minimalizm – jeden z najsilniejszych trendów wnętrzarskich przewidywanych na kolejne lata. Wyróżnia go biel ścian i oszczędne w ilości, ale bogate w formę detale. W myśl zasady: „mniej znaczy więcej”. To trend bez kompromisów jakościowych, więc nie każda biała farba sprosta oczekiwaniom. Jak wybrać tę, która zapewni estetyczną i funkcjonalną powłokę oraz przypadnie do gustu wymagającemu inwestorowi? Sprawdź i przekonaj się, co musisz wiedzieć o białych farbach do wnętrz, aby wybrać mądrze.

Biel jest uniwersalna i ponadczasowa. Kojarzy się z czystością i elegancją. We wnętrzach stanowi doskonałą bazę do tworzenia różnorodnych aranżacji.

Jest sprytna – oszukuje nasze oko, sprawiając, że powierzchnia w bieli wydaje się większa. Może być chłodna lub ciepła, dlatego trzeba wiedzieć, jaki odcień wybrać. Choć można sądzić, że biel na ścianach jest wymagająca w utrzymaniu czystości, prawdą jest, że białe ściany czyści się najłatwiej, bo ten zabieg nie pozostawia wybłyszczeń na powłoce. Warunkiem jest jakość farby. Tylko co to znaczy dobrej jakości farba? Przyjrzyjmy się więc parametrom.

Rodzaje farb

Wewnątrz pomieszczeń najczęściej stosuje się emulsje akrylowe lub akrylowolateksowe (nazywane lateksowymi). Ich nazwa pochodzi od rodzaju spoiwa (polimeru). Im większa zawartość spoiwa, np. lateksowego, tym odporniejsza powłoka. Oprócz spoiw do farb dodaje się specjalne substancje, które podwyższają parametry plamoodporności lub sprawiają, że farba jest autosterylna i wykazuje odporność na występowanie i rozwój bakterii (farby z dodatkiem jonów srebra). Oprócz szczególnych właściwości i odporności na zmywanie, warto zwrócić uwagę na łatwość aplikacji, poziom krycia, szybkość schnięcia, poziom połysku i, oczywiście, odcień bieli.

Klasy odporności

Odporność powłoki jest jednym z kluczowych parametrów wyboru farb do wnętrz i zależy od jakości spoiwa zawartego w farbie. Choć wiele farb oznaczanych jest jako zmywalne (lekko zwilżoną ściereczką) lub wręcz szorowalne (myte na mokro), o ich faktycznej odporności informuje europejska norma PNEN 13300, która wprowadza podział na 5 klas.

KLASY ODPORNOŚCI WEDŁUG NORMY PN-EN 13300

(w zależności od ubytku grubości startej powłoki po odpowiedniej ilości cyklów)

Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5

< 5 µm po 200 cyklach szorowania ≥ 5 µm i < 20 µm po 200 cyklach szorowania ≥ 20 µm i < 70 µm po 200 cyklach szorowania < 70 µm po 40 cyklach szorowania ≥ 70 µm po 40 cyklach szorowania Warto umieć rozszyfrować oznaczenia przy wyborze farby, aby nie kierować się jedynie hasłem umieszczonym na opakowaniu: „odporna na szorowanie”. W praktyce czyścić na mokro można jedynie powłoki farb z klasy 1 i 2. Co więcej, odporność na zmywanie stała się dla inwestorów warunkiem koniecznym i przywiązują już oni większą uwagę do odporności powłoki malarskiej na plamy i zabrudzenia. Dlatego w 1. klasie odporności pojawia się coraz więcej nowych farb z kategorii plamoodpornych czy odpornych na przetarcia mechaniczne.

Stopień połysku

Przy wyborze farby do malowania wnętrz inwestorzy zwracają uwagę na kolor oraz cechy użytkowe, takie jak wspomniana odporność

na zmywanie i szorowanie. Jest jednak jeszcze jeden ważny parametr, który wpływa na efekt wymalowania i ocenę pracy malarza. To rodzaj wykończenia, czyli stopień połysku. Stopień połysku to parametr odpowiedzialny

Fot. Tikkurila

Klasa 1. oznacza najwyższy parametr odporności, gdzie ubytek startej powłoki jest najniższy i wynosi poniżej 5 µm po 200 cyklach szorowania.

Wydajność i krycie

Informacja o wydajności jest ważnym ekonomicznie kryterium wyboru emulsji, oznacza się ją w m2, jakie można pomalować jednym litrem farby. To ważny parametr zarówno dla inwestora, jak i dla wykonawcy. Należy przy tym pamiętać, że są to jednak wartości orientacyjne, rzeczywista siła krycia zależy między innymi od rodzaju podłoża, narzędzi i warunków atmosferycznych panujących w pomieszczeniu.

Większość dostępnych na rynku farb ma deklarowaną wydajność od 10 do 14 m2/l. Trzeba jednak pamiętać, że współczynnik ten odnosi się do sytuacji, w której nanosi się jedną warstwę emulsji. Dla najwyższej jakości wykończenia rekomenduje się dwukrotne malowanie. Co ważne, na wydajność duży wpływ ma chłonność podłoża, a niezagruntowana ściana bywa bardzo chłonna, co powoduje większe zużycie produktu. Podobna zależność jest w przypadku struktury podłoża: im jest ono gładsze, tym wydajność jest większa.

Z uwagi na szybkość i jakość pracy profesjonalisty, bardzo ważnym kryterium jest siła krycia i odpowiednia (tiksotropowa) konsystencja farby, która wpływa na łatwość aplikacji. Jeśli farba ma odpowiednią konsystencję, łatwo się rozprowadza i nie chlapie. Ma to ogromny wpływ na komfort pracy, czas malowania oraz ilość utraconej farby.

Białe farby co do zasady kryją dobrze, przynajmniej powinny. Ma to związek z dużą zawartością bieli tytanowej – nieorganicznego związku chemicznego, będącego tlenkiem tytanu (TiO2). Biel tytanowa jest istotnym składnikiem farb i odpowiada nie tylko za krycie, ale również za kolor (tzw. indeks bieli) i odporność na warunki zewnętrzne (w tym odporność na promieniowanie UV, które przyspiesza starzenie się i żółknięcie powłoki). Im wyższa zawartość bieli tytanowej w formulacji farby, tym wyższy indeks bieli oraz wyższa cena produktu.

Czas schnięcia

Parametr ten określa, ile czasu potrzeba do osiągnięcia tzw. stanu pyłosuchości, ale pełne wyschnięcie powłoki trwa znacznie dłużej niż 24 godziny. Nie chodzi o wyparowanie wody, ale o zachodzące wiązanie drobin dyspersji błonotwórczej. Przy temperaturze około 23º i wilgotności powietrza rzędu 50%, proces ten trwa około 28 dni, czyli blisko 4 tygodni. Dopiero po tym czasie można mówić o pełnej odporności powłoki na szorowanie.

Optymalne warunki pogodowe mają też duże znaczenie dla aplikacji farby oraz estetyki wykończenia. Ważnym aspektem wyboru farb jest również poziom LZO (lotnych związków organicznych), których im jest mniej w składzie farby, tym mniej odczuwalny jest jej zapach podczas i po malowaniu.

Fot. Tikkurila

Nowe masy szpachlowe Rigips do płyt gipsowo-kartonowych

Nowa, ekonomiczna linia mas szpachlowych Rigips z serii Q została opracowana z myślą o najbardziej wymagających wykonawcach. Wzmocniona włóknami masa Rigips® Q1 Zaczyna posiada bardzo dużą odporność na spękania. Rozwiązanie Rigips Q2–Q3 dostępne jest w dwóch wersjach: jako masa sypka o zwiększonej przyczepności Rigips® Q2–Q3 Kończy oraz gotowa polimerowa masa do aplikacji ręcznej, mechanicznej lub wałkiem Rigips® Gotowa Q2–Q3 Kończy.

za odbijanie światła. Wpływa więc na wygląd pomalowanej powierzchni, ale również na jej trwałość i odporność. Wybierać można spośród wielu możliwości, począwszy od głębokiego matu, poprzez mat, półmat, półpołysk, połysk, aż do wysokiego połysku.

Farba o wykończeniu matowym doskonale pokrywa nawet nierówną powierzchnię i sprawia, że każdy kolor prezentuje się subtelnie i elegancko. Dzieje się tak, ponieważ tworzona przez farby powłoka jest antyrefl eksyjna, tzn. odbija światło w sposób rozproszony i dzięki temu skutecznie maskuje drobne nierówności ścian. Białe farby matowe są szczególnie polecane do malowania sufi tów – dzięki nim możliwe jest osiągnięcie gładkiej płaszczyzny, bez refl eksów światła i konieczności wyjątkowo precyzyjnej aplikacji farby.

Farby o wykończeniu satynowym (inaczej półmat lub półpołysk) gwarantują trwałą powłokę z lekkim połyskiem. Większe odbicie światła rozświetla i optycznie powiększa powierzchnię, ale jednocześnie uwypukla niedoskonałości na ścianie lub sufi cie, dlatego zanim zastosujemy farbę o zwiększonym stopniu połysku, odpowiednio przygotujmy powierzchnię. Inaczej każde załamanie światła na danej powierzchni będzie widoczne.

Fot. Śnieżka

Fot. Beckers

SKALA POŁYSKU FARB:

głęboki mat – od 0 do 5, mat – od 6 do 10, półmat – od 11 do 35, półpołysk – od 36 do 60, połysk – od 61 do 80, wysoki połysk – powyżej 80.

Wszystkie odcienie bieli

Stopień nasycenia bieli ocenia się, określając indeks białości powłoki w skali 0–100, wspomniany indeks bieli (White Index – WI). Najbielszy odcień bieli będzie miał parametr WI o wartości 100/100. Informacja o tym parametrze bywa podawana na opakowaniu. Im wyższy WI, tym bielsze będą sufi ty i ściany.

Wśród białych farb jest wiele odcieni bieli, a wynika to zawartości pigmentów, dzięki którym jedne farby wpadają w odcień niebieskiego, inne zaś – żółtego. Jak dobrać odpowiedni odcień? Najważniejszym kryterium jest ilość naturalnego światła, która trafi a do malowanego pomieszczenia. Pokoje bardzo nasłonecznione można pomalować chłodniejszymi odcieniami, aby nieco stonować blask światła naturalnego. I odwrotnie – te z oknami na północ, zazwyczaj słabo doświetlone, lepiej pomalować ciepłymi odcieniami bieli, aby je rozświetlić.

Równie ważny jest dobór odpowiedniego odcienia bieli do towarzyszących kolorów oraz odcieni mebli i drzwi, zwłaszcza tych białych. Jeśli dobierzemy ultra chłodną biel ścian do mebli lub drzwi w ciepłych odcieniach, wydadzą się one pożółkłe i mniej atrakcyjne.

Białe wnętrza są eleganckie i ponadczasowe, ale dzięki odpowiedniej farbie, stają się również trwałe i funkcjonalne.