Trabajos variados de alumnado sobre el grafiti romanos

Page 1

!

FICHA TÉCNICA AUTOR Bansky

TÍTULO A Nena dos Miserables FECHA DE REALIZACIÓN Xaneiro do 2016 UBICACIÓN ACTUAL Ante a embaixada francesa en Londres

XÉNERO Graffiti-Street art

CLASIFICACIÓN DA IMAXE Imaxe artística

TÉCNICA EMPLEADA Aerosol

DIMENSIÓNS ----------------CARACTERÍSTICAS PRINCIPAIS


Orixinalidade, complexidade, iconicidade e polisemia

DESCRICIÓN DESCRIPTIVA Aparece pintada sobre un tablón de madeira a nena do cartel o musical Os Miserables coa bandeira francesa rasgada as súas espaldas. A nena está chorando polos gases dun bote lacrimóxeno que hai no chan. Critica os últimos ataques sufridos polos refuxiados de Jungle(Calais). Entre o bote e a nena hai un código QR que remite a un video deYouTube no que se pode ver ós refuxiados de Calais gaseados o pasado 5 de xaneiro. DESCRICION INTERPRETATIVA A nena simboliza a liberdade dos refuxiados.


LECTURA DUNHA IMAXE

AUTOR: Banksy TÍTULO: La niña de los miserables FECHA DE REALIZACIÓN: 2016 UBICACIÓN ACTUAL: Embajada de francia (de Londres) XÉNERO: É un grafiti CLASIFICACIÓN: Artística DIMENSIÓNS: ? TÉCNICA: Aerosois

DESCRICIÓN OBXETIVA Neste grafiti aparece unha nena (concretamente Cosette dos ``MISERABLES´´). Abaixo observase un frasco de gas lacrimóxeno. Apréciase que ela está chorando a consecuencia destes gases. Ten a roupa desfeita. Detrás dela sitúase a bandeira de Francia.

DESCRCIÓN SUBXETIVA Banksy neste grafiti quere denunciar os gases lacrimóxenos que Francia lle está a botar aos campos de refuxiados de Calais.


CARACTERĂ?STICAS -

Orixinalidade

-

Complexidad

-

Monosemia

-

Iconicidad


Mi abuelo era escritor. Un escritor poco común porque a él no le gustaba escribir en libros. Nunca fue de sacar buenas notas ni de estudiar mucho, más bien se deja llevar por impulsos. Algunos dirán que impulsos de libertad directos del corazón, otros de impulsos de rebeldía, cobardía o llenos de necesidad. Si, quizá eso fue su elemento infalible. A él le encantaba mecerse en un nido de palabras y explorar, investigar, descubrir e incluso, alimentarse de las más exquisitas. Pero como decía antes, mi abuelo no era como todos. Él no escribía en papel, es más creo que los llegó a odiar durante su etapa escolar como también todo tipo de lápices, bolígrafos… Además, creo recordar que nunca lo vi leyendo un libro y no porque no supiera leer, sino porque nunca se vio en situación de ello. Él siempre me decía que los escritores eran seres atrapados, seres heridos que tienen la necesidad de crear otra realidad a través de las palabras, saciándose de ellas. Quizá fuera por eso que no le gustaban, se veía más atraído por lo natural, lo sencillo. Cuando era niño, pasaba mucho tiempo en casa de mis abuelos, ya que mis padres trabajaban. Allí pasé mi infancia jugando con los animales, corriendo, saltando, cocinando con mi abuela, yendo a la playa con mis amigos… pero lo que más me gustaba era dar paseos con mi abuelo. Estos solían ser muy largos pues hablábamos de nuestras inquietudes y miedos sin ningún pudor. Recuerdo un día en el que mientras caminábamos, le iba contando el motivo que rondaba por mi cabeza desde un tiempo y por el cual me sentía agobiado. De repente mi abuelo se paró delante enfrente de mí y me dijo “Pequeño los límites no existen, los límites somos nosotros mismos. Siempre puedes conseguir lo que te propongas, no te conformes con un ‘no’ como respuesta de nadie, ni si quiera dicho por ti mismo” acto seguido, cogió una piedra y la colocó entre sus manos de modo que rozándola contra la pared de una casa abandonada escribió un ‘NO’ y acabó diciéndome “Intenta mirar tus objetivos desde otras perspectivas, así tendrás más posibilidades de conseguirlos. A veces, es necesario parar, observar lo que te rodea para luego poder continuar por el camino correcto.” Sus palabras me dejaron atónito, quieto, mudo. Sólo podía pararme a contemplar y darme cuenta de todas las pequeñas cosas que había a mi alrededor. A cada lugar que miraba podía descifrar un pequeño texto, dibujo, caricatura, frase o una simple palabra que en vez de saltar a la vista, se encontraba mimetizado con el paisaje creando una perfecta armonía entre ambos. Sus textos se reflejaban su espontaneidad ya que estos no se encontraban ni en libros, periódicos… sino, escritos en paredes. Sí, mi abuelo era una persona muy directa y a través de ellos lograba expresar su punto de vista peculiar sobre cualquier tema, consiguiendo que le llegará a todo el mundo Aún sorprendido y maravillado lo miré y me respondió con una gran sonrisa dibujada en su rostro. Me explicó que se trataba de grafitis, una modalidad de


pintura que provenía de los romanos y que consistía en expresar de manera libre, creativa e ilimitada cualquier tema que quisieras. A partir de ese momento, los paseos se convirtieron en un ritual para reflexionar, en el que a veces también hacíamos grafitis como una terapia para solventarnos de nuestros problemas. A menudo la gente del pueblo que pasaba por allí se paraba a contemplarlos con atención e incluso algunos participaban, ayudándonos a crear un pasaje lleno de colores, belleza y naturalidad. Pronto la labor de mi abuelo fue reconocido y a todos querían algunos de sus grafitis, o como me gusta decir, una parte de él. Gracias a mi abuelo pude conseguir ver aquellas cosas que parecen insignificantes pero que en realidad son fundamentales. Como decía antes, él era impredecible, no se dejaba llevar por lo común, eso era lo que más nos gustaba a todos de él. Él era un verdadero graffitero.


A MOEDA MISTERIOSA A moeda comezou a utilizarse aproximadamente entre os anos 680 e 560 a.C. Utilizábase como truque a cambio de diversos produtos. Posteriormente, as moedas proliferaron rápidamente en todos os países desarrollados do mundo. Tanto os monarcas como os aristócratas, as cidades e as institucións empezaron a acuñar diñeiro co seu selo identificativo para certificar a autenticidade do valor metálico da moeda. Hai aproximadamente 1500 anos, unha moeda moi especial foi creada en conmemoración ao emperador Serafín. Tratábase dunha moeda de ouro coa súa cara debuxada nela. O seu valor era incalculable. A moeda tiña esta imaxe

:! Estivo nas mans do emperador e foi pasando de xeración en xeración, ata que desapareceu e nunca máis volveuse saber dela. Hai dez anos, esta moeda foi descuberta por unha profesora de plástica chamada Marta González. Descubriu esta moeda cando se atopaba cavando un oco no chan para plantar unha árbore na súa finca. Quen sabe, igual o seu chalé está situado enriba dunhas ruinas celtas, a saber o que pode atopar se segue cavando! Tras facer unha proba, confirmouse que a moeda era orixinal e case lle da un infarto ao enterare do seu valor, estaba valorada en 1 millón de euros!

Iván Dragoevich Ibáñez 3ºA Nº3


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.