ï‚–
Επιμέλεια έκδοσης: Κυριακουλόπουλος Ευάγγελος Πάτρα 2016
Πολιτιστικό Πρόγραμμα «Η ελληνική τέχνη στα μουσεία του κόσμου»
Πειραματικό Λύκειο Πανεπιστημίου Πατρών Σχολικό έτος 2015-16
Παιδαγωγική ομάδα
Γεωργακίλα Ευαγγελία Γουμπούρου Κων/να Δεστούνη Ελισάβετ Πασσά Σταυρούλα Σιατήρης Αλέξανδρος Στόκου Αναστασία Σουγλέρη Βασιλική
Στόλλας Μάξιμος Ταραβήρα Νεφέλη Φερμελής Βασίλειος
Συντονιστής: Κυριακουλόπουλος Ευάγγελος Συμμετέχοντες: Κρίθη Μαρία & Τσιγγέλης Μιχάλης
Εκθέματα Λούβρου Louvre exhibits
ï‚–
γλυπτά Sculptures
Κυκλαδικό γυναικείο ειδώλιο. 2700 -2300 πΧ, μάρμαρο.
Cycladic female figurine. 2700-2300 BC, marble.
Πρόκειται για μοναδικό σε μέγεθος κεφάλι γυναικείου ειδωλίου. Είναι από τα πρώτα δείγματα γλυπτικής που αναπτύχθηκε στις Κυκλάδες την εποχή του χαλκού. Δουλεμένο πάνω σε λευκό μάρμαρο στο νησί της Κέρου. Γενικά τα ειδώλια παριστάνουν όρθιες γυμνές γυναίκες με διπλωμένα τα χέρια κάτω από το στήθος. Διακρίνονται σε αυτά που έχουν σχήμα βιολιού και τα αντίστοιχα με ανθρώπινη μορφή. Εικάζεται ότι πρόκειται για θεότητες, για απλούς θνητούς ή συνοδούς νεκρών.
It is a unique in size head of a female figurine. It is one of the first examples of sculpture developed in the Cyclades in the bronze age. It has been carved out of white marble on the island of Keros. Generally speaking, the figurines represent standing naked women with their hands crossed under the chest. They are divided into those which are violin-shaped and the corresponding ones with a human form. Presumably they represent deities, ordinary mortals or companions for the afterlife.
Κωδωνόσχημο ειδώλιο. 700 πΧ, πηλός.
Bell-shaped figurine. 700 BC, clay.
Ένα πολύ εντυπωσιακό ειδώλιο που έχει κωδωνόσχημα σώμα και στον επιμήκη λαιμό του στηρίζεται μια μικρή κεφαλή. Έχει φτιαχτεί από αγγειοπλάστη, ενώ το κεφάλι, ο λαιμός και τα χέρια πλάστηκαν χωριστά και ενώθηκαν με το σώμα πριν το ψήσιμο. Καταπληκτική είναι η διακόσμηση του ενδύματος, η οποία έχει γεωμετρικά μοτίβα, δικτυωτό κόσμημα και πτηνά που κοιτάζονται αντιμέτωπα. Η προέλευση του ειδωλίου είναι από εργαστήρι της Βοιωτίας.
A very impressive figurine which has a bell-shaped body and a small head supported on its elongated neck. It has been made by a potter, while the head, the neck and the arms were modeled separately and applied to the body before firing. The decoration of the garment, which has geometric patterns, net-like jewellery and facing birds in confrontation is astounding. The origin of the figurine is a workshop of Boeotia.
Ειδώλιο Ταναγραίας, 250 πΧ, πηλός.
Statuette of a Tanagra woman, 250 BC, clay.
Το συγκεκριμένο γυναικείο άγαλμα ανήκει στην ομάδα των Ταναγραίων. Αγάλματα που βρέθηκαν μαζικά στην Τανάγρα της Βοιωτίας. Η Ταναγραία του Λούβρου παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα της κάλυψης της κεφαλής και του αριστερού χεριού από τον χιτώνα στο οποίο κρατά βεντάλια. Παράλληλα εικονίζεται όρθια με ιμάτιο σφικτά τυλιγμένο στο σώμα που το σηκώνει στο ύψος της λεκάνης. Τα ειδώλια καλύπτονταν από λευκό επίχρισμα πάνω στο οποίο με χρώματα απέδιδαν τα κοσμήματα και το χρώμα της σάρκας
The specific female statue belongs to the Tanagra group. Statues found massively in Tanagra, Boeotia. The Louvre Tanagra female illustrates the particularity of the covering of the head and the left arm with the cloak against which she is holding a fan. At the same time she is portayed standing with a himation tightly swathed around the body, which she is lifting to the level of the pelvis. The statuettes were covered in a white gild onto which they drew the jewellery and the colour of the flesh using colours.
Κυρία της Οσέρ, 640 πΧ, ασβεστόλιθος
. The Lady of Auxerre. 640 BC, limestone.
Στο άγαλμα μπορούμε να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά της λεγόμενης Δαιδαλικής τέχνης, η οποία αναπτύχθηκε στην Κρήτη τον 7ο αι π. Χ. Το πρόσωπο είναι ωοειδές, έχει ελαφρό μειδίαμα, αυστηρή μετωπικότητα και πολυεπίπεδη κόμωση. Η κυρία της Οσέρ φορά χιτώνα που καλύπτει τα πόδια με γεωμετρική εγχάρακτη διακόσμηση. Έχει το αριστερό χέρι τεντωμένο και το δεξί το φέρνει κάτω από το στήθος μάλλον σε στάση προσευχής. Τα εντυπωσιακά μαλλιά της θυμίζουν αιγυπτιακή περούκα και κατά πάσα πιθανότητα αναπαριστά νεαρή θεά, ιέρεια ή αριστοκράτισσα.
In the statue we can trace the characteristics of the socalled Daedalic art, which was developed on Crete in the 7th century BC. The face is oval, it has a light smirk, strict frontality and a multilayered hairstyle . The lady of Auxerre is wearing a chiton covering the legs with geometric engraved decoration. She has the left hand stiff on her side and brings the right one under her chest probably in a praying stance. Her impressive hair reminds us of an Egyptian wig and in all likelihood she represents a young goddess, priestess or an aristocrat
Κόρη της Σάμου, 570 πΧ, μάρμαρο.
Kore of Samos, 570 BC, marble.
Η Κόρη του Χηραμύη βρέθηκε στο Ηραίο της Σάμου. Φορά χιτώνα με λεπτές και πυκνές πτυχώσεις, ενώ από πάνω πέφτει αντίστοιχο ιμάτιο που καλύπτει την πλάτη. Πάνω είναι χαραγμένη η επιγραφή: ΧΗΡΑΜΥΗΣΑΝΕΘΗΚΕΝΗΡΗΙΑΓΑΛΜΑ (Ο Χηραμύης με ανέθεσε στην Ήρα για να την ευχαριστήσει)
The Daughter (Kori) of Cheramyes was found at the sanctuary of Hera on Samos. She is wearing a chiton with fine and thick folds , while on top of that falls a corresponding himation covering the back. There is an inscription running on it: Cheramyes dedicated me to Hera in order to thank her)
Ικέτις Barberini, 1ος αι πΧ, μάρμαρο.
Barberini Suppliant, 1st century BC, marble.
Το άγαλμα είναι γνωστό ως Ικέτις. Η γυναίκα κάθεται νωχελικά, γέρνει το σώμα προς τα πίσω και στηρίζεται στο αριστερό χέρι. Ο πολύπτυχος χιτώνας της πέφτει αφήνοντας να φανεί το στήθος της. Πιθανολογείται ότι πρόκειται για την Άλκηστη, την Ιφιγένεια ή τη Δανάη που δέχεται τη βροχή του Δία
The statue is known as Iketis (suppliant). The woman is sitting indolently, leaning the body backwards and resting on her left hand. The many-pleated chiton is falling leaving her breast exposed. It is thought likely that it is Alcestis, Iphigenia or Danae receiving Zeus’ rain.
Άρτεμις των Γαβίων. Ρωμαϊκή περίοδος, μάρμαρο
Artemis of Gabii. Roman period, marble.
Η θεά εμφανίζεται με φανταστικό πολύπτυχο χιτώνα που είναι διπλοζωσμένος στη μέση. Το πρόσωπο είναι πράο και ευγενικό, ενώ η κόμμωσή της αριστοκρατική. Η κίνηση φανερώνει την προσπάθεια της θεάς να πιάσει το χιτώνα της πάνω στον δεξιό ώμο με μία πόρπη. Αποτελεί αντίγραφο χάλκινου πρωτότυπου αγάλματος του 340 π.Χ
The goddess appears in a fantastic many-pleated chiton which is double-girded around the waist. The face is mild and gentle while her hairstyle is aristocratic. The movement reveals the goddess’s effort to fasten her chiton on her right shoulder with a brooch. It is a copy of a copper original statue of 340 BC.
Αφροδίτη Freijus, 1ος αι πΧ, μάρμαρο.
Frejus Aphrodite, 1st century BC, marble.
Η Αφροδίτη εμφανίζεται ντυμένη με χιτώνα που κολλάει στο σώμα τόσο που διαγράφονται καθαρά οι καμπύλες του σώματος. Με το δεξί χέρι σηκώνει το χιτώνα αφήνοντας να φανεί ο αριστερός μαστός, ενώ στο αριστερό κρατά μήλο. Το άγαλμα αποδίδεται στο γλύπτη Αλκαμένη και χρονολογείται στα 420-400 π.Χ
Aphrodite appears dressed in a chiton which clings onto the body so much that the contours of the body are clearly revealed. With her right hand she is lifting the chiton exposing her left breast while in the left hand she is holding an apple. The statue is attributed to Alcamenes and dates back to 420-400 BC.
Κοιμώμενος ερμαφρόδιτος, 100 μΧ, μάρμαρο.
Sleeping Hermaphroditos, 100 AD, marble.
Ο Ερμαφρόδιτος ήταν γιος του Ερμή και της Αφροδίτης. Εξαιρετικά όμορφος που τον ερωτεύτηκε η Νύμφη Σαλμακίς και όταν εκείνος την αρνήθηκε , η Νύμφη παρακάλεσε το Δία να τους ενώσει για πάντα. Έτσι οι θεοί τους ένωσαν σε ένα σώμα με ανδρόγυνη φύση. Η μορφή έχει αντρικά γεννητικά όργανα και γυναικείο στήθος. Είναι ξαπλωμένος και ύφασμα διπλώνεται στο πόδι του. Η πίσω όψη παρουσιάζει αισθησιακή γυναίκα που κοιμάται ήρεμα, ενώ μπροστά αποκαλύπτεται ξαφνικά η αμφίσημη σεξουαλική του ταυτότητα.
Hermaphroditos was the son of Hermes and Aphrodite. Exceptionally handsome, Nymph Salmacis fell in love with him and when he rejected her, the Nymph begged Zeus to join them for ever. So the gods merged them in one body with an androgynous nature. The figure has got male genitals and female breasts. He is lying and fabric is folded around his leg. The back view presents a sensuous woman sleeping in peace while on the front there is a sudden revelation of its ambiguous sexual identity
Νίκη της Σαμοθράκης. 190πΧ, μάρμαρο.
Nike (Victory) of Samothrace. 190 BC, marble.
Νίκη αποδίδεται ως νεαρή φτερωτή γυναικεία μορφή και δέσποζε πάνω από το θέατρο του ιερού των Μεγάλων θεών (Καβείρων )της Σαμοθράκης. Το άγαλμα είναι αφιέρωμα των Ροδίων για τη νίκη τους στη ναυμαχία της Σίδης (190 π.Χ.) έναντι του Αντίοχου Γ΄ της Συρίας. Είναι έργο Ρόδιου καλλιτέχνη, φτιαγμένο από παριανό μάρμαρο με ύψος 3,28μ. Βρέθηκε κατακερματισμένο και μεταφέρθηκε στο Λούβρο. Η θεατρικότητα της στάσης, τα ανοιγμένα φτερά, η δύναμη της κίνησης προς τα εμπρός, οι βαθιές πτυχώσεις των ενδυμάτων από το φύσημα του αέρα, καθιστούν το άγαλμα κορυφαίο έργο των ελληνικών αρχαιοτήτων. Ίσως στα χέρια κρατούσε σάλπιγγα με την οποία σάλπιζε το θρίαμβο στη ναυμαχία της Σίδης.
The Victory is rendered as a young winged female figure and she overlooked the theatre of the sanctuary of the Great Gods (Cabeiri) of Samothrace. The statue is an ex-voto of the Rhodians for their victory in the naval battle of Side (190 BC) against Antiochus III of Syria. It is the work of a Rhodian artist, made of parian marble with a height of 3,28 m. It was found fragmented and it was transferred to the Louvre. The theatrical stance,the wide wingspan, the vigor of the forward movement, the deep drapery billowing in the wind render the statue a masterpiece of Greek antiquities. She may have been holding a trumpet in her hands announcing the triumph at the naval battle of Side.
Άρτεμις των Βερσαλιών. 117-138 μΧ, μάρμαρο.
Artemis of the Versailles. 117-138 AD, marble.
Την Άρτεμη των Βερσαλιών χάρισε ο Πάπας Παύλος Δ΄ στο βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκο Β΄ το 1556. Η θεά παρουσιάζεται ως κυνηγός και φορά χιτώνα ζωσμένο στη μέση που φτάνει μέχρι τα γόνατα. Με το δεξί χέρι προσπαθεί να πιάσει βέλος από τη φαρέτρα που βρίσκεται στην πλάτη. Στο αριστερό χέρι κρατούσε τόξο και δίπλα της βρίσκεται ένα ελάφι.
Diana (Artemis) of Versailles was offered as a gift from Pope Paul IV to the king of France Henri II in 1556. The goddess is presented as a hunter and is wearing a knee-length chiton girded around the waist. With the right hand she is trying to get an arrow from the quiver on her back. In the left hand she was holding a bow and next to her there is a deer.
Αφροδίτη της Μήλου, 130 -110 πΧ, μάρμαρο.
Aphrodite of Milos, 130-110 BC, marble.
Πρόκειται για την Αφροδίτη ή την Αμφιτρίτη που λατρευόταν στη Μήλο; Η πιο αποδεκτή άποψη την ταυτίζει με την Αφροδίτη, εκδοχή που επιβεβαιώνει η ομορφιά του γυμνού σώματος που «αναδύεται» από τις πτυχώσεις του ιματίου. Η Αφροδίτη της Μήλου είναι από α διασημότερα πρωτότυπα αρχαία ελληνικά γλυπτά. Είναι σμιλεμένη σε μάρμαρο της Πάρου, έχει ύψος 2,05μ. και 900 κιλά βάρος. Το άγαλμα είναι σμιλεμένο με όλα τα κλασσικά χαρακτηριστικά. Εντυπωσιάζει με την ομορφιά, την πλαστικότητα την αισθησιακή στάση του κορμιού, την τρισδιάστατη απόδοση του χώρου και το ιμάτιο που γλιστράει από το σώμα.
Is it Aphrodite or Amphitrite worshipped on Milos?The most accepted opinion identifies her with Aphrodite, theory confirmed by the beauty of the naked body which emerges from the folds of the himation. Aphrodite of Milos (Venus de Milo) is one of the most famous original ancient Greek sculptures. It is chiselled out of marble from Paros, it is 2,05 m. in height and 900 kilos in weight. The statue is chiselled with all the classic characteristics. It impresses with the beauty, the plasticity, the sensual stance of the body, the three-dimensional depiction of space and the himation sliding over the body.
Κένταυρος και Λαπιθίδα (μετώπη Παρθενώνα), 448 -410 πΧ, μάρμαρο
. Centaur and a Lapith woman, (Parthenon metope), 448-410 BC, marble.
Οι μετώπες του Παρθενώνα αφηγούνται μυθολογικές σκηνές όπως η γιγαντομαχία, η αμαζονομαχία, η κενταυρομαχία και είχαν ως σκοπό να εντάξουν σε μυθικό πλαίσιο τη νίκη των Ελλήνων έναντι των Περσών. Στη μετώπη της νότιας πλευράς του Παρθενώνα μνημονεύεται μια Κενταυρομαχία. Η μάχη των Κενταύρων και των Λαπιθών έγινε όταν οι μεθυσμένοι Κένταυροι επιχείρησαν να απαγάγουν τις γυναίκες των Λαπιθών κατά τη διάρκεια του γάμου του βασιλιά Πειρίθου. Από τη σύγκρουση επικράτησαν οι Λαπίθες. Τελικά η σύγκρουση των ανθρώπων με τους Κενταύρους ανάγεται σε αγώνα μεταξύ των Ελλήνων και των βαρβάρων.
The Parthenon metopes narrate mythological scenes like the gigantomachy, the amazonomachy, the centauromachy and their purpose was to place the Greek’s victory against the Persians within a mythical framework. On the metope of the south side of the Parthenon a Centauromachy is commemorated. The combat of the Centaurs and the Lapiths took place when the drunken Cen taurs attempted to abduct the Lapiths’ wives duringking Peirithus’s wedding. During the combat the Lapiths prevailed. In the end, the conflict between humans and Centaurs symbolises, by analogy, the combat between the Greeks and the barbarians.
Ηρακλής και Αθηνά, Ηρακλής και Κνώσιος ταύρος. ( μετόπες ναού Ολύμπιου Δία), 460 πΧ, μάρμαρο.
Hercules and Athena, Hercules and the bull of Knossos. (metopes from the temple of Olympian Zeus), 460 BC, marble.
Στην Ολυμπία δέσποζε ο ναός του Δία που ολοκληρώθηκε το 457 π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Λίβωνα. Οι δύο μετώπες προέρχονται από το ναό του Δία στην Ολυμπία. Στις μετώπες του ναού ήταν εικονογραφημένοι οι 12 άθλοι του Ηρακλή, οποίος ήταν ο ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων. Η πρώτη μετώπη δείχνει τον Ηρακλή να δίνει στην Αθηνά τις σκοτωμένες Στυμφαλίδες όρνιθες. Στη δεύτερη έχουμε τον άθλο του Ηρακλή με τον ταύρο της Κνωσού.
The temple of Zeus, which was completed in 457 BC by the architect Libon, dominated Olympia. The two metopes come from the temple of Zeus in Olympia. On the metopes there were illustrations of the twelve labours of Heracles, who was the founder of the Olympic Games. The first metope shows Heracles giving Athena the killed Stymphalian birds. In the second, we have the labour of Heracles with the bull of Knossos.
Εργαστίνες. (ζωφόρος Παρθενώνα), 445-438 πΧ, μάρμαρο.
Ergastines. ((Parthenon frieze), 445-438 BC, marble.
Η ζωφόρος του Παρθενώνα ήταν 160 μ. απεικόνιζε την πομπή των Μεγάλων Παναθήναιων και φιλοτεχνήθηκε από μια ομάδα γλυπτών που διηύθυνε ο Φιδίας. Από τη ζωφόρο προέρχεται και αυτό το τμήμα που δείχνει δύο ιερείς να υποδέχονται έξι από τις εργαστίνες. Τις γυναίκες που ήταν υπεύθυνες για τη ύφανση του πέπλου της Αθηνάς. Ο ιερέας αριστερά κρατά ρηχό αγγείο, ενώ η τελευταία γυναίκα θυμιατήρι, στοιχείο που δείχνει σκηνή σπονδής
The Parthenon frieze was 160 m., depicted the Great Panathenaic procession and was created by a group of sculptors overseen by Phidias. This section too comes from the frieze and it shows two priests welcoming six of the ergastines, the women who were in charge of weaving Athena’s peplos (veil). The priest on the left is holding a shallow vessel while the last woman a censer, an element showing a scene of libation.
Σκηνή συμποσίου. (τμήμα ζωφόρου της Αθηνάς της Άσσου), 540 πΧ, τραχίτης λίθος.
Scene from a symposium. (section from the frieze of Athena of Assos), 540 BC, trachyte
Τμήματα από τη ζωφόρο του ναού της Αθηνάς στην Άσσο της Μικράς Ασίας. Πάνω στη ζωφόρο αποτυπώνονται μυθολογικές σκηνές. Στο πρώτο τμήμα αποδίδεται η μάχη του Ηρακλή με το θαλάσσιο δαίμονα τρίτωνα, ο οποίος εμφανίζεται ως άνθρωπος με ουρά ψαριού. Στο δεύτερο τμήμα εικονίζεται σκηνή συμποσίου.
Fragments of the frieze of the temple of Athena in Assos, Asia Minor. On the frieze there are mythology scenes depicted. The first section depicts Hercules’ fight with the sea demon Triton, who appears as a human with a fish tail. In the second section there is a symposium scene presented.
Κεφαλή του Ιππέα Rampin, 545 πΧ, μάρμαρο.
Head of the Rampin Horseman, 545 BC, marble.
H κεφαλή έχει ευγενικά χαρακτηριστικά και αμυγδαλωτά μάτια. Εντύπωση παρουσιάζουν τα καλοδουλεμένα μαλλιά και τα γένεια. Επίσης η κλίση του λαιμού προς τα αριστερά που ξεφεύγει από τη στάση της μετωπικότητας. Πρόκειται για αριστούργημα της αρχαϊκής γλυπτικής που συνδυάζει τν ιωνική διακόσμηση με την αττική στιβαρότητα.
The head has got noble features and almondshaped eyes. What is impressive is the wellmade hair and beard. Moreover the tilt of the neck to the left which deviates from the stance of frontality. It is a masterpiece of archaic sculpture which combines the ionic ornamentation with the attic robustness.
Γυναικεία κεφαλή Laborde. (αέτωμα Παρθενώνα) , 442-432 πΧ, μάρμαρο
Female head of Laborde. (Parthenon pediment), 442-432 BC, marble.
.
Η γυναικεία κεφαλή αποδίδεται στη Νίκη του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα. Στο δυτικό αέτωμα εικονιζόταν η διαμάχη της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για το ποιος θα δώσει το όνομά του και την προστασία του στην πόλη των Αθηναίων. Κατά το μύθο νικητής θα ήταν αυτός που θα πρόσφερε το πολυτιμότερο δώρο. Ο Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο και έδωσε νερό, ενώ η Αθηνά φύτεψε μια ελιά. Οι κριτές –θεοί ξεχώρισαν την ελιά και η Αθηνά κέρδισε τον αγώνα
The female head is attributed to Victory (Niki) of the western pediment of the Parthenon. The western pediment depicted the dispute between Athena and Poseidon over who would give their name and patronage to the city of the Athenians. According to the myth, the winner would be the one who would offer the most valuable gift. Poseidon struck a rock and gave water while Athena planted an olive tree. The judges-gods singled out the olive tree and Athena won the contest.
Προτομή Ομήρου. Ρωμαϊκή περίοδος, μάρμαρο.
Homer’s bust, Roman period, marble
Η προτομή εμφανίζει τον Όμηρο σαν σοφό ηλικιωμένο άντρα. Προβάλλονται ρεαλιστικά οι ρυτίδες του προσώπου, οι αναδιπλώσεις του δέρματος γύρω από τα μάτια, το αυλακωμένο μέτωπο και τα ακατάστατα μαλλιά. Το απλανές βλέμμα υπογραμμίζει την τυφλότητα του ποιητή.
The bust presents Homer as a wise old man. There is a realistic depiction of the face wrinkles, the lines of the skin around the eyes, the furrowed forehead and the untidy hair. The vacant gaze emphasizes the poet’s blindness
Απόλλων του piombino, 1ος αι πΧ, ορείχαλκος.
Apollo of Piombino, 1st century BC, brass.
Το άγαλμα του Απόλλωνα ήταν αφιερωμένο στην Αθηνά ως φόρος δεκάτης. Πρόκειται για φόρο που ανερχόταν στο 1/10 του ακαθάριστου εισοδήματος. Στην Αθήνα οι καλλιεργητές πλήρωναν τη δεκάτη στους ιδιοκτήτες της γης και το σύστημα ίσχυσε στους Ρωμαϊκούς, στους Βυζαντινούς χρόνους αλλά και στη Δύση μέχρι το 18ο αιώνα. Ο θεσμός αποτέλεσε το υπόβαθρο για νεότερες φορολογίες.
The statue of Apollo was dedicated to Athena as a tithe. This is a tax amounting to one tenth of the gross income. In Athens farmers paid the tithe to the land owners and the system was in force in the Roman times , the Byzantine times but also the West up to the 18th century. This ordinance was the forerunner of more modern taxation.
Ειδώλιο πολεμιστή, 8ος αι πΧ, χαλκός.
Statuette of a warrior, 8th century BC, bronze.
Το χάλκινο άγαλμα προέρχεται από την Ολυμπία και έχει κατασκευαστεί σε εργαστήριο της Κορίνθου. Έχει σχηματοποιημένο γεωμετρικό σώμα που το απαρτίζουν κωνικό κεφάλι, τριγωνικός κορμός και λεπτά άκρα. Τέτοια αγάλματα συνήθως στήριζαν τρίποδους λέβητες που αφιερώνονταν στα μεγάλα πανελλήνια ιερά.
The copper statue comes from Olympia and has been manufactured at a Corinth workshop. It has a shaped geometric body made up of a conic head, a triangular torso and thin limbs. Such statues usually supported three-legged cauldrons which were dedicated to the great panhellenic sanctuaries
ï‚–
Αγγεία Vessels
Σκηνή χορού και Σφίγγες, 7ος αι πΧ, πηλός.
Dance scene with Sphinxes, 7th century BC, clay.
Ο συγκεκριμένος τύπος αμφορέα χρησιμοποιούνταν στην τελετή του γάμου και στην προετοιμασία του νεκρού για την ταφή. Στην πάνω ζώνη βρίσκονται σφίγγες και ακολουθούν άνθη. Στο κεντρικό μέρος του λαιμού εμφανίζονται ζευγάρια χορευτών που ακολουθούν αυλητή. Στο κύριο σώμα του αγγείου εικονίζεται άρμα με δύο άλογα. Επιπλέον την υπόλοιπη επιφάνεια καλύπτουν τεθλασμένες γραμμές, τρίγωνα και ρόμβοι.
The specific amphora type was used at the wedding ceremony and the preparation of the dead for burial. In the upper frieze there are sphinxes followed by flowers. In the central part of the neck there are pairs of dancers following a piper. In the main body of the vessel there is a chariot with two horses depicted. Furthermore, the remaining surface is covered with broken lines, triangles and rhombuses.
Πάλη Ηρακλή και Ανταίου. Ερυθρόμορφος κρατήρας, 515 πΧ, πηλός
Hercules fighting against Antaeus. Red-figured krater, 515 BC, clay.
Ο Ηρακλής παλεύει με το γίγαντα Ανταίο. Επειδή ο γίγαντας αντλούσε τη δύναμή του από την επαφή του με τη μητέρα του Γη, ο ήρωας προσπαθεί να τον σηκώσει. Είναι χαρακτηριστική η λαβή γύρω από το κεφάλι του Ανταίου που φαίνεται ότι τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του. Την προσοχή του θεατή τραβά η απόδοση των μαλλιών του Ανταίου που σχεδιάζονται με ένα σύνολο γραμμών, τα γουρλωμένα μάτια του και τα δόντια που φαίνονται από το μισάνοικτο στόμα. Αντίθετα ο Ηρακλής είναι νηφάλιος με περιποιημένα μαλλιά και γένια.
Heracles is fighting against giant Antaeus. Since the giant derived his strength from his contact with his mother Gaia (Earth), the hero tried to lift him up. The grip around the head of Antaeus, who seems to be left without his powers, is characteristic. What catches the viewer’s eye is the depiction of Antaeus’ hair which is drawn with a group of lines, the goggling eyes and the teeth showing from his halfopen mouth. On the contrary, Heracles is composed with neat hair and beard.
Σκηνή μάχης. Ερυθρόμορφος αμφορέας, 530 πΧ, πηλός .Battle scene. Red-figured amphora, 530 BC, clay.
Ο ερυθρόμορφος αμφορέας είναι έργο του αγγειοπλάστη Ανδοκίδη περί το 530π.Χ. Ο καλλιτέχνης υιοθέτησε τη ζωγραφική σύμφωνα με τον ερυθρόμορφο ρυθμό. Αρχικά σχεδίαζε το περίγραμμα των μορφών πάνω στο αγγείο και κατόπιν κάλυπτε τον υπόλοιπο χώρο του αγγείου με λεπτή στρώση σιδηρούχου πηλού. Αυτό με το ψήσιμο υαλοποιούνταν και έτσι οι εικόνες εμφανίζονταν με το φυσικό χρώμα του πηλού, που ήταν συνήθως ερυθρό πάνω σε μαύρο φόντο. Η παράσταση αναφέρεται σε σκηνή μάχης παρουσία της Αθηνάς και του Ερμή. Διακρίνεται για το εκλεπτυσμένο ύφος, την ακρίβεια και την αβρότητα των μορφών.
The red-figured amphora is a work by the potter Andokides circa 530 BC. The artist adopted painting following the red-figure style. Initially he drew the outline of the figures on the vessel and he subsequently covered the remaining vessel area with a fine layer of ferruginous clay. Through the firing process, it vitrified and so the images appeared in the natural colour of the clay which was usually red on a black background. The illustration refers to a battle scene in the presence of Athena and Hermes. It is distinguished for the sophisticated style, the accuracy and gentleness of the figures.
Γιγαντομαχία. Ερυθρόμορφος αμφορέας, 410 πΧ, πηλός
Gigantomachy. Red-figured amphora, 410 BC, clay.
Κομψός αμφορέας που διακοσμείται με μεγαλοπρεπή απεικόνιση γιγαντομαχίας. Σύμφωνα με το μύθο οι Γίγαντες που ήταν γιοι της Γαίας εξεγέρθηκαν εναντίον των Ολύμπιων θεών και τους επιτέθηκαν. Ο χρησμός έλεγε ότι ένας θνητός θα νικήσει τους Γίγαντες γι αυτό προς ενίσχυση των θεών έσπευσε ο Ηρακλής. Στην παράσταση εικονίζεται ο Δίας μα φέρνει χτύπημα στον αντίπαλο Γίγαντα. Η Αθηνά να χτυπά με το δόρυ τον Εγκέλαδο. Επιπλέον η Νίκη, ο Διόνυσος και ο Ποσειδώνας μάχονται με τα αντίστοιχα όπλα τους.
Elegant amphora decorated with a grand depiction of a gigantomachy. According to the myth, the Giants, who were Gaia’s sons revolted against the Olympian gods and attacked them. The oracle said that a mortal would defeat the Giants and so Heracles hastened in gods’ reinforcement. In the depiction, Zeus is portrayed striking the opponent Giant. Athena is hitting Encelados with the spear. Moreover, Nike (Victory), Dionysus and Poseidon are fighting with their respective weapons.
Γέννηση της Αθηνάς. Μελανόμορφο τριποδικό εξάλειπτρο, 570 πΧ, πηλός .Athena’s birth. Black-figured tripod exaleiptron, 570 BC, clay.
Πρόκειται για ένα εξάλειπτρο, δηλαδή αγγείο στο οποίο έβαζαν αρωματικά έλαια. Το συγκεκριμένο έχει τρία πόδια τα οποία κοσμούνται με τη σκηνή της γέννησης της Αθηνάς, την κρίση του Πάρη και μια γαμήλια πομπή. Από το ανοιγμένο κεφάλι του Δία βγαίνει πάνοπλη η Αθηνά. Δεξιά οι θεότητες του τοκετού, Ειλείθυιες, έρχονται να βοηθήσουν. Συνάμα ο Ήφαιστος και ο Ποσειδώνας τρομαγμένοι απομακρύνυνται.
This is an exaleiptron, that is a vessel for keeping aromatic oils. This specific one has got three legs decorated with the scenes of Athena’s birth, the judgement of Paris and a wedding procession. Through Zeus’ open head emerges Athena, fully armed. On the right, the deities of childbirth, Eileithyai, come to aid. At the same time Hephaistos and Poseidon step away in terror.
Φόνος των Νιοβιδών. Ερυθρόμορφος ελικωτός κρατήρας, 455 πΧ, πηλός
The murder of the Niobids. Red-figured volute krater, 455 BC, clay.
.
Μπροστά μας έχουμε ένα κρατήρα με το φόνο των Νιοβιδών. Η Νιόβη καυχήθηκε ότι ήταν πιο άξια διότι είχε 7 γιους και 7 κόρες ενώ η Λητώ μόλις δύο. Για αυτό το λόγο η Λητώ ζήτησε από τα παιδιά της Απόλλωνα και Άρτεμη να τιμωρήσουν τη Νιόβη και έτσι οι δύο θεοί σκότωσαν τους Νιοβίδες. Στην πίσω πλευρά του αγγείου εικονίζεται μια μυθολογική συγκέντρωση ηρώων και θεών, ανάμεσα στους οποίους διακρίνονται ο Ηρακλής και η Αθηνά.
We are looking at a krater depicting the murder of the Niobids. Niobe boasted of being the most worthy because she had 7 sons and 7 daughters whereas Leto had only two . That is why Leto asked her children, Apollo and Artemis, to punish Niobe and so the two gods killed the Niobids. On the back side of the vessel there is a depiction of a mythological gathering of heroes and gods, among whom we can discern Heracles and Athena.
Περσέας και Μέδουσα. Μελανόμορφος λέβητας, 580 πΧ, πηλός.
Perseus and Medusa. Black-figured dinos, 580 BC, clay.
Ο λέβητας είναι αγγείο συμποσίου στον οποίο αναμείγνυαν νερό και κρασί. Αποτελείται από το κυρίως αγγείο και τη βάση –στήριγμα. Αυτή είναι διακοσμημένη με ζώα και τέρατα σε σειρά. Στο κυρίως μέρος του αγγείου ιστορείται ο φόνος της Γοργούς από τον Περσέα τον οποίο καταδιώκουν οι αδελφές της Μέδουσας. Συνάμα η Αθηνά και ο Ερμής είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τον ήρωα
The dinos is a symposium vessel in which they mixed wine and water. It consists of the main vessel and the foothold. This is decorated with animals and monsters in a series of bands. In the main part of the vessel there is a narration of the murder of Gorgon by Perseus who is chased by Medusa’s sisters. At the same time, Athena and Hermes are ready to aid the hero.
Κάτοπτρο με πεπλοφόρο, 470 πΧ, χαλκός.
Mirror with a veiled figure, 470 BC, bronze.
Το χάλκινο κάτοπτρο έχει λαβή μια κόρη που φορά πέπλο και πατά σε βάση με τρία στηρίγματα που έχουν σχήμα λιονταρίσιου ποδιού. Πάνα από την κόρη αιωρούνται δύο έρωτες, ενώ στην περιφέρεια του κατόπτρου βρίσκονται μια Σειρήνα και σειρά ζώων όπως λαγός, πίθηκος, πετεινός και αλεπού. Ο δίσκος του κατόπτρου στιλβωνόταν έντονα ώστε να έχει αντανακλαστικές ιδιότητες καθρέπτη.
The bronze mirror has as a handle a kore wearing a veil and is supported on three holds which are shaped like lion paws. Over the kore there are two putti hovering, while in the periphery of the mirror one can find a Siren and a series of animals like a hare, an ape, a rooster and a fox. The discus of the mirror was intensely furbished so that it had the reflective properties of the mirror.
Κύπελλο με προχόη, 2200πΧ, χρυσός.
Cup with a spout, 2200 BC, gold.
Το κύπελλο προέρχεται από τις Κυκλάδες και είναι φτιαγμένο από σφυρηλατημένο χρυσό. Το πολύτιμο υλικό κατασκευής του το καθιστά αγγείο τελετουργικής χρήσης. Εντυπωσιάζει η ψηλή προχόη του που γυρίζει προς τα έξω.
The cup originates from the Cyclades and it is made of forged gold. The valuable manufacturing material renders it a vessel of ritual use. What is impressive is the tall outward-projecting spout .