Τόμος ΙΙ
Επιμέλεια έκδοσης: Κυριακουλόπουλος Ευάγγελος Πάτρα 2016
Πολιτιστικό Πρόγραμμα «Η ελληνική τέχνη στα μουσεία του κόσμου»
Πειραματικό Λύκειο Πανεπιστημίου Πατρών Σχολικό έτος 2015-16
Παιδαγωγική ομάδα
Κουφοπαύλου χριστίνα
Κωνσταντινίδης Λεωνίδας Λιούτας Πάρις Μαυρούλια Μελίνα Νικολακοπούλου Ιωάννα Παπανικολοπούλου Αθηνά Σιτήστας Κων/νος
Συντονιστής: Κυριακουλόπουλος Ευάγγελος
Ταμπακά Ανδριανή Χαλαντζούκας Φοίβος Χρηστάκη Σοφία
Συμμετέχοντες: Κρίθη Μαρία & Τσιγγέλης Μιχάλης
Εκθέματα στην Κάτω Ιταλία Exhibits in Northern Italy
ï‚–
Γλυπτά sculptures
Ταύρος Φαρνέζε. Μουσείο Νεάπολης, Ρωμαϊκή εποχή, μάρμαρο.
The Farnese Bull. Naples museum, Roman period, marble.
Το σύμπλεγμα αναπαριστά το τραγικό θάνατο της Δίρκης. Αυτή ήταν σύζυγος του βασιλιά της Θήβας Λύκου και σύμφωνα με το μύθο ο Αμφίων και ο Ζήθος την έδεσαν σε μαινόμενο ταύρο για να την τιμωρούσουν λόγω της σκληρής μεταχείρισης που επεφύλαξε στην μητέρα τους Αντιόπη όταν αυτή ήταν αιχμάλωτη του βασιλιά της Θήβας. Το σύμπλεγμα διαμορφώνει μια πυραμίδα. Ο ένας αδελφός κρατά τον ταύρο από τα κέρατα, ενώ ο άλλος το σκοινί με το οποίο έχει δέσει την Δίρκη. Αυτή με τρομαγμένη μορφή κάτω από τον ταύρο σηκώνει τα χέρια με απόγνωση. Η σκηνή ολοκληρώνεται με την παρουσία ενός σκύλου, ενός βοσκού που παρακολουθούν αλλά και της Αντιόπης πίσω τον πρώτο γιο της.
The group of statues depicts Dirce’s tragic death. She was the wife of the king of Thebes Lykus and according to the myth Amphion and Zethus tied her to a menacing bull to punish her because of the cruel treatment she gave to their mother Antiope when she was a prisoner of the king of Thebes. The group forms a pyramid. The one brother is holding the bull from the horns while the other the rope he has tied Dirce with. She, with a terrified countenance under the bull, raises her hands in despair. The scene is complete with the presence of a dog and a sepherd that are watching but also Antiope behind her first son.
Νέος της Μοτύης. 475-450πΧ, μάρμαρο.
The young man of Mozia. 475-450 BC, marble.
Το άγαλμα του νέου της Μοτύης είναι το πιο εντυπωσιακό μαρμάρινο άγαλμα της Μεγάλης Ελλάδας. Ο νέος στηρίζεται στο αριστερό πόδι. Από το αριστερό χέρι σώζεται ο ώμος και η αρχή του βραχίονα που ακουμπά στη μέση, ενώ το δεξί ήταν σηκωμένο ψηλά. Φορά μακρύ χιτώνα με φαρδιά ταινία και η κόμη του είναι ωραία δουλεμένη. Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ηνίοχο. Το μάρμαρο είναι από την Πάρο και το έργο κατασκευάστηκε σε εργαστήριο του Ακράγαντα. Βρέθηκε στη Μοτύη το 1979 κάτω από σωρούς χώματος.
The statue of the young man of Mozia is the most impressive marble statue of Magna Graecia. The young man rests on his left leg. From the left arm the shoulder and the upper arm which was touching the waist are saved while the right was raised .He is wearing a long chiton with a wide band and his hair is well-made. Many people claim that it is a charioteer. The marble is from Paros and the work was made at an Akragantas workshop. It was found in Mozia in 1979 under heaps of soil.
Ηρακλής Φαρνέζε. Μουσείο Νεάπολης, Ρωμαϊκή εποχή, μάρμαρο.
The Farnese Hercules. Naples museum, Roman period, marble.
Ο Ηρακλής εμφανίζεται υπερμεγέθης, γυμνός, γενειοφόρος με κοντά μαλλιά και στηρίζεται στο ρόπαλό του πάνω στο οποίο είναι η λεοντή. Στηρίζεται στο δεξί πόδι, ενώ το αριστερό χέρι του είναι εμφανώς χαλαρό. Στο δεξί χέρι που βρίσκεται πίσω από την πλάτη κρατά τα μήλα των Εσπερίδων. Ο Ηρακλής εδώ φαίνεται να ξεκουράζεται από τους άθλους. Ιδιαίτερη αίσθηση προξενεί η έντονη μυολογία του ήρωα.
Hercules appears oversized, naked, bearded with short hair and is resting on his club on top of which lies the lion hide. He is resting on his right leg while his left arm is clearly loose. In the right hand which is behind the back he is holding the apples of the Hesperides. Hercules here appears to be resting from his labours. What causes a sensation is the hero’s accentuated muscular system.
Έφηβος του Aκράγαντα. Μουσείο Ακράγαντα, 480πΧ, μάρμαρο.
The Agrigento youth. Agrigento museum, 480 BC, marble.
Σε μετωπική στάση εμφανίζεται πιθανώς ένας αθλητής που κάνει σπονδή. Το πλάσιμο της μορφής είναι απαλό, χωρίς λεπτομερή απόδοση των μυών. Η απόδοση των όγκων και της κόμης δείχνουν χαρακτηριστικά σικελικής τέχνης, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι είναι έργο εργαστηρίου της Πελοποννήσου ή καλλιτεχνών του Ακράγαντα οι οποίο ακολουθούν πελοποννησιακά πρότυπα.
In a frontal stance there is probably an athlete making a libation. The shaping of the figure is soft, without a detailed depiction of the muscles. The depiction of the concrete parts and the hair exhibits characteristics of the Sicilian art but it is claimed by many that it is a work of art from a workshop on the Peloponnese or by artists from Akragantas following peloponnesian standards.
Δίας. Μουσείο Ποσειδωνίας, 530πΧ, πηλός επιζωγραφισμένος.
Zeus. Museum of Poseidonia, 530 BC, painted clay.
Το πήλινο άγαλμα είναι λατρευτικό αντικείμενο και αναπαριστά το Δία. Ο θεός είναι ένθρονος και φορά κίτρινο χιτώνα. Το πρόσωπο έχει ερυθρωπή απόχρωση και μαύρη γενειάδα. Τα μαλλιά σχηματίζουν βοσρτύχους που πέφτουν στους ώμους. Πιθανόν το άγαλμα ήταν τοποθετημένο σε κάποιο ιερό της Ποσειδωνίας.530520π.Χ. Πηλός επιζωγραφισμένος., 90εκ
The clay statue is a worship item and represents Zeus.The god is on his throne and is wearing a yellow chiton. The face bears a reddish shade and a black beard. The hair forms curls falling on the shoulders. The statue was probably placed in a temple of Poseidonia. 530-520 BC. Painted clay, 90 cm
Δορυφόρος του Πολυκλείτου. Μουσείο Νεάπολης, Ρωμαϊκή εποχή, μάρμαρο.
Polykleitos’ Doryphoros. Naples museum, Roman period, marble.
Το έργο αυτό είναι αντίγραφο του Δορυφόρου, ενός διάσημου έργου του Πολυκλείτου. Το άγαλμα αποδίδει μια γυμνή αντρική μορφή με δόρυ. Ο νεαρός στηρίζεται στο δεξί πόδι έχοντας χαλαρή στάση στο αριστερό. Το δεξί χέρι είναι παράλληλο στο σώμα ενώ το αριστερό λυγισμένο κρατά δόρυ. Το κεφάλι καλύπτεται από βοστρύχους και είναι στραμμένο ελαφρώς δεξιά. Στο άγαλμα αποδίδονται τέλεια οι αναλογίες του ανδρικού σώματος και συνδυάζονται η χαλαρότητα με την ισορροπία της μορφής. Τέλος στους μυώδεις και πλατείς ώμους παρατηρείται απόδοση της μυολογίας και πλήρης γνώση της ανατομίας.
This work of art is a copy of Doryphoros , a famous statue by Polykleitos. The statue depicts a naked male figure with a spear. The young man is resting on his right leg having a relaxed posture of the left. The right hand is parallel to the body while the left is bent and is holding a spear. The head is covered with curls and is slightly turned to the right. The statue displays a perfect rendering of the proportions of the male body and combines looseness with balance of figure. Finally, on the muscular and broad shoulders one can notice a depiction of myology and full knowledge of anatomy.
Γυναίκα με τύμπανο. Μουσείο Τάραντα, τέλη 3ου αι πΧ, πηλός με επίχρισμα.
Woman with a drum. Taras museum, late 3rd century BC, coated clay.
Μια γυναίκα καθιστή σε βράχο, έχοντας κισσό στα μαλλιά, να κρατά τύμπανο που ισορροπεί ανάμεσα στο χέρι και το δεξί γόνατο. Φορά χιτώνα και το μπλε ιμάτιό της τυλίγεται στη μέση και τον αριστερό πήχυ. Πίσω της υπάρχει ξόανα θεότητας. Η ύπαρξη του περιστεριού παραπέμπει στην Αφροδίτη, ενώ τα διονυσιακά σύμβολα της μορφής την ταυτίζουν με Μαινάδα. Ο Τάραντας ήταν κέντρο παραγωγής ειδωλίων με χαριτωμένες γυναικείες μορφές που χρησίμευαν ως κτερίσματα τάφων και αφιερώματα σε ιερά θεοτήτων που προστάτευαν το γάμο. Επίσης στην παραγωγή ειδωλίων του Τάραντα ανήκει και η ομάδα των ακροβατών. Οι ακροβάτες διασκέδαζαν τους καλεσμένους στα επίσημα γεύματα και συμπόσια. Αρχές 2ου αι π.Χ , Πηλός
A woman sitting on a rock, having ivy in her hair, holding a drum poised between the hand and the right knee. She is wearing a chiton and her blue himation is folded around the waist and the left forearm. Behind her there is the idol of a deity. The existence of the dove alludes to Aphrodite while the dionysiac symbols of the figure identify her with a maenad. Taras was a centre of production of statuettes of pretty female figures which were used as funeral gifts and votive offerings to the sanctuaries of deities protecting matrimony. The group of acrobats also belongs to the Taras statuette production. The acrobats entertained the guests at banquets and symposia. Early 2nd century, Clay
Αρμόδιος και Αριστογείτων. Μουσείο Νεάπολης, Ρωμαϊκή εποχή, μάρμαρο.
Harmodius and Aristogeiton. Naples museum, Roman period, marble.
Τα δύο μαρμάρινα γλυπτά απεικονίζουν τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα οι οποίοι σκότωσαν τον τύραννο Ίππαρχο το 514π.Χ. αργότερα τιμήθηκαν ως ήρωες με άγαλμα που στήθηκε στην αγορά της Αθήνας. το αντίγραφο αυτό αναπαράγει εκείνο το πρωτότυπο έργο του Κριτία. Ο Αρμόδιος είναι νεώτερος και υψώνει το δεξί χέρι του κρατώντας σπαθί ώστε να φέρει δυνατό κτύπημα στον τύραννο. Ο Αριστογείτων εμφανίζεται ως ώριμος άντρας και ουσιαστικά καλύπτει τον Αρμόδιο τεντώνοντας το αριστερό του χέρι για να προστατεύσει το φίλο του.
The two marble sculptures depict Harmodius and Aristogeiton who killed tyrant Hipparhus in 514 BC. They were later honoured as heroes with a statue that was erected in the agora of Athens. This copy reproduces that original work of art by Kritias. Harmodius is younger and raises his right hand holding a sword so as to give the tyrant a blow. Aristogeiton appears as a mature man and he is actually covering Harmodius by outstretching his left hand to protect his friend.
Κουροτρόφος. Μουσείο Συρακουσών, 560πΧ, ασβεστόλιθος
.Kourotrophos. Syracuse museum, 560 BC, limestone.
Η θεά κρατά στην αγκαλιά δίδυμα που θηλάζουν. Είναι ο τύπος της κουροτρόφου. Πρόκειται για σπουδαίο έργο που προβάλλει τη μητρότητα και την αίσθηση του εναγκαλισμού. Αυτά στοιχειοθετούνται από το μανδύα που τυλίγεται γύρω από τα βρέφη, τα βρέφη που αγκαλιάζουν το στήθος, τα μεγάλα χέρια που περιβάλλουν τα μικρά σώματα των βρεφών.
The goddess is holding in her arms twins who are nursing. It is the type of kourotrophos (nurse of young men). It is a great work of art promoting motherhood and the sense of embracing. These are composed with the cloak folded around the infants, the infants embracing the breast, the big hands around the infants’ small bodies.
Λιοντάρι που κατασπαράσσει ταύρο. Μουσείο Συρακουσών, 550 πΧ, πηλός.
Lion devouring a bull. Syracuse museum, 550 BC, clay.
Η παράσταση του λιονταριού που κατασπαράζει ταύρο εκτυλίσσεται σε ζωφόρο ναού. Το σώμα του λιονταριού λεπτό και γεμάτο δυναμισμό, έχει τονισμένους μύες, ενώ τα πίσω πόδια δείχνουν τη σφοδρότητα της επίθεσης. Με τα μπροστινά πόδια έχει αρπάξει τον ταύρο και δαγκώνει την πλάτη του. Το σώμα του ταύρου κάμπτεται εύκολα. Με εντυπωσιακό τρόπο αποδίδονται οι αυλακώσεις στα πλευρά και στο λαιμό του ταύρου και η πλούσια χαίτη του λιονταριού.
The illustration of a lion devouring a bull is set on the frieze of a temple. The lion’s body is thin and full of dynamism, it has accentuated muscles while the hind legs indicate the fierceness of the attack. With the front legs it has grabbed the bull and is biting its back. The bull’s body is easily bent. The furrows on the bull’s ribs and neck as well as the lions’ rich mane are depicted in an impressive way .
Δίας. Μουσείο Τάραντα, 530 πΧ, χαλκός.
Zeus. Taras musem, 530 BC, bronze.
Ο Δίας βρίσκεται σε κίνηση με το αριστερό πόδι προτεταμένο, να κρατά κεραυνό και αετό από τον οποίο σώζονται μόνο τα νύχια. Ο Τάραντας ήταν η μοναδική αποικία της Σπάρτης στη Μεγάλη Ελλάδα και η επίδραση των λακωνικών εργαστηρίων ήταν φυσιολογική συνέπεια. Εντούτοις, πατά την επιρροή των μητροπόλεων οι πόλεις της κάτω Ιταλίας και Σικελίας ανέπτυξαν δική τους τεχνοτροπία η οποία αναμείγνυε λακωνικά, κορινθιακά στοιχεία με έντονες ιωνικές επιδράσεις. 530 -520 π.Χ , Χαλκός
Zeus is on the move extending the left leg forward, holding a thunder and an eagle of which only the claws are extant. Taras was the only colony of Sparta in Magna Graecia and the impact of the laconic workshops was a natural consequence. Nevertheless, despite the impact of the metropolises, the cities of North Italy and Sicily developed their own style which blended laconic, corinthian elements with strong ionic influence. 530-520 BC, Copper
Αθλητής. Μουσείο Συρακουσών, 460 πχ, χαλκός.
Athlete. Syracuse museum, 460 BC, bronze.
Χάλκινο άγαλμα γυμνού αγένειου νέου. Τα χέρια είναι ανοικτά , απομακρυσμένα από το σώμα και στο δεξί μάλλον κρατούσε φιάλη σπονδών. Το κεφάλι είναι ωοειδές και τα μαλλιά σε συμπαγή μάζα διαμορφώνονται γύρω από το χαμηλό μέτωπο. Το άγαλμα έχει και την τρίτη διάσταση και διαθέτει ισορροπία και ρυθμό. Το βλέμμα του νέου είναι στοχαστικό και πιθανόν πρόκειται για αθλητή που προσφέρει σπονδή σε ανάμνηση νίκης. 460 π.Χ Χαλκός, 19,5εκ
Copper statue of a naked, beardless young man. The hands are open, away from the body and in the right hand he may have been holding a bottle of libations. The head is oval and the hair in a solid mass is formed around the low forehead. The statue has also got the third dimension as well as balance and rhythm. The young man’s look is contemplative and he is probably an athlete making a libation in commemoration of a victory. 460 BC. Copper, 19.5 cm.
Αγάλματα του Riace. Μουσείο Ρηγίου, 460 πΧ, χαλκός.
Riace bronzes. Reggio museum, 460 BC, bronze.
Τα δύο χάλκινα αγάλματα βρέθηκαν τυχαία το 1972 από δύτη σε ακτή της Καλαβρίας. Είναι παραστάσεις πολεμιστών που παρά τις διαφορές τους ανήκουν στο ίδιο εργαστήριο. Πιστεύεται ότι συνδέονται με πολυπρόσωπο έργο του Φειδία, ανάθημα των Αθηναίων στους Δελφούς μετά τη μάχη του Μαραθώνα. 460 -450 π.Χ, Χαλκός
The two copper statues were accidentally found in 1972 by a diver at a coast of Calabria. They are depictions of warriors which despite their differences belong to the same workshop. It is believed that they are connected with a multi-figured work of Phidias, a votive offering of the Athenians to Delphi after the Marathon battle. 460-450 BC. Copper
Μάχη Ελλήνων κατά βαρβάρων. Μουσείο Τάραντα, τέλη 3ου αι πΧ, ασβεστόλιθος.
Fight of the Greeks against the barbarians. Taras museum, late 3rd century BC, limestone
Τα μικρά γλυπτά από τον Τάραντα αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της πλαστικής στην Κάτω Ιταλία. Η τοπική σχολή του Τάραντα είναι η τελευταία σχολή πλαστικής στη Μεγάλη Ελλάδα. Η παραγωγή χρονολογείται στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ και η χαρακτηριστικό της αποτελεί η χρήση μαλακού λεπτόκοκκου ασβεστόλιθου που βοηθούσε στην ακριβή και βαθιά λάξευση των μορφών. Η συγκεκριμένη μετόπη απεικονίζει τη μάχη των Ελλήνων κατά των βαρβάρων. Κοσμούσε τη ζωφόρου ενός ταφικού μνημείου και παρουσιάζει το νεκρό ως γενναίο πολεμιστή που κατατροπώνει τον αντίπαλο.
The small sculptures from Tarantas are a characteristic example of the plastic arts in Kato Italia (North Italy and Sicily). The local school of Tarantas is the last school of plastic arts in Magna Graecia. The production dates back to the late 4th century BC and its characteristic is the use of soft fine-grained limestone which helped the accurate and deep chiseling of the figures. The specific metope depicts the fight of the Greeks against the barbarians. It decorated the frieze of a burial monument and depicts the deceased as a brave warrior who is routing the opponent.
Γυναικεία κεφαλή. Μουσείο Τάραντα, 400 πΧ, πηλός.
Female head. Taras museum, 400 BC, clay.
Τα ακροκέραμα απεικόνιζαν συνήθως αποτρόπαιες προτομές γοργόνων και η χρήση τους εξυπηρετούσε την απομάκρυνση κακών πνευμάτων. Σταδιακά άρχισαν να απεικονίζονται γυναικείες θεότητες. Το συγκεκριμένο ακροκέραμο έχει επίπεδο βάση και αψιδωτή απόληξη. Εικονίζεται μια γυναικεία μορφή τα χαρακτηριστικά της οποίας καθώς και τα κοσμήματα δείχνουν ότι πρόκειται για την Αφροδίτη.
Antefixes depicted mainly hideous busts of gorgons and their use served to keep evil spirits away. They gradually started depicting female deities. The specific antefix has a level base and an arched end. It depicts a female figure whose features as well as the jewellery indicate that it is Aphrodite.
Σκηνή συμποσίου. Μουσείο Ποσειδωνίας. Νωπογραφία σαρκοφάγου, 480 πΧ.
Scene from a symposium. Museum of Poseidonia. Fresco from a sarcophagus, 480 BC.
Το 1968 βρέθηκε σε νεκρόπολη στην Ποσειδωνία ένας κιβωτιόσχημος τάφος με ζωγραφικές παραστάσεις. Οι τοιχογραφίες του πλευρών του τάφου δείχνουν σκηνές συμποσίου με άντρες καθισμένους σε ανάκλιντρα, έχοντας τραπέζια με κύλικες κρασιού, να παίζουν λύρα και να ερωτοτροπούν. Ενδιαφέρον έχει η σκηνή της βουτιάς ενός νέου άντρα από ψηλό βατήρα. Η βουτιά έχει ερμηνευτεί ως το πέρασμα τον ωκεανό, δηλαδή από τη ζωή στο θάνατο, ενώ η εξέδρα ερμηνεύεται ως οι Ηράκλειες στήλες που όριζαν τον τότε γνωστό κόσμο.
In 1968 a box-shaped tomb with painted illustrations was found in a necropolis in Poseidonia. The wall paintings on the sides of the tomb depict symposium scenes with men sitting on klinae, having tables with wine kylices, playing the lyre and flirting. What is interesting is the scene of a young man diving from a tall diving board. The dive has been interpreted as the crossing of the ocean, that is from life to death, while the platform is interpreted as the Pillars of Hercules which defined the world as it was known back then
Ιππέας. (ζωγραφική παράσταση από τάφο). Μουσείο Ποσειδωνίας, 340 πΧ, ασβεστόλιθος.
Horseman. (painted depiction from a tomb). Museum of Poseidonia, 340 BC, limestone
Η παράσταση ενός πολεμιστή πάνω στο μαύρο άλογο αποτελεί δείγμα της ελληνιστικής ζωγραφικής. Ο πολεμιστής έχει επίσημη στολή, ερυθρό χιτώνα, ζώνη περικνημίδες και περικεφαλαία με κόκκινα και μαύρα φτερά. Το άλογο κατευθύνεται προς ένα κρατήρα με κίτρινα άνθη. Η παράσταση ανήκει σε μια πλευρά τάφου που βρέθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ στην Ποσειδωνία. Περίπου 80 τάφοι βρέθηκαν στην περιοχή και οι τοιχογραφίες τους γίνονταν με τεχνική παρόμοια της νωπογραφίας λίγο πριν την ταφική τελετή. Οι παραστάσεις των τάφων αναφέρονται σε αρματοδρομίες, μονομαχίες και πάλη. 340π.Χ, Ασβεστόλιθος.
The depiction of a warrior on a black horse is an example of hellenistic painting. The warrior bears a formal military uniform, a red chiton, a belt, greaves and a helmet with red and black feathers. The horse is heading towards a crater with yellow flowers. The depiction comes from the side of a tomb found in the 4th century BC in Poseidonia. Approximately 80 graves were found in the area and their murals were made with a technique similar to that of fresco just before the burial ritual. The illustrations of the tombs refer to chariot races, gladiator fights and wrestling. 340 BC. Limestone
Περσεφόνη και Άδης. Μουσείο Ρηγίου, 490 πΧ, πηλός.
Persephone and Hades. Reggio museum, 490 BC, clay.
Πήλινος ανάγλυφος πίνακας που προβάλλει την Περσεφόνη με τον Άδη καθισμένους σε θρόνο. Κρατούν σύμβολα γονιμότητας όπως στάχυα, άνθη, πετεινό, φιάλη προσφορών. Η Περσεφόνη , κόρη της Δήμητρας, ήταν θεά της γονιμότητας. Η αρπαγή της από τον Άδη και η κάθοδός της στον Κάτω Κόσμο τους μήνες του Χειμώνα ερμήνευε τον μαρασμό της γης, ενώ η άνοδός της στη γη την Άνοιξη, ερμήνευε την ευφορία της φύσης. Επίσης η Περσεφόνη λατρευόταν και ως προστάτιδα του γάμου. Συνήθως παρουσιάζονται σε πίνακες νέες γυναίκες να κάνουν προσφορές στη θεά ή να ετοιμάζουν την προίκα τους και να συνοδεύουν μικρά παιδιά σε συμβολισμό των μελλοντικών απογόνων τους. 490π.Χ , Πηλός
Clay embossed painting which presents Persephone with Hades sitting on a rock. They are holding symbols of fertility like ears, flowers, a rooster, a bottle of offerings. Persephone, daughter of Demeter, was the goddess of fertility. Her capture by Hades and her descent to the Underworld during Winter months interpreted the withering of land, while her ascent to earth in Spring , interpreted the euphoria of nature. Persephone was also worshipped as the protectress of matrimony. There are usually young women depicted in paintings making offerings to the goddess or preparing their dowry and escorting young children as a symbolism of their future descendants. 490 BC, Clay
Περσέας και Μέδουσα. (Μετόπη ναού) Μουσείο Παλέρμου, 550 πΧ, ασβεστόλιθος.
Perseus and Medusa. (metope from a temple) Palermo museum, 550 BC, limestone.
Η μετόπη του Περσέα δείχνει τον ήρωα με κοντό χιτώνα και φτερωτά σανδάλια. Με το αριστερό χέρι κρατά το κεφάλι της Γοργούς και με το δεξί την αποκεφαλίζει με το ξίφος του. Πίσω από τον Περσέα είναι η προστάτιδά του Αθηνά. Η μέδουσα σε μετωπική στάση κρατά το γιο της Πήγασο, που σύμφωνα με το μύθο ξεπήδησε τη στιγμή του αποκεφαλισμού της. 550 -540π.Χ Ασβεστόλιθος
The metope of Perseus depicts the hero with a short chiton and winged sandals. With his left hand he is holding Gorgon’s head and with his right he is decapitating her with his sword. Behind Perseus is his protectress Athena. The medusa in a frontal stance is holding her son Pegasus who according to the myth jumped out the moment of her decapitation. 550-540 BC. Limestone
Γάμος Δία και Ήρας. (Μετόπη ναού) Μουσείο Παλέρμου, 460 πχ, πωρόλιθος.
Zeus and Hera’s wedding. (metope from a temple) Palermo museum, 460 BC, porous stone.
Στη μετόπη αυτή η Ήρα τραβά το πέπλο από το πρόσωπό της και το αποκαλύπτει στο Δία ο οποίος την κρατά από τον καρπό. Ο Δίας κάθεται σε βράχο που συμβολίζει την Ίδη. Η Ήρα προσπαθεί να του αποσπάσει την προσοχή από όσα συμβαίνουν στον Τρωικό πόλεμο για να ευνοηθούν οι Έλληνες. 460 450 π.Χ Τοπικός πωρόλιθος και λευκό μάρμαρο
In this metope Hera is pulling the veil off her face and reveals it to Zeus who is holding her by the wrist. Zeus is sitting on a rock symbolizing Idi. Hera is trying to distract his attention from what is happening at the Trojan war so that the Greeks will be favoured. 460-450 BC. Local porous stone and white marble
Αρπαγή της Ευρώπης. (Μετόπη ναού) Μουσείο Παλέρμου, 560 πΧ, ασβεστόλιθος.
The abduction of Europa. (metope from a temple) Palermo museum, 560 BC, limestone.
Η παράσταση αφηγείται την αρπαγή της Ευρώπης και ανήκει σε μετόπη ναού στον Σελινούντα. Η Ευρώπη ήταν κόρη του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα και απήχθη από τον Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο. Κρατά τον ταύρο από τα κέρατα, ενώ κάτω τα δύο δελφίνια δηλώνουν το πέρασμα από θάλασσα. Ο μύθος λέει ότι ο Δίας μεταμφιεσμένος σε λευκό ταύρο μπλέχτηκε στα κοπάδια του βασιλιά και η μικρή Ευρώπη παίζοντας ανέβηκε στη ράχη του. Τότε εκείνος πέταξε πάνω από τη Μεσόγειο, την έφερε στην Κρήτη και εκεί γέννησε το Μίνωα. Οι Ίωνες και οι Φοίνικες ονόμασαν Ευρώπη τη γεωγραφική περιοχή που βρισκόταν στη σκιά, ενώ ο Ησίοδος την αναφέρει Ωκεανίδα, αδελφή της Ασίας.
The depiction narrates Europa’s abduction and belongs to the metope of a temple in Selinunte. Europa was the daughter of the king of Phoenicia Anaxagoras and was abducted by Zeus metamorphosed into a bull. She is holding the bull by the two horns while the two dolphins below suggest the crossing of the sea. The myth says that Zeus disguised as a white bull mixed in with the king’s herds and little Europa playing got on his back. Then he flew over the Mediterranean, brought her to Crete and there she gave birth to Minos. The Ionians and the Phoenicians named the geographic area that was in the shadow Europe while Hesiod refers to her as Oceanide, Asia’s sister.
ï‚–
Αγγεία – κοσμήματα Vessels-jewellery
Αμαζονομαχία και Κενταυρομαχία. Μουσείο Ακράγαντα. Ερυθρόμορφος ελικωτός κρατήρας, 460 πΧ, πηλός.
Amazonomachy and Centauromachy. Agrigento museum. Red-figured volute krater, 460 BC, clay
Στον κρατήρα εικονίζεται μια Αμαζονομαχία. Ο Αχιλλέας με το δόρυ σκοτώνει την Πενθεσίλια που εμφανίζεται σε στάση τριών τετάρτων. Ο λαιμός του αγγείου κοσμείται με μια Κενταυρομαχία. Πρόκειται για μνημειακές πολυπρόσωπες παραστάσεις στις οποίες υπάρχει προσπάθεια για τρισδιάστατη απεικόνιση των μορφών. Επιπλέον οι μορφές είναι προσεκτικά σχεδιασμένες με λεπτομέρειες ενώ τα ενδύματα και ο οπλισμός θυμίζουν τις αρχαϊκές παραστάσεις.
On this krater an Amazonomachy is depicted. Achilles with his sword kills Penthesilea who appears in a three-quarter stance. The neck of the vessel is ornamented with a Centauromachy. These are monumental multi-figured illustrations whereby a three-dimensional depiction of the figures is attempted. Moreover the figures are carefully drawn in detail while the garments and the arms are reminiscent of archaic depictions.
Άλωση της Τροίας. Μουσείο Νεάπολης. Ερυθρόμορφη υδρία, 480 πΧ, πηλός.
The fall of Troy. Naples museum. Red-figured hydria, 480 BC, clay
Η παράσταση πάνω στην υδρία απεικονίζει την άλωση της Τροίας με δραματικό και αφηγηματικό τρόπο, όπως σώζονται στα ομηρικά έπη. Ειδικότερα εμφανίζεται ο Πρίαμος με το νεκρό εγγονό του Αστυάνακτα τη στιγμή που ο Νεοπτόλεμος ετοιμάζεται να τον χτυπήσει με το ξίφος του. Επιπλέον η Κασσάνδρα να καταφεύγει ικέτιδα της Αθηνάς για να ξεφύγει από τον Αίαντα που την έχει πιάσει από τα μαλλιά. Οι μορφές αποδίδονται σε ποικίλες στάσεις και οι σκηνές με δραματική ένταση που εκφράζουν τη βία του πολέμου. 480π.Χ, Πηλός
The depiction on the hydria presents the fall of Troy in a dramatic and narrative way, the way it is extant in the homeric epics. More specifically, Priam appears with his dead grandson Astyanax the moment that Neoptolemus is about to hit him with his sword. Moreover Cassandra takes shelter as a suppliant of Athena to escape from Ajax who has grabbed her by the hair. The figures are rendered in various stances and the scenes with the dramatic tension express the violence of war. 480 BC. Clay
Προετοιμασία σατυρικού δράματος. Μουσείο Νεάπολης. Ερυθρόμορφος ελικωτός κρατήρας, 400 πχ, πηλός.
Preparation of a satiric drama. Naples museum. Red-figured volute krater, 400 BC, clay.
Ο ερυθρόμορφος κρατήρας απεικονίζει σε δύο ζώνες την προετοιμασία σατυρικού δράματος όπου οι ηθοποιοί ετοιμάζονται να φορέσουν τις μάσκες. Στο μέσο εικονίζεται , ως προστάτης του θεάτρου, ο Διόνυσος με την Αριάδνη σε κλίνη. Στην κάτω ζώνη εμφανίζεται ο Θηβαίος αυλητής Προνόμιος με διπλό αυλό. Και οι δύο ζώνες γεμίζουν από μορφές που αποτελούν το χορό. Από τα ενδύματα του χορού προκύπτει ότι το θέμα του σατυρικού δράματος ήταν κάποιος άθλος του Ηρακλή, ο οποίος εμφανίζεται στην πάνω ζώνη.
The red-figured krater depicts in two bands the preparation of a satyric drama when the actors are getting ready to put on the masks. In the middle, as patron of the theatre, appears Dionysus with Ariadne on a klini. In the lower band the Theban piper Pronomius appears with a double pipe. Both bands are filled with figures who make up the chorus. From the garments of the chorus it can be concluded that the theme of the satyric play was one of Hercules’ labours with Hercules appearing on the upper band.
Αφροδίτη με ερωτιδείς. Μουσείο Ποσεοδωνίας. Ερυθρόμορφος αμφορέας, 340 πΧ, πηλός
Aphrodite with Putti. Museum of Poseidonia. Red-figured amphora, 340 BC, clay.
Τον 4ο αιώνα π.Χ άνθησαν στη Μεγάλη Ελλάδα εργαστήρια κεραμικών με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη θεματολογία και στα σχήματα των αγγείων. Στη κύρια όψη του αγγείου φαίνεται η Αφροδίτη με δύο Ερωτιδείς. Στο λαιμό ο Ερμής μπροστά από μια καθιστή γυναίκα. Οι σκηνές χωρίζονται με περίτεχνα διάκοσμο από φυτικά σχέδια. Στο δεύτερο κρατήρα φαίνεται λεπτομέρεια από τη διακόσμησή του στην οποία παρουσιάζεται ο Αίαντας να βιάζει την Κασσάνδρα. 340 -330π.Χ , Πηλός.
In the 4th century BC in Magna Graecia flourished the ceramics workshops with special characteristics in the themes and the shapes of the vessels. On the main side of the vessel Aphrodite appears with two putti. On the neck Hermes appears in front of a sitting woman. The scenes are separated with elaborate ornamentation of plant patterns. On the second krater a detail can be seen presenting Ajax raping Cassandra. 340-33- BC. Clay
Θέατρο Φλυάκων. Μουσείο Λίπαρι. Ερυθρόμορφος κρατήρας, 350 πχ, πηλός.
Phlyax theatre. Lipari museum. Red-figured krater, 350 BC, clay.
Στο αγγείο ο Διόνυσος παρακολουθεί ακροβάτιδα και δύο φλύακες παρακολουθούν εκθαμβοί. Στα παράθυρα πάνω από τη σκηνή είναι δύο μορφές με θεατρικά προσωπεία. Το θέμα ανήκει σε σκηνές των φλυάκων που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στη Μεγάλη Ελλάδα. Ήταν σκηνές από φαρσοκωμωδίες, ένα θεατρικό είδος στο οποίο πρωταγωνιστούσαν χαρακτήρες ντυμένοι με φουσκωτά ενδύματα και κωμικές μάσκες και οι οποίοι λέγονταν φλύακες.
On the vessel Dionysus is watching a female acrobat and two phlyakes are watching astounded. At the windows above the stage there are two figures with theatrical masks. The theme comes from scenes of phlyakes which were particularly popular in Magna Graecia (Great Greece). These were scenes from farces, a threatrical genre starring characters dressed in puffy garments and comic masks who were called phlyakes
Υδρία. Μουσείο Ποσειδωνίας, 540 πΧ, χαλκός. Hydria. Museum of Poseidonia, 540 BC, bronze.
Χάλκινη υδρία που κατασκευάστηκε τον 6ο αιώνα στη Μεγάλη Ελλάδα. Ανήκει στο σύνολο έξι χάλκινων αμφορέων που βρέθηκαν στην Ποσειδωνία. Πηγή έμπνευσης ήταν κορινθιακά και λακωνικά εισηγμένα έργα. Ωστόσο τα εργαστήρια της Μεγάλης Ελλάδας διαμόρφωσαν μια δική τους τεχνοτροπία που δείχνει προτίμηση στα πολλά διακοσμητικά και αδιαφορία στην ακριβή απόδοση αναλογιών και ανατομικών στοιχείων. 540 -520π.Χ, χαλκός, 41εκ
Copper hydria manufactured in the 6th century in Magna Graecia. It belongs to the group of the six amphorae found in Poseidonia. The source of inspiration were the corinthian and laconic imported works of art. However, the workshops of Magna Graecia developed a style of their own showing a preference for many embellishments and disregard for the exact depiction of analogies and anatomic features. 540-520 BC, copper, 41 cm.
Σκηνές Τρωϊκού πολέμου. Μουσείο Νεάπολης. Ερυθρόμορφος ελικωτός κρατήρας, 340 πΧ, πηλός.
Scenes from the Trojan war. Naples museum. Red-figured volute krater, 340 BC, clay.
Η διακόσμηση του κρατήρα εκτείνεται σε τρεις ζώνες. Στην πάνω ζώνη στο κέντρο ο Νέστορας συνομιλεί με το Φοίνικα και πλαισιώνονται από την Αθηνά, τον Ερμή και ίσως τη Βρησιίδα. Στο κέντρο της μεσαίας ζώνης σε τρισδιάστατη απόδοση η πυρά του Πατρόκλου με τα όπλα του νεκρού, ενώ ο Αχιλλέας ετοιμάζεται να θυσιάζει ένα Τρώα. Απέναντι ο Αγαμέμνονας αποδίδει σπονδές. Στο κάτω μέρος ο Αυτομέδων, ηνίοχος του Αχιλλέα εμφανίζεται πάνω σε πολεμικό άρμα με τέσσερα άλογα να σέρνει το σώμα του Έκτορα, ενώ γυναίκες ετοιμάζουν λουτρό για τον καθαρισμό του νεκρού.
The decoration of the krater runs across three bands. In the centre of the upper band Nestor is conversing with Phoenix and they are surrounded by Athena, Hermes and perhaps Briseis. In the centre of the middle band in a three- dimensional depiction of Patroclus’ fire with the arms of the deceased while Achilles is getting ready to sacrifice a Trojan. Opposite him Agamemnon makes a libation. At the bottom Automedon, Achilles’ charioteer, appears on a war chariot with four horses dragging Hector’s body while women are preparing a bath for the cleansing of the dead.
Ο Ορέστης στους Δελφούς. Μουσείο Νεάπολης. Ερυθρόμορφος ελικωτός κρατήρας, 380 πΧ, πηλός.
Orestes in Delphi. Naples museum. Red-figured volute krater, 380 BC, clay
Ο ελικωτός κρατήρας με το σκέπασμα εικονίζει σκηνή από την Ορέστεια. Στο δελφικό ναό που δηλώνεται με τους τρεις κίονες σπεύδει ο Ορέστης να αγκαλιάσει τον Ομφαλό ως ικέτης του Απόλλωνα ζητώντας προστασία από τις Ερινύες. Ο Απόλλωνας διώχνει μια Ερινύα που φαίνεται με μαύρα μέλη και κρατώντας φίδι, ενώ η γριά Πυθία φεύγει τρομαγμένη. Δεξιά εμφανίζεται η Άρτεμις ως κυνηγός με δύο σκυλιά. Όλη η σύνθεση έχει αρμονία και πρωτοτυπία στην απόδοση των θεμάτων και συνάμα έντονα χρώματα και κινήσεις.
The voluted krater with the lid depicts a scene from Oresteia. At the Delphi temple, which is suggested with the three pillars, Orestis hastens to embrace the Omphalos as a suppliant of Apollo asking for protection against the Erinyes. Apollo turns away an Erinya who appears with black limbs and holding a snake while old Pythia flees frightened. On the right Artemis appears as a hunter with two dogs. The whole composition exhibits harmony and originality in the depiction of the themes and at the same time bright colours and intense moves.
Δεκάδραχμο των Συρακουσών. 390 πΧ, άργυρος.
Syracuse decadrachm. 390 BC, silver.
Τα νομίσματα των Συρακουσών απεικόνιζαν τη νύμφη Αρέθουσα που ήταν νύμφη της πηγής των Συρακουσών στη νήσο Ορτυγία. Ήταν χάλκινα δεκάδραχμα και στη μια όψη έδειχναν την Αρέθουσα με στεφάνι από καλάμι, σκουλαρίκια, γύρω από το κεφάλι τέσσερα δελφίνια και στο πάνω μέρος την επιγραφή ΣΥΡΑΚΟΣΙΟΝ. Στην άλλη πλευρά έδειχναν τέθριππο . μια Νίκη πετά πάνω απλώνοντας τα χέρια για να στεφανώσει τον ηνίοχο, ενώ στο κάτω μέρος υπάρχει θώρακας, κράνος και περικνημίδες
The coins of Syracuse depicted nymph Arethousa who was the nymph of the Syracouse spring on the island of Ortygia. They were copper decadrachms and on the one side they depicted Arethousa wearing a wreath of cane, earrings, around the head four dolphins and on the top the inscription SYRACOSION. On the other side they showed a tethrippon , a Nike (victory) flying above stretching her arms to wreathe the charioteer while at the bottom there is a breastplate, a helmet and greaves.
Τετράδραχμο Μεσσήνης. 480 πΧ, άργυρος.
Tetradrachm from Messini. 480 BC, silver.
Στην πρώτη όψη εικονίζεται άρμα που σέρνουν δύο ημίονοι και καθιστός γενειοφόρος ηνίοχος. Στην πίσω πλευρά εμφανίζεται λαγός σε δρασκελισμό. Ανήκει σε σειρά νομισμάτων που κόπηκαν στα χρόνια του Αναξίλαου ο οποίος ήταν τύραννος στο Ρήγιο και είχε μεσσηνιακή καταγωγή. Η παράσταση αναφέρεται στη νίκη του Αναξίλαου στο αγώνισμα της απήνης το 480π.Χ στην Ολυμπία. Η απήνη ήταν το αγώνισμα της αρματοδρομίας με δύο ημίονους. Εισήχθη στους ολυμπιακούς αγώνες το 500π.Χ και καταργήθηκε το 444π.Χ και ανήκε στα ιππικά αγωνίσματα. 480-478 π.Χ, Άργυρος
On the first side there is the depiction of a chariot drawn by two mules and a seated bearded charioteer. On the back side a hare appears striding off. It belongs to a series of coins cut in the years of Anaxilaos who was a tyrant in Rhegio and was of a messenian origin. The depiction refers to Anaxilaos’ victory in the sport of apini in 480 BC in Olympia. Apini was the sport of chariot racing with two mules. It was introduced in the Olympic Games in 500 BC and was discontinued in 444 BC and belonged to equestrian sports. 480-478 BC, Silver
Κάτοπτρο με σάτυρο. Μουσείο Ρηγίου, 400 πΧ, χαλκός.
Mirror with a satyr. Reggio museum, 400 BC, bronze.
Ο καθρέπτης ήταν κτέρισμα τάφου στην πόλη Μέδμα. Στην παράσταση εικονίζονται σάτυρος με νέο. Ο σάτυρος φορά ιμάτιο που ανεμίζει, γονατίζει, πιάνει το χέρι και χαϊδεύει το κεφάλι ενός νέου που κοιμάται. Ο νέος είναι καθισμένος σε βράχο με τεντωμένο το αριστερό πόδι και λυγισμένο το δεξί. Το ερωτικό θέμα του σάτυρου και του νέου είναι συνηθισμένο στην ελληνιστική περίοδο και συνδέεται με το Διονυσιακό κύκλο.
The mirror was a funeral gift in town Medma. The illustration depicts a satyr with a young man. The satyr is wearing a flapping himation , he is on his knees, he is taking the hand and caressing the head of a young man who is sleeping. The young man is sitting on a rock with his left leg stretched and the right one bent. The erotic theme of the satyr and the young man is common in the Ηellenistic period and is associated with the Dionysiac cycle.
Λεμβόσχημο ενώτιο. Μουσείο Τάραντα, 330 πΧ, χρυσός
Boat-shaped earring. Taras museum, 330 BC, gold.
Η παραγωγή κοσμημάτων στη Μεγάλη Ελλάδα γνωρίζει άνθηση τον 4ο αιώνα π.Χ Στο λεμβόσχημο ενώτιο φαίνεται ότι ένα συρματένιο άγκιστρο είναι ικανό να συγκρατήσει το λεμβοειδές κόσμημα το οποίο είναι στολισμένο με φυτικά μοτίβα από λεπτό σύρμα. Το κέντρο κοσμεί ανθέμιο και τις άκρες από μια φτερωτή Νίκη που κρατά κύκνο. Στο κάτω μέρος κρέμονται αλυσίδες οι οποίες συγκρατούν επτά αμφορείς. 330π.Χ , χρυσός
Jewellery production in Magna Graecia flourishes in the 4th century BC. It appears that on the boat-shaped earring a wire hook is able to hold the boat-shaped jewel which is embellished with plant patterns out of wire. The centre is decorated with an anthemion and the sides with a winged Victory holding a swan. At the bottom there are chains hanging which carry seven amphorae. 330 BC, gold