Maciej T. Nowak
KILERZY, GANGSTERZY I ZAKOCHANI MORDERCY,
czyli pitawal opolski
OPOLE Wydawnictwo NOWIK Sp.j. 2013
SPIS TREŒCI
Od Wydawcy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7
Rozdzia³ I. Mroki Peerelu . . . . . . . . . . . . . .
9
1. Trzy œledztwa w jednej sprawie 2. Przes³uchanie nr 59 . . . . . . . 3. Szpieg z Krapkowic . . . . . . . 4. Wybuch w auli . . . . . . . . . . 5. Afery z dawnych lat . . . . . . . 6. Z³odziej z maœlank¹ . . . . . . . 7. Zabójca przyjecha³ taksówk¹ . . 8. Dolary przyczyn¹ œmierci . . . . 9. Proces dwudziestu . . . . . . . . 10. Skazany za ulotkê . . . . . . . . 11. Milcza³ jak grób . . . . . . . . . . 12. Przyzna³ siê, choæ by³ niewinny
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
Rozdzia³ II. Poczet gangsterów opolskich 13. Mocne drinki z „Corrado” . . . . . . 14. Heniek „Pineza” . . . . . . . . . . . . . 15. „Pasek” i jego gang . . . . . . . . . . 16. „Alek” z G³ubczyc . . . . . . . . . . . . 17. „Heinz”, jego psy i jeepy . . . . . . . 18. Konopie w szklarniach . . . . . . . . 19. Ma³y rottweiler . . . . . . . . . . . . . 20. Opolski œlad zabójstwa „Pershinga” 21. Zabójstwo Kingi S. . . . . . . . . . . . 22. Jak zgin¹³ Wolf . . . . . . . . . . . . . 23. Goœcinne wystêpy . . . . . . . . . . . . 24. Bomba, która nie wybuch³a . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
9 11 13 15 19 22 24 26 28 32 34 36
. .
39
. . . . . . . . . . . .
39 41 49 51 58 62 64 68 70 72 82 84
. . . . . . . . . . . .
25. Jak „D¿ungla” z „Genera³em” amfetaminê eksportowali . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26. Z³apani w „Overtrick” . . . . . . . . . . . . . 27. Prochy prosto z kiosku . . . . . . . . . . . . 28. Ekipa „Faziego” . . . . . . . . . . . . . . . . . 29. Emeryci z trawk¹ . . . . . . . . . . . . . . . . 30. „Misiek” pechowiec . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . .
86 89 91 93 95 97
Rodzia³ III. Na mocy artyku³u 148 Kodeksu Karnego... . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
100
31. Zbrodnia bez kary . . . . . . . . . . 32. Brunet z ¿ó³tego malucha . . . . . 33. Pentagram na œcianie . . . . . . . . 34. Cyjanek w hotelu . . . . . . . . . . . 35. Wampir z Byczyny . . . . . . . . . . 36. Inteligentny zabójca . . . . . . . . . 37. Zabójstwo w banku . . . . . . . . . 38. Dziewiêæ kilometrów od domu . . 39. Zwyrodnialec z Piotrowic Nyskich 40. Masakra na ranczu Bosenhof . . . 41. Wykopa³a mê¿owi grób . . . . . . . 42. Gehenna zakoñczona siekier¹ . . . 43. Zbrodnia cmentarna . . . . . . . . . 44. Wpad³ przez telefony . . . . . . . . 45. Spó³ka spod jednej celi . . . . . . . 46. Urodzeni mordercy . . . . . . . . . . 47. G³êboki defekt osobowoœci . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
100 102 104 106 108 110 113 115 117 119 121 123 125 127 129 131 133
Rodzia³ IV. Policyjny warsztat . . . . . . . . . . .
136
48. Zabójca jest na czwartej 49. £obuzy ze Zdzieszowic 50. Kasiarze ze szlifierk¹ . . 51. Paczka „Klubowych” . .
136 138 140 142
. . . . . . . . . . . . . . . . .
stronie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . .
. . . .
52. Jak szklarz koniunkturê nakrêca³ 53. Kryptonim „Dubler” . . . . . . . . 54. Znikaj¹ce auta . . . . . . . . . . . . 55. Ziarenko pieprzu . . . . . . . . . . 56. Liœæ dêbu . . . . . . . . . . . . . . . 57. D³uga seria „Inkasenta” . . . . . . 58. Kod DNA wydobyty z grobu . . . 59. Co siê sta³o z Zofi¹ Ch.? . . . . . 60. Kryptonim „Garbus” . . . . . . . . 61. Zlecenie w pokoju 109 . . . . . . 62. Rozbój po holendersku . . . . . . 63. Bomba w paczce . . . . . . . . . . 64. Kobieta niebezpieczna . . . . . . . 65. Wyleczenie z maj¹tku . . . . . . . 66. Western w Przyworach . . . . . . 67. Policjanci przebierañcy . . . . . . 68. Fordem w policjanta . . . . . . . . 69. Trup w szafie . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
144 146 148 150 152 156 158 160 162 163 165 167 171 173 175 177 178 180
Rozdzia³ V. Œlepa Temida . . . . . . . . . . . . . .
183
70. Ofiara przez pomy³kê . . . . . 71. Zemsta „Baraniny” . . . . . . . 72. Podejrzany na kacu . . . . . . 73. Koœci dinozaurów . . . . . . . . 74. Dziwne przypadki Izy G. . . . 75. Zagadka zielonej octavii . . . . 76. Cisza za drzwiami . . . . . . . 77. Barmani i taksówkarz . . . . . 78. Prawnik na bakier z prawem 79. „Niech pan przeliczy!” . . . . . 80. Bieg³y jak drogowy pirat . . . 81. Operacja „Pitbull” . . . . . . . 82. Operacja „Segal” . . . . . . . . 83. Sêdzia M. . . . . . . . . . . . . .
183 185 187 189 191 195 197 199 201 203 206 208 210 212
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
Rozdzia³ VI. Obyczajówka . . . . . . . . . . . . . .
217
84. Ucieczka „Gar³acza” . . . . . 85. Œmieræ na du¿ej przerwie . . 86. Mi³oœæ zastrzelona na polnej 87. Zdradzony przez kochanki . 88. To nie by³ porz¹dny hotel . 89. Mi³osny trójk¹t . . . . . . . . 90. Polowanie na ojca . . . . . .
217 219 221 223 226 228 230
. . . . . . . . . . œcie¿ce . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
OD WYDAWCY
Prezentuj¹c Pañstwu now¹ ksi¹¿kê znanego opolskiego dziennikarza, Macieja T. Nowaka, chcielibyœmy podzieliæ siê paroma uwagami. Pitawal opolski to rodzaj kroniki najbardziej g³oœnych spraw s¹dowych na OpolszczyŸnie. Kryteria kompozycji przyjêtej przez Autora obejmuj¹ podzia³ chronologiczny przedstawianych wydarzeñ, ale i uwzglêdniaj¹ nader barwn¹ specyfikê kryminalnych dokonañ. Oczywiœcie, tu niemo¿liwa jest pe³na konsekwencja gatunkowa, bo i zbrodnie tak¿e jej nie posiadaj¹... Z pewnoœci¹ wielu Czytelników, zw³aszcza starszego pokolenia, pamiêta atmosferê dawnych pitawali, i westchnie, ¿e ta ksi¹¿ka to zupe³nie inny œwiat, wiêc i inny pó³œwiatek. Widaæ ka¿da epoka ma swoich z³oczyñców, swoje przestêpstwa. Nie bez melancholii pomyœlimy tu o eleganckich kasiarzach, fachowcach w swoim zawodzie, w³amywaczach d¿entelmenach, o postaciach malowniczych, choæ przecie¿ tak nieanielskich. O kunsztownie konstruowanych planach i dowcipnej grze z policj¹. O swoistej finezji w grzechach i grzeszkach. I tu dygresja. Niegdysiejsza opowieœæ pani urodzonej na pocz¹tku ubieg³ego stulecia. Zdarzy³o jej siê, a mieszka³a w Warszawie, znaleŸæ siê w tzw. zakazanej dzielnicy o póŸnej porze. By³y to lata dwudzieste. Nieboraczka zda³a sobie sprawê, na jakie narazi³a siê niebezpieczeñstwo – zw³aszcza gdy z przera¿eniem ujrza³a groŸnie wygl¹daj¹cych drabów. No i co zrobi³a? Pospiesznie podesz³a do panów oprychów, uk³oni³a siê ³adnie i z wielk¹ radoœci¹ w g³osie oznajmi³a, ¿e tak bardzo siê cieszy z tego spotkania, bo przecie¿ panowie bezpiecznie odprowadz¹ j¹ do centrum, gdzie znajdzie doro¿kê. I tak siê sta³o – wœród wzajemnych uprzejmoœci. Bo ist-
7
nia³o takie pojêcie jak z³odziejski czy bandycki honor. Dziœ pewnie by³oby inaczej. Przestêpstwa, o których tu bêdzie mowa, a tak¿e ich sprawcy, to nowa rzeczywistoœæ, ze swymi konkretami. Brutalni gangsterzy, mafia nie gorsza od znanej nam z drastycznych filmów, bestialstwa pope³niane pod wp³ywem alkoholu. A wszystko to w przestrzeni tak nam dobrze znanej – opolskich ulic, okolic naszego miasta. O wielu sprawach s³yszeliœmy i przechodz¹c obok domów wskazanych przez autora, niemal odczuwamy zimny dreszcz: to tu, w³aœnie tu. S¹ jednak, i to we wszystkich chyba zbrodniach œwiata, pewne analogie: pieni¹dz jako motyw i tragiczny splot okolicznoœci, przypadek wyzwalaj¹cy mordercz¹ furiê. I mo¿e jeszcze przekonanie, tak trafnie sformu³owane przez Honoré de Balzaca: Tajemnic¹ wielkich fortun bez jawnego Ÿród³a jest zawsze jakaœ zbrodnia, zapomniana, bo wykonano j¹ schludnie.
A nadmiar pychy tak¿e i dzisiejszych przestêpców umacnia³ w fa³szywym mniemaniu, ¿e dziêki ich perfekcyjnoœci nic siê nie wyda, nie wyjdzie na jaw. Autor, dziennikarz specjalizuj¹cy siê w sprawach kryminalnych, bywalec rozpraw s¹dowych, osoba kontaktuj¹ca siê z przedstawicielami wymiaru sprawiedliwoœci, a tak¿e skazanymi, pisze sucho, niekiedy nie bez ironii, nie wg³êbia siê w analizy psychologiczne ani spo³eczne. Jak s¹dzimy, nie tylko dlatego, ¿e nie mieœci siê to ramach gatunku. To chyba równie¿ obrona przed emocjami, zdumieniem i groz¹. Warto dodaæ, ¿e ksi¹¿ka wystawia bardzo chlubne œwiadectwo opolskim stró¿om prawa, ich pracowitoœci, talentowi skutecznych skojarzeñ. Trudno nam ¿yczyæ Pañstwu m i ³ e j lektury, ale zapewniamy, ¿e bêdzie ona przykuwaæ uwagê, trzymaæ w wielkim napiêciu!
8
Rozdzia³ 1
MROKI PEERELU
1. TRZY ŒLEDZTWA W JEDNEJ SPRAWIE 1. TRZY ŒLEDZTWA W JEDNEJ SPRAWIE
„Cz³owiek do specjalnych poruczeñ” – tak Czes³awa Gêborskiego okreœli³ jego kolega z firmy, czyli Urzêdu Bezpieczeñstwa. – Podobno za pieni¹dze wykonywa³ wyroki œmierci na osobach skazanych przez s¹dy – doda³. Gêborski, z zawodu zegarmistrz, kolekcjoner zegarków, których podobno posiada³ oko³o dwóch tysiêcy, mia³ opiniê cz³owieka bezwzglêdnego i okrutnego. Jako dwudziestolatek wst¹pi³ w szeregi Milicji Obywatelskiej. Najpierw pracowa³ w komisariacie w Œwiêtoch³owicach, póŸniej przeniesiono go do Komendy Powiatowej w Niemodlinie, gdzie zosta³ komendantem jednostki. W lipcu 1945 roku bra³ udzia³ w budowie Obozu Pracy w £ambinowicach. PóŸniej zosta³ jego komendantem. Obóz zyska³ sobie wyj¹tkowo z³¹ opiniê. To, co dzia³o siê w ³ambinowickim obozie pod rz¹dami Gêborskiego, sta³o siê przedmiotem g³oœnego procesu, który zacz¹³ siê w 2000 roku przed opolskim s¹dem. Sprawa po¿aru baraku, w którym zginê³o 48 osób, jest powszechnie znana. Komendantowi zarzucono ludobójstwo. Opolska prokuratura oskar¿y³a go o to, ¿e zorganizowa³ podpalenie baraku
9
w obozie w £ambinowicach i nakaza³ zabijaæ wiêŸniów. Gêborski mia³ dzia³aæ ze szczególnym okrucieñstwem: kolbami i siekierami zapêdza³ wiêŸniów do gaszenia po¿aru. Sam te¿ do nich strzela³. Wed³ug prokuratury zrobi³ to z zemsty, a tak¿e po to, by ukryæ rabunki dokonywane przez stra¿ników na osadzonych w obozie Niemcach i Œl¹zakach. Gêborski zapewnia³, ¿e krytycznego dnia nie by³o go w ogóle w obozie, poniewa¿ „mia³ posiedzenie z w³adzami powiatowego UB w Niemodlinie”. Wyrok nigdy nie zapad³, gdy¿ Gêborski zmar³ przed zakoñczeniem procesu. Niewiele osób pamiêta jednak o tajemniczych œledztwach, które w sprawie rz¹dów Gêborskiego w obozie toczy³y siê jeszcze w czasach PRL. Pierwsze dochodzenie wszczêto zaraz po tragicznym po¿arze. Gêborski siedzia³ nawet przez dwa miesi¹ce w areszcie. Nie przeszkadza³o mu to w pe³nieniu, w tym samym czasie, roli przewodnika Polsko-Radzieckiej Komisji do Badañ Niemieckich Zbrodni Wojennych, która pracowa³a na terenie ³ambinowickiego obozu, gdzie Niemcy wymordowali w czasie wojny 40 tysiêcy radzieckich jeñców. Gêborskiego po tej g³oœnej aferze zwolniono z milicji. Dokumenty nie ujawniaj¹, co by³o tego powodem. Ju¿ po czterech miesi¹cach przyjêto go do pracy, tym razem w Urzêdzie Bezpieczeñstwa. W marcu 1947 roku sprawê umorzono, nie dopatruj¹c siê winy komendanta obozu. Akta tamtego dochodzenia dziwnym trafem... zaginê³y. Sprawa ³ambinowickiego obozu powróci³a w 1956 roku. Antoni Koñca, by³y burmistrz Niemodlina, zawiadomi³ Ministerstwo Sprawiedliwoœci i prokuraturê opolsk¹ o zabójstwach i znêcaniu siê nad mieszkañcami KuŸnicy Ligockiej. Zaczê³o siê drugie œledztwo. Czes³awa Gêborskiego aresztowano i postawiono przed s¹dem. Proces toczy³ siê za zam-
10
kniêtymi drzwiami z obawy o to, ¿e mo¿e wywo³aæ „niepokój publiczny”. Oskar¿ony t³umaczy³, i¿ zarzuty s¹ „szowinistyczn¹ prowokacj¹ popaŸdziernikow¹”. Trzy lata póŸniej s¹d uniewinni³ komendanta i drugiego oskar¿onego – stra¿nika Ignacego Szypu³ê – od zarzutów dokonania kilkunastu zabójstw, w tym œmiertelnego pobicia dziewiêciu mê¿czyzn. S¹d uzna³, i¿ œwiadkowie zeznaj¹c przed s¹dem, byli pod wp³ywem ksi¹¿ki doktora Hansa Essera, która opisywa³a ¿ycie w obozie niezgodnie z tym, co dzia³o siê tam naprawdê. Wyrok od pocz¹tku budzi³ w¹tpliwoœci. Owszem, potwierdzono wprawdzie, ¿e w obozie ginêli ludzie, ale z powodu sprzecznoœci w zeznaniach i braku dostatecznych dowodów winy nie sposób przypisaæ oskar¿onym dokonywanych tam morderstw. Czes³aw Gêborski przesiedzia³ w areszcie 22 miesi¹ce. Po uniewinnieniu domaga³ siê jeszcze od Skarbu Pañstwa 200 tysiêcy z³otych za nies³uszne aresztowanie! S¹d cywilny jednak roszczenia odrzuci³, uznaj¹c, ¿e istnia³y jednak podstawy do aresztowania podejrzanego. Na historii ³ambinowickiego obozu ponurym cieniem k³ad¹ siê pope³nione tam zbrodnie. W œwietle prawa nigdy jednak nie poznamy nazwisk osób, które s¹ za nie odpowiedzialne. Winnych dzisiaj wskazywaæ mog¹ ju¿ jedynie historycy, a wyrok wydaæ mo¿e tylko S¹d Ostateczny. Apelacji nie bêdzie. 2. PRZES£UCHANIE NR 59 2. PRZES£UCHANIE NR 59
Spraw szpiegowskich przed peerelowskimi s¹dami nie brakowa³o. Zreszt¹ s¹d s¹dem, a sprawiedliwoœæ i tak musia³a byæ po stronie, wiadomo, S³u¿by Bezpieczeñstwa.
11
Rozdzia³ 2
POCZET GANGSTERÓW OPOLSKICH
13. 13. MOCNE DRINKI Z „CORRADO” MOCNE DRINKI Z „CORRADO”
Konrad J. jest uznawany za pierwszego mafijnego bossa rodem z Opola. Jego dzia³alnoœæ by³a mocno zwi¹zana z opolskim klubem „Corrado”, który dzisiaj ju¿ nie istnieje. Na jego miejscu funkcjonuj¹ inne kluby, w których mo¿na potañczyæ. Na szczêœcie nie kontynuuj¹ s³awy poprzednika. Prokuratura twierdzi³a nawet, ¿e to w³aœnie w „Corrado” zawi¹za³a siê pierwsza zorganizowana grupa przestêpcza, która rz¹dzi³a Opolem. Trudni³a siê g³ównie rozbojami, pobiciami i kradzie¿ami. Zabawa w „Corrado” do najbezpieczniejszych na pewno nie nale¿a³a. Mo¿na by³o dostaæ w szczêkê, gdy w trakcie tañca przypadkowo wpad³o siê na któregoœ z ch³opców z miasta. Mo¿na te¿ by³o straciæ portfel. W lokalu serwowano mocne drinki. Napoje zaprawiano spirytusem salicylowym. Taka mieszanka szybko uderza³a klientowi do g³owy. PóŸniej robota polegaj¹ca na wyci¹gniêciu portfela z jego kieszeni by³a ju¿ banalnie prosta.
39
Konrad nie stroni³ te¿ od hazardu. Lubi³ zagraæ w pokera. Ale gra z nim by³a gr¹ o podwy¿szonym ryzyku. Przekonali siê o tym pokerzyœci, którzy usiedli z Konradem i jego ¿o³nierzem Wies³awem R. przy stole w nielegalnej szulerni przy ulicy 1 Maja, w marcu 1998 roku. Wies³awowi karta tego wieczora nie sz³a. Przegrywa³. Zdenerwowany wyszed³ z mieszkania. Wróci³ po godzinie, ale nie chcia³ czekaæ na dobr¹ kartê. Jednemu z przeciwników przystawi³ do g³owy pistolet. Konrad J. w tym czasie zgarn¹³ ze sto³u ca³¹ gotówkê. Wiesiek podejrzewa³, i¿ jeden z graczy schowa³ czêœæ pieniêdzy, pobi³ go wiêc szufelk¹ od œmieci. Konrad i Wiesiek, jak widaæ, postanowili maksymalnie uproœciæ regu³y gry w pokera. Dziêki temu wzbogacili siê o 15 tys. z³otych i s¹dowe wyroki. Szereg spraw zwi¹zanych z dzia³alnoœci¹ Konrada J., które dotar³y do s¹du, zyska³y miano procesów „Corrado” – od nazwy lokalu. W trakcie g³ównego procesu Konrada, po raz pierwszy w opolskim s¹downictwie, zastosowano instytucjê œwiadka incognito. To taka osoba, której danych oskar¿eni nie maj¹ prawa znaæ. W aktach wystêpuje jedynie jako symbol – np. PK 44. Nie przychodzi te¿ osobiœcie do s¹du, a jest przes³uchiwany na odleg³oœæ. Jednak ju¿ pierwszego dnia procesu Konrad wsta³ i... poda³ dane œwiadka incognito. Podczas innej rozprawy prokurator mia³ problem z ustaleniem miejsca pobytu œwiadka. Inny z oskar¿onych szepn¹³: – Zak³ad Karny w Nysie. Obroñca zgani³ go, ¿e tak siê nie robi, a ten doda³: – Przecie¿ i tak wszyscy wiedz¹. Œwiadek incognito, boj¹c siê o swoje bezpieczeñstwo, oczywiœcie wycofa³ siê ze z³o¿onych wczeœniej zeznañ.
40
S¹d w koñcu uzna³, ¿e nie mo¿e byæ mowy o dzia³aniu jakiejkolwiek zorganizowanej grupy przestêpczej. Konrad J. jednak tego wyroku nie wys³ucha³. Zgin¹³ przedwczeœnie. W czerwcu 1998 roku, pod Krapkowicami, mia³ wypadek drogowy. Swoim jaguarem potr¹ci³ rowerzystê, tak nieszczêœliwie, ¿e sam wypadku nie prze¿y³. Wiesiek R. za s³ynnego „uproszczonego” pokera dosta³ szeœæ lat wiêzienia. Chocia¿ o Konradzie mówiono, ¿e by³ ojcem chrzestnym opolskiej mafii, to z filmowym „Ojcem Chrzestnym” mia³ chyba tyle wspólnego, co Opole z sycylijskim miasteczkiem Corleone. Schedê po Konradzie przej¹³ jego ¿o³nierz – Henryk P., ps. „Pineza”. HENIEK „PINEZA” 14. 14. HENIEK „PINEZA” Zawsze bliski mu by³ kult si³y i pieni¹dza. Schlebia³o mu, gdy nazywano go bossem opolskiej mafii. O kim mowa? O Henryku P., ps. „Pineza”. W 2009 roku s¹d uzna³, ¿e „Pineza” by³ gangsterem, stworzy³ gang i nim kierowa³. Taki wyrok zapad³ dopiero dziewiêæ lat po jego zatrzymaniu. Dziêki temu Heniek, po kilkuletniej przerwie, znów pojawi³ siê na pierwszych stronach gazet. Za kierowanie zorganizowan¹ grup¹ przestêpcz¹ dosta³ dwa i pó³ roku pozbawienia wolnoœci. W sumie, w kilku procesach, s¹dy zas¹dzi³y „Pinezie” 15 lat wiêzienia. Jego odsiadka powoli dobiega koñca. Heniek pisze wnioski o jej przedterminowe zakoñczenie, ale s¹d na razie na to nie przystaje. Henryk P. jest barwn¹ postaci¹ opolskiego kryminalnego pó³œwiatka. By³ g³ównym bohaterem pierwszego wielkiego mafijnego procesu w naszym regionie. No i swego czasu faktycznie rz¹dzi³ miastem. Mia³ status miejscowego bossa. Cie-
41