Hoofd in de wolken

Hoofd in de wolken

“Als kind droomde ik ervan om ooit piloot te zijn. Toen ik zestien jaar werd, mocht ik van mijn ouders op zweefkamp. Maar de instructeurs waren categoriek: ik zou later nooit piloot kunnen worden. Mijn enige hoop was een reeks onderzoeken, weigeringen, in beroep gaan, opnieuw testen, … Een slopende en vooral dure procedure. Dat had ik er niet voor over. Ik wou mijn ouders niet op kosten jagen voor een droom die misschien nooit werkelijkheid zou worden. Twee jaar geleden begon ik te werken bij Intersoft Electronics, een bedrijf dat militaire radartoepassingen maakt. Daar kreeg ik de vliegmicrobe weer te pakken. Ik vond een arts die me wou helpen. Op basis van mijn ziekenhuisattesten verklaarde hij me geschikt voor zweefvliegen, op voorwaarde dat ik jaarlijks op controle kom. Volgens hem ben ik de eerste en enige Belg met muco die een vlieglicentie heeft. Ik blijf nu lessen volgen. Sinds kort mag ik solo de lucht in onder toezicht van een instructeur.

Bij elke stap hoort weer een nieuw brevet. Ik hoop ooit boven de bergen te zweven. Dat is ambitieus, maar het helpt me om mijn medicatie en kine op peil te houden. Om goed naar mijn lichaam te luisteren. Als ik een slechte dag heb, blijf ik gewoon op de grond. Muco heeft me niet afgeremd om mijn dromen na te jagen. Met een duidelijk doel voor ogen doe je extra je best.” Zijn omgeving vond een vliegbrevet geen goed idee, maar Robbe Ceuppens zette door. Sinds kort zweeft hij op eigen houtje door het zwerk, met muco als motivator.