Nieuws van de mucogemeenschap

Corona heeft ook een goede kant

Als niemand nog handen schudt, kussen geeft of zomaar in het rond hoest, krijgen ook andere virussen en bacteriën minder kans om zich te verspreiden. Het klinkt gek, maar eigenlijk zijn de publieke ruimtes voor mensen met muco vandaag veiliger dan ooit. Mensen met muco waren het al gewoon om een goede handhygiëne aan te houden en maskers te dragen in het ziekenhuis of wanneer ze ziek zijn. Ongetwijfeld hebben zij ook de maatregelen rond sociale afstand strikt gevolgd. Die gevolgen van de SARS-covid 19 epidemie vallen relatief mee voor deze patiëntengroep.

Ons Europees onderzoeksnetwerk rapporteerde 90 mucopatiënten met een bewezen COVID-19-infectie. Van die 90 Europese coronapatiënten met muco zijn er drie op intensieve zorgen beland en drie overleden. Die laatsten waren vooral de oudere patiënten met extra risicofactoren. Ze namen bijvoorbeeld afstotingsmedicatie na een orgaantransplantatie. We vermoeden dat het voor mucopatiënten is zoals bij de rest van de bevolking: vooral ouderen met onderliggende gezondheidsproblemen lopen de hoogste risico’s om ernstig ziek te worden van dit virus.

Tegelijk mogen we niet blind zijn voor de keerzijde. Tijdens de coronacrisis bleven de meeste patiëntencontacten beperkt tot telefonische of videoconsultaties. Als kinderpneumoloog ben ik daar niet enthousiast over. Ik zie de kinderen liever in levende lijve. Aan de telefoon vertelden ouders dat alles goed liep, maar achteraf bleek de toestand toch niet altijd zo stabiel. Problemen werden soms geminimaliseerd, omdat de mensen bang waren dat we hen zouden uitnodigen voor een onderzoek in het ziekenhuis. Dergelijke consultaties via telefoon of videochat waren voor ons heel moeilijk. Heeft dat kind een banale buikpijn, of zijn het nierstenen? Moet ik antibiotica voorschrijven, of valt de longinfectie mee? Zonder testen kan je het niet inschatten.

De angst voor besmetting had ook een impact op de kiné, vooral bij kinderen. Dat blijkt uit een enquête van onze psycholoog Trudy Havermans. Soms vonden de ouders het niet veilig om naar de kinesist te gaan, soms zegde de kinesist zelf de afspraken af. Een aantal patiënten heeft daardoor lang geen kiné gehad. Dat moeten we in de toekomst anders aanpakken: als het echt nodig is, dan loopt de kiné beter door.

Voor de rest raad ik iedereen aan om een beetje filosofisch te zijn. Op een klimrek spelen of naar school fietsen, houdt ook een klein risico in, maar daar sta je niet voortdurend bij stil. Met corona is het eigenlijk net zo nu de piek van de epidemie is gaan liggen. Voorzichtig zijn is goed, bang zijn is niet nodig. Risico’s maken nu eenmaal deel uit van het leven.

Prof. dr. Marijke Proesmans (UZ Leuven)