ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής Εικαστικά ΙΙΙ
ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΣΚΙΑ
Ευτυχία Βαλή Κωνσταντίνα Οικονόμου
Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός». Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου ακόμη κι όταν σε ποντίζουν στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο έχει τριφτεί και δεν αντέχει αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου για να την ανοίξει στο φως. Γιώργος Σεφέρης, Πάνω σε μια Χειμωνιάτικη Ακτίνα
Θα σου πάρουν τον ίσκιο των δέντρων, θα τον πάρουν θα σου πάρουν τον ίσκιο της θάλασσας, θα τον πάρουν θα σου πάρουν τον ίσκιο της καρδιάς, θα τον πάρουν θα πάρουν τον ίσκιο σου… Γιώργος Σεφέρης, Ο άνθρωπος που του ’κλεψαν τον ίσκιο
Βρίσκομαι εκεί, σε μέρος όπου δεν βρίσκομαι, ένα είδος σκιάς που μου δίνει τη δυνατότητα να βλέπω τον εαυτό μου, που μου επιτρέπει να βλέπω τον εαυτό μου εκεί απ’ όπου απουσιάζω – αυτή είναι η ουτοπία του καθρέφτη. Αλλά είναι εξίσου μια ετεροτοπία, στο βαθμό όπου ο καθρέφτης
υπάρχει
στην
πραγματικότητα
και
παρουσιάζει
μια
αντανάκλαση της θέσης στην οποία βρίσκομαι. Μισέλ Φουκώ, Περί αλλοτινών χώρων (Des espaces autres) (1967), Ετεροτοπίες
Χάρη στον καθρέφτη ανακαλύπτω την απουσία μου από το μέρος όπου βρίσκομαι καθώς βλέπω εκεί τον εαυτό μου. Ξεκινώντας από αυτό το βλέμμα, το οποίο με κάποιον τρόπο στρέφεται προς εμένα, από το βάθος αυτού του εικονικού χώρου στην άλλη πλευρά του γυαλιού, επιστρέφω στον εαυτό μου και ξαναρχίζω να στρέφω το βλέμμα μου σε μένα και να τοποθετώ τον εαυτό μου στο σημείο όπου βρίσκομαι. Μισέλ Φουκώ, Περί αλλοτινών χώρων (Des espaces autres) (1967), Ετεροτοπίες
Γυρεύουμε στον άλλον την αντανάκλαση της φαιάς ουσίας μας Κική Δημουλά
Στο παλάτι που λέγεται λογοτεχνία, τα υπόστεγα θέλω να είναι βαθιά και οι τοίχοι σκοτεινοί. Θα σπρώξω καθετί που χτυπάει στο μάτι μες στο σκοτάδι, θα προσπαθήσω να απογυμνώσω τα εσωτερικά από κάθε άχρηστη διακόσμηση. Δεν θέλω να ‘ναι όλα τα σπίτια έτσι, αλλά θα ήταν καλά να υπήρχε έστω κι ένα μόνο τέτοιο σπίτι. Όπου για δοκιμή να μπορούμε να σβήσουμε τα φώτα, να δούμε πώς θα ‘ναι επιτέλους χωρίς αυτά. Junichiro Τανιζάκι, Το Εγκώμιο της Σκιάς
Και τότε προσπερνώντας, γυρίζουμε πίσω το κεφάλι ξανά και ξανά, κι όσο περνάμε από μπροστά προς τα πλάγια η χρυσή επιφάνεια του χαρτιού λάμπει από ένα βαθιά κρυμμένο φως. Χωρίς σκόρπια σπινθηροβολήματα, σαν το χρώμα που αλλάζει πάνω στο πρόσωπο ενός γίγαντα, σαν αστραπή, λάμπει εκεί μες στο χρόνο. Junichiro Τανιζάκι, Το Εγκώμιο της Σκιάς
Νὺξ δ᾽ ἔτεκεν … Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους, [Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε βροτοῖσι γεινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε,] αἵτ᾽ ἀνδρῶν τε θεῶν τε παραιβασίας ἐφέπουσιν· οὐδέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοῖο χόλοιο, πρίν γ᾽ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν, ὅς τις ἁμάρτῃ. Ησίοδος, Θεογονία 215 - 222
Έπεσε το πούσι αποβραδίς το καραβοφάναρο χαμένο κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω μες στην τιμονιέρα να με δεις... Νίκος Καββαδίας, Το πούσι