Dictatorship And My Arabian Nights In 2017 Mental Hospital (Pleasing Gorange after seeing major evidence of true “pirates” in 2017 radio538 - radio is armygear)
Beste Koning Sultan Mathijs (fake DJ), Mijn naam is Nadiya Mohado, een van uw onderdanen
Ik heb een persoonlijkheidsstoornis. Daardoor ben ik ongeremd en eet ik veel te veel Weet er niet van mee op te houden. Daarnaast ben ik over het algemeen wel ongeremd. Ongeremde diarree, ook wel eens last van. Vurige ongeremde diarree waardoor mijn slipjes onder de faeces zitten. Maar dat ter zake. Ik als een van uw onderdanen wil mij graag laten veroordelen tot hekserij. Ik ben te licht op de weegschaal en kan adem halen onder water. O en ik zink niet ik drijf. Bij deze maak ik me schuldig aan het maken van hekserij daden. Zoals vliegen op een ecologisch onafbreekbaar plastic bezemsteel van de HEMA. ´s nachts als iedereen slaapt drink ik een chocolademelk elixer. Gemaakt van brandnetelsoep en chocolade chip cookies. Mijn persoonlijkheidsstoornis, oftewel H.E.K.S. (hete elegante kinky seksuelestoornis) is iets waar ik me voor schaam. Help me. O Koning Mathijs, help me. Help me. Ik ben ongeremd verliefd op iemand en help me. O help me. Dat is btw vanaf nu afgelopen. DENK niet eens meer aan hem. WAS verliefd moet ik zeggen. EN daarnaast, ik klop graag bij u aan vannacht. Misschien kan ik u leren toveren. Kijk in mijn ogen en voel seks. Een van mijn specialiteiten als vrouwelijke bi-seksuele heks. Deze persoonlijkheidstoornis, oftewel hekserij is volkomen ongeneesbaar. Tenzij ik Shiva aanbidt en hem tot hulp roep. Maar ook u, o machtige Mathijs Verboom. U alleen aanbid ik. U alleen gehoorzaam ik. U alleen antwoord ik. U alleen volg ik. Amen. + Sliep kort tussen de ratten in een verlaten parkje en dacht nog steeds aan jou. Wat hij zei was beangstigend, maar jij was er voor mij. Ook al ken ik je niet. Ik hou van je. Ook al weet ik dat ik je misschien nooit meer zie. Ik hou van je. Ik hoef niets van je of over jou te weten. Jij bestaat. En dat is voor mijn hart al voldoende. Voldoende liefde. Alleen door het kijken naar jou verlies ik mezelf in de tijd. De tijd, de tijd die ik hoor tikken in mij als ik je zie. Tikken als een hartslag. Iedere tik een hartslag. Soms regelmatig, soms niet regelmatig. Soms stopt de tijd en dus mijn hart. Dan zie ik jou. En tikt weer verder als ik snak naar adem. Tik. Hartslag. Tik. Hartslag. Jij bent als een klok die mijn hart aanstuurt. De pacemaker in mij. Bij deze, nogmaals: Jouw liefde is elektrisch geladen. Haal me uit de kooi van Faraday en ik kijk de woeste wolken aan. Tussen de ratten en bladeren in. Mijn armen reiken als twee zendmasten naar de hemel. Kom, en raak me met je bliksem. Laat je geladen energie in me glijden. Het bliksemt. Het stormt. Mijn kleren zijn vies. Maar ik zie jou. Alsof je als een ridder tegen de stem vecht die mij wil laten verdwijnen. In mijn hoofd ben jij de ridder die in strijd is met de duivelse, haat zaaiende stem. Wie wint het duel?
+
Ik wandelde tussen mijn gedachten en denkvermogen in. Iets daartussenin. Een zwart gat aan herinneringen van vroeger. Toen je moeder je altijd waarschuwde voor het duisternis dat zich over het land verspreidde. Als de vleermuizen die je rabies bezorgen als het schemert en het atmosfeer onveilig maken. De verkrachters zich gereed maken voor een nieuw slachtoffer. Wanneer? In dit zwart gat aan gedachten en herinneringen wandel ik een half uur lang door. Het denken stopt. Mijn gedachten zijn betekenisloos. Ik wandel. Laat het zwart gat als het ware spreken. Wat als we allen een vier dimensionaal zwart gat in ons hebben. Het onderbewustzijn. Freud en zijn psychotherapie. Maar dan tijdens het wandelen.
Een wandelsessie als een psychotherapeutische sessie met jezelf. Zwijgen, niet spreken. Verstand en gedachten op nul. Wat zie je? Wat komt in mij op? Wat voel ik? Wat ervaar ik? Wat ruik ik? Wat ik wil doet er niet toe. Het zwart gat, je onderbewustzijn spreekt van zelf. Alles doemt voor je op. Het gaat verder dan mediteren. Ook dit is helend. Maar op een andere manier. Ik doe het al sinds kinds af aan. Toen ik nooit naar buiten mocht schreef ik het op. En toen ik voor het eerst op mijn 11e eindelijk buiten mocht spelen niet meer. Ik nam filmpjes op met een VGA cameraatje en voila. Weer spraken de zwarte gaten. Je praat tegen niemand, maar ook weer tegen iemand. Iemand die alleen jij kent. Alsof er in ieder lichaam nog een tweede persoon bestaat die met je meekijkt en meedenkt. Het is vreemd. Ik wandelde tussen mijn gedachten en denkvermogen in. Iets daartussenin. Een zwart gat aan herinneringen van vroeger. Toen je vader altijd zei dat je dan nooit alleen buiten mocht fietsen. Je niet mocht afspreken. Je niet naar kinderfeestjes moest. En als ze dan weer eens ruzie hadden kon ik alleen een vel wit papier en een pen pakken. Potloden hadden we nauwelijks. Zo tekende ik Cartoon figuren en heksen. Altijd een fascinatie gehad voor heksen in mijn jeugd. Merkwaardig iets. Hekserij. Wordt niet meer over gesproken helaas. Buitengewoon interessant onderwerp. Het is mooi en triest tegelijkertijd hoe je sombere stemmingen om weet te zetten in je verdiepen in interessante onderwerpen als de natuur bijvoorbeeld. Magie, absurdisme etc. Moet denken aan verdorie Dali en zijn werken. Maar ook aan zijn problematische jeugd en hoe hij toch hoe onhandelbaar hij was toch de mooiste werken maakten. Nu vergelijk ik me niet met zo´n groot meester. Ik wil alleen maar zeggen dat je jeugd je stempel is voor je verdere leven. En als ik niet al mijn angsten onder ogen ga zien waar ik als klein kind bang voor was dan word ik nooit volwassen. Ik herbeleef een pubertijd die ik niet wil herbeleven. Wil volwassen worden. Een relatie krijgen. Liefde delen met iemand. Iemand met wie ik de liefde kan delen onder een warm deken der liefde. Iets wat ik mis, en altijd heb gemist. Mijn ouders zijn helden. Ze hebben mij opgevoed. Dat is een taak wat je een held maakt. Of je nu erin faalt of niet. Makkelijk hadden ze het niet. Het was de schuld van de instanties en gemeenten. Ze moesten die arme vluchtelingen therapie aanbieden en hulp! Anders had ik nu een héél ander leven gehad. En godverdomme die leven zal ik nooit krijgen. De melancholie hakt er weer in. De dingen zijn zoals ze zijn. Er valt niets te veranderen. De dingen die ik gezien heb zijn gezien. De dingen die ik gevoeld heb zijn gevoeld. De dingen die ik niet heb kunnen zeggen blijven niet gezegd. Ik zwijg liever en spreek als ik al vooraf weet dat men denkt dat ik lieg. Het is de realiteit. Mensen denken eerder dat je liegt dan dat je de waarheid spreekt. Daarom zitten zoveel mensen ook bij de GGZ. Ze houden teveel rekening met anderen waardoor ze zichzelf helemaal wegcijferen. Dan ga je alles op jezelf afreageren en wordt je ziek. Dan is het weer genetisch bepaald welke ziekte zich openbaart bij jou. Bij de een psychose, de ander obsessief gedrag en noem maar op. Wat dacht je van sociale angst of pleinvrees. Ik ben geen arts, noch whatever. Maar ik weet wel dat je jeugd echt HET puzzelstuk is van goud dat gelegd is door je ouders. Ze gaven je er een naam bij cadeau. In mijn geval twee namen. Maar dat ter zake. Je bent wat je in Godsnaam denkt. Je bent wat je in Godsnaam eet. Je bent die persoon in de spiegel die zichzelf aankijkt. Dat ben jij. En je verhaal, je verhaal is je tweelingzus en of broer die altijd naast je loopt. Altijd.
+
Er was eens een prins, genaamd zoduko. Zoduko is een verlegen, tenger gebouwde jonge man met krullend haar. In zijn paleis zijn veel werknemers. En Zoduko is verliefd op een van de schoonmaaksters. Erika. Erika is mooi, maar ziet dit zelf niet. Omdat anderen hele andere dingen zeggen over haar. Ze roddelen. Roddelen is slecht. Prins Zoduko stuurt de schoonmaakster briefjes waar zij kunnen communiceren met elkaar. Ze praten door middel van die piepkleine briefjes. Hij neemt het risico verstoten te worden door zijn familie als zij er achter komen dat hij met iemand uit een veel lagere klasse een relatie heeft. Je noemt het ook wel een geheime relatie. Je kunt je wel voorstellen dat dit heel spannend is. Zoduko nam zoals een ware prins dat hoort het initiatief. Tijdens de lunchpauze waren alle schoonmaakters in de kantine, maar in het briefje stond dat Erika moest wachten bij de achteruitgang van het paleis. Daar zouden ze elkaar kunnen zien. En dat gebeurde. Zoduko stond achter het muurtje Erika op te wachten met een flinke bos rode geurende rozen. Een dagdroom. Dit zou het begin zijn van hun relatie. Hun geheime relatie. Niemand mocht het weten. De kans op verstoten te worden door de koninklijke familie was groot. Toch nam Zoduko deze risico´s. Hij is immers verliefd. En als je verliefd bent dan doe je soms dingen die je normaal niet zou durven. Stofjes in je lichaam zorgen ervoor dat je gedreven wordt om actie te ondernemen. Soms negeer je dit en wint je verstand. Een combinatie van die twee is het beste. Verstand en gevoel gelijk op de weegschaal. De verliefdheid is heel intens. Oftewel, veel vlinder vliegen er rond in de buik van Zoduko. Lang heeft hij dit verzwegen. Door te doen alsof Erika een van zijn slechtste werknemers was en er niets van kon. Haar continu af te katten en nare dingen te zeggen. Zo loog hij ook over dat hij al een partner had die beter was in het werk dat zij deed. En dat hij tot over zijn oren verliefd was op deze godin. Alles om Erika jaloers te maken. Maar Erika had geen idee. Ze zou het nooit in haar hoofd halen om te denken dat een prins verliefd op hem is. Zeker omdat hij zo naar tegen haar doet en haar hard aan het werk zet. Extra hard. Nog harder dan alle werknemers. Dit is gemeen en heel onaardig. Maar die arme Zoduko weet niet beter. Hij weet geen raad met zijn gevoelens voor Erika. Ze is bloedmooi in zijn ogen en heeft een stem van een nachtegaal. Ze zingt tijdens het schoonmaken en laat haar gewoon haar gang gaan. Zoduko noemt het ook wel het gezang der liefde. Het brengt hem in een soort roes. Hij gaat er helemaal op in. Nogmaals, als je verliefd bent dat gedraag je je heel raar. Anders. Je lichaam gaat zijn eigen gang. Doet zijn eigen ding. En Zoduko weet niet beter dan dat Erika stiekem ook verliefd is op hem. Maar zij mag dit niet laten blijken. De kans dat ze ontslagen wordt is te groot. Dan zou ze haar kinderen niet meer kunnen voeden en de huur niet meer kunnen betalen. Haar gezang der liefde vult de hele kamer. Ze zingt haar liefde uit en dit bereikt Zoduko ook. Hij gluurt vlak langs een van de zuilen. Hij geniet ervan. En zo, zo zijn ze zonder dat ze het weten verbonden met elkaar. Erika leest het briefje. Ze twijfelt. Is dit een test? Een val? Is dit echt? Moet ik deze onbekende maar bekende man vertrouwen? Wat gaat Erika doen? Erika besluit om eerst haar werk af te maken en na de lunch te kijken wat ze gaat doen. Erika begint te zweten. Krijgt het warm en ze begint te blozen. Dagdromen passeren haar als vogels in de lucht die de zon passeren. De warmte. De intensiteit. Ze is verliefd. En hij? Hij ook. Niemand weet het. Nog niet. Er zijn mensen die hen in de gaten houden. Ze hebben opgemerkt dat prins Zoduko zich vreemd gedraagt. Er zijn camera´ s opgehangen in alle zalen. Maar zijn vergeten de achteruitgang de vol te hangen met camera´s. De vader van Zoduko, de strenge koning. Er gelden strenge regels. Zo wordt er een jonge prinses voor jou uitgekozen. Hij heeft geen enkele vrijheid wat dat betreft. Op het gebied van liefde zit hij in zijn kamer gevuld met vlinders die allemaal richting Erika willen vliegen.
De beveiliging houden Zoduko goed in de gaten. Ze zien dat hij Erika onderbreekt tijdens het gezang der liefde. Hij schreeuwt en roept dat de tegels aan de linkerkant nog smerig zijn! Erika schrikt. Kijkt vlug naar beneden en neemt haar emmer en spons mee naar het betreffende ruimte. Zoduko loopt achter haar aan. Terwijl hij schreeuwt geeft hij haar nog een briefje terwijl hij het sponsje aanreikt. Ze kijkt ernaar. ´Zie ik jou daar? Je was er niet.¨ Erika bloost. Kijkt naar beneden. Pakt de spons en gaat aan het werk. Ze doet alsof ze niets gezien heeft. De tranen beginnen over haar wangen te biggelen. Ze heeft immers een gezin, is alleen staand maar heeft kinderen om voor te zorgen. Ze is helemaal niet toe aan een nieuwe liefde. Daar heeft ze het veel te druk voor denkt Erika. Soms wordt je verliefd en overkomt het je. Deze gevoelens overspoelen je met gevoelens die je soms niet voelen wilt. En de vraag of het wederzijds is, is de mysterie. Echte liefde. Zit dat te wachten op Erika? Erika die al 2 jaar alleen thuis zit zonder man? Zonder hartstochtelijke liefde? Gaat Erika in op Zoduko´s verzoek? .....
****
+