L e t t e r so f t h eWi n d Wa y r aH o we l l
ถึง เอย์เซลน้ องรัก ♥ ฉบับแรก หากเจ้ ากําลังอ่านจดหมายนี ้อยู่ ได้ โปรดอย่าเพิ่งขยําทิ ้ง จงอ่านต่อไป... เจ้ าสบายดีรึเปล่า กินอาหารครบทุกคนมื ้อไหม คงไม่ได้ ออกแรงจนเป็ นลมหรอกนะ พี่ล่ะเป็ นห่วงจริ งๆ ไม่มีใครมาทําอะไรเจ้ าใช่ไหม? ใครทําให้ เจ้ ารํ าคาญจดชื่อเอาไว้ เดี๋ยวพี่จะกลับไปจัดการ (ยํ ้าอีกครัง้ ... จดชื่อ มันไว้ !!) ท่านพ่อท่านแม่คงสบายดี มีแต่เจ้ านัน่ แหละที่พี่เป็ นห่วงเหลือเกิน ยังไม่ทนั ถึงอาทิตย์ก็คิดถึงหน้ าเจ้ า ซะแล้ ว แต่ไม่ต้องเป็ นห่วง พี่พกรูปเจ้ ามาด้ วย รอบคอบใช่ไหมล่ะ จริ ง สิ ข้ าเจอนักเรี ยนหญิ งคนหนึ่งสูงพอๆกับเจ้ าเลย แต่นิสัยตรงข้ ามกับเจ้ าราวท้ องฟ้ากับหุบเหว (แน่นอนว่าเจ้ าเป็ นท้ องฟ้า) นางกินเก่งอย่างกับอะไรดี เป็ นเหมือนคนที่เกิดมาเพื่อล้ มหมีด้วยมือเปล่าอย่างไร อย่างนัน้ พี่ยงั ได้ ร้ ูจกั กับใครอีกหลายคน อีกอย่างเอดินเบิร์กก็ไม่ได้ เลวร้ ายเสียทีเดียว แต่ถึงอย่างไร จะมีที่ไหน ก็ส้ บู ้ านของเราที่มีเจ้ าอยูไ่ ด้ กนั จากนี ้ข้ าจะส่งจดหมายหาเจ้ าบ่อยๆ อย่าลืมคิดถึงพี่ด้วยล่ะ เวย์รา
ถึง เวย์รา ท่านพี่ หากจะส่งจดหมายมาหาข้ า กรุณาแนบสาระมาด้ วย เอย์เซล ปล. จดหมายสองฉบับก่อนหน้ านี ้ข้ าอ่านเพียงหนึง่ ย่อหน้ าเท่านัน้ เนื่องจากไม่เล็งเห็นแก่นสารใดๆค่ะ
ถึง เอย์เซลน้ องรัก ♥ ฉบับที่หก ย่างเข้ าเดือนหกแล้ ว อีกไม่นานก็ถึงเทศกาลดอกเดซี่ น่าเสียดายจริ งๆที่ปีนี ้พี่พาเจ้ าไปดูมงั กรมงกุฎ ดอกไม้ ไม่ได้ เจ้ าชอบดอกเดซี่ มากเพราะท่านแม่ปลูกไว้ เต็มสวนหน้ าบ้ าน มงกุฎดอกเดซี่ที่เจ้ าเคยทํ าให้ พี่ ยังเก็บไว้ อยู่เลยรู้ ไหม (ไม่เชื่อลองเปิ ดลิ ้นชักที่หัวเตียงดู) ถ้ าอย่างไรปี นี ้ลองถามท่านพ่อท่านแม่ให้ พาเจ้ าไป ก็แล้ วกัน ตอนเดินทางก็ระมัดระวังด้ วย พี่เป็ นห่วง คนน่าจะไปกันเยอะ ระวังอย่าให้ หลงกับท่านพ่อท่านแม่ละ่ ขอให้ เจ้ าสนุกกับงานเทศกาล เวย์รา
ถึง เวย์รา ท่านพ่อท่านแม่พาข้ าไปเทศกาลดอกเดซี่ แต่ปีนี ้งานดูไม่สนุกอย่างปี ก่อนๆ คิดว่าท่านพี่ คงอยากมางานนี เ้ ป็ นแน่ ข้ ามีนํา้ ใจส่งของที่ ระลึกไปให้ หากไม่ส่งถึงมืออย่างปลอดภัย ก็ถือว่าเจ้ าซวยไปแล้ วกัน เอย์เซล ปล. ข้ าหวังว่าปี ห
ถึง เอย์เซลน้ องรัก ♥ ฉบับที่แปด อีกไม่นานจะถึงเวลาสอบกลางภาคแล้ ว พี่อยากได้ กําลังใจจากเจ้ าเหลือเกิน ช่วยแนบหอมแก้ มสักสามฟอดมาเป็ นกําลังใจให้ พี่ได้ หรื อไม่ พี่ชายผู้ต้องการแรงใจจากเจ้ า
ถึง เอย์เซลน้ องรัก ♥ ฉบับที่เก้ า แม้ เจ้ าจะไม่ได้ สง่ จดหมายกลับมาให้ กําลังใจพี่ แต่นนั่ ไม่ใช่เรื่ องใหญ่อะไร เจ้ าคงรู้ ว่าอย่างไรเสียพี่ชาย คนนี ้ก็ทําได้ อย่างแน่นอน ช่วงก่อนสอบกลางภาค พี่ได้ ฝึกซ้ อมวิชาดาบกับเพื่อนหลายคนเลยที เดียว ช่างน่าเสียดายที่ ที่นี่ไม่มี วิชายิงธนู หากเป็ นเช่นนันผลการเรี ้ ยนพี่นา่ จะออกมาดียิ่งกว่านี ้เป็ นแน่ อ้ อ อีกเรื่ องที่เจ้ าน่าจะแปลกใจ คือพี่ได้ หัดเวทใหม่จากเพื่อนร่วมหอด้ วยล่ะ นัน่ คือ’เวทเงา’ ฟั งดูเท่ไม่หยอกเลยใช่ไหม พี่คิดว่าหากฝึ กให้ มากกว่านี ้มัน จะต้ องมีประโยชน์ สามารถนํามาปกป้องเจ้ าได้ แน่นอน อ่านมาถึงตรงนี ้ หากท่านพ่ออ่านอยู่ด้วย ขอบอกไว้ ก่อนว่าท่านไม่ต้องน้ อยใจไป เวทลมที่ท่านสอนข้ า ไม่ได้ คิดละเลย ข้ าฝึ กฝนมันบ่อยพอๆกับวิชาดาบนัน่ แหละ หากจะให้ ดีรบกวนส่งบันทึกฝึ กเวทของท่านมาให้ ข้ าก็ดี ท้ ายสุด ตอนนี ้มีปัญหาเกิดขึ ้นที่ เอดินเบิร์ก ข้ าคิดว่าคงใช้ เวลาสักพักในการคลี่คลาย หลังจากเสร็ จ เรื่ องแล้ วข้ าจะส่งจดหมายถึงเจ้ าโดยเร็ ว เวย์รา
ถึง เอย์เซลน้ องรัก ♥ ฉบับที่สิบ ข้ าอยากนอนหนุนตักเจ้ าจังเลย เอย์เซล จําเรื่ องที่พี่เคยบอกในจดหมายฉบับที่แล้ วได้ รึเปล่า ก่อนหน้ านี ้ระบบจ่ายนํ ้าที่แปลงเกษตรหลักของ เอดินเบิร์ก กําลังประสบปั ญหา นักเรี ยนทุกคนต้ องไปช่วยกันแก้ ปัญหาต่างๆ แผ่นดินประชาชนต้ องรับผิดชอบ การปฏิบตั งิ านตามนโยบายแก้ ปัญหาของสภา มันฟั งดูนา่ เบื่อใช่ไหม แต่มนั สนุกกว่าที่คดิ ไว้ ทีเดียวล่ะ พี่สงั กัดทีมกับเพื่อนอีกสองคน ซึ่งอยู่ในความดูแลของรุ่ นพี่ เราเดินทางไปแถบชานเมืองเก่า คนที่นนั่ ส่วนมากเป็ นคนชรา อยู่กินเรี ยบง่าย ปลูกผักปลูกหญ้ าคล้ ายๆที่กิลดิเรกนัน่ แหละ ทีมของพี่รับผิดชอบในส่วน ให้ ความช่วยเหลือและอํานวยความสะดวกแก่ชาวบ้ าน บางคนอาจคิดว่าช่างเป็ นหน้ าที่ง่ายดายและแสนสบาย แต่ความเป็ นจริ งนัน้ การดึงให้ ผ้ ทู ี่ทกุ ข์ตรมให้ พ้นจากห้ วงแห่งความเศร้ านันไม่ ้ ใช่เรื่ องง่าย แค่การพูดคุยบรรเทา จิตใจนันไม่ ้ เพียงพอหรอก เราจําเป็ นต้ องเข้ าใจความรู้สึกและความต้ องการของอีกฝ่ าย แน่นอนว่าคนในแต่ละ ช่วงวัย ย่อ มมี ความต้ องการต่างกันไป เด็ กเล็ กๆย่อ มดึง ความสนใจได้ ง่ า ย พี่ ก็ เ ป็ นเพื่ อ นเล่น กับพวกเขา ขี่คอบ้ าง วิ่งไล่จบั บ้ าง เล่านิทานบ้ าง เด็กๆช่างมีขมุ พลังงานที่เหลือล้ น เล่นเอาพี่เหนื่อยหอบไปเสียหลายรอบ แต่รอยยิม้ และเสียงหัวเราะที่ ได้ รับกลับมานัน้ เป็ นเหมื อนสายนํ า้ เย็นที่ไหลเอ่อเข้ าสู่หวั ใจ มันทังชุ ้ ่มฉํ่ าและ หลอมละลายความอ่อนล้ าจนจางหายไป ชวนให้ นกึ ถึงพวกเราในตอนเด็กๆว่าไหม เพียงนัง่ ชมดอกไม้ ที่ทา่ นแม่ปลูกในสวนหน้ าบ้ าน ก็จดุ รอยยิ ้ม ให้ เราได้ อย่างง่ายดาย แล้ วเหตุใดเมื่อเติบใหญ่ความสุขเหล่านี ้จึงดูไขว่คว้ าได้ ยากเย็นกว่าเดิมนัก แต่ไม่ต้อง เป็ นกังวลไม่หรอกน้ องพี่ อุปสรรคมักทําให้ คนเราเข้ มแข็งยิ่งขึ ้น ไม่ว่าจะเป็ นใคร ไม่ว่าเจ้ าหรื อพี่ ต้ องแข็งแกร่ ง ขึ ้นอีกแน่นอน พี่ชายที่จะก้ าวเดินไปพร้ อมกับเจ้ า
ถึง เอย์เซลน้ องรัก ♥ ฉบับที่สิบสี่ สบายดีหรื อไม่ อากาศช่วงคงเริ่ มหนาวแล้ ว สวมเสื ้อผ้ าหนาๆอุน่ ๆด้ วยล่ะ ตอนนี ้การแข่งหมากกระดาน ก็จบไปแล้ ว ไม่ร้ ูวา่ ปิ ดเทอมนี ้พี่จะได้ กลับไปหาเจ้ าหรื อไม่ แต่แน่นอนว่าใจของพี่อยูก่ บั เจ้ าเสมอ เจ้ าคงคิดไม่ถึงแน่ว่าในหมากกระดานพี่รับตําแหน่งอะไร แน่ล่ะ พรานป่ าบ้ านๆใครเขาจะคิดว่าจะได้ เป็ นคิง พี่ไม่คดิ ว่าตัวเองจะเหมาะสมกับตําแหน่งนี ้ จะทําได้ หรื อ จะทําให้ คนอื่นผิดหวังรึเปล่า แต่นนั่ ก็เป็ นเพียง ความคิดก่อนเริ่ มแข่งเท่านัน้ ยามที่ก้าวเข้ าสู่สงครามที่ แท้ จริ ง ภาระที่แบกอยู่มนั หนักเกินกว่าจะขลาดกลัว ตอนที่เห็นพวกพ้ องต่อสู้อย่างจริ งจัง เจ็บปวดแต่ก็ยงั ไม่ละความพยายาม ยอมเสียสละเพื่อให้ คนอื่นได้ ไปต่อ สิ่งเหล่านี ้มันตอกยํ ้าลงไปในจิตใจ พี่เชื่อว่าเป็ นเจ้ าก็คงรู้สกึ ไม่ตา่ งกัน ชัยชนะที่ได้ รับเป็ นเหมื อนสายนํ ้า รับรู้ ถึงมันได้ แต่เมื่ออยู่ในกํ ามือมันก็ไหลริ นหายไป เหลือไว้ เพียง ความเปี ยกชื ้นที่ตอกยํ ้าว่าครัง้ หนึ่งเราเคยได้ สมั ผัสมัน เหมือนประโยคที่ว่า การเป็ นผู้ชนะนันไม่ ้ ยาก สิ่งที่ยาก คื อการรั กษาไว้ ชัยชนะนัน้ แต่ก็เ หมื อนที่ พี่ เ คยพูดไป อุปสรรคทํ าให้ เ ราแข็ง แกร่ ง ขึน้ พี่ ไ ม่เ สี ยใจที่ พ่ายแพ้ ตราบใดที่ยงั มีลมหายใจ โอกาสมากมายล้ วนมีให้ เราไขว่คว้ า ชัยชนะในศึกหมากกระดานที่ เจ้ าใฝ่ ฝั น แม้ จะชนะแค่รอบปี หนึ่ง พี่ หวังว่านี่ จะเป็ นของขวัญวันเกิ ด ที่ทําให้ เจ้ าภูมิใจ เวย์รา . . . .
ปลายปากกาหมึกซึมตวัดลายเส้ นสุดท้ ายเป็ นการลงชื่อ ฝ่ ามือหยาบกระด้ างพับกระดาษแผ่นบางสอด เข้ ากับซองจดหมายสีขาวสะอาดจบด้ วยครั่งสีชาดที่ถูกประทับอย่างประณี ต ทุกตัวอักษร ทุกประโยคที่เอื ้อน เอ่ยผ่านนํ ้าหมึกสีดําล้ วนกลัน่ กรองออกมาจากจิตใจของผู้เขียน ทุกทิวทัศน์ที่ได้ เห็น ทุกนํ ้าเสียงที่ได้ ยิน ทุกสัมผัสที่ร้ ูสึก ทุกๆอย่างที่พยายามจะเป็ นเหมือนดวงตา เป็ น แขนขาให้ น้องสาว ความฝั นของเจ้ าเป็ นส่วนหนึง่ ของความฝั นของข้ า ความต้ องการของเจ้ าเปรี ยบเสมือนความ ต้ องการของข้ า โลกนี ้ช่างกว้ างใหญ่เหลื อคณา หลายสิ่งหลายอย่างที่ รอให้ เจ้ าได้ พบเห็น มี ทงั ้ สวยงามลํา้ เลิศ และ สกปรกโสมมเกินกว่าจะเข้ าใจน้ องพี่ ทุกสิ่งบนโลกใบนี ้พี่จะเดินทางเรี ยนรู้ไปพร้ อมๆกับเจ้ า โลกที่เราสองคนเอง ก็ ยัง ไม่ เ ข้ าใจ ความรู้ สึก อี ก มากมายที่ เ รายัง ไม่ ไ ด้ สัม ผัส เช่นนัน้ แล้ ว จงมี ความสุขเถิ ด จงยิม้ จงหัวเราะ ปลดปล่อยความเศร้ าในตอนนี ้ให้ ลอยไปกับสายลม ทุกข์ใดๆที่ตกผลึกอยู่ในจิตใจ ขอให้ พี่ได้ เป็ น สายลมที่ปัด เป่ ามันออกไปจากใจเจ้ า ไม่วา่ จะใช้ เวลานานเท่าไหร่...
ขอให้ เวย์ราคนนี ้ ได้ เป็ นสายลมนันของเจ้ ้ าเถอะเอย์เซล….
พี่จะเป็ นสายลมแสนอ่อนโยนของเจ้ าเพียงคนเดียว…
TALK \(;3 JL)_ ไม�น�าเชื่อว�าจะทําเสร็จก�อนกําหนด(...) ขอบคุณทีอ่ �านจนมาถึงตรงนี้ค�ะ /รีดเค�นเซลล�สมองตั้งแต�เท�าจรดหัว ชื่อ Letters of the Wind ได�มาจาก การเขียนจดหมายของเวย�ราค�ะ ซึ่งแท�จริงแล�ว Wayra นั้นแปลว�า สายลม มันเลยกลายเป�นจดหมายของสายลม (ดูดีขึ้นทันตา) ความจริงแล�วเวย�ราเขียนจดหมายถึงเอย�เซลหลายฉบับค�ะ แต�ยกมาเฉพาะสําคัญๆ (ไม�ได�ขี้เกียจนะ จริงๆ /ร�อง) อีกอย�าง นี่เป�นแค�ความรักของพี่นอ� งนะ!!! เราจะไม�ค้าํ คอ 5555 มันมีสาเหตุที่ทําให�เวย�รารักน�องได�ขนาดนี้คะ� (แต�เรายังไม�ได�คิ--- ยังไม�เป�ดเผย) สุดท�ายขอบคุณทุกคนที่มาโรลเพลย�ด�วยกันจนเกิดเป�นสตอรีน่ ี้ขึ้นมาค�ะ (ถึงเวย�จะไม�ได�พูดชื่อเลยก็เถอะ Y u Y ) มโนแนนแค�นการบ�าน