art project
σύγχρονες προσεγγίσεις στο υλικό της Δημοτικής Πινακοθήκης Μήθυμνας
contemporary approaches to the collection of Municipal Gallery of Mithymna
11-19/8/2010 δημοτικη πινακοθηκη μηθυμνασ λεσβου municipal gallery of mithymna. lesvos 1
αρχειο archive
Το εξώφυλλο του καταλόγου της έκθεσης του 1981 Cover of the 1981 exhibition catalog
2
ευρετηριο index
σύγχρονες προσεγγίσεις στο υλικό της Δημοτικής Πινακοθήκης Μήθυμνας
4
contemporary approaches to the collection of Municipal Gallery of Mithymna
Curators: Gelly Grintaki Christina Sgouromiti
Artists: Adonis Volanakis Aggelos Zavalis Stelios Karamanolis Dimitris Katsoudas Giorgos Lagoudianakis Eva Marathaki Manolis Mpitsakis Vasilis Noulas Eleni Panouklia Maria Sarri Christina Sgouromiti Dimitris Chalatsis
Part of the archive and the selection
Επιμέλεια: Γκέλυ Γρυντάκη Χριστίνα Σγουρομύτη
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αντώνης Βολανάκης Άγγελος Ζάβαλης Στέλιος Καραμανώλης Δημήτρης Κατσούδας Γιώργος Λαγουδιανάκης Εύα Μαραθάκη Μανώλης Μπιτσάκης Βασίλης Νούλας Ελένη Πανουκλιά Μαρία Σαρρή Χριστίνα Σγουρομύτη Δημήτρης Χαλάτσης
14 16 18 19 20 21 22 24 16 25 26 28
Mέρος αρχειαρκού υλικού και δείγματα
of the permanet Collection of Municipal
της μόνιμης Συλλογής της Δημοτικής
Gallery of Mithymna, are inserted among
Πινακοθήκης Μήθυμνας παρεμβάλλονται
the artists’ pages.
6 10
στις σελίδες των καλλιτεχνών. 3
Δελτίο Τύπου Press release
σύγχρονες προσεγγίσεις στο υλικό της Δημοτικής Πινακοθήκης Μήθυμνας contemporary approaches to the collection of Municipal Gallery of Mithymna
Η Δημοτική Πινακοθήκη της Μήθυμνας –όραμα μιας δυναμικής τοπικής κοινότητας του ‘60 με εικαστικές και γενικότερες πολιτιστικές ευαισθησίες- εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 1981 με διάστημα δραστηριοποίησης μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90’. Εβδομήντα επτά έργα σημαντικών ελλήνων καλλιτεχνών που συγκεντρώθηκαν με κόπο μεταξύ του 1965 και του 1980 –συστήνοντας έτσι ένα χαρακτηριστικό δείγμα μιας σημαντικής περιόδου της ελληνικής τέχνης αφού οριοθετεί τη μετάβαση από τον ελληνικό μοντερνισμό στο μετέπειτα στάδιο– παρέμειναν, για το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας εικοσιπενταετίας, παντελώς απρόσιτα. Η πρωτοβουλία του να ξανανοιχθεί η Δημοτική Πινακοθήκη της Μήθυμνας τον Αύγουστο του 2010 αποσκοπεί σε έναν αναστοχασμό πάνω στη σύγχρονη πορεία του πολιτισμού στη χώρα μας μέσα από τη σύγκριση/αντιπαράθεση της ευρύτερης εποχής των πρώτων εγκαινίων του ιδρύματος στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μιας από τις μάλλον πιο ελπιδοφόρες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που στοιχειώθηκε από τα οράματα του «εκσυγχρονισμού», με ένα παρόν που χαρακτηρίζεται όχι μόνο από μια δυσκολία «επανεκκίνησης» και πνευματικές εκπτώσεις αλλά κυρίως από την πλήρη απουσία ελπίδος. Η ίδια η πράξη του ανοίγματος λοιπόν, υπό τις τρέχουσες δυσοίωνες συνθήκες -έστω και για εννιά μέρεςενός μουσείου που ιδρύθηκε μεν, αλλά η φθίνουσα πορεία του είναι 4
The Municipal Gallery of Mithymna -one of several artistic and social visions of a local dynamic community of the 60s– opened in August of 1981 and remained active until the early 90s. Seventy seven works of art, created by important Greek artists, were gathered between 1965 and 1980, composing a characteristic set of a very important period of contemporary Greek art, between Greek modernism and its next stage, and kept for a very long time totally inaccessible. The initiative of this reopening in August 2010 aims mostly at a contemplation on the contemporary culture of our country through a contradiction/comparison between the greater image of the first opening’s era –the so promising early 80s, a time possessed by modernization visions- and a present characterized by the total absence of hope. Therefore under the ominous current conditions the same action of reopening -even for just 9 days- a museum, whose declining history was indicative of the end of an era, has the dynamics of a declaration of the importance of art in times of crisis. Secondly this action aims to the reestablishment of an historic moment -the first opening of the gallery in 1981scouting this way the reenactment mechanisms as well as its function in activating the historic memory
ενδεικτική του τέλος μιας εποχής, αποκτά καταρχάς τη δυναμική μιας διακήρυξης της αδιαμφισβήτητης σημαντικότητας της τέχνης σε περιόδους κρίσης. Αφ’ ετέρου, μια τέτοια κίνηση αποβλέπει στην ανασύσταση μιας ιστορικής στιγμής, αυτής των εν λόγω εγκαινίων του 1981, ερευνώντας με αυτό τον τρόπο τους μηχανισμούς αναβίωσης στην τέχνη, καθώς και την ουσιαστική λειτουργία της διαδικασίας αυτής ως ερέθισμα, τόσο ενεργοποίησης της ιστορικής μνήμης, όσο και ανασκόπησης του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι. Στην προκειμένη περίπτωση η λειτουργία αυτή ενισχύεται σημαντικά με το κάλεσμα νέων δημιουργών προς καλλιτεχνική συνδιαλλαγή με μέρος από τα υπάρχοντα έργα της συλλογής της πινακοθήκης. Θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η έκθεση είναι μέρος μιας ευρύτερης πλατφόρμας δράσεων και θεωρητικών αναζητήσεων με την επονομασία "πλατφόρμα δράσεων social experiment" [socialexperimentgroup.blogspot. com], που αποτελείται από τους Γκέλυ Γρυντάκη, Κωνσταντίνο Μάργαρη, Χριστίνα Σγουρομύτη, Ναντίνα Χριστοπούλου. Η έκθεση Υπόμνημα θα λάβει χώρα στη Δημοτική Πινακοθήκη Μήθυμνας 11- 19 Αυγούστου 2010 υπό την αιγίδα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του Δήμου Μήθυμνας. Από τη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης έχουν επιλεχθεί έργα των Αλέξη Ακριθάκη, Γιάννη Γαϊτη, Γιάννη Βαλαβανίδη, Γιώργη Βαρλάμο, Τζένη Μάρκαρη, Ασαντούρ Μπαχαριάν, Χρόνη Μπότσογλου, Αριστοτέλη Σολούνια, Παναγιώτη Τέτση, Γιάννη Χαλεπά, Γιάννη Ψυχοπαίδη.
and reviewing the artistic process. Here this function is enforced by the young artists who are going to artistically converse with some works of the gallery collection. We would like to point out that this exhibition is part of a broader platform of actions and theoretical researches named "Social experiment platform" [socialexperimentgroup.blogspot. com] consisted of Nadina Christopoulou, Gelly Grindaki, Constantinos Margaris, Christina Sgouromyti. The Memorandum exhibition will take place in the Municipal Gallery of Mithimna, August 11th -19th, 2010 under the aegis of Athens School of Fine Arts and Municipal of Mithyma. The part of the gallery’s constant collection is consisted of works made by: Alexis Akrithakis, Giannis Gaitis, Giannis Valavanidis, Giorgis Varlamos, Asandour Baharian Genny Markari, Chronis Mpotsoglou, Panagiotis Tetsis, Aristotelis Solounias, Giannoulis Halepas, Giannis Pchychopedis. Curators: Gelly Grindaki, Christina Sgouromyti. www.ipomnima.com
Την έκθεση επιμελούνται οι Γκέλυ Γρυντάκη και Χριστίνα Σγουρομύτη. 5
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
Συλλογισμοί
Thoughts on a collection Γκέλυ Γρυντάκη Gelly Grindaki
Πάρε όμως δυο καλούς ζουγράφους· φαντάσου πως δε διάβασαν ποτές τους μήτ’ Όμηρο μήτε Ντάντε. Βάλ’ τους να διαβάσουν. Κλείσ’ τους έπειτα μέσα σε ξέχωρες κάμαρες, και πες τους να ζουγραφίσουν, ας πούμε το νησί της Καλυψώς κι έναν κύκλο της Κόλασης, καταπώς τα παράλαβαν από τον Όμηρο κι από τον Ντάντε. Πάρ’ τις εικόνες τους ύστερα και κάμε σύγκριση — Αργύρης Εφταλιώτης, Η Μαζώχτρα
Επιδίωξη και γοητεία μιας ομαδικής έκθεσης πέραν της πολύπλευρης εικαστικής ανίχνευσης του ζητήματος το οποίο θέτει, είναι η ίδια η πράξη της καλλιτεχνικής συνομιλίας των δημιουργών και η επακόλουθη επισήμανση της διαφορετικότητας της ατομικής καλλιτεχνικής ματιάς.
Objective as well as beauty of a group exhibition, besides the multiplicity of the artistic approaches of its subject, is the action of artistic conversation among the artists and the consequential detection of the personal diversity of each creator.
Το ενδιαφέρον είναι σαφώς μεγαλύτερο όταν αυτή ξεπερνά το ατομικό πλαίσιο και γίνεται πλέον συνομιλία γενεών. Τότε εξάλλου είναι που εισβάλει και ο μέγας παράγοντας Ιστορία.
It is far more interesting when it goes even beyond, to a conversation between different generations as it then comments History itself.
Ο μυτιληνιός δημοτικιστής συγγραφέας Αργύρης Εφταλιώτης κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα μιλάει για τη μοναδικότητα της ματιάς του κάθε καλλιτέχνη στον μικρό πρόλογο μιας εξαιρετικής 6
Our little story begins thirty years from now, in the early 80s, when the new Municipal Gallery of Molyvos is born. With a small capital of 77 works of art, generous donations by artists and art lovers, the
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
αλλά πικρής του ιστορίας. Η δική μας πάλι ιστορία -εξαιρετική και πικρή επίσης- εκτυλίσσεται στις παρυφές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα ξεκινά όμως περίπου τριάντα χρόνια πριν. Εκεί στις θρυλικές αρχές του 80’, μια Αυγουστιάτικη Κυριακή όταν ο μικρός Μόλυβος, με το μεγάλο πολιτιστικό βάρος, αποκτά επιτέλους πανηγυρικά τη δημοτική του πινακοθήκη. Η γόνιμη μαγιά 77 έργων, δωρεών από καλλιτέχνες και φιλότεχνους σηματοδοτεί ευοίωνα την έναρξη μιας σημαντικής συλλογής ελληνικής τέχνης που διατρέχει τον εγχώριο μοντερνισμό μέχρι τη γενιά του 70’. Πέραν όμως μιας πρώτης ενθουσιώδους και καρπερής δεκαετίας –μέσα στην οποία η συλλογή διπλασιάζεται- η μετέπειτα πορεία της φθίνει σταδιακά περνώντας εντέλει στην πλήρη αφάνεια, θύμα της
Βιογραφικό
creation of a very promising Greek art collection begins. However after the first favorable and fertile decade – while duplicating the collection pieces- the process followed a rather declining road reaching finally its complete obscurity, as a typical victim of the enchorial cultural negligence. Thirty years after, the uneven history of the Municipal gallery of Mithymna is re-approached with a project ambitious enough to talk about the neglected local artistic reality, exhibiting part of the forgotten collection in juxtaposition with the work of contemporary artists through the reenactment of an historic fact, the first opening of the gallery. The exhibition becomes this way a kind of a live archive and its opening
Η Γκέλυ Γρυντάκη έχει σπουδάσει στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει κάνει μεταπτυχιακές
σπουδές στη συντήρηση έργων τέχνης στην Αγγλία στο De Montford University και είναι υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας Τέχνης στον Τομέα Πολιτισμού του τμήματος Μέσων Μαζική Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εργαστεί σε διάφορες γκαλερί και στην Art Athina, οργανώνει ως ανεξάρτητη επιμελήτρια εκθέσεις και εκδηλώσεις και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διάφορα περιοδικά. Έχει επιμεληθεί τις εκθέσεις «Δημόσια έργα» (περιοδικό project στην πόλη σε συνεργασία με την εικαστικό Ευαγγελία Μπασδέκη 2005-2006), «Παράδοση
κατ’ οίκον» (ομαδική έκθεση στην Cheap Art, 2007), «In dire(ct) democracy» (ομαδική έκθεση στην ΑΣΚΤ σε συνεργασία με την επιμελήτρια Μαργαρίτα Καταγά, 2009), συμμετείχε στο ROOMS 2009 στο St George Lycabettus και έχει διοργανώσει την ημερίδα “Τέχνη Εκτός” στην γκαλερί Cheap Art 2006.
Biography
Gelly Grindaki has studied Physics in the University of Athens, Conservation of Historic objects in
England in De Montford University and she is actually working on her phd in cultural studies in the University of Athens, Faculty of Communication and Media Studies. Her working experience includes
galleries and Art Athina among others, she had several publications and has been curator of several projects and exhibitions including “Public Works” 2005-2006, (public art project that took place at
Exarhia) “Home delivery”, 2007 (art exhibition that took place in Cheap Art), “(In) direct democracy” , 2009 (art exhibition in collaboration with curator Margarita Kataga, that took place in Athens School of Fine Arts), participation in ROOMS 2009 in St George Lycabettus, “ Art outside”, 2006 (one day conversation meeting that took place in Cheap Art)
7
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
αξιοσημείωτης αδιαφορίας της χώρας μας για το σύγχρονο πολιτισμό της. Τριάντα χρόνια μετά τα εγκαίνια -μια ακόμη Αυγουστιάτικη βραδιά του 2010 πλέον- η άνιση ιστορία της δημοτικής πινακοθήκης Μήθυμνας επαναπροσεγγίζεται με ένα εγχείρημα που φιλοδοξεί να σχολιάσει την παραμελημένη τοπική εικαστική πραγματικότητα αναδεικνύοντας ένα μέρος της πλούσιας μεν «ξεχασμένης» δε συλλογής και να διαβάσει τη σύγχρονη πολιτιστική μας ιστορία μέσα από την αντιπαραβολή αυτού με έργα νέων καλλιτεχνών. Όλα αυτά με άξονα την αναβίωση ενός ιστορικού πεπραγμένου, των πρώτων εκείνων εγκαινίων της δημοτικής πινακοθήκης. Η προκείμενη έκθεση γίνεται έτσι αυτή καθαυτή ένα είδος ζωντανού αρχείου και στα εγκαίνιά της θα μπορούσε να αποδοθεί ακόμα και ένας χαρακτήρας performance, ιδιαζόντως διαδραστικής καθώς γινόμαστε όλοι -κοινό, συμμετέχοντες και οργανωτές- μέτοχοι τόσο της ανασύστασης της ιστορικής στιγμής όσο και του κριτικού σχολιασμού αυτής -ως σημείο καιρών φορτισμένων με ελπίδα– και της εξέλιξής της, απέναντι στο νεφελώδες σημερινό τοπίο. Στο εύρος λοιπόν που η εικαστική αναβίωση λειτουργεί πρωτίστως ως παραστατικό ντοκουμέντο, με τη χειρονομία αφ΄ ενός της επανέκθεσης ενός μέρους του υλικού της συλλογής επιχειρείται τελικώς μια υπενθύμιση/σκιαγράφηση –ένα υπόμνημα εξάλλου γνωστοποιεί, τιμά μια μνήμη αλλά και ερμηνεύειτου ενθουσιώδους πολιτισμικού ορμέμφυτου μιας άλλης εποχής, όχι
8
would have even the aura of a performance where everybody is part of the recreation of the historic moment, but also of its critical annotation against today. Re-exhibiting part of the collection is the actual memorandum of promising times not so old to be considered as unreturned, but also of the greek modernist and post modernist tradition that brought in the contemporary artistic production. It also gives to a young generation of artists the access to express themselves through this collection, its ominous history and the social and cultural conditions that generated the later. In science there is an interesting phenomenon when two waves are meeting together. It is called constructive interference and it products a totally new and even stronger wave. Let’s see this exhibition as the constructive interference of two cultural waves of different times meeting in a specific space-time continuum, hoping for the creation of a new stronger one able to agitate the stagnant waters of our contemporary cultural landscape.
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
και τόσο μακρινής για να θεωρηθεί «νοσταλγικά» ανεπίστρεπτο, αλλά και της εντόπιας μοντερνιστικής και μετέπειτα παράδοσης που κυοφόρησε τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Αφ’ εταίρου δίνει πρόσβαση σε νέους δημιουργούς να εκφραστούν καλλιτεχνικά με εφαλτήριο τη συλλογή, την ιστορία της και το πολιτικό-πολιτιστικό κατεστημένο που η τελευταία προϋποθέτει και συνεπάγεται. Στην επικείμενη συμβίωση εποχών και τεχνοτροπιών λοιπόν η βαριά ακινησία των ανδροπρεπών ανθρωποειδών του Γαϊτη στη διαρκή και διακαή αναζήτηση της ελληνικότητας διαλέγεται με την ξέγνοιαστη κινητικότητα των ά-τοπων και ά-χρονων ανάλαφρων μαθητριών της Σγουρομύτη. Η ποιητική της απόγνωσης και του αποκλεισμού του Ακριθάκη συμβαδίζει με μια μάταιη απώλεια της αίσθησης του οικείου στο έργο του Νούλα αλλά και με την αναγύρεψη και επαναδιαπραγμάτευση των συνόρων που υπεισέρχεται στη ματιά της Σαρρή. Το ιερό και το ανίερο αποδομούνται τόσο στην διαζευκτική εγκατάσταση του Λαγουδιανάκη όσο και στον άμεσο διάλογο της σκωπτικής κριτικής του καταναλωτισμού του Μπιτσάκη με τον κατανυκτικό αλλά και εφιαλτικό Χαλεπά. Ο αιχμηρά πολιτικός νέος ρεαλισμός του Ψυχοπαίδη επικαλούμενος ανοιχτά την ελληνική πνευματικότητα σε μια ιδιαίτερη αντίστιξη εντέλει μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες με την τραχιά σαρκαστική οπτική του Καραμανώλη απέναντι στη σύγχρονη θεώρηση της παράδοσης αλλά και με την πολιτιστική
και γνωστική αδηφαγία που υπογραμμίζει γλαφυρά ο Χαλάτσης. Το ζοφερό φορμαλιστικό τοπίο της Πανουκλιά από τη μία απαντά αναπάντεχα στο φυσιολατρικό ρεαλισμό του Βαλαβανίδη από την άλλη αποπνέει την αύρα της αστικής αποξένωσης και της υπαρξιακής θλίψης του Μπότσογλου. Οι γοτθικές γεωμετρικές προοπτικές της Μαραθάκη συναντιούνται με τις γραμμές της Μάρκαρη και συμπορεύονται με το νοσταλγικό λυρισμό του Σολούνια. Ταυτόχρονα ο υπόκωφος πεσιμισμός της παραπέμπει στη στοιχειωμένη ησυχία του Βαρλάμου. Ο Μπαχαριάν και ο Κατσούδας παραθέτουν δύο διαφορετικές κατευθύνσεις της αυτοαναφορικότητας και της βιωματικής δημιουργίας. Και αν η νέα «ανάγνωση» του επιλεγμένου μέρους της συλλογής που επιχειρεί ο Βολανάκης μέσα από το πρίσμα του σύγχρονου χρηματοοικονομικού κατεστημένου της τέχνης συνομιλεί με σύσσωμο το σημερινό κοινωνικό και πολιτιστικό μας τοπίο ο πηγαίος εξπρεσιονισμός του Τέτση συνομιλεί ανέμελα με τον ίδιο το Μόλυβο στο φως του αιώνιου κατακαλόκαιρου. Υπάρχει στις φυσικές επιστήμες ένα ενδιαφέρον φαινόμενο, η ενισχυτική συμβολή, όπου η «σωστή» συνάντηση δύο κυμάτων γίνεται πηγή νέων και ισχυρότερων. Ας αντιληφθούμε λοιπόν την προκείμενη περίσταση ως τη χωροχρονική συμβολή δύο ετερόχρονων πολιτιστικών κυμάτων με βαθύτερο σκοπό την παραγωγή των καινούριων και ικανών να καταφέρουν κάποτε να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.
9
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
Πειραματικές Ανταλλαγές Experimental Transactions
Χριστίνα Σγουρομύτη Christina Sgouromiti
Το χρονικό διάστημα που οριοθετείται από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60 έως και τις αρχές του ‘80, αποτελεί τον ορίζοντα επί του οποίου αναπτύσσεται η ιδέα της Δημοτικής Πινακοθήκης της Μήθυμνας, από τη σύλληψη ενός οράματος έως και την υλοποίηση των εγκαινίων με πρωτοβουλία των Δούκα, Γιαγιάνου και Θεοφίλου. Στην Ελλάδα, το διάστημα αυτό χαρακτηρίζεται από την άνθηση των μοντερνιστικών τάσεων -που ανακόπτει βίαια η δικτατορία- οι οποίες συχνά ενσωματώνουν εκφάνσεις της ελληνικότητας με όρους παράδοσης. Ειδικότερα στην τέχνη, η μετάβαση από το «οραματικό» ‘60 στο «μεταμοντέρνο» ‘80, εκφράζεται με την έναρξη ενός διαλόγου με τα νεώτερα εκφραστικά μέσα, κυρίως όμως με τη σύσταση καλλιτεχνικών ομάδων, την κοινωνική συμμετοχή στον πολιτισμό και τη σύνδεση τέχνης και πολιτικής, μέσω ενός νέου, ρεαλιστικού ιδιώματος1. 10
The years between the early 1960s until the 1980s, indicate the period in which the idea of the Municipal Gallery of Mithimna was being shaped, from the initial manifestation of a dream until the actual realization of the Gallery’s opening by Doukas, Giagianos and Theofilou. In Greece, this period is characterized by the rise of modernist trends –violently disrupted by the seven years’ dictatorship- that incorporated expressions of Greek identity via traditional manifestations. In art, the transition from the "visionary" 1960s to the "postmodern" 1980s is marked by the introduction of new means of expression and by the constitution of numerous artists’ groups, social participation in cultural events and the connection between art and
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
Εντούτοις, η πραγματικότητα μοιάζει να απέτυχε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που συνόδευσαν αυτά τα οράματα, παγιδεύοντας την καθημερινότητα σε μια ματαίωση, δύσκολα αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο.
politics, through a new, realistic idiom 1. However, reality seems to have failed to live up to the expectations that accompanied these visions, while society still experiences difficulties accepting such cancellation.
Στο πεδίο του πολιτισμού, οι προσδοκίες –όπως ήδη διαφαίνονταν από τη δεκαετία του 1970- εστιάστηκαν στην προσέγγιση και εδραίωση μιας σχέσης με τα εικαστικά δρώμενα των διεθνών μητροπολιτικών κέντρων, παραμερίζοντας τη σχέση με την περιφέρεια. Εντούτοις, η μετατόπιση αυτή στοιχειοθετεί και μια αποκοπή από το κοινωνικό, σε έναν ελληνικό χώρο όπου η νεωτερικότητα εκφράστηκε με ιδιάζουσες –σε σχέση με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμοσυνθήκες. Ο ρόλος των περιφερειακών συλλογών, επίτευγμα μιας γενιάς με έντονο κοινωνικό προβληματισμό και διάθεση διάδοσης και εκλαΐκευσης της τέχνης, σήμερα προβάλλει εξαιρετικά επίκαιρος. Σε μια εποχή όπου τα δίκτυα και οι μεταξύ τους συσχετισμοί μοιάζουν να αντικαθιστούν την έννοια της ευθύγραμμης προόδου, η ελλιπής τροφοδότηση από και προς τα περιφερειακά κέντρα, μπορεί μόνο να σημαίνει καθυστέρηση, υποβάθμιση των λειτουργιών του πολιτισμού.
In the cultural field, the expectations focused –as it was already shown from the 1970s- in setting and sustaining a connection with the international art events taking place in the metropolitan centres, forcing periphery in the margin. This shift, however, marks a withdrawal from the social discourse, given the particularities – with relation to the rest of the western world - in which Greek modernism manifested itself. Today, the role of peripheral collections, reflecting a generation with social agenda and disposition towards popularization of the arts, is in focus. In a time where networks and their correlations question the notion of linear progress, a weak stream from and to the periphery can only mean interruption, degradation of the overall cultural functions.
Η έκθεση αυτή, σχεδόν τριάντα χρόνια από τα εγκαίνια της Δημοτικής Πινακοθήκης Μήθυμνας,
This show, that takes place almost thirty years after the opening of the Municipal Gallery
Βιογραφικό
Η Χριστίνα Σγουρομύτη είναι εικαστικός, υπ. διδάκτωρ του τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Περισσότερα στοιχεία στη σελίδα 26.
Biography
Christina Sgouromiti is a visual artist, PhD candidate in the Department of Theory and History of Art, Academy of Fine Arts, Athens. More information on page 26. 11
οι επιμελητεσ για την εκθεση curators on the exhibition
προσανατολίζεται σε μια ανταλλαγή ανάμεσα στην ιστορική συγκυρία των πρώτων εγκαινίων της Πινακοθήκης -που βέβαια σηματοδοτεί μια περίοδο συλλογής των έργων, από το 1960 έως το 1980- και τη νεότερη εικαστική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Η διαλεκτική επικοινωνία μεταξύ έργων αντιπροσωπευτικών -και αναβιώσεων- μιας εποχής έντονων πολιτικών και κοινωνικών αντιπαραθέσεων, με μια νεότερη γενιά καλλιτεχνών, που ενώ αναπτύσσεται σε άμεση σχέση με τη διεθνή εικαστική σκηνή, ταυτόχρονα βιώνει και την ως άνω ματαίωση των κοινωνικών προσδοκιών, ουδόλως επικαλείται επιχειρήματα συγκριτικής αντιπαράθεσης, ή έστω ένα νοσταλγικό αναστοχασμό. Αντιθέτως, η συνύπαρξη αυτών των δύο γενεών -ιδιαίτερα στα πλαίσια μιας περιφερειακής Πινακοθήκης- έχει ως στόχο να φωτίσει από άλλη οπτική γωνία το περιεχόμενο των έργων αυτών̇ τόσο τον τρόπο με τον οποίο οι νέοι καλλιτέχνες αντιλαμβάνονται τον κοινωνικό μετασχηματισμό, αλλά και την ίδια την καλλιτεχνική παραγωγή, όσο και την ανάγνωση των σημείων εκείνων στα έργα της προηγούμενης γενιάς, που έδωσαν το στίγμα μιας κριτικής εικαστικής νεωτερικότητας στον ελληνικό χώρο. Η ιδέα της αμοιβαίας «ανταλλαγής» μεταξύ των μόνιμων εκθεμάτων μιας ιστορικής συλλογής και μιας ομάδας σύγχρονων καλλιτεχνών, δεν αποτελεί βέβαια πρωτοπορία στο χώρο της εικαστικής επιμέλειας. Ήδη από το 1972, ο επιμελητής της Documenta 5, Harald Szeeman, αμφισβητούσε τη μονοθεματική οπτική των κυρίαρχων αφηγήσεων, τοποθετώντας αντικείμενα σύγχρονης τέχνης ανάμεσα σε εκθέματα12
of Mithimna, aspires to an exchange between the historical event of the first opening – signifying the period in which the collection was gathered - and a young contemporary art scene, as this is being formed under the current circumstances. The dialectical communication between works of art - representative and revivals – belonging to a highly controversial time, with a younger generation of artists that while in direct contact with an international art scene, they experience the above cancellation of social expectations, does not in any ways aspire at arguments of comparison, or any sort of nostalgic contemplation. On the contrary, the co-existence of these two generations -especially in the frame of a Municipal Gallery– aims to reveal alternative aspects regarding the content of these works. These aspects, address primarily the diversity in which young contemporary artists perceive social transformation and the field of cultural production itself and secondly, encourage multiple readings on the works of a previous generation, from which a critical modernist culture arouse. The idea of a common exchange between a permanent historical collection and a group of visiting artists does not constitute an avant-garde in the curatorial field. As early as 1972, the curator of Documenta 5, Harald Szeeman, questioned the unidisciplinary model of dominant narrations by placing contemporary art objects amongst
σύμβολα συγκεκριμένων ιστορικών και κοινωνικών συγκυριών, με σκοπό να υπονομεύσει τις κατεστημένες αντιλήψεις γύρω από το έργο τέχνης. Οι κριτικές, ανθρωπολογικές και μετά-αποικιακές αναφορές που συνόδευαν αυτού του είδους την επιμελητική τάση2, γρήγορα ερμηνεύθηκαν ως «φρέσκιες ανακαλύψεις», «αντίδραση στον περιορισμό» και «ανυπακοή» στα κλασσικά ταξινομικά δεδομένα. Εντούτοις, παρά τις όποιες ενστάσεις, τη μικρή ή μεγάλη κλίμακα και την επανάληψη που ακολούθησε αυτό το επιμελητικό εύρημα, η διαβούλευση συνεχίζει να απευθύνει ζητήματα θεσμικής κριτικής της τέχνης, αυθεντίας και κοινωνικής συμπεριφοράς του καλλιτέχνη, καθώς και να επικεντρώνεται στο ρόλο και τη λειτουργία του μουσείου ως φορέα πολιτισμικής διαχείρισης.
symbolic items of a specific historical period, aiming to subvert the established preconceptions regarding the work of art. The critical, anthropological, post-colonial references that accompanied the above curatorial stance 2 were soon to be interpreted as "fresh investigations", "resistance to containment" and "unruliness" against the conventional stylistic categories. Nevertheless, in spite of the objections, the small or larger scale of the attempts and the repetition that followed this approach, the dialogue continues to address issues of critique of the art establishment, authorship and social behaviour of the artist and focus on the role and functions of the museum, as transmitter of cultural policy.
1. Βλ. Ν. Δασκαλοθανάσης, «Ανάμεσα στο ’60
1. N. Daskalothanassis, "Between the 1960s and
Δεκαετίας» στον κατάλογο της έκθεσης Τα χρόνια της
Decade", in the exhibition catalogue The Years
και το ’80: Η Μεταβατική Τέχνη μιας Μεταβατικής
αμφισβήτησης: Η τέχνη του ’70 στην Ελλάδα, επιμ.
Μπία Παπαδοπούλου, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης 15.12.2005-7.5.2006, Αθήνα 2005, καθώς και όλα τα κείμενα του καταλόγου.
2. Η τάση αυτή, όπως εκφράστηκε κυρίως από τον εικαστικό Hans Haacke υιοθετώντας το ρόλο του
επιμελητή, αποσκοπούσε στην αποκάλυψη των απατηλών ιδιοτήτων του έργου τέχνης και ταυτόχρονα στην
ενεργή και κριτική συμμετοχή από μέρους των θεατών. Βλ. Lisa G. Corrin, στον κατάλογο της έκθεσης Give and Take, Mixed messages, Serpentine Gallery and V&A Museum 30.1.2001-1.4.2001, Λονδίνο 2001.
the 1980s: The Transitional Art of a Transitional of Defiance: The Art of the ‘70s in Greece,
curated by Bia Papadopoulou, National Museum of Contemporary Art 17.12.2005-7.5.2006, Athens 2005 2. This approach, as was mainly expressed by
the artist Hans Haacke adopting the role of the
curator, aimed at unveiling the deceptive layers of the art object, while urging the spectator
to take part as critical participant. See also
Lisa G. Corrin at the exhibition catalogue Give and Take, Mixed Messages, Serpentine Gallery
and V&A Museum 30.1.2001-1.4.2001, London 2001 Art 17.12.2005-7.5.2006, Athens 2005
13
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Αντώνης Βολανάκης Adonis Volanakis «The Greek sale»
/ 2010
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπουδές: ΒA (Hons) - Wimbledon College of Art, ΜΑ - Central Saint Martins College of Art, School of Motion Picture - Helsinki. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διακριθεί από: Βρετανική Ακαδημία (AHRB), A.G.Leventis Foundation, University of Surrey, Institute of London και από τα ιδρύματα: A. Σ. Ωνάσης, Βαρδινογιάννειο, Προποντίς, Σπυρόπουλος και B. & E. Γουλανδρή. Έχει σκηνοθετήσει περφόρμανς, έχει εκθέσει σε μουσεία, γκαλερί και ανεξάρτητους εκθεσιακούς χώρους, site specific, έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες και χορογράφους. Από το 2007 επιμελείται την διεπιστημονική διοργάνωση και έκθεσης BLIND DATE#12 [blinddate12. blogspot.com] Από το 2005 διδάσκει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πατρών και στη Σχολή Καλών Τεχνών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στο Ναύπλιο.
14
Born in Athens in 1976. Trained at: ΒA (Hons) - Wimbledon College of Art, ΜΑ - Central Saint Martins College of Art, School of Motion Picture - Helsinki. PhD candidate at the University of Athens. Scholarships/ Distinctions: AHRB, University of Surrey, London Institute and foundations: A. S. Onassis, Vardinogiannio, A.G.Leventis, Propontis, Spyropoulos, B&E Goulandris. He has directed performances, has exhibited in museums, galleries, independent exhibition spaces and site specific projects, as well he has collaborated with directors and choreographers. Since 2007 he curates BLIND DATE#12, [blinddate12. blogspot.com] He lectures since 2005 at the Department of Theatre Studies, University of Patras and at the Faculty of Fine Arts- Nafplio, University of Peloponnese.
αρχειο archive
15
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Άγγελος Ζάβαλης Aggelos Zavalis
Ελένη Πανουκλιά Eleni Panouklia
«Materia incognita I»
/ 2010
Ο Άγγελος Ζάβαλης (γεν.1963) ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (2005). Σπούδασε γλυπτική στην Accademia di Belle Arti di Roma (200304), ψηφιδωτό στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (2000-03), πλαστική σε πυλό υψηλών Θερμοκρασιών στο Κρατικό Ινστιτούτο Κεραμικής “Gaetano Ballardini”, Faenza (1992-93) και κεραμική και τεχνολογία υλικών στην κεραμική, στην ΧΕΝ Αθηνών (1989-91).Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα όπου και διδάσκει πλαστική πυλού και κεραμική.
Aggelos Zavalis (b.1963) completed his studies in Sculpture at the Athens School of Fine Art (2005). He studied sculpture at the Accademia di Belle Arti di Roma (200304), Mosaic at the Athens School of Fine Art (2000-03), Plastic on high temperature’s masses (gres and porcelain), at the state institute of ceramics “Gaetano Ballardini”, Faenza,(1992-93) and Ceramics and technology of materials on ceramics, at the Y.W.C.A. of Athens (1989-91).Zavalis has taken part in numerous group shows in Greece. He works and lives in Athens, Greece where he teaches on plastic and ceramics.
H Ελένη Πανουκλιά (γεν.1972) ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Γλυπτική με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (2007).Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2004), Γλυπτική στην Accademia di Belle Arti di Roma (2003-04) και Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας (1995).Δημιουργεί κυρίως sitespecific εγκαταστάσεις. Στις εγκαταστάσεις και κατασκευές της πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο, το φυσικό περιβάλλον. Κοινό χαρακτηριστικό των έργων της είναι οι δυσδιάκριτες δομές (διάμεσοι) που αναπτύσσονται στον κενό χώρο μεταξύ δύο φορμών (ορατών, άμεσα αντιληπτών στοιχείων). Με αυτό τον τρόπο δημιουργεί καινούρια περιβάλλοντα με νέα δεδομένα. Μέσα από τον εμπλουτισμό αυτό, θέτει επιπλέον ερωτήματα για την αντίληψη του αισθητού κόσμου. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό συμμετοχών σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Eleni Panouklia (b.1972) completed her postgraduate studies in Sculpture on a scholarship she received from the Greek State Scholarship Foundation (2007). She studied painting at the Athens School of Fine Art (2004), sculpture at the Accademia di Belle Arti di Roma (2003-04) and Chemistry at the University of Patras (1995). She mainly creates site-specific installations. In her installations and constructions she deals with the relation between man and world, between man and the natural habitat. Α common characteristic of her work is the existence of structures which need some effort to be seen, which grow in the bare space between visible and immediately recognizable elements. In such a way she breeds novel environments where new data is processed. Through this enrichment she poses additional questions for the perception of the tangible world. Panouklia has held two solo exhibitions and taken part in numerous group and international shows. She lives and works in Athens, Greece.
16
μεροσ τησ συλλογησ part of τηε collection
Αλέξης Ακριθάκης Alexis Akrithakis
Γιάννης Βαλαβανίδης Giannis Valavanidis
17
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1977 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Από το 2004 σπουδάζει στην ΑΣΚΤ με κύρια κατεύθυνση την χαρακτική και καθηγητή τον Μιχάλη Αρφαρά και γλυπτική στο εργαστήριο του Νίκου Τρανού. Το 2006 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Ηildesheim στην Γερμανία στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ άλλων: MOVING IMAGE – κινώντας την εικόνα. Πολιτιστικό Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη (Καραμανώλης-Λυκάκης) 2009, Ωραίοι σαν Αμερικάνοι, Kafeneon 2008, It’s Probably Not What You Asked Of Me… Πότνια Θηρών 2009 [hpotniathiron.eu/ exhibition.php?id=9], Πεδίο Δράσης Κόδρα 2005 Born in 1977 in Athens where he lives and works. Since 2004 he studies in Athens School of Fine Art. In 2006 he attended in University of Ηildesheim in Germany through the Erasmus program. He has participated in several group exhibitions including Moving Image (Kakogiannis Institution of Culture), 2009, Handsome as American, Kafeneon 2008, It’s Probably Not What You Asked Of Me... Potnia Thiron 2009 [hpotniathiron.eu/ exhibition.php?id=9], Action Field Kodra 2009
18
Στέλιος Καραμανώλης Stelios Karamanolis
«*x@x* is my Saver!»
/ 2010
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Τελειώνει τις σπουδές του στην ΑΣΚΤ (ζ’ εργαστήρι ζωγραφικής). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις. Το έργο του έχει βραβευθεί σε διαγωνισμούς.
He is finishing his studies in ASFA (7th workshop of painting). He has taken part in group exhibitions. His work has been awarded prizes in competitions.
Δημήτρης Κατσούδας Dimitris Katsoudas
«Χωρίς Τίτλο» «Untitled»
/ 2010
19
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Γιώργος Λαγουδιανάκης Giorgos Lagoudianakis «Scrabbleture»
/ 2009
Γεννήθηκε το 1978 στο Ηράκλειο ’04-’06 Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνα ’00-’03 University of Wolverhampton (Ζωγραφική) ’99-’00 University of Central England (Ζωγραφική) Εκθέσεις 2008 Μουσείο εικαστικών τεχνών Ηρακλείου 2006 "Artpuzzle", Booze, Αθήνα 2003 "Elements Festival", Light house, Wolverhampton, U.K. 2003 "New Horizons", Royal Birmingham Society of Artists Gallery, Birmingham, U.K. 2002 "Figures with Figures”, Tube, Wolverhampton, U.K. 2002 "Collectivism", Light house, Wolverhampton, U. K. Born 1978 Heraclion, Crete ’04-’06 Athens School of Fine Arts ’00-’03 University of Wolverhampton (Painting) ’99-’00, University of Central England (Painting) Exhibitions 2008 Museum of visual arts, Heraclion, Crete 2006 "Artpuzzle", Booze, Athens. 2003 "Elements Festival" Light house, Wolverhampton, U.K. 2003 "New Horizons" Royal Birmingham Society of Artists Gallery, Birmingham, U.K. 2002 "Figures with Figures", Tube, Wolverhampton, U.K. 2002 "Collectivism", Light house, Wolverhampton, U. K.
20
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Εύα Μαραθάκη Eva Marathaki
«I’m Nobody III»
/ 2010
Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας τον Ιούνιο του 2010 με άριστα. Φοίτησε στο Εργαστήριο Ζωγραφικής του Πάνου Χαραλάμπους, του Μάριου Σπηλιόπουλου και της Ρένας Παπασπύρου. Εχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και έχει εργαστεί ως γραφίστας και βοηθός σκηνογράφου/ σκηνοθέτη. Ζεί και εργάζεται στην Αθήνα.
She graduated from the Athens School of Fine Arts (grade: 30/30). She studied in the Drawing/Painting Department (Professors: R.Papaspyrou, M.Spiliopoulos, P.Haralambous). She has participated in group exhibitions and has worked as a graphic designer, assistant theater director and assistant stage designer. She lives and works in Athens.
21
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1996-2001). Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις (Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα, 2004 και 2008) και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές. Προκριθέντα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε δύο εκθέσεις του Διαγωνισμού Πορτρέτων ΒP Portrait Award που πραγματοποιήθηκαν στη National Portrait Gallery του Λονδίνου (2007 και 2008). Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο BP Travel Award για το 2008 (project στην Κίνα). He was born in 1974 in Athens. He studied painting in the Athens School of Fine Arts (1996-2001).He has had two one man exhibitions (“Nees Morfes” Gallery, Athens, 2004 and 2008) and has participated in numerous group shows. Selected works by him have been presented in two exhibitions of the BP Portrait Award which took place at the National Portrait Gallery in London (2007 and 2008). He was also given the BP Travel Award for 2008 (China).
22
Εμμανουήλ Μπιτσάκης Emmanouil Bitsakis
«Η κεφαλή του Ιωάννη» «John’s head»
/ 2010
μεροσ τησ συλλογησ part of τηε collection
Χρόνης Μπότσογλου Chronis Mpotsoglou
Γιαννούλης Χαλεπάς Giannoulis Chalepas
23
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Βασίλης Νούλας Vasilis Noulas
«Le salon de Vicky»
/ 2010
Γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη το 1975. Σπούδασα θεατρολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι και εικαστικά στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας. Έχω συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις (Rooms 2009-Γκαλερί Καππάτος, Heaven-Athens Biennal 2009, PhotoBiennale 2008-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Ό,τι απομένει είναι μέλλον-Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006). Από το 2006 συνεργάζομαι με την θεατρική ομάδα Nova Melancholia που ερευνά την θεατρική και εικαστική περφόρμανς.
24
Born in New York in 1975. I studied Theater science in Athens and Paris and Fine Arts in Athens School of Fine Arts. I have participated in group exhibitions (Rooms 2009-Kappatos Gallery, HeavenAthens Biennal 2009, PhotoBiennale 2008-Museum of Photography, What remains is futur-Patra European Capital of Culture, 2006). Since 2006 I collaborate with the theatrical group Nova Melancholia researching the theatrical and visual aspects of performance.
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Μαρία Σαρρή Maria Sarri
«Who pays the ferryman»
/ 2010
Η Μαρία Σαρρή γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο Γ’ εργαστήριο ζωγραφικής με καθηγητές τους Μάριο Σπηλιόπουλο, και Ζάφο Ξαγοράρη. Σήμερα βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπιλγκι στο τμήμα Πολιτισμικών σπουδών. Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις, και σεμινάρια. Η δουλεία της βασίζεται στην παρατήρηση ερευνά και παράθεση στοιχείων που αφορούν στον αστικό πολιτισμό και στους ιστορικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς.
Maria Sarri was born in Athens, studied at Athens School of Fine Arts under the supervision of Mario Spiliopoulos and Zafos Xagoraris. Currently she is located at Istanbul studying at Bilgi University at the department of Cultural Studies. She has several participations in exhibitions, seminars and workshops. Her work is based on observation, research and correlation of elements concerning the urban culture and the social and historical transformations.
25
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Η Χριστίνα Σγουρομύτη (Αθήνα, 1976) είναι απόφοιτος του τμήματος Ζωγραφικής του Camberwell College of Arts, London Institute. To 2004 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στο Σχέδιο από το ίδιο πανεπιστήμιο. Έχει ασχοληθεί με site-specific εγκαταστάσεις στα πλαίσια εικαστικών ομάδων και διεπιστημονικών projects. (AREA10, ARTIVISTS, άντερ κονστράξιον, Locus Solus, Christian Boltanski. Έχει εκθέσει ατομικά στις Clarion Contemporary Art (2005) και Manifactura (2007) και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές στην Αθήνα και το Λονδίνο. Η δουλειά της περιστρέφεται γύρω από την επανατοποθέτηση εικόνων, εννοιών και αντικειμένων που αποκτούν έτσι συμβολική σημασία. Με την αποκόλληση των θεμάτων αυτών από το καθιερωμένο τους πλαίσιο, την οικειοποίηση και την ένταξή τους σε ένα νέο σύστημα, αναδεικνύεται η αμφισημία του νοήματος και ευνοείται η κριτική ανάγνωση των εικόνων που αναπαριστώνται. Την περίοδο αυτή εκπονεί διδακτορική διατριβή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Χριστίνα Σγουρομύτη Christina Sgouromiti «Schulfrei»
26
/ 2010
Christina Sgouromiti (Athens, 1976) graduated from the Painting department of Camberwell College of Art, London Institute. In 2004 she acquired her master degree in Drawing at the same college. She has worked extensively with artists’ groups and cross-field collaborations, mainly in the form of site-specific installations. (AREA10, ARTIVISTS, under construction group, Locus Solus intermedia, Christian Boltanski). She has had solo shows in Clarion Contemporary Art (2005) and Manifactura (2007) and she has participated in numerous group shows in Athens and London. Her work unfolds around the reconstruction of imagery, objects and notions, in ways that acquire new symbolic values. The disconnection of such elements from their original frame, their appropriation and subsequent integration into new relational systems, reveals the ambivalence of the signified and favours alternative readings of the representations. Currently, she is a PhD candidate at the Academy of Fine Arts, Athens, collaboratively with the University of the Aegean. She lives and works in Athens.
μεροσ τησ συλλογησ part of τηε collection
|
αρχειο archive
Γιάννης Γαϊτης Giannis Gaitis
27
καλλιτέχνες εκθεσησ exhibition artists
Δημήτρης Χαλάτσης Dimitris Chalatsis
«Ίχνη ενός παιχνιδιού» «Traces of a game» 1969 Γεννήθηκε στην Καρδίτσα ‘95–‘97 Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Θεάτρου ΝόεςΝτίσελντορφ (Kulturforum Alte Post) ’97-’02 Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών Καρλσρούης (Stattliche Akademie der Künste Karlsruhe) ‘02–‘03 Meisterschüler (Stattliche Akademie der Künste Karlsruhe) 1969 Born in Karditsa, Greece ‘95–‘97 NeussDüsseldorf School of Fine Arts and Theater (Kulturforum Alte Post Schule für Kunst und Theater) ’97-’02 Karlsruhe Fine Arts State Academy (Stattliche Akademie der Künste Karlsruhe) ‘02-0’3 Master in Fine Arts, at the Karlsruhe Fine Arts State Academy
28
/ 2010
αρχειο archive
29
αρχειο archive
30
ευχαριστηρια credits
χορηγοι εκδηλωσησ
ΜΕΘΥΜΝΑΙΟΣ ΟΙΝΟΣ methymneos.gr Ξενοδοχείο
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
Μ.ΣΑΜΑΡΙΔΟΥ Α.Ξ.Τ.Ε. Ξενοδοχεία
ΜΟΛΥΒΟΣ Ι & ΙΙ
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΑΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΕΣ & ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
APIVITA Συντηρηση εργων γιαννουλη χαλεπα & αλεξη ακριθακη
ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ
γραφιστικη επιμελεια & σχεδιασμοσ καταλογου nassos k. nassoskappa.com
Επιμέλεια εδεσμάτων Δώρα Παρίση
ευχαριστιεσ Ευχαριστούμε θερμά για τη στήριξη και τη συμβολή τους στο εγχείρημα αυτό τους: Μαρία Βαμβούκου, Δημήτρη Βασιλόπουλο, Νίκο Δασκαλοθανάση, Κώστα Δούκα, Μιχάλη Δουλγερίδη, Ραλλού Κράλλη, Όλγα Μεντζαφού, Χρόνη Μπότσογλου, Αναστάσιο Περιμένη, Παναγιώτη Πούλο, Φωτεινή Φραγκούλη, Νίκο Χιώλο, Michaela Vergottis, Constantine Frangos, Vanessa Weibel
με την αιγιδα
ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ (ΜΟΛΥΒΟΣ) ΛΕΣΒΟΥ
χορηγοι των εκδοσεων
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΛΕΣΒΟΥ ΑΕ (Ε.Τ.Α.Λ. ΑΕ)
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΛΕΣΒΟΥ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΜΗΘΥΜΝΑΣ