ARTYKUŁY
Autobus, który narodził się na Politechnice Dzieło specjalistów z naszej uczelni trafiło do produkcji i było wykorzystywane m.in. na liniach komunikacji miejskiej w Krakowie JACEK WOJS
D
o dziś często używa się
dawnych, tradycyjnych nazw budynków, należących do kampusu Politechniki Krakowskiej przy ulicy Warszawskiej: „Houston”, „Mechaniczny”, „CUP”. Określenia te pochodzą z czasów, gdy na pytanie: „Gdzie leży Politechnika Krakowska?”, odpowiadano: „Tam, gdzie Szlak trafia Warszawską” (ulicę oczywiście). Warto więc może przypomnieć, gdzie stoi i czym kiedyś był CUP? Budynek ten, znajdujący się pomiędzy Wydziałem Inżynierii i Technologii Chemicznej a obecnym Wydziałem Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej, stojący prostopadle do ulicy Szlak, obecnie służy głównie Wydziałowi Inżynierii Lądowej. Niegdyś mieściła się tu jednostka organizacyjna, której pełna nazwa brzmiała: Centrum Uczelniano-Przemysłowe — Instytut Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych. Jednostka ta chlubiła się nie tylko działalnością naukową i dydaktyczną, ale miała też bardzo rozwiniętą współpracę z wieloma zakładami branży samochodowej i otrzymywała zadania zlecane przez władze rządowe, w ramach tzw. planowej gospodarki państwa.
Specjaliści na uczelni i w fabryce Był początek roku 1983. Jako młody absolwent specjalności samochody i ciągniki na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej, po stażu w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Krakowie przy ulicy Wrocławskiej, zostałem przyjęty do CUP-u, do zespołu w Zakładzie Budowy Samochodów. Realizowano tu projekt konstrukcyjno-badawczy w ramach Programu Rządowego PR-8. Jego celem było zaprojektowanie, zbudowanie, zbadanie i przygotowanie do produkcji w Polsce małego miejskiego autobusu do obsługi linii nocnych i podmiejskich o małym obciążeniu. Roboczo był nazywany „city-bus”. Szły za tym odpowiednie środki finansowe. Mój szef, prof. Adam Kleczkowski (wtedy docent), trzymał twardą, fachową ręką nasz zespół współpracujący z konstruktorami z Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”. Mgr inż. Wac ław Miga, doświadczony konstruktor w Zakładzie Budowy Samochodów PK, uczył mnie w praktyce kunsztu konstruowania powierzonych mi części i zespołów autobusu, zaś ówczesny
Adam Kleczkowski — szef zespołu autorów projektu autobusu „Autosan H6”. Fot.: Z archiwum Zakładu Budowy Pojazdów Samochodowych PK
doktor Józef Struski zajmował się obliczeniami zespołów m.in. tylnego mostu napędowego, którego konstruktorem był inżynier Miga. W zespole pracowali też ówcześni magistrowie: Witold Grzegożek, Piotr Świder, Aleksander Kuranowski, Małgorzata Mirska, Jan Krośnicki, Stanisław Podrazik z przedsiębiorstwa „Madro”, konstruujący
Autosan H6 — model (projekt wzorniczy) autobusu, z pokazanym obok odmiennym wariantem ściany przedniej. Fot.: Jacek Wojs. Z prawej: prototyp autobusu, sfotografowany w obrębie kampusu PK przy ulicy Warszawskiej, obok nieistniejącego już budynku. Fot.: Bogdan Fijałkowski
www.nasza.pk.edu.pl
Nasza Politechnika nr 3 (199) marzec 2020
21
