2 minute read
Definiowanie przestrzeni architektonicznej” po raz dwudziesty
Architektura i mit
Advertisement
Zapewne nie takiego jubileuszu oczekiwali organizatorzy XX Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Definiowanie przestrzeni architektonicznej”. Niecałe dwa miesiące przed konferencją zmarła współtwórczyni tego cyklu spotkań — prof. Maria Misiągiewicz, a samo wydarzenie musiało się odbyć w trybie hybrydowym, pozwalającym tylko niewielu gościom przybyć na Politechnikę Krakowska, do sali konferencyjnej pawilonu „Kotłownia”. Ze względu na przeciągające się zagrożenie epidemiczne większość uczestników musiała zadowolić się śledzeniem toku obrad za pośrednictwem łączy internetowych.
Mimo utrudnień konferencja doszła do skutku w dniach 19–20 listopada 2021 r. i przyniosła cenny plon, dostarczając bogatego materiału do przemyśleń. Tym razem temat przewodni spotkania architektów i urbanistów brzmiał: „Mity architektury”. W sformułowanych przed konferencją tezach prof. Dariusz Kozłowski napisał m.in.: „Architektura jest nauką. To nie takie pewne. Z pewnością architektura jest wiedzą. (…) Są księgi mówiące o rozważaniach technicznych budowli. Nie ma ksiąg z wiedzą — jak stworzyć formę architektoniczną. Dlatego chętnie i nie bez pychy mówimy, że architektura to sztuka kształtowania przestrzeni. Bardziej skromna definicja brzmi: architektura — to gra brył w świetle. Ale każdy architekt musi szukać sam w swojej duszy lub umyśle wyjaśnienia, co to jest architektura, mając świadomość istnienia w ciągach historii architektury, gdzie miejsce zajmują tacy wielcy twórcy, jak: Bramante, Michał Anioł czy Le Corbusier. Ale nie widać tam naukowców”.
Tak nakreślone ramy pobudziły referentów do zajęcia się bardzo szerokim wachlarzem zagadnień. W referatach przekonywano m.in., że „Architektura musi być mitem” (Tomasz Kozłowski), ale też że „Mit przeminął. Czy to dobre dla architektury?” (Alberto Pratelli). Przedstawiono wybrane przykłady mitów architektury XX wieku (Piotr Fiuk), mit piękna w architekturze (Justyna Kobylarczyk, Dominika Kuśnierz-Krupa, Michał Krupa, Małgorzata Hryniewicz), mit o mieszkaniu nad Morzem Śródziemnym (Federica Visconti) oraz architektoniczne sny — mity architektury (Tomasz Grzelakowski). Podjęto temat mitu domu jednorodzinnego we współczesnej architekturze (Anna-Maria Janik), mitu dostępności przestrzeni publicznej (Ewelina Panasiuk), a także mitu architekta jako samodzielnej jednostki (Agnieszka Chudzińska). Odwołano się nawet do biblijnej wieży Babel (Leszek Maluga) oraz mitycznego labiryntu Minotaura (Renato Capozzi).
Organizator konferencji Tomasz Kozłowski i prezes SARP Bohdan Biś Lisowski. Fot.: Jan Zych To zaledwie kilka z wielu kwestii, jakie przewinęły się w wygłoszonych referatach. Cały dorobek konferencji można znaleźć w specjalnym wydawnictwie, tradycyjnie przygotowanym przez organizatorów, dostępnym również za pośrednictwem Internetu. W konferencji uczestniczyli teoretycy i praktycy z różnych krajów, głównie z Ukrainy i z Włoch, oraz z wielu ośrodków naukowych w Polsce. Konferencję zorganizowała Katedra Projektowania Architektonicznego na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej we współpracy z Narodowym Instytutem Architektury i Urbanistyki. Podczas otwarcia obrad w imieniu Uczestnicy konferencji, w pierwszym rzędzie (od prawej): Nina Juzwa (PŁ), Sławomir Gzell rektora PK uczestników powitał pro(PW), Wacław Celadyn (PK), Bolesław Stelmach (NIAiU). Fot.: Grzegorz Twardowski rektor dr inż. Marek Bauer. Do organizatorów spotkania, w szczególności do prof. Tomasza Kozłowskiego, prodziekana WA PK, podziękowania za wysiłek włożony w realizację wydarzenia w trudnej sytuacji skierowała dziekan Wydziału Architektury PK dr hab. inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak, prof. PK. Głos zabrali także dr hab. inż. arch. Bolesław Stelmach, dyrektor NIAiU oraz prezes SARP Bohdan Biś Lisowski. Chwilą zamyślenia, jak to określił prof. Tomasz Kozłowski, uczczono pamięć prof. Marii Misiągiewicz, która nie tylko należała do grona pomysłodawców konferencji „Definiowanie przestrzeni architektonicznej”, ale była również jej długoletnim kuratorem.
(ps)
