Nazwa: Wołów - Nowy Jork Opracowanie: Natalia Gołubowska Tekst: Natalia Gołubowska, Krystyna Magaj - Pituła Projekt graficzny, ilustracje, skład: Natalia Gołubowska Korekta: Marta Cieśla Fotografie: Natalia Gołubowska, Krystyna Magaj - Pituła, Barbara Zarzycka - Majer W publikacji pojawiły się ilustracje, które powstały w oparciu o prace dzieci wykonane podczas licznych warsztatów w Wołowie i Nowym Jorku. Strony projektu: Facebook Wołów - Nowy Jork. New York - Wolow, Instagram Wołów - Nowy Jork Publikacja objęta jest prawami autorskimi.
„Projekt Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Razem dla Edukacji współfinansowany przez MEN w ramach konkursu Rodzina polonijna. Współpraca szkół funkcjonujących w systemach oświaty innych państw oraz organizacji społecznych za granicą prowadzących nauczanie języka polskiego, historii, geografii, kultury polskiej oraz innych przedmiotów nauczanych w języku polskim ze szkołami w Polsce”.
Publikacja powstała dzięki wsparciu Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZaiKS.
Przygoda pełna lokalnej historii, dziedzictwa kulturowego, poszukiwania własnych korzeni i dziecięcego spojrzenia na polską kulturę i sztukę. To tylko jeden z wielu elementów, do których sięgnęłyśmy w ramach edukacyjnego projektu, trwającego już trzy lata. Naszym punktem wyjścia i inspiracją do artystycznych działań z dziećmi było miasto - jego potencjał twórczy, który zachęcał dzieci z Wołowa i Nowego Jorku do odkrywania ciekawych miejsc, spacerów, obserwacji, rozmów. Ważnym elementem jest wymiana spojrzenia i doświadczeń dzieci, zawartych w licznych pracach plastycznych, wykonywanych pod okiem dwóch autorek przedsięwzięcia: Natalii Gołubowskiej i Krystyny Magaj – Pituły, opublikowanych na stronie projektu w mediach społecznościowych.
Z chęcią damy się poznać i opowiemy Ci, jak doszło do naszej międzykontynentalnej współpracy. Może nasza historia stanie się dla Ciebie inspiracją i punktem wyjścia do spełniania marzeń, poszukiwania kontaktów i niecodziennych znajomości. Dzieląca ludzi przepaść (miejsce zamieszkania, odległość, wiek czy płeć) jest czasami jedną z najlepszych rzeczy, która pozwala przełamywać granicę i utarte schematy. Otwiera się wtedy wyobraźnia i niezliczone możliwości pomimo wcześniejszych ograniczeń, czy przeszkód. Takie horyzonty przynoszą ciekawe cele, które - wytrwale i konsekwentnie realizowane dostarczają nieoczekiwanych efektów. Kim jesteśmy, czyli kilka słów o autorkach projektu.
Natalia Gołubowska Jestem edukatorką, mediatorką, kuratorką, innowatorką, graficzką, otwartą na współpracę, nowe wyzwania i doświadczenia, kreatywne myślenie i twórcze działanie, inspirujące znajomości, ciekawe pomysły, odrzucenie ram, poszerzenie granic. Od 2014 roku prowadzę Otwarty Zakład Artystyczny, w ramach którego na terenie Wołowa działa Pracownia Twórcza OZArt. Prowadzę w niej Akademię Młodego Artysty. W skład Otwartego Zakładu Artystycznego wchodzi również Pracownia Objazdowa, realizująca projekty w różnorodnych miejscach i miastach. Obecnie pracuję również jako menadżerka Pracowni Komuny Paryskiej 45 Strefy Kultury Wrocław i współpracuję z Muzeum Współczesnym we Wrocławiu. Jestem absolwentką wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych na kierunkach: Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuk Plastycznych, Mediacja Sztuki, Wzornictwo w Szkle. Do tej pory uczestniczyłam w licznych projektach kulturalno – artystycznych, wystawach, warsztatach zarówno w Polsce jak i za granicą. Na co dzień współpracuję z lokalnymi instytucjami m.in. Wołowskim Ośrodkiem Kultury, Miejską i Gminną Biblioteką Publiczną, Zakładem Karnym, gdzie realizuję autorski program readaptacyjny. Jestem autorką licznych projektów, w których ważnym elementem jest tożsamość miejsca i jego mieszkańców. W swojej pracy bazuję na estetyce relacyjnej. Sztuka społeczna jest dla mnie ważnym narzędziem animacyjnym. Opieram na niej proces, doświadczanie, dialog, szacunek, wzajemne poznanie, obserwację i integrację. Inspiruje mnie miasto, szeroko pojęta lokalność, margines, peryferia i ograniczenia.
Krystyna Magaj - Pituła Od lata 2011 prowadzę własny program „Sztuka Dla Najmłodszych" ARTonia adresowany do polonijnych dzieci, zamieszkałych w Nowym Jorku. Misją programu jest rozwijanie twórczej aktywności, wyrażanie swoich doświadczeń oraz emocji za pomocą kreatywnego działania oraz rozwijanie sprawności manualnej. Zajęcia edukacyjno – artystyczne wzbogacane są wycieczkami i warsztatami w muzeach oraz w parkach. Swoje pasje edukacyjne rozwijam, pracując od ponad trzydziestu lat w nowojorskiej Szkole Języka i Kultury Polskiej im. Św. Jana Pawła II, ucząc dzieci w klasach zerowych. Prowadzę zajęcia edukacyjno – terapeutyczne z młodzieżą amerykańską, w jednym z nowojorskich ośrodków rehabilitacyjnych, pomagając im wyrażać swoje emocje za pomocą twórczych działań oraz w czasie obcowania ze sztuką. Prowadzę lekcje muzealne oraz warsztaty dla dzieci i dorosłych w jednym z nowojorskich muzeów. Wykształcenie pedagogiczne oraz pierwsze doświadczenie pracy z dziećmi zdobyłam w Polsce. W Nowym Jorku kontynuowałam swoją edukację, specjalizując się w Pedagogice Specjalnej (Special Education), Pedagogice Dwujęzyczności (Bilingual Education) oraz Terapii przez Sztukę (Creative Art Therapy). Jestem typową pracoholiczką, tak bardzo zaangażowaną w swoją pracę, że z żadnej nie potrafię zrezygnować. Dzieci i młodzież, z którymi pracuję, traktuję jako twórczy materiał, z którego staram się wykreować osoby bogate w doświadczenia, poważnie myślące, kreatywne w działaniu.
Kilka słów o naszej historii Projekt rozpoczęłyśmy w 2017 roku w lecie, ale nasza znajomość wzięła początek z błahej, można byłoby pomyśleć, mało istotnej aktywności. Pani Krysia polubiła mój profil na Facebooku - Otwarty Zakład Artystyczny. Zawsze ciekawi mnie, kto dołącza do mojego artystycznego grona odbiorców, więc i tym razem postanowiłam zajrzeć na profil „lajkującego”. Zaciekawiło mnie, że Pani Krystyna pochodzi z Wołowa, a mieszka w Nowym Jorku. To przecież tak odległe miejsca, można byłoby pomyśleć, nie mają ze sobą nic wspólnego. Postanowiłam napisać. Wysłałam wiadomość, wiedząc, że mamy podobne zainteresowania i pracę. Skrępowana, zrobiłam pierwszy, a może właśnie drugi krok i tak narodził się dialog, dzięki któremu dzisiaj możemy zabrać Cię w podróż po naszej wspaniałej przygodzie. Publikacja, którą trzymasz w ręce, głównie będzie poświęcona realizowanemu projektowi „Dwie strony, cztery miejsca”, który został wsparty przez dotacyjny program „Razem dla edukacji” Stowarzyszenia Wspólnota Polska. Czego możesz, się po niej spodziewać? Książka przedstawia naszą drogę – odwiedzone przez nas miejsca, które stały się punktem wyjścia do twórczych warsztatów z dziećmi. W autorski sposób przedstawimy Ci osiem instytucji (cztery z Wrocławia i cztery z Nowego Jorku), gdzie dzieci odkrywały polską kulturę i sztukę. Znajdziesz tu również przykładowe scenariusze, które śmiało możesz wykorzystać do kreatywnych działań w swojej szkole, pracowni, instytucji. Pojawią się ciekawostki i informacje związane z dziedzictwem kulturowym Polski. Zamieściłyśmy tu dokumentację fotograficzną, a część elementów graficznych, pojawiających się w publikacji powstało w oparciu o prace plastyczne dzieci. Chciałyśmy, aby książka włączała aktywnie jego odbiorcę, dlatego w każdym dziale czekają na Ciebie pytania bez odpowiedzi, zagadki, czy proste wyzwania. Koloruj, uzupełniaj, twórz własne notatki, pomysły, czy przemyślenia.
Czym jest program „Razem dla edukacji” i z kim w jego ramach współpracujemy. Program, który wspiera nasze działania, ma na celu powoływanie partnerstwa pomiędzy szkołami w Polsce, a szkołami poza granicami naszego kraju, prowadzącymi nauczanie języka polskiego, historii, geografii, czy kultury polskiej. „Razem dla edukacji” daje możliwość sieciowania, wymiany, dialogu, poznawania poprzez realizację działań edukacyjnych adresowanych do uczniów, nauczycieli, edukatorów. Budowanie tożsamości, poszukiwanie i odkrywanie własnych korzeni, inspirowanie się tradycją, czy historią jest ważnym elementem trzeciej edycji programu. Punktem wyjścia do realizacji naszego projektu „Dwie strony, cztery miejsca” stały się zatem sztuka i kultura polska oraz miejsca z nimi związane we Wrocławiu i Nowym Jorku. W ramach projektu współpracujemy z dwiema szkołami. W jednej z nich pracuje Krystyna, drugiej Natalia jest absolwentką i przyjaciółką. Działania projektowe wspierają trzy kobiety Barbara Zarzycka - Majer, Marta Cieśla, Viktoria Pituła. Nasz twórczy zespół
Marta Cieśla Fascynuje mnie sposób ukazywania przez artystów tego, jak postrzegają otaczający ich świat. Jestem nauczycielką języka polskiego. Moja praca polega na budowaniu kompetencji biegłego, świadomego posługiwania się językiem ojczystym: czytania ze zrozumieniem, poprawnego pisania i wiedzy z zakresu historii literatury. Jednak ważne jest dla mnie również to, by moi uczniowie potrafili używać słów nie tylko w codziennej międzyludzkiej komunikacji, ale żeby mieli odwagę opisywać swoje emocje i świat, posługując się językiem jako materią artystyczną. Słowem można przecież malować niczym farbą i w ten sposób kreować rzeczywistość. Barbara Zarzycka - Majer Od czterdziestu lat jestem przewodnikiem dzieci po zakamarkach sztuki. Sama od czasu do czasu tworzę dla siebie i innych: maluję, fotografuję. Od wielu lat interesuję się pisaniem ikon. Wiele radości mam z tworzenia wraz z dziećmi ich radości i nieograniczonej zabawy sztuką.
Victoria Pituła Urodziłam się w Nowym Jorku. Język polski poznałam w domu rodzinnym oraz uczęszczając do Szkoły Języka i Kultury Polskiej im. Jana Pawła II w Nowym Jorku, gdzie od kilkunastu lat pracuję jako wolontariuszka. Aktywnie uczestniczyłam w Związku Harcerstwa Polskiego w Ameryce. Ukończyłam wydział sztuki w Kingsborough College. Jestem współorganizatorką programu ARTonia, dedykowanego polonijnym dzieciom w Nowym Jorku. Obecnie pracuję jako animatorka, organizując wydarzenia kulturalne oraz wystawy sztuki w Coney Island Brewery. Moje hobby to podróże – brałam udział m.in. w żeglarskiej wyprawie na Spitsbergen oraz w zdobyciu góry Kilimandżaro w Tanzanii.
A jaki jest Twój kreatywny zespół? Zastanów się, z kim możesz nawiązać współpracę. Kto mógłby być Twoim partnerem w drodze do edukacji? Nie zapominaj o międzypokoleniowych relacjach. Dzieci i młodzież mają głowy pełne pomysłów, a dorośli i seniorzy bagaż doświadczeń. Stwórz autorską sieć współpracy za pomocą słów, opisów, obrazów, zdjęć.
W poszukiwaniu własnych korzeni. Projekt „Wołów – Nowy Jork” narodził się z potrzeby eksplorowania lokalnej kultury, sztuki, dziedzictwa. Inspirowanie się najbliższym otoczeniem, z którym zwykle obcujemy, czy odkrywanie na nowo miejsc i historii z nimi związanych, to dobry początek podróży w głąb własnej tożsamości. Każdy podróżnik dobrze wie, że w drogę lepiej wyruszyć razem. Zajmując się edukacją kulturową, swoje działania skierowałyśmy do dzieci i to one stały się naszymi kompanami w wyprawie po lokalnej, regionalnej i narodowej mapie skarbów. Powrót do źródeł, poznawanie wzajemnych tradycji, wymiana spostrzeżeń, to nauka zarówno o tym najbliższym świecie, jak i odległym, w którym odnajdujemy wiele podobieństw. Ważny aspekt naszych działań to kształtowanie w dzieciach otwartości na drugiego człowieka, podejmowanie dialogu i chęci współpracy. Wnikliwe przyglądanie się tętniącym życiem miastom, rozwija zmysł obserwacji, krytycznego myślenia, pozwala dostrzegać niuanse, które na co dzień nam umykają. Dzieci są świetnymi obserwatorami, a ich próby przełożenia otaczającej nas rzeczywistości na język wizualny, czy język gestu, pokazują nam nowe i ciekawe spojrzenie na przestrzeń, w której żyjemy. Wychowanie poprzez edukację lokalną, regionalną, czy narodową buduje w dzieciach poczucie przynależności, co mocno widoczne jest na przykład w środowiskach polonijnych. Tematy, które nas zainteresowały. Wybrałyśmy kilka obszarów, które stały się dla nas atrakcyjne pod kilkoma względami. Szukałyśmy tematów uniwersalnych, miejsc łatwo dostępnych, wydarzeń, których jesteśmy częścią. Interesowało nas, kim jesteśmy, co lubimy. Stworzyłyśmy hasła i elementy graficzne, które pojawiły się na naszej stronie w postaci albumów fotograficznych. Wyszczególnione elementy stały się punktem wyjścia i inspiracją do stworzenia cyklu warsztatów i wzajemnej wymiany. Jasny podział ułatwił nam dobór narzędzi i metod pracy twórczej oraz porządkowanie zbieranych informacji i realizacji plastycznych dzieci. Albumy fotograficzne z biegiem czasu nabierały treści, a kolejne możliwości, które niespodziewanie pojawiały się na drodze projektu, wzbogacały stronę o nowe wątki i historie.
SPIS ALBUMÓW 2017 | 2018
Uczestnicy Nowy Jork | Wołów
Krajobraz Wołów | Nowy Jork
Krajobraz Nowy Jork | Wołów
Ciekawi ludzie Nowy Jork | Wołów
Architektura Wołów | Nowy Jork
Litery
Wizyta studyjna w NY
Z ich zawartością możesz zapoznać się na stronie projektu FB Wołów - Nowy Jork. New York - Wolow.
Kilka cennych wskazówek, czyli gdzie szukać inspiracji do działań twórczych. Książki są świetnym źródłem informacji, my korzystałyśmy z następujących pozycji: „Wołów zarys dziejów miasta i regionu” Stanisław Solicki, „W jak Wołów – alfabet mojego miasta”– słownik miejski Natalia Gołubowska, „The Brooklyn Bridge” Elizabeth Mann, „Nowy Jork” Zdenek Mahler, Vladimir Fuka, „My New York” Kathy Jakobsen Lokalne spacery są źródłem cennych obserwacji, zabierz ze sobą szkicownik, notes, aparat, rejestrator dźwięku i zaprezentuj wyjątkowy obraz przestrzeni, w której mieszkasz. Zarówno miejsca, obrazy, jak i dźwięki mogą stać się punktem wyjścia do ciekawych działań warsztatowych. Opracuj mapę miejsc, które zapisały się w historii i kulturze Twojego miasta. Zabytki to ważny element tożsamości lokalnej. Przyroda inspiruje do działania. Sprawdź, czy w Twoim mieście znajdują się np. pomniki przyrody. Zastanów się, jak wykorzystać w działaniu park, czy pobliski las. Miesiące letnie dają możliwość twórczej pracy w terenie. Zaplanuj kalendarz działań kulturalnych. Poinformuj o wydarzeniach artystycznych, obchodach, festiwalach. Poszukaj ciekawych ludzi w swoim otoczeniu. Mogą to być artyści, pisarze, rzemieślnicy. Opowiedz o nich, bądź zaproś ich na wspólne warsztaty. Zastanów się, jakie miejsca związane z kulturą, sztuką, historią Polski możesz odwiedzić. Może to być ciekawe muzeum, pomnik, obiekt architektoniczny, bądź miejsce, które zajmuje się gromadzeniem ważnych pamiątek i informacji o naszych korzeniach.
Od szczegółu do ogółu, czyli własna mapa haseł. Stwórz ją, a dowiesz się, jakie tematy możesz poruszyć ze swoim kreatywnym zespołem. Na Twojej mapie mogą pojawić się zarówno słowa, jak i elementy graficzne.
Współdziałanie i wymiana, czyli poszukiwanie wspólnej ścieżki. Punktem wyjścia do naszych działań jest współdziałanie i wzajemna wymiana informacji. Wołów i Nowy Jork to odległe od siebie miasta, funkcjonujące na co dzień odmiennym rytmem. Duża odległość wiąże się ze zmianą czasu, co znacznie utrudnia kontakt pomiędzy uczestnikami. Szukanie sposobu komunikacji oraz prezentacji efektów naszych działań skupiłyśmy w materiałach, które niezależnie od miejsca i czasu możemy odtworzyć w przestrzeni wirtualnej. Nagrywanie krótkich, amatorskich filmików dało możliwość wypowiadania się dzieciom i stało się, zaraz obok zdjęć, źródłem poznania. Zobaczenie oraz usłyszenie się okazało się bardzo zaskakującym doświadczeniem, które postawiło wiele pytań i poruszyło wiele nowych wątków związanych z tożsamością. W projekcie posługiwaliśmy się językiem polskim. Dzieci porównywały sposób własnych wypowiedzi, akcent, dobór słów, formułowanie zdań i myśli. Młodzi uczestnicy przełamywali barierę wstydu i zakłopotania, opisując miejsca, czy prace „do włączonej kamery”. Warsztaty, które zrealizowałyśmy w 2017 roku, zakończyły się wymianą prac plastycznych i realizacją dwóch wystaw podsumowujących. Materialne przekazanie wykonanych przez dzieci dzieł, zapisków, portretów stało się dla nich bardzo symboliczne i ważne, nadając projektowi przejście z przestrzeni dziecięcych marzeń, w obszar realny, rozbudzając na nowo wyobraźnię i pragnienia małych odkrywców. Podróż za ocean, czyli nowe możliwości. Rozwój projektów wymaga często nowych wyzwań, poszukiwania nowych obszarów, tematów, czy sposobów interakcji. Pewne narzędzia i metody pracy zostają wyczerpane, bądź wymagają przeformułowania. Warto wtedy na nowo przyjrzeć się wspólnym działaniom, rozłożyć je na kilka elementów i znaleźć nowe zestawienia i relacje. Ważnym czynnikiem w rozwoju naszego projektu stała się, mało oczywista, stagnacja. Każda wzmożona aktywność i zaangażowanie potrzebuje balansu. Bierność, odpoczynek, złapanie dystansu są ważnym elementem procesu, który pozwala zebrać energię i zapał do dalszego działania. Projekty realizowane w przyjacielskiej atmosferze, pełne satysfakcji i zawodowego spełnienia nie są narażone na „zapomnienie”, co akurat jest naszym doświadczeniem.
Niedosyt, lepszy niż przesyt! Poczucie niewykorzystanego w pełni potencjału, jaki drzemał w naszych działaniach, uruchomił poszukiwanie kolejnej drogi. Działania urealniają marzenia, a pomocą i wsparciem w procesie ich spełniania są różnorodne instytucje. Dzięki programowi #AIR WRO kultura mobilna Strefy Kultury Wrocław wyjazd do Nowego Jorku z etapu planowania stał się realnym punktem w kalendarzu na 2018 rok. Trzytygodniowa wizyta studyjna w Nowym Jorku i ciekawy, wspólny program działań, okazały się intensywnym czasem, wspaniałym zawodowym i osobistym doświadczeniem. W projektach edukacyjnych bardzo ważnym elementem jest również samorozwój. Jeśli projekt otwiera drzwi nie tylko przed uczestnikami i odbiorcami, pozostawiając również przestrzeń dla edukatorów, mediatorów, pedagogów, artystów, autorów projektu, warto z niej umiejętnie skorzystać. Działania przeprowadzone w Nowym Jorku z uczestnikami programu ARTonia to cykl warsztatów twórczych inspirowanych dziełami oraz dwoma odwiedzonymi przez autorki projektu miejscami:
Eugeniusz Get Stankiewicz i Domek Miedziorytnika we Wrocławiu Jackson Pollock i Pollock - Krasner House and Study Center W ramach projektu zorganizowałyśmy również wycieczkę do Metropolitan Museum połączoną z kreatywnymi zadaniami inspirowanymi prezentowanymi na wystawie stałej pracami Pollocka. Pomiędzy pracą pojawił się również czas na zwiedzanie i odkrywanie miejsc związanych ze sztuką, przyglądanie się ofercie i programom edukacyjnym m.in. takich miejsc jak MoMA, New Museum, Guggenheim Museum. W działaniach w Nowym Jorku nie zabrakło również akcentu wołowskiego. W podróż zabrałam ze sobą przyjaciela, wołka Szczepana, którego perypetie można śledzić na Instagramie projektu Wołów / Nowy Jork. Warto nadawać swoim projektom osobistego i spersonalizowanego wymiaru, dzięki temu stają się one lokalne i osadzone w tożsamości.
Zaproś do tego zadania dzieci. Wykreujcie razem bohatera inspirowanego Waszym miastem, a następnie zastanówcie się, w jaką podróż moglibyście się z nim udać. To może być wycieczka marzeń, bądź miejsce partnera waszych działań.
Pierwsze kilkanaście stron wprowadziło Cię w genezę naszego projektu. Wiesz już, kim jesteśmy i jakie kroki zrobiłyśmy, aby publikacja, którą czytasz, nabrała rzeczywistego, materialnego wymiaru. Jest ona efektem zrealizowanego przez nas projektu „Razem dla edukacji” Stowarzyszenia Wspólnota Polska. Zapraszamy Cię wraz z dwiema partnerskimi szkołami: Zespołem Szkół Społecznych w Wołowie i Szkołą Języka i Kultury Polskiej im. Św. Jana Pawła II w Nowym Jorku, w podróż w dwie strony i cztery wyjątkowe miejsca na mapach Wrocławia i Nowego Jorku. Ważnym elementem tego etapu projektu był schemat, który obrałyśmy i konsekwentnie realizowałyśmy. Każda wycieczka składała się z oprowadzania tematycznego oraz działania warsztatowego. Do każdego odwiedzanego przez nas miejsca zostały przygotowane karty edukacyjne dla dzieci. Stały się one przydatnym elementem w poznawaniu muzealnych eksponatów. Każdy wyjazd był punktem wyjścia do warsztatów twórczych, następnie realizowanych w szkolnych klasach. Odkrywanie i inspirowanie się kulturą zarówno tą lokalną, regionalną, jak i narodową, pozwoliło nam na poszerzenie horyzontów dzieci, wymianę, rozbudzenie wyobraźni, a co najważniejsze, rozpalenie w nich zainteresowania sztuką polską.
Jak połączyć dwa odległe miejsca, czyli o dziecięcej wyobraźni. Projekt rozpoczęłyśmy artystycznymi warsztatami z uczniami Zespołu Szkół Społecznych w Wołowie. Wykorzystując technikę kolażu oraz materiały przywiezione z Wrocławia i Nowego Jorku (mapa miejska, ulotki, atlasy), stworzyliśmy realizacje artystyczne, które stanowią pewną metaforę połączenia obu miast. Wraz z dziećmi poszukiwałyśmy elementów wspólnych, które spajały nasze miejsca.
most tęcza niebo słońce samolot
Dzieląca nas odległość jest niestety minusem naszego projektu. Z jednej strony jest to duże ograniczenie, z drugiej wymaga od nas poruszenia wyobraźni i nowych, ciekawych rozwiązań. Wykreowanie sytuacji, a następnie zbudowanie wokół niej wypowiedzi twórczej, wymaga pewnej projekcji, ale też urzeczywistnienia. Te dwa elementy powodują, że rzeczy niemożliwe i nienamacalne, ale osadzone w znanym dzieciom obrazie, czy wizerunku, uruchamiają nowe obszary, a co za tym idzie pomysły, które chociaż troszeczkę przybliżają nas do siebie. Pomiędzy oczywistymi symbolami, takimi jak most, czy samolot, pojawia się również tęcza, niebo i słońce. Coś metafizycznego, trudnego do uchwycenia, jak relacje, które trudno na odległość zmaterializować. Prowadzenie projektów wokół prawdziwości relacji jest bardzo ważnym elementem procesu i pracy z dziećmi. Nie tylko buduje wiarę w przełamywanie granic, ale również daje narzędzia do spełniania marzeń, bądź zmusza do formułowania ich na nowo.
W tym rozdziale chciałybyśmy uwolnić nasze notatki i zabrać Cię w podróż pełną kolażowych wspomnień i informacji. W zbiorze różnych elementów pojawią się zdjęcia dokumentacyjne, ilustracje inspirowane pracami dzieci, komentarze napotkanych osób, wypowiedzi dzieci, ciekawostki, na które udało się nam natrafić oraz scenariusze działań. Poznasz cztery miejsca, które odwiedziliśmy we Wrocławiu i cztery miejsca, które poznaliśmy w Nowym Jorku. Nasze wycieczki przeplatały się, dlatego dzisiaj będziesz mieć okazję być z nami we Wrocławiu, a już jutro udasz się do Nowego Jorku.
Wyruszamy! Co warto ze sobą zabrać? aparat fotograficzny rejestrator dźwięku notatnik ołówek ciekawość otwartość kilka pytań do edukatora
Jeśli uznasz, że mogą Ci się przydać jeszcze inne rzeczy, zapisz ich nazwy w tym miejscu :
W kierunku Panoramy Racławickiej
W poszukiwaniu informacji
Czy wiesz, w którym roku Panorama Racławicka pojawiła się we Wrocławiu? W 1946 roku obraz został przywieziony do tego miasta.
Czy potrafisz wymienić przynajmniej dwóch autorów tego dzieła? Dzieło o długości 120 metrów zostało wykonane przez 9 malarzy. Jednym z nich był Jan Styka, kolejnym Wojciech Kossak.
Poznaj pozostałych 7 malarzy. Wyszukaj w internecie i wpisz ich nazwiska:
Ciekawostka Muzeum Panoramy Racławickiej to rotunda, wyjątkowa architektura o statucie zabytku. Spacerując, przemieszczamy się w niej dookoła. Rotunda stanęła w sąsiedztwie Parku Juliusza Słowackiego, dzięki projektowi konkursowemu Ewy i Marka Dziekońskich. Po raz pierwszy malowidło udostępniono odbiorcom w 1985 roku. Czy wiesz, co działo się z obrazem od chwili przywiezienia go do Wrocławia? Nie zawsze był tu na miejscu. Jak myślisz, gdzie jeszcze mógł udać się w podróż?
Postać z przeszłości
Z czym kojarzy Ci się Tadeusz Kościuszko? Z bitwą pod Racławicami? Z zadartym nosem i czapką rogatywką? Z chłopską sukmaną? Dobrze! Jest polskim bohaterem narodowym. Kochał wolność i bardzo pragnął, żeby Polska powróciła na mapę Europy. Ale czy wiesz, że Amerykanie również uznają go za swojego bohatera? Walczył o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Został uznany za jednego z najzdolniejszych inżynierów wojskowych, budujących forty Filadelfii i West Point. Prezydent Washington nazywał go swoim przyjacielem. Po powrocie do Polski korespondował z Thomasem Jeffersonem aż przez 19 lat. Za zasługi został przez Amerykanów odznaczony Orderem Cyncynata. To właśnie ten złoty orzeł, którego podziwiać można na mundurze Tadeusza obok Krzyża Virtuti Militari.
W kierunku Statuy Wolności (Statue of Liberty Museum) i Muzeum Emigracji (Ellis Island National Museum of Immigration)
W poszukiwaniu informacji
Na wyspie
w budynku, w którym dawniej rejestrowano ludność, nowo przybyłą z różnych stron świata, znajduje się Muzeum Emigracji. Aby je odwiedzić, trzeba wyruszyć w podróż promem.
Obecnie miejsce to zostało przekształcone i prezentuje pamiątki po pierwszych emigrantach. Dzięki temu można poznać tu wiele faktów z ich pierwszych dni na wyspie, na przykład procedury, przez które musieli przejść, zanim pozwolono im zamieszkać w Ameryce. Na przygotowanej w muzeum ekspozycji zobaczyć można, będące cennym źrodłem informacji o ówczesnych Polakach, przedmioty. Wśród nich są dowody tożsamości, pieniądze, czy wzory testów na znajomość języka angielskiego. Pojawiają się również przedmioty osobiste, takie jak zdjęcia, różańce, książki, walizki, ubrania czy zabawki.
Ciekawostka
Przejście dla emigrantów na Ellis Island zostało otwarte 1 stycznia 1892 roku. Pierwszą osobą, która je przekroczyła, była dziewczyna, Annie Moor. Wraz z młodszymi braćmi przypłynęła statkiem z Irlandii do rodziców, którzy już od pewnego czasu mieszkali w Nowym Jorku. Na pamiątkę tego uroczystego dnia Annie otrzymała w prezencie złotą dziesięciodolarówkę. Na terenie muzeum znajduje się pomnik upamiętniający jej postać.
Postać z przeszłości
Statua Wolności i Frédéric Auguste - francuski rzeźbiarz. Co ich łączy? Dobrze znany wszystkim posąg, symbol wolności i Nowego Jorku ma swojego autora. Jest nim Frédéric Auguste. To właśnie on zaprojektował postać kobiety trzymającej w prawej dłoni pochodnię, a w lewej tablicę, na której umieszczona jest ważna dla Amerykanów data – dzień odzyskania niepodległości. Rzeźbę tego artysty pod tytułem „Współczesny męczennik” zobaczyć można również w Polsce w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Czy wiesz o tym, że Statua Wolności oryginalnie nosiła inną nazwę? Znajdź ją i wpisz poniżej:
W kierunku Muzeum Narodowego
W poszukiwaniu informacji
"Cudo - Twórcy" to wystawa przygotowana na 70. rocznicę otwarcia Muzeum. Jak myślisz, co można na niej zobaczyć? Ceramiczne i szklane rzeźby? Sztukę, a może przedmioty codziennego użytku naznaczone historią i wyjątkowym stylem? Wystawa to zbiór artefaktów i różnorodności od sztuki Bliskiego i Dalekiego Wschodu po rzemiosło artystyczne. Można zobaczyć na niej np. zbroję japońskiego samuraja, porcelanę, eksponaty służące do pisania m.in. pióra gęsie, kałamarze, pióra stalówkowe, stare maszyny, czy kultowe długopisy.
A czy znacie "Musicon"? To nowoczesny instrument do tworzenia muzyki przeznaczony nie tylko dla najmłodszych odbiorców. Możesz go usłyszeć i wypróbować właśnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Trafił również do Stanów Zjednoczonych oraz na inne kontynenty. Jego autorem jest Kamil Laszuk. Ciekawostka z życia muzeum. Zwiedzając miejsce tropem scenek rodzajowych, zapytaliśmy edukatora muzealnego o wyjątkowe wydarzenie, które zapamiętał i którym mógłby się z nami podzielić. Dowiedzieliśmy się, że 11 listopada 2018 r. z okazji obchodów 100. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę o godzinie 12.00 pracownicy wraz ze zwiedzającymi odśpiewali wspólnie hymn Polski, włączając się tym w ogólnopolską akcję.
Opisz własną scenkę rodzajową. Zastanów się, jaka to może być sytuacja. Możesz być głównym bohaterem lub jedynie obserwatorem:
Postać z przeszłości
Podczas zwiedzania natknęliśmy się na pewien portret. Namalowana na nim postać patrzyła na nas z góry. Przewracając oczami raz w prawo, raz w lewo, zaciekawiła nas swoją historią.
Wizerunek Wolfganga Scharschmidta powstał w 1678 roku. Został wykonany przez jednego z wrocławskich artystów. Reprezentuje klasyczne malarstwo olejne na płótnie. Obraz można zobaczyć, odwiedzając wystawę Sztuka śląska XVI-XIX w. Przedstawia dostojnego mężczyznę o długich brązowych włosach, ubranego w czarną szatę. Jego strój świadczy o zamożności i statucie, który uzyskał dzięki wykonywanemu zawodowi adwokata. Wolfgang był również pasjonatem tworzenia ciekawych wynalazków, które umieszczał np. we własnym ogrodzie. Obraz lamelkowy, na który zdecydował się zamawiający, wykorzystuje mechanikę zegara, dzięki której oczy w portrecie pozostają ruchome.
W kierunku Fundacji Kościuszkowskiej i Mostu Kościuszki
W poszukiwaniu informacji
Fundację Kościuszkowską założył w 1925 roku, w przeddzień 150. rocznicy przystąpienia Tadeusza Kościuszki do rewolucji amerykańskiej, Szczepan Mierzwa, który piętnaście lat wcześniej, jako młody chłopak, przypłynął do Ameryki. Pracując w dzień i studiując wieczorami, w krótkim czasie ukończył Uniwersytet w Harvardzie. Po kilku latach pracował już jako profesor ekonomii w Drake University. Przez całe swoje życie dbał, aby Fundacja propagowała wymianę edukacyjną i kulturalną między Polską i Ameryką, przybliżając Amerykanom wiedzę o polskiej kulturze i historii.
Z czym kojarzą Ci się nazwiska Kossak i Styka? Jak nazywa się obraz ich autorstwa?
Fundacja Kościuszkowska w swojej kolekcji posiada obrazy tych Mistrzów. Można je podziwiać, jako dziedzictwo kulturowe Nowego Jorku, w głównej części Manhattanu, na 67. ulicy tuż przy Parku Centralnym.
Ciekawostka
Czy wiesz, jakie dwie dzielnice łączy Most Kościuszki? Jaka jest jego historia? Most Kościuszki został zbudowany w 1939 roku i służył mieszkańcom Nowego Jorku przez blisko 80 lat, łącząc dwie dzielnice – Brooklyn i Queens. Wiosną 2017 zdemontowano go. Na jego miejscu otworzono najpierw jedną część nowego mostu, później drugą i ostatnią w sierpniu 2019 roku. Obecnie most posiada 9 pasów oraz promenadę dla pieszych i rowerzystów z pięknym widokiem na Manhattan.
Postać z przeszłości
Tamara Łempicka to artystka polskiego pochodzenia. Jej prace można było zobaczyć w październiku 2019 roku w siedzibie Fundacji Kościuszkowskiej na wystawie "The Many Faces of Tamara de Lempicka (1898 – 1980)". Pełna obrazów, zdjęć i pamiątek z epoki art deco ekspozycja była pierwszą po 50 latach pokazywaną w Nowym Jorku. Tamara Łempicka większość obrazów malowała na zamówienie. Fascynowali ją ludzie, dlatego bohaterami jej prac są postacie, często pozowane, malowane na żywo w nasyconych barwach i kubistycznych formach.
W kierunku Muzeum Etnograficznego
W poszukiwaniu informacji
Dzieje regionu, bogata kolekcja, opowieść o ludziach.
Jak myślisz, czym zajmowali się Dolnoślązacy na przełomie XIX i XX wieku? Zajrzyj na naszą stronę i poszukaj odpowiedzi w jednym z nagranych przez nas filmików.
Dolnośląski strój damski Różnorodność strojów kobiecych była duża. Charakterystyczne były czepce, bufiaste rękawy, duże kołnierze. Ozdobę strojów stanowiły haftowane motywy roślinne. Spódnice miały szeroki krój i najczęściej kwieciste lub kraciaste wzory. Czy wiesz, jaką funkcję spełniały czepce? To najcenniejsza część dolnośląskiego stroju. Kobiety zakładały je na głowę, wychodząc z domu. Przybierały one różnorodny wygląd. Te bogato zdobione świadczyły o zamożności właścicielki.
Ciekawostka Tkactwo to rzemiosło, które cieszyło się w tamtym czasie dużą popularnością. Tkaniny wytwarzano zarówno na potrzeby własne jak i na sprzedaż. Wędrowały głównie do Ameryki i Anglii. System produkcji chałupniczej upadł pod koniec XIX wieku wraz z rozwojem przemysłu. A jak były tworzone dawne wzory tkanin? W celu zdobienia materiału wykorzystywano m.in. drewniane stemple. Stwórz własny wzór na tkaninie, np. wykorzystując do tego farby i ziemniaki.
Postać z przeszłości Bednarz to rzemieślnik. Jego zawód pojawił się na przełomie III i IV wieku. Zajmował się wytwarzaniem naczyń z drewna. Miał specjalistyczny warsztat, w którym wszystkie produkty wykonywał ręcznie. Dzięki jego pracy mieszkańcy wsi mogli zaopatrzyć się m.in. w beczki do kiszenia kapusty czy wiadra. Obecnie jest to jedna z ginących profesji.
W kierunku Metropolitan Museum of Art i Pomnika króla Jagiełły
W poszukiwaniu informacji
Czy w największym muzeum sztuki w Ameryce można odnaleźć ślady polskiej kultury? Tak! Właśnie tutaj w 2015 roku wystawiono fotografie polskiego artysty Piotra Ukłańskiego.
Wśród 14 tysięcy eksponatów na wystawie stałej „Arms and Armors", przyglądając się rycerzom na koniach, można odnaleźć zbroję rycerską, należącą do polskiego księcia Radziwiłła. Opis informuje, że takie rodzaje zbroi wykonywane były w Niemczech na zamówienia między innymi rycerzy z Polski. Uważni zwiedzający zobaczą też pięknie dekorowaną część zbroi z około 1525 roku, której właścicielem był prawdopodobnie hetman Jerzy Herkules Radziwiłł. W kolekcji mieczy i szabel, umieszczonych w gablotach, znajduje się piękna szabla z początków XVII w., zdobiona drogimi kamieniami w pracowni złotniczej w Breslau, czyli w dawnym Wrocławiu.
Z jakich elementów składa się zbroja rycerska?
Ciekawostka Podczas renowacji konnego pomnika króla Jagiełły znaleziono skarb. W trakcie prac konserwatorskich wycięto otwór w podbrzuszu konia. Wtedy okazało się, że jego wnętrze nie jest puste, lecz zawiera, pozostawiony pewnie przez przypadek, pilnik. Prawdziwym skarbem okazał się jednak sporych rozmiarów mosiężny medalion, który może przedstawiać świętą Klarę z Asyżu. Prawdopodobnie został ukryty w środku pomnika we Florencji, gdzie wykonany był odlew. Po remoncie znalezisko powróciło do wnętrza pomnika, a otwór został zamknięty i zabezpieczony.
Postać z przeszłości Pomnik króla Jagiełły został wykonany w Polsce przez rzeźbiarza Stanisława Kazimierza Ostrowskiego w 1937 roku. Zdobił polski pawilon na Światowej Wystawie w Nowym Jorku w 1939 roku. Na skutek wybuchu II wojny światowej pomnik nie powrócił do Polski. W lipcu 1945 roku został podarowany miastu Nowy Jork i ustawiony w Parku Centralnym. Trzy lata temu pomnik przeszedł generalny remont.
W kierunku Pawilonu Czterech Kopuł
W poszukiwaniu informacji Rozmowa z Agatą Iżykowską - Uszczyk, edukatorką Muzeum, przeprowadzona przez uczestników wycieczki. Co to znaczy sztuka współczesna? To taka sztuka, która ma nie więcej niż 100 lat i zaczęła się na początku XX wieku wraz z rewolucją, awangardą, zmianami sposobu myślenia o twórczości artystycznej. To eksperymentowanie z różnymi sposobami przedstawiania - tak między innymi narodziła się abstrakcja. Jakie są najcenniejsze eksponaty w Muzeum? Dzieła Magdaleny Abakanowicz, której praca została sprzedana za 8 milionów złotych oraz Wojciecha Fangora, tworzącego w op-art. Skąd wzięła się nazwa tego Muzeum? Nazwa Muzeum pochodzi od 4 kopuł: północnej, południowej, wschodniej i zachodniej. Czy to prawda, że w Muzeum jest również teatr? Tak, to prawda. Przedstawienie teatralne zamyka każdą wystawę czasową. Co to jest abakan? Jest to miękka rzeźba, której określenie zostało utworzone od nazwiska autorki pracy Magdaleny Abakanowicz.
O co jeszcze zapytałbyś edukatorkę muzealną?
Ciekawostka Na dachu Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku w 1999 r. miała wystawę artystka Magdalena Abakanowicz. Polka pokazała wtedy 20 rzeźb z brązu, które wykonała w latach 1992-93. Muzeum w swojej kolekcji posiada inne prace artystki. 6 prac znajduje się również w kolekcji MoMA Museum of Modern Art. Jej rzeźby wzbogacają również krajobraz Wrocławia. „Rycerzy króla Artura” można spotkać w parku przy Pawilonie Czterech Kopuł oraz w pobliżu Muzeum Narodowego. Dzięki przygotowywanym przez artystkę formom, część jej realizacji była multiplikowana. Dzięki temu rzeźby możemy oglądać w różnych miejscach w Polsce i za granicą.
Rzeźba wykonana przez grupę uczniów podczas warsztatów w muzeum. Inspirowana dziełami Magdaleny Abakanowicz, przedstawia postać łączącą elementy zieleni, zwierzęcia i człowieka. Jako symboliczna i uniwersalna forma, według koncepcji, miałaby stanąć na wołowskim deptaku.
Postać z przeszłości
Magdalena Abakanowicz studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na kierunku malarstwo. Fascynował ją człowiek i natura, im poświęciła uwagę, tworząc m.in. takie rzeźby jak Abakany, Postacie siedzące, Tłum czy Mędrcy. Jej prace odnoszą się do doświadczeń, wspomnień z dzieciństwa oraz obserwacji zmieniającej się powojennej rzeczywistości. Mają ponadczasowy i uniwersalny wydźwięk, prezentując w sposób metaforyczny kondycję współczesnego człowieka. Przekaz w nich ukryty zachęca do refleksji i dialogu. Materiał, z którego stworzone są rzeźby, to wełna, liny, juta, brąz, skały, drewno, metal. Artystka stosowała multiplikację – powtarzalność formy. Jej dzieła pokazywane są zarówno pojedynczo, jak i w grupie, w przestrzeni otwartej, jak i w salach muzealnych, co umożliwia ich zupełnie nowy wymiar i odbiór.
W kierunku Instytutu Józefa Piłsudskiego
W poszukiwaniu informacji
Instytut Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku został powołany do życia w 1943 roku przez Komitet Narodowy Amerykanów Polskiego Pochodzenia. Jego celem jest prowadzenie prac badawczych i naukowych z dziedziny współczesnej historii Polski i Polonii oraz archiwizowanie i gromadzenie historycznych dokumentów, pamiątek, czy sztuki polskiej, które udostępnia badaczom. Zajmuje się również popularyzacją historii i kultury polskiej wśród społeczności amerykańskiej. Prowadzi także szeroką działalność edukacyjną, organizując dla szkół polonijnych lekcje historyczne, prezentacje, spotkania z autorami czy pokazy filmów historycznych.
W swojej kolekcji Instytut posiada m.in. obrazy znanych polskich artystów: Wyczółkowskiego, Gierymskiego, Wyspiańskiego, Fałata, Matejki, Kossaków. Czy wiesz, co można tam jeszcze obejrzeć? Wejdź na stronę Instytutu, prześledź i wypisz jego zbiory:
Ciekawostka Coraz więcej odległych miejsc możemy dzisiaj odwiedzić, nie wychodząc z domu. Tak też jest w przypadku Instytutu Józefa Piłsudskiego, który oferuje swoim gościom z całego świata materiały w przestrzeni wirtualnej. Instytut cyfrowy to m.in. archiwalne kolekcje online, wystawy, filmy, zdjęcia, czy mapy. W okresie pandemii powstał również projekt „Poznaj historię online", przybliżający ważne wydarzenia z historii Polski oraz zasłużone dla Polski postaci.
Postać z przeszłości
Józef Piłsudski nazywany jest twórcą polskiej niepodległości, bohaterem narodowym, który poświecił swoje życie w walce o wolną Polskę.
Czy zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądał Piłsudski? Czy wiecie, że miał przezwisko „Dziadek"? Nazywany był tak z powodu swych ogromnych, gęstych wąsów. Potwierdzają to liczne fotografie, rzeźby i popiersia, znajdujące się w zbiorach Instytutu. Na jednej z centralnych ścian wisi dużych rozmiarów, namalowany przez wybitnego malarza Wojciecha Kossaka, obraz. Przedstawia on Piłsudskiego na koniu – ukochanej klaczy Kasztance. W zbiorach instytutu znajduje się także gipsowy odlew maski pośmiertnej Józefa Piłsudskiego oraz odlew jego ręki.
Warsztaty? Weź w nich udział!
Po każdej zrealizowanej wycieczce przeprowadziłyśmy warsztaty artystyczne inspirowane zebranymi informacjami i poznanymi artystami, czy miejscami. Wycieczki pozwoliły nam doświadczać sztuki i kultury, natomiast praca twórcza poszerzyła pole ich interpretacji.
„Twarze w tłumie” warsztat inspirowany rzeźbą Magdaleny Abakanowicz „Tłum” oraz odwiedzinami w Pawilonie Czterech Kopuł we Wrocławiu.
Czas trwania 2,5 – 5 godzin
W kilku słowach Człowiek w tłumie i jego indywidualność – zastanów się, co Cię wyróżnia, przyglądnij się charakterystycznym cechom zarówno swoim, jak i postaci wyrzeźbionych przez artystkę. Dlaczego „Tłum” Magdaleny Abakanowicz nie posiada głów? Co przez to traci? Przyjrzyj się, a następnie wybierz rzeźbę z tłumu, która przekonuje Cię swoim wyglądem, bądź miejscem, które obrała. Wykorzystując sznurki, wykonaj twarz, nadając jej szczególnych cech. Materiały i narzędzia sznurek jutowy papier ekologiczny blok techniczny biały czarna farba drukarska klej łówek nafta rozpuszczalnik ściereczki rękawiczki ochronne nożyczki wałek drukarski szyba szpachelka prasa drukarska, bądź docisk ręczny
Krok po kroku Podczas warsztatu wykorzystujesz technikę grafiki warsztatowej – druk strukturalny.
Przygotuj stanowisko pracy, zabezpiecz stół, zadbaj o porządek i estetykę. Pracę rozpocznij od przemyśleń o tłumie, indywidualności i jej braku oraz z czego może to wynikać. Zainspiruj się tematem tłumu, postaci. Stwórz twarz, wykorzystując sznurek jutowy, białą kartkę z bloku technicznego, nożyczki i klej. Sznurek przyklej na kartkę, tworząc z niego poszczególne elementy twarzy. W taki sposób tworzysz matrycę, którą wykorzystasz w technice druku strukturalnego. Masz przygotowaną matrycę. Teraz jest czas na wykorzystanie szyby, farby drukarskiej, wałka i szpachelki. Pamiętaj, zabezpiecz stół szarym papierem, nie zapomnij o rękawiczkach. Farba drukarska nie spiera się z ubrań, przygotuj fartuch albo ubierz stare rzeczy. Na szybie za pomocą szpachelki rozprowadź farbę, rozwałkowujesz ją za pomocą wałka. Przygotuj matrycę i wałkiem nanieś farbę na przyklejone sznurki. Odbij matrycę na papierze ekologicznym. Możesz to zrobić za pomocą prasy drukarskiej bądź docisku ręcznego. Chodzi tu o docisk, czyli przeniesienie farby z matrycy na kartkę. Posprzątaj stanowisko pracy. Umyj narzędzia naftą, a następnie odtłuść rozpuszczalnikiem. Odbitkę susz około jednego dnia.
„Obraz w złotej ramie” warsztat inspirowany dziełami polskich malarzy oraz odwiedzinami w Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku.
Czas trwania 2,5 – 5 godzin
W kilku słowach Malarstwo i sposób jego prezentacji to interesująca część, którą możesz poddać wstępnej analizie i podążać za nią, odwiedzając muzea i galerie sztuki. Przyglądając się ekspozycjom dzieł, można zaobserwować, że przybierają one różnorodne formy. W zależności od technik, formatu, czy podłoża obraz może wisieć w ramie, za szkłem, mieć formę przestrzenną. Wybierz malarstwo, które Cię zainspiruje do wykonania własnej realizacji, Następnie opraw pracę w złotą ramę własnego projektu.
Materiały i narzędzia pędzel kredki akwarelowe pojemnik z wodą ołówek karton nożyczki klej linijka złota farba
Krok po kroku Pracę rozpocznij od poszukiwań. Punktem wyjścia może być dokumentacja fotograficzna z wycieczki, a inspiracją do zrobienia pracy artystycznej, dzieło sztuki, które Ci się spodobało. Warsztat podziel na dwie części, najpierw stwórz obraz, a następnie zrób ramę. W pierwszej fazie przygotuj kartki papieru, kredki, ołówki, pojemnik z wodą. Wykorzystując te materiały, namaluj własny obraz, inspirowany wybranym dziełem sztuki. Nawiązując do wystawy, warto zwrócić uwagę na różnorodność dzieł. Możesz wykonać kilka prac, w ten sposób powstanie kolekcja niepowtarzalnych malowideł. Obraz wykonany. Teraz zabierz się za tworzenie ramy. Wykorzystaj do tego klej, nożyczki, karton i złotą farbę. Ramę przygotuj z pasków odpowiedniej długości i szerokości. Aby nabrała przestrzennej formy, stwórz jej podstawę, do której doklejaj kolejne warstwy oraz ozdobne elementy. Odczekaj, aż klej przeschnie i dopiero wtedy zacznij malować ramę złotą farbę. Rama gotowa? Opraw w nią stworzoną przez siebie pracę. Użyj do tego kleju.
„Moda na wzór ludowy” warsztat inspirowany eksponatami z wystawy „Dolnoślązacy. Pamięć, kultura, tożsamość” w Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu.
Czas trwania 2,5 – 5 godzin
W kilku słowach Ubiór to nieodłączny element życia codziennego człowieka. Świadczy o naszej indywidualności, tożsamości, wyróżniając nas z tłumu – lub przeciwnie – sprawia, że jesteśmy jego częścią. Przyglądając się eksponatom w Muzeum oraz inspirując się polskimi współczesnymi projektantami mody, którzy w oryginalny sposób wykorzystywali wzory ludowe, czy elementy narodowe, stwórz autorską kolekcję strojów. Współczesne kroje sukienek, spodni, moda damska i męska w połączeniu z kwiecistymi materiałami, pasami, koralikami, cekinami i koronkami staną się punktem wyjścia do działania artystycznego. Materiały i narzędzia szablon postaci klej blok tkaniny w kwiaty tasiemki koronki cekiny koraliki nożyczki kredki ołówek
Krok po kroku Pracę rozpocznij od przeglądania książek, katalogów oraz zdjęć. Zastanów się nad trendami mody, które panują obecnie. Skup się na tkaninach i wzorach, które się na nich pojawiają, zwróć uwagę na kolorystykę w ubiorze ludowym. Pracę twórczą rozpocznij od przygotowania szablonu postaci, które staną się podstawą do projektowania ubioru damskiego i męskiego. Projekty wykonaj ołówkiem. Do zdobienia wykorzystaj różnorodne materiały. Możesz przygotować gotowe zestawy, w których znajdą się ścinki tkanin, papieru, tasiemki, diamenciki. Pobaw się przy tym kolorami, wzorami, strukturami. Do czego użyjesz koronki? Z jakiego materiału stworzysz bluzkę? Przemyśl to, a tworząc projekt, naklejaj małe próbniki materiałów na kartkę, opisując je. Tworząc projekty ubioru, zwróć uwagę na dodatki. Twoje postaci mogą mieć również zarysowaną twarz, czy fryzurę.
„Zbroje rycerskie – srebro i szlachetne kamienie” warsztat inspirowany eksponatami z wystawy „Arms and Armors” w Metropolitan Museum w Nowym Jorku.
Czas trwania 2,5 – 5 godzin
W kilku słowach Zbroja rycerska to strój ochronny wojownika, który pojawił się pod koniec X wieku w północnej i wschodniej Francji. Osobowość, zasady i nadrzędne wartości kształtowały bohaterskie czyny rycerzy, którzy walczyli u boku wielkich władców. Przygotowując materiały do inspiracji warto zwrócić uwagę na rolę rycerza, jego obowiązki, sposób walki, zachowanie i moralność. Warto również dokładniej przyjrzeć się zbroi, nazywając jej części, obejrzeć nakrycia głowy i dodatkowe elementy rynsztunku (miecz, tarcza). Zainspirowany wiedzą i obrazami stwórz własnego rycerza.
Materiały i narzędzia czarny papier folia aluminiowa wykałaczki kolorowe flamastry długopisy żelowe z brokatem klej nożyczki naklejki - diamenciki
Krok po kroku Pracę rozpocznij od poszukiwań. Punktem wyjścia mogą być obrazy, książki, fotografie, mapy. Po przyjrzeniu się poszczególnym częściom zbroi, rozpocznij pracę plastyczną. Do stworzenia projektu rycerza w zbroi wykorzystaj folię aluminiową. Wytnij z niej poszczególne kształty, bądź pełną postać, która stanie się podstawą do dalszych zdobień i elementów rysunkowych. Naklej przygotowane z folii elementy na czarną kartkę papieru. Możesz wykonać drobne reliefy, rysując delikatnie po folii ostrą stroną wykałaczki. Narysuj wzory, dodaj plamy w różnych kolorach i ponaklejaj kolorowe diamenty na przygotowanej formie.
Album fotograficzny Woล รณw
Album fotograficzny Nowy Jork
Uczestnicy projektu Zespół Szkół Społecznych w Wołowie: Krzysztof Choina, Stanisław Czarny, Michalina Jasicka, Gustaw Klimek, Aleksander Kwaśniak, Piotr Lisowski, Milena Petković, Krzysztof Rużyło, Bartosz Sadowski, Kacper Sławiński, Laura Zaremba, Karolina Baran, Zuzanna Chabecka, Kacper Hodun, Zofia Jakubowska, Karol Krzyczkowski, Anna Kulik, Maria Matkowska, Liliana Ottlik, Milena Paklerska, Julia Rydzak, Lena Zienkiewicz. Szkoła Języka i Kultury Polskiej im. Św. Jana Pawła II w Nowym Jorku: Daniel Banaś, Jonathan Borawski, Hanna Brzuzan, Oskar Chmiest, Michal Czachor, Tomasz Czachor, Max Gawełko, Olivia Gawełko, Ela Górski, Piotr Górski, Lena Hynowski, Kuba Hynowski, Emilia Jamrozik, Antoni Kalski, Natalia Koronkiewicz, Anabell Kosobucki, Emilia Koziołek, Anna Kurowski, Kaya Lupiński, Sandra Lupiński, Julia Milewski, Agnieszka Nalepa, Kasia Nartowicz, Adrianna Omylak, Kacper Okninski, Laura Piechota, Rosie Regula, Jakub Rembisz, Abigail Salcedo, Ariana Saldyka, Amelia Sikorski, Izabela Sikorski, Natalia Sitarz, Piotr Sitarz, Laura Such, Julia Szepelska, Jan Tworek, Victoria Urdamińska, Hanna Wiszowaty, Julia Wiszowaty, Lilia Wiszowaty, Paulina Wysk, Laura Zbornik, Milan Zbornik. Inspiracji i informacji poszukiwałyśmy również w internecie i publikacjach. Strony: www.mnwr.pl, www.pilsudski.org, www.statueofliberty.org, www.thekf.org, Wikipedia. Publikacje: „Śląski strój ludowy”, Magdalena Rostworowska; „Panorama Racławicka piórem i pędzlem”, Magdalena Irek-Koszerna; „Panorama Racławicka Przygoda z Super-Tadem”, Anna Chodorska, Izabela Trembałowicz-Chęć, Joanna Socha; „Magdalena Abakanowicz”, Mariusz Hermansdorfer; „Józef Piłsudski Polscy Superbohaterowie”, Malgorzata Strekowska - Zaremba, „Tadeusz Kościuszko Wakacje z wodzem”, Izabela Degórska; „Coming to America. The story of immigration by Betsy Maestro”, „The Many Faces of Tamara De Lempicka”, katalog do wystawy.
Kierujemy specjalne podziękowania dla instytucji, które wsparły projekt „Wołów - Nowy Jork”: Gminie Wołów, Miejskiej i Gminnej Bibliotece Publicznej w Wołowie, Wołowskiemu Ośrodkowi Kultury, Strefie Kultury Wrocław, Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska”, Stowarzyszeniu Autorów ZaiKS, Parafii Świętego Krzyża w Maspeth. Dziękujemy za owocną współpracę przy projekcie „Dwie strony, cztery miejsca” Zespołowi Szkół Społecznych w Wołowie i Szkole Języka i Kultury Polskiej im. Św. Jana Pawła II w Nowym Jorku. Dziękujemy za otwartość i ciepłe przyjęcie wszystkim instytucjom, które gościły nas w ramach projektu. Dziękujemy również rodzicom uczestników projektu "Dwie strony, cztery miejsca" za pomoc i zaangażowanie.
Woล รณw - Nowy Jork 2020