เมืองที่ถูกประณาม_th

เอลเลน ก. สี ขาว

New Covenant Publications International. Thai ลิขสิทธิ ์ © 2020 พันธสัญญาใหม่สงพิ ิ่ มพ ์ระหว่างประเทศ

สงวนลิขสิทธิ.์ ห ้ามผูใ้ ดทาซา้ คัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง ปลอมแปลง จัดเผยแพร่ จาหน่ าย ให ้เช่า เข ้าครอบครอง เรียกดึงข ้อมูล บันทึก ส่งผ่าน หรือกระทาการใดๆ ่ ่ิ มพ ์ระหว่างประเทศ]โดยไม่ชอ เกียวกั บสิทธิและทร ัพย ์สินทางปัญญาของ[พันธสัญญาใหม่สงพิ ้ บด ้วยกฎหมายหรือโดยไม่ได ้รับอนุ ญาตอย่างเป็ นทางการจาก[ผูเ้ ขียน].นอกจากนี ,หามท าสาเ ่ งส่วนใดหรือทังหมดของสิ ้ ่ มพ ์ฉบับนี โดยไม่ ้ นาส่วนหนึ ้ งพิ ได ้ร ับอนุ ญาตเป็ นลายลักษณ์อก ั ษรจ ากสานักพิมพ ์ ่ มพ ์นี ในรู ้ ปแบบใดๆ สงวนลิขสิทธิ.์ ห ้ามทาซา้ แจกจ่าย หรือส่งต่อส่วนหนึ่ งของสิงพิ ่ ่ หรือโดยวิธก ี ารใดๆรวมถึงการถ่ายสาเนาบันทึกหรือวิธก ี ารทางอิเล็กทรอนิ กส ์หรือเครืองกลอื น ่ิ มพ ์ระหว่างประเ ๆโดยไม่ได ้รับอนุ ญาตเป็ นลายลักษณ์อก ั ษรล่วงหน้าจาก[พันธสัญญาใหม่สงพิ ทศ].

SBN: 359-2-85933-609-1 ISBN: 359-2-85933-609-1 การทําแค็ตตาล็อกในข้อมูลสิง่ พิมพ์ ตัดต่อและออกแบบ: พันธสัญญาใหม่สงิ่ พิมพ์ระหว่างประเทศ พิมพ์ในสหราชอาณาจักร พิมพ์ครัง้ แรก 26 พฤษภาคม 2020 เผยแพร่โดย : พันธสัญญาใหม่สงิ่ พิมพ์ระหว่างประเทศ

Kemp House, 160 City Road, London, EC1V 2NX เยีย่ มชมเว็บไซต์: www.newcovenant.co.uk

่ กสาป เมืองทีถู

เอลเลน ก. สีขาว

เมืองแห่งบาป เมืองถึงวาระ หรือ เมืองในท ้องทะเล ้ ดูเถิด! ความตายได ้สร ้างบัลลังก ์ขึนเอง ในเมืองแปลก ๆ คนเดียว ไกลออกไปในทิศตะวันตกสลัว — ่ ทีไหนดี และไม่ด ี ่ และทีแย่ทสุ ี่ ดและดีทสุ ี่ ด ่ ั ร ันดร ์ ทุกคนได ้ไปพักผ่อนชวนิ

้ ่ด ้วยเหตุนี ้ ลง ลง เมืองนั้นก็จะตังอยู ้ ฮาเดสทังหมดจากบั ลลังก ์นับพัน จะกราบไหว ้ขอพร ่ ่ ความสุขมากขึน้ และตายเพืออากาศที มี พระองค ์จะทรงให ้เวลาของพระองค ์อย่างไม่แบ่งแย ก.

มีศาลเจ ้าและพระราชวังและหอคอย ไม่เหมือนของเรา— ไม่นะ! - ไม่นะ! - ของเราไม่เคยทอ สูส ่ วรรค ์ด ้วยความเศร ้าโศก! ... ลาออกใต ้ฟ้ า ้ นาแห่ งความเศร ้าโศกนอนอยู่ ์ ไม่มแี สงศักดิสิ์ ทธิจากสวรรค ์ลงมา ในยามราตรีอน ั ยาวนานของเมืองนั้น แต่แสงจากทะเลอันน่ ากลัว ้ คานขึนหอคอยอย่ างเงียบ ๆ ้ ลลังก ์ - ขึนโค ้ ่ กลืมมานาน ขึนบั ้งทีถู ้ ของไม ้เลือยแกะสลั กและดอกไม ้หิน — ้ ้ ้องโถงราชา ขึนโดม - ยอดแหลม - ขึนห ้ ้ าแพงบาบิโลน ขึนโบสถ ์ - ขึนก ้ ขึนศาลเศร ้าโศกมากมาย ่ อใจทีเกี ่ ยวพั ่ สิงล่ นกัน หน้ากาก - การละเมิด - และเถาวัลย ์ มีวด ั เปิ ด - หลุมฝังศพเปิ ด ่ — อยู่ในระดับเดียวกับคลืน ่ ่ ่น แต่ไม่ใช่ความรารวยที นั ในดวงตาเพชรของไอดอลแต่ละคน ่ ไม่ใช่ผู ้ตายทีประดั บประดาด ้วยอัญมณี ้ ่ ล่อนาจากทีนอน:....

โดย เอ็ดการ ์ อ ัลลัน โพ พ.ศ. 2374

้ ้นว่างไว ้โดยเจตนา หน้านี เว

New Covenant Publications

International Ltd. หนังสือปฏิรป ู จิตทีป ่ ฏิรป ู New Covenant Publications International Ltd., Kemp House, 160 City Road, London, EC1V 2NX Email: newcovenantpublicationsintl@gmail.com

ร ับทราบ

อุทศ ิ แด่พระเจ ้า.

คำนำ New Covenant Publications International ่ มพ ์ระหว่างประเทศแห่งพันธสัญญาใหม่]นั้นได ้เชือมโยงผู ่ [บริษท ั สิงพิ ้อ่านกับแผนการของส ่ อมโยงสวรรค ่ ้ วรรค ์ทีเชื ์และโลกและตอกยาความเป็ นอมตะของกฎแห่งความรักโลโก ้หีบพัน ธสัญญาหมายถึงความสนิ ทสนมระหว่างพระเยซูคริสต ์กับผู ้คนของพระองค ์และความเป็ นศู ่ ยนไว ้“ นย ์กลางของกฎหมายของพระเจ ้า ตามทีเขี ่ นี่ จะเป็ นพันธสัญญาซึงเราจะท ากับวงศ ์วานอิสราเอลองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้าตรัสดังนี ว่้ าเราจะใส่ กฎของเราไว ้ในส่วนในของเขาและเขียนไว ้ในใจพวกเขาและพวกเขาจะเป็ นประชากรของเร าและฉันจะ พระเจ ้าของพวกเขา” (เยเรมีย ์ 31: 31~33; ฮีบรู 8: 8, ่ งพันธสัญญาใหม่ยน ่ มก 9,10)อันทีจริ ื ยันถึงการไถ่โดยกาเนิ ดโดยการต่อสู ้ทีไม่ ี ารแก ้ไขและ ถูกผนึ กด ้วยเลือด ่ นก็เป็ นเวลาหลายศตวรรษมาแล ้วทีหลายคนต ่ ซึงมั ้องทนทุกข ์กับความทุกข ์ยากและการก ่ ไม่ ่ อาจเข ้าใจได ้ซึงค ่ านวณได ้เพือลบล ่ ่ ้ ้ ดขีที ้างความจริงโดยเฉพาะอย่างยิงในยุ คมืดแสงนี ได ่ ยมเพราะผู ้ รับการต่อสู ้อย่างมากและถูกบดบังด ้วยประเพณี ของมนุ ษย ์และความไม่รู ้เป็ นทีนิ อยู่อาศัยของโลกได ้ชิงช ังภูมป ิ ัญญาและละเมิดสัญญาความยากลาบากในการประนี ประนอ ่ ั ้ายทีเพิ ่ มขึ ่ นก่ ้ อให ้เกิดความหายนะจากความเสือมโทรมและความโหดเหี ่ ้ มกับความชวร ยมไ ่ าให ้ชีวต ่ ร ้ศีลธรรมทีท ิ หลายคนถูกสังเวยอย่างไม่ยต ุ ธิ รรมปฏิเสธทีจะยอมจ านนต่ออิสรภาพ ่ แห่งมโนธรรมอย่างไรก็ตามความรู ้ทีหายไปได ้รับการฟื ้ นฟูโดยเฉพาะในช่วงเวลาของการป ฏิรป ู ่ ่ โดยในยุคของการปฏิรป ู ของศตวรรษที16ได ้จุดประกายช่วงเวลาแห่งความจริงการเปลียน ้ นฐานและความปั ้ ่ นป่ วนตามมาซึงสะท ่ แปลงขันพื ้อนให ้เห็นในการต่อต ้านการปฏิรป ู อย่างไร ้ ่ อาจปฏิเสธได ้ของการปฏิวต ก็ตามจากหนังสือเล่มนี เราค ้นพบความสาคัญทีไม่ ั เิ อกพจน์นีจ้ ่ ้าหาญอืนๆจากบั ่ ากมุมมองของผู ้ปฏิรป ู และผูบ้ ก ุ เบิกทีกล ญชีของพวกเขาหนึ่ งสามารถเข ้า ้ ใจการต่อสู ้ทาลายล ้าง,เหตุผลพืนฐานเช่ นการต่อต ้านปรากฎการณ์และการแทรกแซงเหนื อธรรมชาติ ่ ่ คาขวัญของเรา:“หนังสือถูกปฏิรป ู จิตใจถูกเปลียน”เน้ นประเภทวรรณกรรมทีแตกต่ างกันป ้ ้ งสะท ้อนให ้เห็นถึงความเร่งด่วนของการป ระกอบขึนในยุ ควิกฤตและผลกระทบนอกจากนี ยั ่ ่ นสานักพิมพ ์Gutenbergประ ฏิรป ู การเกิดใหม่สว่ นบุคคลและการเปลียนแปลงในฐานะที เป็

่ มี ่ การปฏิรป ่ ่ ้วสือ่ กอบกับหน่ วยงานการแปลเผยแพร่หลักการของความเชือที ู เมือ500ปี ทีแล ่ ่ ดิจท ิ ลั และสือออนไลน์ จะสือสารในทุ กภาษาในแง่ของความจริงในยุคสุดท ้ายนี .้

อำนำจสัมบูรณ์

1

อำนำจสัมบูรณ์

2

อำนำจสัมบูรณ์

สำรบัญ บท1-ควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็ม ................................................................................................ 6 ่ มเหงในศตวรรษต ้นๆ............................................................................................. 24 บท2-กำรกดขีข่ บท3-ยุคมืดทำงจิตวิญญำณ ........................................................................................................... 32 บท4-ชำววอลเดนซิส ....................................................................................................................... 42 บท5-ยอห ์นไวคลิฟ .......................................................................................................................... 56 บท6-ฮัสและเจอโรมี ......................................................................................................................... 69 บท7-ลูเธอร ์ตีตวั ออกห่ำงจำกโรม ................................................................................................... 87 บท8-ลูเธอร ์รำยงำนตัวต่อสภำ ..................................................................................................... 106 บท9-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวสวิส .................................................................................................... 126 บท10-ควำมก ้ำวหน้ำของกำรปฏิรป ู ในประเทศเยอรมนี ............................................................ 136 บท11-กำรประท้วงของเจ ้ำครองแคว ้นต่ำงๆ................................................................................ 145 ่ั บท12-กำรปฏิรป ู ศำสนำในประเทศฝรงเศส ................................................................................ 156 บท13-ประเทศเนเธอร ์แลนด ์และแถบสแกนดิเนเวีย .................................................................... 176 บท14-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวอังกฤษรุน ่ หลัง................................................................................. 182 ่ั บท15-พระคัมภีร ์กับกำรปฏิวต ั ใิ นประเทศฝรงเศส ...................................................................... 198 ่ นพิลกริม .................................................................................................... 216 บท16-บรรพบุรษ ุ ทีเป็ บท17-ผูป้ ระกำศข่ำวของรุง่ อรุณ ................................................................................................ 224 บท18-นักปฏิรป ู ชำวอเมริกน ั ท่ำนหนึ่ ง ........................................................................................ 239 ่ ด ........................................................................................... 258 บท19-ควำมสว่ำงส่องเข ้ำไปในทีมื ่ วครงยิ ้ั งใหญ่ ่ บท20-กำรตืนตั ฝ่ำยศำสนำ .................................................................................... 268 ่ กปฏิเสธ .......................................................................................................... 283 บท21-คำเตือนทีถู ้ บท22-เหตุกำรณ์เกิดขึนตำมค ำพยำกรณ์ ................................................................................. 296 บท23-สถำนนมัสกำรคืออะไร ...................................................................................................... 310 3

อำนำจสัมบูรณ์

บท24-อภิสท ุ ธิสถำน..................................................................................................................... 320 ่ บท25-พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้ ...................................................................... 327 บท26-ภำรกิจหนึ่ งของกำรปฏิรป ู ................................................................................................ 340 บท27-กำรฟื ้ นฟูยค ุ ใหม่ ............................................................................................................... 348 28-เผชิญหน้ำกับหนังสือบันทึกแห่งชีวต ิ .................................................................................... 363 ่ ้นของควำมชัว่ ...................................................................................................... 373 บท29-จุดเริมต บท30-มนุ ษย ์และซำตำนเป็ นศัตรูกน ั ........................................................................................... 383 ่ ญญำณชัว่ .................................................................................................................. 388 บท31-สือวิ บท32-กับดักของซำตำน ............................................................................................................. 393 ่ ้ั บท33-กำรหลอกลวงยิงใหญ่ ครงแรก .......................................................................................... 403 บท34-คนตำยติดต่อกับเรำได ้หรือ .............................................................................................. 419 บท35-เสรีภำพของจิตสำนึ กถูกคุกคำม ..................................................................................... 428 ่ ำลังจะเกิดขึน้ ............................................................................................. 443 บท36-กำรขัดแย ้งทีก บท37-พระคัมภีร ์เป็ นโล่ป้องกัน ................................................................................................... 451 บท38-คำเตือนสุดท้ำย ................................................................................................................. 459 บท39-เวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก .................................................................................................... 467 บท40-ประชำกรของพระเจ ้ำได ้รับกำรช่วยกู ้.............................................................................. 484 บท41-โลกร ้ำงอ ้ำงว ้ำง .................................................................................................................. 498 ้ ดแล ้ว..................................................................................................... 505 บท42-ควำมขัดแย ้งสินสุ

4

อำนำจสัมบูรณ์

5

อำนำจสัมบูรณ์

บท1-ควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็ม ่ ๋ ้ งนั ่ ้นถูกซ่อนไว ้จำกตำของเจ ้ำแล ้วเ “โอเรำอยำกให ้เจ ้ำรู ้ในเวลำนี ว่้ ำสิงใดสร ้ำงสันติแต่เดียวนี สิ ่ พรำะว่ำเวลำนั้นจะมำถึงเจ ้ำเมือพวกศั ตรูของเจ ้ำจะก่อเชิงเทินต่อสู ้เจ ้ำและล ้อมขังเจ ้ำไว ้ทุกด ้ำนแ ่ ้ นทังตั ้ วเจ ้ำและลูกๆทีอยู ่ ข ล ้วจะเหวียงเจ ้ำลงให ้รำบบนพืนดิ ่ ้ำงในเจ ้ำและพวกเขำจะไม่ปล่อยให ้ศิล ่ ่ ำซ ้อนทับกันไว ้ข ้ำงในเจ ้ำเพรำะเจ ้ำไม่ร ับรู ้วันเวลำทีพระองค ์เสด็จมำเยียมเจ ้ำ”ลูกำ19:4244{GC17.1}{GCth1714.1} จำกยอดเขำมะกอกเทศพระเยซูทอดพระเนตรกรุงเยรูซำเล็มทัศนี ยภำพอันงดงำมและเงียบสง ้ บปรำกฏอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระองค ์ขณะนั้นเป็ นช่วงเทศกำลปัสกำ[เทศกำลเฉลิมฉลองของชำว ่ มตั ่ งแต่ ้ วน ่ ่ ่ ่ อิสรำเอลทีเริ ั ที14ของเดื อนที7ตำมปฏิ ทน ิ ยิวเพือระลึ กถึงกำรทีพระเจ ้ำทรงนำชำวอิสรำ เอลออกจำกกำรเป็ นทำสในแผ่นดินอียป ิ ต ์] ้ ่วทุกสำรทิศต่ำงมำร่วมชุมนุ มกันทีนั ่ ่ นเพือเฉลิ ่ และบุตรหลำนทังหลำยของยำโคบจำกทั มฉลอง ้ั ้ ่ ่ี เทศกำลแห่งชำติครงใหญ่ นีในท่ ำมกลำงเรือกสวนไร่องุ น ่ และทีลำดชันอั นเขียวขจีทรำยล ้อมไปด ้ ่ ่ ่ ้ วยเต็นท ์ของบรรดำผูท้ เดิ ี นทำงมำร่วมงำนซึงบริเวณสถำนทีแห่งนี มีพระรำชวังอันโอ่อำ่ และป้ อมป ้ รำกำรอันแข็งแกร่งแห่งเมืองหลวงของประเทศอิสรำเอลตังตระหง่ ำนสูงเด่นอยูบ ่ นเนิ นเขำอันสลับ ่ ำเรำคือรำชินีและเรำจะไม่ประสบกับควำม ซ ับซ ้อนนั้นดูรำวกับบุตรีแห่งศิโยนจะเอ่ยอย่ำงเย่อหยิงว่ ่ ่ นทีผู ่ เ้ เศร ้ำโศกระทมทุกข ์ใดๆเลยเธอถือว่ำตนเองเป็ นทีโปรดปรำนของสวรรค ์เธอนั้นงดงำมดังเช่ ่ ล่นเครืองสำยในพระรำชวั งสมัยโบรำณเคยร ้องขนำนนำมไว ้ว่ำ“สูงตระหง่ำนงำมตระกำรตำเป็ นค ่ ้ นคื ้ อภูเขำศิโยน.....เป็ นนครของกษัตริย ์ผูย้ งใหญ่ ่ิ วำมชืนบำนของแผ่นดินโลกทังสิ ”สดุด4 ี 8:2 ่ ่ ำแสงจำกดวงอำทิตย ์ทีก ่ ำลังเ ภำพทีมองเห็ นอย่ำงเด่นชัดคือตัวอำคำรพระวิหำรอันตระกำรยิงล ่ ่ มะของผนังหินอ่อนให ้เจิดจ ้ำขึนทั ้ งยั ้ งสะท ้อนแสงแวววับจำกปร คลือนลั บขอบฟ้ ำขับกับสีขำวดังหิ ้ ะตูหอคอยและยอดพระวิหำรทองคำพระวิหำรหลังนี “งำมหมดจด”และเป็ นควำมภำคภูมใิ จของชน ่ ้ ้วใจจะไม่มค ่ ชำติยวิ จะมีลก ู หลำนคนใดในอิสรำเอลบ ้ำงเล่ำเมือได ้ประจักษ ์ในภำพนี แล ี วำมชืนบำ ้ ้นแต่กระนั้นก็ยงั มีอก ่ ่ นปี ติยน ิ ดีจนเนื อเต ี ควำมคิดหนึ่ งซึงแตกต่ ำงทีเกำะกุ มอยูใ่ นพระหทัยของพระ ่ เยซู“เมือพระองค ์เสด็จมำใกล ้และทอดพระเนตรเห็นกรุงแล ้วก็ทรงกันแสงสงสำรกรุงนั้น”ลูกำ19:4 1 ่ ่ ่ นทผลั ท่ำมกลำงควำมชืนชมยิ นดีเป็ นล ้นพ ้นทีพระองค ์เสด็จเข ้ำกรุงอย่ำงผู ้มีช ัยในขณะทีใบอิ ่ ยงร ้องสรรเสริญโฮซ ันนำดังก ้องสะท ้อนทั่วเนิ นเขำและขณะทีเสี ่ ยงของ มโบกสะบัดไปมำขณะทีเสี ผูค้ นนับพันๆต่ำงประกำศว่ำพระองค ์ทรงเป็ นพระมหำรำชำแต่พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกกลับทรง ้ กพระองค ์ผูท้ รงเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ ท่วมท ้นไปด ้วยควำมทุกข ์อย่ำงฉับพลันและลำลึ ่ี กจำจองออกจำก นองค ์พระสัญญำของอิสรำเอลผูท้ รงมีอำนำจเหนื อควำมตำยและทรงเรียกผูท้ ถู หลุมฝังศพพระองค ์ทรงกำลังกันแสงไม่ใช่ด ้วยควำมโศกเศร ้ำตำมธรรมดำแต่ด ้วยควำมทุกข ์ระท ่ ดซึงยำกที ่ ่ ำให ้สงบลงได ้{GC17.2}{GCth1714.2} มอย่ำงถึงทีสุ จะท 6

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้นพระองค ์ก็ไม่ได ้ท แม้พระองค ์จะทรงทรำบดีวำ่ พระบำทของพระองค ์กำลังจะก ้ำวไปสูท ่ ใดกระนั ่ ำตำเพื ้ ่ วพระองค ์เองเบืองหน้ ้ ่ี งฉำกแห่ ่ รงหลังน อตั ำพระองค ์คือสวนเกทเสมนี ทซึ งควำมทุกข ์ระทมข ้ ่ ่ ่ ่ องพระองค ์กำลังจะมำถึงพระองค ์ทรงแลเห็นประตูแกะนันด ้วยซึงเหยือทีถูกนำมำถวำยเป็ นเครืองบู ้ ้ ่ กเปิ ดออกไว ้ ชำจะต ้องถูกนำผ่ำนประตูนีไปนั บเป็ นเวลำหลำยศตวรรษมำแล ้วและประตูนีเองที จะถู ่ ่ กนำไปฆ่ำ”อิสยำห ์53:7ห่ำงออกไปไม่ไ สำหรับพระองค ์เมือพระองค ์จะทรงเป็ น“เหมือนลูกแกะทีถู ่ งกำรตรึงกำงเขนบนเส ้นทำงทีพระคริ ่ กลนักคือภูเขำคำลวำรีสถำนทีแห่ สต ์จะทรงย่ำงก ้ำวไปในอี ่ ดเมือพระองค ่ กไม่ช ้ำนั้นจะเต็มไปด ้วยควำมน่ ำสยดสยองของควำมมืดมิดอย่ำงทีสุ ์จะทรงมอบวิญ ่ ้ ่ ญำณจิตของพระองค ์เป็ นเครืองบูชำไถ่บำปถึงกระนันเงำมืดทีทอดอยูเ่ หนื อพระองค ์ในช่วงเวลำแ ่ ้ ้ มใิ ช่ด ้วยกำรสั ห่งควำมชืนชมยิ นดีเช่นนี หำได ้เกิดจำกกำรใคร่ครวญถึงภำพเหตุกำรณ์เหล่ำนี ไม่ ่ นขนำดของควำมเป็ นมนุ ษย ์ปุถช ่ งหรณ์ถงึ ควำมทุกข ์ระทมทีเกิ ุ นของพระองค ์เองทีอำจบดบั งวิญ ่ ญำณแห่งกำรเสียสละนั้นได ้พระองค ์ทรงกันแสงให ้ผูค้ นจำนวนมำกมำยในกรุงเยรูซำเล็มทีจะต ้อง ้ นของคนทั ้ั ้ ่ ่ พินำศไปเนื่ องด ้วยควำมมืดบอดและควำมดือร งหลำยเหล่ ำนั้นทีพระองค ์เสด็จมำเพือท รงอำนวยพระพรและทรงช่วยให ้รอด{GC18.1}{GCth1715.1} ประวัตศ ิ ำสตร ์กว่ำหนึ่ งพันปี ภำยใต ้พระพรแห่งกำรพิทก ั ษ ์รักษำและควำมโปรดปรำนเป็ นพิเศษ ่ ่ ของพระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ ประชำกรทีพระองค ์ทรงเลือกสรรปรำกฏสูส ่ ำยพระเนตรของพระเยซูณภูเข ่ งอิ ่ สอัคบุตรแห่งพันธสัญญำผูเ้ ป็ นเหยือที ่ อยู ่ ใ่ นโอวำทได ้ถูกมัดไว ้บนแท่นบูชำซึงเป็ ่ ำโมริยำห ์ทีซึ ่ ชำของพระบุตรของพระเจ ้ำทีนั ่ ่ นเองทีพระสั ่ นสัญลักษณ์เล็งถึงกำรถวำยตัวเป็ นเครืองบู ญญำแห่ง ่ ่ พระพรอันรุง่ โรจน์เกียวกับพระเมสสิยำห ์ถูกยืนยันต่อบิดำแห่งควำมเชือ(ปฐมกำล22:9,16่ ่ นทีเปลวไฟจำกกำรถวำยบู ่ ่ ้ ส 18)ณทีนั ชำทีลอยขึ นสู ่ วรรค ์จำกลำนนวดข ้ำวของโอรนันได ้หันเหทิ ศทำงดำบของทูตมรณะเสีย(1พงศำวดำร21) ่ี ่ ่ อันเป็ นสัญลักษณ์ทเหมำะเจำะเล็ งถึงกำรทีพระผู ้ช่วยให ้รอดได ้ทรงถวำยพระองค ์เองเป็ นเครือง ่ นผูไ้ กล่เกลียของมวลมนุ ่ ้ บูชำไถ่บำปและทรงทำหน้ำทีเป็ ษย ์ผูห้ ลงผิดทังหลำยกรุ งเยรูซำเล็มเคยไ ่ ด ้รับเกียรติจำกพระเจ ้ำเหนื อเมืองอืนใดบนแผ่นดินโลก“พระยำห ์เวห ์ทรงเลือกศิโยนพระองค ์มีพร ่ ะประสงค ์จะให ้เป็ นทีประทั บของพระองค ์”สดุด1 ี 32:13 ่ ์ ้ประกำศข่ำวคำเตือนมำเป็ นเวลำหลำยยุคหลำ ณเมืองนั้นเองทีบรรดำผู ้เผยพระวจนะบริสท ุ ธิได ่ ่ นปุโรหิตเคยแกว่งกระถำงเครืองหอมและเป็ ่ ่ งควั ่ นเครืองหอมลอยขึ ่ ้ เ่ บืองพระพั ้ ยสมัยณทีนั นทีซึ นสู ่ ่ นเคยมีกำรถวำยเลือดของลูกแกะที่ กตร ์พระเจ ้ำพร ้อมด ้วยคำอธิษฐำนของผูเ้ ข ้ำร่วมนมัสกำรทีนั ่ อวั ่ นอันเป็ นกำรเล็งถึงพระเมษโปดกของพระเจ ้ำทีนั ่ ่ นพระยำห ์เวห ์ทรงสำ ถูกนำมำฆ่ำอยูท ่ ุกเมือเชื ่ ่ งกรุณำนั้นทีนั ่ ่ นเป็ นทีตั ่ งของ ้ แดงกำรทรงร่วมสถิตของพระองค ์ในหมู่เมฆแห่งพระสิรเิ หนื อพระทีนั ่ อมแผ่ ่ ฐำนบันไดลึกลับทีเชื นดินโลกเข ้ำกับสวรรค ์ปฐมกำล28:12ยอห ์น1:51 ่ ตทังหลำยของพระเจ ้ ้ ่ ดทำงให ้โลกมุ่งตรงสูอ บันไดอันนั้นทีทู ้ำเคยขึนลงและเป็ นบันไดทีเปิ ่ ภิสท ุ ่ ่ ตอ ธิสถำนหำกชนชำติอส ิ รำเอลคงไว ้ซึงควำมจงร ักภักดีของเธอทีมี ่ สวรรค ์แล ้วกรุงเยรูซำเล็มก็ค ่ งจะดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์ในฐำนะเมืองทีพระเจ ้ำทรงเลือกสรรเยเรมีย ์17:21~25แต่ประวัตศ ิ ำสตร ์แห่ง ่ กถึงเรืองรำวควำมกลั ่ ่ ประชำกรของพระเจ ้ำกลับเป็ นบันทึกทีจำรึ บสัตย ์และกำรกบฏพวกเขำหมิน 7

อำนำจสัมบูรณ์

ต่อพระคุณของสวรรค ์บิดเบือนสิทธิพเิ ศษและดูแคลนโอกำสต่ำงๆของตน{GC18.2}{GCth1715 .2} ่ ถึงแม้ชนชำติอส ิ รำเอลจะ“เย ้ยหยันบรรดำทูตของพระเจ ้ำอยูเ่ สมอและดูหมินพระวจนะของพระ ้ องค ์ทังเยำะเย ้ยบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะของพระองค ์”2พงศำวดำร36:16แต่พระองค ์ก็ยงั ทรงสำแดง พระองค ์เองให ้พวกเขำเห็นว่ำพระองค ์ทรงเป็ น“พระยำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและ ้ ้ำทรงบริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริง”อพยพ34:6 พระคุณพระองค ์กริวช ้ ้วซำเล่ ้ ำก็ตำมทีแต่คำวิงวอนด ้วยพระเมตตำคุณของพระอง แม้พวกเขำจะปฏิเสธพระองค ์ซำแล ่ ำควำมร ักควำมสงสำรของบิดำทีมี ่ ตอ ่ ค ์ยงคงมีอย่ำงไม่ขำดสำยยิงกว่ ่ บุตรทีเขำห่ วงใยพระยำห ์เวห ์ ้ ่ “ทรงกล่ำวโดยทูตของพระองค ์อย่ำงไม่หยุดยังเพรำะพระองค ์ทรงเมตตำสงสำรประชำกรและทีประ ทับของพระองค ์”2พงศำวดำร36:15 ่ ำทัดทำนคำอ ้อนวอนและคำตำหนิ ไร ้ผลพระองค ์จึงทรงมอบของประทำนอันลำค่ ้ ำจำกสร เมือค ้ พระองค ์ยังทรงเททังสวรรค ้ ้ ย วงสวรรค ์ให ้กับพวกเขำไม่ใช่เพียงแค่นีแต่ ์ลงมำในของประทำนชินเดี วกันนั้นด ้วย{GC19.1} ่ งวอนนครทีไม่ ่ ยอมกลับใจพระคริสต ์เองผูท้ รงนำอิสรำเอ พระบุตรของพระเจ ้ำเองเสด็จมำเพือวิ ่ ำเถำองุ น ลดังน ่ ออกจำกอียป ิ ต ์(สดุด8 ี 0:8) พระหัตถ ์ของพระองค ์ทรงขับไล่คนนอกศำสนำออกไปต่อหน้ำต่อตำพวกเขำพระองค ์ทรงปลูก ่ ้ั แลมันพระองค ์ทรงร ับสังใช ่ เถำองุ น ่ นั้นไว ้“บนเนิ นเขำอันอุดมยิง”พระองค ์ทรงล ้อมรวดู ้คนงำนไปค ้ ้ ่ ่ ่ อยรดนำพรวนดินพระองค ์ทรงอุทำนขึนมำว่ำ“มีอะไรทีจะทำได ้อีกเพือสวนองุ น ่ ของเรำซึงเรำยั งไ ม่ได ้ทำให”้ อิสยำห ์5:1~4แม้พระองค ์ทรงมุ่งหวังว่ำมันจะเกิดผลลูกองุ น ่ แท ้ไฉนมันจึงเกิดผลองุ น ่ เ ้ งกระนั้นพระองค ์ก็ยงั ทรงมุ่งหวังว่ำมันจะผลิดอกออกผลพระองค ์จึงเสด็จมำยังสวนองุ น ปรียวถึ ่ ของ ่ พระองค ์ด ้วยตัวพระองค ์เองเผือว่ำจะช่วยเถำองุ น ่ ให ้รอดจำกควำมพินำศได ้บ ้ำงพระองค ์ทรงสกัด ่ ว บ่อย่ำองุ น ่ ไว ้พระองค ์ทรงตัดแต่งและทะนุ ถนอมดูแลมันพระองค ์ไม่ทรงลดละควำมพยำยำมทีจะช่ ้ พระองค ่ ยเถำองุ น ่ นี ที ์เองทรงปลูกไว ้{GC19.2}{GCth1716.1} ่ เป็ นเวลำสำมปี ทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแห่งควำมสว่ำงและพระสิรเิ สด็จเข ้ำออกท่ำมกลำงประชำกร ้ ่ กมำรเบียดเบียน”เล ้ำโล ของพระองค ์พระองค ์“เสด็จไปทำคุณประโยชน์และรักษำคนทังหลำยที ถู ่ ้ มคนทีชอกช ำระก ำใจร ้องประกำศอิสรภำพแก่บรรดำเชลยทำให ้คนตำบอดมองเห็นคนง่อยเดินไ ้ ้ ด ้และคนหูหนวกได ้ยินคนโรคเรือนหำยสะอำดคนตำยแล ้วเป็ นขึนมำและประกำศข่ ำวประเสริฐแก่ ้ คนอนำถำกิจกำร10:38ลูกำ4:18มัทธิว11:5พระองค ์ทรงร ้องเรียกชนทุกชันด ้วยถ ้อยคำอันกอป รด ้วยพระคุณอย่ำงเดียวกันว่ำ“บรรดำผูเ้ หน็ ดเหนื่ อยและแบกภำระหนักจงมำหำเรำและเรำจะให ้ท่ ้ ำนทังหลำยได ้หยุดพัก”มัทธิว11:28{GC20.1}{GCth1716.2} ่ แม้พวกเขำสนองตอบพระองค ์ด ้วยควำมชัวแทนควำมดี และควำมเกลียดชังแทนควำมร ักของ พระองค ์ก็ตำมที(สดุด1 ี 09:5)แต่พระองค ์ก็ยงั คงดำเนิ นพระรำชกิจแห่งพระเมตตำคุณของพระอง ้ ่ ้ำมำแสวงหำพระคุณของพระองค ์เลยพระองค ์ท ค ์อย่ำงไม่หยุดยังพระองค ์ไม่ทรงเคยขับไล่ผูใ้ ดทีเข 8

อำนำจสัมบูรณ์

รงเป็ นคนพเนจรไร ้บ ้ำนแม้วำ่ พระองค ์ต ้องเผชิญกับคำตำหนิ ตเิ ตียนและควำมอัตคัดขัดสนเป็ นอำ ่ ่ จิณถึงกระนั้นพระองค ์กลับทรงดำรงชีวต ิ อยูเ่ พือคนยำกไร ้และแบ่งเบำควำมทุกข ์ของเพือนมนุ ษย ์ ่ ่ ่ ทรงวิงวอนให ้พวกเขำร ับของประทำนแห่งชีวต ิ คลืนแห่งควำมเมตตำทีถูกซ ัดกลับไปเนื องด ้วยใจที่ ่ นของคนเหล่ำนั้นซ ัดกลับมำใหม่ด ้วยกระแสธำรแห่งควำมสงสำรอันเป็ นคลืนแห่ ่ ่ งเ แข็งดังหิ งร ักทีสู หนื อคำบรรยำยแต่อส ิ รำเอลหันหลังให ้กับพระสหำยเลิศและพระผูช ้ ว่ ยเพียงองค ์เดียวของเธอเสีย คำอ ้อนวอนด ้วยควำมร ักของพระองค ์ถูกดูแคลนคำปรึกษำของพระองค ์ถูกเหยียดหยำมและคำตั กเตือนของพระองค ์ถูกเย ้ยหยัน{GC20.2}{GCth1717.1} ่ ่ กหน่ ชัวโมงแห่ งควำมหวังและกำรให ้อภัยกำลังจะผ่ำนพ ้นไปอย่ำงรวดเร็วถ ้วยแห่งพระพิโรธทีถู ้ ่ ่ งเค ้ ้ำมำตลอดหล วงไว ้มำช ้ำนำนจวนจะเต็มล ้นเมฆหมอกแห่งกำรละทิงควำมเชื อและกำรกบฏที ตั ้ ำทะมึนไปด ้วยควำมหม่นหมองก็ใกล ้จะโหมเข ้ำใส่ผูท้ หลงผิ ำยยุคหลำยสมัยและบัดนี ด ี่ ดและพระอ ่ ่ ำลังจะมำถึงกลับถูกดูหมินถู ่ กกล่ งค ์เพียงผูเ้ ดียวทีสำมำรถช่ วยพวกเขำให ้รอดพ ้นจำกผลลัพธ ์ทีก ่ ำวร ้ำยและถูกปฏิเสธและจะถูกตรึงในอีกไม่ช ้ำเมือพระคริ สต ์จะถูกตรึงไว ้บนกำงเขนแห่งคำลวำรีว ั ่ ้ ดลง นเวลำของอิสรำเอลในฐำนะชนชำติทพระเจ ี ้ำทรงโปรดปรำนและทรงอำนวยพระพรก็จะสินสุ ่ อำจประเมินค่ำได ้ซึงมี ่ มูลค่ำมำก กำรสูญเสียแม้เพียงจิตวิญญำณดวงเดียวนั้นนับเป็ นหำยนะทีไม่ ่ ำผลกำไรและทร ัพย ์สิงของใดๆในฝ่ ่ ่ ยิงกว่ ำยโลกแต่เมือพระคริ สต ์ทรงเพ่งดูกรุงเยรูซำเล็ม่ งคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยเป็ นประชำกรทีทรงเลื ่ ้ ำของพระ เมืองนั้นชนชำติน้ันทีซึ อกสรรและเป็ นสมบัตอิ น ั ลำค่ องค ์้ องชนชำติทงชนชำติ ้ั ้ วิบต ั ข ิ องเมืองทังเมื ก็ปรำกฏอยูต ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์พระองค ์{GC20.3}{GCth 1717.2} ่ ่ ้ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะเคยครำครวญร ำไห ้ให ้กับกำรละทิงควำมเชื อของชนชำติ อสิ รำเอลและควำมเริ ่ ศร ้ำงอย่ำงน่ ำสะพรึงกลัวอันเป็ นผลสืบเนืองมำจำกบำปของพวกเขำเยเรมีย ์อยำกให ้ดวงตำของเข ้ เพือว่ ่ ำเขำจะร ้องไห ้ทังกลำงวั ้ ่ กฆ่ำแ ำเป็ นบ่อนำพุ นและกลำงคืนเพรำะบุตรีของชนชำติของเขำทีถู ่ กต ้อนเอำไปเป็ นเชลย(เยเรมีย ์9:1;13:17)แล ้วสิงใดเล่ ่ ่ นควำมระท ละเพรำะฝูงแกะของเขำทีถู ำทีเป็ ่ ้ำมปี แต่ มทุกข ์ของพระองค ์ผูท้ รงชำเลืองดูภำพเหตุกำรณ์ผ่ำนทำงคำพยำกรณ์ไม่ใช่แค่เพียงชัวข ่ ่ เป็ นระยะเวลำตลอดชัวอำยุ คนพระองค ์ทอดพระเนตรเห็นทูตมรณะถือดำบชูขนเหนื ึ้ อเมืองนั้นซึงเ ่ ่ คยเป็ นทีประทั บของพระยำห ์เวห ์มำช ้ำนำนจำกสันเขำมะกอกเทศตรงตำแหน่ งเดียวกับทีนำยพล ทิตสั และกองทัพของเขำเข ้ำบุกยึดพระองค ์ทอดพระเนตรข ้ำมหุบเขำไปยังลำนและมุขศักดิสิ์ ทธิท์ ้ ่ กล ้อมด ้วยกอ รงมองเห็นภำพเหตุกำรณ์อน ั น่ ำสะพรึงกลัวด ้วยนำพระเนตรคลอคื อกำแพงเมืองทีถู ่ ้อมจะออกศึกทรงได ้ยินเสียงร ้องข งทหำรต่ำงชำติพระองค ์ทรงได ้ยินเสียงฝี เท ้ำของกองทหำรทีพร ้ และเด็กๆภำยในเมืองทีถู ่ กปิ ดล ้อมทรงเห็นพระนิ เวศอันงดงำม ออำหำรอย่ำงกระจองอแงของทังแม่ ์ ่ งอำคำรเหล่ ่ และศักดิสิ์ ทธิพระรำชวั งและป้ อมปรำกำรต่ำงๆของเมืองถูกคลอกในเปลวไฟและทีซึ ำ ้ ้ ค ่ ำลังคุกรุน นี เคยตั งอยู ่ งเหลือไว ้แค่เพียงกองซำกปร ักหักพังทีก ่ อยู{่ GC21.1}{GCth1717.3} ่ ่ เมือทอดพระเนตรต่ อไปยังยุคต่ำงๆทีตำมมำพระองค ์ทรงเห็นประชำกรแห่งพันธสัญญำกระจัด ่ กระจำยไปทั่วทุกดินแดน“เหมือนซำกปรักหักพังบนชำยฝั่งทะเลทรำย”ในกำรลงโทษเพียงชัวขณ 9

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ะทีจวนจะตกลงบนลู กหลำนของเธอพระองค ์ทรงเห็นแค่กำรลิมรสเพี ยงจอกแรกทีเทออกมำจำกถ ้ ่ ่ ้ั ดท ้ำย วยแห่งพระพิโรธนั้นซึงเธอจั กต ้องดืมจนเหลื อไว ้แค่เพียงกำกตะกอนในกำรพิพำกษำครงสุ ควำมเมตตำสงสำรและควำมรักควำมอำทรของพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำสะท ้อนออกให ้เห็นด ้วยพระดำรัสอัน ่ ่ ำบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะและเอำหินขว ้ำงพ สุดแสนครำครวญที ว่​่ ำ“โอเยรูซำเล็มเยรูซำเล็มเมืองทีฆ่ ่ กส่งให ้มำหำเจ ้ำถึงตำยบ่อยครงที ่ วกทีถู ั้ เรำปรำรถนำจะรวบรวมลู กๆของเจ ้ำไว ้เหมือนแม่ไก่กกลู กอยูใ่ ต ้ปี กของมันแต่เจ ้ำไม่ยอม” ่ี ้ร ับควำมโปรดปรำนเหนือประชำชำติอนไฉนเจ ่ื ่ โอเจ ้ำผูเ้ ป็ นชนชำติทได ้ำจึงจะรู ้เวลำทีพระองค ์เ ่ ่ ่ สด็จมำเยียมเจ ้ำและสิงอะไรทีจะให ้สันติสข ุ แก่เจ ้ำเรำได ้ห ้ำมทูตสวรรค ์แห่งควำมยุตธิ รรมไว ้เรำได ้ ร ้องเรียกให ้เจ ้ำกลับใจแต่ก็ไร ้ผลเจ ้ำไม่ได ้เพียงปฏิเสธและปัดบรรดำผูร้ ับใช ้ผูแ้ ทนและผูเ้ ผยพระว ้ นทิ ้ งเสี ้ ยแต่เจ ้ำยังปฏิเสธและหันหลังให ้กับองค ์บริสท ์ งอิสรำเอลพระผูไ้ ถ่ของเจ ้ำอีกด ้ จนะทังสิ ุ ธิแห่ ่ วยหำกเจ ้ำจะต ้องพินำศไปเจ ้ำเองจะต ้องเป็ นผูร้ ับผิดชอบ“แต่พวกท่ำนก็ยงั ไม่ยอมมำหำเรำเพือจะ ได ้ชีวต ิ ”มัทธิว23:37ยอห ์น5:40{GC21.2}{GCth1718.1} ่ งกระด ้ำงในควำมไม่เชือและกำ ่ พระคริสต ์ทรงเห็นกรุงเยรูซำเล็มเป็ นสัญลักษณ์เล็งถึงโลกทีแข็ รกบฏและกำลังเร่งรุดเข ้ำสูก ่ ำรพิพำกษำโทษของพระเจ ้ำตำมผลแห่งกำรกระทำของเธอวิบต ั ข ิ องเ ่ บถมลงบนวิญญำณจิตของพระองค ์กดดันให ้พระโอษฐ ์ของพระ ผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ผูล้ ้มลงในบำปซึงทั ่ ่ ดทีจะพรรณนำพระองค ่ องค ์ต ้องเปล่งเสียงรำไห ้อย่ำงขมขืนสุ ์ทรงมองเห็นบันทึกแห่งรอยเปื ้ อนคว ้ ำมผิดบำปในควำมทุกข ์ยำกหยำดนำตำและโลหิ ตของมวลมนุ ษย ์พระองค ์ทรงรู ้สึกสะเทือนพระทั ้ ่ ้องประสบกับควำมทุกข ์ทรมำนบ ยด ้วยควำมสงสำรอย่ำงเหลือคณนำต่อคนทังหลำยเหล่ำนั้นทีต ่ วยปลดปล่อยพวกเขำสินทุ ้ กคนแต่ถงึ แม้พระหัตถ ์ของ นแผ่นดินโลกพระองค ์ทรงปรำรถนำทีจะช่ ่ นกลับคลืนแห่ ่ ่ ก พระองค ์ไม่อำจทีจะหั งควำมวิบต ั ข ิ องมนุ ษยชำติได ้กระนั้นก็มเี พียงน้อยคนนักทีจั ่ แสวงหำพระองค ์ผูท้ รงเป็ นแหล่งแห่งควำมช่วยเหลือเดียวของพวกเขำพระองค ์ทรงเต็มพระทัยทีจะ ่ ่ ำควำมรอดมำอยูใ่ กล ้พวกเขำแค่เอือ้ สละวิญญำณจิตของพระองค ์กระทั่งถึงซึงควำมมรณำเพื อน ่ ่ มถึงกระนั้นก็ดยี งั มีเพียงน้อยคนเหลือเกินทีจะเข ้ำมำหำพระองค ์เพือจะได ้ชีวต ิ {GC22.1}{GCth1 718.2} ผูท้ รงเดชำนุ ภำพแห่งสรวงสวรรค ์กำลังทรงกันแสงพระบุตรของพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นองค ์นิ ร ันดร ์ท ่ ำให ้ทั่วฟ้ ำสวรรค ์พิศ รงอยูใ่ นห้วงทุกข ์พระองค ์ทรงก ้มพระพักตร ์ลงด ้วยควำมปวดร ้ำวเป็ นภำพทีท ้ ้เรำเห็นถึงควำมชัวช ่ ้ำอย่ำงมหันต ์ของบำปเป็ นภำพทีแสดงให ่ วงภำพนั้นชีให ้เห็นถึงภำรกิจอันยำ ่ ่ กยิง-แม้กระทังสำหร ับพระองค ์ผูท้ รงฤทธำนุ ภำพอันอุดม่ วยผูห้ ลงผิดให ้รอดพ ้นจำกผลแห่งกำรล่วงละเมิดพระบัญญัตข ในกำรทีจะช่ ิ องพระเจ ้ำพระเยซู ่ ่ ่ ้ำยคลึงกับกำร ทอดพระเนตรต่อไปยังคนในชัวอำยุ สด ุ ท ้ำยทรงเห็นโลกทีตกอยู ใ่ นกำรล่อลวงทีคล ่ นเหตุแห่งควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มบำปยิงใหญ่ ่ ล่อล่วงซึงเป็ ของชำวยิวคือกำรปฏิเสธพระค ่ิ ่ นบรรทั ริสต ์ส่วนบำปอันใหญ่ยงของชำวคริ สเตียนนั้นคือกำรปฏิเสธพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำซึงเป็ ้ ดฐำนแห่งกำรปกครองของพระองค ์ทังในฟ้ ำสวรรค ์และบนแผ่นดินโลกข ้อบังคับของพระยำห ์เวห ์ ่ ้ ่ ดโซ่ตรวนแห่งบำปเป็ นทำสของซำตำนและถู จะถูกดูหมินและปั ดทิงไปอย่ ำงไร ้ค่ำผูค้ นนับล ้ำนทีติ 10

อำนำจสัมบูรณ์

้ั สองพวกเขำจะปฏิ ่ กกำหนดวำระสุดท ้ำยให ้ประสบควำมทุกข ์ทรมำนในควำมตำยครงที เสธไม่ยอ ่ ่ ำกลัวและ มรับฟังพระวจนะแห่งควำมจริงในวันทีพระองค ์จะเสด็จมำเยือนช่ำงเป็ นควำมมืดบอดทีน่ ่ ำประหลำดยิงนั ่ ก{GC22.2}{GCth1718.3} เป็ นควำมลุม ่ หลงทีน่ ่ ้ั ดท ้ำยหลังจำกทร ก่อนถึงเทศกำลปัสกำสองวันเมือพระคริ สต ์เสด็จออกจำกพระวิหำรเป็ นครงสุ ่ ้ งประณำมควำมหน้ำซือใจคดของบรรดำผู น้ ำชำวยิวพระองค ์เสด็จพร ้อมสำวกทังหลำยไปยั งภูเข ่ ำมะกอกเทศอีกและประทับร่วมกับพวกเขำบนเนิ นเขำเขียวขจีเมือมองลงไปจะเห็ นเมืองอยูต ่ รงเบื ้ ้ั องล่ำงพระองค ์ทรงเพ่งพินิจกำแพงเมืองป้ อมปรำกำรและพระรำชวังต่ำงๆของเมืองนั้นอีกครงและ ่ ้ั ่ ง{ ทอดพระเนตรพระวิหำรอันวิจต ิ รตระกำรดังมงกุ ฎงำมประดับบนยอดเขำอันศักดิสิ์ ทธิอี์ กครงหนึ GC23.1}{GCth1719.1} ้ ป้ ระพันธ ์เพลงสดุดรี ้องสรรเสริญถึงควำมโปรดปรำนของพระเจ ้ำทีทรงมี ่ หนึ่ งพันปี ก่อนหน้ำนี ผู ์ ต่อชนชำติอส ิ รำเอลด ้วยกำรทำให ้เธอเป็ นพระนิ เวศอันศักดิสิ์ ทธิโดยกำรร่ วมสถิตของพระองค ์ว่ำ ่ ่ ำนักของพระองค ์อยูใ่ นศิโยน”พระองค ์“ทรงเลือกเผ่ำยูดำห ์ “ทีประทั บของพระองค ์อยูใ่ นซำเล็มทีพ ่ ภูเขำศิโยนซึงพระองค ์ทรงร ักพระองค ์ทรงสร ้ำงสถำนนมัสกำรของพระองค ์อย่ำงกับฟ้ ำสวรรค ์สูง” ้ ่ สรำเอลรุง่ เรืองทีสุ ่ ดในประวัตศ สดุด7 ี 6:2;78:68,69พระวิหำรหลังแรกก่อสร ้ำงขึนในยุ คทีอิ ิ ำสตร ์แ ่ ้ วนแผนก ห่งชนชำติของเธอกษัตริย ์ดำวิดทรงเป็ นผูจ้ ด ั เตรียมทร ัพย ์สมบัตม ิ หำศำลไว ้เพือกำรนี ส่ ำรก่อสร ้ำงนั้นก็ได ้ร ับกำรดลใจจำกพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ(1พงศำวดำร28:12,19) ้ ซำโลมอนพระรำชำผูช ้ ำญฉลำดเลิศลำเหนื อกษัตริย ์องค ์ใดแห่งอิสรำเอลทรงเป็ นผูส้ ร ้ำงพระนิ ้ ่ ดเท่ำทีโลกเคยมี ่ เวศจนสำเร็จบริบูรณ์พระวิหำรหลังนี เป็ นอำคำรโอ่อำ่ ตระกำรตำอย่ำงทีสุ มำแต่ก ่ ่ ระนั้นก็ดพ ี ระเจ ้ำยังทรงประกำศผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะฮักกัยในเรืองของพระวิ หำรหลังทีสองไว ้ว่ ์ ของพระนิ เวศหลังนี จะยิ ้ งใหญ่ ่ ้ั ำ“ศักดิศรี กว่ำหลังก่อน”…“เรำจะเขย่ำประชำชำติทงหมดและทร ัพย ์ ้ ้ ์ สมบัตข ิ องประชำชำติทงหมดจะเข ั ้ำมำแล ้วเรำจะบรรจุนิเวศนี ให ้เต็มด ้วยศักดิศรีพระยำห ์เวห ์จอม ้ กกัย2:9,7{GC23.2}{GCth1719.2} ทัพตร ัสเช่นนี ”ฮั ่ ตริย ์เนบูคด ้ ภำยหลังจำกทีกษั ั เนสซำร ์ทำลำยพระวิหำรลงก็ได ้มีกำรสร ้ำงพระวิหำรขึนใหม่ ในช่ ่ ่ วต ่ ้เ วงรำวๆห ้ำร ้อยปี ก่อนกำรเสด็จมำบังเกิดของพระคริสต ์โดยพวกทีตกไปเป็ นเชลยมำชัวชี ิ ซึงได ดินทำงกลับสูภ ่ ม ู ล ิ ำเนำอันรกร ้ำงว่ำงเปล่ำจนแทบไร ้ผูค้ นอำศัยในท่ำมกลำงคนเหล่ำนั้นมีพวกคน ่ี เฒ่ำคนแก่ผูเ้ คยเห็นสง่ำรำศีของพระวิหำรในสมัยของกษัตริย ์ซำโลมอนและได ้ร ้องไห ้อยูท ่ รำกฐำ ่ึ ้อยกว่ำวิหำรหลังเดิมมำกผูเ้ ผยพระวจนะพรรณนำถึงควำมรู ้สึกนี ไว ้ ้อ นของพระวิหำรหลังใหม่ซงด ่ ออยูม ่ ้ ์ เมือคร ่ ้ั อ ย่ำงจับใจว่ำ“ในพวกเจ ้ำทีเหลื ่ ใี ครบ ้ำงทีเคยเห็ นพระนิ เวศนี ประกอบด ้วยศักดิศรี งก่ ้ นและบัดนี พวกเจ ้ำเห็นเป็ นอย่ำงไรมองดูแล ้วเหมือนไม่มอ ี ะไรเลยใช่ไหม”ฮักกัย2:3เอสรำ3:12แล ้ ้ั งนี จะยิ ้ งกว่ ่ ำครงเดิ ้ั มนั้น{GC23 วจึงทรงมีพระสัญญำประทำนมำให ้ว่ำสง่ำรำศีของพระนิ เวศครงหลั .3}{GCth1719.3} ่ แต่พระวิหำรหลังทีสองหำมี ควำมสง่ำงำมเทียบเท่ำพระวิหำรหลังแรกหรือมีควำมศักดิสิ์ ทธิด์ ้วย ่ ่ นทีมี ่ ในพระวิหำรหลังแรกไม่ไม่มอ หมำยสำคัญแห่งกำรร่วมสถิตทีประจั กษ ์แจ ้งดังเช่ ี ำนำจเหนื อธร 11

อำนำจสัมบูรณ์

รมชำติใดแสดงให ้เห็นเป็ นสัญลักษณ์ในระหว่ำงพิธม ี อบถวำยพระวิหำรไม่มเี มฆแห่งพระสิรปิ กคลุ ่ งสร ่ ้ำงเสร็จใหม่ๆไม่มไี ฟจำกสวรรค ์ลงมำเผำเครืองถวำยบู ่ มสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ เพิ ชำบนแท่นนั้นไม่ ่ ่ งกรุณำปรำกฏอยูร่ ะหว่ำงเครูบในอภิสท มีหมู่เมฆแห่งพระสิรเิ หนื อพระทีนั ุ ธิสถำนอีกต่อไปหีบพัน ่ ่ งกรุณำและแผ่นพระโอวำทก็ไม่ได ้อยูท ่ี ่ นทังยั ้ งไม่มพ ธสัญญำพระทีนั ่ นั ี ระสุรเสียงดังมำจำกสวรรค ์ ่ ้ ่ ตอ เพือเผยให ้ทรำบนำพระทั ยของพระยำห ์เวห ์ทีมี ่ ปุโรหิตผูท้ ูลถำมอีกด ้วย{GC24.1}{GCth171 9.4} ่ สจ ชำวยิวบำกบั่นอย่ำงไร ้แก่นสำรนำนเป็ นเวลำหลำยศตวรรษเพือพิ ู น์ให ้เห็นว่ำพระสัญญำขอ ่ ้ ่ ่ งพระเจ ้ำทีมีไว ้กับฮักกัยได ้สำเร็จลงแล ้วถึงกระนันก็ดค ี วำมเย่อหยิงและควำมไม่เชือบดบั งควำมนึ กคิดของพวกเขำไม่ให ้เข ้ำใจถึงควำมหมำยอันแท ้จริงแห่งถ ้อยคำของผูเ้ ผยพระวจนะพระวิหำรห ่ ลังทีสองหำได ้ร ับเกียรติด ้วยเมฆแห่งพระสิรข ิ องพระยำห ์เวห ์ไม่แต่ด ้วยกำรเสด็จมำประทับอยูข ่ อง ่ พระองค ์ผูท้ รงดำรงสภำพของพระเจ ้ำอย่ำงสมบูรณ์เป็ นพระเจ ้ำเองทีทรงปรำกฏเป็ นมนุ ษย ์แท ้จริง ่ รษ “ผูพ ้ งึ ปรำรถนำแห่งปวงชน”เสด็จมำยังพระวิหำรของพระองค ์แล ้วในครำทีบุ ุ แห่งนำซำเร็ธทรงเ ่ ่ ์ ์ ทศนำสังสอนและเยียวยำร ักษำอยูท ่ ลำนพระวิ ี หำรศักดิสิทธิและด ้วยกำรทรงร่วมประทับอยูข ่ องพร ้ ่ ำให ้พระวิหำรหลังทีสองมี ่ ะคริสต ์เพียงเหตุผลเดียวนี แหละที ท สง่ำรำศีเหนื อกว่ำพระวิหำรหลังแรก ่ ่ ้ ยในวันนั้นเองทีพ ่ แต่ชนชำติอส ิ รำเอลกลับสลัดของประทำนแห่งสรวงสวรรค ์ทีทรงหยิ บยืนให ้ทิงเสี ระอำจำรย ์ผูถ้ อ ่ มสุภำพเสด็จดำเนิ นออกจำกประตูพระวิหำรทองคำสง่ำรำศีก็ได ้ละจำกพระวิหำรไ ้ ้ร ้ำงเปล่ำ”มัทธิว23 ปตลอดกำลพระดำร ัสของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีว่​่ ำ“นิ เวศของเจ ้ำจะถูกทอดทิงให ้ :38จึงสำเร็จลงด ้วยประกำรฉะนี {GC24.2}{GCth1720.1} ้ ่ ่ กกับคำทำนำยของพระคริสต ์ใ สำวกทังหลำยเต็ มไปด ้วยควำมหวำดหวันและประหลำดใจยิ งนั ่ ่ กทำลำยลงพวกเขำอยำกเข ้ำใจควำมหมำยในพระดำร ัสของพระเจ ้ำให ้ลึก นเรืองพระวิ หำรทีจะถู ้ ่ นนั ้ ้นต ้องใช ้ทร ัพย ์สมบัตแิ รงงำน ซึงมำกกว่ ำเดิมในกำรเสริมแต่งพระวิหำรให ้วิจต ิ รตระกำรตำยิงขึ ่ ่ ่ บปี กษัตริย ์เฮโรดม และควำมเชียวชำญด ้ำนสถำปัตยกรรมอย่ำงเต็มทีและใช ้เวลำนำนมำกกว่ำสีสิ ้ ัพย ์สินของอำณำจักรโรมและสมบัตข ่ หำรำชทุ่มทังทร ิ องชำวยิวเพือพระวิ หำรและแม้กระทั่งจักรพ ้ ยงั ถวำยของกำนัลส่วนพระองค ์เพือประดั ่ ้ ้งดงำมยิงขึ ่ น้ รรดิของโลกนี ก็ บประดำพระวิหำรหลังนี ให ่ ก่ ่ อเป็ นโครงสร ้ำงหนึ่ งของพระวิหำรถูกลำเลียงม ด ้วยหินอ่อนสีขำวก ้อนใหญ่มหึมำจนเหลือเชือที ่ ้ ่ องด ้วยสิงเหล่ ่ ้ ้ ้พระ ำจำกอำณำจักรโรมเพือใช ้ในกำรนี โดยเฉพำะและเนื ำนี เองบรรดำสำวกจึ งชีให ้ อำจำรย ์ของพวกเขำทอดพระเนตรและทูลว่ำ“พระอำจำรย ์ศิลำกับอำคำรเหล่ำนี ใหญ่ จริงๆ”มำระโ ก13:1{GC24.3}{GCth1720.2} ่ั ่ ่ จะไม่เหลือ พระเยซูตรัสตอบอย่ำงเคร่งขรึมและน่ ำพรนพรึ งว่ำ“เรำบอกควำมจริงกับท่ำนว่ำทีนี ก ้อนหินซ ้อนทับกันอยูแ่ ม้แต่ก ้อนเดียวแต่จะถูกทำลำยลงหมด”มัทธิว24:2{GC25.1}{GCth172 0.3} ่ พวกสำวกโยงเรืองควำมพิ นำศของกรุงเยรูซำเล็มเข ้ำกับภำพกำรเสด็จมำด ้วยพระคริสต ์เองใน ่ ่ ่ สง่ำรำศีชวครำวของฝ่ ั ำยโลกเพือครองบั ลลังก ์ของอำณำจักรแห่งสำกลโลกเพือลงโทษชำวยิ วทีไ่ ่ ้ ม่ยอมกลับใจและเพือปลดชนชำติ นีออกจำกแอกของชำวโรมั นองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้ำเคยตร ัสกับพวก 12

อำนำจสัมบูรณ์

้ั สองดั ่ ่ กำรเอ่ยถึงกำรพิพำกษำโทษกรุงเยรูซำเล็มควำมคิ เขำว่ำพระองค ์จะเสด็จมำครงที งนั้นเมือมี ้ ่ ำลังห ้อมล ้ ดของพวกเขำจึงหวนกลับไปนึ กถึงภำพกำรเสด็จมำทีว่​่ ำนั้นและทูลถำมขึนในขณะที ก ้ ดขึนเมื ้ อไรและอะไรเป็ ่ อมพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดบนภูเขำมะกอกเทศว่ำ“เหตุกำรณ์เหล่ำนี เกิ นหมำยสำ ้ ดลง”มัทธิว24:3{GC25.2}{GCth1721.1} คัญว่ำพระองค ์จะเสด็จมำและยุคเก่ำจะสินสุ ้ กปิ ดซ่อนไว ้จำกเหล่ำสำวกด ้วยพระเมตตำคุณหำกในขณะนั้นพวก เหตุกำรณ์ทจะบั ี่ งเกิดขึนถู ้ ้ เขำเข ้ำใจควำมจริงอันน่ ำสะพรึงกลัวทังสองประกำรได ้ทังหมดคื อกำรทนทุกข ์และกำรวำยพระชน ม ์ของพระผูไ้ ถ่รวมถึงควำมพินำศของเมืองและพระวิหำรของพวกเขำพวกเขำก็คงจะเต็มไปด ้วยค ่ งเกิดขึ ้ วำมหวำดกลัวพระคริสต ์ทรงเผยให ้พวกเขำเห็นเค ้ำโครงของภำพเหตุกำรณ์สำคัญๆทีจะบั ้ คทว่ำพวกเขำยังไม่เข ้ำใจพระดำร ัสของพระองค ์เสียทังหมดในเวลำนั ้ ้นแต่ควำมหม นก่อนจะสินยุ ้ ้ ่ ่ ้ประทำ ำยเหล่ำนี จะเด่ นชัดขึนในเวลำที ประชำกรของพระองค ์มีควำมจำเป็ นต ้องใช ้คำแนะนำทีได ่ี นให ้ไว ้ในนั้นคำพยำกรณ์ทพระองค ์ตร ัสไว ้มีควำมหมำยในสองนัยคือเป็ นกำรบอกถึงควำมพินำศ ่ิ ้ คอีกด ้ ของกรุงเยรูซำเล็มและยังเป็ นกำรกล่ำวถึงควำมสยดสยองของวันอันใหญ่ยงในสมั ยจะสินยุ วย{GC25.3}{GCth1721.2} ่ ำลังตังใจฟั ้ ่ ่ พระเยซูทรงเปิ ดเผยให ้เหล่ำสำวกทีก งถึงเรืองกำรพิ พำกษำโทษทีจะตกแก่ ชำวอิสร ่ งพระเจ ้ ่ ่ ำเอลทีละทิ ้ำโดยเฉพำะอย่ำงยิงในเรื องกำรแก ้แค ้นอย่ำงสำสมตำมผลแห่งกำรกระทำอันสื ่ ่ ้ จะมี ้ หมำยสำคัญทีเด่ ่ นชัดปรำกฏขึ ้ บเนื องมำจำกกำรทีพวกเขำปฏิเสธและตรึงพระเมสสิยำห ์ทังนี ้ ่ั นก่อนอวสำนกำลอันน่ ำสะพรึงกลัวนี โมงยำมอั นน่ ำครนคร ้ำมจะมำถึงอย่ำงปัจจุบน ั ทันด่วนและพ ้ ่ ่ น่ ่ ำร ังเกียจซึ่ ระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงเตือนบรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระองค ์ไว ้ว่ำ“เพรำะฉะนันเมือท่ำนเห็นสิงที ้ ใ่ นสถำนบริสท ์ ่ ำวโดยดำเนี ยลผูเ้ ผยพระวจนะ(ใ งก่อให ้เกิดควำมหำยนะตังอยู ุ ธิตำมพระวจนะที กล่ ่ ้นให ้พวกทีอยู ่ ใ่ นแคว ้นยูเดียหนี ไปภูเขำ”มัทธิว24:15,16ลูกำ21:20, ห ้ผูอ้ ำ่ นเข ้ำใจเอำเถิด)เมือนั 21 ่ ่ ่ น เมือใดที ชำวโรมั นปักธงรูปเคำรพลงบนแผ่นดินศักดิสิ์ ทธิที์ อยู ่ อกกำแพงเมืองห่ำงออกไปหล ่ ้ ่ ้ ่ นสัญญำณเตือนนี ผู ้ ท้ จะห ่ี ำยกิโลเมตรเมือนันให ้บรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์หนี ไปหำทีลีภัยเมือเห็ ้ ้ทีอำศั ่ ลบหนี ต ้องไม่รอช ้ำทังผู ยตลอดแคว ้นยูเดียและทั่วกรุงเยรูซำเล็มจะต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมสัญญำณ ่ี งเอิญขึนไปบนหลั ้ ้ ำของ เตือนภัยในทันทีผูท้ บั งคำเรือนก็จงอย่ำลงมำเข ้ำไปเก็บเอำทร ัพย ์สินลำค่ ่ี ำงำนในเรือกสวนไร่องุ น ้ ่ ตนในบ ้ำนเรือนส่วนผูท้ ท ่ ก็จงอย่ำเสียเวลำย ้อนกลับไปเอำเสือคลุ มทีถอด ่ นพวกเขำต ้องไม่รรี อแม้สก ้ นำที ไว ้ขณะตรำกตรำทำงำนภำยใต ้ควำมร ้อนแรงในยำมเทียงวั ั เสียววิ ่ี ดขึนโดยรอบนั ้ ้น{GC25.4}{GCth1721.3} เดียวเกลือกว่ำจะมีสว่ นในควำมวิบต ั ท ิ เกิ ในรัชสมัยของกษัตริย ์เฮโรดกรุงเยรูซำเล็มไม่เพียงแต่ถูกสร ้ำงและตกแต่งไว ้อย่ำงงดงำมวิจต ิ ร ่ ตระกำรตำแล ้วเท่ำนั้นยังมีกำรสร ้ำงหอคอยกำแพงเมืองและป้ อมปรำกำรเพือเสริ มควำมแข็งแกร่ง ่ ่ ่ ้ ่ ้ ้เวลำ ทีมีอยูแ่ ล ้วอันเนื องจำกทำเลทีตังโดยธรรมชำติทำให ้ดูประหนึ งว่ำไม่มท ี ำงบุกทลำยเมืองนี ได ้ นี หำกมี ผูใ้ ดพยำกรณ์ถงึ ควำมพินำศของเมืองอย่ำงเปิ ดเผยผูน้ ้ันก็จะได ้ร ับฉำยำว่ำเป็ นนักเตือนภั ่ ยผูบ้ ้ำคลังเหมื อนกับโนอำห ์ในสมัยของเขำแต่พระคริสต ์ตรัสไว ้ว่ำ“ฟ้ ำและดินจะล่วงไปแต่บรรดำ ถ ้อยคำของเรำจะไม่สญ ู หำยไปเลย”มัทธิว24:35 13

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ องด ้ กรุงเยรูซำเล็มถูกกล่ำวโทษด ้วยควำมพิโรธเนื่ องด ้วยควำมผิดบำปทังหลำยของเธอและเนื ้ นไม่ ้ั เชือฟั ่ งเธอจึงต ้องร ับผลสนองแห่งคำพิพำกษำโทษทีมี ่ ไว ้สำหร ับเธออย่ำงแน่ นอ วยควำมดือร น{GC26.1}{GCth1721.4} ้ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะมีคำห ์ไว ้ว่ำ“ท่ำนทังหลำยผู เ้ ป็ นผูน้ ำของพงศ ์ พันธุ ์ยำโคบและผูค้ รอบครองพงศ ์พันธุ ์อิสรำเอลคือบรรดำผูช ้ งั ควำมยุตธิ รรมและผู ้บิดเบือนควำม ้ นผู ้ ส้ ร ้ำงศิโยนด ้วยโลหิตและสร ้ำงเยรูซำเล็มด ้วยควำมอยุตธิ รรมบรรดำผูน้ ำของเมือง ถูกต ้องทังสิ ้ ดสินควำมด ้วยเห็นแก่สน ่ ้ นี ตั ิ บนและบรรดำปุโรหิตสังสอนด ้วยเห็นแก่สน ิ จ ้ำงอีกทังบรรดำผู เ้ ผยพร ้ ้ ะวจนะก็ทำนำยด ้วยเห็นแก่เงินถึงกระนันเขำทังหลำยยังอิงพระยำห ์เวห ์และกล่ำวว่ำพระยำห ์เวห ์ส ้ ถิตท่ำมกลำงเรำไม่ใช่หรือไม่มค ี วำมหำยนะอะไรเกิดขึนแก่ เรำได ้”มีคำห ์3:911{GC26.2}{GCth1722.1} ้ ่ ถ ้อยคำเหล่ำนี บรรยำยถึ งชำวเมืองเยรูซำเล็มผูเ้ สือมทรำมและคิ ดว่ำตนเองชอบธรรมไว ้ได ้อย่ำ ่ งถูกต ้องในขณะทีพวกเขำอ ้ำงตนว่ำถือร ักษำข ้อบังคับแห่งกฎหมำยของพระเจ ้ำอย่ำงเคร่งคร ัดแต่ กลับกำลังล่วงละเมิดหลักกำรทุกประกำรแห่งพระบัญญัตน ิ ้ันพวกเขำเกลียดชังพระคริสต ์เพรำะค ์ ่ ้ำของพวกเขำทังยั ้ งกล่ำวหำพระองค ์ว่ำทรงเป็ วำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิของพระองค ์เปิ ดโปงควำมชัวช ้ นเหตุแห่งควำมทุกข ์ยำกทังมวลอั นเป็ นผลสืบเนื่องมำจำกควำมผิดบำปของพวกเขำเองแม้จะทรำ บดีวำ่ พระองค ์ทรงปรำศจำกบำปกระนั้นพวกเขำก็ยงั ร ้องประกำศว่ำควำมตำยของพระองค ์มีควำม ้ อไปทุ จำเป็ นต่อควำมรอดของชนชำติผูน้ ำชำวยิวต่ำงกล่ำวกันว่ำ“ถ ้ำเรำปล่อยให ้เขำทำอย่ำงนี ต่ ่ อเขำแล ้วพวกโรมันก็จะมำทำลำยทังพระวิ ้ กคนก็จะเชือถื หำรและชำติของเรำ”ยอห ์น11:48หำกสั ้ ้ั ้นพวกเขำจึงนึ กตรองดู งเวยพระคริสต ์เสียพวกเขำอำจเข ้มแข็งขึนและปรองดองกั นได ้อีกครงฉะนั ่ ้ และเห็นพอ้ งกับคำตัดสินของมหำปุโรหิตของตนทีว่​่ ำให ้คนหนึ่ งตำยเสียดีกว่ำทีจะให ้คนทังชำติ ต้ องพินำศ{GC27.1}{GCth1722.2} ้ น้ ำชำวยิวทังหลำยจึ ้ ด ้วยเหตุนีผู งสร ้ำง“ศิโยนด ้วยโลหิตและสร ้ำงเยรูซำเล็มด ้วยควำมอยุตธิ รร ม”มีคำห ์3:10 ่ ถึงกระนั้นก็ดใี นขณะทีพวกเขำได ้ฆ่ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของพวกเขำเองเสียเหตุเพรำะถูกพระอ ่ ้ ้ งค ์ทรงตำหนิ ในเรืองควำมผิ ดบำปของตนพวกเขำยังได ้ตังควำมชอบธรรมของตนเองขึ นโดยถื อว่ ่ ้ ำพวกเขำเป็ นประชำกรทีพระเจ ้ำทรงโปรดปรำนทังยังคำดหวังให ้องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงช่วยกู ้พวก เขำออกจำกหมู่ไพรีผูเ้ ผยพระวจนะมีคำห ์จึงกล่ำวต่อไปว่ำ“ดังนั้นเพรำะพวกเจ ้ำนี่ เองศิโยนจะถูกไ ่ ักหักพังและภูเขำแห่งพระนิ เวศจะเป็ นทีสู ่ งปกค ถเหมือนไถนำและเยรูซำเล็มจะกลำยเป็ นกองสิงปร ลุมด ้วยต ้นไม้”มีคำห ์3:12{GC27.2}{GCth1722.3} ่ ่ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเลือนกำรพิ พำกษำโทษของพระองค ์ทีทรงมี ตอ ่ กรุงเยรูซำเล็มและชนชำติ ้ ่ ่ ้ นี ออกไปเป็ นเวลำเกือบสีสิบปี หลังจำกทีพระคริสต ์เองทรงประกำศถึงวำระสุดท ้ำยของกรุงนี ควำม ่ ่ี เสธข่ำวประเสริฐและผูท้ ฆ่ ่ี ำพระบุตรของพระองค ์นั้ อดทนนำนของพระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ บรรดำผูท้ ปฏิ ่ น่ ่ ำประหลำดยิงค ่ ำอุปมำเรืองต ่ ่ นช่ำงเป็ นเรืองที ้นไม้ทไม่ ี่ เกิดผลเป็ นเครืองแสดงให ้เห็นถึงวิธก ี ำรข 14

อำนำจสัมบูรณ์

่ งมีตอ ้ องพระเจ ้ำทีพึ ่ ชนชำติยวิ คำบัญชำได ้ถูกประกำศออกไปแล ้วว่ำ“จงโค่นมันทิงไปจะให ้ดินจืด ไปเปล่ำๆทำไม”ลูกำ13:7 แต่พระเมตตำคุณของพระเจ ้ำได ้สงวนมันไว ้อีกสักหน่ อยหนึ่ งยังมีผูค้ นอีกมำกมำยในท่ำมกลำ ่ึ กเฉยต่อพระลักษณะและพระรำชกิจของพระคริสต ์และบุตรหลำนของพวกเขำยังไ งชำวยิวผูซ ้ งเพิ ่ ดำมำรดำของตนดูแคลนหำกพระเจ ้ำทรงส่องแสงสว่ำงสู่ ม่มโี อกำสเชยชมหรือได ้ร ับแสงสว่ำงทีบิ ้ ่ พวกเขำผ่ำนทำงคำเทศนำของอัครทูตทังหลำยและบรรดำเพื อนร่ วมงำนของพวกเขำแล ้วพวกเข ์ ่ เพียงแต่ในเรืองกำรเสด็ ่ ำก็คงจะเข ้ำใจว่ำคำพยำกรณ์สม ั ฤทธิผลลงอย่ ำงไรซึงไม่ จมำบังเกิดและชี ้ ่ ้ วิตของพระคริสต ์เท่ำนันแต่ในเรืองควำมมรณำและกำรเป็ นขึนจำกตำยของพระองค ์ด ้วยบุตรหลำ ่ ่ นไม่ต ้องถูกปร ับโทษเนื่ องด ้วยควำมผิดบำปของบิดำมำรดำแต่เมือพวกเขำปฏิ เสธแสงสว่ำงทีกระ ้ งส่ ่ องมำยังพวกเขำเองผนวกกับควำมรู ้ในแสงสว่ำงทีทรงโปรดประทำนให ่ จ่ำงขึนซึ ้แก่บด ิ ำมำรดำ ่ ้ำของพวกเขำจึงเพิ่ ของตนแล ้วพวกเขำก็จะมีสว่ นในควำมผิดบำปของบิดำมำรดำและควำมชัวช ้ มขึนจนเต็ มขนำด{GC27.3}{GCth1723.1} ่ ้ ง ควำมอดทนนำนของพระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ กรุงเยรูซำเล็มนั้นเป็ นแต่เพียงกำรยืนยันถึงควำมดือดึ ่ ยอมสำนึกผิดพวกเขำปฏิเสธพระเมตตำคุณทีทรงหยิ ่ ่ ้ั ดท ้ำยโดย ของชำวยิวทีไม่ บยืนให ้เป็ นครงสุ ้ ้นพระเจ ้ำจึงทรงถอนค กำรปฏิบต ั ต ิ อ ่ เหล่ำสำวกของพระเยซูด ้วยควำมเกลียดชังและเหียมโหดฉะนั ่ วำมคุ ้มครองของพระองค ์ออกไปจำกพวกเขำและถอนอำนำจทีคอยหน่ วงอยูข ่ องพระองค ์ออกไป ่ ้ ตกอยูภ ่ จำกซำตำนและเหล่ำทูตชัวของมั นแล ้วชนชำตินีก็ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของผูน้ ำทีเธอเลื อกเ ้ ่ ่ องบุตรหลำนของเธอปัดพระคุณของพระคริสต ์ทิงเสียซึงเป็ นพระคุณทีน่ ำจะสำมำรถช่วยให ้พวกเ ้ ขำขนำบแรงกระตุ ้นอันต่ำช ้ำของพวกเขำลงได ้แต่บด ั นีแรงกระตุ ้นนั้นมีช ัยเหนื อพวกเขำเสียแล ้ว ่ ่ำช ้ำทีสุ ่ ดของจิตวิญญำณขึนมนุ ้ ซำตำนปลุกเร ้ำตัณหำทีป่​่ ำเถือนและต ษย ์ไม่ได ้ใช ้เหตุผลพวกเข ำถูกควบคุมโดยแรงกระตุ ้นและโทสะอย่ำงหน้ำมืดตำมัวพวกเขำไร ้เหตุผลและกลำยเป็ นคนโหดเ ้ ่ ้ ่ ตำ่ งอะไร หียมเยี ยงซำตำนไม่ วำ่ จะในครอบคร ัวในชำติบ ้ำนเมืองในท่ำมกลำงชนชันระดั บสูงซึงไม่ ้ ่ มไปด ้วยควำมหวำดระแวงควำมริษยำควำมเกลียดชังกำรแก่งแย่งกำ กับในชนชันระดั บต่ำทุกทีเต็ ่ รกบฏและกำรฆ่ำฟันไม่มส ี ถำนทีใดปลอดภั ยสักแห่งญำติสนิ ทมิตรสหำยต่ำงทรยศกันและกันพ่อ ่ เ่ หนื อกำรควบคุม แม่ฆ่ำลูกลูกฆ่ำพ่อแม่ผู ้นำปวงชนไร ้อำนำจในกำรปกครองตนเองตัณหำทีอยู ่ ทำให ้พวกเขำเป็ นทรรำชชำวยิวยอมร ับคำพยำนเท็จเพือกล่ ำวโทษพระบุตรของพระเจ ้ำผูท้ รงปรำ ้ ำกล่ำวหำเท็จเหล่ำนั้นทำให ้ชีวต ่ ศจำกด่ำงพร ้อยขณะนี ค ิ ของพวกเขำเองสันคลอนโดยพฤติ กรร ่ มต่ำงๆของพวกเขำซึงเคยถูกกล่ำวไว ้นำนมำแล ้วว่ำ ์ ้ ่ “อย่ำทำให ้เรำเผชิญกับองค ์บริสท ุ ธิของอิ สรำเอลอีก”อิสยำห ์30:11บัดนี พวกเขำได ้ร ับสมดังใ จปรำรถนำแล ้วควำมยำเกรงพระเจ ้ำไม่รบกวนพวกเขำอีกต่อไปแล ้วซำตำนครองตำแหน่ งผูน้ ำข ้ ำนำจสูงสุดทำงศำสนำและทำงกำรเมืองก็ล ้วนตกอยูภ องประเทศชำติอก ี ทังอ ่ ำยใต ้กำรครอบงำข องมันด ้วย{GC28.1}{GCth1723.2} ้ั น้ ำทีเป็ ่ นอริตอ ่ ่ เ้ ครำะห ์ร ้ำยจำกนั้ ในบำงครงผู ่ กันจะรวมหัวกันเพือปล ้นสะดมและทรมำนเหยือผู ้ ่นกันเองอย่ำงไร ้ควำมปรำนี แม้แต่ควำมศักดิสิ์ ทธิของพระวิ ์ นพวกเขำก็หน ั กลับมำหำหั หำรก็ยงั มิอ 15

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ่ี ำจยับยังควำมเหี ยมโหดอั นน่ ำสยองขวัญของคนเหล่ำนั้นได ้บรรดำผูท้ มำนมั สกำรพระเจ ้ำถูกทำร ้ ้ ่ กฆ่ำกระนั้นก็ดเี หล่ำ ำยต่อหน้ำแท่นบูชำและพระวิหำรก็เปรอะเปื ้ อนไปด ้วยร่ำงของคนทังหลำยที ถู ้ ้ งคิดทึกทักเหมำเอำเองอย่ำงไร ้เหตุผลและหมินประมำทต่ ่ ผูก้ อ ่ เหตุอน ั โหดเหียมทำรุ ณเหล่ำนี ยั ออ งค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยกำรป่ ำวประกำศต่อหน้ำสำธำรณชนว่ำพวกเขำไม่มค ี วำมกลัวเลยสักนิ ดว่ำ ้ นนครของพระเจ ้ำเองเพือสร ่ กรุงเยรูซำเล็มจะถูกทำลำยลงเพรำะเมืองนี เป็ ้ำงฐำนอำนำจของพวกเ ้ ้ ขำให ้แข็งแกร่งขึนพวกเขำติ ดสินบนพวกผูเ้ ผยพระวจนะเท็จให ้กล่ำวถ ้อยคำว่ำประชำกรทังหลำ ่ ่ ยจะต ้องคอยกำรช่วยกู ้ทีมำจำกพระเจ ้ำแม้ในขณะทีกองทหำรโรมั นกำลังโอบล ้อมพระวิหำรอยูก ่ ็ ่ ่ ่ ่ ่ ตำมทีจนท ้ำยทีสุดฝูงชนก็ยงั คงยึดมันกับควำมเชือทีว่ำองค ์ผูส้ งู สุดจะทรงยืนพระหัตถ ์เข ้ำขัดขวำ ้ั ้ งจนศัตรูทงหลำยของพวกเขำต ้องแพ ้พ่ำยไปทว่ำอิสรำเอลได ้สลัดควำมคุ ้มครองของพระองค ์ทิงเ ้ ่ สียและบัดนี เธอไม่ มท ี ก ี่ ำบังใดๆเลยเยรูซำเล็มเมืองแห่งควำมระทมทุกข ์เอ๋ยในขณะทีกองทั พต่ำงช ้ ำติบุกทลำยป้ อมปรำกำรของเจ ้ำลงและสังหำรนักรบของเจ ้ำเสียเจ ้ำยังเกิดรอยร ้ำวขึนจำกควำมขั ่ ำหั ้ ่นกันเองแดงกำทั ่ ่วท ้องถนนของเจ ้ำแล ้วหนอ{GC29.1 ดแย ้งภำยในเลือดของบุตรหลำนเจ ้ำทีห }{GCth1724.1} ่ พระคริ ่ ่ ้ งตำมตัวอักษ ทุกสิงที สต ์ทรงทำนำยไว ้เกียวกั บควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มเกิดขึนจริ ้ รชำวยิวประสบกับควำมจริงแห่งพระดำร ัสเตือนของพระองค ์ทีว่​่ ำ“ท่ำนทังหลำยจะตวงให ้ผูอ้ นด ื่ ้วย ทะนำนอันใดพระเจ ้ำจะทรงตวงให ้พวกท่ำนด ้วยทะนำนอันนั้น”มัทธิว7:2{GC29.2}{GCth1724.

2} ้ ้วนแล ้วแต่เป็ นลำงร ้ำยบ่งถึงควำมวิบต หมำยสำคัญและกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆปรำกฏขึนล ั แิ ละคำพิ ่ ดธรรมชำติสอ พำกษำเวลำกลำงดึกในยำมค่ำคืนมีแสงทีผิ ่ งอยูเ่ หนื อพระวิหำรและแท่นบูชำในข ่ ่ ณะทีดวงสุ รยิ น ั เลือนลั บขอบฟ้ ำมองเห็นหมู่เมฆเป็ นภำพขบวนรถม้ำและเหล่ำนักรบชุมนุ มกันพร ้ ่ ์ ่ อมจะออกศึกปุโรหิตทีประกอบพิ ธใี นสถำนศักดิสิ์ ทธิยำมรำตรี กำลต ้องตืนตระหนกกั บเสียงลึกลับ ่ ้ ำ“ให ้เรำออ รำวกับแผ่นดินโลกสันไหวและมี เสียงผูค้ นจำนวนมำกมำยร ้องตะโกนโหวกเหวกขึนว่ ่ ่ กันเถอะ”ประตูเมืองบำนใหญ่ทำงทิศตะวันออกเปิ ดออกกลำงดึกโดยมือทีไร ่ ้ร่องรอยเ กไปจำกทีนี ่ี กมำกขนำดชำยหนุ่ มยีสิ ่ บคนก็ยงั แทบปิ ดไม่ไหวทังยั ้ งถูกยึดให ้แน่ นด ้วยแท่งเหล็กข ป็ นประตูทหนั ่ งลึกลงถึงชันหิ ้ นแข็งMilman,TheHistoryoftheJewsเล่มที13{GC29.3}{GCth ่ นำดมหึมำทีฝั 1724.3} ่ ้ องไปมำตำมถนนหนทำงในกรุงเยรูซำเล็มพลำงร ้องประกำ เป็ นเวลำเจ็ดปี ทีชำยผู ห้ นึ่ งเดินขึนล่ ่ี ้ ่ ้ ศถึงควำมวิบต ั ท ิ จะตกแก่ เมืองนี เขำเฝ้ ำร ้องเพลงศพอันเปล่ำเปลียวทั งกลำงวั นและกลำงคืนว่ำ“โอ ้ ทิ ่ ศเอ๋ยเสียงร ้องต่ เสียงร ้องจำกทิศตะวันออกเอ๋ยเสียงร ้องจำกทิศตะวันตกเอ๋ยเสียงร ้องจำกลมทังสี ้ นเอ๋ ้ อกรุงเยรูซำเล็มและพระวิหำรเอ๋ยเสียงร ้องต่อเจ ้ำบ่ำวและเจ ้ำสำวเอ๋ยเสียงร ้องต่อประชำกรทังสิ ย”Ibid. ้ กจองจำและโบยตีทว่ำหำมีเสียงพรำบ่ ่ นปริออกจำกริมฝี ปำกของเขำไม่หำ บุรษ ุ แปลกหน้ำผูน้ ี ถู ่ ยขึนว่ ้ ำ“วิบต กจะมีก็แต่เพียงเสียงตอบรับต่อคำเหยียดหยำมและควำมทำรุณทีเอ่ ั วิ บ ิ ต ั แิ ก่กรุงเยรูซ ่ี ำเล็ม”“วิบต ั วิ บ ิ ต ั จิ ะมีแก่ผูท้ อำศั ยอยูใ่ นนั้น” 16

อำนำจสัมบูรณ์

่ เสียงร ้องเตือนของเขำไม่ได ้ยุตล ิ งจนกระทั่งเขำถูกสังหำรในระหว่ำงกำรล ้อมกรุงตำมทีเขำท ำ นำยไว ้{GC30.1}{GCth1724.4} ไม่มค ี ริสเตียนสักคนพินำศไปในควำมย่อยยับของกรุงเยรูซำเล็มพระคริสต ์ทรงโปรดประทำน ้ ่ อในพระด ่ คำเตือนแก่สำวกทังหลำยของพระองค ์และทุกคนทีเชื ำร ัสของพระองค ์ต่ำงคอยเฝ้ ำดูหม ่ ่ ้ ำยสำคัญทีทรงสั ญญำไว ้นั้นพระเยซูตร ัสว่ำ“เมือพวกท่ ำนเห็นกองทัพมำตังโอบล ้อมกรุงเยรูซำเล็ ่ ใ่ นแคว ้นยูเดียหนี ไปบนภูเขำและคนที่ มจงรู ้ว่ำวิบต ั ข ิ องเมืองนั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้วเวลำนั้นให ้คนทีอยู ่ ่ น”ลูกำ21:20,21 อยูใ่ นเมืองให ้ออกจำกทีนั ่ ภำยหลังจำกทีชำวโรมั นภำยใต ้คำบัญชำของนำยพลเซสทีอสั ล ้อมอยูร่ อบกรุงพวกเขำกลับถ ้ สถำนกำรณ์ ่ ้ อกำรบุกเข ้ำจูโ่ จมในข อนทัพออกไปอย่ำงไม่คำดฝันทังๆที ทุกอย่ำงดูรำวกับจะเอือต่ ่ ทพ ณะทีแม่ ั ชำวโรมันถอนกองกำลังของเขำถอยร่นออกไปโดยไม่ทรำบสำเหตุแม้แต่นอ้ ยนั้นบรร ่ี ่ ดทำนแต่ลท ดำผูท้ ตกอยู ใ่ นวงล ้อมเกือบจะยอมพ่ำยแพ ้เสียแล ้วพวกเขำหมดหวังทีจะทั ู่ ำงอันกอป รด ้วยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำกำลังนำพำสถำนกำรณ์ตำ่ งๆให ้ส่งผลดีตอ ่ ประชำกรของพระอง ่ ้ ค ์เองคริสเตียนผูเ้ ฝ้ ำระวังมองเห็นหมำยสำคัญทีทรงสัญญำไว ้และบัดนี เป็ นโอกำสสำหร ับทุกคนที่ ่ ่ จะปฏิบต ั ต ิ ำมคำเตือนของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีทรงหยิ บยืนมำให ้นั้นพระองค ์ทรงพลิกสถำนกำรณ์ ่ ดขวำงกำรหลบหนีของพวกคริสเตียนได ้เมือนำ ่ จนไม่มผ ี ูใ้ ดไม่วำ่ ชำวยิวหรือชำวโรมันอำจทีจะขั ่ ำลัง ยพลเซสทีอสั ถอยทัพกลับไปทหำรชำวยิวฝ่ ำวงล ้อมออกจำกกรุงเยรูซำเล็มไล่ตำมกองทัพทีก ่ ้ ้ ถอยร่นไปนั้นและในระหว่ำงทีกองทหำรทั งสองฝ่ ำยเข ้ำประจัญกันอย่ำงดุเดือดนี เองพวกคริ สเตีย ้ ้ ้ นจึงได ้โอกำสหลบหนี ออกจำกเมืองอีกทังในเวลำนี ตำมชนบทก็ไร ้ศัตรูผู ้คอยสกัดกันอีกด ้วยชำว ่ี งเยรูซำเล็มเพือเฉลิ ่ ่ กำรล ้อมกรุงฉะนั้นพวก ยิวชุมนุ มกันอยูท ่ กรุ มฉลองเทศกำลอยูเ่ พิงในช่วงทีมี ้ นดินจึงหลบหนี ไปได ้โดยไม่มใี ครขัดขวำงด ้วยประกำรฉะนี พวกเขำรี ้ คริสเตียนทั่วทังแผ่ บเร่งรุดห ่ ้ ่ ่ ลบหนี ไปยังสถำนทีอันปลอดภัยอย่ำงไม่รงรอพวกเขำหนี ั ไปยังเมืองเพลลำในดินแดนเพเรียซึงอยู ้ อีกฟำกหนึ่ งของแม่นำจอร ์แดน{GC30.2}{GCth1725.1} ่ ตำมนำยพลเซสทีอสั และกองทัพของเขำไปนั้นได ้โค่นกองระวังหลังของพ กองกำลังชำวยิวทีไล่ ้ วกเขำลงอย่ำงเหียมโหดรำวกั บจะผลำญพวกเขำใหส้ นซำกกองทั ิ้ พโรมันร่นถอยไปได ้สำเร็จก็จริ ่ กส่วนกองกำลังชำวยิวนั้นรอดพ ้นกลับไปได ้โดยแทบไม่ได ้ งแต่ก็เป็ นไปด ้วยควำมยำกลำบำกยิงนั ่ ดมำได ้ ร ับกำรสูญเสียเลยพวกเขำกลับเข ้ำกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงผูม้ ช ี ัยพร ้อมด ้วยข ้ำวของต่ำงๆทียึ ่ นอยูใ่ นครงนี ้ั ร้ ังแต่จะนำควำมเลวร ้ำยมำสูพ แต่กระนั้นก็ดค ี วำมสำเร็จทีเห็ ่ วกเขำมันปลุกเร ้ำให ้พว ่ ่ กเขำมีใจหยิงผยองพองขนต่อชำวโรมันอันเป็ นกำรเร่งควำมวิบต ั ท ิ เหนื ี อคำบรรยำยให ้ตกลงบนเ ่ ำลังจะพินำศนี {GC31.1}{GCth1725.2} ้ มืองทีก ่ ่ กล ้อมเมืองไว ้อีกครงโดยนำยพลทิ ้ั ควำมหำยนะทีตกแก่ กรุงเยรูซำเล็มครำเมือถู ตสั นั้นเป็ นหำย ่ ำสยองขวัญยิงนั ่ กบ ้ำนเมืองกำลังอยูใ่ นห ้วงเวลำของกำรเฉลิมฉลองเทศกำลปัสกำจึงมีชำว นะทีน่ ้ งอำหำรของพวกเขำถูกทำลำยไปเ ยิวนับล ้ำนมำร่วมชุมนุ มกันภำยในกำแพงเมืองก่อนหน้ำนี คลั ่ึ นื่ องด ้วยควำมอิจฉำริษยำและกำรผูกพยำบำทของฝ่ ำยศัตรูซงหำกเก็ บร ักษำเอำไว ้อย่ำงดีแล ้วก็จ ้ ผูท้ อำศั ่ี ้ ะมีเสบียงเลียงดู ยอยูใ่ นเมืองได ้เป็ นเวลำแรมปี และบัดนี พวกเขำต ้องประสบกับควำมอดอย 17

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ำยแรงข ้ำวสำลีถงั หนึ่ งขำยกันหนึ่ งตะลันต ์ควำมหิวโหยมีอำกำรรุนแรงมำกถึงข ำกขำดแคลนขันร ่ ค้ นต ้องกัดกินหนังจำกเข็มขัดจำกรองเท ้ำและหนังทีหุ ่ ้มโล่ของพวกเขำเองมีคนจำนวนมำ นำดทีผู ่ บพืชป่ ำทีขึ ่ นเองตำมธรรมชำติ ้ กแอบย่องออกไปในยำมค่ำคืนเพือเก็ บริเวณนอกกำแพงเมืองแม้จ ้ ่ รอดปลอดภัยก็มก ะมีหลำยคนถูกจับได ้และถูกฆ่ำตำยอย่ำงโหดเหียมอ ำมหิตและคนทีหนี ั จะถูกป ่ บหำมำได ้ด ้วยควำมเสียงอย่ ่ ่ ตว ์ ล ้นเอำข ้ำวของทีเก็ ำงมหันต ์นั้นไปเสียพวกผูม้ อ ี ำนำจปฏิบต ั เิ ยียงสั ่ี ่ ่กรรโชกเอำกระทั่งเศษอำหำรมือสุ ้ ดท ้ำยทีพวกเขำอำ ่ เดียร ัจฉำนต่อผูท้ อดอยำกขำดแคลนเพื อขู ้ั ควำมทำรุ ่ ้ กจะเป็ นกำรกระทำของพวกทีกิ ่ นอยูอ ่ จซุกซ่อนไว ้และบ่อยครงที ณโหดร ้ำยนี มั ่ ย่ำงอิมห ่ ้องกำรเพียงเพือจะกั ่ นำสำรำญและพวกทีต กเก็บเสบียงกร ังไว ้สำหร ับอนำคตเท่ำนั้น{GC31.2}{G Cth1726.1} ้ คนนับพันๆต ้องตำยเพรำะกันดำรอำหำรและโรคระบำดดูเหมือนว่ำควำมร ักควำมเอืออำทรตำ ้ มสัญชำตญำณมนุ ษย ์จะสูญสินไปสำมี ตำ่ งหยิบฉวยข ้ำวของของภรรยำภรรยำก็ฉกชิงเอำของข ่ ำลังยือแย่ ้ งอำหำรจำกปำกของพ่อแม่ผูแ้ ก่เฒ่ำมีปรำกฏให ้เห็นคำถำมของ องสำมีตนภำพลูกๆทีก ่ อยูว่ ำ่ “ผูห้ ญิงจะลืมบุตรของนำงทียั ่ งกินนมอยูห ผูเ้ ผยพระวจนะทีมี ่ รือ”หำคำตอบได ้ภำยในกำแพง ่ ำลังพินำศนี คื ้ อว่ำ“มือของหญิงทีใจเมตตำกลั ่ เมืองทีก บเอำลูกของตัวต ้มกินลูกถูกต ้มเป็ นอำหำร ่ ่ ้ ในยำมทีควำมหำยนะมำสู ป ่ ระชำชนของข ้ำพเจ ้ำ”อิสยำห ์49:15เพลงครำครวญ4:10และเนื อควำ ่ เคยย่ำงเท ้ำลงดินเพรำะเป็ นคนสำอำงและสำร มทีว่​่ ำ“ผูห้ ญิงสำรวยและสำอำงในหมู่พวกท่ำนซึงไม่ ่ วยอย่ำงนั้นจะมีตำทีประสงค ์ร ้ำยต่อสำมีในอ ้อมอกของเธอและต่อบุตรชำยและบุตรสำวของเธอ…. ่ ่ และลูกแดงทีเพิงคลอดเพรำะว่ำเธอจะแอบกินเป็ นอำหำรเพรำะขัดสนทุกอย่ำงในกำรถูกล ้อมและใ ่ ตรูของท่ำนมำทำให ้ท่ำนทุกข ์ลำบำกทุกเมือง”เฉลยธรรมบัญญัต2 นควำมทุกข ์ลำบำกซึงศั ิ 8:56, 57{GCth1726.2} ้ั ่ี ำวเตือนไว ้เมือ1,400ปี ่ ได ้สำเร็จลงอีกครงตำมค ำพยำกรณ์ทกล่ ก่อน{GC32.1}{GCth1727.1 } ่ ้องกำรให ้พวกเขำยอมจำนนเป็ บรรดำผูน้ ำชำวโรมันพยำยำมทำให ้ชำวยิวขวัญหนี ดฝ ี ่ อเพือต ่ ่ นเชลยและเมือใดที เชลยเหล่ ำนั้นขัดขืนขณะโดนจับจะถูกโบยตีถก ู ทรมำนและถูกตรึงไว ้บนกำงเ ่ ำกำแพงเมืองในแต่ละวันจะมีผูค้ นนับร ้อยถูกฆ่ำตำยในลักษณะเช่นนี และภำรกิ ้ ขนทีหน้ จอันน่ ำสะ ้ ่ ่ พรึงกลัวนี ดำเนิ นต่อไปจนกระทังตำมหุบเขำเยโฮชำฟัทและทีคำลวำรีมก ี ำงเขนปักอยูห ่ นำแน่ นเต็ ่ั ่ มไปหมดจนแทบจะไม่มช ี อ่ งว่ำงให ้เดินไปมำระหว่ำงกันคำแช่งสำปอันน่ ำครนคร ้ำมซึงเคยประกำ ่ ำบัลลังก ์พิพำกษำของปี ลำตทีว่​่ ำ“ให ้ควำมผิดเรืองควำมตำยของเขำตกอยู ่ ศไว ้ทีหน้ ก ่ บ ั เรำและลูก ๆของเรำ”มัทธิว27:25{GCth1727.2} ้ บพวกเขำอย่ำงน่ ำสยดสยอง{GC32.2}{GCth1727.3} เกิดขึนกั ้ นสุ ้ ดลงและหำกเป็ นเช่นนั้นแล ้วกรุงเยรูซำเล็มก็จ ทิตสั มุ่งหวังให ้ภำพเหตุกำรณ์อน ั สุดสยองนี สิ ่ มขนำดของเธอเขำรู ้สึกขนลุกขนพองเมือเห็ ่ นซำกศพวำงเป็ นกองๆ ะรอดพ ้นจำกวำระสุดท ้ำยทีเต็ ตำมหุบเขำเขำมองดูพระวิหำรอันงำมวิจต ิ รตระกำรตำจำกสันเขำมะกอกเทศรำวกับผูท้ ต ี่ ้องมนต ์เ 18

อำนำจสัมบูรณ์

้ งออกคำสังห ่ ้ำมผูใ้ ดแตะต ้องแม้แต่ศล ่ สน่ ห ์ทังยั ิ ำสักก ้อนเดียวก่อนทีเขำจะพยำยำมบุ กยึดป้ อมปร ้ ้ ์ ้เป็ นมลทิน ำกำรนี เขำวอนขอต่ อผู ้นำชำวยิวอย่ำงจริงจังว่ำอย่ำบีบคันให ้เขำทำสถำนศักดิสิ์ ทธิให ่ ่ ่ งตรงบริเวณอืนก็ ่ จะไม่มช ด ้วยโลหิตหำกพวกเขำจะยอมก ้ำวออกมำและต่อสู ้กันทีใดที หนึ ี ำวโรมัน ์ ่ สักคนอำจทำลำยควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิของพระวิ หำรได ้โยเซฟัสเองก็ขอร ้องด ้วยคำวิงวอนทีซำ ้ ่ ดเพือให ่ ้ องและสถำนนมัส บซึงใจอย่ ำงทีสุ ้พวกเขำยอมจำนนและช่วยตัวของพวกเขำเองรวมทังเมื กำรของพวกเขำให ้รอดปลอดภัยแต่ถ ้อยคำวิงวอนของเขำกลับถูกสนองตอบด ้วยคำแช่งสำปอัน ่ ่ น่ ำขมขืนพวกเขำพุ ่งหอกเข ้ำใส่ชำยผูน้ ้ันผูเ้ ป็ นคนไกล่เกลียรำยสุ ดท ้ำยของพวกเขำในขณะที่ ่ กำลังยืนอ ้อนวอนเพือพวกเขำอยู ช ่ ำวยิวปฏิเสธคำอ ้อนวอนต่ำงๆของพระบุตรของพระเจ ้ำเสียแล ้ว ้ ำทักท ้วงและคำวิงวอนร ังแต่จะทำให ้พวกเขำยืนกรำนอย่ำงหนักหน่ วงยิงขึ ่ นในอั ้ ่ และบัดนี ค นทีจะท ้ ่ ดควำมพยำยำมทีจะปกป้ ่ ่ ำทำยจนถึงทีสุ องพระวิหำรของทิตสั ไร ้ผลเพรำะมีท่ำนผูห้ นึ่ งซึงใหญ่ กว่ ่ ่ ้อนทับกันอยูก ำลันประกำศิ ตไว ้แล ้วว่ำศิลำสักก ้อนทีซ ่ ็จะไม่ม{ี GC32.3}{GCth1727.4} ้ นชนิ ้ั ่ อกันขึนภำ ้ ควำมดือร ดหัวชนฝำของบรรดำผูน้ ำชำวยิวและอำชญำกรรมอันน่ ำอุจำดทีก่ ่ กล ้อมนี กระตุ ้ ยในเมืองทีถู ้นให ้ชำวโรมันรู ้สึกขยะแขยงและบันดำลโทสะของพวกเขำสุดท ้ำยทิตสั ้ ตัดสินใจจูโ่ จมเข ้ำบุกยึดพระวิหำรทว่ำเขำตังใจว่ ำหำกเป็ นไปได ้เขำจะปกป้ องพระวิหำรไว ้ไม่ให ้ถู ่ กทำลำยแต่คำบัญชำของเขำถูกเพิกเฉยหลังจำกทีเขำกลั บเข ้ำไปพักในเต็นท ์ของตนในเวลำกล ่ ภ ่ ้รบกันอยูน ำงคืนชำวยิวจูโ่ จมออกจำกพระวิหำรบุกเข ้ำโจมตีทหำรทีอยู ่ ำยนอกในขณะทีสู ่ ้ันทห ่ ดไฟผ่ำนเข ้ำไปในช่องประตูมุกและทันใดนั้นเองห ้องโถงทีรำยล ่ ำรนำยหนึ่ งโยนดุ ้นฟื นทีติ ้อมไปด ้ ์ ์ ้ ่ วยไม้สนสีดำร ์รอบๆสถำนศักดิสิทธิก็เกิดลุกไหม้ขึนทิตสั เร่งรีบไปยังทีเกิดเหตุตำมมำด ้วยนำยพล ่ และทหำรของเขำเขำสังกำรให ้พวกทหำรดับเพลิงแต่ไม่มใี ครฟังเสียงของเขำบรรดำทหำรต่ำงโย ่ ดไฟเข ้ำไปในห ้องโถงทีอยู ่ ถ นดุ ้นฟื นทีติ ่ ด ั จำกพระวิหำรด ้วยควำมโกรธจัดจำกนั้นพวกเขำก็ช ักด ่ ตรงนั ่ ้นเป็ นทีหลบภั ่ ำบของตนออกไล่ฆ่ำคนจำนวนมำกมำยมหำศำลผูห้ วังพึงที ยโลหิตไหลนองล ้ นไดพระวิหำรดุจดังสำยธำรชำวยิ ่ ่ นำศเสียงร ้องตะโกนของผูค้ นดั งมำตำมขันบั วนับพันนับหมืนพิ ้ ่ งขึนกลบเสี ยงสงครำมว่ำ“อิชำโบด”ซึงแปลว่ ำสง่ำรำศีละไปเสียแล ้ว{GC33.1}{GCth1727.5} ้ “ทิตสั รู ้ดีวำ่ เขำไม่อำจยับยังควำมเดื อดดำลของกองทัพลงได ้เขำจึงเข ้ำไปสำรวจภำยในตัวอำ ์ ้อมกับนำยทหำรของเขำควำมโอ่อำ่ ตระกำรทำให ้พวกเขำถึงกับตะลึงงันและในข คำรศักดิสิ์ ทธิพร ่ ้ั ดท ้ำยปกป้ องสถำนทีนั ่ ้นไ ณะทีเปลวไฟยั งลำมมำไม่ถงึ วิสท ุ ธิสถำนเขำใช ้ควำมพยำยำมเป็ นครงสุ ้ กครงให ้ั ้ช่วยกันสกัดเพลิงไม่ให ้ลุกลำม ม่ให ้ถูกไฟคลอกเขำผละออกไปและกำชับพวกทหำรซำอี ่ ำแม้แต่ควำมเ นำยร ้อยลิเบอเริลลีสพยำยำมกำกับให ้นำยทหำรในกองของเขำปฏิบต ั ต ิ ำมคำสังทว่ ่ ตอ ่ ตอ คำรพยำเกรงทีมี ่ องค ์จักรพรรดิก็ยงั ต ้องยอมยกธงขำวให ้กับควำมอำฆำตแค ้นทีมี ่ ชำวยิวคว ำมกระสันในกำรทำศึกสงครำมและควำมโลภหวังปล ้นสะดมทรัพย ์สินพวกทหำรมองเห็นข ้ำวของ ่ องระยับจับตำต ้องกับแสงเปลวไฟอันโชติชว่ งพวกเขำคำดว่ำคงจ รอบตัวแวววับไปด ้วยทองคำทีส่ ์ ่ งยัดขีไต ้ ้เข ้ำไประหว่ำงบำนพับประตู ะมีสมบัตม ิ หำศำลวำงกองอยูใ่ นศักดิสิ์ ทธิสถำนทหำรนำยหนึ ้ งลุกเป็ นไฟในทันทีเปลวเพลิงและเขม่ำควันทีด ่ ำโขมงทำให ้พวกทหำร โดยไม่ทน ั คิดอำคำรทังหลั ้ ้ให ้เป็ นไปตำมจุดจบของมัน{GC33.2 จำต ้องถอยกรูดออกมำแล ้วอำคำรอันโอ่อำ่ ก็ถก ู ปล่อยทิงไว }{GCth1728.1} 19

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำขนลุกขนพองสำหร ับชำวโรมันแล ้วสำหร ับชำวยิวเล่ำพวกเขำมองเห็นเป็ นเ “ช่ำงเป็ นภำพทีน่ ้ กทีเชิ ่ ดตัวเมืองให ้ตังตระหง่ ้ ้ ดลุกไหม้ดงภู ่ ั เขำไฟตึกรำมบ ้ำนช่อ ช่นไรยอดเขำทังลู ำนสูงเด่นขึนเกิ ่ งหลังแล ้วหลังเล่ำถล่มทลำยลงส่งเสียงดังสนั่นหวันไหวแล ้วก็ถก ู กลืนเข ้ำไปในห ้วงเหวลึกทีร่ ้อนเป็ นไฟแผ่นหลังคำไม้สนสีดำร ์เป็ นเสมือนแผ่นเปลวไฟยอดหลังคำพระวิหำรทองคำส่องประกำยคล ้ำ ยลำแสงเฉดสีแดงเปลวเพลิงและเขม่ำควันพวยพุ่งออกจำกหอคอยประตูเมืองเป็ นแนวยำวภูเขำโ ้ งเห็นภำพผูค้ นทีจั ่ บเป็ นกลุม ่ ดกำลังเฝ้ ำดูกระบวนกำรแห่งกำรทำลำ ดยรอบสว่ำงไสวขึนจึ ่ ๆในทีมื ่ งต่ำงๆขอ ยล ้ำงด ้วยควำมหวำดกลัวจนขนพองสยองเกล ้ำฝูงชนโผล่หน้ำสลอนตำมกำแพงและทีสู ้ งตัวเมืองตอนบนบ ้ำงก็มใี บหน้ำซีดเซียวด ้วยควำมเจ็บปวดสินหวั งบ ้ำงก็หน้ำถมึงทึงด ้วยควำมอึด ่ ำลังวิงไปมำและเสี ่ อัดคับแค ้นเสียงร ้องตะโกนของพวกทหำรโรมันขณะทีก ยงโหยหวนของพวกก ่ ำลังพินำศในเปลวเพลิงระคนกับเสียงขู่คำรำมของมหำอัคคีภยั และเสียงฟ้ ำฟำดของท่อนไ บฏทีก ่ บ ่ งให ้ย ้อ ม้ทร่​่ี วงกรำวเสียงกูก ่ ้องของขุนเขำสะท ้อนหรือส่งเสียงอึกทึกครึกโครมของผูค้ นทีอยู ่ นทีสู ้ ่ ่ ำลังจะสินใจเ ้ นกลับมำตลอดทังแนวก ำแพงเมืองมีแต่เสียงกรีดร ้องครำครวญดั งกังวำนไปทั่วผู ้ทีก ่ ้องครวญครำงถึงควำมเดียวดำยอำดูร{ พรำะควำมหิวโหยรวบรวมกำลังเฮือกสุดท ้ำยของตนเพือร GC34.1}{GCth1728.2} ้ ่ ้ “กำรสังหำรหมู่ทเกิ ี่ ดขึนภำยในดุ เดือดกว่ำภำพทีมองเห็ นจำกภำยนอกทังชำยและหญิ งคนแก่ ่ ดขืนและคนทีวอนขอควำมเมตตำต่ ่ ้ เฒ่ำและคนหนุ่ มสำวกบฏและปุโรหิตคนทีขั ำงถูกฟันทิงในกำ ่ จำนวนมำกกว่ำผูไ้ ล่ลำ่ พวกแม่ทพ รสังหำรโหดอย่ำงไม่เลือกหน้ำไปตำมๆกันเหยือมี ั นำยกองถึงกั ่ ้ ้ บต ้องตะกำยข ้ำมกองศพเพือปฏิบต ั ภ ิ ำรกิจกำรฆ่ำล ้ำงเผ่ำพันธุ ์ในครงนี ั ”Milman,TheHistoryo ่ ftheJews,เล่มที16{GC35.1}{GCth1729.1} ่ ้ องก็ตกอยูใ่ นอุ ้งมือของชำว ภำยหลังจำกทีพระวิ หำรถูกกวำดล ้ำงจนรำบคำบไม่นำนเมืองทังเมื ้ อมปรำกำรอันแข็งแกร่งของพวกเขำไปเสียมีเหลือไว ้เพียงควำมวัง โรมันบรรดำผูน้ ำชำวยิวละทิงป้ ่ ่นเหล่ำนั้นด ้วยควำมประหลำดใจอย่ำงมำกยิงและเอ่ ่ ้ ำพระ เวงให ้นำยพลทิตสั เขำจ ้องมองทีมั ยขึนว่ ่ ้ในมือของเขำแล ้วเพรำะไม่มเี ครืองจั ่ กรกลใดไม่วำ่ จะมีกำลังมำกแค่ไหน เจ ้ำประทำนสำรพัดสิงไว ้ ้ทังเมื ้ องและพระวิหำรถูกรือทิ ้ งจนถึ ้ อำจมีช ัยเหนือเชิงเทินขนำดมหึมำเหล่ำนี ได งฐำนรำกและพืน้ ่ ์ ้ “่ ถูกไถเหมือนไถนำ”เยเรมีย ์26:18ในกำรโอบล ้อมแ ดินตรงบริเวณทีพระนิ เวศศักดิสิ์ ทธิเคยตั งอยู ่ ำวมำนี มี ้ คนจำนวนมำกกว่ำล ้ำนพินำศไปส่วนพวกทีรอดพ ่ ละกำรสังหำรทีกล่ ้นมำได ้ก็ถก ู จับเป็ นเ ่ ชลยถูกขำยเป็ นทำสถูกลำกไปกรุงโรมเพือประดั บชัยให ้แก่ผูพ ้ ช ิ ติ ถูกโยนเข ้ำใส่สต ั ว ์ป่ ำในโรงมห ่ ่ รสพหรือถูกกระจัดกระจำยไปเป็ นคนพเนจรพลัดถินทัวแผ่นดินโลก{GC35.2}{GCth1729.2} ่ วของเขำเอง พวกยิวตีเหล็กทำตรวนของตนเองพวกเขำเติมถ ้วยแห่งพระพิโรธจนเต็มล ้นเพือตั ้ ่ ดขึนกั ้ บคนทังชำติ ้ ้ ในกำรกวำดล ้ำงจนสินซำกที เกิ และในควำมทุกข ์ยำกทังปวงอั นเป็ นผลพวงขอ ้ ่ ้ ่ งกำรแตกกระซ่ำนเซ็นนันพวกเขำเพียงกำลังเกียวเก็บผลนำมือของตนทีหว่ำนไว ้ผูเ้ ผยพระวจนะ กล่ำวว่ำ“โออิสรำเอลเอ๋ยเรำจะทำลำยเจ ้ำ”“เจ ้ำสะดุดก็เพรำะบำปผิดของเจ ้ำ”โฮเชยำ13:9;14:1 ่ บ่อยครงที ั้ ควำมทุ กข ์ยำกของพวกเขำมักถูกมองว่ำเป็ นกำรลงพระอำชญำจำกคำบัญชำโดยตรง ้ ของพระเจ ้ำจอมหลอกลวงจึงใช ้วิธน ี ี เองเป็ นลูท ่ ำงอำพรำงผลงำนของมันพระเจ ้ำจะทรงเพิกถอนค 20

อำนำจสัมบูรณ์

่ วำมคุ ้มครองของพระองค ์ออกและปล่อยให ้ซำตำนเข ้ำครอบงำพวกเขำได ้ตำมอำเภอใจก็ตอ ่ เมือ ้ ่ พวกเขำปฏิเสธควำมร ักควำมเมตตำของพระองค ์อย่ำงหนักหน่ วงควำมโหดเหียมอ ำมหิตทีปรำก ่ ่ ต่ ฏให ้เห็นในควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มเป็ นเครืองแสดงให ้เห็นถึงแรงพยำบำทของซำตำนทีมี ่ี อผูท้ ยอมก ้มหัวให ้กับมัน{GC35.3}{GCth1729.3} ้ ญคุณพระคริสต ์มำกเพียงไรสำหร ับสันติสข เรำไม่อำจทรำบได ้เลยว่ำเรำเป็ นหนี บุ ุ และควำมคุ ้ม ่ ้ร ับอำนำจทีคอยหน่ ่ ้ ่ ครองทีได วงเหนี่ ยวของพระเจ ้ำนี เองที คอยปกป้ องมวลมนุ ษย ์ไม่ให ้ถลำเข ้ำสูก ่ ้ นและคนอกตั ้ั ่ ำนึ กในบุ ำรครอบงำของซำตำนอย่ำงเต็มตัวคนดือร ญญูมเี หตุผลมำกมำยพอทีจะส ้ ่ ่ ยวรงอ ้ั ำ ญคุณของพระเจ ้ำสำหร ับพระเมตตำและควำมอดกลันพระทั ยนำนของพระองค ์ทีทรงเหนี ่ ่ ้ นำจชัวและภยั นตรำยของเหล่ำมำรร ้ำยไว ้แต่เมือมนุ ษย ์ล่วงลำจนเกิ นพิกด ั ควำมอดทนของพระเจ ้ ่ ำอำนำจทีคอยหน่ วงเหนี่ ยวนั้นก็จะถูกเพิกถอนออกไปพระเจ ้ำจะไม่ทรงยืนต่อหน้ำคนบำปในฐำน ่ ตอ ่ี เสธพระเมตตำคุณของพ ะเพชฌฆำตตำมคำตัดสินทีมี ่ ผูล้ ว่ งละเมิดแต่พระองค ์จะทรงละผูท้ ปฏิ ่ บเกียวสิ ่ งที ่ พวกเขำหว่ ่ ่ กดับทุกคำตักเตือนทีถู ่ กดูหมิน ่ ระองค ์ไว ้ตำมลำพังเพือเก็ ำนทุกลำแสงทีถู ่ ่ ตอ หรือมองข ้ำมทุกตัณหำทีไปหมกมุ ่นทุกกำรล่วงละเมิดทีมี ่ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำล ้วนแต่เป็ นเ ่ กหว่ำนลงซึงจะให ่ ่ นอนในฤดูเก็บเกียวในที ่ ่ ดพระวิญญำณของพระเจ ้ำ มล็ดพันธุ ์ทีถู ้ผลผลิตทีแน่ สุ ่ กเมินเฉยอยูเ่ รือยมำก็ ่ ่ ทีถู จะถอนตัวออกไปจำกคนบำปแล ้วจะไม่มอ ี ำนำจใดเหลืออยูเ่ พือคอยควบ ่ คุมตัณหำชัวของจิ ตวิญญำณและคุ ้มครองพวกเขำให ้พ ้นจำกกำรผูกพยำบำทและกำรเป็ นศัตรูก ั ่ ำคัญและน่ ำคร ้ำมเกรงสำหร ั นกับซำตำนอีกต่อไปควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มเป็ นคำเตือนทีส ่ ้อเล่นกับข ้อเสนอแห่งพระคุณของพระเจ ้ำและคำวิงวอนแห่งพระเมตตำของพระองค ์ไม่ บทุกคนทีล ่ กแน่ นไปกว่ำนี ที ้ แสดงให ่ เคยมีพยำนหลักฐำนใดทีหนั ้เห็นถึงควำมเกลียดชังต่อบำปและกำรลงทั ่ ่ี ณฑ ์อย่ำงเด็ดขำดทีจะสนองตอบต่ อผูท้ กระท ำควำมผิด{GC36.1}{GCth1730.1} ่ ่ คำพยำกรณ์ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในเรืองกำรพิ พำกษำทีมำเยื อนกรุงเยรูซำเล็มเป็ นคำทำนำย ่ ่ ่ ดขึนกั ้ บกรุงนั้นเป็ น ถึงอีกเหตุกำรณ์หนึ่ งทีจะต ้องสำเร็จลงด ้วยเช่นกันซึงควำมพิ นำศย่อยยับทีเกิ ่ เสธพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำและเหยี แต่เพียงเงำลำงๆเรำอำจมองเห็นวำระสุดท ้ำยของโลกทีปฏิ ่ ้ ้บ ้ำงบันทึกทีจำรึ ่ กถึงเรือง ่ ยบย่ำพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ได ้จำกจุดจบของเมืองทีทรงเลื อกสรรนี ได ่ ่ ่ บต รำวควำมทุกข ์เวทนำของมวลมนุ ษย ์ทีโลกได ้เคยเป็ นพยำนไว ้เกียวกั บอำชญำกรรมทีอุ ั ข ิ นตล ึ้ ่ นิจดูสงเห ่ิ อดระยะเวลำอันยำวนำนหลำยศตวรรษนั้นล ้วนแล ้วแต่เป็ นบันทึกแห่งควำมมืดมนเมือพิ ้ ้วจิตใจก็เอือมระอำและควำมนึ กคิดก็ออ ้ ล่ำนี แล ่ นเปลียไปควำมน่ ำขนพองสยองเกล ้ำเคยเป็ นผลลั ่ ้ อเผยให ่ พธ ์อันเนื องมำจำกกำรปฏิเสธอำนำจของสวรรค ์มำแล ้วแต่ยงั มีอก ี ภำพหนึ่ งปรำกฏขึนเพื ้เ ่ ดมนกว่ำบันทึกในอดีตทีมี ่ ลำดับเรืองรำวอั ่ ห็นถึงเหตุกำรณ์ในอนำคตทีมื นยำวนำนของควำมวุน ่ วำยควำมขัดแย ้งและกำรปฏิวต ั ซ ิ ง่ึ ้ นของนั ้ ้ ่ อกอยูใ่ นโลหิต”อิสยำห ์9:5TKJVเหตุก “กำรรบทังสิ กรบมีเสียงวุน ่ วำยและเสือคลุ มทีเกลื ้ ยงั มิอำจเปรียบกับควำมน่ ำสะพรึงกลัวของวันนั้นได ้เลยคือเมือพระวิ ่ ำรณ์ตำ่ งๆเหล่ำนี ก็ ญญำณที่ ่ ำงสินเชิ ้ งเมือนั ่ ้นจะไม่มส คอยหน่ วงเหนี่ ยวของพระเจ ้ำจะถูกถอนออกไปจำกคนชัวอย่ ี งใดคอยยั ิ่ บ ้ ้ จะเ ยังควำมเดื อดพล่ำนของตัณหำมนุ ษย ์และควำมโกรธแค ้นของซำตำนได ้อีกต่อไปแล ้วโลกนี ก็ 21

อำนำจสัมบูรณ์

่ เคยมีปรำกฏให ้เห็นมำก่อน{GC36.2}{GCth1 ห็นผลลัพธ ์แห่งกำรปกครองของซำตำนอย่ำงทีไม่ 730.2} ่ ชอจดในทะเบี ่ื แต่ในวันนั้นประชำกรของพระเจ ้ำจะได ้ร ับกำรช่วยกู ้คือทุกคนทีมี ยนผูม้ ช ี วี ต ิ (อิส ยำห ์4:3) ่ งเยรูซำเล็มถูกทำลำยพระคริสต ์ทรงประกำศไว ้แล ้วว่ำพระองค ์จะเสด็จมำเป็ นค ดังเช่นสมัยทีกรุ ้ั สองเพื ่ ่ ่ งปวงของพระองค ้ รงที อรวบรวมผู ส้ ต ั ย ์ซือทั ์ไปอยูก ่ บั พระองค ์“มนุ ษย ์ทุกชำติท่วโลกจะทุ ั กข ์ ่ ้ว โศกแล ้วจะเห็นบุตรมนุ ษย ์เสด็จมำบนเมฆในท ้องฟ้ ำทรงฤทธำนุ ภำพและทรงพระร ัศมีอย่ำงยิงแล ้ ่ งมำกและให ้รวบรวมคนทังห ้ พระองค ์จะทรงส่งทูตสวรรค ์ทังหลำยของพระองค ์มำด ้วยเสียงแตรทีดั ่ ้ ทิ ่ ศตังแต่ ้ ทสุ ่ี ดฟ้ ำข ้ำงนี จนถึ ้ ่ ดฟ้ ำข ้ำงโน้น”มัทธิว24:30, มดทีพระองค ์ทรงเลือกไว ้แล ้วจำกทังสี งทีสุ 31 ่ี เชือฟั ่ งข่ำวประเสริฐจะถูกประหำรด ้วยลมพระโอษฐ ์ของพระองค ์และถูกเผำผลำญให ้ แล ้วผูท้ ไม่ ่ งหลำยจะท ้ สูญไปด ้วยกำรเสด็จมำอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์2เธสะโลนิ กำ2:8คนชัวทั ำลำยตัวของ พวกเขำเองเหมือนอย่ำงชำวอิสรำเอลในสมัยโบรำณพวกเขำสะดุดก็เพรำะควำมผิดบำปของพว ้ ก กเขำด ้วยกำรเกลือกกลัวอยู ่ บ ั บำปพวกเขำใช ้ชีวต ิ เหินห่ำงออกไปจำกเส ้นทำงของพระเจ ้ำอุปนิ ่ สัยของพวกเขำถลำลึกลงไปในควำมชัวจนกำรเสด็ จมำปรำกฏด ้วยพระสิรข ิ องพระองค ์กลำยเป็ น ่ เพลิงทีเผำผลำญส ำหร ับพวกเขำ{GC37.1}{GCth1731.1} ้ ่ ขอให ้มนุ ษย ์ทังมวลต่ ำงเฝ้ ำระวังเกลือกว่ำพวกเขำจะละเลยต่อบทเรียนทีทรงให ้ไว ้ในพระดำร ัส ่ ้ ่ ของพระคริสต ์เฉกเช่นทีพระองค ์ทรงเตือนสำวกทังหลำยถึงเรืองควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มด ้ ่ ่ี ่ วยหมำยสำคัญทีทรงส ำแดงในควำมวิบต ั ท ิ จะมำถึ งเพือพวกเขำจะหลบหนี ได ้พระองค ์ก็ทรงเตือน ้ งควำมพินำศในครงหลั ้ั งด ้วยเครืองหมำยแห่ ่ ่ ่ กคน ชนชำวโลกในสมัยนี ถึ งกำลเวลำทีจะมำถึ งเพือทุ จะรอดพ้นจำกพระพิโรธได ้ดุจกันพระเยซูทรงประกำศว่ำ ่ ่ ่ ้ “จะมีหมำยสำคัญทีดวงอำทิ ตย ์ทีดวงจั นทร ์และทีดวงดำวทั งหลำยและบนแผ่ นดินนั้นชำติตำ่ งๆ ก็จะมีควำมทุกข ์”ลูกำ21:25มัทธิว24:29มำระโก13:24-26วิวรณ์6:12้ ่ ำมองเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีบ่ ่ งไว ้ถึงกำรเสด็จมำของพระองค ์“ก็ให ้รู ้ว่ำพระองค ์เสด็ 17คนทังหลำยที เฝ้ ้ จมำใกล ้จะถึงประตูแล ้ว”มัทธิว24:33พระดำรัสเตือนของพระองค ์มีอยูว่ ำ่ “เพรำะฉะนั้นท่ำนทังหลำ ้ ่ ใจในคำตักเตือนนี ไม่ ้ ได ้อยูใ่ นควำมมืดแล ้ววันนั้น ยจงเฝ้ ำระวังอยู”่ มำระโก13:35คนทังหลำยที ใส่ ่ี เฝ้ ำระวัง“วันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมำอย่ำงขโม ไม่น่ำจะมำถึงเขำอย่ำงขโมยมำแต่สำหร ับผูท้ ไม่ ่ ยทีมำในเวลำกลำงคื น”1เธสะโลนิ กำ5:2-5{GC37.2}{GCth1731.2} ่ ับฟังข่ำวสำรสำหร ับยุคนี เท่ ้ ำๆกับทีชำวยิ ่ ่ ับฟังคำเตือนข ชำวโลกยังไม่พร ้อมทีจะร วปฏิเสธทีจะร ่ ่ นขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมำเยือน องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในเรืองกรุ งเยรูซำเล็มเวลำนั้นจะมำถึงเมือวั ่ วต ่ ค้ นต่ำงหมกมุ่นอยูก คนอธรรมอย่ำงไม่ทน ั รู ้ตัวเมือชี ิ ยังดำเนิ นต่อไปตำมวิถเี ดิมๆเมือผู ่ บั ควำมเริ งสำรำญยุง่ เหยิงกับธุรกิจกำรงำนสับสนอลหม่ำนกับกำรสัญจรไปมำและว ้ำวุน ่ กับกำรกอบโกยเงิ ่ น้ ำทำงศำสนำเจริญรอยตำมแบบอย่ำงทำงฝ่ ำยโลกและเมือผู ่ ้คนถูกเกลียกล่ ้ นทองเมือผู อมให ้หวัง 22

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ภั ้ ยจอมปลอมเมือนั ่ ้นแหละดังขโมยที ่ ่ พึงในที ลี แอบย่ องมำในยำมวิกำลโดยเจ ้ำบ ้ำนไม่ทน ั เฝ้ ำระวัง ่ นเล่อและคนอธรรมฉันนั้นและ“พวกเขำจะหนี ฉันใดควำมพินำศอย่ำงฉับพลันก็จะมำเยือนคนทีเลิ ก็ไม่พ ้น”1เธสะโลนิ กำ5:3{GC38.1}{GCth1731.3}

23

อำนำจสัมบูรณ์

่ มเหงในศตวรรษต ้นๆ บท2-กำรกดขีข่ ่ ้ั ส ่ เมือพระเยซู ทรงเปิ ดเผยถึงจุดจบของกรุงเยรูซำเล็มและภำพเหตุกำรณ์ของกำรเสด็จมำครงที ้ องให ้แก่สำวกทังหลำยของพระองค ์นั้นพระองค ์ทรงทำนำยถึงประสบกำรณ์ของประชำกรของพระ ้ เวลำทีพระองค ่ ่ องค ์นับตังแต่ ์ทรงถูกร ับไปจำกพวกเขำจนถึงเวลำทีพระองค ์จะเสด็จกลับมำด ้วยฤท ่ ธำนุ ภำพและสง่ำรำศีเพือปลดปล่ อยพวกเขำจำกยอดเขำมะกอกเทศพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงมองเห็ ่ ำลังถำโถมเข ้ำมำยังคริสตจักรในยุคอัครสำวกและทรงหยังลึ ่ กลงไปถึงอนำคตกำลพระ นมรสุมทีก ่ ่ ำเข ้ำใส่บรรดำผู ้ติ เนตรของพระองค ์เพ่งพินิจถึงมรสุมแห่งกำรทำลำยล ้ำงอันแรงกล ้ำทีโหมกระหน ่ มเหงทีก ่ ำลังจะมำถึงในพระดำร ัสเพียงสันๆที ้ ่ ดตำมพระองค ์ในช่วงยุคมืดและยุคแห่งกำรกดขีข่ กล่ ่ ้ ดส ำวถึงหมำยสำคัญอันน่ ำกลัวเหล่ำนั้นพระองค ์ทรงทำนำยถึงชะตำทีบรรดำเจ ้ำผูค้ รองโลกนี จะจั รรให ้กับคริสตจักรของพระเจ ้ำมัทธิว24:9,21,22 ้ ผูต้ ด ิ ตำมทังหลำยของพระคริ สต ์จะต ้องก ้ำวย่ำงไปตำมเส ้นทำงแห่งควำมอัปยศอดสูกำรถูกตำ ่ หนิ ตเิ ตียนและกำรทนทุกข ์ทรมำนอย่ำงเดียวกันกับทีพระอำจำรย ์ของพวกเขำทรงดำเนิ นผ่ำนมำ ่ ้ ้ ่ แล ้วควำมแค ้นเคืองทีปะทุขนต่ ึ อพระผู ้ไถ่ของโลกจะปะทะเข ้ำใส่คนทังหลำยผู เ้ ชือในพระนำมของ พระองค ์{GC39.1}{GCth1732.1} ประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสตจักรในยุคแรกเป็ นหลักฐำนยืนยันให ้เห็นถึงพระดำรัสอันสมจริงของพ ่ อต ้ำนพระคริสต ์ผ่ำนทำงคนทัง้ ระผูช ้ ว่ ยให ้รอดอำนำจของโลกและนรกต่ำงประดังกันเข ้ำมำเพือต่ ่ นผูต้ ด หลำยทีเป็ ิ ตำมของพระองค ์ลัทธินอกศำสนำเล็งเห็นว่ำหำกข่ำวประเสริฐได ้ร ับชัยชนะวิหำร ้ ่ และแท่นบูชำของเธอคงต ้องถูกกวำดล ้ำงลงเป็ นแน่ ด ้วยเหตุนีเธอจึ งรวบรวมกองกำลังเพือออกก ำ ่ กจุดให ้ลุกขึนพวกคริ ้ จัดพวกคริสเตียนไฟแห่งกำรกดขีถู สเตียนถูกปล ้นสะดมและต ้องระหกระเหิ นออกจำกบ ้ำนเรือนของตนพวกเขำ“สู ้ทนต่อควำมยำกลำบำกอย่ำงใหญ่หลวง”ฮีบรู10:32พวกเ ขำ“พบกับกำรเยำะเย ้ยและกำรโบยตีและยังถูกล่ำมโซ่และถูกขังคุกด ้วย”ฮีบรู11:36คนจำนวนมำ ้ นนำงและทำสคนรำรวยและ ่ กมำยต ้องประทับตรำคำพยำนของตนด ้วยเลือดของพวกเขำเองทังขุ คนยำกจนคนมีกำรศึกษำและคนไร ้กำรศึกษำต่ำงก็ถก ู สังหำรอย่ำงไร ้ควำมปรำนี เฉกเช่นเดียวกั น{GC39.2}{GCth1732.2} ่ มเหงทีเริ ่ มก่ ่ อตัวขึนตั ้ งแต่ ้ สมัยของจักรพรรดิเนโรรำวๆช่วงทีเปำโลพลี ่ ่ กำรกดขีข่ ชพ ี เพือควำม ่ ้นดำเนิ นไปอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำหลำยศตวรรษด ้วยควำมรุนแรงมำกบ ้ำงน้อยบ ้ำงค เชือของตนนั ่ ำกลัวทีสุ ่ ดและถูกประณำมว่ำเป็ นต ้นเหตุของ ริสเตียนถูกกล่ำวหำอย่ำงผิดๆว่ำเป็ นอำชญำกรทีน่ ้ ่ ควำมหำยนะใหญ่หลวงทังปวงอำทิ กำรกันดำรอำหำรโรคระบำดร ้ำยแรงและแผ่นดินไหวขณะทีพ ่ นแก่ได ้เตรียมพร ้อมที่ วกเขำตกเป็ นเป้ ำของควำมเกลียดชังและควำมหวำดระแวงพวกสำยลับทีเห็ ์ จะทรยศผูบ้ ริสท ุ ธิพวกเขำถู กกล่ำวหำว่ำเป็ นผูก้ อ ่ กำรกบฏต่อรำชอำณำจักรเป็ นมำรศำสนำและเ ้ นในโรงมหรสพก ป็ นเหลือบสังคมคนจำนวนมำกถูกจับและโยนให ้สัตว ์ป่ ำกัดกินหรือถูกเผำทังเป็ ่ ลำงแจ ้งบำงคนถูกตรึงกำงเขนส่วนคนอืนๆถู กคลุมตัวด ้วยหนังสัตว ์ป่ ำและผลักเข ้ำไปยังสนำมกีฬ ่ ้ ้ กนำมำเป็ นควำมบันเทิงหลักในทีสำธำรณะข ่ ำเพือให ้สุนัขฉี กกินบ่อยครงกำรลงโทษคนเหล่ ั ำนี ถู ่ งทำงศำสนำฝูงชนจำนวนมหำศำลมำร่วมชุมนุ มกันเพือดู ่ สงที ่ิ เพลิ ่ นตำเพลินใจทั้ องเทศกำลรืนเริ 24

อำนำจสัมบูรณ์

งส่งเสียงหัวเรำะเยำะเย ้ยและปรบไม้ปรบมือให ้กับควำมเจ็บปวดเจียนตำยของพวกเขำ{GC40.1}{ GCth1732.3} ่ ต้ ด ไม่วำ่ ซอกมุมใดทีผู ิ ตำมพระคริสต ์หลบซ่อนตัวอยูพ ่ วกเขำจะถูกไล่ลำ่ ประหนึ่ งสัตว ์ป่ ำไล่ลำ่ เ ่ ่ ภั ้ ยในสถำนทีเปล่ ่ ำเปลียวห่ ่ ้ อประดำตั ้ หยือพวกเขำจ ำต ้องเสำะหำทีลี ำงไกลจำกผูค้ น“สินเนื วตกระ ่ รกันดำร กำลำบำกและถูกทำทำรุณแผ่นดินโลกไม่คค ู่ วรกับคนเช่นนั้นเลยเขำพเนจรไปตำมถินทุ ้ ่ ำบังให ้คนนับพันๆบริเว และตำมภูเขำในถำและในโพรงใต ้ดิน”ฮีบรู11:37,38โพรงใต ้ดินเป็ นทีก ้ นและชันหิ ้ นทำงเดินทีมื ่ ดและเ ณใต ้เชิงเขำนอกกรุงโรมมีอโุ มงค ์ขุดเป็ นช่องทำงยำวทะลุผ่ำนพืนดิ ่ ้ ชือมต่ อกันเป็ นใยแมงมุมนี ขยำยวงกว ้ำงออกไปนอกกำแพงเมืองเป็ นระยะทำงหลำยกิโลเมตรผูต้ ิ ่ กสงบใต ้ดินเหล่ำนี และณที ้ ่ งเดียวกันนี เองที ้ ่ ดตำมพระคริสต ์ฝังร่ำงคนตำยไว ้ในทีพั แห่ พวกเขำพบ ่ กพิงในยำมทีตกเป็ ่ ่ ทีพั นผูต้ ้องสงสัยและถูกเนรเทศครำเมือพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นแหล่งแห่งชีวต ิ จะทรง ้ ่ อสู ้จนเต็มกำลังเมือนั ่ ้นคนจำนวนมำกทีพลี ่ ชพ ่ ปลุกคนทังหลำยที ต่ ี เพือพระคริ สต ์ก็จะลุกออกมำจ ้ ดเหล่ำนั้น{GC40.2}{GCth1733.1} ำกถำมื ่ มเหงอันโหดเหียมอ ้ ้ ่ ภำยใต ้กำรกดขีข่ ำมหิตบรรดำพยำนฝ่ ำยพระคริสต ์เหล่ำนี คงควำมเชื อขอ ้ ้ งพวกตนไว ้มั่นแม้พวกเขำจำต ้องสลัดทิงควำมสุ ขสบำยทังปวงต ้องถูกบดบังจำกลำแสงของดวงสุ ่ ดทึบภำยใต ้อ ้อมกอดอันแสนอบอุน ริยน ั ต ้องสร ้ำงบ ้ำนพักในทีมื ่ ของผืนแผ่นดินกระนั้นพวกเขำก็ไ ่ นและกันด ้วยพระวจนะแห่งควำมเชือควำมอดทนแ ่ ม่เคยปริปำกบ่นแต่กลับให ้คำหนุ นจิตชูใจซึงกั ่ ่ ่ ๆทังหลำยทำง ้ ละควำมหวังเพือจะสู ้ทนต่อควำมแร ้นแค ้นและควำมทุกข ์ทรมำนซึงกำรสู ญเสียสิงดี ้ ่ ฝ่ ำยโลกก็ไม่อำจกดดันให ้พวกเขำละทิงควำมเชื อของตนในพระคริ สต ์ได ้กำรทดลองต่ำงๆและกำ ่ มเหงเป็ นแต่เพียงบันไดทีจะน ่ ำพวกเขำให ้ก ้ำวเข ้ำใกล ้กำรหยุดพักและบำเหน็ จของพวกเ รกดขีข่ ่ นเท่ ้ ำนั้นเอง{GC41.1}{GCth1733.2} ขำมำกยิงขึ ้ เหมือนเช่นผูร้ ับใช ้ทังหลำยของพระเจ ้ำในอดีตหลำยคน ่ ้ ่ กว่ำ”ฮีบรู11:35สิงเหล่ ่ “ถูกทรมำนแต่ก็ไม่ยอมร ับกำรปลดปล่อยเพือจะได ้เป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ ทีดี ้ ำให ้พวกเขำหวนรำลึกถึงพระดำร ัสของพระอำจำรย ์ว่ำเมือถู ่ กข่มเหงเพรำะเห็นแก่พระคริสต ์ ำนี ท ่ ้ ก็จงชืนชมยิ นดีเถิดเพรำะบำเหน็ จมีบริบูรณ์อยูใ่ นสวรรค ์เพรำะเขำได ้ข่มเหงผูเ้ ผยพระวจนะทังหล ่ อยูก ้ ่ กนับว่ำเป็ นผูท้ คู ่ี ค ่ ำยทีมี ่ อ ่ นเหมือนกันพวกเขำปลำบปลืมใจที ถู ่ วรต่อกำรทนทุกข ์เพือควำมจ ้ งส่งเสียงร ้องบทเพลงแห่งชัยชนะขึนในท่ ้ ๊ ริงทังยั ำมกลำงเสียงเปรียะๆของเปลวเพลิ งพวกเขำเงยห ้ ่ ้ น้ำมองดูเบืองบนด ้วยควำมเชือพลำงเห็ นพระคริสต ์และทูตสวรรค ์ทังหลำยก ำลังชะโงกอยูเ่ หนื อเชิ ่ งเทินแห่งสรวงสวรรค ์เพ่งดูพวกเขำด ้วยควำมสนใจยิงและเห็นชอบกับกำรยืนหยัดของพวกเขำมีเ ่ ่ งของพระเจ ้ำลงมำยังพวกเขำว่ำ สียงหนึ่ งดังออกจำกพระทีนั ่ ตย ์จวบจนวันตำยและเรำจะมอบมงกุฎแห่งชีวต “เจ ้ำจงซือสั ิ ให ้แก่เจ ้ำ”วิวรณ์2:10{GC41.2}{G Cth1733.3} ่ ไร ่ ้ ควำมพยำยำมของซำตำนในกำรทำลำยคริสตจักรของพระคริสต ์ด ้วยควำมรุนแรงเป็ นสิงที ่ ่ ผลกำรต่อสู ้ครงยิ ั้ งใหญ่ ซงมี ึ่ พวกสำวกของพระเยซูยอมพลีชพ ี ของตนไม่ได ้หยุดชะงักไปเมือบรร 25

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตย ์ซือเหล่ ่ ้ ้องล ้มตำยลงในหน้ำทีควำมพ่ ่ ่ ดำผูถ้ อื ธงชัยทีสั ำนี ต ำยแพ ้ของพวกเขำกลับนำมำซึงชัย ชนะแม้คนงำนของพระเจ ้ำจะถูกเข่นฆ่ำแต่พระรำชกิจของพระองค ์ก ้ำวต่อไปข ้ำงหน้ำอย่ำงมั่นคง ข่ำวประเสริฐยังคงแผ่ออกไปและจำนวนสำนุ ศษ ิ ย ์ก็ทวีขนอย่ ึ้ ำงต่อเนื่ องและแทรกซึมเข ้ำไปในดิน ่ ่งพญำอินทรีแห่งโรมยังแผ่เข ้ำไปไม่ถงึ มีคริสเตียนคนหนึ่ งโต ้กำรคัดค ้ำนเพือ ่ แดนต่ำงๆทีแม้กระทั ่ กดันให ้กำรกดขีข่ ่ มเหงรุกไปข ้ำงหน้ำว่ำท่ำนอำจ“ฆ่ำเรำทรมำ ต่อต ้ำนพวกผูน้ ำนอกศำสนำทีผลั ่ ์ ้ นเรำปรับโทษเรำ...ควำมอยุตธิ รรมของท่ำนจะเป็ นเครืองพิ สจ ู น์วำ่ เรำบริสท ุ ธิ...หรื อควำมเหียมโห ดของท่ำน...ก็หำเป็ นประโยชน์อะไรแก่ท่ำนไม่” ้ ญทีหนั ่ กแน่ นขึนในกำรชักน ้ ่ ร ังแต่จะเป็ นคำเชือเชิ ำให ้อีกฝ่ ำยหนึ่ งกลับไปยังควำมเชือของเขำ ่ ำนหำหั ้ ่นเรำบ่อยครงขึ ้ั นเพี ้ ยงไรเรำก็ยงทวี ่ิ จำนวนมำกขึนเพี ้ ยงนั้นเลือดของคริสเตียนเป็ นเส “ยิงท่ มือนเมล็ดพันธุ ์”Tertullian,Apology,paragraph50{GC41.3}{GCth1734.1} ้ ่ คนจำนวนนับพันถูกขังคุกและถูกฆ่ำตำยแต่ก็มค ี นอีกมำกมำยผุดขึนมำแทนที พวกเขำอย่ ำงร ่ ่ ่ วดเร็วและคนเหล่ำนั้นทียอมตำยเพื อควำมเชื อของตนต่ ำงได ้รับกำรคุ ้มครองจำกพระคริสต ์และถู ่ กนับว่ำเป็ นผูม้ ช ี ัยพวกเขำต่อสู ้จนเต็มกำลังและจะได ้ร ับมงกุฎแห่งสง่ำรำศีเมือพระคริ สต ์เสด็จมำ ควำมอดทนต่อควำมยำกลำบำกนำนำประกำรหนุ นนำให ้คริสเตียนใกล ้ชิดกันเองและติดสนิ ทกับ ่ นแบบอย่ ้ ่ ชวี ต ่ นลมเป็ ้ พระผูไ้ ถ่ของพวกเขำมำกยิงขึ ำงในขณะทีมี ิ และคำให ้กำรในขณะทีสิ นคำพ ยำนอันคงเส ้นคงวำให ้กับควำมจริงข ้ำทำสในอำณัตข ิ องซำตำนกำลังปลดตำแหน่ งของตนและม ่ นจุดทีแทบจะไม่ ่ ำขอสมัครเข ้ำเป็ นทหำรภำยใต ้ร่มธงของพระคริสต ์ซึงเป็ มผ ี ูใ้ ดเคยคำดคิด{GC4 2.1}{GCth1734.2} ่ ้ อโจมตี ่ ดังนั้นซำตำนจึงวำงอุบำยทีแยบยลขึ นเพื กำรปกครองของพระเจ ้ำด ้วยกำรปักธงรบของ มันลงในคริสตจักรของคริสเตียนหำกว่ำหลอกบรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์ให ้หลงกลและกระทำตน ่ ไม่ให ้เป็ นทีพอพระทัยพระเจ ้ำแล ้วพวกเขำก็จะสูญเสียพละกำลังควำมแข็งแกร่งและควำมหนักแน่ ่ นมั่นคงและจะตกเป็ นเหยือได ้อย่ำงง่ำยดำย{GC42.2}{GCth1734.3} ้ ตรูตวั ฉกำจพยำยำมเอำชนะด ้วยกำรใช ้เล่ห ์เพทุบำยแทนกำรใช ้กำลังซึงมั ่ นเคยใช ้แต่ไ บัดนี ศั ่ มเหงยุตล ่ ่งคังทำงกำยแ ่ ม่ได ้ผลกำรกดขีข่ ิ งและถูกสวมรอยด ้วยภัยจำกกำรเย ้ำยวนในเรืองควำมมั ่ ่ ละเกียรติยศฝ่ ำยโลกพวกทีกรำบไหว ้รูปเคำรพถูกชักชวนให ้ยอมร ับควำมเชือของคริ สเตียนในส่ ่ ่ ่ ่ วนหนึ งขณะทีพวกเขำยังคงปฏิเสธควำมจริงทีสำคัญในส่วนอืนๆพวกเขำอ ้ำงตนว่ำยอมร ับพระเย ่ ่ ้ ้ ซูในฐำนะพระบุตรของพระเจ ้ำและเชือในเรื องกำรสิ นพระชนม ์รวมถึงกำรกลับเป็ นขึนจำกตำยขอ งพระองค ์ด ้วยแต่กลับไม่มค ี วำมสำนึ กในควำมผิดบำปและไม่รู ้สึกถึงควำมจำเป็ นในกำรกลับใจให ่ ่ เองที ้ ่ ำให ้พวกเ ม่หรือกำรเปลียนแปลงจิ ตใจด ้วยกำรโอนอ่อนผ่อนตำมของพวกเขำในบำงเรืองนี ท ่ ำทุกฝ่ ำยจะได ้รวมเป็ นหนึ่ งเดียวบนหลัก ขำคิดว่ำคริสเตียนควรใช ้ควำมประนี ประนอมต่อกันเพือว่ ่ กำรแห่งควำมเชือในพระคริ สต ์{GC42.3}{GCth1735.1} ้ สตจักรตกอยูภ ่ มขังกำรทรมำนไฟและดำบล ้วนเป็ นพระ บัดนี คริ ่ ำยใต ้ภัยอันตรำยอันน่ ำกลัวทีคุ ่ ยบกับสิงเหล่ ่ ้ สเตียนบำงพวกยืนหยัดมั่นคงประกำศตัวว่ำจะไม่ยอมประนี พรนำนัปกำรเมือเที ำนี คริ 26

อำนำจสัมบูรณ์

ประนอมส่วนอีกพวกหนึ่ งต่ำงเห็นชอบกับกำรผ่อนปรนหรือกำรดัดแปลงรูปโฉมบำงประกำรแห่งค ่ ่ี ้ งยุยงว่ำกำร วำมเชือของตนแล ้วรวมเป็ นเอกภำพกับผูท้ ยอมร ับคริสต ์ศำสนำแต่เพียงบำงส่วนทังยั ้ กระทำเช่นนี อำจเป็ นช่องทำงในกำรนำคนเหล่ำนั้นไปสูก ่ ำรกลับใจอย่ำงแท ้จริงนั่นเป็ นเวลำแห่งค ้ ำหร ับบรรดำผูต้ ด ่ ตย ์ซือของพระคริ ่ ้ วำมปวดร ้ำวอย่ำงสุดซึงส ิ ตำมทีสั สต ์ภำยใต ้เสือคลุ มแห่งคริสต ์ ้ ่ ดกร่อนควำมเชือและหั ่ ศำสนำจอมปลอมนี เองซำตำนจึ งกำลังเล็ดลอดเข ้ำไปในคริสตจักรเพือกั น เหควำมคิดของพวกเขำให ้ห่ำงไกลจำกพระวจนะแห่งควำมจริง{GC42.4}{GCth1735.2} ่ ดคริสเตียนส่วนใหญ่ยอมลดมำตรฐำนของตนและมีกำรรวมตัวกันขึนระหว่ ้ ในทีสุ ำงคริสต ์ศำส ่ นำและลัทธินอกศำสนำแม้ผู ้ทีกรำบไหว ้รูปเคำรพจะแสดงตัวว่ำกลับใจใหม่และเข ้ำร่วมกับคริสตจั ่ ่ เคยกรำบไหว ่ กรแล ้วก็ตำมแต่พวกเขำยังคงยึดติดอยูก ่ บ ั รูปเคำรพของตนเพียงแต่ปร ับเปลียนสิ งที ้ บูชำมำเป็ นรูปปั้นของพระเยซูและแม้กระทั่งรูปปั้นของนำงมำรีย ์รวมถึงพวกนักบุญต่ำงๆด ้วยเพรำ ้ อร ้ ้ำยแห่งกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพจึงแพร่เข ้ำสูค ะเหตุนีเชื ่ ริสตจักรและยังก่อให ้เกิดผลอันร ้ำยกำจอ ่ ่ ดเพียนพิ ้ ่ ่ ยูเ่ รือยมำค ำสอนทีผิ ธก ี รรมอันงมงำยและพิธเี กียวด ้วยเรืองกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพถูกรว ่ ่ มเข ้ำไว ้ในควำมเชือของคริสตจักรและในกำรนมัสกำรของเธอเมือผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์รวมเป็ นหนึ่ ่ี ่ อมถอยและคริ ่ งเดียวกับผูท้ กรำบไหว ้รูปเคำรพศำสนำของชำวคริสเตียนจึงเริมเสื สตจักรจึงสูญเสี ์ ่ ได ้หลงไปกับกำรหลอกลว ยควำมบริสท ุ ธิและอ ำนำจของเธอไปอย่ำงไรก็ตำมยังมีคนส่วนหนึ่ งทีไม่ ้ ่ ่ี ตอ งนี พวกเขำคงไว ้ซึงควำมจงร ักภักดีทมี ่ พระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งกำเนิ ดแห่งควำมจริงและกรำบน มัสกำรพระองค ์แต่เพียงผูเ้ ดียว{GC43.1}{GCth1735.3} ่ ำนมำผูท้ อ่ี ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด ่ ตลอดเวลำทีผ่ ิ ตำมพระคริสต ์จะแบ่งออกเป็ นสองจำพวกขณะทีพว กหนึ่ งหมั่นศึกษำชีวต ิ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและใช ้ควำมพยำยำมอย่ำงจริงจังในกำรแก ้ไขข ้อบก พร่องและเดินตำมรอยพระบำทของพระองค ์ผูท้ รงเป็ นแบบอย่ำงของตนส่วนอีกพวกหนึ่ งกลับหลบ ่ ่ ำไปปฏิบต ่ ดเผยให ้เห็นถึงควำมผิดพลำดของตนแม้ในสภำ เลียงควำมจริ งอันเรียบง่ำยทีน ั ไิ ด ้ซึงเปิ ่ ทสุ ่ี ดของเธอคริสตจักรก็ไม่ได ้ประกอบไปด ้วยผูท้ สั ่ี ตย ์ซือผู ่ ท้ บริ ่ี สท ์ ่ี งใจไปเสียทังห ้ พทีดี ุ ธิและผู ท้ จริ ่ ้ ใ่ นบำปเข ้ำ มดพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำทรงสอนไว ้แล ้วว่ำอย่ำร ับคนเหล่ำนั้นทีจงใจเกลื อกกลัวอยู ่ี ควำมบกพร่องในอุปนิ สยั แล ไว ้ในคริสตจักรแต่กระนั้นพระองค ์เองก็ยงั ทรงมีควำมสัมพันธ ์กับผูท้ มี ์ ะทรงยินยอมให ้พวกเขำมีสท ิ ธิในกำรร ับผลประโยชน์นำนำประกำรจำกคำสอนต่ำงๆและแบบอย่ำ ่ งของพระองค ์เผือว่ำพวกเขำจะมีโอกำสมองเห็นควำมผิดพลำดของตนและปร ับปรุงแก ้ไขให ้ถูกต ้ องในท่ำมกลำงอัครสำวกสิบสองคนมีคนหนึ่ งเป็ นคนทรยศยูดำสได ้ร ับกำรยอมร ับไม่ใช่เพรำะอุป ่ นิ สยั ทีบกพร่ องของเขำแต่แม้วำ่ เขำมีควำมบกพร่องในอุปนิ สยั พระองค ์ก็ยงั ทรงยอมร ับเขำพระคริ ่ ่ ำเขำจะเรียนรู ้ผ่ำนทำงคำสังสอนและแบบอย่ ่ สต ์ทรงนำเขำให ้มำข ้องเกียวกั บพวกสำวกเผือว่ ำงข ่ ่ อให ้เกิดอุปนิ สยั ของคริสเตียนแล ้วจึงถูกโน้มน้ำวให ้มองเห็ องพระองค ์ว่ำสิงใดเป็ นองค ์ประกอบทีก่ ์ นถึงควำมผิดพลำดของตนให ้กลับใจใหม่และให ้ชำระจิตวิญญำณของตนให ้บริสท ุ ธิโดยควำมช่ ว ่ ่ งควำมจริง”1เปโตร1:22แต่ยด ยเหลือทีมำจำกพระคุ ณของพระเจ ้ำ“ด ้วยกำรเชือฟั ู ำสไม่ยอมเดิน ่ ตำมแสงทีทรงโปรดส่ องมำยังเขำด ้วยพระมหำกรุณำธิคณ ุ เขำกลับปล่อยตัวจมปลักอยูใ่ นบำปเข ่ งอุปนิ สยั ในตัวเขำจึงผุดขึนเขำ ้ ำเปิ ดโอกำสให ้กำรทดลองของซำตำนแทรกเข ้ำมำสันดำนชัวแห่ ่ กตำหนิ ในเรืองควำม ่ ปล่อยให ้ควำมนึ กคิดตกอยูภ ่ ำยใต ้กำรครอบงำของอำนำจมืดเขำโกรธเมือถู 27

อำนำจสัมบูรณ์

ผิดและจึงถูกชักนำให ้ก่ออำชญำกรรมอันอุกฉกรรจ ์ด ้วยกำรทรยศพระอำจำรย ์ของเขำฉันใดก็ฉั ้ ่ ้ภำยใต ้เปลือกนอกของกำรนับถือศำสนำจะเกลียดชังผูท้ ม ่ี นนั้นคนทังหลำยผู บ้ ่มเพำะควำมชัวไว ่ ำรบกวนควำมสงบสุขด ้วยกำรประณำมวิถท ี ำงแห่งควำมผิดบำปของพวกเขำเมือโอกำสเหมำะๆม ่ี ำถึงพวกเขำจะเป็ นเหมือนเช่นยูดำสคือทรยศผูท้ คอยตั กเตือนพวกเขำด ้วยควำมหวังดี{GC43.2} {GCth1736.1} ่ ่ งคงเก็บซ่อนควำ อัครสำวกเผชิญหน้ำกับคนในคริสตจักรทีแสดงตั วว่ำเคร่งศำสนำในขณะทียั มผิดบำปไว ้อย่ำงลับๆอำนำเนี ยและสัปฟี รำสวมบทบำทของคนหลอกลวงนั้นพวกเขำแสร ้งทำว่ำไ ่ พระเจ ้ำแล ้วทังๆที ้ ยั ่ งคงซุกซ่อนบำงส่วนไว ้สำหร ับตัวเองด ้วยควำมโลภพระวิ ด ้มอบถวำยทุกสิงแด่ ่ ้จริงของผูเ้ สแสร ้งทังสองนี ้ ้ ้อัครทูตทรำบและกำร ญญำณแห่งควำมจริงทรงเปิ ดเผยอุปนิ สยั ทีแท ให ่ สท ์ พิพำกษำของพระเจ ้ำได ้กำจัดรอยเปื ้อนควำมโสโครกออกไปจำกคริสตจักรทีบริ ุ ธิพยำนหลั ก ้ ำให ้คนหน้ำไ ฐำนพิเศษจำกพระวิญญำณของพระคริสต ์ผูท้ รงทรำบควำมเป็ นไปในคริสตจักรนี ท ่ งหลำยอกสั ้ ่ หว ้หลังหลอกและกระทำควำมชัวทั นขวั ญหำยพวกเขำไม่อำจคงควำมสัมพันธ ์อันยำว ่ ่ ดก นำนกับตัวแทนของพระคริสต ์ทีมีนิสยั และอำรมณ์อย่ำงเสมอต ้นเสมอปลำยอีกต่อไปและเมือเกิ ่ มเหงขึนท่ ้ ำมกลำงบรรดำผูต้ ด ่ี ม ำรทดลองต่ำงๆร่วมกับกำรกดขีข่ ิ ตำมของพระองค ์จะมีเพียงผูท้ เต็ ้ กสิงเพื ่ อเห็ ่ นแก่ควำมจริงเท่ำนั้นทีมำเป็ ่ ่ ยบกันแล ้วคริสต ใจละทิงทุ นสำวกของพระองค ์ดังนั้นเมือเที ์ ้ได ้ตรำบเท่ำทีกำรกดขี ่ ่ มเหงยังมีอยูแ่ ต่เมือกำรกดขี ่ ่ มเหงสินสุ ้ ดลงคน จักรจึงคงควำมบริสท ุ ธิไว ข่ ข่ ้ ่ ได ้กลับใจด ้วยนำใสใจจริ ้ ้ มจ ่ ำนวนเข ้ำมำในคริ ทังหลำยที ไม่ งและด ้วยกำรอุทศ ิ ถวำยจนหมดสินเพิ ่ ่น{GC44.1}{GCth1736.2} สตจักรและซำตำนก็ได ้โอกำสเข ้ำยึดครองฐำนทีมั ้ แต่ควำมปรองดองจะไม่เกิดขึนเลยระหว่ ำงพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นเจ ้ำชำยแห่งควำมสว่ำงกับเจ ้ำแห่ง ้ ่ ควำมมืดและผูต้ ด ิ ตำมของทังสองฝ่ ำยก็ปรองดองกันไม่ได ้เช่นกันเมือคริ สเตียนตกลงปลงใจเข ้ำร่ ่ ่ ่ งน ่ ำใ วมพวกกับผู ้ทีกลับใจเพียงครึงเดียวจำกลัทธินอกศำสนำพวกเขำจึงถลำตัวเข ้ำสูเ่ ส ้นทำงทียิ ่ิ นดีปรีดำทีมั ่ นล่อลวงผูต้ ด ห ้ไปไกลห่ำงออกจำกควำมจริงซำตำนก็ยงยิ ิ ตำมพระคริสต ์จำนวนมำก ่ ้ ่ นแ ้ มำยมหำศำลจำนวนหนึงสำเร็จจำกนันมันก็ใช ้อำนำจของมันปรำบคนเหล่ำนั้นให ้อยูห ่ มัดยิงขึ ่ งคงสัตย ์ซือต่ ่ อพระเจ ้ำไม่มผ ่ ละดลบันดำลให ้พวกเขำข่มเหงผู ้ทียั ี ูใ้ ดเข ้ำใจวิธข ี ด ั ขวำงควำมเชือแ ่ี งหนึ ้ั ่ งเคยเป็ นผูป้ กป้ องควำมเชือเหล่ ่ ท ้ของชำวคริสเตียนได ้ดีไปกว่ำผูท้ คร ำนั้นและโดยกำรรวมตั ่ งควำมเชื ้ ่ ่ ่ บใจเพียงครึงเดี ่ ยวจำกพวกนอกศำสนำนี เอ ้ วกันระหว่ำงคริสเตียนทีละทิ อและเพื อนที กลั ่ ำมำซึงกำรโจมตี ่ ่ ำคัญทีสุ ่ ดในหลักคำสอนของพระคริสต ์{GC45.1}{GCth1736.3} งทีน เรืองส ่ี ่ ้ ่ น่ ่ ำสะอิดสะเอียนต่ำ ผูท้ จะเป็ นคนสัตย ์ซือในกำรยื นหยัดต่อต ้ำนกำรหลอกลวงทังหลำยและสิ งที ่ งๆซึงปลอมแปลงเข ้ำมำในครำบของนักศำสนำและแฝงตัวอยูใ่ นคริสตจักรจำเป็ นต ้องต่อสู ้ด ้วยคว ่ ำมกล ้ำหำญชำญชัยพระคัมภีร ์ไม่ได ้ร ับกำรยอมร ับให ้เป็ นมำตรฐำนของควำมเชือหลั กคำสอนเกี่ ่ี ดควำมเชือนี ่ ไว ้ ้ ยวกับเสรีภำพในกำรนับถือศำสนำถูกตรำหน้ำว่ำนอกรีตผิดหลักศำสนำและผูท้ ยึ ่ ยดชังและถูกเนรเทศ{GC45.2}{GCth1737.1} จะเป็ นทีเกลี ่ ดเยือและรุ ้ ่ งคงไว ้ซึงควำมซื ่ ่ ตย ์ตัดสินใจเลิกค หลังจำกควำมขัดแย ้งทียื นแรงคนส่วนน้อยทียั อสั ่ งควำมเชื ้ ่ บค ้ำสมำคมกับคริสตจักรทีละทิ อหำกเธอยั งคงปฏิเสธไม่ยอมปลดปล่อยตัวเองออกจำก 28

อำนำจสัมบูรณ์

่ จ่ ำเป็ นอย่ำง ควำมเทียมเท็จและกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพพวกเขำเห็นว่ำกำรแยกตัวออกมำเป็ นสิงที ่ ่ ำ ยิงหำกพวกเขำต ้องกำรจะปฏิบต ั ต ิ ำมพระวจนะของพระเจ ้ำพวกเขำไม่กล ้ำทนต่อควำมผิดทีจะน ่ นภัยอันตรำยต่อควำมเชือของลู ่ จิตวิญญำณของตนไปสูค ่ วำมตำยและวำงแบบอย่ำงทีเป็ กหลำน ่ นติสข ่ ำตำมข ้อตกลงทุกอย่ำงตรำบเท่ำ กำรจะได ้มำซึงสั ุ และควำมสำมัคคีน้ันพวกเขำพร ้อมทีจะท ่ งคงมีควำมภักดีตอ ้ ทียั ่ พระเจ ้ำเพียงแต่พวกเขำรู ้สึกว่ำแม้สน ั ติสข ุ ก็มรี ำคำแพงเกินหำกต ้องซือหำ มำด ้วยกำรยอมสละหลักกำรหำกควำมสำมัคคีปรองดองจะได ้มำด ้วยกำรประนี ประนอมควำมจริง และควำมชอบธรรมเท่ำนั้นแล ้วเรำก็ขอให ้เกิดกำรแตกแยกแม้ต ้องทำสงครำมก็ยน ิ ยอม{GC45.3 }{GCth1737.2} ่ ่ ใจแน่ วแน่ เ จะเป็ นกำรดีตอ ่ คริสตจักรและโลกสักเพียงไรหำกหลักกำรต่ำงๆทีเคยกระตุ ้นคนทีมี ้ ้ นขึนใหม่ ้ ่ หล่ำนั้นจะถูกรือฟื ในหัวใจของผูท้ เรี ี่ ยกตัวเองว่ำเป็ นคนของพระเจ ้ำมีกำรละเลยในเรือง ่ นเสำหลักแห่งควำมเชือของคริ ่ ้ นตรำยแนวคิดทีว่​่ ำหลักคำสอน หลักคำสอนทีเป็ สเตียนจนถึงขันอั ้ ไม่ได ้มีควำมสลักสำคัญอะไรเป็ นควำมคิดเห็นทีก ่ ำลังได ้ร ับควำมนิ ยมขึนเรื ้ อยๆควำมเสื ่ เหล่ำนี ก็ อ่ ้ ำลังทำให ้อำนำจของพวกผู ้แทนซำตำนแข็งแกร่งขึนเช่ ้ นนั้นแล ้วบัดนี ทฤษฎี ้ มถอยเช่นนี ก เทียมเ ้ ้ำยแรงซึงผู ่ ส้ ต ่ ่ วต ่ อต ้ำนและเปิ ดโปงนั้น ท็จและกำรหลอกลวงขันร ั ย ์ซือในสมั ยก่อนเคยเสียงชี ิ เพือต่ ่ นผูอ้ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด จึงได ้รับกำรยอมรับด ้วยไมตรีจต ิ จำกคนนับพันซึงเป็ ิ ตำมของพระคริสต ์{G C46.1}{GCth1737.3} ่ ลก ่ และควำ แท ้จริงแล ้วคริสเตียนในยุคแรกๆเป็ นกลุม ่ คนทีมี ั ษณะเฉพำะควำมประพฤติอน ั ไร ้ทีติ ่ ไม่ ่ รวนเรของพวกเขำเป็ นคำตำหนิ ทรบกวนควำมสงบสุ ่ี มเชือที ขของคนบำปอยูเ่ นื องๆแม้พวกเขำ ้ งไม่มส ่ ์ จะมีจำนวนเพียงน้อยนิ ดทังยั ี มบัตพ ิ สั ถำนตำแหน่ งหน้ำทีกำรงำนหรื อยศถำบรรดำศักดิแต่ ่ ่ี ่ ่ ่ ปนิ สยั และคำสังส ่ พวกเขำก็สร ้ำงควำมอกสันขวั ญแขวนให ้แก่ผูท้ กระท ำควำมชัวณที ใดก็ ตำมทีอุ ่ อไปถึงด ้วยเหตุนีเองพวกเขำจึ ้ ่ ยดชังแก่คนอธรรมดังเช่ ่ นทีอำเบ ่ อนของพวกเขำเลืองลื งเป็ นทีเกลี ่ ยดชังแก่คนอธรรมอย่ำงคำอินฉันใดคนทีพยำยำมผลั ่ ลเป็ นทีเกลี กไสกำรหน่ วงเหนี่ ยวของพระวิ ้ ่ ำให ้ชำวยิวป ญญำณบริสท ุ ธิก็์ จะปลิดชีวต ิ คนของพระเจ ้ำฉันนั้นและด ้วยเหตุผลเดียวกันนี เองที ท ์ ฏิเสธและตรึงพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเพรำะควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิในพระอุ ปนิ สยั ของพระองค ์ตำหนิ ควำ ่ ่ ้ สมัยของพระคริสต ์จวบจนกระทั่งบัดนี ้ มเห็นแก่ตวั และควำมเสือมทรำมในตั วเขำอยูร่ ำไปนั บตังแต่ ่ ่ี สำวกผูส้ ต ั ย ์ซือของพระองค ์ก็ยงั คงปลุกเร ้ำควำมเกลียดชังและกำรโต ้แย ้งของผูท้ หลงร ักและเดินต ่ ำมวิถท ี ำงแห่งควำมผิดบำปอยูเ่ รือยมำ{GC46.2}{GCth1737.4} ่ สยำห ์ทำนำยถึงกำรเสด็จม แล ้วเรำจะเรียกข่ำวประเสริฐว่ำเป็ นข่ำวแห่งสันติสข ุ ได ้อย่ำงไรเมืออิ ่ ตสวรรค ์มำแจ ้งข่ำวแก่ ำบังเกิดของพระเมสสิยำห ์ท่ำนขนำนนำมพระองค ์ว่ำ“องค ์สันติรำช”เมือทู ้ ้ บรรดำผูเ้ ลียงแกะว่ ำพระคริสต ์เจ ้ำเสด็จมำบังเกิดแล ้วนั้นทูตสวรรค ์ทังหลำยก็ รว่ มแซ่ซ ้องสรรเสริ ่ ่ ญอยูเ่ หนื อทีรำบแห่งเบธเลเฮมว่ำ“พระสิรจิ งมีแด่พระเจ ้ำในทีสูงสุดส่วนบนแผ่นดินโลกสันติสข ุ จง ้ ่ ่ ้งไว ้ล่วง มีท่ำมกลำงมนุ ษย ์ทังหลำยที พระองค ์โปรดปรำนนั้น”ลูกำ2:14ดูเหมือนคำบอกกล่ำวทีแจ ้ ้ ควำมขัดแย ้งกับพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีว่​่ ำ“เรำไม่ได ้นำสันติภำพมำใ หน้ำทังสองประกำรนี จะมี ห ้แต่เรำนำดำบมำ”มัทธิว10:34 29

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำควำมเข ้ำใจให ้ถูกต ้องแล ้วคำบอกกล่ำวทังคู ้ ส แต่เมือท ่ อดร ับกันได ้เป็ นอย่ำงดีข่ำวประเสริฐเป็ ่ ้ นข่ำวแห่งสันติสข ุ คริสต ์ศำสนำเป็ นแนวทำงซึงหำกยอมร ับและปฏิบต ั ต ิ ำมแล ้วทั่วทังโลกก็ จะเต็มไ ่ ปด ้วยสันติภำพควำมสมำนฉันท ์และควำมสงบสุขศำสนำของพระคริสต ์จะรวมทุกคนทีร ับคำสอน ่ องพระรำชกิจของพระเยซูคอื กำรนำมนุ ษย ์ให ้กลั เข ้ำเป็ นหนึ่ งในควำมสัมพันธ ์อันแนบแน่ นฉันพีน้ ้ งคืนดีกบ ่ บคืนดีกบ ั พระเจ ้ำและด ้วยเหตุนีจึ ั เพือนมนุ ษย ์ด ้วยกันแต่ชำวโลกส่วนใหญ่ตกอยูภ ่ ำยใต ้ กำรควบคุมของซำตำนศัตรูตวั เอ ้ของพระคริสต ์ข่ำวประเสริฐนำเสนอหลักกำรในกำรดำเนิ นชีวต ิ ่ นสิงที ่ แตกต่ ่ ้ งและพวกเขำจึงลุกขึน้ ซึงเป็ ำงกับอุปนิ สยั และควำมปรำรถนำของพวกเขำอย่ำงสินเชิ ์ งเปิ ่ ดเผยและกล่ำวโทษควำมผิดบำปของตนทังยั ้ งข่มเห ต่อต ้ำนพวกเขำเกลียดชังควำมบริสท ุ ธิซึ ่ี ่ ่ ์ งข่ำวประเสริฐนั้นโดยนัยนี ้ งและบดขยีผู้ ท้ รบเร ้ำถึงเรืองข ้อเรียกร ้องอันเทียงธรรมและศั กดิสิ์ ทธิแห่ ่ ้ร ับกำรยกย่องเป็ นเหตุแห่งควำมจงเกลียดจงชังและกำรทะเลำะวิวำทข่ำวประเสริ ทีว่​่ ำควำมจริงทีได ้ ฐจึงถูกเรียกว่ำดำบด ้วยประกำรฉะนี {GC46.3}{GCth1738.1} ้ กของพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทีทรงยอมให ่ ่ กำรเตรียมกำรอันลำลึ ้คนชอบธรรมทนร ับกำรข่มเหงทีมำจำก ้ อของคนอธรรมสร ้ำงควำมฉงนสนเท่ห ์ให ้แก่คนมำกมำยทีอ่ ่ อนแอในควำมเชือมี ่ บำงคนถึงกั นำมื ่ ้ ่ ดรุง่ เรืองขึน้ บพร ้อมทีจะละทิ งควำมไว ้วำงใจในพระเจ ้ำเหตุเพรำะพระองค ์ทรงปล่อยให ้คนต่ำช ้ำทีสุ ่ ่ ดกลับต ้องตกระกำลำบำกและทนทุกข ์ทรมำนจำกอำนำจทีโหดเหี ่ ในขณะทีคนดี และบริสท ุ ธิที์ สุ ย้ ้ มจึงเกิดมีคำถำมผุดขึนมำว่ ำเหตุไฉนพระเจ ้ำผู ้ทรงยุตธิ รรมทรงกอปรด ้วยพระเมตตำคุณและทรง ่ มเหงได ้ถึงเพียงนี นี ้ ่ เป็ น ฤทธำนุ ภำพอันไพบูลย ์จึงทรงยอมทนต่อควำมอยุตธิ รรมและกำรกดขีข่ ่ คำถำมทีเรำไม่ ควรจะเข ้ำไปข ้องแวะด ้วยพระเจ ้ำประทำนสักขีพยำนแห่งร ักของพระองค ์ให ้แก่เรำ อย่ำงเพียงพอและเรำก็ไม่ควรสงสัยในควำมร ักมั่นคงของพระองค ์เพียงเพรำะควำมไม่เข ้ำใจของเ ่ ่ ้ล่วงหน้ำถึง รำเองในเรืองพระรำชกิ จแห่งกำรทรงจัดเตรียมของพระองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงหยังรู ่ ดขึนในใจของบรรดำสำวกทั ้ ้ ควำมสงสัยทีจะผุ งหลำยในห ้วงเวลำแห่งกำรทดลองและควำมมืดมน ้ ่ นี พระองค ์จึงตรัสกับพวกเขำไว ้ว่ำ“จงระลึกถึงคำทีเรำกล่ ำวกับพวกท่ำนแล ้วว่ำบ่ำวไม่ได ้เป็ นใหญ่ กว่ำนำยถ ้ำพวกเขำข่มเหงเรำเขำก็จะข่มเหงพวกท่ำนด ้วย”ยอห ์น15:20 ่ ่ ำทีผู ่ ต้ ด พระเยซูทรงทนทุกข ์เพือเรำมำกเสี ยยิงกว่ ิ ตำมของพระองค ์คนใดจะต ้องทนทุกข ์เพรำะ ้ ่ ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ทนทุกข ์ทรมำนและต ้องพลีชพ ่ ควำมเหียมโหดของคนอธรรมผู ้ทีได ี เพือควำมเ ่ เพียงแค่กำลังเดินตำมรอยพระบำทของพระบุตรทีร่ ักของพระเจ ้ำเท่ำนั้นเอง{GC47.1}{GCth ชือก็ 1738.2} ่ “องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่ได ้ทรงเฉื่ อยช ้ำในเรืองพระสั ญญำของพระองค ์”2เปโตร3:9พระองค ์ไม่ได ้ ทรงลืมหรือละเลยบุตรชำยหญิงของพระองค ์เลยแต่พระองค ์ทรงปล่อยให ้คนอธรรมเผยอุปนิ สยั ทีแ่ ่ ำจะไม่มผ ่ ้ ท ้จริงของตนออกมำเพือว่ ี ู ้ใดทีปรำรถนำจะท ำตำมนำพระทั ยของพระองค ์อำจถูกหลอกใ ่ ่ ่ ่ ่ วเขำเองจะ นเรืองทีเกียวกับตัวเขำอนึ งคนชอบธรรมถูกนำลงในเตำไฟแห่งควำมทุกข ์ยำกก็เพือตั ์ อแบบอย่ ่ ่ื ่นใจถึงควำมจริงจังในเรืองควำมเชื ่ ่ ได ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ุ ธิเพื ำงของเขำจะทำให ้ผูอ้ นมั ่ วิ่ ถท อและกำรนับถือศำสนำและเพือที ี ำงอันคงเส ้นคงวำของพวกเขำจะกล่ำวโทษคนไร ้ศำสนำและ ่ เชือ{GC48.1}{GCth1739.1} ่ คนทีไม่ 30

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำเ พระเจ ้ำทรงปล่อยให ้คนอธรรมรุง่ เรืองและทรงยอมให ้เขำเผยควำมเป็ นศัตรูตอ ่ พระองค ์เพือว่ ่ ่ มือเขำเติ มควำมชัวของตนจนเต็ มขนำดแล ้วทุกคนจะเข ้ำใจถึงควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณ ่ กค ของพระเจ ้ำในควำมพินำศย่อยยับของเขำวันแห่งกำรทรงแก ้แค ้นของพระองค ์เร่งเข ้ำมำเมือทุ ่ วงละเมิดพระบัญญัตแิ ละข่มเหงประชำกรของพระองค ์จะได ้รับค่ำตอบแทนอย่ำงสำสมตำมก นทีล่ ่ ่ ตอ ำรกระทำของตนเมือพฤติ กรรมแห่งควำมทำรุณหรือไร ้ควำมเป็ นธรรมในทุกๆรูปแบบทีมี ่ ผูส้ ต ั ่ ย ์ซือของพระเจ ้ำจะถูกปร ับโทษเสมือนหนึ่ งว่ำเป็ นกำรกระทำต่อองค ์พระคริสต ์เอง{GC48.2}{GCt h1739.2} ่ ำคัญกว่ำซึงควรได ่ ้ ครทูต ยังมีอก ี คำถำมหนึ่ งทีส ้ร ับกำรเอำใจใส่จำกคริสตจักรต่ำงๆในสมัยนี อั ่ งใจจะด ้ เปำโลกล่ำวว่ำ“ทุกคนทีตั ำเนิ นชีวต ิ ตำมทำงของพระเจ ้ำในพระเยซูคริสต ์จะถูกข่มเหง”2ทิ โมธี3:12 ้ เพียงเหตุผลเดียวคือว่ำคริส แล ้วเหตุไฉนจึงดูประหนึ่งว่ำกำรข่มเหงหลับใหลไปนำนถึงป่ ำนนี มี ้ ่ ตจักรคล ้อยตำมมำตรฐำนของโลกจึงไม่อำจปลุกกำรต่อต ้ำนให ้กระพือขึนศำสนำที แพร่ หลำยอยู่ ้ ์ ์ ์ ่ ่ ในสมัยของเรำนี ไม่มล ี ก ั ษณะของควำมบริสท ุ ธิศักดิสิทธิซึงเป็ นเอกลักษณ์แห่งควำมเชือของคริส ้ เนื ้ ่ องจำกวิญญำณแห่งกำรประนีประนอมต่อ เตียนในสมัยของพระคริสต ์หรือสมัยของอัครทูตทังนี ่ิ งพระวจนะของพระเจ ้ำและเพรำะผูศ้ ร ัทธ ควำมผิดบำปเพรำะกำรละเลยต่อควำมจริงอันใหญ่ยงแห่ ำในศำสนำเสมอชีวต ิ ของตนมีจำนวนเพียงน้อยนิ ดในคริสตจักรอันเป็ นเหตุให ้คริสต ์ศำสนำกลำ ่ ยมชมชอบแก่ชนชำวโลกขอให ้เกิดกำรฟื ้ นฟูควำมเชือและควำมเข ่ ยเป็ นทีนิ ้มแข็งอย่ำงคริสตจัก ่ ้ ่ รสมัยเริมแรกขึนเถิดแล ้ววิญญำณแห่งกำรกดขีข่มเหงจะถูกปลุกและไฟแห่งกำรประหัตประหำรจ ้ กครง{GC48.3}{GCth1739.3} ้ั ะถูกจุดให ้ลุกขึนอี

31

อำนำจสัมบูรณ์

บท3-ยุคมืดทำงจิตวิญญำณ ่ ่ ยนไปยังชำวเมืองเธสะโลนิ กำนั้นอัครทูตเปำโลพยำกรณ์ถงึ กำรละ ในจดหมำยฉบับทีสองที เขี ้ ่ งใหญ่ ้ั ่ี ผลก่อให ้เกิดอำนำจของระบอบเปปำซี[papacy]เปปำซีหมำยถึงระบอ ทิงควำมเชื อคร ทจะมี ่ พระสันตะปำปำทรงเป็ นองค ์ประมุข]ท่ำนประกำศว่ำวันของพระคริสต ์จะยังมำไม่ บกำรปกครองทีมี ถึง“จนกว่ำจะมีกำรกบฏเสียก่อนและคนนอกกฎหมำยนั้นจะปรำกฏตัวคือลูกแห่งควำมพินำศผูก้ ี ้ ดขวำงและยกตัวขึนต่ ้ อสู ้ทุกสิงที ่ ได ่ ้ชือว่ ่ ำเป็ นพระหรือสิงที ่ เขำไหว ่ ดกันขั ้นมัสกำรนั้นแล ้วมันก็จะ ่ ำนั้นท่ำนอัครทูตยังเตือนพีน้ ่ องขอ นั่งในพระวิหำรของพระเจ ้ำประกำศตัวว่ำเป็ นพระเจ ้ำ”และยิงกว่ ่ ำงำนอยูแ่ ล ้ว”2เธสะโลนิ กำ2:3,4,7 งตนว่ำ“เพรำะว่ำอำนำจลึกลับนอกกฎหมำยนั้นก็เริมท ่ ้นท่ำนยังมองเห็นว่ำหลักคำสอนผิดๆกำลังคืบคลำนเข ้ำมำสูค แม้กระทั่งในสมัยยุคแรกเริมนั ่ ริส ่ ตจักรแล ้วซึงเตรี ยมทำงให ้เกิดกำรพัฒนำไปสูร่ ะบอบเปปำซี{GC49.1}{GCth1740.1} ในช่วงแรกเป็ นไปอย่ำงลับๆและอย่ำงเงียบๆทีละเล็กทีละน้อยและจำกนั้นก็คอ ่ ยๆแผ่อท ิ ธิพลมำ ่ นและเข ้ ่ กยิงขึ ้ำครอบงำจิตใจของผูค้ น“อำนำจลึกลับนอกกฎหมำย”ดำเนิ นงำนทีหลอกลวงและห ่ ้ ำงก ้ำวหน้ำต่อไปขนบธรรมเนี ยมประเพณีของลัทธินอกศำสนำค่อยๆคืบ มินประมำทพระเจ ้ำนี อย่ คลำนเข ้ำมำสูค ่ ริสตจักรอย่ำงแทบไม่ทน ั รู ้ตัววิญญำณแห่งกำรประนี ประนอมและกำรคล ้อยตำมกั ่ ่ งด ้วยกำรกดขีข่ ่ มเหงอย่ำงทำรุณโหดร ้ำยซึงคริ ่ สตจักรต ้องทนอยู่ นถูกหน่ วงเหนี่ ยวไว ้ชัวขณะหนึ ่ ่ มเหงยุตล ภำยใต ้ลัทธินอกศำสนำแต่เมือกำรกดขี ข่ ิ งและคริสต ์ศำสนำเข ้ำไปสูร่ ำชสำนักและพระร ้ ้ ำชวังของบรรดำกษัตริย ์ทังหลำยคริ สตจักรละทิงควำมเรี ยบง่ำยอันถ่อมตนของพระคริสต ์และของ ้ ่ อัครทูตทังหลำยของพระองค ์เพือร ับควำมโอ่อำ่ และควำมทะนงตนของบรรดำนักบวชและผู ้ปกคร ่ ้อกำห องของคนนอกศำสนำและคริสตจักรนำทฤษฎีและขนบธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์เข ้ำมำแทนทีข ่ กำรกลั ่ นดต่ำงๆของพระเจ ้ำในช่วงต ้นศตวรรษทีสี บใจมำเป็ นคริสเตียนแต่ในนำมของจักรพรรดิค ่ ่ ่ กคลุมด ้วย อนสแตนตินสร ้ำงควำมชืนชมยินดีอน ั ยิงใหญ่ให ้กับคริสตจักรและวิถท ี ำงของโลกซึงถู ้ ่ รูปแบบแห่งควำมชอบธรรมก็ก ้ำวเข ้ำมำในคริสตจักรบัดนี กำรงำนแห่ งควำมเสือมทรำมพั ฒนำขึ ้ ่ เหมือนว่ำลัทธินอกศำสนำหำยสำบสูญไปแต่แท ้จริงแล ้วมันกำลังเป็ นผู ้ นอย่ำงรวดเร็วในขณะทีดู มีช ัยต่ำงหำกวิญญำณของเธอเข ้ำมำควบคุมคริสตจักรมีกำรนำหลักคำสอนพิธก ี รรมและควำมเ ่ องโชคลำงต่ ่ ่ ่ ชือเรื ำงๆเข ้ำมำผสมผสำนกับควำมเชือและกำรนมั สกำรของพวกทีประกำศว่ ำเป็ นผู ้ ติดตำมพระคริสต ์{GC49.2}{GCth1740.2} ้ งผลทำให ้เกิดกำรพัฒนำ“คน กำรประนี ประนอมระหว่ำงลัทธินอกศำสนำและคริสต ์ศำสนำนี ส่ ้ งถู ่ กทำนำยไว ้ในคำพยำกรณ์แล ้วว่ำจะเป็ นผูต้ อ ้ นอกกฎหมำย”ขึนซึ ่ ต ้ำนและยกตนขึนเหนื อพระเ ่ งใหญ่ ่ ้ ่ นอนุ สรณ์แห่ง จ ้ำระบอบศำสนำเทียมเท็จทียิ น้ันเป็ นผลงำนชินเอกของอ ำนำจซำตำนซึงเป็ ้ ่ งบนบัลลังก ์เพือปกครองโลกตำมที ่ ่ นต ้องกำร{GC5 ควำมพยำยำมของมันในกำรยกตัวเองขึนนั มั 0.1}{GCth1741.1} ้ั ่ งซำตำนเคยพยำยำมทีจะประนี ่ ครงหนึ ประนอมกับพระคริสต ์มันมำหำพระบุตรของพระเจ ้ำในถิ่ ่ นทุรกันดำรแห่งกำรทดลองนั้นและแสดงให ้พระองค ์ทอดพระเนตรอำณำจักรและควำมยิงใหญ่ ทง้ั 32

อำนำจสัมบูรณ์

้ นเสนอทีจะมอบทุ ่ ่ ้ในพระหัตถ ์ของพระองค ์หำกพระองค ์จะทรงยอมร ับอำน หมดของโลกนี มั กสิงไว ่ ำจสูงสุดของเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดพระคริสต ์ทรงตำหนิ ผูล้ อ ่ ลวงทีอวดดี และทรงขับไล่มน ั ไปเสียแต่ ่ ้ ่ ่ ่ จะไ ่ เมือซำตำนนำเสนอกำรทดลองเดียวกันนี ให ้แก่มนุ ษย ์มันประสบผลสำเร็จทียิงใหญ่กว่ำเพือที ่ ด ้มำซึงสมบั ตแิ ละเกียรติยศทำงโลกคริสตจักรถูกชักนำให ้แสวงหำควำมพอใจและกำรสนับสนุ นจ ้ สตจักรปฏิเสธพระคริสต ์และถูกชักชวนให ้แสด ำกเหล่ำผูย้ งใหญ่ ิ่ ของโลกและด ้วยกำรทำเช่นนี คริ ่ คอื บิชอปแห่งกรุงโรม[bishopบิชอปหมำยถึงสังฆรำ งควำมจงร ักภักดีตอ ่ ตัวแทนของซำตำนซึงก็ ชหรือมุขนำยกเป็ นผูป้ กครองดูแล]{GC50.2}{GCth1741.2} ่ หนึ่ งในบรรดำหลักคำสอนสำคัญของลัทธิโรมันคือพระสันตะปำปำทรงเป็ นประมุขทีประจั กษ ์แ ก่ตำของคริสตจักรสำกลของพระคริสต ์ทรงมีอำนำจสูงสุดเหนื อบิชอปและศิษยำภิบำลทั่วทุกมุมโ ้ ้วพระสันตะปำปำยังทรงได ้ร ับตำแหน่ งของเทพเจ ้ำอีกด ้วยคือ“องค ์พระสันต ลกนอกเหนื อจำกนีแล ้ ษย ์ทุกคนต ้องแ ะปำปำพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”(โปรดดูภำคผนวก)และได ้ร ับกำรเทิดทูนให ้เป็ นผูไ้ ม่รู ้พลังมนุ ่ ่ รกันดำรแห่งกำรทดลองนั้นก็ สดงควำมจงร ักภักดีข ้อกล่ำวอ ้ำงเดียวกันทีซำตำนเรี ยกร ้องในถินทุ ่ ยังคงถูกเรียกร ้องโดยผ่ำนคริสตจักรแห่งโรมและคนจำนวนมหำศำลก็พร ้อมทีจะมอบถวำยกำรน มัสกำรแก่มน ั {GC50.3}{GCth1741.3} ์ ำงกล ้ำท ้ำทำยสวรรค ์นี เหมื ้ แต่ผูท้ ย่ี ำเกรงและถวำยเกียรติพระเจ ้ำเผชิญหน้ำกับกำรอ ้ำงสิทธิอย่ ่ อนเช่นทีพระคริ สต ์ทรงเผชิญหน้ำกับกำรชักชวนของศัตรูเจ ้ำเล่ห ์นั้นด ้วยพระดำร ัสทีว่​่ ำ“จงกรำบ นมัสกำรองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำของท่ำนและปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์แต่ผูเ้ ดียว”ลูกำ4:8 ้ ษย ์คนใดให ้เป็ นผู ้ พระเจ ้ำไม่ทรงเคยเปรยไว ้ในพระวจนะของพระองค ์ว่ำพระองค ์ทรงแต่งตังมนุ ่ ำนำจสูงสุดของระบอบเปปำซีน้ันตรงกันข ้ำมกับคำสอนของพ นำในคริสตจักรหลักคำสอนเรืองอ ระคัมภีร ์พระสันตะปำปำไม่อำจมีอำนำจเหนื อคริสตจักรของพระคริสต ์ได ้นอกจำกจะได ้มำด ้วยกำ รฉกชิงเท่ำนั้น{GC51.1}{GCth1741.4} บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันยืนกรำนกล่ำวหำชำวโปรเตสแตนต ์ว่ำเป็ นพวกนอกรีตและจงใจแยกตั วออกจำกคริสตจักรแท ้แต่คำกล่ำวหำเหล่ำนี น่้ ำจะใช ้ได ้ดีกบั ตัวพวกเขำเองมำกกว่ำพวกเขำเป็ น ้ ่ ได ่ ้ทรงมอบให ้กับพวกธรรมิกชน ผูท้ รื่ี อธงของพระคริ สต ์ลงและตีตวั ออกห่ำงจำก“หลักควำมเชือที ้ั ยวสำหรับตลอดไป”ยูดำ3{GC51.2}{GCth1741.5} ครงเดี ์ ำให ้มนุ ษย ์มองเห็นกำรหลอกลวงและต ้ำนทำนอำนำ ซำตำนรู ้ดีแก่ใจว่ำพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิจะท จของมันได ้แม้กระทั่งพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกก็ยงั ทรงต่อต ้ำนกำรโจมตีของมันด ้วยพระวจนะพ ้ องกันกำรจูโ่ จมในทุกๆรูปแบบด ้วยตรัสว่ำ“พระคัมภีร ์ ระคริสต ์ทรงยกโล่แห่งควำมจริงนิ ร ันดร ์ขึนป้ เขียนไว ้ว่ำ”พระองค ์ทรงต ้ำนทุกข ้อเสนอของศัตรูคอ ู่ ริด ้วยพระปัญญำและอำนำจของพระวจนะเพื่ ่ อทีซำตำนจะยั งคงมีอท ิ ธิพลอยูเ่ หนื อมนุ ษย ์และสร ้ำงอำนำจให ้แก่ผูช ้ ว่ งชิงอย่ำงระบอบเปปำซีน้ัน มันต ้องควบคุมให ้ขำดควำมรู ้ในพระคัมภีร ์พระคัมภีร ์จะยกชูพระเจ ้ำและจัดวำงมนุ ษย ์ผูม้ ข ี ด ี จำกัด ่ ้จริงของเขำด ้วยเหตุนีมั ้ นจึงต ้องปกปิ ดและปรำบปรำมควำมจริงอันศัก ไว ้ให ้อยูใ่ นสถำนภำพทีแท ้ ้ ดิสิ์ ทธิทั์ งหลำยในพระคั มภีร ์คริสตจักรแห่งโรมนำตรรกศำสตร ์นี มำใช ้นับเป็ นเวลำหลำยร ้อยปี มี 33

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำมแจกจ่ำยพระคัมภีร ์ห ้ำมประชำชนอ่ำนหรือมีพระคัมภีร ์ไว ้ในบ ้ำนและมีเพียงพวกนักบวช คำสังห ่ ควำมคำสอนต่ำงๆของพระคัมภีร ์เพือสนั ่ กับพระรำชำคณะผูไ้ ม่มห ี ลักธรรมเท่ำนั้นทีตี บสนุ นกำรแ ้ ่ ่ ้ อบอ ้ำงของพวกเขำด ้วยเหตุนีพระสันตะปำปำจึงทรงเป็ นทียอมร ับกันแทบทัวทังโลกในฐำนะตัวแท ้ งมี ่ อำนำจเหนื อคริสตจักรและร ัฐ{GC51.3}{GCth1742.1} นของพระเจ ้ำในโลกนี ซึ ่ ่ บเท็จถูกนำออกไปแล ้วซำตำนก็ทำงำนตำมควำมต ้องกำรของมันคำพยำกรณ์กล่ เมือเครื องจั ่ ำวไว ้แล ้วว่ำระบอบเปปำซี“จะคิดเปลียนแปลงวำระและธรรมบั ญญัตต ิ ำ่ งๆ”ดำเนี ยล7:25ระบอบเป ่ ่ ำงำนนี เพื ้ อจะท ่ ปำซีไม่รอช ้ำทีจะพยำยำมเริ มท ำให ้มีคนกลับใจจำกลัทธินอกศำสนำเข ้ำมำนั้นมีก ่ ่ ำรนำบำงสิงมำทดแทนรู ปเคำรพเพือให ้พวกเขำกรำบไหว ้บูชำและด ้วยกำรกำรทำเช่นนั้นจะเป็ นก ำรสนับสนุ นกำรยอมร ับคริสต ์ศำสนำแต่เพียงในนำมกำรกรำบไหว ้บูชำรูปปั้นและวัตถุมงคลต่ำงๆ ่ ดมีคำสังจำกที ่ ่ ค่อยๆทยอยเข ้ำมำสูก ่ ำรนมัสกำรของคริสเตียนในทีสุ ประชุ มสภำ(โปรดดูภำคผนว ้ ้มีระเบียบกำรกรำบไหว ้บูชำรูปเคำรพขึนเพื ้ อให ่ ก)จัดตังให ้งำนแห่งกำรลบหลูพ ่ ระเจ ้ำสมบูรณ์แบ ์ ยนแปลงพระบั ่ ่ ่ ้ำมกำรกรำบ บโรมจึงถือสิทธิเปลี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำโดยลบพระบัญญัตข ิ ้อทีสองที ห ่ บออกเป็ นสองข ้อเพื่ ไหว ้รูปเคำรพออกจำกพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเสียและแบ่งพระบัญญัตข ิ ้อทีสิ อให ้คงจำนวนข ้อในพระบัญญัตไิ ว ้เหมือนเดิม{GC51.4}{GCth1742.2} ่ ่ นซำตำ ้ จิตใจทียอมต่ อลัทธินอกศำสนำนั้นเปิ ดทำงให ้กับกำรละเลยอำนำจของสวรรค ์มำกยิงขึ ่ อท ้ งเหยียบย่ำพระบัญญัตข ่ กด ้วยและพยำยำ นทำงำนผ่ำนพวกผูน้ ำคริสตจักรทีไม่ ุ ศ ิ ตนทังยั ิ ้อสีอี ่ ้ ้เป็ นวันบริสท ์ มนำวันสะบำโตอันเก่ำแก่วน ั ทีพระเจ ้ำทรงอวยพระพรและทรงตังไว ุ ธิ(ปฐมกำล2:2,3) ่ นั้นออกไปและแทนทีวั่ นนั้นด ้วยกำรยกชูวน ั ฉลองเทศกำลทีคนนอกศำสนำถื อร ักษำในฐำนะ“วัน แห่งกำรเคำรพยกย่องพระอำทิตย ์” ้ ่ ่ ้ ได ้ทำอย่ำงเปิ ดเผยในศตวรรษต ้นๆคริสเตียนทังหม ้ นั้นขึนในช่ วงเริมแรกกำรเปลี ยนแปลงนี ไม่ ่ ้จริงอยูพ ่ ่ ำพร ดก็ยงั ถือร ักษำวันสะบำโตทีแท ่ วกเขำระวังหวงแหนเพือถวำยเกี ยรติพระเจ ้ำและเชือว่ ่ ์ งข ้อบัญญัตอิ ย่ำงกระ ะบัญญัตข ิ องพระองค ์นั้นปร ับเปลียนไม่ ได ้พวกเขำปกป้ องควำมศักดิสิ์ ทธิแห่ ้ ่ ่ ่ ตือรือร ้นแต่ซำตำนทำงำนผ่ำนตัวแทนทังหลำยของมั นด ้วยเล่ห ์เหลียมอั นยิงใหญ่ เพือให ้สำเร็จตำ ่ นตังเป้ ้ ำหมำยไว ้เพือว่ ่ ำควำมสนใจของประชำชนจะถูกหันเหไปยังวันอำทิตย ์วันอำทิตย ์ถูกตั้ มทีมั ่ ้ งให ้เป็ นเทศกำลเพือเฉลิ มฉลองกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระคริ สต ์มีกำรประกอบพิธก ี รร ้ ้ ้ มทำงศำสนำในวันนันแต่กระนันก็ยงั ถือวันนันเป็ นวันแห่งกำรพักผ่อนหย่อนใจส่วนวันสะบำโตก็ย ั ์ งมีกำรถือร ักษำอย่ำงบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิ{GC52.1}{GCth1742.3} ซำตำนเตรียมทำงสำหรับทำงำนตำมแผนให ้สำเร็จด ้วยกำรชักนำชำวยิวสมัยก่อนกำรเสด็จม ้ั ่ ้มงวดทีสุ ่ ดจนทำให ้ก ำครงแรกของพระคริ สต ์ให ้แบกภำระของวันสะบำโตด ้วยกฎเกณฑ ์ต่ำงๆทีเข ้ นฉวยโอกำสโดยกำรใช ้แสงสว่ำงจอมปลอมซึง่ ำรถือร ักษำวันสะบำโตกลำยเป็ นภำระหนักบัดนีมั ้ นทำให ้ทุกคนมองวันสะบำโตว่ำเป็ นภำระมันโยนควำมเหยียดหยำมใส่วน โดยวิธน ี ี มั ั สะบำโตว่ำเป็ ่ สเตียนทั่วไปยังคงถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ นวันฉลองทีมี ่ ควำมสุขต่อ นสถำบันของพวกยิวขณะทีคริ ไปมันชักนำพวกเขำด ้วยกำรทำให ้วันสะบำโตเป็ นวันอดอำหำรและวันแห่งควำมโศกเศร ้ำและควำ ้ ่ ่ ตอ มสินหวั งเพือแสดงควำมเกลี ยดชังของพวกเขำทีมี ่ ศำสนำยิว{GC52.2}{GCth1743.1} 34

อำนำจสัมบูรณ์

่ จั ่ กรพรรดิคอนสแตนตินตรำพระรำชกฤษฎีกำฉบับหนึ่ งขึนเพื ้ อตั ่ งวั ้ ในช่วงต ้นของศตวรรษทีสี ้ กรวรรดิโรม(โปรดดูภำคผนวก)วันของดวงอำ นอำทิตย ์ให ้เป็ นวันนักขัตฤกษ ์ของร ัฐตลอดทั่วทังจั ่ ่ ทิตย ์เป็ นทีเคำรพนั บถือของประชำชนลัทธินอกศำสนำของพระองค ์และเป็ นวันทีพวกคริ สเตียนถ ่ี ่ี ลงตัวระหว่ำงลัทธินอกศำสน วำยเกียรติเป็ นนโยบำยของจักรพรรดิทจะประสำนผลประโยชน์ ทไม่ ่ จำกบรรดำบิ ้ ำกับคริสต ์ศำสนำพระองค ์ได ้ร ับแรงกระตุ ้นให ้ดำเนิ นเรืองนี ชอปของคริสตจักรผู ้ถูก ่ ้ สเตียนและคนนอก ขับเคลือนด ้วยควำมทะเยอทะยำนและกำรกระหำยอำนำจโดยคิดว่ำหำกทังคริ ศำสนำจะถือร ักษำวันเดียวกันแล ้วก็จะเป็ นกำรสนับสนุ นให ้คนนอกศำสนำยอมรับคริสต ์ศำสนำแ ้ ำให ้อำนำจและเกียรติยศของคริสตจักรเจริญรุง่ เรืองยิงขึ ่ น้ ต่เพียงในนำมและด ้วยกำรทำเช่นนี จะท ่ สเตียนมำกมำยทีเกรงกลั ่ ่ ควำมศักดิ ์ แต่ขณะทีคริ วพระเจ ้ำถูกชักนำให ้มองวันอำทิตย ์ว่ำเป็ นวันทีมี ์ ่ ้จริงเป็ นวันบริสท ์ สิทธิในระดั บหนึ่ งนั้นพวกเขำก็ยงั คงถือร ักษำวันสะบำโตทีแท ุ ธิของพระเจ ้ำและถื ่ งตำมพระบัญญัตข ่ {GC53.1}{GCth1743.2} ่ อร ักษำวันนั้นด ้วยควำมเชือฟั ิ ้อทีสี ้ ่ จอมหลอกลวงยังทำงำนของมันไม่เสร็จมันตังใจที จะรวบรวมโลกคริ สเตียนให ้เข ้ำมำอยูภ ่ ำยใต ้ ร่มธงของมันและใช ้อำนำจของมันผ่ำนทำงตัวแทนของมันคือพระสันตะปำปำผูท้ รงถือว่ำตนเป็ นตั ่ บใจเพียงครึงๆกลำงๆพระรำ ่ วแทนของพระคริสต ์มันทำงำนนี ส้ ำเร็จโดยอำศัยคนนอกศำสนำทีกลั ่ ่ กใฝ่ ทำงโลกมีกำรจัดประชุมสภำอยูบ ชำคณะทีทะเยอทะยำนใฝ่ สูงและพวกสมำชิกคริสตจักรทีฝั ่ ่ ้ั นระยะๆซึงมี ่ กำรเรียกบรรดำผูม้ อ อยครงเป็ ี ำนำจในคริสตจักรจำกทั่วทุกมุมโลกมำชุมนุ มกันในกำ ้ั ่ รประชุมสภำแทบทุกครงจะเหยี ยบย่ำวันสะบำโตทีพระเจ ้ำทรงสถำปนำไว ้นั้นให ้ต่ำลงทีละเล็กทีละ ่ นด ้ ้วยเหตุนีในที ้ ่ ดวันเฉลิมฉลองของพวกนอ น้อยขณะทีวั่ นอำทิตย ์ได ้ร ับกำรยกชูให ้สูงมำกยิงขึ สุ กศำสนำจึงได ้ร ับเกียรติให ้เป็ นสถำบันหนึ่ งของพระเจ ้ำขณะทีวั่ นสะบำโตของพระคัมภีร ์กลับถูกป ่ ่ี อร ักษำวันนั้นจะถูกประณำมว่ำเป็ นผูท้ ถู ่ี กแช่งส ระกำศว่ำเป็ นเครืองหมำยของศำสนำยิ วและผูท้ ถื ำป{GC53.2}{GCth1743.3} ้ ่ ้ อสู ้ทุกสิงที ่ ได ่ ้ชือว่ ่ ำเป็ นพระหรื ผูล้ ะทิงควำมเชื อคนส ำคัญนั้นทำงำนสำเร็จด ้วยกำรยกตัวขึน“ต่ ่ เขำไหว ่ อสิงที ้นมัสกำรนั้น”2เธสะโลนิ กำ2:4จนเป็ นผลสำเร็จ{GCth1743.4} ่ ่ บอกมนุ ้ เขำกล ้ำเปลียนกฎเพี ยงข ้อเดียวในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีชี ษย ์ทุกคนอย่ำงไม่ผด ิ พ ่ ่ เปิ ่ ดเผยให ้เห็นว่ำพระเจ ้ำทรงเ ลำดถึงพระเจ ้ำองค ์เทียงแท ้และผูท้ รงพระชนม ์อยูพ ่ ระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ ป็ นพระผูส้ ร ้ำงฟ้ ำและแผ่นดินโลกและด ้วยเหตุฉะนั้นจึงทรงแตกต่ำงจำกพระเทียมเท็จทังหมดวั นส ่ สรณ์ถงึ พระรำชกิจแห่งกำรทรงสร ้ำงว่ำวันทีเจ็ ่ ดได ้ร ับกำรทรงตังไว ้ ้ให ้เป็ นวันบริสุ ะบำโตเป็ นดังอนุ ์ นวันพักผ่อนสำหร ับมนุ ษย ์เป็ นวันทีทรงออกแบบไว ่ ทธิเป็ ้ให ้จดจำพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์อยูไ่ ว ้ในจิ ่ ชวี ต ่ี ษย ์ต ้องเคำรพสัก ตใจของมนุ ษย ์อยูเ่ สมอในฐำนะทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดของสิงมี ิ และเป็ นผูท้ มนุ ่ นมนุ ษย ์ออกไปจำกควำมจงร ักภักดีตอ ่ งพระบั กำระซำตำนมุ่งมั่นทีจะหั ่ พระเจ ้ำและจำกกำรเชือฟั ญญัตข ิ องพระองค ์เพรำะฉะนั้นมันจึงหันควำมพยำยำมของมันมำต่อสู ้โดยเฉพำะกับพระบัญญัต ิ ่ ไปยั ้ งพระเจ ้ำในฐำนะพระผูส้ ร ้ำง{GC53.3}{GCth1744.1} ข ้อนั้นทีชี ้ ้ บัดนี ชำวโปรเตสแตนต ์ผลักดันว่ำกำรกลับเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระคริ สต ์ในวันอำทิต ย ์ทำให ้วันนั้นเป็ นวันสะบำโตของคริสเตียนแต่ไม่มห ี ลักฐำนดังกล่ำวในพระคัมภีร ์พระคริสต ์หรืออั 35

อำนำจสัมบูรณ์

้ วน ครทูตของพระองค ์ไม่เคยให ้เกียรติเช่นนี แก่ ั ดังกล่ำวกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ในฐำนะเป็ นสถำบั ่ นหนึ่ งของคริสเตียนมีแหล่งกำเนิ ดมำจำก“อำนำจลึกลับนอกกฎหมำย”นั้น2เธสะโลนิ กำ2:7ซึงแ ่ ำงำนของมันแล ้วพระยำห ์เวห ์ทรงร ับระบอบเปปำซีให ้เป็ นบุตรตัง้ ม้ในสมัยของเปำโลเองมันก็เริมท ่ ่ ่ งขึนเพื ้ อใช ่ ่ ่ แต่เมือใดและที ไหนมี เหตุผลอะไรทีฟั ้เป็ นหลักฐำนสำหร ับกำรเปลียนแปลงที พระคั มภีร ์ ไม่ได ้รับรอง{GC54.1}{GCth1744.2} ่ ้ นมำอย่ ้ ่ กหลักอยูใ่ นน ในศตวรรษทีหกระบอบเปปำซี ถก ู จัดตังขึ ำงมั่นคงแล ้วเป็ นฐำนอำนำจทีปั ้ นประมุขเหนื อคริสตจักรทังหมด ้ ครของจักรพรรดิและบิชอปแห่งกรุงโรมได ้ร ับกำรสถำปนำขึนเป็ ์ ่ ลัทธินอกรีตมอบตำแหน่ งให ้กับระบอบเปปำซีพญำนำคให ้“ฤทธิเดชบั ลลังก ์และสิทธิอำนำจยิงให ้ วงเวลำ1,260ปี แห่งกำรกดขีข่ ่ มเหงของระบอบเป ญ่ของมันแก่สต ั ว ์ร ้ำยนั้น”วิวรณ์13:2และบัดนี ช่ ่ ่ ้นขึนแล ้ ปำซีตำมทีพระธรรมดำเนี ยลและพระธรรมวิวรณ์พยำกรณ์ไว ้นั้นก็เริมต ้ว(ดำเนี ยล7:25วิว รณ์13:5่ ้ ่ 7)(โปรดดูภำคผนวก)คริสเตียนถูกบังคับให ้เลือกทีจะยอมทิ งควำมสั ตย ์ซือของพวกเขำหรื อยอม ่ รับพิธก ี รรมต่ำงๆและกำรนมัสกำรของระบอบเปปำซีหรือทีจะค่อยๆตำยในคุกมืดหรือจะยอมตำยด ้ ่ ้ นหรือคมขวำนของเพชฌฆำตบัดนี พระด ้ ่ี ัสไว ้ว่ำ“แ วยเครืองทรมำนเผำทั งเป็ ำร ัสของพระเยซูทตร ม้แต่บด ิ ำมำรดำญำติพน้ ี่ องและมิตรสหำยก็จะมอบตัวพวกท่ำนไว ้และพวกเขำจะฆ่ำพวกท่ำนบำง ่ คนทุกคนจะเกลียดชังพวกท่ำนเพรำะนำมของเรำ”ลูกำ21:16,17ได ้สำเร็จจริงตำมนั้นกำรกดขีข่ ่ี ตย ์ซือด ่ ้วยควำมโกรธแค ้นทียิ ่ งใหญ่ ่ ้ั มเหงโหมกระหน่ ำลงใส่ผูท้ สั กว่ำครงใดๆมำก่ อนและโลกกลำ ่ ้ ยอยูใ่ น ยเป็ นสนำมรบอันกว ้ำงใหญ่ไพศำลเป็ นเวลำหลำยร ้อยปี ทีคริสตจักรของพระคริสต ์ต ้องลีภั ่ ห่ ่ ำงไกลจำกผูค้ นและในทีมื ่ ดผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวไว ้ดังนี ว่้ ำ“หญิงนั้นก็หนี เข ้ำไปในถินทุ ่ รกัน ทีที ่ ่ นนำงมีสถำนทีซึ ่ งพระเจ ่ ่ ้ ตลอดหนึ่ งพันสองร ้อ ดำรทีนั ้ำทรงจัดเตรียมไว ้เพือนำงจะได ้ร ับกำรเลียงดู ยหกสิบวัน”วิวรณ์12:6{GC54.2}{GCth1744.3} ่ ้ ่ ้นของยุคมืดขณะทีอ ่ ำนำจ กำรเรืองอำนำจของคริสตจักรโรมันเป็ นเครืองหมำยชี บอกจุ ดเริมต ่ นควำมมื ้ ่ิ ่ นพวกเขำโยกย ้ ่ ของคริสตจักรโรมันเพิมขึ ดมิดก็ยงหนำทึ บยิงขึ ้ำยควำมเชือจำกพระคริ ่ ้จริงไปยังพระสันตะปำปำแห่งโรมแทนทีจะวำงใจในพระบุ ่ สต ์ผูท้ รงเป็ นรำกฐำนทีแท ตรของพระเจ ้ำ ่ ับกำรอภัยบำปและเพือควำมรอดนิ ่ ่ ่ เพือร ร ันดร ์ประชำชนกลับมองไปทีพระสั นตะปำปำและทีบรรดำ ้ ่ึ บำทหลวงกับพระรำชำคณะทังหลำยผู ซ ้ งพระสั นตะปำปำทรงมอบอำนำจให ้ทำแทนนั้นพวกเขำถู ่ ้ กสอนว่ำพระสันตะปำปำทรงเป็ นผูไ้ กล่เกลียของพวกเขำในโลกนี และถู กสอนว่ำไม่มผ ี ูใ้ ดเข ้ำถึงพ ้ ระเจ ้ำได ้นอกจำกจะผ่ำนทำงพระสันตะปำปำและนอกจำกนี พระสันตะปำปำยังทรงเป็ นพระเจ ้ำสำห ่ งโดยไม่มข ่ ่ ร ับคนทุกคนดังนั้นทุกคนจึงต ้องเชือฟั ี ้อโต ้แย ้งกำรเบียงเบนไปจำกข ้อบังคับทีพระสั น ่ ก้ ระทำผิดจะต ้องร ับโทษรุนแรงทีสุ ่ ดทังฝ่ ้ ำยกำยและ ตะปำปำทรงกำหนดไว ้จะเป็ นเหตุเพียงพอทีผู ้ ตใจของประชำชนจึงถูกหันเหจำกพระเจ ้ำไปยังมนุ ษย ์ทีโหดเหี ่ ้ ่ ฝ่ ำยวิญญำณจิตด ้วยเหตุนีจิ ยมที ่ งพลำดได ้ ทำผิดและทีพลั ้ไม่เพียงเท่ำนั้นแต่จต ิ ใจของพวกเขำยังถูกหันไปยังเจ ้ำชำยแห่งควำมมืด ์ อพ ่ ผูใ้ ช ้อำนำจของมันผ่ำนคนเหล่ำนั้นอีกด ้วยบำปปลอมตัวเข ้ำมำในครำบของควำมศักดิสิ์ ทธิเมื ่ิ ระคัมภีร ์ถูกปรำบและมนุ ษย ์ถือว่ำตนเป็ นผูย้ งใหญ่ สงู สุดเรำจึงเห็นแต่เพียงควำมฉ้อฉลควำมหลอ ้ ้ กลวงและควำมผิดบำปอันต่ำช ้ำด ้วยกำรยกชูกฎหมำยและธรรมเนี ยมประเพณี ของมนุ ษย ์ขึนมำนั 36

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นผลจำกกำรละทิงพระบั ้ ้ นควำมเสือมทรำมซึ งเป็ ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเสมอมำนั้นก็ปรำกฏขึนชัด{G C55.1}{GCth1745.1} ่ ตย ์ซือมี ่ หลงเหลืออยู่ สมัยนั้นเป็ นช่วงเวลำอันตรำยสำหร ับคริสตจักรของพระคริสต ์ผูถ้ อื ธงทีสั ้ ้ั เหมือนว่ำหลัก น้อยเหลือเกินถึงแม้วำ่ ควำมจริงไม่ถก ู ทอดทิงโดยไม่ มพ ี ยำนถึงกระนั้นในบำงครงดู ่ ดและกำรเชือเรื ่ องโชคลำงจะมี ่ ่ ้จริงจะถูกกวำดเรียบไปจำกโลก คำสอนทีผิ ช ัยชนะและศำสนำทีแท ่ ้ ข่ำวประเสริฐถูกเมินเสียแต่ธรรมเนี ยมปฏิบต ั ข ิ องศำสนำกลับเพิมมำกขึ นและประชำชนต ้องแบก ภำระของกำรขูดรีดอย่ำงแสนสำหัส{GC55.2}{GCth1745.2} ่ ่ ำนั้นแต่ยงั ถูกสอนใ พวกเขำถูกสอนไม่เพียงให ้หมำยพึงพระสั นตะปำปำในฐำนะผูไ้ กล่เกลียเท่ ่ ่ ห ้พึงผลงำนของตนเองเพื อลบมลทิ นบำปอีกด ้วยมีกำรเชิญชวนให ้เข ้ำร่วมกำรปฏิบต ั ก ิ จิ เหล่ำนี แ้ ่ ละอีกมำกมำยในลักษณะเดียวกันอำทิกำรเดินทำงไกลเพือแสวงบุ ญพิธก ี รรมแก ้บำปกำรบูชำวัต ่ ถุมงคลกำรสร ้ำงโบสถ ์ศำลเจ ้ำและแท่นบูชำต่ำงๆกำรจ่ำยเงินก ้อนใหญ่ให ้คริสตจักรเพือระงั บพระ ่ พิโรธของพระเจ ้ำหรือเพือจะได ้ร ับควำมโปรดปรำนจำกพระองค ์ทำรำวกับว่ำพระเจ ้ำทรงมีลก ั ษณ ่ ่ ่ ะเหมือนมนุ ษย ์ทีจะโกรธเคืองในเรืองเล็กน้อยหรือทีจะทำให ้หำยโกรธได ้ด ้วยของถวำยหรือพิธก ี ร รมแก ้บำป{GC55.3}{GCth1745.3} ้ ควำมชั ่ ่ ทังๆที วเลวทรำมได ้แพร่กระจำยอยูท ่ ่วไปแม้ ั กระทั่งในท่ำมกลำงผู ้นำของคริสตจักรโรมั ่ นอย่ ้ นด ้วยก็ตำมทีอท ิ ธิพลของคริสตจักรนั้นก็ยงั ดูเหมือนจะเพิมขึ ำงต่อเนื่ องในรำวๆช่วงท ้ำยของ ่ ้ั ่ ศตวรรษทีแปดผู น้ ิ ยมระบอบเปปำซีทงหลำยต่ ำงอ ้ำงว่ำในช่วงยุคเริมแรกของคริ สตจักรนั้นบรรดำ ่ ้ อ ่ บิชอปแห่งโรมครองอำนำจทำงศำสนำเท่ำเทียมกับอำนำจของทีพวกเขำอ ้ำงว่ำมีอยูใ่ นเวลำนี เพื ้ นทียอมร ่ ่ ทำให ้ข ้ออ ้ำงนี เป็ ับจึงต ้องมีกำรใช ้วิธก ี ำรบำงอย่ำงเพือแสดงให ้เห็นถึงอำนำจนั้นและบิดำ ่ื ้อเสนอได ้อย่ำงรวดเร็วพวกนักบวชปลอมแปลงเอกสำรโบรำณต่ำงๆขึนมำมี ้ แห่งกำรมุสำก็ยนข ก ่ ่ ่ ำรค ้นพบคำสังต่ำงๆของกำรประชุมสภำทีไม่เคยมีใครได ้ยินมำก่อนซึงร ับรองกำรมีอำนำจสำกลสู ้ ยค ่ สุ ่ ดและคริสตจักรทีปฏิ ่ เสธควำมจริงก็ยอมร ับกำรหลอก งสุดของพระสันตะปำปำตังแต่ ุ แรกเริมที ้ ้วยควำมละโมบ(โปรดดูภำคผนวก){GC56.1}{GCth1746.1} ลวงเหล่ำนี ด ่ ำนวนน้อยนิ ดทีได ่ ้ก่อควำมเชือของพวกเขำขึ ่ ้ ่ ้จริงนั้น(1โ นำยช่ำงผูส้ ต ั ย ์ซือจ นบนรำกฐำนที แท ครินธ ์3:10,11) ่ ต่ำงรู ้สึกงงงวยและถูกขัดขวำงเมือกองขยะแห่ งหลักคำสอนเทียมเท็จกีดขวำงงำนของพวกเขำ เช่นเดียวกับพวกคนงำนซ่อมแซมกำแพงกรุงเยรูซำเล็มในสมัยของผูเ้ ผยพระวจนะเนหะมีย ์มีบำง ่ ดว่ำ“เรียวแรงของคนที ่ ่ ่ิ ักหักพังมำกเรำไม่สำมำร คนพร ้อมทีจะพู ขนของก็ กำลังทรุดลงและมีสงปร ้ ่ ถซ่อมกำแพงได ้”เนหะมีย ์4:10ด ้วยควำมเหนื่ อยล ้ำกับกำรต ้องดินรนอยู ต ่ ลอดเวลำต่อกำรกดขีข่ ่ ้ำและอุปสรรคอืนๆที ่ ่ ้ ่ ดขวำงควำมก ้ำวหน้ำของงำ มเหงกำรฉ้อฉลควำมชัวช ซำตำนคิ ดขึนมำเพื อขั ่ ่ ตย ์ซือก็ ่ ท ้อใจและเพือเห็ ่ นแก่ควำมสงบและควำมปลอ นของพวกเขำบำงคนทีเคยเป็ นนำยช่ำงทีสั ่ ้จริงส่วนคนอืนๆที ่ ่ ดภัยในทรัพย ์สินและชีวต ิ ของตนพวกเขำได ้หันออกไปเสียจำกรำกฐำนทีแท ไม่ ย่อท ้อต่อกำรขัดขวำงของศัตรูก็ประกำศอย่ำงไม่เกรงกลัวว่ำ“อย่ำกลัวเขำเลยจงระลึกถึงองค ์เจ ้ำ 37

อำนำจสัมบูรณ์

่ิ ่ ดำบก็แนบติด นำยผูย้ งใหญ่ และน่ ำยำเกรง”เนหะมีย ์4:14และพวกเขำก็ดำเนิ นงำนต่อไปทุกคนทีมี กำยไว ้(เอเฟซัส6:17){GC56.2}{GCth1746.2} ่ นวิญญำณแห่งควำมเกลียดชังและกำรต่อต ้ำนควำมจริงนั้นดลใจพวกศั วิญญำณเดียวกันทีเป็ ่ ตย ์ต่อห ตรูของพระเจ ้ำในทุกยุคทุกสมัยบรรดำผูร้ ับใช ้ของพระองค ์จึงจำเป็ นต ้องเฝ้ ำระวังและซือสั ่ ่ ัสให ้แก่พวกสำวกรุน น้ำทีในระดั บเดียวกับยุคก่อนๆด ้วยเช่นกันพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีตร ่ แรกที่ ่ เรำบอกพวกท่ ่ ้ ว่ำ“สิงที ำนนั้นเรำก็บอกคนทังหลำยด ้วยว่ำจงเฝ้ ำระวังอยูเ่ ถิด”มำระโก13:37นั้นยัง คงใช ้ได ้กับบรรดำผูต้ ด ิ ตำมของพระองค ์ในยุคสุดท้ำย{GC56.3}{GCth1746.3} ่ ้ ่ ดูเหมือนว่ำควำมมืดนั้นเพิมทวี มำกขึนกำรบู ชำรูปเคำรพกลำยเป็ นเรืองธรรมดำไปมี กำรจุดเที ่ อเรื ่ องโชคลำงแ ่ ยนไว ้ตรงหน้ำรูปปั้นต่ำงๆและอธิษฐำนต่อรูปเคำรพธรรมเนี ยมประเพณี ตำ่ งๆทีเชื ่ ้สำระทีสุ ่ ดมีให ้เห็นทั่วไปจิตใจของผูค้ นถูกครอบงำอย่ำงสินเชิ ้ งโดยควำมเชือเรื ่ องโชคลำงจ ่ ละทีไร ้ ์ ่ นดูเหมือนว่ำควำมมีเหตุมผ ี ลสินฤทธิ ไปเสี ยแล ้วขณะทีพวกนั กบวชและสังฆรำชเองก็ฝักใฝ่ อยูก ่ บั ่ ควำมสนุ กสนำนเพลิดเพลินรำคะตัณหำและเสือมทรำมเรำคำดหมำยได ้เพียงแต่วำ่ ประชำชนผูท้ ่ี ่ ับคำแนะนำนั้นก็คงจะจมลึกอยูใ่ นควำมโง่เขลำและควำมชัวช ่ ้ำแล ้วเป็ นแน่ มองไปยังพวกเขำเพือร {GC57.1}{GCth1746.4} ่ บเอ็ดนั้นกำรแอบอ ้ำงของระบอบเปปำซีก ้ำวไปอีกก ้ำวหนึ่ งเมือพระสั ่ ในศตวรรษทีสิ นตะปำปำก ่ี ่ รกอรีทVIIทรงประกำศควำมสมบู รณ์ดพ ี ร ้อมของคริสตจักรโรมันในบรรดำข ้ออ ้ำงทีพระสั นตะปำ ปำทรงประกำศออกไปนั้นมีอยูข ่ ้อหนึ่ งประกำศว่ำตำมพระคัมภีร ์แล ้วคริสตจักรไม่เคยทำผิดและจะ ่ ในพระคัมภีร ์ไม่ได ้สนับสนุ นคำกล่ำวอ ้ำงนั้นแต่อย่ำงใดพระสันตะปำ ไม่มวี น ั ทำผิดแต่หลักฐำนทีมี ปำยังทรงประกำศว่ำตนมีอำนำจปลดจักรพรรดิและยังประกำศว่ำไม่มผ ี ู ้ใดสำมำรถถอนคำตัดสิน ่ ่ ่ ้ ทีทรงประกำศไปแล ้วได ้แต่เป็ นสิทธิพเิ ศษของพระองค ์ทีจะทรงกลั บคำตัดสินของคนอืนๆทั งหมด( โปรดดูภำคผนวก){GC57.2}{GCth1747.1} ่ ่ ้ ้ เห็ ้ น ตัวอย่ำงหนึ่ งทีโดดเด่ นทีแสดงให ้เห็นถึงลักษณะควำมโหดเหียมของผู ช ้ ว่ ยทูลผูไ้ ม่รู ้พลังนี ่ี ่ี กรพรรดิแห่งเยอรมนีพระเจ ้ำเฮนรีไม่ทรงสนพ ได ้จำกวิธท ี พระองค ์ทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ พระเจ ้ำเฮนรีท4จั ระทัยต่ออำนำจของพระสันตะปำปำพระองค ์จึงถูกประกำศคว่ำบำตรและถูกโค่นล ้มรำชบัลลังก ์ด ้ว ้ ยควำมหวำดกลัวต่อกำรถูกทอดทิงและกำรข่ มขู่จำกเหล่ำเจ ้ำชำยของพระองค ์เองผูถ้ ก ู ยุยงโดย ่ คำบัญชำของระบอบเปปำซีให ้แข็งข ้อต่อพระองค ์พระเจ ้ำเฮนรีจงึ ทรงตระหนักถึงควำมจำเป็ นทีจะ ่ ักภักดีของ ทำสันถวไมตรีกบ ั โรมพระองค ์จึงทรงออกเดินทำงพร ้อมกับพระมเหสีและคนร ับใช ้ทีจงร ่ ำพระองค ์จะทรงถ่อมพระองค ์ลงต่อองค ์สัน พระองค ์ข ้ำมเทือกเขำแอลป์ ในช่วงกลำงฤดูหนำวเพือว่ ่ ่ ้ ตะปำปำเมือเสด็ จมำถึงปรำสำททีพระสั นตะปำปำเกรกอรีพำนักอยูพ ่ ระองค ์ถูกนำไปยังลำนชันนอ ่ ่ นท่ำมกลำงควำมหนำวเหน็ บของฤดูหนำวโดยให ้สวมใส่แต่ กโดยไม่มท ี หำรคุ ้มกันและให ้คอยทีนั ่ ่ ำสังเวชไม่มอ เครืองแต่ งกำยทีน่ ี ะไรปกปิ ดพระเศียรและไม่ได ้ทรงฉลองพระบำทพระองค ์ทรงเฝ้ ำคอ ยคำอนุ ญำตจำกพระสันตะปำปำให ้เข ้ำเฝ้ ำพระสันตะปำปำไม่ทรงยอมอภัยให ้จนกระทั่งพระองค ์ท รงอดพระกระยำหำรและสำรภำพบำปติดต่อกันเป็ นเวลำถึงสำมวันแล ้วพระสันตะปำปำจึงทรงยอม ่ อภัยโทษให ้แม้กระทั่งตอนนั้นกำรอภัยโทษให ้ของพระสันตะปำปำก็ยงั อยูบ ่ นเงือนไขที ว่​่ ำจักรพรร 38

อำนำจสัมบูรณ์

์ อ ดิเฮนรีจะต ้องรอคอยคำยินยอมจำกพระสันตะปำปำก่อนแล ้วพระองค ์จึงจะกลับมำใช ้ยศศักดิหรื ใช ้อำนำจของตำแหน่ งจักรพรรดิได ้และพระสันตะปำปำเกรกอรีทรงภำคภูมใิ จในชัยชนะของพระ ่ จะก ่ ำจัดควำมเย่อหยิงจองหองของพวกกษั ่ ้ องค ์ทรงประกำศว่ำเป็ นหน้ำทีที ตริย ์ทังหลำยเสี ย{GC5 7.3}{GCth1747.2} ช่ำงแตกต่ำงกันอย่ำงเห็นได ้ชัดระหว่ำงกำรวำงตัวของพระสันตะปำปำกับควำมถ่อมตนและคว ่ี ่ ำมอ่อนสุภำพของพระคริสต ์ผูท้ รงสำแดงพระองค ์เองว่ำกำลังทรงร ้องขออยูท ่ ประตู ใจเพือจะได ้ร ับ ่ ำพระองค ์จะเสด็จเข ้ำมำประทำนกำรอภัยและสันติสข กำรยินยอมให ้เข ้ำไปข ้ำงในเพือว่ ุ ให ้และทรง ้ ้ สอนสำวกทังหลำยว่ำ“ถ ้ำใครต ้องกำรจะเป็ นนำยคนนันจะต ้องเป็ นทำสของพวกท่ำน”มัทธิว20:2 7{GC58.1}{GCth1747.3} ่ ้ ่ ในศตวรรษต่อๆมำเรำมองเห็นจำนวนหลักคำสอนผิดๆเพิมมำกขึ นอย่ ำงต่อเนื่ องทีออกมำจำก ่ กำรตังระบอบเปปำซี ้ โรมแม้กระทั่งก่อนทีจะมี คำสอนต่ำงๆของพวกนักปรำชญ ์จำกศำสนำนอกรี ตก็ได ้ร ับควำมสนใจและมีอท ิ ธิพลต่อคริสตจักรมำแล ้วคนมำกมำยทีอ่ ้ำงว่ำกลับใจแล ้วยังคงยึดติ ดอยูก ่ บ ั หลักปร ัชญำของศำสนำนอกรีตของพวกเขำพวกเขำไม่เพียงแต่ยด ึ หลักปร ัชญำเหล่ำนั้น ่ื อเป็ ่ นวิธก ไว ้กับตนเองเท่ำนั้นแต่ยงั ผลักดันปร ัชญำนั้นให ้แก่ผูอ้ นเพื ี ำรแผ่อท ิ ธิพลของพวกเขำท่ำ ้ ำสอนทีผิ ่ ดอย่ำงรุนแรงทังหลำยจึ ้ มกลำงคนนอกศำสนำอีกด ้วยด ้วยเหตุนีค งถูกนำเข ้ำมำสูค ่ วำมเ ่ ่ ่ ้ ่ ่ ชือของคริสเตียนคำสอนโดดเด่นจำกท่ำมกลำงควำมเชือทีผิดๆเหล่ำนี ก็คอื ควำมเชือเรืองควำมเ ่ ้ พนฐำนให ป็ นอมตะตำมธรรมชำติของมนุ ษย ์และเรืองกำรมี สติร ับรู ้ได ้ของคนตำยหลักคำสอนนี ปู ื้ ้ ้ ่ ้ โรมตังเรืองกำรทูลขอควำมช่วยเหลือจำกพวกนักบุญทังหลำยและกำรเทิดทูนพระแม่มำรีย ์ผูเ้ ป็ น ้ ้ งเกิดมีคำสอนนอกรีตเรืองกำรทรมำนนิ ่ หญิงพรหมจรรย ์นั้นขึนมำจำกหลั กคำสอนนี ยั ร ันดร ์สำห ่ ยอมกลับใจในทีสุ ่ ดนั้นด ้วยซึงเป็ ่ นคำสอนทีถู ่ กรวมเข ้ำในควำมเชือของระบอบเปปำซี ่ ร ับคนทีไม่ ม ้ ำตังแต่ต ้น{GC58.2}{GCth1747.4} ่ ่ งซึงโรมเรี ่ จำกนั้นยังมีกำรปูทำงให ้กับกำรนำคำสอนของลัทธินอกรีตเข ้ำมำอีกเรืองหนึ ยกว่ำ“ ่ ่ ่ แดนชำระ”[Purgatory]และถูกนำมำใช ้เพือสร ้ำงควำมหวำดกลัวให ้กับฝูงชนทีหลงเชือง่ำยและที่ ่ ่ ้ ้กำรร ับรองถึงสถำนทีทรมำนแห่ ่ ่ ้น เชือในเรื องโชคลำงงมงำยโดยค ำสอนนอกรีตนี ให งหนึ่ งซึงในนั ่ งมีควำมผิดไม่ถงึ ขันตกนรกนิ ้ พวกวิญญำณทียั ร ันดร ์ต ้องไปร ับโทษสำหร ับบำปของพวกเขำและเ ่ ้ ์ ้วเขำก็จะถูกร ับเข ้ำไปในสวรรค ์(โปรดดูภำค มือวิญญำณเหล่ำนันหลุดพ ้นจำกควำมไม่บริสท ุ ธิแล ผนวก){GC58.3}{GCth1748.1} ่ ้นแต่งอีกเรืองหนึ ่ ่ งทีจ่ ำเป็ นต ้องแต่งขึนมำเพื ้ ่ ำให ้โรมมีผลกำไรจำกควำมกลัวและ ยังมีเรืองปั อท ่ ำงๆของผูท้ เลื ่ี อมใสโรมนี ่ ่ เป็ นผลประโยชน์ทได ่ี ้จำกหลักคำสอนเรือง“ใบลบมลทิ ่ ควำมชัวต่ นบำป” ่ ้ำร่วมกับพระองค ์ในกำรทำสงครำมเพือแผ่ ่ พระสันตะปำปำทรงสัญญำกับทุกคนทีเข ขยำยอำนำจ ่ ในกำรลงโทษศัตรูหรือในกำรทำลำยล ้ำงผูท้ กล ี ้ำปฏิเสธกำรมีอำนำจสูงสุดฝ่ ำยจิตวิญญำณของ ้ ้ พระองค ์ว่ำเขำทังหลำยจะได ้ร ับกำรอภัยบำปอย่ำงบริบูรณ์คอื บำปทังในอดี ตปัจจุบน ั และอนำคตแ ้ ่ ละจะหลุดพ ้นจำกควำมเจ็บปวดทังปวงและโทษทีจะต ้องร ับประชำชนยังถูกสอนว่ำโดยกำรจ่ำยเงิน ่ ให ้คริสตจักรพวกเขำจะช่วยตัวเองให ้พ ้นจำกบำปและยังปลดปล่อยวิญญำณของมิตรสหำยทีตำ 39

อำนำจสัมบูรณ์

่ กกักขังอยูใ่ นเปลวไฟแห่งกำรทรมำนนั้นได ้ด ้วยวิธเี ช่นนี โรมเติ ้ ยไปแล ้วซึงถู มเงินลงในคลังต่ำงๆข ่ ้ำของกำรทำตัวเป็ นผูแ้ ทนของพระอ องเธอจนเต็มและคงควำมสง่ำงำมควำมฟุ้ งเฟ้ อและควำมชัวช ่ี แต่จะวำงพระเศียรของพระองค ์(โปรดดูภำคผนวก){GC59.1}{GCth1748.2} งค ์ผูท้ รงไม่มท ี แม้ ่ ้วยพิธม ่ พิธศ ี ล ี มหำสนิ ทตำมพระคัมภีร ์ได ้ถูกแทนทีด ี ส ิ ซำทีถวำยบู ชำรูปเคำรพพวกบำทหลวง ่ ของระบอบเปปำซีประกอบพิธข ี องพวกเขำโดยอ ้ำงว่ำเปลียนขนมปั งและเหล ้ำองุ น ่ ธรรมดำให ้เป็ น “พระกำยและพระโลหิตจริงของพระคริสต ์”CardinalWiseman,TheRealPresenceoftheBo dyandBloodofOurLordJesusChristintheBlessedEucharist,ProvedFromScripture,l ่ ecture8,sec.3ย่อหน้ำที26ด ้วยกำรทึกทักเอำเองพวกเขำอวดอ ้ำงอย่ำงเปิ ดเผยว่ำมีอำนำจสร ้ำง ่ งปวงนั ้ ้นคริสเตียนถูกบังคับด ้วยควำมเจ็บปวดถึงตำยให ้ปฏิญำณยอ พระเจ ้ำผูท้ รงสร ้ำงสรรพสิงทั ้ งชนมำกมำยทีปฏิ ่ เสธคำสอนนี ถู ้ กโย มร ับในหลักคำสอนนอกรีตอันร ้ำยกำจและลบหลูส ่ วรรค ์นี ฝู ้ ้ำไปในเปลวเพลิง(โปรดดูภำคผนวก){GC59.2}{GCth1748.3} นทิงเข ่ บสำมมีกำรตังเครื ้ ่ กรทีน่ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดจำกเครืองจั ่ กรทังหมดของระบอบเปปำซี ้ ในศตวรรษทีสิ องจั ้ ่ นก็คอื ศำสนศำล[Inquisition]เจ ้ำชำยแห่งควำมมืดทำงำนกับพวกผูน ขึนนั ้ ำของสภำปกครองส งฆ ์ของระบอบเปปำซีในกำรประชุมลับของพวกเขำซำตำนและทูตของมันควบคุมจิตใจของคนชัว่ ้ ่ เหล่ำนี ในท่ ำมกลำงพวกเขำนั้นมีทูตองค ์หนึ่ งของพระเจ ้ำทีตำมองไม่ เห็นกำลังจดบันทึกอันน่ ำกลั ่ ่ ่ ่ ำสยดสยองเกินก วของคำสังทีชัวร ้ำยต่ำงๆของพวกเขำและเขียนประวัตศ ิ ำสตร ์ของกำรกระทำทีน่ ่ ว่ำทีจะปรำกฏต่ อสำยตำมนุ ษย ์“บำบิโลนมหำนคร”นั้น“เมำมำยด ้วยโลหิตของพวกธรรมิกชน”วิว ่ กบดขยีจนบิ ้ ้ ้ อพระเจ ้ำเพือกำรแก ่ รณ์17:15,16ร่ำงทีถู ดเบียวของผู พ ้ ลีชพ ี นับล ้ำนร ้องขึนต่ ้แค ้น ่ งควำมเชื ้ ่ ้น{GC59.3}{GCth1749.1} อำนำจทีละทิ อนั ่ อำนำจสิทธิขำดบรรดำกษั ์ หลักคำสอนและพิธก ี รรมของเปปำซีกลำยเป็ นผู ้ปกครองโลกทีมี ตริ ้ ่ ย ์และจักรพรรดิทงหลำยต่ ั ำงโค ้งคำนับให ้กับคำสังของพระสันตะปำปำแห่งกรุงโรมชะตำกรรมของ ้ มนุ ษย ์สำหร ับยุคนี และตลอดนิ ร ันดร ์กำลดูเหมือนจะอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของพระองค ์เป็ นเวลำห ่ ลำยร ้อยปี ทีหลักคำสอนต่ำงๆของโรมได ้ร ับกำรยอมร ับอย่ำงไม่มข ี ้อสงสัยและอย่ำงแพร่หลำยมีกำ ้ รประกอบพิธต ี ำ่ งๆด ้วยควำมเคำรพและเทศกำลของโรมได ้ร ับกำรถือร ักษำทั่วไปนักบวชทังหลำย ้ อย่ำงเต็มทีคริ ่ สตจักรโรมไม่เคยได ้ร ับศักดิศรี ์ ควำมยิงใหญ่ ่ ของโรมได ้ร ับเกียรติและเลียงดู หรืออำ ้ นำจเลอเลิศมำกเท่ำนี มำก่อน{GC60.1}{GCth1749.2} ่ นของกำรปกครองตำมระบอบเปปำซีเป็ นเวลำเทียงคื ่ นของโลก”J.A.Wylie,Th แต่“เวลำเทียงวั ่ ่ eHistoryofProtestantism,เล่มที1บทที 4แทบไม่ มใี ครรู ้จักพระคัมภีร ์ไม่ใช่แค่เพียงประชำชนเ ท่ำนั้นแม้แต่พวกบำทหลวงด ้วยเหมือนเช่นพวกฟำริสใี นอดีตบรรดำผูน ้ ำของเปปำซีเกลียดชังแส ่ องให ้เห็นถึงควำมผิดบำปพระบัญญัตข ่ นมำตรฐำนของควำมชอบธรรม งสว่ำงทีส่ ิ องพระเจ ้ำซึงเป็ ่ ถูกกำจัดออกไปเสียพวกเขำใช ้อำนำจอย่ำงไม่มข ี ด ี จำกัดและกระทำกำรชัวโดยไม่ มอ ี ะไรจะมำเห ้ั ้กำรฉ้อฉลควำมโลภและควำมเสเพลสุรย นี่ ยวรงได ุ ่ สุรำ่ ยพบเห็นได ้อย่ำงแพร่หลำยมนุ ษย ์ใช ้ทุกอ ่ ่ ่ ่ ำชญำกรรมเพือจะได ้มำซึงควำมมังคังและตำแหน่ งปรำสำทต่ำงๆของพระสันตะปำปำและพระรำช ้ ่ ดพระสันตะปำปำบำงองค ์ทีครองต ่ ำคณะทังหลำยมี แต่ภำพของควำมลำมกต่ำทีสุ ำแหน่ งอยูไ่ ด ้ก่อ 40

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำขยะแขยงมำกจนพวกผู ้ปกครองบ ้ำนเมืองต ้องพยำยำมขับไล่เหล่ำผู ้มีเกีย อำชญำกรรมต่ำงๆทีน่ ้ั ้ ่ วช ่ ้ำเลวทรำมเกินกว่ำทีจะยอมทนได ่ รติทงหลำยนี ของคริ สตจักรในฐำนะเป็ นสัตว ์ประหลำดทีชั ้เป็ ่ นเวลำหลำยศตวรรษทียุโรปไม่เจริญก ้ำวหน้ำในด ้ำนกำรศึกษำศิลปะหรืออำรยธรรมเลยโรคอัมพ ้ บคริสตอำณำจักร{GC60.2}{GCth1749.3} ำตทำงศีลธรรมและด ้ำนสติปัญญำเกิดขึนกั สภำพของโลกภำยใต ้อำนำจของโรมทำให ้คำกล่ำวของผูเ้ ผยพระวจนะโฮเชยำสำเร็จอย่ำงน่ ำ กลัวและอย่ำงถูกต ้องว่ำ“ประชำกรของเรำถูกทำลำยเพรำะขำดควำมรู ้เพรำะเจ ้ำปฏิเสธควำมรู ้เรำ ก็ปฏิเสธเจ ้ำ...เพรำะเจ ้ำลืมธรรมบัญญัตแิ ห่งพระเจ ้ำของเจ ้ำเรำเองก็ลม ื พงศ ์พันธุ ์ของเจ ้ำด ้วย”“ใ ้ ่ นแผ่นดินนันไม่มค ี วำมซือสัตย ์สุจริตควำมเมตตำหรือควำมรู ้จักพระเจ ้ำมีแต่กำรสบถสำบำนกำร ่ิ ้ โกหกกำรฆ่ำคนกำรลักขโมยและกำรล่วงประเวณี สงเหล่ ำนี แพร่ ไปทั่วมีกำรฆำตกรรมซ ้อนกำรฆ ้ นผลต่ำงๆของกำรละทิงพระวจนะของพระเจ ้ ำตกรรม”โฮเชยำ4:6,1,2สภำพเช่นนี เป็ ้ำ{GC60.3}{ GCth1749.4}

41

อำนำจสัมบูรณ์

บท4-ชำววอลเดนซิส ่ ท่ำมกลำงควำมมืดทีปกคลุ มโลกในช่วงเวลำอันยำวนำนแห่งกำรเรืองอำนำจของระบอบเปปำ ้ ่ ซีแสงสว่ำงแห่งควำมจริงก็ไม่ได ้ดับไปจนหมดสินในทุ กยุคทุกสมัยยังมีคนยอมเป็ นพยำนเพือพระเ ่ ดมั่นในควำมเชือว่ ่ ำพระคริสต ์ทรงเป็ นคนกลำงระหว่ำงพระเจ ้ำกับมนุ ษย ์พวกเขำยึด จ ้ำเป็ นคนทียึ ่ ้จริงโลกต ้องเป็ นห ถือพระคัมภีร ์เป็ นแนวทำงในกำรดำเนิ นชีวต ิ และเป็ นผูถ้ อื ร ักษำวันสะบำโตทีแท ้ คคลเหล่ำนี มำกเพี ้ นี บุ ยงไรคนรุน ่ หลังไม่มวี น ั ร ับรู ้เลยพวกเขำถูกตรำว่ำเป็ นคนนอกรีตเจตนำรม ณ์ของพวกเขำถูกประณำมอุปนิ สยั ถูกใส่ร ้ำยผลงำนเขียนของเขำเหล่ำนั้นถูกปรำบปรำมแปลคว ำมหมำยให ้ผิดหรือถูกทำลำยถึงกระนั้นพวกเขำยืนหยัดอย่ำงมั่นคงและจำกยุคหนึ่ งไปสูอ ่ ก ี ยุคหนึ่ ่ ์ อเป็ ่ นมรดกอันศักดิสิ์ ทธิส์ ำหร ับคนรุน งพวกเขำยังคงร ักษำควำมเชือของตนอย่ ำงบริสท ุ ธิเพื ่ ต่อไป {GC61.1}{GCth1751.1} ่ ดขึนหลั ้ ประวัตศ ิ ำสตร ์ประชำกรของพระเจ ้ำในช่วงยุคมืดทีเกิ งจำกโรมเรืองอำนำจนั้นถูกจำรึก ้ ้น้อยมำกแต่รอ่ งรอยทีเป็ ่ นหลักฐำนว่ำเคยมีคนเห ไว ้ในสวรรค ์มนุ ษย ์บันทึกประวัตศ ิ ำสตร ์เหล่ำนี ไว ้ ใ่ นโลกก็มห ่ี ่ มเหงพวกเขำเพรำะเป็ นนโยบ ล่ำนี อยู ี ลงเหลืออยูบ ่ ้ำงยกเว ้นคำกล่ำวหำของผูท้ กดขี ข่ ่ ้องกำรลบล ้ำงร่องรอยของควำมไม่พอใจทังหมดออกไปจำกหลั ้ ำยของโรมทีต กคำสอนหรือคำสัง่ ่ ้ วำ่ จะเป็ นบุคคลหรือผลงำนเขียนคำพูดทีไม่ ่ เชื่ ของตนโรมจะคอยทำลำยทุกๆอย่ำงทีนอกรี ตทิงไม่ ่ ่ โทษถึงตำยไม่วำ่ คนๆนั้นจะรำรว ่ อหรือสงสัยในทีมำของค ำสอนของระบอบเปปำซีก็เพียงพอทีจะมี ยหรือยำกจนเป็ นคนมีระดับหรือไม่มรี ะดับนอกจำกนั้นโรมยังพยำยำมทำลำยหลักฐำนควำมโหดเ ้ ้ ปฏิ ่ บต ่ ้เผำหนังสือและข ้อเขียนทุกเรืองที ่ ่ หียมทุ กชินที ั ต ิ อ ่ ผู ้คัดค ้ำนสภำระบอบเปปำซีออกคำสังให ้ งก่ ้ อนกำรคิดค ้นเรืองกำรพิ ่ กล่ำวถึงเหตุกำรณ์เหล่ำนี ทิ มพ ์มีหนังสืออยูไ่ ม่มำกและมักอยูใ่ นสภำพ ่ ้ งยำกทีจะปกป้ ่ ทียำกต่ อกำรเก็บร ักษำด ้วยเหตุนีจึ องไม่ให ้ผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันทำลำยหนังสือเหล่ำนี {้ GC61.2}{GCth1751.2} โรมไม่ปล่อยให ้โบสถ ์ใดใต ้อำนำจกำรปกครองของเธอได ้รับเสรีภำพทำงควำมคิดโดยไม่ถก ู ร ่ ่ ่ ่ ้ ่ บกวนหลังจำกทีระบอบเปปำซีเรืองอำนำจโรมก็เริมยืนมือออกไปเพือบดขยีทุกคนทีไม่ยอมร ับคว ่ ำมยิงใหญ่ ของตนและโบสถ ์แล ้วโบสถ ์เล่ำก็ต ้องทยอยกันมำสยบอยูใ่ ต ้อำนำจของเธอ{GC62.1}{ GCth1751.3} ้ มหยังรำกตั ่ ้ ในรำชอำณำจักรบริเตนใหญ่[อังกฤษเวลส ์และสก๊อตแลนด ์]คริสต ์ศำสนำดังเดิ งแ ่ ่ ต่สมัยแรกเริมพระกิ ตติคณ ุ ทีชำวเครื อจักรภพอังกฤษร ับไว ้ในศตวรรษต ้นๆนั้นไม่ถก ู ปนเปื ้อนด ้วย ้ ่ ่ มเหงจำกจักรพรรดิทไร ่ี ้ศำสนำแผ่ขยำยมำจนถึงชำย กำรละทิงควำมเชื อของชำวโรมั นกำรกดขีข่ ่ ำงไกลนั่นคือของขวัญทีคริ ่ สตจักรรุน ฝั่งทีห่ ่ แรกของอังกฤษร ับจำกโรมคริสเตียนมำกมำยหนี กำร ่ ่ ่ นควำมจริงถูกกระจำยไปยัง กดขีในประเทศอั งกฤษเข ้ำไปหลบภัยในประเทศสก๊อตแลนด ์จำกทีนั ้ ้อนร ับพระกิตติคณ ประเทศไอร ์แลนด ์และประเทศเหล่ำนี ต ุ ด ้วยควำมเปรมปรีด{GC62.2}{GCth1 ิ์ 751.4}

42

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ เมือชำวแซกโซนบุ กรุกเข ้ำมำในประเทศอังกฤษได ้สำเร็จควำมเชือนอกศำสนำเรื องอำนำจผูท้ ่ี ่ิ จะปล่ ่ ่ั เข ้ำมำควบคุมมองดูวำ่ เป็ นกำรเสียเกียรติยงที อยให ้ทำสเป็ นผูส้ งสอนพวกเขำคริ สเตียนจึงถู ้ ่ ่ ่ กบังคับให ้ล่ำถอยไปยังภูเขำและทุ่งโล่งแต่กระนันแสงสว่ำงทีถูกปกปิ ดไว ้ชัวขณะหนึ งก็ยงั คงส่องส ้ องไปยังดินแดนทีอยู ่ ห ว่ำงต่อไปหลังจำกนั้นหนึ่ งศตวรรษในประเทศสก๊อตแลนด ์แสงสว่ำงนี ส่ ่ ่ำงไก ่ ่ ลออกไปโคลัมบำแห่งประเทศไอร ์แลนด ์ผูเ้ คร่งศำสนำและผูร้ ว่ มงำนของเขำรวบรวมเหล่ำผูเ้ ชือที ่ ดตังที ้ นี ่ ่ ให ้เป็ นศูนย ์กลำงของกำรรับใช ้ กระจัดกระจำยให ้มำรวมกันบนเกำะไอโอนำอันโดดเดียวจั ้ ผูถ้ อื ร ักษำวันสะบำโตตำมพระคัมภีร ์อยูค ท่ำมกลำงผูป้ ระกำศพระกิตติคณ ุ เหล่ำนี มี ่ นหนึ่ งดังนั้นค ่ จึ ้ งถูกถ่ำยทอดให ้แก่คนเหล่ำนี มี ้ กำรจัดตังโรงเรี ้ ้ วำมจริงของเรืองนี ยนขึนบนเกำะไอโอนำนั กเรียน ้ กส่งออกไปเป็ นมิชชันนำรีไม่เพียงแต่ไปยังประเทศสก๊อตแลนด ์และประเทศอังกฤ จำกโรงเรียนนี ถู ่ ษเท่ำนั้นแต่ไปยังประเทศเยอรมนี สวิสเซอร ์แลนด ์และแม้กระทังประเทศอิ ตำลีด ้วย{GC62.3}{GCt h1752.1} ่ี ม ่ ำเข ้ำมำให ้อยูภ แต่สำยตำของโรมจ ้องอยูท ่ กลุ ่ ประเทศอังกฤษและมุ่งมั่นทีจะน ่ ำยใต ้อำนำจขอ ่ ่ ่ ่ งเธอในศตวรรษทีหกมิชชันนำรีของโรมเข ้ำไปทำให ้ชำวแซกโซนทีไร ้ศำสนำร ับเชือคนเถื อนผู ท้ ะ ้ ้วยควำมชืนชมและพวกเขำน ่ ่ นงตนต ้อนร ับมิชชันนำรีเหล่ำนี ด ำอีกหลำยพันคนมำร ับควำมเชือข ่ ่ องโรมในขณะทีงำนเจริ ญก ้ำวหน้ำไปนั้นบรรดำผูน้ ำจำกระบอบเปปำซีำและผูท้ รี่ ับเชือใหม่ ของเข ่ นแบบดังเดิ ้ มควำมแตกต่ำงอย่ำงโดดเด่นปรำกฏชัดคริสเตียนแบบดังเ ้ ำได ้สัมผัสกับคริสเตียนทีเป็ ้ ยบง่ำยถ่อมตนและมีอป ้ ดิมเหล่ำนี เรี ุ นิ สยั อยูใ่ นแนวของพระคัมภีร ์ทังในหลั กคำสอนและกิรยิ ำท่ำท ่ ำงขณะทีคริสเตียนจำกโรมแสดงออกถึงควำมงมงำยควำมหรูหรำและควำมยโสของหลักคำสอน ้ และพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีผู ้แทนของโรมต ้องกำรให ้คริสตจักรเหล่ำนี ยอมร ับอำนำจสูงสุดข ่ ักมนุ ษย ์ทุกคนแล องพระสันตะปำปำชำวอังกฤษตอบด ้วยควำมถ่อมตนว่ำพวกเขำปรำรถนำทีจะร ่ ะพระสันตะปำปำไม่ควรได ้ร ับอำนำจยิงใหญ่ ในคริสตจักรและพวกเขำยอมมอบควำมนอบน้อมต่อ ่ ้กับผูต้ ด ้ั จะท ่ ำให ้พ พระสันตะปำปำเท่ำๆกับทีให ิ ตำมของพระคริสต ์มีควำมพยำยำมอยูห ่ ลำยครงที ่ อมเหล่ำนี ต ้ ้องประหลำดใจกับควำมยโสทีตั ่ วแทนของโรมแสด วกเขำภักดีตอ ่ โรมแต่คริสเตียนทีถ่ ่ ้ งออกมำพวกเขำตอบด ้วยควำมแน่ วแน่ วำ่ เขำไม่มพ ี ระอำจำรย ์อืนใดนอกจำกพระคริ สต ์บัดนี สภำ ่ ้จริงของระบอบเปปำซีจงึ เปิ ดเผยออกมำให ้เห็นผูน พทีแท ้ ำของโรมกล่ำวว่ำ“หำกพวกเจ ้ำไม่ยอมรั ่ ่ ่ บพีน้องทีนำสันติสข ุ มำให ้เจ ้ำก็จะต ้องร ับศัตรูทน ี ำสงครำมมำให ้หำกเจ ้ำไม่ยอมเข ้ำร่วมกับเรำใน ่ อน ่ ำวิถท ้ กำรสอนสังเพื ี ำงแห่งชีวต ิ ให ้แก่ชำวแซกโซนทังหลำยเจ ้ำก็จะได ้ร ับกำรทุบตีของควำมตำ ยจำกพวกเขำ”J.H.MerleD’Aubigne,HistoryoftheReformationoftheSixteenthCentu ่ ่ ่ ไม่ใช่กำรข่มขู่เท่ำนั้นพวกเขำนำสงครำมกลอุบำยและกำรหลอกลวงเข ้ำมำต่ ryเล่มที17บทที 2นี ่ อพระคั ่ ้ ่งคริสตจักรแห่งอังกฤษถูกทำลำยหรือถูกบังคับให ้ยอม อสู ้พยำนทีเชื มภีร ์เหล่ำนี จนกระทั จำนนต่ออำนำจของพระสันตะปำปำ{GC62.4}{GCth1752.2} ่ น ตลอดช่วงเวลำหลำยศตวรรษในดินแดนทีอยู ่ อกกำรปกครองของอำนำจโรมนั้นยังมีกลุม ่ คริ ่ ่ สเตียนทีแทบไม่ ได ้ร ับผลกระทบจำกควำมเสือมทรำมของระบอบเปปำซี พวกเขำถูกห ้อมล ้อมด ้วย ่ ่ ผิ ่ ดๆของคนไม่มศ คนไม่มศ ี ำสนำและเมือเวลำผ่ ำนไปก็ได ้ร ับผลกระทบจำกควำมเชือที ี ำสนำเหล่ำ ้ ้ำงแต่พวกเขำก็ยงั คงถือว่ำพระคัมภีร ์เป็ นมำตรฐำนเดียวของควำมเชือและยั ่ นี บ งยึดถือควำมจริงอี 43

อำนำจสัมบูรณ์

้ อว่ ่ ำพระบัญญัตข ่ นและถือร ักษำวันสะบำ กมำกมำยในพระคัมภีร ์คริสเตียนเหล่ำนี เชื ิ องพระเจ ้ำยังยื ่ โบสถ ่ ่ และถือร ักษำควำมเชือเช่ ่ นนี พบได ้ โตแห่งพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ์ต่ำงๆทีมี ้ในภำคกลำงของทวีปแ อฟริกำและในท่ำมกลำงชำวอำร ์มีเนี ยในทวีปเอเชีย{GC63.1}{GCth1753.1} ่ี อต ้ำนกำรบุกรุกของอำนำจแห่งระบอบเปปำซีน้ันชำววอลเดนซิสจะปรำกฏอ แต่ในบรรดำผูท้ ต่ ่ กคำสอนและพิธก ้ ไว ่ ้ที่ ยูใ่ นระดับแนวหน้ำในทุกหนแห่งทีหลั ี รรมของระบอบเปปำซีเข ้ำไปยึดพืนที ่ ดเป็ นเวลำหลำยศ นั่นคำสอนเทียมเท็จและควำมฉ้อฉลของโรมจะถูกต่อต ้ำนอย่ำงเหนี ยวแน่ นทีสุ ่ สตจักรแห่งพิดมอนต ์คงควำมเป็ นเอกรำชไว ้ได ้แต่ในทีสุ ่ ดเวลำนั้นก็มำถึงเมือโรมยื ่ ตวรรษทีคริ นก ่ ้ รำนทีจะให ้พวกเขำต ้องยอมจำนนภำยหลังจำกกำรต่อสู ้กับควำมโหดเหียมของโรมอย่ำงไร ้ผลผู ้ ้ ่ ่ รำวกับว่ำทั่วโลกให ้ นำของคริสตจักรเหล่ำนียอมร ับอย่ำงไม่เต็มใจต่อควำมยิงใหญ่ ของอำนำจทีดู ่ เสธไม่ยอมร ับอำนำจของพระสันตะปำปำหรือของพระรำชำคณะพ กำรยอมร ับแต่ยงั มีบำงคนทีปฏิ ้ ่ ักษำควำมภักดีทมี ่ี ตอ ์ วกเขำตังใจที จะร ่ พระเจ ้ำและต ้องกำรถนอมร ักษำควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ย ่ ใ่ นควำมเชือของพวกเขำกำรแตกแยกจึ ่ ้ ท้ ยึ ่ี ดมั่นในควำมเชือเก่ ่ ำแก่ถงึ ตอนนี ้ บง่ำยทีอยู งเกิดขึนผู ้ นเดิ ่ มทีอยู ่ บ จำต ้องถอนตัวออกไปบำงคนละทิงถิ ่ นเทือกเขำแอลป์ ไปชูธงแห่งควำมจริงในดินแดน ่ ่ ่นบนภูเขำทีขรุ ่ ขระเพือร ่ ัก ต่ำงชำติสว่ นคนอืนๆล่ ำถอยออกไปหลบอยูใ่ นหุบเขำอันคับแคบและทีมั ่ ่ ่ น{GC64.1}{GCth1753.2} ษำเสรีภำพทีจะนมั สกำรพระเจ ้ำทีนั ่ คริ ่ สเตียนชำววอลเดนซิสยึดถือและสังสอนกั ่ ควำมเชือที นเป็ นเวลำหลำยศตวรรษนั้นช่ำงแตก ่ ้ ต่ำงอย่ำงชัดเจนจำกหลักคำสอนผิดๆของโรมควำมเชือในศำสนำของพวกเขำวำงอยู บ ่ นพืนฐำน ่ กในพระวจนะของพระเจ ้ำซึงเป็ ่ นระบบทีแท ่ ้จริงของคริสเตียนชำวนำสมถะเหล่ำนั้นอำศัยอย่ ทีจำรึ ่ ำงโดดเดียวแยกตั วเองออกจำกโลกภำยนอกและตรำกตรำกับงำนประจำวันของพวกเขำท่ำมกล ่ ่ ำงฝูงสัตว ์และสวนองุ น ่ ควำมขัดแย ้งทีพวกเขำมี ตอ ่ คำสอนและพิธน ี อกศำสนำของคริสตจักรทีละ ้ ่ ้นพวกเขำไม่ได ้สร ้ำงขึนมำเองควำมเชื ้ ่ ่ ได ่ ้ร ับมำใหม่ค ทิงควำมเชื อนั อของพวกเขำไม่ ใช่เป็ นเรืองที ่ ่ ่ วำมเชือทำงศำสนำของพวกเขำเป็ นมรดกทีร่ ับมำจำกบรรพบุรษ ุ พวกเขำต่อสู ้เพือควำมเชื อของ ่ น“หลักควำมเชือที ่ ได ่ ้ทรงมอบให ้กับพวกธรรมิกชนครงเดี ้ั ยวสำหร ับต คริสตจักรของอัครทูตซึงเป็ ลอดไป”ยูดำ3 ่ ่ “คริสตจักรในป่ ำกันดำร”ไม่ใช่สภำกำรปกครองของคณะสงฆ ์ทีทะนงตนซึ งสถำปนำอยู ใ่ นเมือ ่ ่ ่ ่ งหลวงยิงใหญ่ของโลกแต่เป็ นคริสตจักรทีแท ้จริงของพระคริสต ์ซึงพิทก ั ษ ์สมบัตแิ ห่งควำมจริงทีพ ่ งต่อให ้กับชำวโลก{GC64.2}{GCth1753. ระเจ ้ำทรงโปรดมอบไว ้ให ้ประชำกรของพระองค ์เพือส่ 3} ่ ำให ้คริสตจักรแท ้จริงต ้องแยกตัวออกจำกโรมนั้นคือควำมเกลียด ในบรรดำสำเหตุโดดเด่นทีท ่ ตอ ่ ่ ำพยำกรณ์ทำนำยล่วงหน้ำไว ้ว่ำอำนำจข ชังของโรมทีมี ่ วันสะบำโตทีพระคั มภีร ์สอนไว ้ตำมทีค ้ องระบอบเปปำซีจะโยนทิงควำมจริ งสูพ ่ นดิ ื ้ นพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะถูกเหยียบย่ำกับฝุ่ นบนพืน้ ่ ่ ภ ในขณะทีขนบธรรมเนี ยมประเพณีของมนุ ษย ์ถูกเชิดชูขนให ึ้ ้สูงคริสตจักรต่ำงๆทีอยู ่ ำยใต ้กำรป ้ กครองของระบอบเปปำซีถก ู บังคับไว ้ตังแต่แรกให ้ถวำยเกียรติวน ั อำทิตย ์เป็ นวันบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิ ์ ่ ่ อยูท ่ ้จริงของพระเจ ้ำทีสงสั ่ ยว่ำ ท่ำมกลำงควำมผิดและควำมเชืองมงำยที มี ่ ่วไปก็ ั ยงั มีประชำกรทีแท 44

อำนำจสัมบูรณ์

่ ในเมือพวกเขำถื อร ักษำวันสะบำโตอยูแ่ ล ้วพวกเขำยังต ้องละเว ้นจำกกำรทำงำนในวันอำทิตย ์อีกด ้ ้ ได ้ทำให ้บรรดำผูน้ ำของระบอบเปปำซีพอใจพวกเขำไม่เพียงแต่ต ้องกำร วยแต่กำรกระทำเช่นนี ไม่ ์ ำนั้นแต่ต ้องกำรทำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิของวั ์ ให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ให ้เป็ นวันบริสท ุ ธิเท่ นสะบำโตด ้ ่ี ้ำให ้เกียรติวน ่ี ไปให ้พ ้นจำกอำนำจ วยและพวกเขำใช ้ภำษำทีรุ่ นแรงตำหนิ ผูท้ กล ั นั้นมีเพียงผูท้ หนี ่ สน ของโรมเท่ำนั้นทีจะมี ั ติสข ุ ในกำรปฏิบต ั ต ิ ำมพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ(ดูภำคผนวก){GC65.1}{ GCth1754.1} ่ พระคัมภีร ์ฉบับแปล(โปรดดูภำคผ ชำววอลเดนซิสเป็ นหนึ่ งในหมู่คนกลุม ่ แรกของทวีปยุโรปทีมี ่ ยนด ้วยมือในภำษำของตนเองมำหลำยร ้อยปี ก่อนมีกำรปฏิรป นวก)พวกเขำมีพระคัมภีร ์ทีเขี ู ศำส ่ ่ ่ั นำ[Reformationกำรปฏิรป ู ศำสนำในศตวรรษที16ที ประเทศเยอรมนี ฝรงเศสสวิ สเซอร ์แลนด ์แล ่ ้ ำไปสูน ่ มี ะอังกฤษซึงผลกำรปฏิ รป ู นี น ่ ิ กำยโปรเตสแตนต ์ในเวลำต่อมำ]พวกเขำจึงมีควำมจริงทีไม่ ่ นเจื ่ อปนเรืองนี ่ ยิ ้ งท ่ ำให ้พวกเขำตกเป็ นเป้ ำหมำยสำคัญแห่งควำมเกลียดชังและกำรกดขีพวก ่ สิงอื ่ งควำมเชื ้ ่ ่ ไว ้ในพระธรรมวิวร เขำประกำศว่ำคริสตจักรแห่งโรมเป็ นกรุงบำบิโลนทีละทิ อตำมที ระบุ ่ วต ่ นขึนมำต่ ้ ่ อมทรำมของโรมในขณะที ่ ่ ณ์และพวกเขำเสียงชี ิ ของตนเองเพือยื อต ้ำนอำนำจทีเสื ต ่ มเหงอย่ำงต่อเนื่ องยำวนำนมีบำงคนยอมประนีประนอมควำ กอยูภ ่ ำยใต ้กำรกดดันของกำรกดขีข่ ่ ้ กกำรทีโดดเด่ ่ ่ มเชือของพวกเขำยอมทิ งหลั นไปทีละเล็กทีละน้อยส่วนคนอืนๆก็ ยงั คงยึดมั่นในควำ ้ ่ ้นมีชำววอลเดนซิสทีไม่ ่ ยอม มจริงตลอดระยะเวลำอันยำวนำนของยุคมืดและกำรละทิงควำมเชื อนั ่ ่ึ ยอมกรำบไหว ้บูชำรูปเคำรพและเป็ นผูท้ ถื ่ี อร ักษำวันสะบำโตทีแท ่ ้ ร ับควำมยิงใหญ่ ของโรมผูซ ้ งไม่ ่ ดพวกเขำคงร ักษำควำมเชือไว ่ ้แม้วำ่ พวกเขำจะถูกฆ่ำ จริงภำยใต ้พำยุแห่งกำรต่อต ้ำนทีรุ่ นแรงทีสุ ่ ตำยด ้วยหอกของชำวซำวอยและถูกย่ำงสดด ้วยดุ ้นฟื นของชำวโรมันพวกเขำยังยืนหยัดเพือพระ ่ วจนะของพระเจ ้ำและพระเกียรติของพระองค ์อย่ำงไม่หวันไหว{GC65.2}{GCth1754.2} ้ ยหลังยอดเทือกเขำสูงเช่นเดียวกับผู ้ทีถู ่ กกดขีและบี ่ ชำววอลเดนซิสพบป้ อมปรำกำรลีภั บบังคั ่ ้ บในทุกยุคทุกสมัยณทีหลบซ่ อนเหล่ำนี แสงสว่ ำงแห่งควำมจริงยังลุกโชติชว่ งอยูท ่ ่ำมกลำงควำมมื ่ ้ ่ ่ นเก่ำแก่ของ ดมิดของยุคกลำงจำกสถำนทีแห่งนี เหล่ำพยำนเพือควำมจริงยังคงร ักษำควำมเชืออั พวกเขำไว ้ได ้ถึงกว่ำหนึ่งพันปี {GC65.3}{GCth1755.1} ่ ่ ่ พระเจ ้ำประทำนทีหลบภั ยยิงใหญ่ น่ำเกรงขำมให ้แก่ประชำกรของพระองค ์ซึงพอเหมำะกั บควำ ่ ่ ่ ่ ้ ้ มจริงอันยิงใหญ่ททรงโปรดมอบให ี ้พวกเขำสำหร ับผูซ ้ อสั ื ตย ์ทีต ้องลีภัยเหล่ำนี ภูเขำสูงเป็ นสัญลัก ้ ้ลูกๆดูยอดภูเขำสูงใหญ่ทยื ่ี น ษณ์ถงึ ควำมชอบธรรมของพระยำห ์เวห ์พระผูไ้ ม่ผน ั แปรพวกเขำชีให ่ ่ ตระหง่ำนอย่ำงคงทีและเล่ ำให ้ลูกๆฟังถึงพระองค ์ผูท้ รงไม่แปรผันและไม่มก ี ำรเปลียนแปลงและพระ ่ นตลอดไปดังภู ่ เขำทีมั ่ ่นคงถำวรพระเจ ้ำทรงยึดภูเขำไว ้มั่นและผูกมัดขุนเ ดำร ัสของพระองค ์จะยังยื ่ ่ ขำไว ้อย่ำงแข็งแรงไม่มม ี อ ื ใดทีจะเคลื อนย ้ำยมันออกไปได ้เว ้นแต่พระหัตถ ์ของพระองค ์ผูท้ รงมีอำ ่ นรำกฐำ นำจอันไร ้ขอบเขตในทำนองเดียวกันพระองค ์ทรงสถำปนำพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ซึงเป็ ่ ่ นกำรปกครองของพระองค ์ในสวรรค ์และบนโลกมือของมนุ ษย ์อำจยืนไปยั งเพือนมนุ ษย ์และทำลำ ่ ่ นทิ ้ ยชีวต ิ ของเขำแต่มอ ื นั้นก็อำจพร ้อมทีจะถอนรำกของภู เขำออกมำจำกฐำนของมันและเหวียงมั ่ นอำจเปลียนแปลงธรรมบั ่ งไปในทะเลได ้เช่นเดียวกับทีมั ญญัตข ิ ้อหนึ่ งของพระยำห ์เวห ์หรือลบพร 45

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ะสัญญำสักข ้อหนึ่ งทีพระองค ์ทรงมีไว ้ให ้แก่ผู ้ทีกระท ำตำมพระประสงค ์ของพระองค ์ผูร้ ับใช ้ของพร ่ ่ นภูเขำทีไม่ ่ ผน ะเจ ้ำจึงจำต ้องมีควำมซือตรงต่ อพระบัญญัตข ิ องพระองค ์อย่ำงมั่นคงดังเช่ ั แปร{GC 66.1}{GCth1755.2} ่ ้อมล ้อมหุบเขำทีพวกเขำอำศั ่ ภูเขำทีห ยอยูน ่ ้ันเป็ นพยำนถึงอำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระเจ ้ ่ ำอย่ำงต่อเนื่ องและเป็ นคำสัญญำถึงกำรปกป้ องดูแลอย่ำงไม่มวี น ั เสือมคลำยของพระองค ์ผู ้แสวงบุ ่ี ่ งของกำรสถิตอยูด ญเหล่ำนั้นเรียนรู ้และร ักสัญลักษณ์ทสงบนิ ่ ้วยของพระยำห ์เวห ์พวกเขำไม่ปล่อ ่ ยตัวให ้กับกำรโอดครวญถึงควำมยำกลำบำกในชีวต ิ ในท่ำมกลำงควำมอ ้ำงว ้ำงเปล่ำเปลียวของขุ ่ ่ ่ นเขำพวกเขำไม่เคยรู ้สึกโดดเดียวพวกเขำขอบคุ ณพระเจ ้ำทีประทำนที หลบซ่ อนจำกควำมโกรธ ่ ้ และควำมโหดร ้ำยของมนุ ษย ์พวกเขำปี ติยน ิ ดีในเสรีภำพทีจะนมั สกำรต่อเบืองพระพั กตร ์พระองค ์ไ ่ ตรูตำมล่ำพวกเขำป้ อมปรำกำรทีแข็ ่ งแกร่งของภูเขำก็เป็ นทีปกป้ ่ ด ้บ่อยครงเมื ั้ อศั องอันมั่นคงของ พวกเขำพวกเขำร ้องถวำยสรรเสริญพระเจ ้ำจำกหน้ำผำสูงชันต่ำงๆและกองทัพของโรมไม่อำจทำ ให ้เสียงเพลงแห่งกำรขอบคุณพระเจ ้ำเงียบไปได{้ GC66.2}{GCth1755.3} ่ ้ สท ์ ยบง่ำยและร ้อนรนพวกเขำถือว่ำหลักกำ ควำมเลือมใสของผู ต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์เหล่ำนี บริ ุ ธิเรี ่ นมิตรสหำยญำติสนิ ทแม้กระทั่งชีวต รแห่งควำมจริงมีคณ ุ ค่ำเหนื อบ ้ำนและทีดิ ิ ของเขำเองพวกเขำ ่ ้ งลึกเข ้ำไปในจิตใจของเยำวชนเยำวชนจะถูกสอนเรืองรำวใ ่ กระตือรือร ้นทีจะให ้หลักกำรเหล่ำนี ฝั ้ อำยุยงั น้อ นพระคัมภีร ์และแนะนำให ้ร ักษำข ้อกำหนดในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำให ้ศักดิสิ์ ทธิตั์ งแต่ ้ เข ้ำไปในส ยๆเนื่ องจำกพระคัมภีร ์มีอยูน ่ อ้ ยเล่มดังนั้นพวกเขำจึงนำข ้อพระวจนะอันมีคำ่ เหล่ำนี ใส่ ้ มองมีหลำยคนท่องข ้อควำมพระคัมภีร ์จำกทังภำคพั นธสัญญำเดิมและพันธสัญญำใหม่ได ้เป็ นตอ ่ ่ นยำวๆกำรนึ กคิดเกียวกั บพระเจ ้ำมีควำมเชือมโยงเหมื อนเช่นภำพอันสง่ำงำมของธรรมชำติและเ ่ หมือนเช่นพระพรอันเรียบง่ำยของชีวต ิ ประจำวันเด็กเล็กๆเรียนรู ้ทีจะมองไปยั งพระเจ ้ำด ้วยควำมข อบพระคุณว่ำพระองค ์ทรงเป็ นผูป้ ระทำนพระกรุณำและควำมสุขสำรำญให ้แก่พวกเขำ{GC67.1}{ GCth1756.1} ่ี อนน้อมสุภำพและเปี่ ยมด ้วยร ักก็ร ักลูกๆของตนอย่ำงชำญฉลำดเกินกว่ำทีจะปล่ ่ พ่อแม่ทอ่ อยใ ้ ่ กำรทดลองและ ห ้พวกเขำคุ ้นเคยกับกำรตำมใจตนเองเพรำะเบืองหน้ ำของพวกเขำนั้นคือชีวต ิ ทีมี ่ ้องยอมพลีชพ ้ เด็กๆ ควำมยำกลำบำกหรืออำจจะเป็ นควำมตำยทีต ี พวกเขำได ้ร ับกำรฝึ กสอนตังแต่ ให ้อดทนต่อควำมยำกลำบำกให ้ยอมอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมแต่กระนั้นเขำจะต ้องรู ้จักคิดและลงมือ ่ ้ อำยุยงั น้อยให ้ควบคุมคำพูดและเข ้ำ ทำกำรด ้วยตนเองพวกเขำถูกสังสอนให ้รู ้จักร ับผิดชอบตังแต่ ่ เหมำะสมเพียงคำเดียวทีศั ่ ตรูของเขำได ้ยินอำจไม่เพียงนำภั ใจปัญญำของกำรนิ่ งเงียบคำพูดทีไม่ ่ องของเขำนับร ้อยๆคนดังสุ ่ นัขป่ ำทีตำมล่ ่ ยมำยังผูพ ้ ูดเท่ำนั้นแต่อำจนำภัยมำถึงชีวต ิ ของพีน้ ำเหยื่ ่ี ้ำทวงถำมหำเสรีภำพทำงควำมเชือของศำส ่ อของมันเหล่ำศัตรูแห่งควำมจริงต่ำงจ ้องไล่ลำ่ ผูท้ กล นำ{GC67.2}{GCth1756.2} ้ ่ ่ นแก่ควำมจริงด ้วยควำมอดทนเพือหำอำหำ ่ ชำววอลเดนซิสสละทิงควำมร ำรวยทำงโลกเพื อเห็ ้ พพวกเขำพัฒนำทีดิ ่ นทุกตำรำงนิ วที ้ อยู ่ ่บนภูเขำเพือใช ่ รเลียงชี ้เพำะปลูกด ้วยควำมระมัดระวังและ ่ สู ้อุดมนักเกิดผลขึนมำได ้ เอำใจใส่ทำให ้หุบเขำและเนิ นเขำทีไม่ ้ควำมประหยัดและกำรหักห ้ำมใจ 46

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดเป็ นส่วนหนึ่ งของกำรศึกษำซึงเป็ ่ นมรดกอันเดียวทีลู ่ กๆของพวกเขำได ้ร ับเด็กๆได ้ร ับ อย่ำงถึงทีสุ ่ กำรสังสอนว่ ำพระเจ ้ำทรงกำหนดให ้ชีวต ิ ต ้องมีกรอบระเบียบและควำมต ้องกำรของพวกเขำจะได ้ ่ มำด ้วยกำรลงแรงทำงำนกำรวำงแผนล่วงหน้ำกำรใส่ใจและควำมเชือกำรกระท ำเช่นนั้นต ้องใช ้คว ่ ่ คือสิงที ่ มนุ ่ ษย ์ในสภำพทีล ่ ้มใ ำมอุตสำหะและเหน็ ดเหนื่ อยแต่จะเป็ นประโยชน์ตอ ่ สุขภำพอย่ำงยิงนี ่ ่ กหัดและพัฒนำในขณะทีเยำวชน ่ นบำปจำเป็ นต ้องทำเป็ นกำรเรียนรู ้ทีพระเจ ้ำประทำนให ้เพือฝึ ทำตัวให ้คุ ้นเคยกับงำนหนักและยำกลำบำกนั้นพวกเขำก็ไม่ได ้ละเลยกำรปลูกฝังทำงปัญญำพวก ้ ้นเป็ นของพระเจ ้ำและจะต ้องปร ับปรุงและพัฒน เขำถูกสอนว่ำควำมสำมำรถทังหมดของพวกเขำนั ่ ำให ้ดีขนเพื ึ ้ อพระรำชกิ จของพระองค ์{GC67.3}{GCth1756.3} ่ คริสตจักรของชำววูดวั ซ ์[Vaudoisชือในปั จจุบน ั ของชำววอลเดนซิส]มีลก ั ษณะคล ้ำยคลึงคริ ์ สตจักรของสมัยอัครทูตในด ้ำนควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบง่ำยพวกเขำไม่ยอมร ับควำมเป็ นใหญ่ ่ งสุดและไม่เคย ของพระสันตะปำปำและพระรำชำคณะแต่ยด ึ ถือพระคัมภีร ์เป็ นสิทธิอำนำจเดียวทีสู ้ ่ กใฝ่ ควำมเป็ นใหญ่ศษ ผิดเพียนไม่ เหมือนนักบวชของโรมทีฝั ิ ยำภิบำลของพวกเขำปฏิบต ั ต ิ ำมแบ ่ ่ ่ บอย่ำงของพระอำจำรย ์ของพวกเขำทีว่ำพระองค ์“ไม่ได ้มำเพือร ับกำรปรนนิ บต ั แิ ต่มำเพือปรนนิ บ ั ่ ทธิว20:28พวกเขำเลียงดู ้ ฝูงแกะของพระเจ ้ำนำแกะไปยังทุ่งหญ ้ำเขียวสดและไปยังพระ ติคนอืน”มั ์ ่ นนำพุ ้ แห่งชีวต วจนะศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์ซึงเป็ ิ พิธน ี มัสกำรของชำววอลเดนซิสก็ชำ่ งแตกต่ำงจำ ่ หรำยิงให ่ กพิธอี น ั เอิกเกริกและน่ ำภูมใิ จของคนทั่วไปพวกเขำไม่ได ้ชุมนุ มกันในอำคำรโบสถ ์ทีหรู ญ่ตระกำรตำแต่ชม ุ นุ มกันอยูภ ่ ำยใต ้ร่มเงำของภูเขำในหุบเขำแห่งเทือกเขำแอลป์ หรือในช่วงเวลำ ่ งพระวจนะแห่งควำมจริงจำกผูร้ ับใช ้ของพระคริ อันตรำยจะชุมนุ มกันอยูใ่ นป้ อมปรำกำรหินเพือฟั ่ สต ์ศิษยำภิบำลไม่เพียงเทศนำพระกิตติคณ ุ แต่ยงั ออกเยียมผู ้ป่ วยสอนศำสนำให ้กับเด็กๆด ้วยวิธก ี ่ ตค ำรถำมตอบเตือนสติผูห้ ลงผิดและทำงำนเพือยุ ิ วำมขัดแย ้งและเสริมสร ้ำงควำมปรองดองและคว ่ ่ ำมร ักฉันพีน้องในช่วงเวลำทีสงบพวกเขำดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยเงินถวำยจำกจิตศรัทธำแต่พวกเขำก็ ่ นช่ำงทำเต็นท ์ศิษยำภิบำลแต่ละคนจะเรียนรู ้กำรงำนหรืออำชีพบำงอ ทำตัวเหมือนเช่นเปำโลซึงเป็ ่ ่ ย่ำงทีจะใช ้จุนเจือชีวต ิ ของเขำเองได ้หำกจำเป็ นทีจะต ้องทำ{GC68.1}{GCth1757.1} ่ ้ ้องใส่ใจกับกำ เยำวชนได ้ร ับกำรสอนสังจำกศิ ษยำภิบำลของพวกเขำถึงแม้วำ่ เยำวชนเหล่ำนี ต รศึกษำในสำขำวิชำทั่วไปก็ตำมแต่พระคัมภีร ์ก็ยงั เป็ นวิชำหลักพวกเขำท่องจำพระคริสตธรรมกิต ้ ติคณ ุ มัทธิวและยอห ์นได ้ทังหมดและยั งจดจำจดหมำยต่ำงๆของอัครทูตได ้หลำยเล่มพวกเขำถูกใ ้ มบำงฉบับก็คด ช ้ให ้คัดลอกพระคัมภีร ์มีฉบับคัดลอกบำงฉบับบรรจุพระคัมภีร ์ทังเล่ ั ลอกเป็ นตอนสั้ ่ ้ร ับกำรเลือกสรรพร ้อมคำอธิบำยอย่ำงง่ำยๆโดยผูท้ มี ่ี ควำมสำมำรถอธิบำยข ้อพระคัมภีร ์ด ้ นๆทีได ้ มทร ัพย ์แห่งควำมจริงทีผู ่ ท้ ต ่ี ้องกำรยกตนเหนื อพระเจ ้ำพยำยำมปกปิ ดมำเป็ นเวลำนำนจึ วยวิธน ี ี ขุ งถูกเปิ ดเผยออกมำ{GC68.2}{GCth1757.2} ์ กำรคัดลอกพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิออกมำที ละข ้อทีละบทได ้นั้นต ้องใช ้ควำมอดทนกำรทำงำนอย่ ้ั กำรคั ่ ้ ้ กทีมื ่ ดมิดของ ำงไม่รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อยบ่อยครงที ดลอกนี กระท ำกันภำยใต ้แสงคบเพลิงในถำลึ ้ พระรำชกิ ่ ้ ่ ด โลกด ้วยวิธก ี ำรเช่นนี ที จของพระเจ ้ำดำเนิ นต่อไปทำให ้เห็นนำพระทั ยของพระเจ ้ำทีเจิ ้ ่ ์ ้ กปำนใดผูท้ จะร ่ี ับรู ้ควำมทุ จ ้ำขึนมำดั งทองค ำบริสท ุ ธิและจะสว่ ำงสดใสและมีฤทธำนุ ภำพมำกขึนสั 47

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ก็มแี ต่ผู ้ทีร่​่ วมในกำรทำงำนนี เท่ ้ ำนั้นทูตสวรรค ์ห ้อมล ้อมอยูร่ อบคนงำนผู ้ กข ์ยำกของคนเหล่ำนี ได ่ ตย ์เหล่ำนี {GC69.1}{GCth1757.3} ้ ซือสั ซำตำนผลักดันบรรดำบำทหลวงและพระรำชำคณะของระบอบเปปำซีให ้ฝังพระวจนะแห่งควำ ่ งมงำยแต่ ่ มจริงลงไปใต ้กองขยะของคำสอนผิดคำสอนนอกรีตและควำมเชือที ด ้วยวิธก ี ำรอัศจรรย ์ ่ ดพระวจนะของพระเจ ้ำถูกปกป้ องไว ้ตลอดยุคมืดอย่ำงไม่มด ้ ทีสุ ี ำ่ งพร ้อยด ้วยเหตุวำ่ พระวจนะนี ไม่ ได ้มีตรำประทับของมนุ ษย ์แต่มต ี รำประทับของพระเจ ้ำมนุ ษย ์ไม่เคยย่อท ้อต่อกำรทำให ้ควำมหมำ ่ ยบงำยและชัดเจนในพระคัมภีร ์เกิดควำมสับสนและทำให ้มันขัดแย ้งกับคำพยำนในพระคัมภี ยทีเรี ่ นเรือโนอำห ์ทีลอยอยู ่ ่ คลืนใหญ่ ่ ร ์เองดังเช่ ก ่ ลำงทะเลลึกทีมี พระวจนะของพระเจ ้ำรอดผ่ำนพำยุทจ่ี ้ ่ ่ งอยูใ่ ต ้ผิวดินให ้ทุกคนทีต ่ ้องกำรหำสมบัตข องทำลำยดังเหมื องทองคำและเงินทีฝั ิ ด ุ ลงไปพระคัมภี ่ ร ์ศักดิสิ์ ทธิก็์ เป็ นเช่นเดียวกันโดยมีขม ุ ทร ัพย ์แห่งควำมจริงทีจะเปิ ดเผยออกมำให ้แก่ผูท้ แสวงหำอ ี่ ย่ำงจริงใจถ่อมตนและอธิษฐำนสม่ำเสมอพระเจ ้ำทรงออกแบบให ้พระคัมภีร ์เป็ นบทเรียนสำหร ับมนุ ้ั ้ วยั เด็กวัยหนุ่ มสำวและวัยผูใ้ หญ่และให ้ศึกษำตลอดทุกเวลำพระองค ์ประทำน ษยชำติทงปวงตั งแต่ ่ ำแดงพระองค ์เองควำมจริงทุกเรืองที ่ ถู ่ กค ้นพบใหม่ก็เป็ น พระวจนะของพระองค ์ให ้แก่มนุ ษย ์เพือส กำรเปิ ดเผยถึงพระลักษณะใหม่ของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นผูป้ ระทำนพระวจนะนั้นกำรศึกษำพระคัมภีร ์เ ่ ่ ำมนุ ษย ์ให ้มำมีควำมสัมพันธ ์อันใกล ้ชิดกับพระผู ้สร ้ำงขอ ป็ นวิถท ี ำงทีพระเจ ้ำทรงกำหนดไว ้เพือน ่ ่ นพระคั ้ ่ ใช ่ ้ติดต่อระ งตนและเพือให ้เขำได ้ร ับรู ้พระประสงค ์ของพระองค ์ได ้ชัดเจนยิงขึ มภีร ์เป็ นสือที หว่ำงพระเจ ้ำกับมนุ ษย ์{GC69.2}{GCth1758.1} ่ ในขณะทีชำววอลเดนซิ สยอมร ับว่ำควำมยำเกรงพระเจ ้ำเป็ นบ่อเกิดแห่งปัญญำนั้นพวกเขำไม่ ่ ้องติดต่อกับโลกภำยนอกกับควำมรู ้ของมนุ ษยชำติและวิธด ได ้มองข ้ำมควำมสำคัญของกำรทีต ี ำ ่ ประสิทธิภำพเพือเปิ ่ ดควำมนึ กคิดให ้กว ้ำงและว่องไวเยำวชนบำงคนจำกโรงเรียนทีอยู ่ บ รงชีวต ิ ทีมี ่ ่ ่ ่ นภูเขำถูกส่งออกไปเล่ำเรียนยังสถำบันกำรศึกษำในเมืองทีประเทศฝรงเศสหรื ั อประเทศอิตำลีซงมี ึ สำขำวิชำให ้เรียนให ้คิดและให ้ค ้นคว ้ำได ้มำกกว่ำโรงเรียนในบ ้ำนเกิดบนเทือกเขำแอลป์ เยำวชน ่ ่ ทีออกไปต ้องพบกับกำรทดลองพวกเขำเห็นควำมชัวพวกเขำเผชิ ญหน้ำกับตัวแทนของซำตำนที่ ่ กดันคำสอนนอกรีตทีแยบยลที ่ ่ ดและกำรหลอกลวงทีอั ่ นตรำยทีสุ ่ ดแต่กำรศึกษำทีพ ่ เจ ้ำเล่ห ์ทีผลั สุ ้ วยั เด็กนั้นมีคณ ่ี ยมพวกเขำให ้พร ้อมสำหร ับเรืองทั ่ งหมดเหล่ ้ ้ วกเขำได ้ร ับตังแต่ ุ สมบัตท ิ เตรี ำนี {GC 69.3}{GCth1758.2} ่ ้ ำของพวกเขำถูกจัด ในโรงเรียนต่ำงๆทีพวกเขำเข ้ำไปเรียนนั้นพวกเขำไม่ยอมวำงใจผูใ้ ดเสือผ้ ่ บซ่อนสมบัตท ่ี งใหญ่ ่ ่ี ดนั่นคือพระคัมภีร ์อันลำค่ ้ ำทีเขี ่ ยนด ้วยมือเป็ นผลงำนที่ เตรียมไว ้เพือเก็ ิ ยิ ทสุ ้ ดตัวไปและเมือสบโอกำสที ่ ่ ก่ พวกเขำลงแรงด ้วยเวลำแรมเดือนแรมปี พวกเขำนำคัมภีร ์เหล่ำนี ติ ไม่ ่ี เหมือนว่ำจะ อให ้เกิดกำรสงสัยพวกเขำจะวำงเอกสำรบำงส่วนอย่ำงระมัดระวังไว ้ตำมทำงของผูท้ ดู ้ อยูบ เปิ ดใจรับควำมจริงเยำวชนชำววอลเดนซิสได ้รับกำรอบรมตังแต่ ่ นตักของมำรดำโดยมีเป้ ำห ้ ่ และก็ ้ ่ ตย ์ในสถำบันกำรศึกษำเหล่ำนี มี ้ คน มำยเช่นนี พวกเขำเข ้ำใจหน้ำทีนี ยน ิ ดีทำด ้วยควำมซือสั ่ ่ ้ ้ ร ับเชืออย่ ำงแท ้จริงและบ่อยครงที ั้ พบว่ ำหลักกำรนี แทรกซึ มไปทั่วทังโรงเรี ยนกระนั้นผูน้ ำเปปำซีแ

48

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดก็ไม่อำจแกะรอยไปยังแหล่งทีมำของค ่ ่ ม้จะไต่สวนอย่ำงรอบคอบทีสุ ำสอนทีเขำตรำว่ ำนอกรีตได ้ {GC70.1}{GCth1759.1} ่ งเกิด วิญญำณของพระคริสต ์เป็ นวิญญำณแห่งกำรประกำศแรงกระตุ ้นอันดับแรกของจิตใจทีบั ่ ำผูอ้ นมำยั ่ื ใหม่คอื ควำมปรำรถนำทีจะน งพระผู ้ช่วยให ้รอดคริสเตียนชำววูดวั ซ ์ก็มวี ญ ิ ญำณเช่นนี ้ ่ พวกเขำตระหนักดีวำ่ พระเจ ้ำทรงมีพระประสงค ์ให ้พวกเขำทำมำกกว่ำทีจะเป็ นเพียงคนเก็บร ักษำ ์ ่ นศักดิสิ์ ทธิเพื ์ อน ่ ำควำมสว่ำงส่องไ ควำมจริงให ้บริสท ุ ธิในคริ สตจักรของตนเองพวกเขำมีหน้ำทีอั ่ ใ่ นควำมมืดโดยฤทธำนุ ภำพอันยิงใหญ่ ่ ปให ้แก่คนทีอยู แห่งพระวจนะของพระเจ ้ำพวกเขำมุ่งหวังที่ ่ ่ ้องกำร จะทำลำยแอกทีโรมยั ดเยียดให ้ไว ้ศำสนำจำรย ์ชำววูดวั ซ ์ถูกฝึ กให ้เป็ นผู ้ประกำศทุกคนทีต ้ กกำหนดให ้ผ่ำนกำรเป็ นนักประกำศเสียก่อนแต่ละคนจะต ้องทำงำนร ับใ ก ้ำวเข ้ำสูง่ ำนร ับใช ้นี จะถู ้ งำนประกำศพระกิ ่ ่ ่ ่ งเป็ นเวลำ3 ช ้ในพืนที ตติคณ ุ ทีใดที หนึ ่ ับหน้ำทีดู ่ แลโบสถ ์สักแห่งในท ้องทีของตนงำนกำรร ่ ้ ยกร ้องให ้มีกำรหักห ้ำม ปี ก่อนทีจะร ับใช ้นี เรี ้ เริมต ่ ้นทำงำนนี่ เป็ นบทนำทีเหมำะสมส ่ ใจตนเองและกำรเสียสละตังแต่ ำหร ับช่วงชีวต ิ ของศำสนำจ ่ ่ ์ ์ ่ เ่ ำรย ์ทีทดสอบจิตวิญญำณของมนุ ษย ์เยำวชนทีได ้ร ับกำรเจิมให ้ร ับงำนศักดิสิทธิมองเห็นว่ำทีอยู ้ บืองหน้ ำพวกเขำนั้นไม่ใช่ทร ัพย ์ศฤงคำรและควำมรุง่ เรืองทำงโลกแต่เป็ นชีวต ิ ของกำรตรำกตรำแ ่ ละภัยอันตรำยและอำจจะต ้องพลีชพ ี เพรำะควำมเชือของเขำมิ ชชันนำรีออกทำงำนเป็ นคูๆ่ ตำมแบ ่ บอย่ำงทีพระเยซูสง่ สำวกของพระองค ์ออกไปมักจะมีผูส้ งู วัยและมำกด ้วยประสบกำรณ์เคียงคูอ ่ อก ่ นเพือนช่ ่ ้ ่ งคำแนะนำผูร้ ว่ ไปกับคนหนุ่ มเพือเป็ วยชีแนะและเป็ นผูฝ ้ ึ กอบรมเขำและเขำจะต ้องเชือฟั ้ ้ กจะไม่ได ้อยูด ่ มงำนทังสองนี มั ่ ้วยกันตลอดเวลำแต่พวกเขำมักจะพบกันเพืออธิ ษฐำนและร ับคำแน ้ งเกิดกำรเสริมสร ้ำงควำมเชือของกั ่ ้ ะนำด ้วยวิธน ี ี จึ นและกันให ้เข ้มแข็งขึน{GC70.2}{GCth1759.

2} กำรเปิ ดเผยเป้ ำหมำยพันธกิจของตนจะนำควำมพ่ำยแพ ้มำอย่ำงแน่ นอนดังนั้นพวกเขำจึงปก ่ ปิ ดลักษณะแท ้จริงของตนศำสนำจำรย ์ทุกคนมีควำมรอบรู ้เรืองงำนช่ ำงฝี มือบำงอย่ำงหรือมีวช ิ ำชี ้ ่ พและมิชชันนำรีเหล่ำนี ทำงำนของตนภำยใต ้กำรอำพรำงของอำชีพทำงโลกโดยทัวไปพวกเขำเ ่ ่ ่ ่ ลือกทีจะเป็ นพ่อค ้ำหรือคนเร่ขำยสินค ้ำ“พวกเขำนำผ้ำไหมเครืองประดั บและสินค ้ำอืนๆซึ งในยุ คนั้ ้ ่ ำงไกลออกไปและพวกเขำได ้ร ับกำรต ้อนร ับในฐำนะพ่อค ้ำแต่ห นหำซือยำกนอกจำกในตลำดที ห่ ่ ่ ้ วใจ ำกมำในฐำนะมิชชันนำรีพวกเขำจะถูกขับไล่ออกไป”Wylieเล่มที1บทที 7ตลอดเวลำเหล่ ำนี หั ่ ลขอสติปัญญำทีจะน ่ ำเสนอให ้เห็นถึงสมบัตท ่ี คำ่ ยิงก ่ ของพวกเขำจะยกชูขนไปยั ึ้ งพระเจ ้ำเพือทู ิ มี ้ มหรือบำงส่วนไว ้กับตัวและทีใดที ่ ่ ว่ำทองคำหรือเพชรนิ ลจินดำพวกเขำซ่อนพระคัมภีร ์ทังเล่ โอกำ ้ ำนวยพวกเขำจะหันเหควำมสนใจของลูกค ้ำมำยังหนังสือทีคั ่ ดลอกด ้วยมือเหล่ำนี บ่ ้ อยครง้ั สเอืออ ่ นตั ่ วสนใจต ้องกำรอ่ำนพระวจนะของพระเจ ้ำและพระคัมภีร ์บำงตอนก็จะถูกมอบด ้วย จะพบคนทีตื ่ ้องกำรร ับไว ้{GC71.1}{GCth1759.3} ควำมยินดีให ้แก่ผู ้ทีต ้ มต ่ ้นขึนในที ้ ่ ่ งำนของมิชชันนำรีเหล่ำนี เริ รำบและหุ บเขำรอบๆบริเวณภูเขำทีเขำอำศั ยอยูแ่ ละข ้ ้ ยำยกว ้ำงออกไปเลยอำณำบริเวณเหล่ำนี พวกเขำเดินด ้วยเท ้ำเปล่ำและสวมใส่อำภรณ์เนื อหยำบ ่ รอ่ งรอยของกำรเดินทำงเหมือนเช่นทีพระอำจำรย ่ ทีมี ์ของพวกเขำสวมใส่พวกเขำเดินทำงเข ้ำไป 49

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำงไกลพวกเขำหว่ำนเมล็ดอันลำค่ ้ ำไปทุกแห่งหนโบส ยังเมืองใหญ่ๆและเจำะทะลุไปยังดินแดนทีห่ ้ ่ ถ ์มำกมำยเกิดขึนตำมทำงที พวกเขำเดิ นทำงผ่ำนไปและเลือดของผูพ ้ ลีชพ ี ก็เป็ นพยำนให ้กับควำ ่ ้ ่ ่ ้ ่ ่ มเชือเรำจะเห็นดวงวิญญำณทังหมดทีเป็ นผลงำนทีคนเหล่ำนี หว่ำนไว ้ถูกเก็บเกียวอย่ ำงเต็มทีในวั นแห่งพระเจ ้ำพระวจนะของพระเจ ้ำกำลังมุ่งหน้ำอย่ำงเงียบๆและถูกปกปิ ดไว ้จนเข ้ำไปในอำณำจัก ่ ้ รของคริสเตียนและได ้ร ับกำรต ้อนร ับด ้วยควำมชืนชมทั งในบ ้ำนและในจิตใจของผูค้ น{GC71.2}{ GCth1760.1} ่ พระเจ ่ สำหร ับชำววอลเดนซิสแล ้วพระคัมภีร ์ไม่เพียงแต่บน ั ทึกสิงที ้ำทรงจัดกำรต่อมนุ ษย ์ในอดี ่ ้ ตและเปิ ดเผยควำมร ับผิดชอบและหน้ำทีของมนุ ษย ์ในปัจจุบน ั เท่ำนันแต่พระคัมภีร ์ยังเปิ ดเผยถึงภั ่ี ้ ่ ำจุดจบของทุกสิงอยู ่ ไ่ ม่ไกลนักและใน ยพิบต ั แิ ละสง่ำรำศีทจะเกิ ดขึนในอนำคตด ้วยพวกเขำเชือว่ ่ ้ ้นพวกเขำได ้ร ับควำมซำบซึงใจ ้ ขณะทีพวกเขำศึ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยกำรอธิษฐำนและด ้วยนำตำนั ่ นและกั ้ ่ พวกเขำจะต ่ ่ื กับพระวจนะอันมีคำ่ เหล่ำนั้นมำกยิงขึ บหน้ำทีที ้องประกำศให ้ผูอ้ นทรำบควำม ่ี ดเผยอย่ำงชัดเจนในหนังสือศักดิสิ์ ทธิและได ์ จริงแห่งกำรช่วยให ้รอดพวกเขำเห็นแผนกำรไถ่ทเปิ ้ ่ ่ พบว่ำควำมเชือของพวกเขำทีมีในพระเยซูทำให ้พวกเขำได ้ร ับกำรปลอบประโลมใจควำมหวังและ ่ ่ สันติสข ุ เมือควำมกระจ่ ำงทำให ้พวกเขำเข ้ำใจและทำให ้จิตใจยินดีปรีดำพวกเขำปรำรถนำทีจะให ้ ่ ลำแสงนั้นส่องไปยังเหล่ำคนทีตกอยู ภ ่ ำยใต ้ควำมมืดจำกคำสอนผิดๆของเปปำซี{GC72.1}{GCt h1760.2} พวกเขำเห็นว่ำภำยใต ้กำรนำของพระสันตะปำปำและบำทหลวงประชำชนมำกมำยกำลังพยำย ่ ใ่ นจิตวิญญำณของพวกเขำอย่ำงไร ้ผลด ้วยกำรทรมำนร่ำงกำยค ำมหำทำงหลุดพ ้นจำกบำปทีอยู ้ กสอนให ้พึงพิ ่ งในกำรทำดีเพือช่ ่ วยตัวเองให ้รอดจึงทำให ้พวกเขำมองแต่ตวั เองควำมนึ นเหล่ำนี ถู ่ มไปด ้วยบำปของตนเองมองเห็นตนเองตกอยูภ กคิดยึดติดอยูแ่ ต่ในสภำพทีเต็ ่ ำยใต ้พระพิโรธของ ้ ้ พระเจ ้ำคนเหล่ำนี จึงพยำยำมสร ้ำงควำมเจ็บปวดทรมำนทังฝ่ ำยจิตวิญญำณและร่ำงกำยตนเองแ ้ ท้ รู่ี ้สำนึ กในใจจึงถูกหลักคำสอนของโรมผู ต่กระนั้นก็ยงั ไม่พบทำงบรรเทำทุกข ์ด ้วยประกำรฉะนี ผู ้ ตรสหำยและญำติพน้ ่ี องมำใช ้ชีวต กมัดคนนับพันละทิงมิ ิ ในห ้องเล็กๆภำยในสำนักสงฆ ์คนนับพัน ่ พยำยำมแสวงหำสันติสข ุ ให ้กับควำมนึ กคิดของเขำเองด ้วยกำรอดอำหำรและเฆียนตี ตวั เองอย่ำง ่ ภ ่ ดทึบชืนและเยื ้ ทำรุณอยูบ ่ ่อยๆสวดมนต ์กลำงดึกนอนรำบกับก ้อนหินทีอยู ่ ำยในห ้องพักทีมื อกเย็ ่ ่ นเป็ นเวลำหลำยชัวโมงอย่ำงทุกข ์ทรมำนเดินทำงไกลเพือแสวงบุญกำรร ับใช ้โทษอย่ำงน่ ำอดสูแล ้ ไร ้ผลพวกเขำถูกบีบบังคับด ้วยควำมรู ้สึกผิดและถูก ะกำรทรมำนอันน่ ำกลัวแต่กำรกระทำเช่นนี ก็ ่ หลอนด ้วยควำมกลัวพระพิโรธของพระเจ ้ำทีจะคอยแก ้แค ้นคนมำกมำยต ้องทนทุกข ์ทรมำนต่อไป ้ งลงไปยังหลุมศพโดยปรำศจำกลำ จนกว่ำสภำพธรรมชำติของร่ำงกำยจะยอมแพ ้และคนเหล่ำนี จึ แสงหรือควำมหวังใดๆ{GC72.2}{GCth1760.3} ่ นอำหำรแห่ ่ ่ วโหยเหล่ำนี พวกเขำต ้ ชำววอลเดนซิสปรำรถนำทีจะยื งชีวต ิ ให ้แก่จต ิ วิญญำณทีหิ ้ ่ ในพระสัญญำของพระเจ ้ำมำให ้และชีให ้ ้คนเหล่ำนั้นเห็นว่ำพระ องกำรนำข่ำวสำรแห่งสันติสข ุ ทีมี ่ ้ ่ คริสต ์ทรงเป็ นควำมหวังเดียวทีเขำทั งหลำยจะได ้ร ับควำมรอดคำสอนทีคนเหล่ ำนั้นยึดถือทีว่​่ ำกำร ่ งอยู ้ บ ้ ทำควำมดีชดเชยกำรล่วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำได ้นั้นเป็ นคำสอนทีตั ่ นพืนฐำนของ 50

อำนำจสัมบูรณ์

่ ควำมเท็จกำรพึงในคุ ณควำมดีของมนุ ษย ์กีดขวำงภำพควำมร ักอันไม่มข ี อบเขตของพระคริสต ์เห ่ี ้ ่ นเครืองบู ่ ชำของมนุ ษย ์ก็เพรำะเผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติทล ่ี ้มในบำป ตุทพระเยซู ต ้องสินพระชนม ์เพือเป็ ่ ่ ำตนเองกลับไปคืนดีกบ ่ี ไม่อำจทำสิงใดเพื อน ั พระเจ ้ำได ้คุณควำมดีทพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงถูกตรึ ้ ้นต่ำงหำกคือรำกฐำนของควำมเชือคริ ่ สเตียนกำรทีวิ่ งบนกำงเขนและทรงกลับเป็ นขึนจำกตำยนั ่ งในพระคริสต ์จึงเป็ นเรืองจริ ่ ญญำณจิตต ้องพึงพิ งและควำมสัมพันธ ์กับพระองค ์จะต ้องใกล ้ชิดเหมื ่ ่ ดอยูก ่ ติ ่ ดอยูก อนดังแขนที ติ ่ บั ร่ำงกำยหรือกิงที ่ บ ั เถำ{GC73.1}{GCth1760.4} คำสอนของพระสันตะปำปำและของบำทหลวงชักนำมนุ ษย ์ให ้มองพระลักษณะของพระเจ ้ำและ ้ แม้กระทั่งของพระคริสต ์เป็ นควำมเกรียวกรำดหงุ ดหงิดและน่ ำกลัวพวกเขำทำให ้พระผูช ้ ว่ ยให ้รอด ่ี เห็นใจมนุ ษย ์ซึงตกอยู ่ ่ ว กลำยเป็ นผูท้ ไม่ ใ่ นบำปจนต ้องใช ้บำทหลวงและพวกนักบุญมำไกล่เกลียส่ นผูท้ สติ ี่ ปัญญำได ้ร ับควำมกระจ่ำงด ้วยพระวจนะของพระเจ ้ำต่ำงต ้องกำรนำจิตวิญญำณของตนไ ่ ่ ยมด ้วยพระเมตตำและควำมร ักพระองค ์ผูท้ รงยืนอ ้ำแ ปหำพระเยซูผูท้ รงเป็ นพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีเปี ขนออกรอคอยพวกเขำเชิญชวนทุกคนให ้เข ้ำมำหำพระองค ์พร ้อมกับภำระแห่งบำปควำมกังวลแ ้ ่ ำจัดสิงกี ่ ดขวำงซึงซำตำนกองทั ่ ้ ละควำมอ่อนล ้ำของพวกเขำคนเหล่ำนี ปรำรถนำที จะก บถมขึนจ ่ นมนุ ษย ์ไม่อำจมองเห็นพระสัญญำและไม่อำจเข ้ำหำพระเจ ้ำโดยตรงเพือสำรภำพบำปของพวกเข ำและได ้รับกำรอภัยโทษและสันติสข ุ {GC73.2}{GCth1761.1} ้ ำของข่ำวประเสริฐให ้แก่สติปัญญำของผูใ้ มิชชันนำรีชำววอลเดนซิสเปิ ดเผยควำมจริงอันลำค่ ์ ่ ดลอกด ้วยควำมเ ฝ่ แสวงหำด ้วยควำมกระตือรือร ้นพวกเขำนำข ้อพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิบำงตอนที คั ่ ่ี ดของเขำทีได ่ ้ให ้ควำมหวังใจแก่จต พียรพยำยำมออกมำอย่ำงระมัดระวังเป็ นควำมสุขยิงใหญ่ ทสุ ิ วิ ่ ่ี กพยำบำทคอยตัดสินควำมบ่อย ญญำณทีรู่ ้สำนึ กและตกอยูใ่ นบำปทีมองเห็ นพระเจ ้ำเป็ นแค่ผูท้ ผู ้ั พวกเขำมั ่ ่ นเทำและน ่ ้ ครงที กจะคุกเข่ำพร ้อมกับริมฝี ปำกทีสั ำตำคลอเต็ มเบ ้ำเปิ ดเผยควำมหวังเดีย ่ ้ วของคนบำปให ้แก่พน้ ี องของพวกเขำด ้วยวิธน ี ีแสงสว่ำงแห่งควำมจริงจึงเจำะทะลุเข ้ำสูส ่ ติปัญญำ ่ ดมนมำกมำยขับไล่เมฆหมอกแห่งควำมสินหวั ้ ทีมื งออกไปจนดวงอำทิตย ์แห่งควำมชอบธรรมส่อง ้ั ข ่ ้อพระคัมภีร ์บำงตอนถู สว่ำงเข ้ำไปในจิตใจด ้วยลำแสงแห่งกำรร ักษำของพระองค ์จึงมีบอ ่ ยครงที ้ ้วซำอี ้ กตำมควำมประสงค ์ของผูฟ ่ ้องกำรให ้แน่ ใจว่ำได ้ยินถูกต ้องแล ้วโดยเฉพำะ กอ่ำนซำแล ้ ังซึงต ่ ้ ้วซำอี ้ กด ้วยควำมกระตือรือร ้นว่ำ“พระโลหิตของพระเยซูค ข ้อควำมทีพวกเขำต ้องกำรร ับฟังซำแล ้ น”1ยอห ้ ่ รกั ริสต ์พระบุตรของพระองค ์ก็ชำระเรำให ้ปรำศจำกบำปทังสิ ์น1:7“โมเสสยกงู ขนในถิ ึ้ นทุ ้ ่ กคนทีวำงใจพระองค ่ นดำรอย่ำงไรบุตรมนุ ษย ์จะต ้องถูกยกขึนอย่ ำงนั้นเพือทุ ์จะได ้ชีวต ิ นิ ร ันดร ์”ย อห ์น3:14,15{GC73.3}{GCth1761.2} ่ ษย ์หรือทูตส มีคนมำกมำยไม่ยอมให ้คำกล่ำวอ ้ำงของโรมมำหลอกได ้พวกเขำมองว่ำกำรทีมนุ ่ ้ไกล่เกลียแทนคนบำปนั ่ ้นเป็ นเรืองไร ่ ่ อแสงสว่ ่ ่ ้จริงส่องมำยัง วรรค ์จะมำทำหน้ำทีผู ้สำระยิงเมื ำงทีแท ควำมคิดพวกเขำจึงร ้องออกมำด ้วยควำมเปรมปรีดว่ิ ์ ำ“พระคริสต ์ทรงเป็ นปุโรหิตของฉันพระโลหิ ่ ่ ตเป็ นเครืองถวำยบู ชำของฉันแท่นบูชำของพระองค ์เป็ นทีสำรภำพบำปของฉั น”พวกเขำนำตนเข ้ ่ งในพระคุณควำมดีของพระเยซูอย่ำงเต็มทีพร ่ ้อมกับพูดซำแล ้ ้วซำอี ้ กว่ำ“ถ ้ำไม่มค ำมำพึงพิ ี วำมเชื่ ่ อแล ้วจะไม่เป็ นทีพอพระทั ยเลย”ฮีบรู11:6 51

อำนำจสัมบูรณ์

่ งให ่ ้เรำทังหลำยรอดได ้ “นำมอืนซึ ้นั้นไม่โปรดให ้มีท่ำมกลำงมนุ ษย ์ทั่วใต ้ฟ้ ำ”กิจกำร4:12{GC7 4.1}{GCth1761.3} ้ นกว่ำทีบำงจิ ่ ควำมมั่นใจในควำมร ักของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดนั้นดูเหมือนจะลึกซึงเกิ ตวิญญำณที่ ้ ับรู ้ได ้กำรปลดปล่อยทีพวกเขำได ่ ่ น่ ำสงสำรและถูกมรสุมกระหน่ ำเหล่ำนี จะร ้ร ับนั้นช่ำงยิงใหญ่ เหลื ้ ่ องลงมำยังพวกเขำจนเคลิบเคลิมรำวกั ้ อเกินควำมสว่ำงเช่นนี แหละที ส่ บว่ำพวกเขำไปอยูใ่ นสวรร ้ ค ์แล ้วคนเหล่ำนี วำงมื อของตนไว ้ในพระหัตถ ์ของพระคริสต ์อย่ำงมั่นใจเท ้ำของพวกเขำยึดติดอยู่ ้ ้ บนพระมหำศิลำควำมกลัวตำยทังปวงอั นตรธำนหำยไปบัดนี พวกเขำปรำรถนำเรื อนจำและโซ่ตรว ่ ่ นถ ้ำนันจะเป็ นทีถวำยเกียรติพระนำมของพระผู ้ไถ่ของพวกเขำ{GC74.2}{GCth1762.1} ่ บต่ำงๆพระวจนะของพระเจ ้ำถูกนำขึนมำอ่ ้ ้ั อำ่ นให ้จิตวิญญำณเพียงดวงเ ในทีลั ำนในบำงครงก็ ่ ้ งคื ้ นค ดียวบำงครงก็ ั้ อำ่ นให ้กลุม ่ เล็กๆทีแสวงหำแสงสว่ ำงและควำมจริงบ่อยครงพวกเขำท ั้ ำเช่นนี ทั ่ ้ั ผู ่ ฟ วำมอยำกรู ้และชืนชมของผู ฟ ้ ังนั้นมีมำกจนบ่อยครงที ้ ังไม่ยอมให ้ผูน้ ำข่ำวแห่งควำมเมตตำหยุ ้ ดออกมำบ่อยๆว่ ดอ่ำนจนกว่ำพวกเขำจับใจควำมของข่ำวดีแห่งกำรช่วยให ้รอดได ้จะมีคำเช่นนี พู ำ “พระเจ ้ำจะยอมรับของถวำยของฉันหรือเปล่ำพระองค ์จะทรงยอมร ับฉันไหมพระองค ์จะทรงอภั ยให ้ฉันไหม”จึงมีคำตอบอ่ำนให ้ฟังว่ำ“บรรดำผูเ้ หน็ ดเหนื่ อยและแบกภำระหนักจงมำหำเรำและเร ้ ำจะให ้ท่ำนทังหลำยได ้หยุดพัก”มัทธิว11:28{GC74.3}{GCth1762.2} ่ ่ มผัสถึงพระสัญญำของพระเจ ้ำจะได ้ยินคำตอบสนองด ้วยควำมชืนชมยิ ่ เมือควำมเชื อสั นดีวำ่ “ไ ่ ่ ่ ม่ต ้องไปแสวงบุญทีต ้องใช ้เวลำนำนอีกแล ้วไม่ต ้องเดินทำงทีแสนลำบำกเพือไปยังศำลเจ ้ำศักดิสิ์ ท ่ มไปด ้วยบำปและไม่บริสท ์ ำงทีฉั ่ นเป็ นอยูใ่ นเวลำนี ได ้ ้และ ธิฉั์ นเข ้ำมำหำพระเยซูในสภำพทีเต็ ุ ธิอย่ ่ี ยใจกับบำป‘บำปของเจ ้ำได ้รับกำรอภัยแล ้ว’บำปขอ พระองค ์จะไม่ทรงละเลยคำอธิษฐำนของผูท้ เสี งฉันก็จะได ้รับกำรอภัยด ้วย”{GC75.1}{GCth1762.3} ์ ควำมปี ติยน ิ ดีอน ั ศักดิสิ์ ทธิจะเต็ มล ้นจิตใจและคำสรรเสริญและโมทนำพระคุณแด่พระนำมของ ่ ควำมสุขเหล่ำนี จะกลั ้ ่ พระเยซูจะแพร่สะพัดออกไปจิตวิญญำณทีมี บไปยังบ ้ำนของตนเพือกระจำย ่ ่ื กครงแล ้ั ้วครงเล่ ้ั ำตรำบเท่ำทีจะท ่ ำได ้ถึงประสบกำรณ์ใหม่ทพวกเขำ ่ี แสงสว่ำงเพือแบ่ งปันแก่ผูอ้ นอี ่ ้จริงพระวจนะจำกพระคัมภีร ์นั้นมีอำนำจประหลำดและน่ ำเกรงขำมซึงต ่ ได ้พบหนทำงแห่งชีวต ิ ทีแท ่ี ร ัสโดยตรงถึงจิตใจของผูท้ แสวงหำควำมจริ งเป็ นพระสุรเสียงของพระเจ ้ำและนำควำมสำนึ กมำสูผ ่ ู้ ่ ้ยิน{GC75.2}{GCth1762.4} ทีได ่ อมตนจริงใจตังใจและควำมศร ้ ผูน้ ำข่ำวแห่งควำมจริงจะเดินทำงของเขำต่อไปแต่ลก ั ษณะทีถ่ ัท ้ ้ั ผู ่ ฟ ธำอย่ำงลึกลำของเขำมั กจะถูกผูค้ นกล่ำวขำนถึงเสมอบ่อยครงที ้ ังไม่ได ้ถำมว่ำเขำมำจำกไหน หรือกำลังจะไปไหนในตอนแรกผูฟ ้ ังจะถูกควำมแปลกใจมำบดบังและในตอนหลังควำมสำนึ กในบุ ่ ่ ่ กเชิญให ้ไปทีบ ่ ้ำนเขำจะตอบว่ำต ้อ ญคุณและชืนชมยินดีเบียงเบนควำมสนใจจนลืมซ ักถำมเมือถู ่ ่ ่ ่ งไปเยียมแกะที หลงหำยจำกฝู งพวกผูฟ ้ ังต่ำงถำมกันว่ำเป็ นไปได ้ไหมทีเขำจะเป็ นทูตทีลงมำจำกส วรรค ์{GC75.3}{GCth1763.1} 52

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ กเลยเขำอำจเดินทำงไปยังดินแด มีหลำยรำยทีพวกผู ฟ ้ ังจะไม่ได ้เห็นผูน้ ำข่ำวแห่งควำมจริงนี อี ่ ่ ่ มใี ครรู ้จักหรืออำจเป็ นไปได ้ว่ำกระดูกของเข นอืนหรื อชีวต ิ ของเขำกำลังเหียวเฉำลงในคุ กมืดทีไม่ ่ ่ ่ ำถูกเผำไหม้จนเหลือแต่เถ ้ำอยูใ่ นบริเวณทีเขำเป็ นพยำนเพือควำมจริ งอย่ำงไรก็ตำมคำพูดทีพวก ้ ้นั้นไม่อำจถูกทำลำยไปคำพูดเหล่ำนั้นกำลังทำงำนอยูใ่ นจิตใจของมนุ ษย ์ซึงทุ ่ กคนจะรู ้ถึ เขำทิงไว ่ ้ ำงเต็มทีในวั ่ นพิพำกษำทีจะมำถึ ่ งผลงำนทีประเสริ ฐเหล่ำนี อย่ งเท่ำนั้น{GC75.4}{GCth1763.2} มิชชันนำรีชำววอลเดนซิสกำลังรุกเข ้ำไปในอำณำจักรของซำตำนและอำนำจของควำมมืดถู ่ นอ ้ ำนำจแห่งควำมมืดเฝ้ ำติดตำมควำมพยำยำมทุกขันตอนที ้ ่ ำให ้คว กปลุกให ้ระมัดระวังตัวยิงขึ ท ำมจริงรุดหน้ำไปและจะกระตุ ้นตัวแทนของมันให ้เกิดควำมกลัวผูน ้ ำเปปำซีมองเห็นอันตรำยอันให ่ ตอ ่ ดจำกกำรทำงำนของนักเดินทำงผูถ้ ่อมตนเหล่ำนี หำกปล่ ้ ญ่หลวงทีมี ่ เป้ ำหมำยของตนซึงเกิ อย ้ ดเป่ ำเมฆแห่งควำมผิดอันหนำทึบซึ่ ให ้แสงสว่ำงแห่งควำมจริงส่องไปโดยไม่ถก ู ขัดขวำงแสงนี จะปั ้ ำให ้ควำมนึ กคิดของมนุ ษย ์ไปยังพระเจ ้ำองค ์เดียวเท่ำนั้นและ งปิ ดล ้อมประชำชนไว ้ควำมจริงนี จะน ่ ดก็จะทำลำยอำนำจของโรมไป{GC76.1}{GCth1763.3} ในทีสุ ่ คนเหล่ำนี ซึ ้ งยึ ่ ดถือควำมเชือของคริ ่ ่ กำรทีมี สตจักรยุคแรกเริมอยู น ่ ้ันเป็ นพยำนอย่ำงต่อเนื่ องถึ ้ ่ ่ มเหงครงรุ ้ั นแรงทีสุ ่ ดขึน้ งกำรละทิงควำมเชื อของโรมดั งนั้นจึงปลุกควำมเกลียดชังและกำรกดขีข่ ่ ้ ่ ้ มำกำรทีพวกเขำปฏิ เสธไม่ยอมทิงพระคั มภีร ์ก็เป็ นควำมผิดทีโรมยอมไม่ ได ้เธอตังใจท ำลำยพระคั ้ ่ ่ ่ ดต่อ มภีร ์ให ้หมดไปจำกโลกถึงตอนนี โรมเริมรณรงค ์ให ้ทุกคนเข ้ำมำร่วมทำสงครำมทีน่ ำกลัวทีสุ ่ ประชำกรของพระเจ ้ำทีอำศั ยอยูบ ่ นภูเขำมีกำรจัดวำงกำรไต่สวนตำมเส ้นทำงของพวกเขำและภำ ์ ่ พของอำเบลผู ้บริสท ุ ธิทีถูกฆ่ำต่อหน้ำฆำตรกรอย่ำงคำอินก็ปรำกฏให ้เห็นอยูอ ่ ย่ำงต่อเนื่ อง{GC7 6.2}{GCth1763.4} ้ั ้วครงเล่ ้ั ำท ้องนำอันอุดมถูกทิงให ้ ้รกร ้ำงทีอยู ่ อ ครงแล ่ ำศัยและโบสถ ์ของพวกเขำถูกทำลำยไปจ ่ ่ ่ ้ ่ ่ ์ ้ นกระทังในทีซึงครงหนึ ั งเคยเป็ นทุ่งนำทีอุดมสมบูรณ์และบ ้ำนเรือนของคนบริสท ุ ธิและขยั นบัดนี ก ่ ่ วกระหำยจะเกิดดุร ้ำยมำกขึนเมื ้ อได ่ ลำยเป็ นทีรกร ้ำงเช่นเดียวกับสัตว ์ป่ ำทีหิ ้ชิมเลือดควำมดุดน ั ข ้ ่ องเหล่ำผูน้ ิ ยมเปปำซีถก ู จุดปะทุให ้รุนแรงมำกขึนด ้วยควำมทรมำนของเหยือของพวกเขำพยำนเ ่ ่ บริ ่ สท ์ ่ ่ พือควำมเชื อที ุ ธิมำกมำยถู กไล่ลำ่ ข ้ำมภูเขำและลงมำตำมทีรำบที พวกเขำซ่ อนตัวขังตัวเอง ในป่ ำหนำทึบและตำมยอดภูเขำสูง{GC76.3}{GCth1764.1} ้ ้แม้ศต ไม่มข ี ้อหำใดจะนำมำกล่ำวหำต่อกำรฝักใฝ่ ศีลธรรมของคนกลุม ่ นี ได ั รูของพวกเขำยังป ระกำศว่ำคนเหล่ำนี ร้ ักควำมสงบเรียบง่ำยและเป็ นพวกเคร่งศำสนำควำมผิดรุนแรงของพวกเขำคื ้ อกำรไม่ยอมนมัสกำรพระเจ ้ำตำมพระประสงค ์ขององค ์สันตะปำปำควำมผิดนี เองพวกเขำจึ งถูกกร ่ ษย ์หรื ะหน่ ำด ้วยควำมอดสูกำรเหยียดหยำมกำรเยำะเย ้ยและกำรทำรุณกรรมด ้วยวิธต ี ำ่ งๆเท่ำทีมนุ ้ อมำรร ้ำยจะประดิษฐ ์ขึนมำ{GC76.4}{GCth1764.2} ่ งจุดทีโรมมุ ่ ่ี ้ อปร ่ เมือถึ ่งมั่นจะทำลำยลัทธิทเขำเกลี ยดชังพระสันตะปำปำทรงตรำกฎหมำยขึนเพื ั กปรำคนเหล่ำนี ว่้ ำเป็ นคนนอกรีตและต ้องนำไปประหำร(โปรดดูภำคผนวก)พวกเขำไม่ได ้ถูกกล่ำ วหำว่ำเป็ นคนเกียจคร ้ำนหรือคนไม่ซอสั ื่ ตย ์หรือเป็ นคนไร ้ระเบียบแต่ถก ู ตรำว่ำมีลก ั ษณะเป็ นคนที่ 53

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้จริง”ดังนั้นพระสันตะปำปำ ศร ัทธำแก่กล ้ำและน่ ำนับถือเทียวไปหลอกลวง“ลู กแกะจำกฝูงแกะทีแท ่ ง“ลัทธิทเลวร ่ี ่ ่งร ้ำยและเป็ นทีน่ ่ ำร ังเกียจ”หำกพวกเขำ“ยังคงปฏิเสธไม่ยอ จึงทรงตรำคำสังถึ ้ำยซึงมุ ้ ้ดังงู ่ พษ ่ ่ ม้ อ ่ ่ เคยคำดคิ ้ มกลับตัวให ้บดขยีได ิ ”Wylieเล่มที16บทที 1ผู ี ำนำจทีออกค ำสังนี ดบ ้ำงไหมว่ ้ั ่ งพวกเขำเคยรู ้หรือไม่วำ่ คำพูดเหล่ำนี ถู ้ กบันทึ ำเขำจะต ้องกลับมำพบกับคำพูดเหล่ำนั้นอีกครงหนึ ่ ่ กไว ้ในสมุดบันทึกแห่งสวรรค ์ทีพวกเขำจะต ้องเผชิญหน้ำในวันพิพำกษำพระเยซูตรัสว่ำ“ซึงพวก ่ กน้อยทีสุ ่ ดในพีน้ ่ องของเรำนี ก็ ้ เหมือนทำกับเรำด ้วย”มัทธิว25:40 ท่ำนได ้ทำกับคนใดคนหนึ่ งทีเล็ {GC77.1}{GCth1764.3} ้ ยกร ้องให ้สมำชิกคริสตจักรทุกคนเข ้ำร่วมสงครำมต่อสู ้กับ พระบัญชำของพระสันตะปำปำนี เรี ้ อเป็ ่ นแรงจูงใจแก่ผูท้ เข ่ี ้ำร่วมในภำรกิจอันทำรุณโหดร ้ำยนี ผู ้ ท้ เข ่ี ้ำร่วมจะ“หลุ คนนอกรีตเหล่ำนี เพื ้ นทั ้ งบำปทั ้ ่วไปและบำปทีเฉพำะเจำะจงและทุ ่ ดพ ้นจำกควำมผิดและกำรลงโทษทำงศำสนำทังสิ กค ่ ้ำร่วมจะหลุดพ ้นจำกคำสำบำนทีเคยท ่ ้ งมีสท นทีเข ำไว ้ทังยั ิ ธิอั์ นชอบธรรมในกำรเป็ นเจ ้ำของสมบั ่ี ้มำอย่ำงไม่ถก ้ ติทได ู กฎหมำยและพวกเขำยังได ้ร ับสัญญำว่ำบำปทังหมดของพวกเขำจะได ้ร ับกำร ่ ้ ้ ่ อภัยถ ้ำพวกเขำฆ่ำคนนอกรีตได ้คำสังนี ให ้ยกเลิกสัญญำทังหมดทีเคยทำไว ้กับชำววอลเดนซิสสั่ ่ งพวกเขำห ้ งให ้คนในท ้องถินทิ ้ำมทุกคนให ้ควำมช่วยเหลือใดๆแก่พวกเขำและให ้อำนำจทุกคนที่ ่ ่ ้ เปิ ้ ดเผยอย่ำงชัดเจนถึงวิญ จะริบเอำสมบัตข ิ องพวกเขำไปได ้”Wylie,เล่มที16บทที 1เอกสำรชิ นนี ่ เ่ บืองหลั ้ ้ ยงทีได ่ ้ยินนั้นคือเสียงคำรำมของพญำนำคไม่ใช่พระสุรเสียงขอ ญำณทีอยู งฉำกเหล่ำนี เสี งพระคริสต ์{GC77.2}{GCth1764.4} ่ ผูน้ ำของระบอบเปปำซีไม่ยอมปฏิบต ั ต ิ นตำมมำตรฐำนยิงใหญ่ ในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแต่ส ้ ้ ้ ร ้ำงมำตรฐำนขึนตำมควำมต ้องกำรของตนเองและตังใจบั งคับทุกคนให ้ทำตำมมำตรฐำนนี เพรำะ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดถูกตรำออกมำแล ้วบำทหลวงและพระสันตะปำ นี่ เป็ นควำมต ้องกำรของโรมกฎหมำยทีน่ ่ ่ ่ ำงำนทีซำตำนก ่ ปำทีคดโกงและหมิ นประมำทพระเจ ้ำเริมท ำหนดให ้พวกเขำทำควำมเมตตำปรำนี ่ งพระคริสต ์บนกำงเขนและฆ่ำอัครสำวกทังหลำ ้ ไม่มใี นอุปนิ สยั ของพวกเขำวิญญำณเดียวกับทีตรึ ่ บเคลือนจั ่ ่ ซื ่ อสั ่ ตย ์ในสมัยนั้นเ ยวิญญำณเดียวกับทีขั กรพรรดิเนโรผู ้กระหำยเลือดให ้กำจัดผู ้เชือที ่ ำลังทำงำนกำจัดผูท้ พระเจ ่ี ้ ป็ นวิญญำณเดียวกับทีก ้ำทรงร ักให ้หมดไปจำกโลกนี {GC77.3}{GCt h1765.1} ่ ่ มเหงเช่นนี เข ้ ้ำมำเยือนผูท้ ย่ี ำเกรงพระเจ ้ำพวกเขำอดทนด ้ เป็ นเวลำหลำยศตวรรษทีกำรกดขี ข่ ่ ่ คำนึ งถึงสงครำมปรำบปรำมแล วยควำมขันติและควำมมั่นคงเพือถวำยเกี ยรติแด่พระผูไ้ ถ่โดยทีไม่ ่ ้มนุ ษยธรรมซึงกระท ่ ้ งคงส่งมิชชันนำรีออกไปเพือกร ่ ะกำรสังหำรโหดทีไร ำต่อพวกเขำคนเหล่ำนี ยั ้ ำพวกเขำถูกตำมล่ำจนตำยแต่กระนั้นเลือดของพวกเขำรดลงบนเมล็ดทีถู ่ ะจำยควำมจริงอันลำค่ ้ กหว่ำนออกไปและบังเกิดผลออกมำอย่ำงไม่เคยสร ้ำงควำมผิดหวังด ้วยประกำรฉะนี ชำววอลเดนซิ ่ เธอร ์จะเกิดพวกเขำกระจำยไปอยูใ่ นหลำย สเป็ นพยำนให ้พระเจ ้ำเป็ นเวลำหลำยศตวรรษก่อนทีลู ่ มต ่ ้นขึนในสมั ้ ประเทศพวกเขำเพำะเมล็ดของกำรปฏิรป ู ทำงศำสนำทีเริ ยของไวคลิฟแผ่ขยำยออก ้ คโดยผูท้ ยอมทนทุ ไปและฝังลึกในสมัยของลูเธอร ์และจะถูกดำเนิ นกำรต่อไปจนถึงครำสินยุ ี่ กข ์ใน ่ อ“พระวจนะของพระเจ ่ ทุกสิงเพื ้ำและคำพยำนของพระเยซู”วิวรณ์1:9{GC78.1}{GCth1765.2} 54

อำนำจสัมบูรณ์

55

อำนำจสัมบูรณ์

บท5-ยอห ์นไวคลิฟ ่ ำงๆจำนวนน้อยแต่พระเจ ้ำไม่ทรงปล่อยให ้พระวจน ก่อนกำรปฏิรป ู ศำสนำพระคัมภีร ์มีอยูใ่ นทีต่ ้ งควำมจริงทีอยู ่ ใ่ นพระคัมภีร ์จะไม่ถก ะของพระองค ์ถูกทำลำยไปอย่ำงสินเชิ ู ปกปิ ดไว ้ตลอดกำลพร ่ี ำมพระวจนะแห่งชีวต ่ ะองค ์ทรงถอดโซ่ทล่ ิ ออกได ้อย่ำงง่ำยดำยเฉกเช่นทีพระองค ์ทรงเปิ ดประตูเรือ ่ นจำและถอดกลอนของประตูเหล็กเพือปล่ อยผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้เป็ นอิสระพระวิญญำณของพ ่ มทร ัพย ์ทีซ่ ่ อนไว ้พระเจ ้ำทรงนำพ ระเจ ้ำดลใจคนในประเทศต่ำงๆของยุโรปให ้ค ้นหำควำมจริงดังขุ ์ วกเขำไปยังพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิดลใจให ้พวกเขำศึกษำแต่ละหน้ำของหนังสือศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยควำม ่ ้ มใจยอมร ับแสงสว่ำงแม้ต ้องจ่ำยด ้วยรำคำสูงสักเพียงไรก็ตำมถึงแม้พว สนใจอย่ำงยิงคนเหล่ ำนี เต็ ่ ้อย่ำงชัดเจนแต่กระนั้นพวกเขำก็ยงั เข ้ำถึงควำมจริงทีฝั ่ งไว ้มำนำนพ กเขำไม่อำจมองเห็นทุกสิงได ่ ่ กโซ่ตรวนแห่งควำมผิดพลำดและควำมงมง วกเขำก ้ำวออกไปรำวกับผูส้ อข่ ื่ ำวทีสวรรค ์ส่งมำเพือหั ่ี กจองจำมำนำนลุกขึนและประกำศเสรี ้ ำยพร ้อมกับเรียกร ้องให ้ผูท้ ถู ภำพของตน{GC79.1}{GCth 1766.1} ่ ค้ งแก่เรียนเท่ำนั้นเข ้ำใจยกเว ้ พระวจนะของพระเจ ้ำถูกกักเก็บไว ้อยูเ่ ป็ นเวลำนำนด ้วยภำษำทีผู นอยูใ่ นท่ำมกลำงชำววอลเดนซิสแต่เวลำแห่งกำรแปลและแจกจ่ำยพระคัมภีร ์ให ้ผูค้ นในดินแดนต่ ้ องของพวกเขำเองมำถึงแล ้วโลกผ่ำนช่วงเวลำเทียงคื ่ นอันมืดสนิ ทไปแล ้วชัวโ ่ ำงๆตำมภำษำพืนเมื ่ ำงๆแสดงให ้เห็นว่ำฟ้ ำวันใหม่กำ มงแห่งควำมมืดมนกำลังจะผ่ำนพ ้นไปและมีหมำยสำคัญตำมทีต่ ลังจะมำถึง{GC79.2}{GCth1766.2} ่ บสียอห ่ ในช่วงศตวรรษทีสิ ์นไวคลิฟ[JohnWycliffe]“ดำวรุง่ ของกำรปฏิรป ู ศำสนำ”ปรำกฏตัว ่ ทีประเทศอั งกฤษเขำไม่ใช่ผูป้ ระกำศข่ำวกำรปฏิรป ู สำหร ับประเทศอังกฤษเท่ำนั้นแต่สำหร ับทั่วทัง้ ่ ่ี คริสต ์ศำสนจักรด ้วยคำประท ้วงยิงใหญ่ ทโรมเคยอนุ ญำตให ้เขำกล่ำวจะไม่มวี น ั เงียบหำยไปกำรป ้ ่ ระท ้วงนันเปิ ดฉำกกำรต่อสู ้ทีจะนำไปสูก ่ ำรปลดปล่อยบุคคลคริสตจักรและประชำชำติ{GC80.1}{ GCth1766.3} ไวคลิฟเรียนมำทำงด ้ำนศิลปศำสตร ์และสำหรับเขำแล ้วควำมยำเกรงพระเจ ้ำเป็ นบ่อเกิดของปั ้ งเป็ นคนทีมี ่ ควำมสำมำรถพิเศษมำกม ญญำเขำเป็ นทีรู่ ้จักดีในวิทยำลัยว่ำเป็ นคนเคร่งศำสนำทังยั ำยและเป็ นผูค้ งแก่เรียนด ้วยควำมกระหำยควำมรู ้เขำลงแรงศึกษำหำควำมรู ้ในทุกสำขำวิชำเขำศึ กษำหำควำมรู ้ทำงด ้ำนปรัชญำหลักศำสนำของคริสตจักรและกฎหมำยของบ ้ำนเมืองโดยเฉพำะ กฎหมำยของประเทศของเขำเองคุณค่ำของกำรฝึ กอบรมในช่วงต ้นของชีวต ิ ให ้คุณประโยชน์ตอ ่ กำรทำงำนของเขำในช่วงต่อมำอย่ำงเห็นได ้ชัดควำมรอบรู ้ในรำยละเอียดของปรัชญำแห่งกำรคำ ดคะเนในยุคของเขำทำให ้เขำเปิ ดโปงข ้อผิดพลำดต่ำงๆได ้และโดยกำรเรียนกฎหมำยของประเท ่ ่ ่ ศและของฝ่ ำยศำสนำเขำจึงพร ้อมทีจะเข ้ำร่วมในกำรต่อสู ้ยิงใหญ่ เพือเสรี ภำพของกำรปกครองแ ่ ้ ละศำสนำในขณะทีเขำใช ้อำวุธพระวจนะของพระเจ ้ำได ้นันเขำเรียนรู ้วิชำกำรทำงปัญญำของโรง ่ กซึงและรอบ ้ เรียนและเข ้ำใจถึงกลเม็ดของผูม้ ค ี วำมรู ้ควำมสำมำรถทำงอัจฉริยภำพและควำมรู ้ทีลึ ่ บถือของทังมิ ้ ตรและศัตรูผูท้ ติ ่ี ดตำมเขำมองดูเขำด ้วยควำมพึงพอใจว่ำ รู ้ของเขำทำให ้เขำเป็ นทีนั เขำมีควำมนึ กคิดอยูใ่ นระดับแนวหน้ำของประเทศและไม่เปิ ดโอกำสให ้ศัตรูของเขำสร ้ำงควำมสง 56

อำนำจสัมบูรณ์

สัยให ้กับเป้ ำหมำยของกำรปฏิรป ู ด ้วยกำรเปิ ดโปงควำมไม่รู ้หรือจุดอ่อนของผูส้ นับสนุ นศัตรูของเ ขำ{GC80.2}{GCth1766.4} ่ ในขณะทีไวคลิ ฟยังอยูใ่ นวิทยำลัยเขำเข ้ำร่วมศึกษำพระคัมภีร ์ในยุคแรกๆนั้นพระคัมภีร ์มีเฉพำ ้ แห่งควำมจริงแต่กลุม ่ มก ะภำษำโบรำณเท่ำนั้นผู ้คงแก่เรียนจึงมีโอกำสเข ้ำถึงบ่อนำพุ ่ คนทีไม่ ี ำรศึ ้ งเป็ นกำรปูทำงให ้กับงำนในอนำคตของไวคลิฟในฐำนะนักปฏิ กษำจะเข ้ำไม่ถงึ ด ้วยประกำรฉะนี จึ ่ ่ี ดเผยให ้เห็นพระคุ รูปศำสนำคนมีควำมรู ้ศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำและพบควำมจริงยิงใหญ่ ทเปิ ่ ้ ่ ใ่ นควำม ณทีประทำนให ้โดยไม่คด ิ รำคำในคำสอนของคนเหล่ำนี พวกเขำเผยแพร่ ควำมรอบรู ้ทีอยู ้ ่ื ่ ชวี ต จริงนี และน ำผูอ้ นให ้หันไปหำพระวจนะทีมี ิ {GC80.3}{GCth1767.1} ่ เมือไวคลิ ฟหันมำสนใจพระคัมภีร ์เขำลงแรงศึกษำค ้นคว ้ำพระคัมภีร ์อย่ำงละเอียดเช่นเดียวกับ ่ ่ ้ ทีเขำศึ กษำวิชำอืนๆในโรงเรี ยนก่อนหน้ำนี เขำรู ้สึกว่ำตัวเองยังขำดตกบกพร่องอยูม ่ ำกวิชำกำรทีเ่ ขำเล่ำเรียนมำหรือคำสอนของคริสตจักรไม่อำจทำให ้เขำพึงพอใจในพระวจนะของพระเจ ้ำเขำพ ่ เขำเคยพยำยำมแสวงหำแต่ ่ ่ ดอ บสิงที ไม่ประสบผลมำก่อนเขำมองเห็นแผนกำรแห่งควำมรอดทีเปิ ่ อกอยูใ่ นนั้นและกำหนดให ้พระคริสต ์เป็ นผู ้ไกล่เกลียของมนุ ษย ์เพียงพระองค ์เดียวเขำจึงมอบถวำ ่ ับใช ้พระคริสต ์และตังใจที ้ ่ ่ ้ ยตัวเองเพือร จะประกำศควำมจริ งทีเขำค ้นพบนี {GC81.1}{GCth1767.

2} ่ มต ่ ้นกำรทำงำนไวคลิฟมองไม่เห็นว่ำงำนของเขำจะ เหมือนนักปฏิรป ู ศำสนำในยุคต่อมำเมือเริ ้ ่ ำตัวเองเข ้ำไปต่อต ้ำนโรมแต่ควำมศร ัทธำต่อควำมจริงไม่ นำเขำไปทิศทำงใดเขำไม่ได ้ตังใจที จะน ่ ่ อำจนำเขำให ้หลีกเลียงกำรขั ดแย ้งกับควำมเท็จได ้ยิงเขำรู ้ควำมผิดของระบอบเปปำซีช ัดเจนมำก ้ ำไรเขำก็ยงตั ่ิ งใจสอนพระคั ้ ้ ำนั้นเขำมองเห็นว่ำโรมละทิงพระวจ ้ ขึนเท่ มภีร ์อย่ำงแรงกล ้ำมำกขึนเท่ ่ ดทำงให ้ประเพณีของมนุ ษย ์เขำติเตียนเหล่ำนักบวชทีละทิ ่ งพระคั ้ นะของพระเจ ้ำเพือเปิ มภีร ์อย่ำงไ ม่กลัวเกรงและเรียกร ้องให ้นำพระคัมภีร ์กลับคืนมำให ้กับประชำชนและให ้นำอำนำจของพระคัมภี ่ี ควำมสำมำรถและจริงใจและเป็ นนักเทศน์ทมี ่ี โวหำรดีและชี ร ์กลับคืนมำสูค ่ ริสตจักรเขำเป็ นครูทมี ่ วิตประจำวันของเขำแสดงออกถึงควำมจริงทีเขำเทศน์ ควำมรู ้ของเขำในพระคัมภีร ์พลังในกำรใช ้เ ์ วต ่ โอนเอียงและควำมซือตรงของเขำท ่ หตุผลควำมบริสท ุ ธิในชี ิ ของเขำควำมกล ้ำหำญทีไม่ ำให ้เข ่ ำได ้ร ับควำมนับถือและควำมมั่นใจอย่ำงกว ้ำงขวำงจำกคนทั่วไปหลำยคนไม่พอใจกับควำมเชือใ ่ นควำมชัวที ่ ดำษดื ่ ่ ่ นอดีตและเมือเห็ นในคริ สตจักรโรมันพวกเขำจึงขำนร ับควำมจริงทีไวคลิ ฟเปิ ดเ ่ ผยให ้พวกเขำเห็นด ้วยควำมชืนชมยิ นดีอย่ำงไม่ปกปิ ดแต่ผูน้ ำในระบอบเปปำซีกลับเต็มไปด ้วยค ่ ้ ้ร ับควำมนิ ยมมำกกว่ำพวกเขำ{GC81.2}{GCth วำมเดือดดำลเมือเห็นว่ำนักปฏิรป ู ศำสนำคนนี ได 1767.3} ่ งกำจและเขำโจมตีอย่ำงไม่เกรงกลัวต่อกำรละเมิดหลำยประกำรทีผู ่ ม้ ี ไวคลิฟเป็ นนักจับผิดทีเก่ ่ นอนุ ศำสนำจำรย ์ร ับใช ้พระมหำกษัตริย ์นั้นเขำยืนหยัดอย่ อำนำจแห่งโรมอนุ มต ั ใิ ห ้ทำในขณะทีเป็ ่ ำงกล ้ำหำญต่อต ้ำนกำรจ่ำยค่ำบรรณำกำรทีพระสั นตะปำปำเรียกเก็บจำกพระมหำกษัตริย ์แห่งปร ้ ่ ะเทศอังกฤษและชีให ้เห็นว่ำกำรทีระบอบเปปำซีถอื สิทธิมอ ี ำนำจเหนื อฝ่ ำยปกครองของประเทศนั้ ่ ขั ่ ดกับเหตุผลและควำมจริงทีพระคั ่ นเป็ นเรืองที มภีร ์เปิ ดเผยไว ้ข ้อเรียกร ้องต่ำงๆของพระสันตะปำป 57

อำนำจสัมบูรณ์

ำก่อให ้เกิดควำมไม่พอใจและคำสอนของไวคลิฟยังมีอท ิ ธิพลต่อควำมคิดของเหล่ำผูน ้ ำระดับแนว ้ หน้ำของประเทศกษัตริย ์และขุนนำงทังหลำยร่ วมมือกันไม่ยอมร ับข ้ออ ้ำงว่ำพระสันตะปำปำมีอำน ่ ้ งเป็ นกำรตบหน้ำอย่ำงได ้ผลต่อ ำจทำงฝ่ ำยโลกและปฏิเสธไม่สง่ เครืองบรรณำกำรกำรทำเช่นนี จึ ่ อำนำจยิงใหญ่ ของระบอบเปปำซีในประเทศอังกฤษ{GC82.1}{GCth1768.1} ่ กเรืองหนึ ่ ่ งทีนั ่ กปฏิรป ้ อสู ้ด ้วยควำมแน่ วแน่ และยำวนำนคือสถำบันข มีควำมชัวอี ู ศำสนำคนนี ต่ ่ ่วเพือขอร ่ องคณะนักบวชภรำดร[Friarไฟรเออร ์คณะนักบวชทีพเนจรไปทั ับทำนบริจำค]นักบวช ้ อยูด ่ ภรำดรเหล่ำนี มี ่ ำรดำษทั่วประเทศอังกฤษทำตัวเป็ นบ่อนทำลำยควำมยิงใหญ่ และควำมรุง่ เรือง ้ วต ของประเทศวงกำรอุตสำหกรรมกำรศึกษำและศีลธรรมต่ำงรู ้สึกถึงอิทธิพลอันน่ ำเศร ้ำใจนี ชี ิ นัก ่ ยจคร ้ำนและทำตัวเป็ นขอทำนไม่เพียงเป็ นเหตุให ้แหล่งทร ัพยำกรของประชำชนรวไหลอ ่ั บวชทีเกี ่ ำงำนทีเกิ ่ ดประโยชน์ศล ย่ำงหนักแต่ยงั นำให ้เกิดกำรดูถก ู เหยียดหยำมผู ้ทีท ี ธรรมของเยำวชนตก ่ ้ ต่ำและเสือมโทรมด ้วยอิทธิพลจำกนักบวชภรำดรเหล่ำนี คนมำกมำยได ้ร ับกำรชักนำให ้หันหน้ำเ ่ ้ ใช่เพียงปรำศจำกกำรยินยอมของพ่ ข ้ำวัดและอุทศ ิ ตนเองเพือใช ้ชีวต ิ เป็ นนักบวชกำรกระทำนี ไม่ ่ อแม่เท่ำนั้นแต่ทำไปโดยไม่ให ้พ่อแม่ร ับรู ้และแม้กระทั่งขัดขืนคำสังของพ่ อแม่บำทหลวงรุน ่ แรกท่ำ ่ งมี ่ ตอ นหนึ่ งของคริสตจักรโรมันอ ้ำงสิทธิของกำรเป็ นนักบวชอยูเ่ หนื อควำมร ักและหน้ำทีซึ ่ บุพกำ ่ รีประกำศว่ำ“แม้วำ่ บิดำของท่ำนนอนร ้องไห ้ครำครวญอยู ห ่ น้ำบ ้ำนและมำรดำของท่ำนอ ้ำงบุญคุ ่ ้กำเนิดท่ำนและเต ้ำนมทีเลี ่ ยงท่ ้ ำนมำท่ำนจะต ้องเหยียบคนทังสองลงใต ้ ณของร่ำงกำยทีให ้ฝ่ ำเท ้ำ ่ ่ ้ และมุ่งหน้ำตรงไปหำพระคริสต ์”ซึงภำยหลั งต่อมำลูเธอร ์เรียก“กำรกระทำทีโหดเหี ยมไร ้มนุ ษยธรร ้ ่ ม”นี ว่ำ“บ่งบอกถึงลักษณะของสุนัขป่ ำและทรรำชมำกกว่ำคริสเตียนหรือมนุ ษย ์”นันคือจิตใจของ ่ กหล่อหลอมให ้แข็งกระด ้ำงต่อพ่อแม่BarnasSears,TheLifeofLutherหน้ำ70,69เรืองเ ่ ลูกๆทีถู ้ น้ ำระบอบเปปำซีจงึ ทำตัวเหมือนพวกฟำริสใี นสมัยโบรำณทีใช ่ ้ขนบธรรมเนี ยมของตนทำใ ช่นนี ผู ้ ้ำงและพ่อแม่ต ้องสูญเสีย ห ้พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำไม่มค ี วำมหมำยดังนั้นมีบ ้ำนจำนวนมำกถูกทิงร กำรสมำคมกับบุตรธิดำของตนไป{GC82.2}{GCth1768.2} แม้นักศึกษำในมหำวิทยำลัยยังถูกหลอกโดยกำรนำเสนอตัวแบบจอมปลอมของนักบวชแล ้วชั กจูงให ้เข ้ำร่วมเป็ นนักบวชกับพวกเขำหลำยคนกลับใจภำยหลังเพรำะเห็นว่ำพวกเขำกำลังทำลำ ยชีวต ิ ของตนเองและนำควำมทุกข ์โศกเศร ้ำมำสูพ ่ ่อแม่แต่หำกพวกเขำติดแน่ นอยูใ่ นกับดักกำรจ ้ ่ ่ ะได ้เสรีภำพกลับคืนมำนันเป็ นสิงทีเป็ นไปไม่ได ้มีพ่อแม่มำกมำยกลัวอิทธิพลของนักบวชพวกเขำ ปฏิเสธไม่ยอมส่งลูกๆเข ้ำไปศึกษำในมหำวิทยำลัยในศูนย ์กลำงกำรศึกษำขนำดใหญ่จำนวนนักเ รียนลดลงอย่ำงเห็นได ้ชัดสถำบันกำรศึกษำต ้องถดถอยลงและควำมโง่เขลำมีให ้เห็นอย่ำงแพร่หล ำย{GC83.1}{GCth1769.1} ้ งคำสำรภำพและให ้อภัยบำปได ้จึงเป็ นเหตุใ พระสันตะปำปำทรงมอบอำนำจให ้นักบวชเหล่ำนี ฟั ่ ้ ่งหวังเพือหำผลประโยชน์ ่ ้ ้อมให ้อภัยบำปทัง้ ห ้เกิดควำมชัวมหั นต ์ขึนมุ ใส่ตนเองนักบวชเหล่ำนี พร ่ ่ หมดอย่ำงง่ำยดำยจนกระทั่งอำชญำกรทุกรูปแบบมำหำพวกเขำเพือลบล ้ำงควำมผิดและผลทีตำ ่ เลวร ่ ่ ดก็เพิมขึ ่ นอย่ ้ ้ ้ให ้อ มมำคือควำมชัวที ้ำยทีสุ ำงรวดเร็วคนเจ็บป่ วยและคนยำกจนถูกทอดทิงไว ่ งของที ่ ่ ยูอ ่ ย่ำงระกำลำบำกในขณะทีสิ ควรจะน ำไปช่วยแก ้ไขควำมขัดสนกลับถูกนำไปให ้กับนักบ 58

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี กเก็บไม่นำของมำให ้ตำมทีพวกเขำสั ่ วชทีคอยข่ มขูบ ่ งั คับให ้ผู ้คนต ้องทำทำนและประณำมผูท้ กั ง่ ่ ศร ัทธำในศำสนำแม้วำ่ นักบวชเหล่ำนี จะแสดงตนเป็ ้ นั้นว่ำเป็ นคนทีไม่ นคนยำกจนก็ตำมทีแต่ทร ัพ ่ ้ ่ ่ ่ ย ์สมบัตข ิ องพวกเขำก็เพิมขึนเรือยๆและตัวโบสถ ์ทียิงใหญ่และควำมฟุ่ มเฟื อยบนโต๊ะอำหำรคือสิง่ ่ ำให ้ประเทศชำติยำกจนยิงขึ ่ นอย่ ้ ่ ้ชีวต ทีท ำงเห็นได ้ชัดในขณะทีใช ิ ด ้วยควำมหรูหรำและสุขสบำย ่ มค ่ ้ ำชองในกำรเล่ ่ พวกเขำกลับส่งตัวแทนทีไม่ ี วำมรู ้ออกไปทำหน้ำทีแทนตั วแทนเหล่ำนี ช ำนิ ยำย ่ ่ ่ ำให ้ชำวบ ้ำน พิสดำรและตำนำนหรือเรืองสนุ กเพือสร ้ำงควำมเพลิดเพลินให ้กับประชำชนและยิงท ่ ของบรรดำนักบวชต่อไปอย่ำงสมบูรณ์ด ้วยวิธน ้ ำนักบวชภรำดรจึงยังคงกำ กลำยเป็ นเหยือโง่ ี ี เหล่ ่ ่ ำหน้ำทีทำงศำสนำทั ่ ้ ฝูงชนทีงมงำยไว ้ในอุ ้งมือและนำให ้พวกเขำเชือว่ งหมดประกอบด ้วยกำรยอม ่ ่ี ดกำรบูชำเหล่ำนักบุญทังหลำยและกำรถวำยสิ ้ ่ ร ับว่ำพระสันตะปำปำยิงใหญ่ ทสุ งของให ้นักบวชแ ่ งหมดนี ้ ้ เพียงพอทีจะจั ่ บจองทีในสวรรค ่ ละสิงทั ก็ ์สำหร ับตนเอง{GC83.2}{GCth1769.2} ผูม้ ก ี ำรศึกษำและฝักใฝ่ ในทำงศำสนำต่ำงต ้องพบกับควำมล ้มเหลวในกำรพยำยำมปฏิรป ู กฎร ้ ไวคลิฟมีมุมมองทีชัดเจนกว่ ่ ะเบียบของนักบวชเหล่ำนี แต่ ำเขำมุ่งโจมตีไปยังรำกเง ้ำของควำมชัว่ ้ ่ี วระบบเองและจะต ้องกำจัดให ้หมดสินกำรถกเถี ้ นี เขำประกำศว่ ำควำมผิดอยูท ่ ตั ยงและควำมสงสัยเ ่ วขึนในขณะที ้ ่ กบวชเดินทำงไปทั่วประเทศขำยใบลบมลทินบำปของพระสันตะปำปำคน กิดตืนตั นั ่ ้ ้ ำถำมว่ำเขำควร มำกมำยเริมสงสั ยถึงควำมเป็ นไปได ้ของกำรใช ้เงินซือกำรอภั ยบำปพร ้อมกับตังค จะต ้องขอกำรอภัยบำปจำกพระเจ ้ำหรือจำกพระสันตะปำปำแห่งโรมกันแน่ (โปรดดูภำคผนวกหน้ำ ่ นตระหนกกั ่ ้ ่ จะไม่รู ้จักพอพวกเขำ 59)มีคนไม่นอ้ ยทีตื บควำมโลภของนักบวชภรำดรทังหลำยซึ งดู กล่ำวกันว่ำ“พระและนักบวชแห่งโรมกำลังกัดกร่อนพวกเขำเหมือนกับโรคมะเร็งพระเจ ้ำจำเป็ นต ้อ ่ ่ กบวชทีเที ่ ยวขอทำ ่ งมำช่วยเรำให ้หลุดพ ้นมิฉะนั้นแล ้วเรำจะพินำศ”D’Aubignéเล่มที17บทที 7นั ้ นเหล่ำนี พยำยำมปกปิ ดควำมโลภด ้วยกำรอ ้ำงว่ำพวกเขำทำตำมแบบอย่ำงของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอด พวกเขำอ ้ำงว่ำพระเยซูและสำวกของพระองค ์ต่ำงได ้รับกำรสนับสนุ นด ้วยกำรทำทำนของประชำ ้ ้ำงผลเสียให ้กับกำรกระทำของพวกเขำเองเพรำะทำให ้คนจำนวนมำกกลับไป ชนคำกล่ำวอ ้ำงนี สร ่ ยนรู ้ควำมจริงด ้วยตัวเองซึงเป็ ่ นสิงที ่ โรมไม่ ่ ่ ดควำมคิ ค ้นหำศึกษำพระคัมภีร ์เพือเรี ต ้องกำรมำกทีสุ ้ ่ นสิงที ่ โรมต ่ ดของคนทังหลำยถู กนำไปสูแ่ หล่งควำมจริงซึงเป็ ้องกำรปกปิ ด{GC84.1}{GCth1770 .1} ่ ยนและตีพม ไวคลิฟเริมเขี ิ พ ์ใบปลิวต่อต ้ำนนักบวชภรำดรเขำไม่ต ้องกำรสร ้ำงควำมขัดแย ้งกับ ้ นักบวชเหล่ำนี มำกไปกว่ ำกำรเรียกร ้องให ้ประชำชนหันเข ้ำหำคำสอนในพระคัมภีร ์และพระผูท้ รง ประพันธ ์พระคัมภีร ์เขำประกำศว่ำพระสันตะปำปำไม่มอ ี ำนำจอภัยบำปหรือขับผูค้ นออกจำกศำส นำมำกไปกว่ำนักบวชธรรมดำและจะไม่มผ ี ูใ้ ดถูกขับออกจำกศำสนำอย่ำงแท ้จริงนอกเสียจำกว่ำ ่ ่ ้ผลดีกว่ำในกำรล ้มล ้ำงโครงสร ้ ผูน ้ ้ันจะได ้ร ับคำพิพำกษำจำกพระเจ ้ำเสียก่อนไม่มท ี ำงอืนใดซึ งให ่ ้ ำงอันใหญ่โตของฝ่ ำยวิญญำณและฝ่ ำยโลกซึงพระสั นตะปำปำทรงก่อขึนและกั กกันจิตวิญญำณ และร่ำงกำยของคนนับล ้ำนไว ้{GC84.2}{GCth1770.2} ่ อต ้ำนก อีกครงหนึ ั้ ่ งไวคลิฟถูกเรียกให ้เข ้ำมำปกป้ องสิทธิของกษัตริย ์แห่งประเทศอังกฤษเพือต่ ้ ้ ้เป็ นเอกอัครรำชทูตเขำอยูใ่ นประเทศเนเธอร ์แลนด ์เป็ ำรรุกลำของโรมและโดยกำรได ้ร ับแต่งตังให 59

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดต่อหำรือกับตัวแทนของพระสันตะปำปำทีนั ่ ่ นเองเขำติดต่อกับคณะสงฆ ์จำกป นเวลำสองปี เพือติ ่ั ้ ระเทศฝรงเศสประเทศอิ ตำลีและประเทศสเปนและมีโอกำสเห็นเบืองหลั งเหตุกำรณ์ตำ่ งๆและร ับรู ้เรื่ ่ ่ เป็ ่ นประโยชน์มำก องรำวมำกมำยทีเขำไม่ มท ี ำงร ับรู ้หำกเขำอยูใ่ นประเทศอังกฤษเขำเรียนรู ้เรืองที ่ ้จริงของสภำกำรป มำยต่อกำรทำงำนของเขำในเวลำต่อมำเขำมองเห็นลักษณะและเป้ ำหมำยทีแท ่ ่ กครองของสงฆ ์จำกตัวแทนทีมำจำกรำชส ำนักของระบอบเปปำซีเมือเขำกลั บไปประเทศอังกฤษเ ้ ่ เขำเคยสอนอย่ ่ ่ นและด ้ ่ ขำยำสอนในเรื องที ำงเปิ ดเผยมำกยิงขึ ้วยควำมกระตือรือร ้นทีมำกกว่ ำเดิมเ ่ ขำประกำศว่ำควำมโลภควำมหยิงยโสและกำรหลอกลวงเป็ นพระเจ ้ำของโรม{GC84.3}{GCth17 70.3} ้ ในใบปลิวฉบับหนึ่ งเขำกล่ำวถึงพระสันตะปำปำและคนเก็บเงินทังหลำยว่ ำ“พวกเขำดูดเงินจำก ควำมเป็ นอยูข ่ องคนยำกจนในแผ่นดินของเรำและในแต่ละปี พวกเขำเอำเงินจำนวนหลำยพันจำก ่ นบำปทำงศำ คลังของกษัตริย ์ไปใช ้ในพิธท ี ำงศำสนำและฝ่ ำยจิตวิญญำณนั่นเป็ นคำแช่งสำปทีเป็ ่ ดนี ต่ ้ อไปและแน่ นอนทีเดี สนำของพวกนอกรีตและทำให ้คริสต ์ศำสนจักรยอมร ับและคงคำสอนทีผิ ยวแม้อำณำบริเวณของเรำจะมีเนิ นเขำทองคำอันใหญ่โตก็จะไม่มผ ี ู ้ใดได ้แตะต ้องนอกจำกนักบว ่ ่ กใฝ่ ทำงโลกคนนี เวลำผ่ ้ ้ กใช ้จนหมดเพรำะเขำจะนำเงินทั้ ชเก็บเงินหยิงยโสที ฝั ำนไปเนิ นเขำนี จะถู งหมดออกไปจำกดินแดนของเรำและจะไม่สง่ อะไรกลับมำให ้เรำนอกจำกคำสำปของพระเจำ้ ต่อบ ่ ำปทำงศำสนำทีเขำท ำไว ้”JohnLewis,HistoryoftheLifeandSufferingsofJ.Wiclifหน้ำ37{ GC85.1}{GCth1771.1} ่ ้ ้เขำเป็ นอธิกำรบดีแห่งเมื หลังจำกทีไวคลิ ฟกลับไปประเทศอังกฤษไม่นำนกษัตริย ์ทรงแต่งตังให ่ องลัตเตอร ์เวิร ์ธนี่ คือหลักฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำอย่ำงน้อยพระรำชำทรงพอพระทัยกับกำรพูดอย่ำง ่ ตรงไปตรงมำของเขำอิทธิพลของไวคลิฟเห็นได ้จำกกำรปร ับเปลียนพฤติ กรรมของพระรำชสำนั ่ กและในกำรหล่อหลอมควำมเชือของประเทศชำติอก ี ด ้วย{GC85.2}{GCth1771.2} ้ ในไม่ช ้ำเสียงขู่คำรำมจำกผูน้ ำของระบอบเปปำซีก็ดงั โหมกระหน่ ำมำใส่เขำสำส ์นตรำตังของ พระสันตะปำปำ3ฉบับส่งตรงมำยังประเทศอังกฤษมำถึงมหำวิทยำลัยพระมหำกษัตริย ์และพระรำช ่ กฉบับสังให ่ ้ปิ ดปำกครูสอนนอกรีตให ้เงียบทันทีและอย่ำงเด็ดขำด(AugustusNea ำคณะคำสังทุ ่ วนที2ตอนที ่ ่ อ nder,GeneralHistoryoftheChristianReligionandChurchประโยคที6ส่ 1ย่ ่ ่ ้ ้ หน้ำที8โปรดดู ภำคผนวกด ้วย)แต่กอ ่ นทีสำส ์นตรำตังจะมำถึ งบิชอปทังหลำยที ร่ ้อนรนออกหมำยเ ้ ่ ่ อำนำจมำกทีสุ ่ รียกให ้ไวคลิฟมำขึนศำลต่ อหน้ำพวกเขำแต่ไวคลิฟมำทีศำลพร ้อมกับเจ ้ำชำยทีมี ่ เข ้ำไปข่มขวัญผูพ ดในอำณำจักรถึงสองพระองค ์และประชำชนก็ห ้อมล ้อมอยูร่ อบตึกและวิงกรู ้ พ ิ ำ ่ กษำจนต ้องยกเลิกกำรพิจำรณำไปชัวครำวและไวคลิ ฟก็ได ้ร ับอนุ ญำตให ้กลับออกไปอย่ำงสันติไ ่ ช ่ นผูท้ พวกพระรำชำคณะคอยหำทำงที ่ี ่ ม่นำนจำกนั้นกษัตริย ์เอ็ดเวิร ์ดที3ผู ้ รำภำพซึงเป็ จะใช ้อิทธิ ่ ้ ่ พลของพระองค ์เพือต่อต ้ำนนักปฏิรป ู คนนี เสด็จสวรรคตและผูท้ เคยปกป้ ี องไวคลิฟกลำยเป็ นผูส้ ำเ ร็จรำชกำรแทน{GC85.3}{GCth1771.3} ่ คำสังของระบอบเปปำซี กำหนดให ้ประชำชนทั่วประเทศอังกฤษจับกุมและคุมขังคนนอกรีตมำต ้ ้ นดูเหมือนค่อนข ้ำงแน่ วำ่ ไวคลิฟคงต ้องตกเป็ นเหยือควำมอำ ่ รกำรนี หมำยถึ งเสำประหำรเผำทังเป็ 60

อำนำจสัมบูรณ์

ฆำตของโรมแต่พระเจ ้ำผูท้ รงเคยประกำศในอดีตกำลว่ำ“อย่ำกลัวเลยเรำเป็ นโล่ของเจ ้ำ”ปฐมกำล ่ 15:1พระองค ์ทรงยืนพระหั ตถ ์ปกป้ องผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ควำมตำยไม่ได ้มำเยือนนักปฏิรป ู ศำสน ้ ่ ่ ่ ้ ำคนนี แต่กลับมำถึงพระสันตะปำปำทีออกคำสังให ้ทำลำยเขำพระสันตะปำปำเกรกอรีท11สิ ี นพระ ่ มนุ มกันเพือพิ ่ พำกษำไวคลิฟก็สลำยตัวไปด ้วย{GC86.1}{GCth1771.4} ชนม ์และคณะสงฆ ์ทีชุ ่ ดโอกำสให ้กำรปฏิรป กำรคุ ้มครองของพระเจ ้ำยังคงควบคุมเหตุกำรณ์ตำ่ งๆเพือเปิ ู ศำสนำเติบใ ่ ้ หญ่ขนภำยหลั ึ้ งจำกทีพระสั นตะปำปำเกรกอรีสนพระชนม ิ้ ์มีกำรเลือกตังพระสั นตะปำปำสององค ์ที่ ้ ำนำจของทังสองฝ่ ้ ่ ดแย ้งกันแต่ละฝ่ ำยอ ้ำงว่ำตนไม่รู ้พลังและเรี ้ เป็ นคูแ่ ข่งกันขึนอ ำยทีขั ยกร ้องให ้อี ่ ่ ่ วมมือ กฝ่ ำยหนึ งเชือฟัง(โปรดดูภำคผนวกสำหรับหน้ำ50และ86)ต่ำงฝ่ ำยต่ำงเรียกร ้องให ้ผูเ้ ชือร่ ่ ำสงครำมต่อสู ้กับอีกฝ่ ำยหนึ่ งด ้วยกำรยืนยันข ้อเรียกร ้องของตนโดยกำรสำปแช่งทีร่ ้ กับตนเพือท ่ ้ ำให ้ ำยแรงต่อคูต ่ อ ่ สู ้และสัญญำทีจะให ้รำงวัลในสวรรค ์แก่ผูท้ สนั ี่ บสนุ นตนเหตุกำรณ์ทเกิ ี่ ดขึนท ่ ำได ้เพือโจมตี ่ อำนำจของระบอบเปปำซีออ ่ นกำลังลงต่ำงฝ่ ำยต่ำงทุ่มเทอย่ำงสุดกำลังทีท อก ี ฝ่ ำยห นึ่ งส่งผลให ้ไวคลิฟมีเวลำพักระยะหนึ่ งมีกำรประณำมกันอย่ำงรุนแรงและโต ้ตอบกันระหว่ำงพระสัน ้ ่ อดเพือสนั ่ ่ ดแย ้งกันอำชญำกรรมและเรื่ ตะปำปำทังสององค ์และมีกำรหลังเลื บสนุ นคำกล่ำวอ ้ำงทีขั ้ ท ่ี องน่ ำละอำยไหลบ่ำจนท่วมคริสตจักรในเวลำเดียวกันนักปฏิรป ู ท่ำนนี อยู ่ โบสถ ์แห่งเมืองลัตเตอร ์ ่ ให ้ ้มนุ ษย ์หันจำกพระสันตะปำปำทีชิ ่ เวิร ์ธด ้วยควำมสงบสุขเขำทำงำนด ้วยควำมขยันขันแข็งเพือชี งดีชงิ เด่นไปหำพระเยซูพระผูท้ รงเป็ นเจ ้ำชำยแห่งสันติภำพ{GC86.2}{GCth1772.1} ่ นสำเหตุให ้เกิดควำมรุนแรงและควำมต่ำทรำมทังหมดเตรี ้ ควำมขัดแย ้งทีเป็ ยมทำงให ้กับกำรป ้ ่ ฏิรป ู ศำสนำโดยชีให ้ประชำชนเห็นธำตุแท ้ของอำนำจของระบอบเปปำซีในใบปลิวฉบับหนึ่ งทีไวค ่ ลิฟพิมพ ์ออกมำเรืองควำมขั ดแย ้งของพระสันตะปำปำคูน ่ ี [้ OntheSchismofthePopes]เขำเรีย ้ ้นพูดควำมจริงหรือไม่ในกำรกล่ำวโทษอีกฝ่ ำย กร ้องให ้ประชำชนพิจำรณำว่ำบำทหลวงทังสองนั หนึ่ งว่ำเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จเขำกล่ำวว่ำ“พระเจ ้ำจะไม่ทรงยอมปล่อยให ้ปี ศำจแบบบำทหลวงเช่ ้ ยงคนเดียวมีอำนำจปกครองอีกต่อไป.....แต่ทำให ้ทังสองฝ่ ้ ่ ำโดยพระนำมข นนี เพี ำยแตกแยกเพือว่ ้ ้ องพระคริสต ์มนุ ษย ์จะมีช ัยชนะเหนื อบำทหลวงทังสองง่ ำยขึน”R.Vaughan, LifeandOpinions ่ ่ ofJohndeWycliffeเล่มที2หน้ ำที6{GC86.3}{GCth1772.2} ไวคลิฟทำตัวเหมือนพระอำจำรย ์ด ้วยกำรประกำศพระกิตติคณ ุ ให ้แก่คนยำกจนเขำไม่พอใจกั ่ บกำรแบ่งปันแสงสว่ำงไปตำมบ ้ำนทีอ่อนน้อมในละแวกโบสถ ์แห่งเมืองลัตเตอร ์เวิร ์ธของเขำเท่ำนั้ ่ ำแสงสว่ำงนี ประกำศไปทั ้ ่วประเทศอังกฤษเพือท ่ ำกำรนี ให ้ ้สำเร็จเขำจัดตังกลุ ้ ม นเขำยังมุ่งมั่นทีจะน ่ ่ ่ ่ ่ ่ นักเทศน์ซงเป็ ึ นคนทีเรียบง่ำยและเคร่งศำสนำคนทีร ักควำมจริงและไม่ปรำรถนำสิงอืนใดนอกจำก ้ ่วทุกหนแห่งสอนตำมตลำดตำมท ้องถนนในเมืองใหญ่แ ต ้องกำรประกำศควำมจริงชำยเหล่ำนี ไปทั ละตำมตรอกซอยของชนบทพวกเขำเข ้ำถึงคนชรำคนเจ็บป่ วยและคนยำกจนและนำข่ำวแห่งควำ ่ มชืนชมยิ นดีของพระคุณพระเจ ้ำไปสูค ่ นเหล่ำนั้น{GC87.1}{GCth1772.3} ่ ่ ในฐำนะทีไวคลิ ฟเป็ นศำสตรำจำรย ์ทำงศำสนศำตร ์ทีมหำวิ ทยำลัยอ็อกซ ์ฟอร ์ดเขำเทศนำพระ ่ ภ วจนะของพระเจ ้ำในหอประชุมของมหำวิทยำลัยเขำสอนควำมจริงให ้แก่นักศึกษำทีอยู ่ ำยใต ้กำร ่ ตย ์ถึงกับได ้รับตำแหน่ ง“ดุษฎีบณ ่ ดูแลของเขำด ้วยควำมซือสั ั ฑิตแห่งพระกิตติคณ ุ ”แต่ผลงำนยิงใ 61

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ดในชีวต ่ หญ่ทสุ ิ ของเขำคือกำรแปลพระคัมภีร ์เป็ นภำษำอังกฤษในผลงำนเขียนเรือง“ควำมจริ งแล ้ ะควำมหมำยของพระคัมภีร ์”[OntheTruthandMeaningofScripture]เขำกล่ำวถึงควำมตังใจ ่ ่ ่ ่ ทีจะแปลพระคั มภีร ์เพือให ้ทุกคนในประเทศอังกฤษอ่ำนพระรำชกิจทีประเสริ ฐยิงของพระเจ ้ำในภำ ่ ษำทีเขำเกิ ดมำ{GC87.2}{GCth1773.1} แต่งำนของเขำต ้องหยุดชะงักในทันทีแม้วำ่ เขำอำยุยงั ไม่ถงึ หกสิบปี แต่กำรทำงำนอย่ำงไม่มวี น ั ้ั ่นทอนพละกำลังของเขำและทำให ้เขำแก่ หยุดกำรศึกษำค ้นคว ้ำและกำรโจมตีจำกศัตรูทงหลำยบั ้ ำควำมชืนชมที ่ ่ งใหญ่ ่ ้ ก่อนวัยโรคร ้ำยอันตรำยจูโ่ จมเขำข่ำวนี น ยิ มำให ้นักบวชภรำดรทังหลำยพว ้ ่ อควำมชัวร ่ ้ำยทีเขำท ่ กเขำคิดว่ำบัดนี ไวคลิ ฟคงจะสำนึ กผิดด ้วยควำมขมขืนต่ ำกับคริสตจักรและ ่ งคำสำรภำพจำกไวคลิฟผู ้แทนจำกนิ กำยทังสี ้ พร ่ ้อมด ้วยเจ ้ำ ต่ำงรีบเร่งไปยังบ ้ำนพักของเขำเพือฟั ่ ่ หน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองสีนำยมำยื นห ้อมล ้อมรอบชำยทีพวกเขำคิ ดว่ำกำลังจะตำยพร ้อมกับพูดว่ำ“คว ่ ้ำทำให ้พวกเรำเสียหำยต่อหน้ำพวกเร ำมตำยอยูท ่ ริ่ี มฝี ปำกของเจ ้ำจงสำนึ กผิดและถอนคำพูดทีเจ ่ี แลเขำช่วยพยุงเขำขึนนั ้ ่ งบนเตียงแ ำ”นักปฏิรป ู ศำสนำร ับฟังด ้วยควำมสงบแล ้วเขำขอร ้องให ้ผูท้ ดู ่ ำลังรอฟังกำรถอนคำพูดของตนเขำพูดด ้วยเสียงหนักแน่ นซึงเป็ ่ นเสียงทีท ่ ำให ้ ละจ ้องหน้ำพวกทีก ่ ่ ้ำย พวกเขำกลัวจนตัวสันอยู บ ่ ่อยๆ“ข ้ำพเจ ้ำยังไม่ตำยแต่จะมีชวี ต ิ ต่อไปและยังจะเปิ ดเผยควำมชัวร ่ ่ กบวชเหล่ำนั้นต ้องรีบออกจำกห ้องนั้นไปด ้ว ของนักบวชภรำดรอีก”D’Aubignéเล่มที17บทที 7นั ยควำมตกใจและเสียหน้ำ{GC87.3}{GCth1773.2} ่ ่ ำอำวุธทีมี ่ พลังยิงใหญ่ ่ ่ี คำพูดของไวคลิฟเป็ นจริงตำมทีเขำกล่ ำวไว ้เขำมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปเพือน ทสุ ่ อสู ้กับโรมนั่นคือกำรมอบพระคัมภีร ์ไว ้ในมือของเพือนร่ ่ ่ อทีสวร ่ ดเพือต่ วมชำติของเขำเป็ นเครืองมื ่ ่ ำงำนนี ให ้ ้สำเร็จ รค ์ประทำนมำเพือปลดปล่ อยให ้ควำมกระจ่ำงและนำประชำชนมำยังพระเจ ้ำเพือท ่ เขำต ้องฟันฝ่ ำอุปสรรคยิงใหญ่ มำกมำยไวคลิฟถูกควำมเจ็บป่ วยถ่วงไว ้เขำรู ้ดีวำ่ มีเวลำเหลือให ้เข ่ ่ ำทำงำนเพียงอีกไม่กปี​ี เขำมองเห็นแรงคัดค ้ำนทีเขำต ้องเผชิญแต่พระสัญญำจำกพระวจนะของพ ้ ่ั ่ มไปด ้ว ระเจ ้ำทำให ้เขำมีกำลังใจขึนเขำก ้ำวไปข ้ำงหน้ำอย่ำงไม่ครนคร ้ำมด ้วยพลังสติปัญญำทีเต็ ้ ยควำมกระปรีกระเปร่ ำด ้วยประสบกำรณ์มำกมำยพระเจ ้ำทรงนำเขำเป็ นพิเศษทรงปกป้ องและเตรี ้ งเป็ ่ นงำนยิงใหญ่ ่ ่ี ดของเขำในขณะทีโลกคริ ่ ยมเขำให ้พร ้อมสำหร ับภำรกิจนี ซึ ทสุ สเตียนปั่นป่ วนไ ้ บตัวเงียบอยูใ่ นห ้องทำงำนทีเมื ่ องลัตเตอร ์เวิร ์ธไม่หวำดหวันต่ ่ อพำยุ ปทั่วนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี เก็ ่ ่ ำอยูภ ้ ้ ่ ทีโหมกระหน ่ ำยนอกตังหน้ ำตังตำท ำงำนทีเขำเลื อกทำ{GC88.1}{GCth1773.3} ่ ดงำนทีเขำท ่ ่ มผ ในทีสุ ำก็สำเร็จเป็ นพระคัมภีร ์ฉบับแปลเป็ นภำษำอังกฤษเล่มแรกทีไม่ ี ูใ้ ดทำมำ ้ ้ เกรงก ก่อนพระวจนะของพระเจ ้ำเปิ ดออกให ้แก่ประเทศอังกฤษแล ้วบัดนี นักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี ไม่ ้ นอีกแล ้วเขำมอบแสงสว่ำงทีไม่ ่ มวี น ลัวต่อห ้องขังหรือหลักประหำรเผำทังเป็ ั ดับไว ้ในมือของชำวอัง ่ ่ กฤษแล ้วด ้วยกำรมอบพระคัมภีร ์ให ้แก่เพือนร่ วมชำติเขำตัดเครืองพั นธนำกำรแห่งควำมโง่เขลำแ ่ ่ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดจ ละควำมชัวปลดปล่อยและยกระดับประเทศของเขำซึงบรรลุผลได ้มำกกว่ำชัยชนะทียิ ทสุ ำกสนำมรบใดๆ{GC88.2}{GCth1774.1} ่ นด ้ ้วยกำรคัดลอกทีเชื ่ องช ่ ในสมัยศำสตร ์กำรพิมพ ์ยังไม่เป็ นทีรู่ ้จักจำนวนพระคัมภีร ์จะเพิมขึ ้ำ ่ และน่ ำเบือหน่ ำยเท่ำนั้นควำมสนใจอยำกได ้พระคัมภีร ์มีมหำศำลจนมีคนมำกมำยยินดีลงมือทำง 62

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำไปอย่ำงยำกลำบำกไม่เพียงพอทีจะสนองควำมต ่ ำนกำรคัดลอกแต่กำรคัดลอกนี ท ้องกำรผูซ ้ อที ื้ ่ ่ ้ มส่วนคนอืนๆก็ ่ ้ ้ รำรวยกว่ ำต ้องกำรพระคัมภีร ์ทังเล่ ซอเพี ื ้ ยงบำงตอนมีหลำยครอบคร ัวร่วมกันซือทั ้ ช ้ำพระคัมภีร ์ของไวคลิฟก็กระจำยไปสูบ งฉบับด ้วยวิธน ี ี ไม่ ่ ้ำนเรือนของประชำชน{GC88.3}{GCt h1774.2} ่ ้ำถึงควำมมีเหตุมผ ่ นจำกกำรยอมจ ้ คำวิงวอนเรียกร ้องทีเข ี ลของมนุ ษย ์ปลุกพวกเขำให ้ตืนขึ ำน ้ นอย่ำงหลับหูหลับตำให ้กับคำสอนของระบอบเปปำซีบด ั นี ไวคลิ ฟสอนหลักธรรมโดดเด่นของชำว ่ ่ มวี น โปรเตสแตนต ์คือควำมรอดโดยควำมเชือในพระคริ สต ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นทีไม่ ั ผิดพลำดนัก ่ ้ ่ เทศน์ทเขำส่ ี งออกไปนันนำพระคัมภีร ์ไปแจกจ่ำยพร ้อมกับนำบทควำมทีนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี เ้ ้ ดตัวไปด ้วยและประสบควำมสำเร็จอันยิงใหญ่ ่ ่ ่ ขียนขึนติ โดยทีชำวอั งกฤษเกือบครึงประเทศยอมร ั ่ ้ บควำมเชือใหม่ นี{GC89.1}{GCth1774.3} ้ กำรปรำกฏของพระคัมภีร ์นำควำมวิตกมำสูผ ่ ูม้ อ ี ำนำจในคริสตจักรบัดนี พวกเขำต ้องเผชิญกั ่ มี ่ พลังอำนำจมำกกว่ำไวคลิฟเป็ นเครืองมื ่ อทีอำวุ ่ ธของพวกเขำใช ้ประโยชน์ได ้แต่นอ้ ยในเว บสิงที ลำนั้นประเทศอังกฤษยังไม่มก ี ฎหมำยห ้ำมมีพระคัมภีร ์เพรำะยังไม่เคยมีกำรพิมพ ์พระคัมภีร ์ออกม ้ ำเป็ นภำษำของประชำชนกฎหมำยดังกล่ำวถูกตรำขึนในภำยหลั งและบังคับใช ้อย่ำงเข ้มงวดในข ่ ตำมแต่ชว่ งเวลำนี ก็ ้ เป็ นโอกำสอันเหมำะ ณะเดียวกันถึงแม้พวกบำทหลวงจะพยำยำมอย่ำงเต็มทีก็ สมสำหรับกำรกระจำยพระวจนะของพระเจ ้ำ{GC89.2}{GCth1774.4} ้ั ่ งทีผู ่ น้ ำของระบอบเปปำซีวำงแผนเพือปิ ่ ดปำกนักปฏิรป ้ อีกครงหนึ ู ท่ำนนี เขำถู กเรียกให ้ไปปรำ กฏตัวต่อหน้ำศำลถึงสำมแห่งติดต่อกันแต่ก็ไม่ได ้ผลแรกสุดสภำสงฆ ์ประกำศว่ำงำนเขียนของเข ่ ม้ อ ำนอกรีตและพวกเขำหว่ำนล ้อมกษัตริย ์ริชำร ์ดที2ผู ี ำยุเยำว ์วัยมำเป็ นฝ่ ำยตนพวกเขำร ับพระรำ ่ อคำสอนต ้องห ้ำมนี เข ้ ้ำคุก{GC89.3}{GCth1774.5} ชกฤษฎีกำให ้มีอำนำจส่งทุกคนทีถื ่ ทธรณ์จำกสภำสงฆ ์ไปยังรัฐสภำเขำกล่ำวหำสภำปกครองสงฆ ์ต่อหน้ำสมำชิกสภ ไวคลิฟยืนอุ ่ ่ สตจักรจัดตังขึ ้ ้ ำแห่งชำติอย่ำงไม่เกรงกลัวและเรียกร ้องให ้ปร ับเปลียนวิ ธก ี ำรผิดๆจำนวนมำกทีคริ ่ื นด ้วยควำมสำมำรถในกำรโน้มน้ำวผูอ้ นให ้คล ้อยตำมเขำบรรยำยถึงกำรแย่งชิงอำนำจและควำมเ หลวแหลกของรำชสำนักของระบอบเปปำซีทำให ้ศัตรูของเขำสับสนมิตรสหำยและผูส้ นับสนุ นขอ งไวคลิฟถูกบังคับให ้ยอมจำนนไปก่อนหน้ำเขำแล ้วและศัตรูของเขำคำดหวังอย่ำงมั่นใจว่ำนักปฏิ ้ ้องยอมจำนนในครงนี ้ั แน่ ้ ควำมชรำภำพควำมโดดเดียวและควำมไร ่ รูปผูน้ ี จะต ้มิตรน่ ำจะทำให ้เขำ ้ ่ ้ ก ้มหัวให ้กับผู ้มีอำนำจของทังรำชส ำนักและของศำสนำแต่แทนทีจะเห็ นเช่นนี บรรดำผู น้ ิ ยมระบอ บเปปำซีกลับต ้องพบกับควำมพ่ำยแพ ้คำอุทธรณ์ของไวคลิฟกระตุ ้นรัฐสภำให ้ต ้องกลับคำพิพำก ้ ได ้ร ับอิสรภำพอีกครงหนึ ้ั ่ ง{GC89.4}{GCth1775.1} ษำของคณะศำลและนักปฏิรป ู ศำสนำผูน้ ี ก็ ้ ้ั สำมและในคร ่ ้ั เขำต ้ เขำถูกนำขึนศำลเป็ นครงที งนี ้องปรำกฏตัวต่อหน้ำศำลสูงสุดทำงฝ่ ำยศำส ้ ้ นำของรำชอำณำจักรศำลนี ไม่เคยปรำนี ตอ ่ พวกคนนอกรีตในศำลนี โรมน่ ำจะได ้ร ับชัยชนะและภ ้ ำรกิจของนักปฏิรป ู ผูน้ ี คงต ้องยุตล ิ งเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีตำ่ งคำดคะเนไว ้อย่ำงนั้นหำกพวกเข

63

อำนำจสัมบูรณ์

่ งใจไว ้ ำสำมำรถทำได ้ตำมทีตั ้ไวคลิฟจะถูกบีบบังคับให ้เพิกถอนหลักคำสอนของเขำหรือไม่ก็ออก จำกศำลไปสูเ่ ปลวเพลิงเท่ำนั้น{GC90.1}{GCth1775.2} ่ ่ แต่ไวคลิฟไม่ถอยเขำไม่ยอมเปลียนแปลงควำมเชื อของเขำเขำยั งคงร ักษำคำสอนของเขำอย่ำ ่ี ้องกำรลงโทษเขำเขำไม่คด งปรำศจำกควำมกลัวและปฏิเสธข ้อกล่ำวหำของผูท้ ต ิ ถึงตนเองไม่คด ิ ่ ห ถึงตำแหน่ งไม่คด ิ ถึงเหตุกำรณ์เขำเรียกร ้องคณะผูพ ้ จิ ำรณำเขำทีอยู ่ น้ำบัลลังก ์สูงสุดฝ่ ำยศำสน ้ ่ ำหนั ้ ำนั้นนำควำมเจ ้ำเล่ห ์และกำรหลอกลวงทังหลำยของพวกเขำมำชั งน กเทียบกับควำมจริงนิ ร ัน ่ี ใ่ นห ้องประชุมสภำต่ำงสัมผัสถึงอำนำจของพระวิญญำณบริสท ดร ์ผูท้ อยู ุ ธิอ์ ำนำจของพระเจ ้ำสถิต ่ ่ ่ งนั้นคำพู อยูเ่ หนื อคณะผูพ ้ จิ ำรณำดูประหนึ่ งว่ำพวกเขำหมดเรียวแรงที จะเดิ นออกจำกสถำนทีแห่ ้ นเหมือนดังลู ่ กธนู ทยิ ่ี งจำกพระเจ ้ำเจำะทะลุเข ้ำไปในหัวใจของพว ดของนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี เป็ ่ ่ กเขำข ้อหำนอกรีตทีพวกเขำน ำมำเพือปร ักปรำเขำกลับถูกอำนำจแห่งกำรโน้มน้ำวของเขำโยน ่ิ ผิ ่ ดๆทำไมพวกเขำจึงก กลับไปสูพ ่ วกเขำเองไวคลิฟร ้องถำมว่ำทำไมพวกเขำถึงกล ้ำเผยแพร่สงที ล ้ำเอำพระคุณของพระเจ ้ำมำหำผลประโยชน์มำเป็ นสินค ้ำได ้อย่ำงไร{GC90.2}{GCth1775.3} ่ ดเขำก็กล่ำวว่ำ“ลองคิดดูวำ่ ท่ำนกำลังต่อสู ้กับใครต่อสู ้กับชำยแก่คนหนึ่ งทีก ่ ำลังใกล ้จะล ในทีสุ ่ พละกำลังมำกกว่ำท่ำนและควำ งหลุมฝังศพหรือไม่ใช่แต่ท่ำนกำลังต่อสู ้กับควำมจริงควำมจริงทีมี ่ ่ ่ ่ มจริงนั้นจะชนะท่ำน”Wylieเล่มที2บทที 13เมื อเขำกล่ ำวจบแล ้วไวคลิฟก็เดินออกไปจำกทีประชุ ม ่ และไม่มศ ี ต ั รูคนใดกล ้ำทีจะขัดขวำงเขำ{GC90.3}{GCth1775.4} ่ ภำรกิจของไวคลิฟเกือบสำเร็จแล ้วในไม่ช ้ำธงแห่งควำมจริงทีเขำยกชู มำนำนกำลังจะพ ้นไปจำ ้ั ่ งควำมจริงจะต ้องถู กมือของเขำแต่เขำยังต ้องถูกเรียกไปเป็ นพยำนให ้กับพระกิตติคณ ุ อีกครงหนึ กประกำศออกมำจำกป้ อมปรำกำรของอำณำจักรแห่งควำมผิดพลำดไวคลิฟถูกหมำยเรียกให ้มำ ่ ่ งเลื ่ อดของเหล่ำธรรมิกชนมักต ้องเอำมำหลั่ สอบสวนทีศำลของระบอบเปปำซี ในกรุงโรมสถำนทีซึ ่ ่ เขำไม่ใช่มองไม่เห็นภัยอันตรำยทีก ่ ำลังคุกคำมเขำอยูเ่ ขำน่ ำจะปฏิบต ่ งไว ้ทีนี ั ต ิ ำมคำสังหำกไม่ ใช่เ ่ ำให ้เขำออกเดินทำงไม่ได ้ถึงแม้วำ่ เสียงของเขำจะไม่ด ั พรำะเขำเกิดเป็ นอัมพำตอย่ำงฉับพลันซึงท ้ ่ เขำตั ่ ้ งขึนในกรุ งโรมก็ตำมทีแต่เขำก็สำมำรถพูดผ่ำนทำงจดหมำยนั่นเป็ นสิงที งใจท ำจำกบ ้ำนพัก ้ ยนจดหมำยฉบับหนึ่ งไปถึงพระสันตะปำปำซึงด ่ ้วยคำพูดทีแสด ่ อธิกำรบดีนักปฏิรป ู ศำสนำคนนี เขี งควำมเคำรพและด ้วยวิญญำณของควำมเป็ นคริสเตียนแต่แฝงไปด ้วยคำตำหนิ ในพิธก ี ำรอันโอ่อ่ ำและภูมฐิ ำนของรำชสำนักของระบอบเปปำซี{GC90.4}{GCth1776.1} ่ ่ เขำเขียนว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำชืนชมยิ นดีด ้วยควำมจริงใจทีจะเปิ ดเผยและประกำศให ้มนุ ษย ์ทุกคนทรำ ่ ่ ่ ำทีข ่ ้ำพเ บถึงควำมเชือทีข ้ำพเจ ้ำยึดถือและโดยเฉพำะให ้กับท่ำนบิชอปแห่งกรุงโรมร ับทรำบซึงเท่ ่ ่ จ ้ำคำดหวังไว ้ว่ำท่ำนยังคงมีสติปัญญำทีปกติ ดแี ละเทียงธรรมอยู ท ่ ่ำนจะต ้องเต็มใจร ับรองควำมเชื่ ่ ้ำพเจ ้ำมีอยูอ อทีข ่ ย่ำงแน่ นอนหรือหำกผิดก็จะรีบช่วยแก ้ไข{GC91.1}{GCth1776.2} ่ ้ำพเจ ้ำเข ้ำใจว่ำพระกิตติคณ ้ “ก่อนอืนข ุ ของพระคริสต ์เป็ นสำระสำคัญทังหมดของพระบั ญญัต ิ ่ นผูแ้ ทนของพระคริสต ์บนโลกนี ้ ของพระเจ ้ำ......ข ้ำพเจ ้ำยอมรับและถือว่ำบิชอปแห่งกรุงโรมซึงเป็ ่ ่ จะต ้องยึดติดกับพระบัญญัตแิ ห่งพระกิตติคณ ุ นั้นมำกกว่ำคนอืนๆเพรำะควำมยิ งใหญ่ ในท่ำมกลำ 64

อำนำจสัมบูรณ์

์ อเกียรติยศของโลกนี แต่ ้ อยูท ่ี งสำวกของพระคริสต ์ไม่ได ้ประกอบด ้วยควำมสูงศักดิหรื ่ กำรติ ดตำม ่ กำรดำรงชีวต ิ ของพระคริสต ์และปฏิบต ั ต ิ ำมพระองค ์อย่ำงเคร่งครัด.....ในช่วงชีวต ิ ทีพระคริ สต ์ทรง ้ ่ ่ ปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจในโลกนันพระองค ์ทรงเป็ นผูท้ ยำกจนที ี สุดพระองค ์ทรงถ่อมพระองค ์ลงและละทิง้ ้ นของโลกนี ้ ้ อำนำจและเกียรติยศทังสิ ....{GC91.2}{GCth1776.3} ่ ตย ์ทุกคนไม่ควรทำตำมเยียงอย่ ่ ์ “ผูท้ ซื ี่ อสั ำงของพระสันตะปำปำหรือผูบ้ ริสท ุ ธิใดๆแต่ เขำควรป ่ี ฏิบต ั ต ิ ำมแบบอย่ำงของพระเยซูคริสต ์สำหร ับเปโตรและบุตรของเศเบดีทปรำรถนำเกี ยรติยศทำงโ ลกสวนทำงกับหนทำงของพระคริสต ์สร ้ำงควำมระคำยเคืองต่อพระทัยของพระองค ์ดังนั้นจึงไม่คว ่ ้ รทำตำมควำมผิดพลำดของพวกเขำในเรืองเหล่ ำนี ........{GC91.3}{GCth1776.4} ้ ่ ้ “พระสันตะปำปำควรละวำงอำนำจฝ่ ำยฆรำวำสทังในเรื องกฎหมำยและกำรปกครองทั งหมดให ้ ่ ้ ่ อยูก ่ บ ั อำนำจทำงฝ่ ำยโลกแล ้วขับเคลือนหนุ นชูใจคณะสงฆ ์ทังหมดให ้ทำหน้ำทีของตนอย่ ำงเกิด ้ ้ ผลเพรำะพระคริสต ์ทรงกระทำเช่นนี และโดยเฉพำะสำวกของพระองค ์ก็ทำตำมเช่นกันด ้วยเหตุนีห ่ ดเพือร ่ ับกำ ำกข ้ำพเจ ้ำได ้กระทำควำมผิดประกำรใดข ้ำพเจ ้ำจะยอมเข ้ำมอบตัวอย่ำงอ่อนน้อมทีสุ รแก ้ไขถึงแม้วำ่ จะต ้องถึงแก่ควำมตำยหำกจำเป็ นก็ตำมและนี่ หำกข ้ำพเจ ้ำสำมำรถฝื นสังขำรตนเ องและทำตำมใจปรำรถนำของข ้ำพเจ ้ำเองได ้แล ้วข ้ำพเจ ้ำคงมำเข ้ำพบท่ำนบิชอปแห่งกรุงโรมด ้ว ่ ยตนเองแล ้วอย่ำงแน่ นอนแต่พระเจ ้ำทรงกระทำกำรทีตรงกั นข ้ำมกับควำมต ้องกำรของข ้ำพเจ ้ำแล ่ ่ ะพระองค ์ทรงสอนให ้ข ้ำพเจ ้ำเชือฟังพระเจ ้ำมำกกว่ำเชือฟังมนุ ษย ์”{GC91.4}{GCth1776.5} ่ เขำเขียนปิ ดท ้ำยว่ำ“ให ้เรำอธิษฐำนทูลขอพระเจ ้ำเพือพระองค ์จะทรงกระตุ ้นพระสันตะปำปำเอ ่ ่ อเบนที6ของเรำเพือพระองค ์กับคณะสงฆ ์ของพระองค ์จะดำเนิ นตำมอย่ำงพระเยซูคริสต ์องค ์พระผู ้ เป็ นเจ ้ำในกำรใช ้ชีวต ิ และควำมประพฤติแล ้วพวกเขำจะสอนประชำชนอย่ำงเกิดผลในทำนองเดีย ่ ตย ์”JohnFoxe,ActsandMonumentsเล่ วกันประชำชนจะทำตำมอย่ำงพวกเขำด ้วยควำมซือสั ่ มที3หน้ ำ49,50{GC92.1}{GCth1777.1} ไวคลิฟนำเสนอควำมอ่อนน้อมถ่อมตนของพระคริสต ์ให ้ปรำกฏแก่พระสันตะปำปำและเหล่ำพ ้ งไม่ ่ เพียงแต่แสดงให ้พวกเขำเห็นเท่ำนั้นแต่เพือให ่ ระคำร ์ดินัลในลักษณะนี ซึ ้ทุกคนในอำณำจักร ่ึ ้ ของคริสเตียนเปรียบเทียบควำมแตกต่ำงระหว่ำงพวกเขำกับพระอำจำรย ์ผูซ ้ งเขำทั งหลำยอ ้ำงตัวว่ ำเป็ นตัวแทนของพระองค ์{GC92.2}{GCth1777.2} ไวคลิฟคำดไว ้อย่ำงเต็มทีว่​่ ำเขำจะต ้องชดใช ้ควำมภักดีของเขำด ้วยชีวต ิ กษัตริย ์พระสันตะปำป ่ ่ี อนข ้ ำและบิชอปร่วมมือกันเพือสร ้ำงควำมหำยนะให ้แก่เขำและดูน่ำจะแน่ ช ัดแล ้วว่ำภำยในไม่กเดื ้ ่ั ำงหน้ำนี เขำคงจะต ้องถูกนำเข ้ำไปสูห ่ ลักประหำรแต่ควำมกล ้ำหำญของเขำไม่สนคลอนเขำพู ดว่ำ ่ ่ ่ ยั ่ งอยูห “ทำไมพวกท่ำนจึงเฝ้ ำพูดแต่เรืองกำรแสวงหำมงกุ ฎแห่งกำรสังเวยชีพเพือควำมเชื อที ่ ่ำงไ ่ อตัวท่ำนก็จะไม่พลำดจำก กลจงประกำศพระกิตติคณ ุ ของพระคริสต ์ให ้แก่พวกพระรำชำคณะทีถื กำรถูกสังเวยชีพอย่ำงแน่ นอนเป็ นอะไรกันจะใหข ้ ้ำพเจ ้ำมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปและปิ ดปำกเงียบหรือ......ไ ่ ่ ม่มท ี ำงขอให ้กำรโจมตีฟำดลงมำข ้ำพเจ ้ำรอให ้มันมำอยูแ่ ล ้ว”D’Aubignéเล่มที17บทที 8{GC92 .3}{GCth1777.3} 65

อำนำจสัมบูรณ์

่ นหยัดอย่ำงกล ้ำหำญตลอ แต่พระเจ ้ำยังทรงคุ ้มครองดูแลปกป้ องผูร้ ับใช ้ของพระองค ์อยูช ่ ำยทียื ้ วต ่ ่ ดทังชี ิ เพือปกป้ องควำมจริงเผชิญภยันตรำยประจำวันในชีวต ิ ของเขำจะไม่ตกเป็ นเหยือแห่ งคว ำมเกลียดชังของศัตรูของเขำไวคลิฟไม่เคยหำทำงปกป้ องตัวเองแต่พระเจ ้ำเองทรงเป็ นผูป้ กป้ องเ ้ อเหล่ ่ ่ ขำและบัดนี เมื ำศัตรูม่นใจว่ ั ำจะจับเหยือของพวกเขำได ้พระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงนำเขำให ้พ ้ ้ ่ ่ อง นจำกเงือมมื อของคนเหล่ำนั้นในขณะทีเขำก ำลังประกอบพิธศ ี ล ี มหำสนิ ทในโบสถ ์ของเขำทีเมื ลัตเตอเวิร ์ธอยูน ่ ้ันเขำเป็ นอัมพำตและล ้มลงและไม่นำนต่อมำเขำก็เสียชีวต ิ {GC92.4}{GCth177 7.4} ้ ไวคลิฟพระองค ์ทรงนำพระวจนะแห่งควำมจริงใส่ไว ้ในปำกของเขำ พระเจ ้ำทรงมอบภำรกิจนี แก่ ่ ้ ้ำถึงประชำชนชีวต และทรงปกป้ องเขำเพือให ้พระวจนะนี เข ิ ของเขำได ้ร ับกำรพิทก ั ษ ์ไว ้และภำรกิจ ่ ของเขำถูกขยำยให ้ยำวนำนออกไปจนกระทั่งเขำปูพนฐำนให ื้ ้กับงำนปฏิรป ู ทำงศำสนำครงยิ ั้ งให ญ่{GC92.5}{GCth1777.5} ่ มำก่ ้ ่ นต ้นแบบ ไวคลิฟก ้ำวออกมำจำกควำมมืดมนของยุคมืดไม่มผ ี ู ้ใดเคยทำหน้ำทีนี อนเพือเป็ ้ อบรมขึนมำเหมื ้ ให ้เขำใช ้ในกำรวำงโครงร่ำงระบบกำรปฏิรป ู ของเขำเขำร ับกำรเลียงดู อนเช่นยอ ่ ำหน้ำทีพิ ่ เศษของพระเจ ้ำเขำเป็ นผูเ้ ริมต ่ ้นศักรำชใหม่นอกเหนื อจำกนั้นสั ห ์นผูใ้ ห ้บัพติศมำเพือท ่ ้นยังมีเอกภำพและสมบูรณ์แบบซึงนั ่ กปฏิรป ่ ่ จธรรมทีเขำประกำศนั ู ศำสนำคนอืนๆที ตำมมำภำยห ้ ่ ลังไม่อำจทำได ้ดีกว่ำหรือทำได ้เท่ำเทียมเขำแม้เวลำจะผ่ำนไปเป็ นร ้อยปี ก็ตำมพืนฐำนที วำงไว ้นั้น ่ี กว ้ำงและลึกขอบข่ำยงำนนั้นมั่นคงและสัจจริงจนผูท้ ตำมมำภำยหลั งไม่จำเป็ นต ้องปร ับร่ำงสร ้ำงใ หม่อก ี เลย{GC93.1}{GCth1777.6} ่ ่ี ้ อปลดปล่ ่ ขบวนกำรยิงใหญ่ ทไวคลิ ฟจุดประกำยขึนเพื อยสำมัญสำนึ กและสติปัญญำและให ้อิส ่ี ่ิ ่ ้นจำกพระคัมภีร ์ รภำพแก่ประเทศชำติทตกอยู ใ่ นขบวนแห่ยงใหญ่ อย่ำงมีช ัยของโรมนั้นมีจด ุ เริมต ่ นเหมือนนำพุ ้ แห่งชีวต ่ นี่ คือต ้นกำเนิ ดของลำธำรแห่งพระพรซึงเป็ ิ ทีไหลต่ อลงมำตลอดทุกยุคนับตั้ ่ ่ งแต่ศตวรรษที14เป็ นต ้นมำไวคลิฟยอมร ับพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยควำมเชืออย่ ำงไม่สงสัยว่ำพระ ่ ้ ่ ่ คัมภีร ์เป็ นพระวจนะทีเปิ ดเผยนำพระทัยของพระเจ ้ำซึงได ้ร ับกำรดลใจเป็ นกฎทีเพียงพอต่อควำมเ ่ ้ ชือและกำรกระท ำเขำถูกอบรมให ้นับถือคริสตจักรแห่งโรมว่ำมำจำกพระเจ ้ำมีอำนำจไม่รู ้พลังและ ่ี มำเป็ นพันปี ด ้วยควำมเคำรพและไม่มข ยอมร ับคำสอนและธรรมเนี ยมปฏิบต ั ท ิ มี ี ้อสงสัยแต่เขำหันห ่ ้ ่ ์ ์ ่ ่ ลังให ้กับสิงเหล่ำนี เพือฟังพระวจนะอันศักดิสิทธิของพระเจ ้ำนี คือสิทธิอำนำจทีเขำอ ้อนวอนให ้ประ ่ ัสผ่ำนมำทำงพระวจนะของพระองค ์เท่ำนั้ ชำชนยอมร ับเขำประกำศว่ำพระสุรเสียงของพระเจ ้ำทีตร ่ นสิทธิอำนำจอันแท ้จริงแทนทีจะเป็ ่ นทีเป็ นกำรพูดของคริสตจักรผ่ำนมำทำงพระสันตะปำปำและเ ้ ่ ่ี ดเท่ำนั้นแต่ยงั ขำไม่เพียงสอนว่ำพระคัมภีร ์เป็ นกำรเปิ ดเผยถึงนำพระทั ยของพระเจ ้ำทีสมบู รณ์ทสุ ์ ่ี สอนว่ำพระวิญญำณบริสท ุ ธิทรงเป็ นผูท้ จะแปลควำมหมำยได ้แต่เพียงผูเ้ ดียวและมนุ ษย ์ทุกคนจะต ้ ่ ้ องเรียนรู ้หน้ำทีของเขำเองโดยกำรศึกษำคำสอนในพระคัมภีร ์ด ้วยวิธน ี ี เขำจึ งหันเหควำมคิดของ มนุ ษย ์จำกพระสันตะปำปำและคริสตจักรแห่งโรมไปยังพระวจนะของพระเจ ้ำ{GC93.2}{GCth17 78.1}

66

อำนำจสัมบูรณ์

่ิ ่ี ดคนหนึ่ งในเชิงควำมกว ้ำงไกลของสติปัญญำควำม ไวคลิฟเป็ นนักปฏิรป ู ศำสนำผูย้ งใหญ่ ทสุ ชัดเจนในควำมคิดกำรยึดมั่นในควำมจริงและควำมห ้ำวหำญในกำรปกป้ องควำมจริงมีเพียงไม่ก ่ี ่ ่ สท ์ ่นเพียรในกำรศึกษำและก คนทีมำในภำยหลั งสำมำรถเทียบเคียงกับเขำได ้ชีวต ิ ทีบริ ุ ธิควำมหมั ่ เสือมถอยควำมร ่ ่ ตย ์ในกำรร ับใช ้ทีเหมื ่ อนพ ำรทำงำนอย่ำงไม่ยอ ่ ท ้อคุณธรรมทีไม่ ักและควำมซือสั ้ ออุปนิ สยั ของนักปฏิรป ้ เขำมี ่ ระคริสต ์เหล่ำนี คื ู คนแรกทังๆที ชวี ต ิ อยูใ่ นยุคมืดมนทำงปัญญำและคว ่ ำมเสือมโทรมทำงศี ลธรรม{GC94.1}{GCth1778.2} ่ บุคลิกของไวคลิฟเป็ นพยำนให ้เห็นถึงฤทธำนุ ภำพในกำรอบรมและเปลียนแปลงของพระคั มภี ์ ่ ่ ่ ่ ร ์อันบริสท ุ ธิพระคัมภีร ์เป็ นสิงทีทำให ้เขำเป็ นอย่ำงทีเขำเป็ นควำมพำกเพียรทีจะไขว่คว ้ำควำมจริง ่ ่ ดเผยนำควำมสดชืนและก ่ อันยิงใหญ่ ตำมทีเปิ ำลังวังชำมำให ้แก่ทุกส่วนของร่ำงกำยทำให ้สติปัญ ้ ญำพัฒนำขึนควำมนึ กคิดเฉี ยบแหลมและตัดสินใจได ้เหมำะสมกำรศึกษำพระคัมภีร ์จะทำให ้ควำ ้ ้ ่ มก ่ มคิดควำมรู ้สึกและควำมตังใจสู งส่งขึนชนิ ดทีไม่ ี ำรศึกษำอืนใดท ำได ้ให ้ควำมแน่ วแน่ แก่ควำม ้ ้ ตังใจควำมอดทนควำมกล ้ำหำญและควำมแข็งแกร่งขัดเกลำอุปนิ สยั ให ้งดงำมขึนและช ำระจิตวิญ ์ ญำณให ้บริสท ุ ธิกำรศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมจริงใจและควำมยำเกรงจะนำควำมคิดของผูน้ ้ันเข ้ ่ ปัญญำเข ้มแข็งขึนและว่ ้ ำไปสัมผัสกับพระปัญญำอันไร ้ขอบเขตของพระเจ ้ำส่งผลให ้โลกมีคนทีมี ้ ่ หลักกำรแห่งคุณธรรมทีสู ่ งส่งขึนกว่ ้ ่ ทสุ องไวขึนและเป็ นคนทีมี ำกำรฝึ กอบรมทีดี ี่ ดด ้วยปร ัชญำขอ ้ ้ควำมเข ้ำใจ งมนุ ษย ์ผูป้ ระพันธ ์สดุดก ี ล่ำวว่ำ“กำรอธิบำยพระวจนะของพระองค ์ให ้ควำมสว่ำงทังให แก่คนรู ้น้อย”สดุด1 ี 19:130{GC94.2}{GCth1778.3} ่ ้ คำสอนทีไวคลิ ฟสอนนั้นแพร่กระจำยออกไปอย่ำงต่อเนื่ องระยะหนึ่ งผูต้ ด ิ ตำมทังหลำยของเขำ ่ กจะเรียกกันว่ำพวกไวคลิฟไฟท ์[Wycliffites]และพวกโลลำร ์ด[Lollards]ไม่เพียงแต่เดินทำ ซึงมั ่ งไปทั่วประเทศอังกฤษเท่ำนั้นแต่ยงั กระจำยไปยังดินแดนอืนๆโดยน ำควำมรู ้แห่งพระกิตติคณ ุ ไปป ้ ้ ระกำศด ้วยบัดนี ผูน้ ำของพวกเขำจำกไปแล ้วนักเทศน์เหล่ำนี จึงทำงำนด ้วยควำมกระตือรือร ้นมำ ่ บใจมีทงขุ ้ั นนำงชันสู ้ งและแม้กระทั่ กกว่ำก่อนและฝูงชนก็แห่กน ั มำฟังคำสอนของพวกเขำคนทีกลั ้ งพระมเหสีของพระรำชำในบำงแห่งจะเห็นกำรปฏิรป ู เกิดขึนจำกกิ รยิ ำท่ำทำงของประชำชนและมี ่ นสัญลักษณ์ของลัทธิโรมันออกไปจำกโบสถ ์ต่ำงๆด ้วยแต่ไม่นำนต่อมำคลืน ่ กำรนำรูปเคำรพทีเป็ ่ ำงไร ้ปรำนี กระหน่ ำใส่ผูท้ กล ่ี ้ำร ับพระคัมภีร ์เป็ นผูน กำรกดขีอย่ ้ ำทำงของเขำพระรำชำแห่งประเทศ ่ ่ ำจัดนักปฏิรป อังกฤษผูร้ ้อนรนทีจะเสริมกำลังของตนด ้วยกำรสนับสนุ นจำกโรมไม่รรี อทีจะก ู ศำส ้ ้ั ่ กประหำรถูกตรำในกฎหมำยให ้ นำทังหลำยเป็ นครงแรกในประวั ตศ ิ ำสตร ์ของประเทศอังกฤษทีหลั ่ งเวยชีพของสำวกแห่งพระกิตติคณ ่ ใช ้เป็ นเครืองสั ุ กำรพลีชพ ี เพือศำสนำคนแล ้วคนเล่ำก็เกิดขึน้ ่ ยวทีพวกเขำท ่ ผูส้ นับสนุ นควำมจริงถูกเนรเทศและทรมำนสิงเดี ำได ้คือกำรโอดครวญไปสูพ ่ ระกรร ณขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจอมโยธำแม้จะถูกตำมล่ำว่ำเป็ นศัตรูของคริสตจักรและถูกกล่ำวหำว่ำเป็ ่ ลั้ บแสวงหำทีหลบภั ่ ่ ท่ี นคนทรยศต่อรำชอำณำจักรพวกเขำยืนหยัดเทศนำต่อไปในสถำนทีลี ยทีดี ่ ำได ้ในบ ้ำนทีสมถะของคนยำกจนและบ่ ่ ้ั ้องหลบซ่อนอยูใ่ นถำและอุ ้ สุดเท่ำทีท อยครงต โมงค ์{GC94 .3}{GCth1779.1}

67

อำนำจสัมบูรณ์

่ มเหงจะดำเนิ นไปด ้วยควำมรุนแรงคนเหล่ำนี ก็ ้ ยงั คงประท ้วงควำมเลวร ้ำยทำ ถึงแม้วำ่ กำรกดขีข่ ่ งควำมเชืออย่ ำงต่อเนื่ องอีกนำนหลำยศตวรรษด ้วยควำมสงบศรัทธำจริงใจและอดทนคริสเตียนใ ่ ักและเชือฟั ่ งพระวจนะของพระเจ ้ นยุคแรกๆนั้นรู ้ควำมจริงแต่เพียงบำงส่วนแต่พวกเขำเรียนรู ้ทีจะร ่ ่ งเช่ ่ นสำวกในสมัยของอัครทูตทังหลำยมี ้ ำและพวกเขำยอมทนควำมทุกข ์ยำกเพือควำมเชื อดั หลำ ้ ัพย ์สินฝ่ ำยโลกเพือพระรำชกิ ่ ยคนสละทิงทร จของพระคริสต ์ผูท้ ยั ี่ งมีโอกำสอยูใ่ นบ ้ำนของตนเองก็ ่ กพิงแก่พน้ ่ี องทีถู ่ กเนรเทศและเมือพวกเขำถู ่ ยินดีให ้ทีพั กขับไล่ออกไปเช่นกันพวกเขำก็ยอมร ับช ่ งคมไม่ยอมร ับจริงอยูม ่ ะตำกรรมของกำรเป็ นคนทีสั ่ ค ี นนับพันๆคนทีหวำดกลั วต่อควำมรุนแรงขอ ่ ้ ้ ่ งผูก้ ดขีเลือกซือเสรีภำพของตนด ้วยกำรสละทิงควำมเชือและก ้ำวออกจำกห ้องขังโดยสวมใส่เสือ้ ่ นกำรประกำศถอนควำมเชือของตนแต่ ่ ่ ทงค ้ั คลุมแห่งกำรสำนึ กผิดเพือเป็ มค ี นจำนวนไม่นอ้ ยซึงมี ่ ดในตระกูลสูงศักดิและคนที ์ ่ ่ำต ้อยยำกจนทีแบกร ่ นทีเกิ ต ับคำพยำนแห่งควำมจริงอย่ำงไม่เกรงกลั ่ ่ี คณ วในคุกมืดในหอคอยโลลำร ์ดและในกำรทรมำนและเปลวเพลิงพวกเขำชืนชมยิ นดีทจะตี ุ ค่ำต ่ นเองว่ำเหมำะสมทีจะ“มี สว่ นร่วมในควำมทุกข ์ของพระองค ์”ฟิ ลิปปี 3:10{GC95.1}{GCth1779.2 } ่ ้ ในขณะทีไวคลิ ฟยังมีชวี ต ิ อยูบ ่ รรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีคว ้ำนำเหลวในกำรจั ดกำรกับเขำดังที่ ้ ่ ตังใจไว ้และตรำบทีร่​่ ำงกำยของเขำนอนพักอย่ำงสงบสุขในหลุมฝังศพพวกเขำไม่มท ี ำงทีจะลดเลิ ่ ตอ กควำมแค ้นทีมี ่ เขำได ้40ปี หลังจำกไวคลิฟตำยมีพระรำชกฤษฎีกำจำกสภำแห่งคอนสแทนซ ์ต ่ ้ขุดกระดูกของเขำขึนมำเผำต่ ้ ้ ่ รำคำสังให อหน้ำสำธำรณชนและนำเถ ้ำกระดูกไปทิงในล ำธำรทีไม่ ้ งแม่นำเอวอนจำ ้ ไกลออกไปนักเขียนอำวุโสบันทึกไว ้ว่ำ“เถ ้ำกระดูกของเขำลอยจำกลำธำรนี ไปยั ้ ้ ้ กแม่นำเอวอนไปยั งแม่นำเซอเวริ นและจำกแม่นำเซอเวริ นไปยังทะเลน้อยแล ้วต่อไปยังมหำสมุทรแ ่ อนขีเถ ้ ้ำของเขำซึงบั ่ ดนี กระจำยไปทั ้ ่วทังโลก”T.Fuller, ้ ละคำสอนของไวคลิฟก็จะมีลก ั ษณะทีเหมื ่ ่ อหน้ำที54ศั ่ ChurchHistoryofBritainเล่มที4ตอนที 2ย่ ตรูของเขำไม่รู ้แม้แต่นอ้ ยถึงควำมหมำย ้ อันสำคัญของกำรกระทำอันต่ำทรำมนี {GC95.2}{GCth1780.1} จำกข ้อเขียนของไวคลิฟนำพำให ้ยอห ์นฮัสแห่งประเทศโบฮีเมียประณำมควำมผิดพลำดมำกม ้ ำยของลัทธิโรมันและเข ้ำร่วมในงำนปฏิรป ู แม้วำ่ สองประเทศนี จะอยู ห ่ ่ำงไกลกันมำกแต่เมล็ดแห่งค ้ ขยำยจำกประเทศโบฮีเมียไปยังดินแดนอืนๆน ่ วำมจริงถูกหว่ำนออกไปงำนกำรปฏิรป ู นี แผ่ ำควำม ่ คิดของมนุ ษย ์ไปสูพ ่ ระวจนะของพระเจ ้ำทีถูกละลืมไปยำวนำนพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำกำลังปูทำงไว ้ ้ั งใหญ่ ่ สำหร ับกำรปฏิรป ู ศำสนำครงยิ {GC96.1}{GCth1780.2}

68

อำนำจสัมบูรณ์

บท6-ฮัสและเจอโรมี ้ สมัยศตวรรษที9พระคั ่ พระกิตติคณ ุ ฝังรำกในประเทศโบฮีเมียแต่แรกแล ้วตังแต่ มภีร ์แปลออกมำ ่ ่ ทธิพลของ แล ้วและมีกำรจัดประชุมนมัสกำรในทีสำธำรณะด ้วยภำษำของประชำชนแต่ในขณะทีอิ ้ พระสันตะปำปำแผ่ขยำยมำกขึนพระวจนะของพระเจ ้ำก็ยงถู ิ่ กบดบังพระสันตะปำปำเกรกอรีที่ ่ ้ ่ ่ งและก็ไม่ทรงลดละควำมตังใจที ้ ่ ทรงลงมือเองเพือสยบกษั ตริย ์ทังหลำยที ทะนงตนไม่ เชือฟั จะคร ่ ้ งประกำศพระรำชกฤษฎีกำห ้ำมกำรประชุมนมัส อบงำประชำชนให ้เป็ นทำสอีกด ้วยและเพือกำรนี จึ ่ กำรในทีสำธำรณะด ้วยภำษำของชำวโบฮีเมียพระสันตะปำปำทรงประกำศว่ำ“พระเจ ้ำองค ์สัพพัญ ่ ่ ้ำยและคำสอนนอกรีตม ญูทรงพอพระทัยกับกำรนมัสกำรพระองค ์ด ้วยภำษำทีคนไม่ รู ้จักควำมชัวร ้ ่ องจำกกำรไม่ถอื ร ักษำกฎระเบียบข ้อนี ”Wylieเล่ ้ ่ ่ ำกมำยเกิดขึนมำเนื มที3บทที ้ ด ้วยประกำรฉะนี โรมจึ งบัญชำว่ำแสงสว่ำงจำกพระวจนะของพระเจ ้ำจะต ้องดับไปและจะต ้องกัก ่ ดแต่พระเจ ้ำทรงจัดเตรียมตัวแทนอืนๆเพื ่ ่ ขังประชำชนไว ้ในทีมื อปกป้ องร ักษำคริสตจักรให ้คงไว ้ช ่ ่ ้ ่ั ำววอลเดนซิสและชำวอัลบีเจียนซิสทีถูกกดขีข่มเหงให ้ทิงบ ้ำนของตนในประเทศฝรงเศสและประเ ่ ทศอิตำลีได ้เดินทำงไปยังประเทศโบฮีเมียแม้วำ่ พวกเขำไม่กล ้ำทีจะสอนอย่ ำงเปิ ดเผยแต่ก็ทำงำน ้ ่ ถู ่ กต ้องจึงถูกถนอมเก็บร ักษำไว ้จำกศตวรร อย่ำงลับๆด ้วยควำมกระตือรือร ้นด ้วยวิธน ี ี ควำมเชื อที ษหนึ่ งไปยังอีกศตวรรษหนึ่ ง{GC97.1}{GCth1781.1} ้ ่ ก่อนสมัยของฮัสมีคนในประเทศโบฮีเมียลุกขึนประณำมอย่ ำงเปิ ดเผยต่อควำมเสือมทรำมในค ริสตจักรและควำมเสเพลหลงระเริงของประชำชนผลงำนของพวกเขำปลุกควำมสนใจไปอย่ำงกว ้ำ ่ มเหงสำวกของพระกิตติคณ งขวำงปลุกควำมวิตกของสภำปกครองสงฆ ์และเปิ ดฉำกกำรกดขีข่ ุ พ วกเขำถูกกดดันให ้ต ้องหนี ไปนมัสกำรในป่ ำและตำมภูเขำพวกทหำรไล่ลำ่ พวกเขำและมีคนมำกม ่ ่ ำยถูกสังหำรเวลำผ่ำนไปอีกระยะหนึ่ งมีคำสังประกำศให ้เผำทุกคนทีออกไปจำกกำรนมั สกำรแบบ ่ สเตียนต่ำงยอมพลีชพ โรมันนิ ยมแต่ในขณะทีคริ ี พวกเขำก็เฝ้ ำรอคอยชัยชนะในอุดมกำรณ์ของ ่ ่ พวกเขำมีคนหนึ ง“สอนว่ำควำมรอดจะได ้มำโดยควำมเชือในพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงถูกตรึงบนก ้ ้ ำงเขนเท่ำนั้น”เขำประกำศก่อนสินใจว่ ำ“บัดนี ควำมโกรธแค ้นของศัตรูแห่งควำมจริงโหมกระหน่ ำ ้ ้ ใส่พวกเรำแต่จะไม่เป็ นเช่นนี ตลอดไปท่ ำมกลำงคนธรรมดำสำมัญจะมีคนหนึ่ งปรำกฏตัวขึนปรำศ ่ ่ คของลูเธอร ์ยังอยูห จำกดำบและอำนำจและพวกเขำจะไม่มท ี ำงเอำชนะเขำ”Ibid.เล่มที3บทที 1ยุ ่ ำ่ ่ อต ้ำนโรมจะปลุกคนทังประเทศ{GC97.2}{G ้ งไกลแต่มผ ี ูห้ นึ่ งกำลังปรำกฏตัวคำพยำนของเขำทีต่ Cth1781.2} ้ เด็กเนื่ องจำกพ่อตำยคุณแม่ผูเ้ คร่งศำส ยอห ์นฮัส[JohnHuss]เกิดมำยำกจนและกำพร ้ำตังแต่ ่ ่นว่ำกำรศึกษำและควำมยำเกรงพระเจ ้ำเป็ นสมบัตล ้ ำทีสุ ่ ดจึงแสวงหำมรดกนี ให ้ ้บุตรชำ นำเชือมั ิ ำค่ ่ ่ ่ ยของเธอฮัสเรียนทีโรงเรี ยนท ้องถินแล ้วจึงไปต่อทีมหำวิ ทยำลัยในกรุงปรำกเขำเรียนด ้วยทุนกำร ่ี นทังแม่ ้ ม่ำยและยำกจนเธอไม่มข ศึกษำกำรกุศลเขำเดินทำงไปกรุงปรำกพร ้อมกับคุณแม่ทเป็ ี องฝ ่ ่ ่ ำกทีมีคณ ุ ค่ำทำงฝ่ ำยโลกเพือมอบให ้บุตรชำยของเธอแต่ในขณะทีเดินทำงใกล ้จะถึงเมืองหลวงเธ 69

อำนำจสัมบูรณ์

้ อคุกเข่ำลงข ้ำงลูกน้อยไร ้พ่อและทูลขอพระพรจำกพระบิดำบนสวรรค ์ของทังสองคุ ณแม่คนนั้นไม่ รู ้เลยว่ำคำอธิษฐำนของเธอจะได ้รับคำตอบอย่ำงไร{GC98.1}{GCth1782.1} ่ ้ ค ้ ทีมหำวิ ทยำลัยฮัสก ้ำวขึนสู ่ วำมโดดเด่นในไม่ช ้ำด ้วยควำมตังใจเรี ยนอย่ำงไม่รู ้จักเหนื่ อยและ ่ี และกิรยิ ำท่ำทำงอันอ่อนสุภำพและชนะใจผูอ้ นนั ่ื ้นทำ เขำพัฒนำไปอย่ำงรวดเร็วชีวต ิ อย่ำงไม่มท ี ติ ่ นชอบอย่ ่ ให ้เขำเป็ นทีชื ำงกว ้ำงขวำงเขำฝักใฝ่ ด ้วยควำมจริงใจต่อคริสตจักรโรมันและเป็ นผูท้ แสว ี่ ่ สตจักรโรมันอ ้ำงเป็ นผูป้ ระทำนในเทศกำ งหำอย่ำงเอำจริงเอำจังต่อพระพรทำงฝ่ ำยวิญญำณทีคริ ้ั ่ งเขำไปสำรภำพบำปเขำชำระเศษเหรียญสุดท ้ำยจำกเงินทีเขำมี ่ ลฉลองครบรอบห ้ำสิบปี ครงหนึ อ ่ ่ ยูน ่ อ้ ยนิ ดและเข ้ำร่วมเดินในขบวนเพือหวังจะได ้ส่วนแบ่งของกำรอภัยอย่ำงหมดจดตำมทีสัญญำ ่ ้ ค หลังจำกทีเขำเรี ยนจบวิทยำลัยเขำบวชเป็ นพระและก ้ำวขึนสู ่ วำมโดดเด่นอย่ำงรวดเร็วไม่นำนเข ำไปรับใช ้อยูใ่ นสำนักพระรำชวังเขำยังได ้รับตำแหน่ งศำสตรำจำรย ์และต่อมำดำรงตำแหน่ งเป็ นอ ่ ้ ธิกำรบดีของมหำวิทยำลัยทีเขำเคยเรี ยนมำก่อนในเวลำเพียงไม่กปี่ี นักเรียนทุนผูย้ ำกจนก ้ำวขึนไ ่ ำภำคภูมข ่ ปสูต ่ ำแหน่ งทีน่ ิ องประเทศและชือของเขำเป็ นทีรู่ ้จักกันทั่วทวีปยุโรป{GC98.2}{GCth1 782.2} ่ สเริมงำนของกำรปฏิ ่ ่ แต่เป็ นอีกสำขำหนึ่ งทีฮั รป ู หลังจำกทีเขำร ับตำแหน่ งบำทหลวงมำแล ้วหล ้ ้เป็ นนักเทศน์ประจำโบสถ ์เล็กๆของเมืองเบธเลเฮมผูก้ อ ้ ำยปี เขำได ้ร ับกำรแต่งตังให ่ ตังโบสถ ์แห่งนี ้ ้ ำงหนักแน่ นถึงควำมสำคัญของกำรเทศนำสอนพระคัมภีร ์ด ้วยภำษำของประชำชนถึงแม้จะ ยำอย่ ่ ้ำมของโรมในกำรปฏิบต ่ ก็ ้ ตำมประเทศโบฮีเมียก็ไม่ได ้เลิกไปเสียทังหมดแต่ ้ มีคำสังห ั เิ รืองนี กำรขำ ่ ่ ่ ้ ่ ดควำมรู ้เรืองพระคัมภีร ์ยังมีมำกและควำมชัวช ้ำร ้ำยแรงทีสุดเกิดขึนอย่ำงดำษดืนท่ำมกลำงประช ้ สประณำมควำมชัวเหล่ ่ ้ ำงไม่ลดละเขำอ ้อนวอนขอให ้ใช ้พระวจนะของพระเจ ้ ำกรทุกชนชันฮั ำนี อย่ ่ ่ ำมำเป็ นหลักกำรแห่งควำมจริงและควำมบริสท ุ ธิที์ เขำพร ำสอนอยู ม ่ ำใช ้{GC99.1}{GCth1782.3 } ่ เจอโรมี[Jerome]เป็ นพลเมืองคนหนึ่ งของกรุงปรำกต่อมำภำยหลังได ้มำเป็ นเพือนร่ วมงำนทีใ่ ่ กล ้ชิดของฮัส[Huss]เมือเขำเดิ นทำงกลับจำกประเทศอังกฤษเขำนำผลงำนเขียนของไวคลิฟติด ่ บใจมำเชือค ่ ำสอนของไวคลิฟทรงเป็ นเจ ้ำหญิงชำวโบฮี ตัวกลับมำด ้วยพระรำชินีแห่งอังกฤษทีกลั ้ งกระจำยไปอย่ำง เมียและโดยอำศัยอิทธิพลส่วนหนึ่ งของเธอผลงำนของนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี จึ ้ ้วยควำมสนใจเขำเชือว่ ่ ำผู ้ประ กว ้ำงขวำงในประเทศบ ้ำนเกิดของพระองค ์ฮัสอ่ำนผลงำนเหล่ำนี ด ่ งใจและเกิดควำมโน้มเอียงทีจะเชื ่ ่ ่ ำนสอนฮัสก ้ำวเข ้ำ พันธ ์จะต ้องเป็ นคริสเตียนทีจริ อกำรปฏิ รป ู ทีท่ ่ ำเขำออกห่ำงจำกโรมแล ้วโดยไม่รู ้ตัว{GC99.2}{GCth1783.1} สูเ่ ส ้นทำงทีจะน ้ ชำยแปลกหน้ำ2คนเดินทำงจำกประเทศอังกฤษมำถึงกรุงปรำกทังสองเป็ ้ ในช่วงเวลำนี มี นคนมี ่ กำรศึกษำพวกเขำผูไ้ ด ้ร ับควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรมมำแล ้วและเดินทำงมำเพือเผยแพร่ ในดินแดน ่ ้ ่ ทีห่ำงไกลนี พวกเขำเริมงำนด ้วยกำรโจมตีควำมเป็ นใหญ่ของพระสันตะปำปำอย่ำงเปิ ดเผยในไม่ ่ี ใ่ นอำนำจก็ได ้มำจัดกำรให ้พวกเขำเงียบเสียงไปแต่พวกเขำไม่ยอมทิงควำมมุ ้ ช ้ำผูท้ อยู ่งมั่นไปจึง ่ื ้ ้ ตรกรและนักเทศน์จงึ เดินหน้ำเอำควำมสำมำรถทีมี ่ อยูใ่ น พยำยำมหำวิธอี นมำแทนทั งสองเป็ นทังจิ ่ ตัวออกมำใช ้ในสถำนทีสำธำรณะแห่ งหนึ่ งพวกเขำวำดภำพไว ้สองภำพภำพหนึ่ งแสดงให ้เห็นกำ 70

อำนำจสัมบูรณ์

รเดินทำงของพระเยซูเข ้ำกรุงเยรูซำเล็ม“ด ้วยควำมสุภำพอ่อนโยนพระองค ์ทรงลำทรงลูกลำ”มัทธิ ้ ้ อนฝุ่ นจำกกำรเดินทำงตำมพระองค ์ด ้วยเท ้ำเปล่ำอีกรูปหนึ่ งแสดงภำพขบว ว21:5สำวกสวมเสือเปื ้ ้ ม้ ่ ำทีตกแต่ ่ นแห่ของพระสันตะปำปำพระสันตะปำปำสวมเสือคลุ มโอ่อำ่ และสวมมงกุฎสำมชันขี งอย่ ำงงำมสง่ำมีคนเป่ ำแตรนำหน้ำขบวนและตำมมำด ้วยพระคำร ์ดินัลและพระรำชำคณะแต่งกำยอย่ำ งหรูหรำ{GC99.3}{GCth1783.2} ่ี งดูดควำมสนใจของคนทุกชนชันฝู ้ งชนกรูเข ้ำมำดูภำพวำดไม่มผ นี่ คือบทเทศน์ทดึ ี ูใ้ ดมองไม่เ ่ ้ งควำมแตกต่ำงระหว่ำงควำมอ่อ ห็นคติธรรมทีแฝงอยู ใ่ นภำพและหลำยคนประทับใจอย่ำงลึกซึงถึ นสุภำพและควำมถ่อมตนของพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระอำจำรย ์กับควำมภูมฐิ ำนของพระสันตะปำป ่ ่ งใหญ่ ่ ำทีประกำศว่ ำตนเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์เกิดควำมแตกตืนยิ ขนในกรุ ึ้ งปรำกเวลำผ่ำนไประ ้ ่ ่ เพือควำมปลอดภั ่ ยะหนึ่ งคนแปลกหน้ำทังสองก็ เห็นว่ำจำเป็ นต ้องไปจำกทีนี ยของตนเองแต่ไม่มใี ่ ครลืมบทเรียนทีพวกเขำสอนไว ้ภำพวำดส่งผลอย่ำงแรงต่อควำมคิดของฮัสและผลักดันให ้เขำใส่ใ ่ นแม้ในเวลำนั ้ ้นเขำยังไม่พร ้อมทีจะปฏิ ่ จศึกษำพระคัมภีร ์และงำนเขียนของไวคลิฟให ้มำกยิงขึ รป ู ง ้ ่ ำนทังหมดตำมทีไวคลิฟเสนอแนะเขำมองเห็นอุปนิ สยั แท ้จริงของระบอบเปปำซีได ้อย่ำงชัดเจนแล ้ ่ วและด ้วยควำมกระตือรือร ้นอย่ำงแรงกล ้ำเขำประณำมควำมหยิงยโสควำมทะเยอทะยำนและควำม ่ เสือมโทรมของบรรดำพระรำชำคณะ{GC100.1}{GCth1783.3} จำกประเทศโบฮีเมียแสงสว่ำงส่องขยำยออกไปยังประเทศเยอรมนี เนื่ องจำกควำมไม่สงบเกิดขึ ้ นในมหำวิทยำลัยปรำกนักศึกษำชำวเยอรมันจำนวนนับร ้อยลำออกไปนักศึกมำกมำยในจำนวน ่ ้ั ่ นั้นได ้ร ับควำมรู ้เรืองพระคั มภีร ์เป็ นครงแรกจำกฮั สและเมือพวกเขำกลั บไปยังประเทศของตนจึงปร ะกำศกิตติคณ ุ ในบ ้ำนเกิดของตน{GC100.2}{GCth1783.4} ่ งปรำกถูกรำยงำนไปถึงกรุงโรมและในไม่ช ้ำฮัสได ้ร ับคำสังให ่ ้ไปปรำกฏตัวต่อ ข่ำวของงำนทีกรุ ่ เท่ำกับกำรนำตนเองไปหำควำมตำยอย่ำงแน่ นอนกษัตริย ์ หน้ำพระสันตะปำปำกำรทำตำมคำสังก็ และรำชินีแห่งประเทศโบฮีเมียมหำวิทยำลัยสมำชิกสภำขุนนำงและข ้ำรำชกำรของรัฐบำลเข ้ำร่วม ่ ถวำยฎีกำต่อพระสันตะปำปำเพือขออนุ ญำตให ้ฮัสยังคงอยูก ่ รุงปรำกและตอบโรมโดยทำงผู ้แทนแ ่ ้ บดำเนิ นกำรพิพำกษำและตัดสินลงโทษประหำรชีวต ทนทีพระสั นตะปำปำจะทรงอนุ มต ั ค ิ ำขอนี กลั ิ ฮัสและทรงประกำศให ้กรุงปรำกเป็ นเมืองต ้องห ้ำม{GC100.3}{GCth1784.1} ่ ่ กำรประกำศคำตัดสินเช่นนี จะก่ ้ อให ้เกิดควำมตืนตระหนกไปถ ่ ในยุคสมัยนั้นเมือใดที มี ้วนทั่วก ้ กปร ับเพือสร ่ ่ ำรประกอบพิธใี นกำรประกำศคำตัดสินนี ถู ้ำงกำรขู่ขวัญต่อประชำชนทีมองพระสั นต ะปำปำเป็ นผูแ้ ทนของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงเป็ นผูถ้ อื ลูกกุญแจของสวรรค ์และของนรกและมีอำนำจ ่ ดสินพิพำกษำทังทำงฝ่ ้ ่ อกั ่ นว่ำประตูสวรรค ์จะปิ ดให ้กับอำ ทีจะตั ำยโลกและฝ่ ำยวิญญำณเป็ นทีเชื ่ กคำสังต ่ ้องห ้ำมอย่ำงนี จนกว่ ้ ่ ่ ้ำ ณำบริเวณทีถู ำจะทำให ้พระสันตะปำปำพึงพอใจทีจะยกเลิ กคำสังห ้ ่ กพิงแห่งควำมสุขสำรำญเพือเป็ ่ นเครืองหมำยแสดงถึ ่ มคนตำยจะถูกปิ ดกันจำกที พั งควำมหำยนะ ่ ำกลัวนี พิ ้ ธท ้ ทีน่ ี ำงศำสนำทังหมดถู กยกเลิกโบสถ ์ต่ำงๆถูกปิ ดลงพิธสี มรสประกอบกันในสนำมห ่ ์ จะนำไปฝังในร่องสวนหรือท ้องทุ่งโดยไม่มก ญ ้ำหน้ำโบสถ ์ห ้ำมฝังคนตำยในทีดินศักดิสิ์ ทธิแต่ ี ำรป 71

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ระกอบพิธศ ี ำสนำด ้วยกำรใช ้มำตรกำรเพือให ้เข ้ำถึงจินตนำกำรเช่นนี โรมลงแรงแสดงอ ำนำจเพือ่ เข ้ำควบคุมจิตสำนึ กของมนุ ษย ์{GC101.1}{GCth1784.2} ่ี ำให ้เกิดควำ ควำมโกลำหลมีอยูท ่ ่วไปในกรุ ั งปรำกมีชนกลุม ่ ใหญ่ประณำมฮัสว่ำเป็ นต ้นเหตุทท ้ ่ ำขำดว่ำจะต ้องส่งมอบเขำให ้โรมชำระควำมแค ้นนักปฏิรป ้ มหำยนะนี และยื นค ู ศำสนำคนนี หลบไป ่ ่ งเพือท ่ ำให ้พำยุสงบเขำเขียนจดหมำยถึงเพือนที ่ ่ งปรำ อำศัยอยูใ่ นหมู่บ ้ำนเกิดชัวระยะเวลำหนึ กรุ ่ ่ ้ำพเจ ้ำถอนตัวจำกสังคมในหมู่พวกท่ำนก็เพือด ่ ำเนิ นตำมคำสอนและแบบอ กซึงเขำจำกมำว่ ำ“ทีข ่ ่ ร ันด ย่ำงของพระเยซูคริสต ์เพือจะไม่ เปิ ดโอกำสให ้ผู ้ไม่ประสงค ์ดีทำบำปจนต ้องร ับโทษพินำศชัวนิ ่ เป็ นต ้นเหตุให ้คนเคร่งศำสนำเกิดควำมเจ็บปวดและร ับกำรกดขีข่ ่ มเหงมำ ร ์มำสูต ่ นเองและเพือไม่ ้ ้ำพเจ ้ำถอยออกมำด ้วยควำมกลัวเช่นกันว่ำบำทหลวงทีไม่ ่ เคร่งคร ัดจะคอยขัดขวำงกำรประ กขึนข ้ กำศพระวจนะของพระเจ ้ำในหมู่พวกท่ำนทังหลำยให ้เนิ่ นนำนต่อไปแต่ข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ถอยออกมำเ ่ ่ นสิงที ่ หำกเป็ ่ พือให ้ท่ำนปฏิเสธสัจธรรมของพระเจ ้ำซึงเป็ นพระประสงค ์ของพระเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำเต็ ่ ่ มใจทีจะตำย”Bonnechose, TheReformersBeforetheReformationเล่มที1หน้ ำ87ฮัสไม่ไ ่ ่ ด ้ยุตภ ิ ำรกิจของเขำแต่เดินทำงไปทัวชนบทโดยรอบเทศนำให ้กับฝูงชนทีกระตือรือร ้นด ้วยประกำ ้ ่ ่ ำจัดข่ำวประเสริฐกลับส่งผลให ้ข่ำวนี แพร่ ้ รฉะนี มำตรกำรที พระสั นตะปำปำใช ้เพือก กระจำยออกไ ่ น“เรำไม่ ้ ่ ่ ดกับควำมจริงแต่ทำเพือควำมจริ ่ ปอย่ำงกว ้ำงขวำงยิงขึ อำจทำสิงใดที ขั ง”2โครินธ ์13:8{ GC101.2}{GCth1784.3} ้ ่ ำเจ็บปวดแม้ว่ “ณจุดนี ในอำชี พของเขำสมองของฮัสดูเหมือนว่ำตกอยูใ่ นภำพควำมขัดแย ้งทีน่ ำคริสตจักรใช ้ควำมพยำยำมครอบงำเขำด ้วยกำรขู่ฟ้ำผ่ำก็ตำมเขำก็ยงั ไม่ปฏิเสธอำนำจของเธอ สำหรับเขำแล ้วคริสตจักรโรมันยังเป็ นเจ ้ำสำวของพระคริสต ์และพระสันตะปำปำยังทรงเป็ นตัวแทน ่ ฮั ่ สกำลังทำสงครำมต่อต ้ำนอยูน ่ ดไม่ใ และผู ้แทนของพระเจ ้ำสิงที ่ ้ันคือกำรใช ้อำนำจไปในทำงทีผิ ่ สร ้ ้ำงควำมขัดแย ้งรุนแรงทีเกิ ่ ดขึนระหว่ ้ ช่กำรต่อต ้ำนหลักกำรเรืองนี ำงควำมเข ้ำใจถูกผิดของเขำ ้ ่ กับกำรเรียกร ้องของจิตสำนึ กของเขำหำกอำนำจนั้นยุตธิ รรมและไม่รู ้พลังตำมควำมเชื อของเขำแ ่ ล ้วทำไมเขำจึงต ้องรู ้สึกว่ำถูกบังคับให ้ขัดขืนมันหำกทำตำมเขำก็จะทำบำปตำมทีเขำเข ้ำใจแล ้ว ่ งคริสตจักรทีไม่ ่ รู ้พลังนี ้ จึ ้ งต ้องนำไปสูป ้ ่ เป็ นปัญหำทีเขำแก ่ ทำไมกำรเชือฟั ่ ระเด็นนี นี ้ไม่ได ้นี่ เป็ นคว ่ ่ ่ ่ ดทีเขำประเมิ ่ ำมสงสัยทีคอยตำมทรมำนเขำชั วโมงแล ้วชัวโมงเล่ ำคำตอบใกล ้เคียงทีสุ นได ้คือเหตุ ้ ้ ้ ่ กำรณ์เช่นนี ได ้เกิดขึนอีกแล ้วเหมือนก่อนหน้ำนันในสมัยของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเมือปุโรหิตของคริ ่ ้ำยและกำลังใช ้อำนำจตำมกฎหมำยเพือเป้ ่ ำหมำยทีผิ ่ ดกฎหมำยเรืองนี ่ ้ สตจักรกลำยเป็ นคนชัวร ทำให ้เขำนำหลักเกณฑ ์ในคำสอนของพระคัมภีร ์มำใช ้เป็ นแนวทำงของตนเองและเทศนำสอนให ้ ่ื ำเช่นกันสำหร ับพวกเขำเองจะต ้องเอำควำมเข ้ำใจในพระคัมภีร ์มำควบคุมจิตสำนึ กกล่ำวอี ผูอ้ นท ่ รู ้พลังคื ้ อพระวจนะทีพระเจ ่ ่ิ คริ ่ สตจักร กนัยหนึ่ งแนวทำงทีไม่ ้ำตร ัสผ่ำนทำงพระคัมภีร ์และไม่ใช่สงที ่ ่ พูดผ่ำนบำทหลวงของคริสตจักรWylieเล่มที3บทที 2{GC102.1}{GCth1785.1} ่ ่ ่ เวลำผ่ำนไปอีกระยะหนึ่ งเมือควำมตื นเต ้นในกรุงปรำกเริมบรรเทำลงฮั สกลับไปยังโบสถ ์เล็กๆข ่ องเบธเลเฮมเพือเทศนำพระวจนะของพระเจ ่ องเขำทีเมื ้ำต่อไปด ้วยควำมกระตือรือร ้นและควำมกล ้ ่ นศั ้ ตรูของเขำแข็งขันและเต็มล ้นด ้วยอำนำจแต่พระรำชินีและขุนนำงมำกมำยเป็ นมิตร ำหำญยิงขึ 72

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ สท ์ สหำยของเขำและประชำชนอีกมำกมำยอยูข ่ ้ำงเขำเมือเปรี ยบเทียบคำสอนทีบริ ุ ธิและสู งส่งและ ่ สท ์ ่ ่ ทธิโรมันเทศนำบวกกับชีวต ่ ่ ชีวต ิ ทีบริ ุ ธิของเขำกั บหลักธรรมเสือมโทรมที ลั ิ ทีโลภและเสเพลที บ ่ แสดงตนเข ่ รรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันปฏิบต ั ท ิ ำให ้คนมำกมำยถือว่ำเป็ นเกียรติอย่ำงยิงที ้ำข ้ำงเขำ{G C102.2}{GCth1785.2} ่ ดนี ฮั ้ สยังอยูโ่ ดดเดียวในกำรท ่ ้ ่ ำสอนของไวคลิ จนกระทังบั ำงำนแต่ในเวลำนี เจอโรมี ทรี่ ับเชือค ้ อยูใ่ นประเทศอังกฤษนั้นได ้เข ้ำมำร่วมในงำนของกำรปฏิรป ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำทั้ ฟตังแต่ ู แล ้วตังแต่ ้ ่ กแหลมวำท งสองเข ้ำร่วมกันทังในควำมเป็ นและควำมตำยและจะไม่พรำกจำกกันควำมฉลำดทีหลั ่ี ะศิลป์ โดดเด่นดีเลิศและควำมรู ้สูงเป็ นคุณสมบัตท ิ ชนะใจผู ค้ นนั้นล ้วนมีเพียบพร ้อมอยูใ่ นตัวของเ ่ นจุดแข็งของอุปนิ สยั นั้นฮัสจะเหนื อกว่ำจิตใจทีสงบนิ ่ ่ งของเขำทำห จอโรมีแต่คณ ุ สมบัตต ิ ำ่ งๆทีเป็ ่ บยังควำมหุ ้ น้ำทียั นหันพลันแล่นของเจอโรมีได ้อย่ำงเหมำะสมส่วนเจอโรมีนั้นด ้วยควำมถ่อมใจที่ ่ ้ แท ้จริงตระหนักถึงคุณค่ำของเพือนคนนี ยอมร ับคำแนะนำของฮัสแต่โดยดีภำยใต ้กำรทำงำนร่วม ้ กันของคนทังสองงำนกำรปฏิ รป ู ขยำยตัวไปอย่ำงรวดเร็ว{GC102.3}{GCth1785.3} ่ ่ ้ร ับกำรเลือกสรรเหล่ำนี พ ้ พระเจ ้ำประทำนควำมกระจ่ำงอันยิงใหญ่ สอ ่ งมำยังสมองของชำยทีได ระองค ์ทรงเปิ ดเผยให ้พวกเขำมองเห็นข ้อผิดพลำดมำกมำยของโรมแต่พวกเขำไม่ได ้รับควำมกระ ้ ่ ้ จ่ำงทังหมดที จะทรงมอบให ้โลกพระเจ ้ำทรงกำลังนำคนทังหลำยให ้ออกจำกควำมมืดของลัทธิโรมั ้ ่ ่ นโดยผ่ำนบุคคลเหล่ำนี ซึงเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์แต่ยงั มีอป ุ สรรคมำกมำยและใหญ่หลวงทีพวกเ ่ ขำต ้องร ับมือและพระองค ์ทรงนำพวกเขำต่อไปทีละก ้ำวตำมทีพวกเขำจะทนร ับได ้พวกเขำไม่พร ้อ ่ ้ ่ ่ ่ี ชวี ต มทีจะร ับควำมกระจ่ำงทังหมดในทันทีดงร ั ัศมีเจิดจ ้ำของดวงอำทิตย ์ยำมเทียงวันสำหร ับผูท้ มี ิ ้ั ้ อยูใ่ นควำมมืดเป็ นเวลำนำนหำกนำเสนอใหแ้ ก่พวกเขำในทันทีทงหมดก็ คงจะทำให ้เขำทังหลำย ้ ้ ละเล็กทีละน้อยตำมทีประชำชนจะร ่ หันหนี ด ้วยเหตุนีพระองค ์จึงทรงเปิ ดเผยให ้แก่ผู ้นำเหล่ำนี ที ับไ ่ ่ ่ ่ ่ ด ้จำกศตวรรษหนึ งถึงอีกศตวรรษหนึ งคนงำนซือสัตย ์อืนๆจะเดินตำมเพือนำประชำชนต่อไปบนเส ้ นทำงของงำนปฏิรป ู {GC103.1}{GCth1786.1} ้ พระสันตะปำปำถึงสำมองค ์กำลังแก่งแย่ ควำมแตกแยกในคริสตจักรยังคงดำเนิ นต่อไปตอนนี มี งควำมเป็ นใหญ่และกำรต่อสู ้ทำให ้คริสตศำสนจักรเต็มไปด ้วยอำชญำกรรมและควำมวุน ่ วำยพระ ้ สันตะปำปำทังสำมองค ์ไม่หนำใจกับกำรประณำมสำดใส่กน ั ยังหันไปใช ้อำวุธของทำงโลกแต่ละฝ่ ่ ้ ำยทุ่มทุนควำนหำรอบตัวเพือซืออำวุธและเกณฑ ์ทหำรแน่ นอนทีเดียวจะต ้องใช ้ทร ัพย ์สินเงินทอง ่ ้ มำกมำยและเพือให ้ได ้อำวุธเหล่ำนี มำอสั งหำริมทร ัพย ์ตำแหน่ งและของประทำนต่ำงๆของคริสตจั ้ กรถูกประกำศขำย(โปรดดูภำคผนวกสำหรับหน้ำ59)บำทหลวงทังหลำยต่ ำงเลียนแบบผู ้บังคับบั ่ เ่ หนื อขึนไปด ้ ่ ญชำทีอยู ้วยกำรใช ้ศำสนำหำผลประโยชน์ทำงกำรค ้ำและกำรทำสงครำมเพือสยบคู ่ ้ ้วยควำมกล ้ำหำญทีเพิ ่ มขึ ่ นทุ ้ กวันฮัสประณำมควำ แข่งและทำให ้อำนำจของตนเองแข็งแกร่งขึนด ่ ้ ้นและประชำชนพำกันต่อว่ำผูน้ ำชำวโรมอย่ำงเ มน่ ำร ังเกียจซึงยอมให ้เกิดขึนในนำมของศำสนำนั ่ นสำเหตุในกำรทำให ้เกิดควำมทุกข ์โศกเศร ้ำทีมี ่ อย่ำงดำษดืนในคริ ่ ปิ ดเผยทีเป็ สต ์ศำสนจักร{GC 103.2}{GCth1786.2}

73

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งดูประหนึ่ งว่ำกรุงปรำกใกล ้จะตกอยูก ้ ่นทีนองเลื ่ อีกครงหนึ ่ ลำงสนำมหำหั อดเช่นเดียวกับสมัยอ ่ ำนมำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำถูกกล่ำวหำว่ำเป็ น“ผูท้ ำควำมลำบำกให ้อิสรำเอล”1พงศ ์กษัตริย ์1 ดีตทีผ่ ้ ้ั สถอนตัวกลับไปยังหมู่บ ้ำนถินเกิ ่ ดของเขำคำพยำน 8:17เมืองนี ตกอยู ภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมอีกครงฮั ่ ่ ตย ์จำกโบสถ ์เล็กๆแห่งเมืองเบธเลเฮมทีเขำร ่ ่ ้นต ้องยุตล ทีเขำกล่ ำวอย่ำงซือสั ักยิงนั ิ งเขำจะต ้องพูด ้ ่ จำกเวทีทกว ี่ ้ำงใหญ่กว่ำนี ประกำศให ้แก่โลกคริสเตียนก่อนทีเขำจะสั งเวยชีวต ิ ในฐำนะพยำนให ้กั บควำมจริง{GC104.1}{GCth1786.3} ่ ่ ก ่ ำลังรบกวนประเทศต่ำงๆในยุโรปให ้หมดไปมีคำสังเรี ่ ยกประชุมสภำนัดทั่ เพือแก ้ไขควำมชัวที ่ องคอนสแตนซ ์คำสังนี ่ มี ้ ขนตำมด วไปทีเมื ึ้ ำริของจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์[Sigismund]ออกโดยพระ ่ ่ นหนึ่ งในสำมของพระสันตะปำปำคูแ่ ข่งกำรขอให ้เปิ ดประชุมสภำเป็ น สันตะปำปำยอห ์นที23ซึ งเป็ ่ พระสั ่ สิงที นตะปำปำยอห ์นไม่ประสงค ์ให ้มีขนเพรำะตำมอุ ึ้ ปนิ สยั และนโยบำยของพระองค ์นั้นไม่น่ำ ผ่ำนกำรตรวจสอบของแม้แต่พระรำชำคณะผู ้มีศล ี ธรรมหละหลวมเหลวไหลพอๆกับนักบวชของยุ คนั้นแต่พระองค ์ไม่กล ้ำขัดขวำงพระประสงค ์ของจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์(โปรดดูภำคผนวก){GC104 .2}{GCth1787.1} ้ อสมำนควำมแตกร ้ำวในคริสตจักรและถอนรำกกำรสอ จุดประสงค ์หลักของกำรประชุมสภำนี คื ้ งมีคำสังให ่ ้พระสันตะปำปำสององค ์ทีค ่ ้ำนกันมำปรำกฏตัวต่อหน้ำสภ นนอกรีตออกไปด ้วยเหตุนีจึ ้ ่ ดถึงควำมปลอดภัยของตนเอง ำรวมทังยอห ์นฮัสผูน้ ำกำรเผยแพร่แนวคิดใหม่ด ้วยคนกลุม ่ แรกทีคิ ่ นั้นไม่ได ้มำเข ้ำร่วมด ้วยตนเองแต่สง่ ผูแ้ ทนมำปรำกฎพระสันตะปำปำยอห ์นในขณะทีแสดงออกใ ่ ่ งข ้ ้อสงสัยว่ำจักรพ ห ้เห็นว่ำเป็ นผูเ้ รียกกำรประชุมสภำนั้นได ้เข ้ำมำด ้วยควำมหวำดหวันอย่ ำงยิงตั ่ ้ งกังวลถึงกำรถูกเปิ ดโปงเรืองควำมชั ่ ่ รรดิมุ่งหมำยอย่ำงลับๆทีจะปลดตนเองออกจำกต ำแหน่ งทังยั ่ ้ ่ วร ้ำยทีตนเองได ้หลูเ่ กียรติตำแหน่ งของพระสันตะปำปำรวมทังอำชญำกรรมต่ ำงๆทีพระองค ์ทำเพื่ ่ ำแหน่ งนี อย่ ้ ำงไรก็ตำมพระองค ์ทรงพระดำเนิ นเข ้ำเมืองคอนสแตนซ ์ด ้วยควำมโอ่อำ่ ตร อได ้มำซึงต ์ ะกำรตำมีผูอ้ ยูใ่ นตำแหน่ งสูงศักดิในศำสนำต่ ำงๆเข ้ำร่วมอยูใ่ นขบวนตำมด ้วยข ้ำรำชสำนักขบวน ่ ้ ใหญ่คณะสงฆ ์และเจ ้ำหน้ำทีชันผูใ้ หญ่ของเมืองพร ้อมด ้วยประชำชนมำกมำยออกไปต ้อนร ับพระ ่ ่ องค ์เหนื อพระเศียรของพระองค ์มีกลดทองคำทีหำมโดยพนั กงำนสีคนของศำลของพระมหำกษั ตริ ่ี ้ ย ์ฝูงชนขนำดใหญ่เดินนำหน้ำพระองค ์และชุดอำภรณ์ทสวยงำมของพระคำร ์ดินัลและขุนนำงทังห ลำยแสดงออกถึงควำมสง่ำโอ่โถง{GC104.3}{GCth1787.2} ในเวลำเดียวกันมีอก ี คนหนึ่ งกำลังเดินทำงมุ่งหน้ำมำยังเมืองคอนสแตนซ ์เช่นกันฮัสตระหนักถึ ่ ำลังคุกคำมเขำอยูเ่ ขำลำมิตรสหำยรำวกับว่ำจะไม่มโี อกำสพบกับพวกเขำอีกและ งภัยอันตรำยทีก ่ ำลังนำเขำไปสูห ้ นแม้วำ่ เขำจะได ้รับกำรคุ ้ ออกเดินทำงไปด ้วยควำมรู ้สึกว่ำเป็ นทำงทีก ่ ลักเผำทังเป็ มครองควำมปลอดภัยจำกกษัตริย ์แห่งประเทศโบฮีเมียและอีกทำงหนึ่ งจำกจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์สำ ้ ้ ่ ่ หร ับกำรเดินทำงครงนี ั ก็ตำมเขำเตรียมทุกอย่ำงด ้วยแนวคิดทีจะเผชิญควำมตำยทีมีโอกำสเกิดขึ ้ น{GC104.4}{GCth1787.3} ่ ยนถึงมิตรสหำยของเขำทีกรุ ่ งปรำกเขำกล่ำวว่ำ“พีน้ ่ องของข ้ำพเจ ้ำ.. ในจดหมำยฉบับหนึ่ งทีเขี ่ ่ี นมนุ ษย ์และ ...ข ้ำพเจ ้ำเดินทำงไปด ้วยกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยจำกกษัตริย ์เพือไปพบศั ตรูทเป็ 74

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ มีเป็ นจำนวนมำกด ้วย…..ข ้ำพเจ ้ำมอบควำมวำงใจทังหมดในพระเจ ้ำผูท้ รงพลังอำนำจยิงใหญ่ ใน ่ ่นว่ำพระองค ์จะทรงสดับคำอธิษฐำนทีร่ ้อนรนของท่ำนทังหลำยพระ ้ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดข ้ำพเจ ้ำเชือมั ่ ้ำพเจ ้ำจะสู ้พวกเขำได ้แ องค ์จะทรงประสำทควำมรอบรู ้และพระปัญญำไว ้ในปำกของข ้ำพเจ ้ำเพือข ์ ละพระองค ์ทรงโปรดประทำนพระวิญญำณบริสท ุ ธิของพระองค ์แก่ข ้ำพเจ ้ำตำมควำมเหมำะสมเพื่ ่ ้ำพเจ ้ำจะเผชิญหน้ำด ้วยควำมกล ้ำหำญกั อเสริมข ้ำพเจ ้ำให ้มั่นคงในควำมจริงของพระองค ์เพือข ่ ้ บกำรทดลองเรือนจำและหำกจำเป็ นกับควำมตำยทีโหดเหี ยม{GCth1787.4} ่ ้ทีพระองค ่ ้ พระเยซูคริสต ์ทรงทนทุกข ์เพือผู ์ทรงร ักและด ้วยเหตุนีเรำยั งต ้องแปลกใจอีกหรือว่ำที่ ่ ้ ้ ่ พระองค ์ทรงวำงแบบอย่ำงของพระองค ์ให ้เรำก็เพือให ้เรำทังหลำยจะอดทนต่ อควำมทุกข ์ทังปวงเพื ่ี ้ อควำมรอดของเรำเองพระองค ์คือพระเจ ้ำเรำคือผูท้ พระองค ์ทรงสร ้ำงขึนมำพระองค ์ทรงเป็ นพระอ ำจำรย ์เรำเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์พระองค ์ทรงเป็ นจอมเจ ้ำนำยของโลกเรำเป็ นมนุ ษย ์น่ ำร ังเกียจที่ ่ ต ้องตำยแต่ถงึ กระนั้นพระองค ์ทรงทนทุกข ์แล ้วทำไมเรำจึงไม่รว่ มทุกข ์ด ้วยเล่ำโดยเฉพำะอย่ำงยิงเ ่ มือควำมทุ กข ์ยำกนั้นเป็ นกำรชำระเรำให ้บริสท ุ ธิดั์ งนั้นท่ำนทีร่ ักหำกควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำจะมีส่ ่ วนในกำรถวำยเกียรติแด่พระสิรข ิ องพระองค ์ขอท่ำนอธิษฐำนให ้ควำมตำยมำเร็วๆและเพือให ้พระ ้ นด ้ ้วยควำมมั่นคงแต่ องค ์ประทำนฤทธำนุ ภำพแก่ข ้ำพเจ ้ำในกำรอดทนต่อควำมทุกข ์ทรมำนทังสิ ้ ้ ่ จะดีกว่ำนี หำกข ้ำพเจ ้ำจะกลับมำอยูท ่ ่ำมกลำงท่ำนทังหลำยโปรดอธิ ษฐำนต่อพระเจ ้ำเพือให ้ข ้ำพเ ่ ้ำพเจ ้ำจะไม่ปิดบังควำมจริงของพระกิตติคณ จ ้ำจะกลับมำอย่ำงไร ้ตำหนิ น่ ันคือเพือข ุ ไปแม้สก ั ข ้อเ ่ ่ ไว ้กับพีน้ ่ องของข ้ำพเจ ้ำด ้วยเหตุนีจึ ้ งเป็ นไปได ้ทีท่ ่ ำนอำจไม่เห็นหน้ำ ดียวเพือจะวำงแบบอย่ ำงทีดี ่ งปรำกอีกแต่หำกเป็ นนำพระทั ้ ่ ข ้ำพเจ ้ำทีกรุ ยของพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพทีจะโปรดพระกรุ ณำใ ่ ่นคงกว่ำนี ในควำมรอบรู ้ ห ้นำข ้ำพเจ ้ำกลับมำหำท่ำนแล ้วให ้เรำก ้ำวไปข ้ำงหน้ำด ้วยหัวใจทีมั ้และค ่ ่ วำมรักในพระบัญญัตข ิ องพระองค ์”Bonnechoseเล่มที1หน้ ำที147,148{GC105.1}{GCth17 88.1} ่ ยนถึงบำทหลวงคนหนึ่ งทีมำเป็ ่ ในจดหมำยอีกฉบับหนึ่ งทีเขี นสำวกของข่ำวประเสริฐฮัสพูดด ้ว ้ ่ ยควำมถ่อมตนอย่ำงลึกซึงถึงควำมผิดของตนเองเขำกล่ำวโทษตัวเอง“ทีเคยรู ้สึกยินดีในกำรสวม ้ ่ ้สำระ”แล ้วเขำก็ให ้คำตักเตื ใส่อำภรณ์อย่ำงหรูและใช ้เวลำอย่ำงสินเปลื องไปกับอำชีพกำรงำนทีไร ่ ำจับใจเพิมเติ ่ มว่ำ“ขอให ้รำลึกไว ้ในใจของท่ำนเสมอถึงพระสิรข อนทีน่ ิ องพระเจ ้ำและควำมรอดขอ ้ ่ งวิญญำณทังปวงแต่ไม่ใช่คำนึ งแต่ผลประโยชน์และทร ัพย ์สมบัตจิ งระวังเรืองกำรตกแต่ งแต่บ ้ำนเรื ่ นใดจงดู ่ อนของท่ำนมำกกว่ำจิตวิญญำณและเหนื อสิงอื แลวิหำรฝ่ ำยวิญญำณของท่ำนจงเมตตำ ้ ปรำนี และนอบน้อมต่อผู ้ยำกจนและอย่ำใช ้ทร ัพย ์สมบัตใิ นกำรเลียงฉลองหำกท่ ำนไม่ยอมแก ้ไขชี ่ วิตของท่ำนและหลีกเลียงจำกกำรฟุ่ มเฟื อยข ้ำพเจ ้ำกลัวว่ำท่ำนจะถูกลงโทษอย่ำงรุนแรงดังเช่นข ้ ่ ้ เด็กจึงเ ำพเจ ้ำ.....ท่ำนเข ้ำใจคำสอนของข ้ำพเจ ้ำดีเพรำะท่ำนได ้ร ับกำรสังสอนจำกข ้ำพเจ ้ำตังแต่ ่ี ้ำพเจ ้ำจะเขียนถึงท่ำนมำกไปกว่ำนี แต่ ้ ข ้ำพเจ ้ำขออ ้อนวอนท่ำนผ่ำนพระคุณขอ ปล่ำประโยชน์ทข ่ ่ ำนเคยเห็นข ้ำพเจ ้ำล ้มลง งพระเจ ้ำของเรำจงอย่ำทำตำมแบบอย่ำงของข ้ำพเจ ้ำในเรืองไร ้สำระทีท่ ่ ่ มว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำขอร ้องท่ำนเพือนร ่ ต่อสิงเหล่ ำนั้น”บนซองจดหมำยเขำเขียนเพิมเติ ักจงอย่ำเปิ ดตรำ ้ ่ ปิ ดผนึ กนี จนกว่ ำท่ำนได ้ร ับคำยืนยันว่ำข ้ำพเจ ้ำตำยแล ้ว”Ibid.เล่มที1หน้ ำ148,149{GC105.2}{ GCth1788.2} 75

อำนำจสัมบูรณ์

ในระหว่ำงกำรเดินทำงของเขำนั้นเขำได ้ร ับรู ้ถึงสัญญำณบ่งบอกถึงควำมแพร่หลำยในหลักคำ ่ ให ้กับงำนของเขำประชำชนวิงเข ่ ้ำมำพบเขำและในบำงเมืองเจ ้ำพ สอนและควำมนิ ยมชมชอบทีมี นักงำนกำรปกครองเข ้ำมำร่วมเดินไปตำมถนนกับเขำ{GC106.1}{GCth1788.3} ่ สเดินทำงมำถึงเมืองคอนสแตนซ ์ฮัสได ้ร ับเสรีภำพอย่ำงเต็มทีเขำอยู ่ เมือฮั ภ ่ ำยใต ้กำรคุ ้มครอง ่ มเป็ นกำรส่วนตัวของพระสันตะปำปำ ของจักรพรรดิอยูแ่ ล ้วและได ้ร ับคำร ับรองกำรคุ ้มครองเพิมเติ ่ ้ำมทีประกำศอย่ ่ ้ ้ งถูกจับตำ แต่ด ้วยกำรฝ่ ำฝื นคำสังห ำงซำซำกบ่ อยๆไม่ช ้ำนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี จึ ่ ่ มคำสังของพระสั นตะปำปำและพระคำร ์ดินัลและถูกโยนเข ้ำไปในคุกใต ้ดินทีสกปรกต่ อมำเขำถูก ่ ่ ้ ่ ้ ย ้ำยไปยังป้ อมปรำกำรแข็งแรงแห่งหนึ งทีตังอยูอ ่ ก ี ฟำกหนึ งของแม่นำไรน์และถูกกักขังเป็ นนักโท ่ี ่ นไม่นำนต่อมำพระสันตะปำปำผู ้ไม่ได ้ประโยชน์อะไรมำกนักจำกกำรทุจริตของตนก็ถก ษอยูท ่ นั ู จั ้ ่ ้ บเข ้ำมำอยูใ่ นเรือนจำแห่งนี Ibid.เล่ มที1หน้ ำ247สภำนี สอบสวนและพิ สจู น์แล ้วว่ำพระสันตะปำปำ ้ ำควำมชัวช ่ ้ำทีสุ ่ ดนอกจำกกำรฆำตกรรมกำรทำวิทยำคมและกำรผิดประเวณี แล ้วยังมี“บำ องค ์นี ท ่ ้ ่ ดปลดมงกุฎประจำตำแห ปไม่เหมำะทีจะเอ่ ยถึง”ด ้วยควำมผิดเหล่ำนี สภำเองจึ งประกำศและในทีสุ น่ งพระสันตะปำปำออกและโยนพระองค ์ใส่เรือนจำพระสันตะปำปำคูแ่ ข่งก็ถก ู จับเช่นกันและไดเ้ ลือ กพระสันตะปำปำองค ์ใหม่ขนมำ{GC106.2}{GCth1789.1} ึ้ ่ สเคยกล่ำวหำพวกบำทหลวงและ แม้วำ่ พระสันตะปำปำเองทรงทำผิดศีลธรรมทีร่ ้ำยแรงกว่ำทีฮั ่ นควำมผิดทีฮั ่ สเรียกร ้องให ้มีกำรปฏิรป ่ ซึงเป็ ู แต่สภำแห่งเดียวกันทีถอดถอนพระสั นตะปำปำกลับเ ้ อไปกำรจับฮัสเข ้ำไปอยูใ่ นเรือนจำก่อให ้เกิดควำมโ ลือกเดินหน้ำบดขยีนั้ กปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี ต่ ่ ่ อำนำจเข ้ำหำสภำประท ้วงด ้วยควำมจริงใจต่อ กรธแค ้นอย่ำงยิงใหญ่ ในประเทศโบฮีเมียขุนนำงทีมี ่ ้ำวร ้ำวนี จั ้ กรพรรดิผูไ้ ม่ทรงพอพระทัยกับกำรละเมิดกำรคุ ้มครองควำมปลอดภั ต ้ำนกำรกระทำทีก ่ อต ้ำนพระองค ์แต่ศต ยออกมำขวำงกำรกระทำทีต่ ั รูของนักปฏิรป ู อำฆำตมำดร ้ำยและมุ่งมั่นพวกเข ่ ตอ ำชักจูงจักรพรรดิโดยใช ้ควำมโน้มเอียงควำมกลัวและควำมปรำรถนำแรงกล ้ำของพระองค ์ทีมี ่ ่ ดยำวเพือพิ ่ สจ ่ ้องไม่อยูก คริสตจักรพวกเขำเอำเหตุผลโต ้แย ้งทียื ู น์วำ่ “ควำมเชือต ่ บั คนนอกรีตหรื ่ อคนทีเข ้ำข่ำยสงสัยว่ำนอกรีตแม้วำ่ เขำจะได ้ร ับกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยจำกจักรพรรดิและพร ่ ่ ะมหำกษัตริย ์ก็ตำมที”JacquesLenfant,HistoryoftheCouncilofConstanceเล่มที1หน้ ำที5 ้ 16ด ้วยประกำรฉะนี พวกเขำจึ งมีช ัย{GC107.1}{GCth1789.2} ่ บชืนท ้ ำให ้เขำเป็ นไข ้จนเกือ ฮัสถูกรุมเร ้ำด ้วยอำกำรเจ็บป่ วยและกำรกักขังอำกำศในคุกมืดทีอั ่ ดฮัสถูกนำไปปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำด ้วยโซ่ตรวนทีพั ่ นธนำกำรอยูร่ อบตัวเขำยืน บเสียชีวต ิ ในทีสุ ้ อยูเ่ บืองพระพั กตร ์จักรพรรดิผูท้ รงกอปรด ้วยเกียรติและควำมวำงใจเป็ นอย่ำงสูงในคำสัญญำว่ำจะ ่ ้อย่ำงมั่นคงและเมือมำ ่ ปกป้ องเขำตลอดเวลำแสนยำวนำนของกำรต่อสู ้คดีน้ันเขำยึดควำมเชือไว ่ ่ ง ปรำกฏอยูต ่ อ ่ หน้ำเหล่ำขุนนำงของคริสตจักรและของร ัฐทีมำชุ มนุ มกันเขำกล่ำวคำประท ้วงทีจริ ่ อต่อกำรฉ้อรำษฎร ์ของสภำปกครองสงฆ ์เมือถู ่ กกำหนดให ้เลือกว่ำจะถอนคำสอน จังและน่ ำเชือถื ่ี หรือยอมรับควำมตำยอย่ำงทรมำนเขำยอมร ับจุดจบของผูท้ ยอมสั งเวยชีพ{GC107.2}{GCth17 89.3}

76

อำนำจสัมบูรณ์

้ เขำไว ้ในระหว่ำงควำมทุกข ์ยำกหลำยสัปดำห ์ของกำรตัดสินระยะ พระคุณของพระเจ ้ำทรงคำชู ่ ่ งว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำ สุดท ้ำยจิตวิญญำณของเขำเต็มล ้นด ้วยสันติสข ุ แห่งสวรรค ์เขำกล่ำวกับเพือนคนหนึ ้ ่ ำมด ้วยโซ่คำดว่ำคำสังประหำรของข ่ เขียนจดหมำยฉนับนี จำกห ้องขังและมือทีล่ ้ำพเจ ้ำคงจะมำใน ้ ่ ้นโดยกำรทรงช่วยของพระเยซูคริสต ์เรำจะพบกันอีกในสันติสข ่ วันพรุง่ นี .....เมื อนั ุ ทีแสนส ำรำญใจ ของชีวต ิ แห่งอนำคตท่ำนจะเรียนรู ้ว่ำพระเจ ้ำทรงสำแดงพระเมตตำของพระองค ์เองต่อข ้ำพเจ ้ำมำ ้ นข ้ำพเจ ้ำอย่ำงเกิดผลท่ำมกลำงกำรล่อลวงและควำมทุกข ์ยำกลำบำก{ กเพียงไรพระองค ์ทรงคำจุ GC107.3}{GCth1790.1} ่ แท ่ ้จริงในควำ ในควำมมืดของคุกใต ้ดินของเขำเขำมองเห็นล่วงหน้ำถึงชัยชนะของควำมเชือที ่ มฝันเขำได ้กลับไปยังโบสถ ์เล็กๆในกรุงปรำกซึงเขำเคยเทศนำพระกิ ตติคณ ุ เขำเห็นพระสันตะปำ ่ ้ ้ ำให ้เขำเป็ นทุก ปำและบิชอปของเขำลบภำพของพระคริสต ์ทีเขำวำดไว ้บนฝำผนังทิงไป“ภำพนี ท ้ ้กลับคืนสูส ข ์แต่ในวันต่อมำเขำเห็นจิตรกรมำกมำยยุง่ อยูก ่ บ ั งำนฟื ้ นฟูรป ู เหล่ำนี ให ่ ภำพเดิมและเ ่ ำนวนมำกขึนรวมทั ้ ้ ้วยสีสน ่ ่ นในทั ้ ่ี ้ พิมจ งด ั ทีสดใสยิ งขึ นทีทภำระงำนของพวกเขำเสร็ จสินเหล่ ำจิตร ่ ้ ้ ้ กรทีมีฝูงชนห ้อมล ้อมอยูน ่ ันได ้อุทำนขึนมำว่ำ“บัดนี ขอให ้พระสันตะปำปำและบิชอปเข ้ำมำเลยพว ้ งไปได ้ ่ ำถึงเรืองของควำมฝั ่ กเขำไม่มวี น ั ลบภำพนี ทิ ้อีก”นักปฏิรป ู ศำสนำพูดต่อไปขณะทีเล่ นว่ำ“ ่ ว่้ ำจะไม่มก ข ้ำพเจ ้ำยืนยันด ้วยควำมมั่นใจในเรืองนี ี ำรลบภำพของพระเยซูทงไปอี ิ้ กแล ้วอย่ำงแน่ น ่ ำลำยทิงไปแต่ ้ ่ี อกว่ำข ้ำพเจ ้ำจะวำดใหม่ไว ้ในหัวใจของคนทัง้ อนพวกเขำหวังทีจะท นักเทศน์ทเหนื ่ ่ ปวง”D’Aubignéเล่มที1บทที 6{GC108.1}{GCth1790.2} ้ั ดท ้ำยเป็ นกำรประชุมทียิ ่ งใหญ่ ่ ฮัสถูกนำไปปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำเป็ นครงสุ และตระกำรตำจักร พรรดิเจ ้ำชำยของอำณำจักรผูช ้ ว่ ยประจำพระรำชสำนักพระคำร ์ดินัลบิชอปและบำทหลวงรวมทัง้ ฝูงชนขนำดใหญ่มำสังเกตกำรณ์ในเหตุกำรณ์วน ั นั้นคนจำกทุกภำคในคริสต ์ศำสนจักรได ้มำร่ว ้ั งใหญ่ ่ ้ั ้ ้ ่ มเป็ นพยำนกำรสังเวยบูชำครงยิ ครงแรกนี ในกำรดิ นรนต่ อสู ้อันยำวนำนของกำรได ้มำซึงเส รีภำพของจิตสำนึ ก{GC108.2}{GCth1790.3} ่ สได ้ร ับคำสังให ่ ้ตัดสินใจครงสุ ้ั ดท ้ำยเขำปฏิเสธทีจะเพิ ่ ่ ทะล เมือฮั กถอนและเพ่งด ้วยสำยตำทีทะลุ ่ ้ไว ้“ข ้ำพเจ ้ำตังใจโดยที ้ ่ ้ำ วงไปยังเจ ้ำแผ่นดินผูไ้ ด ้ทรงละเมิดอย่ำงน่ ำอับอำยต่อคำมั่นสัญญำทีให ข ่ ้ พเจ ้ำเลือกเองทีจะปรำกฏตั วอยูห ่ น้ำสภำแห่งนี ภำยใต ้กำรคุ ้มครองจำกสำธำรณชนและควำมเชือ่ ่ ”Bonnechoseเล่ ้ ่ มั่นในองค ์จักรพรรดิผูท้ รงอยูร่ ว่ มกับพวกเรำในทีนี มที2หน้ ำ84พระพักตร ์ของ ่ ่ จักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์แดงกำขณะที สำยตำทุ กคูห ่ น ั ไปยังพระองค ์{GC108.3}{GCth1790.4} ่ ่ นบรรดำบิ ้ เมือประกำศค ำตัดสินไปแล ้วพิธก ี ำรถอดยศก็เริมขึ ชอปแต่งตัวให ้นักโทษอย่ำงพระแ ่ ้ ้ ้นเขำพูดว่ำ“พวกเขำสวมเสือคลุ ้ ละขณะทีเขำหยิ บเสือคลุ มของบำทหลวงขึนมำนั มสีขำวให ้แก่พร ่ นกำรลบหลูพ ่ ่ ตริย ์เฮโรดไต่สว่ นพระองค ์ต่อหน้ำปี ลำ ะเยซูคริสต ์ของเรำเพือเป็ ่ ระองค ์เมือตอนที กษั ่ อหน้ำที86อี ่ ้ั ่ งเมือถู ่ กเคียวเข็ ่ ต”Ibid.เล่มที2ย่ กครงหนึ ญให ้ถอนคำพูดนั้นเขำหันหน้ำไปยังประชำ ้ ่ ้ำพเจ ้ำ ชนและตอบว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะเอำใบหน้ำใดแหงนขึนไปมองดู สวรรค ์ข ้ำพเจ ้ำจะมองดูฝูงชนทีข ่ ์ ้อย่ำงไรไม่เลยข ้ำพเจ ้ำถือว่ำควำมรอดของพวกเขำสำ เคยเทศนำสอนพระกิตติคณ ุ ทีใสบริ สท ุ ธิได ่ ้ งบั ่ ดนี ถู ้ กกำหนดให ้ตำย”เขำถอดเครืองยศไปที ่ ้ ชอปแต่ล คัญกว่ำร่ำงกำยทีแสนเวทนำนี ซึ ละชินบิ 77

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ด“พวกเขำเอำหมวกทรงพีระมิด ะองค ์ประกำศคำแช่งสำปขณะทีประกอบพิ ธใี นส่วนของตนในทีสุ ่ ำจำกกระดำษสวมลงบนศีรษะของเขำบนหมวกกระดำษนี มี ้ รป ่ ำกลัวเขียนด ้ว ทีท ู วำดของปี ศำจทีน่ ยคำบรรยำยภำพว่ำ ่ิ ่ ่ ้ “คนนอกรีตผูย้ งใหญ่ ”อย่ำงเด่นชัดไว ้ด ้ำนหน้ำฮัสกล่ำวว่ำ‘ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีเป็ นอย่ำงยิงข ้ อพระองค ่ ่ ้ำพ ำพเจ ้ำขอสวมมงกุฎอันน่ ำอับอำยนี เพื ์โอพระเยซูเจ ้ำพระผูท้ รงสวมมงกุฎหนำมเพือข เจ ้ำ’”{GC108.4}{GCth1791.1} ่ ้ ้ว“พระรำชำคณะกล่ำวว่ำ‘บัดนี เรำขอมอบวิ ้ เมือพวกเขำแต่ งกำยให ้ฮัสเช่นนี แล ญญำณของท่ำ ่ ้ นให ้กับมำร’ยอห ์นฮัสพูดขณะทีแหงนตำมองไปยังสวรรค ์เบืองบน‘และพระองค ์เจ ้ำข ้ำพระองค ์ขอ ถวำยวิญญำณของข ้ำพระองค ์ไว ้ในพระหัตถ ์ของพระองค ์ข ้ำแต่พระเยซูเจ ้ำเพรำะพระองค ์ทรงช่ว ่ ่ ยข ้ำพระองค ์ให ้รอดแล ้ว’”Wylieเล่มที3บทที 7{GC109.1}{GCth1791.2} ้ ่ บัดนี เขำถู กมอบไว ้กับเจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยโลกและนำออกไปสูส ่ ถำนทีประหำรขบวนใหญ่ โตเดินตำ ้ั ่ ออำวุธบำทหลวงและบิชอปในชุดเสือคลุ ้ มเขำไปมีทงคนจ ำนวนหลำยร ้อยทีถื มรำคำแพงและชำวเ ่ ่ ้ั ่ งผูพ มืองคอนสแตนซ ์เมือพวกเขำผูกฮัสเข ้ำกับหลักประหำรและพร ้อมทีจะจุดไฟอีกครงหนึ ้ ลีชพ ี ไ ด ้รับกำรชักชวนให ้ช่วยตัวเองให ้รอดด ้วยกำรประณำมควำมผิดของตนฮัสพูดว่ำ“ควำมผิดอะไรที่ จะให ้ข ้ำพเจ ้ำประณำมข ้ำพเจ ้ำเองทรำบดีวำ่ ข ้ำพเจ ้ำไม่มค ี วำมผิดใดเลยข ้ำพเจ ้ำร ้องทูลพระเจ ้ำใ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำเขียนและเทศนำทังหมดได ้ ่ วยจิตวิญญำณให ้พ ้นจำก ห ้มำเป็ นพยำนว่ำเรืองที ้ทำไปเพือช่ ้ ้ำพเจ ้ำจึงขอยืนยันอย่ำงชืนชมยิ ่ บำปและควำมพินำศและด ้วยเหตุนีข นดีด ้วยโลหิตของข ้ำพเจ ้ำถึ ่ ่ ่ ่ งควำมจริงทีข ้ำพเจ ้ำเขียนและเทศนำสอนไว ้”Ibid.เล่มที3บทที7เมือเปลวไฟลุกรอบตัวเขำเขำเริ่ ้ อไปจนเสียงของเขำ มร ้องเพลง“พระเยซูบุตรดำวิดขอทรงโปรดเมตตำข ้ำพระองค ์”และร ้องเช่นนี ต่ เงียบไปตลอดกำล{GC109.2}{GCth1791.3} แม้แต่ศต ั รูของเขำก็ยงั ตะลึงกับควำมกล ้ำหำญของเขำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีทร่ี ้อนรนคนหนึ่ งบ ่ี ้ ่ี ่น รรยำยกำรสังเวยชีพของฮัสและของเจอโรมีทตำยในเวลำอี กไม่นำนต่อมำว่ำ“คนทังสองมี สติทมั ่ คงแน่ วแน่ เมือเวลำสุ ดท ้ำยของพวกเขำมำถึงพวกเขำเตรียมตัวสำหร ับไฟรำวกับว่ำกำลังจะไปงำ ้ ่ ้ ่ ้องเพ นเลียงสมรสพวกเขำไม่ ปริปำกร ้องเพรำะควำมเจ็บปวดเมือเปลวไฟลุ กสูงขึนไปพวกเขำเริ มร ่ ่ ลงสรรเสริญและควำมรุนแรงของไฟไม่อำจจะหยุดกำรร ้องเพลงของพวกเขำได”้ Ibid.เล่มที3บทที 7{GC109.3}{GCth1791.4} ่ ำงของฮัสถูกเผำเป็ นจุณไปแล ้วเถ ้ำพร ้อมดินทีอยู ่ ข เมือร่ ่ ้ำงใต ้ถูกรวบรวมและนำไปโปรยในแม่ ้ ่ ่ ่ นำไรน์และไหลไปจำกทีนันลงสูท ่ ะเลผูก้ ดขีของเขำจินตนำกำรอย่ำงไร ้ผลว่ำพวกเขำได ้ถอนรำก ่ ่ แห่งควำมจริงทีเขำเทศน์ ไว ้พวกเขำไม่ได ้คำดฝันแม้แต่นอ้ ยว่ำเถ ้ำในวันนั้นทีไหลไปสู ท ่ ะเลจะเป็ นเ ่ ่ งไม่มใี ครรู ้จักจะเกิดผลอย่ำงอุดมจำกก มล็ดพันธุ ์ทีกระจำยไปยั งทุกประเทศทั่วโลกในดินแดนทียั ่ งขึนในห ้ ำรเป็ นพยำนให ้กับควำมจริงเสียงทีดั ้องประชุมสภำแห่งเมืองคอนสแตนซ ์ปลุกเสียงสะท ้อ ่ ่ นทีจะได ้ยินในทุกยุคต่อมำฮัสไม่อยูแ่ ล ้วแต่ควำมจริงทีเขำพลี ชพ ี ให ้นั้นไม่อำจพินำศไปแบบอย่ำง ่ ่นคงของเขำจะให ้กำลังใจคนอีกมำกมำยให ้ยืนหยัดเพือควำมจริ ่ ควำมเชือและควำมมั งแม้ต ้องเผ 78

อำนำจสัมบูรณ์

้ ชิญหน้ำกับกำรทรมำนและควำมตำยกำรประหำรชีวต ิ ของเขำแสดงให ้ทั่วทังโลกเห็ นถึงควำมทำรุ ้ ่ี ณโหดเหียมของโรมศั ตรูของควำมจริงไม่ระแคะระคำยเลยว่ำพวกเขำกำลังสำนต่ออุดมกำรณ์ทต ่ ำลำยอย่ำงไร ้ผล{GC110.1}{GCth1792.1} นเองใฝ่ หำทีจะท ้ นอีกต ้นหนึ่ งกำลังตังขึ ้ นที ้ เมื ่ องคอนสแตนซ ์โลหิตของ แต่กระนั้นหลักประหำรโดยกำรเผำทังเป็ ่ ่ สจะออกเดินทำงไปปรำกฏตัว อีกคนหนึ่ งจะต ้องเป็ นพยำนให ้กับควำมจริงตอนทีร่ ำลำฮั สก่อนทีฮั ่ ้ ่นไว ้โดยประกำศว่ำหำกฮัสตกอยูใ่ นภัยอันต ต่อทีประชุ มสภำเจอโรมีแนะให ้เขำกล ้ำหำญและตังมั ่ ่ื ตย ์ รำยใดๆตัวเขำเองจะบินไปช่วยเมือเขำได ้ร ับข่ำวว่ำนักปฏิรป ู ถูกนำเข ้ำห ้องขังแล ้วสำวกผูซ ้ อสั ้ ยมตัวทันทีเพือท ่ ำตำมทีสั ่ ญญำไว ้เขำออกเดินทำงพร ้อมด ้วยเพือนร่ ่ ท่ำนนี เตรี วมทำงเพียงคนเดีย ่ นทำงถึงเขำจึงรู ้ตัวว่ำตนเองไม่มห วโดยไม่มก ี ำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยจำกผู ้มีอำนำจผูใ้ ดเมือเดิ ี นทำงช่วยปลดปล่อยฮัสเลยนอกจำกนำตัวเองเข ้ำหำภัยอันตรำยเสียเองเขำหนี ออกจำกเมืองแต่ ถูกจับได ้ในระหว่ำงเดินทำงกลับบ ้ำนเกิดและถูกนำตัวกลับพร ้อมด ้วยโซ่ตรวนภำยใต ้กำรควบคุม ่ ้ั ของทหำรอย่ำงแน่ นหนำเมือเขำปรำกฏต่ อหน้ำสภำเป็ นครงแรกควำมพยำยำมในกำรโต ้ข ้อกล่ำ ่ วหำทีนำมำใส่ร ้ำยเขำต ้องพบกับเสียงตะโกนร ้องว่ำ“นำเขำไปเผำนำเขำไปเผำ”Bonnechoseเล่ ่ ่ ่ ้ ้วยขนมปัง มที1หน้ ำที234เขำถู กโยนเข ้ำไปในคุกใต ้ดินถูกล่ำมโซ่ในท่ำทีทรมำนมำกและเลี ยงด ้ ่ กคำมชีวต และนำหลำยเดื อนผ่ำนไปควำมทำรุณโหดร ้ำยจำกกำรกักขังนำควำมเจ็บป่ วยทีคุ ิ มำสูเ่ ่ จอโรมีและศัตรูของเขำซึงตอนแรกกลั วว่ำเขำจะหลบหนีไปนั้นยอมปฏิบต ั ต ิ อ ่ เขำด ้วยควำมรุนแรง น้อยลงแต่วำ่ เขำยังคงถูกขังอยูใ่ นคุกต่อเป็ นเวลำหนึ่ งปี {GC110.2}{GCth1792.2} ่ ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีคำดหวังไว ้กำรละเมิดกำรคุ ้มครอ กำรตำยของฮัสไม่ประสบผลตำมทีเหล่ ่ นแนวทำงทีปลอดภั ่ งควำมปลอดภัยของเขำก่อให ้เกิดกระแสควำมโกรธแค ้นและเพือเป็ ยกว่ำสภำ ่ ่ ำเขำไปเผำเจอโรมีถก จึงตัดสินใจบังคับเจอโรมีให ้ถอนควำมเชือแทนที จะน ู นำมำปรำกฏตัวต่อที่ ่ อตำยทีหลั ่ กเผำทังเป็ ้ นควำมตำยตังแต่ ้ เริม่ ประชุมสภำและเสนอทำงเลือกให ้เขำกลับควำมเชือหรื ่ ่ แรกของกำรกักขังน่ ำจะเป็ นควำมเมตตำเมือเปรี ยบเทียบกับควำมทุกข ์ทรมำนอันน่ ำกลัวทีเขำได ้ ้ ร ับแต่บด ั นี เขำอ่อนแอลงไปมำกจำกโรคภัยไข ้เจ็บควำมโหดของสภำพห ้องขังและกำรทรมำนจำ ่ ่ กควำมกังวลและควำมตืนตระหนกกำรเหิ นห่ำงจำกมิตรสหำยและท ้อแท ้จำกเรืองควำมตำยของฮั สควำมแข็งแกร่งของเจอโรมีจำต ้องหลีกทำงให ้เขำยินยอมเข ้ำมอบตัวต่อสภำปฏิญำณตัวเองทีจ่ ่ ่ ะยึดควำมเชือของคำทอลิ กไว ้และยอมร ับมติของสภำทีประณำมค ำสอนของไวคลิฟและฮัสคัดค ้ำ ์ พวกเขำเคยสอนIbid.เล่ ่ ่ น“ควำมจริงบริสท ุ ธิ”ที มที2หน้ ำ141{GC111.1}{GCth1793.1} ้ ด ้วยกำรกระทำเช่นนี เจอโรมี ยอมให ้เสียงของจิตสำนึ กเงียบไปและหลุดพ ้นจำกวำระสุดท ้ำยขอ ่ ่ เขำท ่ ่ นเขำคิ ้ งเขำแต่ในควำมโดดเดียวของคุ กใต ้ดินเขำมองเห็นสิงที ำลงไปได ้ชัดเจนมำกยิงขึ ดถึ ่ ตย ์ของฮัสและใคร่ครวญเปรียบเทียบกับกำรปฏิเสธควำมจริงของ งควำมกล ้ำหำญและควำมซือสั ่ ตนเองเขำนึ กตรึกตรองถึงพระอำจำรย ์ทีเขำเองปฏิ ญำณว่ำจะร ับใช ้และพระผูท้ รงทนทุกข ์ต่อควำ ่ ่ ่ มมรณำบนกำงเขนเพือเขำก่ อนทีเขำจะถอนควำมเชื อเขำพบแรงปลอบประโลมหนุ นใจท่ำมกลำ ้ ้ งควำมทุกข ์ยำกทังหมดของเขำภำยใต ้ควำมคุ ้มครองของพระเจ ้ำแต่บด ั นี ควำมเศร ้ำเสียใจและคว ่ นๆอี ่ ำมสงสัยทรมำนจิตวิญญำณของเขำเขำรู ้ดีวำ่ เขำจะต ้องถูกบังคับให ้ถอนควำมเชืออื กก่อนที่ 79

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ นสุ ้ ดลงทีกำรละทิ ่ ้ ่ เขำจะบรรลุสน ั ติภำพกับโรมเส ้นทำงทีเขำก ำลังเดินไปนี จะสิ งควำมเชื ออย่ ำงสิน้ ่ ่ ้ เชิงเขำจึงตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ วำ่ เพียงเพือหลบหนี ควำมทุกข ์ทรมำนชัวระยะเวลำสั นๆเขำไม่ ควร ปฏิเสธพระเจ ้ำของเขำ{GC111.2}{GCth1793.2} ไม่นำนต่อมำเขำก็ถก ู นำมำปรำกฏตัวต่อสภำกำรยอมจำนนของเขำไม่ได ้สร ้ำงควำมพึงพอใจ ่ มขึ ่ นอย่ ้ แก่คณะผูพ ้ พ ิ ำกษำควำมกระหำยเลือดทีเพิ ำงแรงจำกกำรตำยของฮัสนั้นร ้องถำมหำเหยือ่ ้ ้ รำยใหม่เจอโรมีจะร ักษำชีวต ิ ของเขำได ้ด ้วยกำรสละทิงควำมจริ งทังหมดเท่ ำนั้นแต่เขำตัดสินใจแ ่ ่ ล ้วว่ำจะยืนยันควำมเชือของเขำและยอมพลี ชพ ี ตำมพีชำยของเขำเข ้ำสูเ่ ปลวเพลิง{GC112.1}{G Cth1793.3} ่ งก่ ้ั อนและในขณะทีเป็ ่ นคนใกล ้ตำยเขำเรียกร ้องอย่ำง เขำประกำศยกเลิกกำรถอนควำมเชือคร ขึงขังขอโอกำสต่อสู ้แก ้ข ้อกล่ำวหำพระรำชำคณะกลัวผลกระทบจำกคำแก ้ต่ำงของเขำจึงยืนกรำ นว่ำเขำควรร ับรองหรือปฏิเสธควำมจริงของข ้อกล่ำวหำเขำเท่ำนั้นเจอโรมีประท ้วงควำมโหดร ้ำย ้ ่ บวันทีท่ ่ ำนได ้กักขังข ้ำพเจ ้ำไว ้ในคุกมื และควำมอยุตธิ รรมเช่นนี เขำกล่ ำวว่ำ“เป็ นเวลำสำมร ้อยสีสิ ่ ้วท่ำนก็นำข ้ำ ดอันน่ ำกลัวท่ำมกลำงควำมสกปรกเหม็ นคลุ ้งสำบคำวและขำดแคลนแทบทุกสิงแล พเจ ้ำออกมำให ้ยืนอยูต ่ อ ่ หน้ำท่ำนท่ำนยอมฟังแต่ศต ั รูแห่งควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำเพียงฝ่ ำยเดียวท่ ่ งข ้ำพเจ ้ำ.....หำกท่ำนเป็ นคนฉลำดอย่ำงแท ้จริงและเป็ นแสงสว่ำงของโลกจงระวัง ำนปฏิเสธทีจะฟั ่ ้องตำยชีว ิ ตัวอย่ำทำบำปต่อควำมยุตธิ รรมสำหร ับตัวข ้ำพเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำเป็ นเพียงคนอ่อนแอทีต ่ ้ำพเจ ้ำร ้องขอท่ำนอย่ำทำกำรตัดสินอย่ำงไม่ ตของข ้ำพเจ ้ำนั้นมีควำมสำคัญเพียงน้อยนิ ดและทีข ่ ำนมำกกว่ำพูดเพือตนเอง” ่ ่ ่ ยุตธิ รรมนั้นข ้ำพเจ ้ำพูดเพือท่ Ibid.เล่มที2หน้ ำที146,147{GC112.2} {GCth1793.4} ่ ดเขำก็ได ้ตำมทีขอต่ ่ ้ ในทีสุ อหน้ำผูพ ้ พ ิ ำกษำทังหลำยเจอโรมี คก ุ เข่ำลงและอธิษฐำนทูลขอพระ ่ ่ นใดที ่ ่ วิญญำณของพระเจ ้ำทรงควบคุมควำมคิดและคำพูดของเขำเพือเขำจะไม่พูดสิงอื ตรงข ้ำม ่ กับควำมจริงหรือไม่คค ู่ วรกับพระอำจำรย ์ของเขำสำหร ับเขำแล ้วพระสัญญำของพระเจ ้ำทีประทำ นแก่สำวกยุคแรกนั้นได ้สำเร็จแล ้วคนเขำ“จะมอบพวกท่ำนให ้เจ ้ำเมืองและกษัตริย ์เพรำะเรำ……อ ่ งเวลำนั้นคำทีพวกท่ ่ ย่ำกังวลว่ำจะพูดอะไรหรืออย่ำงไรเพรำะเมือถึ ำนจะพูดนั้นพระเจ ้ำจะประทำน ่ี ดไม่ใช่ตวั ท่ำนเองแต่เป็ นพระวิญญำณแห่งพระบิดำของพวกท่ำนผูต้ ร ั แก่พวกท่ำนเพรำะว่ำผูท้ พู สผ่ำนท่ำน”มัทธิว10:18-20{GC112.3}{GCth1794.1} ่ คำพูดของเจอโรมีสร ้ำงควำมประหลำดใจและควำมชืนชมแม้ ในหมู่ศต ั รูของเขำเขำถูกกักขังไ ่ ้ ่ ่ ตกท ว ้ในคุกใต ้ดินทีมืดทังปี ไม่มโี อกำสอ่ำนหรือแม้แต่เห็นในสภำพทีทุกข ์ระทมทำงกำยและหวันวิ ำงจิตใจแต่ถงึ กระนั้นเขำยังนำเสนอคำโต ้แย ้งของเขำได ้อย่ำงชัดเจนและด ้วยพลังรำวกับว่ำเขำมีโ ้ ้ผูฟ ์ ่ กผู ้ อกำสศึกษำอย่ำงไม่วำ่ งเว ้นเขำชีให ้ ังมองดูคนบริสท ุ ธิของพระเจ ้ำเรียงรำยเป็ นแถวยำวทีถู ่ี พิพำกษำไร ้ควำมยุตธิ รรมตัดสินประหำรในคนแทบทุกรุน ่ ผูท้ แสวงหำกำรยกระดั บจิตวิญญำณข องประชำชนในรุน ่ ของตนต ้องถูกประณำมและถูกกำจัดออกไปแต่ในเวลำต่อมำกลับพิสจ ู น์ให ้เห็ ่ นว่ำสมควรได ้รับเกียรติพระคริสต ์เองทรงถูกตัดสินเป็ นผูร้ ้ำยณบัลลังก ์ศำลทีไม่ชอบธรรม{GC11 2.4}{GCth1794.2} 80

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ั ้นเจอโรมีเห็นชอบกับควำมยุตธิ รรมของกำรตัดสินประหำร ในกำรถอนควำมเชือของเขำคร งนั ้ ์ ฮัสบัดนี เขำประกำศกำรส ำนึ กผิดในกำรกระทำของเขำและเป็ นพยำนให ้กับควำมบริสท ุ ธิและควำ ์ ่ ่ มเป็ นคนศักดิสิ์ ทธิของผู ้ทียอมสั งเวยชีพเพือพระเจ ้ำท่ำนนั้นเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำรู ้จักท่ำนเป็ นอย่ำ ้ั เด็กท่ำนเป็ นบุคคลทีประเสริ ่ ่ งดีตงแต่ ฐคนหนึ่ งเป็ นคนเทียงธรรมและคนบริ สท ุ ธิท่์ ำนถูกตัดสินประ ้ ไม่ ่ มค ่ หำรทังๆที ี วำมผิด……..ข ้ำพเจ ้ำเองก็เช่นกันพร ้อมทีจะตำยข ้ำพเจ ้ำจะไม่หดหัวถอยกลับไป ่ ตรูและพยำนเท็จจัดเตรียมไว ้ให ้ข ้ำพเจ ้ำซึงสั ่ กวันหนึ่ งคนเหล่ำนี จะต ้ ้องรำ ต่อหน้ำควำมทรมำนทีศั ้ ่ ่ึ มส ่ิ ยงำนกำรกระทำของตนเองต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำยิงใหญ่ ผูซ ้ งไม่ ี งใดสำมำรถลวงได ้”B ่ ่ onnechoseเล่มที2หน้ำที151{GC113.1}{GCth1794.3} ่ เสธควำมจริงว่ำ“ในบรรดำควำมบำปผิดทีข ่ ้ำพเจ ้ำ เจอโรมีกล่ำวต่อในกำรตำหนิ ตนเองทีปฏิ ้ วยั เยำว ์เป็ นต ้นมำไม่มค ่ ้ำงควำมทุกข ์ใจมำกและทำให ้ข ้ำพเจ ้ำเสียใจอย่ ทำไปตังแต่ ี วำมผิดใดทีสร ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำทำไปในสถำนทีเลวร ่ ้ อข ่ ้ำพเจ ้ำเห็นชอบด ้วยกับคำพิ ำงแสนสำหัสเท่ำกับสิงที ้ำยแห่งนี เมื ่ ้ำทีตั ่ ดสินต่อไวคลิฟและยอห ์นฮัสผูพ ้ พำกษำโทษแสนชัวช ้ ลีชพ ี อันศักดิสิ์ ทธิผู์ เ้ ป็ นทังอำจำรย ์และ มิตรของข ้ำพเจ ้ำถูกแล ้วครับข ้ำพเจ ้ำขอสำรภำพจำกใจและขอประกำศด ้วยควำมรู ้สึกขยะแขยงว่ ำข ้ำพเจ ้ำหวำดกลัวต่อควำมตำยอย่ำงน่ ำอับอำยจนได ้ประณำมคำสอนของพวกเขำดังนั้นข ้ำพเ จ ้ำจึงทูลขอวิงวอน……พระเจ ้ำผูย้ งใหญ่ ิ่ ขอทรงโปรดเมตตำอภัยบำปของข ้ำพเจ ้ำผู ้ไม่คค ู่ วรจะได ้ ้ั ซึ ้ งเป็ ่ นบำปเลวร ้ำยทีสุ ่ ด”เขำชีไปยั ้ งผูพ ้ ร ับโดยเฉพำะแก่บำปครงนี ้ พ ิ ำกษำทังหลำยและพู ดอย่ำงห ้ ่ นักแน่ นว่ำ“ท่ำนตัดสินประหำรไวคลิฟและยอห ์นฮัสไม่ใช่เพรำะท่ำนทังสองสั นคลอนหลั กคำสอน ้ ่ ้ ่ ของคริสตจักรแต่เพียงเพรำะท่ำนทังสองประณำมเรืองอือฉำวของพฤติกรรมทีกระทำออกมำจำก ่ คณะสงฆ ์ในควำมหรูหรำฟุ่ มเฟื อยควำมยโสและควำมชัวของบรรดำพระรำชำคณะและบำทหลวง ้ ่ พวกเขำยื ่ ่ ทังหลำยสิ งที นยันเห็นพ ้องต ้องกันและไม่อำจกลบเกลือนได ้ข ้ำพเจ ้ำก็ขอคิดและประณำ มเช่นเดียวกับพวกเขำด ้วย”{GC113.2}{GCth1795.1} ้ ่ ้องขึนมำว่ ้ คำพูดของเขำถูกขัดจังหวะพระรำชำคณะทังหลำยโกรธจนตั วสันร ำ“เรำต ้องกำรข ้อ ่ ้ ้ ้ ่ พิสจ ู น์อนใดอี ื กเรำเห็นกับตำแล ้วว่ำคนนอกรีตนี ดือรนที ั สุด”{GC114.1}{GCth1795.2} โดยไม่สะทกสะท้ำนต่อควำมโผงผำงรุนแรงเจอโรมีเปล่งเสียงต่อไปว่ำ“อะไรกันนะท่ำนคิดว่ำข ้ ่ ำกลัวน่ ำขยะแขยงกว่ำควำมต ำพเจ ้ำกลัวควำมตำยหรือท่ำนกักขังข ้ำพเจ ้ำมำหนึ่ งปี ในคุกมืดทีน่ ่ ำกับคนชำวเติร ์กคนยิวหรือคน ำยเสียอีกท่ำนปฏิบต ั อิ ย่ำงทำรุณโหดร ้ำยต่อข ้ำพเจ ้ำมำกกว่ำทีท ้ ้ นและกระนั้นข ้ำพเจ ้ำไม่เ นอกศำสนำและเนื อหนั งของข ้ำพเจ ้ำเปื่ อยเน่ ำหลุดออกจำกกระดูกทังเป็ ่ คยบ่นเพรำะควำมยุง่ ยำกทีโศกเศร ้ำกลำยเป็ นคนเข ้มแข็งทำงใจและทำงจิตวิญญำณแต่ข ้ำพเจ ้ำ ่ ้องแสดงควำมประหลำดใจต่อระดับควำมป่ ำเถือนที ่ ่ ำนกระทำต่อคริสเตียนคนหนึ่ ง”I อดไม่ได ้ทีต ท่ ่ bid.เล่มที2หน้ ำ151-153{GC114.2}{GCth1795.3} ้ั ่ งแล ้วพวกเขำก็นำเจอโรมีกลับไปยังห ้องขังอย่ อำรมณ์โกรธแค ้นฉุ นเฉี ยวปะทุขนมำอี ึ้ กครงหนึ ่ ใ่ นทีประชุ ่ ำงเร่งด่วนแต่ถงึ กระนั้นคำพูดของเขำส่งผลอย่ำงแรงต่อควำมคิดของบำงคนทีอยู มในวั ้ ่ ่ ้ ่ นนันและปรำรถนำทีจะช่วยชีวต ิ ของเจอโรมีเจ ้ำหน้ำทีชันผูใ้ หญ่ของคริสตจักรมำเยียมเขำและขอ ่ ดให ้แก่เขำเพือเป็ ่ นรำงวัลของกำรประกำศเลิกต่อ ให ้เขำมอบตัวยอมต่อสภำเสนอโอกำสสดใสทีสุ 81

อำนำจสัมบูรณ์

่ ต ้ำนโรมแต่เช่นเดียวกับพระอำจำรย ์ของเขำเมือทรงได ้ร ับข ้อเสนอควำมเกรียงไกรฝ่ ำยโลกเจอโร ่ั มียงั คงยืนหยัดมั่นคงอย่ำงไม่สนคลอน{GC114.3}{GCth1795.4} เขำพูดว่ำ“พิสจ ู น์ให ้ข ้ำพเจ ้ำเห็นจำกพระคำอันศักดิสิ์ ทธิว่์ ำข ้ำพเจ ้ำผิดแล ้วข ้ำพเจ ้ำก็จะบอกเ ลิก”{GC114.4}{GCth1795.5} ่ ผูล้ อ ่ ลวงคนหนึ่ งพูดว่ำ“พระคำศักดิสิ์ ทธิท์ ำได ้ทุกอย่ำงนอกจำกทีจะเอำมำพิ พำกษำคนใครจะเ ข ้ำใจข ้อเขียนได ้จนกว่ำคริสตจักรจะแปลควำมหมำยแล ้ว”{GC114.5}{GCth1795.6} ่ บกันต่อๆมำมีคณ ่ เจอโรมีตอบว่ำ“ประเพณี ของมนุ ษย ์ทีสื ุ ค่ำของควำมเชือมำกกว่ ำพระกิตติคุ ่ ณของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำหรือเปำโลไม่ได ้วิงวอนผูท้ ได ี ้จดหมำยของท่ำนให ้ฟังประเพณีขอ งมนุ ษย ์แต่กล่ำวว่ำให‘้ ค ้นหำพระคัมภีร ์’”{GC114.6}{GCth1796.1} ้ ่ ้อ ้อนวอนเธอมำนำนเช่นนี ข ้ ้ำพเจ ้ำเห็นแ คำตอบร ้องดังขึนมำว่ ำ“คนนอกรีตข ้ำพเจ ้ำเสียใจทีได ่ ่ ล ้วว่ำเธอมีมำรอ ้อนวอนอยูข ่ ้ำงตัวเธอ”Wylieเล่มที3บทที 10{GC114.7}{GCth1796.2} ่ สสังเวยชีพเขำร ้อ ต่อมำไม่นำนคำตัดสินประหำรได ้ตกมำถึงเขำเขำถูกนำไปยังจุดเดียวกับทีฮั ่ นทำงไปสีหน้ำของเขำแจ่มใสด ้วยควำมชืนชมยิ ่ งเพลงในระหว่ำงทีเดิ นดีและมีสน ั ติสข ุ สำยตำของ ่ี ่ เขำมุ่งอยูท ่ พระคริ สต ์และสำหร ับเขำแล ้วควำมตำยไม่ได ้ทำให ้เขำหวำดกลัวอีกต่อไปเมือเพชรฆำ ่ ้ ตประหำรจะมำจุดไฟทีกองเพลิ งก ้ำวเข ้ำมำยืนอยูข ่ ้ำงหลังของเขำผูส้ งั เวยชีพร ้องอุทำนขึนมำว่ ำ“ เดินมำข ้ำงหน้ำอย่ำงกล ้ำหำญเถิดจุดไฟต่อหน้ำข ้ำพเจ ้ำเลยหำกข ้ำพเจ ้ำกลัวตำยข ้ำพเจ ้ำคงจะไ ่ี ่ ”{GC114.8}{GCth1796.3} ม่มำยืนอยูท ่ นี ่ ขณะทีเปลวเพลิ งลุกอยูร่ อบตัวของเขำคำพูดสุดท ้ำยของเขำเป็ นคำอธิษฐำน“พระองค ์เจ ้ำข ้ำพ ่ิ ระบิดำเจ ้ำผูย้ งใหญ่ โปรดทรงเมตตำข ้ำพระองค ์และอภัยบำปของข ้ำพระองค ์เพรำะพระองค ์ทรงทร ่ ำบว่ำข ้ำพระองค ์รักควำมจริงของพระองค ์ตลอดมำ”Bonnechoseเล่มที2หน้ ำ168 ่ ่ เสียงของเขำเงียบไปและริมฝี ปำกยังขยับอธิษฐำนต่อไปเมือไฟท ำหน้ำทีของมั นแล ้วเถ ้ำถ่ำนข ่ ดกับเถ ้ำถูกเก็บรวบรวมขึนมำไปโปรยลงในแม่ ้ ้ ่ ำ องผูส้ งั เวยชีพพร ้อมดินทีติ นำไรน์ เหมือนเช่นทีท กับเถ ้ำของฮัส{GC115.1}{GCth1796.4} ่ อสั ่ ตย ์ของพระเจ ้ำต่ำงพินำศไปเช่นนี แต่ ้ ควำมกระจ่ำงแห่งควำมจริงทีพวกเขำ ่ ผูถ้ อื คบเพลิงทีซื ่ นแสงสว่ำงแห่งควำมกล ้ำหำญของพวกเขำไม่มส ่ิ ่ ษ ประกำศซึงเป็ ี งใดจะมำดั บได ้เช่นเดียวกับทีมนุ ่ ้ำมฟ้ ำวันใหม่ทก ่ี ำลังมำถึงโลก ย ์ไม่อำจลองหมุนดวงอำทิตย ์ให ้ถอยหลังกลับทำงเดินของมันเพือห {GC115.2}{GCth1796.5} กำรประหำรฮัสจุดประกำยเปลวเพลิงแห่งควำมโกรธแค ้นและควำมหวำดกลัวในประเทศโบฮีเมี ้ ่ ยคนทั่วทังประเทศรู ้สึกได ้ว่ำเขำตกเป็ นเหยือของควำมผู กพยำบำทของบำทหลวงและกำรทรยศข ่ี อสั ่ ตย ์ผูส้ อนควำมจริงและสภำซึงสั ่ งประหำรเขำถู ่ องจักรพรรดิฮสั ได ้ร ับกำรขนำนนำมว่ำครูทซื ก ้ ้ ตังข ้อหำด ้วยควำมผิดฐำนกระทำกำรฆำตกรรมบัดนี คำสอนของเขำดึงดูดควำมสนใจได ้มำกขึน้ ่ ้ วนทีหลุ ่ ดรอด กว่ำก่อนโดยคำสังของพระสั นตะปำปำงำนเขียนของไวคลิฟถูกนำไปเผำแต่บด ั นี ส่ 82

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ จำกกำรทำลำยก็ถก ู นำขึนจำกที หลบซ่ อนและศึกษำร่วมกับพระคัมภีร ์หรือตำมแต่สว่ นทีประชำช ่ นจะได ้มำและนำคนมำกมำยเข ้ำมำต ้อนร ับกำรปฏิรป ู ควำมเชือ{GC115.3}{GCth1796.6} ่ ท ่ ำไปพระสันตะปำปำและจักรพรร พวกฆำตกรของฮัสไม่ได ้ยืนสงบนิ่ งมองดูควำมสำเร็จในสิงที ้ ่ ดิจบ ั มือกันร่วมบดขยีขบวนกำรเคลื อนไหวและกองทั พของจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์ก็บุกกระหน่ ำใส่ป ระเทศโบฮีเมีย{GC115.4}{GCth1797.1} ้ ่ ควำมสำมำรถทีสุ ่ ดและเป็ นผู ้ แต่มผ ี ู ้ปลดปล่อยคนหนึ่งได ้เกิดขึนมำซิ สก ้ำเป็ นหนึ่ งในแม่ทพ ั ทีมี นำของประเทศโบฮีเมียในยุคนั้นสำยตำของเขำเกิดบอดสนิ ทไม่นำนหลังจำกสงครำมเปิ ดฉำกด ้ว ยควำมวำงใจในกำรทรงช่วยของพระเจ ้ำและควำมชอบธรรมของอุดมกำรณ์ของพวกเขำชนชำติ ่ ่ี ่ ำลงมำใส่พวกเขำครงแล ้ั ้วครงเล่ ้ั ำจักรพรรดิร นั้นได ้ร่วมใจกันต่อต ้ำนกองทัพยิงใหญ่ ทโหมกระหน ่ ่ กประเทศโบฮีเมียเพียงเพือได ่ วบรวมกองทหำรทีสดใหม่ ขนมำเพื ึ้ อบุ ้ร ับกำรขับไล่กลับออกไปอย่ำ ่ ำสอนของฮัส]ถูกปลูกฝังให ้อยูเ่ หนื อกำรกลัว งน่ ำอับอำยชำวฮัสนิ ยม[Hussiteผูต้ ด ิ ตำมและเชือค ่ิ ควำมตำยและไม่มส ี งใดจะมำขั ดขวำงพวกเขำได ้หลำยปี หลังจำกสงครำมเปิ ดฉำกซิสก ้ำผูก้ ล ้ำหำ ่ ่ ควำมกล ้ำหำญและควำมสำมำรถทีเ่ ญตำยแต่โปรโดปิ อูสเข ้ำมำร ับหน้ำทีแทนเขำเป็ นนำยพลทีมี ่ ควำมสำมำรถมำกกว่ำ{GC116.1}{GCth1797.2} ท่ำเทียมกันและในบำงด ้ำนเป็ นผูน้ ำทีมี ่ ตรูของชำวโบฮีเมียได ้ข่ำวถึงกำรตำยของนักสู ้ตำบอดเห็นว่ำเป็ นโอกำสดีทจะเอำคื เมือศั ี่ นสิง่ ่ ญเสียไปบัดนี พระสั ้ ทีสู นตะปำปำประกำศทำสงครำมครูเสด[CrusadeWarสงครำมศำสนำ]กับผู ้ ่ อฮั ่ สและอีกครงหนึ ้ั ่ งกองกำลังขนำดมหึมำถูกส่งมำจูโ่ จมประเทศโบฮีเมียแต่พวกเขำต ้ ติดตำมทีเชื ้ั ่ งทุกประเทศทั่วยุโรปที่ องประสบกับควำมพ่ำยแพ ้แล ้วก็มก ี ำรประกำศทำสงครำมครูเสดอีกครงหนึ อยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของระบอบเปปำซีมก ี ำรรณรงค ์กองกำลังเงินทองและอำวุธสงครำมผูค้ นมำกมำ ่ ้ำมำซบใต ้ธงชัยของระบอบเปปำซีเพือร ่ ับประกันว่ำในทีสุ ่ ดจะกำจัดคนนอกรีตทีเป็ ่ นสำวกข ยวิงเข องฮัสไปได ้ด ้วยควำมมั่นใจในชัยชนะกองกำลังขนำดใหญ่บุกเข ้ำประเทศโบฮีเมียประชำชนรวม ่ อต ้ำนผูบ้ ุกรุกกองทหำรสองฝ่ ำยมุ่งหน้ำเดินทัพเข ้ำหำกันจนประชิดแม่นำเพี ้ ยงสำยเดีย พลังเพือต่ ่ นขวำงระหว่ ้ ่ อกว่ำแต่แทนทีพวกเขำจะบุ ่ วทีกั ำงพวกเขำ“พวกกองทหำรครูเสดมีกำลังทีเหนื กข ้ำม ้ ่ ้องเดินทำงมำไกลพวกเขำได ้แต่ยน แม่นำไปและปิ ดฉำกกำรสู ้รบกับชำวฮัสนิ ยมซึงต ื จ ้องมองนักสู ้ ่ ่ เหล่ำนั้น”Wylieเล่มที3บทที 17แล ้วทันใดนั้นควำมหวำดกลัวลึกลับปะทุขนท่ ึ ้ ำมกลำงพวกเขำโด ่ ได ้เข ้ำจูโ่ จมแม้สก ้ั ยวกองกำลังยิงใหญ่ ่ ่ ยทีไม่ ั ครงเดี แตกกระจำยประหนึ่ งมีอำนำจทีตำเปล่ ำมองไม่ ่ เห็นเข ้ำมำขับไล่ทหำรชำวฮัสนิ ยมตำมสังหำรกองทหำรทีมำบุ กได ้เป็ นจำนวนมำกพวกเขำไล่ตำ ้ ้ ่ ่ มผูห้ ลบหนี ไปและยึดทร ัพย ์ไว ้มำกมำยสงครำมครงนี ั แทนทีจะทำใหย้ ำกจนกลับสร ้ำงควำมรำรวย ให ้แก่ชำวโบฮีเมีย{GC116.2}{GCth1797.3} ้ กครงเ ้ั สองสำมปี ต่อมำภำยใต ้กำรนำของพระสันตะปำปำองค ์ใหม่มก ี ำรทำสงครำมครูเสดขึนอี ้ั อนๆมีกำรเกณฑ ์ชำยหญิงจำกประเทศในยุโรปภำยใต ้กำรปกครองของระบอบเป หมือนเช่นครงก่ ่ ่ี ้ำร่วมกิจกรรมอันตรำยนี สั ้ ญญำจะให ้อภัยควำมผิด ปำซีมก ี ำรยืนเสนอรำงวั ลตอบแทนให ้แก่ผูท้ เข ่ ดอย่ำงสมบูรณ์แก่นักรบครูเสดทุกคนทุกคนทีตำยในสงครำมจะได ่ ร ้ำยแรงทีสุ ้กำรตอบแทนอย่ำง ่ี ่ี ้จำกกำรสู ้รบอีกครงหนึ ้ั ่ งกอง อุดมในสวรรค ์และผูท้ รอดมำจะได ้ร ับเกียรติยศและทร ัพย ์สมบัตท ิ ได 83

อำนำจสัมบูรณ์

กำลังทหำรมหึมำได ้เข ้ำร่วมและเดินขำ้ มชำยแดนเข ้ำไปในประเทศโบฮีเมียกองกำลังของชำวฮัส นิ ยมถอยกรูดต่อหน้ำพวกเขำปล่อยให ้ผู ้บุกรุกถลำลึกเข ้ำไปในประเทศและลวงให ้พวกเขำคิดว่ำ ่ ดกองกำลังทหำรของนำยพลโปรโดปิ อูสปักหลักอยูก ่ ้วกลับตัวหันห ได ้ร ับชัยชนะแล ้วในทีสุ ่ บ ั ทีแล ้ น้ำเข ้ำหำศัตรูรก ุ หน้ำเข ้ำประจัญบำนบัดนี ชำวครู เสดจึงค ้นพบควำมผิดพลำดของตนเองพวกเข ่ ยงกระหึมของกองก ่ ่ ำเก็บตัวอยูใ่ นค่ำยคอยกำรจูโ่ จมเมือเสี ำลังรุกหน้ำเข ้ำมำใกล ้แม้กอ ่ นทีจะมอง ่ ้วยควำมหวำดกลัวเจ ้ำชำยนำยพลและทหำรธรรมดำละทิงยุ ้ ทธ เห็นชำวฮัสนิ ยมพวกเขำแตกตืนด ่ ่ี นหัวหน้ำกำรบุกครงนี ้ั พยำยำมรวบรวม ้ ภัณฑ ์และวิงหนี ไปทั่วสำรทิศผูแ้ ทนของระบอบเปปำซีทเป็ ่ ่ ่ ดแล ้วก็ตำมทีแม้แต่ต ั กองกำลังทีแตกตื นและไร ้ระเบียบแต่กลับไร ้ผลแม้เขำจะพยำยำมอย่ำงถึงทีสุ ่ ้ ดลงและอีกครงหนึ ้ั ่ งทร ั วเขำเองก็ยงั ถูกกวำดต ้อนไปในกลุม ่ ผูห้ ลบหนี เมือควำมชุ ลมุนวุน ่ วำยสินสุ ่ งไว ้ ้ตกอยูใ่ นกำมือของผูช พย ์สินทีทิ ้ นะ{GC116.3}{GCth1798.1} ้ นครงที ้ั สองที ่ ่ ่ ด ้วยลักษณะเช่นนี เป็ กองก ำลังมหึมำซึงรวบรวมจั ดส่งโดยประเทศมหำอำนำจต่ำง ่ ำนกำรฝึ กมำแล ้วรวมทังเพี ้ ยบพร ้อมด ้วย ๆในยุโรปและประกอบด ้วยชำยฉกรรจ ์นักสู ้กล ้ำหำญทีผ่ ่ งไม่ทน ้ั ยวต่อหน้ำกองกำลังของประเทศอ่อนแ อำวุธต ้องหลบหนี โดยทียั ั เป็ นฝ่ ำยโจมตีแม้แต่ครงเดี ่ ฤ อเล็กๆเหตุกำรณ์เช่นนี ส้ ำแดงให ้เห็นถึงอำนำจของพระเจ ้ำผู ้บุกรุกถูกจูโ่ จมด ้วยควำมกลัวซึงมี ่ ทธำนุ ภำพเหนื อธรรมชำติพระองค ์ผูท้ รงเอำชนะกองกำลังทหำรขนำดใหญ่ของฟำโรห ์ทีทะเลแด งผูท้ รงกระทำให ้กองทหำรของชำวมีเดียนหลบหนี ตอ ่ หน้ำกิเดโอนและนักสูส้ ำมร ้อยคนผูท้ รงกระ ่ ่ ้ำมคืนทรงยืนพระหั ่ ้ั อต่ ่ อสู ้ ทำให ้กองกำลังของชำวอำซีเรียนทียโสสยบลงชั วข ตถ ์ออกมำอีกครงเพื ่ ้ ่ี ่ นอย่ำงหวำดกลัวยิงนั ่ กหวำดกลัวอย่ำงทีไม่ ่ เคยเป็ นเพรำ อำนำจของผูก้ ดขี“เขำทั งหลำยจะอยู ท ่ นั ่ งค่ ้ ำยสู ้เจ ้ำเจ ้ำจะทำใหพ ะพระเจ ้ำจะทรงกระจำยกระดูกของคนทีตั ้ วกเขำอับอำยเพรำะพระเจ ้ำทรง ปฏิเสธเขำ”สดุด5 ี 3:5{GC117.1}{GCth1798.2} ่ ่ ดจึงเข ้ำหำด ้วยวิธท ผูน้ ำระบอบเปปำซีถอดใจทีจะเอำชนะด ้วยกำรต่อสู ้ในทีสุ ี ำงกำรทูตพวกเข ำใช ้วิธป ี ระนีประนอมทำเป็ นว่ำยอมให ้ชำวโบฮีเมียมีเสรีภำพทำงจิตสำนึ กแต่แท ้จริงได ้ทรยศให ้พ ่ ่ นเงือนไขสั ่ วกเขำเข ้ำสูอ ่ ำนำจของโรมชำวโบฮีเมียระบุหวั ข ้อสำคัญสีประกำรเพื อเป็ นติภำพกับโร ้ สตจักรทีจะร ่ ับขนมปังและ มคือกำรมีเสรีภำพในกำรเทศน์คำสอนของพระคัมภีร ์สิทธิของทั่วทังคริ เหล ้ำองุ น ่ ในพิธศ ี ล ี มหำสนิ ทและใช ้ภำษำแม่ในกำรนมัสกำรกำรละเว ้นบุคคลในตำแหน่ งฝ่ ำยสงฆ ์ ่ จำกกำรร ับหน้ำทีและต ำแหน่ งใดๆทำงฝ่ ำยโลกและในกรณี ของอำชญกรรมอำนำจตัดสินคดีของ ่ ดผูม้ อ ศำลกำรเมืองจะเหนื อกว่ำของกำรฝ่ ำยสงฆ ์และฝ่ ำยฆรำวำสในทีสุ ี ำนำจฝ่ ำยเปปำซี{GCth 1798.3} ่ ่ ่ ้อของชำวฮัสนิ ยมแต่สท ่ ้ ่ “เห็นด ้วยทีจะให ้กำรยอมร ับเงือนไขสี ข ิ ธิของกำรตีควำมเรืองเหล่ ำนี ซึ ่ นอนจะต ้องขึนอยู ้ ้ บพ งหมำยถึงกำรกำหนดควำมสำคัญทีแน่ ก ่ บ ั สภำกล่ำวอีกนัยหนึ่ งคือต ้องขึนกั ่ ่ ่ งอยู ้ บ ้ ระสันตะปำปำและจักรพรรดิ”Wylieเล่มที3บทที 18มี กำรลงนำมในสนธิสญ ั ญำซึงตั ่ นพืนฐำ ่ ้ ่ ดโรมก็ได ้สิงที ่ ตนเองต ่ ่ นของเงือนไขเหล่ ำนี ในที สุ ้องกำรซึงพลำดจำกกำรใช ้กำลังด ้วยวิธเี สแสร ้ง ่ ควำมหมำยข ้อเขียนของฮัสเปรียบเทียบกับพระคัมภีร ์โรมอยูใ่ นสถำนะที่ และฉ้อฉลเพรำะเวลำทีตี ่ จะบิดเบือนควำมหมำยเพือรองร ับจุดประสงค ์ของตนเองได ้{GC118.1}{GCth1799.1} 84

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ มีคนกลุม ่ ใหญ่ในประเทศโบฮีเมียทีมองเห็ นว่ำกำรกระทำเช่นนี ทรยศต่ อเสรีภำพของพวกเขำ ้ ้ควำมขัดแย ้งและกำรแตกแยกจึงเกิดขึนก่ ้ อให ้เ พวกเขำไม่อำจให ้กำรยินยอมกับสนธิสญ ั ญำนี ได ้ั นำยพลโปรโคปิ ้ กิดกำรต่อสู ้และกำรนองเลือดภำยในกันเองในกำรต่อสู ้ครงนี อูสพ่ำยแพ ้และประเ ทศโบฮีเมียสูญเสียเสรีภำพไป{GC118.2}{GCth1799.2} ้ กรพรรดิซจี สิ มันด ์ผูท้ รยศฮัสและเจอโรมีได ้ขึนครองรำชเป็ ้ บัดนี จั นกษัตริย ์ของประเทศโบฮีเมี ยและพระองค ์ทรงเดินหน้ำสถำปนำหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีขนโดยไม่ ึ้ คำนึ งถึ ่ ้ไว ้ว่ำจะคำจุ ้ นสิทธิของชำวโบฮีเมียแต่พระองค ์ได ้ร ับประโยชน์เพียงเล็กน้อยจำก งคำปฏิญำณทีให ่ บปี ทีชี ่ วต กำรยอมอยูใ่ ต ้กำรบังคับบัญชำของโรมเป็ นเวลำยีสิ ิ ของพระองค ์เต็มไปด ้วยงำนตรำกต ่ั ่ องจำกกำรต่อสู ้ทียื ่ ดย รำและภัยอันตรำยกองทัพของพระองค ์ไร ้ประโยชน์และคลังสมบัตริ วไหลเนื ้ งจำกได ้เสวยรำชสมบัตห ำวและไร ้ผลและบัดนี หลั ิ นึ่ งปี ก็สนพระชนม ิ้ ์ปล่อยให ้อำณำจักรของพระอ ้ อที ่ ตี ่ ตรำด ้วยควำมอัปยศเป็ นมรดกให ้แก่คน งค ์จ่ออยูบ ่ นขอบหลุมของสงครำมกลำงเมืองและทิงชื รุน ่ หลัง{GC118.3}{GCth1799.3} ้ อไปอีกครงหนึ ้ั ่ งทีกองก ่ ควำมวุน ่ วำยควำมโกลำหลและกำรนองเลือดยืดเยือต่ ำลังต่ำงชำติรก ุ เ ่ี ข ้ำไปในประเทศโบฮีเมียควำมไม่พอใจภำยในยังคงบั่นทอนประเทศอย่ำงต่อเนื่ องผูท้ คงควำมซื อ่ ่ มเหงทีนองเลื ่ สัตย ์ต่อพระกิตติคณ ุ ต ้องตกอยูใ่ ต ้กำรกดขีข่ อด{GC118.4}{GCth1799.4} ่ น้ ่ องร่วมชำติในอดีตจับมือทำพันธสัญญำกับโรมและซึมซ ับควำมผิดของเธอ เช่นเดียวกับทีพี ่ี ดควำมเชือโบรำณก็ ่ ้ นคริสตจักรทีมี ่ ลก ้ อว่ ่ ำ“ยูไนเ ผูท้ ยึ ได ้รวมตัวกันก่อตังเป็ ั ษณะเฉพำะโดยตังชื ้ ้ ตดเบรเธรน”[UnitedBrethren]กำรกระทำนี ชักน ำคำสำปแช่งของทุกชนชันมำใส่ พวกเขำแต่ถ ึ ้ ยอมสันคลอนพวกเขำถู ่ ่ งกระนั้นควำมมั่นคงของคนเหล่ำนี ไม่ กกดดันให ้ต ้องหำทีหลบซ่ อนในป่ ำ ้ ่ ำนพระวจนะของพระเจ ้ำและเข ้ำร่วมนมัสกำรพระองค ์ด ้ว และถำพวกเขำยั งคงประชุมร่วมกันเพืออ่ ยกัน{GC119.1}{GCth1799.5} ่ กส่งออกไปอย่ำงลับๆไปยังประเทศต่ำงๆพวกเขำเรียนรู ้จำกทีโน่ ่ นบ ้ำงที่ โดยทำงผูน้ ำสำส ์นทีถู ่ ่ นเหยือของก ่ นี่ บ ้ำงว่ำยัง“มีผูเ้ ชือควำมจริ งกลุม ่ เล็กกลุม ่ น้อยกระจัดกระจำยอยูต ่ ำมเมืองต่ำงๆซึงเป็ ่ มเหงเช่นเดียวกับพวกเขำและทีใจกลำงเทื ่ ่ ง ำรกดขีข่ อกเขำแอลป์ มีคริสตจักรโบรำณแห่งหนึ่ งทียั คงยึดมั่นอยูใ่ นรำกฐำนของพระคัมภีร ์และต่อต ้ำนกำรเทิดทูนบูชำควำมทุจริตของโรม”Wylieเล่ม ่ ่ ้ ้วยควำมสุขใจอย่ำงเหลือล ้นและเริมติ ่ ดต่อสือสำรกั ่ ที3บทที 19พวกเขำร ับทรำบข่ำวลับนี ด บเหล่ำ คริสเตียนชำววอลเดนซิส{GC119.2}{GCth1799.6} ่ มเห ชำวโบฮีเมียยืนหยัดอยูใ่ นพระกิตติคณ ุ พวกเขำเฝ้ ำรอคอยให ้ผ่ำนพ ้นรำตรีแห่งกำรกดขีข่ ่ ่ ดพวกเขำคงอดทนเพ่งสำยตำไปยังขอบฟ้ ำเหมือนดังผู ่ ท้ เฝ้ ่ี ำรอเวลำรุง่ อรุณ“ งในชัวโมงมื ดมิดทีสุ ่ สกล่ำวเป็ นคน ชะตำกรรมของพวกเขำตกอยูใ่ นวันแห่งควำมเลวร ้ำยแต่……พวกเขำจำคำพูดทีฮั ้ ้ ให ่ ้ไว ้ แรกและยำโดยเจอโรมี วำ่ หนึ่ งศตวรรษจะต ้องหมุนมำบรรจบก่อนทีวั่ นใหม่จะมำถึงคำพูดนี ที ่ ้ไว ้กับชนเ กับชำวตำโบไรต ์[Taboritesคือผู ้ปฏิรป ู ชำวฮัสนิ ยม]เป็ นเหมือนคำพูดของโยเซฟทีให

85

อำนำจสัมบูรณ์

้ บสองทีค่ ่ ำยกักกันทำสว่ำ“เรำจะตำยแล ้วแต่พระเจ ้ำจะเสด็จมำเยียมเยี ่ ผ่ำทังสิ ยนพวกท่ำนแน่ ๆและ ่ ่ จะพำออกไปจำกดินแดนนี ”้ Ibid.เล่มที3บทที 19{GCth1799.7} ่ บห ้ำเป็ นพยำนให ้กับกำรเติบโตขึนของคริ ้ ช่วงเวลำปิ ดท ้ำยของศตวรรษทีสิ สตจักรเบรเธรนอย่ ำงช ้ำๆแต่ม่นคงถึ ั งแม้วำ่ พวกเขำจะอยูห ่ ่ำงไกลจำกกำรไม่ถก ู ร ังควำนก็ตำมพวกเขำก็ยงั คงมีโอก ่ ่ อนข ้ำงสงบบ ้ำงเมือต ่ ้นศตววรษทีสิ ่ บหกเปิ ดฉำกขึนมำโบสถ ้ ำสได ้ชืนชมกั บกำรพักผ่อนทีค่ ์ของ พวกเขำในประเทศโบฮีเมียและโมรำเวียมีจำนวนถึงสองร ้อยแห่งEzraHallGillett,LifeandTime ่ ่ี ออยูจ่ ำนวนน้อยนิ ดซึงหลุ ่ ดพ ้นจำกเปลวเพลิงและคมดำบ sofJohnHussเล่มที2หน้ ำ570ผูท้ เหลื ่ ่ โอกำสเห็นฟ้ ำใหม่ซงฮั ่ึ สได ้ทำนำยไว ้ล่วงหน้ำ”Wylieเล่ม3บทที19{GC119.3}{GCt ่ ได ้ชืนชมที มี h17100.1}

86

อำนำจสัมบูรณ์

บท7-ลูเธอร ์ตีตวั ออกห่ำงจำกโรม ่ี ้ร ับกำรทรงเรียกให ้นำ มำร ์ตินลูเธอร ์[Martin_Luther]ยืนอยูใ่ นแนวหน้ำสุดของบรรดำผูท้ ได ่ ้ำสูค คริสตจักรออกจำกควำมมืดของหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีเพือเข ่ วำมกระจ่ ่ บริ ่ สท ่ นเขำเป็ ้ ำงของควำมเชือที ุ ธิยิ์ งขึ นคนกระตือรือร ้นมุ่งมั่นภักดีไม่กลัวผูใ้ ดนอกจำกควำมยำเ ่ กรงพระเจ ้ำและไม่ยอมรับรำกฐำนควำมเชือทำงศำสนำใดนอกจำกพระคั มภีร ์ลูเธอร ์เป็ นบุคคลแห่ ่ ่ ่ งยุคในสมัยของเขำพระเจ ้ำทรงบรรลุพระรำชกิจยิงใหญ่ เพือกำรปฏิ รป ู คริสตจักรและเพือควำมกร ะจ่ำงแก่ชำวโลกโดยผ่ำนทำงเขำ{GC120.1}{GCth17101.1} ่ ป้ ระกำศข่ำวประเสริฐรุน ้ ่ ดังผู ่ แรกลูเธอร ์เติบโตขึนจำกกลุ ม ่ ชนทียำกจนเขำใช ้ชีวต ิ ช่วงต ้นในบ ้ ่ ำนทีสมถะของชำวนำชำวเยอรมั นคนหนึ่ งคุณพ่อของเขำทำงำนตรำกตรำทุกวันในฐำนะคนงำนเ ่ ้ หมืองเพือให ้ได ้เงินสำหร ับกำรศึกษำของเขำเขำตังใจให ้ลูกเป็ นทนำยแต่พระเจ ้ำทรงประสงค ์ให ้เ ่ ่ึ บใหญ่อย่ำงเชืองช ่ ่ ำนมำควำมยำก ขำเป็ นผูก้ อ ่ สร ้ำงในวิหำรยิงใหญ่ ซงเติ ้ำในหลำยศตวรรษทีผ่ ่ ลำบำกควำมอดอยำกและกำรอยูใ่ นวินัยอย่ำงเคร่งคร ัดเป็ นโรงเรียนซึงพระปั ญญำของพระเจ ้ำเตรี ่ ่ ยมลูเธอร ์สำหร ับงำนกำรร ับใช ้ทีสำคัญยิงในชีวต ิ ของเขำ{GC120.2} ่ ควำมคิดมั่นคงและว่องไวและมีอป ่ ้มแข็งอย่ำงแรงกล ้ำซือ่ คุณพ่อของลูเธอร ์เป็ นคนทีมี ุ นิ สยั ทีเข ่ ่ ่ สัตย ์มุ่งมั่นและซือตรงเขำจริ งใจต่อควำมสำนึ กในหน้ำทีและปล่ อยให ้ผลลัพธ ์เป็ นไปตำมทีควรจะเ ์ ป็ นควำมสำมำรถในกำรใช ้ดุลพินิจอย่ำงดีและบริสท ุ ธิของเขำท ำให ้เขำมองระบบของนักบวชด ้วย ่ เธอร ์ก ้ำวเข ้ำสูช ควำมคลำงแคลงใจเขำไม่พอใจอย่ำงมำกเมือลู ่ วี ต ิ นักบวชโดยไม่ได ้ร ับอนุ ญำตจ ่ ้ ำกเขำและเวลำผ่ำนไปสองปี ก่อนทีพ่อลูกจะคืนดีกน ั กระนันทัศนคติของเขำก็ยงั คงเหมือนเดิม{G C120.3}{GCth17101.2} พ่อและแม่ของลูเธอร ์ให ้ควำมสนใจต่อกำรศึกษำและกำรฝึ กอบรมของลูกๆอย่ำงมำกพวกเขำ ่ ้ั กชำ บำกบั่นสอนลูกเรืองควำมรู ้ของพระเจ ้ำและปฏิบต ั ต ิ ำมจริยธรรมอันดีของคริสเตียนบ่อยครงลู ้ ้ อเขำจะจดจ ่ ยคนนี จะได ้ยินคำอธิษฐำนของคุณพ่อดังขึนเพื ำพระนำมของพระเจ ้ำและสักวันหนึ่ งจ ้ ้วยชีวต ่ ้ ้อย่ำ ะช่วยเผยควำมจริงของพระองค ์ให ้กว ้ำงไกลขึนด ิ ตรำกตรำของพวกเขำทีพอจะเอื อได ้ั ้ ่ งมีควำมสุขพ่อแม่ทงสองนี จะใช ้ทุกโอกำสพัฒนำด ้วยควำมกระตือรือร ้นเพือปลู กฝังศีลธรรมหรือ ่ ปัญญำควำมพยำยำมของพวกเขำนั้นจริงใจและอุตสำหะเพือเตรี ยมลูกๆสำหร ับชีวต ิ เคร่งคร ัดใน ่ ประโยชน์ด ้วยอุปนิ สยั ทีมั ่ ่นคงแน่ วแน่ และแข็งแกร่งบำงครงพวกเขำกวดขั ้ั ศำสนำและเป็ นคนทีมี น มำกเกินไปแต่นักปฏิรป ู เองแม้จะรู ้ตัวว่ำในบำงส่วนพวกเขำพลำดไปก็จริงอยูแ่ ต่ก็ยงั รู ้ว่ำกำรฝึ กอ ่ เหมำะสมมำกกว่ ่ บรมของพวกเขำเป็ นเรืองที ำกำรตำหนิ {GC121.1}{GCth17101.3} ่ี ่ ่ ขณะอยูท ่ โรงเรี ยนซึงเขำเข ้ำเรียนเมืออำยุ ยงั น้อยนั้นลูเธอร ์ได ้ร ับกำรปฏิบต ั อิ ย่ำงแข็งกร ้ำวจน ้ นแรงพ่อแม่ของเขำยำกจนมำกจนในกำรเดินทำงจำกบ ้ำนไปโรงเรียนต่ำงเมืองเขำจำเป็ น ถึงขันรุ ้ั เขำต ่ ต ้องขออำหำรด ้วยกำรร ้องเพลงตำมบ ้ำนและบ่อยครงที ้องทนกับควำมหิวแนวคิดทำงศำสนำ ่ ยมกันในเวลำนั้นทำให ้เขำกลัวเขำนอนลงในเวลำกลำงคืนด ้วยหัวใ อันน่ ำเศร ้ำสลดและงมงำยทีนิ ่ ้ำสลดมองไปด ้วยควำมหวำดหวันถึ ่ งอนำคตทีมื ่ ดมนและหวำดกลัวอยูเ่ สมอเมือคิ ่ ดว่ำพระเจ ้ จทีเศร 87

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยอมผ่อนปรนเป็ นผูป้ กครองทีเกรี ่ ยวกรำดโหดเหี ้ ้ ำทรงเป็ นผูเ้ ข ้มงวดเป็ นผู ้ตัดสินควำมทีไม่ ยมแท ่ นทีจะเป็ นพระบิดำผูท้ รงพระเมตตำแห่งสรวงสวรรค ์{GC121.2}{GCth17101.4} แต่กระนั้นภำยใต ้ควำมผิดหวังมำกมำยและใหญ่หลวงลูเธอร ์มุ่งหน้ำบำกบั่นรุกคืบหน้ำไปสูม ่ ำ ่ งทังฝ่ ้ ำยศีลธรรมและควำมเป็ นเลิศทำงปัญญำซึงดึ ่ งดูดจิตวิญญำณของเขำเขำกระหำ ตรฐำนทีสู ่ งใจและปฏิบต ่ มั ่ ่นคงและมี ยควำมรู ้และลักษณะควำมคิดทีจริ ั ไิ ด ้ของเขำนั้นนำเขำให ้ปรำรถนำสิงที ่ มี ่ ไว ้เพือโอ ่ ประโยชน์มำกกว่ำสิงที ้อวดและผิวเผิน{GC121.3}{GCth17102.1} ่ ่ เมืออำยุ ได ้สิบแปดปี ลูเธอร ์เข ้ำเรียนทีมหำวิ ทยำลัยเออร ์เฟิ ร ์ทสภำพของเขำดีขนและอนำคตส ึ้ ่ ้วยควำมมัธยัสถ ์และควำมขยันขันแข็งพ่อแม่ของเขำหำเงินได ้พอที่ ดใสกว่ำชีวต ิ ในช่วงแรกเริมด ้ ้ ้องและให ้กำรเลียงดู ้ ตำมทีเขำต ่ จะเลียงปำกเลี ยงท ้องกำรและอิทธิพลของมิตรรอบข ้ำงทีรู่ ้ใจช่วยล ่ ่ งทีสุ ่ ดเขำขยันขั ดควำมมืดมนของชีวต ิ ทีเคยถู กอบรมมำก่อนเขำสมัครเข ้ำเรียนกับอำจำรย ์ชือดั ้ ำทีสุ ่ ดของพวกเขำและเอำควำมรู ้ของผู ้มีปัญญำมำเป็ นของตนแม้เ นแข็งเก็บสะสมแนวคิดอันลำค่ ่ ้มงวดของครูผูส้ อนในอดีตเขำฉำยแววควำมโดดเด่นตังแต่ ้ แรก ขำเคยอยูภ ่ ำยใต ้ระเบียบวินัยทีเข ่ ออ ้ ำนวยสมองของเขำพัฒนำขึนอย่ ้ ่ นยำควำมคิดทีกร ่ และด ้วยอิทธิพลทีเอื ำงรวดเร็วควำมจำทีแม่ ะฉับกระเฉงพลังกำรใช ้เหตุผลอันแรงกล ้ำและกำรนำมำประยุกต ์ใช ้อย่ำงไม่ยอ ่ ท ้อในไม่ช ้ำส่งเขำ ้ ่ ขึนไปอยู ร่ ะดับหัวแถวท่ำมกลำงผูร้ ว่ มงำนกำรฝึ กวินัยทำงปัญญำทำให ้เขำเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีและป ่ ่ ้ ำลังจัดเตรียมเขำให ้พ ลุกกำรทำงำนของสมองให ้ตืนและท ำให ้ควำมเข ้ำใจเฉี ยบแหลมสิงเหล่ ำนี ก ร ้อมสำหรับควำมขัดแย ้งในชีวต ิ {GC121.4}{GCth17102.2} ควำมยำเกรงพระเจ ้ำฝังลึกอยูใ่ นหัวใจของลูเธอร ์ทำให ้เขำยังคงร ักษำควำมมั่นคงของเป้ ำหมำ ้ ่ ยและนำเขำไปสูค ่ วำมถ่อมใจอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำในส่วนลึกของหัวใจเขำรู ้ว่ำต ้องพึงกำรทร ่ ่ ้นแต่ละวันด ้วยคำอธิษฐำนในขณะทีจิ ่ ตใจของเขำอ ้ งช่วยของพระเจ ้ำเขำจึงไม่เคยพลำดทีจะเริ มต ่ เป็ นอี อนวอนทูลขอกำรทรงนำและกำรสนับสนุ นอย่ำงต่อเนื่ องเขำพูดอยูเ่ สมอว่ำ“กำรอธิษฐำนทีดี ่ ของกำรศึกษำ”D’Aubignéเล่มที2บทที ่ ่ กด ้ำนทีดี 2{GC122.1}{GCth17102.3} ่ วันหนึ่ งในขณะทีเขำค ้นคว ้ำศึกษำหนังสือในห ้องสมุดอยูน ่ ้ันเขำพบพระคัมภีร ์ภำษำละตินเล่ม ้ ้ หนึ่ งหนังสือเช่นนี เขำไม่ เคยเห็นมำก่อนเขำไม่เคยรู ้เลยว่ำมีหนังสือเช่นนี เขำเคยได ้ยินว่ำมีหนังสื ่ ำมำอ่ำนในทีประชุ ่ อพระกิตติคณ ุ และจดหมำยของอัครทูตบำงตอนซึงน มให ้ประชำชนฟังและเขำ ่ ้ ้ ้ ้ั คิดว่ำนันเป็ นพระคัมภีร ์ทังเล่มบัดนี เขำเห็นพระวจนะของพระเจ ้ำทังเล่มเป็ นครงแรกเขำพลิ กหน้ำ ่ ้นแรงและหัวใจทีเต ่ ้นเป็ น กระดำษศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยควำมเกรงขำมระคนกับควำมพิศวงด ้วยชีพจรทีเต ้ั ้วครงเล่ ้ั ำและอุทำนว่ำ“โอ จังหวะอย่ำงแรงเขำอ่ำนพระวจนะแห่งชีวต ิ ให ้ตัวเองฟังหยุดชะงักครงแล ้ ้เป็ นของข ้ำสักเล่มหนึ่ ง”Ibid.เล่มที2บทที ่ ่ ตสวรรค ์อยูเ่ คี หำกพระเจ ้ำจะประทำนหนังสือเช่นนี ให 2ทู ยงข ้ำงเขำและลำแสงจำกพระบัลลังก ์ของพระเจ ้ำเปิ ดเผยขุมทรัพย ์แห่งควำมจริงให ้เขำเข ้ำใจเขำ ่ ำให ้พระเจ ้ำไม่พอพระทัยแต่บด ้ ่ น หวำดกลัวอยูต ่ ลอดเวลำทีจะท ั นี เขำส ำนึ กถึงสภำวะของเขำทีเป็ ่ คนบำปอย่ำงทีเขำไม่ เคยรู ้สึกมำก่อน{GC122.2}{GCth17103.1}

88

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดควำมปรำรถนำอย่ำงจริงใจทีจะหลุ ่ ในทีสุ ดพ ้นจำกบำปและพบกับสันติสข ุ ในพระเจ ้ำนำเขำใ ่ งนี เขำถู ้ ห ้ก ้ำวเข ้ำไปประจำอยูใ่ นวัดและอุทศ ิ ตนเองสูช ่ วี ต ิ ของนักบวชในสถำนทีแห่ กกำหนดให ้ ่ ่ ่ ่ ทำงำนหนักจำเจทีตำต ้อยทีสุดและให ้ขอทำนตำมบ ้ำนเขำอยูใ่ นวัยทีต ้องกำรควำมเคำรพและคำ ่ ดแต่หน้ำทีกำรงำนอั ่ ้ ำลำยควำมรู ้สึกตำมธรรมชำติของเขำแต่เขำก็ท ชมเชยมำกทีสุ นต่ำเช่นนี ท ่ บอำยขำยหน้ำนี อย่ ้ ำงอดทนโดยเชือว่ ่ ำเป็ นสิงจ ่ ำเป็ นทีต ่ ้องทำเพรำะบำปของตน{GC นทำงำนทีอั 123.1}{GCth17103.2} ้ ่ี ่ ทุกเสียวนำที ทเขำปลี กตัวจำกหน้ำทีประจ ำวันของเขำได ้เขำจะใช ้ในกำรศึกษำอดหลับอดนอ ่ ่ นและแม้แต่เจียดเวลำทีใช ้ในกำรร ับประทำนอำหำรอันน้อยนิ ดของเขำเขำชืนชอบกั บกำรศึกษำ ่ นใดเขำพบพระคั ่ ่ ำมโซ่ตด พระวจนะของพระเจ ้ำเหนื อสิงอื มภีร ์เล่มหนึ่ งทีล่ ิ กับผนังของคอนแวนต ์แ ่ งนี ขณะที ้ ่ ่ ้ ละบ่อยครงจะไปที ั้ แห่ ควำมส ำนึ กผิดในบำปของเขำเพิมมำกขึ นเขำลงแรงด ้วยกำรกระ ่ ทำของเขำเองเพือจะร ับกำรอภัยและมีสน ั ติสข ุ เขำดำเนิ นชีวต ิ อย่ำงเคร่งคร ัดด ้วยกำรอดอำหำรกำ ่ บยังควำมชั ้ ่ ่ วต รเฝ้ ำระวังระไวและทุบตีตวั เองเพือยั วตำมธรรมชำติ ของวัยของเขำซึงชี ิ นักบวชของ ่ ้ ่ ่ ว เขำไม่อำจปลดปล่อยเขำให ้พ ้นจำกสิงเหล่ำนี ได ้เขำไม่หลบหลีกจำกหน้ำทีกำรเสียสละใดทีจะช่ ์ งหัวใจเพือท ่ ำให ้เขำเข ้ำเฝ้ ำเป็ นทีชอบเบื ่ ้ ยเขำไปให ้ถึงควำมบริสท ุ ธิแห่ องพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำเ ่ งคร ัดอย่ำงจริงแท ้และปฏิบต ขำพูดในเวลำต่อมำว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเป็ นนักบวชทีเคร่ ั ต ิ ำมกฎระเบียบอย่ำ ่ ้ำพเจ ้ำจะเอ่ยเป็ นวำจำได ้หำกมีนักบวชคนใดจะเข ้ำสวรรค ์ได ้ด ้วยกำรงำนขอ งกวดขันเกินกว่ำทีข ้ ้วข ้ำพเจ ้ำจะต ้องเป็ นคนทีคู ่ ค งนักบวชเช่นนี แล ่ วรอย่ำงแน่ นอน........หำกข ้ำพเจ ้ำยังคงกระทำกำร ้ นี ยืดยำวต่อไปอีกข ้ำพเจ ้ำน่ ำจะแบกควำมบัดสีของข ้ำพเจ ้ำไปถึงควำมตำยเป็ นแน่ ”{GCth1710 3.3} ่ ่ ้ Ibid.เล่มที2บทที 3จำกผลของควำมเข ้มงวดทำงวินัยอันเจ็บปวดเช่นนี เขำสู ญเสียพละกำลังแ

้ ละเป็ นลมอยูเ่ สมอส่งผลให ้เขำกลับฟื ้ นสูส ่ ภำพปกติอก ี ต่อไปไม่ได ้แต่ด ้วยควำมพำกเพียรทังหมด ้ ตวิญญำณของเขำกลับไม่พบกับสันติสข ่ ดเขำถูกบีบคันจนเกื ้ ้ นี จิ ุ ในทีสุ อบตกสูค ่ วำมสินหวั ง{GC 123.2}{GCth17104.1} ่ เธอร ์ดูเหมือนว่ำสูญเสียทุกอย่ำงไปแล ้วพระเจ ้ำประทำนมิตรและผูช เมือลู ้ ว่ ยคนหนึ่ งมำให ้เขำส เตำพิทซ ์ผูเ้ คร่งครัดในศำสนำมำเปิ ดพระวจนะของพระเจ ้ำให ้ลูเธอร ์เข ้ำใจและขอให ้เขำมองข ้ำม ตนเองยุตก ิ ำรไตร่ตรองถึงกำรลงโทษของพระเจ ้ำอันเนื่ องมำจำกกำรล่วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพ ่ ระองค ์และมองไปยังพระเยซูพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงอภัยบำป“แทนทีจะทรมำนตั วเองอันเนื่ องจำก ่ ้ำหำอ ้อมแขนของพระผูไ้ ถ่จงวำงใจในพระองค ์ในชีวต บำปให ้ท่ำนวิงเข ิ แห่งควำมชอบธรรมของพ ่ ระองค ์ในควำมตำยทีลบล ้ำงบำป.....จงฟังพระบุตรของพระเจ ้ำพระองค ์เสด็จมำร ับสภำพมนุ ษย ์เพื่ อประทำนควำมมั่นใจแก่ท่ำนว่ำจะได ้ร ับควำมพึงพอพระทัยของพระเจ ้ำ”“จงรับพระองค ์ผูท้ รงรักท่ ่ ่ ส้ อข่ ่ื ำวแห่งพระกรุณำพูดไว ้เช่นนี ค ้ ำพูดของเขำสร ้ำงควำมประทับใ ำนก่อน”Ibid.เล่มที2บทที 4ผู ้ ่ จต่อควำมคิดของลูเธอร ์ภำยหลังจำกกำรดินรนมำกมำยกั บควำมผิดทีเขำยึ ดไว ้มำเนิ่ นนำนคำพู ้ ่ กข ์โศกของเขำ{GC123. ดทำให ้เขำเข ้ำใจควำมจริงและแล ้วสันติสข ุ จึงเกิดขึนในจิ ตวิญญำณทีทุ 3}{GCth17104.2} 89

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้เป็ นบำทหลวงและย ้ำยจำกกำรจำวัดไปดำรงตำแหน่ งศำสตรำจำรย ์ใ ลูเธอร ์ได ้ร ับกำรเจิมตังให ้ มเริมเอำเรื ่ ่ นมหำวิทยำลัยแห่งวิตเทนเบิร ์กเขำพำกเพียรกับกำรศึกษำพระคัมภีร ์ภำษำดังเดิ องพระ คัมภีร ์มำบรรยำยและนำพระธรรมสดุดพ ี ระกิตติคณ ุ และจดหมำยของอัครทูตมำเปิ ดเผยให ้กลุม ่ ช ่ นชอบฟั ่ ้ อนและผู ่ นทีชื งคำเทศน์ของเขำเข ้ำใจสเตำพิทซ ์ผูเ้ ป็ นทังเพื บ้ งั คับบัญชำของเขำขอร ้องใ ้ ่ ห ้เขำก ้ำวขึนธรรมำสน์ และเทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำลูเธอร ์ลังเลใจรู ้สึกว่ำตนเองไม่คค ู่ วรทีจะพู ่ ้ ดกับประชำชนในฐำนะเป็ นตัวแทนของพระคริสต ์หลังจำกทีเขำดิ นรนเป็ นระยะเวลำนำนเขำจึงยอ ่ ่ี ำนำญเรืองของพระคั ่ มทำตำมคำขอของเพือนเขำเป็ นผูท้ ช มภีร ์อยูแ่ ล ้วและพระคุณของพระเจ ้ำส ถิตอยูก ่ บ ั เขำควำมคล่องแคล่วในกำรพูดของเขำดึงดูดควำมสนใจของผู ้ฟังกำรนำเสนอควำมจริ งของเขำนั้นชัดเจนและมีพลังสำมำรถโน้มน้ำวควำมเข ้ำใจและควำมศร ัทธำแรงกล ้ำของเขำสัมผั สจิตใจของเหล่ำผูฟ ้ ัง{GC124.1}{GCth17104.3} ่ อสั ่ ตย ์ของคริสตจักรเปปำซีและไม่เคยคิดทีจะท ่ ำสิงอื ่ นใดเลยภำยใต ่ ลูเธอร ์ยังคงเป็ นบุตรทีซื ้กำ รจัดเตรียมของพระเจ ้ำเขำได ้ไปเยือนกรุงโรมเขำออกเดินทำงด ้วยเท้ำพักแรมตำมวัดริมทำงณค ่ อนแวนต ์แห่งหนึ่ งในประเทศอิตำลีเขำตะลึงกับควำมรำรวยโอ่ อำ่ ตระกำรตำและควำมหรูหรำด ้วยร ่ โถงแต่งกำยด ้วยเสือผ้ ้ ำทีหรู ่ หรำ ำยได ้มำกมำยจำกเงินบริจำคนักบวชพักอำศัยอยูใ่ นห ้องพักทีโอ่ ่ ดและกินเลียงที ้ โต๊ ่ ะอำหำรอย่ำงหรูหรำฟุ่ มเฟื อยด ้วยควำมสงสัยทีเจ็ ่ บปวดลูเธอร ์เ และรำคำแพงทีสุ ้ บชีวต ่ งตนและควำมยำกล ้ ปรียบเทียบควำมแตกต่ำงของภำพเช่นนี กั ิ ของเขำทีละทิ ำบำกควำมคิด ่ บสน{GC124.2}{GCth17104.4} ของเขำเริมสั ่ ดเขำมองเห็นเมืองทีมี ่ ภเู ขำเจ็ดยอดแต่ไกลเขำก ้มลงกับพืนกรำบด ้ ้ ในทีสุ ้วยควำมซึงใจพร ้อมกั ่ สท ่ ่ บร ้องว่ำ“กรุงโรมทีบริ ุ ธิข์ ้ำขอน้อมคำนับท่ำน”Ibid.เล่มที2บทที 6เขำเดิ นทำงเข ้ำไปในเมืองไปเ ่ ่ ้ ้วซำอี ้ กและ ยียมตำมโบสถ ์ต่ำงๆฟังนิ ยำยอันแสนประหลำดทีพวกบำทหลวงและนั กบวชเล่ำซำแล ้ ่ ำหนดทุกแห่งหนสิงที ่ เขำมองเห็ ่ ประกอบพิธก ี รรมทังหมดตำมที ก นทำให ้เขำเต็มไปด ้วยควำมประ ่ ้ำยมีดำษดืนอยู ่ ้ หลำดใจและควำมหวำดกลัวเขำตระหนักว่ำควำมชัวร ใ่ นนักบวชทุกชนชันเขำได ้ ยินกำรพูดตลกลำมกจำกพวกพระรำชำคณะและวิตกกับวำจำหยำบคำยอันน่ ำรังเกียจของพวกเ ่ ขำแม้ในขณะประกอบพิธม ี ส ิ ซำในขณะทีเขำคลุ กคลีอยูก ่ บ ั นักบวชและประชำชนเขำก็พบกับคว ่ สท ์ ำมสำมะเลเทเมำและควำมเสเพลไม่วำ่ เขำจะหันหน้ำไปทิศใดแม้ในสถำนทีบริ ุ ธิเขำก็ พบแต่คำ ่ ำอับ พูดหยำบคำยเขำเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ไม่มใี ครจะนึ กภำพออกได ้เลยว่ำบำปหรือกำรกระทำทีน่ ่ ้วยเหตุนีจึ ้ งมีคนพูดติดปำกว่ำ‘หำกมีนรก อำยจะพบได ้ในโรมจะต ้องไปดูและฟังเองก่อนจึงจะเชือด ่ี ้กำเนิ ดบำปทุกชนิ ด’”Ibid.เล่มที2บทที ่ ่ กรุงโรมก็สร ้ำงอยูบ ่ นนั้นเป็ นอเวจีทให 6{GC124.3}{GCth 17105.1} ่ ่ ่ ่ ญญำปลดปล่อยทุ ด ้วยคำสังของพระสั นตะปำปำทีตรำออกมำไม่ นำนนักเรืองกำรอภั ยบำปทีสั ่ กเข่ำขึน“บั ้ นไดปี ลำต”เป็ นบันไดทีอ ่ ้ำงว่ำพระเยซูเสด็จก ้ำวลงขณะออกจำกห ้องพิพำกษ กคนทีคุ ่ ่ เธอร ์กำลังคุกเ ำของชำวโรมันและทรงเคลือนย ้ำยจำกกรุงเยรูซำเล็มมำยังกรุงโรมวันหนึ่งขณะทีลู ้ นไดด ้วยควำมเลือมใสศร ่ ่ ำร ้องบอกกับเขำว่ำ“คน ข่ำขึนบั ัทธำอยูท ่ น ั ใดนั้นเขำได ้ยินเสียงดังดังฟ้ ่ ชอบธรรมจะมีชวี ต ิ ดำรงอยูโ่ ดยควำมเชือ”โรม1:17 90

อำนำจสัมบูรณ์

้ นและวิงไปจำกที ่ ่ ่ นด ้วยควำมอับอำยและควำมหวำดกลัวข ้อพระคัมภีร ์นี ไม่ ้ เ เขำกระโดดขึนยื นั ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำเขำมองเห็นอ คยสูญเสียอำนำจกำรดลใจไปจำกจิตวิญญำณของเขำเลยตังแต่ ่ นกว่ ้ ่ ่ ย่ำงชัดเจนยิงขึ ำก่อนถึงควำมล ้มเหลวในกำรพึงกำรกระท ำของมนุ ษย ์เพือได ้ควำมรอดและค ่ ่ มั ่ ่นคงเสมอในพระคุณควำมดีของพระคริสต ์ตำของเขำเปิ ดออกแ วำมจำเป็ นทีจะต ้องมีควำมเชือที ่ ล ้วและจะไม่มวี น ั เปิ ดให ้กับกำรหลอกลวงของระบอบเปปำซีอก ี เมือเขำหั นหน้ำออกไปจำกโรมเขำ ้ เวลำนั้นรอยร ้ำวขยำยใหญ่ขนจนเขำตั ้ ก็หน ั หัวใจของเขำออกไปด ้วยตังแต่ ึ้ ดควำมสัมพันธ ์ทังหม ดออกจำกคริสตจักรของระบอบเปปำซี{GC125.1}{GCth17105.2} ่ เธอร ์กลับจำกโรมเขำร ับปริญญำดุษฎีบณ หลังจำกทีลู ั ฑิต[ดอกเตอร ์หรือdoctorผูไ้ ด ้รับปริญ ้ ่ ทศ ญำเอก]ทำงด ้ำนศำสนศำสตร ์จำกมหำวิทยำลัยวิตเทนเบิร ์กบัดนี เขำมี เสรีภำพทีจะอุ ิ ตนให ้กับ ่ ่ เคยมีมำก่อนเขำสัญญำอย่ำงจริงจังว่ำจะศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำ พระคัมภีร ์ทีเขำร ักอย่ำงทีไม่ ่ ่ วต ่ ด ้วยควำมใส่ใจและเทศนำด ้วยควำมสัตย ์ซือตลอดชั วชี ิ ไม่ใช่คำสอนหรือหลักข ้อเชือของพระ สันตะปำปำเขำไม่ได ้เป็ นนักบวชหรือศำสตรำจำรย ์ธรรมดำคนหนึ่ งแต่เป็ นผูป้ ระกำศพระคัมภีร ์ที่ ้ ่ ผ่ำนกำรร ับรองมำแล ้วคนหนึ่ งเขำได ้ร ับกำรทรงเรียกให ้เป็ นผูเ้ ลียงแกะเพื ออภิ บำลลูกแกะในฝูงข ่ วและกระหำยควำมจริงเขำประกำศอย่ำงแน่ วแน่ วำ่ คริสเตียนจะต ้องไม่ร ับหลักคำสอ องพระเจ ้ำทีหิ ่ ่ ้ นอืนใดนอกจำกที วำงอยู บ ่ นหลักฐำนของพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิค์ ำพูดเช่นนี โจมตี ทฐำนรำกโดยตร ี่ ่ งของระบอบเปปำซีเป็ นคำพูดทีประกอบด ้วยหลักกำรสำคัญของกำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC125.2}{G Cth17105.3} ้ ลูเธอร ์มองเห็นถึงอันตรำยของกำรยกชูทฤษฎีของมนุ ษย ์ขึนเหนื อพระวจนะของพระเจ ้ำเขำโจ ่ ตย ์จอมปลอมทีหวั ่ งผลของผูค้ งแก่เรียนและต่อต ้ำนปร ัชญำและ มตีอย่ำงไม่เกรงกลัวถึงควำมซือสั ่ ้ เพียงไร ้ค่ำแต่ยงั เป็ นพิษ ศำสนศำสตร ์ซึงครอบง ำประชำชนมำนำนเขำประณำมว่ำควำมรู ้เช่นนี ไม่ ่ นตรำยและเขำลงแรงทีจะน ่ ำควำมคิดของผูฟ ่ ทีอั ้ ังของเขำให ้หันจำกเล่ห ์เหลียมของนั กปร ัชญำแ ละนักศำสนศำสตร ์ให ้มำหำควำมจริงนิ ร ันดร ์ตำมคำสอนของผูเ้ ผยพระวจนะและอัครทูต{GC126.

1}{GCth17106.1} ่ ่ ้ ำยิงนั ่ กหูของพวกเขำไม่เคยได ้ยินคำสอ ข่ำวสำรทีเขำประกำศแก่ ประชำชนทีสนใจฟั งนั้นลำค่ ้ นเช่นนี มำก่ อนข่ำวประเสริฐแห่งควำมร ักของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดควำมมั่นใจของกำรอภัยและสันติสุ ้ ขโดยผ่ำนพระโลหิตของกำรไถ่บำปทำให ้หัวใจของเขำทังหลำยเปรมปรี ดและแตะต ิ์ ้องใจของพว ้ ่ องวิตเทนเบิร ์กลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงดวงหนึ่ งถูกจุดให ้สว่ กเขำให ้มีควำมหวังอมตะขึนในใจที เมื ้ ่ ดปลำยของโลกและจะทวีควำมสว่ำงยิงขึ ่ นจนถึ ้ ำงขึนและจะแผ่ กว ้ำงออกไปจนถึงทีสุ งเวลำปิ ดฉำ กลง{GC126.2}{GCth17106.2} แต่ควำมสว่ำงและควำมมืดประสำนเข ้ำกันเป็ นหนึ่ งไม่ได ้ระหว่ำงควำมจริงและควำมเท็จมีควำม ่ อำจปกปิ ดได ้กำรเชิดชูและปกป้ องฝ่ ำยหนึ่ งหมำยถึงกำรโจมตีและเอำชนะอีกฝ่ ำยหนึ่ ขัดแย ้งทีไม่ งพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเองทรงเปิ ดเผยว่ำ“เรำไม่ได ้นำสันติภำพมำให ้แต่เรำนำดำบมำ”มัทธิว10:34ไม่ ่ ่ ้ เธอร ์พูดว่ำ“พระเจ ้ำไม่ได ้ทรงนำขำ้ พเจ ้ำพ กีปี ต่อมำหลังจำกทีกำรปฏิ รป ู ทำงศำสนำเปิ ดฉำกขึนลู ่ ระองค ์ทรงผลักข ้ำพเจ ้ำให ้เดินไปข ้ำงหน้ำพระองค ์เป็ นผูข ้ บ ั เคลือนข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้เป็ นนำย 91

อำนำจสัมบูรณ์

่ ของตัวเองข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะอยู อ ่ ย่ำงสงบแต่ข ้ำพเจ ้ำถูกผลักให ้เข ้ำมำอยูท ่ ่ำมกลำงควำมทุก ่ ่ ดนี เวลำที ้ ่ ข ์ยำกและกำรปฏิวต ั ”ิ D’Aubignéเล่มที5บทที 2บั กดดั นให ้เขำเข ้ำสูก ่ ำรต่อสู ้กำลังมำถึ งแล ้ว{GC126.3}{GCth17106.3} คริสตจักรโรมันเอำพระคุณของพระเจ ้ำมำทำเป็ นสินค ้ำโต๊ะของคนแลกเงิน(มัทธิว21:12)ถูกจั ้ นข ้ ้ำงแท่นบูชำของคริสตจักรและบรรยำกำศของบริเวณคริสตจักรกระหึมไปด ่ ดตังขึ ้วยเสียงร ้องข ้ ่ อสร ้ำงโบสถ ์เซนต ์ปี เตอร ์ทีกรุ ่ งโร องผูซ ้ อและผู ื้ ข ้ ำยเบืองหลั งเสียงเชิญชวนในกำรหำเงินทุนเพือก่ มมีกำรเสนอขำยใบลบมลทินบำปอย่ำงเปิ ดเผยด ้วยสิทธิอำนำจของพระสันตะปำปำอำคำรโบสถ ์ ้ ้วยรำคำอำชญำกรรมเพือใช ่ ้ บ หลังหนึ่ งจะถูกสร ้ำงขึนด ้นมัสกำรพระเจ ้ำฐำนรำกของโบสถ ์ตังอยู ่ ่ วธิ ก ่ ่ ่ ปลุกปั่นให ้เกิดกำ นค่ำจ ้ำงของควำมชัวแต่ ี ำรซึงโรมน ำมำใช ้เพือขยำยอ ำนำจของตนนั้นยัวยุ ่ ดต่ออำนำจและควำมยิงใหญ่ ่ ้ รตอบโต ้อย่ำงเลวร ้ำยทีสุ ของโรมวิธก ี ำรเช่นนี กระตุ ้นให ้เกิดศัตรูต่อ ่ ่ หลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีผู ้มุ่งมั่นและทำงำนอย่ำงเกิดผลและนำไปสูส ่ งครำมทีสั ้ นคลอนบัลลังก ์ของระบอบเปปำซีและกระแทกมงกุฎสำมชันบนพระเศี ยรของพระสันตะปำปำ{GC 127.1}{GCth17106.4} ่ ได ่ ้ร ับกำรแต่งตังให ้ ้จัดกำรเรืองกำรขำยใบลบมลทิ ่ เททเซลเป็ นเจ ้ำหน้ำทีที นบำปในประเทศเยอ ่ ดต่อสังคมและต่อพระบัญญัตข รมนี เขำเคยถูกตัดสินในควำมผิดเลวร ้ำยทีสุ ิ องพระเจ ้ำแต่เขำก็หลุ ้ ่ ดพ ้นจำกกำรลงโทษทังยังได ้ร ับกำรจ ้ำงให ้สำนต่อโครงกำรระดมทุนทีไร ้ศีลธรรมของพระสันตะป ้ ำล่อลวงอย่ำงเปิ ดเผยและเล่ำนิ ทำนลวงโลกทังหลำยเพื ้ ่ ำปำด ้วยควำมฮึกเหิมเขำเน้นยำค อหลอก ่ รู ้ทีเชื ่ องมงำยได ่ ประชำชนทีไม่ ้อย่ำงง่ำยดำยหำกพวกเขำมีพระวจนะของพระเจ ้ำอยูก ่ บ ั ตัวพวกเข ้ อควบคุ ่ ้ ้อยูใ่ ต ้กำรปกครองของระบอบเปปำซีและเ ำก็จะไม่ถก ู หลอกเช่นนี เพื มประชำชนเหล่ำนี ให ่ พือขยำยอ ำนำจและทร ัพย ์สมบัตข ิ องบรรดำผูน้ ำพระคัมภีร ์จึงเป็ นของต ้องห ้ำมสำหร ับพวกเขำ(โ ่ มที1ย่ ่ อหน้ำที่ ปรดดูJohnC.L.Gieseler,ACompendiumofEcclesiasticalHistoryตอนที4เล่ 5){GC127.2}{GCth17107.1} ่ เมือเททเซลเดิ นทำงเข ้ำไปยังเมืองหนึ่ งจะมีผู ้ส่งข่ำวคนหนึ่ งเดินนำหน้ำเขำและประกำศว่ำ“พระ ์ คุณของพระเจ ้ำและของคุณพ่อศักดิสิ์ ทธิมำเยื อนท่ำนถึงประตูบ ้ำนของท่ำนแล ้ว”D’Aubignéเล่ ่ ่ ่ นประมำทพระเจ ่ ้ มที3บทที 1และประชำชนจะออกมำต ้อนร ับผูเ้ สแสร ้งทีหมิ ้ำคนนี รำวกั บว่ำเขำเป็ น ่ ่ ้ ้ พระเจ ้ำเองทีเสด็จมำจำกสวรรค ์เพือลงมำหำพวกเขำธุรกิจอันน่ ำอับอำยนี เกิดขึนในคริสตจักรแล ้ ่ ดของพร ะเททเซลก ้ำวขึนธรรมำสน์ กล่ำวยกย่องว่ำใบลบมลทินบำปเป็ นของประทำนประเสริฐทีสุ ้ ่ ซ ะเจ ้ำเขำเปิ ดเผยว่ำโดยควำมดีของใบลบมลทินบำปของเขำบำปทังหมดที ผู ้ อปรำรถนำจะกระท ื้ ำ ่ ไม่ ่ จำเป็ น”Ibid.เล่มที3บทที ่ ่ ในภำยหลังจะได ้รับกำรอภัยและยังบอกด ้วยว่ำ“กำรกลับใจเป็ นสิงที 1 ้ ่ี ง นอกเหนื อจำกนี เขำยั งให ้ควำมมั่นใจแก่ผูฟ ้ ังว่ำใบลบมลทินบำปมีอำนำจไม่เพียงแต่จะช่วยผูท้ ยั ่ ่ี ยญเงินตกกระทบดังกริงกั ๊ บก ้นตู ้ร ับบริจำค มีชวี ต ิ ให ้รอดแต่จะช่วยคนทีตำยไปแล ้วด ้วยทันทีทเหรี ่ กชำระด ้วยเงินนั้นจะรอดพ ้นจำกแดนชำระและมุ่งหน้ำขึนไปสวรรค ้ ดวงวิญญำณทีถู ์(โปรดดูK.R. ่ Hagenbach,HistoryoftheReformationตอนที1หน้ ำ96){GC127.3}{GCth17107.2}

92

อำนำจสัมบูรณ์

่ โมนมำกัสเสนอทีจะซื ่ ออ ้ ำนำจทีจะท ่ ำกำรอัศจรรย ์จำกอัครสำวกนั้นเปโตรตอบเขำว่ำ“เงิ เมือซี ้ ้วยเงินได ้ นของเจ ้ำจงพินำศพร ้อมกับตัวเจ ้ำเพรำะเจ ้ำคิดว่ำของประทำนจำกพระเจ ้ำสำมำรถซือด ”กิจกำร8:20 ่ เททเซลเสนอทองค ่ แต่คนนับพันกระเสือกกระสนคว ้ำสิงที ำและเงินไหลเข ้ำสูก ่ องคลังของเขำค ่ นทองหำซือได ้ ้นั้นจะร ับมำได ้มำง่ำยกว่ำควำมรอดทีต ่ ้องกำรกำรกลับใจควำมเชือและ ่ วำมรอดทีเงิ ่ อต ้ำนและเอำชนะบำป(โปรดดูภำคผนวก){GC128.1}{GCth17 กำรลงแรงอย่ำงพำกเพียรเพือต่ 107.3} ่ ผูค้ งแก่เรียนและเคร่งคร ัดในคริสตจักรโรมันต่อต ้ำนหลักคำสอนเรืองใบลบมลทิ นบำปและมีค ่ ศร ัทธำในคำกล่ำวอ ้ำงทีขั ่ ดแย ้งต่อทังเหตุ ้ นมำกมำยทีไม่ ผลและกำรเปิ ดเผยไม่มพ ี ระรำชำคณะอง ่ วช ่ ้ำเช่นนี แต่ ้ สติปัญญำของคนมำกมำยถูกรบกวนแ ค ์ใดกล ้ำแม้แต่สง่ เสียงคัดค ้ำนกำรค ้ำขำยทีชั ละหงุ ดหงิดและหลำยคนทูลถำมพระเจ ้ำอย่ำงกระวนกระวำยใจว่ำพระองค ์จะไม่ทรงกระทำกำรใดๆ ่ อบำงอย่ำงเพือช ่ ำระคริสตจักรของพระองค ์หรือ{GC128.2}{GCth17108.1} ผ่ำนเครืองมื ่ แม้ลเู ธอร ์จะยังคงเป็ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีอย่ำงเข ้มงวดก็ตำมทีเขำวิตกกับกำรหมินประมำทพ ่ รกิจใบลบมลทินบำปนี คนจ ้ ้ ระเจ ้ำอย่ำงอุกอำจในเรืองธุ ำนวนมำกในโบสถ ์ของเขำซือใบร ับรองกำ ่ รอภัยบำปและต่อมำไม่นำนพวกเขำก็เข ้ำมำหำศำสนำจำรย ์ของตนเพือสำรภำพบำปของตนและ ้ หวังจะได ้ร ับกำรปลดเปลืองบำปไม่ ใช่เพรำะกำรสำนึ กผิดและมีควำมปรำรถนำจะปฏิรป ู แต่อำศัยเ ่ ้ ้ หตุผลของกำรมีใบลบมลทินบำปลูเธอร ์ปฏิเสธทีจะปลดเปลื องพวกเขำและเตื อนเขำทังหลำยว่ ำห ำกพวกเขำจะไม่กลับใจและปฏิรป ู ชีวต ิ ของพวกเขำแล ้วพวกเขำจะต ้องพินำศไปพร ้อมบำปด ้วยค วำมสังสัยพวกเขำกลับไปหำเททเซลบ่นกับเขำว่ำผูร้ ับสำรภำพบำปปฏิเสธใบลบมลทินบำปของเ ้ ขำและมีบำงคนกล ้ำทวงเงินคืนจำกเขำนักบวชภรำดรผูน้ ี โกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟเขำกล่ำวคำสำปแช่ ่ งรุนแรงมำกมำยจัดกำรวำงเพลิงตำมสีแยกต่ำงๆพร ้อมกับประกำศว่ำ“เขำได ้รับพระบัญชำจำกพ ้ ่ ้ำต่อต ้ำนใบลบมลทินบำปอันศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ่ ด”D’Aub ระสันตะปำปำให ้เผำคนนอกรีตทังหลำยที กล ่ ่ ignéเล่มที3บทที 4{GC128.3}{GCth17108.2} ้ เธอร ์ก ้ำวสูง่ ำนของเขำอย่ำงกล ้ำหำญในฐำนะผูเ้ ชิดชูสจั ธรรมเสียงเตือนอย่ำงจริงใจและ บัดนี ลู น่ ำยำเกรงของเขำดังออกมำจำกธรรมำสน์เขำเปิ ดเผยลักษณะอันก ้ำวร ้ำวของบำปต่อหน้ำประชำ ่ ษย ์จะบรรเทำควำมผิดหรือหนี กำรลงโทษให ้พ ้นด ้วยกำร ชนและสอนพวกเขำว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีมนุ ่ิ ่ กระทำของตนเองไม่มส ี งใดนอกจำกกำรส ำนึ กผิดกำรกลับใจหันเข ้ำหำพระเจ ้ำและควำมเชือในพ ้ ่ ้เ ระคริสต ์จึงจะช่วยคนบำปให ้รอดได ้พระคุณของพระคริสต ์ซือขำยกั นไม่ได ้เป็ นของประทำนทีให ้ ่ ปล่ำเขำแนะประชำชนไม่ให ้ซือใบลบมลทิ นบำปแต่ให ้มองด ้วยควำมเชือไปยั งพระผูไ้ ถ่ผูท้ รงถูกต รึงบนกำงเขนเขำเล่ำประสบกำรณ์อน ั แสนเจ็บปวดของตนในกำรแสวงหำควำมรอดอย่ำงไร ้สำระโ ่ ดยกำรลงโทษตนเองและให ้ควำมมันใจแก่ผูฟ ้ ังว่ำด ้วยกำรหันมองออกไปจำกตัวเองและกำรมีควำ ่ มเชือในพระคริ สต ์พวกเขำจะพบสันติสข ุ และควำมสุข{GC129.1}{GCth17108.3}

93

อำนำจสัมบูรณ์

่ ในขณะทีเททเซลยั งดำเนิ นกำรค ้ำของเขำและกำรเสแสร ้งอย่ำงไม่ยำเกรงพระเจ ้ำนั้นลูเธอร ์ตัด ้ ้ได ้ผลยิงขึ ่ นแล ้ สินใจต่อต ้ำนกำรล่วงละเมิดนี ให ้วในไม่ช ้ำโอกำสก็มำถึงโบสถ ์ปรำสำทแห่งเมืองวิ ตเทนเบิร ์กมีวต ั ถุตำมตำนำนโบรำณมำกมำยและจะนำออกแสดงให ้ประชำชนบูชำในเทศกำลศัก ่ ้ ้วยเหตุฉะนี ในวั ้ นเหล่ำนี ประชำช ้ ดิสิ์ ทธิต่์ ำงๆเพือสำรภำพบำปและจะได ้ร ับกำรอภัยอย่ำงหมดสินด ่ ่ งนี มี ้ เทศกำลสำคัญทีสุ ่ ดเทศกำลหนึ่ งคือวันฉลองนักบุญทังห ้ นจำนวนมำกจะเข ้ำเยียมสถำนที แห่ ่ ลำยและกำลังใกล ้จะมำถึงแล ้วก่อนหน้ำนั้นหนึ่ งวันลูเธอร ์ซึงมำพร ้อมกับฝูงชนไปยังโบสถ ์เขำนำแ ่ อต ้ำนหลักคำสอนเรืองใบลบมลทิ ่ ผ่นป้ ำยประกอบด ้วยข ้อเสนอเก ้ำสิบห ้ำข ้อซึงต่ นบำปไปปิ ดไว ้ที่ ่ ้ นรุง่ ขึนที ้ มหำวิ ่ หน้ำประตูเขำเปิ ดเผยถึงควำมเต็มใจของเขำทีจะไปปกป้ องบทควำมเหล่ำนี ในวั ทย ่ นสมควรทีจะโจมตี ่ ้ ำลัยจำกทุกคนทีเห็ ข ้อเสนอเหล่ำนี {GC129.2}{GCth17109.1} ข ้อเสนอของเขำดึงดูดควำมสนใจของฝูงชนอย่ำงกว ้ำงขวำงมีคนมำอ่ำนแล ้วอ่ำนอีกและเล่ำต่ ่ ่ ้นเกิดขึนในมหำวิ ้ ้ องบทควำมเหล่ำนี แสดงให ้ อๆกันในทุกทีควำมตื นเต ทยำลัยและทั่วทังเมื ้เห็นว่ำ ่ อำนำจทีจะประทำนกำรอภั ยบำปและยกควำมผิดไม่เคยมอบไว ้ให ้กับพระสันตะปำปำหรือมนุ ษย ์ค ่ ้ ่ ่ ้ำงขึนมำเองเพื ้ ่ ดรีดเงินด ้วยกำรเล่นอยูก นหนึ งคนใดอุบำยทังหมดเป็ นเรืองตลกที สร อขู ่ บ ั ควำมงม ่ อของซำตำนทีจะท ่ ำลำยจิตวิญญำณของคนทังหมดที ้ ่ งำยของประชำชนเป็ นเครืองมื วำงใจในเล่ ่ ่ ้ งยั ้ งแสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์เป็ ห ์เหลียมที เสแสร ้งและหลอกลวงนี ทั ้ ำทีสุ ่ ดของคริสตจักรและพระคุณของพระเจ ้ำทีเปิ ่ ดเผยให ้เห็นนั้นทรงโปรดประทำนใ นสมบัตล ิ ำค่ ่ ่ ห ้อย่ำงเสรีแก่ทุกคนทีแสวงหำด ้วยกำรกลับใจและด ้วยควำมเชือ{GC130.1}{GCth17109.2} ้ ไม่มผ ้ ยงไม่กวั่ี นแ บทควำมของลูเธอร ์ท ้ำทำยกำรเปิ ดอภิปรำยปัญหำนี แต่ ี ู ้ใดกล ้ำร ับคำท ้ำนี เพี ่ ่ ่วประเทศเยอรมนี และเพียงไม่กสั ่ี ปดำห ์ก็ดงั ก ้องไปทั่วอำณำจักรคริส นวคิดทีเขำเสนอกระหึ มไปทั ่ งคร ัดมำกมำยผูม้ องเห็นและโอดครวญถึงควำมชัวที ่ ดำษดื ่ ่ ต ์ศำสนำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันทีเคร่ นอยู ใ่ น ้ คริสตจักรแต่ไม่รู ้ว่ำจะยับยังกำรแพร่กระจำยของมันในคริสตจักรได ้อย่ำงไรพวกเขำอ่ำนข ้อควำ ่ มเหล่ำนั้นด ้วยควำมชืนชมยิ นดีรู ้ดีวำ่ เป็ นพระสุรเสียงของพระเจ ้ำพวกเขำรู ้สึกว่ำพระเจ ้ำทรงวำงพ ่ ่ ้ นแห่ ่ ่ ก ่ ำลังทะลักออกมำจำกรำ ระหัตถ ์ทีกอปรด ้วยพระเมตตำคุณลงมำเพือหยุ ดยังคลื งควำมชัวที ่ ดแรงทัดทำ ชสำนักของโรมเจ ้ำชำยและเจ ้ำสำนักกำรปกครองฉลองด ้วยควำมยินดีอย่ำงลับๆทีเกิ ่ เสธสิทธิในกำรอุ ์ นอำนำจซึงปฏิ ทธรณ์คำตัดสิน{GC130.2}{GCth17109.3} ่ ่ ่ แต่คนมำกมำยทีร่ ักบำปและเชืออย่ ำงงมงำยกลับหวำดผวำเมือกลลวงต่ ำงๆของสำนักสงฆ ์ทีพ ่ ้ ่ วกเขำยึดถือเพือคลำยควำมกั งวลของตนถูกทลำยลงเหล่ำสงฆ ์เจ ้ำเล่ห ์ทังหลำยเมื อพบว่ ำงำนส่งเ สริมอำชญำกรรมของพวกตนถูกขัดขวำงและผลประโยชน์กำลังตกอยูใ่ นอันตรำยจึงเดือดดำลยิ่ ่ ักษำธุรกิจจอมปลอมของพวกตนนักปฏิรป ้ ้องเผชิญหน้ำ งนักและรวบรวมกำลังเพือร ู ศำสนำผูน้ ี ต ่ กับผูก้ ล่ำวหำทีโหดร ้ำยบำงคนกล่ำวหำว่ำเขำกระทำตนอย่ำงหุนหันพลันแล่นและทำไปโดยอำรม ่ ่ ้ ่ เขำท ่ ณ์ชววู ั บคนอืนกล่ำวหำว่ำเขำสันนิ ษฐำนขึนเองประกำศว่ ำพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงนำในสิงที ำอยูแ่ ่ ต่ทำจำกควำมยโสและทำไปด ้วยควำมเถรตรงเขำโต ้กลับไปว่ำ“มีผูใ้ ดไม่รู ้หรือว่ำไม่บ่อยนักทีมนุ ษย ์จะเสนอควำมคิดใหม่โดยไม่แสดงออกบ ้ำงถึงควำมภำคภูมใิ จและไม่ถก ู กล่ำวหำว่ำเป็ นผูย้ ย ุ งก ้ ำรทะเลำะกัน.....ทำไมพระคริสต ์และผูย้ อมพลีชพ ี ทังหลำยจึ งถูกประหำรก็เพรำะดูเหมือนว่ำพวกเ 94

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ขำหมินประมำทปั ญญำของสมัยนั้นและนำเสนอเรืองแปลกใหม่ โดยไม่ได ้ขอคำแนะนำอย่ำงถ่อม ตนจำกผูค้ วบคุมดูแลควำมคิดเห็นโบรำณ”{GC130.3}{GCth17109.4} ้ั ่ งว่ำ“ไม่วำ่ ข ้ำพเจ ้ำจะทำสิงใดสิ ่ ่ ้นจะสำเร็จไม่ใช่โดยควำมรอบรู ้ของม เขำประกำศอีกครงหนึ งนั นุ ษย ์แต่โดยกำรทรงนำของพระเจ ้ำหำกงำนนั้นเป็ นของพระเจ ้ำมีผูใ้ ดจะห ้ำมงำนนั้นได ้หำกไม่ใช่ ้ แล ้วใครเล่ำจะทำได ้ไม่ใช่ด ้วยควำมตังใจของข ้ำพเจ ้ำหรือของพวกเขำหรือของพวกเรำแต่โดย ้ ์ ่ ่ นำพระทั ยของพระองค ์พระบิดำผูบ้ ริสท ุ ธิพระองค ์ผูส้ ถิตอยูบ ่ นสรวงสวรรค ์”Ibid.เล่มที3บทที 6{G C131.1}{GCth17110.1} ่ ่ ถึงแม้พระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงขับเคลือนลู เธอร ์ให ้เริมงำนของเขำแต่ เขำก็ไม่ได ้ดำเนิ นงำ นคืบหน้ำโดยปรำศจำกควำมขัดแย ้งทีรุ่ นแรงคำตำหนิ ของศัตรูของเขำกำรแปลควำมหมำยจุดป ่ ดคำถำกถำงมุ่งร ้ำยอย่ำงไร ้ควำมยุตธิ รรมถึงอุปนิ สยั และเจตนำของเข ระสงค ์ของเขำไปในทำงทีผิ ่ ้ ยวกรำกและสิ ่ ่ ้ ได ้ปรำศจำกผลเขำเคยมั่นใจว่ำผูน้ ำปร ำนั้นถำโถมใส่เขำดังกระแสน ำเชี งเหล่ ำนี ไม่ ้ ่ ะชำชนทังในคริ สตจักรและในโรงเรียนจะร่วมมือกับเขำด ้วยควำมยินดีในควำมพยำยำมทีจะให ้มี ้ ่ กำรปฏิรป ู เกิดขึนกำลังใจทีมำจำกผูอ้ ยูใ่ นตำแหน่ งสูงดลบันดำลให ้เขำมีควำมสุขและควำมหวังด ้ ่ ่ วยควำมคำดหวังเขำเริมมองเห็ นท ้องฟ้ ำวันใหม่ของคริสตจักรทีสดใสกว่ ำแต่กำลังใจกลับกลำยเ ่ นสู ้ งของทังคริ ้ สตจักรและร ัฐต่ำงยอมร ับว่ำบทควำมของเ ป็ นคำตำหนิ และคำประณำมเจ ้ำหน้ำทีชั ้ ้องพัวพันกับกำรเป ขำนั้นจริงแต่ในไม่ช ้ำพวกเขำกลับมองเห็นว่ำกำรยอมร ับควำมจริงเหล่ำนี จะต ่ ลียนแปลงมำกมำยกำรท ำให ้ประชำชนรอบรู ้และปฏิรป ู หมำยถึงกำรลอบทำลำยอำนำจของโรมห ้ ่ ้ ยุดสำยนำนับพันทีบัดนี กำลังไหลเข ้ำสูค ่ ลังสมบัตข ิ องคริสตจักรและเป็ นกำรตัดตอนควำมฟุ่ มเฟื ่ิ ำนั้นกำรสอนให ้ประชำชนคิดและปฏิบต อยและควำมหรูหรำของผูน้ ำระบอบเปปำซียงกว่ ั ต ิ นอย่ำง มีควำมร ับผิดชอบโดยมองหำควำมรอดในพระคริสต ์เท่ำนั้นจะคว่ำบัลลังก ์ของพระสันตะปำปำแล ่ ดทำลำยอำนำจของพวกเขำเองด ้วยเหตุผลนี พวกเขำปฏิ ้ ่ ะในทีสุ เสธสติปัญญำทีพระเจ ้ำทรงโปร ้ ้ ้ อต ้ำนพระคริสต ์และสัจธรรมด ้วยกำรต่อต ้ำนผูค้ นทีพระอ ่ ดประทำนแก่เขำทังหลำยและตั งตนขึ นต่ งค ์ทรงบัญชำให ้มำเปิ ดเผยควำมกระจ่ำงแก่พวกเขำ{GC131.2}{GCth17110.2} ่ อมำค ่ ่ อต ้ำนอำนำจยิงใหญ่ ่ ่ี ดของโล ลูเธอร ์ตัวสันเมื ำนึงถึงตนเองเขำลำพังเพียงคนเดียวทีต่ ทสุ ้ั ้ กบำงครงเขำสงสั ยว่ำแท ้จริงแล ้วพระเจ ้ำทรงนำเขำอยูห ่ รือไม่ในกำรตังตนต่ อต ้ำนอำนำจของคริส ่ ่ ่ึ ตจักรเขำบันทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำคือผูใ้ ดเล่ำทีจะมำต ้ำนควำมยิงใหญ่ของพระสันตะปำปำผูซ ้ ง.....พร ้ ้ ภพกลัวจนตัวสัน.....ไม่ ่ ะรำชำทังโลกและคนทั งพิ มผ ี ู ้ใดรู ้ว่ำหัวใจของข ้ำพเจ ้ำทุกข ์ทรมำนเพียงไรใ ้ นช่วงเวลำสองปี แรกนี และต ้องท ้อแท ้ใจจนข ้ำพเจ ้ำแทบจะพูดได ้ว่ำอับปำงไปแล ้วก็ได ้”Ibid.เล่มที่ ่ ้ ่ 3บทที6แต่ เขำไม่ถงึ กับสินหวั งเสียเลยทีเดียวเมือกำรสนั บสนุ นของมนุ ษย ์ล ้มเหลวเขำก็มองไปยัง ่ งสวัสดิภำพอันสมบูรณ์ในพระหัตถ ์ทียิ ่ งใหญ่ ่ พระเจ ้ำแต่ผูเ้ ดียวและเรียนรู ้ว่ำเขำพึงพิ ได ้{GC132.1 }{GCth17111.1} ่ ่ งของกำรปฏิรป ลูเธอร ์เขียนจดหมำยไปถึงเพือนคนหนึ ู ศำสนำว่ำ“เรำเข ้ำไม่ถงึ ควำมรอบรู ้ในพ ่ ่ ้นด ้วยกำรอธิษฐำน ระคัมภีร ์ด ้วยกำรศึกษำหรือด ้วยทำงปัญญำหน้ำทีอันดับแรกของท่ำนคือเริมต ่ ่ ่ นควำมรอบรู ้ จงร ้องทูลขอพระเจ ้ำเพือประทำนพระเมตตำคุ ณยิงใหญ่ ของพระองค ์ให ้แก่ท่ำนซึงเป็ 95

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้จริงในพระคำของพระองค ์ไม่มใี ครแปลควำมหมำยพระวจนะของพระเจ ้ำได ้นอกจำกพระผูท้ ร ทีแท ้ ่ งเป็ นแหล่งกำเนิ ดของพระวจนะนี เพรำะพระองค ์ตร ัสเองว่ำ“พระเจ ้ำจะทรงสังสอนพวกเขำทุ กคน” ่ ยอห ์น6:45จงอย่ำหวังสิงใดจำกผลกำรทำงำนของท่ำนจำกควำมรู ้ของท่ำนเองจงวำงใจในพระอง ่ องนี ่ จำกค ้ ค ์แต่ผูเ้ ดียวและในกำรดลใจของพระวิญญำณของพระองค ์จงเชือเรื ำพูดของชำยคนห ่ ่ ่ นึ่ งทีเคยมี ประสบกำรณ์มำแล ้ว”Ibid.เล่มที3บทที 7 ่ เป็ ้ นบทเรียนทีมี ่ ควำมสำคัญยิงส ่ ำหร ับผูท้ สั ่ี มผัสได ้ว่ำพระเจ ้ำทรงเรียกให ้เขำเสนอสัจธร เรืองนี ่ ำคัญสำหร ับยุคนี แก่ ้ ผูอ้ นสั ่ื จธรรมเหล่ำนีจะกระตุ ้ ่ น รมทีส ้นซำตำนและสมุนผูร้ ักนิ ทำนลวงโลกทีมั ้ ่ ่ แต่งขึนให ้เป็ นศัตรูกบ ั เรำเรำต ้องกำรบำงสิงบำงอย่ ำงทีมำกกว่ ำกำลังทำงปัญญำและควำมรู ้ของม ่ นุ ษย ์ในกำรต่อสู ้กับอำนำจควำมชัว{GC132.2}{GCth17111.2} ่ ำยศัตรูใช ้ขนบธรรมเนี ยมและประเพณีหรือคำร ับรองและอำนำจของพระสันตะปำปำมำล่ เมือฝ่ ่ ้ ้วยพระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นนี่ เป็ นคำโต ้เถียงทีพวกเ ่ อลวงลูเธอร ์ก็เผชิญหน้ำกับสิงเหล่ ำนี ด ขำตอบไม่ได ้ดังนั้นทำสของลัทธินิยมยึดตำมตัวบทกฎเกณฑ ์และควำมงมงำยจึงประกำศก ้องตำม ่ ่ หำโลหิตของเขำเช่นเดียวกับทีชำวยิ วเคยร ้องเรียกพระโลหิตของพระคริสต ์มำแล ้วคนคลังไคล ้ชำ ่ อยให ้คนนอกรีตมีชวี ิ วโรมันร ้องว่ำ“เขำเป็ นคนนอกรีตเป็ นกำรทรยศทีร่ ้ำยแรงต่อคริสตจักรทีปล่ ่ ่ ่ ตอยูต ่ อ ่ ไปอีกหนึ่ งชัวโมงจงสร ้ำงตะแลงแกงแขวนเขำทันที”Ibid.เล่มที3บทที 9แต่ ลเู ธอร ์ไม่ได ้ตกเ ่ ้ ป็ นเหยือควำมรุนแรงของคนเหล่ำนี พระเจ ้ำทรงมีงำนให ้เขำทำและส่งทูตสวรรค ์มำปกป้ องเขำอย่ำ ่ ้ร ับควำมกระจ่ำงอันลำค่ ้ ำจำกลูเธอร ์ต ้องตกเป็ นเป้ ำควำมเคียดแค ้ งไรก็ตำมมีคนอีกมำกมำยทีได ่ นแก่สจั ธรร นของซำตำนและยอมพลีชพ ี ต่อควำมทุกข ์ทรมำนและควำมตำยอย่ำงอำจหำญเพือเห็ ม{GC132.3}{GCth17111.3} ่ี สติปัญญำรอบคอบทั่วทังประเทศเยอรมนี ้ คำสอนของลูเธอร ์ดึงดูดควำมสนใจของผูท้ มี ลำแสง แห่งควำมกระจ่ำงส่องออกมำจำกคำเทศนำและผลงำนเขียนของเขำปลุกและส่องสว่ำงแก่คนนับ ่ กอปรด ่ ่ ทธิถอื ระเบียบไร ้ชีวต ่ กจับคริสตจักรมำแล ้ว พันควำมเชือที ้วยชีวต ิ กำลังเข ้ำมำแทนทีลั ิ ทีดั ่ ให ้กับลัทธิโรมันอ อย่ำงเนิ่ นนำนวันแล ้ววันเล่ำประชำชนกำลังสูญเสียควำมวำงใจอย่ำงงมงำยทีมี ่ี ้ ่ เธอร ์ใช ้ทดสอบหลักคำสอนทุกอย่ำงแ คติทขวำงกั นอยู ก ่ ำลังพังทลำยไปพระวจนะของพระเจ ้ำทีลู ่ ่ อนเข ้ำไปในหัวใจของประชำชนทั่วทุกแห่งหนเกิ ละข ้อโต ้แย ้งทุกเรืองเป็ นเหมือนดำบสองคมทีเฉื ่ วของควำมปรำรถนำทีจะก ่ ดกำรตืนตั ้ำวหน้ำทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณทุกแห่งหนเกิดควำมหิวกระหำ ่ เคยปรำกฏมำนำนแสนนำนสำยตำของประชำชนทีเคยหั ่ ยควำมชอบธรรมอย่ำงทีไม่ นไปมองแต่ ่ ้ ้ พิธก ี รรมของมนุ ษย ์และผูไ้ กล่เกลียฝ่ ำยโลกนันบัดนี กำลังหันมำหำพระคริสต ์และองค ์ผูท้ รงถูกตรึ ่ งกำงเขนด ้วยควำมสำนึ กต่อบำปและด ้วยควำมเชือ{GC133.1}{GCth17112.1} ่ ้ งปลุ ่ กควำมกลัวของผูท้ อยู ่ี ใ่ นอำนำจของระบอบเ ควำมสนใจทีแพร่ กระจำยอย่ำงกว ้ำงขวำงนี ยิ ่ ้ไปรำยงำนตัวทีกรุ ่ งโรมเพือให ่ ่ ำส ปปำซีเป็ นทวีคณ ู ลูเธอร ์ได ้ร ับคำสังให ้กำรกับข ้อกล่ำวหำเรืองค ่ ท ้ ำให ้เพือนๆของเขำวิ ่ ่ อนนอกรีตคำสังนี ตกกังวลเป็ นอย่ำงยิงพวกเขำทรำบดี อย่ำงเต็มอกถึงภัยอั ่ ่ ้ ่ ่ ่ นตรำยทีจะคุกคำมตัวเขำในเมืองทีเลวทรำมนันซึงเมำมำยด ้วยโลหิตของผูท้ ยอมพลี ี ชพ ี เพือพระเ 96

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยซูมำแล ้วพวกเขำไม่เห็นด ้วยกับกำรเดินทำงไปกรุงโรมของลูเธอร ์และยืนขอให ้เขำร ับกำรตรวจ ่ สอบทีประเทศเยอรมนี {GC133.2}{GCth17112.2} ่ ดคำขอก็ประสบผลสำเร็จและมีกำรแต่งตังผู ้ แ้ ทนทำงกฎหมำยของพระสันตะปำปำเพือม ่ ในทีสุ ้ ่ พระสั ่ ้ เธอร ์ถูกระบุวำ่ เป็ นคนนอกรีตแล ้วผู ้ ำฟังคดีนีในค ำสังที นตะปำปำทรงให ้ไว ้กับผู ้แทนท่ำนนี ลู ่ ้“ฟ้ องและบังคับโดยไม่รอช ้ำ”หำกลูเธอร ์ยังคงไม่ยอมอ่อนข ้อและ แทนของพระสันตะปำปำจึงสังให ยังยืนกรำนต่อไปและผู ้แทนไม่อำจจับตัวเขำได ้ผู ้แทนมีอำนำจ“เนรเทศเขำในทุกภำคของประเท ่ ่ี งขับไล่ออกจำกศำสน ศเยอรมนี กำจัดสำปแช่งและบัพพำชนี ยกรรม[กรรมทีสงฆ ์ทำแก่ภก ิ ษุทจะพึ ่ ยวข ่ ่ ่ ำ]ทุกคนทีเกี ้องกับเขำ”Ibid.เล่มที4บทที 2 ้ อจั ่ ดกำรถอนรำกกำรแพร่กระจำยของกลุม ้ ่ ้ นอกจำกนี เพื ่ นอกรีตนี พระสั นตะปำปำยังทรงสังให ผูแ้ ทนของพระองค ์บัพพำชนี ยกรรมทุกคนนอกจำกจักรพรรดิไม่วำ่ จะมีตำแหน่ งใดในคริสตจักร ่ หรือตำแหน่ งกำรปกครองทีละเลยกำรจั บกุมลูเธอร ์และผูต้ ด ิ ตำมของเขำและส่งมอบตัวพวกเขำให ้ ่ กับโรมเพือกำรแก ้แค ้นได ้อย่ำงสำสมใจ{GC133.3}{GCth17112.3} ้ พฤติกรรมนี แสดงถึ งวิญญำณอันแท ้จริงของหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีคำสัง่ ้ ทังฉบั บไม่ปรำกฏร่องรอยของหลักกำรของคริสเตียนหรือแม้แต่ควำมยุตธิ รรมของคนทั่วไปลูเธอ ่ ร ์อยูห ่ ่ำงจำกโรมเป็ นระยะทำงไกลมำกเขำไม่มโี อกำสทีจะอธิ บำยหรือปกป้ องจุดยืนของเขำแต่ถงึ ่ กำรพิจำรณำคดีของเขำเขำก็ถก กระนั้นก่อนทีจะมี ู สรุปว่ำเป็ นคนนอกรีตเสียแล ้วและในวันเดียว ่ ่ งหมดนี ้ ้ กันนั้นเขำก็ถก ู เคียวเข็ ญถูกกล่ำวโทษถูกพิพำกษำและถูกตัดสินลงโทษและเรืองทั กระท ำ ์ ์ ่ ้ ้ ่ ้ โดยคุณพ่อศักดิสิทธิทีตังตนเองขึนมำเป็ นผูม้ อ ี ำนำจสูงสุดทีไม่รู ้พลังในคริสตจักรหรือในกำรปก ครอง{GC134.1}{GCth17112.4} ้ งลู ่ เธอร ์ต ้องกำรควำมเห็นใจและคำแนะนำของมิตรแท ้พระเจ ้ำทรงจัดส่งเมลังค ์ธ ในช่วงเวลำนี ซึ ่ อน[Melanchthon]ไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กเขำมีอำยุนอ้ ยมีกริ ยิ ำสงบเสงียมและสุ ภำพถ่อมตนกำ ่ ่ ้ำงขวำงและควำมคล่องแคล่วในวำทะรว รพินิจพิเครำะห ์ทีรอบคอบของเมลั งค ์ธอนควำมรอบรู ้ทีกว ้ ์ ่ อตรงได ่ ่ ่ มทังควำมบริ สท ุ ธิและอุ ปนิ สยั ทีซื ้ชนะใจควำมเลือมใสและควำมชื นชมของคนอย่ ำงกว ้ำง ่ ขวำงควำมสำมำรถอันปรำดเปรืองของเขำก็ ไม่แพ ้อำรมณ์อน ั สุขม ุ ของเขำไม่นำนเขำกลำยเป็ นส ่ อสั ่ ตย ์ของข่ำวประเสริฐและเป็ นมิตรทีลู ่ เธอร ์วำงใจมำกทีสุ ่ ดและเป็ นผูส้ นับสนุ นอันลำค่ ้ ำค ำวกทีซื ่ เสริ ่ มกำลังให ้แก่ควำมกล ้ำหำ วำมสุภำพควำมระมัดระวังและควำมละเอียดของเขำกลำยเป็ นสิงที ญและพลังของลูเธอร ์กำรเข ้ำร่วมทำงำนด ้วยกันของพวกเขำส่งเสริมควำมเข ้มแข็งให ้กับงำนของ ่ งใหญ่ ่ กำรปฏิรป ู ศำสนำและเป็ นแหล่งกำลังใจทียิ แก่ลเู ธอร ์{GC134.2}{GCth17113.1} ่ จำรณำคดีและนักปฏิรป ้ งออกเดินทำงด ้วยเท ้ำมุ่ง เมืองออกซ ์บูร ์กถูกกำหนดให ้เป็ นทีพิ ู ท่ำนนี จึ ่ ่ นควำมน่ ำกลัวรุนแรงรอคอยเขำอยูต หน้ำไปทีนั ่ ลอดเวลำคำขู่อย่ำงเปิ ดเผยว่ำเขำจะถูกจับกุมและ ้ ลอบฆ่ำในระหว่ำงทำงและมิตรสหำยทังหลำยต่ำงขอให ้เขำอย่ำออกเดินทำงแม้กระทั่งยังขอร ้องเข ่ ่ี ำให ้ออกไปจำกเมืองวิตเทนเบิร ์กสักระยะหนึ่ งและเข ้ำไปหำทีหลบซ่ อนปลอดภัยกับผูท้ จะปกป้ องเ ้ ำทีที ่ พระเจ ่ ขำด ้วยควำมยินดีแต่เขำไม่ยอมทิงหน้ ้ำทรงจัดวำงไว ้ให ้เขำเขำต ้องร ักษำสัจธรรมไว ้อ 97

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตย ์ต่อไปแม้ต ้องทนกับปัญหำและควำมลำบำกอย่ำงใหญ่หลวงคำพูดทีเขำให ่ ย่ำงซือสั ้ไว ้คือ“ข ้ำพ ่ี อสู ้และดินรนแต่ ้ ่ มมำกขึ ่ ้ ำไรควำมสุขข เจ ้ำเป็ นเหมือนเยเรมีย ์เป็ นผูท้ ต่ คำขู่ของพวกเขำยิงเพิ นเท่ ่ นเท่ ้ ำนั้น.....พวกเขำทำลำยเกียรติยศและชือเสี ่ ยงของข ้ำพเจ ้ำไปแล ้วมี องข ้ำพเจ ้ำก็จะทวีมำกยิงขึ ่ ยวทีคงเหลื ่ ่ ำสมเพชของข ้ำพเจ ้ำให ้พวกเขำเอำไปเลยพวกเข อยูเ่ พียงสิงเดี ออยูน ่ ่ ันคือร่ำงกำยทีน่ ้ ่ ำจะทำให ้ชีวต ิ ของข ้ำพเจ ้ำสันลงไปไม่ กชั ี่ วโมงแต่ สำหร ับจิตวิญญำณของข ้ำพเจ ้ำแล ้วพวกเขำเอ ่ี ำไปไม่ได ้ผูท้ ปรำรถนำจะประกำศพระวจนะของพระคริ สต ์แก่โลกจะต ้องคำดว่ำควำมตำยจะมำเยื ่ ่ อนได ้ในทุกขณะ”Ibid.เล่มที4บทที 4{GC134.3}{GCth17113.2} ่ เธอร ์เดินทำงมำถึงเมืองออกซ ์บูร ์กทำให ้ผูแ้ ทนกฎหมำยของระบอบเปปำซีพงึ พอใจเ ข่ำวเรืองลู ่ กควำมสนใจของคนทังโลกนั ้ ้นบัดนี ตกอยู ้ ป็ นล ้นพ ้นดูประหนึ่ งว่ำคนนอกรีตทีปลุ ใ่ นอำนำจของโร มแล ้วและผู ้แทนระบอบเปปำซีตงใจอย่ ั้ ำงแน่ วแน่ วำ่ จะไม่ปล่อยเขำให ้หลุดไปนักปฏิรป ู ทำพลำดไป ่ ได ้ขอใบสังกำรคุ ่ ้ ทีไม่ ้มครองควำมปลอดภัยให ้แก่ตนเองมิตรสหำยทังหลำยของเขำต่ ำงกำชับเขำ ่ และพวกเขำร่ ้ ว่ำอย่ำไปปรำกฏตัวต่อหน้ำผูแ้ ทนของระบอบเปปำซีหำกไม่ได ้ใบสังนี วมกันลงแรงที่ ้ ตของระบอบเปปำซีตงใจไว ้ั จะขอจักรพรรดิให ้ตรำใบคุ ้มครองนี ทู ้แล ้วว่ำหำกทำได ้จะบังคับให ้ลูเธ ่ อหำกทำไม่สำเร็จจะบังคับย ้ำยเขำไปกรุงโรมเพือร ่ ับจุบจบเช่นเดียวกับฮัสแล อร ์ถอนควำมเชือหรื ้ ะเจอโรมีด ้วยเหตุนีโดยผ่ ำนทำงผูแ้ ทนของตนเขำลงแรงโน้มน้ำวให ้ลูเธอร ์ไปปรำกฏตัวโดยปรำศ ่ นั ้ กปฏิรป จำกใบคุ ้มครองควำมปลอดภัยให ้วำงใจในควำมเมตตำของเขำเรืองนี ู ไม่ยอมทำตำมอย่ ำงแข็งขันจนกระทั่งเขำได ้ใบคุ ้มครองของจักรพรรดิแล ้วเขำจึงไปปรำกฏตัวต่อหน้ำทูตของผูน้ ำร ะบอบเปปำซี{GC135.1}{GCth17113.3} ่ ำตำมนโยบำยผู ้แทนของเหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันตัดสินใจทีจะพยำยำมเอำชนะลู ่ เพือท เธอร ์ด ้วย กำรแสดงควำมสุภำพอ่อนโยนในกำรสัมภำษณ์ของผู ้แทนพระสันตะปำปำนั้นเขำแสดงออกถึงคว ่ื ้อเรียกร ้องให ้ลูเธอร ์ยอมจำนนต่ออำนำจของคริสตจักรโดยปริยำย ำมเป็ นมิตรเป็ นอย่ำงดีแต่ยนข ่ ่ และยอมในทุกเรืองโดยไม่ มข ี ้อโต ้แย ้งหรือควำมสงสัยเขำไม่ได ้ประเมินอุปนิ สยั ของชำยทีเขำก ำลั งต่อกรด ้วยอย่ำงถูกต ้องในคำตอบของลูเธอร ์เขำอธิบำยถึงควำมเคำรพต่อคริสตจักรควำมปรำร ่ จธรรมควำมพร ้อมของเขำทีจะตอบเรื ่ ่ งหมดที ้ ่ ดแย ้งกับเรืองที ่ เขำสอนและ ่ ถนำของเขำเพือสั องทั ขั ้ ำบำงแห่งตัดสินแต่ในเวลำเดียวกันเขำประท้วงแนว ยินดีมอบคำสอนของเขำให ้มหำวิทยำลัยชันน ่ ำหนดให ้เขำถอนควำมเชือของเขำโดยไม่ ่ ทำงของพระคำร ์ดินัลทีก ได ้พิสจู น์เสียก่อนว่ำเขำผิดจริ ง{GC135.2}{GCth17114.1} ่ ่ ่ ย”นักปฏิรป คำตอบสนองเดียวทีเขำได ้ร ับคือ“ถอนควำมเชือให ้ถอนควำมเชือเสี ู ศำสนำคนนี แ้ ้ สดงให ้เห็นว่ำจุดยืนของเขำนั้นมีพระคัมภีร ์สนับสนุ นและยืนกรำนอย่ำงแข็งขันว่ำเขำจะไม่ละทิงสั จธรรมผูแ้ ทนของระบอบเปปำซีตอบคำโต ้แย ้งของลูเธอร ์ไม่ได ้จึงประโคมคำตำหนิ คำถำกถำงเสีย ่ ดสีและคำยกยอทีแทรกด ้วยข ้อควำมจำกธรรมเนี ยมประเพณีและคำกล่ำวของบรรพบุรษ ุ โหมกระ ่ นว่ำกำรประชุมคงจะดำเนิ นต่อไปเช่นนี ้ หน่ ำลงใส่เขำทำให ้นักปฏิรป ู ศำสนำไม่มโี อกำสพูดเมือเห็ ่ ดด ้วยควำมไม่เต็มใจลูเธอร ์ได ้ร ับอนุ ญำตให ้นำเสนอคำตอบด ้วยลำยลักษณ์ และไม่เกิดผลในทีสุ อักษร{GC136.1}{GCth17114.2} 98

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยนถึงเพือนคนหนึ ่ ่ งว่ำ“ด ้วยกำรทำเช่นนี ผู ้ ถ้ ก ่ บได ้ประโยชน์ เขำกล่ำวในจดหมำยทีเขี ู กดขีกลั ่ เขี ่ ยนไว ้นั้นอำจถูกยืนไปให ่ ่ื จำรณำและประกำรทีสองเขำมี ่ ถึงสองต่อประกำรแรกสิงที ้ผูอ้ นพิ โอกำ ่ ่ ่ ่ ่ สทีดีกว่ำทีจะจัดกำรกับควำมหวำดหวันมำกกว่ำกับจิตสำนึ กของผูก้ ดขีทีมีอำนำจเด็ดขำดยโสแ ่ึ ละพูดจำพล่ำมไม่เป็ นภำษำผูซ ้ งหำกเป็ นได ้จะเอำชนะด ้วยภำษำข่มขูบ ่ งั คับของตนเอง”Martyn, TheLifeandTimesofLutherหน้ำ271,272{GC136.2}{GCth17114.3} ้ั อมำลูเธอร ์นำเสนอคำอธิบำยทัศนะของเขำทีชัดเจนรวบร ่ ในกำรสอบสวนครงต่ ัดและหนักแน่ น ่ ้วยข ้ออ ้ำงจำกพระคัมภีร ์หลังจำกทีลู ่ เธอร ์อ่ำนเสียงดังจบลงเขำก็ยนเอกสำ ่ื สนับสนุ นอย่ำงเต็มทีด ่ บั มำโยนไว ้ข ้ำงตัวด ้วยอำกำรดูหมินเหยี ่ รนั้นให ้พระคำร ์ดินัลซึงร ยดหยำมและประกำศว่ำล ้วนเป็ น ่ ้สำระและเป็ นข ้ออ ้ำงทีไร ่ ้เหตุผลลูเธอร ์ฉุ นจัดตอนนี เขำเผชิ ้ คำพูดทีไร ญหน้ำกับพระรำชำคณะทีย่ ้ โสคนนี บนจุ ดยืนของท่ำนเอง—นั่นคือธรรมเนี ยมและคำสอนของคริสตจักร และได ้ล ้มล ้ำงข ้ออ ้ำงของพระรำชำคณะลงอย่ำงเด็ดขำด{GC136.3}{GCth17114.4} ่ เมือพระรำชำคณะเห็ นว่ำตนเองไม่อำจโต ้คำอธิบำยอย่ำงมีเหตุและผลของลูเธอร ์ได ้ท่ำนก็ควบ ่ ำ“ถอนคำพูดเสียมิฉะนั้นเรำจะส่งเจ ้ำไปกรุงโรมให ้ไปรำยงำนตัวต่ คุมตัวเองไม่อยูแ่ ละตะโกนลันว่ ่ งตังไว ้ ้เพือจั ่ ดกำรกับอุดมกำรณ์ของเจ ้ำเรำจะบัพพำชนี ยกรรมเจ ้ำและ อหน้ำคณะผูพ ้ พ ิ ำกษำทีแต่ ้ ่ บสนุ นเจ ้ำไม่วำ่ จะเป็ นเวลำใดก็ตำมและจะขับไล่พวกเข พรรคพวกทังหมดของเจ ้ำและทุกคนทีสนั ่ ดท่ำนประกำศด ้วยนำเสี ้ ยงโอหังและโกรธว่ำ“ถอนคำพูดเสียหำกไม่ถ ำออกจำกโบสถ ์”และในทีสุ ่ ่ อนก็อย่ำได ้กลับมำอีก”D’Aubigné,Londoned.เล่มที4บทที 8{GC136.4}{GCth17115.1} ่ ่ นทันทีกำรทำเช่นนี ประกำศอ ้ นักปฏิรป ู ศำสนำพร ้อมด ้วยมิตรสหำยของเขำรีบออกไปจำกทีนั ่ ้ ำนเคยนึ กชมตนเอ ย่ำงชัดเจนว่ำเขำจะไม่ถอนคำพูดพระคำร ์ดินัลไม่คำดคิดว่ำจะเกิดเรืองเช่ นนี ท่ ้ ำนถูกทิงให ้ ้อยูต งว่ำจะสำมำรถใช ้ควำมรุนแรงข่มขู่ลเู ธอร ์ให ้ยอมจำนนได ้บัดนี ท่ ่ ำมลำพังกับผูส้ นั ่ บสนุ นท่ำนมองหน้ำแต่ละคนด ้วยควำมเสียใจอย่ำงแสนสำหัสทีแผนกำรล ้มเหลวอย่ำงไม่คำดฝัน{ GC137.1}{GCth17115.2} ้ั มิ ้ ได ้ไร ้ผลฝูงชนขนำดใหญ่ทติ ่ี ดตำมเหตุกำรณ์ใ ควำมพยำยำมของลูเธอร ์ในเหตุกำรณ์ครงนี นวันนั้นมีโอกำสเปรียบเทียบชำยสองคนและตัดสินด ้วยตนเองถึงสภำพจิตวิญญำณของแต่ละคน ่ ้ ดแข็งและควำมจริงของจุดยืนของพวกเขำช่ำงแตกต่ำงมำกเพียงไรนักปฏิ ทีแสดงออกมำรวมทั งจุ ่ ยบง่ำยถ่อมตนมั่นคงยืนหยัดด ้วยพระกำลังของพระเจ ้ำมีควำมจริงอยูก รูปมีลก ั ษณะทีเรี ่ บั ตัวส่วน ่ ผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำถือว่ำตนเองสำคัญหยิงยโสโอหั งและไร ้เหตุผลไม่มข ี ้อโต ้แย ้งอ ้ำงอิงแม้ ่ ้ ่ สักข ้อทีได ้จำกพระคัมภีร ์แต่ถงึ กระนันก็ยงั ร ้องลันว่ำ“จงถอนคำพูดหรือจะให ้นำตัวส่งไปลงโทษที่ กรุงโรม”{GC137.2}{GCth17115.3} แม้วำ่ ลูเธอร ์ได ้ร ับกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยแล ้วก็ตำมเหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันก็ยงั วำงแผนทีจ่ ้ อจะไม่เกิดประโยชน์เข ะบุกจับและนำเขำเข ้ำคุกให ้ได ้มิตรสหำยของเขำแนะว่ำหำกอยูใ่ นเมืองนี ต่ ้ ้อย่ำงเข ้มงวดก่อนฟ้ ำสำงบน ำควรกลับไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กอย่ำงไม่รอช ้ำและให ้ปกปิ ดแผนนี ไว ่ ้ำพนักงำนปกครองจัดหำมำให ้เดินทำงออกจำกเมื หลังม้ำเขำพร ้อมกับผูน้ ำทำงเพียงคนเดียวทีเจ 99

อำนำจสัมบูรณ์

องออกซ ์บูร ์กด ้วยข ้อเตือนห ้ำมต่ำงๆลูเธอร ์เดินทำงอย่ำงลับๆฝ่ ำควำมมืดและถนนอันเงียบสงัดขอ ่ี นตั ่ วอยูแ่ ละโหดเหียมก ้ ่ ยมไว ้สำหร ั งเมืองศัตรูทตื ำลังวำงแผนทำลำยเขำเขำจะหนี พ ้นกับดักทีเตรี ่ ำเป็ นห่วงและต ้องอธิษฐำนอย่ำงแรงกล ้ำเขำมำถึงประตูเล็กบำนหนึ่ ง บเขำหรือไม่เป็ นช่วงเวลำทีน่ ของกำแพงเมืองประตูเปิ ดไว ้สำหรับเขำเขำพร ้อมด ้วยคนนำทำงเดินผ่ำนประตูไปโดยไม่มอ ี ป ุ สรร ่ ้แทนของพ คใดๆทันทีทออกนอกเมื ี่ องอย่ำงปลอดภัยผูห้ ลบหนี ทงสองเร่ ั้ งกำรเดินทำงและก่อนทีผู ่ ่ ้ ระสันตะปำปำจะทรำบเรืองกำรหลบหนี ของลูเธอร ์เขำก็อยูไ่ กลเกินผูก้ ดขีจะเอื อมมื อไปถึงซำตำน ่ี ่ ่ และผู ้แทนของมันพ่ำยแพ ้ผูท้ พวกเขำคิ ดว่ำอยูใ่ นกำมือของพวกเขำนั้นหนี ไปเสียแล ้วดังนกที รอ ดพ้นจำกกับดักของนำยพรำน{GC137.3}{GCth17115.4} ่ ้แทนของพระสันตะปำปำทรำบข่ำวกำรหลบหนี ของลูเธอร ์ท่ำนรู ้สึกแปลกใจและโกรธแค ้ เมือผู ่ ำนเคยคำดหวังว่ำจะได ้ร ับเกียรติยงใหญ่ นเป็ นอย่ำงยิงท่ ิ่ สำหร ับปัญญำและควำมแน่ วแน่ ในกำรจั ดกำรกับผูก้ อ ่ กวนของคริสตจักรได ้แต่กลับพลำดหวังไปแล ้วท่ำนบรรยำยควำมโกรธเคืองในจดห ่ ยนถึงเจ ้ำชำยเฟรเดอริคผูท้ รงเป็ นอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี โดยประณำมลูเธอร ์อย่ำงขมขื่ มำยทีเขี ่ ำขำดว่ำเจ ้ำชำยเฟรเดอริคจะต ้องส่งตัวนักปฏิรป นและยืนค ู ไปยังกรุงโรมหรือต ้องอเปหิลเู ธอร ์ออก ไปจำกเมืองแซกโซนี {GC138.1}{GCth17115.5} ่ นกำรปกป้ องตนเองลูเธอร ์เรียกร ้องให ้ผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำหรือองค ์พระสันตะปำป เพือเป็ ่ ำงจำกพระคัมภีร ์และเขำปฏิญำณตนอย่ำงจริงจังทีสุ ่ ำเองแสดงให ้เขำเห็นข ้อผิดพลำดของเขำทีต่ ่ ้ ำสอนของเขำหำกสำมำรถแสดงให ้เห็นว่ำขัดแย ้งกับพระวจนะของพระเจ ้ำและเขำขอ ดทีจะละทิ งค ่ นว่ำตนเองสมควรได ้ร ับกำรทรมำนในอุดมกำรณ์ทศั ่ี กดิสิ์ ทธิเช่ ์ นนี {GC138.2}{ ้ บคุณพระเจ ้ำทีเห็ GCth17115.6} ่ ำสอนของนักปฏิรป ในเวลำนั้นอิเล็กเตอร ์ยังทรงมีควำมรู ้เรืองค ู เพียงเล็กน้อยแต่พระองค ์ทรงปร ้ ่ ะทับใจอย่ำงสุดซึงใจกับคำพูดทีตรงไปตรงมำหนักแน่ นและชัดเจนของลูเธอร ์และเจ ้ำชำยเฟรเดอ ่ นเคียงข ้ำงปกป้ องเขำจนกว่ำจะพิสจ ริคทรงตัดสินใจทีจะยื ู น์วำ่ นักปฏิรป ู นั้นอยูฝ ่ ่ ำยผิดพระองค ์ทร ่ ่ งตอบคำสังของผู ้แทนพระสันตะปำปำด ้วยกำรเขียนว่ำ“เนื องจำกดร…มำร ์ตินรำยงำนตัวต่อท่ำน ่ องออกซ ์บูร ์กแล ้วน่ ำจะเป็ นทีพึ ่ งพอใจสำหร ับท่ำนพวกเรำไม่คำดว่ำท่ำนจะพยำยำมบังคับให ้เ ทีเมื ่ งไม่ได ้ทำให ้มั่นใจว่ำเขำผิดไม่มค ขำถอนคำพูดโดยทียั ี นมีกำรศึกษำสักคนในละแวกของพวกเรำ ่ ้ ทีมำแจ ้งให ้ข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำหลักคำสอนของมำร ์ตินนันขำดจริยธรรมต่อต ้ำนคริสเตียนหรือนอก ้ ้ำชำยยังทรงปฏิเสธทีจะส่ ่ งเขำไปกรุงโรมหรือขับเขำออกไปจำกร ัฐกำรปกครองข รีต’นอกจำกนี เจ ่ ่ องพระองค ์”D’Aubignéเล่มที4บทที 10{GC138.3}{GCth17116.1} ่ อิเล็กเตอร ์ทรงมองเห็นว่ำศีลธรรมของสังคมโดยทั่วไปเสือมลงมำนำนแล ้วจำเป็ นต ้องมีกำรปฏิ ้ ่ รูปอย่ำงมำกมำยกำรจัดกำรอย่ำงสลับซับซ ้อนและสินเปลื องเพือควบคุ มและลงโทษอำชญำกรรม ่ ่ ่ ่ เป็ นสิงทีไร ้ควำมจำเป็ นหำกมนุ ษย ์เพียงแต่ยอมร ับและเชือฟังข ้อกำหนดของพระเจ ้ำและคำสังของ ่ ้ร ับควำมกระจ่ำงแล ้วพระองค ์ทรงเห็นว่ำลูเธอร ์กำลังทำงำนเพือบรรลุ ่ จิตสำนึ กทีได ถงึ เป้ ำหมำยนี แ้ ่ ่ ้สึกถึงผลกระทบในเรืองนี ่ {GC138.4}{GCth17116.2} ้ ละทรงแอบดีใจทีในคริ สตจักรเริมรู 100

อำนำจสัมบูรณ์

่ นศำสตรำจำรย ์ค พระองค ์ยังทรงมองเห็นว่ำลูเธอร ์ประสบควำมสำเร็จอย่ำงโดดเด่นในฐำนะทีเป็ ้ นักปฏิรป ่ นหนึ่ งของมหำวิทยำลัยเวลำผ่ำนไปเพียงปี เดียวตังแต่ ู ติดบทควำมของเขำทีโบสถ ์ประ ่ ่ ้ จำปรำสำทจำนวนคนทีเดินทำงมำแสวงบุญทีโบสถ ์ในเทศกำลนักบุญทังหลำยลดลงไปอย่ำงมำก ้ ้ ่ งเข ้ำมำแทนทีพวกเขำมำ ่ ทำให ้โรมขำดทังคนเข ้ำร่วมนมัสกำรและเงินถวำยแต่มค ี นอีกชนชันหนึ ่ ชำวัตถุของขลังแต่ในฐำนะนักเรียนเพือเข ่ ้ำม ยังเมืองวิตเทนเบิร ์กไม่ใช่ในฐำนะนักแสวงบุญเพือบู ำศึกษำในโรงเรียนของเมืองผลงำนเขียนของลูเธอร ์จุดประกำยไปทั่วทุกแห่งหนให ้เกิดควำมสนใ ้ จในพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิขึ์ นมำใหม่ และไม่ใช่เฉพำะในทุกภำคของประเทศเยอรมนี เท่ำนั้นแต่มำจำ ่ ่ นทำงมำเห็น กดินแดนห่ำงไกลอืนๆด ้วยนักศึกษำพำกันมำยังมหำวิทยำลัยเยำวชนคนหนุ่ มเมือเดิ ้ั ้ เมืองวิตเทนเบิร ์กเป็ นครงแรกจะ“ชู มอ ื ขึนไปยั งท ้องฟ้ ำและสรรเสริญพระเจ ้ำผูท้ รงทำให ้ควำมกระจ่ ้ อนเช่นได ้ส่องออกมำจำกศิโยนในสมัยโบรำณและแผ่ข ำงแห่งสัจธรรมส่องออกมำจำกเมืองนี เหมื ่ ่ นไปยังทีสุ ่ ดปลำยของประเทศห่ำงไกล”Ibid.เล่มที4บทที ่ ่ ยำยจำกทีนั 10{GC139.1}{GCth1711 6.3} ่ ในเวลำนั้นลูเธอร ์ไม่เห็นด ้วยแต่เพียงบำงส่วนของคำสอนผิดๆของลัทธิโรมันแต่เมือเขำเปรี ยบเ ่ ทียบข ้อเขียนศักดิสิ์ ทธิกั์ บคำสังและธรรมนู ญของระบอบเปปำซีเขำตกใจและแปลกใจอย่ำงมำกเ ่ ขำบันทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำกำลังอ่ำนคำสังของพระสั นตะปำปำและ......ข ้ำพเจ ้ำไม่ทรำบว่ำพระสันตะ ปำปำเองเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จหรือเป็ นอัครทูตของพระองค ์กันแน่ แบบอย่ำงของพระคริสต ์ถูกบิ ้ ่ ดเบือนไปจำกควำมจริงอย่ำงมำกและถูกตรึงไว ้ในบรรดำพระสันตะปำปำเหล่ำนี ”Ibid.เล่ มที5บท ่ ่ ที1อย่ ำงไรก็ตำมในเวลำนั้นลูเธอร ์ก็ยงั เป็ นผูส้ นับสนุ นคริสตจักรโรมันและไม่เคยคิดทีจะแยกตั วอ อกจำกควำมสัมพันธ ์ของเธอ{GC139.2}{GCth17117.1} ผลงำนเขียนของนักปฏิรป ู ศำสนำและหลักคำสอนของเขำขยำยไปยังทุกประเทศของอำณำจั ้ กรคริสเตียนผลงำนนี แผ่กระจำยไปยังประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์และประเทศฮอลลันดำงำนเขียนเป็ ่ั ่ นเล่มกระจำยไปถึงประเทศฝรงเศสและประเทศสเปนประเทศอั งกฤษต ้อนร ับคำสอนของเขำดังพระ ่ วจนะแห่งชีวต ิ สัจธรรมแผ่ขยำยไปยังประเทศเบลเยียมและประเทศอิตำลีด ้วยคนเป็ นพันตืนจำกคว ่ มเหมือนตำยมำสูค ่ ่ ำมเซืองซึ ่ วำมชืนชมยิ นดีและควำมหวังของชีวต ิ แห่งควำมเชือ{GC139.3}{G Cth17117.2} ่ ำให ้โรมฉุ นเฉี ยวผูค้ ด ้ กำรโจมตีของลูเธอร ์ยิงท ั ค ้ำนเขำอย่ำงบ ้ำระห่ำบำงคนรวมทังบรรดำดุ ษฎี ้ ่ ำนักบวชทรยศผูน้ ี ได ้ ้จะเป็ บัณฑิตในมหำวิทยำลัยคำทอลิกทังหลำยต่ ำงพำกันประกำศว่ำผูใ้ ดทีฆ่ ่ ้บำปวันหนึ่ งมีคนแปลกหน้ำคนหนึ่ งซ่อนปื นสันไว ้ ้ใต ้เสือคลุ ้ นคนทีไร มเดินเข ้ำมำหำนักปฏิรป ู ศำส นำและถำมว่ำทำไมจึงเดินอยูต ่ ำมลำพังลูเธอร ์ตอบเขำว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำอยูใ่ นพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำพระ ่ ่ อคนแ ่ องค ์ทรงเป็ นกำลังและโล่ของข ้ำพเจ ้ำมนุ ษย ์จะทำอะไรข ้ำพเจ ้ำได ้เล่ำ”Ibid.เล่มที6บทที 2เมื ่ ่ ่ นเหมือนเห็นทูตสวรรค ์ของ ปลกหน้ำได ้ยินเช่นนั้นสีหน้ำของเขำซีดลงทันทีและวิงออกไปจำกที นั ่ี ่ น{GC140.1}{GCth17117.3} พระเจ ้ำอยูท ่ นั ่ ำลำยลูเธอร ์แต่พระเจ ้ำทรงเป็ นผู ้ต่อสู ้ปกป้ องแทนเขำคำสอนของเขำมีให ้ฟังทุ โรมมุ่งมั่นทีจะท ่ กที“ในกระท่ อมและในคอนแวนต ์....ในปรำสำทของผูด้ ใี นมหำวิทยำลัยและในพระรำชวังของพระ 101

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ่ อสนั ่ ่ รำชำ”และขุนนำงทังหลำยก ำลังลุกขึนในทุ กทีเพื บสนุ นควำมพยำยำมของเขำIbid.เล่มที6บ ่ ทที2{GC140.2}{GCth17117.4} ้ เธอร ์อ่ำนผลงำนของฮัสและพบควำมจริงยิงใหญ่ ่ ่ ในช่วงเวลำนี ลู ในเรืองกำรท ำให ้ชอบธรรมโด ่ งเป็ ่ นเรืองที ่ เขำก ่ ่ ดถือและสอนเป็ นคำสอนตรงกับทีนั ่ กปฏิรป ยควำมเชือซึ ำลังพำกเพียรเพือยึ ู ชำว ้ ดถือไว ้ก่อนแล ้วลูเธอร ์กล่ำวว่ำ“พวกเรำรวมทังเปำโลออกั ้ โบฮีเมียนผูน้ ี ยึ สตินและตัวข ้ำพเจ ้ำล ้วน ้ ำงแน่ เป็ นชำวฮัสนิ ยมมำตลอดโดยไม่รู ้ตัว”ลูเธอร ์กล่ำวต่อไปว่ำ“พระเจ ้ำจะเสด็จมำเยือนโลกนีอย่ ่ แก่ ้ ชำวโลกเมือหนึ ่ ่ งศตวรรษทีแล ่ ้วและถูกเผำสังเวยไป”Wylieเล่มที6 ่ นอนเพรำะมีผูเ้ ทศนำเรืองนี ่ บทที1{GC140.3}{GCth17118.1} ่ี ยนไปถึงจักรพรรดิและขุนนำงของประเทศเยอรมนี ในนำมของกำรปฏิรป ในคำอุทธรณ์ทเขี ู ศำ ่ ่ ำสะพรึงกลัวเพียงไรทีมองดู ่ สนำคริสต ์นั้นลูเธอร ์เขียนถึงเรืองของพระสั นตะปำปำว่ำ“เป็ นเรืองน่ ม ่ ่ มจี ก นุ ษย ์คนนั้นอุปโลกน์ตวั เองให ้เป็ นผู ้แทนของพระคริสต ์แสดงควำมยิงใหญ่ ตระกำรตำทีไม่ ั รพ ้ ลก รรดิองค ์ใดจะเสมอเหมือนบุคคลท่ำนนี มี ั ษณะเหมือนพระเยซูผูย้ ำกจนหรือเปโตรผู ้ถ่อมตนหรื ่ี คคลท่ำนนี อ้ ้ำงว่ำเป็ นตัวแทนขอ อไม่พวกเขำพูดกันว่ำเขำเป็ นเจ ้ำนำยของโลกแต่พระคริสต ์ผูท้ บุ งพระองค ์ตรัสว่ำ“รำชอำนำจของเรำไม่ได ้เป็ นของโลก”ยอห ์น18:36อำณำบริเวณกำรปกครองข องผูแ้ ทนพระคริสต ์จะครอบคลุมเกินกว่ำอำณำเขตของเจ ้ำนำยผูท้ รงเป็ นหัวหน้ำของเขำรึ”D’Au ่ ่ bignéเล่มที6บทที 3{GC140.4}{GCth17118.2} ่ ำมหำวิทยำลัยต่ำงๆ เขำเขียนถึงมหำวิทยำลัยต่ำงๆไว ้เช่นนี ว่้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำหวำดกลัวเป็ นอย่ำงยิงว่ ่ จะกลำยเป็ นประตูทำงเข ้ำของนรกนอกเสียจำกว่ำพวกเขำจะพำกเพียรเพืออธิ บำยและจำรึกพระ ์ ้ในหัวใจของเยำวชนข ้ำพเจ ้ำไม่ขอแนะนำให ้ผู ้ใดเอำบุตรของตนไปอยูใ่ นทีๆพร ่ คัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิไว ่ ษย ์ไม่ใส่ใจในพระวจนะของพระเจ ้ำตลอดเวล ะคัมภีร ์ไม่ใช่เป็ นผูป้ กครองหลักสถำบันทุกแห่งทีมนุ ่ ้ำเลวทรำม”Ibid.เล่มที6บทที ่ ่ ำจะตกต่ำไปสูค ่ วำมชัวช 3{GC140.5}{GCth17118.3} ้ คำอุทธรณ์นีแพร่ กระจำยไปทั่วประเทศเยอรมนี อย่ำงรวดเร็วและส่งอิทธิพลอย่ำงมำกต่อประชำ ้ ้ ่ ชนคนทังประเทศถู กปลุกขึนมำและฝู งชนจำนวนมำกถูกกระตุ ้นเพือรวมก ำลังไปอยูร่ อบธงชัยขอ งกำรปฏิรป ู ผูต้ อ ่ ต ้ำนลูเธอร ์เดือดดำลด ้วยควำมต ้องกำรแก ้แค ้นพวกเขำเรียกร ้องให ้พระสันตะปำ ้ ดขำดกับเขำมีคำสังประกำศว่ ่ ปำจัดกำรขันเด็ ำให ้ประณำมคำสอนของเขำทันทีให ้เวลำหกสิบวัน ้ ้วจะถูกบัพพำชนี ยกรรม{GC141.1 แก่นักปฏิรป ู และพรรคพวกให ้ถอนคำพูดหำกพ ้นกำหนดนี แล }{GCth17118.4} ้ นเวลำหลำยศตวรรษมำแล ้วทีค ่ ำสั่ นั่นเป็ นวิกฤตอันน่ ำโหดร ้ำยสำหร ับนักปฏิรป ู ศำสนำคนนี เป็ ่ อำนำจเป็ นคำสังที ่ น ่ ำควำมวิบ ั งบัพพำชนี ยกรรมของโรมสร ้ำงควำมหวำดผวำแก่เหล่ำรำชวงศ ์ทีมี ่ ่ ำกลัวและหวำดหวันห ่ ติและควำมหำยนะมำสูอ ่ ำณำจักรยิงใหญ่ มำกมำยคนทั่วไปจะถือเป็ นเรืองน่ ้ ่ ำกผูใ้ ดได ้ร ับคำสำปเช่นนี พวกเขำจะถู กตัดขำดจำกกำรคบค ้ำสมำคมกับเพือนร่ วมชำติและถูกป ่ ่ี ำลังโหมกระหน่ ำ ฏิบต ั เิ ยียงคนนอกกฎหมำยและถู กตำมล่ำล ้ำงผลำญลูเธอร ์ตระหนักดีถงึ พำยุทก

102

อำนำจสัมบูรณ์

่ มำใส่เขำแต่เขำยืนหยัดอย่ำงมั่นคงวำงใจในพระคริสต ์เพือสนั บสนุ นและปกป้ องเขำด ้วยควำมเชือ่ และควำมกล ้ำหำญของผูย้ อมสังเวยชีพเขำบันทึกไว ้ว่ำ ่ ก ่ ำลังจะเกิดขึนนั ้ ้นข ้ำพเจ ้ำไม่อำจบอกได ้และข ้ำพเจ ้ำก็ไม่สนใจเช่นกันทีจะกลั ่ “สิงที วให ้มันเกิ ่ ดณสถำนทีใดก็ ได ้เพรำะข ้ำพเจ ้ำปรำศจำกควำมกลัว{GCth17118.5} ่ ใช่พระประสงค ์ของพระบิดำเช่นนั้นแล ้วพระองค ์จะท ไม่มใี บไม้แม้แต่เพียงหนึ่งใบทีร่​่ วงโดยทีไม่ ้ ยงไรเป็ นเรืองเล็ ่ ่ ่ ่ ่ รงดูแลพวกเรำมำกกว่ำนี เพี กน้อยทีจะตำยเพื อพระวจนะในเมื อพระวจนะที ทรงบั งเ ้ ้ กิดเป็ นเนื อหนั งเองทรงสินพระชนม ์แล ้วหำกเรำตำยไปกับพระองค ์เรำก็จะมีชวี ต ิ อยูก ่ บ ั พระองค ์แล ่ ่ ่ ะดำเนิ นชีวต ิ ผ่ำนสิงทีพระองค ์ทรงดำเนิ นผ่ำนไปก่อนพวกเรำเรำจะไปอยูใ่ นทีๆพระองค ์ทรงอยูแ่ ละ ่ ่ อยูร่ ว่ มกับพระองค ์ตลอดไป”Ibid.3dLondoned.,Walther,1840เล่มที6บทที 9{GC141.2}{G Cth17119.1} ่ ้ ่ ว่้ ำไร ้จริ เมือสำส ์นตรำตังของระบอบเปปำซี มำถึงลูเธอร ์เขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำชังและตำหนิ คำสังนี ่ เป็ ้ นกำรประณำมองค ์พระคริสต ์.....ข ้ำพเจ ้ำชืนชมยิ ่ ่ี ้องม ยธรรมและเป็ นควำมเท็จ.....คำสังนี นดีทต ้ อผลดี ่ ่ี ดของอุดมกำรณ์นีบั ้ ดนี ข ้ ้ำพเจ ้ำรู ้สึกมีเสรีภำพมำกขึนในหั ้ ำแบกร ับควำมเลวเช่นนี เพื ทสุ วใ ่ ดข ้ำพเจ ้ำทรำบดีวำ่ พระสันตะปำปำเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จและบัลลังก ์ของพระองค ์ จเพรำะในทีสุ ่ ่ นั้นเป็ นของซำตำนเอง”D’Aubignéเล่มที6บทที 9{GC141.3}{GCth17119.2} ่ ่ ง อย่ำงไรก็ตำมคำสังของโรมไม่ ใช่ไร ้ผลห ้องขังกำรทรมำนและดำบเป็ นอำวุธอย่ำงรุนแรงทีจะบั ่ องมงำยต่ ่ ่ ่ คับให ้ปฏิบต ั ต ิ ำมคนอ่อนแอและคนทีเชื ำงกลัวจนตัวสันอยู ภ ่ ำยใต ้คำสังของพระสั นตะป ่ ำปำและแม้วำ่ โดยทัวไปจะมีควำมเห็นอกเห็นใจลูเธอร ์ก็ตำมผูค้ นส่วนใหญ่ถอื ว่ำชีวต ิ ตนเองมีคำ่ ม ่ ่ บอุดมกำรณ์ของกำรปฏิรป ่ งบอกว่ำงำนกำรปฏิรป ำกเกินกว่ำทีจะเข ้ำเสียงกั ู ทุกสิงบ่ ู ศำสนำกำลัง จะปิ ดฉำกลง{GC142.1}{GCth17119.3} ้ น่ำสงสัยเล แต่ลเู ธอร ์ก็ยงั ไม่กลัวโรมโยนคำประณำมใส่ลเู ธอร ์และโลกก็จ ้องมองเหตุกำรณ์นีไม่ ่ ่ ยว่ำเขำจะต ้องพินำศหรือไม่ก็ถก ู บังคับให ้ยอมจำนนแต่ด ้วยพละกำลังอันเหลือเชือเขำโยนค ำสังตั ้ ่ ้ ดสินประหำรกลับไปใส่พระสันตะปำปำและเปิ ดเผยต่อสำธำรณชนถึงควำมตังใจที จะละทิ งควำมเค ้ ้ ำรพต่อองค ์พระสันตะปำปำตลอดไปลูเธอร ์นำสำส ์นตรำตังของพระสั นตะปำปำพร ้อมทังกฎระเบี ย ่ ่ บส บทำงวินัยศำสนำกฎระเบียบของพระสันตะปำปำในเรืองของศำสนำและเอกสำรบำงอย่ ำงทีสนั ้ นุ นอำนำจของระบอบเปปำซีมำเผำต่อหน้ำกลุม ่ นักศึกษำดุษฎีบณ ั ฑิตทังหลำยและประชำชนทุ กร ้ มำชุ ่ ่ ำร ้ำยอุดมกำรณ์ข ะดับชันที มนุ มเขำกล่ำวว่ำ“ศัตรูของข ้ำพเจ ้ำเผำหนังสือของข ้ำพเจ ้ำเพือท ้ ้ำพเจ ้ำก็ขอ องสัจธรรมในสมองของประชำชนและทำลำยจิตวิญญำณของพวกเขำด ้วยเหตุผลนี ข ่ ้นขึนจนถึ ้ ้ ้ำพเจ ้ เผำหนังสือของพวกเขำเป็ นกำรตอบแทนควำมขัดแย ้งทีรุ่ นแรงกำลังเริมต งบัดนี ข ่ ้ ้ กทำให ้สินสุ ้ ด ำเพียงแค่เล่นกับพระสันตะปำปำข ้ำพเจ ้ำเริมงำนนี ในพระนำมของพระเจ ้ำงำนนี จะถู ้ ่ ่ เสร็จสินโดยไม่ มข ี ้ำพเจ ้ำแต่โดยฤทธำนุ ภำพของพระองค ์”Ibid.เล่มที6บทที 10{GC142.2}{GCt h17119.4}

103

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ บแนมเขำถึงจุดอ่อนของอุดมกำรณ์ของเขำว่ำ“ ลูเธอร ์ตอบโต ้คำตำหนิของศัตรูทงหลำยที เหน็ ใครจะรู ้ได ้ว่ำพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงเลือกและทรงเรียกข ้ำพเจ ้ำและหำกพวกเขำไม่กลัวแล ้วโดยกำรดูแ คลนข ้ำพเจ ้ำพวกเขำก็กำลังดูแคลนพระเจ ้ำเองมิใช่หรือโมเสสอยูต ่ วั คนเดียวขณะเดินทำงออกจ ำกประเทศอียป ิ ต ์เอลียำห ์อยูเ่ พียงลำพังในสมัยกษัตริย ์อำหับครองรำชสมบัตอิ ส ิ ยำห ์อยูค ่ นเดียวใ ่ งบำบิโลน.....พระเจ ้ำไม่ทรงเคยเลือกผูเ้ ผยพระวจนะไ นกรุงเยรูซำเล็มเอเสเคียลอยูต ่ ำมลำพังทีกรุ ่ ่ื ่ ่ำต ้อยและถูกเหยี ม่วำ่ จำกมหำปุโรหิตหรือบุคคลยิงใหญ่ อนแต่ โดยทั่วไปพระองค ์ทรงเลือกคนทีต ่ งหนึ ้ั ่ งทรงเลือกแม้กระทั่งคนเลียงแกะอย่ ้ ยดหยำมซึงคร ำงอำโมสในทุกยุคคนของพระเจ ้ำจะต ้อง ่ ่ ยต่อชีวต ตำหนิ ผูย้ งใหญ่ ิ เช่นพระรำชำขุนนำงปุโรหิตและนักปรำชญ ์ด ้วยกำรเสียงภั ิ .....ข ้ำพเจ ้ำไ ม่ได ้บอกว่ำตัวเองเป็ นผูเ้ ผยพระวจนะแต่ข ้ำพเจ ้ำบอกว่ำพวกเขำจะต ้องเกรงกลัวอย่ำงแน่ นอนเพร ำะว่ำข ้ำพเจ ้ำมีเพียงคนเดียวและพวกเขำมีคนมำกมำยข ้ำพเจ ้ำมั่นใจในข ้อนี ว่้ ำพระวจนะของพระ ่ ่ เจ ้ำสถิตอยูก ่ บั ข ้ำพเจ ้ำและไม่ได ้อยูก ่ บั พวกเขำ”Ibid.เล่มที6บทที 10{GC142.3}{GCth17120.1 } ้ ดท ้ำยทีจะแยกตั ่ แต่ถงึ กระนั้นลูเธอร ์ต ้องต่อสู ้กับตนเองอย่ำงรุนแรงในกำรตัดสินใจขันสุ วออกจ ้ ้ ำกคริสตจักรในช่วงเวลำนี เขำบั นทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำตระหนักมำกขึนในแต่ ละวันถึงควำมลำบำกที่ ้ กธรรมทีฝั ่ งในสมองมำตังแต่ ้ เด็กโอมันช่ำงเจ็บปวดกระไรปำนนั้นแม้ข ้ำพเจ ้ำมีพระ จะต ้องละทิงหลั ่ ับรองแก่ข ้ำพเจ ้ำให ้กล ้ำยืนหยัดตำมลำพังต่อต ้ำนพระสันตะปำปำ คัมภีร ์อยูเ่ คียงข ้ำงข ้ำพเจ ้ำเพือร ่ ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ประสบมี และจับได ้ว่ำเขำเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จมีควำมทุกข ์ลำบำกในใจอะไรบ ้ำงทีข ่ งที ้ั ข ่ ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ถำมตนเองด ้วยควำมขมขืนถึ ่ งคำถำมทีติ ่ ดอยูบ สักกีคร ่ นริมฝี ปำกของบรรดำผูน้ ิ ่ ่ นฝ่ ำยผิดหรือจะเป็ นเช่นไรหำกในทีสุ ่ ด ยมระบอบเปปำซีวำ่ ‘มีเจ ้ำเพียงผูเ้ ดียวทีฉลำดหรื อคนอืนเป็ ่ นฝ่ ำยผิดและทำให ้จิตวิญญำณมำกมำยทียุ ่ ง่ เกียวกั ่ ตัวเจ ้ำเองทีเป็ บควำมผิดของเจ ้ำต ้องพินำศไป ้ ตลอดกำล’ข ้ำพเจ ้ำต่อสู ้เช่นนี กับตัวเองและกับซำตำนจนพระคริสต ์เสด็จมำเสริมกำลังหัวใจของ ่ อสู ้กับข ้อสงสัยเหล่ำนี ”Martynหน้ ้ ข ้ำพเจ ้ำเพือต่ ำ372,373{GC143.1}{GCth17120.2} ้ ำขู่น้ันก็เ พระสันตะปำปำข่มขู่ลเู ธอร ์ว่ำหำกเขำไม่ถอนคำพูดจะถูกบัพพำชนี ยกรรมและบัดนี ค ้ งมีคำสังของพระสั ่ ่ กิดขึนจริ นตะปำปำฉบับใหม่ปรำกฏออกมำประกำศเรืองกำรตั ดนักปฏิรป ู ออกจ ้ั ดท ้ำยประณำมเขำว่ำเป็ นผูท้ ถู ่ี กสวรรค ์แช่งสำปและยังรวมถึงทุกคน ำกคริสตจักรโรมันเป็ นครงสุ ่ ้ ้วยพวกเขำก ้ำวเข ้ำสูก ่ ทีร่ ับเชือหลั กคำสอนของเขำก็ได ้ร ับคำตัดสินเช่นนี ด ่ ำรต่อสู ้ยิงใหญ่ อย่ำงเ ต็มตัวแล ้ว{GC143.2}{GCth17120.3} ่ ดขึนกั ้ บทุกคนทีพระเจ ่ กำรต่อต ้ำนเป็ นชะตำกรรมซึงเกิ ้ำทรงใช ้ให ้เสนอควำมจริงโดยเฉพำะที่ ่ นควำมจริงที่ ประยุกต ์ใช ้กับยุคของพวกเขำยุคสมัยของลูเธอร ์มีควำมจริงสำหร ับในยุคนั้นซึงเป็ ้ ้วยพระองค ์ผูท้ รงกระทำก สำคัญสำหร ับเวลำนั้นมีควำมจริงแห่งยุคสำหร ับคริสตจักรในปัจจุบน ั นี ด ่ ำมนุ ษย ์ไปอยูใ่ นสภำวกำรณ์ ำรตำมคำแนะนำของพระประสงค ์ของพระองค ์จะทรงพอพระทัยทีจะน ่ เศษสำหร ับยุคทีพวกเขำมี ่ ่ ต่ำงๆและบัญชำให ้พวกเขำร ับหน้ำทีพิ ชวี ต ิ อยูแ่ ละภำยใต ้สภำพทีพวกเ ้ ่ ขำถูกใช ้ให ้ไปหำกพวกเขำจะซำบซึงในคุ ณค่ำของควำมกระจ่ำงทีประทำนให ้แก่พวกเขำสัจธรร ่ ้ ปรำรถนำสัจธรรมมำกไปก มอันยิงใหญ่ ก็จะถูกเปิ ดออกแก่พวกเขำแต่คนส่วนใหญ่ในทุกวันนี ไม่ 104

อำนำจสัมบูรณ์

่ี อต ้ำนลูเธอร ์พวกเขำมีควำมปรำรถนำแบบเดียวกันทีจะร ่ ับทฤษฎีแล ว่ำพวกนิ ยมระบอบเปปำซีทต่ ่ ำเสนอควำมจริงสำหร ั ะธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์แทนพระวจนะของพระเจ ้ำเหมือนเช่นสมัยก่อนผู ้ทีน ้ ควรคำดหวังทีจะได ่ ่ ่ ำนมำควำมขัดแย ้ บยุคนี ไม่ ้ร ับควำมพึงพอใจทีมำกไปกว่ ำนักปฏิรป ู ในอดีตทีผ่ ่ ่ งยิงใหญ่ ระหว่ำงสัจธรรมกับควำมเท็จระหว่ำงพระคริสต ์และซำตำนจะต ้องเพิมควำมรุ นแรงมำกขึ ้ นจนถึงวันปิ ดฉำกประวัตศ ิ ำสตร ์ของโลก{GC143.3}{GCth17121.1} ่ นของโล พระเยซูตรัสกับสำวกของพระองค ์ว่ำ“ถ ้ำพวกท่ำนเป็ นของโลกโลกก็ยอ ่ มจะร ักคนทีเป็ ้ กเองแต่เพรำะท่ำนไม่ได ้เป็ นของโลกคือเรำเลือกท่ำนออกจำกโลกเพรำะเหตุนีโลกจึ งเกลียดชังท่ ่ ำนจงระลึกถึงคำทีเรำกล่ำวกับพวกท่ำนแล ้วว่ำ‘บ่ำวไม่ได ้เป็ นใหญ่กว่ำนำย’ถ ้ำพวกเขำข่มเหงเรำ เขำก็จะข่มเหงพวกท่ำนด ้วยถ ้ำเขำปฏิบต ั ต ิ ำมคำของเรำพวกเขำก็จะปฏิบต ั ต ิ ำมคำของพวกท่ำน ด ้วย”ยอห ์น15:19,20 ่ กคนบอกว่ำท่ำนดีเพรำะบรร และในอีกทำงหนึ่ งพระเจ ้ำทรงประกำศอย่ำงชัดเจนว่ำ“วิบต ั เิ มือทุ พบุรษ ุ ของเขำก็ทำอย่ำงนั้นกับพวกผูเ้ ผยพระวจนะเท็จเหมือนกัน”ลูกำ6:26ในวันนี วิ้ ญญำณของ ้ ท้ เทศ ่ี โลกเข ้ำประสำนกับพระวิญญำณของพระคริสต ์ไม่ได ้มำกไปกว่ำในสมัยอดีตและในเวลำนี ผู ่ นำสอนพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงบริสท ุ ธิถู์ กต ้องจะไม่ได ้ร ับควำมชืนชอบมำกไปกว่ ำในสมัยนั้นรู ่ ปแบบของกำรต่อต ้ำนสัจธรรมอำจเปลียนไปควำมเป็ นศัตรูกน ั อำจไม่โจ่งแจ ้งเพรำะปกปิ ดได ้ดียง่ิ ้ ขึนแต่ ควำมขัดแย ้งแบบเดียวกันยังคงมีอยูแ่ ละจะปรำกฏให ้เห็นจนถึงยุคสุดปลำย{GC144.1}{G Cth17121.2}

105

อำนำจสัมบูรณ์

บท8-ลูเธอร ์รำยงำนตัวต่อสภำ ่ ่ี นครองรำชย ้ ชำร ์ลส ์ที5[CharlesV]ทรงเป็ นจักรพรรดิองค ์ใหม่ทขึ ์ในประเทศเยอรมนี และผู ้แท นของโรมรีบส่งสำรแสดงควำมยินดีมำทันทีและโน้มน้ำวให ้พระรำชำใช ้อำนำจต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ่ึ กรพรรดิชำร ์ลส ์เป็ นหนี บุ ้ ญคุณจำกกำรได ้ขึน้ ศำสนำในทำงกลับกันอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี ซงจั ครองรำชย ์กลับทรงขอร ้องให ้พระองค ์อย่ำทรงกระทำกำรใดต่อต ้ำนลูเธอร ์จนกว่ำพระองค ์จะทรงใ ่ ่ งลำบำกและเสียหน้ำอย่ำงยิงเหล่ ่ ห ้โอกำสฟังเขำเสียก่อนจักรพรรดิจงึ ทรงตกทีนั ำผูน้ ิ ยมระบอบเป ่ ปำซีจะไม่พงึ พอใจกับสิงใดเลยจนกว่ ำจะมีพระบัญชำกำหนดโทษประหำรชีวต ิ ลูเธอร ์อิเล็กเตอร ์เ ่ คยทรงประกำศอย่ำงแข็งขันแล ้วว่ำ“พระรำชำหรือบุคคลอืนใดก็ยงั ไม่เคยพิสจ ู น์วำ่ ผลงำนเขียนข ่ องลูเธอร ์ผิด”ดังนั้นพระองค ์จึงทรงขอให ้“จัดหำกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยให ้กับดร.ลูเธอร ์เพือเ ่ ควำมรู ้มีจริยธรรมและไม่ลำเอียง”D’A ขำจะปรำกฏตัวต่อหน้ำกำรไต่สวนของคณะผูพ ้ พ ิ ำกษำทีมี ่ ่ ubignéเล่มที6บทที 11{GC145.1}{GCth17122.1} ้ งจำกทีจั ่ กรพรรดิชำร ์ลส ์ขึนครองรำชสมบั ้ ่ บัดนี หลั ตไิ ม่นำนทุกฝ่ ำยหันควำมสนใจไปทีกำรประ ่ึ ดขึนที ้ เมื ่ องวอร ์มส ์มีปัญหำกำรเมืองและเรืองน่ ่ ำสนใ ชุมสภำของร ัฐต่ำงๆของประเทศเยอรมนี ซงจั ่ ้องให ้ทีประชุ ่ ้ จำรณำเป็ นครงแรกที ้ั ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยของประเทศเย ้ จทีต มสภำแห่งชำตินีพิ เจ ่ กษำนี เจ ้ ้ำหน้ำทีชั ่ นสู ้ งของคริสตจักรและของร ัฐ อรมนี จะเข ้ำเฝ้ ำจักรพรรดิหนุ่ มในกำรประชุมทีปรึ ่ ่ เจ ้ำนำยทำงฝ่ ำยโลกคนทีเกิ ่ ดในตระกูลชันสู ้ งคนมีอำน จำกทุกมุมของบ ้ำนเกิดต่ำงเดินทำงมำทีนี ์ ชำติตระกูลของตนคณะสงฆ ์ทีโอ่ ่ อำ่ ภำคกูมด ่ อกว่ำผูอ้ นทั ่ื ้ ำจและหวงในศักดิศรี ิ ้วยควำมรู ้สึกทีเหนื งฐำนะและอำนำจอัศวินจำกพระรำชสำนักกับมหำดเล็กดูแลอำวุธของตนและทูตำนุ ทูตจำกดินแด ่ี ำงไกลต่ำงมำชุมนุ มกันทีเมื ่ องวอร ์มส ์กระนั้นเรืองที ่ ปลุ ่ กควำมสนใจอย่ำงลึกซึงของ ้ นต่ำงชำติทห่ ่ ผูช ้ ม ุ นุ มจำนวนมำกนั้นเป็ นเรืองของนั กปฏิรป ู ชำวแซกโซนท่ำนนั้น{GC145.2}{GCth17122.2} ้ กรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงแนะอิเล็กเตอร ์ให ้นำลูเธอร ์มำทีประชุ ่ ก่อนหน้ำนี จั มร ัฐสภำด ้วยโดยทรงร ับ ่ ่ ่ ้แย ้งกันอยูอ รองเรืองควำมปลอดภั ยและทรงสัญญำทีจะให ้มีกำรอภิปรำยหำรือปัญหำทีโต ่ ย่ำงเสรี ่ ้ กับผูร้ อบรู ้และมีควำมสำมำรถลูเธอร ์มีควำมกระตือรือร ้นทีจะมำปรำกฏตัวต่อเบืองพระพักตร ์จักร ้ ขภำพของเขำไม่สู ้แข็งแรงนักแต่ถงึ กระนั้นเขำเขียนจดหมำยถึงอิเล็กเตอร ์มีใจควำม พรรดิบด ั นี สุ ่ งแรงไม่ได ้ก็ให ้หำมข ้ำพเจ ้ำไปไม่วำ่ ข ้ำพเจ ้ำจะเจ็บป่ ว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำไปเมืองวอร ์มส ์ในสภำพทีแข็ ่ กรพรรดิทรงเรียกข ้ำพเจ ้ำให ้เข ้ำเฝ้ ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำไม่สงสัยเลยว่ำนั่นคื วยมำกเพียงไรเพรำะว่ำเมือจั ่ ่ มี ่ โ อกำรทรงเรียกของพระเจ ้ำหำกพวกเขำปรำรถนำทีจะใช ้ควำมรุนแรงต่อข ้ำพเจ ้ำและเป็ นเรืองที ่ ่ ยกข ้ำพเจ ้ำให ้ปรำกฏตัว)ข ้ำพเจ ้ำ อกำสเป็ นไปได ้มำก(เพรำะนี่ ไม่ใช่เป็ นคำสังของพวกเขำเองที เรี ่ ไว ้ ้ในพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำพระองค ์ผูท้ รงปกป้ องร ักษำชำยหนุ่ มทังสำมจำกเตำหลอ ้ ขอมอบเรืองนี ่ มทีไฟลุ กรุนแรงนั้นยังทรงพระชนม ์และทรงครองอำนำจอยูห ่ ำกพระองค ์จะไม่ทรงช่วยข ้ำพเจ ้ำให ้ร อดชีวต ิ ของข ้ำพเจ ้ำก็มค ี วำมสำคัญเพียงเล็กน้อยขอเพียงให ้เรำปกป้ องข่ำวประเสริฐไว ้ไม่เปิ ดโอ ่ แคลนและให ้เรำยอมหลังเลื ่ อดเพือข่ ่ ำวประเสริฐด ้วยเกรงว่ำพวกเขำจะได ้ชัยชนะไ กำสให ้คนชัวดู ่ ่ ่ ม่ใช่เป็ นเรืองของข ้ำพเจ ้ำทีจะมำตั ดสินว่ำชีวต ิ หรือควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำจะมีสว่ นช่วยให ้คนอืนๆ ้ ่ ่ ทังหมดได ้ร ับควำมรอดหรือไม่........ท่ำนอำจคำดหวังทุกสิงจำกข ้ำพเจ ้ำได ้.....นอกจำกกำรวิงหนี 106

อำนำจสัมบูรณ์

่ิ ำไม่เป็ น”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ และถอนคำพูดข ้ำพเจ ้ำบินไม่ได ้และถอนคำพูดก็ยงท 1{GC146.1}{G Cth17122.3} ่ เธอร ์จะปรำกฏตัวต่อทีประชุ ่ ่ ่วเมืองวอร ์มส ์นั้นสร ้ำงควำมตืนเ ่ ข่ำวเรืองลู มร ัฐสภำซึงกระจำยไปทั ่ ้ร ับมอบหมำยให ้ติดตำมคดีนีเป็ ้ นพิเศษรู ้สึก ต ้นไปทั่วอำเลียนเดอร ์ผู ้แทนของพระสันตะปำปำทีได ่ ่ จะส่ ้ งผลร ้ำยต่อระบอบเปปำซีกำรอนุ ญำตใ ตืนตระหนกและโกรธจั ดเขำเห็นว่ำผลลัพธ ์ของเรืองนี ่ี ห ้สอบสวนคดีทพระสั นตะปำปำทรงตัดสินประหำรชีวต ิ แล ้วนั้นจะเป็ นกำรดูแคลนอำนำจเด็ดขำด ้ ้ ของพระสันตะปำปำนอกจำกนี เขำยั งกลัวว่ำวำทศิลป์ และกำรโต ้แย ้งอันทรงพลังของชำยคนนี อำ ่ จเปลียนใจผู ค้ รองแคว ้นจำนวนมำกให ้ออกห่ำงจำกวิถข ี องพระสันตะปำปำดังนั้นเขำจึงทัดทำนด ้ ่ ดกับจักรพรรดิชำร ์ลส ์ให ้คัดค ้ำนกำรปรำกฏตัวของลูเธอร ์ทีเมื ่ องวอร ์มส ์ในเวล วยท่ำทีเร่งด่วนทีสุ ่ ำนั้นคำสังของพระสั นตะปำปำให ้บัพพำชนี ยกรรมลูเธอร ์ได ้ประกำศไปแล ้วและบวกกับคำเรียกร ้อ งของผูแ้ ทนพระสันตะปำปำโน้มน้ำวให ้จักรพรรดิยอมจำนนพระองค ์ทรงเขียนจดหมำยไปถึงอิเล็ ่ี องวิตเทนเบิร ์กต่อไป{GC146.2}{GCth1 กเตอร ์ว่ำหำกลูเธอร ์ไม่ยอมถอนคำพูดเขำก็ต ้องอยูท ่ เมื 7122.4} ้ั ด ้ ้วยกำลังและเล่ห ์เหลียมเขำเพี ่ อำเลียนเดอร ์ไม่พอใจกับชัยชนะครงนี ยรพยำยำมด ้วยอำนำจทั้ ่ ่ ำหนดโทษลูเธอร ์ให ้ได ้ด ้วยควำมไม่ลดละเพืออุ ่ ดมกำรณ์ทดี ่ี กว่ำเขำผลักดันให ้ งปวงทีเขำมี เพือก ่ ่ โดยกล่ ้ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นพระรำชำคณะและสมำชิกอืนๆของสภำให ้หันมำสนใจเรืองนี ำวหำนักปฏิ ่ รูปผูน้ ี ว่้ ำ“ก่อควำมไม่สงบกบฏไม่เคร่งคร ัดในศำสนำและหมินประมำทพระเจ ้ำ”แต่ควำมรุนแรงแล ่ ้ ่ นเขำอยู่ ะอำรมณ์ทผู ี ้แทนของพระสันตะปำปำแสดงออกนันเปิ ดเผยอย่ำงชัดเจนถึงวิญญำณทีหนุ “เขำดำเนิ นไปด ้วยควำมเกลียดชังและกำรแก ้แค ้น”“มำกกว่ำด ้วยควำมกระตือรือร ้นและฝักใฝ่ ทำ ่ ่ ่ งศำสนำ”เป็ นคำวิจำรณ์ของคนทั่วไปIbid.เล่มที7บทที 1สมำชิ กส่วนใหญ่ของทีประชุ มร ัฐสภำมีค ่ ่ วำมโน้มเอียงทีจะชืนชอบอุดมกำรณ์ของลูเธอร ์{GC147.1}{GCth17123.1} ่ ่ มน้ำวจักรพรรดิถงึ หน้ำทีที ่ จะต ่ อำเลียนเดอร ์เพิมควำมพยำยำมเป็ นสองเท่ำเพือโน้ ้องทำตำมป ่ ้ ำไม่ได ้ห ระกำศิตต่ำงๆของระบอบเปปำซีให ้สำเร็จแต่ภำยใต ้กฎหมำยของประเทศเยอรมนี เรืองนี ท ่ ดจักรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงแพ ้ต่อก ำกปรำศจำกควำมเห็นชอบของบรรดำเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นและในทีสุ ่ ่ ำรรบเร ้ำของผู ้แทนพระสันตะปำปำจึงทรงขอให ้ผูแ้ ทนเสนอเรืองของเขำเข ้ำทีประชุ มร ัฐสภำ“เป็ น ่ ้ ่ ่ วันทีภำคภูมใิ จสำหร ับทูตของพระสันตะปำปำกำรประชุมสภำนันยิงใหญ่อด ุ มกำรณ์น้ันยิงใหญ่ ก ่ ์ ว่ำอำเลียนเดอร ์จะเป็ นผูเ้ รียกร ้องเพือโรม…..ผู เ้ ป็ นมำรดำและมีอำนำจสิทธิขำดของคริ สตจักรทัง้ ปวง”เขำจะแก ้ต่ำงให ้แก่อำณำจักรของเปโตรต่อหน้ำเจ ้ำนำยของอำณำจักรคริสเตียนทีร่​่ วมประ ่ ชุมกัน“เขำมีของประทำนของกำรพูดอย่ำงคล่องแคล่วและเขำใช ้โอกำสได ้อย่ำงยิงใหญ่ และเหมำ ่ ่ ดของโรมมำปรำกฏตัวและอ ้ ะเจำะพระเจ ้ำทรงจัดเตรียมและสังกำรให ้นักพูดผูม้ ค ี วำมสำมำรถทีสุ ่ ำงำมน่ ำเคำรพทีสุ ่ ดนี ก่ ้ อนทีโรมจะถู ่ ่ อนวอนต่อหน้ำบัลลังก ์ศำลทีสง่ กกำหนดโทษ”Wylieเล่มที6 ่ ท้ สนั ่ี บสนุ นนักปฏิรป ่ กน้ บทที4ผู ู คำดคะเนผลคำกล่ำวหำของอำเลียนเดอร ์ด ้วยควำมหวำดหวันเล็ ่ อยอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี ไม่ได ้เสด็จมำร่วมประชุมแต่พระองค ์ทรงสังกำรให ้สมำชิกสภำบำงคน

107

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำร่วมประชุมอยูท ่ี ่ นจดบันทึกคำแถลงของผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำ{GC147.2}{GCth171 ทีเข ่ นั 23.2} ้ ้ ่ ้มล ้ำงสัจธรรมเขำโจมตีลเู ธอร ์ด ้วย อำเลียนเดอร ์ตังใจใช ้พลังควำมรู ้และวำทศิลป์ ทังหมดเพื อล ่ ข ้อหำชุดแล ้วชุดเล่ำเรืองกำรเป็ นศัตรูกบ ั คริสตจักรและร ัฐคนเป็ นและคนตำยบรรพชิตและฆำรวำ สสภำและคริสเตียนทั่วไปเขำประกำศว่ำ“ควำมผิดของลูเธอร ์นั้นมีมำกจนเป็ นเหตุผลเท่ำเทียมกับ ่ ้ นได ้ถึงแสนคน”{GC148.1}{GCth17123.3} ทีจะเผำคนนอกรี ตทังเป็ ่ี บสนุ นควำมเชือของกำรปฏิ ่ ในตอนสรุปเขำพยำยำมโยนควำมเหยียดหยำมใส่ผูท้ สนั รป ู “พวก ้ ลูเธอร ์เรนเหล่ำนี เป็ นใครกันนะพวกครูจองหองอวดดีพวกพระเลวทรำมนักบวชเหลวไหลเสเพลท ่ อมกั ่ ่ กชักนำและบิดเบือนให ้หลงทำงศักยภำ นำยทีรู่ ้ไม่เท่ำทันและขุนนำงทีเสื บประชำชนทั่วไปทีถู พและอำนำจของคำทอลิกนั้นเหนื อกว่ำพวกเขำเพียงไรคำตัดสินเอกฉันท ์จำกสภำอันทรงเกียรติ ้ ่ รอบคอบช่วยกำรตัดสินของคนทีไม่ ่ ม่นใจและเ นี จะสร ้ำงควำมกระจ่ำงแก่คนธรรมดำเตือนคนทีไม่ ั ่ ่ สริมกำลังแก่คนอ่อนแอ”D’Aubignéเล่มที7บทที 3{GC148.2}{GCth17123.4} ้ ่ี ้ำ ผูส้ นับสนุ นสัจธรรมในทุกยุคถูกอำวุธเช่นนี โจมตี คำโต ้แย ้งแบบเดียวกันถูกยัดเยียดใส่ผูท้ กล ่ ดค ้ำนข ้อผิดพลำด นำเสนอคำสอนอันเรียบง่ำยและตรงไปตรงมำของพระวจนะของพระเจ ้ำเพือคั ่ นชอบศำสนำยอดนิ ่ ่ ้ อผู ้ ของคริสตจักรผู ้ทีชื ยมมักอุทำนว่ำ“นักเทศน์หลักข ้อเชือแนวใหม่ เหล่ำนี คื ่ี ้ ้นพวกเขำก็อ ้ำงว่ำมี ใดเล่ำพวกเขำไม่มก ี ำรศึกษำมีไม่กคนและแถมยั งเป็ นคนชนชันยำกจนกระนั ่ ควำมจริงและเป็ นคนทีพระเจ ้ำทรงเลือกสรรไว ้แล ้วพวกเขำขำดควำมรู ้และถูกหลอกคริสตจักรขอ ่ งเรำมีจำนวนคนและอิทธิพลเหนื อกว่ำพวกเขำมำกเพียงไรบุคคลยิงใหญ่ และมีควำมรู ้สูงจำนวนม ่ ท ่ ้ อข ้อโต ้แย ้งทีส่ ่ ง ำกเพียงไรทีอยู ่ ่ำมกลำงพวกเรำฝ่ ำยเรำมีพละกำลังมำกกว่ำเพียงไร”สิงเหล่ ำนี คื ้ ไม่อำจสรุปใดๆได ้มำกไปกว่ำในสมัยของนักปฏิรป อิทธิพลต่อโลกแต่ปัจจุบน ั นี ก็ ู {GC148.3}{GC th17124.1} ่ เธอร ์ตำมทีหลำยคนคิ ่ กำรปฏิรป ู ศำสนำไม่ได ้จบลงทีลู ดแต่จะดำเนิ นต่อไปจนประวัตศ ิ ำสตร ์โล ่ ่ ่ กปิ ดฉำกลงลูเธอร ์ทำงำนยิงใหญ่ทสะท ี ้อนควำมกระจ่ำงซึงพระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้ส่องไปอยูใ่ นตัว ้ ่ ้องประทำนแก่ชำวโลกจำกสมัยนั้นจนมำ เขำอย่ำงไรก็ตำมเขำก็ไม่ได ้ร ับควำมกระจ่ำงทังหมดที ต ้ ถึงยุคนี ควำมกระจ่ ำงใหม่ๆยังส่องมำสูพ ่ ระคัมภีร ์และสัจธรรมใหม่ก็เปิ ดเผยออกมำอยูต ่ ลอดเวลำ{ GC148.4}{GCth17124.2} ่ กซึงต่ ้ อทีประชุ ่ คำปรำศร ัยของผูแ้ ทนพระสันตะปำปำฝังควำมประทับใจทีลึ มร ัฐสภำลูเธอร ์ไม่ได ้ ่ ่ ่ ่ ่ อยูท ่ นั ี นเพือเอำสัจธรรมทีชัดเจนและน่ ำเชือถือของพระวจนะของพระเจ ้ำมำตอบโต ้ผูแ้ ทนของระบ ่ ้ กำรแสดงออกถึงอำรมณ์โดยทั่วไ อบเปปำซีไม่มค ี วำมพยำยำมใดๆเลยทีจะปกป้ องนักปฏิรป ู ผูน้ ี มี ่ เพียงเพือก ่ ำหนดโทษเขำและประณำมหลักคำสอนของเขำเท่ำนั้นแต่หำกเป็ นไปได ้จะถอน ปทีไม่ ้ ้วยโรมใช ้ประโยชน์จำกโอกำสทีได ่ ้เปรียบทีสุ ่ ดในกำรปกป้ องอุด รำกถอนโคนคำสอนนอกรีตนี ด ่ โรมน่ ่ ่ ่ กกล่ำวหำของตนเองนั้นเธอก็พูดหมดไปแล ้วแ มกำรณ์ของเธอทุกสิงที ำจะพูดเพือแก ้ข ้อทีถู ่ ้ ต่ช ัยชนะทีปรำกฏออกมำเป็ นสัญญำณบอกถึงควำมพ่ำยแพ ้ต่อแต่นีไปควำมแตกต่ ำงระหว่ำงคว 108

อำนำจสัมบูรณ์

่ นเมื ้ อทั ่ งสองฝ่ ้ ำมจริงและควำมผิดนั้นจะปรำกฏให ้เห็นชัดเจนยิงขึ ำยจะลงสนำมสู ้รบกันอย่ำงเปิ ดเ ้ วน ่ ผยตังแต่ ั นั้นเป็ นต ้นมำโรมจะไม่ได ้ยืนอย่ำงมั่นคงเหมือนทีเคยยื นมำก่อนอีกเลย{GC149.1}{G Cth17124.3} ่ ่ ่ ในขณะทีสมำชิ กส่วนใหญ่ของทีประชุ มร ัฐสภำไม่ลงั เลทีจะมอบลู เธอร ์ให ้โรมชำระแค ้นยังมีสม ่ นและเศร ้ำใจกับควำมชัวช ่ ้ำทีเกิ ่ ดขึนในคริ ้ ่ บยัง้ ำชิกอีกจำนวนมำกทีเห็ สตจักรและปรำรถนำทีจะยั ่ ่ นผลจำกควำมเหลวแหลกและควำม กำรกระทำทำรุณต่ำงๆทีคนเยอรมั นต ้องทนทุกข ์ทรมำนซึงเป็ โลภของสภำกำรปกครองของสงฆ ์ผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำเสนอกฎของระบอบเปำปำซีออกมำ ้ ่ อย่ำงสมเหตุสมผลบัดนีพระเจ ้ำทรงดลใจสมำชิกของทีประชุ มร ัฐสภำท่ำนหนึ่ งให ้กล่ำวคำบรรยำ ้ ้ นในที่ ยอย่ำงถูกต ้องถึงผลของควำมโหดเหียมของระบอบเปปำซี ดวิ ค ์จอร ์จแห่งแซกโซนี ลก ุ ขึนยื ่ งกำรหลอกลวงและเรืองน่ ่ ำร ังเกียจขอ ประชุมอันทรงเกียรติและอธิบำยด ้วยควำมแม่นยำอย่ำงยิงถึ ่ ้ งหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีและผลลัพธ ์ทีร่ ้ำยกำจของสิงเหล่ ำนี เขำปิ ดท ้ำยด ้วย กำรพูดว่ำ{GC149.2}{GCth17124.4} ่ ้ นกำรละเมิดบำงประกำรทีร่ ้องโอดครวญถึงโรมควำมละอำยทังสิ ้ นถู ้ กปัดทิงและเป้ ้ “สิงเหล่ ำนี เป็ ่ึ ่ จธรรมไม่กล่ำวถึงเรื่ ำหมำยเดียวของพวกเขำคือ……เงินเงินเงิน…..จนนักเทศน์ซงควรสอนเรื องสั องใดเลยนอกจำกควำมเท็จและไม่ใช่ผูฟ ้ ังยอมทนฟังเท่ำนั้นแต่ยงั มอบรำงวัลตอบแทนอีกด ้วยเพร ่ ้ ำนั้นนำโสโครกเช่ ้ ้ ำะยิงโกหกเท่ ำไรพวกเขำก็จะได ้ประโยชน์มำกขึนเท่ นนี ไหลออกมำจำกบ่ อนำ้ ้ ่ อออกไปสูค ่ บอำยอือฉำวที ้ ่ พุเหม็ นเน่ ำนี เองควำมเสเพลยื นมื ่ วำมโลภ…….โออนิ จจังเรืองอั คณะสง ่ ำสงสำรมำกมำยถูกเหวียงสู ่ ค ฆ ์ก่อทำให ้จิตวิญญำณทีน่ ่ วำมหำยนะนิ ร ันดร ์กำลจะต ้องมีกำรปฏิรู ้ ่ ่ ปอย่ำงทั่วถึงเกิดขึนให ้ได ้”Ibid.เล่มที7บทที 4{GC149.3}{GCth17124.5} ้ ลูเธอร ์เองคงไม่อำจเสนอคำต่อว่ำระบอบเปปำซีทรุ่ี นแรงและได ้ผลดีกว่ำนี และควำมจริ งมีอยูว่ ำ่ ่ ้ ่ ผูพ ้ ูดเป็ นศัตรูทมี ี ควำมตังใจแน่ วแน่ ของนักปฏิรป ู กลับสร ้ำงอิทธิพลอันยิงใหญ่แก่คำพูดของเขำ{ GC150.1}{GCth17125.1} ่ ้ หำกดวงตำของทีประชุ มสภำเปิ ดกว ้ำงออกได ้มำกกว่ำนี พวกเขำน่ ำจะมองเห็นทูตสวรรค ์ของ พระเจ ้ำอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำส่องลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงขวำงควำมมืดแห่งควำมผิดและเปิ ดสม ่ ่ องและจิตใจเพือให ้ร ับสัจธรรมอำนำจของพระเจ ้ำแห่งสัจธรรมและสติปัญญำทีควบคุ มแม้กระทั่งศั ้ ้วจึงเตรียมทำงให ้กับงำนยิงใหญ่ ่ ่ี ำลังจะบรรลุผลมำร ์ตินลูเธอร ์ ตรูของกำรปฏิรป ู ศำสนำดังนี แล ทก ่ ้ พระสุรเสียงของพระองค ์ผูท้ รงยิงใหญ่ ่ ้ ไม่ได ้อยูใ่ นทีประชุ มสภำแห่งนี แต่ กว่ำลูเธอร ์ดังขึนจนได ้ยิน ้ ทังสภำ{GC150.2}{GCth17125.2} ่ ้ ้ นทีเพือเตรี ่ ่ มเหงของระบอบเ ทีประชุ มร ัฐสภำจึงตังกรรมกำรขึ นทั ยมหนังสือแจกแจงกำรกดขีข่ ่ี ้ำงภำระหนักหน่ วงต่อชำวเยอรมันคณะกรรมกำรยืนหนั ่ ้ ประกอบด ่ ปปำซีทสร งสือนี ที ้วยรำยละเอีย ่ ่ ดละเมิดถึงหนึ งร ้อยกับอีกหนึ งข ้อต่อจักรพรรดิพร ้อมกับเรียกร ้องให ้พระองค ์ทรงรีบจัดกำรแก ้ไข ้ ท้ ทู ่ี ลข ้อเสนอพูดว่ำ“ช่ำงเป็ นกำรสูญเสียจิตวิญญำณของคริสเตียนอะไรปำนนี ้ ข ้อละเมิดเหล่ำนี ผู ้ บเรืองอื ่ อฉำวที ้ ่ ้อมล ้อมอยูร่ อบผูน้ ำฝ่ ำยจิตวิญ ช่ำงเป็ นกำรปล ้นสะดมกำรขูดเลือดอะไรเช่นนี กั ห 109

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ องกันควำมหำยนะและกำรเสียเกียรติยศชือเสี ่ ยง ญำณของโลกคริสเตียนเป็ นหน้ำทีของเรำที จะป้ ้ ่ ดให ้พระองค ์ทรงโปรดสังกำรใ ่ คนของเรำด ้วยเหตุนีเรำจึ งร ้องขอด ้วยควำมถ่อมใจและเร่งด่วนทีสุ ่ ่ ห ้มีกำรปฏิรป ู อย่ำงทั่วถึงและดำเนิ นจนบรรลุผลสำเร็จ”Ibid.เล่มที7บทที 4{GC150.3}{GCth171 25.3} ้ ่ ดจักรพรรดิทรงยอมตำ บัดนี สภำเรี ยกร ้องให ้นักปฏิรป ู ศำสนำเข ้ำรำยงำนตัวต่อพวกเขำในทีสุ มคำเรียกร ้องแม้วำ่ อำเลียนเดอร ์จะอ ้อนวอนคัดค ้ำนและข่มขู่ก็ตำมทีและลูเธอร ์ได ้รับหมำยเรียกใ ่ ้ ่ ำเขำกลั ห ้ปรำกฏตัวต่อหน้ำทีประชุ มร ัฐสภำหมำยเรียกนี มำพร ้อมใบร ับรองควำมปลอดภัยเพือน ่ มั ่ ่นคงปลอดภัยพนักงำนป่ ำวประกำศคนหนึ่ งเป็ นผูน้ ำสำส ์นเหล่ำนี มำยั ้ งเมืองวิตเทนเบิ บไปยังทีที ร ์กและเขำได ้รับภำรกิจให ้นำลูเธอร ์ไปยังเมืองวอร ์มส ์ด ้วย{GC150.4}{GCth17125.4} ่ ตกและเป็ นทุกข ์พวกเขำตระหนักถึงอคติและควำมเกลียดชังทีมี ่ ตอ มิตรสหำยของลูเธอร ์หวันวิ ่ เขำพวกเขำกลัวว่ำอีกฝ่ ำยหนึ่ งจะไม่เคำรพแม้คำร ับรองควำมปลอดภัยและขอร ้องใหเ้ ขำอย่ำนำชี ่ วิตของตนไปหำภัยอันตรำยเขำตอบว่ำ“บรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีไม่ได ้ปรำรถนำทีจะให ้ข ้ำพเจ ้ ่ ่ ำมำเมืองวอร ์มส ์แต่ต ้องกำรกำหนดโทษและควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำนี ไม่ใช่เรืองสำคัญไม่ต ้องอธิษ ่ ้ำพเจ ้ำแต่อธิษฐำนเผือพระวจนะของพระเจ ่ ฐำนเผือข ้ำ.....พระคริสต ์จะประทำนพระวิญญำณของ ่ ้ ้ ้ำพเจ ้ำชังพวกเขำด ้วยคว พระองค ์ให ้ข ้ำพเจ ้ำทีจะเอำชนะอำจำรย ์แห่งควำมเท็จเหล่ำนี ในชี วต ิ นี ข ่ องวอร ์มส ์เพือบั ่ งคับให ้ข ้ำพเจ ้ำถอน ำมตำยข ้ำพเจ ้ำจะมีช ัยเหนื อพวกเขำพวกเขำทำงำนยุง่ ทีเมื ้ ้ำพเจ ้ำบอกว่ำพระสันตะปำปำเป็ นผูแ้ ทน คำพูดและนี่ คือกำรถอนคำพูดของข ้ำพเจ ้ำก่อนหน้ำนี ข ้ ้ำพเจ ้ำยืนยันว่ำพระองค ์เป็ นปฏิปักษ ์ของพระคริสต ์และเป็ นอัครสำวกของมำ ของพระคริสต ์บัดนีข ่ ่ ร”Ibid.เล่มที7บทที 6{GC150.5}{GCth17125.5} ้ เธอร ์ไม่ได ้ไปตำมลำพังคนเดียวนอกจำกผูส้ ง่ สำส ์นของสำนักพระ กำรเดินทำงอันตรำยเช่นนี ลู ่ ดของเขำสำมคนตังใจที ้ ่ รำชวังแล ้วยังมีมต ิ รสหำยสนิ ททีสุ จะไปกั บเขำด ้วยเมลังค ์ธอนปรำรถนำอ ่ ่ ด ย่ำงจริงใจทีจะเข ้ำร่วมกับพวกเขำหัวใจของเขำผูกติดอยูก ่ บ ั หัวใจของลูเธอร ์และต ้องกำรทีจะติ ตำมเขำไปหำกจำเป็ นแม้จะต ้องถูกขังหรือพบกับควำมตำยก็ตำมทีแต่คำร ้องขอของเขำถูกปฏิเส ธหำกลูเธอร ์จะพินำศควำมหวังของกำรปฏิรป ู ศำสนำจะต ้องตกอยูก ่ บ ั ผูร้ ว่ มงำนหนุ่ มของเขำนักป ่ ฏิรป ู ศำสนำพูดกับเมลังค ์ธอนขณะทีลำจำกกั นว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำไม่กลับมำและศัตรูของข ้ำพเจ ้ำฆ่ ำข ้ำพเจ ้ำให ้ตำยจงเทศนำสอนต่อไปและยืนหยัดอยูใ่ นสัจธรรมจงทำงำนแทนข ้ำพเจ ้ำ.....หำกท่ำ ่ ่ กศึกษำและประ นรอดควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำก็เป็ นควำมเสียหำยอันน้อยนิ ด”Ibid.เล่มที7บทที 7นั ่ นพยำนในกำรออกเดินทำงของลูเธอร ์นั้นรู ้สึกเร ้ำใจกับเหตุกำรณ์น้ั ชำชนทีร่​่ วมชุมนุ มกันเพือเป็ ่ี วใจได ้ร ับกำรสัมผัสของข่ำวประเสริฐแล ้วพำกันมำร่วมรำไห ่ นอย่ำงมำกชนกลุม ่ ใหญ่ทหั ้ลำเขำด ้ ้ กปฏิรป วยบรรยำกำศเช่นนี นั ู ศำสนำและผูต้ ด ิ ตำมจึงออกเดินทำงจำกเมืองวิตเทนเบิร ์ก{GC151.

1}{GCth17126.1} ่ ระหว่ำงกำรเดินทำงพวกเขำพบว่ำจิตใจของประชำชนถูกครอบงำด ้วยควำมหวำดกลัวทีหดหู ่ใ ่ ่ ่ นบำงเมืองไม่มเี กียรติยศทีจะมอบให ้พวกเขำเมือหยุดพักแรมในยำมคำคืนมีบำทหลวงหวังดีคนห ่ ้องพลีชพ ่ นึ่ งแสดงควำมวิตกของตนโดยกำรให ้ลูเธอร ์ดูภำพของนักปฏิรป ู ชำวอิตำเลียนทีต ี เพือค 110

อำนำจสัมบูรณ์

่ นรุง่ ขึนพวกเขำได ้ ่ องวอร ์มส ์ผูส้ ง่ ข่ำวของ วำมเชือวั ้ร ับข่ำวว่ำงำนเขียนของลูเธอร ์ถูกประณำมทีเมื ่ สำนักพระรำชวังกำลังประกำศคำสังของจั กรพรรดิและเรียกร ้องให ้ประชำชนนำงำนเขียนเหล่ำนั้ ่ ำเขำมำหวำดหวันต่ ่ อควำมปลอดภัยของลูเธอร ์ใน นไปให ้เจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองผูน้ ำสำส ์นทีน ่ ้ ่ ่ ทีสภำและคิ ดว่ำควำมตังใจของเขำคงหวั นไหวจึ งถำมเขำว่ำยังคิดทีจะเดิ นทำงต่อไปหรือไม่เขำต ่ ้ำมในทุกเมืองข ้ำพเจ ้ำก็จะมุ่งหน้ำต่อไป”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ อบว่ำ“แม้จะถูกสังห 7{GC151.2}{GCt h17126.2} ่ องเออร ์เฟิ ร ์ทลูเธอร ์ได ้ร ับกำรต ้อนร ับอย่ำงมีเกียรติฝูงชนทีชื ่ นชอบเขำต่ ่ ทีเมื ำงมำห ้อมล ้อมเขำ ่ ่ ่ ไว ้เขำเดินไปตำมถนนทีเขำเคยยำเท ้ำมำก่อนแล ้วพร ้อมกับถุงเงินขอทำนของเขำเขำไปเยียมห ้อ ่ ่ ดนี ก ้ ำลัง งคอนแวนต ์ของเขำและใคร่ครวญถึงกำรต่อสู ้ผ่ำนทำงควำมกระจ่ำงทีเขำได ้ร ับมอบซึงบั ่ นเรืองที ่ เขำถู ่ ่ ้ำมกระทำแต่ ปกคลุมทั่วประเทศเยอรมนี ชำวบ ้ำนขอร ้องให ้ลูเธอร ์เทศนำซึงเป็ กสังห ้ กบวชภรำดรทีคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยทำงำนจำเจทีคอนแวนต ่ ผูน้ ำสำส ์นอนุ ญำตให ้เขำเทศน์และบัดนี นั ์แห่ง ้ ก ้ำวขึนธรรมำสน์ ้ นี ก็ {GC152.1}{GCth17126.3} ่ ้ งพระคำของพระคริสต ์ว่ำ“ขอให ้สันติสข ต่อหน้ำฝูงชนทีแออั ดกันหนำแน่ นเขำยำถึ ุ จงเป็ นของ ท่ำน” ้ “บรรดำนักปร ัชญำดุษฎีบณ ั ฑิตและนักเขียนทังหลำยพยำยำมสอนมนุ ษย ์ไปให ้ถึงวิถท ี จะได ี่ ้ชี ้ ้ำพเจ ้ำจะมำบอกวิธแี ก่ท่ำน.....พระเจ ้ำทรงเรียก วิตนิ ร ันดร ์แต่พวกเขำไม่ประสบควำมสำเร็จบัดนีข ้ ่ ชำยคนหนึ่ งให ้กลับเป็ นขึนจำกควำมตำยคื อพระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำเพือพระองค ์ ่ จะทรงทำลำยควำมตำยกำจัดบำปและปิ ดประตูนรกนี เป็ นงำนของกำรช่วยให ้รอด.....พระคริสต ์ทร งได ้ชัยชนะแล ้วนี่ เป็ นข่ำวแห่งควำมยินดีและเรำได ้ร ับควำมรอดโดยกำรกระทำของพระองค ์และไม่ ใช่โดยกำรกระทำของเรำเอง.....พระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำตรัสว่ำ‘สันติสข ุ จงมีแก่ท่ำ ้ ่ ่ ้ นทังหลำยจงดูทมื ี อของเรำ’พูดอีกนัยหนึ งก็คอื โอมนุ ษย ์ทังหลำยดูเถิดเพรำะเรำเรำผูเ้ ดียวเท่ำนั้น ่ึ ำจัดบำปของท่ำนและไถ่ท่ำนให ้เป็ นไทบัดนี ท่ ้ ำนมีสน ้ ผูซ ้ งก ั ติสข ุ แล ้วพระเจ ้ำตร ัสดังนี ”{GC152.2 }{GCth17126.4} ้ ้เห็นว่ำควำมเชือที ่ แท ่ ้จริงนั้นจะปรำกฎให ้เห็นด ้วยชีวต ่ สท ์ ่ องจำกพระเ เขำพูดต่อชีให ิ ทีบริ ุ ธิ“เนื ่ ้ำทำงเพือจะให ่ จ ้ำทรงช่วยเรำให ้รอดแล ้วก็ขอให ้เรำจัดกำรกับงำนของเรำให ้เข ้ำทีเข ้พระองค ์ทรง ่ ้ ยอมร ับท่ำนเป็ นคนรำรวยหรือก็ขอให ้สมบัตข ิ องท่ำนเลียงดูควำมต ้องกำรของผูข ้ ด ั สนท่ำนเป็ นค ่ ่ นยำกจนหรือขอให ้งำนกำรร ับใช ้ของท่ำนเป็ นทียอมร ับของคนรำรวยหำกงำนของท่ ำนมีประโยช ้ ่ ่ ้ ้ น์ตอ ่ ตัวท่ำนเองเท่ำนันงำนร ับใช ้ของท่ำนทีท่ำนแสร ้งทำเพือถวำยพระเจ ้ำนันเป็ นกำรมุสำโดยสินเ ่ ่ ชิง”Ibid.เล่มที7บทที 7{GC152.3}{GCth17126.5} ่ งปันให ้แก่จต ่ วกระหำยพระค ประชำชนฟังอย่ำงตะลึงหลงใหลอำหำรแห่งชีวต ิ ทีแบ่ ิ วิญญำณทีหิ ริสต ์ได ้รับกำรเทิดทูนต่อหน้ำผูฟ ้ ังให ้อยูเ่ หนื อพระสันตะปำปำผู ้แทนพระองค ์จักรพรรดิและพระรำ ่ กคำมตนเองเลยเขำไม่ได ้พยำยำมทำให ้ตัวเองเป็ นเป้ ำหม ชำลูเธอร ์ไม่ได ้กล่ำวถึงภัยอันตรำยทีคุ ำยให ้คนห่วงใยหรือเห็นใจเลยเขำใคร่ครวญถึงพระคริสต ์จนลืมตนเองไปเขำซ่อนตัวอยูด ่ ้ำนหลัง 111

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำเสนอพระเยซูในฐำนะพระผูช พระองค ์แห่งกำงเขนคำลวำรีคอยหำทำงทีจะน ้ ว่ ยให ้รอดของคนบำ ปเท่ำนั้น{GC152.4}{GCth17126.6} ่ กปฏิรป ่ เขำไปนั ่ ้นให ้ควำมสนใจเขำเป็ นอย่ำงมำกกลุม ในขณะทีนั ู ศำสนำเดินทำงต่อไปทุกทีที ่ ่ี ่ นมิตรเตือนเขำถึงจุดประสงค ์ของผูน้ ิ ยม ชนขนำดใหญ่ทกระตื อรือร ้นห ้อมล ้อมเขำไว ้และเสียงทีเป็ ลัทธิโรมันบำงคนพูดว่ำ“พวกเขำจะเอำท่ำนไปเผำและสลำยร่ำงกำยของท่ำนให ้เป็ นเถ ้ำถ่ำนเหมื ่ ำกับยอห ์นฮัส”ลูเธอร ์ตอบว่ำ“แม้วำ่ พวกเขำจะก่อไฟตลอดทำงจำกเมืองวอร ์มส ์ไปถึงเมืองวิ อนทีท ้ ตเทนเบิร ์กจนเปลวสูงขึนไปถึ งสวรรค ์ข ้ำพเจ ้ำก็จะเดินผ่ำนไปในนำมของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำจะไปปร ้ ำกฏตัวต่อหน้ำพวกเขำข ้ำพเจ ้ำจะเดินเข ้ำไปในปำกของสัตว ์ใหญ่ประหลำดตัวนี และหั กฟันของมั ่ ่ ่ นเพือประกำศนำมของพระเยซู คริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”Ibid.เล่มที7บทที 7{GC153.1}{GCth17 127.1} ้ั ข่ำวกำรเดินทำงใกล ้ถึงเมืองวอร ์มส ์ของลูเธอร ์ก่อให ้เกิดควำมชุลมุนวุน ่ วำยครงใหญ่ มต ิ รสหำ ่ ตรูของเขำหวำดหวันต่ ่ อควำมสำเร็จในอุดมกำรณ์ขอ ยวิตกถึงควำมปลอดภัยของเขำจนตัวสันศั งพวกเขำพวกเขำพยำยำมทุ่มเทอย่ำงเหนี ยวแน่ นโน้มน้ำวไม่ให ้ลูเธอร ์เดินทำงเข ้ำเมืองดว้ ยคำป ่ ลุกปั่นของเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีเขำได ้ร ับกำรขอร ้องให ้ไปพักทีปรำสำทแห่ งหนึ่ งของอัศวินทีเ่ ่ งนี พวกเขำประกำศว่ ้ ้ ่ ป็ นมิตรณทีแห่ ำควำมยุง่ ยำกทังหมดจะปร ับให ้เข ้ำกันอย่ำงมีมต ิ รไมตรีเพือน ่ กคำมเขำอยูค ๆคอยพยำยำมปลุกเขำให ้กลัวด ้วยกำรสำธยำยถึงภัยอันตรำยทีคุ ่ วำมพยำยำมทัง้ ่ ปวงของพวกเขำล ้มเหลวลูเธอร ์ยังคงไม่หวันไหวประกำศว่ ำ“แม้วำ่ ในกรุงวอร ์มส ์จะมีจำนวนปี ศำจ ้ ่ ่ มำกพอๆกับจำนวนกระเบืองบนหลังคำบ ้ำนข ้ำพเจ ้ำก็ยงั จะมุ่งหน้ำเดินเข ้ำไป”Ibid.เล่มที7บทที 7{ GC153.2}{GCth17127.2} ่ เธอร ์เดินทำงมำถึงเมืองวอร ์มส ์มีกลุม ่ี ่ ้อน เมือลู ่ คนขนำดใหญ่มำรวมตัวกันอยูท ่ ประตู เมืองเพือต ้ ่ ร ับเขำไม่เคยมีกลุม ่ ชนขนำดใหญ่เช่นนี ออกมำต ้อนร ับจักรพรรดิมำก่อนควำมตืนเต ้นนั้นแรงมำ ้ เสียงเพลงสวดศพดังขึนอย่ ้ กและจำกท่ำมกลำงหมู่คนเหล่ำนี มี ำงสยองขวัญและละห ้อยส่งมำเตือ ่ ่ นลูเธอร ์ถึงจุดจบทีรอเขำอยูใ่ นขณะทีลูเธอร ์ก ้ำวลงจำกรถม้ำเขำพูดว่ำ“พระเจ ้ำจะทรงเป็ นโล่ป้อง กันข ้ำพเจ ้ำ”{GC153.3}{GCth17127.3} ่ ำลูเธอร ์กล ้ำเสียงมำปรำกฏตั ่ ่ องวอร ์มส ์และกำรมำถึงข บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีไม่เชือว่ วทีเมื ่ กษำให ้พิจำรณำถึงแนวทำงทีจะด ่ ำเนิ นกำร องเขำทำให ้พวกเขำขวัญหำยจักรพรรดิทรงเรียกทีปรึ ่ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีทเข ่ี ้มแข็งได ้ประกำศว่ำ“เรำหำรือกันถึงเรืองนี ่ ม ้ ต่อไปมีบช ิ อปองค ์หนึ่ งซึงเป็ ้ ยทันทีไม่ใช่ซจี สิ มันด ์หรือทีบงกำรให ่ ำนำนแล ้วใช ้อำนำจจักรพรรดิของท่ำนกำจัดชำยคนนี เสี ้เผ ่ ้องออกใบหรือปฏิบต ำยอห ์นฮัสเรำไม่มภ ี ำระผูกพันทีต ั ต ิ ำมใบคุ ้มครองควำมปลอดภัยของคนนอ ่ ้ไว ้”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ งนั้นพ กรีตคนหนึ่ ง”จักรพรรดิตรัสว่ำ“ไม่เรำต ้องร ักษำสัญญำของเรำทีให 8ดั ้ ยก่อน{GC153.4}{GCth วกเขำจึงลงควำมเห็นกันว่ำต ้องฟังคำแก ้ต่ำงของนักปฏิรป ู ศำสนำผูน้ ี เสี 17127.4}

112

อำนำจสัมบูรณ์

้ องกระตือรือร ้นอยำกเห็นชำยน่ ำพิศวงคนนี และในไม่ ้ คนทังเมื ช ้ำมีกลุม ่ คนขนำดใหญ่เข ้ำมำเยื ่ กของเขำลูเธอร ์แทบจะยังไม่ทน ่ นำนมำนี เขำ ้ อนทีพั ั ฟื ้ นคืนสูค ่ วำมปกติจำกอำกำรเจ็บป่ วยเมือไม่ ้ ่ ้เวลำถึงสองสัปดำห ์เต็มเขำต ้องเตรียมตัวเพือเผชิ ่ อ่อนเปลียจำกกำรเดิ นทำงทีใช ญหน้ำกับเหตุกำ ้ รณ์สำคัญในวันรุง่ ขึนและเขำต ้องกำรควำมสงบและกำรพักผ่อนแต่ประชำชนมีควำมปรำรถนำอ ่ ่ ่ นนำงอัศวินบำทหลวงแ ย่ำงแรงกล ้ำทีจะพบเขำให ้ได ้จนเขำได ้เวลำพักผ่อนเพียงไม่กชั ี่ วโมงเมื อขุ ้ ขน ่ ้ำเรีย ละประชำชนมำล ้อมเขำไว ้อย่ำงใจจดใจจ่อในท่ำมกลำงคนเหล่ำนี มี ุ นำงอยูห ่ ลำยคนทีกล กร ้องให ้จักรพรรดิปฏิรป ู กำรกระทำล่วงละเมิดต่ำงๆของกิจกรรมสงฆ ์จนลูเธอร ์กล่ำวว่ำ“คนเหล่ำ ้ ้ ตรูและมิตรเข ้ำมำเยียมพระนั ่ นี เป็ นไทแล ้วโดยข่ำวประเสริฐของเรำ”Martynหน้ำ393ทังศั กบวชก ้ เขำต ้อนร ับพวกเขำด ้วยใจสงบทีไม่ ่ หวันไหวตอบทุ ่ ล ้ำหำญท่ำนนี แต่ กคนด ้วยควำมสง่ำผ่ำเผยแล ่ รอ่ งรอยของกำรตรำกตรำและควำ ะปัญญำท่ำทำงของเขำมั่นคงและกล ้ำหำญใบหน้ำซีดผอมทีมี ้ มเจ็บป่ วยกลับแสดงออกถึงควำมเมตตำและควำมสุขคำพูดเคร่งขรึมและจริงใจลึกซึงของเขำท ำใ ่ กระทั่งศัตรูของเขำก็ยงั ร ับมือไม่อยูท ้ั ตรสหำยและศัตรูรู ้สึกอัศจรรย ์ใจอย่ำงล ้น ห ้เขำมีพลังทีแม้ ่ งมิ ่ ำมีฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำสถิตอยูใ่ นตัวเขำคนอืนๆประกำศเหมื ่ พ ้นบำงคนเชือว่ อนเช่นพวกฟำริ สีพูดถึงพระเยซูวำ่ “มีผเี ข ้ำสิงอยู”่ มัทธิว11:18{GC154.1}{GCth17128.1} ่ ้ไปยังทีประชุ ่ ่ ำนักพระรำชวังคนหนึ่ งได ้ร ับแต่งตังใ ้ วันต่อมำลูเธอร ์ถูกสังให มร ัฐสภำเจ ้ำหน้ำทีส ห ้นำเขำไปยังห ้องประชุมแต่เขำเข ้ำไปในสภำด ้วยควำมยำกลำบำกมีประชำชนแออัดแน่ นอยูท ่ ุก ่ ้ำต่อต ้ำนสิทธิอำนำจของพระสันตะปำปำ{GC154. ซอกซอยทุกคนต ้องกำรมำดูพระนักบวชทีกล 2}{GCth17128.2} ่ ้ ในขณะทีเขำก ำลังจะเดินก ้ำวเข ้ำไปยังเบืองหน้ ำคณะผูพ ้ พ ิ ำกษำของเขำนั้นนำยพลวีรบุรษ ุ สูง อำยุท่ำนหนึ่ งผูผ ้ ่ำนสงครำมในหลำยสนำมพูดกับเขำด ้วยควำมปรำนี วำ่ “พระผูน ้ ่ ำสงสำรพระผูน้ ่ ำ ้ ์ ่ สงสำรบัดนี ท่ำนกำลังปกป้ องศักดิศรีอน ั สูงเกียรติยงกว่ ิ ำข ้ำหรือมำกกว่ำแม่ทพ ั คนใดในสงครำม ่ เดือดทีสุ ่ ดของเรำแต่หำกกำรต่อสู ้ของท่ำนนั้นชอบธรรมและท่ำนมั่นใจในกำรต่อสู ้ครงนี ้ั ก็ ้ จงมุ่ ทีดุ ่ ้ นพระเจ ้ ้ ำน”D’Aubi งหน้ำต่อไปในพระนำมของพระเจ ้ำและอย่ำกลัวสิงใดทั งสิ ้ำจะไม่ทรงทอดทิงท่ ่ ่ gnéเล่มที7บทที 8{GC154.3}{GCth17128.3} ่ ดลูเธอร ์ก็มำยืนอยูเ่ บืองหน้ ้ ่ ่ งพวกขุนนำงและเจ ้ำหน้ำที่ ในทีสุ ำสภำจักรพรรดิประทับบนพระทีนั ่ ระดับสูงสุดของอำณำจักรห ้อมล ้อมพระองค ์ไว ้ไม่เคยมีผูใ้ ดมำปรำกฏต่อทีประชุ มอันสูงเกียรติกว่ ้ งมำร ์ตินลูเธอร ์ทีต ่ ้องมำแก ้ต่ำงควำมเชือของตนเอง“กำรปรำกฎตั ่ ้ั เป็ ้ นสัญญำณในตัว ำนี ดั วครงนี ของมันเองบ่งบอกถึงชัยชนะเหนื ออำนำจของระบอบเปปำซีพระสันตะปำปำทรงตัดสินกำหนดโท ้ ้วและในเวลำนี เขำก ้ ่ ้ วขึนเหนื ้ ษชำยคนนี แล ำลังยืนอยูต ่ อ ่ หน้ำศำลซึงโดยพฤติ นัยตังตั ออำนำจขอ ่ ้องห ้ำมและทรงตัดเขำขำ งพระสันตะปำปำแล ้วพระสันตะปำปำทรงบัญชำให ้เขำอยูภ ่ ำยใต ้คำสังต ้ ่ ้มำปรำกฏตัวด ้วยถ ้อยคำทีน่ ่ ำยำเกรง ดจำกสังคมมนุ ษย ์ทังปวงแต่ ถงึ กระนั้นเขำกลับได ้ร ับคำสังให ่ ่ี ดในโลกพระสันตะปำปำทรงกำหนดโท เคำรพและได ้ร ับกำรต ้อนร ับจำกทีประชุ มอันทรงเกียรติทสุ ้ ่ ษให ้เขำปิ ดปำกเงียบไปตลอดกำลและบัดนี เขำก ำลังจะอ ้ำปำกพูดต่อหน้ำคนทีสนใจมำฟั งเขำนับ ่ ่ ่ ดของอำณำจักรคริสเตียนจำกเหตุกำรณ์นีลู ้ เธอร ์กลำยเ พันซึงมำชุ มนุ มกันจำกดินแดนทีไกลที สุ 113

อำนำจสัมบูรณ์

้ั งใหญ่ ่ ป็ นตัวจักรสำคัญก่อให ้เกิดกำรปฏิวต ั ค ิ รงยิ ขนโรมก ึ้ ำลังถดถอยลงจำกบัลลังก ์ของเธอและเ ่ นต ้นเหตุให ้เกิดเรืองน่ ่ ำอับอำยอดสูเช่นนี ขึ ้ นIbid.เล่ ้ ่ ป็ นเพรำะเสียงของพระสงฆ ์องค ์หนึ่ งทีเป็ ำที7 ่ บทที8{GC155.1}{GCth17128.4} ่ เธอร ์มำอยูเ่ บืองหน้ ้ ่ ้ เมือลู ำทีประชุ มอันทรงเกียรติและมีอำนำจมำกเช่นนี เขำรู ้สึกประหม่ำและ ้ ทำตัวไม่ถก ู มีเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นอยูห ่ ลำยพระองค ์สังเกตเห็นอำรมณ์เช่นนี ของเขำจึ งเดินเข ้ำไปหำเ ่ ำกำยแต่ไม่สำมำรถฆ่ำจิตวิญญำณได ้”มีอก ขำและมีอยูพ ่ ระองค ์หนึ่ งกระซิบว่ำ“อย่ำกลัวคนทีจะฆ่ ี ่ พระองค ์หนึ่ งพูดว่ำ“เมือพวกเขำพำท่ ำนเข ้ำไปอยูต ่ อ ่ หน้ำผูม้ อ ี ำนำจและพระรำชำเพรำะเห็นแก่พร ่ ่ ้ รษ ่ ะเจ ้ำพระวิญญำณของพระบิดำจะประทำนสิงทีท่ำนจะพูดให ้แก่ท่ำน”ด ้วยวิธน ี ี บุ ุ ยิงใหญ่ ของโล กนำพระดำรัสของพระคริสต ์มำหนุ นใจผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ในยำมวิกฤตของกำรพิพำกษำ{GC1 55.2}{GCth17128.5} ลูเธอร ์ถูกนำตัวให ้มำอยูต ่ อ ่ หน้ำบัลลังก ์ของจักรพรรดิโดยตรงควำมเงียบสงัดปกคลุมอยูเ่ หนื อ ่ ้ ้วเจ ้ำหน้ำทีส ่ ำนักพระรำชวังลุกขึนยื ้ นและเอำมือชีไปที ้ ผลงำนเขี ่ ทีประชุ มแออัดแห่งนีแล ยนกองห ่ ้ นึ งของลูเธอร ์เรียกร ้องให ้นักปฏิรป ู ศำสนำคนนี ตอบคำถำมสองข ้อคือยอมร ับว่ำเป็ นของตนไหมแ ่ ่ ำนชือเรื ่ องของหนั ่ ละเขำจะเสนอขอถอนแนวคิดทีเขำประกำศออกไปหรื อไม่เมืออ่ งสือแล ้วลูเธอร ์ ตอบว่ำสำหร ับคำถำมแรกนั้นเขำยอมร ับว่ำเป็ นหนังสือของเขำเขำพูดต่อไปว่ำ“สำหร ับคำถำมที่ ่ ยวข ่ ่ ่ สองซึงเกี ้องกับควำมเชือและควำมรอดของจิ ตวิญญำณซึงพระวจนะของพระเจ ้ำอันเป็ นสมบั ้ ำทีสุ ่ ดไม่วำ่ จะเป็ นบนสวรรค ์หรือบนโลกมีสว่ นพัวพันด ้วยจะเป็ นกำรไม่รอบคอบหำกข ้ำพเจ ้ ติลำค่ ่ ำจะตอบโดยไม่ไตร่ตรองเสียก่อนข ้ำพเจ ้ำอำจร ับรองน้อยกว่ำทีสถำนกำรณ์ เรียกร ้องหรือพูดมำก ่ ้องกำรและจะกระทำบำปต่อพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีว่​่ ำ“แต่ผูใ้ ดจะไม่ยอมรับเรำ กว่ำควำมจริงทีต ต่อหน้ำมนุ ษย ์เรำก็จะไม่ยอมร ับผูน้ ้ันเฉพำะพระพักตร ์พระบิดำของเรำผูส้ ถิตในสวรรค ์ด ้วย”มัทธิว ้ ้ำพเจ ้ำจึงขอพระบรมรำชำนุ ญำตโปรดประทำนเวลำให ้ข ้ำพเจ ้ำเพือจะทู ่ 10:33ด ้วยเหตุผลนี ข ลต ่ ่ อบโดยไม่ผด ิ ต่อพระคำของพระเจ ้ำ”D’Aubignéเล่มที7บทที 8{GC155.3}{GCth17129.1} ้ ลูเธอร ์ดำเนิ นด ้วยควำมชำญฉลำดในกำรนำเสนอคำอุทธรณ์นีกำรกระท ำของเขำโน้มน้ำวให ้ ่ ่ ำเขำไม่ได ้ทำตำมอำรมณ์หรือด ้วยควำมหุนหันไม่มใี ครคำดคิดว่ำบุคคลทีมั ่ กแสดง ทีประชุ มเชือว่ ้ ้ซึงยิ ่ งเสริ ่ ควำมแกร่งกล ้ำและไม่ยอมประนี ประนอมจะมีควำมสงบนิ่ งและควบคุมตนเช่นนี ได มกำลัง ให ้เขำและในเวลำต่อมำช่วยให ้เขำสำมำรถตอบอย่ำงรอบคอบแน่ วแน่ มป ี ัญญำและสง่ำงำมจนทำ ให ้ศัตรูของเขำแปลกใจและผิดหวังและตำหนิ ควำมทะนงโอหังและควำมอวดดีของพวกเขำเอง{G C156.1}{GCth17129.2} ่ วันต่อมำเขำต ้องปรำกฏตัวเพือให ้คำตอบสุดท ้ำยของเขำหัวใจของเขำหดหู่ไประยะเวลำหนึ่ งเ ่ ่ ่ มือเขำใคร่ ครวญถึงกองกำลังทีรวมตั วต่อต ้ำนสัจธรรมควำมเชือของเขำสะดุ ดควำมหวำดผวำจน ่ ่ ตัวสันคุกคำมเขำควำมกลัวครอบงำเขำภัยอันตรำยเพิมทวีคณ ู อยูต ่ อ ่ หน้ำเขำศัตรูของเขำดูเหมือ นจะกำชัยชนะอำนำจของควำมมืดดูเหมือนจะเป็ นต่อเมฆหมอกมำก่อตัวอยูร่ อบตัวเขำและดูคล ้ำ ่ ยกับว่ำแยกเขำออกจำกพระเจ ้ำเขำปรำรถนำทีจะได ้หลักประกันว่ำพระเจ ้ำจอมโยธำจะสถิตอยูร่ ว่ 114

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ มกับเขำด ้วยจิตวิญญำณทีปวดร ้ำวเขำฟุบหน้ำลงกับพืนและเปล่ งเสียงร ้องด ้วยหัวใจทีแตกสลำย ่ มผ ซึงไม่ ี ู ้ใดนอกจำกพระเจ ้ำจะเข ้ำใจได ้อย่ำงครบถ ้วน{GC156.2}{GCth17129.3} ่ิ ้ ำงโหดร ้ำยจริงหนอดู เขำทูลวิงวอนว่ำ“โอพระเจ ้ำผูย้ งใหญ่ และทรงพระชนม ์อยูเ่ ป็ นนิ ตย ์โลกนี ช่ ่ เถิดมันอ ้ำปำกเพือกลื นข ้ำพระองค ์และข ้ำพระองค ์มีควำมวำงใจในพระองค ์เพียงน้อยนิ ด.....หำกข ้ ้ ่ ่นต่อพระองค ์ทุกอย่ำงก็จะจบลงเพียงนี .....เวลำช่ ้ ำพระองค ์มีกำลังบนโลกเพียงเท่ำนี ในควำมเชื อมั วงสุดท้ำยของข ้ำพระองค ์มำถึงแล ้วเขำประกำศกำหนดโทษของข ้ำพระองค ์แล ้ว.....โอข ้ำแต่พระเ ้ ่ ........เพรำะพระองค ้ จ ้ำโปรดช่วยข ้ำพระองค ์ต่อต ้ำนปัญญำทังปวงของชำวโลกเรื องนี ์เพียงผูเ้ ดียว. ่ ่ ่ ่ ไม่มส ่ิ ....เพรำะนี ไม่ใช่งำนของข ้ำพระองค ์แต่เป็ นของพระองค ์ข ้ำพระองค ์ไม่มอ ี ะไรทีต ้องทำทีนี ี งใด ่ ่ ้ ้ นของพระองค ์.....เป็ นอุดมกำรณ์ชอบธ ทีจะแข่ งขันกับคนยิงใหญ่ ของโลกนี .....แต่ อด ุ มกำรณ์นีเป็ ่ ร ันดร ์โอพระเจ ้ำข ้ำโปรดช่วยข ้ำพระองค ์ด ้วยพระเจ ้ำผูท้ รงสัตย ์ซือและไม่ ่ ่ รรมและชัวนิ เปลียนแปล ่ งหมดของมนุ ้ งข ้ำพระองค ์จะไม่มอบควำมวำงใจไว ้กับมนุ ษย ์คนใด.....เรืองทั ษย ์นั้นไม่แน่ นอนทุกสิ่ ่ ้ งทีมำจำกมนุ ษย ์นั้นล ้มเหลว....พระองค ์ทรงเลือกข ้ำพระองค ์ให ้ทำงำนนี ....โปรดยื นเคียงข ้ำงข ้ำพร ่ ่ ะองค ์เพือเห็นแก่พระเยซูคริสต ์ผูท้ พระองค ี ์ทรงร ักผูท้ รงปกป้ องข ้ำพระองค ์ทรงเป็ นโล่และเป็ นป้ อม ่ ่ ปรำกำรอันแข็งแกร่งของข ้ำพระองค ์”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC156.3}{GCth17129.4} ่ พระเจ ้ำองค ์สัพพัญญูประทำนให ้ลูเธอร ์ตระหนักถึงภัยอันตรำยของเขำเพือเขำจะไม่ วำงใจใน ่ กำลังของตนเองและพุ่งเข ้ำหำภัยอันตรำยอย่ำงหุนหันอย่ำงไรก็ตำมไม่ใช่ควำมกลัวเรืองควำมเจ็ ่ ำสยดสยองทีก ่ ำลังคืบกระชันชิ ้ ดเข ้ำมำหำเขำทีท ่ ำให ้เ บปวดส่วนตัวกำรทรมำนหรือควำมตำยทีน่ ขำเกิดควำมหวำดกลัวสยองขวัญเขำมำถึงวิกฤตแล ้วและตระหนักถึงควำมบกพร่องของตนเองที่ จะเผชิญหน้ำกับมันโดยควำมอ่อนแอของเขำอุดมกำรณ์ของสัจธรรมอำจได ้รับควำมเสียหำยเขำ ้ ้กับพระเจ ้ำไม่ใช่เพือควำมปลอดภั ่ ่ ปลำสู ยของตัวเขำเองแต่เพือชัยชนะของข่ ำวประเสริฐเช่นเดียว ้ ้ ่ ่ ่ กับอิสรำเอลกำรปลำสู ้ในคืนนันทีข ้ำงลำธำรเปลียวเนื องมำจำกควำมปวดร ้ำวและควำมขัดแย ้งใน ้ จิตวิญญำณของเขำเหมือนเช่นอิสรำเอลเขำมีช ัยชนะร่วมกับพระเจ ้ำในควำมสินหวั งต่ำสุดของเ ่ ้ ้วยควำมมั่ ขำควำมเชือของเขำยึ ดมั่นติดอยูก ่ บ ั พระคริสต ์พระผูช ้ ว่ ยกู ้ผูท้ รงพลังเขำเข ้มแข็งขึนด นใจว่ำเขำจะไม่ปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำตำมลำพังสันติสข ุ กลับคืนสูจ่ ต ิ วิญญำณของเขำและเขำชื่ ่ี ้ร ับอนุ ญำตให ้เทิดทูนพระวจนะของพระเจ ้ำต่อหน้ำผูป้ กครองของประเทศทังหลำย{ ้ นชมยินดีทได GC157.1}{GCth17130.1} ่ี ดมั่นอยูใ่ นพระเจ ้ำลูเธอร ์เตรียมตัวเพือกำรต่ ่ ่ เ่ บืองหน้ ้ ด ้วยสติทยึ อสู ้ทีอยู ำเขำเขำวำงแผนถึงเรือ่ ่ี งคำตอบของเขำตรวจสอบข ้อควำมผลงำนเขียนต่ำงๆของตนเองและดึงข ้อพิสจู น์ทเหมำะสมจำก ่ ่ ดอยูช พระคัมภีร ์เพือสนั บสนุ นจุดยืนของตนแล ้วเอำมือซ ้ำยวำงอยูบ ่ นพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิที์ เปิ ่ ม ู อ ื ้ ส ่ ตย ์ต่อข่ำวประเสริฐและสำรภำพควำมเชือของเ ่ ขวำขึนสู ่ วรรค ์และปฏิญำณว่ำ“จะผดุงควำมซือสั ่ ่ ขำอย่ำงเสรีแม้วำ่ เขำจะต ้องประทับคำพยำนด ้วยเลือดของเขำเองก็ตำม”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC1 57.2}{GCth17130.2} ้ั ่ งเมือเขำถู ่ ่ อีกครงหนึ กนำมำปรำกฏตัวอยูห ่ น้ำทีประชุ มร ัฐสภำสีหน้ำของเขำไม่มรี อ่ งรอยของค วำมหวำดกลัวหรือควำมขุ่นมัวเลยสงบและมีสน ั ติสข ุ แต่ด ้วยควำมกล ้ำหำญและทรงเกียรติอย่ำงภู 115

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำมกลำงผูย้ งใหญ่ ่ิ ้ ้ำหน้ำทีส ่ ำนักพระร มิฐำนในฐำนะพยำนของพระเจ ้ำเขำยืนขึนท่ ของโลกบัดนี เจ ่ ้เขำตัดสินว่ำจะต ้องกำรถอนคำสอนข ้อเชือของเขำหรื ่ ้ ย ำชวังสังให อไม่ลเู ธอร ์กล่ำวตอบด ้วยนำเสี ่ งทีนอบน้ อมและถ่อมปรำศจำกควำมรุนแรงหรืออำรมณ์ท่ำทำงของเขำนิ่ งสุขม ุ และน่ ำเคำรพยำเก ่ ำให ้ทีประชุ ่ รงแต่เขำแสดงให ้เห็นถึงควำมมั่นใจและควำมเปรมปรีดซึ ิ ์ งท มแปลกใจ{GC158.1}{G Cth17130.3} ่ ดเจ ้ำนำยอันทรงเกียรติทงหลำยขุ ้ั ่ ลูเธอร ์พูดว่ำ“จักรพรรดิผูส้ ข ุ ม ุ เยือกเย็นทีสุ นนำงทีเคำรพข ้ำ ้ อปฏิ ่ ่ อวำนนี ่ ้ ำชับแก่ข ้ำพเจ ้ำและโ พเจ ้ำมำปรำกฏตัวต่อหน้ำท่ำนในวันนี เพื บต ั ต ิ ำมคำบัญชำทีเมื ก ่ ้ั ดยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำขออนุ ญำตวิงวอนท่ำนและขุนนำงยิงใหญ่ ทงหลำยโปรดใส่ ่ ่ งทีข ่ ้ำพเจ ้ำมั่นใจว่ำชอบธรรมและสัตย ์จริงหำกข ้ำพเจ ้ำจะล่ว ใจฟังกำรปกป้ องอุดมกำรณ์เรืองหนึ ้ ่ เหมำะไม่ควรอันเนื่ องจำกกำรขำดควำมรู ้แล ้ งเกินในกำรใช ้สภำอันทรงเกียรติแห่งนี ไปในทำงที ไม่ ้ วข ้ำพเจ ้ำขอร ้องให ้ท่ำนอภัยแก่ข ้ำพเจ ้ำเพรำะข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้เติบโตขึนในพระรำชวั งของพระรำชำ ่ ่ แต่อยูอ ่ ย่ำงสันโดษในคอนแวนต ์”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC158.2}{GCth17130.4} ่ บเรืองของปั ่ ้ ่ พม แล ้วเขำพูดต่อไปเกียวกั ญหำเขำอธิบำยว่ำงำนเขียนทังหมดของเขำที ตี ิ พ ์ออก ่ ่ มำนั้นไม่ใช่มล ี ก ั ษณะแบบเดียวกันหมดในบำงส่วนเขำกล่ำวถึงเรืองควำมเชื อและกำรท ำควำมดีแ ละแม้ศต ั รูของเขำก็ยงั ประกำศว่ำผลงำนเหล่ำนั้นไม่เป็ นภัยแต่กลับเป็ นคุณประโยชน์หำกจะถอน ้ ่ กฝ่ ำยยอมร ับงำนประเภททีสองประกอบด ่ งำนเขียนเหล่ำนี จะเป็ นกำรประณำมควำมจริงทีทุ ้วยข ้อเ ่ ดโปงควำมเลวและกำรละเมิดของระบอบเปปำซีหำกจะลบล ้ำงผลงำนเหล่ำนี ก็ ้ จะไปส่งเสริ ขียนทีเปิ ้ ้ มควำมโหดเหียมของโรมและเปิ ดโอกำสให ้กว ้ำงขึนแก่ ควำมไร ้จริยธรรมอีกมำกมำยให ้ทวีคณ ู ส่ว ่ ่ ่ เห็ ่ นอยูก ่ นผลงำนประเภททีสำมเขำมุ ่งโจมตีเฉพำะตัวบุคคลทีปกป้ องควำมชัวที ่ ลำดเกลือนเขำสำ ่ เขำใช ้ รภำพอย่ำงไม่ลงั เลว่ำเรืองนี ้ควำมรุนแรงมำกกว่ำควำมสุภำพเขำไม่ได ้อ ้ำงว่ำตนเองไร ้ข ้อบ ่ ้ กพรองแต่แม้กระทังหนังสือเหล่ำนี เขำก็ยงั ไม่อำจถอนได ้เพรำะกำรกระทำเช่นนั้นจะไปเสริมควำม ้ ฮึกเหิมของศัตรูแห่งสัจธรรมและพวกเขำก็จะใช ้โอกำสนั้นบดขยีคนของพระเจ ้ำด ้วยควำมโหดเหี ้ ่ น{GC158.3}{GCth17130.5} ้ ยมยิงขึ เขำพูดต่อไปว่ำ“อย่ำงไรก็ตำมข ้ำพเจ ้ำเป็ นเพียงคนธรรมดำคนหนึ่ งไม่ใช่พระเจ ้ำดังนั้นข ้ำพเจ ้ ่ ่ ผิ ่ ดนั้น’. ำจะปกป้ องตัวเองเหมือนเช่นทีพระคริ สต ์ทรงกระทำว่ำ‘ถ ้ำเรำพูดผิดก็จงเป็ นพยำนในสิงที ่ ดและ .....โดยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำขอวิงวอนท่ำนจักรพรรดิผูท้ รงสุขม ุ เยือกเย็นทีสุ ้ ้ ท่ำนขุนนำงผูเ้ รืองนำมทังหลำยและบุ รษ ุ ทุกระดับชันให ้ท่ำนใช ้ข ้อเขียนของผูเ้ ผยพระวจนะและข ่ ้ ้ำพเจ ้ำจะเป็ นคนแรก องอัครทูตพิสจ ู น์วำ่ ข ้ำพเจ ้ำทำผิดทันทีทข ี ้ำพเจ ้ำจำนนต่อหลักฐำนเหล่ำนี ข ่ ้ำหนังสือของข ้ำพเจ ้ำและโยนมันลงไปในกองเพลิง{GC159.1}{GCth17131.1} ทีคว ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำพูดไปเมือสั ่ กครูน ้ “ข ้ำพเจ ้ำหวังว่ำเรืองที ่ ี แสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำข ้ำพเจ ้ำตรวจสอ ่ ่ ่ บอย่ำงระมัดระวังและพิจำรณำถึงภัยอันตรำยทีข ้ำพเจ ้ำกำลังนำตัวเองเข ้ำไปเสียงแต่ แทนทีจะท ้อ ่ ่ี นว่ำในเวลำนี เหมื ้ อนเช่นในยุคก่อนข่ำวประเสริฐเป็ นต ้นเหตุของ แท ้ข ้ำพเจ ้ำกลับชืนชมยิ นดีทเห็ ปัญหำและควำมขัดแย ้งนี่ เป็ นลักษณะและชะตำกรรมของพระวจนะของพระเจ ้ำพระเยซูคริสต ์ตรัส ว่ำ‘เรำไม่ได ้นำสันติภำพมำให ้แต่เรำนำดำบมำ’มัทธิว10:34คำสอนของพระเจ ้ำนั้นแสนประเสริฐ 116

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ และแสนน่ ำกลัวจงระมัดระวังเกลือกว่ำโดยทึกทักทีจะระงั บควำมขัดแย ้งท่ำนกลับไปกดขีพระวจนะ ์ ่ อันศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำและชักนำกระแสอันตรำยอันเชียวกรำกที รุ่ นแรงน่ ำกลัวควำมหำยนะในปั จจุบน ั และควำมพินำศนิ ร ันดร ์กำลมำสูต ่ วั ท่ำนเอง.....ข ้ำพเจ ้ำอำจยกตัวอย่ำงมำกมำยจำกพระวจ ่ ่ ่ นะของพระเจ ้ำได ้ข ้ำพเจ ้ำอำจพูดถึงเรืองของฟำโรห ์เรืองกษั ตริย ์แห่งกรุงบำบิโลนและกษัตริย ์อืนๆ ่ ของประเทศอิสรำเอลซึงพฤติ กรรมของพวกเขำนั้นล ้วนมีสว่ นอย่ำงเห็นผลในกำรทำลำยตนเองเ ่ ่ เหมือนว่ำชำญฉลำดทีสุ ่ ดเพือเพิ ่ มขยำยอำณำจั ่ มือพวกเขำแสวงหำค ำปรึกษำทีดู กรของตน‘พระ ่ ่ ่ องค ์ผูท้ รงเคลือนภู เขำและมันก็ไม่รู ้’”โยบ9:5Ibid.เล่มที7บทที 8{GC159.2}{GCth17131.2} ้ ่ ้ั ่ งเป็ น ลูเธอร ์กล่ำวเป็ นภำษำเยอรมันไปแล ้วบัดนี เขำได ้ร ับกำรขอให ้พูดเรืองเดี ยวกันอีกครงหนึ ่ ำนมำก็ตำมเขำก็ยอมทำตำมและกล่ำวคำพูดของเขำอี ภำษำละตินแม้จะหมดแรงจำกกำรพูดทีผ่ ้ กครงด ั้ ้วยควำมชัดเจนและด ้วยพลังเหมือนเช่นครงแรกกำรทรงน ั้ ำของพระเจ ้ำคอยชีแนะอยู ใ่ นเรื่ ้ ้ องนี ควำมผิ ดและควำมงมงำยปิ ดบังสมองของเจ ้ำชำยจำนวนมำกจนมองไม่เห็นนำหนั กของเหตุผ ้ั ้ั สองท ่ ่ ลในกำรพูดครงแรกแต่ กำรพูดครงที ำให ้พวกเขำมองเห็นใจควำมทีเสนอไว ้อย่ำงชัดเจน{G C160.1}{GCth17131.3} ่ อร ้ นไม่ ้ั ยอมร ับควำมกระจ่ำงและตังใจไม่ ้ พวกทีดื ยอมให ้สัจธรรมมำโน้มน้ำวจิตใจของตนพำกั ่ นเดือนดำลกับพลังคำพูดของลูเธอร ์ขณะทีเขำหยุ ดพูดโฆษกของสภำพูดด ้วยควำมโกรธว่ำ“ท่ำ ่ ่ นยังไม่ได ้ตอบคำถำมทีให ้ไว ้.......ท่ำนจะต ้องให ้คำตอบทีชัดเจนและแน่ นอน.....ท่ำนจะถอนควำมเ ่ อไม่ถอน”{GC160.1}{GCth17131.4} ชือหรื ่ กรพรรดิผูส้ ข ่ ดและขุนนำงชันผู ้ ใ้ หญ่ทงหลำย ้ั นักปฏิรป ู ศำสนำตอบว่ำ“ในเมือจั ุ ม ุ เยือกเย็นทีสุ ่ ต ้องกำรให ้ข ้ำพเจ ้ำให ้คำตอบทีชัดเจนฟั งง่ำยและตรงไปตรงมำข ้ำพเจ ้ำก็จะตอบท่ำนและคำตอบ ่ ก็คอื ข ้ำพเจ ้ำมิอำจจำนนควำมเชือของข ้ำพเจ ้ำใหก้ บ ั พระสันตะปำปำหรือให ้กับสภำต่ำงๆได ้เพรำ ่ ้ ่ ่ ้ ะเรืองนี ชัดแจ ้งยิงกว่ำยำมเทียงวันว่ำพวกเขำทำผิดและขัดแย ้งกันเองอยูบ ่ ่อยๆด ้วยเหตุนีนอกเสี ย ่ ่ จำกว่ำพวกเขำจะโน้มน้ำวข ้ำพเจ ้ำได ้ด ้วยคำพยำนของพระคัมภีร ์หรือโดยอ ้ำงเหตุผลทีชัดเจนที ่ ้ำพเจ ้ำอ ้ำงไว ้และนอกเสียจ สุดนอกเสียจำกว่ำพวกเขำจะช ักจูงข ้ำพเจำ้ สำเร็จโดยใช ้ข ้อควำมทีข ่ ่ ดติดกับพระวจนะของพระเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำไม่ ำกว่ำพวกเขำจะมำเปลียนจิ ตสำนึ กของข ้ำพเจ ้ำซึงยึ ่ ่ ่ สเตียนคนหนึ่ งมำพูดค ้ำนกับจิต สำมำรถและจะไม่ถอนควำมเชือเพรำะเป็ นเรืองไม่ ปลอดภัยทีคริ ่ี ่ ข ้ำพเจ ้ำจะไม่ทำประกำรอืนใดขอพระเจ ่ สำนึ กของเขำข ้ำพเจ ้ำยืนอยูท ่ นี ้ำทรงโปรดช่วยข ้ำพเจ ้ำด ้ ่ ่ วยอำเมน”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC160.2}{GCth17131.5} ้ ้ นอยูบ ่ ่นคงของพระเจ ้ำแสงสว่ำงของสวรร ด ้วยประกำรเช่นนี ชำยชอบธรรมคนนี ยื ่ นรำกฐำนทีมั ่ ์ ค ์แจ่มจำร ัสอยูใ่ นสีหน้ำของเขำควำมยิงใหญ่ และควำมบริสท ุ ธิของอุ ปนิสยั ของเขำสันติสข ุ และคว ่ ่ ่ ำมชืนชมยิ นดีของเขำปรำกฏให ้ทุกคนเห็นในขณะทีเขำเป็ นพยำนคัดค ้ำนอำนำจแห่งควำมชัวแ ่ เอำชนะโลก{GC160.3}{GCth17132.1} ่ ละเป็ นพยำนถึงควำมเชือที ้ ้องประชุมนิ่ งเงียบด ้วยควำมประหลำดใจไปชัวขณะหนึ ่ ่ งในกำรตอบครงแรกลู ้ั คนทังห เธอร ์พูด ้ ยงต่ำด ้วยควำมเคำรพยำเกรงแทบจะนอบน้อมถ่อมตนเหล่ำผูน ด ้วยนำเสี ้ ิ ยมลัทธิโรมันแปลควำม 117

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยขวัญพวกเขำคิดว่ำทีเขำขอเลื ่ ่ หมำยกำรแสดงออกเช่นนี ว่้ ำเขำกำลังเริมเสี อนเวลำพู ดออกไปนั้ ่ แคลนเ นเป็ นกำรเปิ ดทำงให ้กับกำรถอนคำพูดจักรพรรดิชำร ์ลส ์พระองค ์เองก็ทรงสังเกตอย่ำงกึงดู ่ี ดโรยของนักบวชคนนี อำภรณ์ ้ ่ี ยบและคำแถลงทีชัดเจนบ่ ่ ห็นท่ำทีทอิ ทเรี งบอกให ้ทรำบว่ำ“พระนัก ้ ่ี ดนี เ้ บวชองค ์นี จะไม่ มท ี ำงทำให ้เรำเป็ นคนนอกรีตอย่ำงแน่ นอน”แต่ควำมกล ้ำและควำมแน่ วแน่ ทบั ้ ขำแสดงออกมำรวมทังพลั งและควำมชัดเจนในกำรใช ้เหตุผลของเขำทำให ้คนทุกฝ่ ำยแปลกใจจั ่ ่ ้ ้ ดด ้วยใจทีปรำศจ ่ กรพรรดิทรงเปลียนไปเป็ นควำมชืนชมทรงอุ ทำนขึนมำว่ ำ“พระนักบวชองค ์นี พู ่ หวันไหว”เจ ่ ำกควำมกลัวและควำมกล ้ำหำญทีไม่ ้ำผูค้ รองแคว ้นเยอรมนี หลำยพระองค ์ทรงมองดูผู ้ ้ ่ แทนประเทศคนนี ของพวกเขำด ้วยควำมภำคภูมใิ จและควำมชืนชมยิ นดี{GC160.4}{GCth1713 2.2} ่ เอืออ ้ ำน พรรคพวกของโรมแตกกระจุยไปอุดมกำรณ์ของพวกเขำดูเหมือนตกอยูใ่ นสภำพทีไม่ ่ ดพวกเขำจึงหำทำงร ักษำอำนำจของตนไม่ใช่ด ้วยกำรปฏิบต ่ วยทีสุ ั ต ิ ำมพระคัมภีร ์แต่เลือกทีจะใช ้ ่ึ นวิธโี ต ้เถียงทีโรมไม่ ่ วิธข ี ม ่ ขู่ซงเป็ เคยลดละโฆษกของสภำพูดว่ำ“หำกท่ำนไม่ยอมถอนควำมเชือ่ ้ ่ อต ้ำนคนนอกรีตทีไม่ ่ ยอมแก ้ จักรพรรดิและผูน้ ำของทังประเทศจะปรึ กษำว่ำจะเลือกใช ้วิธใี ดเพือต่ ้ ไขคนนี ”{GC161.1}{GCth17132.3} ่ งคำปกป้ องอันประเสริฐด ้วยควำมชืนชมนั ่ ้นเมือได ่ ้ ต มิตรสหำยของลูเธอร ์ทีฟั ้ยินคำพูดเช่นนี ก็ กใจกลัวแต่ตวั ดุษฎีบณ ั ฑิตเองกลับพูดอย่ำงสงบนิ่ งว่ำ“ขอพระเจ ้ำทรงเป็ นผูช ้ ว่ ยข ้ำพเจ ้ำเพรำะข ้ำ ่ ่ พเจ ้ำจะไม่ถอนคำพูดใดเลย”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC161.2}{GCth17132.4} ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยทรงปรึ ้ แล ้วพวกเขำนำลูเธอร ์ออกไปจำกทีประชุ มร ัฐสภำในขณะทีเจ ก ้ั งใหญ่ ่ ่ ษำหำรือร่วมกันเกิดควำมรู ้สึกทั่วไปว่ำวิกฤตครงยิ มำถึงแล ้วกำรยืนกรำนปฏิเสธทีจะยอมจ ำ ่ นนอำจส่งผลต่อประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสตจักรเป็ นเวลำหลำยยุคสภำตัดสินใจทีจะให ้โอกำสลูเธอร ์ ้ ่ ่ ้ ้ั ่ งว่ อีกครงหนึ ั งทีจะถอนคำสอนพวกเขำนำลูเธอร ์เข ้ำมำในสภำเป็ นครงสุ ั ดท ้ำยถำมเขำอีกครงหนึ ่ ่ ่ ้ไว ้แล ้ ำจะปฏิเสธคำสอนของเขำหรือไม่เขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่มค ี ำตอบอืนใดที จะให น้ อกจำกทีให ่ ช ัดว่ำไม่มส ่ิ ่ี ว”เป็ นทีแน่ ี งใดจะโน้ มน้ำวเขำได ้เลยไม่วำ่ จะด ้วยคำสัญญำหรือด ้วยคำขู่ทจะให ้เขำยอ มจำนนต่อคำตัดสินของโรม{GC161.3}{GCth17132.5} ้ั ่ ำนำจของพวกเขำซึงทั ่ งพระรำชำและขุ ้ ้ ผูน้ ำระบอบเปปำซีทงหลำยรู ้สึกเดือดดำลทีอ นนำงทังห ่ ้องถูกพระนักบวชต่ำต ้อยคนหนึ่ งเหยียดหยำมดูแคลนพวกเขำปรำรถนำทีจะ ่ ลำยกลัวจนตัวสันต ้ มผัสกับควำมพิโรธของพวกเขำด ้วยกำรทรมำนชีวต ทำให ้นักบวชผูน้ ี สั ิ ของเขำให ้มลำยไปแต่ลเู ้ ธอร ์เข ้ำใจถึงภัยอันตรำยของเขำพูดกับคนทังหลำยด ้วยเกียรติยศและควำมสุขม ุ เยือกเย็นของคริ ่ สเตียนถ ้อยคำของเขำปรำศจำกควำมหยิงยโสกิ เลสตัณหำและกำรหลอกลวงเขำไม่ได ้คิดถึงตนเ ่ ร่ อบตัวเขำรู ้เพียงว่ำเขำอยูเ่ บืองพระพั ้ ้ ศอย่ องหรือผูส้ งู ศักดิที์ อยู กตร ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงสภำพลำเลิ ำงไร ้ขอบเขตกว่ำพระสันตะปำปำพระรำชำคณะพระรำชำและจักรพรรดิพระคริสต ์ตรัสผ่ำนคำพย ่ ่ี ้ ตรสหำยและศัตรูด ้วยควำมตะลึงและควำมพิศ ำนของลูเธอร ์ด ้วยพลังและควำมยิงใหญ่ ทดลใจทั งมิ ่ ่ งพระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงร่วมสถิตอยูใ่ นทีประชุ ่ ่ มผัสใจ วงไปชัวขณะหนึ มสภำแห่งนั้นเพือสั ผูน้ ำสูงสุดของอำณำจักรมีขน ุ นำงจำนวนหนึ่ งยอมร ับควำมชอบธรรมในอุดมกำรณ์ของลูเธอร ์ห 118

อำนำจสัมบูรณ์

่ จธรรมแต่ควำมประทับใจทีได ่ ้ร ับของบำงคนอยูไ่ ม่นำนมีคนอยูอ ลำยคนถูกโน้มน้ำวให ้มำเชือสั ่ ก ี ่ แสดงออกถึงควำมเชือของพวกเขำในเวลำนั ่ ้นแต่แสวงหำสิงที ่ ร่ ับทรำบจำกพระคั จำพวกหนึ่ งทีไม่ มภีร ์ด ้วยตนเองจนเวลำต่อมำกลำยเป็ นผูส้ นับสนุ นงำนกำรปฏิรป ู อย่ำงไม่กลัวผูใ้ ด{GC161.4}{G Cth17132.6} ่ อิเล็กเตอร ์เฟรดเดอริคทรงคอยกำรปรำกฏตัวของลูเธอร ์ต่อทีประชุ มร ัฐสภำด ้วยควำมกังวลใจ ่ี ้ ่ เธอร ์พูดพระองค ์ทรงเป็ นพยำนด ้วยควำมสุขและควำมภำคภู และฟังด ้วยอำรมณ์ทซำบซึ งขณะที ลู ้ ่ นหยัดอย่ำงมั่นคงยิงขึ ่ ้ มิใจถึงควำมกล ้ำหำญควำมแน่ วแน่ และกำรรู ้จักตนเองและควำมตังใจที จะยื ้ นในกำรปกป้ องอุดมกำรณ์ของดุษฎีบณ ั ฑิตท่ำนนี พระองค ์ทรงเปรียบเทียบควำมแตกต่ำงของคูก ่ ่ี ้แย ้งกันและมองเห็นว่ำอำนำจของสัจธรรมทำให ้ปัญญำของพระสันตะปำปำพระรำชำและ รณี ทโต ่ มผัสได ้ท่ำมกลำง พระรำชำคณะหมดควำมหมำยระบอบเปปำซีต ้องร ับภำระของควำมพ่ำยแพ ้ทีสั ชนทุกชำติและตลอดทุกยุคสมัย{GC162.1}{GCth17133.1} ่ ้แทนของพระสันตะปำปำรู ้สึกถึงผลทีได ่ ้จำกคำแถลงของลูเธอร ์เขำหวำดกลัวอย่ำง ในขณะทีผู ้ ่ ไม่เคยเป็ นมำก่อนถึงควำมมั่นคงของอำนำจของโรมและตังใจที จะใช ้ทุกวิธภ ี ำยใต ้อำนำจของตนเ ่ ้มล ้ำงนักปฏิรป ้ ้วยวำทศิลป์ และวิธท ่ นคุณสมบัตโิ ดดเด่นของเขำเ พือล ู ศำสนำคนนี ด ี ำงกำรทูตทีเป็ ขำนำเสนอจักรพรรดิผู ้ทรงเยำว ์วัยให ้เห็นถึงควำมเขลำและอันตรำยของกำรสละมิตรภำพและกำ ่ องอำนำจของโรมเพือแลกกั ่ ่ สำคัญคน รสนับสนุ นของรำชสำนักทีเรื บอุดมกำรณ์ของนักบวชทีไม่ หนึ่ ง{GC162.2}{GCth17133.2} คำพูดของเขำนั้นไม่ได ้ปรำศจำกผลเสียเลยทีเดียวในวันต่อมำหลังจำกคำตอบของลูเธอร ์จักร ่ ่ พรรดิชำร ์ลส ์ทรงส่งสำส ์นมำเพือให ้นำเสนอต่อทีประชุ มร ัฐสภำประกำศเจตนำรมณ์ของพระองค ์ ่ ำเนิ นตำมนโยบำยของผูน้ ำคนก่อนหน้ำนี ในกำรร ้ ทีจะด ักษำและปกป้ องศำสนำคำทอลิกเนื่ องจำ ่ ้ ้ ดขำดกับเขำและคำสอ กลูเธอร ์ปฏิเสธทีจะละทิ งควำมผิ ดของตนจึงจำเป็ นต ้องใช ้มำตรกำรขันเด็ ่ ่ นนอกรีตทีเขำสอน“พระนั กบวชเพียงองค ์เดียวทีหลงผิ ดไปด ้วยควำมโง่เขลำของตนเองได ้ลุกขึน้ ่ ่ ้ ่ ต่อต ้ำนควำมเชือของอำณำจั กรคริสเตียนเพือหยุ ดยังควำมไม่ เคำรพยำเกรงเรำจะสละซึงรำชอำ ณำจักรของเรำทรัพย ์สมบัตข ิ องเรำมิตรสหำยของเรำกำยของเรำเลือดของเรำจิตวิญญำณของเ รำและชีวต ิ ของเรำเรำกำลังจะขับไล่ออกัสตินลูเธอร ์ออกไปให ้พ ้นห ้ำมเขำมำก่อกวนแม้เพียงเล็ก ่ ่ พพำชนี ยกรรมเขำและพวกผูต้ ด น้อยทีสุดท่ำมกลำงประชำชนแล ้วเรำจะดำเนิ นต่อไปเพือบั ิ ตำมข ้ นด ้ั ้วยกำรสังให ่ ้เป็ นบุคคลต ้องห ้ำมและด ้วยกำรใช ้ทุกวิธก ่ ำ องเขำในฐำนะคนนอกรีตดือร ี ำรทีจะท ่ อสั ่ ตย ์”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ ลำยพวกเขำเรำเรียกร ้องให ้สมำชิกของทุกร ัฐทำตัวให ้เป็ นคริสเตียนทีซื ่ 9อย่ำงไรก็ตำมจักรพรรดิทรงประกำศว่ำต ้องเคำรพต่อหนังสือคุ ้มครองทีออกให ้กับลูเธอร ์และก่อ ่ ่ ่ ำจัดเขำต ้องปล่อยให ้เขำกลับไปยังบ ้ำนด ้วยควำมปลอดภัยเสียก่อน{G นทีจะสำนต่ อเรืองใดเพื อก C162.3}{GCth17133.3} ้ ำมกลำงสมำชิกสภำมีควำมเห็นทีขั ่ ดแย ้งกันอยูส บัดนี ท่ ่ องฝ่ ำยทูตและตัวแทนของพระสันตะปำ ปำเรียกร ้องให ้ไม่ต ้องไปคำนึ งถึงหนังสือร ับรองควำมปลอดภัยของนักปฏิรป ู ศำสนำพวกเขำพูดว่ ้ ่ ่ ้ว”Ibid.เ ำ“แม่นำไรน์ จะต ้องร ับเถ ้ำถ่ำนของเขำเหมือนทีร่ ับเถ ้ำถ่ำนของยอห ์นฮัสเมือศตวรรษที แล 119

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ ล่มที7บทที 9แต่ เจ ้ำชำยทังหลำยของประเทศเยอรมนี แม้พวกเขำเองจะเป็ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีแล ะปฏิญำณตนเป็ นศัตรูของลูเธอร ์ก็ยงั คัดค ้ำนกำรฝ่ ำฝื นควำมวำงใจระดับสำธำรณชนว่ำเป็ นรอย ์ ของประเทศชำติพวกเขำชีถึ้ งหำยนะทีเกิ ่ ดขึนหลั ้ ่ สตำยและประกำศว่ำพว ด่ำงแห่งศักดิศรี งจำกทีฮั ่ ำให ้ควำมชัวอั ่ นน่ ำสยดสยองเหล่ำนั้นเกิดขึนซ ้ ำอี ้ กกับประเทศเยอรมนีและกับจั กเขำไม่กล ้ำทีจะท กรพรรดิเยำว ์วัยของประเทศ{GC163.1}{GCth17133.4} จักรพรรดิชำร ์ลส ์พระองค ์เองทรงให ้คำตอบกับข ้อเสนอเลวทรำมนี ว่้ ำ“แม้ว่ำเกียรติยศและควำ ่ ่ ้ ยงั ควรจะมีอยูใ่ นจิตใจของเจ ้ำชำยผูค้ รองแคว ้นทัง้ มเชือจะถู กลบเลือนออกไปจำกโลกสิงเหล่ ำนี ก็ ่ ่ ตรูตวั ยงสมุนระบอบเปปำซีของลูเธอร ์ยังคงเรียกร ้องให ้จักรพรรดิปฏิบ ั หลำย”Ibid.เล่มที7บทที 9ศั ่ กรพรรดิซจี ส ติตอ ่ นักปฏิรป ู เหมือนทีจั ิ มันด ์กระทำกับฮัสคือปล่อยให ้เขำไปอยูใ่ นควำมเมตตำของ ่ ่ สอยูใ่ นทีชุ ่ มชนสำธำรณะชีให ้ ้ดูโซ่ต คริสตจักรแต่เมือพระองค ์ทรงหวนคิดถึงภำพเหตุกำรณ์เมือฮั ่ อในคำมั่นสัญญำของพระองค ์จักรพรรดิช รวนของเขำและเตือนให ้จักรพรรดิรำลึกถึงควำมเชือถื ่ งทรงประกำศว่ำ“เรำไม่ต ้องกำรเสียหน้ำเหมือนซีจส ่ ำร ์ลส ์ที5จึ ิ มันด ์”Lenfantเล่มที1หน้ ำ422{G C163.2}{GCth17133.5} ่ เธอร ์เสนอพระองค ์ทรงบันทึกไว ้ อย่ำงไรก็ตำมจักรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงจงใจไม่ยอมร ับสัจธรรมทีลู ่ี ำตำมแบบอย่ำงของบรรพบุรษ ่ ่ ว่ำ“เรำตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ ทจะท ุ ”D’Aubignéเล่มที7บทที 9พระ ่ ่ นไปบนทำงแห่งสัจธรร องค ์ทรงตัดสินใจแล ้วทีจะไม่ ก ้ำวออกจำกเส ้นทำงของธรรมเนี ยมแม้เพือเดิ ่ี มและควำมชอบธรรมก็ตำมด ้วยเหตุทบรรพบุ รษ ุ ของพระองค ์ทรงทำเช่นนั้นพระองค ์ก็จะทรงเชิดชู ่ ้ ้ ระบอบเปปำซีพร ้อมกับควำมโหดร ้ำยและควำมเสือมทรำมทั งหมดของมั นด ้วยด ้วยประกำรฉะนี พ ่ ับควำมกระจ่ำงใดๆทีเพิ ่ มขึ ่ นมำกกว่ ้ ระองค ์จึงทรงยึดจุดยืนของพระองค ์คือทรงปฏิเสธทีจะร ำบรรพ ่ ่ ่ บุรษ ุ ของพระองค ์ทรงเคยร ับไว ้หรือทรงปฏิเสธทีจะปฏิ บต ั ห ิ น้ำทีใดๆที บรรพบุ รษ ุ ไม่เคยปฏิบต ั {ิ GC 163.3}{GCth17133.6} ่ งคงยึดติดอยูก ในปัจจุบน ั มีผูค้ นมำกมำยทียั ่ บ ั ธรรมเนี ยมและประเพณีของบรรพบุรษ ุ เช่นนั้นเมื่ ่ มขึ ่ นพวกเขำกลั ้ ่ ับเพรำะไม่ได ้ประทำนแก่บรรพ อพระเจ ้ำประทำนควำมกระจ่ำงทีเพิ บปฏิเสธทีจะร ่ ่ บุรษ ุ ของพวกเขำพวกเขำจึงไม่ยอมร ับด ้วยเรำไม่ได ้อยูใ่ นสถำนะทีบรรพบุ รษ ุ ของเรำอยูผ ่ ลทีตำม ่ ่ มำคือหน้ำทีและควำมร ับผิดชอบของเรำก็จะไม่เหมือนของพวกเขำเรำจะไม่เป็ นทีชอบพระทั ยขอ ่ ่ ่ ่ ่ งพระเจ ้ำเมือเรำดูแบบอย่ำงของบรรพบุรษ ุ เพือใช ้เป็ นเครืองกำหนดหน้ำทีของเรำแทนทีจะค ้นหำ ่ วของเรำเองควำมร ับผิดชอบของเรำนั้นสำคัญกว่ำควำมร ับผิดชอบข พระวจนะของพระเจ ้ำเพือตั ่ องบรรพบุรษ ุ ของเรำเรำต ้องร ับผิดชอบต่อควำมกระจ่ำงทีพวกเขำได ้ร ับและตกทอดมำสูเ่ รำและเร ่ มซึงบั ่ ดนี ก ้ ำลังส่องมำยังพวกเรำจำกพระวจนะของพระ ำยังต ้องร ับผิดชอบต่อควำมกระจ่ำงเพิมเติ เจ ้ำ{GC164.1}{GCth17134.1} ่ เชือว่ ่ ำ“ถ ้ำเรำไม่ได ้มำสังสอนพวกเขำเขำก็ ่ ๋ พระคริสต ์ตร ัสถึงชำวยิวทีไม่ คงจะไม่มบ ี ำปแต่เดียว ้ ่ นี พวกเขำไม่ มข ี ้อแก ้ตัวในเรืองบำปของเขำ”ยอห ์น15:22อำนำจของพระเจ ้ำแบบเดียวกันตรัสผ่ำ ้ ่ นลูเธอร ์ไปถึงจักรพรรดิและเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยของประเทศเยอรมนี ขณะทีควำมกระจ่ ำงส่อ ้ั ดท ้ำยกับผูร้ ว่ มประ งออกจำกพระวจนะของพระเจ ้ำพระวิญญำณของพระองค ์ทรงขอร ้องเป็ นครงสุ 120

อำนำจสัมบูรณ์

่ นปี ลำตเมือหลำยศตวรรษก่ ่ ้ ่ ชุมหลำยท่ำนดังเช่ อนหน้ำนี ยอมให ้ควำมหยิงจองหองและควำมต ้อง ่ ยมของประชำชนปิ ดหัวใจของเขำจำกพระผูไ้ ถ่ของโลกดังเช่นเฟลิกส ์ทีกลั ่ วจนตัวสัน ่ กำรเป็ นทีนิ ้ ้ำไปได ้แล ้วถ ้ำมีโอกำสข ้ำจะเรียกเจ ้ำมำอีก”ดังเช่ ่ นกษัตริ บัญชำผูน้ ำสำส ์นแห่งสัจธรรมว่ำ“วันนี เจ ่ ้ ย ์อำกริปปำผู ้หยิงยโสสำรภำพว่ ำ“เจ ้ำจะชวนเรำเป็ นคริสเตียนในช่วงเวลำเพียงสันๆหรื อ”กิจกำร ่ ่ 24:25;26:28ถึงอย่ำงนั้นจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงหั นหนี จำกข่ำวสำรทีสวรรค ์ประทำนมำให ้ยอม แพ ้ต่อคำบัญชำของควำมทะนงและนโยบำยทำงโลกทรงตัดสินใจไม่ยอมร ับควำมกระจ่ำงแห่งสัจ ธรรม{GC164.2}{GCth17134.2} ่ ่ ้ั ข่ำวลือเรืองแผนจั ดกำรลูเธอร ์แพร่กระจำยไปอย่ำงกว ้ำงขวำงทำให ้เกิดควำมตืนเต ้นครงใหญ่ ้ องนักปฏิรป ่ ้ดีถงึ ควำมโหดเหียมน่ ้ ่ ตอ ทั่วทังเมื ู ศำสนำมีมต ิ รสหำยมำกมำยซึงรู ำกลัวของโรมทีมี ่ ผู ้ ้ ่ ดโปงควำมชัวของเธอพวกเขำลงควำมเห็ ่ คนทังหลำยที เปิ นว่ำจะไม่ยอมให ้เขำถูกนำไปพลีชพ ี ขุ ่ นนำงนับร ้อยร่วมกันปฏิญำณตนทีจะปกป้ องเขำมีคนไม่นอ้ ยประณำมอย่ำงเปิ ดเผยว่ำข่ำวของสำ ่ ้ั ้ำนต่ำงๆและในสถำนที่ นักรำชวังแสดงถึงกำรยอมจำนนอย่ำงอ่อนๆต่ออำนำจของโรมทีประตู รวบ ่ ดแต่ข ้ สำธำรณะหลำยแห่งติดแผ่นป้ ำยบ ้ำงก็ประณำมและบ ้ำงก็สนับสนุ นลูเธอร ์มีอยูป ่ ้ ำยหนึ่ งทีคั ่ อพระคัมภีร ์สำคัญในพระธรรมปัญญำจำรย ์ว่ำ“โอแผ่นดินเอ๋ยวิบต ั แิ ก่เจ ้ำเมือกษั ตริย ์ของเจ ้ำเป็ นเ ่ นชมลู ่ ้ ้ กรพรรดิและทีปร ่ พียงคนรับใช ้”ปัญญำจำรย ์10:16ศร ัทธำทีชื เธอร ์ทั่วทังเยอรมนี ทำให ้ทังจั ่ ำควำมอยุตธิ รรมใดทีกระท ่ ะชุมร ัฐสภำเชือว่ ำต่อเขำจะทำลำยสันติสข ุ ของจักรวรรดิและแม้กระทั่ง ต่อควำมมั่นคงของรำชบัลลังก ์{GC164.3}{GCth17134.3} อิเล็กเตอร ์เฟรเดอริคแห่งแคว ้นแซกโซนี ทรงสงวนท่ำทีด ้วยควำมรอบคอบพระองค ์ทรงปกปิ ดค ่ ตอ วำมรู ้สึกแท ้จริงทีมี ่ นักปฏิรป ู ศำสนำในขณะเดียวกันทรงคอยปกป้ องเขำอย่ำงระมัดระวังทรงดูก ่ ้ ้ั ่ พยำยำมปกปิ ำรเคลือนไหวทั งหมดของเขำและของศั ตรูทงหมดของเขำด ้วยแต่มค ี นมำกมำยทีไม่ ่ ่ ้ ดควำมเห็นใจต่อลูเธอร ์มีเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นขุนนำงบำรอนและบุคคลทีโดดเด่ นอืนๆทั งฆำรวำสและ ่ นักบวชทยอยมำเยียมเขำสปำลำทิ นเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ห ้องเล็กๆของดุษฎีบณ ั ฑิตไม่พอร ับแขกทีเ่ ่ ่ ่ อมนุ ษย ์แม้คนทีไม่ ่ ข ้ำมำหำเขำ”Martynเล่มที1หน้ ำที404ประชำชนมองเขำรำวกั บเป็ นคนทีเหนื ่ ่ นชอบไม่ ่ ่ ำเขำให ้กล ้ำเผชิญ มีควำมเชือในค ำสอนของเขำยังอดทีจะชื ได ้กับจริยธรรมอันสูงส่งทีน กับควำมตำยแทนกำรละเมิดจิตสำนึ กของตนเอง{GC165.1}{GCth17134.4} ่ มีควำมพยำยำมอย่ำงเอำจริงเอำจังทีจะให ้ลูเธอร ์เห็นชอบกับกำรประนี ประนอมกับโรมขุนนำง และเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นมำกมำยแนะเขำว่ำหำกเขำยังคงยืนกรำนยึดมั่นอยูก ่ บ ั กำรตัดสินใจของตนเ องต่อต ้ำนคำบัญชำของคริสตจักรและของสภำต่ำงๆในไม่ช ้ำเขำคงจะถูกเนรเทศออกไปจำกรำช อำณำจักรแล ้วก็จะไม่ได ้ร ับกำรปกป้ องลูเธอร ์ตอบข ้อเรียกร ้องนี ว่้ ำ“ข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์ไ ม่อำจประกำศออกไปโดยปรำศจำกกำรต่อต ้ำน.......แล ้วทำไมจึงต ้องให ้ควำมหวำดกลัวหรือควำ ่ องภั ่ ยอันตรำยแยกเรำออกจำกพระเจ ้ำและจำกพระวจนะของพระองค ์ซึงเป็ ่ นสัจธรร มหวำดหวันเรื ่ มเพียงอย่ำงเดียวไม่ข ้ำพเจ ้ำเลือกสละร่ำงกำยเสียเลือดและพลีชพ ี ดีกว่ำ”D’Aubignéเล่มที7บท ่ ที10{GC165.2}{GCth17134.5}

121

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งเขำถูกรบเร ้ำให ้ยอมจำนนต่อคำตัดสินของจักรพรรดิแล ้วเขำจะไม่ต ้องกลัวสิงอื ่ นใ ่ อีกครงหนึ ้ ดเลยเขำตอบว่ำ“ด ้วยสุดหัวใจของข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำยอมให ้จักรพรรดิเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยแล ่ ร ้ำยทีสุ ่ ดตรวจสอบและพิพำกษำผลงำนของข ้ำพเจ ้ำแต่ด ้วยเงือนไขเพี ่ ะแม้คริสเตียนทีดุ ยงข ้อเดีย ่ิ นใดต ่ ่ วคือพวกเขำต ้องยึดพระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นมำตรฐำนมนุ ษย ์ไม่มส ี งอื ้องทำนอกจำกเชือป ่ กติดและล่ำมโซ่ไว ้กับ ฏิบต ั ต ิ ำมพระวจนะจงอย่ำเสนอควำมรุนแรงมำสูจ่ ต ิ สำนึ กของข ้ำพเจ ้ำซึงผู ์ ้ว”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ พระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิแล 10{GC166.1}{GCth17135.1} ่ี เขำกล่ำวกับข ้อเรียกร ้องอีกข ้อหนึ่ งว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำยินดีทจะสละกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยข ้ำพเ จ ้ำมอบกำยของข ้ำพเจ ้ำเองและชีวต ิ ไว ้ในพระหัตถ ์ขององค ์จักรพรรดิแต่พระวจนะของพระเจ ้ำนั้น -่ ่ ่ ่ ไม่มท ี ำง”Ibid.เล่มที7บทที 10เขำกล่ ำวว่ำเขำเต็มใจทีจะยอมตำมค ำตัดสินของทีประชุ มใหญ่แต่ด ้ ่ ่ ่ เกี ่ ยวกั ่ วยเงือนไขเพี ยงข ้อเดียวคือทีประชุ มต ้องตัดสินตำมพระคัมภีร ์เขำเสริมว่ำ“ในเรืองที บพระว ่ สเตียนทุกคนเป็ นผูต้ ด จนะของพระเจ ้ำและควำมเชือคริ ั สินได ้ดีเท่ำกับพระสันตะปำปำแม้วำ่ จะมีท่ี ่ ่ ่ ดทังมิ ้ ตรสหำยและศั ประชุมนับล ้ำนอำจเห็นพ ้องสนับสนุ นก็ตำม”Martynเล่มที1หน้ ำที410ในที สุ ่ ำควำมพยำยำมทีจะให ่ ตรูก็เชือว่ ้ปรองดองกันคงไม่เกิดผล{GC166.2}{GCth17135.2} หำกนักปฏิรป ู ศำสนำยอมอ่อนข ้อเพียงจุดเดียวซำตำนและสมุนของมันก็จะได ้รับชัยชนะแต่คว ่ั ่ คทีใหม่ ่ ำมแน่ วแน่ อย่ำงไม่สนคลอนเป็ นวิถท ี ำงของกำรปลดปล่อยคริสตจักรและเริมยุ และดีกว่ำขึ ้ ้ ก้ ล ้ำคิดและทำตำมควำมคิดของตนเองในเรืองของศำสนำส่ ่ นมำอิทธิพลของชำยหนุ่ มหนึ่ งคนนี ผู งผลต่อคริสตจักรและโลกไม่ใช่เพียงแต่ในยุคของเขำเท่ำนั้นแต่ในทุกยุคของภำยภำคหน้ำควำม ่ ้ ้ คซึงต ่ ้องผ่ำนประสบกำรณ์ทคล ่ี ้ำ แน่ วแน่ และควำมสัตย ์ซือจะเสริ มกำลังให ้คนทังปวงจนถึ งวันสินยุ ่ ่ ยคลึงกันอำนำจและควำมยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำยืนตะหง่ำนเหนื อเล่ห ์เหลียมของมนุ ษย ์และเหนื ออำ ่ นำจยิงใหญ่ของซำตำน{GC166.3}{GCth17135.3} ่ ่ ้ลูเธอร ์กลับบ ้ำนและเขำรู ้ดีวำ่ คำตัดสินลงโทษเข ไม่นำนต่อมำเจ ้ำหน้ำทีของจั กรพรรดิมำสังให ่ อย่ ้ ำงรวดเร็วเส ้นทำงของเขำปกคลุมด ้วยเมฆหมอกดำทะมึนแต่ในขณะทีเขำเ ่ ำจะตำมติดคำสังนี ดินทำงออกจำกเมืองวอร ์มส ์ใจของเขำกลับเต็มล ้นด ้วยควำมสุขและกำรสรรเสริญเขำพูดว่ำ“มำร เองก็ยงั ยืนปกป้ องอยูท ่ ป้่ี อมปรำกำรของพระสันตะปำปำแต่พระคริสต ์ทรงกระทำให ้เกิดช่องว่ำงกว ้ ้ ่ งนั้นและซำตำนถูกบังคับให ้สำรภำพว่ำพระเจ ้ำยิงใหญ่ ่ ำงขวำงขึนในที แห่ กว่ำมัน”D’Aubignéเล่ ่ ่ มที7บทที 11{GC166.4}{GCth17135.4} ้ หลังจำกออกเดินทำงไปแล ้วด ้วยควำมปรำรถนำให ้คนทังหลำยไม่ เข ้ำใจผิดว่ำควำมแน่ วแน่ ข ่ ้หัวใจทรงเป็ องเขำนั้นเป็ นกำรกบฏลูเธอร ์จึงเขียนจดหมำยไปถึงจักรพรรดิวำ่ “พระเจ ้ำผูท้ รงหยังรู ่ ดทีจะเชื ่ ่ งพระจักรพรรดิทงด ้ั ้วยเกีย นพยำนของข ้ำพเจ ้ำว่ำข ้ำพเจ ้ำเตรียมพร ้อมอย่ำงจริงใจทีสุ อฟั รติยศและปรำศจำกเกียรติยศด ้วยชีวต ิ และด ้วยควำมตำยและไม่มข ี ้อยกเว ้นนอกจำกพระวจนะขอ ่ ษย ์ใช ้ดำรงชีวต ้ งพระเจ ้ำทีมนุ ิ ในทุกกิจกรรมของชีวต ิ ในปัจจุบน ั นี ควำมภั กดีของข ้ำพเจ ้ำจะไม่หวั่ ่ กำรที ้ ่ ญเสียหรือได ้กำไรนั้นไม่มผ ่ ยวกั ่ นไหวเพรำะในเรืองนี จะสู ี ลต่อควำมรอดแต่เมือเกี บผลประโ ยชน์นิร ันดร ์กำลแล ้วพระเจ ้ำทรงประสงค ์ให ้มนุ ษย ์ไม่ควรยอมจำนนต่อมนุ ษย ์ด ้วยกันเพรำะกำรย 122

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำยจิตวิญญำณเช่นนี คื ้ อกำรนมัสกำรทีแท ่ ้จริงและควรจะต ้องถวำยแด่พระผู ้สร ้ำ อมจำนนในเรืองฝ่ ่ ่ งเท่ำนั้น”Ibid.เล่มที7บทที 11{GC167.1}{GCth17136.1} ่ ในกำรเดินทำงออกจำกเมืองวอร ์มส ์ลูเธอร ์ได ้รับกำรต ้อนรับอย่ำงภำคภูมใิ จมำกกว่ำขณะทีเดิ ่ กบัพพำชนี ยก นทำงมุ่งหน้ำสูเ่ มืองวอร ์มส ์ก่อนหน้ำนั้นคณะสงฆ ์อันทรงเกียรติต ้อนร ับนักบวชทีถู ้ ้ปกครองฝ่ ำยพลเรือนให ้เกียรติกบ ่ กรพรรดิทรงประณำมเขำได ้ร ับกำรร ้องข รรมแล ้วผูน้ ี ผู ั ชำยทีจั ้ มี ่ คำสังห ่ ้ำมจำกสำนักพระรำชวังอีกครงหนึ ้ั ่ งเขำก ้ำวขึนสู ้ ธ อให ้เทศนำทังๆที ่ รรมำสน์และพูดว่ำ“ข ้ ่ ำพเจ ้ำไม่เคยปฏิญำณทีจะเอำโซ่ มำล่ำมพระวจนะของพระเจ ้ำไว ้และจะไม่มท ี ำงทำเช่นนั้นด ้วย”M ่ ่ artynเล่มที1หน้ ำที420{GC167.2}{GCth17136.2} ่ ้ เมือเขำไปจำกเมื องวอร ์มส ์ได ้ไม่นำนเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีเกลียกล่ อมจักรพรรดิให ้ทรงปร ่ ลู ้ เธอร ์ถูกประณำมว่ำ“เป็ นซำตำนทีมำในร่ ่ ะกำศกฤษฎีกำต่อต ้ำนเขำในคำสังนี ำงของมนุ ษย ์และ ่ ่ ่ ่ี งสือคุ ้มคร แต่งตัวด ้วยชุดของนักบวช”D’Aubignéเล่มที7บทที 11มี คำสังประกำศว่ ำในทันทีทหนั ่ บยังงำนของเขำห ้ ่ ำนักแก่เข องควำมปลอดภัยหมดอำยุจะต ้องจัดกำรทุกทำงทีจะยั ้ำมทุกคนให ้ทีพ ้ มแก่ ่ ่ ่ วนตัวทีจ่ ำให ้อำหำรหรือนำดื เขำหรือโดยทำงคำพูดหรือกำรกระทำในทีสำธำรณะหรื อในทีส่ ่ี ะช่วยหรือยุยงส่งเสริมเขำจะต ้องจับกุมเขำไม่วำ่ เขำจะอยูท ่ ใดและส่ งมอบให ้กับผูม้ อ ี ำนำจผูต้ ด ิ ตำ มของเขำจะต ้องถูกจับเข ้ำคุกและทรัพย ์สมบัตข ิ องพวกเขำจะต ้องถูกยึดงำนเขียนของเขำต ้องถูก ่ ่ ่ ้ ้ ้วยอิเล็กเตอร ์แห่งแซ ทำลำยและในทีสุดทุกคนทีกล ้ำขัดขืนคำสังนี จะถูกรวมอยูใ่ นกำรลงโทษนี ด ้ ่ นมิตรกับลูเธอร ์เดินทำงออกไปจำกเมืองวอร ์มส ์หลังจำกที่ กโซนี และเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยที เป็ ่ ่ ้ ำผูน้ ิ ย เขำเดินทำงออกไปไม่นำนและคำสังของจั กรพรรดิได ้ผ่ำนมติของทีประชุ มร ัฐสภำบัดนี เหล่ ่ มลิทธิโรมันพำกันชืนชมยิ นดีอย่ำงเหลือล ้นพวกเขำถือว่ำจุดจบของนักปฏิรป ู ศำสนำถูกประทับต รำไว ้แล ้ว{GC167.3}{GCth17136.3} ่ นตรำยนี มี ้ สำยตำหนึ่ พระเจ ้ำทรงจัดเตรียมหนทำงหนี ภยั ให ้ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ในช่วงเวลำทีอั ่ ่ อสั ่ ตย ์และประเสริฐดวงหนึ่ งตัดสินใจเข ้ำม งคอยเฝ้ ำติดตำมกำรเคลือนไหวของลู เธอร ์และหัวใจทีซื ่ ่ิ ำช่วยเหลือเป็ นทีประจั กษ ์อย่ำงแน่ ช ัดว่ำไม่มส ี งใดจะท ำให ้โรมพอใจนอกจำกควำมตำยของเขำด ้ ่ ้ งห ์พระเจ ้ำประทำนสติปัญญำให ้กับอิเล็กเ วยกำรซ่อนตัวเท่ำนั้นทีจะถนอมเขำไว ้ให ้พ ้นจำกเขียวสิ ่ ่ ักษำนักปฏิรป ้ ้ด ้วยควำมร่วมมือ ตอร ์เฟรเดอริคแห่งแคว ้นแซกโซนี เพือวำงแผนที จะร ู ศำสนำผูน้ ี ไว ่ อสั ่ ตย ์คนหนึ่ งทำให ้จุดประสงค ์ของอิเล็กเตอร ์ทำได ้สำเร็จและลูเธอร ์ถูกซ่อนตัว ของพระสหำยทีซื ่ นทำงกลับบ ้ำนอยูน ่ี จำกมิตรสหำยและศัตรูอย่ำงได ้ผลในขณะทีเดิ ่ ้ันเขำถูกลักพำตัวจำกผูท้ ควบ ่ นป้ อมปรำกำรอ ้ำงว ้ำงโดดเดียวบนภู ่ คุมเขำและรีบส่งตัวผ่ำนป่ ำไปยังปรำสำทวำร ์ตบูร ์กซึงเป็ เขำ ้ ทังกำรลั กพำตัวและกำรซ่อนตัวนั้นทำกันอย่ำงลึกลับแม้แต่อเิ ล็กเตอร ์เฟรเดอริคเองก็ไม่รู ้อยูเ่ ป็ นเ ่ ่ ก็ ้ ไม่ใช่ปรำศจำกกำรวำงแผนตรำบใดทีอิ ่ เล็ก วลำนำนว่ำเขำไปทีใดกำรไม่ รู ้ระแคะระคำยถึงเรืองนี ่ ่ เตอร ์ไม่ทรงทรำบเรืองของลู เธอร ์พระองค ์ก็จะทรงเปิ ดเผยสิงใดไม่ ได ้พระองค ์เองพอพระทัยกับคว ้ พอพระทัยแล ้ว{GC168.1}{GCth17137.1} ำมปลอดภัยของนักปฏิรป ู ศำสนำและรู ้แค่นีก็ ฤดูใบไม้ผลิฤดูร ้อนและฤดูใบไม้รว่ งผ่ำนไปและฤดูหนำวมำถึงแล ้วและลูเธอร ์ยังคงเป็ นนักโทษ ่ ดู ่ ประหนึ่ งว่ำแสงสว่ำงของข่ำวประเสริฐกำ อยูอ ่ ำเลียนเดอร ์และพวกของเขำยินดีหรรษำอย่ำงยิงที 123

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ กปฏิรป ้ นใส่ตะเกียงของเขำจำกคลังแห่ง ลังจะดับลงแต่แทนทีจะเป็ นเช่นนี นั ู ศำสนำกำลังเติมนำมั ่ มจำร ัสมำกขึน{GC168.2}{GCth17137.2} ้ ควำมจริงและแสงสว่ำงจะส่องออกมำด ้วยลำแสงทีแจ่ ่ ่ งที่ ในควำมคุ ้มครองอย่ำงเป็ นมิตรของปรำสำทวำร ์ตบูร ์กลูเธอร ์อยูอ ่ ย่ำงมีควำมสุขชัวขณะหนึ ได ้หลุดพ้นจำกควำมร ้อนและควำมโกลำหลของกำรต่อสู ้แต่เขำไม่อำจพบควำมพึงพอใจในควำ ่ ยวก ้ มสงบและกำรพักผ่อนได ้นำนนักชีวต ิ ของเขำนั้นคุ ้นเคยกับกำรทำงำนและควำมขัดแย ้งทีเกรี ่ ่ ้นสภำพของคริสตจักรปรำกฏขึนอยู ้ รำดเขำทนอยูก ่ บ ั กำรไม่ทำงำนไม่ได ้ในวันเวลำทีโดดเดี ยวนั ่ ้ ้วยควำมสินหวั ้ ต่อหน้ำเขำและเขำร ้องขึนด ง“อนิ จจำไม่มผ ี ู ้ใดในยุคสุดท้ำยของพระพิโรธของพระ ่ ้ ่ ้ ่ ่ เจ ้ำทีจะยืนขึนดังกำแพงอยูเ่ บืองพระพักตร ์พระเจ ้ำและช่วยอิสรำเอลให ้รอด”Ibid.เล่มที9บทที 2อี ้ั ่ งควำมคิดของเขำวกกลับมำหำเขำเองและเขำวิตกว่ำจะถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นคนขีขลำดที ้ ่ กครงหนึ ่ ยจคร ้ำนและเอำแต่ใจตนเองแต่กระนั้นในเวล ถอยหนี ออกจำกกำรต่อสู ้แล ้วเขำก็ตำหนิ ตวั เองทีเกี ่ ่ งจะทำได ้ปำกกำของเขำไม่เคยอ ำเดียวกันในทุกวันเขำกลับบรรลุผลงำนได ้มำกกว่ำทีชำยคนหนึ ่ ตรูของเขำยกยอตนเองว่ำเขำหำยเงียบไปแล ้วพวกเขำแปลกใจและมึนงงกับหลัก ยูน ่ ่ิ งในขณะทีศั ่ ตวั ตนซึงแสดงว่ ่ ้ ออกมำจำกปำกกำของเข ่ ฐำนทีมี ำเขำยังทำงำนอย่ำงขันแข็งอยูใ่ บปลิวเป็ นตังๆที ่ ดเพือเพื ่ อนร่ ่ ำกระจำยไปทั่วประเทศเยอรมนี เขำยังได ้ร ับใช ้งำนสำคัญทีสุ วมชำติของเขำด ้วยกำร แปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่เป็ นภำษำเยอรมันจำกเกำะหินปัทมอสของเขำเป็ ่ นเวลำเกือบหนึ่ งปี เต็มทีเขำได ้ประกำศข่ำวประเสริฐและตำหนิ บำปและควำมผิดในยุคของเขำ{G C168.3}{GCth17137.3} ่ แต่พระเจ ้ำทรงถนอมผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้ออกจำกเวทีของชีวต ิ สำธำรณะไม่ใช่เพียงเพือถน ่ อให ้ ้เขำมีเวลำเงียบสำหร ับทำงำน อมร ักษำชีวต ิ ของลูเธอร ์จำกควำมอำฆำตของศัตรูหรือเพือเอื ่ ำค่ ้ ำมำกกว่ำนี ในที ้ ่ กบนภูเขำทีโดดเดี ่ ่ สำคัญเท่ำนั้นเขำได ้ผลลัพธ ์ทีล พั ยวและห่ ำงไกลลิบลับของ ้ เขำนันลูเธอร ์ถูกกันออกจำกกำรสนับสนุ นทำงโลกและปิ ดตนเองจำกคำสรรเสริญเยินยอของมนุ ่ ่นใจในตนเองซึงบ่ ่ อยครงมี ้ั ต ้นเหตุมำจำกควำม ษย ์เขำจึงหลุดพ ้นจำกควำมหยิงทะนงและควำมมั ้ั อจะเดิ ่ สำเร็จโดยกำรทนทุกข ์และกำรได ้ร ับควำมอดสูเขำกำลังถูกเตรียมตัวให ้พร ้อมอีกครงเพื นอ ่ ย่ำงปลอดภัยบนเส ้นทำงสูงอันน่ ำเวียนหัวซึงเขำถู กยกย่องและเชิดชูขนไปอย่ ึ้ ำงกะทันหัน{GC16 9.1}{GCth17138.1} ่ ษย ์ชืนชมยิ ่ ่ จธรรมนำมำนั้นพวกเขำมีควำมโน้มเอียงทีจะเชิ ่ ในขณะทีมนุ นดีกบ ั เสรีภำพทีสั ดชู ่ี ่ ดโซ่แห่งควำมผิดและควำมงมงำยซำตำนคอยหำทำงทีจะหั ่ นแนวคิดแล ผูท้ พระเจ ้ำทรงใช ้มำเพือตั ่ วแทนทีเป็ ่ นมนุ ษย ์มันนำพวกเ ะควำมร ักของมนุ ษย ์ให ้ออกห่ำงไปจำกพระเจ ้ำและให ้ยึดติดกับสือตั ่ อธรรมดำและให ้ละเลยพระหัตถ ์ทีทรงน ่ ้ั ขำให ้ไปยกย่องเครืองมื ำพำเหตุกำรณ์ทงหมดของกำรทร ้ั น้ ำศำสนำทีได ่ ้ร ับกำรสรรเสริญเยินยอและเคำรพเช่นนี จะสู ้ ญเสียควำมรู ้สึกทีต ่ ้องพึ่ งนำบ่อยครงผู ่ ่ งพระเจ ้ำและถูกชักนำให ้เชือในตั วเขำเองผลทีตำมมำคื อเขำจะพยำยำมควบคุมควำมคิดและจิต ่ึ ใจโอนเอียงทีจะหวั ่ ่ งพระวจนะของพระเจ ่ สำนึ กของประชำชนผูซ ้ งมี งคอยให ้เขำนำแทนทีจะพึ ้ำบ่อ ่ ้ ยครงที ั้ งำนของกำรปฏิ รป ู ล่ำช ้ำเพรำะบรรดำผูส้ นับสนุ นหมกมุ่นอยูก ่ บั ควำมรู ้สึกเช่นนี พระเจ ้ำทร ่ ้ งประสงค ์ทีจะปกป้ องอุดมกำรณ์ของกำรปฏิรป ู ให ้ออกไปจำกภัยอันตรำยนี พระองค ์ทรงประสงค ์ใ 124

อำนำจสัมบูรณ์

่ ใช่เป็ นของมนุ ษย ์แต่เป็ นของพระเจ ้ำสำยตำของมนุ ษ ห ้พระรำชกิจของพระเจ ้ำร ับรอยประทับทีไม่ ่ ำสำยตำทังปวงของมนุ ้ ย ์หันไปหำลูเธอร ์เพรำะว่ำเป็ นผูอ้ ธิบำยสัจธรรมเขำถูกนำออกไปเพือว่ ษย ์จ ะหันไปมองผูท้ รงเป็ นแหล่งกำเนิ ดแห่งสัจธรรม{GC169.2}{GCth17138.2}

125

อำนำจสัมบูรณ์

บท9-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวสวิส ่ ่ เป็ นทีประจั กษ ์ว่ำในกำรคัดสรรบุคคลทีจะมำปฏิ รป ู คริสตจักรพระเจ ้ำทรงใช ้แบบแผนเดียวกันกั ้ ่ ์ บกำรก่อตังคริสตจักรพระอำจำรย ์แห่งสวรรค ์ทรงมองข ้ำมบุคคลยิงใหญ่ ของโลกคนมียศศักดิและ ่ ่ ้นเคยกับคำเยินยอและเทิดทูนให ้เป็ นผูน้ ำของประชำชนพวกเขำเย่อหยิงและมั ่ ่นใจใ คนรำรวยที คุ ่ อชันกว่ ้ ่ นตนเองกับสถำนะทีเหนื ำของตนเกินกว่ำทีจะยอมถู กหล่อหลอมจิตใจให ้เห็นอกเห็นใจเพื่ ่ ่ ำวกับชำวประมง อนร่วมโลกและยอมทีจะเป็ นผูร้ ว่ มงำนของบุรษ ุ แห่งเมืองนำซำเร็ธพระดำร ัสทีกล่ ่ี มก ้ ำนให ้เป็ นผู ้หำคน กำลิลท ี ไม่ ี ำรศึกษำและตรำกตรำทำงำนหนักว่ำ“จงตำมเรำมำและเรำจะตังท่ ่ ดังหำปลำ”มั ทธิว4:19 ้ นคนถ่อมและเป็ นคนทีสอนได ่ ่ สำวกเหล่ำนี เป็ ้ยิงพวกเขำร ับอิทธิพลจำกคำสอนจอมปลอมของ ่ ้ ำ ยุคนั้นน้อยเท่ำไรพระคริสต ์ก็จะทรงสอนและฝึ กพวกเขำเพืองำนร ับใช ้ของพระองค ์ได ้มำกขึนเท่ ่ ้ กปฏิรป ้ นั้นในสมัยของงำนปฏิรป ู ยิงใหญ่ จงึ มีสภำพเป็ นเช่นนี นั ู ศำสนำแนวหน้ำทังหลำยเป็ นคนที่ ้ ่ ่ี ดพ ้นอย่ำงมำกทีสุ ่ ดจำกควำมหยิงผยองของฐำ ่ มำจำกพืนฐำนชี วต ิ ทียำกจนถ่ อมตัวคือเป็ นผูท้ หลุ ่ นะและจำกอิทธิพลของควำมทิฐม ิ ำนะและเล่ห ์กลของนักบวชแผนกำรของพระเจ ้ำเลือกทีจะใช ้เครื่ ่ ่ำต ้อยเพือผลที ่ ่ งใหญ่ ่ องมือทีต ยิ แล ้วเกียรติยศจะไม่เป็ นของมนุ ษย ์แต่จะถวำยพระสิรแิ ด่พระเจ ้ำผู ้ท ้ รงประกอบกิจผ่ำนพวกเขำให ้เป็ นไปตำมนำพระทั ยและพระประสงค ์ของพระองค ์{GC171.1}{GC th17139.1} ่ สองสำมสัปดำห ์หลังจำกลูเธอร ์เกิดในกระท่อมชำวเหมืองทีแคว ้นแซกโซนี อล ู ริคสวิงก ์ลี[Ulric ้ Zwingli]เกิดในกระต๊อบของคนเลียงสัตว ์ท่ำมกลำงเทือกเขำแอลป์ สภำพแวดล ้อมของสวิงก ์ลีใน ่ ำงำนร ับใช ้ในอนำคตเขำได ้ร ับกำรเลียง ้ วัยเด็กและกำรฝึ กอบรมในวัยเยำว ์นั้นได ้เตรียมเขำเพือท ่ ้ ศของธรรมชำติสติปัญญำของเขำถูกประทับด ้วยควำมรู ้ ดูท่ำมกลำงควำมยิงใหญ่ งดงำมและลำเลิ ่ สึกของควำมยิงใหญ่ มพ ี ลังอำนำจและควำมเกรียงไกรของพระเจ ้ำประวัตศ ิ ำสตร ์ผลงำนอันกล ้ำห ่ ดขึนในเทื ้ ำญทีเกิ อกเขำบ ้ำนเกิดของเขำนั้นจุดประกำยแรงบันดำลใจอันเยำว ์วัยของเขำและเขำ ้ ้ ำทีเธอรวบรวมจ ่ นั่งอยูเ่ คียงข ้ำงกำยคุณย่ำผูเ้ คร่งคร ัดศำสนำตังใจฟั งนิ ทำนจำกพระคัมภีร ์อันลำค่ ่ ำกตำนำนและประเพณี สบ ื ทอดมำของคริสตจักรด ้วยควำมสนใจอย่ำงกระตือรือร ้นเขำฟังเรืองรำ ่ ้ ่ ำฝูงแกะบนเนิ นเ ววีรกรรมอันน่ ำยกย่องของบรรพชนและผูเ้ ผยพระวจนะเรืองของคนเลี ยงแกะที เฝ้ ่ี ตสวรรค ์มำแจ ้งกับพวกเขำเรืองของทำรกน้ ่ ขำของแผ่นดินปำเลสไตน์ททู อยแห่งหมู่บ ้ำนเบธเลเฮ มและบุรษ ุ แห่งกำงเขนคำลวำรี{GC171.2}{GCth17139.2} ่ ้องกำรให ้ลูกชำยมีกำรศึกษำแล บิดำของสวิงก ์ลีมค ี วำมปรำรถนำเช่นเดียวกับยอห ์นลูเธอร ์ทีต ้ ยงั เยำว ์วัยสติปัญญำของเขำพัฒนำขึนอย่ ้ ะได ้ส่งเด็กชำยออกไปจำกหุบเขำบ ้ำนเกิดตังแต่ ำงรวด ่ี ควำมสำมำรถมำสอนเขำเมืออำยุ ่ เร็วจนไม่นำนต่อมำเกิดเป็ นปัญหำในกำรหำครูทมี 13ปี เขำไปที่ ่ ้นเป็ นโรงเรียนทีโดดเด่ ่ ่ ดของประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์แต่ณทีนี ่ มี ้ ภยั อัน เมืองเบิร ์นซึงในเวลำนั นทีสุ ่ ่ งปรำกฏขึนที ้ คุ ่ กคำมชะตำชีวต ่ ตรำยเรืองหนึ ิ ของเขำนักบวชภรำดรหลำยองค ์ทุ่มเทแย่งกันทีจะชั กนำให ้เขำก ้ำวเข ้ำสูช ่ วี ต ิ ของนักบวชในเวลำนั้นพระนักบวชของนิ กำยโดมินิกน ั และฟรำนซิสกัน ่ มีกำรแข่งขันกันทีจะแย่ งควำมนิ ยมจำกชำวบ ้ำนพวกเขำลงแรงตกแต่งโบสถ ์ต่ำงๆของพวกเขำอ 126

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งดูดควำมสนใจ{ ย่ำงตระกำรตำมีพธิ ก ี รรมอย่ำงโอ่อำ่ และใช ้เครืองรำงเรื องนำมและของขลังเพือดึ GC172.1}{GCth17140.1} ่ ควำมส นักบวชนิ กำยโดมินิกน ั แห่งเมืองเบิร ์นเห็นว่ำหำกเขำสำมำรถเอำชนะนักศึกษำหนุ่ มทีมี ้ ้ ำมำรถสูงนี มำเข ้ำเป็ นพวกด ้วยแล ้วพวกเขำจะได ้ทังประโยชน์ และเกียรติยศควำมหนุ่ มแน่ นของเ ขำควำมสำมำรถตำมธรรมชำติในกำรพูดและในกำรเขียนของเขำและอัจฉริยะทำงดนตรีและกำ ่ ่ พย ์กลอนจะดึงดูดประชำชนเข ้ำมำยังทีประชุ มของพวกเขำและเพิมรำยได ้ให ้กับนิ กำยของตนได ้ ดีกว่ำพิธก ี รรมและกำรแสดงออกอย่ำงหรูหรำพวกเขำพำกเพียรด ้วยเล่ห ์กลและคำป้ อยอจนสำมำ ่ เธอร ์ยังเป็ นนักเรียนอยูน รถชักนำสวิงก ์ลีเข ้ำมำยังคอนแวนต ์ของพวกตนเมือลู ่ ้ันเขำต ้องเก็บตัวเอ ่ งอยูใ่ นห ้องเล็กๆของคอนแวนต ์และหำกพระเจ ้ำไม่ทรงจัดเตรียมทีจะปลดปล่ อยเขำแล ้วเขำคงจะจ ้ มหำยไปกับโลกส่วนสวิงก ์ลีนั้นไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เผชิญกับภัยอันตรำยแบบเดียวกันนี ภำยใต ้กำ ่ รทรงนำของพระเจ ้ำคุณพ่อของเขำรู ้ระแคะระคำยกับข่ำวสำรเรืองแผนกำรของพวกนั กบวชเขำไ ้ ่ ่ ยจคร ้ำนและไร ้ประโยชน์ของนักบวชทังหลำยเขำเห็ ้ ม่เคยตังใจที จะปล่ อยให ้ลูกชำยมีชวี ต ิ ทีเกี นว่ ่ ่ ำชีวต ิ ทีมีประโยชน์ในอนำคตของลูกกำลังตกอยูใ่ นควำมเสียงจึงรีบเรียกตัวเขำกลับบ ้ำนโดยไม่ร อช ้ำ{GC172.2}{GCth17140.2} ่ งคำสังนี ่ แต่ ้ อยูอ ชำยหนุ่ มเชือฟั ่ ย่ำงพึงพอใจในหุบเขำบ ้ำนเกิดได ้ไม่นำนและไม่ช ้ำต่อมำเขำจึง ่ ่ เองสวิงก ์ลีได ้ยินถึงเ กลับไปเรียนหนังสืออีกและเวลำผ่ำนไประยะหนึ่ งเขำเดินทำงไปกรุงบำเซลทีนี ่ ำวประเสริฐของพระคุณของพระเจ ้ำทีประทำนให ่ ้ั รืองข่ ้เปล่ำๆเป็ นครงแรกวิ ทเทมบำกครูสอนภำษ ่ ์ ์ ้ ่ ำโบรำณคนหนึ งพบพระคัมภีร ์ศักดิสิทธิทังเล่มในขณะทีศึกษำภำษำกรีกและฮีบรูและด ้วยเหตุนี ้ ่ ยนอยูก ลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงของพระเจ ้ำจึงส่องมำยังสติปัญญำของนักเรียนทีเรี ่ บ ั เขำเขำประ ่ ำแก่และมีคณ ่ ในโรงเรียนและนักป กำศว่ำมีสจั ธรรมทีเก่ ุ ค่ำอันไร ้ขอบเขตมำกกว่ำทฤษฎีใดๆทีครู ้ อควำมตำยของพระคริสต ์เป็ นค่ำไถ่เดียวของคนบำปสำหร ับสวิงก ์ รำชญ ์สอนสัจธรรมโบรำณนี คื ้ นดังล ่ ำแสงแรกทีส่ ่ องออกมำในยำมรุง่ อรุณ{GC173.1}{GCth17140.3} ลีแล ้วคำพูดเหล่ำนี เป็ ่ ำงำนทีส ่ ำคัญทีสุ ่ ดในชีวต ไม่นำนต่อมำพระเจ ้ำทรงเรียกสวิงก ์ลีให ้ออกจำกกรุงบำเซลเพือท ิ ข ้ ่ี ่ ำงจำกหุบเขำบ ้ำนเกิดของเ อบข่ำยงำนชินแรกของเขำอยู ท ่ โบสถ ์แห่งหนึ่ งในเทือกเขำแอลป์ ซึงห่ ่ ้ ้เป็ นบำทหลวงแล ้วผูร้ ว่ มงำนปฏิรป ขำไม่ไกลมำกนักเมือเขำได ้ร ับกำรเจิมตังให ู คนหนึ่ งกล่ำวว่ำเข ้ ำ“อุทศ ิ จิตวิญญำณทังหมดของเขำให ้กับกำรค ้นหำสัจธรรมของพระเจ ้ำเพรำะเขำตระหนักดีวำ่ เ ่ แลฝูงแกะทีพระคริ ่ ขำจะต ้องเรียนรู ้มำกสักเพียงไรเพือดู สต ์ทรงโปรดมอบควำมวำงใจไว ้กับเขำ” ่ ่ Wylieเล่มที8บทที5 ่ ้ ำไรเขำก็พบควำมแตกต่ำงระหว่ำงควำมจริงของพระคัมภีร ์แล ยิงเขำค ้นหำพระคัมภีร ์มำกขึนเท่ ะคำสอนนอกรีตของโรมเขำมอบควำมไว ้วำงใจให ้กับพระคัมภีร ์ว่ำเป็ นพระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นก ่ ยบพร ้อมและไม่ผด ้ ฎเกณฑ ์เดียวทีเพี ิ เพียนเขำมองเห็ นว่ำพระคัมภีร ์ต ้องแปลควำมหมำยของพระ ่ ่ งสมมติ ้ คัมภีร ์เองเขำไม่กล ้ำพยำยำมอธิบำยพระคัมภีร ์เพือสนั บสนุ นทฤษฏีหรือหลักคำสอนซึงตั ฐ ่ ่ ่ ่ ่ ำนไว ้แล ้วแต่ยด ึ มันว่ำเป็ นหน้ำทีของเขำทีจะเรียนรู ้คำสอนซึงเป็ นคำสอนทีตรงไปตรงมำและชัดเจ ่ ่ ้ำใจควำมหมำยให ้ครบถ ้วนและ นเขำมุ่งมั่นทำตัวให ้พร ้อมเพือสนั บสนุ นทุกควำมพยำยำมเพือเข 127

อำนำจสัมบูรณ์

์ งเขำประกำศว่ ่ ถูกต ้องและเขำยังทูลขอควำมช่วยเหลือจำกพระวิญญำณบริสท ุ ธิซึ ำจะเป็ นผูเ้ ปิ ดเผ ่ ยควำมหมำยนั้นแก่ทุกคนทีแสวงหำด ้วยควำมจริงใจและด ้วยกำรอธิษฐำน{GC173.2}{GCth17 141.1} ่ สวิงก ์ลีกล่ำวว่ำ“พระคัมภีร ์มำจำกพระเจ ้ำไม่ได ้มำจำกมนุ ษย ์และยิงไปกว่ ำนั้นพระเจ ้ำผูป้ ระทำ ้ ้ นควำมกระจ่ำงนี จะประทำนให ้ท่ำนเข ้ำใจว่ำคำพูดเหล่ำนี มำจำกพระเจ ้ำพระวจนะของพระเจ ้ำไม่ ่ มจำร ัสมีคำสอนอยูใ่ นตัวเปิ ดเผยตนเองส่องสว่ำงให ้จิตวิญญำณด ้วย ผิดพลำดเป็ นพระวจนะทีแจ่ ้ ่ ควำมรอดและพระคุณทังหมดประโลมใจในพระเจ ้ำถ่อมใจลงเพือยอมจ ำนนและแม้กระทั่งสละสิทธิ ์ ้ ้วเขำเล่ำถึงประสบกำ ตนเองไปและกอดพระเจ ้ำไว ้”สวิงก ์ลีเองพิสจ ู น์ควำมจริงของคำพูดเหล่ำนี แล ้ ่ ่ จะมอบถวำยตนเองทั ่ ้ รณ์ในช่วงเวลำนี ของชี วต ิ และเขียนไว ้ในเวลำต่อมำว่ำ“เมือ......ข ้ำพเจ ้ำเริมที ์ ้วปร ัชญำและหลักคำสอนจะเสนอแนะคำขัดแย ้งให ้แก่ข ้ำพเจ ้ำเสม งหมดให ้พระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิแล ่ ดข ้ำพเจ ้ำก็มำถึงจุดหนึ่ งทีข ่ ้ำพเจ ้ำคิดว่ำ‘ท่ำนต ้องปล่อยวำงทังหมดไว ้ อในทีสุ ้และเรียนรู ้ควำมหม ่ ลขอควำมกระจ่ำงของ ำยของพระเจ ้ำจำกพระวจนะอันเรียบง่ำยของพระองค ์เอง’แล ้วข ้ำพเจ ้ำเริมทู ่ ง่​่ ำยขึนมำกส ้ ่ ่ พระองค ์และพระคัมภีร ์ก็กลำยเป็ นเรืองที ำหร ับข ้ำพเจ ้ำ”Ibid.เล่มที8บทที 6{GC174.

1}{GCth17141.2} ่ งก ์ลีเทศน์น้ันเขำไม่ได ้ร ับจำกลูเธอร ์แต่เป็ นหลักคำสอนของพระคริสต ์นักปฏิ หลักคำสอนทีสวิ ่ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำกำลังทำอยูค รูปชำวสวิสกล่ำวว่ำ“หำกลูเธอร ์เทศนำเรืองของพระคั มภีร ์เขำจะทำสิงที ่ นทีเ่ ่ ้ำพเจ ้ำนำมำเองแต่เรืองนี ่ ไม่ ้ สำคัญข ้ำพเจ ้ำจะไม่เป็ นพ ขำนำมำหำพระคริสต ์มีจำนวนมำกกว่ำทีข ่ ยำนถึงนำมอืนนอกจำกพระนำมของพระคริ สต ์ข ้ำพเจ ้ำเป็ นทหำรของพระองค ์และพระองค ์ทรงเป็ นหัวหน้ำเพียงพระองค ์เดียวของขำ้ พเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำไม่เคยเขียนอักษรสักคำไปหำลูเธอร ์และเขำก็ไม่ ่ เคยเขียนถึงข ้ำพเจ ้ำทำไม.....ก็เพือแสดงให ้เห็นว่ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงทำงำนอย่ำงเป็ น ่ ่ ้ ่ อน หนึ งเดียวกันเนื องจำกเรำทังสองไม่ได ้สมรู ้ร่วมคิดกันแต่สอนหลักคำสอนของพระคริสต ์ทีเหมื ้ ่ ่ กันเช่นนี ”D’Aubignéเล่ มที8บทที 9{GC174.2}{GCth17141.3} ่ องไอน์ซเี ดนทีนี ่ ่ เองเขำจะได ้ ในปี ค.ศ.1516สวิงก ์ลีได ้ร ับเชิญให ้เป็ นนักเทศน์ในคอนแวนต ์ทีเมื ่ ้ำของโรมได ้อย่ำงใกล ้ชิดยิงขึ ่ นและจะได ้ เห็นควำมชัวช ้ส่งอิทธิพลกำรเป็ นนักปฏิรป ู ศำสนำให ้แผ่ ่ ดึ ่ งดูดใจของเมืองไอน์ซเี ด ขยำยไกลออกไปจำกบ ้ำนเกิดของเขำบนเทือกเขำแอลป์ ในบรรดำสิงที ่ี อกั ่ นว่ำมีอำนำจกระทำกำรอัศจรรย ์ได ้เหนื อประตูทำงเข ้ำคอนแ นนั้นมีรป ู ปั้นพระแม่พรหมจำรีทเชื ่ งนี ท่ ้ ำนจะได ้ร ับกำรอภัยบำปอย่ำงสมบูรณ์”Ibid.เล่มที8บท ่ วนต ์มีข ้อควำมจำรึกไว ้ว่ำ“สถำนทีแห่ ่ แ้ สวงบุญจะเดินทำงมำยังศำลของพระแม่พรหมจำรีแห่งนี ตลอดทุ ้ ที5ผู กฤดูกำลแต่งำนเฉลิมฉลอ ่ งยิงใหญ่ ประจำปี ของกำรเทิดทูนเกียรติจะมีฝูงชนมำกันอย่ำงล ้นหลำมจำกทุกสำรทิศของประเท ่ั ศสวิสเซอร ์แลนด ์แม้กระทั่งไกลไปถึงประเทศฝรงเศสและประเทศเยอรมนี สวิงก ์ลีรู ้สึกทุกข ์ใจจำกภ ้ ่ ่ี ำพเหล่ำนี เป็ นอย่ำงยิงเขำจึงฉวยโอกำสประกำศอิสรภำพผ่ำนกำรเทศนำข่ำวประเสริฐแก่ผูท้ ตกเ ่ ป็ นทำสของควำมเชืองมงำย{GC174.3}{GCth17142.1} ้ ่ นๆซึ ่ ่ เขำพูดว่ำ“โปรดอย่ำนึ กภำพว่ำพระเจ ้ำสถิตอยูก ่ บั วิหำรหลังนี มำกกว่ ำสถำนทีอื งพระองค ์ ทรงสร ้ำงไม่วำ่ ท่ำนจะพำนักอยูใ่ นประเทศใดพระเจ ้ำสถิตอยูร่ อบตัวท่ำนและสดับฟังท่ำน.....กำรก 128

อำนำจสัมบูรณ์

่ เกิดประโยชน์กำรเดินทำงไกลเพือแสวงบุ ่ ระทำทีไม่ ญของถวำยรูปปั้นกำรร ้องอุทธรณ์ขอพระแม่ ้ พรหมจำรีหรือนักบุญทังหลำยจะท ำให ้ท่ำนได ้ร ับพระคุณของพระเจ ้ำกระนั้นหรือ.....เรำจะได ้อะไร ่ กกล ้อน กับกำรพูดมำกมำยในคำอธิษฐำนของเรำเรำจะได ้อะไรจำกผ้ำคลุมศีรษะเงำงำมศีรษะทีถู ้ ่ ตใจและ อย่ำงรำบเรียบเสือคลุ มยำวระย ้อยหรือรองเท ้ำแตะทองคำ.....พระเจ ้ำทรงทอดพระเนตรทีจิ หัวใจของเรำก็ห่ำงไกลจำกพระองค ์”เขำพูดต่ออีกว่ำ“พระคริสต ์ผูท้ รงถูกตรึงกำงเขนครงเดี ั้ ยวนั้น ่ ่ เพี ่ ยงพอแล ้วสำหร ับบำปของผูเ้ ชือตลอดนิ ่ ทรงเป็ นเครืองถวำยบู ชำและทรงเป็ นเหยือที ร ันดร ์กำล” ่ ่ Ibid.เล่มที8บทที 5{GC175.1}{GCth17142.2} ้ เป็ นทีต ่ ้อนร ับสำหร ับผูฟ ่ ำผิดหวังอย่ำงยิงส ่ ำหร ับพวกเ คำสอนเช่นนี ไม่ ้ ังจำนวนมำกเป็ นเรืองน่ ่ ้ร ับกำรบอกเล่ำว่ำกำรเดินทำงแสนเหนื่ อยยำกของพวกเขำนั้นไร ้ประโยชน์พวกเขำไม่เข ้ำ ขำทีได ่ ่ ้เปล่ำๆผ่ำนทำงพระคริสต ์พวกเขำพอใจกับวิถเี ดิมทีน ่ ำไปสูส ่ ใจเรืองกำรอภั ยทีให ่ วรรค ์ตำมทีโรมจั ่ ดี ่ กว่ำเป็ นเรืองง่ ่ ำยทีจะวำงใ ่ ดวำงไว ้ให ้พวกเขำพวกเขำหดถอยจำกควำมยุง่ ยำกในกำรค ้นหำสิงที ์ งจิตใจ{ จมอบควำมรอดไว ้กับบำทหลวงและพระสันตะปำปำมำกกว่ำกำรแสวงหำควำมบริสท ุ ธิแห่ GC175.2}{GCth17142.3} ่ แต่มค ี นอีกกลุม ่ หนึ่ งทีร่ ับข่ำวสำรแห่งกำรช่วยให ้รอดผ่ำนทำงพระคริสต ์ด ้วยควำมชืนชมยิ นดี ่ ่ กำรถือระเบียบต่ำงๆตำมทีโรมก ำหนดไม่อำจให ้สันติสข ุ แก่จต ิ วิญญำณและด ้วยควำมเชือพวกเข ่ บำปของพวกเขำคนเหล่ำนี กลั ้ บไปยังบ ้ำนและเปิ ด ำยอมร ับพระโลหิตของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเพือไถ่ ้ ำทีพวกเขำได ่ ่ เผยควำมกระจ่ำงอันลำค่ ้ร ับให ้แก่คนอืนๆควำมจริ งจึงกระจำยจำกหมู่บ ้ำนหนึ่ งไปยั ่ งศำลเจ ้ำพระแม่พ งอีกหมู่บ ้ำนหนึ่ งจำกเมืองหนึ่ งไปสูอ ่ ก ี เมืองหนึ่ งและจำนวนของผู ้แสวงบุญทีไปยั ่ี รหมจำรีลดลงอย่ำงมำกเงินถวำยก็ลดลงและส่งผลต่อเงินเดือนของสวิงก ์ลีทมำจำกเงิ นถวำยเหล่ำ ่ ้ ำให ้เขำมีควำมสุขเมือเขำเห็ ่ ่ ่ นั้นแต่เรืองเช่ นนี ท นอำนำจของควำมคลังไคล ้และควำมงมงำยเริมแต กสลำยไป{GC175.3}{GCth17142.4} ่ งก ์ลีบรรลุผลแต่สำหร ับเวลำนี พวกเขำอดทน ้ ผูม้ อ ี ำนำจในคริสตจักรไม่ได ้ตำบอดกับงำนทีสวิ ่ ่ ทีจะไม่ เข ้ำไปขัดขวำงหวังว่ำยังจะใช ้เขำทำงำนตำมอุดมกำรณ์ของพวกตนพวกเขำลงแรงเพือเอ ำชนะเขำด ้วยคำเยินยอและในขณะเดียวกันสัจธรรมกำลังเข ้ำยึดครองหัวใจของประชำชน{GC1 76.1}{GCth17143.1} ่ี องไอน์ซเี ดนฝึ กเขำให ้ทำงำนในขอบเขตทีกว ่ ้ำงขึนซึ ้ งเขำจะต ่ กำรทำงำนของสวิงก ์ลีทเมื ้องก ้ำ ่ี ่ สำมปี เขำได ้ร ับเชิญให ้ไปอยูท ่ี ำนักนักเทศน์ในโบสถ ์ของเมืองซู วเข ้ำไปในไม่ช ้ำหลังจำกอยูท ่ นี ่ ส ่ ่ เป็ นเมืองสำคัญทีสุ ่ ดของสมำพันธ ์สวิสและอิทธิพลใดทีเคลื ่ อนไหวออกจำกที ่ ่ ่จ ริคในเวลำนั้นทีนี นี ่ ญเขำมำยังเมืองซูรคิ ตังใจขั ้ ะมีผลกระทบอย่ำงกว ้ำงขวำงแต่คณะนักบวชทีเชิ ดขวำงแนวคิดใหม่ใ ่ ้ ่ ำงๆของเขำ{GC176.2}{GCt ดๆทีจะเกิ ดขึนพวกเขำจึ งดำเนิ นกำรต่อด ้วยกำรแนะแนวถึงหน้ำทีต่ h17143.2} ่ ดเก็บรำยได ้ของหน่ วยโดยไม่มองข ้ำมเรืองเ ่ พวกเขำแจกแจงว่ำ“ท่ำนต ้องบำกบั่นทุกทำงทีจะจั ่ ดท่ำนต ้องเคียวเข็ ่ ่ อสั ่ ตย ์ทังจำกบนธรรมำสน์ ้ ล็กน้อยทีสุ ญคนทีซื และในห ้องสำรภำพผิดให ้ชำระสิ 129

อำนำจสัมบูรณ์

่ ต ่ ้องจ่ำยและให ้ใช ้เงินถวำยเป็ นตัววัดควำมร ักทีมี ่ ตอ บลดและเงินถวำยอืนที ่ คริสตจักรท่ำนต ้องขยั ่ ้ ่วไปจำกทุกคำสังของคณะนั ่ นในกำรเพิมรำยได ้จำกคนเจ็บป่ วยจำกมวลชนทังหลำยและโดยทั ก บวช”พวกเขำสำทับต่อไปอีกว่ำ“กำรประกอบพิธศ ี ำสนำต่ำงๆกำรเทศนำและกำรอภิบำลฝูงแกะก็เ ่ ่ ้ ำนอำจหำคนมำทำแทนได ้และโดยเฉพำะใ ป็ นหน้ำทีของอนุ ศำสกเช่นกันแต่สำหร ับเรืองเหล่ ำนี ท่ ่ นเรืองของกำรเทศนำท่ ำนไม่ควรประกอบพิธศ ี ำสนำแก่ผูใ้ ดนอกจำกผูท้ มี ี่ ชอเสี ื่ ยงและจะประกอบ ่ ้ ่ ก็ตอ ่ เมือได ้ร ับเชิญท่ำนห ้ำมประกอบพิธโี ดยปรำศจำกกำรแบ่งแยกคนทังหลำย”Ibid.เล่ มที8บท ่ ที6{GC176.3}{GCth17143.3} ่ อย่ ้ ำงเงียบๆและหลังจำกแสดงควำมขอบคุณทีได ่ ้ร ับเกียรติมำร ับตำแหน่ งสำ สวิงก ์ลีฟังคำสังนี ้ ่ คัญนี เขำอธิ บำยต่อไปเสนอแนวทำงทีเขำจะท ำเขำพูดว่ำ“ชีวต ิ ของพระคริสต ์ถูกปกปิ ดไว ้จำกประ ้ ่ ่ ชำชนนำนเกินไปแล ้วข ้ำพเจ ้ำจะเทศนำพระธรรมพระกิตติคณ ุ ทังหมดเริ มจำกมั ทธิว.........ซึงจะคั ่ กถึงก ้นบึงเปรี ้ ดมำจำกพระคัมภีร ์เพียงแหล่งเดียวหยังลึ ยบเทียบข ้อพระคัมภีร ์กับอีกข ้อพระคัมภีร ์ และค ้นหำควำมเข ้ำใจด ้วยกำรอธิษฐำนอยูเ่ สมอและอย่ำงกระตือรือร ้นข ้ำพเจ ้ำจะมอบถวำยกำรรั ่ ่ ่ บใช ้เพือถวำยพระเกี ยรติพระเจ ้ำเพือสรรเสริ ญพระบุตรองค ์เดียวของพระองค ์เพือควำมรอดของจิ ่ ่ แท ่ ้จริง”Ibid.เล่มที8บทที ่ ่ งแม้คณะสงฆ ์ส่ ตวิญญำณและเพืออบรมในทำงธรรมของควำมเชื อที 6ถึ วนหนึ่ งไม่เห็นด ้วยกับแผนกำรของเขำและพยำยำมห ้ำมปรำมเขำก็ตำมสวิงก ์ลีคงยืนหยัดอย่ำงห ่ี สตจักรใช ้ใ นักแน่ นเขำประกำศว่ำเขำไม่ได ้เสนอแนะวิธก ี ำรใหม่ใดๆเลยแต่เป็ นวิธก ี ำรเก่ำแก่ทคริ ่ ่ งบริสท ์ {่ GC176.4}{GCth17144.1} นสมัยแรกเริมและในยุ คทียั ุ ธิอยู ่ ่ นแล ้ สัจธรรมทีเขำสอนกระตุ ้นควำมสนใจให ้ตืนขึ ้วและประชำชนจำนวนมำกพำกันเข ้ำมำฟัง ่ กเข ้ำร่วมนมัสกำรมำนำนแล ้วเขำเริมงำนร ่ คำเทศนำของเขำรวมถึงหลำยคนทีเลิ ับใช ้ของเขำด ้ว ่ วต ยกำรเปิ ดพระธรรมพระกิตติคณ ุ อ่ำนและอธิบำยถึงเรืองชี ิ คำสอนและควำมตำยอันดลใจของพ ่ ระคริสต ์แก่ผูฟ ้ ังของเขำเช่นเดียวกับทีเมืองไอน์ซเี ดนเขำเสนอพระวจนะของพระเจ ้ำว่ำเป็ นสิทธิ ่ ่ อำนำจอันไม่แปรเปลียนและควำมตำยของพระคริ สต ์เป็ นกำรถวำยบูชำเดียวทีสมบู รณ์แบบเขำพู ่ ดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะนำท่ำนไปหำพระคริสต ์ไปยังพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นต ้นกำเนิ ดแห่งควำมร ่ ้จริง”Ibid.เล่มที8บทที ่ ่ ้ ้ ้ตังแต่ ้ ร ัฐบุรษ อดทีแท 6ประชำชนทุ กชนชันรำยล ้อมนักเทศน์ท่ำนนี ไว ุ และผู ้ ้ กเขำ คงแก่เรียนไปจนถึงช่ำงฝี มือและชำวนำพวกเขำฟังถ ้อยคำของเขำด ้วยควำมสนใจอย่ำงลำลึ ่ ้เปล่ำๆแต่ยงั ตำหนิ ควำมชัวและควำมทุ ่ ไม่เพียงแต่ประกำศเสนอควำมรอดทีให จริตในยุคนั้นอย่ำง ไม่เกรงกลัวผูใ้ ดหลำยคนออกจำกโบสถ ์พร ้อมกับสรรเสริญพระเจ ้ำพวกเขำพูดกันว่ำ“ชำยคนนี เ้ ่ ำเรำออกจำกควำมมืดของชำวอียป ป็ นนักเทศน์แห่งควำมจริงเขำจะเป็ นโมเสสของเรำเพือน ิ ต ์”Ib ่ ่ id.เล่มที8บทที 6{GC177.1}{GCth17144.2} แต่แม้วำ่ งำนของเขำได ้ร ับกำรต ้อนร ับในช่วงแรกอย่ำงกระตือรือร ้นก็ตำมผ่ำนไประยะหนึ่ งกำร ้ ้ ้ อขั ่ ดขวำงงำนของเขำและประณำมคำสอ ต่อต ้ำนก็ปรำกฏขึนพระนั กบวชจำนวนหนึ่ งตังตนขึ นเพื ่ นของเขำหลำยคนโจมตีเขำด ้วยคำถำกถำงและกำรเยำะเย ้ยคนอืนๆหั นไปใช ้วิธห ี ยำบคำยและกำ ่ งหมดด ้ ่ ำคนชัว่ รข่มขู่แต่สวิงก ์ลีร ับมือกับเรืองทั ้วยควำมอดทนเขำพูดว่ำ“หำกเรำปรำรถนำทีจะน

130

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ มำอยูฝ ่ ่ ำยของพระเยซูคริสต ์แล ้วเรำต ้องปิ ดตำให ้กับหลำยสิง”Ibid.เล่ มที8บทที 6{GC177.2}{G Cth17144.3} ้ ตวั แทนคนใหม่เข ้ำมำช่วยงำนกำรปฏิรป ประมำณช่วงเวลำนี มี ู ให ้คืบหน้ำต่อไปมีสหำยคนหนึ่ ง ่ ัทธำในกำรปฏิรป ทีศร ู จำกเมืองบำเซลได ้ส่งลูเซียนคนหนึ่ งมำยังเมืองซูรคิ พร ้อมนำผลงำนเขียนข ้ องลูเธอร ์ติดตัวมำด ้วยเขำแนะนำว่ำกำรขำยหนังสือเหล่ำนี อำจเป็ นวิธอี น ั ทรงพลังในกำรกระจำย ควำมกระจ่ำงให ้กว ้ำงขวำงออกไปเขำเขียนจดหมำยถึงสวิงก ์ลีควำมว่ำ“ให ้ทดสอบชำยคนนี ว่้ ำมี ควำมรอบคอบและควำมสำมำรถเพียงพอหรือไม่หำกมีก็ให ้เขำนำผลงำนของลูเธอร ์ไปยังทุกเมือ งทุกตำบลทุกหมู่บ ้ำนและแม้กระทั่งทุกๆบ ้ำนในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์และโดยเฉพำะกำรอธิบำย ่ ยนไว ้ให ้คนทั่วไปอ่ำนยิงมี ่ คนรู ้มำกก็จะยิงมี ่ ค คำอธิษฐำนขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอย่ำงละเอียดทีเขี ้ ้ ่ ่ ้วยวิธเี ช่นนี ควำมกระจ่ ้ นต ้องกำรซือมำกขึ น”Ibid.เล่ มที8บทที 6ด ำงจึงได ้พบประตูทำงเข ้ำ{GC17 8.1}{GCth17145.1} ่ ่ ในช่วงเวลำทีพระเจ ้ำจะทรงตัดโซ่ตรวนของควำมโง่เขลำและควำมงมงำยก็เป็ นเวลำทีซำตำน ่ นเพื ้ อปกปิ ่ ทำงำนอย่ำงสุดกำลังยิงขึ ดมนุ ษย ์ให ้อยูใ่ นควำมมืดและล่ำมโซ่พวกเขำให ้แน่ นหนำยิง่ ้ ่ ษย ์กำลังลุกขึนในดิ ้ ่ ำเสนอเรืองกำรอภั ่ ์ ขึนขณะที มนุ นแดนต่ำงๆเพือน ยและกำรชำระให ้บริสท ุ ธิโด ่ ยผ่ำนทำงพระโลหิตของพระคริสต ์ให ้แก่ประชำชนทั่วไปนั้นโรมก็ดำเนิ นกำรต่อไปด ้วยพลังทีเสริ ้ ่ ดตลำดของเธอให ้ครอบคลุมทั่วอำณำจักรของคริสเตียนโดยเสนอกำรอภัยด ้วย มขึนใหม่ เพือเปิ กำรแลกกับเงิน{GC178.2}{GCth17145.2} ้ ทุกบำปมีรำคำติดไว ้และคนทังหลำยได ้ร ับใบอนุ ญำตทำบำปอย่ำงเสรีหำกคลังสมบัตข ิ องคริส ้ ตจักรจะเต็มอยูเ่ สมอดังนั้นขบวนกำรทังสองด ำเนิ นหน้ำต่อไปคือขบวนกำรหนึ่ งเสนอกำรอภัยบำ ปด ้วยกำรแลกกับเงินและอีกขบวนกำรหนึ่ งเสนอกำรอภัยบำปโดยผ่ำนพระคริสต ์โรมอนุ ญำตให ้ ่ ้ งพระคริสต ์ผูท้ รง ทำบำปได ้และใช ้เป็ นแหล่งทีมำของรำยได ้ส่วนนักปฏิรป ู ประณำมบำปและชีไปยั ชำระและทรงไถ่บำป{GC178.3}{GCth17145.3} ในประเทศเยอรมนี งำนของกำรขำยใบลบมลทินบำปได ้ถูกมอบหมำยให ้พวกนักบวชภรำดรค ้ ณะโดมินิกน ั และให ้เทคเซลผูโ้ หดเหียมเป็ นผูด้ ำเนิ นกำรในประเทศสวิตเซอร ์แลนด ์กำรค ้ำใบลบม ลทินบำปนั้นตกอยูใ่ นมือของนักบวชภรำดรคณะฟรำนซิสกันภำยใต ้กำรควบคุมของแซมสันผูเ้ ป็ นนักบวชชำวอิตำเลียนแซมสันเคยทำงำนรับใช ้คริสตจักรอย่ำงดีมำแล ้วด ้วยกำรนำเงินมหำศำล ้ จำกประเทศเยอรมนี และประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์เข ้ำคลังของระบอบเปปำซีบด ั นี เขำเดิ นทำงไปทั่ว ่ งดูดฝูงชนจำนวนมำกปล ้นเงินทองเล็กน้อยทีชำวนำผู ่ ประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์เพือดึ ย้ ำกไร ้หำมำแ ้ ำรวยแต่ ่ ละรีดไถสมบัตม ิ ค ี ำ่ มำกมำยจำกชนชันร ผลกระทบของกำรปฏิรป ู ทำให ้รำยได ้ลดน้อยลง ่ งก ์ลียงั อยูท ่ี ซเี ดนนั้นแซมสันเดินทำงเข ้ำมำยังประเทศสวิ แม้จะยังไม่หยุดชะงักไปในขณะทีสวิ ่ ไอน์ ่ ก สเซอร ์แลนด ์และในเวลำต่อมำไม่นำนเดินทำงมำถึงหมู่บ ้ำนใกล ้เคียงพร ้อมสินค ้ำของเขำเมือนั ่ ้ั ปฏิรป ู ศำสนำได ้รับรำยงำนถึงพันธกิจของเขำเขำก็ออกเดินทำงเพือไปต่ อต ้ำนทันทีทงสองไม่ ได ้เ ่ ผชิญหน้ำกันแต่ควำมสำเร็จตกเป็ นของสวิงก ์ลีเมือสำมำรถเปิ ดโปงกำรหลอกลวงของนักบวชภร ้ ่ งใหม่{GC178.4}{GCth17145.4} ำดรผูน้ ี จนเขำต ้องหลบไปหำสถำนทีแห่ 131

อำนำจสัมบูรณ์

่ องซูรคิ สวิงก ์ลีเทศนำอย่ำงเร่ำร ้อนต่อต ้ำนคนเร่ขำยใบลบมลทินบำปและเมือแซมสั ่ ทีเมื นเดินท ่ ่ นมีผูส้ ง่ ข่ำวจำกสภำมำแจ ้งเขำว่ำให ้เดินทำงต่อไปแต่ในทีสุ ่ ดเขำใช ้เล่ห ์อุบำยจนสำม ำงมำถึงทีนั ำรถเข ้ำเมืองได ้แต่ถก ู ขับออกไปโดยไม่ได ้ขำยใบลบมลทินบำปแม้เพียงสักใบและไม่นำนต่อมำเข ำก็ออกจำกประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์{GC179.1}{GCth17145.5} ่ ดขึนซึ ้ งเรี ่ ยกกันว่ำควำม กำรปฏิรป ู ศำสนำได ้ร ับกำรสนับสนุ นอย่ำงท่วมท ้นจำกโรคระบำดทีเกิ ้ั งใหญ่ ่ ่ี ่วประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ในปี ค.ศ.1519เมือมนุ ่ ตำยครงยิ ทกวำดไปทั ษย ์เผชิญหน้ำกับผูท้ ำ ่ ้ ้เมือไม่ ่ นำนมำนี มั ้ นช่ำงอนิ จจังและไร ้ ลำยหลำยคนมำถึงจุดทีรู่ ้สึกว่ำกำรอภัยโทษบำปทีเขำซื อไว ้ ่ มั ่ ่นคงกว่ำนี สวิ ้ งก ์ลีล ้มป่ วยลงทีเมื ่ องซู ค่ำเพียงไรและพวกเขำตังตำรอคอยรำกฐำนของควำมเชื อที ้ งทีจะหำยป่ ่ ริคและสภำพของเขำหมดหวังอย่ำงสินเชิ วยและมีข่ำวแพร่กระจำยทั่วไปว่ำเขำตำยไป ่ั แล ้วในห ้วงเวลำวิกฤตแห่งกำรทดลองนั้นควำมหวังและกำลังใจของเขำไม่สนคลอนเขำมองไปยั ง ่ ่ อย่ำงเพียงพอเมือเขำกลั ่ กำงเขนแห่งคำลวำรีด ้วยควำมเชือวำงใจในกำรอภั ยจำกบำปทีมี บออกม ่ นกว่ ้ ำจำกประตูมรณะเขำเทศนำข่ำวประเสริฐด ้วยควำมกระตือรือร ้นยิงขึ ำก่อนและคำพูดของเขำ ่ ่ ่ ่ บจำกปำกแดนข ส่งผลทีมีอำนำจมำกกว่ำเก่ำประชำชนต ้อนร ับอำจำรย ์ทีร ักยิงของพวกเขำทีกลั ่ องหลุมศพด ้วยควำมยินดีพวกเขำเองก็มำจำกกำรดูแลคนเจ็บและคนทีจวนจะตำยและพวกเขำสั ่ เคยสัมผัสมำก่อน{GC179.2}{GCth17146.1} มผัสได ้ถึงคุณค่ำของข่ำวประเสริฐอย่ำงทีไม่ ่ นและได ้ สวิงก ์ลีค ้นพบควำมเข ้ำใจแห่งสัจธรรมด ้วยควำมชัดเจนยิงขึ ้ประสบด ้วยตนเองอย่ำงเต็ ่ งอำนำจของกำรฟื ้นฟูขนใหม่ ่ มทีถึ ึ้ เขำใส่ใจในเรืองกำรล ้มลงในบำปของมนุ ษย ์และแผนกำรไถ่ให ้ ่ รอดเขำพูดว่ำ“โดยทำงอำดัมเรำทุกคนตำยหมดจมปลักอยูใ่ นควำมเสือมโทรมและถู กกำหนดลง ่ ่ ่ มวี น ้ ด.......กำรทน โทษ”Wylieเล่มที8บทที 9“พระคริ สต ์......ทรงไถ่เรำให ้ได ้ร ับควำมรอดทีไม่ ั สินสุ ่ ่ ร ันดร ์และมีฤทธิแห่ ์ งกำรร ักษำอย่ำงยังยื ่ นสร ้ำงคว ทุกข ์ระทมของพระองค ์เป็ นเครืองถวำยบู ชำชัวนิ ่ นแก่ทุกคนทีวำงใจด ่ ำมพอพระทัยแก่ควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำไปตลอดกำลเพือเห็ ้วยควำมเชือ่ ่ ่นคงและไม่หวันไหว”อย่ ่ ทีมั ำงไรก็ตำมเขำยังสอนอย่ำงชัดเจนว่ำเนื่ องด ้วยพระคุณของพระคริสต ์ ่ ำบำปอีกต่อไป“ทีใดที ่ ่ ควำมเชือในพระเจ ่ ่ี ่ นและทีใด ่ มนุ ษย ์ไม่มเี สรีภำพทีจะท มี ้ำพระเจ ้ำสถิตอยูท ่ นั ่ ่ ่ นจะมีควำมกระตือรือร ้นทีจะเร่ ่ ทีพระเจ ้ำทรงร่วมสถิตอยูด ่ ้วยแล ้วทีนั งเร ้ำและบังคับให ้มนุ ษย ์ทำกำร ่ ดี”D’Aubignéหน้ำ8บทที9{GC180.1}{GCth17146.2} ้ กควำมสนใจจนมีคนเข ้ำมำฟังเขำเทศน์จนล ้นโบสถ ์เขำเปิ ดเผยสัจธรรมที คำเทศนำเช่นนี ปลุ ่ ่ ่ จะ ่ ละเล็กทีละน้อยให ้แก่ผูฟ ้ ังเท่ำทีพวกเขำจะร ับได ้ในตอนแรกเขำระมัดระวังทีจะไม่ นำเสนอเรืองที ่ ทำให ้พวกเขำตืนตกใจและก่ อให ้เกิดอคติงำนของเขำคือกำรเอำชนะจิตใจของพวกเขำให ้เข ้ำมำ ่ หำคำสอนของพระคริสต ์เพือให ้ควำมร ักของพระองค ์ทำให ้จิตใจของพวกเขำอ่อนโยนลงและยก ่ ่ ับหลักกำรของข่ำวประเสริฐควำมเ ชูแบบอย่ำงของพระองค ์ไว ้ต่อหน้ำและเมือพวกเขำพร ้อมทีจะร ่ ่ ่ ชือและกำรกระท ำทีงมงำยของพวกเขำจะพ่ ำยแพ ้ไปอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้{GC180.2}{GCth171 46.3} กำรปฏิรป ู ศำสนำในเมืองซูรคิ คืบหน้ำไปทีละก ้ำวด ้วยควำมหวำดผวำศัตรูของกำรปฏิรป ู ถูกป ้ ลุกเร ้ำให ้ต่อต ้ำนอย่ำงแข็งขันหนึ่ งปี ก่อนหน้ำนีพระนั กบวชแห่งเมืองวิตเทนเบิรก ์เอ่ยปำกปฏิเสธพ 132

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ไปปรำกฏตัวทีเมื ่ องวอร ์มส ์และบัดนี ดู ้ เหมือนว่ำทุกสิงบ่ ่ งบอกถึงก ระสันตะปำปำและจักรพรรดิทให ่ี องซูรคิ เช่นกันมีกำรโจมตีใส่สวิงก ์ลีครงแล ้ั ้วครงเล่ ้ั ำใ ำรคัดค ้ำนข ้อกล่ำวหำของระบอบเปปำซีทเมื นแคนเทินของระบอบเปปำซี[Cantonเขตกำรปกครองขนำดเล็กของระบอบเปปำซี]มีกำรจับสำว ้ นอยูเ่ ป็ นระยะๆแต่น่ี ยังไม่พอจะต ้องปิ ดปำกครูสอนนอ กของข่ำวประเสริฐไปยังตะแลงแกงเผำทังเป็ ่ ่ กรีตให ้เงียบไปด ้วยเพือให ้เป็ นไปตำมทีวำงแผนไว ้บิชอปแห่งเมืองคอนสเตนซ ์จัดส่งผูช ้ ว่ ยสำมคน ่ ่ ไปยังสภำของเมืองซูรคิ เพือกล่ ำวหำสวิงก ์ลีเรืองกำรสอนประชำชนให ้ละเมิดกฎระเบียบของคริส ้ กคำมต่อสันติภำพและระเบียบวินัยอันดีของสังคมเขำยำว่ ้ ำหำกยกเว ้นผูม้ ี ตจักรกำรทำเช่นนี จะคุ อำนำจของคริสตจักรคนหนึ่ งจะทำให ้เกิดควำมสับสนอลหม่ำนไปทั่วสวิงก ์ลีตอบพวกเขำว่ำตลอ ้ ่ องซูรคิ “ซึงมี ่ ควำมสงบและมีสน ่ ดสีปี่ มำนี เขำสอนข่ ำวประเสริฐทีเมื ั ติสข ุ มำกกว่ำเมืองอืนๆในสมำ ้ ่ ่ ทสุ ่ ่ พันธ ์นี ”เขำพู ดว่ำ“คริสต ์ศำสนำไม่ใช่โล่คุ ้มภัยทัวไปที ดี ี่ ดหรือ”Wylieเล่มที8บทที 11{GC180 .3}{GCth17147.1} พวกผูช ้ ว่ ยให ้คำแนะนำเตือนสมำชิกสภำให ้คงอยูใ่ นคริสตจักรต่อไปพวกเขำประกำศว่ำหำกอ ่ ่ ก็จะไม่มค อกไปจำกทีนี ี วำมรอดสวิงก ์ลีตอบสนองโดยให ้กำลังใจแก่เหล่ำสมำชิกสภำว่ำ“ขออย่ำใ ้ ำให ้พวกท่ำนหวันไหวเลยรำกฐำนของคริ ่ ห ้คำกล่ำวหำนี ท สตจักรคือพระศิลำคือพระคริสต ์องค ์เดี ่ ้ ้เปโตรเพรำะเขำยอมร ับพระองค ์อย่ำงสัตย ์ซือในทุ ่ ยวกับทีประทำนนำมนี ให กประเทศผูใ้ ดก็ตำมทีเ่ ่ ่ ่ งนี คื ้ อค ชืออย่ ำงสุดจิตสุดใจในพระเยซูคริสต ์เจ ้ำจะเป็ นทียอมร ับของพระเจ ้ำแท ้จริงแล ้วสถำนทีแห่ ่ ่แล ้วจะไม่มผ ่ ่ ริสตจักรออกจำกทีนี ี ู ้ใดได ้รับควำมรอด”D’AubignéLondoned.เล่มที8บทที 11จำ ้ั ผู ้ ช ่ กผลของกำรประชุมครงนี ้ ว่ ยคนหนึ่ งของบิชอปได ้ร ับควำมเชือของกำรปฏิ รป ู {GC181.1}{GC th17147.2} ่ ดสินลงโทษสวิงก ์ลีและโรมเตรียมตัวทีจะเข ่ ้ั กปฏิรป สภำบอกปัดทีจะตั ้ำจูโ่ จมใหม่อก ี ครงนั ู ศำส ่ ้ นำเมือได ้ร ับแจ ้งถึงกำรวำงแผนของศัตรูก็อท ุ ำนขึนมำว่ำ“ให ้พวกเขำเข ้ำมำเลยข ้ำพเจ ้ำกลัวเขำเ ่ ซ ่ ัดกระหน่ ำใส่ตน ่ ่ หมือนหน้ำผำหินกลัวคลืนที ี หน้ำผำ”Wylieเล่มที8บทที 11ควำมพยำยำมของค ่ ้ จธรรมยังคงแพร่กระจำยอ ณะนักบวชมีแต่ทำให ้ขบวนกำรทีพวกเขำพยำยำมล ้มล ้ำงเติบโตขึนสั ่ี ดถือควำมเชือนี ่ ที ้ โศกเศร ่ อกไปในประเทศเยอรมนีผูท้ ยึ ้ำจำกกำรหำยตัวไปของลูเธอร ์กลับมีกำลั ้ั ่ งเมือมองเห็ ่ งใจอีกครงหนึ นควำมก ้ำวหน้ำของข่ำวประเสริฐในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์{GC181.2 }{GCth17147.3} ่ ่ ่ นอย่ำงเ ในขณะทีกำรปฏิ รป ู ทำงศำสนำหยังรำกลงในเมื องซูรคิ ได ้อย่ำงมั่นคงแล ้วผลลัพธ ์ทีเห็ ่ ด่นชัดคือกำรกำจัดควำมชัวและกำรส่ งเสริมควำมเป็ นระเบียบและควำมสำมัคคีกน ั สวิงก ์ลีเขียนบั ่ นทึกไว ้ว่ำ“สันติสข ุ ได ้เข ้ำมำอยูใ่ นเมืองของเรำแล ้วไม่มก ี ำรทะเลำะกันไม่มีเรืองหน้ ำไหว ้หลังหลอ ้ ่ กไม่มค ี วำมอิจฉำริษยำไม่มก ี ำรต่อสู ้ขัดแย ้งกันควำมเป็ นหนึ่ งเดียวกันเช่นนี จะมำจำกที ใดได ้นอก ่ จำกจะมำจำกพระเจ ้ำและคำสอนของเรำซึงเติมเต็มพวกเรำด ้วยผลของสันติสข ุ และควำมเคร่งคร ั ่ ่ ดในศำสนำ”Ibid.เล่มที8บทที 15{GC181.3}{GCth17147.4} ่ ่ เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันให ้ยิงมุ ่ ่งมั่นบำกบั่นทีจะโค่ ่ ชัยชนะทีกำรปฏิ รป ู ศำสนำได ้ร ับนั้นยัวยุ นล ้มอุ ้ ่ ่ มเหงมีผลเพียงเล็กน้อยต่อกำรกำจัดงำน ดมกำรณ์นีลงให ้ได ้เมือพวกเขำเห็ นว่ำกำรใช ้วิธก ี ดขีข่ 133

อำนำจสัมบูรณ์

่ ของลูเธอร ์ในประเทศเยอรมนี พวกเขำตัดสินใจทีจะใช ้วิธห ี นำมยอกเอำหนำมบ่งกับกำรปฏิรป ู ด ้ว ่ ่นใจว่ำจะไ ยอำวุธของมันเองพวกเขำจะจัดเวทีโต ้วำทีกบั สวิงก ์ลีขนและวำงแผนกำรด ึ้ ำเนิ นงำนทีมั ่ อสู ้เท่ำนั้นแต่รวมถึงคณะผูต้ ด ด ้ชัยชนะโดยเลือกคนของตนเองไม่เพียงแต่สถำนทีต่ ั สินกำรโต ้เวที ้ั ด ้ ้วยและหำกพวกเขำสำมำรถควบคุมสวิงก ์ลีให ้อยูภ ครงนี ่ ำยใต ้อำนำจของพวกเขำแล ้วพวกเขำจ ่ ้ กบดขยีไปได ้ ะต ้องดูแลไม่ให ้เขำหนี รอดเมือใดที ปิ่ ดปำกผูน้ ำได ้ขบวนกำรนี จะถู ้อย่ำงรวดเร็วจุดมุ่ ้ กปกปิ ดไว ้อย่ำงระมัดระวัง{GC181.4}{GCth17148.1} งหมำยนี ถู ้ ำหนดให ้จัดขึนที ้ เมื ่ องเบเดนแต่สวิงก ์ลีไม่ได ้ไปปรำกฏตัวทีนั ่ ่ นสภำของเมืองซูร ิ เวทีโต ้วำทีนีก ่ กจุดขึนในแคนเทิ ้ คสงสัยแผนของเหล่ำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีและได ้ร ับกำรเตือนจำกกองเพลิงทีถู ่ี ดข่ำวประเสริฐพวกเขำจึงสังห ่ ้ำมศำสนำจำรย ์ของตนไปเปิ ดเผยตัวเองให ้เป็ นเป้ ำข นสำหร ับผูท้ ยึ ้ เมื ่ องซูรคิ เขำพร ้อมทีจะพบหน้ ่ ่ ่ องภัยนี ที ำกับพรรคพวกทีโรมจะส่ งมำแต่กำรทีจะเดิ นทำงไปยังเมือ ่ งเลื ่ อดของผู ้พลีชพ ่ ่ ่ ้นจะเป็ นกำรเข ้ำหำควำมตำยอย่ำงแน่ งเบเดนทีซึ ี เพือควำมจริ งเพิงจะหลั งไปนั นอนอีโคลัมพำเดียสและแฮลเลอร ์[OecolampadiusandHaller]ได ้รับเลือกให ้เป็ นตัวแทนของ ่ ่ นักปฏิรป ู ศำสนำในขณะทีดร.เอคผู โ้ ด่งดังซึงบรรดำดุ ษฎีบณ ั ฑิตและพระรำชำคณะให ้กำรสนับส นุ นเป็ นผูแ้ ทนฝ่ ำยโรม{GC182.1}{GCth17148.2} ่ ้องประชุมผูค้ นในทีแห่ ่ งนั้นสัมผัสได ้ถึงอิทธิพลของเขำเลขำทังห ้ แม้สวิงก ์ลีไม่ได ้ปรำกฏตัวทีห ่ ่ ้ำมบันทึกข ้อควำมใดๆเป็ น มดได ้ร ับกำรคัดเลือกโดยกลุม ่ ผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีและคนอืนๆถู กสังห ่ ่ ง้ อันขำดโดยมีโทษถึงตำยอย่ำงไรก็ตำมทุกวันสวิงก ์ลีไดร้ ับรำยงำนบันทึกอย่ำงเทียงตรงถึ งเรืองทั ่ ดในเมืองเบเดนทุกคืนนักเรียนคนหนึ่ งทีเข ่ ้ำฟังกำรโต ้วำทีได ้จดบันทึกสิงที ่ โต ่ ้เถียงกันใน หมดทีพู ้ งพร ้อมจดหมำยของอีโคลัมพำเดียสไปให ้สวิงก ์ลีทเ่ี วันนั้นนักเรียนอีกสองคนอำสำนำเอกสำรนี ส่ มืองซูรคิ นักปฏิรป ู ศำสนำจะตอบจดหมำยพร ้อมให ้คำแนะนำและข ้อเสนอแนะเขำเขียนจดหมำยใ ้ อหลบหลี ่ นเวลำกลำงคืนและนักเรียนนำกลับไปยังเมืองเบเดนในเช ้ำวันรุง่ ขึนเพื กควำมเข ้มงวดใ ่ ำอยูต ่ื ำวเหล่ำนี เอำตะกร ้ นกำรตรวจตรำของยำมทีเฝ้ ่ รงประตูกำแพงเมืองผูส้ อข่ ้ำเป็ ดไก่ทูนวำงบน ศีรษะจึงเดินผ่ำนได ้โดยไม่มอ ี ป ุ สรรคใดเลย{GC182.2}{GCth17148.3} ้ งก ์ลียน ด ้วยวิธเี ช่นนี สวิ ื หยัดต่อสู ้กับศัตรูเจ ้ำเล่ห ์ของเขำไมโคเนี ยสพูดว่ำ“ด ้วยกำรใคร่ครวญไ ่ งไปยังเมืองเบเดนเขำกลับทำงำนได ้มำกกว่ ตร่ตรองอดหลับอดนอนของเขำและด ้วยคำแนะนำทีส่ ่ ่ ำกำรไปอภิปรำยด ้วยตนเองท่ำมกลำงศัตรูของเขำ”D’Aubignéเล่มที11บทที 13{GC183.1}{G Cth17148.4} ่ บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันเต็มล ้นด ้วยชัยชนะทีคำดว่ ำจะได ้พวกเขำพำกันเดินทำงมำยังเมืองเบเ ่ี ดและตกแต่งด ้วยเครืองประดั ่ ดนสวมใส่ชด ุ อำภรณ์หรูทสุ บแวววำวพวกเขำอยูอ ่ ย่ำงสุขกำยสบำย ้ ศและเหล ้ำไวน์ทผ่ ่ี ำนกำรคัดสรรมำอย่ำงดีทสุ ่ี ดแล ้วพวกเขำ ใจโต๊ะอำหำรเต็มไปด ้วยอำหำรชันเลิ ่ ่ งและกำรสนุ กสนำนอย่ำงสำมะเลเทเมำแต ชดเชยภำระหนักในหน้ำทีของศำสนกิ จด ้วยควำมรืนเริ ่ กต่ำงอย่ำงชัดแจ ้งจำกพวกนักปฏิรป ู ศำสนำซึงประชำชนมองดู พวกเขำว่ำดีกว่ำพวกขอทำนเพีย ่ี ะอำหำรเพียงชัวครู ่ บ งเล็กน้อยและควำมมัธยัสถ ์ในกำรใช ้เงินของพวกเขำทำให ้พวกเขำอยูท ่ โต๊ ่ ำ ้ั ้ำของบ ้ำนทีอี ่ โคลัมพำเดียสพักอำศัยด ้วยถือโอกำสสังเกตเขำในห ้องของเขำพบว่ำเขำศึ งครงเจ 134

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดคนนอกรีต กษำและอธิษฐำนอยูต ่ ลอดเวลำและรู ้สึกสงสัยอย่ำงยิงจนต ้องรำยงำนว่ำอย่ำงน้อยทีสุ ่ ่ ก็เป็ นคนที“เคร่ งคร ัดศำสนำอย่ำงมำกยิง”{GC183.2}{GCth17149.1} ่ ้ ่ี ่ โคลัมพำเดียสแต่งตั ทีประชุ ม“เอคเดินอย่ำงจองหองขึนธรรมำสน์ ทตกแต่ งอย่ำงหรูในขณะทีอี ้ เดียวที ่ ่ วอย่ำงถ่อมตนถูกบังคับให ้นั่งบนเก ้ำอีไม้ แกะสลั กอย่ำงหยำบๆอยูข ่ ้ำงหน้ำคูต ่ อ ่ สู ้”Ibid.เล่ม ่ ่ ที11บทที 13เสี ยงดังฟังชัดและควำมมั่นใจของเอคไม่เคยทำให ้เขำผิดหวังควำมกระตือรือร ้นของเ ่ ยงเพรำะผูท้ ปกป้ ่ี ่ ขำถูกกระตุ ้นด ้วยควำมหวังในทองคำและชือเสี องควำมเชือจะได ้ร ับเงินตอบแทน ่ ำถกเถียงทีดี ่ ล ้มเหลวเขำก็หน ่ อย่ำงงดงำมเมือค ั ไปใช ้คำหมินประมำทและแม้แต่ คำสำบำนแทน{G C183.3}{GCth17149.2} ่ อีโคลัมพำเดียสเสงียมเจี ยมตัวและไม่วำงใจในตัวเองเขำเคยถอยออกจำกกำรต่อสู ้มำก่อนแล ้ว ้ แต่ครงนี ั้ เขำก ้ำวเข ้ำมำด ้วยคำปฏิญำณอันเคร่งขรึมว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่ยอมรับมำตรฐำนกำรพิพำกษ ่ ่ ่ ่ มำรย ำอืนใดนอกจำกพระวจนะของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที11บทที 13แม้จะอ่ อนสุภำพและท่ำทำงทีมี ่ น้ ิ ยมลัทธิโรมันร ้องขอกำร ำทเขำผ่ำนกำรพิสจ ู น์วำ่ มีควำมสำมำรถและไม่สะทกสะท ้ำนในขณะทีผู ่ ใช ้สิทธิอำนำจในกำรดำเนิ นตำมธรรมเนี ยมปฏิบต ั ข ิ องคริสตจักรซึงพวกเขำปฏิ บต ั ก ิ น ั มำจนเป็ น ้ ดมั่นอย่ำงมั่นคงในพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิแย ์ ้งว่ำ“ธรรมเนี ยมปฏิบต นิ สยั นักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี ยึ ั ไิ ม่มี ผลบังคับใช ้ในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ของเรำนอกเสียจำกว่ำจะเป็ นไปตำมร ัฐธรรมนู ญและในข ้ ่ ่ ้นพระคัมภีร ์เป็ นร ัฐธรรมนู ญของเรำ”Ibid.เล่มที11บทที ่ ่ ณะนี ในเรื องของควำมเชื อนั 13{GC183.

4}{GCth17149.3} ้ ้ วำ่ ไม่มผ ควำมแตกต่ำงระหว่ำงผูโ้ ต ้เถียงทังสองนี ใช่ ี ลกำรใช ้เหตุผลอย่ำงสงบนิ่ งและโปร่งใสขอ ่ ่ กใจของสติปัญญำของผูท้ หั ่ี นหนี ด ้ว งนักปฏิรป ู ทีเสนอไปอย่ ำงสุภำพอ่อนโยนและถ่อมตนเป็ นทีถู ่ กทักเอำเองอย่ำงโอ ้อวดและอึกทึกของเอค{GC184.1} ยควำมสะอิดสะเอียนจำกเรืองทึ ่ นสุ ้ ดกำรประชุมเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเ กำรอภิปรำยดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำสิบแปดวันเมือสิ ่ ปปำซีอ ้ำงว่ำตนเป็ นฝ่ ำยชนะอย่ำงมั่นใจผูช ้ ว่ ยส่วนใหญ่เข ้ำข ้ำงโรมและทีประชุ มร ัฐสภำแถลงว่ำนั ้ ้ กปฏิรป ู ศำสนำเป็ นฝ่ ำยพ่ำยแพ ้และประกำศว่ำพวกเขำทังหมดรวมทังสวิงก ์ลีผูน้ ำของพวกเขำต ้อ งถูกตัดขำดออกไปจำกคริสตจักรแต่ผลของกำรประชุมเผยให ้เห็นว่ำควำมได ้เปรียบนั้นอยูฝ ่ ่ ำยใ ้ั มี ้ ผลอย่ำงยิงต่ ่ อแรงผลักดันในอุดมกำรณ์ของโปรเตสแตนต ์และไม่นำนต่อ ดกำรประลองกันครงนี ่ ำคัญคือเมืองเบิร ์นและเมืองบำเซลก็ได ้ประกำศเข ้ำข ้ำงฝ่ ำยกำรปฏิรป มำเมืองทีส ู ศำสนำ{GC184 .2}{GCth17150.1}

135

อำนำจสัมบูรณ์

บท10-ควำมก ้ำวหน้ำของกำรปฏิรป ู ในประเทศเยอรมนี ่ ่วประเทศเยอรมนี เสียงถำมหำ กำรหำยตัวไปอย่ำงลึกลับของลูเธอร ์สร ้ำงควำมตืนตระหนกไปทั ้ กแห่งหนข่ำวลือทีโหดร ่ ่ ดแพร่สะพัดไปทั่วและหลำยคนเชือว่ ่ ำเ ควำมเป็ นอยูข ่ องเขำดังขึนทุ ้ำยทีสุ ่ ่ ้ ขำถูกลอบสังหำรไปแล ้วมีกำรรำไห ้ครำครวญอย่ ำงทุกข ์ระทมไม่เพียงในหมู่มต ิ รร่วมสำบำนทังห ลำยแต่รวมถึงผูท้ ไม่ ี่ เปิ ดเผยตัวเองว่ำยืนเข ้ำข ้ำงกำรปฏิรป ู ศำสนำหลำยคนเอ่ยปำกปฏิญำณกับต นเองว่ำจะแก ้แค ้นให ้กับกำรตำยของลูเธอร ์{GC185.1}{GCth17151.1} ่ มมำกขึ ่ ้ ผูน้ ำชำวโรมันมองดูด ้วยควำมหวำดผวำถึงควำมรู ้สึกต่อต ้ำนพวกตนทีเพิ นแม้ วำ่ ในช่ ่ วงแรกพวกเขำจะยินดีปรีดำกับกำรตำยของลูเธอร ์ตำมทีสันนิ ษฐำนไว ้ก็ตำมแต่ไม่นำนต่อมำพวก ่ เขำปรำรถนำทีจะหลบออกไปจำกควำมโกรธแค ้นของประชำชนศัตรูของเขำไม่ได ้เป็ นทุกข ์มำก ่ ดของเขำทีผ่ ่ ำนมำในขณะทีเขำอยู ่ ่ นักจำกกำรกระทำอันกล ้ำหำญทีสุ ท ่ ำ่ มกลำงพวกเขำเมือเปรี ย ่ ่ บเทียบกับตอนทีเขำถู กกำจัดออกไปแล ้วควำมกลัวเข ้ำมำครอบงำพวกทีโกรธแค ้นและพำกเพียร ่ ำลำยนักปฏิรป ้ งในเวลำนี ่ ้ ่ วยตัวเองไม่ได ้มีคนหนึ่ งพูดว่ำ“ ทีจะท ู ผูก้ ล ้ำคนนี ซึ กลำยเป็ นผูต้ ้องขังทีช่ ่ วยพวกเรำให ้รอดได ้คือให ้จุดคบเพลิงและค ้นหำลูเธอร ์ทั่วทังโลกเพื ้ ่ ำเขำก มีอยูท ่ ำงเดียวทีจะช่ อน ่ี ่ ่ ำสังของจั ่ ลับคืนมำให ้แก่ประชำชำติทตำมหำเขำอยู ”่ D’Aubignéเล่มที9บทที 1ค กรพรรดิดป ู ระห ่ นึ่ งว่ำไม่มอ ี ำนำจบรรดำผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำโกรธแค ้นจัดเมือพวกเขำเห็ นว่ำมีคนสนใจพว กเขำน้อยกว่ำจุดจบของลูเธอร ์เสียอีก{GC185.2}{GCth17151.2} ่ ว่​่ ำเขำปลอดภัยแม้จะกลำยเป็ นนักโทษทำให ้ควำมกลัวของประชำชนสงบลงแต่ยงป ่ิ ข่ำวเรืองที ่ นชมเขำต่ ่ ลุกเร ้ำควำมสนใจทีจะชื อไปมีกำรอ่ำนผลงำนเขียนของเขำด ้วยควำมกระตือรือร ้นมำก ่ นมำเข ้ ่ ้ำยืนขึนปกป้ ้ กว่ำเดิมมีคนจำนวนเพิมขึ ้ำร่วมอุดมกำรณ์ของชำยผูก้ ล ้ำหำญทีกล องพระวจ ่ ยงภั ่ ยเช่นนี ควำมเข ้ ่ นอย่ ้ นะของพระเจ ้ำในสภำพทีเสี ้มแข็งของกำรปฏิรป ู ศำสนำเพิมขึ ำงไม่ลดละเ ่ ้ ้ ่ ่ มล็ดทีลูเธอร ์หว่ำนไปแล ้วนันงอกขึนในทุกแห่งหนกำรหำยตัวของเขำทำให ้งำนหนึ งสำเร็จซึงหำ ่ ่ี ดขึ ้ กเขำยังปรำกฏตัวอยูอ ่ ำจทำไม่สำเร็จก็ได ้คนทำงำนอืนๆตระหนั กถึงควำมร ับผิดชอบใหม่ทเกิ ่ ดนี ผู ้ น้ ำยิงใหญ่ ่ ่ นซึงบั ของพวกเขำถูกกำจัดออกไปจำกพวกเขำด ้วยควำมเชือและควำมกระตื อรือ ่ ่ ำได ้เพืองำนซึ ่ ่ มขึ ่ นอย่ ้ ร ้นทีใหม่ พวกเขำรุกคืบไปข ้ำงหน้ำด ้วยกำลังของเขำเท่ำทีจะท งเริ ำงงำมสง่ ำจะได ้ไม่ถก ู ขัดขวำง{GC185.3}{GCth17151.3} ้ นหันมำใช ้ควำมพยำยำมทีเคยท ่ แต่ซำตำนไม่ได ้อยูน ่ ่ิ งเฉยบัดนี มั ำมำแล ้วในทุกขบวนกำรของ ่ ่ นคือกำรหลอกลวงและกำรทำลำยประชำชนด ้วยวิธต กำรปฏิรป ู อืนๆนั ี บตำเอำของเทียมมำแทนข ่ ่ ่ ่ ่ บหกก็มผ องแท ้ดังในคริสตจักรของศตวรรษทีหนึ งทีมีพระคริสต ์เทียมเท็จในศตวรรษทีสิ ี ูเ้ ผยพระว จนะจอมปลอมด ้วยเช่นกัน{GC186.1}{GCth17152.1} ่ ้ผลกระทบจำกควำมตืนเต ่ ้นในโลกของศำสนำพวกเขำจินตนำกำรนึ มีชำยอยูจ ่ ำนวนหนึ่ งทีได กว่ำตนได ้รับกำรเปิ ดเผยพิเศษจำกสวรรค ์และอ ้ำงว่ำได ้รับกำรบัญชำจำกพระเจ ้ำให ้สำนต่อกำรป ่ เธอร ์เริมต ่ ้นอย่ำงบอบบำงให ้สำเร็จควำมจริงพวกเขำกำลังจะรือถอนงำนที ้ ่ เธอร ์ ฏิรป ู ศำสนำทีลู ลู ้ ่ ่ึ นรำกฐำนของงำนกำรปฏิรป ทำเสร็จสินไปแล ้วพวกเขำปฏิเสธหลักกำรยิงใหญ่ ซงเป็ ู ศำสนำทีว่​่ ำ 136

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี ้ งเอำมำตรฐำ พระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นกฎแห่งควำมเชือและกำรปฏิ บต ั ท ิ ครบถ ้วนบริบรู ณ์รวมทังยั ่ ยนแปลงได ่ ่ ่ นของควำมคิดและควำมรู ้สึกทีเปลี ้และไม่แน่ นอนของพวกตนไปแทนทีพระวจนะซึ งไม่ ้ ่ ่ บเท็จของพระเจ ้ำและเปิ ดทำงสะดวกให ้ซำตำนนำค ผิดพลำดด ้วยวิธน ี ี พวกเขำเคลื อนย ้ำยเครืองจั ่ นพึงพอใจ{GC186.2}{GCth17152.2} วำมเท็จมำควบคุมสติปัญญำของมนุ ษย ์ตำมทีมั ้ หนึ่ งในพวกผูเ้ ผยพระวจนะเหล่ำนี อ้ ้ำงว่ำตนได ้ร ับกำรชีแนะจำกทู ตสวรรค ์กำเบรียลนักเรียนค ่ ้ำร่วมกับเขำและได ้ละทิงกำรเรี ้ นหนึ่ งซึงเข ยนไปเปิ ดเผยว่ำพระเจ ้ำเองประทำนพระปัญญำของพระ ่ ่ ่ แนวโน้มไปในทำงควำมคลังไคล ่ องค ์แก่เขำเพืออธิ บำยพระวจนะของพระองค ์ส่วนคนอืนๆที มี ้ก็เข ้ ้ ่ ำร่วมกับพวกเขำกำรดำเนิ นกำรของผูส้ นับสนุ นเหล่ำนี ก่อให ้เกิดควำมตืนเต ้นไม่นอ้ ยกำรเทศนำ ่ ำนมำได ้ปลุกประชำชนทุกแห่งหนให ้ตระหนักถึงควำมจำเป็ นทีต ่ ้องปฏิรป ของลูเธอร ์ทีผ่ ู แต่ในเวล ้ ่ งใจอย่ำงแท ้จริงบำงคนกลับถูกเล่ห ์เหลียมของผู ่ ำนี คนที จริ เ้ ผยพระวจนะใหม่นำไปในทำงผิด{GC 186.3}{GCth17152.3} ้ ่งหน้ำไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กและเร่งเร ้ำคำอ ้ำงของพวกเขำให ้กับเมลังค ์ ผูน้ ำของขบวนกำรนี มุ ธอนและผูร้ ว่ มงำนของเขำพวกเขำพูดว่ำ“พระเจ ้ำทรงจัดส่งเรำมำให ้สอนประชำชนเรำได ้สนทนำ ้ ด ้วยควำมสนิ ทสนมกับพระเจ ้ำเรำรู ้ดีวำ่ อะไรจะเกิดขึนกล่ ำวอีกนัยหนึ่ งคือเรำเป็ นอัครทูตและผูเ้ ผ ่ ่ ยพระวจนะและจะมำอ ้อนวอนดร.ลูเธอร ์”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC187.1}{GCth17152.4} ้ ่ พวกเขำไม่ ่ นักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยรู ้สึกแปลกใจและงุ นงงเป็ นเรืองที เคยเผชิญหน้ำมำก่อนแ ้ ้ วิ ละพวกเขำไม่รู ้ว่ำจะปฏิบต ั ต ิ ำมแนวทำงใดดีเมลังค ์ธอนพูดขึนมำว่ ำ“แน่ นอนทีเดียวชำยเหล่ำนี มี ญญำณพิเศษอยูด ่ ้วยแต่เป็ นวิญญำณประเภทใด.....ในทำงหนึ่ งให ้เรำระวังอย่ำไปดับพระวิญญำ ่ ่ ณของพระเจ ้ำและอีกทำงหนึ่ งก็อย่ำให ้วิญญำณของซำตำนนำเรำให ้หลงทำง”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC187.2}{GCth17152.5} ้ ำประชำชนให ้ละเลยหรือแม้กระทั่งทิงพร ้ ผลของคำสอนใหม่ปรำกฏให ้เห็นในเร็ววันคำสอนนี น ้ งโรงเรียนตกสูส ้ ้ ้ ะคัมภีร ์ไปโดยสินเชิ ่ ภำพโกลำหลนักเรียนปัดทิงกำรควบคุ มทังหมดละทิ งกำรเรี ย ่ ้ นและถอนตัวออกจำกมหำวิทยำลัยกลุม ่ คนทีคิดว่ำตนมีควำมสำมำรถฟื นฟูและควบคุมงำนของก ้ ค ้ ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันไ ำรปฏิรป ู ศำสนำเกือบนำอุดมกำรณ์นีไปสู ่ วำมหำยนะอย่ำงสมบูรณ์บด ั นีเหล่ ้ั ดท ้ำยแล ้วและทังหมด ้ ด ้ควำมมั่นใจกลับคืนมำและร ้องอุทำนด ้วยควำมปรีดำว่ำ“กำรต่อสู ้อยูข ่ นสุ ่ ่ ก็จะตกเป็ นของเรำ”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC187.3}{GCth17153.1} ่ องวำร ์ตบูร ์กเมือลู ่ เธอร ์ได ้ยินสิงที ่ เกิ ่ ดขึนก็ ้ พด ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำคำด ทีเมื ู ด ้วยควำมห่วงใยอย่ำงสุดซึงว่ ้ ่ ่ คะเนอยูเ่ สมอว่ำซำตำนจะส่งภัยพิบต ั น ิ ีมำให ้เรำ”Ibid.เล่มที9บทที 7เขำมองเห็ นธำตุแท ้ของผูเ้ ผย ่ กคำมอุดมกำรณ์ของสัจธรรมกำรต่อต ้ำนข พระวจนะเสแสร ้งเหล่ำนั้นและมองเห็นภัยอันตรำยทีคุ ่ นอยูใ่ นขณะนี ศั ้ องพระสันตะปำปำและของจักรพรรดิไม่ได ้ทำให ้เขำงุ นงงและเป็ นทุกข ์เหมือนทีเป็ ่ ดออกมำจำกกลุม ่ ้ำงว่ำตนเป็ นมิตรของกำรปฏิรป ตรูเลวร ้ำยทีสุ ่ คนทีอ ู ศำสนำสัจธรรมอันเดียวกัน ้ เคยน ่ ่ นี ที ำควำมชืนชมยิ นดีและกำลังใจมำให ้เขำกำลังถูกนำมำก่อควำมอลหม่ำนและสร ้ำงควำม ้ สับสนให ้เกิดขึนในคริ สตจักร{GC187.4}{GCth17153.2} 137

อำนำจสัมบูรณ์

ในงำนของกำรปฏิรป ู พระวิญญำณของพระเจ ้ำเคยนำลูเธอร ์ให ้รุกคืบหน้ำมำแล ้วและก ้ำวรุด ้ นหน้ำตัวเขำเองไปเขำไม่ได ้เสนอตัวทีจะมำท ่ ่ เขำท ่ ้ อทำกำรเปลียนแปลง ่ ลำเกิ ำหน้ำทีที ำแล ้วนี หรื ้ ทีรุ่ นแรงเช่นนี เขำเป็ นเพียงภำชนะในพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพอันไร ้ขอบเขตแต่กระ ่ ตกกับผลของงำนอยูเ่ สมอเขำเคยพูดครงหนึ ้ั ่ งว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำรู ้ว่ำคำสอนของข ้ำ นั้นเขำจะหวันวิ ่ ่ำต ้อยหรือไม่มช ่ นเรืองที ่ เ่ พเจ ้ำจะไปทำให ้คนหนึ่ งเจ็บเพียงคนเดียวไม่วำ่ จะเป็ นคนทีต ี อเสี ื่ ยงซึงเป็ ป็ นไปไม่ได ้เพรำะเป็ นข่ำวประเสริฐเอง— ้ั กว่ำทีจะไม่ ่ ่ ่ ข ้ำพเจ ้ำจะยอมตำยสิบครงดี ถอนคำพูด”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC188.1}{GCth1715 3.3} ้ เมื ่ องวิตเทนเบิร ์กเองจุดศูนย ์กลำงของงำนกำรปฏิรป ในเวลำนี ที ู ศำสนำกำลังตกสูอ ่ ำนำจของค ่ ้ ได ้เกิดจำกคำสอนของลูเธอร ์แต่ท่วทั ้ วำมบ ้ำคลังและไร ้กฎระเบียบสภำพอันน่ ำกลัวเช่นนี ไม่ ั งประเ ่ ทศเยอรมนี ศต ั รูของเขำกำลังระดมกล่ำวหำเขำว่ำเป็ นต ้นเหตุด ้วยควำมขมขืนในจิ ตวิญญำณเข ้ ้ั ำ“งำนปฏิรป ่ ้ ้ อ”Ibid.เล่มที9 ่ ำถำมขึนในบำงคร งว่ ู ศำสนำอันยิงใหญ่ นีจะจบลงในลั กษณะเช่นนี หรื ่ บทที7 ้ั เมื ่ อเขำปล ่ ้ ้กับพระเจ ้ำในคำอธิษฐำนสันติสข ่ อีกครงที ำสู ุ หลังไหลเข ้ำไปในจิตใจของเขำเขำพู ้ ใช่เป็ นงำนของข ้ำพเจ ้ำแต่เป็ นของพระองค ์เองพระองค ์คงไม่ปล่อยให ้ควำมงมงำยห ดว่ำ“งำนนี ไม่ ่ ้ ่ ่ งเฉยไม่ทำอะไรกั รือควำมคลังไคล ้มำกัดกร่อนพระรำชกิจนี ”เขำไม่ อำจทนร ับกับควำมคิดทียอมนิ ้ กต่อไปจึงตัดสินใจกลับไปเมืองวิตเทนเบิร ์ก{GC188.2}{GCth17 บควำมขัดแย ้งในวิกฤตเช่นนี อี 153.4} ่ ่ ยครงนี ้ั โดยไม่ ้ ่ ้องห ้ำมของอำณำจักรศัตรูมี เขำเริมออกเดิ นทำงเสียงภั รรี อเขำอยูภ ่ ำยใต ้คำสังต ่ี ่ ้ำมเกือหนุ ้ ่ สิทธิเสรีทจะปลิ ดชีวต ิ ของเขำได ้มิตรสหำยได ้ร ับคำสังห นหรือให ้ทีเขำพั กพิงร ัฐบำลขอ ่ งจักรพรรดิกำลังใช ้วิธก ี วดขันเข ้มงวดทีสุดกับผู ้ติดตำมของเขำแต่เขำเห็นว่ำงำนของกำรประกำ ศข่ำวประเสริฐกำลังตกอยูใ่ นอันตรำยและในพระนำมของพระเจ ้ำเขำจึงออกไปต่อสู ้ในสงครำมเพื่ อสัจธรรมอย่ำงไม่เกรงกลัว{GC188.3}{GCth17154.1} ่ ยนถึงอิเล็กเตอร ์ลูเธอร ์ทูลถึงจุดประสงค ์ของเขำทีจะออกจำกเมื ่ ในจดหมำยฉบับหนึ่ งทีเขี องวำ ร ์ตบูร ์กว่ำ“ขอกรำบทูลให ้ฝ่ ำพระบำททรำบว่ำข ้ำพเจ ้ำกำลังจะเดินทำงไปเมืองวิตเทนเบิร ์กภำยใต ้ ่ อกว่ำทังของขุ ้ ้ ่ ลขอกำรสนั กำรคุ ้มครองทีเหนื นนำงและอิเล็กเตอร ์ทังหลำยข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้คิดทีจะทู ่ ปรำรถนำทีจะขอกำรคุ ่ ่ บสนุ นของฝ่ ำพระบำทและยิงไม่ ้มครองของท่ำนข ้ำพเจ ้ำประสงค ์ทีจะปกป้ อ งตัวเองหำกข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำฝ่ ำพระบำทจะสำมำรถปกป้ องและจะปกป้ องข ้ำพเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำคงจ ่ ้ ้พระเจ ้ำเท่ำนั้นทีจ่ ะไม่มุ่งหน้ำไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กเลยไม่มด ี ำบอันใดทีจะสำนต่ ออุดมกำรณ์นีได ่ ่ี ควำมเชือยิ ่ งใหญ่ ่ ะทรงกระทำทุกสิงโดยไม่ ต ้องกำรช่วยเหลือหรือควำมเห็นชอบของมนุ ษย ์ผูท้ มี ท่ี ่ ่ี ด”Ibid.เล่มที9บทที ่ ่ สุดจะเป็ นผู ้ทีปกป้ องได ้ดีทสุ 8{GC188.4}{GCth17154.2} ่ ่ ยนในระหว่ำงกำรเดินทำงไปเมืองวิตเทนเบิร ์กลูเธอร ์เขียนเพิมเติ ่ มว่ ในจดหมำยฉบับทีสองที เขี ่ ับควำมไม่พอพระทัยของฝ่ ำพระบำทและควำมโกรธของคนทังโลกคนเมื ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำพร ้อมทีจะร อง 138

อำนำจสัมบูรณ์

วิตเทนเบิร ์กไม่ใช่ลก ู แกะของข ้ำพเจ ้ำหรือพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงมอบพวกเขำมำอยูภ ่ ำยใต ้กำรดูแลขอ ่ ้ำพเจ ้ำจะต ้องเสียงตำยเพื ่ ่ ้ ้ ้วข ้ำ งเรำหรือและหำกจำเป็ นไม่ควรหรือทีข อเขำทั งหลำยนอกจำกนี แล ่ ่ ำกลัวเกิดขึนในประเทศเยอรมนี ้ ่ึ นวิธท ่ี พเจ ้ำกลัวทีจะเห็ นกำรจลำจลทีน่ ซงเป็ ี พระเจ ้ำจะทรงใช ้ในก ่ ่ ำรลงโทษบ ้ำนเมืองของเรำ”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC189.1}{GCth17154.3} ด ้วยควำมระมัดระวังและควำมถ่อมตนแต่กระนั้นด ้วยกำรตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ และเข ้มแข็งเขำ ่ เกิ ่ ดขึนจำกควำมรุ ้ ก ้ำวเข ้ำสูง่ ำนของเขำเขำพูดว่ำ“เรำจะต ้องใช ้คำพูดปรำบและทำลำยสิงที นแรง ่ ข ้ำพเจ ้ำจะไม่ใช ้กำลังต่อต ้ำนควำมงมงำยและควำมไม่เชือ.....ไม่ มผ ี ูใ้ ดจะต ้องถูกบังคับฝื นใจเสรีภ ่ ่ ่ ำพเป็ นแก่นแท ้ของควำมเชือ”Ibid.เล่มที9บทที8{GC189.2}{GCth17154.4} ในไม่ช ้ำมีข่ำวกระจำยไปทั่วเมืองวิตเทนเบิร ์กว่ำลูเธอร ์กลับมำแล ้วและจะมำเทศนำประชำชนเ ้ ธ่ รรมำสน์เขำเทศนำสอน ดินทำงมำจำกทั่วสำรทิศและเข ้ำมำในโบสถ ์จนล ้นโบสถ ์ลูเธอร ์ก ้ำวขึนสู ่ ่ ่ ้ำหำวิธก สังและเตื อนด ้วยพระปัญญำยิงใหญ่ และควำมอ่อนโยนเขำพูดถึงวิถข ี องบำงคนทีเข ี ำรรุน ่ แรงเพือลบล ้ำงพิธม ี ส ิ ซำเขำพูดว่ำ{GC189.3}{GCth17154.5} ่ ดเี ป็ นพิธท ่ี ่ ำจัดทิงไปและข ้ “พิธม ี ส ิ ซำนั้นเป็ นสิงไม่ ี พระเจ ้ำทรงต่อต ้ำนควรทีจะก ้ำพเจ ้ำปรำรถน ้ ้ ำว่ำทั่วทังโลกควรเอำงำนเลี ยงแห่ งข่ำวประเสริฐเข ้ำมำแทนแต่อย่ำเอำกำลังแยกผูใ้ ดออกมำเรำจะ ่ ให ้ ้อยูใ่ นพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำพระวจนะของพระเจ ้ำจะเป็ นผูก้ ระทำไม่ใช่ด ้วยคำพู ต ้องปล่อยเรืองนี ้ ำนจะถำมเพรำะข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้กำหัวใจของมนุ ษย ์ไว ้ในมือของข ้ำ ดของเรำและทำไมจึงเป็ นเช่นนี ท่ ่ี ดเรำไม่มส ่ี พเจ ้ำเหมือนดินในมือของช่ำงปั้นหม้อเรำมีสท ิ ธิทจะพู ี ท ิ ธิทจะลงมื อทำให ้เรำเทศนำส่ว ่ ้ ธี นงำนทีเหลือเป็ นของพระเจ ้ำหำกข ้ำพเจ ้ำจะใช ้กำลังข ้ำพเจ ้ำจะได ้ประโยชน์อะไรหน้ำตำบูดบึงพิ ่ รีตรองถูกล ้อเลียนกฎระเบียบของมนุ ษย ์และควำมหน้ำซือใจคด.......แต่ จะไม่มค ี วำมจริงใจหรือคว ่ อควำมร ักเมือขำดสำมสิ ่ ่ แล ้ ้วทุกสิงก็ ่ จะพร่องไปด ้วยและข ้ำพเจ ้ำจะไม่ยอมแลกกิงหนึ ่ ่ ำมเชือหรื งนี ้ งของต ้นแพร ์กับผลเช่นนี ......พระเจ ้ำทรงกระทำกำรด ้วยพระวจนะของพระองค ์เพียงอย่ำงเดียวได ้ ่ ำนและข ้ำพเจ ้ำและคนทังโลกร่ ้ ่ วใจและเมือทรง ่ มำกกว่ำทีท่ วมแรงลงมือทำพระเจ ้ำทรงสัมผัสทีหั ่ จะมีช ัย.......{GC189.4}{GCth17155.1} กำหัวใจได ้แล ้วทุกสิงก็ ่ นกำ “ข ้ำพเจ ้ำจะเทศนำปรึกษำหำรือกันและเขียนแต่ข ้ำพเจ ้ำจะไม่บงั คับผูใ้ ดเพรำะควำมเชือเป็ ่ ำด ้วยควำมสมัครใจให ้คิดตำมดูวำ่ ข ้ำพเจ ้ำทำอะไรไปบ ้ำงข ้ำพเจ ้ำลุกขึนต่ ้ อต ้ำนพระสั รกระทำทีท นตะปำปำใบลบมลทินบำปและบรรดำผูน ้ ิ ยมระบอบเปปำซีแต่ปรำศจำกควำมรุนแรงหรือเอะอะโวย ่ งหมดที ้ ่ ้ำพเจ ้ำทำแ วำยข ้ำพเจ ้ำนำเสนอพระวจนะของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำเทศนำและเขียนนี่ คือสิงทั ข ่ ้ำพเจ ้ำนอนหลับอยู.่ ....พระวจนะทีข ่ ้ำพเจ ้ำเทศนำไปนั้นได ้ล ้มล ้ำงหลักคำสอ ละกระนั้นในขณะทีข นและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีจนแม้เจ ้ำชำยหรือจักรพรรดิก็ไม่เคยอำจทำลำยล ้ำงได ้มำกเท่ำ ้ ้นข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ทำอะไรเลยพระวจนะทำงำนนี โดยล ้ ่ นี และกระนั ำพังหำกข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะเข ้ำ ่ ้ พึงกำรใช ้กำลังแล ้วทังประเทศเยอรมนี คงนองเลือดไปแล ้วแต่ผลจะเป็ นเช่นไรควำมเสียหำยและค ้ อร่ำงกำยและจิตวิญญำณข ้ำพเจ ้ำจึงนิ่ งเงียบไว ้และปล่อยให ้พระวจนะแพร่กระจำย วำมพินำศทังต่ ่ ่ ไปทั่วโลกตำมลำพัง”Ibid.เล่มที9บทที 8{GC190.1}{GCth17155.2} 139

อำนำจสัมบูรณ์

้ ปดำห ์ลูเธอร ์เทศนำให ้กับฝูงชนทีสนใจต่ ่ วันแล ้ววันเล่ำตลอดทังสั อไปพระวจนะของพระเจ ้ำสล ่ ่ ำยมนตร ์ขลังของควำมคลังไคล ้ในศำสนำอำนำจของข่ำวประเสริฐนำประชำชนทีหลงผิ ดใหก้ ลับ มำสูเ่ ส ้นทำงแห่งสัจธรรม{GC190.2}{GCth17155.3} ่ ่ี งศำสนำซึ ่ ่ ธข ลูเธอร ์ไม่ปรำรถนำทีจะเผชิ ญหน้ำกับผูท้ คลั งวิ ี องพวกเขำคือกำรสร ้ำงควำมเลวท ้ นคนทีมี ่ แนวทำงกำรตัดสินใจทีไม่ ่ ม่นคงและมี รำมต่ำช ้ำเขำรู ้ว่ำคนเหล่ำนี เป็ ั อำรมณ์ทควบคุ ี่ มไม่ไ ่ ้ำงตนว่ำได ้ร ับควำมกระจ่ำงจำกสวรรค ์ส่องลงมำเป็ นพิเศษแต่จะไม่ยอมทนกับควำมขั ด ้เป็ นคนทีอ ่ ดหรือแม้แต่กำรเตือนสอนและคำแนะนำอย่ำงเมตตำทีสุ ่ ดพวกเขำอ ้ำงต ดแย ้งแม้เพียงเล็กน้อยทีสุ นอย่ำงอวดดีวำ่ มีอำนำจสูงสุดและกำหนดให ้ทุกคนต ้องยอมรับคำกล่ำวอ ้ำงของพวกเขำโดยปรำ ่ ่ ำขำดทีจะขอสั ่ ่ ศจำกข ้อสงสัยใดๆแต่เมือพวกเขำยื นค มภำษณ์เขำ[ลูเธอร ์]เขำก็ตอบตกลงทีจะพ ่ บพวกเขำและถือโอกำสเปิ ดโปงเล่ห ์เหลียมกำรหลอกลวงของพวกเขำได ้สำเร็จจนคนหลอกลวงเ หล่ำนั้นต ้องออกจำกเมืองวิตเทนเบิร ์กทันที{GC190.3}{GCth17155.4} ่ ้ ่ ่ งแต่หลำยปี ต่อมำเหตุกำรณ์เกิดปะทุขนมำอย่ พวกคลังศำสนำถู กหยุดยังไปชั วขณะหนึ ึ้ ำงรุนแ ่ ้ ่ ่ ้ รงมำกกว่ำและให ้ผลลัพธ ์ทีน่ ำกลัวกว่ำนี ลูเธอร ์กล่ำวถึงเรืองผูน้ ำในกำรเคลือนไหวนี ว่ำ“สำหรับพ ่ ้ ่ ้องว่ำ‘พระ วกเขำแล ้วพระคัมภีร ์เป็ นเพียงจดหมำยทีตำยไปแล ้วฉบับหนึ่ งและพวกเขำทังหมดเริ มร ่ ดข ้ำพเจ ้ำจะไม่ตำมไปสถำนทีซึ ่ งพระวิ ่ วิญญำณพระวิญญำณ’แน่ นอนทีสุ ญญำณของพวกเขำ ่ มผ นำไปขอพระเจ ้ำแห่งควำมเมตตำโปรดทรงคุ ้มครองข ้ำพเจ ้ำให ้พ ้นจำกคริสตจักรทีไม่ ี ูใ้ ดนอกจ ่ ำกนักบุญข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะอยู ก ่ บั คนถ่อมตนอ่อนแอคนเจ็บป่ วยทีรู่ ้และสำนึ กบำปของตนเอง ่ี ้ ่ และเป็ นผูท้ โอดครวญและร ้องต่อพระเจ ้ำจำกก ้นบึงของหั วใจอยูเ่ สมอเพือจะได ้ร ับกำรปลอบประโ ่ ่ ลมใจและกำรสนับสนุ นของพระองค ์”Ibid.เล่มที10บทที 10{GC190.4}{GCth17156.1} ่ ่ ดคนหนึ่ งเขำเป็ นคนทีมี ่ ควำมสำมำรถมำกมำยซึงห ่ โธมัสมูนเซอร ์เป็ นคนคลังศำสนำรุ นแรงทีสุ ่ กต ้องจะช่วยเขำให ้กระทำกำรดีได ้แต่เขำไม่ได ้เรียนรู ้หลักกำรแท ้จริงอันดั ำกนำพำในแนวทำงทีถู ่ บแรกของศำสนำ“เขำถูกครอบงำด ้วยควำมปรำรถนำทีจะปฏิ รป ู โลกและเหมือนเช่นผูศ้ ร ัทธำอย่ำ ้ ่ ่ ่ ่ ่ งแรงกล ้ำทังหลำยทีลืมไปว่ำกำรปฏิรป ู จะต ้องเริมต ้นทีตัวเขำเอง”Ibid.เล่มที9บทที 8เขำมี ควำมทะ ่ เยอทะยำนอยำกได ้ตำแหน่ งและบำรมีและไม่ยอมทีจะเป็ นรองแม้ตอ ่ ลูเธอร ์เขำประกำศว่ำนักปฏิรป ู ่ ำพระคัมภีร ์เข ้ำมำแทนอำนำจของพระสันตะปำปำนั้นเพียงแต่กำลังจัดตังหลั ้ กคำสอนแ ศำสนำทีน ละพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีรป ู แบบใหม่เท่ำนั้นเขำอ ้ำงว่ำตัวเขำเองได ้ร ับกำรบัญชำจำกพระเจ ้ำ ่ ้จริงมูนเซอร ์กล่ำวว่ำ ให ้นำเสนอกำรปฏิรป ู ทีแท ่ี วญ ้ ่ แท ่ ้จริงแม้ในชีวต “ผูท้ มี ิ ญำณนี จะประกอบด ้วยควำมเชือที ิ ของเขำจะไม่เคยเห็นพระคัมภีร ์ก็ ่ ่ ตำม”Ibid.เล่มที10บทที 10{GC191.1}{GCth17156.2} ่ ครูของพวกคลังศำสนำยอมปล่ อยตนเองให ้อยูใ่ นกำรควบคุมของควำมประทับใจโดยถือว่ำทุก ่ ้ ควำมคิดและแรงกระตุ ้นเป็ นพระสุรเสียงของพระเจ ้ำผลทีตำมมำคื อคนเหล่ำนี กลำยเป็ นพวกสุดขั้ ้ วบำงคนถึงกับเผำพระคัมภีร ์ของตนทิงพร ้อมกับร ้องอุทำนว่ำ“ตัวอักษรฆ่ำชีวต ิ แต่พระวิญญำณป ่ ้องกำรสิงที ่ น่ ่ ำพิศวงใน ระทำนชีวต ิ ”คำสอนของมูนเซอร ์ถูกอกถูกใจควำมปรำรถนำของมนุ ษย ์ทีต 140

อำนำจสัมบูรณ์

่ ขณะเดียวกันก็สนองต่อควำมหยิงทะนงโดยน ำควำมคิดและควำมเห็นของมนุ ษย ์มำอยูเ่ หนื อพระว ้ จนะของพระเจ ้ำคนนับพันต ้อนร ับคำสอนของเขำในไม่ช ้ำเขำประณำมระเบียบทังหมดของกำรน ่ ่ งขุนนำงทังหลำยจะเป็ ้ มัสกำรในทีสำธำรณะและประกำศว่ ำกำรเชือฟั นควำมพยำยำมในกำรร ับใ ้ ช ้ทังพระเจ ้ำและพระเบลีอลั {GC191.2}{GCth17156.3} ่ ้เริมทิ ่ งแอกจำกกำรปกครองของระบอบเปปำซี ้ ่ อดทน สติปัญญำของประชำชนทีได นั้นก็เริมไม่ ่ ้ำงว่ำมำจำก ต่อกำรอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของอำนำจร ัฐเช่นกันคำสอนแบบปฏิวต ั ข ิ องมูนเซอร ์ทีอ ้ พระเจ ้ำนำพวกเขำตีตวั ออกห่ำงจำกกฎระเบียบทังปวงและปล่ อยกำรตัดสินใจไว ้กับอคติและตัณ ่ ้ หำภำพน่ ำกลัวและโหดร ้ำยทีสุดของควำมไม่สงบและควำมขัดแย ้งก็เกิดขึนตำมมำและทุ ่งนำของ ประเทศเยอรมนี ก็จมอยูใ่ นกองเลือด{GC191.3}{GCth17156.4} ่ เธอร ์เคยประสบก่อนหน้ำนั้นเนิ่ นนำนมำแล ้วทีเมื ่ องเออร ์เ ควำมระทมทุกข ์ของจิตวิญญำณทีลู ้ ่ ่ ฟิ ร ์ทบัดนี มำทั บถมทวีคณ ู ลงบนตัวเขำเมือเขำเห็ นผลลัพธ ์ของควำมคลังศำสนำกระท ำต่อขบวน ่ ยมระบอบเปปำซีประกำศว่ำกำรจลำจลเป็ นผลอันถูกต ้องตำมหลัก กำรปฏิรป ู ศำสนำขุนนำงทีนิ ่ ้ คำสอนของลูเธอร ์และมีขน ุ นำงอีกมำกมำยพร ้อมทีจะสนั บสนุ นแม้วำ่ ข ้อกล่ำวหำนี จะปรำศจำกรำ ่ สร ่ ้ำงแต่ควำมทุกข ์ระทมให ้แก่ลเู ธอร ์กำรทีอุ ่ ดมกำรณ์ของสัจธรร กฐำนแม้แต่นอ้ ยแต่ก็เป็ นเรืองที ่ ่ ดเ มต ้องมำร ับควำมอับอำยขำยหน้ำด ้วยกำรถูกจัดให ้เทียบเท่ำกับควำมคลังศำสนำอั นต่ำช ้ำทีสุ ้ เหมือนจะเกินกว่ำทีเขำจะทนได ่ ช่นนี ดู ้ในอีกทำงหนึ่ งผูน้ ำของกำรจลำจลเกลียดชังลูเธอร ์เพรำะเ ่ ขำไม่เพียงต่อต ้ำนคำสอนของพวกตนและปฏิเสธคำอ ้ำงของพวกตนทีบอกว่ ำได ้ร ับกำรดลใจจำก ้ ้ ้ ้ด ้วยกำรประณ เบืองบนเท่ำนันแต่ยงั ประกำศว่ำพวกตนเป็ นกบฏต่ออำนำจร ัฐอีกด ้วยคนเหล่ำนี โต ่ ่ำช ้ำดูเหมือนว่ำเขำจะได ้สร ้ำงศัตรูให ้แก่ตวั เองทังจำกทำงฝ่ ้ ำมเขำว่ำเป็ นผู ้หลอกลวงทีต ำยขุนนำ งและฝ่ ำยประชำชน{GC192.1}{GCth17157.1} บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันพำกันยินดีปรีดำคำดว่ำคงจะได ้เห็นกำรล่มสลำยอย่ำงรวดเร็วของขบ ่ วนกำรปฏิรป ู ศำสนำและพวกเขำโยนควำมผิดให ้แก่ลเู ธอร ์แม้กระทั่งควำมผิดทีเขำเคยพำกเพี ยร ่ อย่ำงจริงใจในกำรแก ้ไขพวกคลังศำสนำประสบควำมสำเร็จได ้ร ับควำมเห็นใจจำกคนกลุม ่ ใหญ่ด ้ ้ บผูเ้ ข ้ำข ้ำงฝ่ ำยทีผิ ่ วยกำรอ ้ำงควำมเท็จว่ำถูกกระทำอย่ำงไร ้ควำมยุตธิ รรมและก็มก ั จะเป็ นเช่นนี กั ่ี ้ ท้ ลงแรงต่ ่ี ดคือพวกเขำกลับถูกยกย่องว่ำเป็ นผูท้ ยอมพลี ชพ ี ด ้วยเหตุนีผู อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำก ่ ่ ่ ลับได ้ร ับควำมสงสำรและยกย่องว่ำเป็ นเหยือของควำมโหดร ้ำยและกำรกดขีข่มเหงนี เป็ นงำนของ ่ ่ นอันเดียวกันกับทีเกิ ่ ดขึนคร ้ งแรกในสวรรค ้ั ซำตำนทีกระตุ ้นด ้วยวิญญำณของกำรกบฏซึงเป็ ์{GC 192.2}{GCth17157.2} ่ ซำตำนเพียรพยำยำมอยูต ่ ลอดเวลำทีจะหลอกลวงมนุ ษย ์และนำพวกเขำให ้เรียกบำปเป็ นควำม ้ ้ผลสำเร็จอย่ำงดียงบ่ ่ิ อยครงกำรจั ้ั ชอบธรรมมำรทำงำนนี ได บผิดและกำรต่อว่ำถูกโยนใส่ผูร้ ับใช ้ซื่ ่ นเพียงสมุนของซำตำนกลับไ อสัตย ์ของพระเจ ้ำเพรำะพวกเขำยืนหยัดปกป้ องสัจธรรมมนุ ษย ์ทีเป็ ่ ด ้ร ับคำสรรเสริญและคำเยินยอและแม้กระทั่งถูกมองว่ำเป็ นผูย้ อมพลีชพ ี ในขณะพวกทีควรได ้ร ับค ่ ่ วำมเคำรพและยกย่องเนืองจำกควำมซือสัตย ์ต่อพระเจ ้ำกลับถูกละเลยให ้ยืนอย่ำงเดียวดำยภำยใ ต ้ควำมสงสัยและควำมแคลงใจ{GC192.3}{GCth17157.3} 141

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ควำมบริสท ุ ธิที์ จอมปลอมกำรช ำระบริสท ุ ธิที์ หลอกลวงยั งคงทำงำนของมันในกำรล่อลวงภำยใ ่ ้ งคงเปิ ดเผยถึงวิญญำณเดิมเช่นเดียวกับในสมัยของลูเธอ ต ้รูปแบบต่ำงๆนำนำเล่ห ์เหลียมเหล่ ำนี ยั ่ นเหจิตใจออกห่ำงจำกพระคัมภีร ์และนำมนุ ษย ์ให ้ติดตำมควำมคิดและควำมรู ้สึกของตนเอ ร ์เพือหั ่ ่ งพระบัญญัตข ่ อหนึ่ งของซำตำนทีท ่ ำงำนได ้อย่ำง งมำกกว่ำทีจะยอมเชื อฟั ิ องพระเจ ้ำนี่ เป็ นเครืองมื ่ ดด ้วยกำรโยนคำตำหนิ ใส่ควำมบริสท ์ เกิดผลทีสุ ุ ธิและสั จธรรม{GC193.1}{GCth17157.4} ้ ลูเธอร ์ปกป้ องข่ำวประเสริฐจำกกำรถูกโจมตีจำกทุกชนชันอย่ ำงไม่เกรงกลัวพระวจนะของพระ เจ ้ำผ่ำนกำรพิสจ ู น์จำกทุกควำมขัดแย ้งแล ้วว่ำเป็ นอำวุธอันทรงอำนุ ภำพด ้วยพระวจนะนั้นเขำต่อ ่ ้นมำของพระสันตะปำปำและปร ัชญำแห่งเหตุผลของนักวิชำกำรในขณะทีเขำปั ่ สู ้กับอำนำจทีปล ก ่ ลำต่อต ้ำนพวกคลังศำสนำที ่ ่ หลักอย่ำงมั่นคงดังศิ หำทำงเป็ นพันธมิตรกับกำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC1 93.2}{GCth17158.1} ่ อต ้ำนนี ในตั ้ ์ แต่ละองค ์ประกอบทีต่ วมันเองก็เป็ นกำรตัดพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิออกไปและเชิ ดชูปั ญญำของมนุ ษย ์ให ้เป็ นแหล่งของควำมจริงและควำมรู ้ทำงศำสนำแทนลัทธินิยมเหตุผลนั้นบูชำเห ่ มำเป็ ้ ตุผลอยูแ่ ล ้วและนำเรืองนี นบรรทัดฐำนของศำสนำลัทธิโรมันอ ้ำงว่ำอำนำจสูงสุดของพระสัน ่ บทอดต่อเนื่ องมำอย่ำงไม่ขำดสำยจำกอัครทูตและเปลียนแปลงไ ่ ตะปำปำนั้นเป็ นแรงบันดำลใจทีสื ้ ดโอกำสมำกมำยให ้แก่ควำมฟุ่ มเฟื อยทุกรูปแบบและควำมฉ้อฉล ม่ได ้มำตลอดทุกยุคกำรอ ้ำงนี เปิ ่ กปกปิ ดภำยใต ้สิทธิของกำรปกป้ องคำสังของอั ่ ่ นเซอร ์และมิตรสหำยอ ้ ทีถู ครทูตกำรทรงดลใจทีมู ่ สงู ไปกว่ำกำรจินตนำกำรขึนเองแต่ ้ ำงนั้นได ้มำจำกแหล่งควำมคิดทีไม่ กลับมีอท ิ ธิพลลบล ้ำงอำนำ ้ ่ จทังปวงไม่วำ่ เป็ นของมนุ ษย ์หรือของพระเจ ้ำคริสเตียนทีแท ้จริงจะร ับพระวจนะของพระเจ ้ำเหมือน ่ ่ ้ร ับกำรดลใจและเป็ นเครืองทดสอบแรงดลใจทั ่ ้ คลังขุมทร ัพย ์อันยิงใหญ่ แห่งสัจธรรมทีได งปวง{GC 193.3}{GCth17158.2} ่ เธอร ์กลับจำกเมืองวำร ์ทเบิร ์กเขำแปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่จนเสร็จ เมือลู สมบูรณ์และไม่นำนต่อมำได ้แจกจ่ำยข่ำวประเสริฐให ้กับประชำชนในประเทศเยอรมนี ในภำษำขอ ้ ้วยควำมปลืมปี ้ ติอย่ำงยิงส่ ่ วนผูท ่ี กใฝ่ ในขนบธรร งพวกเขำเองผูท้ ร่ี ักควำมจริงร ับผลงำนแปลนี ด ้ ฝั มเนี ยมและบัญญัตข ิ องมนุ ษย ์ก็จะปฏิเสธอย่ำงเหยียดหยำม{GC193.4}{GCth17158.3} ้ ่ ้ว่ำประชำชนทั่วไปสำมำรถโต ้ตอบกับพวกเขำในเรือง ่ บำทหลวงทังหลำยต่ ำงหวำดผวำเมือรู คำสอนของพระวจนะของพระเจ ้ำและควำมไม่รู ้ของพวกเขำจะถูกเปิ ดโปงอำวุธในกำรใช ้เหตุผลฝ่ ้ ่ ่ ำยเนื อหนั งของพวกเขำนั้นไม่มป ี ระสิทธิภำพทีจะไปต่ อกรกับดำบของพระวิญญำณโรมจึงสังระด ่ี อำนำจทังหมดให ้ ่ ำประณำมและกำรทรมำนล ้วน มผูท้ มี ้ขัดขวำงกำรแจกจ่ำยพระคัมภีร ์แต่คำสังค ่ ่ งห ่ ้ำมพระคัมภีร ์มำกเพียงไรควำมกระตือรือร ้นข มีคำ่ เท่ำกันคือไม่เกิดผลโรมยิงประณำมและยิ งสั ่ ่ ่ิ มำกขึนเท่ ้ ำนั้นทุกคนทีอ่ ่ ำนหนังสือได ้ร ้อนรนอย องประชำชนทีอยำกรู ้ว่ำสอนเรืองอะไรกั นแน่ ยงมี ำกศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยตนเองพวกเขำพกพำพระคัมภีร ์ไปทุกแห่งและอ่ำนแล ้วอ่ำนอีก ่ นถึงควำมชืนชอบที ่ ่ และจะไม่พอใจจนกว่ำจะท่องพระคัมภีร ์ส่วนใหญ่ได ้เมือเห็ ประชำชนต ้อนร ับพ ่ ระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ลเู ธอร ์ก็เริมแปลภำคพันธสัญญำเดิมทันทีและตีพม ิ พ ์เป็ ่ี นตอนๆในทันทีทแปลเสร็ จ{GC194.1}{GCth17158.4} 142

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ เ ผลงำนเขียนของลูเธอร ์ได ้รับกำรต ้อนรับแบบเดียวกันทังในเมื องและในหมู่บ ้ำนเล็กๆ“อะไรทีลู ่ ่ ้ำใจถึงข ้อกำห ธอร ์และมิตรสหำยเขียนคนอืนๆก็ จะเผยแพร่ออกไปพระนักบวชจำนวนมำกเมือเข ่ ดบทบัญญัตก ่ ่ นดของชีวต ิ นักบวชทีผิ ิ ็ มค ี วำมปรำรถนำทีจะแลกเปลี ยนชี วต ิ เฉื่ อยชำยืดยำดกับชี ่ ่ วแต่พวกเขำขำดควำมรู ้ทีจะประกำศพระวจนะของพระเจ ่ วิตทีกระฉั บกระเฉงตืนตั ้ำจึงทำได ้เพียงเ ่ ดินทำงไปยังหมู่บ ้ำนเดินเยียมไปตำมหมู ่บ ้ำนเล็กๆและกระต๊อบต่ำงๆขำยหนังสือของลูเธอร ์และเพื่ ้ ่วประเทศเยอรมนี ”Ibid.เล่มที9บท ่ อนต่อมำไม่นำนจึงมีบรรณำกรผูก้ ล ้ำหำญเหล่ำนี กระจำยไปทั ่ ที11{GC194.2}{GCth17159.1} ้ ้วยคว คนมั่งมีและคนยำกจนคนมีกำรศึกษำและคนขำดควำมรู ้ต่ำงศึกษำผลงำนเขียนเหล่ำนี ด ่ ่ำคืนครูของโรงเรียนในหมู่บ ้ำนอ่ำนออกเสียงให ้คนกลุม ่ ้อมอยูร่ อบ ำมสนใจอย่ำงยิงยำมค ่ เล็กๆทีล ้ เตำผิงฟังในแต่ละควำมพยำยำมจะมีจต ิ วิญญำณบำงดวงสำนึ กได ้ในสัจธรรมเหล่ำนี และร ับพระว ่ จนะด ้วยควำมยินดีพวกเขำจะกระจำยข่ำวดีตอ ่ ไปให ้แก่ผู ้อืน{GC194.3}{GCth17159.2} ่ ้ร ับกำรดลใจเหล่ำนี ผ่ ้ ำนกำรรับรองแล ้วว่ำ“กำรอธิบำยพระวจนะของพระองค ์ให ้ พระวจนะทีได ้ ้ควำมเข ้ำใจแก่คนรู ้น้อย”สดุด1 ควำมสว่ำงทังให ี 19:130กำรศึกษำพระคัมภีร ์กำลังสร ้ำงกำรเปลีย่ ้ั งใหญ่ ่ นแปลงครงยิ ในสติปัญญำและจิตใจของประชำชนกฎของระบอบเปปำซีผูกแอกเหล็กไว ้บน ่ งคับพวกเขำให ้อยูใ่ นควำมโง่เขลำและควำมตกต่ำมีกำ ประชำชนผูอ้ ยูใ่ ต ้กำรปกครองของตนซึงบั รถือร ักษำพิธงี มงำยต่ำงๆอย่ำงเหนี ยวแน่ นแต่สติปัญญำและหัวใจของพวกเขำมีสว่ นร่วมเพียงน้อ ่ ดเผยสัจธรรมอันชัดเจนเรียบง่ำยของพระวจนะ ยนิ ดในพิธก ี รรมเหล่ำนั้นคำเทศนำของลูเธอร ์ทีเปิ ้ ของพระเจ ้ำได ้ถูกวำงไว ้ในมือของประชำชนธรรมดำและจำกนั้นพระวจนะนี เองก็ จะปลุกอำนำจที่ ่ นพระวจนะเหล่ ้ ้ เพียงชำระและยกระดับธรรมชำติฝ่ำยวิญญำณใ หลับไปของพวกเขำให ้ตืนขึ ำนี ไม่ ์ ำนั้นแต่ยงั ประทำนกำลังและควำมกระปรีกระเปร่ ้ ห ้บริสท ุ ธิเท่ ำใหม่แก่สติปัญญำอีกด ้วย{GC195.

1}{GCth17159.3} ่ ช ัดว่ำประชำชนทุกระดับชันถื ้ อพระคัมภีร ์ไว ้ในมือพวกเขำปกป้ องหลักคำสอนของกำ เป็ นทีแน่ ่ึ งกำรศึ ่ รปฏิรป ู ศำสนำบรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีซงพึ กษำพระคัมภีร ์ไว ้กับบำทหลวงและนักบวช ้ ้นบัดนี พยำยำมเกลี ้ ้ ทังหลำยนั ยกล่ อมผูส้ อนให ้ก ้ำวออกมำและลบล ้ำงคำสอนใหม่แต่เนื่ องจำกขำ ้ ่ ้ ดควำมรู ้ทังในเรื องของพระคั มภีร ์และอำนำจของพระเจ ้ำบำทหลวงและนักบวชภรำดรทังหลำยจึ ง ่ พ่ำยแพ ้อย่ำงยับเยินให ้กับผูท้ พวกเขำประณำมว่ ี ำไร ้กำรศึกษำและนอกรีตนักเขียนคำทอลิกคนห นึ่ งเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ด ้วยควำมไม่เป็ นสุขลูเธอร ์ได ้ชักชวนผูต้ ด ิ ตำมของเขำให ้อย่ำวำงใจคำสอน ่ ์ ์ ่ ่ ่ งสัจธร อืนนอกจำกพระคัมภีร ์ศักดิสิทธิ”D’Aubignéเล่มที9บทที11ประชำชนจะชุมนุ มกันเพือฟั ่ ดสนับสนุ นโดยผู ้ทีมี ่ กำรศึกษำน้อยและแม้แต่ฟังกำรอภิปรำยของพวกเขำกับนักศำสนศำ รมซึงพู ่ กำรศึกษำและมีวำทศิลป์ ควำมรู ้ไม่เท่ำทันอันน่ ำอับอำยของบุคคลผูม้ ห ่ ำคัญเหล่ำนี ้ สตร ์ทีมี ี น้ำทีส ่ ำโต ้เถียงของพวกเขำต ้องถูกหักล ้ำงด ้วยคำสอนเรียบง่ำยของพ ปรำกฏให ้เห็นอย่ำงแจ่มแจ ้งเมือค ระวจนะของพระเจ ้ำกรรมกรทหำรสตรีและแม้กระทั่งเด็กๆคุ ้นเคยกับคำสอนของพระคัมภีร ์มำกกว่ ้ ่ กำรศึกษำสูง{GC195.2}{GCth17159.4} ำบรรดำบำทหลวงและดุษฎีบณ ั ฑิตทังหลำยที มี

143

อำนำจสัมบูรณ์

่ ควำมแตกต่ำงระหว่ำงสำวกของข่ำวประเสริฐกับผูส้ นับสนุ นควำมเชืองมงำยของระบบสั นตะปำ ้ ม้ ก ปำปรำกฏให ้เห็นในหมู่ชนชันผู ี ำรศึกษำไม่นอ้ ยไปกว่ำในหมู่คนธรรมดำ ่ึ ้ละเลย “ตรงกันข ้ำมกับผู ้ปกป้ องหลักกำรคำสอนฝ่ ำยสภำกำรปกครองของสงฆ ์ฝ่ ำยเดิมผูซ ้ งได กำรศึกษำภำษำและพัฒนำควำมรู ้ด ้ำนวรรณกรรม.......[ฝ่ ำยปฏิรป ู ]คือเยำวชนผูม้ ใี จเปิ ดกว ้ำงผูซ ้ ่ึ ้ งอุทศ ิ ตัวในกำรศึกษำกำรค ้นคว ้ำพระคัมภีร ์และฝึ กฝนตัวพวกเขำเองให ้คุ ้นเคยกับผลงำนชินเอก ่ งส่งและหัวใจทีกล ่ ้ำหำญในไม่ช ้ำชำยหนุ่ มเหล่ำ ในอดีตพวกเขำมีสมองทีว่​่ องไวมีจต ิ วิญญำณทีสู ้ ่ นี กอบโกยควำมรู ้มำกมำยจนช่วงเวลำหนึ่ งทียำวนำนไม่ มผ ี ูใ้ ดสำมำรถแข่งกับพวกเขำได ้.....ฉะนั้ ่ ป้ กป้ องขบวนกำรปฏิรป ้ นเมือผู ู เยำว ์วัยเหล่ำนี มำเผชิ ญหน้ำอภิปรำยกับดุษฎีบณ ั ฑิตผูน้ ิ ยมโรมทั้ ่ งหลำยในทีประชุ มใดก็ตำมพวกเขำโจมตีคต ู่ อ ่ สู ้ได ้อย่ำงง่ำยดำยและด ้วยควำมมั่นใจจนคูต ่ อ ่ สู ้ลังเ ่ ่ ลใจเสียหน้ำและตกสูส ่ ภำพอันน่ ำอับอำยในสำยตำของทุกคน”Ibid.เล่มที9บทที 11{GC195.3}{ GCth17160.1} ่ ่ เมือคณะสงฆ ์ของโรมเห็นจำนวนคนทีมำเข ้ำร่วมประชุมในโบสถ ์ลดน้อยลงพวกเขำร ้องขอคว ่ี ำนำจของพวกตนจะทำได ้เพือพยำยำ ่ ำมช่วยเหลือของเจ ้ำพนักงำนกำรปกครองและใช ้ทุกวิธท ี อ ่ึ มนำผูฟ ้ ังกลับคืนมำแต่ประชำชนพบคำสอนใหม่ซงสนองควำมต ้องกำรฝ่ ำยจิตวิญญำณของเขำ ้ ทังหลำยแล ้วพวกเขำจึงหันหนี จำกผูท้ ป้่ี อนพวกเขำด ้วยแกลบของควำมงมงำยและประเพณี ของ ่ บต มนุ ษย ์อันไร ้ค่ำทีปฏิ ั ม ิ ำอย่ำงยำวนำน{GC196.1}{GCth17160.2} ่ ่ มเหงเริมต ่ ้นกระทำต่อบรรดำครูสอนสัจธรรมพวกเขำทำตำมพระดำร ัสของพระ เมือกำรกดขี ข่ ่ คริสต ์ทีว่​่ ำ“เมือเขำข่ มเหงท่ำนในเมืองหนึ่ งจงหนี ไปยังอีกเมืองหนึ่ ง”มัทธิว10:23ควำมกระจ่ำงส่อ ่ี นมิตรเปิ ดให ้พวกเขำเพือพั ่ กอยูท ่ี ่ นพวกเ งทะลุไปทุกแห่งหนในบำงแห่งผูล้ ภั ี ้ ยมักจะพบประตูทเป็ ่ นั ่ ้ั เทศนำกันในโบสถ ์หรือหำกสิทธิพเิ ศษนั้นถูกปฏิเสธก็จะ ขำก็จะเทศนำเรืองพระคริ สต ์ในบำงครงก็ ่ ่ ่ ผูฟ ่ ่ นก็คอื วิหำรศักดิสิ์ ทธิสั์ จธรรมทีถู ่ กประ เทศนำกันในบ ้ำนหรือในทีกลำงแจ ้งทีใดก็ ตำมทีมี ้ ังทีนั ้ ขยำยออกไปด ้วยฤทธำนุ ภำพทีไม่ ่ อำจต ้ำนทำนได ้{ กำศออกไปด ้วยพลังและควำมมั่นใจเช่นนี แผ่ GC196.2}{GCth17160.3} ้ ำยสงฆ ์และฝ่ ำยปกครองระดมกำลังกันเข ้ำบดขยีพวกนอกรี ้ อำนำจทังฝ่ ตอย่ำงไร ้ผลพวกเขำเป ่ ้ นและคมดำบซึงก็ ่ ไร ้ผลเช่นกันผูเ้ ชือนั ่ บพันประทับตรำค ลียนไปใช ้กำรคุมขังกำรทรมำนเผำทังเป็ ่ ้วยเลือดของตนเองแต่งำนก็ยงั คงดำเนิ นต่อไปกำรกดขีได ่ ้แต่ทำหน้ำทีกระจำยสั ่ วำมเชือด จธรรมใ ่ ้ำงไกลออกไปและพวกคลังศำสนำที ่ ่ ห ้ยิงกว ซำตำนพยำยำมน ำเข ้ำมำผูกติดกับพวกปฏิรป ู ทำให ้ค ่ ้ วำมแตกต่ำงระหว่ำงงำนของซำตำนและพระรำชกิจของพระเจ ้ำเห็นเด่นชัดยิงขึน{GC196.3}{GC th17161.1}

144

อำนำจสัมบูรณ์

บท11-กำรประท ้วงของเจ ้ำครองแคว ้นต่ำงๆ ่ ่ งเท่ำทีเคยกล่ ่ ่ คำพยำนอันสง่ำงำมสูงสุดเรืองหนึ ำวมำซึงแสดงควำมเห็ นชอบต่อกำรปฏิรป ู ศำส ่ ่ ่ นำคือคำประท ้วงของเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นต่ำงๆทีเป็ นคริสเตียนของประเทศเยอรมนี ซงเสนอในที ึ ประชุ ่ มรัฐสภำแห่งเมืองสปำยส ์ในปี ค.ศ.1529ควำมกล ้ำหำญควำมเชือและควำมแน่ วแน่ ของคนของพร ะเจ ้ำนำอิสรภำพทำงควำมคิดและจิตสำนึ กมำให ้กับคนในยุคต่อๆมำคำประท้วงของพวกเขำทำให ้ ่ รป ่ ำคริสตจักรโปรเตสแตนต ์หลักกำรของชือนี ่ คื ้ อ“สำระทีแท ่ ้จริงของผู ้ คริสตจักรทีปฏิ ู แล ้วได ้ชือว่ ่ ่ คัดค ้ำน”D’Aubignéเล่มที13บทที 6{GC197.1}[โปรเตสมำจำกค ำภำษำอังกฤษprotestแปลว่ ำคัดค ้ำนประท้วงคำว่ำโปรเตสแตนต ์หมำยถึงผูค้ ด ั ค ้ำนหรือผูป้ ระท้วง]{GCth17162.1} ่ ่ วันมืดมนและมีภยั คุกคำมคืบคลำนมำถึงกำรปฏิรป ู ศำสนำแล ้วแม้วำ่ คำสังจำกเมื องวอร ์มส ์ทีป ่ ำสอนของเขำแต่จนถึงตอน ระกำศว่ำลูเธอร ์เป็ นคนผิดกฎหมำยและห ้ำมเขำสอนหรือให ้ผู ้ใดเชือค ้ นี กำรให ้สิทธิเสรีภำพในกำรนับถือศำสนำก็ยงั มีอยูท ่ ่วไปในอำณำจั ั กรพระพรของพระเจ ้ำยังคงยั ้ ำนำจของฝ่ ำยต่อต ้ำนสัจธรรมจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงมุ ่ ่ ้ บยังอ ่งมั่นทีจะบดขยี กำรปฏิ รป ู ศำสนำแ ้ ่ ้ ่ ต่บ่อยครงเมื ั อพระองค ์ทรงยกพระหัตถ ์ขึนเพือฟำดฟันจะต ้องมีเหตุกำรณ์มำบังคับพระองค ์ให ้ทรง ่ ้ั ้วครงเล่ ้ั ำดูเหมือนว่ำผูท้ กล ่ี ้ำเอำตนเองไปคัดค ้ำนโรมคงต ้องพบจุด หันกำรโจมตีไปทำงอืนคร งแล ้ ้ ่ จบในทันทีอย่ำงหลีกหนีไม่พ ้นแต่ในเสียวนำที วก ิ ฤตเหล่ำนั้นกองทหำรชำวเติร ์กปรำกฏตัวขึนที ่ั ่ ชำยแดนฝั่งตะวันออกหรือกษัตริย ์ของประเทศฝรงเศสหรื อแม้กระทั่งองค ์พระสันตะปำปำเองทีทรง ่ึ ้ร ับควำมนิ ยมชมชอบมำกขึนก็ ้ เปิ ดศึกทำสงครำมกับพระองค ์และด ้วยเหตุก อิจฉำจักรพรรดิซงได ้ ำมกลำงควำมขัดแย ้งและควำมวุน ำรณ์เหล่ำนี ท่ ่ วำยของประเทศกำรปฏิรป ู ศำสนำจึงถูกปล่อยให ้ ่ น{GC197.2}{GCth17162.2} ้ แข็งแกร่งและขยำยกว ้ำงไกลยิงขึ ่ ดชนชันปกครองของระบอบเปปำซี ้ อย่ำงไรก็ตำมในทีสุ ได ้ระงับควำมอำฆำตต่ำงๆของพวกเขำ ่ แล ้วหำเหตุผลมำร่วมมือกันกำจัดพวกนักปฏิรป ู ศำสนำทีประชุมร ัฐสภำแห่งเมืองสปำยส ์ในปี ค.ศ. ่ ่ 1526อนุ ญำตให ้แต่ละร ัฐมีเสรีภำพอย่ำงเต็มทีในเรื องของศำสนำจนกว่ ำจะถึงกำรประชุมสำมัญทั่ ่ ้ร ับกำรยกเว ้นนี ยั ้ งไม่ทน วไปของสภำแต่ภยั อันตรำยทีได ั ผ่ำนพ ้นไปจักรพรรดิก็ทรงเรียกประชุมส ้ั สองที ่ ่ องสปำยส ์ในปี ค.ศ.1529โดยกำหนดเป้ ำหมำยเพือบดขยี ่ ้ ภำเป็ นครงที เมื คนนอกรี ตหำกเป็ นไปได ้จะทำกำรหว่ำนล ้อมเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นต่ำงๆด ้วยสันติวธิ ใี ห ้มำอยูฝ ่ ่ ำยต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ทำง ้ ่ ่ ศำสนำแต่หำกแผนเหล่ำนี ล ้มเหลวจักรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงเตรียมพร ้อมทีจะพึงดำบ{GC197.3}{G Cth17162.3} ่ ่ องสปำยส ์ บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีตำ่ งชืนชมหรรษำพวกเขำจ ำนวนมำกมำยปรำกฏตัวทีเมื ่ กใฝ่ พวกเขำเมลังค ์ธอนก และแสดงตัวอย่ำงเปิ ดเผยว่ำเป็ นศัตรูกบ ั นักปฏิรป ู ศำสนำและทุกคนทีฝั ล่ำวว่ำ“เรำเป็ นคนเลวทรำมและเป็ นขยะของโลกแต่พระคริสต ์จะทอดพระเนตรลงมำยังคนน่ ำสงส ้ ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหล ้ ำรเหล่ำนี ของพระองค ์และจะทรงเก็บร ักษำพวกเขำไว ้”Ibid.เล่มที13บทที 5เจ ่ นอีแวนเจลิคลั [Evangelicalกลุม ่ ้ำมเท ำยทีเป็ ่ คริสเตียนผูฝ ้ ักใฝ่ กำรประกำศข่ำวประเสริฐ]ถูกสังห ่ กอำศัยของพวกเขำแต่ชำวเมืองสปำยส ์ต่ำงกระหำยพระวจนะของพระเจ ้ำแม้ ศนำแม้กระทั่งในทีพั 145

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำมคนจำนวนนับพันยังแห่กน ่ จะมีคำสังห ั เข ้ำไปประชุมทีโบสถ ์ของอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี {GC19 8.1}{GCth17163.1} ้ ยงแต่เร่งวิกฤตให ้เกิดเร็วขึนข่ ้ ำวจำกสำนักพระรำชวังประกำศต่อทีประชุ ่ สภำพเช่นนี เพี มร ัฐส ่ี มต ่ ภำว่ำเนื่ องจำกมติทอนุ ั ใิ ห ้มีเสรีภำพทำงควำมคิดทำให ้เกิดควำมวุน ่ วำยยิงใหญ่ จก ั รพรรดิจงึ ท ้ อให ้เกิดควำมโกรธเคืองและควำมวิตกใ รงกำหนดให ้ยกเลิกเสียกำรตัดสินด ้วยควำมอำเภอใจนี ก่ นหมู่คริสเตียนอีแวนเจลิคลั มีคนหนึ่ งพูดว่ำ“พระคริสต ์ทรงตกเข ้ำไปอยูใ่ นมือของคำยำฟำสและปี ้ น้ ิ ยมระบอบเปปำซีผูด้ น ลำตอีกแล ้ว”เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันทวีควำมรุนแรงมำกขึนผู ั ทุร ังคนหนึ่ งป ระกำศว่ำ“ชำวเติรก ์ก็ยงั ดีกว่ำชำวลูเธอร ์เรน[Lutheranสมำชิกของคริสเตียนโปรเตสแตนต ์นิ กำ ่ ควำมเชือตำมค ่ ยลูเธอร ์เรนซึงมี ำสอนของมำร ์ตินลูเธอ]เพรำะชำวเติรก ์ยังถือศีลวันอดแต่ชำวลูเธ ์ อร ์เรนล่วงละเมิดวันเหล่ำนั้นหำกเรำจะต ้องเลือกระหว่ำงพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำและควำม ่ ่ ผิดเก่ำๆของคริสตจักรเรำจะปฏิเสธเรืองแรก”เมลั งค ์ธอนพูดว่ำ“ทุกๆวันในทีประชุ มรวมเฟเบอร ์จะ ่ ่ ่ ขว ้ำงก ้อนหินใหม่ๆใส่พวกเรำผูเ้ ชือพระกิ ตติคณ ุ ”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC198.2}{GCth17163 .2} ่ ้ นมำก่ ้ ่ นอี กำรยอมผ่อนปรนในเรืองของศำสนำก่ อตังขึ อนอย่ำงถูกต ้องตำมกฎหมำยและร ัฐทีเป็ ้ ่ ดลูเธอร ์ยังค แวนเจลิคลั ต่ำงลงควำมเห็นว่ำต ้องต่อต ้ำนกำรล่วงละเมิดสิทธินี์ ของพวกเขำให ้ถึงทีสุ ่ ้ำมของเมืองวอร ์มส ์ไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้มำปรำกฏตัวทีเมื ่ องสปำยส ์แต่ผูร้ ว่ ม งตกอยูภ ่ ำยใต ้คำสังห ่ นเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีพระเจ ่ ้ อุดมกำรณ์คนหนึ่ งของเขำซึงเป็ ้ำทรงเรียกให ้ขึนมำปกป้ องอุดมกำรณ์ ้ ้ ่ ของพระองค ์ในยำมฉุ กเฉิ นครงนี ั ได ้ก ้ำวเข ้ำมำแทนทีของเขำอิเล็กเตอร ์เฟรเดอริคแห่งแคว ้นแซก ่ึ นขุนนำงชันสู ้ งทีเคยปกป้ ่ ่ บ โซนี ซงเป็ องลูเธอร ์ในอดีตเสียชีวต ิ ไปแล ้วแต่ดยุคยอห ์นพระอนุ ชำทีสื ่ ทอดรำชสมบัตต ิ ้อนร ับกำรปฏิรป ู ศำสนำด ้วยควำมชืนชมปรี ดำและถึงแม้จะเป็ นผูร้ ักสันติแต่พระอ ่ เกี ่ ยวข ่ งค ์ก็ทรงแสดงพลังและควำมกล ้ำหำญอย่ำงใหญ่หลวงในทุกเรืองที ้องกับผลประโยชน์ของ ่ {GC198.3}{GCth17163.3} ้ ควำมเชือนี ้ ่ รป บรรดำบำทหลวงเรียกร ้องร ัฐทังหลำยที ปฏิ ู ศำสนำแล ้วให ้ยอมอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจศำลของโรม ่ ้ร ับอนุ ญำตมำก่อนหน้ำนี พวกเ ้ โดยปริยำยในทำงกลับกันนักปฏิรป ู ศำสนำต่ำงอ ้ำงถึงเสรีภำพทีได ่ ้องกำรควบคุมร ัฐเหล่ำนั้นซึงได ่ ้ร ับพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยควำมยิ ขำไม่อำจเห็นพ ้องกับโรมทีต นดีเป็ นอันมำก{GC199.1}{GCth17164.1} ่ นกำรประนีประนอมในทีสุ ่ ดมีกำรเสนอแนะว่ำทีใดที ่ ่ ้ นจ ้ เพือเป็ กำรปฏิ รป ู ศำสนำยังไม่ได ้ก่อตังขึ ่ งประชำชนหั ่ ะต ้องกวดขันบังคับให ้ใช ้กฤษฎีกำแห่งเมืองวอร ์มส ์และสำหรับ“ในทีซึ นออกจำกควำ ่ ่ งประชำชนไม่ ่ มเชือและในที ซึ ยอมคล ้อยตำมโดยปรำศจำกภัยอันตรำยของกำรจลำจลนั้นอย่ำงน้ ่ ดห ้ำมพวกเขำก่อให ้เกิดกำรปฏิรป ่ อำจเกิ ่ อยทีสุ ู ใหม่ขนมำห ึ้ ้ำมพวกเขำกล่ำวพำดพิงถึงเรืองที ดค ้ วำมขัดแย ้งกันขึนห ้ำมพวกเขำต่อต ้ำนพิธม ี ส ิ ซำห ้ำมพวกเขำหว่ำนล ้อมให ้ชำวโรมันคำทอลิกรับ ่ ควำมเชือตำมค ่ นิ กำยลูเธอร ์เรน[Lutheranism]คริสต ์ศำสนำนิ กำยหนึ่ งทีมี ำสอนของมำร ์ตินลูเ ่ ่ ้ ่ ่ นชอบอย่ ่ ธอร ์]”Ibid.เล่มที13บทที5ระเบียบนี ผ่ำนควำมเห็นชอบของทีประชุมร ัฐสภำเป็ นทีชื ำงยิง่ ้ ต่อบำทหลวงและพระรำชำคณะทังหลำยของระบบสั นตะปำปำ{GC199.2}{GCth17164.2} 146

อำนำจสัมบูรณ์

้ หำกมีกำรเอำพระรำชกฤษฎีกำนี มำบั งคับใช ้แล ้ว“กำรปฏิรป ู ศำสนำจะแผ่ขยำยต่อไปอีกไม่ได ้. ่ งยั ่ งไม่เป็ นทีรู่ ้จักหรือฝังรำกลึกอย่ำงมั่งคง......ในทีซึ ่ งก่ ่ อร่ำงแล ้ว”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ ....ในทีซึ 5เสรี ้ ภำพในกำรพูดจะถูกห ้ำมจะไม่อนุ ญำตให ้มีกำรกลับใจและผูส้ นับสนุ นทังหลำยของกำรปฏิ รป ู ศำ ้ นทีดป สนำต ้องยอมอยูใ่ ต ้กฎข ้อบังคับและข ้อห ้ำมเหล่ำนี ทั ู ระหนึ่ งว่ำควำมหวังของโลกกำลังจะดับ ่ ำลังจะกลับมำก่อตังขึ ้ นใหม่ ้ ้ ไป“อำนำจของโรมทีก นี.....จะน ำกำรทำรุณกรรมของสมัยอดีตกลับม ่ ำอย่ำงแน่ นอน”และจะเปิ ดโอกำสใหพ ้ วกคลังศำสนำและควำมไม่ ลงรอยกัน“บรรลุควำมสำเร็จใน ้ ถู ่ กสั่นคลอนอย่ำงรุนแรงแล ้ว”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ กำรทำลำยงำนนี ที 5{GC199.3}{GCth17164.

3} ่ กษำหำรือนั้นพวกเขำต่ำงมองหน้ำกันด ้วยควำมต ในขณะทีฝ่​่ ำยอีแวนเจลิคลั ประชุมกันเพือปรึ ่ ้ ได ้ต่ำงถำมซึงกั ่ นและกันว่ำ“จะต ้องทำประกำรใดต่อไป”ประเด็ กใจทีหำทำงออกให ้กับปัญหำนี ไม่ ่ ำหร ับโลกกำลังตกเป็ นเดิมพัน“หัวหน้ำกำรปฏิรป นสำคัญยิงส ู ศำสนำจะต ้องยอมมอบตัวและทำต ่ ่ ้ นั ่ กปฏิรป ำมคำสังไหมเป็ นกำรง่ำยเพียงไรซึงในยำมวิ กฤตรุนแรงเช่นนี ที ู ศำสนำจะถกเถียงจนเข ้ำ ่ ่ ่ ่ ่ ไปอยูฝ ่ ่ ำยผิดมีข ้ออ ้ำงทีพอฟังได ้สักกีข ้อและเหตุผลอย่ำงดีสก ั กีประกำรทีจะหำมำอ ้ำงเพือยอมจ ำ ่ กใฝ่ ลูเธอร ์ได ้ร ับกำรคำประกั ้ นนเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีฝั นให ้ถือศำสนำของตนได ้อย่ำงเสรีประโยชน์เ ้ ยนให ่ ดียวกันนี ก็ ื่ ้กับผูท้ อยู ี่ ใ่ ต ้กำรปกครองของเขำทีร่ ับแนวคิดกำรปฏิรป ู ไว ้แล ้วก่อนหน้ำทีกฤษฎี ้ ่ ้ กำนี ประกำศบั งคับใช ้สิงเหล่ ำนี ควรท ำให ้พวกเขำพอใจแล ้วมิใช่หรือหำกยอมจำนนแล ้วจะหลีกเลี่ ่ ยงภัยอันตรำยได ้มำกเพียงไรมีภยั อันตรำยและข ้ออ ้ำงแปลกใหม่อะไรบ ้ำงทีพวกต่ อต ้ำนจะนำมำรุ ้ กต ้อนพวกเขำอีกมีใครรู ้ไหมว่ำอนำคตนันจะนำโอกำสอะไรมำให ้ให ้เรำยึดสันติภำพไว ้ให ้เรำคว ้ำ ่ ่ ่ ้ ้ ้วยเห กิงมะกอกเทศที โรมยื นมำให ้และปิ ดแผลของประเทศเยอรมนี ด ้วยคำโต ้แย ้งทังหลำยเช่ นนี ด ้ กปฏิรป ้ งเป็ ่ นทีแ่ ตุผลลักษณะเหล่ำนี นั ู ศำสนำอำจนำมำอ ้ำงควำมชอบธรรมในกำรร ับแนวทำงนี ซึ ้ ้องนำกำรล่มสลำยมำสูอ น่ นอนว่ำแนวทำงนี จะต ่ ด ุ มกำรณ์ของพวกเขำในไม่ช ้ำ{GC199.4}{GCt h17164.4} ่ ่ ้เพือวำงแผนในเรื ่ ่ และด ้ “ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีพวกเขำศึกษำหลักกำรทีใช องนี ำเนิ นต่อไปด ้วย ่ ้ ออะไรมันคือสิทธิของโรมทีจะบั ่ งคับควบคุมจิตสำนึ กและห ้ำมกำรไต่ถำมอย่ ควำมเชือหลั กกำรนี คื ่ี กใฝ่ โปรเตสแตนต ์มีเสรีภำพทำงศำสนำด ้วยไม่ใช่หรือใช่แล ้วทีระบุ ่ เ ำงเสรีแต่พวกเขำเองและผูท้ ฝั ้ นควำมกรุณำแต่ไม่ได ้เป็ นเรืองของสิ ่ ้ ่ น ป็ นพิเศษในข ้อเสนอนี เป็ ทธิสำหร ับคนทังหมดที อยู ่ อกเหนื ่ ไว ้จะต ้องปกครองด ้วยหลักกำรยิงใหญ่ ่ อทีระบุ ของอำนำจจิตสำนึ กนั้นอยูน ่ อกห ้องว่ำควำมโรมเป็ ่ ้ ่ ้ นผูพ ้ พ ิ ำกษำทีไม่รู ้พลังและจะต ้องเชือฟังเธอกำรยอมร ับข ้อเสนอนี จะเป็ นกำรยอมรับโดยปริยำยว่ ่ รป ่ อกำร ำเสรีภำพทำงศำสนำจะจำกัดอยูก ่ บ ั ชำวแซกโซนทีปฏิ ู แล ้วแต่สำหร ับโลกคริสเตียนทีเหลื ่ ปฏิ ่ รป ไต่ถำมอย่ำงเสรีและมีควำมเชือที ู แล ้วถือเป็ นอำชญำกรรมและจะต ้องนำไปเข ้ำคุกมืดและตะ ้ ่ อยอมทีจะประกำศว่ ่ แลงแกงเผำทังเป็ นพวกเขำจะยอมต่อเสรีภำพทำงศำสนำเฉพำะทีหรื ำกำรปฏิ ่ นตำรำงสุดท ้ำยแล ้วหรือและสถำนที่ รูปศำสนำได ้คนกลับใจคนสุดท ้ำยแล ้วหรือได ้ปรำบปรำมทีดิ ่ ้ นั ่ ่ นเธอจะครองควำมเป็ นใหญ่ตลอดไปเชียวหรือนักปฏิรป ใดทีโรมเข ้ำครองอำนำจในเวลำนี ที ู ศำ ์ มส ่ สนำจะยืนกรำนแก ้ต่ำงว่ำพวกเขำเป็ นผู ้บริสท ุ ธิไม่ ี ว่ นเกียวข ้องกับเลือดของคนนับร ้อยนับพัน ่ ้องพลีชพ ้ ้ ซึงต ี ของตนในดินแดนของระบบสันตะปำปำอันเป็ นผลจำกกำรดำเนิ นตำมข ้อเสนอนี ได 147

อำนำจสัมบูรณ์

่ จะเป็ ้ ไหมเรืองนี นกำรทรยศอุดมกำรณ์ของข่ำวประเสริฐและเสรีภำพของโลกคริสเตียนในช่วงเวล ่ ำคัญยิงนี ่ ”Wylieเล่ ้ ่ ่ ่ ้ กสิงแม้บ ่ ำทีส มที9บทที 15แต่ พวกเขำต ้องกำรทีจะ“สละทิ งทุ ้ำนเมืองของเขำม ่ ่ งกุฎของพวกเขำและชีวต ิ ของพวกเขำด ้วย”มำกกว่ำD’Aubignéเล่มที13บทที5{GC200.1}{G Cth17165.1} ้ ้ ่ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยพู ดกันว่ำ“ให ้เรำปฏิเสธพระรำชกฤษฎีกำนี เพรำะในเรื องของจิ ตสำนึ ้ ้ ญคุณพระรำชกฤษฎีกำข กแล ้วเสียงข ้ำงมำกไม่มอ ี ำนำจ”ผูช ้ ว่ ยทังหลำยประกำศว่ ำ“เรำเป็ นหนี บุ ่ องปี ค.ศ.1526สำหร ับสันติสข ุ ทีอำณำจั กรของเรำอยูก ่ น ั อย่ำงมีควำมสุขหำกลบล ้ำงไปจะทำให ้ป ่ ่ ำไ ระเทศเยอรมนี เต็มไปด ้วยควำมทุกข ์และกำรแตกแยกทีประชุ มร ัฐสภำขำดควำมสำมำรถทีจะท ้ั อไป”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ ด ้มำกไปกว่ำกำรร ักษำเสรีภำพทำงศำสนำจนกว่ำจะมีกำรประชุมครงต่ 5เ ่ ่ ่ ป็ นหน้ำทีของร ัฐทีจะปกป้ องเสรีภำพของจิตสำนึกและนี่ เป็ นขอบเขตอำนำจของร ัฐในเรืองศำสนำ ่ ทุกร ัฐบำลทำงโลกทีพยำยำมใช ้สิทธิอำนำจของพลเรือนมำควบคุมและบังคับกำรถือปฏิบต ั ศ ิ ำสน ้ ่ ้จริงซึงคริ ่ สเตียนอีแวนเจลิคลั ได ้ดินรนต่ ้ ำกำลังสังเวยหลักกำรพืนฐำนที แท อสู ้มำอย่ำงสง่ำผ่ำเผย{ GC201.1}{GCth17165.2} ่ ้มล ้ำงสิงที ่ พวกเขำเรี ่ ้ นที ้ั กล ่ ้ำหำญ” บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซียด ึ มั่นทีจะล ยกกันว่ำ“ควำมดือร ่ ้วยกำรลงแรงทำให ้เกิดกำรแตกแยกในหมู่คนทีสนั ่ บสนุ นงำนปฏิรป พวกเขำเริมด ู ศำสนำและขู่ทุก ่ ่ ่ ่ ให ้มำรำยงำน คนทีไม่ประกำศอย่ำงเปิ ดเผยว่ำอยูฝ ่ ่ ำยตนในทีสุดมีคำสังเรียกผูแ้ ทนของเมืองทีเสรี ่ ตัวต่อทีประชุ มร ัฐสภำและกำหนดให ้ประกำศว่ำจะยอมตำมข ้อเสนอหรือไม่พวกเขำอ ้อนวอนขอยื ่ กนำมำยังทีทดสอบมี ่ ่ ้ำข ้ำงนักปฏิรป ดเวลำออกไปแต่ไม่ได ้ผลเมือถู คนจำนวนเกือบครึงเข ู ศำสนำ ่ี เสธทีจะสละทิ ่ ้ ผูท้ ปฏิ งเสรี ภำพของจิตสำนึ กและสิทธิของกำรตัดสินใจส่วนบุคคลทรำบดีวำ่ จุดยืน ่ มเหงมีผูแ้ ทนคน ของเขำทำให ้อนำคตของพวกเขำจะต ้องถูกวิพำกษ ์วิจำรณ์ประณำมและกดขีข่ ้ น”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ หนึ่ งพูดว่ำ“เรำจะปฏิเสธพระวจนะของพระเจ ้ำหรือถูกเผำทังเป็ 5{GC201.2} {GCth17165.3} ่ กษัตริย ์เฟอร ์ดินันด ์[KingFerdinand]ผู ้แทนของจักรพรรดิในทีประชุ มร ัฐสภำทรงเห็นว่ำพระ ้ อให ้เกิดควำมแตกแยกขันรุ ้ นแรงนอกเสียจำกว่ำจะต ้องโน้มน้ำวเจ ้ำผูค้ รอ รำชกฤษฎีกำเช่นนี จะก่ ้ งแคว ้นทังหลำยให ้ยอมร ับและสนับสนุ นดังนั้นพระองค ์จึงพยำยำมใช ้ศิลปะในกำรชักจูงโดยทรำบ ้ แต่จะทำให ้พวกเขำตังใจแน่ ้ ่ิ นพระองค ้ ดีวำ่ กำรใช ้กำลังกับบุคคลเหล่ำนี มี วแน่ ยงขึ ์ทรง“ขอร ้องให ้เ ้ จ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยยอมร ับพระรำชกฤษฎีกำโดยให ้ควำมมั่นใจแก่พวกเขำว่ำจักรพรรดิจะท ่ ้ ่ อกว่ำอำนำจปกค รงยินดีปรีดำกับพวกเขำเป็ นอย่ำงยิง”แต่ บุคคลเหล่ำนี ยอมร ับเพียงอำนำจทีเหนื ่ ่ จะสนั ่ รองใดๆของโลกและตอบด ้วยควำมสงบว่ำ“เรำจะเชือปฏิ บต ั ต ิ ำมจักรพรรดิในทุกสิงที บสนุ น ่ ่ ให ้รักษำควำมสงบสุขและถวำยเกียรติแด่พระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC201.3}{GCth17165 .4} ่ ดกษัตริย ์ทรงประกำศต่อหน้ำทีประชุ ่ ้ ในทีสุ มร ัฐสภำให ้อิเล็กเตอร ์และสหำยทังหลำยทรำบว่ ำพร ้ ้ ่ ะรำชกฤษฎีกำนี “จะตรำขึนในรูปแบบของพระบรมรำชโองกำร”และ“ทำงออกทีเหลืออยูเ่ พียงหนึ่ ง ่ ้ ่ เดียวคือกำรยอมจำนนต่อเสียงข ้ำงมำก”เมือตร ัสเสร็จสินพระองค ์ก็เสด็จออกจำกทีประชุ มไม่เปิ ด 148

อำนำจสัมบูรณ์

โอกำสให ้นักปฏิรป ู ศำสนำปรึกษำหำรือหรือโต ้ตอบ“พวกเขำส่งคณะผู ้แทนไปทูลวิงวอนกษัตริย ์ใ ่ ตั ้ ดสินไปเรียบร ้อยแล ้วสิงที ่ เหลื ่ ห ้เสด็จกลับมำแต่ไม่เกิดผล”พระองค ์ทรงตอบคำทัดทำนว่ำ“เรืองนี ่ ่ ออยูค ่ อื กำรยอมจำนนเท่ำนั้น”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC202.1}{GCth17166.1} ่ ่นว่ำเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นคริสเตียนทังหลำยจะยึ ้ ์ ้เหนื อ คณะรำชสำนักเชือมั ดพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิไว ่ ่ กำรยอมร ับหลักกำรนี ผลสุ ้ กว่ำหลักคำสอนและข ้อกำหนดของมนุ ษย ์และพวกเขำรู ้ดีวำ่ ทีใดที มี ด ่ ั นคนนับพันตังแต่ ้ สมัยของพวกเขำทีมองหำแต่ ่ ท ้ำยจะล ้มล ้ำงระบอบเปปำซีลงได ้แต่ดงเช่ ่ ตำมองเห็ ่ “สิงที นได ้”เท่ำนั้นพวกเขำยกยอปลอบใจตนเองว่ำอุดมกำรณ์ของจักรพรรดิและของ ่ พระสันตะปำปำนั้นแข็งแกร่งและของพวกนักปฏิรป ู ศำสนำนั้นอ่อนแรงหำกนักปฏิรป ู พึงควำมช่ วย ่ ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีคำดคะเนไ เหลือของมนุ ษย ์แต่ลำพังแล ้วพวกเขำก็คงจะไร ้พลังจริงตำมทีเหล่ ่ ว ้แต่แม้พวกเขำจะด ้อยกว่ำในเรืองของจ ำนวนและในควำมไม่ลงรอยกับโรมนั้นพวกเขำก็มพ ี ละ ่ กำลังของตนเองพวกเขำได ้ร ้องขอ“จำกรำยงำนของทีประชุ มร ัฐสภำไปจนถึงพระวจนะของพระเจ ้ ำและจำกจักรพรรดิชำร ์ลส ์ไปจนถึงพระเยซูคริสต ์ผูท้ รงเป็ นจอมรำชันและจอมเจ ้ำนำย”Ibid.เล่ม ่ ่ ที13บทที 6{GC202.2}{GCth17166.2} ่ กรพรรดิเฟอร ์ดินันด ์ปฏิเสธทีจะเคำรพควำมเชื ่ ่ ่นจำกจิตสำนึ กของพวกเขำเจ ้ำผูค้ รอง เมือจั อมั ้ ่ ่ ่ แคว ้นทังหลำยตกลงร่ วมกันทีจะไม่ สนใจกับกำรทีพระองค ์ไม่ได ้อยูใ่ นทีประชุ มแต่จะนำคำประท ้วง ่ ้ เสนอต่อทีประชุ มสภำแห่งชำติโดยไม่รอช ้ำดังนั้นจึงมีกำรร่ำงคำประกำศอันน่ ำเคร่งขรึมขึนและ ่ นำเสนอต่อทีประชุ มร ัฐสภำ{GC202.3}{GCth17166.3} ่ ก ่ ขอประท ้ “พวกเรำทีอยู ่ น ั ณทีนี ้วงต่อหน้ำพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นพระผูท้ รงสร ้ำงพระผูท้ รงถนอมรัก ษำพระผูท้ รงไถ่และพระผูช ้ ว่ ยพระองค ์เดียวของเรำและในวันหนึ่ งข ้ำงหน้ำพระองค ์จะทรงเป็ นพระ ้ ่ ชวี ต ้ ่ ผูพ ้ พ ิ ำกษำของเรำและต่อหน้ำคนทังปวงและสิ งมี ิ ทังหลำยว่ ำพวกเรำเพือนของพวกเรำประช ่ ยวกั ่ ้ งต ่ ำชนของเรำไม่ยน ิ ยอมและไม่ยด ึ ถือในลักษณะใดๆทีเกี บข ้อเสนอของพระรำชกฤษฎีกำนี ซึ ่ สอดคล ้องกับพระวจนะของพระองค ์กับจิตสำนึกทีถู ่ กต ้องของเรำและกั รงกันข ้ำมกับพระเจ ้ำซึงไม่ บควำมรอดของจิตวิญญำณ”{GC202.4}{GCth17166.4} ้ ยวหรือพวกเรำขอยืนยันว่ำเมือพระเป็ ่ “อะไรกันน่ ะจะให ้พวกเรำร ับรองพระบรมรำชโองกำรนี เชี ่ิ ่ นเจ ้ำผูย้ งใหญ่ ทรงเรียกคนหนึ่ งให ้มำมีควำมรอบรู ้ในเรืองของพระเจ ้ำแต่กระนั้นคนนี ร้ บั ควำมรู ้เรื่ องของพระเจ ้ำไม่ได ้” ่ นอนนอกไปเสียจำกทีสอดคล ่ “ไม่มห ี ลักคำสอนใดทีแน่ ้องกับพระวจนะของพระเจ ้ำ......พระเจ ้ำ ่ ่ ไม่อนุ ญำตให ้มีหลักคำสอนอืนใด.......เรำต ้องอธิบำยพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยข ้อพระคัมภีร ์ข ้ออืน ่ ่ ำเป็ นทังหมดส ้ ์ มนี ง่้ ำยต่อควำมเ ๆทีชัดเจนกว่ ำ.....ในบรรดำสิงจ ำหร ับคริสเตียนหนังสือศักดิสิ์ ทธิเล่ ่ ข ้ำใจและถูกกำหนดไว ้ให ้ขับไล่ควำมมืดพวกเรำตกลงใจกันแล ้วด ้วยพระคุณของพระเจ ้ำทีจะถน ์ อมรักษำกำรเทศนำให ้คงควำมบริสท ุ ธิและเน้ นเทศนำเฉพำะแต่พระวจนะของพระองค ์เท่ำนั้นตำม ่ นทึกไว ้ในพระธรรมของพระคัมภีร ์ทังภำคพั ้ ทีบั นธสัญญำเดิมและภำคพันธสัญญำใหม่โดยไม่เพิ่ ่ ่ ดแย ้งเข ้ำไปเลยพระวจนะนี เป็ ้ นสัจธรรมเดียวเท่ำนั้นเป็ นกฎเทียงแท ่ มเติมสิงใดที จะขั ้ของหลักคำส 149

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ่ ้ำงขึนบนรำกฐำนนี ้ ้ น อนทังปวงและของชี วต ิ ทังมวลและจะไม่ ทรยศหรือหลอกลวงเรำผูใ้ ดทีสร จะยื ้ ่ ่ กหลักต่อต ้ำนเ หยัดอดทนต่อต ้ำนอำนำจทังปวงของขุ มนรกในขณะทีควำมไร ้สำระของมนุ ษย ์ทีปั ่ จะล ้ ้มลงต่อเบืองพระพั ้ รืองนี กตร ์ของพระเจ ้ำ”{GC203.1}{GCth17167.1} ้ ่ งคับให ้พวกเรำแบกรับ” “ด ้วยเหตุนีพวกเรำปฏิ เสธแอกทีบั ้ ่ “ในเวลำเดียวกันพวกเรำคำดหวังว่ำพระรำชำผูท ้ รงอำนำจสูงสุดจะทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ เรำทังหลำยดั ่ นใดและพวกเรำเองประกำศว่ ่ ่ งเจ ้ำชำยคริสเตียนคนหนึ่ งทีร่ ักพระเจ ้ำเหนื อสิงอื ำเรำพร ้อมทีจะถวำ ้ ่ งซึงเป็ ่ นหน้ำทีโดยชอบธรรมและถู ่ ยทังควำมร ักและกำรเชือฟั กต ้องตำมกฎหมำยของเรำแด่พระอ ้ ่ ่ งค ์รวมทังตัวท่ำนด ้วยเจ ้ำนำยอันสง่ำงำมของเรำ”Ibid.เล่มที13บทที6{GC203.2}{GCth17167.

2} ่ สร ่ ้ำงควำมประทับใจอย่ำงสุดซึงให ้ ้กับทีประชุ ่ เป็ นเรืองที มร ัฐสภำคนส่วนใหญ่ประหลำดใจและ ่ ตืนตระหนกกั บควำมกล ้ำของผูค้ ด ั ค ้ำนสำหร ับพวกเขำแล ้วอนำคตมีแต่ควำมปั่นป่ วนและควำมไ ่ เลี ่ ยงไม่ ่ ้ ม่แน่ นอนควำมไม่พอใจกำรต่อสู ้และกำรนองเลือดเป็ นสิงที ได ้แต่นักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำ ่ ยกลับมั่นใจในควำมยุตธิ รรมของอุดมกำรณ์ของพวกเขำพวกเขำพึงพระหั ตถ ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงสั พพัญญูจนเปี่ ยมล ้นด ้วยควำมกล ้ำหำญและควำมแน่ วแน่ {GC203.3}{GCth17167.3} ่ ในคำประท ้วงอันน่ ำยกย่องนี ......เป็ ้ “หลักกำรต่ำงๆทีระบุ นแก่นแท ้ของคำสอนของนิ กำยโปรเต ้ ้ อต ้ำนกำรข่มเหงมนุ ษย ์ในเรืองของควำมเชื ่ ่ สแตนต ์บัดนี กำรคั ดค ้ำนนี ต่ อสองประกำรประกำรแรก ่ คือกำรแทรกแซงขององค ์กรฝ่ ำยปกครองพลเรือนและประกำรทีสองคื ออำนำจเผด็จกำรของคริส ้ ตจักรแทนกำรข่มเหงเหล่ำนี นิ กำยโปรเตสแตนต ์กำหนดให ้อำนำจของจิตสำนึ กอยูเ่ หนื อองค ์กรฝ่ ่ ตวั ตนแรกสุดนิ กำย ำยพลเรือนและให ้สิทธ ฺ อิ ำนำจแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำอยูเ่ หนื อคริสตจักรทีมี ้ เสธอำนำจฝ่ ำยพลเรือนในเรืองที ่ เกี ่ ยวข ่ นี ปฏิ ้องกับพระเจ ้ำและพูดในลักษณะเดียวกันกับผูเ้ ผยพร ่ ่ งมนุ ษย ์’นิ กำยนี เทิ ้ ดทูนมงกุฎขอ ะวจนะและอัครทูตว่ำ‘เรำจำเป็ นต ้องเชือฟังพระเจ ้ำมำกกว่ำเชือฟั ้ ่ ่ี ้ำวไปไกลกว่ำนั้นคือนิ ก งพระเยซูคริสต ์ในขณะอยูเ่ บืองหน้ ำมงกุฏของจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5แต่ ทก ้ ้วำงหลักกำรทีว่​่ ำคำสอนทังหมดของมนุ ้ ำยนี ได ษย ์ควรต ้องอยูภ ่ ำยใต ้พระดำร ัสของพระเจ ้ำ”Ibid.เ ่ ่ ้ ค้ ด ่ ดอย่ำงเสรีในเรืองสั ่ จธรรมทีต ่ ล่มที13บทที 6นอกเหนื อจำกนี ผู ั ค ้ำนยังยืนยันสิทธิของตนทีจะพู ่ ่ ่ พระวจนะของพระเจ ่ นเชือพวกเขำจะไม่ เพียงเชือและปฏิ บต ั ต ิ ำมเท่ำนั้นแต่จะสอนสิงที ้ำได ้นำเสนอ และพวกเขำปฏิเสธสิทธิของบำทหลวงและองค ์กรฝ่ ำยพลเรือนในกำรเข ้ำมำแทรกแซงกำรประท ้ว ่ องสปำยส ์เป็ นพยำนอันน่ ำเคร่งขรึมทีคั ่ ดค ้ำนกำรไม่ให ้เสรีภำพทำงศำสนำและยืนยันถึงสิทธิ งทีเมื ้ ่ ่ ตสำนึ กของตนกำหนด{GC203.4}{GCth17 อันชอบของคนทังปวงที จะนมั สกำรพระเจ ้ำตำมทีจิ 167.4} ้ ำขึนมำแล ้ ่ ถ ้อยแถลงนี ท ้วเขียนไว ้ในควำมทรงจำของคนนับพันนับหมืนและจดบั นทึกไว ้ในสมุ ่ ่ ้ ดของสวรรค ์ทีซึงควำมพยำยำมใดๆของมนุ ษย ์ไม่อำจลบทิงได ้อีแวนเจลิคลั ชำวเยอรมันต่ำงยอมร ั ่ กหนทุกแห่งผูค้ นทังหลำยยึ ้ ้ บคำประท ้วงนี ว่้ ำเป็ นกำรแสดงออกถึงควำมเชือทุ ดถือคำประกำศนี เป็ ่ กว่ำเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นพระองค ์หนึ่ งตร ัสกับชำวโปรเตสแตนต ์ทีเมื ่ อง นสัญญำของยุคใหม่และยุคทีดี 150

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ สปำยส ์ว่ำ“ขอพระเจ ้ำยิงใหญ่ ผูป้ ระทำนพระคุณแก่ท่ำนทังหลำยให ้ท่ำนประกำศอย่ำงมีพลังอย่ำง ่ ร ัน เสรีและอย่ำงปรำศจำกควำมกลัวทรงปกป้ องท่ำนให ้อยูใ่ นควำมมั่นคงของคริสเตียนจนถึงชัวนิ ่ ่ ดร”Ibid.เล่มที13บทที 6{GC204.1}{GCth17168.1} ่ ่ หำกหลังจำกทีขบวนกำรปฏิ รป ู ศำสนำทำงำนสำเร็จไประดับหนึ่ งแล ้วพวกเขำตกลงใจทีจะชะล ่ ่ ับควำมชืนชมของชำวโลกพวกเขำก็ ่ อชัวครำวเพื อร จะทำตัวเป็ นคนไม่ซอสั ื่ ตย ์ต่อพระเจ ้ำและต่อ ตัวพวกเขำเองและจะเป็ นกำรนำควำมพินำศมำสูต ่ นเองอย่ำงแน่ นอนประสบกำรณ์ของนักปฏิรป ู ่ ำงำมเหล่ำนี เป็ ้ นบทเรียนสำหร ับคนทังหลำยในยุ ้ ่ ่ ้ในกำรต่ ทีสง่ คต่อๆมำเล่ห ์เหลียมของซำตำนที ใช ่ อต ้ำนพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองคฺ ์นั้นยังไม่เปลียนแปลงมั นยังคงต่อต ้ำนกำรใช ้พระคัมภีร ์เป็ ่ นเคยต่อต ้ำนในศตวรรษทีสิ ่ บหกในสมัยนี ของเรำมี ้ นหนังสือนำทำงชีวต ิ เหมือนเช่นทีมั กำรเดินห่ำ ่ ่ ำเป็ นทีจะต ่ ่ งออกไปจำกหลักคำสอนและข ้อเชืออย่ ำงมำกและเป็ นเรืองจ ้องกลับไปยังหลักกำรยิงใ ่ หญ่ของขบวนกำรคัดค ้ำน…นั่นคือพระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นเป็ นหลักเกณฑ ์แห่งควำมเชือแ ่ ่ นควบคุมได ้เพือท ่ ำลำยเสรีภำพทำงศำสนำอำนำจ ละหน้ำทีซำตำนยั งคงทำงำนผ่ำนทุกวิถท ี ำงทีมั ่ อต ้ำนคริสเตียนซึงผู ่ ค้ ด ้ งจำกได ้เสริมพลังขึนใหม่ ้ ทีต่ ั ค ้ำนในเมืองสปำยส ์ปฏิเสธนั้นปัจจุบน ั นี หลั มั ่ ญเสียไปกลับคืนมำกำรยึดมั่นในพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงไม่หวันไหวเ ่ นกำลังทวงหำอำนำจทีสู ่ ช่นเดียวกับทีแสดงออกในวิ กฤตกำรณ์ของกำรปฏิรป ู ศำสนำครงนั ั้ ้นเป็ นควำมหวังเดียวของกำร ้ ปฏิรป ู ในวันนี {GC204.2}{GCth17168.2} ่ ตอ มีสญ ั ญำณบอกเหตุปรำกฏออกมำให ้เห็นถึงอันตรำยทีมี ่ ชำวโปรเตสแตนต ์แต่มส ี ญ ั ญำณ ่ ่ ่ บอกเหตุเช่นกันว่ำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงยืนออกมำปกป้ องผูท้ ซื ี อสัตย ์ต่อพระองค ์ช่วงเวลำนั้นเ ่ องที“เมลั งค ์ธอนนำทำงพำซีโมนไกรเนอูสสหำยของเขำให ้รีบเร่งเดินผ่ำนถนนของเมืองสปำยส ์อ ้ ้ ย่ำงรวดเร็วมุ่งหน้ำไปยังแม่นำไรน์ เร่งเร ้ำให ้เขำข ้ำมแม่นำไปให ้ได ้ซีโมนแปลกใจกับกำรผลักดันอ ้ ย่ำงเร่งรีบเช่นนี เมลังค ์ธอนเล่ำให ้ฟังในภำยหลังว่ำ‘มีชำยชรำคนหนึ่ งท่ำทำงเคร่งขรึมจริงจังและเ ่ ้ำพเจ ้ำไม่รู ้จักมำปรำกฏต่อหน้ำข ้ำพเจ ้ำและพูดว่ำในอีกหนึ่ งนำทีกษัตริย ์เฟอร ์ดินันด ์จะ ป็ นคนทีข ส่งเจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยตุลำกำรมำจับตัวไกรเนอูส’”{GC205.1}{GCth17169.1} ่ ในช่วงเวลำกลำงวันนั้นเฟเบอร ์ดุษฎีบณ ั ฑิตท่ำนหนึ่ งของพระสันตะปำปำได ้เทศนำกล่ำวเรือง ้ ่ เขำปกป้ ่ น่ ำอับอำยอือฉำวใส่ ไกรเนอูสและปิ ดท้ำยด ้วยกำรโต ้เถียงกันถึงเรืองที อง“ควำมผิดบำงอ ่ ย่ำงทีน่ ำร ังเกียจ”“เฟเบอร ์ปิ ดบังควำมโกรธของตนไว ้แต่ได ้เข ้ำเฝ้ ำพระรำชำและทันทีหลังจำกนั้น ่ ้นำตัวศำสตรำจำรย ์ผูโ้ ผงผำงแห่งเมืองไฮเดลสเบิร ์กมำเมลังค ์ธอนไม่สงสัยเลยว่ำพ ได ้ร ับคำสังให ้ ระเจ ้ำทรงช่วยมิตรคนนี ของเขำด ้วยกำรทรงบัญชำให ้ทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งมำเตือนเขำล่วงหน้ำในเ ่ {GC205.2}{GCth17169.2} ้ รืองนี ้ ้ ้ “เขำยืนอยูบ ่ นริมฝั่งแม่นำไรน์ อย่ำงแน่ น่ิ งคอยจนกระทั่งกระแสนำของแม่ นำได ้ช่วยไกรเนอูสใ ่ ้ ่ ่ ่ ่ ดเขำก็ ห ้พ ้นจำกผูท้ ข่ ี มเหงเขำเมลังค ์ธอนร ้องขึนขณะทีมองเห็นเพือนอยูบ ่ นฝังตรงข ้ำมว่ำ‘ในทีสุ ้ ์ อเขำเดิ ่ หลุดพ ้นจำกเขียวเล็ บของผูก้ ระหำยเลือดของคนบริสท ุ ธิ’เมื นทำงกลับถึงบ ้ำนเมลังค ์ธอนไ ่ ่ ่ ่ ด ้ร ับข่ำวว่ำเจ ้ำหน้ำทีได ้มำตำมหำไกรเนอูสและบุกค ้นหำเขำทัวบ ้ำน”Ibid.เล่มที13บทที 6{GC20 5.3}{GCth17169.3} 151

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำคนยิงใหญ่ ่ ้ กำรปฏิรป ู ศำสนำจะต ้องถูกยกชูขนให ึ้ ้โดดเด่นยิงกว่ เด่นดังทังหลำยของโลกเจ ้ำผู ้ ครองแคว ้นอีแวนเจลิคลั ถูกปฏิเสธกำรรับฟังจำกกษัตริย ์เฟอร ์ดินันด ์แต่พวกเขำกลับได ้รับโอกำส ่ นสู ้ งทังหลำยของคริ ้ ให ้เสนออุดมกำรณ์ตอ ่ หน้ำจักรพรรดิและองค ์ประชุมของเจ ้ำหน้ำทีชั สตจักรแ ่ นกำรสงบควำมขัดแย ้งทีรบกวนอำณำจั ่ ่ งทรงบัญชำให ้เ ละของร ัฐเพือเป็ กรจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5จึ ้ เมื ่ องออกซ ์บูร ์กในปี ถัดจำกกำรประท ้วงทีเมื ่ องสปำยส ์จักรพรรดิทรงประกำ ปิ ดประชุมร ัฐสภำขึนที ่ นองค ์ประธำนเองจึงส่งหมำยเรียกผูน้ ำโปรเตสแตนต ์ทังหลำยให ้ ศว่ำจะทำหน้ำทีเป็ ้มำยังสถำนทีแ่ ้ ห่งนี {GC205.4}{GCth17169.4} ภัยอันตรำยใหญ่หลวงคุกคำมงำนกำรปฏิรป ู ศำสนำอยูแ่ ต่ผูส้ นับสนุ นยังคงมอบควำมวำงใจข ่ ดมั่นอยูใ่ นพระกิตติคณ ่ กษำของอิเ องอุดมกำรณ์ของตนไว ้กับพระเจ ้ำและปฏิญำณตนทีจะยึ ุ ทีปรึ ่ ล็กเตอร ์แห่งแคว ้นแซกโซนี ขอร ้องไม่ให ้พระองค ์ไปปรำกฏตัวทีประชุ มร ัฐสภำพวกเขำบอกว่ำจักร ้ ่ อพวกเขำมำติดกับดัก“กำรเดินทำง พรรดิต ้องกำรให ้เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยมำชุ มนุ มกันเพือล่ ่ ่ นและปิ ดตัวเองอยูภ ่ี ขม ่ ไปทีนั ่ ำยในกำแพงเมืองพร ้อมกับศัตรูทมี ุ กำลังมำกมำยไม่เป็ นกำรเสียงไป ่ ้ หน่ อยหรือ”แต่คนอืนๆประกำศอย่ ำงสง่ำผ่ำเผยว่ำ“ขอให ้เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยวำงตั วอย่ำงกล ้ ่ ้ ำหำญและงำนของพระเจ ้ำจะรอด”ลูเธอร ์กล่ำวว่ำ“พระเจ ้ำทรงสัตย ์ซือพระองค ์จะไม่ทรงทอดทิงพว ่ ่ เล็กเตอร ์เสด็จพร ้อมด ้วยผูต้ ด กเรำ”Ibid.เล่มที14บทที 2อิ ิ ตำมมุ่งหน้ำไปยังเมืองออกซ ์บูร ์กทุกคน ่ ำลังคุกคำมพระองค ์และหลำยคนเดินมุ่งหน้ำไปด ้วยสีหน้ำทีขุ ่ ่นมัวและหั คุ ้นเคยกับภัยอันตรำยทีก ่ นทุกข ์แต่ลเู ธอร ์เดินทำงพร ้อมกับพวกเขำจนถึงเมืองโคบูร ์กและได ้หนุ นควำมเชือที ่ ตกต ่ ่ำ วใจทีเป็ ่ งขึนมำในขณะที ้ ่ นทำง“พระเจ ้ำทรงเป็ นป้ อมปรำก ของพวกเขำด ้วยกำรร ้องเพลงสรรเสริญทีแต่ เดิ ่ งแรง”เสียงเพลงหนุ นใจขจัดทิงควำมกั ้ ำรทีแข็ งวลใจผ่อนคลำยควำมทุกข ์แก่หวั ใจหลำยดวง{GC 206.1}{GCth17170.1} ่ รป ้ ่ี ดทำถ ้อยแถลงทำงทัศนคติอ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีปฏิ ู แล ้วทังหลำยตั ดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ ทจะจั ่ ่ อกมำอย่ำงเป็ นระบบพร ้อมหลักฐำนจำกพระคัมภีร ์เพือเสนอต่ อทีประชุ มร ัฐสภำและมอบภำระกำร ่ ้ ่ เตรียมงำนให ้กับลูเธอร ์เมลังค ์ธอนและเพือนๆถ ้อยแถลงฉบับนี เป็ นทียอมร ับร่วมกันของชำวโปรเ ่ ่ ่ ตสแตนต ์ถือว่ำเป็ นกำรแสดงออกถึงควำมเชือของพวกเขำและได ้รวมตัวกันเพือลงชื อในเอกสำร ้ นเป็ นช่วงเวลำทีส ่ ำคัญและทดสอบควำมเชือของพวกเขำนั ่ สำคัญนี มั กปฏิรป ู ศำสนำร ้อนใจไม่ต ้อ งกำรให ้อุดมกำรณ์ของพวกเขำไปพัวพันกับปัญหำทำงกำรเมืองพวกเขำรู ้สึกว่ำกำรปฏิรป ู ศำสน ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นต่ำงๆ ำไม่ควรใช ้อิทธิพลใดนอกจำกทีออกมำจำกพระวจนะของพระเจ ้ำในขณะทีเจ ่ นคริสเตียนกำลังเดินหน้ำเข ้ำลงนำมในแถลงกำรณ์ฉบับนี อยู ้ น ้ ทีเป็ ่ ้ันเมลังค ์ธอนร ้องขัดขึนมำว่ ำ“ ่ ่ ำเสนอเรืองเหล่ ่ ้ ้เรำสงวนผูม้ อ นี่ เป็ นเรืองของนั กศำสนศำสตร ์และของอำจำรย ์ทีจะน ำนีให ี ำนำจปก ้ ่ ่ กว่ำ”ดยุคยอห ์นแห่งแคว ้นแซกโซนี ตรัสตอบว่ำ“ขอให ้พ ครองทังหลำยของบ ้ำนเมืองเพืองำนอื นดี ่ ำนจะมำขวำงเรำไม่ให ้มีสว่ นร่วมเรำตัดสินใจแล ้วทีจะท ่ ำในสิงที ่ ถู ่ กต ้อง ระเจ ้ำทรงห ้ำมท่ำนเถิดทีท่ ่ ่ โดยไม่ห่วงตัวเรำเองในเรืองของมงกุ ฎเรำมีควำมปรำรถนำทีจะยอมร ับพระเจ ้ำสำหร ับเรำแล ้วหมว ้ ่ ดจบแล ้ว กตำแหน่ งและเสือประจ ำตำแหน่ งของเรำมีคำ่ ไม่เท่ำกับกำงเขนของพระเยซูคริสต ์”เมือพู ่ บปำกกำขึนมำว่ ้ พระองค ์ก็ลงนำมในเอกสำรเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นอีกพระองค ์หนึ่ งพูดขณะทีจั ำ“หำกเ ้ ่ งสมบั ้ กียรติของพระเยซูคริสต ์จอมเจ ้ำนำยของเรำต ้องกำรให ้เรำทำเช่นนี เรำก็ พร ้อมแล ้ว.....ทีจะทิ 152

อำนำจสัมบูรณ์

้ ติและชีวต ิ ไว ้เบืองหลั ง”พระองค ์ตรัสต่อว่ำ“เรำยอมประกำศสละพลเมืองและรัฐกำรปกครองของเร ่ ธงของบรรพบุรษ ่ ่ ่ ำยอมสละดินแดนทีมี ุ ของเรำอยูใ่ นมือมำกกว่ำทีจะยอมร ับหลักคำสอนอืนๆที นอ ่ ้ ่ ่ กเหนื อจำกคำสอนทีบรรจุ ในเอกสำรแถลงกำรณ์ฉบับนี ”Ibid.เล่ มที14บทที 2คนของพระเจ ้ำมีคว ่ ้ ำมเชือและควำมกล ้ำหำญเช่นนี แหละ{GC206.2}{GCth17170.2} ่ ำหนดไว ้เพือเข ่ ้ำเฝ้ ำจักรพรรดิมำถึงแล ้วจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงขึ ่ ้ เวลำทีก นประทั บบนบัลลังก ์ มีอเี ล็กเตอร ์และเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นมำกมำยล ้อมโดยรอบและทรงให ้เรียกนักปฏิรป ู ศำสนำชำวโปรเ ้ ่ ่ มนุ มอันงำมสง่ำนั้นควำมจริงของพ ตสแตนต ์ทังหลำยเข ้ำเฝ้ ำมีกำรอ่ำนถ ้อยแถลงควำมเชือในที ชุ ระกิตติคณ ุ เปล่งออกมำอย่ำงชัดเจนและเปิ ดโปงควำมผิดของคริสตจักรเปปำซีออกมำอย่ำงชัดเจ ่ ่ี ดของงำนปฏิรป ่ เกียรติทสุ ่ี ดวันหนึ่ งของป นจะกล่ำวได ้ว่ำ“เป็ นวันยิงใหญ่ ทสุ ู ศำสนำและเป็ นวันทีมี ่ ่ ระวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสเตียนและของมนุ ษยชำติ”Ibid.เล่มที14บทที 7{GC207.1}{GCth17171.1} ้ บำทหลวงแห่งเมืองวิตเทนเบิร ์กยืนขึนอย่ ้ ่ ่ องว เวลำผ่ำนไปเพียงไม่กปี่ี นับตังแต่ ำงโดดเดียวที เมื ่ ้ ้ำผูค้ รองแคว ้นผูท้ รงเกียรติทสุ ่ี ดและมีอำนำจมำกทีสุ ่ ด อร ์มส ์ต่อหน้ำทีประชุ มสภำแห่งชำติบด ั นี เจ ่ ่ ้ำมปรำกฏตัวทีเมื ่ องออก ของอำณำจักรหลำยพระองค ์ได ้เข ้ำมำแทนทีของเขำลู เธอร ์ได ้ร ับคำสังห ่ี ่ นโดยทำงคำพูดและคำอธิษฐำนเขำเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำดีใจอย่ำงล ้นพ ้ ซ ์บูร ์กแต่เขำอยูท ่ นั ่ ชวี ต ่ ้ อพระนำมของพระคริ ่ ่ นทีมี ิ อยูจ ่ นถึงชัวโมงนี เมื สต ์ได ้ร ับกำรเชิดชูในสถำนทีสำธำรณะและใน ่ มนุ มอันทรงเกียรติโดยคณะผูเ้ ชืออั ่ นสง่ำงำมนี ”Ibid.เล่ ้ ่ ่ ้อพระคัมภีร ์ทีว่​่ ำ“ข ้ำพระ ทีชุ มที14บทที 7ข องค ์จะกล่ำวถึงพระโอวำทของพระองค ์เฉพำะพระพักตร ์บรรดำพระรำชำ”สดุด1 ี 19:46จึงสำเร็จด ้ ้ วยประกำรฉะนี ”{GC207.2}{GCth17171.2} ่ นเหตุให ้ท่ำนถูกคุมขังนั้นก็ถก ้ ส ในสมัยของเปำโลพระกิตติคณ ุ ทีเป็ ู นำขึนสู ่ ำยตำของเจ ้ำชำย ้ ้ นเดียวกันดังนั้นในโอกำสนี สิ ้ งที ่ จั ่ กรพรรดิ และขุนนำงทังหลำยของเมื องจักรพรรดิในลักษณะนี เช่ ่ ทรงประกำศห ้ำมเทศนำบนธรรมำสน์กลับถูกนำมำประกำศในพระรำชวังถ ้อยคำทีหลำยคนถื อว่ำ ้ อให ่ แม้แต่คนร ับใช ้ก็ไม่สมควรฟังนั้นได ้ดังขึนเพื ้ขุนนำงและเจ ้ำนำยของอำณำจักรได ้ยินด ้วยคว ่ ำมประหลำดใจพระรำชำและบุคคลยิงใหญ่กลำยเป็ นเป็ นผูฟ ้ ังเสียเองเจ ้ำฟ้ ำชำยมกุฎรำชกุมำรห ่ เทศน์ ่ ลำยพระองค ์กลำยเป็ นนักเทศน์และเรืองที คอื สัจธรรมของพระเจ ้ำมีนักเขียนคนหนึ่ งบันทึกไ ้ สมัยของอัครทูตยังไม่เคยมีงำนทียิ ่ งใหญ่ ่ ่ ดี ่ เลิศกว่ำค ว ้ว่ำ“ตังแต่ กว่ำหรือกำรเป็ นพยำนควำมเชือที ้ั ”D’Aubignéเล่ ้ ่ ่ รงนี มที14บทที 7{GC208.1}{GCth17172.1} ่ ชำวลู ่ บิชอปองค ์หนึ่ งของพระสันตะปำปำเปิ ดเผยว่ำ“ทุกสิงที เธอร ์เรนกล่ำวมำนั้นเป็ นควำมจริง ่ กว่ำมำลบล ้ำงคำพยำนควำมเ เรำปฏิเสธไม่ได ้”บิชอปอีกองค ์ถำมดร.เอคว่ำ“ท่ำนจะใช ้เหตุผลทีดี ่ ชือของอิ เล็กเตอร ์และคณะของเขำทำไว ้หรือไม่”คำตอบคือ“หำกจะใช ้งำนเขียนของอัครทูตและข ่ องผูเ้ ผยพระวจนะมำลบล ้ำงแล ้วไม่ได ้เลยแต่เมือใช ้ของพวกบำทหลวงและของสภำก็จะทำได ้”ผู ้ถ ่ ่ ำมได ้ตอบว่ำ“เรำเข ้ำใจแล ้วตำมทีท่ำนบอกมำนันคือว่ำชำวลูเธอร ์เรนอยูใ่ นพระคัมภีร ์และพวกเรำ ่ ่ อยูน ่ อกพระคัมภีร ์”Ibid.เล่มที14บทที 8{GC208.2}{GCth17172.2}

153

อำนำจสัมบูรณ์

่ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นของประเทศเยอรมนี บำงพระองค ์ทรงหันกลับมำอยูฝ ่ ่ ำยกำรปฏิรป ู ควำมเชือจั ่ กรพรรดิเองทรงเปิ ดเผยว่ำเอกสำรของชำวโปรเตสแตนต ์ไม่เป็ นอย่ำงอืนนอกจำกควำมจริ งถ ้อยแ ่ ้ ่ ่ ถลงสำรภำพควำมเชือนี ถูกแปลเป็ นหลำยภำษำและกระจำยไปทัวยุโรปและเป็ นทียอมร ับของคน ่ จำนวนนับล ้ำนในยุคต่อๆมำว่ำเป็ นกำรแสดงออกถึงควำมเชือของพวกเขำ{GC208.3}{GCth17 172.3} ่ อสั ่ ตย ์ของพระเจ ้ำไม่ได ้ทำงำนอย่ำงโดดเดียวในขณะที ่ ่ ผูร้ ับใช ้ทีซื เทพผู ้ครองศักดิเทพและวิญ ่ ้ ญำณชัวในสถำนฟ้ ำอำกำศรวมกันต่อต ้ำนพวกเขำพระเจ ้ำไม่ทรงทอดทิงประชำกรของพระองค ์ หำกตำของพวกเขำจะเปิ ดออกพวกเขำจะเห็นหลักฐำนกำรทรงร่วมสถิตของพระเจ ้ำและกำรทรง ่ ่ ช่วยอย่ำงเด่นชัดเช่นเดียวกับทีประทำนให ้ผูเ้ ผยพระวจนะในโบรำณกำลเมือคนร ับใช ้ของเอลีชำ ้ ้เขำดูกองทัพของศัตรูทล ชีให ี่ ้อมพวกเขำและตัดโอกำสหนี ทุกเส ้นทำงผูเ้ ผยพระวจนะอธิษฐำนว่ำ ่ “ข ้ำแต่พระยำห ์เวห ์ขอทรงเปิ ดตำของเขำเพือเขำจะได ้เห็น”2พงศ ์กษัตริย ์6:17และดูเถิดมีรถและ ้ อมอยูเ่ พือปกป้ ่ ม้ำเพลิงอยูเ่ ต็มทั่วภูเขำกองทัพของชำวสวรรค ์ตังป้ องคนของพระเจ ้ำในลักษณะเดี ้ ยวกันทูตสวรรค ์ยืนปกป้ องล ้อมรอบผูร้ ับใช ้ทังหลำยในขบวนกำรของกำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC208.

4}{GCth17172.4} ่ เธอร ์ถือร ักษำอย่ำงเหนี ยวแน่ นทีสุ ่ ดคือกำรไม่เข ้ำไปพึงอ ่ ำนำจฝ่ ำยโลกใหม้ มีหลักกำรหนึ่ งทีลู ่ ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นของอ ำสนับสนุ นงำนกำรปฏิรป ู และไม่ขออำวุธเพือกำรปกป้ องเขำชืนชมปรี ดำทีเจ ่ ่ ำณำจักรหลำยพระองค ์ได ้ทรงสำรภำพตอบยอมร ับพระกิตติคณ ุ แต่เมือพวกเขำเสนอที จะเข ้ำร่วม ้ ่ เป็ นพันธมิตรในกำรปกป้ องลูเธอร ์จะประกำศว่ำ“พระเจ ้ำผูเ้ ดียวเท่ำนันทีควรเป็ นผูป้ กป้ องหลักคำ ่ ยิ ้ งน้ ่ อยเท่ำไรกำรเข ้ำแทรกแซงเรืองนี ่ ของพระเจ ้ สอนของพระกิตติคณ ุ .....หำกมนุ ษย ์ยุง่ กับเรืองนี ้ ้ ำนั้นในทัศนะของเขำแล ้วคำเตือนภัยของฝ่ ำยกำรเมืองเกิดจำกควำมกลั ำก็จะโดดเด่นมำกขึนเท่ ่ ้คุณค่ำและควำมไม่วำงใจทีเต็ ่ มไปด ้วยบำป”D’Aubigné,Londoned.เล่มที10บทที ่ ่ วทีไร 14{GC 209.1}{GCth17173.1} ่ ตรูทรงพลังทังหลำยรวมตั ้ ่ ้มล ้ำงควำมเชือของกำรปฏิ ่ เมือศั วกันเพือล รป ู และดูประหนึ่ งว่ำดำบห ้ ่นกันนั้นลูเธอร ์เขียนไว ้ว่ำ“ซำตำนกำลังพ่นควำมโกรธ ลำยพันเล่มกำลังจะชักออกจำกฝักมำหำหั ของมันออกมำพระสันตะปำปำผู ้ไร ้คุณธรรมทรงกำลังวำงอุบำยและพวกเรำกำลังถูกคุกคำมด ้วย ้ สงครำมจงชักชวนประชำชนมำต่อสู ้อย่ำงกล ้ำหำญอยูเ่ บืองพระบั ลลังก ์ของพระเจ ้ำด ้วยควำมเชือ่ ่ ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะทรงมีช ัยต่อศัตรูของเรำและทรงระงับพวกเขำด ้ และคำอธิษฐำนเพือว่ ่ิ เรำต ่ ่ ดงำนทีเรำต ่ ่ ดคือกำรอธิษฐำนจงบอกกับประชำช วยวิธสี น ั ติสงที ้องกำรมำกทีสุ ้องทำมำกทีสุ ้ นว่ำบัดนี พวกเขำก ำลังเป็ นเป้ ำของคมดำบและควำมโกรธแค ้นของซำตำนและจงบอกให ้พวกเขำ ่ ่ อธิษฐำน”D’Aubigné,Londoned.เล่มที10บทที 14{GC209.2}{GCth17173.2} ้ั ่ งในเวลำต่อมำเมือพู ่ ดถึงเรืองกำรรวมตั ่ ่ ค้ รองแคว ้นผูฝ อีกครงหนึ วเป็ นพันธมิตรทีผู ้ ักใฝ่ กำรปฏิ ่ งขึ ้ นลู ้ เธอร ์เปิ ดเผยว่ำอำวุธเดียวทีจะใช ่ ้ อ“ดำบของพระวิญ รูปศำสนำวำงแผนทีจะตั ้ในกำรต่อสู ้นี คื ญำณ”เขำเขียนจดหมำยถึงอิเล็กเตอร ์แห่งแคว ้นแซกโซนี วำ่ “ด ้วยจิตสำนึ กของเรำเรำไม่อำจเห็น ้ ม ่ ้ ้ั ่ ชอบกับกำรตังกลุ ่ พันธมิตรทีเสนอขึ นมำเรำยอมตำยสิ บครงแทนที จะเห็ นพระกิตติคณ ุ เป็ นเหตุ 154

อำนำจสัมบูรณ์

่ อดเพียงหยดเดียวหน้ำทีส่ ่ วนของพวกเรำต ้องเป็ นเหมือนลูกแกะทีก ่ ำลังถูกนำไป ทำให ้ต ้องหลังเลื ์ ำตกใจกลัวคำอธิษฐำนของเรำทำงำ ฆ่ำเรำต ้องแบกกำงเขนของพระคริสต ์ขอให ้ท่ำนผูส้ งู ศักดิอย่ นได ้ผลมำกกว่ำคำคุยโอ ้อวดของศัตรูของเรำเพียงแต่อย่ำให ้พระหัตถ ์ของพระองค ์เปื ้ อนเลือดขอ ่ องของพระองค ์หำกจักรพรรดิทรงกำหนดมอบเรำให ้กับศำลตัดสินควำมเรำก็พร ้อมทีจะไปป ่ งพีน้ ่ ่ ้วยควำมเสียงภั ่ ยของเข รำกฏตัวพระองค ์ไม่อำจทรงปกป้ องควำมเชือของเรำได ้แต่ละคนควรเชือด ่ ่ ำเอง”Ibid.เล่มที14บทที 1{GC209.3}{GCth17173.3} ่ ลั้ บของกำรอธิษฐำนพลังทีเขย่ ่ ำโลกของขบวนกำรปฏิรป ่ จำกสถำนทีลี ู ศำสนำอันยิงใหญ่ ก็ปร ้ ่ ่ ่ ำกฏขึนณทีนันผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำวำงเท ้ำของพวกเขำลงบนศิลำแห่งคำมันสัญญำด ้วยควำมสง ์ ่ บศักดิสิ์ ทธิในระหว่ ำงกำรต่อสู ้ทีออกซ ์บูร ์กลูเธอร ์“ไม่ยอมให ้สักวันหนึ่ งผ่ำนไปโดยไม่อท ุ ศ ิ เวลำอ ่ ่ ่ ดเพือกำรศึ ่ ย่ำงน้อยสำมชัวโมงให ้กับกำรอธิษฐำนและนั่นก็เป็ นเวลำทีเหมำะสมที สุ กษำ”ในห้องส่ ่ งพรู ่ ั ทูลขอต่อพระเจ ้ำด ้วยถ ้อยคำ“ทีเปี ่ ่ ยมด ้วยกำรเทิดทูน วนตัวของเขำจะได ้ยินเสียงของเขำทีพร ่ ดกับมิตรสหำย”“ข ้ำพเจ ้ำทรำบดีวำ่ พระองค ์ทรงเป็ น ควำมยำเกรงและควำมหวังเหมือนคนหนึ่ งทีพู ่ี ่ มเหงเหล่ำบุตรของพระอง พระบิดำและพระเจ ้ำของเรำ”เขำพูด“และพระองค ์จะทรงขับไล่ผูท้ กดขี ข่ ่ งหมดนี ้ ้ นของพระองค ์และเพร ค ์ไปเพรำะพระองค ์เองทรงได ้ร ับภัยอันตรำยร่วมกับพวกเรำเรืองทั เป็ ่ ้ ่ อเข ้ำมำเกียวข ่ ำะกำรทรงควบคุมของพระองค ์เท่ำนั้นทีเรำทั งหลำยยื นมื ้องขอพระองค ์ทรงปกป้ อง ่ ่ พวกเรำด ้วยเถิดโอพระบิดำเจ ้ำข ้ำ”Ibid.เล่มที14บทที 6{GC210.1}{GCth17174.1} เขำเขียนจดหมำยถึงเมลังค ์ธอนผูก้ ำลังถูกควำมเครียดและควำมกลัวทับถมว่ำ“พระคุณและสั นติสข ุ ในพระคริสต ์ข ้ำพเจ ้ำพูดว่ำในพระคริสต ์ไม่ใช่ในโลกอำเมนข ้ำพเจ ้ำเกลียดและเกลียดอย่ำ ่ ดเกลียดควำมกังวลสุดโต่งทีก ่ ำลังกัดกินท่ำนอยูห ้ งถึงทีสุ ่ ำกอุดมกำรณ์น้ันไม่ยต ุ ธิ รรมสลัดทิงไปเ ่ ่ื ่ ลยหำกเป็ นงำนทีชอบธรรมแล ้วทำไมเรำจึงต ้องไม่ซอตรงกั บคำสัญญำของพระองค ์ทีทรงบั ญชำใ ่ ่ ห ้เรำนอนหลับโดยปรำศจำกควำมกลัวเล่ำ....เรำจะไม่ขำดพระคริสต ์ในงำนทีเกียวกับควำมยุตธิ ร รมและสัจธรรมเลยพระองค ์ทรงพระชนม ์อยูพ ่ ระองค ์ทรงครองรำชย ์อยูแ่ ล ้วเรำยังจะกลัวอะไรกันอี ่ ่ กเล่ำ”Ibid.เล่มที14บทที6{GC210.2}{GCth17174.2} พระเจ ้ำทรงสดับคำทูลขอของผูร้ ับใช ้ของพระองค ์อย่ำงแน่ นอนพระองค ์ประทำนพระคุณและค ้ ่ บร ักษำสัจธรรมไว ้ต่อสู ้กับผูก้ ม วำมกล ้ำหำญให ้แก่เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นและผูร้ ับใช ้ทังหลำยเพื อเก็ ุ อำ ้ ่ ่ นำจแห่งควำมมืดของโลกนี พระเจ ้ำตร ัสว่ำ“นี แน่ ะเรำวำงศิลำก ้อนหนึ งลงในศิโยนเป็ นศิลำหัวมุมที่ ้ ำและใครทีเชื ่ อในพระองค ่ เลือกสรรอันลำค่ ์ก็จะไม่ผด ิ หวัง”1เปโตร2:6นักปฏิรป ู ชำวโปรเตสแตนต ์ ้ ได ้ก่อขึนบนรำกฐำนของพระคริสต ์และประตูแห่งนรกจะไม่มท ี ำงเอำชนะพวกเขำ{GC210.3}{GC th17174.3}

155

อำนำจสัมบูรณ์

่ั บท12-กำรปฏิรป ู ศำสนำในประเทศฝรงเศส ่ องสปำยส ์และกำรสำรภำพควำมเชือที ่ เมื ่ องออกซ ์บูร ์กซึงเป็ ่ นสัญลักษณ์แห่งชั กำรประท ้วงทีเมื ยชนะของกำรปฏิรป ู ศำสนำในประเทศเยอรมนีน้ันก่อให ้เกิดควำมขัดแย ้งและควำมอึมครึมตำมมำ ่ี ้มแข็งกว่ำบั่นทอนกำ เป็ นเวลำหลำยปี ควำมแตกแยกของผูส้ นับสนุ นและกำรคุกคำมของศัตรูทเข ลังจนดูเหมือนว่ำขบวนกำรนิ ยมโปรเตสแตนต ์คงต ้องพบกำรล่มสลำยเป็ นแน่ คนนับพันประทับตร ้ ดมกำรณ์ของชำวโปรเ ำคำพยำนของพวกเขำด ้วยเลือดของตนเองสงครำมกลำงเมืองระเบิดขึนอุ ่ ่ กใฝ่ ปฏิรป ่ ด ตสแตนต ์ถูกผูเ้ ชือแนวหน้ ำคนหนึ่ งหักหลังส่งผลให ้เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีฝั ู ผูส้ งู ศักดิที์ สุ พระองค ์หนึ่ งตกไปอยูใ่ นมือของจักรพรรดิและเป็ นเชลยถูกลำกจำกเมืองหนึ่ งไปยังอีกเมืองหนึ่ งแ ้ นำทีของชัยชนะทีอยู ่ แ่ ค่เอือมนี ้ ้ ต่ในเสียววิ เองควำมพ่ ำยแพ ้เข ้ำจูโ่ จมจักรพรรดิพระองค ์ทอดพระเ ่ กฉกชิงออกไปจำกอุ ้งพระหัตถ ์ต่อหน้ำต่อตำในทีสุ ่ ดพระองค ์ทรงจำยอมต ้องอนุ ญำตใ นตรเหยือถู ่ ้ วต ห ้เสรีภำพแก่หลักคำสอนทีพระองค ์ทรงมุ่งมั่นทำลำยมำทังชี ิ ของพระองค ์พระองค ์ทรงเอำรำชอ ้ ้ ้ ้ ำณำจักรสมบัตแิ ละชีวต ิ ทังหมดเป็ นเดิมพันในกำรบดขยีพวกนอกรี ตให ้สินซำกบั ดนี ทรงเห็ นสงค รำมทำลำยกองทัพของพระองค ์เองดูดกินทรัพย ์สินของพระองค ์อำณำจักรต่ำงๆของพระองค ์ถูกคุ ่ กแห่งหนควำมเชือที ่ พระองค ่ กคำมจำกกำรกบฏในขณะทีทุ ์ทรงพยำยำมกำจัดกำลังแผ่ขยำยวงก ่ นจั ้ กรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงก ่ ว ้ำงยิงขึ ำลังต่อสู ้กับฤทธำนุ ภำพอันสัพพัญญูพระเจ ้ำตรัสว่ำ“จงเกิดค ่ ักษำควำมมืดให ้ปกคลุมอย่ำงไม่ส ิ ้ วำมสว่ำง”ปฐมกำล1:3แต่จก ั รพรรดิทรงใช ้ควำมพยำยำมทีจะร ่ กอ ่ นสุดเป้ ำหมำยของพระองค ์ล ้มเหลวและในสภำพทีแก่ ่ นวัยและควำมเสือมโทรมจำกกำรต่ อสู ้มำ นำนพระองค ์จึงทรงสละรำชสมบัตแิ ละทรงหลบไปเก็บตัวอยูใ่ นวัด{GC211.1}{GCth17175.1} ่ ่ ทีประเทศสวิ สเซอร ์แลนด ์ก็เหมือนกับทีประเทศเยอรมนี ต ้องพบกับวันมืดมนของกำรปฏิรป ู ศำส ่ หลำยเขตปกครองร ับควำมเชือกำรปฏิ ่ ่ นำในขณะทีมี รป ู แล ้วก็ตำมเขตอืนๆก็ ยงั ยึดติดอยูก ่ บ ั ศำสน ่ มเหงของพวกเขำทีกระท ่ ่ี ้องกำรร ับสัจธรรมก่อให ้เกิดสงครำมกลำงเ ำของโรมกำรกดขีข่ ำต่อผูท้ ต ่ ้ำร่วมกับเขำในกำรปฏิรป ่ มืองสวิงก ์ลีและหลำยคนทีเข ู ล ้มเสียชีวต ิ ในสนำมกำรต่อสู ้นองเลือดทีเมื ่ องเคพเพลอีโคลัมพำเดียสถูกเรืองหำยนะน่ ำกลัวเหล่ำนี รุ้ มเร ้ำไม่นำนต่อมำก็เสียชีวต ิ โรมประสบ ่ ่ งหลำยที ้ ่ ชัยและดูเหมือนว่ำในสถำนทีหลำยแห่ งโรมกำลังได ้สิงทั เธอสู ญเสียไปกลับคืนมำแต่พระ ้ นิร ันดร ์กำลไม่ทรงเคยทอดทิงพระรำชกิ ้ องค ์ผูป้ ระทำนคำแนะนำตังแต่ จของพระองค ์หรือประชำก ่ รของพระองค ์พระหัตถ ์ของพระองค ์จะทรงช่วยกู ้พวกเขำออกมำในดินแดนอืนๆพระองค ์ทรงเรียก ้ ่ กรรมกรขึนมำเพื อสำนต่ องำนกำรปฏิรป ู {GC211.2}{GCth17175.2} ่ั ่ ้นก่อนทีชื ่ อของลู ่ ในประเทศฝรงเศสวั นใหม่เริมต เธอร ์จะเป็ นทีรู่ ้จักในนำมของนักปฏิรป ู หนึ่ งใน ่ี ่ื ผูท้ พบควำมกระจ่ ำงคือชำยสูงอำยุชอลำเฟบเร[Lefevre]เขำเป็ นผู ้มีกำรศึกษำอย่ำงกว ้ำงขวำงเป็ นศำสตรำจำรย ์ในมหำวิทยำลัยปำรีสและเป็ นผูน ้ ิยมระบอบเปปำซีอย่ำงจริงใจและกระตือรือร ้นใน ่ ่ ่ ขณะทีเขำวิจยั ค ้นคว ้ำเรืองวรรณคดีโบรำณเขำพุ่งควำมสนใจไปทีพระคั มภีร ์และแนะนำกำรศึกษ ่ ให ้ ้แก่นักศึกษำของเขำ{GC212.1}{GCth17176.1} ำเรืองนี ่ ลำเฟบเรเป็ นผูเ้ ทิดทูนนักบุญอย่ำงแรงกล ้ำและเขำกำลังดำเนิ นกำรทีจะเขี ยนประวัตศ ิ ำสตร ์เรือ่ ้ งนักบุญและผูพ ้ ลีชพ ี ทังหลำยตำมต ำนำนของคริสตจักรนี่ เป็ นงำนหนักมำกแต่เขำก็เดินหน้ำดำเ 156

อำนำจสัมบูรณ์

้ มำได ้ ่ กขึนได ้ ่ นประโยชน์ได ้จำกในพ นิ นกำรงำนชินนี ้พอสมควรแล ้วเมือนึ ้ว่ำเขำอำจหำข ้อมูลทีเป็ ้ ่ กษำพระคัมภีร ์แน่ นอนทีเดียวเขำพบนักบุญในพระคัมภีร ์แต่ไ ระคัมภีร ์ด ้วยเป้ ำหมำยนี เขำจึ งเริมศึ ่ นทึกของพวกโรมันควำมกระจ่ำงเจิดจ ้ำจำกพระเจ ้ำปรำกฏขึนในสติ ้ ม่ใช่เป็ นไปตำมรูปแบบทีบั ปั ่ ญญำของเขำด ้วยควำมประหลำดใจและควำมร ังเกียจเขำหันหลังให ้กับงำนทีเขำก ำหนดให ้ตนเอ ่ ้ ำทีเขำค ่ งและอุทศ ิ ตนให ้กับกำรศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำในไม่ช ้ำเขำเริมสอนสั จธรรมอันลำค่ ้น พบ{GC212.2}{GCth17176.2} ่ งลู ้ เธอร ์และสวิงก ์ลีเริมงำนกำรปฏิ ่ ในปี ค.ศ.1512ก่อนทีทั รป ู ลำเฟบเรเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ด ้วยคว ่ ้ ่ ่ ำระเรำให ้บ ำมเชือพระเจ ้ำทรงเป็ นผู ้ประทำนควำมชอบธรรมนันแก่เรำซึงโดยพระคุณเท่ำนั้นทีจะช ่ ่ อเขำใคร่ ่ ริสท ุ ธิส์ ำหร ับชีวต ิ นิ ร ันดร ์”Wylieเล่มที13บทที 1เมื ครวญถึงควำมลึกลับของกำรไถ่ให ้ร ้ ่ ่ อดแล ้วเขำร ้องอุทำนขึนมำว่ ำ“โอกำรแลกเปลียนอั นยิงใหญ่ ทเหนื ี่ อคำพูดใดๆพระองค ์ผูท้ รงปรำศ ่ จำกบำปถูกตัดสินให ้ตำยและคนผิดกลับเป็ นอิสระพระผูอ้ ำนวยพรทรงแบกร ับคำสำปและคนทีสม ้ ควรถูกสำปกลับได ้ร ับพระพรพระผูใ้ ห ้กำเนิ ดชีวต ิ สินพระชนม ์และคนตำยกลับมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปควำ ่ มมืดปกคลุมพระสิรอิ น ั เจิดจ ้ำแต่ผูท ้ ไม่ ี รู ้อะไรเลยนอกจำกควำมสับสนกลับได ้สวมอำภรณ์แห่งพร ่ ่ ะสิร”ิ D’Aubigné,Londoned.เล่มที12บทที 2{GC212.3}{GCth17176.3} ่ ในขณะทีเขำสอนว่ ำพระสิรแิ ห่งกำรช่วยให ้รอดเป็ นของพระเจ ้ำเพียงผูเ้ ดียวนั้นเขำก็ประกำศเ ่ ่ งเป็ นของมนุ ษย ์เขำพูดว่ำ“หำกท่ำนเป็ นสมำชิกในคริสตจักรของพ ช่นกันว่ำหน้ำทีของกำรเชื อฟั ระคริสต ์ท่ำนเป็ นส่วนหนึ่ งของพระกำยของพระองค ์หำกท่ำนเป็ นของพระกำยของพระองค ์ท่ำนก็จ ้ ะเปี่ ยมด ้วยพระลักษณะของพระเจ ้ำ......โอหำกมนุ ษย ์จะเข ้ำถึงควำมเข ้ำใจของอภิสท ิ ธินี์ เขำจะด ำเ ่ ่ นิ นชีวต ิ ทีสะอำดบริ สท ุ ธิมี์ ศล ี ธรรมและน่ ำเคำรพมำกเพียงไรและจะน่ ำชังเพียงไรเมือเปรี ยบเทียบกั ่ นควำมสง่ำงำมทีตำฝ่ ่ ้ บควำมสง่ำงำมภำยในตัวเขำซึงเป็ ำยเนื อหนั งมองไม่เห็นและแล ้วเขำยังจะนึ ้ ้ ่ ่ กถึงควำมสง่ำงำมทังหมดของโลกนี อีกหรือ”Ibid.เล่มที12บทที2{GC213.1}{GCth17177.1} ่ งถ ้อยคำของเขำอย่ำงใจจดใจจ่อและเป็ นผูท้ จะประกำ ่ี ในหมู่นักเรียนของลำเฟบเรมีบำงคนทีฟั ศสัจธรรมต่อไปหลังจำกเสียงของผูเ้ ป็ นครูจะยุตไิ ปนำนแล ้วตัวอย่ำงเช่นวิลเลียมฟำเรล[William ่ี งคร ัดศำสนำและถูกอบรมให ้ร ับควำมเชือในค ่ Farel]เขำเป็ นบุตรชำยของพ่อแม่ทเคร่ ำสอนของค ่ ครทูตเปำโลพูด“ข ้ำพระบำทดำเนิ นชีวต ริสตจักรโดยไม่สงสัยเขำอำจพูดถึงตนเองเหมือนทีอั ิ ตำม ่ ่ ลัทธิทเคร่ ี งทีสุดในศำสนำของพวกข ้ำพระบำทคือเป็ นพวกฟำริส”ี กิจกำร26:5เขำเป็ นผูน ้ ิ ยมลัทธิ ่ งคร ัดเขำรุม ่ ำลำยทุกคนทีกล ่ ้ำต่อต ้ำนคริสตจักรในเว โรมันทีเคร่ ่ ร ้อนด ้วยควำมกระตือรือร ้นทีจะท ่ ร ้ำ ลำต่อมำเขำพูดถึงชีวต ิ ของเขำในเวลำนั้นว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะขบฟันของข ้ำพเจ ้ำเหมือนสุนัขป่ ำทีดุ ่ ้ำพเจ ้ำได ้ยินใครก็ตำมทีพู ่ ดต่อต ้ำนพระสันตะปำปำ”Wylieเล่มที13บทที ่ ่ ยเมือข 2เขำไม่ เคยลดละ ่ กำรเชิดชูบรรดำนักบุญเขำผลัดเปลียนไปเข ้ำพิธต ี ำมโบสถ ์ต่ำงๆของกรุงปำรีสโดยมีลำเฟบเรเป็ ่ ่ นเพือนกรำบไหว ้นมัสกำรทีแท่นบูชำและตกแต่งศำลศักดิสิ์ ทธิต่์ ำงๆด ้วยของถวำยแต่กำรถือปฏิบ ั ่ิ ำงๆเหล่ำนี ไม่ ้ ได ้นำสันติสข ติสงต่ ุ มำสูจ่ ต ิ วิญญำณของเขำเลยควำมสำนึ กผิดในบำปตรำตรึงอยูก ่ ั ่ ่ ้ ่ ยงทีมำจำกสวรรค ่ บเขำซึงกำรปลงอำบั ตท ิ งหมดไม่ ั้ อำจทีจะขจั ดทิงไปได ้ดังเสี ์เขำได ้ยินคำของนั กปฏิรป ู ศำสนำทีว่​่ ำ“ควำมรอดได ้มำโดยพระคุณ”“พระองค ์ผูไ้ ม่ทรงมีบำปได ้ถูกกำหนดใหต้ ำยแ 157

อำนำจสัมบูรณ์

่ ละอำชญำกรได ้รับกำรปลดปล่อย”“กำงเขนของพระคริสต ์เท่ำนั้นทีจะเปิ ดประตูของสวรรค ์และปิ ด ประตูของนรก”{GC213.2}{GCth17177.2} ่ ฟำเรลตอบร ับสัจธรรมอย่ำงชืนชมยิ นดีเหมือนเช่นกำรกลับใจของเปำโลเขำหันหลังให ้กับพัน ธนำกำรผูกมัดของประเพณี ไปสูเ่ สรีภำพของพระบุตรของพระเจ ้ำเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเดินกลับมำ ่ กแกะทีถ่ ่ อมตนและไม่มภ ่ ้ ่ หวั ใจฆำตกรเขำถอนหัวใจทังสิ ้ นของเ ้ ดังลู ี ยั แทนทีจะเป็ นสุนัขจิงจอกที มี ่ ่ ขำออกไปให ้พ ้นจำกพระสันตะปำปำและมอบถวำยแด่พระเยซูคริสต ์”D’Aubignéเล่มที12บทที 3 {GC214.1}{GCth17178.1} ่ ในขณะทีลำเฟบเรเผยแพร่ ควำมกระจ่ำงแก่หมู่นักศึกษำต่อไปนั้นฟำเรลร ับใช ้พระคริสต ์อย่ำง ่ ่ กระตือรือร ้นเหมือนเช่นทีเคยท ำให ้กับงำนของพระสันตะปำปำเขำออกประกำศสัจธรรมในทีสำธำ ่ นเจ ้ำหน้ำทีชั ่ นผู ้ ใ้ หญ่คนหนึ่ งของคริสตจักรได ้เข ้ำมำร่ รณะไม่นำนต่อมำบิชอปแห่งเมืองมีอส ู ทีเป็ ้ั ำมำกด ้วยควำมสำมำรถและควำมรู ้ได ้เข ้ำร่วมงำนประกำศข่ำวประเสริฐแ วมกับพวกเขำมีครูชนน ้ ้ำมำเชือจำกบ ่ ละสำมำรถนำคนทุกชนชันเข ้ำนของช่ำงฝี มือและชำวนำไปจนถึงรำชวังของพระรำ ่ ่ ่ ่ อง ่ ชำพระขนิ ษฐำของกษัตริย ์ฟรำนซิสที1ซึงขณะนั้นเป็ นพระรำชวงศ ์ทีปกครองอยู ไ่ ด ้มำร ับเชือเรื ่ ่ งกษัตริย ์เองและพระรำชชนนี ให ้ควำมเห็นชอบกับเรืองนี ่ นั ้ กปฏิรู กำรปฏิรป ู ดูเหมือนว่ำชัวเวลำหนึ ่ งประเทศฝร ้ ่ั ปรอคอยเวลำเมือทั งเศสจะเข ้ำมำอยูภ ่ ำยใต ้ร่มของข่ำวประเสริฐอย่ำงเปี่ ยมด ้วยควำม หวัง{GC214.2}{GCth17178.2} ่ มเหงรอคอยสำวกของพระคริสต ์อยูแ่ ต่ด ้วยคว แต่พวกเขำไม่สมหวังกำรทดลองและกำรกดขีข่ ่ จึ ้ งถูกปกปิ ดไม่ให ้พวกเขำมองเห็นมีชว่ งเวลำแห่งสันติเข ้ำมำแทรกเพือเสริ ่ ำมเมตตำปรำนี เรืองนี ้ มพลังสำหร ับร ับมือกับพำยุลก ู ใหญ่และกำรปฏิรป ู ศำสนำเจริญขึนอย่ ำงรวดเร็วบิชอปแห่งเมืองมีอู ่ ้ กบวชและประชำชนบ สทำงำนด ้วยควำมกระตือรือร ้นในแขวงกำรปกครองของท่ำนเพือสอนทั งนั ่ ้ ่ ่ี ควำมรู ้และเค ำทหลวงทีขำดควำมรู ้และไร ้ศีลธรรมถูกปลดทิงไปหมดและเท่ ำทีพอจะท ำได ้นำผูท้ มี ้ ควำมปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำทีจะให ่ ร่งคร ัดฝ่ ำยศำสนำเข ้ำมำทำงำนแทนบิชอปองค ์นี มี ้ประชำชน ่ ้ ของท่ำนเข ้ำถึงพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยตัวของเขำเองและในไม่ช ้ำก็ทำเรืองนี จนสำเร็จลำเฟบเร ่ ลงแรงแปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ใหม่และในช่วงเวลำเดียวกับทีพระคั มภีร ์ภำษำเยอรมันของลูเธอ ่ องวิตเทนเบิร ์กพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ภำษำฝรงเศ ่ั ร ์ออกมำจำกโรงพิมพ ์ทีเมื ้ ่ สก็ถก ู จัดพิมพ ์เผยแพร่ในเมืองมีอส ู บิชอปทุม ่ เททังแรงงำนและค่ ำใช ้จ่ำยเพือแจกจ่ ำยพระคัมภีร ์ไ ่ ภ ปยังวัดต่ำงๆทีอยู ่ ำยใต ้กำรดูแลของท่ำนและในไม่ช ้ำชำวนำแห่งเมืองมีอส ู เป็ นเจ ้ำของพระคริสต ์ ์ ้ ธรรมคัมภีร ์ศักดิสิทธินี {GC214.3}{GCth17178.3} ้ ้อนร ับข่ำวสำรจำกสวรรค ์ดังคนเดิ ่ ่ ้ ยนตำยต ้อนร ั จิตวิญญำณเหล่ำนี ต นทำงไกลทีกระหำยน ำเจี ้ แห่งชีวต ่ บนำพุ ิ ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีคนงำนในทุ่งนำช่ำงฝี มือในโรงงำนผ่อนคลำยควำมเหน็ ดเห ่ ่ ้ ำของพระคัมภีร ์พอตกเย็นพ นื อยจำกงำนประจำวันทีตรำกตรำโดยกำรสนทนำถึงสัจธรรมอันลำค่ ่ ำนพระวจนะของพระเจ ้ำและร่วมกันอธิษฐำนและสรรเสริญพระเจ ้ำ วกเขำชุมนุ มกันตำมบ ้ำนเพืออ่ ่ ่ ้ั งใหญ่ ่ ้ ้ งแม้วำ่ พว แทนทีจะเดิ นเข ้ำโรงเหล ้ำในไม่ช ้ำกำรเปลียนแปลงคร งยิ เกิดขึนในชุ มชนเหล่ำนี ถึ ้ ่ำทีสุ ่ ดและไม่มก กชำวนำจะเป็ นชนชันต ี ำรศึกษำและต ้องทำงำนหนักก็ตำมฤทธำนุ ภำพแห่งพระคุ 158

อำนำจสัมบูรณ์

่ รป ้ ณของพระเจ ้ำทีปฏิ ู และยกชูระดับให ้สูงขึนในชี วต ิ ของพวกเขำก็ได ้สำแดงออกมำด ้วยควำมถ่อ ์ ้ นพยำนให ้เป็ นทีประจั ่ มตนเปี่ ยมด ้วยควำมร ักและควำมบริสท ุ ธิพวกเขำยื นขึนเป็ กษ ์ว่ำข่ำวประเสริ ่ ฐสำมำรถบรรลุอะไรได ้บ ้ำงแก่ผูท้ รี ับไว ้ด ้วยควำมจริงใจ{GC215.1}{GCth17179.1} ้ ่ บใจเพิมขึ ่ นทุ ้ กวันควำมโกรธเคืองขอ แสงสว่ำงทีจุ่ ดขึนในเมื องมีอส ู ส่องไปไกลจำนวนคนทีกลั ้ ่ งโดยกษัตริย ์ผูท้ รงร ังเกียจควำมดันทุร ังใจแคบของส งผูท้ อยู ี่ ใ่ นอำนำจถูกสกัดกันไประยะเวลำหนึ ่ ดผูน้ ำของระบอบเปปำซีสำมำรถกำชัยชนะบัดนี มี ้ กำรปักเสำปร ภำกำรปกครองของสงฆ ์แต่ในทีสุ ะหำรไว ้พร ้อมแล ้วบิชอปแห่งเมืองมีอส ู ถูกบังคับให ้เลือกระหว่ำงเปลวเพลิงและกำรกลับคำเขำเลือ ่ ่ ้มไปแล ้ว กทำงเดินทีง่ำยกว่ำแต่ฝูงแกะของเขำยังคงยืนหยัดอย่ำงมั่นคงอยูโ่ ดยไม่ใส่ใจกับผูน้ ำทีล ่ ตย ์ทีหลั ่ กประห หลำยคนเป็ นพยำนให ้กับสัจธรรมในเปลวเพลิงด ้วยควำมกล ้ำหำญและควำมซือสั ้ สตชนถ่อมตนเหล่ำนี ได ้ ้บอกกับคนนับพันซึงในวั ่ ำรของพวกเขำเช่นนี คริ นเวลำแห่งควำมสงบไม่เ คยได ้ยินคำพยำนของพวกเขำเลย{GC215.2}{GCth17179.2} ่ ไม่เพียงแต่คนต่ำต ้อยและยำกจนทีจมอยู ใ่ นควำมทุกข ์ลำบำกและควำมเหยียดหยำมเท่ำนั้นที่ ้ นพยำนเพือพระคริ ่ กล ้ำลุกขึนเป็ สต ์ในท ้องพระโรงอันโอ่โถงของปรำสำทและในพระรำชวังยังมีจต ิ ้ ่ อว่ำสัจธรรมมีคำ่ มำกกว่ำทร ัพย ์สมบัตห วิญญำณเชือพระวงศ ์ทีถื ิ รือยศตำแหน่ งหรือแม้ชวี ต ิ ชุดเสื ้ ้ อเกรำะของกษัตริย ์หุ ้มห่อจิตวิญญำณอันสูงส่งและมั่นคงแน่ วแน่ ได ้ดีกว่ำเสือคลุ มและหมวกยศข ์ ้ ศวินมีค องบิชอปหลุยส ์เดเบอร ์ควิน[LouisdeBerquin]เกิดในตระกูลสูงศักดิเขำเป็ นขุนนำงชันอั ่ และศีลธรรมไร ้ทีติ ่ มน วำมกล ้ำหำญและมียศศักดิสู์ งส่งเขำเอำใจใส่กบั กำรศึกษำมีมำรยำททีดี ี ักเขี ่ ่ ่ ่ ยนคนหนึ งบันทึกไว ้ว่ำ“เขำเป็ นผูต้ ด ิ ตำมธรรมนู ญของชำวระบอบเปปำซีทยิ ี งใหญ่คนหนึ งและเป็ ่ื ้ นผูฟ ้ ังคนสำคัญของพิธม ี ส ิ ซำและกำรเทศนำ......และเขำยกชูคณ ุ ควำมดีอนๆของเขำทั งหมดด ้วย ่ ่ ้ร ั กำรแสดงควำมเกลียดชังเป็ นพิเศษต่อนิ กำยลูเธอร ์เรน”แต่เช่นเดียวกับคนอืนๆอี กมำกมำยทีได ่ ้ค ้นพบว่ำคำสอนในพระคัมภีร ์นั้น“ไม่ใช่หลัก บกำรทรงนำให ้เข ้ำถึงพระคัมภีร ์เขำประหลำดใจทีได ่ ่ งแต่ ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำเขำ คำสอนของโรมแต่เป็ นหลักคำสอนของลูเธอร ์”Wylieเล่มที13บทที 9ตั ้ ่ ดมกำรณ์ของข่ำวประเสริฐ{GC215.3}{GCth17179.3} อุทศ ิ ตนเองทังหมดเพื ออุ ้ งทีมี ่ กำรศึกษำดีเลิศทีสุ ่ ดของประเทศฝรงเศส”ควำมฉลำดและวำทศิ ่ั “เขำเป็ นขุนนำงชันสู ลป์ ข ่ ดเดียวและควำมกระตื ่ ่ี องเขำควำมกล ้ำหำญทีเด็ อรือร ้นอย่ำงวีรบุรษ ุ ของเขำและบำรมีทเขำมี ในพ ่ ่ ระรำชสำนักเพรำะเขำเป็ นทีพอพระทัยของพระรำชำเป็ นสำเหตุให ้คนทัวไปคำดหวังว่ำเขำเป็ นผู ้ ่ ทีชะตำกรรมก ำหนดมำเป็ นนักปฏิรป ู ศำสนำของประเทศเบซำ[Beza]กล่ำวว่ำ“เบอร ์ควินน่ ำจะเป็ ่ ่ ่ นลูเธอร ์คนทีสองหำกกษัตริย ์ฟรำนซิสที1ทรงเป็ นอิเล็กเตอร ์คนทีสอง”บรรดำผู น ้ ิ ยมระบอบเปปำ ่ ำลูเธอร ์เสียอีก”Ibid,เล่มที13บทที ่ ่ ่ ซีร ้องตะโกนว่ำ“เขำเลวยิงกว่ 9แน่ นอนทีเดียวทีบรรดำผู น้ ิ ยมลั ่ั ่ ำนี พวกเขำจั ้ ทธิโรมันของประเทศฝรงเศสร ังเกียจเขำมำกยิงกว่ บเขำโยนใส่ห ้องขังด ้วยข ้อกล่ำวห ้ ำเนิ นต่อไปเป็ นเวลำ ำเป็ นคนนอกศำสนำแต่พระรำชำทรงปล่อยให ้เขำได ้ร ับอิสรภำพกำรต่อสู ้นี ด หลำยปี กษัตริย ์ฟรำนซิสทรงโอนเอนอยูร่ ะหว่ำงโรมและกำรปฏิรป ู ศำสนำพระองค ์ทรงใช ้วิธผ ี ่อนป ้ รนกับกำรยับยังควำมโหดร ้ำยของพวกพระนักบวชสลับกันไปเจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองของพระสัน ้ั พระรำชำก็ทรงปล่อยเขำออกมำพระองค ์ทรงชืนชอ ่ ตะปำปำจับเบอร ์ควินขังในเรือนจำสำมครงแต่ 159

อำนำจสัมบูรณ์

่ บควำมฉลำดและควำมงำมของอุปนิ สยั ของเขำไม่ทรงยอมทีจะปล่ อยให ้เขำตกไปอยูใ่ นมือของคว ำมอำฆำตมำดร ้ำยของบรรดำพระรำชำคณะ{GC216.1}{GCth17180.1} ้ั ้วครงเล่ ้ั ำมีคำเตือนมำถึงเบอร ์ควินแจ ้งถึงภัยอันตรำยทีคุ ่ กคำมเขำในประเทศฝรงเศสพร ่ั ครงแล ้ ่ี อมกับรบเร ้ำเขำให ้เดินตำมรอยเท ้ำของผูท้ พบควำมปลอดภั ยโดยกำรเนรเทศตัวเองด ้วยควำมสมั ่ ขลำดและเป็ ้ ครใจเอร ัสมัส[Erasmus]ทีขี นนักฉวยโอกำสเป็ นผู ้มีควำมรอบรู ้มำกมำยแต่บกพร่อง ่ ่ ยกร ้องให ้ยึดถือชีวต ่ ้องยอมจำนนอยูภ ในเรืองจริ ยธรรมซึงเรี ิ และเกียรติยศทีต ่ ำยใต ้สัจธรรมได ้เขี ยนจดหมำยถึงเบอร ์ควินใจควำมว่ำ“ขอตัวไปเป็ นทูตของต่ำงประเทศซิเดินทำงท่องไปในประเทศเ ้ อเป็ นสัตว ์ประหลำดพันหัวพ่นพิษรอบทิศ ยอรมนี ท่ำนรู ้จักเบดำเป็ นอย่ำงดีและเขำเป็ นคนเช่นนี คื ่ ศัตรูของท่ำนชือกองอุ ดมกำรณ์ของท่ำนดีกว่ำอุดมกำรณ์ของพระเยซูคริสต ์หรือพวกเขำจะไม่ป ล่อยท่ำนไปจนกว่ำจะได ้ทำลำยท่ำนอย่ำงทุกข ์ทรมำนอย่ำวำงใจในกำรคุ ้มครองของพระรำชำมำ ่ กนักไม่วำ่ ในกรณี ใดๆอย่ำเอำตัวข ้ำพเจ ้ำไปประนี ประนอมกับคณะศำสนศำสตร ์”Ibid.เล่มที13บ ่ ทที9{GC216.2}{GCth17180.2} ่ ยอันตรำยเข ้มข ้นขึนควำมกระตื ้ ่ นแทนที ้ ่ แต่ขณะทีภั อรือร ้นของเบอร ์ควินมีแต่จะแข็งแกร่งยิงขึ ่ จะทำตำมคำแนะนำให ้ใช ้วิธก ี ำรเมืองและเอำตัวรอดของเอร ัสมัสเขำกลับตัดสินใจเด็ดขำดทีจะใช ้ ่ี ้ำทำยมำกยิงขึ ่ นเขำไม่ ้ ่ วิธท ี ท เพียงแต่จะยืนหยัดเพือปกป้ องสัจธรรมแต่จะโจมตีควำมผิดพลำดด ้ว ่ ่ ยข ้อกล่ำวหำว่ำเป็ นพวกนอกศำสนำทีบรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันพยำยำมใช ้เพือจองจ ำเขำเขำจะย ้ ้ ดใส่พวกเขำผูต้ อ ่ งขันและอำฆำตมำดร ้ำยทีสุ ่ ดของเขำคือบรรดำดุษฎี อนข ้อกล่ำวหำนี มั ่ ต ้ำนทีแข็ ่ นสถำบั บัณฑิตผูค้ งแก่เรียนและนักบวชต่ำงๆของแผนกศำสนศำสตร ์ของมหำวิทยำลัยปำรีสซึงเป็ ้ ำทำงด ้ำนศำสนศำสตร ์ของระดับเมืองและระดับชำติจำกผลงำนเขียนของดุษฎีบณ นชันน ั ฑิตเหล่ ้ ่ ำนี เบอร ์ควินร่ำงข ้อเสนอสิบสองรำยกำรทีเขำประกำศอย่ ำงเปิ ดเผยว่ำ“ขัดกับพระคัมภีร ์และเป็ น ่ ้ั {GC216. ้ คำสอนนอกรีต”และเขำยืนทูลขอให ้พระรำชำทรงเป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำในควำมขัดแย ้งครงนี 3}{GCth17180.3} ่ ำกำลังและควำมเห็นต่ำงของคูต ่ ดแย ้งกันมำปะทะกันแล พระรำชำไม่ทรงปรำรถนำทีจะน ่ อ ่ สู ้ทีขั ่ี โอกำสสยบควำมยโสของพระนักบวชเหล่ำนี พระองค ้ ะทรงยินดีทจะมี ์ทรงขอให ้เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโร ้ ้ มันใช ้พระคัมภีร ์ป้ องกันอุดมกำรณ์ของตนพวกเขำรู ้ดีแก่ใจว่ำอำวุธนี จะเอื อประโยชน์ แก่พวกเขำ ่ ่ เพียงน้อยนิ ดกำรกักขังกำรทรมำนและเสำประหำรต่ำงหำกเป็ นอำวุธทีพวกเขำใช ้ด ้วยควำมเชียว ้ กำรณ์กลับตำลปัตรและพวกเขำรู ้ดีวำ่ ตนเองกำลังจะตกลงไปในเหวทีพวกเขำตั ่ ้ ชำญบัดนี เหตุ งใ ่ จจะโยนเบอร ์ควินลงไปด ้วยควำมตกตะลึงพวกเขำเหลียวมองรอบกำยเพือหำทำงหนี {GC217.1}{ GCth17181.1} ่ งอยู ้ ม “ในช่วงเวลำนั้นเองรูปปั้นของพระแม่มำรีย ์หญิงพรหมจรรย ์ทีตั ่ ุมถนนแห่งหนึ่ งถูกทุบทำล ้ ่ ่ งนั้นด ้วยสีหน้ำทีอำ ่ ำย”เกิดควำมวุน ่ วำยขึนในเมื องประชำชนกลุม ่ ใหญ่พำกันวิงไปยั งสถำนทีแห่ ่ ออ ้ ำนวยประโยชน์แก่บรรดำพร ลัยและโกรธจัดกษัตริย ์ก็ทรงสะเทือนพระทัยมำกนี่ เป็ นโอกำสทีเอื ่ ่ ะนักบวชทีจะใช ้แก ้ไขสถำนกำรณ์ของฝ่ ำยตนได ้เป็ นอย่ำงดีและพวกเขำก็ไวพอทีจะฉวยไว ้และต่ ้ ้ วำ่ ศำสนำกฎหมำยแม้ ำงร ้องขึนมำว่ ำ“นี่ คือผลงำนคำสอนของเบอร ์ควินทุกอย่ำงจะถูกโค่นทิงไม่ 160

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ แต่รำชบัลลังก ์ก็ตำมโดยกำรวำงแผนของพวกลูเธอร ์เรน”Ibid.เล่มที13บทที 9{GC217.2}{GCth 17181.2} ้ั ่ งเบอร ์ควินถูกจับกษัตริย ์ทรงปลีกพระองค ์ออกไปจำกกรุงปำรีสเปิ ดโอกำสให ้พระนั อีกครงหนึ ้ ่ ใ กบวชทังหลำยท ำตำมใจปรำรถนำนักปฏิรป ู ศำสนำถูกสอบสวนและถูกตัดสินประหำรและเพือไม่ ่ ้สำเร็จโทษในวันเดียวกับทีประกำศค ่ ห ้กษัตริย ์ฟรำนซิสทรงเข ้ำแทรกแซงช่วยเหลือเขำจึงสังให ำตั ่ นเบอร ์ควินถูกนำไปยังสถำนทีมรณะฝู ่ ่ นพ ดสินในเวลำเทียงวั งชนขนำดใหญ่มำชุมนุ มกันเพือเป็ ่ี ้ ่ ่ ถู ้ กเลือ ยำนในเหตุกำรณ์ทจะเกิ ดขึนและมี หลำยคนทีมองดู ด ้วยควำมแปลกใจและสงสัยว่ำเหยือนี ่ และกล ้ำหำญทีสุ ่ ดของประเทศฝรงเศสควำมตกตะลึ ่ั กมำจำกครอบคร ัวขุนนำงทีดี งกำรไม่เห็นด ้ว ่ ยอย่ำงเหยียดหยำมควำมร ังเกียจอย่ำงขมขืนสร ้ำงควำมมัวหมองให ้ปรำกฎบนใบหน้ำของฝูงชน ่ ่ ปรำกฎแม้เงำมืดเลยควำมคิดของผูย้ อมพลีชพ ทีออกั นเข ้ำมำแต่มอ ี ยูใ่ บหน้ำหนึ่ งซึงไม่ ี อยูห ่ ่ำงไก ้ ลจำกเหตุกำรณ์วน ุ่ วำยนี เขำมี แต่ควำมรู ้สึกถึงกำรทรงร่วมสถิตของพระเจ ้ำของเขำเท่ำนั้น{GC2 17.1}{GCth17181.3} ่ ่ งใบหน้ำขมวดคิวของบรรดำผู ้ รถเข็นสองล ้อน่ ำอนำถทีเขำนั ก้ ล่ำวหำเขำควำมตำยอันน่ ำสยด ่ ่ ้ ้ สยองทีเขำก ำลังมุ่งหน้ำไปหำนั้นสิงเหล่ ำนี เขำไม่ ได ้ใส่ใจเลยพระองค ์ผู ้ทรงพระชนม ์และทรงสินพ ้ ระชนม ์และทรงเป็ นขึนมำจำกควำมตำยและทรงด ำรงพระชนม ์ตรำบเท่ำนิ ร ันดรกำลและผูท้ รงถือ กุญแจแห่งควำมตำยและนรกทรงอยูเ่ คียงข ้ำงเขำสีหน้ำของเบอร ์ควินเปล่งประกำยด ้วยแสงและสั ้ ้ นติสข ุ ของสวรรค ์เขำแต่งตัวด ้วยอำภรณ์อย่ำงดีสวม“เสือคลุ มสีม่วงมีเสือคลุ มผ้ำต่วนและผ้ำแพร ้ ดินยกดอกและผ้ำคล ้องคอสีทอง”D’Aubigné,HistoryoftheReformationinEuropeintheT ่ ่ ่ ้ imeofCalvinเล่มที2บทที 16เขำก ำลังจะเป็ นพยำนให ้กับควำมเชือของเขำต่ อเบืองพระพั กตร ์ขอ ้ั กรวำลและไม่มส งจอมกษัตริย ์และผูเ้ ฝ้ ำมองดูทงจั ี ญ ั ลักษณ์ของควำมอำลัยเศร ้ำมำแสดงให ้เห็นว่ ่ ่ ำควำมชืนชมยินดีของเขำเป็ นเรืองเท็จ{GC218.1}{GCth17181.4} ่ ่ ่ ่ ในขณะทีขบวนเคลื อนไปอย่ ำงช ้ำๆผ่ำนถนนทีแออั ดประชำชนต่ำงประหลำดใจถึงสันติสข ุ ทีไม่ ่ ควำมสุขของสีหน้ำและท่ำทำงของเขำพวกเขำพูดว่ำ“เขำดูเหมือนผูห้ นึ่ งทีนั ่ ่ง มัวหมองชัยชนะทีมี ้ ตภำวนำถึงสิงศั ่ กดิสิ์ ทธิ”Wylieเล่ ์ ่ ่ อยูใ่ นวิหำรและตังจิ มที13บทที 9{GC218.2}{GCth17182.1} ่ กประหำรเบอร ์ควินพยำยำมแถลงเล็กน้อยกับประชำชนแต่พระนักบวชทังหลำยหวั ้ ่ ตก ทีหลั นวิ ่ ่ งเสียงตะโกนและทหำรตบอำวุธของเขำและกำรโห่ร ้องของพวกเขำก็ก ถึงผลเสียทีจะตำมมำเริ มส่ ้ ้วยประกำรฉะนี ในปี ้ ่ี ใ่ นอำนำจสูงสุดทำงอักษรศำสต ลบเสียงของผูพ ้ ลีชพ ี ท่ำนนี ด ค.ศ.1529ผูท้ อยู ่ วฒ ร ์และศำสนำของกรุงปำรีสทีมี ั นธรรมระดับสูงได ้“วำงแบบอย่ำงต่ำช ้ำให ้กับอำณำประชำรำษฎ ์ ่ี ำลัง ร ์ของปี ค.ศ.1793ในกำรช่วงชิงควำมได ้เปรียบบนตะแลงแกงกับคำพูดอันศักดิสิ์ ทธิของผู ท้ ก ่ ่ จะตำย”Ibid.เล่มที13บทที 9{GC218.3}{GCth17182.2} เบอร ์ควินถูกรัดคอตำยและเอำร่ำงไปเผำในเปลวเพลิงข่ำวกำรเสียชีวต ิ ของเขำทำให ้มิตรสหำ ่ั ้ ยของกำรปฏิรป ู ศำสนำทั่วประเทศฝรงเศสโศกเศร ้ำแต่แบบอย่ำงของเขำไม่สญ ู เปล่ำพยำนทังหล ่ ำยของสัจธรรมต่ำงพูดว่ำ“พวกเรำก็พร ้อมทีจะเผชิ ญกับควำมตำยด ้วยควำมยินดีโดยกำรเพ่งสำ 161

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำลังจะมำถึง”D’Aubigné,HistoryoftheReformationinEuropeint ยตำของเรำไปยังชีวต ิ ทีก ่ ่ heTimeofCalvinเล่มที2บทที 16{GC218.4}{GCth17182.3} ่ มเหงทีเมื ่ องมีอส ้ั ในช่วงเวลำของกำรกดขีข่ ู ครูทงหลำยของกำรปฏิ รป ู ศำสนำถูกถอนใบอนุ ญำ ่ ำเวลำผ่ำนไปช่วงหนึ่ งลำเฟบเรเดินทำงไปยังประเทศเยอรม ตเทศนำและพวกเขำจึงไปหำงำนอืนท ่ ท ่ั ่ นี ฟำเรลกลับไปยังบ ้ำนเกิดทีอยู ่ ำงฝั่งตะวันออกของประเทศฝรงเศสเพื อประกำศควำมกระจ่ ำงใน ่ เกิ ่ ดขึนในเมื ้ ่ บ ้ำนสมัยวัยเด็กของเขำเขำร ับข่ำวเรืองที องมีอส ู แล ้วและสัจธรรมทีเขำสอนด ้วยควำ ่ ้ำนเมืองถูกกระตุ ้นให ้ตื่ มแข็งขันอย่ำงปรำศจำกควำมกลัวสำมำรถเข ้ำถึงผูฟ ้ ังในไม่ช ้ำเจ ้ำหน้ำทีบ ้ ่ ดปำกของเขำและเขำก็ถก นตัวขึนมำเพื อปิ ู ขับออกไปจำกเมืองถึงแม้เขำทำงำนอย่ำงเปิ ดเผยไม่ไ ด ้อีกต่อไปเขำก็ยงั เดินทำงไปทั่วทุ่งรำบและตำมหมู่บ ้ำนต่ำงๆสอนในบ ้ำนส่วนตัวและในทุ่งหญ ้ำห่ ่ กแรมในป่ ำและตำมถำหิ ้ นซึงเป็ ่ นสถำนทีที ่ เขำไปเป็ ่ ำงไกลผูค้ นและหำทีพั นประจำในวัยเด็กพระเจ ้ ่ ่ งใหญ่ ่ ่ ำทรงจัดเตรียมเขำเพือกำรทดลองที ยิ ขนเขำพู ึ้ ดว่ำ“กำงเขนกำรกดขีและเล่ ห ์กลของซำตำ ่ ้ำพเจ ้ำถูกเตือนไว ้ก่อนหน้ำนี ไม่ ้ ได ้ขำดตกบกพร่องแม้แต่นอ้ ยแต่รน ่ วข ้ำพเจ ้ำเอง นทีข ุ แรงกว่ำทีตั จะแบกรับได ้เสียอีกแต่พระเจ ้ำทรงเป็ นพระบิดำของข ้ำพเจ ้ำพระองค ์ทรงจัดเตรียมกำลังให ้ข ้ำพเจ ้ ่ ้ำพเจ ้ำต ้องกำร”D’Aubigné,HistoryoftheReformati ำและจะทรงจัดเตรียมไว ้อยูเ่ สมอตำมทีข ่ ่ onoftheSixteenthCenturyเล่มที12บทที 9{GC219.1}{GCth17183.1} ่ ยของอัครสำวกกำรกดขี“กลั ่ บเป็ นเหตุให ้ข่ำวประเสริฐแผ่ขยำยออกไป”ฟี ลิปปี 1:12พวก ดังสมั ่ ่ ้ เขำถูกขับออกไปจำกกรุงปำรีสและเมืองมีอส ู พวกที“กระจั ดกระจำยไปก็เทียวประกำศพระวจนะนั ้ ่ั น”กิจกำร8:4ด ้วยประกำรฉะนี ควำมกระจ่ ำงจึงไปถึงหมู่บ ้ำนห่ำงไกลของประเทศฝรงเศส{GC219 .2}{GCth17183.2} ่ พระเจ ้ำยังทรงจัดเตรียมคนทำงำนเพือขยำยงำนของพระองค ์ในโรงเรียนแห่งหนึ่ งของกรุงปำรี ่ จต ่ พลังและมีคว สมีเยำวชนทีมี ิ ใจสงบเยือกเย็นและมีควำมคิดรอบคอบคนหนึ่ งบ่งบอกถึงสมองทีมี ่ กซึงและมี ้ ่ ้ตำหนิ ไม่นอ้ ยกว่ำควำมกระตือรือร ้นทำงฝ่ ำยปัญญำและควำมซือสั ่ ต ำมคิดทีลึ ชวี ต ิ ทีไร ่ ย ์ภักดีตอ ่ ศำสนำควำมเฉลียวฉลำดและควำมสำมำรถในกำรประยุกต ์ใช ้งำนทำให ้เขำเป็ นทีภำค ภูมใิ จของวิทยำลัยอย่ำงรวดเร็วและคำดหวังด ้วยควำมมั่นใจว่ำยอห ์นคำลวิน[JohnCalvin]จะเป็ ่ ควำมสำมำรถสูงสุดและมีเกียรติยศมำกทีสุ ่ ดคนหนึ่ งแต่ควำมกระจ่ำงของ นผูป้ กป้ องคริสตจักรทีมี ่ ำแพงของลัทธิทเน้ ่ี นกำรสอนโดยไม่สนใจกำรทดลองและของเรืองเวท ่ พระเจ ้ำผ่ำนทะลุแม้กระทังก ่ ้อมรอบเขำอยูเ่ ขำได ้ยินคำสอนใหม่ด ้วยควำมสะดุ ้งตกใจและไม่สงสัยเลยว่ำคนนอ มนตร ์คำถำทีล ่ กศำสนำเหล่ำนั้นสมควรทีจะให ้ไฟเผำไปอย่ำงไรก็ตำมโดยแทบจะไม่รู ้ตัวเขำถูกพำมำเผชิญหน้ำ กับคนนอกศำสนำและถูกบังคับให ้ทดสอบอำนำจทำงศำสนศำสตร ์ของโรมปะทะกับคำสอนของโ ปรเตสแตนต ์{GC219.3}{GCth17183.3} ่ กน้องหนึ่ งของคำลวินเข ้ำร่วมขบวนกำรปฏิรป ่ี งปำรีสญำติสนิ ททัง้ ลูกพีลู ู ศำสนำและมำอยูท ่ กรุ ่ ก ่ ำลังรบกวนโลกของคริสต ์ศำสนำอยูโ่ อลีเวตัน[Olive สองมำพบกันบ่อยๆและพูดคุยกันถึงเรืองที ้ อยูเ่ พียงสองศำสนำศำสนำหนึ่ งเป็ นประเภททีมนุ ่ ษย ์ tan]ผูฝ ้ ักใฝ่ โปรเตสแตนต ์พูดว่ำ“ในโลกนี มี ้ งมนุ ่ ษย ์ช่วยตัวเขำเองให ้รอดด ้วยกำรประกอบพิธก คิดค ้นขึนซึ ี รรมและกำรทำควำมดีสว่ นอีกประเ 162

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ภทหนึ่ งเป็ นศำสนำตำมทีพระคั มภีร ์เปิ ดเผยไว ้และสอนให ้มนุ ษย ์มองหำควำมรอดวิธเี ดียวซึงมำจำ ่ ้โดยเปล่ำๆ”{GC220.1}{GCth17184.1} กพระคุณของพระเจ ้ำทีให ้ ้ คำลวินร ้องอุทำนขึนมำว่ ำ“ผมจะไม่ยอมร ับคำสอนใหม่ใดๆของคุณคุณคิดว่ำทุกวันนี ผมด ำเนิ ่ ่ นชีวต ิ มำผิดๆอย่ำงนั้นหรือ”Wylieเล่มที13บทที 7{GC220.2}{GCth17184.2} ้ ่ ้ ่ ใ่ นห ้ แต่ควำมคิดต่ำงๆเกิดขึนแล ้วในสมองของเขำทีเขำไม่ อำจลบทิงไปตำมต ้องกำรขณะทีอยู ่ กน้องคนนั้นควำมสำนึ กในบำปฝังลึกอยูใ่ นใ องพักเพียงลำพังเขำเฝ้ ำใคร่ครวญคำพูดของลูกพีลู ้ ์ จเขำเขำเห็นตนเองยืนอยูเ่ บืองหน้ ำผูพ ้ พ ิ ำกษำผู ้ทรงศักดิสิ์ ทธิและทรงธรรมโดยปรำศจำกผู ไ้ กล่เ ่ ้ ้ กลียกำรอธิษฐำนต่อนักบุญกำรทำควำมดีและพิธก ี รรมของคริสตจักรทังหมดนี ล ้วนไม่มฤ ี ทธำนุ ภ ้ ่ นหวั ้ ำพมำลบล ้ำงบำปได ้เขำมองไม่เห็นอะไรอยูเ่ บืองหน้ ำเขำนอกจำกควำมมืดทีสิ งตลอดกำลดุษ ่ ฎีบณ ั ฑิตหลำยคนของคริสตจักรพยำยำมช่วยเขำให ้ทุเลำจำกควำมทุกข ์ของเขำเขำหันไปพึงกำ ่ ้ ำจิตวิญญำณของเขำกลับไปคืนดีกบั พระเจ ้ รสำรภำพบำปถือศีลแก ้บำปแต่กลับไร ้ผลสิงเหล่ ำนี น ำไม่ได ้{GC220.3}{GCth17184.3} ่ ้ ้ อยูว่ น ่ี ในขณะทีคำลวิ นยังตกอยูใ่ นสภำพกำรดินรนอย่ ำงไร ้ผลนี มี ั หนึ่ งเขำบังเอิญไปเดินอยูท ่ จั ้ นคนนอกศำสนำคนหนึ่ งทีนั ่ ่ นเขำรู ้สึกประ ตุร ัสสำธำรณะแห่งหนึ่ งและได ้เห็นกำรลงโทษเผำทังเป็ ่ อควำมสงบเยือกเย็นทีปรำกฏบนใบหน้ ่ ่ ่ ้น หลำดใจอย่ำงยิงต่ ำของผูย้ อมพลีชพ ี เพือควำมเชื อคนนั ท่ำมกลำงควำมทำรุณโหดร ้ำยของกำรตำยอย่ำงน่ ำสยดสยองเช่นนั้นและภำยใต ้กำรพิพำกษำลง ่ ่ ำผูย้ อมพลีชพ ่ โทษของคริสตจักรซึงโหดร ้ำยยิงกว่ ี กลับแสดงออกถึงควำมเชือและควำมกล ้ำหำญ ่ ้ ้ ่ ซึงนักศึกษำหนุ่ มคนนี นำมำเปรียบเทียบกับควำมหดหูแ่ ละควำมมืดมนของตนเองทังๆทีเขำดำรง ่ งอย่ำงเคร่งคร ัดต่อคริสตจักรเขำทรำบดีวำ่ ควำมเชือของคนนอกศำสนำทั ่ ้ ชีวต ิ โดยกำรเชือฟั งหล ้ บ ่ี กษำพระคัมภีร ์และค ้นหำเคล็ดลับควำมสุ ำยตังอยู ่ นพระคัมภีร ์เขำจึงตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ ทจะศึ ่ ขของพวกเขำเท่ำทีเขำจะท ำได ้{GC220.4}{GCth17184.4} ้ เขำพบพระคริสต ์ในพระคัมภีร ์เขำร ้องขึนมำว่ ำ“โอพระบิดำเจ ้ำกำรถวำยบูชำของพระองค ์ระงับ พระพิโรธของพระองค ์ไปแล ้วพระโลหิตของพระองค ์ทรงชำระมลทินของข ้ำพระองค ์แล ้วกำงเขนข องพระองค ์แบกคำสำปของข ้ำพระองค ์ไว ้แล ้วควำมมรณำของพระองค ์ไถ่ข ้ำพระองค ์แล ้วพวกเรำ ่ ่ ้ คิดค ้นเรืองโง่ ๆทีเหลวไหลมำกมำยขึ นมำแต่ พระองค ์ทรงจัดวำงพระวจนะของพระองค ์ไว ้ต่อหน้ำข ้ ่ ้ำพระองค ์จะ ำพระองค ์เหมือนคบเพลิงส่องสว่ำงและพระองค ์ทรงสัมผัสหัวใจของข ้ำพระองค ์เพือข ่ื ่ ่ พึ ่ งร ังเกียจ”Mart คำนึ งถึงคุณควำมดีอนๆที นอกเหนื อจำกพระคุณควำมดีของพระเยซูวำ่ เป็ นสิงที ่ ่ ynเล่มที3บทที 13{GC221.1}{GCth17185.1} ่ นบำทหลวงเมืออำยุ ่ ้ ้เป็ นศิษยำภิบำลของโบส คำลวินเรียนมำเพือเป็ เพียง12ปี เขำถูกแต่งตังให ถ ์เล็กๆแห่งหนึ่ งและบิชอปโกนหัวของเขำตำมกฎของคริสตจักรเขำไม่ได ้ผ่ำนพิธอี ท ุ ศ ิ ถวำยตัวแด่ ่ ่ พระเจ ้ำหรือบรรลุกำรทำหน้ำทีของบำทหลวงแต่เขำเป็ นสมำชิกคนหนึ งของคณะสงฆ ์ร ับตำแหน่ ง ่ และร ับเงินตอบแทนตำมหน้ำที{GC221.2}{GCth17185.2}

163

อำนำจสัมบูรณ์

้ อรู ่ ้ว่ำเขำไม่มท ่ บัดนี เมื ี ำงจะเป็ นบำทหลวงแล ้วเขำจึงหันไปศึกษำกฎหมำยอยูร่ ะยะหนึ่ งแต่ในทีสุ ่ เขำมุ ่ ้ ่ ดก็ทงสิ ิ ้ งที ่งมั่นไปและตังใจอุ ทศ ิ ชีวต ิ ของเขำให ้กับข่ำวประเสริฐแต่ลงั เลใจทีจะเป็ นครูของสำ ้ ่ ้ ธำรณชนโดยธรรมชำติแล ้วเขำเป็ นคนขีอำยและรู ้สึกว่ำตำแหน่ งหน้ำทีนี เป็ นภำระสำหร ับเขำและ ่ ทศ ่ ดกำรขอร ้องด ้วยควำมจริงใจของมิตรสหำย เขำยังคงปรำรถนำทีจะอุ ิ ตนในกำรศึกษำแต่ในทีสุ ่ เศษยิงนั ่ กทีคนหนึ ่ ่ งเกิดมำอย่ำงต ้อยต่ำจะได ้ร ับก เอำชนะกำรยินยอมของเขำเขำพูดว่ำ“เป็ นเรืองวิ ้ ่ ่ ำรเชิดชูให ้สูงเกียรติเช่นนี ”Wylieเล่ มที13บทที 9{GC221.3}{GCth17185.3} ้ ้ำงทีตกลงมำท ่ คำลวินก ้ำวสูช ่ วี ต ิ กำรทำงำนอย่ำงเงียบๆและถ ้อยคำของเขำเป็ นเหมือนนำค ำให ้ ้ ่ ้ ้ ่ พืนโลกชุม ่ ชืนขึนใหม่เขำย ้ำยออกจำกกรุงปำรีสแล ้วและบัดนี อยูท ่ เมื ี องใหญ่ในต่ำงจังหวัดภำยใ ต ้กำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยของเจ ้ำหญิงมำกำเร็ต[PrincessMargaret]พระองค ์ทรงรักข่ำวปร ่ ะเสริฐและทรงยืนกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยให ้สำวกของข่ำวประเสริฐคำลวินเป็ นชำยหนุ่ มยังเย ่ ำงำนกับประชำชนตำมบ ้ำนของพวกเขำสมำชิกคนอื่ ำว ์วัยมีท่ำทีออ ่ นโยนและไม่เสแสร ้งเขำเริมท นๆของครอบครัวพำกันมำร่วมวงเขำอ่ำนพระคัมภีร ์และเปิ ดเผยสัจธรรมของกำรช่วยให ้รอดผูท้ ไ่ี ้ ถำ่ ยทอดต่อไปให ้แก่คนอืนๆและในไม่ ่ ้ เดินทำงเลยไปยังเมืองใหญ่แล ด ้ฟังสัจธรรมนี ก็ ช ้ำครูคนนี ก็ ่ อยู ่ ร่ อบๆเขำเดินทำงเข ้ำไปถึงทังปรำสำทและกระต๊ ้ ะตำบลอืนที อบหำกได ้ร ับอนุ ญำตเขำรุกไปข ้ำง ่ หน้ำวำงรำกฐำนของคริสตจักรทีจะผลิ ตพยำนกล ้ำหำญให ้แก่สจั ธรรม{GC221.4}{GCth17185 .4} ่ี อนเขำก็มำปรำกฏตัวทีกรุ ่ งปำรีสอีกเกิดควำมปั่นป่ วนขึนในแวดวงของผู ้ เวลำผ่ำนไปไม่กเดื ม้ ี ่ ควำมรู ้และนักวิชำกำรกำรศึกษำภำษำโบรำณนำผูค้ นมำรู ้จักพระคัมภีร ์และมีหลำยคนทีหัวใจยัง ่ ่ และแม้ ้ ไม่เคยสัมผัสกับสัจธรรมของพระคัมภีร ์ก็มค ี วำมกระตือรือร ้นทีจะเข ้ำร่วมอภิปรำยถึงเรืองนี ่ ควำมสำมำรถในด ้ำนของกำรโต ้แ กระทั่งต่อสู ้กับผูส้ นับสนุ นลัทธิโรมันคำลวินแม้จะเป็ นคูต ่ อ ่ สู ้ทีมี ่ ้องบรรลุให ้สำเร็จซึงสู ่ งส่งกว่ำนักวิชำกำรทีส่ ่ งเสียงหนวกหูเ ย ้งทำงศำสนำแต่เขำมีพระรำชกิจทีต ้ ปัญญำของผูค้ นถูกปลุกให ้ตืนและบั ่ ้ นเวลำทีจะเปิ ่ หล่ำนี สติ ดนีเป็ ดเผยสัจธรรมแก่พวกเขำแล ้วใน ่ ขณะทีห ้องประชุมของมหำวิทยำลัยต่ำงๆเต็มไปด ้วยเสียงกึกก ้องของกำรโต ้เถียงทำงด ้ำนศำสนศ ่ ำสตร ์อยูน ่ ้ันคำลวินเดินไปตำมบ ้ำนเปิ ดพระคัมภีร ์ให ้ประชำชนและบอกพวกเขำเรืองของพระคริ ส ต ์และพระองค ์ผูท้ รงถูกตรึงบนกำงเขน{GC222.1}{GCth17186.1} ้ั ่ งเพือร ่ ับข่ำวประเสริฐ ภำยใต ้กำรจัดเตรียมของพระเจ ้ำกรุงปำรีสจะต ้องได ้ร ับคำเชิญอีกครงหนึ ้ั ่ งชำวปำรีสทุกชนชันในเมื ้ กำรเชิญเรียกของลำเฟบเรและฟำเรลถูกปฏิเสธแต่อก ี ครงหนึ องหลวงอั ่ ้ ้ นยิงใหญ่แห่งนี จะต ้องได ้ยินข่ำวนี กษัตริย ์ทรงร ับอิทธิพลจำกผลประโยชน์ทำงกำรเมืองยังไม่ยอมเ ข ้ำข ้ำงโรมอย่ำงเต็มตัวในกำรต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำเจ ้ำหญิงมำกำเร็ตยังคงยึดมั่นในควำมหวั ่ั ่ ตริย ์ไม่อยูเ่ จ ้ำหญิงตัดสินใจว่ งทีว่​่ ำชำวโปรเตสแตนต ์จะต ้องประสบชัยชนะในฝรงเศสระหว่ ำงทีกษั ่ ่ ้อำจำรย ์ชำวโป ำจะต ้องประกำศควำมเชือของขบวนกำรปฏิ รป ู ในกรุงปำรีสพระนำงจึงทรงร ับสังให ่ เป็ ้ นเรืองต ่ รเตสแตนต ์คนหนึ่ งมำเทศนำตำมโบสถ ์ต่ำงๆของกรุงสิงนี ้องห ้ำมของระบอบเปปำซีเจ ้ำ ้ นโบสถ ์เล็กๆและประกำศว่ำทุกวันในเวลำ หญิงจึงทรงเปิ ดพระรำชวังพระองค ์ทรงจัดห ้องหนึ่ งขึนเป็ ่ ำหนดไว ้จะมีกำรเทศนำและเชิญประชำชนทุกชนชันและทุ ้ ทีก กฐำนะให ้เข ้ำร่วมฝูงชนออกันเข ้ำม 164

อำนำจสัมบูรณ์

ำประกอบพิธไี ม่เพียงโบสถ ์เล็กๆห ้องนั้นแต่ห ้องโถงและทำงเดินเต็มไปด ้วยประชำชนมีคนนับพันำ ่ ชุมนุ มกันทุกวัน=ขุนนำงนักกำรเมืองทนำยพ่อค ้ำและคนงำนช่ำงฝี มือพระมหำกษัตริย ์แทนทีจะท ่ ้เปิ ดโบสถ ์แห่งกรุงปำรีสสองแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำไม่เคยดลใจ รงห ้ำมกำรชุมนุ มกลับร ับสังให ้ ชำวเมืองเช่นนี มำก่ อนดูเหมือนว่ำพระวิญญำณแห่งชีวต ิ จำกสวรรค ์ทรงโปรดระบำยลงมำยังประ ์ ่ ชำชนกำรประมำณตนควำมบริสท ุ ธิควำมมี ระเบียบและควำมขยันมำแทนทีกำรเมำสุ รำควำมไร ้ศี ลธรรมกำรชิงดีชงิ เด่นกันและควำมเกียจคร ้ำน{GC222.2}{GCth17186.2} ่ ่ แต่สภำกำรปกครองของสงฆ ์ไม่ได ้อยูเ่ ฉยเมือพระมหำกษั ตริย ์ยังทรงปฏิเสธทีจะเข ้ำไปแทรกเพื่ อห ้ำมกำรเทศนำพวกเขำจึงหันไปหำประชำชนโดยใช ้ทุกวิธใี นกำรปลุกระดมควำมหวำดกลัวอค ่ ่ องเวทมนตร ่ ติและควำมบ ้ำคลังของฝู งชนทีรู่ ้ไม่เท่ำทันและเชือเรื ์คำถำกรุงปำรีสยอมตกอยูใ่ นคำส ้ ำงปิ ดหูปิดตำเหมือนกรุงเยรูซำเล็มในอดีตซึงไม่ ่ ทรำบเวลำแห่งกำร อนของครูเทียมเท็จเหล่ำนี อย่ ่ เป็ ่ นของเธอในเวลำแห่งสันติสข ่ กำรเทศนำพระวจนะของพระเจ ้ ลงโทษหรือสิงที ุ เป็ นเวลำสองปี ทีมี ้ ำในเมืองหลวงถึงแม้จะมีคนมำกมำยยอมร ับข่ำวประเสริฐแต่คนส่วนใหญ่ปฏิเสธข่ำวประเสริฐนี ก ่ แต่ ้ ก็เพียงเพือสนองจุ ่ ษัตริย ์ฟรำนซิสทรงปฏิบต ั พ ิ ระองค ์รำวกับว่ำมีพระทัยกว ้ำงต่อเรืองนี ดมุ่งหมำ ยของพระองค ์เองและบรรดำผูน ้ ิ ยมระบอบเปปำซีจงึ ประสบควำมสำเร็จในกำรทวงคืนบำรมีและอิท ่ ้ น{GC223.1}{GCth17187.1} ้ ธิพลอีกครงหนึ ั้ ่ งทีโบสถ ์ต่ำงๆถูกปิ ดลงและหลักประหำรก็ถก ู ตังขึ ่ คำลวินยังคงอยูใ่ นกรุงปำรีสเตรียมตัวเองด ้วยกำรศึกษำใคร่ครวญและอธิษฐำนเผืองำนในอนำ ่ ดควำมระแวงสงสัยก็พุ่งมำใส่เขำเจ ้ำหน้ำทีทั ่ งหลำยมุ ้ คตและเผยแพร่ควำมกระจ่ำงต่อไปแต่ในทีสุ ่ ่ ่ ่ งมันทีจะนำเขำไปสูก ่ องเพลิงเขำคิดว่ำตัวเองปลอดภัยในทีหลบซ่อนของตนเองไม่เคยคิดว่ำจะเกิ ่ อนๆวิ ่ ่ เข ้ำไปในห ้องของเขำแจ ้งข่ำวว่ำเจ ้ำหน้ำทีก ่ ำลังเดินทำงมำจับกุมเข ดภัยอันตรำยเมือเพื งกรู ้ ประตู ่ ่ รอแล ้วเพือนบำงคนหน่ ่ ำในทันใดนั้นมีเสียงเคำะดังขึนที ใหญ่ด ้ำนนอกไม่มเี วลำทีจะรี วงเหนี่ ่ ้ทีหน้ ่ ำประตูคนอืนๆช่ ่ ยวเจ ้ำหน้ำทีไว วยกันพำนักปฏิรป ู ออกทำงหน้ำต่ำงบำนหนึ่ งแล ้วเขำรีบหนี อ ่ กใฝ่ กำรปฏิรป อกนอกเมืองไปหลบอยูใ่ นกระต๊อบของกรรมกรคนหนึ่ งทีฝั ู เขำอำพรำงตนเองด ้วยเ ้ ่ ้ั ่ สือผ้ำของเจ ้ำบ ้ำนและแบกจอบไว ้บนบ่ำและเริมออกเดินทำงไปมุ่งหน้ำไปทำงทิศใต ้และอีกครงหนึ งไปหลบภัยในอำณำเขตกำรปกครองของเจ ้ำหญิงมำกำเร็ตโปรดดูD’Aubigné,Historyofthe ่ ่ ReformationinEuropeintheTimeofCalvinเล่มที2บทที 30{GC223.2}{GCth17187.2} ่ี ่ นหลำยเดือนปลอดภัยทีอยู ่ ภ ่ อำนำจและมุอยู่ เขำพักอยูท ่ นั ่ ำยใต ้กำรคุ ้มครองของมิตรสหำยทีมี ่ ่ กับกำรศึกษำเหมือนทีเคยท ำมำก่อนแต่หวั ใจของเขำยังยึดมั่นทีจะประกำศข่ ำวประเสริฐของพระเ ่ ่ ่ ่ ยซูไปทัวประเทศฝรงเศสและเขำจึ ั งทนอยูเ่ ฉยต่อไปอีกไม่ได ้ในทันทีทดู ี เหมือนว่ำพำยุเริมสงบลงเ ่ องโพยเทียรส ์ทีนั ่ ่ นมีมหำวิทยำลัยอยูแ่ ห่งหนึ่ งและมีผลกำรต ้อน ขำพบทำเลใหม่ในกำรทำงำนทีเมื ้ ใจทีได ่ ้ฟังข่ำวประเสริฐไม่มก ่ ร ับแนวคิดใหม่อย่ำงดีคนทุกชนชันดี ี ำรเทศนำในทีสำธำรณะแต่ เทศ ้ ่ นำกันในบ ้ำนพักอำศัยของผูป้ กครองของเมืองในบ ้ำนของเขำเองและบำงครงที ั สวนสำธำรณะคำ ่ งเวลำผ่ำนไประยะหนึ่ งเมือจ ่ ำนวนคน ลวินเปิ ดเผยพระคำแห่งชีวต ิ นิ ร ันดรให ้แก่ผูป้ รำรถนำทีจะฟั ่ ้ งคิดว่ำกำรชุมนุ มกันนอกเมืองน่ ำจะปลอดภัยกว่ำมีถำแห่ ้ งหนึ่ งทีอยู ่ ใ่ นช่องลึกแ ผูฟ ้ ังเพิมมำกขึ นจึ ่ ำให ้สถำนทีแห่ ่ งนั้นถูกปกปิ ดได ้อย่ำงมิดชิดยิง่ ละแคบระหว่ำงภูเขำสองลูกมีต ้นไม้และหินย ้อยยิงท 165

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ งนี มำเป็ ้ ่ ขึนพวกเขำเลื อกสถำนทีแห่ นทีประชุ มผูเ้ ข ้ำร่วมเดินทำงเป็ นกลุม ่ เล็กๆออกจำกเมืองด ้วยเ ่ ่ งนี ในสถำนที ้ ่ ้ ส ้นทำงต่ำงกันเพือมำถึ งทีแห่ ปกปิ ดแห่งนี พวกเขำอ่ ำนออกเสียงและอธิบำยพระคัมภี ้ ่ ่ ร ์เป็ นครงแรกที ั ชำวโปรเตสแตนต ์ของประเทศฝรงเศสประกอบพิ ั ธศ ี ล ี มหำสนิ ทขององค ์พระผูเ้ ป็ นเ ่ ่ โบสถ ์เล็กๆแห่งนี ส่ ้ งนักประกำศพระกิตติคณ ่ อสั ่ ตย ์หลำยคนไปสูโ่ ลกภำยนอก{GC2 จ ้ำกันทีนี ุ ทีซื 24.1}{GCth17188.1} ้ั ่ ำให ้ทั่วประเทศฝรงเศสยอมร ่ั คำลวินกลับไปกรุงปำรีสอีกครงเขำยั งไม่ทงควำมหวั ิ้ งทีจะท ับกำร ้ ปฏิรป ู ศำสนำแต่เขำพบว่ำประตูแทบทุกบำนปิ ดให ้กับงำนนี หำกสอนข่ ำวประเสริฐหมำยถึงกำรเดิ ่ ่ นตรงไปหำหลักประหำรและในทีสุดเขำตัดสินใจทีจะมุ่งหน้ำไปยังประเทศเยอรมนี เขำยังไม่ทน ั ก ้ำ ่ั ่ ่ี ่ นจะ วออกไปจำกประเทศฝรงเศสพำยุ ลก ู หนึ่ งก็ระเบิดใส่ชำวโปรเตสแตนต ์ซึงหำกเขำยั งคงอยูท ่ นั ่ ต ้องนำเขำเข ้ำไปมีสว่ นร่วมในควำมหำยนะครงยิ ั้ งใหญ่ ทก ี่ ำลังจะตำมมำอย่ำงแน่ นอน{GC224.2} {GCth17188.2} ่ั ้ ่ นักปฏิรป ู ศำสนำชำวฝรงเศสทั งหลำยที กระตื อรือร ้นต ้องกำรเห็นประเทศของตนก ้ำวทันประเท ่ ่ ้ ศเยอรมนี และสวิสเซอร ์แลนด ์พวกเขำมุ่งมันโจมตีควำมงมงำยของโรมเพือปลุ กคนทังประเทศให ้ ่ ้นเพียงชัวคื ่ นเดียวป้ ำยประท ้วงโจมตีพธิ ม ้ ่วประเทศฝรงเศสกำรเคลื ่ั ่ ่ ตืนฉะนั ี ส ิ ซำผุดขึนทั อนไหวที ่ ดพลำดนี แทนที ้ ่ กระตือรือร ้นแต่ตด ั สินใจทีผิ จะสนั บสนุ นกลับนำควำมหำยนะมำให ้ไม่เพียงแต่กบั ้ ้ ่ั ผูร้ ณรงค ์เท่ำนันแต่ยงั สร ้ำงควำมเดือดร ้อนมำสูผ ่ ู ้สนับสนุ นกำรปฏิรป ู ทั่วทังประเทศฝร งเศสด ้วยเห ้ ดโอกำสให ้พวกนิ ยมลัทธิโรมันร ับสิงที ่ พวกเขำใฝ่ ่ ตุกำรณ์นีเปิ ฝันมำนำนนั่นคือข ้ออ ้ำงในกำรโค่ ่ นอันตรำยต่อควำมมั่นคงขอ นทำลำยพวกนอกศำสนำอย่ำงเด็ดขำดว่ำเป็ นพวกยุยงก่อกวนซึงเป็ งรำชบัลลังก ์และต่อควำมสงบสุขของประเทศชำติ{GC224.3}{GCth17188.3} ่ นคิ ้ ดหรือของศัตรูทเต็ ่ี มไปด ้วยเล่ห ์กลนั้นไม่มผ มือลึกลับอำจเป็ นมือของมิตรสหำยทีสิ ี ูใ้ ดล่วงรู ้ ่ ่ ้ ได ้เอำแผ่นป้ ำยอันหนึ งไปติดทีประตูของห ้องส่วนพระองค ์ของพระรำชำพระองค ์ทรงกริวนักในแผ่ ้ ำวโจมตีควำมเชืองมงำยที ่ ่ นป้ ำยนี กล่ ประชำชนยั งเทิดทูนมำตลอดหลำยยุคหลำยสมัยด ้วยกำรอำ ่ ้ ้ำไปติดไว ้ในพร จหำญแบบไม่เคยปรำกฎมำก่อนทีกล ้ำนำถ ้อยคำชัดเจนและอุกอำจเช่นนี รุ้ กลำเข ่ ำให ้พระองค ์พิโรธสุดขีดพระองค ์ทรงยืนสงบนิ่ งไปชัวครู ่ ต ่ ะรำชฐำนยิงท ่ วั สันและพู ดไม่ออกและแล ้ ่ ้อยคำทีน่ ่ ำกลัวนี ออกมำว่ ้ ่ ยว่ำเป็ นพวก วท่ำมกลำงพระพิโรธพระองค ์ทรงลันถ ำ“ให ้จับทุกคนทีสงสั ่ ่ ลูเธอร ์นอกศำสนำโดยไม่ต ้องแยกแยะเรำจะกำจัดพวกมันให ้หมดไป”Ibid.เล่มที4บทที 10ลู กเต๋ำ ถูกโยนลงไปแล ้วพระรำชำทรงตัดสินพระทัยไปอยูฝ ่ ่ ำยโรมอย่ำงเต็มตัว{GC225.1}{GCth1718 9.1} ่ ั มีกำรใช ้มำตรกำรจับกุมชำวลูเธอร ์เรนทุกคนในกรุงปำรีสทันทีมช ี ำ่ งฝี มือยำกจนคนหนึ่ งทีศร ่ ่ งหลำยให ้ ่ ทธำในควำมเชือกำรปฏิ รป ู และเป็ นผูค้ อยแจ ้งผูเ้ ชือทั ้ไปยังสถำนทีประชุ มลับอยูเ่ สมอถูก ่ จับและถูกสังให ้นำผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำไปยังทุกบ ้ำนของชำวโปรเตสแตนต ์ในเมืองภำยใต ้ ่ี กประหำรทันทีทหลั ่ี กเผำทังเป็ ้ นข ้อเสนอทีชั ่ วช ่ ้ำนี ท ้ ำให ้เขำกลัวจนหัวหดในทีสุ ่ ดควำม คำขู่ทจะถู ่ ่ องของเขำเจ ้ำภำพทีห ่ ้อมล ้อม กลัวต่อเปลวเพลิงครอบงำเขำเขำยินยอมทีจะกลำยเป็ นผูท้ รยศพีน้ ด ้วยขบวนของบำทหลวงผูถ้ อื ธูปพระนักบวชทหำรเดินนำหน้ำมีโมริน[Morin]นักสืบของพระรำ 166

อำนำจสัมบูรณ์

้ นกำรจัดฉ ชวังกับผูท้ รยศเดินไปอย่ำงช ้ำๆและเงียบๆผ่ำนไปตำมถนนของเมืองกำรกระทำเช่นนี เป็ ์ ำกให ้เห็นว่ำเป็ นกำรเทิดพระเกียรติพธิ ก ี รรมศักดิสิ์ ทธิทำงศำสนำเป็ นพิธก ี ำรลบล ้ำงบำปของกำร ่ ้ ้ หมินประมำทของผูต้ อ ่ ต ้ำนพิธม ี ส ิ ซำแต่เบืองหลังกำรแห่นีมีเป้ ำหมำยแห่งควำมตำยปกปิ ดไว ้อยูเ่ มื่ ่ อขบวนเคลือนมำถึ งฝั่งตรงข ้ำมของบ ้ำนชำวลูเธอร ์เรนคนหนึ่ งผูท้ รยศจะส่งสัญลักษณ์แต่ไม่พูดอ ่ ำ ะไรขบวนจะหยุดบุกเขำ้ ไปในบ ้ำนและกระชำกคนในครอบคร ัวออกมำล่ำมโซ่ไว ้และกลุม ่ คนทีน่ ้ ่งหน้ำต่อไปเพือค ่ ้นหำเหยือรำยต่ ่ กลัวนี มุ อไปพวกเขำ“ไม่ละเว ้นสักบ ้ำนไม่วำ่ จะเป็ นบ ้ำนใหญ่หรือ ่ ้ อง... บ ้ำนเล็กแม้คณะใดคณะหนึ่ งของมหำวิทยำลัยแห่งปำรีส.....โมรินสร ้ำงแรงสันสะเทื อนไปทังเมื ่ ่ ..เป็ นยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัว”Ibid.เล่มที4บทที 10{GC225.2}{GCth17189.2} ่ งหลำยถู ้ ่ เศษให ้ลดระดับควำมแรงของเปลวเพลิงให ้ เหยือทั กฆ่ำอย่ำงโหดร ้ำยทำรุณมีคำสังพิ ่ ดควำมทรมำนเจ็บปวดของพวกเขำแต่เขำเหล่ำนั้นตำยอย่ำงผูพ ต่ำลงเพือยื ้ ช ิ ติ ควำมแน่ วแน่ ของ ่ั ่ ก้ ดขีขำดก ่ ่ ่ พวกเขำไม่สนคลอนสั นติสข ุ ของพวกเขำไม่มวั หมองเมือผู ำลังอำนำจทีจะเปลี ยนควำ ่ ยอมโอนอ่อนของพวกเขำได ้ผูก้ ดขีของพวกเขำก็ ่ มมั่นคงทีไม่ รู ้ว่ำตนเองพ่ำยแพ“้ มีกำรแจกจ่ำย ่ ่ ่ ตะแลงแกงไปทัวทุกมุมของกรุงปำรีสและเผำเหยือในวันต่อมำเป็ นกำรออกแบบเพือเผยแพร่ ควำม ่ ่ ดควำมไ โหดร ้ำยของควำมเชือนอกศำสนำโดยกำรกระจำยกำรประหำรให ้กว ้ำงออกไปแต่ในทีสุ ด ้เปรียบตกอยูก ่ บั ข่ำวประเสริฐทำให ้ทั่วกรุงปำรีสประจักษ ์ว่ำแนวคิดใหม่จะผลิตคนชนิ ดใดออกม ่ ่ ำไม่มธี รรมำสน์ใดทีจะเปรี ยบได ้กับกองเพลิงของผูย้ อมพลีชพ ี เพือศำสนำควำมสงบสุ ขอย่ำงสุขม ุ ่ ้ ่ อนไป.....ยั ่ เยือกเย็นซึงปรำกฏบนใบหน้ ำของชำยเหล่ำนี ในขณะที เคลื งจุดประหำรควำมกล ้ำหำญ ่ ่ ่ เยียงวีรบุรษ ุ ของพวกเขำเมือยืนอยูก ่ ลำงเปลวเพลิงทีรุนแรงกำรให ้อภัยต่อควำมเจ็บปวดของพวก ่ เขำด ้วยใจถ่อมได ้เปลียนแปลงควำมโกรธให ้เป็ นควำมสงสำรควำมเกลียดชังให ้เป็ นควำมร ักด ้วย ้ มี ่ จำนวนไม่นอ้ ยและได ้วิงวอนด ้วยวำทศิลป์ ทีมิ ่ อำจต ้ำนทำนได ้เพือสนั ่ กรณี ตวั อย่ำงเหล่ำนี ที บสนุ ่ ่ นข่ำวประเสริฐ”Wylieเล่มที13บทที20{GC226.1}{GCth17190.1} ่ ำลังเป็ นทีสนใจนี ่ ้ ้ร ้อนแรงต่อไปด ้วย เหล่ำบำทหลวงพยำยำมเก็บร ักษำอำรมณ์โกรธแค ้นทีก ให ่ ่ ดใส่ชำวโปรเตสแตนต ์พวกเขำถูกกล่ำวหำว่ำอ กำรเทียวกระจำยข ้อกล่ำวหำทีร่ ้ำยแรงน่ ำกลัวทีสุ ้ ยูเ่ บืองหลั งกำรวำงแผนสังหำรหมู่พวกคำทอลิกกำรโค่นร ัฐบำลและกำรลอบสังหำรพระมหำกษัตริ ้ ำงไรก็ตำมคำพยำกรณ์ชวเหล่ ่ั ย ์แต่ไม่เคยแสดงหลักฐำนใดๆมำสนับสนุ นข ้อกล่ำวหำเหล่ำนี อย่ ำ ้ ้ ่ ้ ่ นี ได ้เกิดขึนจริงภำยใต ้สภำวกำรณ์ทแตกต่ ี ำงจำกนี มำกและเกิดจำกต ้นเหตุทมี ี ลก ั ษณะตรงกันข ้ำ ้ ่ ้ อชำวโปรเตสแตนต ์ทีไร ่ ้ควำมผิดเหล่ำนี ได ้ ้มำสะสมรวบร มควำมโหดเหียมที ชำวคำทอลิ กก่อขึนต่ ้ ่ นทีพวก ่ วมกันเป็ นตุ ้มนำหนั กของกำรแก ้แค ้นและหลำยศตวรรษต่อมำก่อให ้เกิดวำระสุดท ้ำยดังเช่ ้ บพระมหำกษัตริย ์กำรปกครองของพระองค ์และประชำกรของพระองค ์แต่ เขำทำนำยว่ำจะเกิดขึนกั ้ั เป็ ้ นกำรกระทำของพวกนอกศำสนำและของพวกนิ ยมระบอบเปปำซีเองไม่ใช่กำรสถำปนำแ ครงนี ่ ่ ต่เป็ นกำรกำจัดนิ กำยโปรเตสแตนต ์ต่ำงหำกซึงสำมร ้อยปี ต่อมำจะนำควำมพินำศอย่ำงเลวร ้ำยทีสุ ่ั ่ ดมำสูป ่ ระเทศฝรงเศสจริ งตำมทีพวกเขำท ำนำยไว ้{GC226.2}{GCth17190.2} ้ ้ ้ บัดนี ควำมระแวงสงสั ยควำมไม่ไว ้วำงใจและควำมโหดเหียมแทรกซึ มเข ้ำไปยังคนทุกชนชันขอ งสังคมท่ำมกลำงสัญญำณเตือนภัยทั่วไปจะมองเห็นได ้ว่ำคำสอนของชำวลูเธอร ์เรนฝังลึกเพียงไร 167

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งอยูใ่ นตำแหน่ งสูงสุดของกำรศึกษำอิทธิพลและคุณลักษณะทีดี ่ งำมตำ ในควำมคิดของบุคคลทีนั ่ ้องกำรควำมน่ ำเชือถื ่ อและมีเกียรติไม่อำจหำผูใ้ ดมำร ับหน้ำทีได ่ ้อย่ำงกะทันหันช่ำงฝี มือ แหน่ งทีต ช่ำงพิมพ ์นักกำรศึกษำศำสตรำจำรย ์ในมหำวิทยำลัยนักเขียนและแม้กระทั่งมหำดเล็กก็ยงั หำยตัว ไปคนนับร ้อยหลบหนีออกจำกกรุงปำรีสเนรเทศตัวเองให ้ออกไปจำกบ ้ำนเกิดของตนและในหลำย ่ องกำรปฏิ ่ รำยแสดงตนเป็ นครงแรกว่ ั้ ำพวกเขำเห็นด ้วยกับควำมเชือเรื รป ู ศำสนำเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอ ่ บเปปำซีมองดูรอบตัวด ้วยควำมตกตะลึงว่ำมีคนนอกศำสนำทีพวกเขำไม่ เคยสงสัยในหมู่พวกเขำ ้ กลุม ่ งหลำยที ้ ่ ่ำต ้อยกว่ำซึงตกอยู ่ เองพวกเขำระบำยควำมโกรธนี ใส่ ่ เหยือทั ต ใ่ นอำนำจของพวกเข ่ ำเรือนจำแออัดยัดเยียดและบรรยำกำศก็ดป ู ระหนึ งว่ำปกคลุมด ้วยควำมมืดจำกควันของกองเพลิง ่ กไหม้สำหร ับผูเ้ ชือข่ ่ ำวประเสริฐ{GC227.1}{GCth17191.1} ทีลุ ่ ่ กษัตริย ์ฟรำนซิสที1[FrancisI]เคยได ้ร ับกำรเทิดทูนให ้เป็ นผูน้ ำในขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำร ่ งบอกถึงกำรเปิ ดฉำกของศตวรรษทีสิ ่ บหกพระองค ์ทรงมีควำมสุขในกำรรวบ ฟื ้ นฟูกำรเรียนรู ้ซึงบ่ ่ ควำมรู ้จำกทุกประเทศมำยังพระรำชวังของพระองค ์กำรทีพระองค ่ รวมคนทีมี ์ทรงร ักกำรเรียนรู ้และ ่ ่ ่ ดมำจำกกำ ทรงเกลียดชังควำมโง่เขลำและควำมเชืองมงำยของพระนักบวชส่วนหนึ งอย่ำงน้อยทีสุ ้ บทรงได ้ร ับแรงบันดำล รยอมผ่อนปรนต่อกำรปฏิรป ู ศำสนำแต่ผูส้ นับสนุ นกำรเรียนรู ้พระองค ์นี กลั ่ ำจัดพวกนอกศำสนำออกไปให ้หมดทรงตรำคำสังประกำศเลิ ่ ใจอย่ำงแรงกล ้ำทีจะก กล ้มงำนพิมพ ์ ้ ่ั ่ ่ บน ทั่วทังประเทศฝร งเศสกษั ตริย ์ฟรำนซิสที1ทรงแสดงตั วอย่ำงหนึ่ งในจำนวนมำกมำยทีมี ั ทึกไว ้ซึ่ ่ องกันกำรไม่ยอมผ่อนปรนในเรืองของศำสน ่ งแสดงให ้เห็นว่ำวัฒนธรรมด ้ำนปัญญำไม่ใช่เครืองป้ ่ มเหง{GC227.2}{GCth17191.2} ำและกำรกดขีข่ ่ั ่ อกำรท ่ ด ้วยพิธแี ห่อน ั น่ ำเคร่งขรึมและเปิ ดเผยประเทศฝรงเศสให ้คำมั่นกับตัวเองอย่ำงเต็มทีเพื ำ ้ ่ ำขำดเรียกร ้องว่ำกำรหมินประมำทที ่ ่ ำต่อสวรร ลำยนิ กำยโปรเตสแตนต ์บำทหลวงทังหลำยยื นค ท ้ ่ ค ์เบืองบนด ้วยกำรประณำมพิธม ี ส ิ ซำจะต ้องชดใช ้ด ้วยเลือดและพระรำชำแสดงออกในทีสำธำรณ ้ ะในนำมของประชำชนยินยอมเข ้ำร่วมงำนน่ ำกลัวนี {GC227.3}{GCth17191.3} ่ ้ วันที21มกรำคมค.ศ.1535ถู กกำหนดให ้เป็ นวันประกอบพิธสี ยดสยองนี ควำมกลั วอย่ำงงมงำย ้ และควำมเกลียดชังอย่ำงดันทุร ังของคนทังประเทศถู กกระตุ ้นคนมำกมำยจำกประเทศข ้ำงเคียงกรู ่ ยงร กันเข ้ำมำยังถนนของกรุงปำรีสวันนั้นเปิ ดฉำกด ้วยขบวนแห่ใหญ่โตและน่ ำประทับใจ“บ ้ำนทีเรี ่ ่ ้ นตำมจุ ้ ำยอยูต ่ ำมเส ้นทำงทีขบวนแห่ เคลือนผ่ ำนต่ำงแขวนผ้ำไว ้ทุกข ์และมีแท่นบูชำตังขึ ดต่ำงๆ” ่ กอยูเ่ พือถวำยเกี ่ ์ อนฟ้ ำสำงขบวนตังแถ ้ หน้ำประตูทุกบ ้ำนมีคบเพลิงทีลุ ยรติ“พิธก ี รรมศักดิสิ์ ทธิ”ก่ ่ ้ วเตรียมตัวทีพระรำชวั งของพระมหำกษัตริย ์“ริวธงและกำงเขนของโบสถ ์ประจำตำบลต่ำงๆนำอยู่ ่ กำยแต่ หน้ำขบวนต่อไปเป็ นขบวนของพลเมืองเดินคูก ่ น ั มือถือโคมไฟตำมด ้วยนักบวชภรำดรสีนิ ้ ำพิเศษ”แล ้วตำมด ้วยขบวนยิงใหญ่ ่ ่ ชอ่ื ละนิ กำยแต่งตัวด ้วยเสือผ้ ของกองโบรำณวัตถุของขลังทีมี ่ ้ ่ ตำมด ้วยคณะนักบวชผู ้ยิงใหญ่ ในเสือคลุ มผ้ำสักหลำดสีม่วงและสีแดงเข ้มและมีเครืองประดั บตกแ ้ ่ อำ่ หรูหรำและระยิบระยับ{GC228.1}{GCth17192.1} ต่งไว ้อย่ำงมำกมำยเป็ นริวขบวนที โอ่ ่ นเจ ้ำภำพของพิธน ้ “บิชอปแห่งกรุงปำรีสทำหน้ำทีเป็ ี ี พำดผ้ ำคลุมอันตระกำรตำ.....พยุงโดยเจ ้ำ ่ ่ สำยเลือดเดียวกัน.....พระรำชำเสด็จตำมเจ ้ำภำพ......ในวันนั้นกษัตริย ์ฟรำนซิสที1ไ ่ ชำยสีองค ์ทีมี 168

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ มส ่ิ ม่ได ้สวมมงกุฎไม่ได ้สวมเสือคลุ มประจำตำแหน่ ง”ด ้วย“พระเศียรทีไม่ ี งใดปกปิ ดพระเนตรมอง ้ ่ ดไฟอยู”่ พระรำชำแห่งประเทศฝรงเศสทรงปรำ ่ั ต่ำอยูก ่ บ ั พืนและในพระหั ตถ ์ถือเทียนขนำดเล็กทีติ ่ ่ ่ี กแท่ กฏตัว“ในฐำนะของผูส้ ำนึ กผิด”Ibid.เล่มที13บทที 21พระองค ์ทรงกรำบลงด ้วยควำมอดสูททุ ่ ่ ท ่ ำให ้จิตวิญญำณของพระองค ์เป็ นมลทินหรือเลือดไร ้ควำมผิดทีท ่ ำให ้ นบูชำไม่ใช่เพือควำมชั วที ่ ้ ่ ้ำประณำมพิธม พระหัตถ ์ของพระองค ์เปื ้อนแต่เพือบำปโทษถึ งตำยของข ้ำแผ่นดินทังหลำยที กล ี ส ิ ้ ้ งของร ัฐพวกเขำเดินมำกั ซำเบืองพระปฤษฎำงค ์ของพระองค ์คือพระรำชินีและข ้ำรำชบริพำรชันสู ่ ไฟติดอยู{่ GC228.2}{GCth17192.2} นเป็ นคูๆ่ แต่ละคนถือโคมทีมี ้ ่ นสู ้ งของอำณำจักรใ ส่วนหนึ่ งของพิธใี นวันนั้นพระมหำกษัตริย ์ต ้องขึนปรำศร ัยต่อเจ ้ำหน้ำทีชั นหอประชุมใหญ่ของสำนักพระรำชวังของบิชอปพระองค ์ทรงปรำกฏด ้วยพระพักตร ์เศร ้ำหมองต่อ ้ ่ ำประทับใจและคล่องแคล่วครำครวญถึ ่ ้ ำหมิ่ หน้ำคนทังหลำยและตร ัสด ้วยคำพูดทีน่ ง“ควำมผิดนี ค ่ ดขึนกั ้ บประเทศและพระองคฺ ์ทรงเรียกร ้องให ้ประ นประมำทวันแห่งควำมเศร ้ำหมองและอัปยศ”ทีเกิ ่ ภ ่ อนกับกำรแพร่โร ชำชนทีอยู ่ ำยใต ้กำรปกครองของพระองค ์ช่วยกันกำจัดพวกนอกศำสนำทีเหมื ่ ำลังคุกคำมทำลำยประเทศฝรงเศสพระองค ่ั ้ คติดต่อร ้ำยแรงทีก ์ตร ัสว่ำ“ท่ำนสุภำพบุรษ ุ ทังหลำยเป็ ่ ้ำพเจ ้ำเป็ นพระรำชำของท่ำนหำกข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำแขนหรือเท ้ำข ้ำงหนึ่ นควำมจริงเหมือนเช่นทีข ้ ้ ้ำพเจ ้ำจะมอบอวัยวะนั้นให ้ท่ำนทังหลำย ้ งของข ้ำพเจ ้ำเองมีจด ุ ด่ำงหรือติดเชือของโรคร ้ำยแรงนี ข ้ ้ ้ ้ ตัดมันทิงไป.....และนอกจำกนี หำกข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำบุตรคนหนึ่ งของข ้ำพเจ ้ำมีมลทินเพรำะโรคนี ข ่ ำพเจ ้ำก็จะไม่ปล่อยให ้เขำหลุดไปได ้.....ข ้ำพเจ ้ำจะนำเขำมำเป็ นเครืองเผำถวำยบู ชำแด่พระเจ ้ำ” ้ ้ ่ นำพระเนตรของพระองค ์ทำให ้พระองค ์ทรงสำลักคำพูดและผูฟ ้ ังทังห ้องประชุมรำไห ้พูดด ้วยเสียงเ ่ ดียวกันว่ำ“พระองค ์จะมีชวี ต ิ อยูแ่ ละตำยเพือศำสนำคำทอลิ ก”D’Aubigné,HistoryoftheRefor ่ ่ mationinEuropeintheTimeofCalvinเล่มที4บทที 12{GC228.3}{GCth17192.3} ่ เสธควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรมพระคุณที“่ ควำมมืดกลำยเป็ นควำมสยดสยองต่อประเทศทีปฏิ ์ นำควำมรอด”ได ้มำปรำกฏให ้เห็นแล ้วแต่หลังจำกสัมผัสกับฤทธำนุ ภำพและควำมศักดิสิ์ ทธิของค ้ งจำกคนจำนวนหลำยพันซึมซ ับถึงควำมงำมจำกสวรรค ์เบืองบนหลั ้ ่ วำมกระจ่ำงนี หลั งจำกทีควำม ่ั กระจ่ำงส่องสว่ำงไปยังเมืองและตำบลใหญ่เล็กต่ำงๆแล ้วประเทศฝรงเศสกลั บหันหลังไปเลือกควำ ้ ่ นมำให ่ มมืดมำกกว่ำควำมสว่ำงพวกเขำสลัดทิงของประทำนจำกสวรรค ์ทียื ้พวกเขำเรียกควำมชัว่ ่ ่ เป็ นควำมดีและควำมดีเป็ นควำมชัวจนพวกเขำตกเป็ นเหยือของกำรหลอกลวงตนเองอย่ ำงสมัคร ้ วำ่ พวกเขำจะเชือจริ ่ งๆว่ำกำลังร ับใช ้อยูใ่ นรำชกิจของพระเจ ้ำโดยกำรกดขีประชำชนข ่ ใจบัดนี แม้ ่ ำจะ องพระองค ์ก็ตำมทีควำมจริงใจของพวกเขำก็ไม่ได ้ทำให ้พวกเขำไร ้ควำมผิดควำมกระจ่ำงทีน่ ช่วยพวกเขำออกจำกกำรหลอกลวงได ้น่ ำจะช่วยจิตวิญญำณของพวกเขำพ้นจำกควำมรู ้สึกผิด ่ ้องเสียเลือดเนื อแต่ ้ ้ ้วยควำมตังใจ{GC229.1}{GCth171 ้ ทีต พวกเขำกลับปฏิเสธควำมกระจ่ำงนี ด 93.1} ่ ้ กำรปฏิญำณอย่ำงน่ ำเคร่งขรึมทีจะกวำดล ่ ในวิหำรโบสถ ์อันยิงใหญ่ นีมี ้ำงคนนอกศำสนำเกือบ ่ งเดียวกันนี ประเทศที ้ ่ มพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์ได ้สถำปนำเทพธิ สำมศตวรรษต่อมำในสถำนทีแห่ ลื ้ ้ กครงผู ้ั ้แทนทังปวงของประเทศฝ ้ ดำแห่งเหตุผลขึนประทั บบนพระรำชบัลลังก ์ขบวนแห่ถก ู จัดขึนอี 169

อำนำจสัมบูรณ์

่ั ่ ่ ่ ำ“ตะแลงแกงถูกตังขึ ้ นเป็ ้ นระยะเพือเผำคริ ่ รงเศสเริ มงำนที พวกเขำสำบำนที จะท สเตียนโปรเตสแต ้ นและวำงแผนให ้จุดฟื นในนำทีทกษั ่ี ตริย ์เสด็จมำถึงและขบวนจะหยุดเพือเป็ ่ นพยำนดูกำร นต ์ทังเป็ ่ ่ ่ ้ ้องทนดูเพือพระคริ ่ ประหำรWylieเล่มที13บทที 21รำยละเอี ยดของควำมทรมำนทีพยำนเหล่ ำนี ต ่ ำมำเล่ำแต่ในส่วนของเหยือแล ่ ่ ้ สต ์นั้นน่ ำแสลงใจเกินกว่ำทีจะน ้วไม่มค ี วำมหวันไหวใดเกิ ดขึนเลยเ ่ ่ จะตอบว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเชือแต่ ่ ่ ผู ่ เ้ ผยพระวจนะและอัคร มือพวกเขำถู กร ้องขอให ้ถอนควำมเชือก็ ในสิงที ่ ธรรมิ ่ ้ ่ ่ ้ ่นอยูใ่ นพระ ทูตเทศนำมำแล ้วในอดีตและในสิงที กชนทังหลำยเชื อควำมเชื อของข ้ำพเจ ้ำตังมั ้ เจ ้ำพระองค ์จะทรงต่อต ้ำนอำนำจทังหมดของนรก”D’Aubigné, HistoryoftheReformationi ่ ่ nEuropeintheTimeofCalvinเล่มที4บทที12{GC229.2}{GCth17193.2} ้ั ้วครงเล่ ้ั ำขบวนแห่มำหยุดอยูต ่ ่ ่ ้นทีพระร ่ ครงแล ่ รงสถำนทีทรมำนเมื อพวกเขำกลั บมำถึงจุดเริมต ้ ำชวังแล ้วฝูงชนก็แยกย ้ำยกันไปและกษัตริย ์และพระรำชำคณะทังหลำยก็ กลับกันไปด ้วยควำมพึง ่ี ดขึนในวั ้ ่ ่ มต ่ ้นเพื่ พอใจกับเหตุกำรณ์ทเกิ นนั้นและต่ำงแสดงควำมชืนชมยิ นดีกน ั เองถึงผลงำนทีเริ อทำลำยพวกนอกศำสนำต่อไปจนบรรลุควำมสำเร็จ{GC230.1}{GCth17194.1} ่ ่ั ข่ำวประเสริฐแห่งสันติสข ุ ทีประเทศฝร งเศสปฏิ เสธจะถูกถอนรำกออกไปอย่ำงแน่ นอนและผลที่ ่ ่ ตำมมำจะน่ ำกลัวเพียงไรในวันที21มกรำคมค.ศ.1793สองร ้อยห ้ำสิบแปดปี นับจำกวันทีประเทศฝ ่ั ่ ่ มเหงนักปฏิรป ้ รงเศสผู กมัดตนเองอย่ำงเต็มตัวทีจะกดขี ข่ ู ศำสนำทังหลำยขบวนแห่ อก ี ขบวนหนึ่ ง ่ เป้ ำหมำยทีแตกต่ ่ ่ ้ั ่ งกษัตริย ์เป็ ทีมี ำงกันอย่ำงมำกเคลือนผ่ ำนไปตำมถนนของกรุงปำรีส“อีกครงหนึ ้ั ่ งมีควำมโกลำหลและเสียงตะโกนเกิดขึนและอี ้ ้ั ่ งเสียงร ้อง นบุคคลเอกของขบวนอีกครงหนึ กครงหนึ ่ ้ ดงั มำอีกครงหนึ ้ั ่ งทีเห็ ่ นตะแลงแกงทีไหม้จนด ่ ้ั ่ งที่ หำเหยือให ้มีมำกขึนก็ ำเป็ นตอตะโกและอีกครงหนึ ้ั ้วยภำพกำรประหำรอันน่ ำสยดสยองกษัตริย ์หลุยส ์ที16ทรงดิ ่ ้ งำนของวันนั้นปิ ดฉำกลงอีกครงด นร นอยูร่ ะหว่ำงมือของผูค้ ม ุ และของผูป้ ระหำรทรงถูกลำกกระชำกไปยังเขียงสำเร็จโทษถูกกำลังจับก ้ ดลงไปรอจนขวำนฟันลงมำและพระเศียรของพระองค ์ก็หลุดขำดกลิงไปตำมตะแลงแกง”Wylieเล่ ่ ่ ่ั ่ ยงรำยเดียวใกล ้จุดเดียวกันมีเหยืออี ่ ก มที13บทที 21กษั ตริย ์ของประเทศฝรงเศสไม่ ได ้เป็ นเหยือเพี ่ั 2800คนตำยด ้วยกิโยตีน[guillotineเป็ นอุปกรณ์กำรประหำรชีวต ิ ของประเทศฝรงเศส]ในระหว่ ำงวันนองเลือดของยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัว[ReignofTerrorช่วงเวลำของควำมรุนแรงแ ้ ่ นยำยนค.ศ.1793ถึงวันที28กรกฎำคมค.ศ.1794 ่ ละกำรฆ่ำโดยผูม้ อ ี ำนำจเกิดขึนระหว่ ำงวันที5กั ่ ดขึนหลั ้ ่ั เป็ นควำมรุนแรงทีเกิ งกำรปฏิวต ั ฝ ิ รงเศส]{GC230.2}{GCth17194.2} ่ ดออกให ้แก่โลกเปิ ดเผยคำสอนของพระบัญญัตข กำรปฏิรป ู ศำสนำมอบพระคัมภีร ์ทีเปิ ิ องพระเ ้ จ ้ำและกระตุ ้นจิตสำนึ กของประชำชนให ้เข ้ำใจถึงสำระเหล่ำนันควำมร ักอนันต ์ของพระเจ ้ำเปิ ดเผ ยให ้มนุ ษย ์เห็นข ้อกำหนดและหลักกำรของสวรรค ์พระเจ ้ำตรัสไว ้แล ้วว่ำ“จงรักษำและทำตำมกฎเห ล่ำนั้นเพรำะกำรกระทำอย่ำงนั้นจะแสดงถึงสติปัญญำและควำมเข ้ำใจของพวกท่ำนต่อหน้ำชนชำ ้ั ่ ้ ้วเขำจะกล่ำวว่ำ‘แท ้จริงชนชำติใหญ่นีเป็ ้ น ติทงหลำยเมื อคนเหล่ ำนั้นได ้ยินถึงกฎเกณฑ ์เหล่ำนี แล ่ ปัญญำและมีควำมเข ้ำใจ’”เฉลยธรรมบัญญัต4 ่ ่ั ประชำชนทีมี ิ :6เมือประเทศฝร งเศสปฏิ เสธของประ ่ กเลียงไม่ ่ ทำนแห่งสวรรค ์เธอหว่ำนเมล็ดอนำธิปไตยและควำมหำยนะผลจำกกำรกระทำซึงหลี ได ้ข

170

อำนำจสัมบูรณ์

่ องเหตุและผลทีตำมมำก่ อให ้เกิดกำรปฏิวต ั แิ ละยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัว{GC230.3}{GCt h17194.3} ่ มเหงทีเกิ ่ ดจำกป้ ำยประท ้วงพิธม เนิ่ นนำนก่อนหน้ำกำรกดขีข่ ี ส ิ ซำนั้นฟำเรลผูก้ ล ้ำหำญและมีใ จเร่ำร ้อนถูกกดดันให ้ต ้องหลบหนี ออกจำกแผ่นดินบ ้ำนเกิดเขำหลบไปอยูป ่ ระเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ ่ ่ ่ และเขำลงแรงเพือสนั บสนุ นงำนของสวิงก ์ลีเขำช่วยเปลียนเข็ มชีวั้ ดของตรำชังไปสนั บสนุ นงำนข ้ ่ ่ อย่ำงไรก็ตำมเขำยังคงทุ่มเทอิทธิพลทีตั ่ งใจไว ้ องกำรปฏิรป ู ศำสนำเขำใช ้บันปลำยชี วต ิ ทีนี ้แล ้วส่ว ่ั ้ ยเขำพำกเพียรลงแรงเป็ นพิเ นหนึ่ งสำหร ับกำรปฏิรป ู ในประเทศฝรงเศสในช่ วงปี แรกๆของกำรลีภั ศษให ้กับกำรประกำศข่ำวประเสริฐในประเทศบ ้ำนเกิดของเขำเขำใช ้เวลำค่อนข ้ำงมำกเทศนำใน ่ ่ี ใ่ กล ้ชำยแดนและด ้วยกำรเฝ้ ำดูอย่ำงใจจดใจจ่อติดตำมควำมขัดแย ้งและส หมู่เพือนร่ วมชำติทอยู ่ นับสนุ นด ้วยคำพูดหนุ นใจและคำปรึกษำด ้วยกำรช่วยเหลือของผูเ้ นรเทศอืนๆผลงำนเขี ยนของนั ่ั ่ั กปฏิรป ู ชำวเยอรมันถูกแปลเป็ นภำษำฝรงเศสและพิ มพ ์ร่วมกับพระคัมภีร ์ภำษำฝรงเศสเป็ นจำนว ้ ่ั นมำกมำยบรรณกรนำหนังสือเหล่ำนี ไปออกจ ำหน่ ำยอย่ำงกว ้ำงขวำงในประเทศฝรงเศสจั ดส่งให ้ ่ ้ บรรณกรในรำคำตำและผลกำไรของงำนนี ทำให ้งำนดำเนิ นต่อไป{GC231.1}{GCth17195.1} ่ี ยมตัวเ ฟำเรลก ้ำวเข ้ำสูช ่ วี ต ิ กำรทำงำนในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ด ้วยกำรจำแลงตัวเป็ นครูทเจี ่ ห ขำหลบไปอยูใ่ นโบสถ ์ประจำหมู่บ ้ำนทีอยู ่ ่ำงไกลอุทศ ิ ตนอยูก ่ บ ั กำรสอนเด็กนอกเหนื อจำกกำรส อนในสำขำวิชำกำรตำมปกติแล ้วเขำยังแนะนำสัจธรรมของพระคัมภีร ์ด ้วยควำมระมัดระวังหวังว่ำ ้ บำงคนเชือแต่ ่ จะเข ้ำถึงผู ้ปกครองโดยกำรทำงำนผ่ำนเด็กเหล่ำนี มี บำทหลวงก ้ำวออกมำขวำงให ้ ้ ่ ่ ้ หยุดงำนนี และประชำชนบ ้ำนนอกทีงมงำยต่อเรืองเวทมนตร ์คำถำถูกปลุกระดมให ้ขึนมำต่ อต ้ำนง ้ ่ ้นไม่ใช่เป็ นข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์เห็นอยูแ่ ล ้วว่ำกำรเทศนำเ ำนนี พวกบำทหลวงพู ดว่ำ“เรืองนั ้ ได ้สร ้ำงสันติภำพแต่กอ ่ ่ ช่นนี ไม่ ่ ให ้เกิดสงครำม”Wylieเล่มที14บทที 3เขำท ำตัวเหมือนเช่นสำวก ่ ่ ่ ่ รุน ่ แรกคือเมือกำรกดขีข่มเหงมำถึงเขำก็หนีจำกเมืองหนึ งไปอีกเมืองหนึ งจำกหมู่บ ้ำนหนึ่ งสูอ ่ ก ี ห มู่บ ้ำนหนึ่ งจำกเมืองหนึ่ งไปอีกเมืองหนึ่ งเขำเดินทำงโดยกำรเดินทนต่อควำมอดอยำกควำมหนำว ่ บภัยอันตรำยต่อชีวต เหน็ บและควำมเหน็ ดเหนื่ อยและเสียงกั ิ ทุกแห่งหนเขำเทศนำตำมตลำดในโบ ้ั ้ั ่ ้ั ยง สถ ์ต่ำงๆบำงครงบนธรรมำสน์ ของวิหำรโบสถ ์บำงครงโบสถ ์ทีเขำเทศน์ น้ันไม่มค ี นฟังบำงครงเสี ้ั ร ้องตะโกนและเสียงเยำะเย ้ยขัดขวำงคำเทศนำของเขำลงกลำงคันอีกครงเขำถู กกระชำกอย่ำงรุน ่ ้ ้นเขำก็ยงั คงรุกคืบ แรงออกไปจำกธรรมำสน์เขำถูกฝูงชนรุมทุบตีเจียนตำยมำกกว่ำหนึ งครงกระนั ั ่ั หน้ำต่อไปแม้วำ่ จะถูกขับไล่ไสส่งอยูบ ่ อ ่ ยๆแต่ด ้วยควำมแน่ วแน่ ม่นคงอย่ ั ำงไม่สนคลอนเขำหวนกลั ่ งถู ่ กโจมตีแล ้วเขำก็เห็นแต่ละหมู่บ ้ำนและแต่ละเมืองทีเคยเป็ ่ บไปทีซึ นปรำกำรแข็งแกร่งของหลัก ่ คำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีเปิ ดประตูต ้อนร ับข่ำวประเสริฐโบสถ ์เล็กประจำหมู่บ ้ำนทีเข ้ั ้นตอบร ับควำมเชือของกำรปฏิ ่ ำทำงำนครงแรกนั รป ู เมืองโมเรทและเมืองนิ วซำเทลถึงกับประกำศเ ลิกพิธก ี รรมต่ำงๆของชำวโรมและขนย ้ำยรูปบูชำออกไปจำกโบสถ ์ต่ำงๆของเมือง{GC231.2}{G Cth17195.2} ่ กมำตรฐำนของโปรเตสแตนต ์ลงในกรุงเจนิ วำหำกยึดเมือ ฟำเรลปรำรถนำมำช ้ำนำนแล ้วทีจะปั ้ ้ก็จะเป็ นศูนย ์กลำงของขบวนกำรปฏิรป ่ั งนี ได ู ศำสนำของประเทศฝรงเศสสวิ สเซอร ์แลนด ์และอิตำ 171

อำนำจสัมบูรณ์

้ ต ลีด ้วยเป้ ำหมำยนี อยู ่ อ ่ หน้ำเขำทำงำนต่อไปจนกระทั่งได ้เมืองและหมู่บ ้ำนรอบๆมำแล ้วเขำเดินทำ ่ ้ั ำนั้นพวกบำทห งเข ้ำกรุงเจนิ วำกับเพือนเพี ยงคนเดียวแต่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เทศนำเพียงสองครงเท่ ้ ้อหำใส่เขำพวกเขำจึงเรียกให ้เขำ ลวงไม่ประสบควำมสำเร็จในกำรให ้เจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองตังข ่ บซ่อนไว ้ใต ้เสือคลุ ้ มำปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำคณะนักบวชพวกเขำมำพร ้อมอำวุธทีเก็ มหมำยมั่นต ้ ่ องเอำชีวต ิ ของเขำให ้ได ้ภำยนอกหอประชุมพวกเขำยังจัดเตรียมฝูงชนบ ้ำคลังพร ้อมกระบองและ ่ ่ ดำบไว ้เพือประกั นว่ำเขำต ้องเสียชีวต ิ อย่ำงแน่ นอนหำกเขำหนี หลุดจำกทีประชุ มสภำแต่กำรปรำก ฏตัวของเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองในวันนั้นและกองกำลังติดอำวุธจำนวนหนึ่ งช่วยชีวต ิ ของเขำไ ่ ่ ว ้เช ้ำตรูใ่ นวันต่อมำเขำถูกนำพำตัวข ้ำมทะเลสำบพร ้อมกับเพือนของเขำไปยังสถำนทีปลอดภั ยค ้ั ่ ่วกรุงเจนิ วำจึงสินสุ ้ ดลง{GC232.1}{GCth17196.1} วำมพยำยำมของเขำครงแรกที จะประกำศทั ่ อทีต ่ ่ำต ้อยกว่ำนี เป็ ้ นชำยหนุ่ มคน สำหร ับกำรทดลองในครงต่ ั้ อมำพระองค ์ทรงเลือกใช ้เครืองมื ่ี ่ำต ้อยมำกจนผูท้ อ ่ี ้ำงว่ำเป็ นผูฝ หนึ่ งมีรป ู ลักษณ์ทต ้ ักใฝ่ งำนกำรปฏิรป ู ศำสนำก็ยงั ปฏิบต ั ต ิ อ ่ เขำอย่ ้ ำอะไรได ้ในตำแหน่ งทีแม้แต่ ่ ่ ่ ควำมกล ้ำหำ ำงเย็นชำแต่คนเช่นนี จะท ฟำเรลก็ไม่เป็ นทียอมร ับคนทีมี ่ี ่ ำจนคนแข็งแกร่งและกล ้ำหำญทีสุ ่ ดยังต ้ ญและประสบกำรณ์นอ้ ยนิ ดจะต ้ำนทำนพำยุทโหมกระหน องหนี ไปแล ้วได ้อย่ำงไรพระเจ ้ำตรัสว่ำ“ไม่ใช่ด ้วยกำลังไม่ใช่ด ้วยฤทธำนุ ภำพแต่ด ้วยวิญญำณขอ ้ ่ งเรำพระยำห ์เวห ์จอมทัพตร ัสดังนี แหละ”เศคำริ ยำห ์4:6“แต่พระเจ ้ำได ้ทรงเลือกพวกทีโลกถื อว่ำโง่ ่ ำให ้พวกมีปัญญำอับอำย”[…]“เพรำะควำมเขลำของพระเจ ้ำยังมีปัญญำยิงกว่ ่ ำปัญญำของ เพือท ่ ำกำลังของมนุ ษย ์”1โครินธ ์1:27,25{GC มนุ ษย ์และควำมอ่อนแอของพระเจ ้ำก็ยงั มีกำลังมำกยิงกว่ 232.2}{GCth17196.2} ่ ำงำนด ้วยกำรเป็ นครูสจั ธรรมทีเขำสอนให ่ โฟรเมนต ์[Froment]เริมท ้นักเรียนในโรงเรียนถูก ้ั บ ่ ้ำนไม่นำนต่อมำพ่อแม่ก็มำฟังเขำอธิบำยพระคัมภีร ์จนกระทั่งผูท้ สนใจนั ่ี ่ง นำไปเล่ำต่ออีกครงที ฟังกันเต็มห ้องเรียนมีกำรแจกพระคัมภีร ์ใหม่และใบปลิวอย่ำงเสรีและแจกไปถึงคนอีกมำกมำยทีไ่ ้ ถก ม่กล ้ำเข ้ำมำฟังหลักคำสอนใหม่อย่ำงเปิ ดเผยผ่ำนไประยะหนึ่ งคนงำนเหล่ำนี ก็ ู กดดันให ้ต ้องห ่ นี เอำตัวรอดเหมือนกันแต่สจั ธรรมทีเขำสอนฝังลึกเข ้ำไปอยูใ่ นสมองของประชำชนเสียแล ้วกำรป ้ั ฏิรป ู ศำสนำถูกปลูกลงไปแล ้วและพัฒนำแข็งแกร่งและขยำยออกไปอย่ำงต่อเนื่ องนักเทศน์ทงหลำ ่ ดกำรนมัสกำรแบบโปรเตสแ ยเดินทำงกลับมำและด ้วยควำมพำกเพียรอุตสำหะของพวกเขำในทีสุ ้ นในกรุ ้ ตนต ์ได ้ถูกก่อตังขึ งเจนิ วำ{GC232.3}{GCth17196.3} ้ ่ ่ เมืองนี ประกำศตั วทีจะปฏิ รป ู ศำสนำแล ้วเมือคำลวิ นก ้ำวเข ้ำประตูเมืองมำหลังจำกพเนจรไปตำ ่ ่ ้ ่ ้ั งสุดในขณะทีก ่ ำลังเดินท มทีต่ำงๆและมีชวี ต ิ ทีขึนๆลงๆเมือเขำเดินทำงกลับจำกบ ้ำนเกิดในครงหลั ่ ่ ำงไปกรุงบำเซลเมือเขำทรำบว่ ำเส ้นทำงตรงถูกกองกำลังของจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ครอบครองอยู เ่ ขำจึงต ้องใช ้เส ้นทำงอ ้อมโดยทำงกรุงเจนิ วำ{GC233.1}{GCth17197.1} ้ั ฟำเรลรู ้ ่ ในกำรมำเยือนครงนี ้ว่ำเขำพบพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำแล ้วแม้กรุงเจนิ วำร ับควำมเชือของ ่ี ่ ยังมีงำนมำกมำยทีต ่ ้องทำมนุ ษย ์ไม่ได ้กลับใจกันเป็ นหมู่คณะแต่รอดกั กำรปฏิรป ู แล ้วก็ตำมแต่ทนี นเป็ นรำยบุคคลงำนของกำรบังเกิดใหม่จะต ้องทำกันในใจและจิตใต ้สำนึ กโดยฤทธำนุ ภำพของพ ์ ใช่โดยคำสังของสภำต่ ่ ่ ้ ำนำจ ระวิญญำณบริสท ุ ธิไม่ ำงๆในขณะทีประชำชนของกรุ งเจนิ วำปัดทิงอ 172

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ เฟื ่ ่ องฟูสมัยอยูใ่ ต ้กำรปกครองของเธอกำร ของโรมไปแล ้วพวกเขำยังไม่พร ้อมทีจะละทิ งควำมชั วที ์ ่ ่และกำรเตรียมประชำชนให ้เข ้ำมำทำหน้ำทีต่ ่ ำงๆ จะสถำปนำหลักกำรบริสท ุ ธิของข่ ำวประเสริฐทีนี ่ นว่ำพระเจ ้ำทรงกำลังเรียกพวกเขำนั้นไม่ใช่ภำรกิจทีง่​่ ำยเลย{GC233.2}{GC อย่ำงคูค ่ วรตำมทีเห็ th17197.2} ฟำเรลมั่นใจว่ำคำลวินเป็ นผูท้ เขำเองจะท ี่ ำงำนนี ร่้ วมกันได ้ในพระนำมของพระเจ ้ำเขำอ ้อนวอน ่ ่ คำลวินถึงกับผงะหงำยไปเล็กน้อยด ้วยคว อย่ำงเอำจริงเอำจังให ้นักเทศน์หนุ่ มพำนักและทำงำนทีนี ่ ้ ่ ้ ำมตืนตกใจเขำเป็ นคนขีอำยและร ักสงบเขำเก็บตัวออกห่ำงจำกท่ำทีอน ั อำจหำญไม่ต ้องกำรพีงผู ่ ้ ขภำพทีอ่ ่ อนแอรวมทังนิ ้ สยั ทีขยั ่ นของเขำเรียก อืนและแม้ กระทั่งควำมรุนแรงของชำวเจนิ วำคนนี สุ ่ ำด ้วยกำรใช ้ปำกกำเขำจะทำงำนร ับใช ้อุดมกำรณ์ของกำรปฏิรู ร ้องให ้เขำเกษียณตนเองเขำเชือว่ ่ กสงบเงียบเพือศึ ่ กษำและสอนและสร ้ำงคริสตจักรโดยทำงสือสิ ่ งพิ ่ มพ ์ ปได ้ดีกว่ำเขำต ้องกำรหำทีพั ่ ่ ยงเรียกจำกสวรรค ์และเขำไ แต่คำให ้สติอย่ำงเอำจริงเอำจังของฟำเรลทีมำถึ งเขำนั้นเป็ นเช่นดังเสี ่ ม่กล ้ำปฏิเสธเขำพูดว่ำดูประหนึ่ ง“พระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงยืนลงมำจำกสวรรค ์และมำวำงอยูบ ่ นตั ่ ่ วเขำและตรึงเขำอย่ำงเพิกถอนไม่ได ้ให ้ติดแน่ นอยูก ่ บ ั สถำนทีซึงเขำร ้อนใจต ้องกำรหนี ไปให ้พ ้น” ่ ่ D’Aubigné,HistoryoftheReformationinEuropeintheTimeofCalvinเล่มที9บทที 17{G C233.3}{GCth17197.3} ้ ยอันตรำยรุนแรงมำล ้อมกรอบแนวอุดมกำรณ์ของโปรเตสแตนต ์คำประณำมของพ ในเวลำนี ภั ่ ่ี ำลำยเมืองเล็กๆนี จะต ้ ้ำน ระสันตะปำปำดังกระหึมลงมำยั งกรุงเจนิ วำและประเทศมหำอำนำจขู่ทจะท ่ อยครงบั ้ั งคับพระรำชำและจักรพรรดิให ้ยอมจำนนมำแล ้วได ้ อำนำจสภำกำรปกครองของสงฆ ์ทีบ่ ้ ้ำนกองกำลังทหำรของผูพ ่ อย่ำงไรเมืองนี จะต ้ ช ิ ติ ยิงใหญ่ ของโลกได ้อย่ำงไร{GC234.1}{GCth17 198.1} ้ั ตลอดทุกยุคสมัยของโลกคริสต ์ศำสนำศัตรูน่ำกลัวต่ำงข่มขู่นิกำยโปรเตสแตนต ์ชัยชนะครงแ ้ ่ ำลำยล ้ำงผลำญให ้สำเร็จในช่วง รกของกำรปฏิรป ู ศำสนำผ่ำนไปโรมรวมพลังขึนมำใหม่ หวังทีจะท ้ ้ นเป็ ้ นคณะสงฆ ์ทีโหดเหี ่ ้ ่ ดไร ้ธร เวลำนี คณะสงฆ ์เยสุอต ิ [OrderoftheJesuits]ได ้ถูกก่อตังขึ ยมที สุ ่ ดในบรรดำเหล่ำคณะสงฆ ์ทีสนั ่ บสนุ นหลักคำสอนและพิธก รมะและมีอำนำจมำกทีสุ ี รรมของระบอ บเปปำซีพวกเขำตัดตัวเองขำดจำกควำมสัมพันธ ์ทำงโลกและผลประโยชน์ของมนุ ษย ์ตำยต่อกำร ์ ้ นพวกเข ้ เรียกหำของควำมร ักตำมธรรมชำติเหตุผลและจิตสำนึ กไม่มส ี ท ิ ธิออกควำมเห็ นใดๆทังสิ ่ นใ ่ ำไม่สนใจกฎระเบียบไม่มส ี ม ั พันธภำพยกเว ้นกับคณะสงฆ ์ของพวกเดียวกันเองและไม่มห ี น้ำทีอื ดนอกจำกกำรแผ่ขยำยอำนำจของตน(โปรดดูภำคผนวก)ข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์ทำให ้ผูเ้ ชือ่ เผชิญกับภัยอันตรำยและทนกับควำมทุกข ์ยำกได ้ไม่ยอ ่ ท ้อต่อควำมหนำวเหน็ บควำมอดอยำกคว ่ ดชูธงแห่งสัจธรรมต่อหน้ำเครืองทรมำนดึ ่ ำมตรำกตรำลำบำกและควำมยำกจนเพือเชิ งแขนขำคุก ้ ่ ่ ้ ้ มืดและกำรถูกเผำทังเป็ นเพือทีจะสู ้กับกลุม ่ พลังเหล่ำนี ได ้นันลัทธิเยสุอต ิ [Jesuitism]จึงสร ้ำงแรง ่ ่ ำให ้พวกเขำสำมำรถทนต่อภัยอัน บันดำลใจแก่ผูต้ ด ิ ตำมของเขำด ้วยควำมคลังไคล ้ศำสนำเพือท ่ ตรำยต่ำงๆแบบเดียวกันได ้และเพือให ้ใช ้อำวุธทุกชนิ ดของกำรหลอกลวงในกำรต่อต ้ำนกับฤทธำ ่ ่ นุ ภำพแห่งสัจธรรมไม่มอ ี ำชญำกรรมใดทีรุ่ นแรงเกินทีพวกเขำจะท ำไม่มก ี ำรล่อลวงใดทีเลวทรำม 173

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ งไว ้ ้คื เกินกว่ำทีพวกเขำจะปฏิ บต ั พ ิ วกเขำปฏิญำณทีจะอดอยำกและถ่ อมตนตลอดไปเป้ ำหมำยทีตั ่ ้ ้ นนำกลับซึงคว ่ อเพือแสวงหำสมบั ตแิ ละอำนำจอุทศ ิ ตนในกำรโค่นล ้มลัทธิโปรเตสแตนต ์และรือฟื ำมเกรียงไกรของกำรปกครองในระบบเปปำซี{GC234.2}{GCth17198.2} ่ ์ ้ เมือพวกเขำปรำกฏตั วในฐำนะสมำชิกของสมณศักดิพวกเขำจะสวมเสื อคลุ มของควำมน่ ำเคำ ่ รพสักกำระไปเยียมเรื อนจำและโรงพยำบำลดูแลร ับใช ้คนป่ วยและคนยำกจนแสดงออกให ้เห็นว่ำล ้ ์ ่ ะทิงโลกและยึ ดถือพระนำมศักดิสิ์ ทธิของพระเยซู ออกไปทุกแห่งหนเพือประพฤติ แต่ควำมเมตตำแ ้ ่ ้ตำหนิ นีมั ้ กปกปิ ดจุดมุ่งหมำยของกำรก่ออำชญำกรรมและอั ต่เบืองหลั งกริยำท่ำทำงภำยนอกทีไร ้ นฐำนของคณะสงฆ ้ ้ อบทสรุปสุดท ้ำยเป็ นสิงที ่ พิ ่ สจ นตรำยถึงตำยไว ้หลักกำรขันพื ์นี คื ู น์วำ่ วิธป ี ฏิบ ั ่ ้ ติเพือไปถึ งเป้ ำหมำยนั้นถูกต ้องโดยอำศัยหลักเกณฑ ์นี กำรโกหกกำรลั กขโมยกำรให ้คำพยำนเท็ ่ ยได ้แต่ยงั เป็ นเรืองที ่ น่ ่ ำสรรเสริญยกย่องเมือเป็ ่ นกำรร ับใช ้ จกำรลอบสังหำรไม่เพียงเป็ นบำปทีอภั ผลประโยชน์ของคริสตจักรภำยใต ้กำรอำพรำงปลอมแปลงต่ำงๆนำนำบรรดำเยสุอต ิ หำวิธเี จำะเข ้ ้ ่ กษำของพระรำชำและมีสว่ นในกำรปร ั ำไปจนถึงสำนักงำนของร ัฐไต่เต ้ำขึนไปจนถึ งตำแหน่ งทีปรึ ่ บแต่งนโยบำยของประเทศชำติพวกเขำทำตัวเป็ นคนร ับใช ้เพือสอดแนมควำมลั บของเจ ้ำนำยพว ้ ทยำลัยต่ำงๆให ้กับบรรดำเจ ้ำชำยและผูค้ รองแคว ้นทังหลำยและตั ้ ้ กเขำจัดตังวิ งโรงเรี ยนให ้กับคน ทั่วไปและลูกๆของพ่อแม่ทเป็ ี่ นชำวโปรเตสแตนต ์ถูกชักนำให ้เข ้ำมำสัมผัสกับพิธก ี รรมของระบบสั นตะปำปำกำรแสดงออกอย่ำงมโหฬำรตระกำรตำของพิธน ี มัสกำรของชำวโรมสร ้ำงควำมสับสนแ ้ ภำพทีบรรพบุ ่ ก่สมองและทำให ้จินตนำกำรพร่ำมัวหลงใหลไปและด ้วยเหตุนีเสรี รษ ุ ต่อสู ้เสียเลือดเ ้ ่ ่ นื อถูกบรรดำลูกๆหักหลังนักบวชเยสุอต ิ ขยำยตัวไปทัวยุโรปอย่ำงรวดเร็วและไม่วำ่ จะไปทีใดจะมี ก ำรฟื ้ นฟูหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีตำมมำ{GC235.1}{GCth17199.1} ่ มอ ่ ำนำจแก่นักบวชเยสุอต ้ กำรตรำคำสังให ่ ้รือฟื ้ ้ นศำสนศำลขึนมำใหม่ ้ เพือเพิ ิ มำกขึนมี อก ี ครง้ั ้ นในคริ ้ ่ ่ อำนำจสูงสุดในกำรสอบสวนและ [Inquisitionศำลพิเศษตังขึ สต ์ศตวรรษที13เป็ นศำลทีมี พิจำรณำโทษคนนอกศำสนำหรือพวกมิจฉำทิฏฐิ](โปรดดูภำคผนวก)ถึงแม้คนทั่วไปและแม้แต่ใ ้ ตำมผูป้ กครองในระบบสันตะปำปำก็ยงั จัดตังศำลที ้ ่ ำ นประเทศคำทอลิกจะรังเกียจศำสนศำลนี ก็ น่ ้ นอี ้ กครงและควำมทำรุ ้ั ่ ำมำเปิ ดเผยก็เกิดขึนอี ้ ก กลัวนี ขึ ณโหดร ้ำยอันน่ ำสยดสยองเกินกว่ำทีจะน ้ั ่ ลั้ บของคุกมืดใต ้ดินผูท้ มี ่ี แววจะเป็ นควำมหวังของชำติในหลำยประเทศจำนวนหลำยพัน ครงในที ลี ่ ่ ดมีสติปัญญำปรำดเปรืองและมี ่ ่ ดศำสนำจำรย ์ผูเ้ คร่ คนซึงใสสะอำดและสู งส่งทีสุ กำรศึกษำมำกทีสุ ่ ่ ่ ลปิ นทีมี ่ พ งในศำสนำและน่ ำศร ัทธำเลือมใสพลเมื องทีร่ ักชำติและขยันนักวิชำกำรทีปรำดเปรื องศิ ่ ำนำญถูกสังหำรหรือบังคับกดดันให ้หลบหนีไปอยูต รสวรรค ์ช่ำงฝี มือทีช ่ ำ่ งประเทศ{GC235.2}{G Cth17199.2} ้ อดั ่ บควำมกระจ่ำงของกำรปฏิรป ่ งคนให ้หันออกไปจำกพระคัม โรมใช ้วิธเี หล่ำนี เพื ู ศำสนำเพือดึ ภีร ์และนำควำมโง่เขลำและควำมงมงำยของยุคมืดกลับคืนมำแต่ภำยใต ้กำรอำนวยพรของพระเจ ้ำ ่ และกำรทำงำนของผู ้มีศล ี ธรรมสูงส่งทีพระเจ ้ำทรงเรียกให ้มำสำนต่องำนของลูเธอร ์นิ กำยโปรเตส ้ ้ ได ้มำจำกควำมโปรดปรำนหรืออำวุธของเจ ้ำผูค้ รองแค แตนต ์ไม่ได ้ถูกโค่นทิงไปพลั งของงำนนี ไม่ ้ ้ ่ กทีสุ ่ ดถ่อมตัวทีสุ ่ ดและมีพลังน้อยทีสุ ่ ดกลำยมำเป็ นป้ อมค่ำยอันแ ว ้นทังหลำยประเทศทั งหลำยที เล็ 174

อำนำจสัมบูรณ์

้ งอยู ้ ท ่ ข็งแกร่งเจนิ วำนครน้อยๆแห่งนี ตั ่ ่ำมกลำงศัตรูมหำอำนำจทีวำงแผนท ำลำยเธอประเทศฮอล ่ งอยู ้ บ ้ ่ ลันดำทีตั ่ นหำดทรำยริมฝั่งทะเลทำงภำคเหนื อดินรนต่ อสู ้กับเผด็จกำรของประเทศสเปนซึงใ ่ ่ สุ ่ ดแต่ประเทศสวีเดนทีสิ ่ นหวั ้ นขณะนั้นเป็ นอำณำจักรยิงใหญ่ และมั่งคังที งไร ้ผลกลับเป็ นผูก้ ำชัยช นะมำสูก ่ ำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC235.3}{GCth17199.3} ่ ่ อตังโบสถ ้ ่ ดถือคุณค่ำฝ่ เป็ นเวลำเกือบสำมสิบปี ทีคำลวิ นทำงำนในกรุงเจนิ วำช่วงแรกเพือก่ ์ทียึ ่ ำยศีลธรรมของพระคัมภีร ์และต่อมำเพือควำมก ้ำวหน้ำของกำรปฏิรป ู ศำสนำตลอดทั่วทวีปยุโรปวิ ถีของเขำในฐำนะผูน้ ำสำธำณชนนั้นไม่ใช่ไร ้ตำหนิ หรือคำสอนของเขำไม่ใช่ไร ้ข ้อผิดพลำดแต่เ ่ อเพือขยำยควำมจริ ่ ่ ำคัญในสมัยของเขำให ้กว ้ำงไกลออกไปเพือถนอมร ่ ขำเป็ นเครืองมื งทีส ักษำห ่ ่ี ำลัง ลักกำรของโปรเตสแตนต ์ในกำรต ้ำนคลืนของหลั กคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีทก ่ งเสริมในคริสตจักรทีร่ ับกำรปฏิรป ่ ยบง่ำยและ พัดกลับมำอย่ำงแรงและเพือส่ ู แล ้วให ้ดำเนิ นชีวต ิ ทีเรี ์ ่ ่ ่ ำสอนของชำวโรมฟูมฟักไว ้{GC236.1}{G บริสท ุ ธิแทนควำมหยิ งจองหองและควำมเสื อมโทรมที ค Cth17200.1} ่ งพิ ่ มพ ์และครูสอนออกไปประกำศหลักคำสอนของกำรปฏิรป ่ จำกกรุงเจนิ วำสือสิ ู ผูถ้ ก ู กดขีในทุ ้ อขอค ่ กดินแดนต่ำงมองไปยังจุดนี เพื ำแนะนำคำปรึกษำและกำลังใจเมืองของคำลวินกลำยเป็ นสถ ่ ภั ้ ยแก่นักปฏิรป ้ ่ กตำมล่ำผูล้ ภั ำนทีลี ู ศำสนำของยุโรปตะวันตกทังหมดที ถู ี ้ ยหนี ออกจำกพำยุน่ำกลั ่ ดเป็ นเวลำหลำยศตวรรษมำยังประตูของกรุงเจนิ วำในสภำพทีอดอยำกบำดเจ็ ่ วทีพั บสูญเสียบ ้ำนแ ่ ละญำติสนิ ทพวกเขำได ้ร ับกำรต ้อนร ับอย่ำงอบอุน ่ และดูแลด ้วยควำมเอำใจใส่และเมือได ้พบบ ้ำนใ ่ ่ ้ หม่ทนี ี แล ้วพวกเขำเป็ นพระพรแก่กรุงนี โดยกำรใช ้ทักษะควำมรู ้และควำมเคร่งคร ัดในศำสนำของ ่ ่ ่ แล ้วเดินทำงกลับไปยังประเทศของตนเพือต่ ่ อ พวกเขำเป็ นกำรตอบแทนหลำยคนทีมำหลบภั ยทีนี ต ้ำนเผด็จกำรของโรมจอห ์นน็ อกซ ์[JohnKnox]..นักปฏิรป ู ผูก้ ล ้ำหำญชำวสก็อตแลนด ์พวกพิวริ ่ ่ ตัน[Puritans]สมำชิกโปรเตสแตนต ์นิ กำยหนึ งทียึดถือหลักควำมเคร่งครัดในศำสนำ]จำนวนไม่ น้อยจำกประเทศอังกฤษชำวโปรเตสแตนต ์ของประเทศฮอลลันดำและของประเทศสเปนและพวกฮิ ่ั ่ั วโกน็ อทส ์[Huguenotsสมำชิกโปรเตสแตนต ์ชำวฝรงเศสในยุ คสมัยก่อน]จำกประเทศฝรงเศสไ ่ งตกอยูใ่ ด ้นำคบเพลิงแห่งสัจธรรมจำกกรุงเจนิ วำไปส่องสว่ำงในดินแดนบ ้ำนเกิดของพวกเขำทียั นควำมมืด{GC236.2}{GCth17200.2}

175

อำนำจสัมบูรณ์

บท13-ประเทศเนเธอร ์แลนด ์และแถบสแกนดิเนเวีย กำรปกครองแบบเผด็จกำรของระบอบเปปำซีในประเทศเนเธอร ์แลนด ์ก่อให ้เกิดกำรประท้วงอย่ ้ แรกเริมเจ็ ่ ดร ้อยปี ก่อนสมัยของลูเธอร ์บิชอปเนเธอร ์แลนด ์สององค ์ทีมำในฐ ่ ำงรุนแรงมำแล ้วตังแต่ ้ ำนะทูตของกรุงโรมกล่ำวโทษสันตปะปำของโรมอย่ำงไม่กลัวเกรงทังสององค ์ร ับรู ้ธำตุแท ้ของรำช สำนักของสันตะปำปำพระเจ ้ำ “ทรงสร ้ำงพระรำชินีและคูช ่ วี ต ิ ของพระองค ์ไว ้แล ้วนั่นก็คอื คริสตจักรเป็ นกำรทรงจัดเตรียมอันป ่ นนิ ร ันดร ์สำหร ับครอบคร ัวของเธอมีสน ่ มวี น ่ ระเสริฐและยังยื ิ สอดทีไม่ ั ด ้อยค่ำหรือเสือมทรำมและป ้ ้ ำนกอบโกยผลประโยชน์เหมือนเช่นโจรเข ้ำฉ ระทำนมงกุฎและคทำนิ ร ันดรแก่นำง.......ทังหมดนี ท่ ้ ่ ้ กชิงท่ำนแต่งตังตนเองไปอยู ใ่ นวิหำรของพระเจ ้ำแทนทีจะเป็ นคนเลียงแกะท่ ำนกลับทำตัวเป็ นสุนั ้ ่ ำท่ำนเป็ นบิชอปสูงศักดิแต่ ์ ท่ำนเหมือนทรรำชมำกกว่ำ. ขจิงจอกต่ อแกะท่ำนแสดงให ้พวกเรำเชือว่ ้ ่ ำนเรียกตนเองแต่ท่ำนกลับพยำยำม ....ท่ำนควรจะเป็ นคนร ับใช ้ของบรรดำคนร ับใช ้ทังปวงตำมที ท่ ้ ่ ยดหยำม.....พระวิ เป็ นเจ ้ำนำยเหนื อเจ ้ำนำยทังปวง.....ท่ ำนทำให ้พระบัญชำของพระเจ ้ำเป็ นทีเหยี ์ ้ ญญำณบริสท ุ ธิทรงเป็ นผูส้ ร ้ำงคริสตจักรทังปวงไปไกลจนสุ ดขอบฟ้ ำ.....เมืองของพระเจ ้ำของเรำ ่ งเรำเป็ ่ ้ ทีซึ นพลเมืองอยูน ่ ้นแผ่ ั ออกกว ้ำงไปจนถึงดินแดนทังหมดของสวรรค ์และกว ้ำงขวำงกว่ำเมือ ่ เ้ ผยพระวจนะเรียกว่ำกรุงบำบิโลนซึงแสร ่ งทีผู ้งทำตัวว่ำเป็ นพระเจ ้ำเอำตัวเองให ้ไปถึงสวรรค ์และอ ้ วดว่ำปัญญำของตนอมตะและสุดท ้ำยแม้จะไร ้เหตุผลอ ้ำงว่ำตนเองไม่เคยรู ้พลังและจะไม่ มวี น ั ทำผิ ่ ด”GerardBrandt,HistoryoftheReformationinandAbouttheLowCountriesเล่มที1หน้ ่ ำที6{GC237.1}{GCth17201.1} ่ ้ ้ ่ นทำงผ่ ศตวรรษแล ้วศตวรรษเล่ำมีคนอืนๆลุ กขึนมำสะท ้อนคำประท ้วงนี และครู สอนรุน ่ แรกทีเดิ ่ ำนดินแดนต่ำงๆและรู ้จักกันในนำมต่ำงๆร ับอุปนิสยั ของมิชชันนำรีชำววูดวั ซ ์ประกำศควำมรู ้เรือง ่ ข่ำวประเสริฐไปยังทุกทีจนแทรกเข ้ำไปยังประเทศเนเธอร ์แลนด ์คำสอนของพวกเขำกระจำยไปอย่ ำงรวดเร็วพวกเขำแปลพระคัมภีร ์ของชำววอลเดนซิสออกมำเป็ นข ้อๆเป็ นภำษำดัชพวกเขำประก ่ ำศว่ำ“ในนั้นมีประโยชน์มำกมำยไม่มเี รืองตลกไม่ มน ี ิ ยำยไม่มก ี ำรพูดเล่นไม่มก ี ำรหลอกลวงมีแต่ ่ ่ นนิ ดทีนี ่ ่ หน่ อยแต่วำ่ ส่วนทีเป็ ่ นไขกระดูกและ ถ ้อยคำแห่งสัจธรรมจริงๆแล ้วมีเปลือกแข็ งอยูบ ่ ้ำงทีนั ่ ดี ่ และศักดิสิ์ ทธิจะพบได ์ ่ ่ ควำมหวำนของสิงที ้ในนั้นอย่ำงง่ำยดำย”Ibid.เล่มที1หน้ ำที14มิ ตรสหำย ่ ้ ่ ในควำมเชือสมัยโบรำณเขียนไว ้เช่นนี ในศตวรรษทีสิบสอง{GC238.1}{GCth17202.1} ้ ่ ่ นแล ้ ่ งคงเพิมจ ่ ำนวนม บัดนี กำรกดขี ของโรมเริ มขึ ้วแต่ท่ำมกลำงกองฟื นและกำรทรมำนผูเ้ ชือยั ้ ่ ผด ำกขึนประกำศด ้วยควำมแน่ วแน่ วำ่ พระคัมภีร ์เป็ นสิทธิอำนำจเดียวทีไม่ ิ พลำดของศำสนำและ“ ่ ่ ่ ่ ไม่ควรบังคับมนุ ษย ์ผู ้ใดให ้เชือแต่ ต ้องเอำชนะเขำด ้วยกำรเทศนำสังสอน”Martynเล่ มที2หน้ ำที8 7{GC238.2}{GCth17202.2} ่ ออ ้ ำนวยในประเทศเนเธอร ์แลนด ์และคนจริงใจและซือสั ่ ตย ์ต่ำงลุก คำสอนของลูเธอร ์พบดินทีเอื ้ ขึนมำเทศนำข่ ำวประเสริฐเมนโนไซมอนซ ์[MennoSimons]มำจำกหมู่บ ้ำนเล็กๆแห่งหนึ่ งของป ระเทศฮอลลันดำเขำร ับกำรศึกษำตำมแบบฉบับของโรมันคำทอลิกและรับกำรเจิมใหเ้ ป็ นบำทหลว 176

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ งเขำไม่มค ี วำมรู ้เรืองพระคั มภีร ์เลยและเขำไม่ต ้องกำรอ่ำนเพรำะกลัวจะถูกหลอกให ้เชือในเรื องน ่ ่ ่ อกรีตเมือควำมสงสั ยเรืองหลั กคำสอนกำรแปรสำร[Transubstantiation]หลักคำสอนเรืองพิ ธศ ี ี ่ ่ ่ ลมหำสนิ ททีว่ำเมือบำทหลวงเสกขนมปังและเหล ้ำองุ น ่ แล ้วสำรของขนมปังและเหล ้ำองุ น ่ ก็เปลียนเ ป็ นสำรแท ้ของพระกำยและพระโลหิตของพระเยซูคริสต ์ส่วนรูปปรำกฏยังคงเป็ นขนมปังและเหล ้ำ ่ ่ องุ น ่ อยู]่ รุกเร ้ำใส่เขำเขำถือว่ำเป็ นกำรทดลองทีมำจำกซำตำนและหำทำงที จะปลดตั วเองออกด ้วย กำรอธิษฐำนและกำรสำรภำพบำปแต่ไม่เกิดผลเขำพยำยำมสงบเสียงของจิตสำนึ กด ้วยกำรคลุก ่ ไม่ ่ ชวนให ้คิดถึงควำมสงสัยนี แต่ ้ ไม่ประสบผลหลังจำกนั้นระยะหนึ่ งเขำมีโอกำสศึกษำ คลีกบ ั เรืองที ้ พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่รวมทังงำนเขี ยนของลูเธอร ์ทำให ้เขำยอมร ับควำมเชือ่ ่ รป ทีปฏิ ู แล ้วไม่นำนหลังจำกนั้นเขำไปเห็นกำรประหำรชำยคนหนึ่ งด ้วยกำรตัดศีรษะเพรำะไปรบั บั ่ น ้ ำเขำไปศึกษำพระคัมภีร ์ในเรืองกำรให ่ พติศมำใหม่เรืองนี ้บัพติศมำกับทำรกเขำไม่พบหลักฐำน ่ ในพระคั ้ ่ ระบุ ้ วำ่ กำรกลับใจและควำมเชือเป็ ่ น ของเรืองนี มภีร ์แต่เห็นว่ำพระคัมภีร ์ทุกตอนของเรืองนี ่ เงือนไขของกำรร ับบัพติศมำ{GC238.3}{GCth17202.3} ่ ่ ้ เมนโนถอนตัวออกจำกคริสตจักรโรมันและอุทศ ิ ชีวต ิ เพือสอนสั จธรรมทีเขำร ับมำทังในประเท ่ ้ ่ ศเยอรมนี และประเทศเนเธอร ์แลนด ์มีคนคลังศำสนำกลุ ม ่ หนึ่ งปรำกฏขึนสอนควำมเชื อเหลวไหลแ ละปลุกระดมมวลชนทำลำยควำมมีระเบียบและควำมดีงำมและมุ่งไปสูค ่ วำมรุนแรงและกำรกบฏเม ่ ้ ำลังก่อให ้เกิดขึนอย่ ้ ่ นโนมองเห็นผลอันน่ ำหวำดกลัวทีขบวนกำรนี ก ำงหลีกเลียงไม่ ได ้และเขำบำ ่ ่ กบั่นอย่ำงเหนี ยวแน่ นในกำรต่อต ้ำนคำสอนผิดๆและแผนกำรป่ ำเถือนของพวกคลั งศำสนำกลุ ม ่ นี ้ ่ ้ ำไปในทำงผิดแต่ได ้ละทิงค ้ ำสอนเลวร ้ำยไปแล ้ว อย่ำงไรก็ตำมมีคนมำกมำยทีเคยถู กขบวนกำรนี น ้ มซึงเป็ ่ นผลจำกคำสอนของชำววอลเดนซิสเมนโนทำงำนอยู่ และยังมีลก ู หลำนของคริสเตียนดังเดิ ้ ้วยควำมกระตือรือร ้นและประสบผลอย่ำงสูง{GC239.1}{GCth17203.1} กับคนกลุม ่ นี ด ่ บห ้ำปี ทนกับควำมยำกลำบำกและควำมขัดส เขำเดินทำงพร ้อมกับภรรยำและลูกๆเป็ นเวลำยีสิ ้ั ยงภั ่ ยถึงชีวต นอย่ำงรุนแรงและบ่อยครงเสี ิ เขำท่องไปทั่วประเทศเนเธอร ์แลนด ์และภำคเหนื อของป ้ ระเทศเยอรมนี สว่ นใหญ่ทำงำนกับชนชันยำกจนแต่ สง่ ผลกระทบกว ้ำงไกลโดยธรรมชำติเขำเป็ น ่ จริยธรรมอย่ำงไม่หวันไหวมี ่ คนมีวำทศิลป์ แม้จะมีกำรศึกษำจำกัดเขำเป็ นคนทีมี ใจถ่อมและมำรยำ ่ งจังและจริงใจเป็ นแบบอย่ำงชีวต ่ ทดีงำมและมีควำมเคร่งคร ัดฝ่ ำยศำสนำทีจริ ิ ตำมคำสอนทีเขำสอ ่ มเหงจนกระจำยพวกเขำทุกข ์ นและได ้ร ับควำมไว ้วำงใจของประชำชนผูต้ ด ิ ตำมของเขำถูกกดขีข่ ่ ทรมำนอย่ำงหนักจำกกำรไปยุง่ กับพวกคลังศำสนำมุ นสเตอไรต ์[Munsterites]หมำยถึงกลุม ่ ศำ ่ ้ ้ ่ สนำทีตังขึนในเมืองมุนสเตอของประเทศเยอรมนี ]อย่ำงไรก็ตำมคนจำนวนมำกมำร ับเชืออันเนื่ อง จำกผลงำนของเขำ{GC239.2}{GCth17203.2} ่ี ับหลักคำสอนกำรปฏิรป ่ ่ี ไม่มท ี ใดร ู อย่ำงกว ้ำงขวำงเท่ำกับทีประเทศเนเธอร ์แลนด ์มีไม่กประเทศ ่ เ้ ชือต ่ ้องทนต่อกำรกดขีข่ ่ มเหงรุนแรงกว่ำทีนี ่ ่ ในประเทศเยอรมนีจก ่ ทีผู ั รพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงประก ่ งหมดไปยั ้ ้ ำศห ้ำมกำรปฏิรป ู ศำสนำและพร ้อมจะนำผูเ้ ชือทั งหลักประหำรแต่เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหล ้ ดขวำงควำมเผด็จกำรของพระองค ์ในประเทศเนเธอร ์แลนด ์กษัตริย ์ฟี ลิปที2ทรงใช ่ ำยทรงลุกขึนขั ้ ่ ำนั้นและออกประกำศคำสังกดขี ่ ่ ดต่อกันเป็ นชุดอย่ำงต่อเนื่ องกำรอ่ำนพระคัมภีร ์กำ อำนำจยิงกว่ ติ 177

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ กประหำรกำ รฟังเทศนำเรืองของพระคั มภีร ์หรือแม้จะพูดเรืองพระคั มภีร ์ต ้องได ้ร ับโทษถึงตำยทีหลั ่ บกำรละเว ้นจำกกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพหรือกำรร ้องเพลงสดุดต รอธิษฐำนทูลต่อพระเจ ้ำในทีลั ี ้อง ่ ร ับโทษถึงตำยเช่นกันแม้ผูท้ สำบำนว่ ี ำจะตัดขำดจำกควำมผิดก็ยงั ต ้องร ับโทษประหำรหำกเป็ นชำ ้ นคนนับพันพินำศไปภำยใต ้กำรปกครองของจักรพรร ยให ้ตำยด ้วยดำบหำกเป็ นหญิงให ้ฝังทังเป็ ่ ดิชำร ์ลส ์และกษัตริย ์ฟี ลิปที2{GC239.3}{GCth17203.3} ้ั ่ งคนทังครอบคร ้ มีอยูค ่ รงหนึ ัวถูกนำมำอยูต ่ อ ่ หน้ำผูส้ อบสวนด ้วยข ้อกล่ำวหำว่ำไม่เข ้ำร่วมพิธม ี ิ ่ ้ำนเมือผู ่ ส้ อบสวนถำมถึงเรืองกำรปฏิ ่ ่ี ำกันอย่ำงลับๆลูกคนเล็กที่ สซำและนมัสกำรกันเองทีบ บต ั ท ิ ท สุดตอบว่ำ“เรำคุกเข่ำลงและอธิษฐำนขอให ้พระเจ ้ำส่องสว่ำงควำมคิดของเรำและอภัยบำปของเรำ ่ ่ เรำอธิษฐำนเผือพระมหำกษั ตริย ์ของเรำเพือให ้กำรปกครองของพระองค ์รุง่ เรืองและชีวต ิ ของพระอ ่ ่ งค ์มีควำมสุขเรำอธิษฐำนเผือพนั กงำนปกครองขอให ้พระเจ ้ำพิทก ั ษ ์ร ักษำพวกเขำ”Wylieเล่มที1 ่ ้พิพำกษำบำงคนได ้ร ับควำมเร ้ำใจอย่ำงลึกซึงแต่ ้ กระนั้นผูเ้ ป็ นพ่อและลูกคนหนึ่ งถูกตัดสิ 8บทที6ผู ่ กประหำร{GC240.1}{GCth17204.1} นให ้ตำยทีหลั ่ มำกพอๆกับควำมเชือของผู ่ ควำมเดือดดำลของผูก้ ดขีมี ย้ อมพลีชพ ี ไม่เพียงผูช ้ ำยเท่ำนั้นผูห้ ่ ่ อนวัยแสดงควำมกล ้ำหำญทีไม่ ่ สะทกสะท ้ำน“ผูเ้ ป็ นภรรยำจะลุกขึนยื ้ ญิงทีบอบบำงและเด็ กสำวทีอ่ ่ นเคียงข ้ำงเสำประหำรของสำมีและในขณะทีเขำทุ กข ์ทรมำนอยูก ่ บ ั ไฟภรรยำจะกระซิบคำปลอบใ จหรือร ้องเพลงสดุดใี ห ้กำลังใจสำมี”“หญิงสำวเยำว ์วัยลงนอนในหลุมศพในขณะยังมีชวี ต ิ ประหนึ่ ง กำลังเดินเข ้ำห ้องนอนของเธอในยำมค่ำคืนหรือไปยังตะแลงแกงและกองไฟแต่งตัวด ้วยอำภรณ์ด ี ่ ดรำวกับว่ำกำลังเดินเข ้ำสูพ ่ ่ ทีสุ ่ ธิ สี มรสของตนเอง”Ibid.เล่มที18บทที 6{GC240.2}{GCth1720 4.2} ่ เช่นเดียวกับสมัยทีพวกนอกศำสนำเพี ยรพยำยำมทำลำยข่ำวประเสริฐเลือดของคริสเตียนเป็ น ่ ่ มเหงมีแต่จะเป็ นเหตุให ้พ เหมือนเมล็ดพืช(โปรดดูTertullian,Apologyย่อหน้ำที50)กำรกดขี ข่ ่ จธรรมเพิมจ ่ ำนวนมำกขึนปี ้ แล ้วปี เล่ำรำชวงศ ์ทังหลำยรุ ้ ่ นเนื่ อง ยำนเพือสั มเร ้ำอยูใ่ นควำมบ ้ำคลังอั ้ ่ ่ ้ มำจำกควำมตังใจอั นเด็ดเดียวของประชำชนที พวกเขำปรำบไม่ ได ้พวกเขำยังคงดินรนต่ อไปกับง ้ ำนโหดเหียมของตนแต่ ก็ไร ้ผลภำยใต ้กำรนำของวิลเลียมแห่งเมืองโอเรนจ ์[WilliamofOrange] ่ ดกำรปฏิวต ผูส้ งู ส่งในทีสุ ั ก ิ ็ได ้นำเสรีภำพในกำรนมัสกำรพระเจ ้ำมำสูป ่ ระเทศฮอลลันดำ{GC240.

3}{GCth17204.3} ้ ่ั ในเทือกเขำพิดมอนต ์บนพืนรำบของประเทศฝร งเศสและบนชำยหำดของประเทศฮอลลั นดำก ำรเติบโตของข่ำวประเสริฐสร ้ำงด ้วยเลือดของเหล่ำสำวกแต่ในประเทศทำงเหนื อข่ำวประเสริฐแผ่เ ่ กศึกษำแห่งเมืองวิตเทนเบิร ์กเดินทำงกลับบ ้ำนพวกเขำนำควำมเชือของ ่ ข ้ำไปได ้อย่ำงสันติเมือนั ่ พม กำรปฏิรป ู ไปสูป ่ ระเทศสแกนดิเนเวียงำนเขียนของลูเธอร ์ทีตี ิ พ ์แล ้วก็ชว่ ยกระจำยควำมกระจ่ำง ่ ประชำชนธรรมดำและยำกไร ้ของทำงเหนื อหันหลังให ้กับควำมเสือมจริ ยธรรมควำมหรูหรำและคว ่ ้อนร ับสัจธรรมอันบริสท ์ ยบง่ำยและดลบันดำลชีวต ำมงมงำยของโรมเพือต ุ ธิเรี ิ ของพระคัมภีร ์{GC2 40.4}{GCth17204.4} 178

อำนำจสัมบูรณ์

ทำวเซ็น[Tausen]“นักปฏิรป ู ศำสนำของประเทศเดนมำร ์ก”เป็ นบุตรของชำวนำคนหนึ่ งเด็กช ้ ้ เยำว ์วัยถึงควำมฉลำดทำงปัญญำทีตื ่ นตั ่ วเขำกระหำยกำรศึกษำแต่ถก ำยคนนี แสดงออกตั งแต่ ู ปฏิ ่ ์ เสธอันเนื องจำกฐำนะของพ่อแม่เขำจึงเข ้ำไปอยูใ่ นวัดควำมบริสท ุ ธิของชีวต ิ และควำมขยันและคว ่ ่ นชอบของผู ่ ่ ำ ำมซือตรงของเขำท ำให ้เป็ นทีชื ด้ แู ลเขำกำรสอบบ่งบอกว่ำเขำมีควำมสำมำรถทีจะท ่ ประโยชน์ให ้กับคริสตจักรในอนำคตได ้เป็ นอย่ำงดีจงึ ตัดสินใจทีจะให ้เขำร ับกำรศึกษำในมหำวิทย ้ ้ร ับอนุ ญ ำลัยแห่งใดแห่งหนึ่ งของประเทศเยอรมนี หรือประเทศเนเธอร ์แลนด ์นักเรียนผูเ้ ยำว ์คนนี ได ่ ่ องวิตเทนเบิร ์กนักศึกษำของคริสตจักรไม่ควรเ ำตให ้เลือกโรงเรียนเองโดยมีเงือนไขว่ ำห ้ำมไปทีเมื ่ อกำรร ับพิษของคำสอนนอกศำสนำนักบวชภรำดรกล่ำวไว ้เช่นนี {GC241.1}{GCth1720 ้ สียงต่ 5.1} ้ นป้ อมอันแข็งแรง ทำวเซ็นเดินทำงไปเมืองโคโลญจ ์ในเวลำนั้นก็เหมือนกับในปัจจุบน ั เมืองนี เป็ ่ องเวทมนตร ่ ่ ของลัทธิโรมันต่อมำไม่นำนเขำรู ้สึกสะอิดสะเอียนต่อควำมเชือเรื ์คำถำของคนทีไปเล่ ้ ้วยควำมประหลำด ำเรียนในช่วงเวลำเดียวกันเขำได ้ร ับหนังสือของลูเธอร ์เขำอ่ำนหนังสือเหล่ำนี ด ่ ้ ใจและควำมดีใจและปรำรถนำทีจะได ้ร ับกำรชีแนะเป็ นกำรส่วนตัวจำกนักปฏิรป ู ศำสนำแต่กำรทีจ่ ้ ่ อกำรขัดขืนผูด้ แู ลเขำในวัดและสูญเสียกำรสนับสนุ นของพวกเขำเขำจึง ะทำเช่นนี เขำต ้องเสียงต่ ่ องวิตเทนเบิร ์ก{GC241.2}{GCth17205.2} ตัดสินใจและไม่นำนต่อมำสมัครเข ้ำเป็ นนักเรียนทีเมื ่ ้ั งไม่มผ เมือเขำเดิ นทำงกลับมำประเทศเดนมำร ์กเขำกลับไปประจำอยูท ่ วั่ี ดอีกครงยั ี ูใ้ ดสงสัยว่ำเ ้ เพียรพยำยำมทีจะน ่ ำคนอืนๆไป ่ ขำเป็ นผูฝ ้ ักใฝ่ ในนิ กำยลูเธอร ์เรนเขำไม่ได ้เปิ ดเผยควำมลับนี แต่ ่ บริ ่ สท ์ ำและมีชวี ต ่ กดิสิ์ ทธิกว่ ์ ำโดยไม่ปลุกอคติของเพือนๆเขำเปิ ่ สูค ่ วำมเชือที ุ ธิกว่ ิ ทีศั ดพระคัมภีร ์แ ่ ้จริงและในทีสุ ่ ดเทศนำเรืองของพระคริ ่ ละอธิบำยควำมหมำยทีแท สต ์ให ้พวกเขำฟังว่ำพระองค ์ทรงเ ่ ท ้ ำให ้นักบวชอำวุ ป็ นควำมชอบธรรมและทรงเป็ นควำมหวังเดียวของควำมรอดของคนบำปเรืองนี ้ โสกว่ำโกรธพวกเขำตังควำมหวั งสูงในตัวเขำว่ำจะเป็ นผู ้ปกป้ องโรมอย่ำงอำจหำญเขำถูกย ้ำยออ กจำกวัดไปกักขังอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมอย่ำงเหนี ยวแน่ น{GC241.3}{GCth17205.3} ่ อนั ่ กบวชหลำยคนประกำศยอมร ับควำมเชือ่ ผูค้ วบคุมคนใหม่ของเขำรู ้สึกหวำดผวำอย่ำงยิงเมื ่ ่ี ใ่ กล ้ชิดเขำถึงค ของนิ กำยโปรเตสแตนต ์โดยผ่ำนซีกรงห ้องขังของเขำทำวเซ็นได ้พูดคุยกับผูท้ อยู ่ จธรรมหำกบำทหลวงเดนมำร ์กเหล่ำนั้นมีควำมชำนำญในกำรปฏิบต วำมรู ้เรืองสั ั ต ิ ำมแผนกำรจัด ่ งเขำ กำรคำสอนนอกรีตของคริสตจักรแล ้วคงจะไม่ได ้ยินเสียงของทำวเซ็นอีกต่อไปแต่แทนทีจะส่ ้ ไปอยูใ่ นหลุมศพสักแห่งในคุกมืดใต ้ดินพวกเขำกลับขับไล่เขำออกไปจำกวัดบัดนี พวกเขำหมดสิ ่ ดกำรกับเขำอีกแล ้วมีรำชโองกำรฉบับหนึ่ งทีเพิ ่ งจะออกมำจำกส ่ ทธิที์ จะจั ำนักพระรำชวังเสนอกำ ่ รคุ ้มครองให ้ครูสอนหลักคำสอนใหม่ทำวเซ็นจึงเริมเทศนำโบสถ ์ต่ำงๆเปิ ดประตูต ้อนร ับเขำประชำ ่ื ชนพำกันเข ้ำมำฟังนักเทศน์อนๆก็ เทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำเช่นเดียวกันมีกำรแจกจ่ำยพระคริ ่ี สตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ทแปลเป็ นภำษำแดนิ ชออกไปอย่ำงกว ้ำงขวำงควำมพยำยำม ่ี ้องกำรทำลำยงำนนี ยิ ้ งเป็ ่ นกำรขยำยงำนนี ให ้ ้กว ้ำงไกลออกไปอี ของเหล่ำผูน ้ ิ ยมระบอบเปปำซีทต ่ กและต่อมำไม่นำนประเทศเดนมำร ์กประกำศร ับควำมเชือของกำรปฏิ รป ู ศำสนำ{GC242.1}{GCt h17206.1} 179

อำนำจสัมบูรณ์

่ มจำกบ่ ่ ้ ้ ำรงชีวต ในประเทศสวีเดนก็เหมือนกันคนหนุ่ มทีดื อนำของเมื องวิตเทนเบิร ์กนำนำธ ิ ไปสู่ ่ ่ี ำงำนปฏิรป เพือนร่ วมชำติในบรรดำผูท้ ท ู ทำงศำสนำของประเทศสวีเดนมีอยูส ่ องคนคือโอลำฟแล ่ ะลูเรนติอส ู เพตริ[OlafandLaurentiusPetri]ซึงเป็ นบุตรของช่ำงตีเหล็กเมืองโอรีโบรและไปเรีย ่ งสองร ้ ่ ยนมำอย่ำงขะมัก นภำยใต ้กำรสอนของลูเธอร ์และเมลังค ์ธอนได ้กลับมำสอนสัจธรรมทีทั ำเรี ่ เยียมโอลำฟจ ่ เขม้นเช่นเดียวกับนักปฏิรป ู ผูย้ งใหญ่ ิ่ คนนั้นด ้วยควำมกระตือรือร ้นและวำทศิลป์ ทีดี ่ วนลูเรนติอส ะกระตุ ้นประชำชนให ้ตืนส่ ู นั้นก็เหมือนกับเมลังค ์ธอนเป็ นผูค้ งแก่เรียนช่ำงคิดและสุข ุ ้ ่ งส่งและมีควำม มเยือกเย็นทังสองเป็ นคนเคร่งศำสนำอย่ำงจริงจังมีมำตรฐำนทำงศำสนศำสตร ์ทีสู ่ หวันไหวในกำรประกำศสั ่ กล ้ำหำญทีไม่ จธรรมกำรต่อต ้ำนของพวกนิ ยมระบอบเปปำซีก็ไม่ลดละ ่ ้ บำทหลวงคำทอลิกปลุกระดมประชำชนทีรู่ ้ไม่เท่ำทันและเชืองมงำยขึ นมำโอลำฟเพตริ ถก ู ฝูงชนล ้ นทีชื ่ นชอบข ่ อบทำร ้ำยอยูเ่ สมอและหลำยครงแทบจะเอำชี ั้ วต ิ ไม่รอดแต่นักปฏิรป ู ศำสนำเหล่ำนี เป็ องพระมหำกษัตริย ์และได ้รับกำรปกป้ องจำกพระองค ์{GC242.2}{GCth17206.2} ่ ค ภำยใต ้กำรปกครองของคริสตจักรโรมันคำทอลิกประชำชนจมดิงสู ่ วำมยำกจนและถูกกำรก ่ ่ ่ ดขีข่มเหงร ังควำนพวกเขำขำดควำมรู ้เรืองพระคัมภีร ์และมีศำสนำทีเป็ นเพียงสัญลักษณ์และพิธก ี ่ ถำ่ ยทอดควำมกระจ่ำงอันใดมำสูส ่ รรมซึงไม่ ่ ติปัญญำพวกเขำกำลังกลับไปหำควำมเชืองมงำยแล ่ ่ ะกำรปฏิบต ั อิ ย่ำงป่ ำเถือนของบรรพบุ รษ ุ ของคนนอกศำสนำประเทศถูกแบ่งแยกออกเป็ นส่วนๆทีต่ ้ งเพิ ่ มควำมทุ ่ อสู ้แข่งขันกันควำมขัดแย ้งอย่ำงไม่สนสุ ิ ้ ดของกลุม ่ เหล่ำนี ยิ กข ์ให ้แก่ทุกคนกษัตริย ์ท ่ ควำมสำมำ รงตัดสินพระทัยให ้มีกำรปฏิรป ู ประเทศและคริสตจักรและพระองค ์ทรงต ้อนร ับผูช ้ ว่ ยทีมี ้ ้มำช่วยต่อสู ้กับโรม{GC243.1}{GCth17207.1} รถเหล่ำนี ให ่ ต่อหน้ำพระรำชำและผูน้ ำของประเทศสวีเดนโอลำฟเพตริปกป้ องหลักคำสอนควำมเชือของก ่ ยมยอดเขำเปิ ่ ำรปฏิรป ู กับพวกนักต่อสู ้ของฝ่ ำยโรมด ้วยควำมสำมำรถทีเยี ดเผยว่ำกำรจะร ับคำสอ ้ ่ ้ นของเหล่ำบรรพบุรษ ุ ได ้นันก็ตอ ่ เมือสอดคล ้องกับพระคัมภีร ์เท่ำนันและยังบอกว่ำสำระสำคัญของ ่ บน ่ ้ ควำมเชือมี ั ทึกไว ้อย่ำงชัดเจนและเรียบง่ำยในพระคัมภีร ์เพือให ้คนทังปวงเข ้ำใจพระคริสต ์ตร ัส ว่ำ“คำสอนของเรำไม่ใช่ของเรำเองแต่เป็ นของผูท้ รงใช ้เรำมำ”ยอห ์น7:16และอัครทูตเปำโลเปิ ดเ ่ งขั ่ ดกับข่ำวประเสริฐแล ้วท่ำนเองก็ต ้องถูกแช่งสำป(ก ผยว่ำหำกท่ำนจะประกำศข่ำวประเสริฐอืนซึ ่ ่ มข ำลำเทีย1:8)นักปฏิรป ู กล่ำวว่ำ“แล ้วคนอืนๆจะตรำหลั กเกณฑ ์ทีไม่ ี ้อพิสจ ู น์ขนมำตำมอ ึ้ ำเภอใจ ่ ่ ่ ่ และกำหนดว่ำเป็ นสิงจำเป็ นเพือควำมรอดได ้อย่ำงไร”Wylieเล่มที10บทที4เขำแสดงให ้ประจักษ ์ว่ ่ ่ ดกับพระบัญชำของพระเจ ้ำพร ้อมทังปกป้ ้ ำคำสังของคริ สตจักรไม่มส ี ท ิ ธิอำนำจในกำรบังคับเมือขั ่ ่ องร ักษำหลักกำรยิงใหญ่ ของควำมเชือโปรเตสแตนต ์ทีว่​่ ำ“พระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้น”เป็ นห ่ ลักเกณฑ ์ของควำมเชือและกำรถื อปฏิบต ั {ิ GC243.2}{GCth17207.2} ้ ่ี อนข ้ำงไม่เป็ นทีทรำบกั ่ กำรต่อสู ้นี แม้จะด ำเนิ นอยูบ ่ นเวทีทค่ นก็ตำมแต่มผ ี ลแสดงให ้เรำทรำบว่ ่ ำ“ผูค้ นประเภทใดทีเข ้ำมำประจำตำแหน่ งต่ำงๆในกองทัพของนักปฏิรป ู ศำสนำพวกเขำไม่ใช่ผูไ้ ร ้ กำรศึกษำพวกชอบแบ่งแยกพวกชอบขัดแย ้งโวยวำย— ่ กษำพระวจนะของพระเจ ้ำมำแล ้วรู ้วิธก ตรงกันข ้ำมอย่ำงลิบลับพวกเขำเป็ นคนทีศึ ี ำรใช ้อำวุธที่ ้ คไปแล ้วเมือเรำจ ่ พระคัมภีร ์จัดหำมำให ้พวกเขำในแง่ของควำมรู ้พวกเขำก ้ำวลำยุ ำกัดควำมสนใจ 180

อำนำจสัมบูรณ์

่ อชือเช่ ่ นลูเ ของเรำไปยังศูนย ์กลำงอันโดดเด่นเช่นเมืองวิตเทนเบิร ์กและเมืองซูรคิ และบุคคลเลืองลื ้ นผูน้ ำของขบ ธอร ์และเมลังค ์ธอนสวิงก ์ลีและอีโคลัมพำเดียสแล ้วก็มก ั จะมีกำรแย ้งว่ำคนเหล่ำนี เป็ ่ ้ พลังยิงใหญ่ ่ ่ี นลูก วนกำรและเป็ นธรรมดำทีเรำจะคำดว่ ำคนเหล่ำนี มี และควำมรู ้กว ้ำงขวำงแต่ผูท้ เป็ ่ คอ ่ น้องของพวกเขำไม่น่ำจะเป็ นเช่นนั้นเอำละให ้เรำกลับไปมองดูโรงละครทีไม่ ่ ยมีใครทรำบเรืองแ ่ ยงของประเทศสวีเดนรวมถึงนำมอันต่ำต ้อยอย่ำงเช่นโอลำฟและลูเรนติอส ละไร ้ชือเสี ู เพตริจำกบร ้ ่ ้ำใ รดำอำจำรย ์ลงไปถึงสำวกทังหลำยเรำจะพบอะไร.....นั กวิชำกำรและนักศำสนศำสตร ์บุคคลทีเข ้ ่ จข่ำวประเสริฐแห่งสัจธรรมทังระบบอย่ ำงถ่องแท ้และเป็ นผูม้ ช ี ัยชนะเหนื อผูเ้ ชียวชำญกำรศึ กษำแล ่ ้ ่ ่ ะบุคคลยิงใหญ่ทงหลำยของโรม”Ibid.เล่ ั มที10บทที4{GC243.3}{GCth17207.3} ้ ตริย ์ของประเทศสวีเดนทรงร ับควำมเชือของโปรเตสแตนต ่ จำกผลของควำมขัดแย ้งนี กษั ์และไ ่ โอลำฟเพตริ ้ ม่นำนต่อมำร ัฐสภำประกำศสนับสนุ นเข ้ำข ้ำงควำมเชือนี แปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภ ่ องทังสองได ้ ำคพันธสัญญำใหม่เป็ นภำษำสวีเดนและตำมพระประสงค ์ของพระรำชำพีน้ ้ลงมือแปล ้ มด ้วยประกำรฉะนี ประชำชนในประเทศสวี ้ พระคัมภีร ์ทังเล่ เดนจึงได ้ร ับพระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นคร ้ั ่ี ่ ่วทังอำณำจั ้ งแรกในภำษำแม่ทประชุ มร ัฐสภำประกำศสังทั กรให ้อำจำรย ์อธิบำยพระคัมภีร ์และต ้อง สอนเด็กๆในโรงเรียนให ้อ่ำนพระคัมภีร ์ด ้วย{GC244.1}{GCth17208.1} ควำมกระจ่ำงอันเป็ นพระพรของข่ำวประเสริฐขับไล่ควำมมืดมนอันเนื่ องจำกควำมไม่รู ้และควำ ่ มงมงำยให ้ออกไปอย่ำงมั่นคงและแน่ นอนพวกเขำหลุดพ ้นจำกกำรกดขีของโรมบ ้ำนเมืองบรรลุถ ึ ่ ่ึ เคยเป็ นเช่นนี มำก่ ้ งควำมแข็งแกร่งและยิงใหญ่ ซงไม่ อนประเทศสวีเดนเป็ นป้ อมปรำกำรปกป้ องคว ่ ่ ้ นตรำยทีสุ ่ ดประเทศเล็กๆและอ่อ ำมเชือของโปรเตสแตนต ์หนึ งศตวรรษต่อมำในช่วงเวลำบอบชำอั ้ นประเทศเดียวในทวีปยุโรปทีกล ่ ้ำยืนมื ่ อแห่งควำมช่วยเหลือออกไป— นแอนี เป็ ่ วยประเทศเยอรมนีให ้รอดจำกกำรต่อสู ้อย่ำงเหียมโหดของสงครำมสำมสิ ้ เพือช่ บปี ดูประหนึ่ งว่ำ ้ ้ั ่ งกองทัพของสวีเดนเป็ ทวีปยุโรปตอนเหนื อทังหมดต ้องตกอยูภ ่ ำยใต ้เผด็จกำรของโรมอีกครงหนึ ่ี ำให ้ประเทศเยอรมนี พลิกชัยชนะทีอยู ่ แ่ ค่เอือมของพระสั ้ นผูท้ ท นตะปำปำไปสูค ่ วำมพ่ำยแพ ้และนำ ่ ้ ชัยชนะของเสรีภำพทำงควำมเชือมำสูช ่ ำวโปรเตสแตนต ์รวมทังชำวคำลวินนิ ยม[Calvinist]ผู ้ทีเ่ ่ ่ ชือตำมค ำสอนของคำลวิน]และชำวลูเธอร ์เรนและนำเสรีภำพทำงจิตสำนึ กคืนสูป ่ ระเทศทียอมร ับ กำรปฏิรป ู ทำงศำสนำ{GC244.2}{GCth17208.2}

181

อำนำจสัมบูรณ์

บท14-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวอังกฤษรุน ่ หลัง ่ เธอร ์กำลังกำงพระคัมภีร ์ทีถู ่ กปิ ดให ้กับประชำชนของประเทศเยอรมนี พระวิญญำณ ในขณะทีลู ่ ยวกันเพือประเทศอั ่ ของพระเจ ้ำทรงผลักดันให ้ทินเดล[Tyndale]กระทำสิงเดี งกฤษพระคัมภีร ์ของ ้ เคยถูกพิมพ ์ออกมำและต ้นทุ ไวคลิฟแปลมำจำกภำษำละตินและผิดพลำดมำกมำยพระคัมภีร ์นี ไม่ ่ ดลอกด ้วยมือมีรำคำสูงมำกจนมีแต่คนรำรวยหรื ่ ่ นของเอกสำรต ้นฉบับทีคั อขุนนำงเพียงไม่กคนที ี่ ้ ้และนอกเหนื อจำกนี ยั ้ งเป็ นหนังสือทีคริ ่ สตจักรสังห ่ ้ำมอย่ำงเข ้มงวดกวดขันปริมำณจำหน่ จะซือได ำยจึงถูกจำกัดอยูใ่ นวงแคบในปี ค.ศ.1516หนึ่ งปี ก่อนบทควำมของลูเธอร ์จะปรำกฏออกมำสูส ่ ำธำ รณชนเอร ัสมัสตีพม ิ พ ์พระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ของเขำออกมำเป็ นภำษำกรีกและภำษำละ ้ นครงแรกที ้ั ่ ้ มในผลงำนนี ข ้ ้อผิดพล ตินบัดนี เป็ พระวจนะของพระเจ ้ำถูกพิมพ ์ออกมำในภำษำดังเดิ ้ ำให ้ชนชันที ้ มี ่ กำรศึก ำดมำกมำยของฉบับก่อนถูกแก ้ไขและแปลควำมหมำยได ้ชัดเจนมำกขึนท ่ นและเสริ ้ ้ ษำจำนวนมำกเข ้ำถึงควำมรอบรู ้ในสัจธรรมเพิมขึ มแรงดลใจขึนใหม่ ให ้กับงำนของกำร ปฏิรป ู แต่คนสำมัญทั่วไปส่วนใหญ่ยงั ถูกกีดกันจำกพระวจนะของพระเจ ้ำทินเดลกำลังจะสำนต่อง ่ ำนของไวคลิฟให ้สำเร็จสมบูรณ์ด ้วยกำรมอบพระคัมภีร ์ให ้แก่เพือนร่ วมชำติ{GC245.1}{GCth1 7209.1} ่ นและเป็ นผู ้แสวงหำสัจธรรมอย่ำงจริงใจเขำได ้รับข่ำวประเสริฐจำกพร ทินเดลเป็ นนักเรียนทีขยั ่ เขำเชื ่ ่ ะคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ภำษำกรีกของเอร ัสมัสเขำเทศนำในสิงที ออย่ ำงไม่เกรงกลัวเรี ้ ยกร ้องว่ำคำสอนทังหมดต ้องผ่ำนกำรทดสอบของพระคัมภีร ์ต่อคำกล่ำวของผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซี ่ ่ บำยพระคัมภีร ์ได ้ทิลเดลโต ้กลับว่ำ ทีอ ้ำงว่ำคริสตจักรเป็ นผู ้ให ้พระคัมภีร ์และคริสตจักรเท่ำนั้นทีอธิ ่ ่ แน่ ะพระเจ ้ำองค ์เดียวกันนี แหละที ้ ่ “ท่ำนทรำบไหมว่ำผูใ้ ดสอนนกอินทรีย ์ให ้หำเหยือนี ทรงสอนบรร ดำบุตรหิวโหยให ้แสวงหำพระบิดำของพวกเขำจำกพระวจนะของพระองค ์ช่ำงไกลจำกควำมจริงเ ่ ำนว่ำท่ำนให ้พระคัมภีร ์แก่พวกเรำท่ำนเองต่ำงหำกเป็ นผูเ้ ก็บซ่อนพระคัมภีร ์จำกพวก หลือเกินทีท่ ้ ่ ้ ย” เรำท่ำนเป็ นผูเ้ ผำคนทังหลำยที สอนพระคั มภีร ์และหำกท่ำนทำได ้ท่ำนคงจะเผำพระคัมภีร ์ทิงเสี ่ ่ D’Aubigne,HistoryoftheReformationoftheSixteenthCenturyเล่มที18บทที 4{GC245 .2}{GCth17209.2} คำเทศนำของทินเดลกระตุ ้นควำมสนใจอย่ำงใหญ่หลวงคนมำกมำยยอมรับสัจธรรมแต่พวกบ ่ ้ พวกเขำก็ ่ ำทหลวงตืนตระหนกและทิ นเดลยังไม่ทน ั ออกไปจำกพืนที ใช ้วิธข ี ่มขู่และตีควำมคำสอน ่ ่ ำลำยผลงำนของเขำบ่อยครงเหลื ้ั ่ ของเขำอย่ำงคลำดเคลือนเพื อท อเกินทีพวกเขำประสบควำมส ำ ่ ่ เร็จทินเดลโอดครวญว่ำ“จะให ้ทำอย่ำงไรเวลำทีข ้ำพเจ ้ำหว่ำนอยูแ่ ห่งหนึงศัตรูก็บุกเข ้ำไปทำลำยไ ่ ้ำพเจ ้ำเพิงหว่ ่ ำนมำข ้ำพเจ ้ำไม่อำจไปปรำกฏตัวในทุกแห่งได ้โอหำกคริสเตียนทังหลำยมี ้ ร่นำทีข พ ์ ้ ้วยตนเองได ้ป ระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิในภำษำของเขำเองพวกเขำจะต ้ำนทำนกับคนหลอกลวงเหล่ำนี ด ่ รำศจำกพระคัมภีร ์แล ้วเป็ นไปไม่ได ้ทีจะให ้ฆรำวำสยึดมั่นอยูใ่ นสัจธรรม”{GC246.1}{GCth1721 0.1} ้ บัดนี จุ้ ดมุ่งหมำยใหม่ผุดขึนในควำมคิ ดของเขำเขำพูดว่ำ“บทเพลงสดุดท ี ร่ี ้องกันในวิหำรของ พระยำห ์เวห ์ใช ้ภำษำของชนชำติอส ิ รำเอลและจะไม่ให ้ข่ำวประเสริฐออกเสียงในท่ำมกลำงหมู่พว 182

อำนำจสัมบูรณ์

่ นน้อยกว่ำในยำมรุ ่ กเรำเป็ นภำษำอังกฤษกระนั้นหรือ.....ควรให ้คริสตจักรมีแสงสว่ำงในยำมเทียงวั งอรุณหรือ......คริสเตียนจะต ้องอ่ำนพระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ด ้วยภำษำแม่ของเขำ”บรรดำ ้ั ดุษฎีบณ ั ฑิตและครูทงหลำยของคริ สตจักรขัดแย ้งกันเองด ้วยพระคัมภีร ์เท่ำนั้นมนุ ษย ์จึงจะเข ้ำถึง ้ กคนกับคนนั้นบัดนี เจ ้ ้ำของควำมคิดแต่ละค่ำ สัจธรรมได ้“คนหนึ่ งเห็นชอบกับดุษฎีบณ ั ฑิตคนนี อี ่ ดถูกออกจำกคนทีพู ่ ดผิดได ้อย่ำงไร.....ด ้วยวิธใี ดเรำบอกควำมจ ยขัดแย ้งกันแล ้วเรำจะแยกคนทีพู ่ ่ ริงให ้รู ้คือโดยพระวจนะของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที18บทที 4{GC246.2}{GCth17210.2} ่ ควำมรู ้สูงทีก ่ ำลังโต ้เถียงกับเขำร ้องขึนมำว่ ้ ต่อมำไม่นำนดุษฎีบณ ั ฑิตคำทอลิกทีมี ำ“เรำน่ ำจะอ ยูโ่ ดยไม่มพ ี ระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำดีกว่ำอยูโ่ ดยไม่มก ี ฎของพระสันตะปำปำ”ทินเดลตอบว่ำ“ข ้ำพเ ้ จ ้ำขอท ้ำทำยต่อพระสันตะปำปำและกฎทังหลำยของพระองค ์และหำกพระเจ ้ำจะร ักษำชีวต ิ ของข ้ำ พเจ ้ำไว ้ในอีกไม่กปี​ี่ ข ้ำพเจ ้ำจะทำให ้เด็กไถนำคนหนึ่ งเข ้ำใจพระคัมภีร ์มำกกว่ำท่ำน”Anderson, AnnalsoftheEnglishBibleหน้ำ19{GC246.3}{GCth17210.3} ่ ่ จุดมุ่งหมำยเพือมอบพระคั มภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่แก่ประชำชนด ้วยภำษำของเขำเองเริมเจริ ้ นทีแน่ ่ นอนแล ้วและเขำทุม ้ นทีกำรกดขีข่ ่ มเหงกดดันเขำจ ญเติบโตบัดนี เป็ ่ เทตนเองให ้กับงำนนี ทั ่ ่ งทีนั ่ ่ นเขำทำงำนโ นต ้องหนี ออกจำกบ ้ำนของเขำเขำเดินทำงไปกรุงลอนดอนและชัวระยะเวลำหนึ ้ั ่ งดู ดยไม่ถก ู รบกวนแต่ควำมรุนแรงของเหล่ำผูน ้ ิ ยมระบอบเปปำซีทำให ้เขำต ้องหลบหนี อก ี ครงหนึ ้ ่ ่ คล ้ำยกับว่ำทังประเทศอั งกฤษปิ ดประตูตอ ่ ต ้ำนเขำและเขำตัดสินใจทีจะไปหำที หลบภั ยในประเทศเ ่ ่ นเขำเริมพิ ่ มพ ์พระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่เป็ นภำษำอังกฤษงำนนี ถู ้ กสังให ่ ้หยุด ยอรมนี ณทีนั ้ั เมือถู ่ กห ้ำมพิมพ ์ในเมืองหนึ่ งเขำก็ไปพิมพ ์อีกเมืองหนึ่ งในทีสุ ่ ดเขำเดินทำ กำรพิมพ ์ถึงสองครงแต่ ่ อไม่ ่ กปี่ี ก่อนหน้ำนี ลู ้ เธอร ์ได ้ปกป้ องข่ำวประเสริฐต่อหน้ำทีประชุ ่ งไปถึงเมืองวอร ์มส ์ซึงเมื มร ัฐสภำใ นเมืองโบรำณแห่งนั้นมีมต ิ รสหำยของกำรปฏิรป ู อยูม ่ ำกมำยและทินเดลดำเนิ นงำนของเขำต่อไป ่ โดยไม่มส ี งใดขั ิ ดขวำงพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่สำมพันเล่มพิมพ ์เสร็จในเวลำไ ม่ช ้ำต่อมำและกำรพิมพ ์อีกงวดหนึ่ งตำมมำในปี เดียวกัน{GC246.4}{GCth17210.4} ่ งแม้เจ ้ำหน้ำทีของทำงประเทศอั ่ เขำทำงำนไปด ้วยควำมจริงใจและพำกเพียรเต็มทีถึ งกฤษจะคอ ยเฝ้ ำท่ำเรือต่ำงๆไว ้อย่ำงเข ้มงวดก็ตำมทีพระวจนะของพระเจ ้ำก็ถก ู ลักลอบลำเลียงในหลำยลักษ ่ ่ นกระจำยไปทัวประเทศบรรดำผู ่ ณะไปยังกรุงลอนดอนและจำกทีนั น้ ิ ยมระบอบเปปำซีเพียรพยำยำ ่ ้ ่ ้ มทีจะกำจัดสัจธรรมแต่กลับไร ้ผลมีอยูค ่ รงหนึ ั งบิชอปแห่งเมืองเดอร ์เฮมซือหนั งสือพระคัมภีร ์ในค ้ ่ อยูจ ่ นสหำยของทินเดลเพือน ่ ำไปทำลำยโดยคิดว่ำกำ ลังทังหมดที มี ่ ำกคนขำยหนังสือคนหนึ่ งทีเป็ ้ ดขวำงงำนได ้อย่ำงยิงใหญ่ ่ ้ ตถุ รทำเช่นนี จะขั แต่ในทำงตรงข ้ำมเงินทีจ่​่ ำยไปนั้นกลับถูกนำไปซือวั ่ ดิบสำหร ับพิมพ ์พระคัมภีร ์งวดใหม่กว่ำและดีกว่ำซึงหำกไม่ ได ้ทำเช่นนั้นก็จะพิมพ ์งวดใหม่ไม่ได ้เล ่ นเดลเป็ นนักโทษมีกำรยืนเสรี ่ ่ ่ ยต่อมำภำยหลังเมือทิ ภำพให ้เขำด ้วยเงือนไขว่ ำจะต ้องเปิ ดเผยชือข ่ องนำยทุนของเขำเขำตอบว่ำบิชอปแห่งเมืองเดอร ์เฮมช่วยเขำมำกกว่ำคนอืนเพรำะด ้วยกำรจ่ำยเ ่ ออยูใ่ นมือทำให ้เขำดำเนิ นกำรก ้ำวต่อไปด ้วยควำมกล ้ำหำญ{GC งินอย่ำงงำมให ้กับหนังสือทีเหลื 247.1}{GCth17211.1}

183

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งต ้องทุกข ์ทรมำนอยูใ่ นห ้องขังเป็ นเวล ทินเดลถูกทรยศตกไปอยูใ่ นมือของศัตรูและมีอยูค ่ รงหนึ ่ ดเขำเป็ นพยำนให ้กับตัวเองถึงควำมเชือของเขำด ่ ำหลำยเดือนในทีสุ ้วยกำรยอมพลีชพ ี แต่ยท ุ โธ ่ ่ ่ ปกรณ์ทเขำเตรี ี ยมไว ้ทำให ้นักรบอืนๆพร ้อมเข ้ำทำสงครำมตลอดมำทุกศตวรรษจนกระทังถึงยุคส มัยของเรำ{GC247.2}{GCth17211.2} ลำทิเมอร ์[Latimer]ยืนยันจำกบนธรรมำสน์วำ่ ประชำชนควรอ่ำนพระคัมภีร ์ในภำษำของตนเ ่ ขำพูดว่ำ“พระเจ ้ำเองทรงเป็ นผูป้ ระพันธ ์พระคัมภีร ์”และพระคัมภีร ์ประกอบด ้วยพลังและควำมยังยื นยงเป็ นนิ ตย ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นเจ ้ำของ“ไม่มพ ี ระรำชำจักรพรรดิผูค้ รองนครหรือผูป้ กครองเมื ์ องคนใด.....แต่ทุกคนต ้องยึดถือปฏิบต ั ต ิ ำม.....พระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์” ่ “ให ้เรำอย่ำใช ้ทำงเบียงใดแต่ จงใช ้พระวจนะของพระเจ ้ำชีน้ ำเรำอย่ำให ้เรำเดินตำม.....บรรพบุรุ ่ พวกเขำท ่ ่ พวกเขำน่ ่ ษของเรำหรืออย่ำแสวงหำสิงที ำแต่ทำให ้ในสิงที ำจะทำ”{GC248.1}{GCth1 7212.1} ่ ตย ์ของทินเดลลุกขึนปกป้ ้ บำร ์เนสและฟริท[BarnesandFrith]มิตรสหำยซือสั องสัจธรรมตำม มำด ้วยคนในตระกูลริดเล่ห ์และแครนเมอร ์[RidleyandCranmer]ผูน ้ ำกำรปฏิรป ู ศำสนำในอังก ้ นคนทีมี ่ กำรศึกษำและส่วนใหญ่เคยได ้ร ับเกียรติอย่ำงสูงสืบเนื่ องจำกควำมจริงใจหรื ฤษเหล่ำนี เป็ อจริยธรรมอันเคร่งครัดในควำมสัมพันธ ์กับโรมกำรคัดค ้ำนระบอบเปปำซีของพวกเขำเกิดจำกกำ ่ รไปรู ้ข ้อผิดพลำดของ“รำชสำนักของสันตะปำปำ”ควำมคุ ้นเคยกับเรืองควำมลึ กลับของบำบิโลน ่ มน ่ ำหนั ้ ่ อต ้ำนเธอ{GC248.2}{GCth17212. ยิงเพิ กอย่ำงใหญ่หลวงต่อคำพยำนของพวกเขำทีต่ 2} ้ ้ำพเจ ้ำขอตังค ้ ำถำมทีแปลกประหลำดข ่ ลำทิเมอร ์พูดว่ำ“ตอนนีข ้อหนึ่ งใครคือบิชอปและพระรำ ่ นทีสุ ่ ด.....ข ้ำพเจ ้ำรู ้ดีวำ่ ท่ำนกำลังฟังอยูแ่ ละกำลังรอฟังอย่ำงตังใจว่ ้ ชำคณะทีขยั ำข ้ำพเจ ้ำจะเอ่ยชื่ อผูใ้ ด.....ข ้ำพเจ ้ำจะบอกท่ำนคนนั้นคือพญำมำร......มันไม่เคยออกไปจำกแขวงกำรปกครองไปห ่ ำนต ้องกำรมันอยูบ ำมันได ้เมือท่ ่ ้ำนเสมอ......มันจะอยูก ่ บ ั คันไถของมันตลอดเวลำ.....ท่ำนจะไม่เคย ่ ่ ้ ่ ่ นหนังสือก็จะหำยไปและจะชูเทียน เห็นมันเกียจคร ้ำนข ้ำพเจ ้ำรับรอง.....ทีใดทีมำรตังรกรำก......ทีนั ้ ไขขึนมำพระคั มภีร ์จะหำยไปและลูกประคำจะโผล่ออกมำควำมกระจ่ำงของพระกิตติคณ ุ จะหำยไป ่ น.....รือกำงเขนของพระคริ ้ แสงสว่ำงจำกเทียนไขจะโผล่ขนมำใช่ ึ้ ในเวลำเทียงวั สต ์ลงแต่เชิดชูแด ้ ่ นชำระให ้สูงขึน.....กำจัดกำรใส่เครืองนุ่ งห่มให ้กับคนเปลือยกำยคนยำกจนและคนไร ้ควำมสำมำร ถแต่ไปส่งเสริมกำรตบแต่งรูปปั้นบูชำและประดิษฐ ์ประดอยตอไม้และก ้อนหินอย่ำงหรูหรำสนับสนุ ่ ดของพระเจ ้ำออ นประเพณี และกฎระเบียบของมนุ ษย ์กำจัดประเพณี และพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ้ ่ เหมือนทีซำตำนหว่ ่ กไป.....โออยำกให ้พระรำชำคณะทังหลำยเป็ นคนขยันหว่ำนเมล็ดคำสอนทีดี ำ นเปลือกหอยและหญ ้ำละมำน”Ibid.“SermonofthePlough”{GC248.3}{GCth17212.3} ่ ่ี กปฏิรป ้ บสงวนไว ้เป็ นหลักกำรเดียวกับทีปกป้ ่ หลักกำรยิงใหญ่ ทนั ู ศำสนำเหล่ำนี เก็ องโดยชำวว ้ ่ ้ำร่วมกับพวกเขำห อลเดนซิสโดยไวคลิฟโดยจอห ์นฮัสโดยลูเธอร ์โดยสวิงก ์ลีและคนทังหลำยที เข ้ นต ้นฉบับระเบียบควำมเชือและกำรถื ่ ลักกำรนี เป็ อปฏิบต ั ท ิ ไม่ ี่ ผด ิ พลำดพวกเขำไม่ยอมร ับสิทธิอำ 184

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ นำจของพระสันตะปำปำสภำต่ำงๆบรรพบุรษ ุ และพระรำชำทังหลำยที จะมำควบคุ มจิตสำนึ กในเรือ่ ่ งของศำสนำพระคัมภีร ์เป็ นสิทธิอำนำจของพวกเขำและพวกเขำใช ้คำสอนของพระคัมภีร ์เพือทด ้ ่ ้ น สอบหลักคำสอนต่ำงๆและคำอ ้ำงทังหลำยควำมเชื อในพระเจ ้ำและในพระวจนะของพระองค ์คำจุ ์ ำนี ในขณะที ้ ่ ชพ ่ กประหำรลำทิเมอร ์ร ้องอุทำนแก่ผูร้ ว่ มพลีชพ คนบริสท ุ ธิเหล่ พลี ี ของตนทีหลั ี ขณะ ้ ้ เปลวเพลิงกำลังปิ ดปำกพวกเขำให ้เงียบว่ำ“จงมีใจสุขสบำยกันเถิดวันนี เรำจุ ดเทียนไขเช่นนี ในป ้ ระเทศอังกฤษโดยพระคุณของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำมั่นใจว่ำไฟนี จะไม่ มท ี ำงดับไป”WorksofHughLa ่ ่ timerเล่มที1หน้ ำที13{GC249.1}{GCth17213.1} ่ ่ มบำ[Columba]และผูร้ ว่ มงำนหว่ำนไปนั้น ทีประเทศสก็ อตแลนด ์เมล็ดพันธุ ์แห่งสัจธรรมทีโคลั ้ งเป็ นเวลำหลำยร ้อยปี หลังจำกทีคริ ่ สตจักรแห่งอังกฤษยอมจำนนต่อ ไม่ได ้ถูกทำลำยไปโดยสินเชิ ่ บสองหลักคำสอนแ โรมแล ้วผูท้ อยู ี่ ป ่ ระเทศสก็อตแลนด ์ยังคงร ักษำเสรีภำพไว ้แต่วำ่ ในศตวรรษทีสิ ้ นที ้ นี ่ ่และไม่มป ่ ำนำจนี ปกครองอย่ ้ ละพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีได ้มำจัดตังขึ ี ระเทศใดทีอ ำงเด็ดข ่ ่ ไม่มค ้ ใดที ่ ่ ดมิดกว่ำของทีนี ่ ่ แต่ยงั มีลำแสงทีแทรกทะลุ ่ ำดเท่ำทีนี ี วำมมืดเกิดขึนที จะมื ผ่ำนควำมมืด ่ ่ และให ้คำมันสัญญำของวันทีจะมำถึงคนในตระกูลโลลำร ์ด[TheLollards]เดินทำงจำกประเทศอั ่ บร ักษำควำมรู ้ในเรือ่ งกฤษพร ้อมกับพระคัมภีร ์และคำสอนของไวคลิฟพวกเขำทำงำนหนักเพือเก็ งของข่ำวประเสริฐและในทุกศตวรรษจะมีพยำนและผูพ ้ ลีชพ ี ของข่ำวประเสริฐ{GC249.2}{GCth 17213.2} ่ ้นของกำรปฏิรป ่ งใหญ่ ่ กำรเริมต ู ศำสนำทียิ มำพร ้อมกับผลงำนเขียนของลูเธอร ์และพระคัมภีร ์ภ ้ นทำงอย่ำงเงียบๆ ำคพันธสัญญำใหม่ของทินเดลรอดพ ้นสำยตำของคณะสงฆ ์ผูน้ ำสำส ์นเหล่ำนี เดิ ่ อบจะมอดดับไปในประเทศ ไปตำมภูเขำและหุบเขำคอยเติมชีวต ิ ใหม่แก่คบเพลิงแห่งสัจธรรมทีเกื ้ งผลงำนกำรกดขี ้ ่ โรมได ่ ่ สก็อตแลนด ์และรือทิ ที ้ทำมำนำนถึงสีศตวรรษ{GC249.3}{GCth17213.

3} ้ั ่ งเลือดของผูย้ อมพลีชพ อีกครงหนึ ี สร ้ำงแรงกระตุ ้นสดใหม่แก่ขบวนกำรผู ้นำของผูน้ ิ ยมระบอบเ ่ ้ ่ กคำมกับอุดมกำรณ์ของพวกเขำด ้วยกำรจับลูกหลำน ปปำซีตนตั ื วขึนมำทันทีตอ ่ ภัยอันตรำยทีคุ ่ ฐำนะสูงและมีเกียรติทสุ ่ี ดไปสูห ่ พวกเขำท ่ ของชำวสก็อตแลนด ์ทีมี ่ ลักเผำประหำรสิงที ำมีแต่เป็ นกำ ่ ้อยคำของพยำนทีก ่ ำลังพบกับควำมตำยเหล่ำนี ดั ้ งกระหึมไปทั ่ ่วแด รก่อสร ้ำงธรรมำสน์ขนมำซึ ึ้ งถ ่ นด ้ ้วยจุดประสงค ์ทีไม่ ่ มวี น ่ ้ ตรวนข นดินปลุกจิตวิญญำณของประชำชนให ้ตืนขึ ั ตำยเพือสลั ดทิงโซ่ องโรม{GC249.4}{GCth17213.4} ฮำมิลตันและวิสฮำร ์ท[HamiltonandWishart]มีลก ั ษณะนิ สยั อันสง่ำงำมดุจเจ ้ำชำยสมตำมเ ้ อไขของพวกเขำทั ้ ้ ่ อมตนมำช ้ำนำนพวกเขำยอมพลี ลือดเนื อเชื งสองสื บตระกูลควำมเป็ นสำวกทีถ่ ่ กประหำรแต่จำกกองเพลิงทีเผำวิ ่ ่ ชีพทีหลั สฮำร ์ทเรำยังเห็นนักปฏิรป ู อีกคนหนึ่ งทีเปลวไฟไม่ อำจปิ ่ ้ ดปำกเขำให ้เงียบได ้ผูท้ โดยกำรทรงน ี ำของพระเจ ้ำจะมำตีระฆังมรณะครงสุ ั ดท ้ำยให ้แก่หลักคำสอ นและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีในประเทศสก็อตแลนด ์{GC250.1}{GCth17214.1}

185

อำนำจสัมบูรณ์

่ องภู ่ ตผีปีศำจของคริสตจักรแล ้วเพือร ่ ับสัจ จอห ์นน็ อคซ ์หันหลังให ้กับประเพณีและควำมเชือเรื ่ ธรรมแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำคำสอนของวิสฮำร ์ท ์ยืนยันควำมถูกต ้องในกำรตัดสินใจทีจะสลั ดค ้ ่ ่ วำมสัมพันธ ์กับโรมและเอำตัวเองมำเข ้ำร่วมกับนักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยทีถูกกดขีข่มเหง{GC25 0.2}{GCth17214.2} มิตรสหำยขอร ้องให ้เขำรับตำแหน่ งของนักเทศน์เขำผงะถอยกลับหวำดกลัวถึงควำมร ับผิดชอ ้ ้วยอำกำรสั่นไปทังตั ้ วแต่หลังจำกเก็บตัวดินรนต่ ้ บของงำนนี ด อสู ้อย่ำงเจ็บปวดกับตัวเองเป็ นเวลำ ่ ่ แล ้ ้วเขำรุกต่อไปด ้วยควำมตังใจอั ้ หลำยวันเขำจึงตอบตกลงแต่เมือเขำยอมร ับหน้ำทีนี นแน่ วแน่ ไม่ ่ ยอมโอนอ่อนและกล ้ำหำญอย่ำงไม่ยอ ่ ท ้อตรำบเท่ำทีเขำมีชวี ต ิ อยูน ่ ักปฏิรป ู ศำสนำผูจ้ ริงใจคนนี ไ้ ่ กอยูร่ อบตัวเขำเพียงแต่ยงปลุ ่ิ กควำมตังใจมุ ้ ม่กลัวมนุ ษย ์หน้ำไหนไฟของกำรพลีชพ ี ทีลุ ่งมั่นของเ ่ นด ้ ้ำมขวำนของกำรกดขีง่ ้ำงอยูเ่ หนื อศีรษะของเขำอย่ำงน่ ำหวำดเสียวแต่จด ขำให ้แรงกล ้ำยิงขึ ุ ยื ่ สนคลอนฟำดฟั ่ั ่ ้ ้ำยและขวำเพือถอนรำกกำรกรำบไหว ่ นของเขำยังคงทีไม่ นอย่ำงเด็ดเดียวไปทั งซ ้ รูปเคำรพ{GC250.3}{GCth17214.3} ่ ้ ่ เมือเขำถู กนำตัวมำไต่สวนต่อเบืองพระพั กตร ์พระรำชินีแห่งประเทศสก็อตแลนด ์ซึงแม้แต่ ควำม ่ ้ กระตือรือร ้นของผูน ้ ำโปรเตสแตนต ์หลำยคนยังต ้องลดน้อยลงเมืออยู เ่ บืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ ่ แต่จอห ์นน็ อคซ ์ไม่หวันไหวในกำรเป็ นพยำนให ้แก่สจั ธรรมกำรยกยอเอำชนะใจเขำไม่ได ้เขำจะไม่ เสียขวัญด ้วยคำขู่พระรำชินีทรงกล่ำวหำว่ำเขำเป็ นคนนอกศำสนำพระนำงทรงประกำศว่ำเขำสอ ่ ้ำมและล่วงละเมิดพระบัญชำของพระเจ ้ำทีสั ่ งคนใต ่ นประชำชนให ้ยอมร ับศำสนำทีร่ ัฐสังห ้บังคับให ้ ่ ปฏิบต ั ต ิ ำมผูค้ รองแคว ้นของพวกเขำน็ อคซ ์ตอบด ้วยควำมมันใจว่ำ{GC250.4}{GCth17214.4} ่ ่ึ ำลังหรือสิทธิอำนำจทีมี ่ ต ้นกำเนิ ดจำกเจ ้ำผูค้ รองแคว ้ “ในขณะทีศำสนำอั นเป็ นธรรมจะไม่พงก นทำงฝ่ ำยโลกแต่จำกพระเจ ้ำผูท้ รงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์เพียงผูเ้ ดียวผูใ้ ต ้บังคับบัญชำก็ไม่มพ ี น ั ธะใด ่ ้ ทีต ้องวำงกรอบศำสนำของพวกเขำตำมควำมต ้องกำรของเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยด ้วยเพรำะบ่ ้ั ้ ้ บเป็ นผูท้ ไม่ ่ี รู ้เรืองศำสนำที ่ ่ ้จริงของ อยครงในบรรดำคนทั งหลำยแล ้วเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นเหล่ำนี กลั แท ่ ด....หำกบุตรทังหลำยของอั ้ ่ ใ่ ต ้กำรปกครองของฟำโรห ์ต่ำงต ้องนับถือ พระเจ ้ำมำกทีสุ บรำฮัมทีอยู ้ ศำสนำอะไรหรือหำกมนุ ษย ์ทังหมดในสมั ้ ศำสนำของฟำโรห ์แล ้วโลกนี จะมี ยของอัครทูตต ้องนับถื ้ ้ ้ำแต่พระนำงพระอง อศำสนำของจักรพรรดิโรมันแล ้วทั่วทังโลกจะมี ศำสนำอะไร....และด ้วยเหตุนีข ค ์ทรงรับรู ้ว่ำผูอ้ ยูใ่ ต ้กำรปกครองจะไม่ผูกมัดติดกับศำสนำของเจ ้ำผูป้ กครองถึงแม้วำ่ พวกเขำจะไ ่ งเจ ้ำผูป้ กครองก็ตำม”{GC250.5}{GCth17214.5} ด ้ร ับคำบัญชำให ้เชือฟั พระนำงมำรีย ์ตรัสว่ำ“เจ ้ำแปลพระคัมภีร ์ในทำงหนึ่ งและพวกเขำ(ครูสอนชำวโรมันคำทอลิก)แ ่ ใ้ ดและใครจะเป็ นผูต้ ด ปลเป็ นอีกแบบหนึ่ งเรำจะเชือผู ั สิน”{GC251.1}{GCth17215.1} ่ นักปฏิรป ู ศำสนำตอบว่ำ“พระองค ์จะต ้องทรงเชือพระเจ ้ำพระเจ ้ำตร ัสในพระวจนะอย่ำงชัดเจนแ ่ ่ ่ ่ งสองฝ่ ้ ละเมือต่ำงไปจำกสิงทีพระวจนะสอนแล ้วพระองค ์ก็ไม่ควรเชือทั ำยพระวจนะของพระเจ ้ำนั้น ่ ช ัดเจนพระวิญญำณของพระเจ ้ำผู ้ไม่ทร มีควำมชัดเจนอยูใ่ นตัวและหำกดูเหมือนว่ำมีตอนใดทีไม่ ่ ้ ้เข ้ำใจได ้จำกข ้อควำมในตอนอืนๆจนไ ่ งเคยขัดแย ้งกับพระองค ์เองจะทรงอธิบำยเรืองเดี ยวกันนี ให 186

อำนำจสัมบูรณ์

่ อร ้ นที ้ั ต ่ ้องกำรคงอยูอ ม่มข ี ้อสงสัยหลงเหลืออยูน ่ อกจำกพวกทีดื ่ ย่ำงไม่ยอมรู ้เท่ำนั้น”DavidLain ่ ่ g,TheCollectedWorksofJohnKnoxเล่มที2หน้ ำที281,284{GC251.2}{GCth17215.2} ่ กปฏิรป ้ งไม่ ่ เกรงกลัวผูใ้ ดพูดใส่หข นี่ คือควำมจริงทีนั ู ศำสนำ[คนนี ]ซึ ู องคนในพระรำชสำนักโด ่ ่ เกรงกลัวผูใ้ ดเขำยึดถือร ักษำเป้ ำหมำ ยเอำชีวต ิ ของตนเข ้ำเสียงด ้วยควำมกล ้ำหำญเดียวกันทีไม่ ยของเขำไว ้เพียรอธิษฐำนและต่อสู ้ในสงครำมของพระเจ ้ำจนประเทศสก็อตแลนด ์ปลอดจำกหลัก คำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซี{GC251.3}{GCth17215.3} ้ นศำสนำประจำชำติทำให ้กำรกดขีข่ ่ ในประเทศอังกฤษกำรสถำปนำนิ กำยโปรเตสแตนต ์ขึนเป็ มเหงลดลงแต่ไม่ได ้หยุดไปเลยซะทีเดียวถึงแม้วำ่ จะมีกำรประกำศเลิกหลักคำสอนมำกมำยของโร มแล ้วก็ตำมแต่รป ู แบบพิธต ี ำ่ งๆของเธอก็ยงั คงถูกเก็บอยูไ่ ว ้ไม่นอ้ ยพวกเขำปฏิเสธควำมเป็ นใหญ่ ้ ่ ่ งครองตำแหน่ งหัวหน้ำของคริสตจักรพิธ ี ของพระสันตะปำปำแต่สถำปนำพระรำชำขึนบนพระที นั ์ ่ ของคริสตจักรยังห่ำงไกลจำกควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบง่ำยของข่ำวประเสริฐหลักกำรยิงใหญ่ ข ่ ไม่ ่ เข ้ำใจกันแม้ผูป้ กครองโปรเตสแตนต ์จะไม่คอ ่ องเสรีภำพทำงศำสนำยังเป็ นเรืองที ่ ยเข ้ำพึงควำม ้ ่ ่ โหดเหียมน่ ำกลัวทีโรมใช ้ต่อต ้ำนพวกนอกศำสนำก็ตำมทีแต่กระนั้นสิทธิของมนุ ษย ์ทุกคนทีจะน ่ ่ มัสกำรพระเจ ้ำตำมคำสังของจิ ตสำนึ กของเขำเองก็ยงั ไม่เป็ นทียอมร ับทุกคนจะถูกกำหนดให ้ร ับ ่ สตจักรซึงได ่ ้ร ับกำรสถำปนำกำหนดไว ้แล ้ คำสอนและถือร ักษำรูปแบบของกำรนมัสกำรตำมทีคริ ่ มเหงตำมแต่จะมำกหรือน้อยเป็ นเช่นนี อยู ้ ห วผูค้ ด ั ค ้ำนจะถูกกดขีข่ ่ ลำยร ้อยปี {GC251.4}{GCth1 7215.4} ่ บเจ็ดศำสนำจำรย ์หลำยพันคนถูกปลดออกจำกตำแหน่ งประชำชนถูกสังห ่ ้ำมเข ้ ในศตวรรษทีสิ ำร่วมประชุมทำงศำสนำด ้วยโทษของกำรปรับอย่ำงหนักกำรกักขังและกำรเนรเทศเว ้นแต่จะเป็ นก ่ สตจักรอนุ มต ่ื ตย ์ทีไม่ ่ อำจละเว ้นกำรร่วมนมัสกำรพระเจ ้ำถูกกดดันให ้ไ ำรประชุมทีคริ ั เิ หล่ำผูซ ้ อสั ่ ดใต ้เพดำนหลังคำอันมืดมิดและบำงโอกำสในกลำงป่ ำตอ ปประชุมนมัสกำรกันตำมซอกซอยทีมื ่ นใต ้ร่มเงำลึกเข ้ำไปในป่ ำทึบกลำยเป็ นอำคำรวิหำรของพระเจ ้ำเหล่ำบุตรทีกระจั ่ นเทียงคื ดกระจำ ่ ่ ้ ยและถูกกดขีของพระเจ ้ำมำชุมนุ มกันเพือทูลควำมในใจทังหมดออกมำเป็ นคำอธิษฐำนและคำสร รเสริญแต่แม้พวกเขำจะระวังมำกเพียงไรหลำยคนต ้องร ับควำมทุกข ์ทรมำนอันเนื่ องมำจำกควำมเ ่ อนจำแออัดครอบคร ัวแตกกระจำยหลำยคนถูกขับไล่ไปอยูต ชือเรื ่ ำ่ งประเทศอย่ำงไรก็ตำมพระเจ ้ำ ่ ทรงร่วมสถิตกับประชำกรของพระองค ์และกำรกดขีข่มเหงไม่อำจมีช ัยต่อคำพยำนของพวกเขำไ ่ พวกเขำวำงรำกฐำนกำรปก ้ ด ้หลำยคนถูกกดดันให ้ข ้ำมมหำสมุทรไปยังประเทศอเมริกำและณทีนี ่ ครองฝ่ ำยบ ้ำนเมืองและเสรีภำพทำงศำสนำซึงกลำยมำเป็ นป้ อมปรำกำรและเป็ นเกียรติของประเท ้ ศนี {GC252.1}{GCth17216.1} ้ั ่ งเช่นเดียวกับในสมัยของอัครทูตกำรกดขีข่ ่ มเหงกลับกลำยมำเป็ นกำรเผยแพร่ข่ำว อีกครงหนึ ่ ้ ประเสริฐในคุกมืดทีแออั ดด ้วยคนขีเมำและอำชญำกรร ้ำยกำจจอห ์นบันยัน[JohnBunyan]หำยใ ่ ้จริงของสวรรค ์และในทีแห่ ่ งนี เขำเขี ้ จเอำบรรยำกำศทีแท ยนนิ ทำนแฝงคติของกำรเดินทำงของผู ้แ ่ สวงบุญจำกดินแดนแห่งควำมพินำศไปสูเ่ มืองสวรรค ์ของพระเจ ้ำเป็ นเวลำกว่ำสองร ้อยปี เสียงทีมำ ่ จำกเรือนจำเบดฟอร ์ดพูดกับหัวใจของคนมำกมำยด ้วยอำนำจอันเร ้ำใจหนังสือของบันยันเรืองเด 187

อำนำจสัมบูรณ์

อะพิวกรีมโปรแกรส[Bunyan’sPilgrim’sProgressกำรเดินกำรของผูแ้ สวงบุญ]และเกรซอะเบำ ่ เดอะชีพออฟซินเนอร ์ส[GraceAboundingtotheChiefofSinnersพระคุณอย่ำงเหลือล ้น ดิงทู ่ ตอ ทีมี ่ คนบำป]นำเส ้นทำงย่ำงก ้ำวของคนมำกมำยไปสูท ่ ำงแห่งชีวต ิ {GC252.2}{GCth17216.2} ่ ่ ควำมสำมำรถมีกำรศึกษ บำสเตอร ์ฟลำเวลอัลไลน์[Baxter,Flavel,Alleine]และบุคคลอืนๆที มี ้ ้ ่ ่ งหนึ ำและประสบกำรณ์ลก ึ ซึงในคริ สเตียนลุกขึนปกป้ องควำมเชืออย่ ำงกล ้ำหำญซึงคร ั้ ่ งเคยมอบใ ้ งผู ่ ป้ กครองประเทศสังเนรเทศและตรำห ่ ห ้แก่ธรรมิกชนควำมสำเร็จของผลงำนของบุคคลเหล่ำนี ซึ ่ น้ำเป็ นคนนอกกฎหมำยนั้นจะไม่มวี น ั พินำศไปหนังสือของฟลำเวลเรืองเฟำเทนออฟไลฟ์ แอนด ์เม ้ ทอดออฟเกรซ[FountainofLifeandMethodofGraceนำพุแห่งชีวต ิ และวิธก ี ำรของพระคุณ]ส ่ี ทศ ่ ำจิตวิญญำณของตนเองให ้อยูก อนคนนับพันถึงวิธท ี จะอุ ิ ตนเพือน ่ บั พระคริสต ์หนังสือของบำส ่ ฟอร ์มพำสเตอร ์[ReformedPastorศำสนำจำรย ์ทีปฏิ ่ รป เตอร ์เรืองรี ู แล ้ว]ผ่ำนกำรพิสจ ู น์แล ้วว่ำเ ่ ้ นฟูในงำนของพระเจ ้ำและเรืองเซนท ่ ่ ป็ นพระพรแก่คนมำกมำยทีปรำรถนำกำรฟื ์สแอเวอร ์ลำสติงเ ่ รส[Saints’EverlastingRestกำรพักผ่อนนิ ร ันดร ์ของธรรมิกชน]ของเขำทำหน้ำทีของกำรน ำจิ ่ ตวิญญำณไปสูก ่ ำร“พักผ่อน”ทียังคงมีอยูส ่ ำหร ับประชำกรของพระเจ ้ำ{GC252.3}{GCth17216 .3} ่ ่ องตระกู หนึ่ งร ้อยปี ต่อมำในวันมืดยิงใหญ่ ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณไวท ์ฟิ ลด ์[Whitefield]และพีน้ ่ ลเวสเล่ย ์[TheWesleys]ปรำกฏตัวเพือมำถื อประทีปแห่งควำมกระจ่ำงของพระเจ ้ำภำยใต ้กฎระเบี ่ ้ ยบของคริสตจักรทีประเทศอั งกฤษสถำปนำขึนประชำชนของประเทศอั งกฤษตกสูส ่ ภำพกำรถดถ ่ ่ อยทำงศำสนำทีแทบจะแยกควำมแตกต่ำงจำกคนนอกศำสนำไม่ออกศำสนำเรืองของธรรมชำติเ ป็ นวิชำกำรศึกษำยอดนิ ยมของคณะสงฆ ์และมักถูกรวมไว ้ในคำสอนศำสนศำสตร ์ส่วนใหญ่ของพ ้ งเยำะเย ้ยพวกทีเคร่ ่ งคร ัดศำสนำและพวกเขำทะนงตนว่ำอยูเ่ หนื อพวกทีตนจั ่ วกเขำเองคนชนชันสู ่ ้ ่ำรู ้ไม่เท่ำทันอย่ำงยิงและถู ่ ้ ้อยูก ่ ดว่ำเป็ นคนคลังศำสนำคนชนชั นต กทอดทิงให ่ บ ั กำรกระทำชัวในข ่ สตจักรไม่มค ่ ่ ่ ำลั ณะทีคริ ี วำมอำจหำญหรือควำมเชือพอที จะสนั บสนุ นอุดมกำรณ์ของสัจธรรมทีก ่ ่ำอีกต่อไป{GC253.1}{GCth17217.1} งดิงลงต ่ ่ ลู ่ เธอร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนนั้นแทบจะเลือนหำ หลักคำสอนเรืองควำมชอบธรรมโดยควำมเชื อที ่ ่ ยไปจำกสำยตำและหลักกำรของระบบสันตะปำปำเรืองกำรไว ้วำงใจในกำรกระทำควำมดีเพือควำ ่ ่ องตระกูลเวสเล่ย ์ซึงเป็ ่ นสมำชิกของคริสตจักรทีอั ่ งกฤษสถ มรอดได ้เข ้ำมำแทนทีไวท ์ฟิ ลด ์และพีน้ ้ ้นเป็ นคนทีแสวงหำควำมพอพระทั ่ ่ พวกเขำไ ้ ำปนำขึนนั ยของพระเจ ้ำด ้วยควำมจริงใจและในเรืองนี ่ งำมและถือร ักษำกฎระเบียบของศำสนำ{GC ด ้ร ับกำรสอนว่ำสำมำรถได ้มำโดยกำรดำเนิ นชีวต ิ ทีดี 253.2}{GCth17217.2} ้ั ่ งเมือชำร ่ ครงหนึ ์ลส ์เวสเล่ย ์ล ้มป่ วยและคิดว่ำอีกไม่นำนคงต ้องตำยมีคนถำมเขำว่ำควำมหวังชีว ิ ้ ้ บ ้ ่ ทสุ ่ี ตนิ ร ันดร ์ของเขำนันตังอยู ่ นพืนฐำนอะไรค ำตอบของเขำคือ“ข ้ำพเจ ้ำได ้ใช ้ควำมพยำยำมทีดี ่ ับใช ้พระเจ ้ำ”ในขณะทีเพื ่ อนคนนี ่ ้ ตั ่ งค ้ ำถำมดูเหมือนว่ำไม่พอใจกับคำตอบนักเวสเล่ย ์คิด ดทีจะร ที ่ ้ “อะไรกันนะควำมพยำยำมของเรำไม่เพียงพอทีจะเป็ นพืนฐำนควำมหวั งของเรำหรือเขำจะปล ้นคว ่ ำมพยำยำมของเรำไปหรือเรำไม่มอ ี ะไรทีจะไว ้วำงใจได ้อีกแล ้ว”JohnWhitehead,LifeoftheRe 188

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ v.CharlesWesleyหน้ำที102ควำมมื ดหนำทึบเช่นนี แหละที ปกคลุ มอยูเ่ หนื อคริสตจักรปิ ดซ่อนก ่ ำรไถ่บำปปล ้นสง่ำรำศีของพระคริสต ์ไปและหันควำมคิดของมนุ ษย ์ออกไปจำกควำมหวังเดียวทีจะ ่ี กตรึงบนกำงเขน{GC253.3}{GCth17217.3} ได ้ควำมรอด—นั่นคือพระโลหิตของพระผูไ้ ถ่ทถู ่ ้ ใ่ นหัวใจและพระบัญ เวสเล่ย ์และผูร้ ว่ มงำนของเขำถูกชักจูงให ้มองเห็นว่ำศำสนำเทียงแท ้ตังอยู ่ ่นใจถึงควำม ญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้นครอบคลุมไปถึงควำมคิดคำพูดและกำรกระทำด ้วยเมือพวกเขำมั ่ ์ ้ จำเป็ นของเรืองควำมบริ สท ุ ธิของจิ ตใจรวมทังควำมถู กต ้องของท่ำทำงภำยนอกแล ้วพวกเขำมุ่งห ่ ชวี ต น้ำด ้วยควำมจริงจังทีจะมี ิ ใหม่ด ้วยควำมพยำยำมอย่ำงขะมักเขม้นและหมั่นอธิษฐำนพวกเขำ ่ ่ ่ เสธควำมต ้องกำรของต ทุ่มเทเพือสยบควำมชั วของหั วใจฝ่ ำยธรรมชำติพวกเขำดำเนิ นชีวต ิ ทีปฏิ ่ ่ ดว่ำจะช่วย นเองมีใจกุศลและทนควำมอดสูร ักษำทุกมำตรกำรด ้วยควำมเคร่งคร ัดและเทียงตรงที คิ ่ พวกเขำแสวงหำควำมพยำยำ ่ พวกเขำให ้ได ้ควำมพึงพอพระทัยของพระเจ ้ำแต่พวกเขำไม่ได ้สิงที ่ มของพวกเขำทีจะปลดปล่ อยตัวเองออกจำกกำรลงโทษของบำปหรือเอำตัวออกจำกอิทธิพลของ ้ ่ เธอร ์เคยประสบมำในห ้องเล็กๆทีเออร ่ มันนั้นไร ้ผลเป็ นกำรดินรนแบบเดี ยวกับทีลู ์เฟิ ร ์ทเป็ นปัญหำเ ่ ดียวกับทีทรมำนจิตวิญญำณของเขำ“มนุ ษย ์จะชอบธรรมเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำได ้อย่ำงไร”โย บ9:2{GC254.1}{GCth17218.1} ่ ไฟแห่งสัจธรรมของพระเจ ้ำซึงใกล ้ดับมอดไปแล ้วจำกแท่นบูชำของชำวโปรเตสแตนต ์จะต ้องถู ้ ่ งต่อกันมำตังแต่ ้ สมัยของคริสเตียนในประเทศโบฮีเมีย กจุดให ้สว่ำงขึนอีกจำกคบเพลิงโบรำณทีส่ หลังกำรปฏิรป ู ศำสนำกองกำลังของโรมบุกเข ้ำเหยียบย่ำขับไล่พวกโปรเตสแตนต ์ในประเทศโบฮีเ ่ ยอมละทิงสั ้ จธรรมถูกกดดันต ้องหนี เอำตัวรอดบำงคนไปหลบภัยในแคว ้นแซกโซนี มียทุกคนทีไม่ ่ พวกเขำร ้ ่ ้ ณทีนี ักษำควำมเชือโบรำณไว ้จำกลูกหลำนของคริสเตียนเหล่ำนี ควำมกระจ่ ำงจึงตกมำ ่ ถึงเวสเล่ย ์และเพือนๆ{GC254.2}{GCth17218.2} ่ ้ ้ร ับใช ้แล ้ว หลังจำกทีจอห ์นและชำร ์ลส ์เวสเล่ย ์[JohnandCharlesWesley]ได ้ร ับกำรเจิมตังให ้ ่ ทังสองถู กส่งไปทำพันธกิจทีประเทศอเมริ กำบนเรือลำนั้นมีพวกโมรำเวียน[TheMoraviansกลุม ่ ่ ่ ่ ปฏิรป ู ทีเชือตำมคำสอนของฮัสจุดเริมต ้นของคริสตจักรอยูใ่ นประเทศโบฮีเมียและโมรำเวีย]โดยส ้ั พวกเขำเผชิ ้ ำรไปด ้วยกำรเดินทำงครงนี ญกับพำยุร ้ำยแรงและจอห ์นเวสเล่ย ์ต ้องมำเผชิญหน้ำกับ ควำมตำยรู ้สึกว่ำตนไม่ม่นใจในสั ั นติสข ุ ของพระเจ ้ำในทำงตรงกันข ้ำมชำวเยอรมันเหล่ำนั้นแสดง ่ นเรืองแปลกส ่ ออกถึงควำมสงบนิ่ งและควำมวำงใจซึงเป็ ำหร ับเขำ{GC254.3}{GCth17218.3} ่ ่ เขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำคอยสังเกตอุปนิ สยั ทีเอำจริ งเอำจังของพวกเขำมำนำนแล ้วในเรืองของควำ ่ ่ำต ้อยเพือผู ่ โ้ ดยสำรคนอืนๆซึ ่ ่ นงำ มถ่อมตนแล ้วพิสจู น์ให ้เห็นตลอดเวลำว่ำพวกเขำทำงำนทีต งเป็ ่ ่ ่ ำโดยไม่หวังผลตอบแทนพวกเขำพูด นทีชำวอั งกฤษไม่ยอมทำเป็ นงำนทีพวกเขำปรำรถนำที จะท ่ี ำเพือควำมภู ่ ว่ำเป็ นกำรดีทจะท มใิ จและพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูเ้ ป็ นทีร่ ักของพวกเขำทรงกระทำแก่ผู ้อื่ ้ ่ มค นมำกกว่ำนี และทุ กวันพวกเขำมีโอกำสแสดงออกถึงควำมสุภำพถ่อมตนทีไม่ ี วำมลำบำกใดจะ ่ ้ ไปเปลียนแปลงหำกพวกเขำถู กผลักถูกทุบตีหรือโยนไปมำพวกเขำจะลุกขึนและเดิ นจำกไปแต่ไม่ ้ มีคำบ่นออกมำจำกปำกของพวกเขำบัดนี เป็ นโอกำสทดสอบว่ำพวกเขำหลุดพ ้นจำกวิญญำณแ ้ ่ ่ ่ ห่งควำมกลัวรวมทังควำมเย่ อหยิงควำมโกรธและควำมอำฆำตจริ งหรือไม่ในขณะทีพวกเขำเริ มพิ 189

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นคลืนยั ่ กษ ์ได ้โหมกระหน่ ำใส่อย่ำ ธีศำสนำของพวกเขำด ้วยบทเพลงสดุดแี ละร ้องไปได ้ครึงเพลงนั ้ ่ ่ ำเรือนำทะเลสำดเทใส่ ้ งรุนแรงจนใบเอกฉี กเป็ นชินๆคลื นทะเลปกคลุ มทัวล ระหว่ำงดำดฟ้ ำเรือรำว ่ ่ กับว่ำทะเลกลืนพวกเรำไปแล ้วกลุม ่ ชำวอังกฤษเริมกรีดเสียงร ้องลันแต่กลุม ่ ชำวเยอรมันยังคงร ้องเ พลงอย่ำงสงบต่อไปต่อมำภำยหลังข ้ำพเจ ้ำถำมคนหนึ่ งว่ำ‘พวกคุณไม่กลัวกันหรือไง’เขำตอบว่ำ‘ ขอบคุณพระเจ ้ำพวกเรำไม่มค ี วำมกลัวกัน’ข ้ำพเจ ้ำถำมเขำต่อว่ำ‘พวกผู ้หญิงและเด็กกลัวกันหรื ่ อเปล่ำ’เขำตอบอย่ำงอ่อนโยนว่ำ‘ไม่คร ับพวกผู ้หญิงและเด็กๆของเรำไม่กลัวทีจะตำยคร ับ’”Whit ่ ehead,LifeoftheRev.JohnWesleyหน้ำที10{GC255.1}{GCth17219.1} ่ นทำงมำถึงเมืองสำวันนำเวสเล่ย ์พักอยูก เมือเดิ ่ บ ั พวกโมรำเวียนระยะหนึ่ งและประทับใจอย่ำงสุ ้ บกิรยิ ำท่ำทำงควำมเป็ นคริสเตียนของพวกเขำเขำเขียนถึงพิธท ดซึงกั ี ำงศำสนำแบบหนึ่ งของพว ่ ำงแตกต่ำงจำกพิธท กเขำทีช่ ี ไร ี่ ้ชีวต ิ ของคริสตจักรแห่งอังกฤษ[ChurchofEnglandคริสตจักรป ่ นชัดของทังพิ ้ ระจำชำติของประเทศอังกฤษ]ว่ำ“ควำมเรียบง่ำยประกอบกับควำมน่ ำเกรงขำมทีเด่ ่ นกลำงและจิ ่ ธีเกือบทำให ้ข ้ำพเจ ้ำลืมช่วงเวลำหนึ่ งพันเจ็ดร ้อยปี ทีคั นตนำกำรว่ำตนเองกำลังนั่งอยู่ ่ ่ มรี ะเบียบพิธก ในทีประชุ มทีไม่ ี รรมแต่มเี ปำโลคนเย็บเต็นท ์หรือเปโตรชำวประมงเป็ นประธำนในที่ ่ ประชุมถึงอย่ำงนั้นกลับสัมผัสได ้ถึงพระวิญญำณและฤทธำนุ ภำพ”Ibid.หน้ำที11,12{GC255.2} {GCth17219.2} ่ เมือเวสเล่ ย ์กลับถึงประเทศอังกฤษนักเทศน์ชำวโมรำเวียนคนหนึ่ งแนะนำเขำให ้เข ้ำใจกระจ่ำง ้ ่ ่ ่ อมั ่ ่นว่ำเขำต ้องละทิงกำรพึ ้ ่ ่ ับค ขึนในเรื องควำมเชื อของพระคั มภีร ์เขำมำถึงจุดทีเชื งพำตั วเองเพือร ้ วำมรอดและต ้องมอบควำมวำงใจทังหมดให ้“พระเมษโปดกของพระเจ ้ำผูท้ รงรับควำมผิดบำปของ ่ ้ั ่ งของชำวโมรำเวียนทีกรุ ่ งลอนดอนมีกำรนำข ้อเขียนของลูเธอร ์ขึ ้ โลกไปเสีย”ในทีประชุ มครงหนึ ่ ่ ่ ่ นมำอ่ำนเกียวกั บกำรเปลียนแปลงที พระวิ ญญำณของพระเจ ้ำทรงกระทำต่อหัวใจของผูเ้ ชือขณะ ่ ่ ดประกำยขึนในจิ ้ ทีเวสเล่ ย ์ฟังอยูน ่ ้ันควำมเชือจุ ตวิญญำณของเขำเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกว่ำหัวใ ้ จของข ้ำพเจ ้ำอบอุน ่ ขึนมำอย่ ำงน่ ำประหลำดข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกว่ำข ้ำพเจ ้ำวำงใจในพระคริสต ์และในพร ่ ะองค ์แต่เพียงผูเ้ ดียวเพือควำมรอดและพระองค ์ประทำนควำมมั่นใจแก่ข ้ำพเจ ้ำว่ำพระองค ์ทรงนำบ ำปของข ้ำพเจ ้ำออกไปแล ้วและทรงช่วยข ้ำพเจ ้ำให ้รอดพ้นจำกกฎของบำปและควำมตำย”Ibid.ห น้ำ52{GC255.3}{GCth17219.3} ้ ่ ่ อยยำกและลำบำก— ตลอดเวลำอันยำวนำนมำหลำยปี ของกำรดินรนต่ อสู ้ทีเหนื ้ หลำยปี แห่งกำรละทิงควำมสุ ขของตนเองอย่ำงเข ้มงวดกวดขันหรือมีแต่ควำมน่ ำอับอำยและน่ ำอด สู— ้ เวสเล่ย ์ยึดมั่นต่อจุดมุ่งหมำยของเขำอย่ำงแน่ วแน่ ในกำรแสวงหำพระเจ ้ำบัดนี เขำพบพระองค ์แล ้ว ่ ่นทีจะได ่ และค ้นพบว่ำพระคุณทีเขำเคยบำกบั ้มำโดยกำรอธิษฐำนและกำรอดอำหำรโดยกำรให ้ท ้ ่ ่ ต ้องเสียเงินและไม่มรี ำคำติดไว ้”{GC2 ำนและกำรลงโทษตัวเองนันทีแท ้แล ้วเป็ นของประทำน“ทีไม่ 56.1}{GCth17220.1} ่ี ้ ่นอยูใ่ นควำมเชือของพระคริ ่ ้ ในทันทีทเขำตั งมั สต ์แล ้วจิตวิญญำณทังหมดของเขำเร่ ำร ้อนด ้วย ่ ่ ่ ควำมปรำรถนำทีจะประกำศควำมรู ้เรืองพระกิ ตติคณ ุ อันแจ่มจร ัสของพระคุณของพระเจ ้ำทีประทำ 190

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ภ นโดยเปล่ำๆเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำถือว่ำทั่วทังโลกเป็ นโบสถ ์ทีอยู ่ ำยใต ้กำรปกครองของข ้ำพเจ ้ำไม่ ่ ่ กพันของข ้ำ ว่ำข ้ำพเจ ้ำจะอยูส ่ ว่ นไหนข ้ำพเจ ้ำถือว่ำเป็ นเรืองเหมำะสมและถู กต ้องและเป็ นหน้ำทีผู ่ ้องประกำศให ้ทุกคนทียิ ่ นดีจะฟังข่ำวประเสริฐเรืองของกำรช่ ่ พเจ ้ำทีต วยให ้รอด”Ibid.หน้ำ74{GC 256.2}{GCth17220.2} ่ งคร ัดและปฏิเสธควำมสุขของตนเองต่อไปในเวลำนี ไม่ ้ ใช่เนื่ องจำกเป็ เขำยังคงดำรงชีวต ิ ทีเคร่ ้ ่ ใช่เป็ นรำกแต่วำ่ เป็ นผลของควำมบริสท ์ นพืนฐำนแต่ เป็ นผลของควำมเชือไม่ ุ ธิพระคุ ณของพระเจ ้ ่ ำในพระคริสต ์เป็ นรำกฐำนของควำมหวังของคริสเตียนและพระคุณนั้นจะแสดงออกด ้วยกำรเชือฟั ่ ่ี งชีวต ิ ของเวสเล่ย ์อุทศ ิ ให ้กับกำรเทศนำควำมจริงยิงใหญ่ ทเขำได ้ร ับไว ้นั่นคือกำรทำให ้เป็ นคนชอ ่ บธรรมโดยควำมเชือในพระโลหิ ตของกำรลบล ้ำงบำปของพระคริสต ์และฤทธำนุ ภำพของพระวิญ ่ ำให ้หัวใจเกิดผลด ้วยชีวต ่ ญำณบริสท ุ ธิที์ จะท ิ ซึงสอดคล ้องกับแบบอย่ำงของพระคริสต ์{GC256.3 }{GCth17220.3} ่ องเวสเล่ย ์ร ับกำรเตรียมตัวเพือพั ่ นธกิจของพวกเขำด ้วยกำรใช ้เวลำอันยำวนำ ไวท ์ฟิ ลด ์และพีน้ ่ นผิดทำงและเพือฝึ ่ กพวกเขำให ้ นและเฉี ยบขำดในกำรสำนึ กโดยส่วนตัวถึงสภำพของตนเองทีเดิ ่ ของพระคริสต ์พวกเขำต ้องร ับกำรทดสอบยำกลำบำกอ อดทนต่อควำมทุกข ์ยำกในฐำนะทหำรทีดี ่ ้ ่ ้ำวเ ย่ำงแสนสำหัสของกำรถูกดูหมินกำรเย ้ยหยันและกำรข่มเหงทังในมหำวิ ทยำลัยและในขณะทีก ่ ่ ้ศีลธรรมเรียกพวกเขำรวมทังผู ้ ้ทีเห็ ่ นใจพวกเขำอีกหลำ ข ้ำสูง่ ำนของกำรร ับใช ้เพือนนั กเรียนทีไร ้ ่ มี ่ เกียรติของนิ กำยยิ่ ยคนอย่ำงดูถก ู ว่ำพวกเมทอดิสต ์[Methodist]แต่ในปัจจุบน ั นี กลำยเป็ นชือที ่ี ดนิ กำยหนึ่ งของประเทศอเมริกำและประเทศอังกฤษ{GC256.4}{GCth17220.4} งใหญ่ทสุ ่ นสมำชิกของคริสตจักรแห่งอังกฤษพวกเขำเลือมใสอย่ ่ ในฐำนะทีเป็ ำงแรงกล ้ำในรูปแบบของก ่ งกว่ำจำกพระวจนะของพร ำรนมัสกำรแต่พระเจ ้ำทรงนำเสนอแก่พวกเขำให ้เรียนรู ้ถึงมำตรฐำนทีสู ์ งเร ้ำให ้พวกเขำเทศนำเรืองพระคริ ่ ะองค ์พระวิญญำณบริสท ุ ธิเร่ สต ์และพระองค ์ผูท้ รงถูกตรึงบนกำ งเขนฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำองค ์ผูส้ งู สุดเสด็จมำสถิตร่วมด ้วยในกำรทำงำนของพวกเขำคนจำน ่ ้องคอยปกป้ องฝูงแกะเหล่ำนี จำกสุ ้ วนหลำยพันสำนึ กในควำมผิดและกลับใจจึงมีควำมจำเป็ นทีต ่ ่ ่ ดตังนิ ้ กำยใหม่แต่เขำบริหำรดูแลพวกเขำภำยใต ้ชื่ นัขป่ ำทีคอยล่ ำเหยือเวสเล่ ย ์ไม่มค ี วำมคิดทีจะจั ่ ยกว่ำควำมผูกพันของชำวเมทอดิสต ์[MethodistConnection]{GC257.1}{GCth1722 อทีเรี 1.1} ้ ญกับกำรต่อต ้ำนทีลึ ่ กลับและสุดจะทนจำกคริสตจักรแห่งอังกฤษถึงกระนั้น นักเทศน์เหล่ำนี เผชิ ่ี อให ้เกิดกำรปฏิรป ้ โดยพระปัญญำของพระองค ์พระเจ ้ำทรงใช ้อำนำจเหนื อเหตุกำรณ์ทจะก่ ู ขึนจำ กภำยในตัวคริสตจักรเองหำกกำรปฏิรป ู มำจำกภำยนอกเพียงอย่ำงเดียวคงจะไม่สำมำรถแทรกซึ ่ ควำมต ้องกำรอย่ำงยิงแต่ ่ เพรำะนักเทศน์ซงได ่ึ ้ร ับกำรฟื ้ นฟูเหล่ำนี เป็ ้ นคนในคริส มเข ้ำไปในจุดทีมี ้ั ่ ตจักรและทำงำนจำกภำยในรวของคริ สตจักรทุกแห่งหนทีพวกเขำประสบโอกำสควำมกระจ่ ำงก็จ ่ นจำ ้ ะพบทำงเข ้ำไปได ้มิฉะนั้นก็เป็ นไปไม่ได ้หำกประตูยงั คงปิ ดอยูน ่ ักบวชบำงคนถูกปลุกให ้ตืนขึ ่ มฝ่ ำยศีลธรรมและกลำยเป็ นนักเทศน์ทกระตื ่ี กควำมเซืองซึ อรือร ้นในคริสตจักรของตนเองคริสตจั ่ ่ มของพิธก ้ กรทีตกอยู ใ่ นควำมมึนงงเซืองซึ ี รรมกลับมีชวี ต ิ ขึนมำอี ก{GC257.2}{GCth17221.2} 191

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ของประทำนต่ำงๆจะ ในสมัยของเวสเล่ย ์เหมือนเช่นในทุกยุคของประวัตศ ิ ำสตร ์คริสตจักรผูท้ มี ่ ำงได ้ร ับมอบหมำยพวกเขำไม่ได ้เห็นพ ้องต ้องกันในทุกเรืองของหลั ่ ทำงำนทีต่ กคำสอนแต่พระวิญ ์ ่ ่ ญำณบริสท ุ ธิทรงขับเคลือนทุกคนและให ้ร่วมกันด ้วยเป้ ำหมำยเดียวกันเพือนำจิตวิญญำณมำยัง ้ั ่ งควำมขัดแย ้งระหว่ำงไวท ์ฟิ ลด ์และเวสเล่ย ์สองพีน้ ่ องคุกคำมทีจะสร ่ พระคริสต ์มีอยูค ่ รงหนึ ้ำงควำม ้ ่ แตกแยกขึนแต่ ในขณะทีพวกเขำเรี ยนรู ้ถึงควำมสุภำพอ่อนน้อมในโรงเรียนของพระคริสต ์ควำมอ ้ ่ ตอ ่ ่ ดกลันและควำมร ักทีมี ่ กันทำให ้คืนดีกน ั ได ้พวกเขำไม่มเี วลำทีจะมำทะเลำะกั นในขณะทีควำม ่ ่ ่ ่ ผิดและควำมชัวดำษดื นอยู ท ่ ุกทีและคนบำปก ำลังดิงลงสู ค ่ วำมพินำศ{GC257.3}{GCth17221.3 } ่ ขระผู ้ทีมี ่ อท ผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำเดินอยูบ ่ นเส ้นทำงทีขรุ ิ ธิพลและมีกำรศึกษำสูงใช ้อำนำจต่อสู ้พ วกเขำผ่ำนไประยะหนึ่ งพระนักบวชจำกคณะสงฆ ์จำนวนมำกแสดงควำมเป็ นศัตรูอย่ำงออกหน้ำแ ่ ควำมเชือบริ ่ สท ์ ้ ่ ่ แนวทำงของค ้ ละประตูโบสถ ์ปิ ดใส่พวกทีมี ุ ธิและคนทั งหลำยที ประกำศควำมเชื อนี ่ ณะสงฆ ์ทีประณำมพวกเขำจำกธรรมำสน์ ปลุกระดมธำตุแห่งควำมมืดควำมรู ้ไม่เท่ำทันและควำมชั่ ้ ้ั ้วครงเล่ ้ั ำจอห ์นเวสเล่ย ์หนี พ ้นควำมตำยโดยพระเมตตำคุณอันอัศจรรย ์ของพระเจ ้ำเ วขึนมำคร งแล ่ ้ อต่ ่ อสู ้เขำและดูประหนึ่ งว่ำไม่มท มือควำมโกรธแค ้นของฝูงชนก่อตัวขึนเพื ี ำงหนี พ ้นทูตสวรรค ์องค ์ หนึ่ งในร่ำงของมนุ ษย ์มำอยูเ่ คียงข ้ำงตัวเขำฝูงชนผงะถอยกรูดและผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์เดินออกไ ่ นตรำยแห่งนั้นด ้วยควำมปลอดภัย{GC258.1}{GCth17222.1} ปจำกสถำนทีอั ่ ้ั ่ งของเหตุกำรณ์เหล่ำนี ว่้ ำ“หลำยคน เวสเล่ย ์กล่ำวถึงกำรช่วยกู ้ออกจำกฝูงชนบ ้ำคลังในคร งหนึ ่ ่ ่ นมุ ่ ่งหน้ำไปยัง พยำยำมทีจะผลั กข ้ำพเจ ้ำให ้ล ้มลงในขณะทีพวกเรำก ำลังเดินลงเขำบนเส ้นทำงทีลื ้ ้ำพเจ ้ำก็คงแทบจะลุกไม่ขนอี ตัวเมืองพวกเขำคำดคะเนว่ำหำกข ้ำพเจ ้ำล ้มกองอยูก ่ บ ั พืนข ึ ้ กแล ้วแ ่ื ้ ต่ข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้สะดุดเลยแม้แต่ลนไถลก็ ยงั ไม่มจี นกระทั่งข ้ำพเจ ้ำหลุดพ ้นจำกเงือมมื อของพวกเข ่ ้ ้ ่ ำ.....แม้จะมีหลำยคนพยำยำมทีจะกระชำกคอเสือและตัวเสือของข ้ำพเจ ้ำเพือดึงข ้ำพเจ ้ำลงไปพว ้ ่ อมำ กเขำไม่สำมำรถคว ้ำจับได ้เลยมีเพียงคนเดียวคว ้ำฝำปิ ดกระเป๋ ำเสือคลุ มของข ้ำพเจ ้ำได ้ซึงต่ ่ ธนบัตรอยูใ่ บหนึ่ งถูกฉี กขำดครึงหนึ ่ ่ ง......มีช ก็หลุดไปติดอยูใ่ นมือของเขำส่วนฝำอีกข ้ำงหนึ่ งซึงมี ่ ำยล่ำสันบึกบึนคนหนึ่ งทีประชิ ดอยูข ่ ้ำงหลังข ้ำพเจ ้ำใช ้ไม้เท ้ำโอ๊กขนำดใหญ่ฟำดข ้ำพเจ ้ำหลำยค ้ั งหำกเขำตี ่ ้ั รงซึ ถก ู ศีรษะด ้ำนหลังของข ้ำพเจ ้ำสักหนึ่ งครงเขำก็ น่ำจะไม่ต ้องยุง่ ยำกอีกต่อไปแต่ทก ุ ้ ่ ่ ้ ่ ครงที ั เขำตีกำรฟำดของเขำถูกเบียงออกไปข ้ำพเจ ้ำไม่รู ้ทำไมถึงเป็ นเช่นนี เพรำะข ้ำพเจ ้ำเคลือนตั ่ ำคนทีหนำแน่ ่ ้ วไปทำงขวำหรือซ ้ำยไม่ได ้......มีอก ี คนหนึ่ งวิงฝ่ นเข ้ำมำและชูมอ ื ขึนพร ้อมจะฟำดลง ้ มำแต่ทน ั ใดนันกลับปล่อยมือลงและเพียงแค่ถก ู ศีรษะข ้ำพเจ ้ำพร ้อมกับพูดว่ำ‘เส ้นผมของเขำนิ่ มดี ่ วใจได ้ร ับกำรเปลียนแปลงนั ่ ้นเป็ นคนกล ้ำหำญของตำบลเป็ นหัวหน้ำของค จัง’.....คนกลุม ่ แรกทีหั ้ นนักชกมวยเพือรำงวั ่ ่ นเลวในทุกโอกำสมีคนหนึ่ งในกลุม ่ นี เป็ ลทีสนำมมวยสวนหมี ......{GC258.2 }{GCth17222.2} ่ ่ ้ว “พระเจ ้ำทรงเตรียมพวกเรำเพือพระประสงค ์ของพระองค ์ด ้วยวิธก ี ำรนุ่ มนวลเพียงไรสองปี ทีแล อิฐก ้อนหนึ่ งเฉี ยดไหล่ของข ้ำพเจ ้ำไปหนึ่ งปี หลังจำกนั้นหินก ้อนหนึ่ งตกใส่ข ้ำพเจ ้ำตรงบริเวณระ ่ ้วถูกฟำดหนึ่ งครงและเย็ ้ั ้ ้ั งหนึ ้ั ่ งก่อนเดินทำงเข ้ำมำเมืองนี และอี ้ หว่ำงตำเดือนทีแล นนี สองคร งคร กค 192

อำนำจสัมบูรณ์

้ั งจำกทีเดิ ่ นทำงออกไปจำกทีนี ่ ่ แต่ทงสองคร ้ั ้ั เป็ นอะไรเลยแม้วำ่ ชำยคนหนึ่ งจะทุบหน้ำอก รงหลั งไม่ ของข ้ำพเจ ้ำอย่ำงสุดแรงก็ตำมและอีกคนตีปำกข ้ำพเจ ้ำอย่ำงแรงจนเลือดพุ่งออกมำทันทีข ้ำพเจ ้ำ ้ั ไม่รู ้สึกเจ็บปวดจำกกำรทุบตีทงสองมำกไปกว่ ำฟำงแห ้งมำถูกตัวข ้ำพเจ ้ำ”JohnWesley,Works ่ เล่มที3หน้ ำ297,298{GC259.1}{GCth17223.1} ชำวเมทอดิสต ์ในยุคแรก— ้ ่ มเหงจำกสมำชิกคริสตจักรและจ ทังประชำชนและนั กเทศน์ต ้องทนกับกำรเย ้ยหยันและกำรกดขีข่ ่ ้ร ับกำรยุยงมำอย่ำงผิดๆพวกเขำถูกนำตัวขึนฟ้ ้ องศำลยุ ำกผูไ้ ม่เคร่งคร ัดศำสนำอย่ำงเปิ ดเผยทีได ่ หำยำกในศำลสมั ่ ติธรรมเป็ นควำมยุตธิ รรมแต่ในนำมเพรำะควำมยุตธิ รรมเป็ นสิงที ยนั้นบ่อยครง้ั ่ี ่ มเหงพวกเขำฝูงชนไปจำกบ ้ำนหนึ่ งสูอ พวกเขำต ้องทนทุกข ์ทรมำนกับควำมรุนแรงจำกผูท้ กดขี ข่ ่ ี ่ ำลำยเครืองเรื ่ ่ พวกเขำต ่ กบ ้ำนหนึ่ งเพือท อนและสินค ้ำปล ้นทุกสิงที ้องกำรและข่มเหงชำยหญิงและเ ้ั ่ มนุ มชนเรียกร ้องให ้ผูท้ ต ่ี ้องกำรเข ้ำมำช่วยทุบ ด็กอย่ำงทำรุณในบำงครงจะปิ ดป้ ำยประกำศในทีชุ ่ ก ่ ำหนดกำรละเมิด หน้ำต่ำงและปล ้นบ ้ำนของชำวเมทอดิสต ์ให ้มำรวมตัวกันในเวลำและสถำนทีที ้ ้ กปล่อยให ้เกิดขึนโดยไม่ ้ ทังกฎของมนุ ษย ์และของพระเจ ้ำอย่ำงเปิ ดเผยเหล่ำนี ถู มก ี ำรห ้ำมปล่อยใ ่ มเหงอย่ำงเป็ นระบบทีกระท ่ ่ ควำมผิดอยูเ่ พียงอย่ำงเดียวคือกำรพยำยำม ห ้มีกำรกดขีข่ ำต่อคนทีมี ่ สท ์ นำเท ้ำของคนบำปออกจำกทำงเดินของควำมพินำศไปสูท ่ ำงเดินทีบริ ุ ธิ{GC259.2}{GCth17 223.2} จอห ์นเวสเล่ย ์พูดถึงข ้อกล่ำวหำตัวเขำเองและผูร้ ว่ มงำนว่ำ“บำงคนกล่ำวหำว่ำหลักคำสอนของ ้ นเรืองเท็ ่ ่ ่ ่ คนเหล่ำนี เป็ จบกพร่องและคลังควำมศร ัทธำเป็ นสิงใหม่ และไม่เคยได ้ยินมำก่อนจนถึงเมือ ้ ่ ไม่นำนมำนี บำงคนว่ ำพวกเขำเป็ นลัทธิเควกเคอนิ ยม[Quakerismพวกเคร่งศำสนำ]พวกคลังศำ ้ ้ กถอนออกมำจำก สนำและเป็ นหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีกำรเสแสร ้งทังหมดนี ถู ่ ่ สต รำกแล ้วเป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำหลักคำสอนทุกแขนงเป็ นหลักคำสอนชัดเจนของพระคัมภีร ์ทีคริ ้ งไม่ใช่เป็ นคำสอนเท็จหรือคำสอนทีผิ ่ ดบนเงือนไขที ่ จักรของเรำเองตีควำมไว ้ด ้วยเหตุนีจึ ว่​่ ำพระคั มภีร ์เป็ นจริง” ่ “คนอืนๆกล่ ำวหำว่ำ‘คำสอนของพวกเขำเข ้มงวดเกินไปพวกเขำทำให ้ทำงไปสูส ่ วรรค ์แคบเกิน ไป’แต่ในควำมเป็ นจริงแล ้วนี่ เป็ นคำค ้ำนแต่เดิม(แทบจะเป็ นคำค ้ำนเดียวมำเป็ นเวลำนำน)และในท ้ ่ กนับพันซึงปรำกฏออกมำในหลำยรู ่ ่ิ ้ ำงลับๆแล ้วเป็ นพืนฐำนของค ำค ้ำนอืนอี ปแบบแต่สงเหล่ ำนี จะ ่ ทำให ้ทำงไปสวรรค ์คับแคบกว่ำทำงทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำและอัครสำวกของพระองค ์ทำไว ้หรื ่ ำวไ อหลักคำสอนของพวกเขำเคร่งคร ัดกว่ำของพระคัมภีร ์หรือให ้ลองพิจำรณำข ้อพระคัมภีร ์ทีกล่ ่ี ้อ‘พวกท่ำนจงรักองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำของท่ำนด ้วยสุดใจของ ว ้อย่ำงชัดเจนเพียงไม่กข ่ เป็ นสำระทุกคำซึงมนุ ่ ษย ์พูดนั้นมนุ ษย ์จะต ้ ท่ำนด ้วยสุดจิตของท่ำนด ้วยสุดกำลังของท่ำน’‘คำทีไม่ ่ องรับผิดชอบถ ้อยคำเหล่ำนั้นในวันพิพำกษำ’…‘ท่ำนจะร ับประทำนจะดืมหรื อจะทำอะไรก็ตำมจง ่ ทำเพือถวำยพระเกี ยรติแด่พระเจ ้ำ’ลูกำ10:27มัทธิว12:361โครินธ ์10:31{GC259.3}{GCth17 223.3}

193

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้วก็จะต ้องโทษพวกเขำแต่จต “หำกหลักคำสอนของพวกเขำเข ้มงวดกว่ำนี แล ิ สำนึ กของท่ำนก็ ทรำบดีวำ่ ไม่ใช่และผูใ้ ดเล่ำจะลดควำมเข ้มงวดลงไปให ้น้อยกว่ำหนึ่ งจุดโดยไม่ทำให ้พระวจนะขอ ่ ้ กของพระเจ ้ำเป็ นคนสัตย ์ซือได ่ ่ งพระเจ ้ำเสือมไปจะถื อว่ำผูพ ้ ท ิ ก ั ษ ์ควำมลำลึ ้ไหมหำกเขำเปลียนส่ ่ วนใดของทร ัพย ์สินอันศักดิสิ์ ทธิที์ มอบไว ้ในควำมร ับผิดชอบของเขำไม่ได ้เขำลดควำมสำคัญส่ว ่ นหนึ่ งส่วนใดลงไปไม่ได ้เขำทำสิงใดให ้เบำบำงลงไม่ได ้เขำถูกบังคับต ้องประกำศให ้มนุ ษย ์ทุกคน ทรำบว่ำ‘ข ้ำพเจ ้ำมิอำจลดพระคัมภีร ์ลงมำสูร่ สนิ ยมของท่ำนได ้ท่ำนต ้องก ้ำวไปให ้ถึงหรือต ้องพินำ ้ ่ ยมชืนชอบกั ่ ่ ศไปตลอดกำล’นี่ เป็ นพืนฐำนแท ้จริงของกำรเรียกร ้องทีนิ นในเรืองควำมไม่ ใจกว ้ำงข ้ องคนเหล่ำนี พวกเขำเป็ นคนไม่ใจกว ้ำงอย่ำงไรในแง่ไหนละพวกเขำไม่ได ้ให ้อำหำรแก่คนหิวกระ ้ ำให ้คนเปลือยกำยหรือ‘ไม่เลยไม่ใช่เรืองนี ่ พวกเขำไม่ ้ ่ แต่ ้ หำยและสวมเสือผ้ ได ้ขำดแคลนในเรืองนี ่ พวกเขำไม่ใจกว ้ำงในเรืองของกำรตั ดสินลงควำมเห็นพวกเขำคิดว่ำจะไม่มผ ี ู ้ใดรอดได ้นอกจำกผู ้ ่ ำตำมวิธข ่ ทีท ี องพวกเขำเอง’”Ibid.เล่มที3หน้ ำ152,153{GC260.1}{GCth17224.1} ่ ให ้เห็นในประเทศอังกฤษในช่วงก่อนสมัยของเวสเล่ย ์เพียงเล็กน้ กำรถดถอยฝ่ ำยวิญญำณซึงมี ้ ้ ญ อยนั้นส่วนใหญ่เกิดขึนจำกค ำสอนแบบต่อต ้ำนพระบัญญัตค ิ นมำกมำยยืนยันว่ำพระคริสต ์รือบั ญัตฝ ิ ่ ำยศีลธรรมไปแล ้วและคริสเตียนต่ำงๆจึงไม่ได ้อยูภ ่ ำยใต ้ข ้อบังคับให ้ถือปฏิบต ั ฝ ิ ่ ำยศีลธรรมแ ่ ่ ละผูเ้ ชือจะหลุ ดพ ้นจำก“กำรผูกมัดของกำรกระทำควำมดี”ส่วนคนอืนๆแม้ จะยอมร ับว่ำพระบัญญั ่ นต่อไปนั้นประกำศว่ำเป็ นเรืองไม่ ่ ่ ้ ติยงั คงยังยื จำเป็ นทีอำจำรย ์ทังหลำยจะเรี ยกร ้องให ้ประชำชนเชื่ ่ี อปฏิบต ั ต ิ ำมคำสอนของพระบัญญัตเิ นื่ องจำกว่ำผูท้ พระเจ ้ำทรงเลือกสรรให ้รอดนั้น“ด ้วยแรงผลัก ่ มส ่ิ ้ ้เคร่งคร ัดในศำสนำและกระทำคุณควำม ดันทีไม่ ี งใดต ้ำนทำนได ้ของพระเจ ้ำจะนำคนเหล่ำนี ให ่ี กกำหนดให ้เลวทรำมไปตลอดกำลจะ“ไม่มพ ่ ่ งพระบัญญัตข ดีเอง”ในส่วนผูท้ ถู ี ลังพอทีจะเชื อฟั ิ อง พระเจ ้ำ”{GC260.2}{GCth17224.2} ่ เชื ่ อเช่ ่ นกันว่ำ“ผูท้ พระเจ ่ี ยังมีคนอืนที ้ำเลือกสรรแล ้วจะล ้มหำยจำกพระคุณหรือสูญเสียควำมพึ ่ งคั ่ บแคบกว่ำนี ว่้ ำ“กำรกระทำควำมชัวของคนเห ่ งพอพระทัยของพระเจ ้ำไม่ได ้”โดยให ้ข ้อสรุปทียิ ้ ้จริงแล ้วไม่บำปหรือจะถือว่ำเป็ นกรณี กำรละเมิดพระบัญญัตข ล่ำนี แท ิ องพระเจ ้ำของพวกเขำก็หำ ้ ่ี มิได ้ดังนั้นด ้วยประกำรนี พวกเขำจึ งไม่มส ี ำเหตุทจะต ้องสำรภำพบำปของพวกเขำหรือหยุดควำม บำปเหล่ำนั้นด ้วยกำรกลับใจ”McClintockandStrong,Cyclopedia,art.“Antinomians.”ดัง ่ ่ ด“ทีคนทั ่ ่วไปถือว่ำเป็ นกำรล่วงละเมิดพระบัญ นั้นพวกเขำจึงประกำศว่ำแม้จะเป็ นบำปทีเลวร ้ำยทีสุ ่ ดจะไม่เป็ นบำปในสำยพระเนตรของพระเจ ้ำ”หำกคนทีท ่ ำบำปนั้นเป็ น ญัตข ิ องพระเจ ้ำทีร่ ้ำยแรงทีสุ ่ ้รับกำรเลือกสรรแล ้ว“เพรำะเป็ นคุณสมบัตท ่ี ำคัญและโดดเด่นของผูท้ เลื ่ี อกสรรแล ้วทีพว ่ คนทีได ิ ส ่ ่ เป็ นทีพอพระทั ่ ่ กเขำไม่สำมำรถทำสิงใดที ไม่ ยของพระเจ ้ำหรือทีพระบั ญญัตห ิ ้ำมไว ้”{GC261.1}{ GCth17225.1} ่ ้ำยนี โดยพื ้ ้ หลักคำสอนชัวร นฐำนแล ้วมีควำมเหมือนกันกับคำสอนของนักกำรศึกษำและนักศำ ่ งในเวลำต่อมำทีว่​่ ำไม่มพ ่ ับเปลียนไม่ ่ ่ ำมำใช ้เป็ สนศำสตร ์ชือดั ี ระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีปร ได ้ทีจะน นมำตรฐำนของควำมถูกต ้องแต่มำตรฐำนฝ่ ำยศีลธรรมถูกกำหนดโดยตัวสังคมเองและอยูภ ่ ำยใต ้ ่ ้ ้ ้ร ับกำรดลใจจำกวิญญำณบงกำรเดียวกัน— กำรเปลียนแปลงอยู เ่ สมอแนวควำมคิดทังหมดนี ได 194

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้เริมงำนของมั ่ ่ ้ ่ คือผูท้ ได นท่ำมกลำงวิญญำณทีปรำศจำกบำปทั งปวงบนสวรรค ์ในกำรหำทำงทีจะ ้ งใจอั ่ กำจัดควำมยับยังชั นชอบธรรมของพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ{GC261.2}{GCth17225.2} ่ ่ ้ไขอุปนิ สยั ของมนุ ษย ์โดยทีไม่ ่ แปรเปลียนนั ่ ้นได ้ หลักคำสอนเรืองพระบั ญชำของพระเจ ้ำซึงแก นำคนมำกมำยไปสูก ่ ำรไม่ยอมร ับพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอย่ำงแท ้จริงเวสเล่ย ์ยืนหยัดต่อต ้ำนควำ ่ ผิ ่ ดของบรรดำครูนิรบัญญัตก มเชือที ิ [(นิ -ระ-บัน-หยัด-ติ่ี อว่ำควำมรอดเกิดจำกควำมเชือเท่ ่ ำนั้นเป็ นกลุม ่ คำสอนแบบต่ กะ)Antinomianหมำยถึงผูท้ ถื ่ ทีมี ่ ำไปสูค อต ้ำนพระบัญญัต]ิ และแสดงให ้เห็นว่ำหลักคำสอนทีน ่ ำสอนของพวกนิ รบัญญัตก ิ นิ ยม[An ้ tinomianism]นีขัดแย ้งกับพระคัมภีร ์ ่ วยทุกคนให ้รอด” “เพรำะว่ำพระคุณของพระเจ ้ำปรำกฏแล ้วเพือช่ ้ นกำรดีและเป็ นทีชอบพระทั ่ “กำรกระทำเช่นนี เป็ ยของพระเจ ้ำองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำพระ องค ์ทรงประสงค ์ใหท้ ุกคนรับควำมรอดและรู ้ควำมจริงเพรำะว่ำพระเจ ้ำมีองค ์เดียวและคนกลำงก็มี ผูเ้ ดียวระหว่ำงพระเจ ้ำกับมนุ ษย ์คือพระเยซูคริสต ์ผูท้ รงสภำพมนุ ษย ์ผูป้ ระทำนพระองค ์เองเป็ นค่ำไ ้ นพยำนในเวลำทีเหมำะสมของมั ่ ถ่สำหร ับทุกคนเหตุกำรณ์นีเป็ นเอง”ทิตสั 2:111ทิโมธี2:3่ 6พระเจ ้ำประทำนพระวิญญำณของพระองค ์อย่ำงไม่จำกัดเพือให ้มนุ ษย ์ทุกคนเข ้ำถึงทำงแห่งควำ ้ ่ ำให ้มนุ ษย ์ทุกคนเห็นควำมจริงได ้นั้นกำ มรอดได ้ด ้วยเหตุนีพระคริ สต ์ผูท้ รงเป็ น“ควำมสว่ำงแท ้ทีท ่ ลังเข ้ำมำในโลก”ยอห ์น1:9มนุ ษย ์ล ้มเหลวในเรืองควำมรอดโดยกำรปฏิ เสธของประทำนแห่งชีวต ิ โดยเจตนำของเขำเอง{GC261.3}{GCth17225.3} ่ ้ ในกำรตอบข ้ออ ้ำงทีว่​่ ำเมือพระคริ สต ์สินพระชนม ์ข ้อกำหนดของพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรถูกยก ่ เลิกไปพร ้อมกับกฎระเบียบของพิธก ี รรมนั้นเวสเล่ย ์กล่ำวว่ำ“บัญญัตศ ิ ล ี ธรรมทีบรรจุ อยูใ่ นพระบั ้ ญญัตส ิ บ ิ ประกำรและบังคับโดยผูเ้ ผยพระวจนะนั้นพระองค ์ไม่ได ้ลบล ้ำงทิงไปกำรเสด็ จมำของพระ ่ ่ ้ ่ ่ ่ องค ์ไม่ได ้ออกแบบมำเพือถอนคืนส่วนใดของเรืองนี นี คือพระบัญญัตท ิ ไม่ ี มอ ี ะไรจะทำลำยได ้ซึง‘ยื ่ ่ มี ่ มำตังแต่ ้ ปฐมกำลของโลกที‘ไม่ ่ ได ้เขียนไว ้บ นหยัดเป็ นพยำนอันสัตย ์ซือในสวรรค ์’.....เป็ นเรืองที ้ ่ นแผ่นศิลำ’แต่จำรึกไว ้ในหัวใจของเหล่ำบุตรทังหลำยของมนุ ษย ์เมือพวกเขำออกมำจำกพระหั ตถ ์ ่ วพระหั ้ ้ ของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นพระผูส้ ร ้ำงแต่วำ่ ตัวอักษรทีนิ ตถ ์ของพระเจ ้ำเคยจำรึกไว ้นั้นบัดนี บำป ้ ้ ่ ทำลำยไปแล ้วเสียส่วนใหญ่แต่ถงึ กระนั้นจะไม่สำมำรถลบทิงไปทั งหมดในขณะที เรำยั งมีจต ิ สำนึ ก ่ ้ ของควำมดีและควำมชัวอยูท ่ ุกส่วนของพระบัญญัตน ิ ี จะต ้องยังคงมีผลบังคับใช ้ต่อมวลมนุ ษย ์และใ ้ ่ อสถำนกำรณ์อนใดที ่ื ่ นทุกยุคโดยไม่ขนอยู ึ้ ก ่ บ ั ทังเวลำหรื อสถำนทีหรื ง่​่ ำยต่อกำรเปลียนแปลงแต่ ้ ่ เปลียนแ ่ ขึนอยู ก ่ บ ั พระลักษณะของพระเจ ้ำและลักษณะธรรมชำติของมนุ ษย ์และควำมสัมพันธ ์ทีไม่ ่ ตอ ปลงทีมี ่ กัน{GC262.1}{GCth17226.1} ”‘เรำไม่ได ้มำล ้มเลิกแต่มำทำให ้สมบูรณ์ทก ุ ประกำร’…..โดยไม่มข ี ้อสงสัยควำมหมำยของพระ ่ ้ ่ ้ ้ ่ องค ์ในทีนี คือ(สอดคล ้องกับเรืองทังหมดก่อนหน้ำนี และทีตำมหลังมำ)— ่ เรำมำเพือสถำปนำพระบั ญญัตใิ ห ้ครบบริบูรณ์ของมันถึงแม้วำ่ จะมีกำรเคลือบปกปิ ดของมนุ ษย ์อ ่ มุ้ มมองทีครบถ ่ ่ ที ้ มื ่ ดและคลุมเครือเรำม ยูก ่ ็ตำมเรำมำเพือชี ้วนและชัดเจนของอะไรก็ตำมในเรืองนี 195

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำเพือประกำศควำมส ำคัญแท ้จริงและเต็มบริบูรณ์ของทุกส่วนของพระบัญญัตเิ พือแสดงให ้เห็นถึง ่ ้ ่ ใ่ นนั้นและถึ ควำมเข ้ำใจอันยำวและกว ้ำงทีครอบคลุ มขอบข่ำยทังหมดของพระบั ญญัตท ิ ุกข ้อทีอยู ้ นสูงและลึกควำมบริสท ์ ่ งควำมลึกซึงอั ุ ธิและควำมเป็ นศำสนำของพระบัญญัตใิ นทุกแขนงซึงยำกเ กินกว่ำจะเข ้ำใจได ้”Wesley,sermon25{GC262.2}{GCth17226.2} เวสเล่ย ์ประกำศถึงควำมสอดคล ้องกันอย่ำงสมบูรณ์ของพระบัญญัตแิ ละของพระกิตติคณ ุ “ดัง ่ ดระหว่ำงพระบัญญัตแิ ละพระกิตติคณ นั้นจะมองเห็นควำมสัมพันธ ์อย่ำงใกล ้ชิดทีสุ ุ ในทำงหนึ่ งพร ้ ้เรำไปหำพระกิตติคณ ะบัญญัตยิ งั จัดหำทำงอยูต ่ ลอดเวลำและชีให ุ ในอีกทำงหนึ่ งพระกิตติคณ ุ นำเ ่ ้ รำอยูต ่ ลอดเวลำให ้ไปยังกำรบรรลุถงึ พระบัญญัตอิ ย่ำงบริบูรณ์ยงขึ ิ นตัวอย่ำงเช่นพระบัญญัตก ิ ำ ่ ์ หนดให ้เรำร ักพระเจ ้ำให ้ร ักเพือนบ ้ำนให ้เป็ นคนสุภำพถ่อมใจหรือบริสท ุ ธิเรำรู ้สึกว่ำเรำไม่สมบูร ่ ้ สำหร ับเรำแล ้ว‘มนุ ษย ์ทำสิงเหล่ ่ ้ ได ้’แต่เรำเองเห็นพระสัญญำของพระเจ ้ำที่ ณ์ในสิงเหล่ ำนี ใช่ ำนี ไม่ ์ ้ จะประทำนควำมร ักนั้นแก่เรำและทำให ้เรำถ่อมใจสุภำพและบริสท ุ ธิเรำยึ ดพระกิตติคณ ุ นี และข่ ำว ้ ้เป็ นสิงที ่ กระท ่ ่ ประเสริฐนี ไว ำแก่เรำตำมควำมเชือของเรำแล ้วเรำจะบรรลุถงึ ควำมชอบธรรมของพร ่ ่ ะบัญญัตโิ ดยควำมเชือซึงมีอยูใ่ นพระเยซูคริสต ์........{GC263.1}{GCth17227.1} ่ี ควำมหมำยของพระบั เวสเล่ย ์กล่ำวว่ำ“ศัตรูระดับสูงสุดของพระกิตติคณ ุ ของพระคริสต ์คือผูท้ ตี ่ี ญญัตเิ ข ้ำข ้ำงตนเองอย่ำงโจ่งแจ ้งและแน่ ช ัดและกล่ำวร ้ำยพระบัญญัตค ิ อื ผูท้ สอนมนุ ษย ์ให ้ละเมิด( ้ ่ ่ ่ี ด ลบล ้ำงปล่อยวำงยกเลิกพันธะ)ไม่ใช่เพียงข ้อเดียวเท่ำนันไม่วำ่ จะเป็ นข ้อทีเล็กทีสุดหรือใหญ่ทสุ ้ั ่ ่ ดของเหตุกำรณ์หลอกลวงอ แต่รวมถึงพระบัญญัตท ิ งหมดเลยที เดียว.......เรืองแปลกประหลำดที สุ ้ ้ อผูท้ ยอมปล่ ่ี ่ เชื ้ ออย่ ่ ย่ำงรุนแรงทังหมดนี คื อยตัวให ้กับเรืองนี ำงจริงจังว่ำพวกเขำถวำยเกียรติพระค ้ ่ ำพวกเขำกำลังขยำยงำนของพระองค ์ให ้ ริสต ์ด ้วยกำรโยนพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ทิงไปและเชื อว่ ้ งๆที ้ พวกเขำก ่ กว ้ำงขึนทั ำลังทำลำยหลักคำสอนของพระองค ์ใช่แล ้วพวกเขำถวำยเกียรติพระองค ์ ่ เหมือนเช่นยูดำสทำเมือพูดว่ำ ‘สวัสดีพระอำจำรย ์แล ้วจูบคำนับพระองค ์’พระองค ์น่ ำจะตรัสกับพวกเขำทุกคนได ้อย่ำงยุตธิ รรม ้ ใช่อนใดนอกจำกเป็ ่ื ว่ำ‘ท่ำนจะทรยศบุตรมนุ ษย ์ด ้วยกำรจูบหรือ’กำรกระทำต่อไปนี ไม่ นกำรทรยศ พระองค ์ด ้วยกำรจูบคือกำรพูดถึงพระโลหิตของพระองค ์แล ้วก็ถอดมงกุฎของพระองค ์ออกไปคือก ำรทำส่วนใดส่วนหนึ่ งของพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ให ้ด ้อยควำมสำคัญลงภำยใต ้ข ้ออ ้ำงว่ำจะทำใ ้ มใี ครทีจะสำมำรถหนี ่ ้ ้อย่ำงแน่ นอ ห ้พระกิตติคณ ุ ของพระองค ์ก ้ำวหน้ำไปอีกทังไม่ ข ้อกล่ำวหำนี ได ่ึ ่ ่ วำ่ จะเป็ นโดยตรงหรือโดยอ ้อมในลักษณะทีมี ่ แนวโน้มจะทำใ นคือผูซ ้ งเทศนำสั งสอนควำมเชื อไม่ ่ งถูกขจัดออกไปรวมถึงผูซ ่ึ ่ ่ ่ ห ้ทุกแขนงของกำรเชือฟั ้ งเทศนำสั งสอนเรื องของพระคริ สต ์เพือจะล ้มเ ่ กน้อยทีสุ ่ ดของพระบัญญัตข ลิกหรือลดควำมสำคัญในทำงใดก็ตำมแม้เพียงทีเล็ ิ องพระเจ ้ำ”Ibid. {GC263.2}{GCth17227.2} ่ี ้ ำ“กำรเทศนำเรืองของพระกิ ่ ้ ต่อผูท้ ชอบย ำว่ ตติคณ ุ จะตอบคำถำมของพระบัญญัตไิ ด ้ทังหมด”เ ่ เรำปฏิ ้ ่ ดกำรสอนนี ไม่ ้ บรรลุจด ่ ดของพระบัญญัต ิ วสเล่ย ์ตอบว่ำ“เรืองนี เสธอย่ำงทีสุ ุ ประสงค ์แรกทีสุ ่ ่ บใหลไม่รู ้ตัวทีขอบปลำยน ่ กล่ำวคือกำรโน้มน้ำวมนุ ษย ์ให ้เชือในควำมบำปและกำรปลุ กผูค้ นทีหลั ่ วขึนมำ”อั ้ รกให ้ตืนตั ครทูตเปำโลประกำศว่ำ“ธรรมบัญญัตน ิ ้ันทำให ้เรำรู ้จักบำป”“และมนุ ษย ์จะรู ้สึ 196

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำระล ้ำงบำปของเขำได ้ก็ตอ ่ กได ้ว่ำต ้องกำรพระโลหิตของพระคริสต ์เพือช ่ เมือเขำจะส ำนึ กว่ำตนเป็ นคนบำปเท่ำนั้นพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำเองยังตรัสว่ำ‘คนแข็งแรงไม่ต ้องกำรหมอแต่คนเจ็บป่ วยต ้อง ่ ่ ่ งแข็งแรงอยูห กำร’ดังนั้นเป็ นเรืองเหลวไหลที จะเสนอแพทย ์ให ้ผู ้ทียั ่ รืออย่ำงน้อยวำดมโนภำพว่ำต ่ ำนต ้องทำให ้พวกเขำเชือว่ ่ ำพวกเขำเป็ นคนป่ วยมิฉะนั้นแล ้วพวกเขำจะ นเป็ นคนเช่นนั้นก่อนอืนท่ ่ ำงำนให ้พวกเขำเป็ นเรืองเหลวไหลพอๆกั ่ ่ ไม่ขอบคุณท่ำนทีท นทีจะเสนอพระคริ สต ์ให ้กับผูท้ หั ี่ วใจ ่ี งไม่เคยแตกหักสลำยไป”โรม3:20มัทธิว9:12Ibid.sermon35{GC264.1}{GC ยังเต็มดวงอยูท ่ ยั th17228.1} ้ ่ ด ้วยเหตุนีในขณะที เวสเล่ ย ์ประกำศข่ำวประเสริฐแห่งพระคุณของพระเจ ้ำเขำทำตัวเหมือนกับ ่ ยรพยำยำม“ทำให ้ธรรมบัญญัตน ่ พระอำจำรย ์ของเขำทีเพี ิ ้ันยิงใหญ่ และมีเกียรติ”อิสยำห ์42:21เข ่ ่ ตย ์และพระองค ์ทรงอนุ ญำตให ้เขำมีโอกำส ำบรรลุงำนทีพระเจ ้ำทรงมอบหมำยให ้เขำทำอย่ำงซือสั ้ เห็นผลงำนเหล่ำนั้นในช่วงบันปลำยชี วต ิ อันยำวนำนกว่ำแปดสิบปี ของเขำ— ่ ่ มำกกว่ำกึงศตวรรษที เขำร ับใช ้ด ้วยกำรเดินทำงประกำศ— ่ กใฝ่ ติดตำมเขำกว่ำครึงล ่ ้ำนแต่มค มีจต ิ วิญญำณทีฝั ี นจำนวนอีกมำกมำยผ่ำนกำรทำงำนของเ ่ งส่งและบริสท ขำได ้ร ับกำรช่วยกู ้ออกมำจำกควำมหำยนะและควำมตกต่ำของบำปไปสูช ่ วี ต ิ ทีสู ุ ธิขึ์ ้ ่ ่ี กซึงและอิ ้ ่ บกว่ำนั้นจนกว่ำครอบ นและเรำจะไม่มท ี ำงรู ้ถึงจำนวนคนทีบรรลุ ถงึ ประสบกำรณ์ทลึ มเอิ ่ี ้ร ับควำมรอดทังหมดจะมำรวมตั ้ คร ัวของผูท้ ได วกันในแผ่นดินของพระเจ ้ำชีวต ิ ของเขำสำธิตให ้เห็ ้ ำคูค ่ นถึงบทเรียนอันลำค่ ่ วรต่อคริสเตียนทุกคนขอให ้ควำมเชือควำมถ่ อมตนควำมกระตือรือร ้นที่ ้ ไม่รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อยกำรเสียสละตนและกำรอุทศ ิ ตนของผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ท่ำนนี สะท ้อนออกม ้ ำจำกคริสตจักรในทุกวันนี เทอญ{GC264.2}{GCth17228.2}

197

อำนำจสัมบูรณ์

่ั บท15-พระคัมภีร ์กับกำรปฏิวต ั ใิ นประเทศฝรงเศส ่ บหกกำรปฏิรป ในศตวรรษทีสิ ู ศำสนำหำทำงเข ้ำไปยังประเทศต่ำงๆในยุโรปด ้วยกำรมอบพระคั ่ ่ื ำวชำวสวรร มภีร ์ทีเปิ ดออกให ้แก่ประชำชนบำงประเทศต ้อนร ับไว ้ด ้วยควำมยินดีรำวกับเป็ นผูส้ อข่ ่ ้นระบอบของเปปำซีประสบควำมสำเร็จอย่ำงมำกยิงในกำรขั ่ ค ์ส่วนประเทศอืนๆนั ดขวำงกำรเข ้ำม ่ อท ำของพระคัมภีร ์ควำมกระจ่ำงแห่งควำมเข ้ำใจพระคัมภีร ์ซึงมี ิ ธิพลในกำรยกระดับจิตใจให ้สูงขึ ้ ่ นจึงแทบจะถูกตัดออกไปหมดมีอยูป ่ ระเทศหนึ่ งทีควำมกระจ่ ำงเข ้ำไปได ้แล ้วแต่ควำมมืดก็ยงั ไม่เข ้ ่ จธรรมและควำมผิดต่อสู ้แย่งชิงควำมเป็ นใหญ่ใน ำใจควำมกระจ่ำงนั้นเป็ นเวลำหลำยศตวรรษทีสั ่ ดควำมชัวชนะและสั ่ ้ ้ อควำม ทีสุ จธรรมของสวรรค ์ถูกผลักทิงออกไป“หลั กกำรพิพำกษำมีอย่ำงนี คื ้ ้ใ สว่ำงเข ้ำมำในโลกแล ้วแต่มนุ ษย ์รักควำมมืดมำกกว่ำควำมสว่ำง”ยอห ์น3:19ประเทศนั้นถูกทิงไว ่ ้ ห ้เก็บเกียวผลของวิ ถท ี เธอเลื ี่ อกเองพระเจ ้ำทรงถอนกำรควบคุมและกำรยับยังของพระวิ ญญำณบ ์ ่ แคลนของประทำนแห่งพระคุณของพระองค ์ปล่อยให ้ควำมชัวเติ ่ บใหญ่ขึ ้ ริสท ุ ธิออกไปจำกคนที ดู ้ นและทั่วทังโลกเห็ นผลของกำรปฏิเสธสัจธรรมอย่ำงจงใจ{GC265.1}{GCth17229.1} ่ั สงครำมต่อต ้ำนพระคัมภีร ์ดำเนิ นมำเป็ นเวลำหลำยศตวรรษแล ้วในประเทศฝรงเศสจนถึ งจุดสุด ่ั ยอดด ้วยเหตุกำรณ์ของกำรปฏิวต ั ใิ นประเทศฝรงเศส[theRevolution]กำรลุ กลำมอันน่ ำกลัวนั้ ่ ค ่ ่ ตอ นเป็ นผลลัพธ ์ทีคู ่ วรจำกกำรกดขีของโรมที มี ่ พระคัมภีร ์(โปรดดูภำคผนวก)เป็ นกำรนำเสนอ ่ ่ ดให ้โลกเห็นถึงกำรทำงำนตำมนโยบำยของระบอบเปปำซีเป็ นตัวอย่ำงทีแส ่ ตัวอย่ำงทีโดดเด่ นทีสุ ่ กำรทะนุ บำรุงส่งเสริมมำมำกว่ำหนึ่ งพันปี ดงให ้เห็นถึงผลลัพธ ์ของคำสอนของคริสตจักรโรมันทีมี {GC265.2}{GCth17229.2} ผูเ้ ผยพระวจนะทำนำยไว ้ล่วงหน้ำแล ้วถึงกำรปรำบปรำมพระคัมภีร ์ในช่วงกำรเรืองอำนำจของร ้ ้เห็นถึงผลอันน่ ำสยดสยองทีจะเกิ ่ ะบอบเปปำซีและอัครสำวกผูบ้ น ั ทึกพระธรรมวิวรณ์ยงั ชีให ดกับป ่ ระเทศฝรงเศสโดยเฉพำะจำกกำรครองควำมเป็ ั นใหญ่ของ“คนนอกกฎหมำย”{GC266.1}{GCth 17230.1} ่ บสองเดือนเรำจะใ ทูตสวรรค ์ของพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกล่ำวไว ้ว่ำ“เขำจะเหยียบย่ำวิสท ุ ธินครตลอดสีสิ ้ ้ ่ งพันสองร ้อยหกสิบวัน ห ้ฤทธำนุ ภำพแก่พยำนทังสองของเรำและทั งสองจะเผยพระวจนะตลอดหนึ ่ ้ ้ ่ นมำจำกบำ ้ โดยแต่งตัวด ้วยผ้ำกระสอบ........เมือเขำทั งสองเสร็ จสินกำรเป็ นพยำนแล ้วสัตว ์ร ้ำยทีขึ ้ ้ ดำลลึกก็จะต่อสู ้กับเขำมันจะชนะและจะฆ่ำเขำทังสองและศพของเขำทั งสองจะอยู บ ่ นถนนในมหำ ่ ยกตำมภำษำอุปไมยว่ำโสโดมและอียป ่ นเมืองทีองค ่ นครนั้นทีเรี ิ ต ์ซึงเป็ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเขำถูกตรึ ้ ่ ่ ้ ่ งและให ้ของขวั ง........คนทังหลำยทีอยูบ ่ นแผ่นดินโลกจะยินดีด ้วยเรืองเขำทังสองพวกเขำจะรืนเริ ้ ้ ้ทรมำนคนทังหลำยที ้ ่ ใ่ นโลกหลังจำกนั้นสำ ญแก่กน ั และกันเพรำะว่ำผูเ้ ผยพระวจนะทังสองนี ได อยู ่ ้ ้ นด ้วยขำตัวเองคนทังหล ้ มวันครึงลมปรำณจำกพระเจ ้ำก็เข ้ำสูศ ่ พของเขำและเขำทังสองก็ ลก ุ ขึนยื ่ นก็ตกอยูใ่ นควำมกลัวอย่ำงยิง”วิ ่ วรณ์11:2-11{GC266.2}{GCth17230.2} ำยทีเห็ ่ บสองเดือน”และ“หนึ่ งพันสองร ้อยหกสิบวัน”ทีกล่ ่ ำวถึงนี เป็ ้ นช่วงเวลำเดียวกันทีต่ ่ ช่วงเวลำ“สีสิ ่ สตจักรของพระคริสต ์จะต ้องทนทุกข ์ทรมำนจำกกำรกดขีของโรมช่ ่ ำงหมำยถึงเวลำทีคริ วงเวลำ1 198

อำนำจสัมบูรณ์

่ นในปี ้ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798(โป 260ปี ของกำรเรืองอำนำจของระบอบเปปำซีเริมขึ ค.ศ.538และสินสุ ่ั รดดูภำคผนวก)ในเวลำนั้นกองกำลังของประเทศฝรงเศสบุ กเข ้ำไปกรุงโรมและจับพระสันตะปำปำ ้ ่ ้ เป็ นเชลยและพระองค ์สินพระชนม ์ขณะทีถูกเนรเทศแม้จะมีกำรแต่งตังพระสั นตะปำปำองค ์ใหม่ในเ ่ เ วลำไม่นำนต่อมำก็ตำมสภำกำรปกครองของระบอบเปปำซีก็ไม่สำมำรถปกครองด ้วยอำนำจทีมี หมือนในอดีต{GC266.3}{GCth17230.3} ่ มเหงคริสตจักรไม่ได ้ดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องตลอดช่วงเวลำ1260ปี นี ด ้ ้วยพระเมตตำคุ กำรกดขีข่ ่ ตอ ณของพระเจ ้ำทีมี ่ ประชำกรของพระองค ์พระองค ์ทรงกระทำให ้เวลำแห่งควำมทุกข ์ของกำรกด ่ ้ ่ ่ิ จะกระหน ่ ่ ำลงมำยังคริสต ขีสันลงเมือพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงทำนำยถึง“ควำมทุกข ์ลำบำกใหญ่ยง”ที ้ จักรพระองค ์ตรัสว่ำ“ถ ้ำไม่ได ้ทรงให ้วันเหล่ำนั้นย่นสันเข ้ำจะไม่มม ี นุ ษย ์รอดได ้เลยแต่เพรำะทรงเห็ ่ ้ นแก่พวกทีทรงเลื อกจึงทรงให ้วันเหล่ำนั้นย่นสันเข ้ำ”มัทธิว24:21,22โดยทำงอิทธิพลของกำรปฏิ ่ มเหงยุตไิ ปก่อนปี ค.ศ.1798{GC266.4}{GCth17230.4} รูปศำสนำกำรกดขีข่ ้ ้นคือต ้นมะกอกเทศสองต ้นและ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวถึงพยำนสองท่ำนต่อไปว่ำ“พยำนทังสองนั ่ งอยู ้ เ่ ฉพำะพระพักตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแห่งแผ่นดินโลก”ผูป้ ระพันธ ์สดุดต คันประทีปสองอันทีตั ี รัส ว่ำ“พระวจนะของพระองค ์เป็ นตะเกียงแก่เท้ำของข ้ำพระองค ์และเป็ นควำมสว่ำงแก่ทำงของข ้ำพระ องค ์”วิวรณ์11:4สดุด1 ี 19:105พยำนสองท่ำนนั้นหมำยถึงพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำ ้ ่ นของ เดิมและพันธสัญญำใหม่พระคัมภีร ์ทังสองภำคเป็ นพยำนสำคัญต่อต ้นกำเนิ ดและควำมยังยื ้ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทังสองเป็ นพยำนถึงแผนกำรแห่งควำมรอดด ้วยเช่นกันแบบจำลองต่ำงๆเ ่ ้ ครืองถวำยบูชำทังหลำยและคำพยำกรณ์ของภำคพันธสัญญำเดิมเล็งถึงกำรเสด็จมำของพระผูช ้ ่ วยให ้รอดในภำยภำคหน้ำพระกิตติคณ ุ และจดหมำยของอัครทูตในภำคพันธสัญญำใหม่เปิ ดเผย ่ ่ี ำนำยไว ้ล่วงห ถึงพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูเ้ สด็จมำในลักษณะทีตรงตำมแบบจ ำลองและคำพยำกรณ์ทท น้ำแล ้วอย่ำงถูกต ้องแม่นยำ{GC267.1}{GCth17231.1} ้ ่ งพันสองร ้อยหกสิบวันโดยแต่งตัวด ้วยผ้ำก “พยำนทังสองของเรำ.......จะเผยพระวจนะตลอดหนึ ้ ้ ่ ดอำนำจของ ระสอบ”ในเวลำส่วนใหญ่ของช่วงเวลำนี พยำนทั งสองของพระเจ ้ำถูกเก็บไว ้อยูใ่ นทีมื ่ อนและปกปิ ดพระวจนะแห่งสัจธรรมไปจำกประชำชนและชูพยำนเท็จไว ้ ระบอบเปปำซีทม ุ่ เททีจะซ่ ่ กล ้ำงคำพยำนของพระวจนะ(โปรดดูภำคผนวก)เมืออ ่ ำนำจฝ่ ำยศำสนำและ ต่อหน้ำพวกเขำเพือหั ่ ้ำมพระคัมภีร ์เมือค ่ ำพยำนของพระคัมภีร ์ถูกทำให ้คลำดเคลือนไปและมนุ ่ ทำงฝ่ ำยโลกสังห ษย ์และ ่ ้ ่ นควำมคิดของพวกเขำให ้ออกไปจำกพระวจนะเ มำรพยำยำมทำทุกวิถท ี ำงทีประดิ ษฐ ์ขึนได ้เพือหั ่ ท้ กล ่ี ้ำประกำศสัจธรรมอันศักดิสิ์ ทธิถู์ กตำมล่ำทรยศทรมำนขังอยูใ่ นคุกมืดสังเวยชีพเพือควำ ่ มือผู ่ อถูกบังคับให ้หนี เข ้ำหำควำมมั่นคงปลอดภัยของภูเขำและไปยังโพรงหินและถำของโลก ้ มเชือหรื ่ื ตย ์เหล่ำนี จึ ้ งเผยพระวจนะในชุดผ้ำกระสอบอย่ำงไรก็ตำมพวกเขำก็ยงั คงเป็ นพยำน พยำนผูซ ้ อสั ้ ่ ดยังมีผูซ ่ื ตย ์ทีร่ ักพระวจนะของพระเจ ้ำและยังหวงแหนเกี ตลอดช่วงเวลำ1260ปี นีในเวลำมื ดทีสุ ้ อสั ่ กดีเหล่ำนี ร้ ับสติปัญญำกำลังและสิทธิอำนำจในกำรประกำศควำมจริง ยรติของพระองค ์ผูร้ ับใช ้ทีภั ้ ้ ตลอดช่วงเวลำทังหมดนี {GC267.2}{GCth17231.2}

199

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ “ถ ้ำใครคิดจะทำร ้ำยพยำนทังสองไฟก็ จะพลุง่ ออกจำกปำกของทังสองและเผำผลำญศั ตรูเหล่ำ ่ ดทำร ้ำยพยำนทังสองก็ ้ นั้นใครทีคิ จะต ้องตำยอย่ำงนั้น”วิวรณ์11:5มนุ ษย ์ไม่อำจรอดพ้นกำรถูกล ่ ่ ำกลัวนี ระบุ ้ อยูใ่ นบทปิ ดท ้ งโทษเมือเหยี ยบย่ำพระวจนะของพระเจ ้ำควำมหมำยของคำประณำมทีน่ ่ ้ยินคำพยำกรณ์ในหนังสือนี ว่้ ำถ ้ำใครเพิมเติ ่ ำยของพระธรรมวิวรณ์ทว่​่ี ำ“ข ้ำพเจ ้ำเตือนทุกคนทีได ่ ้ ่ มภัยพิบต ้ คนนั้นและ มสิงใดเข ้ำไปในหนังสือนี พระเจ ้ำก็จะทรงเพิมเติ ั ท ิ เขี ี่ ยนไว ้ในหนังสือเล่มนี แก่ ้ ่ อยูใ่ นต ้ ถ ้ำใครตัดถ ้อยคำอะไรออกจำกหนังสือพยำกรณ์นีพระเจ ้ำก็จะทรงตัดส่วนแบ่งของเขำทีมี ์ ่ ยนไว ้ในหนังสือเล่มนี ไปเสี ้ นไม้แห่งชีวต ิ และในนครบริสท ุ ธิตำมที เขี ย”วิวรณ์22:18,19{GC268.1 }{GCth17232.1} ้ ้เพือป้ ่ องกันไม่ให ้มนุ ษย ์ปร ับเปลียนสิ ่ ่ ่ งสิงใดที ่ ่ พระเจ ้ำประทำนคำเตือนเช่นนี ไว งหนึ พระองค ์ทรง ่ งขรึมนีมี ้ ผลใช ้กับทุกคนทีใช ่ ้อิทธิพลของเขำนำมนุ ษย ์ใ เปิ ดเผยหรือทรงบัญชำคำประณำมทีเคร่ ้ ่ ห ้นับถือพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอย่ำงไม่เอำจริงเอำจังคำเตือนเหล่ำนี ควรท ำให ้พวกทีประกำศอย่ ่ งพระบัญญัตข ่ ำงทำเป็ นเล่นว่ำกำรเชือฟั ิ องพระเจ ้ำหรือไม่น้ันเป็ นเรืองไม่ สำคัญเกิดควำมรู ้สึกกลั ่ ่ ้ ่ ยนค ่ วจนตัวสันทุกคนทียกควำมคิดเห็นของตนขึนเหนื อกำรเปิ ดเผยของพระเจ ้ำและทุกคนทีเปลี ่ ่ นแก่ประโยชน์ข วำมหมำยชัดแจ ้งของพระคัมภีร ์เพือให ้เข ้ำกับควำมสะดวกของตนเองหรือเพือเห็ ่ นทึกไว ้เป็ นตัวอัก องกำรเข ้ำกับชำวโลกกำลังนำควำมร ับผิดชอบอันน่ ำกลัวมำใส่ตวั พระวจนะทีบั ่ อพระบัญญัตข ่ ษรซึงคื ิ องพระเจ ้ำจะประมำณค่ำอุปนิ สยั ของมนุ ษย ์ทุกคนและกล่ำวโทษทุกคนทีบ ่ ดพลำดไม่ได ้นี จะประกำศว่ ้ ่ งประสงค ์{GC268.2}{GCth17232.2} ททดสอบซึงผิ ำไม่เป็ นทีพึ ่ ้ ้ ำลังเสร็จสิน]กำรเป็ ้ ่ ้ “เมือเขำทั งสองเสร็ จสิน[ก นพยำนแล ้ว”ช่วงเวลำทีพยำนทั งสองเผยพระวจ ่ งกำยด ้วยชุดผ้ำกระสอบได ้สินสุ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798ในขณะทีพวกเขำใกล ่ นะในขณะทีแต่ ้ถึงเวลำ ้ ดกำรทำงำนในควำมมืดมนนั้นอำนำจทีมี ่ สญ ่ นมำจำกบำดำลลึ ้ สินสุ ั ลักษณ์เป็ น“สัตว ์ร ้ำยทีขึ ก”วิ ่ วรณ์11:7จะทำสงครำมโจมตีพวกเขำอำนำจทีปกครองอยูใ่ นคริสตจักรและร ัฐของหลำยประเทศใ นยุโรปถูกควบคุมโดยซำตำนผ่ำนตัวกลำงคือระบอบของเปปำซีมำเป็ นเวลำหลำยศตวรรษแต่ใน ่ งนี มี ้ กำรแสดงออกอย่ำงใหม่ให ้เห็นถึงอำนำจของซำตำน{GC268.3}{GCth17232.3} ทีแห่ ่ โรมมีนโยบำยปกปิ ดพระคัมภีร ์ไว ้ในภำษำทีคนไม่ รู ้จักและซ่อนไว ้จำกประชำชนทั่วไปภำยใต ้ก ้ ำรอ ้ำงตนว่ำเคำรพนับถือพระคัมภีร ์ภำยใต ้กำรปกครองของเธอนั้นพยำนทังสองต ้องเผยพระวจน ่ ่ ่ นมำ ้ ะในขณะที“แต่งตัวด ้วยผ้ำกระสอบ”วิวรณ์11:3แต่มอ ี ก ี อำนำจหนึ งคืออำนำจของสัตว ์ร ้ำยทีขึ จำกบำดำลประกำศทำสงครำมอย่ำงเปิ ดเผยต่อสู ้พระวจนะของพระเจ ้ำ{GC269.1}{GCth17233 .1} ่ ้ ่ ถนนใน“มหำนคร”ทีพยำนทั งสองถู กฆ่ำและทีศพของพวกเขำอยู น ่ ้ันคือประเทศอียป ิ ต ์ฝ่ ำย“จิต วิญญำณ”วิวรณ์11:8ในบรรดำประเทศต่ำงๆในประวัตศ ิ ำสตร ์ของพระคัมภีร ์อียป ิ ต ์เป็ นประเทศที่ ปฏิเสธกำรทรงดำรงอยูข ่ องพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์และต่อต ้ำนพระบัญชำของพระองค ์อย่ำงห ้ำวห ่ ดไม่มพ ่ ำญทีสุ ี ระรำชำองค ์ใดกล ้ำกบฏต่ออำนำจของสวรรค ์อย่ำงเปิ ดเผยและอย่ำงหยิงผยองมำก ่ ไปกว่ำกษัตริย ์ของประเทศอียป ิ ต ์เมือโมเสสน ำข่ำวมำให ้ฟำโรห ์ในนำมของพระเจ ้ำฟำโรห ์ตอบอ ย่ำงยโสว่ำ“พระยำห ์เวห ์นั้นเป็ นใครเล่ำเรำจึงจะต ้องฟังเสียงของพระองค ์และปล่อยคนอิสรำเอลไป 200

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำนั้นเรำจะไม่ปล่อยคนอิสรำเอลไปเป็ นอันขำด”อพยพ5:2นี่ คือลั เรำไม่รู ้จักพระยำห ์เวห ์และยิงกว่ ่ ว่​่ ำไม่มพ ่ สญ ้ งเสียงปฏิเสธว่ ทธิควำมเชือที ี ระเจ ้ำและประเทศทีมี ั ลักษณ์ของอียป ิ ต ์เป็ นตัวแทนนี จะส่ ่ ่ ้ำยค ำมีพระเจ ้ำผู ้ทรงพระชนม ์และจะแสดงออกถึงวิญญำณของควำมไม่เชือและควำมท ้ำทำยทีคล ้ งเปรียบเป็ นเมืองโสโดมฝ่ ำย“วิญญำณ”อีกด ้วยควำมชัวช ่ ้ำของเมืองโสโดมใ ลึงกัน“มหำนคร”นี ยั ่ ้วยกำรมักมำกในโลกีย ์และบำ นกำรฝ่ ำฝื นพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแสดงออกโดยเฉพำะอย่ำงยิงด ้ งจะเป็ นคุณสมบัตโิ ดดเด่นของประเทศทีมี ่ ลก ปนี ยั ั ษณะตรงตำมคุณสมบัตจิ ำเพำะของพระคัมภีร ์ ้ ำงสมบูรณ์{GC269.2}{GCth17233.2} ข ้อนี อย่ ้ งนั้นก่อนถึงปี ค.ศ.1798เพียงเล็กน้อยจะมีบำงอำนำจที่ ตำมคำพูดของผูเ้ ผยพระวจนะท่ำนนี ดั ้ มีต ้นกำเนิ ดมำจำกซำตำนและมีลก ั ษณะของซำตำนปรำกฏขึนมำท ำสงครำมกับพระคัมภีร ์ในดิน ่ ำพยำนทังสองของพระเจ ้ แดนทีค ้ำถูกปิ ดปำกให ้เงียบเสียงจะมีกำรสำแดงออกให ้เห็นถึงควำมไม่เ ่ ชือพระเจ ้ำของฟำโรห ์และควำมมักมำกในโลกีย ์ของเมืองโสโดม{GC269.3}{GCth17233.3} ้ ดขึนอย่ ้ ่ ดในประวัตศ คำพยำกรณ์นีเกิ ำงแม่นยำและน่ ำตะลึงตำตะลึงใจทีสุ ิ ำสตร ์ของประเทศฝร ่ ั ้ั ่ งเศสระหว่ำงกำรปฏิวต ั ใิ นปี ค.ศ.1793“เป็ นครงแรกที โลกได ้ยินจำกกำรประชุมของคนกลุม ่ หนึ่ งที่ มีชำติกำเนิ ดและได ้รับกำรศึกษำอย่ำงมีอำรยธรรมและได ้รับสิทธิอย่ำงชอบธรรมในกำรปกครอง ่ เลิศทีสุ ่ ดประเทศหนึ่ งของทวีปยุโรปยกเสียงของพวกเขำอย่ำงพร ้อมเพรียงกันในกำรป ประเทศทีดี ่ ดเท่ำทีจิ ่ ตวิญญำณของมนุ ษย ์ได ้ร ับและประกำศด ้วยเสียงอย่ำงเ ฏิเสธสัจธรรมอันน่ ำเคร่งขรึมทีสุ ่ ้ ่ ป็ นเอกฉันท ์ทีจะละทิ งควำมเชื อและกำรนมั สกำรเทพเจ ้ำองค ์หนึ่ ง”SirWalterScott,LifeofNap ่ ่ ่ั ่ งคงมีกำรบันทึกอย่ำงถูกต ้องหลงเหลือ oleonเล่มที1บทที 17“ฝร งเศสเป็ นประเทศเดียวในโลกทียั ้ อยูใ่ นฐำนะระดับประเทศเธอชูมอ ื ของเธอขึนกบฏต่ อพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นเจ ้ำของจักรวำลอย่ำงเปิ ดเผ ่ ่ ยคนหมินประมำทพระเจ ้ำมำกมำยและคนไม่เชือพระเจ ้ำมำกมำยยังคงมีอยูแ่ ละจะมีตอ ่ ไปในประเท ่ ่ ่ ศอังกฤษเยอรมนี สเปนและประเทศอืนๆแต่ประเทศฝรงเศสยื ั นแยกตัวโดดเดียวอยูต ่ ำ่ งหำกในประวั ่ ่ ่ ติศำสตร ์โลกในฐำนะร ัฐเดียวทีประกำศว่ ำไม่มพ ี ระเจ ้ำด ้วยพระรำชกฤษฎีกำทีออกมำจำกที ประชุ ้ ้ ้ มของร ัฐสภำและพลเมืองทังหมดของเมื องหลวงและประชำชนอีกจำนวนมำกทั่วทังประเทศทั งหญิ งและชำยต่ำงเต ้นรำทำเพลงด ้วยควำมยินดีปรีดำยอมร ับคำประกำศของรัฐบำล”Blackwood’s Magazine,November,1870{GC269.4}{GCth17234.1} ่ั ่ี ประเทศฝรงเศสยั งเผยให ้เห็นถึงคุณสมบัตท ิ โดดเด่ นของเมืองโสโดมด ้วยในช่วงของกำรปฏิว ั ่ ่ ำคว ติมก ี ำรแสดงออกถึงสภำพควำมตกต่ำทำงฝ่ ำยศีลธรรมและควำมเสือมโทรมคล ้ำยคลึงกับทีน ่ ้ ่ ำมพินำศมำยังเมืองต่ำงๆของทีรำบมำแล ้วและนักประวัตศ ิ ำสตร ์ได ้เปิ ดเผยทังควำมไม่ เชือพระเจ ้ำ ่ั ่ ้ไว ้ในคำพยำกรณ์“ส่วนทีเกี ่ ยวข ่ และควำมเสเพลไร ้ศีลธรรมของประเทศฝรงเศสตำมที ให ้องอย่ำงใ ้ งมี ่ ผลต่อศำสนำคือกำรลดควำมสำคัญของกำรรวมเป็ นหนึ่ งในกำรส กล ้ชิดกับกฎหมำยเหล่ำนี ซึ ่ ลก ่ ่ มรสให ้เหลือเป็ นเพียงกำรทำสัญญำทำงกฎหมำยทีมี ั ษณะผูกพันชัวครำวซึ งคนสองคนใดจะเ ้ ้ กำรสมรสเป็ ่ ่ ดซึง่ ข ้ำร่วมหรือสลัดทิงไปตำมควำมพึ งพอใจได ้ทังๆที นควำมผูกพันอันศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ้ ่ นอันยำวนำนของควำมสัมพันธ ์นีจะน ้ ำไปสูเ่ อกภำพของ มนุ ษย ์สำมำรถสร ้ำงขึนได ้และควำมยังยื ้ ้ ำหมำยให ้ตนเองคิดค ้นหำวิธท ่ี ้ผลทีสุ ่ ดเพือท ่ ำลำยสิงใด ่ สังคม.......หำกพวกปี ศำจทังหลำยตั งเป้ ี ได 201

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำเคำรพทีดี ่ งำมหรือทียั ่ งยื ่ นนำนในชีวต ก็ได ้ทีน่ ิ ครอบคร ัวและในเวลำเดียวกันได ้ร ับกำรประกันคว ้ ำมมั่นใจว่ำผลร ้ำยของเป้ ำหมำยนี จะกระทบต่ อเนื่ องไปจำกคนยุคหนึ่ งไปสูอ ่ ก ี ยุคหนึ่ งพวกเขำไม่ ่ ่ ้ผลมำกไปกว่ำกำรทำให ้กำรสมรสเสือมทรำมลงโซฟี ่ น่ ำจะคิดค ้นแผนกำรอืนใดที ได ย ์อำร ์เนำต ์[S ่ งจำกควำมสำมำรถในกำรพูดคำคมคนหนึ่ งได ้บรรยำยถึงพิธแี ต่งงำน ophieArnoult]ดำรำชือดั ่ ่ ของประชำรำษฎร ์ไว ้ว่ำเป็ น‘กำรประกอบพิธศ ี ำสนำให ้กับกำรล่วงประเวณี ’”Scottเล่มที1บทที 17 {GC270.1}{GCth17234.2} ่ ่ั “เป็ นเมืองทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำถูกตรึงกำงเขน”วิวรณ์11:8ประเทศฝรงเศสท ำให ้ข ้อกำห ้ ้ ่ ่ นดของคำพยำกรณ์นีเกิดขึนตำมทีทำนำยไว ้ไม่มด ี น ิ แดนใดทีควำมเป็ นศัตรูตอ ่ ต ้ำนพระคริสต ์จะ ้ มป ่ จธรรมต ้องผจญกับกำรต่อต ้ำนทีขมขื ่ ่ ถูกแสดงออกอย่ำงโดดเด่นไปมำกกว่ำนี ไม่ ี ระเทศใดทีสั ้ ้ ้วยกำรกดขีข่ ่ มเหงทีประเทศฝร ่ ่ั นและโหดเหียมไปมำกกว่ ำนี ด งเศสท ำกับผูท้ ยอมร ี่ ับพระกิตติคณ ุ เ ้ ธอได ้ตรึงพระคริสต ์ในตัวสำวกทังหลำยของพระองค ์ไว ้บนกำงเขน{GC271.1}{GCth17235.1} ้ ้ ่ ศตวรรษแล ้วศตวรรษเล่ำธรรมิกชนทังหลำยต ้องเสียเลือดเนื อในขณะที ชำววอลเดนซิ สสละชีว ิ ่ ่ ตของตนไว ้บนเทือกเขำพิดมอนต ์“เพือพระวจนะของพระเจ ้ำและเพือกำรเป็ นพยำนของพระเยซู” ่ องของพวกเขำคือพวกเอลบีเจนส ์แห่งประเทศฝรงเศสก็ ่ั ่ จธรรมในลัก พีน้ แบกกำรเป็ นพยำนเพือสั ่ ษณะเดียวกันในยุคของกำรปฏิรป ู ศำสนำสำวกของพวกเขำถูกประหำรด ้วยกำรทำรุณกรรมทีโห ้ ดเหียมพระรำชำและขุ นนำงสตรีชำติกำเนิ ดตระกูลสูงและหญิงสำวบอบบำงควำมระทมทุกข ์ของ ่ี ่ี งยโสและเหล่ ่ ผูท้ ยอมพลี ชพ ี แด่พระเยซูกลำยเป็ นอำหำรตำของผูท้ หยิ ำอัศวินของประเทศพวกฮิว ่ ่ ่ ์ ์ ่ ่ อดในสน โกน็ อทส ์ทีกล ้ำหำญต่อสู ้เพือสิทธิซงหั ึ วใจมนุ ษย ์ถือว่ำศักดิสิทธิทีสุดพวกเขำต ้องหลังเลื ้ั ้ ำ ำมรบอันดุเดือดหลำยต่อหลำยครงพวกโปรเตสแตนต ์ถูกจัดว่ำเป็ นพวกนอกกฎหมำยมีกำรตังค่ ่ ตว ์ป่ ำ{GC271.2}{GCth17235.2} หัวของพวกเขำและแต่ละคนถูกตำมล่ำดังสั ่ รกันดำร”ซึงหมำยถึ ่ ่ “คริสตจักรในถินทุ งลูกหลำนจำนวนน้อยนิ ดของคริสเตียนสมัยก่อนทีหล ่ ้นพวกเขำยังคงถนอมควำมเ งเหลือและยังคงหลบซ่อนอยูต ่ ำมภูเขำทำงตอนใต ้ในศตวรรษที18นั ่ ่ ่ ยในกำรเดินทำงไปประชุมกันตำมทีรำบของภู ่ ชือของบรรพบุ รษ ุ ไว ้ในขณะทีพวกเขำเสี ยงภั เขำแ ้ ่ ่ำคืนพวกเขำถูกพวกทหำรม้ำไล่ลำ่ และกระชำกไปเป็ นทำสฝี พำยในเรื ละหนองนำเปลี ยวในยำมค ่ ่ ดทีบริ ่ สท ่ ดมีกำรศึกษำมำกทีสุ ่ ดของประเทศฝรงเศส ่ั อของโรมันตลอดชีวต ิ คนทีใสสะอำดที สุ ุ ธิที์ สุ ้ ถูกล่ำมโซ่ถก ู ทรมำนอย่ำงทำรุณโหดเหียมท่ ำมกลำงโจรและฆำตรกรร ับจ ้ำง(โปรดดูWylieเล่มที่ ่ วนคนอืนๆที ่ ่ ้ร ับกำรปฏิบต ่ี ้ ำงเลือดเย็นเพรำะพวกเขำไม่ 22บทที6)ส่ ได ั ท ิ เมตตำกว่ ำจะถูกยิงทิงอย่ มีอำวุธและขำดควำมช่วยเหลือพวกเขำกรำบคุกเข่ำลงอธิษฐำนคนชรำสตรีทป้่ี องกันตัวเองไม่ได ้ ้ ่ และเด็กไร ้เดียงสำจำนวนหลำยร ้อยคนล ้มตำยอยูก ่ บ ั พืนในสถำนที ประชุ มในกำรเดินทำงข ้ำมภูเ ่ นสถำนทีที ่ พวกเขำใช ่ ่ ่ ขำหรือป่ ำทึบซึงเป็ ้ชุมนุ มกันอยูเ่ ป็ นประจำนั้นไม่ใช่เรืองแปลกเลยที จะพบ“ ่ ้ำวทีเดิ ่ นไป”ประเ ร่ำงของคนตำยนอนเรียงรำยตำมทุ่งหญ ้ำและบ ้ำงแขวนห ้อยบนตน้ ไม้ในทุกๆสีก ่ กทิงร ้ ้ำงด ้วยคมดำบขวำนและตะแลงแกงได ้ถูกเปลียนเป็ ่ ทศของพวกเขำซึงถู นป่ ำกันดำรอันอ ้ำงว ้ ำงน่ ำกลัว

202

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ได ้ก่อขึน.....ในยุ ้ “ควำมโหดเหียมเหล่ ำนี ไม่ คมืดแต่ในยุคแห่งควำมรุง่ เรืองของพระเจ ้ำหลุยส ์ที่ ้ งของรำชสำนักและ 14ในเวลำนั้นวิทยำศำสตร ์เจริญรุง่ เรืองวรรณกรรมกำลังเฟื่ องฟูขน ุ นำงชันสู ของเมืองหลวงเป็ นผูม้ ก ี ำรศึกษำและมีวำทศิลป์ และส่งผลกระทบอย่ำงมำกต่อคุณงำมควำมดีของ ่ ่ ควำมถ่อมตนและควำมรัก”Ibid.เล่มที22บทที 7{GC271.3}{GCth17235.3} ่ ดในบรรดำบัญชีดำของอำชญำกรรมเป็ นกำรกระทำทีเลวร ่ แต่ทด ี่ ำมืดทีสุ ้ำยน่ ำกลัวและโหดเหี ้ ่ ดนั่นคือกำรสังหำรหมู่วน ่ งชนชำว ยมทีสุ ั เซนต ์บำร ์โทโลมิว[St.BartholomewMassacreวันทีฝู ่ั ่ั ฝรงเศสผู น้ ับถือนิ กำยโรมันคำทอลิกไล่สงั หำรพวกฮิวโกน็ อทส ์หรือโปรเตสแตนต ์ชำวฝรงเศสภำ ่ ่ งประเทศฝรงเศสกำรสั ่ั ่ นก่ ้ อนรุง่ สำงของเช ้ำวันที24สิ ่ ยใต ้คำสังของพระเจ ้ำชำร ์ลส ์ทีแห่ งหำรเริมขึ ่ ่ งหำคมค.ศ.1572ซึงตรงกั บวันสมโภชของนักบุญบำร ์โทโลมิว]โลกยังจำภำพควำมน่ ำกลัวทีสยอ ้ ้ ่ ดได ้นักบวชและพระรำชำคณะของโรมเร่งเร ้ำให ้ งขวัญของกำรฆ่ำอย่ำงขีขลำดและโหดเหี ยมที สุ ่ั ่ ้ ้ งทีดั ่ งขึนในกลำงดึ ้ กษัตริย ์ของประเทศฝรงเศสยื นพระหั ตถ ์ออกสนับสนุ นงำนเหียมโหดนี ระฆั กขอ งยำมค่ำคืนเป็ นสัญญำณของกำรลงมือสังหำรชำวโปรเตสแตนต ์หลำยพันคนนอนอย่ำงสงบในบ ้ ่ ้ให ้คำมั่นสัญญำไว ้ของพระรำชำพวกเขำถูกลำกไปนอกบ ้ำ ำนของตนโดยวำงใจในเกียรติยศทีได ้ ำงเลือดเย็น{GC272.1}{GCth17236.1} นโดยไม่มก ี ำรเตือนและถูกฆ่ำทิงอย่ ่ พระคริสต ์ทรงเป็ นผูน้ ำทีตำมองไม่ เห็นในกำรช่วยกู ้ประชำกรของพระองค ์ออกจำกกำรเป็ นทำ ่ ่ สในประเทศอียป ิ ต ์ซำตำนก็เช่นกันเป็ นผูน้ ำของสมุนของมันทีตำมองไม่ เห็นในกำรกระทำทีโหดเ ้ ้ ้ ดขึนในกรุ ้ หียมต่ อกำรยอมพลีชพ ี ของคนมำกมำยเหล่ำนี กำรสั งหำรหมู่นีเกิ งปำรีสอย่ำงต่อเนื่ องเ ้ ่ ้ ได ้จำกัดอยูเ่ ฉพำ ป็ นเวลำเจ็ดวันสำมวันแรกด ้วยควำมโหดเหียมอย่ ำงทีประเมิ นไม่ได ้และงำนนี ไม่ ่ เศษของพระรำชำได ้ขยำยไปยังทุกจังหวัดและทุกอำเภอทีพบพ ่ ะในตัวเมืองเท่ำนั้นแต่โดยคำสังพิ วกโปรเตสแตนต ์พวกเขำไม่ได ้เห็นแก่อำยุหรือเพศทำรกไร ้เดียงสำหรือคนแก่ผมหงอกก็ยงั ไม่เว ้ ้ นขุนนำงและชำวชนบทคนแก่และคนหนุ่ มแม่และเด็กถูกสังหำรพร ้อมกันกำรฆำตกรรมทั่วทังประเ ่ั ้ วกระทิของประเทศพินำศไปถึงเจ็ ทศฝรงเศสด ำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำนำนสองเดือนคนชันหั ่ ดหมืนคน{GC272.2}{GCth17236.2} ่ ำวกำรสังหำรหมู่ไปถึงกรุงโรมควำมปี ติยน “เมือข่ ิ ดีท่ำมกลำงเหล่ำนักบวชนั้นล ้นเหลือจนไม่มี ขอบเขตพระคำร ์ดินัลแห่งเมืองลอเรนมอบมงกุฎหลำยพันอันเป็ นรำงวัลให ้แก่ผูส้ ง่ ข่ำวปื นใหญ่ขอ ่ งเมืองเซนต ์เอนเจโลยิงสลุตดังสนั่นให ้กำรเคำรพและชืนชมเสี ยงระฆังดังกังวำนจำกทุกยอดหอค ่ ่ี อยของโบสถ ์กองไฟเปลียนกลำงคื นเป็ นกลำงวันและพระสันตะปำปำเกรกอรีท13เสด็ จร่วมขบวน ่ ่ ่น ยำวพร ้อมด ้วยพระคำร ์ดินนัลและคนสำคัญอืนๆในศำสนำมุ่งหน้ำไปยังโบสถ ์เซนต ์หลุยซ ์ณทีนั ่ ำลึกถึงกำรสังหำรหมู่และทีกรุ ่ ง พระคำร ์ดินัลแห่งโลเรนสวดบทเตเดียม......มีกำรหล่อเหรียญเพือร ่ ่ วำติกน ั ยังมีจต ิ รกรรมฝำผนังซึงวำดโดยวำซำรี [FrescoesofVasari]อยูส ่ ำมภำพทีบรรยำยถึ งภ ่ ่ ำพกำรโจมตีของกองทัพเรือภำพพระรำชำนังในทีประชุมสภำกำลังวำงแผนกำรสังหำรหมู่และภำ ่ี ดขึนพระสั ้ พกำรสังหำรหมู่ทเกิ นตะปำปำเกรกอรีประทำนรำงวัลให ้พระเจ ้ำชำร ์ลส ์เป็ นกุหลำบทอง ่ อนหลังจำกกำรสังหำรหมู่พระองค ์ทรงฟังคำเทศนำของบำทหลวงชำวฝรงเศสด ่ั คำและสีเดื ้วยควำ ่ ดถึง‘วันนั้นทีเต็ ่ มล ้นด ้วยควำมสุขและควำมปรีดำเมือพระสั ่ มพอพระทัย......ทีพู นตะปำปำบิดำผูศ้ ก ั 203

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดทรงได ้ร ับข่ำวและทรงพระดำเนิ นด ้วยควำมเคร่งขรึมเพือไปขอบคุ ่ ดิสิ์ ทธิที์ สุ ณพระเจ ้ำและเซนต ์ ่ ่ หลุยซ ์”‘HenryWhite,TheMassacreofSt.Bartholomewบทที14ย่ อหน้ำที34{GC272.3}{G Cth17236.3} ่ ้ วิญญำณผูบ้ งกำรทีชักน ำอยูเ่ บืองหลั งกำรสังหำรหมู่วน ั เซนต ์บำร ์โทโลมิวเป็ นวิญญำณเดียว ่ กับทีชักน ำในกำรปฏิวต ั พ ิ วกเขำประกำศว่ำพระเยซูคริสต ์เป็ นคนหลอกลวงและเสียงร ้องเรียกของ ่ ่ั ่ ้ ้ำตัวร ้ำย”นั้นหมำยถึงพระคริสต ์คำหมินประมำทพระเ ่ ผูไ้ ม่เชือชำวฝร งเศสที มำชุ มนุ มคือ“บดขยีเจ ่ ้ำทำยต่อสวรรค ์และควำมชัวที ่ น่ ่ ำร ังเกียจเกิดขึนคู ้ ก ่ ดคนทำรุณ จ ้ำทีท ่ น ั ไปมีกำรเชิดชูคนต่ำช ้ำทีสุ ่ ตว ์และควำมชัวช ่ ้ำทีสุ ่ ดให ้สูงส่งทังหมดนี ้ ้ ำเพือเทิ ่ ดเกียรติอย่ำงสูงแก่ซำตำนในข โหดร ้ำยเยียงสั ท ์ ณะเดียวกันก็ตรึงพระคริสต ์พร ้อมกับพระลักษณะของพระองค ์ผูท้ รงเป็ นสัจธรรมควำมบริสท ุ ธิและ ่ เห็นแก่ตวั ไว ้บนกำงเขนด ้วย{GC273.1}{GCth17237.1} ควำมร ักทีไม่ ่ นมำจำกบำดำลลึ ้ ้ “สัตว ์ร ้ำยทีขึ กก็จะต่อสู ้กับเขำมันจะชนะและฆ่ำเขำทังสองเสี ย”อำนำจไม่เชือ่ ่ ่ั พระเจ ้ำทีปกครองประเทศฝร งเศสในช่ วงของกำรปฏิวต ั แิ ละในยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัวนั้น ์ ่ ได ้ทำสงครำมต่อต ้ำนพระเจ ้ำและพระวจนะศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์อย่ำงทีโลกไม่ เคยเห็นมำก่อนที่ ้ ่ ประชุมสภำแห่งชำติล ้มล ้ำงกำรนมัสกำรพระเจ ้ำพระคัมภีร ์ถูกรวบรวมและถูกนำไปเผำทิงในที สำ ่ี ำได ้พระบัญญัตข ธำรณะด ้วยกำรแสดงออกถึงกำรดูถก ู เหยียดหยำมทุกวิธท ี จะท ิ องพระเจ ้ำถูกเห ่ ้ ้ กวัน ยียบยำอยูใ่ ต ้เท ้ำสถำบันพระคัมภีร ์ต่ำงๆถูกกำจัดวันพักผ่อนประจำสัปดำห ์ถูกปัดทิงและตั งทุ ่ บขึนมำแทนเพื ้ ่ ทศ ่ ทีสิ ออุ ิ ให ้กับกำรสำมะเลเทเมำและกำรหมินประมำทพระเจ ้ำพิธบ ี พ ั ติศมำและพิธ ี ่ ่ ศีลมหำสนิ ทถูกสังห ้ำมคำประกำศต่ำงๆถูกติดอย่ำงสะดุดตำอยูเ่ หนื อสถำนทีฝังศพประกำศให ้รู ้ว่ ่ ร ันดร ์{GC273.2}{GCth17237.2} ำควำมตำยเป็ นกำรนอนหลับสนิ ทชัวนิ ่ ้นของปัญญำ มีกำรกล่ำวกันว่ำควำมยำเกรงพระเจ ้ำนั้นห่ำงไกลเหลือเกินจำกกำรเป็ นจุดเริมต ่ ้นของควำมโง่เขลำมีกำรสังห ่ ้ำมกำรนมัสกำรทำงศำสนำทังหมดนอกจำกที ้ จนกลำยเป็ นจุดเริมต เ่ ่ กียวข ้องกับเสรีภำพและกำรประชุมของประเทศ“บิชอปของรัฐธรรมนู ญแห่งกรุงปำรีสถูกชักชวนใ ่ ้ ่ ดทีไม่ ่ เคย ห ้เข ้ำมำมีบทบำทสำคัญของกำรแสดงละครอันน่ ำขบขันของเรืองโง่ เขลำและอือฉำวที สุ ่ ่ แสดงมำก่อนในระดับชำติ.....ท่ำนถูกเชิญมำในขบวนเต็มยศเพือประกำศต่ อหน้ำทีประชุ มสภำว่ำ ่ ำนสอนมำหลำยปี นั้นเป็ นวิชำหนึ่ งของกำรบวชเป็ นบำทหลวงซึงไม่ ่ มพ ทุกแง่มุมของศำสนำทีท่ ี น ื้ ้ ่ งขังและแน่ วแน่ ถงึ เรื่ ฐำนทังในประวั ตศ ิ ำสตร ์หรือสัจธรรมอันศักดิสิ์ ทธิท่์ ำนบอกปัดด ้วยคำพูดทีขึ ่ ำนเคยเทิดทูนนมัสกำรนั้นและในภำยภำคหน้ำท่ำนจะอุทศ องกำรทรงดำรงอยูข ่ องพระเจ ้ำทีท่ ิ ตนเ ่ ้ ่ พือกำรสักกำระต่อเสรีภำพควำมเท่ำเทียมกันคุณควำมดีและศีลธรรมหลังจำกนันท่ำนก็นำเครือง ่ ประดับยศฝ่ ำยศำสนำของท่ำนออกมำวำงบนโต๊ะและประธำนของทีประชุ มสภำก็สวมกอดท่ำนฉั ่ องบำทหลวงละทิงศำสนำหลำยองค ้ ้ นพีน้ ์ได ้ทำตำมแบบอย่ำงของพระรำชำคณะท่ำนนี ”Scottเล่ ่ ่ มที1บทที 17{GC274.1}){GCth17238.1} ้ ่ บ ่ ้ ่ งและจะให ้ของ “คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกจะยินดีด ้วยเรืองเขำทั งสองและพวกเขำจะรื นเริ ้ ้ ้ทรมำนคนทังหลำยที ้ ่ ใ่ นโลก”วิวรณ์11: ขวัญแก่กน ั และกันเพรำะว่ำผูเ้ ผยพระวจนะทังสองนี ได อยู ่ั ่ เชือพระเจ ่ 10ประเทศฝรงเศสที ไม่ ้ำได ้ทำให ้เสียงเตือนสติจำกพยำนสองท่ำนของพระเจ ้ำเงียบไป 204

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยดชังข ้อห ้ำมและข ้อกำหนดของพร พระคำแห่งสัจธรรมนอนแน่ น่ิ งอยูบ ่ นถนนของเธอและผู ้ทีเกลี ะบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพำกันโห่ร ้องด ้วยด ้วยควำมมีช ัยมนุ ษย ์ขัดขืนพระรำชำแห่งสรวงสวรรค ์อย่ำง เปิ ดเผยพวกเขำร ้องเช่นเดียวกับคนบำปในอดีตว่ำ“พระเจ ้ำทรงทรำบได ้อย่ำงไรพระเจ ้ำผูส้ งู สุดมี ควำมรู ้หรือ”สดุด7 ี 3:11{GC274.2}{GCth17238.2} ่ ่ ด ้วยกำรหมินประมำทพระเจ ้ำอย่ำงอำจหำญเหลือเชือบำทหลวงองค ์หนึ่ งขององค ์กรใหม่พูดว่ำ ่ อมเสี ่ “พระเจ ้ำหำกพระองค ์ทรงดำรงอยูข ่ อจงล ้ำงแค ้นให ้กับพระนำมทีเสื ยไปของพระองค ์เรำขอท ้ ่ ่ ้ฟ้ ำร ้องฟำดลงมำแล ้วภำยหลังจ ำทำยพระองค ์พระองค ์ยังทรงนิ่ งเฉยพระองค ์ไม่กล ้ำทีจะตร ัสสังให ้ ่ ำพระองค ์ทรงพระชนม ์อยู”่ Lacretelle,Historyเล่มที11หน้ ่ ่ ำกนี ใครเล่ ำจะเชือว่ ำที309ในSirArc ่ ่ ่ เป็ นเสียงสะท ้อนของคำพูดฟำโรห ์อย่ำงแน่ แ hibaldAlison,HistoryofEuropeเล่มที1บทที 10นี ท ้ทีเดียวทีว่​่ ำ“พระยำห ์เวห ์นั้นเป็ นใครเล่ำเรำจึงจะต ้องฟังเสียงของพระองค ์””เรำไม่รู ้จักพระยำห ์เว ห ์”{GC274.3}{GCth17238.3} “คนโง่รำพึงในใจตนว่ำไม่มพ ี ระเจ ้ำ”สดุด1 ี 4:1และพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยถึงผูบ้ ด ิ เบือนควำมจริงว่ ่ ่ ำ“ควำมโง่ของพวกเขำจะปรำกฏต่อทุกคน”2ทิโมธี3:9หลังจำกทีประเทศฝรงเศสประกำศเลิ ั กนมั สกำรพระเจ ้ำผูท้ รงชนม ์ผูท้ รงเป็ น“องค ์ผูส้ งู เด่นและสูงส่งผูท้ รงดำรงอยูน ่ ิ รน ั ดร ์”อิสยำห ์57:15เวล ่ ่ำลงสูก ำผ่ำนไปเพียงเล็กน้อยจนกระทั่งเธอดิงต ่ ำรกรำบบูชำรูปเคำรพด ้วยกำรบูชำเทพธิดำแห่งเ ่ เกิ ่ ดขึนในสภำผู ้ หตุผลในร่ำงของหญิงเสเพลไร ้ศีลธรรมจรรยำคนหนึ่ งและเป็ นเรืองที ้แทนของประ เทศและโดยอำนำจสูงสุดของฝ่ ำยปกครองและฝ่ ำยนิ ตบ ิ ญ ั ญัตน ิ ักประวัตศ ิ ำสตร ์กล่ำวไว ้ว่ำ“มีอยู่ ่ ้ ่ พิธห ี นึ งของยุควิกลจริตนี ทีครองควำมเบำปัญญำบวกกับควำมไม่เคร่งคร ัดทำงศำสนำอย่ำงไร ้คู่แ ่ึ ำหน้ำด ้วยบรรดำสมำชิกของสภ ข่งประตูของห ้องประชุมสภำเปิ ดกว ้ำงให ้กับขบวนนักดนตรีซงน ่ นตำมกันมำเป็ นขบวนด ้วยอำกำรเคร่งขรึมพร ้อมกับร ้องเพลงสรรเสริ ำกำรปกครองเทศบำลซึงเดิ ่ ผำ้ คลุมหน้ำในฐำนะเป้ ำหมำยของกำรสักกำร ญให ้เกียรติแก่เสรีภำพและมำพร ้อมกับสตรีเพศทีมี ่ ้ ะบูชำในอนำคตของพวกเขำซึงพวกเขำตั งสมญำนำมให ้เธอว่ำเทพธิดำแห่งเหตุผล[Goddesso fReason] ่ ่ิ เมือขบวนเข ้ำมำยังบริเวณหน้ำห ้องแล ้วก็ทำพิธยี งใหญ่ เปิ ดผ้ำคลุมหน้ำของเธอออกและนำไป ้ ข ่ ตังอยู ่ ้ำงขวำของประธำนคนทั่วไปจำหน้ำตำเธอได ้ว่ำเป็ นนักเต ้นระบำของโรงโอเปร่ำ.......ทีประ ่ั ่ ชุมสภำแห่งชำติของประเทศฝรงเศสเทิ ดเกียรติอย่ำงเปิ ดเผยแก่บุคคลผูน้ ี ว่้ ำเป็ นตัวแทนทีเหมำะส ่ ดของเหตุผลทีสำธำรณชนสมควรต ่ มทีสุ ้องกรำบไหว ้บูชำ{GC275.1}{GCth17239.1} ่ น่ำเคำรพและเหลวไหลนี เป็ ้ นทียอมร ่ ้ “พิธก ี รรมน่ ำขบขันทีไม่ ับกันอยูบ ่ ้ำงและตลอดทั่วทังประเท ่ ้ ควำมปรำรถ ศมีกำรเลียนแบบกำรประกอบพิธเี ทพธิดำแห่งเหตุผลประชำชนของท ้องถินเหล่ ำนี มี ่ ่ ่ นำทีจะแสดงว่ ำตนเองเท่ำเทียมกับจุดสูงสุดของกำรปฏิวต ั ”ิ Scottเล่มที1บทที 17{GC275.2}{GC th17239.2} ่ ำหน้ำทีแนะน ่ พิธก ี รคนหนึ่ งซึงท ำพิธบ ี ูชำเทพธิดำแห่งเหตุผลกล่ำวว่ำ“สมำชิกกฤษฎีกำแห่งช ่ ่ ำมัวทนมองควำมเจิดจ ้ำของแ ำติทงหลำยควำมคลั ั้ งไคล ้ศำสนำหลีกทำงให ้กับเหตุผลแล ้วตำทีพร่ 205

อำนำจสัมบูรณ์

้ ฝูงชนขนำดใหญ่มำชุมนุ มกันภำยใต ้หลังคำทรงโกทิธ[ตึกทรงเยอรมัน]เหล่ำนั้นซึง่ สงไม่ได ้วันนี มี ้ั ่ ่ ่ นชำวฝรงเศสฉลองกำรนมั ่ั ่ ้จริงซึงคื ่ อเทพธิ เป็ นครงแรกที สะท ้อนเสียงแห่งควำมจริงทีนั สกำรทีแท ่ อเทพธิดำของเหตุผลทีนั ่ ่ นพวกเรำได ้สรุปควำมตังใจเพื ้ ่ ดำแห่งเสรีภำพซึงคื อควำมเจริ ญรุง่ เรืองใ ่ ่ นพวกเรำได ้ละทิงรู ้ ปเคำรพทีไม่ ่ มช ่ นส่วนต่ำงๆของประเทศทีนั ี วี ต ิ เพือแลกกั บเทพธิดำแห่งเหตุผล ่ ชวี ต ่ นผลงำนชินเอกของธรรมชำติ ้ รูปเคำรพทีมี ิ ซึงเป็ ”M.A.Thiers,HistoryoftheFrenchRev ่ olutionเล่มที2หน้ ำ370,371{GC275.3}{GCth17239.3} ่ ่ ้องประชุมสภำแล ้วนักพูดคนนี จู้ งมือเธอและหันไปยังทีประชุ ่ เมือพวกเขำน ำเทพธิดำมำถึงทีห ม ่ ้ ้ ่ ่ และพูดว่ำ“เพือนมนุ ษย ์มตะทังหลำยต่อแต่นีให ้พวกท่ำนหยุดสันกลัวต่อหน้ำเสียงฟ้ ำร ้องทีไร ้อำน ่ึ ้ ำจของพระเจ ้ำผูซ ้ งควำมกลั วของตัวท่ำนได ้จินตนำขึนมำเองจงอย่ ำยอมร ับพระเจ ้ำให ้ยอมร ับแต่เ ์ ท่ำนหำกท่ำนต ้องกำรรูปเคำรพบูชำให ้กรำ หตุผลข ้ำพเจ ้ำขอเสนอรูปบูชำประเสริฐและบริสท ุ ธิแก่ ้ ำนั้น.....ก ้มกรำบลงต่อหน้ำสภำสูงสุดแห่งเสรีภำพทีน่ ่ ำเคำรพยิงโอม่ ่ บบูชำรูปนี เท่ ำนแห่งเหตุและ ผล”{GC276.1}{GCth17240.1} ้ ่ หรำและนำขบวนเคลื่ “หลังจำกประธำนกอดเทพธิดำแล ้วพวกเขำก็ยกเธอขึนประดั บในรถทีหรู ่ ำ้ แทนทีเทพเจ ่ อนไปท่ำมกลำงฝูงชนมำกมำยมุ่งหน้ำไปยังโบสถ ์ปรำสำทโนธำเดมเพือเข ้ำยกชูเธ ้ งไว ้บนแท่นบูชำทีนั ่ ่ นและร ับกำรยกย่องจำกผูท้ อยู ่ี ท ่ี ่ น”Alisonเล่มที1บทที ่ ่ อขึนสู ่ นั 10{GC276.2} {GCth17240.2} ่ี ่ ้ั ่ ง“สมำคมป๊ อ ไม่นำนต่อมำเหตุกำรณ์ทตำมมำคื อกำรเผำพระคัมภีร ์ในทีสำธำรณะมี อยูค ่ รงหนึ บปูลำ่ แห่งพิพธิ ภัณฑ ์”ได ้ก ้ำวเข ้ำมำยังเทศบำลนครร ้องด ้วยเสียงอันดังว่ำ“ขอให ้เหตุผลจงเจริญ” ่ี ่ [VivelaRaison]และถือเสำไม้ทบนยอดปั กด ้วยซำกหนังสือหลำยเล่มทีเผำไหม้ไปเป็ นบำงส่วนใ ้ หนังสือสังฆวัตร[เป็ นหนังสือคูม ่ นบรรดำหนังสือเหล่ำนี มี ่ อ ื อธิษฐำนประจำวันซึงประกอบด ้วยคำอ ่ ธิษฐำนเพลงนมัสกำรเพลงสดุดแี ละหัวข ้อสำหรับอ่ำนซึงใช ้กันเป็ นประจำในคณะนักบวชสำคัญๆ ่ึ ]ตำรำสวดมนต ์และพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมและภำคพันธสัญญำใหม่ซง“ชดใ ่ ้ ่ งคับให ้มนุ ษยชำติหลงงมงำย”JournalofPar ช ้บำปไปแล ้วในกองไฟสำหร ับเรืองตลกทั งหลำยที บั is,1793,No.318อ ้ำงในBuchez่ Roux,CollectionofParliamentaryHistoryเล่มที30หน้ ำ200,201{GC276.3}{GCth1724 0.3} ่ ่ ่ หลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีเป็ นผูเ้ ริมงำนที คนไม่ เชือพระเจ ้ำได ้ดำเนิ นสำนต่อ ้ ่ จนสำเร็จนโยบำยของโรมเป็ นผูว้ ำงข ้อกำหนดทังในด ้ำนสังคมด ้ำนกำรเมืองและด ้ำนศำสนำเพือเ ่ั ่ ่ ้ำงอิงถึงควำมโหดร ้ำยของกำรปฏิวต ้ั ได ้ ้กล่ ร่งให ้ประเทศฝรงเศสดิ งลงสู ห ่ ำยนะนักเขียนเมืออ ั ค ิ รงนี ่ ้ ้องกล่ำวโทษไปทีรำชวงศ ่ ำวว่ำเรืองเลยเถิ ดเหล่ำนี จะต ์และคริสตจักร(โปรดดูภำคผนวก)หำกต ้อง ่ กำรควำมยุตธิ รรมทีแท ้จริงแล ้วจะต ้องกล่ำวโทษคริสตจักรหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเป ้ ่ ปำซีวำงยำพิษใส่ลงในควำมคิดของกษัตริย ์ทังหลำยเพื อให ้ต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำว่ำพวกคนเ ้ ่ หล่ำนี เป็ นศัตรูตอ ่ รำชวงศ ์เป็ นองค ์ประกอบของควำมขัดแย ้งทีจะส่งผลแห่งควำมตำยต่อสันติสข ุ แ ่ ่ ้วิธน ้ อบั ่ นดำลให ้เกิดควำม ละควำมปรองดองกันของประชำชำติมน ั เป็ นเล่ห ์เหลียมของโรมที ใช ี ี เพื 206

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ น่ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดออกมำจำกรำชบัลลังก ์{GC276.4}{GCth17240.4 โหดเหียมโดยตรงและกำรกดขี ที } ่ ่ ่ วิญญำณแห่งเสรีภำพเคลือนไปด ้วยกันกับพระคัมภีร ์ไม่วำ่ ทีใดก็ ตำมทียอมร ับพระกิตติคณ ุ สม ่ ่ ้ ตรวนทีผู ่ กมัดพวกเขำเยียงทำสของควำมรู ่ องของประชำชนก็จะตืนพวกเขำเริ มสลั ดทิงโซ่ ้ไม่เท่ำ ่ ่ ่ ดและดำเนิ นชีวต ทันควำมชัวและควำมเชื อทำงไสยศำสตร ์พวกเขำเริมคิ ิ อย่ำงมนุ ษย ์บรรดำพระรำ ่ ่ ชำทรงเห็นและอกสันขวั ญหำยกับกำรกดขีของพวกพระองค ์{GC277.1}{GCth17241.1} ่ มไฟแห่งควำมกลัวอันน่ ำอิจฉำของพวกเขำให ้โหมแรงขึนพระสั ้ โรมไม่รรี อทีจะสุ นตะปำปำตร ัส ่ ่ ้ กับผูส้ ำเร็จรำชกำรของประเทศฝรงเศสในปี ั ค.ศ.1525ว่ำ“พวกคนบ ้ำคลังเหล่ำนี [หมำยถึงพวกที่ สนับสนุ นโปรเตสแตนต ์]จะไม่เพียงทำให ้เกิดควำมสับสนและทำลำยศำสนำเท่ำนั้นแต่จะทำลำยทั้ งอำณำจักรควำมดีประเสริฐกฎหมำยควำมเป็ นระเบียบและฐำนันดรศักดิด์ ้วย”G.deFelice,Hist ่ ่ อหน้ำที8สองสำมปี ่ ่ oryoftheProtestantsofFranceเล่มที1บทที 2ย่ ต่อมำมีคำสังจำกระบอบเป ปำซีออกมำเตือนพระรำชำว่ำ“ใต ้ฝ่ ำละอองธุลพ ี ระบำทจงอย่ำถูกหลอกพวกโปรเตสแตนต ์จะก่อก ้ วนควำมเป็ นระเบียบทังหมดของฝ่ ำยปกครองทำงกำรเมืองและของศำสนำด ้วย......รำชบัลลังก ์ก็ต ่ กอยูภ ่ ำยใต ้อันตรำยทีพอๆกั บแท่นบูชำ.....กำรนำศำสนำใหม่เข ้ำมำจำเป็ นต ้องนำกำรปกครองใ หม่เข ้ำมำด ้วย”D’Aubigne,HistoryoftheReformationinEuropeintheTimeofCalvinเล่ ่ ่ มที2บทที 36และนั กศำสนศำสตร ์ร ้องขอควำมฝักใฝ่ ของประชำชนด ้วยกำรประกำศว่ำหลักคำสอ นของพวกโปรเตสแตนต ์“ชักนำคนไปในทำงผิดมุ่งสูข ่ องใหม่และควำมเขลำมันปล ้นควำมร ักของ ่ ้ ้ ประชำรำษฎร ์ทีอุทศ ิ ถวำยแด่พระรำชำและทำลำยทังคริสตจักรและร ัฐ”ด ้วยวิธน ี ี โรมประสบควำม ่ั ่ มเหงชักออ สำเร็จในกำรชักนำประเทศฝรงเศสเข ้ำต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำ“ดำบของกำรกดขีข่ ้ั ่ั ่ ่ ณงำมควำมดีและ กจำกฝักเป็ นครงแรกในประเทศฝร งเศสเพื อยกชู รำชบัลลังก ์ปกปักร ักษำไว ้ซึงคุ ่ น”Wylieเล่มที13บทที ่ ่ รักษำกฎหมำยให ้ยังยื 4{GC277.2}{GCth17241.2} ่ ดสินจุดจบของประเทศ ผูป้ กครองแผ่นดินคำดไม่ถงึ แม้เพียงแต่นอ้ ยว่ำผลลัพธ ์ของนโยบำยทีตั จะออกมำเป็ นเช่นนั้นคำสอนของพระคัมภีร ์ควรจะได ้ฝังหลักกำรแห่งควำมยุตธิ รรมกำรประมำณ ่ ้วนเป็ น ตนสัจธรรมควำมเสมอภำคและควำมโอบอ ้อมอำรีลงในสมองและหัวใจของประชำชนซึงล ่ ำให ้ประเทศรุง่ เรือง“ควำมชอบธรรมย่อมเชิดชูประชำชำติ”ดังนั้น“พระทีนั ่ ่ งนั้นถู ศิลำมุมเอกทีจะน กสถำปนำไว ้”สุภำษิต14:34;16:12“ผลงำนของควำมชอบธรรมจะเป็ นสันติสข ุ และผลลัพธ ์ของค ่ี บต วำมชอบธรรมคือควำมเงียบสงบและควำมวำงใจเป็ นนิ ตย ์”อิสยำห ์32:17ผูท้ ปฏิ ั ต ิ ำมพระบัญญั ่ ติของพระเจ ้ำจะเคำรพและปฏิบต ั ต ิ ำมกฎหมำยของประเทศของเขำอย่ำงแน่ แท ้ผู ้ทียำเกรงพระเจ ้ำ ่ ตธิ รรมและชอบด ้วยกฎหมำยแต่ประเทศฝรงเศส ่ั จะเทิดเกียรติพระรำชำในอำนำจกำรปกครองทียุ ่ มค ่ ้ำมพระคัมภีร ์และประกำศห ้ำมกำรมีสำวกของพระคัมภีร ์ศตวรรษแล ้วศตวร ทีไม่ ี วำมสุขได ้สังห ่ หลักกำรและจริยธรรมบุคคลทีมี ่ ปัญญำเฉี ยบแหลมและพลังศีลธรรมทีเข ่ ้มแข็งผู ้ รษเล่ำบุคคลทีมี ่ ้ำปฏิญำณต่อกำรตัดสินใจและควำมเชือของตนที ่ ่ ่ จธรรมเป็ นเวลำหลำยศตว ทีกล จะทนทุ กข ์เพือสั ่ ้ ้องใช ้ชีวต ่ กประ รรษทีคนเหล่ ำนี ต ิ อย่ำงทุกข ์ทรมำนตกเป็ นทำสในเรือของชำวโรมันสำบสูญทีหลั หำรหรือเปื่ อยเน่ ำในคุกมืดใต ้ดินคนหลำยพันพบควำมปลอดภัยด ้วยกำรอพยพหนี และเหตุกำร 207

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำเนิ นไปอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำสองร ้อยห ้ำสิบปี นับจำกกำรปฏิรป ณ์เหล่ำนี ด ู ศำสนำได ้เปิ ดฉำกขึ ้ น{GC277.3}{GCth17241.3} ้ ่ั ่ เคยเห็นสำวกของพระกิตติคุ ในช่วงเวลำอันยำวนำนนี แทบจะไม่ มช ี ำวฝรงเศสสั กรุน ่ หนึ่ งทีไม่ ่ ่ ่ ณหนี ตำยเพือเอำตั วรอดต่อหน้ำควำมโกรธอย่ำงบ ้ำคลังของผู ก้ ดขีและพวกเขำน ำสติปัญญำศิล ่ ปะควำมขยันและควำมเป็ นระเบียบติดตัวไปด ้วย*ซึงตำมหลั กเกณฑ ์แล ้วพวกเขำดีเลิศอย่ำงเด่นชั ่ ่ ้กับประเทศทีพวกเขำไปลี ่ ้ ยได ้และในสัดส่วนทีพวกเขำเ ่ ดอยูแ่ ต่กอ ่ น…เพือไปสร ้ำงควำมมั่งคังให ภั ้ ้แก่ประเทศทีไปลี ่ ภั ้ ยพวกเขำก็ทำให ้ประเทศของตนขำด ติมของประทำนคุณภำพดีเลิศเหล่ำนี ให ้ ้ ่ ดนี ถู ้ กขับออกไปยังคงอยูใ่ นประเทศ ของประทำนเหล่ำนี ไปในสั ดส่วนเดียวกันหำกคนทังหมดที บั ่ั ้ กษะในด ้ำนอุตสำหกรรมของผูถ้ ก ฝรงเศสแล ้วหำกในช่วงเวลำสำมร ้อยปี นี ทั ู เนรเทศถูกนำมำทำไ ้ ร่เพำะปลูกในดินแดนของเธอหำกในช่วงเวลำสำมร ้อยปี นี ควำมสำมำรถทำงศิ ลปะถูกนำมำพัฒน ้ จฉริยะด ้ำนกำรสร ้ำงสรรค ์และพลังกำรวิเครำะห ์ถู ำผลผลิตของเธอหำกในช่วงเวลำสำมร ้อยปี นี อั กนำมำทำให ้วรรณคดีของเธอรุง่ เรืองและปรับปรุงวิทยำศำสตร ์แล ้วหำกสติปัญญำของพวกเขำถู กนำมำใช ้ในกำรให ้คำปรึกษำแก่สภำแล ้วควำมกล ้ำหำญในกำรต่อสู ้สงครำมของเธอควำมเท่ำเที ยมในกำรร่ำงกฎหมำยของเธอและให ้ศำสนำของพระคัมภีร ์เสริมสร ้ำงควำมแข็งแกร่งให ้กับปัญญ ้ ่ั ำและควบคุมจิตสำนึ กของประชำกรของเธอแล ้วในวันนี ประเทศฝร งเศสจะล ้อมรอบด ้วยควำมเจริ ่ ่ ญรุง่ เรืองแจ่มจร ัสเพียงไรเธอน่ ำจะได ้เป็ นประเทศยิงใหญ่ รำรวยและมี สข ุ มำกเพียงไรเธอน่ ำจะเป็ น ่ แบบอย่ำงแก่ประเทศอืนมำกเพี ยงไร{GC278.1}{GCth17242.1} ้ นดั ้ั นทุร ังอย่ำงหลับหูหลับตำและไม่ยอมผ่อนปรนได ้ขับไล่ครูผูม้ ค “แต่ควำมดือร ี ณ ุ ธรรมดีทุกค ่ ตย ์ทุกคนออกไปจำกแดนดินของเธอพ นผูม้ รี ะเบียบวินัยสูงทุกคนผูป้ กป้ องรำชบัลลังก ์อย่ำงซือสั ้ งน่ ่ ำจะทำให ้ประเทศของตนเป็ นประเทศที‘มี ่ ชอเสี ่ื ยงและโชติชว่ งชัชวำล’ วกเขำพูดกับคนเหล่ำนีซึ ่ ท่ ่ ำนต ้องกำรเสำประหำรเผำทังเป็ ้ นหรือถูกเนรเทศออกนอกประเทศในทีสุ ่ ในโลกนี ว่้ ำจงเลือกสิงที ดควำมหำยนะของประเทศได ้สำเร็จบริบูรณ์ไม่หลงเหลือจิตสำนึ กให ้พวกเขำประณำมไม่มศ ี ำสน ่ ้ ่ ำทีจะให ้ลำกไปยังเสำประหำรเผำทังเป็ นอีกแล ้วไม่มผ ี ูร้ ักชำติทจะให ี ้ขับไล่เนรเทศอีกต่อไป”Wyli ่ ่ ้ ้ อผลลัพธ ์อันร ้ำยกำจของกำรปฏิวต ่ี eเล่มที13บทที 20และทั งหมดนี คื ั ท ิ มำพร ้อมกับควำมโหดเหีย้ ม{GC279.1}{GCth17242.2} ่ ไปทัวประเทศฝร ่ ่ั “กำรอพยพหนี ภยั ของพวกฮิวโกน็ อทส ์มำพร ้อมกับควำมตกต่ำทีแผ่ งเศสเมื อ ่ ่ ่ ่ งเดิ ้ มควำ งผลิตทีเคยรุ ง่ เรืองเสือมลงมณฑลที เคยอุ ดมสมบูรณ์กลับไปสูค ่ วำมรกร ้ำงแบบท ้องถินดั ่ ่ มเฉื่ อยทำงปัญญำและควำมเสือมถอยลงทำงศี ลธรรมตำมต่อมำจำกช่วงเวลำของควำมเจริญทีผิ ่ี ยงคนยำกจนและมี ้ ดธรรมดำกรุงปำรีสกลำยเป็ นโรงทำนขนำดใหญ่ทเลี กำรคำดว่ำในช่วงเวลำที่ ่ กำรปฏิวต ั เิ ปิ ดฉำกมีขอทำนสองแสนคนไปยืนขอกำรสงเครำะห ์จำกพระหัตถ ์ของพระรำชำมีเพีย ้ ่ ่ งนักบวชเยสุอต ิ เท่ำนันทีรุง่ เรืองอยูใ่ นประเทศทีผุพงั และปกครองโบสถ ์และโรงเรียนเรือนจำและเรื อโรมันอย่ำงเผด็จกำรอำมหิต”{GC279.2}{GCth17242.3} ่ ้ำงควำมสั ข่ำวประเสริฐน่ ำจะนำคำตอบมำให ้แก่ปัญหำทำงกำรเมืองและทำงสังคมเหล่ำนั้นทีสร ่ ดได ้นำประเทศ บสนแก่ควำมสำมำรถของคณะสงฆ ์พระรำชำและผูร้ ำ่ งกฎหมำยของเธอและในทีสุ 208

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดิงลงสู อ ่ นำธิปไตยและควำมพินำศแต่ภำยใต ้กำรครอบงำของโรมประชำชนสูญเสียบทเรียนประเ ่ เห็นแก่ตวั ของพระผูช สริฐแห่งกำรเสียสละตนเองและควำมร ักทีไม่ ้ ว่ ยให ้รอดของพวกเขำพวกเขำ ่ ่ื ถูกนำพำออกไปจำกกำรเสียสละควำมต ้องกำรของตนเองเพือช่วยเหลือผูอ้ นไม่ มก ี ำรตำหนิ คนรำ่ ่ ่ รวยทีกดขี คนยำกจนและคนยำกจนไม่ ได ้ร ับกำรช่วยเหลือหรือควำมเห็นใจจำกกำรเป็ นทำสและ ่ ่ ้ ่ มเหงมำกยิงขึ ่ น้ ควำมต่ำต ้อยควำมเห็นแก่ตวั ของคนรำรวยและคนมี อำนำจเพิมมำกขึ นและกดขี ข่ อย่ำงเห็นได ้ชัดเป็ นเวลำนับศตวรรษควำมโลภและควำมสำมะเลเทเมำของพวกขุนนำงส่งผลให ้เกิ ่ ดกำรข่มขู่อย่ำงทำรุณต่อชำวชนบทคนรำรวยกระท ำผิดต่อคนยำกจนและคนยำกจนเกลียดชังค ่ นรำรวย{GC279.3}{GCth17243.1} ์ ่ นและคนชนชันแรงงำนจะเป็ ้ ในหลำยจังหวัดพวกขุนนำงต่ำงๆจะเป็ นผูถ้ อื กรรมสิทธิครองที ดิ น ่ ผูเ้ ช่ำพวกเขำอยูภ ่ ำยใต ้ควำมเมตตำของเจ ้ำของทีและถู กบังคับให ้จำนนอยูใ่ ต ้ข ้อเรียกร ้องทีรุ่ นแร ้ สตจักรและร ัฐตกอยูก ้ ้ ่ำลงมำพวกเขำถูกเจ ้ งภำระในกำรสนับสนุ นทังคริ ่ บ ั ชนชันกลำงและชนชั นต ำหน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองและคณะสงฆ ์เรียกเก็บภำษีอย่ำงหนัก“ควำมผำสุกของพวกผูด้ จี ะต ้องถือว่ำเ ่ ก้ ดขีไม่ ่ สนใจใยดีในสิงใดเลย..... ่ ป็ นกฎหมำยสูงสุดชำวนำและคนชนบทอำจต ้องอดอยำกโดยทีผู ่ ่ กย่ำ ....ทุกย่ำงก ้ำวของประชำชนถูกบังคับให ้เข ้ำไปปรึกษำเพือให ้ประโยชน์แก่นำยทุนเจ ้ำของทีทุ ่ แต่กำรทำงำนตรำกตรำและควำมทุกข ์ระทมทีไม่ ่ มี งก ้ำวของชีวต ิ คนงำนเกษตรกรรมเป็ นชีวต ิ ทีมี ่ นร ้องทุกข ์คำร ้องทุกข ์เหล่ำนั้นจะได ้ร ับกำรปฏิบต กำรบรรเทำหำกกล ้ำทีจะบ่ ั อิ ย่ำงดูถก ู เหยียดหย ำมศำลยุตธิ รรมจะฟังคำให ้กำรของผูด้ ม ี ำกกว่ำของชำวชนบทผูพ ้ พ ิ ำกษำรับสินบนอย่ำงเปิ ดเผย ควำมต ้องกำรตำมอำเภอใจของพวกขุนนำงถือว่ำมีอำนำจตำมกฎหมำยโดยอำศัยประโยชน์ของ ่ ้ ำนวนภำษีทขู ่ี ดรีดได ้จำกคนธรรมดำซึงส่ ่ วนหนึ่ งขูดรีดโดยผูม้ ี ระบบทุจริตทีแพร่ หลำยเช่นนี ในจ ่ ่ งตกไปสูก อิทธิพลทำงโลกและอีกส่วนโดยพวกคณะสงฆ ์นั้นไม่มแี ม้แต่เพียงครึงหนึ ่ องคลังของรำ ่ ่ ชวังหรือของฝ่ ำยศำสนำเลยทีเหลือถูกยักยอกไปใช ้อย่ำงสุรย ุ ่ สุรำ่ ยเพือสนองตัณหำของตนและพ ่ ดรีดพลเมืองเพือนร่ ่ ้ งได ้ร ับกำรยกเว ้นกำรชำระภำษีและได ้ร ับสิทธิลดหย่อน วกทีขู วมชำติเหล่ำนี ยั ้ ่ ่ ใ่ นชนชันพิ ้ เศษ ทังหมดที ชอบด ้วยระเบียบของกฎหมำยและประเพณี ตำมทีร่ ัฐกำหนดด ้วยคนทีอยู ่ มีอยูห ่ นึ่ งแสนห ้ำหมืนคนและสนองควำมต ้องกำรของกำรตำมใจตนเองของพวกเขำคนเป็ นล ้ำนถู ่ นหวั ้ กตัดสินด ้วยชีวต ิ ทีสิ งและตกต่ำ”(โปรดดูภำคผนวก){GC279.4}{GCth17243.2} ่ ่นระหว่ำงประชำช ฝ่ ำยกำรปกครองปล่อยตัวให ้กับควำมสุขสำรำญและควำมเสเพลควำมเชือมั นกับพวกผูป้ กครองมีอยูเ่ พียงเล็กน้อยควำมระแวงสงสัยฝังแน่ นอยูใ่ นทุกมำตรกำรของฝ่ ำยกำรป ่ อให ้เห็นถึงควำมมุ่งร ้ำยและเห็นแก่ตวั เป็ นเวลำกว่ำกึงศตวรรษก่ ่ ่ี กครองซึงส่ อนกำรปฏิวต ั ท ิ พระเจ ้ ่ ่ วช ่ ้ำเหล่ำนั้นพระรำชำองค ์นี ยั ้ งทรงโดดเด่นในเรืองข ่ ำหลุยส ์ที15ทรงครองรำชย ์อยูแ่ ม้ในเวลำทีชั ้ งทีชั ่ วช ่ ้ำและโหดร ้ำยและคนชนชั้ องควำมเกียจคร ้ำนเหลำะแหละและมักมำกในกำมด ้วยคนชันสู ่ ่ นต่ำทียำกจนและรู ้ไม่เท่ำทันเช่นนี ร้ ัฐบำลทำผิดพลำดในเรืองกำรเงิ นและประชำชนฉุ นเฉี ยวโกรธ ่ จำเป็ นต ้องใช ้ตำของผูพ แค ้นเป็ นสภำพทีไม่ ้ ยำกรณ์ก็สำมำรถทำนำยล่วงหน้ำได ้ว่ำจะมีกำรปะทุ ่ ำกลัวเกิดขึนในเวลำอั ้ ่ ปรึ ่ กษำให ้คำเตือนพระรำชำมักตร ัสตอบอย่ำงคุ ้นเคยว่ำ“พย ทีน่ นใกล ้เมือที ่ ่ นมีชวี ต ำยำมทำเรืองให ้ดำเนิ นไปได ้ตรำบเท่ำทีฉั ิ อยูห ่ ลังจำกฉันตำยแล ้วก็ให ้เป็ นไปตำมทำงของ ่ ่ ่ ไม่มท ้ั มัน”เป็ นเรืองไม่ เกิดผลทีจะเร่ งเร ้ำให ้มีกำรปฏิรป ู พระองค ์ทรงมองเห็นควำมชัวแต่ ี งควำมกล ้ำ 209

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำลังรอคอยฝรงเศสนั ่ั ้นคำตอบอย่ำงคนเกียจคร ้ำนและเ หรือกำลังทีจะเผชิ ญกับมันวำระสุดท ้ำยทีก ้ อยท่วมก็แล ้วกัน”{GC2 ห็นแก่ตวั ของพระองค ์สะท ้อนให ้เห็ นภำพได ้อย่ำงจริงแท“้ หลังจำกฉันนำค่ 80.1}{GCth17244.1} ่ ้ ่ ำใ โดยกำรบีบจุดอ่อนทีควำมอิ จฉำของพระรำชำและของชนชันปกครองโรมใช ้อิทธิพลเพือท ้ ้ำนเมืองจะอ่อนแอลงและโด ห ้พวกเขำจับประชำชนไว ้ใต ้พันธะผูกมัดโดยรู ้ดีวำ่ ด ้วยกำรทำเช่นนี บ ้ บทังฝ่ ้ ำยปกครองและประชำชนไว ้ใต ้อำณัตข ่ ยวิธน ี ี จะจั ิ องเธอได ้ด ้วยนโยบำยของสำยตำทีมองกำ ่ กมัดมนุ ษย ์ให ้เป็ นทำสอย่ำงได ้ผลนั้นจะต ้องผูกโซ่ตรวนไว ้ทีจิ ่ ตวิญ รณ์ไกลเธอประจักษ ์ดีวำ่ เพือผู ่ ดทีจะป้ ่ องกันไม่ให ้พวกเขำหนี พน ญำณของพวกเขำและวิธแี น่ นอนทีสุ ั ธะผูกมัดของพวกเขำคือก ่ ำรทำให ้พวกเขำไม่มเี สรีภำพควำมโหดร ้ำยทีรุ่ นแรงกว่ำควำมทุกข ์ทรมำนทำงกำยถึงพันเท่ำทีเป็ ่ นผลมำจำกนโยบำยของเธอก็คอื ควำมเสือมทำงศี ลธรรมประชำชนถูกกีดกันไม่ให ้มีพระคัมภีร ์แล ้ ้อยูก ะถูกทิงให ่ บั คำสอนของควำมดันทุร ังและควำมเห็นแก่ตวั พวกเขำจึงถูกห่อหุ ้มอยูใ่ นควำมรู ้ไม่ ่ ่ งท ่ ำให ้พวกเขำไม่เหมำะทีจะปกครอง ่ เท่ำทันและควำมเชือทำงไสยศำสตร ์และจมอยูใ่ นควำมชัวซึ ้ ง{GC281.1}{GCth17244.2} ตนเองอย่ำงสินเชิ ่ ้ ้นช่ำงแตกต่ำงอย่ำงมำกจำกสิงที ่ โรมมุ ่ ่ ำฝูงชนไว ้ แต่ผลทีออกมำทั งหมดนั ่งหมำยไว ้แทนทีจะก ่ อย่ำงงมงำยภำยใต ้คำสอนของเธอผลงำนของเธอกลับทำให ้พวกเขำกลำยเป็ นผูไ้ ม่เชือศำสนำแ ่ ทธิโรมันว่ำเป็ นวิชำคำถำนักบวชพวกเขำมองว่ำคณะสงฆ ์เป็ นพ ละเป็ นนักปฏิวต ั พ ิ วกเขำดูหมินลั ่ ่ ่ ้ น รรคทีกดขี พวกเขำพระเจ ้ำองค ์เดียวทีพวกเขำรู ้จักก็คอื พระเจ ้ำของโรมคำสอนของพระเจ ้ำนี เป็ ้ ศำสนำเดียวของพวกเขำเท่ำนั้นพวกเขำถือว่ำควำมโลภและควำมโหดเหียมของโรมเป็ นผลอันช ่ ้ อบด ้วยเหตุของพระคัมภีร ์ดังนั้นพวกเขำจึงไม่ต ้องกำรมีสว่ นในสิงเหล่ ำนี เลย{GC281.2}{GCth1 7244.3} ้ โรมนำเสนอพระลักษณะของพระเจ ้ำอย่ำงผิดๆและบิดเบือนข ้อกำหนดของพระองค ์และบัดนีม ้ นุ ษย ์ไม่ยอมร ับทังพระคั มภีร ์และพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดของพระคัมภีร ์โรมกำหนดว่ำคำสอ นของเธอต ้องใช ้ควำมงมงำยภำยใต ้ควำมเห็นชอบอย่ำงเสแสร ้งของพระคัมภีร ์ในกำรตอบสนองเ ่ วอลแตร ้ ้ รืองนี ์[Voltaire]และพรรคพวกโยนทิงพระวจนะของพระเจ ้ำไปและกระจำยพิษแห่งควำม ่ ้ ไม่เชือไปทุ กแห่งหนแทนโรมบดขยีประชำชนให ้อยูใ่ ต ้ส ้นเท ้ำเหล็กของเธอจนติดดินไปแล ้วและบั ้ ้ ่ ่ ้ ้ ดนี ฝูงชนนันเสือมทรำมและถูกทำรุณกรรมเยียงสัตว ์และในกำรตอบโต ้ควำมโหดเหียมนี พวกเขำ ้ งใจทั ่ ้ ้ ได ้โยนกำรยับยังชั งหมดทิ งไปพวกเขำโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟกับกำรหลอกลวงอันระยิบระยับที่ ้ จธรรมและควำมเท็จและกำรสำคัญผิดถึงอิ หลงเทิดทูนมำเป็ นเวลำช ้ำนำนพวกเขำไม่ยอมร ับทังสั ่ ้ำยจึงปี ติยน ่ สระในเสรีภำพทำสของควำมชัวร ิ ดีในอิสรภำพทีคำดคิ ดเอำเองของพวกเขำ{GC281 .3}{GCth17244.4} ่ ในตอนต ้นของกำรปฏิวต ั ป ิ ระชำชนได ้ร ับพระบรมรำชำนุ ญำตให ้มีตวั แทนในจำนวนทีมำกกว่ ำขุนนำงและผูน้ ำศำสนำรวมกันดังนั้นดุลอำนำจจึงตกอยูใ่ นมือของพวกเขำแต่พวกเขำไม่พร ้อม ่ ่ ด ้ ้วยปัญญำและควำมพอดีพวกเขำกระตือรือร ้นทีจะแก ่ ่ ทีจะใช ้สิงนี ้ไขควำมผิดพลำดทีพวกเขำเค ้ ่ี ่ ยดแค ้นในควำม ยทนทุกข ์ทรมำนมำพวกเขำตังใจอย่ ำงแน่ วแน่ ทจะสร ้ำงสังคมใหม่ประชำชนทีเคี 210

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ คิดของพวกเขำฝังอยูก ่ บ ั ควำมขมขืนและควำมทรงจ ำของกำรถูกร ังแกทีถนอมเก็ บมำนำนตัดสิน ่ ่ กลำมใหญ่โตจนสุดทนได ้และแก ้แค ้นผูท้ พวกเขำถื ่ี ใจทีจะปฏิ วต ั ส ิ ภำพของควำมเศร ้ำทีลุ อว่ำเป็ น ่ ่ ่ ่ ่ ต ้นกำเนิ ดของควำมทุกข ์ให ้กับตนเองคนทีถูกกดขีนำบทเรียนทีได ้ร ับขณะทีถูกกดขีมำใช ้และก ่ ่ ่ ลำยเป็ นผูก้ ดขีคนที เคยกดขี พวกเขำ{GC282.1}{GCth17245.1} ่ั ่ ้ควำมสุขจึงเก็บเกียวเลื ่ ่ ่ ประเทศฝรงเศสที ไร อดจำกผลทีเธอหว่ ำนเป็ นผลลัพธ ์จำกกำรทีเธอยอ ่ั มไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของอำนำจของโรมอันน่ ำกลัวประเทศฝรงเศสภำยใต ้อิทธิพลของโรมไ ้ นต ้นแรกขึนเมื ้ อตอนเปิ ่ ่ งเดียวกันนั้นยั ด ้ปักหลักประหำรเผำทังเป็ ดฉำกกำรปฏิรป ู ศำสนำและทีแห่ ้ โยตีนเครืองแรกขึ ่ ้ ่ ่ ย้ อมพ งได ้ตังกิ นมำเมื อตอนเปิ ดฉำกกำรปฏิวต ั ด ิ ้วยเช่นกันณจุดเดียวกันกับทีผู ่ ่ ่ บหกเหยือคนแรกก็ ่ ลีชพ ี เพือควำมเชื อของโปรเตสแตนต ์คนแรกถูกเผำในศตวรรษทีสิ ถก ู คมมีดกิ ่ บแปดทีนี ่ ่ ด ้วยเช่นกันด ้วยกำรขับไล่ข่ำวประเสริฐทีน่ ่ ำจะนำกำรร ักษำมำให ้เธ โยตีนในศตวรรษทีสิ ่ั ่ ่ อฝรงเศสกลั บเปิ ดประตูให ้กับควำมไม่เชือพระเจ ้ำและควำมพินำศเมือกำรควบคุ มของพระบัญญั ้ ่ ่ ้ ่ ติของพระเจ ้ำถูกสลัดทิงไปผลที ปรำกฏออกมำก็ คอื กฎหมำยของมนุ ษย ์นั้นไม่พอทีจะขวำงกั นคลื นลมตัณหำของมนุ ษย ์และประเทศถูกต ้อนเข ้ำไปสูก ่ ำรปฏิวต ั แิ ละควำมโกลำหลสงครำมต่อสู ้กับพ ่ ระคัมภีร ์เปิ ดฉำกให ้กับยุคหนึ่ งซึงจำรึ กไว ้ในประวัตศ ิ ำสตร ์ของโลกว่ำเป็ นยุคแห่งกำรปกครองอัน หฤโหดสันติภำพและควำมสุขถูกกำจัดออกไปจำกบ ้ำนและหัวใจของมนุ ษย ์ไม่มผ ี ูใ้ ดมีควำมมั่นค ่ี ้ร ับชัยชนะในวันนี จะถู ้ กระแวงสงสัยและถูกกำหนดโทษในวันรุง่ ขึนควำมรุ ้ งผูท้ ได นแรงและควำมชั่ ้ นชีตำยอย่ ้ วช ้ำลำมกมีอำนำจชีเป็ ำงไม่มก ี ำรขัดขวำง{GC282.2}{GCth17245.2} ้ ่ พระมหำกษัตริย ์นักบวชและขุนนำงถูกบังคับให ้ยอมจำนนต่อควำมโหดเหียมของประชำชนที ่ ่ ้ ้วยกำรประหำรพ ตืนเต ้นและบ ้ำคลังควำมกระหำยกำรแก ้แค ้นของพวกเขำเพียงแต่ถก ู กระตุ ้นขึนด ่ ่ งควำมตำยของพระองค ์ก็เดินตำมพระองค ์ไปยังตะ ระมหำกษัตริย ์และในไม่ช ้ำพวกทีออกค ำสังแห่ ่ ยว่ำเป็ นศัตรูตอ ้ั ผูต้ ้องขังถึง แลงแกงมีกำรสังหำรหมู่ทุกคนทีสงสั ่ กำรปฏิวต ั เิ รือนจำแออัดบำงครงมี สองแสนคนเมืองใหญ่ของรำชอำณำจักรเต็มไปด ้วยภำพอันน่ ำสยดสยองพรรคหนึ่ งของนักปฏิว ั ่ั ่ ก ติตอ ่ สู ้กับอีกพรรคหนึ่ งและประเทศฝรงเศสกลำยเป็ นสนำมใหญ่ของควำมขัดแย ้งของฝูงชนทีถู ้ ้ ซัดไปเซมำด ้วยไฟของรำคะตัณหำของพวกเขำเอง“ในกรุงปำรีสกำรจลำจลเกิดขึนแล ้วเกิดขึนอี ้ ้ อยทีดู ่ เหมือนว่ำไม่มจี ด กตำมกันมำและประชำชนแตกออกเป็ นเสียวเล็ กเสียวน้ ุ ประสงค ์ใดนอกจำ ่ ้ กกำรทำลำยล ้ำงกันเอง”และเพือซำเติมควำมทุกข ์ให ้กับตัวเองประเทศได ้ประกำศเข ้ำร่วมสงครำ ้ ่ มอันยืดเยือและท ำลำยล ้ำงกับอำนำจยิงใหญ่ ของยุโรป“ประเทศแทบจะล ้มละลำยกองทัพส่งเสียงเ ้ ้ำงเพรำะกำรปล ้นสะดมแ รียกร ้องค่ำจ ้ำงค ้ำงจ่ำยคนในกรุงปำรีสกำลังอดอยำกต่ำงจังหวัดถูกทิงร ้ ละอำรยธรรมแทบสูญสินไปในควำมสั บสนอลหม่ำนและปรำศจำกศีลธรรม”{GC283.1}{GCth1 7245.3} ้ ่ ประชำชนเรียนรู ้อย่ำงดีเกินพอจำกบทเรียนของควำมโหดเหียมและกำรทำรุ ณกรรมทีโรมเพี ย ่ ดวันแห่งควำมทุกข ์เข็ญก็มำถึงไม่ใช่เป็ นเวลำนีที ้ สำวกของพระเยซู ่ รสอนอย่ำงขันแข็งในทีสุ ถก ู โ ้ นำศหรือถูกขับเนรเทศออกไปนำนแล ้ว ยนเข ้ำไปในคุกใต ้ดินและลำกไปหลักประหำรคนเหล่ำนี พิ ้ ่ี ่ บัดนี โรมผู ้ไม่ยอมผ่อนปรนรู ้สึกถึงอำนำจแห่งควำมตำยของผูท้ เธอได ้ฝึ กให ้ชืนชมพฤติ กรรมกระ 211

อำนำจสัมบูรณ์

่ พวกนั ่ ่ั ่ หำยเลือด“แบบอย่ำงกำรกดขีที กบวชชำวฝรงเศสแสดงออกมำหลำยชั วอำยุ คนบัดนี ย้ ้อนก ลับมำยังพวกเขำเองด ้วยควำมรุนแรงเข ้มข ้นตะแลงแกงแดงด ้วยเลือดของบรรดำบำทหลวงเรือโร ่ งหนึ ้ั ่ งแออัดด ้วยพวกฮิวโกน็ อทส ์นั้นบัดนี เต็ ้ มไปด ้วยผูท้ กดขี ่ี ่ มเหงพวกเขำพ มันและเรือนจำทีคร ข่ ่ ่ งและตรำกตรำอยูก วกนักบวชชำวโรมันคำทอลิกถูกล่ำมโซ่ตด ิ กับทีนั ่ บ ั กำรกรรเชียงพวกเขำประ ้ ่ สตจักรของพวกเขำกระทำอย่ำงไม่ยงต่ ่ ภำพอ่อ สบกับควำมทุกข ์ทังหมดที คริ ั้ อคนนอกศำสนำทีสุ นน้อม”{GC283.2}{GCth17245.4} ่ ่ ้ ่ ดนำกฎระเบียบทีป่​่ ำเถือนที ่ ่ ดมำใช ้ “แล ้ววันเหล่ำนั้นก็มำถึงเมือศำลช ำระควำมทีโหดเหี ยมที สุ สุ ่ มผ ่ ่ ตกอยูใ่ นอันตรำยของ เมือไม่ ี ูใ้ ดกล ้ำทักทำยเพือนบ ้ำนของเขำหรือกล ้ำอธิษฐำน.........โดยทีไม่ ่ โทษถึงตำยเมือนั ่ กสืบแอบซุม ่ โยตีนทำงำนนำนและหนักทุกเช ้ำเมือเ ่ กำรทำผิดทีมี ่ อยูท ่ ก ุ มุมเมือกิ ่ อระบำยนำเทน ้ ้ รือนจำขังผูต้ ้องโทษเต็มเกือบเท่ำท ้องเรือของเรือขนทำสเมือท่ ำผสมเลื อดฟองฟอ ้ ่ กวันเหยือเต็ ่ มคันรถถูกนำผ่ำนถนนในกรุงปำรีสไปสูว่ ำระสุด ดไหลลงสูแ่ ม่นำไซน์ ......ในขณะทีทุ ่ ท ้ำยของพวกเขำข ้ำหลวงต่ำงๆทีคณะกรรมกำรของผู ม้ อ ี ำนำจสูงสุดส่งมำประจำในแผนกเปิ ดเผย ้ ่ ่ ให ้เห็นถึงควำมโหดเหียมอย่ำงเลยเถิดทีไม่มผ ี ู ้ใดรู ้แม้แต่ในเมืองหลวงใบมีดของเครืองแห่ งควำมต ้ ้ ้วยลูกปื นมีกำรเจำะรู ำยถูกยกขึนและปล่ อยลงมำช ้ำเกินไปในกำรสังหำรเชลยเป็ นแถวๆถูกยิงทิงด ่ ่ องอำร ์ร ัสยังมีกำรปฏิเสธควำมเมต ใต ้ท ้องเรือทีแออั ดเมืองลียงส ์กลำยเป็ นทะเลทรำยแม้กระทั่งทีเมื ้ ่ ตำอย่ำงโหดเหียมของกำรตำยเร็ วทีจะให ้แก่นักโทษตลอดแถบเมืองลอร ์จำกเมืองสูมำร ์ไปยังทะเล ่ ่ ยงรำยพันกันเป็ นเกลียวไม่มค มีฝูงกำและฝูงเหยียวขนำดเล็ กมำกินซำกศพเปลือยทีเรี ี วำมเมตตำ ่ ต่อเพศหรืออำยุจำนวนเยำวชนชำยหญิงอำยุสบ ิ เจ็ดทีถูกร ัฐบำลเลวทรำมฆำตกรรมนับได ้หลำยร ้ อยชีวต ิ ทำรกถูกกระชำกไปจำกอ ้อมอกและโยนลงไปยังหอกเหล็กแต่ละอันตลอดแนวยำโคบิน”( ้ ้ งชนจำนวนมำกพินำศ{GC284.1}{GCth17246 โปรดดูภำคผนวก)ในช่วงเวลำสันๆของสิ บปี นี ฝู .1} ่ งหมดที ้ ่ ดขึนนี ้ เป็ ้ นสิงที ่ ซำตำนต ่ ่ มั ่ นพยำยำมทำให ้ได ้มำเป็ นเวลำหลำ เรืองทั เกิ ้องกำรนี่ เป็ นสิงที ้ ต ้นจนจบและเป้ ำหมำยแน่ วแน่ ของมันคือกำรนำ ยยุคแล ้วนโยบำยของมันถือกำรหลอกลวงตังแต่ ่ ควำมทุกข ์ยำกและควำมพินำศมำสูม ่ นุ ษย ์เพือลบล ้ำงและทำให ้ผลของกำรทรงสร ้ำงของพระเจ ้ำเ ่ ำให ้เป้ ำประสงค ์แห่งควำมเมตตำและควำมร ักของพระเจ ้ำมัวหมองไปและด ้วยเหตุ ป็ นมลทินเพือท ้ ำให ้สวรรค ์เศร ้ำหมองแล ้วด ้วยศิลปะของกำรหลอกลวงมันทำให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์มืดไปและ นี ท ้ ้ นผลของแผ นำพวกเขำให ้โทษควำมผิดกลับไปยังพระเจ ้ำรำวกับว่ำควำมทุกข ์ลำบำกทังหมดนี เป็ ่ ใ้ ดทีถู ่ กทำให ้ตกต่ำเสือมสภำพและถู ่ ่ นกำรทรงสร ้ำงในลักษณะเดียวกันเมือผู กทำรุณกรรมเมือพ ่ วกเขำใช ้ควำมรุนแรงโหดร ้ำยของมันทำให ้ตนเองเป็ นไทแล ้วมันจะรุกเร ้ำให ้พวกเขำเพิมควำมโห ้ ่ ดแล ้วพวกเผด็จกำรและผูก้ ดขีทั ่ งหลำยจะอ ้ ดร ้ำยอย่ำงโหดเหียมให ้จนถึงทีสุ ้ำงภำพกำรไร ้ศีลธรร ่ ้ มทีควบคุมไม่ได ้นี ว่ำเป็ นแบบอย่ำงของผลแห่งเสรีภำพ{GC284.2}{GCth17246.2} ่ บพบควำมผิดทีซ่ ่ อนไว ้ได ้ชุดหนึ่ งซำตำนก็เพียงแต่อำพรำงควำมผิดนั้นไว ้ด ้วยหน้ำกำก เมือสื ่ ำงกันและฝูงชนก็ต ้อนร ับมันด ้วยควำมกระตือรือร ้นเหมือนเช่นครงก่ ่ ทีต่ ั้ อนเมือประชำชนค ้นพบว่ ้ ำพวกเขำให ้ล่วงละเมิดพระบัญญัตข ำลัทธิโรมันนั้นหลอกลวงและซำตำนใช ้ตัวแทนนี น ิ องพระเจ ้ำ 212

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้นเป็ นเรืองหลอกลวงและพระคั ่ ไม่ได ้อีกต่อไปมันก็จะปลุกระดมให ้พวกเขำถือว่ำศำสนำทังปวงนั ม ่ ้ ภีร ์เป็ นหนังสือนิ ทำนสอนเด็กและเมือสลั ดข ้อกำหนดของพระเจ ้ำทิงไปได ้แล ้วพวกเขำก็ปล่อยตัวใ ่ ่ ห ้กับควำมชัวทีควบคุมไม่ได ้{GC285.1}{GCth17247.1} ่ ้ำงควำมวิบต ้ อผูท้ อยู ่ี ใ่ นประเทศฝรงเศสเกิ ่ั ควำมผิดร ้ำยแรงทีสร ั เิ ช่นนี ต่ ดจำกกำรไม่รู ้จักสัจธรร ่ ่ ่ งนั่นคือเสรีภำพทีแท ่ ้จริงอยูภ มอันยิงใหญ่ เรืองหนึ ่ ำยในกฎข ้อห ้ำมของพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ“ถ ้ ่ งบัญญัตข ้ ำเจ ้ำเชือฟั ิ องเรำแล ้วควำมสมบูรณ์สข ุ ของเจ ้ำจะเป็ นเหมือนแม่นำและควำมชอบธรรม ่ ่ี งข ้ำจะอยูอ ของเจ ้ำจะเหมือนคลืนทะเล”“พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ‘ไม่มส ี น ั ติสข ุ แก่คนอธรรม’”“แต่ผูท้ ฟั ่ ่ ย่ำงปลอดภัยและเขำอยูอ ่ ย่ำงสุขไม่กลัวสิงร ้ำยใดๆ”อิสยำห ์48:18,22สุภำษิต1:33{GC285.2}{G Cth17247.2} ่ ้ พวกไม่เชือพระเจ ้ำพวกนอกศำสนำและพวกละทิงพระเจ ้ำต่ำงต่อต ้ำนและปร ักปรำประณำมพร ะบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแต่ผลลัพธ ์ของพฤติกรรมของพวกเขำผ่ำนกำรพิสจ ู น์แล ้วว่ำควำมผำสุกขอ ่ งข ้อบัญญัตข ่ี ยอมอ่ำนบทเรียนจำกหนังสือของพร งมนุ ษย ์นั้นผูกติดกับกำรเชือฟั ิ องพระเจ ้ำผูท้ ไม่ ่ ้ศึกษำหนังสือประวัตศ ะเจ ้ำจะต ้องถูกสังให ิ ำสตร ์ของประชำชำติตำ่ งๆ{GC285.3}{GCth17247.3 } ่ ่ ำมนุ ษย ์ให ้เลิกล ้มกำรเชือฟั ่ งตัวแทนของมันถูกป เมือซำตำนท ำงำนผ่ำนคริสตจักรโรมันเพือน ่ กปิ ดไว ้และผลงำนของมันถูกอำพรำงจนมองไม่ออกว่ำควำมเสือมศี ลธรรมและควำมระทมทุกข ์ที่ ้ ดขวำงอำน ตำมมำนั้นเป็ นผลลัพธ ์ของกำรล่วงละเมิดและพระวิญญำณของพระเจ ้ำได ้ทรงยับยังขั ่ ำจของมันไม่ให ้มันบรรลุถงึ เป้ ำหมำยของมันอย่ำงเต็มทีประชำชนไม่ ได ้สืบตำมรอยไปยังสำเหตุแ ้ ละค ้นหำต ้นตอควำมทุกข ์ระทมของพวกเขำแต่สภำแห่งชำติได ้สลัดทิงพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำไป ่ ้นทุกคนมองเห็นแล ้วว่ำผลลัพธ ์ของ อย่ำงเปิ ดเผยและในช่วงกำรปกครองอันทุกข ์เข็ญทีตำมมำนั กำรกระทำของเหตุและผลเป็ นอย่ำงไร{GC285.4}{GCth17247.4} ่ ่ั ้ ่ เมือประเทศฝร งเศสปฏิ เสธพระเจ ้ำอย่ำงเปิ ดเผยและสลัดพระคัมภีร ์ทิงไปคนชั วและวิ ญญำณแ ่ ่ ่ ่ ่ ห่งควำมมืดยินดีปรีดำทีได ้บรรลุเป้ ำหมำยทีปรำรถนำมำเนิ นนำนแล ้วนันคืออำณำจักรทีปลอดจำ ่ ำงรวดเร็วดัง กกำรควบคุมของพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเนื่ องจำกไม่มก ี ำรตัดสินลงโทษควำมชัวอย่ นั้นหัวใจของบรรดำบุตรของมนุ ษย ์จึง“เจตนำมุ่งทำควำมอธรรม”ปัญญำจำรย ์8:11แต่กำรล่วงละ ่ี ยงธรรมและชอบธรรมจะต ่ เมิดบัญญัตท ิ เที ้องได ้ร ับผลของควำมทุกข ์ยำกลำบำกและพินำศอย่ำงแ ่ น่ นอนแม้กำรพิพำกษำจะไม่มำเยือนพวกเขำในทันทีควำมชัวของมนุ ษย ์ก็ได ้กำหนดวำระสุดท ้ำย ้ ่ ่ ำเนิ นมำเป็ นเวลำหลำย ของตนเองเอำไว ้แล ้วอย่ำงแน่ นอนกำรละทิงควำมเชือและอำชญำกรรมทีด ่ ่ ศตวรรษได ้สะสมพระพิโรธของพระเจ ้ำจนนำไปสูว่ น ั แห่งควำมทุกข ์เข็ญและเมือควำมชั วของพวก ่ วผูท้ ดู ่ี แคลนพระเจ ้ำจะเรียนรู ้ก็สำยเกินไปเสียแล ้วว่ำเป็ นเรืองน่ ่ ำกลัวเพียงไรทีจะท ่ ำให ้ เขำนั้นอิมตั ่ ้ ำนำจโหดร ้ำยข พระเจ ้ำหมดควำมอดทนพระเจ ้ำทรงถอนพระวิญญำณของพระองค ์ทีคอยยั บยังอ ่ องซำตำนออกไปมำกแล ้วและมำรร ้ำยทีควำมสุ ขใจเดียวของมันคือควำมหำยนะของมนุ ษย ์ก็ได ้ร ั ่ ท้ เลื ่ี อกร ับใช ้ฝ่ ำยกบฏจะถูกปล่อยให ้เก็บเ บอนุ ญำตให ้ทำตำมควำมมุ่งหมำยของมันอย่ำงเต็มทีผู ่ ่ ่วแผ่นดินเต็มล ้นด ้วยอำชญำกรรมทีน่ ่ ำสะพรึงกลัวเกินกว่ำจะบันทึกได ้ กียวผลของมั นจนกระทังทั 213

อำนำจสัมบูรณ์

่ งพินำศไปเป็ นเสียงของควำมทุกข ์ทีขม ่ เสียงร ้องอันน่ ำสยดสยองดังจำกมณฑลและเมืองต่ำงๆทีพั ่ ่ั ขืนประเทศฝร งเศสถู กเขย่ำรำวกับแผ่นดินไหวศำสนำกฎหมำยควำมเป็ นระเบียบของสังคมครอบ ่ ขนท คร ัวบ ้ำนเมืองและคริสตจักรต่ำงถูกฟำดฟันทำลำยลงไปโดยมืออันไร ้ศีลธรรมทีชู ึ ้ ้ำทำยพระบั ่ พร ้อมย่อม ญญัตข ิ องพระเจ ้ำนักปรำชญ ์กล่ำวไว ้แล ้วอย่ำงจริงแท ้ว่ำ“ควำมชอบธรรมของคนทีดี ทำให ้ทำงของเขำตรงแต่คนอธรรมจะล ้มลงด ้วยควำมอธรรมของตน” ่ งร ้ ้อยครงและอำยุ ้ั ่ นอยูไ่ ด ้ถึงกระนั้นข ้ำพเจ ้ำยังรู ้แน่ วำ่ สวัสดิมง “แม้วำ่ คนบำปทำชัวตั เขำยังยังยื ้ ่ ควำมยำเกรงเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์”“แต่วำ่ จะไม่ คลจะมีแก่เขำทังหลำยที ย่ ำเกรงพระเจ ้ำคือทีมี ่ นดังเงำก็จะไม่ยด เป็ นสวัสดิมงคลแก่คนอธรรมอำยุของเขำทีเป็ ื ยำวออกไปได ้เพรำะเขำไม่มค ี วำม ยำเกรงเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำ”สุภำษิต11:5ปัญญำจำรย ์8:12,13“เพรำะว่ำพวกเขำเกลียดควำ มรู ้และไม่เลือกเอำควำมยำเกรงพระยำห ์เวห ์”“เพรำะฉะนั้นพวกเขำจะกินผลแห่งทำงของตนเองแ ่ ้วยควำมคิดเห็นของพวกเขำเอง”สุภำษิต1:29,31{GC286.1}{GCth17248.1} ละอิมด ่ ตย ์ของพระเจ ้ำทีถู ่ กอำนำจหมินประมำทพระเจ ่ ่ นมำจำกบำดำลลึ ้ พยำนซือสั ้ำที“ขึ ก”ฆ่ำนั้นจะไ ่ ม่อยูน ่ ่ิ งเงียบอีกต่อไปแล ้ว“หลังจำกนั้นสำมวันครึงลมปรำณจำกพระเจ ้ำก็เข ้ำสูศ ่ พของเขำและเข ้ ้ นด ้วยขำตัวเองคนทังหลำยที ้ ่ นก็ตกอยูใ่ นควำมกลัวอย่ำงยิง”วิ ่ วรณ์11:11ใน ำทังสองก็ ลก ุ ขึนยื เห็ ่ั ปี ค.ศ.1793สภำแห่งประเทศฝรงเศสออกกฤษฎี กำล ้มล ้ำงศำสนำคริสต ์และยกเลิกพระคัมภีร ์สำม ่ ้ ้ ปี ครึงต่อมำมีมติให ้เพิกถอนกฤษฎีกำนี ด ้วยเหตุนีสภำแห่ งเดียวกันยอมผ่อนปรนต่อพระคัมภีร ์โล ่ นผลจำกกำรปฏิเสธพระวจนะศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ์ กมองดูควำมผิดมหันต ์ทีเป็ ้ำด ้วยควำมตกตะลึง ่ ่ และมนุ ษย ์ประจักษ ์ถึงควำมจำเป็ นทีต ้องมีควำมเชือในพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองค ์เป็ นรำกฐ ้ ยง ำนของคุณควำมดีและศีลธรรมพระเจ ้ำตรัสว่ำ“เจ ้ำเยำะเย ้ยและกล่ำวหยำบช ้ำต่อใครเจ ้ำขึนเสี ่ ่ อองค ์บริสท ์ ของเจ ้ำต่อผูใ้ ดและเบิงตำของเจ ้ำอย่ำงเย่อหยิงต่ ุ ธิของอิ สรำเอล”อิสยำห ์37:23“เพรำะ ้ ่ ้ ้ ์ ฉะนันนี แน่ ะครงนี ั เรำจะทำให ้เขำรู ้จักเรำจะทำให ้เขำรู ้จักฤทธิเดชและฤทธำนุ ภำพของเรำและเขำ ้ ทังหลำยจะรู ้ว่ำนำมของเรำคือยำห ์เวห ์”เยเรมีย ์16:21{GC287.1}{GCth17249.1} ่ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะเปิ ดเผยถึงเรืองของพยำนสองท่ ำนต่อไปว่ำ“เขำทังสองได ้ยินเสียงดังจำกสวรร ้ ่ ่ เถิด’พวกศัตรูก็เห็นเขำทังสองขึ ้ ้ ค ์กล่ำวว่ำ‘จงขึนมำที นี นไปสู ส ่ วรรค ์ด ้วยเมฆ”วิวรณ์11:12เนื่ องจ ่ั ้ ่ เ ำกประเทศฝรงเศสท ำสงครำมกับพยำนสองท่ำนของพระเจ ้ำท่ำนทังสองจึ งได ้ร ับเกียรติอย่ำงทีไม่ ้ คยได ้รับมำก่อนในปี ค.ศ.1804มีกำรก่อตังสมำคมพระคริ สตธรรมคัมภีร ์อังกฤษและต่ำงประเทศขึ ้ ่ สำขำมำกมำยทั่วทวีปยุโรปในปี ค.ศ.1816สมำคมพระค นตำมด ้วยองค ์กรในลักษณะเดียวกันทีมี ้ นในขณะที ้ ่ ้ นนั ้ ้นมีกำรพิมพ ์และแจ ริสตธรรมอเมริกน ั ได ้ก่อตังขึ สมำคมของประเทศอั งกฤษก่อตังขึ ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำมีกำรแปลเป็ นหลำยร ้อยภำษำหลักและภำ กจ่ำยพระคัมภีร ์ถึงห ้ำสิบภำษำตังแต่ ่ ษำท ้องถิน(โปรดดู ภำคผนวก){GC287.2}{GCth17249.2} ่ ได ่ ้ร ับควำมสนใจแต่เพียงเ เป็ นเวลำกว่ำห้ำสิบปี ก่อนค.ศ.1792งำนประกำศต่ำงแดนเป็ นเรืองที ้ ่ี งทีลงแรงพยำยำมประกำศเรื ่ ่ ล็กน้อยไม่มก ี ำรก่อตังสมำคมใหม่ ขนมำและมี ึ้ คริสตจักรเพียงไม่กแห่ ่ บแปดมีกำ องของศำสนำคริสต ์ไปยังดินแดนของคนนอกศำสนำแต่มำถึงช่วงปิ ดท ้ำยศตวรรษทีสิ ่ ่ ้ รเปลียนแปลงยิ งใหญ่ เกิดขึนมนุ ษย ์ไม่พอใจกับผลงำนของลัทธิกำรใช ้เหตุผลและตระหนักถึงควำ 214

อำนำจสัมบูรณ์

่ มจำเป็ นทีจะต ้องร ับกำรเปิ ดเผยของพระเจ ้ำและมีประสบกำรณ์ของศำสนำนับจำกนั้นเป็ นต ้นมำง ่ เคยปรำกฏมำก่อน{GC287.3}{GCth17249.3 ำนของพันธกิจต่ำงประเทศเจริญเติบโตอย่ำงทีไม่ } ้ กำรพัฒนำของงำนด ้ำนกำรพิมพ ์ได ้กระตุ ้นงำนกำรกระจำยพระคัมภีร ์ให ้รวดเร็วขึนมำกควำม ่ ้ สะดวกของกำรสือสำรระหว่ ำงประเทศต่ำงๆกำแพงขวำงกันอคติ และแนวรวปกป้ ั้ องระดับชำติทพั ี่ ง ทลำยไปและกำรสูญเสียอำนำจกำรปกครองฝ่ ำยรัฐของพระสันตะปำปำแห่งโรมได ้เปิ ดประตูให ้กั ่ กำรขำยพระคัมภีร ์ตำมถนนในกรุงโรมโ บกำรนำพระวจนะของพระเจ ้ำเข ้ำมำเป็ นเวลำหลำยปี ทีมี ้ ้นำไปเผยแพร่ยงั ทุกมุมของโลกทีมี ่ มนุ ษย ์อำศัยอยู{่ GC288.1}{G ดยไม่มก ี ำรควบคุมและบัดนี ได Cth17250.1} ่ ่ จะฟั ่ งคนพูดแล ้วพูดอีกว่ำชำยสิบสอง วอลแตร ์ผู ้ไม่เชือพระเจ ้ำเคยพูดอย่ำงโอ ้อวดว่ำ“เรำเบือที ้ ้ ่ ่ำมันทิงไป”หลำ ้ คนก่อตังศำสนำคริ สต ์ขึนมำเรำจะพิ สจู น์ให ้เห็นว่ำชำยเพียงคนเดียวก็พอทีจะคว ่ ยยุคผ่ำนไปนับจำกวันทีเขำตำยจำกไปคนนั บล ้ำนเข ้ำร่วมกำรต่อสู ้กับพระคัมภีร ์แต่ก็ห่ำงไกลเห ่ ้ หนึ่ งหมืนเล่ ่ มถูกแล ้วมี ลือเกินจำกกำรทีพระคัมภีร ์ถูกทำลำยในสมัยวอลแตร ์มีหนึ่ งร ้อยเล่มบัดนีมี ่ พระวจนะของพระเจ ้ำหนึ่งแสนเล่มนักปฏิรป ู ศำสนำยุคแรกคนหนึ่ งพูดถึงเรืองโบสถ ์ของชำวคริสเ ่ ท ่ ำให ้ค ้อนสึกไปมำกมำยแล ้ว”พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ“อำวุธทุกชนิ ดทีท ่ ำ ตียนว่ำ“พระคัมภีร ์เป็ นทังที ้ อต่ ่ อสู ้เจ ้ำจะไม่ชนะและเจ ้ำจะพิสจ ้ กลินที ้ ลุ ่ กขึนต่ ้ อสู ้เจ ้ำในกำรพิพำกษำนั้นชัวร ่ ้ำย ขึนเพื ู น์วำ่ ลินทุ นี่ คือมรดกของบรรดำผู ้ร ับใช ้ของพระยำห ์เวห ์และกำรให ้ควำมยุตธิ รรมต่อพวกเขำนั้นมำจำกเรำ ”อิสยำห ์54:17{GC288.2}{GCth17250.2} ่ นเป็ นนิ ตย ์”…“ผลงำนแห่งพระหัตถ ์ของพระองค ์นั้นคือควำมซื่ “พระวจนะพระเจ ้ำของเรำจะยังยื ้ นของพระองค ้ อสัตย ์และยุตธิ รรมข ้อบังคับทังสิ ์ก็ไว ้ใจได ้ข ้อบังคับเหล่ำนั้นได ้ทรงสถำปนำไว ้เป็ นนิ ้ ้ทรงกระทำโดยควำมซือสั ่ ตย ์และควำมเทียงธรรม”อิ ่ ตย ์นิ ร ันดร ์อีกทังได สยำห ์40:8สดุด1 ี 11:7,8สิ่ ่ ้ำงขึนตำมอ ้ ่ี อขึนบนศิ ้ งใดทีสร ำนำจของมนุ ษย ์จะถูกล ้มล ้ำงไปแต่ทก่ ลำแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำ ่ จะอยูย ่ งยื ั นนำน{GC288.3}{GCth17250.3}

215

อำนำจสัมบูรณ์

่ นพิลกริม บท16-บรรพบุรษ ุ ทีเป็ ้ ำสอนของลัทธิโรมันไปแล ้วก็ตำมแต่พวกเขำก็ยงั คงเก็ แม้วำ่ นักปฏิรป ู ศำสนำชำวอังกฤษทิงค ้ พวกเขำปฏิเสธสิทธิอำนำจและหลักค บร ักษำรูปแบบพิธต ี ำ่ งๆของเธอเอำไว ้มำกมำยด ้วยเหตุนีแม้ ่ วำมเชือทำงศำสนำของโรมไปแล ้วพวกเขำก็ยงั ร ับประเพณีและพิธก ี รรมของโรมจำนวนไม่นอ้ ยเ ้ เกีย่ ข ้ำมำรวมไว ้ในกำรนมัสกำรของคริสตจักรแห่งอังกฤษด ้วยพวกเขำอ ้ำงว่ำกำรกระทำเช่นนี ไม่ ่ ่ พระคั ่ ่ ไม่ ่ จำเป็ น วกับเรืองของจิ ตสำนึ กแม้จะเป็ นเรืองที มภีร ์ไม่ได ้บัญชำให ้ถือปฏิบต ั แิ ละเป็ นเรืองที ่ วร ่ ้ำยในตัวเองกำรถือปฏิบต ่ ่ ่ แต่ก็ไม่ได ้ห ้ำมไว ้และไม่ใช่เป็ นเรืองชั ั ม ิ แี นวโน้มทีจะเชื อมช่ องว่ำงทีแย ่ รป ้ กระหว่ำงคริสตจักรทีปฏิ ู แล ้วกับโรมให ้ใกล ้ชิดกันมำกขึนและพวกเขำถู กโน้มน้ำวให ้ส่งเสริมผู ้ ่ นิ ยมลัทธิโรมันให ้มำร ับควำมเชือของชำวโปรเตสแตนต ์{GC289.1}{GCth17251.1} ่ ้ำงเหล่ำนี พอจะร ้ สำหรับพวกอนุ ร ักษ ์นิ ยมและพวกประนี ประนอมแล ้วดูเหมือนเหตุผลตำมทีอ ับไ ่ เห็นด ้วยกับวิธน ้ ้ “แนวโน้มเชือมช่ ่ ด ้แต่สำหร ับอีกกลุม ่ หนึ่ งทีไม่ ี ี ควำมจริ งแล ้วประเพณี เหล่ำนี มี องว่ ่ ำงระหว่ำงโรมกับกำรปฏิรป ู ศำสนำ”Martynเล่มที5หน้ ำ22กลับเป็ นเหตุผลอันหนักแน่ นในมุมมอ ้ ้ นเครืองหมำย ่ งของพวกเขำว่ำไม่ควรร ักษำรูปแบบพิธเี หล่ำนี ไว ้พวกเขำมองว่ำประเพณีเหล่ำนี เป็ ่ ่ ประดับควำมเป็ นทำสทีพวกเขำได ้ร ับกำรช่วยกู ้ออกมำแล ้วและไม่ปรำรถนำทีจะกลั บไปอีกพวกเข ่ แลกำรนมัสกำรของพระ ำให ้เหตุผลว่ำพระวจนะของพระเจ ้ำทรงจัดวำงกฎระเบียบไว ้ให ้แล ้วเพือดู ่ ่ มหรือตัดทิงไปในช่ ้ ่ ้ องค ์และมนุ ษย ์ไม่มเี สรีภำพทีจะเพิ มเติ วงเริมแรกสุ ดของกำรละทิงศำสนำคริ สต ่ งคับให ้ทำสิงที ่ พระเจ ่ จักรพยำยำมเสริมอำนำจของพระเจ ้ำให ้แก่ตนเองโรมเริมบั ้ำไม่ได ้ทรงห ้ำมไว ้ ่ ่ ่ และสุดท ้ำยลงเอยด ้วยกำรสังห ้ำมทำสิงทีพระเจ ้ำบัญชำไว ้อย่ำงชัดเจน{GC289.2}{GCth17251 .2} ่ ์ ่ น คนมำกมำยมีควำมปรำรถนำอย่ำงจริงใจทีจะกลั บไปหำควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบง่ำยทีเป็ ่ ้นพวกเขำถือว่ำประเพณี มำกมำยทีคริ ่ สตจักรอังกฤษสถำปน คุณลักษณะของคริสตจักรยุคเริมต ำไว ้นั้นเป็ นอนุ สรณ์ของกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพและด ้วยจิตสำนึ กแล ้วพวกเขำเข ้ำร่วมนมัสกำรใน ้ ได ้แต่คริสตจักรทีมี ่ อำนำจฝ่ ำยพลเรือนสนับสนุ นไม่อนุ ญำตให ้มีกำรไม่เห็นด ้วยกับ พิธเี หล่ำนี ไม่ ่ ้ำมกำรประชุมนมัส กฎระเบียบของเธอกฎหมำยกำหนดให ้ทุกคนต ้องเข ้ำร่วมพิธข ี องเธอและสังห ่ ได ้ร ับอนุ ญำตโดยกำหนดโทษให ้ติดคุกเนรเทศและถึงแก่ควำมตำยหำกฝ่ ำฝื กำรทำงศำสนำทีไม่ น{GC290.1}{GCth17252.1} ่ มต ่ ้นศตวรรษทีสิ ่ บเจ็ดกษัตริย ์แห่งประเทศอังกฤษองค ์ใหม่เสด็จขึนครองรำชย ้ เมือเริ ์ได ้ไม่นำน ่ ก็ทรงเปิ ดเผยถึงพระประสงค ์ของพระองค ์ทีจะบังคับพวกพิวริตน ั [Puritansโปรเตสแตนต ์นิ กำยห ่ งคร ัดหลักศีลธรรมจรรยำของศำสนำ]ให ้ยอม“ปฏิบต ้ นึ่ งทีเคร่ ั ต ิ ำมหรือ…..ขับคนพวกนี ออกไปจำ กแผ่นดินหรือกระทำควำมรุนแรงทีร่ ้ำยกว่ำนั้น”GeorgeBancroft,HistoryoftheUnitedStat ่ ่ ่ ้ กตำมล่ำถูกกดขีข่ ่ มเหงและถูกกักขังในคุก esofAmericaตอนที1บทที 12ย่ อหน้ำที6คนเหล่ ำนี ถู ่ วน ่ กว่ำนี คนจ ้ พวกเขำมองไม่เห็นอนำคตทีจะมี ั เวลำทีดี ำนวนมำกยอมจำนนต่อกำรตัดสินใจร ับใ ่ ้ ดของกำรเป็ นสถำนทีน่ ่ ำ ช ้พระเจ ้ำตำมทีจิตสำนึ กบงกำรแล ้วเห็นว่ำ“ประเทศอังกฤษมำถึงจุดสินสุ ่ อหน้ำที43ในที ่ ่ ดมีบำงคนมุ่งหน้ำ อยูต ่ ลอดไป”J.G.Palfrey,HistoryofNewEnglandบทที3ย่ สุ 216

อำนำจสัมบูรณ์

่ ภั ้ ยในประเทศฮอลันดำพวกเขำพบกับควำมยำกลำบำกกำรสูญเสียและกำรติดคุกเป้ ำหมำ หำทีลี ยของพวกเขำถูกขัดขวำงถูกหักหลังไปอยูใ่ นมือของศัตรูแต่ด ้วยควำมอดทนอย่ำงพำกเพียรในที่ ้ ยบนชำยฝั่งทีเป็ ่ นมิตรของสำธำรณร ัฐเนเธอร ์แลนด ์{GC290.2}{G สุดพวกเขำก็ได ้ชัยชนะและลีภั Cth17252.2} ้ ้ำนทร ัพย ์สมบัตแิ ละวิถก ้ พพวกเขำกลำยเป็ นค ในกำรหนี ภยั นั้นพวกเขำทิงบ ี ำรทำมำหำเลียงชี ่ ภำษำและวัฒนธรรมทีแตกต่ ่ นแปลกหน้ำในดินแดนใหม่อยูท ่ ่ำมกลำงคนทีมี ำงกันพวกเขำถูกบัง ่ ยงชี ้ พคนวัยกลำงคนทีเคยพรวนแต่ ่ คับให ้ร ับอำชีพแปลกใหม่และไม่เคยทำมำก่อนเพือเลี ดน ิ บัดนี ้ ่ ต ้องเรียนรู ้อำชีพทำงเครืองกลแต่ พวกเขำก็ยอมร ับกับสถำนกำรณ์ด ้วยควำมยินดีและไม่ยอมเสียเ ้ั วลำกับกำรอยูเ่ ฉยหรือกำรโอดครวญถึงแม้บ่อยครงควำมยำกจนจะรุ มเร ้ำเข ้ำมำแต่พวกเขำขอบ ่ งประทำนพระพรมำให ้และพบควำมสุขทีฝั ่ งอยูก คุณพระเจ ้ำทียั ่ บ ั ควำมสัมพันธ ์ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำ ่ งไม่ถก ่ ณทียั ู ละเมิด“พวกเขำรู ้ตัวว่ำตนเป็ นผูเ้ ดินทำงแสวงบุญและไม่สนใจมองสิงเหล่ ำนั้นมำกนัก ่ นเมืองอันเป็ นทีร่ ักยิงของพวกเขำและท ่ แต่เชิดสำยตำไปยังสวรรค ์ซึงเป็ ำให ้วิญญำณจิตของพวก ่ ่ ่ เขำสงบลง”Bancroftตอนที1บทที12ย่อหน้ำที15{GC290.3}{GCth17252.3} ้ ยและยำกลำบำกควำมร ักและควำมเชือของพวกเขำแข็ ่ ขณะอยูใ่ นสภำพของคนลีภั งแกร่งพว กเขำวำงใจในพระสัญญำของพระเจ ้ำและพระองค ์ไม่ทรงทำให ้พวกเขำผิดหวังในช่วงเวลำของคว ่ ำมขัดสนทูตสวรรค ์ของพระองค ์อยูเ่ คียงข ้ำงพวกเขำเพือให ้กำลังใจและสนับสนุ นพวกเขำและเมื่ ้ ้พวกเขำข ้ำมนำข ้ ้ำมทะเลไปยังแผ่นดินทีพวกเขำจะจั ่ อดูเหมือนว่ำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงชีให ด ้ ้ ้ ตังเป็ นประเทศและทิงไว ้เป็ นมรดกเสรีภำพทำงศำสนำอันลำค่ำให ้แก่ลก ู หลำนรุน ่ ต่อๆมำพวกเขำ ่ มุ่งหน้ำต่อไปตำมทีพระเจ ้ำทรงนำโดยไม่ยอมถอย{GC291.1}{GCth17253.1} ้ บประชำกรของพระองค ์เพือเตรี ่ พระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้กำรทดลองเกิดขึนกั ยมพวกเขำให ้บรร ้ ่ ่ ่ ลุผลตำมพระประสงค ์อันลำค่ำทีทรงจัดเตรียมไว ้ให ้พวกเขำคริสตจักรตกตำลงเพือจะถู กยกชูให ้สู ้ ่ ่ งขึนพระเจ ้ำทรงกำลังจะสำแดงฤทธำนุ ภำพของพระองค ์เพือพวกเขำเพื อประทำนอี กหลักฐำนหนึ่ ้ ท้ วำงใจในพระองค ่ี งให ้ชำวโลกเห็นว่ำพระองค ์จะไม่ทอดทิงผู ์พระองค ์ทรงเข ้ำควบคุมสถำนกำรณ์ ่ ่ ต่ำงๆเพือเอำควำมโกรธแค ้นของซำตำนและอุบำยของคนชัวมำเสริ มพระสิรข ิ องพระองค ์และนำป ่ ่นคงปลอดภัยกำรกดขีข่ ่ มเหงและกำรเนรเทศกำลังเปิ ดทำงไปสูเ่ สรี ระชำกรของพระองค ์ไปยังทีมั ภำพ{GC291.2}{GCth17253.2} ่ กกดดันในตอนต ้นให ้แยกตัวออกจำกคริสตจักรอังกฤษพวกพิวริตน เมือถู ั ร่วมปฏิญำณอย่ำงเ ่ ้ ่ คร่งขรึมในฐำนะประชำกรเสรีของพระเจ ้ำทีจะ“ดำเนิ นร่วมกันในเส ้นทำงทังหมดของพระองค ์ทีทร งสำแดงแก่พวกเขำ”J.Brown,ThePilgrimFathersหน้ำ74นี่ เป็ นวิญญำณอันแท ้จริงของกำรป ่ ้ ฏิรป ู เป็ นหลักกำรสำคัญของควำมเชือโปรเตสแตนต ์ด ้วยจุดมุ่งหมำยนี พวกพิ ลกริม[Pilgrimกลุม ่ ่ ้ ่ ่ ผูเ้ ดินทำงไกลเพือไปตังถินฐำนใหม่]เดินทำงออกจำกประเทศฮอลันดำไปหำบ ้ำนทีอยูใ่ นโลกใหม่ ยอห ์นโรบินสัน[JohnRobinson]ศำสนำจำรย ์ของพวกเขำภำยใต ้กำรทรงนำของพระเจ ้ำถูกยับ ้ ้ำมเดินทำงไปกับพวกเขำคำปรำศร ัยอำลำของเขำทีให ่ ้กับพวกผู ้อพยพมีใจควำมว่ำ{GC291 ยังห .3}{GCth17253.3} 217

อำนำจสัมบูรณ์

่ องทังหลำยบั ้ ้ “พีน้ ดนี พวกเรำก ำลังจะจำกกันและพระเจ ้ำทรงทรำบดีวำ่ ข ้ำพเจ ้ำจะยังมีชวี ต ิ อยูท ่ ่ี จะเห็นใบหน้ำของท่ำนอีกหรือไม่แต่ไม่วำ่ พระเจ ้ำจะทรงจัดวำงไว ้ให ้หรือไม่ข ้ำพเจ ้ำขอกำชับท่ำน ้ ์ ต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและต่อหน้ำเหล่ำทูตสวรรค ์อันศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์ว่ำตำมข ้ำพเจ ้ำมำ ่ ้ำพเจ ้ำติดตำมพระคริสต ์หำกพระเจ ้ำทรงใช ้วิธอี นใดส ่ื อย่ำให ้ห่ำงออกไปจำกทีข ำแดงคำสอนอันใ ่ ำนร ับควำมจริงในงำนร ับใช ้ของข ้ำพเจ ้ำเพรำะข ้ำพเจ ้ำ ดแก่ท่ำนขอให ้ท่ำนพร ้อมร ับไว ้เหมือนทีท่ ่ ำพระเจ ้ำทรงมีสจั ธรรมและมีควำมกระจ่ำงอีกมำกมำยทีจะเปิ ่ มั่นใจอย่ำงยิงว่ ดเผยจำกพระวจนะอั ์ ่ ่ นศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์”Martynเล่มที.5หน้ ำที70{GC291.4}{GCth17253.4} ่ ่ งสภำพของคริสตจักรต่ำงๆทีป ่ “ในส่วนของข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำไม่อำจครำครวญได ้อย่ำงเต็มทีถึ ่ ้ อำจไปไกลกว่ำผูก้ อ ้ ฏิรป ู แล ้วซึงมำถึ งจุดหนึ่ งของศำสนำและณบัดนี ไม่ ่ ตังกำรปฏิ รป ู ของพวกเขำ ่ เธอร ์มองเห็นไม่ได ้……..และทุกท่ำนก็มองเห็นแล ้วว่ำชำว ชำวลูเธอร ์เรนจะก ้ำวไปไกลเกินกว่ำทีลู ่ ผู ่ ย้ งใหญ่ ่ิ ้ งไว ้ ้ผูซ ่ึ งมองไม่เห็นสิงทั ่ งปวงนี ้ ่ เป็ น คำลวินนิ ยมเองก็ยด ึ ติดกับสิงที ของพระเจ ้ำท่ำนนี ทิ ้ งยั ่ ่ ่ กไหม้ ควำมทุกข ์ยำกทีจะต ้องร ้องไห ้เศร ้ำใจเป็ นอย่ำงยิงเพรำะแม้ วำ่ พวกเขำเป็ นควำมกระจ่ำงทีลุ ้ และส่องสว่ำงเจิดจ ้ำในยุคของพวกเขำแต่ถงึ กระนั้นก็ยงั ไม่ได ้สองทะลุผ่ำนคำสอนทังหมดของพร ้ ่ มเช่นทีพวกเ ่ ะเจ ้ำแต่หำกพวกเขำยังมีชวี ต ิ อยูใ่ นเวลำนี พวกเขำก็ จะเต็มใจร ับควำมกระจ่ำงเพิมเติ ้ แรก”D.Neal,HistoryofthePuritansเล่มที1หน้ ่ ่ ขำได ้ร ับไว ้ตังแต่ ำที269{GC292.1}{GCth17 254.1} ่ ำนตกลงจะเดินในมรรคำทังหมดของ ้ “ขอให ้ท่ำนจดจำพันธสัญญำของคริสตจักรของท่ำนทีท่ ่ ้ทรงเปิ ดเผยไว ้หรือทีจะทรงเปิ ่ พระเจ ้ำทีได ดเผยให ้แก่ท่ำนจงจดจำพระสัญญำและคำปฏิญำณที่ ่ ำต่อกันเพือจะร ่ ่ ่ ำแดงแก่ท่ำนจำกพระ ทำกับพระเจ ้ำและทีท ับควำมกระจ่ำงและสัจธรรมอืนใดที จะส ่ นทึกไว ้ของพระองค ์แต่วำ่ ข ้ำพเจ ้ำขอวิงวอนท่ำนให ้เอำใจใส่กบั สิงที ่ ท่ ่ ำนจะร ับไว ้เป็ นสัจธรร คำทีบั ่ ำหนั ้ ่ ่ ำนจะร ับเพรำะเป็ นไ มและจงเปรียบเทียบชังน กกับควำมกระจ่ำงของพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆก่ อนทีท่ ่ ่ึ งจะก ่ ปไม่ได ้ทีโลกของคริ สเตียนผูซ ้ งเพิ ้ำวออกมำจำกควำมมืดหนำทึบของกำรต่อต ้ำนคริสเตียน ่ ้ ่ ่ เมือไม่นำนมำนี จะรอบรู ้ควำมกระจ่ำงอย่ำงสมบูรณ์ได ้ในทันที”Martynเล่มที5หน้ ำที70,71{GC2 92.2}{GCth17254.2} ่ เสรีภำพของจิตสำนึ กได ้ดลบันดำลใจพิลกริมทังหลำยให ้ ควำมปรำรถนำทีจะมี ้กล ้ำหำญฝ่ ำอั ่ นตรำยของกำรเดินทำงแสนไกลข ้ำมทะเลเพือไปทนควำมทุกข ์ยำกลำบำกและภัยอันตรำยของถิ่ ่ นทุรกันดำรและด ้วยพระพรของพระเจ ้ำไปวำงฐำนรำกของประเทศอันยิงใหญ่ บนชำยฝั่งของทวีป ้ ตย ์ซือและย ่ อเมริกำถึงแม้พล ิ กริมเหล่ำนี จะสั ำเกรงพระเจ ้ำก็ตำมทีพวกเขำก็ยงั ไม่เข ้ำใจหลักกำรยิ่ ่ ่ งใหญ่ของเสรีภำพทำงศำสนำอิสรภำพทีพวกเขำต ้องเสียสละอย่ำงใหญ่หลวงเพือหำมำให ้แก่ตนเ ่ ่ นอ้ ยคนนักแม้แต่ในพวกนักคิดและนักสอนศีล องนั้นพวกเขำยังไม่พร ้อมทีจะแบ่ งปันให ้แก่ผู ้อืน“มี ้ ำของศตวรรษทีสิ ่ บเจ็ดทีจะมี ่ แนวคิดอันยุตธิ รรมของหลักกำรยิงใหญ่ ่ ่ึ นผลของกำ ธรรมชันน ซงเป็ ่ี รเติบโตของพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ทยอมร ับพระเจ ้ำให ้ทรงเป็ นพระผูพ ้ พ ิ ำกษ ่ ่ ่ ำแต่เพียงผูเ้ ดียว”Ibid.เล่มที5หน้ ำที297หลั กคำสอนทีบอกว่ ำพระเจ ้ำทรงมอบหมำยสิทธิอำนำจใ ่ ห ้คริสตจักรทีจะควบคุ มจิตสำนึ กและมีอำนำจตีควำมรวมถึงลงโทษพวกนอกศำสนำนั้นเป็ นข ้อผิ 218

อำนำจสัมบูรณ์

่ งรำกลึกของระบอบเปปำซีในขณะทีนั ่ กปฏิรป ดพลำดทีฝั ู ศำสนำไม่ยอมร ับหลักคำสอนของโรมแ ้ งเสียทีเดียวค ต่พวกเขำก็ไม่ได ้หลุดพ ้นจำกวิญญำณของกำรไม่ยอมผ่อนปรนของโรมอย่ำงสินเชิ ่ กคำสอนและพิธก ้ วำมมืดอันหนำทึบทีหลั ี รรมของระบอบเปปำซีได ้ครอบงำโลกคริสเตียนทังหมด ่ ้ ำคน ผ่ำนทำงกำรปกครองนำนหลำยชัวอำยุ คนนั้นยังไม่เหือดหำยไปเสียเลยทีเดียวอำจำรย ์ชันน ่ หนึ่ งในอำณำนิ คมของอ่ำวแมสซำชูเซตส ์กล่ำวว่ำ“กำรผ่อนปรนในเรืองศำสนำเป็ นเหตุทำให ้โล กต่อต ้ำนคริสเตียนและคริสตจักรไม่เคยได ้รับบำดเจ็บจำกกำรลงโทษคนนอกศำสนำ”Ibid.เล่มที่ ่ ้ ่ 5หน้ำที335ชำวอำณำนิ คมทังหลำยจั ดวำงกฎระเบียบว่ำมีเฉพำะสมำชิกคริสตจักรเท่ำนั้นทีจะอ ้ นซึ ้ งก ่ ำหนดให ้ทุกคนต ้องบริจำ อกเสียงในรัฐบำลพลเรือนได ้คริสตจักรร ัฐแบบหนึ่ งได ้ถูกก่อตังขึ ่ ่ ำจัดคนนอกศำสนำได ้ด ้ คเพือสนั บสนุ นคณะสงฆ ์และเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองได ้ร ับอำนำจทีจะก วยเหตุนีอ้ ำนำจฝ่ ำยฆรำวำสจึงตกไปอยูใ่ นมือของคริสตจักรหลังจำกนั้นไม่นำนมำตรกำรเหล่ำนี ้ ่ กเลียงไม่ ่ ่ คอื กำรกดขีข่ ่ มเหงนั่นเอง{GC292.3}{GCth17254.3} ก็นำไปสูผ ่ ลทีหลี ได ้ซึงก็ ้ นโรเจอร ้ สิบเอ็ดปี หลังจำกอำณำนิ คมแรกได ้ก่อตังขึ ์วิลเลียมส ์[RogerWilliams]เดินทำงมำยั ่ ่ ทไม่ ่ี เห งโลกใหม่เช่นเดียวกับพิลกริมรุน ่ แรกเขำมำเพือใช ้สิทธิเสรีภำพทำงศำสนำอย่ำงเต็มทีแต่ ่ คอื เขำเห็นในสิงที ่ น้ ่ อยคนในสมัยของเขำจะมองเห็นเขำเห็นว่ำเสรีภำพนี เป็ ้ นสิทธิอน มือนคนอืนก็ ั ่ ่ ชอบของทุกคนไม่วำ่ พวกเขำจะมีควำมเชือในศำสนำใดเขำเป็ นคนแสวงหำสัจธรรมทีเอำจริ งเอำ ่ ำวว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีควำมกระจ่ ่ ้ จังเขำเห็นด ้วยกับโรบินสันทีกล่ ำงทังปวงจำกพระวจนะของพระเจ ้ำ ้ ่ี อตังร ้ ัฐบำลพลเรือนบนห ได ้ถูกร ับเอำไว ้ทังหมดวิ ลเลียมส ์“เป็ นคนแรกในโลกคริสเตียนยุคใหม่ทก่ ลักกำรของเสรีภำพของจิตสำนึ กควำมเสมอภำคในด ้ำนควำมคิดเห็นทำงกฎหมำย”Bancroftต ่ ่ ่ ่ ่ ้องควบคุมก อนที1บทที 15ย่ อหน้ำที16เขำประกำศว่ ำเป็ นหน้ำทีของเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองทีต ำรก่ออำชญำกรรมแต่ไม่ใช่ไปควบคุมจิตสำนึ กเขำพูดว่ำ“สำธำรณชนหรือเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปก ่ ดค ้ำงกันระหว่ำงมนุ ษย ์กับมนุ ษย ์แต่เมือพวกเขำพยำยำมก ่ ่ ครองเป็ นผูต้ ด ั สินเรืองติ ำหนดหน้ำทีข ่ ตอ ่ องมนุ ษย ์ทีมี ่ พระเจ ้ำแล ้วพวกเขำก็ดเู หมือนจะอยูผ ่ ด ิ ทีและควำมปลอดภั ยก็ไม่อำจจะมีได ้เพรำะ เห็นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำหำกเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองมีอำนำจเขำก็อำจจะตรำบัญญัตค ิ วำมเห็นห ่ ่ งในวันนี และอี ้ ้ ่ รือควำมเชือแบบหนึ กแบบในวันรุง่ ขึนเหมื อนทีเคยท ำมำแล ้วในประเทศอังกฤษโดย ่ กษ พระมหำกษัตริย ์และพระรำชินีหลำยๆพระองค ์และโดยพระสันตะปำปำหลำยองค ์และคณะทีปรึ ่ ่ ำหลำยคณะของคริสตจักรโรมันจนควำมเชือกลำยเป็ นควำมวุน ่ วำยกองพะเนิ น”Martynเล่มที5 ่ หน้ำที340{GC293.1}{GCth17255.1} ่ อตังขึ ้ นทำแล ้ ่ ต ่ ้ กำรเข ้ำร่วมพิธก ี รรมต่ำงๆในคริสตจักรทีก่ ้วอย่ำงเป็ นทำงกำรแล ้วนั้นเป็ นเรืองที ้ องถือปฉิบต ั โิ ดยมีโทษทัณฑ ์ของกำรปร ับหรือจำคุก“วิลเลียมส ์ตำหนิ กฎหมำยฉบับนี กำรบั งคับใ ่ นบทบัญญัตท ่ี ่ ดในประมวลกฎหมำยของประเทศอังกฤษกำร ห ้เข ้ำร่วมคริสตจักรท ้องถินเป็ ิ เลวที สุ ่ บังคับมนุ ษย ์ให ้เข ้ำร่วมพิธก ี บ ั ผูม้ ค ี วำมเชือแตกต่ ำงกันนั้นเขำถือว่ำเป็ นกำรละเมิดสิทธิตำมธรรม ชำติของพวกเขำอย่ำงโจ่งแจ ้งกำรลำกคนไม่ฝักใฝ่ ศำสนำและไม่เต็มใจเข ้ำร่วมให ้ไปนมัสกำรพร ้ ่ อมกับผูอ้ นนั ื่ ้นดูคล ้ำยกับต ้องกำรให ้เขำเป็ นคนหน้ำซือใจคด……‘ไม่ ควรมีผูใ้ ดถูกบังคับให ้เข ้ำร่ว ่ งกับคำพูดของเขำอุทำนขึนมำว่ ้ มนมัสกำร’ผูต้ อ ่ ต ้ำนทีตะลึ ำ‘อะไรกันนะคนทำงำนจะรับค่ำจ ้ำงสม 219

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำหรือไม่’เขำตอบว่ำ‘สมแน่ นอนสมกับค่ำจ ้ำงทีได ่ ้จำกคนจ ้ำงเขำ’”Bancroftตอนที1บ ่ กับงำนทีท ่ ่ ทที15ย่ อหน้ำที2{GC294.1}{GCth17255.2} ่ อสั ่ ตย ์เขำเป็ นคนมีควำมสำมำรถทีหำยำ ่ คนเคำรพและร ักโรเจอร ์วิลเลียมส ์ในฐำนะผูร้ ับใช ้ทีซื ่ ่ี เ กมีควำมซือตรงไม่ เอนเอียงและมีควำมเมตตำกรุณำอย่ำงแท ้จริงอย่ำงไรก็ตำมควำมแน่ วแน่ ทไม่ ห็นด ้วยกับกำรมอบสิทธิอำนำจแก่เจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองให ้อยูเ่ หนือคริสตจักรและกำรเรียกร ้ ่ องเสรีภำพทำงศำสนำของเขำไม่เป็ นทียอมร ับของผูม้ อ ี ำนำจพวกเขำเน้นว่ำกำรนำหลักคำสอนใ ้ ่ ่ หม่มำใช ้จะเป็ นกำรไป“ลบล ้ำงพืนฐำนกำรปกครองของร ัฐและของประเทศ”Ibid.ตอนที1บทที 15 ่ ่ ดเพือหลี ่ ่ ย่อหน้ำที10เขำถู กตัดสินเนรเทศออกจำกอำณำนิ คมและในทีสุ กเลียงกำรจั บกุมเขำถูก บังคับให ้หนี ท่ำมกลำงควำมหนำวและพำยุหม ิ ะของฤดูหนำวเข ้ำไปในป่ ำทึบ{GC294.2}{GCth1 7255.3} ่ ปดำห ์ข ้ำพเจ ้ำถูกโหมกระหน่ ำอย่ำงสำหัสไม่รู ้ว่ำอำหำรหรือทีนอ ่ เขำกล่ำวว่ำ“เป็ นเวลำสิบสีสั ้ ้ั ่ กหล นมีควำมหมำยเช่นใด”แต่“นกกำในป่ ำกันดำรเลียงข ้ำพเจ ้ำ”และบ่อยครงโพรงต ้นไม้เป็ นทีพั ่ ่ ้ บภัยให ้เขำMartynเล่มที5หน้ ำที349,350ด ้วยสภำพเช่นนี เขำฝ่ ำพำยุหนี ตอ ่ ไปอย่ำงทรมำนแส ่ ภั ้ ยในเผ่ำอินเดียแดงซึงเขำเอำชนะควำมไว ่ ่ นสำหัสจนพบทีลี ้วำงใจเละควำมร ักของพวกเขำเมือเ ขำสอนสัจธรรมของข่ำวประเสริฐให ้แก่พวกเขำ{GC294.3}{GCth17255.4} ่ ่ ดเขำเดินทำงมุ่งไปถึงชำย หลังจำกเวลำหลำยเดือนของกำรเปลียนแปลงและกำรพเนจรในที สุ ่ ่ นเขำวำงรำกฐำนร ัฐแรกของยุคใหม่ซงยอมร ่ึ ฝั่งของอ่ำวแนร ์รำแกนเซตต ์ณทีนั ับสิทธิของเสรีภำ ่ ้ พทำงศำสนำตำมควำมหมำยอย่ำงครบถ ้วนทีสุดหลักกำรพืนฐำนอำณำนิ คมของโรเจอร ์วิลเลียม ่ ส ์คือ“มนุ ษย ์ทุกคนต ้องมีเสรีภำพทีจะนมั สกำรพระเจ ้ำตำมควำมกระจ่ำงของจิตสำนึ กของตนเอง” ่ ่ ่ ภั ้ ยของผูถ้ ก ่ มเหงและขยำยและ Ibid.เล่มที5หน้ ำที354โรดไอแลนด ์ร ัฐเล็กๆของเขำเป็ นทีลี ู กดขีข่ ้ ้ เจริญขึนจนหลั กกำรพืนฐำนคื อเสรีภำพฝ่ ำยพลเรือนและฝ่ ำยศำสนำกลำยมำเป็ นศิลำมุมเอกขอ งสำธำรณรัฐอเมริกำ{GC295.1}{GCth17256.1} ่ ่ึ ้ อเป็ ่ นกฎหมำยแห่งสิทธิและเส ในเอกสำรเก่ำแก่อน ั ยิงใหญ่ ซงบรรพบุ รษ ุ ของเรำสถำปนำขึนเพื ่ ยกว่ำคำประกำศอิสรภำพของประเทศสหร ัฐอเมริกำนั้นพวกเขำประกำศว่ำ รีภำพของพลเมืองทีเรี ้ นหลักฐำนในตัวเองว่ำมนุ ษย ์ทังปวงถู ้ “เรำยึดถือควำมจริงเหล่ำนี เป็ กสร ้ำงมำอย่ำงเท่ำเทียมกันแล ์ ่ ้ ่ ะพระผูส้ ร ้ำงประทำนสิทธิบำงประกำรทีโอนกันไม่ได ้ให ้แก่เขำทังหลำยซึงประกอบด ้วยชีวต ิ เสรีภำ ่ ดในกำรรับรองกำรไม่ลว่ งละเมิด พและกำรแสวงหำควำมสุข”และร ัฐธรรมนู ญใช ้ถ ้อยคำชัดเจนทีสุ ่ จิตสำนึ ก“จะไม่มก ี ำรกำหนดบททดสอบทำงศำสนำเพือใช ้เป็ นคุณสมบัตใิ นกำรร ับเข ้ำทำงำนใน ่ ตำแหน่ งหน้ำทีทำงรำชกำรใดๆภำยใต ้รัฐบำลของประเทศสหรัฐอเมริกำ” ่ ยวข ่ ้ “ร ัฐสภำจะไม่บญ ั ญัตก ิ ฎหมำยทีเกี ้องกับกำรจัดตังศำสนำใดๆหรื อห ้ำมกำรทำเช่นนั้นอย่ำ งเสรี”{GC295.2}{GCth17256.2} ่ นทีว่​่ ำควำมสัมพันธ ์ของมนุ ษย ์กับพระเจ ้ำของเข “ผูร้ ำ่ งร ัฐธรรมนู ญตระหนักถึงหลักกำรอันยังยื ำอยูเ่ หนื อกฎหมำยของมนุ ษย ์และสิทธิของจิตสำนึ กของเขำนั้นย ้ำยโอนกันไม่ได ้ไม่จำเป็ นต ้องใช ้ 220

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ที ้ ท ่ ้ำทำยกฎหมำ เหตุผลในกำรสนับสนุ นสัจธรรมนี เรำส ำนึ กอยูอ ่ ย่ำงเต็มอกควำมสำนึ กในเรืองนี ่ ค ยมนุ ษย ์เป็ นพลังทีอยู ่ ก ู่ บั ผูพ ้ ลีชพ ี ในกำรถูกทรมำนและในเปลวไฟจำนวนมำกมำยมำแล ้วพวกเ ่ ่ ตอ ขำสัมผัสได ้ว่ำหน้ำทีของพวกเขำทีมี ่ พระเจ ้ำนั้นอยูเ่ หนื อกฎหมำยของมนุ ษย ์และมนุ ษย ์ไม่อำจ ่ เป็ ้ นหลักกำรทีเกิ ่ ดมำพร ้อมกับชีวต ่ มส ่ิ มีอำนำจเหนื อจิตสำนึ กของพวกเขำได ้สิงนี ิ ซึงไม่ ี งใดจะก ำ จัดไปได ้”Congressionaldocuments(U.S.A.),serialNo.200,documentNo.271{GC29 5.3}{GCth17256.3} ่ ำวเรืองแผ่ ่ ่ ษย ์ทุกคนสำมำรถอยูอ เมือข่ นดินทีมนุ ่ ย่ำงมีควำมสุขกับผลจำกแรงงำนของตนเองแ ่ ละมีเสรีภำพทีจะปฏิบต ั ต ิ ำมจิตสำนึ กของตนเองแพร่กระจำยไปยังประเทศต่ำงๆทั่วทวีปยุโรปคนนั ่ พำกันแห่ไปยังชำยฝั่งของโลกใหม่อำณำนิ คมขยำยตัวเพิมขึ ่ นอย่ ้ บหมืนก็ ำงรวดเร็ว“โดยกฎหมำ ่ ้เปล่ำโดยทุนของร ัฐแก่คริสเตี ยพิเศษร ัฐแมสซำชูเซตสืเสนอให ้กำรต ้อนร ับและกำรช่วยเหลือทีให ้ ต ่ ้องกำรข ้ำมมหำสมุทรแอตแลนติก‘เพือหนี ่ ยนทุกชนชันที ภยั สงครำมหรือควำมอดอยำกหรือกำ ่ มเหงพวกเขำ’ด ้วยเหตุนีโดยกฎหมำยแล ้ ่ี ภยั และผูท้ ถู ่ี กเหยียบย่ำจึงไ รกดดันจำกผูก้ ดขีข่ ้วผูท้ หนี ่ ่ ่ บปี นับตังแต่ ้ กำรขึนบกเป็ ้ ด ้มำในฐำนะแขกของอำณำนิ คม”Martynเล่มที5หน้ ำที417ในเวลำยี สิ ้ั ่ มท ้ ่ นครงแรกที พลิ ั มีพล ิ กริมมำตังรกรำกที อำณำนิ คมนิ วอิงแลนด ์เป็ นจำนวนหลำยพันคน{GC29 6.1}{GCth17257.1} ่ ่ ่ เพือจะไปให ้ถึงเป้ ำหมำยทีแสวงหำ“พวกเขำพึ งพอใจกับรำยได ้น้อยนิ ดเพียงเพือให ้อยูร่ อดด ้ว ่ ้ นนอกจำกผลต ยกำรมีชวี ต ิ อยูอ ่ ย่ำงสมถะและทำงำนอย่ำงตรำกตรำพวกเขำไม่ขอสิงใดจำกพื นดิ ่ อบแทนทีเหมำะสมจำกกำรตรำกตร ำของพวกเขำเองไม่มน ี ิ มต ิ ทองคำอันมีคำ่ ส่องรัศมีหลอกลวง ่ ้ำแต่ม่นคงของสั อยูร่ อบเส ้นทำงเดินของพวกเขำ……..พวกเขำพึงพอใจกับกำรพัฒนำทีช ั งคมกำ ้ ้นเสรีภำพ รปกครองของพวกเขำพวกเขำทนอยูอ ่ ย่ำงขำดแคลนในป่ ำทึบด ้วยควำมอดทนรดนำต ้ ่ ่ ด ้วยนำตำของพวกเขำและหยำดเหงื อจำกหน้ ำผำกจนมันหยังรำกลึ กลงในแผ่นดิน”{GC296.2}{ GCth17257.2} ้ ่ ่ เขำทังหลำยยึ ดพระคัมภีร ์เป็ นรำกฐำนของควำมเชือและที มำของปั ญญำและธรรมนู ญของเสรี ้ ่ ภำพพวกเขำพำกเพียรสอนหลักกำรเหล่ำนี ในบ ้ำนในโรงเรียนและในโบสถ ์และผลทีปรำกฏคื อค ์ ่ี วำมมัธยัสถ ์ควำมฉลำดควำมบริสท ุ ธิและกำรประมำณตนผู ท้ อำศั ยอยูใ่ นอำณำนิ คมของพวกพิว ริตน ั มำหลำยปี “อำจไม่เคยเห็นคนเมำสักคนหรือได ้ยินคำสบถสำบำนหรือพบคนขอทำน”Bancr ่ ่ ่ ่ oftตอนที1บทที 19ย่ อหน้ำที25จนท ำให ้เห็นว่ำหลักกำรของพระคัมภีร ์เป็ นเครืองปกป้ องควำมยิง่ ่ อนแอและอยูอ ่ งให ่ ใหญ่ของประเทศอำณำนิ คมทีอ่ ่ ย่ำงห่ำงไกลเติบโตรวมกันเป็ นสมำพันธ ์ร ัฐทียิ ่ มี ญ่และโลกเฝ้ ำมองด ้วยควำมประหลำดใจถึงสันติสข ุ และควำมเจริญรุง่ เรืองของ“คริสตจักรทีไม่ ่ มพ พระสันตะปำปำและร ัฐทีไม่ ี ระรำชำ”{GC296.3}{GCth17257.3} ่ ฝันต ้องกำรอพยพมำยังชำยฝั่งอเมริกำเพิมขึ ่ นอย่ ้ แต่จำนวนคนทีใฝ่ ำงต่อเนื่ องพวกเขำถูกกระ ่ ่ ์ ตุ ้นด ้วยแรงดลใจทีแตกต่ ำงอย่ำงมำกจำกของพิลกริมรุน ่ แรกแม้วำ่ ควำมเชือและควำมบริ สท ุ ธิขอ งชนรุน ่ แรกจะมีพลังครอบคลุมและหล่อหลอมจิตใจอย่ำงกว ้ำงขวำงแต่กระนั้นอิทธิพลของมันก็ล 221

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้อพยพมำใหม่ทไขว่ ่ี คว ้ำสมบัตท ่ งขึน{GC296.4}{G ้ ดน้อยลงเป็ นลำดับเมือผู ิ ำงโลกมีจำนวนเพิมสู Cth17257.4} ่ ญำตให ้เฉพำะสมำชิกของคริสตจักรมีสท กฎระเบียบของชำวอำณำนิ คมรุน ่ แรกทีอนุ ิ ธิออกเสี ่ ดมำตรกำรนี น ้ ำมำใ ยงหรือร ับตำแหน่ งพนักงำนปกครองฝ่ ำยพลเรือนนำไปสูผ ่ ลเสียหำยมำกทีสุ ่ ักษำควำมบริสท ์ ่ ช ้เพือร ุ ธิของร ัฐแต่กลับไปสร ้ำงควำมเสือมศี ลธรรมในคริสตจักรกำรถือศำสนำแ ่ นเงือนไขของสิ ่ ่ งถู ่ กกระตุ ้นจำกนโยบ ต่เปลือกนอกเพือเป็ ทธิออกเสียงและกำรร ับตำแหน่ งหน้ำทีซึ ้ สตจั ำยทำงโลกเพียงอย่ำงเดียวทำให ้มีคนมำกมำยเข ้ำร่วมคริสตจักรโดยไม่กลับใจด ้วยเหตุนีคริ ่ กลับใจและแม้แต่ในงำนร ับใช ้ก็ยงั มีผูท้ ถื ่ี อหลักคำสอน กรจึงประกอบด ้วยคนจำนวนมำกมำยทีไม่ ่ ดและไม่มค ่ ้ งเ ทีผิ ี วำมรู ้เรืองฤทธำนุ ภำพกำรฟื ้ นฟูใหม่ของพระวิญญำณบริสท ุ ธิด์ ้วยประกำรฉะนี จึ ่ ่ งพบได ่ ป็ นอีกครงหนึ ั้ ่ งทีแสดงให ้เห็นถึงผลของควำมชัวซึ ้บ่อยในประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสตจักรนับ ้ สมัยของจักรพรรดิคอนสแตนตินจนถึงปัจจุบน ่ ตังแต่ ั ทีพยำยำมสร ้ำงคริสตจักรด ้วยกำรช่วยเหลือ ่ ่ ของร ัฐและทีแสวงหำอ ำนำจฝ่ ำยโลกเพือสนั บสนุ นข่ำวประเสริฐของพระองค ์ผูท้ รงประกำศว่ำ“รำ ้ ชอำนำจของเรำไม่ได ้เป็ นของโลกนี ”ยอห ์น18:36กำรนำคริสตจักรมำรวมกับรัฐไม่วำ่ จะเล็กน้อย ่ ประหนึ่ งว่ำสำมำรถนำโลกให ้เข ้ำมำใกล ้ชิดกับคริสตจักรได ้มำกขึนนั ้ ้นแต่ในค เพียงไรก็ตำมซึงดู ้ วำมเป็ นจริงแล ้วกลับนำคริสตจักรไปใกล ้ชิดกับโลกมำกขึน{GC297.1}{GCth17258.1} ่ ่ี นสันและโรเจอร ์วิลเลียมส ์สนับสนุ นอย่ำงสง่ำงำมซึงกล่ ่ ำวว่ำสัจธรรมจะ หลักกำรยิงใหญ่ ทโรบิ ่ ต ้องพัฒนำต่อไปและคริสเตียนควรพร ้อมร ับควำมกระจ่ำงทีอำจส่ องมำจำกพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิ ์ ้ ้สูญหำยไปแล ้วจำกสำยตำของชนรุน ของพระเจ ้ำนั้นหลักกำรนี ได ่ ต่อมำของพวกเขำคริสตจักรต่ ้ ่ ยมชมชอบอย่ำงมำกในกำรต ้อน ำงๆของโปรเตสแตนต ์ในประเทศอเมริกำรวมทังในทวี ปยุโรปทีนิ ่ กคืบหน้ำต่อไปบนวิถข รับพระพรของกำรปฏิรป ู ศำสนำได ้ล ้มเหลวทีจะรุ ี องกำรปฏิรป ู แม้จะมีคนซื่ ่ี ้ ้ั ่ ่ ดถื อสัตย ์ไม่กคนลุ กขึนมำในบำงคร งบำงครำวเพื อประกำศสั จธรรมใหม่ๆและเปิ ดโปงควำมผิดทียึ อมำนำนก็ตำมคนส่วนใหญ่ก็ยงั มีลก ั ษณะคล ้ำยชำวยิวในสมัยของพระคริสต ์หรือผูน ้ ิ ยมระบอบเป ่ ่ ่ ่ ่ ปำซีในสมัยของลูเธอร ์ทีพอใจจะเชือตำมทีบรรพบุรษ ุ เชือและดำเนิ นชีวต ิ ตำมแบบฉบับทีพวกเขำ ้ ้ั ่ งไปสูร่ ป ่ ผิ ่ ดรว ดำเนิ นด ้วยเหตุนีศำสนำจึ งถดถอยอีกครงหนึ ู แบบพิธก ี ำรและเก็บถนอมควำมเชือที ่ ่ ้ ้ มถึงควำมเชืองมงำยต่ ำงๆทีคงจะถู กโยนทิงไปตั งนำนแล ้วหำกคริสตจักรยังคงดำเนิ นตำมควำมก ่ ้ ่ ้ร ับกำรดลใจจำกกำรปฏิ ระจ่ำงของพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงต่อเนื องด ้วยเหตุนีจิตวิญญำณทีได ่ จะต ่ รูปศำสนำจึงค่อยๆตำยจำกไปทีละน้อยจนกระทั่งมีควำมจำเป็ นอย่ำงยิงที ้องมีกำรปฏิรป ู ในคริ สตจักรโปรเตสแตนต ์เช่นเดียวกับในคริสตจักรโรมันในสมัยของลูเธอร ์มีกำรฝักใฝ่ ทำงโลกและก ำรสลบไสลทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณในแบบเดียวกันมีควำมคล ้ำยคลึงกันในกำรเคำรพนับถือควำมคิ ดของมนุ ษย ์และในกำรนำทฤษฎีของมนุ ษย ์เข ้ำมำใช ้แทนคำสอนของพระวจนะของพระเจ ้ำ{GC2 97.2}{GCth17258.2} ้ ่ บเก ้ำและด ้วยวิธน ้ กำรแจกจ่ำยพระคัมภีร ์อย่ำงกว ้ำงขวำงเกิดขึนในช่ วงต ้นของศตวรรษทีสิ ี ี เอง ่ ่ ำให ้เกิดควำมก ้ำวหน้ำทำงควำ ควำมกระจ่ำงอันยิงใหญ่ จงึ ส่องไปยังโลกแต่ไม่มก ี ำรสำนต่อเพือท ่ ่ กเปิ ดเผยขึนใหม่ ้ ้ อควำมก ้ำวหน้ำในทำงศำสนำทีปฏิ ่ มเข ้ำใจทีสอดคล ้องกับควำมกระจ่ำงทีถู นีหรื 222

อำนำจสัมบูรณ์

บัตไิ ด ้ซำตำนกีดกันพระวจนะของพระเจ ้ำจำกประชำกรเหมือนในยุคก่อนไม่ได ้ทุกคนเข ้ำถึงพระ ่ คัมภีร ์ได ้แต่เพือให ้บรรลุถงึ เป้ ำหมำยของมันมันทำให ้คนมำกมำยให ้ควำมสำคัญกับพระคัมภีร ์แต่ ่ ่ ดต่ เพียงน้อยนิ ดมนุ ษย ์ละเลยทีจะค ้นหำพระคัมภีร ์และพวกเขำจึงยังคงร ับกำรแปลควำมหมำยทีผิ ่ มพ อไปและเก็บถนอมหลักคำสอนต่ำงๆทีไม่ ี นฐำนจำกพระคั ื้ มภีร ์{GC298.1}{GCth17258.3} ่ ่ ่ มเหงอี เมือซำตำนมองเห็ นควำมล ้มเหลวของควำมพยำยำมทีจะบดขยี สั้ จธรรมด ้วยกำรกดขีข่ ้ั ่ งทีมั ่ นหันไปใช ้เล่ห ์เหลียมของกำรประนี ่ ่ ำไปสูก ้ ้ั งใหญ่ ่ กครงหนึ ประนอมซึงน ่ ำรละทิงศำสนำคร งยิ แ ้ สตจักรแห่งโรมขึนมำมั ้ ้ ้ ละกำรก่อตังคริ นชักจูงคริสเตียนทังหลำยให ้ทำพันธมิตรกันเองแต่บด ั นี ไม่ ่ ทศ ้ ซ ่ึ ้พิสจู ใช่กำรทำพันธมิตรกับคนนอกศำสนำแต่กบ ั คนเหล่ำนั้นทีอุ ิ ตนให ้กับวัตถุในโลกนี ผู ้ งได ่ น์ตวั พวกเขำเองว่ำเป็ นคนกรำบไหว ้รูปเคำรพอย่ำงแท ้จริงเช่นเดียวกับคนทีกรำบไหว ้รูปเคำรพแ ้ ละบัดนี ผลของกำรเข ้ำร่วมเป็ นพันธมิตรนั้นไม่ได ้ร ้ำยแรงน้อยไปกว่ำในยุคก่อนพวกเขำอุปถัมภ ์ค ่ ้ ่ วำมหยิงยโสและควำมฟุ้ งเฟ้ อไว ้ด ้วยกำรเอำศำสนำมำบังหน้ำและคริสตจักรทังหลำยจึ งเสือมลงซ ่ี ำลำยคนเป็ นจำนวนหลำ ำตำนยังคงบิดเบือนหลักคำสอนของพระคัมภีร ์ต่อไปและประเพณี ทจะท ้ นและปกป้ องประเพณี เหล่ำนี ไว ้ ้แทนทีจะช่ ่ วงชิงเอำ“หลักควำ ยล ้ำนกำลังฝังรำกลึกคริสตจักรคำจุ ่ ได ่ ้ทรงมอบให ้กับพวกธรรมิกชนครงเดี ้ั ยวสำหร ับตลอดไป”ยูดำ3ด ้วยประกำรฉะนี หลั ้ กกำ มเชือที ่ กปฏิรป รทีนั ู ศำสนำทำและยอมทนทุกข ์ยำกมำกมำยนั้นจึงด ้อยค่ำลงไป{GC298.2}{GCth1725 8.4}

223

อำนำจสัมบูรณ์

บท17-ผูป้ ระกำศข่ำวของรุง่ อรุณ ่ งขรึมทีสุ ่ ดและกระนั้นยังประเสริฐทีสุ ่ ดทีพระคั ่ หนึ่ งในบรรดำควำมจริงทีเคร่ มภีร ์เปิ ดเผยไว ้คือก ้ ่ ่ ่ ำรเสด็จมำครงที ั สองของพระคริสต ์เพือปิ ดฉำกพระรำชกิจยิงใหญ่แห่งกำรไถ่ให ้รอดสำหร ับประช ่ ญจรและพำนักอยูใ่ น“แดนและเงำแห่งควำมตำย”มัทธิว4:16มำเนิ่ นนำนแล ้วนั้ ำกรของพระเจ ้ำทีสั ้ นพระสัญญำแห่งกำรเสด็จมำของพระองค ์ผูท้ รง“เป็ นชีวต ิ และกำรเป็ นขึนจำกตำย”“น ำผูถ้ ก ู เนรเ ้ ำทีบั ่ นดำลให ้จิตใจปี ติยน ทศกลับมำ”ยอห ์น11:252ซำมูเอล14:13จึงเป็ นควำมหวังอันลำค่ ิ ดีคำส ่ ้ั สองเป็ ่ ่ ำคัญทีสุ ่ ดของพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธินั์ บตังแต่ ้ วน ่ ษย ์คู่ อนเรืองกำรเสด็ จมำครงที นส่วนทีส ั ทีมนุ ่ งหลำยต่ ้ แรกก ้ำวย่ำงออกจำกสวนเอเดนด ้วยควำมโศกเศร ้ำบรรดำบุตรแห่งควำมเชือทั ำงรอคอย ่ กำรเสด็จมำของพระผูท้ รงโปรดสัญญำไว ้เพือให ้มำหักโค่นอำนำจของผู ้ทำลำยและนำพวกเขำก ่ ญเสียไปมนุ ษย ์ผูบ้ ริสท ์ ลับไปยังสวรรค ์ทีสู ุ ธิของพระเจ ้ำในสมัยโบรำณเฝ้ ำรอกำรเสด็จมำของพระ ่ึ นจุดหมำยสูงสุดแห่งควำมหวังของพวกเขำมีเพียงเอโนคเท่ำนั้นซึงเป็ ่ เมสสิยำห ์ด ้วยสง่ำรำศีซงเป็ ่ ดผูส้ บ ้ ่ ่ ำเนิ นในโลกนี พร ้ ้อมกับ นคนรุน ่ ทีเจ็ ื เชือสำยจำกบรรพบุ รษ ุ ทีเคยอำศั ยอยูใ่ นสวนเอเดนทีด ่ พระเจ ้ำของเขำเป็ นเวลำสำมศตวรรษพระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้เขำมองเห็นกำลข ้ำงหน้ำเมือพระเจ ้ำ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดพ้นเสด็จมำเอโนคประกำศว่ำ“นี่ แน่ ะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกำลังเสด็จมำพร ้อมกับผูบ้ ์ ่ ่ ริสท ุ ธิของพระองค ์นับเป็ นหมืนๆเพื อทรงพิ พำกษำทุกคน”ยูดำ14,15ในค่ำคืนของควำมทุกข ์ยำก ่ สนคลอนว่ ่ั โยบบรรพบุรษ ุ ของเรำกล่ำวถึงควำมยำกลำบำกด ้วยควำมวำงใจทีไม่ ำ“ข ้ำเองทรำบว่ำ ่ ดพระองค ์จะทรงปรำกฏบนแผ่นดินโลก..…ในเนื อหนั ้ พระผูไ้ ถ่ของข ้ำทรงพระชนม ์อยูแ่ ละในทีสุ งข ่ ่ องข ้ำข ้ำจะเห็นพระเจ ้ำผู ้ซึงข ้ำจะได ้เห็นเองและดวงตำของข ้ำจะได ้เห็นไม่ใช่คนอืน”โยบ19:2527{GC299.1}{GCth17259.1} ่ ำไปสูก ่ กำรเสด็จมำของพระคริสต ์เพือน ่ ำรปกครองด ้วยควำมชอบธรรมดลใจให ้เป็ นคำพูดทีป ่ ดของบรรดำผูเ้ ขียนทีอุ ่ ทศ ระเสริฐเลิศและแรงกล ้ำทีสุ ิ ตนแด่พระเจ ้ำกวีและผูเ้ ผยพระวจนะในพระคั ่ งประกำยดังไฟแห่ ่ มภีร ์ประพันธ ์ด ้วยถ ้อยคำทีเปล่ งสวรรค ์ผูป้ ระพันธ ์สดุดข ี บ ั ร ้องถึงฤทธำนุ ภำพแล ะควำมงำมสง่ำของกษัตริย ์แห่งอิสรำเอลว่ำ“พระเจ ้ำทรงทอแสงออกมำจำกศิโยนนครแห่งควำมงำ ้ มพร ้อมสรรพพระเจ ้ำของเรำเสด็จมำพระองค ์มิได ้ทรงเงียบอยู่….พระองค ์ทรงเรียกฟ้ ำสวรรค ์เบือง ่ บนและแผ่นดินโลกเพือจะทรงพิ พำกษำประชำกรของพระองค ์”สดุด5 ี 0:2์ 4“จงให ้ฟ้ ำสวรรค ์ยินดีและแผ่นดินโลกเปรมปรีด…..เฉพำะพระพั ิ กตร ์พระยำห ์เวห ์เพรำะพระองค ์เ สด็จมำเพรำะพระองค ์เสด็จมำพิพำกษำโลกพระองค ์จะทรงพิพำกษำโลกด ้วยควำมชอบธรรมและ ้ั ่ ตย ์ของพระองค ์”สดุด9 จะทรงพิพำกษำชนชำติทงหลำยด ้วยควำมซือสั ี 6:1113{GC300.1}{GCth17260.1} ่ นและโห่ ้ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์กล่ำวว่ำ“ผูอ้ ำศัยในผงคลีจงตืนขึ ร ้องด ้วยควำมชืนบำนเพรำะ ้ ้ำงของพระองค ์เป็ นนำค ้ ้ำงแห่งควำมสว่ำงและแผ่นดินโลกจะให ้คนตำยเป็ นขึน” ้ นำค ้ ้ “คนตำยของพระองค ์จะมีชวี ต ิ ศพของเขำทังหลำยจะลุ กขึน”

224

อำนำจสัมบูรณ์

้ “พระองค ์จะทรงกลืนควำมตำยเสียเป็ นนิ ตย ์แล ้วพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยจะทรงเช็ดนำตำจำกทุ กใบหน้ำและจะทรงเอำกำรลบหลูแ่ ห่งชนชำติของพระองค ์ไปจำกทั่วแผ่นดินโลกเพรำะพระยำห ์เว ่ ห ์ได ้ตร ัสแล ้วและในวันนั้นเขำจะกล่ำวกันว่ำ‘ดูสน ิ ่ี คือพระเจ ้ำของเรำเรำรอคอยพระองค ์เพือพระอง ค ์จะทรงช่วยเรำให ้รอดนี่คือพระยำห ์เวห ์เรำรอคอยพระองค ์ให ้เรำยินดีและเปรมปรีดในควำมรอดจ ิ์ ำกพระองค ์”อิสยำห ์26:19;25:8,9{GC300.2}{GCth17260.2} ่ ์ เมือฮำบำกุ กจดจ่ออยูใ่ นนิ มต ิ อันบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิเขำเห็ นพระองค ์เสด็จมำ“พระเจ ้ำเสด็จจำกเ ์ จจำกภูเขำปำรำนควำมสง่ำงำมของพระองค ์คลุมทัวฟ้ ่ ำสวรรค ์และโลกก็เต็ ทมำนองค ์บริสท ุ ธิเสด็ มด ้วยคำสรรเสริญพระองค ์พระรัศมีของพระองค ์ดังแสงสว่ำง” ่ “พระองค ์ทรงยืนและเขย่ำแผ่นดินแล ้วบรรดำภูเขำนิ ร ันดรก็แตกเป็ นเสียงๆและเหล่ ำเนิ นเขำอัน ้ ม” อยูเ่ นื องนิ ตย ์ก็ยบ ุ ต่ำลงกำรเสด็จของพระองค ์ก็เป็ นดังดังเดิ “พระองค ์ทรงม้ำคือทรงรถรบแห่งชัยชนะ” ้ ้ ้ ยวกรำกก็ ่ “ภูเขำทังหลำยเห็ นพระองค ์แล ้วบิดเบียวไปกระแสน ำเชี กวำดผ่ำนไป…..มันชูมอ ื ของ ้ ้ ่ ่ ่ ้ มันขึนเบืองสูงดวงอำทิตย ์ดวงจันทร ์หยุดนิ งบนทีสูงเมือแสงแห่งลูกธนู ทงหลำยของพระองค ั ์พุ่งผ่ำ ่ นไปเมือแสงแวบวำบแห่ งหอกของพระองค ์พุ่งไป” ่ วยประชำกรของพระองค ์ให ้รอดเพือช่ ่ วยผู ้ทีพระองค ่ “พระองค ์เสด็จออกมำเพือช่ ์ทรงเจิมไว ้ให ้ รอด”ฮำบำกุก3:3,4,6,8,10,11,13{GC300.3}{GCth17260.3} ่ ่ เมือพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงจวนจะจำกสำวกไปนั้นพระองค ์ทรงปลอบประโลมพวกเขำทีตกอยู ใ่ น ่ ควำมเศร ้ำใจด ้วยควำมมันใจว่ำพระองค ์จะเสด็จกลับมำอีก“อย่ำให ้ใจพวกท่ำนเป็ นทุกข ์เลย….ใน ่ี ม ่ ้สำหร ับพวกท่ำนเมือเรำไปจั ่ พระนิ เวศของพระบิดำเรำมีทอยู ่ ำกมำย…..เรำไปจัดเตรียมทีไว ดเตรี ่ ้สำหร ับท่ำนแล ้วเรำจะกลับมำอีกและร ับท่ำนไปอยูก ยมทีไว ่ บั เรำ”ยอห ์น14:1้ ่ ่ งอั 3“บุตรมนุ ษย ์เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมด”…“พระองค ์จะประทับบนพระทีนั ้ั นรุง่ โรจน์ของพระองค ์ประชำชำติทงหมดจะประชุ มกันเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์”มัทธิว25:31,32 {GC301.1}{GCth17261.1} ่ ้ ่ งรีรออยูบ ้ งพระสั หลังจำกทีพระคริ สต ์เสด็จขึนสวรรค ์แล ้วทูตสวรรค ์ทียั ่ นภูเขำมะกอกเทศยำถึ ้ ทรงร ่ ้ ้ ญญำของกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์ว่ำ“พระเยซูองค ์นี ที ับไปจำกท่ำนทังหลำยขึ นไปยั งส ้ ่ ้ ้ วรรค ์นันจะเสด็จมำอีกในลักษณะเดียวกับทีท่ำนทังหลำยได ้เห็นพระองค ์เสด็จไปยังสวรรค ์นัน”กิจ ่ ครสำวกเปำโลได ้ร ับกำรดลใจจำกพระวิญญำณเขำกล่ำวเป็ นพยำนว่ำ“องค ์พ กำร1:11และเมืออั ่ ้วยเสียงเรียกของหัวหน้ำทูตสวรรค ์และด ้วยเสี ระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจำกสวรรค ์ด ้วยพระดำร ัสสังด ยงแตรของพระเจ ้ำ”1เธสะโลนิ กำ4:16ผูเ้ ผยพระวจนะแห่งเกำะปัทมอสกล่ำวว่ำ“นี่ แน่ ะพระองค ์จะเ สด็จมำพร ้อมกับหมู่เมฆและนัยน์ตำทุกดวงจะเห็นพระองค ์”วิวรณ์1:7{GC301.2}{GCth17261.

2}

225

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ อสิ ่ งสำรพั ่ กำรเสด็จกลับมำของพระองค ์จะรวมถึงเรืองรำวต่ ำงๆทีประเสริ ฐซึงเมื ดจะ“ฟื ้ นฟูสรรพ ่ ่ ์ ้ กำลโบรำณ สิงตำมที พระเจ ้ำตร ัสไว ้โดยปำกของบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะบริสท ุ ธิของพระองค ์ตังแต่ ่ ้ำยทีปกครองโลกมำเป็ ่ มำ”กิจกำร3:21และแล ้วควำมชัวร นเวลำอันยำวนำนจะถูกทำลำย“อำณำจั ้ กรของโลกนี ”จะมำ“เป็ นขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำแล ้วและเป็ นของพระคริสต ์ของพระองค ์และ พระองค ์จะทรงครอบครองตลอดไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์11:15 “พระสิรข ิ องพระยำห ์เวห ์จะปรำกฏแล ้วมนุ ษย ์ทุกคนจะมองเห็นด ้วยกัน” ้ “พระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยจะทรงทำให ้ควำมชอบธรรมและกำรสรรเสริญงอกขึนมำต่ อหน้ำประ ชำชำติ” ่ ออยูแ่ ห่งชนชำติของพระองค ์”อิส พระเจ ้ำ“จะเป็ นมงกุฎงดงำมและจะเป็ นมงกุฎสง่ำแก่คนทีเหลื ยำห ์40:5;61:11;28:5{GC301.3}{GCth17261.3} ่ ่นนำนของพระเมสสิยำห ์จะร ับกำรสถำปนำขึ ้ เวลำนั้นอำณำจักรแห่งสันติสข ุ และทีรอคอยมำเนิ นตลอดทั่วฟ้ ำสวรรค ์ ่ งร ้ ้ำงทุกแห่งของเธอและจะทำให ้ถินทุ ่ รกัน “พระยำห ์เวห ์จะทรงชูใจศิโยนพระองค ์จะทรงชูใจทีทิ ่ ดำรของเธอเหมือนสวนเอเดนและทีรำบแห ้งแล ้งของเธอเหมือนอุทยำนของพระยำห ์เวห ์”“มันจะไ ์ ของเลบำนอนทังควำมโอ่ ้ ด ้ร ับศักดิศรี อำ่ ตระกำรของคำรเมลและชำโรน” ้ กต่อไปและแผ่นดินของท่ำนจะไม่ถก ่ งร ้ ้ำงอีกต่อ “ท่ำนจะไม่ถก ู เรียกว่ำผู ้ถูกทอดทิงอี ู เรียกว่ำทีทิ ไปแต่คนเขำจะเรียกท่ำนว่ำควำมปี ติยน ิ ดีของเรำอยูใ่ นเธอและเรียกแผ่นดินของท่ำนว่ำแต่งงำนแ ์ ล ้ว”“เจ ้ำบ่ำวเปรมปรีดในเจ ิ ้ำสำวอย่ำงไรพระเจ ้ำของท่ำนจะเปรมปรีดในท่ ิ ์ ำนอย่ำงนั้น”อิสยำห ์51: 3;35:2;62:4,5{GC302.1}{GCth17262.1} ่ อสั ่ ตย ์ของพระองค ์ตลอดทุก กำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นควำมหวังของผูต้ ด ิ ตำมทีซื ่ ยุคทุกสมัยพระสัญญำทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดกล่ำวเป็ นคำอำลำบนภูเขำมะกอกเทศว่ำพระองค ์จะเสด็ จกลับมำอีกทำให ้อนำคตของบรรดำสำวกเจิดจ ้ำทำให ้จิตใจของพวกเขำปี ติยน ิ ดีและมีควำมหวัง ่ ใจซึงควำมโศกเศร ้ำไม่อำจระงับหรือควำมทุกข ์ลำบำกไม่อำจจะมำลบเลือนท่ำมกลำงควำมทุกข ์ ่ มเหง“กำรปรำกฏอันทรงสง่ำรำศีของพระเจ ้ำใหญ่ยงและพระเยซู ่ิ ยำกและกำรกดขีข่ คริสต ์พระผู ้ช่ ่ สเตียนชำวเมืองเธสะโลนิ วยให ้รอดของเรำ”ทิตสั 2:13TKJVเป็ น“ควำมหวังอันมีสข ุ ”ในขณะทีคริ ่ ้องฝังร่ำงของคนทีพวกเขำร ่ ่ึ งว่ำจะเป็ นพยำนเห็นถึงกำรเสด็จมำขอ กำกำลังโศกเศร ้ำทีต ักผูซ ้ งหวั ่ งมีชวี ต ้ ้พวกเขำมองไปยังก งองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำในขณะทียั ิ อยูเ่ ปำโลผูเ้ ป็ นอำจำรย ์ของพวกเขำชีให ้ ่ ขนเมื ่ ่ ำรกลับเป็ นขึนจำกควำมตำยที จะมี ึ ้ อพระผู ้ช่วยในรอดเสด็จกลับมำและแล ้วคนทีตำยในพระ ้ ้ ่ งมีชวี ต ่ คริสต ์จะเป็ นขึนจำกควำมตำยและถู กร ับขึนไปพร ้อมกับคนทียั ิ อยูเ่ พือพบองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ ำในฟ้ ำอำกำศเปำโลกล่ำวว่ำ“อย่ำงนั้นแหละเรำก็จะอยูก ่ บั องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นนิ ตย ์เพรำะฉะนั้น ้ ด”1เธสะโลนิกำ4:16,18{GC302.2}{GCth17262.2} จงหนุ นใจกันด ้วยถ ้อยคำเหล่ำนี เถิ

226

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ นอน”และเสีย บนเกำะปัทมอสสำวกทีพระองค ์ทรงร ักได ้ยินพระสัญญำว่ำ“เรำจะมำในเร็วๆนี แน่ ่ ำปรำรถนำของเขำกลำยมำเป็ นคำอธิษฐำนของคริสตจักรตลอดกำรเดินทำงอันยำวไก งตอบทีเฝ้ ลว่ำ“พระเยซูองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเชิญเสด็จมำเถิด”วิวรณ์22:20{GC302.3}{GCth17262.3} ่ จำกคุกมืดใต ้ดินจำกหลักประหำรจำกตะแลงแกงทีบรรดำธรรมิ กชนและผู ้พลีชพ ี ต่ำงเป็ นพยำ ่ นให ้กับควำมจริงพวกเขำสืบต่อถ ้อยคำแห่งควำมเชือและควำมหวั งใจมำตลอดหลำยศตวรรษมีค ่ ่นใจถึงกำรกลับเป็ นขึนมำจำกตำยของพระคริ ้ ริสเตียนคนหนึ่ งกล่ำวว่ำ“เมือพวกเขำมั สต ์และผลที่ ้ ่ ่ จึ ้ งทำให ้พวกเขำ สุดก็คอื กำรกลับเป็ นขึนมำจำกตำยของตั วพวกเขำเองเมือพระองค ์เสด็จมำสิงนี ชังควำมตำยและค ้นพบว่ำพวกเขำอยูเ่ หนื อควำมตำยนั้น”DanielT.Taylor,TheReignofChris ่ี tonEarth:or,TheVoiceoftheChurchinAllAges,หน้ำ33พวกเขำยินดีทจะไปยั งหลุมฝังศพเ ่ ้ อ พือจะได ้“เป็ นขึนสู ่ ส ิ รภำพ”Ibid.หน้ำ54พวกเขำเฝ้ ำคอย“กำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจำ ่ มด ้วยร ัศมีภำพของพระบิดำของพระองค ์” กสวรรค ์ในหมู่เมฆทีเต็ ่ ยว “นำกำลเวลำของอำณำจักรมำให ้แก่ผูช ้ อบธรรม”ชำววอลเดนซิสยึดมั่นอยูก ่ บ ั ควำมเชือเดี ้ กันนี Ibid.หน้ ำ129-132จอห ์นไวคลิฟเอง[ค.ศ.13241384]ก็เฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำของพระผู ้ไถ่ผูท้ รงเป็ นควำมหวังของคริสตจักรIbid.หน้ำ132134{GC302.4}{GCth17262.4} ลูเธอร ์[ค.ศ.14831546]ประกำศว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำบอกกับตัวเองโดยไม่ต ้องสงสัยเลยว่ำวันแห่งกำรพิพำกษำจะต ้องเกิด ้ ่ งนี พระเจ ้ ่ วร ่ ้ำยนำ ขึนภำยในสำมร ้อยปี ทีจะถึ ้ำจะไม่ทรงยอมไม่ทรงปล่อยและไม่ทรงทนต่อโลกทีชั ้ นยิงใหญ่ ่ ่ นไปกว่ำนี ”“วั กำลังใกล ้เข ้ำมำเมืออำณำจั กรแห่งควำมน่ ำสะอิดสะเอียนจะถูกทำลำยล ้ำง ไป”Ibid.หน้ำ158,134{GC303.1}{GCth17263.1} ้ ได ้อยูห ้ ญให ้คริสเตีย เมลังค ์ธอนกล่ำวว่ำ“โลกเก่ำแก่ใบนี ไม่ ่ ่ำงจำกจุดจบ”จอห ์นคำลวินเชือเชิ น“อย่ำรีรอแต่ให ้มีควำมปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำต่อวันแห่งกำรเสด็จมำของพระคริสต ์อันเป็ นเหตุก ่ี ่ ดเหนื อเหตุกำรณ์ทงหลำย”และยั ้ั ้ ำรณ์ทสดใสด ้วยควำมหวังทีสุ งประกำศว่ำ“ให ้ครอบคร ัวทังหมด ่ี อสั ่ ตย ์จงเก็บร ักษำภำพของวันนั้นไว ้” ของบรรดำผูท้ ซื “เรำจะต ้องกระหำยหำพระคริสต ์เรำจะต ้องแสวงหำคิดคำนึ งถึงจนกว่ำจะถึงอรุณรุง่ ของวันอันยิ่ ่ งใหญ่น้ันเมือองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำจะสำแดงสง่ำรำศีของรำชอำณำจักรของพระองค ์โดยบริบู รณ์”Ibid.หน้ำ158,134{GC303.2}{GCth17263.2} ้ จอห ์นน็ อคซ ์นักปฏิรป ู ชำวสก๊อตแลนด ์กล่ำวว่ำ“พระเยซูเจ ้ำของเรำไม่ทรงนำเนื อหนั งของเรำ กลับไปยังสวรรค ์แล ้วหรือพระองค ์จะไม่เสด็จกลับมำหรือเรำทรำบดีวำ่ พระองค ์จะเสด็จกลับมำและ ่ จะเสด็จกลับมำอย่ำงเร็วไวด ้วย”ริดลีย ์และลำทิเมอร ์[RidleyandLatimer]ผูส้ ละชีวต ิ เพือควำมจริ ่ ดลีย ์บันทึกไว ้ว่ำ“ไม่เป็ นที่ งพวกเขำรอคอยกำรเสด็จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยควำมเชือริ ้ ำลังจะสินสุ ้ ดลงข ้ำพเจ ้ำเชือฉะนั ่ ้นข ้ำพเจ ้ำจึงกล่ำวเช่นนี ให ้ ้จิตใจของพว น่ ำสงสัยเลยว่ำโลกใบนี ก 227

อำนำจสัมบูรณ์

กเรำร ้องขอต่อพระคริสต ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำร ้องขอพร ้อมๆกับยอห ์นผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำว่ำ พระเยซูเจ ้ำเชิญเสด็จมำเถิด”Ibid.หน้ำ151,145{GC303.3}{GCth17263.3} ่ แบกซ ์เตอร ์กล่ำวว่ำ“ควำมคิดทีว่​่ ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำนั้นสร ้ำงควำมหวำนชืนและควำ ่ ดให ้แก่ข ้ำพเจ ้ำ”RichardBaxter,Worksเล่มที17หน้ ่ มปี ติยน ิ ดีอย่ำงทีสุ ำ555“เป็ นผลงำนแห่งค ่ ่ นชอบกั ่ วำมเชือและเป็ นคุณลักษณะของธรรมิกชนของพระองค ์ทีชื บกำรเสด็จมำของพระองค ์แล ะเฝ้ ำคอยด ้วยควำมหวังอันมีสข ุ ” ่ กทำลำยไปในกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยเรำคงจะเรี ้ “หำกควำมตำยเป็ นศัตรูตวั สุดท ้ำยทีจะถู ย ่ ่ ้ ่ นรู ้ว่ำผูเ้ ชือจะต ้องเฝ้ ำคอยและอธิษฐำนเพือกำรเสด็จมำครงที ั สองของพระคริสต ์ด ้วยควำมจริงจังเ ่ ่ ้ั ดท ้ำยจะเกิดขึน”Ibid.เล่ ้ ่ ่ เ้ ชือทุ ่ กคนจะต ้องเ พือชัยชนะที สมบู รณ์ครงสุ มที17หน้ ำ500“นี่ คือวันทีผู ่ ้ ฝ้ ำปรำรถนำและมีควำมหวังและรอคอยเพือให ้ภำรกิจทังหมดของกำรไถ่ ให ้รอดและควำมปรำรถ ้ นำและควำมอุตสำหะทังหมดในจิ ตวิญญำณของพวกเขำสำเร็จ”“พระองค ์เจ ้ำข ้ำโปรดเร่งวันแห่ง ้ ด”Ibid.เล่มที17หน้ ่ ควำมหวังใจนี เถิ ำ182,183นี่เป็ นควำมหวังของคริสตจักรในสมัยของอัครทูต ่ ใ่ นถินทุ ่ รกันดำร”และเป็ นควำมหวังของนักปฏิรป ้ ควำมหวังของ“คริสตจักรทีอยู ู ศำสนำทังหลำย{ GC303.4}{GCth17263.4} คำพยำกรณ์ไม่เพียงบอกล่วงหน้ำถึงลักษณะและเป้ ำหมำยของกำรเสด็จมำของพระคริสต ์เท่ำ ่ ่ นั้นแต่ยงั แสดงให ้เห็นถึงเครืองหมำยเพื อให ้มนุ ษย ์ทรำบว่ำวันนั้นกำลังใกล ้เข ้ำมำแล ้วพระเยซูตร ัส ่ ่ ่ ้ ว่ำ“จะมีหมำยสำคัญทีดวงอำทิ ตย ์ทีดวงจั นทร ์และทีดวงดำวทั งหลำย”ลู กำ21:25“ดวงอำทิตย ์จะมื ้ ่ มี ่ อำนำจในท ้องฟ้ ำจ ดไปและดวงจันทร ์จะไม่สอ ่ งแสงดวงดำวทังหลำยจะตกจำกฟ้ ำและบรรดำสิงที ่ ้นพวกเขำจะเห็นบุตรมนุ ษย ์เสด็จมำในเมฆทรงฤทธำนุ ภำพและพระร ัศมีอย่ ะสะเทือนสะท ้ำนเมือนั ่ ำงยิง”มำระโก13:24่ ้ั สองว่ ่ 26ผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์บรรยำยถึงหมำยสำคัญแรกทีจะมำถึ งก่อนกำรเสด็จมำครงที ำ ่ ้ ำขนสัตว ์ทีใช ่ ้ไว ้ทุกข ์และดว “แผ่นดินไหวยิงใหญ่ ดวงอำทิตย ์กลำยเป็ นสีดำมืดเหมือนกับเสือผ้ งจันทร ์วันเพ็ญก็กลำยเป็ นเหมือนกับสีเลือด”วิวรณ์6:12{GC304.1}{GCth17264.1} ่ บเก ้ำจะเริมขึ ่ นมี ้ หลำยคนเป็ นพยำนเห็นหมำยสำคัญเหล่ำนี เหตุ ้ กำรณ์เกิดขึน้ ก่อนศตวรรษทีสิ ่ ดเท่ำทีเคยบั ่ จริงตำมคำพยำกรณ์ในปี ค.ศ.1755เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงทีสุ นทึกไว ้เป็ นทีรู่ ้จักกันทั่ ่ ้ ส่ ่ วนใหญ่ของทวีปยุโร วไปว่ำเป็ นแผ่นดินไหวแห่งเมืองลิสบอนแรงสันสะเทื อนแผ่ขยำยไปถึงพืนที ่ ปแอฟริกำและอเมริกำแรงสันสะเทื อนนี รู้ ้สึกได ้ถึงประเทศกรีนแลนด ์ถึงหมู่เกำะอินดีสตะวันตกถึงเ กำะมำเดรำไปถึงประเทศนอร ์เวย ์และประเทศสวีเดนจนถึงเกำะบริเตนใหญ่และประเทศไอร ์แลนด ์แ ่ ้ ไม่ ่ นอ้ ยกว่ำสิบล ้ำนตำรำงกิโลเมตรควำมรุนแรงของแรง รงสันสะเทื อนแผ่กระจำยครอบคลุมพืนที ่ สันสะเทื อนในทวีปแอฟริกำเกือบจะเท่ำกับในทวีปยุโรปเมืองอัลเจียร ์[เมืองหลวงของประเทศอัลจีเ รียในทวีปแอฟริกำเหนื อ]ถูกทำลำยไปเกือบหมดมีหมู่บ ้ำนแห่งหนึ่ งห่ำงจำกประเทศมอร็อคโคไม่ไ ้ ประชำกรอำศัยรำว8,000ถึง10,000คนถูกกลืนหำยไปทังหมู ้ ่บ ้ำนคลืนขนำดใ ่ กลนักหมู่บ ้ำนนี มี

228

อำนำจสัมบูรณ์

หญ่พด ั กระหน่ ำกวำดชำยฝั่งประเทศสเปนและทวีปแอฟริกำกลืนหลำยเมืองไปและสร ้ำงควำมเสีย หำยอย่ำงใหญ่หลวง{GC304.2}{GCth17264.2} ่ ่ ดเกิดขึนในประเทศสเปนและประเทศโปรตุ ้ ่ องคำดิสมีรำยงำน แรงสันสะเทื อนรุนแรงทีสุ เกสทีเมื ่ พั ่ ดเข ้ำมำสูงถึง18เมตรภูเขำ“บำงลูกทีใหญ่ ่ ่ี ดในประเทศโปรตุเกสสันสะเทื ่ ว่ำคลืนที ทสุ อนอย่ำงรุ ่ นแรงดูประหนึ่ งว่ำเป็ นกำรสะเทือนทีมำจำกฐำนรำกของภู เขำยอดภูเขำบำงลูกเปิ ดออกปริออกแล ่ ่ ใ่ กล ้เคียงเล่ำกันว่ำมีเปล ะฉี กขำดอย่ำงน่ ำพิศวงก ้อนหินขนำดใหญ่ถก ู เหวียงลงไปในหุ บเขำทีอยู ้ วไฟพวยพุ่งออกมำจำกภูเขำเหล่ำนี ”SirCharlesLyell,PrinciplesofGeologyหน้ ำ495{GC3 04.3}{GCth17264.3} ่ องลิสบอน“มีเสียงสนั่นดังออกมำจำกใต ้พืนดิ ้ นและวินำทีตอ ่ ทีเมื ่ มำแรงสันสะเทื อนอย่ำงรุนแรง ่ ่ วน ทำลำยเมืองส่วนใหญ่ไปในช่วงเวลำประมำณหกนำทีกว่ำหกหมืนคนพิ นำศในตอนแรกคลืนม้ ้ นแห ้งและแล ้วคลืนก็ ่ มว้ นซ ัดกลับเข ้ำมำเป็ นค ตัวกลับลงไปในทะเลก่อนและปล่อยให ้เห็นแนวพืนดิ ่ สู ่ งกว่ำระดับปกติถงึ สิบห ้ำเมตรหรือกว่ำนั้น” ลืนที ่ี ยวพั ่ ่ เกิ ่ ดขึนที ้ เมื ่ องลิสบอนในช่วงหำยนะนี เ้ “ในบรรดำเหตุกำรณ์ผด ิ ธรรมชำติทเกี นกับเรืองที ่ี ้ำงด ้วยหินอ่อนด ้วยค่ำใช ้จ่ำยมหำศำลฝูงชนมหำศำล ป็ นกำรพังทรุดลงมำของท่ำเรือแห่งใหม่ทสร ่ ่ ่ ักหักพังทีทั ่ บถมลงมำแต่ เข ้ำไปรวมตัวกันเพือหลบภั ยอยูท ่ นั ี่ ่ นเป็ นจุดหลบภัยเพือให ้พ ้นจำกสิงปร ้ จมดิงลงพร ่ ้ ่ บ ้ ทันใดนั้นเองท่ำเรือนี ก็ ้อมกับคนทังหมดที อยู ่ นนั้นและไม่มแี ม้ศพเดียวลอยขึนมำบน ้ กเลย”Ibid.หน้ำ495{GC305.1}{GCth17265.1} ผิวนำอี ่ “แรงสันสะเทื อน”ของแผ่นดินไหวทำให“้ โบสถ ์และคอนแวนต ์ทุกแห่งอำคำรสำธำรณะขนำดใ ้ ่ งทลำยลงมำทันทีสองชัวโมงหลั ่ หญ่เกือบทังหมดและบ ้ำนเรือนมำกกว่ำหนึ่ งในสีพั งจำกแผ่นดินไ ่ ำงๆและโหมไหม้อย่ำงรุนแรงเป็ นเวลำเกือบสำมวันจนทำให ้เมืองแทบจะร ้ หวเกิดไฟลุกไหม้ตำมทีต่ ้ งแผ่นดินไหวเกิดขึนในวั ้ ำงเปล่ำไปอย่ำงสินเชิ นบริสท ุ ธิดั์ งนั้นโบสถ ์และคอนแวนต ์จึงมีคนชุมนุ มอ ่ รอด”-ยูเ่ ต็มมีนอ้ ยคนทีหนี EncyclopediaAmericana,art.“Lisbon,”note(ฉบับปี ค.ศ.1831).“ควำมหวำดกลัวของผูค้ น ้ ่ ่ ่ ้วย นั้นเกินคำบรรยำยไม่มใี ครร ้องไห ้เพรำะมันมำกเกินกว่ำนำตำพวกเขำวิ งไปและวิ งมำเพ ้อคลังด ควำมหวำดกลัวและตกใจต่ำงตบหน้ำและทุบอกของตนเองพร ้อมกับร ้องเสียงดังว่ำ“โปรดเมตตำด ้ ่ ่ วยเถิด!วำระสุดท้ำยของโลกมำถึงแล ้ว”แม่ลม ื ลูกของตนและวิงแบกรู ปปั้นกำงเขนเครำะห ์ร ้ำยทีค ่ ่ นมำกมำยวิงหลบเข ้ำไปในโบสถ ์เพือกำรปกป้ องคุ ้มครองแต่พธิ ศ ี ำสนำก็เผยถึงควำมไร ้ประโยชน์ ่ ่ ้ เหล่ำคนทีน่ ำสงสำรกอดแท่นบูชำทีช่วยพวกเขำไม่ได ้รูปปันต่ำงๆบรรดำบำทหลวงและประชำชน ้ ทังหลำยถู กฝังไว ้ใต ้กองปร ักหักพังเดียวกัน”มีผูเ้ สียชีวต ิ ประมำณกว่ำ90,000คนในวันวิปโยคนั้น {GC305.2}{GCth17265.2} ่ บห ้ำปี ต่อมำหมำยสำคัญอันดับต่อมำทีกล่ ่ ำวถึงในคำพยำกรณ์ได ้ปรำกฏขึนดวงอำทิ ้ ยีสิ ตย ์แล ่ ท ่ ำให ้เหตุกำรณ์นีเด่ ้ นชัดคือควำมจริงของเวลำทีเหตุ ่ กำรณ์นีจะเกิ ้ ้ กร ะดวงจันทร ์มืดไปสิงที ดขึนถู ่ ะบุไว ้อย่ำงแม่นยำในขณะทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงสนทนำกับสำวกของพระองค ์บนภูเขำมะกอกเท 229

อำนำจสัมบูรณ์

่ ศพระองค ์ทรงพรรณนำถึงช่วงเวลำอันยำวนำนแห่งควำมทุกข ์ยำกลำบำกของคริสตจักรซึงหมำย ่ ถึงระยะเวลำ1,260ปี ภำยใต ้กำรกดขีของพระสั นตะปำปำพระองค ์ทรงสัญญำว่ำเวลำแห่งควำมทุก ้ ้ ่ ้ อนกำ ข ์เวทนำจะถูกย่นให ้สันเข ้ำจำกนันพระองค ์จึงทรงกล่ำวถึงเหตุกำรณ์บำงอย่ำงทีจะเกิ ดขึนก่ ่ รเสด็จมำของพระองค ์และทรงกำหนดเวลำทีเรำจะเห็ นหมำยสำคัญอัน“หลังจำกควำมทุกข ์ลำบำ กนั้นผ่ำนพ ้นไปแล ้วดวงอำทิตย ์จะมืดไปและดวงจันทร ์จะไม่สอ ่ งแสง”มำระโก13:24ช่วงระยะเวลำ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798กำรกดขีข่ ่ มเหงยุตไิ ปจนเกือบหมดสินก่ ้ อนหน้ำ 1,260วันหรือ1,260ปี ได ้สินสุ ่ มเหงแล ้วดวงอำทิตย ์จะมืดไ นั้นประมำณ25ปี ตำมพระดำร ัสของพระคริสต ์นั้นภำยหลังกำรกดขีข่ ่ ปในวันที19พฤษภำคมค.ศ.1780ค ำพยำกรณ์นีส้ ำเร็จจริง{GC306.1}{GCth17266.1} ้ั ่ กลับทีสุ ่ ดและไม่อำจ “ในบรรดำปรำกฏกำรณ์ทงหมดอำจเป็ นเพียงเหตุกำรณ์เดียวก็วำ่ ได ้ซึงลึ ่ ดขึนในวั ้ ่ อธิบำยได ้นั่นคือปรำกฏกำรณ์วน ั มืดทีเกิ นที19พฤษภำคมค.ศ.1780เป็ นควำมมืดแปลก ่ ดของทั่วทังท ้ ้องฟ้ ำและบรรยำกำศทีมองเห็ ่ ประหลำดทีสุ นในเขตมลร ัฐนิ วอิงแลนด ์”R.M.Devens ,OurFirstCenturyหน้ำ89{GC306.2}{GCth17266.2} ่ ้ มีผูเ้ ห็นเหตุกำรณ์คนหนึ่ งทีอำศั ยอยูใ่ นมลร ัฐแมสซำชูเซตส ์บรรยำยเหตุกำรณ์วน ั นั้นไว ้ดังนี “ใ ้ ่ ำงสดใสแต่ในไม่ช ้ำก็ถก นเวลำเช ้ำดวงอำทิตย ์ปรำกฏขึนในท ้องฟ้ ำทีสว่ ู ปกคลุมด ้วยเมฆมำกเมฆ ่ ่ี เปลียนมำมื ดมนออกดำและเป็ นลำงร ้ำยทันทีทปรำกฏฟ้ ำแลบและร ้องคำรำมและฝนตกลงมำเล็ก ่ ้ ิ ำเมฆเริมเบำบำงลงและปรำกฏเป็ นสีทองเหลืองและสีทองแดงและพืนโ น้อยพอใกล ้เวลำเก ้ำนำฬก ่ิ กสร ้ำงผืนนำและคนต่ ้ ่ ่ อธรรมชำติไ ลกก ้อนหินต ้นไม้สงปลู ำงถูกเปลียนไปโดยแสงประหลำดที เหนื ่ี ม่กนำที ตอ ่ มำเมฆดำหนำทึบแผ่ขยำยไปทั่วท ้องฟ้ ำเว ้นไว ้แต่แนวเล็กๆตรงสุดขอบฟ้ ำและแล ้วก็มด ื ่ บเอ็ดนำฬก ิ ำของค่ำคืนในฤดูร ้อน.....{GC306.3}{GCth17266. สนิ ทรำวกับควำมมืดในเวลำยีสิ 3} ่ อยๆอัดแน่ นเข ้ำมำในควำมรู ้สึกนึ กคิดของปร “ควำมกลัวควำมวิตกกังวลและควำมหวำดหวันค่ ่ี ่ ดมิดพ่อบ ้ำนต่ำงกลับจำกงำนในทุ่งนำช่ำงไม้ทงเ ะชำชนแม่บ ้ำนยืนอยูท ่ ประตู มองดูภม ู ป ิ ระเทศทีมื ิ้ ่ อช่ำงตีเหล็กทิงเตำเผำเหล็ ้ ครืองมื กพ่อค ้ำออกจำกร ้ำนของตนโรงเรียนปล่อยนักเรียนกลับบ ้ำนแ ่ บบ ้ำนด ้วยเนื อตั ้ วสันเทำผู ่ ่ี นทำงหยุดหำห ้องพักตำมโรงนำทีใกล ่ ่ ดทุกริมฝี ปำ ละเด็กๆวิงกลั ท้ เดิ ้ทีสุ กและหัวใจต่ำงถำมว่ำ ้ รำวกับว่ำพำยุเฮอริเคนกำลังจะพัดผ่ำนดินแดนนี หรื ้ อว่ำนี่ เป็ นวันทีทุ ่ กสิงทุ ่ กอ “เกิดอะไรขึน”ดู ย่ำงจะต ้องมำถึงจุดจบเสียแล ้ว{GC306.4}{GCth17266.4} ่ มแี สงจันท “มีกำรใช ้เทียนไขไฟจำกเตำผิงส่องแสงเจิดจ ้ำรำวกับในค่ำคืนของฤดูใบไม้รว่ งทีไม่ ่ ำท ้องทุ่งหญ ้ำและส่งเสียงร ้องกบหล ร ์.....ฝูงวิหกบินกลับร ังและไปหลับพักฝูงวัวกลับมำรวมตัวทีหน้ ้ ง ำยตัวส่งเสียงร ้องเบำๆฝูงนกร ้องเพลงยำมค่ำคืนและค ้ำงคำวต่ำงบินไปมำแต่มนุ ษย ์รู ้ดีวำ่ เวลำนี ยั ไม่ใช่เวลำกลำงคืน.....{GC307.1}{GCth17267.1} “ดร.นำธำนำเอลวิเทคเคอร ์[NathanaelWhittaker]ศำสนำจำรย ์ของคริสตจักรแทเบอร ์นำเ ้ ดขึนจำกเ ้ คิลแห่งเมืองซำเลมจัดประชุมศำสนำในบ ้ำนและเทศนำพร ้อมกับยืนยันว่ำควำมมืดนี เกิ 230

อำนำจสัมบูรณ์

่ี อธรรมชำติมค ่ นๆอี ่ ่ ได ้ถูกตระเต หตุกำรณ์ทเหนื ี นประชุมกันในสถำนทีอื กหลำยแห่งคำเทศนำทีไม่ ่ เสมือนชีให ้ ้เห็นว่ำควำมมืดทีเกิ ่ ดขึนสอดคล ้ รียมมำก่อนจึงหนี ไม่พ ้นคำเทศนำทีดู ้องกับคำพยำก ่ ้ ิ ำเล็กน้อย”TheEssexAntiqu รณ์ในพระคัมภีร ์.....ควำมมืดหนำทึบทีสุดเกิดขึนหลังสิบเอ็ดนำฬก ่ ่ ่ ดขึนในพื ้ ้ ส่ ่ วนใหญ่ของประเทศใ arianเมษำยน1899เล่มที3ฉบั บที4หน้ ำ53,54“ควำมมืดทีเกิ นที ่ ิ ำข ้อมือหรือนำฬก ิ ำข ้ำงฝำผนังหำกปร นช่วงเวลำกลำงวันนั้นรุนแรงมำกจนไม่อำจดูเวลำทีนำฬ ก ำศจำกแสงเทียนไขแล ้วแม้แต่จะรับประทำนอำหำรหรือจัดกำรดูแลธุรกิจในบ ้ำนก็ไม่อำจกระทำไ ด ้....{GC307.2}{GCth17267.2} ่ ขยำยออกไปนั้นช่ำงดูแปลกประหลำดยิงนั ่ กมีผูค้ นสังเกตว่ำควำมมืดแผ่กว ้ำงไ “ควำมมืดทีแผ่ ่ ่ ดของมลร ัฐ ปทำงทิศตะวันออกจรดเมืองฟำลเมำธ ์และไปยังทำงทิศตะวันตกจนจรดส่วนทีไกลที สุ ้ คอนเนตทิกต ั และเมืองอัลบำนี ไปถึงทำงตอนใต ้ควำมมืดนี ไปไกลถึ งชำยฝั่งทะเลและทำงตอนเหนื ่ งรกรำกของชำวอเมริ ้ อของอเมริกำไปจนถึงเขตทีตั กน ั ”WilliamGordon,HistoryoftheRise, ่ ่ Progress,andEstablishmentoftheIndependenceoftheU.S.A.เล่มที3หน้ ำที57{GC307 .3}){GCth17267.3} ่ ดของวันนั้นดำเนิ นต่อไปประมำณสักหนึ่ งหรือสองชัวโมงก่ ่ ควำมมืดอย่ำงรุนแรงทีสุ อนพลบค่ำ ่ ้ ท ้องฟ้ ำบำงส่วนก็เริมปลอดโปร่ งขึนดวงอำทิ ตย ์ปรำกฏแม้วำ่ ยังมีหมอกดำหนำทึบบดบังไว ้“หลังจ ำกดวงอำทิตย ์ตกดินแล ้วเมฆกลับมำปกคลุมอีกและมืดลงอย่ำงรวดเร็ว” ่ นทีผิ ่ ดธรรมดำและดูน่ำกลัวไม่นอ้ ยไปกว่ำควำมมืดทีเกิ ่ ดขึนในช่ ้ “เป็ นควำมมืดของยำมคำคื ว ่ งเวลำกลำงวันแม้จะมีดวงจันทร ์ทีเกือบเต็มดวงแต่ก็มองวัตถุตำ่ งๆไม่เห็นยกเว ้นจะใช ้แสงเทียนช่ว ่ อมองไปยั ่ ่ ่ นๆที ่ ่ ยซึงเมื งบ ้ำนทีใกล ้เคียงกันหรือสถำนทีอื ไกลออกไปจะดู ประหนึ่ งว่ำเป็ นควำมมืดขอ ่ ำแสงแทบจะไม่อำจเจำะทะลุผ่ำนไปได ้”IsaiahThomas,MassachusettsS งชำวเมืองอียป ิ ต ์ซึงล ่ ่ py;or,AmericanOracleofLibertyเล่มที10ฉบั บที472(25พฤษภำคม1780)ผู เ้ ห็นเหตุกำรณ์ ่ ่ ่ คนหนึ่ งกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่อำจทีจะหยุ ดคิดในขณะนั้นว่ำหำกมีเงำมืดใดทีหนำทึ บพอทีจะปกปิ ด ่ ้ ดวงดำวทีสุกใสได ้ทุกดวงในจักรวำลหรือกำจัดดวงดำวเหล่ำนันให ้สำบสูญไปก็ยงั ไม่ใช่ควำมมืด ่ ้ ่ องอีซเี ตอร ์มลร ัฐนิ วแ ทีสมบู รณ์มำกเท่ำกับเวลำนี ”จำกจดหมำยของดร.ซำมู เอลเทนนี ย ์เขียนทีเมื ฮมป์ เชียร ์ธันวำคมค.ศ.1785ในMassachusettsHistoricalSocietyCollections,1792ชุดที่ ่ ่ บเอ็ดนำฬก ่ ิ ำของคืนวันนั้นทีดวงจั 1เล่มที1หน้ ำ97แม้วำ่ จะเป็ นเวลำยีสิ นทร ์เต็มดวง“ก็แทบจะไม่ส ่ ำยคล ้ำยเงำแห่งควำมตำยออกไปได ้”หลังเวลำเทียงคื ่ นควำมมืดหำยไปแ ำมำรถขับไล่เงำมืดทีละม้ ่ ้ั ้นก็มล ละเมือดวงจั นทร ์ปรำกฏให ้เห็นครงแรกนั ี ก ั ษณะเป็ นสีเลือด{GC307.4}{GCth17267.4} ่ ้ ในสมั วันที19พฤษภำคมค.ศ.1780ถู กจำรึกไว ้ในประวัตศ ิ ำสตร ์ว่ำเป็ น“วันแห่งควำมมืด”ตังแต่ ่ ้ร ับกำรบันทึกไว ้ว่ำเกิดควำมมืดอันหนำทึบขยำ ยของโมเสสเป็ นต ้นมำยังไม่เคยมีชว่ งเวลำใดทีได ่ ดขึนในคร ้ ้ั ค ้ ำบรรยำยของผูท้ อยู ่ี ใ่ นเหตุกำรณ์เ ยวงกว ้ำงออกไปกว ้ำงไกลและยำวนำนเท่ำทีเกิ งนี ่ ่ ่ ป็ นเพียงเสียงสะท ้อนทีมำจำกพระวจนะของพระเจ ้ำซึงโยเอลผู เ้ ผยพระวจนะบันทึกไว ้เมือ2500ปี ก่ ่ อนทีเหตุกำรณ์จะสำเร็จตำมคำพยำกรณ์วำ่ “ดวงอำทิตย ์จะกลำยเป็ นควำมมืดดวงจันทร ์เป็ นเลือ 231

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดก่อนวันแห่งพระยำห ์เวห ์จะมำถึงคือวันอันยิงใหญ่ และน่ ำสยดสยอง”โยเอล2:31{GC308.1}{GC th17268.1} พระคริสต ์ทรงบัญชำประชำกรของพระองค ์ให ้เฝ้ ำติดตำมหมำยสำคัญของกำรเสด็จกลับมำข ่ ่ ่ ่ องพระองค ์และให ้ชืนชมยิ นดีเมือพวกเขำเห็ นเครืองหมำยที แสดงถึ งกษัตริย ์ผูก้ ำลังจะเสด็จมำพระ ่ ้ มจะเกิ ่ ้ ้นจงลุกขึนยื ้ นและผงกศีรษะขึนเพรำะว่ ้ องค ์ตรัสว่ำ“เมือเหตุ กำรณ์เหล่ำนี เริ ดขึนนั ำกำรไถ่ต ั ้ ้ผูต้ ด ่ี ำลังแตกยอดในฤ วพวกท่ำนใกล ้จะถึงแล ้ว”พระองค ์ทรงชีให ิ ตำมของพระองค ์มองดูต ้นไม้ทก ่ ดูใบไม้ผลิและตรัสว่ำ“เมือผลิ ใบพวกท่ำนก็เห็นด ้วยตัวเองและรู ้อยูว่ ำ่ ฤดูร ้อนใกล ้จะมำถึงแล ้วเช่น ้ ่ ้ ้ ดขึนก็ ้ ให ้รู ้ว่ำแผ่นดินของพระเจ ้ำใกล ้จะมำถึงแ นันแหละเมือท่ำนทังหลำยเห็นเหตุกำรณ์เหล่ำนี เกิ ล ้ว”ลูกำ21:28,30,31{GC308.2}{GCth17268.2} ่ ่ แต่เมือควำมเย่ อหยิงและระเบี ยบพิธก ี รรมเข ้ำแทนทีวิ่ ญญำณแห่งกำรถ่อมใจและกำรอุทศ ิ ตนที่ ่ ในพระคริสต ์และควำมเชือในกำรเสด็ ่ มีอยูใ่ นคริสตจักรควำมร ักทีมี จกลับมำของพระองค ์ก็เยือกเ ่ี ้ำงตนว่ำเป็ นประชำกรของพ ย็นลงชีวต ิ ทำงฝ่ ำยโลกและกำรแสวงหำควำมเพลิดเพลินได ้กลืนผูท้ อ ้ ่ ระเจ ้ำพวกเขำมองไม่เห็นคำชีแนะของพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดในเรืองของหมำยส ำคัญของกำรเสด็จมำ ่ ้ั สองของพระคริ ่ ของพระองค ์พวกเขำละเลยหลักคำสอนเรืองกำรเสด็ จมำครงที สต ์ข ้อพระคัมภีร ์ทีเ่ ่ ่ องกับเรืองนี ่ ก็ ้ ถก กียวเนื ู บดบังด ้วยกำรแปลควำมหมำยอย่ำงผิดๆจนถูกละเลยและลืมไปเสียเกือบ ่ ดกับคริสตจักรต่ำงๆในประเทศสหร ัฐอเมริกำสังคมทุกชนชันต่ ้ ำงเพลิดเ หมดโดยเฉพำะอย่ำงยิงเกิ พลินอยูก ่ บ ั เสรีภำพและควำมสุขสบำยควำมใคร่อยำกอย่ำงทะเยอทะยำนในทรัพย ์สมบัตแิ ละควำ มหรูหรำฟุ่ มเฟื อยทำให ้เกิดกำรหมกมุ่นอยูแ่ ต่กบั กำรแสวงหำเงินทองและกระหำยอยำกด ้วยกำรยื ้ ่ ยงและอำนำจซึงดู ่ เสมือนว่ำจะอยูใ่ กล ้แค่เอือมของทุ ้ ่ ้ ำมนุ ษย ์ให ้มุ่งควำ อแย่งชือเสี กคนสิงเหล่ ำนี น ่ ้ ้ ้ไกลออกไ มสนใจและควำมหวังของพวกเขำไว ้กับสิงของในชี วต ิ นี และผลั กวันอันน่ ำเคร่งขรึมนี ให ่ ำงๆทีพวกเขำสนใจในปั ่ ้ วงลับไป{GC309.1}{GCth1 ปในอนำคตข ้ำงหน้ำจนกว่ำสิงต่ จจุบน ั นี จะล่ 7268.3} ่ ้ ้ผูต้ ด เมือพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงยำให ิ ตำมพระองค ์มองดูหมำยสำคัญของกำรเสด็จกลับมำของ ่ ่ ้ อนกำรเสด็จมำครงที ้ั ส ่ พระองค ์นั้นพระองค ์ตร ัสไว ้ล่วงหน้ำถึงสภำพเสือมถอยในบำปที จะเกิ ดขึนก่ องจะมีกจิ กรรมและควำมวุ่นวำยของธุรกิจทำงฝ่ ำยโลกและกำรแสวงหำควำมสุขสำรำญเช่นเดียว ้ กับในสมัยโนอำห ์ได ้แก่กำรซือกำรขำยกำรเพำะปลู กกำรก่อสร ้ำงกำรสมรสและยกให ้เป็ นสำมีภร ้ ่ี ชวี ต ้ รยำกันควบคูไ่ ปกับกำรลืมพระเจ ้ำและชีวต ิ ในเบืองหน้ ำสำหร ับผูท้ มี ิ อยูใ่ นช่วงเวลำนี พระคริ ส ต ์ทรงเตือนว่ำ“แต่จงระวังตัวให ้ดีเกรงว่ำใจของท่ำนจะเต็มล ้นไปด ้วยกำรเสเพลกำรเมำเหล ้ำและก ้ ้วเวลำนั้นจะมำถึงท่ำนโดยไม่คำดฝัน” ำรห่วงกังวลถึงชีวต ิ นี แล ่ ่ “แต่จงเฝ้ ำระวังอยูท ่ ุกเวลำจงอธิษฐำนเพือพวกท่ ำนจะมีกำลังรอดพ ้นเหตุกำรณ์ทุกอย่ำงทีจะเกิ ้ ้นและจะยืนอยูต ดขึนนั ่ อ ่ หน้ำบุตรมนุ ษย ์ได ้”ลูกำ21:34,36{GC309.2}{GCth17268.4} ่ กไว ้ในพระธรรมวิวรณ์เน้นให ้เห็นถึงสภำพของคริสตจักร พระดำร ัสของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีจำรึ ่ ำมีชวี ต ่ นจ ้ ในช่วงเวลำดังกล่ำวว่ำ“เจ ้ำได ้ชือว่ ิ อยูแ่ ต่วำ่ เจ ้ำได ้ตำยแล ้ว”และสำหร ับผูท้ ไม่ ี่ ยอมตืนขึ 232

อำนำจสัมบูรณ์

่ื นเรำจะมำเหมื ้ ำกควำมมั่นคงอย่ำงประมำทนั้นมีคำเตือนอันเคร่งขรึมประกำศว่ำ“ถ ้ำเจ ้ำไม่ตนขึ อ ่ นอย่ำงขโมยและเจ ้ำจะไม่รู ้ว่ำเรำจะมำหำเจ ้ำชัวโมงไหน”วิ วรณ์3:1,3{GC309.3}{GCth17268.

5} ่ นเพื ้ อร ่ ับรู ้ถึงภัยอันตรำยของเขำนั้นเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นเพือให ่ กำรปลุกมนุ ษย ์ให ้ตืนขึ ้พวกเขำลุก ้ ่ ยวเนื ่ ่ องกับเวลำแห่งพระเมตตำคุณทีจะสิ ่ นสุ ้ ดลงผูเ้ ผย ขึนเตรี ยมตัวพร ้อมร ับเหตุกำรณ์สำคัญทีเกี ่ ่ พระวจนะของพระเจ ้ำประกำศว่ำ“วันแห่งพระยำห ์เวห ์นั้นยิงใหญ่ และน่ ำกลัวอย่ำงยิงใครเล่ ำจะทน ่ ์ นกว่ำจะทอดพระเ อยูไ่ ด ้”ผูใ้ ดจะทนอยูไ่ ด ้เมือพระองค ์จะเสด็จมำ“พระเนตรของพระองค ์บริสท ุ ธิเกิ ่ นตรกำรชัวจะทรงมองดู ควำมบำปก็ไม่ได ้”โยเอล2:11ฮำบำกุก1:13สำหร ับผูท้ ร่ี ้องเรียกว่ำ“ข ้ำแต่ ้ พระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์ขำ้ พระองค ์ทังหลำยรู ้จักพระองค ์”แต่กระนั้นพวกเขำยังคงล่วงละเมิดพันธ ่ บซ่อนกำรชัวไว ่ ้ในใจและร ักทำงแห่งควำมอธรรมสำหรั สัญญำของพระองค ์และติดตำมพระอืนเก็ ้ ใช่ควำมเจิดจ ้ำเลย”โฮเ บคนเช่นนี วั้ นแห่งพระเจ ้ำ“เป็ นควำมมืดมิใช่ควำมสว่ำงเป็ นควำมมืดครึมมิ ชยำ8:2,1สดุด1 ี 6;4อำโมส5:20พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ“ในเวลำนั้นเรำจะเอำตะเกียงส่องดูเยรูซำเล็ม ่ ่ี ดในใจของ และเรำจะลงโทษพวกไม่รู ้ร ้อนรู ้หนำวมำนำนเหมือนตะกอนเหล ้ำทีเกรอะจนหนำผู ท้ คิ ่ และพระองค ์ก็จะไม่ทรงให ้สิงร ่ ้ำย’”เศฟันยำห ์1:12“เรำจะลงโท ตนว่ำ‘พระยำห ์เวห ์จะไม่ทรงให ้สิงดี ่ ้ำยและลงโทษคนอธรรมเพรำะควำมผิดบำปของพวกเขำเรำทำให ้ควำมเย่อ ษโลกเพรำะควำมชัวร ่ ้ ดและทำให ้ควำมยโสของคนโหดร ้ำยลดต่ำลง”อิสยำห ์13:11“เงินหรือท หยิงของคนจองหองสิ นสุ องคำของเขำก็ดจี ะไม่สำมำรถช่วยกู ้เขำได”้ “ทรัพย ์สมบัตข ิ องพวกเขำจะถูกปล ้นและบ ้ำนของพว กเขำจะร ้ำงเปล่ำ”เศฟันยำห ์1:18,13{GC310.1}{GCth17269.1} ่ เ้ ผยพระวจนะเยเรมีย ์เฝ้ ำรอคอยเวลำทีน่ ่ ำกลัวนั้นได ้ร ้องออกมำว่ำ“ข ้ำบิดตัวด ้วยคว ในขณะทีผู ำมเจ็บปวด....ข ้ำจะนิ่ งอยูไ่ ม่ได ้เพรำะข ้ำได ้ยินเสียงเขำสัตว ์เสียงปลุกของสงครำมหำยนะซ ้อนหำย ้ นะถูกเร ้ำขึนมำ”เยเรมี ย ์4:19,20{GC310.2}{GCth17269.2} ่ กข ์ใจและระทมเป็ นวันทีมี ่ ควำมพินำศและกำรทำลำย “วันนั้นจะเป็ นวันแห่งพระพิโรธเป็ นวันทีทุ ่ ดและหม่นหมองเป็ นวันทีมี ่ เมฆคลุมและมืดทึบวันทีมี ่ เสียงแตรและเสียงโห่ร ้องของสง ล ้ำงเป็ นวันทีมื ่ ครำม”เศฟันยำห ์1:15,16“นี่ แน่ ะวันแห่งพระยำห ์เวห ์จะมำ.....เพือจะท ำให ้แผ่นดินเป็ นทีร่ ้ำงเปล่ำแ ่ ละเพือจะท ำลำยคนบำปของมันเสียจำกแผ่นดินนั้น”อิสยำห ์13:9{GC310.3}{GCth17269.3} ่ จำรณำถึงวันอันยิงใหญ่ ่ ่ งขรึมและน่ ำจับใจทีสุ ่ ดเพื่ เมือพิ น้ันพระวจนะของพระเจ ้ำใช ้ภำษำทีเคร่ ่ งคงสลบไสลทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณให ้ตืนขึ ่ นและแสวงหำพร ้ อเรียกร ้องให ้ประชำกรของพระองค ์ทียั ะพักตร ์ของพระองค ์ด ้วยกำรกลับใจและกำรถ่อมตน“จงเป่ ำเขำสัตว ์ในศิโยนจงเปล่งเสียงเตือนภัย ์ ่ ่ บนภูเขำบริสท ุ ธิของเรำให ้ทุกคนทีอำศั ยในแผ่นดินตัวสันเพรำะวั นแห่งพระยำห ์เวห ์กำลังมำใกล ้เ ข ้ำมำแล ้ว”“จงจัดเตรียมพิธอี ดอำหำรจงเรียกประชุมทำพิธจี งรวบรวมประชำชนจงชำระชุมนุ มชน ์ ให ้บริสท ุ ธิจงประชุ มพวกผูใ้ หญ่จงรวบรวมเด็กๆ.....จงให ้เจ ้ำบ่ำวออกจำกเรือนหอและเจ ้ำสำวออก จำกห ้องของตนให ้บรรดำปุโรหิตคือผู ้ปรนนิ บต ั พ ิ ระยำห ์เวห ์ร ้องไห ้อยูร่ ะหว่ำงเฉลียงกับแท่นบูชำ”

233

อำนำจสัมบูรณ์

“จงกลับมำหำเรำด ้วยสุดใจด ้วยกำรอดอำหำรกำรร ้องไห ้และกำรโอดครวญจงฉี กใจของพวกเ ้ จ ้ำไม่ใช่ฉีกเสือของเจ ้ำจงกลับมำหำพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของพวกท่ำนเพรำะว่ำพระองค ์ทรงเปี่ ยม ้ ้ำและบริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่นคง”โยเอล2:1,15ด ้วยพระคุณและพระกรุณำพระองค ์กริวช 17,12,13{GC311.1}{GCth17270.1} ่ กำรตระเตรียมคนให ้พร ้อมสำหร ับวันของพระเจ ้ำนั้นเป็ นงำนปฏิรป ู ยิงใหญ่ ทจะต ี่ ้องทำให ้สำเร็ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นประชำกรของพระองค ์นั้นไม่ได ้เตรีย จพระเจ ้ำทรงมองเห็นว่ำประชำกรจำนวนมำกทีอ ่ วต มพร ้อมเพือชี ิ นิ ร ันดร ์และด ้วยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำพระองค ์จึงทรงกำลังจะส่งข่ำวสำรคำเ ่ นจำกกำรไม่ ้ ่ ตือนมำปลุกพวกเขำให ้ตืนขึ รู ้สึกตัวและนำพวกเขำให ้เตรียมตัวพร ้อมเพือกำรเสด็ จ มำของพระเจ ้ำ{GC311.2}{GCth17270.2} ้ ่ ้ ข่ำวสำรสำมประกำรซึงแสดงให ่ เรำจะมองเห็นคำเตือนนีในพระธรรมวิ วรณ์บทที14ในบทนี มี ้เห็ ่ี นด ้วยกำรประกำศโดยชำวสวรรค ์และเหตุกำรณ์ทตำมติ ดมำทันทีทน ั ใดนั้นคือกำรเสด็จมำของบุ ่ ่ ่ ่ งประกำศว่ำถึงเวลำทีจะทรงพิ ่ ตรมนุ ษย ์เพือ“เก็ บเกียวบนแผ่ นดินโลก”คำเตือนทีหนึ พำกษำแล ้วผู ้ ่ ่ เผยพระวจนะมองเห็นทูตสวรรค ์องค ์หนึ งเหำะ“ไปในท ้องฟ้ ำเพือประกำศข่ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์แก่ค ้ ่ บ นทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกแก่ทุกประชำชำติทุกเผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติท่ำนประกำศเสีย ่ งดังว่ำ‘จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษ ้ ้ ำแล ้วจงนมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุทงหลำย”วิ ั วรณ์14:6, 7{GC311.3}{GCth17270.3} ่ ้ นส่วนหนึ่ งของ“ข่ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์”พันธกิจของกำรประกำศข่ำวประเส ข่ำวทีประกำศไปนี เป็ ้ ้ ้กับมนุ ษย ์ทู ริฐไม่ได ้ทรงมอบหมำยให ้แก่ทูตสวรรค ์ทังหลำยแต่ ทรงโปรดมอบควำมร ับผิดชอบนี ไว ์ ้ร ับบัญชำให ้นำทำงในพระรำชกิจนี และมี ้ ตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิได หน้ำทีร่ ับผิดชอบในขบวนกำรอันยิง่ ่ ้จริงจะถูกทำโดยผูร้ ับใช ้ทังหลำย ้ ใหญ่แห่งกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดแต่กำรประกำศข่ำวประเสริฐทีแท ้ ของพระคริสต ์ในโลกนี {GC312.1}{GCth17270.4} ่ อสั ่ ตย ์ซึงเชื ่ อฟั ่ งคำตักเตือนของพระวิญญำณของพระเจ ้ำและคำสอนทีมี ่ อยูใ่ นพระว มนุ ษย ์ทีซื ่ี ใจ“คำเผยพระวจนะทีแ่ จนะของพระองค ์จะเป็ นผู ้ประกำศคำเตือนให ้แก่ชำวโลกพวกเขำเป็ นผูท้ ใส่ น่ นอน” ่ องสว่ำงในทีมื ่ ดจนกว่ำแสงอรุณจะขึนและดำวรุ ้ ้ “เป็ นเสมือนตะเกียงทีส่ ง่ จะผุดขึนในใจของพว ่ ำทีจะหำขุ ่ ่ อนไว ้ กท่ำน”2เปโตร1:19พวกเขำแสวงหำควำมรอบรู ้ของพระเจ ้ำมำกยิงกว่ มทร ัพย ์ทีซ่ ่ ้จำกปัญญำย่อมดีกว่ำผลทีได ่ ้จำกเงินและผลิตผลของปัญญำนั้นดีกว่ำทอ พวกเขำถือว่ำ“ผลทีได ่ ยิ ่ งใหญ่ ่ งคำ”สุภำษิต3:14และองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยให ้พวกเขำเห็นสิงที ในรำชอำณำจักร “ควำมลึกลับของพระยำห ์เวห ์มีอยูแ่ ก่คนทีย่ ำเกรงพระองค ์และพระองค ์จะทรงแจ ้งพันธสัญญำของ พระองค ์แก่เขำเหล่ำนั้น”สดุด2 ี 5:14TKJV{GC312.2}{GCth17270.5} ่ี ้ำใจควำมจริงนี และมี ้ ผูท้ เข สว่ นร่วมในงำนประกำศกลับไม่ใช่นักศำสนศำสตร ์ผูค้ งแก่เรียนพวก ่ อสั ่ ตย ์ทีศึ ่ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมหมั่นเพียรและด ้วยกำรอธิษฐำนพวกเขำรู ้เว เขำเป็ นคนยำมทีซื 234

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ำลังจะเกิดขึนแต่ ้ ลำของยำมค่ำคืนคำพยำกรณ์จะถูกเปิ ดเผยให ้พวกเขำรู ้ถึงเหตุกำรณ์ทก บรรดำ ่ และข่ ้ ้ กประกำศโดยผูท้ ถ่ ่ี อมตนกว่ำพระเยซูตร ัสว่ำ“เมือยั ่ งมีคว ผูค้ งแก่เรียนไม่ได ้ร ับหน้ำทีนี ำวนี ถู ่ี สนใจแสงสว่ำงทีพระเจ ่ ำมสว่ำงอยูก ่ ็จงเดินไปเถิด”ยอห ์น12:35ผูท้ ไม่ ้ำประทำนให ้หรือละเลยไม่แ ่ ้ กปล่อยให ้อยูใ่ นควำมมืดแต่พระผูช สวงหำแสงนั้นเมืออยู ใ่ กล ้คนเหล่ำนี จะถู ้ ว่ ยให ้รอดทรงประกำศ ่ ว่ำ“คนทีตำมเรำมำจะไม่ ต ้องเดินในควำมมืดแต่จะมีควำมสว่ำงแห่งชีวต ิ ”ยอห ์น8:12ผูใ้ ดก็ตำมที่ ้ ่นอย่ำงเด็ดเดียวเพื ่ ่ ่ ้ ตังมั อแสวงหำที จะปฏิ บต ั ต ิ ำมนำพระทั ยของพระเจ ้ำเอำใจใส่อย่ำงจริงใจต่อแส ่ ่ นส ้ ำหร ับผูท้ มี ่ี จต ้ งสว่ำงทีทรงโปรดประทำนให ้แล ้วจะได ้ร ับแสงสว่ำงมำกยิงขึ ิ วิญญำณเช่นนี พระเ ่ ประกำยเจิดจ ้ำเพือน ่ ำเขำไปสูค ้ จ ้ำจะประทำนดวงดำวแห่งสวรรค ์ทีมี ่ วำมจริงทังมวล{GC312.3}{G Cth17270.6} ่ ้นบรรดำปุโรหิตและธรรมจำรย ์ทังหลำยที ้ ่ ใ่ นนครบริสุ ในสมัยทีพระคริ สต ์เสด็จมำครงแรกนั ั้ อยู ์ งเป็ ่ นผูท้ ได ่ี ้ร ับมอบควำมร ับผิดชอบให ้ดูแลพระวจนะของพระเจ ้ำพวกเขำน่ ำจะมองเห็นหมำย ทธิซึ ่ ่ี สำคัญทีบอกเวลำและประกำศกำรเสด็ จมำของพระองค ์ผูท้ ทรงโปรดสั ญญำไว ้คำพยำกรณ์ของมี ่ คำห ์ระบุสถำนทีประสูตข ิ องพระเยซูดำเนี ยลระบุเวลำของกำรเสด็จมำมีคำห ์5:2ดำเนี ยล9:25พระเ ้ ้ผูน้ ำชำวยิวพวกเขำจึงไม่มข จ ้ำประทำนคำพยำกรณ์เหล่ำนี ให ี ้อแก ้ตัวว่ำพวกเขำไม่รู ้และไม่ประก ำศให ้แก่ประชำชนทรำบว่ำกำรเสด็จมำของพระเมสสิยำห ์ใกล ้เข ้ำมำแล ้วควำมไม่รู ้ของพวกเขำเ ่ นบำปชำวยิวสร ้ำงผลงำนด ้วยกำรฆ่ำผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำด ้ว ป็ นผลลัพธ ์ของกำรละเลยทีเป็ ่ิ ้ ยกำรปฏิบต ั ต ิ ำมผูย้ งใหญ่ แห่งโลกนี พวกเขำจึ งกำลังเคำรพบูชำผูร้ ับใช ้ของซำตำนพวกเขำหมก ่ ำแหน่ งและอำนำจพวกเขำทังหลำยมองไม่ ้ มุ่นอยูก ่ บ ั กำรแก่งแย่งชิงดีอย่ำงทะเยอทะยำนเพือต เห็น ่ ตริย ์แห่งสรวงสวรรค ์ทรงยืนมำให ่ เกียรติยศของพระเจ ้ำซึงกษั ้แก่พวกเขำ{GC313.1}{GCth172 71.1} ่ ้ ่ กษำถึ ผูป้ กครองของชนชำติอส ิ รำเอลควรทีจะเอำใส่ ใจอย่ำงลึกซึงและด ้วยควำมยำเกรงเพือศึ ่ ่ี งใหญ่ ่ ่ี ดในประวัตศ งสถำนทีเวลำและสภำพแวดล ้อมของเหตุกำรณ์ทยิ ทสุ ิ ำสตร ์โลกนั่นคือกำรเส ่ ่ ่ ด็จมำของพระบุตรของพระเจ ้ำเพือมำไถ่ มนุ ษย ์ให ้ได ้ร ับควำมรอดทุกคนควรทีจะเฝ้ ำระวังเพือจะเป็ ่ ่ ่บ ้ำนเบธเลเฮมมีผูเ้ ดินทำงสองคน นหนึ่ งในคนกลุม ่ แรกทีจะต ้อนร ับพระผู ้ไถ่ของโลกแต่ดเู ถิดทีหมู ่ ดเหนื่ อยจำกกำรเดินทำงไกลมำจำกเนิ นเขำแห่งเมืองนำซำเร็ธเดินตำมถนนอันคับแคบทีท ่ ทีเหน็ ่ กและทีก ่ ำบังสำหร ับยำมค่ำคืนอย่ำ อดยำวไปจนสุดฝั่งตะวันออกของเมืองพวกเขำพยำยำมหำทีพั ่ ดพวกเขำเข ้ำหลบในคอกสัตว ์อันน่ ำสังเวชทีเต ่ งไร ้ผลไม่มป ี ระตูใดเปิ ดออกต ้อนร ับพวกเขำในทีสุ ่ ่ น{GC313.2}{GCth17271.2} รียมไว ้สำหร ับวัวและพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกทรงบังเกิดทีนั ่ึ ่ ้ บรรดำทูตจำกสวรรค ์เคยเห็นพระสิรซ ิ งพระบุ ตรของพระเจ ้ำทรงมีรว่ มกับพระบิดำก่อนทีโลกนี ้ ้ จะเกิดขึนและทู ตสวรรค ์เหล่ำนี รอคอยด ้วยควำมสนใจอย่ำงแรงกล ้ำต่อกำรเสด็จมำของพระองค ์ใ ้ ่ ่ นโลกนี ว่ำเป็ นเหตุกำรณ์ทเต็ ี มล ้นด ้วยควำมชืนชมยิ นดีสำหร ับมนุ ษย ์ทุกคนทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญช ่ี ยมพร ้อมทีจะร ่ ับและให ้แก่ผูท้ จะน ่ี ำเรืองนี ่ ไปประกำศให ้ ำให ้นำข่ำวแห่งควำมยินดีไปให ้ผูท้ เตรี ้ชน ่ ชำวโลกด ้วยควำมชืนชมยิ นดีพระคริสต ์ทรงถ่อมพระองค ์ลงมำร ับสภำพธรรมชำติของมนุ ษย ์พระ ่ องค ์ทรงต ้องแบกร ับควำมทุกข ์โศกอันหนักเหลือคณำในขณะทีพระองค ์ถวำยจิตวิญญำณของพ 235

อำนำจสัมบูรณ์

่ ชำไถ่บำปแต่กระนั้นทูตสวรรค ์ก็ยงั ปรำรถนำทีจะเห็ ่ ่ อมพระ ระองค ์ใหเ้ ป็ นเครืองบู นแม้ในสภำพทีถ่ ่ องค ์ของพระบุตรของพระเจ ้ำผูส้ งู สุดทีจะปรำกฏต่ อหน้ำมนุ ษย ์อย่ำงสง่ำงำมและเต็มไปด ้วยสง่ำรำ ่ องหลวงของแผ่นดิน ศีสมกับพระลักษณะของพระองค ์จะมีบุคคลสำคัญของโลกมำร่วมชุมนุ มทีเมื ่ ้อนร ับกำรเสด็จมำของพระองค ์หรือไม่จะมีทูตสวรรค ์จำนวนมำกมำยมำแนะนำพระ อิสรำเอลเพือต องค ์ให ้ผูท้ ก ี่ ำลังรอคอยได ้รู ้จักหรือไม่{GC313.3}{GCth17271.3} ่ วำ่ มีผู ้ใดบ ้ำงทีเตรี ่ ยมพร ้อมต ้อนร ับพระเยซูแต่ทูตองค ์นั้น ทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งมำเยือนโลกเพือดู ่ มองไม่เห็นเครืองหมำยแห่ งกำรรอคอยทูตองค ์นั้นไม่ได ้ยินเสียงสรรเสริญและเสียงโห่ร ้องอย่ำงมีช ั ่ ่ ่ ่ งเหนื อเมืองทีได ่ ้ ยทีแสดงว่ ำเวลำทีพระเมสสิ ยำห ์จวนจะเสด็จถึงแล ้วทูตสวรรค ์บินไปมำชัวขณะหนึ ่ ร ับกำรเลือกสรรและเหนือพระวิหำรทีกำรร่ วมสถิตของพระเจ ้ำได ้ร ับกำรสำแดงให ้เห็นมำเป็ นเวลำ ่ นๆปุ ่ ่ งกำยอย่ำงโอ ้อวดและทะนงตัวยังคงเผำเ ช ้ำนำนแต่แม้ทนี ี่ ่ ก็ไม่ได ้ดูแตกต่ำงจำกทีอื โรหิตทีแต่ ่ ่ นมลทินในพระวิหำรฟำริสพ ครืองถวำยบู ชำทีเป็ ี ูดกับประชำชนด ้วยเสียงอันดังหรือยืนอธิษฐำนอ ่ มนุ มของนักปร ัชญำในโรงเรียนของร ับบี ย่ำงโอ ้อวดตำมมุมถนนในพระรำชวังของกษัตริย ์ในทีชุ ่ แตกต่ำงกันคือเมินเฉยควำมจริงอันอัศจรรย ์ทีท ่ ำให ้ทังสวรรค ้ ่ พวกเขำก็มส ี ภำพทีไม่ ์ชืนชมยิ นดีแ ่ ละสรรเสริญพระเจ ้ำทีพระผู ไ้ ถ่ของมนุ ษย ์กำลังจะเสด็จมำในโลก{GC314.1}{GCth17272.1} ่ ไม่มห ี ลักฐำนใดทีแสดงว่ ำชำวโลกรอคอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์และไม่มก ี ำรเตรียมตัวต ้อ ่ นรับเจ ้ำชำยแห่งชีวต ิ ในขณะทีผูน้ ำข่ำวชำวสวรรค ์กำลังจะกลับไปยังสวรรค ์ด ้วยควำมพิศวงพร ้อ ่ ้ ่ ำลังเฝ้ ำฝูงแกะในยำมค่ำคืนและใน มกับเรืองรำวอั นน่ ำอับอำยนั้นก็ได ้พบคนเลียงแกะกลุ ม ่ หนึ่ งทีก ่ ้ ่ ดวงดำวส่องระยิบระยับและกำลังนึ กตรึกตรองถึงคำพ ขณะทีพวกเขำจ ้องมองขึนไปยั งท ้องฟ้ ำทีมี ่ี ้ ้อมทังปรำรถนำกำรเสด็ ้ ยำกรณ์ทพระเมสสิ ยำห ์จะเสด็จมำในโลกนี พร จมำของพระผูไ้ ถ่ของโลกนี ้ ่ ้อมจะร ับข่ำวสำรจำกสวรรค ์และในทันใดนั้นทูตสวรรค ์ของพ เป็ นอย่ำงมำกนี่ คือชนกลุม ่ หนึ่ งทีพร ้ ่ ระเจ ้ำก็ปรำกฏตัวขึนประกำศถึ งข่ำวดีแห่งควำมชืนชมยิ นดีร ัศมีภำพของสวรรค ์ส่องแสงเจิดจ ้ำไป ่ ่ ทั่วทุ่งรำบทูตสวรรค ์เหลือคณำนับถูกเปิ ดเผยให ้เห็นรำวกับว่ำควำมชืนชมยิ นดีน้ันยิงใหญ่ เกินกว่ ่ ้ ่ ำทีผูน้ ำข่ำวเพียงองค ์เดียวจะนำมำจำกสวรรค ์ได ้เสียงมำกหลำยเปล่งขึนเป็ นเสียงสรรเสริญซึงบร ่ี ้ร ับควำมรอดจะร่วมกันร ้องในวันหนึ่ งว่ำ“พระสิรจิ งมีแด่พระเจ ้ำในทีสู ่ งสุดส่วน รดำประชำชำติทได ้ ่ บนแผ่นดินโลกสันติสข ุ จงมีท่ำมกลำงมนุ ษย ์ทังหลำยที พระองค ์โปรดปรำนนั้น”ลูกำ2:14{GC31 4.2}){GCth17272.2} ่ นน่ ำอัศจรรย ์ใจทีเกิ ่ ดขึนณหมู ้ ่ ให ้แก่เรำเช่นไรเป็ นเรื่ โอเรืองอั ่บ ้ำนเบธเลเฮมจะเป็ นบทเรียนทีดี ่ ำหนิ ควำมไม่เชือของเรำหรื ่ ่ ่ ่ องทีต อควำมหยิงยโสและควำมไม่ ต ้องกำรพึงพำผู ใ้ ดของเรำเป็ นเรือง ่ อนให ้เรำระวังเกลือกว่ำโดยควำมเฉยเมยอย่ำงไร ้ควำมสำนึ กของเรำจะทำให ้เรำมองไม่เห็นห ทีเตื ่ มำยสำคัญแห่งกำลเวลำและดังนั้นเรำจึงไม่รู ้เวลำทีพระเจ ้ำจะเสด็จมำหำเรำ{GC315.1}{GCth17 272.3} ทูตสวรรค ์ไม่ได ้พบผูเ้ ฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำของพระเมสสิยำห ์ในแถบเนิ นเขำของมณฑลยูเดียเ ้ ่ ่ำต ้อยเท่ำนั้นแต่ในแผ่นดินของคนนอกศำสนำยังมีผูท้ เฝ้ ่ี ำ พียงแห่งเดียวหรือในหมู่คนเลียงแกะที ต ่ ์ นนักปร ัชญำแห่งทิศตะวั คอยพระองค ์ด ้วยเช่นกันพวกเขำเป็ นนักปรำชญ ์ผูร้ ำรวยและมี ยศศักดิเป็ 236

อำนำจสัมบูรณ์

้ นออกเป็ นนักศึกษำธรรมชำตินักปรำชญ ์เหล่ำนี มองดู พระหัตถกิจของพระเจ ้ำและแลเห็นพระองค ์ ้ พวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์ของชำวฮีบรูและเรียนรู ้ว่ำดำวดวงหนึ่ งจะขึนมำจำกยำโคบและด ้วยควำ ่ มปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำพวกเขำรอคอยกำรเสด็จมำของพระองค ์ผูท้ ไม่ ี เพียงแต่ให“้ อิสรำเอลจะไ ่ องแก่คนต่ำงชำติ”และ“นำควำมรอดไปจนถึง ด ้รับกำรปลอบโยนใจ”เท่ำนั้นแต่“เป็ นควำมสว่ำงทีส่ ่ ดปลำยแผ่นดินโลก”ลูกำ2:25,32;กิจกำร13:47พวกเขำเป็ นผู ้แสวงหำแสงสว่ำงและแสงสว่ำง ทีสุ ่ ่ งของพระเจ ้ำส่องสว่ำงบนทำงเดินของพวกเขำในขณะทีปุ ่ โรหิตและร ับบีแห่งกรุงเยรูซ จำกพระทีนั ่ ้ร ับกำรแต่งตังให ้ ้เป็ นผูพ ำเล็มทีได ้ ท ิ ก ั ษ ์และเป็ นผู ้อธิบำยควำมจริงพวกเขำถูกควำมมืดห่อหุ ้มไว ้ด ่ ้ งสถำนทีประสู ่ วงดำวทีสวรรค ์ส่งมำได ้นำคนต่ำงชำติแปลกหน้ำเหล่ำนี ไปยั ตข ิ องพระมหำกษัตริย ์ องค ์ใหม่ผู ้มำบังเกิด{GC315.2}{GCth17272.4} ่ ่ ำจัดบำปแต่เพือ ่ “บรรดำผูท้ รอคอยพระองค ี่ ์”พระคริสต ์“จะทรงปรำกฏเป็ นครงที ั้ สองไม่ ใช่เพือก ่ นำควำมรอดมำให”้ ฮีบรู9:28เช่นเดียวกับข่ำวกำรมำบังเกิดของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดข่ำวเรืองกำรเส ้ั สองของพระเยซู ่ ด็จมำครงที น้ันไม่ทรงโปรดมอบให ้ผูน้ ำทำงศำสนำพวกเขำไม่ได ้ถนอมร ักษำคว ้ ่ ค ำมสัมพันธ ์กับพระเจ ้ำและปฏิเสธแสงสว่ำงจำกสวรรค ์ด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งไม่ได ้เป็ นกลุม ่ คนทีอั ่ี องทังหลำยท่ ้ รสำวกเปำโลบรรยำยไว ้ว่ำ“แต่พน้ ำนไม่อยูใ่ นควำมมืดแล ้ววันนั้นไม่น่ำจะมำถึงท่ำน อย่ำงขโมยมำท่ำนทุกคนเป็ นลูกของควำมสว่ำงและเป็ นลูกของเวลำกลำงวันเรำไม่ได ้เป็ นของกล ำงคืนหรือของควำมมืด”1เธสะโลนิ กำ5:4,5{GC315.3}{GCth17273.1} คนยำมบนกำแพงแห่งเมืองศิโยนควรเป็ นคนกลุม ่ แรกทีรู่ ้ข่ำวกำรเสด็จกลับมำของพระผูช ้ ว่ ยใ ่ ห ้รอดพวกเขำควรเป็ นคนกลุม ่ แรกทีจะป่ ำวประกำศว่ำพระองค ์ใกล ้จะเสด็จมำแล ้วพวกเขำควรเป็ ่ อนผูค้ นให ้เตรียมพร ้อมเพือกำรเสด็ ่ นคนกลุม ่ แรกทีเตื จมำของพระองค ์แต่พวกเขำกลับอยูอ ่ ย่ำงสุ ่ ค้ นต่ำงหลับใหลอยูใ่ นควำมผิ ขสบำยเพ ้อฝันแต่เพียงควำมสงบสุขและควำมปลอดภัยในขณะทีผู ่ ่ ออกผลทีมี ่ ใบแห่ ดบำปพระเยซูทรงเห็นว่ำคริสตจักรของพระองค ์นั้นเป็ นดังเช่นต ้นมะเดือเทศที ไม่ ่ คณ งควำมจอมปลอมปกคลุมเต็มไปหมดแต่ก็ยงั ไม่บงั เกิดผลทีมี ุ ค่ำมีกำรโอ ้อวดในกำรถือร ักษำ ่ ่ ำผิดและขำดค พิธก ี รรมทำงศำสนำในขณะทีขำดวิญญำณแห่งควำมถ่อมตนขำดควำมเสียใจทีท ่ แท ่ ้จริงซึงสิ ่ งเหล่ ่ ้ ำนั้นทีเป็ ่ นกำรร ับใช ้ทีพระเจ ่ ่ วำมเชือที ำนี เท่ ้ำทรงพอพระทัยแทนทีพวกเขำจะมี คุ ่ ณงำมควำมดีแห่งพระวิญญำณของพระเจ ้ำพวกเขำกลับหยิงยโสถื อระเบียบโอ ้อวดเห็นแก่ตวั กด ่ ่ ้ ่ ้ ขีผูค้ นคริสตจักรทีละทิงพระเจ ้ำจะปิ ดตำให ้กับเครืองหมำยบอกเวลำพระเจ ้ำไม่ทรงทอดทิงพวกเข ำหรือปล่อยให ้คุณควำมดีของพระเจ ้ำสูญหำยไปจำกพวกเขำแต่พวกเขำเหินห่ำงไปจำกพระองค ์ ่ และแยกตัวเองออกไปจำกควำมร ักของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำปฏิ เสธไม่ทำตำมข ้อกำหนดพร ะสัญญำของพระองค ์จึงไม่สม ั ฤทธิผลในตัวของพวกเขำ{GC315.4}{GCth17273.2} ่ ้ ่ ่ ้ นี่ คือผลทีจะเกิ ดขึนอย่ ำงแน่ นอนเมือละเลยที จะซำบซึ งในคุ ณค่ำและพัฒนำแสงสว่ำงและโอกำ ่ ่ สทีพระเจ ้ำประทำนให ้ศำสนำจะถดถอยอย่ำงหลีกเลียงไม่ได ้จนเหลือแต่เพียงพิธก ี รรมและวิญญำ ่ี ชวี ต ณของคุณควำมดีทมี ิ จะสูญหำยไปนอกเสียจำกคริสตจักรจะปฏิบต ั ต ิ ำมทำงออกของพระอง ่ ้ ่ งหมดที ้ ่ ดเผยไว ้ให ้แล ้วควำ ค ์ทีโปรดประทำนไว ้ยอมร ับแสงสว่ำงทังหมดและปฏิ บต ั ต ิ ำมหน้ำทีทั เปิ ้ ให ้เห็นในประวัตศ ่ ดขึนซ ้ ำแล ้ ้วซำอี ้ กพระเจ ้ำทรงเรียกหำผลงำน มจริงนี มี ิ ำสตร ์ของคริสตจักรซึงเกิ 237

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งจำกประชำกรของพระองค ์ตำมสัดส่วนของพระพรและโอกำสทีทรงโ ่ แห่งควำมเชือและกำรเชื อฟั ่ งจำเป็ นต ้องมีกำรเสียสละและเกียวข ่ ปรดประทำนให ้กำรเชือฟั ้องกับกำงเขนนี่ คือเหตุผลทีว่​่ ำทำไ มคนมำกมำยทีอ่ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์จึงปฏิเสธไม่ยอมร ับแสงสว่ำงจำกสวรรค ์และ ่ รู ้เวลำทีพระองค ่ เช่นเดียวกับชำวยิวในอดีตทีไม่ ์เสด็จมำลูกำ19:44เพรำะว่ำควำมทะนงตัวและคว ่ ่ นคนเลียงแกะแห่ ้ ำมไม่เชือพระเจ ้ำจึงเสด็จผ่ำนพวกเขำไปและเปิ ดเผยควำมจริงให ้แก่บุคคลอืนเช่ ่ ใจกับแสงสว่ำงทังหมดที ้ ่ งหมู่บ ้ำนเบธเลเฮมและนักปรำชญ ์แห่งทิศตะวันออกซึงใส่ พวกเขำได ้ร ับ{ GC316.1}{GCth17273.3}

238

อำนำจสัมบูรณ์

บท18-นักปฏิรป ู ชำวอเมริกน ั ท่ำนหนึ่ง ่ ่ ่ ชำวนำซือตรงและจริ งใจคนหนึ่ งทีพระเจ ้ำทรงเลือกไว ้โดยเฉพำะเพือให ้ประกำศข่ำวกำรเสด็จ ้ ่ ้ มำครงที ั สองของพระคริสต ์นันเคยถูกชักนำให ้สงสัยว่ำพระคัมภีร ์มีต ้นกำเนิ ดมำจำกพระเจ ้ำจริงห ่ รือแต่ถงึ กระนั้นเขำก็ยงั มีควำมปรำรถนำทีจะเรี ยนรู ้ควำมจริงช่วงต ้นของชีวต ิ วิลเลียมมิลเลอร ์[W illiamMiller] ่ ่ ้องต่อสู ้กับควำมยำกจนและจึงได ้ร ับบทเ ก็มล ี ก ั ษณะคล ้ำยคลึงกับชีวต ิ ของนักปฏิรป ู คนอืนๆที ต ่ ้ ่ รียนยิงใหญ่ ของกำรใช ้แรงงำนและกำรละทิงตนเองสมำชิ กคนอืนๆในครอบคร ัวของเขำต่ำงมีคณ ุ ่ ่ ่ ลักษณะของกำรพึงตนเองและมีจต ิ ใจทีร ักเสรีมค ี วำมสำมำรถในเรืองของควำมอดทนและร ักชำติ ่ ้ งเป็ นคุณสมบัตโิ ดดเด่นทีมี ่ อยูใ่ นอุปนิ สยั ของเขำด ้วยคุณพ่อของเขำเป็ น อย่ำงแรงกล ้ำสิงเหล่ ำนี จึ ่ อสู ้และทนกับควำมลำบำกใน ผูน้ ำในกองทหำรปฏิวต ั แิ ละร ับใช ้ในกองทัพด ้วยควำมเสียสละเพือต่ ่ ง่ เหยิงซึงท ่ ำให ้เรำมองเห็นสภำพบีบคันที ้ มี ่ ตอ ช่วงเวลำทียุ ่ ชีวต ิ ช่วงเยำว ์วัยของมิลเลอร ์{GC317.

1}{GCth17274.1} ่ ้ ชว่ งวัยเด็กก็เห็นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำเขำมีสติปัญญำทีดี ่ กว่ มิลเลอร ์มีรำ่ งกำยทีสมบู รณ์และตังแต่ ่ ้ ณสมบัตเิ หล่ำนี ก็ ้ ยงเห็ ่ิ นได ้ชัดเจนมำกขึนควำมนึ ้ ำเด็กทั่วไปขณะทีเขำโตขึ นคุ กคิดของเขำว่องไ วและพัฒนำอย่ำงสมบูรณ์และเขำมีควำมกระตือรือร ้นใฝ่ หำควำมรู ้ถึงแม้ว่ำเขำจะไม่ได ้รับประโยช ่ น์จำกกำรศึกษำในระดับอุดมศึกษำก็ตำมแต่กำรเป็ นคนร ักกำรศึกษำและนิ สยั ทีชอบคิ ดอย่ำงรอบ ่ี ้ำงไกลเขำมีนิส ั คอบและช่ำงพินิจพิเครำะห ์ของเขำทำให ้เขำเป็ นคนตัดสินใจดีและมีวส ิ ยั ทัศน์ทกว ่ ้ตำหนิและมีชอเสี ่ื ยงทีน่ ่ ำอิจฉำยกย่องเขำได ้ร ับกำรยอมร ับว่ำซือสั ่ ตย ์มัธยัสถ ์แ ยทำงศีลธรรมทีไร ้ั อำยุยงั น้อยเขำทุ่มเทกำลังและหมั่นฝึ กฝนจนมีควำมเชียวชำญแต่ ่ ละโอบอ ้อมอำรีตงแต่ เขำยังคงร ั ่ ำงๆทังทำงฝ่ ้ กษำนิ สยั ของกำรเรียนรู ้ไว ้เขำร ับหน้ำทีต่ ำยพลเรือนและฝ่ ำยกำรทหำรจนได ้รับควำม ่ ่ ่ ่ เชือถือและดูประหนึ งว่ำหนทำงทีนำไปสูค ่ วำมรำรวยและเกียรติยศเปิ ดกว ้ำงไว ้ให ้เขำแล ้ว{GC317 .2}{GCth17274.2} ่ี ควำมศร ัทธำอันแก่กล ้ำอย่ำงลำเลิ ้ ศและเขำได ้ร ับอิทธิพลด ้ำนศำสนำตัง้ แม่ของเขำเป็ นสตรีทมี แต่ชว่ งวัยเด็กแต่ในช่วงต ้นของวัยหนุ่ มเขำหลงเข ้ำไปยังสังคมของพวกเทวูเบกขำนิ ยม[deistsคื ่ ำมีพระเจ ้ำซึงเป็ ่ นผูท้ สร ่ ้ เริมต ่ ้นแต่หลังจำกนั้นก็ปล่อยให ้จัก อผูท้ เชื ี่ อว่ ี่ ้ำงสรรพสิงในจั กรวำลตังแต่ รวำลดำเนิ นไปตำมวิถท ี ำงของมันเองโดยไม่ได ้เข ้ำมำแทรกแซงใดๆในขณะเดียวกันพวกเขำก็เชื่ ่ ำเหตุผลเท่ำนั้นทีจะช่ ่ วยให ้มนุ ษย ์เกิดควำมเข ้ำใจศำสนำและศีลธรรมอย่ อมั่นในเหตุผลด ้วยเชือว่ ่ ่ นอิทธิพลทีแรงกว่ ่ ำงถูกต ้องและคิดว่ำจะสำมำรถใช ้เหตุผลพิสจู น์ในเรืองพระเจ ้ำได ้]ซึงเป็ ำแหล่งอื่ ้ นพลเมืองดีและเป็ นคนใจบุญและมีจต นเพรำะคนส่วนใหญ่ในสังคมนี เป็ ิ ใจเมตตำกรุณำคนกลุม ่ นี ้ ดำรงชีวต ิ อยูท ่ ่ำมกลำงสถำบันของคริสเตียนในระดับหนึ่ งอุปนิ สยั ของพวกเขำจึงถูกหล่อหลอมด ้ ่ ้อมรอบพวกเขำไว ้ส่วนควำมเป็ นเลิศทีท ่ ำให ้พวกเขำได ้ร ับควำมเคำรพและควำมวำงใ วยสภำพทีล ้ ญคุณพระคัมภีร ์แต่กระนั้นของประทำนอันดีเลิศเหล่ำนี มั ้ กถูกนำไปใช ้ในท จนั้นพวกเขำเป็ นหนีบุ ่ ดจนส่งผลเสียต่อพระวจนะคำของพระเจ ้ำจำกกำรเข ้ำร่วมสังคมกับชำยกลุม ้ ำให ้มิลเลอ ำงทีผิ ่ นี ท ร ์ร ับควำมนึ กคิดของพวกเขำไว ้ในช่วงเวลำนั้นกำรแปลควำมหมำยพระคัมภีร ์ก่อให ้เกิดควำมยุง่ ย 239

อำนำจสัมบูรณ์

่ ประหนึ่ งว่ำมันยำกเกินกว่ำทีเขำจะจั ่ ่ ่ งแม้จะตัดพ ำกซึงดู ดกำรได ้แต่แนวควำมเชือใหม่ ของเขำซึงถึ ้ ่ ่ กว่ำเข ้ำมำทดแทนเขำจึงยังคงอยูห ระคัมภีร ์ทิงไปก็ ไม่ได ้เสนอให ้เอำสิงใดที ดี ่ ่ำงไกลจำกควำมรู ้สึ ่ ้ ่ กพึงพอใจอย่ำงไรก็ตำมเขำยังคงยึดติดอยูก ่ บ ั ควำมเชือนี นำนประมำณ12ปี แต่เมือเขำอำยุ 34ปี พ ์ ่ นคนบำปเขำพบว่ำควำมเชือเดิ ่ มขอ ระวิญญำณบริสท ุ ธิทรงดลใจให ้เขำรู ้สึกถึงสภำพของเขำทีเป็ ่ ่นว่ำเขำจะมีควำมสุขเมือเขำตำยไปแล ่ งเขำไม่ได ้ให ้ควำมเชือมั ้วอนำคตนั้นมืดมนและหดหู่ตอ ่ มำ ในภำยหลังเขำได ้กล่ำวถึงควำมรู ้สึกของเขำในขณะนั้นว่ำ{GC318.1}{GCth17275.1} ่ ่ จำรณำให ้ดีแล ้วทุกอย่ำงคงจะต ้อง “กำรทำลำยล ้ำงเป็ นควำมคิดทีโหดร ้ำยและเย็นชำและเมือพิ ่ ้ วโ ถูกทำลำยอย่ำงแน่ นอนสวรรค ์เป็ นเหมือนทองเหลืองทีวำงอยู เ่ หนื อศีรษะของข ้ำพเจ ้ำและพืนผิ ่ จนิ ร ันดร ์และควำมตำยล่ะทำไมถึงมียงข ่ิ ้ำพเจ ้ ลกก็เป็ นเหมือนเหล็กอยูใ่ ต ้เท ้ำข ้ำพเจ ้ำอะไรคือชัวนิ ้ ำไรข ้ำพเจ ้ำก็ยงออกห่ ้ ำนั้นยิงข ่ ้ำพเจ ้ำคิด ำพยำยำมหำเหตุผลมำกขึนเท่ ิ่ ำงจำกคำตอบมำกขึนเท่ ้ ำไรข ้อสรุปของข ้ำพเจ ้ำก็กระจำยออกไปมำกยิงขึ ่ นเท่ ้ ำนั้นข ้ำพเจ ้ำพยำยำมหยุดคิด ให ้มำกขึนเท่ แต่ข ้ำพเจ ้ำควบคุมควำมคิดของตนเองไม่ได ้ข ้ำพเจ ้ำเศร ้ำหมองอย่ำงแท ้จริงแต่ไม่เข ้ำใจว่ำทำไม ้ ้ำพเจ ้ำบ่นและครำครวญแต่ ่ ่ิ ผิ ่ ดแต่ไม่ทร ถึงเป็ นเช่นนี ข ไม่ทรำบบ่นถึงใครข ้ำพเจ ้ำทรำบดีวำ่ มีสงที ่ ถู ่ กจำกทีไหนข ่ ่ ่ ำบจะทำอย่ำงไรหรือจะไปหำสิงที ้ำพเจ ้ำร ้องครำครวญแต่ ไร ้ซึงควำมหวั ง”{GC318 .2}{GCth17275.2} ้ เขำอยูใ่ นสภำพเช่นนี นำนหลำยเดื อนแล ้วเขำก็เล่ำต่อไปว่ำ“ในทันใดนั้นพระลักษณะของพระ ่ ่ ำงประเสริฐและกอปรด ้วย ผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีชัดเจนมำกไหลเข ้ำมำสูค ่ วำมคิดของข ้ำพเจ ้ำจะมีใครทีช่ ้ พระเมตตำคุณมำกไปกว่ำพระองค ์ผูท้ รงมำลบมลทินบำปของกำรล่วงละเมิดของเรำทังหลำยและ ่ นกำรลงโทษของบำปข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกทันทีวำ่ บุคคลท่ำ ช่วยเรำให ้รอดพ ้นจำกกำรต ้องทนทุกข ์ซึงเป็ นนั้นจะต ้องน่ ำร ักมำกเพียงไรและจินตนำกำรว่ำข ้ำพเจ ้ำซบตัวเข ้ำไปอยูใ่ นอ ้อมพระกรและวำงใจใ ้ ้ จริงข ้ำพเจ ้ำ นพระเมตตำของท่ำนผู ้นั้นแต่ก็เกิดคำถำมขึนมำว่ ำจะพิสจ ู น์อย่ำงไรว่ำบุคคลเช่นนี มี ่ อยูใ่ นพระคัมภีร ์แล ้วข ้ำพเจ ้ำไม่อำจหำหลักฐำนอืนใดเพื ่ ่ ทรำบดีวำ่ นอกเหนื อจำกหลักฐำนทีมี อยื ้ งหรือแม้จะหำต่อไปในอนำคตกำล……..{GC319.1}{GCth17 นยันว่ำมีพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเช่นนี จริ 276.1} ่ ้ำพเจ ้ำ “ข ้ำพเจ ้ำเข ้ำใจแล ้วว่ำพระคัมภีร ์ทำให ้มองเห็นภำพของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในลักษณะทีข ่ ่ ต ้องกำรพอดีและข ้ำพเจ ้ำก็งุนงงเมือพบว่ ำหนังสือทีพระเจ ้ำไม่ได ้ดลใจทำไมจึงพัฒนำหลักกำรที่ ่ ับให ้เข ้ำกับควำมต ้องกำรของโลกทีล ่ ้มลงในบำปได ้เป็ นอย่ำงดีข ้ำพเจ ้ำจึงถูกบัง สมบูรณ์แบบทีปร ่ ้ำพเจ ้ำชืนชอบที ่ ่ ดแ คับให ้ยอมร ับว่ำพระคัมภีร ์จะต ้องเป็ นกำรเปิ ดเผยจำกพระเจ ้ำเป็ นหนังสือทีข สุ ่ ละข ้ำพเจ ้ำได ้ค ้นพบมิตรสหำยคือพระเยซูพระผู ้ช่วยให ้รอดทรงเป็ นเอกในท่ำมกลำงคนนับหมืนแ ่ อก่ ่ อนหน้ำนี ดู ้ มด ้ ละพระคัมภีร ์ทีเมื ื มนและขัดแย ้งกันบัดนี กลำยเป็ นตะเกียงแก่เท ้ำของข ้ำพเจ ้ำและ ่ ้ำพเจ ้ำพบว่ำพระเจ ้ำ เป็ นควำมสว่ำงแก่ทำงของข ้ำพเจ ้ำควำมนึ กคิดของข ้ำพเจ ้ำสงบและเต็มอิมข ่ ใ่ นท่ำมกลำงมหำสมุทรแห่งชีวต ้ ้ำพเจ ้ำจึงศึกษำพระคัมภีร ์เป็ นหลักแล ทรงเป็ นพระศิลำทีอยู ิ บัดนี ข ่ ะข ้ำพเจ ้ำกล่ำวอย่ำงจริงใจว่ำข ้ำพเจ ้ำศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมสุขยิงใหญ่ ข ้ำพเจ ้ำค ้นพบแล ้วว่ำ ่ กกว่ำครึงที ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำไม่เคยร ับรู ้ข ้ำพเจ ้ำคิดสงสัยว่ำทำไมก่อนหน้ำนี ข ้ ้ำพเจ ้ำจึงมองไม่เห็ ยังมีเรืองอี 240

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ใ่ นนั้นและแปลกใจทีข ่ ้ำพเจ ้ำเคยปฏิเสธพระคัมภีร ์ข ้ำพเจ ้ำพบทุกสิง่ นควำมงดงำมและพระสิรท ิ อยู ่ วใจของข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำและวิธรี ักษำโรคทังหลำยของวิ ้ ่ ำน ทีหั ญญำณจิตข ้ำพเจ ้ำไม่สนใจทีจะอ่ ่ ่ หนังสืออืนๆและใส่ ใจทีจะได ้พระปัญญำจำกพระเจ ้ำ”S.Bliss,MemoirsofWm.Millerหน้ำ6567{GC319.2}{GCth17276.2} ่ ่ ่ ้ มิลเลอร ์ประกำศควำมเชือในศำสนำที เขำเคยเหยี ยดหยำมต่อหน้ำสำธำรณชนแต่เพือนทั งหล ่ เชือพระเจ ่ ่ ้ ่ ่ ำยทีไม่ ้ำต่ำงไม่รรี อทีจะยกข ้อโต ้แย ้งทังหมดที เขำเองมั กเคยใช ้โต ้เกียวกั บสิทธิอำนำจข ่ ในพระคัมภีร ์ในเวลำนั้นเขำยังไม่พร ้อมทีจะตอบพวกเพื ่ ่ องพระเจ ้ำทีมี อนๆแต่ เขำคิดคำนึ งว่ำหำก ่ พระคัมภีร ์เป็ นหนังสือทีพระเจ ้ำทรงใช ้เปิ ดเผยแล ้วพระคัมภีร ์ทุกตอนจะต ้องสอดคล ้องกันและในเมื่ ่ ่ ้ อเป็ นหนังสือทีประทำนให ้สังสอนมนุ ษย ์พระคัมภีร ์จะต ้องปร ับให ้เขำเข ้ำใจได ้เขำจึงตังใจศึ กษำพร ่ ดู ่ วำ่ ขัดแย ้งกันจะกลมกลืนกันได ้หรือไม่{GC319. ะคัมภีร ์ด ้วยตนเองและค ้นหำให ้แน่ ใจว่ำทุกสิงที 3}{GCth17276.3} ้ ่ ้ เขำมุ่งมั่นละทิงควำมคิ ดเห็นทีเขำเคยมี มำทังหมดและงดใช ้หนังสืออธิบำยพระคัมภีร ์เขำเปรียบ ่ ้ำงอิง เทียบข ้อพระคัมภีร ์แต่ละข ้อด ้วยข ้อพระคัมภีร ์โดยอำศัยควำมช่วยเหลือจำกข ้อพระคัมภีร ์ทีอ ้ ้ พระธรร ในเนื อหำและจำกหนั งสือคำศัพท ์สัมพันธ ์เขำศึกษำอย่ำงสม่ำเสมอและอย่ำงมีระบบตังแต่ ่ เร็วเกินกว่ำทีจะเข ่ มปฐมกำลเขำอ่ำนทีละข ้อศึกษำอย่ำงต่อเนื่ องด ้วยอัตรำเร็วทีไม่ ้ำใจควำมหมำย ้ ่ ่ ของข ้อพระคัมภีร ์เป็ นตอนๆและไม่รู ้สึกลำบำกใจกับข ้อพระคัมภีร ์ตอนนันๆอีกต่อไปเมือเขำพบเรื ่ ช ัดเจนเขำก็จะนำข ้อพระคัมภีร ์ข ้อนั้นมำเปรียบเทียบกับข ้อพระธรรมอืนที ่ ดู ่ วำ่ น่ ำจะเกีย่ องใดทีไม่ ่ เขำก ่ ่ ใ่ นพระคัมภีร ์ผ่ำนกำรพิจำรณำอย่ำงเหมำะสมตำมหั วข ้องกับเรืองที ำลังศึกษำอยูท ่ ุกคำทีอยู ่ ใ่ นข ้อพระคัมภีร ์นั้นและถ ้ำหำกมุมมองเกียวกั ่ ่ วข ้อทีอยู บข ้อพระคัมภีร ์ต่ำงๆมีควำมเกียวพั นกันอยู่ ้ อใดก็ ่ ่ แล ้วข ้อควำมเหล่ำนั้นก็จะไม่กอ ่ ให ้เกิดปัญหำอีกต่อไปด ้วยประกำรฉะนี เมื ตำมทีเขำพบข ้อค ่ ่ ่ วำมทีเข ้ำใจยำกเขำก็จะพบคำอธิบำยในส่วนอืนของพระคัมภีร ์ในขณะทีเขำศึกษำพระคัมภีร ์พร ้อ ่ ่ มกับกำรอธิษฐำนอย่ำงร ้อนรนจริงใจเพือขอควำมเข ้ำใจจำกพระเจ ้ำขอ้ ควำมทีเขำไม่ เข ้ำใจก็จะไ ่ ด ้รับควำมกระจ่ำงเขำสัมผัสกับควำมจริงทีผู ้ประพันธ ์สดุดเี ขียนไว ้ว่ำ“กำรอธิบำยพระวจนะของพ ้ ้ควำมเข ้ำใจแก่คนรู ้น้อย”สดุด1 ระองค ์ให ้ควำมสว่ำงทังให ี 19:130{GC320.1}{GCth17277.1} ่ เขำศึกษำพระธรรมดำเนี ยลและวิวรณ์ด ้วยควำมสนใจยิงเขำใช ้หลักกำรกำรแปลควำมหมำยพ ่ ่ ่ ้ในกำรพย ระคัมภีร ์เช่นเดียวกับทีใช ้ในพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆและพบว่ำเขำเข ้ำใจสัญลักษณ์ตำ่ งๆทีใช ่ ้ำงควำมยินดีอย่ำงยิงให ่ ้กับเขำเขำเห็นคำพยำกรณ์เท่ำทีเกิ ่ ดขึนแล ้ ้ ำกรณ์ได ้ซึงสร ้วเกิดขึนตรงต ่ นทึกไว ้ส่วนตัวเลขสัญลักษณ์อท ่ ่ ำมทีบั ุ ำหรณ์กำรเปรียบเทียบและอืนๆล ้วนอธิบำยส่วนเกียวข ้อง ่ มพันธ ์กันหรือข ้อควำมทีใช ่ ้บรรยำยเพืออธิ ่ ่ ่ ำมำใช ้อธิบำยแล ้ว ทีสั บำยข ้อพระคัมภีร ์อืนๆและเมื อน ่ ศึ ่ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยวิธน ้ ้ว ก็ทำให ้เข ้ำใจอย่ำงตรงไปตรงมำมิลเลอร ์กล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำพอใจยิงที ี ีด ่ ดเจนและเรียบง่ำยจนผู ้เดินเท้ำธรรมดำแม้จะโง่เ ยว่ำพระคัมภีร ์มีระบบในกำรเปิ ดเผยควำมจริงทีชั ขลำก็ไม่อำจเข ้ำใจผิด”Blissหน้ำ70ข ้อแล ้วข ้อเล่ำของสำยโซ่แห่งควำมจริงตอบแทนควำมพยำ ่ ่ ้นหำเส ้นทำงทียิ ่ งใหญ่ ่ ยำมของเขำในขณะทีเขำก ้ำวเดินไปทีละก ้ำวเพือค ของคำพยำกรณ์ทูตแห่

241

อำนำจสัมบูรณ์

งสวรรค ์นำควำมคิดของเขำและเปิ ดเผยควำมหมำยของพระคัมภีร ์ให ้เขำเข ้ำใจ{GC320.2}{GCt h17277.2} ่ี ดขึนในอดี ้ ่ จำรณำคำพยำกรณ์ทยั ่ี งไม่เกิดขึนในอน ้ เขำใช ้คำพยำกรณ์ทเกิ ตเป็ นเกณฑ ์เพือพิ ่ ่วไปเชือกั ่ นอย่ำงแพร่หลำยว่ำกำรครอบครองฝ่ ำยจิตวิญญำณ ำคตเขำพึงพอใจว่ำแนวคิดทีคนทั ้ ่ งพันปี ก่อนสินโลกไม่ ้ ่ พระวจนะของพระเจ ่ ของพระคริสต ์จะเกิดขึนหนึ ใช่เป็ นเรืองที ้ำสอนไว ้หลัก ้ นว่ำหนึ่ งพันปี แห่งควำมชอบธรรมและสันติสข ้ อนกำรเสด็จมำของพระเป็ นเจ ้ คำสอนนี เน้ ุ เกิดขึนก่ ่ ้ จะสร ้ำงควำ ำจึงเลือนวั นอันน่ ำสะพรึงกลัวของพระเจ ้ำออกไปเสียยำวไกลถึงแม้วำ่ ควำมคิดเช่นนี ดู ่ ตรงกั ้ ่ ้ มสบำยใจให ้ก็ตำมทีแต่เรืองนี นข ้ำมกับคำสอนทีพระคริ สต ์และสำวกทังหลำยของพระองค ์ส ้ ่ ่ อนไว ้ว่ำต ้นข ้ำวสำลีและต ้นข ้ำวละมำนจะต ้องโตขึนพร ้อมๆกันจนถึงเวลำเก็บเกียวซึ งหมำยถึ งวัน ่ ้ นสุ ้ ดเมือ“คนชั ่ ่ ่ ้ คนั้นจะเกิดเหตุกำรณ์กลียค ทีโลกนี สิ วและคนเจ ้ำเล่ห ์จะเลวลง”เมือ“ในสมั ยจะสินยุ ุ ”และอำณำจักรแห่งควำมมืดจะยังคงดำเนิ นต่อไปจนพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำและ“จะทรงประหำรมัน ด ้วยลมพระโอษฐ ์ของพระองค ์และจะทรงผลำญให ้สูญไปด ้วยกำรเสด็จมำอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์ ”มัทธิว13:30;38-412ทิโมธี3:13,1(TBS1971)2เธสะโลนิ กำ2:8{GC321.1}{GCth17278.1} ่ ้ หลักคำสอนเรืองคนทั งโลกจะกลั บใจและกำรครอบครองฝ่ ำยวิญญำณของพระคริสต ์นั้นไม่ใช่ ่ คริ ่ สตจักรในสมัยของอัครทูตสอนคริสเตียนทั่วไปไม่ยอมร ับคำสอนนี จนกระทั ้ ่งถึงช่วง เป็ นเรืองที ่ บแปดผลลัพธ ์ทีได ่ ้นั้นชัวร ่ ้ำยเช่นเดียวกับคำสอนผิดอืนๆหลั ่ ประมำณต ้นศตวรรษทีสิ กคำสอนนี ส้ ่ อนให ้มนุ ษย ์มองหำกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ว่ำเป็ นเรืองไกลตั วและขัดขวำงพวกเขำจำกก ่ ่ ่ ้ งก่อให ้เกิดควำ ำรเอำใจใส่เครืองหมำยต่ำงๆทีประกำศถึงเวลำทีพระองค ์ใกล ้จะเสด็จมำคำสอนนี ยั ่ มห มรู ้สึกมั่นใจและปลอดภัยทีไม่ ี ลักยึดเหนี่ ยวและนำคนมำกมำยให ้ละเลยกำรเตรียมตัวให ้พร ้อม ่ นสิงที ่ จ่ ำเป็ นในกำรต ้อนรับองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำ{GC321.2}{GCth17278.2} ซึงเป็ ่ มิลเลอร ์ค ้นพบว่ำพระคริสต ์จะเสด็จมำจริงและพระองค ์จะเสด็จมำเองตำมทีพระคั มภีร ์สอนไว ้เป ่ ้วยเสียงเรียกของหัวหน้ำทู ำโลกล่ำวว่ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจำกสวรรค ์ด ้วยพระดำร ัสสังด ตสวรรค ์และด ้วยเสียงแตรของพระเจ ้ำ”1เธสะโลนิ กำ4:16และพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงประกำศว่ำ“ม นุ ษย ์ทุกชำติท่วโลก…….จะเห็ ั นบุตรมนุ ษย ์เสด็จมำบนเมฆในท้องฟ้ ำทรงฤทธำนุ ภำพและพระรัศมี ่ อย่ำงยิง” “เพรำะว่ำฟ้ ำแลบจำกทิศตะวันออกส่องไปจนถึงทิศตะวันตกอย่ำงไรกำรเสด็จมำของบุตรมนุ ษ ้ ย ์ก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24:30,27พระองค ์จะเสด็จมำพร ้อมกับชำวสวรรค ์ทังปวง“บุ ตรมนุ ษย ์เส ้ ้ ด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมด”มัทธิว25:31“พระองค ์จะทรงส่งทูตสวรรค ์ทังหลำย ่ งมำกและให ้รวบรวมคนทังหมดที ้ ่ ของพระองค ์มำด ้วยเสียงแตรทีดั พระองค ์ทรงเลือกไว ้แล ้ว”มัทธิว 24:31{GC321.3}{GCth17278.3} ่ ่ ้ ่ งมีชวี ต เมือพระองค ์เสด็จมำผูช ้ อบธรรมทีตำยแล ้วจะเป็ นขึนจำกควำมตำยและผู ช ้ อบธรรมทียั ิ ่ ่ อยูจ ่ ะถูกเปลียนแปลงใหม่ เปำโลกล่ำวว่ำ“เรำจะไม่ลว่ งหลับหมดทุกคนแต่จะถูกเปลียนใหม่ ทุกคน ่ ่ ำแตรครงสุ ่ ในชัวขณะเดี ยวในพริบตำเดียวเมือเป่ ั้ ดท ้ำยเพรำะว่ำจะมีกำรเป่ ำแตรและพวกทีตำยแล ้ 242

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ่ เสื ่ อมสล ่ วจะถูกทำให ้เป็ นขึนโดยปรำศจำกควำมเสื อมสลำยแล ้วเรำจะถูกเปลียนใหม่ เพรำะว่ำสิงที ้ ้องสวมด ้วยสิงที ่ เสื ่ อมสลำยไม่ ่ ่ ้องตำยนี ต ้ ้องสวมด ้วยสภำพทีไม่ ่ ตำย”1โค ำยได ้นี ต ได ้และสภำพทีต ่ ยนถึงชำวเธสะโลนิ กำเปำโลกล่ำวต่อไปหลังจำกทีบรรยำยถึ ่ รินธ ์15:51~53และในจดหมำยทีเขี ง ่ ่ ้ เรืองกำรเสด็ จมำขององค ์พระเป็ นเจ ้ำว่ำ“ทุกคนทีตำยแล ้วในพระคริสต ์จะเป็ นขึนมำก่ อนหลังจำก ่ งมีชวี ต นั้นพระเจ ้ำจะทรงร ับพวกเรำซึงยั ิ อยูข ่ นไปในเมฆพร ึ้ ้อมกับคนเหล่ำนั้นและจะได ้พบองค ์พร ะผูเ้ ป็ นเจ ้ำในฟ้ ำอำกำศอย่ำงนั้นแหละเรำก็จะอยูก ่ บ ั องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นนิ ตย ์”1เธสะโลนิ กำ4:16 ,17{GC322.1}{GCth17279.1} ประชำกรของพระเจ ้ำจะยังคงไม่ได ้รับแผ่นดินของพระเจ ้ำจนกว่ำพระคริสต ์จะเสด็จกลับมำพระ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมดแล ้ ผูช ้ ว่ ยให ้รอดตรัสว่ำ“เมือบุ ้วพระองค ์ ่ ่ งอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์ประชำชำติทงหมดจะมำประชุ จะประทับบนพระทีนั ั้ มกันเฉพำะพระพักตร ์ ้ พระองค ์และพระองค ์จะทรงแยกพวกเขำออกจำกกันเหมือนผูเ้ ลียงแกะแยกแกะออกจำกแพะพระอ ้ ้ งค ์จะทรงจัดให ้ฝูงแกะอยูเ่ บืองขวำพระหั ตถ ์ของพระองค ์และฝูงแพะอยูเ่ บืองซ ้ำยขณะนั้นพระมหำ ่ เ่ บืองขวำพระหั ้ ้ ่ ้ร ับพระพรจำกพ กษัตริย ์จะตร ัสกับพวกผู ้ทีอยู ตถ ์ของพระองค ์ว่ำ‘ท่ำนทังหลำยที ได ่ ้ ้ แรกสร ้ำงโลก’”มั ระบิดำของเรำจงมำร ับเอำรำชอำณำจักรซึงเตรี ยมไว ้สำหร ับท่ำนทังหลำยตั งแต่ ทธิว25:31-34 ่ ำวมำนี ท ้ ำให ้มองเห็นว่ำเมือบุ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำคนทีตำยไปแล ่ ้ ข ้อพระธรรมทีกล่ ้วจะเป็ นขึนมำ ่ งมีชวี ต ่ ่ จำกควำมตำยปรำศจำกเน่ ำเปื่ อยและคนทียั ิ อยูจ ่ ะถูกเปลียนแปลงใหม่ ด ้วยกำรเปลียนแปล ่ ้ ่ ับอำณำจักรของพระองค ์เพรำะเปำโลกล่ำวไว ้ดังนี ว่้ ำ“เนื อและเลื ้ งยิงใหญ่ นีพวกเขำจึ งพร ้อมทีจะร ่ เสื ่ อมสลำยไม่ ่ ่ ไม่ ่ เสือมสลำย”1โคริ ่ อดไม่มส ี ว่ นในอำณำจักรของพระเจ ้ำและสิงที มส ี ว่ นในสิงที นธ ์ ้ สภำพมตะเสือมสลำยได ่ ่ 15:50มนุ ษย ์ในเวลำนี มี ้แต่แผ่นดินของพระเจ ้ำนั้นไม่เสือมสลำยจะยื นยง ้ ่ ้ ่ ตลอดไปดังนันมนุ ษย ์ในสภำพทีเป็ นอยูน ่ ี จะเข ้ำไปในอำณำจักรของพระเจ ้ำไม่ได ้แต่เมือพระเยซูเ สด็จมำพระองค ์จะประทำนควำมเป็ นอมตะให ้แก่ประชำกรของพระองค ์แล ้วพระองค ์จะทรงเชิญชว ่ อนหน้ำนี พวกเขำเป็ ้ นให ้พวกเขำมำร ับรำชอำณำจักรซึงก่ นแต่เพียงผูร้ ับมรดกเท่ำนั้น{GC322.2 }{GCth17279.2} ้ ้ ้อพระคัมภีร ์อืนๆพิ ่ ข ้อพระคัมภีร ์เหล่ำนี รวมทั งข สจู น์ให ้สมองของมิลเลอร ์เข ้ำใจอย่ำงชัดเจนว่ำ ่ ่ ้ เหตุกำรณ์ทคนทั ี วไปคำดว่ำจะเกิดขึนก่อนกำรเสด็จมำของพระคริสต ์เช่นกำรครอบครองอย่ำงสั ้ ้ ่ งแล ้วจะเกิดขึนหลั ้ นติท่วจั ั กรวำลและกำรจัดตังอำณำจั กรของพระเจ ้ำขึนบนโลกแท ้ทีจริ งกำรเสด็ ้ ่ ้ ้ ้ จมำครงที ั สองของพระคริสต ์นอกจำกนี หมำยสำคัญทังหมดของยุคและสภำพของโลกนันก็กำลังเ ่ ำพยำกรณ์เกียวกั ่ ่ ป็ นไปตำมทีค บวำระสุดท ้ำยทีบรรยำยไว ้จำกกำรศึกษำพระคัมภีร ์เพียงอย่ำงเดี ่ ่ งมีเหลือไว ้ให ้กับโลกนี ก ้ ำลังจะถึงจุดจบ{GC323 ยวเขำจึงสรุปอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้ว่ำช่วงเวลำทียั .1}{GCth17280.1} ่ ส่ ่ งผลอย่ำงจำเป็ นในชีวต เขำกล่ำวว่ำ“ยังมีหลักฐำนอืนที ิ ต่อควำมคิดของข ้ำพเจ ้ำนั่นคือลำดับ ่ี กทำนำยไว ้ล่วงหน้ำเป็ นเหตุกำรณ์ทเกิ ่ี เหตุกำรณ์ในพระคัมภีร ์…..ข ้ำพเจ ้ำค ้นพบว่ำเหตุกำรณ์ทถู ้ ้ ่ ำหนดไว ้เวลำหนึ่ งร ้อยยีสิ ่ บปี ของเรืองน ่ ำจะท่ ้ ดขึนแล ้วในอดีตและมักเกิดขึนตำมเวลำที ก วมโลก( 243

อำนำจสัมบูรณ์

้ มท่ ่ วมพร ้อมกับฝนทีตกลงมำสี ่ ่ บวันตำมทีท ่ ำนำยไว ้(ปฐมกำล7:4) ปฐมกำล6:3)เจ็ดวันก่อนนำเริ สิ ่ กงำน พงศ ์พันธุ ์ของอับรำฮัมจะต ้องรอนแรมไปเป็ นเวลำสีร่ ้อยปี (ปฐมกำล15:13)เวลำสำมวันทีพนั เชิญถ ้วยเสวยและพนักงำนขนมฝันเห็น(ปฐมกำล40:12-20)เจ็ดปี ของฟำโรห ์(ปฐมกำล41:28่ บปี ในป่ ำกันดำร(กันดำรวิถ1 ่ 54)สีสิ ี 4:34)กำรกันดำรอำหำรนำนสำมปี ครึง(1พงษ ์กษัตริย ์17:1)[ โปรดดูลก ู ำ4:25].…..กำรเป็ นเชลยนำนเจ็ดสิบปี (เยเรมีย ์25:11)เจ็ดวำระของกษัตริย ์เนบูคด ั เนส ซำร ์(ดำเนี ยล4:13-16) ่ และเจ็ดสัปดำห ์หกสิบสองสัปดำห ์และหนึ่ งสัปดำห ์ทีรวมกั นแล ้วเป็ นเจ็ดสิบสัปดำห ์แห่งปี กำหน ดไว ้สำหรับชนชำติยวิ (ดำเนี ยล9:24-27)-่ี ระยะเวลำกำหนดไว ้ซึงเคยเป็ ่ ้ งต เหตุกำรณ์ทมี นแต่เพียงส่วนหนึ่ งในคำพยำกรณ์และได ้เกิดขึนจริ ำมคำทำนำย”Blissหน้ำ74,75{GC323.2}{GCth17280.2} ่ ่ ดังนั้นเมือเขำค ้นพบจำกกำรศึกษำพระคัมภีร ์ว่ำลำดับช่วงเวลำต่ำงๆตำมทีเขำเข ้ำใจนั้นไปสิน้ ่ ้ั สองของพระคริ ่ สุดลงทีกำรเสด็ จมำครงที สต ์เขำจึงไม่อำจปฏิเสธและถือว่ำ“ทรงกำหนดเวลำ”กิจก ่ ่ ลั้ บทังปวงเป็ ้ ำร17:26ไว ้ซึงพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยให ้แก่ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์โมเสสกล่ำวว่ำ“สิงลี นขอ ้ ่ิ ทรงส ่ ้ งพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเรำทังหลำยแต่ สงที ำแดงนั้นเป็ นของเรำทังหลำยและของลู กหลำน ่ ่ ของเรำเป็ นนิ ตย ์”และพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะอำโมสว่ำพระองค ์จะ“ไม่ทรงทำสิงหนึ ่ งสิงใดโดยไม่ เปิ ดเผยควำมลีลั้ บให ้แก่ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์คือผูเ้ ผยพระวจนะ”เฉลยธรรมบัญญัต2 ิ ่ี กษำพระวจนะของพระเจ ้ำจึงมั่นใจเมือพบกั ่ ่ิ ่ี 9:29;อำโมส3:7;ผูท้ ศึ บเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ทจะเกิ ดขึน้ ่ ในประวัตศ ิ ำสตร ์มนุ ษยชำติตำมทีแจกแจงไว ้อย่ำงชัดเจนในพระคัมภีร ์แห่งควำมจริง{GC324.1}{ GCth17281.1} ่ ้ำพเจ ้ำมั่นใจอย่ำงเต็มทีว่​่ ำพระคัมภีร ์ทุกตอนได ้ร ับกำรดลใจจำก มิลเลอร ์กล่ำวต่อไปว่ำ“เมือข ้ ้ พระเจ ้ำและเป็ นประโยชน์(2ทิโมธี3:16)และไม่ได ้เกิดขึนมำจำกควำมคิ ดของมนุ ษย ์แต่เขียนขึนโ ์ ่ ้ร ับกำรดลใจจำกพระวิญญำณบริสท ์ ดยคนบริสท ุ ธิขณะที ได ุ ธิ(2เปโตร1:21)และเขี ยนบันทึกไว ้เ ่ ่ ่ พือ‘สังสอนเรำเพือเรำจะได ้มีควำมหวังโดยควำมทรหดอดทนและโดยกำรหนุ นใจจำกพระคัมภีร ์’โ ่ ใ่ นพระคัมภีร ์ก็เป็ นส่วนหนึ่ งในพระวจนะของพระเจ ้ำและจ รม15:4ข ้ำพเจ ้ำจึงถือว่ำลำดับเวลำทีอยู ่ ้ ้ำพเจ ้ำจึงพยำยำมทำ ะต ้องให ้ควำมสนใจอย่ำงจริงจังเช่นเดียวกับพระคัมภีร ์ตอนอืนๆด ้วยเหตุนีข ่ พระเจ ่ ่ ควำมเข ้ำใจในสิงที ้ำทรงมีพระเมตตำเห็นว่ำเหมำะสมทีจะเปิ ดเผยให ้เรำร ับรู ้ข ้ำพเจ ้ำไม่มส ี ท ิ ่ ้ ธิที์ จะมองข ้ำมช่วงเวลำแห่งคำพยำกรณ์เหล่ำนี ”Blissหน้ ำ75{GC324.2}{GCth17281.2} ่ี วำ่ น่ ำจะชัดเจนทีสุ ่ ดทีกล่ ่ ำวถึงเรืองเวลำของกำรเสด็ ่ ้ั สองอยู ่ คำพยำกรณ์ทดู จมำครงที ใ่ นพระธ รรมดำเนี ยล8:14“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”ดำเนี ยล8:1 4[TKJV]มิลเลอร ์ใช ้หลักกำรว่ำพระคัมภีร ์จะอธิบำยพระคัมภีร ์เองเขำค ้นพบว่ำหนึ่ งวันในคำพยำ ่ ่ งปี ของโลก(กันดำรวิถ1 กรณ์เป็ นเครืองหมำยแทนเวลำหนึ ี 4:34;เอเสเคียล4:6)เขำยังเข ้ำใจว่ำช่ว ่ นจริงนั้นจะครอบคลุมเลยเวลำทีให ่ ้ไว ้แก่ชนชำติย ิ งเวลำ2300วันของคำพยำกรณ์หรือปี ตำมทีเป็ ้ ์ ์ อสถำนนมัสกำรเป็ นคำเรียกพระวิหำรหรื วด ้วยเหตุนีสถำนบริ สท ุ ธิ[Sanctuary]สถำนบริ สท ุ ธิหรื ่ ำหร ับนมัสกำรพระเจ ้ำของชำวยิวในสมัยพระคัมภีร ์พันธะสัญญำเดิม]จึงไม่ได ้หมำยถึง อสถำนทีส 244

อำนำจสัมบูรณ์

่ สถำนนมัสกำรของชำวยิวมิลเลอร ์เห็นด ้วยกับแนวคิดทียอมร ับกันอย่ำงแพร่หลำยของคริสเตียนใ ้ อสถำนนมัสกำรและด ้วยเหตุนีเขำจึ ้ ่ นยุคนั้นว่ำโลกนี คื งเข ้ำใจว่ำกำรชำระสถำนนมัสกำรทีพยำกร ่ ้ั สองเขำ ่ ณ์ไว ้ในพระธรรมดำเนี ยล8:14หมำยถึงกำรชำระโลกด ้วยไฟเมือพระคริ สต ์เสด็จมำครงที ่ ่ ้นของ2300วันได ้เขำก็จะรู ้อย่ำงมั่นใจถึงเวลำแห่งกำรเสด็จมำครงที ้ั ส ่ สรุปว่ำเมือเขำหำเวลำเริ มต ้ ดของทุกสิงที ่ ยิ ่ งใหญ่ ่ ่ นวันทีสภำพทุ ่ ่ ้ ้ องได ้ดังนั้นก็จะรู ้วันสินสุ นั้นซึงเป็ กสิงในทุ กวันนี รวมทั ง“ควำม ่ ำนำจควำมโอ ้อวดและควำมอนิ จจังควำมชัวและกำรกดขี ่ ่ ตล ่ ำแช่งสำปจะถูก“กำ หยิงอ จะยุ ิ ง”เมือค ้ จัดให ้สินไปจำกโลกควำมตำยจะถู กทำลำยไปบำเหน็ จจะถูกมอบให ้แก่บรรดำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำ ่ ำลำยโลกจ ผูเ้ ผยพระวจนะธรรมิกชนและทุกคนทีย่ ำเกรงพระนำมของพระองค ์และคนเหล่ำนั้นทีท ้ ะถูกทำลำยทิงไป”Blissหน้ ำ76{GC324.3}{GCth17281.3} ้ ้ ้ มิลเลอร ์ศึกษำคำพยำกรณ์ตอ ่ ไปด ้วยควำมตังใจใหม่ และแน่ วแน่ ยงขึ ิ่ นเขำอุ ทศ ิ เวลำทังกลำงวั ่ กษำสิงที ่ มี ่ ควำมสำคัญยิงและดึ ่ ้ นและกลำงคืนเพือศึ งดูดควำมสนใจของเขำไปทังหมดเขำไม่ พบข ้ ่ อยูใ่ นพระธรรมดำเนี ยลบทที8ที ่ จะใช ่ ่ ถึ้ งเวลำเริมต ่ ้นของ2300วันแม้ทู อมูลใดทีมี ้เป็ นข ้อมูลเพือชี ่ ้ร ับพระบัญชำให ้ไปอธิบำยดำเนี ยลเพือให ่ ตสวรรค ์กำเบรียลทีได ้เข ้ำใจนิมต ิ ก็อธิบำยได ้เพียงบำง ่ องรำวกำรกดขี ่ ่ มเหงอันน่ ำกลัวทีจะมำยั ่ ส่วนเท่ำนั้นในขณะทีเรื ข่ งคริสตจักรได ้ถูกเปิ ดเผยออกให ้ แก่นิมต ิ ของผูเ้ ผยพระวจนะนั้นเขำก็หมดแรงทนไม่ไหวอีกต่อไปทูตสวรรค ์จึงจำกเขำไปช่วงระยะเ วลำหนึ่ งดำเนี ยล“อ่อนเพลียและนอนป่ วยอยูห ่ ลำยวัน”เขำกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่สบำยใจเพรำะนิ มิ ่ ตและไม่เข ้ำใจเรืองรำวเลย”ดำเนี ยล8:27{GC325.1}{GCth17282.1} ่ื ำวของพระองค ์ว่ำ“จงทำให ้ชำยผูน้ ี เข ้ ้ำใจนิ มต ถึงกระนั้นพระเจ ้ำทรงบัญชำผูส้ อข่ ิ นั้นเถิด”พระ บัญชำนั้นจะต ้องสำเร็จทูตสวรรค ์ก็ทำตำมพระบัญชำจึงกลับมำหำดำเนียลในภำยหลังและกล่ำวว่ ้ อจะให ่ ำ“ข ้ำพเจ ้ำออกมำณบัดนี เพื ้ควำมกระจ่ำงและควำมเข ้ำใจแก่ท่ำน”“เพรำะฉะนั้นจงพิจำรณ ำคำตอบและเข ้ำใจนิ มต ิ นั้น”ดำเนี ยล8:27,16;9:22,23,25่ ำคัญเรืองหนึ ่ ่ งในนิ มต ่ ยั ่ งไม่มค ่ เกี ่ ยวข ่ 27มีเรืองส ิ ของบทที8ที ี ำอธิบำยนั่นคือเรืองที ้องกับเวลำคือช่ ้ ่ ่ ่ ่ วงเวลำ2300วันดังนันทูตสวรรค ์ทีกลับมำอธิบำยจึงเน้นเรืองทีเกียวข ้องกับกำลเวลำ{GC325.2}{ GCth17282.2} ์ “มี70สัปดำห ์แห่งปี กำหนดไว ้สำหร ับชนชำติของท่ำนและนครบริสท ุ ธิของท่ ำน…..จงสังเกตแล ้ ่ ้ ้ ะเข ้ำใจว่ำนับตังแต่กำรทีถ ้อยคำนันออกไปให ้สร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่จนถึงสมัยประมุขผูถ้ ก ู เจิ ้ มไว ้ก็เป็ นเวลำ7สัปดำห ์และเยรูซำเล็มถูกสร ้ำงขึนพร ้อมด ้วยลำนเมืองเป็ นเวลำ62สัปดำห ์แต่จะเกิ ้ ดขึนในช่วงเวลำยำกลำบำกหลังจำก62สัปดำห ์แล ้วท่ำนผูถ้ ก ู เจิมจะต ้องถูกตัดออกและจะไม่มอ ี ะไ รเหลือ…..ท่ำนจะทำพันธสัญญำอย่ำงมั่นคงกับคนเป็ นอันมำกอยูห ่ นึ่ งสัปดำห ์ท่ำนจะทำให ้กำรถว ่ ชำอืนๆหยุ ่ ่ ปดำห ์”ดำเนี ยล9:24ำยสัตวบูชำและเครืองบู ดไปครึงสั 27{GC326.1}{GCth17283.1} ่ งด่วนเพืออธิ ่ ่ เ่ ทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำให ้ไปหำดำเนี ยลด ้วยจุดประสงค ์ทีเร่ บำยนิ มต ิ ของบทที8ที ่ นเรืองที ่ เกี ่ ยวกั ่ ขำไม่เข ้ำใจซึงเป็ บเวลำคือ“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ั บกำรชำระ”ดำเนี ยล8:14TKJVหลังจำกทูตสวรรค ์พูดกับดำเนี ยลว่ำ“จงพิจำรณำคำตอบและเข ้ำใ 245

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นกล่ำวด ้วยประโยคทีว่​่ ำ“มี70สัปดำห ์แห่งปี กำหนดไว ้สำหรับชนชำ จนิ มต ิ นั้น”ทูตสวรรค ์นั้นเริมต ์ ติของท่ำนและนครบริสท ุ ธิของท่ ำน”คำว่ำ“กำหนดไว ้”นั้นมีหมำยควำมว่ำ“ตัดออกมำ”ทูตสวรรค ์เ ่ ่ กตัดออกมำให ้กับชนชำวยิวโดยเฉพำะแต่ช ่ ปิ ดเผยว่ำ70สัปดำห ์ซึงหมำยถึ ง490ปี จะเป็ นเวลำทีถู ้ กตัดออกจำกทีใดในขณะที ่ ่ ่ ำวถึงในบทที8ดั ่ งนั้นช่ว วงเวลำนี จะถู 2300วั นเป็ นช่วงเวลำเดียวทีกล่ ้ งต ้องเป็ นช่วงเวลำที70สั ่ งเวลำนี จึ ปดำห ์ถูกตัดออกมำ70สัปดำห ์จึงต ้องเป็ นส่วนหนึ่ งของ2300วั ้ ้ ้องเริมต ่ ้นพร ้อมกันทูตสวรรค ์เปิ ดเผยว่ำ70สัปดำห ์นี จะเริ ้ มต ่ ้นตังแต่ ้ มี นและช่วงเวลำทังสองนี จะต ่ ้ไปบูรณะและสร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ ้ ่ ่ ได ้ ้ก็จะหำจุดเริมต ่ ้นของ คำสังให หำกหำวันทีออกค ำสังนี ่ ช่วงเวลำอันสำคัญยิงของ2300วั นได ้อย่ำงแน่ นอน{GC326.2}{GCth17283.2} ่ พบอยู ้ ่ ้อ12-26; คำสังนี ใ่ นพระธรรมเอสรำบทที7ข ่ ่ ดของกษัตริย ์อำรทำเซอร ์ซีสกษัตริย ์แห่งเปอร ์เซียซึงได ่ ้ทร เป็ นกฤษฎีกำทีสมบู รณ์ครบถ ้วนทีสุ ่ งเยรูซำเล็ งบัญชำไว ้ในปี ก.ค.ศ.457แต่พระธรรมเอสรำ6:14บันทึกไว ้ว่ำพระนิ เวศของพระเจ ้ำทีกรุ ้ มนั้นก่อสร ้ำงขึน“ตำมกฤษฎี กำของไซร ัสและดำริอสั และอำรทำเซอร ์ซีสกษัตริย ์แห่งเปอร ์เซีย”กษั ้ ้ ่ ่ ำให ้คำพยำกรณ์เกิดขึ ้ ตริย ์ทังสำมพระองค ์นี เป็ นผูร้ เิ ริมสนั บสนุ นและทำให ้กฤษฎีกำนี ส้ ำเร็จซึงท ่ ้นของ2300ปี เมือเอำก.ค.ศ.457เป็ ่ ่ ่ กๆสิง่ นอย่ำงเสร็จสมบูรณ์และเป็ นจุดเริมต นปี ทีประกำศค ำสังทุ ่ ่ึ ยวข ่ ้ ง{GC326.3}{GCth17283.3} ทีเจำะจงของค ำพยำกรณ์ซงเกี ้องกับ70สัปดำห ์จึงเกิดขึนจริ ้ กำรทีถ ่ ้อยคำนั้นออกไปให ้สร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ ้ “นับตังแต่ จนถึงสมัยประมุขผูถ้ ก ู เจิมไว ้ก็ เป็ นเวลำ7สัปดำห ์และ.....เวลำ62สัปดำห ์”นั่นคือเวลำ69สัปดำห ์หรือ483ปี กฤษฎีกำของกษัตริย ์อ ่ บตังแต่ ้ เวลำนั้นไปอีก483ปี ำรทำเซอร ์ซีสมีผลบังคับใช ้ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.457เมือนั ้ ้ ดทีค.ศ.27(โปรดดู ่ ่ี ้ ง เวลำนี จะไปสิ นสุ ภำคผนวก)ในเวลำนั้นเหตุกำรณ์ทพยำกรณ์ ไว ้ก็เกิดขึนจริ คำว่ำ“พระเมสสิยำห ์”หมำยถึง“ผูถ้ ก ู เจิม”ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.27ยอห ์นให ้บัพติศมำแก่พ ระคริสต ์และพระวิญญำณทรงเจิมพระองค ์อัครสำวกเปโตรเป็ นพยำนว่ำ“พระเจ ้ำทรงเจิมพระเยซูช ์ ำวนำซำเร็ธด ้วยพระวิญญำณบริสท ุ ธิและด ้วยฤทธำนุ ภำพ”กิจกำร10:38และพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเอ งทรงเปิ ดเผยว่ำ“พระวิญญำณขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำสถิตกับข ้ำพเจ ้ำเพรำะว่ำพระองค ์ทรงเจิมตัง้ ข ้ำพเจ ้ำไว ้”ลูกำ4:18;หลังจำกพระคริสต ์ทรงรับบัพติศมำแล ้วพระองค ์เสด็จไปยังแคว ้นกำลิล“ี ทรง ประกำศข่ำวประเสริฐของพระเจ ้ำโดยตรัสว่ำ‘เวลำกำหนดมำถึงแล ้ว’”มำระโก1:14,15{GC327.1 }{GCth17284.1} ่ เป็ ้ นสั “ท่ำนจะทำพันธสัญญำอย่ำงมั่นคงกับคนเป็ นอันมำกอยูห ่ นึ่ งสัปดำห ์”หนึ่ งสัปดำห ์ในทีนี ่ กตัดไว ้ให ้สำหร ับชำวยิวโดยเฉพำ ปดำห ์สุดท้ำยของ70สัปดำห ์เป็ นเจ็ดปี สุดท ้ำยของช่วงเวลำทีถู ้ ่ื ำเชือเชิ ้ ญ ะช่วงเวลำนี ครอบคลุ มจำกค.ศ.27จนถึงค.ศ.34ในช่วงแรกพระคริสต ์เองทรงเป็ นผูย้ นค แห่งข่ำวประเสริฐให ้กับชนชำติยวิ และในช่วงหลังสำวกของพระองค ์เป็ นผู ้กระทำกำรต่อในขณะที่ ่ อัครสำวกดำเนิ นกำรประกำศข่ำวดีเรืองแผ่ นดินของพระเจ ้ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดตร ัสบัญชำว่ำ“อย่ำ ่ ข ไปยังทีอยู ่ องพวกต่ำงชำติและอย่ำเข ้ำไปในเมืองของชำวสะมำเรียแต่วำ่ จงไปหำแกะหลงของวง ศ ์วำนอิสรำเอลนั้นดีกว่ำ”มัทธิว10:5,6{GC327.2}{GCth17284.2} 246

อำนำจสัมบูรณ์

่ ชำอืนๆหยุ ่ ่ ปดำห ์”ในปี ค.ศ.31หรือสำมปี “ท่ำนจะทำให ้กำรถวำยสัตวบูชำและเครืองบู ดไปครึงสั ่ งจำกทีพระองค ่ ครึงหลั ์ทรงร ับบัพติศมำองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้ำของเรำทรงถูกตรึงบนกำงเขนด ้วยกำรถ ่ ้ ่ ไปยั ้ งพระเมษโปดกของ วำยบูชำอันยิงใหญ่บนกำงเขนคำลวำรีนีเองท ำให ้ระบบกำรถวำยบูชำทีชี ่ ำกันมำนำนถึงสีพั ่ นปี สินสุ ้ ดลงลูกแกะทีแท ่ ้จริงมำแทนทีลู ่ กแกะทีเป็ ่ นแบบจำลองและที่ พระเจ ้ำซึงท ่ ชำอืนๆของระบบพิ ่ ้ นั่นก็ได ้ทำให ้กำรถวำยสัตวบูชำต่ำงๆและเครืองบู ธก ี ำรถวำยสัตวบูชำทังหมด ้ ด{GC327.3}{GCth17284.3} มำถึงจุดสินสุ ่ ดไว ้ให ้กับชำวยิวโดยเฉพำะได ้สินสุ ้ ดลงตำมทีกล่ ่ ำวไว ้ข ้ำงต ้นในปี เจ็ดสิบสัปดำห ์หรือ490ปี ทีจั ค.ศ.34;ในช่วงเวลำนั้นชนชำติยวิ ผ่ำนทำงกำรกระทำของสภำซ ันเฮดรินของชำวยิวประทับตรำป ่ ่ ่ มเหงผูต้ ด ฏิเสธไม่ร ับข่ำวประเสริฐโดยกำรพลีชพ ี เพือควำมเชื อของสเทเฟนและกำรกดขี ข่ ิ ตำมพ ้ งไม่ได ้จำกัดไว ้สำหร ับผูท้ เลื ระคริสต ์ภำยหลังจำกนั้นพระกิตติคณ ุ แห่งควำมรอดนี จึ ี่ อกสรรไว ้แล ้วเ ่ มเหงบังคับให ้สำวกทังหลำยหนี ้ ท่ำนั้นอีกต่อไปแต่ได ้ถูกประทำนให ้กับโลกกำรกดขีข่ ออกไปจำก ่ ้น”“ฟิ ลิปไปยังเมืองหนึ่ งในแคว ้นสะมำเรียและ กรุงเยรูซำเล็ม“กระจำยไปก็เทียวประกำศพระวจนะนั ่ ประกำศเรืองพระคริ สต ์ให ้ชำวเมืองนั้นฟัง”ด ้วยกำรทรงนำของพระเจ ้ำเปโตรประกำศพระกิตติคณ ุ ่ องซีซำรียำและเปำโลผู ้มีจต ให ้กับนำยร ้อยโครเนลิอสั ผูย้ ำเกรงพระเจ ้ำทีเมื ิ ใจอันแรงกล ้ำกลับใจม ่ ำมีควำมเชือในพระคริ สต ์ร ับบัญชำให ้นำข่ำวดีแห่งพระกิตติคณ ุ “ไปไกลไปหำบรรดำคนต่ำงชำติ ”กิจกำร8:4,5;22:21{GC328.1}{GCth17285.1} ่ ้ จะเห็นว่ำคำพยำกรณ์เหล่ำนี เกิ ้ ดขึนจริ ้ งอย่ำงเหลือเชือและปี ่ เมือมำถึ งจุดนี ก็ ก.ค.ศ.457จึงเป็ น ่ ้ ่ ้ งไม่ยำกทีจ่ จุดเริมต ้นของ70สัปดำห ์อย่ำงไม่ต ้องสงสัยและไปสินสุดทีปี ค.ศ.34จำกข ้อมูลเหล่ำนี จึ ้ ด2300วัน70สัปดำห ์หรือ490ปี ทีต ่ ้องลบออกไปจำก2300วันทำให ้มีเวลำเหลืออยู1 ะหำวันสินสุ ่ 8 ่ ้ ดไปแล ้วยังมี1810วันทีจะเกิ ่ ้ 10วันภำยหลังที490วั นสินสุ ดขึนตำมค ำพยำกรณ์นับจำกค.ศ.34ไป ้ ้ ่ ่ 1810วันเวลำนันจะไปสินสุดลงทีปี ค.ศ.1844ผลทีตำมมำก็คอื 2300วันแห่งพระธรรมดำเนี ยลจะสิ ้ ่ ตสวรรค ์ของพระเจ ้ำกล่ำวไว ้ว่ำเมือช่ ่ วงเวลำของคำพยำกรณ์ทยิ ่ี งใ ่ นสุดลงในปี ค.ศ.1844ตำมทีทู ้ นสุ ้ ดลง“สถำนบริสท ่ หญ่นีสิ ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”ดังนั้นเวลำสำหร ับกำรชำระสถำนนมัสกำรซึงเ ่ นอย่ำงกว ้ำงขวำงทั่วไปว่ำจะเกิดขึนเมื ้ อพระเยซู ่ ่ กกำหนดออกมำอ ชือกั เสด็จกลับมำจึงเป็ นวันทีถู ย่ำงชัดเจน{GC328.2}{GCth17285.2} ่ ำเวลำ2300วันจะสินสุ ้ ดลงในช่วงฤดูใบไม้ผลิของค.ศ.1 ในช่วงแรกมิลเลอร ์และผู ้ร่วมงำนเชือว่ ้ ช่ ่ วงฤดูใบไม้รว่ งของปี นั้น(โปรดดูภำคผนวก)ควำมเข ้ำใจผิดใน 844แต่ทว่ำคำพยำกรณ์ได ้ชีไปที ้ ำควำมผิดหวังและควำมงุ นงงมำให ้กับผูท้ ยึ ่ี ดติดอยูก ่ จุดนี น ่ บ ั ช่วงเวลำอันแรกว่ำเป็ นวันทีองค ์พระ ้ กระทบต่อเหตุผลอันหนักแน่ นซึงแสดงให ่ ผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำแต่เหตุกำรณ์นีไม่ ้เห็นว่ำระยะเวลำ2 ้ ดลงทีปี่ ค.ศ.1844และเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ่ิ ่ี ควำมหมำยถึงกำรชำระสถำนนมัสกำรจะ 300วันสินสุ ทมี ้ ต ้องเกิดขึน{GC328.3}{GCth17285.3} ่ ่ สจ ่ เป็ ้ นเรืองที ่ พระเจ ่ มิลเลอร ์ศึกษำพระคัมภีร ์ต่อไปเหมือนกับทีเขำท ำมำแล ้วเพือพิ ู น์วำ่ เรืองนี ้ำ ้ ่ ่ ้ ทรงเปิ ดเผยให ้เขำทรำบตังแต่มล ิ เลอร ์เริมศึกษำเรืองนี เขำไม่ได ้คำดคิดแม้แต่เพียงนิ ดเดียวว่ำจะไ 247

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ด ้ข ้อสรุปดังทีเขำได ้มำในเวลำนี เขำเองก็ แทบจะไม่เชือผลจำกกำรค ้นคว ้ำของเขำแต่หลักฐำนจำ กพระคัมภีร ์นั้นชัดเจนและหนักแน่ นมำกจนไม่อำจตัดออกไปได ้{GC329.1}{GCth17286.1} ่ ่นอย่ำงแน่ วแน่ วำ่ ยังมีเ เขำใส่ใจศึกษำพระคัมภีร ์นำนถึงสองปี จนกระทั่งในปี ค.ศ.1818เขำเชือมั ่ ่ วยประชำกรของพระองค ์ให ้รอดมิลเลอร ์กล่ำวว่ วลำอีกเพียง25ปี ก่อนทีพระคริ สต ์จะเสด็จมำเพือช่ ่ วมท ้นอยูใ่ นใจของข ้ำพเจ ้ำเมือข ่ ้ำพเจ ้ำมองเห็นควำม ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่จำเป็ นต ้องพูดถึงควำมสุขทีท่ ่ ำปี ติยน หวังในภำยภำคหน้ำทีน่ ิ ดีหรือไม่จำเป็ นต ้องกล่ำวถึงควำมหวังใจอันเร่ำร ้อนของจิตวิญญ ่ ่ ่ี ้ร ับควำมรอดบัดนี พระคั ้ ำณของข ้ำพเจ ้ำทีจะได ้มีสว่ นร่วมในควำมชืนชมยิ นดีของผูท้ ได มภีร ์เป็ น ่ ข ่ ้ำ หนังสือเล่มใหม่สำหร ับข ้ำพเจ ้ำแท ้จริงแล ้วพระคัมภีร ์เป็ นศูนย ์รวมของเหตุผลคำสอนทุกเรืองที พเจ ้ำเคยมองดูมด ื มนลึกลับหรือไม่ช ัดเจนหำยไปจำกควำมคิดของข ้ำพเจ ้ำด ้วยแสงสว่ำงสดใสที่ ์ มำจำกหนังสือศักดิสิ์ ทธิและควำมจริ งนั้นช่ำงสว่ำงและเจิดจ ้ำเพียงไรควำมขัดแย ้งและควำมไม่แน่ ่ ้ำพเจ ้ำเคยพบในพระวจนะก็หำยไปจนหมดถึงแม้จะมีอยูอ ่ ้ำพเจ ้ำยังไม่พอ นอนทีข ่ ก ี หลำยตอนทีข ่ งไม่เต็มทีแต่ ่ ข ้ำพเจ ้ำก็ได ้ร ับควำมกระจ่ำงอย่ำงเพียงพอทีมำจำกพระคั ่ ใจกับควำมเข ้ำใจทียั มภีร ์เ ่ ่ พือส่องเข ้ำไปในควำมคิดทีมืดมนของข ้ำพเจ ้ำจนทำให ้ข ้ำพเจ ้ำเกิดควำมสุขในกำรศึกษำพระคัม ่ อนหน้ำนี ข ้ ้ำพเจ ้ำไม่เคยคิดว่ำข ้ำพเจ ้ำจะหำข ้อสรุปเช่นนี จำกค ้ ภีร ์ซึงก่ ำสอนในพระคัมภีร ์ได ้”Bli ssหน้ำ76,77{GC329.2}{GCth17286.2} ่ ่นอันแรงกล ้ำว่ำเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ่ิ ่ี กทำนำยล่วงหน้ำไว ้ในพระคัมภีร ์กำลังจ “ด ้วยควำมเชือมั ทถู ้ ่ งใหญ่ ่ ่ ะเกิดขึนในไม่ ช ้ำเกิดมีคำถำมกระทบกลับมำยังข ้ำพเจ ้ำด ้วยอำนำจทียิ ถงึ หน้ำทีของข ้ำพเจ ้ ่ ่ ่ ำทีมีตอ ่ โลกในหลักฐำนทีมีผลกระทบต่อควำมคิดของข ้ำพเจ ้ำ”Ibid.หน้ำ81เขำทำอย่ำงอืนไม่ได ้ ่ ่ ่ ่ื นอกจำกจะรู ้สึกว่ำเป็ นหน้ำทีของเขำที จะต ้องแบ่งปันแสงสว่ำงทีเขำได ้ร ับให ้แก่ผูอ้ นเขำคำดว่ ำจะ ่ เชือแต่ ่ ่ ต ้องเผชิญกับกำรต่อต ้ำนจำกคนทีไม่ เขำก็ม่นใจว่ ั ำคริสเตียนทุกคนคงจะชืนชมยิ นดีในคว ่ ่ ำมหวังใจทีจะพบกับองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีพวกเขำอ ้ำงว่ำร ักเขำกลัวเพียงอย่ำงเดียวว่ำในท่ำมก ่ ้ ลำงควำมชืนชมยิ นดีอย่ำงสุดซึงของกำรได ้ร ับควำมรอดในเวลำอันรวดเร็วนั้นคนจำนวนมำกอำ ่ อยูใ่ นพระคัมภีร ์เสียก่อนเขำจึงลังเลไม่อยำก จจะรับหลักคำสอนโดยไม่ได ้ศึกษำหลักควำมจริงทีมี ่ื ประกำศออกไปโดยเกรงว่ำเขำอำจจะผิดพลำดและนำผูอ้ นให ้หลงดังนั้นเขำจึงกลับไปทบทวนหลั ่ บสนุ นข ้อสรุปของเขำและเพือพิ ่ จำรณำอย่ำงรอบคอบถึงข ้อยุง่ ยำกทุกข ้อทีเข ่ ้ำม กฐำนต่ำงๆทีสนั ำในควำมคิดของเขำเขำพบว่ำควำมขัดแย ้งต่ำงๆค่อยๆเลือนหำยไปภำยใต ้แสงสว่ำงจำกพระวจน ่ ่ ้ งห ้ำปี จนเ ะของพระเจ ้ำดังหมอกหำยไปเมื อได ้ร ับลำแสงจำกดวงอำทิตย ์เขำใช ้เวลำศึกษำเช่นนี ถึ ่ ด{GC329.3}{GCth17286.3} ขำมั่นใจจุดยืนของเขำว่ำถูกต ้องทีสุ ้ ำทีที ่ จะต ่ ่ื ่ เขำเชื ่ ่ งพระคั ่ บัดนี หน้ ้องเปิ ดเผยให ้ผูอ้ นทรำบถึ งสิงที อซึ มภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนบีบคั้ ่ ้ำพเจ ้ำทำงำนอยูน ่ ดั ้ งก ้องอยูใ่ นหูของข ้ำพ นเขำด ้วยแรงกระตุ ้นใหม่เขำพูดว่ำ“ในขณะทีข ่ ้ันเรืองนี ้ ้ เจ ้ำตลอดเวลำ‘ไปจงไปบอกโลกถึงภัยอันตรำยของเขำ’ข ้อพระคัมภีร ์ข ้อนี ปรำกฏขึ นมำในควำม คิดของข ้ำพเจ ้ำอยูต ่ ลอดเวลำ“ถ ้ำเรำกล่ำวแก่คนอธรรมว่ำ‘โอคนอธรรมเจ ้ำจะต ้องตำยแน่ ’แต่เจ ้ำ ไม่ได ้กล่ำวเตือนคนอธรรมให ้กลับจำกทำงของเขำคนอธรรมนั้นจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำ ่ ่ ปชัวของเขำแต่ เรำจะลงโทษเจ ้ำเรืองโลหิ ตของเขำแต่ถ ้ำเจ ้ำได ้เตือนคนอธรรมให ้หันกลับจำกทำ 248

อำนำจสัมบูรณ์

งของเขำแต่เขำไม่หน ั กลับจำกทำงของเขำเขำจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำปของเขำแต่เจ ้ำจ ่ ้ร ับคำเตือนมำกพอจะ ะช่วยชีวต ิ ของเจ ้ำเองให ้รอด”เอเสเคียล33:8,9ข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกว่ำหำกคนชัวได ้ จะกลั ่ มีคนจำนวนมำกมำยจำกคนเหล่ำนี ที บใจและหำกพวกเขำไม่ได ้ร ับคำเตือนข ้ำพเจ ้ำอำจต ้อ งรับผิดชอบต่อโลหิตของพวกเขำ”Blissหน้ำ92{GC330.1}{GCth17287.1} ่ ่ ่ ้ ำนวยเขำ เขำเริมเสนอแนวคิ ดของตนขณะอยูก ่ บ ั เพือนฝู งเป็ นกำรส่วนตัวเท่ำทีโอกำสจะเอื ออ ่ ผูร้ ับใช ้คนใดตระหนักถึงควำมสำคัญและร่วมทุ่มเทกับกำรเผยแพร่เรืองนี ่ แต่ ้ เขำ อธิษฐำนขอเผือมี ้ นหน้ำทีของตั ่ ่ ให ้ ้ ไม่อำจกำจัดควำมคิดว่ำกำรประกำศคำเตือนนี เป็ วเขำเอง“จงออกไปบอกเรืองนี โลกรู ้เรำจะทวงถำมเลือดของพวกเขำจำกมือของเจ ้ำ”ประโยคนี ย้ ้อนกลับเข ้ำมำในควำมคิดของเ ่ ้ งคงบีบคันจิ ้ ตใจของเขำตรำบจนกระทั่งในปี ค.ศ.1813เ ขำอยูเ่ รือยๆเขำรี รออยูน ่ ำนถึง9ปี ภำระนี ยั ่ ำเสนอทีมำของควำมเชื ่ ่ ขำจึงเริมน อของเขำต่ อหน้ำสำธำรณชนเป็ นครงแรก{GC330.2}{GCth1 ั้ 7287.2} ่ นเอลีชำถูกเรียกออกมำจำกกำรเดินตำมหลังโคในทุ่งนำเพือร ่ ับเสือคลุ ้ ดังเช่ มของกำรถวำยตั ่ ้ วในหน้ำทีของผูเ้ ผยพระวจนะมิลเลอร ์ก็ได ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ทิงคันไถและเปิ ดเผยควำมลึกลับใน ่ ้วยควำมหวันไหวเขำน ่ ้ ละ อำณำจักรของพระเจ ้ำให ้แก่ประชำชนเขำร ับหน้ำทีด ำผูฟ ้ ังไปทีละขันที ้ั สองของพระคริ ่ ้ั เขำป ่ ตอนจำกช่วงเวลำแห่งคำพยำกรณ์ไปจนถึงกำรปรำกฏตัวครงที สต ์ทุกครงที ่ นเมื ้ อเขำมองเห็ ่ ระกำศเขำได ้ร ับกำลังและมีควำมกล ้ำมำกยิงขึ นว่ำคำพูดของเขำกระตุ ้นควำมสน ใจอย่ำงกว ้ำงขวำง{GC331.1}{GCth17288.1} ่ มชนก็ตอ ่ ่ อง มิลเลอร ์จะยอมนำเสนอแนวคิดของเขำต่อทีชุ ่ เมือได ้ร ับกำรร ้องขอจำกบรรดำพีน้ ่ ้ ของเขำซึงเขำถื อว่ำคำขอร ้องเหล่ำนั้นเป็ นกำรทรงเรียกจำกพระเจ ้ำในเวลำนี เขำอำยุ 50ปี แล ้วเข ่ ่ เ่ บือ้ ำไม่คุ ้นเคยกับกำรพูดในทีสำธำรณะและรู ้สึกทุกข ์ใจกับควำมรู ้สึกว่ำเขำไม่คค ู่ วรกับงำนทีอยู ่ ่ ้นทำงำนงำนของเขำได ้ร ับพระพรในลักษณะพิเศษทีช่ ่ วยจิตวิญญำณทั้ งหน้ำเขำแต่เมือเขำเริ มต ้ั ่ วทำงศำสนำสมำชิกทังหมดจำกสิ ้ งหลำยให ้รอดกำรบรรยำยครงแรกของเขำก่ อให ้เกิดกำรตืนตั บ ่ ่ สำมครอบคร ัวยกเว ้นเพียงสองคนกลับใจเขำได ้ร ับกำรขอร ้องให ้ไปพูดทีอืนทันทีและเกือบทุกแห่ง ่ ่ นคริสเตียนได ้ร ับกำ ทีเขำไปท ำงำนเกิดกำรฟื ้ นฟูในพระรำชกิจของพระเจ ้ำคนบำปกลับใจคนทีเป็ ่ นและคนที ้ ่ บถือเทวูเบกขำนิ ยมและคนไม่เชือเรื ่ องพระเจ ่ รหนุ นใจให ้มอบถวำยตัวมำกยิงขึ นั ้ำก็ได ้ ่ ้ ร ับทรำบควำมจริงในพระคัมภีร ์และศำสนำของคริสเตียนคำพยำนของผูท้ เขำท ี ำงำนด ้วยนันพูดถึ ่ ได ้อยูใ่ นแวดวงอิทธิพลของคนอืน”Ibid…ห ่ งเขำว่ำ“เขำเข ้ำถึงควำมนึ กคิดของคนระดับหนึ่ งทีไม่ ่ ่ งให ่ น้ำ138คำเทศนำของเขำถูกจัดวำงไว ้เพือให ้ปลุกควำมนึ กคิดของสำธำรณชนให ้ร ับรู ้เรืองยิ ่ ้ ้ ญ่ทำงศำสนำและเพือหยุ ดยังกำรก ้ำวหน้ำของฝ่ ำยโลกและฝ่ ำยเนื อหนั งของคนในยุคนั้น{GC33 1.2}{GCth17288.2} ่ บใจจำกผลของกำรเทศนำของเขำในทีหลำ ่ ในแทบทุกเมืองมีคนนับสิบบำงแห่งก็นับร ้อยทีกลั ยแห่งคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ต่ำงๆเกือบทุกนิ กำยเปิ ดประตูต ้อนรับเขำและคำเชิญให ้เขำไปทำงำ ่ ดไว ้อย่ำงไม่แปรเปลียนก็ ่ นก็มก ั มำจำกผูร้ ับใช ้ของโบสต ์ต่ำงๆเขำมีกฎทียึ คอื เขำจะไม่ไปทำงำนใ ่ เขำไม่ ่ ่ ้ำมำนั้นไม่ได ้กว่ำค นทีที ได ้ร ับเชิญแต่กระนั้นในไม่ช ้ำเขำก็พบว่ำเขำตอบสนองคำเชิญทีเข 249

อำนำจสัมบูรณ์

่ คนมำกมำยทีไม่ ่ ยอมร ับแนวคิดของเขำเรืองเวลำที ่ ่ นอนของกำรเสด็จมำครงที ้ั สองแต่ ่ รึงมี แน่ ก็ยอ ่ ่ จกลับมำนั้นอยูใ่ กล ้มำกและจำเป็ นต ้อ มร ับเรืองของกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์และเวลำทีเสด็ ่ งเตรียมตัวให ้พร ้อมในเมืองใหญ่หลำยเมืองผลกำรทำงำนของเขำทำให ้เกิดกำรเปลียนแปลงอย่ ำ ่ งเห็นได ้ชัดพ่อค ้ำสุรำเลิกขำยเหล ้ำและปร ับเปลียนร ้ำนค ้ำให ้เป็ นห ้องประชุมบ่อนกำรพนันต ้องปิ ด ่ ่ บถือทุกอย่ำงและแม้กระทั่งคนเสเพลทีสุ ่ ด ตัวลงคนไม่เชือพระเจ ้ำกลุม ่ เทวูเบกขำนิ ยมกลุม ่ คนทีนั ้ ได ้ไปโบสถ ์มำหลำยปี แล ้วมีกำรจัดประชุมอธิษฐำนในคริสตจักรนิ กำ ก็ยงั ปฏิรป ู มีบำงคนเหล่ำนี ไม่ ่ ยต่ำงๆในห ้องพักต่ำงๆมีนักธุรกิจมำชุมนุ มกันในช่วงกลำงวันเพืออธิ ษฐำนและสรรเสริญพระเจ ้ำต ่ ่ ่ ่ ลอดเกือบทุกชัวโมงไม่มเี หตุกำรณ์ทน่ ี ำตืนเต ้นแต่โดยทัวไปแล ้วมีแต่ควำมเคร่งขรึมในควำมนึ กคิ ดของทุกคนผลงำนของเขำมีลก ั ษณะคล ้ำยคลึงกับกำรปฏิรป ู ศำสนำในยุคก่อนคือมุ่งหมำยให ้เข ้ ่ นมำมำกกว่ ้ ่ ่ ำใจและปลุกควำมสำนึ กให ้ตืนขึ ำทีจะปลุ กควำมตืนเต ้นทำงอำรมณ์{GC331.3}{GCt h17288.3} ่ ในปี ค.ศ.1833มิลเลอร ์ได ้ร ับใบอนุ ญำตให ้เทศนำจำกคริสตจักรแบ็บติสต ์ทีเขำเป็ นสมำชิกอยู่ ้ ่ ศำสนำจำรย ์มำกมำยในนิ กำยนี ยอมร ับกำรทำงำนของเขำและภำยใต ้ใบอนุ ญำตทีมิลเลอร ์ได ้ร ับ ่ อย่ำงเป็ นทำงกำรจึงทำให ้เขำทำงำนของเขำต่อไปเขำเดินทำงและเทศนำสังสอนอย่ ำงไม่มวี น ั หยุ ดแม้วำ่ ตัวเขำเองจะทำงำนจำกัดอยูใ่ นแถบบริเวณนิ วอิงแลนด ์และมลรัฐในแถบกลำงก็ตำมทีเป็ นเ ่ ำใช ้จ่ำยของเขำมำจำกกระเป๋ ำของเขำเองและเขำไม่เคยได ้ร ับเงินเพียงพอกับค่ำใ วลำหลำยปี ทีค่ ่ ำงๆทีเขำได ่ ้ ช ้จ่ำยในกำรเดินทำงไปยังสถำนทีต่ ้ร ับเชิญด ้วยประกำรฉะนี เขำไม่ ได ้ร ับประโยชน์ทำ ่ ่ อยๆล งด ้ำนกำรเงินจำกงำนทีเขำทำในชุมชนเลยแต่กลับมีผลอย่ำงหนักต่อทร ัพย ์สินของเขำซึงค่ ้ ดลงไปอย่ำงต่อเนื่ องในช่วงเวลำนี เขำเป็ นพ่อในครอบคร ัวใหญ่แต่พวกเขำเป็ นคนประหยัดและข ยันขันแข็งฟำร ์มของเขำจึงสำมำรถคงอยูไ่ ด ้เช่นเดียวกับตัวเขำเองก็ยงั อยูร่ อด{GC332.1}{GCt h17289.1} ่ ลเลอร ์เริมเทศนำในที ่ ่ ่ นเครือง ่ ในปี ค.ศ.1833สองปี หลังจำกทีมิ สำธำรณะหลั กฐำนสุดท ้ำยทีเป็ ่ ้ หมำยแสดงว่ำพระคริสต ์จะเสด็จกลับมำในไม่ช ้ำตำมทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดสัญญำไว ้ก็เกิดขึนพระเย ้ ่ ซูตรัสว่ำ“ดวงดำวทังหลำยจะตกจำกฟ้ ำสวรรค ์”มัทธิว24:29และขณะทียอห ์นเห็นในนิ มต ิ เป็ นภำ ่ ้ พทีประกำศวั นของพระเจ ้ำท่ำนประกำศไว ้ในพระธรรมวิวรณ์วำ่ “และดวงดำวทังหลำยในท ้องฟ้ ำก็ ่ ่ ่ ตกลงมำบนแผ่นดินเหมือนกับต ้นมะเดือทีถูกลมแรงพัดจนผลทียังไม่สก ุ หล่นลงมำ”วิวรณ์6:13 ้ ดขึนจริ ้ งอย่ำงน่ ำประทับใจและสะดุดตำในเหตุกำรณ์ฝนดำวตกของวันที13พฤ ่ คำพยำกรณ์นีเกิ ่ ดขึนอย่ ้ ่ ศจิกำยนค.ศ.1833นั่นเป็ นภำพฝนดำวตกทีเกิ ำงกว ้ำงขวำงและน่ ำประหลำดใจอย่ำงทีไม่ เคยมีกำรบันทึกมำก่อนว่ำ“ทั่วท ้องฟ้ ำของประเทศสหร ัฐอเมริกำในขณะนั้นลุกเป็ นไฟอย่ำงน่ ำตก ้ ้ งแต่ ้ มก ้ นฐำนที ่ ่ ใจกลัวไม่เคยมีปรำกฏกำรณ์ใดเกิดขึนในท ้องฟ้ ำของประเทศนี ตั ี ำรอพยพมำตังถิ ้ ้วยควำมชืนชมยิ ่ ่ คนอีกกลุม นี่ โดยคนในสังคมส่วนหนึ่ งมองดูเหตุกำรณ์นีด งแต่ ่ หนึ่ งมองดูด ้วยควำ ่ มกลัวและควำมตืนตระหนก” “ควำมงดงำมอันเลอเลิศและน่ ำกลัวยังคงประทับอยูใ่ นควำมทรงจำของคนมำกมำย….ไม่เคยมี ่ ่ ้ ศตะวันออกตกเหนื อและ ฝนตกแรงเท่ำกับฝนดำวตกทีตกลงมำยั งโลกซึงเหมื อนกันในทุกทิศทังทิ 250

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่วทังท ้ ้องฟ้ ำ…..ศำสตรำจำรย ์ซิลลีแมน[Silli ใต ้กล่ำวได ้คำเดียวว่ำดูเหมือนว่ำมีกำรเคลือนไหวทั ่ ่วทังท ้ ้องฟ้ ำในทวีปอเมริกำเหนื อ…..ตังแต่ ้ ตส man]บรรยำยไว ้ในวำรสำรว่ำเป็ นภำพทีปรำกฏทั ี อง ้ ่ ่ จนถึงแสงตะวันขึนอย่ำงเต็มทีท ้องฟ้ ำแจ่มใสและไม่มเี มฆควำมสว่ำงสุกใสทีไม่หยุดหย่อนยังคงส่อ ้ ้องฟ้ ำ”R.M.Devens,AmericanProgress;or,TheGreatEventsof งแสงประกำยตลอดทั่วทังท ่ ่ theGreatestCenturyบทที28ย่ อหน้ำที1-5{GC333.1}{GCth17289.2} ่ ่ ่ี ดขึน……ผู ้ ่ี ได ้อยูใ่ นเห “แน่ นอนไม่มค ี ำพูดใดทีจะบรรยำยควำมยิ งใหญ่ ของเหตุกำรณ์ทเกิ ท้ ไม่ ่ เกิ ่ ดขึนไม่ ้ ได ้ดูประหนึ่ งว่ำดวงดำวทังหมดของทั ้ ่วทังท ้ ้องฟ้ ตุกำรณ์จะจินตนำควำมงดงำมของสิงที ำมำชุมนุ มกันทีจุ่ ดหนึ่ งใกล ้กลำงฟ้ ำนภำและยิงออกมำพร ้อมๆกันด ้วยควำมเร็วของสำยฟ้ ำแลบไ ปยังขอบฟ้ ำทุกด ้ำนแต่ดำวเหล่ำนั้นก็ไม่หมดดวงดำวนับพันๆดวงพุ่งออกมำตำมทำงของดวงดำว ้ กสร ้ำงขึนมำเพื ้ ่ ้ นับพันๆดวงดูประหนึ่ งว่ำดำวเหล่ำนี ถู อกำรณ์ นีโดยเฉพำะ”F.Reed,intheChrist ่ ร่​่ วงหล่นลงมำจำกต ้นมะเดือเมื ่ อถู ่ กล ianAdvocateandJournal,13ธันวำคม1833“ผลมะเดือที ่ กต ้องกว่ำเป็ นภำพทีไม่ ่ อำจมองดูได ้“TheOldCountry มแรงพัดจึงน่ ำจะเป็ นคำบรรยำยภำพทีถู man,”ในPortlandEveningAdvertiser,26พฤศจิกำยน1833{GC333.2}{GCth17289.3} ่ ่ ในวำรสำรพำณิ ชย ์ของร ัฐนิ วยอร ์คฉบับวันที14พฤศจิ กำยนค.ศ.1833ตีพม ิ พ ์บทควำมทียำวบ ่ ดขึนว่ ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำคิดว่ำคงไม่มน ทหนึ่ งกล่ำวถึงเหตุกำรณ์อศ ั จรรย ์ทีเกิ ี ักปรัชญำหรือนักกำรศึกษำ ่ ้ ่ ้ ใดเคยเล่ำถึงหรือบันทึกเหตุกำรณ์เช่นทีเกิดขึนเมือเช ้ำวำนนี ผูเ้ ผยพระวจนะทำนำยไว ้อย่ำงแม่น ่ ่ งพันแปดร ้อยปี ทีแล ่ ้วหำกเรำมีปัญหำทำควำมเข ้ำใจคำว่ำดำวตกหมำยถึงดำวทีตกลงม ่ ยำเมือหนึ ่ นเช่นนั้นจริง”{GC334.1}{GCth17290.1} ำ…..ในแง่หนึ่ งทีว่​่ ำมันเป็ นไปได ้ทีเป็ ่ี นหมำยสำคัญสุดท ้ำยของกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์ซึงพระเยซู ่ นั่นคือเหตุกำรณ์ทเป็ ทรงเ ้ ่ ำนทังหลำยเห็ ้ ่ งหมดนี ้ ้ ้วก็ให ้รู ้ว่ำพระองค ์เสด็จม ตือนสำวกทังหลำยของพระองค ์ว่ำ“เมือท่ นสิงทั แล ้ ่ิ ่ี ำใกล ้จะถึงประตูแล ้ว”มัทธิว24:33ภำยหลังเหตุกำรณ์เหล่ำนี ยอห ์นเห็นเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ทจะเกิ ด ้ ่ ่ ่ ขึนตำมมำท ้องฟ้ ำเปิ ดออกเหมือนดังหนั งสือทีม้วนแผ่ นดินไหวภูเขำและเกำะต่ำงๆเคลือนตั วไปจำ ่ ่ ่ กทีของมันและคนชัวตกอยูใ่ นควำมกลัวพยำยำมหำทีหลบไปให ้พ ้นจำกพระพักตร ์ของบุตรมนุ ษ ย ์วิวรณ์6:12-17{GC334.2}{GCth17290.2} ่ นดวงดำวตกลงมำนั้นมองดูเหตุกำรณ์นีว่้ ำเป็ นกำรประกำศถึงกำรพิพำกษำที่ คนมำกมำยทีเห็ ่ี ำกลัวเป็ นเหตุกำรณ์ทน ่ี ำหน้ำเป็ นสัญลักษณ์แห่งควำมเมตตำข กำลังจะมำถึง“เป็ นเหตุกำรณ์ทน่ ่ องวันยิงใหญ่ และน่ ำกลัวนั้น”“TheOldCountryman,”inPortlandEveningAdvertiser,26พ ้ ่ี ้ ฤศจิกำยน1833ด ้วยเหตุนีประชำชนจึ งต่ำงหันเหควำมสนใจไปยังคำพยำกรณ์ทจะเกิ ดขึนและ ่ ้ั สอง{GC334.3}{GCth17290.3} ่ ทำให ้คนมำกมำยสนใจคำเตือนเรืองกำรเสด็ จมำครงที ่ ดขึนตำมที ้ ่ ่ ้ำงควำม ในปี ค.ศ.1840มีเหตุกำรณ์สำคัญอีกเหตุกำรณ์หนึ่ งทีเกิ พยำกรณ์ ไว ้ซึงสร ่ ้ ยำห ์ลิท ์ช[JosiahLitch]ผูร้ ับใช ้แนว สนใจอย่ำงยิงใหญ่ ให ้กับคนจำนวนมำกสองปี ก่อนหน้ำนี โยซี ่ ่ ่ หน้ำคนหนึ่ งทีประกำศเรื องกำรเสด็ จกลับมำของพระเยซูตพ ี ม ิ พ ์บทควำมเรืองของพระธรรมวิ วรณ์ ่ งท ่ ำนำยถึงกำรล่มสลำยของอำณำจักรโอโตแมน[OttomanEmpire]ตำมทีเขำค ่ บทที9ซึ ำนว 251

อำนำจสัมบูรณ์

้ กสลำยลงใน“ช่วงรำวเดือนสิงหำคมของปี ค.ศ.1840”และเพี ณไว ้นั้นอำนำจของอำณำจักรนี จะถู ่ กำรณ์จะเกิดขึนเขำเขี ้ ้ อน ยงไม่กวั่ี นก่อนหน้ำทีเหตุ ยนว่ำ“ถ ้ำจะให ้ช่วงเวลำแรกคือ150ปี เกิดขึนก่ ่ ยโคเซส[Deacozes]ขึนครองรำชย ้ ่ วงเวลำแรกสิน้ ทีเดี ์ตำมควำมยินยอมของชำวเติร ์กและเมือช่ ่ นซึ ้ งช่ ่ วงเวลำทีสองนี ่ ้ นสุ ้ ดลงในวันที16สิ ่ สุดลงช่วงเวลำ391ปี กับอีก15วันต่อมำก็จะเริมขึ จะสิ งหำ ่ ้ คมค.ศ.1840คือเมือคำดกำรณ์ วำ่ อำนำจของโอโตแมนในเมืองคอนสเตนติโนเปิ ลจะสูญสินลงแ ่ ่นว่ำเรืองนี ่ จะเกิ ้ ้ ้ ละข ้ำพเจ ้ำเชือมั ดขึนตำมนี ”JosiahLitch,inSignsoftheTimes,andExposito rofProphecy,1สิงหำคม1840{GC334.4}{GCth17290.4} ่ ำหนดประเทศตุรกีโดยทำงเอกอัครรำชทูตได ้ขอกำรคุ ้มครองจำกอำนำจพันธ ตรงตำมเวลำทีก ้ ้นำตนเองให ้ไปอยูภ มิตรของทวีปยุโรปและด ้วยกำรกระทำนี ได ่ ำยใต ้กำรปกครองของประเทศคริส ้ ่ ่ องนี ่ เป็ ้ นทีประจั ่ เตียนเหตุกำรณ์เกิดขึนตรงตำมที พยำกรณ์ ไว ้(โปรดดูภำคผนวก)เมือเรื กษ ์แล ้วผู ้ ่ ลเลอร ์และเพือนๆใช ่ ่ ถู ่ กต ้อง คนจึงมั่นใจว่ำหลักกำรทีมิ ้แปลควำมหมำยของคำพยำกรณ์เป็ นสิงที ่ ่ ้ ทำให ้กำรเคลือนไหวของเรื องกำรเสด็ จกลับมำนั้นมีนำหนั กคนมีควำมรู ้และมีตำแหน่ งเข ้ำร่วมงำ ้ ปีค.ศ.1840จ นกับมิลเลอร ์ในงำนกำรประกำศและในงำนตีพม ิ พ ์เผยแพร่แนวคิดของเขำและตังแต่ ้ งแพร่กระจำยไปอย่ำงรวดเร็ว{GC335.1}{GCth17291.1} นถึง1844งำนนี จึ ่ กำลังทำงควำมคิดทีเข ่ ้มแข็งเขำมีระเบียบทังทำงแนวคิ ้ วิลเลียมมิลเลอร ์เป็ นคนทีมี ดและกำรศึก ่ ่ ้ ่ ษำและเขำเพิมพูนสิงเหล่ำนี ด ้วยสติปัญญำแห่งสวรรค ์โดยเชือมโยงตัวเองกับพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแห ้ ่ คณ ่ ่ ค้ นให ้ควำมสำคัญกับอุปนิ สยั ทีซื ่ อสั ่ ต ล่งของปัญญำทังหลำยเขำเป็ นชำยทีมี ุ ค่ำไม่วำ่ ทีใดที ผู ่ นเลิศเขำก็จะได ้ร ับควำมเคำรพและควำมนับถือมิลเลอร ์เป็ นคนมีจต ่ มไป ย ์และศีลธรรมทีเป็ ิ ใจทีเต็ ด ้วยควำมเมตตำอย่ำงแท ้จริงรวมกันกับควำมถ่อมตนตำมแบบฉบับของคริสเตียนและอำนำจในก ่ งข ้อคิดเห็นของผูอ้ นและชั ่ื ่ ำรควบคุมตนเองเขำเอำใจใส่และสุภำพอ่อนโยนต่อทุกคนพร ้อมทีจะฟั ้ งข ้อโต ้แย ้งของพวกเขำเขำใช ้พระคำของพระเจ ้ำทดสอบทฤษฎีและหลักคำสอนทังหมดโดยปรำ ศจำกอคติและไม่ใช ้อำรมณ์และควำมมีเหตุมผ ี ลของเขำและควำมรอบรู ้ในพระคัมภีร ์ทำให ้เขำโต ้ แย ้งควำมผิดและเปิ ดโปงควำมเท็จได ้GC335.2}{GCth17291.2} ่ แต่ถงึ กระนั้นงำนทีเขำท ำก็ไม่ได ้ทำโดยไม่มก ี ำรต่อต ้ำนทีรุ่ นแรงเหมือนเช่นนักปฏิรป ู ในอดีตค ่ งดังไม่ยอมร ับมุมมองทีเขำเสนอเพรำะว่ ่ รูสอนศำสนำในคริสตจักรทีโด่ ำพวกเขำไม่สำมำรถพิสจู ้ ธป ่ี น์จด ุ ยืนของตนด ้วยข ้อพระคัมภีร ์พวกเขำจึงใช ้คำพูดและคำสอนของมนุ ษย ์รวมทังวิ ี ฏิบต ั ท ิ คน ่ กเทศน์แห่งควำมจริงเรืองกำรเ ่ ในอดีตส่งต่อกันมำแต่พระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นคำพยำนเดียวทีนั ่ ่ อต ้ำนไม่ สด็จกลับมำยอมรับ“พระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้น”เป็ นคำขวัญของพวกเขำเมือคนที ต่ สำมำรถหำข ้อโต ้แย ้งจำกพระคัมภีร ์พวกเขำก็ใช ้วิธก ี ำรหัวเรำะเยำะและกำรเย ้ยหยันพวกเขำใช ้เว ่ ลำเงินทองและควำมสำมำรถทำลำยคนทีควำมผิ ดเดียวของเขำคือกำรรอคอยกำรเสด็จมำของพ ์ ่ ่ ับกำรเสด็ ระเจ ้ำด ้วยควำมสุขและพยำยำมดำเนิ นชีวต ิ ให ้บริสท ุ ธิและกระตุ ้นผู ้อืนให ้เตรียมตัวเพือร จมำปรำกฏของพระองค ์{GC335.3}{GCth17291.3} ้ ้ควำมพยำยำมอย่ำงตังใจเพื ้ ่ นเหควำมคิดของคนทังหลำยให ้ ่ คนเหล่ำนี ใช อหั ้ออกไปจำกเรือง ้ั สองของพระเยซู ่ ่ ของกำรเสด็จมำครงที พวกเขำทำให ้กำรศึกษำคำพยำกรณ์เรืองกำรเสด็ จมำของ 252

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำอับอำยด ้วยกำรใช ้วิธน ้ สอนศำสนำทีโด่ ่ งดังเห พระคริสต ์และยุคสุดปลำยของโลกเป็ นบำปทีน่ ี ี ครู ้ อนทำลำยควำมเชือที ่ มี ่ ตอ ่ ล่ำนี บ่ ่ พระวจนะของพระเจ ้ำคำสอนของพวกเขำจึงทำให ้คนไม่เชือพระเ ่ี ำตำมหัวใจชัวของตนเองแล ่ ่ ้ำยก็โยนควำมผิ จ ้ำและคนมำกมำยถือสิทธิทจะท ้วจ ้ำวแห่งควำมชัวร ้ ่ ดทังหมดไปยั งชำวแอ๊ดเวนตีส[Adventists]คือกลุม ่ คนทีรอคอยกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์] {GC336.1}{GCth17292.1} ่ ลเลอร ์ดึงดูดฝูงชนทีเฉลี ่ ยวฉลำดและตังใจมำฟั ้ ่ื ในขณะทีมิ งเขำจนแน่ นบ ้ำนแต่ชอของเขำไม่ ค่ ่ อยถูกเอ่ยถึงจำกสำนักพิมพ ์ทำงศำสนำเว ้นแต่จะถูกนำมำเย ้ยหยันหรือตำหนิ ครูสอนศำสนำทีไม่ ่ ้มำจำกตำแหน่ งหน้ำทีประณำมเขำอย่ ่ ใส่ใจและไม่เกรงกลัวพระเจ ้ำต่ำงใช ้อำนำจทีได ำงน่ ำเกลียด ่ ่ำช ้ำและลบหลูเ่ พือทั ่ บถมมิลเลอร ์และงำนทีเขำท ่ ่ งควำมสุ ้ ใช ้คำพูดเฉี ยบคมทีต ำชำยผมหงอกทีทิ ่ นทำงจำกเมืองหนึ่ งไปอีกเมืองหนึ่ งด ้วยค่ำใช ้จ่ำยของตนเองทำงำนอย่ำงไม่ ขสบำยในบ ้ำนเพือเดิ ่ ่ ำสะพรึงกลัวเรืองกำรพิ ่ ่ ำลังใก หยุดหย่อนเพือประกำศให ้กับชำวโลกทรำบคำเตือนทีน่ พำกษำทีก ่ ล ้เข ้ำมำแต่ถก ู ประณำมอย่ำงเย ้ยหยันว่ำเป็ นคนคลังศำสนำเป็ นคนหลอกลวงและเป็ นคนโกงฉวยโ อกำส{GC336.2}{GCth17292.2} ่ บถมลงบนตัวเขำทำให ้เกิดเสียงทัดทำนทีไม่ ่ พอใจแม้กร คำเยำะเย ้ยควำมเท็จและคำใส่ร ้ำยทีทั ้ ำวว่ำ“กำรมองดูเรืองที ่ มี ่ ควำมยิงใหญ่ ่ ะทั่งจำกสำนักพิมพ ์ของชำวโลกคนพวกนี กล่ อย่ำงเหลือเชื่ ่ ำกลัวเช่นนี ”อย่ ้ ำงไม่ใส่ใจและปรำศจำกควำมยำเกรง“มิเพียงแต่ล ้อเล่นกับควำมรู ้สึ อและมีผลทีน่ ่ ่ เท่ ้ ำนั้น”แต่“นำเอำวันพิพำกษำมำล ้อเล่นเยำะเย ้ยองค ์พร กของคนทีเผยแพร่ และผูส้ นับสนุ นเรืองนี ะผูเ้ ป็ นเจ ้ำและสบประมำทควำมน่ ำกลัวของกำรพิพำกษำของพระองค ์”Blissหน้ำ183{GC336.3} {GCth17292.3} ้ ่ งปวงไม่ ้ ่ ดขึนจำกกำรประกำศข่ ้ ผูอ้ ยูเ่ บืองหลั งควำมชัวทั เพียงแต่จะเสำะหำวิธต ี อ ่ ต ้ำนผลทีเกิ ำว ้ ่ ่ ้ กำรเสด็จกลับมำเท่ำนันแต่มน ั ต ้องกำรทำลำยคนทีประกำศเรืองนี ด ้วยมิลเลอร ์นำควำมจริงในพระ ่ คัมภีร ์ไปประยุกต ์เพือให ้เข ้ำสูห ่ วั ใจของผูฟ ้ ังเขำตำหนิ บำปและรบกวนควำมรู ้สึกว่ำตนเองดีพอขอ ่ อต ้ำนข่ำวส งผูฟ ้ ังคำพูดอันเรียบง่ำยและเชือดเฉื อนของเขำจึงสร ้ำงศัตรูขนมำสมำชิ ึ้ กในโบสถ ์ทีต่ ้ ่ำและศัตรูทงหลำยก็ ้ั ่ ำรของเขำให ้อำนำจกับกลุม ่ คนชันต วำงแผนหมำยเอำชีวต ิ ของเขำเมือเขำเดิ ์ นออกจำกห ้องประชุมแต่ทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิของพระเจ ้ำก็อยูก ่ ลำงฝูงชนนั้นและทูตองค ์หนึ่ งในส ่ อดดำลออกไปยังทีปลอดภั ่ ภำพของมนุ ษย ์จูงแขนของผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำและนำเขำฝ่ ำฝูงชนทีเดื ่ ยงำนทีเขำท ำนั้นยังไม่เสร็จสมบูรณ์และซำตำนพร ้อมกับตัวแทนของมันก็ต ้องพบกับควำมผิดหวั งในแผนกำรของมัน{GC336.4}{GCth17292.4} ่ ถึงแม้วำ่ มิลเลอร ์จะได ้ร ับกำรต่อต ้ำนมำกมำยแต่กลับมีคนให ้ควำมสนใจกับเรืองกำรเสด็ จกลับ ่ ้ ่ นจำกสิ ้ ่ มำของพระคริสต ์เพิมมำกขึ นอย่ ำงต่อเนื่ องมีคนเพิมขึ บจนเป็ นร ้อยจนมีคนมำชุมนุ มเพิมม ้ นหลำยพันคนในโบสถ ์ต่ำงๆมีคนกลับใจเป็ นจำนวนมำกแต่เมือเวลำล่ ่ ำกขึนเป็ วงเลยไประยะหนึ่ ง ่ ดกับคนทีกลั ่ บใจใหม่ด ้วยและโบสถ ์ต่ำงๆจึงเริมจั ่ ดระเบียบกับคนทียอมร ่ ควำมรู ้สึกต่อต ้ำนก็เริมเกิ ั ้ ่ บแนวควำมคิดของมิลเลอร ์มำตรกำรนี ส่งผลให ้มีคนเขียนตอบเป็ นจดหมำยทีส่งไปยังคริสเตียนทุ 253

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ถก ้ กนิ กำยเรียกร ้องว่ำหำกหลักคำสอนทีเขำเชื อไม่ ู ต ้องให ้ใช ้พระคัมภีร ์ชีควำมผิ ดนั้นออกมำ{G C337.1}{GCth17293.1} ่ ่ งเรำไม่ ่ ่ ำนเองยอ เขำกล่ำวว่ำ“มีอะไรบ ้ำงทีเรำเชื อซึ ได ้ร ับบัญชำจำกพระวจนะของพระเจ ้ำซึงท่ ่ มให ้เป็ นกฎและเป็ นกฎเดียวของควำมเชือและวิ ถท ี ำงปฏิบต ั ข ิ องเรำเรำทำอะไรลงไปจนท่ำนต ้องป ้ ่ พม ่ ระณำมพวกเรำอย่ำงรุนแรงทังจำกธรรมำสน์ และจำกสิงตี ิ พ ์และใครให ้อำนำจทีชอบธรรมกั บท่ ่ ดกันเรำ[ชำวแอ๊ดเวนตีส]ให ้ออกจำกคริสตจักรของท่ำนและกำรร่วมสำมัคคีธรรมกับท่ำ ำนเพือกี น” ่ “หำกเรำเป็ นฝ่ ำยผิดช่วยบอกเรำด ้วยว่ำเรำผิดทีตรงส่ วนไหนให ้ใช ้พระคัมภีร ์แสดงให ้เรำเห็นว่ ำเรำผิดเรำได ้รับกำรเยำะเย ้ยเพียงพอแล ้วแต่กำรเยำะเย ้ยก็ไม่อำจทำให ้เรำยอมรับว่ำเรำผิดพระว ่ ่ จนะของพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีจะเปลี ยนแปลงแนวคิ ดของเรำข ้อสรุปของเรำได ้มำด ้วยควำมรอบคอบแ ่ นหลักฐำนต่ำงๆทีเรำได ่ ละด ้วยกำรอธิษฐำนซึงเป็ ้ร ับจำกพระคัมภีร ์”Ibid.หน้ำ250,252{GC337.

2}{GCth17293.2} ่ จำกยุคหนึ่ งไปอีกยุคหนึ่ งคำเตือนทีพระเจ ้ำประทำนให ้โลกผ่ำนทำงผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ได ้ร ับก ่ ่ ่ ้ำยๆกันเมือบำปของคนยุ ่ ำรตอบสนองอย่ำงไม่เลือมใสและด ้วยควำมไม่เชือในลั กษณะทีคล คก่อน ้ วมโลกกระตุ ้นให ้พระองค ์ส่งนำมำท่ ้ นำท่ วมโลกแต่พระองค ์ยังทรงให ้พวกเขำร ับรู ้พระประสงค ์ของ ่ ่ ่ ำเตือน พระองค ์ก่อนเพือให ้โอกำสพวกเขำหันหลังกลับจำกทำงบำปชัวของตนเป็ นเวลำ120ปี ทีค ให ้กลับใจดังก ้องอยูใ่ นหูของคนเหล่ำนั้นเกลือกว่ำพระพิโรธของพระเจ ้ำจะมำทำลำยพวกเขำแต่ ่ ยำยเหลวไหลและพวกเขำไม่เชือด ่ ้วยควำมชัวร ่ ้ำยทีอยู ่ ภ ข่ำวสำรนั้นก็ถก ู มองดูวำ่ เป็ นเรืองนิ ่ ำยใน ่ื ำวของพระเจ ้ำดูแคลนคำอ ้อนวอนและแม้กระทั่งกล่ำวหำว่ำเขำสร ้ จึงทำให ้พวกเขำเยำะเย ้ยผูส้ อข่ ่ นมำเพี ้ ้ อต ้ำนผูย้ งใหญ่ ่ิ ้ั ำงเรืองขึ ยงคนเดียวกล ้ำดีอย่ำงไรจึงลุกขึนต่ ทงหลำยของโลกหำกค ำเตือน ่ ้ ่ ่ ของโนอำห ์เป็ นเรืองจริงทำไมทังโลกจึงมองไม่เห็นและไม่เชือคนหนึ งคนกล ้ำยืนยันต่อต ้ำนปัญญ ำของคนนับพันๆคนพวกเขำไม่ยอมร ับคำเตือนและไม่ยอมเข ้ำไปหลบภัยในเรือ{GC337.3}{GCt h17293.3} ้ นไปยังสิงต่ ่ ำงๆทีอยู ่ ใ่ นธรรมชำติพวกเขำชีไปยั ้ งฤดูกำลทีแปรเปลี ่ ่ คนเย ้ยหยันชีเน้ ยนอย่ ำงต่อเ ้ งท ้องฟ้ ำสีครำมทีไม่ ่ เคยมีฝนตกลงมำชีไปยั ้ งทุ่งหญ ้ำเขียวขจีทชุ ่ี ม ้ ้ ้ำงทีต ่ นื่ องชีไปยั ่ ฉ่ ำขึนจำกน ำค กลงมำในยำมค่ำคืนและพวกเขำก็พูดว่ำ“เขำไม่ได ้เล่ำนิ ทำนอยูใ่ ช่ไหม”พวกเขำประกำศด ้วยควำ ่ ่ ตน ่ มเหยียดหยำมว่ำนักเทศน์แห่งควำมชอบธรรมเป็ นคนคลังศำสนำอย่ ำงรุนแรงแล ้วจึงทำในสิงที ้ ่ ำก่อนมุ่งมั่นยิงขึ ่ นกั ้ บทำงแห่งควำมชัวของตนแ ่ เองทำต่อไปตังใจแสวงหำควำมส ำรำญมำกยิงกว่ ่ ้ ่ี กทำนำยไว ้พระเจ ้ำทรงอดทนนำนกับคว ต่ควำมไม่เชือของพวกเขำก็ ไม่อำจหยุดยังเหตุ กำรณ์ทถู ่ ่ ่ ำหนดมำถึง ำมชัวของพวกเขำพระองค ์ประทำนโอกำสมำกมำยให ้พวกเขำกลับใจแต่เมือเวลำที ก ้ บผูท้ ปฏิ ่ี เสธพระเมตตำคุณของพระองค ์{GC338.1}{GCth กำรพิพำกษำของพระองค ์จะเกิดขึนกั 17294.1}

254

อำนำจสัมบูรณ์

่ องกำรเสด็ ่ ้ั สองของพระองค ่ ่ ้ พระคริสต ์ทรงเปิ ดเผยว่ำจะมีกำรไม่เชือเรื จมำครงที ์ในลักษณะทีคล ้ ่ ้ วมกวำดเอำพวกเขำไปทุกคนโดยไม่ท ั ำยๆกันนี พระองค ์ตร ัสไว ้ว่ำดังคนในสมั ยของโนอำห ์“นำท่ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24:39เมือคนที ่ ่ ้ำงตนว่ำมีพระเจ ้ำเข ้ นรู ้ตัวอย่ำงไรเมือบุ อ ่ ้องห ้ำมร่วมกั ำร่วมมือกับคนของโลกดำเนิ นชีวต ิ เหมือนพวกเขำและแสวงหำควำมสนุ กสนำนทีต ่ ้ ่ นกับพวกเขำเมือควำมหรู หรำของโลกนี กลำยมำเป็ นควำมหรูหรำของคริสตจักรเมือระฆั งของพิธ ี ่ สมรสดังกังวำนและทุกคนมองไปยังอนำคตของชีวต ิ แห่งควำมรำรวยทำงฝ่ ำยโลกและทันใดนั้นเมื่ ้ ่ ่ อสำยฟ้ ำแลบสว่ำงแวบขึนมำจำกท ้องฟ้ ำอนำคตทีสดใสและควำมหวั งทีหลอกลวงก็ จะมำถึงจุดจบ {GC338.2}{GCth17294.2} ่ ่ ำท่ ้ วมฉันใดพระอง เช่นเดียวกับทีพระเจ ้ำทรงบัญชำผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้มำเตือนโลกเรืองน ่ ่ ่ ค ์ทรงบัญชำผูส้ อข่ ื่ ำวทีพระองค ์ทรงเลือกสรรให ้มำแจ ้งให ้ทรำบเรืองกำรพิ พำกษำสุดท ้ำยทีใกล ้เข ้ ่ ่ ่ วเรำะเยำะเย ้ยคำทำนำยของนักเทศน์แห่งควำมชอบธร ำมำดังคนที อำศั ยในยุคเดียวกับโนอำห ์ทีหั ่ แต่คนทีประกำศว่ ่ ่ รมก็เป็ นเช่นเดียวกันกับสมัยของมิลเลอร ์ทีแม้ ำตนเองเชือพระเจ ้ำก็ยงั เยำะเย ้ยเ ้ สียดสีคำตักเตือนนัน{GC339.1}{GCth17295.1} ่ ้ั สองของ ่ ทำไมคริสตจักรต่ำงๆจึงไม่ยอมร ับหลักคำสอนและกำรประกำศเรืองกำรเสด็ จมำครงที ้ ำในขณะทีกำรเสด็ ่ พระคริสต ์นี เล่ จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนำควำมหำยนะและควำมเศร ้ำสล ่ ่ เปี ่ ่ ยมล ้นด ้วยควำมสุขชืนชมและควำมห ่ ดมำให ้คนชัวแต่สำหร ับคนชอบธรรมแล ้วกลับเป็ นเรืองที ่ ้ ่ื ตย ์ของพระเจ ้ำมำตลอดทุกยุคทุกสมัยแล ้ว วังควำมจริงอันยิงใหญ่ นีปลอบประโลมบรรดำผู ซ ้ อสั ่ คล ้ ่ ่ ำให ้คนหกล ้ม” ทำไมเรืองนี ้ำยกับพระองค ์ผูท้ รงเป็ นเจ ้ำของเรืองจึ งกลับกลำยมำเป็ น“หินทีท ่ ำให ้คนสะดุด”1เปโตร2:8ให ้กับผูท้ ประกำศตนว่ ่ี และ“ศิลำทีท ำเป็ นประชำกรของพระองค ์ได ้เล่ำอง ่ ่ ้สำหร ับ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำได ้ทรงสัญญำกับสำวกด ้วยพระองค ์เองว่ำ“เมือเรำไปจั ดเตรียมทีไว ท่ำนแล ้วเรำจะกลับมำอีกและร ับท่ำนไปอยูก ่ บ ั เรำ”ยอห ์น14:3พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงเปี่ ยมด ้วยคว ่ ำมเมตตำทรงทรำบล่วงหน้ำถึงควำมโดดเดียวและควำมโศกเศร ้ำของผู ้ติดตำมพระองค ์พระองค ์จึ ่ งทรงบัญชำทูตสวรรค ์ให ้มำปลอบประโลมเพือสร ้ำงควำมมั่นใจว่ำพระองค ์จะเสด็จกลับมำเช่นเดีย ่ ่ ้ ้ ่ ภำพสุดท ้ำย วกับทีพระองค ์เสด็จไปยังสวรรค ์นั้นในขณะทีสำวกยื นเพ่งมองขึนไปยั งเบืองบนเพื อดู ่ ่ งขึนมำว่ ้ ของพระองค ์ทีพวกเขำร ักพวกเขำต ้องหยุดชะงักด ้วยเสียงหนึ่ งซึงดั ำ“ชำวกำลิลเี อ๋ยทำไม ้ ่ ้ ้ พวกท่ำนถึงยืนจ ้องมองฟ้ ำสวรรค ์พระเยซูองค ์นี ทีทรงร ับไปจำกท่ำนทังหลำยขึนไปยั งสวรรค ์นั้นจ ่ ำนทังหลำยได ้ ะเสด็จมำอีกในลักษณะเดียวกับทีท่ ้เห็นพระองค ์เสด็จไปยังสวรรค ์นั้น”กิจกำร1:11 ้ ้ั ่ งสำวกทังหลำย“จึ ้ ่ คำพูดของทูตสวรรค ์จุดประกำยควำมหวังขึนมำใหม่ อก ี ครงหนึ งกลับไปทีกรุ ่ งเยรูซำเล็มด ้วยควำมยินดีอย่ำงยิงและอยู ใ่ นพระวิหำรทุกวันสรรเสริญพระเจ ้ำ”ลูกำ24:52,53พว ่ ้ กเขำไม่ได ้ชืนชมยิ นดีเพรำะพระเยซูทรงจำกพวกเขำไปและทรงปล่อยให ้พวกเขำดินรนกั บกำรท ่ ่ ดลองและกำรล่อลวงของโลกแต่เพรำะคำมันสัญญำทีทูตสวรรค ์กล่ำวว่ำพระองค ์จะเสด็จกลับมำอี ก{GC339.2}{GCth17295.2} ้ ่ ่ิ ทู ่ ตสวร บัดนี กำรประกำศเรื องกำรเสด็ จมำของพระคริสต ์ควรเป็ นเหมือนข่ำวแห่งควำมปรีดยี งที ้ รค ์ประกำศกับคนเลียงแกะแห่ งหมู่บ ้ำนเบธเลเฮมผูท้ ร่ี ักพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดอย่ำงจริงจังจะทำอย่ำงอื่ 255

อำนำจสัมบูรณ์

่ รำกฐำนอยูบ นไม่ได ้นอกจำกจะยินดีต ้อนร ับคำประกำศทีมี ่ นพระวจนะของพระเจ ้ำทีว่​่ ำพระองค ์ผู ้ ่ ทรงเป็ นศูนย ์กลำงของควำมหวังแห่งชีวต ิ นิ ร ันดร ์จะเสด็จกลับมำอีกแต่จะกลับมำไม่ใช่เพือมำร ับก ่ ้ ำรดูถก ู และกำรเหยียดหยำมและกำรถูกปฏิเสธเหมือนเช่นทีพระองค ์เสด็จมำครงแรกแต่ ั จะเสด็จม ่ วยประชำกรของพระองค ์ให ้รอดผูท้ ไม่ ่ี ร ักพระผูช ำด ้วยอำนำจและพระสิรเิ พือช่ ้ ว่ ยให ้รอดจะเป็ นผู ้ ่ ้องกำรให ้พระองค ์ยังคงอยูห ่ ่ ทีต ่ ่ำงไกลออกไปและไม่มห ี ลักฐำนอืนใดที จะสรุ ปว่ำคริสตจักรเหินห่ำ ่ กกระตุ ้นให ้เกิดขึนจำกข่ ้ ่ งจำกพระเจ ้ำได ้ดีไปกว่ำควำมฉุ นเฉี ยวและควำมเกลียดชังทีถู ำวสำรทีส วรรค ์ส่งมำให{้ GC339.3}{GCth17295.3} ่ี ่ ่ ้อง ผูท้ ยอมร ับคำสอนเรืองกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์ถูกกระตุ ้นให ้มองเห็นควำมจำเป็ นทีต ้ ่ กลับใจและถ่อมตนต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำมีคนมำกมำยทีเคยลั งเลระหว่ำงพระคริสต ์และโลกม ้ รู ้สึกว่ำถึงเวลำทีต ่ ้องเลือกทำงใดทำงหนึ่ งแล ้ว“สิงที ่ เกี ่ ยวข ่ ำบัดนี ก็ ้องกับนิ ร ันดร ์กำลกลำยเป็ นเรือ่ ่ เคยเป็ นมำก่อนสวรรค ์มำอยูใ่ กล ้และพวกเขำรู ้สึกว่ำตนเองเป็ นคนผิดต่อเบืองพระ ้ งจริงอย่ำงทีไม่ ่ วขึนกั ้ บชีวต พักตร ์พระเจ ้ำ”Blissหน้ำ146คริสเตียนตืนตั ิ ใหม่ในฝ่ ำยจิตวิญญำณพวกเขำรู ้สึกว่ำ ่ เวลำเหลือน้อยถ ้ำจะต ้องทำอะไรให ้เพือนมนุ ษย ์ก็ต ้องรีบทำเวลำของโลกเหลืออยูเ่ พียงนิ ดเดียวแล ่ ่ ้นขึนตรงหน้ ้ ่ ่ ะดูประหนึ่ งว่ำช่วงเวลำทีจะเป็ นอมตะเริมต ำพวกเขำแล ้วและเรืองรำวต่ ำงๆเกียวกั บจิต ่ ่ นอมตะก็เข ้ำมำบดบังทุกสิงที ่ เป็ ่ นของฝ่ ำยโ วิญญำณไม่วำ่ จะเป็ นเรืองควำมสุ ขหรือควำมทุกข ์ทีเป็ ้ ญอย่ำงจ ลกพระวิญญำณของพระเจ ้ำประทับอยูเ่ หนื อพวกเขำและประทำนอำนำจให ้กับคำเชือเชิ ่ ่ี องของพวกเขำรวมทังให ้ ้กับคนบำปทังหลำยด ้ ่ ริงใจทีพวกเขำมี ให ้แก่พน้ ้วยเพือให ้เตรียมพร ้อม สำหร ับวันของพระเจ ้ำคำพยำนเงียบๆของชีวต ิ ประจำวันของพวกเขำเป็ นคำตำหนิ อย่ำงต่อเนื่ องต่ ่ บถือแต่เพียงในนำมและไม่ได ้อุทศ ้ ต ้องกำรให ้กำรแส อสมำชิกคริสตจักรทีนั ิ ถวำยตัวคนเหล่ำนี ไม่ วงหำควำมเพลิดเพลินกำรมุ่งหวังหำเงินและควำมทะเยอทะยำนใฝ่ หำเกียรติยศทำงโลกของพวกเ ่ อเรื ่ องกำรเสด็ ่ ขำถูกรบกวนดังนั้นควำมเป็ นศัตรูและกำรต่อต ้ำนจึงหันเป้ ำเข ้ำหำคนทีเชื จมำและผู ้ ่ ่ {GC340.1}{GCth17296.1} ้ ทีประกำศเรื องนี ่ วงเวลำของคำพยำกรณ์ได ้พวกเขำจึงพ เนื่ องจำกผูต้ อ ่ ต ้ำนไม่สำมำรถหักล ้ำงคำอธิบำยเรืองช่ ่ ้ ้ กประทับตรำปิ ดไว ้แล ้วดังนั้ ยำยำมไม่สนับสนุ นกำรศึกษำเรืองเหล่ ำนี โดยสอนว่ ำคำพยำกรณ์นีถู ่ สตจักรโรมันนำพระ นคริสตจักรโปรเตสแตนต ์จึงเดินตำมวิธก ี ำรของคริสตจักรโรมันในขณะทีคริ ่ ำคั คัมภีร ์ไปจำกประชำชนคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ก็อ ้ำงว่ำในพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิมี์ บำงตอนทีส ่ ำให ้เห็นควำมจริงทีจะน ่ ำมำประยุกต ์ใช ้ในยุคของพวกเรำได ้นั้นไม่สำมำรถเข ้ำใจได ้{GC3 ญซึงน 40.2}{GCth17296.2} ้ ่ี ใ่ นพระธรรมดำเนี ยลและพระ ผูร้ ับใช ้หลำยคนและคนทังหลำยต่ ำงเปิ ดเผยว่ำคำพยำกรณ์ทอยู ่ กลับทีไม่ ่ มใี ครเข ้ำใจแต่พระคริสต ์ทรงนำสำวกของพระองค ์ไปยังพระวจนะใ ธรรมวิวรณ์เป็ นเรืองลึ ่ นเหตุกำรณ์ทจะเกิ ่ี ้ ้ นพระธรรมดำเนี ยลซึงเป็ ดขึนในยุ คของเขำทังหลำยว่ ำ“ให ้ผูอ้ ำ่ นเข ้ำใจเอำเถิ ่ ด”มัทธิว24:15และข ้ออ ้ำงทีว่​่ ำพระธรรมวิวรณ์น้ันลึกลับและเข ้ำใจไม่ได ้จึงขัดแย ้งกับชือของพระ ่ ่ ำแดงต่อบรรดำผูร้ ับใ ธรรมวิวรณ์ทว่ี่ ำ“วิวรณ์ของพระเยซูคริสต ์ทีพระเจ ้ำประทำนแก่พระองค ์เพือส ่ ่ จะต ่ ้ ้ ่ี ำนและแก่บรรดำ ช ้ของพระองค ์เกียวกั บสิงที ้องเกิดขึนในเร็ วๆนี .….[ขอ]ควำมสุ ขจงมีแก่ผูท้ อ่ 256

อำนำจสัมบูรณ์

่ี งคำเผยพระวจนะแล ้วประพฤติตำมสิงต่ ่ ำงๆทีเขี ่ ยนไว ้ในนั้นเพรำะว่ำเวลำนั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้ว” ผูท้ ฟั วิวรณ์1:1-3{GC341.1}{GCth17296.3} ่ ยอมอ่ำนพระพรนั้นจึงไม่ได ้มีไว ้ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ”[ขอ]ควำมสุขจงมีแก่ผู ้อ่ำน”มีคนทีไม่ ่ี งคำเผยพระวจนะ”มีคนทีไม่ ่ ยอมร ับฟังเรืองรำวของค ่ สำหรับคนๆนั้น“ผูท้ ฟั ำพยำกรณ์พระพรนั้นก็ ้ นกัน“ประพฤติตำมสิงต่ ่ ำงๆทีเขี ่ ยนไว ้ในนั้น”มีคนมำกมำยไม่ยอมฟัง ไม่ได ้มีไว ้สำหร ับคนกลุม ่ นี เช่ ่ ่ ในพระธรรมวิวรณ์คนเหล่ำนี จึ ้ งไม่อำจอ ้ำงสิทธิร ับพระพรทีพระองค ่ คำเตือนและคำสังสอนที มี ์ทรง ้ ่ ่ ำพยำกรณ์และหัวเรำะเยำะสัญลักษณ์ตำ่ งๆทีประทำนให ่ สัญญำไว ้นี คนทุ กคนทีเยำะเย ้ยเรืองค ้อย่ ่ ่ ำงเคร่งขรึมคนทุกคนทีไม่ยอมปฏิรป ู ชีวต ิ ของตนและไม่เตรียมตัวเพือร ับกำรเสด็จมำของบุตรมนุ ้ ษย ์คนเหล่ำนี จะไม่ ได ้ร ับพระพร{GC341.2}{GCth17296.4} ่ จำรณำถึงเรืองค ่ ำพยำนทีได ่ ้ร ับกำรดลใจนี มนุ ้ ษย ์กล ้ำดีอย่ำงไรจึงเทียวไปสอนว่ ่ เมือพิ ำพระธร ่ ษย ์ไม่อำจเข ้ำใจได ้พระธรรมวิวรณ์เป็ นหนังสือทีเปิ ่ ดเผยควำม รมวิวรณ์น้ันเป็ นหนังสือลึกลับทีมนุ ่ ดอยูก ่ี ใ่ น ลึกลับเป็ นหนังสือทีเปิ ่ ำรศึกษำพระธรรมวิวรณ์จะนำควำมนึ กคิดไปยังคำพยำกรณ์ทอยู ้ ้ ำคำสอนทีส ่ ำคัญซึงพระเจ ่ พระธรรมดำเนี ยลและพระธรรมทังสองเล่ มนี จะน ้ำประทำนให ้แก่มนุ ษย ์เ ่ ่ บเหตุกำรณ์ทจะเกิ ่ี ้ อประวั ่ ้ นสุ ้ ดลง{GC341.3}{ พือให ้เขำร ับรู ้เกียวกั ดขึนเมื ตศ ิ ำสตร ์ของโลกนีจะสิ GCth17297.1} ่ี กลับและน่ ำสนใจทีเป็ ่ นประสบกำรณ์ของคริสตจักรถูกเปิ ดเผยให ้ยอห ์นเห็น ภำพเหตุกำรณ์ทลึ ้ั ดท ้ำยเข เขำเห็นสภำพภัยอันตรำยควำมขัดแย ้งและกำรช่วยประชำกรของพระเจ ้ำให ้รอดในครงสุ ่ ่ บรวบรวมเป็ นฟ่ อนข ้ำวเข ้ำไปในยุ ้ ำบันทึกข่ำวสำรสุดท ้ำยทีจะกระตุ ้นให ้ท ้องทุ่งของโลกสุกเพือเก็ ่ ่ ่ ำคัญอย่ำงยิง่ งฉำงแห่งสวรรค ์หรือต ้องถูกมัดเพือใช ้เป็ นฟื นสำหร ับกำรทำลำยด ้วยไฟเรืองรำวที ส ้ กเปิ ดเผยให ้แก่เขำโดยเฉพำะสำหร ับคริสตจักรในยุคสุดท ้ำยเพือคนเหล่ ่ ่ นก ยวดเหล่ำนี ถู ำนั้นทีหั ้ ่ เ่ บืองหน้ ้ ลับจำกควำมผิดมำสูค ่ วำมจริงจะได ้รับคำชีแนะถึ งภัยอันตรำยและควำมขัดแย ้งทีอยู ำพว ่ ่ี ำลังจะเกิดขึนบนโลกใบนี ้ ้ กเขำไม่จำเป็ นต ้องมีใครตกอยูใ่ นควำมมืดมิดในเรืองเหตุ กำรณ์ทก {GC 341.4}{GCth17297.2} ่ วนทีส ่ ำคัญยิงในพระคั ่ ถ ้ำเช่นนั้นทำไมกำรขำดควำมรู ้เรืองส่ มภีร ์อันศักดิสิ์ ทธิจึ์ งแพร่กระจำยไ ้ ำไมคนทั่วไปจึงไม่ยอมศึกษำคำสอนของเรืองนี ่ สิ ้ งนี ่ เป็ ้ นผลของควำมพย ปอย่ำงกว ้ำงไกลเช่นนี ท ่ ้ำชำยแห่งควำมมืดจัดวำงไว ้เพือปิ ่ ดหูปิดตำมนุ ษย ์เพือไม่ ่ ให ้เห็นกำรล่อลวงของมันด ้วยเ ำยำมทีเจ ้ ่ ้ ้ ่ ้ อ ่ หตุนีพระคริ สต ์พระผูท้ รงเปิ ดเผยเรืองรำวทั งหมดนี ทรงทอดพระเนตรเห็ นสงครำมทีจะเกิ ดขึนเพื ่ี กษำพระธรรมวิวรณ์พระองค ์จึงทรงประกำศว่ำควำมสุขจะมีไว ้ให ้แก่ผูท้ อ่ ่ี ำนและผู ้ทีฟั ่ งแ จูโ่ จมผูท้ ศึ ่ ยนไว ้ในคำพยำกรณ์นี{GC342.1}{GCth17297.3} ้ ละถือร ักษำข ้อควำมทีเขี

257

อำนำจสัมบูรณ์

่ ด บท19-ควำมสว่ำงส่องเข ้ำไปในทีมื จำกยุคหนึ่ งไปยังอีกยุคหนึ่ งพระรำชกิจของพระเจ ้ำในโลกนำเสนอให ้เห็นถึงลักษณะควำมโด ่ ้ำยคลึงกันในทุกกำรปฏิรป ่ งใหญ่ ่ ่ ดเด่นทีคล ู ทียิ หรือในขบวนกำรเคลือนไหวทำงศำสนำหลั กกำรข ่ ตอ ่ องพระเจ ้ำทีมี ่ มนุ ษย ์นั้นเหมือนเดิมมำตลอดกำรเคลือนไหวส ำคัญของปัจจุบน ั มีแนวขนำนเหมื ่ คณ อนเช่นของในอดีตและประสบกำรณ์ของคริสตจักรในยุคก่อนมีบทเรียนทีมี ุ ค่ำสำหร ับยุคของ เรำ{GC343.1}{GCth17298.1} ่ ่ งใหญ่ ่ ่ ในขบวนกำรเคลือนไหวที ยิ น้ันไม่มค ี วำมจริงใดในพระคัมภีร ์ทีสอนไว ้อย่ำงชัดเจนมำกไ ์ ่ ้ ปกว่ำกำรทรงนำของพระเจ ้ำโดยทำงพระวิญญำณบริสท ุ ธิทีทรงชีแนะผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ในโลกเ ่ ่ นต่ ้ อไปมนุ ษย ์เป็ นเครืองมื ่ อในพระหัตถ ์ของพระเจ ้ พือให ้พระรำชกิจของกำรช่วยให ้รอดเจริญยิงขึ ่ ่ ำเพือใช ้ให ้บรรลุวต ั ถุประสงค ์แห่งพระคุณและพระเมตตำแต่ละคนมีสว่ นของตนเองทีจะต ้องทำซึง่ ่ กปร ับให ้เข ้ำกับควำมต ้องกำรในเวลำของเขำและเพีย แต่ละคนได ้ร ับมอบแสงสว่ำงจำนวนหนึ่ งทีถู ่ วยให ้เขำทำงำนทีพระเจ ่ งพอทีจะช่ ้ำทรงมอบให ้เขำทำแต่ไม่มม ี นุ ษย ์คนใดไม่วำ่ จะได ้ร ับเกียรติจำ ่ ่ ่ กสวรรค ์อย่ำงมำกเพียงใดก็ตำมเคยบรรลุถงึ ควำมเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีในเรื องแผนกำรยิ งใหญ่ ของก ้ ำงบริบูรณ์ตอ ำรไถ่หรือแม้แต่ก ้ำวไปถึงควำมรู ้สึกซำบซึงอย่ ่ พระประสงค ์ของพระเจ ้ำในพระรำชกิ ่ พระเจ ่ จสำหร ับยุคของเขำเองมนุ ษย ์เข ้ำใจไม่ได ้อย่ำงหมดจดถึงสิงที ้ำจะทรงกระทำให ้สำเร็จผ่ำน ่ ้ ่ ทำงงำนทีทรงมอบให ้เขำเหล่ำนั้นทำพวกเขำไม่เข ้ำใจในลักษณะทังหมดของข่ ำวสำรทีพวกเขำก ล่ำวในนำมของพระองค ์{GC343.2}{GCth17298.2} ่ ้ควำมลีลั้ บของพระเจ ้ำได ้หรือท่ำนจะหยังรู ่ ้ควำมไพบูลย ์ขององค ์ผูท้ รงมหิทธิฤทธิ ์ “ท่ำนจะหยังรู ้ อ” ได ้หมดสินหรื “เพรำะควำมคิดของเรำไม่ใช่ควำมคิดของเจ ้ำและทำงของพวกเจ ้ำก็ไม่ใช่ทำงของเรำ”พระเจ ้ำ ้ ตร ัสดังนี “เพรำะฟ้ ำสวรรค ์สูงกว่ำแผ่นดินโลกอย่ำงไรทำงของเรำก็สงู กว่ำทำงของพวกเจ ้ำและคว ำมคิดของเรำก็สงู กว่ำควำมคิดของเจ ้ำอย่ำงนั้น” ่ วงเลยมำนำนแล ้วเพรำะเรำเป็ นพระเจ ้ำและไม่มผ ่ื กเรำเป็ นพระเจ ้ำและไม่มใี ครเ “จงจำสิงล่ ี ูอ้ นอี ้ เริมต ่ ้นและแจ ้งสิงที ่ ยั ่ งไม่ได ้ทำนั้นให ้ทรำบตังแต่ ้ อดีตกำ ป็ นเหมือนเรำผู ้แจ ้งตอนจบให ้ทรำบตังแต่ ้ ำวว่ำ‘แผนงำนของเรำจะยังยื ่ นและเรำจะทำทุกสิงตำมควำมประสงค ่ ลทังกล่ ์ของเรำ’”โยบ11:7อิส ยำห ์55:8,9;46:9,10{GC343.3}{GCth17298.3} ่ ้ร ับควำมกรุณำจำกพระเจ ้ำด ้วยควำมกระจ่ำงพิเศษของพระวิ แม้แต่บรรดำผูเ้ ผยพระวจนะทีได ่ งควำมสำคัญของกำรเปิ ดเผยต่ำงๆทีทรงมอบหมำยให ่ ญญำณก็ไม่ได ้เข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ้แก่พวกเ ่ ่ ขำควำมหมำยจะถูกเปิ ดเผยในแต่ละยุคตำมทีประชำกรของพระเจ ้ำจำเป็ นต ้องได ้ร ับคำแนะนำทีมี อยูใ่ นนั้น{GC344.1}{GCth17299.1} ่ ่ กทำให ้เกิดควำมกระจ่ำงผ่ำนทำงข่ำวประเสริฐนั้นได ้กล่ำว ขณะทีเปโตรเขี ยนถึงควำมรอดซึงถู ่ ้น“พวกผูเ้ ผยพระวจนะผูไ้ ด ้พยำกรณ์ถงึ พระคุณซึงจะเกิ ่ ว่ำในเรืองของควำมรอดนั ดแก่พวกท่ำนก็ 258

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้วนเกียวกั ่ ่ ้ ่ ได ้เสำะและสืบค ้นอย่ำงถีถ บเรืองควำมรอดนี พวกเขำได ้สืบหำบุคคลและเวลำซึงพระวิ ญ ญำณของพระคริสต ์ผูส้ ถิตอยูใ่ นพวกเขำได ้ทรงแจ ้งไว ้โดยทรงบอกล่วงหน้ำถึงควำมทุกข ์ทรมำน ่ี ของพระคริสต ์และพระสิรท ิ จะมำภำยหลั งควำมทุกข ์เหล่ำนั้นพระองค ์ทรงเผยให ้ผูเ้ ผยพระวจนะเห ่ ้ ปรนนิ บต ล่ำนั้นทรำบว่ำพวกเขำไม่ได ้ปรนนิ บต ั ต ิ วั เองในเรืองเหล่ ำนี แต่ ั พ ิ วกท่ำน”1เปโตร1:1012{GC344.2}{GCth17299.2} ่ ทรงโปรดประทำนให ้ผู ้เผยพระวจนะทังหลำยเข ้ ่ งสิงที ่ ่ แต่ถงึ กระนั้นในขณะทีไม่ ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ่ ับควำมกระจ่ำงทังหมดที ้ ่ เปิ ดเผยให ้พวกเขำก็ตำมทีแต่พวกเขำแสวงหำอย่ำงจริงใจทีจะร พระเจ ้ำท ่ รงพึงพอพระทัยจะเปิ ดเผยพวกเขำ“เสำะและสืบค ้น”อย่ำงจริงจัง“สืบหำบุคคลและเวลำซึงพระวิญ ้ มี ่ ไว ้ให ้แก่ประชำ ญำณของพระคริสต ์ผูส้ ถิตอยูใ่ นพวกเขำได ้ทรงแจ ้งไว ้”เป็ นบทเรียนอะไรเช่นนี ที กรของพระเจ ้ำในยุคของคริสเตียนคำพยำกรณ์ทมี ี่ ประโยชน์สำหร ับพวกเขำได ้ทรงโปรดประทำน ให ้แก่ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์“ทรงเผยให ้ผูเ้ ผยพระวจนะเหล่ำนั้นทรำบว่ำพวกเขำไม่ได ้ปรนนิ บต ั ต ิ วั เ ่ ้ ปรนนิ บต ้ ่ องในเรืองเหล่ ำนี แต่ ั พ ิ วกท่ำน”ให ้เรำมองดูคนบริสท ุ ธิทั์ งหลำยของพระเจ ้ำในขณะที“เสำ ่ ่ เปิ ่ ดเผยให ้แก่เขำเหล่ำนั้นสำหร ับคนในยุคภำยหน้ำทียั ่ งไ ะและสืบค ้น”อย่ำงจริงจังในเรืองของสิ งที ์ ม่เกิดมำในโลกให ้เปรียบเทียบควำมแตกต่ำงระหว่ำงควำมกระตือรือร ้นอันศักดิสิ์ ทธิของพวกเขำ กับควำมไม่ใส่ใจอย่ำงเหลือคณำนับของผูท้ ทรงโปรดปรำนในยุ ี่ คต่อๆมำในกำรปฏิบต ั ต ิ อ ่ ของประ ้ มี ่ ตอ ่ี ใยดีทร่ี ักควำมสบำยและร ักโลกพวกเขำพึ ทำนของสวรรค ์เป็ นกำรตำหนิ กระไรเช่นนี ที ่ ผูท้ ไม่ ่ ้ั ้นเป็ นเรืองที ่ เข ่ ้ำใจไม่ได ้{GC344.3}{GCth17299. งพอใจทีจะประกำศว่ ำคำพยำกรณ์ทงหลำยนั 3} ่ ขอบเขตอันจำกัดนั้นไม่เพียงพอทีจะเข ่ ่ กษำของพระเจ ้ แม้วำ่ สมองของมนุ ษย ์ทีมี ้ำไปให ้ถึงทีปรึ ่ ่ งผลของกำรกระทำตำมพระประสงค ์ของพระอง ำผูไ้ ม่มข ี อบเขตจำกัดหรือทีจะเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ้ั นควำมผิดพลำดหรือควำมสะเพร่ำของพวกเขำเองทีท ่ ำให ้เข ้ำใจข่ำวสำรข ค ์แต่กระนั้นบ่อยครงเป็ ่ ่ องสวรรค ์ได ้อย่ำงเลือนรำงไม่ใช่เป็ นเรืองไม่ บ่อยนักทีสมองของประชำชนและแม้ แต่ผูร้ ับใช ้ของพ ่ ระเจ ้ำเองจะบอดไปเนืองจำกควำมเห็นของมนุ ษย ์รวมถึงประเพณี ตำ่ งๆและคำสอนเทียมเท็จของม ่ งใหญ่ ่ ่ี นุ ษย ์จนทำให ้พวกเขำจับใจควำมได ้แต่บำงส่วนในสิงยิ ทพระองค ์ทรงเปิ ดเผยในพระคำของ ้ ้ ่ พระองค ์สำวกทังหลำยของพระคริ สต ์ก็เป็ นเช่นนี แม้ในเวลำที พระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงอยูร่ ว่ มกับพวก ้ ้ ่ เขำนันสมองของเขำทังหลำยซึมซ ับด ้วยแนวคิดทีนิ ยมกันว่ำพระเมสสิยำห ์ทรงเป็ นเจ ้ำชำยทำงฝ่ ำ ่ี ้ ยโลกผูท้ จะยกชำติ อสิ รำเอลขึนไปยั งบัลลังก ์ของอำณำจักรแห่งจักรวำลและพวกเขำไม่เข ้ำใจคว ่ ่ ำมหมำยของพระดำร ัสทีบอกไว ้ล่วงหน้ำถึงเรืองควำมทุ กข ์ทรมำนและควำมตำย{GC344.4}{GCt h17299.4} พระคริสต ์เองทรงเป็ นผูป้ ระทำนข่ำวสำรให ้แก่พวกเขำว่ำ“เวลำกำหนดมำถึงแล ้วและแผ่นดินข ่ ำวประเสริฐ”มำระโก1:15ข่ำวสำรนั้นอยูบ ้ องพระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้วจงกลับใจใหม่และเชือข่ ่ นพืนฐำ ่ ตสวรรค ์เปิ ดเผยว่ำ69สัปดำห ์นั้นจะเลยไปถึง“ประมุ นคำพยำกรณ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9ทู ้ ้ ่ ่ ขผูถ้ ก ู เจิม”และสำวกทังหลำยตั งตำรอคอยด ้วยควำมหวังอันยิงใหญ่ และควำมชืนชมยิ นดีถงึ กำรจั

259

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ นครอบครองทั ้ ่วทังโลก{GC345.1}{GCt ้ ดตังอำณำจั กรในกรุงเยรูซำเล็มของพระเมสสิยำห ์เพือขึ h17300.1} ่ ้ พวกเขำเทศนำข่ำวทีพระคริ สต ์ทรงมอบหมำยให ้พวกเขำทังหลำยแม้ พวกเขำเองเข ้ำใจควำม ่ ำประกำศของพวกเขำมีรำกฐำนอยูบ หมำยผิดในขณะทีค ่ นพระธรรมดำเนี ยล9:25พวกเขำกลับม ่ ำวว่ำพระเมสสิยำห ์จะถูกตัดออกนับตังแต่ ้ วน ่ องไม่เห็นในข ้อต่อไปของบทเดียวกันทีกล่ ั ทีพวกเขำ ้ ่ ดว่ำจะได ้มำจำกอำณำจักรของโลกและเรือง ่ เกิดขึนมำหั วใจของพวกเขำก็ปักอยูบ ่ นร ัศมีภำพทีคิ ้ ำให ้ควำมเข ้ำใจของพวกเขำบอดไปทังในข ้ นี ท ้อกำหนดของคำพยำกรณ์และพระดำร ัสของพระค ริสต ์{GC345.2}{GCth17300.2} ่ ้ ญแห่งพระเมตตำคุณให ้แก่ชนชำติยวิ และแล ้ พวกเขำประกอบหน้ำทีของกำรน ำเสนอคำเชือเชิ ่ ่ ้ วในเวลำทีพวกเขำคำดหวั งทีจะเห็ นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำเสด็จขึนประทั บบนบัลลังก ์ของ กษัตริย ์ดำวิดนั้นกลับเห็นพระองค ์ถูกจับเป็ นผูร้ ้ำยถูกโบยตีถก ู เหยียดหยำมและถูกต ้องโทษถึงตำ ้ ้ วใจของสำวกเหล่ำนั้ ยและถูกยกชูขนบนกำงเขนคำลวำรี ึ้ ควำมสินหวั งและควำมปวดร ้ำวบีบคันหั ่ นเพียงไรในช่วงเวลำทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำบรรทมอยูใ่ นอุโมงค ์ฝังศพ{GC345.3}{GCt h17300.3} ่ ำหนดและในลักษณะทีค ่ ำพยำกรณ์บอกไว ้แล ้วล่วงหน้ำคำ พระคริสต ์เสด็จมำตรงตำมเวลำทีก พยำนของพระคัมภีร ์สำเร็จตรงตำมรำยละเอียดพระรำชกิจของกำรรับใช ้พระองค ์ประกำศข่ำวสำ รแห่งควำมรอดแล ้วและ“พระดำรัสของพระองค ์ประกอบด ้วยสิทธิอำนำจ”ลูกำ4:32หัวใจของผูฟ ้ ัง ้ เป็ นพยำนว่ำพระดำรัสเหล่ำนันมำจำกสวรรค ์พระคำและพระวิญญำณของพระเจ ้ำเป็ นพยำนว่ำพ ระเจ ้ำทรงเป็ นผู ้บัญชำส่งพระบุตรให ้เสด็จมำ{GC346.1}{GCth17301.1} ้ ่ เสือมสลำยถึ ่ สำวกทังหลำยยั งคงยึดเกำะพระอำจำรย ์ไว ้ด ้วยร ักทีไม่ งกระนั้นสมองของพวกเขำ ก็ยงั ตกอยูภ ่ ำยใต ้ควำมไม่แน่ นอนและควำมสงสัยในควำมทุกข ์ระทมของพวกเขำพวกเขำไม่ได ้คิ ่ นบอกเรืองควำมทุ ่ ดถึงพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีเน้ กข ์ทรมำนและควำมตำยของพระองค ์หำกพระ ่ เยซูชำวนำซำเร็ธทรงเป็ นพระเมสสิยำห ์ทีแท ้จริงแล ้วพวกเขำจะตกลงสูค ่ วำมทุกข ์โศกและควำมผิ ้ ้วยหรือนี่ เป็ นปัญหำทีทรมำนจิ ่ ่ ดหวังอย่ำงนี ด ตวิญญำณของพวกเขำในขณะทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอด ่ นหวั ้ ่ นกลำงอยู ่ ทรงอยูใ่ นอุโมงค ์ฝังศพในช่วงเวลำทีสิ งของวันสะบำโตนั้นทีคั ร่ ะหว่ำงควำมตำยขอ ้ งพระองค ์และกำรกลับเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระองค ์{GC346.2}{GCth17301.2} ถึงแม้ค่ำคืนควำมมืดแห่งควำมทุกข ์โศกล ้อมอยูร่ อบผูต้ ด ิ ตำมของพระเยซูแต่กระนั้นพวกเขำไ ้ เ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“เมือข ่ ้ำนั่งอยูใ่ นควำมมืดพระยำห ์เวห ์จะทรงเป็ นควำมสว่ำ ม่ได ้ถูกทอดทิงผู งแก่ข ้ำ…..พระองค ์จะทรงนำข ้ำพเจ ้ำออกไปยังควำมสว่ำงและข ้ำพเจ ้ำจะเห็นกำรช่วยกู ้ของพระอง ค ์” “สำหรับพระองค ์แม้ควำมมืดก็ไม่มด ื กลำงคืนก็สว่ำงอย่ำงกลำงวันควำมมืดเป็ นอย่ำงควำมสว่ำ ้ ่ ้ ง”พระเจ ้ำตร ัสว่ำ“ควำมสว่ำงผุดขึนมำในควำมมื ดให ้คนเทียงธรรม”“เรำจะน ำคนตำบอดทังหลำย ่ ้ ไปในทำงทีเขำทั งหลำยไม่ รู ้จักเรำจะพำเขำเดินไปในวิถท ี เขำไม่ ี่ รู ้จักเรำจะให ้ควำมมืดข ้ำงหน้ำพ 260

อำนำจสัมบูรณ์

่ ขระให ้เป็ นทีรำบสิ ่ ่ ้ นสิงที ่ เรำควรจะท ่ วกเขำกลับเป็ นควำมสว่ำงทำทีขรุ งเหล่ ำนี เป็ ำและเรำจะไม่ละทิ ้ ่ ้ คำห ์7:8,9สดุด1 งสิงเหล่ ำนี ”มี ี 39:12;112:4อิสยำห ์42:16{GC346.3}{GCth17301.3} ่ คำทีสำวกประกำศไปในนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นถูกต ้องตำมรำยละเอียดทุกประกำรและแ ่ี บอกไว ้ ้ ้นข่ำวทีพวกเขำประกำศคื ่ ม้แต่เหตุกำรณ์ทชี ้นั้นก็กำลังเกิดขึนตรงตำมนั อ“เวลำกำหนดม ่ ่ นสุ ้ ดลงคือเวลำ ำถึงแล ้วและแผ่นดินของพระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้ว”มำระโก1:15เมือ“เวลำก ำหนด”ทีสิ ่ งเป็ ่ นเวลำทีเลยไปถึ ่ 69สัปดำห ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9ซึ งพระเมสสิยำห ์“ผูถ้ ก ู เจิมไว ้”;พระวิญ ่ ่ นำจอร ้ ญำณทรงเจิมพระคริสต ์เมือยอห ์นบัพติศมำให ้พระองค ์ทีแม่ ์แดนและ“แผ่นดินของพระเจ ้ำ” ่ ้ ้ ้ ้ ้ ไ ซึงพวกเขำประกำศว่ำใกล ้แล ้วนันก็ถก ู จัดตังขึนโดยกำรสินพระชนม ์ของพระคริสต ์แผ่นดินนี ไม่ ่ ่ นและก็ยงั ไม่ใช่แผ่นดินอมตะในอนำ ด ้เป็ นอำณำจักรทำงฝ่ ำยโลกตำมทีพวกเขำถู กสอนให ้เชือกั ่ ดตังขึ ้ นเมื ้ อ“รำชอำณำจั ่ ่ คตทีจะจั กรกับรำชอำนำจและควำมยิงใหญ่ แห่งบรรดำรำชอำณำจักรภ ้ นจะต ้ ำยใต ้สวรรค ์ทังสิ ้องถูกมอบไว ้แก่บรรดำผู ้บริสท ุ ธิคื์ อประชำกรขององค ์ผูส้ งู สุดนั้น”ดำเนี ยล7 ่ ้ นจะปรนนิ ้ ่ งท่ำน”ดำเนี ยล7:27 :27รำชอำณำจักรนิ ร ันดร ์นั้นซึง“รำชอำณำจั กรทังสิ บต ั แิ ละเชือฟั ่ ้ในพระคัมภีร ์นั้นจะหมำยถึงทังแผ่ ้ นดินแห่งพระคุณและ TKJVคำว่ำ“แผ่นดินของพระเจ ้ำ”ตำมทีใช ่ ยนถึงชำวฮีบรูภำยหลัง แผ่นดินแห่งพระสิรเิ ปำโลเสนอให ้เห็นแผ่นดินแห่งพระคุณในจดหมำยทีเขี ่ ให ้ ้มองไปยังพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระผูอ้ ้อนวอนเผือผู ่ ท้ รงเมตตำผู ้ทรง“เห็นใจในควำมอ่อ จำกทีชี ่ ่ งแห่งพระคุณด ้วย นแอของเรำ”แล ้วนั้นอัครสำวกกล่ำวต่อไปว่ำ“ฉะนั้นขอให ้เรำเข ้ำมำถึงพระทีนั ่ ่ ่ งแห่งพระคุณหมำยถึ ควำมกล ้ำเพือเรำจะได ้ร ับพระเมตตำและจะพบพระคุณ”ฮีบรู4:15,16พระทีนั ่ ่ งอยูห ่ งแผ่นดินแห่งพระคุณกำรมีพระทีนั ่ มำยควำมว่ำจะต ้องมีอำณำจักรด ้วยในอุปมำหลำยเรือง ่ พระคริสต ์ทรงใช ้ข ้อควำม“แผ่นดินสวรรค ์”เพือหมำยถึ งกำรทำงำนของพระคุณพระเจ ้ำในหัวใจข องมนุ ษย ์{GC346.4}{GCth17301.4} ่ ่ งอันรุง่ โรจน์จงึ หมำยถึงแผ่นดินแห่งพระสิรแิ ละพระผูช ดังนั้นพระทีนั ้ ว่ ยให ้รอดตร ัสถึงแผ่นดินนี ้ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมดแล ้ ว่ำ“เมือบุ ้วพระองค ์จะประทับบนพระ ่ ่ ้ ทีนังอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์ประชำชำติทงหมดจะประชุ ั มเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์”มัทธิว25:31, ้ งเป็ นเรืองของอนำคตจะไม่ ่ ้ นจนกว่ ้ ้ั สอง{GC3 ่ 32แผ่นดินนี ยั ถก ู จัดตังขึ ำพระคริสต ์จะเสด็จมำครงที 47.1}{GCth17302.1} ้ นทีหลังจำกทีมนุ ่ ษย ์ล ้มลงในบำปคือเมือมี ่ กำรจัดตังแ ้ แผ่นดินแห่งพระคุณนั้นถูกสถำปนำขึนทั ่ มนุ ษยชำติทผิ ่ี ดบำปให ้รอดจึงเป็ นแผ่นดินทีมี ่ อยูใ่ นพระประสงค ์และโดยพระสัญญำ ผนกำรเพือไถ่ ่ ของพระเจ ้ำและมนุ ษย ์สำมำรถเข ้ำมำเป็ นประชำกรได ้ผ่ำนทำงควำมเชือแต่ กระนั้นก็ยงั ไม่ได ้ถูกจั ้ นอย่ ้ ่ ้ ดตังขึ ำงแท ้จริงจนกระทั่งเมือพระคริ สต ์ทรงสินพระชนม ์แต่แม้ภำยหลังจำกพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเ ่ ่ งกระด ้ำงและไม่ซำบซึง้ สด็จมำร ับพันธกิจในโลกแล ้วนั้นหำกแม้ทรงเบือหน่ ำยกับหัวใจมนุ ษย ์ทีแข็ ในพระคุณพระองค ์ยังอำจจะทรงถอนตัวจำกกำรถวำยบูชำบนกำงเขนคำลวำรีได ้ในสวนเกทเสม ่ นี จอกแห่งควำมทุกข ์สันอยู ใ่ นพระหัตถ ์ของพระองค ์แม้แต่ในขณะนั้นพระองค ์ยังอำจจะเช็ดพระเส ่ นดังหยดเลื ่ ้ ำพันธุ ์มนุ ษยชำติไว ้ให ้พินำศในควำมชัวก็ ่ ได ้หำ โททีเป็ อดออกจำกหน้ำผำกและทิงเผ่ ้ ่ ้มลงในบำปให ้รอดได ้แต่เมือพระผู ่ กพระองค ์ทรงกระทำเช่นนี จะไม่ มก ี ำรไถ่มนุ ษย ์ทีล ช ้ ว่ ยให ้รอดท 261

อำนำจสัมบูรณ์

้ รงพลีชพ ี ของพระองค ์และด ้วยลมพระโอษฐ ์สุดท ้ำยร ้องขึนมำว่ ำ“สำเร็จแล ้ว”นั้นแผนกำรแห่งกำรไ ่ ดขึนจึ ้ งผ่ำนกำรร ับรองแผ่นดินแห่งพระคุณซึงก่ ่ อนหน้ำนี ด ้ ำรงอยูไ่ ด ้โดยพระสัญญำ ถ่ให ้รอดทีเกิ ้ ของพระเจ ้ำนั้นก็ได ้ร ับกำรสถำปนำขึนหลั งจำกนั้น{GC347.2}{GCth17302.2} ดังนั้นควำมตำยของพระคริสต ์— ้ สำวกทั ่ ้ ้ ง เหตุกำรณ์เดียวกันนี ที งหลำยมองว่ ำเป็ นกำรทำลำยควำมหวังของพวกเขำไปโดยสินเชิ — ่ ั นไปตลอดกำลในขณะทีเหตุ ่ กำรณ์นีน ้ ำควำมผิดห เป็ นกำรทำให ้ควำมหวังของพวกเขำคงอยูย ่ งยื ่ี สจ ่ วังอันโหดร ้ำยมำยังพวกเขำกลับเป็ นสุดยอดของเหตุกำรณ์ทพิ ู น์วำ่ ควำมเชือของพวกเขำถู ก ่ี ำให ้พวกเขำทุกข ์โศกเศร ้ำใจและสินหวั ้ ต ้องเหตุกำรณ์ทท งนั้นเป็ นเหตุกำรณ์เปิ ดประตูควำมหวังใ ห ้บุตรทุกคนของอำดัมและเป็ นศูนย ์กลำงของชีวต ิ ภำยภำคหน้ำและควำมสุขนิ ร ันดร ์สำหร ับผูท้ ซื ี่ ่ อสัตย ์ทุกคนของพระเจ ้ำตลอดทุกยุค{GC348.1}{GCth17302.3} พระประสงค ์ของพระเมตตำคุณอันไร ้ขอบเขตกำลังไปถึงจุดของควำมสำเร็จถึงแม้โดยผ่ำนคว ่ ำมผิดหวังของสำวกก็ตำมในขณะทีพระคุ ณและอำนำจคำสอนของพระเจ ้ำเอำชนะหัวใจของพวก ่ ษย ์พูด”แต่กระนั้นทองคำบริสท ์ งควำมร ักของพวกเขำทีมี ่ ให ้ เขำพระองค ์“ตร ัสไม่เหมือนทีมนุ ุ ธิแห่ ่ นแก่ตวั แ กับพระเยซูระคนอยูก ่ บ ั อัลลอยด ์ไร ้ค่ำของควำมยโสฝ่ ำยโลกและควำมทะเยอทะยำนทีเห็ ้ ่ ม้ในห ้องเลียงฉลองปั สกำในห่วงเวลำอันเคร่งขรึมนั้นเมือพระอำจำรย ์กำลังดำเนิ นเข ้ำไปอยูใ่ นเงำ ่ บว่ำเป็ นใหญ่”ลูกำ2 มืดของสวนเกทเสมนี ยงั “มีกำรโต ้เถียงกันในพวกสำวกว่ำใครในพวกเขำทีนั 2:24 ่ ภำพในนิ มต ิ ของพวกเขำนั้นมีแต่บลั ลังก ์มงกุฎและพระสิรใิ นขณะทีควำมอั บอำยและควำมระท ้ ่ มทุกข ์ของสวนหอพิพำกษำกำงเขนคำลวำรีอยูเ่ บืองหน้ ำพวกเขำควำมหยิงในหั วใจและควำมกระ หำยเกียรติยศทำงฝ่ ำยโลกได ้ทำให ้พวกเขำเกำะติดอย่ำงแนบแน่ นกับคำสอนผิดในยุคของพวกเ ่ นพระคำทีแสดงให ่ ขำและละเลยพระคำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดไปอย่ำงไม่ใส่ใจซึงเป็ ้เห็นถึงธรรมชำ ่ ้ ้ ติทแท ี ้จริงของแผ่นดินของพระองค ์และชีไปยังเบืองหน้ำถึงควำมทุกข ์ระทมของพระองค ์และควำม ้ ำไปสูผ ่ ตำยและควำมผิดเหล่ำนีน ่ ลของกำรทดลอง—ซึงแหลมคมแต่ จำเป็ น— ่ ญำตให ้เกิดขึนเพื ้ อแก ่ ้ ซึงอนุ ้ไขพวกเขำถึงแม้วำ่ สำวกทังหลำยเข ้ำใจควำมหมำยข่ำวสำรของ ่ ้ พวกเขำผิดไปและพลำดทีจะทำให ้ควำมคำดหวังของพวกเขำเกิดขึนจริงแต่กระนั้นพวกเขำก็เทศ ่ ำเตือนทีพระเจ ่ ่ นำเรืองค ้ำประทำนให ้พวกเขำและพระเจ ้ำจะทรงตอบแทนควำมเชือของพวกเขำแ ่ งของพวกเขำพวกเขำได ้ร ับมอบควำมวำงใจเพือท ่ ำงำนประกำศให ้คนทุก ละให ้เกียรติควำมเชือฟั ่ ำวประเสริฐอันสง่ำงำมของกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระเจ ้ ชำติเรืองข่ ้ำของพวกเขำประส ่ อนุ ่ ญำตให ้เกิดนั้นมีจด ่ ่ ้ บกำรณ์ขมขืนที ุ ประสงค ์ทีจะเตรี ยมพวกเขำเพืองำนนี {GC348.2}{GCth 17302.4} ่ ้ ภำยหลังทีพระเยซู ทรงเป็ นขึนจำกควำมตำยแล ้วพระองค ์ทรงปรำกฏต่อสำวกของพระองค ์บน ่ ่งหน้ำไปยังหมู่บ ้ำนเอมมำอูสและ“พระองค ์ทรงอธิบำยพระคัมภีร ์ทีเล็ ่ งถึงพระองค ์ทุกข ้อให ้เ ทำงทีมุ 262

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นตังแต่ ้ โมเสสและบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะ”ลูกำ24:27หัวใจของสำวกทังสองเร่ ้ ขำฟังเริมต ำร ้อนควำ ่ ดประกำยขึนมำพวกเขำได ้ ่ งยื ่ น”1เป มเชือจุ ้ร ับกำร“ทรงโปรดให.้ ..บังเกิดใหม่เข ้ำในควำมหวังทียั ่ โตร1:3;แม้กอ ่ นทีพระเยซู จะทรงเปิ ดเผยพระองค ์เองให ้แก่พวกเขำเป็ นพระประสงค ์ของพระองค ์ที่ ่ ่ นอนยิงก ่ จะส่องให ้ควำมเข ้ำใจของเขำสว่ำงและตรึงควำมเชือของเขำลงบน“ค ำเผยพระวจนะทีแน่ ว่ำนั้นอีก”2เปโตร1:19 ่ พระองค ์ทรงปรำรถนำทีจะให ้ควำมจริงฝังรำกแน่ นลงในควำมนึ กคิดของพวกเขำไม่ใช่เพียงเพ ่ รำะถูกสนับสนุ นด ้วยคำพยำนส่วนตัวของพระองค ์เองแต่เป็ นเพรำะหลักฐำนทีปรำศจำกข ้อสงสัย ่ ่ ซึงถูกนำเสนอให ้เห็นด ้วยสัญลักษณ์และเงำของกฎระเบียบทีเป็ นแบบจำลองและด ้วยคำพยำกร ณ์ของพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมบรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์จำเป็ นต ้องมีควำมเชื่ ่ ่ เพียงมีไว ้สำหร ับตัวเขำเองเท่ำนั้นแต่เพือพวกเขำจะได ่ ่ อทีฉลำดซึ งไม่ ้นำควำมรู ้เรืองของพระคริ ส ้ ้ ้ ้ ต ์ไปให ้แก่โลกด ้วยและในขันตอนแรกสุ ดของกำรให ้ควำมรู ้นี พระเยซู ทรงชีแนะสำวกทั งหลำยไปยั ้ ่ เองทีพระผู ่ ง“โมเสสและบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะ”ด ้วยคำพยำนในลักษณะนี นี ช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงเป็ น ้ ่ ขึนจำกควำมตำยได ้ทรงใช ้เพือกล่ำวถึงคุณค่ำและควำมสำคัญของพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพั นธสัญญำเดิม{GC349.1}{GCth17303.1} ่ ้ ้ ่ เกิดกำรเปลียนแปลงอะไรเช่ นนี ในหั วใจของสำวกทังหลำยเมื อพวกเขำมองดู พระพักตร ์ของพร ่ ้ ่ ะอำจำรย ์ทีพวกเขำร ักอีกครงลู ั กำ24:32ด ้วยสำนึ กทีสมบูรณ์และบริบูรณ์กว่ำเดิมพวกเขำ“พบค ่ ่ นทีโมเสสกล่ ำวถึงในหนังสือธรรมบัญญัตแิ ละคนทีพวกผู เ้ ผยพระวจนะกล่ำวถึง”ยอห ์น1:45;ควำ ้ ่ บูรณ์และควำมเชือที ่ ไม่ ่ มั มไม่แน่ นอนควำมทุกข ์ระทมควำมสินหวังหลีกทำงให ้กับควำมมั่นใจทีบริ ่ ้ อภำยหลั ่ ่ วหมองเป็ นเรืองแปลกอะไรเช่ นนี เมื งทีพระองค ์เสด็จกลับสวรรค ์แล ้วพวกเขำ“อยูใ่ นพระวิ หำรทุกวันสรรเสริญพระเจ ้ำ”ตลอดเวลำลูกำ24:53ประชำชนทีรู่ ้เพียงแต่ควำมตำยอันน่ ำอับอำย ่ ่ ้ำสร ้อยสับสนและพ่ำยแพ ้แต่กลับเ นั้นมองไปยังใบหน้ำของพวกเขำเหล่ำนั้นเพือมองดู สห ี น้ำทีเศร ่ ้ องำนที ่ ่ ่ ห็นควำมชืนชมและควำมมี ช ัยช่ำงเป็ นกำรตระเตรียมอะไรเช่นนี ส้ ำหร ับสำวกเหล่ำนี เพื อยู ่ ่ นประสบกำรณ์ทพวกเ ่ี ต่อหน้ำพวกเขำพวกเขำดำเนิ นผ่ำนควำมทุกข ์ยำกทีแสนระทมสำหั สซึงเป็ ่ ่ พ่ำยแพ ้ไปแต่พระคำของ ขำทนได ้และมองเห็นแล ้วว่ำจะเป็ นเช่นไรเมือในสำยตำมนุ ษย ์นั้นทุกสิงดู ้ ่ิ นใดอีกไหมทีจะมำคุ ่ ่ พระเจ ้ำกระทำกำรสำเร็จอย่ำงมีช ัยนับจำกนี ไปจะมี สงอั กคำมควำมเชือของ พวกเขำหรือทำให ้ควำมรักอันเร่ำร ้อนของเขำเย็นชำลงไปในควำมเศร ้ำใจอันแสนระทมพวกเขำ ่ ยบ“เสมือนสมอทีแน่ ่ นอนและมั่นคงของจิตใจ”ฮีบ จะ“ได ้รับกำรชูใจอย่ำงมำกมำย”ควำมหวังทีเปรี รู6:18,19พวกเขำเป็ นพยำนให ้กับพระปัญญำและอำนำจของพระเจ ้ำและ“แน่ ใจว่ำแม้ควำมตำยห ่ งมี ่ อยูใ่ นปัจจุบน ้ อสิงซึ ่ งจะมี ่ รือชีวต ิ หรือบรรดำทูตสวรรค ์หรือเทพเจ ้ำหรือสิงซึ ั นี หรื ในภำยหน้ำหรื ์ ้ ่ งหรือซึงลึ ่ กหรือสิงใดๆอื ่ ่ ได ่ ้ทรงสร ้ำงแล ้ว”จะแยกเรำทังหลำยให ้ อฤทธิเดชทั งหลำยหรื อซึงสู นที ้ออ ่ กไปจำก“ควำมร ักของพระเจ ้ำซึงมีอยูใ่ นพระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำได ้”พวกเขำกล่ำ ้ั ้ ้ วต่อไปว่ำ“ในเหตุกำรณ์ทงหมดนี เรำมี ช ัยเหลือล ้นโดยพระองค ์ผูท้ รงร ักเรำทังหลำย”โรม8:38,39 ่ นอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์”1เปโตร1:25และ“ใครจะเป็ นผูล้ งโทษอีกพ ,37“พระวจนะขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำยังยื ่ ำนั้นอีกพระเจ ้ำทรงให ้พระองค ์เป็ นขึนมำจำกควำมต ้ ระเยซูคริสต ์ผูส้ นพระชนม ิ้ ์แล ้วหรือและยิงกว่ 263

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ำยพระองค ์สถิตณเบืองขวำพระหั ตถ ์ของพระเจ ้ำและทรงอธิษฐำนขอเพือเรำด ้วย”โรม8:34{GC3 49.2}{GCth17303.2} องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตรัสว่ำ“ประชำกรของเรำจะไม่ต ้องอับอำยอีกต่อไป”โยเอล2:26“กำรร ้องไห ้อ ่ ้ ำจจะคงอยูส ่ ก ั คืนหนึ่ งแต่ควำมยินดีจะมำเวลำเช ้ำ”สดุด3 ี 0:5ในวันทีพระองค ์ทรงเป็ นขึนจำกควำม ่ ้ ่ งพระ ตำยเมือสำวกเหล่ ำนี พบพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดและหัวใจของพวกเขำเร่ำร ้อนอยูภ ่ ำยในขณะทีฟั ่ ่ ่ ้ ดำร ัสของพระองค ์เมือพวกเขำมองไปยั งพระเศียรและพระหัตถ ์และพระบำททีบำดเจ็ บเพือเขำทั งห ่ ลำยนั้นก่อนกำรเสด็จกลับสวรรค ์เมือพระเยซู ทรงนำพวกเขำไปไกลจนถึงหมู่บ ้ำนเบธำนี และชูพร ้ ะหัตถ ์ขึนอวยพรพวกเขำและทรงบัญชำว่ำ“จงออกไปทั่วโลกประกำศข่ำวประเสริฐแก่มนุ ษย ์ทุกค ้ น”และตรัสต่อไปอีกว่ำ“เรำจะอยูก ่ บั ท่ำนทังหลำยเสมอไป”มำระโก16:15มั ทธิว28:20ในวันเพ็นเ ่ ่ ้ ทคอสต ์เมือพระผู ช ้ ว่ ยทีทรงโปรดสั ญญำไว ้นั้นเสด็จมำและประทำนอำนำจจำกเบืองบนและจิ ตวิญ ่ ำงตืนตั ้ นด ้วยควำมรู ้สึกถึงกำรทรงสถิตอยูด ญำณของผูเ้ ชือต่ ่ ้วยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเ ขำผูเ้ สด็จกลับไปสวรรค ์แล ้วนั้นนับแต่น้ันเป็ นต ้นมำถึงแม้ทำงเดินของพวกเขำจะนำไปสูก ่ ำรถวำ ่ ยบูชำและกำรพลีชพ ี เพรำะควำมเชือเช่นเดียวกับพระองค ์พวกเขำจะยอมเอำกำรร ับใช ้ข่ำวประเส ่ ่ ่ ริฐแห่งพระคุณกับ“มงกุฎแห่งควำมชอบธรรม”2ทิโมธี4:8ซึงจะได ้ร ับเมือพระองค ์เสด็จมำเพือมำแ ่ ลกกับสง่ำรำศีของบัลลังก ์ฝ่ ำยโลกซึงเคยเป็ นควำมหวังในช่วงต ้นของกำรเป็ นสำวกหรือ“พระอง ่ ้มำกยิงกว่ ่ ำทีทู ่ ลขอหรือคิด”เอเฟซัส3:20ทรงโปรดประทำนให ้พวกเข ค ์ผูท้ รงสำมำรถทำทุกสิงได ำเหล่ำนั้นร่วมทุกข ์กับพระองค ์มีสว่ นร่วมในควำมสุขของพระองค ์— ์ ”ฮีบรู2:10ควำมปี ติยน เป็ นควำมสุขของกำร“นำบุตรจำนวนมำกไปสูศ ่ ก ั ดิศรี ิ ดีเป็ นล ้นพ ้นเหลือที่ ์ นิร ันดร ์มำกมำย”ซึงเปำโลกล่ ่ ่ จะกล่ำวเป็ น“ศักดิศรี ำวว่ำ“เปรียบ”ไม่ได ้กับ“ควำมยำกลำบำกชัวค รำวและเล็กน้อยของเรำ”2โครินธ ์4:17{GC350.1}{GCth17304.1} ่ ่ ประสบกำรณ์ของเหล่ำสำวกทีประกำศ“ข่ ำวประเสริฐเรืองแผ่ นดินพระเจ ้ำ”มัทธิว24:14ในช่วง ้ั หนึ ่ ่ งของพระคริสต ์นั้นจะมีให ้เห็นอีกในประสบกำรณ์ของผูป้ ระกำศข่ำวกำรเสด็ กำรเสด็จมำครงที ้ั สองของพระองค ่ ่ ่ จมำครงที ์ดังสำวกที ออกไปประกำศว่ ำ“เวลำกำหนดมำถึงแล ้วและแผ่นดินของพ ่ ่ี ระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้ว”มำระโก1:15มิลเลอร ์และเพือนออกประกำศว่ ำช่วงเวลำแห่งคำพยำกรณ์ทยำ ่ ดและเป็ นช่วงสุดท ้ำยทีเขี ่ ยนไว ้ในพระคัมภีร ์กำลังจะสินสุ ้ ดแล ้วและเวลำพิพำกษำกำลังจะมำ วทีสุ ่ ้นวำงอยูบ ถึงและอำณำจักรนิ ร ันดร ์กำลังจะเข ้ำมำแล ้วคำเทศนำของสำวกในเรืองของเวลำนั ่ นพืน้ ่ ่ ำวสำรของมิลเลอร ์และเพือนประกำศกำรสิ ่ ้ ฐำนเรืองเจ็ ดสิบสัปดำห ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9ข่ ่ เจ็ดสิบสัปดำห ์เป็ นส่วนหนึ่ งของช่วงเวลำนี กำรเ ้ นสุดของ2300วันของพระธรรมดำเนี ยล8:14ซึงมี ่ ้ ่ ดขึนจริ ้ งตรงตำมคำพยำก ทศนำของแต่ละเรืองวำงอยู บ ่ นพืนฐำนของเหตุ กำรณ์ในแต่ละส่วนทีเกิ ่ิ รณ์ของช่วงเวลำคำพยำกรณ์ยงใหญ่ อน ั เดียวกัน{GC351.1}{GCth17304.2} ่ ่ งควำมหมำยขอ เหมือนเช่นสำวกรุน ่ แรกวิลเลียมมิลเลอร ์และเพือนเองไม่ ได ้เข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ่ ่ อร่ำงมำเนิ่ นนำนในคริสตจักรได ้ขัดขวำงพวกเขำทีจะไป ่ งข่ำวสำรทีพวกเขำประกำศควำมผิ ดทีก่ ้ งแม้พวกเขำจะป ให ้ถึงกำรแปลควำมหมำยจุดสำคัญของคำพยำกรณ์ได ้อย่ำงถูกต ้องด ้วยเหตุนีถึ

264

อำนำจสัมบูรณ์

่ ระกำศข่ำวสำรทีพระเจ ้ำทรงบัญชำให ้พวกเขำประกำศแก่ชำวโลกก็ตำมทีแต่กระนั้นโดยควำมเข ้ ำใจควำมหมำยของมันผิดไปพวกเขำจึงตกลงสูค ่ วำมผิดหวัง{GC351.2}{GCth17304.3} ในกำรอธิบำยพระธรรมดำเนี ยล8:14“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้รับ ่ ำวมำแล ้วว่ำมิลเลอร ์เอำแนวคิดทีร่ ับกันทั่วไปว่ำโลกเป็ นสถำนบริสุ กำรชำระ”[TKJV]นั้นตำมทีกล่ ์ ่ ำกำรชำระสถำนบริสท ์ ่ ทธิและเขำเชื อว่ ุ ธิหมำยถึ งกำรชำระโลกให ้บริสท ุ ธิด์ ้วยไฟเมือองค ์พระผูเ้ ป็ ่ ้ ดของ2300วันนั้นบอกไว ้ล่วงหน้ำอย่ำงแน่ นอนแล ้ว นเจ ้ำเสด็จมำดังนั้นเมือเขำค ้นพบว่ำเวลำสินสุ ้ั สองของพระเยซู ่ เขำจึงสรุปว่ำนี่ คือวันของกำรเสด็จมำครงที ควำมผิดของเขำเกิดจำกกำรยอมร ับ ่ ์ แนวคิดนิ ยมทีว่ำอะไรคือสถำนบริสท ุ ธิ{GC352.1}{GCth17305.1} ่ี นแบบจำลองซึงเป็ ่ นเงำของกำรถวำยบูชำและกำรเป็ นปุโรหิตของ ในระบบกำรประกอบพิธท ี เป็ ่ ่ พระคริสต ์นั้นกำรชำระวิหำรเป็ นพิธสี ด ุ ท ้ำยทีมหำปุ โรหิตจะปฏิบต ั ห ิ น้ำทีในกำรร ับใช ้ประจำปี พิธ ี ้ นภำรกิจปิ ดท ้ำยของกำรลบมลทินบำปซึงเป็ ่ นกำรขจัดหรือกำรนำบำปออกไปจำกชนชำติอ ิ นี เป็ ้ ำให ้เห็นภำพในเบืองหน้ ้ สรำเอลพิธน ี ีท ำถึงพระรำชกิจปิ ดท ้ำยของพระมหำปุโรหิตของพวกเรำใน ้ ่ นบำปทีถู ่ กบันทึกไ สวรรค ์ในกำรนำบำปออกไปหรือลบบำปของประชำกรของพระองค ์ทิงไปซึ งเป็ ้ ยวข ่ ่ นงำนของกำรพิพำก ว ้ในสมุดของสวรรค ์พิธน ี ี เกี ้องกับงำนของกำรพิจำรณำตรวจสอบซึงเป็ ้ นทีกอ ษำและมันจะเกิดขึนทั ่ นกำรเสด็จมำของพระคริสต ์บนเมฆในท ้องฟ้ ำด ้วยฤทธำนุ ภำพและท ่ ่ รงพระร ัศมีอย่ำงยิงมัทธิว24:30;เพรำะเมือพระองค ์เสด็จมำทุกคดีจะต ้องตัดสินเสร็จแล ้วพระเยซูต ่ รัสว่ำ“เรำจะนำบำเหน็ จของเรำมำด ้วยเพือตอบแทนตำมกำรกระท ำของแต่ละคน”วิวรณ์22:12ภำ ้ ่ ้ ้ ่ รกิจของกำรพิพำกษำนี ทีจะมีขนก่ ึ อนเวลำพระคริสต ์เสด็จมำครงที ั สองเล็ กน้อยนั้นเป็ นข่ำวของทู ่ ่ งในพระธรรมวิวรณ์14:7“จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพ ตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ รำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”{GC352.2}{GCth17305.2} ่ี ้ ้ข่ำวสำรทีถู ่ กต ้องในเวลำทีเหมำะสมแต่ ่ ่ ผูท้ ประกำศค ำเตือนนี ให เหมือนเช่นสำวกในยุคแรกทีป ้ ่ ระกำศว่ำ“เวลำกำหนดมำถึงแล ้วและแผ่นดินของพระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้ว”นั้นข่ำวของพวกเขำตังอยู ้ ่ ่ บนพืนฐำนค ำพยำกรณ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9แต่ กลับพลำดทีจะมองเห็ นว่ำพระคัมภีร ์เล่มเ ่ ่ งอยู ้ บ ดียวกันบอกถึงควำมตำยของพระเมสสิยำห ์ไว ้ล่วงหน้ำมิลเลอร ์และเพือนเทศนำข่ ำวสำรทีตั ่ ้ ่ ่ ให ่ ้มำในพร นพืนฐำนของดำเนี ยล8:14และวิวรณ์14:7แต่กลับพลำดทีจะมองเห็ นว่ำยังมีข่ำวอืนที ่ ่ ้องประกำศก่อนองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จกลับมำดังสำวกที ่ ่ ้ำใจผิดในเ ะธรรมวิวรณ์บทที14ซึ งต เข ่ ่ ้ อสิ ่ นสุ ้ ด70สัปดำห ์ชำวแอ๊ดเวนตีสก็เข ้ำใจผิดในเรืองของเหตุ ่ รืองแผ่ นดินทีจะมำจั ดตังเมื กำรณ์ท่ี ้ อสิ ่ นสุ ้ ด2300วันในทังสองกรณี ้ จะเกิดขึนเมื มก ี ำรยอมร ับหรือค่อนข ้ำงเป็ นกำรยึดติดกับคำสอน ่ ยมกันอย่ำงแพร่หลำยซึงท ่ ำให ้สมองมืดบอดจำกควำมจริงคนทังสองกลุ ้ ้ ผิดทีนิ ม ่ นี กระท ำตำมนำ้ ่ ้ พระทัยของพระเจ ้ำด ้วยกำรประกำศข่ำวทีพระองค ์ทรงปรำรถนำให ้พวกเขำทำและทังสองเข ้ำใจข่ ำวสำรของพวกเขำเองผิดไปจึงต ้องผิดหวัง{GC352.3}{GCth17305.3} ถึงกระนั้นพระเจ ้ำทรงกระทำกำรสำเร็จตำมพระประสงค ์แห่งพระเมตตำคุณของพระองค ์เองใน ่ ่ กำรทรงอนุ ญำตให ้ข่ำวคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำถูกประกำศออกไปเช่นนั้นวันยิงใหญ่ น้ันกำลัง ้ ่ จะมำถึงแล ้วและภำยใต ้กำรทรงนำของพระองค ์คนทังปวงตกสู ก ่ ำรทดสอบเรืองของก ำหนดเวลำที่ 265

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ิ ้ กจัดเ เฉพำะเพือจะเปิ ดให ้พวกเขำทังหลำยมองเห็ นว่ำมีสงใดอยู ใ่ นหัวใจของพวกเขำข่ำวสำรนี ถู ่ ์ นกำรนำไปเพือให ่ ตรียมไว ้เพือทดสอบและช ำระคริสตจักรให ้บริสท ุ ธิเป็ ้เห็นว่ำควำมร ักของพวกเ ้ ้ ขำนันวำงอยูก ่ บ ั โลกนี หรืออยูก ่ บ ั พระคริสต ์และสวรรค ์พวกเขำต่ำงอ ้ำงว่ำรักพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดบัด ้ ้องพิสจ ่ ้ นี จะต ู น์ควำมร ักของพวกเขำพวกเขำพร ้อมทีจะละทิ งควำมหวั งและควำมทะเยอทะยำนฝ่ ำ ่ ยโลกและต ้อนร ับด ้วยควำมชืนชมยิ นดีในกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำหรือไม่ข่ ้ กจัดเตรียมไว ้เพือให ่ ่ ้จริงของฝ่ ำยจิตวิญญำณเป็ นข่ำวสำร ำวสำรนี ถู ้พวกเขำมองเห็นสภำพทีแท ่ ่ ทีทรงโปรดประทำนให ้ด ้วยควำมเมตตำเพือปลุ กพวกเขำให ้แสวงหำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยกำรกลั บใจและควำมถ่อมตน{GC353.1}{GCth17306.1} ้ ่ ถึงแม้ควำมผิดหวังนี จะเป็ นผลจำกกำรเข ้ำใจผิดในข่ำวสำรทีพวกเขำประกำศก็ ตำมควำมผิด ้ ้องถูกลบล ้ำงออกไปตลอดกำลด ้วยเช่นกันควำมผิดหวังจะทดสอบหัวใจของบรรดำผูท้ ี่ หวังนี จะต ่ ญกับควำมผิดหวังพวกเขำหุนหันทีจะละทิ ่ ้ อ ้ำงว่ำยอมร ับคำเตือนในขณะทีเผชิ งประสบกำรณ์ และ ่ ในพระคำของพระเจ ้ำหรือไม่หรือจะแสวงหำด ้วยกำรอธิษฐำนและกำรถ่อมใจเพือ ่ ควำมวำงใจทีมี ่ ้ว่ำจุดใดของคำพยำกรณ์ทพวกเขำพลำดที ่ี ่ ่ ่ ำไปเนื่ องจำกควำมกลัวหรื ทีจะรู จะเข ้ำใจมีสก ั กีคนที ท ่ ่ ่ จริงใจและไม่เชือคนมำกมำยอ ่ ่ อด ้วยควำมหุนหันและควำมตืนเต ้นมีสก ั กีคนที ไม่ ้ำงว่ำตนร ักทีจะเ ่ ห็นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำปรำกฏแต่เมือได ้ร ับกำรทรงเรียกให ้มำร่วมทนทุกข ์กำรเย ้ยหยันและ กำรตำหนิ ของโลกและบททดสอบของกำรล่ำช ้ำและควำมผิดหวังแล ้วพวกเขำจะประกำศยกเลิกค ่ อไม่เนื่ องจำกพวกเขำไม่ได ้เข ้ำใจทันทีถงึ วิธก ่ วำมเชือหรื ี ำรทีพระเจ ้ำทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ พวกเขำพวกเ ้ ่ ่ ขำจะละทิงควำมจริงทีถูกสนับสนุ นด ้วยคำพยำนอันโปร่งใสทีสุดจำกพระคำของพระองค ์หรือไม่{ GC353.2}{GCth17306.2} ้ ่ บต ่ แท ่ ้จริงในสิงที ่ พวกเข ่ กำรทดสอบนี จะเปิ ดเผยควำมเข ้มแข็งของผู ้ทีปฏิ ั ต ิ ำมด ้วยควำมเชือที ่ ำเป็ นคำสอนของพระคำและพระวิญญำณของพระเจ ้ำกำรทดสอบนี จะสอนพวกเขำถึ ้ ำเชือว่ งภัยอั ่ นตรำยของกำรร ับทฤษฎีและกำรแปลควำมหมำยของมนุ ษย ์แทนทีจะให ้พระคัมภีร ์อธิบำยควำมห ้ ้ ่ ่ ้ ่ มำยตัวเองมีเพียงประสบกำรณ์นีเท่ำนันทีจะสอนเรืองนี ได ้สำหร ับเหล่ำบุตรแห่งควำมเชือแล ้วควำ ่ ่ ำเป็ นสำหร ับกำรแก ้ มสับสนและควำมทุกข ์โศกเศร ้ำใจทีมำจำกควำมผิ ดของเขำเองจะทำงำนซึงจ ่ นจะเป็ ้ ้ ไขจะนำพวกเขำให ้ใส่ใจศึกษำคำพยำกรณ์มำกยิงขึ นกำรสอนพวกเขำให ้ตรวจสอบพืนฐำ ่ ่ ไม่ ่ ได ้วำงอยูบ ้ นควำมเชืออย่ ำงระมัดระวังและปฏิเสธทุกเรืองที ่ นพืนฐำนควำมจริ งของพระเจ ้ำถึงแ ม้วำ่ โลกคริสเตียนจะยอมรับอย่ำงกว ้ำงขวำงเพียงไรก็ตำม{GC354.1}{GCth17307.1} ่ ดู ่ ประหนึ่ งว่ำมืดมนต่อควำมเข ้ำใจของผูเ้ ชือในห ่ สิงที ้วงเวลำแห่งกำรทดลองนั้นจะได ้ร ับควำม ่ ่ “องค ่ กระจ่ำงในภำยหลังเช่นเดียวกับสำวกรุน ่ แรกเมือพวกเขำจะเห็ นสิงที ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงทำให ้เ ้ ขำในบันปลำย”พวกเขำจะรู ้ว่ำแม้จะมีกำรทดลองอันเนื่ องจำกควำมเข ้ำใจผิดของพวกเขำพระปร ่ ตอ ้ ่ำเสมอพวกเขำจะเรียนรู ้โดยประสบกำรณ์อน ะสงค ์แห่งร ักของพระเจ ้ำทีมี ่ พวกเขำเกิดขึนสม ั จะ ทำให ้เกิดควำมสุขว่ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงมีควำมสงสำรและควำมเมตตำกรุณำ”และ“พระมรรค ้ นของพระยำห ้ ำทังสิ ์เวห ์เป็ นควำมร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริงแก่ผูท้ รี่ ักษำพันธสัญญำและพระโอว ำทของพระองค ์”ยำกอบ5:11สดุด2 ี 5:10{GC354.2}{GCth17307.2} 266

อำนำจสัมบูรณ์

267

อำนำจสัมบูรณ์

่ วครงยิ ้ั งใหญ่ ่ บท20-กำรตืนตั ฝ่ำยศำสนำ ่ วครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ กำรตืนตั ทำงศำสนำในช่วงของกำรประกำศเรืองกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ววันของพ ้ ่ ่ งของพระธรรมวิวร ระคริสต ์นันถูกบอกไว ้ล่วงหน้ำแล ้วในคำพยำกรณ์ของข่ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ ่ งกำลัง ณ์บทที14ทู ตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ้ ่ บ “เหำะไปในท ้องฟ้ ำเพือประกำศข่ ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์แก่คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกแก่ทุก ประชำชำติทุกเผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติท่ำนประกำศเสียงดังว่ำจงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพ ่ ระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้วจงนมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ้ ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุทงหลำย”วิ ั วรณ์14:6,7{GC355.1}{GCth17308.1} ้ ่ มี ่ ควำมสำคัญอย่ ข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งเป็ นผูป้ ระกำศคำเตือนนี แสดงว่ ำเป็ นเรืองที ่ ้วยควำมบริสท ำงมำกยิงด ุ ธิร์ ัศมีและสิทธิอำนำจของผูส้ อข่ ื่ ำวชำวสวรรค ์นั้นพระปัญญำของพระเจ ้ ่ ่ งส่งของพระรำชกิจทีจะต ่ ำพอพระทัยทีเสนอให ้เห็นถึงคุณลักษณะทีสู ้องกระทำให ้สำเร็จโดยทำง ่ี วมอยูก ้ ตสวรรค ์ทีเหำะไป“ในท้องฟ้ ่ ข่ำวสำรและสิทธิอำนำจและร ัศมีทจะร่ ่ บ ั พระรำชกิจนี ทู ำ”คำเตื ่ ้ ่ อนที“ประกำศ[ด ้วย]เสียงดัง”และประกำศให ้“คนทังหลำยทีอยูบ ่ นแผ่นดินโลกแก่ทุกประชำชำติทุ ่ ่ กเผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติ”ทำให ้มองเห็นว่ำเป็ นขบวนกำรเคลือนไหวที รวดเร็ วและแผ่กว ้ำงยิง่ ่ งโลก{GC355.2}{GCth17308.2} ้ ใหญ่ไปทัวทั ่ ้ ้ ำวนีเป็ ้ นส่วนหนึ่ งของ“ข่ำว ข่ำวสำรเองบอกแจ ้งให ้เรำทรำบถึงเวลำเมือเหตุ กำรณ์นีจะเกิ ดขึนข่ ่ ่ ้นของกำรพิพำกษำข่ำวสำรเรืองกำรช่ ่ ประเสริฐนิ ร ันดร ์”และประกำศแจ ้งเรืองกำรเริ มต วยให ้รอดไ ่ ้ ่ ่ ก ด ้ถูกเทศนำสังสอนมำตลอดในทุกยุคทุกสมัยแต่ข่ำวสำรนี เป็ นส่วนหนึ งของข่ำวประเสริฐทีจะถู ้ ่ ประกำศเฉพำะในวำระสุดท ้ำยเท่ำนั้นเพรำะในเวลำนี เองเท่ ำนั้นทีเวลำของกำรพิ พำกษำจะมำถึง ่ ำไปสูก ่ ้นของกำรพิพำ คำพยำกรณ์ตำ่ งๆได ้นำเสนอลำดับของเหตุกำรณ์อย่ำงต่อเนื่ องทีน ่ ำรเริมต ่ เป็ ้ นเรืองจริ ่ ่ มพัน กษำสิงนี งโดยเฉพำะในพระธรรมดำเนี ยลแต่คำพยำกรณ์ของดำเนี ยลในส่วนทีสั ธ ์กับเหตุกำรณ์ในวำระสุดท ้ำยนั้นดำเนี ยลได ้ร ับบัญชำให ้ปิ ดผนึ กและประทับตรำไว ้“จนถึงวำระสุ ่ี ดขึนจริ ้ งแล ้วเหล่ำนีข่ ้ ำวเรืองกำรพิ ่ ้ กประก ดท้ำย”ดำเนี ยล12:4ตำมคำพยำกรณ์ทเกิ พำกษำนี จะถู ้ เ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำแต่เมือถึ ่ งวำระสุดท ้ำย“คนเป็ น ำศออกไปไม่ได ้จนกว่ำจะถึงเวลำปัจจุบน ั นี ผู ่ ่ อันมำกจะวิงไปวิ งมำและควำมรู ้จะทวีขน”ดำเนี ึ้ ยล12:4{GC355.3}{GCth17308.3} อัครทูตเปำโลเตือนคริสตจักรไม่ให ้คอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์ในเวลำของท่ำนเปำโลกล่ำ วไว ้ว่ำ“วันนั้นจะไม่มำถึงจนกว่ำจะมีกำรกบฏเสียก่อนและคนนอกกฎหมำยนั้นจะปรำกฏตัว”2เธส ้ ่ งใหญ่ ่ ะโลนิ กำ2:3;จวบจนกระทั่งภำยหลังกำรละทิงควำมเชื อยิ และช่วงเวลำอันยำวนำนของกำรป กครองภำยใต ้“คนนอกกฎหมำย”แล ้วจึงจะเฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได“้ คนนอก ่ นำมอืนว่ ่ ำ“อำนำจลึกลับนอกกฎหมำย”2เธสะโลนิ กำ2:7“ลูกแห่งควำมพินำศ”ยอ กฎหมำย”ซึงมี ่ ้นหมำยถึงระบอบเปปำซีซงตำมที ่ึ ่ ำพยำกรณ์กล่ำวไว ้ล่วงหน้ำนั้นจะเรือง ห ์น17:2และ“คนชัว”นั ค ้ ้สินสุ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798กำรเสด็จมำของพระคริสต ์จะไม่เกิดขึนก่ ้ อน อำนำจ1,260ปี ช่วงเวลำนี ได ้ ยค เวลำนั้นเวลำในข ้อเขียนของเปำโลครอบคลุมตังแต่ ุ ของคริสเตียนจนไปถึงปี ค.ศ.1798เวลำห 268

อำนำจสัมบูรณ์

้ งเป็ นช่วงเวลำทีจะประกำศข่ ่ ่ ้ั สองได ่ ลังจำกนี จึ ำวเรืองพระคริ สต ์เสด็จมำครงที ้{GC356.1}{GCth1 7309.1} ่ ำนมำไม่มก ้ แต่ทเรำร ่ี ในอดีตทีผ่ ี ำรประกำศข่ำวสำรในทำนองนี แม้ ับรู ้มำเปำโลก็ไม่ได ้เทศนำเรื่ ้ ่ องให ้คอยมองหำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำในเวลำอีกยำวนำนของอนำค องนี เขำบอกพี น้ ้ ่ มำร ้ ้ นพิพำกษำไว ้อีกสำมร ้อยปี ใน ตนักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยก็ ไม่ได ้ประกำศเรืองนี ์ตินลูเธอร ์ตังวั ้ ปีค.ศ.1798เป็ นต ้นมำผนึ กทีปิ่ ดพระธรรมดำเนี ยลได ้ถูก อนำคตนับจำกเวลำของเขำแต่นับตังแต่ ่ ำพยำกรณ์ตำ่ งๆเพิมขึ ่ นและมี ้ แกะออกแล ้วควำมรู ้เรืองค คนมำกมำยประกำศข่ำวสำรสำคัญของก ำรพิพำกษำว่ำใกล ้เข ้ำมำแล ้ว{GC356.2}{GCth17309.2} ่ ่ ่ ่ ้ เหมือนกำรปฏิรป ู ยิงใหญ่ ของศตวรรษที16ขบวนกำรเคลื อนไหวเรื องกำรเสด็ จมำเกิดขึนพร ้อ ้ ่ มๆกันในส่วนต่ำงๆของโลกคริสเตียนทังในประเทศยุ โรปและอเมริกำคนแห่งควำมเชือและค ำอธิษ ่ ้ร ับกำรดลใจพวกเ ฐำนได ้ร ับกำรชักนำให ้ศึกษำคำพยำกรณ์และแกะตำมรอยข ้อควำมบันทึกทีได ่ ำให ้เชือว่ ่ ำเหตุกำรณ์ทงสิ ้ั นใกล ้ ขำมองเห็นหลักฐำนทีท ้ถึงยุคสุดท้ำยแล ้วในดินแดนต่ำงๆมีคริสเตี ่ ่ ่ ำมำถึงคว ยนหลำยกลุม ่ ทีอยูก ่ น ั ตำมลำพังโดดเดียวได ้ข ้อสรุปจำกกำรศึกษำพระคัมภีร ์เท่ำนั้นทีน ่ ำพระผูช ำมเชือว่ ้ ว่ ยให ้รอดกำลังใกล ้จะเสด็จกลับมำ{GC357.1}{GCth17310.1} ในปี ค.ศ.1821สำมปี หลังจำกมิลเลอร ์มำถึงข ้อควำมอธิบำยของคำพยำกรณ์ทบอกเวลำของก ี่ ่ ่วทังโลก”เริ ้ ่ ำรพิพำกษำดร.โยเซฟวูลฟฟ์ [JosephWolff]“มิชชันนำรีเพือประกำศไปทั มประกำศ ถึงกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำวูลฟฟ์ เกิดในประเทศเยอรมนี พ่อแม่เป็ นชำวฮีบ ่ งมีอำยุนอ้ ยมำกนั้นเขำมีควำมเชือมั ่ ่นในควำมจริงของศำสนำ รูคณ ุ พ่อเป็ นร ับบีชำวยิวในขณะทียั ่ ขนทุ คริสต ์เขำมีสมองทีว่​่ องไวและอยำกรู ้อยำกเห็นเขำกระตือรือร ้นฟังคำสนทนำทีมี ึ ้ กวันในบ ้ำน ่ ่ ่ ของคุณพ่อในขณะทีชำวฮี บรูผูเ้ ลือมใสเคร่ งคร ัดในศำสนำมำชุมนุ มกันเพือทบทวนควำมหวั งใจ ้ ่ และกำรคำดหวังล่วงหน้ำของพวกเขำทังหลำยถึงพระร ัศมีของพระเมสสิยำห ์ทีกำลังจะเสด็จมำแล ะกำรนำประเทศอิสรำเอลกลับคืนมำอยูม ่ ำวันหนึ่ งเขำได ้ยินถึงกำรเอ่ยพระนำมของเยซูชำวนำซำ ้ ้ ่ ่ ควำมสำมำรถ เร็ธเด็กชำยคนนี ถำมขึ นมำว่ ำท่ำนเป็ นผูใ้ ดคำตอบทีเขำได ้คือ“ชำวยิวท่ำนหนึ่ งทีมี ่ ยิงใหญ่ แต่ท่ำนแสร ้งทำตัวเป็ นพระเมสสิยำห ์ศำลของยิวพิพำกษำตัดสินประหำรท่ำน”ผูส้ งสัยถำม ต่อ“ทำไมกรุงเยรูซำเล็มจึงถูกทำลำยไปและทำไมพวกเรำจึงตกเป็ นเชลยอยู”่ คุณพ่อตอบว่ำ“โอ่โ ้ อเพรำะชำวยิวฆ่ำผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำย”ในทั นใดนั้นมีควำมคิดหนึ่ งแล่นเข ้ำมำในสมองของเด็ ้ ่ กคนนี “พระเยซู คงเป็ นผูเ้ ผยพระวจนะคนหนึ่ งด ้วยเช่นกันและชำวยิวฆ่ำพระองค ์ไปเสียในขณะทีท่ ่ ่ ำนไม่มค ี วำมผิด”TravelsandAdventuresoftheRev.JosephWolffเล่มที1หน้ ำที6เขำมี ควำ ้ ำงแรงกล ้ำถึงแม้จะถูกห ้ำมเข ้ำไปในโบสถ ์ของชำวคริสเตียนก็ตำมทีแต่บ่อยครงเขำ ้ั มคิดเช่นนี อย่ ก็เถลไถลอยูภ ่ ำยนอกคอยฟังคำเทศนำ{GC357.2}{GCth17310.2} ่ ลฟฟ์ อำยุ7ขวบเขำคุยอวดอ ้ำงกับเพือนบ ่ เมือวู ้ำนผูส้ งู อำยุคนหนึ่ งถึงชัยชนะในภำยภำคหน้ำข ่ ่ คนแก่คนหนึ่ งพูดขึนอย่ ้ องชนชำติอส ิ รำเอลเมือพระเมสสิ ยำห ์เสด็จมำเมือมี ำงเมตตำว่ำ“เด็กน้อย ่ ่ ทีร ักลุงจะบอกหนู วำ่ พระเมสสิยำห ์แท ้จริงคือผู ้ใดท่ำนคือพระเยซูชำวนำซำเร็ธ.....ทีบรรพบุ รษ ุ ของ ่ ำกับผูเ้ ผยพระวจนะคนอืนๆกลั ่ ่ หนู ตรึงกำงเขนเหมือนเช่นทีท บไปอ่ำนพระธรรมอิสยำห ์บทที53แล 269

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ะหนู จะมั่นใจว่ำพระเยซูคริสต ์ทรงเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที1หน้ ำที7ในทั นทีทน ั ใดนั้น ควำมมั่นใจได ้ตรำตรึงลงสูเ่ ขำเขำกลับบ ้ำนและไปอ่ำนพระคัมภีร ์สงสัยว่ำคำพยำกรณ์จะสำเร็จได ้ ่ อย่ำงบริบูรณ์ในเยซูชำวนำซำเร็ธได ้อย่ำงไรคำของชำวคริสต ์เป็ นเรืองจริ งหรือเด็กชำยขอให ้คุณ ่ งขรึมมำกจนเขำไม่กล ้ำทีจะเอ่ ่ ่ อี ้ พ่ออธิบำยคำพยำกรณ์แต่กลับพบกับควำมเงียบทีเคร่ ยถึงเรืองนี ่ เพี ้ ยงแต่เพิมควำมปรำรถนำของเขำที ่ ่ ่ กต่อไปอย่ำงไรก็ตำมเรืองนี จะเรี ยนรู ้เรืองศำสนำของคริ สเตี ่ น{GC357.3}{GCth17310.3} ้ ยนให ้มำกยิงขึ ้ ่ ในบ ้ำนเชือสำยยิ วของเขำนั้นควำมรู ้ทีเขำเสำะแสวงหำถู กกีดขวำงอย่ำงขันแข็งจำกเขำแต่เข ่ ่ ำออกจำกบ ้ำนของพ่อขณะทีมีอำยุเพียง11ปี ออกไปยังโลกเพือแสวงหำกำรศึ กษำให ้กับตนเองเพื่ ้ พเขำไปพักอำศัยกับญำติได ้ระยะหนึ่ งแต่ในไม่ช ้ำก็ถก อเลือกศำสนำและทำมำหำเลียงชี ู ขับออกไ ้ ่ ่ ปด ้วยข ้อหำละทิงควำมเชื อและเขำจึ งต ้องหำหนทำงของตนเองอย่ำงโดดเดียวไม่ มเี งินในท่ำมกลำ ่ ่ งไปยังอีกทีหนึ ่ ่ งขยันเรียนและอยูร่ อดด ้วยกำรสอนภำษำฮีบรูโด งหมู่คนแปลกหน้ำเขำไปจำกทีหนึ ่ ้ ่ ยอิทธิพลของครูชำวคำทอลิกเขำถูกชักนำให ้ร ับควำมเชือของโรมและตั งใจที จะเป็ นมิชชันนำรีใ ้ ่ นหมู่คนของเขำเองหลำยปี ต่อมำเขำไปพร ้อมเป้ ำหมำยนี เพือศึกษำในวิทยำลัยออฟโปรปำกันดำ ่ งโรมเนื่ องจำกเขำมีควำมคิดเสรีและกำรพูดทีตรงไปตรงมำในขณะที ่ ่ ่ี ่ เขำถูกกล่ำว ทีกรุ เขำอยู ท ่ นี ่ หำว่ำเป็ นคนนอกรีตเขำโจมตีอย่ำงเปิ ดเผยถึงกำรกระทำทำรุณของคริสตจักรและเรียกร ้องเรืองค ่ ่ นสู ้ งของระบอบเปปำซีปฏิบต วำมจำเป็ นทีจะต ้องปฏิรป ู แม้วำ่ ในช่วงต ้นเจ ้ำหน้ำทีชั ั ต ิ อ ่ เขำด ้วยควำ มเห็นชอบก็ตำมทีแต่ตอ ่ มำไม่นำนเขำก็ถก ู ขับออกไปจำกกรุงโรมเขำเดินทำงไปมำภำยใต ้กำรเฝ้ ่ ำมองของคริสตจักรจนกระทังประจักษ ์แจ ้งว่ำไม่อำจนำเขำให ้มำอยูภ ่ ำยใต ้กำรผูกมัดของลัทธิโร ่ ้ไขไม่ได ้และถูกปล่อยให ้ไปตำมทีเขำพึ ่ ้ มันได ้เขำจึงถูกตรำว่ำเป็ นคนทีแก งพอใจบัดนี เขำจึ งมุ่งหน้ ่ ำไปประเทศอังกฤษและร ับควำมเชือของโปรเตสแตนต ์เข ้ำร่วมกับคริสตจักรอังกฤษหลังจำกเข ้ำเรี ยนแล ้วสองปี เขำจึงก ้ำวออกไปทำงำนของเขำเองในปี ค.ศ.1821{GC358.1}{GCth17311.1} ่ ้ั หนึ ่ ่ งของพระคริสต ์ว่ำพระอง ในขณะทีวู่ ลฟฟ์ ยอมร ับควำมจริงอันยิงใหญ่ ของกำรเสด็จมำครงที ค ์ทรง“เป็ นคนทีร่ ับควำมเจ็บปวดและคุ ้นเคยกับควำมเจ็บไข”้ อิสยำห ์53:3เขำมองเห็นว่ำคำพยำก ้ ่ ำเทียมกันให ้เห็นถึงกำรเสด็จมำครงที ้ั สองด ่ รณ์ตำ่ งๆเปิ ดเผยด ้วยนำหนั กทีเท่ ้วยฤทธำนุ ภำพและ ่ ่ี พระร ัศมีและในขณะทีเขำหำทำงน ำคนของเขำไปยังพระเยซูชำวนำซำเร็ธว่ำทรงเป็ นพระผูท้ ทรงโ ้ ้พวกเขำเห็นกำรเสด็จมำครงที ้ั หนึ ่ ่ งในควำมถ่อมตนในฐำนะเครืองถวำยบู ่ ปรดสัญญำไว ้และชีให ่ ้ ้ั สองในฐำนะ ่ ชำเพือบำปทั งหลำยของมนุ ษย ์นั้นเขำก็สอนพวกเขำด ้วยว่ำพระองค ์จะเสด็จมำครงที กษัตริย ์และพระผูช ้ ว่ ยให ้รอด{GC358.2}{GCth17311.2} ่ เขำกล่ำวว่ำ“เยซูชำวนำซำเร็ธทรงเป็ นพระเมสสิยำห ์องค ์เทียงแท ้พระหัตถ ์และพระบำทของพร ่ กแกะมำยังคนฆ่ำพระองค ์ทรงรับควำมเจ็บปวดและคุ ้นเคยกับควำ ะองค ์ถูกแทงพระองค ์ถูกนำดังลู ่ อมำได ้นำธำรพระกรไปจำกยูดำห ์และอำนำจกำรปกครองออกไปจำกหว่ำงเท ้ำพระอ มเจ็บไข ้ซึงต่ ้ั ้ั สองในหมู ่ งค ์ผูเ้ สด็จมำครงแรกแล ้วจะเสด็จมำเป็ นครงที ่เมฆบนท ้องฟ้ ำและด ้วยเสียงแตรของเทพ บดี”JosephWolff,ResearchesandMissionaryLaborsหน้ำ62“และจะประทับอยูบ ่ นภูเขำมะ ่ ่ กอกเทศและกำรครอบครองนั้นซึงเคยถู กมอบให ้แก่อำดัมเมือแรกสร ้ำงโลกและถูกริบไปโดยเขำ( 270

อำนำจสัมบูรณ์

้ งโลกกำรร ้ ปฐมกำล1:26;3:17)จะถูกมอบให ้แก่พระเยซูพระองค ์จะทรงเป็ นกษัตริย ์ปกครองสินทั ้อ ่ ่ ้ำงมำนั้นจะยุตแิ ต่จะได ้ยินเสียงบทเพลงสรรเสริญ งไห ้ครำครวญและควำมทุ กข ์ระทมของโลกทีสร ่ ์ และขอบพระคุณ.....เมือพระเยซู เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีของพระบิดำและทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิ.....ผู เ้ ชือ่ ่ ้ ทีตำยแล ้วจะกลับเป็ นขึนมำจำกตำยก่ อน1เธสะโลนิ กำ4:161โครินธ ์15:23ชำวคริสเตียนเรียกเรื่ ้ ่ ่ งแล ้วสัตว ์ทังหลำยในโลกจะเปลี ้ ่ องนี ว่้ ำกำรเป็ นขึนมำจำกกำรตำยคร งที ั้ หนึ ยนแปลงธรรมชำติ ขอ งมัน(อิสยำห ์11:6่ ้ 9)และจะเชืองอยู เ่ บืองพระเยซู (สดุด8 ี )สันติสข ุ ทั่วจักรวำลจะปรำกฏ”JournaloftheRev.Joseph ้ั ่ งและตร ัสว่ำ‘ดูสด Wolffหน้ำ378,379“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะทอดพระเนตรลงมำยังโลกอีกครงหนึ ิ ี ่ ก’”Ibid.หน้ำ294{GC359.1}{GCth17311.3} ยิงนั ่ ำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นมำใกล ้แล ้วในกำรแปลควำมหมำยช่วงเวลำ วูลฟฟ์ เชือว่ ่ ่ ลเ คำพยำกรณ์ของเขำนั้นเขำจัดวำงกำรเสด็จมำอย่ำงยิงใหญ่ ให ้อยูใ่ นช่วงเวลำห่ำงจำกเวลำทีมิ ่ ้ข ้อพระคัมภีร ์“วันนั้นโมงนั้นไม่มใี ครรู ้”เพือมำย ่ ้ นว่ ลอร ์จัดวำงไว ้ไม่กปี่ี สำหร ับคนเหล่ำนั้นทีใช ำเน้ ่ ำมนุ ษย ์จะไม่รู ้เรืองกำรใกล ้เวลำเสด็จกลับมำนั้นวูลฟฟ์ ตอบว่ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำทรงบอก ่ ไว ้หรือว่ำจะไม่มท ี ำงรู ้วันและเวลำพระองค ์ไม่ได ้ทรงประทำนหมำยสำคัญแห่งกำลเวลำเพือให ้เรำรู ้ ่ ดถึงกำรใกล ้เข ้ำมำของกำรเสด็จมำของพระองค ์เช่นเดียวกับกำรใกล ้เข ้ำมำของฤดู อย่ำงน้อยทีสุ ่ ้นมะเดือเทศออกใบหรื ่ ่ ร ้อนเมือต อมัทธิว24:32เรำจะไม่มวี น ั รู ้ช่วงเวลำนั้นหรือในเมือพระองค ์เองยั ่ งทรงเชิญชวนให ้เรำไม่เพียงแต่อำ่ นพระธรรมดำเนี ยลทีเผยพระวจนะแต่ ให ้เข ้ำใจด ้วยและในพระธ ้ ้ ่ นเช่นนั้นในเว รรมดำเนี ยลเล่มนี ยังบอกว่ำถ ้อยคำเหล่ำนันจะถูกปิ ดเก็บไว ้จนถึงวำระสุดท ้ำย(ซึงเป็ ่ ่ ่ี ลำของเขำ)และ‘คนเป็ นอันมำกจะวิงไปวิ งมำ’(เป็ นคำพูดของชำวฮีบรูทแสดงออกถึ งกำรสังเกตแล ่ ยวข ่ ้ ะกำรคิดคำนึ งถึงเวลำ)‘และควำมรู ้’(ทีเกี ้องกับเวลำนั้น)‘จะทวีขน’ดำเนี ึ้ ยล12:4นอกจำกนี อง ่ ้ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำไม่ได ้ทรงมุ่งหมำยทีจะตร ัสโดยข ้อควำมนี ว่้ ำกำรใกล ้เข ้ำมำนีจะไม่ เป็ นทีร่ ับ ่ นอนของ‘วันนั้นโมงนั้นไม่มใี ครรู ้’เขำพูดต่อไปว่ำเรำมีหมำยสำคัญ รู ้แต่ทรงหมำยควำมว่ำวันทีแน่ ่ กเปิ ดออกให ้รู ้ได ้อย่ำงเพียงพอเพือเชิ ่ ญชวนให ้เรำเตรียมตัวสำหร ับกำรเสด็จมำของ ของเวลำทีถู พระองค ์เหมือนเช่นโนอำห ์เป็ นผูเ้ ตรียมนำวำ”Wolff,ResearchesandMissionaryLaborsหน้ ำ404,405{GC359.2}{GCth17311.4} ่ ่ นทีนิ ่ ยมในกำรแปลควำมหมำยหรืออธิบำยควำมหมำยของพระ วูลฟฟ์ เขียนถึงเรืองระบบซึ งเป็ ่ ดว่ำ“โบสถ ์คริสเตียนส่วนใหญ่หน คัมภีร ์ไปในทำงทีผิ ั เหไปจำกแนวทำงอันเรียบง่ำยของพระคัมภี ่ อว่ ่ ำควำมสุขในอนำคตของมนุ ษ ร ์และหันเข ้ำหำระบบกำรปรำกฏทำงวิญญำณของทำงพุทธทีเชื ่ ้ ่ ำนเจอคำว่ำยิวจ ยชำติจะประกอบด ้วยกำรเคลือนไปมำในอำกำศและตั งสมมติ ฐำนเอำเองว่ำเมืออ่ ่ ำนคำว่ำเยรูซำเล็มจะต ้องเข ้ำใจว่ำเป็ นคริสตจักรและเ ะต ้องเข ้ำใจว่ำเป็ นคนนอกศำสนำและเมืออ่ ่ ่ มือกล่ ำวถึงโลกก็จะหมำยถึงท ้องฟ้ ำและเมือกล่ ำวถึงกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพวกเขำจะ ้ ้ ต ้องเข ้ำใจว่ำเป็ นกำรเจริญขึนของสมำคมของชำวมิ ชชันนำรีและกำลังขึนไปยั งภูเขำบ ้ำนขององ ่ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำหมำยถึงกำรประชุมยิงใหญ่ ของชำวเมทอดิสต ์”JournaloftheRev.JosephWol ffหน้ำ96{GC360.1}{GCth17312.1} 271

อำนำจสัมบูรณ์

่ บสีปี่ ระหว่ำงค.ศ.1821~1845;วูลฟฟ์ เดินทำงไปอย่ำงกว ้ำงไกลทังในทวี ้ ในช่วงเวลำยีสิ ปแอฟ ่ มของประเทศเอธิโอเปี ย]ไปในทวีปเอเชีย ริกำท่องไปในประเทศอียป ิ ต ์และประเทศอบิสซีเนี ย[ชือเดิ ไปยังประเทศปำเลสไตน์ประเทศซีเรียประเทศเปอร ์เซียเมืองปอคฮำรำและประเทศอินเดียเขำเดินท ่ ่ ่ เขำได ้เทศนำทีเกำะเซนต ่ ำงมำเยียมประเทศสหร ัฐอเมริกำด ้วยในกำรเดินทำงมำทีนี ์เฮเลนำเขำเดิ ้ ้วเขำก็ไปเ นทำงมำถึงเมืองนิ วยอร ์คในเดือนสิงหำคมปี ค.ศ.1837และหลังจำกเทศนำในเมืองนี แล ่ ดเดินทำงต่อไปยังกรุงวอชิงตันขณะอยูท ่ี ่ นเขำ ทศนำทีร่ ัฐฟี ลลำเดลเฟี ยและเบลติมอลและในทีสุ ่ นั กล่ำวว่ำ“โดยกำรเสนอของอดีตประธำนำธิบดีควีนซีอำดัมส ์ในกำรประชุมรัฐสภำสภำอนุ มต ั เิ ป็ นเ ่ อกฉันท ์ให ้ข ้ำพเจ ้ำใช ้หอประชุมคอนเกรสเป็ นห ้องบรรยำยซึงข ้ำพเจ ้ำบรรยำยในวันเสำร ์ได ้ร ับเกี ่ ้วยกำรเข ้ำฟังของสมำชิกร ัฐสภำและบิชอปแห่งร ัฐเวอร ์จิเนี ยและคณะสงฆ ์และป ยรติเป็ นอย่ำงยิงด ระชำชนของร ัฐวอชิงตันสมำชิกกำรปกครองแห่งร ัฐนิ วเยอซีและเพนซีเวเนี ยก็ให ้เกียรติเดียวกันนี ้ ้ องกำรเสด็ ่ ้ แก่ข ้ำพเจ ้ำด ้วยข ้ำพเจ ้ำบรรยำยผลงำนวิจยั ของข ้ำพเจ ้ำในเอเชียและรวมทังเรื จขึนคร องด ้วยพระองค ์เองของพระเยซูคริสต ์”Ibid.หน้ำ398,399{GC360.2}{GCth17312.2} ่ ่ ดโดยไม่ได ้ร ับกำรปกป้ องจำกผูม้ อ ดร.วูลฟฟ์ เดินทำงท่องไปยังประเทศป่ ำเถือนที สุ ี ำนำจของป ่ ้นแค ้นและภัยอันตรำยนับไม่ถ ้วนทีล ่ ้อมอยูร่ อบตัวเขำเขำถูกลงโ ระเทศยุโรปเขำทนต่อสภำพทีแร ทษด ้วยกำรตีเท ้ำและตกอยูใ่ นสภำพอดอยำกถูกจับขำยเป็ นทำสและถูกตัดสินประหำรถึงสำมครงั้ ้ ้นคุกคำมรอบตัวเขำและบำงครงเกื ้ั อบพินำศอันเนื่ องจำกกำรกระหำยนำมี ้ อยูค ้ั ่ ง คนร ้ำยจีปล ่ รงหนึ ้ ้เดินเท้ำไปหลำยร ้อยไมล ์ข ้ำมภูเขำหิมะพัดตีใส่หน้ำของเขำแ เขำถูกปล ้นจนหมดตัวและถูกทิงให ้ นทีแข็ ่ งเป็ นนำแข็ ้ ละเท ้ำเปล่ำของเขำสัมผัสพืนดิ งจนเท ้ำของเขำชำไป{GC361.1}{GCth17313 .1} ่ คนเตือนเขำเรืองของกำรท่ ่ ่ ่ ร ้ำยนั้นวูลฟฟ์ มักจะ เมือมี องไปท่ำมกลำงคนป่ ำเถือนและคนเผ่ ำทีดุ ่ องกันจัดเตรียมไว ้ให ้แล ้ว”“คำอธิษฐำนใจร ้อนรนเพือพระคริ ่ แถลงให ้ตัวเองว่ำ“มีเครืองป้ สต ์และ ่ ควำมไว ้วำงใจในกำรทรงช่วยของพระองค ์”เขำกล่ำวว่ำ“ยิงไปกว่ ำนั้นข ้ำพเจ ้ำยังได ้ร ับกำรจัดเตรี ่ ยมด ้วยควำมร ักของพระเจ ้ำและเพือนบ ้ำนของข ้ำพเจ ้ำอยูใ่ นหัวใจของข ้ำพเจ ้ำและพระคัมภีร ์อยูใ่ นมือของข ้ำพเจ ้ำ”W.H.D.Adams,InPerilsOftหน้ำ192เขำนำพระคัมภีร ์ภำษำฮีบรูและภำษำ ่ ดออ อังกฤษติดตัวไปทุกแห่งหนเขำกล่ำวถึงกำรเดินทำงช่วงหลังว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำ.....เอำพระคัมภีร ์ทีเปิ ้ ่ ำจุ ้ กไว ้อยูใ่ นมือของข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำรู ้ว่ำพลังของข ้ำพเจ ้ำอยูใ่ นพระคำเล่มนี และเป็ นหนังสือทีจะค นข ้ำพเจ ้ำ”Ibid.หน้ำ201{GC361.2}{GCth17313.2} ้ ด ้วยกำรทำเช่นนี เขำเก็ บร ักษำงำนของเขำเอำไว ้ได ้จนกระทั่งนำข่ำวสำรของกำรพิพำกษำไป ่ี คนอำศัยอยูท ยังโลกส่วนใหญ่ทมี ่ ่ำมกลำงคนยิวชำวเติร ์กคนพำร ์ซีส ์ชำวฮินดูและคนอีกหลำยชำ ้ ่ ติและเผ่ำพันธุ ์นั้นเขำได ้แจกจ่ำยพระคำของพระเจ ้ำในท่ำมกลำงภำษำต่ำงๆเหล่ำนี และในทุ กทีเข ่ี งบอกว่ำพระเมสสิยำห ์กำลังใกล ้จะเสด็จมำครอบครอง{GC361.3}{ ำได ้ประกำศถึงเหตุกำรณ์ทบ่ GCth17313.3} ่ ห ในกำรเดินทำงของเขำไปยังเมืองปอคฮำรำเขำได ้พบคนกลุม ่ หนึ่ งทีอยู ่ ำ่ งไกลและอยูอ ่ ย่ำงโด ่ ่ ่ ่ ดเดียวซึงเชือคำสอนเรืองกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเขำกล่ำวว่ำ“ชำวอำหรั 272

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยกว่ำซีรำซึงกล่ ่ ำวถึงเรืองกำรเสด็ ่ ้ั สองของพระคริ ่ บและชำวเยเมนมีหนังสือเล่มหนึ่ งทีเรี จมำครงที ่ิ ้ สต ์และกำรปกครองของพระองค ์ด ้วยพระร ัศมีและพวกเขำคำดว่ำเหตุกำรณ์ยงใหญ่ จะเกิดขึนในปี ค.ศ.1840”JournaloftheRev.JosephWolffหน้ำ377“ในประเทศเยเมน....ข ้ำพเจ ้ำอยูก ่ บ ั บุตร ้ ่ื รำไม่ปลูกสวนองุ น ทังหลำยของเรคำบพวกเขำไม่ ดมสุ ่ ไม่หว่ำนเมล็ดพืชและอำศัยอยูใ่ นเต็นท ์และ ข ้ำพเจ ้ำจำโยนำดับชำยแก่แสนดีได ้เป็ นอย่ำงดีเขำเป็ นบุตรชำยของเรคำบและข ้ำพเจ ้ำยังพบพง ้ ้ ้ ศ ์พันธุ ์ของอิสรำเอลเชือสำยของดำนในท่ ำมกลำงพวกเขำ.....คนเหล่ำนี รวมทั งพงศ ์พันธุ ์ของเรค ้ ำบคำดว่ำในเร็ววันนี พระเมสสิ ยำห ์จะเสด็จมำในเมฆบนท ้องฟ้ ำIbid.หน้ำ389{GC361.4}{GCth 17313.4} ่ กษณะคล ้ำยคลึงกันนี ในคนชำวทำตำรี ้ มีมช ิ ชันนำรีอก ี ท่ำนหนึ่ งพบควำมเชือลั นักบวชชำวทำ ่ ่ ่ ชชันนำรีตอบว่ำไม่เคยรู ้เรืองเช่ ่ ตำถำมมิชชันนำรีวำ่ พระคริสต ์จะเสด็จมำครงที ั้ สองเมื อไรเมื อมิ น ้ ่ คนหนึ ่ ่ งซึงท ่ ำตัวเป็ นครูสอนพระคัมภีร ์ไม่มค ่ แ้ นี มำก่ อนนักบวชก็แปลกใจอย่ำงยิงที ี วำมรู ้ในเรืองนี ่ ่ ้ ละเขำบอกกล่ำวถึงควำมเชือของเขำเองที วำงอยู บ ่ นพืนฐำนของค ำพยำกรณ์วำ่ พระคริสต ์จะเสด็ จมำในรำวปี ค.ศ.1844{GC362.1}{GCth17314.1} ้ เวลำก่อนโน้นคือตังแต่ ้ ปีค.ศ.1826ข่ำวเรืองของกำรเสด็ ่ ่ กำรประกำ นับตังแต่ จกลับมำได ้เริมมี ้ ่ ้ ่ ดขึน้ ศขึนในประเทศอั งกฤษขบวนกำรเคลือนไหวไม่ ได ้ก่อตัวขึนอย่ ำงเป็ นปึ กแผ่นเหมือนเช่นทีเกิ ่ ่ นอนของกำรเสด็จมำแต่มก ในประเทศอเมริกำไม่มก ี ำรสอนกันทั่วไปถึงเรืองเวลำที แน่ ี ำรประกำศไ ่ ปอย่ำงกว ้ำงขวำงถึงควำมจริงอันยิงใหญ่ ของกำรใกล ้เสด็จมำของพระคริสต ์ด ้วยฤทธำนุ ภำพและ ่ ่ ่ี ยอมปฏิบต พระร ัศมีและนี ไม่ใช่เพียงท่ำมกลำงผูท้ ไม่ ี เห็นพ ้องหรือผูท้ ไม่ ั ต ิ ำมคำสอนของศำสนำเท่ ่ ่ั ำนั้นนักเขียนชำวอังกฤษคนหนึ่ งชือมอร นบร ๊อค[MourantBrock]กล่ำวว่ำมีผูร้ ับใช ้ของคริสตจั กรแห่งอังกฤษประมำณ700คนร่วมอยูใ่ นกำรประกำศ“ข่ำวประเสริฐแห่งแผ่นดินสวรรค ์”ข่ำวสำร ่ ไปยั ้ งปี ค.ศ.1844ว่ำเป็ นเวลำทีองค ่ ทีชี ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำก็ถก ู ประกำศไปยังบริเทนใหญ่ด ้วย ่ งพิ ่ มพ ์เรืองกำรเสด็ ่ สือสิ จมำจำกประเทศสหร ัฐอเมริกำนั้นถูกแจกจ่ำยไปอย่ำงกว ้ำงขวำงมีกำรพิม พ ์หนังสือและนิ ตยสำรใหม่ในประเทศอังกฤษและในปี ค.ศ.1842โรเบิร ์ทวินเตอร ์[RobertWinter ่ องกำรเสด็ ่ ]ชำวอังกฤษโดยกำเนิ ดร ับควำมเชือเรื จมำจำกประเทศอเมริกำเขำเดินทำงกลับไปยังป ่ ระเทศบ ้ำนเกิดเพือประกำศข่ ำวกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคนมำกมำยเข ้ำร่วมกับเขำในง ้ ่ ่ ำงๆของประเทศอังกฤษ{GC362.2}{GC ำนนี และข่ำวสำรเรืองกำรพิพำกษำก็ถก ู ประกำศไปยังทีต่ th17314.2} ่ ในทวีปอเมริกำใต ้ท่ำมกลำงควำมป่ ำเถือนและเล่ ห ์กลของพวกนักบวชลำคูนซำ[Lacunza]นัก ่ บวชเยสุอต ิ ชำวสเปนองค ์หนึ่ งศึกษำค ้นหำพระคัมภีร ์และร ับควำมจริงเรืองกำรเสด็ จกลับมำอย่ำงร ่ วดเร็วของพระคริสต ์เขำถูกรบเร ้ำให ้ประกำศคำเตือนแต่ถงึ กระนั้นเขำก็ปรำรถนำทีจะหนี ให ้พ ้นจ ำกกำรควบคุมของอำนำจโรมเขำตีพม ิ พ ์แนวคิดของเขำโดยใช ้นำมแฝง“รับบีเบนเอสรำ”[Rabbi Ben่ ่ บใจลำคูนซำมีชวี ต ่ บแปดแต่ในรำว Ezra]เพือแทนตั วเขำเองว่ำเป็ นชำวยิวทีกลั ิ อยูใ่ นศตวรรษทีสิ ่ ่ี ่ ่ ปี ค.ศ.1825หนังสือของเขำซึงพบหนทำงไปอยู ท ่ ประเทศอั งกฤษได ้ถูกแปลเป็ นภำษำอังกฤษสือสิ 273

อำนำจสัมบูรณ์

่ นตั ่ วสนใจเรืองของกำรเสด็ ่ ้ั สองของพระคริ ่ งพิมพ ์ทำให ้คนในประเทศอังกฤษทีตื จมำครงที สต ์อยูแ่ ่ ่ น{GC363.1}{GCth17315.1} ้ ล ้วเพิมควำมใส่ ใจมำกยิงขึ ่ บแปดทีประเทศเยอรมนี ่ ่ ได ้ ้ถูกสอนโดยเบ็งเกล[Bengel]ซึงเ ่ ในศตวรรษทีสิ หลักคำสอนเรืองนี ป็ นผูร้ ับใช ้คนหนึ่ งในคริสตจักรลูเธอร ์เรนและเป็ นนักกำรศึกษำพระคัมภีร ์และนักวิจำรณ์เรืองนำม หลังจำกเบ็งเกลจบกำรศึกษำแล ้วเขำ“อุทศ ิ ตัวเองให ้กับกำรศึกษำศำสนศำสตร ์สมองของเขำสนใ ่ อยู ้ แ่ ล ้วตังแต่ ้ กำรศึกษำและกำรอบรมในช่วงเยำว ์วัยทำให ้เขำมีควำมโน้มเ จและเคร่งคร ัดในเรืองนี ้ ่ อป ้ อนหน้ำนี และตั ้ อียงเข ้ำหำทำงศำสนศำสตร ์เช่นเดียวกับเยำวชนทังหลำยที มี ุ นิ สยั ชอบคิดทังก่ ง้ ้ แต่น้ันมำเขำต ้องดินรนต่ อสู ้กับควำมสงสัยและควำมยุง่ ยำกในธรรมชำติของศำสนำและด ้วยควำ ่ ว่้ ำเป็ นเพรำะ‘ลูกศรมำกมำยทีปั ่ กลงหัวใจอันน่ ำสงสำรของ มรู ้สึกนึ กคิดอย่ำงมำกเขำพูดถึงเรืองนี ่ เขำและทำให ้ชีวต ิ ในวัยหนุ่ มของเขำนั้นแทบจะทนไม่ได ้’”เมือเขำมำเป็ นสมำชิกของสภำแห่งเมือ ่ ่ี ักษำไว ้ซึงสิ ่ ทธิและโอกำสของคริส งเวอร ์เทมเบิร ์กเขำต่อสู ้เพือเสรี ภำพทำงศำสนำเขำเป็ นผูท้ คงร ่ี บสนุ นอย่ำงมีเหตุมผ ้ ่ ดว่ำตัวเองถูกผูกมัด ตจักรเขำเป็ นผูท้ สนั ี ลต่อเสรีภำพสำหร ับคนทังหลำยที คิ ้ บนพืนฐำนของมโนธรรมให ้ถอนตัวออกจำกกำรเข ้ำร่วมกับคริสตจักรEncyclopaediaBritann ่ งหวัดบ ้ำนเกิดของเขำยังคงสัมผัสถึงผลดีของนโยบำยนี {GC363. ้ ica,9thed.,art.“Bengel”ทีจั 2}{GCth17315.2} ่ งเกลเตรียมคำเทศนำจำกพระธรรมวิวรณ์บทที21เพื ่ ่ ่ ในขณะทีเบ็ อใช ้ในวันอำทิตย ์ของเรืองกำ ่ ้ั สองของพระคริ ่ รเสด็จกลับมำควำมกระจ่ำงเรืองกำรเสด็ จมำครงที สต ์ได ้สว่ำงเจิดจ ้ำลงมำยังควำม ่ เคยเป็ นมำก่ คิดของเขำคำพยำกรณ์ของพระธรรมวิวรณ์เปิ ดออกสูค ่ วำมเข ้ำใจของเขำอย่ำงทีไม่ ้ งควำมสำคัญอันยิงใหญ่ ่ ่ เ้ ผยพระวจนะเสน อนเขำรู ้สึกเต็มตืนถึ และร ัศมีอย่ำงล ้นเหลือของภำพทีผู ่ ไปชั ้ ่ ่ งบนธรรมำสน์เรืองนี ่ กลั ้ บมำหำเขำอย่ำงชั อจนเขำต ้องหยุดคิดใคร่ครวญถึงเรืองนี วขณะหนึ ้ั ่ งตังแต่ ้ น้ันมำเขำอุทศ ่ ำพยำกรณ์โดยเฉพ ดแจ ้งและมีพลังอีกครงหนึ ิ ตัวเองให ้กับกำรศึกษำเรืองค ่ ำทังหมดนี ้ ้ บอกว่ ้ ำะคำพยำกรณ์ในพระธรรมวิวรณ์และในเวลำอันรวดเร็วเขำก็มำถึงควำมเชือว่ ชี ำ ่ ้ ่ ้ กำรเสด็จมำของพระคริสต ์ใกล ้เข ้ำมำแล ้ววันทีเขำกำหนดไว ้ว่ำพระคริสต ์จะเสด็จมำครงที ั สองนัน ่ ลเลอร ์กำหนดในเวลำต่อมำผิดกันเพียงไม่กปี่ี {GC363.3}{GCth17315.3} ใกล ้เคียงกับวันทีมิ ่ ำพยำกร ผลงำนเขียนของเบ็งเกลแพร่ไปทั่วอำณำจักรของชำวคริสต ์แนวคิดของเขำในเรืองค ่ ่ ณ์เป็ นทียอมร ับกันทั่วไปในร ัฐเวอร ์เทมเบิร ์กของเขำเองและร ับกันบ ้ำงในส่วนอืนของประเทศเยอร ่ ้ ำเนิ นต่อไปหลังจำกทีเขำเสี ่ มนี ขบวนกำรเคลือนไหวนี ด ยชีวต ิ และข่ำวพระคริสต ์เสด็จมำนั้นมีให ้ ่ เรื ่ องนี ่ ก ้ ำลังดึงดูดควำมสนใจอยูใ่ นช่วง ฟังในประเทศเยอรมนี ในช่วงเวลำเดียวกันกับดินแดนอืนที ่ ้ นกลุม ่ ่ นและควำมเชือเรื ่ องกำร ่ ต ้นมีผูเ้ ชือบำงคนเดิ นทำงไปยังประเทศร ัสเซียและจัดตังเป็ ่ เล็กๆทีนั ่ ดถือโดยคริสตจักรเยอรมนี ทงหลำยในประเทศนั ้ั ้ ใกล ้เสด็จมำในเร็ววันของพระคริสต ์ยังคงเป็ นทียึ น{GC364.1}{GCth17316.1} ่ ่ั ่ งเจนิ วำซึง่ ควำมกระจ่ำงส่องสว่ำงทีประเทศฝร งเศสและประเทศสวิ สเซอร ์แลนด ์ด ้วยเช่นกันทีกรุ ่ ่ เป็ นเมืองทีฟำเรลและคำลวิ นประกำศควำมจริงของเรืองกำรปฏิ รป ู นั้นโกสเซ็น[Gaussen]เทศนำ ้ั สองในขณะที ่ ่ ข่ำวสำรของกำรเสด็จมำครงที โกสเซ็ นยังเป็ นนักเรียนอยู่น้ันเขำเผชิญกับลัทธิของ 274

อำนำจสัมบูรณ์

่ นทีแพร่ ่ ้ ปยุโรปในปลำยศตวรรษทีสิ ่ บแปดและช่ กำรถือเหตุผลในศำสนำซึงเป็ หลำยมำกทั่วทังทวี ่ ้นของศตวรรษทีสิ ่ บเก ้ำและเมือเขำเข ่ ่ วงเริมต ้ำร่วมกำรร ับใช ้นั้นเขำไม่เพียงขำดควำมรู ้เรืองควำมเ ่ ถู ่ กต ้องเท่ำนั้นแต่ยงั มีควำมโน้มเอียงทีจะเข ่ ้ั ชือที ้ำหำควำมสงสัยเขำสนใจศึกษำคำพยำกรณ์ตงแ ่ ่ ต่ยงั เยำว ์วัยหลังจำกทีเขำอ่ ำนหนังสือประวัตศ ิ ำสตร ์สมัยโบรำณของโรลลิน[Rollin]แล ้วเขำเริมส ่ ่ ้พบว่ำตำมทีเห็ ่ นในบันทึกของประวัตศ นใจพระธรรมดำเนี ยลบทที2และเขำรู ้สึกจับใจทีได ิ ำสตร ์นั้ ่ นเหตุกำรณ์ตำ่ งๆสำเร็จตรงตำมคำพยำกรณ์อย่ำงน่ ำประหลำดใจนี่ คือคำพยำนทีแสดงให ้เห็นว่ำ ่ นเหมือนสมอให ้เขำในท่ำมกลำงภัยอันตรำยของชีวต พระคัมภีร ์ได ้ร ับกำรดลใจซึงเป็ ิ ในช่วงปลำย เขำไม่อำจพักลงอย่ำงพึงพอใจกับคำสอนของพวกลัทธิถอื เหตุผลได ้อีกต่อไปและในเวลำต่อมำเ ่ ่ ่ นนั ้ ้นเขำก็พบควำมเชือที ่ ถู ่ กต ้อง{GC36 มือเขำศึ กษำพระคัมภีร ์และค ้นหำแสงสว่ำงทีชัดเจนยิ งขึ 4.2}{GCth17316.2} ่ ่ ำกำรเสด็จมำขององ ขณะทีเขำด ำเนิ นกำรค ้นหำคำพยำกรณ์ตอ ่ ไปนั้นเขำได ้มำถึงควำมเชือว่ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นมำใกล ้แล ้วเขำประทับใจกับควำมเคร่งขรึมและควำมสำคัญของควำมจริงอันยิง่ ้ งตังใจที ้ ่ ่ แพร่ ่ ใหญ่นีจึ จะเสนอให ้กับประชำชนแต่ควำมเชือที หลำยว่ำคำพยำกรณ์ของดำเนี ยลเป็ น ่ ลึ ่ กลับและไม่สำมำรถเข ้ำใจได ้นั้นเป็ นอุปสรรคร ้ำยแรงในกำรทำงำนของเขำในทีสุ ่ ดเขำตัด เรืองที ่ ่ งเจนิ วำ— สินใจเหมือนเช่นทีฟำเรลท ำมำแล ้วในกำรประกำศข่ำวประเสริฐทีกรุ ่ ำงำนกับเด็กโดยหวังทีจะกระตุ ่ เขำเริมท ้นพ่อแม่ให ้สนใจ{GC364.3}{GCth17316.3} ้ ่ ้ เขำพูดในเวลำต่อมำถึงเป้ ำหมำยของกำรกระทำนี ว่้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำตังใจที จะให ้คนทังหลำยเข ้ำใจเ ่ ไม่ ้ ใช่เนื่ องจำกควำมสำคัญอันน้อยนิ ดแต่กลับกันเพรำะเป็ นเรืองที ่ มี ่ คณ ้ รืองนี ุ ค่ำและข ้ำพเจ ้ำตังใ ่ ่ ด ้ ้วยวิธท ่ี ้นเคยและนั่นคือพูดกับเด็กๆข ้ำพเจ ้ำต ้องกำรทีจะให ่ จทีจะเสนอเรื องนี ี คุ ้คนได ้ยินและกลัว ่ ว่ำคนจะไม่ฟังข ้ำพเจ ้ำหำกไปพูดกับผูใ้ หญ่”“ข ้ำพเจ ้ำจึงตัดสินใจทีจะไปหำผู เ้ ยำว ์ข ้ำพเจ ้ำรวบรว มเด็กๆมำหำกมีคนมำกันมำกก็แสดงว่ำพวกเขำฟังกันยินดีสนใจและแสดงว่ำพวกเขำเข ้ำใจและอ ่ ้ ้ข ้ำพเจ ้ำมั่นใจว่ำในไม่ช ้ำจะได ้คนกลุม ่ ธิบำยเรืองเหล่ ำนี ได ่ ทีสองและต่ อมำผูใ้ หญ่จะรู ้สึกว่ำคุ ้มค่ำ ่ ่ งลงและศึกษำเมือท ่ ำสิงนี ่ แล ้ ้วเรำก็ชนะในเรืองนี ่ ”L.Gaussen,DanieltheProphetเล่ ้ ่ ทีจะนั มที2 คำนำ{GC365.1}{GCth17317.1} ่ ควำมพยำยำมของเขำประสบกับควำมสำเร็จในขณะทีเขำพู ดกับเด็กๆนั้นผูใ้ หญ่ก็เข ้ำมำฟังด ้ ่ งใจฟั ้ ้ ทงคนที ้ั ่ ตำแหน่ งสู วยคนทีตั งพำกันมำนั่งเต็มระเบียงโบสถ ์ของเขำในท่ำมกลำงคนเหล่ำนี มี มี ่ี ่ งและมีกำรศึกษำและมีคนแปลกหน้ำและคนต่ำงชำติทมำท่ องเทียวกรุ งเจนิ วำและด ้วยกำรทำเช่น ้ ำวสำรจึงแพร่ออกไปยังทีอื ่ นๆ{GC365.2}{GCth17317.2} ่ นี ข่ ้ ำให ้โกสเซ็นมีกำลังใจเขำจัดพิมพ ์บทเรียนของเขำออกมำด ้วยควำมหวังทีจะส่ ่ ควำมสำเร็จนี ท ่ หมู่คนพูดภำษำฝรงเศสโกสเซ็ ่ั งเสริมให ้มีกำรศึกษำหนังสือคำพยำกรณ์ในคริสตจักรต่ำงๆทีมี นก ้ ่ ้ ่ ่ ้ ้ ้ว ล่ำวว่ำ“หนังสือชีแนะทีพิมพ ์ให ้แก่เด็กนันก็เพือบอกกับผู ้ใหญ่ผูท้ บ่ ี อยครงละเลยหนั ั งสือเหล่ำนี ด ้ มเครือได ้อย่ำงไรในเมือเด็ ่ กๆของคุ ยกำรอ ้ำงอย่ำงผิดๆว่ำมันคลุมเครือ‘จะไปว่ำหนังสือเหล่ำนี คลุ ่ ณยังเข ้ำใจได ้’”เขำกล่ำวต่อไปว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำมีควำมปรำรถนำอันยิงใหญ่ หำกทำได ้คือจะสอนควำ ่ ่ ้ ่ ้ำพเจ ้ำเห็ มรู ้เรืองคำพยำกรณ์ให ้เป็ นทีนิ ยมของคนทังโบสถ ์”“แน่ นอนทีเดียวไม่มก ี ำรศึกษำใดทีข 275

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ จะเตรี ้ นว่ำจะให ้คำตอบสำหร ับควำมต ้องกำรของยุคได ้ดีกว่ำนี ”“โดยเรื องนี ยมเรำให ้พร ้อมสำหร ับ ่ ควำมทุกข ์ลำบำกทีใกล ้เข ้ำมำแล ้วและให ้เรำเฝ้ ระวังำและรอคอยพระเยซูคริสต ์”{GC365.3}{GCt h17317.3} ่ั ่ งดังและเป็ นทีร่ ักยิงคนหนึ ่ ่ งก็ตำมต่อมำไม่นำน ถึงแม้โกสเซ็นจะเป็ นนักเทศน์ภำษำฝรงเศสที โด่ ่ ้พักงำนควำมผิดหลักของเขำคือเขำใช ้พระคัมภีร ์สอนเยำวชนแทนทีจะใช ่ เขำถูกสังให ้วิธก ี ำรสอ ่ นคูม ่ มพ ่ นแบบถำมตอบของคริสตจักรซึงเป็ ่ อ ื ทีไม่ ี ษ ิ ภัยและมีเหตุมผ ี ลและซึงแทบจะขำดควำมเชื อ่ อันทำให ้เกิดประโยชน์ตอ ่ มำเขำมำเป็ นครูในโรงเรียนศำสนศำสตร ์ในวันอำทิตย ์เขำทำงำนของเ ่ ่ ขำต่อในหน้ำทีครูสอนพระคัมภีร ์แบบถำมตอบให ้แก่เด็กๆและสอนพวกเขำเรืองพระคั มภีร ์ผลงำน ่ ำพยำกรณ์น้ันปลุกควำมสนใจมำกมำยจำกตำแหน่ งของศำสตรำจำรย ์ผ่ำนทำงงำ ของเขำเรืองค ่ ่ ส่ ้ งอิทธิพลอันกว ้ำงไกลต่อไป นพิมพ ์และอำชีพชืนชอบของเขำในกำรเป็ นครูสอนเด็กเขำใช ้สิงนี ่ อในกำรเรียกควำมสนใจของคนมำกมำยให ้ศึกษำคำพยำกรณ์ทแสดง ่ี อีกหลำยปี และเป็ นเครืองมื ให ้เห็นว่ำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้ว{GC366.1}{GCth17318.1} ่ ่ ทีประเทศสแกนดิ เนเวียมีกำรประกำศข่ำวสำรเรืองกำรเสด็ จมำและได ้จุดประกำยควำมสนใจไว ้ ่ นจำกควำมมั ้ ่นคงอย่ำงประมำทเพือสำรภำพและละทิ ่ ้ อย่ำงกว ้ำงขวำงคนมำกมำยถูกปลุกให ้ตืนขึ งบำปของพวกเขำและแสวงหำกำรอภัยในพระนำมของพระคริสต ์แต่คณะสงฆ ์ของคริสตจักรของ ่ ่ ้ กจั ร ัฐต่อต ้ำนขบวนกำรเคลือนไหวและโดยทำงอิ ทธิพลของพวกเขำทำให ้บำงคนทีเทศนำข่ ำวนี ถู ่ ่ กเทศน์เรืองกำรใกล ่ บไปอยูใ่ นเรือนจำในสถำนทีหลำยแห่ งทีนั ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ ้ ่ นเจ ้ำถูกปรำบให ้เงียบไปนันพระเจ ้ำทรงพอพระทัยทีจะประทำนข่ำวสำรด ้วยวิธอี ศ ั จรรย ์ผ่ำนทำงเ ด็กเล็กๆเนื่ องจำกพวกเขำมีอำยุต่ำกว่ำเกณฑ ์กฎหมำยบ ้ำนเมืองจึงควบคุมพวกเขำไม่ได ้และจึงป ล่อยให ้พวกเขำพูดโดยไม่ถก ู คุกคำม{GC366.2}{GCth17318.2} ่ ้ ดขึนท่ ้ ำมกลำงคนในชนชันที ้ ระดั ่ บต่ำกว่ำและประชำชนชุ ขบวนกำรเคลือนไหวส่ วนใหญ่นีเกิ ่ งคำเตือนในบ ้ำนต่ำต ้อยของคนทีใช ่ ้แรงงำนนักเทศน์รน มนุ มกันเพือฟั ุ ่ เด็กเองส่วนใหญ่แล ้วก็เป็ น ่ คนยำกจนของชนบทบำงคนมีอำยุไม่เกิน6หรือ8ปี และในขณะทีชีวต ิ ของพวกเขำประจักษ ์เป็ นพ ่ ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำนั้นแ ยำนว่ำร ักพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและกำลังพยำยำมดำเนิ นชีวต ิ ทีจะเชื อฟั ่ นได ้ในเด็กทั่วไปทีมี ่ อำยุเท่ำ ต่โดยทั่วไปแล ้วพวกเขำก็แสดงออกถึงปัญญำและควำมสำมำรถทีเห็ ่ ้ อหน้ำประชำชนแล ้วมีหลักฐำนพยำนแสดงให ้เห็น กับพวกเขำอย่ำงไรก็ตำมเมือพวกเขำยื นขึนต่ ่ นของประทำนในธรรมชำติในตัวเขำนำเสี ้ ยงและกิรยิ ำเปลียนไป ่ ว่ำพวกเขำทำไปด ้วยอิทธิพลทีเกิ ่ ่ และด ้วยพลังอันเคร่งขรึมพวกเขำให ้คำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำโดยใช ้คำต่ำงๆทีมำจำกพระคั มภี ่ ร ์“จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว ่ ปรำบปรำมควำ ”พวกเขำตำหนิ บำปของประชำชนไม่เพียงตำหนิกำรผิดศีลธรรมและควำมชัวแต่ ้ ่ ่ ำลัง มฝักใฝ่ ในทำงโลกและกำรละทิงควำมเชื อและเตื อนผูฟ ้ ังให ้เร่งรีบหนี ออกไปจำกพระพิโรธทีก จะมำ{GC366.3}{GCth17318.3} ่ ่ ำหนิ บำปตร ัสกับหัวใจของพวกเข ประชำชนฟังด ้วยอำกำรตัวสันพระวิ ญญำณของพระเจ ้ำทีต ่ นคนที ้ ่ ชวี ต ำหลำยคนถูกชักชวนให ้ค ้นหำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมสนใจใหม่และเจำะลึกมำกยิงขึ มี ิ ไม่ 276

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ซอสั ่ื ตย ์และผลกำรกระทำนั้ ประมำณตนและไร ้ศีลธรรมได ้ปฏิรป ู ตนเองคนอืนละทิ งกำรกระท ำทีไม่ นโดดเด่นมำกจนแม้แต่ผูร้ ับใช ้ของคริสตจักรของรัฐยังถูกบีบให ้ยอมรับว่ำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำส ่ ้ ถิตร่วมอยูใ่ นขบวนกำรเคลือนไหวนี {GC367.1}{GCth17319.1} ่ พระเจ ้ำทรงมีพระประสงค ์ทีจะให ้ข่ำวดีของกำรเสด็จมำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดประกำศในประเท ่ ยงของผูร้ ับใช ้ถูกปิ ดพระองค ์จึงประทำนพระวิญญำณลงบนเด็กเพือพระ ่ ศสแกนดิเนเวียและเมือเสี ่ ่ นชมมี ่ รำชกิจจะสำเร็จเมือพระเยซู เสด็จเข ้ำใกล ้กรุงเยรูซำเล็มห ้อมล ้อมด ้วยฝูงชนทีชื สข ุ มำพร ้อม ่ ด ้วยเสียงร ้องดังก ้องแห่งชัยชนะและกำรโบกกิงใบตำลประกำศเทิ ดทูนให ้เป็ นบุตรของดำวิดนั้นฟ ้ั ่ ำริสท ี งหลำยที ริ่ ษยำได ้ร ้องเรียกให ้พระองค ์สังพวกเขำให ้หยุดแต่พระเยซูตร ัสตอบพวกเขำว่ำนี่ เป็ ่ ำเร็จตำมคำพยำกรณ์และหำกคนเหล่ำนี จะปิ ้ ดปำกนิ่ งเสียก ้อนหินก็จะส่งเสียงร ้อง นกำรกระทำทีส ่ กคำขู่ของปุโรหิตและผู ้ปกครองต่ำงยุตเิ สียงร ้องแห่งควำมยินดีในขณะทีพวกเขำเดิ ่ ประชำชนทีถู นเข ้ำไปยังประตูกรุงเยรูซำเล็มแต่หลังจำกนั้นไม่นำนเด็กในลำนวิหำรได ้ร ้องเพลงโต ้ตอบและโบก ่ กิงใบตำลพวกเขำร ้องว่ำ“โฮซ ันนำแก่บุตรของดำวิด”มัทธิว21:8่ 16พวกฟำริสไี ม่พอใจอย่ำงเจ็บปวดทูลพระองค ์ว่ำ“ท่ำนไม่ได ้ยินคำทีคนพวกนี ร้ ้องหรือพระเยซูต รัสตอบว่ำได ้ยินแล ้วพวกท่ำนยังไม่เคยอ่ำนหรือว่ำพระองค ์ทรงกระทำให ้คำสรรเสริญออกมำจำก ่ งไม่หย่ำนม”เช่นเดียวกับทีพระเจ ่ ้ ่ ปำกเด็กและทำรกทียั ้ำทรงกระทำกำรในเด็กทังหลำยในสมั ยทีพ ้ั หนึ ่ ่ งพระองค ์ก็จะทรงกระทำกำรผ่ำนเด็กเหล่ำนั้นในกำรประกำศข่ำวของก ระคริสต ์เสด็จมำครงที ้ั สองด ่ ่ ำรเสด็จมำครงที ้วยพระคำของพระเจ ้ำจะต ้องสำเร็จนั่นคือกำรประกำศเรืองกำรเสด็ จมำของ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดจะต ้องประกำศให ้แก่ทุกคนทุกภำษำและทุกประชำชำติ{GC367.2}{GCth173 19.2} ้ ้ทรงโปรดประทำนให ้วิลเลียมมิลเลอร ์และผูร้ ว่ มงำนเพือเตื ่ อนคนในประเทศอเมริกำปร ข่ำวนี ได ้ ่ ่ ่ี ่ ะเทศนี กลำยเป็ นศูนย ์กลำงของขบวนกำรเคลือนไหวยิ งใหญ่ ทประกำศเรื องกำรเสด็ จมำข่ำวของ ่ ่ งสำเร็จตรงตำมคำพยำกรณ์ทนี ่ี ่ ผลงำนเขียนของมิลเลอร ์และเพือนนั ่ ้นแพร่ไป ทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ำงไกลไม่วำ่ ทีใดในโลกที ่ ่ ชชันนำรีไปถึงข่ำวชืนชมยิ ่ ่ ยังดินแดนทีห่ มิ นดีเรืองกำรเสด็ จมำในเร็ววัน ่ ่ นข่ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์แผ่ออกไปกว ้ำงและไกล“จงเกรงก ของพระคริสต ์ก็ถก ู ประกำศออกไปยังทีนั ่ ลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”{GC368.

1}{GCth17319.3} ่ี ไปยั ้ งกำรเสด็จมำของพระคริสต ์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดูประหนึ่ งว่ำคำพยำนของคำพยำกรณ์ทชี ่ ำวนีประกำศไปยั ้ ของปี ค.ศ.1844มีผลอย่ำงแรงต่อควำมคิดของประชำชนในขณะทีข่ งร ัฐต่ำงๆนั้น ่ วด ้วยควำมสนใจคนมำกมำยเชือมั ่ ่นว่ำเหตุผลต่ำงๆทีมำจำกค ่ ทุกแห่งมีกำรตืนตั ำพยำกรณ์น้ันถู ่ กต ้องพวกเขำสละข ้อคิดเห็นอันยโสของตนไปและร ับควำมจริงด ้วยควำมชืนชมยิ นดีผูร้ ับใช ้บำงค ้ นวำงแนวคิดและควำมรู ้สึกแบ่งแยกออกไปทิงเงินเดือนและคริสตจักรไปและเข ้ำร่วมกำรประกำศเ ่ ่ ่ รืองกำรเสด็ จมำของพระเยซูอย่ำงไรก็ตำมเมือเปรี ยบเทียบแล ้วมีผูร้ ับใช ้ค่อนข ้ำงน้อยทียอมร ับข่ำ ่ ดั ้ งนั้นจึงทรงโปรดมอบหมำยเรืองนี ่ ส่ ้ วนใหญ่ให ้แก่อำสำประกำศทีถ่ ่ อมใจชำวนำละทิง้ วสำรเรืองนี ้ ่ อไปพ่อค ้ำทิงสิ ้ นค ้ ้ำไปผูท้ มี ่ี วช ้ ำแหน่ งของเขำไปแต่ถงึ กระ ทุ่งนำไปนำยช่ำงกลทิงเครื องมื ิ ำชีพทิงต 277

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำงำนก็ยงั น้อยอยูเ่ มือเปรี ่ ่ นั้นจำนวนคนทีท ยบเทียบกับงำนทีจะต ้องทำให ้เสร็จสภำพของคริสตจัก ่ ่ ่ ำควำมหนักใจมำให ้กับผูเ้ ฝ้ ำยำมทีซื ่ อสั ่ รทีปรำศจำกคุ ณงำมควำมดีและโลกทีตกอยู ใ่ นควำมชัวน ตย ์และพวกเขำยอมอดทนด ้วยควำมเต็มใจอยูก ่ บั กำรตรำกตรำควำมอดอยำกและควำมทุกข ์ทรม ่ ้ ำนเพือจะตำมคนทั งหลำยให ้กลับใจเข ้ำมำสูค ่ วำมรอดถึงแม้พวกเขำจะถูกซำตำนต่อต ้ำนพันธกิ ่ จของพวกเขำก ้ำวไปข ้ำงหน้ำอย่ำงมั่นคงและคนนับพันยอมร ับควำมจริงเรืองกำรเสด็ จมำ{GC36 8.2}{GCth17319.4} ่ ่ ้ตรวจสอบหัวใจร ้องเตือนคนบำปทังชำวโลกและสมำชิ ้ ในทุกทีจะได ้ยินเสียงคำพยำนทีให กคริ ่ ่ สตจักรให ้หนี ไปจำกพระพิโรธทีจะมำถึงดังยอห ์นผูใ้ ห ้บัพติศมำผู ้บอกข่ำวล่วงหน้ำของพระคริสต ์ ้ั ่ นักเทศน์ทงหลำยวำงขวำนตรงรำกของต ้นไม้และร ้องเรียกทุกคนให ้เกิดผลทีสมกั บกำรกลับใจกำ ่ ้ำใจของพวกเขำนั้นตรงกันข ้ำมกับคำมั่นใจในสันติสข ่ งก ้อง รเชิญชวนทีเร ุ และควำมปลอดภัยทีดั ่ี ยมกันทั่วไปและเมือใดที ่ ่ กำรประกำศข่ำวนี ประชำชนก็ ้ มำจำกธรรมำสน์ทนิ มี ได ้ร ับกำรเร ้ำใจคำพ ่ ้ำถึงหัวใจด ้วยอำนำจของพระวิญญำณบริสท ยำนเรียบง่ำยและตรงไปตรงมำของพระคัมภีร ์ทีเข ุ ธิ ์ ่ อยคนจะปฏิเสธได ้อย่ำงเต็มทีศำสตรำจำรย ่ นำควำมสำนึ กผิดลงมำยังพวกเขำทีน้ ์ทำงศำสนำหล ่ นมำจำกควำมปลอดภั ้ ำยคนถูกปลุกให ้ตืนขึ ยอันจอมปลอมของพวกเขำพวกเขำมองเห็นกำรถด ่ ่ ถอยไปจำกควำมจริงของพวกเขำควำมฝักใฝ่ ในโลกและควำมไม่เชือของพวกเขำควำมหยิ งยโส และควำมเห็นแก่ตวั ของพวกเขำคนมำกมำยแสวงหำพระเจ ้ำด ้วยกำรกลับใจและกำรถ่อมตนควำ ่ ่ ้นบัดนี พวกเขำน ้ มร ักทีพวกเขำยึ ดติดกับสิงของในโลกนั ำไปยึดไว ้กับสวรรค ์พระวิญญำณของพ ่ ระเจ ้ำทรงสถิตอยูก ่ บ ั พวกเขำและด ้วยหัวใจทีอ่อนลงและมอบถวำยพวกเขำเข ้ำร่วมกับเสียงร ้องทีว่​่ ่ ำ“จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว ”{GC369.1}{GCth17320.1} ่ ่ ่ี บำดแ คนบำปรำไห ้ถำมว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะต ้องกระทำประกำรใดทีจะได ้ร ับควำมรอด”ชีวต ิ ของผูท้ มี ่ื ตย ์พร ้อมทีจะชดใช ่ ่ ่ ่ ผลของควำมไม่ซอสั ้ทุกคนทีพบสั นติสข ุ ในพระคริสต ์ปรำรถนำทีจะเห็ นผู ้อืนแ ่ิ ดขวำงของควำมห บ่งปันพระพรหัวใจของพ่อแม่หน ั ไปหำลูกและหัวใจของลูกหันไปหำพ่อแม่สงกี ่ ้ ยิงยโสและกำรสงวนตั วนั้นถูกกวำดทิงไปพวกเขำสำรภำพจำกใจจริ งสมำชิกในครอบคร ัวทำงำน ่ ่ี ่ ดบ่อยครงจะได ้ั ่ อ้ นด ่ื ้ เพือควำมรอดของผู ท้ ใกล ้ตัวและใกล ้ชิดสนิ ททีสุ ้ยินเสียงของกำรทูลขอเพือผู วยควำมจริงใจในทุกแห่งหนจะมีจต ิ วิญญำณทีร่ ้องเรียกพระเจ ้ำด ้วยควำมทุกข ์ระทมใจหลำยคนป ้ ้ตลอดคืนด ้วยกำรอธิษฐำนเพือร ่ ับควำมมั่นใจว่ำบำปของเขำได ้ร ับอภัยแล ้วหรือเพือให ่ ลำสู ้ญำติแ ่ ละเพือนบ ้ำนกลับใจ{GC369.2}{GCth17320.2} ้ ่ คนทุกชนชันแห่ กน ั เข ้ำร่วมกำรประชุมของผูร้ อคอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์คนรำรวยและค ้ ้ ่ งด ้วยตนเ นยำกจนคนชนชันระดั บสูงและชนชันระดั บต่ำพวกเขำมำจำกทุกอำชีพมีใจจดจ่อทีจะฟั ่ ้ั สองของพระคริ ่ องเรืองกำรเสด็ จมำครงที สต ์พระเจ ้ำทรงขวำงห ้ำมวิญญำณของกำรต่อต ้ำนในข ่ ร้ ับใช ้อธิบำยเหตุผลของควำมเชือในบำงคร ่ ้ั ่ อนั้นอ่อนกำลังแต่พระวิญญำณของ ณะทีผู งเครื องมื ่ ร่ ว่ มด ้วยในทีป ่ พระเจ ้ำทรงเสริมอำนำจให ้กับควำมจริงพวกเขำสัมผัสกับทูตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิที์ อยู ่ ่ ำวยำถึ ้ งหลักฐำนกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ ระชุมและทุกวันมีคนมำกมำยเข ้ำร่วมกับผูเ้ ชือในขณะที กล่ 278

อำนำจสัมบูรณ์

ววันของพระคริสต ์ฝูงชนมหึมำฟังคำอันเคร่งขรึมอย่ำงแน่ น่ิ งแทบไม่หำยใจดูประหนึ่ งว่ำสวรรค ์แล ้ ะโลกเข ้ำประชิดกันคนแก่ผูเ้ ยำว ์และคนวัยกลำงคนสัมผัสกับอำนำจของพระเจ ้ำเหล่ำคนทังหลำย ่ ดริมฝี ปำกและเสียงชืนชมยิ ่ ่ กลับบ ้ำนด ้วยเพลงสรรเสริญทีติ นดีดงั กังวำนในอำกำศทีสงบของยำม ่ ้ำร่วมประชุมเหล่ำนั้นจะลืมภำพทังหมดที ้ ่ ำสนใจอย่ำงยิงยวด{GC369.3} ่ ค่ำคืนไม่มผ ี ู ้ใดเลยทีเข น่ {GCth17320.3} ่ ่ นอนของกำรเสด็จมำของพระคริสต ์นั้นทำให ้เกิดกำรต่อต ้ำนอันยิงใ ่ กำรประกำศเรืองเวลำที แน่ ้ งแต่ ้ ผูร้ ับใช ้บนธรรมำสน์ลงไปจนถึงคนบำปทีไม่ ่ อยูใ่ นกรอบระ หญ่จำกคนมำกมำยในทุกชนชันตั ่ ้ำท ้ำทำยสวรรค ์คำพยำกำรณ์น้ันเกิดขึนจริ ้ ง“ในวำระสุดท ้ำยพวกทีชอบเยำะเย ่ เบียบทีกล ้ยจะมำเ ่ี ยำะเย ้ยและทำตำมตัณหำของตนเองและจะถำมว่ำ‘พระสัญญำว่ำพระองค ์จะเสด็จมำนั้นอยูท ่ ไหนเ ้ บรรพบุรษ ่ เป็ นอยูเ่ หมือนเดิมตังแต่ ้ ทรงสร ้ำงโลก’”2เปโตร3: พรำะว่ำตังแต่ ุ ล่วงหลับไปแล ้วทุกสิงก็ ่ ้ำงว่ำตนร ักพระผูช ่ 3,4คนมำกมำยทีอ ้ ว่ ยให ้รอดนั้นประกำศว่ำพวกเขำไม่ได ้ต่อต ้ำนคำสอนเรืองก ้ั สองพวกเขำเพี ่ ่ นอนแต่พระเนตรของพระเจ ้ำที่ ำรเสด็จมำครงที ยงแต่คด ั ค ้ำนกำรกำหนดเวลำทีแน่ ่ งเรืองกำรเสด็ ่ เห็นไปอย่ำงทั่วถึงนั้นทรงอ่ำนหัวใจของพวกเขำพวกเขำไม่ประสงค ์ทีจะฟั จมำของพ ่ พำกษำโลกในควำมชอบธรรมพวกเขำเป็ นคนร ับใช ้ทีไม่ ่ ซอสั ่ื ตย ์มำตลอดกำรกระ ระคริสต ์เพือพิ ่ ทำของพวกเขำไม่อำจทีจะทนได ้กับกำรตรวจสอบของพระเจ ้ำผูท้ รงตรวจพินิจหัวใจและเขำเหล่ำ ่ ้ั หนึ ่ ่ งทีไม่ ่ พร ้อมจะต ้อน นั้นกลัวทีจะเข ้ำเฝ้ ำพระเจ ้ำเหมือนเช่นชำวยิวในสมัยพระเยซูเสด็จมำครงที ่ี ำคอยองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอีกด ้วยซำต ร ับพระองค ์พวกเขำไม่เพียงปฏิเสธเท่ำนั้นแต่ยงั เยำะเย ้ยผูท้ เฝ้ ำนและทูตของมันยินดีปรีดำและโยนคำตำหนิ ใส่พระพักตร ์ของพระคริสต ์รวมถึงทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสุ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นคนของพระเจ ้ำนั้นมีควำมร ักเพียงน้อยนิ ดให ้กับพระองค ์จนไม่ปรำรถนำ ทธิว่์ ำคนทีอ ่ ทีจะให ้พระองค ์เสด็จมำปรำกฏ{GC370.1}{GCth17321.1} ่ นหรือเวลำ”นี่ เป็ นข ้อพระคัมภีร ์ทีผู ่ ป้ ฏิเสธควำมเชือเรื ่ องกำรเ ่ พวกเขำโต ้ว่ำ“แต่ไม่มใี ครรู ้เรืองวั ่ ดพระคัมภีร ์กล่ำวว่ำ“ไม่มใี ครรู ้เรืองวั ่ นหรือเวลำแม้แต่บรรดำทูตสวรรค ์แห่ สด็จมำนำมำใช ้บ่อยทีสุ ่ งฟ้ ำสวรรค ์หรือพระบุตรมีแต่พระบิดำองค ์เดียว”มัทธิว24:36ผู ้ทีรอคอยกำรเสด็ จมำขององค ์พระ ้ ้อย่ำงชัดเจนและสอดคล ้องกันแต่จะเห็นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำผูต้ อ ผูเ้ ป็ นเจ ้ำอธิบำยข ้อพระคัมภีร ์นี ได ่ ้ ่ ดพระเยซูคริสต ์ตร ัสข ้อควำมเหล่ำนี ในกำรสนทนำคร ้ ้ั ำคั ต ้ำนนำพระคัมภีร ์ข ้อนี ไปใช ้ในทำงทีผิ งส ้ ่ จออกจำกวิหำรเป็ นครงสุ ้ั ดท ้ำยสำวก ญกับสำวกทังหลำยบนภู เขำมะกอกเทศภำยหลังจำกทีเสด็ ้ ดลง”พระเยซูประทำนหม ทูลถำมว่ำ“อะไรเป็ นหมำยสำคัญว่ำพระองค ์จะเสด็จมำและยุคเก่ำจะสินสุ ่ ำนทังหลำยเห็ ้ ่ งหมดนี ้ ้ ้วก็ให ้รู ้ว่ำพระองค ์เสด็จมำใ ำยสำคัญให ้พวกเขำและตรัสว่ำ“เมือท่ นสิงทั แล กล ้จะถึงประตูแล ้ว”มัทธิว24:3,33จะต ้องไม่ใช ้พระดำร ัสข ้อหนึ่ งของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดไปทำลำยพ ่ งแม้ไม่มผ ่ ระดำร ัสอืนถึ ี ูใ้ ดรู ้วันหรือชัวโมงของกำรเสด็ จมำของพระองค ์ก็ตำมทีแต่เรำได ้ร ับกำรชีแ้ ้ ้ นะและจำเป็ นต ้องรู ้ว่ำเวลำนั้นใกล ้จะถึงแล ้วนอกจำกนี เรำยั งได ้ร ับกำรชีแนะว่ ำกำรละเลยคำเตือน ่ ับรู ้ว่ำกำรเสด็จมำนั้นใกล ้จะถึงเวลำแล ้วจะมีภยั ถึงตำยต่ ของพระองค ์และปฏิเสธหรือเพิกเฉยทีจะร ่ ดกับคนในสมัยของโนอำห ์ทีไม่ ่ รู ้ว่ำเมือใดน ่ ้ วมจะมำถึงและอุปมำในบทเ อตัวเรำเหมือนกับทีเกิ ำท่ ่ ตย ์ซือและไม่ ่ ่ ดียวกันได ้เปรียบเทียบควำมแตกต่ำงระหว่ำงทำสทีสั สต ั ย ์ซือและได ้กำหนดวำระสุดท ้ ่ี ดในใจว่ำ“นำยของข ้ำมำช ้ำ”เรืองนี ่ แสดงให ้ ำยให ้แก่ผูท้ คิ ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำพระคริสต ์จะทรงปฏิ 279

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ บัตแิ ละประทำนบำเหน็ จให ้แก่คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ทรงพบว่ำเฝ้ ำคอยและสอนเรืองกำรเสด็ จมำแ ่ เสธเรืองนี ่ พระองค ้ ่ ละแก่คนเหล่ำนั้นทีปฏิ ์ตร ัสว่ำ“เพรำะฉะนั้นพวกท่ำนจงเฝ้ ำระวังอยู.่ ....เมือนำยม ่ื นเรำจะมำเหมื ้ ำพบเขำทำอย่ำงนั้นบ่ำวคนนั้นก็เป็ นสุข”มัทธิว24:42,46“ถ ้ำเจ ้ำไม่ตนขึ อนอย่ำงข ่ โมยและเจ ้ำจะไม่รู ้ว่ำเรำจะมำหำเจ ้ำชัวโมงไหน”วิ วรณ์3:3{GC370.2}{GCth17321.2} ่ รู ้ตัวว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำ“วันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจ เปำโลกล่ำวถึงคนกลุม ่ หนึ่ งทีไม่ ่ ่ ่ ้นแหละควำ ะมำอย่ำงขโมยทีมำในเวลำกลำงคื นเมือเขำพู ดกันว่ำ‘สงบสุขและปลอดภัยแล ้ว’เมือนั ่ี ใจฟังคำเตือนของพระผูช มพินำศก็จะมำถึงทันที.....พวกเขำจะหนี ก็ไม่พ ้น”เขำยังกล่ำวถึงผูท้ ใส่ ้ ว่ ่ ้ ้ ยให ้รอดว่ำ“พีน้องทังหลำยท่ำนไม่อยูใ่ นควำมมืดแล ้ววันนันไม่น่ำจะมำถึงท่ำนอย่ำงขโมยมำท่ำน ทุกคนเป็ นลูกของควำมสว่ำงและเป็ นลูกของเวลำกลำงวันเรำไม่ได ้เป็ นของกลำงคืนหรือของควำ มมืด”1เธสะโลนิ กำ5:2-5{GC371.1}{GCth17321.3} ้ งแสดงให ้เห็นว่ำพระคัมภีร ์ไม่มห ่ ด ้วยประกำรฉะนี จึ ี ลักฐำนใดทีจะปล่ อยให ้มนุ ษย ์ยังคงจมอยูก ่ ั ่ ำใกล ้เวลำทีพระคริ ่ ่ บควำมไม่รู ้ในเรืองว่ สต ์จะเสด็จมำแล ้วแต่สำหร ับผู ้ทีปรำรถนำเพี ยงแต่หำข ้อแ ่ ้ ่ ่ ้ำง ก ้ตัวทีจะปฏิเสธควำมจริงจะปิ ดหูตวั เองให ้กับคำอธิบำยนี และคนเย ้ยหยันทีโอ ้อวดและแม้คนทีอ ่ ตัวเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ยังดำเนิ นส่งเสียงกึกก ้องไปว่ำ“วันนั้นโมงนั้นไม่มใี ครรู ้”ในขณะทีประ ่ นมำและเริ ้ ่ จะถำมหำทำงแห่ ่ ชำชนลุกตืนขึ มที งควำมรอดครูสอนศำสนำกลับก ้ำวเท ้ำเข ้ำมำขวำงร ่ ะหว่ำงพวกเขำกับควำมจริงคอยหำวิธท ี จะท ี ำให ้ควำมกลัวของพวกเขำสงบด ้วยกำรแปลควำมหม ่ ซอสั ่ื ตย ์เข ้ำร่วมอยูใ่ นงำนของผูห้ ลอกลวงผูย้ ง่ิ ำยพระคำของพระเจ ้ำอย่ำงหลอกลวงผูเ้ ฝ้ ำยำมทีไม่ ่ ่ นติสข ใหญ่ร ้องว่ำสันติสข ุ สันติสข ุ ในเมือพระเจ ้ำไม่ได ้ตร ัสถึงเรืองสั ุ เลยคนมำกมำยจะเป็ นเช่นเดีย ่ ่ื วกับฟำริสใี นสมัยของพระคริสต ์คือตนเองปฏิเสธทีจะเข ้ำไปในแผ่นดินสวรรค ์และยังขัดขวำงผูอ้ น ่ ำลังจะเดินเข ้ำไปอีกด ้วยมือของพวกเขำจะต ้องร ับผิดชอบกับโลหิตของจิตวิญญำณเหล่ำนี {G ้ ทีก C372.1}{GCth17322.1} ่ อมตนและอุทศ ่ ดในคริสตจักรเป็ นคนกลุม ่ ับข่ำวสำร โดยทั่วไปแล ้วคนทีถ่ ิ ตนมำกทีสุ ่ แรกทีจะร ้ ท้ ศึ ่ี กษำพระคัมภีร ์ด ้วยตัวเองจะมองไม่เห็นสิงใดนอกจำกลั ่ ่ วำงอยูบ นี ผู กษณะทีไม่ ่ นพระคัมภีร ์ของ ่ ำพยำกรณ์ทยอมร ่ี ่ ่ ได ้อยูภ แนวคิดเรืองค ับกันทั่วไปและประชำชนในทีใดก็ ตำมทีไม่ ่ ำยใต ้กำรควบ ่ี ่ กำรค ้นคว ้ำศึกษำพระคำของพระเจ ้ำด ้วยต คุมของพวกนักบวชไม่วำ่ พวกเขำจะอยูท ่ ใดก็ ตำมทีมี ่ ่ นยันได ้ว่ำมีแหล่ นเองแล ้วจะต ้องเปรียบเทียบหลักคำสอนเรืองกำรเสด็ จกลับมำกับพระคัมภีร ์เพือยื งกำเนิ ดมำจำกพระเจ ้ำ{GC372.2}{GCth17322.2} ่ องไม่เชือกดขี ่ ่ มเหงมีบำงคนยอมทีจะปิ ่ ดปำกเงียบในเรืองควำมหวั ่ คนมำกมำยถูกพีน้ ข่ งใจของ ่ ักษำตำแหน่ งในคริสตจักรแต่มอ พวกเขำเองเพือร ี ก ี หลำยคนรู ้สึกว่ำควำมจงร ักภักดีตอ ่ พระเจ ้ำห ้ำ ่ มกำรกระทำเช่นนั้นในกำรปกปิ ดควำมจริงทีทรงโปรดมอบให ้อยูภ ่ ำยใต ้กำรดูแลของพวกเขำมีค ่ื นจำนวนไม่นอ้ ยถูกตัดออกไปจำกกำรร่วมสำมัคคีธรรมกันในคริสตจักรโดยไม่มส ี ำเหตุอนใดนอ ่ ่ ้ กจำกกำรแสดงออกถึงควำมเชือในเรื องของกำรเสด็ จมำของพระคริสต ์คำกล่ำวต่อไปนีของผู เ้ ผย ่ ่ ่ ่ พระวจนะมีคำ่ อย่ำงยิงสำหร ับผูท้ ต ี ้องทนแบกร ับกำรทดลองควำมเชือของพวกเขำ“พีน้องของพว ่ ยดชังเจ ้ำและเหวียงเจ ่ กเจ ้ำทีเกลี ้ำออกไปเพรำะเหตุนำมของเรำได ้พูดว่ำ‘ขอพระยำห ์เวห ์ทรงได ้รั 280

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ บเกียรติเพือเรำจะได ้เห็นควำมชืนบำนของพวกเจ ้ำ’แต่เขำเหล่ำนั้นแหละจะได ้ร ับควำมอับอำย”อิ สยำห ์66:5{GC372.3}{GCth17322.3} ้ งผลลัพธ ์ทีได ่ ้จำกคำเตือนโ ทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำกำลังเฝ้ ำมองดูด ้วยควำมสนใจอย่ำงสุดซึงถึ ่ ดยรวมแล ้วเมือคริ สตจักรปฏิเสธข่ำวสำรทูตสวรรค ์ก ้ำวจำกไปด ้วยควำมเศร ้ำแต่มค ี นอีกมำกมำย ่ งไม่ได ้ผ่ำนกำรทดสอบในเรืองควำมจริ ่ ทียั งของกำรเสด็จมำคนมำกมำยถูกสำมีภรรยำพ่อแม่และ ่ ำกำรฟังแม้เพียงคำสอนนั้นก็บำปแล ้วทูตสวรรค ์ได ้รับบัญชำให ้ ลูกนำไปในทำงผิดและทำให ้เชือว่ ้ ้วยควำมซือสั ่ ตย ์เพรำะยังมีอก ่ องลงมำจำกบั มำคอยเฝ้ ำร ักษำจิตวิญญำณเหล่ำนี ด ี แสงหนึ่ งทีจะส่ ลลังก ์ของพระเจ ้ำมำยังพวกเขำ{GC372.4}{GCth17322.4} ่ อำจพูดออกมำทำงวำจำได ้นั้นผูท้ ได ่ี ้ร ับข่ำวนั้นเฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำข ด ้วยควำมปรำรถนำทีไม่ ่ องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเวลำทีพวกเขำคิ ดว่ำจะพบพระองค ์นั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้วพวกเขำก ้ำวเข ้ำมำยังเว ้ ้วยควำมเคร่งขรึมอย่ำงสงบพวกเขำสงบนิ่งอยูใ่ นกำรสือสั ่ มพันธ ์อย่ำงคหวำนชืนกั ่ บพระเจ ้ำ ลำนี ด ่ ้ ่ ้ และในควำมแน่ วแน่ แห่งสันติสข ุ ทีจะเป็ นของเขำทังหลำยในเวลำสดใสที จะตำมต่ อจำกนี มำไม่ มผ ี ู้ ่ ่ ้ ใดเลยทีมีประสบกำรณ์ในเรืองควำมหวังและควำมไว ้วำงใจอันนี จะลืมเวลำอันมีคำ่ ของกำรรอคอย ้ นเวลำหลำยสัปดำห ์ก่อนถึงเวลำนี ที ้ ธุ ่ รกิจทำงฝ่ ำยโลกส่วนใหญ่ถก ่ จริ ่ งใจตร นี เป็ ู ปัดวำงไว ้ผูเ้ ชือที วจสอบด ้วยควำมระมัดระวังถึงควำมคิดและอำรมณ์ของหัวใจของตัวเองรำวกับว่ำกำลังนอนรอคว ้ ่ี วโมงไม่ ่ ำมตำยอยูบ ่ นเตียงของตนเองและจะปิ ดตำให ้กับภำพของทำงโลกนี ในเวลำเพี ยงอีกไม่กชั มีกำรตัด“ชุดยำวไปสวรรค ์”(โปรดดูภำคผนวก)แต่ทุกคนตระหนักว่ำต ้องกำรหลักฐำนจำกภำยใ ่ ่ นเพือแสดงว่ ำพวกเขำเตรียมพร ้อมทีจะต ้อนร ับพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดชุดขำวยำวของพวกเขำคือควำ ์ มบริสท ุ ธิของจิ ตใจ— ่ กล ้ำงบำปให ้หมดไปด ้วยพระโลหิตไถ่บำปของพระคริสต ์อยำกให ้จิตวิญญำณเดียวกั อุปนิ สยั ทีถู ้ ่ ยวกันทีแน่ ่ วแน่ จริงใจนี ยั ้ งคงมีอยูใ่ นคนทีอ ่ ้ำงว่ำตนเป็ นของกำรตรวจสอบหัวใจนี และควำมเชื อเดี ้ นคนของพระเจ ้ำหำกพวกเขำยังคงดำเนิ นอยูเ่ บืองพระพั กตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำต่อไปด ้วยควำมถ่อ ้ ่ ่ ่ ่ี มใจเช่นนี และทูลเสนอคำวิงวอนอยูท ่ พระที ี นังกรุณำแล ้วพวกเขำจะร ับประสบกำรณ์ทไพบู ลย ์มำก ่ ำทีได ่ ้ร ับในเวลำนี มี ้ กำรอธิษฐำนน้อยเกินไปมีควำมสำนึ กในบำปอย่ำงจริงใจน้อยมำกและก ยิงกว่ ่ มี ่ ชวี ต ่ ำรขำดควำมเชือที ิ ทำให ้คนมำกมำยขำดพระคุณทีพระผู ไ้ ถ่ของเรำจะประทำนใหอ้ ย่ำงอุดม {GC373.1}{GCth17323.1} ่ สจ พระเจ ้ำทรงประสงค ์ทีจะพิ ู น์ประชำกรของพระองค ์พระหัตถ ์ของพระองค ์ทรงปกปิ ดข ้อผิดพล ่ ้ ้ ำดจุดหนึ งของกำรคำนวณเวลำของคำพยำกรณ์ชำวแอ๊ดเวนตีสทังหลำยไม่ ได ้ค ้นพบจุดผิดนี หรื ่ กำรศึกษำส่วนใหญ่ก็ค ้นไม่พบเช่นกันคนจำพวกหลังกล่ำวว่ำ“กำรคำนวณข อแม้แต่ผูค้ ด ั ค ้ำนทีมี ่ ่ิ ้ องท่ำนในเรืองเวลำของช่ วงคำพยำกรณ์น้ันถูกต ้องมีเหตุกำรณ์ยงใหญ่ บำงอย่ำงจะเกิดขึนในไม่ ้ ไม่ใช่เรืองที ่ นำยมิ ่ ช ้ำนี แต่ ลเลอร ์ทำนำยแต่เป็ นกำรกลับใจของโลกไม่ใช่กำรเสด็จกลับมำของพระ คริสต ์”(โปรดดูภำคผนวก){GC373.2}{GCth17323.2} ่ ้นผ่ำนพ ้นไปและพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จมำปรำกฏเพือช่ ่ วยประชำกรของ เวลำทีพวกเขำรอคอยนั ่ ่ งใจและด ้วยควำมร ักต ้องประสบกับควำมผิ พระองค ์คนทีรอคอยพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดด ้วยควำมเชือจริ 281

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดหวังทีขมขื นแต่ ถงึ กระนั้นพระประสงค ์ของพระเจ ้ำกำลังจะสำเร็จพระองค ์กำลังทดสอบหัวใจของ ่ี ้ำงตนว่ำรอคอยกำรเสด็จมำปรำกฏของพระองค ์ท่ำมกลำงคนเหล่ำนี มี ้ หลำยคนทีถู ่ กเร ้ำด ้วย ผูท้ อ ่ ได ้สูงส่งไปกว่ำควำมกลัวควำมเชือที ่ เขำมี ่ แรงบันดำลใจทีไม่ น้ันไม่ได ้มีผลกระทบต่อหัวใจหรือชีว ิ ่ ่ี ้ ้ ประกำศว่ำพวกเขำไม่ได ้ผิ ตของพวกเขำเมือเหตุ กำรณ์ทพวกเขำคำดไว ้ไม่ได ้เกิดขึนคนเหล่ ำนี ก็ ่ ่ ดหวังพวกเขำไม่เคยเชือเลยว่ ำพระคริสต ์จะเสด็จมำพวกเขำอยูท ่ ่ำมกลำงคนกลุม ่ แรกทีเยำะเย ้ยค ่ ซื ่ อสั ่ ตย ์{GC374.1}{GCth17324.1} วำมเศร ้ำโศกของผูเ้ ชือที ้ ้ ่ ดเห แต่พระเยซูและชำวสวรรค ์ทังปวงมองด ้วยควำมร ักและควำมเห็นใจมำยังคนทังหลำยที เหน็ ่ ตย ์แต่กระนั้นกลับต ้องผิดหวังหำกม่ำนทีคั ่ นระหว่ ่ ่ นื่ อยและซือสั ำงโลกทีมองด ้วยตำเปล่ำได ้กับโลก ่ ้ ่ นหยัด ทีมองไม่ เห็นนั้นจะเปิ ดออกได ้เขำทังหลำยจะมองเห็ นทูตสวรรค ์เข ้ำมำใกล ้จิตวิญญำณทียื อยูแ่ ละปกป้ องพวกเขำเหล่ำนั้นจำกลูกศรของซำตำน{GC374.2}{GCth17324.2}

282

อำนำจสัมบูรณ์

่ กปฏิเสธ บท21-คำเตือนทีถู ่ ่ เป้ ำหมำยของวิลเลียมมิลเลอร ์และเพือนร่ วมงำนของเขำในกำรเทศนำสอนหลักคำสอนเรืองก ้ั สองของพระคริ ่ ่ ้ ำรเสด็จมำครงที สต ์นั้นก็เพียงเพือกระตุ ้นคนทังหลำยให ้เตรียมพร ้อมสำหร ับกำรพิ ่ ควำมเชือทำงศำสนำให ่ ่ ้จริงของคริสต พำกษำพวกเขำต ้องกำรปลุกคนทีมี ้หันไปยังควำมหวังทีแท ่ ่ กซึงยิ ้ งขึ ่ นและ ้ จักรและเน้นถึงควำมจำเป็ นทีพวกเขำจะต ้องมีประสบกำรณ์ของชีวต ิ คริสเตียนทีลึ ่ ่ี งไม่กลับใจให ้เห็นถึงควำมจำเป็ นทีจะต ่ พวกเขำยังทำงำนเพือปลุ กผูท้ ยั ้องกลับใจทันทีและหันกลั บไปหำพระเจ ้ำ ่ “พวกเขำไม่ได ้นำผูร้ ับเชือใหม่ เข ้ำร่วมนิ กำยหรือกลุม ่ ศำสนำใดดังนั้นพวกเขำจึงทำงำนกับค นทุกกลุม ่ และทุกนิ กำยโดยไม่ก ้ำวก่ำยองค ์กรหรือระบบกำรปกครองใดๆ”{GC375.1}{GCth173 25.1} ้ ่ ้ำพเจ ้ำทำไปนั้นข ้ำพเจ ้ำไม่เคยมีควำมปรำรถนำหรือควำมคิด มิลเลอร ์กล่ำวว่ำ“งำนทังหมดที ข ่ ่ื ่ อยูแ่ ล ้วหรือทำให ้นิ กำยหนึ่ งได ้ร ับประโย ทีจะสร ้ำงกลุม ่ ผลประโยชน์อนใดนอกเหนื อจำกนิ กำยทีมี ้ ่ ำให ้เกิดประโยชน์ตอ ชน์บนควำมสูญเสียของอีกนิ กำยหนึ่ งข ้ำพเจ ้ำตังใจที จะท ่ ทุกฝ่ ำยข ้ำพเจ ้ำคำ ่ ่ี ดหวังว่ำคริสเตียนทุกคนจะชืนชมกั บควำมหวังใจในกำรเสด็จมำของพระคริสต ์และผูท้ มองไม่ เห็น ่ ้ำพเจ ้ำมองเห็นนั้นจะไม่ร ักผู ้ทีร่ ับหลักคำสอนนี น้ ้ อยลงข ้ำพเจ ้ำไม่เคยคิดว่ำจะมีควำมจำเ อย่ำงทีข ่ ้องแยกกันประชุมเป้ ำหมำยทังหมดของข ้ ป็ นทีต ้ำพเจ ้ำคือข ้ำพเจ ้ำต ้องกำรนำจิตวิญญำณให ้กลับ ่ ่ ่ ำเพือนมนุ ่ ใจมำหำพระเจ ้ำเพือแจ ้งให ้โลกทรำบถึงกำรพิพำกษำทีจะมำถึ งและเพือน ษย ์ให ้ตระเตรี ่ ่ ยมจิตใจให ้พร ้อมเพือเข ้ำเฝ้ ำพระเจ ้ำของพวกเขำด ้วยควำมสันติคนส่วนใหญ่ทกลั ี บใจจำกงำนป ่ ้ำพเจ ้ำทำไปก็เข ้ำร่วมกับคริสตจักรต่ำงๆทีมี ่ อยูแ่ ล ้ว”Blissหน้ำ328{GC375.2}{GCth ระกำศทีข 17325.2} ่ ลเลอร ์ทำนั้นมักส่งผลให ้คริสตจักรเติบใหญ่ขนงำนนี ้ งถูกยอมร ับว่ำดีในช่วง เนื่ องจำกงำนทีมิ ึ้ จึ ่ ่ เวลำระยะหนึ่ งแต่เมือบรรดำผู ร้ ับใช ้และผูน้ ำทำงศำสนำตัดสินใจต่อต ้ำนคำสอนเรืองกำรเสด็ จมำ ้ ้ ่ ่ ่ ้ ของพระคริสต ์และตังใจจะยับยังกำรตืนตัวทุกอย่ำงทีเกิดจำกเรืองนี พวกเขำไม่เพียงขัดขวำงจำก ่ ้ำมสมำชิกของพวกเขำเข ้ำร่วมกำรประชุมกำรประกำศเรืองกำรเส ่ บนธรรมำสน์เท่ำนั้นแต่ยงั สังห ่ ด็จมำครงที ั้ สองด ้วยห ้ำมแม้กระทั่งกำรพูดคุยถึงควำมหวังใจของพวกเขำในกำรชุมนุ มสังสรรค ์ข ้ เ้ ชือจึ ่ งตกอยูใ่ นสภำพทุกข ์หนักและลำบำกใจอย่ำงยิงพวกเขำร ่ องโบสถ ์ด ้วยเหตุนีผู ักคริสตจักรแ ่ ่ ่ ใ่ นพระวจนะขอ ละไม่เต็มใจทีจะแยกตั วเองออกไปแต่เมือพวกเขำเห็ นว่ำมีกำรปิ ดบังคำพยำนทีอยู ่ี งพระเจ ้ำและไม่ยอมให ้พวกเขำมีสท ิ ธิในกำรสำรวจคำพยำกรณ์พวกเขำจึงรู ้สึกว่ำควำมภักดีทพ ่ วกเขำมีตอ ่ พระเจ ้ำนั้นทำให ้พวกเขำยอมทำตำมคำสังเหล่ ำนั้นไม่ได ้พวกเขำถือว่ำคนเหล่ำนั้นที่ ่ ใ่ นพระวจนะของพระเจ ้ำนั้นไม่อำจก่อตังเป็ ้ นคริสตจักรของพร พยำยำมปิ ดประตูตอ ่ คำพยำนทีอยู ่ ้ ะคริสตซึง“เป็ นหลักและเป็ นรำกฐำนแห่งควำมจริง”ได ้1ทิโมธี3:15ด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งถือว่ำกำร ่ แยกตัวเองออกจำกคริสตจักรทีพวกเขำมี ควำมสัมพันธ ์อยูเ่ ดิมนั้นไม่ผด ิ ในช่วงฤดูร ้อนปี ค.ศ.184 4มีสมำชิกประมำณ15,000คนถอนตัวเองออกจำกกำรเป็ นสมำชิกของคริสตจักรต่ำงๆ{GC376.

1}{GCth17325.3} 283

อำนำจสัมบูรณ์

้ ดกำรเปลียนแปลงอย่ ่ ้ ประมำณช่วงเวลำนี เกิ ำงเห็นได ้ชัดขึนในคริ สตจักรส่วนใหญ่ท่วประเทศ ั ่ สตจักรต่ำงๆค่อยๆปร ับตัวอย่ำงต่อเนื่ องสูว่ ถ สหร ัฐอเมริกำเป็ นเวลำหลำยปี แล ้วทีคริ ิ ท ี ำงปฏิบต ั แิ ละ ่ ้ ธรรมเนี ยมของชำวโลกเป็ นเหตุทำให ้ชีวต ิ ฝ่ ำยจิตวิญญำณพลอยตกตำลงไปด ้วยแต่ในปี นันมีหลั ่ กฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำจำนวนสมำชิกลดลงอย่ำงกะทันหันและลดลงอย่ำงเห็นได ้ชัดในเกือบทุกค ่ มผ ้ ทุกคนก็ร ับรู ้ถึงสิงที ่ ่ ริสตจักรทั่วประเทศในขณะทีไม่ ี ูใ้ ดบอกสำเหตุทแท ี่ ้จริงของเหตุกำรณ์นีแต่ ้ ่ เกิดขึนและถู กวิพำกษ ์วิจำรณ์อย่ำงกว ้ำงขวำงจำกสือมวลชนและจำกบนธรรมำสน์ {GC376.2}{ GCth17325.4} ่ จำกทีประชุ มของคณะเพรสไบทีเรียนแห่งเมืองฟี ลำเดลเฟี ยนำยบำรเนส[Barnes]ผูเ้ ขียนหนัง ่ สืออธิบำยพระคัมภีร ์ทีคนมำกมำยใช ้อ ้ำงอิงและเป็ นศำสนำจำรย ์ของโบสถ ์ระดับแนวหน้ำแห่งหนึ่ ่ บปี และทุกครงที ่ งในเมืองนั้น“เขำกล่ำวว่ำเขำทำงำนร ับใช ้เป็ นศำสนำจำรย ์มำแล ้วนำนกว่ำยีสิ ั้ เขำ ่ ่ ธท ่ี ้ั ำสุดนั้นแตกต่ ประกอบพิธศ ี ล ี มหำสนิ ทจะมีผูม้ ำร ับเชือใหม่ ไม่มำกก็นอ้ ยซึงพิ ี เขำประกอบคร งล่ ้ งแต่ในตอนนี ไม่ ้ มก ่ วไม่มก ่ มองไม่เห็นกำรเติบใ ำงไปอย่ำงสินเชิ ี ำรตืนตั ี ำรกลับใจในบรรดำผูเ้ ชือก็ ่ ดคุยเรืองควำมรอดของจิ ่ หญ่ขนในพระคุ ึ้ ณและไม่มผ ี ู ้ใดเข ้ำมำยังห ้องทำงำนของเขำเพือพู ตวิญ ่ ขนและอนำคตของกำรค ่ ญำณของพวกเขำด ้วยธุรกิจทีดี ึ้ ้ำและกำรผลิตทีสดใสควำมนึ กคิดทำงฝ่ ่ ้ ้ ดขึนกั ้ บทุกนิ กำยเช่นกัน”CongregationalJournal ำยโลกจึงมีเพิมมำกขึ นเหตุ กำรณ์เช่นนี เกิ ่ ฉบับวันที23พฤษภำคมค.ศ.1844{GC376.3}{GCth17325.5} ในเดือนกุมภำพันธ ์ของปี เดียวกันศำตรำจำรย ์ฟิ นนี ย ์[Finney]แห่งวิทยำลัยโอเบอร ์ลินกล่ำวว่ ่ ต ำ“เรำมีข ้อเท็จจริงทีอยู ่ อ ่ หน้ำเรำว่ำโดยทั่วไปแล ้วคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ในประเทศของเรำมัก ่ จะเฉื่ อยชำหรือไม่ก็เป็ นศัตรูกบ ั กำรปฏิรป ู ทำงศีลธรรมแทบทุกเรืองตลอดมำมี ข ้อยกเว ้นอยูบ ่ ้ำงแต่ ่ ่ ่ ่ นอยูโ่ ดยทั่วไปเรำยังมีควำมจริงเพือใช ่ ก็ไม่พอทีจะเปลี ยนควำมจริ งเป็ นอย่ำงอืนนอกจำกที เป็ ้สนับ ่ ่ ้ ่ สนุ นยืนยันอีกเรืองหนึ งคือแทบจะหำอิทธิพลของกำรฟื นฟูในคริสตจักรไม่พบควำมเฉื อยชำทำงจิ ่ ำนักข่ำวศำสนำจำกทั่วประเทศ ตวิญญำณมีอยูท ่ ่วไปเกื ั อบทุกหนแห่งและรุนแรงอย่ำงน่ ำกลัวซึงส ่ ่ ก็เป็ นพยำนได ้…..ในระดับกว ้ำงนั้นสมำชิกของคริสตจักรฝักใฝ่ เรืองของแฟชั นพวกเขำจั บมือกับ ้ ่ งฯลฯ.....แต่เรำไม่จำเป็ นต ้องขยำยเรืองรำวอั ่ คนอธรรมในงำนเลียงสนุ กสนำนกำรเต ้นรำงำนรืนเริ ้ หลักฐำนมำกมำยทีหนั ่ กแน่ นและประดังเข ้ำมำตลอดเพือแสดงให ่ นปวดร ้ำวเหล่ำนี มี ้เห็นว่ำคริสต ่ ่ จักรโดยทัวไปกำลังมีสภำพทีถดถอยอย่ำงน่ ำเศร ้ำใจพวกเขำเหินห่ำงไปไกลจำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ ำและพระองค ์ทรงเพิกถอนพระองค ์เองออกไปจำกพวกเขำ”{GC377.1}{GCth17326.1} มีผูเ้ ขียนคนหนึ่ งในนิ ตยสำรรีลจี สั เทเลสโกบ[ReligiousTelesope]เขียนยืนยันว่ำ“เรำไม่เคย ่ ดขึนอยู ้ ้ เห็นควำมตกต่ำในวงกำรศำสนำอย่ำงทีเกิ ท ่ ุกหนทุกแห่งในขณะนี ในควำมเป็ นจริงแล ้วคริ ่ นและค ้ ้ สตจักรจะต ้องตืนขึ ้นหำสำเหตุของปัญหำนี เพรำะเป็ นปัญหำสำหร ับทุกคนทีร่ ักศิโยนจะต ้ ่ องพิจำรณำเมือเรำนึ กในใจว่ำมีคนกลับใจอย่ำงแท ้จริง‘จำนวนน้อยมำก’เพียงไรนั้นและคนบำปที่ ่ จำนวนแทบจะเทียบกันไม่ได ้แล ้วนั้นเรำแทบจะร ้องอุทำ ไม่ยอมกลับใจและมีจต ิ ใจแข็งกระด ้ำงซึงมี ้ ้ นขึนมำอย่ ำงไม่ได ้ตังใจว่ ำ‘พระเจ ้ำทรงลืมพระเมตตำคุณแล ้วหรือหรือว่ำประตูแห่งพระกรุณำปิ ดไ ปแล ้ว’”{GC377.2}{GCth17326.2} 284

อำนำจสัมบูรณ์

้ อำจเกิดขึนได ้ สภำพเช่นนี ไม่ ้โดยปรำศจำกสำเหตุในตัวคริสตจักรเองควำมมืดมิดทำงฝ่ ำยจิต ่ ดขึนกั ้ บทังประเทศกั ้ ้ ้ วิญญำณทีเกิ บคริสตจักรทังหลำยและกั บแต่ละบุคคลนั้นไม่ได ้เกิดขึนจำกกำ รถอนคืนควำมช่วยเหลือของพระคุณของพระเจ ้ำตำมอำเภอใจในส่วนของพระองค ์แต่เกิดจำกใน ่ ่ ส่วนของมนุ ษย ์ทีละเลยหรื อปฏิเสธแสงสว่ำงทีพระเจ ้ำประทำนมำให ้ประวัตศ ิ ำสตร ์ของชนชำติยวิ ใ ่ ่ ดของควำมจริงในเรืองนี ่ พวกชนช ้ นสมัยของพระคริสต ์ก็เป็ นตัวอย่ำงทีเรำเห็ นได ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ำติยวิ ฝักใฝ่ อยูก ่ บ ั ทำงโลกและลืมพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองค ์ควำมเข ้ำใจของพวกเขำก็มด ื ่ ้ ้ มนไปจิตใจของพวกเขำก็มแี ต่เรืองทำงโลกและของเนื อหนั งด ้วยประกำรฉะนี พวกเขำจึ งไม่ร ับรู ้เรื่ ่ ่ เองพวกเขำจึ ้ องกำรเสด็จมำของพระเมสสิยำห ์และด ้วยควำมหยิงและควำมไม่ เชือนี งปฏิเสธพระผู ้ ไถ่แต่ในขณะนั้นพระเจ ้ำก็ยงั ไม่ทรงตัดชนชำติยวิ ออกจำกกำรร ับควำมรู ้หรือกำรมีสว่ นร่วมในพร ่ เสธควำมจริงได ้สูญเสียควำมปรำรถนำทังหมดที ้ ่ ับ ะพรของกำรไถ่ให ้รอดแต่คนเหล่ำนั้นทีปฏิ จะร ของประทำนจำกสวรรค ์“พวกเขำถือว่ำควำมมืดคือควำมสว่ำงและควำมสว่ำงคือควำมมืด”อิสยำ ่ ใ่ นตัวเขำกลำยเป็ นควำมมืดและควำมมืดมนนั้นก็ยงใหญ่ ่ิ ห ์5:20;จนกระทั่งแสงสว่ำงทีอยู ทเี ดียว{ GC377.3}{GCth17326.3} ่ ช่ ้ ำงเหมำะเจำะกับนโยบำยของซำตำนทีต ่ ้องกำรให ้มนุ ษย ์มีศำสนำแค่เพียงเปลือกนอกแ เรืองนี ่ ต่ขำดวิญญำณแห่งคุณงำมควำมดีอน ั มีชวี ต ิ ภำยหลังจำกทีชนชำติ ยวิ ปฏิเสธข่ำวประเสริฐแล ้วพ ่ ักษำพิธก วกเขำยังคงกระตือรือร ้นทีจะร ี รรมโบรำณของพวกเขำไว ้พวกเขำเก็บร ักษำเอกลักษณ์ ่ ของชำติไว ้อย่ำงเคร่งคร ัดในขณะทีพวกเขำเองยอมร ับโดยดุษฎีวำ่ พระเจ ้ำไม่ได ้สถิตอยูท ่ ่ำมกลำง ้ ่ พวกเขำอีกแล ้วคำพยำกรณ์ของดำเนี ยลชีถึงเวลำทีพระเมสสิยำห ์จะเสด็จมำไว ้อย่ำงไม่ผด ิ พลำด ้ และพยำกรณ์ถงึ กำรสินพระชนม ์ของพระองค ์ไว ้อย่ำงเปิ ดเผยชัดเจนจนพวกร ับบีบ่นทอนกำรศึ ั ก ้ ่ ดพวกเขำประกำศคำแช่งสำปแก่ทุกคนทีพยำยำมค ่ ษำคำพยำกรณ์นีและในที สุ ำนวณเวลำนั้นใน ่ ศตวรรษต่อๆมำชนชำติอส ิ รำเอลทีตกอยู ใ่ นสภำพตำบอดและไม่กลับใจก็ยงั ยืนกรำนไม่ใส่ใจควำ ่ กเสนอให ้ด ้วยควำมปรำนี ไม่สนใจพระพรทีมำพร ่ ่ ำเ มรอดทีถู ้อมกับข่ำวประเสริฐนี่ คือคำเตือนทีน่ ่ ดขึนเมื ้ อมี ่ กำรปฏิเสธแสงสว่ำงจำกสวรรค ์{GC378.1}{ คร่งขรึมและน่ ำสะพรึงกลัวถึงอันตรำยทีเกิ GCth17327.1} ่ ่ สำเหตุเช่นนี ปรำกฏอยู ้ ่ ้ร ับซึงเหมื ่ ่ี งใจสยบคว ้ ไม่วำ่ ทีใดก็ ตำมทีมี ผ ่ ลทีได อนกันก็จะตำมมำผูท้ ตั ่ ่ ดเขำจะสูญเสียอำ ำมสำนึ กในหน้ำทีของเขำเพรำะขั ดแย ้งกับควำมโน้มเอียงของตนเองแล ้วในทีสุ นำจกำรแยกแยะระหว่ำงควำมจริงและควำมผิดไปควำมเข ้ำใจของเขำจะมืดมนควำมสำนึ กจะกระ ่ ่ งหรื ้ อดูแคล ด ้ำงไปจิตใจจะแข็งกระด ้ำงและจิตวิญญำณจะแยกออกไปจำกพระเจ ้ำไม่วำ่ ทีใดที ละทิ ่ ่ นไว ้ควำมเชือและควำมร ่ นข่ำวแห่งควำมจริงของพระเจ ้ำควำมมืดจะห ้อมล ้อมคริสตจักรทีนั ักจะเยื อกเย็นลงและควำมเหินห่ำงและควำมแตกร ้ำวจะเข ้ำมำสมำชิกของคริสตจักรใส่ใจและใช ้พลังไป ่ ่ งกร ้ำวด ้วยกำรไม่สำนึ กในบำปของตน{ กับกำรแสวงหำสิงของทำงฝ่ ำยโลกและคนบำปก็จะยิงแข็ GC378.2}{GCth17327.2} ่ ่ งในพระธรรมวิวรณ์บทที14ที ่ ่ ข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ประกำศเวลำกำรพิ พำกษำของพระเ ่ ่ จ ้ำและเรียกร ้องให ้มนุ ษย ์เกรงกลัวและนมัสกำรพระองค ์นั้นมีไว ้เพือแยกผู ้ทีแสดงตนว่ ำเป็ นประชำ 285

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ กรของพระเจ ้ำให ้ออกมำจำกอิทธิพลทีเลวร ้ำยของโลกและเพือปลุ กให ้พวกเขำมองเห็นสภำพทีแ่ ้ ่ ้ ท ้จริงของกำรทำตัวให ้เหมือนชำวโลกและกำรละทิงควำมเชื อของพวกเขำในข่ ำวสำรนี พระเจ ้ำปร ่ ่ ่ ้ ะทำนคำเตือนมำยังคริสตจักรซึงหำกพวกเขำร ับไว ้ก็คงจะแก ้ไขควำมชัวทีขวำงกันพวกเขำให ้ห่ำ ้ งไปจำกพระองค ์ได ้หำกพวกเขำยอมร ับข่ำวสำรจำกสวรรค ์ยอมถ่อมจิตใจของพวกเขำต่อเบืองพ ่ ่ ้ำเฝ้ ำต่อเบืองพระพั ้ ระพักตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและแสวงหำด ้วยควำมจริงใจทีจะเตรี ยมพร ้อมเพือเข กตร ์ของพระองค ์แล ้วพระวิญญำณและอำนำจของพระเจ ้ำจะปรำกฏอยูท ่ ำ่ มกลำงพวกเขำคริสตจั ่ กดิสิ์ ทธิในควำมเป็ ์ ่ กรจะก ้ำวกลับไปสูส ่ ภำพทีศั นอันหนึ่ งอันเดียวกันในควำมเชือและในควำมร ักซึ่ ่ เ้ ชือทั ่ งหลำย“เป็ ้ ้ ่ งใจเดียวกัน”และ“กล่ำวพระวจนะของพ งมีอยูใ่ นสมัยของอัครทูตคือเมือผู นนำหนึ ่ ้ ่ ำลังจะรอดเพิมจ ่ ำนวนเขำ้ ระเจ ้ำด ้วยใจกล ้ำหำญ”เมือ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็โปรดให ้คนทังหลำยที ก ่ นทุ ้ กๆวัน”กิจกำร4:32,31;2:47{GC379.1}{GCth17327.3} มำมำกยิงขึ ่ ้ำงว่ำตนเป็ นประชำกรของพระเจ ้ำจะยอมร ับแสงสว่ำงจำกพระวจนะของพระองค ์ทีส่ ่ หำกคนทีอ ่ องลงมำยังพวกเขำแล ้วพวกเขำคงจะไปถึงควำมเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันทีพระคริ สต ์ทรงอธิษฐำนเ ่ ่ ้ ่ ่ ผือและทีอัครทูตได ้บรรยำยไว ้ว่ำ“เป็ นนำหนึ งใจเดียวกันทีมำจำกพระวิญญำณนั้นโดยมีสน ั ติภำ ่ กพันมีกำยเดียวและมีพระวิญญำณองค ์เดียวเหมือนอย่ำงทีท่ ่ ำนได ้ร ับกำรทรงเรียกใ พเป็ นเครืองผู ่ ยวบั ห ้มำถึงควำมหวังเดียวในกำรทรงเรียกพวกท่ำนนั้นมีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำองค ์เดียวควำมเชือเดี พติศมำเดียว”เอเฟซัส4:3-5{GC379.2}{GCth17327.4} ่ี ่ ่ี ผลอันประเสริฐเช่น ผูท้ ยอมร ับข่ำวสำรเรืองกำรเสด็ จมำของพระคริสต ์จะได ้ร ับประสบกำรณ์ทมี ้ ่ งแยกให ้เกิดนิ กำยต่ำงๆนั้นก็ถก นี พวกเขำมำจำกคริ สเตียนนิ กำยต่ำงๆและควำมแตกต่ำงทีแบ่ ู ขว ้ ้ ้ นและหลักควำมเชือทำงศำสนำต่ ่ ่ ดแย ้งกันก็ถก ำงทิงลงไปยั งพืนดิ ำงๆทีขั ู ทำลำยจนย่อยยับควำม ่ วำงอยูบ ่ บระยะเวลำหนึ่ งพันปี ในโลกก็ถก ้ หวังทีไม่ ่ นรำกฐำนของพระคัมภีร ์เกียวกั ู ปล่อยทิงไปทั ศน ่ ้ ่ ่ ะผิดๆเรืองกำรเสด็จมำครงที ั สองก็ได ้ร ับกำรแก ้ไขควำมหยิงยโสและกำรทำตำมอย่ำงชำวโลกก็ถู ้ ่ ผิ ่ ดๆก็ถก ่ กกวำดทิงไปสิ งที ู ทำให ้ถูกต ้องจิตใจของคนมำกมำยถูกประสำนด ้วยมิตรภำพทีแสนหว ่ ้ ผลเช่นนี ต่ ้ อคนเพียงไม่ก ่ี ำนชืนและควำมร ักและควำมสุขครองควำมเป็ นใหญ่หำกหลักคำสอนนี มี ่ ้ร ับคำสอนนี ก็ ้ จะมีผลเช่นเดียวกันนี กั ้ บทุกคนทีได ่ ้ร ับด ้วย{GC379.3}{GCth17327.5} คนทีได ้ ร้ ับใช ้ทังหลำยของคริ ้ ่ นคนเ แต่โดยทั่วไปคริสตจักรไม่ยอมร ับคำเตือนนี ผู สตจักรเหล่ำนั้นซึงเป็ ่ ้ำใจเครืองหมำยของกำรเสด็ ่ ฝ้ ำยำมของ“พงศ ์พันธุ ์อิสรำเอล”ควรจะต ้องเป็ นคนแรกทีเข จมำของ ้ พระเยซูพวกเขำไม่ได ้เรียนรู ้ควำมจริงทังจำกค ำพยำนของผูเ้ ผยพระวจนะหรือจำกหมำยสำคัญข ่ ่ องยุคในขณะทีควำมหวังและควำมทะเยอทะยำนฝ่ ำยโลกเข ้ำครองหัวใจของพวกเขำควำมร ักทีพ ่ ่ ่ วกเขำมีถวำยให ้แก่พระเจ ้ำและควำมเชือในพระวจนะของพระองค ์ก็เยือกเย็นลงไปเรือยๆและเมื อมี ่ ่ ้ ได ้แต่เพียงไปปลุกอคติและ กำรนำเสนอหลักคำสอนเรืองกำรเสด็ จกลับของพระคริสต ์สิงเหล่ ำนี ก็ ่ ้ ้ กประกำศโดยคนธรรมดำทั่วไ ควำมไม่เชือของพวกเขำขึ นควำมจริ งคือส่วนใหญ่ของข่ำวสำรนี ถู ้ นเดียวกับทีเคยเกิ ่ ้ ่ ปจึงทำให ้เกิดกำรต่อต ้ำนมำกขึนเช่ ดขึนในอดี ตคำพยำนทีชัดเจนของพระวจน ะของพระเจ ้ำถูกโต ้ด ้วยคำถำมทีว่​่ ำ“มีใครบ ้ำงในพวกผูใ้ หญ่หรือพวกฟำริสท ี ศร ี่ ัทธำในตัวเขำ”ยอ ่ ่ ่ ห ์น7:48;และเมือพวกเขำพบว่ ำเป็ นกำรยำกทีจะโต ้แย ้งเรืองเวลำของค ำพยำกรณ์หลำยคนจึงไม่ 286

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ สนับสนุ นกำรศึกษำเรืองเกี ยวกั บคำพยำกรณ์โดยสอนว่ำหนังสือคำพยำกรณ์น้ันถูกปิ ดผนึ กไว ้แ ่ ่ ่ ล ้วและไม่ได ้มีไว ้เพือให ้ใครเข ้ำใจคนจำนวนมำกทีวำงใจในศำสนำจำรย ์ของพวกเขำอย่ำงเต็มทีก็ ่ ไม่ยอมร ับฟังคำเตือนและถึงแม้อำจมีบำงคนทียอมร ับควำมจริงพวกเขำก็ไม่กล ้ำยอมรับอย่ำงเปิ ด ่ ่ เผยด ้วยเกรงว่ำจะ“ถูกขับออกจำกธรรมศำลำ”ยอห ์น9:22ข่ำวสำรทีพระเจ ้ำประทำนมำเพือกำรท ้ ดสอบและกำรชำระคริสตจักรได ้แสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำมีคนจำนวนมำกเพียงไรทีร่ ักโลกนี ม ่ ้ งแกร่งยิงกว่ ่ ำแรงจูงใจทีจะน ่ ำเขำไป ำกกว่ำร ักพระคริสต ์ควำมสัมพันธ ์ทีพวกเขำมี ให ้กับโลกนี แข็ ่ ับฟังเสียงของปัญญำทีเป็ ่ นของโลกนี และหั ้ สูส ่ วรรค ์พวกเขำเลือกทีจะร นหนี ไปจำกข่ำวสำรแห่งค ่ วำมจริงทีนำไปสูก ่ ำรตรวจสอบจิตใจ{GC380.1}{GCth17328.1} ่ ่ งพวกเขำจึงปฏิเสธวิถท ่ี ด ้วยกำรไม่ยอมร ับคำเตือนของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ี สวรรค ์จัดเตรียมไว ้เ ่ ำพวกเขำกลับคืนสูค ่ พือน ่ วำมบริบูรณ์พวกเขำร ังเกียจผูป้ ระกำศข่ำวแห่งพระคุณทีจะแก ้ไขควำม ่ งแยกพวกเขำออกไปจำกพระเจ ่ ่ นพวกเขำหั ้ ชัวซึ ้ำและด ้วยควำมกระตือรือร ้นมำกยิงขึ นไปหำควำ ้ มเป็ นมิตรกับโลกนี่ เป็ นสำเหตุของสภำพอันน่ ำกลัวของกำรหมกมุ่นอยูก ่ บ ั ทำงโลกกำรละทิงควำ ่ ่ ดขึนในคริ ้ มเชือและกำรตำยของจิ ตวิญญำณซึงเกิ สตจักรต่ำงๆในปี ค.ศ.1844{GC380.2}{GCt h17328.2} ่ ่ ่ ่ งมำและประกำศว่ำ“ ในพระธรรมวิวรณ์บทที14ทู ตสวรรค ์องค ์ทีสองบิ นตำมทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ้ทุกประชำชำติดมเหล ่ื บำบิโลนมหำนครนั้นพังทลำยแล ้วพังทลำยแล ้วนครทีให ้ำองุ น ่ แห่งรำคะใน ่ ่ กำรล่วงประเวณี ของนำง”วิวรณ์14:8“บำบิโลน”เป็ นคำทีมำจำกรำกศั พท ์“บำเบล”ซึงหมำยถึ งคว ้ ่ ่ ้ ำมสับสนพระคัมภีร ์ใช ้คำนี เพือหมำยถึงรูปแบบต่ำงๆของศำสนำเทียมเท็จหรือศำสนำทีละทิงควำ ่ มจริงในพระธรรมวิวรณ์บทที17ใช ้ผูห้ ญิงแทนบำบิโลนพระคัมภีร ์ใช ้ผูห้ ญิงเป็ นสัญลักษณ์แทนค ่ คณ ์ งชัวหมำยถึ ่ ่ งควำมเชื ้ ริสตจักรหญิงทีมี ุ ธรรมหมำยถึงคริสตจักรบริสท ุ ธิหญิ งคริสตจักรทีละทิ อ่ ่ ้จริง{GC381.1}{GCth17329.1} ทีแท ์ ่ นนำนระหว่ำง พระคัมภีร ์ใช ้กำรแต่งงำนเป็ นสัญลักษณ์แทนควำมสัมพันธ ์อันศักดิสิ์ ทธิและยั งยื พระคริสต ์และคริสตจักรของพระองค ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำร่วมสัมพันธ ์กับประชำกรของพระองค ์ด ้วย ่ กดิสิ์ ทธิพระองค ์ ่ พันธสัญญำทีศั ์ทรงสัญญำทีจะเป็ นพระเจ ้ำของพวกเขำและประชำกรของพระอง ค ์ก็ปฏิญำณว่ำพวกเขำเองจะเป็ นของพระองค ์และเป็ นของพระองค ์แต่เพียงผูเ้ ดียวเท่ำนั้นพระองค ์ ้ ้ำไว ้สำหร ับเรำเป็ นนิ ตย ์เออเรำจะหมันเจ ้ ้ำไว ้ด ้วยควำมชอบธรรมควำ ทรงประกำศว่ำ“เรำจะหมันเจ มยุตธิ รรมควำมร ักมั่นคงและควำมกรุณำ”โฮเชยำ2:19และตรัสอีกว่ำ“เรำเป็ นนำยเหนื อพวกเจ ้ำ” ้ เยเรมีย ์3:14;และเปำโลก็ใช ้สัญลักษณ์เดียวกันนี ในพระคริ สตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่โ ้ ำนไว ้กับสำมีคนเดียวเพือถวำยพวกท่ ่ ดยกล่ำวไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำหมันท่ ำนให ้เป็ นหญิงพรหมจำรีบริสุ ์ พระคริสต ์”2โครินธ ์11:2{GC381.2}{GCth17329.2} ทธิแด่ ่ื ตย ์ของคริสตจักรต่อพระคริสต ์ด ้วยกำรหันควำมวำงใจและควำมร ักออกไปจำกพ ควำมไม่ซอสั ่ ระองค ์และยอมให ้ควำมร ักต่อสิงของทำงโลกครอบง ำจิตวิญญำณเปรียบได ้กับกำรละเมิดคำปฏิ ่ ่ ญำณของกำรแต่งงำนเป็ นภำพทีนำเสนอให ้เห็นบำปของชนชำติอส ิ รำเอลทีออกไปจำกพระเจ ้ำแ 287

อำนำจสัมบูรณ์

่ ละควำมร ักประเสริฐของพระเจ ้ำซึงพวกเขำดู แคลนก็ได ้รับกำรพรรณนำอย่ำงน่ ำจับใจไว ้ว่ำ“เรำป ฏิญำณต่อเจ ้ำและทำพันธสัญญำกับเจ ้ำและเจ ้ำก็เป็ นของเรำ” ้ นชนชันกษั ้ ่ ยงของเจ ้ำก็เลืองลื ่ อไปท่ำมกล “เจ ้ำงดงำมมำกทีเดียวและเจ ้ำเจริญขึนเป็ ตริย ์ชือเสี ่ ำงประชำชำติในเรืองควำมงดงำมของเจ ้ำเพรำะควำมงดงำมนั้นก็สมบูรณ์ทเี ดียวเนื่ องด ้วยสง่ำรำ ่ ยงของเจ ้ำ”“เ ศีทเรำมอบให ี่ ้เจ ้ำ.....แต่เจ ้ำวำงใจในควำมงดงำมของเจ ้ำและเจ ้ำเล่นชู ้เนื่ องด ้วยชือเสี ้ ชือสำยอิ สรำเอลเอ๋ยพวกเจ ้ำได ้ทรยศต่อเรำเช่นเดียวกับภรรยำทรยศต่อสำมี” ่ ่ “เจ ้ำภรรยำทีนอกใจดู ซเิ จ ้ำร ับคนแปลกหน้ำมำแทนทีสำมี ”เอเสเคียล16:8,1315,32เยเรมีย ์3:20{GC381.3}{GCth17329.3} ่ ้ำยคลึงกันเพือกล่ ่ ่ พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ใช ้ภำษำทีคล ำวถึงคริสเตียนทีเป็ ่ ้ นมิตรกับทำงโลกมำกกว่ำทีจะแสวงหำน ำพระทั ยของพระเจ ้ำอัครทูตยำกอบกล่ำวไว ้ว่ำ“คนไม่ซอื่ ้ สัตย ์ต่อพระเจ ้ำท่ำนทังหลำยรู ้ว่ำกำรเป็ นมิตรกับโลกนั้นคือกำรเป็ นศัตรูกบ ั พระเจ ้ำเพรำะฉะนั้นใค ่ ้องกำรเป็ นมิตรกับโลกก็ตงตั ้ั วเป็ นศัตรูกบ รก็ตำมทีต ั พระเจ ้ำ”ยำกอบ4:4{GC382.1}{GCth1733 0.1} ่ พระธรรมวิวรณ์บทที17บรรยำยหญิ ง(บำบิโลน)ไว ้ว่ำ“นุ่ งห่มสวมชุดสีม่วงและสีแดงเข ้มและประ ่ มไปด ้วยสิงน่ ่ ำสะอิดสะเอียน ดับด ้วยทองคำอัญมณี ตำ่ งๆและไข่มุกในมือของนำงมีถ ้วยทองคำทีเต็ ่ื เป็ ่ นควำมลึกลับเขีย และของโสโครกจำกกำรล่วงประเวณี ของตนและบนหน้ำผำกของนำงมีชอที ้ นไว ้ว่ำ‘บำบิโลนมหำนครแม่ของหญิงแพศยำทังหลำย’”ผู เ้ ผยพระวจนะกล่ำวต่อไปอีกว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำ ้ เห็นหญิงนันเมำมำยด ้วยโลหิตของพวกธรรมิกชนและโลหิตของบรรดำพยำนของพระเยซู”บำบิโ ่ ้ ลนยังถูกบรรยำยต่อไปอีกว่ำเป็ น“นครทีครอบครองอยู เ่ หนื อกษัตริย ์ทังหลำยของแผ่ นดินโลก”วิว รณ์17:4-16,18 ่ นคริสเตียนมำนำนหลำยศตวรรษผ้ำสี โรมมีอำนำจเด็ดขำดอยูเ่ หนื อบรรดำกษัตริย ์ในโลกทีเป็ ่ ม่วงและสีแดงเข ้มเครืองประดั บทองคำอัญมณี ตำ่ งๆและไข่มุกแสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนถึงควำมยิง่ ่ ่ งยโสและไม่ ่ ใหญ่และอำนำจยิงใหญ่ ของรำชสำนักของโรมทีหยิ มค ี ำบรรยำยลักษณะอำนำจใดได ้ ้ ้กดขีข่ ่ มเหงผู ้ อย่ำงเหมำะเจำะว่ำ“เมำมำยด ้วยโลหิตของพวกธรรมิกชน”เนื่ องจำกคริสตจักรนี ได ่ ถก ติดตำมพระคริสต ์อย่ำงทำรุณบำบิโลนยังถูกกล่ำวหำด ้วยบำปของกำรมีควำมสัมพันธ ์ทีไม่ ู ต ้อ ้ งกับ“กษัตริย ์ทังหลำยของแผ่นดินโลก”คริสตจักรของยิวกลำยเป็ นหญิงแพศยำด ้วยกำรเหินห่ำงไ ปจำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและผูกมิตรกับคนนอกศำสนำและโรมก็ทำตนให ้เป็ นมลทินด ้วยวิธเี ดียวกั ้ ่ี ้ำยคลึงกัน{ นนี โดยแสวงหำกำรสนั บสนุ นจำกอำนำจทำงฝ่ ำยโลกโรมจึงต ้องได ้ร ับกำรตำหนิ ทคล GC382.2}{GCth17330.2} ้ ้ บำบิโลนถูกตรำว่ำเป็ น“แม่ของหญิงแพศยำทังหลำย”วิ วรณ์17:5ดังนั้นบุตรหญิงทังหลำยของ ่ ดติดกับหลักคำสอนและประเพณี ตำ่ งๆของนำงแ นำงจึงต ้องเป็ นสัญลักษณ์ของคริสตจักรต่ำงๆทียึ ้ ่ อมสั ่ ละทำตำมแบบอย่ำงของนำงด ้วยกำรยอมทิงควำมจริ งและควำมเห็นชอบของพระเจ ้ำเพือเชื ม ่ ถก ้ ำวสำรแห่งพระธรรมวิวรณ์บทที14ที ่ ่ พันธ ์ทีไม่ ู ต ้องกับโลกนี ข่ ประกำศถึ งกำรล่มสลำยของบำบิ 288

อำนำจสัมบูรณ์

่ งหนึ ้ั ่ งเคยบริสท ้ ำชัวไปแล ่ โลนจะต ้องหมำยถึงกลุม ่ ศำสนำทีคร ุ ธิผุ์ ดผ่องและบัดนี ท ้วเนื่ องจำกข่ำว ้ ่ ้ งต ้องประกำศในวำระสุดท ้ำยด ้วยเหตุนีค ้ ำเตือนนี จึ ้ งไม่ นี มำหลั งคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำข่ำวนี จึ ่ มสลำยมำเป็ นเว ได ้มีไว ้สำหร ับคริสตจักรโรมันเท่ำนั้นเพรำะคริสตจักรดังกล่ำวตกอยูใ่ นสภำพทีล่ ่ ำนั้นในพระธรรมวิวรณ์บทที18ยั ่ ลำนำนหลำยศตวรรษแล ้วยิงกว่ งเรียกให ้ประชำกรของพระเจ ้ำอ ้ งต ้องมีประชำกรของพระเจ ้ำอีกเป็ นจำนวนมำกทียั ่ งคงอ อกมำจำกบำบิโลนตำมพระคัมภีร ์ข ้อนี ยั ้ ่ี ดตำมพระคริสต ์ได ้ในคริสตจักรไหนไม่ต ้อ ยูใ่ นบำบิโลนและในเวลำนี จะพบประชำกรส่ วนใหญ่ทติ ้ งอยูใ่ นคริสตจักรต่ำงๆทียึ ่ ดถือควำมเชือของโปรเตสแตนต ่ ่ สตจั งสงสัยเลยคนเหล่ำนี ยั ์ในสมัยทีคริ ้ ดขึนมำนั ้ ้นพวกเขำยืนขึนอย่ ้ ่ ่ กรเหล่ำนี เกิ ำงงำมสง่ำเพือพระเจ ้ำและเพือควำมจริ งและพระพรของ ่ เชือยั ่ งต ้องยอมร ับผลลัพธ ์อันดีเลิศทีเกิ ่ ดจำกกำ พระองค ์ก็สถิตอยูร่ ว่ มกับพวกเขำแม้ชำวโลกทีไม่ ่ ำวกับชนชำติอส รยอมรับหลักกำรต่ำงๆของข่ำวประเสริฐในคำพูดของผูเ้ ผยพระวจนะทีกล่ ิ รำเอล ่ ยงของเจ ้ำก็เลืองลื ่ อไปท่ำมกลำงประชำชำติในเรืองควำมงำมของเจ ่ ว่ำ“ชือเสี ้ำเพรำะควำมงำมนั้น ่ี ้ ก็สมบูรณ์ทเี ดียวเนื่ องด ้วยสง่ำรำศีทเรำมอบให ้เจ ้ำพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัสดังนี แหละ”แต่ พว ่ กเขำก็กลับล ้มลงด ้วยควำมปรำรถนำเดียวกันทีนำคำแช่งสำปและควำมหำยนะมำให ้กับชนชำติอ ิ สรำเอลนั่นคือควำมต ้องกำรเลียนแบบประเพณีและพยำยำมสร ้ำงมิตรภำพกับพวกคนอธรรม“เจ ้ ่ ยงของเจ ้ำ”เอเสเคียล16:14,15{GC3 ำวำงใจในควำมงดงำมของเจ ้ำและเจ ้ำเล่นชู ้เนื่ องด ้วยชือเสี 82.3}{GCth17330.3} คริสตจักรโปรเตสแตนต ์จำนวนมำกมำยทำตำมแบบอย่ำงของโรมในกำรมีควำมสัมพันธ ์อย่ำง ้ ่ ควำมสัมพันธ ์กับ ไร ้ศีลธรรมกับ“กษัตริย ์ทังหลำยของแผ่ นดินโลก”นั่นคือเป็ นคริสตจักรของร ัฐทีมี ่ กำรปกครองทำงฝ่ ำยโลกและนิ กำยอืนๆด ้วยกำรแสวงหำกำรยอมรับของฝ่ ำยโลกและคำว่ำ“บำบิโ ่ ้บรรยำยองค ์กรเหล่ำนี ได ้ ้อย่ำงเหมำะสมพวกเขำทังหมดต่ ้ ลน”จึงเป็ นคำทีใช ำงอ ้ำงว่ำหลักคำสอน ้ ของพวกเขำได ้มำจำกพระคัมภีร ์แต่กระนันยังแยกออกเป็ นนิ กำยต่ำงๆจนแทบนับจำนวนนิ กำยได ้ ่ ่ี ดแย ้งแตกต่ำงกันมำกมำย{GC383.1}{GCth173 ไม่ถ ้วนพร ้อมด ้วยหลักควำมเชือและทฤษฎี ทขั 31.1} ่ นอกเหนื อจำกบำปของกำรเข ้ำร่วมกับโลกคริสตจักรทีแยกตั วออกมำจำกโรมก็ยงั คงมีลก ั ษณ ่ ะอืนๆของโรมด ้วย{GC383.2}{GCth17331.2} ่ ้งไว ้ว่ำ“หำกคริสตจักรแห่งโรมเคยทำผิดเ มีรำยงำนฉบับหนึ่ งของคริสตจักรโรมันคำทอลิกทีแย ่ ปเคำรพของเหล่ำนักบุญแล ้วคริสตจักรแห่งอังกฤษซึงเป็ ่ นลูกสำวของเธอก็ผด รืองรู ิ เช่นเดียวกัน ่ ทีถวำยโบสถ ์ให ้นำงมำรีย ์ถึง10แห่งแล ้วถวำยให ้พระคริสต ์เพียงแห่งเดียว”RichardChalloner,T heCatholicChristianInstructedคำนำหน้ำ21,22{GC384.1}{GCth17331.3} ในหนังสือ“เอทริทส ี ์ออนเดอะมิลเลเนี ยม”[ATreatiseontheMillennium]ดร.ฮอพคินส ์[Ho ่ pkins]เขียนไว ้ว่ำ“ไม่มเี หตุผลใดทีจะมำพิ จำรณำว่ำเจตนำรมย ์และกำรกระทำของกำรต่อต ้ำนคริ ่ ้ ยกว่ำคริสตจักรแห่งโรมภำยในคริสตจักรต่ำงๆ สเตียนนั้นจำกัดอยูใ่ นคริสตจักรซึงในปั จจุบน ั นี เรี ของนิ กำยโปรเตสแตนต ์ก็มส ี ภำพของกำรต่อต ้ำนพระคริสต ์อยูม ่ ำกทีเดียวและคริสตจักรเหล่ำนั้น 289

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ก็ยงั ห่ำงไกลจำกกำรได ้ร ับกำรปฏิรป ู ทังหมดจำกเรื อง.....ควำมเสื อมโทรมทำงศี ลธรรมและควำมชั่ ่ วช ้ำ”SamuelHopkins,Worksเล่มที2หน้ ำ328{GC384.2}{GCth17331.4} ่ ่ ดร.กูทรีย ์[Guthrie]เขียนถึงเรืองกำรแยกตั วของคริสตจักรเพสไบทีเรียนออกจำกโรมว่ำ“เมือ ่ ้วคริสตจักรของเรำทีมี ่ ธงชัยเป็ นรูปพระคัมภีร ์ทีเปิ ่ ดออกและคำขวัญทีติ ่ ดอยูบ กว่ำสำมร ้อยปี ทีแล ่ นแผ่นป้ ำยว่ำ‘จงค ้นหำพระคัมภีร ์’ได ้เดินเป็ นขบวนออกมำจำกประตูของโรม”และแล ้วท่ำนก็ถำม ่ ำคัญอย่ำงมำกว่ำ“พวกเขำก ้ำวหลุดออกมำจำกบำบิโลนหมดแล ้วใช่หรือไม่”Thomas คำถำมทีส Guthrie,TheGospelinEzekielหน้ำ237{GC384.3}{GCth17331.5} สเปอเจิน[Spurgeon]กล่ำวว่ำ“ดูเสมือนหนึ่ งว่ำคริสตจักรแห่งอังกฤษถูกกัดกร่อนจนหมดด ้ว ่ี ควำมเห็นไม่สอดคล ้องกันก็ไม่ได ้เลวน้อยกว่ำพวกนักปร ัชญำนอก ยพิธก ี รรมทำงศำสนำแต่ผูท้ มี ่ ่ กว่ำก็กำลังหันหลังเดินออกไปทีละคนจำกหลักพืนฐำนแห่ ้ ศำสนำคนทีเรำคิ ดว่ำมีสงที ิ่ ดี งควำมเชื่ ่ ดดูให ้รอบคอบแล ้วข ้ำพเจ ้ำเชือว่ ่ ำทีตรงกลำงหั ่ อเมือคิ วใจของประเทศอังกฤษนั้นมีลก ั ษณะเหมือ ้ รวมเอำคนนอกศำสนำที ่ ่ ้ งกล ้ำขึนธรรมำส ้ นรวงผึงที สมควรให ้แช่งด่ำไว ้อยูภ ่ ำยในแล ้วคนเหล่ำนี ยั น์และเรียกตัวเองว่ำเป็ นคริสเตียน”{GC384.4}{GCth17332.1} ่ี ำให ้เกิดกำรละทิงควำมเชื ้ ่ งยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ ตวั ออกจำกควำมเรีย อะไรคือต ้นเหตุทท อคร คริสตจักรเริมตี ่ ว บง่ำยของข่ำวประเสริฐด ้วยวิธก ี ำรใดก็ด ้วยกำรยอมทำตำมวิถป ี ฏิบต ั ข ิ องพวกนอกศำสนำเพือช่ ่ นอั ้ ครทูตเปำโลประกำศว่ำ“อำนำจลึกลับ ยให ้คนนอกศำสนำยอมรับศำสนำคริสเตียนได ้ง่ำยยิงขึ ่ ำงำนอยูแ่ ล ้ว”2เธสะโลนิกำ2:7ซึงมี ่ ควำมหมำยรวมถึงสมัยของท่ำนเองด ้ นอกกฎหมำยนั้นก็เริมท ์ “ในช่วงท ้ำยของศตวรรษทีสอ ่ วยในช่วงสมัยของอัครสำวกนั้นคริสตจักรยังคงค่อนข ้ำงบริสท ุ ธิแต่ ่ ับรูปแบบใหม่เข ้ำมำควำมเรียบง่ำยของยุคแรกเริมหำยไปโดยไม่ ่ งคริสตจักรส่วนใหญ่เริมร ทน ั รู ้ตัว ่ ่ เมือสำวกผู ช ้ รำภำพพักผ่อนในหลุมฝังศพลูกๆของพวกเขำร่วมกับผูเ้ ชือใหม่ ๆ......ก็ก ้ำวออกมำแ ้ ้ ่ อหน้ำที17 ่ ละปันแต่งแนวทำงใหม่ขน”RobertRobinson,EcclesiasticalResearchesบทที ึ 6ย่ ่ ่ ่ หน้ำ51เพือหำคนมำร ับเชือให ้ได ้นั้นพวกเขำจึงลดมำตรฐำนอันสูงส่งของควำมเชือของคริ สเตีย ่ นลงและผลทีตำมมำคือ“คนนอกศำสนำไหลบ่ำเข ้ำมำในคริสตจักรพวกเขำมำพร ้อมธรรมเนี ยมทั้ ่ งหลำยกำรปฏิบต ั ต ิ ำ่ งๆและบรรดำรูปเคำรพ”Gavazzi,Lecturesหน้ำ278ในขณะทีศำสนำคริ สต ์ ่ ยงในนำมเป็ นจำ ได ้ร ับควำมเห็นชอบและกำรสนับสนุ นจำกผูป้ กครองฝ่ ำยโลกนั้นมีผูม้ ำร ับเชือเพี ่ สภำพภำยนอกเป็ นคริสเตียนคนจำนวนมำกก็ยงั “คงเป็ นคนนอกศำส นวนมำกมำยแต่ในขณะทีมี นำโดยยังคงแอบกรำบไหว ้บูชำรูปเคำรพอยู่”Ibid.หน้ำ278{GC384.5}{GCth17332.2} ้ งคงเกิดขึนคร ้ งแล ้ั ้วครงเล่ ้ั ำกับแทบทุกคริสตจักรทีเรี ่ ยกตนเองว่ำโปรเตสแต สภำพเดียวกันนี ยั ่ ก้ อ ้ สตจักรทีเต็ ่ มไปด ้วยวิญญำณของกำรปฏิรป นต ์ไม่ใช่หรือเมือผู ่ ตังคริ ู อย่ำงแท ้จริงตำยจำกไปลู ่ กหลำนของพวกเขำก็ก ้ำวออกมำและ“ปรับแต่งขบวนกำรด ้วยรูปแบบใหม่”ในขณะทีพวกเขำยึ ด ่ ่ ่ มันอย่ำงไม่ลม ื หูลม ื ตำอยูก ่ บ ั ควำมเชือทีบรรพบุรษ ุ ส่งต่อมำและปฏิเสธไม่ยอมร ับควำมจริงใดๆทีใ่ ่ ้ หม่กว่ำทีพวกเขำมองเห็ นเหล่ำบุตรทังหลำยของนั กปฏิรป ู จึงก ้ำวห่ำงออกไปจำกตัวอย่ำงแห่งควำ ้ ่ ้ ้ มถ่อมตนกำรเสียสละและกำรละทิงสิงของในโลกของนักปฏิรป ู ทังหลำยด ้วยประกำรฉะนี “ควำมเรี 290

อำนำจสัมบูรณ์

ยบง่ำยแต่แรกจึงหำยไป”วิถแี ห่งโลกไหลบ่ำเข ้ำมำยังคริสตจักรและนำ“ธรรมเนี ยมวิธป ี ฏิบต ั แิ ละรู ปเคำรพ”เข ้ำมำในคริสตจักรด ้วย”{GC385.1}{GCth17332.3} ่ น“ศัตรูกบ ้ ่ อนิ จจังกำรเป็ นมิตรกับโลกซึงเป็ ั พระเจ ้ำ”ของคนทังหลำยที ประกำศว่ ำตนเป็ นผูต้ ด ิ ต ่ นทีนิ ่ ยมของผูค้ นทั่วทังอำณำจั ้ ำมพระคริสต ์นั้นช่ำงน่ ำกลัวเพียงไรคริสตจักรทีเป็ กรคริสเตียนเหิ ้ นห่ำงไปจำกมำตรฐำนแห่งควำมถ่อมตนกำรละทิงตนควำมเรี ยบง่ำยและคุณควำมดีทมี ี่ อยูใ่ นพระ คัมภีร ์อย่ำงมำกเพียงไรจอห ์นเวสเล่ย ์กล่ำวถึงวิธก ี ำรใช ้เงินอย่ำงถูกต ้องว่ำ“อย่ำใช ้ตะลันต ์อันมีคำ่ ่ ้ ่ ่ ่ มห่มทีไม่ ่ จำเป็ นและมีรำ ยิงไปอย่ ำงสินเปลื องเพียงเพือสนองควำมต ้องกำรของดวงตำด ้วยเครืองนุ ่ ่ จำเป็ นอย่ำสินเปลื ้ คำแพงหรือด ้วยเครืองประดั บทีไม่ องกับกำรตกแต่งบ ้ำนด ้วยของหำยำกของทีเ่ ่ รำคำแพงหรือในสิงของที ่ ่ อบด ้ว กินควำมต ้องกำรหรือมีรำคำแพงหรือในภำพถ่ำยภำพวำดทีมี เคลื ่ ่ ำมำสนองตอบกับควำมหยิงยโสของชี ่ ่ ่ นชมหรื ่ ยทอง.....จงอย่ำหำสิงใดเพื อน วต ิ เพือจะเป็ นทีชื อร ับ ่ ำนทำสิงที ่ ดี ่ ๆเพือตั ่ วเองผูค้ นจะกล่ำวถึงท่ำนในทำงทีดี ่ ’ตรำบ คำเยินยอจำกมนุ ษย ์.....‘ตรำบใดทีท่ ่ ำน‘แต่งตัวเองด ้วยผ้ำลินินสีม่วงและมีเนื อดี ้ ’และแต่ง‘อย่ำงหรูหรำทุกวัน’ไม่ต ้องสงสัยเลยว่ำ ใดทีท่ ่ งส่งควำมโอบอ ้อมอำรีและควำมมีนำใจของท่ ้ ้ ำสร คนมำกมำยจะยกย่องรสนิ ยมทีสู ำนแต่อย่ำซือค ้ ให ้พึงพอใจกับเกียรติทมำจำกพระเจ ่ี รเสริญของพวกเขำด ้วยรำคำแพงเช่นนี แต่ ้ำ”Wesley,Wor ้ ละเลยค ่ ks,Sermon50,“TheUseofMoney”แต่มค ี ริสตจักรจำนวนมำกในปัจจุบน ั นี ที ำสอนเช่น ้ นี {GC385.2}{GCth17332.4} ่ โลกนี ่ ้ ยมชมชอบประมุขนักกำรเมืองทนำย กำรแสดงว่ำตนเองเป็ นคนมีศำสนำกลำยเป็ นสิงที นิ ่ นช่องทำงสร ้ำงควำมนับ ควำมแพทย ์นักธุรกิจต่ำงพำกันเข ้ำร่วมเป็ นสมำชิกในคริสตจักรก็เพือเป็ ้ ถือและควำมวำงใจทำงสังคมและควำมก ้ำวหน้ำในฝ่ ำยโลกของตนเองด ้วยวิธน ี ี พวกเขำพยำยำม ่ ชอบธรรมของตนเองไว ้ด ้วยกำรอ ้ำงตนว่ำเป็ นคริสเตียนองค ์กรศำสนำคริสต ์ต่ ปกปิ ดธุรกรรมทีไม่ ่ ้ร ับกำรสนับสนุ นด ้วยทร ัพย ์และอิทธิพลของบรรดำชำวโลกทีร่ ับบัพติศมำเข ้ำมำแต่ยงั หม ำงๆทีได ้ ทำให ้จำเป็ นทีจะต ่ กมุ่นอยูใ่ นทำงโลกีย ์เหล่ำนี ก็ ้องพยำยำมหำควำมนิ ยมและกำรสนับสนุ นมำกยิง่ ้ ่ ่ ดถูกสร ้ำงขึนตำมถนนที ้ ่ ชอผู ่ื เ้ ข ้ำร่วมนมั ขึนโบสถ ์อันโอ่อำ่ ตระกำรตำซึงตกแต่ งอย่ำงหรูหรำทีสุ มี ่ ่ ควำมสำมำร สกำรแต่งกำยด ้วยเครืองแต่ งกำยรำคำแพงและนำสมัยใช ้เงินเดือนสูงจ ้ำงผูร้ ับใช ้ทีมี ่ ่ ำกันอย่ำงแพ ถสร ้ำงควำมสำรำญและดึงดูดผูค้ นคำเทศนำของพวกเขำจะต ้องไม่แตะเรืองบำปที ท ่ สร ้ำงควำมพึงพอใจด ้วยเหตุนีคนบำปที ้ ่ ใ่ นสังคมจึ ร่หลำยแต่คำเทศนำของพวกเขำจะต ้องรืนหู อยู ่ ยมชมชอบจึงซ่อนอยูภ งสมัครเข ้ำร่วมอยูใ่ นบัญชีของคริสตจักรและบำปทีนิ ่ ำยใต ้กำรเสแสร ้งของ ่ ควำมเลือมใสในศำสนำ{GC386.1}{GCth17333.1} ้ ำฝ่ ำยโลกฉบับหนึ่ งวิจำรณ์เรืองทั ่ ศนคติทเป็ ่ี นอยูข นิ ตยสำรชันน ่ องผูท้ อ่ี ้ำงตนเป็ นคริสเตียนที่ ้ มีกบ ั โลกว่ำ“คริสตจักรยอมร ับวิญญำณของยุคนี และปร ับวิธน ี มัสกำรตำมควำมต ้องกำรของยุคส ่ ่ มัยใหม่อย่ำงไม่ทน ั รู ้สึกตัว”“แท ้จริงแล ้วทุกสิงทีช่วยทำให ้ศำสนำดูน่ำสนใจก็ถก ู คริสตจักรนำมำใ ่ อ”และนักเขียนคนหนึ่ งของหนังสือพิมพ ์นิ วยอร ์คอินดิเพนเดนท ์[NewYorkIndep ช ้เป็ นเครืองมื ่ อและปฏิ ่ endent]กล่ำวถึงคำทีเชื บต ั แิ ละนมักสำรตำมแบบชำวเมทอดิสต ์ไว ้ว่ำ“เส ้นแบ่งระหว่ำงผู ้ ่ งในศำสนำและผูท้ ไม่ ่ี มศ ้ ทีเคร่ ี ำสนำเลือนหำยไปเป็ นเพียงเงำสลัวและผูท้ ร่ี ้อนรนของทังสองฝ่ ำยต่ 291

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ระหว่ำงวิธก ำงทำกำรลบควำมแตกต่ำงทังหมดที มี ี ำรประพฤติและควำมสนุ กสนำนของพวกเขำ”“ ่ ้ร ับควำมนิ ยมชมชอบจะมีสมำชิกเพิมมำกขึ ่ ้ ้วยคนทีได ่ ้ร ับประโยชน์โดยไม่ต ้องใส่ใ ศำสนำทีได นด ่ มำพร ่ จกับหน้ำทีที ้อมกับศำสนำนั้น”{GC386.2}{GCth17333.2} ่ ำเป็ นห่วงอย่ำงยิงเมื ่ อพวกเรำเห็ ่ เฮำวำร ์ดครอสบี[HowardCrosby]กล่ำวว่ำ“เป็ นเรืองน่ นคริส ตจักรของพระคริสต ์แทบไม่ได ้ทำตำมแผนกำรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเช่นเดียวกับชำวยิวในสมัยโ ่ อยให ้ควำมสัมพันธ ์กับประเทศทีกรำบไหว ่ บรำณทีปล่ ้รูปเคำรพขโมยหัวใจของพวกเขำไปจำกพ ้ ้วยกำรเข ้ำมีสว่ นร่วมอย่ำงจอมป ระเจ ้ำ......ก็เป็ นเช่นนั้นแหละกับคริสตจักรของพระเจ ้ำในเวลำนี ด ่ เชือละทิ ่ ้ ธก ่ ่ ลอมกับโลกทีไม่ งวิ ี ำรของพระเจ ้ำทีประทำนชี วต ิ แท ้และปล่อยตัวเองไปกับนิ สยั ชัวของ ่ มพ ้ั ำโต ้แย ้งและข ้อสรุปพอจะร ับฟังได ้แต่สงเหล่ ่ิ ้ ห่ำงไกลจำ สังคมทีไม่ ี ระคริสต ์ถึงแม้บำงครงค ำนี ก็ ้ ้ กคำเปิ ดเผยของพระเจ ้ำและขัดแย ้งโดยตรงกับกำรเติบโตขึนในพระคุ ณทังปวง” TheHealthyCh

ristian:AnAppealtotheChurchหน้ำ141,142{GC387.1}{GCth17333.3} ่ ท่ำมกลำงกระแสคลืนแห่ งกำรหมกมุ่นในทำงโลกีย ์และกำรแสวงหำควำมสำรำญกำรเสียสละแ ่ ละกำรถวำยตนเพือพระคริสต ์จึงหำยไปจนเกือบหมด“มีชำยและหญิงบำงคนในคริสตจักรของเรำ ่ จจุบน ้ เมือยั ่ งเป็ นเด็กให ้ถวำยตัวเพือจะมอบถวำยตนห ่ ทีปั ั อยูใ่ นวัยทำงำนพวกเขำถูกสอนไว ้ตังแต่ ้ ้องกำรเงินทุนขึนมำ.....ไม่ ้ รือทำงำนรับใช ้พระคริสต ์”แต่“หำกในเวลำนี ต มใี ครจะต ้องถูกร ้องขอให ้ ่ ้ บริจำคโอไม่อย่ำงแน่ นอนให ้จัดงำนรืนเริงแสดงละครจำลองกำรพิพำกษำงำนเลียงหรู หรำหรือขอ ่ ำให ้คนเพลิดเพลิน”{GC387.2}{GCth17334.1} งกินอะไรก็ได ้ทีท ่ นที9มกรำค ่ ผูว้ ำ่ กำรร ัฐวิสคอนซินวำสเบิร ์น[Washburn]ปรำศร ัยในกำรประชุมประจำปี เมือวั ่ ำมำใช ้ทำลำยโรงเรียนทีท ่ ำใหม้ น มค.ศ.1873ว่ำ“อำจจะต ้องมีกำรตรำกฎหมำยบำงฉบับเพือน ี ักก ้ โรงเรียนเช่นนี อยู ้ ท ่ กระทังในคริ ่ ่ ้ั ำรพนันเกิดขึนมี ่ ุกทีแม้ สตจักรทีบำงคร งพบว่ ำกำลังทำงำนของมำ ่ รโดยไม่รู ้ตัวและไม่สงสัยกำรแสดงดนตรีเพือร ับของขวัญกำรจัดกิจกรรมขำยชุดของขวัญและกำ ่ ่ ้ั ดขึนเพื ้ อช่ ่ วยให ้บรร รขำยตั๋วจับฉลำกรำงวัลฉลำกกินแบ่งชุดรำงวัลต่ำงๆและอืนๆซึ งในบำงคร งจั ้ั จั ่ ดขึนมำด ้ ่ คอ ่ ง้ ลุเป้ ำหมำยทำงศำสนำหรือกำรกุศลแต่บอ ่ ยครงที ้วยจุดประสงค ์ทีไม่ ่ ยมีคณ ุ ค่ำซึงทั ่ อหำเงินทีไม่ ่ ได ้ให ้คุณค่ำสำคัญเลยไม่มส ่ิ ่ ำลำยศีลธรรมและเ หมดนี ล้ ้วนแล ้วแต่เป็ นเครืองมื ี งใดที ท ป็ นพิษภัยโดยเฉพำะกับเยำวชนได ้มำกเท่ำกับกำรได ้เงินหรือสมบัตโิ ดยไม่ได ้พำกเพียรทำงำนค ่ ้ นมีเกียรติเข ้ำร่วมกิจกรรมกำรเสียงโชคเหล่ ำนี และปลอบจิ ตใต ้สำนึ กของเขำเองด ้วยควำมคิดว่ำเ ่ มน ่ ่ ้ อยครงมั ้ั กจะตกไปสูน ขำได ้ใช ้เงินไปในวัตถุประสงค ์ทีดี ั จึงไม่ใช่เรืองแปลกที เยำวชนในร ัฐนีบ่ ่ ิส ั ้ ่ ่ ่ ้ ่ ยลักษณะนี ซึงควำมตืนเต ้นจำกกำรละเล่นกิจกรรมเสียงโชคจะเกิดขึนเกือบแน่ นอนทีสุด”{GC38 7.3}{GCth17334.2} วิญญำณของกำรประนี ประนอมกับวิถท ี ำงของชำวโลกกำลังบุกรุกเข ้ำไปยังโบสถ ์ต่ำงๆทั่วอำ ่ งลอนดอนโรเบิร ์ทเอ็ดคินส ์[RobertAtkins]เทศนำวำดภำพทีมื ่ ด ณำจักรของคริสตศำสนำทีกรุ ่ ดขึนอยู ้ ้ จำน มนของควำมถดถอยทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณทีเกิ ท ่ ่วไปในประเทศอั ั งกฤษไว ้ว่ำ“โลกนี มี ่ ่ี ่ วนคนชอบธรรมอย่ำงแท ้จริงลดลงไปเรือยๆและไม่ มผ ี ูใ้ ดใส่ใจเหล่ำผูท้ ประกำศตนเป็ นผูเ้ ชือในศำ ้ ่ี ่ สนำในปัจจุบน ั นี และในทุ กๆคริสตจักรเป็ นผูท้ ร่ี ักโลกเป็ นผูท้ ประนี ประนอมกับโลกเป็ นผูท้ ร่ี ักสิงข 292

อำนำจสัมบูรณ์

่ ออำนวยควำมสะดวกสบำยและเป็ นผู ้ทีทะเยอทะยำนไขว่ ่ องเครืองมื คว ้ำเกียรติยศพวกเขำถูกเรีย ้ กให ้เข ้ำมำร่วมทุกข ์กับพระคริสต ์แต่พวกเขำกลับหดถอยไปแม้แต่เพียงด ้วยคำตำหนิ ......ละทิงคว ่ ้ ่ ้ ่ กสลักไว ้อยูท ่ี ้ำนหน้ำสุดของทุกๆโบสถ ์หำกพวกเขำเข ้ำใ ำมเชือละทิ งควำมเชื อละทิ งควำมเชื อถู ่ ด ่ จมันหำกพวกเขำรู ้สึกถึงมันก็คงจะมีควำมหวังแต่อนิ จจำพวกเขำร ้องว่ำ‘ข ้ำเป็ นเศรษฐีและข ้ำรำร ่ วยแล ้วข ้ำไม่ต ้องกำรสิงใดเลย’วิ วรณ์3:17”SecondAdventLibrary,tractNo.39{GC388.1}{ GCth17334.3} ่ ่ี นข ้อกล่ำวหำทีมี ่ ตอ ่ ้ประชำชำติดมเหล ่ื บำปยิงใหญ่ ทเป็ ่ บำบิโลนคือ“นครทีให ้ำองุ น ่ แห่งรำคะใน ่ กำรล่วงประเวณี ของนำง”วิวรณ์14:8;ถ ้วยยำพิษทีเธอเอำมำให ้กับโลกหมำยถึงคำสอนเทียมเท็จ ่ ่ นผลจำกควำมสัมพันธ ์ทีไม่ ่ เหมำะสมของเธอทีเธอมี ่ ่ิ ทีเธอร ับไว ้ซึงเป็ กบั ผูย้ งใหญ่ ของโลกมิตรภำ ่ กบั โลกทำให ้ควำมเชือของเธอผิ ่ ้ ่ งครำวของเธอเธอก็นำสิงที ่ ผิ ่ ดๆชักจูงโ พทีมี ดเพียนไปและเมื อถึ ่ ้ำนกับคำสอนทีชัดเจนที ่ ่ ดของพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิ{GC388.2}{ ์ ลกด ้วยกำรสอนหลักคำสอนทีค สุ GCth17334.4} โรมไม่อนุ ญำตให ้ประชำชนมีพระคัมภีร ์และบังคับให ้ทุกคนยอมรับคำสอนของเธอแทนกำรนำ ่ พระวจนะของพระเจ ้ำกลับคืนมำให ้มนุ ษย ์นั้นเป็ นผลงำนของกำรปฏิรป ู แต่ไม่ได ้เป็ นเรืองเกิ นควำ ่ี สตจักรในยุคของเรำสอนมนุ ษย ์ให ้นำควำมเชือของพวกเขำไปวำงไว ่ ่ กค มจริงใช่หรือไม่ทคริ ้ทีหลั ่ ่ วำมเชือและค ำสอนของคริสตจักรแทนทีจะวำงไว ้ในพระคัมภีร ์ชำร ์ลส ์บีเคอร ์[CharlesBeecher] ่ อต ้ำนหลั กล่ำวถึงคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ต่ำงๆว่ำ“พวกเขำหลบหน้ำไม่กล่ำวคำพูดรุนแรงเพือต่ ่ ่ ควำมอ่อนไหวแบบเดียวกับทีพวกนั ่ ์ ำนั้นหลีกเลียง ่ กควำมเชือทำงศำสนำซึ งมี กบวชผู ้บริสท ุ ธิเหล่ ่ อต ้ำนกำรสถำปนำกำรกรำบไหว ้รูปบูชำนักบุญและผูพ ่ ไม่พูดวำจำรุนแรงเพือต่ ้ ลีชพ ี เพือศำสนำ ่ ้ ซึงพวกเขำเป็ นผูก้ อ ่ ขึนมำเอง.....นิ กำยโปรเตสแตนต ์อีแวนเจลิคลั ผูกมัดมือของพวกเขำไว ้ด ้วยกั ่ นนักเทศน์ไม่วำ่ จะอยูท ่ี นกับพวกตนเองตกลงระหว่ำงกันเองว่ำคนทีเป็ ่ ไหนก็ จะเป็ นนักเทศน์ไม่ได ้ ่ จิ ่ นตนำกำรขึนม ้ หำกเขำไม่ยอมรับหนังสือบำงเล่มนอกเหนื อจำกพระคัมภีร ์..........ไม่ใช่เป็ นเรืองที ่ ่ ่ ้ำมปรำมพระคัมภีร ์เหมือนทีโรมเคยท ่ ำเองทีจะกล่ ำวว่ำอำนำจฝ่ ำยควำมเชือทำงศำสนำเริ มห ำมำ ่ี กลับเฉี ยบแหลมกว่ำ”Sermonon“TheBibleaSufficientCreed,”deli แล ้วแต่ทำไปด ้วยวิธท ี ลึ veredatFortWayne,Indiana22กุมภำพันธ ์1846{GC388.3}{GCth17335.1} ่ ่ี อสั ่ ตย ์อธิบำยพระวจนะของพระเจ ้ำก็จะมีผูค้ งแก่เรียนผูร้ ับใช ้ต่ำงๆทีอ ่ ้ำงว่ำเข ้ำใจพระ เมือครู ทซื ้ ่ งำมทังหลำยว่ ้ ้ คัมภีร ์ลุกขึนและปร ักปรำคำสอนทีดี ำเป็ นคำสอนนอกรีตและด ้วยกำรกระทำเช่นนี จึ ่ี ้ งขับไล่ผูท้ แสวงหำควำมจริ งไปหำกโลกไม่ได ้ถูกมอมเมำอย่ำงสินหวั งด ้วยเหล ้ำองุ น ่ ของบำบิโลน ่ ่ ยบง่ำยและเชือดเฉื อนของพระวจนะของ แล ้วฝูงชนมำกมำยคงจะเชือและกลั บใจด ้วยควำมจริงทีเรี ่ ้นสับสนและขัดแย ้งกันจนประชำชนไม่รู ้ว่ำจะเชืออะไรว่ ่ พระเจ ้ำแต่ควำมเชือทำงศำสนำนั ำเป็ นคว ่ ่ ำมจริงบำปของโลกทีไม่กลับใจนอนหมอบอยูท ่ หน้ ี ำประตูโบสถ ์{GC389.1}{GCth17335.2} ่ ่ ้ั ข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองแห่ งพระธรรมวิวรณ์บทที14ประกำศออกไปเป็ นครงแรกในช่ วงฤ ้ ้ ดูร ้อนของปี ค.ศ.1844และในช่วงเวลำนันข่ำวนี ใช ้ได ้โดยตรงกับคริสตจักรต่ำงๆในประเทศสหร ัฐ ่ งค ่ ำเตือนเรืองกำรพิ ่ ่ ดและโดยทั่วไป อเมริกำทีซึ พำกษำถูกประกำศในประเทศอย่ำงกว ้ำงขวำงทีสุ 293

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดและคริสตจักรถดถอยอย่ำงรวดเร็วทีสุ ่ ดแต่ข่ำวสำรของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองไ ่ ถูกปฏิเสธมำกทีสุ ่ ม่ได ้สำเร็จบริบูรณ์ในปี ค.ศ.1844ในช่วงเวลำดังกล่ำวคริสตจักรต่ำงๆต ้องประสบกับกำรเสือมถอ ่ ำวกำรเสด็จกลับมำแต่กำรเสื่ ยทำงฝ่ ำยศีลธรรมอันเป็ นผลเนื่ องมำจำกกำรปฏิเสธแสงสว่ำงเรืองข่ ้ ยงั ไม่สมบูรณ์เช่นกันขณะทีพวกเขำปฏิ ่ ่ อมถอยนี ก็ เสธควำมจริงพิเศษสำหร ับเวลำนั้นควำมเสือม ่ำลงไปเรือยๆแต่ ่ ่ ถอยของพวกเขำก็ยงตกต ิ่ ยงั ตกต่ำไม่พอทีจะกล่ ำวว่ำ“บำบิโลนมหำนครนั้นพังท ้ ้ทำให ้ทุกประชำชำติดมเหล ่ื ลำยแล ้ว.....เพรำะว่ำนครนี ได ้ำองุ น ่ แห่งรำคะในกำรล่วงประเวณี ของน ้ ตวิญญำณแห่งกำรทำตำมโลกและควำ ำง”วิวรณ์14:8เธอยังไม่ได ้ทำให ้ทุกประเทศกระทำเช่นนี จิ ่ นบททดสอบสำหร ับยุคเวลำของเรำก็มอ มไม่สนใจต่อควำมจริงซึงเป็ ี ยูแ่ ละกำลังแพร่หลำยต่อเนื่ อ งในคริสตจักรของนิ กำยโปรเตสแตนต ์ตลอดทั่วทุกประเทศในโลกคริสเตียนและคริสตจักรเหล่ำนี ้ ่ ้ ก็ถก ู รวมอยูใ่ นคำตำหนิทเคร่ ี่ งขรึมและน่ ำกลัวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองแต่ ผลงำนแห่งกำรละทิงคว ่ งก ้ำวไปไม่ถงึ จุดทีสู ่ งทีสุ ่ ด{GC389.2}{GCth17335.3} ำมเชือยั ่ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยว่ำก่อนทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำซำตำนจะกระทำ“อิทธิฤทธิทุ์ กอย่ำงทัง้ ่ กอย่ำง”และพวกที“ไม่ ่ ได ้ร ักควำมจริงเพือจ ่ หมำยสำคัญและกำรอัศจรรย ์จอมปลอมและอุบำยชัวทุ ่ งที ่ เท็ ่ จ”2เธสะโลนิ กำ2:9ะรอดได ้”จะถูกปล่อยให“้ ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ ้ ้ ้ ่วทั้ 11จวบจนกระทั่งสภำพเช่นนี จะเกิ ดขึนและกำรรวมตั วของคริสตจักรกับโลกจะเกิดขึนตลอดทั ้ ่ งอำณำจักรคริสเตียนแล ้วกำรล่มจมของมหำนครบำบิโลนจึงจะเกิดขึนอย่ ำงสมบูรณ์กำรเปลียนแ ้ บใหญ่ขนอย่ ปลงอันนี เติ ึ้ ำงเป็ นลำดับแต่กำรสำเร็จอย่ำงบริบูรณ์ของคำพยำกรณ์ในพระธรรมวิวร ้ ่ ่ ้ ณ์14:8นี ยังคงเป็ นสิงทีจะเกิดขึนในอนำคต{GC389.3}{GCth17335.4} ่ แม้คริสตจักรต่ำงๆทีรวมกั นเป็ นบำบิโลนจะมีควำมมืดมนทำงจิตวิญญำณและเหินห่ำงไปจำก ่ ้จริงของพระคริสต ์จำนวนมำกอยูใ่ นคริสตจักรเหล่ำนั้นในจำนวนนี ้ พระเจ ้ำแต่ก็ยงั มีผูต้ ด ิ ตำมทีแท ่ เคยเห็นควำมจริงพิเศษสำหร ับยุคนี มี ้ คนจำนวนไม่นอ้ ยทีไม่ ่ พอใจกับสภำ ยังมีคนอีกมำกมำยทีไม่ ่ ่ นพวกเขำแสวงหำพระฉำยำของพระคริ ้ พปัจจุบน ั ของตนและอยำกได ้ร ับแสงสว่ำงทีชัดเจนยิ งขึ ส ่ ่ ้ ต ์จำกคริสตจักรทีเขำร่วมอยูอ ่ ย่ำงไร ้ผลในขณะทีคริสตจักรเหล่ำนี เหินห่ำงออกไปจำกควำมจริงม ่ นและท ้ ่ ้ ้ ่ ำกยิงขึ ำตัวเป็ นพันธมิตรยิงใกล ้ชิดกับโลกมำกขึนควำมแตกต่ ำงระหว่ำงคนสองกลุม ่ นี จะยิ ้ ่ ดจะลงเอยด ้วยกำรแตกแยกเวลำจะมำถึงเมือผู ่ ท้ ร่ี ักพระเจ ้ำอย่ำงสินสุ ้ ดใจคงอ งมีมำกขึนและในที สุ ่ ยูร่ ว่ มต่อไปไม่ได ้กับพวกที“รักควำมสนุ กมำกกว่ำรักพระเจ ้ำยึดถือทำงพระเจ ้ำแต่เพียงเปลือกนอ ์ ้น”2ทิโมธี3:4-5{GC390.1}{GCth17336.1} กแต่ปฏิเสธฤทธิเดชของทำงนั ่ ้ งเวลำเมือคริ ่ ่ ตสวรรค ์องค ์ทีสอ ่ พระธรรมวิวรณ์บทที18ชี ไปถึ สตจักรจะก ้ำวไปถึงสภำพตำมทีทู งกล่ำวไว ้อย่ำงเต็มตัวตำมผลลัพธ ์ของกำรปฏิเสธคำเตือนสำมประกำรของวิวรณ์14:6่ งคงอยูใ่ นบำบิโลนจะถูกเรียกให ้แยกตัวออกจำกควำมสัมพันธ ์ทีมี ่ 12และประชำกรของพระเจ ้ำทียั ่ ไว ้ให ้กับโลกนี และพระรำชกิ ้ ้ ้องทำให ้สำเร็จเมือผู ่ “้ ทีไม่ ่ เชือควำ ่ กับเธอนี่ เป็ นข่ำวสุดท ้ำยทีมี จนี จะต ่ ่ เท็ ่ จแล ้วจำก มจริงแต่ยน ิ ดีในกำรอธรรม”2เธสะโลนิ กำ2:12จะถูกปล่อยให ้ลุม ่ หลงและเชือในสิ งที ่ ตใจเปิ ดร ับควำมจริงและบุตรทังหลำยของพระเจ ้ นั้นแสงแห่งควำมจริงจะส่องสว่ำงบนทุกคนทีจิ ้ำที่

294

อำนำจสัมบูรณ์

ยังคงอยูใ่ นบำบิโลนจะตอบร ับเสียงเรียกทีว่​่ ำ“จงออกมำจำกนครนั้นเถิดชนชำติของเรำเอ๋ย”วิวร ณ์18:4{GC390.2}{GCth17336.2}

295

อำนำจสัมบูรณ์

้ บท22-เหตุกำรณ์เกิดขึนตำมค ำพยำกรณ์ ่ ่ ช่วงฤดูใบไม้ผลิของปี ค.ศ.1844ซึงคำดไว ้แต่แรกว่ำเป็ นเวลำทีองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำแล ่ ้ ่ ่ ่ ะเมือเวลำนันผ่ำนไปผูท้ รอคอยด ี ้วยควำมเชือในเรืองกำรเสด็จมำปรำกฏของพระองค ์จึงรู ้สึกสงสัย ่ ่ งในขณะทีโลกถื ่ และไม่ม่นใจไปชั ั วขณะหนึ อว่ำพวกเขำพ่ำยแพ ้อย่ำงยับเยินและผ่ำนกำรพิสจู น์ว่ ่ ดมั่นอยูก ่ ผิ ่ ดๆแต่แหล่งปลอบประโลมใจของพวกเขำก็ยงั คงเป็ นพระวจ ำเป็ นพวกทียึ ่ บั ควำมเชือที ่ พวกเขำเชื ่ ่ นะของพระเจ ้ำหลำยคนศึกษำพระคัมภีร ์ต่อไปพวกเขำนำสิงที อออกมำตรวจสอบอี กค ้ั อหำหลั ่ ่ ่ ้นหำแสงสว่ำงให ้มำกขึ ้ รงเพื กฐำนของควำมเชือและศึ กษำคำพยำกรณ์อย่ำงละเอียดเพือค ่ บสนุ นจุดยืนของพวกเขำนั้นชัดเจนและเด็ดขำดหมำยสำคัญทีไม่ ่ อำ นคำพยำนในพระคัมภีร ์ทีสนั ่ ้ ้เห็นว่ำกำรเสด็จมำของพระคริสต ์นั้นใกล ้มำกแล ้วพระพรพิเศษของพระเจ ้ำ จเข ้ำใจเป็ นอืนใดชี ให ่ ำให ้คนบำปกลับใจและทำให ้คริสเตียนฟื ้ นฟูจต ้ ทีท ิ วิญญำณต่ำงยืนยันว่ำข่ำวสำรนี มำจำกสวรรค ์ ่ ่ี ำนไ และแม้ผูเ้ ชือจะอธิ บำยควำมผิดหวังของพวกเขำไม่ได ้พวกเขำต่ำงรู ้สึกมั่นใจว่ำเหตุกำรณ์ทผ่ ปแล ้วนั้นพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำอยู{่ GC391.1}{GCth17337.1} ่ ่ คำสอนหนึ่ งทีสำนอยู ก ่ บ ั คำพยำกรณ์ตำ่ งๆทีพวกเขำถื อว่ำใช ้ประยุกต ์เข ้ำได ้ดีกบ ั ช่วงเวลำขอ ้ั สองคื ่ ่ ับเข ้ำได ้อย่ำงดีเป็ นพิเศษกับสภำพของควำมไม่แน่ นอนแ งกำรเสด็จมำครงที อคำสอนซึงปร ่ ่ ำสิงที ่ บั ่ ด ละควำมหวำดหวันของพวกเขำและหนุ นใจพวกเขำให ้รอคอยอย่ำงอดทนในควำมเชือว่ ้ ดมนเข ้ำใจไม่ได ้จะถูกทำให ้กระจ่ำงชัดแจ ้งในเวลำอันสมควร{GC391.2}{GCth17337.2} นี มื ่ ในบรรดำคำพยำกรณ์ตำ่ งๆทีพวกเขำไม่ เข ้ำใจมีพระธรรมฮำบำกุก2:1่ ่ 4รวมอยูด ่ ้วย“ข ้ำพเจ ้ำจะยืนเฝ้ ำดูอยูข ่ ้ำพเจ ้ำจะยืนทีหอคอยและเฝ้ ำรอเพือจะดู วำ่ พระองค ์จะตร ัสอ ่ ะไรแก่ข ้ำพเจ ้ำและข ้ำพเจ ้ำจะทูลตอบอย่ำงไรในเรืองกำรร ้องทุกข ์ของข ้ำพเจ ้ำแล ้วพระยำห ์เวห ์ตร ั ่ ่ ำนได ้คล่ สตอบข ้ำพเจ ้ำว่ำ‘จงเขียนนิ มต ิ นั้นลงไปจงเขียนไว ้บนแผ่นป้ ำยให ้ชัดเจนเพือให ้คนทีวิ่ งอ่ องเพรำะว่ำนิ มต ิ นั้นยังรอเวลำของมันอยูม ่ น ั กำลังรีบไปถึงควำมสำเร็จมันจะไม่มุสำถ ้ำดูช ้ำไปก็จง ่ ่ื คอยสักหน่ อยมันจะมำถึงแน่ นอนคงไม่ลำ่ ช ้ำนักดูเถิดคนหยิงจองหองจิ ตใจภำยในเขำไม่ซอตรงแ ่ ตย ์’”{GC392.1}{GCth17338.1} ต่วำ่ คนชอบธรรมจะดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยควำมซือสั ้ แรกในปี ค.ศ.1842คำแนะนำในคำพยำกรณ์นีที ้ บอกให ่ ย ้อนกลับไปตังแต่ “้ เขียนนิ มต ิ นั้นลงไป ่ ่ ำนได ้คล่อง”ทำให ้ชำร ์ลส ์ฟิ ทช ์[CharlesFitch] จงเขียนไว ้บนแผ่นป้ ำยให ้ชัดเจนเพือให ้คนทีวิ่ งอ่ ่ ้ อว่ำ วำดผังคำพยำกรณ์เพือใช ้อธิบำยนิ มต ิ ของพระธรรมดำเนี ยลและวิวรณ์กำรตีพม ิ พ ์แผนผังนี ถื ่ ้ ำวถึงกำ ทำให ้คำสังของฮำบำกุ กสำเร็จในเวลำนั้นไม่มผ ี ูใ้ ดสังเกตว่ำในคำพยำกรณ์เดียวกันนี กล่ ่ ้ อนทีนิ ่ มต ้ ำเร็จซึงนั ่ ่ นก็คอื เวลำทีพวกเขำต ่ รล่ำช ้ำทีจะเกิ ดขึนก่ ิ นี จะส ้องรอคอยหลังจำกช่วงเวลำแ ้ งโดดเด่นขึนมำ“นิ ้ ห่งควำมผิดหวังขอ้ พระคัมภีร ์นี จึ มต ิ นั้นยังรอเวลำของมันอยูม ่ น ั กำลังรีบไปถึงค วำมสำเร็จมันจะไม่มุสำถ ้ำดูช ้ำไปก็จงคอยสักหน่ อยมันจะมำถึงแน่ นอนคงไม่ลำ่ ช ้ำนัก.....คนชอบ ่ ตย ์”{GC392.2}{GCth17338.2} ธรรมจะดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยควำมซือสั ่ กำลังและได ้ร ับควำมประเล ้ำประโ ข ้อควำมตอนหนึ่ งในคำพยำกรณ์ของเอเสเคียลทำให ้ผูเ้ ชือมี ้ ลมใจ“พระวจนะของพระยำห ์เวห ์มำถึงข ้ำพเจ ้ำว่ำ‘บุตรแห่งมนุ ษย ์เอ๋ยสุภำษิตบทนี ของพวกเจ ้ำซึง่ 296

อำนำจสัมบูรณ์

่ เหลว’นั้นหมำยควำมว่ำ กล่ำวถึงแผ่นดินอิสรำเอลทีว่​่ ำ‘วันเหล่ำนั้นก็ไกลออกไปและนิ มต ิ ทุกเรืองก็ ่ จะสำเร็จ......เรำจะพูดและคำ อะไรเพรำะฉะนั้นจงบอกเขำว่ำ…วันเหล่ำนั้นก็ใกล ้และนิ มต ิ ทุกเรืองก็ พูดนั้นจะต ้องเป็ นไปตำมนั้นโดยไม่ลำ่ ช ้ำอีกต่อไป’” ่ ่ “พงศ ์พันธุ ์อิสรำเอลกล่ำวว่ำ‘นิ มต ิ ทีเขำเห็ นเป็ นเรืองของอี กหลำยวันข ้ำงหน้ำและเขำเผยพระว ่ ห จนะถึงช่วงเวลำทีอยู ่ ่ำงไกลโน้น’เพรำะฉะนั้นจงกล่ำวกับพวกเขำว่ำพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัส ่ ่ ้นจะต ้องเป็ นไปตำมนั้ ดังนี ว่้ ำบรรดำถ ้อยคำของเรำจะไม่ลำ่ ช ้ำอีกต่อไปและวำจำทีเรำลั นออกมำนั น”เอเสเคียล12:21-25,27,28{GC392.3}{GCth17338.3} ้ ่ ำรออยูต ่ ำพระองค ์ผูท้ รงทรำบบันปลำยตั ้ ้ ต ้นได ้ทอ คนทังหลำยที เฝ้ ่ ำ่ งปี ติยน ิ ดีพวกเขำเชือว่ งแต่ ดพระเนตรผ่ำนยุคต่ำงๆลงมำและทรงมองเห็นควำมผิดหวังของพวกเขำพระองค ์ประทำนพระดำรั ่ นใจและให ้ควำมหวังแก่พวกเขำหำกไม่ใช่พระวจนะส่วนนี ที ้ ชี ่ แนะให ้ สทีหนุ ้พวกเขำรอคอยอย่ำงอ ่ ดมั่นในพระวจนะของพระเจ ้ำไว ้แล ้วพวกเขำคงสูญเสียควำมเชือในช่ ่ ดทนและให ้ควำมเชือยึ วงเวล ำแห่งกำรทดลองนั้นแน่ {GC393.1}{GCth17339.1} ่ ่ อุปมำเรืองหญิ งพรหมจำรีสบ ิ คนของพระธรรมมัทธิวบทที25แสดงให ้เห็นประสบกำรณ์ของบร ่ี ่ รดำผูท้ รอคอยกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์ในพระธรรมมัทธิวบทที24พระคริ สต ์ทรงตอบคำถำ ่ มของสำวกเรืองหมำยส ำคัญของกำรเสด็จมำของพระองค ์และหมำยสำคัญของวำระสุดท้ำยของโ ้ ่ ดบำงประกำรของประวัตศ ลกพระองค ์ทรงเน้นยำเหตุ กำรณ์สำคัญทีสุ ิ ำสตร ์โลกและของคริสตจัก ้ กำรเสด็จมำครงแรกจนถึ ้ั ้ั สองของพระองค ่ รตังแต่ งกำรเสด็จมำครงที ์กล่ำวคือกำรทำลำยกรุงเยรูซ ่ ่ ำเล็มควำมทุกข ์ยำกยิงใหญ่ของคริสตจักรภำยใต ้กำรกดขีของพวกนอกศำสนำและของเปปำซีด ้ วงอำทิตย ์และดวงจันทร ์มืดไปและดวงดำวตกจำกท ้องฟ้ ำหลังจำกนี พระองค ์ตร ัสถึงอำณำจักรขอ ่ ำลังจัดตังขึ ้ นและพระองค ้ ่ งพระองค ์ทีก ์ทรงเล่ำอุปมำผูร้ ับใช ้สองประเภททีรอคอยกำรเสด็ จมำของ ่ ่ ้ พระองค ์พระธรรมมัทธิวบทที25เริมต ้นด ้วยข ้อควำมดังนี ว่ำ“แผ่นดินสวรรค ์จะเปรียบเหมือนหญิง ้ ำให ้เรำมองเห็นคริสตจักรในวำระสุดท ้ำยซึงมี ่ ลก พรหมจำรีสบ ิ คน”พระวจนะในบทนี ท ั ษณะคล ้ำย ่ ่ ้ คลึงกับทีเน้นให ้เห็นในตอนท ้ำยของบทที24อุปมำนี อธิบำยประสบกำรณ์ของพวกเขำด ้วยพิธสี ม รสของคนในโลกตะวันออก{GC393.2}{GCth17339.2} “เวลำนั้นแผ่นดินสวรรค ์จะเปรียบเหมือนหญิงพรหมจำรีสบ ิ คนถือตะเกียงของตนออกไปรับเจ ้ำ ้ บ่ำวเป็ นคนโง่ห ้ำคนและเป็ นคนมีปัญญำห ้ำคนคนโง่เหล่ำนันเอำตะเกียงของตนไปแต่ไม่ได ้เอำนำ้ ่ ปัญญำนั้นเอำนำมั ้ นใส่ขวดไปกับตะเกียงของตนด ้วยเมือเจ ่ ้ำบ่ำวมำช ้ำก็พำกันง่ มันไปด ้วยคนทีมี ่ งเวลำเทียงคื ่ นก็มเี สียงร ้องว่ำ‘เจ ้ำบ่ำวมำแล ้วจงออกมำรับท่ำนเถิด’”{GC3 วงเหงำและหลับไปเมือถึ 93.3}{GCth17339.3} ่ ้ำใจว่ำกำรเสด็จมำของพระคริสต ์ตำมข่ำวทีทู ่ ตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ งประกำศนั้นหมำยถึงก เป็ นทีเข ่ ดขึนอย่ ้ ำรมำของเจ ้ำบ่ำวกำรปฏิรป ู ทีเกิ ำงกว ้ำงขวำงภำยใต ้กำรประกำศข่ำวกำรใกล ้เสด็จมำในเ ่ี ่ มี ้ ลก ร็ววันของพระองค ์ได ้ร ับกำรตอบสนองด ้วยหญิงพรหมจำรีทออกไปต ้อนร ับเรืองนี ั ษณะคล ้ำย ่ ให ้ ้เห็นคนสองจำพวกทุกคนถือตะเกียงของตนเองซึงคื ่ อพร คลึงกับอุปมำในพระธรรมมัทธิว24ทีชี 297

อำนำจสัมบูรณ์

ะคัมภีร ์และพวกเขำออกไปต ้อนรับพระองค ์ผูท้ รงเป็ นเจ ้ำบ่ำวพร ้อมกับแสงไฟจำกตะเกียงแต่ในข ่ ้ นไปด ้วยคนทีมี ่ ปัญญำนั้นเอำนำมั ้ นใส่ ณะที“คนโง่ เหล่ำนั้นเอำตะเกียงของตนไปแต่ไม่ได ้เอำนำมั ่ ขวดไปกับตะเกียงของตนด ้วย”คนกลุม ่ ทีสองได ้ร ับพระคุณของพระเจ ้ำได ้ร ับอำนำจแห่งกำรเกิดใ ่ ำให ้พระวจนะของพระองค ์เป็ นตะเกียงแก่เท ้ำและเ หม่และควำมเข ้ำใจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ ท ่ ยนรู ้ควำมจริงและแ ป็ นควำมสว่ำงแก่ทำงพวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมยำเกรงพระเจ ้ำเพือเรี ่ ์ ้ ประสบกำรณ์ของ สวงหำด ้วยควำมจริงใจเพือจะให ้จิตใจและชีวต ิ ของพวกเขำบริสท ุ ธิคนเหล่ ำนี มี ่ ่ ตนเองมีควำมเชือในพระเจ ้ำและในพระวจนะของพระองค ์ทีควำมผิ ดหวังและควำมล่ำช ้ำไม่อำจทำ ่ ้ ้ ลำยได ้ส่วนคนอืนๆนัน“เอำตะเกียงของตนไปแต่ไม่ได ้เอำนำมันไปด ้วย”พวกเขำทำตำมแรงหุนหั ่ ำเกรงขำมกระตุ ้นให ้พวกเขำกลัวแต่ควำมเชือของพวกเขำยึ ่ ่ อง นข่ำวสำรทีน่ ดติดอยูก ่ บ ั พวกพีน้ ่ ของพวกเขำพวกเขำพอใจกับแสงริบหรีของควำมรู ้สึกดีๆโดยไม่ทำควำมเข ้ำใจกับควำมจริงอย่ำ ่ ้ งถ่องแท ้หรือกับพระคุณทีกระท ำกำรอยูใ่ นจิตใจอย่ำงแท ้จริงคนเหล่ำนี ออกไปต ้อนร ับพระเจ ้ำด ้วย ่ ควำมหวังอย่ำงเต็มล ้นทีจะได ้ร ับรำงวัลตอบแทนในทันทีแต่พวกเขำไม่ได ้เตรียมพร ้อมสำหร ับควำ ่ ้ ่ มล่ำช ้ำและควำมผิดหวังเมือกำรทดลองเกิดขึนควำมเชื อของพวกเขำก็ หำยไปและแสงสว่ำงของ พวกเขำก็มอดลง{GC393.4}{GCth17340.1} ่ ้ำบ่ำวมำช ้ำก็พำกันง่วงเหงำและหลับไป”ควำมล่ำช ้ำของเจ ้ำบ่ำวหมำยถึงช่วงเวลำ “ด ้วยเมือเจ ่ ทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมำปรำกฏนั้นผ่ำนพ ้นไปเวลำของควำมผิดหวังและดูเหมือนเกิดกำรล่ำช ้ำใ ้ ท้ สนใจเรื ่ี ่ อย่ ้ ำงผิวเผินและไม่ตงใจอย่ ้ั ่ เริมสั ่ นคลอ ่ นช่วงเวลำแห่งควำมไม่แน่ นอนนี ผู องนี ำงเต็มทีก็ ้ ่ ่ี ่ นและควำมตังใจของพวกเขำก็ เริมคลำยลงแต่ สำหร ับผูท้ วำงรำกฐำนควำมเชื อบนควำมรู ้ในพระคั ่ นแห่ ่ มภีร ์มีศล ิ ำอยูใ่ ต ้เท ้ำของพวกเขำซึงคลื งควำมผิดหวังไม่อำจซ ัดพำออกไปพวกเขำ“พำกันง่ว ้ ่ งเหงำและหลับไป”คนกลุม ่ หนึ่ งไม่สนใจและละทิงควำมเชื อไปส่ วนคนอีกกลุม ่ หนึ่ งรอคอยด ้วยควำ ่ ้ มอดทนจนกระทั่งได ้ร ับแสงสว่ำงทีชัดเจนขึ นแต่ กระนั้นในยำมค่ำคืนของกำรทดลองดูประหนึ่ งว่ำ ้ ่ อไม่ ่ จริงและเชืออย่ ่ ำงผิ คนกลุม ่ หลังสูญเสียควำมทะเยอทะยำนและควำมตังใจไประดั บหนึ่ งคนทีเชื ่ ่ ่ องไม่ได ้ทุกคนต ้องยืนขึนหรื ้ วเผินจึงพึงพำควำมเชื อของพี น้ อล ้มลงด ้วยตัวของเขำเอง{GC394.1 }{GCth17340.2} ้ ่ ่ ดขึนบำงคนที ้ ่ ่ องกำรเสด็ ่ ประมำณช่วงเวลำนี ควำมคลั งศำสนำเริ มเกิ เคยอ ้ำงตนว่ำเป็ นผูเ้ ชือเรื ่ ทำงที ้ ่ มวี น จกลับมำด ้วยใจร ้อนรนกลับปฏิเสธพระวจนะของพระเจ ้ำว่ำเป็ นเครืองชี ไม่ ั ผิดพลำดและ โดยกำรอ ้ำงว่ำได ้รับกำรทรงนำจำกพระวิญญำณได ้ปล่อยตัวพวกเขำเองไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุ มของควำมรู ้สึกควำมนึกคิดและจินตนำกำรของตนเองมีบำงคนแสดงออกถึงควำมกระตือรือร ้นอ ่ ยอมร ับแนวทำงของพวกเขำควำมคิดและกำร ย่ำงไม่มเี หตุผลและดันทุร ังและปร ักปรำทุกคนทีไม่ ่ ดำเนิ นกิจกรรมอย่ำงคลังไคล ้ของพวกเขำไม่ได ้ร ับควำมเห็นใจจำกคนส่วนใหญ่ของชำวแอ๊ดเวน ้ั สองของพระคริ ่ ่ ำนั้นพวกเขำดำเนิ นกิจเพียง ตีส[Adventistsผูร้ อคอยกำรเสด็จมำครงที สต ์]ยิงกว่ ่ ำกำรตำหนิ มำสูเ่ ป้ ำหมำยของควำมจริง{GC395.1}{GCth17341.1} เพือน ้ อต่ ่ อต ้ำนและทำลำยพันธกิจของพระเจ ้ำขบวนกำรประกำศกำรเสด็จกลั ซำตำนใช ้วิธเี หล่ำนี เพื ่ วขึนอย่ ้ ่ ่ ตย ์ บมำของพระเยซูปลุกเร ้ำประชำชนให ้ตืนตั ำงมำกยิงคนบำปนั บพันกลับใจและคนซือสั 298

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำช ้ำออกไปเจ ้ำชำยแห่งควำมชั่ ต่ำงถวำยตนเองทำงำนประกำศควำมจริงแม้กระทั่งในช่วงเวลำทีล่ ่ ่ วกำลังสูญเสียคนทีเคยอยู ใ่ ต ้อำนำจของมันและเพือจะก่ อให ้เกิดควำมเสียหำยแก่พระรำชกิจของ ้ ่ ่ พระเจ ้ำได ้นันมันจึงหลอกใช ้ผูท้ อ ี ้ำงตนว่ำมีควำมเชือและผลักดันให ้พวกเขำไปจนสุดกูแ่ ล ้วตัวแท ้ ่ ้ ่ ถก นทังหลำยของมั นก็เตรียมพร ้อมคอยจับผิดในทุกเรืองควำมล ้มเหลวทังหลำยกำรกระท ำทีไม่ ู ต้ ้ อหน้ำคนเหล่ำนี ด ้ ้วยควำมสว่ำงทีเกิ ่ นควำมเป็ นจริงเพือท ่ ำให ้ชำวแอ๊ด องทุกอย่ำงและชูสงนั ิ่ ้นขึนต่ ่ ่ ำร ังเกียจดังนั้นยิงมั ่ นผลักดันคนทีมั ่ นควบคุมจิตใจได ้ให ้ เวนตีสและควำมเชือของพวกเขำเป็ นทีน่ ่ี อในกำรเสด็ ่ ่ นเท่ ้ ำไหร่มน เข ้ำไปรวมกลุม ่ กับผูท้ เชื จกลับมำของพระคริสต ์ได ้มำกยิงขึ ั ก็จะได ้เปรีย ่ ้ ้ ้ ่ ่ ้ บมำกยิงขึนเท่ำนันเพรำะคนเหล่ำนี จะถูกนับว่ำเป็ นส่วนหนึ งของผูเ้ ชือทังหลำย{GC395.2}{GCt h17341.2} ่ อง”และวิญญำณเช่นนี ของมั ้ ซำตำนเป็ น“ผูท้ กล่ ี่ ำวโทษพวกพีน้ นก็ดลใจมนุ ษย ์ให ้คอยจับผิดแ ่ ้นให ้คนอืนดู ่ ในขณะทีสิ ่ งดี ่ ๆที่ ละหำจุดบกพร่องในประชำกรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและประจำนสิงนั ่ ่ วยจิตวิญญำณให ้ร พวกเขำทำนั้นจะถูกปล่อยไว ้โดยไม่กล่ำวถึงเมือพระเจ ้ำทรงประกอบกิจเพือช่ ่ ้ อดซำตำนก็จะทำงำนของมันด ้วยอย่ำงขันแข็งเมือเหล่ ำบุตรของพระเจ ้ำมำชุมนุ มเบืองพระพั กตร ์ ่ี ตใจยังไม่ได ้ร ั พระเจ ้ำซำตำนจะมำอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำด ้วยในทุกกำรประชุมฟื ้ นฟูมน ั จะนำผูท้ จิ ่ สมดุลเข ้ำมำเมือมี ่ คนร ับควำมจริงบำงประกำรและได ้เข ้ำมำอยูร่ ว่ ม บกำรชำระและมีควำมคิดทีไม่ ่ นทำงำนผ่ำนคนเหล่ำนี น ้ ำทฤษฎีมำลวงผูท้ ไม่ ่ี ระวังตัวกำรเข ้ำร่วมชุมนุ มกับเหล่ำบุตรข กับผูเ้ ชือมั ่ สจ ่ ้จริงแม้กระทั่งในวิหำรนมัสกำรหรื องพระเจ ้ำไม่ได ้เป็ นเครืองพิ ู น์วำ่ บุคคลนั้นเป็ นคริสเตียนทีแท ่ ะเสวยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำบ่อยครงซำตำนมั ้ั ่ ำคัญทีสุ ่ ดโดยทำงำนผ่ อทีโต๊ กจะไปอยูใ่ นโอกำสทีส ่ นสำมำรถใช ้เป็ นตัวแทนของมันได ้{GC395.3}{GCth1734 ำนพฤติกรรมของบุคคลเหล่ำนั้นทีมั 1.3} ่ งชิงพืนที ้ ทุ ่ กกระเบียดนิ วที ้ ประชำกรของพระเจ ่ เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวแย่ ้ำย่ำงก ้ำวไปในเส ้นทำงเ ่ ่งสูเ่ มืองสวรรค ์ในประวัตศ ้ ่ ำเนิ นไปโดย ดินทีมุ ิ ำสตร ์ทังหมดของคริ สตจักรนั้นไม่มก ี ำรปฏิรป ู ใดทีด ้ ปรำศจำกกำรเผชิญหน้ำกับอุปสรรคทีรุ่ นแรงเป็ นเช่นนี ในสมั ยของเปำโลด ้วยไม่วำ่ อัครสำวกเปำ ้ สตจักรขึนในสถำนที ้ ่ งใดก็ตำมจะมีบำงคนทีอ ่ ้ำงตนว่ำร ับเชือแต่ ่ ้ นำค โลจะจัดตังคริ แห่ คนเหล่ำนี ก็ ่ ดๆเข ้ำมำด ้วยซึงหำกร ่ ่ ดๆเหล่ำนี เข ้ ้ำไปแล ้วควำมเชือเหล่ ่ ้ จะเบียดควำ วำมเชือผิ ับควำมเชือผิ ำนี ก็ ่ ให ้กับควำมจริงจนออกไปในทีสุ ่ ดลูเธอร ์เองก็ต ้องทนกับควำมสับสนและควำมกังวลใจยิงใ ่ มร ักทีมี ่ ่ ้ำงว่ำพระเจ ้ำตร ัสโดยตรงกับพวกเขำและพวกเขำ หญ่จำกแนวทำงปฏิบต ั ข ิ องพวกคลังศำสนำที อ ่ ่ จึงวำงแนวคิดและทัศนะของตนเองไว ้อยูเ่ หนื อคำพยำนของพระคัมภีร ์หลำยคนทีขำดควำมเชื อแล ่ี ่ ะประสบกำรณ์แต่คด ิ ว่ำตนเองรู ้พอแล ้วและเป็ นผูท้ ชอบฟั งและพูดถึงสิงใหม่ ๆจะถูกกำรอวดอ ้ำงขอ ้ งครูใหม่ๆเหล่ำนี หลอกและพวกเขำเข ้ำร่วมกับตัวแทนของซำตำนในกำรทำงำนของกำรทำลำยสิ่ ่ ้ ่ องตระกูลเวสเล่ย ์รวมทังคนอื ้ ่ ่ นพระพ งทีพระเจ ้ำทรงดลบันดำลให ้ลูเธอร ์สร ้ำงขึนมำและพี น้ นๆที เป็ ่ รให ้แก่โลกด ้วยอิทธิพลและควำมเชือของพวกเขำในทุ กย่ำงก ้ำวก็ต ้องเผชิญกับเล่ห ์ของซำตำนที่ ่ ่ สมดุลและไม่ได ้ชำระตนให ้บริสท ์ ้กลำยเป็ นค คอยผลักดันคนทีกระตื อรือร ้นเกินขอบเขตทีไม่ ุ ธิให ่ นคลังศำสนำทุ กระดับ{GC396.1}{GCth17342.1} 299

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำไปสูก ่ วิลเลียมมิลเลอร ์ไม่เห็นใจกับอิทธิพลต่ำงๆทีน ่ ำรคลังศำสนำเหมื อนเช่นลูเธอร ์เขำเปิ ดเ ้ ผยว่ำจะต ้องเอำพระวจนะของพระเจ ้ำมำทดสอบทุกวิญญำณมิลเลอร ์กล่ำวว่ำ“ในวันนี พวกผี ร ้ำย ่ มีอำนำจยิงใหญ่เหนื อควำมนึ กคิดของบำงคนและเรำจะรู ้ได ้อย่ำงไรว่ำเป็ นวิญญำณของพวกไหน พระคัมภีร ์ตอบว่ำ“พวกท่ำนจะรู ้จักเขำได ้เพรำะผลของพวกเขำ”มัทธิว7:20……มีวญ ิ ญำณมำกม ้ ้ ำยออกไปในโลกและเรำได ้ร ับบัญชำให ้ทดสอบวิญญำณเหล่ำนี ในโลกทุ กวันนี หำกวิ ญญำณทีไ่ ม่ทำให ้เรำมีชวี ต ิ อยูอ ่ ย่ำงสงบสุขอยูอ ่ ย่ำงชอบธรรมและอยูด ่ ้วยกำรมีพระเจ ้ำวิญญำณนั้นไม่ได ้เป็ ่ ้ กทีวำ่ ซำตำนมีสว่ นร่วมอย่ำงมำกในข นพระวิญญำณทีมำจำกพระคริ สต ์ข ้ำพเจ ้ำมั่นใจมำกขึนทุ ่ ้ำคลังเหล่ ่ ้ ่ ำตัวประหนึ่ งว่ำได ้ร ับกำรชำระตนให ้ บวนกำรทีบ ำนี......มี หลำยคนท่ำมกลำงพวกเรำทีท ์ ้วทียั ่ งคงดำเนิ นตำมธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์และแสดงออกอย่ำงชัดเจนว่ำพวกเขำไม่รู ้เรือ่ บริสท ุ ธิแล ่ ได ้แสร ้งทำตัวเลย”Blissหน้ำ236,237“วิญญำณแห่งควำมผิดจะ งควำมจริงพอๆกับกลุม ่ คนทีไม่ นำเรำออกไปจำกควำมจริงและพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะทรงนำเรำให ้เข ้ำไปถึงควำมจริงแต่ท่ำ ่ นโต ้ว่ำมีบำงคนทีอำจท ำผิดและคิดว่ำตนเองมีควำมจริงแล ้วจะเป็ นเช่นไรต่อไปเรำตอบว่ำพระวิญ ่ ดสินตนเองด ้วยพระวจนะของพระเจ ้ำและพ ญำณและพระวจนะจะต ้องเห็นพ ้องกันถ ้ำมีคนหนึ่ งทีตั ่ ้ ่ ำเขำมีควำมจริงอยูแ่ ต่หำ บว่ำทุกอย่ำงทีเขำท ำสอดคล ้องกับพระวจนะทังหมดแล ้วเขำจะต ้องเชือว่ ่ ำเขำอยูน ้ กเขำพบว่ำวิญญำณทีน ่ ั้นไม่สอดคล ้องกับคำสอนทังหมดในธรรมบั ญญัตห ิ รือหนังสือข องพระเจ ้ำแล ้วขอให ้เขำเดินด ้วยควำมระมัดระวังเกลือกว่ำเขำจะตกลงสูก ่ บั ดักของผีมำร”TheAd ่ ่ ่ ventHeraldandSignsoftheTimesReporterเล่มที8หมำยเลขที 23(วั นที15มกรำคมค.ศ.18 ้ั ้ำพเจ ้ำพบหลักฐำนของควำมศร ัทธำจำกดวงตำทีลุ ่ กเป็ นแววแก ้มทีเปี ่ ยกโชกและ 45)“บ่อยครงข ่ นมำกกว่ ้ ้ คำพูดทีสะอื ำจำกเสียงอึกทึกทังปวงของโลกคริ สเตียน”Blissหน้ำ282{GC396.2}{GCt h17342.2} ่ งหมดที ้ ่ ดจำกกำรคลังศำสนำม ่ ในสมัยของกำรปฏิรป ู ศำสนำศัตรูของพวกเขำนำควำมชัวทั เกิ ่ ำงำนต่อต ้ำนควำมคลังไคล ่ ่ อต ้ำนขบวนกำรปร ำป้ ำยใส่คนทีท ้ศำสนำด ้วยควำมจริงใจพวกคนทีต่ ่ ้ำยคลึงกันนี และพวกเขำไม่ ้ ะกำศข่ำวกำรเสด็จกลับมำก็ใช ้วิธก ี ำรทีคล เพียงไม่พอใจกับกำรเป็ นตั ่ ดๆและขยำยควำมผิดของพวกหัวรุนแรงและพวกคลังไคล ่ วแทนทีผิ ้ศำสนำอย่ำงไร ้เหตุผลเท่ำนั้น ่ ้ ำไปด ้วยอคติและควำมเ พวกเขำยังกระจำยข่ำวทีแทบจะไม่ มม ี ูลควำมจริงหลงเหลืออยูค ่ นเหล่ำนี ท ่ กลียดชังข่ำวทีประกำศว่ ำพระคริสต ์เสด็จมำถึงหน้ำประตูแล ้วกวนใจควำมสงบสุขของพวกเขำพ ่ จะเป็ ้ ่ นเห วกเขำกลัวว่ำเรืองนี นควำมจริงแต่กระนั้นก็ยงั หวังว่ำไม่เป็ นเช่นนั้นและนี่ คือควำมลับทีเป็ ้ อสู ้กับชำวแอ๊ดเวนตีสและควำมเชือของพวกเขำ{GC397.1}{GCth17342.3} ่ ตุให ้คนเหล่ำนี ต่ ่ ้ ข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำมีคนคลังศำสนำหลำยคนไต่ เต ้ำขึนไปจนอยู ใ่ นระดับผูน้ ำของชำวแอ๊ดเวนตีสนั้ ่ ำมำตัดสินว่ำขบวนกำรนี ไม่ ้ ได ้มำจำกพระเจ ้ำหรือกำรมีคนคลังศำสนำแล ่ นก็ไม่ใช่เป็ นเหตุผลทีน ะคนหลอกลวงเข ้ำมำสูค ่ ริสตจักรในสมัยของเปำโลหรือสมัยของลูเธอร ์ก็ไม่อำจใช ้เป็ นข ้ออ ้ำงใน ่ นจำกกำรหลั ้ ่ ้นล กำรประณำมผลงำนของพวกเขำจงให ้ประชำกรของพระเจ ้ำตืนขึ บใหลและเริมต ่ ยนรู ้ควำ งแรงในงำนของกลับใจและกำรปฏิรป ู ด ้วยควำมจริงใจให ้พวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์เพือเรี ่ อยูใ่ นพระเยซูให ้พวกเขำอุทศ ้ ่ มจริงตำมทีมี ิ ตนทังหมดให ้พระเจ ้ำและจะไม่ขำดหลักฐำนทีแสดงให ้ 300

อำนำจสัมบูรณ์

่ วอยูม ้ ่ น เห็นว่ำซำตำนยังคงว่องไวขันแข็งและตืนตั ่ น ั จะแสดงอำนำจด ้วยกำรหลอกลวงทังหมดที เป็ ้ ่ ้มลงให ้เข ้ำมำช่วยงำนของมัน{GC398.1}{GCth17343.1} ไปได ้เรียกสมุนทังหมดที ล ่ ้ั สองของพระเยซู ่ ่ี ำให ้เกิดกำรคลังไคล ่ กำรประกำศเรืองกำรเสด็ จมำครงที ไม่ใช่เป็ นสำเหตุทท ้ท ้ั ้ ่ ำงศำสนำและกำรแตกแยกเหตุกำรณ์ทงหมดนี ปรำกฏให ้เห็นในช่วงฤดูร ้อนของปี ค.ศ.1844เมือ ่ ผูท้ รอคอยกำรเสด็ ี่ จกลับมำของพระคริสต ์ตกอยูใ่ นควำมสงสัยและควำมสับสนในเรืองสถำนภำพ ่ ้จริงของพวกตนกำรประกำศข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ งและ“เสียงร ้องในยำมเทียงคื ่ น”มีไว ้เ ทีแท ่ ่ งไคล ่ ่ี ้ำร่วมในขบวนกำรอันสำคัญนี ปรองด ้ พือสกั ดพวกทีคลั ้ศำสนำและควำมไม่ลงรอยกันผูท้ เข ่ ให ้ต่อกันและมีให ้กับพระเยซูทพวกเขำห ่ี องกันอย่ำงดีจต ิ ใจของพวกเขำเปี่ ยมล ้นด ้วยควำมร ักทีมี ่ ยวและควำมหวังใจเดียวยกพวกเขำขึนไปอยู ้ วังว่ำจะได ้เข ้ำเฝ้ ำในไม่ช ้ำควำมเชือเดี เ่ หนื อระดับอิท ธิพลของมนุ ษย ์และเป็ นโล่ตอ ่ ต ้ำนกำรจูโ่ จมของซำตำนได ้อย่ำงดี{GC398.2}{GCth17343.2} ่ ้ำบ่ำวมำช ้ำก็พำกันง่วงเหงำและหลับไปเมือถึ ่ งเวลำเทียงคื ่ นก็มเี สียงร ้องว่ำเจ ้ำบ่ำวมำแล ้ “เมือเจ ้ั ้นก็ลก ้ วจงออกมำร ับท่ำนเถิดหญิงพรหมำจำรีทงหมดนั ุ ขึนตกแต่ งตะเกียงของตน”มัทธิว25:5่ ่ ่ กำรสอนว่ำเป็ นเวลำสินสุ ้ 7ในช่วงฤดูร ้อนของปี ค.ศ.1844ซึงเป็ นเวลำกึงกลำงระหว่ำงเวลำเดิมทีมี ่ ดของคำพยำกรณ์2300วันกับช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี เดียวกันซึงภำยหลั งเป็ นกำหนดเวลำใหม่ท่ี ยืดออกไปข่ำวสำรตำมคำของพระคัมภีร ์ทีว่​่ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”ได ้ถูกประกำศออกไป{GC398.3}{ GCth17343.3} ่ น ่ ำไปสูข ้ ดขึนเนื ้ ่ องจำกมีกำรค ้นพบว่ำกฤษฎีกำของกษัตริย ์อำรทำเซอร ์ซีสที่ สิงที ่ บวนกำรนี เกิ ่ ้บูรณะกรุงเยรูซำเล็มซึงเป็ ่ นจุดเริมต ่ ้นของช่วงเวลำ2300วันนั้นคำสังนี ่ มี ้ ผลบังคับใช ้ใน ทรงสังให ่ ไม่ ้ ได ้เกิดขึนในช่ ้ ่ ช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.[ก่อนคริสตศักรำช]457คำสังนี วงต ้นปี ตำมทีเคยเ ่ นดังนั้นเมือค ่ ำนวณจำกฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.457แล ้วช่วง2300ปี จะไปสินสุ ้ ดทีช่ ่ วงฤดูใ ชือกั บไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844(โปรดดูAppendixของหน้ำ329){GC398.4}{GCth17343.4} ่ ้จำกแบบจำลองต่ำงๆในพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมก็ชแนะไปที ่ ข ้อคิดเห็นทีได ี้ ่ กำรณ์ซงแสดงถึ ่ึ ฤดูใบไม้รว่ งว่ำเป็ นเวลำทีเหตุ ง“กำรชำระสถำนนมัสกำร”[Cleansingofthesa ้ องนี ่ มี ้ ควำมชัดเจนมำกขึนเมื ้ อมี ่ กำรศึกษำอย่ำงเอำใจใส่ถงึ แบบจำลอง nctuary]จะต ้องเกิดขึนเรื ่ มพันธ ์กับกำรเสด็จมำครงแรกของพระคริ ้ั ่ ดขึนจริ ้ งตรงตำมคำพยำกรณ์{GC39 ต่ำงๆทีสั สต ์ซึงเกิ 9.1}{GCth17344.1} กำรฆ่ำลูกแกะปัสกำเป็ นสัญลักษณ์เล็งถึงควำมตำยของพระคริสต ์เปำโลกล่ำวว่ำ“พระคริสต ์ผู ้ ่ บเกียวได ่ ่ ทรงเป็ นปัสกำของเรำถูกถวำยบูชำแล ้ว”1โครินธ ์5:7พิธโี บกถวำยพืชผลรุน ่ แรกทีเก็ ้ซึงเ ่ี ่ งไปถึงกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำย ้ ป็ นพิธท ี ประกอบในช่ วงเทศกำลปัสกำนั้นเป็ นแบบจำลองทีเล็ ่ ้ ของพระคริสต ์เปำโลกล่ำวถึงเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและกำรเป็ นขึน้ ้ มำจำกควำมตำยของประชำกรทังหลำยของพระองค ์ว่ำ“พระคริสต ์ทรงเป็ นผลแรกต่อจำกนั้นก็คอื ้ ่ นของพระคริสต ์ในเวลำทีพระองค ่ ่ คนทังหลำยที เป็ ์เสด็จมำ”1โครินธ ์15:23;ดังกำรโบกถวำยพื ชผ ่ นต ้นข ้ำวสุกทีถู ่ กเก็บรวบรวมก่อนถึงเวลำแห่งกำรเก็บเกียวพระคริ ่ ลซึงเป็ สต ์ทรงเป็ นผลแรกของก 301

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี ่ นขึนจำกควำมตำยที ้ ่ ้ ำรเก็บเกียวชี วต ิ อมตะของผูท้ จะได ้ร ับควำมรอดในวันทีเป็ จะเกิ ดขึนในอนำค ่ ่ บเข ้ำยุ ้งฉำงของพระองค ์{GC399.2}{GCth17344.2} ตซึงพวกเขำจะถู กรวบรวมไว ้เพือเก็ ่ นสัญลักษณ์เหล่ำนี ได ้ ้สำเร็จจริงไม่ใช่เพียงแต่เหตุกำรณ์ทเกิ ่ี ดขึนเท่ ้ ำนั้น แบบจำลองต่ำงๆทีเป็ ้ ่ ำหนดไว ้ด ้วยวันที14ของเดื ่ ่ ่ งของชำวยิวในวันเดียวกันแ แต่รวมถึงเกิดขึนตรงตำมเวลำที ก อนทีหนึ ้ กแกะปัสกำถูกฆ่ำพระคริสต ์ทรงเสวยปั ละเดือนเดียวกันตลอดช่วงเวลำ15ศตวรรษอันยำวนำนนี ลู ้ เพื ้ อระลึ ่ สกำร่วมกับสำวกของพระองค ์พระองค ์ทรงสถำปนำกำรเลียงนี กถึงควำมตำยของพระองค ์ ่ เองทีทรงเป็ น“พระเมษโปดกของพระเจ ้ำผูท้ รงรับบำปของโลกไป”ยอห ์น1:29ในคืนเดียวกันนั้นพ ่ บไปตรึงกำงเขนและฆ่ำเสียและในฐำนะพระต ้นแบบทีแท ่ ้จริงของกำรโบก ระองค ์ถูกมือของคนชัวจั ้ ่ ถวำยพืชผลองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำทรงเป็ นขึนจำกควำมตำยในวั นทีสำม“ทรงเป็ นผลแรกของ ่ ้ล่วงหลับไป”ทรงเป็ นตัวอย่ำงของคนชอบธรรมทังหมดที ้ ่ ้ พวกทีได จะเป็ นขึนจำกควำมตำย“ร่ ำงกำ ่ ่ มด ้วยพระรศั มี”1โคริ ยอันต่ำต ้อย”จะถูกเปลียนแปลงและจะเป็ น“เหมือนพระกำยของพระองค ์ทีเต็ นธ ์15:20ฟี ลิปปี 3:21{GC399.3}{GCth17344.3} ่ นสัญลักษณ์เรืองกำรเสด็ ่ ้ั สองจะต ่ ้ ในทำนองเดียวกันแบบจำลองต่ำงๆทีเป็ จมำครงที ้องเกิดขึนต ่ ำหนดไว ้ในพิธก ่ นสัญลักษณ์ในระบบของโมเสสนั้นกำรชำระสถำนนมัสกำ รงตำมเวลำทีก ี ำรทีเป็ ่ ่ บของเดือนทีเจ็ ่ ดของชำวยิว(เลวี รหรือวันยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำปจะถูกจัดให ้มีขนในวั ึ้ นทีสิ ่ ้ นิ ต1 ิ 6:29~34)เมือมหำปุ โรหิตลบมลทินบำปของอิสรำเอลทังปวงและน ำบำปของพวกเขำออกไ ่ ำพระคริ ปจำกสถำนนมัสกำรแล ้วมหำปุโรหิตจะก ้ำวออกมำและอวยพรประชำชนพวกเขำจึงเชือว่ ่ ำระโลกด ้วยกำรทำลำยบำปและคนบำป สต ์ผูท้ รงเป็ นมหำปุโรหิตของเรำจะทรงมำปรำกฏตัวเพือช ่ ่ บของเดือนทีเจ็ ่ ดซึ่ และอวยพระพรผู ้ทีรอคอยพระองค ์ด ้วยกำรประทำนชีวต ิ อมตะให ้สำหร ับวันทีสิ ่ งเป็ นวันยิงใหญ่ สำคัญของกำรลบมลทินบำปคือเป็ นวันชำระสถำนนมัสกำรนั้นวันดังกล่ำวของปี ่ ่ ค.ศ.1844ตรงกับวันที22เดื อนตุลำคมวันดังกล่ำวจึงถูกคำดกำรณ์วำ่ เป็ นวันทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจ ่ งหมดนี ้ ้ ่ี ้ ดในช่วงฤ ะเสด็จมำเรืองทั สอดคล ้องกับข ้อพิสจู น์ทยอมร ับกันว่ำช่วงเวลำ2300วันจะสินสุ ่ ประหนึ่ งว่ำไม่มใี ครโต ้แย ้งได ้{GC399.4}{GCth17344.4} ดูใบไม้รว่ งและเป็ นบทสรุปทีดู ่ ในอุปมำของพระธรรมมัทธิวบทที25หลั งจำกช่วงเวลำแห่งกำรรอคอยและกำรหลับใหลแล ้วเจ ้ ้ ้ำได ้ดีกบ ่ ำเสนอไว ้ข ้ำงต ้นนี ทั ้ งในแง่ ้ ำบ่ำวก็มำกำรมำนี เข ั เหตุและผลทีน ของคำพยำกรณ์และในแ ่ ้ ่ ่ ่ บพันป่ ำวประ บบจำลองต่ำงๆทีเป็ นสัญลักษณ์คนเหล่ำนี มีควำมเชือมันคงในควำมจริงและผูเ้ ชือนั ่ น”ด ้วยเสียงอันดัง{GC400.1}{GCth17345.1} กำศ“เสียงร ้องในยำมเทียงคื ้ ่ ำไปทั่วทุกแดนดินรำวกับคลืนใหญ่ ่ ขบวนกำรนี โหมกระหน สน ึ ำมิจำกเมืองหนึ่ งไปยังอีกเมืองห ่ ำงไกลควำมเจริญจนประชำกรของพระเ นึ่ งจำกหมู่บ ้ำนหนึ่ งไปยังอีกหมู่บ ้ำนหนึ่ งและเข ้ำไปถึงทีห่ ่ ่ วกันอย่ำงเต็มทีกำรประกำศข่ ่ ้ ำให ้ควำมคลังศำสน ่ จ ้ำทีรอคอยกำรกลั บมำของพระองค ์ตืนตั ำวนี ท ้ เ้ ชือทั ่ งหลำยมองเห็ ้ ำหำยไปเหมือนกับหมอกในยำมเช ้ำตรูก ่ อ ่ นดวงอำทิตย ์ขึนผู นควำมสงสัยและ ้ ควำมกังวลใจของพวกเขำถูกกำจัดทิงไปและจิ ตใจของพวกเขำก็เต็มล ้นด ้วยควำมหวังและกำลังใ ่ ่ ่ ่ ่ ้ จกำรงำนทีพวกเขำทำก็ไม่ได ้มีลก ั ษณะบ ้ำคลังซึงจะเห็ นได ้เป็ นประจำเมือมนุ ษย ์เกิดตืนเต ้นขึนโด ่ี ลก ยไม่มอ ี ท ิ ธิพลจำกพระวจนะและพระวิญญำณของพระเจ ้ำควบคุมเป็ นเหตุกำรณ์ทมี ั ษณะคล ้ำย 302

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ คลึงกับห ้วงเวลำทีชนชำติ อส ิ รำเอลในอดีตถ่อมใจและหันกลับไปหำพระเจ ้ำเมือพวกเขำได ้ร ับข่ำ ่ เกิ ่ ดขึนนี ้ มี ้ ลก ่ ให ้ ้เห็นเหมือนกันในทุกๆยุคว่ วตักเตือนจำกผูร้ ับใช ้ของพระองค ์สิงที ั ษณะชัดเจนทีชี ้ ้ ำเป็ นพระรำชกิจของพระเจ ้ำมีควำมสุขปลำบปลืมใจไม่ มำกแต่มก ี ำรตรวจสอบจิตใจอย่ำงลึกซึงมี ้ งของทำงโลกกำรเตรี ่ ่ กำรสำรภำพบำปและละทิงสิ ยมตัวเพือพบกั บองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นภำระขอ ่ ้ งจิตวิญญำณทีปวดร ้ำวมีกำรอธิษฐำนอย่ำงร ้อนรนและกำรมอบถวำยชีวต ิ ทังหมดให ้พระเจ ้ำ{GC 400.2}{GCth17345.2} ่ มิลเลอร ์บรรยำยถึงลักษณะของเหตุกำรณ์น้ันว่ำ“ไม่มก ี ำรแสดงออกอย่ำงยิงใหญ่ ถงึ ควำมสุข ้ ่ ้ ่ กล่ำวคือควำมสุขเหล่ำนันถูกระงับไว ้สำหร ับโอกำสในอนำคตเมือทังสวรรค ์และโลกจะร่วมกันชืน ่ อำจบรรยำยด ้วยคำพูดใดๆและเป็ นควำมสุขทีเต็ ่ มล ้นด ้วยร ัศมีภำพไม่มเี สียง ชมกับควำมสุขทีไม่ ่ ้องให ้ดังออกจำกสวรรค ์นักร ้องทังหลำยพำกั ้ ตะโกนโห่ร ้องเพรำะนั่นก็เก็บถนอมไว ้เพือร นเงียบพว ่ กเขำรอคอยทีจะเข ้ำร่วมร ้องเพลงกับหมู่ทูตสวรรค ์กับคณะนักร ้องแห่งสรวงสวรรค ์.....ไม่มก ี ำรปะ ทะควำมรู ้สึกกันทุกคนมีใจเดียวกันและควำมคิดเดียวกัน”Blissหน้ำ270,271{GC401.1}{GCth 17345.3} ้ นพยำนว่ำ“ในทุกหนทุกแห่งมีกำรสำรวจจิตใจอย่ำงจริง มีอก ี คนหนึ่ งทีร่​่ วมอยูใ่ นเหตุกำรณ์นีเป็ ่ ้ ำให ้เกิดกำรละทิงสิ ้ งของ ่ จังและมีวญ ิ ญำณแห่งกำรถ่อมใจต่อพระเจ ้ำแห่งสวรรค ์สูงสุดสิงเหล่ ำนี ท ้ ฝ่ ำยโลกนี กำรประสำนรอยร ้ำวและควำมเป็ นปรปักษ ์กันกำรสำรภำพควำมผิดกำรยอมมอบถวำย ้ ่ ่ ตัวต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและสำรภำพควำมผิดกำรทูลขอพระเจ ้ำด ้วยหัวใจทีแตกสลำยเพื อก ่ ้ ำให ้เกิดกำรถ่อมตัวและมอบถวำยจิตวิญญำณอย่ำง ำรอภัยและให ้พระเจ ้ำทรงยอมร ับสิงเหล่ ำนี ท ่ เคยปรำกฏมำก่อนเลยตำมทีพระเจ ่ ่ นยิงใหญ่ ่ ทีไม่ ้ำทรงบัญชำผ่ำนโยเอลว่ำเมือวั ของพระเจ ้ำใกล ้จ ้ ำ(โยเอล2:13);และต่ำงหันเข ้ำมำหำพระเจ ้ำด ้วยกำรอดอำห ะมำถึงจะเกิดกำรฉี กใจไม่ใช่ฉีกเสือผ้ ่ ่ ำรและกำรร ้องไห ้และกำรครำครวญตำมที พระเจ ้ำตร ัสผ่ำนเศคำริยำห ์ว่ำวิญญำณแห่งพระคุณแล ้ ่ ะกำรวิงวอนได ้เทลงมำยังบุตรทังหลำยของพระเจ ้ำพวกเขำมองมำยังพระองค ์ทีเขำได ้แทงมีกำรรำ่ ่ ่ ่ี ไห ้ครำครวญอย่ ำงยิงใหญ่ ในแผ่นดิน......และผูท้ มองหำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้ถ่อมจิตวิญญำณของ ้ ่ พวกเขำต่อเบืองพระพั กตร ์พระองค ์”โดยBlissในหนังสือAdventShieldandReviewเล่มที1หน้ ำ271(มกรำคมค.ศ.1845){GC401.2}{GCth17346.1} ่ ่ ำคัญๆตังแต่ ้ สมัยของอัครทูตยังไม่เคยมีกำรเคลือนไ ่ ในบรรดำควำมเคลือนไหวทำงศำสนำที ส ้ั ่ พบควำมไม่บกพร่องของมนุ ษย ์และเล่ห ์ของซำตำนมำกเท่ำกับสิงที ่ เกิ ่ ดขึนในฤดู ้ หวครงใดที ไม่ ใบ ้ ่ ไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844ถึงแม้ในเวลำนี หลังจำกเหตุกำรณ์ผ่ำนพ ้นไปหลำยปี แล ้วก็ตำมทุกคนทีมีส่ ้ั ้นและยังคงยืนหยัดอยูบ วนร่วมกับขบวนกำรในครงนั ่ นควำมจริงพวกเขำยังคงรู ้สึกได ้ถึงอิทธิพลอั ์ ่ ้เกิดสุขและต่ำงก็เป็ นพยำนว่ำเหตุกำรณ์ครงนั ้ั ้นมำจำกพระเจ ้ำ{G นศักดิสิ์ ทธิของพระรำชกิ จทีให C401.3}{GCth17346.2} ่ ยงร ้องดังขึนว่ ้ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้วจงออกมำรับท่ำนเถิด”ผูท้ รอคอย“ก็ ่ี ้ เมือเสี ลก ุ ขึนตกแต่ งตะเกียง ่ ของตน”พวกเขำศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยควำมสนใจอย่ำงแรงกล ้ำอย่ำงทีไม่เคยเป็ นมำก่ ่ ้อถอยและตระเตรียมพวกเขำให ้พร ้อมทีจะร ่ ับ อนทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำจำกสวรรค ์ให ้ไปปลุกผู ้ทีท 303

อำนำจสัมบูรณ์

้ ได ้พึงปั ่ ญญำหรือควำมรอบรู ้ของมนุ ษย ์แต่พงในฤทธิ ่ึ ข่ำวสำรงำนนี ไม่ อ์ ำนำจของพระเจ ้ำคนกลุม ่ ่ งทีสุ ่ ดแต่กลับเป็ นคนทีถ่ ่ อมและทุ่มเททีสุ ่ ดชำ แรกทีร่ ับฟังและปฏิบต ั ต ิ ำมกำรทรงเรียกไม่ใช่คนทีเก่ ้ ่ อพวกเขำออกไปประกำศคำเตือนพร ้อมกับนำตำแล ้ วไร่ทงต ิ ้ ้นพืชไว ้ในท ้องทุง่ นำยช่ำงทิงเครื องมื ่ อก่ ่ อนหน้ำนี เคยเป็ ้ ่ ้ำร่ว ะควำมปี ติยน ิ ดีสว่ นคนทีเมื นผู ้นำในขบวนกำรกลับเป็ นคนกลุม ่ สุดท ้ำยทีเข ่ ้ สตจักรโดยทั่วไปไม่ต ้อนร ับข่ำวสำรนี และคนกลุ ้ มขบวนกำรเคลือนไหวนี คริ ม ่ ใหญ่ทยอมร ี่ ับข่ำวนี ้ ่ ้ กประกำศอ ต่ำงต ้องถอนตัวออกจำกกำรข ้องเกียวกั บโบสถ ์ภำยใต ้กำรทรงนำของพระเจ ้ำข่ำวนี ถู ่ ้ พลัง{GC402.1}{GCth1734 อกไปพร ้อมกับข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองและท ำให ้ขบวนกำรนี มี 6.3} ่ ้องถกเถียงกันมำกนักแม้กระทั่งข ้อพิสจู น์ของพ ข่ำวสำรทีว่​่ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”ไม่ได ้เป็ นข่ำวทีต ้ กประกำศออกไปด ้วยพลังผลักดันทีเคลื ่ อนไหวในจิ ่ ระคัมภีร ์ก็ช ัดเจนและแน่ นอนข่ำวนี ถู ตวิญญำ ่ ้ั พระคริ ่ ณไม่มอ ี ะไรต ้องสงสัยไม่มอ ี ะไรต ้องไต่ถำมเมือคร งที สต ์เสด็จเข ้ำกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงมีช ัยช ่ นทำงมำชุมนุ มจำกทั่วทุกหนทุกแห่งเพือฉลองเทศกำลพำกั ่ นะประชำชนทีเดิ นแห่ไปยังภูเขำมะก ่ ่ ้ อกเทศและขณะทีพวกเขำเข ้ำร่วมกับฝูงชนทีติดตำมพระเยซูอยูน ่ ันพวกเขำได ้ร ับแรงบันดำลใจใ ่ ำ“ขอให ้ท่ำนผูท้ เสด็ ่ี จมำ นช่วงเวลำนั้นพวกเขำจึงได ้ร่วมร ้องกันด ้วยเสียงอันดังพร ้อมกับคนอืนๆว่ ่ ้ำยคลึงกันก็มผ ในพระนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงพระเจริญ”มัทธิว21:9ในลักษณะทีคล ี ูไ้ ม่เชือ่ ได ้เข ้ำไปร่วมกำรประชุมกับพวกแอ๊ดเวนตีสบำงคนมำเข ้ำร่วมด ้วยควำมอยำกรู ้อยำกเห็นบ ้ำงก็ด ้ ้ ำงรู ้สึกได ้ถึงอำนำจทีน่ ่ ำเชือถื ่ อซึงมำพร ่ วยกำรเยำะเย ้ยคนเหล่ำนี ต่ ้อมกับข่ำวสำร“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว ”{GC402.2}{GCth17347.1} ่ ท ่ ำให ้กำรอธิษฐำนได ้ร ับคำตอบเป็ นควำมเชือที ่ ท ่ ำให ้ได ้ร ับรำงวัลตอบ ในเวลำนั้นมีควำมเชือที ่ ่ ่ ้งผำกพระวิญญำณแห่งพระคุณเสด็จลงมำยังผูท้ แสวงหำด ่ี แทนดังฝนที ตกลงมำยั งโลกทีแห ้วยคว ้ ่ ้ ำมจริงใจคนทังหลำยทีหวังว่ำอีกไม่นำนนักพวกเขำจะยืนอยูต ่ อ ่ เบืองพระพักตร ์ของพระผู ้ไถ่ของเ ้ มไปด ้วยควำมสุขอันยิงใหญ่ ่ ่ี อำจกล่ำวออกมำเป็ นคำพูดได ้อำนำจทีนุ ่ ่ มนวลแ ขำคนเหล่ำนี เต็ ทไม่ ์ ้ ่ ละทำให ้อ่อนลงของพระวิญญำณบริสท ุ ธิหลอมจิ ตใจของคนเหล่ำนี ในขณะที พระเจ ้ำประทำนพระ ่ี อสั ่ ตย ์และผูเ้ ชือ{GC402.3}{GCth17347.2} ่ พรของพระองค ์อย่ำงเต็มขนำดให ้แก่ผูท้ ซื ้ ้เดินก ้ำวเข ้ำมำยังเวลำทีพวกเ ่ ด ้วยควำมระมัดระวังและควำมเคร่งขรึมบรรดำผู ้ทีร่ ับข่ำวสำรนี ได ่ นดับแรกคือกำรห ขำหวังว่ำจะได ้พบองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำทุกเช ้ำพวกเขำรู ้สึกว่ำหน้ำทีอั ่ ำหลักฐำนเพือให ้แน่ ใจว่ำพระเจ ้ำทรงยอมร ับพวกเขำจิตใจของพวกเขำสำนเข ้ำหำกันอย่ำงใกล ้ชิ ่ งกั ่ นและกันพวกเขำมักประชุมร่วมกันในทีสงบเพื ่ ่ ดและพวกเขำอธิษฐำนร่วมกันและเผือซึ อสนทน ้ งขึนไปจำกท ้ ำกับพระเจ ้ำและเสียงร ้องทูลขอเหล่ำนี ดั ้องทุ่งและไร่นำไปสูส ่ วรรค ์สำหร ับพวกเขำแล ้ ่ จ่ ำเป็ นมำกยิงกว่ ่ ำอำหำรประ วควำมมั่นใจว่ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงยอมร ับพวกเขำกลำยเป็ นสิงที จำวันของพวกเขำเสียอีกและหำกมีเมฆหมอกมำบดบังควำมคิดของเขำพวกเขำจะไม่ยอมหยุดพั ้ ่ กจนกระทั่งเมฆหมอกเหล่ำนั้นถูกปัดกวำดทิงไปหมดในขณะที พวกเขำตระหนั กถึงพระคุณแห่งก ่ ตวิญญำณพวกเขำร ักยิง{GC403.1}{ ่ ำรอภัยพวกเขำต ้องกำรมองเห็นพระพักตร ์ของพระองค ์ทีจิ GCth17347.3} 304

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งทีพวกเขำถู ่ ่ กกำหนดไว ้ผ่ำน แต่เป็ นอีกครงหนึ กกำหนดมำให ้ต ้องพบกับควำมผิดหวังเวลำทีถู ไปและพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดก็ไม่ได ้เสด็จมำพวกเขำได ้มองไปข ้ำงหน้ำถึงกำรเสด็จมำของพระองค ์ด ้ว ่ ่ หวันไหวและบั ่ ้ ่ ยควำมเชือมั่นทีไม่ ดนี พวกเขำก็ รู ้สึกเหมือนนำงมำรีย ์เมือเธอมำถึ งอุโมงค ์ฝังศพขอ งพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและพบว่ำว่ำงเปล่ำเธอร ้องไห ้พร ้อมกับพูดว่ำ“เขำเอำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของข ้ำ ่ พเจ ้ำไปและข ้ำพเจ ้ำไม่ทรำบว่ำเอำไปไว ้ทีไหน”ยอห ์น20:13{GC403.2}{GCth17347.4} ้ ่ ควำมรู ้สึกกลัวเกรงควำมกลัวว่ำข่ำวสำรนี อำจจะเป็ นจริงทำหน้ำทีควบคุ มอยูเ่ หนื อโลกของผูท้ ่ี ่ ้ได ้ช่วงระยะหนึ่ งเมือเวลำที ่ ่ ำหนดเลยผ่ำนไปควำมรู ้สึกดังกล่ำวไม่ได ้หำยไปทันทีในช่ว ไม่เชือไว ก ่ ดหวังแต่เมือไม่ ่ มเี ครืองหมำยแห่ ่ งแรกพวกเขำไม่กล ้ำฉลองชัยชนะทับถมต่อผู ้ทีผิ งพระพิโรธของ ้ หำยกลัวและกลับไปตำหนิ และหัวเรำะเยำะอีกคนกลุม ่ี พระเจ ้ำปรำกฏให ้เห็นคนเหล่ำนี ก็ ่ ใหญ่ทเค ่ องกำรเสด็ ่ ้ ่ ยอ ้ำงว่ำตนเชือเรื จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็ประกำศละทิงควำมเชื อของพวกเขำบำงค ่ ่ ่นสูงควำมภำคภูมใิ จของพวกเขำก็ต ้องพบกับควำมเจ็บปวดอย่ำงแสนสำหัส นทีเคยมี ควำมเชือมั จนพวกเขำอยำกจะหลบหนี ออกไปจำกโลกเหมือนเช่นโยนำห ์พวกเขำบ่นต่อว่ำพระเจ ้ำและอยำ ่ี ดควำมเชือไว ่ ้บนควำมคิดเห็นของผูอ้ นและไม่ ่ื กตำยมำกกว่ำอยำกมีชวี ต ิ อยู่ตอ ่ ไปส่วนผูท้ ยึ ได ้ยึด ้ พร ้อมทีจะเปลี ่ ่ มั่นอยูก ่ บ ั พระวจนะของพระเจ ้ำคนเหล่ำนี ก็ ยนแนวคิ ดของตนพวกคนเย ้ยหยันชัก ่ อนแอและคนทีขี ่ ขลำดให ้ นำคนทีอ่ ้มำเป็ นพวกตนและพวกเขำร่วมกันประกำศว่ำไม่มอ ี ะไรต ้องกลั วหรือต ้องมำให ้คำดหวังอีกแล ้วเวลำผ่ำนไปแล ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็ไม่ได ้เสด็จมำและโลกก็จะเป็ น ้ อไปอีกหลำยพันปี {GC403.3}{GCth17348.1} เช่นนี ต่ ่ ร่ ้อนรนและจริงใจยอมสละทุกสิงเพื ่ อพระคริ ่ ผูเ้ ชือที สต ์และมีสว่ นร่วมในกำรสถิตอยูด ่ ้วยของพร ่ เคยมีมำก่อนพวกเขำเชือว่ ่ ำพวกเขำประกำศคำเตือนสุดท ้ำยให ้โลกแล ้วและคำดห ะองค ์อย่ำงทีไม่ วังว่ำในเวลำอีกไม่ช ้ำจะเข ้ำร่วมในแวดวงสังคมกับพระอำจำรย ์และเหล่ำทูตสวรรค ์และพวกเขำถอ ่ี ยอมร ับข่ำวประเสริฐเสียเป็ นส่วนใหญ่ด ้วยควำมปรำรถนำอย่ำงแ นตัวออกไปจำกสังคมของผูท้ ไม่ รงกล ้ำพวกเขำอธิษฐำนว่ำ“พระเยซูองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเชิญเสด็จมำเถิด”วิวรณ์22:21แต่พระองค ์ไ ้ ้ั ่ งแล ม่ได ้เสด็จมำและบัดนี พวกเขำต ้องกลับมำแบกร ับภำระหนักและควำมสับสนในชีวต ิ อีกครงหนึ ่ ่ ้ นกำรทดสอบควำมเ ะทนอยูก ่ บ ั กำรเหน็ บแนมและกำรถำกถำงของโลกทีคอยเย ้ยหยันสิงเหล่ ำนี เป็ ่ ชือและควำมอดทนอย่ ำงรุนแรง{GC404.1}{GCth17348.2} ้ั ไม่ ้ ได ้ยิงใหญ่ ่ ่ ้ แต่กระนั้นควำมผิดหวังครงนี ไปกว่ำควำมผิดหวังทีสำวกทั งหลำยได ้ร ับในสมัยที่ ้ั ่ พระคริสต ์เสด็จมำครงแรกเมื อพระเยซู ทรงลูกลำเข ้ำกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงผู ้มีช ัยผูต้ ด ิ ตำมของพระอ ่ ่ ้ งค ์เชือมันว่ำพระองค ์กำลังจะทรงขึนครองบัลลังก ์ของกษัตริย ์ดำวิดและปลดปล่อยอิสรำเอลจำก ่ ้ ่ อำนำจกำรกดขีพวกเขำตั งควำมหวั งไว ้อย่ำงเต็มทีและเต็ มไปด ้วยควำมสุขพวกเขำแข่งกันถวำย ้ ่ พระเกียรติกษัตริย ์ของพวกเขำมีหลำยคนถอดเสือนอกของตนเองออกมำปู เป็ นพรมตำมทำงทีพ ้ ระองค ์ทรงดำเนิ นผ่ำนหรือโปรยใบตำลต่อเบืองพระพั กตร ์พระองค ์ด ้วยควำมสุขอย่ำงแรงกล ้ำพว ่ ้ งกวนใจ กเขำร่วมกันเปล่งเสียงด ้วยควำมยินดีวำ่ “โฮซ ันนำแก่บุตรของดำวิด”เสียงร ้องชืนชมนี ดั พวกฟำริสแี ละทำให ้พวกเขำโกรธพวกเขำอยำกจะให ้พระเยซูตำหนิ สำวกของพระองค ์แต่พระอง ้ ่ งเงียบแต่ศล ้ ค ์ตรัสตอบว่ำ“แม้คนพวกนี จะนิ ิ ำทังหลำยก็ ยงั จะส่งเสียงร ้อง”ลูกำ19:40คำพยำกรณ์ 305

อำนำจสัมบูรณ์

้ จะต ้องสำเร็จสำวกทังหลำยจะท ำให ้พระประสงค ์ของพระเจ ้ำสำเร็จแต่กระนั้นพวกเขำถูกกำหนดใ ่ ่ ยงไม่กวั่ี นผ่ำนไปพวกเขำต่ำงมองดูพระผูช ้ ห ้ต ้องพบกับควำมผิดหวังทีขมขื นเพี ้ ว่ ยให ้รอดสินพระ ่ พวกเขำคำดหวั ่ ้ ่ ชนม ์อย่ำงแสนทรมำนและฝังพระองค ์ไว ้ในอุโมงค ์สิงที งไว ้ไม่ได ้เกิดขึนอย่ ำงทีพว กเขำคิดแม้เพียงนิ ดเดียวและควำมหวังของพวกเขำก็ตำยไปพร ้อมกับพระเยซูจวบจนกระทั่งองค ์ ่ ถู ่ กทำ พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำเสด็จออกมำจำกอุโมงค ์ฝังศพอย่ำงผูม้ ช ี ัยพวกเขำจึงเข ้ำใจสิงที ่ ้ นำยไว ้ล่วงหน้ำในคำพยำกรณ์วำ่ “จำเป็ นทีพระคริ สต ์จะต ้องทรงทนทุกข ์และเป็ นขึนจำกตำย”กิ จ กำร17:3{GC404.2}{GCth17348.3} ้ ห ้ำร ้อยปี ก่อนหน้ำนี องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงประกำศผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะเศคำริยำห ์ว่ำ“ธิดำแ ่ ดโอบุตรีแห่งเยรูซำเล็มเอ๋ยจงโห่ร ้องนี่ แน่ ะกษัตริย ์ของเธอเสด็จมำ ห่งศิโยนเอ๋ยจงร่ำเริงอย่ำงยิงเถิ หำเธอทรงควำมยุตธิ รรมและควำมรอดพระองค ์ทรงอ่อนสุภำพและทรงลูกลำ”เศคำริยำห ์9:9หำกเ ้ หล่ำสำวกร ับรู ้ได ้ก่อนว่ำพระคริสต ์จะทรงถูกพิพำกษำและต ้องสินพระชนม ์แล ้วพวกเขำคงทำให ้ คำพยำกรณ์นีส้ ำเร็จไม่ได ้{GC405.1}{GCth17349.1} ่ ในทำนองเดียวกันมิลเลอร ์และมิตรสหำยของเขำทำให ้คำพยำกรณ์สำเร็จและประกำศข่ำวทีพ ่ งคำพย ระคัมภีร ์บอกไว ้ล่วงหน้ำว่ำจะต ้องประกำศให ้โลกทรำบแต่หำกพวกเขำเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ่ี ถึ้ งควำมผิดหวังทีพวกเขำจะได ่ ้ ้แก่โลกไม่ได ้พวกเ ำกรณ์ทชี ้ร ับแล ้วพวกเขำคงจะประกำศข่ำวนี ให ่ ่ ขำคงจะประกำศข่ำวอืนให ้แก่ชนทุกชำติกอ ่ นทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำข่ำวของทูตสวรรค ์อง ่ ่ งและองค ์ทีสองถู ่ ่ ่ ค ์ทีหนึ กประกำศในเวลำทีเหมำะสมและก่ อให ้เกิดผลตำมทีพระเจ ้ำทรงจัดวำงให ้ พวกเขำทำให ้สำเร็จ{GC405.2}{GCth17349.2} ่ ่ ำหนดผ่ำนไปและพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จมำปรำกฏควำ ชำวโลกต่ำงจ ้องดูและคำดว่ำเมือเวลำที ก ่ องกำรเสด็ ่ ้ ่ คนมำกมำยทีต ่ ้องเผชิญกั มเชือเรื จกลับมำของพระคริสต ์จะถูกปล่อยทิงไปในขณะที มี ้ ่ ่ งยืนหยัดอย่ำงมั่นคงผลทีเกิ ่ ดขึนจำ ้ บกำรทดลองอย่ำงหนักและละทิงควำมเชื อไปแต่ ก็มบ ี ำงคนทียั กขบวนกำรรอคอยกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์อันประกอบด ้วยวิญญำณแห่งควำมถ่อมตนแล ้ ะกำรตรวจสอบจิตใจกำรละทิงทำงฝ่ ำยโลกและเกิดกำรปฏิรป ู ในชีวต ิ นั้นต่ำงเป็ นพยำนให ้เห็นว่ำ ้ ์ นพยำนใ ขบวนกำรนี มำจำกพระเจ ้ำพวกเขำไม่กล ้ำปฏิเสธว่ำอำนำจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิเป็ ่ ้ั สองและพวกเขำหำข ่ ห ้กับกำรเทศนำเรืองกำรเสด็ จมำครงที ้อผิดพลำดในกำรคำนวณเวลำของ ่ ่ คำพยำกรณ์ไม่ได ้ผูต้ อ ่ ต ้ำนทีมีควำมสำมำรถสูงสุดยังไม่อำจเอำชนะกำรแปลควำมหมำยเรืองระบ บในคำพยำกรณ์ของพวกเขำได ้หำกไม่มห ี ลักฐำนในพระคัมภีร ์มำยืนยันพวกเขำจะไม่ยอมปฏิเส ่ ่ ปัญ ธจุดยืนของพวกเขำทีได ้มำด ้วยกำรศึกษำพระคัมภีร ์อย่ำงจริงจังและกำรอธิษฐำนจุดยืนทีสติ ญำของพวกเขำได ้มำด ้วยควำมกระจ่ำงจำกพระวิญญำณของพระเจ ้ำและจิตใจเร่ำร ้อนด ้วยอำนำ ่ ชวี ต ่ ่ ดและกำรต่อต ้ำนอย่ำงขมขืนจำกครู ่ จทีมี ิ จุดยืนทีทนได ้กับกำรวิจำรณ์ทรุ่ี นแรงทีสุ สอนศำสน ่ ่ ่ ำทีมีชอเสี ื ยงและนักปรำชญ ์ของโลกและทียืนหยัดต ้ำนแรงกดดันจำกผูม้ ค ี วำมรู ้และคล่องแคล่วที่ สุดและกำรตำหนิ และดุดำ่ ของผูม้ เี กียรติและของคนต่ำช ้ำ{GC405.3}{GCth17349.3} ่ิ พวกเขำคำดหวั ่ ้ ้ ไม่อำจสันคลอนควำมเชื ่ ่ จริงอยูส ่ งที งไว ้เกิดกำรผิดพลำดขึนแต่ เหตุกำรณ์นีก็ ่ ่ อทีพวกเขำมี ในพระวจนะของพระเจ ้ำเมือโยนำห ์ออกไปประกำศตำมถนนของเมืองนี นะเวห ์ว่ำเมือ 306

อำนำจสัมบูรณ์

่ บวันองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงยอมร ับกำรถ่อมใจของชำวเมืองนี และ ้ งนี นะเวห ์จะถูกทำลำยภำยในสีสิ ่ โยนำห ่ ทรงขยำยเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ออกไปกระนั้นสิงที ์ประกำศนั้นเป็ นข่ำวสำรมำจำกพระเ จ ้ำและเมืองนี นะเวห ์ก็ถก ู ทดสอบตำมพระประสงค ์ของพระองค ์ในทำนองเดียวกันชำวแอ๊ดเวนตีสเ ่ ำพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำให ้ประกำศคำเตือนเรืองกำรพิ ่ ้ ชือว่ พำกษำพวกเขำประกำศว่ำ“ข่ำวนี ทด สอบจิตใจของผูท้ ได ี่ ้ร ับฟังทุกคนและกระตุ ้นให ้เกิดควำมรักในกำรเสด็จมำปรำกฏขององค ์พระผู ้เ ้ สร ้ำงควำมเกลียดชังไม่นอ้ ยไปกว่ำกันซึงมี ่ เพียงพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีจะทรงร ่ ป็ นเจ ้ำหรือไม่ข่ำวสำรนีก็ ั ้ ดเส ้นแบ่งแยก.......เพือให ่ ่ บรู ้ได ้ข่ำวสำรนี ขี ้ตรวจสอบจิตใจของตนเองเพือจะได ้รู ้ว่ำหำกองค ์พระผู ้ ้ ่ ่ เป็ นเจ ้ำเสด็จมำแล ้วนันจะพบพวกเขำอยูฝ ่ ่ ำยไหนเพือพวกเขำจะอุทำนว่ำ‘ดูสน ิ ี คือพระเจ ้ำของเรำ ่ เรำรอคอยพระองค ์เพือพระองค ์จะทรงช่วยเรำให ้รอด’อิสยำห ์25:9หรือพวกเขำจะร ้องขอให ้ก ้อนหิ ่ นและภูเขำล ้มลงทับพวกเขำเพือจะหนี ให ้พ ้นไปจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผูป้ ระทับอยูบ ่ นบัลลังก ์ ่ ำพระเจ ้ำทรงทดลองประชำกรของพ และหนี ให ้พ ้นจำกพระพิโรธของพระเมษโปดกดังนั้นเรำเชือว่ ่ ระองค ์และทดสอบควำมเชือของพวกเขำและพิ สจ ู น์เขำเหล่ำนั้นและทรงเห็นว่ำพวกเขำจะหดถอย ่ ่ ไปจำกหน้ำทีกำรงำนที พระองค ์ทรงเห็นว่ำเหมำะสำหร ับพวกเขำในเวลำแห่งกำรทดลองหรือไม่ห ่ ้ ่ งในพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยควำมมั่นใจอย่ำงแน่ วแ รือว่ำพวกเขำจะสละสิงของในโลกนี และพึ งพิ ่ ่ น่ ”TheAdventHeraldandSignsoftheTimesReporterฉบับที14เล่ มที8(13พฤศจิ กำยน18 44){GC406.1}{GCth17350.1} ่ี งเชือว่ ่ ำพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำในเหตุกำรณ์ทผ่ ่ี ำนมำถูกบรรยำยไว ้ในคำพู ควำมรู ้สึกของผูท้ ยั ้ั ่ งและข ้ำพเจ ้ ดของวิลเลียมมิลเลอร ์ว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำสำมำรถย ้อนเวลำกลับไปในอดีตได ้อีกครงหนึ ่ ้ำพเจ ้ำมีอยูน ้ ้ำพเจ ้ำจะตอบอย่ำงจริงใจทังต่ ้ อหน้ำพระเจ ้ำและต่อห ำมีหลักฐำนอันเดียวกันกับทีข ่ ีข ่ ำมำแล ้ว” น้ำมนุ ษย ์ว่ำขำ้ พเจ ้ำก็จะทำเหมือนทีท ้ ำให ้สะอำดจำกเลือดของวิญญำณจิตพวกนั้นข ้ำพเจ ้ำรู ้ “ข ้ำพเจ ้ำหวังว่ำข ้ำพเจ ้ำได ้ชำระเสือผ้ ่ ำลังอำนำจของข ้ำพเจ ้ำจะทำได ้ข ้ำพเจ ้ำปลดปล่อยตัวเองให ้พ ้นจำกกำรปร ับโทษของค ว่ำเท่ำทีก ้ ยนต่อไปว่ำ“แม้ข ้ำพเจ ้ำจะต ้องพบกับควำมผิด วำมผิดของพวกเขำแล ้ว”คนของพระเจ ้ำท่ำนนี เขี ้ั ข ้ำพเจ ้ำไม่หดหู่หรือท ้อถอย.....ควำมหวังของข ้ำพเจ ้ำเรืองกำรเสด็ ่ หวังถึงสองครงแต่ จมำของพระ ่ิ ข ่ ้ำพเจ ้ำไตร่ตรองมำแล ้วหลำยปี และตระหนักว่ำ คริสต ์ก็ยงั มั่นคงเหมือนเดิมข ้ำพเจ ้ำกระทำแต่สงที ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำจะต ้องทำหำกข ้ำพเจ ้ำทำผิดไปก็คงเป็ นมำจำกควำมกรุณำและควำมร ักทีข ่ ้ำ เป็ นหน้ำทีที ่ ่ มี ่ ตอ พเจ ้ำมีให ้กับเพือนมนุ ษย ์และสำนึ กในหน้ำทีที ่ พระเจ ้ำ” ่ ่ งทีข ่ ้ำพเจ ้ำทรำบดีคอื ข ้ำพเจ ้ำไม่เคยเทศนำเรืองอื ่ นใดนอกจำกเรื ่ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำเชือและ ่ “สิงหนึ องที พระเจ ้ำสถิตอยูก ่ บั ข ้ำพเจ ้ำอำนำจของพระองค ์สำแดงออกในผลงำนเหล่ำนั้นและก่อให ้เกิดผลดีม ำกมำย” ่ ้ั ้นทำให ้มีคนนับพันๆคนศึกษำพระคัมภีร ์ซึง่ “จำกบรรดำคนทีเรำมองเห็ นได ้กำรเทศนำในครงนั ่ หมำยควำมว่ำด ้วยควำมเชือและกำรช ำระด ้วยพระโลหิตของพระคริสต ์มีคนมำกมำยกลับคืนดีกบั ้ พระเจ ้ำ”Blissหน้ำ256,255,277,280,281“ข ้ำพเจ ้ำไม่เคยเข ้ำหำรอยยิมของคนยโสหรื อสะทกส ่ ้ ้ำพเจ ้ำไม่ต ้องกำรซือควำมพอใจของพวกเขำหรื ้ ่ อ ่ ะท ้ำนเมือโลกไม่ พอใจบัดนี ข อทำเกินหน้ำทีเพื 307

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยัวโทสะของพวกเขำข ้ำพเจ ้ำหวังว่ำข ้ำพเจ ้ำจะไม่ร ้องขอชีวต ิ จำกมือของพวกเขำหรือกลัวจะต ้อง ่ ของพระองค ์”J.White,LifeofWm.Millerหน้ำ315{G สูญเสียชีวต ิ ถ ้ำหำกนั่นเป็ นพระประสงค ์ทีดี C406.2}{GCth17350.2} ้ พระเจ ้ำไม่ได ้ทรงทอดทิงประชำกรของพระองค ์พระวิญญำณของพระองค ์ยังคงสถิตอยูก ่ บ ั ผูท้ ไ่ี ่ ม่ได ้รีบปฏิเสธแสงสว่ำงทีทรงโปรดประทำนมำให ้และประณำมขบวนกำรต ้อนร ับกำรเสด็จมำของ ่ ยนถึงชำวฮีบรูมค ่ กทดลองและกำลังรอ พระเยซูในจดหมำยทีเขี ี ำหนุ นใจและคำเตือนสำหร ับผู ้ทีถู ่ ใ่ นวิกฤตกำรณ์นีว่้ ำ“เพรำะฉะนั้นอย่ำละทิงควำมไว ้ คอยขณะทีอยู ้วำงใจของท่ำนอันจะนำมำซึง่ ่ ้ ่ ำนจะสำมำรถทำตำมพระทัยไ บำเหน็ จยิงใหญ่ ท่ำนทังหลำยจ ำเป็ นต ้องมีควำมทรหดอดทนเพือท่ ่ ทรงสั ่ ด ้แล ้วท่ำนก็จะได ้ร ับสิงที ญญำไว ้นั้นเพรำะอีกเพียงไม่นำนพระองค ์ผูจ้ ะเสด็จมำก็จะเสด็จมำ ่ และจะไม่ทรงชักช ้ำแต่คนชอบธรรมของเรำนั้นจะดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยควำมเชือและถ ้ำเขำหันกลับเร ่ นกลับและถึงซึงควำมพิ ่ ำจะไม่มค ี วำมพอใจในคนนั้นเลยแต่พวกเรำเองไม่ใช่พวกทีหั นำศแต่เป็ น ่ อมั ่ ่นจึงทำให ้ชีวต พวกทีเชื ิ ปลอดภัย”ฮีบรู10:35-39{GC407.1}{GCth17351.1} ่ ้ ดโดยตรงกับคริสตจักรทีอยู ่ ใ่ นวำระสุดทำ้ ยมำจำกพระวจ หลักฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำคำสอนนี พู ่ ไปยั ้ งกำรใกล ้เสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ“อีกเพียงไม่นำนพระองค ์ผูจ้ ะเสด็จมำก็จะเส นะข ้อทีชี ้ ให ้ ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำดูเสมือนหนึ่ งว่ำ ด็จมำและจะไม่ทรงชักช ้ำ”ฮีบรู10:37;และข ้อพระคัมภีร ์นี ชี ้ ่ ้ จะเกิดกำรล่ำช ้ำขึนและดู ประหนึ่ งว่ำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะถูกเลือนออกไปข ้อชีแน ้ ำงเหมำะสมกับประสบกำรณ์ของชำวแอ๊ดเวนตีสในเวลำนี ควำมเชื ้ ่ ้ ่ ะนี ช่ อของเหล่ ำคนทังหลำยที พ ้ ำลังตกอยูใ่ นสภำพอันตรำยทีจะอั ่ บปำงลงพวกเขำปฏิบต ระคัมภีร ์กล่ำวถึงนี ก ั ต ิ ำมพระประสงค ์ขอ งพระเจ ้ำภำยใต ้กำรทรงนำของพระวิญญำณของพระองค ์และพระวจนะของพระองค ์แต่ถงึ กระนั้น ่ี ำนพ ้นมำของพวกเขำหรือไม่เข ้ำใ พวกเขำไม่เข ้ำใจพระประสงค ์ของพระองค ์ในประสบกำรณ์ทผ่ ่ ข จหนทำงทีอยู ่ ้ำงหน้ำและพวกเขำถูกทดลองให ้สงสัยว่ำพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำอยูจ ่ ริงหรือไม่ข ้อ ่ ่ ดสำหร ับพวกเขำในเวลำนี คื ้ อ“คนชอบธรรมของเรำนั้นจะดำรงชีวต พระคัมภีร ์ทีเหมำะสมที สุ ิ อยูด ่ ้ ่ ่ ่ วยควำมเชือ”ฮีบรู10:38ในขณะทีแสงสว่ำงอันเจิดจ ้ำของ“เสียงร ้องยำมเทียงคืน”ส่องมำยังเส ้นทำ ่ ดขึน้ งเดินของพวกเขำและพวกเขำได ้เห็นคำพยำกรณ์ถก ู เปิ ดเผยออกและหมำยสำคัญต่ำงๆทีเกิ อย่ำงรวดเร็วตำมคำพยำกรณ์ก็กำลังบอกว่ำพระคริสต ์ใกล ้จะเสด็จมำแล ้วนั้นพวกเขำก็ได ้เดินรำ ้ อพวกเขำตกอยู ่ ่ นสลำยพวกเขำจะสำมำรถยื ้ วกับว่ำมองเห็นจริงๆแต่บด ั นี เมื ภ ่ ำยใต ้ควำมหวังทีสิ น ่ อยูไ่ ด ้ก็ด ้วยควำมเชือในพระเจ ้ำและในพระวจนะของพระองค ์เท่ำนั้นเสียงเยำะเย ้ยของชำวโลกกำ ้ ่ ลังบอกกับพวกเขำว่ำ“พวกท่ำนถูกหลอกทิงควำมเชื อของท่ ำนเสียและยอมร ับว่ำขบวนกำรรอคอ ยกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์นั้นมำจำกซำตำน”แต่พระวจนะของพระเจ ้ำเปิ ดเผยว่ำ“ถ ้ำเขำหั ้ ่ นกลับเรำจะไม่มค ี วำมพอใจในคนนั้นเลย”ฮีบรู10:38;หำกพวกเขำประกำศละทิงควำมเชื อในเวล ้ ่ ้ จะเป็ นกำรถอย ำนี และปฏิ เสธไม่ยอมร ับอำนำจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ มำพร ้อมกับข่ำวสำรนี ก็ ้ หลังกลับไปสูค ่ วำมหำยนะเปำโลหนุ นใจให ้พวกเขำยืนหยัดต่อไปว่ำ“เพรำะฉะนั้นอย่ำละทิงควำมไ ว ้วำงใจของท่ำน” ้ “ท่ำนทังหลำยจ ำเป็ นต ้องมีควำมทรหดอดทน” 308

อำนำจสัมบูรณ์

่ “อีกเพียงไม่นำนพระองค ์ผูจ้ ะเสด็จมำก็จะเสด็จมำและจะไม่ทรงชักช ้ำ”หนทำงเดียวทีปลอดภั ย ่ คือถนอมร ักษำแสงสว่ำงทีพวกเขำได ้ร ับจำกพระเจ ้ำยึดมั่นในพระสัญญำและศึกษำพระคัมภีร ์ต่อไ ่ มมำกขึน{GC408.1}{GCth17351.2} ้ ปและเฝ้ ำรอด ้วยควำมอดทนจนได ้ร ับแสงสว่ำงเพิมเติ

309

อำนำจสัมบูรณ์

บท23-สถำนนมัสกำรคืออะไร ่ ควำมเป็ นเลิศเหนื อกว่ำข ้อพระคัมภีร ์ข ้ออืนใดที ่ ่ นทังรำกฐำนแ ้ มีข ้อพระคัมภีร ์อยูข ่ ้อหนึ่งทีมี เป็ ่ องกำรเสด็ ่ ้ ละเสำหลักของควำมเชือเรื จกลับมำของพระคริสต ์ข ้อพระคัมภีร ์ข ้อนี ประกำศไว ้ว่ำ“อยู่ ่ ้ นำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”ดำเนี ยล8:14TKJVเป็ นพระคำทีคุ ่ กคนทีเชื ่ อในกำรใกล ่ นเคยของผูเ้ ชือทุ ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นคำพยำกรณ์ต ิ ่ ำวยำถึ ้ งคำพยำกรณ์นีดุ ้ จเป็ นคำขวัญของควำมเชือของพวกเขำทุ ่ ดปำกของคนนับพันทีกล่ กคน ่ี ่ ่ ดและเป็ นควำมหวังทีพวกเขำเก็ ่ รู ้สึกว่ำเหตุกำรณ์ทบอกไว ้ล่วงหน้ำเป็ นควำมคำดหวังทีสดใสที สุ ่ ดคำพยำกรณ์นีสิ ้ นสุ ้ ดลงในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844ชำวแอ๊ดเวนตี บทะนุ ถนอมไว ้มำกทีสุ ้ ่ ่ ่วทังโลกว่ ้ ้ บำงส่ ่ ้ อสถำนนมั สทังหลำยก็ เชือเหมื อนกับคริสเตียนอืนๆทั ำโลกหรือพืนที วนในโลกนี คื ์ อสถำน สกำร[Sanctuary]ในพระคัมภีร ์ภำษำไทยใช ้คำว่ำสถำนนมัสกำรหรือสถำนศักดิสิ์ ทธิหรื ์ นสถำนทีประทั ่ ่ บริสท ุ ธิเป็ บและนมัสกำรพระเจ ้ำในสมัยพระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมในขณะทีช ่ รกันดำรนั้นกำรสร ้ำงสถำนนมัสกำรจะเป็ นในลักษณะของพลั นชำติอส ิ รำเอลเดินทำงอยูใ่ นถินทุ ่ บพลำ[Tabernacle]หรือเต็นท ์นัดพบ[Tabernacleofthetentofthecongregation]ซึงเคลื อ่ ่ ่ นย ้ำยได ้จนเมือกษั ตริย ์ซำโลมอนสร ้ำงเป็ นอำคำรถำวรจึงเปลียนมำใช ้คำว่ำพระวิหำร[(Temple) ่ ้ ]พวกเขำเข ้ำใจว่ำกำรชำระสถำนนมัสกำรก็คอื กำรทำให ้โลกบริสท ุ ธิด์ ้วยไฟซึงจะเกิ ดขึนในวั นสุ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดและเหตุกำรณ์นีจะเกิ ้ ้ อพระเยซู ่ ้ั สองพวกเขำจึ ่ ดท ้ำยทียิ ทสุ ดขึนเมื เสด็จมำครงที งสรุปว่ำพร ะคริสต ์จะเสด็จกลับมำยังโลกในปี ค.ศ.1844{GC409.1}{GCth17352.1} ่ ำหนดไว ้ผ่ำนพ ้นไปและองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่ได ้เสด็จมำปรำกฏผูเ้ ชือรู ่ ้ดีแก่ใจว่ำพระ แต่เวลำทีก ่ี คำของพระเจ ้ำไม่เคยผิดพลำดกำรแปลคำพยำกรณ์ของพวกเขำคงจะผิดแต่ข ้อผิดพลำดอยูท ่ ไห ่ ง่ ยำกนี ด ้ ้วยกำรปฏิเสธว่ำ2300วันไม่ได ้สินสุ ้ ดลงในปี ค.ศ.1844 นหลำยคนรีบตัดบทต่อปัญหำทียุ ่ ไม่ ้ ได ้นอกจำกเรืองเดี ่ ่ พวกเขำหำเหตุผลให ้กับเรืองนี ยวคือพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จมำตำมทีพวกเขำ ้ ้ นสุ ้ ดลงทีค.ศ.1844แล ่ ตังควำมหวั งไว ้พวกเขำโต ้ว่ำหำกเวลำของคำพยำกรณ์นีสิ ้วพระคริสต ์ก็คว ่ ์ ่ รจะต ้องเสด็จกลับมำชำระสถำนนมัสกำรด ้วยไฟเพือทำให ้โลกบริสท ุ ธิและเมือพระองค ์ไม่ได ้เสด็จ มำช่วงเวลำนั้นจึงยังไม่สนสุ ิ ้ ด{GC409.2}{GCth17352.2} ้ กำรยอมร ับข ้อสรุปเช่นนี หมำยถึ งกำรประกำศไม่ยอมร ับวิธก ี ำรคำนวณช่วงเวลำของคำพยำก ่ ่ ่ ้ ่ รณ์ทใช ี ้คำนวณดังทีผ่ำนมำระยะเวลำ2300วันเริมต ้นขึนเมือกษัตริย ์อำรทำเซอร ์ซีสประกำศพระ ้ บัญชำให ้บูรณะและสร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.[ก่อนคริสตศักรำ ่ ้ ่ ้ ่ ช]457เมือเอำเวลำนี เป็ นจุดเริมต ้นเรำจะอธิบำยเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทังหมดที พระธรรมดำเนี ยล9:25 ่ี ดหกสิบเก ้ำสัปดำห ์หรือช่วงเวลำ483[69x7= ~27บอกไว ้ล่วงหน้ำได ้อย่ำงคล ้องจองสมบูรณ์ทสุ 483]ปี แรกของ2300ปี จะรวมเวลำยำวนำนไปจนถึงพระเมสสิยำห ์ผูถ้ ก ู เจิมกำรรับบัพติศมำของพ ์ ้ ดขึนจริ ้ งตร ระคริสต ์และได ้ร ับกำรเจิมโดยพระวิญญำณบริสท ุ ธิในปี ค.ศ.27ทำให ้คำพยำกรณ์นีเกิ ่ ำหนดไว ้ในช่วงกึงกลำงสั ่ ่ ดสิบพระเมสสิยำห ์[ท่ำนผูถ้ ก งตำมทีก ปดำห ์ทีเจ็ ู เจิม]จะถูกตัดออกในฤ ่ ดูใบไม้ผลิของปี ค.ศ.31พระคริสต ์ทรงถูกตรึงบนกำงเขนภำยหลังจำกทีพระองค ์ทรงร ับบัพติศมำแ ่ ำหร ับช่วงเวลำเจ็ดสิบสัปดำห ์หรือ490ปี นั้นเป็ นเวลำทีจั ่ ดให ้แก่ชนชำวยิวโ ล ้วเป็ นเวลำสำมปี ครึงส 310

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ นสุ ้ ดลงชนชำตินีได ้ ้ประทับตรำกำรปฏิเสธพระคริสต ์ของตนเองโดยกำรกด ดยเฉพำะเมือเวลำนี สิ ่ มเหงสำวกของพระองค ์อัครสำวกจึงหันไปหำคนต่ำงชำติในปี ค.ศ.34ดังนั้นช่วง490ปี แรกจำก ขีข่ ่ มนั ่ บตังแต่ ้ ปีค.ศ.34ไปอีก1810ปี ระยะเวล ระยะเวลำ2300ปี ได ้ผ่ำนพ ้นไปจึงคงเหลือ1810ปี เมือเริ ้ ้ ดทีค.ศ.1844ทู ่ ำนี จะไปสิ นสุ ตสวรรค ์กล่ำวว่ำ“แล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”รำยละเอีย ้ ้ ำเร็จจริงตรงตำมเวลำทีก ่ ำหนดไว ้อย่ำง ดเฉพำะเจำะจงของคำพยำกรณ์ทผ่ ี่ ำนมำทังหมดเกิ ดขึนส ไม่มข ี ้อสงสัย{GC410.1}{GCth17353.1} ้ กอย่ำงก็กระจ่ำงและประสำนเข ้ำกันเป็ นอย่ำงดียกเว ้นยังมองไ ด ้วยวิธก ี ำรคำนวณเวลำเช่นนี ทุ ่ ำมำตอบคำถำมเรืองกำรช ่ ่ ดขึนในปี ้ ม่เห็นว่ำมีเหตุกำรณ์ใดทีจะน ำระสถำนนมัสกำรซึงเกิ ค.ศ.18 ่ ้ ดในช่วงเวลำนั้นจะทำให ้ปัญหำทังหมดสั ้ 44หำกจะปฏิเสธว่ำวันทีพยำกรณ์ ไว ้ไม่ได ้สินสุ บสนมำก ่ นและเป็ ้ ่ เกิ ่ ดขึนซึ ้ งเป็ ่ นเหตุกำรณ์ทเกิ ้ ่ ยิงขึ นกำรปฏิเสธไม่ยอมร ับสิงที ี่ ดขึนตรงตำมที พยำกรณ์ ไว ้อ ย่ำงไม่ผด ิ พลำด{GC410.2}{GCth17353.2} ่ แต่พระเจ ้ำทรงนำประชำกรของพระองค ์ในขบวนกำรยิงใหญ่ แห่งกำรประกำศข่ำวกำรเสด็จกลั ้ บมำของพระเยซูฤทธำนุ ภำพและพระรัศมีของพระองค ์ร่วมสถิตอยูก ่ บั ขบวนกำรนี และพระองค ์จะไ ่ จบลงด ้ ่ ม ม่ทรงปล่อยให ้เรืองนี ้วยควำมมืดมนและควำมผิดหวังหรือให ้คนประณำมว่ำเป็ นกำรตืนตู ้ บพระคำของ และควำมงมงำยพระองค ์จะไม่ทรงปล่อยให ้ควำมสงสัยและควำมไม่แน่ นอนเกิดขึนกั ้ ธก ่ี ้วมำและไม่ยอมร ับ พระองค ์ถึงแม้มีคนจำนวนมำกละทิงวิ ี ำรคำนวณเวลำของคำพยำกรณ์ทแล ่ ่ ยอมละทิงข ้ ้อเชือและประสบกำรณ์ ่ ่ึ ทีมำของขบวนกำรนี ว่้ ำถูกต ้องแต่ยงั มีคนอีกมำกมำยทีไม่ ซงไ ่ ำพวกเ ด ้ร ับกำรสนับสนุ นโดยพระคัมภีร ์และคำพยำนของพระวิญญำณของพระเจ ้ำพวกเขำเชือว่ ่ กต ้องในกำรศึกษำคำพยำกรณ์ตำ่ งๆและเป็ นหน้ำทีของพว ่ ขำใช ้หลักกำรกำรแปลควำมหมำยทีถู ่ ่ ้มำแล ้วให ้มั่นคงและดำเนิ นกำรศึกษำค ้นคว ้ำพระคัมภีร ์ในแนวทำงเ กเขำทีจะต ้องยึดควำมจริงทีได ่ ้นหำข ้อผิดพ ดียวกันต่อไปพวกเขำอธิษฐำนอย่ำงร ้อนรนทบทวนจุดยืนและศึกษำพระคัมภีร ์เพือค ลำดของพวกเขำเองเนื่ องจำกพวกเขำมองไม่เห็นข ้อผิดพลำดในกำรคำนวณเวลำของคำพยำกร ่ ่ น{GC410.3}{GCth17353.3} ้ ณ์พวกเขำจึงใส่ใจศึกษำเรืองรำวของสถำนนมั สกำรมำกยิงขึ ่ บสนุ นแนวคิดซึงเป็ ่ นทียอมร ่ ในกำรศึกษำพระคัมภีร ์พวกเขำไม่พบหลักฐำนใดทีสนั ับกันทั่วไป ้ อสถำนนมัสกำรแต่พวกเขำพบคำอธิบำยทีสมบู ่ ่ี ดในพระคัมภีร ์เกียวกั ่ ่ ว่ำโลกนี คื รณ์ทสุ บเรืองรำว ่ งและพิ ้ ของสถำนนมัสกำรรวมถึงสภำพทีตั ธก ี ำรต่ำงๆของสถำนนมัสกำรคำพยำนของผูเ้ ขียนพร ์ กไว ้อย่ำงชัดเจนและมีอยูม ่ ะคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิจำรึ ่ ำกมำยเกินกว่ำทีจะเกิ ดคำถำมใดๆอัครทูตเปำโล ่ ้ กล่ำวไว ้ในจดหมำยทีเขียนถึงชำวฮีบรูวำ่ “แม้แต่พน ั ธสัญญำเดิมนันก็ยงั มีกฎเกณฑ ์ต่ำงๆสำหร ับ ้ ้ ศำสนพิธแี ละสำหร ับสถำนนมัสกำรในโลกเพรำะว่ำพลับพลำจัดเตรียมเสร็จแล ้วในห ้องชันนอกนั ้ ยกว่ำวิสท ้ สอ ่ นมีคน ั ประทีปโต๊ะและขนมปังเฉพำะพระพักตร ์ห ้องนี เรี ุ ธิสถำนและข ้ำงหลังม่ำนชันที ่ ยกว่ำอภิสท ่ งมีห ้องซึงเรี ุ ธิสถำนห ้องนั้นมีแท่นทองคำสำหร ับเผำเครืองหอมและมี หบ ี พันธสัญญำหุ ้ ่ มด ้วยทองคำทุกด ้ำนภำยในนั้นมีโถทองคำบรรจุมำนำมีไม้เท ้ำของอำโรนทีออกดอกตู มและมีแผ่ ่ ่ งกรุณำนั้นสิงเหล่ ่ นศิลำจำรึกพันธสัญญำเหนื อหีบนั้นมีตวั เครูบแห่งพระสิรกิ ำงปี กคลุมพระทีนั ำนี ้ ้ ้”ฮีบรู9:1-5{GC411.1}{GCth17354.1} เรำไม่อำจพรรณนำให ้ละเอียดตอนนี ได 311

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ้ สถำนนมัสกำรทีเปำโลกล่ ำวถึงนี หมำยถึ งพลับพลำ[Tabernacle]ทีโมเสสสร ้ำงขึนตำมพระบั ่ นทีประทั ่ ญชำของพระเจ ้ำเพือเป็ บในโลกขององค ์ผูส้ งู สุด“ให ้พวกเขำสร ้ำงสถำนนมัสกำรสำหรับ ่ ่ ่ ้ำเ เรำเพือเรำจะอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำ”อพยพ25:8นี่ คือพระบัญชำทีประทำนให ้แก่โมเสสขณะทีเข ้ กสร ้ำงขึนเพื ้ อใ ่ ฝ้ ำพระเจ ้ำอยูบ ่ นภูเขำชนชำติอส ิ รำเอลเดินทำงอยูใ่ นป่ ำกันดำรและพลับพลำนี ถู ่ ่ ่ งไปยังอีกทีหนึ ่ ่ งได ้แต่ถงึ กระนั้นพลับพลำนี ก็ ้ ยงั มีโครงสร ้ำงทีสง่ ่ ำงำมยิงฝำ ่ ห ้เคลือนย ้ำยจำกทีหนึ ่ ้มด ้วยทองคำอย่ำงหนำและวำงอยูใ่ นเบ ้ำข ้อต่อทีท ่ ำด ้วยเงิน ผนังของพลับพลำเป็ นแผ่นไม้เรียบทีหุ ้ นนอกสุ ้ ้ หลังคำพลับพลำทำด ้วยผ้ำม่ำนหรือผ้ำคลุมหลำยชันชั ดทำด ้วยหนังสัตว ์ชันในสุ ดทำจำก ้ ่ ้ ผ้ำป่ ำนเนื อดีมภ ี ำพปักตัวเครูบอันสวยงำมบริเวณลำนพลับพลำมีแท่นเครืองบูชำเผำทังตัววำงอยู่ ้ ภำยในตัวพลับพลำมีม่ำนอย่ำงดีและสวยงำมกันพลั บพลำออกเป็ นสองส่วนเรียกว่ำวิสท ุ ธิสถำนกั ้ ใช ้ปิ ดทำงทีเข ่ ้ำไปสูห บอภิสท ุ ธิสถำนและม่ำนชนิ ดเดียวกันนี ก็ ่ ้องแรก{GC411.2}{GCth17354.

2} ้ ตะเกียงเจ็ดดวงทีส่ ่ อง ภำยในวิสท ุ ธิสถำนมีคน ั ประทีปอยูท ่ ำงทิศใต ้ของพลับพลำคันประทีปนี มี ้ สว่ำงในสถำนนมัสกำรทังกลำงวั นและกลำงคืนทำงทิศเหนื อมีโต๊ะขนมปังเฉพำะพระพักตร ์และด ้ำ ่ นระหว่ ้ ่ นหน้ำม่ำนทีกั ำงวิสท ุ ธิสถำนและอภิสท ุ ธิสถำนมีแท่นทองคำสำหร ับเผำเครืองหอมทุ กวันค ้ ้ ้ วันหอมจำกแท่นบูชำนี จะลอยขึ นไปยั งเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำพร ้อมกับคำอธิษฐำนของชนชำติอ ิ สรำเอล{GC412.1}{GCth17355.1} ่ ำจำกไม้มีคำ่ ห่อหุ ้มด ้วยทองคำเป็ นทีเก็ ่ บแผ่นศิลำสองแผ่นทีพร ่ ภำยในอภิสท ุ ธิสถำนมีหบ ี ซึงท ่ นฝำปิ ดหีบศักดิสิ์ ทธิคื์ อพระ ะเจ ้ำได ้ทรงจำรึกพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรของพระองค ์ไว ้เหนื อหีบซึงเป็ ่ ่ งกรุณำเป็ นผลงำนงำมสง่ำยิงเหนื ่ ่ ่ งกรุณำมีเครูบอยู2 ทีนั อพระทีนั ่ รูปปกคลุมไว ้เครูบแต่ละรูปจะอยู่ ่ ่ ่ งและทังหมดนี ้ ้ ำด ้วยทองคำบริสท ่ แสดงให ่ ทีปลำยของพระที นั ท ุ ธิสิ์ งที ้เห็นว่ำพระเจ ้ำสถิตร่วมอยูด ่ ้ว ้ ่ ้ ยในห ้องนี คือเมฆแห่งพระสิรท ิ อยู ี ร่ ะหว่ำงเครูบทังสอง{GC412.2}{GCth17355.2} ่ ้ั นฐำนอยู ่ ่ ตริย ์ซำโลมอนสร ้ำงได ้ หลังจำกทีชำวฮี บรูตงถิ ใ่ นแผ่นดินคำนำอันแล ้วพระวิหำรทีกษั ่ บพลำหลังนี ถึ ้ งแม้วำ่ พระวิหำรนี จะเป็ ้ มำแทนทีพลั นโครงสร ้ำงถำวรและมีขนำดใหญ่กว่ำแต่ก็ยงั คง ่ ่ อนกันรูปแบบของสถำนนมัสกำรคงอยูใ่ นรูปแบ สัดส่วนเดียวกันไว ้และตกแต่งด ้วยเครืองใช ้ทีเหมื ้ ่ บนี จนถึ งช่วงของกำรทำลำยโดยชำวโรมันในช่วงปี ค.ศ.70ยกเว ้นแต่ในช่วงของดำเนี ยลทีสถำน นมัสกำรเป็ นเพียงซำกปรักหักพัง{GC412.3}{GCth17355.3} ่ ่ นี่ เป็ นสถำนนมัสกำรในโลกเพียงหลังเดียวทีพระคั มภีร ์ให ้รำยละเอียดไว ้ซึงเปำโลกล่ ำวไว ้ว่ำเป็ นสถำนนมัสกำรแห่งพันธสัญญำเดิมแล ้วในพันธสัญญำใหม่ไม่มส ี ถำนนมัสกำรหรือ{GC412.4} {GCth17355.4} ่ ท้ แสวงหำควำมจริ ่ี ้ั ่ งพวกเขำพบสถำนนมัสกำรหลังทีส ่ เมือผู งเปิ ดพระธรรมฮีบรูอำ่ นอีกครงหนึ องหรือสถำนนมัสกำรแห่งพันธสัญญำใหม่เปำโลกล่ำวว่ำ“แม้แต่พน ั ธสัญญำเดิมนั้นก็ยงั มีกฎเก ณฑ ์ต่ำงๆสำหรับสถำนนมัสกำรในโลก”กำรใช ้คำว่ำ“ก็ยงั มี”หมำยควำมว่ำเปำโลเคยอ ้ำงถึงสถำ ้ ่ ่ เรำพู ่ นนมัสกำรหลังนี มำก่ อนเมือเรำพลิ กพระคัมภีร ์กลับไปยังข ้อแรกของบทก่อนจะพบว่ำ“เรืองที 312

อำนำจสัมบูรณ์

้ อเรำมีมหำปุโรหิตอย่ำงนี ผู ้ ป้ ระทับเบืองขวำพระที ้ ่ ่ งของพระเจ ้ำในสวรรค ์เป็ นผูป้ ฏิบต ดอยูน ่ ี คื นั ั ก ิ จิ ์ ่ ้ ้ไม่ใช่มนุ ษย ์ตัง”ฮี ้ บรู8:1,2{GC ในสถำนศักดิสิ์ ทธิและในพลั บพลำแท ้ทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงตังไว 413.1}{GCth17356.1} ้ ดเผยให ้เห็นสถำนศักดิสิ์ ทธิ[สถำนนมั ์ ข ้อพระคัมภีร ์นี เปิ สกำร]แห่งพันธสัญญำใหม่สถำนนมัส ้ นโดยมนุ ้ ้ กำรแห่งพันธสัญญำเดิมนั้นถูกตังขึ ษย ์ถูกสร ้ำงขึนโดยโมเสสส่ วนสถำนนมัสกำรหลังนี ้ ้ นโดยองค ้ ถูกตังขึ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่ใช่มนุ ษย ์ในสถำนนมัสกำรหลังแรกนั้นปุโรหิตในโลกเป็ นผู ้ประ ้ ่ ้ กอบพิธแี ต่ในสถำนนมัสกำรหลังนี พระคริ สต ์ผูท้ รงเป็ นมหำปุโรหิตของเรำทรงเป็ นผูป้ ฏิบต ั ก ิ จิ ทีเบื องขวำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำสถำนนมัสกำรหลังหนึ่ งอยูบ ่ นโลกส่วนอีกหลังหนึ่ งอยูใ่ นสวรรค ์{GC4 13.2}{GCth17356.2} ้ ่ นอกจำกนี โมเสสได ้สร ้ำงพลับพลำตำมแบบอย่ำงองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตร ัสสังโมเสสให ้“สร ้ำงพลับ ่ ้ ่ พลำและเครืองใช ้ไม้สอยทุกชินของพลั บพลำนั้นตำมแบบทีเรำแจ ้งแก่เจ ้ำทุกประกำร”และพระอง ่ ้ ่ ค ์ตรัสกำชับอีกว่ำ“จงระวังทำสิงเหล่ ำนี ตำมแบบอย่ ำงทีเรำแจ ้งแก่เจ ้ำบนภูเขำ”อพยพ25:9,40แล ่ ่ ช ะเปำโลกล่ำวว่ำพลับพลำหลังแรก“เป็ นเครืองหมำยของยุคปัจจุบน ั กำรนำของถวำยและเครืองบู ่ สท ำมำถวำยตำมแบบ”นั่นคือบริเวณทีบริ ุ ธิต่์ ำงๆภำยในสถำนนมัสกำรเป็ น“แบบจำลองของสวรร ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์” ค ์”ปุโรหิตผู ้ประกอบพิธถ ี วำยตำมบัญญัตป ิ ฏิบต ั ก ิ จิ เป็ น“แบบจำลองและเงำของสิงที ่ ้ำงขึนด ้ ้วยมือมนุ ษย ์ซึงถอดแบบจำกของจริ ่ และ“พระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จเขำ้ ในสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ สร ง ่ ่ แต่พระองค ์เสด็จเข ้ำไปในสวรรค ์นั้นเองเพือทรงปรำกฏตั วต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือพวกเรำ”ฮี บรู 9:9;23;8:5;9:24{GC413.3}{GCth17356.3} ์ ่ ่ สถำนศักดิสิ์ ทธิ[สถำนนมั สกำร]ในสวรรค ์ทีพระเยซู ทรงปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจเพือเรำอยู น ่ ้ันเป็ นต ้ ่ งใหญ่ ่ ่ึ ่ นแบบทียิ ซงสถำนนมั สกำรทีโมเสสสร ้ำงนั้นได ้จำลองแบบมำพระเจ ้ำประทำนพระวิญญำณ ่ ของพระองค ์ให ้แก่ผู ้สร ้ำงสถำนนมัสกำรในโลกควำมสำมำรถทำงศิลปะทีแสดงออกให ้เห็นในกำร สร ้ำงเป็ นกำรแสดงออกถึงพระปรีชำสำมำรถของพระเจ ้ำฝำผนังมีลก ั ษณะเป็ นทองคำขนำดใหญ่ ่ สะท ้อนแสงรอบทิศจำกตะเกียงเจ็ดดวงของคันประทีปทองคำโต๊ะขนมปังและแท่นเผำเครืองหอมเ ่ี ่ ปล่งประกำยระยิบดังทองคำขัดเงำม่ำนขนำดใหญ่ทรวมตั วเป็ นเพดำนมีภำพทูตสวรรค ์ทีทอด ้วยด ้ ่ ้ สองเข ่ ำยสีฟ้ำสีม่วงและสีแดงเข ้มเพิมควำมงำมให ้กับภำพนั้นและเลยผ้ำม่ำนชันที ้ำไปมีแสงสว่ำงเ ่ ่ ่ จิดจ ้ำ[HolyShekinah]ปรำกฏอยูเ่ หนื อพระทีนังกรุณำซึงเป็ นกำรสำแดงถึงพระสิรข ิ องพระเจ ้ำที่ ่ สำมำรถมองเห็นได ้ไม่มใี ครนอกจำกมหำปุโรหิตเพียงผูเ้ ดียวเท่ำนั้นทีจะเข ้ำไปยืนอยูต ่ อ ่ หน้ำแสง ้ สว่ำงนันและยังคงมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปได ้{GC414.1}{GCth17357.1} ่ ควำมงดงำมยิงใหญ่ ของพลับพลำในโลกสะท ้อนให ้สำยตำของมนุ ษย ์มองเห็นพระสิรข ิ องพระวิ ่ งพระคริ ่ ่ ้ ลลัง หำรในสวรรค ์ทีซึ สต ์ผูท้ รงนำหน้ำเสด็จเข ้ำไปก่อนเรำเพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจต่อเบืองบั ่ ่ ้ ่ งคนนั ่ ก ์ของพระเจ ้ำเพือเรำเป็ นทีประทั บของพระมหำกษัตริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำยที ซึ บแสนๆปร ่ ่ ยมล ้นด ้วยพระสิ นนิ บต ั พ ิ ระองค ์คนนับล ้ำนๆเข ้ำเฝ้ ำพระองค ์(ดำเนี ยล7:10)พระวิหำรหลังนั้นซึงเปี ่ งมี ่ เสรำฟิ มทูตผู ้ปกป้ องทีเต็ ่ มด ้วยสง่ำรำศีปกคลุมใบหน้ำในขณะทีสร ่ ริของบัลลังก ์นิ ร ันดร ์เป็ นทีซึ ่ ่ี ดเท่ำทีฝี่ มือมนุ ษย ์เคยทำแต่ผลงำนนี เป็ ้ นเพียงเงำทีเลื ่ อนร รเสริญพระองค ์นี่ เป็ นผลงำนยิงใหญ่ ทสุ 313

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำคัญเรืองสถำนนมั ่ ำงของควำมยิงใหญ่ และสง่ำงำมของพระวิหำรในสวรรค ์แต่กระนั้นควำมจริงทีส ่ ่ี ำลัง สกำรในโลกและพิธก ี ำรต่ำงๆสอนเรำถึงสถำนนมัสกำรในสวรรค ์และพระรำชกิจยิงใหญ่ ทก ่ ดำเนิ นอยูเ่ พือควำมรอดของมนุ ษย ์{GC414.2}{GCth17357.2} ่ ำลองมำจำกบริเวณทีบริ ่ สท ์ สถำนนมัสกำรในโลกมีห ้องอยูส ่ องห ้องซึงจ ุ ธิภำยในสถำนนมั สกำ รบนสวรรค ์ในนิ มต ิ อัครทูตยอห ์นได ้รับอนุ ญำตให ้เห็นภำพพระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์เขำเห็ ่ ่ ง”วิวรณ์4:5เขำเห็นทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ ง“ถือกระถำงไฟทอ น“คบเพลิงเจ็ดอันจุดอยูต ่ รงหน้ำพระทีนั ่ี นบูชำพระเจ ้ำประทำนเครืองหอมมำกมำยแก่ ่ ่ งคำออกมำและยืนอยูท ่ แท่ ทต ู องค ์นั้นเพือให ้ถวำยร่ว ้ ่ ่ ่ ้ มกับคำอธิษฐำนของธรรมิกชนทังหมดบนแท่นบูชำทองคำทีอยูห ่ น้ำพระทีนังนัน”วิวรณ์8:3;ในที่ ้ เ้ ผยพระวจนะได ้ร ับอนุ ญำตให ้มองเห็นห ้องแรกของสถำนนมัสกำรในสวรรค ์และเขำเห็น“คบเ นี ผู ่ ยบได ้กับคันประทีปทองคำและแท่นเผำเครืองหอมในสถำ ่ พลิงเจ็ดอัน”และ“แท่นบูชำทองคำ”ซึงเที ้ั ่ ง“พระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์ก็เปิ ดออก”วิวรณ์11:19;และเขำมอ นนมัสกำรบนโลกอีกครงหนึ ่ ่ เขำมองเห็น“หีบพันธสัญญำของพระองค ์”ซึงเที ่ ยบไ งผ่ำนเข ้ำไปในม่ำนไปยังอภิสท ุ ธิสถำนณทีนี ่ ้ อใช ่ ด ้กับหีบศักดิสิ์ ทธิที์ โมเสสสร ้ำงขึนเพื ้บรรจุพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ{GC414.3}{GCth17357 .3} ้ ท้ ศึ ่ี กษำเรืองเหล่ ่ ้ ่ี อำจโต ้แย ้งได ้ว่ำมีสถำนนมัสกำรอยูใ่ น ด ้วยประกำรฉะนี ผู ำนี พบข ้อพิสจู น์ทไม่ ่ สวรรค ์จริงโมเสสสร ้ำงสถำนนมัสกำรในโลกตำมแบบทีพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยให ้เห็นเปำโลสอนว่ำแ ่ ้สร ้ำงนั้นมำจำกสถำนนมัสกำรหลังแท ้ในสวรรค ์และยอห ์นยืนยันว่ำเขำเห็นสถำนนมัสกำร บบทีใช ในสวรรค ์{GC415.1}{GCth17358.1} ่ พระวิหำรในสวรรค ์เป็ นทีประทั บของพระเจ ้ำบัลลังก ์ของพระองค ์ถูกสถำปนำด ้วยควำมชอบธร ่ิ รมและกำรพิพำกษำในอภิสท ุ ธิสถำนเป็ นพระบัญญัตข ิ องพระองค ์เป็ นกฎบัญญัตยิ งใหญ่ ชอบธรร ่ ้ ่ ่ ่ มทีใช ้ทดสอบมนุ ษยชำติทงปวงเหนื ั อหีบพันธสัญญำทีใช ้บรรจุแผ่นพระบัญญัตม ิ พ ี ระทีนังกรุณำ ่ ำพระทีนั ่ ่ งนี ซึ ้ งแสด ่ ปกคลุมอยูพ ่ ระคริสต ์ทรงทูลแก ้ต่ำงคนบำปด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เองทีหน้ งให ้เห็นถึงกำรประสำนควำมยุตธิ รรมเข ้ำกับควำมเมตตำในแผนกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดกำรประม ่ มี ้ เพียงพระปัญญำทีไร ่ ้ขอบเขตเท่ำนั้นทีสำมำรถคิ ่ ้ ่ มข วลสองสิงนี ดขึนมำได ้และพระอำนำจทีไม่ ี ด ี ้ ้ำงควำมฉงนและควำมเทิดทูนให ้กับทั่วทังสวรรค ้ จำกัดสำมำรถทำให ้สำเร็จกำรประมวลนี สร ์เสรำ ่ ่ ่ ฟิ มในสถำนนมัสกำรบนโลกมองดูพระทีนังกรุณำด ้วยควำมเคำรพยำเกรงซึงแสดงให ้เห็นว่ำชำว ่ สวรรค ์ใส่ใจต่อพระรำชกิจของกำรไถ่ให ้รอดนี่ เป็ นควำมลีลั้ บของพระเมตตำกรุณำซึงเหล่ ำทูตสว ่ ่ ่ ่ รรค ์ปรำรถนำทีจะเห็นคือกำรทีพระเจ ้ำยังทรงยุตธิ รรมในขณะทีทรงทำให ้คนบำปทีกลับใจกลำยเ ่ ้นกำรติดต่อสัมพันธ ์กับมนุ ษยชำติทล ่ี ้มลงในบำปใหม่อก ้ั ่ งคือ ป็ นผูช ้ อบธรรมและทรงเริมต ี ครงหนึ ่ ่ วยฝูงชนนับไม่ถ ้วนขึนมำจำกเหวแห่ ้ ้ กำรทีพระคริ สต ์ทรงถ่อมตัวเพือช่ งควำมหำยนะและเอำเสือแ ่ ้ตำหนิ สวมใส่ให ้แก่พวกเขำนั้นเพือให ่ ห่งควำมชอบธรรมของพระองค ์ทีไร ้พวกเขำเข ้ำมำเป็ นอันห ่ เคยล ้มลงในบำปและอำศัยอยูเ่ บืองพระพั ้ นึ่ งอันเดียวกันกับทูตสวรรค ์ทีไม่ กตร ์พระเจ ้ำตลอดไปเป็ นนิ ตย ์{GC415.2}{GCth17358.2}

314

อำนำจสัมบูรณ์

่ พระรำชกิจของพระคริสต ์ในฐำนะผูไ้ กล่เกลียของมนุ ษย ์ถูกเสนอไว ้ให ้เห็นอย่ำงงดงำมในคำพ ่ ำวถึงพระองค ์ว่ำพระองค ์ทรงเป็ น“ชำยผูท้ มี ่ี ชอว่ ่ื ำพระอังกูร”ผูเ้ ผยพระ ยำกรณ์ของเศคำริยำห ์ทีกล่ ้ ์ ่ง วจนะกล่ำวว่ำ“ท่ำนผูน้ ี แหละจะเป็ นผูส้ ร ้ำงพระวิหำรของพระยำห ์เวห ์และจะร ับเกียรติศก ั ดิและจะนั และปกครองอยูบ ่ นรำชบัลลังก ์ของท่ำนและจะมีปโุ รหิตผูห้ นึ่ งอยูข ่ ้ำงบัลลังก ์ของท่ำนและมีกำรประ ้ สำนงำนกันอย่ำงดีระหว่ำงท่ำนทังสอง”เศคำริ ยำห ์6:12,13{GC415.3}{GCth17358.3} ้ “ท่ำนผูน้ ี แหละจะเป็ นผูส้ ร ้ำงพระวิหำรของพระยำห ์เวห ์”ด ้วยกำรถวำยบูชำและกำรเป็ นผู ้ไกล่เก ่ ้ ลียของพระคริ สต ์พระองค ์จึงทรงเป็ นทังรำกฐำนและผู ส้ ร ้ำงคริสตจักรของพระเจ ้ำอัครทูตเปำโลเน้ ้ ่ ้ น นว่ำพระองค ์“เป็ นศิลำหัวมุมในพระองค ์นันทุกส่วนของโครงสร ้ำงถูกเชือมต่ อกันและเจริญขึนเป็ ์ ้ ้วยกันให ้เ วิหำรอันบริสท ุ ธิในองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและในพระองค ์นั้นพวกท่ำนก็กำลังถูกก่อสร ้ำงขึนด ่ ตของพระเจ ้ำโดยพระวิญญำณ”เอเฟซัส2:20-22{GC416.1}{GCth17359.1} ป็ นทีสถิ ์ ่ ้มในบำปให ้รอ พระองค ์“จะร ับเกียรติศก ั ดิ”เศคำริ ยำห ์6:13;พระเกียรติของกำรไถ่มวลมนุ ษย ์ทีล ่ี ้ร ับกำรไถ่ทจะถวำยไปตลอดชั ่ี ่ ร ันดร ์“พระองค ์ท ดนั้นเป็ นของพระคริสต ์นี่ คือบทเพลงของผูท้ ได วนิ รงรักเรำทรงปลดปล่อยเรำจำกบำปของเรำด ้วยพระโลหิตของพระองค ์.....ขอพระเกียรติและอำนุ ภ ำพจงมีแด่พระองค ์สืบๆไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์1:5,6{GC416.2}{GCth17359.2} พระองค ์“จะนั่งและปกครองอยูบ ่ นรำชบัลลังก ์ของท่ำนและจะมีปุโรหิตผูห้ นึ่งอยูข ่ ้ำงบัลลังก ์ของ ้ ้ “่ บนพระทีนั ่ ่ งอันรุง่ โรจน์ของพระอ ท่ำน”ในเวลำนี อำณำจั กรแห่งพระสิรยิ งั ไม่ได ้ถูกนำเข ้ำมำตังอยู ่ ้ ดเมือ“พระเจ ่ งค ์”มัทธิว25:31ตรำบจนกระทั่งพระรำชกิจของพระองค ์ในฐำนะผูไ้ กล่เกลียจะสิ นสุ ้ำ ่ ้ จะประทำนบัลลังก ์ของดำวิดบรรพบุรษ ุ ของท่ำนให ้แก่ท่ำน”เป็ นอำณำจักรที“ไม่มวี น ั สินสุดเลย”ลู ้ กำ1:32,33ในฐำนะปุโรหิตบัดนี พระคริ สต ์ประทับอยูบ ่ นบัลลังก ์ร่วมกับพระบิดำวิวรณ์3:21;พระอ งค ์จะประทับบนบัลลังก ์ร่วมกับพระเจ ้ำผูท้ รงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์และทรงดำรงอยูด ่ ้วยพระองค ์เองพระ องค ์ทรง“แบกควำมเจ็บไข ้ของพวกเรำและหอบควำมเจ็บปวดของเรำไป”พระองค ์“ทรงเคยถูกทด ลองใจเหมือนเรำทุกอย่ำงถึงกระนั้นพระองค ์ก็ยงั ปรำศจำกบำป” ่ี กทดลองได ้”“ถ ้ำใครทำบำปเรำก็มผ ่ “พระองค ์จึงทรงสำมำรถช่วยผูท้ ถู ี ูช ้ ว่ ยทูลขอพระบิดำเพือ ่ กแทงแ เรำ”อิสยำห ์53:4ฮีบรู4:15;2:181ยอห ์น2:1กำรทูลขอของพระองค ์ก็คอื ด ้วยพระวรกำยทีถู ่ ้ตำหนิ พระหัตถ ์ทีมี ่ บำดแผลสีข ้ำงทีถู ่ กแทงและพระบำททีเสี ่ ยรูปอ ้อนว ละแตกหักและด ้วยชีวต ิ ทีไร ่ ้ ้วยรำคำทีประเมิ ่ อนเพือมนุ ษย ์ผูล้ ้มลงในบำปกำรไถ่บำปของมนุ ษย ์ถูกซือด นค่ำไม่ได ้เช่นนั้น{GC 416.3}{GCth17359.3} ้ ่ ไม่นอ้ ยไปกว่ำ “และมีกำรประสำนงำนกันอย่ำงดีระหว่ำงท่ำนทังสอง”ควำมร ักของพระบิดำซึงมี ้ แห่งกำรช่วยให ้รอดสำหร ับมวลมนุ ษย ์ทีหลงหำยไปพระเยซู ่ ของพระบุตรเป็ นบ่อนำพุ ตร ัสกับสำวก ่ ำนเพรำะว่ำพระบิดำเองก็ทรงร ักพวกท่ ก่อนเสด็จไปจำกพวกเขำว่ำ“เรำจะอ ้อนวอนพระบิดำเพือท่ ้ นดีกน ำน”ยอห ์น16:26,27“พระเจ ้ำทรงให ้โลกนี คื ั กับพระองค ์โดยพระคริสต ์”2โครินธ ์5:19และพ ้ ้นจะมี“กำรประสำนงำนกันอย่ำงดีระหว่ำงท่ำนทั้ ระรำชกิจของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรเบืองบนนั

315

อำนำจสัมบูรณ์

้ อได ้ประทำนพระบุตรองค ์เดียวของพระองค ์เพือทุ ่ กคนทีวำงใจใน ่ งสอง”“พระเจ ้ำทรงร ักโลกดังนี คื พระบุตรนั้นจะไม่พน ิ ำศแต่มช ี วี ต ิ นิ ร ันดร ์”ยอห ์น3:16{GC416.4}{GCth17359.4} คำถำมทีว่​่ ำสถำนนมัสกำรคืออะไรนั้นพระคัมภีร ์ตอบไว ้อย่ำงชัดเจนคำว่ำ“สถำนนมัสกำร”ตำ ่ ่ ่ อยูใ่ นสวรรค ์และป มทีพระคั มภีร ์ใช ้นั้นประกำรแรกหมำยถึงพลับพลำทีโมเสสสร ้ำงตำมต ้นแบบทีมี ่ ่ ้ เล็ ้ งไปถึงเมือพ ่ ระกำรทีสองหมำยถึ ง“พลับพลำแท”้ ในสวรรค ์ฮีบรู8:2ซึงสถำนนมั สกำรในโลกนี ชี ้ ่ นสัญลักษณ์ก็สนสุ ระคริสต ์ทรงสินพระชนม ์พิธจี ำลองทีเป็ ิ ้ ดลง“พลับพลำแท”้ ในสวรรค ์คือสถำน ่ ำพยำกรณ์ในพระธรรมดำเนี ยล8:14;สำเร็จตำมนี ส้ นมัสกำรแห่งพันธสัญญำใหม่และในขณะทีค ่ ำวถึงในข ้อนี จะต ้ ้องเป็ นสถำนนมัสกำรแห่งพันธสัญญำใหม่เมือ2300วั ่ ้ ด ถำนนมัสกำรทีกล่ นสินสุ ้ ำพยำกรณ์ท่ี ลงในปี ค.ศ.1844นั้นไม่มส ี ถำนนมัสกำรอยูบ ่ นโลกมำหลำยศตวรรษแล ้วด ้วยเหตุนีค ้ งสถำนนมัสกำรใน ว่ำ“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”จึงชีไปยั สวรรค ์อย่ำงไม่ต ้องสงสัย{GC417.1}{GCth17360.1} ่ ดทียั ่ งต ้องกำรคำตอบคือกำรชำระสถำนนมัสกำรคืออะไรกำรชำระนี เป็ ้ น แต่คำถำมสำคัญทีสุ ่ ่ ใ่ พิธก ี รรมหนึ่ งของสถำนนมัสกำรบนโลกตำมทีพระคริ สตธรรมคัมภีร ์เดิมบันทึกไว ้แต่มอ ี ะไรทีอยู ่ ้องกำรกำรชำระพระธรรมฮีบรูบทที9สอนเรื ่ ่ ้ นสวรรค ์ทีต องกำรช ำระสถำนนมัสกำรทังบนโลกและ ่ ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ์ ้ด ้วยเลือดและถ ้ำไม่มโี ลหิตไ ของสวรรค ์ไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำ“เกือบทุกสิงได ุ ธิได หลออกแล ้วก็จะไม่มก ี ำรยกโทษบำปเลยเพรำะฉะนั้นแบบจำลองของสวรรค ์จึงจำเป็ นต ้องถูกชำระ ์ ่ ชำเช่นนี แต่ ้ วำ่ ของจริงจำกสวรรค ์นั้นต ้องชำระให ้บริสท ่ ชำ ให ้บริสท ุ ธิโดยใช ้เครืองบู ุ ธิด์ ้วยเครืองบู ่ อพระโลหิตอันลำค่ ้ ำของพระคริสต ์{GC417.2}{GCth173 อันประเสริฐกว่ำนั้น”ฮีบรู9:22,23ซึงคื 60.2} ้ กำรชำระทังในพิ ธจี ำลองบนโลกและพิธจี ริงในสวรรค ์ต ้องใช ้เลือดในพิธจี ำลองใช ้เลือดของสัต ่ ้องใช ้เลือดว่ำถ ้ำ ว ์และในพิธจี ริงใช ้พระโลหิตของพระคริสต ์เปำโลกล่ำวถึงเหตุผลของกำรชำระทีต ้ ไม่มโี ลหิตไหลออกแล ้วก็จะไม่มก ี ำรยกโทษบำปเลยกำรยกโทษบำปหรือกำรลบบำปทิงไปเป็ นพร ่ ่ ้ ะรำชกิจทีต ้องทำให ้สำเร็จแต่บำปเข ้ำมำเกียวข ้องกับสถำนนมัสกำรทังในสวรรค ์และในโลกได ้อย่ ่ ได ้ ้ด ้วยกำรศึกษำพิธก ่ นสัญลักษณ์เพรำะปุโรหิตในโลกประกอบกิ ำงไรเรำจะเรียนรู ้เรืองนี ี รรมทีเป็ ่ นแต่แบบจำลองและเงำของสิงที ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์”ฮีบรู8:5{GC417.3}{GCth17360.3} จ“ทีเป็ กำรประกอบพิธใี นสถำนนมัสกำรบนโลกประกอบด ้วยสองส่วนปุโรหิตทำพิธใี นวิสท ุ ธิสถำนทุ ้ั งนี ้ เ้ กวันส่วนมหำปุโรหิตจะประกอบพิธพ ี เิ ศษในกำรลบมลทินบำปในอภิสท ุ ธิสถำนปี ละหนึ่ งครงทั ่ นกำรชำระสถำนนมัสกำรวันแล ้ววันเล่ำคนบำปทีกลั ่ บใจจะนำเครืองบู ่ ชำถวำยมำยังประตูพ พือเป็ ่ ่ เป็ นสัญลักษณ์ของกำรถ่ำยโอ ลับพลำสำรภำพบำปของเขำพร ้อมกับวำงมือลงบนหัวของเหยือนี ่ ่ ้บำปจำกนั้นก็จะฆ่ำสัตว ์ตัวนั้นอัครทูตกล่ำวไว ้ว่ำ“ถ ้ำไ นบำปจำกตัวเขำไปยังเครืองถวำยบู ชำทีไร ม่มโี ลหิตไหลออกแล ้วก็จะไม่มก ี ำรยกโทษบำปเลย”“ชีวต ิ ของสัตว ์ทุกตัวอยูใ่ นเลือด”เลวีนิต1 ิ 7:1 ่ กละเมิดร ้องทวงหำชีวต 1;พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีถู ิ ของผูล้ ว่ งละเมิดเลือดเป็ นสัญลักษณ์ของชีว ิ ่ ่ ่ ้ ้ งวิสท ตทีเป็ นค่ำปร ับโดยทีเหยือนันแบกร ับบำปของเขำแทนปุโรหิตเอำเลือดนีไปยั ุ ธิสถำนและพร ่ งของหี ้ ่ ่ี มใส่หน้ำผ้ำม่ำนด ้ำนหลังม่ำนนั้นเป็ นทีตั บซึงบรรจุ พระบัญญัตท ิ คนบำปได ้ล่วงละเมิดพิธก ี 316

อำนำจสัมบูรณ์

้ งเป็ นสัญลักษณ์ของกำรโอนย ้ำยบำปไปสูส ำรนี จึ ่ ถำนนมัสกำรแต่ในบำงกรณี จะไม่มก ี ำรนำเลือด ้ ตว ์นั้นแทนตำมทีโมเสสได ่ ้ เข ้ำไปในวิสท ุ ธิสถำนแต่ปุโรหิตจะร ับประทำนเนือสั ้ชีแนะบุ ตรของอำโร ้ นว่ำพระเจ ้ำทรงให ้ท่ำน“แบกรับควำมผิดของชุมนุ มชน”เลวีนิต1 ิ 0:17พิธท ี งสองเป็ ั นสัญลักษณ์ข ่ี บใจไปสูส องกำรโยกย ้ำยบำปจำกผูท้ กลั ่ ถำนนมัสกำร{GC418.1}{GCth17361.1} ้ ดขึนวั ้ นแล ้ววันเล่ำตลอดทังปี ้ บำปของชนชำติอส พิธเี ช่นนี เกิ ิ รำเอลจึงถูกถ่ำยโอนไปสูส ่ ถำนน ่ ำจัดบำปเหล่ำนี ออกไปพระเจ ้ มัสกำรและจึงจำเป็ นต ้องมีพธิ พ ี เิ ศษเพือก ้ำทรงบัญชำให ้ลบมลทินบ ์ ละห ้อง“เขำจะทำกำรลบมลทินของอภิสท ำปออกไปจำกห ้องบริสท ุ ธิแต่ ุ ธิสถำนเพรำะเหตุมลทินข ้ ้ องคนอิสรำเอลเพรำะเหตุกำรณ์ลว่ งละเมิดเพรำะบำปทังสินของพวกเขำและอำโรนจะทำต่อเต็นท ์ ่ ก นัดพบซึงอยู ่ บ ั เขำท่ำมกลำงมลทินของพวกเขำ”จะต ้องทำกำรลบมลทินบำปให ้กับแท่นบูชำด ้ว ่ ำระแท่นให ้บริสท ์ ้นมลทินของคนอิสรำเอล”เลวีนิต1 ยเพือ“ช ุ ธิพ ิ 6:16,19{GC418.2}{GCth1736 1.2} ้ั ่ ่ ำระสถำนน ปี ละครงในวั นยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำปปุโรหิตจะเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนเพือช ้ นกำรปิ ดรอบของกำรประกอบพิธท ่ี ำมำตลอดทังปี ้ ในวันลบมลทินบำ มัสกำรกำรประกอบพิธน ี ี เป็ ี ท ปมหำปุโรหิตนำแพะสองตัวมำยังประตูหน้ำพลับพลำและจับฉลำกแพะสองตัวนั้น“ฉลำกหนึ่ งตกเ ่ ่ ป็ นของพระยำห ์เวห ์อีกฉลำกหนึ่ งเพืออำซำเซล”เลวี นิต1 ิ 6:8แพะทีตกเป็ นของพระยำห ์เวห ์จะถูก ่ ่ ฆ่ำเพือเป็ นเครืองถวำยบูชำไถ่บำปของประชำชนและมหำปุโรหิตจะนำเลือดแพะเข ้ำไปในม่ำนแล ่ ่ งกรุณำและบนแท่นเผำเครืองหอมที ่ ่ ห ะพรมลงบนพระทีนั อยู ่ น้ำม่ำน{GC419.1}{GCth17361.3} ้ ่ ชวี ต “อำโรนจะเอำมือทังสองวำงบนหั วแพะทีมี ิ นั้นสำรภำพบำปต่ำงๆของคนอิสรำเอลกำรล่วงล ้ ้ นของพวกเขำตกลงบนหั ้ ะเมิดของพวกเขำทังหมดและให ้บำปทังสิ วแพะนั้นจำกนั้นจงปล่อยมันเข ้ ่ รกันดำรโดยมือของคนทีเลื ่ อกไว ้แพะนั้นจะบรรทุกควำมผิดทังหมดไปยั ้ ่ ยวแล ่ ำไปในถินทุ งทีเปลี ้ว ่ เขำก็ปล่อยให ้มันเข ้ำถินทุรกันดำรไป”เลวีนิต1 ิ 6:21,22แพะของอำซำเซล[Scapegoat]จะไม่กลั ่ ำแพะนี ไปปล่ ้ ้ ำขอ บเข ้ำมำยังค่ำยของอิสรำเอลอีกต่อไปและคนทีน อยจะต ้องชำระตนเองและเสือผ้ ้ อนทีจะกลั ่ งเขำด ้วยนำก่ บมำยังค่ำย{GC419.2}{GCth17361.4} ้ั ้ เป้ ำหมำยเพือให ่ ้ ำพระเจ ้ำทรงบริสท ์ พิธท ี งหมดนี มี ้ชนชำติอส ิ รำเอลซำบซึงว่ ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิและพร ่ ำนั้นเพือแสดงให ่ ่ ะองค ์ทรงเกลียดชังบำปและยิงกว่ ้เห็นว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีเรำจะเข ้ำสัมผัสกับบำปโด ้ ่ ยไม่ทำให ้ตนเองเปรอะเปื อนในขณะทีพิธลี บมลทินบำปกำลังดำเนิ นอยูท ่ ุกคนจะต ้องถ่อมจิตใจธุร ่ กิจทุกชนิ ดจะต ้องถูกเลือนออกไปและชนชำติ อส ิ รำเอลทุกคนต ้องใช ้เวลำในวันนั้นถ่อมใจต่อเบือ้ ่ ้วน{GC419.3}{GCth งพระพักตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำรอธิษฐำนอดอำหำรและตรวจสอบจิตใจอย่ำงถีถ 17361.5} ่ นสัญลักษณ์นีได ้ ้สอนบทเรียนแห่งควำมจริงทีส ่ ำคัญของกำรลบมลทินบำปมีต ั พิธจี ำลองซึงเป็ ้ ่ ้นด ้วยวิธน ้ วแทนหนึ่ งเข ้ำมำร ับผิดแทนคนบำปแต่บำปไม่ได ้ถูกลบทิงไปโดยเลื อดของเหยือนั ี ี หนท ่ ่ ำงหนึ่ งได ้ถูกจัดเตรียมไว ้เพือโยกย ้ำยบำปนั้นไปยังสถำนนมัสกำรด ้วยกำรถวำยเลือดเป็ นเครืองบู ้ ชำเช่นนี คนบำปได ้ยอมร ับอำนำจของธรรมบัญญัตส ิ ำรภำพควำมผิดในกำรล่วงละเมิดของตนเอ 317

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ี งและแสดงออกถึงควำมปรำรถนำทีจะได ้ร ับกำรอภัยผ่ำนทำงควำมเชือในพระผู ไ้ ถ่ทจะเสด็ จมำแต่ ้ งในวันลบมลทินบำปมหำปุโรหิต เขำยังไม่ได ้หลุดพ ้นจำกกำรปร ับโทษของพระบัญญัตโิ ดยสินเชิ ่ มนุ มชนเข ้ำไปยังอภิสท นำของถวำยบูชำจำกทีชุ ุ ธิสถำนพร ้อมกับเลือดสำหร ับถวำยบูชำและประ ่ ่ งกรุณำซึงตั ่ งอยู ้ เ่ หนื อพระบัญญัตเิ พือเป็ ่ นกำรตอบสนองตำมข ้อเรียกร ้ พรมเลือดนั้นลงบนพระทีนั ่ องต่ำงๆของพระบัญญัตห ิ ลังจำกนั้นมหำปุโรหิตผูอ้ ยูใ่ นฐำนะของผู ้ไกล่เกลียจะเอำบำปมำวำงบน ตัวเขำเองและนำออกไปจำกสถำนนมัสกำรเขำวำงมือลงบนหัวแพะของอำซำเซลและสำรภำพบำ ้ ่ นสัญลักษณ์ของกำรโอนถ่ำยบำปจำกมหำปุโรหิตไปสูแ่ พะนั้นแ ปทังหมดลงไปยั งแพะตัวนั้นซึงเป็ ้ ล ้วแพะจะนำบำปนั้นไปเสียและถือว่ำบำปนั้นหมดสินไปจำกประชำชนตลอดกำล{GC420.1}{GC th17362.1} ้ อเป็ ่ น“แบบจำลองและเงำของสิงที ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์”และกำรปฏิบ ั พิธด ี ำเนิ นไปในลักษณะเช่นนี เพื ่ เกิ ่ ดขึนจริ ้ งในกำรประ ติใดๆในแบบจำลองของกำรประกอบพิธใี นสถำนนมัสกำรบนโลกก็เป็ นสิงที ่ กอบพิธข ี องสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์ด ้วยภำยหลังจำกทีพระคริ สต ์เสด็จกลับไปยังสวรรค ์พระผูช ้ ่ ่ วยให ้รอดของเรำทรงเริมปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจในฐำนะมหำปุโรหิตของเรำเปำโลกล่ำวว่ำ“เพรำะว่ำพ ่ ้ำงขึนด ้ ้วยมือมนุ ษย ์ซึงถอดแบบจำกของจริ ่ ระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จเข ้ำในสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ สร งแต่พระ ่ ่ องค ์เสด็จไปในสวรรค ์นั่นเองเพือทรงปรำกฏตั วต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือเรำ”ฮี บรู9:24{GC420.2 }{GCth17362.2} ้ ของปุโรหิตในห ้องแรกของสถำนนมัสกำร“ข ้ำงหลังม่ำน”ซึงใช ่ ้เป็ น กำรประกอบพิธต ี ลอดทังปี ประตูและแยกวิสท ุ ธิสถำนออกจำกลำนวิหำรส่วนนอกนั้นเป็ นกำรแสดงถึงพระรำชกิจกำรประกอ ่ี ่ บพิธท ี พระคริ สต ์จะทรงเข ้ำไปปฏิบต ั ภ ิ ำยหลังจำกทีพระองค ์เสด็จกลับไปยังสวรรค ์แล ้วมันเป็ นหน้ ่ ่ ้องปรนนิ บต ่ ลถวำยต่อเบืองพระพั ้ ่ นเค ำทีของปุ โรหิตทีต ั อิ ยูท ่ ุกวันเพือทู กตร ์พระเจ ้ำด ้วยเลือดซึงเป็ ่ ชำไถ่บำปและด ้วยเครืองหอมที ่ ่ ้ รืองบู ลอยขึ นไปพร ้อมกับคำอธิษฐำนของชนชำติอส ิ รำเอลพระคริ ่ สต ์ก็เช่นเดียวกันได ้ทรงวิงวอนต่อพระบิดำเพือคนบำปด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เองและทรงถวำ ่ ้ ่ ่ ยต่อพระองค ์ด ้วยเครืองหอมลำค่ำแห่งควำมชอบธรรมของพระองค ์เองและคำอธิษฐำนของผูเ้ ชือที กลับใจนี่ คือพระรำชกิจในห ้องแรกภำยในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์{GC420.3}{GCth17362.3} ่ จนกว่ำจะถึงเวลำนั้นควำมเชือของบรรดำสำวกของพระคริ สต ์ได ้ติดตำมพระองค ์ไปในขณะทีเ่ ้ ้ ่ี ่ ดังทีเปำโลก ่ สด็จขึนสวรรค ์จนเลือนหำยไปจำกสำยตำควำมหวังทังหลำยของพวกเขำรวมอยู ท ่ นี ่ ่ นอนและมั่นคงของจิตใจเป็ นควำมหวังทีน ่ ำไปสู่ ล่ำวว่ำ“ควำมหวังทีเรำยึ ดนั้นเป็ นเสมือนสมอทีแน่ ่ พระเยซู ่ ่ อภิสท ุ ธิสถำนข ้ำงหลังม่ำนทีที ทรงนำหน้ำเสด็จเข ้ำไปก่อนแล ้วเพือเรำเพรำะพระองค ์ทรงเ ่ ร ันดร ์”พระองค ์“เสด็จเข ้ำไปในสถำนศักดิสิ์ ทธิคร ์ งเดี ้ั ยวเป็ นพอและพระองค ์ไ ป็ นมหำปุโรหิตชัวนิ ่ ม่ได ้ทรงนำเลือดแพะและเลือดลูกวัวเข ้ำไปแต่ทรงนำพระโลหิตของพระองค ์เองเข ้ำไปจึงได ้มำซึงก ่ ร ันดร ์”ฮีบรู6:19,20;9:12{GC421.1}{GCth17363.1} ำรไถ่บำปชัวนิ พระรำชกิจกำรประกอบพิธใี นห ้องแรกของสถำนนมัสกำรได ้ดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องมำเป็ นเวลำ ่ กนำมำวิงวอนถวำยเพือผู ่ เ้ ชือที ่ กลั ่ บใจได ้นำมำซึ่ สิบแปดศตวรรษแล ้วพระโลหิตของพระคริสต ์ทีถู ้ งกำรให ้อภัยพวกเขำและกำรยอมร ับพวกเขำของพระบิดำแต่ถงึ กระนั้นบำปทังหลำยของพวกเขำ 318

อำนำจสัมบูรณ์

่ นสัญลักษณ์ทมี ่ี งำนของกำรลบมลทินบำปใ ยังคงอยูใ่ นสมุดบันทึกเช่นเดียวกับในพิธจี ำลองซึงเป็ ่ ่ มนุ ษย ์ให ้รอดจะสำเร็จจึงต ้องมีก นช่วงปิ ดท ้ำยของปี ดังนั้นก่อนทีพระรำชกิ จของพระคริสต ์เพือไถ่ ่ ำจัดบำปออกไปจำกสถำนนมัสกำรด ้วยนี่ คือพระรำชกิจทีจะเริ ่ ่ ้นขึนเมื ้ อ ่ ำรลบมลทินบำปเพือก มต ้ ดลงตำมทีผู ่ เ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลกล่ำวไว ้ล่วงหน้ำว่ำในเวลำนั้นมหำปุโร ระยะเวลำ2300วันสินสุ ่ ่ ำคัญยิงคื ่ อกำรชำระส หิตของเรำจะเสด็จเขำ้ ไปในอภิสท ุ ธิสถำนเพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจสุดท ้ำยทีส ถำนนมัสกำร{GC421.2}{GCth17363.2} ่ ้ ่ ชำไถ่บำปด ้วยควำมเชือแล ่ ดังในสมั ยโบรำณบำปทังหลำยของประชำชนถู กโอนไปยังเครืองบู ่ นเครืองบู ่ ชำนั้นบำปได ้ถูกโอนถ่ำยไปยังสถำนนมัสกำรบนโลกพิธใี น ะผ่ำนทำงเลือดของสัตว ์ทีเป็ ่ ่ี บใจจะถูกนำไปวำงไว ้กับพระคริสต ์และจะ พันธสัญญำใหม่ก็เช่นกันโดยควำมเชือบำปของผู ท้ กลั ่ ธช ้ โอนถ่ำยไปสูส ่ ถำนนมัสกำรในสวรรค ์และเช่นเดียวกับทีพิ ี ำระจำลองในโลกจะเสร็จสินได ้ด ้วยก ่ ำให ้สถำนนมัสกำรเปรอะเปื ้ อนออกไปฉันใดกำรชำระจริงทีมี ่ ขนในสถำนนมั ำรกำจัดบำปทีท ึ้ สกำ ้ ่ รบนสวรรค ์ก็จะเสร็จสินได ้ด ้วยกำรกำจัดหรือลบบำปออกจำกสมุดบันทึกฉันนั้นแต่กอ ่ นทีจะลบบ ้ งไปได ้ ่ วำ่ ผู ้ใดกลับใจจำกบำปและเชื่ ำปเหล่ำนี ทิ ้สำเร็จนั้นจะต ้องมีกำรตรวจสอบสมุดบันทึกเพือดู อในพระคริสต ์พวกเขำจึงจะได ้ร ับประโยชน์จำกกำรลบมลทินบำปของพระองค ์ดังนั้นกำรชำระสถ ่ ่ นพระรำชกิจของกำรพิพำกษำพระร ำนนมัสกำรจึงมีควำมเกียวพั นกับกำรพิจำรณำไต่สวนซึงเป็ ้ ้องทำให ้เสร็จสินก่ ้ อนพระคริสต ์เสด็จมำเพือไถ่ ่ ประชำกรของพระองค ์เมือพระองค ่ ำชกิจนี จะต ์เสด็ ่ จมำพระองค ์จะนำบำเหน็ จมำเพือตอบแทนกำรกระท ำของทุกคนวิวรณ์22:12{GC421.3}{GCth 17363.3} ้ ท้ ติ ่ี ดตำมแสงสว่ำงของผูเ้ ผยพระวจนะจะพบว่ำเมือ2300วั ่ ้ ดในปี ค.ศ.1844พ ด ้วยเหตุนีผู นสินสุ ระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จกลับมำยังโลกแต่พระองค ์เสด็จเข ้ำไปในอภิสท ุ ธิสถำนภำยในสถำนนมัสกำรบ ่ ่ นสวรรค ์เพือปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจสุดท ้ำยแห่งกำรลบมลทินบำปเพือเตรียมกำรเสด็จกลับมำของพระ องค ์{GC422.1}{GCth17364.1} ่ ่ องถวำยบู ่ ้ งพระคริสต ์ในฐำนะเป็ นเครืองบู ่ ช เป็ นทีประจั กษ ์ด ้วยว่ำในขณะทีเครื ชำไถ่บำปชีไปยั ่ ำและมหำปุโรหิตเป็ นตัวแทนของพระคริสต ์ในฐำนะผูไ้ กล่เกลียแพะของอำซำเซลเป็ นสัญลักษณ์ ่ ่ ดแล ้วบำปต่ำงๆของผูท้ กลั ่ี บใจอย่ำงแท ้จริงจะถูกนำไป ของซำตำนผูเ้ ป็ นต ้นเหตุแห่งบำปซึงในที สุ ่ ชำไถ่บำปมหำปุโรหิตเอำบำปออกไปจำกสถำนนมัสกำรและนำไปไว ้บ ไว ้บนมันโดยอำศัยเครืองบู ่ นแพะของอำซำเซลเมือพระคริ สต ์ทรงลบบำปของประชำกรของพระองค ์ด ้วยฤทธิอ์ ำนำจของพระ ้ โลหิตของพระองค ์ออกจำกสถำนนมัสกำรในสวรรค ์ในวันเสร็จสินพระรำชกิ จของพระองค ์แล ้วพร ่ึ ่ ้องร ับโทษ ะองค ์จะทรงนำบำปเหล่ำนั้นไปไว ้บนซำตำนผูซ ้ งในกำรด ำเนิ นกำรพิพำกษำจะเป็ นผู ้ทีต ่ ไม่ ่ มผ ในตอนสุดท ้ำยแพะของอำซำเซลจะถูกนำไปปล่อยยังถินที ี ูค้ นอำศัยมันจะไม่หวนกลับมำสู่ ้ ชุมนุ มชนอิสรำเอลอีกเลยเช่นเดียวกันซำตำนจะถูกขับไปจำกเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและจำกประ ่ ร ันดร ์และจะถูกทำลำยทิงไปพร ้ ้ ชำกรของพระองค ์ตลอดชัวนิ ้อมกับบำปและคนบำปทังหลำยในกำ รทำลำยครงสุ ั้ ดท ้ำย{GC422.2}{GCth17364.2}

319

อำนำจสัมบูรณ์

บท24-อภิสท ุ ธิสถำน ่ ่ ดขึนในปี ้ ่ เ้ เรืองของสถำนนมั สกำรคือกุญแจไขควำมลับของควำมผิดหวังทีเกิ ค.ศ.1844เรืองนี ้ ่ อมต่ ่ ่ ปิ ดเผยให ้เห็นควำมจริงทังระบบซึ งเชื อกันและสอดคล ้องกันทีแสดงให ้เห็นถึงพระหัตถ ์ของพร ่ ่ ดเผยให ้เ ะเจ ้ำในกำรทรงนำขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์และทีเปิ ่ ประชำกรของพระเจ ่ ้ ห็นถึงจุดยืนรวมถึงหน้ำทีที ้ำต ้องทำในปัจจุบน ั เช่นเดียวกับสำวกทังหลำยขอ ่ี ้ ่ งพระเยซูทภำยหลั งค่ำคืนอันน่ ำสะพรึงกลัวของควำมทุกข ์ระทมและควำมสินหวั งแต่“เมือพวกสำว ้ ท้ เฝ้ ่ี ำคอยกำรเสด็จมำครงที ้ั สองขอ ่ กเห็นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแล ้วก็มค ี วำมยินดี”ยอห ์น20:20บัดนี ผู ่ จะมีควำมชืนชมยิ ่ งพระองค ์ด ้วยควำมเชือก็ นดีเช่นนั้นเหมือนกันพวกเขำเคยคำดหวังว่ำพระองค ์ ่ ้ ่ จะทรงปรำกฏด ้วยพระร ัศมีเพือประทำนบ ำเหน็ จให ้แก่ผูร้ ับใช ้ทังหลำยของพระองค ์ในขณะทีพวกเ ่ ้พร ้อมกับมำรีย ์ทีหน้ ่ ำทำงเข ้ำอุโมงค ์ฝังศพว่ ขำผิดหวังพวกเขำก็มองไม่เห็นพระเยซูพวกเขำรำไห ่ ำ“เขำเอำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของข ้ำพเจ ้ำไปและข ้ำพเจ ้ำไม่ทรำบว่ำเอำไปไว ้ทีไหน”ยอห ์น20:13;แ ้ ้ั ่ งในอภิสท ต่บด ั นี พวกเขำมองเห็ นพระองค ์อีกครงหนึ ุ ธิสถำนพระองค ์ผูท้ รงเป็ นมหำปุโรหิตผูก้ อปร ด ้วยพระเมตตำคุณจะเสด็จมำปรำกฏตัวในเร็ววันในฐำนะกษัตริย ์และพระผูช ้ ว่ ยของพวกเขำแสง สว่ำงจำกสถำนนมัสกำรส่องไปยังอดีตปัจจุบน ั และอนำคตพวกเขำทรำบดีวำ่ พระเจ ้ำทรงนำพวกเ ่ พลำดพลังแม้ ้ วำ่ พวกเขำจะเป็ นเหมือนเช่นสำวกรุน ขำด ้วยกำรจัดเตรียมทีไม่ ่ แรกคือตัวพวกเขำเ ่ี ่ องเป็ นผูท้ พลำดในกำรเข ้ำใจข่ำวสำรทีประกำศแต่ ถงึ กระนั้นข่ำวสำรเหล่ำนั้นก็ยงั ถูกต ้องในทุกแ ้ ่ ง่มุมด ้วยกำรประกำศข่ำวนี พวกเขำท ำให ้พระประสงค ์ของพระเจ ้ำสำเร็จและงำนทีพวกเขำท ำไปใ ่ ่ นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็ไม่ได ้ไร ้ประโยชน์พวกเขำ“บังเกิดใหม่เข ้ำในควำมหวังทียังยืน”1เปโตร1:3แ ่ ละ“ชืนชมยิ นดีด ้วยควำมยินดีเป็ นล ้นพ ้นสุดจะพรรณนำ”1เปโตร1:8{GC423.1}{GCth17365.

1} ้ั คำพยำกรณ์ทงในพระธรรมดำเนี ยล8:14ทีว่​่ ำ“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้ ่ ่ งทีว่​่ ำ“จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพ นจะได ้รับกำรชำระ”[TKJV]และข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”วิวรณ์14:7นำไปยังพระรำชกิจ ่ ่ ของพระคริสต ์ในอภิสท ุ ธิสถำนเพือกำรพิ จำรณำพิพำกษำและไม่ใช่เพือเสด็ จมำไถ่ประชำกรของ ่ ่ี พระองค ์และทำลำยคนชัวควำมผิ ดพลำดไม่ได ้อยูท ่ กำรค ำนวณช่วงเวลำของคำพยำกรณ์แต่อยู่ ่ ่ ้ ่ ้ ้ เ้ ชือทั ่ งหลำยต ้ ทีเหตุกำรณ์ทเกิ ี ดขึนเมือสินสุด2300วันด ้วยควำมผิดพลำดนี ผู ้องประสบกับควำม ่ ค ่ ำพยำกรณ์ทำนำยไว ้ล่วงหน้ำและทุกเรืองที ่ พระคั ่ ผิดหวังแต่ถงึ กระนั้นทุกเรืองที มภีร ์ยืนยันว่ำจะ ้ ่ ต ้องเกิดก็เกิดขึนแล ้วในช่วงเวลำขณะทีพวกเขำกำลังโอดครวญถึงควำมล ้มเหลวของควำมหวัง ่ี กทำนำยไว ้ก็เกิดขึนจริ ้ งและเหตุกำรณ์นีจะต ้ ้องสำเร็จก่อนทีองค ่ ของพวกเขำเหตุกำรณ์ทถู ์พระผูเ้ ่ ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำปรำกฏเพือประทำนบ ำเหน็ จให ้ผูร้ ับใช ้ทังหลำยของพระองค ์{GC424.1}{GCth 17366.1} ่ ้ ่ พระคริสต ์เสด็จมำแล ้วไม่ได ้มำยังโลกตำมทีพวกเขำตั งควำมหวั งไว ้แต่ตำมทีแสดงให ้เห็นล่วง ่ หน้ำในแบบจำลองซึงเป็ นสัญลักษณ์พระคริสต ์เสด็จเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนของพระวิหำรของพร ้ั ของพระองค ้ ่ ะเจ ้ำในสวรรค ์ผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลบรรยำยกำรเสด็จมำครงนี ์เพือไปหำผู เ้ จริญด ้ว 320

อำนำจสัมบูรณ์

ยวัยวุฒวิ ำ่ “ข ้ำพเจ ้ำเห็นในนิ มต ิ เวลำกลำงคืนนี่ แน่ ะมีท่ำนผูห้ นึ่ งเหมือนบุตรมนุ ษย ์มำพร ้อมกับบร รดำเมฆของสวรรค ์”ไม่ได ้มำยังโลกแต่“มำหำผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒน ิ ้ันมีคนนำท่ำนมำเฝ้ ำเฉพำะพระ พักตร ์พระองค ์”ดำเนี ยล7:13{GC424.2}{GCth17366.2} ้ั เช่ ้ นกันว่ำ“พระยำห ์เวห ์จอมทัพ ผูเ้ ผยพระวจนะมำลำคีบอกไว ้ล่วงหน้ำถึงกำรเสด็จมำในครงนี ่ ตรัสว่ำ‘นี่ แน่ ะเรำส่งทูตของเรำไปเพือตระเตรี ยมหนทำงไว ้ข ้ำงหน้ำเรำและองค ์เจ ้ำนำยผูซ ้ งเจ ึ่ ้ำแสว ่ึ ้ำพอใจนั้นดู งหำนั้นจะเสด็จมำยังพระวิหำรของพระองค ์อย่ำงกะทันหันทูตแห่งพันธสัญญำผูซ ้ งเจ ซิท่ำนกำลังมำแล ้ว’”มำลำคี3:1สำหร ับประชำกรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นพระองค ์เสด็จมำยังพระ ่ ่ นพวกเขำคำดว่ วิหำรของพระองค ์อย่ำงกะทันหันอย่ำงคำดไม่ถงึ พวกเขำไม่ได ้คอยร ับพระองค ์ทีนั ่ รู ้จักพระเจ ้ำและคนทีไม่ ่ ดำเ ำพระองค ์จะเสด็จมำยังโลกด ้วย“เปลวเพลิง…..จะลงโทษสนองคนทีไม่ ่ นิ นชีวต ิ ตำมข่ำวประเสริฐเรืองของพระเยซู เจ ้ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำ”2เธสะโลนิ กำ1:7,8{GC4 24.3}{GCth17366.3} ้ ่ ่ แต่คนทังหลำยยั งไม่พร ้อมทีจะต ้อนร ับองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้ำของพวกเขำยังมีงำนเตรียมกำรทีพวก ่ เขำจะต ้องทำให ้เสร็จแสงสว่ำงจะทรงโปรดประทำนแก่พวกเขำซึงจะน ำควำมคิดของพวกเขำไปยั ่ ใ่ นสวรรค ์และเมือโดยควำมเชื ่ ่ งพระวิหำรของพระองค ์ทีอยู อพวกเขำติ ดตำมกำรประกอบพิธข ี องม ่ ่ ่ น หำปุโรหิตเข ้ำไปในพระวิหำรนั้นแล ้วหน้ำทีใหม่ จะถูกเปิ ดเผยให ้แก่พวกเขำข่ำวสำรอืนๆซึ งเป็ คำเตือนและคำสอนจะถูกมอบให ้แก่คริสตจักร{GC424.4}{GCth17366.4} ่ ำนมำและใครจะยืนมั่นอยูไ่ ด ้เมือท่ ่ ำนปรำกฏ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ใครจะทนอยูไ่ ด ้ในวันทีท่ ตัวเพรำะว่ำท่ำนเป็ นประดุจไฟถลุงแร่และประดุจสบู่ของช่ำงซ ักฟอกท่ำนจะนั่งลงอย่ำงช่ำงถลุงเงิน ์ และช่ำงชะล ้ำงเงินและท่ำนจะชำระบุตรหลำนของเลวีให ้บริสุทธิและถลุ งพวกเขำอย่ำงถลุงทองคำ ่ ชำมำถวำยแด่พระยำห ์เวห ์ด ้วยควำมชอบธรรม”มำลำคี3:2,3 และถลุงเงินจนกว่ำเขำจะนำเครืองบู ่ ้ ้ ดลงผูท้ ยั ่ี งมีชวี ต เมือกำรอุ ทธรณ์ของพระคริสต ์ในสถำนนมัสกำรเบืองบนสิ นสุ ิ อยูใ่ นโลกจะต ้องยื ้ ์ ้ นอยูเ่ บืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำผู ้บริสท ุ ธิโดยปรำศจำกคนกลำงเสื อคลุ มของพวกเขำจะต ้องไม่มี ์ จุดด่ำงพร ้อยอุปนิ สยั ของพวกเขำจะต ้องถูกชำระให ้บริสท ุ ธิจำกบำปด ้วยกำรประพรมของพระโล ่ ้วยพระคุณของพระเจ ้ำและด ้วยคว หิตพวกเขำจะต ้องเป็ นผู ้มีช ัยในสงครำมกำรต่อสู ้กับควำมชัวด ่ ำมอุตสำหะของพวกเขำเองในขณะทีกำรพิ จำรณำพิพำกษำในสวรรค ์กำลังดำเนิ นก ้ำวหน้ำไปอยู่ ้ ่ ้ ่ ่ นันในขณะทีบำปทังหลำยของผูเ้ ชือทีสำนึ กผิดกำลังถูกลบออกไปจำกสถำนนมัสกำรนั้นประชำ ์ ้ ำทีเหล่ ่ ำนี ถู ้ กเ กรของพระองค ์ในโลกมีงำนพิเศษของกำรชำระให ้บริสท ุ ธิและกำรก ำจัดบำปทิงหน้ ้ ่ ปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนมำกขึนในข่ ำวของพระธรรมวิวรณ์บทที14{GC425.1}{GCth17367.1} ่ ้ กทำให ้เสร็จสมบูรณ์แล ้วบรรดำผู ้ติดตำมของพระคริสต ์จึงจะพร ้อมสำหรับกำรเ เมือภำรกิ จนี ถู ่ ชำของยูดำห ์และเยรูซำเล็มจะเป็ นทีพอพระทั ่ สด็จมำปรำกฏของพระองค ์“แล ้วเครืองบู ยพระยำห ์เว ่ ห ์ดังในอดีตและดังในปี ก่อนๆ”มำลำคี3:4;แล ้วคริสตจักรทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำจะมำร ับกลับคื ่ ์ ้ นเมือพระองค ์เสด็จมำนั้นจะเป็ น“คริสตจักรบริสท ุ ธิ…ไม่ มด ี ำ่ งพร ้อยริวรอยหรื อมลทินใดๆ”เอเฟซ ั ้ ส5:26,27แล ้วคริสตจักรนันจะเป็ น“รุง่ อรุณแจ่มจรัสดังจันทร ์เพ็ญกระจ่ำงจ ้ำปำนตะวันน่ ำเกรงขำ มดังกองทัพมีธงประจำ”เพลงซำโลมอน6:10{GC425.2}{GCth17367.2} 321

อำนำจสัมบูรณ์

นอกจำกกำรกล่ำวถึงองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำยังพระวิหำรของพระองค ์แล ้วผูเ้ ผยพระวจนะมำ ้ั สองของพระองค ่ ่ พำกษำดังทีจำรึ ่ กไว ้ว่ำ ลำคียงั ทำนำยถึงกำรเสด็จมำครงที ์เป็ นกำรเสด็จมำเพือพิ ่ ่ ่ ำวโทษนักวิทยำคมพวกผิด “แล ้วเรำจะมำใกล ้เจ ้ำเพือกำรพิ พำกษำเรำจะเป็ นพยำนทีรวดเร็ วทีกล่ ่ี ่ี บบังคับลูกจ ้ำงในเรืองค่ ่ ำจ ้ำงผูบ้ บ ประเวณี ผูท้ สบถเท็ จผูท้ บี ี บังคับแม่ม่ำยและลูกกำพร ้ำผูผ ้ ลักไสค ่ ยำเกรงเรำ”มำลำคี3:5ผูเ้ ผยพระวจนะยูดำกล่ำวถึงเหตุกำรณ์เดียวกั นต่ำงด ้ำวให ้ไปเสียและผู ้ทีไม่ ์ ่ ่ ำกำ นว่ำ“นี่ แน่ ะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกำลังเสด็จมำพร ้อมกับผู ้บริสท ุ ธิของพระองค ์นับเป็ นหมืนๆเพื อท ่ ำให ้คนอธรรมทุกคนสำนึ กตัวถึงกำรอธรรมทุกอย่ำงทีพวกเขำท ่ รพิพำกษำทุกคนและเพือท ำไปต ้ ้ ำมวิถท ี ำงอธรรมนัน”ยูดำ14,15;กำรเสด็จมำนี และกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำยังพระวิหำร ่ี ของพระองค ์เป็ นเหตุกำรณ์ทแตกต่ ำงกันอย่ำงชัดเจนและเป็ นคนละเหตุกำรณ์{GC425.3}{GCth 17367.3} ่ ำระสถำนนมัสกำรตำ กำรเสด็จมำของพระคริสต ์ไปยังอภิสท ุ ธิสถำนในฐำนะมหำปุโรหิตเพือช ่ ำวไว ้ในพระธรรมดำเนี ยล8:14;กำรเสด็จมำของบุตรมนุ ษย ์ไปยังผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒต มทีกล่ ิ ำมบัน ทึกในพระธรรมดำเนี ยล7:13และกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไปยังพระวิหำรของพระองค ์ที่ ้ ้ นกำรบรรยำยถึงเหตุกำรณ์เดียวกันและเหตุกำรณ์ ผูเ้ ผยพระวจนะมำลำคีพยำกรณ์ไว ้ทังหมดนี เป็ ้ บรรยำยไว ้ในเรืองเจ ่ ่ นี ก็ ้ำบ่ำวมำถึงงำนสมรสในอุปมำสำวพรหมจำรีสบ ิ คนทีพระคริ สต ์ทรงเล่ำไว ้ใ ่ นพระธรรมมัทธิวบทที25{GC426.1}{GCth17368.1} ้ ในช่วงฤดูร ้อนและฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844มีเสียงร ้องป่ ำวประกำศดังขึนมำว่ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแ ้ ล ้ว”จึงเกิดคนสองกลุม ่ ขึนตำมลักษณะของหญิงพรหมจำรีมป ี ัญญำและโง่คนกลุม ่ หนึ่ งรอคอยกำ ่ ่ รปรำกฏขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยควำมชืนชมยิ นดีพวกเขำบำกบั่นเตรียมตัวทีจะต ้อนร ับพระอง ค ์ส่วนคนอีกกลุม ่ หนึ่ งเข ้ำร่วมขบวนกำรด ้วยควำมกลัวและทำด ้วยควำมหุนหันพวกเขำพอใจกับ ่ ้ำบ่ำวมำ“พวกทีเตรี ่ ยมพร ้อมอยูแ่ ล ้วก็ไ ทฤษฎีควำมจริงแต่ขำดพระคุณของพระเจ ้ำในอุปมำเมือเจ ้ ำให ้เรำมองเห็นว่ำกำรมำของเจ ้ำบ่ำวจะเกิดขึนก่ ้ อนงำ ปกับท่ำนในงำนสมรส”มัทธิว25:10;จุดนี ท นสมรสพิธสี มรสหมำยถึงพระคริสต ์ได ้รับอำณำจักรของพระองค ์กรุงเยรูซำเล็มใหม่คอื นครบริสท ุ ์ งเป็ ่ นเมืองหลวงและเป็ นตัวแทนของอำณำจักรนั้นจะถูกเรียกว่ำ“เจ ้ำสำวทีเป็ ่ นมเหสีของพระเม ธิซึ ่ นมเหสีของพระเมษโปดก”ผูเ้ ผ ษโปดก”ทูตสวรรค ์บอกยอห ์นว่ำ“มำนี่ ซิเรำจะให ้ท่ำนดูเจ ้ำสำวทีเป็ ้ ยพระวจนะกล่ำวต่อไปว่ำ“ท่ำนนำขำ้ พเจ ้ำโดยพระวิญญำณขึนไปบนภู เขำสูงใหญ่และสำแดงให ้ ่ ข ้ำพเจ ้ำเห็นนครบริสท ุ ธิคื์ อเยรูซำเล็มซึงลอยลงมำจำกสวรรค ์และจำกพระเจ ้ำ”วิวรณ์21:9,10;จึง ่ ้ ์ ่ี เห็นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำเจ ้ำสำวในทีนี หมำยถึงเมืองบริสท ุ ธิและหญิงพรหมจำรีทออกไปต ้อนร ับเจ ้ำ บ่ำวเป็ นสัญลักษณ์ของคริสตจักรพระธรรมวิวรณ์เรียกประชำกรของพระเจ ้ำว่ำเป็ นแขกรับเชิญใ ้ นงำนเลียงสมรสวิ วรณ์19:9;หำกประชำกรของพระเจ ้ำเป็ นแขกของงำนแล ้วพวกเขำจะมีสญ ั ลักษ ่ ์ ณ์เป็ นเจ ้ำสำวไม่ได ้ดังทีพระธรรมดำเนี ยลกล่ำวไว ้ว่ำพระคริสต ์จะรับ“รำชอำนำจศักดิศรีกบ ั รำชอ ่ึ นเมืองห ำณำจักร”จำกผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒใิ นสวรรค ์พระองค ์จะทรงต ้อนร ับกรุงเยรูซำเล็มใหม่ซงเป็ ่ ่ งตัวไว ้สำหร ับสำมี”ดำเนี ลวงของอำณำจักรของพระองค ์ที“เตรี ยมพร ้อมเหมือนอย่ำงเจ ้ำสำวทีแต่ ่ ยล7:14;วิวรณ์21:2;เมือพระองค ์ทรงร ับอำณำจักรแล ้วพระองค ์จะเสด็จมำด ้วยพระร ัศมีเป็ น“กษัต ้ ้ ่ ประชำกรของพร ริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำยและเจ ้ำนำยเหนื อเจ ้ำนำยทังหลำย”วิ วรณ์19:16เพือไถ่ 322

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ บอับรำอัมอิสอัคและยำโคบ”ทีโต๊ ่ ะของพระองค ์ในอำณำจักรของพระอ ะองค ์ผูท้ จะ“ร่ วมงำนเลียงกั ่ สว่ นในงำนเลียงสมรสของพระเมษโปดก{GC426.2}{GCth173 ้ งค ์(มัทธิว8:11ลูกำ22:30)เพือมี 68.2} กำรร ้องประกำศว่ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844ทำให ้คนนับพันคำดห ่ ำหนดไว ้แต่ไม่ได ้เส วังว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จกลับมำในทันทีเจ ้ำบ่ำวเสด็จมำจริงตำมเวลำทีก ่ ด็จมำยังโลกตำมทีพวกเขำคำดหวั งแต่เสด็จไปยังผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒใิ นสวรรค ์ไปยังงำนสมรสเข ้ำ ้ ่ ยมพร ้อมอยูแ่ ล ้วก็ไปกับท่ำนในงำนสมรสแล ้วประ สูง่ ำนเลียงในอำณำจั กรของพระองค ์“พวกทีเตรี ้ ดขึนในสวรรค ้ ตูก็ปิด”มัทธิว25:10;พวกเขำไม่ได ้เข ้ำร่วมงำนสมรสด ้วยตนเองเพรำะงำนนี เกิ ์ในข ่ ้ ต้ ด ่ ณะทีพวกเขำยั งคงอยูใ่ นโลกนี ผู ิ ตำมพระคริสต ์จะ“คอยร ับนำยของตนเมือนำยจะกลั บมำจำกง ำนสมรส”ลูกำ12:36;แต่พวกเขำจะต ้องเข ้ำใจพระรำชกิจของพระองค ์และติดตำมพระองค ์ด ้วยคว ่ ่ ้ ำมเชือในขณะที พระองค ์เสด็จเข ้ำไปเฝ้ ำเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำในแง่นีแหละจึ งถูกกล่ำวได ้ว่ำพว กเขำได ้เข ้ำไปร่วมในงำนสมรส{GC427.1}{GCth17368.3} ่ี นำมั ้ นในภำชนะร่วมกับในตะเกียงเท่ำนั้นจึงจะเป็ นผูท้ เข ่ี ้ำไปในงำนสมรสไ ในอุปมำเฉพำะผูท้ มี ่ ด ้คนเหล่ำนั้นทีรู่ ้ควำมจริงจำกพระคัมภีร ์จะต ้องมีพระวิญญำณและพระคุณของพระเจ ้ำและผู ้ทีรอ ่ ่ ่ คอยด ้วยควำมอดทนในค่ำคืนของกำรทดลองทีขมขื นและได ้ค ้นคว ้ำศึกษำพระคัมภีร ์เพือหำแสง ่ ่ นพวกเขำเหล่ ้ ้ ่ สว่ำงทีชัดแจ ้งยิงขึ ำนี จะได ้เห็นควำมจริงเรืองสถำนนมั สกำรในสวรรค ์และกำรเปลีย่ ่ นแปลงกำรประกอบพิธข ี องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและโดยควำมเชือพวกเขำจึ งติดตำมพระองค ์ในพระ ้ ่ รำชกิจของพระองค ์เข ้ำไปในสถำนนมัสกำรเบืองบนและทุกคนทียอมร ับคำพยำนของพระคัมภีร ์ใ ่ ้ กำลังติดตำมพระคริสต ์ด ้วยควำมเชือในขณะที ่ ่ นควำมจริงเรืองเดี ยวกันนี ก็ พระองค ์เสด็จเข ้ำไปเฝ้ ่ ำเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือประกอบพระรำชกิ จสุดท ้ำยของกำรทรงเป็ นคนกลำงและร ับอำณำจั ่ ้ ้ ่ ่ ้ งหมดนี ้ ้ กแสดงเป็ นเครืองหมำยด ่ กรของพระองค ์เมือพระรำชกิจนี สินสุดลงสิงทีเกิดขึนทั ถู ้วยกำรเ ข ้ำร่วมงำนสมรส{GC427.2}{GCth17368.4} ่ ้ อุปมำในพระธรรมมัทธิวบทที22;ใช ้สัญลักษณ์ของงำนสมรสเดียวกันนี และเสนอให ้เห็นอย่ำง ้ อนงำนสมรสก่อนทีงำนสมรสจะเริ ่ ่ นนั ้ ้นกษัตริ ชัดเจนว่ำกำรพิจำรณำพิพำกษำจะต ้องเกิดขึนก่ มขึ ่ วำ่ ทุกคนสวมเสือส ้ ำหร ับงำนอภิเษกสมรสหรือไม่ซงเป็ ่ึ ย ์เสด็จมำทอดพระเนตรแขกร ับเชิญเพือดู ้ ่ี ้ผ่ำนกำรชำระล ้ำงและทำให ้ขำวสะอำดโดยพระโลหิตของ นเสือคลุ มของอุปนิ สยั อันไร ้ตำหนิ ทได ่ ่ ่ ำนก พระเมษโปดกมัทธิว22:11;วิวรณ์7:14;เมือพบผู ้ทีบกพร่ องก็จะขับผูน้ ้ันออกไปแต่ทุกคนทีผ่ ้ ำหร ับงำนอภิเษกสมรสก็จะเป็ นทียอมร ่ ำรตรวจสอบแล ้วพบว่ำสวมใส่เสือส ับของพระเจ ้ำและสมคว ่ี ่ งอยูบ รมีสว่ นร่วมในอำณำจักรของพระองค ์และมีทนั ่ นบัลลังก ์ของพระองค ์พระรำชกิจของกำรตร ่ วำ่ ผูใ้ ดเตรียมพร ้อมสำหร ับอำณำจักรของพระองค ์คือกำรพิจำรณำพิพำกษ วจสอบอุปนิ สยั เพือดู ่ นพระรำชกิจช่วงปิ ดท ้ำยของงำนในสถำนนมัสกำรเบืองบน{GC428.1}{GCth17369.1} ้ ำซึงเป็ ่ ้ ดลงเมือทุ ่ กคนในทุกยุคทีอ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด เมือพระรำชกิ จแห่งกำรพิจำรณำไต่สวนสินสุ ิ ตำม ่ ้ ้ พระคริสต ์ผ่ำนกำรตรวจสอบและตัดสินแล ้วและเมือถึงเวลำนันเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ จึงจะสินสุ ้ ่ ยมพร ้อมอยูแ่ ล ้วก็ไป ดลงแล ้วประตูแห่งพระกรุณำก็จะปิ ดลงดังนั้นด ้วยคำพูดสันๆที ว่​่ ำ“พวกทีเตรี 323

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ดท ้ำยของพร กับท่ำนในงำนสมรสแล ้วประตูก็ปิด”จึงเป็ นกำรนำพวกเรำไปยังกำรประกอบพิธข ี นสุ ่ ่ ่ วยมนุ ษย ์ให ้รอดจะเสร็จสมบูรณ์{GC428 ะผูช ้ ว่ ยให ้รอดคือไปยังเวลำเมือพระรำชกิ จยิงใหญ่ เพือช่ .2}{GCth17369.2} ้ งทีเรำมองเห็ ่ ในพิธข ี องสถำนนมัสกำรในโลกนี ดั นแล ้วว่ำเป็ นภำพร่ำงรูปแบบของพิธใี นสวรรค ์ ่ เมือมหำปุ โรหิตเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนในวันลบมลทินบำปนั้นกำรประกอบพิธใี นห ้องแรกได ้เสร็จ ้ ่ สินลงแล ้วพระเจ ้ำทรงบัญชำว่ำ“อย่ำให ้มีคนอยูใ่ นเต็นท ์นัดพบเมืออำโรนเข ้ำไปลบมลทินในอภิสุ ่ ทธิสถำนจนกว่ำเขำจะออกมำ”เลวีนิต1 ิ 6:17;ดังนั้นเมือพระคริ สต ์เสด็จเข ้ำไปในอภิสท ุ ธิสถำนเพื่ ้ ้นพระองค ์ได ้สินสุ ้ ดกำรประกอบพิธข อประกอบพระรำชกิจของกำรลบมลทินบำปให ้เสร็จสินนั ี อง พระองค ์ในห ้องแรกแล ้วเว ้นเสียแต่กำรประกอบพิธใี นห ้องแรกยุตล ิ งแล ้วเท่ำนั้นกำรประกอบพิธใี น ่ ่ ้นขึนในพิ ้ ่ นสัญลักษณ์นั้นเมือมหำปุ ่ ห ้องทีสองจึ งเริมต ธจี ำลองซึงเป็ โรหิตออกจำกวิสท ุ ธิสถำนใน ้ ่ ่ นเครืองบู ่ ชำไถ่บ วันลบมลทินบำปเขำเข ้ำไปข ้ำงในยังเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำเพือถวำยเลื อดซึงเป็ ่ ้ ่ บใจจำกบำปของตนเองอย่ำงจริงใจเพรำะเหตุนีพระคริ ้ ำปเพือคนอิ สรำเอลทังหลำยที กลั สต ์ทรง ่ ้ ทำพระรำชกิจของพระองค ์ในฐำนะผูอ้ ท ุ ธรณ์ของเรำสำเร็จไปส่วนหนึ งเท่ำนันจึงทรงเข ้ำไปเพือ่ ่ ทำพระรำชกิจอีกส่วนหนึ่ งและพระองค ์ยังทรงวิงวอนต่อพระบิดำเพือคนบำปด ้วยพระโลหิตของพร ะองค ์เอง{GC428.3}{GCth17369.3} ้ ่ เมื ้ อเวลำที ่ ่ ในปี ค.ศ.1844ชำวแอ๊ดเวนตีสไม่เข ้ำใจเนื อหำของเรื องนี พวกเขำคำดว่ ำพระผูช ้ ว่ ยใ ่ ำกำรเสด็จมำของพระองค ์นั้นจะเกิดขึนอี ้ กไ ห ้รอดจะเสด็จมำผ่ำนพ ้นไปแล ้วพวกเขำก็ยงั คงเชือว่ ่ ำคัญและเชือว่ ่ ำพระรำชกิจของพระคริสต ์ในฐำนะผู ้อุ ม่นำนพวกเขำถือว่ำพวกเขำมำถึงวิกฤตทีส ้ ทธรณ์ตอ ่ เบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำได ้ยุตล ิ งแล ้วสำหร ับพวกเขำแล ้วพระคัมภีร ์ดูเหมือนจะสอนว่ำเว ้ ่ ลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ สำหร ับมนุ ษย ์จะปิ ดลงช่วงสันๆก่ อนทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จกลับมำจริง ่ ้ ่ ไปยั ้ งเวลำเมือมนุ ่ ในหมู่เมฆของท ้องฟ้ ำสิงนี ดูเหมือนจะเป็ นหลักฐำนจำกพระคัมภีร ์เหล่ำนั้นซึงชี ษ ่ ย ์จะแสวงหำเคำะและร ้องเรียกทีประตู แห่งพระกรุณำแต่ประตูน้ันจะไม่เปิ ดให ้แก่พวกเขำและมันจึง ้ บพวกเขำว่ำวันเวลำทีพวกเขำได ่ มีคำถำมเกิดขึนกั ้กำหนดรอคอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์อำ ่ ้นของช่วงเวลำนี ซึ ้ งจะต ่ ้ นทีทน จจะไม่ใช่จด ุ เริมต ้องเกิดขึนทั ั ใดก่อนกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์เ ่ ่ ่ ่ ต ่ ้องทำให ้กับโ มือพวกเขำประกำศเตื อนเรืองกำรพิ พำกษำทีใกล ้เข ้ำมำแล ้วพวกเขำคิดว่ำหน้ำทีที ้ จสินไปแล ้ ่ ้องช่วยจิตวิญญำณอืนให ่ ลกนี เสร็ ้วและพวกเขำจึงหลุดพ ้นจำกภำระทีต ้รอดพ ้นจำกบำ ่ ่ ่ มพ ปในเวลำเดียวกันควำมหยิงยโสและกำรดู หมินเยำะเย ้ยของคนทีไม่ ี ระเจ ้ำดูจะเป็ นอีกหลักฐำน ่ ่ ่ หนึ งทีแสดงว่ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำถูกเพิกถอนไปจำกผูท้ ปฏิ ี เสธพระเมตตำคุณของพระองค ์ ่ งหมดเหล่ ้ ่ ้ เรืองทั ำนี ล้ ้วนยืนยันควำมเชือของพวกเขำว่ ำเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ของพระเจ ้ำสินสุ ่ ดลงแล ้วหรือตำมทีพวกเขำพู ดกันว่ำ“ประตูแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ได ้ปิ ดไปแล ้ว”{GC429.1}{GCth 17370.1} ่ ่ นได ้ ่ ้ แต่แสงสว่ำงทีชัดแจ ้งเพิมขึ ้มำพร ้อมกับกำรศึกษำเจำะลึกเรืองสถำนนมั สกำรบัดนี พวกเข ่ อว่ ่ ำจุดสินสุ ้ ดของ2300วันในปี ค.ศ.1844นั้นเป็ นจุดทีชี ่ บอก ้ ำมองเห็นแล ้วว่ำพวกเขำถูกต ้องทีเชื ่ ษย ์ใช ้เข ้ำหำ ถึงวิกฤตสำคัญถึงแม้มน ั จะเป็ นควำมจริงว่ำประตูแห่งควำมหวังและควำมเมตตำทีมนุ 324

อำนำจสัมบูรณ์

พระเจ ้ำมำเป็ นเวลำหนึ่ งพันแปดร ้อยปี นั้นถูกปิ ดลงแล ้วแต่ประตูอก ี บำนหนึ่ งได ้ถูกเปิ ดออกและกำ ่ รอภัยบำปได ้ถูกยืนให ้แก่มนุ ษย ์โดยผ่ำนกำรอุทธรณ์ของพระคริสต ์ในอภิสท ุ ธิสถำนพระรำชกิจส่ ่ ้ ่ ่ ่ี ด”อยูเ่ พือ่ วนหนึ งของพระคริสต ์สินสุดลงเพียงเพือเปิ ดทำงให ้อีกพระรำชกิจหนึ งยังคงมี“ประตูทเปิ ่ ่ เข ้ำสูส ่ ถำนนมัสกำรในสวรรค ์ซึงพระคริ สต ์กำลังปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจเพือคนบำป{GC429.2}{GCth 17370.2} ้ ่ี ัสกับคริสตจักรในเวลำปัจจุบน บัดนี เรำมองเห็ นพระดำร ัสของพระคริสต ์ในพระธรรมวิวรณ์ทตร ั นี ว่้ ำ“พระองค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิผู์ ้ทรงสัตย ์จริงผูท้ รงมีลก ู กุญแจของดำวิดผูท้ รงเปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครปิ ดได ้ผู ้ ้ ้ ทรงปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครเปิ ดได ้นันตร ัสดังนี ว่ำ‘เรำรู ้จักควำมประพฤติของเจ ้ำนี่ แน่ ะเรำจัดวำงประตูท่ี ้ มใี ครสำมำรถปิ ดได ้’”วิวรณ์3:7,8{GC430.1}{GCth17371.1} เปิ ดไว ้ตรงหน้ำพวกเจ ้ำประตูนีไม่ ่ ดตำมพระเยซูโดยควำมเชือในพระรำชกิ ่ ่ เฉพำะคนเหล่ำนั้นทีติ จยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำป ่ ่ จึงจะได ้ร ับประโยชน์ของพระรำชกิจกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระองค ์ทีทรงท ำเพือพวกเขำในข ่ ป้ ฏิเสธแสงสว่ำงซึงน ่ ำให ้เห็นพระรำชกิจแห่งกำรร ับใช ้นี จะไม่ ้ ณะทีผู ได ้ร ับประโยชน์ใดๆเลยชำวยิ ่ ่ ่ ้ วทีปฏิเสธควำมสว่ำงทีพระคริสต ์ประทำนให ้เมือพระองค ์เสด็จมำครงแรกและไม่ ั ยอมร ับว่ำพระองค ์ ่ ทรงเป็ นพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกนั้นไม่อำจได ้ร ับกำรอภัยผ่ำนทำงพระองค ์เมือพระเยซู เสด็จกลั ่ ่ บสูส ่ วรรค ์และทรงเข ้ำไปยังสถำนนมัสกำรในสวรรค ์พร ้อมด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เพือหลั งพระ ้ พรของกำรทรงเป็ นคนกลำงให ้แก่สำวกทังหลำยของพระองค ์นั้นชำวยิวยังคงอยูใ่ นควำมมืดสนิ ท ่ ชำอืนๆที ่ ่ ้ประโยชน์ตอ ด ้วยกำรถวำยสัตวบูชำต่ำงๆและเครืองบู ไร ่ ไปกำรประกอบพิธใี นพิธจี ำลอง ้ ่ ่ ่ ้ำหำพระเจ ้ำนั้นไม่ได ้ถู ต่ำงๆและเงำต่ำงๆได ้ยุตไิ ปแล ้วประตูบำนนันซึงเมือก่อนมนุ ษย ์เคยใช ้เพือเข ่ ่ กเปิ ดไว ้อีกต่อไปแล ้วชำวยิวปฏิเสธทีจะแสวงหำพระองค ์ด ้วยวิธเี ดียวทีจะไปถึ งพระองค ์ได ้คือผ่ำน ่ มพันธ ์กับพระ ทำงพระรำชกิจของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์ดังนั้นพวกเขำจึงไม่ได ้สือสั ่ ่ เจ ้ำสำหร ับพวกเขำแล ้วประตูบำนนั้นถูกปิ ดไปพวกเขำไม่มค ี วำมรู ้เรืองพระคริ สต ์ว่ำทรงเป็ นเครือง ้ ้ บูชำแท ้จริงและทรงเป็ นคนกลำงเพียงผูเ้ ดียวต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งไม่ได ้ รับประโยชน์ของกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระองค ์{GC430.2}{GCth17371.2} ่ เชือแสดงให ่ ่ ปรำกฏอยู ่ สภำพของชำวยิวทีไม่ ้เห็นสภำพควำมไม่ใส่ใจและควำมไม่เชือที ท ่ ่ำมก ่ี ้ำงว่ำตนเป็ นคริสเตียนพวกเขำตังใจไม่ ้ ลำงผูท้ อ ยอมรับพระรำชกิจของมหำปุโรหิตผู ้ทรงกอปรด ้ว ่ ่ ยพระเมตตำคุณของเรำในพิธจี ำลองซึงเป็ นสัญลักษณ์เมือมหำปุ โรหิตเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนชน ้ ชำติอส ิ รำเอลทุกคนจะต ้องเข ้ำมำชุมนุ มกันรอบพระวิหำรและถ่อมใจลงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ ่ ่ ่ ่ ด ้วยควำมเคร่งขรึมทีสุดเพือร ับกำรอภัยจำกบำปและไม่ถก ู อัปเปหิออกจำกชุมนุ มชนเป็ นเรืองที ่ ยงไรสำหร ับช่วงเวลำแห่งกำรลบมลทินบำปแท ้จริงทีก ่ ำลังดำเนิ นอยูใ่ นขณะนี ที ้ เร ่ สำคัญมำกยิงเพี ่ ่ ำจะต ้องเข ้ำใจพระรำชกิจของมหำปุโรหิตของเรำและรู ้ว่ำหน้ำทีใดที ทรงต ้องกำรให ้เรำทำ{GC43 0.3}{GCth17371.3} ่ มนุ ษย ์หลุดพ้นจำกกำรลงโทษไม่ได ้หำกเขำปฏิเสธคำเตือนทีพระเจ ้ำประทำนให ้ด ้วยควำมเมต ้ บวิธท ตำข่ำวคำเตือนจำกสวรรค ์ส่งมำยังโลกในสมัยของโนอำห ์และควำมรอดของพวกเขำขึนกั ี ่ี พวกเขำตอบสนองต่อข่ำวสำรนั้นเนื่ องจำกพวกเขำปฏิเสธคำเตือนพระวิญญำณของพระเจ ้ำจึงถ 325

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ ท่ ่ วมโลกในสมัยของอับรำฮัมพร อนไปจำกชำติพน ั ธุ ์มนุ ษย ์ทีบำปชั วและพวกเขำพิ นำศไปกับนำที ่ ้อนวอนคนผิดของเมืองโสโดมและคนทังหมดนอกจำกโลทพร ้ ะเมตตำคุณหยุดทีจะอ ้อมภรรยำแล ่ ้ ะบุตรสำวสองคนถูกไฟทีส่งมำจำกสวรรค ์เผำจนหมดสินในสมัยของพระคริสต ์ก็เช่นกันพระบุตร ่ เชือของยุ ่ ้ ้ร ้ำงเปล่ำ” ของพระเจ ้ำทรงประกำศต่อชำวยิวทีไม่ คนั้นว่ำ“นิ เวศของเจ ้ำจะถูกทอดทิงให ่ ่ จำกัดองค ์เดียวกันนี ้ มัทธิว23:38;เมือมองต่ อไปยังยุคสุดท ้ำยพระเจ ้ำผูท้ รงกอปรด ้วยอำนำจทีไม่ ่ ้ ทรงประกำศถึงควำม“พินำศเพรำะเขำไม่ได ้ร ักควำมจริงเพือจะรอดได ้เพรำะเหตุนีพระเจ ้ำจึงทรงใ ่ งที ่ เท็ ่ จเพือทุ ่ กคนทีไม่ ่ เชือควำมจริ ่ ห ้ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ งแต่ยน ิ ดีในกำรอธรร มจะถูกพิพำกษำ”2เธสะโลนิ กำ2:10-12 ่ เมือพวกเขำปฏิ เสธคำสอนจำกพระวจนะของพระเจ ้ำพระองค ์จึงทรงถอนพระวิญญำณบริสท ุ ธิ ์ ่ ไปและปล่อยให ้พวกเขำตกอยูก ่ บ ั กำรหลอกลวงทีพวกเขำร ัก{GC431.1}{GCth17372.1} ่ ่ี แต่พระคริสต ์ยังคงทรงอุทธรณ์เพือมนุ ษย ์และยังประทำนแสงสว่ำงให ้แก่ผูท้ แสวงหำถึ งแม้วำ่ ใน ่ี ่ ต่ ้ อมำภำยหลังก็ได ้ร ับควำมกระจ่ำ ช่วงแรกผูท้ รอคอยกำรกลั บมำของพระคริสต ์จะไม่เข ้ำใจเรืองนี ่ ่ ้จริงของพวกเขำออกมำให ้พวกเขำเข ้ำใจ{GC431.2}{GCth งเมือพระคั มภีร ์ได ้อธิบำยจุดยืนทีแท 17372.2} ่ ช่วงเวลำค.ศ.1844ผ่ำนพ ้นไปแล ้วเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกยิงใหญ่ มำถึงผูท้ ยั ี่ งคงยึดควำมเชือ่ ่ ่ ่ งคงปลอบใจให ้พวกเขำยึดควำมจริงอย่ำงมั่น ในเรืองของกำรเสด็ จกลับมำมีอยูเ่ พียงเรืองเดี ยวทียั ่ องนำควำมคิดของพวกเขำไปยังสถำนนมัสกำรเบืองบนบำงคนละทิ ้ ้ ่ คงไว ้คือแสงสว่ำงทีส่ งควำมเชื ่ ่ ต อเรืองกำรค ำนวณเวลำของคำพยำกรณ์และให ้เหตุผลว่ำอิทธิพลของพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ สถิ อยูก ่ บ ั ขบวนกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์นั้นมำจำกตัวแทนของมนุ ษย ์หรือไม่ก็มำจำกซ ำตำนคนอีกกลุม ่ หนึ่ งยึดไว ้อย่ำงแน่ วแน่ วำ่ พระเจ ้ำทรงนำพวกเขำผ่ำนพ ้นเหตุกำรณ์ในอดีตและข ่ ่ จะแสวงหำน ่ ้ ณะทีพวกเขำรอคอยและเฝ้ ำระวังและอธิษฐำนเพือที ำพระทั ยของพระเจ ้ำนั้นพวกเขำ ่ มองเห็นมหำปุโรหิตยิงใหญ่ ของพวกเขำเสด็จเข ้ำสูพ ่ ระรำชกิจของกำรประกอบพิธอี ก ี พิธห ี นึ่ งแล ่ ะพวกเขำติดตำมพระองค ์เข ้ำไปโดยควำมเชือพวกเขำร ับกำรทรงนำให ้เห็นพันธกิจในช่วงท ้ำยข ่ ่ งและองค ์ทีสองได ่ ่ิ นและพร ้ องคริสตจักรพวกเขำจึงเข ้ำใจข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ้ดียงขึ ้อมทีจ่ ่ ะร ับและประกำศให ้โลกรู ้ถึงคำเตือนอันน่ ำสะพรึงกลัวของข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมในพระธรร ่ มวิวรณ์บทที14{GC431.3}{GCth17372.3}

326

อำนำจสัมบูรณ์

่ บท25-พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้ “พระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์ก็เปิ ดออกและหีบพันธสัญญำของพระองค ์ก็ปรำกฏในพระวิห ่ นห ้องทีสองของสถำนน ่ ำรนั้น”วิวรณ์11:19;หีบพันธสัญญำของพระเจ ้ำอยูใ่ นอภิสท ุ ธิสถำนซึงเป็ ่ ่ อยู ่ ใ่ นสวรร มัสกำรในกำรประกอบพิธข ี องพลับพลำบนโลกซึง“เป็ นแต่แบบจำลองและเงำของสิงที ้ กเปิ ดออกเฉพำะในวันยิงใหญ่ ่ ค ์”ฮีบรู8:5;นั้นห ้องอภิสท ุ ธิสถำนนี จะถู แห่งกำรลบมลทินบำปเท่ำนั้ ่ ำระสถำนนมัสกำรด ้วยเหตุนีกำรประกำศว่ ้ นเพือช ำพระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์เปิ ดออกและม ้ องเห็นหีบพันธสัญญำของพระองค ์จึงชีบอกให ้ทรำบว่ำอภิสท ุ ธิสถำนของสถำนนมัสกำรในสวรร ่ ่ ค ์ถูกเปิ ดออกในปี ค.ศ.1844ในขณะทีพระคริสต ์เสด็จเข ้ำไปในนั้นเพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจของกำร ้ ่ี ดตำมมหำปุโรหิตผูย้ งใหญ่ ่ิ ่ ลบมลทินบำปให ้เสร็จสินบรรดำผู ท้ ติ ของเขำเข ้ำไปด ้วยควำมเชือในข ่ ณะทีพระองค ์เสด็จเข ้ำไปปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจของพระองค ์ในอภิสท ุ ธิสถำนจะมองเห็นหีบพันธสัญ ่ ่ ่ ้ำใจถึงกำรเปลีย่ ญำในขณะทีพวกเขำศึ กษำหัวข ้อเรืองสถำนนมั สกำรพวกเขำจึงได ้มำถึงจุดทีเข ้ ้ นพระรำชกิจของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและพวกเขำได ้มองเห็นว่ำบัดนี พระองค ์ทรงปฏิบต ั ก ิ จิ อยูเ่ บืองห ่ ้ น้ำหีบของพระเจ ้ำกำลังทรงวิงวอนเพือคนบำปทั งหลำยด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เอง{GC433.1 }{GCth17373.1} ่ ใ่ นพลับพลำบนโลกมีศล ่ หีบทีอยู ิ ำสองแผ่นจำรึกคำสังของธรรมบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำหีบเป็ นแต่ ่ ธรรมบัญญัตข ้ คุ เพียงภำชนะรองร ับแผ่นพระบัญญัตแิ ละกำรทีมี ิ องพระเจ ้ำปรำกฏอยูท ่ ำให ้หีบนี มี ์ อพระวิ ่ ณค่ำและศักดิสิ์ ทธิเมื หำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์เปิ ดออกจึงทำให ้มองเห็นหีบพันธสัญญำข องพระองค ์ภำยในอภิสท ุ ธิสถำนของสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำได ้รับกำรเ ์ นพระบัญญัตท ่ี ่ เขำซีนำย ชิดชูขนไว ึ ้ ้อย่ำงศักดิสิ์ ทธิเป็ ิ พระเจ ้ำตร ัสไว ้เองท่ำมกลำงเสียงฟ้ ำร ้องทีภู ้ และทรงจำรึกไว ้ลงบนแผ่นศิลำด ้วยนิ วพระหั ตถ ์ของพระองค ์เอง{GC433.2}{GCth17373.2} ่ งใหญ่ ่ ่ึ บญ ่ี พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำภำยในสถำนนมัสกำรในสวรรค ์เป็ นต ้นฉบับทียิ ซงมี ั ญัตท ิ จำ ่ ่ ผด ้ รึกไว ้บนแผ่นศิลำและทีโมเสสบั นทึกไว ้ในหนังสือพระคัมภีร ์5เล่มแรกเป็ นสำเนำทีไม่ ิ เพียนผู ท้ เ่ี ้ งจะมองเห็นลักษณะอันศักดิสิ์ ทธิและเปลี ์ ่ ข ้ำถึงสำระสำคัญนี จึ ยนแปลงไม่ ได ้ของธรรมบัญญัตข ิ อง ่ เคยเข ้ำใจมำก่อนถึงควำมสำคัญของพระดำร ัสของ พระเจ ้ำพวกเขำเข ้ำใจอย่ำงถ่องแท ้อย่ำงทีไม่ ่ ัสไว ้ว่ำ“จนกว่ำฟ้ ำและดินจะล่วงไปแม้อก ่ กทีสุ ่ ดหรือขีดขีดหนึ่ งก็จะไ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีตร ั ษรทีเล็ ่ ดเผยพระประสงค ์ของพร ม่มวี น ั สูญไปจำกธรรมบัญญัต”ิ มัทธิว5:18;พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำซึงเปิ ่ น“สักขีพยำนอันสัตย ์ ะองค ์และเป็ นสำเนำพระลักษณะของพระองค ์จะต ้องดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์เพือเป็ ่ ่ กยกเลิกไปไม่มอ ซือในท ้องฟ้ ำ”สดุด8 ี 9:37[TKJV]ไม่มพ ี ระบัญญัตข ิ ้อใดทีถู ี ก ั ษรตัวหนึ่ งหรือขีด ่ ่ ้ ่นคงในสวรรค ์”“ ขีดหนึ่ งทีจะเปลี ยนแปลงไปผู ้ประพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“พระวจนะของพระองค ์ตังมั ้ นของพระองค ้ ข ้อบังคับทังสิ ์ก็ไว ้ใจได ้ข ้อบังคับเหล่ำนั้นได ้ทรงสถำปนำไว ้เป็ นนิ ตย ์นิ ร ันดร ์”สดุด1 ี 19:89;111:7,8{GC434.1}{GCth17374.1} ่ ตำมที ่ ่ ้ แรกว่ำ“จง ตรงใจกลำงของพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรคือพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ประกำศไว ้ตังแต่ ์ ำงำนทังสิ ้ นของเจ ้ ่ ดนั้นเป็ นสะบำโตแด่ ระลึกถึงวันสะบำโตถือเป็ นวันบริสท ุ ธิจงท ้ำหกวันแต่วน ั ทีเจ็ พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำในวันนั้นห ้ำมทำงำนใดๆไม่วำ่ เจ ้ำเองหรือบุตรชำยบุตรหญิงของเจ ้ำห 327

อำนำจสัมบูรณ์

่ รือทำสทำสีของเจ ้ำหรือสัตว ์ใช ้งำนของเจ ้ำหรือคนต่ำงด ้ำวทีอำศั ยอยูใ่ นประตูเมืองของเจ ้ำเพรำะใ ่ งมี ่ อยูใ่ นทีเหล่ ่ ำนั้นแต่ในวันทีเจ็ ่ ด นหกวันพระยำห ์เวห ์ทรงสร ้ำงฟ้ ำและแผ่นดินทะเลและสรรพสิงซึ ้ นนั้นไว ้เป็ นวันบริสท ์ ทรงพักเพรำะฉะนั้นพระยำห ์เวห ์ทรงอวยพรวันสะบำโตและทรงตังวั ุ ธิ”อพยพ 20:8-11{GC434.2}{GCth17374.2} พระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงดลบันดำลนักศึกษำพระคำของพระองค ์ให ้เกิดควำมประทับใจ ้ ำงไม่รู ้ตัวด ้วยกำรละเลยวันพักผ่อนของพระผู ้ ทำให ้พวกเขำสำนึ กว่ำได ้ล่วงละเมิดบัญญัตข ิ ้อนี อย่ ่ ่ ่ งของสัปดำห ์แทนวันทีพระเจ ่ สร ้ำงพวกเขำเริมตรวจสอบหำเหตุ ผลต่ำงๆของกำรถือร ักษำวันทีหนึ ้ ้ ์ ่ ่ ่ ำทรงตังไว ้ให ้เป็ นวันบริสท ุ ธิพวกเขำไม่พบหลักฐำนในพระคัมภีร ์ทีกล่ำว่ำพระบัญญัตข ิ ้อทีสีถูกล ่ ่ ้ ้วันทีเจ็ ่ ดเป็ นวันบริสท ้ แรกนั้นยังไ บล ้ำงไปหรือวันสะบำโตเปลียนแปลงไปพระพรที ทรงตั งให ุ ธิตั์ งแต่ ้ ่ ยนรู ้และทำตำมนำพระทั ้ ม่เคยถูกยกเลิกไปพวกเขำตังใจแสวงหำเพื อเรี ยของพระเจ ้ำด ้วยควำมจริ ้ อพวกเขำมองเห็ ่ งใจบัดนี เมื นว่ำตนเองล่วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระองค ์จิตใจของพวกเขำจึงเต็ ่ มล ้นด ้วยควำมโศกเศร ้ำและเพือแสดงควำมภั กดีตอ ่ พระองค ์พวกเขำจึงถือร ักษำวันสะบำโตของพ ์ ์ ์ ระเจ ้ำให ้บริสท ุ ธิศักดิสิทธิ{GC434.3}{GCth17374.3} ่ ่ ่ พวกเขำต ้องใช ้ควำมพยำยำมอย่ำงมำกและอย่ำงจริงใจเพือเปลี ยนแปลงควำมเชื อของตนไม่ มี ้ นภำพเหมือนหรือสำเนำของสถำนนมัสกำรบ ใครจะมองไม่เห็นว่ำหำกสถำนนมัสกำรบนโลกนีเป็ ่ี ใ่ นหีบบนโลกก็เป็ นสำเนำทีถู ่ กต ้องแม่นยำของพระบัญญัตใิ นหีบของส นสวรรค ์ธรรมบัญญัตท ิ อยู ่ วรรค ์ด ้วยและกำรยอมร ับควำมจริงเรืองสถำนนมั สกำรในสวรรค ์ก็มค ี วำมสัมพันธ ์กับกำรยอมร ับข ้ ่ ่ อกำหนดต่ำงๆในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำรวมถึงหน้ำทีทีเขำมีตอ ่ วันสะบำโตของพระบัญญัตข ิ ้อที่ ่ ่ คือควำมลับของกำรต่อต ้ำนอย่ำงขมขืนและมุ ่ ่ ตอ สีนี ่งมั่นทีมี ่ กำรอธิบำยอย่ำงสอดคล ้องกันของพ ่ ่ี ระคัมภีร ์ทีเผยถึ งพระรำชกิจของพระคริสต ์ในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์มนุ ษย ์หำทำงปิ ดประตูทพร ่ี ะเจ ้ำทรงเปิ ดไว ้และเปิ ดประตูทพระองค ์ทรงปิ ดไปแล ้วแต่พระองค ์“ผูท้ รงเปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครปิ ดได ้ผู ้ ่ี ดไว ้ ทรงปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครเปิ ดได ้”ตรัสว่ำ“เรำรู ้จักควำมประพฤติของเจ ้ำนี่ แน่ ะเรำจัดวำงประตูทเปิ ้ มใี ครปิ ดได ้”วิวรณ์3:7,8 ตรงหน้ำพวกเจ ้ำประตูนีไม่ พระคริสต ์ทรงเปิ ดประตูหรืออีกนัยหนึ่ งทรงประกอบพิธข ี องอภิสท ุ ธิสถำนแล ้วแสงสว่ำงกำลังส่ ่ ดอยูข องออกมำจำกประตูบำนนั้นทีเปิ ่ องสถำนนมัสกำรในสวรรค ์และเปิ ดให ้เห็นถึงพระบัญญัตข ิ ้ ่ ่ ่ ่ ้ ่ ่ อทีสีว่ำยังเป็ นส่วนหนึ งในธรรมบัญญัตท ิ บรรจุ ี อยูใ่ นอภิสท ุ ธิสถำนนันสิงทีพระเจ ้ำทรงสถำปนำไว ้ แล ้วไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะทำให ้ล ้มคว่ำลงไปได ้{GC435.1}{GCth17375.1} ่ี ่ ่ ่ นยงของธรรมบัญ ผูท้ ยอมร ับแสงสว่ำงเรืองของกำรเป็ นผู ้ไกล่เกลียของพระคริ สต ์และควำมยังยื ่ ้ อควำมจริงทีพระธรรมวิ ่ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำจะพบว่ำสิงเหล่ ำนี คื วรณ์บทที14บั นทึกไว ้ข่ำวสำรต่ำงๆใน ้ ่ ่ี บทนี ประกอบด ้วยคำเตือนสำมประกำร(โปรดดูภำคผนวก)เพือตระเตรี ยมผูท้ อำศั ยอยูใ่ นโลกให ้พ ้ ่ ่ ่ ร ้อมสำหร ับกำรเสด็จมำครงที ั สองขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคำประกำศทีว่ำ“ถึงเวลำทีพระองค ์จะทรง ้ งพระรำชกิจช่วงปิ ดท ้ำยของพระคริสต ์เพือควำมรอดของมนุ ่ พิพำกษำ”ชีไปยั ษย ์เป็ นกำรประกำศ ่ ่ ข่ำวแห่งควำมจริงทีจะต ้องเผยแพร่จวบจนกระทังกำรอุทธรณ์ของพระผู ้ช่วยให ้รอดจะยุตล ิ งและพ ่ ับคนทังหลำยให ้ ่ มขึ ่ นในปี ้ ระองค ์จะเสด็จกลับมำยังโลกเพือร ้ไปอยูก ่ บ ั พระองค ์กำรพิพำกษำทีเริ ค.

328

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ งมีชวี ต ่ ศ.1844จะต ้องดำเนิ นต่อไปจนกระทั่งคดีทุกรำยของทังคนที ยั ิ และของคนทีตำยไปแล ้วจะถู ้ งจะดำเนิ นต่อไปจนถึงเวลำทีประตู ่ กตัดสินดังนั้นกำรพิจำรณำนี จึ แห่งพระกรุณำธิคณ ุ ของมนุ ษย ์ ่ ่ ้ ้ ้ ญชำพวกเ จะปิ ดลงในกำรเตรียมมนุ ษย ์ให ้พร ้อมเพือทีจะยืนขึนในวันพิพำกษำได ้นันข่ำวสำรนี บั ขำให ้“เกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์” ้ ทงหลำย”ผลของกำรรั “จงนมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุ ั้ ้ ้ถูกบรรยำยไว ้ด ้วยถ ้อยคำทีว่​่ ำนี่ แหละ“คือพวกทีถื ่ อร ักษำพระบัญญัตข บข่ำวสำรเหล่ำนี ได ิ องพระ ่ เจ ้ำและจงรักภักดีตอ ่ พระเยซู”ในกำรทีจะเตรี ยมตัวให ้พร ้อมสำหร ับกำรพิพำกษำมนุ ษย ์จำเป็ นต ้อ งถือร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพระบัญญัตฉ ิ บับนั้นจะเป็ นมำตรฐำนของอุปนิ สยั สำหร ับกำรพิ ่ ธรรมบัญญัตแิ ละทำบำปก็จะต ้องถูกพิพำกษำตำมธรร พำกษำอัครทูตเปำโลประกำศว่ำ“พวกทีมี ่ มบัญญัต.ิ ....ในวันทีพระเจ ้ำทรงพิพำกษำควำมลับของมนุ ษย ์โดยพระเยซูคริสต ์”และเขำยังบอกต่ ่ ่ อไปอีกว่ำ“คนทีประพฤติ ตำมธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งหำกทีพระเจ ้ำทรงถือว่ำเป็ นผูช ้ อบธรรม”โรม2:12 ่ อร ักษำพระบัญญัตข ่ ่ 16ในกำรทีจะถื ิ องพระเจ ้ำได ้นั้นจำเป็ นต ้องมีควำมเชือเพรำะเมื อ“ไม่ มค ี วำมเ ่ ่ ่ ได ้เกิดจำกควำมเชือก็ ่ เป็ นบำปทังสิ ้ น”ฮี ้ ชือแล ้วจะไม่เป็ นทีพอพระทั ยเลย”และ“กำรกระทำใดๆทีไม่ บรู11:6โรม14:23{GC435.2}{GCth17375.2} ่ ่ งประกำศเรียกให ้มนุ ษย ์“เกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์” ทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ้ และให ้“นมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลก”กำรจะปฏิบต ั ไิ ด ้ตำมนี พวกเขำจะต ้องเ ่ ชือฟังพระบัญญัตข ิ องพระองค ์นักปรำชญ ์กล่ำวไว ้ว่ำ“จงยำเกรงพระเจ ้ำและรักษำพระบัญญัตข ิ อง ่ งสิ ้ นของมนุ ้ ่ พระองค ์เพรำะนี่ แหละเป็ นหน้ำทีทั ษย ์”ปัญญำจำรย ์12:13TKJVเมือปรำศจำกกำรเชื อ่ ่ ฟังพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแล ้วไม่มก ี ำรนมัสกำรใดทีพระเจ ้ำจะทรงพอพระทัย“เพรำะว่ำควำมรักต่ ้ ่ อพระเจ ้ำเป็ นอย่ำงนี คือเมือเรำประพฤติตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์”“ผู ้ใดไม่ฟังธรรมบัญญัตแิ ม้ ่ ำสะอิดสะเอียน”1ยอห ์น5:3สุภำษิต28:9{GC436.1}{GCth17376. คำอธิษฐำนของเขำก็เป็ นทีน่ 1} ่ ้ หน้ำทีในกำรนมั สกำรพระเจ ้ำวำงอยูบ ่ นพืนฐำนควำมจริ งทีว่​่ ำพระองค ์ทรงเป็ นพระผูส้ ร ้ำงและสิ่ ้ ้ ่ ่ งมีชวี ต ิ ทังปวงเกิ ดขึนมำได ้ก็เพรำะพระองค ์และไม่วำ่ ทีใดในพระคั มภีร ์เมือพระองค ์ทรงอ ้ำงสิทธิขอ ้ งพระองค ์ให ้มนุ ษย ์ถวำยควำมเคำรพและนมัสกำรเหนื อพระทังปวงของคนต่ำงชำติแล ้วจะมีหลักฐ ้ ้ั ำนอ ้ำงถึงอำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระองค ์ร่วมด ้วย“พระทังปวงของชนชำติ ทงหลำยเป็ นรูปเค ์ ำรพแต่พระยำห ์เวห ์ทรงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์”สดุด9 ี 6:5“องค ์บริสท ุ ธิตร ัสว่ำ‘พวกเจ ้ำจะเปรียบเรำกับผูใ้ ่ ้ ่ ้ ดและมีใครทีเสมอเหมื อนเรำจงเงยตำของพวกท่ำนขึนใครสร ้ำงสิงเหล่ ำนี ’” “พระยำห ์เวห ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์(พระองค ์คือพระเจ ้ำ)ผูท้ รงปั้นแผ่นดินโลกและทำมันไว ้.....ต ่ื ก”อิสยำห ์40:25,26;45:18 ร ัสดังนี ว่้ ำเรำคือยำห ์เวห ์และไม่มอ ี นอี ่ ผูป้ ระพันธ ์สดุดต ี รัสว่ำ“จงรู ้เถิดว่ำพระยำห ์เวห ์ทรงเป็ นพระเจ ้ำคือพระองค ์เองทีทรงสร ้ำงเรำทัง้ หลำยและเรำก็เป็ นของพระองค ์”“มำเถิดให ้เรำนมัสกำรและกรำบลงให ้เรำคุกเข่ำลงเฉพำะพระพัก 329

อำนำจสัมบูรณ์

่ สกำรพระเจ ้ำบ ตร ์ของพระยำห ์เวห ์ผูท้ รงสร ้ำงเรำ”สดุด1 ี 00:3;95:6;และชำวสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิที์ นมั อกเหตุผลว่ำทำไมพวกเขำจึงถวำยนมัสกำรพระองค ์“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและพระเจ ้ำของข ้ำพระอง ้ ่ ค ์ทังหลำยพระองค ์ทรงสมควรทีจะได ้ร ับพระสิรพ ิ ระเกียรติและฤทธำนุ ภำพเพรำะว่ำพระองค ์ทรงสร ้ ่ วรณ์4:11{GC436.2}{GCth17376.2} ำงสรรพสิง”วิ ่ ในพระธรรมวิวรณ์บทที14มนุ ษย ์ถูกร ้องเรียกให ้กรำบนมัสกำรพระผูส้ ร ้ำงและคำเผยพระวจนะ ้ ำให ้มองเห็นถึงคนกลุม ่ อร ักษำพระบัญญัตข นี ท ่ หนึ่ งทีถื ิ องพระเจ ้ำอันเนื่องมำจำกผลของกำรประ ้ ่ งในพระบัญญัตเิ หล่ำนี เน้ ้ นอย่ำงเฉพำะเจำะจงไปยังพระเจ ้ำว่ำทรงเ กำศข่ำวสำรสำมประกำรนี หนึ ่ ประกำศว่ ่ ่ ดนั้นเป็ นสะบำโตแด่พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเ ป็ นพระผูส้ ร ้ำงพระบัญญัตข ิ อ้ ทีสี ำ“วันทีเจ็ ่ งมี ่ อยูใ่ นทีเหล่ ่ ำนั้นแ จ ้ำ.....เพรำะในหกวันพระยำห ์เวห ์ทรงสร ้ำงฟ้ ำและแผ่นดินทะเลและสรรพสิงซึ ่ ดทรงพักเพรำะฉะนั้นพระยำห ์เวห ์ทรงอวยพรวันสะบำโตและทรงตังวั ้ นนั้นไว ้เป็ นวันบริ ต่ในวันทีเจ็ ์ ่ สุทธิ”อพยพ20:10,11พระยำห ์เวห ์ยังตร ัสต่อไปอีกถึงเรืองของวั นสะบำโตไว ้ว่ำวันนั้น“เป็ นหมำย ่ ้ำจะทรำบว่ำเรำคือยำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำของเจ ้ำ”เอเสเคียล20:20และพระองค ์ทรงใ สำคัญ.....เพือเจ ่ ดทรงหยุดพั ห ้เหตุผลว่ำ“ในหกวันพระยำห ์เวห ์ได ้ทรงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์และแผ่นดินโลกแต่ในวันทีเจ็ กและหย่อนพระทัย”อพยพ31:17{GC437.1}{GCth17376.3} ่ “ควำมสำคัญของวันสะบำโตในกำรเป็ นอนุ สรณ์ของกำรสร ้ำงโลกนั้นก็เพือคงร ักษำเหตุผลทีแ่ ท ้จริงตลอดไปว่ำทำไมถึงต ้องถวำยกำรนมัสกำรแด่พระเจ ้ำ”นั่นคือเพรำะว่ำพระองค ์ทรงเป็ นพระผู ้ ่ี ่ ้จริงของกำร สร ้ำงและเรำเป็ นผูท้ พระองค ์ทรงสร ้ำง“ด ้วยเหตุนีวั้ นสะบำโตจึงเป็ นรำกฐำนเดียวทีแท ่ ่ ่ ดและไม่มค นมัสกำรพระเจ ้ำเพรำะวันสะบำโตสอนควำมจริงยิงใหญ่ ด ้วยวิธก ี ำรทีประทั บใจทีสุ ี ำสอ ่ ่ ำได ้เช่นนี รำกฐำนแท ้ ่ ดเท่ำนั้นแต่ก นอืนใดที ท ้จริงของกำรนมัสกำรพระเจ ้ำไม่ใช่จะต ้องเป็ นวันทีเจ็ ้ ้นวำงอยูบ ้ ่ พ ่ ำรนมัสกำรทังหมดนั ่ นพืนฐำนควำมแตกต่ ำงระหว่ำงพระเจ ้ำพระผูส้ ร ้ำงและสรรพสิงที ่ ้ ระองค ์ทรงสร ้ำงควำมจริงยิงใหญ่ นีจะไม่ มวี น ั ล ้ำสมัยและลืมไม่ได ้เป็ นอันขำด”J.N.Andrews,His ่ ่ toryoftheSabbathบทที27พระเจ ้ำทรงสถำปนำวันสะบำโตไว ้ในสวนเอเดนเพือให ้สมองของม ่ ้ ่ ่ นุ ษย ์จดจำควำมจริงของเรืองนี ตลอดไปและนำนตรำบเท่ำทีควำมจริงทีว่ำพระองค ์ทรงเป็ นพระผู ้ส ่ ร ้ำงของเรำเป็ นเหตุผลทีเรำต ้องนมัสกำรพระองค ์ต่อไปตรำบนำนเท่ำนั้นวันสะบำโตก็จะยังคงเป็ นเ ่ ้ กรวำลถือร ักษำวันสะบำโตแล ้วควำมคิดและ ครืองหมำยและอนุ สรณ์ของควำมจริงนั้นหำกทั่วทังจั ่ ควำมรู ้สึกของมนุ ษย ์จะถูกนำพำไปยังพระผูส้ ร ้ำงในฐำนะทีทรงเป็ นศูนย ์รวมของควำมเคำรพและ ่ กำรนมัสกำรและจะไม่มค ี นกรำบไหว ้รูปเคำรพคนไม่เชือพระเจ ้ำหรือคนนอกศำสนำกำรถือร ักษำ ่ ่ ่ วันสะบำโตจะเป็ นเครืองหมำยแห่งควำมจงร ักภักดีทมี ี ตอ ่ พระเจ ้ำองค ์เทียงแท ้“ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรร ้ ทงหลำย”ข่ ้ั ่ ญชำให ้มนุ ษย ์นมัสกำรพระเจ ้ำและถือร ักษำ ค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุ ำวสำรทีบั ่ {GC437.2}{GC ่ พระบัญญัตข ิ องพระองค ์นั้นจะเรียกเชิญเป็ นพิเศษให ้ถือร ักษำพระบัญญัตข ิ ้อทีสี th17377.1} ่ี ่ ผูท้ ประพฤติ ตำมพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและดำเนิ นตำมควำมเชือของพระเยซู จะแตกต่ำงจำก ่ ำผิดและถูกทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมเตื ่ ่ งขรึมและน่ ำกลัวว่ำ“ถ ้ำ คนอีกกลุม ่ หนึ่ งทีท อนด ้วยถ ้อยคำทีเคร่ ่ ่ ำผำกหรือทีมื ่ อของเขำคนนั้นจะ ใครบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั นไว ้ทีหน้ 330

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ได ้ ้นั้นจำเ ต ้องดืมเหล ้ำองุ น ่ แห่งควำมกริวของพระเจ ้ำ”วิวรณ์14:9,10กำรจะเข ้ำใจข่ำวสำรเรืองนี ้ ้ถูกต ้องสัตว ์ร ้ำยรูปของมันและเครืองหมำยของมั ่ ป็ นต ้องแปลควำมหมำยของสัญลักษณ์เหล่ำนี ให นหมำยถึงอะไร{GC438.1}{GCth17377.2} ่ และกำรใช ้ ้ อยูใ่ นพระธรรมวิวรณ์เริมจำกบทที ่ ่ ่ คำพยำกรณ์เรืองนี ้สัญลักษณ์เหล่ำนี มี 12เมื อพ ่ ญำนำคคอยทำลำยพระคริสต ์ในสมัยทีพระองค ์ประสูตพ ิ ญำนำคคือซำตำน(วิวรณ์12:9)มันเป็ นผู ้ ่ ่ ำสงครำ บงกำรให ้กษัตริย ์เฮโรดบัญชำสังประหำรพระผู ้ช่วยให ้รอดแต่ตวั แทนเอกของซำตำนทีท ่ ่ งนั้นคืออำณำจักรโรมทีมี ่ ลท มกับพระคริสต ์และประชำกรของพระองค ์ในช่วงคริสต ์ศตวรรษทีหนึ ั ่ ้ ่ ธินอกศำสนำเป็ นศำสนำทีนิ ยมนับถือกันอย่ำงแพร่หลำยด ้วยเหตุนีในขณะทีพญำนำคหมำยถึงซ ำตำนเป็ นหลักในอีกแง่หนึ่ งแล ้วพญำนำคเป็ นสัญลักษณ์ของอำณำจักรโรมนอกศำสนำนั่นเอง{ GC438.2}{GCth17377.3} ่ พระธรรมวิวรณ์บทที13(ข ้อ1่ ่ ์ 10)บรรยำยถึงสัตว ์ร ้ำยอีกตัวหนึ่ งที“เหมื อนเสือดำว”ที“พญำนำคให ้ฤทธิเดชบั ลลังก ์และสิทธิอำ ่ ้ ่ ้ นำจยิงใหญ่ของมันแก่สต ั ว ์ร ้ำยนัน”ชำวโปรเตสแตนต ์ส่วนใหญ่เชือว่ำสัญลักษณ์นีหมำยถึ งระบอ ่ พระสันตะปำปำเป็ นองค ์ประมุข]ซึงสื ่ บทอดอำนำจและบั บเปปำซี[Papacy]ระบอบกำรปกครองทีมี ่ งหนึ ้ั ่ งอำณำจักรโรมันในอดีตเคยถือครองคำบรรยำยสัตว ์ร ้ำยทีเหมื ่ อ ลลังก ์และสิทธิอำนำจซึงคร ้ ดเผยไว ้ว่ำ“สัตว ์ร ้ำยนั้นใช ้ปำกพูดจำใหญ่โตและหมินประมำทพระเจ ่ นเสือดำวตัวนี เปิ ้ำ......มันเปิ ด ่ ่ ่ ตขอ ปำกของมันพูดหมินประมำทพระเจ ้ำพูดหมินประมำทต่ อพระนำมของพระองค ์ต่อสถำนทีสถิ ่ ใ่ นสวรรค ์และทรงอนุ ญำตให ้มันทำสงครำมกับธรรมิกชนและชนะพวกเ งพระองค ์และต่อพวกทีอยู ขำและประทำนให ้มันมีอำนำจเหนื อทุกเผ่ำทุกชนชำติทุกภำษำและทุกประชำชำติ”คำพยำกรณ์นี ้ ่ี ่ ่ งนั้น มีลก ั ษณะเกือบคล ้ำยคลึงกับคำพยำกรณ์ทบรรยำยเรื องเขำเล็ กของพระธรรมดำเนี ยลบททีดั ้ งเล็งถึงระบอบเปปำซีอย่ำงไม่มข คำพยำกรณ์นีจึ ี ้อสงสัย{GC439.1}{GCth17378.1} ่ บสองเดือน”และผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวต่อไปว่ำเขำเ “ทรงอนุ ญำตให ้มันใช ้สิทธิอำนำจทำกำรสีสิ ่ ำหนดไว ้ให ้เป็ นเ ห็น“หัวหนึ่ งของมันเหมือนอย่ำงถูกฟันปำงตำย”และกล่ำวต่อไปอีกว่ำ“คนใดทีก ่ ำหนดไว ้ให ้ถูกฆ่ำด ้วยดำบคนนั้นก็ต ้องถูกฆ่ำด ้วยดำบ”วิวร ชลยคนนั้นก็จะไปเป็ นเชลยคนใดทีก ่ บสองเดือนเป็ นระยะเวลำเดียวกันกับ“หนึ่ งวำระสองวำระกับครึงวำระ”สำมปี ่ ณ์13:5,3,10เวลำสีสิ ่ อ1,260วันแห่งพระธรรมดำเนี ยลบทที7ซึ ่ งเป็ ่ นเวลำทีอ ่ ำนำจกำรปกครองของระบอบเปปำ ครึงหรื ่ ่ ำวถึงในบทก่อนๆระยะเวลำนี เริ ้ มต ่ ้นด ้วยกำรเรืองอำนำจของ ซีกดขีประชำกรของพระเจ ้ำตำมทีกล่ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798ในช่วงเวลำนั้นพระสันตะปำปำถูกกองทัพ ระบอบเปปำซีในปี ค.ศ.538และสินสุ ่ั ่ ก็ ้ เกิดขึนจ ้ ของประเทศฝรงเศสจั บไปเป็ นเชลยอำนำจของระบอบเปปำซีถก ู ฟันปำงตำยและเรืองนี ่ ำนำยไว ้“คนใดทีก ่ ำหนดไว ้ให ้เป็ นเชลยคนนั้นก็จะไปเป็ นเชลย”{GC439.2}{GCth173 ริงตำมทีท 78.2} ่ ้ กำรแนะนำสัญลักษณ์อก ้ เมือมำถึ งจุดนี มี ี อันหนึ่ งขึนมำผู เ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเห็นสั ่ ้ ตว ์ร ้ำยอีกตัวหนึ งขึนมำจำกแผ่นดินมันมีสองเขำเหมือนลูกแกะและพูดเหมือนอย่ำงพญำนำค”วิว ้ กษณะกำรปรำกฏตัวและกิรยิ ำท่ำทำงกำรขึนมำของสั ้ ้ รณ์13:11ทังลั ตว ์ร ้ำยตัวนี แสดงให ้เห็นว่ำป 331

อำนำจสัมบูรณ์

่ ญลักษณ์นีเป็ ้ นตัวแทนถึงนั้นแตกต่ำงจำกประเทศเหล่ำนั้นทีถู ่ กแสดงด ้วยสัญลักษณ์ต่ ระเทศซึงสั ้ ่ ่ ำงๆก่อนหน้ำนี อำณำจั กรยิงใหญ่ ตำ่ งๆทีเคยปกครองโลกถู กนำมำปรำกฏให ้ผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ่ ้ ่ ้ ของฟ้ ่ ยลเห็นในลักษณะของสัตว ์ป่ ำล่ำเหยือพวกมันขึนมำเมือ“ลมทังสี ำสวรรค ์ได ้ปลุกปั่นทะเลใ ่ ้ หญ่น้ัน”ดำเนี ยล7:2ในพระธรรมวิวรณ์บทที17ทู ตสวรรค ์อธิบำยว่ำนำหมำยถึ ง“ชนชำติตำ่ งๆฝูง ้ ขอ ่ ชนต่ำงๆประชำชำติตำ่ งๆและภำษำต่ำงๆ”วิวรณ์17:15;ลมเป็ นสัญลักษณ์ของกำรต่อสู ้ลมทังสี ่ กปั่นทะเลใหญ่หมำยถึงภำพเหตุกำรณ์น่ำกลัวของกำรปรำบปรำมและกำรปฏิวต งฟ้ ำสวรรค ์ทีปลุ ั ิ ่ ้ ้เพือก ่ ้ำวขึนสู ้ อ ทีอำณำจั กรเหล่ำนี ใช ่ ำนำจ{GC439.3}{GCth17378.3} ่ สองเขำเหมือนลูกแกะนั้น“ขึนมำจำกแผ่ ้ ่ นจะล ้มล ้ำงประเทศอืนๆเ ่ แต่สต ั ว ์ร ้ำยทีมี นดิน”แทนทีมั ่ งตนขึ ้ ้ ่ เครืองหมำยเป็ ่ ้ ้องมำในอำณำบริเวณทีไม่ ่ มผ พือตั นประเทศที มี นสัตว ์ร ้ำยนี จะต ี ูใ้ ดครอบครอ ้ งไม่ได ้เกิดขึนมำจำกประชำชำติ ้ งมำก่อนและเติบใหญ่ขนอย่ ึ้ ำงต่อเนื่ องและอย่ำงสันติประเทศนี จึ ่ ่ สญ ทีแออั ดและแก่งแย่งชิงดีกน ั ในโลกเก่ำทีมี ั ลักษณ์เป็ นทะเลปั่นป่ วนของ“ชนชำติตำ่ งๆฝูงชนต่ำ ้ งๆประชำชำติตำ่ งๆและภำษำต่ำงๆ”จึงต ้องค ้นหำประเทศนี ในทวี ปทำงฝั่งตะวันตก{GC440.1}{GC th17379.1} ่ มีชำติใดในโลกใหม่ทข ี นมำเรื ึ้ องอำนำจในปี ค.ศ.1798และดูมล ี ก ั ษณะท่ำทำงแข็งแกร่งและยิงใ ้ ้ นเรืองที ่ ไม่ ่ มข หญ่และดึงดูดควำมสนใจของคนทังโลกกำรแปลควำมหมำยของสั ญลักษณ์นีเป็ ี ้อส ่ ่ ้ ่ ้ งสัยมีอยูป ่ ระเทศหนึ งและเป็ นเพียงประเทศเดียวทีมีคณ ุ สมบัตต ิ รงตำมคำพยำกรณ์นีซึงมันชีตรงไ ้ั ้วครงเล่ ้ั ำเมือนั ่ กพูดและนักประวัตศ ปยังประเทศสหร ัฐอเมริกำอย่ำงไม่ผด ิ พลำดครงแล ิ ำสตร ์บรรย ้ ้ ่ ำยถึงกำรขึนมำและกำรเติบใหญ่ของประเทศนี ควำมคิดทีเป็ นคำพูดเดียวกันกับของผูเ้ ขียนพระว ้ นมำจำกแผ่ ้ ้ จนะศักดิสิ์ ทธิถู์ กนำมำใช ้โดยแทบจะไม่รู ้ตัวสัตว ์ร ้ำยนี “ขึ นดิน”คำว่ำ“ขึนมำ”ตำมผู ้แ ้ ควำมหมำยว่ำ“กำรเจริญเติบโตหรือกำรงอกออกมำเหมือนต ้นไม้”และตำมทีเรำเห็ ่ ปลนี มี นประเท ้ ้ ่ ่ ศนี จะต ้องเกิดขึนมำในอำณำบริเวณทีไม่มก ี ำรครอบครองมำก่อนมีนักเขียนชือดังคนหนึ่ งบรรยำ ้ ้ ้ ว่​่ ำงเปล่ำ”แ ยถึงกำรขึนมำของประเทศสหรัฐอเมริ กำไว ้ว่ำ“เธอปรำกฏขึนมำอย่ ำงลึกลับจำกพืนที ่ ่ ้ ละกล่ำวอีกว่ำ“ดังเมล็ ดพืชทีสงบเงี ยบเธอโตขึนจนเป็ นอำณำจักร”G.A.Townsend,TheNew WorldComparedwiththeOldหน้ำ462ในปี ค.ศ.1850นิ ตยสำรของประเทศยุโรปฉบับหนึ่ งก ่ ้ ล่ำวถึงประเทศสหร ัฐอเมริกำว่ำเป็ นอำณำจักรอัศจรรย ์ซึง“ปรำกฏขึ นมำ”“ท่ ำมกลำงควำมสงบเงี ้ ่ ้ ่ ยบของโลกและมีอำนำจมำกขึนและยโสเพิมขึนทุกวัน”จำกเดอะดับบลินเนชัน[TheDublinNati on] ่ ้ แ้ สวงบุญพิลกริมของประเทศนี ไว ้ ้ว่ำ“พว แอ็ดวอร ์ดเอเวอแร็ตกล่ำวในปำฐกถำเรืองกำรก่ อตังผู ่ นนี ใช่ ้ ไหมคือทีซึ ่ งสั ่ นโดษไม่เป็ นภัยเพรำะไม่เป็ นทีรู่ ้จักและปลอดภัยเพรำะ กเขำมองหำสถำนทีเช่ ่ งคริ ่ สตจักรน้อยแห่งหมู่บ ้ำนเลเดนจะชืนชมยิ ่ อยูห ่ ่ำงไกลทีซึ นดีในเสรีภำพของมโนธรรมจงดูเถิด ่ อำณำบริเวณกว ้ำงใหญ่ไพศำลที.....พวกเขำแบกธงกำงเขนเข ้ำครอบครองอย่ำงสันติ”คำปำฐกที่ ่ นที22ธั ่ พลิมท ั มลร ัฐแมสซำชูเซตส ์เมือวั นวำคมค.ศ.1824หน้ำ11{GC440.2}{GCth17379.2} ่ ลก “มีสองเขำเหมือนลูกแกะ”เขำทีมี ั ษณะเหมือนของลูกแกะแสดงถึงควำมเยำว ์วัยไร ้เดียงสำแ ่ ่ เ้ ผยพระวจนะเ ละอ่อนโยนซึงบรรยำยลั กษณะของประเทศสหร ัฐอเมริกำได ้อย่ำงเหมำะสมตำมทีผู 332

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ห็น“ขึนมำ”ในปี ค.ศ.1798;คริสเตียนมำกมำยทีอพยพไปยั งประเทศอเมริกำในช่วงแรกและหำทีห ่ ่ ลบภัยจำกกำรกดขีของกษั ตริย ์และกำรไม่ผ่อนปรนของพวกบำทหลวงพวกเขำมุ่งมั่นทีจะสถำปน ่ งอยู ้ บ ำกำรปกครองทีตั ่ นรำกฐำนอันกว ้ำงใหญ่ของเสรีภำพทำงฝ่ ำยปกครองของร ัฐกับศำสนำแน ่ ดเผยให ้เห็น วคิดของพวกเขำปรำกฏให ้เห็นในคำประกำศเอกรำชของประเทศสหร ัฐอเมริกำซึงเปิ ่ ควำมจริงอันยิงใหญ่ วำ่ “มนุ ษย ์ทุกคนถูกสร ้ำงมำอย่ำงเท่ำเทียมกัน”และไม่มส ี ท ิ ธิทจะโอน“ชี ี่ วต ิ เส ่ื รีภำพและกำรแสวงหำควำมสุข”ให ้แก่ผูอ้ นและร ัฐธรรมนู ญร ับรองให ้ประชำกรมีสท ิ ธิปกครองตนเ ้ ้แทนเพือร่ ่ ำงและตรำกฎหมำยได ้เสรีภำพในกำรนับถือศำสนำก็ได ้รับอนุ ญำตด ้วย องให ้เลือกตังผู ่ ตใต ้สำนึ กของตนกำหนดแนวทำ เช่นกันมนุ ษย ์ทุกคนได ้ร ับอนุ ญำตให ้นมัสกำรพระเจ ้ำได ้ตำมทีจิ ้ ้ อ งของสำธำรณร ัฐนิ ยมและโปรเตสแตนต ์นิ ยมเป็ นหลักกำรพืนฐำนของประเทศหลั กกำรเหล่ำนี คื ่ ้ ่ กกดขีแ่ เคล็ดลับของอำนำจและควำมรุง่ เรืองมั่งคังของเขำผู ค้ นจำกทั่วทังอำณำจั กรคริสเตียนทีถู ้ ้วยควำมสนใจและควำมหวังคนนับล ้ำนแสวงหำช ละถูกเหยียบย่ำต่ำงพำกันหันเข ้ำหำดินแดนนี ด ้ ้ ่ อำนำจมำกที่ ำยฝั่งทะเลของประเทศนี จนประเทศสหร ัฐอเมริกำก ้ำวขึนไปอยู ท ่ ่ำมกลำงประเทศทีมี สุดของโลก[คำประกำศเอกรำชของประเทศสหรัฐอเมริกำTheDeclarationofIndependence ้ นที4กรกฎำคมค.ศ.1776]{GC441.1}{GCth17379.3} ่ ทำขึนวั ่ เขำเหมือนลูกแกะนี “พู ้ ดเหมือนอย่ำงพญำนำคมันใช ้สิทธิอำนำจทังหมดของสั ้ แต่สต ั ว ์ร ้ำยทีมี ่ ใ่ นโลกบูชำสัตว ์ร ้ำยตัวทีมี ่ บำดแผลฉก ตว ์ร ้ำยตัวแรกต่อหน้ำสัตว ์ร ้ำยนั้นมันทำให ้โลกและคนทีอยู ่ ้ร ับกำรร ักษำแล ้ว.......สังให ่ ้คนทังหลำยที ้ ่ บ รรจ ์ซึงได อยู ่ นแผ่นดินโลกสร ้ำงรูปจำลองรูปหนึ่ งให ้กับ ่ บำดแผลจำกดำบแต่ยงั มีชวี ต สัตว ์ร ้ำยตัวทีมี ิ อยูน ่ ้ัน”วิวรณ์13:1114{GC441.2}{GCth17379.4} ่ อนของลูกแกะและเสียงของพญำนำคของสัญลักษณ์น้ันชีให ้ ้เห็นถึง คุณลักษณะของเขำทีเหมื ่ นควำมหม ควำมแตกต่ำงอันโดดเด่นระหว่ำงกำรประกำศแสดงตัวกับกำรปฏิบต ั ข ิ องประเทศซึงเป็ ้ อกำรกระทำของอำนำจในกำรตรำกฎหมำยและ ำยของสัญลักษณ์น้ันกำร“พูด”ของประเทศนี คื ้ อำนำจกำรปกครองของเธอด ้วยกำรกระทำนี เธอจะน ำกำรหลอกลวงมำสูห ่ ลักกำรเสรีภำพและสัน ่ นพืนฐำนของนโยบำยของเธอค ้ ติภำพเหล่ำนั้นซึงเป็ ำทำนำยทีว่​่ ำเธอจะพูดจำ“อย่ำงพญำนำค”แ ้ ละ“ใช ้สิทธิอำนำจทังหมดของสั ตว ์ร ้ำยตัวแรก”ได ้ทำนำยไว ้ล่วงหน้ำอย่ำงชัดเจนถึงพัฒนำกำรข ่ ่ มเหงซึงประเทศที ่ ่ สญ องจิตใจทีไม่ยอมประนีประนอมและกดขีข่ มี ั ลักษณ์เป็ นพญำนำคและสัตว ์ร ้ำ ่ อนเสือดำวเคยทำมำแล ้วสำหร ับประโยคทีว่​่ ำสัตว ์ร ้ำยทีมี ่ สองเขำ“ทำให ้โลกและคนทีอยู ่ ใ่ น ยทีเหมื ้ กใช ้เพือบั ่ งคับให ้ โลกบูชำสัตว ์ร ้ำยตัวเดิมนั้น”TBS1971;แสดงให ้เห็นว่ำอำนำจของประเทศนี จะถู ่ นกำรแสดงควำมเคำรพต่อระบอบเปปำซี{GC442.1}{GCth17380.1 ถือร ักษำกฎบำงอย่ำงซึงเป็ } ้ ดแย ้งโดยตรงต่อหลักกำรกำรปกครองต่อคุณสมบัตข กำรกระทำเช่นนี จะขั ิ องธรรมเนี ยมเสรีภ ่ ้ ำพต่อคำปฏิญำณทีประกำศเอกรำชและต่ อร ัฐธรรมนู ญของประเทศสหร ัฐอเมริกำผูก้ อ ่ ตังประเทศ ่ องกันกำรนำอำนำจทำงฝ่ ำยโลกไปอยูเ่ หนื อคริสตจักรซึงจะก่ ่ จัดหำวิธอี ย่ำงชำญฉลำดเพือป้ อให ้ ่ กเลียงไม่ ่ เกิดผลลัพธ ์ทีหลี ได ้คือกำรไม่ยอมประนี ประนอมและกำรกดขีร่ ัฐธรรมนู ญกำหนดไว ้ว่ำ“ 333

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยวข ่ ร ัฐสภำจะไม่บญ ั ญัตก ิ ฎหมำยทีเกี ้องกับสถำบันศำสนำใดๆและจะไม่ห ้ำมเสรีภำพในกำรนับถื ่ นคุณสมบัตใิ นกำรเข ้ำรับตำแหน่ งหน้ อศำสนำ”และ“จะไม่มก ี ำรกำหนดให ้สอบวิชำศำสนำเพือเป็ ่ ำทีทำงรำชกำรภำยใต ้ร ัฐบำลของประเทศสหร ัฐอเมริกำ”กำรนับถือศำสนำจะถูกบังคับจำกอำนำ ่ กำรละเมิดข ้อกำหนดทีปกป้ ่ ้ ำงจงใจเท่ำนั้ จฝ่ ำยกำรปกครองได ้ก็ตอ ่ เมือมี องเสรีภำพของชำตินีอย่ ่ ญลักษณ์ได ้แสดงไว ้ให ้เห็ นแต่ควำมไม่สอดคล ้องกันของกำรกระทำเช่นนั้นก็ไม่ได ้มำกไปกว่ำทีสั ่ เขำเหมือนลูกแกะซึงแสดงลั ่ ่ สท นสัตว ์ร ้ำยทีมี กษณะทีบริ ุ ธิสุ์ ภำพและไม่มพ ี ษ ิ ภัยนั้นจะพูดจำอย่ำง พญำนำค{GC442.2}{GCth17380.2} ่ ้คนทังหลำยที ้ ่ บ ่ แสดงให ้ “สังให อยู ่ นแผ่นดินโลกสร ้ำงรูปจำลองรูปหนึ่ งให ้กับสัตว ์ร ้ำย”เรืองนี ้เห็ ่ ำนำจตรำกฎหมำยของร ัฐขึนอยู ้ ่ นหลั นอย่ำงชัดเจนถึงรูปแบบกำรปกครองทีอ ก ่ บ ั ประชำชนซึงเป็ ่ ดว่ำประเทศทีค ่ ำพยำกรณ์กล่ำวถึงนี คื ้ อประเทศสหร ัฐอเมริกำ{GC442.3}{GCth กฐำนชัดเจนทีสุ 17380.3} ้ ้อย่ำงไรสัตว ์ร ้ำยทีมี ่ เขำสอ แต่อะไรคือกำรทำ“รูปจำลองรูปหนึ่ งให ้กับสัตว ์ร ้ำย”และจะทำรูปนี ได ้ ่ ำให ้กับสัตว ์ร ้ำยเรียกอีกชือหนึ ่ ่ งว่ำเป็ นรูปจำลองขอ งเขำเป็ นผูท้ ำรูปจำลองนี และเป็ นรูปจำลองทีท ่ ้ ลก ้ ้อย่ำงไรนั้นเรำจะต ้องศึก งสัตว ์ร ้ำยกำรทีจะเรี ยนรู ้ว่ำรูปจำลองนี มี ั ษณะอย่ำงไรและจะทำรูปนีได ่ คอื ระบอบเปปำซีน่ ันเอง{GC443.1}{GCth17381.1} ษำถึงลักษณะของตัวสัตว ์ร ้ำยซึงก็ ่ ่ อมถอยลงด ่ ้ เมือคริ สตจักรยุคแรกเริมเสื ้วยกำรละทิงควำมเรี ยบง่ำยของข่ำวประเสริฐและร ับพิธ ี กรรมและประเพณีของพวกนอกศำสนำเข ้ำมำเธอก็สญ ู เสียพระวิญญำณและอำนำจของพระเจ ้ำไ ่ ่ ปและเพือทีจะควบคุมจิตสำนึ กผิดชอบของประชำชนให ้ได ้นั้นเธอจึงแสวงหำกำรสนับสนุ นจำกอำ ่ ้คือระบอบเปปำซีซงคื ่ึ อคริสตจักรหนึ่ งทีควบคุ ่ นำจทำงฝ่ ำยโลกผลทีได มอำนำจของร ัฐและใช ้อำน ่ เธอต ่ ่ ่ ำจนั้นทำตำมสิงที ้องกำรโดยเฉพำะเพือลงโทษพวก“นอกรี ต”ในกำรทีประเทศสหร ัฐอเมริกำ ้ ่ สต จะทำรูปจำลองของสัตว ์ร ้ำยได ้นันอำนำจทำงศำสนำจะต ้องควบคุมอำนำจกำรปกครองเพือคริ ่ เธอต ่ จักรจะใช ้อำนำจของร ัฐทำสิงที ้องกำร{GC443.2}{GCth17381.2} ่ ่ ้ ่ี ดแย ้งกับหลักคำสอ เมือใดก็ ตำมทีศำสนจั กรได ้ร ับอำนำจของร ัฐเธอก็ใช ้อำนำจนี ลงโทษผู ท้ ขั ่ ำเนิ นตำมรอยเท ้ำของโรมด ้วยกำรเป็ นพันธมิตรกับอำนำจ นของเธอคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ทีด ่ ำกัดเสรีภำพของจิตใต ้สำนึ กตัวอย่ำงในเรื่ ฝ่ ำยโลกได ้แสดงออกถึงควำมปรำรถนำเดียวกันทีจะจ ้ นได ้จำกกำรกดขีข่ ่ มเหงอันยำวนำนและต่อเนื่ องทีมี ่ ตอ ่ ดแย ้งกับคริสตจักรแห่งอังกฤษ องนี เห็ ่ ผู ้ทีขั ่ ่ ลงรอยกับคริสตจักรถู [ChurchofEngland]ในช่วงศตวรรษที16และ17ผู ร้ ับใช ้หลำยพันคนทีไม่ ้ เป็ ่ นศำสนำจำรย ์และประชำชนธรรมด กบังคับให ้หลบหนี ไปจำกคริสตจักรและคนอีกมำกมำยทังที ่ ำถูกปร ับกักขังทรมำนและเข่นฆ่ำเพรำะควำมเชือของพวกเขำ{GC443.3}{GCth17381.3} ้ กำรละทิงศำสนำเป็ นเหตุให ้คริสตจักรในยุคแรกเข ้ำขอควำมช่วยเหลือจำกอำนำจกำรปกครอ ่ ฒนำไปสูร่ ะบอบเปปำซีซงก็ ่ึ คอื สัตว ์ร ้ำยเปำโลกล่ำวไว ้ว่ำ“จะมีกำรก งและเป็ นกำรเปิ ดเส ้นทำงทีพั ้ ้ บฏเสียก่อนและคนนอกกฎหมำยนั้นจะปรำกฏตัว”2เธสะโลนิ กำ2:3ด ้วยเหตุนีกำรละทิ งศำสนำใน คริสตจักรเป็ นกำรเตรียมทำงให ้กับกำรทำรูปจำลองแก่สต ั ว ์ร ้ำย{GC443.4}{GCth17381.4} 334

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ำยคลึ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยว่ำก่อนทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจะมีกำรถดถอยทำงศำสนำทีคล ่ ้ ่ ่ ง“วำระสุดท ้ำยนั้นจะเป็ นเวลำทีน่ ่ ำกลัวเพรำะผูค้ นจะเห็นแก่ตวั ร ั งกับทีเคยเกิ ดขึนในศตวรรษที หนึ ่ ่ ่ งพ่อแม่อกตัญญูชวร ่ ั ้ำยไร ้มนุ ษยธรรมไม่ให ้อภัยกันใ กเงินทองโอ ้อวดหยิงยโสชอบดู หมินไม่ เชือฟั ้ งใจดุ ่ ส่ร ้ำยกันไม่ยบ ั ยังชั ร ้ำยเกลียดชังควำมดีทรยศมุทะลุโอหังร ักควำมสนุ กมำกกว่ำร ักพระเจ ้ำยึ ์ ้น”2ทิโมธี3:1ดถือทำงพระเจ ้ำแต่เพียงเปลือกนอกแต่ปฏิเสธฤทธิเดชของทำงนั ้ ่ ่ งวิ 5“พระวิญญำณตรัสอย่ำงชัดแจ ้งว่ำต่อไปภำยหน้ำจะมีบำงคนละทิงควำมเชื อโดยหั นไปเชือฟั ้ ่ อลวงและคำสอนของพวกผี”1ทิโมธี4:1ซำตำนจะกระทำกำรด ้วย“อิทธิฤทธิ ์ ญญำณทังหลำยที ล่ ้ ่ กอย่ำง”และทุกคนที“ไม่ ่ ได ้รักค ทุกอย่ำงทังหมำยส ำคัญและกำรอัศจรรย ์จอมปลอมและอุบำยชัวทุ ่ ่ งที ่ เท็ ่ จ”2เธสะโล วำมจริงเพือจะรอดได ้”จะถูกปล่อยให ้รับ“ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ ่ ้ ดขึนผลลั ้ ่ ้ นิ กำ2:9,10,11;เมือสภำพไร ้ศีลธรรมเช่นนี เกิ พธ ์แบบเดียวกับทีเคยเกิ ดขึนในศตวรรษ ่ ่ งก็จะตำมมำ{GC444.1}{GCth17382.1} ทีหนึ ่ คนมำกมำยมองดูวำ่ ควำมเชือหลำกหลำยในคริ สตจักรโปรเตสแตนต ์น่ ำจะเป็ นข ้อพิสจ ู น์อย่ำง ่ ่ ่ ่ ค แน่ วแน่ วำ่ ไม่มท ี ำงทีจะบังคับให ้เกิดควำมเป็ นหนึงได ้แต่เป็ นเวลำหลำยปี มำแล ้วทีคริสตจักรซึงมี ่ ้ ้ จะสนั ่ วำมเชือแบบโปรเตสแตนต ์มีแนวคิดเกิดขึนและแรงขึ นที บสนุ นให ้คริสตจักรต่ำงๆรวมตัวกัน ้ ่ เหมื ่ อนกันกำรจะทำให ้กำรรวมตัวเช่นนี กระชับแน่ ้ โดยใช ้พืนฐำนของหลั กข ้อเชือที นได ้นั้นจำเป็ น ่ ทุ ่ กคนมีควำมเห็นไม่ตรงกันแม้วำ่ เรืองนั ่ ้นจะเป็ นเรืองส ่ ำคัญใ ต ้องยอมผ่อนปรนไม่พูดคุยถึงเรืองที นพระคัมภีร ์มำกเพียงไรก็ตำม{GC444.2}{GCth17382.2} ในปี ค.ศ.1846ชำร ์ลส ์ปี เชอร ์[CharlesBeecher]เทศนำเปิ ดเผยว่ำกำรดำเนิ นกำรของ“นิ กำย ้ นมำภำ ้ โปรเตสแตนต ์ต่ำงๆ[theEvangelicalProtestantdenominations]ไม่เพียงถูกก่อตังขึ ่ ยใต ้แรงกดดันมหำศำลบนควำมหวำดกลัวของมนุ ษย ์เท่ำนั้นแต่พวกเขำยังดำเนิ นงำนและเคลือน ่ ้ งและเข ้ำหำธรรมชำติฝ่ำยต่ำทุกชัวโมงเพื ่ ่ ้ ไหวและคงอยูใ่ นสภำพทีเลวร ้ำยอย่ำงสินเชิ อหยุ ดยังคว ้ ่ ้ ดขึนมำแล ้ ำมจริงและคุกเข่ำลงต่ออำนำจของกำรละทิงศำสนำเรื องเช่ นนี เกิ ้วกับโรมไม่ใช่หรือเรำ ้ กำลังเลียนแบบกำรดำเนิ นชีวต ิ ของเธออีกใช่ไหมและเรำมองเห็นอะไรอยูเ่ บืองหน้ ำกำรประชุมสภ ำทั่วไปอีกวำระหนึ่ งกำรประชุมระดับโลกพันธมิตรของคริสตจักรนิ กำยโปรเตสแตนต ์ต่ำงๆและศำ ้ ่ TheBibleaSufficientCreed”จำกเมืองFortWayneมล สนำสำกลของทังโลก”ค ำเทศนำเรือง“ ่ ำหมำยนี บรรลุ ้ ่ รัฐอินเดียนำ22กุมภำพันธ ์ค.ศ.1846เมือเป้ แล ้วหลังจำกนั้นในควำมพยำยำมทีจะร วมตัวกันเป็ นหนึ่ งเดียวอย่ำงสมบูรณ์ก็จะมีอก ี เพียงก ้ำวเดียวคือกำรหันไปใช ้กำลัง{GC444.3}{G Cth17382.3} ่ ้ ่ อน เมือคริ สตจักรแนวหน้ำทังหลำยในประเทศสหร ัฐอเมริกำจับมือกันโดยใช ้หลักคำสอนทีเหมื ่ ดเหนี่ ยวพวกเขำจะกดดันร ัฐบำลให ้ออกกฎหมำยบังคับให ้ทำตำมคำบัญชำของพ กันเป็ นเครืองยึ ่ ้นโปรเตสแตนต ์ในประเทศสหร ัฐอเมริกำจะสร ้ำงรูปจำ วกเขำและให ้อุ ้มชูสถำบันของพวกเขำเมือนั ้ ่ กเลียงไม่ ่ ่ ้ ลองของอำนำจของโรมันขึนและผลลั พธ ์ทีหลี ได ้ซึงจะเกิ ดขึนอย่ ำงแน่ นอนคือฝ่ ำยปกคร องจะกำหนดโทษให ้แก่ผูท้ ไม่ ี่ เห็นด ้วยกับเธอ{GC445.1}{GCth17383.1}

335

อำนำจสัมบูรณ์

่ สองเขำ“บังคับทุกคนทังคนเล็ ้ สัตว ์ร ้ำยทีมี กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมีและคนยำกจนเสรีชนแ ่ ่ อขวำหรือทีหน้ ่ ำผำกของพวกเขำเพือไม่ ่ ให ้ใครสำมำรถซือหรื ้ อขำ ละทำสให ้ร ับเครืองหมำยไว ้ทีมื ่ ่ นชือของสั ่ ่ น”วิวรณ์13:16,17ทูต ยได ้ถ ้ำหำกไม่มเี ครืองหมำยที เป็ ตว ์ร ้ำยหรือเป็ นตัวเลขของชือมั ่ ่ ่ ำผ สวรรค ์องค ์ทีสำมเตื อนว่ำ“ถ ้ำใครบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั นไว ้ทีหน้ ่ อของเขำคนนั้นจะต ้องดืมเหล ่ ้ ่ ำวถึงใน ำกหรือทีมื ้ำองุ น ่ แห่งควำมกริวของพระเจ ้ำ”“สัตว ์ร ้ำย”ทีกล่ ่ ซึ ้ งสั ่ ตว ์ร ้ำยทีมี ่ เขำสองเขำบังคับให ้ผูค้ นบูชำนั้นคือสัตว ์ร ้ำยตัวแรกหรือสัตว ์ร ้ำยทีเหมื ่ อนเสือด ทีนี ่ ่ ำวในพระธรรมวิวรณ์บทที13ซึ งหมำยถึ งระบอบเปปำซีน่ ันเอง“รูปจำลองของมัน”เป็ นสัญลักษณ์ ่ งควำมเชื ้ ่ งจะถู ่ ้ อคริ ่ ถึงรูปแบบของคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ทีละทิ อซึ กพัฒนำขึนเมื สตจักรโปรเตส ่ มเี หตุผลของพวกเขำส่วนคำว่ำ“เ แตนต ์ต่ำงๆจะแสวงหำอำนำจฝ่ ำยปกครองมำบังคับคำสอนทีไม่ ่ ครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำย”นั้นยังจะต ้องหำคำอธิบำยต่อไป{GC445.2}{GCth17383.2} ภำยหลังคำเตือนไม่ให ้บูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันแล ้วคำพยำกรณ์ยงั เปิ ดเผยต่อไปว่ำนี่แหละ ่ อร ักษำพระบัญญัตข ่ี คือ“พวกทีถื ิ องพระเจ ้ำและจงร ักภักดีตอ ่ พระเยซู”เนื่ องจำกว่ำผูท้ ประพฤติ ตำ ่ ่ มพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะแตกต่ำงไปจำกผูท้ บู ี ชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของ ่ จะตำมมำคื ่ ่ อร ักษำพระบัญญัตข มันสิงที อผู ้ทีถื ิ องพระเจ ้ำอยูม ่ ุมหนึ่ งและผู ้ทีฝ่​่ ำฝื นพระบัญญัตข ิ อง ่ ช พระเจ ้ำก็จะอยูอ ่ ก ี มุมหนึ่งจะมีกำรแยกแยะออกอย่ำงชัดเจนระหว่ำงผูท้ นมั ี่ สกำรพระเจ ้ำและผู ้ทีบู ำสัตว ์ร ้ำย{GC445.3}{GCth17383.3} ลักษณะพิเศษของสัตว ์ร ้ำยและรูปจำลองของมันคือกำรล่วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำดำ ่ เนี ยลกล่ำวถึงเขำเล็กหรือระบอบเปปำซีวำ่ “จะคิดเปลียนแปลงวำระและธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งๆ”ดำเนี ย ่ ้ ล7:25และเปำโลเรียกอำนำจเดียวกันนี ว่้ ำ“คนนอกกฎหมำย”ทีจะยกตนขึ นเหนื อพระเจ ้ำคำพยำ ้ั ่ เสริ ้ มซึงกั ่ นและกันด ้วยกำรเปลียนพระบั ่ ่ กรณ์ทงสองเรื องนี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีระบอบเปปำ ้ ่ี ยนไปแล ่ ้ ำลั ซีจะยกตนขึนให ้สูงเหนือพระเจ ้ำผูท้ รู่ี ้ตัวและเข ้ำใจแต่ยงั คงถือร ักษำบัญญัตท ิ เปลี ้วนี ก ่ อทำกำรเปลียนแปลงนี ่ ้ ่ งต่อบัญญัตข งให ้เกียรติอย่ำงสูงส่งแก่อำนำจทีลงมื กำรแสดงควำมเชื อฟั ิ อ ้ ่ งระบอบเปปำซีในลักษณะเช่นนี จะเป็ นเครืองหมำยแสดงควำมภักดีตอ ่ พระสันตะปำปำแทนพระเจ ้ ำ{GC446.1}{GCth17384.1} ่ ่ ่ ้ำมก ระบอบเปปำซีเคยพยำยำมเปลียนพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำมำแล ้วพระบัญญัตข ิ ้อทีสองที ห ้ ่ ถู ่ กเปลียนไปเพื ่ ่ ดทำงให ้ถือร ักษำวันทีหนึ ่ ่ รำบบูชำรูปเคำรพถูกตัดทิงไปและพระบั ญญัตข ิ ้อทีสี อเปิ ่ ดแต่บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีเน้นยำว่ ้ ำเหตุผลทีตั ่ ดพระบัญญัตข งเป็ นวันสะบำโตแทนวันทีเจ็ ิ ้อ ่ ่ ่ ่ ่ ทีสองออกไปก็เพรำะเป็ นพระบัญญัตท ิ ไม่ ี จำเป็ นเนื องจำกรวมอยูใ่ นพระบัญญัตข ิ ้อทีหนึ งแล ้วและ ่ ่ พวกเขำนำเสนอพระบัญญัตต ิ รงตำมทีพระเจ ้ำทรงประสงค ์ให ้ทุกคนเข ้ำใจได ้กำรเปลียนแปลงด ้ว ้ ่ ่ ยควำมตังใจและควำมพยำยำมถู กแสดงให ้เห็นตำมทีพระคั มภีร ์เขียนไว ้ว่ำเขำ“จะคิดเปลียนแปลง ่ ่ ท ่ ำให ้คำพยำกรณ์นีส้ ำเร็จอย่ำงถู วำระและธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งๆ”กำรเปลียนแปลงพระบั ญญัตข ิ ้อทีสี ่ ้ำงเรืองนี ่ คื ้ อศำสนจักรกำรกระทำเช่นนี ท ้ ำให ้อำนำจของ กต ้องแม่นยำผู ้มีอำนำจเพียงคนเดียวทีอ ้ ้ ระบอบเปปำซีได ้ตังตนเองขึ นเหนื อพระเจ ้ำอย่ำงเปิ ดเผย{GC446.2}{GCth17384.2}

336

อำนำจสัมบูรณ์

่ น้ มัสกำรพระเจ ้ำจะถูกชีให ้ ้เห็นว่ำแตกต่ำงอย่ำงเป็ นพิเศษด ้วยกำรให ้ควำมเคำรพต่ ในขณะทีผู ่ เพรำะข ่ ้ นเครืองหมำยของอ ่ อพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้อนี เป็ ำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระเจ ้ำและเป็ น ์ ่ พยำนถึงสิทธิในกำรอ ้ำงของพระเจ ้ำทีทรงเรียกร ้องให ้มนุ ษย ์แสดงควำมเคำรพยำเกรงและแสดงค ่ี ชำสัตว ์ร ้ำยจะถูกชีให ้ ้เห็นว่ำแตกต่ำงด ้วยควำมพยำยำมของพวกเขำในก วำมจงร ักภักดีสว่ นผูท้ บู ้ ำรล ้มล ้ำงทำลำยอนุ สรณ์ของพระผูส้ ร ้ำงและยกชูสถำบันของโรมขึนมำในนำมของวั นอำทิตย ์นีแ้ ่ กคำสอนและพิธก ์ ำงโอหังเป็ นครงแรก(โปรดดู ้ั หละทีหลั ี รรมของระบอบเปปำซีใช ้อ ้ำงสิทธิอย่ ภำค ้ั ผนวก)และกำรอำศัยอำนำจทำงฝ่ ำยร ัฐเป็ นครงแรกของมั นคือกำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ ่ ดไม่ น“วันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”แต่พระคัมภีร ์บอกให ้ทรำบว่ำวันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือวันทีเจ็ ่ ่ งพระคริสต ์ตร ัสว่ำ“บุตรมนุ ษย ์เป็ นเจ ้ำเป็ นนำยเหนื อวันสะบำโตด ้วย”มำระโก2:28พระ ใช่วน ั ทีหนึ ่ เปิ ่ ดเผยว่ำ“วันทีเจ็ ่ ดนั้นเป็ นสะบำโตแด่พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำ”อพยพ20:10แ บัญญัตข ิ ้อทีสี ์ ละโดยผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์พระเจ ้ำทรงกำหนดให ้เป็ น“วันบริสท ุ ธิของเรำ”อิ สยำห ์58:1 3{GC446.3}{GCth17384.3} ่ ำมำใช ้กันอยูบ ้ั ำพระคริสต ์ทรงเปลียนวั ่ คำอ ้ำงทีน ่ ่อยครงว่ นสะบำโตไปแล ้วนั้นถูกพิสจ ู น์วำ่ ผิดด ้ วยพระดำรัสของพระองค ์เองพระองค ์ตรัสในคำเทศนำบนภูเขำว่ำ“อย่ำคิดว่ำเรำมำล ้มเลิกธรรมบั ญญัตแิ ละคำของผูเ้ ผยพระวจนะเรำไม่ได ้มำล ้มเลิกแต่มำทำให ้สมบูรณ์ทุกประกำรเพรำะเรำบอก ้ ่ กทีสุ ่ ดหรือขีดขีดหนึ่ งก็จะไม่ ควำมจริงแก่ท่ำนทังหลำยว่ ำจนกว่ำฟ้ ำและดินจะล่วงไปแม้อก ั ษรทีเล็ ่ ้ ้นใครทำให ้ข ้อเล็กน้อยเพียงข ้อหนึ่ มีวน ั สูญไปจำกธรรมบัญญัตจิ นกว่ำทุกสิงจะเกิ ดขึนเพรำะฉะนั ้ ควำมสำคัญน้อยลงและสอนคนอืนให ่ ่ ำเป็ นผู ้เ งในพระบัญญัตน ิ ี มี ้ทำอย่ำงนั้นด ้วยคนนั้นจะได ้ชือว่ ่ ดในแผ่นดินสวรรค ์แต่ใครทีประพฤติ ่ ่ ำเป็ นใ ล็กน้อยทีสุ และสอนตำมธรรมบัญญัตค ิ นนั้นจะได ้ชือว่ หญ่ในแผ่นดินสวรรค ์”มัทธิว5:17-19{GC447.1}{GCth17385.1} ่ ่ ควำมจริงหนึ่ งทีชำวโปรเตสแตนต ์ยอมร ับกันทั่วไปคือพระคัมภีร ์ไม่ได ้ให ้อำนำจในกำรเปลียน ่ ถู ้ กตีพม แปลงวันสะบำโตเรืองนี ิ พ ์เผยแพร่ไว ้อย่ำงชัดเจนในนิ ตยสำรของสมำคมใบปลิวแห่งประเ ทศสหรัฐอเมริกำ[AmericanTractSociety]และสหพันธ ์รวิวำรศึกษำของประเทศสหรัฐอเมริกำ[ ่ พม ้ AmericanSundaySchoolUnion]หนึ่ งในผลงำนทีตี ิ พ ์นี ยอมร ับว่ำ“พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภ ่ นวันทีหนึ ่ ่ ำคพันธสัญญำใหม่ไม่ได ้กล่ำวถึงคำบัญชำใดๆให ้ถือร ักษำวันสะบำโต[วันอำทิตย ์ซึงเป็ ่ อร ักษำวันนั้น”GeorgeElliott,TheAbidingSabb งของสัปดำห ์]หรือให ้กฎเกณฑ ์แน่ นอนเพือถื athหน้ำ184{GC447.2}{GCth17385.2} ่ ้ ่ อีกท่ำนกล่ำวว่ำ“จวบจนถึงเวลำทีพระคริ สต ์สินพระชนม ์นั้นไม่ได ้มีกำรเปลียนวั นเวลำ”และ“เท่ ่ บน ่ ่ ำหนดให ้ละทิงวั ้ นสะบำโตวันทีเจ็ ่ ำทีมี ั ทึกไว ้พวกเขำ[บรรดำอัครทูต]ก็ไม่มค ี ำสังชัดเจนใดๆที ก ่ ่ งของสัปดำห ์เป็ นวันสะบำโตแทน”A.E.Waffle,TheLord’sDayหน้ำ ดและให ้มำถือร ักษำวันทีหนึ 186-188{GC447.3}{GCth17385.3} ่ ชำวโรมันคำทอลิกยอมร ับว่ำคริสตจักรของพวกเขำเองเป็ นผูเ้ ปลียนแปลงวั นสะบำโตและประก ่ ำศว่ำกำรทีชำวโปรเตสแตนต ์ยอมร ับกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ก็เท่ำกับเป็ นกำรยอมร ับอำนำจของเ ธอด ้วยหนังสือคำสอนศำสนำคริสต ์ของคำทอลิก[theCatholicCatechismofChristian]ตอบ 337

อำนำจสัมบูรณ์

่ นทีจะต ่ ่ ่ ไว ่ ้ดังนี ว่้ ำ“ในช่วงเวลำของบัญ คำถำมเรืองวั ้องถือร ักษำเพือปฏิ บต ั ต ิ ำมพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ่ ้ถูกตังไว ้ ้ให ้เป็ นวันบริสท ์ คริสตจักรได ้ร ับกำรทรงชีแนะจำกพระคริ ้ ญัตเิ ดิมวันเสำร ์เป็ นวันทีได ุ ธิแต่ สต ์และกำรชีน้ ำจำกพระวิญญำณของพระเจ ้ำให ้เอำวันอำทิตย ์มำแทนทีวั่ นเสำร ์ดังนั้นในปัจจุบน ั ้ ้ นทีหนึ ่ ่ งให ้เป็ นวันบริสท ์ ่ ดบัดนี วั้ นอำทิตย ์จึงหมำยถึงและคือวันขององค ์พ นี เรำจึ งตังวั ุ ธิแทนวั นทีเจ็ ระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”{GC447.4}{GCth17385.4} ่ นเครืองหมำยแสดงอ ่ เพือเป็ ำนำจของคริสตจักรคำทอลิกนักเขียนผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีอ ้ำงงำน ่ ่ เขียนทีว่​่ ำ“กำรกระทำในกำรลงมือเปลียนให ้วันสะบำโตเป็ นวันอำทิตย ์ซึงชำวโปรเตสแตนต ์อนุ ญ ้ ่ ำตให ้ทำนัน.....กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์เท่ำกับพวกเขำยอมร ับอำนำจของคริสตจักรคำทอลิกทีจะ ่ ้พวกเขำอยูภ สถำปนำกำรเฉลิมฉลองและสังให ่ ำยใต ้บำป”HenryTuberville,AnAbridgment ้ ้วอะไรคือกำรเปลียนแปลงวั ่ oftheChristianDoctrineหน้ำ58เช่นนี แล นสะบำโตมันเป็ นแต่เพียง ่ ่ คอื “เครืองหมำยของสั ่ สัญลักษณ์หรือเครืองหมำยแห่ งอำนำจของคริสตจักรโรมันซึงก็ ตว ์ร ้ำย”{G C448.1}{GCth17386.1} ์ ่ ่ คริสตจักรโรมันไม่เคยสละสิทธิในกำรแอบอ ้ำงควำมยิงใหญ่ ของเธอและเมือชำวโปรเตสแตนต ์ ้ ่ ้ นในขณะที ้ ่ เสธวันสะบำโตของพระคัมภีร ์เท่ำกับ ทังหลำยยอมร ับวันสะบำโตทีเธอเป็ นผูก้ อ ่ ตังขึ ปฏิ ้ ่ ่ ้ ่ พวกเขำยอมร ับคำกล่ำวอ ้ำงนี โดยปริ ยำยพวกเขำอ ้ำงทีมำของกำรเปลี ยนแปลงนี ไปที ธรรมเนี ยม ้ ้ ่ ประเพณี และทำตำมบรรพบุรษ ุ ทังหลำยแต่ด ้วยกำรกระทำนี พวกเขำละเลยหลักกำรแท ้จริงทีทำให ้ ่ นศำสนำของชำวโป พวกเขำต ้องแยกตัวออกจำกโรมนั่นคือ“พระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นทีเป็ ้ ำลังหลอกลวงตนเองและตังใจปิ ้ รเตสแตนต ์”ผูน ้ ิ ยมระบอบเปปำซีมองเห็ นว่ำคนเหล่ำนี ก ดตำของต ่ เมื ้ อกำรเคลื ่ ่ ่ งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ได ้ร ับกำรเห็นชอบมำ นเองต่อควำมจริงในเรืองนี อนไหวที บั ้ น้ ิ ยมระบอบเปปำซีจงึ ปี ติยน ่ ดชำวโปรเตสแตนต ์ทังหมดจะถู ้ กขึนผู ิ ดีโดยรู ้สึกมั่นใจว่ำในทีสุ กนำเ ้ ข ้ำมำอยูภ ่ ำยใต ้ปี กของโรมอีกครง{GC448.2}{GCth17386.2} ั ้ ้นเป็ เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันเปิ ดเผยว่ำ“กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ของชำวโปรเตสแตนต ์ทังหลำยนั ่ี ตอ นกำรแสดงออกถึงควำมจงร ักภักดีทมี ่ คริสตจักร[คำทอลิก]ไม่ใช่กบั ตัวพวกเขำเอง”Mgr.Seg ur,PlainTalkAbouttheProtestantismofTodayหน้ำ213กำรใช ้กฎหมำยบังคับให ้ถือร ักษำ ่ึ คอื นมั วันอำทิตย ์ในส่วนของคริสตจักรโปรเตสแตนต ์เป็ นกำรบังคับให ้นมัสกำรระบอบเปปำซีซงก็ ่ ้ำใจคำอ ้ำงสิทธิของพระบั ์ ่ แต่ ่ ยงั เลือกทีจะถื ่ อร ักษ สกำรสัตว ์ร ้ำยนั่นเองคนเหล่ำนั้นทีเข ญญัตข ิ ้อทีสี ่ ง่ ำวันสะบำโตเทียมเท็จแทนวันสะบำโตแท ้จริงเช่นนั้นแล ้วจึงกำลังถวำยกำรนมัสกำรต่ออำนำจทีสั ่ ้ ำกั ให ้ถือปฏิบต ั ด ิ ้วยพฤติกรรมกำรบังคับให ้ปฏิบต ั ห ิ น้ำทีทำงศำสนำโดยอ ำนำจฝ่ ำยโลกเช่นนี เท่ ้ บคริสตจักรต่ำงๆเป็ นผูส้ ร ้ำงรูปจำลองของสัตว ์ร ้ำยขึนมำด ้วยตนเองดังนั้นกำรใช ้กฎหมำยบังคับ กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ในประเทศสหร ัฐอเมริกำจึงเป็ นกำรบังคับให ้บูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปจำลองขอ งมัน{GC448.3}{GCth17386.3} แต่คริสเตียนในรุน ่ ก่อนๆถือร ักษำวันอำทิตย ์โดยคิดว่ำพวกเขำกำลังถือร ักษำวันสะบำโตของ ้ คริสเตียนซือสั ่ ตย ์อยูใ่ นทุกคริสตจักรไม่เว ้นแม้แต่ในชุมชนชำวคำทอลิก พระคัมภีร ์และในเวลำนี มี ่ อด ่ ้วยควำมจริงใจว่ำวันอำทิตย ์เป็ นวันสะบำโตทีพระเจ ่ ้ ้พระเจ ้ำทรงยอมร ับควำ ทีเชื ้ำทรงแต่งตังไว 338

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ตย ์ทีจริ ่ งใจของพวกเขำแต่เมือกฎหมำยจะถู ่ ้ อบั ่ งคับให ้ถือร ักษำ มตังใจและควำมซื อสั กตรำขึนเพื ่ ่ พึ ่ งปฏิบต ่ ้จริงแล ้วเมือนั ่ ้ วันอำทิตย ์และโลกจะได ้ร ับควำมกระจ่ำงในเรืองหน้ ำทีที ั ต ิ อ ่ วันสะบำโตทีแท ่ งจะคงล่วงละเมิดพระบัญญัตข ่ ่ ได ้มีอำ นเองผูใ้ ดก็ตำมทียั ิ องพระเจ ้ำเพือปฏิ บต ั ต ิ ำมกฎหมำยซึงไม่ ่ งไปกว่ำของโรมโดยวิธน นำจทีสู ี ้ันจะเป็ นกำรถวำยเกียรติแก่หลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเ ่ ่ ้ ปปำซีให ้สูงกว่ำพระเจ ้ำเขำกำลังเทิดเกียรติโรมและอำนำจทีออกกฎบั งคับซึงโรมได ้สถำปนำขึนเ ่ ษย ์ปฏิเสธข ้อกำหนดทีพระเจ ่ ขำกำลังกรำบบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปจำลองของมันในขณะทีมนุ ้ำทรงป ่ ระกำศว่ำเป็ นสัญลักษณ์แทนอำนำจของพระองค ์และให ้เกียรติกบ ั ข ้อกำหนดทีโรมเลื อกเป็ นเครือ่ ่ ่ ่ น“เครือง ่ งหมำยแทนอำนำจของเธอนั้นพวกเขำก็จะร ับเครืองหมำยที แสดงควำมภั กดีตอ ่ โรมซึงเป็ ้ ำงชัดเจนและพวกเขำจะต ้องเลือ หมำยของสัตว ์ร ้ำย”และตรำบจนกระทั่งทุกคนเข ้ำใจประเด็นนี อย่ ่ วงละเมิดต่อไป กระหว่ำงพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและข ้อกำหนดของมนุ ษย ์แล ้วผูท้ ยั ี่ งคงเลือกทีจะล่ ่ จะรับ“เครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำย”{GC449.1}{GCth17387.1} ่ ดทีเคยมอบให ่ ่ ้องตำยถูกบันทึกอยูใ่ นข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ที่ ข่ำวข่มขู่น่ำกลัวทีสุ ้แก่มนุ ษย ์ทีต ่ ้นคงเป็ นบำปร ้ำยแรงมำกทีเรี ่ ยกร ้องพระพิโรธของพระเจ ้ำซึงไม่ ่ เจือปนกับพระเมตตำให ้เ สำมสิงนั ่ ่ องด ้วยเรืองส ่ ำคัญยิงนี ่ ข่ ้ ำวสำรคำเตือ ทลงมำมนุ ษย ์จะไม่ถก ู ปล่อยให ้ตกอยูใ่ นควำมมืดอันเกียวเนื ่ ้ ่ ่ นเรืองบำปนี ทรงโปรดประทำนให ้แก่ชำวโลกก่อนทีกำรพิ พำกษำของพระเจ ้ำจะมำเยือนเพือให ้ทุ ่ กคนรู ้ว่ำทำไมพวกเขำจะต ้องถูกลงโทษและมีโอกำสทีจะหนี ให ้พ ้นคำพยำกรณ์เปิ ดเผยให ้ทรำบว่ ่ ่ งจะประกำศข่ำวของเขำ“แก่ทุกประชำชำติทุกเผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติ”วิ ำทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ นส่วนหนึ่ งของข่ำวสำรเดียวกันสำมประกำรจะต ้ วรณ์14:6;คำเตือนของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมซึ งเป็ องถูกประกำศให ้กว ้ำงไกลออกไปไม่นอ้ ยกว่ำกันโดยในคำพยำกรณ์ใช ้เสียงดังและทูตสวรรค ์บิน ่ ในกลำงท ้องฟ้ ำเป็ นสัญลักษณ์แสดงและเป็ นข่ำวทีจะเรี ยกร ้องให ้โลกสนใจ{GC449.2}{GCth17 387.2} ้ ้ ่ อร ั ในประเด็นของกำรต่อสู ้นี โลกคริ สเตียนทังหมดจะถู กแบ่งออกเป็ นสองกลุม ่ ใหญ่คอื กลุม ่ ทีถื ่ ่ ชำสัตว ์ร ้ำยและรูป กษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและดำเนิ นตำมควำมเชือของพระเยซู กบ ั กลุม ่ ทีบู ่ ่ งคับ จำลองของมันและร ับเครืองหมำยของมั นถึงแม้คริสตจักรและร ัฐจะร่วมมือกันใช ้อำนำจเพือ“บั ้ ่ ับ“เ ทุกคนทังคนเล็ กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมีและคนยำกจนเสรีชนและทำส”วิวรณ์13:16เพือร ่ ่ ครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำย”วิวรณ์19:20;แต่ถงึ กระนั้นประชำกรของพระเจ ้ำจะไม่ต ้องร ับเครืองหมำ ่ ช ัยชนะต่อสัตว ์ร ้ำยและต่อรูปของมันและต่ ยนั้นผูเ้ ผยพระวจนะบนเกำะปัทมอสเห็น“บรรดำคนทีมี ่ นเขำทังหลำยยื ้ อตัวเลขของชือมั นอยูร่ มิ ทะเลแก ้วและถือพิณของพระเจ ้ำ”และร ้องเพลงของโมเส สและเพลงของพระเมษโปดกวิวรณ์15:2,3{GC450.1}{GCth17387.3}

339

อำนำจสัมบูรณ์

บท26-ภำรกิจหนึ่งของกำรปฏิรป ู ่ ภำรกิจของกำรปฏิรป ู วันสะบำโตทีจะต ้องทำให ้สำเร็จในยุคสุดท ้ำยถูกพยำกรณ์ไว ้ในพระธรร ้ มอิสยำห ์ว่ำ“พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่ำ‘จงรักษำควำมยุตธิ รรมและทำควำมชอบธรรมเพรำะควำมรอ ่ ำเช่นนี และแก่ ้ ดของเรำใกล ้มำถึงและควำมชอบธรรมของเรำจะเผยออกควำมสุขย่อมมีแก่คนทีท ่ มนุ ษย ์ผูย้ ด ึ มันไว ้มั่นคือผูร้ ักษำวันสะบำโตไม่ทำให ้วันนั้นเสือมเสี ยและร ักษำมือของเขำจำกกำร ่ ้ำยใดๆ’” ทำชัวร ่ “และคนต่ำงชำติผูเ้ ข ้ำจำรีตถือพระยำห ์เวห ์เพือปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์และร ักพระนำมของพระยำห ์เ ่ ่ วห ์และเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ทุกคนทีร ักษำวันสะบำโตไม่ให ้เสือมเสี ยและยึดมั่นในพันธสัญญำ ์ ่ ของเรำเรำจะนำพวกเขำมำยังภูเขำบริสท ุ ธิของเรำและท ำให ้เขำชืนบำนอยู ใ่ นนิ เวศอธิษฐำนของเ รำ”อิสยำห ์56:1,2,6,7{GC451.1}{GCth17388.1} ้ ่ ำวไว ้ว่ำ“พระยำห ์เวห ์องค ์ พระวจนะคำเหล่ำนี ประยุ กต ์ใช ้ได ้กับทุกยุคสมัยของคริสเตียนดังทีกล่ ่ ่ เจ ้ำนำยผูท้ รงรวบรวมอิสรำเอลทีกระจั ดกระจำยตร ัสว่ำ‘เรำจะรวบรวมคนอืนมำไว ้กับเขำนอกจำก ่ ่ ่ พวกทีได ้รวบรวมไว ้แล ้ว’”อิสยำห ์56:8;นี เป็ นกำรเกรินบอกไว ้ล่วงหน้ำว่ำพระกิตติคณ ุ จะรวบรวม ่ ้ ้อผูกพันของพ คนต่ำงชำติเข ้ำมำและผู ้ทีถวำยเกี ยรติวน ั สะบำโตจะได ้ร ับพระพรด ้วยประกำรฉะนี ข ่ จึ ่ งมีผลครอบคลุมขยำยออกไปภำยหลังจำกกำรตรึงกำงเขนกำรเป็ นขึนจำกควำ ้ ระบัญญัตข ิ ้อทีสี ่ มตำยและกำรเสด็จกลับสวรรค ์ของพระคริสต ์ต่อเนื่ องยำวนำนจนถึงเมือบรรดำผู ร้ ับใช ้ของพระอง ่ ค ์ประกำศข่ำวแห่งควำมชืนชมยิ นดีให ้แก่ชนทุกชำติ{GC451.2}{GCth17388.2} พระยำห ์เวห ์ทรงบัญชำผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะคนเดียวกันว่ำ“จงเก็บคำพยำนไว ้และจงผนึ กตรำธ รรมบัญญัตไิ ว ้ในพวกสำวกของข ้ำพเจ ้ำ”อิสยำห ์8:16;ตรำประทับของพระเจ ้ำปรำกฏอยูใ่ นพระบั ่ พระบั ่ ้ ยงข ้อเดียวในพระบัญญัตส ่ ดเผยให ้เห็นพระนำมแล ญญัตข ิ ้อทีสี ญญัตข ิ ้อนี เพี ิ บ ิ ประกำรทีเปิ ้ ะตำแหน่ งของพระผู ้ประทำนพระบัญญัตพ ิ ระบัญญัตข ิ ้อนี ประกำศว่ ำพระองค ์ทรงเป็ นผูส้ ร ้ำงฟ้ ำสว ้ งเป็ นสิทธิของพระองค ์ทีจะต ่ รรค ์และแผ่นดินโลกและด ้วยเหตุนีจึ ้องได ้รับกำรเคำรพและนมัสกำรเ ่ ้ ่ หนื อพระอืนใดนอกเหนือจำกบัญญัตข ิ ้อนี แล ้วไม่มข ี ้อควำมใดในพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรทีแสดงใ ่ นสะบำโตถูกเปลียนด ่ ห ้เห็นว่ำพระบัญญัตไิ ด ้มำโดยอำนำจของผูใ้ ดเมือวั ้วยอำนำจของระบอบเป ้ งถูกนำออกไปจำกพระบัญญัตส ้ ปำซีตรำประทับนี จึ ิ ำวกทังหลำยของพระเยซู ได ้ร ับบัญชำให ้ฟื ้นฟู ้ บคืนมำด ้วยกำรยกย่องเทิดทูนวันสะบำโตแห่งพระบัญญัตข ่ ให ่ ้กลับมำยังตำ บัญญัตข ิ ้อนี กลั ิ ้อทีสี ่ กต ้องในฐำนะทีเป็ ่ นอนุ สรณ์ของพระผูส้ ร ้ำงและเป็ นเครืองหมำยแห่ ่ แหน่ งทีถู งอำนำจของพระองค ์{ GC452.1}{GCth17388.3} ่ หลักคำสอนต่ำงๆและทฤษฎีหลำกหลำย “ไปค ้นพระรำชบัญญัตแิ ละถ ้อยคำพยำน”ในขณะทีมี ่ ดแย ้งกันอยูม ่ นยำเทียงตรงเพื ่ ่ ซึงขั ่ ำกมำยพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะต ้องเป็ นกฎเดียวทีแม่ อใช ้ทด ้ เ สอบบรรดำแนวคิดคำสอนและทฤษฎีตำ่ งๆผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ถ ้ำเขำไม่พูดตำมคำเหล่ำนี ก็ พรำะในตัวเขำไม่มแี สงสว่ำงเสียเลย”อิสยำห ์8:20TKJV{GC452.2}{GCth17389.1} 340

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งว่ำ“จงร ้องดังๆอย่ำออมเสียงไว ้จงเปล่งเสียงของเจ ้ำเหมือนเป่ ำเข พระองค ์ทรงบัญชำอีกครงหนึ ่ ้ ่ ำสัตว ์จงแจ ้งให ้ชนชำติของเรำรู ้ตัวในเรืองกำรทรยศของเขำให ้เชือสำยของยำโคบรู ้ตัวในเรืองบำ ่ี ้องร ับคำเตือนเรืองกำรทรยศนั ่ ้นไม่ใช่คนชัวของโลกแต่ ่ ่ ปของเขำ”ผูท้ ต เป็ นคนทีพระยำห ์เวห ์ทรง ่ อนให ้ตืนขึ ่ นจำกกำรล่ ้ จัดไว ้ให ้เป็ น“ชนชำติของเรำ”เพือเตื วงละเมิดพระองค ์ยังทรงประกำศต่อไป อีกว่ำ“กระนั้นเขำยังแสวงหำเรำทุกวันและยินดีจะรู ้จักทำงของเรำรำวกับว่ำเขำเป็ นประชำชำติที่ ้ ้ ดเผย ทำควำมชอบธรรมและไม่ได ้ละทิงกฎหมำยของพระเจ ้ำของเขำ”อิสยำห ์58:1,2ข ้อควำมนี เปิ ่ ดว่ำตนเองชอบธรรมและทำตัวประหนึ่ งว่ำสนใจร ับใช ้ในพระรำชกิจของ ให ้เห็นถึงคนกลุม ่ หนึ่ งทีคิ ่ คำตำหนิ ทขึ ่ี งขังและเอำจริงเอำจังของพระเจ ้ำผูท้ รงตรวจสอบหัวใจนั้นพิสู พระเจ ้ำอย่ำงมำกยิงแต่ ้ ยบย่ำกฎบัญญัตข จน์ให ้เห็นว่ำคนเหล่ำนี เหยี ิ องพระองค ์{GC452.3}{GCth17389.2} ้ ้เห็นถึงข ้อบัญญัตท ้ ผูเ้ ผยพระวจนะจึงชีให ิ ถู ี่ กทอดทิงไป”เจ ้ำจะซ่อมเสริมรำกฐำนของคนหลำย ่ ่ ำเป็ นผูซ ่ งผูซ ่ ชัวอำยุ ขนใหม่ ึ้ เจ ้ำจะได ้ชือว่ ้ อ่ มกำแพงทีพั ้ อ่ มแซมถนนให ้เหมือนเดิมเพืออยู อ ่ ำศัยถ ้ ์ ำเจ ้ำหันเท ้ำจำกกำรเหยียบย่ำวันสะบำโตคือจำกกำรทำตำมใจของเจ ้ำในวันบริสท ุ ธิของเรำและเรี ์ ยกสะบำโตว่ำวันปี ติยน ิ ดีและเรียกวันบริสท ุ ธิของพระยำห ์เวห ์ว่ำวันมีเกียรติถ ้ำเจ ้ำให ้เกียรติวน ั นั้น ่ ไม่ไปตำมทำงของเจ ้ำเองไม่ทำตำมควำมพอใจของเจ ้ำหรือพูดแต่เรืองไร ้สำระแล ้วเจ ้ำจะปี ติยน ิ ดีใ นพระยำห ์เวห ์”อิสยำห ์58:12— ้ ้กับยุคของเรำด ้วยกำแพงทีพั ่ งเกิดขึนในพระบั ้ ่ นสะบำ 14คำพยำกรณ์นีใช ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเมือวั ่ ่ โตถูกเปลียนแปลงไปด ้วยอำนำจของโรมันแต่ถงึ เวลำแล ้วทีจะต ้องสถำปนำสถำบันของพระเจ ้ำให ้ ่ ่ กลับคืนมำกำแพงทีพังจะต ้องได ้ร ับกำรซ่อมแซมและรำกฐำนของคนหลำยชัวอำยุ จะต ้องได ้ร ับกำ ้ รซ่อมเสริมขึนใหม่ {GC452.4}{GCth17389.3} ้ นสะบำโตให ้เป็ นวันศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยกำรพักผ่อนและกำรอำนวยพระพรอำ พระผูส้ ร ้ำงทรงแต่งตังวั ่ สท ์ ่ ใ่ นสวนเอเดนอันศักดิสิ์ ทธิได ์ ้ถือร ักษำวันสะบำโตและเมือเขำล ่ ดัมในสภำพทีบริ ุ ธิในขณะที อยู ้ ่ ควำมสุขถึงกระนั้นเขำก็ยงั ถื มลงในบำปแม้เขำกลับใจแล ้วเขำก็ยงั ต ้องถูกขับออกไปจำกบ ้ำนทีมี ้ ้ อำเบลจนถึงโนอำห ์ผูช อร ักษำวันสะบำโตอัครปิ ตำทังหมดถื อร ักษำวันสะบำโตนับตังแต่ ้ อบธรรมไ ่ ่ ปจนถึงอับรำฮัมและยำโคบเมือประชำชนที พระยำห ์เวห ์ทรงเลือกสรรต ้องตกเป็ นทำสอยูใ่ นแผ่นดิ ่ ่ ญญัตข ่ นอียป ิ ต ์ท่ำมกลำงคนทีกรำบไหว ้รูปเคำรพพวกเขำลืมเรืองบั ิ องพระเจ ้ำไปแต่เมือพระยำห ์เ ่ วห ์ทรงปลดปล่อยชนชำติอส ิ รำเอลแล ้วพระองค ์ทรงประกำศพระบัญญัตข ิ องพระองค ์อย่ำงยิงใหญ่ ่ ้ ำเกรงและเชื่ ตระกำรตำให ้แก่คนเหล่ำนั้นเพือให ้พวกเขำทรำบถึงพระประสงค ์ของพระองค ์อีกทังย อฟังพระองค ์ตลอดไป{GC453.1}{GCth17390.1} ้ วน ้ ่ ้ ตังแต่ ั นั้นจวบจนวันนี ควำมรู ้เรืองพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำยังคงถูกเก็บร ักษำไว ้ในโลกนี และวั ่ ก็ ่ ยงั คงได ้ร ับกำรถือร ักษำไว ้มำโดยตลอดแม้วำ่ “คนนอกกฎหมำ นสะบำโตของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ์ ย”2เธสะโลนิ กำ2:3เหยียบย่ำวันศักดิสิ์ ทธิของพระยำห ์เวห ์ลงไปอยูใ่ ต ้ฝ่ ำเท ้ำจนสำเร็จถึงกระนั้นก็ ่ งซ่ ่ อนตัวอยูใ่ นที่ ตำมแม้ในช่วงเวลำของกำรเรืองอำนำจของคนนอกกฎหมำยก็ยงั มีคนสัตย ์ซือซึ ้ สมัยกำรปฏิรป ลีลั้ บได ้ถวำยเกียรติให ้กับวันนั้นนับตังแต่ ู ศำสนำเป็ นต ้นมำก็ยงั คงมีคนในทุกยุคที่ ้ั ่ ่ อสั ่ ตย ์ ถือร ักษำวันนั้นอยูแ่ ม้บ่อยครงจะตกอยู ท ่ ่ำมกลำงกำรกดขีและกำรข่ มเหงก็ยงั มีคำพยำนทีซื 341

อำนำจสัมบูรณ์

้ งพิ ่ สจ ่ นยงของพระบัญญัตข ่ นศักดิสิ์ ทธิที์ ควร ่ เกิดขึนซึ ู น์ให ้เห็นถึงควำมยังยื ิ องพระเจ ้ำและหน้ำทีอั ถวำยให ้กับวันสะบำโตแห่งกำรทรงสร ้ำง{GC453.2}{GCth17390.2} ้ ถู ่ กนำเสนอไว ้ในพระธรรมวิวรณ์บทที14ซึ ่ ่ ยวโยงกั ่ ควำมจริงเหล่ำนี ที งเกี บ“ข่ำวประเสริฐนิ ร ันด ่ ร ์”นั้นจะทำให ้เห็นถึงควำมแตกต่ำงของคริสตจักรของพระคริสต ์ในช่วงเวลำทีพระองค ์จะเสด็จมำ ้ งผลให ้มีคำประกำศว่ำ“นี่ แหละ....คือพวกทีถื ่ อร ักษำพระบัญญัตข ปรำกฏข่ำวสำรสำมประกำรนี ส่ ิ ่ องพระเจ ้ำและจงรักภักดีตอ ่ พระเยซู”วิวรณ์14:12;และเป็ นข่ำวสำรสุดท ้ำยทีประทำนมำให ้ก่อนอง ่ี ำวนี ถู ้ กประกำศออกไปแล ้วผูเ้ ผยพระวจนะเห็นบุตรมนุ ษย ์เส ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำในทันทีทข่ ่ บเกียวโลก{GC453.3}{GCth17390.3} ่ ด็จมำด ้วยพระร ัศมีเพือเก็ ่ี ้ร ับควำมกระจ่ำงในเรืองของสถำนนมั ่ ่ี ับเปลียนไม่ ่ บรรดำผูท้ ได สกำรและพระบัญญัตท ิ ปร ได ้ขอ ่ งพระเจ ้ำจะเปี่ ยมล ้นด ้วยควำมสุขและอัศจรรย ์ใจในขณะทีพวกเขำมองดู ควำมงดงำมและควำมกล ้ ่ ดเผยออกมำให ้พวกเขำเข ้ำใจพวกเขำปรำรถนำทีจะแบ่ ่ มกลืนกันของควำมจริงทังระบบที เปิ งปัน ้ ำนี ให ้ ้กับคริสเตียนทุกคนและยังเชือว่ ่ ำคริสเตียนเหล่ำนี จะร ้ ับควำมกระจ่ำงนี ้ ควำมกระจ่ำงอันลำค่ ่ ่ ำให ้พวกเขำขัดแย ้งกับโลกนั้นไม่เป็ นทีต ่ ้อนร ับของคนจำ ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีแต่ควำมจริงทีจะท ่ ้ำงว่ำเป็ นผูต้ ด ่ งพระบัญญัตข ่ ต ่ ้องกำรควำมเสียสละซึงเป็ ่ นวนมำกทีอ ิ ตำมพระคริสต ์กำรเชือฟั ิ ้อทีสี ่ คนส่ ่ นเรืองที วนใหญ่ถอยหนี ไป{GC454.1}{GCth17391.1} ่ ้อกำหนดของวันสะบำโตถูกประกำศออกมำนั้นมีคนมำกมำยให ้เหตุผลด ้วยกำรใช ้ ในขณะทีข จุดยืนของทำงฝ่ ำยโลกโดยพูดว่ำ“เรำถือร ักษำวันอำทิตย ์มำตลอดบรรพบุรษ ุ ของเรำถือร ักษำวัน ้ ่ ้ ่ พวกเขำท ่ นี และคนดีและนักบุญมำกมำยนอนตำยตำหลับในขณะทีถือร ักษำวันนี หำกสิงที ำนั้นถู ้ กต ้องพวกเรำก็ทำถูกด ้วยเช่นกันกำรถือร ักษำวันสะบำโตใหม่นีจะผลั กดันให ้พวกเรำไม่เป็ นอันห ่ อร ักษำวัน นึ่ งอันเดียวกันกับโลกและพวกเรำก็จะไม่มอ ี ท ิ ธิพลเหนื อพวกเขำกลุม ่ คนขนำดเล็กทีถื ่ ดหวังจะทำอะไรให ้สำเร็จทีจะต ่ ้ ่ อร ักษำวันอำทิตย ์เล่ำ”คำโต ้แย ้งเหล่ำนี คล ้ ้ำย ทีเจ็ ้ำนคนทังโลกซึ งถื ่ คลึงกับทีชำวยิ วใช ้แก ้ตัวปฏิเสธพระคริสต ์บรรพบุรษ ุ ของพวกเขำได ้ร ับกำรยอมร ับจำกพระเจ ้ำเมื่ ่ ชำเสมอมำแล ้วทำไมเล่ำลูกหลำนของพวกเขำจะได ้ร ับควำมรอดด ้วยวิธเี อพวกเขำถวำยเครืองบู ้ ได ้หรือในสมัยของลูเธอร ์ก็เช่นกันบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีลก ้ ดียวกันนี ไม่ ุ ขึนโต ้ว่ำคริสเตียนที่ ่ ่ แท ้จริงตำยในควำมเชือของคำทอลิ กและดังนั้นศำสนำทีพวกเขำนั บถืออยูจ ่ งึ เพียงพอต่อควำมรอ ้ ่ ้ ่ ดของพวกเขำกำรให ้เหตุผลเช่นนี จะกลำยเป็ นสิงกีดขวำงควำมก ้ำวหน้ำทังหลำยในควำมเชื อแล ะกำรปฏิบต ั ท ิ ำงฝ่ ำยศำสนำ{GC454.2}{GCth17391.2} ่ ้ร ับกำรยอมร ับและเป็ น คนมำกมำยยังคงยืนยันว่ำกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ นหลักคำสอนทีได ่ี ่ ้ำนข ้อโต ้แย ้งนี คื ้ อหลักฐ ประเพณี ทแพร่ หลำยของคริสตจักรมำตลอดหลำยศตวรรษคำคัดค ้ำนทีต ่ ำนทีแสดงให ้เห็นว่ำวันสะบำโตและกำรถือร ักษำวันสะบำโตมีควำมเก่ำแก่กว่ำและแพร่หลำยมำก ้ ตสวรรค ์และ กว่ำควำมเก่ำแก่น้ันเทียบเท่ำอำยุของโลกเลยทีเดียวและยังผ่ำนกำรร ับรองของทังทู ่ ่ ่ พระเจ ้ำด ้วยเมือครำวที พระเจ ้ำทรงวำงรำกฐำนของโลกเมือดำวรุ ง่ แซ่ซ ้องสรรเสริญและบรรดำบุต ่ ้ ้ รพระเจ ้ำโห่ร ้องด ้วยควำมชืนบำนนันรำกฐำนของวันสะบำโตก็ถก ู สถำปนำขึนมำแล ้วโยบ38:6,7 ้ ได ้ตังขึ ้ นโดย ้ ปฐมกำล2:1,2,3;สถำบันวันสะบำโตกำหนดไว ้ให ้เรำถวำยควำมเคำรพสถำบันนี ไม่ 342

อำนำจสัมบูรณ์

อำนำจของมนุ ษย ์และไม่ได ้ดัดแปลงมำจำกประเพณี ของมนุ ษย ์แต่ผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒิ[ดำเนี ยล7:9 ้ นและพระค ้ ]ทรงเป็ นผูจ้ ด ั ตังขึ ำนิ ร ันดร ์ของพระองค ์ได ้บัญชำไว ้{GC454.3}{GCth17391.3} ่ ่ นมำสนใจเรืองของกำรปฏิ ่ ่ื ยงหลำยคนก็บด เมือประชำชนเริ มหั รป ู วันสะบำโตอำจำรย ์ผู ้มีชอเสี ิ เ ่ บือนพระคำของพระเจ ้ำโดยกำรแปลควำมหมำยของคำพยำนในพระคัมภีร ์ไปในแนวทำงทีจะสยบ ่ ยและคนเหล่ำนั้นทีไม่ ่ ได ้ศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยตนเองก็รู ้สึกพอใจทีจะร ่ ับข ้อสรุปซึงส ่ ควำมคิดทีสงสั อดคล ้องกับควำมปรำรถนำของเขำเองคนมำกมำยลงแรงล ้มล ้ำงควำมจริงโดยใช ้ข ้อถกเถียงเล่ห ์เ ่ ่ ่ บสนุ นวันสะบำโตจึ หลียมประเพณี ตำ่ งๆทีบรรพบุ รษ ุ ปฏิบต ั ก ิ น ั มำและอำนำจของคริสตจักรผู ้ทีสนั ่ นยันควำมถูกต ้องของพระบัญญัตข ่ ผู ่ ท้ มี ่ี ใจถ่อมพร ้ งถูกผลักดันให ้ไปค ้นหำพระคัมภีร ์เพือยื ิ ้อทีสี ่ นเพียงอำวุธเดียวได ้ยืนหยัดทนต่อกำรจูโ่ จมของผูท้ มี ่ี กำรศึกษำ อมด ้วยพระคำแห่งควำมจริงซึงเป็ ่ งรู ้ ้สึกแปลกใจและโกรธเมือพบว่ ่ ่ ่ องแคล่วของพวกเขำไม่มก ซึงทั ำเล่ห ์เหลียมที คล่ ี ำลังต่อสู ้กับควำ ่ นเหตุผลทีตรงไปตรงมำของผู ่ ่ี ยวชำญในพระคั ่ ่ มเรียบง่ำยซึงเป็ ท้ เชี มภีร ์แทนทีจะเป็ นรำยละเอียดป ่ ้จำกกำรรำเรี ่ ยน{GC455.1}{GCth17392.1} ลีกย่อยทีได ่ มค ่ งคงยืนกรำนอย่ำงไม่ยอ เมือไม่ ี ำพยำนของพระคัมภีร ์สนับสนุ นพวกเขำแล ้วคนมำกมำยทียั ่ ้ ท ้อโดยลืมไปว่ำเหตุผลเดียวกันนี เคยใช ้โจมตีพระคริสต ์และบรรดำอัครทูตของพระองค ์มำแล ้วพว ่ นสะบำโตนี แต่ ้ มน ่ กเขำพูดว่ำ“ทำไมบุคคลสำคัญของเรำจึงไม่เข ้ำใจปัญหำเรืองวั ี อ้ ยคนนักเชือเห ่ ำนเป็ นฝ่ ำยถูกและคนมีควำมรู ้ทังหลำยในโลกเป็ ้ มือนพวกท่ำนมันเป็ นไปไม่ได ้ทีท่ นฝ่ ำยผิด”{GC 455.2}{GCth17392.2} ในกำรตอบโต ้คำถกเถียงเช่นนี จ้ ำเป็ นต ้องกล่ำวอ ้ำงคำสอนต่ำงๆในพระคัมภีร ์และประวัตวิ ธิ ก ี ำ ่ รทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ ประชำกรของพระองค ์มำตลอดทุกยุคทุกสมัยเท่ำนั้นพระเจ ้ำทร ่ี งและปฏิบต ่ี ่ ำเป็ นต ้องพูดควำม งกระทำกิจผ่ำนผูท้ ฟั ั ต ิ ำมพระสุรเสียงของพระองค ์ผูท้ ยอมพู ดเมือจ ่ พู ่ ดลำบำกผูท้ ไม่ ่ี กลัวทีจะต ่ ำหนิ บำปทีผู ่ ค้ นนิ ยมเหตุผลทีพระองค ่ จริงถึงแม้วำ่ เป็ นเรืองที ์ไม่ทรงเลื ่ ่นในศำสนำทฤษฎีและ อกผูม้ ค ี วำมรู ้และมีตำแหน่ งสูงมำนำขบวนกำรปฏิรป ู ก็เพรำะพวกเขำเชือมั ่ ่ี ดต่อเป็ นก ระบอบศำสนศำสตร ์ของตนและไม่รู ้สึกถึงควำมต ้องกำรทีจะให ้พระเจ ้ำสอนเฉพำะผูท้ ติ ้ั ่ กำรศึกษ ำรส่วนตัวกับแหล่งพระปัญญำเท่ำนั้นจึงจะเข ้ำใจหรืออธิบำยพระคัมภีร ์ได ้บำงครงคนที มี ำน้อยถูกเรียกมำให ้ประกำศควำมจริงไม่ใช่เพรำะพวกเขำไม่มก ี ำรศึกษำแต่เพรำะพวกเขำไม่เคย ่ คิดว่ำตนเองเก่งเกินกว่ำทีจะให ้พระเจ ้ำสอนพวกเขำเรียนอยูใ่ นโรงเรียนของพระคริสต ์ควำมถ่อม ่ งของพวกเขำทำให ้พวกเขำยิงใหญ่ ่ ่ นควำมจริงให ้แก่พวก ตนและกำรเชือฟั ในกำรมอบควำมรู ้ทีเป็ ่ อเปรี ่ เขำนั้นพระเจ ้ำทรงประทำนเกียรติให ้พวกเขำด ้วยซึงเมื ยบเทียบแล ้วเกียรติยศทำงฝ่ ำยโลกแ ่ ละควำมยิงใหญ่ ของมนุ ษย ์จมหำยไปอย่ำงไม่มค ี วำมหมำย{GC455.3}{GCth17392.3} ่ ชำวแอ๊ดเวนตีสส่วนใหญ่ปฏิเสธควำมจริงเรืองสถำนนมั สกำรและพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและ ้ ่ ่ คนจำนวนมำกได ้ละทิงควำมเชือทีพวกเขำมีในขบวนกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์และร ั ่ี ้ งไม่ ่ น่ำเชือถื ่ อและขัดแย ้งบำงคนถูกชักนำ บแนวคิดต่ำงๆของคำพยำกรณ์ทประยุ กต ์ใช ้กับงำนนี ซึ ้ ่ นอนทีพระคริ ่ ่ ด ไปสูค ่ วำมผิดซำซำกของกำรก ำหนดวันเวลำทีแน่ สต ์จะเสด็จกลับมำแสงสว่ำงทีบั ้ องควำมกระจ่ำงในเรืองสถำนนมั ่ นี ส่ สกำรควรจะแสดงให ้พวกเขำเห็นว่ำไม่มช ี ว่ งเวลำของคำพยำ 343

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ั สองและไม่ ่ กรณ์ทครอบคลุ มไปจนถึงกำรเสด็จกลับมำครงที มก ี ำรทำนำยไว ้ล่วงหน้ำอีกแล ้วถึงเวล ่ นอนของเหตุกำรณ์นีแต่ ้ พวกเขำกลับหันหลังให ้กับควำมกระจ่ำงครงแล ้ั ้วครงเล่ ้ั ำพวกเขำ ำทีแน่ ่ กำหนดเวลำกำรเสด็จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและต ้องร ับควำมผิดหวังเรือยมำ{GC456.1}{ GCth17393.1} ่ ่ องเธสะโลนิ กำร ับแนวคิดทีผิ ่ ดในเรืองกำรเสด็ ่ เมือคริ สตจักรทีเมื จกลับมำของพระคริสต ์อัครทู ตเปำโลแนะนำพวกเขำให ้ทดสอบควำมหวังใจและกำรรอคอยของพวกเขำอย่ำงรอบคอบด ้วยพร ่ี ดเผยเหตุกำรณ์ทจะเกิ ่ี ้ อนพระคริสต ์จะเสด็จมำแล ะคำของพระเจ ้ำท่ำนอ ้ำงคำพยำกรณ์ทเปิ ดขึนก่ ่ ะแสดงให ้เห็นว่ำไม่มเี หตุผลใดทีจะหวั งว่ำพระองค ์จะเสด็จมำในยุคของพวกเขำคำเตือนของท่ำน คือ“อย่ำให ้ใครล่อลวงท่ำนโดยทำงหนึ่ งทำงใดเลย”2เธสะโลนิ กำ2:3หำกพวกเขำยังคงหมกมุ่นอ ่ ่ ผิ ่ ดควำมผิดหวังจะเปิ ดโ ยูก ่ บ ั กำรรอคอยทีพระคั มภีร ์ไม่ได ้สอนไว ้พวกเขำก็จะถูกชักนำให ้ทำสิงที ่ี เชือเย ่ ้ยหยันและพวกเขำจะเสียงต่ ่ อควำมท ้อถอยและจะถูกชักนำให ้สง อกำสให ้พวกเขำถูกผูท้ ไม่ ่ ้กับชำวเธสะโลนิ กำจึงมีบทเรียน สัยควำมจริงทีจ่ ำเป็ นสำหร ับควำมรอดคำเตือนของอัครทูตทีให ่ี ชวี ต สำคัญสำหรับผูท ้ มี ิ อยูใ่ นยุคสุดท ้ำยชำวแอ๊ดเวนตีสมำกมำยรู ้สึกว่ำพวกเขำไม่อำจเตรียมตัว ่ นอนของกำรเสด็จมำขององค ์พร ให ้กระตือรือร ้นและแข็งขันได ้นอกเสียจำกจะมีเวลำกำหนดทีแน่ ่ ่ ่ ้ ะผูเ้ ป็ นเจ ้ำเพือใช ้ยึดควำมเชือให ้มั่นแต่เมือควำมหวั งของพวกเขำถูกกระตุ ้นขึนมำคร งแล ั้ ้วครงเล่ ั้ ่ ่ ำเพียงเพือไปพบกั บควำมผิดหวังควำมเชือของพวกเขำถู กกระเทือนอย่ำงมำกจนกระทั่งพวกเขำ ่ ไม่สำมำรถรู ้สึกประทับใจในควำมจริงยิงใหญ่ ของคำพยำกรณ์ได ้อีกต่อไป{GC456.2}{GCth17 393.2} ่ ำหนดเวลำทีแน่ ่ นอนสำหร ับกำรพิพำกษำซึงเป็ ่ นข่ำวสำรองค ์ทีหนึ ่ ่ งนั้นเป็ นไ กำรเทศนำเรืองก ่ึ ำวสำรนั้นได ้วำงรำกฐำน ปตำมพระบัญชำของพระเจ ้ำกำรคำนวณช่วงเวลำของคำพยำกรณ์ซงข่ ้ ดของ2300วันไว ้ทีฤดู ่ ใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844เรืองนี ่ เป็ ้ นเรืองที ่ ไม่ ่ มผ ไว ้ได ้จัดวำงจุดสินสุ ี ูใ้ ดโต ้แ ้ ้ั จะหำวั ่ ่ ้นและวันสินสุ ้ ดของช่วงเวลำพยำกร ย ้งได ้ควำมพยำยำมซำๆหลำยคร งที นใหม่ของจุดเริมต ้ ่ งไม่ขนเพื ่ ณ์นีและเหตุ ผลทีฟั ึ ้ อสนั บสนุ นจุดยืนเหล่ำนั้นไม่เพียงหันเหควำมคิดให ้ออกห่ำงไกลไปจ ้ ่ ้ในกำ ำกควำมจริงแห่งยุคเท่ำนั้นแต่ยงั ทำให ้เกิดควำมเหยียดหยำมต่อควำมพยำยำมทังหมดที ใช ่ กำรกำหนดเวลำแน่ นอนของกำรเสด็จมำครงที ้ั สองบ่ ่ รอธิบำยคำพยำกรณ์ตำ่ งๆด ้วยยิงมี อยมำกขึ ้ ่ นเท่ ้ ำไรก็จะยิงเข ่ ้ำไปสูเ่ ป้ ำประสงค ์ของซำตำนมำกขึนเท่ ้ ำนั้นเมือเว ่ นและถูกสอนออกไปมำกยิงขึ ่ ำหนดไว ้ผ่ำนพ ้นไปมันจะยุให ้เย ้ยหยันและหมินประมำทผู ่ ่ และด ้ ้ งโ ลำทีก ส้ นับสนุ นเรืองนี ้วยเหตุนีจึ ่ หมกระหน่ ำคำตำหนิ ใส่ขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ในช่วงปี ค.ศ. ่ี งคงยืนกรำนอยูใ่ นควำมผิดเช่นนี ในที ้ ่ ดพวกเขำจะกำหนดวันเวลำกำร 1843และค.ศ.1844ผูท้ ยั สุ ่ ้ เสด็จกลับมำของพระคริสต ์ให ้ห่ำงไกลออกไปยังอนำคตทียำวนำนด ้วยกำรกระทำเช่นนี พวกเขำ จะถูกนำไปยังกำรนอนพักในควำมรู ้สึกปลอดภัยจอมปลอมและคนมำกมำยจะไม่มโี อกำสหลุดพ้ ้ ่งสำยเกินไป{GC457.1}{GCth17394.1} นจำกกำรหลอกลวงนี จนกระทั ่ ประวัตศ ิ ำสตร ์ของชนชำติอส ิ รำเอลสมัยโบรำณเป็ นตัวอย่ำงอันโดดเด่นซึงแสดงให ้เห็นถึงประ ่ี ำนมำของชุมนุ มชนชำวแอ๊ดเวนตีสพระเจ ้ำทรงนำประชำกรของพระองค ์ในขบวนก สบกำรณ์ทผ่ 344

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์เหมือนเช่นทีพระองค ์ทรงนำชนชำติอส ิ รำเอลออกจำกประเท ่ ดกำรผิดหวังครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ ศอียป ิ ต ์ในครำวทีเกิ ควำมเชือของพวกเขำถู กทดสอบเหมือนเช่นคนชำ ่ ่ ่ี ำนม ติฮบ ี รูถก ู ทดสอบทีทะเลแดงหำกพวกเขำยังคงวำงใจในพระหัตถ ์ทีทรงนำในประสบกำรณ์ทผ่ ่ ำงำนร่วมกันในปี ค.ศ.1844ได ้ร ับข่ำว ำแล ้วพวกเขำก็จะเห็นควำมรอดของพระเจ ้ำหำกทุกคนทีท ่ ้ ้วยอำนำจของพระวิญญำณบริสท ์ ้วองค ์พระผูเ้ ป็ ของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมและประกำศข่ ำวนี ด ุ ธิแล ่ ่ พวกเขำลงแรงท ่ นเจ ้ำจะทรงกระทำกิจยิงใหญ่ ในสิงที ำกันอยูแ่ สงเจิดจ ้ำแห่งควำมกระจ่ำงจะส่องลง ่ ำนมำผูอ้ ำศัยอยูใ่ นโลกคงจะได ้ร ับคำเตือนนี และงำนช่ ้ มำยังโลกหลำยปี ทีผ่ วงท ้ำยก็คงจะเสร็จสม ่ บูรณ์ไปแล ้วและพระคริสต ์น่ ำจะเสด็จกลับมำแล ้วเพือไถ่ประชำกรของพระองค ์ให ้รอด{GC457.2} {GCth17394.2} ่ บปี พระองค ์ทรงป พระเจ ้ำไม่ทรงประสงค ์ให ้ชนชำติอส ิ รำเอลเดินวนเวียนอยูใ่ นป่ ำกันดำรถึงสีสิ ่ี ่ นเป็ นประชำชนทีบริ ่ สท ์ ระสงค ์นำพวกเขำเข ้ำไปยังแผ่นดินคำนำอันโดยตรงและให ้อยูท ่ นั ุ ธิและมี ค ่ บรู3:19เป็ นเพรำะก วำมสุขแต่“พวกเขำไม่สำมำรถเข ้ำไปได ้นั้นก็เพรำะพวกเขำขำดควำมเชือ”ฮี ่ ้ ่ ่ รกันดำรและคนอืนถู ่ กยกชู ำรเสือมถอยออกห่ ำงและกำรละทิงควำมเชื อพวกเขำจึ งพินำศในถินทุ ้ อเข ่ ้ำไปแผ่นดินแห่งคำสัญญำแทนในทำนองเดียวกันไม่ใช่พระประสงค ์ของพระเจ ้ำทีกำรเส ่ ขึนเพื ้ ด็จกลับมำของพระคริสต ์จะล่ำช ้ำนำนถึงเพียงนี และประชำกรของพระองค ์ต ้องคงอยูน ่ ำนหลำยปี ใ ่ ่ นโลกแห่งบำปและเศร ้ำโศกแต่ควำมไม่เชือแยกพวกเขำออกไปจำกพระเจ ้ำในขณะทีพวกเขำปฏิ ่ พระองค ่ ่ งถูกยกชูขนเพื ่ เสธหน้ำทีที ์ทรงมอบหมำยให ้พวกเขำทำนั้นคนอืนจึ ึ ้ อให ้ประกำศข่ำวสำร ้ ่ ้ ่ นี แทนด ้วยพระเมตตำคุณทีพระเยซูทรงมีตอ ่ โลกนี พระองค ์จึงทรงเลือนกำรกลับมำของพระองค ์อ ่ ่ อกไปเพือคนบำปจะมี โอกำสร ับคำเตือนและแสวงหำพระองค ์ผูท้ รงเป็ นร่มกำบังก่อนทีพระพิ โรธข ่ องพระเจ ้ำจะหลังลงมำ{GC458.1}{GCth17395.1} ้ นเดียวกับยุคก่อนในอดีตกำรประกำศควำมจริงทีเตื ่ อนสอนเรืองบำปและควำมผิ ่ เวลำนี เช่ ดขอ ้ ่ ่ ั เกลียดควำมสว่ำงและไม่มำหำค งยุคจะกระตุ ้นให ้เกิดกำรต่อต ้ำนขึน“เพรำะทุ กคนทีประพฤติ ชวก็ ่ ษย ์มองเห็นว่ำไม่ วำมสว่ำงเนื่ องจำกกลัวว่ำกำรกระทำของตนจะปรำกฏ”ยอห ์น3:20ในขณะทีมนุ ่ ักษำจุดยืนของตนเองได ้แล ้วคนมำกมำยจึงตังใจที ้ ่ ักษำจุดยืนของตนด ้ อำจใช ้พระคัมภีร ์เพือร จะร ่ ้ ่ ปนิ สยั และควำมตังใจของผู ้ ่ี น วยควำมรุนแรงและพวกเขำโจมตีด ้วยวิญญำณทีโหดเหี ยมไปที อุ ท้ ยื ่ ่ ไม่ ่ ได ้ร ับควำมนิ ยมนโยบำยเดียวกันนี ถู ้ กใช ้มำตลอดทุกยุคสมัยเอลีย หยัดเพือปกป้ องควำมเชือที ำห ์ถูกประณำมว่ำเป็ นคนสร ้ำงควำมยุง่ ยำกในแผ่นดินอิสรำเอลเยเรมีย ์เป็ นคนทรยศเปำโลทำให ้วิ ้ สมัยโน้นมำจนถึงวันนี ผู ้ ท้ จงร ่ี ักภักดีตอ หำรเป็ นมลทินตังแต่ ่ ควำมจริงจะถูกปร ักปรำว่ำเป็ นผูก้ อ ่ ค ่ มค ่ ่ วำมไม่สงบเป็ นคนนอกรีตหรือเป็ นคนก่อควำมแตกแยกฝูงชนทีไม่ ี วำมเชือมำกพอที จะยอมร ับ ่ ่ ตอ ่ี ้ำตำห ถ ้อยคำอันแน่ นอนของคำพยำกรณ์จะยอมหลงเชือโดยไม่ สงสัยในคำกล่ำวหำทีมี ่ ผูท้ กล ่ ค้ นนิ ยมทำกันวิญญำณเช่นนี จะมี ้ มำกขึนและยิ ้ ่ ้ นิ บำปทีผู งมำกขึ นและพระคั มภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเ ่ จนว่ำเวลำกำลังจะมำถึงเมือกฎหมำยของร ัฐจะขัดแย ้งกับพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจนกระทั่งใครก็ ่ อฟั ่ งทุกคำสังสอนของพระเจ ่ ่ ับคำตำหนิและกำรลงโทษในฐำนะคน ตำมทีเชื ้ำจะต ้องกล ้ำหำญทีจะร ่ ทำควำมชัว{GC458.2}{GCth17395.2} 345

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ้วอะไรคือหน้ำทีของผู ่ ่ื ำวแห่งควำมจริงเขำควรต ้องสรุปใช่ไหมว่ำ เมือมองเห็ นภำพเช่นนี แล ส้ อข่ ้ั ่ ้ร ับจำกกำรประกำศคือกำรกระตุ ้ เขำไม่ควรประกำศควำมจริงเนื่ องจำกบ่อยครงผลลั พธ ์เดียวทีได ่ ่ ประกำศไม่ ่ ่ จะเก็ ่ นให ้มนุ ษย ์หลบเลียงหรื อขัดขวำงสิงที ใช่เขำไม่มเี หตุผลอืนที บคำพยำนของพระ ้ ่ นอ้ ยไปกว่ำทีเคยเกิ ่ คำพระเจ ้ำเอำไว ้เพียงเพรำะพระคำเหล่ำนี กระตุ ้นให ้เกิดกำรต่อต ้ำนซึงไม่ ดกับ ่ ่ นประโยชน์ นักปฏิรป ู ในยุคก่อนๆควำมเชือของธรรมิ กชนและของผูย้ อมพลีชพ ี ถูกจำรึกไว ้เพือเป็ ่ี ำเนิ นชีวต ้ ์ ่ ตย ์อย่ำงมั่ สำหร ับคนในยุคต่อๆมำผูท้ ด ิ เป็ นแบบอย่ำงทังในควำมบริ สท ุ ธิและควำมซื อสั ่ นกำลังใจแก่ผูท้ บั ่ี ดนี ได ้ ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ยืนขึนเพื ้ อเป็ ่ นพยำนให ้พระเจ ้ำ นคงถูกส่งต่อมำเพือเป็ ่ พวกเขำได ้ร ับพระคุณและควำมจริงไม่ใช่เพือตนเองแต่ โดยผ่ำนพวกเขำโลกจะได ้ร ับควำมกระจ่ำ ่ ้ ้ ้วห งในควำมรู ้เรืองพระเจ ้ำพระเจ ้ำทรงโปรดประทำนควำมกระจ่ำงให ้แก่ผูร้ ับใช ้ทังหลำยในยุ คนี แล รือยังถ ้ำเช่นนั้นแล ้วพวกเขำจึงควรให ้แสงนั้นส่องออกไปในโลก{GC459.1}{GCth17396.1} ่ ำวถึงพระนำมของพระองค ์ว่ำ“พ ในสมัยโบรำณกำลพระยำห ์เวห ์ทรงเปิ ดเผยให ้กับคนหนึ่ งทีกล่ งศ ์พันธุ ์อิสรำเอลจะไม่ยอมฟังเจ ้ำเพรำะเขำไม่ยอมฟังเรำ”ถึงกระนั้นพระองค ์ยังตร ัสว่ำ“แต่เจ ้ำจงก ล่ำวถ ้อยคำของเรำให ้พวกเขำฟังแม้พวกเขำจะฟังหรือปฏิเสธก็ตำมเถอะ”เอเสเคียล3:7;2:7ในเว ้ ลำนี พระบั ญชำของพระเจ ้ำมำถึงผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ว่ำ“จงร ้องดังๆอย่ำออมเสียงไว ้จงเปล่งเสียงข ่ ้ องเจ ้ำเหมือนเป่ ำเขำสัตว ์จงแจ ้งให ้ชนชำติของเรำรู ้ตัวในเรืองกำรทรยศของเขำให ้เชือสำยของย ่ ำโคบรู ้ตัวในเรืองบำปของเขำ”อิ สยำห ์58:1{GC459.2}{GCth17396.2} ่ กคนยังมีโอกำสผูท้ ได ่ี ้ร ับควำมกระจ่ำงแห่งควำมจริงจะมีหน้ำทีที ่ ศั ่ กดิสิ์ ทธิและน่ ์ ตรำบเท่ำทีทุ ำ ่ สะพรึงกลัวเช่นเดียวกับผูเ้ ผยพระวจนะแห่งอิสรำเอลทีพระดำร ัสของพระยำห ์เวห ์มำถึงว่ำ“บุตรมนุ ้ ้ำให ้เป็ นคนยำมสำหร ับพงศ ์พันธุ ์อิสรำเอลและเมือเจ ่ ้ำได ้ยินถ ้อยคำจำกปำกเรำเ ษย ์เอ๋ยเรำได ้ตังเจ จ ้ำจงเตือนพวกเขำแทนเรำถ ้ำเรำกล่ำวกับคนอธรรมว่ำ‘โอคนอธรรมเจ ้ำจะต ้องตำยแน่ ’และเจ ้ำไม่ ได ้กล่ำวเตือนคนอธรรมให ้กลับจำกทำงของเขำคนอธรรมนั้นจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำป ่ ของเขำแต่เรำจะลงโทษเจ ้ำเรืองโลหิ ตของเขำแต่ถ ้ำเจ ้ำได ้ตักเตือนคนอธรรมให ้หันกลับจำกทำง ของเขำแต่เขำไม่หน ั กลับจำกทำงของเขำเขำจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำปของเขำแต่เจ ้ำจะ ช่วยชีวต ิ ของเจ ้ำเองให ้รอด”เอเสเคียล33:7-9{GC459.3}{GCth17396.3} ่ อุปสรรคยิงใหญ่ ตอ ่ กำรร ับและกำรเผยแพร่ควำมจริงคือข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำมันจะต ้องมีควำมไม่สะ ่ ท้ สนั ่ี บสนุ นควำมจริงไม่เคยสำมำรถที่ ดวกและกำรถูกตำหนิ น่ี คือข ้อโต ้แย ้งเดียวต่อควำมจริงซึงผู ่ ้ เคยขัดขวำงผูต้ ด ่ อสั ่ ตย ์ของพระคริสต ์พวกเขำไม่เคยรอให ้ค จะปฏิเสธได ้แต่เรืองเหล่ ำนี ไม่ ิ ตำมทีซื ่ ่ ่นในหน้ำทีของพวกเขำแล ่ ้ั ่ วำมจริงยอมร ับอย่ำงแพร่หลำยก่อนเมือพวกเขำเชื อมั ้วพวกเขำก็ตงมั ่ นรับกำงเขนและกล่ำวร่วมกับอัครทูตเปำโลว่ำ“ควำมยำกลำบำกชัวครำวและเล็ กน้อยของเรำจะ ์ นิร ันดร ์มำกมำยอย่ำงไม่มท ่ี ยบ”และกล่ำวร่วมกับคนในยุคโบรำณด ้วยที“ถื ่ ทำให ้เรำมีศก ั ดิศรี ี เปรี ่ ้ ำกว่ำสมบัตท ้ั อว่ำควำมอับอำยขำยหน้ำเพือพระคริ สต ์ลำค่ ิ งหลำยของอี ยป ิ ต ์”2โครินธ ์4:17ฮีบรู1 1:26{GC460.1}{GCth17397.1} ่ ำตำมกฎข ้อกำหนดม ไม่วำ่ พวกเขำจะนับถือศำสนำใดมีเพียงผูท้ ร่ี ับใช ้โลกด ้วยใจเท่ำนั้นทีจะท ่ ำตำมหลักกำรของศำสนำเรำจะต ้องเลือกควำมถูกต ้องเพรำะเป็ นสิงที ่ ถู ่ กและมอบผล ำกกว่ำทีจะท 346

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ไว ้กับพระเจ ้ำสำหร ับผูท้ มี ่ี หลักกำรควำมเชือและควำมกล ่ ้ ลัพธ ์ทีได ้ำหำญนั้นโลกเป็ นหนี ผลงำนก ่ งใหญ่ ่ ้ ้องดำเนิ นต่อไปข ้ำงหน้ำด ้วยคนลัก ำรปฏิรป ู ทียิ ของพวกเขำงำนกำรปฏิรป ู สำหร ับยุคนี จะต ้ ษณะเดียวกันนี {GC460.2}{GCth17397.2} ่ี ธรรมบัญญัตข พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ“จงฟังเรำพวกเจ ้ำผูร้ ู ้จักควำมชอบธรรมชนชำติทมี ิ องเ รำอยูใ่ นใจอย่ำกลัวกำรเยำะเย ้ยของมนุ ษย ์และอย่ำวิตกต่อกำรถำกถำงของเขำเพรำะว่ำตัวแมลง ้ ำและตัวหนอนจะกินเขำเหมือนกินขนแกะแต่ควำมชอบธรรมของเรำจะ จะกินเขำเหมือนกินเสือผ้ ่ ดำรงเป็ นนิ ตย ์และควำมรอดของเรำอยูท ่ ุกชัวชำติ พน ั ธุ ์”อิสยำห ์51:7,8{GC460.3}{GCth17397 .3}

347

อำนำจสัมบูรณ์

บท27-กำรฟื ้นฟูยค ุ ใหม่ ่ ่ กำรเทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงสัตย ์ซือผลที ่ ่ ไม่วำ่ ทีใดก็ ตำมเมือมี ตำมมำจะประจั กษ ์เป็ น ้ พยำนว่ำคำเทศนำเหล่ำนันมีแหล่งกำเนิ ดจำกพระเจ ้ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำสถิตอยูร่ ว่ มกับบ ทเทศน์ของผูร้ ับใช ้ของพระองค ์และคำเทศนำนั้นจึงประกอบด ้วยอำนำจปลุกจิตสำนึ กของคนบำป ่ น“ควำมสว่ ้ ่ ำให ้มนุ ษย ์ทุกคนเห็นควำมจริงได ้นั้นกำลังเข ้ำมำในโลก”ยอห ์น1:9ค ให ้ตืนขึ ำงแท ้ทีท ้ องเข ้ำไปในทีลี ่ ลั้ บของจิตวิญญำณและเปิ ดเผยสิงที ่ ซ่ ่ อนเร ้นอยูใ่ นควำมมืดออกมำค วำมสว่ำงนี ส่ ้ ดขึนในควำมคิ ้ ้ วำมสำนึ กอย่ำงลึกซึงเกิ ดและจิตใจของเขำทังหลำยพวกเขำรู ้สึกสำนึ กถึงควำมผิ ่ ดบำปควำมชอบธรรมและกำรพิพำกษำทีกำลังจะมำถึงพวกเขำรู ้สึกถึงควำมชอบธรรมของพระย ่ ้องปรำกฏตัวต่อเบืองพระพั ้ ำห ์เวห ์และตระหนักถึงควำมน่ ำกลัวทีต กตร ์พระเจ ้ำผูท้ รงตรวจสอบจิต ่ ใจในขณะทีเขำยั งคงมีควำมผิดและควำมไม่บริสท ุ ธิด์ ้วยควำมเจ็บปวดรวดร ้ำวพวกเขำร ้องว่ำ ้ ่ “ใครจะช่วยให ้พน้ จำกร่ำงกำยแห่งควำมตำยนี ”โรม7:24;เมื อกำงเขนแห่ งคำลวำรีพร ้อมด ้วยเ ่ ชำอันไม่มท ่ี นสุ ้ ดเพือบำปของมนุ ่ ่ นใดนอ ่ ครืองบู ี สิ ษย ์ได ้ถูกเปิ ดเผยให ้เห็นพวกเขำมองไม่เห็นสิงอื ่ ยงพอเพือลบมลทิ ่ กจำกพระคุณอันประเสริฐของพระคริสต ์ทีเพี นบำปแห่งกำรล่วงละเมิดของพวกเ ่ ำมนุ ษย ์ให ้กลับคืนดีกบ ่ ขำนี่ เป็ นวิธเี ดียวทีจะน ั พระเจ ้ำได ้ด ้วยควำมเชือและควำมถ่ อมตนพวกเขำ จะต ้องยอมรับพระเมษโปดกของพระเจ ้ำผูท้ รงรับบำปของโลกไปพวกเขำได ้รับกำร“ทรงยกบำปที่ ได ้ทำไปแล ้ว”ผ่ำนทำงพระโลหิตของพระเยซูโรม3:25{GC461.1}{GCth17398.1} ้ สจ ่ จิตวิญญำณเหล่ำนี พิ ู น์กำรกลับใจด ้วยกำรเกิดผลพวกเขำเชือและร ับบัพติศมำและลุกขึน้ ่ กสร ้ำงขึนใหม่ ้ ดำเนิ นไปตำมชีวต ิ ใหม่เป็ นคนทีถู ในพระเยซูคริสต ์ไม่ได ้ประพฤติตำมรำคะตัณหำ ่ ่ ของกำลก่อนแต่ดำเนิ นตำมรอยพระบำทของพระบุตรของพระเจ ้ำโดยเชือในพระองค ์เพือสะท ้อน ่ ่ คร ่ งหนึ ้ั ่ งพวกเขำเคย พระลักษณะของพระองค ์และชำระตนให ้บริสท ุ ธิดั์ งทีพระองค ์ทรงบริสท ุ ธิสิ์ งที ้ ่ เคยร ่ ้ ่ี งยโสและอวดดี ่ ้ นคนอ่ เกลียดชังบัดนี พวกเขำร ักและสิงที ักบัดนี พวกเขำร ังเกียจผูท้ หยิ บด ั นี เป็ ่ อนสุภำพและมีใจอ่อนน้อมคนไร ้สำระและทะนงตนกลำยเป็ นคนเอำจริงเอำจังและสงบเสงียมคนห ่ ้ มินประมำทกลำยเป็ นคนทีย่ ำเกรงคนขีเมำกลำยเป็ นคนสุขม ุ เยือกเย็นและคนผิดศีลธรรมกลับกล ่ ้สำระทีนิ ่ ยมกันตำมอย่ำงโลกถูกทิงไปคริ ้ ำยเป็ นคนบริสท ุ ธิสิ์ งไร สเตียนจะไม่แสวงหำ“กำรประดับตั ่ ้ ำแต่จงประดับด ้วยบุคลิ วแต่ภำยนอกด ้วยกำรถักผมกำรสวมใส่เครืองทองค ำหรือกำรนุ่ งห่มเสือผ้ ่ อนอยูใ่ นใจด ้วยเครืองประดั ่ ่ รู ้เสือมสลำยคื ่ ่ ภำพอ่อนโยนและจิตใจทีสง ่ กทีซ่ บซึงไม่ อด ้วยจิตใจทีสุ ่ นสิงล ่ ำค่ ้ ำยิงในสำยพระเนตรพระเจ ่ บซึงเป็ ้ำ”1เปโตร3:3,4{GC461.2}{GCth17398.2} ่ ้ กำรฟื ้ นฟูนำมำซึงกำรตรวจสอบหั วใจอย่ำงลึกซึงและกำรถ่ อมตนกำรฟื ้ นฟูจะแสดงคุณลักษ ่ี ้ ณะของกำรเรียกร ้องคนบำปอย่ำงเคร่งขรึมจริงใจและมีควำมเห็นอกเห็นใจอย่ำงแรงกล ้ำต่อผูท้ ได ้ ้กับพระเจ ้ำเ ร ับกำรไถ่แล ้วด ้วยพระโลหิตของพระคริสต ์บรรดำชำยและหญิงต่ำงอธิษฐำนและปลำสู ่ ้ ้ นฟูเช่นนี จะเห็ ้ ่ ถอย พือควำมรอดของจิ ตวิญญำณทังหลำยผลของกำรฟื นได ้ในจิตวิญญำณทีไม่ ่ื ่ี ่ี ค หนี จำกกำรปฏิเสธตนเองและกำรอุทศ ิ ถวำยตัวแต่ชนชมยิ นดีทพวกเขำถู กนับว่ำเป็ นผูท้ คู ่ วรทีจ่ ่ นแก่พระคริสต ์มนุ ษย ์มองเห็นกำรเปลียนแปลงที ่ ่ ดขึนใน ้ ะได ้ร ับกำรตำหนิ และกำรทดลองเพือเห็ เกิ ชีวต ิ ของผูท้ ร่ี ับพระนำมของพระเยซูชม ุ ชนได ้ประโยชน์จำกอิทธิพลของพวกเขำพวกเขำทำงำนร่ 348

อำนำจสัมบูรณ์

่ บเกียวชี ่ วมกับพระคริสต ์และหว่ำนร่วมกับพระวิญญำณเพือเก็ วต ิ นิ ร ันดร ์{GC462.1}{GCth173 99.1} ้ คนเหล่ำนี อำจจะถู กกล่ำวถึงได ้ว่ำเป็ น“เพรำะควำมเสียใจนั้นทำให ้ท่ำนกลับใจ”“เพรำะว่ำควำ ่ มเสียใจตำมพระประสงค ์ของพระเจ ้ำทำให ้เกิดกำรกลับใจซึงจะน ำไปสูค ่ วำมรอดและจะไม่ทำให ้เสี ยใจแต่ควำมเสียใจอย่ำงโลกนั้นย่อมนำสูค ่ วำมตำยจงดูสวิ ำ่ ควำมเสียใจตำมพระประสงค ์ของพระเ ้ ำไปสูก ่ สจู น์ตวั เองเกิดควำ จ ้ำเช่นนี น ่ ำรเอำจริงเอำจังเพียงไรและยังทำให ้เกิดกำรขวนขวำยทีจะพิ ่ วควำมอำลัยควำมกระตือรือร ้นและเกิดกำรลงโทษพวกท่ำนพิสจ มขุ่นเคืองควำมตืนตั ู น์ตวั เองใน ่ ้ ทุกด ้ำนแล ้วว่ำเป็ นผูป้ รำศจำกควำมผิดในเรืองนี”2โครินธ ์7:9-11{GC462.2}{GCth17399.2} ่ นี่ คือผลกำรประกอบกิจของพระวิญญำณของพระเจ ้ำไม่มห ี ลักฐำนใดทีแสดงให ้เห็นว่ำมีกำรก ่ ขโมยผู ่ ลับใจอย่ำงแท ้จริงยกเว ้นว่ำจะเห็นผลของกำรปฏิรป ู หำกเขำคืนของประกันคืนสิงที อ้ นมำส ื่ ่ ำรภำพบำปและร ักพระเจ ้ำและเพือนมนุ ษย ์ของเขำแล ้วจึงจะมั่นใจว่ำคนบำปนั้นพบสันติสข ุ กับพร ่ ดขึนในอดี ้ ่ กำรตืนตั ่ วทำงศำสนำเมือดู ่ จำกผลของพวกเขำแล ้วจะเ ะเจ ้ำนี่ คือผลทีเกิ ตหลังจำกทีมี ่ วยมนุ ษย ์ให ้รอดและยกระดับมนุ ษยชำติ{GC462.3} ห็นว่ำพวกเขำได ้ร ับพระพรของพระเจ ้ำเพือช่ {GCth17399.3} แต่กำรฟื ้ นฟูมำกมำยในยุคใหม่แตกต่ำงอย่ำงเด่นชัดจำกกำรฟื ้ นฟูทเป็ ี่ นผลจำกพระคุณของ ้ พระเจ ้ำกำรฟื ้ นฟูในยุคแรกจะเกิดขึนหลั งจำกผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำลงแรงทำงำนจริงอยูก ่ ำรฟื ้ นฟูจุ ้ ดประกำยควำมสนใจขึนอย่ ำงแพร่หลำยมีหลำยคนกลับใจและคนจำนวนมำกเข ้ำร่วมกับคริสตจั ้ ่ ่ อกั ่ นว่ำชีวต ่ ้จริงทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณเติบโตคว กรแต่ถงึ กระนันผลทีได ้ร ับไม่ได ้ยืนยันดังทีเชื ิ ทีแท ่ กโชนขึนมำชั ้ ่ ช ่ั บคูก ่ น ั ไปด ้วยแสงสว่ำงทีลุ วครู ่ วยำมไม่ ช ้ำก็ดบ ั ไปปล่อยให ้ควำมมืดนั้นหนำทึบยิง่ กว่ำเดิม{GC463.1}{GCth17400.1} ้ั ้ นฟูตำมทีนิ ่ ยมทำกันนั้นมักอำศัยกำรสร ้ำงจิตนำกำรด ้วยกำรปลุกเร ้ำอำรมณ์โ บ่อยครงกำรฟื ่ ตอ ่ ่ ่ บใจด ้วยวิธน ้ ดยสนองควำมเพลิดเพลินทีมี ่ สิงใหม่ ๆและน่ ำตืนเต ้นคนทีกลั ี ี แทบจะไม่ มค ี วำมปรำ ่ ่ รถนำทีฟังควำมจริงในพระคัมภีร ์ใส่ใจแต่เพียงเล็กน้อยกับเรืองคำพยำนของผูเ้ ผยพระวจนะและข องอัครทูตพิธก ี ำรทำงศำสนำดึงดูดควำมสนใจของพวกเขำไม่ได ้นอกเสียจำกว่ำพิธก ี รรมนั้นจะมี ่ ้ำอำรมณ์ข่ำวสำรทีอ่ ้อนวอนสติอน สิงเร ั ไร ้อำรมณ์ก็ไม่อำจปลุกให ้เกิดกำรตอบสนองพวกเขำไม่ใ ่ ยวข ่ ส่ใจคำเตือนอย่ำงตรงไปตรงมำของพระวจนะของพระเจ ้ำทีเกี ้องโดยตรงกับผลประโยชน์ทำง ฝ่ ำยนิ ร ันดร ์ของพวกเขำ{GC463.2}{GCth17400.2} ่ บใจอย่ำงแท ้จริงแล ้วควำมสัมพันธ ์ของเขำทีมี ่ ตอ สำหร ับจิตวิญญำณของทุกคนทีกลั ่ พระเจ ้ำแ ่ เกี ่ ยวข ่ ่ ำคัญในชีวต ่ ยมกันในทุกวันนี ้ ละต่อสิงที ้องกับนิ ร ันดร ์กำลจะเป็ นเรืองส ิ แต่ในคริสตจักรทีนิ ่ี ่ี บใจแล ้วไม่ได ้ละทิงควำมหยิ ้ ่ จิตวิญญำณแห่งกำรถวำยตนให ้พระเจ ้ำอยูท ่ ไหนบรรดำผู ท้ กลั งและ ่ ให ้กับโลกพวกเขำไม่ยน ่ี ่ ควำมร ักทีมี ิ ดีทจะปฏิ เสธตนเองเพือแบกกำงเขนและติ ดตำมพระเยซูผูท้ ร ่ งอ่อนสุภำพและถ่อมตนมำกไปกว่ำก่อนทีเขำจะกลั บใจศำสนำกลำยเป็ นของเล่นสนุ กสำหร ับคน ่ ่ ไม่เชือพระเจ ้ำและคนช่ำงสงสัยเพรำะคนมำกมำยทีร่ ับว่ำตนเองเป็ นคริสเตียนขำดควำมรู ้เรืองหลั 349

อำนำจสัมบูรณ์

กกำรทำงศำสนำอำนำจฝ่ ำยศีลธรรมอย่ำงพระเจ ้ำแทบจะหำยไปจำกคริสตจักรจำนวนมำกกำรเ ้ งสรรค ์กำรแสดงละครในโบสถ ์งำนรืนเริ ่ งเทศกำลในโบสถ ์บ ้ำนช่องหรูหรำกำรอวดตนสิงเห ่ ลียงสั ้ ำลำยควำมคิดเรืองพระเจ ่ ้ ดิ ่ นและทร ัพย ์สินและกำรงำนทำงฝ่ ำยโลกครอบ ล่ำนี ท ้ำไปจนหมดสินที ่ งำควำมคิดและแทบจะไม่เหลียวมองเรืองของผลประโยชน์ ทำงฝ่ ำยนิ ร ันดร ์{GC463.3}{GCth17 400.3} ่ ่ ถึงแม้ควำมเชือและควำมเคร่ งคร ัดในศำสนำจะเสือมทรำมลงอย่ ำงแพร่หลำยแต่ก็ยงั มีผูต้ ด ิ ตำ ่ อสั ่ ตย ์ของพระคริสต ์อยูใ่ นคริสตจักรเหล่ำนีก่ ้ อนทีกำรพิ ่ มทีซื พำกษำสุดท้ำยของพระเจ ้ำจะมำถึงโ ้ ้ ้ ่ มผ ลกจะมีกำรฟื นฟูจต ิ วิญญำณแบบดังเดิมขึนในประชำกรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอย่ำงทีไม่ ี ูใ้ ดเค ้ สมัยของอัครทูตพระวิญญำณและฤทธิเดชของพระเจ ์ ่ ยเห็นนับตังแต่ ้ำจะหลังลงมำยั งเหล่ำบุตรขอ ่ งพระองค ์ในเวลำนั้นคนมำกมำยจะแยกตนเองออกจำกคริสตจักรต่ำงๆทียอมให ้ควำมร ักของโลก ้ ้ำมำแทนทีควำมร ่ ้ นี เข ักของพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองค ์คนมำกมำยทังบรรดำอำจำรย ์และป ่ ่ี ้ อเตรี ่ ระชำชนจะยินดีร ับควำมจริงยิงใหญ่ ทพระเจ ้ำทรงใช ้ให ้ประกำศในเวลำนี เพื ยมผูค้ นให ้พร ้อม ้ ่ ่ ดขวำงงำ สำหร ับกำรเสด็จมำครงที ั สองขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำศัตรูของจิตวิญญำณประสงค ์ทีจะขั ้ ่ ่ ้ ่ ยมเท็จเข ้ นนี และก่ อนทีเวลำของกำรเคลื อนไหวเช่ นนี จะมำถึ งมันจะพยำยำมขัดขวำงโดยนำสิงเที ่ นนำมำให ้อยูภ ำมำในบรรดำคริสตจักรทีมั ่ ำยใต ้อำนำจกำรหลอกลวงของมันได ้มันจะทำให ้ดูประ ่ ่ ำให ้คิดว่ำเป็ นควำมสนใจยิงใหญ่ ่ หนึ่ งว่ำพระพรพิเศษของพระเจ ้ำหลังลงมำแล ้วจะมีกำรสำแดงทีท ่ ่ ในศำสนำประชำชนมำกมำยจะปี ติยน ิ ดีวำ่ พระเจ ้ำทรงประกอบกิจอัศจรรย ์เพือเขำซึ งควำมจริ งแล ้ ่ ่ วเป็ นผลงำนของอีกวิญญำณหนึ งซำตำนคอยหำทำงทีจะแผ่อท ิ ธิพลของมันเหนื อโลกคริสเตียนโ ดยกำรอำพรำงตัวเองไว ้ภำยใต ้ศำสนำ{GC464.1}{GCth17401.1} ่ ดขึนในช่ ้ ่ งของศตวรรษทีแล ่ ้วอิทธิพลเดียวกันนี ยั ้ งคงกระทำ ในกำรฟื ้ นฟูมำกมำยทีเกิ วงครึงหลั ่ ่ ่ ้ำงขวำงมำกขึนในอนำคตจะ ้ กำรอยูไ่ ม่มำกก็นอ้ ยซึงจะแสดงออกมำให ้เห็นในกำรเคลือนไหวที กว ่ ้ำควำมรู ้สึกทำงอำรมณ์ผสมผสำนควำมถูกต ้องเข ้ำกับควำมเท็จซึงปร ่ ับไว ้อย่ำ มีกำรกระตุ ้นเพือเร ่ ำให ้หลงแต่ไม่มผ งดีเพือน ี ูใ้ ดจะต ้องถูกหลอกภำยใต ้แสงสว่ำงของพระวจนะพระเจ ้ำนั้นกำรจะตัดสิ ่ ้ ใช่เรืองยำกไม่ ่ ่ ่ นธรรมชำติของกำรเคลือนไหวเหล่ ำนี ไม่ วำ่ ทีใดเมื อมนุ ษย ์ละเลยคำพยำนในพระคั ่ ยกร ้องให ้ปฏิเสธตน มภีร ์หันหลังให ้กับควำมจริงอันตรงไปตรงมำและตรวจสอบจิตใจควำมจริงทีเรี ้ ่ ้นเรำจะมั่นใจได ้ว่ำพระเจ ้ำไม่ได ้ประทำนพระพรให ้พวกเขำและด ้วยกฎเกณ เองและละทิงโลกเมื อนั ่ ฑ ์ทีพระคริ สต ์เองประทำนไว ้ว่ำ“พวกท่ำนจะรู ้จักพวกเขำได ้ด ้วยผลของพวกเขำ”มัทธิว7:16เป็ นที่ ่ ้ ใช่กำรกระทำของพระวิญญำณของพระเจ ้ำ{GC464.2}{ ประจักษ ์ชัดว่ำกำรเคลือนไหวเหล่ ำนี ไม่ GCth17401.2} ่ ในควำมจริงต่ำงๆของพระวจนะพระเจ ้ำพระองค ์ทรงเปิ ดเผยเรืองรำวของพระองค ์เองให ้แก่มนุ ษ ่ ้ ย ์และทุกคนทียอมร ับควำมจริงเหล่ำนี จะได ้ร ับกำรปกป้ องจำกกำรหลอกลวงของซำตำนกำรละเล ้ ดประตูให ้กับควำมชัวซึ ่ งบั ่ ดนี แพร่ ้ ยควำมจริงเหล่ำนี เปิ กระจำยไปทั่วโลกศำสนำลักษณะและควำ ่ ดในเรืองคุ ่ ณลั มสำคัญของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำถูกมองข ้ำมไปค่อนข ้ำงมำกกำรมีมุมมองทีผิ ่ ดๆทีเ่ กษณะควำมเป็ นนิ ร ันดร ์กำลและข ้อผูกพันของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนำไปสูค ่ วำมเชือผิ 350

อำนำจสัมบูรณ์

่ ์ กียวพั นกับกำรกลับใจและกำรชำระให ้บริสท ุ ธิและส่ งผลให ้มำตรฐำนควำมเคร่งคร ัดในคริสตจักร ์ ตกต่ำลงเคล็ดลับของกำรขำดพระวิญญำณและฤทธิเดชของพระเจ ้ำในกำรฟื ้ นฟูในยุคของเรำอ ้ ยูต ่ รงจุดนี เอง{GC465.1}{GCth17402.1} ่ื ยงโด่งดังและเคร่งศำสนำในนิ กำยต่ำงๆยอมร ับควำมจริงเรืองนี ่ และรู ้ คนมีชอเสี ้สึกเศร ้ำใจศำส ตรำจำรย ์เอ็ดเวิร ์ดเอ.ปำร ์ค[EdwardsA.Park]เปิ ดเผยถึงสภำพอันตรำยของศำสนำในปัจจุบน ั โ ่ ดยกล่ำวอย่ำงเชียวชำญว่ ำ“แหล่งหนึ่ งของภัยอันตรำยคือบนธรรมำสน์ละเลยกำรนำธรรมบัญญั ่ สะท ่ ติของพระเจ ้ำมำบังคับใช ้ในสมัยก่อนธรรมำสน์เป็ นสถำนทีที ้อนเสียงของสำมัญสำนึ ก…...บร ่ รดำนักเทศน์เรืองนำมทีสุดของเรำเทศนำตำมแบบอย่ำงของพระอำจำรย ์ได ้อย่ำงดีเลิศและยกคว ้ั ำสอนและคำขู่ของธรรมบัญญัตพ ้ ่ ำมโดดเด่นให ้กับธรรมบัญญัตท ิ งค ิ วกเขำยำหลั กกำรยิงใหญ่ ส องข ้อคือธรรมบัญญัตเิ ป็ นบันทึกสำเนำควำมบริบูรณ์ดเี ลิศของพระเจ ้ำและผูท้ ไม่ ี่ ร ักธรรมบัญญัต ิ ก็ไม่ได ้รักข่ำวประเสริฐเพรำะว่ำธรรมบัญญัตแิ ละข่ำวประเสริฐเป็ นภำพกระจกเงำสะท้อนใหเ้ ห็นถึ ่ ้จริงของพระเจ ้ำภัยอันตรำยนี น ้ ำไปสูภ ่ ้ำยของบ งพระลักษณะทีแท ่ ยั ต่อไปคือกำรประเมินควำมชัวร ำปไปในทำงต่ำถึงขนำดไปลดคุณค่ำของธรรมบัญญัตข ิ อบข่ำยของบำปและกำรคำดโทษของบำ ่ ปควำมยุตธิ รรมของพระบัญญัตเิ ป็ นสัดส่วนกับควำมผิดจำกกำรไม่เชือปฏิ บต ั ต ิ ำมพระบัญญัต.ิ .... {GC465.2}{GCth17402.2} ่ ่ งทีผู ่ กติดอยูก ่ ำวมำแล ้วข ้ำงต ้นคือกำรประเมินควำม “ภัยอันตรำยอีกเรืองหนึ ่ บ ั ภัยอันตรำยทีกล่ ่ ยุตธิ รรมของพระเจ ้ำต่ำเกินไปธรรมำสน์ในปัจจุบน ั มีแนวโน้มทีจะแยกควำมยุ ตธิ รรมของพระเจ ้ำใ ่ ห ้ออกไปจำกพระเมตตำคุณของพระองค ์เพือทำให ้พระเมตตำคุณเหลือเพียงแค่ควำมรู ้สึกแทนที่ ่ พระเจ ่ จะยกชูให ้เป็ นหลักกำรควำมหลำกหลำยของศำสนศำสตร ์แนวใหม่แยกสิงที ้ำทรงรวมเข ้ำไ ่ หรือชัวธรรมบั ่ ่ ดี ่ ดงั นั้นควำม ว ้ด ้วยกันธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นสิงดี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นสิงที ่ เพรำะเป็ นอำนำจทีน ่ ำธรรมบัญญัตม ยุตธิ รรมก็เป็ นสิงดี ิ ำปฏิบต ั ด ิ ้วยนิ สยั ของกำรประเมินกฎหมำ ้ ่ งมนุ ยและควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำไปในทำงต่ำรวมทังขนำดและกำรลดคุ ณค่ำของกำรไม่เชือฟั ้ ่ ่ ษย ์ทังหลำยจึ งไถลลงไปสูน ่ ิ สยั กำรประเมินคุณค่ำพระคุณทีประทำนให ้เพือลบมลทิ นบำปไปทำง ้ ำวประเสริฐจึงสูญเสียคุณค่ำและควำมสำคัญไปจำกจิตใจของมนุ ษย ์และใน ต่ำ”ด ้วยประกำรฉะนี ข่ ่ ้ ไม่ช ้ำพวกเขำก็พร ้อมทีจะละทิ งพระคั มภีร ์{GC465.3}{GCth17402.3} ้ ครูสอนศำสนำมำกมำยยืนยันว่ำโดยกำรสินพระชนม ์ของพระคริสต ์พระองค ์ได ้ทรงยกเลิกธรร ้ บด มบัญญัตไิ ปแล ้วและตังแต่ ั นั้นเป็ นต ้นมำมนุ ษย ์จึงหลุดพ ้นจำกข ้อบังคับของธรรมบัญญัตม ิ บ ี ำง ่ ่ คนนำเสนอให ้เห็นว่ำธรรมบัญญัตเิ ป็ นแอกทีเศร ้ำสลดและพวกเขำยังแสดงให ้เห็นถึงเสรีภำพทีจะ ่ เพลิดเพลินภำยใต ้ข่ำวประเสริฐทีตรงกั นข ้ำมกับพันธนำกำรของธรรมบัญญัต{ิ GC466.1}{GCth 17403.1} ้ ์ แต่ผูเ้ ผยพระวจนะและอัครทูตทังหลำยไม่ ได ้เห็นว่ำธรรมบัญญัตศ ิ ก ั ดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำเป็ นเช่น ้ ตริย ์ดำวิดตรัสว่ำ“ข ้ำพระองค ์จะเดินอย่ำงอิสระเพรำะข ้ำพระองค ์ได ้แสวงหำข ้อบังคับของพระ นี กษั องค ์”สดุด1 ี 19:45;อัครทูตยำกอบเขียนถึงพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรภำยหลังจำกพระคริสต ์ทรงสิน้ พระชนม ์ว่ำเป็ น“ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ”และ“เป็ นธรรมบัญญัตแิ ห่งเสรีภำพ”ยำกอบ2:8;1:25; 351

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ และอีกครึงศตวรรษหลั งจำกทีพระเยซู คริสต ์ทรงถูกตรึงกำงเขนผูเ้ ผยพระวจนะแห่งพระธรรมวิวร ้ ่ ณ์กล่ำวอำนวยพรแก่“คนทังหลำยที ประพฤติ ตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์…” ่ ำพวกเขำจะมีสท ์ “เพือว่ ิ ธิในต ้นไม้แห่งชีวต ิ และเข ้ำไปในนครนั้นโดยทำงประตูได ้”วิวรณ์22:14 ThaiKJVTSV{GC466.2}{GCth17403.2} ่ ้อ ้ำงกันว่ำกำรสินพระชนม ้ คำทีใช ์ของพระคริสต ์ลบล ้ำงธรรมบัญญัตข ิ องพระบิดำไปแล ้วนั้นเป็ ่ ไม่ ่ มรี ำกฐำนหำกเปลียนแปลงหรื ่ นเรืองที อยกเลิกธรรมบัญญัตไิ ด ้พระคริสต ์ไม่จำเป็ นต ้องเสด็จมำ ้ ่ วยมนุ ษย ์จำกโทษแห่งบำปกำรสินพระชนม ้ ่ สินพระชนม ์เพือช่ ์ของพระคริสต ์ไม่ได ้มีไว ้เพือลบล ้ำง ่ ่ ธรรมบัญญัตแิ ต่เพือพิสจู น์วำ่ ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ได ้พระบุตรของพระเจ ้ำเสด็ ่ ำให ้ธรรมบัญญัตน ่ จมำเพือ“ท ิ ้ันยิงใหญ่ และมีเกียรติ”อิสยำห ์42:21;พระองค ์ตรัสว่ำ“อย่ำคิดว่ำเรำ ่ กทีสุ ่ ด มำล ้มเลิกธรรมบัญญัตแิ ละคำของบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะ”“ฟ้ ำและดินจะล่วงไปแม้อก ั ษรทีเล็ หรือขีดขีดหนึ่ งก็จะไม่มวี น ั สูญไปจำกธรรมบัญญัต”ิ มัทธิว5:17,18และพระองค ์ตรัสถึงพระองค ์เอ งว่ำ“ข ้ำแต่พระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์ข ้ำพระองค ์ยินดีทำตำมพระทัยพระองค ์ธรรมบัญญัตข ิ องพระอง ค ์อยูใ่ นจิตใจของข ้ำพระองค ์”สดุด4 ี 0:8{GC466.3}{GCth17403.3} ้ ่ ้ โดยเนื อแท ้แล ้วธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแปรเปลียนไม่ ได ้ธรรมบัญญัตเิ ปิ ดเผยนำพระทั ยและ พระลักษณะของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งกำเนิ ดธรรมบัญญัตพ ิ ระเจ ้ำทรงเป็ นควำมร ักและธรรมบัญ ่ ่ ญัตข ิ องพระองค ์คือควำมร ักหลักกำรยิงใหญ่ สองประกำรของธรรมบัญญัตค ิ อื ควำมร ักทีถวำยพร ่ ให ้มนุ ษย ์“ควำมร ักจึงเป็ นสิงที ่ ท ่ ำให ้ธรรมบัญญัตส ะเจ ้ำและควำมร ักทีมี ิ ำเร็จอย่ำงครบถ ้วน”โรม1 ่ 3:10;พระลักษณะของพระเจ ้ำคือควำมชอบธรรมและควำมจริงและนี เป็ นลักษณะของธรรมบัญญั ติของพระองค ์ผู ้ประพันธ ์สดุดก ี ล่ำวว่ำ“ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์เป็ นควำมจริง” ้ั นของพระองค ้ “พระบัญญัตท ิ งสิ ์ก็ชอบธรรม”สดุด1 ี 19:142,172และอัครทูตเปำโลเปิ ดเผยว่ำ“ ่ ์ ์ ้ ธรรมบัญญัตจิ งึ เป็ นสิงศักดิสิทธิและบัญญัตน ิ ันก็ศก ั ดิสิ์ ทธิยุ์ ตธิ รรมและดีงำม”โรม7:12;ธรรมบัญ ้ งส ่ ำแดงถึงน้ำพระทัยและพระประสงค ์ของพระเจ ้ำจะต ้องยังยื ่ นดังพระเจ ่ ญัตเิ ช่นนี ซึ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่ งกำเนิ ดของธรรมบัญญัต{ิ GC467.1}{GCth17404.1} ์ กำรกลับใจและกำรชำระให ้บริสท ุ ธิ[Sanctification]เป็ นพระรำชกิจของกำรนำมนุ ษย ์ให ้คืนดี กับพระเจ ้ำด ้วยกำรนำมนุ ษย ์มำประสำนเข ้ำกับหลักกำรของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ในปฐมกำ ่ ลพระเจ ้ำทรงสร ้ำงมนุ ษย ์ตำมแบบพระฉำยำของพระองค ์ให ้เขำเป็ นอันหนึ งอันเดียวกันโดยบริบูร ณ์กบ ั สภำพธรรมชำติและธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำหลักกำรแห่งควำมชอบธรรมจำรึกไว ้ในจิตใจ ของเขำแต่บำปทำให ้เขำเหินห่ำงไปจำกพระผูส้ ร ้ำงของเขำเขำไม่สะท ้อนพระฉำยำของพระเจ ้ำอี ้ กต่อไปจิตใจของเขำต่อสู ้กับหลักกำรของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ“กำรเอำใจใส่เนื อหนั งคือกำร ่ งไม่สำมำรถปฏิบต เป็ นศัตรูตอ ่ พระเจ ้ำไม่ปฏิบต ั ต ิ ำมธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและทีจริ ั ต ิ ำมได ้”โรม ้ ่ 8:7แต่วำ่ “พระเจ ้ำทรงร ักโลกดังนี คือได ้ประทำนพระบุตรองค ์เดียวของพระองค ์”ยอห ์น3:16เพือม นุ ษย ์จะกลับคืนดีกบั พระเจ ้ำโดยพระคุณอันประเสริฐของพระคริสต ์เขำกลับคืนไปสูค ่ วำมเป็ นอันห ่ นึ่ งอันเดียวกันร่วมกับพระผูส้ ร ้ำงของเขำอีกจิตใจของเขำจะต ้องได ้ร ับกำรเปลียนแปลงใหม่ ด ้วยพ 352

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ร ับจำกเบืองบนกำรเปลี ้ ่ ้ อกำรบังเกิดใหม่พระ ระคุณของพระเจ ้ำเขำต ้องมีชวี ต ิ ใหม่ทได ยนแปลงนี คื เยซูตรัสว่ำหำกปรำศจำกกำรบังเกิดใหม่เขำ“ไม่สำมำรถเห็นแผ่นดินของพระเจ ้ำ”ยอห ์น3:3{GC 467.2}{GCth17404.2} ่ ผิ ่ ดธรรมบัญญัต”ิ “ธรรมบั ก ้ำวแรกของกำรคืนดีกบ ั พระเจ ้ำคือกำรสำนึ กในบำป“บำปเป็ นสิงที ่ ญญัตน ิ ั้นทำให ้เรำรู ้จักบำป”1ยอห ์น3:4โรม3:20ในกำรทีจะมองเห็ นควำมผิดของตนเองได ้นั้นจะ ่ คนบำปจะต ้องตรวจสอบอุปนิ สยั ของเขำเทียบกับมำตรฐำนยิงใหญ่ แห่งควำมชอบธรรมของพระเ ้ นกระจกเงำทีจะส่ ่ องให ้เห็นถึงอุปนิ สยั ชอบธรรมทีสมบู ่ จ ้ำมำตรฐำนนี เป็ รณ์แบบและทำให ้มองเห็น ควำมบกพร่องของตนเอง{GC467.3}{GCth17404.3} ธรรมบัญญัตเิ ปิ ดเผยให ้มนุ ษย ์เห็นบำปของเขำแต่ธรรมบัญญัตไิ ม่ได ้จัดเตรียมทำงแก ้ไว ้ให ้ใน ่ ่ ่ งแต่ธรรมบัญญัตก ขณะทีธรรมบั ญญัตส ิ ญ ั ญำทีจะให ้ชีวต ิ แก่ผูท้ เชื ี่ อฟั ิ ็ประกำศว่ำควำมตำยเป็ นส่ ่ ไว ้สำหร ับผูล้ ว่ งละเมิดข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์เท่ำนั้นทีจะปลดปล่ ่ วนแบ่งทีมี อยเขำให ้พ ้นจำกก ่ี ำรพิพำกษำลงโทษหรือรอยมลทินของบำปเขำจะต ้องกลับใจมำหำพระเจ ้ำผูท้ ธรรมบั ญญัตข ิ องพ ่ ่ ้ ระองค ์ได ้ถูกล่วงละเมิดและมีควำมเชือในพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นเครืองบูชำไถ่บำปด ้วยวิธเี หล่ำนี เขำ ่ ้ทำไปแล ้ว”โรม3:20;และรับส่วนในสภำพของพระเจ ้ำเขำเป็ นบุตรของพ จะได ้รับกำร“ยกบำปทีได ระเจ ้ำอันเนื่ องจำกพระวิญญำณทรงให ้เขำมีฐำนะเป็ นบุตรของพระเจ ้ำโดยพระวิญญำณนั้นเขำจึ งร ้องเรียกพระเจ ้ำว่ำ“อับบำ(พ่อ)”โรม8:15{GC467.4}{GCth17404.4} ้ ่ี วงละเมิดธรรมบัญญัตข บัดนี เขำมี เสรีทจะล่ ิ องพระเจ ้ำหรือเปำโลกล่ำวว่ำ“ถ ้ำเช่นนั้นเรำลบล ้ำง ่ อเปล่ำเลยเรำยังชูธรรมบัญญัตข ่ ธรรมบัญญัตด ิ ้วยควำมเชือหรื ิ นอี ึ ้ ก”“เรำทีตำยต่ อบำปแล ้วจะมีช ี ้ อเมือเรำ ่ วิตในบำปต่อได ้อย่ำงไร”และยอห ์นประกำศว่ำ“เพรำะว่ำควำมร ักต่อพระเจ ้ำเป็ นอย่ำงนี คื ประพฤติตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์และพระบัญญัตข ิ องพระองค ์นั้นไม่เป็ นภำระหนักเกินไป”โร ม3:31;6:2;1ยอห ์น5:3;กำรบังเกิดใหม่นำจิตใจให ้กลมกลืนเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันกับพระเจ ้ำแล ่ ่ ่ ้ ดขึนในคนบำปเข ้ ะนำมำให ้ประสำนกับธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์เมือกำรเปลี ยนแปลงยิ งใหญ่ นีเกิ ่ ้ำสูช ์ ำออกจำกควำมตำยเพือเข ่ วี ต ิ ออกจำกบำปไปสูค ่ วำมบริสท ุ ธิออกจำกกำรล่ วงละเมิดและกำร ่ งและควำมภักดีชวี ต ่ นห่ำงจำกพระเจ ้ำสินสุ ้ ดไปชีวต กบฏเข ้ำสูก ่ ำรเชือฟั ิ เดิมทีเหิ ิ ใหม่แห่งกำรกลับ ่ ่ ้นขึนและ“ควำมชอบธรรมของธรรมบั ้ คืนดีกบ ั พระเจ ้ำแห่งควำมเชือและแห่ งควำมร ักได ้เริมต ญญั ่ ้ ติ”“จะได ้สำเร็จในตัวเรำทีไม่ดำเนิ นตำมเนื อหนังแต่ตำมฝ่ ำยวิญญำณ”โรม8:4และจิตวิญญำณข องเขำจะพูดว่ำ“โอข ้ำพระองค ์รักธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์จริงๆเป็ นคำภำวนำของข ้ำพระองค ์เสม อ”สดุด1 ี 19:97{GC468.1}{GCth17405.1} ่ “ธรรมบัญญัตข ิ องพระยำห ์เวห ์ดีพร ้อมและฟื ้ นฟูชวี ต ิ ”สดุด1 ี 9:7เมือปรำศจำกธรรมบั ญญัตม ิ นุ ่ ถก ่ ์ ์ ษย ์จะมีแนวควำมคิดทีไม่ ู ต ้องในเรืองของควำมบริ สท ุ ธิและควำมศั กดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำหรือในเรื่ ์ ่ ้จริงในบำปและไม่รู ้สึกถึง องควำมผิดและควำมไม่บริสท ุ ธิของตนเองพวกเขำไม่ มค ี วำมสำนึ กทีแท ่ ้องกลับใจจำกบำปพวกเขำมองไม่เห็นสภำพของตนเองว่ำทีพวกเขำหลงไปนั ่ ้นเป็ ควำมจำเป็ นทีต นกำรล่วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำไม่ได ้ตระหนักถึงควำมต ้องกำรพระโลหิตไถ่บำ ่ ้ งหรื ปของพระคริสต ์พวกเขำร ับควำมหวังแห่งควำมรอดโดยไม่มก ี ำรเปลียนแปลงจิ ตใจโดยสินเชิ 353

อำนำจสัมบูรณ์

อไม่มก ี ำรปฏิรป ู ชีวต ิ ของเขำดังนั้นกำรกลับใจอย่ำงผิวเผินจึงมีอยูอ ่ ย่ำงมำกมำยและคนจำนวนมำ ่ เคยติดสนิ ทกับพระคริสต ์{GC468.2}{GCth17405.2} กเข ้ำร่วมคริสตจักรโดยทีไม่ ่ ้ ้ ทฤษฎีผด ิ ๆเรืองกำรช ำระให ้บริสท ุ ธิก็์ ผุดขึนมำจำกกำรละเลยและละทิ งธรรมบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ ้ ่ ้ ้ ำด ้วยเช่นกันทฤษฎีนีโดดเด่ นอยูใ่ นขบวนกำรเคลือนไหวทำงศำสนำของทุ กวันนี ทฤษฎี เหล่ำนี เป็ ้ กคำสอนทีผิ ่ ดๆและให ้ผลลัพธ ์ของกำรปฏิบต นทังหลั ั ท ิ เป็ ี่ นอันตรำยร่วมกับควำมเป็ นจริงทีว่​่ ำคนม ่ ้ ำให ้มีควำมจำเป็ นต ้องลงแรงเพิมขึ ่ นเป็ ้ นสองเท่ำเพือทุ ่ กคนจะเข ้ำใ ำกมำยชืนชอบทฤษฎี เหล่ำนี ท ่ พระคั ่ ่ {GC469.1}{GCth17406.1} ้ จอย่ำงชัดเจนถึงสิงที มภีร ์สอนในเรืองนี ่ ้จริงเป็ นหลักคำสอนของพระคัมภีร ์อัครทูตเปำโลกล่ำวไว ้ในจดหมำย กำรชำระให ้บริสท ุ ธิที์ แท ่ ยนถึงคริสตจักรเมืองเธสะโลนิ กำว่ำ“พระประสงค ์ของพระเจ ้ำเป็ นอย่ำงนี คื ้ อให ้พวกท่ำนเป็ นค ทีเขี ์ ้ นบริสท ุ ธิ”และท่ ำนอธิษฐำนว่ำ“ขอให ้พระเจ ้ำแห่งสันติสข ุ ทรงชำระท่ำนทังหลำยให ้เป็ นคนบริสท ุ ธิ ์ หมดจด”1เธสะโลนิ กำ4:3;5:23;พระคัมภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำกำรชำระให ้บริสท ุ ธิคื์ ออะไรและ ่ จะได ้มำด ้วยวิธใี ดพระผู ้ช่วยให ้รอดทรงอธิษฐำนเผือสำวกของพระองค ์ว่ำ“ขอทรงแยกพวกเขำให ้ ์ ่ บริสท ุ ธิด ้วยควำมจริงพระวจนะของพระองค ์เป็ นควำมจริง”ยอห ์น17:17และเปำโลสอนผูเ้ ชือให ้“ ์ ์ ชำระไว ้โดยพระวิญญำณบริสท ุ ธิ”โรม15:16;อะไรคื อพระรำชกิจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิพระเย ่ ซูตรัสบอกสำวกของพระองค ์ว่ำ“เมือพระวิ ญญำณแห่งควำมจริงเสด็จมำแล ้วพระองค ์จะนำพวกท่ ้ ำนไปสูค ่ วำมจริงทังมวล”ยอห ์น16:13และผู ้ประพันธ ์สดุดต ี รัสว่ำ“ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์เป็ นค วำมจริง”สดุด1 ี 19:142พระดำร ัสและพระวิญญำณของพระเจ ้ำเปิ ดเผยให ้มนุ ษย ์เห็นถึงหลักกำรยิ่ ่ งอยูใ่ นธรรมบัญญัตข งใหญ่แห่งควำมชอบธรรมทีฝั ิ องพระองค ์และเนื่ องจำกธรรมบัญญัตข ิ องพร ะเจ ้ำนั้น“ศักดิสิ์ ทธิยุ์ ตธิ รรมและดีงำม”โรม7:12;และเป็ นสำเนำควำมบริบูรณ์ดเี ลิศของพระเจ ้ำผล ่ ่ ้ำงพัฒนำขึนจำกกำรเชื ้ ่ งธรรมบัญญัตจิ ะต ้องบริสท ลัพธ ์ทีตำมมำคื ออุปนิ สยั ทีสร อฟั ุ ธิด์ ้วยเช่นกัน ่ บูรณ์ดเี ลิศของอุปนิ สยั เช่นนี พระองค ้ พระคริสต ์ทรงเป็ นแบบอย่ำงทีบริ ์ตร ัสว่ำ“เรำประพฤติตำมบั ญญัตข ิ องพระบิดำ” “เรำทำตำมชอบพระทัยของพระองค ์เสมอ”ยอห ์น15:10;8:29บรรดำผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์จ ่ ่ ะต ้องเป็ นเหมือนพระองค ์นั่นคือโดยพระคุณของพระเจ ้ำเพือสร ้ำงอุปนิ สยั ทีกลมกลื นเป็ นอันหนึ่ งอั ์ นเดียวกันกับหลักกำรของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์นี่ คือกำรชำระให ้บริสท ุ ธิตำมพระคั มภีร ์{GC 469.2}{GCth17406.2} ้ ำเร็จได ้โดยควำมเชือในพระคริ ่ กำรชำระให ้บริสท ุ ธินี์ จะส สต ์เท่ำนั้นด ้วยอำนำจของพระวิญญำ ่ ตอยูร่ ว่ มด ้วยเปำโลเตือนผูเ้ ชือว่ ่ ำ“ท่ำนจงอุตสำห ์ประพฤติอย่ำงสมกับควำมรอ ณของพระเจ ้ำทีสถิ ้ ่ ดของท่ำนทังหลำยด ้วยควำมเกรงกลัวและตัวสัน.....เพรำะว่ ำพระเจ ้ำเป็ นผูท้ รงทำกำรอยูภ ่ ำยในพ วกท่ำนให ้ท่ำนมีควำมประสงค ์และมีควำมสำมำรถทำตำมชอบพระทัยของพระองค ์”ฟี ลิปปี 2:12,1 3คริสเตียนจะรู ้สึกถึงควำมเย ้ำยวนใจของบำปแต่เขำจะยังคงยืนหยัดต่อสู ้บำปอยูเ่ สมอนี่ เป็ นจุดทีเ่ ่ ขำจำเป็ นต ้องได ้ร ับควำมช่วยเหลือของพระคริสต ์เมือควำมอ่ อนแอของมนุ ษย ์เข ้ำประสำนกับควำ ้ ่ มเข ้มแข็งของพระเจ ้ำแล ้วเขำจะร ้องขึนด ้วยควำมเชือว่ำ“สำธุกำรแด่พระเจ ้ำผูป้ ระทำนชัยชนะแก่เ 354

อำนำจสัมบูรณ์

้ รำทังหลำยโดยพระเยซู คริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำ”1โครินธ ์15:57{GC469.3}{GCth1740 6.3} ้ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำผลของกำรชำระให ้บริสท ุ ธินั์ ้นจะก ้ำวหน้ำขึนไปอย่ ำง ่ ต่อเนื่ องเมือคนบำปกลั บใจเขำจะพบสันติสข ุ ในพระเจ ้ำผ่ำนทำงพระโลหิตแห่งกำรลบมลทินบำป ่ ่ ้นขึนบั ้ ดนี เขำจะต ้ ่ จะเ ่ ชีวต ิ ของคริสเตียนคนนั้นเพิงจะเริ มต ้อง“ไปสูค ่ วำมเป็ นผูใ้ หญ่”ฮีบรู6:1เพือที ติบใหญ่ขน“เต็ ึ้ มถึงขนำดควำมบริบูรณ์ของพระคริสต ์”เอเฟซัส4:13;อัครทูตเปำโลกล่ำวไว ้ว่ำ“ข ้ ่ ผ่ ่ ำนพ ้นมำแล ้วโน้มตัวไปยังสิงที ่ อยู ่ เ่ บืองหน้ ้ ำพเจ ้ำทำอย่ำงหนึ่ งคือลืมสิงที ำและข ้ำพเจ ้ำบำกบั่นมุ่ง ่ ้ ่ ในพระเยซูคริสต ์”ฟี ลิปปี 3:1 หน้ำไปสูห ่ ลักชัยเพือจะได ้ร ับรำงวัลคือกำรทรงเรียกแห่งเบืองบนซึ งมี ้ ่ ์ ่ ำวไว ้ในพระคัมภีร ์ว่ำ“ 3,14;และเปโตรวำงขันตอนที เรำจะบรรลุ ถงึ กำรชำระตนให ้บริสท ุ ธิตำมที กล่ ่ ดทีจะเอำคุ ่ ่ ่ ่ ณธ พวกท่ำนจงพยำยำมอย่ำงทีสุ ณธรรมเพิมควำมเชื อของพวกท่ ำนเอำควำมรู ้เพิมคุ ่ ่ รรมเอำกำรควบคุมตัวเองเพิมควำมรู ้เอำควำมทรหดอดทนเพิมกำรควบคุ มตัวเองและเอำควำมยำ ่ ่ องเพิมควำมย ่ เกรงพระเจ ้ำเพิมควำมทรหดอดทนเอำควำมร ักฉันพีน้ ำเกรงพระเจ ้ำและเอำควำมร ั ่ ่ ้ กเพิมควำมร ักฉันพีน้อง.....ถ ้ำพวกท่ำนทำเช่นนันท่ำนจะไม่มวี น ั ล ้มลง”2เปโตร1:510{GC470.1}{GCth17407.1} ่ี ประสบกำรณ์ของกำรชำระให ้บริสท ์ ผูท้ มี ุ ธิตำมพระคั มภีร ์จะแสดงออกถึงวิญญำณแห่งควำมถ่ ่ ่ี ำเกรงขำมและเห็นว่ำตนเองไม่ อมตนเช่นเดียวกับโมเสสพวกเขำมองเห็นควำมบริสท ุ ธิยิ์ งใหญ่ ทน่ ่ ำมำเทียบกับควำมบริสท ์ คูค ่ วรทีจะน ุ ธิและควำมบริ บูรณ์อน ั สูงส่งของพระเจ ้ำผูท้ รงไม่มข ี อบเขตจำ กัด{GC470.2}{GCth17407.2} ่ี ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ์ ้วอย่ำงแท ้จริ ชีวต ิ ของผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลเป็ นแบบอย่ำงของผูท้ ได ุ ธิแล ่ งชีวต ิ อันยืนยำวนั้นเปี่ ยมล ้นด ้วยกำรร ับใช ้อย่ำงมีเกียรติเพือพระอำจำรย ์ของเขำเขำ“ผูเ้ ป็ นทีร่ ักอ ่ ่ ่ี สท ์ ย่ำงยิง”ดำเนี ยล10:11;ของสวรรค ์แต่ถงึ กระนั้นแทนทีดำเนี ยลจะอ ้ำงว่ำตนเป็ นผูท้ บริ ุ ธิและศั ก ้ ่ ดิสิ์ ทธิผู์ เ้ ผยพระวจนะผูม้ เี กียรติท่ำนนี แสดงตนเองว่ ำเป็ นชนชำติอส ิ รำเอลทีบำปหนำทู ลขอต่อเบื ้ ่ ้ องพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือประชำกรของท่ ำนท่ำนกล่ำวว่ำ“ข ้ำพระองค ์ทังหลำยไม่ ได ้ถวำยคำวิงวอ ้ ่ นต่อพระองค ์ด ้วยอ ้ำงควำมชอบธรรมของข ้ำพระองค ์ทังหลำยเป็ นเหตุแต่ได ้อ ้ำงพระกรุณำยิงให ญ่ของพระองค ์” ้ “ข ้ำพระองค ์ทังหลำยได ้ทำบำปและทำควำมอธรรม”ท่ำนกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำกำลังพูดอธิษฐำนส ่ ำรภำพบำปของข ้ำพเจ ้ำและบำปของอิสรำเอลประชำกรของข ้ำพเจ ้ำ”และในภำยหลังเมือพระบุ ต ่ ้ ่ รของพระเจ ้ำเสด็จมำปรำกฏแก่ดำเนี ยลเพือประทำนคำแนะนำดำเนี ยลบอกว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำก็สนเรี ิ ยว ้ สินแรงหน้ ำของข ้ำพเจ ้ำก็ซดี ไปข ้ำพเจ ้ำหมดแรง”ดำเนี ยล9:18,15,20;10:8{GC470.3}{GCth1 7407.3} ่ ่ ้ เมือโยบได ้ยินพระสุรเสียงขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทีออกมำจำกลมพำยุ หมุนนั้นเขำอุทำนขึนมำ ้ ้ำ”โยบ42:6เมืออิ ่ สยำห ์เห็นพระสิร ิ ว่ำ“ข ้ำพระองค ์จึงเกลียดตนเองและกลับใจอยูใ่ นผงคลีและขีเถ ์ สท ์ สท ์ ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและได ้ยินเสียงเสรำฟิ มร ้องว่ำ“บริสท ุ ธิบริ ุ ธิบริ ุ ธิพระยำห ์เวห ์จอมทัพ”เ 355

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำ“วิบต ขำจึงร ้องขึนว่ ั แิ ก่ข ้ำพเจ ้ำเพรำะว่ำข ้ำพเจ ้ำพินำศแล ้ว”อิสยำห ์6:3,5หลังจำกเปำโลถูกร ับขึ ้ ้ สำมและได ่ ่ ่ ษย ์ไม่อำจกล่ำวออกมำเป็ นคำพูดท่ำนกล่ำวถึ นไปยังสวรรค ์ชันที ้ยินเรืองรำวต่ ำงๆทีมนุ ่ ำคนเล็กน้อยทีสุ ่ ดในพวกธรรมิกชนทังหมด”2โคริ ้ งตนเองว่ำ“เป็ นคนเล็กน้อยยิงกว่ นธ ์12:24เอเฟซัส3:8. ่ ่ สำหร ับยอห ์นผูเ้ ป็ นสำวกทีพระองค ์ทรงร ักเป็ นผู ้เอนกำยลงแนบพระอุระของพระเยซูเมือมองเห็ นพระสิรข ิ องพระองค ์เขำเองยัง“ล ้มลงแทบพระบำทของพระองค ์เหมือนอย่ำงคนตำย”วิวรณ์1:17{ GC471.1}{GCth17408.1} ่ี ำเนิ นอยูภ ้ โอ ้อวดกล่ำวอ ้ำงว่ำตนเอ ผูท้ ด ่ ำยใต ้ร่มเงำของกำงเขนแห่งคำลวำรีจะไม่ยกตนขึนไม่ ่ ำควำมปวดร ้ำวมำสูพ งหลุดพ ้นจำกบำปแล ้วพวกเขำตระหนักว่ำเป็ นเพรำะบำปของเขำทีน ่ ระหทัย ้ งทำให ้เขำถ่อมใจลงผูท้ ด ของพระบุตรของพระเจ ้ำและควำมคิดนี จึ ี่ ำเนิ นชีวต ิ ใกล ้ชิดพระเยซูมำก ่ ดจะมองเห็นควำมอ่อนแอและบำปของมนุ ษยชำติได ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ่ ดและควำมหวังเดียวของ ทีสุ ่ี ้ ้ พวกเขำอยูท ่ พระคุ ณควำมดีของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงสินพระชนม ์บนกำงเขนและกลับเป็ นขึนม ำจำกควำมตำยแล ้ว{GC471.2}{GCth17408.2} ่ ำลังได ้ร ับควำมนิ ยมในโลกแห่งศำสนำนั้นจะมีเรืองของวิ ่ กำรชำระให ้บริสท ุ ธิที์ ก ญญำณแห่งก ่ ำให ้เรืองกำรช ่ ้ ่ ผิ ่ ดไปจำกห ำรยกตนและกำรละเลยพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำซึงท ำระนี กลำยเป็ นสิงที ่ี ้กำรสนับสนุ นหลักคำสอนนี สอนว่ ้ ์ นสิงที ่ เกิ ่ ลักคำสอนของพระคัมภีร ์ผูท้ ให ำกำรชำระให ้บริสท ุ ธิเป็ ้ ่ ำนั้นและจะบรรลุไปจนถึงควำมบริสท ์ ำงบริบูรณ์พวกเขำ ดขึนโดยทั นทีได ้มำด ้วยควำมเชือเท่ ุ ธิอย่ ่ ำนั้นแล ้วพระพรจะเป็ นของท่ำน”ผูร้ ับไม่ต ้องพยำยำมทำสิงใดอี ่ ่ นสิงที ่ พวกเ ่ จะพูดว่ำ“เชือเท่ กซึงเป็ ขำต่ำงคิดกันไปเองในขณะเดียวกันพวกเขำปฏิเสธอำนำจของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำ อ ้ำงว่ำได ้รับกำรปลดปล่อยจำกข ้อผูกพันของกำรถือรกั ษำพระบัญญัตแิ ล ้วแต่จะเป็ นไปได ้หรือที่ ์ ้ มนุ ษย ์จะเป็ นผูบ้ ริสท ุ ธิสอดคล ้องตำมนำพระทั ยและพระลักษณะของพระเจ ้ำโดยไม่ต ้องเข ้ำมำประ ่ ำแดงให ้เห็นถึงธรรมชำติและนำพระทั ้ ่ สำนกลมกลืนกับหลักกำรต่ำงๆทีส ยของพระองค ์และทีแสด ่ งว่ำเป็ นทีชอบพระทั ยของพระองค ์{GC471.3}{GCth17408.3} ่ ต ้องใช ้ควำมมำนะบำกบั่นไม่ต ้องปฏิเสธตนเองไม่ ควำมต ้องกำรอยำกจะมีศำสนำทีง่​่ ำยๆซึงไม่ ่ ่ ำนั้นกลำยเป็ ต ้องแยกตัวออกจำกควำมโง่เขลำของโลกทำให ้หลักคำสอนทีว่​่ ำเชือและต ้องเชือเท่ ่ ้ร ับควำมนิ ยมแต่พระวจนะของพระเจ ้ำบอกไว ้อย่ำงไรอัครทูตยำกอบบอกไว ้ว่ำ“ นหลักคำสอนทีได ่ ่ ้นจะช่วยให ้เขำรอ ใครจะกล่ำวว่ำตนมีควำมเชือแต่ ไม่ประพฤติตำมจะมีประโยชน์อะไรควำมเชือนั ่ ไม่ ่ มก ดได ้หรือ.....คนโฉดเขลำเอ๋ยท่ำนต ้องกำรให ้พิสจู น์วำ่ ควำมเชือที ี ำรประพฤติตำมนั้นไร ้ผลห รืออับรำฮัมบรรพบุรษ ุ ของเรำถวำยอิสอัคบุตรของท่ำนบนแท่นบูชำจึงถูกชำระให ้ชอบธรรมเพรำะ ่ ้นทำงำนควบคูก กำรประพฤติไม่ใช่หรือท่ำนก็เห็นแล ้วว่ำควำมเชือนั ่ บ ั กำรประพฤติตำมของเขำแ ่ ้ ละควำมเชือก็สมบูรณ์โดยกำรประพฤตินัน.....พวกท่ำนก็เห็นแล ้วว่ำคนหนึ่ งคนใดจะถูกชำระให ้ช ่ ยงอย่ำงเดียว”ยำกอบ2:14อบธรรมได ้ก็เพรำะกำรประพฤติและไม่ใช่เพรำะควำมเชือเพี 24{GC472.1}{GCth17409.1} 356

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ปรำศ ่ คำพยำนจำกพระวจนะของพระเจ ้ำต่อต ้ำนหลักคำสอนอันหลอกลวงเกียวกั บควำมเชือที ่ นเงือนไขเพื ่ ่ ั จำกกำรกระทำกำรอ ้ำงควำมโปรดปรำนของสวรรค ์โดยไม่ทำตำมข ้อกำหนดทีเป็ อร ่ ่ แท ่ ้จริงต ้องมีรำกฐ บควำมเมตตำนั้นไม่ใช่ควำมเชือแต่ เป็ นกำรทึกทักคิดเอำเองเพรำะควำมเชือที ่ ำนวำงอยูบ ่ นพระสัญญำและเงือนไขของพระคั มภีร ์{GC472.2}{GCth17409.2} ่ ว่​่ ำเขำจะเป็ นผู ้บริสท ์ ้ในขณะทีตั ่ งใจละเมิ ้ อย่ำให ้ผูใ้ ดหลอกลวงตนเองด ้วยควำมเชือที ุ ธิได ดบัญ ่ รู่ ้ว่ำบำปจะทำให ้พระสุรเสียงของพระวิญ ญัตข ิ ้อใดข ้อหนึ่ งของพระเจ ้ำกำรกระทำควำมผิดในสิงที ่ นพยำนนั้นนิ่ งเงียบไปและทำให ้จิตวิญญำณแยกออกไปจำกพระเจ ้ำ“บำปเป็ นสิงที ่ ผิ ่ ดธ ญำณทีเป็ ่ ำบำปอยูเ่ รือยๆ[กระท ่ รรมบัญญัต”ิ และ“ผูใ้ ดทีท ำผิดธรรมบัญญัต]ิ คนนั้นยังไม่เห็นพระองค ์และยัง ่ ไม่รู ้จักพระองค ์”1ยอห ์น3:1,4,6ถึงแม้ในจดหมำยของยอห ์นจะเขียนถึงเรืองควำมร ักไว ้อย่ำงเต็ม ่ ยอห ์นก็ไม่ลงั เลใจทีจะเปิ ่ ่ ้จริงของคนอีกกลุม ่ ้ำงว่ำตนได ้ร ับกำร ทีแต่ ดเผยถึงลักษณะทีแท ่ หนึ่งทีอ ่ วงละเมิดธรรมบัญญัตข ่ี ำวว่ำ‘ข ้ำพเจ ้ำรู ้จักพระองค ์’แต่ไม่ไ ชำระแต่ยงั มีชวี ต ิ ทีล่ ิ องพระเจ ้ำ“ผูท้ กล่ ่ ด ้ประพฤติตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์คนนั้นเป็ นคนพูดมุสำและสัจจะไม่ได ้อยูใ่ นเขำเลยแต่ผู ้ทีป ระพฤติตำมพระวจนะของพระองค ์ควำมร ักของพระเจ ้ำก็บริบูรณ์อยูใ่ นคนนั้นอย่ำงแท ้จริง”1ยอห ์ น2:4,5 ่ ์ นี่ เป็ นวิธท ี ดสอบควำมเชือของมนุ ษย ์ทุกคนเรำไม่อำจยอมร ับว่ำมนุ ษย ์คนใดเป็ นผู ้บริสท ุ ธิโดย ์ ่ นเพียงมำตรฐำนเดียวของทังในสวรรค ้ ไม่ได ้นำผูน้ ้ันไปวัดเทียบกับควำมบริสท ุ ธิของพระเจ ้ำซึงเป็ ์ และในโลกหำกมนุ ษย ์ไม่มค ี วำมรู ้สึกถึงควำมสำคัญของบัญญัตแิ ห่งศีลธรรมหำกพวกเขำดูแคล ่ นและทำให ้ข ้อบังคับของพระเจ ้ำดูเป็ นเรืองเล็ กน้อยหำกผูใ้ ดทำให ้ข ้อเล็กน้อยสักข ้อหนึ่ งในธรรม ้ ้ ่ บัญญัตเิ หล่ำนี เบำลงทั งสอนคนอื นให ้ทำอย่ำงนั้นด ้วยผูน้ ้ันก็จะไม่มค ี ำ่ ในสำยตำของสวรรค ์และเร ำจะรู ้ว่ำคำอ ้ำงของพวกเขำนั้นปรำศจำกรำกฐำน{GC472.3}{GCth17409.3} ่ ่ี ้ำงตนเช่นนี ยั ้ งห่ำงไกลจำก กำรอ ้ำงว่ำตนไม่มบ ี ำปเป็ นหลักฐำนในตัวเองทีแสดงให ้เห็นว่ำผูท้ อ ้ เป็ ้ นเพรำะเขำยังไม่เข ้ำใจอย่ำงแท ้จริงถึงเรืองควำมบริ ่ ่ี นสุ ้ ดของ ควำมบริสท ุ ธิทั์ งนี สท ุ ธิอั์ นไม่มท ี สิ ์ ่ ว่​่ ำเขำควรจะต ้องกลำยเป็ นคนเช่นไรจึงจะมี พระเจ ้ำและควำมศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์หรือในเรืองที ่ ่ กต ้องในเรือง ่ บุคลิกทีประสำนกลมกลื นกับพระลักษณะของพระองค ์เป็ นเพรำะเขำไม่มแี นวคิดทีถู ่ สท ์ ่ ้ำของบำปทีมนุ ่ ษย ์ถือว่ ควำมร ักทีบริ ุ ธิและสู งส่งของพระเยซูรวมถึงควำมร ้ำยกำจและควำมชัวช ่ ้ วมกับแนวคิดของเขำบก ำตนเองบริสท ุ ธิยิ์ งระยะทำงระหว่ ำงตัวเขำเองกับพระคริสต ์ห่ำงมำกขึนร่ ่ ่ นเท่ ้ ำใดเขำก็จะยิงมองว่ ่ พร่องในเรืองพระลั กษณะและข ้อกำหนดของพระเจ ้ำมำกยิงขึ ำตนเองมีคว ่ ้ ้ ำมชอบธรรมมำกยิงขึนเท่ำนัน{GC473.1}{GCth17410.1} ์ ่ ้ กำรชำระให ้บริสท ุ ธิตำมที พระคั มภีร ์กล่ำวไว ้หมำยรวมถึงร่ำงกำยทังหมดคื อจิตวิญญำณจิตใจ ่ ่ และร่ำงกำยเปำโลอธิษฐำนเผือชำวเมื องเธสะโลนิ กำเพือให ้พระเจ ้ำทรงร ักษำ“วิญญำณจิตใจและ ่ ร่ำงกำย.....ให ้ปรำศจำกกำรติเตียนจนถึงวันทีพระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำจะเสด็จมำ” ้ั ่ ำ“พีน้ ่ องทังหลำยโดยเห็ ้ 1เธสะโลนิ กำ5:23;อีกครงเขำเขี ยนไปหำผูเ้ ชือว่ นแก่ควำมเมตตำกรุณำ ้ ่ นเครืองบู ่ ชำอัน ของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำจึงวิงวอนท่ำนทังหลำยให ้ถวำยตัวของท่ำนแด่พระองค ์เพือเป็ ่ ชวี ต ่ บริสท ุ ธิที์ มี ิ และเป็ นทีพอพระทั ยพระเจ ้ำ”โรม12:1ในสมัยของชนชำติอส ิ รำเอลโบรำณของบู 357

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำมำถวำยพระเจ ้ำจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบอย่ำงละเอียดหำกพบตำหนิ ใดในสัตว ์ทีน ่ ำมำถว ชำทีน ่ ้ว่ำของทีน ่ ำมำถวำยต ้อง“ปรำศจำกตำหนิ ”ดังนั้น ำยก็จะไม่ร ับสัตว ์ตัวนั้นไว ้เพรำะพระเจ ้ำตร ัสสังไว ่ ชำอันบริสท ่ ชวี ต คริสเตียนจึงได ้รับบัญชำให ้ถวำยร่ำงกำยของเขำให ้เป็ น“เครืองบู ุ ธิที์ มี ิ และเป็ นที่ ่ ำสิงนี ่ ได ้ ้นั้นเขำจะต ้องถนอมร ักษำกำลังทังหมดของเขำให ้ พอพระทัยพระเจ ้ำ”ในกำรทีจะท ้อยูใ่ นส ่ ทสุ ่ ำให ้กำลังทำงฝ่ ำยกำยหรือทำงควำมคิดอ่อนแอลงจะทำให ้บุค ภำพทีดี ี่ ดกำรกระทำทุกอย่ำงทีท ่ ับใช ้พระผูส้ ร ้ำงของเขำและพระเจ ้ำจะทรงพอพระทัยกับของถวำยซึงด ่ ้อยกว่ำ คลนั้นไม่เหมำะทีจะร ่ ดี ่ ทสุ ่ี ดทีเรำสำมำรถน ่ สิงที ำมำถวำยได ้หรือพระคริสต ์ตรัสว่ำ“จงรักองค ์พระผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำของท่ำน ด ้วยสุดใจของท่ำนด ้วยสุดจิตของท่ำน”มัทธิว22:37;ผูท้ ร่ี ักพระเจ ้ำด ้วยสุดจิตสุดใจจะปรำรถนำที่ ่ ทสุ ่ี ดให ้แก่พระองค ์และจะแสวงหำอยูเ่ สมอทีจะน ่ ำกำลังทังหมดในชี ้ จะถวำยกำรร ับใช ้ด ้วยชีวต ิ ทีดี ่ ำตำมนำพระทั ้ วิตให ้สอดประสำนกลมกลืนกับกฎบัญญัตท ิ จะส่ ี่ งเสริมควำมสำมำรถของเขำเพือท ่ ชำทีจะถวำยต่ ่ ยของพระองค ์พวกเขำจะไม่ทำให ้เครืองบู อพระบิดำบนสวรรค ์ต ้องอ่อนแอลงหรือเป็ นมลทินด ้วยกำรปล่อยตัวใหห้ มกมุ่นกับกำรตำมใจปำกหรือตัณหำ{GC473.2}{GCth17410.2} ้ ่ อสู ้กับวิญญำณจิต”1เปโตร2:11ทุกกำร เปโตรกล่ำวไว ้ว่ำ“ให ้เว ้นจำกตัณหำของเนื อหนั งซึงต่ ่ นควำมผิดบำปมีแนวโน้มทีจะท ่ ำให ้ควำมสำมำรถของกำรร ับรู ้ฝ่ ำยปัญ สนองควำมพึงพอใจทีเป็ ญำและฝ่ ำยจิตวิญญำณเย็นชำและตำยด ้ำนไปและพระวจนะหรือพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะสร ้ำ ้ อจิตใจได ้แต่เพียงเล็กน้อยเปำโลเขียนไปถึงชำวเมืองโครินธ ์ว่ำ“ขอให ้เรำชำระตัว งควำมซำบซึงต่ ้ ์ ำงสมบูรณ์ด ้วย เองให ้ปรำศจำกมลทินทุกอย่ำงของเนื อหนั งและวิญญำณจิตจงมีควำมบริสท ุ ธิอย่ ควำมเกรงกลัวพระเจ ้ำ”2โครินธ ์7:1;และในบรรดำผลของพระวิญญำณอันประกอบด ้วย“ควำมร ัก ่ ตย ์ควำมสุภำพอ่อนโยน”นั้นเปำโล ควำมยินดีสน ั ติสข ุ ควำมอดทนควำมกรุณำควำมดีควำมซือสั ยังรวม“กำรรู ้จักบังคับตน”เข ้ำไปด ้วยกำลำเทีย5:22,23{GC474.1}{GCth17411.1} ้ มี ่ กำรดลใจเปิ ดเผยถึงเรืองเหล่ ่ ้ ตำมแต่มผ ่ี ้ำงตนว่ำเป็ นคริสเตียนสักกีคนที ่ ่ ำใหพ ทังๆที ำนี ก็ ี ูท้ อ ท ้ ่ ก ่ ำลังเป็ นที่ ละกำลังของเขำอ่อนแอลงด ้วยกำรแสวงหำทร ัพย ์สมบัตห ิ รือด ้วยกำรเทิดทูนบูชำสิงที ่ ่ ำลังทำให ้ควำมเป็ นมนุ ษย ์ทีมี ่ แบบพระฉำยำของพระเจ ้ำตกต่ำลงด ้วยควำมต นิ ยมกันมีสก ั กีคนที ก ่ รำควำมสนุ กสนำนในสิงต ่ ้องห ้ำมและคริสตจักรแทนทีจะต ่ ำหนิ กำรกระทำเ ะกละตะกลำมกำรดืมสุ ้ อยครงกลั ้ั บกลำยเป็ นผูส้ นับสนุ นควำมชัวโดยชักน ่ ่ หล่ำนี บ่ ำผ่ำนในเรืองของควำมอยำกอำหำรอ ย่ำงตะกละตะกลำมให ้ทะเยอทะยำนอยำกได ้ทรัพย ์สินหรือกำรรักในควำมสนุ กสนำนให ้สะสมทร ั ่ึ ่ ้ พย ์สมบัตซ ิ งควำมร ักทีควรจะมี ให ้กับพระคริสต ์นั้นมีนอ้ ยเกินไปหำกในวันนี พระเยซู จะเสด็จมำยัง ้ ่ ์ ้ ่ คริสตจักรต่ำงๆและทอดพระเนตรงำนเลียงและกำรค ้ำขำยทีไม่บริสท ุ ธิทังหลำยซึงกระทำกันในนำ ้ ่ ำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิให ์ ้ออกไปเหมือนดังเช่น มของศำสนำพระองค ์จะไม่ทรงขับไล่คนทังหลำยที ท ่ ทีพระองค ์ทรงเคยขับไล่คนแลกเงินออกจำกพระวิหำรหรือ{GC474.2}{GCth17411.2} ่ ้ ้น“บริสท ์ นประกำรแรก”ยำกอบ3:17ห อัครทูตยำกอบเปิ ดเผยว่ำปัญญำทีมำจำกเบื องบนนั ุ ธิเป็ ่ ้ำงพระนำมอันลำค่ ้ ำของพระเยซูด ้วยริมฝี ปำกทีเป็ ่ นมลทินด ้วยบุหรีล่ ำกเขำมำพบคนเหล่ำนั้นทีอ ่ มหำยใจและลำตัวแปดเปื ้ อนด ้วยกลินสกปรกและยั งทำให ้บรรยำกำศของฟ้ ำสวรรค ์เปรอะเปื ้อนพ ้ งคับทุกคนรอบตัวพวกเขำให ้สูดควันพิษหำกอัครทูตท่ำนนี สั ้ มผัสกับกำรดำเนิ นชีวต ่ ร ้อมทังบั ิ ทีขั 358

อำนำจสัมบูรณ์

์ ้ ดแย ้งกับข่ำวประเสริฐอันบริสท ุ ธิเขำจะไม่ ปร ักปรำตำหนิ คนเหล่ำนี ว่้ ำ“ปัญญำฝ่ ำยโลกฝ่ ำยเนื อห ่ อ ่ ้ำงว่ำตนได ้ร ับพระพรด ้วยกำรชำระให ้ นังและฝ่ ำยปี ศำจ”หรือยำกอบ3:15;บรรดำทำสของบุหรีที ์ ำงหมดจดแล ้วจะพูดถึงควำมหวังของพวกเขำในแผ่นดินสวรรค ์แต่พระวจนะของพระเจ ้ บริสท ุ ธิอย่ ่ิ ่ นมลทิน....จะเข ้ำไปในนครนั้นได ้เลย”วิวรณ์21:27{GC ำประกำศไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำ“ไม่มส ี งใดที เป็ 474.3}{GCth17411.3} “ท่ำนรู ้แล ้วไม่ใช่หรือว่ำร่ำงกำยของพวกท่ำนเป็ นวิหำรของพระวิญญำณบริสท ุ ธิผู์ ส้ ถิตในท่ำน ่ึ ้ ผูซ ้ งพวกท่ ำนได ้ร ับจำกพระเจ ้ำและท่ำนทังหลำยไม่ ใช่เจ ้ำของตัวท่ำนเองเพรำะว่ำพระเจ ้ำทรงซือ้ ท่ำนไว ้แล ้วด ้วยรำคำสูงฉะนั้นจงถวำยพระเกียรติแด่พระเจ ้ำด ้วยร่ำงกำยของพวกท่ำนเถิด”1โคริ ่ี รำ่ งกำยเป็ นวิหำรของพระวิญญำณบริสท ์ ่ วช ่ ้ำกำ นธ ์6:19,20;ผูท้ มี ุ ธิจะไม่ ตกเป็ นทำสของนิ สยั ทีชั ลังวังชำของเขำเป็ นของพระคริสต ์ผูท้ รงไถ่เขำไว ้แล ้วด ้วยพระโลหิตทรัพย ์สมบัตข ิ องเขำเป็ นของ ่ ่ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเขำจะไม่มค ี วำมผิดได ้อย่ำงไรเมือเขำผลำญทร ัพย ์สินทีเขำได ้ร ับฝำกไว ้ในแต่ล ่ี ้ำงตนว่ำเป็ นคริสเตียนใช ้จ่ำยเงินจำนวนมหำศำลกับสิงที ่ ไม่ ่ กอ ะปี ผูท้ อ ่ ให ้เกิดประโยชน์และกับกำ ่ ่ ่ รปล่อยตัวให ้หมกมุ่นอยูก ่ บ ั สิงชัวร ้ำยในขณะทีจิตวิญญำณกำลังพินำศเพรำะขำดพระวจนะแห่งชี ่ วิตพวกเขำลักขโมยเงินสิบลดและเงินถวำยจำกพระเจ ้ำในขณะทีพวกเขำใช ้เงินไปกับกำรบูชำตั ่ ท ่ ำลำยล ้ำงมำกกว่ำทีจะน ่ ำไปช่วยเหลือคนยำกจนหรือเพือสนั ่ ณหำชัวที บสนุ นข่ำวประเสริฐหำก ่ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด ์ ำงแท ้จริงแล ้วเงินทองขอ ทุกคนทีอ ิ ตำมพระคริสต ์จะได ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ุ ธิอย่ ่ ่ ไม่ ่ จำเป็ นและแม้แต่กำรปล่อย งเขำจะเข ้ำไปสูพ ่ ระคลังขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแทนทีจะใช ้ไปกับสิงที ่ ให ่ ้โทษแก่รำ่ งกำยและคริสเตียนจะต ้องเป็ นแบบอย่ำงของกำรบังคับตนกำร ตัวหมกมุ่นอยูก ่ บั สิงที ปฏิเสธตนเองและกำรเสียสละตนแล ้วพวกเขำจึงจะเป็ นแสงสว่ำงของโลก{GC475.1}{GCth174 12.1} ้ โลกปล่อยตัวให ้หมกมุ่นอยูใ่ นโลกียวิสยั “ตัณหำของเนื อหนั งและตัณหำของตำและควำมทะนง ในลำภยศ”1ยอห ์น2:16;ครอบงำประชำชนทั่วไปแต่กำรทรงเรียกของผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์นั้นมีคว ์ ำนี “จงออกจำกท่ ้ ้ ำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิกว่ ำมกลำงพวกเขำและจงแยกตัวออกจำกเขำทังหลำย.....อ ่ ไม่ ่ สะอำด”2โครินธ ์6:17;ภำยใต ้ควำมกระจ่ำงของพระวจนะของพระเจ ้ำเรำประกำ ย่ำแตะต ้องสิงที ่ ้จริงจะเกิดขึนไม่ ้ ได ้หำกไม่มก ศได ้อย่ำงมั่นใจโดยไม่ต ้องแก ้ตัวว่ำกำรชำระให ้บริสท ุ ธิที์ แท ี ำรละทิง้ ้ งซึงกำรไล่ ่ โดยสินเชิ ลำ่ ในทำงบำปและกำรสนองควำมอยำกทำงฝ่ ำยโลก{GC475.2}{GCth174 12.2} ่ี ่ สำหร ับผูท้ ยอมประพฤติ ตำมเงือนไขที ว่​่ ำ“จงออกจำกท่ำมกลำงพวกเขำและจงแยกตัวออกจำ ้ ่ ไม่ ่ สะอำด”นั้นพระสัญญำของพระเจ ้ำคือ“แล ้วเรำจึงจะรับพวกเ กเขำทังหลำย.....อย่ ำแตะต ้องสิงที จ ้ำไว ้เรำจะเป็ นดังบิดำของพวกเจ ้ำและพวกเจ ้ำจะเป็ นบุตรชำยบุตรหญิงของเรำพระเจ ้ำผู ้ทรงฤทธ ้ นได ้ ่ ำนุ ภำพทังสิ ้ตร ัสดังนั้น”2โครินธ ์6:17,18เป็ นสิทธิพเิ ศษและเป็ นหน้ำทีของคริ สเตียนทุกคนที่ ่ ำงๆของพระเจ ้ำพระเยซูตรัสว่ำ“เรำเป็ นควำมสว่ำ จะร ับประสบกำรณ์อน ั มีคำ่ และเต็มเปี่ ยมในเรืองต่ ่ งของโลกคนทีตำมเรำมำจะไม่ ต ้องเดินในควำมมืดแต่จะมีควำมสว่ำงแห่งชีวต ิ ”ยอห ์น8:12;“วิถข ี ่ ่ นจนสว่ ้ ่ ภำษิต4:18;ทุกย่ำงก ้ำวแห่ง องคนชอบธรรมเหมือนแสงอรุณซึงฉำยสุ กใสยิงๆขึ ำงเต็มที”สุ 359

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งจะนำจิตวิญญำณให ้เข ้ำมำติดสนิ ทกับพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นควำมสว่ำงของโ ควำมเชือและกำรเชื อฟั ่ นซึ ้ ง“ควำมมื ่ ลกมำกยิงขึ ดในพระองค ์ไม่มเี ลย”1ยอห ์น1:5ลำแสงสว่ำงเจิดจ ้ำของดวงอำทิตย ์แห่ง ควำมชอบธรรมจะส่องลงมำยังผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำและพวกเขำจะสะท ้อนแสงสว่ำงของพระองค ์ใน ่ ่ งใหญ่ ่ ่ึ นสง่ำรำศีทท ่ี ำให ้ดวงดำวสุกใสส ขณะทีดวงดำวบอกเรำว่ ำในฟ้ ำสวรรค ์มีแสงสว่ำงทียิ ซงเป็ ้ อนกันพวกเขำจะต ้องสำแดงให ้เห็นว่ำมีพระเจ ้ำผูส้ ถิตอยู่ ว่ำงเจิดจ ้ำคริสเตียนก็ควรเป็ นเช่นนี เหมื ่ ับคำสรรเสริญและร ับไว ้เป็ นแบบอย่ำ บนบัลลังก ์ของจักรวำลพระลักษณะของพระองค ์สมควรทีจะร ่ี นพยำนของพระองค ์จะแสดงให ้ทุกคนเห็นถึงพระคุณแห่งพระวิญญำณของพระองค ์ควำม งผูท้ เป็ ์ ์ งพระลักษณะของพระองค ์{GC475.3}{GCth17412.3} บริสท ุ ธิและควำมศั กดิสิ์ ทธิแห่ ่ ยนถึงชำวเมืองโคโลสีเผยให ้เห็นถึงพระพรอันอุดมทีทรงโปรดประท ่ ในจดหมำยของเปำโลทีเขี ่ ำนทังหลำยเพื ้ ่ ำนให ้เหล่ำบุตรของพระเจ ้ำท่ำนเขียนไว ้ว่ำ“เรำไม่ได ้หยุดอธิษฐำนและทูลขอเพือท่ ่ อให ้ท่ำนเต็มเปี่ ยมด ้วยควำมรู ้เรืองพระประสงค ์ของพระองค ์โดยสรรพปัญญำและควำมเข ้ำใจฝ่ ำย ่ ่ จิตวิญญำณเพือพวกท่ ำนจะดำเนิ นชีวต ิ อย่ำงสมควรต่อองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและจะเป็ นทีชอบพระทั ้ ่ ยของพระองค ์ทุกประกำรคือให ้เกิดผลในกำรดีทุกอย่ำงและเจริญขึนในควำมรู ้ถึงเรืองพระเจ ้ำให ้ ้ นตำมอนุ ้ ่ พวกท่ำนมีกำลังด ้วยฤทธำนุ ภำพทังสิ ภำพแห่งพระสิรข ิ องพระองค ์เพือให ้ท่ำนมีควำมทร ่ ้ ควำมยินดี”โคโลสี1:9หดอดทนและมีควำมอดทนในทุกสิงพร ้อมทังมี 11{GC476.1}{GCth17413.1} ้ั ่ ่ องในเมืองเอเฟซ ัสเข ้ำใจถึงสิทธิพเิ ศษอันสูงส่ง อีกครงเปำโลเขี ยนถึงควำมปรำรถนำทีจะให ้พีน้ ่ ้ำใจง่ำยทีสุ ่ ดว่ำบุตรชำยและบุ ของกำรเป็ นคริสเตียนท่ำนเปิ ดเผยให ้พวกเขำทรำบด ้วยภำษำทีเข ่ ตรหญิงขององค ์ผูส้ งู สุดจะได ้รับอำนำจและควำมรู ้อันมหัศจรรย ์ยิง“ขอให ้ประทำนควำมเข ้มแข็งภ ่ ำยในจิตใจด ้วยฤทธำนุ ภำพทีมำทำงพระวิ ญญำณของพระองค ์แก่พวกท่ำนตำมพระสิรอิ น ั อุดมข ่ ่ ้ ่ ่ องพระองค ์”เพือ“หยังรำกและตังมันอยูใ่ นควำมร ัก”เพือ“ให ้ท่ำนสำมำรถเข ้ำใจร่วมกับธรรมิกชน ้ ้ ่ นค ทังหมดถึ งควำมกว ้ำงควำมยำวควำมสูงควำมลึกคือให ้ซำบซึงในควำมร ักของพระคริสต ์ซึงเกิ ่ ่ วำมรู ้”แต่คำอธิษฐำนของอัครทูตไปถึงสิทธิพเิ ศษสูงสุดเมืออธิ ษฐำนว่ำ“เพือพวกท่ ำนจะได ้ร ับควำ มบริบูรณ์ของพระเจ ้ำอย่ำงเต็มเปี่ ยม”เอเฟซ ัส3:16-19{GC476.2}{GCth17413.2} ่ งสุดทีเรำจะร ่ ่ พระคัมภีร ์เผยให ้เรำเห็นถึงสิงสู ับโดยควำมเชือในพระสั ญญำของพระบิดำบนสวร ่ รค ์เมือเรำปฏิบต ั ต ิ ำมข ้อกำหนดของพระองค ์โดยผ่ำนพระคุณแห่งควำมดีงำมอันประเสริฐของพร ่ ่ งของพระเจ ้ำผู ้ทรงกอปรด ้วยฤทธำนุ ภำพอันไม่มท ่ี นสุ ้ ด“พระองค ์ผูไ้ ม่ไ ะคริสต ์เรำเข ้ำถึงพระทีนั ี สิ ่ ด ้ทรงหวงพระบุตรของพระองค ์เองแต่ประทำนพระบุตรนั้นเพือเรำทุ กคนถ ้ำเช่นนั้นพระองค ์จะไม่ป ่ ระทำนสิงสำรพั ดให ้เรำด ้วยกันกับพระบุตรนั้นหรือ”โรม8:32พระบิดำประทำนพระวิญญำณของพ ้ ้วยพระเยซูตร ัสว่ำ“เพรำะฉะ ระองค ์โดยไม่จำกัดให ้แก่พระบุตรและเรำจะมีสว่ นในควำมไพบูลย ์นี ด ่ แก่บุตรของตนยิงกว่ ่ ำนั้นสักเท่ำใดพระบิดำผูส้ ถิตใ นั้นถ ้ำพวกท่ำนเองผูเ้ ป็ นคนบำปยังรู ้จักให ้สิงดี ์ พวกทีขอต่ ่ ่ ่ นสวรรค ์จะประทำนพระวิญญำณบริสท ุ ธิแก่ อพระองค ์”ลูกำ11:13“สิงใดที พวกท่ ำนข ่ ้น” อในนำมของเรำเรำจะทำสิงนั

360

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ่ “จนบัดนี พวกท่ ำนก็ยงั ไม่ได ้ขอสิงใดในนำมของเรำจงขอเถิ ดแล ้วจะได ้เพือควำมชื นชมยิ นดีข องท่ำนจะมีเต็มเปี่ ยม”ยอห ์น14:14;16:24{GC477.1}{GCth17414.1} ่ วต ่ ในขณะทีชี ิ ของคริสเตียนจะมีลก ั ษณะของควำมถ่อมใจแต่เขำจะต ้องไม่เป็ นคนทีโศกเศร ้ำแ ่ ำเนิ นชีวต ่ ละลดค่ำตัวเองเป็ นโอกำสของทุกคนทีจะด ิ เพือพระเจ ้ำจะทรงเห็นชอบและอวยพระพรไ ่ ม่ใช่พระประสงค ์ของพระบิดำในสวรรค ์ของเรำทีจะให ้เรำถูกปร ับโทษและอยูใ่ นควำมมืดมนตลอด ่ ดถึงแต่เพียงตนเองไม่ใช่สงที ่ิ พิ ่ สจ ่ ้จริงเรำเข ้ำ ไปกำรเดินก ้มหน้ำและจิตใจทีคิ ู น์ถงึ กำรถ่อมใจทีแท ้ อหน้ำพระบัญญัตโิ ดยปรำศจำกควำมละอำยและควำมเศร ้ หำพระเยซูและร ับกำรชำระและยืนขึนต่ ่ ใ่ นพระเยซูคริสต ์” ำโศก“เพรำะฉะนั้นไม่มก ี ำรลงโทษคนทีอยู ่ ดำเนิ นตำมฝ่ ำยเนือหนั ้ “ทีไม่ งแต่ตำมพระวิญญำณ”โรม8:1,4{GC477.2}{GCth17414.2} ่ ้มลงในบำปจะได ้เป็ น“ลูกของพระเจ ้ำ”1ยอห ์น3:2“ทังผู ้ ้ โดยทำงพระเยซูเหล่ำบุตรของอำดัมทีล ์ ่ ้ร ับกำรชำระก็มพ ้ ชำระให ้บริสท ุ ธิและคนเหล่ ำนั้นทีได ี ระบิดำองค ์เดียวกันด ้วยเหตุนีพระเยซู จงึ ไม่ท ่ ่ อง”ฮีบรู2:11ชีวต รงละอำยทีจะเรี ยกเขำเหล่ำนั้นว่ำพีน้ ิ ของคริสเตียนจะต ้องเป็ นชีวต ิ แห่งควำมเชื่ ่ ดจำกพระเจ ้ำก็มช อชีวต ิ แห่งชัยชนะและชีวต ิ ทีปี่ ติยน ิ ดีในพระเจ ้ำ“เพรำะทุกคนทีเกิ ี ัยเหนื อโลกแล ่ ่ แหละเป็ นชัยชนะทีมี ่ ช ัยเหนื อโลก”1ยอห ์น5:4;เนหะมีย ์ผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำกล่ ะควำมเชือของเรำนี ่ ำวด ้วยควำมจริงใจว่ำ“ควำมชืนบำนของตนในพระยำห ์เวห ์เป็ นกำลังของท่ำน”เนหะมีย ์8:10และเ ่ ้ กครงว่ ้ั ำจงชืนชมยิ ่ ปำโลกล่ำวว่ำ“จงชืนชมยิ นดีในองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทุกเวลำข ้ำพเจ ้ำขอยำอี นดีเ ถิด” ่ “จงชืนบำนอยู เ่ สมอจงอธิษฐำนอย่ำงสม่ำเสมอจงขอบพระคุณในทุกกรณี เพรำะนี่ แหละเป็ นพร ะประสงค ์ของพระเจ ้ำสำหร ับพวกท่ำนในพระเยซูคริสต ์”ฟี ลิปปี 4:41เธสะโลนิ กำ5:1618{GC477.3}{GCth17414.3} ่ ำวมำทังหมดนี ้ ้ นผลของกำรกลับใจและกำรชำระให ้บริสท ์ ทีกล่ เป็ ุ ธิตำมพระคั มภีร ์และเนื่ องจำก ่ ่ ว่ำโลกคริสเตียนไม่ได ้ใส่ใจหลักกำรยิงใหญ่ ของควำมชอบธรรมทีพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปิ ดเผ ้ ่ ่ ่ ่ ยไว ้เรำจึงไม่คอ ่ ยได ้เห็นถึงผลเหล่ำนี นี เป็ นสำเหตุทว่ี ำทำไมจึงไม่คอ ่ ยเห็นผลงำนยิงใหญ่ และยังยื ่ี ้ นของพระวิญญำณของพระเจ ้ำเหมือนเช่นกำรฟื ้ นฟูทเคยเกิ ดขึนในอดี ต{GC478.1}{GCth174 15.1} ่ ้ ่ ด ้วยกำรเฝ้ ำมองก็จะทำให ้เกิดกำรเปลียนแปลงขึ นในตั วเรำและในขณะทีธรรมบั ญญัตอิ น ั ศักดิ ์ ์ ่ ่ ์ สิทธิของพระเจ ้ำซึงเผยให ้มนุ ษย ์เห็นถึงพระลักษณะทีสมบู รณ์และบริสท ุ ธิของพระองค ์ถูกละเลยค ้ ่ วำมนึ กคิดของคนทังหลำยจึงถูกหันเหไปหำคำสอนและทฤษฎีของมนุ ษย ์จึงไม่เป็ นทีน่ ำประหลำด ้ ใจว่ำทำไมควำมเคร่งคร ัดทำงศำสนำในคริสตจักรจึงลดน้อยถอยลงเช่นนี องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตร ัสว่ ้ ่ นนำพุ ้ ทมี ่ี นำแห่ ้ ้ ้สำหร ับตนเองเป็ นบ่อแตกทีขั ่ งนำ้ ำ“เขำได ้ทอดทิงเรำซึ งเป็ งชีวต ิ แล ้วสกัดบ่อนำไว ไม่ได ้”เยเรมีย ์2:13{GC478.2}{GCth17415.2} “บุคคลผูเ้ ป็ นสุขคือผู ้ไม่เดินตำมคำแนะนำของคนอธรรม.......แต่ควำมปี ติยน ิ ดีของผูน้ ้ันอยูใ่ น ้ ธรรมบัญญัตข ิ องพระยำห ์เวห ์เขำใคร่ครวญธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ทังกลำงวั นและกลำงคืนเข 361

อำนำจสัมบูรณ์

่ี กไว ้ริมธำรนำซึ ้ งเกิ ่ ดผลตำมฤดูกำลและใบก็ไม่เหียวแห ่ ่ ำเป็ นเหมือนต ้นไม้ทปลู ้งทุกอย่ำงทีเขำท ำ ้ ่ กต ้องเท่ำ ก็จำเริญขึน”สดุ ด1 ี :1,2,3,กำรนำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำให ้กลับคืนสูส ่ ภำพเดิมในทีๆถู ้ ่ ้ มได ้“พระ นั้นจึงจะฟื ้ นฟูให ้คนทังหลำยกลั บมีควำมเชือและศี ลธรรมตำมอย่ำงพระเจ ้ำในแบบดังเดิ ่ ่ี ยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ‘จงยืนทีถนนและมองให ้ดีและถำมหำทำงโบรำณนั้นว่ำทำงดีอยูท ่ ไหนแล ้วจงเ ดินในทำงนั้นและให ้จิตใจของเจ ้ำได ้ควำมสงบ’”เยเรมีย ์6:16{GC478.3}{GCth17415.3}บท

362

อำนำจสัมบูรณ์

28-เผชิญหน้ำกับหนังสือบันทึกแห่งชีวต ิ ่ ้ำพเจ ้ำยืนดูอยูม ้ ้และผูห้ นึ่ งซึงเจ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลกล่ำวว่ำ“ขณะทีข ่ ห ี ลำยบัลลังก ์มำตังไว ริญด ้วยวัยวุฒม ิ ำประทับฉลองของพระองค ์ขำวอย่ำงหิมะพระเกศำบนพระเศียรเหมือนขนแกะขำว สะอำดพระบัลลังก ์ของพระองค ์เป็ นเปลวเพลิงกงจักรของบัลลังก ์นั้นเป็ นไฟลุกธำรไฟพุ่งออกและไ หลออกมำเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์คนนับแสนๆปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์คนนับล ้ำนๆเข ้ำเฝ้ ำพระองค ์ผู ้ พิพำกษำก็ขนนั ึ ้ ่ งบัลลังก ์บรรดำหนังสือก็เปิ ดออก”ดำเนี ยล7:9,10{GC479.1}{GCth17416.1} ่ ่ ่ ปนิ สยั และ นี่ คือภำพในนิ มต ิ ทีแสดงให ้ผูเ้ ผยพระวจนะเห็นถึงวันยิงใหญ่ และน่ ำสะพรึงกลัวเมืออุ ้ ชีวต ิ ของมนุ ษย ์ทุกคนจะถูกนำมำตรวจสอบต่อเบืองพระพั กตร ์พระผูท้ รงพิพำกษำของทั่วสำกลโล กและมนุ ษย ์ทุกคนจะได ้รับผลตอบแทน“ตำมกำรกระทำของเขำ”มัทธิว16:27ผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒท ิ ่ ่ เขำทังหลำยเกิ ้ ้ ่ ำนนั้นคือพระเจ ้ำพระบิดำผูป้ ระพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“ก่อนทีภู ดขึนมำก่ อนทีพระอง ้ นิร ันดร ์กำลถึงนิ ร ันดร ์กำล”สดุ ค ์ทรงให ้กำเนิ ดแผ่นดินโลกและพิภพพระองค ์ทรงเป็ นพระเจ ้ำตังแต่ ้ ้ ดี90:2;พระองค ์ทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดแห่งชีวต ิ ของคนทังหลำยและเป็ นบ่อเกิดแห่งกฎเกณฑ ์ทังปวง ่ ์ ่ นผูค้ ทีจะใช ้ในกำรพิพำกษำและทูตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิมำกมำยนั บจำนวนเป็ นแสนๆเป็ นล ้ำนๆซึงเป็ ่ ้ อยดูแลช่วยเหลือและเป็ นพยำนจะเข ้ำร่วมในกำรพิพำกษำยิงใหญ่ นี{GC479.2}{GCth17416.2 } “นี่ แน่ ะมีท่ำนผูห้ นึ่ งเหมือนบุตรมนุ ษย ์มำพร ้อมกับบรรดำเมฆของสวรรค ์และท่ำนมำหำผูเ้ จริญ ์ กบ ด ้วยวัยวุฒน ิ ้ันมีคนนำท่ำนมำเฝ้ ำเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์รำชอำนำจศักดิศรี ั รำชอำณำจักร ่ ทรงมอบไว ้กับท่ำนเพือชนทุกชำติทุกเผ่ำทุกภำษำจะปรนนิ บต ั ท ิ ่ำนรำชอำณำจักรของท่ำนเป็ นร ่ ่ี นสุ ้ ด”ดำเนี ยล7:13,14กำรเสด็จมำของพระคริสต ์ตำมทีบรรยำ ่ ำชอำณำจักรนิ ร ันดร ์ซึงจะไม่ มท ี สิ ่ ไม่ ้ ใช่เป็ นกำรเสด็จมำครงที ้ั สองของพระองค ่ ยไว ้ในทีนี ์พระองค ์เสด็จมำหำผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒใิ นส ่ ์ ่ ่ วรรค ์เพือร ับรำชอำนำจและศักดิศรีและรำชอำณำจักรซึงจะทรงโปรดประทำนให ้พระองค ์เมือพระ ้ ดลงกำรเสด็จมำทีกล่ ่ ำวถึงในทีนี ่ ไม่ ้ ใช่เป็ นกำรเสด็จกลับมำยังโลกค รำชกิจในฐำนะคนกลำงสินสุ ้ั สองแต่ ่ ่ กทำนำยไว ้ล่วงหน้ำในคำพยำกรณ์วำ่ จะเกิดขึนเมื ้ อช่ ่ วงเวลำ230 รงที เป็ นกำรเสด็จมำซึงถู ้ ดลงในปี ค.ศ.1844มหำปุโรหิตผูย้ งใหญ่ ่ิ ่ ้ 0วันสินสุ ของเรำเสด็จมำพร ้อมกับเหล่ำทูตสวรรค ์เพือเข ่ ่ นพระองค ์ทรงปรำกฏต่อเบืองพระพั ้ ่ ำภำรกิจสุดท ้ ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนและณทีนั กตร ์พระเจ ้ำเพือท ่ ่ อพระรำชกิจแห่งกำรพิจำรณำพิพำกษำและกำรลบบำปให ้ ำยของกำรประกอบพิธเี พือมนุ ษย ์ซึงคื ้ ่ กแสดงให ้เห็นว่ำสมควรจะได ้ร ับประโยชน์จำกพระรำชกิจของพระองค ์{GC479. แก่คนทังปวงที ถู 3}{GCth17416.3} ่ นสัญลักษณ์น้ันเฉพำะคนเหล่ำนั้นทีเข ่ ้ำมำอยูเ่ บืองพระพั ้ ในพิธจี ำลองทีเป็ กตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำ ้ รสำรภำพบำปและกำรกลับใจและบำปทังหลำยของเขำถู กโอนไปยังสถำนนมัสกำรผ่ำนทำงเลือด ่ ้ ่ ่ ของเครืองบูชำไถ่บำปแล ้วเท่ำนันจึงจะเป็ นผูท้ มี ี สว่ นร่วมในพิธข ี องวันลบมลทินบำปได ้ในวันยิงให ่ี ญ่แห่งกำรลบมลทินบำปและกำรพิจำรณำพิพำกษำสุดท ้ำยก็เป็ นเช่นเดียวกันเฉพำะผูท้ แสดงตน ่ น ว่ำเป็ นประชำกรของพระเจ ้ำเท่ำนั้นจึงจะถูกนำเข ้ำมำสูก ่ ำรพิจำรณำส่วนกำรพิพำกษำคนชัวเป็ ่ ้ ่ ้นทีครอบคร ่ อีกงำนหนึ่ งทีแยกออกไปอย่ ำงชัดเจนและจะเกิดขึนในช่ วงหลัง“กำรพิพำกษำจะเริมต ั 363

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นทีพวกเรำก่ ่ ่ เชือฟั ่ งข่ำวประเสริฐของ วของพระเจ ้ำและถ ้ำเริมต อนปลำยทำงของคนเหล่ำนั้นทีไม่ พระเจ ้ำจะเป็ นอย่ำงไร”1เปโตร4:17{GC480.1}{GCth17417.1} ่ นทึกชือและกำรกระท ่ หนังสือบันทึกต่ำงๆในสวรรค ์ทีบั ำของมนุ ษย ์จะเป็ นตัวกำหนดกำรพิพำก ษำตัดสินผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลกล่ำวไว ้ว่ำ“ผูพ ้ พ ิ ำกษำก็ขนนั ึ ้ ่ งบัลลังก ์บรรดำหนังสือก็เปิ ดออก” ้ มเติ ่ มไว ้ว่ำ“หนังสืออีกเล่มหนึ่ งก็ถก ผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์บรรยำยภำพเดียวกันนี เพิ ู เปิ ดออกด ้วย ้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเห คือหนังสือแห่งชีวต ิ คนตำยก็ถก ู พิพำกษำตำมกำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี ล่ำนั้น”วิวรณ์20:12{GC480.2}{GCth17417.2} ่ ้ ่ หนังสือแห่งชีวต ิ ประกอบด ้วยรำยชือของคนทั งหมดที เคยร่ วมร ับใช ้พระเจ ้ำพระเยซูทรงบอกกับ ้ ่ ่ี อของท่ ่ สำวกทังหลำยให ้“จงชืนชมยิ นดีทชื ำนจดไว ้ในสวรรค ์”ลูกำ10:20;เปำโลกล่ำวกับผูร้ ว่ มง ่ อสั ่ ตย ์ว่ำเขำมี“ชือ….อยู ่ ่ ำนทีซื ใ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ แล ้ว”ฟี ลิปปี 4:3ในขณะทีดำเนี ยลมองไปยังภำย ่ ้ ครงมี ้ั ประชำชำติจนถึงสมัยนั้น”และประกำศ ภำคหน้ำเมือ“เวลำยำกล ำบำกอย่ำงไม่เคยมีมำตังแต่ ่ ชอบั ่ื นทึกไว ้ในหนังสือ”และผูเ้ ขียนพระธรรมวิ ว่ำ“ชนชำติของท่ำนจะได ้ร ับกำรช่วยกู ้คือทุกคนทีมี ่ี วรณ์กล่ำวว่ำผูท้ จะเข ้ำไปยังเมืองของพระเจ ้ำจะต ้อง ่ื “มีชอจดไว ้ในหนังสือชีวต ิ ของพระเมษโปดก”ดำเนี ยล12:1วิวรณ์21:27{GC480.3}{GCth1 7417.3} “หนังสือม้วนหนึ่ งสำหร ับบันทึกควำมจำเฉพำะพระพักตร ์”เป็ นหนังสือบันทึกกำรกระทำดีของ“ ่ี ่ ผูท้ เกรงกลั วพระยำห ์เวห ์และยกย่องพระนำมของพระองค ์”มำลำคี3:16;คำพูดแห่งควำมเชือและก ่ เมื ้ อพู ่ ดว่ำ“ข ้ำแต่ ำรกระทำแห่งควำมรักของพวกเขำถูกบันทึกไว ้ในสวรรค ์เนหะมีย ์กล่ำวถึงเรืองนี ้ั พระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์…..ขอทรงระลึกถึงข ้ำพระองค ์และขออย่ำทรงลบล ้ำงกำรดีทงหลำยของข ้ำ ่ ้ำพระองค ์ได ้ทำเพือพระนิ ่ พระองค ์ทีข เวศของพระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์”เนหะมีย ์13:14;ในหนังสือ ้ กกำรกระทำทีท ่ ำด ้วยควำมชอบธรรม สำหร ับบันทึกควำมจำเฉพำะพระพักตร ์ของพระเจ ้ำเล่มนี ทุ ่ ร ันดร ์กำรต่อต ้ำนทุกกำรทดลองกำรเอำชนะทุกควำมชัวกำรกล่ ่ จะถูกบันทึกไว ้ชัวนิ ำวทุกคำพูดแ ้ ่ ่ ห่งควำมเมตตำจะถูกบันทึกในหนังสือเล่มนี ไว ้อย่ำงสัตย ์ซือทุกกำรกระทำทีทำด ้วยควำมเสียสละ ่ นแก่พระคริสต ์จะถูกบันทึกไว ้ผู ้ประพันธ ์ ทุกกำรอดทนต่อควำมเจ็บปวดและควำมโศกเศร ้ำเพือเห็ ้ สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“พระองค ์ทรงนับกำรระหกระเหินของข ้ำพระองค ์ทรงเก็บนำตำของข ้ำพระองค ์ใส่ข ้ ้ วดของพระองค ์ไว ้นำตำนันไม่อยูใ่ นบัญชีของพระองค ์หรือพระเจ ้ำข ้ำ”สดุด5 ี 6:8{GC481.1}{GCt h17418.1} ้ มีกำรบันทึกบำปทังหลำยของมนุ ษย ์ไว ้ด ้วยเช่นกัน“พระเจ ้ำจะทรงเอำกำรงำนทุกอย่ำงเข ้ำสูก ่ ำ ่ ้นลับทุกอย่ำงไม่วำ่ ดีหรือชัว” ่ รพิพำกษำพร ้อมด ้วยสิงเร ่ เป็ นสำระทุกคำซึงมนุ ่ ษย ์พูดนั้นมนุ ษย ์จะต ้องร ับผิดชอบถ ้อยคำเหล่ำนั้นในวันพิพำกษ “คำทีไม่ ำ”พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดตรัสว่ำ“พวกท่ำนจะพ ้นผิดหรือถูกตัดสินลงโทษก็เพรำะคำพูดของท่ำน”ปัญ ้ ญำจำรย ์12:14มัทธิว12:36,37ควำมตังใจต่ ำงๆอันเร ้นลับและเป้ ำหมำยลับต่ำงๆจะถูกบันทึกไว ้อ ่ ซ่ ่ อนอยูใ่ นควำมมืดและจะทรงเผยควำมมุ่งหมำ ย่ำงไม่ผด ิ พลำดเพรำะพระเจ ้ำ“จะทรงเปิ ดเผยสิงที 364

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ยของจิตใจทังหลำย”1โคริ นธ ์4:5“ดูสม ิ ก ี ำรบันทึกไว ้ต่อหน้ำเรำ…..ควำมชัวของพวกเขำและควำ ่ ้ สยำห ์65:6,7{GC481.2}{GCth1741 มชัวของบรรพบุ รษ ุ ของเขำรวมกันพระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ”อิ 8.2} ้ ทุกกำรกระทำของมนุ ษย ์จะถูกนำมำตรวจสอบต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและลงบันทึกไว ้ว่ำเป็ ่ อสั ่ ตย ์หรือไม่ซอสั ่ ่ นกำรกระทำทีซื ื่ ตย ์อีกด ้ำนหนึ่งทีตรงกั บชือของแต่ ละคนในบันทึกของสวรรค ์เห ้ ทุกคำพูดทีพู ่ ดผิดทุกกำรกระทำทีเห็ ่ นแก่ตวั ทุกหน้ำทีที ่ ท ่ ำด ้วยควำมไม่สต ่ ล่ำนี จะมี ั ย ์ซือและบำป ่ อนเร ้นและปิ ดบังไว ้อย่ำงมีชนเชิ ้ั งสิงเหล่ ่ ้ กบันทึกไว ้ด ้วยควำมแม่นยำอย่ำงน่ ำสะพ ทุกๆบำปทีซ่ ำนี ถู ่ กละเลยเวลำทีสู ่ ญเสียไปอ รึงกลัวคำเตือนต่ำงๆจำกสวรรค ์และบรรดำคำเตือนสอนจำกสวรรค ์ทีถู ่ ได ้พัฒนำให ้ดีขนอิ ่ ผลต่อผูอ้ นทั ่ื งในทำงที ้ ่ หรือชัวทู ่ ตสว ย่ำงเปล่ำประโยชน์โอกำสทีไม่ ึ ้ ทธิพลทีมี ดี ่ ้ ้ตำมลำดับเวลำ{GC482.1}{GCth17419.1} รรค ์จะจดบันทึกเรืองเหล่ ำนี ไว ่ ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นมำตรฐำนของกำรพิพำกษำเพือตรวจสอบอุ ปนิ สยั และชีวต ิ ของม ่ เป็ ้ นห นุ ษย ์นักปรำชญ ์กล่ำวไว ้ว่ำ“จงยำเกรงพระเจ ้ำและร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระองค ์เพรำะสิงนี ่ ้ น้ำทีของมนุ ษย ์ทังปวงเพรำะว่ ำพระเจ ้ำจะทรงเอำกำรงำนทุกอย่ำงเข ้ำสูก ่ ำรพิพำกษำ”ปัญญำจำร ่ องของท่ำนว่ำ“พวกท่ำนจงพูดและทำเหมือนอย่ำงคนที่ ย ์12:13,14;อัครทูตยำกอบเตือนสอนพีน้ จะถูกพิพำกษำด ้วยหลักเกณฑ ์แห่งเสรีภำพ”ยำกอบ2:12{GC482.2}{GCth17419.2} ่ กตัดสินในกำรพิพำกษำว่ำ“สมควร”จะเป็ นผูท้ มี ่ี สว่ นในกำรเป็ นขึนจำกควำมต ้ คนเหล่ำนั้นทีถู ่ บว่ำสมควรกับกำรอยูใ่ นยุคหน้ำและกำรเป็ นขึนจำกคว ้ ำยของผูช ้ อบธรรมพระเยซูตรัสว่ำ“คนทีนั ้ ำมตำย.....เขำเป็ นเหมือนทูตสวรรค ์และเป็ นบุตรของพระเจ ้ำคือบุตรของกำรเป็ นขึนจำกตำย”ลู กำ ้ั ่งพระองค ์ทรงเปิ ดเผยว่ำ“คนทีประพฤติ ่ ้ 20:35,36และอีกครงหนึ ดก ี ็เป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ ”ยอห ์น5:29; ่ ้ ้ ่ ผูช ้ อบธรรมทีตำยไปแล ้วจะไม่ถก ู ปลุกให ้เป็ นขึนมำจนกว่ ำกำรเสร็จสินของกำรพิ พำกษำซึงจะแส ้ ้ ดงให ้เห็นว่ำพวกเขำนั้นคูค ่ วรต่อกำร“เป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ ”ด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งไม่ได ้มำปรำกฏตัวด ้ ่ นทึกต่ำงๆของพวกเขำถูกนำมำพิจำรณำตรวจสอบและค วยตนเองต่อหน้ำบัลลังก ์พิพำกษำเมือบั ดีของพวกเขำถูกตัดสิน{GC482.3}{GCth17419.3} ่ ้ พระเยซูจะทรงเป็ นทนำยของพวกเขำเพือแก ้ต่ำงแทนพวกเขำต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ“ถ ้ำใ ่ ่ ้น”1ยอห ์น2:1“เ ครทำบำปเรำก็มผ ี ูช ้ ว่ ยทูลขอพระบิดำเพือเรำคื อพระเยซูคริสต ์ผูท้ รงเทียงธรรมนั ่ ้ำงขึนด ้ ้วยมือมนุ ษย ์ซึงถอดแบบจำกขอ ่ พรำะว่ำพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จเข ้ำไปในสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ สร ่ ่ งจริงแต่พระองค ์เสด็จเข ้ำไปในสวรรค ์นั้นเองเพือทรงปรำกฏตั วต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือพวกเรำ” ้ ้ ่ ้ำมำใกล ้พระเจ ้ำโดยทำงพระองค ์นั้นอย่ำ “เพรำะเหตุนีพระองค ์จึงทรงสำมำรถช่วยคนทังหลำยที เข ่ ่ ลเผือคนเหล่ ่ งเต็มทีเพรำะว่ ำพระองค ์ทรงพระชนม ์อยูท ่ ุกเวลำเพือทู ำนั้น”ฮีบรู9:24;7:25{GC482.

4}{GCth17419.4} ่ ่ อพระเยซู ่ เมือหนั งสือบันทึกต่ำงๆถูกเปิ ดออกในวันพิพำกษำชีวต ิ ของมนุ ษย ์ทุกคนทีเชื จะมำปร ้ ่ ่ ชวี ต ้ ำกฏต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำโดยเริมจำกคนแรกที มี ิ อยูบ ่ นโลกนี พระองค ์ผูท้ รงเป็ นทนำ ่ ชวี ต ่ งมีชวี ต ยของเรำจะนำเสนอคนทีมี ิ ในยุคต่อๆมำและจบกำรพิพำกษำด ้วยคนทียั ิ อยูช ่ อของมนุ ื่ 365

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้วนมีชอที ่ื สอบผ่ ่ ่ื ถู ่ กปฏิเ ษย ์ทุกคนจะถูกเอ่ยถึงทุกรำยจะถูกพิจำรณำอย่ำงละเอียดถีถ ำนและมีชอที ่ งมีบำปปรำกฏเหลืออยูใ่ นหนังสือบันทึกซึงเป็ ่ นบำปทียั ่ งไม่ได ้กลับใจและยังไม่ได ้ สธใครก็ตำมทียั ่ ร ับกำรอภัยชือของพวกเขำเหล่ ำนั้นจะถูกลบออกไปจำกหนังสือแห่งชีวต ิ และบันทึกกำรดีของพว กเขำจะถูกลบออกไปจำกหนังสือสำหรับบันทึกควำมจำเฉพำะพระพักตร ์ของพระเจ ้ำองค ์พระผูเ้ ป็ ่ น้ ั้นจำกหนังสือของเรำ”อพยพ32 นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยแก่โมเสสว่ำ“ผูใ้ ดทำบำปต่อเรำเรำก็จะลบชือผู ่ :33และผูเ้ ผยพระวจนะเอเสเคียลกล่ำวไว ้ว่ำ“แต่เมือคนชอบธรรมหั นจำกควำมชอบธรรมของเขำ ่ และทำบำป.....ควำมชอบธรรมซึงเขำได ้ทำมำแล ้วนั้นจะไม่ถก ู จดจำไว ้อีก”เอเสเคียล18:24{GC4 83.1}{GCth17420.1} ่ บใจจำกบำปด ้วยควำมจริงใจและยอมร ับพระโลหิตของพระคริสต ์เป็ นเครืองบู ่ ชำล ทุกคนทีกลั ่ ่ บมลทินบำปด ้วยควำมเชือจะมี คำจำรึกไว ้ตรงชือของพวกเขำในหนั งสือของสวรรค ์ว่ำบำปของพ ่ วกเขำได ้ร ับอภัยแล ้วเมือพวกเขำกลำยมำเป็ นผู ้มีสว่ นร่วมในควำมชอบธรรมของพระคริสต ์และอุ ปนิ สยั ต่ำงๆของพวกเขำถูกค ้นพบว่ำรวมเป็ นหนึ่งเดียวกับธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแล ้วบำปต่ำงๆ ่ ่ ของพวกเขำจะถูกลบออกไปและจะถูกจัดว่ำเป็ นผูท้ เหมำะสมที ี จะได ้ชีวต ิ นิ ร ันดร ์พระเจ ้ำทรงประก ำศผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์ว่ำ“เรำเรำเองคือผูน้ ้ันผูล้ บล ้ำงกำรทรยศของเจ ้ำด ้วยเห็นแก่เรำ ่ ้ ขำวและเ เองและเรำจะไม่จดจำบำปของเจ ้ำ”อิสยำห ์43:25;พระเยซูตรัสว่ำ“คนทีชนะก็ จะสวมเสือสี ่ ่ รำจะไม่ลบชือของเขำออกจำกหนั งสือแห่งชีวต ิ เรำจะร ับรองชือของเขำเฉพำะพระพั กตร ์พระบิดำ ของเรำและต่อหน้ำบรรดำทูตสวรรค ์ของพระองค ์” ่ ับเรำต่อหน้ำมนุ ษย ์เรำจะร ับผูน้ ้ันต่อเฉพำะพระพักตร ์พระบิดำของเรำ “เพรำะฉะนั้นทุกคนทีจะร ผูส้ ถิตในสวรรค ์แต่ผูใ้ ดจะไม่ยอมร ับเรำต่อหน้ำมนุ ษย ์เรำก็จะไม่ยอมร ับผูน้ ้ันเฉพำะพระพักตร ์พระ บิดำของเรำผูส้ ถิตในสวรรค ์ด ้วย”วิวรณ์3:5มัทธิว10:32,33{GC483.2}{GCth17420.2} ้ นสิงที ่ มนุ ่ ษย ์ให ้ควำมสนใจด ้วยใจจดจ่อทีสุ ่ ดแต่ควำมสนใจนี เ้ คำพิพำกษำของศำลในโลกนี เป็ ่ ่ ่ บั ่ นทึกไว ้ในหนัง ทียบไม่ได ้กับทีปรำกฏออกมำให ้เห็นในบัลลังก ์พิพำกษำของสวรรค ์เมือรำยชื อที ้ ้ ้ สือแห่งชีวต ิ ถูกนำขึนมำพิ จำรณำต่อเบืองพระพั กตร ์พระผูท้ รงพิพำกษำโลกทังหลำยพระผู ท้ รงเป็ ่ ช ัยชนะโดยควำมเชือในพระโลหิ ่ นทนำยเสนอขอให ้ทุกคนทีมี ตของพระองค ์รับกำรอภัยจำกกำร ่ ้ นผู ้ร่ ล่วงละเมิดเพือพวกเขำจะกลั บเข ้ำไปอยูใ่ นบ ้ำนสวนเอเดนของพวกเขำและถูกสถำปนำขึนเป็ ่ น“อำณำจักรดังเดิ ้ ม”ร่วมกับพระองค ์มีคำห ์4:8 วมร ับมรดกซึงเป็ ซำตำนคิดทำลำยแผนกำรของพระเจ ้ำในกำรสร ้ำงมนุ ษย ์ด ้วยควำมพยำยำมของมันในกำรหล ้ อกและล่อลวงเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์แต่บด ั นี พระคริ สต ์ทูลขอให ้แผนกำรของพระเจ ้ำดำเนิ นต่อไปให ้ถึงที่ สุดรำวกับว่ำมนุ ษย ์ไม่เคยล ้มลงในบำปพระองค ์ทรงทูลขอให ้ประชำกรของพระองค ์ไม่เพียงแต่ได ้รั ้ ้ ำนั้นแต่ให ้มีสว่ นร่วมกับพระสิรข บกำรอภัยและกำรชำระบำปทังปวงอย่ ำงหมดสินเท่ ิ องพระองค ์แล ่ ะได ้นังบนบัลลังก ์ของพระองค ์ด ้วย{GC483.3}{GCth17420.3} ่ ้ ในขณะทีพระเยซู ทรงแก ้ต่ำงให ้แก่ประชำกรแห่งพระคุณของพระองค ์ต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ ำซำตำนกล่ำวหำพวกเขำว่ำเป็ นผูล้ ว่ งละเมิดจอมหลอกลวงตัวยงลงแรงนำพวกเขำให ้รู ้สึกสงสัยเ 366

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่นในพระเจ ้ำหวังทีจะแยกพวกเขำออกไปจำกควำมรักของพระอ ่ พือให ้พวกเขำสูญเสียควำมเชือมั ้ นชีไปยั ้ งหนังสือบันทึกชีวต ้ งจุ งค ์และทำผิดต่อธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์บัดนีมั ิ ของพวกเขำชีไปยั ่ พ ่ ควำมแตกต่ำงไปจำกอุปนิ สยั ดบกพร่องต่ำงๆในอุปนิ สยั ทีหลู ่ ระเกียรติพระผู ้ไถ่ของพวกเขำซึงมี ้ งบำปทังหมดที ้ ่ นล่อลวงใหพ ้ ้ นจึงอ ้ำงว่ำคนเ ของพระคริสต ์มันชีไปยั มั ้ วกเขำทำและจำกทังหมดนี มั ้ ภ หล่ำนี อยู ่ ำยใต ้กำรปกครองของมัน{GC484.1}{GCth17421.1} ้ ้ ้เห็นกำรสำนึ กผิดแล พระเยซูไม่ได ้ทรงหำข ้อแก ้ตัวให ้กับบำปทังหลำยของพวกเขำแต่ ทรงชีให ่ ่ ะควำมเชือของพวกเขำและทรงอ ้ำงสิทธิที์ พวกเขำจะได ้ร ับกำรอภัยโทษพระองค ์ทรงชูพระหัตถ ์ที่ ้ อเบืองพระพั ้ ้ มีรอยแผลขึนต่ กตร ์พระบิดำและทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิทั์ งหลำยพระองค ์ตร ัสว่ำเรำรู ้จักชือ่ ่ ชำทีพระเจ ่ ของพวกเขำเรำได ้สลักพวกเขำไว ้บนฝ่ ำมือของเรำ“เครืองบู ้ำทรงปรำรถนำคือจิตใจที่ ่ แตกสลำยใจทีแตกสลำยและส ำนึ กผิดนั้นข ้ำแต่พระเจ ้ำพระองค ์จะไม่ทรงดูถก ู ”สดุด5 ี 1:17และพร ่ี ำวโทษประชำกรของพระองค ์ว่ำ“พระยำห ์เวห ์ผูท้ รงเลือกสรรกรุงเยรูซ ะองค ์ทรงประกำศต่อผูท ้ กล่ ่ ำเล็มทรงว่ำกล่ำวเจ ้ำนี่ เป็ นดุ ้นฟื นทีฉวยออกมำจำกไฟไม่ ใช่หรือ”เศคำริยำห ์3:2พระคริสต ์จะทรง ่ ่ ่ สวมควำมชอบธรรมของพระองค ์เองให ้แก่ผูท้ สั ี ตย ์ซือของพระองค ์เพือพระองค ์จะทรงนำพวกเขำเ ่ ศก ์ ไม่มด ้ ข ้ำมำหำพระบิดำเป็ น“คริสตจักรทีมี ั ดิศรี ี ำ่ งพร ้อยริวรอยหรื อมลทินใดๆเลย”เอเฟซัส5:2 ่ ่ 7;ชือของคนเหล่ ำนั้นยังคงจำรึกอยูใ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ และมีบน ั ทึกเกียวกั บพวกเขำว่ำ“พวกเขำจ ่ ค ะดำเนิ นไปกับเรำในชุดสีขำวเพรำะว่ำเขำเป็ นคนทีคู ่ วร”วิวรณ์3:4{GC484.2}{GCth17421.2} ้ ้ ด ้วยประกำรฉะนี พระสั ญญำแห่งพันธสัญญำใหม่จะเกิดขึนอย่ ำงสมบูรณ์วำ่ “เรำจะให ้อภัยควำ มผิดบำปของเขำและจะไม่จดจำบำปของเขำอีกต่อไป” “พระยำห ์เวห ์ตร ัสว่ำในวันเหล่ำนั้นและในเวลำนั้นจะหำควำมผิดบำปในอิสรำเอลไม่พบเลยจะ ่ หำบำปในยูดำห ์ก็จะไม่พบเลย”เยเรมีย ์31:34;50:20;“ในวันนั้นกิงของพระยำห ์เวห ์จะงดงำมและรุ ่ งโรจน์และผลิตผลของแผ่นดินจะเป็ นควำมภูมใิ จและเป็ นเกียรติของผูร้ อดตำยในอิสรำเอลและคน ่ ออยูใ่ นศิโยนและตกค ้ำงอยูใ่ นเยรูซำเล็มจะถูกเรียกว่ำบริสท ่ กบันทึกว่ำมีชวี ต ทีเหลื ุ ธิคื์ อทุกคนทีถู ิ ในเยรูซำเล็ม”อิสยำห ์4:2,3{GC485.1}{GCth17422.1} พระรำชกิจแห่งกำรพิจำรณำพิพำกษำและกำรลบบำปออกไปนั้นจะต ้องทำให ้เสร็จก่อนกำรเส ้ั สองขององค ่ ่ ่ บั ่ นทึ ด็จกลับมำครงที ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเนื่ องจำกคนทีตำยไปแล ้วจะถูกพิพำกษำตำมสิงที ่ ้ กไว ้ในหนังสือจึงเป็ นไปไม่ได ้ทีบำปทั งหลำยของมนุ ษย ์จะถูกลบออกไปจนกว่ำกำรพิพำกษำจะเส ้ งในกำรพิ ่ ้ ร็จสินซึ พำกษำนี กรณี ของพวกเขำจะได ้ร ับกำรตรวจสอบแต่อค ั รทูตเปำโลกล่ำวไว ้อย่ำ ่ ้ งชัดเจนว่ำบำปของผูเ้ ชือจะถูกลบทิงไป“วำระพักผ่อนหย่อนใจจะได ้มำจำกพระพักตร ์พระเจ ้ำ”แล ่ ะพระเจ ้ำ“จะประทำนพระคริสต ์ทีทรงก ำหนดไว ้นั้น”กิจกำร3:19,20TBS1971,THSV ่ ้ เมือกำรพิ จำรณำพิพำกษำตรวจสอบเสร็จสินพระคริ สต ์จะเสด็จมำพร ้อมกับบำเหน็ จของพระอ ่ งค ์เพือประทำนให ้กับทุกคนตำมกำรกระทำของเขำ{GC485.2}{GCth17422.2} ่ นสัญลักษณ์น้ันเมือมหำปุ ่ ในพิธจี ำลองทีเป็ โรหิตทำพิธลี บบำปให ้ชนชำติอส ิ รำเอลแล ้วเขำจะ ่ ก ้ำวออกมำและอวยพรแก่คนทีร่​่ วมชุมนุ มกันอยูใ่ นทำนองเดียวกันเมือพระรำชกิ จในฐำนะคนกลำ 367

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำควำม งของพระเยซูสนสุ ิ ้ ดลงแล ้วพระองค ์จะเสด็จออกมำปรำกฏในสภำพทีปรำศจำกบำปเพื อ“น รอดมำให ้”(ฮีบรู9:28) ่ ่ ่ ำ เพือประทำนพระพรแห่ งชีวต ิ นิ ร ันดร ์ให ้แก่ประชำกรทีรอคอยพระองค ์เช่นเดียวกับปุโรหิตทีน บำปออกมำจำกสถำนนมัสกำรแล ้วสำรภำพลงบนหัวของแพะของอำซำเซลพระคริสต ์ก็จะทรงนำ ้ งหมดวำงลงบนซำตำนซึ ้ ่ นผูใ้ ห ้กำเนิ ดและส่งเสริมบำปแพะของอำซำเซลทีร่ ับบำ บำปเหล่ำนี ทั งเป็ ่ ยว.....ถิ ่ ่ รกันดำร”(เลวีนิต1 ปของชนชำติอส ิ รำเอลจะถูกนำไปปล่อย“ยังทีเปลี นทุ ิ 6:22)ในทำนองเ ้ ่ นเป็ นผูก้ อ ดียวกันซำตำนจะร ับมลทินบำปต่ำงๆทังหมดที มั ่ เหตุให ้ประชำกรของพระเจ ้ำทำควำมผิ ่ ่ ่ ดมัน ดมันจะถูกขังเป็ นระยะเวลำหนึ งพันปี อยูใ่ นโลกซึงจะกลำยเป็ นทีร่ ้ำงไม่มผ ี ู ้คนอำศัยและในทีสุ ่ ำลำยคนชัวทั ่ งหมดด ้ ้ ่ จะร ับโทษเต็มขนำดของบำปในไฟทีจะท ้วยประกำรฉะนี แผนกำรไถ่ อน ั ยิงให ่ ้ ่ มใจละทิงควำมชั ้ ่ ญ่จะสำเร็จเมือบำปถู กทำลำยให ้สูญสินไปและทุ กคนทีเต็ วจะได ้ร ับควำมรอด{G C485.3}{GCth17422.3} ่ งเวลำทีก ่ ำหนดไว ้สำหร ับกำรพิพำกษำคือเมือเวลำ2300วั ่ ้ ดลงในปี ค.ศ1844กำร เมือถึ นสินสุ ่ ้นขึนทุ ้ กคนทีเคยรับพระนำมของพระคริ ่ พิจำรณำตรวจสอบและกำรลบบำปต่ำงๆได ้เริมต สต ์มำไว ้ ่ ้วนทังผู ้ ท้ ยั ่ี งมีชวี ต ่ี กับตัวจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบอย่ำงถีถ ิ และผูท้ ตำยไปแล ้วจะถูกพิพำกษำ“ตำ ้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเหล่ำนั้น”วิวรณ์20:12{GC486.1}{GCth1742 มกำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี 3.1} ้ ่ งไม่ได ้กลับใจและละทิงไปจะไม่ ้ บำปทังหลำยที ยั ได ้ร ับกำรอภัยและจะไม่ถก ู ลบออกจำกหนังสือ ่ ่ ทีจดบันทึกไว ้แต่จะคงอยูเ่ พือเป็ นพยำนปร ักปรำคนบำปในวันของพระเจ ้ำเขำอำจทำบำปนั้นในค ่ิ ้ กเปิ ดเผยและปรำกฏใ วำมสว่ำงของเวลำกลำงวันหรือในควำมมืดของยำมค่ำคืนแต่สงเหล่ ำนี จะถู ้ ่ึ ห ้เห็นต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ผูซ ้ งเรำต ้องเผชิญหน้ำด ้วยทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำมองเห็นบ ่ ้ ่ ผด ำปทุกอย่ำงและบันทึกสิงเหล่ำนันไว ้ในหนังสือบันทึกซึงไม่ ิ พลำดบำปนั้นอำจถูกทำอย่ำงซ่อนเ ่ ่ ร ้นถูกปฏิเสธถูกปกปิ ดจำกพ่อแม่ภรรยำลูกหรือเพือนๆควำมผิ ดทีอำจไม่ มผ ี ูใ้ ดสงสัยนอกจำกตัวเ ่ ขำเองแต่กลับถูกเปิ ดออกอย่ำงหมดเปลือกต่อหน้ำสำยลับชำวสวรรค ์ควำมมืดของยำมค่ำคืนทีมื ่ ดกำรอำพรำงอย่ำงมีศล ้ ่ ดมิดทีสุ ิ ปะแห่งกำรหลอกลวงทังปวงไม่ พอเพียงทีจะปกปิ ดแม้สักควำมคิด ่ นยำของทุกกำรกระ หนึ่ งจำกกำรร ับรู ้ของพระเจ ้ำผูท้ รงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์พระเจ ้ำทรงมีบน ั ทึกทีแม่ ่ เป็ นธรรมและทุกกำรซือขำยที ้ ่ ยต ่ี ทำทีไม่ ไม่ ุ ธิ รรมกำรประพฤติทแสดงออกว่ ำเคร่งศำสนำไม่สำมำ ่ี ใจคดโกงหลอก รถหลอกพระองค ์ได ้พระองค ์ไม่เคยประเมินอุปนิ สยั ของใครผิดมนุ ษย ์อำจถูกผูท้ มี ่ กอย่ำงทีซ่ ่ อนเร ้นไว ้และอ่ำนควำมในใจของชีวต แต่พระเจ ้ำทรงเจำะผ่ำนทุกสิงทุ ิ ได ้{GC486.2}{G Cth17423.2} ่ ำเคร่งขรึมเกรงขำมเพียงไรวันแล ้ววันเล่ำเรือยไปจนถึ ่ ่ งสื ช่ำงเป็ นแนวคิดทีน่ งนิ ร ันดร ์กำลทีหนั ่ งหนึ ้ั ่ งเคยพูดออกไปและกิจกรรมทีคร ่ งห ้ั อแห่งสวรรค ์ยังคงทำกำรบันทึกตลอดมำคำพูดต่ำงๆทีคร ้ งที ่ ดี ่ และชัวผู ่ ้พิชติ ยิงใหญ่ ่ ่ี ดในโลกไ นึ่ งเคยทำจะถูกเรียกกลับคืนไม่ได ้ทูตสวรรค ์จดบันทึกทังสิ ทสุ ่ เกิ ่ ดขึนไปแล ้ ้ ม่อำจเรียกสิงที ้วคืนมำได ้แม้เพียงสักวันเดียวกำรกระทำต่ำงๆของเรำคำพูดทังหลำย ่ ้นลับทีสุ ่ ดของเรำทังหมดนี ้ ้ สว่ นในกำรกำหนดชะตำกรรมของเรำ ของเรำแม้แต่แรงจูงใจต่ำงๆทีเร มี 368

อำนำจสัมบูรณ์

่ เรำท ่ ่ิ ว่ำเรำจะได ้พบกับควำมผำสุกหรือควำมทุกข ์ถึงแม้เรำอำจลืมสิงที ำไปแล ้วแต่สงเหล่ ำนั้นจะเป็ ่ ำไปสูค ์ อเพือน ่ ำไปสูก นพยำนเพือน ่ วำมบริสท ุ ธิหรื ่ ำรลงโทษ{GC486.3}{GCth17423.3} ่ ตรกรทีวำดสั ่ ่ ้ ดังจิ ดส่วนของใบหน้ำด ้วยควำมแม่นยำลงบนผืนผ้ำใบทีสะอำดหนั งสือเบืองบนก็ ่ ้วยแต่กระนั้นช่ำงไม่คอ ่ จะบันทึกอุปนิ สยั อย่ำงสัตย ์ซือด ่ ยมีใครรู ้สึกกังวลใจทีชำวสวรรค ์จะมองเห็น ่ ่ ตำมองเห็ ่ ่ บันทึกกำรกระทำเหล่ำนั้นถ ้ำผ้ำม่ำนทีแยกระหว่ ำงสิงที นกับทีตำมองไม่ เห็นจะถูกเปิ ดออ ่ ำลังคอยจดบันทึกคำพูดทุกคำและกำรกระ กและเหล่ำบุตรของมวลมนุ ษย ์จะมองเห็นทูตสวรรค ์ทีก ่ ้ั ่ ำที่ ทำทุกอย่ำงทีพวกเขำจะต ้องเผชิญหน้ำอีกครงในวั นพิพำกษำแล ้วในแต่ละวันจะมีคำพูดสักกีค ่ ำงทีพวกเขำจะไม่ ่ พวกเขำจะไม่พูดและมีกำรกระทำสักกีอย่ ทำ{GC487.1}{GCth17424.1} ่ ้วนว่ำมีกำรนำมำใช ้ใ ในกำรพิพำกษำทุกตะลันต ์ควำมสำมำรถจะถูกนำมำตรวจสอบอย่ำงถีถ ่ ่ ห ้เกิดประโยชน์อย่ำงไรเรำใช ้ต ้นทุนทีสวรรค ์ให ้เรำยืมมำนั้นอย่ำงไรเมือองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จกลั ้ อไม่เรำพัฒนำควำมสำมำร บมำพระองค ์จะทรงได ้ร ับต ้นทุนของพระองค ์กลับคืนพร ้อมดอกเบียหรื ่ ่ ่ นพระพรแ ถทีทรงฝำกเรำไว ้ในมือและในใจและในสมองของเรำเพือถวำยเกี ยรติพระเจ ้ำและเพือเป็ ก่โลกอย่ำงไรเรำใช ้เวลำของเรำปำกกำของเรำเสียงของเรำเงินทองของเรำและอิทธิพลของเรำอย่ ่ ำงไรเรำทำถวำยพระคริสต ์เพือคนยำกจนคนทุ กข ์ยำกคนกำพร ้ำหรือแม่ม่ำยอย่ำงไรพระเจ ้ำทรงแ ้ ้เรำเป็ นผูด้ แู ลพระวจนะอันบริสท ์ ่ ต่งตังให ุ ธิของพระองค ์เรำทำอะไรกับแสงสว่ำงและควำมจริงทีทรง ่ ำคนอืนให ่ ่ โปรดประทำนให ้เรำเพือน ้ได ้รู ้ถึงควำมรอดกำรอ ้ำงตนว่ำเชือพระคริ สต ์นั้นไม่มค ี ณ ุ ค่ำใ ่ ่ อว่ำมีคณ ่ ้จริงแต่กระนั้นในส ดๆแต่ควำมร ักทีแสดงออกมำให ้เห็นเป็ นกำรกระทำเท่ำนั้นทีถื ุ ค่ำทีแท ่ ำให ้กำรกระทำเกิดคุณค่ำขึนมำไม่ ้ ่ ำ ำยตำของชำวสวรรค ์มีเพียงควำมร ักทีท วำ่ กำรกระทำใดๆทีท ่ ดในสำยตำของมนุ ษย ์แต่พระเจ ้ำทรงยอมร ับและตอบแ ด ้วยควำมร ักกำรกระทำนั้นอำจเล็กน้อยทีสุ ทนกำรกระทำนั้น{GC487.2}{GCth17424.2} ่ อนอยูจ ควำมเห็นแก่ตวั ของมนุ ษย ์ทีซ่ ่ ะถูกเปิ ดเผยไว ้ในหนังสือของสวรรค ์มีบน ั ทึกของกำรละเ ่ ำงๆทีต ่ ้องทำให ้กับเพือนมนุ ่ ลยหน้ำทีต่ ษย ์และกำรละลืมกำรทรงเรียกร ้องของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดพว ้ ่ กเขำจะได ้เห็นจำกหนังสือเล่มนี ว่ำพวกเขำใช ้เวลำควำมคิดและพละกำลังทีควรเป็ นของพระคริส ่ ตสวรรค ์ต ้องนำไปยังสวรรค ์มนุ ษย ์ทีมี ่ ปัญญำ ต ์ไปให ้กับซำตำนบ่อยแค่ไหนเป็ นบันทึกน่ ำเศร ้ำทีทู และแสดงตนว่ำติดตำมพระคริสต ์กลับหมกมุ่นอยูก ่ บ ั กำรสะสมทรัพย ์สมบัตท ิ ำงฝ่ ำยโลกหรือสนุ ก สนำนกับควำมเพลิดเพลินทำงโลกพวกเขำสังเวยเงินทองเวลำและกำลังให ้กับกำรโอ ้อวดและสน องตัณหำของตนเองแต่ใช ้เวลำเพียงเล็กน้อยในกำรอธิษฐำนกำรศึกษำพระคัมภีร ์กำรถ่อมตนและ กำรสำรภำพบำป{GC487.3}{GCth17424.3} ่ ซำตำนค ้นหำกลวิธอี ย่ำงนับไม่ถ ้วนเพือครอบครองควำมคิ ดของเรำจนทำให ้เรำไม่ใส่ใจกับงำ ่ ่ ดจอมหลอกลวงเกลียดชังควำมจริงยิงใหญ่ ่ ่ ดเผยให ้เ นทีเรำควรท ำควำมคุ ้นเคยมำกทีสุ ตำ่ งๆทีเปิ ่ ชำลบมลทินบำปและคนกลำงผูม้ อ ่ ห็นเครืองบู ี ำนำจอย่ำงเต็มล ้นมันรู ้ดีแก่ใจว่ำในกำรทีจะได ้ผลต ่ นต ้องกำรนั้นมันจะต ้องหันเหควำมคิดให ้ออกไปจำกพระเยซูและจำกควำมจริงของพระองค ์ ำมทีมั {GC488.1}{GCth17425.1} 369

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้องกำรร ับผลประโยชน์จำกกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระผูช ผูท้ ต ้ ว่ ยให ้รอดจะต ้องไม่ยอมให ้สิง่ ่ ่ ใดมำขัดขวำงควำมพยำยำมของเขำทีจะไปให ้ถึงควำมบริสท ุ ธิที์ สมบู รณ์แบบด ้วยควำมยำเกรงพ ่ ระเจ ้ำเขำจะต ้องใช ้เวลำอันมีคำ่ เพือกำรศึกษำควำมจริงของพระคำด ้วยควำมจริงใจและด ้วยกำรอ ่ ธิษฐำนแทนทีจะใช ้ไปกับควำมสนุ กสนำนเพลิดเพลินกำรโอ ้อวดหรือกำรแสวงหำผลกำไรประชำ ่ กรของพระเจ ้ำจะต ้องเข ้ำใจเรืองสถำนนมั สกำรและกำรพิจำรณำพิพำกษำอย่ำงถ่องแท ้ทุกคนต ้อ ่ ำแหน่ งและพระรำชกิจของมหำปุโรหิตผูย้ งใหญ่ ่ิ ่ งมีควำมรู ้เรืองต หำไม่แล ้วมันเป็ นไปไม่ได ้ทีพวกเ ่ งจ ่ ำเป็ นสำหร ับช่วงเวลำนี ออกมำใช ้ ่ ขำจะนำควำมเชือซึ ้หรือเข ้ำไปอยูใ่ นตำแหน่ งทีพระเจ ้ำทรงจั ่ ดเตรียมไว ้ให ้เขำไปอยูท ่ ก ุ คนมีจต ิ วิญญำณทีจะต ้องช่วยให ้รอดหรือปล่อยให ้พินำศแต่ละคนมีคดี ่ ้ ่ิ ่ ำคั ทีจะต ้องขึนศำลของพระเจ ้ำแต่ละคนจะต ้องเผชิญหน้ำกับพระผูพ ้ พ ิ ำกษำผูย้ งใหญ่ เป็ นเรืองส ่ ญมำกเพียงไรทีสมองของทุ กคนจะต ้องไตร่ตรองอยูเ่ สมอถึงภำพเหตุกำรณ์อน ั สำคัญเคร่งขรึมเมื่ ้ ่ กคนพร ้อมกับดำเนี ยลจะยืน อกำรพิพำกษำจะเกิดขึนและหนั งสือบันทึกต่ำงๆจะถูกเปิ ดออกเมือทุ ้ ่ ำหนดไว ้เมือสิ ่ นสุ ้ ดวันทังหลำยนั ้ ้นดำเนี ยล12:13TKJV{GC488.2}{GCth17425. ขึนในส่ วนทีก 2} ่ ้ร ับแสงสว่ำงในหัวข ้อเรืองเหล่ ่ ้ ้องเป็ นพยำนให ้กับควำมจริงอันยิงใหญ่ ่ ่ี ทุกคนทีได ำนี จะต ทพระเ จ ้ำทรงมอบหมำยให ้พวกเขำสถำนนมัสกำรในสวรรค ์เป็ นจุดศูนย ์กลำงกำรปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจของ ่ ่ ่ ชวี ต ้ พระคริสต ์เพือมนุ ษย ์มันเกียวข ้องกับจิตวิญญำณทุกดวงทีมี ิ อยูบ ่ นโลกนี สถำนนมั สกำรในสว ่ ำลังนำเรำไปสูช ้ คและกำลังเ รรค ์เปิ ดให ้เห็นถึงแผนกำรไถ่ให ้รอดซึงก ่ ว่ งเวลำสุดท ้ำยของกำรสินยุ ่ ่ ำคัญอย่ ปิ ดเผยให ้เห็นเรืองรำวแห่ งชัยชนะของกำรต่อสู ้ระหว่ำงควำมชอบธรรมและบำปเป็ นเรืองส ่ ทุ ่ กคนจะต ้องตรวจสอบหัวข ้อเรืองเหล่ ่ ้ ำงละเอียดและสำมำรถให ้คำตอบแก่ทุกคนทีถ ่ ำงยิงที ำนีอย่ ่ อยูใ่ นนั้นได ้{GC488.3}{GCth17425.3} ำมถึงเหตุผลของควำมหวังทีมี ่ ้ ่ ำเป็ นต่อแผนกำรแห่ง กำรอุทธรณ์ของพระคริสต ์เพือมนุ ษย ์ในสถำนนมัสกำรเบืองบนเป็ นสิงจ ควำมรอดเท่ำเทียมกับกำรตำยของพระองค ์บนกำงเขนโดยกำรตำยของพระคริสต ์พระองค ์ทรงเริ่ ่ ้ ้ มพระรำชกิจนั้นซึงภำยหลั งจำกกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยแล ้วได ้เสด็จขึนไปท ำต่อให ้สำเร็จในสว ่ ่ รรค ์เรำจะต ้องเข ้ำไปภำยในม่ำนด ้วยควำมเชือ“พระเยซู ผูท้ รงนำหน้ำเสด็จเข ้ำไปก่อนเพือเรำ”ฮี บ ่ ่ นควำมสว่ำงจำกกำงเขนแห่งคำลวำรีถก ่ ่ นเรำจะเข ้ำใจควำมลึก รู6:20ณทีนั ู สะท ้อนออกมำณทีนั ่ นกำรช่ ้ ่ ลับของกำรไถ่ให ้รอดได ้ชัดเจนยิงขึ วยมนุ ษย ์ให ้รอดบรรลุควำมสำเร็จได ้ด ้วยค่ำใช ้จ่ำยทีป ่ ชำทีถวำยมี ่ ่ มขนำดของธรรมบั ระเมินค่ำไม่ได ้ของสวรรค ์เครืองบู คำ่ เทียบเท่ำกับคำเรียกร ้องทีเต็ ่ กล่วงละเมิดพระเยซูทรงเปิ ดทำงทีจะไปยั ่ ญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีถู งบัลลังก ์ของพระบิดำและโดยกำรท ่ ้องกำรอย่ำงจริงใจทีจะเข ่ ่ รงเป็ นคนกลำงของพระองค ์ทุกคนทีต ้ำมำหำพระองค ์ด ้วยควำมเชืออำจ ้ จะเข ้ำมำถึงเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำได ้{GC489.1}{GCth17426.1} ้ นจะได ้ควำมกรุณำ”สุภำษิต28:1 “ผูซ ้ อ่ นกำรละเมิดของตนไว ้จะไม่เจริญแต่ผูส้ ำรภำพและทิงมั ่ี 3หำกผูท้ ปกปิ ดและหำข ้อแก ้ตัวให ้กับควำมผิดต่ำงๆของตนมองเห็นว่ำซำตำนมีควำมยินดีปรีดำเ ์ พียงใดและมันเยำะเย ้ยพระคริสต ์และทูตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิเพรำะกำรกระท ำของพวกเขำอย่ำงไรพว ้ ้ ่ กเขำก็คงจะเร่งรีบสำรภำพบำปทังหลำยของตนเองและขจั ดมันทิงไปซำตำนกระท ำเพือกำรควบคุ 370

อำนำจสัมบูรณ์

้ มควำมคิดทังหมดโดยผ่ ำนทำงควำมบกพร่องต่ำงๆในอุปนิ สยั และมันรู ้ดีวำ่ หำกพวกเขำเก็บสงวน ้ ้มันก็จะประสบชัยชนะด ้วยเหตุนีมั ้ นจึงคอยหำโอกำสทีจะหลอกผู ่ ควำมบกพร่องเหล่ำนีไว ต้ ด ิ ตำม ่ ่ พระคริสต ์ด ้วยเล่ห ์ทีร ้ำยกำจของมันอยูเ่ สมอเพือพวกเขำจะไม่มท ี ำงเอำชนะได ้แต่พระเยซูทรงทูล ่ ้ ่ บำดแผลและพระวรกำยทีฟกช ่ ้ ขอเผือเขำทั งหลำยด ้วยพระหัตถ ์ทีมี ำและพระองค ์ทรงประกำศให ้กั ่ ดตำมพระองค ์ว่ำ“พระคุณของเรำก็เพียงพอกับเจ ้ำ”2โครินธ ์12:9“จงเอำแอกของเร บทุกคนทีจะติ ำแบกไว ้แล ้วเรียนจำกเรำเพรำะว่ำเรำสุภำพอ่อนโยนและใจอ่อนน้อมและจิตใจของพวกท่ำนจะได ้ หยุดพักด ้วยว่ำแอกของเรำก็พอเหมำะและภำระของเรำก็เบำ”มัทธิว11:29,30อย่ำให ้ผูใ้ ดคิดว่ำค ้ ่ ่ วำมบกพร่องทังหลำยของเขำร ักษำให ้หำยไม่ได ้พระเจ ้ำจะประทำนควำมเชือและพระคุ ณทีจะเอำ ่ ้ ชนะสิงเหล่ ำนี {GC489.2}{GCth17426.2} ่ ่ นสัญลักษณ์นั้นเมือมห ่ เรำกำลังมีชวี ต ิ อยูใ่ นวันยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำปในพิธจี ำลองทีเป็ ำปุโรหิตทูลขอกำรลบบำปให ้ชนชำติอส ิ รำเอลทุกคนจะต ้องบังคับใจตัวเองด ้วยกำรสำนึ กผิดจำก ้ บำปและถ่อมตนต่อเบืองพระพั กตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำไม่เช่นนั้นแล ้วพวกเขำอำจจะถูกไล่ออก ่ จำกท่ำมกลำงชนชำติอสิ รำเอลเลวีนิต2 ิ 3:27,29TBS1971,THSVในทำนองเดียวกันในช่วงทีเว ่ ้องกำรมีชอคงอยู ่ื ลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ของเขำมีเหลือไม่มำกนักทุกคนทีต ใ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ จะ ้ ต ้องบังคับจิตใจของตนเองต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำรเสียใจต่อบำปและกำรกลับใจอย่ำงแ ้ ตอนนี จ้ ำเป็ นทีจะต ่ ่ ้วนและสัตย ์ซือคนจ ่ ท ้จริงนับตังแต่ ้องมีกำรตรวจสอบจิตใจอย่ำงถีถ ำนวนมำก ่ ้ำงว่ำตนเป็ นคริสเตียนจะต ้องขจัดจิตใจทีเล่ ่ นๆไม่จริงจังทิงไปมี ้ ่ ำคัญอยูเ่ บืองหน้ ้ ทีอ กำรต่อสู ้ทีส ำข ่ ่ ่ องทุกคนทีต ้องกำรเอำชนะควำมโน้มเอียงชัวทีพยำยำมควบคุมพวกเขำกำรเตรียมพร ้อมเป็ นงำน ่ ละคนต ้องทำด ้วยตนเองเรำไม่ได ้รอดเป็ นหมู่คณะควำมบริสท ์ ทีแต่ ุ ธิและกำรอุ ทศ ิ ตนของคนหนึ่ งไ ่ ปทดแทนคุณลักษณะทีขำดไปของอี กคนหนึ่ งไม่ได ้แม้วำ่ คนทุกชำติจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบใน ้ กำรพิพำกษำต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำแต่กระนั้นพระองค ์จะทรงตรวจสอบแต่ละกรณี อย่ำงละเอีย ่ ้ กแล ้วทุกคนจะต ้องผ่ำนกำรทดสอบและจะต ้องป ดและระมัดระวังรำวกับว่ำไม่มค ี นอืนใดในโลกนี อี ้ รำศจำกตำหนิ หรือริวรอยหรื อควำมบกพร่องใดๆ{GC489.3}{GCth17426.3} ่ ยวข ่ เหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีเกี ้องกับภำรกิจปิ ดท ้ำยของกำรลบมลทินบำปนั้นช่ำงน่ ำเคร่งขรึมสำคัญ ่ กควำมสนใจต่อสิงที ่ เกี ่ ยวข ่ ้ ควำมสำคัญอย่ำงยิงในขณะนี ่ ้ ยิงนั ้องกับเหตุกำรณ์นีมี กำรพิ พำกษำนี ้ ้ ้ กำลังดำเนิ นอยูใ่ นสถำนนมัสกำรเบืองบนและด ำเนิ นต่อเนื่ องมำแล ้วเป็ นเวลำหลำยปี ในเร็ววันนี รว ้ ำเนิ นมำถึงผูท้ ยั ่ี งมีชวี ต ดเร็วเพียงไรไม่มผ ี ูใ้ ดทรำบกำรพิจำรณำนี จะด ิ อยูช ่ วี ต ิ ของเรำจะปรำกฏอ ้ ่ ่ ่ จิ ่ ตวิ ย่ำงน่ ำสะพรึงกลัวต่อเบืองพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือร ับกำรตรวจสอบจึงเป็ นเรืองจำเป็ นอย่ำงยิงที ้ ่ ญญำณทุกดวงจะต ้องร ับฟังคำตักเตือนของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในช่วงเวลำนี มำกกว่ ำช่วงเวลำอืนๆ ว่ำ ่ “จงเฝ้ ำระวังและอธิษฐำนเพรำะพวกท่ำนไม่รู ้ว่ำวันนั้นหรือเวลำนั้นจะมำถึงเมือไหร่ ”มำระโก13: 33 ่ื นเรำจะมำเหมื ้ ่ “ถ ้ำเจ ้ำไม่ตนขึ อนอย่ำงขโมยและเจ ้ำจะไม่รู ้ว่ำเรำจะมำหำเจ ้ำชัวโมงไหน”วิ วรณ์ 3:3{GC490.1}{GCth17427.1} 371

อำนำจสัมบูรณ์

่ เมืองำนกำรพิ จำรณำพิพำกษำปิ ดฉำกลงชะตำกรรมของทุกคนจะถูกตัดสินว่ำจะมีชวี ต ิ หรือต ้ ดลงเพียงช่วงสันๆก่ ้ ำยเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ จะสินสุ อนกำรเสด็จมำปรำกฏขององค ์พระผูเ้ ป็ นเ จ ้ำในหมู่เมฆบนท ้องฟ้ ำในพระธรรมวิวรณ์พระคริสต ์ทรงมองไปยังเวลำนั้นและประกำศว่ำ “จงให ้คนอธรรมประพฤติกำรอธรรมต่อไปจงให ้คนโสมมประพฤติกำรโสมมต่อไปจงให ้คนชอ ์ นคนบริสท บธรรมทำกำรชอบธรรมต่อไปและจงให ้คนบริสท ุ ธิเป็ ุ ธิต่์ อไป‘นี่ แน่ ะเรำจะมำในเร็วๆนี แ้ ่ ละจะนำบำเหน็ จของเรำมำด ้วยเพือตอบแทนตำมกำรกระท ำของแต่ละคน’”วิวรณ์22:11,12{GC 490.2}{GCth17427.2} ่ ้ คนชอบธรรมและคนชัวจะยั งคงดำรงชีวต ิ อยูใ่ นโลกในสภำพมตะของเขำคือคนทังหลำยจะยั ง ่ กคนไม่ได ้ตระหนักเลยว่ำกำรตัดสินสุดท ้ำยซึงเป ่ คงกำลังเพำะปลูกและก่อสร ้ำงกำลังกินและดืมทุ ่ ้ ้ วมโลกภำยหลังจำ ลียนแปลงไม่ ได ้กำลังถูกประกำศอยูใ่ นสถำนนมัสกำรเบืองบนในสมั ยก่อนนำท่ ่ ่ ้ำยเข ้ำไป กทีโนอำห ์เข ้ำไปในนำวำแล ้วพระเจ ้ำทรงกักเก็บตัวเขำไว ้และทรงปิ ดประตูไม่ให ้คนชัวร ่ ้ แต่ทว่ำเป็ นเวลำเจ็ดวันทีคนทั งหลำยไม่ รู ้ว่ำหำยนะของพวกเขำถูกกำหนดไว ้แล ้วพวกเขำยังคง ่ ่ ่ ำลังจะมำถึงพระผูช ดำเนิ นชีวต ิ ทีสะเพร่ำร ักสนุ กและเยำะเย ้ยคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำทีก ้ ว่ ยให ้ร ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24:39. อดตรัสว่ำ“เมือบุ ่ ่ นทีมำอย่ ่ ่ ดังขโมยในยำมเที ยงคื ำงเงียบๆไม่มใี ครรู ้เห็นชัวโมงแห่ งกำรตัดสินก็จะมำถึงเช่นนั้นชั่ ่ นจุดทีก ่ ำหนดชะตำกรรมของมนุ ษย ์ทุกคนซึงเป็ ่ นกำรเพิกถอนครงสุ ้ั ดท ้ำยของข ้อเสน วโมงซึงเป็ ่ ใหกับบรรดำผูท้ ท ่ี ำผิด{GC491.1}{GCth17427.3} อแห่งควำมเมตตำทีมี ้ “เพรำะฉะนั้นท่ำนทังหลำยจงเฝ้ ำระวังอยู.่ ......หำกเจ ้ำของบ ้ำนกลับมำอย่ำงฉับพลันท่ำนอำจพ บว่ำพวกท่ำนกำลังนอนหลับอย”มำระโก13:35,36 ่ นตรำยจะเป็ นของผูท้ เมื ่ี อยล ่ ่ ้ำยวนของโลกในขณะ สภำพทีอั ้ำในกำรรอคอยและหันไปหำสิงเย ่ กธุรกิจกำลังหมกมุ่นอยูก ่ ทีนั ่ บ ั กำรติดตำมกำรค ้ำกำไรในขณะทีคนร ักควำมสนุ กหรรษำกำลังคอ ่ ตรสำวของแฟชันก ่ ำลังจัดเตรียมเครืองประดั ่ ยมองแต่กำรตำมใจตนเองในขณะทีบุ บอำจเป็ นเวลำ ่ ้ ่ ทีพระผูท้ รงพิพำกษำคนทังโลกจะประกำศคำตัดสินว่ำเจ ้ำ“ถูกชังในตรำชูทรงเห็นว่ำยังขำดอยู”่ ด ำเนี ยล5:27{GC491.2}{GCth17427.4}

372

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นของควำมชว่ ั บท29-จุดเริมต ่ ้นของบำปและเหตุผลทีบำปยั ่ ่ ำฉงน ในควำมนึ กคิดของคนมำกมำยจุดเริมต งคงมีอยูเ่ ป็ นเรืองน่ ่ อย่ำงมำกพวกเขำมองเห็นกำรกระทำของควำมชัวพร ้อมด ้วยผลของควำมโศกเศร ้ำและหำยนะที่ ่ งหมดนี ้ ้ งเกิดขึนได ้ น่ ำกลัวและต่ำงถำมว่ำเรืองทั ยั ้อย่ำงไรภำยใต ้อำนำจกำรปกครองของพระเจ ้ำผู ้ ่ มข ่ ทรงกอปรด ้วยพระปัญญำอำนำจและควำมร ักทีไม่ ี อบเขตจำกัดนี่ เป็ นควำมลึกลับทีพวกเขำหำ คำอธิบำยไม่ได ้และในควำมไม่ม่นใจและควำมสงสั ั ยของพวกเขำพวกเขำจึงมืดบอดมองไม่เห็นค ่ ดเผยอย่ำงชัดแจ ้งในพระวจนะของพระเจ ้ำและจำเป็ นต่อควำมรอดในขณะทีมี ่ คนสอบ วำมจริงทีเปิ ่ ่ บำปยั ่ ่ พระเจ ่ ถำมเกียวกั บเรืองที งคงมีอยูน ่ ้ันพวกเขำลงแรงไปค ้นหำในสิงที ้ำไม่ทรงเปิ ดเผยดังนั้น ่ พวกเขำจึงไม่พบคำตอบทีจะแก ้ปัญหำของพวกเขำและเช่นนั้นพวกเขำจึงถูกกระตุ ้นด ้วยแนวโน้ ่ ่ ก็ ้ เข ้ำครอบงำเป็ นข ้ออ ้ำงเพือปฏิ ่ มทีจะสงสั ยและกำรหำข ้อผิดพลำดเล็กๆน้อยๆในเรืองนี เสธพระ ่ ่ ่ ญหำยิงใหญ่ ่ คำในคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิส์ ำหร ับคนอืนๆพลำดที จะเข ้ำใจอย่ำงน่ ำพึงพอใจในเรืองปั ของ ่ งนี ้ เป็ ้ นเพรำะข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำขนบธรรมเนี ยมและกำรแปลควำมหมำยผิดได ้บดบังคำสอ ควำมชัวทั ่ นของพระคัมภีร ์ในเรืองพระลั กษณะนิ สยั ของพระเจ ้ำลักษณะกำรปกครองของพระองค ์และหลักก ำรต่ำงๆของพระองค ์ในกำรจัดกำรกับบำป{GC492.1}{GCth17428.1} ่ ้นของบำปเพือจะใช ่ ่ กำรจะอธิบำยจุดเริมต ้เป็ นเหตุผลอธิบำยถึงกำรทีบำปยั งคงมีอยูน ่ ั้นเป็ นเรือ่ ่ นไปไม่ได ้แต่กระนั้นเรำเข ้ำใจทังในเรื ้ ่ ดเริมต ่ ้นของบำปและกำรจัดกำรบำปขันสุ ้ ดท ้ำยได ้ งทีเป็ องจุ ่ ่ งควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณของพระเ อย่ำงเพียงพอทีจะได ้ร ับกำรแสดงให ้เห็นอย่ำงเต็มทีถึ ่ ่ มเี รืองใดที ่ ่ จ ้ำในกำรจัดกำรทุกอย่ำงทีทรงท ำกับควำมชัวไม่ พระคั มภีร ์สอนไว ้ชัดเจนมำกไปกว่ำเรื่ องทีว่​่ ำพระเจ ้ำไม่ทรงต ้องร ับผิดชอบกับกำรเข ้ำมำของบำปว่ำไม่มก ี ำรถอนคืนพระคุณของพระเจ ้ ่ ดโอกำสให ้เกิดกำรก ำอย่ำงไม่มเี หตุผลไม่มค ี วำมบกพร่องในระบอบกำรปกครองของพระเจ ้ำทีเปิ ้ ่ บฏขึนบำปเป็ นผู ้บุกรุกไม่มเี หตุผลใดทีจะบอกว่ ำบำปยังคงมีอยูไ่ ด ้อย่ำงไรบำปลึกลับและอธิบำยไ ม่ได ้หำกให ้ข ้อแก ้ตัวแก่บำปก็จะเป็ นกำรปกป้ องบำปหำกพบว่ำมีข ้อแก ้ตัวประกำรใดหรือหำสำเห ่ ตุเพือแสดงให ้เห็นว่ำบำปคงอยูไ่ ด ้อย่ำงไรแล ้วบำปก็ไม่ใช่บำปคำจำกัดควำมของบำปได ้มำตำมที่ ่ ผิ ่ ดธรรมบัญญัต”ิ 1ยอห ์น3:4บำปเป็ นผลจำกกำรกระทำ พระคำของพระเจ ้ำให ้ไว ้คือ“บำปเป็ นสิงที ่ อสู ้กับธรรมบัญญัตยิ งใหญ่ ่ิ ่ นพืนฐำนกำรปกครองของพระเจ ้ ของหลักกำรทีต่ แห่งควำมร ักซึงเป็ ้ำ{ GC492.2}{GCth17428.2} ่ ่ ้ กรวำลมีสน ่ ้ำประสำนอย่ำงบริบูรณ์ก ั ก่อนทีควำมชั วจะเข ้ำมำทั่วทังจั ั ติสข ุ และควำมสุขทุกสิงเข ่ ่ ให ้แก่กน บพระประสงค ์ของพระเจ ้ำพระผูส้ ร ้ำงควำมร ักทีถวำยแด่ พระเจ ้ำนั้นสูงส่งควำมร ักทีมี ั นั้นไ ม่ลำเอียงพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระวำทะผูท้ รงเป็ นพระบุตรองค ์เดียวของพระเจ ้ำทรงเป็ นหนึ่ งเดียวกั ้ บพระบิดำผู ้ทรงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์คือทรงเป็ นหนึ่ งเดียวทังในธรรมชำติ ในพระลักษณะและในเป้ ำห ้ ่ มำยพระองค ์ทรงเป็ นเพียงผูเ้ ดียวของทังจักรวำลทีทรงสำมำรถเข ้ำร่วมในกำรประชุมต่ำงๆและใน ้ กำรวำงแผนทังหมดของพระเจ ้ำได ้พระบิดำทรงประกอบกิจผ่ำนพระคริสต ์ในกำรทรงสร ้ำงชำวสว ้ รรค ์ทังปวง 373

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ถูกสร ้ำงขึนทั ้ งในท ้ “ในพระองค ์สรรพสิงได ้องฟ้ ำ….ไม่วำ่ จะเป็ นเทวบัลลังก ์หรือเป็ นเทพอำณำจั ้ กรหรือเป็ นเทพผูค้ รองหรือศักดิเทพ”โคโลสี1:16TBS1971และชำวสวรรค ์ทังปวงถวำยควำมภั ก ดีแด่พระคริสต ์เสมอเท่ำพระบิดำ{GC493.1}{GCth17429.1} ่ ทรงสร ่ ธรรมบัญญัตแิ ห่งควำมร ักเป็ นรำกฐำนกำรปกครองของพระเจ ้ำควำมสุขของสรรพสิงที ้ ้ ้ บควำมสอดคล ้องอย่ำงบริบูรณ์ทพวกเขำมี ่ ำงทังหมดขึ นกั ี่ ตอ ่ หลักกำรยิงใหญ่ ของควำมชอบธรร ่ ชวี ต ้ ่ มพระเจ ้ำทรงประสงค ์กำรร ับใช ้แห่งร ักจำกสิงมี ิ ทังหมดที พระองค ์ทรงสร ้ำงคือควำมจงร ักภักดี ่ ดขึนจำกกำรส ้ ทีเกิ ำนึ กอย่ำงมีสติในพระลักษณะของพระองค ์พระองค ์ไม่ทรงพอพระทัยควำมจงร ั ่ ่ นอิสระให ้แก่ชำวสวรรค ์ทั้ กภักดีทได ี ้จำกกำรบังคับและพระองค ์ทรงโปรดประทำนควำมนึ กคิดทีเป็ ่ งปวงเพือพวกเขำจะมอบถวำยกำรร ับใช ้ด ้วยใจสมัคร{GC493.2}{GCth17429.2} ้ ่ ้นขึนในตั ้ แต่มบ ี ุคคลหนึ่ งเลือกใช ้เสรีภำพนี ไปในทำงผิ ดบำปเริมต วเขำเขำเป็ นผูท้ ได ี่ ้ร ับเกียรติ ่ ดจำกพระเจ ้ำรองลงมำจำกพระคริสต ์และเขำเป็ นผูท้ มี ่ี อำนำจและสง่ำรำศีมำกทีสุ ่ ดเมือเที ่ มำกทีสุ ่ ่ ซเิ ฟอร ์จะล ้มลงในบำปเขำเป็ นหัวหน้ำเครูบผูพ ยบกับบรรดำผูอ้ ำศัยในสวรรค ์อืนๆก่ อนทีลู ้ ท ิ ก ั ษ ์บริ ์ ้ สุทธิและไร ้มลทิน“พระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัสดังนี ว่ำเจ ้ำเป็ นแบบอย่ำงของควำมสมบูรณ์เต็มด ้ว ยสติปัญญำและมีควำมงำมอย่ำงพร ้อมเจ ้ำอยูใ่ นสวนเอเดนอุทยำนของพระเจ ้ำอัญมณี ทุกอย่ำงเป็ ่ ้ ้ำไว ้โดยมีเครูบเป็ นผูพ ์ นเครืองแต่ งกำยของเจ ้ำ......เรำแต่งตังเจ ้ ท ิ ก ั ษ ์เจ ้ำอยูบ ่ นภูเขำบริสท ุ ธิของพร ้ วน ่ ้ำได ้ถูกส ะเจ ้ำและเจ ้ำเดินอยูท ่ ่ำมกลำงศิลำเพลิงเจ ้ำปรำศจำกตำหนิ ในวิธท ี ำงของเจ ้ำตังแต่ ั ทีเจ ้ ่ ่ ร ้ำงขึนจนเมื อพบบำปชั วในตั วเจ ้ำ”เอเสเคียล28:12-15{GC493.3}{GCth17429.3} ่ นชอบของพระเจ ่ ลูซเิ ฟอร ์น่ ำจะยังคงอยูเ่ ป็ นทีชื ้ำเป็ นทีร่ ักและได ้ร ับเกียรติจำกหมู่ทูตสวรรค ์ทัง้ ่ นพระพรแก่ผูอ้ นและเพื ่ื ่ ปวงเขำน่ ำจะใช ้อำนำจอันสูงสง่ำเพือเป็ อถวำยเกี ยรติพระผูส้ ร ้ำงแต่ผูเ้ ผย ้ พระวจนะกล่ำวว่ำ“ใจของเจ ้ำผยองขึนเพรำะควำมงำมของเจ ้ำเจ ้ำทำให ้ปัญญำของเจ ้ำวิปริตไปเนื่ องด ้วยควำมสง่ำงำมของเจ ้ำ”เอเสเคียล28:17;ทีละเล็กทีละน้อยลูซเิ ฟอร ์เข ้ำไปหมกมุ่นอยูก ่ บั ควำ ้ มต ้องกำรยกตนให ้สูงขึน“เจ ้ำถือตัวว่ำควำมคิดเจ ้ำเป็ นเหมือนควำมคิดพระเจ ้ำ” ้ ่ ่ งของข ้ำเหนื อดวงดำวทังหลำยของพระเจ ้ “เจ ้ำรำพึงในใจของเจ ้ำว่ำข ้ำจะตังพระที นั ้ำข ้ำจะนั่งบ ้ นขุนเขำแห่งกำรชุมนุ ม…ข ้ำจะขึนไปเหนื อควำมสูงของเมฆข ้ำจะทำให ้ตัวของข ้ำเหมือนองค ์สูงสุ ด’”เอเสเคียล28:6อิสยำห ์14:13,14. ่ ซเิ ฟอร ์จะพยำยำมชักจูงให ้สิงมี ่ ชวี ต ้ แทนทีลู ิ ทังปวงเทิ ดทูนพระเจ ้ำให ้สูงสุดและจงร ักภักดีตอ ่ พ ่ี ้ำงเขำมำนั้นเขำกลับพยำยำมทีจะให ่ ระผูท้ สร ้ทูตสวรรค ์รับใช ้และเคำรพตัวเขำเองและเขำโลภเกีย ่ ้ งอ รติยศทีพระบิดำทรงโปรดประทำนให ้พระบุตรของพระองค ์เจ ้ำชำยแห่งเหล่ำทูตสวรรค ์องค ์นี หวั ่ นสิทธิพเิ ศษของพระคริสต ์เท่ำนั้นทีจะเป็ ่ ยำกได ้อำนำจซึงเป็ นผูถ้ อื ครอง{GC494.1}{GCth1743 0.1} ้ ่ ่ ชำวสวรรค ์ทังปวงชื นชมปรี ดำทีจะสะท ้อนรัศมีภำพของพระผูส้ ร ้ำงและถวำยสรรเสริญพระองค ์ ่ ้ กสิงมี ่ แต่สน ่ ้ เสียงหนึ่ ง และในขณะทีพระเจ ้ำทรงได ้ร ับเกียรติเช่นนี ทุ ั ติสข ุ และควำมชืนชมแต่ บด ั นี มี ่ ประสำนเข ้ำกับเสียงอืนๆท ่ ่ ทีไม่ ำลำยควำมกลมกลืนของชำวสวรรค ์ไปกำรทำเพือตนเองและกำรย 374

อำนำจสัมบูรณ์

้ นวิถท ่ ้ ่ กตนขึนเป็ ี ำงทีตรงข ้ำมกับแผนกำรของพระผูส้ ร ้ำงกำรกระทำเช่นนี กระตุ ้นให ้เกิดควำมชัวใ ่ งพระสิ ่ ่ ่ี ดสภำของชำวสวรรค ์อ ้อนวอนลูซเิ ฟอร ์พระบุตรข นจิตใจทีซึ รข ิ องพระเจ ้ำจะต ้องยิงใหญ่ ทสุ ่ องพระเจ ้ำอธิบำยให ้เขำเห็นควำมยิงใหญ่ คณ ุ ควำมดีและควำมยุตธิ รรมของพระผูส้ ร ้ำงและพระบั ่ กดิสิ์ ทธิและไม่ ์ ่ ญญัตข ิ องพระองค ์ทีศั เปลียนแปลงพระเจ ้ำทรงเป็ นผูว้ ำงระเบียบของสวรรค ์ด ้วยพร ะองค ์เองและด ้วยกำรออกไปจำกระเบียบลูซเิ ฟอร ์จะหลูเ่ กียรติพระผูส้ ร ้ำงของเขำและนำหำยนะมำ ่ ่ มวี น สูต ่ นเองแต่คำตักเตือนทีประทำนให ้ด ้วยควำมร ักของพระเจ ้ำและพระเมตตำคุณทีไม่ ั หมดสิน้ ่ ตอ กลับปลุกแต่วญ ิ ญำณกำรต่อต ้ำนลูซเิ ฟอร ์ปล่อยให ้ควำมอิจฉำทีมี ่ พระคริสต ์มีช ัยและเขำก็ยง่ิ ้ มุ่งมั่นมำกขึน{GC494.2}{GCth17430.2} ้ ควำมทะนงตนในควำมงดงำมของตัวเองหล่อเลียงควำมปรำรถนำของควำมเป็ นใหญ่ลซ ู เิ ฟอร ์ ่ ไม่สำนึ กว่ำเกียรติยศสูงศักดิที์ ทรงโปรดประทำนให ้เขำนั้นเป็ นของประทำนจำกพระเจ ้ำและไม่ทำ ้ ให ้เขำรู ้สึกซำบซึงในพระคุ ณต่อพระผูส้ ร ้ำงเขำเทิดทูนในร ัศมีสดใสและควำมสูงเกียรติและหวังอย ่ ่ ำกทีจะเท่ ำเทียมกับพระเจ ้ำชำวสวรรค ์ร ักและเคำรพเขำทูตสวรรค ์ต่ำงยินดีปฏิบต ั ต ิ ำมคำสังของเ ้ ขำและเขำได ้ร ับสติปัญญำและร ัศมีภำพเหนื อกว่ำทูตสวรรค ์ทังหมดถึ งกระนั้นพระบุตรของพระเจ ้ ่ ้ ำทรงเป็ นทียอมร ับของชำวสวรรค ์พระองค ์ทรงเป็ นหนึ่ งร่วมกับพระบิดำทังในพลั งและอำนำจในปร ้ ่ ซเิ ฟอร ์ไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เ ะชุมสภำทังหมดของพระเจ ้ำพระคริสต ์ทรงเข ้ำร่วมอยูด ่ ้วยในขณะทีลู ่ ้ ข ้ำร่วมในกำรวำงแผนกำรของพระเจ ้ำทูตสวรรค ์ยิงใหญ่ องค ์นี ถำมว่ ำ ่ ้ ำไมพระองค ์จึงได ้ร ับเกียรติเหนื อกว่ำลูซเิ ฟอร ์”{GC “ทำไมพระคริสต ์จึงมีอำนำจยิงใหญ่ เช่นนี ท 495.1}{GCth17431.1} ่ ถ ้ ลูซเิ ฟอร ์ออกไปจำกตำแหน่ งของเขำซึงอยู ่ ด ั จำกเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำเขำไปกระจำยควำม ้ ้ ำงลับๆและชัวขณะหนึ ่ ่ งเขำปกปิ ดเป้ ำหมำย รู ้สึกไม่พอใจให ้กับทูตสวรรค ์ทังหลำยเขำท ำงำนนี อย่ ่ ่ี ้ป แท ้จริงด ้วยกำรแสดงว่ำยำเกรงพระเจ ้ำเขำพยำยำมสร ้ำงควำมไม่พอใจในเรืองพระบั ญญัตท ิ ใช ่ จำเป็ นเนื่ องจำกทูตสวรรค ์มี กครองชำวสวรรค ์และยุยงว่ำพวกเขำถูกบังคับด ้วยข ้อห ้ำมต่ำงๆทีไม่ ่ี สท ์ ธรรมชำติทบริ ุ ธิเขำจึ งปลุกเร ้ำว่ำพวกเขำควรต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมควำมปรำรถนำของตนเองเขำพ ่ ยำยำมทำตัวเพือให ้ทูตสวรรค ์เห็นใจในตัวเขำด ้วยกำรทำให ้เห็นว่ำพระเจ ้ำทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ เขำอย่ำง ไม่ยต ุ ธิ รรมด ้วยกำรประทำนเกียรติยศสูงสุดให ้แก่พระคริสต ์เขำอ ้ำงว่ำควำมอยำกได ้อำนำจและเ ่ งใหญ่ ่ ่ ้ กียรติยศทียิ ขนนั ึ ้ ้นไม่ได ้มีเป้ ำหมำยเพือยกชู ตนเองขึนให ้สูงแต่กำลังหำเสรีภำพมำให ้กับช ้ ่ ้ ่ งยิงขึ ่ น{GC495.2}{GCth17431.2} ้ ำวสวรรค ์ทังปวงเพื อโดยวิ ธน ี ี พวกเขำจะได ้ไปถึงระดับทีสู ่ ้ ด ้วยพระเมตตำคุณอันยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงอดกลันพระทั ยนำนต่อลูซเิ ฟอร ์พระองค ์ ์ นทีเมือเขำปล่ ่ ไม่ทรงปลดเขำออกจำกตำแหน่ งสูงศักดิในทั อยตัวให ้กับวิญญำณของควำมไม่พงึ ่ ่ ่ อสั ่ ตย ์เขำยังคงอยูใ่ นสวรรค ์อีกนำนครงแ ้ั พอใจหรือเมือเขำเริ มเสนอข ้ออ ้ำงผิดให ้แก่ทูตสวรรค ์ทีซื ้ั ำลูซเิ ฟอร ์ได ้ร ับข ้อเสนอของกำรอภัยโทษโดยมีข ้อแม้ให ้กลับใจและยอมมอบถวำยตัวคว ล ้วครงเล่ ้ เพียงควำมร ักและพระปัญญำของพระเจ ้ำทีจั ่ ดไว ้เพือให ่ ำมพยำยำมเช่นนี มี ้เขำรู ้สึกสำนึ กในควำม ่ ้ ผิดวิญญำณของควำมไม่พอใจไม่เคยมีปรำกฏในสวรรค ์แรกเริมนันลูซเิ ฟอร ์เองมองไม่เห็นว่ำกำ ่ี ้จริงของควำมรู ้สึกต่ำงๆของตนเองแต่เมือควำมไม่ ่ ลังหลงไปทำงใดเขำไม่เข ้ำใจธรรมชำติทแท พงึ 375

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำงๆที่ พอใจของเขำผ่ำนกำรพิสจ ู น์วำ่ ไม่มม ี ูลเหตุแล ้วลูซเิ ฟอร ์ก็รู ้สึกแน่ ใจว่ำตัวเขำเองผิดและสิงต่ ่ ้ อหน้ำชำวสวรรค ์ทังปว ้ พระเจ ้ำทรงกล่ำวไว ้นั้นยุตธิ รรมและเขำควรทีจะยอมร ับข ้อกำหนดเหล่ำนี ต่ ้ ้ ้ งหำกเขำทำเช่นนี เขำคงช่ วยตัวเองและทูตสวรรค ์มำกมำยไว ้ในเวลำนี เขำยั งไม่ได ้ละทิงควำมภั ก ้ งแม้เขำจะละทิงต ้ ำแหน่ งของเทพผูพ ดีตอ ่ พระเจ ้ำไปโดยสินเชิ ้ ท ิ ก ั ษ ์ไปแล ้วแต่กระนั้นหำกเขำยอม ่ ่ กลับไปหำพระเจ ้ำยอมร ับพระปัญญำยิงใหญ่ ของพระผูส้ ร ้ำงและพอใจร ับตำแหน่ งทีทรงโปรดแต่ ง ้ ้เขำในแผนกำรยิงใหญ่ ่ ้ ้กลับไปอยูใ่ นตำแหน่ งเดิมแ ตังให ของพระเจ ้ำแล ้วเขำคงจะได ้ร ับแต่งตังให ่ ต่ควำมหยิงทะนงตนท ำให ้ตัวเขำไม่ยอมจำนนเขำยืนกรำนปกป้ องแนวคิดของเขำยืนยันว่ำไม่จำเ ่ ้ำสูค ่ ่ อสู ้พระผูส้ ร ้ำงของเข ป็ นต ้องกลับใจและมอบตัวเองอย่ำงเต็มทีเข ่ วำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ เพือต่ ำ{GC495.3}{GCth17431.3} ้ ำลังปัญญำเฉี ยบแหลมทังหมดของเขำมุ ้ ่ บัดนี ก ่งหันเข ้ำหำงำนแห่งกำรหลอกลวงเพือเอำชนะค ่ ภ ่ วำมเห็นใจของทูตสวรรค ์ทีอยู ่ ำยใต ้กำรบัญชำของเขำแม้แต่ควำมจริงทีพระคริ สต ์ได ้ทรงเตือนแ ่ ่ ละแนะนำแก่เขำก็ยงั ถูกบิดเบือนเพือใช ้ในแผนกำรทรยศสำหร ับทูตสวรรค ์ทีวำงใจและผู กพันใกล ้ ่ ชิดทีสุดกับซำตำนมันทำให ้พวกเขำมองว่ำมันไม่ได ้ร ับควำมยุตธิ รรมตำแหน่ งของมันไม่ได ้ร ับคว ำมเคำรพและเสรีภำพของมันถูกตัดทอนในกำรแปลควำมหมำยพระดำรัสของพระคริสต ์ไปในทำ ่ ดเช่นนี มั ้ นก ้ำวไปสูก งทีผิ ่ ำรพูดกลับกลอกและพูดเท็จมันกล่ำวหำพระบุตรของพระเจ ้ำว่ำทรงวำงแ ่ ำให ้มันอับอำยต่อหน้ำบรรดำผูอ้ ำศัยในสวรรค ์มันยังนำเสนอประเด็นเท็จระหว่ำงตัวมันเ ผนเพือท ่ อสั ่ ตย ์อีกด ้วยทูตสวรรค ์ทีมั ่ นไม่สำมำรถโน้นน้ำวและนำเข ้ำมำอยูฝ องกับเหล่ำทูตสวรรค ์ทีซื ่ ่ ำยเดี ้ ่ ่ วมั ยวกับมันได ้นันมันกล่ำวหำว่ำเป็ นผูท้ ไม่ ี สนใจผลประโยชน์ของชำวสวรรค ์มันซ ัดทอดงำนทีตั ้ ทูตสวรรค ์เหล่ำนั้นทียั ่ งคงภักดีตอ ่ ำให ้คำกล่ำวหำของมันที่ นกำลังทำอยูน ่ ี ใส่ ่ พระเจ ้ำในกำรทีจะท ้ ว่ำพระเจ ้ำไม่ทรงยุตธิ รรมนั้นมีนำหนั กมันหันไปโจมตีพระดำร ัสและกำรกระทำของพระผูส้ ร ้ำงเป็ น ่ ่ ่ แผนของมันทีทำให ้ทูตสวรรค ์รู ้สึกงุ นงงในเรืองพระประสงค ์ของพระเจ ้ำด ้วยเล่ห ์เหลียมกำรโต ้เถีย ่ เรี ่ ยบง่ำยนั้นมันห่อหุ ้มด ้วยควำมลึกลับและกำรบิดเบือนอย่ำงมีศล งของมันทุกสิงที ิ ปะมันโยนข ้อส ่ ่ งสัยใส่ถ ้อยคำอันชัดแจ ้งทีสุดของพระยำห ์เวห ์ตำแหน่ งสูงของมันทีอยูใ่ กล ้อำนำจกำรปกครองขอ ่ มั ่ นพูดมีนำหนั ้ ่ นและโน้ ้ งพระเจ ้ำทำให ้สิงที กมำกยิงขึ มน้ำวให ้ชำวสวรรค ์มำกมำยเข ้ำร่วมกับมันใ นกำรกบฏต่ออำนำจของพระเจ ้ำแห่งสรวงสวรรค ์{GC496.1}{GCth17432.1} ด ้วยพระปัญญำของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงปล่อยให ้ซำตำนทำงำนของมันต่อไปจนกระทั่งจิตใจแ ่ ำเป็ นทีต ่ ้องปล่อยให ้แผนกำรต่ำ ห่งควำมไม่พอใจสุกงอมกลำยเป็ นกำรกบฏเต็มรูปแบบเป็ นเรืองจ ่ อทุ ่ กคนจะมองเห็นลักษณะและธำตุแท ้ของพวกมันลูซเิ ฟอร ์ในฐ งๆของมันพัฒนำไปอย่ำงเต็มทีเพื ่ี ับกำรเจิมแล ้วนั้นได ้ร ับกำรเชิดชูไว ้อย่ำงสูงส่งมันเป็ นทีร่ ักยิงของชำวสวรรค ่ ำนะเครูบผูท้ ไดร ์และมี อิทธิพลเหนื อพวกเขำอย่ำงแรงกล ้ำอำณำบริเวณกำรปกครองของพระเจ ้ำไม่ได ้รวมเฉพำะชำวส ้ ่ วรรค ์เท่ำนั้นแต่ยงั รวมโลกทังหมดที พระองค ์ทรงสร ้ำงและซำตำนคิดว่ำหำกมันชักนำทูตสวรรค ์เข ้ ่ ำร่วมกำรกบฏกับมันได ้แล ้วมันก็จะชักนำโลกอืนเข ้ำร่วมกับมันด ้วยมันนำเสนอปัญหำในส่วนขอ ่ ่ งมันได ้อย่ำงแนบเนี ยนมันใช ้เล่ห ์เหลียมและกำรหลอกลวงเพื อบรรลุ เป้ ำหมำยของมันอำนำจของ ่ ้ กำรหลอกลวงของมันนั้นยิงใหญ่ และมันได ้เปรียบด ้วยกำรแฝงตัวโดยสวมเสือคลุ มแห่งควำมเท็จแ 376

อำนำจสัมบูรณ์

่ ักภักดีก็ไม่อำจเข ้ำใจลักษณะนิ สยั ของมันหรือมองเห็นว่ำงำนของมันจ ม้แต่บรรดำทูตสวรรค ์ทีจงร ะนำไปสูท ่ ศ ิ ทำงใด{GC497.1}{GCth17432.2} ่ ้ ซำตำนได ้รับเกียรติสงู ส่งอย่ำงมำกยิงและกำรกระท ำทังหมดของมั นถูกปกปิ ดไว ้อย่ำงลึกลับยำ ่ ่ี ้จริงของงำนของมันบำปจะไม่ปรำกฏว่ำชัวร ่ ้ำยอย่ำง กทีบรรดำทู ตสวรรค ์จะเปิ ดเผยธรรมชำติทแท ่ นเป็ นจนกว่ำมันจะเติบใหญ่อย่ำงเต็มทีนั ่ บแต่กอ ้ มท ทีมั ่ นจวบจนกระทั่งบัดนีไม่ ี ส ี่ ำหร ับบำปในจักร ่ ชวี ต ่ สท ์ เข ้ำใจถึงธรรมชำติและควำมชัวร ่ ้ำยของมันพวกเขำมอง วำลของพระเจ ้ำและสิงมี ิ ทีบริ ุ ธิไม่ ่ ่ นผลลัพธ ์จำกกำรละทิงธรรมบั ้ ไม่เห็นผลพวงต่ำงๆอันน่ ำกลัวทีจะตำมมำภำยหลั งซึงเป็ ญญัตข ิ อง พระเจ ้ำในช่วงแรกซำตำนปกปิ ดกำรกระทำของมันไว ้ภำยใต ้กำรแสดงออกว่ำจงรักภักดีตอ ่ พระเจ ้ ำมันอ ้ำงว่ำกำลังหำทำงส่งเสริมเกียรติยศของพระเจ ้ำควำมมั่นคงในกำรปกครองของพระองค ์และ ้ ่ นปลูกฝังควำมไม่พอใจเข ้ำไปในควำมคิดข ผลประโยชน์ของผูอ้ ำศัยทังหมดในสวรรค ์ในขณะทีมั ่ ภ องทูตสวรรค ์ทีอยู ่ ำยใต ้มันนั้นมันทำอย่ำงแนบเนี ยนจนดูรำวกับว่ำมันกำลังหำทำงกำจัดควำมไ ่ นเรียกร ้องให ้เปลียนแปลงระเบี ่ ม่พอใจเมือมั ยบและกฎบัญญัตต ิ ำ่ งๆของกำรปกครองของพระเจ ้ำ ้ ่ ้ ่ ่ ่ ักษำควำมเป็ นอันหนึ่ งอันเดียว นันมันทำภำยใต ้กำรหลอกลวงว่ำสิงเหล่ำนี เป็ นเรืองทีจำเป็ นเพือร กันในสวรรค ์{GC497.2}{GCth17432.3} ่ ในกำรทีพระเจ ้ำทรงจัดกำรกับบำปนั้นพระองค ์ทรงใช ้ได ้เฉพำะควำมชอบธรรมและควำมจริงเ ่ นสิงที ่ พระเจ ่ ท่ำนั้นซำตำนใช ้กำรประจบประแจงและกำรหลอกลวงซึงเป็ ้ำทรงใช ้ไม่ได ้นั่นคือมันหำ ่ ้ ทำงทีจะปลอมแปลงพระค ำของพระเจ ้ำและเสนอให ้ทูตสวรรค ์ทังหลำยเข ้ำใจแผนกำรกำรปกครอ ่ งของพระองค ์ไปในทำงทีผิดโดยอ ้ำงว่ำพระเจ ้ำไม่ทรงยุตธิ รรมในกำรจัดวำงกฎและระเบียบต่ำงๆใ ่ี ่ ชวี ต ้ ห ้กับบรรดำผูท้ อำศั ยอยูใ่ นสวรรค ์และอ ้ำงว่ำในกำรกำหนดให ้สิงมี ิ ทังปวงยอมจ ำนนและเชือ่ ้ ้วยเหตุนีจึ ้ งจำเป็ นทีจะต ่ ฟังพระองค ์นั้นพระองค ์เพียงแต่ต ้องกำรยกพระองค ์เองขึนด ้องแสดงให ้เห ้ ้ ้ ล่ำชำวสวรรค ์ทังปวงรวมทังโลกทังหลำยเห็นว่ำกำรปกครองของพระเจ ้ำยุตธิ รรมและธรรมบัญญั ่ ติของพระองค ์บริบูรณ์ซำตำนทำให ้ดูประหนึ่ งว่ำตัวมันเองคอยพยำยำมส่งเสริมเพือประโยชน์ ของ ้ ่ ้ จักวำลดังนันลักษณะทีแท ้จริงของผูฉ ้ กชิงคนนี และเป้ ำหมำยแท ้จริงของมันจะต ้องถูกเข ้ำใจโดยทุ ่ ดเผยตนเองให ้เป็ นทีประจั ่ ่ ำงๆของมัน{GC498. กๆคนซำตำนต ้องมีเวลำเพือเปิ กษ ์ด ้วยผลงำนชัวต่ 1}{GCth17433.1} ่ นเองเป็ นผูก้ อ ้ ควำมขัดแย ้งทีมั ่ ให ้เกิดขึนในสวรรค ์ซำตำนกลับกล่ำวโทษธรรมบัญญัตแิ ละกำร ่ งปวงเป็ ้ ปกครองของพระเจ ้ำมันประกำศว่ำควำมชัวทั นผลจำกกำรบริหำรจัดกำรของพระเจ ้ำมันอ ้ ่ ่ ำเป็ ำงว่ำเป็ นควำมประสงค ์ของมันทีจะทำให ้บัญญัตต ิ ำ่ งๆของพระยำห ์เวห ์ดีขนดั ึ ้ งนั้นจึงเป็ นเรืองจ ่ ่ มั ่ นอ ้ำงให ้เห็นประจักษ ์และแสดงผลลัพธ ์ของข ้อเสนอของมันในกำรเปลี่ นทีจะต ้องให ้มันแสดงสิงที ยนแปลงธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำผลงำนของมันเองจะต ้องปร ักปรำตัวมันเองซำตำนอ ้ำงแต่แรกแ ้ ล ้วว่ำมันไม่ได ้กบฏทังจักรวำลจึงต ้องเห็นจอมหลอกลวงเปิ ดเผยโฉมหน้ำออกมำ{GC498.2}{GC th17433.2} ่ ้ แม้เมือพระเจ ้ำทรงชีขำดไม่ ให ้ซำตำนอยูใ่ นสวรรค ์ต่อไปพระองค ์ผูท้ รงกอปรด ้วยพระปัญญำยั งไม่ทรงทำลำยซำตำนเนื่ องจำกพระเจ ้ำทรงยอมร ับกำรร ับใช ้ด ้วยควำมร ักเท่ำนั้นควำมภักดีของ 377

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ ผูท้ พระองค ์ทรงสร ้ำงทังหมดจะต ้องวำงอยูบ ่ นควำมสำนึ กในควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำกรุณำข ่ี ่ ่ งไม่ได ้เตรียมพร ้อมในกำรทำควำมเข ้ำใจธร องพระองค ์บรรดำผูท้ อำศั ยในสวรรค ์และโลกอืนๆที ยั ่ รมชำติของบำปหรือผลพวงต่ำงๆทีตำมมำของบำปจะไม่ สำมำรถมองเห็นควำมยุตธิ รรมและพระเ ้ มตตำของพระเจ ้ำในกำรทำลำยซำตำนได ้หำกทรงกำจัดมันทิงไปเสี ยในทันทีพวกเขำจะร ับใช ้พร ้ ะเจ ้ำด ้วยควำมกลัวมำกกว่ำด ้วยควำมร ักอิทธิพลของผูห้ ลอกลวงจะไม่ถก ู ทำลำยไปจนหมดสินหรื ้ อแม้กระทั่งวิญญำณแห่งกำรกบฏก็จะไม่ถก ู ถอนรำกออกไปจนหมดสินจะต ้องยอมปล่อยให ้ควำม ่ บโตจนสุกงอมเพือผลที ่ ่ ตอ ้ กรวำลไปตลอดกำลอย่ำงไม่สนสุ ชัวเติ ดี ่ ทังจั ิ ้ ดซำตำนจะต ้องพัฒนำห ่ งนี ้ เพื ้ อสิ ่ งมี ่ ชวี ต ้ ่ ลักกำรต่ำงๆของมันอย่ำงเต็มทีทั ิ ทังปวงซึ งพระเจ ้ำทรงสร ้ำงจะมองเห็นข ้อกล่ำวหำ ่ นมีตอ ่ ้จริงเพือควำมยุ ่ ทีมั ่ กำรปกครองของพระเจ ้ำด ้วยแสงสว่ำงทีแท ตธิ รรมและพระเมตตำของพร ่ ะเจ ้ำและพระบัญญัตท ิ ไม่ ี่ เปลียนแปลงของพระองค ์จะหลุดพ ้นจำกข ้อกล่ำวหำไปตลอดกำล{GC4 98.3}{GCth17433.3} ่ ำลังจะมำถึงเป็ นพ กำรกบฏของซำตำนจะต ้องเป็ นบทเรียนของจักรวำลนำนตลอดไปทุกยุคทีก ยำนหลักฐำนไปตลอดกำลถึงธรรมชำติและผลลัพธ ์อันน่ ำกลัวต่ำงๆของบำปกำรกระทำตำมแนว ่ ผลต่อทังมนุ ้ ษย ์และทูตสวรรค ์จะเป็ นข ้อพิสจู น์วำ่ กำรละเลยอำนำจของพระเจ ้ ทำงของซำตำนซึงมี ่ ้ ำจะเกิดผลอย่ำงไรสิงเหล่ ำนี จะเป็ นหลักฐำนแสดงให ้เห็นว่ำกำรปกครองของพระเจ ้ำและธรรมบัญ ่ ่ พระเจ ่ ้ ญัตข ิ องพระองค ์มีไว ้เพือควำมสมบู รณ์พูนสุขของสรรพสิงที ้ำทรงสร ้ำงนั้นด ้วยเหตุนีประวั ติ ่ ำกลัวนี จะเป็ ้ ่ิ ชวี ต ศำสตร ์ของประสบกำรณ์กำรกบฏทีน่ นแนวกำบังป้ องกันอย่ำงต่อเนื่ องใหแ้ ก่สงมี ิ ์ ์ ้ ่ ่ ่ ศักดิสิทธิทังมวลเพือป้ องกันไม่ให ้พวกเขำถูกหลอกในเรืองธรรมชำติของกำรล่วงละเมิดเพือช่วย พวกเขำไม่ให ้ทำบำปและตกลงสูค ่ วำมทุกข ์ของกำรต ้องโทษ{GC499.1}{GCth17434.1} ่ ้ งคงแก ้ตัวอย่ำงต่อเนื่ องไปเรือยๆจนถึ ่ ่ ผูฉ ้ กชิงยิงใหญ่ ผูน้ ี ยั งจุดทีใกล ้ปิ ดฉำกควำมขัดแย ้งในสว ่ ้ ่ ำนักอันสุข รรค ์เมือคำประกำศว่ำซำตำนและผูส้ นับสนุ นทังหมดของมันจะต ้องถูกขับออกจำกทีพ ่ สำรำญถูกประกำศออกมำแล ้วหลังจำกนั้นหัวหน้ำกบฏจึงประกำศอย่ำงห ้ำวหำญหมินประมำทธร ้ ้ออ ้ำงว่ำทูตสวรรค ์ไม่ต ้องกำรกำรควบคุมแต่ควรปล่อยให ้ทำตำ รมบัญญัตข ิ องพระผูส้ ร ้ำงมันยำข ่ ่ กเสมอมันประณำมว่ำข ้อกำหนดของพระเ มควำมต ้องกำรของพวกเขำเองซึงจะชี น้ ำไปในทำงทีถู ่ จ ้ำจำกัดเสรีภำพของพวกมันและประกำศว่ำเป็ นควำมประสงค ์ของมันทีจะหำทำงลบล ้ำงธรรมบัญ ่ ่ ้ ่ ้ ่ น{ ้ ญัตเิ พือว่ำเมือหลุดออกจำกข ้อผูกมัดนี ชำวสวรรค ์จะมีควำมเป็ นอยูท ่ สู ี งขึนและมีรำศีมำกยิงขึ GC499.2}{GCth17434.2} ้ ซำตำนและพรรคพวกของมันพร ้อมใจกันซ ัดทอดควำมผิดทังหมดของกำรกบฏใส่ พระคริสต ์โ ่ ้ นและกำรท ้ั ดยประกำศว่ำหำกพวกมันไม่ถก ู ตำหนิ ก็คงจะไม่มท ี ำงทีจะกบฏด ้วยควำมดือร ้ำทำยอ ย่ำงไม่เกรงกลัวในกำรทรยศของมันมันพยำยำมคว่ำกำรปกครองของพระเจ ้ำแต่กลับไร ้ผลแต่กระ ่ ่ สท ์ ่ ่ ่ ดจ ้ำวจอม นั้นมันยังอ ้ำงอย่ำงหมินประมำทว่ ำตนเป็ นเหยือบริ ุ ธิของอ ำนำจทีกดขี และแล ้วในทีสุ ้ กบฏและผูส้ นับสนุ นทังหมดของมั นก็ถก ู ขับออกจำกสวรรค ์{GC499.3}{GCth17434.3} ่ อกำรกบฏขึนในสวรรค ้ ้ วิญญำณเดียวกันทีก่ ์ยังคงดลบันดำลให ้เกิดกำรกบฏขึนในโลกซำตำ ้ บมนุ ษย ์ดังทีมั ่ นกระทำกับบรรดำทูตสวรรค ์บัดนี วิ้ ญญำณของมันเข ้ นสำนต่อนโยบำยเดียวกันนี กั 378

อำนำจสัมบูรณ์

่ เชือฟั ่ งเช่นเดียวกับซำตำนพวกเขำพยำยำมหำทำงทำลำยข ้อห ้ำ ำครอบครองในตัวเหล่ำบุตรทีไม่ ่ มในธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและสัญญำทีจะให ้เสรีภำพแก่มนุ ษย ์ผ่ำนทำงกำรล่วงละเมิดกฎต่ำงๆ ้ ่ ำวสำรคำเตื ในนันกำรตำหนิ บำปยังคงปลุกเร ้ำวิญญำณของควำมเกลียดชังและกำรต่อต ้ำนเมือข่ อนของพระเจ ้ำนำสติของพวกเขำกลับคืนมำซำตำนก็นำมนุ ษย ์ให ้แก ้ตัวว่ำตนเองถูกและหำควำม ่ ้ทำลงไปแทนทีจะแก ่ เห็นใจจำกผูอ้ นในวิ ื่ ถบ ี ำปของตนทีได ้ไขควำมผิดของพวกเขำพวกเขำกลับเ ้ ่ี กเตือนรำวกับว่ำคนผูน้ ้ันเป็ นต ้นเหตุเดียวทีก่ ่ อให ้เกิดควำมลำบำกตังแต่ ้ สมัยข กรียวกรำดใส่ ผูท้ ตั ้ ้ งคงปฏิบต ่ี ้ำตำหนิ บำป{GC องอำเบลผูช ้ อบธรรมจนถึงยุคนี ของเรำวิ ญญำณเดียวกันนี ยั ั ต ิ อ ่ ผูท้ กล 500.1}{GCth17435.1} ซำตำนชักนำมนุ ษย ์ให ้ทำบำปด ้วยกำรบิดเบือนพระลักษณะอุปนิ สยั ของพระเจ ้ำเช่นเดียวกับที่ ้ ่ นทำสำเร็จใ มันเคยทำในสวรรค ์มันทำให ้มนุ ษย ์มองว่ำพระเจ ้ำทรงเข ้มงวดและโหดเหียมและเมื อมั ่ ยต นระดับหนึ่ งมันก็ประกำศว่ำข ้อจำกัดต่ำงๆทีไม่ ุ ธิ รรมของพระเจ ้ำทำให ้มนุ ษย ์ล ้มลงในบำปเช่นเ ่ ำให ้มันเองกบฏ{GC500.2}{GCth17435.2} ดียวกับทีน แต่พระเจ ้ำพระผูท้ รงดำรงอยูน ่ ิ ร ันดร ์กำลทรงประกำศถึงพระลักษณะของพระองค ์เองว่ำ“พระยำ ้ ้ำทรงบริบูรณ์ด ้วยควำม ห ์เวห ์พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและพระคุณพระองค ์กริวช ่ ร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริงผูท้ รงสำแดงควำมร ักมั่นคงจนถึงพันๆชัวอำยุ คนผูป้ ระทำนอภัยกำรล่ว งละเมิดกำรทรยศและบำปแต่จะไม่ทรงละเว ้นกำรลงโทษอย่ำงแน่ นอน”อพยพ34:6.7{GC500.3}{ GCth17435.3} ด ้วยกำรขับซำตำนออกจำกสวรรค ์พระเจ ้ำทรงประกำศถึงควำมยุตธิ รรมของพระองค ์และรักษำ ่ เกียรติของพระบัลลังก ์ของพระองค ์ไว ้แต่เมือมนุ ษย ์ทำบำปด ้วยกำรยอมแพ ้ต่อกำรหลอกลวงของ ้ ละทิ ่ งพระเจ ้ วิญญำณนี ที ้ำพระเจ ้ำประทำนหลักฐำนแห่งควำมรักของพระองค ์ด ้วยกำรประทำนพระ ้ ่ ่ี ้มลงในบำปในกำรลบมลทิน บุตรองค ์เดียวของพระองค ์ให ้เสด็จมำสินพระชนม ์เพือมนุ ษยชำติทล บำปได ้เปิ ดเผยให ้เห็นถึงพระลักษณะของพระเจ ้ำกำรพิสจ ู น์อน ั ทรงพลังของกำงเขนแสดงให ้ทั่วทั้ ่ ซเิ ฟอร ์เลือกนั้นไม่มเี หตุกล่ำวหำกำรปกครองของพระ งจักรวำลได ้มองเห็นว่ำแนวทำงแห่งบำปทีลู เจ ้ำได ้{GC500.4}{GCth17436.1} ่ ในกำรต่อสู ้ระหว่ำงพระคริสต ์กับซำตำนในช่วงสมัยทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจใ ้ ่ ่ นโลกนันธำตุแท ้ของจ ้ำวจอมหลอกลวงถูกเปิ ดกระชำกออกไม่มส ี งใดที ิ มีผลต่อกำรถอนรำกซำต ้ ่ กดีได ้ดีไปกว่ำสงครำมโหดเหีย้ ำนออกไปจำกควำมร ักของเหล่ำทูตสวรรค ์และจักรวำลทังปวงที ภั ่ นทำกับพระผู ้ไถ่ของโลกกำรหมินประมำทอย่ ่ ่ ยกร ้องให ้พระคริสต ์กรำบ มทีมั ำงท ้ำทำยของมันทีเรี ่ ้ บูชำมันควำมอำจหำญอย่ำงอวดดีไม่เกรงกลัวทียกพระองค ์ขึนไปบนยอดเขำและยอดหอคอยพร ่ ยกร ้องให ้พระองค ์กระโจนจำกควำมสูงทีน่​่ ำกลัวควำมมุ่งร ้ำยทีไม่ ่ ะนิ เวศควำมประสงค ์ร ้ำยกำจทีเรี ่ ่ เคยหลับใหลทีตำมล่ ำพระองค ์ไปทุกทีกำรดลบั นดำลใจของปุโรหิตและประชำชนให ้ปฏิเสธควำม ่ ดร ้องว่ำ“เอำไปตรึงเอำไปตรึงทีกำงเขน”ลู ่ ่ งหมดนี ้ ้ ร ักของพระองค ์และในทีสุ กำ23:21เรืองทั กระตุ ้ ่ ้ นให ้เกิดควำมตะลึงและควำมโกรธของทัวทังจักรวำล{GC501.1}{GCth17436.2} 379

อำนำจสัมบูรณ์

่ี กปั่นให ้โลกปฏิเสธพระคริสต ์เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวลงแรงและเล่ ่ ้ ซำตำนเป็ นผูท้ ปลุ ห ์ทังหมดของ ่ ำลำยพระเยซูเพรำะมันมองเห็นว่ำพระเมตตำและควำมร ักของพระผูช มันเพือท ้ ว่ ยควำมเห็นอกเห็ นใจและควำมสงสำรอันอ่อนโยนของพระองค ์แสดงให ้โลกเห็นถึงพระลักษณะของพระเจ ้ำซำตำน ่ โต ้สิทธิกำรเรียกร ้องทุกข ้อทีพระบุ ตรของพระเจ ้ำยกชูขนมำและใช ึ้ ้มนุ ษย ์เป็ นตัวแทนของมันเพือ่ ทำให ้ชีวต ิ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเต็มล ้นด ้วยควำมทุกข ์ระทมและควำมเศร ้ำโศกกำรหลอกลวงและ ่ นพยำยำมหำมำเพือขั ่ ดขวำงพระรำชกิจของพระเยซูควำมเกลียดชังอย่ำงเปิ ดเผยผ่ ควำมเท็จทีมั ่ เชือฟั ่ งคำใส่ร ้ำยอันโหดเหียมที ้ ่ นกล่ำวหำพระองค ์ผูท้ รงเป็ นแบบอย่ำงของชีวต ำนเหล่ำบุตรทีไม่ มั ิ ่ ้ ่ ้ ้ ้ ่ ทีดีนันสิงทังหมดเหล่ำนี เกิดขึนมำจำกควำมอำฆำตทีฝังลึกอยูภ ่ ำยในไฟริษยำและปองร ้ำยควำมเ ่ ขนมำระเบิ กลียดชังและผูกพยำบำททีปะทุ ึ้ ดเข ้ำใส่พระบุตรของพระเจ ้ำบนกำงเขนคำลวำรีในขณ ่ ้ ะทีชำวสวรรค ์ทังปวงจ ้องมองภำพนั้นด ้วยควำมหวำดกลัวอย่ำงเงียบงัน{GC501.2}{GCth17436 .3} ่ ่ ้ ่ งพระองค ์ทรงปฏิเส เมือกำรถวำยบู ชำอันยิงใหญ่ สำเร็จบริบูรณ์แล ้วพระคริสต ์เสด็จขึนไปยั งทีสู ่ ับคำเยินยอเกียรติจำกทูตสวรรค ์จวบจนกระทั่งพระองค ์ทรงนำเสนอคำเรียกร ้องว่ำ“ข ้ำพระ ธทีจะร ่ ่ ข ่ ้ำพระองค ์ องค ์ปรำรถนำให ้คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ประทำนแก่ข ้ำพระองค ์อยูก ่ บั ข ้ำพระองค ์ในทีที ้ อยูน ่ ั้น”ยอห ์น17:24;และแล ้วคำตอบจำกบัลลังก ์ของพระบิดำดังขึนมำด ้วยควำมร ักและอำนำจทีไ่ ม่อำจบรรยำยได ้ว่ำ ้ “ให ้ทูตสวรรค ์ทังหมดของพระเจ ้ำกรำบนมัสกำรพระบุตร”ฮีบรู1:6;ไม่มรี อยด่ำงพร ้อยแม้เพียงร ้ ดลงกำรถวำยบูชำของพระองค ์สำเร็จบริ อยเดียวอยูบ ่ นพระเยซูควำมอัปยศอดสูของพระองค ์สินสุ ่ ่ ้ น{GC501.3}{ ้ บูรณ์พระเจ ้ำทรงโปรดประทำนพระนำมหนึ่ งให ้พระองค ์ซึงเหนื อกว่ำนำมอืนใดทั งสิ GCth17436.4} ้ ้ บัดนี ควำมผิ ดของซำตำนโดดเด่นขึนมำให ้เห็นอย่ำงไม่มข ี ้อแก ้ตัวมันถูกเปิ ดเผยออกมำให ้เห็ ่ ้จริงของมันว่ำเป็ นผูพ ่ นนิ สยั ทีแท ้ ูดปดและเป็ นฆำตกรเป็ นทีประจั กษ ์แจ ้งแล ้วว่ำวิญญำณเดียวกัน ่ ้ ่ ทีมันใช ้ปกครองเหล่ำบุตรมนุ ษย ์ทังหลำยทีอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของมันนั้นเป็ นวิญญำณเดียวกันกับ ่ นต ้องกำรสำแดงหำกมันเพียงได ้ร ับอนุ ญำตให ้ควบคุมชำวสวรรค ์เหล่ำนั้นมันเคยอ ้ำงว่ำกำรล่ ทีมั ่ ่ วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะนำมำซึงเสรี ภำพและควำมสูงส่งแต่ผลทีปรำกฏออกมำให ้เห็ ่ นคือกำรจองจำและควำมตกตำ{GC502.1}{GCth17437.1} ่ ตอ คำกล่ำวหำอันหลอกลวงของซำตำนทีมี ่ พระลักษณะและกำรปกครองของพระเจ ้ำปรำกฏให ้ ่ ่ เห็นด ้วยควำมสว่ำงทีแท ้จริงมันกล่ำวหำว่ำพระเจ ้ำเพียงแต่แสวงหำทีจะยกตั วพระองค ์เองให ้สูงขึน้ ่ งจำกสิงที ่ พระองค ่ ด ้วยกำรทรงเรียกร ้องกำรยอมจำนนและกำรเชือฟั ์ทรงสร ้ำงและมันยังประกำศว่ ่ ่ งหมดละทิ ้ ้ ้นพระองค ์เองกลับไม่ยอมละทิงตนและไม่ ้ ำในขณะทีพระผู ส้ ร ้ำงบังคับให ้ผู ้อืนทั งตนเองนั ้ นทีประจั ่ ่ ยอมเสียสละบัดนี เป็ กษ ์แจ ้งแล ้วว่ำพระผู ้ทรงครอบครองจักรวำลทรงเสียสละอย่ำงยิงใหญ่ ่ ดเท่ำทีควำมร ่ ่ ่ี ้มลงในบำปและมีบำปหนำเพรำะ“ ทีสุ ักจะกระทำได ้เพือควำมรอดของมนุ ษยชำติทล ้ นดีกน ่ พระเจ ้ำทรงให ้โลกนี คื ั กับพระองค ์โดยพระคริสต ์”2โครินธ ์5:19และยังเป็ นทีประจั กษ ์ด ้วยว่ำ ่ ซเิ ฟอร ์เปิ ดประตูให ้บำปเข ้ำมำด ้วยควำมปรำรถนำทีจะได ่ ่ ในขณะทีลู ้เกียรติยศและควำมยิงใหญ่ น้ั 380

อำนำจสัมบูรณ์

่ งจนถึงควำมมรณำ{GC502.2}{GCth นพระคริสต ์ทรงทำลำยบำปด ้วยกำรถ่อมพระองค ์และเชือฟั 17437.2} ่ พระเจ ้ำทรงสำแดงให ้เห็นถึงควำมเกลียดชังของพระองค ์ทีทรงมี ตอ ่ หลักกำรต่ำงๆของกำรกบฏ ้ ่ กเปิ ดเผยให ้เห็นทังในกำรลงโทษซำตำนและ ้ ชำวสวรรค ์ทังปวงเห็ นควำมยุตธิ รรมของพระองค ์ทีถู ่ ในกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดจำกบำปลูซเิ ฟอร ์เคยประกำศว่ำหำกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแป ้ ลงไม่ได ้และงดกำรลงโทษไม่ได ้ผูล้ ว่ งละเมิดทุกคนจะต ้องถูกขวำงกันให ้ออกไปจำกพระกรุณำธิคุ ่ี ้ ไ่ กลเกินทีจะช่ ่ วยให ้รอดดังนั้นจึ ณของพระผูส้ ร ้ำงตลอดไปมันยังอ ้ำงว่ำมนุ ษยชำติทบำปหนำนี อยู ่ ่ นแก่มนุ ษย ์อย่ำง งเป็ นเหยือโดยชอบธรรมของมั นแต่ควำมตำยของพระคริสต ์เป็ นข ้อโต ้แย ้งเพือเห็ ่ อำจล ้มล ้ำงไปได ้กำรลงโทษตำมทีธรรมบั ่ ทีไม่ ญญัตก ิ ำหนดได ้ตกอยูก ่ บ ั พระองค ์ผูท้ รงมีฐำนะเท่ำเ ่ ับควำมชอบธรรมของพระคริสต ์และด ้วยกำรมีชวี ต ่ ำนึ ก ทียมกับพระเจ ้ำและมนุ ษย ์มีอส ิ ระทีจะร ิ ทีส ผิดและถ่อมตนเขำก็จะได ้ชัยชนะเหมือนเช่นพระบุตรของพระเจ ้ำได ้มีช ัยชนะเหนื ออำนำจของซำ ้ ่ อในพระเย ่ ตำนมำแล ้วด ้วยเหตุนีพระเจ ้ำทรงยุตธิ รรมและกระนั้นยังทรงเป็ นผูก้ ระทำให ้ทุกคนทีเชื ซูได ้รับกำรทำให ้เป็ นผูช ้ อบธรรมด ้วย{GC502.3}{GCth17437.3} ่ ับทุกข ์ทรมำนและสินพระชนม ้ ่ แต่พระเยซูคริสต ์เสด็จมำยังโลกเพือร ์ไม่ใช่เพียงเพือปฏิ บต ั ก ิ จิ ข ่ ำให ้ธรรมบัญญัตน ่ องกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดเท่ำนั้นพระองค ์เสด็จมำเพือ“ท ิ ้ันยิงใหญ่ ”และ“ทำให ้พ ้ ระธรรมนันมีเกียรติ”อิสยำห ์42:21 ่ ่ี ใ่ นโลกนี ถื ้ อร ักษำธรรมบัญญัตข ่ ไม่ใช่เพียงเพือให ้ผูท้ อยู ิ องพระองค ์ตำมทีควรจะต ้องถือร ักษำเ ้ ่ ้ ่ ท่ำนันแต่เพือสำแดงให ้โลกทังปวงในจักรวำลมองเห็นว่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้หำกปัดข ้อกำหนดต่ำงๆของธรรมบัญญัตท ิ งไปได ิ้ ้แล ้วพระบุตรของพระเจ ้ำไม่จำเป็ นต ้องเสด็จ ่ กำรล่วงละเมิดกำรตำยของพระคริสต ์พิสจู น์ให ้เห็นว่ำธรรมบัญญั มำสละชีวต ิ ของพระองค ์เพือไถ่ ่ ่ ่ งควำมร ่ ติของพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้และเครืองถวำยบู ชำทีซึ ักอันไร ้ขอบเขตผลักดันพระบิดำ ่ คนบำปให ้รอดนั้นแสดงให ้ทั่วทังจั ้ กรวำลเห็นว่ำควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำ และพระบุตรเพือไถ่ ่ ่ อยกว่ำแผน คุณของพระเจ ้ำเป็ นรำกฐำนของธรรมบัญญัตแิ ละกำรปกครองของพระองค ์สิงใดที น้ ้ ่ ำได ้{GC503.1}{GCth17438.1} กำรแห่งกำรลบมลทินบำปนี จะไม่ เพียงพอทีจะท ้ ดท ้ำยของกำรพิพำกษำนั้นจะมองเห็นได ้ว่ำไม่มส ในกำรดำเนิ นกำรขันสุ ี ำเหตุของบำปคงอยูอ ่ ี ่ ้ ่ กต่อไปเมือพระผูท้ รงพิพำกษำทังโลกจะยืนคำขำดกับซำตำนว่ำ“ทำไมเจ ้ำจึงกบฏต่อเรำและปล ้น ่ อำจให ้ข ้อแก ้ตัวได ้ทุกปำกจะไม่มี เอำคนของเรำไปจำกอำณำจักรของเรำ”ผู ้ให ้กำเนิ ดควำมชัวไม่ ้ คำพูดและผูร้ ว่ มกบฏจำนวนมำกทังหมดจะพู ดไม่ออก{GC503.2}{GCth17438.2} ่ ่ ในขณะทีกำงเขนคำลวำรี ประกำศว่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้นเปลียนแปลงไม่ ได ้กำงเขนนี ้ ้ ยังประกำศว่ำค่ำจ ้ำงของบำปคือควำมตำยในเสียงร ้องของพระผูช ้ ว่ ยขณะจะสินประชนม ์ว่ำ“สำเร็ จแล ้ว” ้ ่ ่ึ ำเนิ นมำเนิ่ นนำน นั้นระฆังประกำศควำมตำยของซำตำนได ้ดังขึนสงครำมกำรต่ อสู ้ยิงใหญ่ ซงด ่ กกำหนดไว ้อย่ำงแน่ นอนแล ้วพระบุตรของพระเจ ้ำท ถูกตัดสินแล ้วและกำรถอนรำกแห่งควำมชัวถู 381

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำ“โดยทำงควำมตำยนั้นพระองค ์จะทรงทำลำยมำรผูม้ อ รงดำเนิ นผ่ำนประตูหลุมฝังศพเพือว่ ี ำนำจ ”ฮีบรู2:14 ่ ้ ำให ้มันพูดว่ำ“ข ้ำจะขึนไปยั ้ ควำมปรำรถนำของลูซเิ ฟอร ์ทีจะยกชู ตวั เองขึนท งฟ้ ำสวรรค ์ข ้ำจะตั้ ่ ่ งของข ้ำเหนื อดวงดำวทังหลำยของพระเจ ้ งพระทีนั ้ำ..…ข ้ำจะทำให ้ตัวของข ้ำเองเหมือนองค ์ผูส้ งู สุ ้ ด”พระเจ ้ำทรงประกำศว่ำ“เรำทำให ้เจ ้ำกลำยเป็ นเถ ้ำถ่ำนบนพืนโลก..…และจะไม่ ดำรงต่อไปเป็ นนิ ตย ์”อิสยำห ์14:13,14เอเสเคียล28:18,19 ่ ่ ่ “พระยำห ์เวห ์จอมทัพตร ัสว่ำนี่ แน่ ะวันนั้นจะมำถึงคือวันทีจะเผำผลำญเหมื อนเตำอบเมือคนที เย่ ่ งสิ ้ นและคนที ้ ่ ้ ่ ้นจะไหม้เขำหม อหยิงทั ประกอบกำรอธรรมทั งหมดจะเป็ นเหมือนตอข ้ำววันทีจะมำนั ่ ดจนไม่มรี ำกหรือกิงเหลื ออยูเ่ ลย”มำลำคี4:1{GC503.3}{GCth17438.3} ่ งจั ้ กรวำลจะเป็ นพยำนเห็นถึงธรรมชำติและผลลัพธ ์ต่ำงๆของบำปและในเรืองกำรก ่ ทัวทั ำจัดบำ ้ ้นหำกกำรกำจัดนี เกิ ้ ดขึนตั ้ งแต่ ้ เริมแรกจะน ่ ปไปจนหมดสินนั ำควำมหวำดกลัวมำให ้กับทูตสวรรค ์ ้ ้ ้ นกำรพิสจ ทังหลำยและน ำกำรลบหลูเ่ กียรติมำสูพ ่ ระเจ ้ำแต่ณบัดนี กำรก ำจัดนี เป็ ู น์ให ้เห็นถึงควำม ่ ร ักของพระเจ ้ำและจัดวำงพระเกียรติของพระองค ์ไว ้ต่อหน้ำผูท้ ยิ ี นดีปฏิบต ั ต ิ ำมพระทัยของพระอง ่ ค ์และมีธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์อยูใ่ นใจของเขำควำมชัวจะไม่ ปรำกฏอีกพระคำของพระเจ ้ำกล่ำ วไว ้ว่ำ“ควำมทุกข ์ยำกจะไม่โผล่ขนเป็ ึ ้ นคำรบสอง”นำฮูม1:9 ่ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีซำตำนต ำหนิ วำ่ เป็ นแอกแห่งกำรผูกมัดจะถูกเทิดทูนเป็ นบัญญัตแิ ห่ง ่ งกำรทรงสร ้ำงทังปวงที ้ ่ ำนกำรทดสอบและกำรพิสจู น์จะไม่หน เสรีภำพสรรพสิงแห่ ผ่ ั เหไปจำกควำ ่ ้ มจงร ักภักดีทมี ี ตอ ่ พระเจ ้ำพระลักษณะของพระองค ์นี สำแดงไว ้ต่อหน้ำพวกเขำให ้เห็นถึงควำมร ัก ่ งไม่ ่ ถงึ และพระปัญญำอันไร ้ขอบเขตได ้อย่ำงครบบริบูรณ์{GC504.1}{GCth17438.4} ทีหยั

382

อำนำจสัมบูรณ์

บท30-มนุ ษย ์และซำตำนเป็ นศัตรูกน ั ้ นศัตรูกน ้ “เรำจะให ้เจ ้ำกับหญิงนี เป็ ั ทังพงศ ์พันธุ ์ของเจ ้ำและพงศ ์พันธุ ์ของนำงด ้วยเขำจะทำให ้ ้ ่ หัวของเจ ้ำแหลกและเจ ้ำจะทำให ้ส ้นเท ้ำของเขำฟกชำ”ปฐมกำล3:15;ค ำตัดสินของพระเจ ้ำทีประ ่ ษย ์ล ้มลงในบำปนั้นเป็ นคำพยำกรณ์ด ้วยเช่นกันเป็ นคำพยำกร กำศต่อซำตำนภำยหลังจำกทีมนุ ้ คและเปิ ดเผยให ้เห็นควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ ่ ณ์ซงครอบคลุ ึ่ มตลอดทุกยุคจนกระทั่งถึงสินยุ ซงเผ่ ึ่ ำพัน ้ ่ ชวี ต ธุ ์มนุ ษย ์ทังหลำยที มี ิ อยูใ่ นโลกจะต ้องมีสว่ นเข ้ำร่วม{GC505.1}{GCth17439.1} ้ ได ้เกิดขึนมำเองตำม ้ พระเจ ้ำทรงประกำศว่ำ“เรำจะให ้เจ ้ำ….เป็ นศัตรูกน ั ”ควำมเป็ นศัตรูกน ั นี ไม่ ่ ่ ้ำยและเขำก็ไ ธรรมชำติเมือมนุ ษย ์ละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำธรรมชำติของเขำกลำยเป็ นชัวร ปปรองดองกับซำตำนโดยไม่ขด ั ขืนโดยธรรมชำติแล ้วคนบำปกับผูเ้ ป็ นต ้นกำเนิ ดของบำปย่อมไม่ ้ ่ วร ่ ้ำยเนื่ องจำกกำรละทิงพระเจ ้ ้ เป็ นศัตรูกน ั ทังสองกลำยเป็ นคนทีชั ้ำผูท้ ละทิ ี่ งพระเจ ้ำจะอยูไ่ ม่เป็ นสุ ่ื ำตำมแบบอย่ำงข ขนอกจำกว่ำเขำจะได ้ร ับควำมเห็นใจและกำรสนับสนุ นด ้วยกำรชักนำให ้ผูอ้ นท ้ ่ ้มลงในบำปและคนชัวจะจั ่ องเขำด ้วยเหตุนีบรรดำทู ตสวรรค ์ทีล บมือกันด ้วยควำมเป็ นมิตรอย่ำงเต็ ่ มทีหำกพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงเข ้ำขัดขวำงเป็ นพิเศษแล ้วซำตำนและมนุ ษย ์คงเข ้ำร่วมเป็ นพันธมิตรต่อ ่ ้ ต ้ำนสวรรค ์และแทนทีจะคงควำมเป็ นอริกบ ั ซำตำนครอบคร ัวของมนุ ษย ์ทังหลำยคงจะเข ้ำร่วมกับ มันต่อต ้ำนพระเจ ้ำ{GC505.2}{GCth17439.2} ่ ้ ่ เช่นเดียวกับทีซำตำนท ำให ้ทูตสวรรค ์ทังหลำยกบฏมำแล ้วมันล่อลวงมนุ ษย ์ให ้ทำบำปเพือมนุ ษ ่ นทำกับสวรรค ์มันไม่มค ย ์จะร่วมมือกับมันในสงครำมทีมั ี วำมขัดแย ้งระหว่ำงตัวมันเองกับทูตสวรร ่ ่ ่ ่ นๆนั ่ ้นพวกมันมีควำมเห็นไ ค ์ทีล ้มลงในบำปในเรืองควำมเกลียดชังทีมีตอ ่ พระคริสต ์ส่วนในเรืองอื ม่ลงรอยกันเลยพวกมันรวมตัวกันอย่ำงเหนี ยวแน่ นในกำรต่อต ้ำนอำนำจของพระเจ ้ำผูท้ รงปกคร ่ องจักรวำลแต่เมือซำตำนได ้ยินคำประกำศว่ำตัวมันเองกับหญิงและพงศ ์พันธุ ์ของมันกับพงศ ์พันธุ ์ ่ นจะทำให ้มนุ ษย ์เลวลงจะถูกขัดขวำงและมนุ ษย ์ ของนำงจะเป็ นศัตรูกน ั มันรู ้ดีวำ่ ควำมพยำยำมทีมั จะมีวธิ ต ี อ ่ ต ้ำนอำนำจของมัน{GC505.3}{GCth17439.3} ่ ควำมเป็ นศัตรูของซำตำนต่อมนุ ษยชำติปะทุขนเพรำะโดยทำงพระคริ ึ้ สต ์มนุ ษย ์เป็ นคนทีพระเจ ้ ำทรงรักและเมตตำมันต ้องกำรทำลำยแผนกำรของพระเจ ้ำในกำรไถ่มนุ ษย ์ให ้รอดมันต ้องกำรหลูเ่ กียรติพระเจ ้ำด ้วยกำรลบล ้ำงและทำลำยผลงำนแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระองค ์มันต ้องกำรทำให ้ส ้ งควำมชัวทั ่ งมวลเหล่ ้ วรรค ์โศกเศร ้ำและทำให ้โลกเต็มล ้นด ้วยควำมทุกข ์และหำยนะแล ้วมันชีไปยั ำ นี ว่้ ำเป็ นผลจำกพระรำชกิจของพระเจ ้ำในกำรสร ้ำงมนุ ษย ์{GC506.1}{GCth17440.1} ่ ่ พระคุณทีพระคริ สต ์ทรงปลูกฝังไว ้ในจิตใจทำให ้มนุ ษย ์เป็ นศัตรูกบ ั ซำตำนเมือปรำศจำกพระคุ ้ ษย ์จะยังคงเป็ นนักโทษของซำตำนต่อไปเป็ ณแห่งกำรกลับใจและอำนำจแห่งกำรบังเกิดใหม่นีมนุ ่ ้อมจะทำตำมคำบัญชำของมันแต่หลักกำรใหม่ในจิตใจก่อให ้เกิดควำมขัดแย ้งทีคร ่ งห ้ั นบ่ำวทีพร ่ นึ่ งเคยมีแต่ควำมสงบสุขอำนำจทีพระคริ สต ์ประทำนให ้นั้นทำให ้มนุ ษย ์ต่อต ้ำนจอมเผด็จกำรและ ่ ่ ักบำปใครก็ตำมทีต่ ่ อต ้ำนและเอำชนะกิ ผูฉ ้ กชิงได ้ใครก็ตำมทีแสดงตนว่ ำเกลียดชังบำปแทนทีจะร 383

อำนำจสัมบูรณ์

่ กรุน ้ ำลังแสดงให ้เห็นกำรดำเนิ นกำรของหลักปฏิบต เลสตัณหำเหล่ำนั้นทีคุ ่ อยูภ ่ ำยในคนเหล่ำนี ก ั ิ ่ ้ ทีมำจำกเบื องบน{GC506.2}{GCth17440.2} ควำมเป็ นศัตรูกน ั ระหว่ำงวิญญำณของพระคริสต ์และวิญญำณของซำตำนถูกแสดงออกให ้เห็ ่ ดในกำรต ้อนร ับทีโลกกระท ่ ่ นอย่ำงเด่นชัดทีสุ ำต่อพระเยซูกำรทีพระองค ์เสด็จมำโดยไม่มค ี วำมรำ่ ่ ่ ำให ้ชำวยิวปฏิเสธพระ รวยควำมหรูหรำหรือควำมยิงใหญ่ ทำงฝ่ ำยโลกไม่ได ้เป็ นสำเหตุมำกนักทีท ่ องค ์พวกเขำเห็นว่ำพระองค ์ทรงมีอำนำจมำกเกินพอทีจะชดเชยกำรขำดคุ ณสมบัตภ ิ ำยนอกเหล่ ์ ์ ่ ำให ้คนอธรรมเกลีย ำนั้นแต่เป็ นเพรำะควำมบริสท ุ ธิและควำมศั กดิสิ์ ทธิของพระคริ สต ์ต่ำงหำกทีท ่ งตนเองและชี ้ ่ ่ ดชังพระองค ์ชีวต ิ ทีละทิ วต ิ ทีปรำศจำกบำปของพระองค ์ตำหนิ คนหยิงยโสและมั กมำ ่ ้ กในทำงกำมอย่ำงต่อเนื่ องเรืองเหล่ ำนี กระตุ ้นให ้พวกเขำเป็ นศัตรูตอ ่ พระบุตรของพระเจ ้ำซำตำนแ ่ วมมือกับคนชัวพลั ่ ้ ่ งหมดวำงแผนร่ ้ ่ ละบรรดำทูตสวรรค ์ชัวร่ งแห่งกำรละทิงควำมเชื อทั วมกันเพือต่ อต ้ำนพระเจ ้ำผูท้ รงมีช ัยในกำรต่อสู ้ของควำมจริง{GC506.3}{GCth17440.3} ้ ่ ควำมเป็ นศัตรูเดียวกันนี ปรำกฏต่ อผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์เหมือนเช่นทีเคยเกิ ดกับพระอำจำร ่ ่ ย ์ของพวกเขำผู ้ใดก็ตำมทีมองเห็นคุณลักษณะทีน่ ำเกลียดของบำปและต่อต ้ำนกำรทดลองด ้วย ้ กำลังจำกเบืองบนจะปลุ กควำมโกรธแค ้นของซำตำนและสมุนของมันอย่ำงแน่ นอนควำมเกลียดชั ่ สท ์ ่ ส้ นับสนุ นควำมจริงจะยังคงมีตอ งหลักกำรแห่งควำมจริงทีบริ ุ ธิกำรต ำหนิ และกำรกดขีผู ่ ไปตรำ ่ บเท่ำทีบำปและคนบำปยังดำรงอยูผ ่ ูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์และผูร้ ับใช ้ซำตำนจะรวมตัวประสำนเข ้ำกัน ่ งใจจะด ้ ไม่ได ้กำรจูโ่ จมกำงเขนยังไม่ยต ุ “ิ ทุกคนทีตั ำเนิ นชีวต ิ ตำมทำงพระเจ ้ำในพระเยซูคริสต ์จะถู กข่มเหง”2ทิโมธี3:12{GC507.1}{GCth17441.1} ่ บรรดำตัวแทนของซำตำนทำงำนอยูภ ่ ำยใต ้กำรชีน้ ำของมันอยูต ่ ลอดเวลำเพือสร ้ำงอำนำจขอ ่ ้ งมันและเพือสร ้ำงอำณำจักรของมันในกำรต่อต ้ำนกำรปกครองของพระเจ ้ำด ้วยเป้ ำหมำยนี พวกมั ่ นหำทำงทีจะหลอกลวงผู ้ติดตำมของพระคริสต ์และล่อให ้พวกเขำหันควำมภักดีไปจำกพระองค ์พ วกเขำทำตัวเหมือนเช่นผูน้ ำของพวกเขำด ้วยกำรแปลควำมหมำยและบิดเบือนพระคัมภีร ์ไปในทำ ่ ดเพือให ่ ่ ่ ่นตำหนิ พระเจ ้ำอยูน งทีผิ ้ได ้ผลตำมทีพวกพวกเขำต ้องกำรในขณะทีซำตำนบำกบั ่ ้ันตัวแ ่ ่ ง้ ทนของมันก็คอยใส่ร ้ำยประชำกรของพระองค ์ด ้วยวิญญำณทีประหำรพระคริ สต ์ผลักดันคนชัวทั ้ ้ ำนำยไว ้ล่วงหน้ำแล ้วในคำพยำกรณ์แรกสุดนั่น หลำยให ้ทำลำยผูต้ ด ิ ตำมของพระองค ์ทังหมดนี ท ้ นศัตรูกน ้ คือ“เรำจะให ้เจ ้ำกับหญิงนี เป็ ั ทังพงศ ์พันธุ ์ของเจ ้ำและพงศ ์พันธุ ์ของนำงด ้วย”และควำมเป็ ้ ำเนิ นไปจนถึงเวลำสินยุ ้ ค{GC507.2}{GCth17441.2} นศัตรูกน ั นี จะด ้ ่ นมีอยูเ่ ข ้ำไปในกำรต่อสู ้ทำไมมันถึงไม่ถก ซำตำนระดมกองทัพทังหมดของมั นและโหมพลังทีมั ู ้ ำไมทหำรของพระคริสต ์จึงง่วงนอนไร ้ชีวต ้ ่ นก็เ ต่อต ้ำนทีรุ่ นแรงกว่ำนี ท ิ ชีวำและไม่เอำใจใส่เช่นนี นั ่ งใจกับพระคริสต ์น้อยเกินไปและพวกเขำขำดพระวิญญำณ ป็ นเพรำะพวกเขำมีควำมสัมพันธ ์ทีจริ ่ นว่ำบำปนั้นน่ ำร ังเกียจและน่ ำขยะแขยงพ ของพระองค ์พวกเขำไม่ได ้ทำตัวเหมือนพระอำจำรย ์ทีเห็ ่ ้ วกเขำไม่ได ้เผชิญกับมันเหมือนอย่ำงพระคริสต ์ทีทรงต่ อต ้ำนอย่ำงตังใจและแน่ วแน่ พวกเขำไม่ตร ่ ะหนักถึงควำมชัวช ้ำและควำมร ้ำยกำจของบำปและตำบอดมองไม่เห็นลักษณะและพลังอำนำจขอ งเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดควำมเป็ นศัตรูตอ ่ ซำตำนและต่อผลงำนของมันมีไม่มำกเพรำะพวกเขำไม่มี 384

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ำยและควำมรุนแรงของสงครำมทีมั ่ นกำลังต่อสู ้กับพระคริสต ์และ ควำมรู ้เรืองพลั งอำนำจควำมชัวร ่ พวกเขำไม่ ้ คริสตจักรของพระองค ์ฝูงชนจำนวนมำกถูกหลอกในเรืองนี รู ้ว่ำศัตรูของพวกเขำเป็ น ่ ่ ่ ้ ่ นำยพลยิงใหญ่ทควบคุ ี มควำมคิดของทูตสวรรค ์ชัวทังหลำยและด ้วยแผนกำรทีวำงไว ้อย่ำงดีและ ่ ่ องแคล่วมันกำลังทำสงครำมต่อสู ้กับพระคริสต ์เพือไม่ ่ ให ้จิตวิญญำณได ้ร ับค กำรเคลือนย ้ำยทีคล่ วำมรอดในท่ำมกลำงผูท้ อี่ ้ำงตัวว่ำเป็ นคริสเตียนและแม้กระทั่งบรรดำอำจำรย ์ผูป้ ระกำศข่ำวประเส ่ ้ำงถึงซำตำนนอกจำกกำรกล่ำวถึงโดยบังเอิญบนธรรมำสน์พวกเขำมองข ้ำ ริฐนั้นมีนอ้ ยคนนักทีอ ่ อยูอ มหลักฐำนกำรทำงำนต่ำงๆและควำมสำเร็จของมันทีมี ่ ย่ำงต่อเนื่ องพวกเขำละเลยคำตักเตือน ่ มำกมำยถึงเล่ห ์เหลียมของมั นดูเสมือนว่ำพวกเขำละเลยว่ำซำตำนมีตวั ตน{GC_507.3}{GCth1 7441.3} ่ ษย ์ขำดควำมรู ้เรืองอุ ่ บำยของมันศัตรูร ้ำยกำจตนนี จะอยู ้ ในขณะทีมนุ บ ่ นเส ้นทำงเดินของพวกเ ้ ่ ขำทุกเสียวนำที มน ั แทรกตัวเข ้ำไปอยูใ่ นทุกมุมบ ้ำนบนถนนทุกสำยในเมืองในโบสถ ์ในทีประชุ มส ภำแห่งชำติในศำลยุตธิ รรมมันนำควำมสับสนควำมหลอกลวงกำรชักชวนให ้ทำผิดในทุกสถำนที่ มันทำลำยจิตวิญญำณและร่ำงกำยของชำยหญิงและเด็กมันทำให ้ครอบครัวแตกแยกมันยังหว่ำน ควำมเกลียดชังควำมทะเยอทะยำนใฝ่ สูงควำมขัดแย ้งกำรยุยงก่อควำมไม่สงบและกำรฆำตกรรมแ ่ ้ ่ ละดูเหมือนชำวคริสเตียนจะมองดูเรืองเหล่ ำนี รำวกั บว่ำพระเจ ้ำทรงกำหนดไว ้และสิงเหล่ ำนี จ้ ำต ้อง ้ เกิดขึน{GC508.1}{GCth17442.1} ่ ่ ซำตำนกำลังหำทำงทีจะเอำชนะประชำกรของพระเจ ้ำอยูอ ่ ย่ำงต่อเนื่ องด ้วยกำรทำลำยสิงขวำง ้ แยกพวกเขำออกจำกโลกอิ ่ ่ กันที สรำเอลในอดีตถูกล่อลวงให ้ทำบำปเมือพวกเขำเข ้ำไปผูกมิตรกั ่ ่ ้ำ บคนนอกศำสนำซึงพระเจ ้ำตร ัสห ้ำมไว ้อิสรำเอลในยุคใหม่ก็ถก ู นำพำให ้หลงไปในลักษณะทีคล ้ ำให ้ควำมคิดของคนทีไม่ ่ เชือมื ่ ดไปเพือไม่ ่ ให ้เห็นควำมสว่ำงของข่ำวประ ยคลึงกัน“พระของยุคนี ท ่ เสริฐคือเรืองพระสิ รข ิ องพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระฉำยำของพระเจ ้ำ”2โครินธ ์4:4 ่ ใช่ผูต้ ด ่ ทุกคนทีไม่ ิ ตำมอย่ำงแน่ วแน่ เด็ดเดียวของพระคริ สต ์ก็จะเป็ นบ่ำวร ับใช ้ของซำตำนหัวใ ่ ่ ่ งเกิดใ จทียังไม่บงั เกิดใหม่จะร ักบำปและมีใจฝักใฝ่ ทีจะเก็บถนอมมันไว ้และแก ้ตัวให ้กับมันหัวใจทีบั ้ ่ อต ้ำนบำปนั้นเมือคริ ่ หม่แล ้วจะเกลียดบำปและตังใจที จะต่ สเตียนเลือกสังคมของคนไร ้ศีลธรรมแล ่ ะของคนไม่เชือพวกเขำก ำลังเปิ ดตัวเองให ้กับกำรทดลองซำตำนจะซ่อนเร ้นตัวเองไว ้ไม่ให ้มองเห็ นและจะค่อยๆดึงกำรล่อลวงของมันออกมำปิ ดบังตำของพวกเขำพวกเขำมองไม่เห็นว่ำคนเหล่ำนั้ ่ ่ นทีพวกเขำคบอยู จ่ ะนำภัยอันตรำยมำให ้และตรำบเท่ำทีพวกเขำยั งคงซึมซ ับอุปนิ สยั คำพูดและก ้ ่ ้ อยๆ{GC508.2}{G ่ ำรกระทำต่ำงๆของโลกนีเอำไว ้ตำของพวกเขำจึงยิงมองอะไรไม่เห็นมำกขึนเรื Cth17442.2} ่ กำรยอมทำตำมขนบธรรมเนี ยมแบบชำวโลกเปลียนคริ สตจักรไปทำงของฝ่ ำยโลกกำรกระทำ ้ ่ ่ นี ไม่เคยทีจะเปลียนโลกให ้มำหำพระคริสต ์ควำมคุ ้นเคยกับบำปจะทำให ้บำปดูน่ำร ังเกียจน้อยลงไ ่ ่ อกคบกับบ่ำวร ับใช ้ของซำตำนในไม่ช ้ำก็จะเลิกกลัวเจ ้ำนำยของมันเ ปอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้ผู ้ทีเลื ่ ่ มือหน้ ำทีกำรงำนของเรำท ำให ้เรำต ้องพบกับกำรทดลองเหมือนเช่นดำเนี ยลในพระรำชวังของพร 385

อำนำจสัมบูรณ์

ะรำชำเรำจะมั่นใจได ้ว่ำพระเจ ้ำจะทรงปกป้ องเรำแต่หำกเรำนำตัวเข ้ำสูก ่ ำรทดลองเรำจะล ้มลงไม่เร็ วก็ช ้ำ{GC509.1}{GCth17443.1} ้ั ล้ อ ่ ่ ดว่ำจะตกอยูภ บ่อยครงผู ่ ลวงทำงำนอย่ำงได ้ผลผ่ำนกลุม ่ คนทีเรำสงสั ยน้อยทีสุ ่ ำยใต ้กำรคว ่ ได ่ ้ร ับกำรยกย่องและได ้ร ับเกีย บคุมของมันกำรมีควำมสำมำรถพิเศษและกำรมีกำรศึกษำเป็ นสิงที ้ ่ รติซงดู ึ่ ประหนึ่ งว่ำคุณสมบัตเิ หล่ำนีจะสำมำรถชดเชยควำมย ำเกรงพระเจ ้ำหรือกำรเป็ นทีพอพระ ่ จำรณำในตัวควำมสำมำรถและกำรเรียนรู ้แล ้วจะพบว่ำสิงเหล่ ่ ้ นของ ทัยจำกพระเจ ้ำได ้เมือพิ ำนี เป็ ่ ำเอำคุณสมบัตเิ หล่ำนี เข ้ ้ำมำแทนทีควำมเคร่ ่ ่ นจ ประทำนจำกพระเจ ้ำแต่เมือน งทำงศำสนำแทนทีมั ้ ่ ะนำจิตวิญญำณให ้เข ้ำใกล ้ชิดพระเจ ้ำมำกขึนกลั บนำให ้เหินห่ำงไปจำกพระองค ์เช่นนั้นแล ้วสิงเห ้ จะกลำยเป็ นคำสำปแช่งและเป็ นหลุมพรำงคนจำนวนมำกมีควำมคิดทีแพร่ ่ ้ ล่ำนี ก็ หลำยว่ำคนทังห ่ มม ่ ยบร ้อยนั้นจะต ้องมีสว่ นเกียวข ่ ลำยทีดู ี ำรยำทหรือมีกริ ยิ ำทีเรี ้องกับพระคริสต ์ไม่มค ี วำมผิดใดที่ ่ ้ กแล ้วคุณสมบัตเิ หล่ำนี จะต ้ ้องมีประดับอยูใ่ นบุคลิกของคริสเตียนทุกคนเพรำะจะมี ยิงใหญ่ กว่ำนี อี ่ ้จริงแต่จะต ้องนำคุณสมบัตเิ หล่ำนี มอบถวำยพระเจ ้ อิทธิพลอันแรงกล ้ำสนับสนุ นศำสนำทีแท ้ำมิฉะ ้ ่ ่ นันมันก็จะเป็ นพลังให ้กับควำมชัวได ้มีคนมำกมำยทีสติปัญญำได ้ร ับกำรพัฒนำและมีกริ ยิ ำมำรย ่ ่ ยอมก ้มลงให ้กับกำรกระทำทีคนส่ ่ ำททีงดงำมซึ งไม่ วนมำกถือว่ำผิดศีลธรรมแต่พวกเขำก็เป็ นเครื่ ่ ้ร ับกำรขัดเกลำในมือของซำตำนอิทธิพลและแบบอย่ำงทีเป็ ่ นผลจำกอุปนิ สยั เจ ้ำเล่ห ์หล องมือทีได ่ ำผูท้ โง่ ่ี เขลำและ อกลวงของพวกเขำทำให ้พวกเขำเป็ นศัตรูตวั ฉกำจต่องำนของพระเจ ้ำมำกยิงกว่ ไม่ผ่ำนกำรพัฒนำ{GC509.2}{GCth17443.2} ่ งในพระเจ ้ำทำให ้กษัตริย ์ซำโลมอนได ้ร ับปัญญำทีท ่ ำให ้โ กำรอธิษฐำนด ้วยใจร ้อนรนและพึงพิ ่ ่ ่ ลกพิศวงและชืนชมแต่ เมือเขำหั นหลังไปจำกแหล่งของกำลังและก ้ำวต่อไปด ้วยกำรพึงในตั วเองเข ่ ่ ำจึงตกเป็ นเหยือของกำรทดลองแล ้วควำมสำมำรถอันอัศจรรย ์ทีทรงโปรดประทำนให ้กษัตริย ์ผูท้ ร ่ ้ งฉลำดทีสุดนันก็กลับทำให ้เขำกลำยมำเป็ นตัวแทนอันมีประสิทธิภำพของศัตรูฝ่ำยจิตวิญญำณ{ GC509.3}{GCth17443.3} ่ ่ ำให ้สมองปิ ดร ับข ้อเท็จจริงคริสเตียนจะต ้องไม่ล ื ในขณะทีซำตำนคอยหำโอกำสอยู เ่ สมอทีจะท ้ ่ี ่ี อำนำ มว่ำพวกเขำไม่ได ้“ต่อสู ้กับเนื อหนั งและเลือดแต่ตอ ่ สู ้กับพวกภูตผีทครอบครองพวกภู ตผีทมี ่ี ้ อสู ้กับพวกวิญญำณชัวในสวรรคสถำน”เอเฟซัส6:12ค ่ จพวกภูตผีทครองพิ ภพในยุคมืดนี ต่ ำเตือ ่ ้ นทีได ้ร ับกำรดลใจนันดังก ้องมำตลอดทุกศตวรรษจนถึงยุคของเรำว่ำ“จงควบคุมตัวเองจงระวังระไ ่ ่ นจะกัดกินได ้”1เป วให ้ดีศต ั รูของพวกท่ำนคือมำรดุจสิงโตคำรำมเดินวนเวียนเทียวเสำะหำคนที มั ้ ดของพระเจ ้ำเพือจะสำมำรถต่ ่ โตร5:8“จงสวมยุทธภัณฑ ์ทังชุ อสู ้กับอุบำยของมำรได ้”เอเฟซัส6:1 1{GC510.1}{GCth17444.1} ้ สมัยของอำดัมมำจนถึงยุคของพวกเรำนี ศั ้ ตรูยงใหญ่ ่ิ ่ นับตังแต่ ของเรำใช ้อำนำจของมันเพือกด ่ ้ นกำลังเตรียมกำรรณรงค ์ครงสุ ้ั ดทำ้ ยเพือต่ ่ อต ้ำนคริสตจักรทุกคนทีต ่ ้องกำรติ ขีและท ำลำยบัดนี มั ้ สเตียนทียิ ่ งประพฤติ ่ ดตำมพระเยซูจะถูกนำเข ้ำสูค ่ วำมขัดแย ้งกับศัตรูผูไ้ ม่ปรำนี นีคริ ตนตำมแบบ ่ ้ อย่ำงของพระเจ ้ำจะยิงทำให ้ตนเองตกเป็ นเป้ ำกำรจูโ่ จมของซำตำนมำกขึนอย่ำงแน่ นอนทุกคนทีเ่ ่ ่ั ่ ข ้ำร่วมพระรำชกิจของพระเจ ้ำอย่ำงกระตือรือร ้นเพือหำทำงเปิ ดเผยกำรหลอกลวงของผูช ้ วและเพื 386

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ำนกล่ำวถึงกำรร ับใ อนำเสนอพระคริสต ์ต่อหน้ำคนทังปวงจะเป็ นพยำนร่วมกับอำจำรย ์เปำโลเมือท่ ้ ้ ช ้องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยควำมถ่อมใจด ้วยนำตำและด ้วยกำรทดลองทังหลำย{GC510.2}{GCth1 7444.2} ่ ดแต่ในทุกควำมขัดแย ้งมันถู ซำตำนเข ้ำโจมตีพระคริสต ์ด ้วยกำรทดลองทีรุ่ นแรงและลึกลับทีสุ ่ กขับไล่ไปพระองค ์ทรงต่อสู ้สงครำมเหล่ำนั้นเพือเรำชัยชนะเหล่ ำนั้นทำให ้เรำเป็ นผูพ ้ ช ิ ติ ได ้เช่นกั ่ นพระคริสต ์จะประทำนกำลังให ้ทุกคนทีแสวงหำซำตำนเอำชนะมนุ ษย ์คนใดไม่ได ้หำกตัวเขำเองไ ้ ม่ยน ิ ยอมผูล้ อ ่ ลวงไม่มอ ี ำนำจควบคุมควำมตังใจหรื อบังคับจิตวิญญำณให ้ทำบำปมันอำจก่อควำ ้ ่ มทุกข ์ลำบำกแต่ไม่อำจทำให ้เปรอะเปื อนได ้มันทำให ้ปวดร ้ำวทรมำนแต่ไม่อำจทำให ้เสือมเสี ยได ้ ่ ้ ควำมจริงทีพระคริ สต ์ทรงมีช ัยแล ้วนั้นจะต ้องเป็ นแรงบันดำลใจให ้แก่ผูต้ ด ิ ตำมทังหลำยของพระอง ่ ่ อสู ้อย่ำงองอำจในสงครำมต่อต ้ำนบำปและซำตำน{GC510.3}{GCth1 ค ์เพือให ้มีควำมกล ้ำทีจะต่ 7444.3}

387

อำนำจสัมบูรณ์

่ ญญำณชว่ ั บท31-สือวิ ่ ่ ่ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยให ้เห็นอย่ำงชัดเจนถึงเรืองควำมสั มพันธ ์ระหว่ำงโลกทีมองเห็ นกับโลกทีมอง ่ ้ องสื ่ ่ ไม่เห็นและยังเปิ ดเผยอย่ำงชัดเจนถึงเรืองกำรพิ ทก ั ษ ์ร ักษำของทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำรวมทังเรื ่ ่ ้ กำรเชือมต่ ่ อของวิญญำณชัวโดยเรื องเหล่ ำนี มี อกับประวัตศ ิ ำสตร ์ของมนุ ษย ์ชำติอย่ำงแยกไม่ออ ้ อยๆที ่ ่ ่ ำมีวญ ่ ำงๆอยูใ่ นขณะทีมี ่ คนอีกมำกมำยคิดว่ำทู กมีแนวโน้มมำกขึนเรื คนไม่ เชือว่ ิ ญำณชัวต่ ์ ง“เป็ ่ ่ ่ ตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิซึ นเพียงวิญญำณทีร่ ับใช ้พระเจ ้ำทีทรงส่ งไปปรนนิบต ั บ ิ รรดำคนทีจะได ้ร ับ ควำมรอด”ฮีบรู1:14นั้นเป็ นวิญญำณของคนตำยแต่พระคัมภีร ์ไม่เพียงสอนเรำว่ำมีทูตสวรรค ์ทัง้ ่ และชัวแต่ ่ ยงั แสดงหลักฐำนทีไม่ ่ อำจโต ้แย ้งด ้วยว่ำทูตสวรรค ์ไม่ใช่วญ ่ ทีดี ิ ญำณทีออกมำจำกร่ ำงข องคนตำย{GC511.1}{GCth17445.1} ่ ่ ้น“เหล่ ก่อนทีพระเจ ้ำจะทรงสร ้ำงมนุ ษย ์มีทูตสวรรค ์อยูแ่ ล ้วเพรำะครนเมื ั้ อวำงรำกฐำนของโลกนั ่ ำดำวรุง่ แซ่ซ ้องสรรเสริญและบรรดำบุตรพระเจ ้ำโห่ร ้องด ้วยควำมชืนบำน”โยบ38:7หลั งจำกมนุ ษ ่ เกิ ้ ดขึนก่ ้ อนทีจะมี ่ ควำม ย ์ล ้มลงในบำปทูตสวรรค ์ก็ได ้ร ับบัญชำให ้เฝ้ ำต ้นไม้แห่งชีวต ิ ไว ้และเรืองนี ตำยมำสูม ่ นุ ษย ์ทูตสวรรค ์มีธรรมชำติเหนื อกว่ำมนุ ษย ์เพรำะผูป้ ระพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำมนุ ษย ์ได ้รับ กำรทรงสร ้ำงมำให ้“ต่ำกว่ำพวกทูตสวรรค ์แต่หน่ อยเดียว”สดุด8 ี :5TKJV{GC511.2}{GCth1744 5.2} ่ ำนวนของชำวสวรรค ์รวมทังอ ้ ำนำจและร ัศมีของทูตสวรรค ์เ พระคัมภีร ์บอกให ้เรำทรำบถึงเรืองจ หล่ำนั้นควำมสัมพันธ ์ของทูตสวรรค ์กับกำรปกครองของพระเจ ้ำและควำมสัมพันธ ์ของทูตสวรรค ์ กับพระรำชกิจแห่งกำรไถ่ให ้รอด“พระยำห ์เวห ์ทรงสถำปนำบัลลังก ์ของพระองค ์ไว ้ในฟ้ ำสวรรค ์แล ่ ”่ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ ะรำชอำณำจักรของพระองค ์ครอบครองทุกสิงอยู ่ ่ ง”ในห้องโถงของพระรำชำแห่งจอมกษัตริย ์ “ข ้ำพเจ ้ำได ้ยินเสียงทูตสวรรค ์มำกมำยรอบพระทีนั ่ ์ ร้ ับใช ้“ทีเชื ่ อฟั ่ งพระวจนะของพระองค ์”“ผูท้ ำต พวกเขำเฝ้ ำคอยอยูท ่ ูตสวรรค ์ที“ทรงมหิ ทธิฤทธิ”ผู ่ื ำวช ำมพระวจนะของพระองค ์”สดุด1 ี 03:19,20,21;วิวรณ์5:11;ดำเนี ยลผูเ้ ผยพระวจนะเห็นผูส้ อข่ ่ งของทูต ำวสวรรค ์นับแสนๆล ้ำนๆปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์อัครทูตเปำโลประกำศว่ำเป็ น“กำรชุมนุ มรืนเริ ่ บได ้”ดำเนี ยล7:10ฮีบรู12:22ในฐำนะผูส้ อข่ ่ื ำวของพระเจ ้ำพวกเขำออ สวรรค ์มำกมำยเหลือทีจะนั กไป“เหมือนลักษณะสำยฟ้ ำแลบ”(เอเสเคียล1:14) ่ี ำงเจิดจ ้ำและกำรบินทีรวดเร็ ่ ่ ตสวรรค ์ทีมำปรำกฏอยู ่ ่ี โมงค ์ฝังศพของอ มีร ัศมีทสว่ วอย่ำงยิงทู ท ่ อุ ้ ่ ำอ งค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดนั้นมีสณ ั ฐำน“เหมือนแสงฟ้ ำแลบเสือขำวเหมื อนหิมะ”ทำให ้ทหำรยำมทีเฝ้ ่ ่ ่ ยูน ่ ้ันตัวสันและล ้มลง“เหมือนคนตำย”มัทธิว28:3,4;เมือเซนนำเคอริ บพระรำชำผูห้ ยิงยโสแห่ งประเ ่ี ำลำยประเทศอิสรำเอล“ในคืนนั้ ทศอัสซีเรียตำหนิ และลบหลูพ ่ ระเกียรติของพระเจ ้ำและข่มขู่ทจะท นทูตของพระยำห ์เวห ์ได ้ออกไปและได ้ประหำรคนในค่ำยอัสซีเรียเสีย185,000คน”พวกทูตสวรร ้ ค ์“ไปทำลำยนักรบกล ้ำหำญผูบ้ งั คับกองและเจ ้ำนำยทังหมดในค่ ำย”ของพระรำชำเซนนำเคอริบ “ฉะนั้นพระองค ์จึงเสด็จกลับไปยังแผ่นดินของพระองค ์ด ้วยควำมอับอำยขำยพระพักตร ์”2พงศ ์ กษัตริย ์19:352พงศำวดำร32:21{GC511.3}{GCth17445.3} 388

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำให ้ออกไปเยียมเหล่ ำบุตรของพระเจ ้ำเพือปฏิ บต ั ภ ิ ำรกิจแห่งควำมเมตตำ ่ วยโลทผูช พวกเขำไปหำอับรำฮัมด ้วยพระสัญญำแห่งพระพร...ไปยังประตูเมืองโสโดมเพือช่ ้ อบธร ่ รมให ้รอดพ้นจำกไฟแห่งควำมพินำศ...ไปยังเอลียำห ์ในขณะทีเขำกำลังจะล ้มตำยในป่ ำกันดำรด ้ ้ ่ ้อมล ้อมเมืองเ วยควำมอ่อนเปลียและหิ วกระหำย...ไปยังเอลีชำพร ้อมด ้วยรถเพลิงและม้ำเพลิงเพือห ่ กศัตรูโอบล ้อมไว ้...ไปยังดำเนี ยลในขณะทีเขำแสวงหำพระปั ่ ล็กๆทีถู ญญำของพระเจ ้ำในพระรำช ้ ้เป็ นเหยือของสิ ่ ่ วังของพระรำชำนอกรีตหรือในขณะถูกทิงให งห ์ทูตสวรรค ์ไปยังเปโตรเมือเขำถู กตั ่ ใ่ นคุกมืดของกษัตริย ์เฮโรดไปยังนักโทษในคุกทีเมื ่ องฟี ลิปปี ไปยังเปำโ ดสินประหำรชีวต ิ ขณะทีอยู ่ ่ำคืนท่ำมกลำงพำยุร ้ำยในทะเลปั่นป่ วนไปเปิ ดสมองของโครเนลิอสั เพื่ ลและเพือนของเขำในยำมค ่ อให ้เขำร ับพระกิตติคณ ุ ไปหำเปโตรเพือบอกให ้เขำนำข่ำวแห่งควำมรอดไปให ้คนแปลกหน้ำต่ำง ศำสนำดังนั้นในทุกยุคทุกสมัยทูตสวรรค ์ออกไปรับใช ้ประชำกรของพระเจ ้ำ{GC512.1}{GCth17 446.1} ทูตสวรรค ์ผูค้ ุ ้มครองดูแลหนึ่ งองค ์จะได ้ร ับมอบหมำยให ้ดูแลผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์แต่ละคนช ้ ่ ่ ซำตำนเองก็ ้ ำวสวรรค ์เหล่ำนี คอยเฝ้ ำดูแลปกป้ องผูช ้ อบธรรมจำกอำนำจชัวร ้ำยเรืองนี ตระหนักดีเ ่ นพูดว่ำ“โยบยำเกรงพระเจ ้ำเปล่ำๆหรือพระองค ์ไม่ได ้ทรงกันร ้ วรอบตั ้ั มือมั วเขำครอบคร ัวของเขำ ่ เขำมี ่ ่ พระเจ ่ และทุกสิงที อยูเ่ สียทุกด ้ำนหรือ”โยบ1:9,10;ผูป้ ระพันธ ์สดุดแี สดงให ้เห็นสือที ้ำทรงใช ้เ ่ ่ ้ ำยล ้อม พือปกป้ องประชำกรของพระองค ์ตำมทีพระคั มภีร ์บันทึกไว ้ว่ำ“ทูตของพระยำห ์เวห ์ได ้ตังค่ ้ ่ ่ บรรดำผูท้ ย่ี ำเกรงพระองค ์และช่วยกู ้พวกเขำ”สดุด3 ี 4:7;พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดตรัสถึงคนทังหลำยที เชื ่ เ้ ล็กน้อยเหล่ำนี สั ้ กคนหนึ่ งด ้วยเรำกล่ำวแก่ท่ำนทังหลำยว่ ้ อพระองค ์ว่ำ“จงระวังให ้ดีอย่ำดูหมินผู ำ บนสวรรค ์พวกทูตสวรรค ์ของเขำเฝ้ ำอยูเ่ สมอต่อพระพักตร ์พระบิดำของเรำผูท้ รงสถิตในสวรรค ์” มัทธิว18:10TKJV ่ ้ร ับมอบหมำยให ้ร ับใช ้เหล่ำบุตรของพระเจ ้ำนั้นเข ้ำเฝ้ ำต่อเบืองพระพั ้ ทูตสวรรค ์ทีได กตร ์ของพ ระองค ์อยูต ่ ลอดเวลำ{GC512.2}{GCth17446.2} ้ ่ ้องสัมผัสกับอำนำจแห่งกำรหลอกลวงและควำมชัวร ่ ้ำยทีไม่ ่ ด ้วยเหตุนีประชำกรของพระเจ ้ำทีต ่ งปวงจะรู ้ เคยหลับของเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดและต ้องขัดแย ้งกับอำนำจชัวทั ้สึกมั่นใจได ้ถึงกำรพิทก ั ้ ้ ได ้ทรงโปรดประทำ ษ ์ร ักษำอย่ำงต่อเนื่ องไม่หยุดหย่อนจำกทูตสวรรค ์ทังหลำยค ำสัญญำเช่นนี ไม่ นให ้อย่ำงไม่จำเป็ นหำกพระเจ ้ำทรงโปรดประทำนพระสัญญำแห่งพระคุณและกำรคุ ้มครองแก่บต ุ ร ้ ่ วที ่ มี ่ อำนำจยิงใหญ่ ่ ่ึ นสือ่ ทังหลำยของพระองค ์ก็เพรำะว่ำบุตรของพระองค ์ต ้องเผชิญกับสือชั ซงเป็ ่ อยูม ่ มี ่ ควำมโหดร ้ำยและมีพลังทีไม่ ่ มม ทีมี ่ ำกมำยมุ่งมั่นและไม่ยอ ่ ท ้อและเป็ นสือที ี นุ ษย ์คนใดจะอยูไ่ ่ {GC513.1}{GCth17447.1} ้ ด ้อย่ำงปลอดภัยโดยกำรปฏิเสธและไม่สนใจสือนี ่ กสร ้ำงมำแต่เดิมโดยปรำศจำกบำปพวกมันมีสภำพพลังอำนำจและร ัศมีเท่ำเทีย วิญญำณชัวถู ์ งบั ่ ดนี เป็ ้ นผูส้ อข่ ่ื ำวของพระเจ ้ำแต่เมือพวกมั ่ มกับชำวสวรรค ์ผู ้บริสท ุ ธิซึ นล ้มลงในบำปพวกมันจึงไ ่ ่ ำลำยมนุ ษย ์พวกมันเข ้ำร่วมกับซำตำนในกำรก ด ้รวมพลังเพือลบหลู พ ่ ระเกียรติพระเจ ้ำและเพือท บฏและถูกขับออกจำกสวรรค ์พร ้อมกันกับซำตำนและในยุคต่อมำพวกมันร่วมมือกันในกำรทำสง ่ ครำมต่อต ้ำนอำนำจของพระเจ ้ำพระคัมภีร ์บอกให ้เรำทรำบถึงเรืองกำรรวมตั วและกำรปกครองขอ 389

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำงๆของพวกมันถึงกำรแทรกแซงและเล่ห ์เหลียมของพวกมั ่ งพวกมันถึงระดับชันต่ นและถึงแผนกำ ่ อต ้ำนสันติสข รอันร ้ำยกำจเพือต่ ุ และควำมสุขของมวลมนุ ษย ์{GC513.2}{GCth17447.2} ้ั ำวิญ ประวัตศ ิ ำสตร ์ในพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมนำเสนอให ้เห็นอยูบ ่ ่อยครงว่ ่ ตวั ตนและพวกมันมีสอตั ่ื วแทนแต่ในสมัยทีพระคริ ่ ญำณชัวมี สต ์ทรงดำรงอยูใ่ นโลกนี วิ้ ญญำณชัว่ ่ ดพระคริสต ์เสด็จมำเพือให ่ แสดงอำนำจของมันให ้เห็นอย่ำงชัดเจนทีสุ ้แผนกำรแห่งกำรไถ่มนุ ษย ์ ่ ดไว ้สำเร็จและซำตำนมุ่งมั่นอ ้ำงสิทธิของมั ์ ่ ทีจั นเพือควบคุ มโลกมันประสบควำมสำเร็จในกำรสถำ ปนำกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพในทุกมุมโลกยกเว ้นในแผ่นดินปำเลสไตน์พระคริสต ์เสด็จมำยังดินแ ่ งไม่ตกไปอยูภ ้ ่ อ ดนแห่งเดียวทียั ่ ำยใต ้อำนำจทังหมดของมำรจอมหลอกลวงพระองค ์เสด็จมำเพือส่ ่ เองอ ้ ้ งแสงแห่งสวรรค ์แก่บรรดำประชำชนและณทีนี ำนำจคูแ่ ข่งทังสองต่ ำงอ ้ำงควำมเป็ นใหญ่พระเ ่ ยซูทรงกำงพระกรแห่งควำมร ักออกทรงเชิญชวนทุกคนทีประสงค ์จะร ับกำรอภัยและสันติสข ุ ในพร ะองค ์เหล่ำทูตแห่งควำมมืดตระหนักดีวำ่ พวกมันไม่มอ ี ำนำจเบ็ดเสร็จในกำรควบคุมและพวกมันเข ้ ้ ดลงซำตำนคำ ำใจว่ำหำกพันธกิจของพระคริสต ์ประสบผลสำเร็จแล ้วอำนำจของพวกมันก็จะสินสุ ่ งห ์ทีถู ่ กล่ำมไว ้และแสดงอำนำจดือดึ ้ งอย่ำงไม่ยำเกรงเหนื อทังร่ ้ ำงกำยรวมทังจิ ้ ตวิญญำณ รำมดังสิ ของมนุ ษย ์{GC513.3}{GCth17447.3} ่ี พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่กล่ำวไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำมนุ ษย ์ถูกปี ศำจเข ้ำสิงผูท้ ถู ้ เพียงแต่ได ้ร ับควำมทุกข ์ทรมำนของโรคทีมี ่ ต ้นเหตุจำกธรรมชำติเท่ำนั้นพระคริส กผีสงิ เหล่ำนี ไม่ ่ พระองค ่ ต ์ทรงเข ้ำพระทัยอย่ำงถ่องแท ้กับสิงที ์ทรงกระทำอยูแ่ ละพระองค ์ทรงทรำบเป็ นอย่ำงดีถงึ กำ ่ รมำปรำกฏตัวโดยตรงของวิญญำณชัวและสมุนของมัน{GC514.1}{GCth17448.1} ่ นชัดของจำนวนอำนำจและควำมชัวร ่ ้ำยของพวกมันรวมทังอ ้ ำนำจและพระเมตตำ ตัวอย่ำงทีเด่ ่ ่ องเกรำซำชำยบ ้ำคลัง่ คุณของพระคริสต ์มีบน ั ทึกไว ้ในพระคัมภีร ์ในเรืองกำรร ักษำคนถูกผีสงิ ทีเมื ่ เสธกำรควบคุมบิดตัวไปมำด ้วยควำมเจ็บปวดนำลำยฟู ้ ผูน้ ่ ำสงสำรทีปฏิ มปำกอำละวำดบรรยำกำ ่ ้ำใกล ้ร่ำงก ศเต็มไปด ้วยเสียงร ้องอันโหยหวนเขำทำร ้ำยตัวเองและนำอันตรำยมำให ้กับทุกคนทีเข ่ เลือดไหลโทรมและเสียโฉมและสติทฟั ่ี ่ นเฟื อนเป็ นภำพทีเจ ่ ้ำชำยแห่งควำมมืดพึงพอใจปี ศำ ำยทีมี ่ ้ ่ จตนหนึ่ งทีควบคุ มชำยผู ้ทนทุกข ์ทรมำนนี ประกำศว่ ำ“ข ้ำชือกองพลเพรำะว่ ำพวกเรำมีหลำยตนด ้ วยกัน”มำระโก5:9;“กองพล”ในกองทัพชำวโรมันประกอบด ้วยทหำรสำมพันถึงห ้ำพันนำยเหล่ำทู ่ ้ งอยูด ตของซำตำนเคลือนย ้ำยกันเป็ นกองทัพด ้วยเช่นกันและกองทัพหนึ่ งทีปี่ ศำจเหล่ำนี สิ ่ ้วยนั้นมี จำนวนไม่นอ้ ยกว่ำหนึ่ งกองพล{GC514.2}{GCth17448.2} ่ ่ ่ ้ ่ งอย่ำงสงบแท เมือพระเยซู ตร ัสบัญชำให ้วิญญำณชัวออกไปจำกเหยื อของมั นแล ้วชำยเหล่ำนี นั ่ ้ ้ร ับอนุ ญ บพระบำทของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดสงบเสงียมมี สติสมั ปชัญญะและสุภำพแต่ปีศำจเหล่ำนี ได ้ งให ่ ำตให ้กวำดต ้อนฝูงสุกรลงไปในทะเลและสำหร ับชำวเมืองเก>>>รำซำแล ้วควำมเสียหำยนี ยิ ่ ่ ญ่กว่ำพระพรทีพระเยซู คริสต ์ประทำนและพวกเขำวิงวอนพระผูร้ ักษำทีมำจำกพระเจ ้ำให ้ออกไปจ ่ ่ นนี่ เป็ นผลทีซำตำนวำงแผนที ่ ่ ้ ้วยกำรกล่ำวโทษกำรสูญเสียทีเกิ ่ ดขึนของพวก ้ ำกทีนั จะให ้เกิดขึนด ้ นได ้ปลุกระดมควำมหวำดกลัวอย่ำงเห็นแก่ตวั ของประชำชนขึนและขั ้ เขำให ้กับพระเยซูเช่นนี มั ด ขวำงพวกเขำไม่ให ้ฟังพระวจนะของพระองค ์ซำตำนมักจะกล่ำวโทษคริสเตียนอยูเ่ สมอว่ำเป็ นต ้นเ 390

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ั หตุของควำมเสียหำยควำมโชคร ้ำยและควำมทุกข ์ทรมำนแทนทีจะให ้กำรตำหนิ ทงหลำยตกไปยั ง ่ ถู ่ กต ้องคือตัวมันเองและสมุนของมัน{GC514.3}{GCth17448.3} ทีที ่ ำลำยฝูงสุก แต่พระประสงค ์ของพระคริสต ์ไม่ได ้ถูกขัดขวำงพระองค ์ทรงปล่อยให ้วิญญำณชัวท ่ ำหนิ ชำวยิวทีเลี ่ ยงสั ้ ตว ์มลทินเพือมุ ่ ่งหวังผลกำไรหำกพระคริสต ์ไม่ทรงยับยังปี ้ ศำจไว ้พวกมั รเพือต ้ เ้ ลียงและเจ ้ ่ ้ นคงไม่เพียงแต่กวำดฝูงสุกรลงทะเลไปแต่จะกวำดทังผู ้ำของไปด ้วยกำรทีคนเลี ยงและเ ้ นที ้ ปกป้ ่ จ ้ำของไม่ได ้ร ับอันตรำยก็เนื่ องจำกอำนำจของพระองค ์ทังสิ องพวกเขำด ้วยพระเมตตำคุ ่ ำนี เหตุ ้ กำรณ์ททรงอนุ ่ี ้ อให ่ ณยิงกว่ ญำตให ้เกิดขึนเพื ้สำวกเป็ นพยำนถึงอำนำจอันโหดร ้ำยของซ ่ ่ี ำตำนทีมีตอ ่ มนุ ษย ์และสัตว ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงประสงค ์ให ้ผูต้ ด ิ ตำมพระองค ์รู ้จักศัตรูทพวกเขำต ้ ่ ให ้ถูกหลอกและพ่ำยแพ ้ต่อเล่ห ์เหลียมของมั ่ องเผชิญเพือไม่ นเป็ นพระประสงค ์ของพระองค ์ด ้วยเช่ ่ ่ กโซ่ตรวนของซำตำนและปลดปล่ นกันทีจะให ้ประชำชนในแถบนั้นเห็นอำนำจของพระองค ์ทีจะหั ่ี กมันพันธนำกำรไว ้และถึงแม้พระเยซูทรงจำกไปแล ้วชำยทีได ่ ้ร ับกำรช่วยกู ้อย่ำงเหลือเชือ่ อยผูท้ ถู ก็ยงั คงอยูป ่ ระกำศพระเมตตำคุณของพระผูท้ รงมีพระคุณต่อพวกเขำ{GC515.1}{GCth17449.

1} ่ื ่ ลก ่ ำสงสำรของห เหตุกำรณ์อนๆที มี ั ษณะคล ้ำยคลึงกันก็ได ้ถูกบันทึกไว ้ในพระคัมภีร ์ลูกสำวทีน่ ญิงชำวซีเรียฟี นิ เซียถูกผีโสโครกเข ้ำสิงพระเยซูทรงขับไล่มน ั ออกไปด ้วยพระดำรัสของพระองค ์( ่ ่ มำระโก7:26,27,28,29,30)“คนถูกผีสงิ คนหนึ งทีตำบอดและเป็ นใบ ้”(มัทธิว12:22)เยำวชนคนห ้ั “ผี ่ มก ้ อจะฆ่ ่ นึ่ งถูกผีใบ ้เข ้ำสิงและบ่อยครงที ั จะทำให ้เขำตกในกองไฟหรือในนำเพื ำให ้ตำย”(มำระโ ก9:17-27)ชำยผูน้ ่ ำเวทนำ“มีผโี สโครกเข ้ำสิง”(ลูกำ4:33-36) ่ มันรบกวนควำมสงบของวันสะบำโตทีธรรมศำลำในเมื องคำเปอรนำอุมพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รง ่ี กผีสงิ เหล่ำนี ให ้ ้หำยทุกรำยในเกือบทุกกรณี พระคริสต ์ทรงทัก เปี่ ยมด ้วยพระเมตตำทรงร ักษำผูท้ ถู ้ อนเช่นกับสิงมี ่ ชวี ต ่ ปัญญำพระองค ์ตร ัสสังมั ่ นให ้ออกจำกเหยือของมั ่ ทำยเหล่ำผีมำรนี เหมื ิ ทีมี นแล ่ เ้ ข ้ำร่วมนมัสกำรทีเมื ่ องคำเปอรนำอุมเห็ นอำนำจยิงใหญ่ ่ ะอย่ำทรมำนเขำอีกต่อไปเมือผู ของพระอ ้ ่ งค ์พวกเขำ“ก็ประหลำดใจพูดกันว่ำ‘ถ ้อยคำของคนนี มีอะไรพิเศษนะเพรำะท่ำนสังผีโสโครกด ้วย ์ สิทธิอำนำจและฤทธิเดชและพวกมั นก็ออกมำ’”ลูกำ4:36{GC515.2}{GCth17449.2} ่ กผีเข ้ำสิงมักจะถูกแสดงให ้เห็นว่ำอยูใ่ นสภำพทีทรมำนอย่ ่ โดยทั่วไปแล ้วบรรดำคนเหล่ำนั้นทีถู ้ บำงคนอยำกมีอำนำจเหนื อธรรมชำติจงึ ต ้อนร ั ำงสำหัสแต่ถงึ กระนั้นก็มข ี ้อยกเว ้นให ้กับกฎข ้อนีมี ้ มค บอิทธิพลของซำตำนด ้วยควำมยินดีแน่ นอนทีเดียวคนเหล่ำนี ไม่ ี วำมขัดแย ้งกับผีมำรคนประเภ ้ ้ ่ ่ ทนี คือคนเหล่ำนันทีมีวญ ิ ญำณแห่งกำรหยังรู ้อนำคตตัวอย่ำงเช่นซีโมนมำกัสเอลีมำสคนทำวิทย ่ ดตำมเปำโลกับสิลำสในเมืองฟี ลิปปี {GC516.1}{GCth17450.1} ำคมและทำสสำวทีติ ่ ้ยิงใหญ่ ่ ่ี ยอมร ับว่ำ ไม่มผ ี ูใ้ ดจะตกลงไปสูภ ่ ยั อันตรำยจำกอิทธิพลของวิญญำณชัวได กว่ำผูท้ ไม่ ้ วแทนวิญญำณชัวนั ่ ้นมีตวั ตนทังๆที ้ เขำมี ่ ภูตผีและทูตของมันรวมทังตั คำพยำนโดยตรงและมำกม ่ ่ ำยจำกพระคัมภีร ์ตรำบใดทีเรำยั งขำดควำมรู ้เรืองเพทุ บำยของมันแล ้วมันจะได ้เปรียบเรำมำกเกิน ่ ่ ดว่ำตนเองกำลังทำตำมกำรบงกำ กว่ำทีเรำจะคิ ดได ้คนมำกมำยร ับฟังข ้อเสนอของมันในขณะทีคิ 391

อำนำจสัมบูรณ์

่ งใหญ่ ่ ่ี ดเพือห ่ รของสติปัญญำของตนเองนี่ คือเหตุผลว่ำทำไมซำตำนจึงทำงำนด ้วยอำนำจทียิ ทสุ ่ ้ คมันประกำศไปทั่วทุกแห่งให ้เชือว่ ่ ำมันไม่มต ลอกลวงและทำลำยเมือเรำก ำลังเข ้ำใกล ้เวลำสินยุ ี วั ่ ่ ตนเป็ นนโยบำยของมันทีจะปกปิ ดตนเองและลักษณะงำนทีมันทำ{GC516.2}{GCth17450.2} ่ งใหญ่ ่ ่ ่ ่ ่ มำรผูห้ ลอกลวงทียิ ไม่กลัวสิงใดมำกเท่ ำกับกำรทีเรำจะรู ้ทันเล่ห ์เหลียมของมั นเพือปกปิ ด ่ ้จริงของมันได ้ดียงขึ ้ นจึงทำใหต้ วั ของมันปรำกฏออกมำให ้เห็นในส ลักษณะและเป้ ำหมำยทีแท ิ่ นมั ่ มผ ่ นถูก ภำพทีไม่ ี ลต่อควำมรู ้สึกมำกไปกว่ำกำรเป็ นตัวตลกหรือตัวประหลำดมันพอใจกับกำรทีมั ่ ำขบขันและน่ ำร ังเกียจวิปลำสครึงสั ่ ตว ์ครึงมนุ ่ ษย ์มันพอใจทีได ่ ้ยินชือของมั ่ วำดให ้มีรป ู ร่ำงทีน่ นถู ่ กใช ้ในกำรกีฬำและถูกนำมำล ้อเลียนโดยผูท้ คิ ี ดว่ำตนเองฉลำดและมีควำมรู ้{GC516.3}{GCth1 7450.3} เนื่ องจำกมันใส่หน้ำกำกให ้แก่ตวั เองด ้วยควำมชำนำญสูงสุดจนมีคำถำมกันอย่ำงกว ้ำงขวำงว่ ่ ำ“มันมีตวั ตนจริงหรือ”หลักฐำนควำมสำเร็จของมันคือทฤษฏีเท็จต่ำงๆทีโลกแห่ งศำสนำยอมร ับกั ่ นทฎษฎีทท ่ี ำให ้คำพยำนอันชัดเจนของพระคัมภีร ์กลำยเป็ นเท็จและเนื่ องจ นอย่ำงกว ้ำงขวำงซึงเป็ ่ี รู ้สึกถึงอิทธิพลของมันได ้เป็ นอย่ำงดีทสุ ่ี ดพระคำของพระ ำกว่ำซำตำนควบคุมควำมคิดของผูท้ ไม่ เจ ้ำจึงให ้ตัวอย่ำงผลงำนอันร ้ำยกำจมำกมำยของมันแก่เรำเปิ ดโปงกองกำลังลับของมันและจัดวำง ้ ่นต่อต ้ำนกำรจูโ่ จมของมัน{GC517.1}{GCth17451.1} ให ้เรำตังมั ่ี ่ หำกเรำไม่มท ี หลบภั ยและถูกช่วยให ้หลุดพ ้นด ้วยอำนำจยิงใหญ่ ของพระผูไ้ ถ่แล ้วกำลังและควำ ่ ตกอย่ำงแน่ นอนเรำทำให ้บ ้ำนของ มร ้ำยกำจของซำตำนและสมุนของมันนั้นอำจจะทำให ้เรำหวันวิ ่ ่ เรำไม่ เรำปลอดภัยด ้วยกลอนประตูและกุญแจเพือปกป้ องทร ัพย ์สินและชีวต ิ ของเรำจำกคนชัวแต่ ่ คอยหำทำงเข ่ ่ึ ค่อยคิดถึงบรรดำทูตสวรรค ์ชัวที ้ำมำหำเรำอยูเ่ สมอและคอยโจมตีเรำผูซ ้ งเรำไม่ อำจ ต ้ำนกำรจูโ่ จมของมันได ้โดยกำลังของเรำเองหำกเรำยอมมันก็จะก่อกวนควำมคิดของเรำให ้สับส นทรมำนร่ำงกำยของเรำและทำลำยทรัพย ์สินและชีวต ิ ของเรำควำมพึงพอใจเดียวของพวกมันคือ ่ี อต ้ำนกำรอ ้ำงสิทธิตำ่ งๆของพระเจ ้ำและย ควำมทุกข ์เวทนำและกำรทำลำยสภำพของบรรดำผูท้ ต่ ่ กจนกระทั่งพระเจ ้ำทรงยอมปล่อยพวกเขำใ อมตกไปอยูใ่ นกำรทดลองของซำตำนนั้นน่ ำกลัวยิงนั ่ งหลำยแต่ ้ ่ี ดตำมพระคริสต ์จะปลอดภัย ห ้ไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรปกครองของวิญญำณชัวทั บรรดำผูท้ ติ ่ ภำยใต ้กำรคุ ้มครองของพระองค ์ทูตสวรรค ์หลำยองค ์ผูม้ ก ี ำลังมหำศำลถูกส่งจำกสวรรค ์เพือมำป ่ สำมำรถตีฝ่ำแนวป้ องกันทีพระเจ ่ กป้ องพวกเขำคนชัวไม่ ้ำทรงจัดวำงล ้อมรอบประชำกรของพระอ งค ์ได ้{GC517.2}{GCth17451.2}

392

อำนำจสัมบูรณ์

บท32-กับดักของซำตำน ่ ่ มำเกือบหกพันปี ใกล ้จะปิ ดฉำกลงในอีกไม่ช ้ สงครำมยิงใหญ่ ระหว่ำงพระคริสต ์กับซำตำนซึงมี ่ ่ ำลำยพันธกิจของพระคริสต ์ทีมี ่ ตอ ำและฝ่ ำยอธรรมเพิมควำมพยำยำมเป็ นสองเท่ำเพือท ่ มนุ ษย ์แล ้ ่ ่ ยวรงคนทั ้ั ้ ะผูกมัดจิตวิญญำณทังหลำยให ้ติดในกับดักของมันเพือเหนี งหลำยให ้ตกอยูใ่ นควำมมื ้ ดลงและไม่มก ดและไม่สำนึ กผิดในบำปจนกระทั่งกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดสินสุ ี ำ ่ บำปอีกต่อไปนี่ คือจุดมุ่งหมำยทีมั ่ นพยำยำมทำให ้สำเร็จ{GC518.1}{GCth17 รถวำยบูชำเพือไถ่ 452.1} ่ ่ มค ่ อต ้ำนอำนำจของมันเมือใดที ่ ่ เมือใดที ไม่ ี วำมพยำยำมเป็ นพิเศษเพือต่ ควำมเพิ กเฉยยังคงแ ้ ่ อกำรสูญเสียเชลยทีมั ่ พร่หลำยทังในคริ สตจักรและในโลกซำตำนจะไม่ใส่ใจเพรำะมันไม่ได ้เสียงต่ ่ ตวิญญำณเริมหั ่ นมำสนใจเรืองของนิ ่ ้ ำถำมว่ำ“ข ้ำ นชักจูงตำมอำเภอใจแต่เมือจิ จนิ ร ันดร ์และตังค ้ ่นหำทำงประชันอำนำจของมันกับอำนำจของพระค พเจ ้ำจะต ้องทำอย่ำงไรจึงจะรอดได ้”มันจะตังมั ์ ริสต ์และขัดขวำงอิทธิพลของพระวิญญำณบริสท ุ ธิ{GC518.2}{GCth17452.2} ่ ้ั เหล่ ่ ำทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำเข ้ำเฝ้ ำอยูต พระคัมภีร ์เปิ ดเผยให ้เห็นถึงเหตุกำรณ์หนึ่ งเมือคร งที ่ อ ่ เ ้ บืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ซำตำนเข ้ำมำอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำด ้วย(โยบ1:6) ่ ่ ่ ้ำย มันไม่ได ้มำเพือกรำบนมั สกำรกษัตริย ์แห่งนิ ร ันดร ์กำลแต่มน ั มำเพือสำนต่ อแผนกำรอันชัวร ่ อต ้ำนผูช ้ นเข ้ำร่วมในกำรประชุมเมือคนทั ่ ้ ของมันเพือต่ ้ อบธรรมด ้วยเป้ ำหมำยเดียวกันนี มั งหลำย ่ ชุมนุ มนมัสกำรพระเจ ้ำถึงแม้วำ่ มันซ่อนตัวจำกกำรมองเห็นแต่มน ั ทำงำนอย่ำงขยันขันแข็งเพือคว บคุมควำมคิดของผูเ้ ข ้ำร่วมนมัสกำรเปรียบเช่นนำยพลผูม้ ำกด ้วยประสบกำรณ์มน ั วำงแผนไว ้ล่วง ่ นเฝ้ ำมองดูผูส้ อข่ ่ื ำวของพระเจ ้ำกำลังค ้นคว ้ำพระคำในพระคัมภีร ์มันก็จดบันทึกหั หน้ำในขณะทีมั ่ จะน ่ ำเสนอให ้กับคนทังหลำยมั ้ ่ วข ้อเรืองที นใช ้เล่ห ์เหลียมและควำมเฉี ยบแหลมของมันควบคุมสถ ่ ให ้ข่ำวสำรเข ้ำถึงผูท้ มั ่ี นกำลังหลอกลวงผูท้ ต ่ี ้องกำรคำตักเตือนมำกทีสุ ่ ดก็จะถูกเ ำนกำรณ์เพือไม่ ่ ่ ดขวำงเขำจำก ร่งเร ้ำให ้ติดภำรกิจกำรค ้ำทีเขำจ ำเป็ นต ้องเข ้ำร่วมหรือด ้วยวิธก ี ำรใดวิธห ี นึ่ งทีจะขั ่ นดังเช่น“กลินหอมน ่ กำรได ้ยินคำสอนทีเป็ ำไปสูช ่ วี ต ิ ”{GC518.3}{GCth17452.3} ้ั ่ งซำตำนเห็นผูร้ ับใช ้ทังหลำยขององค ้ อีกครงหนึ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแบกภำระหนักเพรำะควำมมืดมน ่ ่ ลขอ ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณทีครอบง ำประชำชนไว ้มันฟังคำอธิษฐำนอันร ้อนรนของพวกเขำเพือทู พระคุณและพลังอำนำจของพระเจ ้ำให ้ทำลำยเวทมนตร ์ของควำมไม่สนใจควำมมักง่ำยและควำมเ ่ กขึนใหม่ ้ กียจคร ้ำนจำกนั้นมันจึงลงมือใช ้อุบำยต่ำงๆของมันด ้วยควำมกระตือรือร ้นทีปลุ มน ั ล่อลว ่ ่ งมนุ ษย ์ให ้หมกมุ่นอยูก ่ บั เรืองของควำมอยำกอำหำรหรือสนองตัณหำของตนเองในรูปแบบอืนใด ้ ่ ้นๆทีพวกเขำจ ่ ๆและโดยกำรทำเช่นนี ควำมรู ้สึกของพวกเขำจะชำด ้ำนไปจนกระทั่งไม่ได ้ยินสิงนั ำเ ่ ด{GC519.1}{GCth17453.1} ป็ นต ้องเรียนรู ้มำกทีสุ ่ นชักนำให ้ละเลยกำรอธิษฐำนและกำรศึกษำพระคัมภีร ์จะพ่ำยแพ ้ต่อกำ ซำตำนรู ้ดีวำ่ ทุกคนทีมั ้ นจึงคิดค ้นเครืองมื ่ อทุกรูปแบบเท่ำทีจะท ่ ำได ้เพือครอบง ่ รจูโ่ จมของมันด ้วยเหตุนีมั ำควำมคิดมีคน ่ ่ บำงกลุม ่ ทีแสดงตนว่ำเคร่งศำสนำแต่แทนทีพวกเขำจะมุ่งแสวงหำควำมจริงพวกเขำกลับทำศำสน 393

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี ำของพวกเขำให ้เป็ นกำรมองหำข ้อบกพร่องในอุปนิ สยั หรือจับผิดในควำมเชือของผู ท้ พวกเขำไม่ ้ อสมุนมือขวำของซำตำนบรรดำผูก้ ล่ำวโทษพีน้ ่ องมีอยูไ่ ม่นอ้ ยทีเดียวและพวก เห็นด ้วยคนเช่นนี คื ่ เขำขยันขันแข็งเสมอเมือพระเจ ้ำทรงประกอบกิจและผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ถวำยควำมจงร ักภักดีอย่ ำงจริงใจพวกเขำจะป้ ำยสีกล่ำวเท็จใส่คำพูดและกำรกระทำของผูท้ ร่ี ักและปฏิบต ั ต ิ ำมควำมจริงพว ่ งใจกระตือรือร ้นและถวำยตัวว่ำเป็ นผูท้ ถู กเขำกล่ำวหำผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ทีจริ ี่ กหลอกหรือเป็ น ่ ดเบือนแรงจูงใจของทุกควำมจริงและทุกกำรกระทำทีชอบธรรมพว ่ ผูห้ ลอกลวงพวกเขำมีหน้ำทีบิ ่ ่ นนัยและทีกระตุ ่ ่ี มป กเขำมีหน้ำทีแพร่ กระจำยคำพูดทีเป็ ้นควำมสงสัยเข ้ำไปในควำมคิดของผูท้ ไม่ ี ่ ้ ่ ่ ์ ระสบกำรณ์ในทุกรูปแบบเท่ำทีจะเป็ นไปได ้นันพวกเขำจะทำให ้ทุกเรืองทีบริสท ุ ธิและชอบธรรมกลั ่ บกลำยเป็ นเรืองโสโครกและหลอกลวง{GC519.2}{GCth17453.2} ่ ้ แต่ไม่มผ ี ู ้ใดจำเป็ นต ้องถูกหลอกในเรืองเหล่ ำนี เรำดู ออกได ้ง่ำยว่ำพวกเขำเป็ นบุตรของผูใ้ ดแบ ่ บอย่ำงของใครทีพวกเขำปฏิ บต ั ต ิ ำมอยูแ่ ละพวกเขำทำงำนของผูใ้ ด“พวกท่ำนจะรู ้จักพวกเขำได ้ ่ ด ้วยผลของพวกเขำ”มัทธิว7:16;วิถท ี ำงของพวกเขำคล ้ำยคลึงกับวิถข ี องซำตำนผูห้ มินประมำท ่ องของเรำ”วิวรณ์12:10{GC519.3}{GCth17453.3} พระเจ ้ำด ้วยควำมเกลียดชัง“ผูก้ ล่ำวหำพีน้ ่ ้ ตวั แทนมำกมำยทีพร ่ ้อมนำเสนอคำสอนผิดๆทุกเรืองและทุ ่ ผูห้ ลอกลวงยิงใหญ่ ตนนี มี กรูปแบบเ ่ กจับจิตวิญญำณคำสอนนอกรีตเหล่ำนี จั ้ ดเตรียมไว ้พร ้อมเพือให ่ ่ พือดั ้เข ้ำกับรสนิ ยมทีหลำกหลำ ่ ับได ้ของผูท้ มั ่ี นต ้องกำรทำลำยมันมีแผนนำคนทีไม่ ่ สต ่ ยและควำมสำมำรถทีจะร ั ย ์ซือและยั งไม่กลั ่ อให ้เกิดควำมสงสัยและควำมไม่เชือและขั ่ ่ ้องกำรเห็ บใจเข ้ำมำสูค ่ ริสตจักรเพือก่ ดขวำงทุกคนทีต ่ ่ มค นงำนของพระเจ ้ำเจริญก ้ำวหน้ำและพร ้อมทีจะก ้ำวไปกับงำนนั้นมีคนจำนวนมำกทีไม่ ี วำมเชือ่ ่ ้จริงในพระเจ ้ำหรือในพระคำของพระองค ์ได ้ยอมร ับหลักควำมจริงบำงประกำรและอ ้ำงว่ำตนเ ทีแท ้ ่ ดๆเข ้ำมำว่ำเป็ นหลักคำสอนของพระคัมภีร ์ องเป็ นคริสเตียนด ้วยเหตุฉะนี พวกเขำจึ งนำคำสอนทีผิ {GC520.1}{GCth17454.1} ่ ่ เขำเชื ่ ่ นกำรหลอกลวงทีเกิ ่ ดผลมำก กำรทำตัวรำวกับว่ำมนุ ษย ์จะเชืออะไรก็ ไม่มผ ี ลต่อสิงที อเป็ ่ ดของซำตำนมันรู ้ว่ำควำมจริงทีร่ ับไว ้ด ้วยใจร ักจะชำระจิตวิญญำณของผูร้ ับด ้วยเหตุนีมั ้ นจึงล ทีสุ ่ ่ ่ งแรงหำทำงอย่ำงต่อเนื่ องเพือเอำทฤษฎี เทียมเท็จเรืองโกหกมุ สำและข่ำวประเสริฐอย่ำงอืนเข ้ำมำแ ่ บตังแต่ ้ แรกเริมบรรดำผู ่ ่ ทนทีนั ร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำได ้ต่อสู ้กับผูส้ อนเทียมเท็จไม่ใช่ในฐำนะคนชัวแต่ ่ ำควำมตำยมำสูจ ในฐำนะผูส้ อนควำมเท็จทีน ่ ต ิ วิญญำณเอลียำห ์เยเรมีย ์และเปำโลยืนหยัดต่อต ้ำ ่ี ำมนุ ษย ์ให ้หันเหไปจำกพระคำของพระเจ ้ำพวกเสรีนิยมซึงเห็ ่ นว่ นอย่ำงมั่นคงและไม่เกรงกลัวผูท้ น ่ี ควำมเชือที ่ ถู ่ กต ้องในศำสนำนั้นไม่สำคัญพวกเขำไม่ชนชอบบรรดำผู ่ื ำผูท้ มี พ ้ ท ิ ก ั ษ ์ควำมจริงผู ้บริ ์ ำนี {GC520.2}{GCth17454.2} ้ สุทธิเหล่ ้ ่ กำรแปลควำมหมำยพระคัมภีร ์อย่ำงคลุมเครือและเพ ้อฝันรวมทังทฤษฎี ขด ั แย ้งมำกมำยเกียวกั ่ ่ ่ิ ่ ำใ บควำมเชือทำงศำสนำที พบในโลกของคริ สเตียนล ้วนเป็ นผลงำนของศัตรูผูย้ งใหญ่ ของเรำทีท ่ ่ ดขึนในโ ้ ห ้ควำมคิดสับสนเพือพวกเขำจะมองไม่ เห็นควำมจริงควำมขัดแย ้งและควำมแตกแยกทีเกิ ่ อปฏิบต บสถ ์ต่ำงๆของโลกคริสเตียนนั้นส่วนใหญ่เป็ นผลสืบเนื่ องมำจำกประเพณี นิยมทีถื ั ก ิ น ั มำใ ่ ่ ่ี ่ กษำพระคำของพระเ นเรืองกำรต่ อสู ้กันเพือเอำพระคั มภีร ์มำสนับสนุ นทฤษฎีทตนโปรดแทนที จะศึ 394

อำนำจสัมบูรณ์

่ อมเพือที ่ จะร ่ ับควำมรู ้ในเรืองน ่ ำพระทั ้ จ ้ำอย่ำงเอำใจใส่ด ้วยใจทีถ่ ยของพระองค ์คนมำกมำยกลับแ ่ ่ ่ สวงหำเพียงเพือจะพบเรื องแปลกประหลำดหรื อเรืองแปลกใหม่ {GC520.3}{GCth17454.3} ่ ักษำหลักคำสอนทีผิ ่ ดๆหรือแนวทำงกำรประพฤติตำ่ งๆทีไม่ ่ ใช่แนวทำงของคริสเตี ในกำรทีจะร ่ ้ องหรื ่ ้ั ยนเอำไว ้บำงคนจะยึดข ้อควำมตอนหนึ่ งของพระคัมภีร ์ทีแยกออกจำกเนื อเรื อบำงครงอำจจะ ่ ่ งของข ้อพระคัมภีร ์ข ้อหนึ่ งเพือพิ ่ สจ ้ ข ่ ้อควำมส่วนทีเหลื ่ อขอ อ ้ำงเพียงครึงหนึ ู น์จด ุ ยืนของตนทังๆที ่ อนข ้ำงจะไปในทำงตรงข ้ำมด ้วยควำมเจ ้ำเล่ห ์ของงู เฒ่ำพ งข ้อพระคัมภีร ์อำจจะให ้ควำมหมำยซึงค่ ่ ตอ ่ ้ วกมันแอบซ่อนตัวเองอยูด ่ ้ำนหลังคำพูดอธิบำยทีไม่ ่ เนื่ องเพือสนองควำมปรำรถนำฝ่ ำยเนื อหนั ้ ้ ่ ช่ ่ ำงจินตนำ งของมันเองด ้วยวิธเี ช่นนี คนมำกมำยจึ งตังใจบิ ดเบือนพระคำของพระเจ ้ำส่วนคนอืนที ่ ์ อแปลควำมหมำยให ่ กำรจะยึดภำพลักษณ์และเครืองหมำยในพระค ำศักดิสิ์ ทธิเพื ้เข ้ำกับจิตนำกำ ่ รของเขำเองโดยแทบจะไม่ใส่ใจกับหลักฐำนของพระคัมภีร ์ทีจะใช ้แปลควำมหมำยของพระคัมภีร ์เ ้ ่ ดปกติของตนเองว่ำเป็ นบรรดำคำสอนขอ องแล ้วหลังจำกนั้นพวกเขำจึงเสนอแนวคิดทังหลำยที ผิ งพระคัมภีร ์{GC521.1}{GCth17455.1} ่ ่ กำรศึกษำพระคัมภีร ์โดยปรำศจำกวิญญำณจิตแห่งกำรอธิษฐำนกำรถ่อมใจแ เมือใดก็ ตำมทีมี ่ ้ำใจอย่ำงตรงไปตรงมำทีสุ ่ ดและเรียบง่ำยทีสุ ่ ดรวมถึงข ้อทีควำมยำ ่ ละกำรยอมเรียนรู ้ข ้อควำมทีเข ่ ดก็จะถูกบิดเบือนไปจำกควำมหมำยทีแท ่ ้จริงผูน้ ำของระบอบเปปำซีเลือกข ้อพระคัมภีร ์บำงส่ กทีสุ ่ ่ วนเพือใช ้ตอบสนองจุดประสงค ์ของตนโดยกำรแปลควำมหมำยเพือให ้เหมำะกับตนเองแล ้วนำมำ ่ ได ้ให ้โอกำสพวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์และทำควำมเข ้ำใจข ้อคว เสนอให ้แก่ประชำชนในขณะทีไม่ ์ งควำมจริงด ้วยตัวเองพระคัมภีร ์ทังเล่ ้ มควรจะถูกมอบให ้แก่พวกเขำตำมทีเขี ่ ยน ำมอันศักดิสิ์ ทธิแห่ ่ ไว ้อย่ำงนั้นกำรไม่มผ ี ูส้ อนพระคัมภีร ์เลยยังจะดีกว่ำกำรมีคนสอนพระคัมภีร ์ทีแปลควำมหมำยอย่ ำ งผิดๆ{GC521.2}{GCth17455.2} ่ ำทำงทุกคนทีประสงค ่ ้ พระคัมภีร ์ถูกออกแบบไว ้เพือน ์จะเรียนรู ้นำพระทั ยของพระผูส้ ร ้ำงของตน ่ ้ ้ พระเจ ้ำประทำนคำพยำกรณ์อน ั เทียงตรงแม่ นยำให ้แก่มนุ ษย ์ทูตสวรรค ์ทังหลำยรวมทั งพระเยซู คริ ่ ่ ่ ้ สต ์เองก็เสด็จมำเพือเปิ ดเผยให ้กับดำเนี ยลและยอห ์นได ้เข ้ำใจถึงสิงต่ำงๆทีจะต ้องเกิดขึนในไม่ช ้ำ ้ องส ่ ำคัญต่ำงๆทีเกี ่ ยวกั ่ ้ ้อยูใ่ นควำมลึกลับเรืองเหล่ ่ ้ นี เรื บควำมรอดของเรำไม่ได ้ถูกทอดทิงให ำนี ไม่ ่ ้ำงควำมงุ นงงและนำผูส้ ต ่ แสวงหำควำมจริ ่ ได ้ถูกเปิ ดเผยในลักษณะทีสร ั ย ์ซือที งให ้หลงทำงองค ์พร ้ ่ ่ ำนได ้คล่อ ะผูเ้ ป็ นเจ ้ำตรัสผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะฮำบำกุกว่ำ“จงเขียนนิ มต ิ นันลงไป…เพือให ้คนทีวิ่ งอ่ ง”ฮำบำกุก2:2 ่ี กษำด ้วยจิตใจแห่งกำรอธิษฐำนจิตวิญญำณทีสั ่ พระคำของพระเจ ้ำนั้นกระจ่ำงแจ ้งสำหร ับผูท้ ศึ ่ งใจทุกดวงจะมำถึงแสงสว่ำงแห่งควำมจริง“ควำมสว่ำงถูกหว่ำนแก่คนชอบธรรม”สดุด9 ตย ์ซือจริ ี 7 :11 ้ ค ์ ้นอกจำกสมำชิกของคริสตจักรนั้นๆจะแสวงหำคว ไม่มค ี ริสตจักรใดจะก ้ำวขึนสู ่ วำมบริสท ุ ธิได ่ นค ้นหำขุมทร ัพย ์ทีซ่ ่ อนอยู{่ GC521.3}{GCth17455.3} ำมจริงด ้วยควำมร ้อนรนดังเช่

395

อำนำจสัมบูรณ์

่ ด ้วยเสียงประกำศทีบอกให ้เปิ ดใจกว ้ำงไวตำของมนุ ษย ์จึงบอดไปด ้วยเล่ห ์กลของศัตรูของพวก ่ นกระทำกำรตลอดเวลำอย่ำงต่อเนื่ องเพือให ่ ์ ่ เขำในขณะทีมั ้เป้ ำหมำยของมันสัมฤทธิผลขณะที มั ่ นประสบควำมสำเร็จด ้วยกำรใช ้กำรคำดเดำต่ำงๆของมนุ ษย ์เข ้ำมำแทนทีพระคั มภีร ์นั้นธรรมบัญ ้ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำก็ถก ู ละเลยและคริสตจักรทังหลำยจึ งตกอยูภ ่ ำยใต ้กำรจองจำของบำปในขณะทีพ วกเขำอ ้ำงว่ำตนเองมีอส ิ ระเสรี{GC522.1}{GCth17456.1} สำหรับคนมำกมำยแล ้วกำรวิจยั ด ้ำนวิทยำศำสตร ์กลับกลำยเป็ นคำสำปพระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้ โลกร ับแสงสว่ำงของกำรค ้นพบทำงวิทยำศำสตร ์และศิลปศำสตร ์แต่กระนั้นแม้แต่ผูม้ ส ี ติปัญญำเฉ ่ ลียวฉลำดทีสุดถ ้ำหำกกำรวิจยั ค ้นพบของเขำไม่ได ้อยูภ ่ ำยใต ้กำรทรงนำของพระคำของพระองค ์ ่ บค ้นควำมสัมพันธ ์ระหว่ำงวิทยำศำสตร ์กับกำรเปิ ดเผยของพระเจ ้ำรังแต่ แล ้วควำมพยำยำมทีจะสื ่ จะนำมำซึงควำมสั บสน{GC522.2}{GCth17456.2} ควำมรู ้ของมนุ ษย ์ทำงด ้ำนวัตถุและฝ่ ำยจิตวิญญำณมีอยูเ่ พียงบำงส่วนและไม่สมบูรณ์ด ้วยเหตุ ้ นี คนมำกมำยจึ งประสำนแนวควำมคิดทำงวิทยำศำสตร ์เข ้ำกับข ้อควำมในพระคัมภีร ์ไม่ได ้หลำยค นรับเอำเพียงทฤษฎีและกำรคำดเดำมำเป็ นข ้อเท็จจริงด ้ำนวิทยำศำสตร ์และพวกเขำคิดว่ำจะต ้อง ่ ำคัญผิดว่ำเป็ นควำมรู ้”1ทิโมธี6:20พร นำพระคำของพระเจ ้ำมำผ่ำนกำรทดสอบด ้วยคำสอน“ทีส ะผูส้ ร ้ำงและพระรำชกิจของพระองค ์อยูเ่ หนื อควำมเข ้ำใจของพวกเขำและเนื่ องจำกพวกเขำอธิบำ ่ ้ ้วยกฎแห่งธรรมชำติไม่ได ้พวกเขำจึงถือว่ำประวัตศ ่ เชื ่ ่ ยเรืองเหล่ ำนี ด ิ ำสตร ์ในพระคัมภีร ์เป็ นเรืองที ่ ยในควำมน่ ำเชือถื ่ อของเรืองรำวที ่ ่ นทึกไว ้ในพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสั อถือไม่ได ้ผู ้ทีสงสั บั ่ ญญำเดิมและใหม่มก ั จะก ้ำวไปข ้ำงหน้ำอีกก ้ำวหนึ่ งและสงสัยในเรืองกำรด ำรงอยูข ่ องพระเจ ้ำและใ ่ ำนำจทีไม่ ่ สด ้ ำเป็ นผลมำจำกธรรมชำติเมือพวกเขำปล่ ่ ่ ดมั่นไปแล ้ว ห ้เหตุผลเรืองอ ุ สินว่ อยสมอทียึ ้ ้ล่องลอยไปกระทบศิลำแห่งควำมไม่ซอสั ่ื ตย ์{GC522.3}{GCth17456.3} พวกเขำก็ถก ู ทอดทิงให ้ ่ ด ้วยเหตุฉะนี คนมำกมำยจึ งหลงผิดไปจำกควำมเชือและถู กมำรล่อลวงมนุ ษย ์มุมำนะทำตนให ้เ ป็ นคนฉลำดเหนื อกว่ำพระผูส้ ร ้ำงของตนปรัชญำของมนุ ษย ์พยำยำมค ้นหำและอธิบำยควำมลึกลั ่ ่ ร ันดร ์กำลหำกเพียงแต่มนุ ษย ์จะแสวงหำและเข ้ำใจ บต่ำงๆซึงจะไม่ มวี น ั เปิ ดเผยให ้ทรำบตลอดชัวนิ ่ พระเจ ่ ถึงสิงที ้ำทรงเปิ ดเผยพระองค ์เองและพระประสงค ์ของพระองค ์แล ้วพวกเขำจะมองเห็นภำพส ์ ง่ำรำศีควำมศักดิสิ์ ทธิและอ ำนำจของพระยำห ์เวห ์จนทำให ้พวกเขำตระหนักถึงควำมต่ำต ้อยของ ่ ทรงเปิ ่ ้ ตนเองและจะพึงพอใจกับสิงที ดเผยให ้พวกเขำและบุตรทังหลำยของพวกเขำ{GC522.4}{G Cth17457.1} ้ ผลงำนชินเอกแห่ งกำรล่อลวงของซำตำนคือกำรคอยควบคุมให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์ค ้นคว ้ำแล ่ พระเจ ่ ่ พระองค ่ ะคำดเดำอยูก ่ บ ั เรืองที ้ำไม่ทรงเปิ ดเผยให ้ทรำบและเรืองที ์ไม่ทรงประสงค ์ให ้เรำเข ้ำใ ่ แหละที ้ ่ ซเี ฟอร ์สูญเสียทีอยู ่ ข จเพรำะเรืองนี ลู ่ องมันในสวรรค ์มันไม่พอใจเพรำะพระเจ ้ำไม่ทรงเปิ ดเ ่ ทรงเปิ ่ ผยควำมลับต่ำงๆในพระประสงค ์ของพระองค ์ให ้มันทรำบและมันไม่ใส่ใจกับสิงที ดเผยไว ้แล ้ ่ ่ ่ วในเรืองหน้ ำทีกำรงำนในต ำแหน่ งสูงส่งทีทรงโปรดมอบหมำยให ้มันด ้วยกำรปลุกระดมควำมไม่พ ้ ่ อใจเดียวกันนี ในท่ำมกลำงทูตสวรรค ์ทีอยูภ ่ ำยใต ้กำรนำของมันมันทำให ้ทูตสวรรค ์เหล่ำนั้นล ้มใน 396

อำนำจสัมบูรณ์

้ นพยำยำมทำให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์เปรอะเปื ้ อนด ้วยเจตนำรมณ์เดียวกันและนำมนุ ษย ์ บำปบัดนี มั ให ้ละเลยพระบัญชำโดยตรงของพระเจ ้ำ{GC523.1}{GCth17457.2} ่ี เต็มใจร ับควำมจริงอันแหลมคมและเข ้ำใจง่ำยของพระคัมภีร ์ก็ยงั คงตำมหำนวนิ ย บรรดำผูท้ ไม่ ่ กใจต่อไปเพือปรำบมโนธรรมให ่ ่ กคำสอนทีน ่ ำเสนอต่ำงๆมีควำมเกียวข ่ ำยทีถู ้สงบยิงหลั ้องกับฝ่ ำ ยจิตวิญญำณกำรปฏิเสธตนและกำรถ่อมตนน้อยลงเท่ำใดกำรยินดีร ับไว ้ด ้วยควำมพอใจก็จะมีมำ ่ นเท่ ้ ำนั้นคนเหล่ำนี ท ้ ำให ้พลังทำงปัญญำเสือมลงเพื ่ ่ ้ กยิงขึ อสนองควำมต ้องกำรฝ่ ำยเนื อหนั งพวกเ ่ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยใจทีส ่ ำนึ ก ขำฉลำดเกินไปด ้วยควำมทะนงในปัญญำของตนเองเกินกว่ำทีจะศึ ่ ผิดและด ้วยคำอธิษฐำนทีร่ ้อนรนเพือขอกำรทรงน ำจำกพระเจ ้ำพวกเขำจึงไม่มเี กรำะกำบังกำรล่อ ่ ่ ลวงซำตำนเตรียมพร ้อมสนองควำมปรำรถนำของหัวใจและมันยืนกำรหลอกลวงเข ้ำแทนทีควำม ้ ่ ำนำจในกำรครอบงำควำมคิดของมนุ ษย ์และด ้วย จริงด ้วยวิธเี ดียวกันนี ระบอบเปปำซี จงึ ได ้มำซึงอ ่ กำรปฏิเสธควำมจริงเพรำะต ้องข ้องเกียวกั บกำงเขนชำวโปเตสแตนต ์ก็กำลังเดินตำมแนวทำงเดีย ้ กคนทีละเลยพระค ่ ่ ่ แตกต่ำงไ วกันนี ทุ ำของพระเจ ้ำเพือตำมหำควำมสะดวกสบำยและแนวทำงที ไม่ ่ี งใจปฏิ ้ ปจำกชำวโลกจะถูกปล่อยให ้ร ับคำสอนเทียมเท็จแทนควำมจริงในศำสนำผูท้ ตั เสธควำมจริ ่ี นมองกำรหลอกลวงด ้วยควำมหวำดกลัวก็พร ้อ งจะยอมร ับคำสอนผิดทีน่​่ ำร ังเกียจทุกรูปแบบผูท้ ยื ่ ับกำรหลอกลวงอันดับต่อไปได ้อย่ำงง่ำยดำยอัครทูตเปำโลกล่ำวถึงคนกลุม ่ ได ้รัก มทีจะร ่ หนึ่ งที“ไม่ ่ ้ ควำมจริงเพือจะรอด”ประกำศว่ ำ“เพรำะเหตุนีพระเจ ้ำจึงทรงให ้ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเ ่ งที ่ เท็ ่ จเพือทุ ่ กคนทีไม่ ่ เชือควำมจริ ่ ชือสิ งแต่ยน ิ ดีในกำรอธรรมจะได ้ถูกพิพำกษำ”2เธสะโลนิ กำ2: 10-12 ่ อยูเ่ บืองหน้ ้ ้ งเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นทีเรำจะต ่ ด ้วยคำเตือนทีมี ำเรำเช่นนี จึ ้องคอยเฝ้ ำระวังตนเองว่ำจะร ั บหลักคำสอนแบบใด{GC523.2}{GCth17457.3} ่ มำรผู ่ ่ ดคือคำสอนจอมปลอมและควำมอัศจรรย ์เทียมเท็จ ในบรรดำสือที ล้ อ ่ ลวงใช ้ได ้ผลมำกทีสุ ่ ของลัทธิทรงวิญญำณมันแปลงตัวเป็ นทูตแห่งควำมสว่ำงและกระจำยตำข่ำยในทีๆคนคำดไม่ ถงึ ห ่ ำกมนุ ษย ์เพียงแต่ศก ึ ษำพระคำของพระเจ ้ำพร ้อมกับอธิษฐำนอย่ำงจริงใจเพือจะเข ้ำใจพระคำของ ้ ้อยูใ่ นควำมมืดเพือร ่ ับหลักคำสอนทีเที ่ ยมเท็จแต่เมือพวกเ ่ พระองค ์แล ้วพวกเขำจะไม่ถก ู ทอดทิงให ่ ขำปฏิเสธควำมจริงแล ้วพวกเขำก็จะตกเป็ นเหยือของกำรหลอกลวง{GC524.1}{GCth17458.1} ่ นตรำยอีกเรืองหนึ ่ ่ งคือคำสอนทีปฏิ ่ เสธควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระคริสต ์ทีอ ่ ้ำงว่ำพระ คำสอนทีอั ่ ้ ้ ้ร ับกำรตอบร ับอย่ำงแพร่หลำย องค ์ไม่ได ้ทรงดำรงอยูก ่ อ ่ นทีพระองค ์จะเสด็จมำยังโลกนี ทฤษฎี นีได ่ี ้ำงตนว่ำเชือพระคั ่ ่ ดแย ้งโดยตรงกับข ้อพระคัมภีร ์ทีบั ่ น จำกชนกลุม ่ ใหญ่ทอ มภีร ์แต่เป็ นคำสอนทีขั ่ ดของพระผูช ่ ทึกไว ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ้ ว่ ยให ้รอดของเรำในเรืองควำมสั มพันธ ์ของพระองค ์กับพระบิด ้ ส ำพระลักษณะควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระองค ์และกำรทรงดำรงอยูก ่ อ ่ นเสด็จมำในโลกคำสอนนี ไม่ ่ ับพิจำรณำได ้โดยปรำศจำกกำรโต ้แย ้งอย่ำงไม่มเี หตุผลทีสุ ่ ดกับพระคัมภีร ์คำสอนนี ไ้ ำมำรถทีจะร ่ ม่เพียงทำให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์ในเรืองพระรำชกิ จของกำรไถ่บำปตกต่ำลงเท่ำนั้นแต่ยงั เป็ นกำร ่ มี ่ ตอ ่ ้ร ับกำรเปิ ดเผยจำกพระเจ ้ำด ้วยเรืองนี ่ ไม่ ้ บ่อนทำลำยควำมเชือที ่ พระคัมภีร ์ว่ำเป็ นหนังสือทีได ้ ่ นด ้ ้วยหำกมนุ ษย ์ปฏิ เพียงแต่ทำให ้คำสอนดังกล่ำวเป็ นภัยแต่ยงั ทำให ้คำสอนนี ยอมร ับได ้ยำกยิงขึ 397

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ร ับกำรดลใจในเรืองควำมเป็ ่ เสธคำพยำนของพระคัมภีร ์ทีได นพระเจ ้ำของพระคริสต ์แล ้วก็เป็ นเรือ่ ่ี ่ กั ้ บพวกเขำเพรำะไม่วำ่ คำโต ้แย ้งจะมีเหตุผลข ้อสรุปทีดี ่ เพียงไรก็ งไร ้ประโยชน์ทจะถกเถี ยงเรืองนี ่ ตำมก็ไม่อำจทำให ้พวกเขำเชือได ้ ่ ้ งเป็ ่ นของพระวิญญำณแห่งพระเจ ้ำเพรำะว่ำเขำเห็นว่ำเป็ นเรือ่ “แต่คนทั่วไปจะไม่ร ับสิงเหล่ ำนี ซึ ่ ้ ้ก็ต ้องวินิจฉัยโดยพึงพระวิ ่ งโง่และเขำไม่สำมำรถเข ้ำใจเพรำะจะเขำ้ ใจสิงเหล่ ำนี ได ญญำณ”1โคริ ่ี ดคำสอนเทียมเท็จนีจะไม่ ้ ่ กต ้องเกียวกั ่ นธ ์2:14;ผูท้ ยึ มแี นวคิดทีถู บพระลักษณะนิ สยั หรือพระรำชกิ ่ จของพระเยซูคริสต ์หรือแผนกำรยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำสำหร ับกำรไถ่มนุ ษย ์ให ้รอด{GC524.2}{GC th17458.2} ่ ับซ ้อนและเป็ นอันตรำยคือควำมเชือที ่ แพร่ ่ ข ้อผิดพลำดอีกประกำรหนึ่ งทีซ กระจำยไปอย่ำงรวด ่ ปรำกฏในพระคั ่ เร็วว่ำซำตำนไม่มต ี วั ตนชือที มภีร ์ก็เป็ นเพียงนำมสมมติทใช ี่ ้แทนควำมคิดและควำ ่ มปรำรถนำชัวของมนุ ษย ์{GC524.3}{GCth17458.3} ่ ่ี ชอเสี ่ื ยงว่ำกำรเสด็จมำครงที ้ั สองของพระคริ ่ คำสอนทีแพร่ หลำยดังก ้องจำกธรรมำสน์ทมี สต ์เป็ ่ ่ ้ ่ ่ นกำรเสด็จมำถึงบุคคลแต่ละคนเมือเขำเสียชีวต ิ ลงซึงคำสอนนี เป็ นกลวิธเี พือเบียงเบนควำมคิดข ่ องมนุ ษย ์ไปจำกกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์เองบนเมฆแห่งฟ้ ำสวรรค ์เป็ นเวลำนำนหลำยปี ทีซำ ้ ตำนกล่ำวไว ้เสมอว่ำ“ดูซท ิ ่ำนผูน้ ั้นอยูท ่ ห ี่ ้องชันใน”(มั ทธิว24:23้ 26)และจิตวิญญำณมำกมำยพินำศไปก็เพรำะกำรหลอกลวงนี {GC525.1}{GCth17459.1} ้ั ญญำฝ่ ำยโลกสอนว่ำกำรอธิษฐำนเป็ นเรืองไม่ ่ อีกครงปั จำเป็ นนักวิทยำศำสตร ์อ ้ำงว่ำไม่มค ี ำต ่ ่ ้ ่ อบแท ้จริงทีได ้จำกกำรอธิษฐำนสิงนี เป็ นกำรละเมิดกฎไม่มเี รืองของกำรอัศจรรย ์พวกเขำกล่ำวว่ำ ่ นอนและพระเจ ้ำเองจะไม่ทรงกระทำสิงใดที ่ ่ ดแย ้งกับก จักรวำลอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของกฎทีแน่ ขั ้ ้วยประกำรฉะนี พวกเขำอธิ ้ ฎเหล่ำนี ด บำยว่ำกฎของพระเจ ้ำผูกมัดพระองค ์เองทำรำวกับว่ำกฎของ ้ ดแย ้งกับคำพยำนในพ พระเจ ้ำทำงำนได ้โดยแยกออกไปจำกเสรีภำพของพระองค ์คำสอนเช่นนี ขั ระคัมภีร ์พระคริสต ์และอัครสำวกของพระองค ์เป็ นผูท้ ำกำรอัศจรรย ์ไม่ใช่หรือพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผู ้ท ่ ้ ้ ่ รงเปี ยมด ้วยพระเมตตำคุณพระองค ์นี ทรงพระชนม ์อยูใ่ นวันนี และพระองค ์ทรงเต็มพระทัยทีจะสดั บ ่ นเดียวกับสมัยทีพระองค ่ ฟังคำอธิษฐำนแห่งควำมเชือเช่ ์ทรงดำเนิ นอยูท ่ ่ำมกลำงมนุ ษย ์ธรรมชำติ ่ อธรรมชำติมน ่ ร่วมมือกับสภำพทีเหนื ั เป็ นส่วนหนึ่ งในแผนกำรของพระเจ ้ำทีจะทรงตอบค ำอธิษฐำ ่ ่ นแห่งควำมเชือซึงพระองค ์จะไม่ประทำนให ้แก่เรำหำกเรำไม่ทูลขอ{GC525.2}{GCth17459.2} หลักคำสอนผิดและแนวคิดเพ ้อฝันมีอยูม ่ ำกมำยนำนัปกำรในโบสถ ์ต่ำงๆของอำณำจักรคริสเตี ่ ่ ่ ้ำยทีเกิ ่ ดจำกกำรย ้ำยหลักเขตหลักเดียว ยนเป็ นเรืองเป็ นไปไม่ได ้ทีจะประเมินผลลัพธ ์ต่ำงๆอันชัวร ่ ในบรรดำหลักเขตมำกมำยตำมทีพระค ำของพระเจ ้ำกำหนดให ้ออกไปมีคนจำนวนเพียงเล็กน้อย ่ ้ ่ ทีผจญเข ้ำไปในกำรทำเช่นนี และยุ ตก ิ ำรกระทำด ้วยกำรปฏิเสธควำมจริงเพียงเรืองเดี ยวคนส่วนใ ้ หญ่ดำเนิ นกำรต่อไปในกำรละทิงหลักกำรแห่งควำมจริงไปทีละข ้อทีละข ้อจนพวกเขำกลำยเป็ นค นนอกรีตไปเลยอย่ำงแท ้จริง{GC525.3}{GCth17459.3}

398

อำนำจสัมบูรณ์

่ นทีนิ ่ ยมได ้ผลักดันจิตวิญญำณจำนวนมำกให ้ตกไปอ ข ้อผิดพลำดต่ำงๆของศำสนศำสตร ์ทีเป็ ่ ่ ยูใ่ นควำมสงสัยไม่เช่นนั้นแล ้วคนเหล่ำนี น่้ ำจะกลำยเป็ นผูเ้ ชือในพระคั มภีร ์เป็ นไปไม่ได ้ทีจะให ้พว ่ กเขำยอมร ับหลักคำสอนทีทำร ้ำยควำมรู ้สึกสำนึ กของควำมยุตธิ รรมควำมเมตตำและควำมกรุณ ้ นคำสอนของพระคัมภีร ์พวกเขำจึงปฏิเสธทีจะยอมร ่ ำและเนื่ องจำกควำมรู ้สึกเหล่ำนี เป็ ับว่ำเป็ นพร ะคำของพระเจ ้ำ{GC525.4}{GCth17459.4} ่ ่ ำให ้สำเร็จไม่มส ่ิ ่ นปรำรถนำมำกไปกว่ำกำรทำ นี่ คือเป้ ำหมำยทีซำตำนคอยหำทำงที จะท ี งใดที มั ่ ง่ ลำยควำมไว ้วำงใจในพระเจ ้ำและในพระคำของพระองค ์ซำตำนนำอยูใ่ นแนวหน้ำของกองทัพทียิ ้ ่ ใหญ่ของผูส้ งสัยทังหลำยและมั นทำงำนสุดอำนำจของมันทีจะหลอกล่ อจิตวิญญำณให ้เข ้ำร่วมข ่ คนนิ ่ ่ี ยพระคำของพระเจ ้ำด ้ บวนกำรของมันกำรสงสัยจึงกลำยเป็ นสิงที ยมทำมีชนกลุม ่ ใหญ่ทสงสั ่ วยเหตุผลเดียวกันกับทีพวกเขำสงสั ยพระเจ ้ำของพระคัมภีร ์นั่นคือเพรำะพระคำตำหนิ และประณำ ่ี เต็มใจทีจะเชื ่ ่ งปฏิบต ้ มบำปผูท้ ไม่ อฟั ั ต ิ ำมข ้อกำหนดทังหลำยของพระค ำก็พยำยำมจะล ้มล ้ำงอำน ์ ยงเพือจั ่ บผิดพ ำจของพระคำนั้นพวกเขำอ่ำนพระคัมภีร ์หรือฟังคำสอนจำกธรรมำสน์ศก ั ดิสิ์ ทธิเพี ่ ่ ระคัมภีร ์หรือคำเทศนำคนจำนวนไม่นอ้ ยกลำยเป็ นคนนอกรีตเพือแก ้ต่ำงให ้ตนเองหรือเพือแก ้ตัว ่ งหน้ ้ ำทีส่ ่ วนคนอืนๆร ่ ่ ให ้กับตนเองทีละทิ ับหลักกำรแห่งควำมสงสัยเพรำะควำมหยิงและควำมเกี ยจ ่ คร ้ำนเนื่ องจำกพวกเขำร ักควำมสะดวกสบำยมำกเกินไปจนไม่ยอมแยกตนเองออกมำเพือจะบรร ่ คู ่ ค ่ ้องใช ้ควำมพยำยำมและกำรปฏิเสธตนเองพวกเขำจึงมุ่ง ลุควำมสำเร็จในสิงที ่ วรแก่คณ ุ ค่ำซึงต ่ ่ ่ หวังทีจะได ้มำซึงกำรยกย่ องว่ำมีสติปัญญำเป็ นเลิศด ้วยกำรวิพำกษ ์วิจำรณ์พระคัมภีร ์มีเรืองรำวม ่ ปัญญำอันมีขอบเขตจำกัดและไม่ได ้ร ับควำมกระจ่ำงจำกพระปัญญำของพระเจ ้ำจะไ ำกมำยทีสติ ้ ม่มท ี ำงเข ้ำใจได ้และด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งหำโอกำสวิพำกษ ์วิจำรณ์มค ี นอีกมำกมำยทีรู่ ้สึกเสมือน ่ ถู ่ กต ้องทีจะยื ่ นเคียงข ้ำงผูไ้ ม่มค ่ เ้ ยำะเย ้ยและผู ้ไม่มศ ว่ำเป็ นสิงที ี วำมเชือผู ี ำสนำแต่ภำยใต ้กำรแสดง ่ ์ ้ ่ ่ ออกทีบริสท ุ ธิจะพบว่ำคนเหล่ำนี ถูกกระตุ ้นด ้วยควำมเชือมันในตนเองและควำมทะนงตนหลำยคน ่ ่ ่ ่ ำให ้ควำมคิดของผู ้อืนงุ ่ นงงสับสนมีบำงคนในช่วงเริ่ ชืนชอบที จะค ้นหำบำงเรืองในพระคั มภีร ์เพือท ่ ่ ่ มแรกจะตำหนิ และให ้เหตุผลเข ้ำข ้ำงฝ่ ำยผิดเพียงเพือสนองควำมชื นชอบในเรื องกำรโต ้แย ้งพวกเ ้ ำตัวเองเข ้ำไปพัวพันอยูใ่ นบ่วงแร ้วของผูล้ ำ่ เหยือแต่ ่ ่ ขำไม่ตระหนักว่ำกำรกระทำเช่นนี จะน เมือพว ่ กเขำแสดงตนอย่ำงเปิ ดเผยว่ำไม่เชือพวกเขำรู ้สึกว่ำจำเป็ นต ้องร ักษำจุดยืนของตนต่อไปดังนั้นพ ่ วกเขำจึงเข ้ำร่วมกับคนชัวและปิ ดประตูสวรรค ์ให ้กับตัวของพวกเขำเอง{GC526.1}{GCth1746 0.1} ่ นพยำนหลักฐำนเรืองพระ ่ พระเจ ้ำประทำนหลักฐำนอย่ำงเพียงพอในพระคำของพระองค ์เพือเป็ ่ ่ ลักษณะควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระองค ์ควำมจริงต่ำงๆอันยิงใหญ่ ในเรืองควำมรอดของเรำถู กเปิ ดเ ์ งทรงสั ่ ผยไว ้อย่ำงชัดเจนด ้วยกำรช่วยเหลือของพระวิญญำณบริสท ุ ธิซึ ญญำไว ้ว่ำจะประทำนให ้แ ่ ้ ้วยตนเองได ้พ ก่ทุกคนทีแสวงหำด ้วยควำมจริงใจมนุ ษย ์ทุกคนคงจะเข ้ำใจควำมจริงต่ำงๆเหล่ำนี ด ้ ่ กแน่ นแก่มนุ ษย ์ซึงบนพื ่ ้ ้ ระเจ ้ำได ้ประทำนหลักฐำนอันเป็ นพืนฐำนที หนั นฐำนนี พวกเขำจะวำงใจใ ่ นควำมเชือของพวกเขำ{GC526.2}{GCth17460.2}

399

อำนำจสัมบูรณ์

่ แต่กระนั้นควำมคิดอันจำกัดของมนุ ษย ์ไม่เพียงพอทีจะเข ้ำใจถึงแผนกำรต่ำงๆและพระประสงค ์ ้ ่ ทังหลำยของพระผู ท้ รงไม่มข ี ้อจำกัดเรำไม่มท ี ำงทีจะพบพระเจ ้ำได ้ด ้วยกำรตรวจสอบค ้นหำเรำต ้อ ่ ่ งไม่ใช ้มืออวดดีเปิ ดม่ำนทีปกปิ ดสง่ำรำศีอน ั ยิงใหญ่ของพระเจ ้ำอัครทูตประกำศว่ำ“ข ้อตัดสินของ ่ ่ ้ได ้และทำงของพระองค ์ก็เหลือทีจะสื ่ บเสำะได ้”โรม11:33เรำสำมำรถที่ พระองค ์นั้นเหลือทีจะหยั งรู ่ ้ ้ ่ จะเข ้ำใจวิธก ี ำรต่ำงๆทีพระองค ์ทรงติดต่อกับเรำและนำพระทั ยทังหลำยที พระองค ์ทรงมีตอ ่ เรำได ้ม ่ ่ ำกพอเพือเรำจะสำมำรถมองเห็ นควำมร ักและพระเมตตำคุณอันไม่มข ี อบเขตซึงประสำนเข ้ำกับฤ ่ี นสุ ้ ดพระบิดำแห่งสวรรค ์ของเรำทรงควบคุมสรรพสิงด ่ ้วยพระปัญญำและคว ทธำนุ ภำพอันไม่มท ี สิ ่ี พอใจและไม่ไว ้วำงใจแต่เรำจะก ้มกรำบลงด ้วยกำรยอมจำ ำมชอบธรรมและเรำจะต ้องไม่เป็ นผูท้ ไม่ ่ อเกิดประโยชน์ นนด ้วยควำมยำเกรงพระองค ์จะทรงเปิ ดเผยพระประสงค ์ให ้เรำทรำบมำกพอเพือก่ ้ ่ ่ ยม แก่เรำนอกเหนื อจำกนี เรำยั งต ้องไว ้วำงใจในพระหัตถ ์อันทรงฤทธำนุ ภำพและพระหทัยทีทรงเปี ด ้วยรักของพระองค ์ด ้วย{GC527.1}{GCth17461.1} ่ ่ ในขณะทีพระเจ ้ำประทำนประจักษ ์พยำนหลักฐำนมำกพอสำหร ับควำมเชือพระองค ์ก็จะไม่ทรง ้ ้ ่ ่ ่ ขจัดทิงข ้อแก ้ตัวทังหมดของกำรไม่เชือทุกคนทีค ้นหำตะขอเพือแขวนควำมสงสัยของเขำก็จะพบ ่ี เสธทีจะร ่ ับและเชือฟั ่ งพระคำของพระเจ ้ำจนกว่ำข ้อโต ้แย ้งทุกข ้อจะถูกข ตะขอเหล่ำนั้นและผูท้ ปฏิ ้ ่ จัดทิงไปและไม่ มช ี อ่ งว่ำงเหลือไว ้สำหร ับข ้อสงสัยอีกต่อไปจะไม่มท ี ำงทีจะไปถึ งแสงสว่ำง{GC527.

2}{GCth17461.2} ่ ดขึนตำมธรรมชำติ ้ ่ ได ้บังเกิดใหม่ซงเป็ ่ึ นปฏิปั กำรไม่วำงใจในพระเจ ้ำเป็ นผลทีเกิ ของหัวใจทีไม่ ่ ์ ้ ้วยกำ กษ ์กับพระเจ ้ำแต่ควำมเชือได ้ร ับกำรดลใจจำกพระวิญญำณบริสท ุ ธิและเจริ ญงอกงำมขึนด ่ รหวงแหนไว ้เท่ำนั้นไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะเข ้มแข็งในควำมเชือได ้โดยปรำศจำกควำมอุตสำหะพยำย ่ ้ อมั ่ นได ้ร ับกำรสนับสนุ นและหำกมนุ ษย ์ปล่อยตัวไป ำมอย่ำงแน่ วแน่ ควำมไม่เชือจะแข็ งแกร่งขึนเมื ่ งพิ ่ งบนประจักษ ์พยำนหลักฐำนทีพระเจ ่ ่ ำชู ้ กับคำถำมและกำรจับผิดแทนทีจะพึ ้ำประทำนให ้เพือค ่ ่ น{GC5 ้ ควำมเชือของพวกเขำแล ้วพวกเขำจะพบว่ำข ้อสงสัยต่ำงๆได ้ร ับกำรยืนยันอย่ำงมั่นคงยิงขึ 27.3}{GCth17461.3} ่ี ยพระสัญญำของพระเจ ้ำและไม่วำงใจในควำมเชือมั ่ ่นของพระคุณของพระองค ์หลูพ แต่ผูท้ สงสั ่ ่ งผูอ้ นเข ่ื ระเกียรติของพระองค ์อิทธิพลของพวกเขำแทนทีจะดึ ้ำมำหำองค ์พระเยซูคริสต ์กลับผลักไ ้ ่ ่ กงก ่ิ ้ำนสำขำแห่งควำมมื สให ้ออกไปจำกพระองค ์เขำเหล่ำนันเป็ นเหมือนต ้นไม้ทไม่ ี เกิดผลซึงแผ่ ่ ่ ดมนกว ้ำงและไกลบดบังต ้นพืชอืนไม่ ให ้ได ้ร ับแสงแดดและทำให ้พืชไม้เหล่ำนั้นเหียวเฉำและตำยภ ้ นพยำนปร ักปรำพวกเขำอย่ำงไม่ส ิ ้ ำยใต ้เงำอันเยือกเย็นของมันผลงำนแห่งชีวต ิ ของคนเหล่ำนี เป็ ่ ่ ่ ่ นสุดพวกเขำกำลังหว่ำนเมล็ดแห่งควำมไม่เชือและควำมสงสั ยซึงจะเกิ ดผลเพือกำรเก็ บเกียวอย่ ำง ไม่เคยพลำด{GC527.4}{GCth17461.4} ่ี ่ กปล่อยให ้หลุดพ ้นจ มีอยูเ่ พียงวิถท ี ำงเดียวให ้ปฏิบต ั ต ิ ำมสำหร ับผูท้ ปรำรถนำอย่ ำงจริงใจทีจะถู ่ ่ พวกเขำยั ่ ่ อ ำกควำมสงสัยคือแทนทีจะสงสั ยและจับผิดสิงที งไม่เข ้ำใจให ้พวกเขำสนใจแสงสว่ำงทีส่ ้ ้วแทนแล ้วพวกเขำจะได ้ร ับแสงทีสว่ ่ ำงยิงขึ ่ นให ้ งมำยังพวกเขำก่อนหน้ำนี แล ้พวกเขำปฏิบต ั ท ิ ก ุ หน้ 400

อำนำจสัมบูรณ์

่ งได ่ ้ถูกเปิ ดเผยให ้พวกเขำเข ้ำใจอย่ำงชัดเจนและพวกเขำก็จะเข ้ำใจและปฏิบต ่ ำทีซึ ั ใิ นสิงเหล่ ำนั้น ่ ดนี พวกเขำก ้ ทีบั ำลังสงสัยอยู{่ GC528.1}{GCth17462.1} ่ ่ ้ำยของจริงอย่ำงมำกเพือล่ ่ อลวงผูท้ ประสงค ่ี ซำตำนนำเสนอสิงปลอมแปลงที คล ์จะให ้มันหลอก ้ นผูท้ ไม่ ่ี ต ้องกำรปฏิเสธควำมปรำรถนำของตนและไม่ยอมเสียสละตำมทีควำมจริ ่ คนเหล่ำนี เป็ งกำ ่ หนดไว ้แต่มน ั ไม่มท ี ำงดักเก็บจิตวิญญำณให ้อยูใ่ นอำนำจของมันแม้เพียงจิตวิญญำณเดียวทีแสว งหำควำมจริงด ้วยควำมจริงใจไม่วำ่ จะต ้องจ่ำยด ้วยรำคำสูงเพียงใดพระคริสต ์ทรงเป็ นควำมจริงแล ่ ำให ้มนุ ษย ์ทุกคนเห็นควำมจริงได ้นั้นกำลังเข ้ำมำในโลก”ยอห ์น1:9 ะเป็ น“ควำมสว่ำงแท ้ทีท ้ พระวิญญำณแห่งควำมจริงได ้ร ับบัญชำให ้นำมนุ ษย ์ไปสูค ่ วำมจริงทังปวงและด ้วยอำนำจของพ ้ ระบุตรของพระเจ ้ำได ้ถูกประกำศไว ้ว่ำ“จงหำแล ้วจะพบ”“ถ ้ำใครตังใจประพฤติ ตำมพระประสงค ์ขอ ้ งพระองค ์คนนั้นก็จะรู ้ว่ำคำสอนนี มำจำกพระเจ ้ำ”มัทธิว7:7ยอห ์น7:17{GC528.2}{GCth17462 .2} ่ ผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์ทรำบแต่เพียงเล็กน้อยถึงแผนต่ำงๆซึงซำตำนและสมุ นของมันจัดไว ้เพื่ ้ อต่อต ้ำนพวกเขำแต่พระองค ์ผูป้ ระทับอยูใ่ นสวรรค ์จะทรงใช ้อำนำจบังคับเหนื อกำรล่อลวงทังหมด ้ อว่ ่ ำแผนกำรอันลำลึ ้ กของพระองค ์จะสัมฤทธิผลองค ์ เหล่ำนี เพื ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงยอมให ้ประชำกร ่ ของพระองค ์ตกสูก ่ ำรทดลองทียำกล ำบำกอย่ำงแสนสำหัสไม่ใช่เพรำะพระองค ์ทรงพอพระทัยในค ้ วำมเศร ้ำโศกและควำมทุกข ์ทรมำนแต่เป็ นเพรำะกระบวนกำรนี จ้ ำเป็ นต่อชัยชนะในบันปลำยของ พวกเขำพระองค ์ป้ องกันพวกเขำจำกกำรทดลองสมดังรัศมีภำพของพระองค ์ไม่ได ้เพรำะจุดประส ่ ้จริงของกำรทดลองก็เพือเตรี ่ ่ อต ้ำนมนต ์เสน่ ห ์ทังปวงของควำม ้ งค ์ทีแท ยมพวกเขำให ้พร ้อมทีจะต่ ่ ชัว{GC528.3}{GCth17462.3} ้ ่ อมำรทังหลำยก็ ้ ทังบรรดำคนชั วหรื ไม่อำจขัดขวำงพระรำชกิจของพระเจ ้ำหรือปิ ดซ่อนกำรปรำ ้ กฏของพระองค ์จำกประชำกรของพระองค ์ได ้หำกพวกเขำเพียงแต่จะยอมสำรภำพและละทิงบำป ่ ่ กกำรท ต่ำงๆด ้วยหัวใจทีมอบถวำยส ำนึ กผิดและยึดมั่นในพระสัญญำของพระองค ์ด ้วยควำมเชือทุ ่ นปรปักษ ์ไม่วำ่ จะเปิ ดเผยหรือในทีลั ่ บจะถูกต ้ำนทำนได ้อย่ำงสำเร็จ“ไม่ใ ดลองและทุกอิทธิพลทีเป็ ้ ช่ด ้วยกำลังไม่ใช่ด ้วยฤทธำนุ ภำพแต่ด ้วยวิญญำณของเรำพระยำห ์เวห ์จอมทัพตร ัสดังนี แหละ”เศ คำริยำห ์4:6{GC529.1}{GCth17463.1} “เพรำะว่ำพระเนตรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเฝ้ ำดูคนชอบธรรมและพระกรรณของพระองค ์สดับ คำอ ้อนวอนของพวกเขำ...ถ ้ำพวกท่ำนขวนขวำยทำดีใครจะทำร ้ำยพวกท่ำน”1เปโตร3:12,13 ่ ่ ่ อให ่ เมือบำลำอั มถูกยัวยวนด ้วยคำสัญญำของรำงวัลตอบแทนอันมั่งคังเพื ้สำปคนอิสรำเอลและ ่ ชำแด่พระยำห ์เวห ์เพือให ่ ด ้วยกำรถวำยเครืองบู ้ทรงสำปแช่งประชำกรของพระองค ์พระวิญญำณข ่ เขำปรำรถนำจะกล่ ่ ้ องพระเจ ้ำตร ัสห ้ำมควำมชัวที ำวออกมำและบำลำอัมถูกบังคับให ้อุทำนขึนมำว่ ่ี ่ี ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะแช่งผูท้ พระเจ ้ำไม่ทรงแช่งได ้อย่ำงไรข ้ำพเจ ้ำจะประณำมผูท้ พระยำห ์เวห ์ไม่ทรงประ ้ ณำมได ้อย่ำงไร”“ขอให ้ข ้ำพเจ ้ำตำยเหมือนอย่ำงกำรตำยของผูช ้ อบธรรมและขอให ้บันปลำยชี วิ ่ ่ ชำอีกครงหนึ ตข ้ำพเจ ้ำเป็ นเหมือนของเขำ”หลังจำกทีเขำถวำยเครื องบู ั้ ่ งผูเ้ ผยพระวจนะไม่ชอบธ 401

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ รรมคนนี ประกำศว่ ำ“ดูสข ิ ้ำพเจ ้ำได ้ร ับพระบัญชำให ้อวยพรเมือพระองค ์ทรงอวยพรข ้ำพเจ ้ำก็ไม่อ ่ ำจเปลียนจะไม่ มค ี วำมทุกข ์ในยำโคบให ้ทรงเห็นและในอิสรำเอลไม่ทรงพบควำมลำบำกพระยำห ์เ วห ์พระเจ ้ำของเขำสถิตกับเขำและเสียงโห่ร ้องถวำยพรพระรำชำอยูท ่ ่ำมกลำงเขำ”“ดังนั้นไม่มเี วท ้ มนต ์ใดอำจกระทบยำโคบไม่มข ี องขลังใดอำจทำร ้ำยอิสรำเอลบัดนี ยำโคบและอิ สรำเอลจะได ้ร ับ ่ ้ กเป็ นครงที ่ คำบอกกล่ำวว่ำพระเจ ้ำได ้ทรงทำสิงใด”แต่ ถงึ กระนั้นมีกำรสร ้ำงแท่นถวำยบูชำขึนอี ั้ สำ ้ั ่ งบำลำอัมพยำยำมพูดคำสำปแช่งแต่จำกปำกทีไม่ ่ เต็มใจพูดของผูเ้ ผยพระวจนะพ มและอีกครงหนึ ่ี ระวิญญำณของพระเจ ้ำได ้เปิ ดเผยถึงควำมอุดมสมบูรณ์ของผูท้ พระเจ ้ำทรงเลือกสรรและประณำ ้ ่ มควำมผิดและควำมผูกพยำบำทของศัตรูทงหลำยของพวกเขำ“คนที ั อวยพรท่ำนก็จะได ้ร ับพรผู ้ที่ สำปแช่งท่ำนก็จะถูกสำปแช่ง”กันดำรวิถ2 ี 3:8,10,20,21,23;24:9{GC529.2}{GCth17463.2} ้ ่ ่ อพระบัญญัต ิ ในเวลำนี ชนชำติ อส ิ รำเอลภักดีตอ ่ พระเจ ้ำและตรำบเท่ำทีพวกเขำยั งคงสัตย ์ซือต่ ่ ของพระองค ์ไม่มอ ี ำนำจใดในโลกหรือขุมนรกจะมีช ัยชนะเหนื อพวกเขำได ้แต่ทว่ำคำสำปแช่งทีบ ่ ดก็ประสบควำมสำเร็จด ้วยกำ ำลำอัมไม่ได ้รับอนุ ญำตให ้กล่ำวแช่งประชำกรของพระเจ ้ำนั้นในทีสุ ่ รล่อลวงให ้พวกเขำทำบำปเมือพวกเขำล่ วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำจึงแยกตัวเองอ ้ ้สัมผัสกับอำนำจของผูท้ ำลำย{GC529.3}{GCth17463.3} อกไปจำกพระองค ์และถูกทิงให ่ อนแอทีสุ ่ ดเมือติ ่ ดสนิ ทในพระคริสต ์จะเป็ นคูต ่ อกว่ำทูตแ ซำตำนรู ้ดีวำ่ จิตวิญญำณทีอ่ ่ อ ่ สู ้ทีเหนื ้ น ห่งควำมมืดและหำกมันจะแสดงตนอย่ำงเปิ ดเผยแล ้วมันก็จะถูกจูโ่ จมและถูกต่อต ้ำนด ้วยเหตุนีมั ่ งทหำรแห่งกำงเขนออกไปจำกป้ อมปรำกำรทีแข็ ่ งแกร่งในขณะทีมั ่ นดักซุม จึงหำทำงทีจะดึ ่ อยูก ่ บ ั ส ่ ่ มุนของมันพร ้อมทีจะออกทำลำยทุกคนทีกล ้ำย่ำงกรำยเข ้ำมำยังเขตแดนของมันมีเพียงในควำมไ ่ อมสุภำพและในกำรเชือฟั ่ งปฏิบต ้ั ว ้วำงใจพระเจ ้ำด ้วยใจทีถ่ ั ต ิ ำมพระบัญญัตท ิ งหมดของพระองค ์เ ่ ่นคงปลอดภัย{GC530.1}{GCth17464.1} ท่ำนั้นทีเรำจะมั ่ ไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะอยูร่ อดปลอดภัยได ้เกินหนึ่ งวันหรือหนึ่ งชัวโมงโดยปรำศจำกกำรอธิ ษฐำนเ ่ รำจำเป็ นต ้องทูลวิงวอนองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นพิเศษเพือขอสติ ปัญญำในกำรเข ้ำใจพระคำของพร ่ ์ ะองค ์พระคำจะเปิ ดเผยอุบำยของผูล้ อ ่ ลวงและวิธท ี จะต่ ี อต ้ำนมันอย่ำงสัมฤทธิผลซำตำนเป็ นผู ้มีคว ่ ำมชำนำญในกำรอ ้ำงข ้อพระคัมภีร ์มันใส่คำแปลของมันลงไปในข ้อพระคัมภีร ์เพือหวั งจะทำให ้เรำ ่ อมไม่ละสำยตำจำกกำรพึงพิ ่ งในพระเจ ้ำในขณะ สะดุดล ้มลงเรำต ้องศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยจิตใจทีถ่ ่ ทีเรำต ้องเฝ้ ำระวังเล่ห ์อุบำยของซำตำนอยูเ่ สมออย่ำงไม่หยุดหย่อนนั้นเรำจะต ้องอธิษฐำนอย่ำงส ่ ำ“ขออย่ำทรงนำพวกข ้ำพระองค ์เข ้ำไปในกำรทดลอง”มัทธิว6: ม่ำเสมอไม่วำ่ งเว ้นด ้วยควำมเชือว่ 13{GC530.2}{GCth17464.2}

402

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ั บท33-กำรหลอกลวงยิงใหญ่ ครงแรก ้ ประวัตศ ่ ่ ตังแต่ ิ ำสตร ์ยุคแรกเริมของมวลมนุ ษย ์ซำตำนเริมลงแรงหลอกลวงเผ่ ำพันธุ ์มนุ ษย ์เรำมั ้ ้ ่ นเป็ นผูก้ อ ่ กำรกบฏขึนในสวรรค ์มันต ้องกำรนำคนทังโลกให ้ร่วมทำสงครำมเพือต่อสู ้กำรปกครอง ่ ่ งธรรมบัญญัตข ของพระเจ ้ำอำดัมและเอวำมีควำมสุขอย่ำงแท ้จริงเมือพวกเขำเชื อฟั ิ องพระเจ ้ำแล ้ นพยำนปร ักปรำถึงข ้ออ ้ำงทีมั ่ นกล่ำวหำไว ้ในสวรรค ์อยูต ะควำมจริงข ้อนี เป็ ่ ลอดเวลำว่ำธรรมบัญ ่ ่ ชวี ต ้ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำกดขีและขั ดขวำงผลประโยชน์ของสิงมี ิ ทังปวงที พระองค ์ทรงสร ้ำงและนอกจำ ้ ่ นเมื ้ อมั ่ นมองดูบ ้ำนอันสวยงำมทีพระเจ ่ กนี ควำมอิ จฉำของมันยังถูกปลุกให ้ตืนขึ ้ำทรงจัดเตรียมไว ้ ้ ่ ่ ให ้กับคูช ่ ำยหญิงผูป้ รำศจำกบำปมันตังใจจะทำให ้พวกเขำล ้มลงในบำปเพือว่ำเมือแยกพวกเขำอ ้ อกจำกพระเจ ้ำและนำให ้มำอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของมันได ้แล ้วมันก็จะครอบครองโลกและจัดตังอำณ ้ อต่ ่ อต ้ำนพระผูส้ งู สุด{GC531.1}{GCth17465.1} ำจักรของมันไว ้บนโลกนี เพื ่ ้จริงของมันเองมันก็คงจะถูกปฏิเสธในทันทีเพรำะอำดัมและเอ หำกซำตำนเปิ ดเผยลักษณะทีแท ้ มน ่ ดมันปกปิ ดเป้ ำหมำยของมันไว ้เพือที ่ จะด ่ ำเ วำได ้ร ับคำเตือนถึงศัตรูตวั ฉกำจนี แต่ ั ทำงำนในทีมื ้ ้นงู เป็ นสัตว ์ทีมี ่ รป นิ นกำรให ้บรรลุตำมวัตถุประสงค ์ได ้อย่ำงมีประสิทธิภำพมำกขึนในเวลำนั ู ร่ำงน่ ำ ่ ่ ำ“จริงหรือทีพระเจ ่ ลุม ่ หลงมันจึงใช ้งู เป็ นสือและตั วมันเองเป็ นผูพ ้ ูดกับเอวำผ่ำนสือว่ ้ำตร ัสว่ำ‘ห ้ำม ้ พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้ทุกต ้นในสวนนี ’”ปฐมกำล3:1หำกเอวำถอยออกไปโดยไม่ ถกเถียงกับผู ้ ้ ่ ล่อลวงตนนี เธอก็ คงจะปลอดภัยแต่เธอกลับไปต่อปำกต่อคำกับมันและตกเป็ นเหยือในแผนร ้ำยขอ ้ คนมำกมำยทียั ่ งคงตกเป็ นเหยือของซำตำนพวกเขำสงสั ่ ่ งมันด ้วยวิธเี ดียวกันนี มี ยและโต ้เถียงเรือง ่ ่ งพระบัญชำต่ำงๆของพระองค ์พวกเขำกลับร ับทฤษฏีขอ ข ้อกำหนดของพระเจ ้ำและแทนทีจะเชื อฟั ่ นเพียงเครืองมื ่ อของซำตำนทีถู ่ กอำพรำงไว ้{GC531.2}{GCth17465.2} งมนุ ษย ์ซึงเป็ ้ ่ ก “หญิงนั้นจึงตอบงู วำ่ ‘ผลของต ้นไม้ในสวนนี เรำกิ นได ้เว ้นแต่ผลของต ้นไม้ทีอยู ่ ลำงสวนนั้นพร ะเจ ้ำตร ัสว่ำห ้ำมพวกเจ ้ำกินและถูกต ้องเลยมิฉะนั้นพวกเจ ้ำจะตำย’งู จงึ พูดกับหญิงนั้นว่ำ‘พวกเจ ้ำ จะไม่ตำยแน่ เพรำะพระเจ ้ำทรงทรำบอยูว่ ำ่ พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้น้ันวันใดตำของพวกเจ ้ำจะสว่ ้ ่ ำงขึนในวั นนั้นแล ้วพวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำคือรู ้ควำมดีและควำมชัว’”ปฐมกำล3:2,3,4 ่ ขนกว่ ,5;มันประกำศว่ำพวกเขำจะเป็ นเหมือนพระเจ ้ำจะมีสติปัญญำทีดี ึ้ ำเดิมและจะมีสถำนภำพที่ ้ สูงขึนเอวำพ่ ำยแพ ้ต่อกำรทดลองและโดยอิทธิพลของเธออำดัมจึงถูกนำให ้ทำบำปด ้วยพวกเขำย ่ ตร ่ ัสไว ้พวกเขำไม่วำงใจพระผูส้ ร ้ำงและคิดว่ำ อมรับถ ้อยคำของงู ทว่​่ี ำพระเจ ้ำไม่ทรงเอำจริงกับสิงที ่ งใหญ่ ่ พระองค ์ทรงจำกัดเสรีภำพของตนและคิดว่ำพวกเขำน่ ำจะได ้ร ับปัญญำและเกียรติยศทียิ ด ้ว ยกำรละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์{GC532.1}{GCth17466.1} ่ ้ำกินเจ ้ำจะต ้องตำยแน่ ”นั้นหมำย แต่หลังจำกกำรทำบำปอำดัมค ้นพบประโยคทีว่​่ ำ“ในวันใดทีเจ ่ ่ งกล่ ่ ำวว่ำเขำจะก ้ำ ควำมว่ำอะไรปฐมกำล2:17;เขำได ้ควำมหมำยตำมทีซำตำนชักน ำให ้เขำเชือซึ ้ ่ งส่งกว่ำหรือแล ้วแน่ นอนจะได ้ร ับผลดีอน ่ วขึนไปสู ส ่ ถำนภำพทีสู ั ยิงใหญ่ ด ้วยกำรล่วงละเมิดและซำ ตำนผ่ำนกำรพิสจู น์วำ่ เป็ นผูม้ บ ี ุญคุณของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติแต่อำดัมไม่ได ้พบว่ำนี่ คือควำมหม ่ นกำรลงโทษบำปของมนุ ษย ์เขำจึง ำยของกำรพิพำกษำของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงประกำศว่ำเพือเป็ ่ ้น“เจ ้ำเป็ นผงคลีดน ต ้องกลับไปสูด ่ น ิ ทีเขำมำนั ิ และเจ ้ำจะกลับเป็ นผงคลีดน ิ ดังเดิม”ปฐมกำล3:19 403

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ งในควำมหมำยในแง่นีเท่ ้ ำนั้นภำยห คำพูดของซำตำนทีว่​่ ำ“ตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำงขึน”เกิ ดขึนจริ ่ ่ งพระเจ ้ำตำของพวกเขำถูกเปิ ดออกเพือมองเห็ ่ ลังจำกทีอำดั มและเอวำไม่เชือฟั นควำมเขลำของ ่ ้ ่ ตนพวกเขำได ้รู ้จักกับควำมชัวและได ้ลิมรสผลลัพธ ์อันขมขืนของกำรล่วงละเมิด{GC532.2}{GC th17466.2} ้ ้ อำนำจต่อชีวต ตรงใจกลำงสวนเอเดนมีต ้นไม้แห่งชีวต ิ ขึนอยู ผ ่ ลของต ้นไม้นีมี ิ ให ้ยำวออกไปหำ ่ งพระเจ ้ำเขำยังเข ้ำไปถึงต ้นไม้นี ได ้ ้อย่ำงเสรีและมีชวี ต ่ กอำดัมยังคงเชือฟั ิ อยูต ่ อ ่ ไปแต่เมือเขำท ำบ ำปเขำถูกตัดขำดไม่ให ้เข ้ำไปร ับประทำนผลจำกต ้นไม้แห่งชีวต ิ ดังนั้นเขำจึงตกไปอยูใ่ ต ้อำนำจข องควำมตำยคำตัดสินของพระเจ ้ำทีว่​่ ำ“เจ ้ำเป็ นผงคลีดน ิ และเจ ้ำจะกลับเป็ นผงคลีดน ิ ดังเดิม”แสดง ่ ดชีวต ้ ให ้เห็นว่ำในทีสุ ิ จะสูญสินไป{GC532.3}{GCth17466.3} ่ ่ งจึงถูกริบคืนไปด ้วยกำรล่วงละเมิ ชีวต ิ อมตะทีทรงสั ญญำให ้กับมนุ ษย ์ด ้วยข ้อแม้ของกำรเชือฟั ่ เขำไม่ ่ ่ ้มลงในบำปก็สนหวั ดอำดัมถ่ำยทอดสิงที มไี ปให ้แก่ลก ู หลำนไม่ได ้และเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ทีล ิ้ งแ ้ ต่ด ้วยกำรเสียสละของพระบุตรของพระเจ ้ำพระเจ ้ำจึงทรงนำชีวต ิ อมตะมำอยูใ่ กล ้แค่เอือมในขณะ ่ ที“ควำมตำยก็ ได ้แผ่ไปถึงมวลมนุ ษย ์ทุกคนเพรำะมนุ ษย ์ทุกคนทำบำป”พระเยซูคริสต ์ “ทรงทำให ้ชีวต ิ และสภำพอมตะปรำกฏชัดโดยทำงข่ำวประเสริฐ”โรม5:122ทิโมธี1:10และโดย ่ ทำงพระเยซูคริสต ์เท่ำนั้นทีจะได ้ชีวต ิ อมตะพระเยซูตร ัสว่ ่ ่ เชือฟั ่ งพระบุตรก็จะไม่ได ้เห็นชีวต “คนทีวำงใจในพระบุ ตรก็มช ี วี ต ิ นิ ร ันดร ์คนทีไม่ ิ ”ยอห ์น3:36ทุ ้ ้เมือปฏิ ่ ่ ่ ์ เกี กคนเข ้ำมำร ับพระพรนี ได บต ั ต ิ ำมเงือนไขทุ กคน“ทีพำกเพี ยรทำควำมดีแสวงหำศักดิศรี ยรติและควำมเป็ นอมตะนั้น”จะได ้“ชีวต ิ นิ ร ันดร ์”โรม2:7{GC533.1}{GCth17467.1} ่ ญญำกับอำดัมว่ำเขำจะมีชวี ต ่ งคือจอม บุคคลเพียงผูเ้ ดียวเท่ำนั้นทีสั ิ อยูไ่ ด ้โดยกำรไม่ต ้องเชือฟั ่ิ ่ี ำวแก่เอวำในสวนเอเดนว่ำ“พวกเจ ้ำจะไม่ตำยแน่ ” หลอกลวงผูย้ งใหญ่ และคำประกำศของงู ทกล่ ่ ำวถึงเรืองวิ ่ ญญำณทีไม่ ่ ตำยแต่กระนั้นคำประกำศนี ซึ ้ งตั ่ งอยู ้ บ นั้นเป็ นคำเทศนำบทแรกทีกล่ ่ น ้ ่ พืนฐำนที มำจำกอ ำนำจของซำตำนเท่ำนั้นดังก ้องจำกบรรดำธรรมำสน์ของโลกคริสเตียนและเผ่ำ ่ พันธุ ์มนุ ษย ์ส่วนใหญ่ยอมร ับด ้วยควำมเต็มใจเหมือนทีบรรพบุ รษ ุ คูแ่ รกของเรำรับไว ้คำตัดสินลงโ ่ ำบำปจะต ้องตำย”เอเสเคียล18:20 ทษของพระเจ ้ำทีว่​่ ำ“ตัวคนทีท ่ ่ ำบำปจะไม่ตำยแต่จะอยูต ่ ร ันดร ์เรำทำอ นั้นถูกแปรเปลียนมำเป็ นว่ำจิตวิญญำณทีท ่ ลอดไปชัวนิ ่ ่ ำให ้มนุ ษย ์เชือค ่ ำพูดของซำตำนไ ย่ำงอืนไมได ้นอกจำกฉงนใจกับควำมมัวเมำอย่ำงประหลำดทีท ้ ่ ้ ด ้ง่ำยเช่นนี และไม่ ยอมเชือพระค ำของพระเจ ้ำได ้ถึงขนำดนี {GC533.2}{GCth17467.2} ่ ษย ์ล ้มลงในบำปแล ้วยังได ้ร ับอนุ ญำตให ้เข ้ำถึงต ้นไม้แห่งชีวต หำกภำยหลังจำกทีมนุ ิ อย่ำงเสรีเ ่ นเช่นนี จะท ้ ำให ้บำปเป็ นอมตะแต่เครูบและกระบีเพลิ ่ งกันขวำง“ ้ ขำจะมีชวี ต ิ อยูต ่ ลอดไปและเมือเป็ ่ ทำงทีจะไปสู ต ่ ้นไม้แห่งชีวต ิ ”ไว ้ปฐมกำล3:24;และไม่มส ี มำชิกคนใดในครอบครัวของอำดัมได ้รับ ่ ่ ่ ชวี ต อนุ ญำตให ้ผ่ำนสิงกีดขวำงและร ับประทำนผลไม้ทีให ้ชีวต ิ นั้นดังนั้นจึงไม่มค ี นบำปทีมี ิ เป็ นอม ตะ{GC533.3}{GCth17467.3} 404

อำนำจสัมบูรณ์

่ ษย ์ล ้มลงในบำปแล ้วซำตำนสังสมุ ่ นของมันให ้ลงแรงเป็ นพิเศษทีจะตอกย ่ ้ แต่ภำยหลังทีมนุ ำคว ่ องธรรมชำติ ่ ่ี นอมตะของมนุ ษย ์และเมือมั ่ นชักจูงคนให ้ยอมร ับคำสอนทีผิ ่ ดนี ได ้ ้แล ้วมั ำมเชือเรื ทเป็ ้ ้ำชำยแห่งควำมมืดซึง่ นก็นำให ้พวกเขำสรุปว่ำคนบำปจะมีชวี ต ิ ตลอดไปอย่ำงทุกข ์ทรมำนบัดนีเจ ่ กพยำบำทมันประกำศว่ำพระอ ทำงำนผ่ำนตัวแทนของมันจะแสดงให ้เห็นว่ำพระเจ ้ำเป็ นทรรำชทีผู ่ ้ งค ์จะกวำดต ้อนทุกคนทีพระองค ์ไม่ทรงพอพระทัยลงไปในนรกและทำให ้พวกเขำลิมรสพระพิ โรธ ่ ่ อำจบรรยำยได ้ ของพระองค ์ไปตลอดกำลและในขณะทีพวกเขำทรมำนอยู ใ่ นควำมทุกข ์ระทมทีไม่ ้ และชักดินอยู ใ่ นเปลวเพลิงนิ ร ันดร ์นั้นพระผูส้ ร ้ำงทอดพระเนตรมำยังพวกเขำด ้วยควำมพึงพอพระ ทัย{GC534.1}{GCth17468.1} ด ้วยประกำรฉะนี ปี้ ศำจเอำคุณลักษณะของพระผูส้ ร ้ำงและพระผูท้ รงมีพระคุณของมนุ ษยชำติม ้ ่ พระองค ่ ำสวมใส่ให ้กับตัวเองควำมโหดเหียมเป็ นของซำตำนพระเจ ้ำทรงเป็ นควำมร ักและทุกสิงที ์ ์ ้ ำบำปเข ้ำมำซำตำนเอง ทรงสร ้ำงนั้นบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิและงำมน่ ำร ักจนกระทั่งจอมกบฏคนแรกนี น ่ี อให ้มนุ ษย ์ทำบำปและถ ้ำมันทำได ้มันก็จะทำลำยพวกเขำเสียและเมือมั ่ นมั่นใจว่ำมนุ ษย ์ คือศัตรูทล่ ่ ่ ำไว ้หำกมันทำได ้มันต ้องกำรจะกวำดต ้อน ตกเป็ นเหยือของมั นแล ้วมันก็จะยินดีปรีดำในหำยนะทีท ้ ำพันธุ ์ให ้ติดร่ำงแหของมันถ ้ำไม่ใช่เป็ นเพรำะอำนำจของพระเจ ้ำทีขั ่ ดขวำงไว ้แล ้วก็จะ มนุ ษย ์ทังเผ่ ไม่มบ ี ุตรชำยหญิงของอำดัมสักคนเดียวรอดได ้เลย{GC534.2}{GCth17468.2} ้ ่ นเอำชนะบรรพบุรษ ในทุกวันนี ซำตำนจ ้องหำทำงเอำชนะมนุ ษย ์เหมือนทีมั ุ คูแ่ รกของเรำมำแล ้ ่ ่นของพวกเขำทีมี ่ ในพระผูส้ ร ้ำงและทำให ้พวกเขำสงสัยในพระปัญญ วด ้วยกำรทำลำยควำมเชือมั ่ ำทีพระองค ์ทรงใช ้ในกำรปกครองและสงสัยในควำมยุตธิ รรมของธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งๆของพระเจ ้ำซ ่ นกำรแก ้ต่ำงให ้กับควำม ำตำนและผูแ้ ทนของมันกล่ำวหำว่ำพระเจ ้ำทรงเลวร ้ำยกว่ำพวกมันเพือเป็ ่ิ ้ โหดร ้ำยและกำรกบฏของพวกมันเองจอมหลอกลวงผูย้ งใหญ่ ลงแรงโยกย ้ำยอุปนิ สยั โหดเหียมขอ ่ ำให ้ดูประหนึ่ งว่ำมันเองถูกใส่ร ้ำยและถูกขับออกจำกสวร งมันเองไปให ้แก่พระบิดำบนสวรรค ์เพือท ่ เทียงธรรมมั ่ รค ์เพรำะมันไม่ยอมอยูภ ่ ำยใต ้ผูป้ กครองทีไม่ นนำเสนอให ้โลกมองเห็นว่ำพวกเขำจะอ ่ ่ ยูอ ่ ย่ำงมีควำมสุขภำยใต ้เสรีภำพของกำรปกครองทีไม่เข ้มงวดของมันซึงตรงข ้ำมกับพระบัญชำอั ่ บบังคับพวกเขำด ้วยประกำรฉะนี มั ้ นจึงประสบควำมสำเร็จในกำรล่อ นเข ้มงวดของพระยำห ์เวห ์ทีบี ่ี ตอ ลวงจิตวิญญำณให ้หันไปจำกควำมภักดีทมี ่ พระเจ ้ำ{GC534.3}{GCth17468.3} ่ ่ ตำยไปแล ่ ่ กไหม้อยูช ่ั หลักคำสอนเรืองคนชั วที ้วจะถูกทรมำนในนรกด ้วยไฟและกำมะถันทีลุ ่ วนิ ่ น่ ่ ำร ังเกียจเพียงไรต่อทุกอำรมณ์แห่งควำมร ักและควำมเมตตำและแม้กระ ร ันดร ์นั้นช่ำงเป็ นเรืองที ่ นธรรมของเรำเป็ นเพรำะบำปของชีวต ้ ้ ทั่งต่อควำมรู ้สึกทีเป็ ิ อันสันในโลกนี พวกเขำจึ งต ้องทนทุกข ์ ่ ่ ยั ้ งคงแพร่ ทรมำนนำนแสนนำนตรำบเท่ำทีพระเจ ้ำทรงมีพระชนม ์อยูแ่ ต่กระนั้นหลักคำสอนเรืองนี ่ หลำยและฝังลึกอยูใ่ นหลักควำมเชือของอำณำจั กรคริสเตียนจำนวนมำกนักศำสนศำสตร ์ปริญญ ่ ้ ่ ำเอกคนหนึ งกล่ำวว่ำ“ภำพทรมำนในนรกจะทำให ้วิสท ุ ธิชนทังหลำยมี ควำมสุขตลอดไปเมือพวกเ ่ นิสยั แบบเดียวกันและเกิดมำด ้วยสภำพทีเหมื ่ อนกันถูกกวำดต ้อนลงไปอยูใ่ นควำม ขำเห็นคนทีมี ่ ้ ำให ้พวกเขำรู ้สึกว่ำพวกเขำมีควำมสุข ทุกข ์ระทมและกำรทีพวกเขำแตกต่ ำงจำกพวกนั้นเช่นนี ท ่ ำพิพำกษำแห่งกำรสำปแช่งดำเนิ นอยูใ่ นภำช มำกเพียงไร”มีอก ี คนหนึ่ งบรรยำยไว ้ว่ำ“ในขณะทีค 405

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ นะแห่งควำมแค ้นไปตลอดกำลนั้นควันแห่งกำรทรมำนของพวกเขำทังหลำยจะลอยขึ นไปเป็ นนิ จใ ่ ่ ้ นสำยตำของภำชนะแห่งควำมเมตตำซึงแทนที จะเข ้ำไปมีสว่ นในเป้ ำหมำยอันน่ ำลำเค็ญเหล่ำนี พ วกเขำกลับกล่ำวว่ำอำเมนอำเลลูยำสรรเสริญองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”{GC535.1}{GCth17469.1} ้ ่ี ้ร ับควำมรอดในสวรรค ์จะสูญเ คำสอนเช่นนี หำได ้จำกหน้ำไหนในพระคำของพระเจ ้ำเล่ำผูท้ ได สียอำรมณ์ทงหมดของควำมสงสำรและควำมเห็ ั้ นใจและแม้กระทั่งควำมรู ้สึกธรรมดำของมนุ ษย ์หรื ่ ้ ้ อจะเอำเรืองเหล่ ำนี ไปแลกกั บควำมไร ้อำรมณ์ของผูถ้ อื ลัทธิสโตอิกหรือควำมโหดเหียมของคนป่ ำ ่ ้ ได ้มำจำกพระคำของพระเจ ้ำผูท้ มี ่ี แนวคิดตำม เถือนหรื อไม่ไม่ใช่อย่ำงนั้นแน่ นอนคำสอนเช่นนี ไม่ ่ ่ ควำมรู ้และจริงใจแต่พวกเขำถูกเล่ห ์ของซำตำนหลอ ควำมเห็นทีเสนอข ้ำงต ้นนั้นอำจจะเป็ นคนทีมี ่ ดมอบภำษำทีแสดงออ ่ กมันนำพวกเขำให ้เข ้ำใจข ้อควำมอันหนักแน่ นของพระคัมภีร ์ไปในทำงทีผิ ่ ่ นควำมรู ้สึกของมันเองแต่ไม่ใช่ควำมรู ้สึกของพระผูส้ ร ้ำงข กถึงควำมขมขืนและควำมมุ ่งร ้ำยซึงเป็ องเรำ ่ “เรำมีชวี ต ิ อยูแ่ น่ นอนอย่ำงไรเรำไม่พอใจในควำมตำยของคนอธรรมแต่พอใจในกำรทีคนอธร ่ รมหันจำกทำงของเขำและมีชวี ต ิ อยูไ่ ม่ใช่หรือจงหันกลับจงหันกลับจำกทำงชัวของเจ ้ำโอพงศ ์พัน ธุ ์อิสรำเอลเอ๋ยทำไมจึงยอมตำย”เอเสเคียล33:11{GC535.2}{GCth17469.2} ่ ่ พระเจ ้ำจะทรงได ้ร ับสิงใดหำกเรำยอมร ับว่ำพระองค ์ทรงชืนชอบกั บกำรมองดูควำมทุกข ์ทรมำ ้ นอันไม่มวี น ั จบสินและพระองค ์ทรงเพลิดเพลินกับเสียงร ้องโอดครวญและเสียงกรีดร ้องและคำแช่ง ่ ชวี ต ่ ้ ของสิงมี ิ ทีพระองค ์ทรงปล่อยให ้ทุกข ์ทรมำนอยูใ่ นเปลวไฟนรกเสียงอันน่ ำสยดสยองเหล่ำนี จะ ่ ้ขอบเขต/ทีไม่ ่ สนสุ เป็ นเสียงดนตรีในพระกรรณของพระผูท้ รงเป็ นควำมร ักทีไร ิ ้ ด????ได ้อย่ำงไรมี ่ ้วยควำมทุกข ์ทรมำนอย่ำงไม่สนสุ กำรเร่งเร ้ำว่ำกำรลงโทษคนชัวด ิ ้ ดนั้นแสดงให ้เห็นว่ำพระองค ์ทร ่ นควำมชัวซึ ่ งส่ ่ งผลร ้ำยต่อสันติสข งเกลียดชังบำปทีเป็ ุ และควำมเป็ นระเบียบของจักรวำลโอนี่ คือก ่ ำรหมินประมำทพระนำมของพระเจ ้ำอย่ำงเลวร ้ำยทำรำวกับว่ำควำมเกลียดชังบำปของพระเจ ้ำเป็ ่ ำให ้บำปยังคงอยูไ่ ด ้ตลอดไปตำมคำสอนของนักศำสนศำสตร ์เหล่ำนี กำรทรมำนอย่ ้ นเหตุผลทีท ำ ่ ่ ่ ่ ่ ่ งต่อเนื องโดยไม่มค ี วำมหวังทีจะได ้ร ับควำมเมตตำทำให ้เหยือทีน่ ำสงสำรบ ้ำคลังและในขณะทีพว ่ ่ กเขำสำปแช่งและหมินประมำทพระเจ ้ำด ้วยควำมเดือดดำลนั้นควำมผิดของพวกเขำก็จะเพิมมำก ้ ่ นด ้ ้วยบำปทีเพิ ่ มมำกขึ ่ ้ ขึนพระสิ รข ิ องพระเจ ้ำไม่ได ้ถูกเพิมขึ นอย่ ำงต่อเนื่ องตลอดทุกยุค{GC536.

1}{GCth17470.1} ่ ่ ่ ้ำยทีเกิ ่ ดจำกคำสอนผิดในเรืองของก ่ เป็ นเรืองเกิ นกำลังสมองของมนุ ษย ์ทีจะประเมิ นควำมชัวร ่ ร ันดร ์ศำสนำของพระคัมภีร ์ทีเปี ่ ่ ยมด ้วยควำมร ักและควำมดีทงอุ ้ั ดมด ้วยควำมเห็นอ ำรทรมำนชัวนิ ่ กเห็นใจถูกทำให ้มัวหมองไปด ้วยควำมงมงำยและถูกเติมแต่งด ้วยควำมน่ ำสะพรึงกลัวเมือเรำพิ จำ ่ี ดๆใส่พระลักษณะของพระเจ ้ำเรำจะไม่สงสัยหรือว่ำพระผูส้ ร ้ำงผูท้ รงกอป รณำถึงซำตำนป้ ำยสีทผิ ่ รด ้วยพระเมตตำคุณของเรำนั้นน่ ำกลัวน่ ำร ังเกียจและน่ ำเกลียดชังคำสังสอนจำกธรรมำสน์ ด ้วยภ ่ ำกลัวเช่นนี แพร่ ้ ้ ่ ำพของพระเจ ้ำทีน่ กระจำยไปทั่วทังโลกท ำให ้คนนับล ้ำนนับพันสงสัยและไม่เชือใ นศำสนำ{GC536.2}{GCth17470.2} 406

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ร ันดร ์เป็ นคำสอนเท็จเรืองหนึ ่ ่ งทีเป็ ่ นองค ์ประกอบของเหล ้ำอันน่ ำสะ ทฤษฏีเรืองกำรทรมำนชั วนิ ่ ่ื วรณ์14:8;17:2 อิดสะเอียนของบำบิโลนซึงเธอบั งคับให ้ทุกชนชำติดมวิ ่ ร้ ับใช ้ของพระเยซูคริสต ์ร ับคำสอนทีผิ ่ ดนีและประกำศสั ้ ่ กำรทีผู งสอนจำกธรรมำสน์ อน ั ศักดิสิ์ ท ์ นเรืองที ่ ลึ ่ กลับอย่ำงแน่ แท ้พวกเขำร ับเรืองนี ่ จำกโรมเหมื ้ ่ ธิเป็ อนเช่นกำรร ับเรืองของวั นสะบำโตเที ่ ถู ้ กสอนโดยบุคคลทียิ ่ งใหญ่ ่ ่ เห ้ ยมเท็จจริงอยูเ่ รืองนี และคนดีแต่พวกเขำไม่ได ้ร ับแสงสว่ำงในเรืองนี ่ ่ องมำในยุคของพวกเขำเท่ำนั้นเรำร ับผิ มือนเช่นทีพวกเรำได ้ร ับพวกเขำต ้องร ับผิดชอบกับแสงทีส่ ่ องมำในสมัยของเรำหำกเรำหันไปจำกคำพยำนในพระคำของพระเจ ้ำและร ั ดชอบต่อแสงสว่ำงทีส่ บหลักคำสอนเทียมเท็จด ้วยเหตุผลว่ำบรรพบุรษ ุ ของเรำได ้สอนไว ้เรำก็จะตกเข ้ำไปสู่คำสำปแช่งที่ ่ มีไว ้สำหร ับบำบิโลนเรำกำลังดืมเหล ้ำองุ น ่ อันน่ ำสะอิดสะเอียนของเธอ{GC536.3}{GCth17470.

3} ่ึ ังเกียจหลักคำสอนเรืองกำรทรมำนชั ่ ่ ร ันดร ์กำลังถูกผลักดันไปยังอีกด ้ำน มีคนกลุม ่ ใหญ่ซงร วนิ ่ ดพวกเขำร ับรู ้ว่ำพระคัมภีร ์นำเสนอพระเจ ้ำว่ำทรงเปี่ ยมด ้วยควำมร ักและพระเ หนึ่ งของควำมเชือผิ ่ ่ ชวี ต มตตำคุณพวกเขำไม่สำมำรถเชือได ้ว่ำพระองค ์จะทรงมอบสิงมี ิ ของพระองค ์ให ้ลงไปอยูใ่ นไฟ ่ ่ ั ร ันดร ์แต่พวกเขำก็เชือว่ ่ ำจิตวิญญำณมีธรรมชำติทเป็ ่ี นอมตะพวกเขำจึงมองไม่ นรกทีเผำอยู ช ่ วนิ ่ ้ ่ ดคนมำกมำยมองดูวำ่ คำขู่ในพระคั เห็นทำงเลือกอืนนอกจำกสรุ ปว่ำมนุ ษย ์ทังมวลจะรอดได ้ในทีสุ ่ ่ งและสิงเหล่ ่ ้ ่ นทึกไว ้ดังนั้น มภีร ์มีไว ้สำหร ับทำให ้มนุ ษย ์กลัวเพือจะให ้เชือฟั ำนั้นจะไม่เกิดขึนตำมที บั ่ ่ ับควำม คนบำปจึงมีชวี ต ิ เพือควำมสุ ขอย่ำงเห็นแก่ตวั ละเลยข ้อกำหนดของพระเจ ้ำและยังหวังทีจะร ่ ดคำสอนเช่นนี ตั ้ งอยู ้ บ พึงพอพระทัยของพระเจ ้ำในทีสุ ่ นควำมคำดหวังในพระเมตตำคุณของพระเ ่ กใฝ่ ในเนื อหนั ้ จ ้ำแต่ไม่สนใจในควำมยุตธิ รรมของพระองค ์ทำให ้หัวใจทีฝั งพึงพอใจและทำให ้คน ่ ่ ชัวกล ้ำกระทำกำรชัวของตน{GC537.1}{GCth17471.1} ่ ่ ่ ในกำรทีจะแสดงให ้เห็นว่ำบรรดำผูเ้ ชือในค ำสอนเรืองควำมรอดครอบจั กรวำลใช ้พระคัมภีร ์มำ ่ ำลำยจิตวิญญำณได ้อย่ำงไรนั้นเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นทีจะต ่ สนับสนุ นคำสอนทีท ้องใช ้คำพูดของพวกเข ่ ่ ำเองในงำนศพของชำยหนุ่ มคนหนึ งทีไม่เคร่งในศำสนำและตำยกะทันหันจำกอุบต ั เิ หตุศำสนำจำ ่ องควำมรอดครอบจั ่ ่ รย ์ผูเ้ ชือเรื กรวำลเลือกข ้อควำมในพระคัมภีร ์เรืองของกษั ตริย ์ดำวิดทีว่​่ ำ“ดำวิ ้ พแล ้ว”2ซำมูเอล13:39{GC537.2}{G ดพระรำชำ…ทรงคิดถึงอัมโนนคลำยลงเนื่ องจำกเขำสินชี Cth17471.2} ่ี ำเนิ นชีวต นักเทศน์คนนั้นกล่ำวว่ำ“มีคนถำมข ้ำพเจ ้ำเสมอว่ำผูท้ ด ิ อยูใ่ นบำปจะมีชะตำกรรมเช่ ่ ้ ่ นใดเมือเขำจำกโลกนี ไปเขำอำจตำยไปในขณะทีมึนเมำตำยพร ้อมกับรอยเปรอะเปื ้ อนของอำชญ ่ ไม่ ่ ได ้ล ้ำงให ้สะอำดหรือตำยเหมือนเช่นชำยหนุ่ มคนนี ที ้ ไม่ ่ เคยร ับเชือหรื ่ อมีควำมสุ ำกรรมแดงกำที ขกับประสบกำรณ์ทำงศำสนำเรำพอใจกับพระคัมภีร ์คำตอบจำกพระคัมภีร ์จะแก ้ปัญหำอันน่ ำกลั ้ มโนนเป็ นคนบำปหนำอย่ำงมำกยิงเขำไม่ ่ ่ นเมำอยูน วนี อั ยอมกลับใจเขำเมำและในขณะทีมึ ่ ้ันก็ตำ ่ ยดำวิดทรงเป็ นผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำพระองค ์ย่อมทรงทรำบดีวำ่ ในโลกทีจะมำถึ งนั้นอัมโนน ่ ำแดงออกมำนั้นหมำยควำมว่ำอะไร‘แ จะอยูใ่ นสภำพเลวร ้ำยหรือดีอย่ำงไรพระทัยของพระองค ์ทีส 407

อำนำจสัมบูรณ์

่ ล ้วดำวิดพระรำชำตรอมพระทัยอำลัยถึงอับซำโลมเพรำะกำรทีทรงคิ ดถึงอัมโนนนั้นคลำยลงเนื่ อง ้ พแล ้ว’2ซำมูเอล13:39{GC537.3}{GCth17471.3} จำกเขำสินชี ้ ้อย่ำงไรกำรทรมำนอย่ำงไม่รู ้สินสุ ้ ดนี เป็ ้ นส่วนห “เรำได ้ข ้อสรุปจำกกำรอนุ มำนภำษำคำพูดนี ไว ่ ้ คด ่ เรำมำค ้ นึ่ งของควำมเชือทำงศำสนำของพระองค ์ไม่ใช่หรือเช่นนั้นเรำจึงตังแง่ ิ ด ้วยว่ำในทีนี ้นพ ่ ์ บข ้อพิสจ ู น์อย่ำงภำคภูมส ิ นับสนุ นสมมติฐำนเรืองควำมบริ สท ุ ธิและสั นติสข ุ อย่ำงครอบจักรวำลทัง้ ่ กใจกว่ำให ้ควำมกระจ่ำงมำกกว่ำและมีควำมเมตตำมำกกว่ำดำวิดทรงร ับกำรเล ้ำโลมใจเ หมดซึงถู ่ นพระรำชโอรสของพระองค ์สินชี ้ พและทำไมถึงเป็ นเช่นนี เพรำะด ้ มือเห็ ้วยสำยตำของกำรพยำกร ่ ณ์พระองค ์ทรงมองไปยังอนำคตข ้ำงหน้ำทีสดใสกว่ำและเห็นพระโอรสองค ์นั้นหลุดพ ้นไปจำกกำร ้ ่ ่ ก ทดลองทังปวงหลุ ดพ ้นจำกกำรจองจำและได ้ร ับกำรชำระจำกควำมชัวของบำปและหลั งจำกทีถู ์ ่ มนุ มของวิญญำณเบืองบน ้ ทำให ้บริสท ุ ธิและบรรลุ ถงึ ควำมกระจ่ำงแล ้วเขำได ้เข ้ำไปอยูร่ ว่ มในทีชุ ่ และมีควำมชืนชมยิ นดีควำมเล ้ำโลมใจเดียวของพระองค ์คือพระโอรสอันเป็ นทีร่ ักของพระองค ์ถูก ่ นบำปและทุกข ์ทรมำนและได ้ไปอยูใ่ นทีๆลมพระโอษฐ ่ ่ นำออกไปจำกสภำพปัจจุบน ั ซึงเป็ ์สูงส่งทีสุ ์ ่ นสถำนทีที ่ ควำมคิ ่ ดของพระวิญญำณบริสท ุ ธิจะเป่ ำลงบนจิตวิญญำณอันมืดมนของเขำได ้ซึงเป็ ่ ดของเขำจะเปิ ดร ับปัญญำของสวรรค ์และควำมร ักอมตะอันหวำนชืนและเตรี ยมพร ้อมด ้วยธรรมช ำติทผ่ ี่ ำนกำรชำระแล ้วให ้พักผ่อนอย่ำงมีควำมสุขและเข ้ำสังคมกับผูร้ ับมรดกของสวรรค ์{GC538 .1}{GCth17472.1} ้ ่ ำควำมรอดของสวรรค ์ไม่ได ้ขึนกั ้ บสิงใดที ่ ่ “ด ้วยแนวคิดเช่นนี เรำต ้องเข ้ำใจและเชือว่ เรำท ำในชี ้ ้ ่ ่ วิตนี หรือไม่ขนกั ึ บกำรเปลียนแปลงหัวใจใหม่หรือควำมเชือของเรำในปัจจุบน ั หรือกำรนับถือศำส ้ นำของเรำในเวลำนี ”{GC538.2}{GCth17472.2} ้ ่ ้ ำทีงู่ พูดไว ้ในส ด ้วยประกำรฉะนี อำจำรย ์ทีแสดงตนว่ ำเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์จึงได ้กล่ำวซำค ้ วนเอเดน“พวกเจ ้ำจะไม่ตำย”“พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้น้ันวันใดตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำงขึนในวั น ่ สุ ่ ดไม่วำ่ จะเป็ นฆำตกรโจร นั้นแล ้วพวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำ”เขำประกำศว่ำคนบำปชัวที ่ ขโมยและคนผิดประเวณีเมือตำยแล ้วจะเข ้ำสูค ่ วำมสุขสำรำญอมตะ{GC538.3}{GCth17472.3} ้ ้ ่ ผูบ้ ด ิ เบือนพระคัมภีร ์เหล่ำนี เอำข ้อสรุปเช่นนี มำจำกที ใดจำกประโยคเดี ยวของดำวิดทีจ่ ำนนต่ ่ อกำรทรงนำของพระเจ ้ำจิตวิญญำณของเขำ“ตรอมพระทัยอำลัยถึงอับซำโลมเพรำะกำรทีทรงคิ ้ พแล ้ว”ควำมเจ็บปวดของควำมโศกเศร ้ำใจคลำยไปตำ ดถึงอัมโนนนั้นคลำยลงเนื่ องจำกเขำสินชี ่ นชี ้ พไปยังพระรำชโอรสทียั ่ งมีชวี ต มกำลเวลำควำมคิดของพระองค ์หันจำกพระรำชโอรสทีสิ ิ อยูซ ่ ่ึ ่ ตธิ รรมต่ออำชญำกรรมทีเขำก่ ่ งขับไล่ตนเองออกไปอันเนื่ องจำกกลัวกำรลงโทษทียุ อไว ้และนี่ เป็ น ่ึ ่ หลักฐำนของอัมโนนผูซ ้ งเมำและผิ ดประเวณี กบ ั คนในบ ้ำนว่ำเมือเขำตำยแล ้วได ้ถูกโยกย ้ำยทันที ่ อ ่ ่ นเขำได ้ร ับกำรชำระและถูกเตรียมให ้พร ้อมเพือเข ่ ้ำไปอยู่ ไปยังทีอยู ่ ำศัยแห่งควำมสุขสำรำญทีนั ่ กใจยิงนั ่ กเหมำะกับควำมต ้องกำรของจิตใจทีฝั ่ กใฝ่ เ ร่วมกับทูตสวรรค ์ผู ้ไม่มบ ี ำปช่ำงเป็ นนิ ยำยทีถู ้ นื อหนั งเป็ นคำสอนของซำตำนเองและทำงำนของมันอย่ำงได ้ผลเรำจะไม่รู ้สึกแปลกใจหรือว่ำด ้วย ้ ่ งมีอยูอ คำสอนเช่นนี ควำมชั วจึ ่ ย่ำงชุกชุม{GC538.4}{GCth17472.4} 408

อำนำจสัมบูรณ์

่ เทียมเท็จคนนี ด ้ ำเนิ นอยูแ่ สดงให ้เห็นถึงแนวทำงของครูเทียมเท็จอีกมำกมำยกำรเ แนวทำงทีครู ้ ่ ่ อำคำบำงคำออกไปจำกเนื อหำของพระคั มภีร ์ซึงในหลำยกรณี จะได ้ควำมหมำยทีตรงกั นข ้ำมโดย ้ ่ ่ ้ สินเชิงกับควำมหมำยทีได ้จำกกำรแปลควำมและข ้อควำมทีไม่ประติดประต่อเช่นนี เป็ นข ้อควำมที่ ่ สจ ่ มรี ำกฐำนในพระคำของพระเจ ้ำข ้อควำม ถูกบิดเบือนและถูกนำไปใช ้เพือพิ ู น์หลักคำสอนซึงไม่ ่ ้อ ้ำงเป็ นหลักฐำนเพือแสดงว่ ่ ้ ่ ดแย ้งโดยตรงกับข ้ ทีใช ำอัมโนนขีเมำอยู ใ่ นสวรรค ์เป็ นกำรอนุ มำนทีขั ่ ้ อควำมทีชัดเจนและตรงไปตรงมำของพระคั มภีร ์ทีว่​่ ำคนขีเมำจะไม่ มส ี ว่ นในแผ่นดินของพระเจ ้ำ1โ ้ ่ ครินธ ์6:10;ด ้วยวิธเี ดียวกันนี คนช่ ำงสงสัยคนไม่เชือและคนเย ้ยหยันแปลงควำมจริงให ้กลับเป็ นเรื่ ่ องโกหกและคนจำนวนมำกถูกเล่ห ์เหลียมของพวกเขำหลอกและถู กกล่อมให ้หลับในเปลอันปลอ ้ ดภัยของฝ่ ำยเนื อหนั ง{GC539.1}{GCth17473.1} ่ ้ ดลงนี เป็ ้ นเรืองจริ ่ หำกวิญญำณของมนุ ษย ์ทุกคนได ้เข ้ำไปยังสวรรค ์เมือวำระของเขำสิ นสุ งแล ้ว ่ และได ้ เรำน่ ำจะปรำรถนำควำมตำยมำกกว่ำกำรมีชวี ต ิ มีคนมำกมำยถูกชักจูงด ้วยควำมเชือนี ้ปลิ ่ วต ดชีวต ิ ของตนเองลงเมือชี ิ ถูกรุมเร ้ำด ้วยควำมทุกข ์ควำมกังวลใจและควำมผิดหวังดูประหนึ่ งว่ำ ่ จะเป็ นกำรง่ำยทีจะเด็ ดเส ้นด ้ำยอันเปรำะบำงของชีวต ิ และบินไปสูค ่ วำมสุขสำรำญของโลกนิ ร ันดร ์ {GC539.2}{GCth17473.2} ่ี วงละเมิดธรรมบัญญัตข พระเจ ้ำประทำนหลักฐำนมั่นใจแน่ วแน่ วำ่ พระองค ์จะทรงลงโทษผูท้ ล่ ิ อง ่ พระองค ์ผูท้ ปลอบใจตั ี วเองว่ำพระองค ์ทรงกอปรด ้วยพระเมตตำคุณอันเหลือล ้นจะไม่ลงโทษคนบำ ปนั้นควรมองไปยังกำงเขนคำลวำรีควำมตำยของพระบุตรผูท้ รงปรำศจำกบำปของพระเจ ้ำเป็ นหลั กฐำนให ้เห็นว่ำ“ค่ำจ ้ำงของบำปคือควำมตำย”กำรละเมิดบัญญัตท ิ ุกข ้อของพระเจ ้ำจะต ้องได ้รับก ่ ตธิ รรมพระคริสต ์ผูท้ รงปรำศจำกบำปเสด็จมำร ับบำปของมนุ ษย ์พระองค ์ทรงแบกร ั ำรตอบแทนทียุ ่ บควำมผิดของผูล้ ว่ งละเมิดและกำรทีพระบิ ดำทรงซ่อนพระพักตร ์ไปจำกพระองค ์ทำให ้พระหทัยข ้ ้ ่ คนบำ องพระองค ์แตกสลำยและชีวต ิ ของพระองค ์แตกหักไปกำรทรงสละทังหมดนี กระท ำไปเพือไถ่ ่ื ่ เส ปให ้รอดมนุ ษย ์จะหลุดพ ้นจำกกำรลงโทษของบำปด ้วยวิธอี นไม่ ได ้และจิตวิญญำณทุกดวงทีปฏิ ้ ้องแบกร ับควำมผิดและกำรลงโทษของกำรล่วงละเ ธไม่ยอมร ับกำรไถ่บำปด ้วยรำคำแพงเช่นนี จะต มิดด ้วยตัวของเขำเอง{GC539.3}{GCth17473.3} ่ มไว ้อย่ำงไรถึงเรืองกำรกลั ่ ให ้เรำพิจำรณำดูซวิ ำ่ พระคัมภีร ์สอนเพิมเติ บใจของคนอธรรมและค ่ ่ ่ ่ ่ ้ นทีไม่กลับใจทีผูเ้ ชือในเรืองควำมรอดครอบจักรวำล[Universalist]ทีสอนว่ำคนเหล่ำนี จะไปเป็ น ่ สท ์ ทูตสวรรค ์ทีบริ ุ ธิและมี ควำมสุขในสวรรค ์{GC540.1}{GCth17473.4} ่ ่ ้ แห่งชีวต “ใครทีกระหำยเรำจะให ้เขำดืมจำกบ่ อนำพุ ิ โดยไม่ต ้องเสียอะไรเลย”วิวรณ์21:6พระสั ้ ้ไว ้สำหร ับผูก้ ระหำยเท่ำนั้นไม่ได ้มีไว ้สำหร ับผูใ้ ดนอกจำกผูท้ รู่ี ้สึกว่ำตนเองต ้องกำรนำแ ้ ญญำนี ให ้ ้นโดยยอมละทิงสิ ้ งของอื ่ ่ งปวง“คนที ้ ่ ่ ้ นมรดกแ ห่งชีวต ิ และแสวงหำนำนั นทั ชนะจะได ้ร ับสิงเหล่ ำนี เป็ ่ ยั ้ งระบุข ้อกำหนดไว ้ด ้วย ละเรำจะเป็ นพระเจ ้ำของเขำและเขำจะเป็ นบุตรของเรำ”วิวรณ์21:7ในทีนี ่ ้ ในกำรทีจะเป็ นผูร้ ับมรดกทังหมดได ้นั้นเรำจะต ้องต่อต ้ำนและเอำชนะบำป{GC540.2}{GCth174 73.5} 409

อำนำจสัมบูรณ์

องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์ว่ำ“จงบอกคนชอบธรรมว่ำเขำจะเป็ น ่ ่ มื ่ อข สุข”“วิบต ั แิ ก่คนอธรรมเพรำะว่ำสิงเลวร ้ำยจะเกิดกับเขำเพรำะว่ำเขำต ้องถูกจัดกำรตำมสิงที องเขำได ้ทำ”อิสยำห ์3:10,11นักปรำชญ ์กล่ำวว่ำ ่ งร ้ ้อยครงและอำยุ ้ั ่ นอยูไ่ ด ้ถึงกระนั้นข ้ำพเจ ้ำยังรู ้แน่ วำ่ สวัสดิมง “แม้วำ่ คนบำปทำชัวตั เขำยังยังยื ้ ่ ควำมยำเกรงเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์แต่วำ่ จะไม่เป็ คลจะมีแก่เขำทังหลำยที ย่ ำเกรงพระเจ ้ำคือทีมี นสวัสดิมงคลแก่คนอธรรม”ปัญญำจำรย ์8:12,13และเปำโลยืนยันว่ำคนบำป ่ ่ ่ ่ “สะสมโทษให ้แก่ตวั เองในวันทีพระเจ ้ำทรงพระพิโรธซึงพระองค ์จะทรงสำแดงกำรพิพำกษำทีเที ยงธรรมให ้ประจักษ ์เพรำะพระองค ์จะประทำนแก่ทก ุ คนตำมควรแก่กำรกระทำของเขำ”“ควำมทุก ่ ่ั ขเวทนำจะเกิดแก่ทุกคนทีประพฤติ ชว”โรม2:5,6,9{GC540.3}{GCth17473.6} ่ วงประเวณี หรือทีท ่ ำกำรโสโครกหรือทีละโมบ(ซึ ่ ่ คอื คนนับถือรูปเคำรพ)จะไม่มม “ทุกคนทีล่ งก็ ี ร ดกในแผ่นดินของพระคริสต ์และพระเจ ้ำ”เอเฟซัส5:5 ่ ่ ์ “จงมุ่งมั่นทีจะได ้อยูอ ่ ย่ำงสงบกับทุกคนและทีจะได ้ควำมบริสท ุ ธิเพรำะถ ้ำปรำศจำกควำมบริสท ุ ์ ธิแล ้วก็จะไม่มใี ครได ้เห็นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเลย”ฮีบรู12:14 ้ ่ ำระเสือผ้ ้ ำของตนก็เป็ นสุขเพือว่ ่ ำพวกเขำจะมีสท ์ “คนทังหลำยที ช ิ ธิในต ้นไม้แห่งชีวต ิ และเข ้ำไ ่ ปในนครนั้นโดยทำงประตูได ้ภำยนอกเป็ นทีของพวกสุ นัขพวกใช ้เวทมนตร ์พวกล่วงประเวณี พวก ่ ฆำตกรพวกบูชำรูปเคำรพและพวกทีร ักและประพฤติกำรหลอกลวงทุกคน”วิวรณ์22:14,15{GC5 41.1}{GCth17474.1 ่ พระเจ ้ำประทำนให ้มนุ ษย ์ได ้ทรำบถึงพระลักษณะของพระองค ์และวิธก ี ำรทีพระองค ์ทรงจัดกำร ้ ้ำทร กับบำป“พระยำห ์เวห ์พระยำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและพระคุณพระองค ์กริวช ่ งบริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริงผู ้ทรงสำแดงควำมร ักมั่นคงจนถึงพันๆชัวอำยุ คนผู ้ ประทำนอภัยกำรล่วงละเมิดกำรทรยศและบำปแต่จะไม่ทรงละเว ้นกำรลงโทษอย่ำงแน่ นอน”อพยพ 34:6,7“พระองค ์จะทรงทำลำยคนอธรรมทุกคน”“แต่ผูล้ ะเมิดจะถูกทำลำยไปด ้วยกันอนำคตของค นอธรรมจะถูกตัดออกไป”สดุด1 ี 45:20;37:38 ่ กำลังและอำนำจกำรปกครองของพระเจ ้ำจะถูกใช ้เพือปรำบกำรกบฏแต่ กระนั้นกำรแสดงออก ้ ่ ดเผยให ้เห็นถึงกำรลงโทษเพือควำมยุ ่ ทังหมดที เปิ ตธิ รรมนั้นจะสอดคล ้องอย่ำงสมบูรณ์กบั พระลัก ษณะของพระเจ ้ำทีว่​่ ำพระองค ์ทรงพระเมตตำทรงอดทนนำนและโอบอ ้อมอำรี{GC541.2}{GCth1 7474.2} ่ พระเจ ้ำไม่ทรงเคยบังคับควำมนึ กคิดหรือกำรตัดสินใจของผูใ้ ดพระองค ์ไม่ทรงชืนชอบกั บกำรเ ่ งด ้วยกำรบังคับพระองค ์ทรงประสงค ์ทีจะให ่ ่ ชวี ต ้ ่ ชือฟั ้สิงมี ิ ทังปวงที พระองค ์ทรงสร ้ำงด ้วยพระหัตถ ์ ่ ้ ของพระองค ์ร ักพระองค ์เพรำะพระองค ์สมควรทีจะได ้ร ับควำมร ักพระองค ์ทรงปรำรถนำให ้เขำทังห ่ งพระองค ์เพรำะเขำเข ้ำใจอย่ำงลึกซึงถึ ้ งพระปัญญำควำมยุตธิ รรมและควำมโอบอ ้อมอำ ลำยเชือฟั ่ ควำมคิดทีถู ่ กต ้องในคุณสมบัตเิ หล่ำนีจะร ้ ักพระองค ์เพรำะเขำทังหลำ ้ รีของพระองค ์และทุกคนทีมี 410

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยถูกชักนำให ้เข ้ำมำหำพระองค ์ด ้วยควำมรู ้สึกชืนชอบในพระลั กษณะต่ำงๆของพระองค ์{GC541.

3}{GCth17474.3} ่ หลักกำรต่ำงๆแห่งพระเมตตำคุณควำมปรำนี และควำมร ักทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงสอนและทรงเ ป็ นแบบอย่ำงนั้นเป็ นหลักฐำนบันทึกถึงพระประสงค ์และพระลักษณะของพระเจ ้ำพระคริสต ์ทรงเปิ ด ่ นใดนอกจำกสิ ่ ่ พระองค ่ เผยว่ำพระองค ์ไม่ทรงสอนเรืองอื งที ์ทรงร ับจำกพระบิดำของพระองค ์หลักก ่ ำรเรืองกำรปกครองของพระเจ ้ำเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันอย่ำงบริบูรณ์กบ ั กฎของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอด ่ อประโยชน์ ่ ่ ทีว่​่ ำ“จงรักศัตรู”พระเจ ้ำทรงจัดกำรอย่ำงยุตธิ รรมกับคนชัวเพื ของจักรวำลและเพือผล ่ี ้ร ับคำพิพำกษำของพระองค ์ด ้วยหำกทำได ้พระองค ์ทรงประสงค ์ที่ ประโยชน์แม้กระทั่งสำหร ับผูท้ ได จะทำให ้พวกเขำมีควำมสุขโดยอยูภ ่ ำยใต ้กฎบัญญัตแิ ห่งกำรปกครองของพระองค ์และควำมยุตธิ รรมแห่งพระลักษณะของพระองค ์พระองค ์ทรงห ้อมล ้อมพวกเขำไว ้ด ้วยของประทำนแห่งควำมรักข องพระองค ์พระองค ์ประทำนควำมรอบรู ้ในธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์แก่พวกเขำและติดตำมพวกเ ขำไปด ้วยข ้อเสนอแห่งพระเมตตำของพระองค ์แต่พวกเขำกลับดูแคลนควำมร ักของพระองค ์ทำใ ่ ห ้ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ไม่เกิดประโยชน์และปฏิเสธพระเมตตำของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำ ร ับของประทำนจำกพระองค ์อย่ำงสม่ำเสมอไม่หยุดหย่อนพวกเขำกลับหลูเ่ กียรติพระผูป้ ระทำนทุ กอย่ำงให ้พวกเขำเกลียดชังพระเจ ้ำเพรำะพวกเขำทรำบดีวำ่ พระองค ์ทรงเกลียดบำปของพวกเขำ ่ ดคือเมื่ พระเจ ้ำทรงอดทนกับกำรนอกลูน ่ อกทำงของพวกเขำแต่เวลำแห่งกำรตัดสินจะมำถึงในทีสุ อชะตำกรรมของพวกเขำจะต ้องถูกตัดสินแล ้วหลังจำกนั้นพระองค ์จะทรงเอำโซ่ลำ่ มกบฏเหล่ำนีไ้ ้ ว ้ให ้อยูแ่ นบกำยของพระองค ์หรือพระองค ์จะทรงบังคับพวกเขำให ้ทำตำมนำพระทั ยของพระองค ์ห รือ{GC541.4}{GCth17474.4} ่ี อกซำตำนเป็ นผูน้ ำของพวกเขำและอยูภ ่ ผูท้ เลื ่ ำยใต ้อำนำจกำรควบคุมของมันจะไม่พร ้อมทีจะ ้ ่ เข ้ำไปอยูต ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำควำมหยิงยโสกำรหลอกลวงควำมโสโครกควำมโหดเหี ย้ ่ มฝังลึกลงไปในอุปนิ สยั ของพวกเขำพวกเขำจะเข ้ำไปอำศัยอยูใ่ นสวรรค ์ร่วมกับคนทีพวกเขำเคย ่ ้ั งมีชวี ต ่ อตั ดูแคลนและเกลียดชังเมือคร นยั ิ อยูใ่ นโลกได ้หรือคนโกหกจะไม่ยอมร ับควำมจริงคนทีถื ่ ่ ่ ่ นแก่ต ั วและหยิงยโสจะไม่ พอใจกับกำรถ่อมตัวคนทีคดโกงจะไม่ ชอบเรืองของควำมชัดเจนคนที เห็ ่ ก วจะมองคนทีร่ ักอย่ำงไม่เห็นแก่ตวั ว่ำเป็ นคนไม่น่ำดึงดูดแล ้วสวรรค ์จะมอบควำมสุขให ้แก่คนทีฝั ใฝ่ ฝ่ ำยโลกและเห็นแก่ตวั ได ้อย่ำงนั้นหรือ{GC542.1}{GCth17475.1} ่ เป็ นไปได ้หรือทีคนใช ้ชีวต ิ อยูอ ่ ย่ำงกบฏต่อพระเจ ้ำจะถูกร ับไปอยูใ่ นสวรรค ์ทันทีและมีสว่ นร่วม ่ ่ อยูม ่ นสถำนทีที ่ จิ ่ ตวิญญำณ ทีจะเห็นสถำนภำพอันสูงส่งและบริสท ุ ธิที์ มี ่ ำโดยตลอดในสวรรค ์ซึงเป็ ทุกดวงเปี่ ยมด ้วยควำมร ักใบหน้ำทุกคนเปล่งประกำยด ้วยควำมสุขเสียงดนตรีไพเรำะจับใจลอยขึ ้ ่ องจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ นถวำยเกียรติพระเจ ้ำและพระเมษโปดกและพระสิรอิ น ั ไม่สนสุ ิ ้ ดซึงส่ ่ี ้ร ับกำรไถ่ไว ้แล ้วเป็ นไปได ้หรือทีหั ่ วใจของผูท้ เต็ ่ี มล ้นด ้วยควำมเกลี ผูป้ ระทับบนบัลลังก ์มำยังผูท้ ได ์ ยดชังพระเจ ้ำเกลียดชังควำมจริงและควำมศักดิสิ์ ทธิจะเข ้ำร่วมกับชำวสวรรค ์และเข ้ำร่วมร ้องเพลง สรรเสริญพวกเขำจะทนอยูใ่ นพระสิรข ิ องพระเจ ้ำและพระเมษโปดกได ้หรือไม่ได ้ไม่ได ้แน่ นอนเวลำ ่ แห่งพระกรุณำธิคณ ุ ได ้ถูกมอบให ้แก่พวกเขำเพือพวกเขำจะพั ฒนำให ้เกิดอุปนิ สยั ต่ำงๆสำหร ับส 411

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ักควำมบริสท ์ วรรค ์ขึนแต่ พวกเขำไม่เคยฝึ กควำมคิดทีจะร ุ ธิพวกเขำไม่ เคยเรียนรู ้ภำษำของชำวส ้ สำยเกินไปแล ้วชีวต ่ วรรค ์และบัดนี ก็ ิ ทีกบฏต่ อพระเจ ้ำทำให ้พวกเขำไม่เหมำะสำหร ับสวรรค ์ควำม ์ ์ ์ ่ ่ ่ ่ บริสท ุ ธิควำมศักดิสิทธิและสันติสข ุ จะเป็ นสิงทีทรมำนพวกเขำพระสิ รข ิ องพระเจ ้ำจะเป็ นดังไฟที เผ ่ ่ สท ์ ่ ำผลำญพวกเขำหวังทีจะหนี ไปให ้พ ้นสถำนทีบริ ุ ธิพวกเขำปรำรถนำที จะต ้อนร ับกำรทำลำยเพื่ ้ ่ พวกเขำชะตำกรรมของค อจะซ่อนตัวให ้พ ้นจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผูท้ รงสินพระชนม ์เพือไถ่ ่ กกำหนดไว ้แล ้วด ้วยกำรเลือกของพวกเขำเองกำรถูกกันออกไปจำกสวรรค ์ของพวกเขำนั้ นชัวถู นส่วนหนึ่ งมำจำกควำมสมัครใจของตนเองและอีกส่วนมำจำกพระเจ ้ำคือควำมยุตธิ รรมและพระเม ตตำกรุณำ{GC542.2}{GCth17475.2} ่ ำที ้ ท่ ่ วมโลกไฟในวันยิงใหญ่ ่ ่ ักษำให ้หำยไม่ได ้พวก ดังน ประกำศคำตัดสินของพระเจ ้ำว่ำคนชัวร ่ ้ ่ วต เขำไม่มน ี ิ สยั ทีจะยอมอยู ภ ่ ำยใต ้อำนำจของพระเจ ้ำพวกเขำฝึ กควำมตังใจให ้กบฏและเมือชี ิ สิน้ ่ นแนวคิดให ้ไปอยูด ่ นออกจำกกำรล่วงละเมิด สุดลงก็สำยเกินไปทีจะหั ่ ้ำนตรงข ้ำมสำยเกินไปทีจะหั ่ งจำกควำมเกลียดชังไปสูค ไปสูก ่ ำรเชือฟั ่ วำมร ัก{GC543.1}{GCth17476.1} ่ ่ นฆำตกรพระองค ์ประทำนให ้โลกเห็นตัวอย่ำงของผลทีจะเ ่ เมือพระเจ ้ำทรงละเว ้นชีวต ิ คำอินทีเป็ ้ อพระองค ่ กิดขึนเมื ์ทรงปล่อยให ้คนบำปมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปในวิถท ี ำงของบำปโดยไม่ถก ู ควบคุมโดยอิ ทธิพลกำรสอนและแบบอย่ำงชีวต ิ ของคำอินลูกหลำนมำกมำยถูกชักนำเข ้ำไปสูบ ่ ำปจน“ควำมชัว่ ร ้ำยของมนุ ษย ์มีมำกบนแผ่นดิน”และ ้ ่ วร ่ ้ำยตลอดเวลำ” “เค ้ำควำมคิดในใจทังหมดของเขำล ้วนเป็ นเรืองชั ้ ่ “คนทังโลกเสื อมทรำมไปเฉพำะพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำและแผ่นดินก็เต็มด ้วยควำมโหดร ้ำย”ปฐ มกำล6:5,11{GC543.2}{GCth17476.2} ่ ่ ด ้วยพระเมตตำคุณทีพระเจ ้ำทรงมีตอ ่ โลกพระองค ์จึงทรงกวำดล ้ำงคนชัวในสมั ยของโนอำห ์ด ้ว ่ ่ ยพระเมตตำคุณพระองค ์ทรงทำลำยผูอ้ ำศัยทีชัวในเมืองโสโดมโดยอำนำจกำรหลอกลวงของซำ ้ ่ ำควำมชัวได ่ ้ร ับควำมเห็นใจและควำมชืนชมและด ่ ้ งนำให ้คนอืนกบ ่ ตำนคนทังหลำยที ท ้วยเหตุนีจึ ้ ฏอยูต ่ ลอดเวลำเป็ นเช่นนี ในสมั ยของคำอินและในสมัยของโนอำห ์และในสมัยของอับรำฮัมและโล ่ ตอ ทในสมัยของเรำก็จะเป็ นเช่นนั้นด ้วยด ้วยเพรำะพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำทีมี ่ จักรวำลนั่นเองที่ ่ เสธพระคุณของพระองค ์ในทีสุ ่ ด{GC543.3}{GCth17476.3} พระองค ์จะทรงทำลำยผู ้ทีปฏิ “ค่ำจ ้ำงของบำปคือควำมตำยแต่ของประทำนจำกพระเจ ้ำคือชีวต ิ นิ ร ันดร ์ในพระเยซูคริสต ์องค ์ พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำ”โรม6:23ชีวต ิ เป็ นมรดกของคนชอบธรรมควำมตำยเป็ นส่วนแบ่งของคนชัว่ ่ ควำมตำยและสิงร ่ ้ำยไว ้ต่อหน้ำท่ำน โมเสสเปิ ดเผยแก่คนอิสรำเอลว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำได ้วำงชีวต ิ และสิงดี ่ ้ ใช่ควำมตำยทีประกำศตั ่ ”เฉลยธรรมบัญญัต3 ิ 0:15;ควำมตำยทีพระคั มภีร ์กล่ำวถึงในข ้อนี ไม่ ดสิ ้ั ้ั สอง” ่ นให ้แก่อำดัมเพรำะมนุ ษยชำติทงปวงต ้องร ับโทษจำกกำรล่วงละเมิดแต่เป็ น“ควำมตำยครงที ่ กนำมำเปรียบเทียบให ้เห็นถึงควำมแตกต่ำงกับชีวต ทีถู ิ นิ ร ันดร ์{GC544.1}{GCth17477.1} ้ั ผลพวงแห่งบำปของอำดัมส่งผลให ้ควำมตำยตกทอดไปสูเ่ ผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติทงหมดทุ กคนลง ไปยังหลุมฝังศพเหมือนกันและด ้วยกำรจัดเตรียมของแผนกำรแห่งกำรไถ่ให ้รอดทุกคนจะออกมำ 412

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ จำกหลุมศพของตน“ทังคนชอบธรรมและคนไม่ ชอบธรรมจะเป็ นขึนจำกตำย”“เพรำะว่ ำ....ทุกคน ่ ่ องกับอำดัมทุกคนก็จะได ้ร ับชีวต ่ ่ องกับพระคริสต ์”กิจกำร24:151 ต ้องตำยโดยเกียวเนื ิ โดยเกียวเนื โครินธ ์15:22 ่ ่ ใ่ นอุโมงค ์ฝังศพจะได ้ แต่มค ี วำมแตกต่ำงระหว่ำงคนสองกลุม ่ ทีออกมำจำกหลุ มศพ“ทุกคนทีอยู ่ ่ ่ ั เป็ นขึนมำ ้ ยินเสียงของพระบุตรและจะก ้ำวออกมำคนทีประพฤติ ดก ี ็ขนมำสู ึ้ ช ่ วี ต ิ คนทีประพฤติ ชวก็ ่ี ้ ช ์ สูก ่ ำรพิพำกษำ”ยอห ์น5:28,29ผูท้ “สมควร”แก่ กำรฟื ้ นขึนสู ่ วี ต ิ จะ“เป็ นสุขและบริสท ุ ธิควำมตำย ้ั สองจะไม่ ่ ้ ่ี ได ้ร ับกำรอภัยผ่ำนทำงกำรกลับใ ครงที มอ ี ำนำจเหนื อเขำทังหลำย”วิ วรณ์20:6แต่ผูท้ ไม่ ่ จและควำมเชือจะต ้องร ับโทษของกำรล่วงละเมิดนี่ เป็ น“ค่ำจ ้ำงของบำป”พวกเขำร ับโทษทนทุกข ์ท ่ รมำนด ้วยระยะเวลำและควำมรุนแรงทีแตกต่ ำงกัน“ตำมกำรกระทำของเขำ” ่ ดจะจบลงด ้วยควำมตำยครงที ่ ่ องจำกว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีพระเจ ่ แต่ในทีสุ ั้ สองเนื ้ำผูท้ รงเปี่ ยมล ้นไป ่ งคงทำบำปอยูใ่ ห ้รอดพระองค ์จึงทรงเ ด ้วยควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณจะทรงช่วยคนบำปทียั ่ พิกถอนสิทธิของกำรมีชวี ต ิ อยูข ่ องพวกเขำซึงกำรล่ วงละเมิดของพวกเขำทำให ้สูญเสียกำรมีชวี ต ิ ้ ่ ่ อยูน ่ ี ไปและพวกเขำเองก็พส ิ จ ู น์วำ่ ตนเองไม่คค ู่ วรทีจะได ้ร ับกำรมีชวี ต ิ อยูน ่ ักเขียนทีได ้ร ับกำรดลใ ่ี ่ี ่ น”ส่ จบันทึกไว ้ว่ำ“ยังอีกหน่ อยหนึ่ งคนอธรรมจะไม่มอ ี ก ี แม้จะมองดูทของเขำให ด้ เี ขำก็ไม่ได ้อยูท ่ นั ่ เคยเป็ น”สดุด3 ่ วนอีกท่ำนหนึ่ งเปิ ดเผยว่ำพวกเขำ“จะเป็ นอย่ำงทีไม่ ี 7:10โอบำดีห ์16ควำมเสือมเสี ้ ยห่อหุ ้มพวกเขำไว ้พวกเขำจึงจมลงสูค ่ วำมสินหวั งหำยสำบสูญไปตลอดกำล{GC544.2}{GCth1 7477.2} ้ ้อมกับควำมทุกข ์และควำมหำยนะทังหมดที ้ ่ นผลงำนขอ บทอวสำนของบำปจะจบลงเช่นนี พร เป็ งบำปผู ้ประพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“พระองค ์ได ้ทรงตำหนิ บรรดำประชำชำติและทรงทำลำยคนอธรร ่ มแล ้วทรงลบชือของพวกเขำออกไปเป็ นนิ ตย ์นิ ร ันดร ์ศัตรูได ้ถึงจุดจบในควำมพินำศตลอดกำลส่ว ้ นเมืองทังหลำยของเขำพระองค ์ก็ทรงถอนรำกถอนโคนและอนุ สรณ์ของพวกเขำก็สญ ู ไป”สดุด9 ี : 5,6 ่ บร ้อ ในพระธรรมวิวรณ์ยอห ์นมองไปข ้ำงหน้ำยังสภำพนิ ร ันดร ์กำลเขำได ้ยินเพลงสรรเสริญทีขั ้ กรวำลโดยไม่มแี ม้เสียงโน้ตตัวหนึ่ งทีผิ ่ ดเพียนมำรบกวนสิ ้ ่ ชวี ต ้ งโดยคนทังจั งมี ิ ทังในสวรรค ์และใน ่ นำ โลกต่ำงส่งเสียงเยินยอพระสิรข ิ องพระเจ ้ำวิวรณ์5:13;ในขณะนั้นจะไม่มเี หล่ำจิตวิญญำณทีพิ ่ ่ รู ้จักสินสุ ้ ดไ ศกล่ำวคำหลูเ่ กียรติพระเจ ้ำในขณะทีพวกเขำทุ รนทุรำยในนรกด ้วยควำมทรมำนทีไม่ ่ ม่มเี หล่ำผูเ้ ครำะห ์ร ้ำยในนรกทีจะคอยส่ งเสียงโหยหวนออกมำปะปนกับเสียงเพลงของบรรดำผูท้ ไ่ี ด ้รับควำมรอด{GC545.1}{GCth17478.1} ่ ่ ดมำจำกเรืองธรรมชำติ ่ หลักคำสอนเรืองคนตำยมี ควำมนึ กคิดมีพนฐำนที ื้ ผิ ของควำมเป็ นอมต ่ นหลักคำสอนเรืองกำรทรมำนชั ่ ่ ร ันดร ์คือขัดแย ้งกับคำสอนของพระคัมภีร ์ทังด ้ ้วยเหตุแล ะซึงเป็ วนิ ่ นิ ่ ยมอย่ำงแพร่หลำยนี ผู ้ ท้ รอดในสวรรค ่ี ะผลและขัดแย ้งกับควำมรู ้สึกของมนุ ษย ์ตำมควำมเชือที ์จะ ่ งหมดที ้ ่ ดขึนในโลกและโดยเฉพำะกั ้ ่ ยังคุ ้นเคยกับเรืองทั เกิ บชีวต ิ ของมิตรสหำยทีเขำจำกมำแต่ ค ่ ่ งมีชวี ต ่ นตำยจะมีควำมสุขได ้อย่ำงไรเมือเขำรู ้ถึงควำมทุกข ์ของคนทียั ิ อยูม ่ องเห็นคนทีเขำร ักทำบ 413

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ ำปและมองเห็นพวกเขำต ้องทนอยูใ่ นควำมทุกข ์ยำกควำมผิดหวังและควำมปวดร ้ำวของชีวต ิ ผูท้ ต ้ องวนเวียนอยูก ่ บ ั มิตรสหำยในโลกเช่นนี จะเพลิ ดเพลินใจอยูก ่ บั ควำมสุขสำรำญของสวรรค ์ได ้มำ ่ ่ ่ ่ ่ี กน้อยเพียงไรและเป็ นเรืองทีน่ ำขยะแขยงเพียงไรทีเชือว่ำในทันทีทลมหำยใจออกจำกร่ ำงวิญญำ ่ี ได ้กลับใจในบำปจะถูกส่งไปอยูใ่ นเปลวเพลิงนรกเขำจะต ้องจมดิงลงไปในควำมระทม ่ ณของผูท้ ไม่ ่ ่ ได ้เตรียมตัวและต ้องก ้ำวลงสูห ่ ้ำไปอยูใ่ น ใจมำกน้อยเพียงไรเมือมองดู มต ิ รสหำยทีไม่ ่ ลุมศพเพือเข ่ ร ันดร ์มีคนมำกมำยเสียสติไปเนื่ องจำกแนวคิดอันน่ ำกลัวเช่นนี {GC ้ ควำมทุกข ์และควำมบำปชัวนิ 545.2}{GCth17478.2} ่ ้ ำงไรกษัตริย ์ดำวิดเปิ ดเผยว่ำเมือมนุ ่ พระคัมภีร ์กล่ำวถึงเรืองเหล่ ำนี อย่ ษย ์ตำยแล ้วเขำจะไม่รู ้สึก ่ ้ ตัว“เมือลมหำยใจของเขำพรำกไปเขำก็ กลับเป็ นดินในวันเดียวกันนั้นควำมคิดของเขำก็สญ ู สินไ ป”สดุด1 ี 46:4;กษัตริย ์ซำโลมอนก็เป็ นพยำนในทำนองเดียวกันว่ำ“เพรำะว่ำคนเป็ นย่อมรู ้ว่ำเขำเอ งคงจะตำยแต่คนตำยแล ้วก็ไม่รู ้อะไรเลย” ้ “ทังควำมร ักของพวกเขำและควำมชังพร ้อมกับควำมอิจฉำของพวกเขำได ้สูญไปนำนแล ้วและ ้ ่ ่ ดขึนภำยใต ้ ่ ้ำจะไป เขำทังหลำยจะไม่มส ี ว่ นในสิงใดที เกิ ้ดวงอำทิตย ์อีกต่อไป”“ในแดนคนตำยทีเจ นั้นไม่มก ี ำรงำนหรือควำมคิดหรือควำมรู ้หรือสติปัญญำ”ปัญญำจำรย ์9:5,6,10{GC545.3}{GCt h17478.3} ่ ำอธิษฐำนทูลขอของกษัตริย ์เฮเซคียำห ์ได ้รบั คำตอบแล ้วว่ำพระองค ์จะทรงมีชวี ต เมือค ิ อยูต ่ อ ่ ไ ้ ่ ปอีก15;ปี กษัตริย ์ผูท้ รงซำบซึงในพระคุ ณอันยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำได ้ทรงถวำยคำสรรเสริญโมทนำ ้ ่ คุณพระเจ ้ำในบทเพลงนี พระองค ์ตร ัสถึงเหตุผลของควำมชืนชมยิ นดีวำ่ “เพรำะแดนคนตำยขอบ ่ พระคุณพระองค ์ไม่ได ้ควำมมรณำก็สรรเสริญพระองค ์ไม่ได ้บรรดำคนทีลงไปยั งหลุมนั้นจะหวังใน ่ ตย ์ของพระองค ์ไม่ได ้คนมีชวี ต ่ ้ำพระ ควำมซือสั ิ คนมีชวี ต ิ เขำขอบพระคุณพระองค ์เหมือนอย่ำงทีข ้ สยำห ์38:18,19 องค ์ทำอยูใ่ นเวลำนี ”อิ ่ ่ ศำสนศำสตร ์ทีคนนิ ยมทั่วไปได ้แสดงให ้เห็นว่ำคนชอบธรรมทีตำยแล ้วอยูใ่ นสวรรค ์อย่ำงมีควำ ้ มสุขสำรำญและร ้องสรรเสริญพระเจ ้ำด ้วยลินอมตะแต่กษัตริย ์เฮเซคียำห ์ไม่ได ้มองเห็นภำพของค ้ ่ ป้ ระพันธ ์สดุดก วำมตำยว่ำมีควำมงำมสง่ำเช่นนี พระด ำร ัสของพระองค ์นั้นตรงกันกับคำพยำนทีผู ี ล่ำวไว ้ว่ำ“ในควำมตำยไม่มก ี ำรระลึกถึงพระองค ์ในแดนคนตำยใครเล่ำจะยกย่องพระองค ์”“คนตำ ่ ่ี ดก็เช่นกัน”สดุด6 ยไม่สรรเสริญพระยำห ์เวห ์และทุกคนทีลงไปสู ท ่ สงั ี :5;115:17{GC546.1}{GCt h17479.1} ในวันเพ็นเทคอสต ์เปโตรประกำศว่ำบรรพชนดำวิด“ตำยแล ้วและถูกฝังไว ้แล ้วและอุโมงค ์ฝังศพ ้ ้ ของท่ำนยังอยูก ่ บ ั เรำจนถึงทุกวันนี ”“เพรำะว่ ำดำวิดไม่ได ้ขึนไปยั งสวรรค ์”กิจกำร2:29,34ควำมจ ่ บเป็ นขึนมำสู ้ ่ พิ ่ สจ ริงทีว่​่ ำดำวิดยังคงอยูใ่ นอุโมงค ์ฝังศพจนกว่ำจะถึงวันทีกลั ช ่ วี ต ิ เป็ นสิงที ู น์ใหเ้ ห็น ่ ้ ว่ำเมือคนชอบธรรมตำยเขำไม่ได ้ไปสวรรค ์โดยกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยและโดยทำงพระคุณคว ้ ่ ่ ดดำวิดจะไปนั่งอ ำมดีของควำมจริงทีว่​่ ำพระคริสต ์ทรงเป็ นขึนมำจำกควำมตำยเท่ ำนั้นแล ้วทีในที สุ ยูด ่ ้ำนขวำมือของพระเจ ้ำ{GC546.2}{GCth17479.2} 414

อำนำจสัมบูรณ์

้ เปำโลกล่ำวว่ำ“เพรำะว่ำถ ้ำคนตำยไม่ถก ู ทำให ้เป็ นขึนมำพระคริ สต ์ก็ไม่ได ้ทรงถูกทำให ้เป็ นขึ ้ ้ ่ นมำและถ ้ำพระคริสต ์ไม่ได ้ทรงถูกทำให ้เป็ นขึนมำควำมเชื อของพวกท่ ำนก็ไร ้ประโยชน์ท่ำนก็ยงั ้ ้ ่ ตกอยูใ่ นบำปของตนและถ ้ำอย่ำงนันคนทังหลำยทีล่วงหลับในพระคริสต ์ก็พน ิ ำศไปด ้วย”1โครินธ ์ ้ ่ 15:16,17,18;หำกว่ำในช่วงเวลำ4,000ปี นี คนชอบธรรมมุ ่งตรงไปยังสวรรค ์เมือพวกเขำตำยเปำ ้ ้ ่ วงหลับในพระคริสต ์ก็พน โลจะพูดได ้อย่ำงไรว่ำหำกไม่มก ี ำรเป็ นขึนจำกตำยแล ้ว“คนทังหลำยที ล่ ิ ้ ำศไปด ้วย”ไม่จำเป็ นต ้องมีกำรเป็ นขึนจำกตำย{GC546.3}{GCth17479.3} ่ นเดลผูพ ่ ่ ้ำงถึงสภำพของควำมตำยได ้เปิ ดเผยไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำสำรภำ เมือทิ ้ ลีชพ ี เพือควำมเชื ออ ่ ำคนทีตำยแล ่ ่ พอย่ำงเปิ ดเผยว่ำข ้ำพเจ ้ำไม่เชือว่ ้วได ้ร ับสง่ำรำศีบริบูรณ์ดงั เช่นทีพระคริ สต ์ได ้ร ับห ่ งกล่ำวไม่ได ้เป็ นส่วนหนึ่ งของควำมเชือของข ่ รือมีสภำพเหมือนทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำเรืองดั ้ำพเจ ้ ่ นใดเว ่ ่ ้ ำเลยเพรำะหำกเป็ นเช่นนั้นจริงข ้ำพเจ ้ำมองไม่เห็นสิงอื ้นเสียแต่วำ่ คำเทศนำเรืองเนื อหนั งก ่ ไร ่ ้ประโยชน์”WilliamTyndale,PrefaceofNewTestament(ed.1534).R ลับมีชวี ต ิ เป็ นเรืองที eprintedinBritishReformersTindale,Firth,Barnesหน้ำ349{GC547.1}{GCth17480.1} ่ เสธไม่ได ้ว่ำควำมหวังใจในเรืองคนตำยจะมี ่ เป็ นควำมจริงทีปฏิ ควำมสุขอันเป็ นอมตะทำให ้คนม ่ ้ ่ ดร.อำดั ้ ำกมำยละเลยหลักคำสอนเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยในพระคั มภีร ์แนวโน้มในเรืองนี ม ่ ้ คลำร ์ค[Adam/Clarke]เคยกล่ำวไว ้ว่ำ“หลักคำสอนเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยดูจะมีผลต่อ ่ ้ ้อย่ำงไรบรรดำอัครทูตเฝ้ ำ ควำมคิดของคริสเตียนยุคแรกเริมมำกกว่ ำในยุคปัจจุบน ั เป็ นอย่ำงนี ได ่ งและชืนชมยิ ่ ่ ขณะเดี ้ สอนอย่ำงต่อเนื่ องและกระตุ ้นผูต้ ด ิ ตำมของพระเจ ้ำให ้ขยันเชือฟั นดีกบ ั เรืองนี ่ เลยด ้ ้ ครทูตทังหลำยจึ ้ ยวกันผูส้ บ ื ทอดในยุคปัจจุบน ั แทบจะไม่กล่ำวถึงเรืองนี ้วยเหตุฉะนี อั งเทศนำ ่ ่ งนั้นพวกเรำเทศนำและผูฟ ่ มห สังสอนและคริ สเตียนในยุคแรกเชือดั ้ ังของเรำก็เชือไม่ ี ลักคำสอนใด ่ ้ ของพระกิตติคณ ุ ทีมีกำรเน้นมำกเป็ นพิเศษกว่ำนี และไม่มห ี ลักคำสอนใดในระบบกำรเทศนำของ ่ กละเลยไปมำกกว่ำนี ”Commentary,remarkson1Corinthians15ย่ ้ ่ ปัจจุบน ั ทีถู อหน้ำที3{GC 547.2}{GCth17480.2} ่ ด ้ ำเนิ นไปจนกระทังควำมจริ ่ ้ เรืองนี งอันงดงำมของกำรเป็ นขึนจำกตำยถู กบดบังไปจนเกือบหม ้ กเขียนแนวหน้ำทำงด ้ำนศำสนำได ้อภิปรำยข ้อคว ดและหำยไปจำกโลกของคริสเตียนด ้วยเหตุนีนั ำมของเปำโลใน1เธสะโลนิ กำ4:13่ ่ วต 18ว่ำ“เพือให ้ง่ำยต่อกำรเล ้ำโลมใจหลักคำสอนเรืองชี ิ อมตะอันมีสข ุ ของผูช ้ อบธรรมจะเข ้ำแทน ่ ่ ่ ่ ้ ่ ่ ทีหลักคำสอนทีน่ ำสงสัยเกียวกับเรืองกำรเสด็จมำครงที ั สองของพระเจ ้ำเมือเรำตำยพระเจ ้ำเสด็จม ่ เรำรอคอยและต ่ ำร ับเรำนั่นเป็ นสิงที ้องกำรคนตำยเข ้ำไปสูส ่ ง่ำรำศีแล ้วพวกเขำไม่ต ้องรอคอยเสียง ่ ่ แตรเพือกำรพิ พำกษำและเพือควำมสุ ขของเขำ”{GC547.3}{GCth17480.3} ่ ้ แต่เมือพระเยซู กำลังจะเสด็จไปจำกสำวกทังหลำยของพระองค ์พระองค ์ไม่ได ้ตร ัสบอกว่ำพวกเ ่ ้สำหร ับพวกท่ำนเมือเรำไปจั ่ ขำจะมำหำพระองค ์ในเร็ววันพระองค ์ตรัสว่ำ“เรำไปจัดเตรียมทีไว ดเต ่ รียมทีไว ้สำหร ับท่ำนแล ้วเรำจะกลับมำอีกและร ับท่ำนไปอยูก ่ บั เรำ”ยอห ์น14:2,3และเปำโลบอกเรำ อีกว่ำ 415

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้วยเสียงเรียกของหัวหน้ำทูตสวรรค ์ “องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจำกสวรรค ์ด ้วยพระดำร ัสสังด ่ ้ และด ้วยเสียงแตรของพระเจ ้ำและทุกคนทีตำยแล ้วในพระคริสต ์จะเป็ นขึนมำก่ อนหลังจำกนั้นพระเ ่ งมีชวี ต จ ้ำจะทรงร ับพวกเรำซึงยั ิ อยูข ่ นไปในเมฆพร ึ้ ้อมกับคนเหล่ำนั้นและจะได ้พบองค ์พระผูเ้ ป็ นเ จ ้ำในฟ้ ำอำกำศอย่ำงนั้นแหละเรำก็จะอยูก ่ บั องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นนิ ตย ์”และเปำโลยังกล่ำวต่อไปอี ้ ด”1เธสะโลนิ กำ4:16-18 กว่ำ“เพรำะฉะนั้นจงหนุ นใจกันด ้วยถ ้อยคำเหล่ำนี เถิ ้ ่ อเรื ่ องควำมรอดครอบจั ่ ่ ำวไว ้ข ้ำงต ้นนั้น คำเล ้ำโลมใจนี และค ำสอนของอำจำรย ์ทีเชื กรวำลทีกล่ ่ ญเสียเพือนเนื ่ ่ องจำกควำมตำยโดย ช่ำงตรงกันข ้ำมเหลือเกินคนกลุม ่ หลังปลอบใจมิตรสหำยทีสู ่ ้ คำเล ้ำโลมใจว่ำไม่วำ่ คนตำยจะมีบำปหนำเพียงไรเมือเขำหำยใจเฮื อกสุดท ้ำยในโลกนี เขำจะได ้ร ั ่ องมองไปยังภำยภำคหน้ำของกำรเสด็ บกำรต ้อนร ับท่ำมกลำงเหล่ำทูตสวรรค ์เปำโลยังเน้นให ้พีน้ ่ ่ จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเมือโซ่ ตรวนของหลุมศพจะขำดและ“ทุกคนทีตำยแล ้วในพระคริสต ์”จะเ ้ ป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ นิ ร ันดร ์{GC548.1}{GCth17481.1} ่ ก่อนทีคนใดจะเข ้ำไปยังปรำสำทแห่งควำมสุขชีวต ิ ของเขำจะต ้องผ่ำนกำรพิจำรณำเสียก่อนอุ ้ ปนิ สยั และกำรกระทำของเขำจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำทุกคนจะถูก ่ นทึกไว ้ในหนังสือและจะได ้ผลตอบแทนตำมกำรงำนทีเขำกระท ่ พิพำกษำตำมทีบั ำกำรพิพำกษำนี ้ ่ ้นตำยสังเกตคำพูดของเปำโลทีว่​่ ำ ไม่ได ้มีขนเมื ึ ้ อคนๆนั “พระองค ์ทรงกำหนดวันหนึ่ งไว ้แล ้วในวันนั้นพระองค ์จะทรงพิพำกษำโลกตำมควำมชอบธรรม ่ ้ ่ โดยทรงให ้ โดยบุคคลทีพระองค ์ทรงกำหนดไว ้และพระเจ ้ำทรงให ้คนทังปวงมี ควำมมั่นใจในเรืองนี ้ ้ ้ ่ ้ ่ บุคคลผูน้ ันเป็ นขึนจำกตำย”กิจกำร17:31;ในทีนี อัครทูตบอกไว ้อย่ำงชัดเจนถึงเวลำทีแน่ นอนขอ ่ กกำหนดไว ้เพือพิ ่ พำกษำโลก{GC548.2}{GCth17481.2} งอนำคตทีถู ่ ร ักษำอำนำจครอบครองของตน หนังสือยูดำเขียนถึงช่วงเวลำเดียวกันนี ว่้ ำ“พวกทูตสวรรค ์ทีไม่ ้ นฐำนของตนพระองค ่ ่ ดจนกว่ำจะถึงเวล เองแต่ละทิงถิ ์ก็ทรงจองจำไว ้ด ้วยโซ่อน ั ไม่รู ้จักสลำยในทีมื ่ ำพิพำกษำในวันยิงใหญ่ น้ัน”และยูดำยังอ ้ำงถึงคำพูดของเอโนคว่ำ“นี่ แน่ ะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกำลังเ ์ ่ ่ ำกำรพิพำกษำทุกคน”ยูดำ6,14,15;ย สด็จมำพร ้อมกับผู ้บริสท ุ ธิของพระองค ์นับเป็ นหมืนๆเพื อท ้ ่ ่ งนั้นแล ้วห อห ์นเปิ ดเผยว่ำเขำ“เห็นบรรดำคนตำยทังคนใหญ่ โตและคนเล็กน้อยยืนอยูห ่ น้ำพระทีนั นังสือต่ำงๆก็ถก ู เปิ ดออกและหนังสืออีกเล่มหนึ่ งก็ถก ู เปิ ดออกด ้วยคือหนังสือแห่งชีวต ิ คนตำยก็ถก ู ้ ่ ้ พิพำกษำตำมกำรกระทำของเขำทังหลำยทีเขียนไว ้ในหนังสือเหล่ำนัน”วิวรณ์20:12{GC548.3}{ GCth17481.3} แต่หำกคนตำยมีควำมสุขในแดนแห่งควำมสำรำญของสวรรค ์หรือบิดตัวด ้วยควำมเจ็บปวดใน ่ ้องมีกำรพิพำกษำในอนำคตอีกหรือคำสอนทังห ้ เปลวเพลิงของนรกอยูแ่ ล ้วจะยังมีควำมจำเป็ นทีต ่ ำคัญเหล่ำนี ไม่ ้ คลุมเครือและไม่ขด ่ ลำยในพระคำของพระเจ ้ำในประเด็นต่ำงๆทีส ั แย ้งกันเรืองอย่ ำง ้ ่ ่ นี สมองธรรมดำของคนคนทัวไปเข ้ำใจได ้แต่ควำมคิดทีปรำศจำกอคติจะมองเห็ นปัญญำหรือควำ ่ี ้กันอยูใ่ นปัจจุบน ่ มยุตธิ รรมในทฤษฎีทใช ั ได ้อย่ำงไรเมือคนชอบธรรมถู กสอบสวนและพิพำกษำจะ ่ และซือสั ่ ตย ์….จงร่วมยินดีกบ ได ้รับคำชมเชยได ้อย่ำงไรว่ำ“ดีแล ้วเจ ้ำเป็ นบ่ำวทีดี ั นำยของเจ ้ำเถิด” 416

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ในเมือพวกเขำอำศั ยอยูต ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์พระองค ์มำเป็ นเวลำนำนแล ้วคนชัวจะได ้ร ับหมำยเรี ่ ้ออกมำจำกสถำนทีทรมำนเพื ่ ่ ับคำตัดสินจำกพระผูท้ รงพิพำกษำโลกว่ำ“จงถอยไปจำ ยกสังให อร ่ กเรำและเข ้ำไปอยูใ่ นไฟทีไหม้อยู เ่ ป็ นนิ ตย ์”เช่นนั้นหรือมัทธิว25:21,41โอช่ำงเป็ นกำรหลอกลวง ่ ำขนลุกยิงนั ่ กเป็ นกำรกล่ำวหำพระปัญญำและควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำอย่ำงน่ ำละอำย{GC5 ทีน่ 49.1}{GCth17482.1} ่ ญญำณอมตะเป็ นหลักคำสอนเทียมเท็จหนึ่ งของโรมทีหยิ ่ บยืมมำจำกลัทธินอกศำ ทฤษฏีเรืองวิ ่ ให ้ ้ไปอยูใ่ น“นิ ยำย สนำและผสมผสำนเข ้ำไปในศำสนำของชำวคริสเตียนมำร ์ตินลูเธอร ์จัดเรืองนี ่ นหนึ่ งในกองมูลฝอยคำสังของโรม”E.Petavel, ่ ประหลำดทีเป็ TheProblemofImmortalityหน้ ้ ำ255นักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี [มำร ์ตินลูเธอร ์]แสดงควำมคิดเห็นต่อคำพูดของซำโลมอนในพระธร ่ ำวถึงคนตำยไม่รู ้อะไรเลยว่ำ“เป็ นอีกแหล่งทีพิ ่ สจู น์ให ้เรำทรำบว่ำคนตำยไม่มี รมปัญญำจำรย ์ทีกล่ ่ …..ควำมรู ้สึกท่ำนบอกไว ้ว่ำไม่มห ี น้ำทีกำรงำนไม่ มค ี วำมรู ้ทำงวิทยำศำสตร ์ไม่มค ี วำมรู ้ไม่มป ี ัญญ ่ ่ นซำโลมอนลงควำมเห็นว่ำคนตำยนอนหลับและไม่มค ำทีนั ี วำมรู ้สึกใดเลยเพรำะคนตำยนอนอยู่ท่ี ่ ้ นั่นไม่รู ้จำนวนวันหรือปี แต่เมือเขำเป็ นขึนมำจำกตำยเขำจะรู ้สึกว่ำได ้นอนหลับไปไม่ถงึ หนึ่ งนำที” MartinLuther,ExpositionofSolomon’sBookeCalledEcclesiastesหน้ำ152{GC549.2}{ GCth17482.2} ่ ่ ไม่มข ี ้อควำมใดในพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิที์ บอกเรำว่ ำเมือคนชอบธรรมตำยไปเขำจะไปร ับรำงวัล ่ ่ ้ หรือเมือคนชั วตำยไปเขำจะต ้องไปร ับกำรลงโทษเหล่ำบรรพชนและผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำยไม่ ได ้ ้ ้ ้ ยืนยันเช่นนันพระคริสต ์และสำวกของพระองค ์ก็ไม่ได ้ชีแนะไว ้เช่นนันพระคัมภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจ ่ นขึนจำกตำย1เ ้ นว่ำคนตำยไม่ได ้ไปสวรรค ์ทันทีแต่บอกไว ้ว่ำพวกเขำยังนอนหลับอยูจ่ นถึงวันทีเป็ ธสะโลนิ กำ4:14โยบ14:10่ 12ในวันนั้นเมือสำยเงิ นขำดและชำมทองคำบุบสลำย(ปัญญำจำรย ์12:6)ควำมคิดของมนุ ษย ์ก็พิ ่ ่ ่ ดขึนภำยใต ้ นำศไปคนทีลงไปยั งหลุมศพจะหยุดเงียบไปพวกเขำจะไม่ทรำบถึงสิงใดที เกิ ้ดวงอำทิต ย ์โยบ14:21. ่ อยล ่ ้ จะเป็ นเพีย ผูช ้ อบธรรมทีเมื ้ำได ้ร ับกำรพักผ่อนอย่ำงมีสข ุ ไม่วำ่ เวลำนั้นจะยำวนำนหรือสันก็ ่ ส่ ำหร ับพวกเขำพวกเขำนอนหลับและถูกปลุกให ้ตืนขึ ่ นด ้ ้วยเสียงแตรของพระเจ ้ำเพือเข ่ ้ำสู่ งชัวครู ่ ้ ชีวต ิ อมตะอันเปล่งรัศมีเจิดจ ้ำ“เพรำะว่ำจะมีกำรเป่ ำแตรและพวกทีตำยแล ้วจะถูกทำให ้เป็ นขึนโดย ่ ่ ่ เสื ่ อมสลำยได ่ ้ ้องสวมด ้วยสิงที ่ ่ ปรำศจำกควำมเสือมสลำยแล ้วเรำจะถูกเปลียนใหม่ เพรำะว่ำสิงที ้นี ต ่ ่ ้องตำยนี ต ้ ้องสวมด ้วยสภำทีไม่ ่ ตำยเมือสิ ่ งที ่ เสื ่ อมสลำยได ่ ้ เสือมสลำยไม่ ได ้และสภำพทีต ้นี สวมด ้ว ่ เสื ่ อมสลำยไม่ ่ ่ ้องตำยนี สวมด ้ ่ ตำยเมือนั ่ ้นพระวจนะทีเขี ่ ยนไว ้จะ ยสิงที ได ้และสภำพทีต ้วยสภำพทีไม่ สำเร็จว่ำควำมตำยก็ถก ู กลืนเข ้ำในชัยชนะแล ้ว”1โครินธ ์15:52-54 ่ ่ นจำกกำรนอนหลั ้ ่ ดว่ำหยุดงำนไปเมือ ่ ในขณะทีพวกเขำตื นขึ บอย่ำงสบำยนั้นพวกเขำจะเริมคิ ่ ใดควำมรู ้สึกสุดท ้ำยของเขำคือควำมเจ็บปวดของควำมตำยควำมคิดสุดท ้ำยของพวกเขำคือเมือ ่ ้ กำลังจะตกเข ้ำไปอยูใ่ ต ้อำนำจของหลุมศพเมือพวกเขำลุ กขึนจำกหลุ มแห่งควำมตำยควำมคิดชื่ 417

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้องขึนอย่ ้ ่ี นชมอันดับแรกจะเป็ นเสียงดังกังวำนทีจะร ำงมีช ัยว่ำ“โอควำมตำยชัยชนะของเจ ้ำอยูท ่ ไห ่ี นโอควำมตำยเหล็กในของเจ ้ำอยูท ่ ไหน”1โคริ นธ ์15:55{GC549.3}{GCth17482.3}

418

อำนำจสัมบูรณ์

บท34-คนตำยติดต่อกับเรำได ้หรือ ์ ่ ้ควำม งำนกำรดูแลร ับใช ้ของทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิตำมค ำสอนของพระคัมภีร ์นั้นเป็ นควำมจริงทีให ่ ดและประเสริฐยิงส ่ ำหร ับสำนุ ศษ เล ้ำโลมใจมำกทีสุ ิ ย ์ทุกคนของพระคริสต ์แต่คำสอนในพระคัมภีร ์เ ่ กลั ้ บถูกทำให ้มัวหมองและถูกบิดเบือนเนื่ องจำกคำสอนผิดๆทังหลำยของศำสนศำสตร ้ ่ รืองนี ์ทีคน ่ ่ นิ ยมหลักคำสอนเรืองสภำพชี วต ิ อมตะซึงในตอนแรกถู กหยิบยืมมำจำกปร ัชญำของคนนอกศำส ่ ้ ่ ้ั นำและต่อมำได ้ถูกแทรกเข ้ำมำในควำมเชือของคริ สเตียนในช่วงยุคมืดแห่งกำรละทิงควำมเชื อคร ่ ่ งใหญ่จนเข ้ำมำแทนทีควำมจริ งทีพระคั มภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำ“คนตำยแล ้วก็ไม่รู ้อะไรเลย”ปั ่ ่ ญญำจำรย ์9:5;ฝูงชนลงเอยเชือกันว่ำ“วิญญำณทีร่ ับใช ้พระเจ ้ำทีทรงส่ งไปปรนนิ บต ั บ ิ รรดำคนทีจ่ ะได ้รับควำมรอด”ฮีบรู1:9 ่ ด ้ ้วยวิธใี ดก็ตำมพวกเขำก็ไม่สำ นั้นคือวิญญำณของคนตำยแต่ไม่วำ่ พวกเขำจะกล่ำวถึงเรืองนี ่ ำวว่ำทูตสวรรค ์มีอยูแ่ ล ้วและมีควำมสัมพันธ ์กับประวัตศ มำรถลบล ้ำงคำพยำนในพระคัมภีร ์ทีกล่ ิ ำ ่ ้ บมนุ ษย ์{GC551.1}{GCth17483.1} สตร ์ของมนุ ษย ์ก่อนทีควำมตำยจะเกิ ดขึนกั ่ ่ องวิ ่ ญญำณของคนตำยจะกลับม หลักคำสอนเรืองคนตำยมี ควำมนึ กคิดโดยเฉพำะควำมเชือเรื ่ งมีชวี ต ำดูแลคนทียั ิ อยูน ่ ้ันได ้ปูทำงให ้กับลัทธิทรงวิญญำณยุคใหม่หำกคนตำยได ้ร ับอนุ ญำตให ้ไ ้ ์ ่ ำก่อนทียั ่ งไม่ ปอยูเ่ บืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำและทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิและได ้ร ับสิทธิให ้ร ับรู ้มำกยิงกว่ ่ ่ ่ งมีชวี ต ตำยทำไมพวกเขำจึงไม่กลับมำยังโลกเพือให ้ควำมกระจ่ำงและสอนสังคนที ยั ิ อยูเ่ ล่ำหำกต ่ กศำสนศำสตร ์โด่งดังสอนว่ำวิญญำณของคนตำยจะวนเวียนอยูร่ อบๆมิตรสหำยบนโลกทำ ำมทีนั ่ ้ ่ อประเล ้ำประโลมในยำมโศกเ ไมพวกเขำจึงไม่ได ้รับอนุ ญำตให ้มำสือมำเตื อนให ้ละทิงควำมชั วหรื ่ี อว่ ่ ำคนตำยมีควำมนึ กคิดจะปฏิเสธอย่ำงไรในเรืองควำมกระจ่ ่ ศร ้ำเล่ำผูท้ เชื ำงของพระเจ ้ำทีวิ่ ญญ ่ ่ อว่ำศักดิสิ์ ทธิซึ ์ งเป็ ่ นช่องทำงทีซำตำนใช ่ ำณอันมีสง่ำรำศีนำมำสือสำรให ้แก่เขำนี่ เป็ นช่องทำงทีถื ้ ่ ้ ่ เพือให ้บรรลุวต ั ถุประสงค ์ของมันทูตสวรรค ์ทังหลำยทีล ้มลงในบำปจะทำตำมคำบัญชำของมันโด ่ ่ ยมำปรำกฏตัวในฐำนะผู ้นำข่ำวจำกโลกวิญญำณในขณะทีแสดงออกว่ ำนำคนเป็ นให ้ไปสือสำรกั ่ ้ใส่อท บคนตำยนั้นเจ ้ำชำยแห่งควำมชัวได ิ ธิพลแห่งกำรหลอกลวงของมันลงไปในควำมคิดของพ วกเขำ{GC551.2}{GCth17483.2} ่ มันมีอำนำจทำให ้ดูเหมือนว่ำนำรูปร่ำงของมิตรสหำยทีตำยจำกไปมำปรำกฏต่ อหน้ำมนุ ษย ์กำ ่ ้นเคยถูกจำลองมำได ้อย่ำงน่ ำพิศวงคน รปลอมแปลงนั้นทำได ้แนบเนี ยนหน้ำตำคำพูดน้ำเสียงทีคุ ่ มำกมำยรู ้สึกสบำยใจและมั่นใจว่ำคนทีเขำร ักมีควำมสุขสำรำญในสวรรค ์และโดยปรำศจำกควำม ้ ่ อลวงและคำสอนของพวกผี”1ทิ ระแวงถึงภัยอันตรำยพวกเขำปล่อยให ้หูฟัง“วิญญำณทังหลำยที ล่ โมธี4:1{GC552.1}{GCth17484.1} ่ ่ ำคนตำยกลับมำสนทนำกับพวกเขำจริงมันก็จะทำให ้ผูท้ ลงไ ่ี เมือซำตำนชักน ำให ้พวกเขำเชือว่ ่ ได ้เตรียมพร ้อมมำปรำกฏตัวพวกเขำจะอ ้ำงว่ำมีควำมสุขอยูใ่ นสวรรค ์และ ปยังหลุมฝังศพโดยทีไม่ ่ ่ นและด ้วยเหตุนีค ้ ำสอนทีว่​่ ำไม่มค แม้กระทั่งบอกว่ำได ้ตำแหน่ งสูงส่งทีนั ี วำมแตกต่ำงระหว่ำงคนชอ ่ ้ ่ บธรรมและคนชัวจึงแพร่กระจำยไปในบำงครงผู ั ม้ ำเยือนจำกโลกวิญญำณทีหลอกลวงบอกให ้ระวั 419

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดขึนจริ ้ งและเมือพวกเขำเชื ่ ่ ่นมำกยิงขึ ่ นมั ้ นก็จะนำเสนอคำสอนทีบ่ ่ อน งและกล่ำวคำเตือนทีเกิ อมั ่ ทำลำยควำมเชือในพระคั มภีร ์โดยตรงมันแสดงควำมสนใจอย่ำงจริงจังต่อควำมทุกข ์สุขของมิตร ่ ่ ดเนื่ องจำกมันกล่ำวควำมจริงบ ้ำงและบำงครง้ั สหำยในโลกเพือจะสอดแทรกควำมผิดอันตรำยทีสุ ่ มั ่ นกล่ำวน่ ำเชือถื ่ อและคนจำนวนมำกยอมร ับคำสอนเท็ ยังทำนำยเหตุกำรณ์ในอนำคตทำให ้สิงที ่ จของมันได ้อย่ำงง่ำยดำยและเชืออย่ ำงหมดหัวใจเสมือนหนึ่ งว่ำคำสอนเหล่ำนั้นเป็ นควำมจริงศัก ่ ดของพระคัมภีร ์พระบัญญัตข ดิสิ์ ทธิที์ สุ ิ องพระเจ ้ำถูกละเลยพระวิญญำณแห่งพระคุณถูกดูแคลน ้ เสธควำมเป็ นพระเจ ้ำขอ และพระโลหิตแห่งพันธสัญญำถูกมองว่ำไม่ศก ั ดิสิ์ ทธิวิ์ ญญำณเหล่ำนี ปฏิ งพระคริสต ์และจัดพระผู ้สร ้ำงให ้อยูใ่ นระดับเดียวกับมันด ้วยกำรปลอมแปลงในรูปแบบใหม่กบฏตัว ้ งคงต่อสู ้กับพระเจ ้ำในสงครำมทีมั ่ นก่อขึนในสวรรค ้ ยงผูน้ ี ยั ์และดำเนิ นต่อมำในโลกเป็ นเวลำเกือบ หกพันปี {GC552.2}{GCth17484.2} ่ ่ คนมำกมำยพยำยำมให ้เหตุผลในเรืองกำรส ำแดงทำงวิญญำณโดยชีว่้ ำสิงเหล่ ำนั้นเกิดจำกมื ่ ลก ่ ้ั หลอกว่ำเป็ นก อของคนทรงทีมี ู เล่นและว่องไวแต่แท ้จริงแล ้วในขนำดทีผลกำรเล่ นกลบ่อยครงก็ ่ ้จริงก็ตำมทีแต่ก็มก ่ นได ้ชัดแจ ้งว่ำมีอำนำจทีเหนื ่ อธรรมชำติรว่ มอยู่ ำรแสดงออกทีแท ี ำรแสดงทีเห็ ่ นจุดเริมต ่ ้นของลัทธิทรงวิญญำณในยุคใหม่ไม่ได ้เกิดขึนจำกกำรเล่ ้ ด ้วยควำมลึกลับทีเป็ นกลหรื ่ ่ งโดยวิ ่ ้ ำกำรหลอกลวง อเล่ห ์เหลียมของมนุ ษย ์แต่เป็ นผลงำนโดยตรงของเหล่ำทูตสวรรค ์ชัวซึ ธน ี ีน ่ ำลำยจิตวิญญำณอย่ำงได ้ผลทีสุ ่ ดวิธห ่ ำลัทธิทรงวิ ทีท ี นึ่ งมำให ้คนมำกมำยจะติดกับดักโดยเชือว่ ่ ษย ์ทำขึนเมื ้ อพวกเขำต ่ ่ ดขึ ้ ญญำณเป็ นเพียงกำรหลอกลวงทีมนุ ้องเผชิญหน้ำกับกำรสำแดงทีเกิ ่ นสิงที ่ พวกเขำปฏิ ่ ่ อธรรมชำติแล ้วพวกเขำจึงถูกห นซึงเป็ เสธไม่ได ้ว่ำเป็ นผลงำนของอำนำจทีเหนื ่ ่ ลอกและถูกชักนำให ้ยอมร ับว่ำสิงเหล่ ำนั้นเกิดจำกอำนำจยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำ{GC553.1}{GCth 17485.1} ้ ่ ่ คนเหล่ำนี มองข ้ำมคำพยำนในพระคัมภีร ์เรืองกำรอั ศจรรย ์ทีซำตำนและตั วแทนของมันทำนัก มำยำกลของฟำโรห ์เลียนแบบพระรำชกิจของพระเจ ้ำได ้ด ้วยกำรช่วยเหลือของซำตำนเปำโลประ ้ั สองของพระคริ ่ ่ี ้ำยคลึงกันซึงแสดงให ่ กำศว่ำก่อนกำรเสด็จมำครงที สต ์จะมีเหตุกำรณ์ทคล ้เห็นถึง อำนำจของซำตำนก่อนกำรเสด็จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมี“กำรดลบันดำลของซำตำนพ ้ ่ กอย่ำง”2เ ร ้อมกับกำรอิทธิฤทธิทุ์ กอย่ำงทังหมำยส ำคัญและกำรอัศจรรย ์จอมปลอมและอุบำยชัวทุ ธสะโลนิ กำ2:9,10. ่ และอัครทูตยอห ์นบรรยำยถึงอำนำจกำรทำอัศจรรย ์ทีจะแสดงออกในวำระสุ ดท ้ำยว่ำ.“มันทำห ่ ่ ้ ้ มำยสำคัญทียิงใหญ่ถงึ ขันทำให ้ไฟตกจำกฟ้ ำลงมำยังแผ่นดินโลกต่อหน้ำคนทังหลำยมั นล่อลวง ้ ่ บ ่ คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกด ้วยหมำยสำคัญต่ำงๆ”ซึง“ทรงอนุ ญำตให ้มันทำ”วิวรณ์13:13,1 ่ ไม่ ้ ใช่เป็ นเพียงเรืองกำรหลอกลวงมนุ ่ 4.กำรทำนำยไว ้ในทีนี ษย ์จะถูกหลอกด ้วยกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆ ่ ่ ่ ทีบรรดำตัวแทนของซำตำนมีอำนำจทำไม่ใช่ด ้วยสิงทีพวกมันแสร ้งทำ{GC553.2}{GCth17485 .2} ่ ้ำชำยแห่งควำมมืดมุ่งมั่นบงกำรวำงแผนเพือกำรหลอกลวงมั ่ เป็ นเวลำเนิ่ นนำนแล ้วทีเจ นปร ับเป ่ ่ ่ ้ ลียนกำรทดลองต่ ำงๆของมันอย่ำงชำชองเพื อให ้เหมำะกับทุกชนชันและทุ กสภำวกำรณ์สำหร ับค 420

อำนำจสัมบูรณ์

่ กำรศึกษำและเป็ นผูด้ ม ่ นทีมี ี น ั เสนอลัทธิทรงวิญญำณในรูปแบบทีประณี ตและมีเหตุมผ ี ลและด ้วยวิ ้ นประสบผลสำเร็จในกำรดึงคนมำกมำยเข ้ำไปยังกับดักของมันอัครทูตยำกอบกล่ำวถึงควำม ธีนีมั ่ ทธิทรงวิญญำณให ้ไว ้ว่ำ“ปัญญำอย่ำงนี ไม่ ้ ใช่ปัญญำทีมำจำกเบื ่ ้ รู ้ทีลั องบนแต่ เป็ นปัญญำฝ่ ำยโล ้ ่ ผู ้ ล้ อ ่ งใหญ่ ่ กฝ่ ำยเนื อหนั งและฝ่ ำยผีปีศำจ”ยำกอบ3:15.อย่ำงไรก็ตำมในเรืองนี ่ ลวงทียิ จะใช ้วิธป ี ก ้ ปิ ดถ ้ำกำรปกปิ ดจะให ้ผลดีทสุ ี่ ดกับเป้ ำหมำยของมันผูท้ ปรำกฏตั ี่ วอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระคริสต ์ใน ้ ่ ำสนใจทีสุ ่ ด ป่ ำกันดำรด ้วยควำมสว่ำงเจิดจ ้ำของทูตสวรรค ์ทังหลำยจะมำหำมนุ ษย ์ในลักษณะทีน่ ่ งส่งมันนำควำม คือในฐำนะทูตแห่งควำมสว่ำงมันเข ้ำหำควำมมีเหตุมผ ี ลด ้วยกำรเสนอแก่นสำรทีสู ่ พึงพอใจให ้พวกช่ำงเพ ้อฝันด ้วยภำพทีชวนให ้หลงใหลและมันชักนำควำมรู ้สึกด ้วยกำรแสดงควำ มรักและควำมโอบอ ้อมอำรีออกมำอย่ำงสวยงำมมันกระตุ ้นควำมนึ กคิดไปสูค ่ วำมอวดดีอย่ำงรวดเ ่ ร็วทำให ้คนทะนงในควำมฉลำดของตัวเองจนจิตใจของพวกเขำหมินประมำทพระเจ ้ำแห่งนิ ร ันดร ์ ่ ชวี ต ่ ้ ท้ สำมำรถน ่ี กำลสิงมี ิ ผูม้ อ ี ำนำจยิงใหญ่ ตนนี ผู ำพระผูช ้ ว่ ยของโลกไปยังภูเขำสูงและนำอำณำ ้ ้ จักรทังโลกและสง่ ำรำศีของอำณำจักรเหล่ำนั้นให ้มำปรำกฏต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์จะนำ ่ ่ ได ้อยูภ กำรล่อลวงต่ำงๆของมันมำให ้แก่มนุ ษย ์ในลักษณะทีจะบิดเบือนควำมรู ้สึกของทุกคนทีไม่ ่ ำ ยใต ้กำรปกป้ องด ้วยอำนำจของพระเจ ้ำ{GC553.3}{GCth17485.3} ้ ่ นหลอกเอวำในสวนเอเดนด ้วยคำเยินยอด ้วยกำร ในเวลำนี ซำตำนหลอกมนุ ษย ์เหมือนเช่นทีมั ่ จุดประกำยควำมต ้องกำรอยำกได ้ควำมรู ้ต ้องห ้ำมด ้วยกำรปลุกปั่นควำมทะเยอทะยำนทีอยำกให ้ ้ ้วยกำรยึดควำมชัวเหล่ ่ ้ ้ทีเป็ ่ นเหตุทำให ้มันล ้มลงและโดยวิธเี ดียวกันนี มั ้ นมุ่ง ตนเองสูงส่งขึนด ำนี ไว ่ ำให ้มนุ ษย ์พินำศมันประกำศว่ำ“พวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำคือรู ้ควำมดีและควำม มั่นทีจะท ่ ่ ชวี ต ่ ญขึนไปเรื ้ ่ ชัว”ปฐมกำล3:5;ลั ทธิทรงวิญญำณสอนว่ำ“มนุ ษย ์เป็ นสิงมี ิ ทีเจริ อยๆชะตำกรรมข ้ เกิดจะต ้องก ้ำวไปข ้ำงหน้ำแม้กระทั่งไปถึงนิ ร ันดร ์กำลไปยังพระเจ ้ำพระบิดำ”และยังกล่ องเขำตังแต่ ่ ำวต่อไปว่ำ“สมองของแต่ละคนจะตัดสินตนเองและไม่ตด ั สินผู ้อืน” “กำรพิพำกษำจะยุตธิ รรมเพรำะเป็ นกำรตัดสินตัวเอง....บัลลังก ์อยูใ่ นตัวของท่ำน”อำจำรย ์ของ ่ ่ นภำยในตั ้ ลัทธิทรงวิญญำณคนหนึ่ งกล่ำวขณะที“ควำมรู ้สึกทำงจิตวิญญำณ”ตืนขึ วเขำว่ำ“เพือ่ ้ ่ำทีไม่ ่ ได ้ล ้มลงในบำป”และอีกท่ำนหนึ่ งสอนว่ำ นมนุ ษย ์ทุกคนของข ้ำพเจ ้ำทุกคนเป็ นเทวดำชันต “คนดีและบริบูรณ์ทุกคนคือพระคริสต ์”{GC554.1}{GCth17486.1} ้ ่ี นสุ ้ ดองค ์แท ้จริง ด ้วยประกำรฉะนี ควำมชอบธรรมและควำมดี รอบคอบของพระเจ ้ำผูท้ รงไม่มท ี สิ ่ ่ึ นมำตรฐำนทีแ่ ทีเรำจะต ้องเทิดทูนสรรเสริญและควำมชอบธรรมอันบริบูรณ์ของพระบัญญัตซ ิ งเป็ ่ ษย ์ต ้องก ้ำวไปให ้ถึงถูกซำตำนเอำธรรมชำติทบำปและผิ ่ี ท ้จริงทีมนุ ดของตัวมนุ ษย ์เองเข ้ำไปแทน ่ อเป็ ่ นเป้ ำหมำยของกำรเทิดทูนเกียรติเป็ นกฎเดียวของกำรพิพำกษำหรือเป็ นมำตรฐำนของอุ ทีเพื ่ ่ งขึนแต่ ้ ่ ่ำ{GC554.2}{GCth17486.2 ปนิ สยั นี่ เป็ นกำรเคลือนไปข ้ำงหน้ำแต่ไม่ได ้ยิงสู กลับดิงลงต } ้ กฎของสภำพทังทำงฝ่ ำยปัญญำและฝ่ ำยจิตวิญญำณมีอยูว่ ำ่ ด ้วยกำรเฝ้ ำมองเรำจะร ับกำรเปลี่ ่ เรำครุ ่ ่ เขำร ่ ยนแปลงสมองจะค่อยๆปร ับตัวให ้เข ้ำกับเรืองที น ่ คิดและจะผสมผสำนเข ้ำกับสิงที ักและเ 421

อำนำจสัมบูรณ์

์ อควำมดีหรือควำมจริงของเ คำรพมนุ ษย ์จะก ้ำวไปได ้ไม่สงู เกินกว่ำมำตรฐำนแห่งควำมบริสท ุ ธิหรื ่ี งส่งของเขำเขำจะไม่สำมำรถเข ้ำไปถึงสิงที ่ สู ่ งส่งแต่จะจมดิงลงไปเรื ่ ขำเขำจะไปไม่ถงึ อุดมคติทสู อ่ ่ อำนำจยกชูมนุ ษย ์ขึนหำกปล่ ้ ยๆพระคุณของพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีมี อยให ้เขำอยูต ่ ำมลำพังวิถข ี องเขำ ่ จะตกต่ำลงอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้{GC555.1}{GCth17487.1} สำหร ับผูท้ ตำมใจตนเองผู ี่ ท้ รี่ ักแต่ควำมสนุ กสนำนและผูท้ ใฝ่ ี่ ใจในกำมำรมณ์ลท ั ธิทรงวิญญำ ้ ้วยกำรปกปิ ดน้อยกว่ำเมือมั ่ นเข ้ำหำผูด้ แี ละผู ้มีกำรศึกษำโดยรวมแล ้วพวกเ ณเข ้ำหำคนเหล่ำนี ด ่ เข ่ ้ำได ้กับแนวควำมคิดของพวกเขำซำตำนศึกษำเครืองหมำยชี ่ ้ ขำจะพบสิงที บอกจุ ดอ่อนทุกจุดใ ่ นธรรมชำติของมนุ ษย ์มันบันทึกบำปทีแต่ละคนมีควำมโน้มเอียงจะทำและแล ้วมันก็จะจัดกำรไม่ให ้ ่ ่ ำหร ับสิงที ่ ถู ่ กต ้องมันล่อลวงมนุ ษย ์ใ เสียโอกำสทีจะสร ้ำงควำมพอใจให ้กับแนวโน้มในกำรทำชัวส ่ ห ้ทำมำกเกินขอบเขตเพือให ้พลังกำยควำมคิดและศีลธรรมอ่อนแอไปด ้วยกำรไม่รู ้จักประมำณต ่ ำร ้ำยธรรมชำติของ นมันทำลำยคนนับพันและยังคงทำลำยต่อไปโดยให ้หมกมุ่นอยูก ่ บ ั ตัณหำซึงท ้ ่ ำให ้งำนของมันสำเร็จมันประกำศผ่ำนทำงวิญญำณว่ำ มนุ ษย ์อย่ำงโหดเหียมและเพื อท ่ ้จริงยกระดับมนุ ษย ์ให ้อยูเ่ หนื อกฎทุกข ้อ”“ทุกสิงที ่ ถู ่ กต ้อง”ที“พระเจ ่ “ควำมรู ้ทีแท ้ำไม่ทรงประณ ้ ่ ำไปก็ถอื ว่ำไม่มค ่ ้ ่ ำควำมปรำรถ ำม”และ“บำปทังปวงที ท ี วำมผิด”เมือคนทั งหลำยถู กชักนำให ้เชือว่ นำเป็ นกฎหมำยสูงสุดเสรีภำพคือใบอนุ ญำตและมนุ ษย ์ต ้องร ับผิดชอบต่อตัวเขำเองเท่ำนั้นจึงไม่ต ้ ่ ้ องแปลกใจเมือควำมไม่ ถก ู ต ้องและควำมเลวร ้ำยไหลบ่ำเข ้ำมำมำกเช่นนี คนจ ำนวนมำกมำยกระตื ่ ่ อยให ้พวกเขำมีเสรีภำพในกำรทำสิงที ่ หั ่ วใจฝ่ ำยเนื อหนั ้ อรือร ้นทีจะยอมร ับคำสอนต่ำงๆทีปล่ งเรีย ่ กร ้องบังเหียนควบคุมตนถูกวำงไว ้ทีคอของตัณหำอำนำจควำมคิดและจิตวิญญำณถูกทำให ้อยูภ ่ ่ ตว ์และแล ้วซำตำนก็กวำดคนนับพันทีอ ่ ้ำงตัวว่ำเป็ นผู ้ ำยใต ้กำรควบคุมของควำมโน้มเอียงเยียงสั ติดตำมพระคริสต ์เข ้ำไปในร่ำงแหของมันด ้วยควำมปี ติยน ิ ดี{GC555.2}{GCth17487.2} ่ แต่ไม่มผ ี ู ้ใดจะต ้องถูกหลอกด ้วยเรืองเหลวไหลของลั ทธิทรงวิญญำณพระเจ ้ำประทำนควำมสว่ ่ ่ ้แสดงให ้เห็นแล ้วว่ำทฤษฏีทเป็ ่ี นพืนฐำนโด ้ ำงอย่ำงเพียงพอเพือให ้พวกเขำตรวจพบกับดักดังทีได ่ ่ ดของพระคัมภีร ์พระคัมภีร ์เ ยตรงของลัทธิทรงวิญญำณนั้นมีควำมขัดแย ้งกับข ้อควำมทีชัดเจนที สุ ้ ้ ่ งเกิด ปิ ดเผยว่ำคนตำยไม่รู ้อะไรเลยควำมนึ กคิดของเขำก็สญ ู สินไปเขำทั งหลำยไม่ มส ี ว่ นอันใดทีบั ้ ่ี ่ ดในโลกจะมีควำมสุขหรือควำมทุกข ์{GC ขึนภำยใต ้ดวงอำทิตย ์พวกเขำไม่รู ้ว่ำผูท้ เขำร ักมำกทีสุ 556.1}{GCth17488.1} ่ ำนั้นพระเจ ้ำทรงห ้ำมไว ้อย่ำงชัดเจนถึงกำรกระทำทุกอย่ำงทีติ ่ ดต่อสือสำรแบบจอมปลอม ่ ยิงกว่ ่ ่ ้ำงว่ำสำมำรถสือกั ่ บคนตำยได ้ กับวิญญำณซึงจำกไปแล ้วในสมัยของคนฮีบรูมค ี นอยูก ่ ลุม ่ หนึ่ งทีอ ่ี ่ เรี ่ ยกว่ำ“วิญญำณของผูท้ คุ ่ี ้นเคย”นั้ เหมือนเช่นคนทรงในยุคปัจจุบน ั แต่ผูท้ มำเยื อนจำกโลกอืนที ่ นพระคัมภีร ์เปิ ดเผยว่ำเป็ น“วิญญำณชัว”(เปรี ยบเทียบกันดำรวิถ2 ี 5:13สดุด1 ี 06:281โครินธ ์10:20วิวรณ์16:14) ่ ่ี ่ น่ ่ ำร ังเกียจจำเพำ กำรเข ้ำไปยุง่ เกียวกั บวิญญำณของผูท้ เรำคุ ้นเคยนั้นถูกกำหนดไว ้ว่ำเป็ นสิงที ะพระเจ ้ำและมีกำรห ้ำมปรำมอย่ำงจริงจังโดยมีโทษถึงตำยเลวีนิต1 ิ 9:31;20:27 422

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำว่ำเวทมนตร ์คำถำเองก็เป็ นทีผู ่ ค้ นเหยียดหยำมกำรอ ้ำงว่ำมนุ ษย ์สำมำรถสือสำรกั ่ บัดนี ค บวิญ ่ ำงๆได ้นั้นถูกมองว่ำเป็ นนิ ยำยในยุคมืดแต่ลท ่ ผูเ้ ชือนั ่ บร ้อยนับพันแม้ ญำณชัวต่ ั ธิทรงวิญญำณทีมี ่ ยมของ กระทั่งเป็ นล ้ำนได ้แทรกตัวเข ้ำไปในวงกำรวิทยำศำสตร ์บุกเข ้ำไปในคริสตจักรและเป็ นทีนิ ผูอ้ อกกฎหมำยบ ้ำนเมืองและแม้กระทั่งในพระรำชสำนักของพระรำชำกำรหลอกลวงอันใหญ่หลว ้ ำลังหวนกลับคืนมำใหม่ปลอมแปลงด ้วยรูปลักษณ์ใหม่ซงแท งนี ก ึ่ ้จริงแล ้วก็คอื กำรทรงเจ ้ำเข ้ำผีที่ ถูกประณำมและห ้ำมปรำมในสมัยโบรำณนั่นเอง{GC556.2}{GCth17488.2} ่ ่ ่ เห็นควำ หำกไม่มห ี ลักฐำนอืนใดเพื อแสดงถึ งธำตุแท ้ของลัทธิทรงวิญญำณแล ้ววิญญำณทีไม่ ์ มแตกต่ำงระหว่ำงควำมชอบธรรมและบำประหว่ำงคุณงำมควำมดีและควำมบริสท ุ ธิของอั ครทูตขอ ่ ดของซำตำนก็ควรเป็ นกำรเพียงพอสำหร ับคริสเตียนโดยกำรนำเ งพระคริสต ์กับทำสร ับใช ้เลวทีสุ ่ ดไปอยูส ่ ่ นเช่นนี ซำตำนก ้ สนอว่ำคนเลวทีสุ ่ วรรค ์และร ับเกียรติอย่ำงสูงทีนั ำลังบอกโลกให ้รู ้ว่ำ“ไม่ ่ ้ำเพียงใดก็ตำมไม่วำ่ ท่ำนจะเชือพระเจ ่ ่ ตำมขอให ้ใช ้ชีว ิ ว่ำท่ำนจะชัวช ้ำและพระคัมภีร ์หรือไม่เชือก็ ตตำมควำมพึงพอใจของท่ำนสวรรค ์เป็ นบ ้ำนของท่ำน”ผูส้ อนของลัทธิทรงวิญญำณแทบจะประก ำศว่ำ ่ ำชัวก็ ่ เป็ นคนดีในสำยพระเนตรของพระยำห ์เวห ์และพระองค ์พอพระทัยคนเหล่ำนั้น “ทุกคนทีท ่ี ”และ“พระเจ ้ำแห่งควำมยุตธิ รรมอยูท ่ ไหน”มำลำคี 2:17พระคำของพระเจ ้ำกล่ำวไว ้ว่ำ“วิบต ั แิ ก่พว ่ ่ ่ ่ กทีเรียกควำมชัวว่ำควำมดีและเรียกควำมดีวำ่ ควำมชัวร ้ำยพวกทีถือว่ำควำมมืดคือควำมสว่ำงแล ะควำมสว่ำงคือควำมมืด”อิสยำห ์5:20{GC556.3}{GCth17488.3} ้ ปลอมตั ่ ่ ดค ้ำนสิงที ่ พวกเขำเขี ่ วิญญำณหลอกลวงเหล่ำนี ที วเป็ นอัครทูตถูกนำมำใช ้เพือคั ยนภ ์ ่ งมีชวี ต ำยใต ้กำรทรงดลใจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิในสมั ยทียั ิ อยูบ ่ นโลกพวกเขำปฏิเสธแหล่งที่ ์ ้ งทำลำยรำกฐำนแห่งควำมหวังของคริสเตียนและดั มำอันศักดิสิ์ ทธิของพระคั มภีร ์และด ้วยเหตุนีจึ ่ องทำงไปสูส ้ ่ ำพระคัมภีร ์เป็ นเพียงตำนำนนิ บแสงสว่ำงทีส่ ่ วรรค ์ซำตำนพยำยำมทำให ้ทังโลกเชื อว่ ่ ยำยหรือเป็ นแค่หนังสือทีเหมำะส ำหร ับเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ในยุคแรกเท่ำนั้นแต่ปัจจุบน ั ถือว่ำไม่สำคัญ ่ ่ หรือล ้ำสมัยและมันนำเสนอกำรสำแดงทำงวิญญำณเพือเอำไปแทนทีพระคำของพระเจ ้ำนี่ เป็ นช่อ ่ ภ ้ งด ้วยวิธน ้ นทำให ้โลกเชือสิ ่ งที ่ มั ่ นต ้องกำรให ้เชือ่ งทำงทีอยู ่ ำยใต ้กำรควบคุมของมันโดยสินเชิ ี ี มั ่ ดสินมันและผูต้ ด ้ ่ ดซึงเป็ ่ นทีที ่ มั ่ นต ้องกำรมัน มันนำพระคัมภีร ์ทีตั ิ ตำมทังหลำยของมั นไปไว ้ในทีมื ทำให ้พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกมีคำ่ ไม่มำกไปกว่ำมนุ ษย ์ธรรมดำคนหนึ่ งดังเช่นทหำรชำวโรมันที่ ่ โรหิตและผูป้ กครองบอกให ้พวก เฝ้ ำอยูห ่ น้ำอุโมค ์ฝังศพของพระเยซูแพร่กระจำยรำยงำนเท็จซึงปุ ่ นข ้อพิสจ ่ ้ เขำพูดเพือเป็ ู น์ในกำรหักล ้ำงเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยของพระเยซู น้ันบรรดำผูท้ เ่ี ่ องกำรส ่ ชือเรื ำแดงทำงวิญญำณก็กระทำกำรแบบเดียวกันโดยกำรทำให ้ดูประหนึ่ งว่ำไม่มเี หตุกำร ้ ่ ณ์อศ ั จรรย ์ใดเกิดขึนในชี วต ิ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดหลังจำกทีพวกเขำคอยหำทำงปั ดพระเยซูให ้ไป ่ อยูท ่ ำงด ้ำนหลังฉำกแล ้วพวกเขำจึงหันควำมสนใจมำทีกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆของพวกเขำเองประกำ ้ งใหญ่ ่ ศว่ำกำรอัศจรรย ์เหล่ำนี ยิ กว่ำผลงำนของพระเยซูคริสต ์เสียอีก{GC557.1}{GCth17489.1 }

423

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ ทธิทรงวิญญำณกำลังเปลียนแปลงรู ่ เป็ นเรืองจริ งทีในเวลำนี ลั ปแบบและปกปิ ดลักษณะบำงประ ่ ำพึงร ังเกียจและสวมหน้ำกำกของคริสเตียนแต่คำพูดต่ำงๆของมันจำกเวทีและจำกสือมวล ่ กำรทีน่ ่ ้ แท ้ของมันถูกเผยออกม ชนปรำกฏอยูห ่ น้ำสำธำรณชนมำเป็ นเวลำหลำยปี และด ้วยสิงเหล่ ำนี ธำตุ ่ ้ ้{GC557.2}{GCth17489.2} ำให ้เห็นไม่อำจทีจะปฏิ เสธหรือปกปิ ดคำสอนต่ำงๆเหล่ำนี ได ่ ำงไกลจำกกำรมีคณ ่ แม้ในรูปแบบปัจจุบน ั ทีห่ ุ ค่ำเพียงพอทีจะพอยอมร ับได ้กว่ำในอดีตก็ตำมโ ่ มไปด ้วยเล่ห ์เหลียมมำกกว่ ่ ดยควำมเป็ นจริงแล ้วกลับอันตรำยกว่ำเพรำะมีกำรหลอกลวงทีเต็ ำใน ้ ขณะทีรู่ ปแบบเดิมโจมตีพระคริสต ์และพระคัมภีร ์รูปแบบปัจจุบน ั กลับประกำศยอมร ับทังพระคริ สต ์ ่ ่ และพระคัมภีร ์แต่จะแปลควำมหมำยของพระคัมภีร ์ในลักษณะทีถูกใจของหัวใจทียังไม่บงั เกิดใหม่ ่ ำคัญจริงจังและจำเป็ นในพระคัมภีร ์กลำยเป็ นสิงที ่ ไม่ ่ มค โดยควำมจริงทีส ี วำมหมำยควำมร ักถูกสำ ่ ดของพระเจ ้ำแต่กลับถูกลดระดับให ้เหลือเป็ นอำรมณ์ออ ธยำยว่ำเป็ นคุณลักษณะสำคัญทีสุ ่ นไหว ่ ำให ้ควำมดีงำมและควำมชัวมี ่ ควำมแตกต่ำงกันน้อยมำกควำมยุตธิ รรมของพระ อันเปรำะบำงซึงท ์ ้ ้ เจ ้ำกำรประณำมบำปของพระองค ์และข ้อกำหนดของธรรมบัญญัตบ ิ ริสท ุ ธิของพระองค ์ทังหมดนี ถู ้ กปัดทิงออกไปจำกสำยตำประชำชนถู กสอนให ้ร ับว่ำพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรของพระเจ ้ำเป็ นคำส ่ ่ และมีมนต ์เสน่ ห ์ครอบงำควำมรู ้สึกและนำมนุ ษย ์ให ้ปฏิเสธพระคัมภีร ์ว่ำ อนทีตำยไปแล ้วนิ ยำยรืนหู ้ ่ ่ อนแ เป็ นพืนฐำนของควำมเชื อในควำมเป็ นจริงแล ้วพวกเขำก็ยงั คงปฏิเสธพระคริสต ์เหมือนเมือก่ ต่ซำตำนทำให ้ตำของพวกเขำบอดไปจนมองไม่เห็นกำรหลอกลวง{GC558.1}{GCth17489.3} ่ ้ำใจได ้อย่ำงถูกต ้องถึงอำนำจกำรล่อลวงของลัทธิทรงวิญญำณและภัยอัน มีคนจำนวนน้อยทีเข ่ ่ ตรำยของกำรไปอยูภ ่ ำยใต ้อิทธิพลของมันหลำยคนเข ้ำไปยุง่ เกียวกั บลัทธิทรงวิญญำณเพือสนอ ่ องเช่ ่ ้ ่ ดว่ำจะต ้องเข ้ำไปอยูภ งควำมอยำกรู ้อยำกเห็นพวกเขำไม่ได ้เชือเรื นนี และจะหวำดกลั วเมือคิ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของวิญญำณเหล่ำนั้นแต่พวกเขำกลับย่ำเข ้ำไปในเขตแดนต ้องห ้ำมและผูท้ ำลำ ่ิ ่ ่ี ยผูย้ งใหญ่ ก็ใช ้อำนำจของมันเข ้ำควบคุมโดยทีพวกเขำไม่ เต็มใจในทันทีทพวกเขำปล่ อยตัวให ้ส ่ นเป็ นไปไม่ได ้ทีพวกเขำ ่ มองถูกชักจูงไปตำมบัญชำของมันแล ้วมันก็จะจับพวกเขำมำเป็ นเหยือมั ่ิ จะใช ้กำลังของตนเองมำปลดปล่อยให ้หลุดพ ้นจำกมนต ์เสน่ ห ์และกำรล่อลวงของมันไม่มส ี งใดเว ้น ่ ่ ร่ ้อนรนเ ไว ้เสียแต่อำนำจของพระเจ ้ำทีทรงโปรดประทำนให ้ผ่ำนทำงกำรอธิษฐำนด ้วยควำมเชือที ่ วยปลดปล่อยจิตวิญญำณทีถู ่ กจับเหล่ำนี ให ้ ้เป็ นอิสระได ้{GC558.2}{GCth17490.1 ท่ำนั้นทีจะช่ } ่ อยตัวให ้หมกมุ่นอยูก ่ วหรื ่ อจงใจเก็บร ักษำบำปทีรู่ ้อยูแ่ ก่ใจกำ ทุกคนทีปล่ ่ บ ั อุปนิ สยั บำงส่วนทีชั ้ ญกำรทดลองต่ำงๆของซำตำนพวกเขำแยกตัวเองออกไปจำกพระเจ ้ำและจำกกำรคุ ้มคร ลังเชือเชิ ่ ่ องกันและตก องของทูตสวรรค ์เมือซำตำนน ำเสนอกำรล่อลวงต่ำงๆของมันพวกเขำจะไม่มเี ครืองป้ ่ ่ี ำตัวเองไปอยูภ เป็ นเหยือได ้อย่ำงง่ำยดำยผูท้ น ่ ำยใต ้อำนำจของมันจะไม่มท ี ำงรู ้ว่ำวิถช ี วี ต ิ ของพวก ้ ่ ่ ่ อลวง เขำจะสินสุดลงทีใดเมือผูล้ อ ่ ลวงเอำชนะพวกเขำได ้แล ้วมันก็จะใช ้พวกเขำเป็ นตัวแทนเพือล่ ่ื ผูอ้ นไปสู ค ่ วำมหำยนะต่อไป{GC558.3}{GCth17490.2} ่ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์กล่ำวว่ำ“เมือเขำทั งหลำยกล่ ำวกับพวกท่ำนว่ำ‘จงปรึกษำกับคนทรงหรื ่ อพ่อมดแม่มดผูร้ ้องเสียงจ ้อกแจ ้กและเสียงพึมพำ’ไม่ควรหรือทีประชำชนจะปรึ กษำพระเจ ้ำของเข 424

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำควรหรือทีเขำจะไปปรึ กษำคนตำยเพือคนเป็ นไปดูธรรมบัญญัตแิ ละถ ้อยคำพยำนแน่ ทเี ดียวคนที่ ่ มรี งุ ่ อรุณเลย”อิสยำห ์8:19,20หำกมนุ ษย ์พร ้อมทีจะร ่ ับควำมจริ ไม่พูดเช่นข ้ำพเจ ้ำก็จะเป็ นคนทีไม่ ่ ่ งเรืองธรรมชำติ ของมนุ ษย ์และสภำพของคนตำยทีพระคั มภีร ์กล่ำวไว ้อย่ำงชัดเจนแล ้วพวกเขำก็จ ่ นทำด ้วย ะมองเห็นข ้ออ ้ำงและกำรสำแดงของลัทธิทรงวิญญำณว่ำเป็ นกำรกระทำของซำตำนทีมั ่ ่ ่ ้ำกันได ้ดีกบั หั อำนำจและนิมต ิ และกำรอัศจรรย ์ทีหลอกลวงแต่ แทนทีจะยอมจ ำนนต่อเสรีภำพทีเข ้ ้ ่ ่ วใจฝ่ ำยเนื อหนั งและละทิงบำปต่ ำงๆทีพวกเขำชื นชอบฝู งชนจำนวนมำกกลับปิ ดตำของตนจำกแ ่ สงสว่ำงและเดินตรงเข ้ำไปโดยไม่สนใจคำเตือนในขณะทีซำตำนสำนกั บดักของมันอยูร่ อบตัวขอ ่ ่ งพวกเขำและพวกเขำจึงตกเป็ นเหยือของมัน“เพรำะเขำไม่ได ้ร ักควำมจริงเพือจะรอดได ้เพรำะเหตุ ้ ่ งที ่ เท็ ่ จ”2เธสะโลนิ กำ2:10,11{GC559 นี พระเจ ้ำจึงทรงให ้ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ .1}{GCth17490.3} ่ี อต ้ำนคำสอนของลัทธิทรงวิญญำณมิได ้กำลังโจมตีมนุ ษย ์เท่ำนั้นแต่กำลังต่อสู ้กับซำตำ ผูท้ ต่ ่ี ่ี อำนำจและพวกวิญ นและทูตของมันพวกเขำเข ้ำร่วมต่อสู ้กับพวกภูตผีทครอบครองพวกภู ตผีทมี ่ ญำณชัวในสวรรคสถำนเอเฟซ ัส6:12;ซำตำนไม่ยอมปล่อยอำณำเขตของมันแม้สก ั กระเบียดเดีย ่ื ำวชำวสวรรค ์ขับไล่ออกไปประชำกรของพระเจ ้ำจะต ้ำนมันไ วยกเว ้นว่ำมันจะถูกอำนำจของผูส้ อข่ ด ้ด ้วยพระดำร ัสทีว่​่ ำ“มีพระคัมภีร ์เขียนไว ้ว่ำ…” ่ ้ เหมือนเช่นทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำเคยเอำชนะมำแล ้วในวันนี ซำตำนอ ้ำงพระคัมภีร ์เหมือน ่ ่ ทีเคยท ำมำแล ้วในสมัยของพระคริสต ์และมันจะบิดเบือนคำสอนของพระคัมภีร ์เพือสนั บสนุ นกำรห ่ ลอกลวงของมันผู ้ทีจะยืนหยัดอยูใ่ นช่วงเวลำอันตรำยจะต ้องเข ้ำใจคำพยำนในพระคัมภีร ์ด ้วยตนเ อง{GC559.2}{GCth17490.4} ่ ่ คนมำกมำยจะต ้องเผชิญหน้ำกับวิญญำณของปี ศำจทีมำในร่ ำงของญำติหรือมิตรสหำยทีเขำ ่ นตรำยทีสุ ่ ดผูม้ ำเยือนเหล่ำนี จะดึ ้ งดูดควำมเห็นอกเห็นใจทีอ่ ่ อ ร ักและประกำศคำสอนเทียมเท็จทีอั ่ ดของเรำและจะทำกำรอัศจรรย ์เพือยื ่ นยันคำอวดอ ้ำงของมันเรำจะต ้องเตรียมตัวให ้พร ้อ นไหวทีสุ ่ อต ้ำนสิงเหล่ ่ ้ ้วยควำมจริงในพระคัมภีร ์ทีว่​่ ำคนตำยไม่รู ้อะไรเลยและผูท้ มำปรำกฏเช่ ่ี มเพือต่ ำนี ด น นั้นเป็ นวิญญำณของมำร{GC560.1}{GCth17491.1} ่ อยู ่ ต ่ ้ ่ ้ สิงที ่ รงหน้ำเรำคือ“ช่วงเวลำแห่งกำรทดลองซึงจะมำถึ งคนทั่วทังโลกเพื อจะทดลองคนทั งห ่ ใ่ นโลก”วิวรณ์3:10;ทุกคนทีไม่ ่ ได ้วำงควำมเชือของเขำอย่ ่ ลำยทีอยู ำงมั่นคงในพระคำของพระเจ ้ำ ่ กอย่ำง”2เธสะโลนิกำ2:10 จะถูกหลอกและพ่ำยแพ ้ซำตำนทำงำนด ้วย“อุบำยชัวทุ ่ ้ ่ นอย่ ้ เพือควบคุ มบุตรทังหลำยของมนุ ษย ์และกำรหลอกลวงของมันจะเพิมขึ ำงต่อเนื่ องแต่มน ั จะ ่ บรรลุเป้ ำหมำยของมันได ้ก็ตอ ่ เมือมนุ ษย ์ยอมจำนนต่อกำรทดลองของมันด ้วยควำมสมัครใจเท่ำ ่ี ่ ำระจิตวิญญำณของพวกเขำด ้ว นั้นบรรดำผูท้ แสวงหำควำมจริ งด ้วยควำมจริงใจและบำกบั่นทีจะช ่ งลงมือทำสิงที ่ พวกเขำสำมำรถท ่ ่ ยกำรเชือฟั ำได ้เพือเตรี ยมตัวให ้พร ้อมสำหร ับควำมขัดแย ้งเช่นนี ้ ่ ่นคงในพระเจ ้ำแห่งควำมจริงพระผูช แล ้วพวกเขำจะพบแนวป้ องกันทีมั ้ ว่ ยให ้รอดทรงสัญญำว่ำ“เพ รำะว่ำเจ ้ำถือร ักษำคำของเรำคือมีควำมทรหดอดทนเรำจะเฝ้ ำรักษำเจ ้ำ”วิวรณ์3:10 425

อำนำจสัมบูรณ์

่ พระองค ์จะทรงส่งทูตสวรรค ์ทุกองค ์ออกจำกสวรรค ์ในไม่ช ้ำเพือไปปกป้ องประชำกรของพระอง ่ ่ ค ์มำกกว่ำทีจะทรงปล่ อยจิตวิญญำณเพียงดวงเดียวทีวำงใจในพระองค ์ต ้องพ่ำยแพ ้แก่ซำตำน{G C560.2}{GCth17491.2} ่ ้ บคนชัวซึ ่ งท ่ ำใ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์บรรยำยให ้เห็ นถึงภำพหลอกลวงอันน่ ำกลัวทีจะเกิ ดขึนกั ห ้พวกเขำถือว่ำตนเองปลอดภัยจำกจำกกำรพิพำกษำของพระเจ ้ำไว ้ว่ำ“เรำได ้ทำพันธสัญญำกับ ่ ยพิบต ควำมตำยแล ้วและเรำได ้ทำข ้อตกลงกับแดนคนตำยเมือภั ั ไิ หลบ่ำลงมำมันจะไม่มำถึงเรำเพ ่ รำะเรำทำให ้ควำมเท็จเป็ นทีหลบภั ยของเรำและเรำถูกกำบังไว ้ด ้วยกำรโกหก”อิสยำห ์28:15 ่ ่ รวมถึ ้ ้ั สำนึ กผิดทีคอยปลอบตนเองอย่ ่ กลุม ่ คนทีบรรยำยไว ้ในทีนี งผูด้ อร ื ้ นไม่ ำงมั่นใจว่ำกำรลงโ ้ั ่ กเพียงไรก็จะถูกยกชูให ้ขึนถึ ้ งสวรรค ์ไปเ ทษไม่มไี ว ้ให ้กับคนบำปว่ำมนุ ษยชำติทงปวงไม่ วำ่ จะชัวสั ่ ำนี คื ้ อพวกทีไปท ่ ป็ นทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำแต่ทรุี่ นแรงมำกยิงกว่ ำพันธสัญญำไว ้กับควำมตำยและ ่ ดตนเองขำดไปจำกควำมจริงทีพระเจ ่ ทำข ้อตกลงไว ้กับแดนนรกพวกทีตั ้ำแห่งสรวงสวรรค ์ทรงจัด ่ นโล่ป้องกันในเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกและยอมเข ้ำหลบอยูใ่ นควำมเท็จทีซำตำ ่ เตรียมไว ้ให ้เพือเป็ ่ นข ้ออ ้ำงทีหลอกลวงของลั ่ นเสนอให ้แทนซึงเป็ ทธิทรงวิญญำณ{GC560.3}{GCth17491.3} ่ น่ ่ ำพิศวงเกินคำบรรยำยใดๆคือตำของคนในยุคนี มื ้ ดบอดไปคนนับพันปฏิเสธพระคำของ สิงที ่ ่ ่ ่นอย่ำงร ้อนรนคน พระเจ ้ำว่ำไม่คค ู่ วรทีจะเชื อและยอมร ับกำรหลอกลวงของซำตำนด ้วยควำมเชือมั ้ นของผู ้ั ่ี ่ เย ้ยหยันและคนเยำะเย ้ยประณำมควำมดือร ท้ พอใจในควำมเชื อของบรรดำผู เ้ ผยพระวจนะ ่ ่ ่ งจังขึงขังของพร และอัครทูตและพวกเขำเบียงเบนตนเองด ้วยกำรยกชูเพือเยำะเย ้ยคำประกำศทีจริ ่ ่ ่ี เสธ ะคัมภีร ์ในเรืองพระคริ สต ์และแผนกำรแห่งกำรไถ่ให ้รอดและกำรลงโทษทีจะตกลงมำยั งผูท้ ปฏิ ่ ่ ควำมคิดคับแคบอ่อนแอและงมงำยเช่ ควำมจริงพวกเขำแสร ้งทำเป็ นสงสำรอย่ำงยิงใหญ่ ตอ ่ คนทีมี ้ ยอมร ่ ่ งข ้อกำหนดในธรรมบัญญัตข นนี ที ับข ้ออ ้ำงของพระเจ ้ำและเชือฟั ิ องพระองค ์พวกเขำแสดง ออกอย่ำงแน่ ใจรำวกับว่ำได ้กระทำพันธสัญญำไว ้กับควำมตำยและทำข ้อตกลงไว ้กับแดนคนตำย ้ ผ่ ่ ำนและทะลุไม่ได ้ระหว่ำงตัวเขำเองกับพระพิโรธของพระเจ ้ รำวกับว่ำพวกเขำสร ้ำงแนวขวำงกันที ่ิ ำไม่มส ี งใดจะท ำให ้พวกเขำกลัวพวกเขำยอมผูล้ อ ่ ลวงด ้วยควำมเต็มใจพวกเขำเข ้ำร่วมเป็ นหนึ่ งกั ่ บอยูใ่ นวิญญำณของมันอย่ำงเต็มทีจนไม่ ่ บมันอย่ำงสนิ ทสนมและอิมเอิ มก ี ำลังหรือควำมโน้มเอียง ่ ทีจะปลี กตัวออกไปจำกกับดักของมัน{GC561.1}{GCth17492.1} ่ ้ั ดท ้ำยของมันใ ซำตำนเตรียมกำรมำเนิ่ นนำนแล ้วเพือเตรี ยมพร ้อมสำหร ับควำมพยำยำมครงสุ ่ นทำนั้นวำงอยูบ ้ ่ นกล่ำวใหค้ วำมมั่นใจแก่เอวำในสวนเอเ นกำรหลอกลวงโลกงำนทีมั ่ นพืนฐำนที มั ้ ดนว่ำ“พวกเจ ้ำจะไม่ตำยแน่ ”พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้น้ันวันใดตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำงขึนในวั นนั้ ่ นแล ้วพวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำคือรู ้ควำมดีและควำมชัว”ปฐมกำล3:4,5. ้ มันเตรียมทำงทีละเล็กทีละน้อยสำหร ับผลงำนชินเอกของกำรหลอกลวงด ้วยกำรพัฒนำลัทธิท ่ รงวิญญำณแผนงำนของมันยังไม่เสร็จสมบูรณ์ตำมทีมันวำงแผนไว ้แต่จะทำให ้สำเร็จได ้ในช่วงสุ ่ อผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเห็นวิญญำณโสโครกสำมดวงรูปร่ำงเหมื ดท้ำยของเวลำทีเหลื ้ นผีทท ้ ่วโล อนอย่ำงกบ…….วิญญำณเหล่ำนี เป็ ี่ ำหมำยสำคัญพวกมันออกไปหำกษัตริย ์ทังหลำยทั 426

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ กเพือรวบรวมกษั ตริย ์เหล่ำนั้นไปทำสงครำมในวันยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพสูงสุด”วิว ้ ้ ่ี ภ รณ์16:13,14;คนทังโลกจะถู กกวำดให ้เข ้ำร่วมขบวนกำรหลอกลวงนี ยกเว ้นผูท้ อยู ่ ำยใต ้อำนำจ ่ ้ กำรปกป้ องของพระเจ ้ำด ้วยกำรเชือในพระคำของพระองค ์คนทังหลำยจะถูกกล่อมให ้หลับไปอย่ำ ่ ่นทีอั ่ นตรำยและตืนขึ ่ นมำพบกั ้ ่ งรวดเร็วกับควำมเชือมั บพระพิโรธของพระเจ ้ำทีเทลงมำ{GC561.

2}{GCth17492.2} ้ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำตรัสว่ำ“เรำจะตังควำมยุ ตธิ รรมเป็ นเชือกวัดและควำมชอบธรรม ่ ้วลูกเห็บจะกวำดควำมเท็จอันเป็ นทีหลบภั ่ ้ ่ ำบังแล ้วพัน เป็ นลูกดิงแล ยไปเสียและนำจะไหลบ่ ำล ้นทีก ธสัญญำของพวกท่ำนกับควำมตำยจะเป็ นโมฆะและข ้อตกลงของท่ำนกับแดนคนตำยจะไม่ดำรงอ ่ ยพิบต ยูเ่ มือภั ั ไิ หลบ่ำลงมำพวกท่ำนจะถูกมันเหยียบย่ำ”อิสยำห ์28:17,18{GC562.1}{GCth174 92.3}

427

อำนำจสัมบูรณ์

บท35-เสรีภำพของจิตสำนึ กถูกคุกคำม ้ ่ ่ ำนมำมำกใน ปัจจุบน ั นี ชำวโปรเตสแตนต ์มองดูลท ั ธิโรมันด ้วยควำมชืนชมมำกกว่ ำในอดีตทีผ่ ่ ประเทศต่ำงๆทีศำสนำคริ สต ์นิ กำยคำทอลิกยังไม่เฟื่ องฟูมำกนักผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีต ้องใช ้วิธรี อ ่ ่ ้ อหลักคำสอนทังหลำยที ้ ่ มชอมเพือหวั งสร ้ำงอิทธิพลมีควำมเฉยเมยเพิมมำกขึ นต่ แยกบรรดำคริ ส ่ รป ่ ตจักรซึงปฏิ ู แล ้วออกจำกสภำปกครองสงฆ ์ของระบอบเปปำซีควำมเห็นกำลังขยำยตัวเพิมมำก ้ ่ ว่​่ ำในทีสุ ่ ดแล ้วเรำก็ไม่ได ้แตกต่ำงกันมำกนักในประเด็นสำคัญต่ำงๆดังทีเคยนึ ่ ขึนในเรื องที กไว ้ใน ่ ว่​่ ำกำรยอมอ่อนตำมเพียงเล็กน้อยในส่วนของเรำจะนำพวกเรำไปสูค อดีตและในเรืองที ่ วำมเข ้ำใจ ่ ้ ้ ่ กับโรมได ้ดียงขึ ิ นเวลำนันในสมัยทีชำวโปรเตสแตนต ์ให ้คุณค่ำอย่ำงสูงกับเสรีภำพของจิตสำนึ ก ่ ้องซือมำด ้ ซึงต ้วยรำคำแพงพวกเขำสอนลูกๆให ้เกลียดชังหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเป ้ ปำซีและถือว่ำกำรแสวงหำกำรปรองดองกับโรมนั้นเป็ นกำรทรยศต่อพระเจ ้ำแต่บด ั นี ควำมรู ้สึกทีแ่ ้ สดงออกนั้นช่ำงแตกต่ำงกับสมัยนั้นอย่ำงมำกกระไรเช่นนี {GC563.1}{GCth17493.1} ่ี บรรดำผูท้ ปกป้ องระบอบเปปำซีเปิ ดเผยว่ำคริสตจักรของตนถูกใส่ร ้ำยมำตลอดและโลกของชำ ่ ้ ค้ นจำนวนมำกเร่งเร ้ำว่ำเป็ นเรืองไม่ ่ วโปรเตสแตนต ์มีแนวโน้มทีจะยอมร ับคำกล่ำวประโยคนี ผู ยต ุ ธิ ่ ดสินคริสตจักรของวันนี ด ้ ้วยสิงที ่ น่ ่ ำร ังเกียจและโง่เขลำซึงเห็ ่ นชัดในกำรปกครองของเธ รรมทีจะตั ้ อในช่วงหลำยศตวรรษของควำมไม่รู ้และควำมมืดพวกเขำแก ้ต่ำงให ้กับควำมโหดเหียมอั นน่ ำสย ่ ดสยองว่ำเป็ นผลจำกควำมป่ ำเถือนของอนำรยะในสมั ยนั้นและวิงวอนว่ำอิทธิพลของอำรยธรรมยุ ่ คใหม่เปลียนทั ศนคติของเธอไปแล ้ว{GC563.2}{GCth17493.2} ้ มคำอ ้ำงของอำนำจอวดดีนีที ้ ว่​่ ำตนเองไม่เคยพลังซึ ้ งถู ่ กประกำศมำเป็ นเวลำแปดร ้ คนเหล่ำนี ลื ้ งไม่เคยถูกประกำศถอนแต่กลับมีกำรยืนยันคำอ ้ำงนี ในศตวรรษที ้ ่ บเก ้ อยปี ไปแล ้วหรือคำอ ้ำงนียั สิ ำอย่ำงหนักแน่ นกว่ำแต่กอ ่ นโรมประกำศอย่ำงแข็งขันว่ำ“คริสตจักรไม่เคยทำผิดหรือจะไม่มวี น ั ทำ ่ ผิดตำมทีพระคัมภีร ์บอกไว ้”JohnL.vonMosheim,InstitutesofEcclesiasticalHistoryเล่มที่ ่ ่ 3centuryIIตอน2บทที2section9note17เธอจะประกำศเลิ กหลักกำรทีครอบง ำวิถข ี องเธอในอ ดีตได ้อย่ำงไร{GC564.1}{GCth17494.1} ้ ำอ ้ำงว่ำตนเองไม่รู ้พลังของเธอทิ ้ ้ ่ เธอ ่ คริสตจักรของระบอบเปปำซีจะไม่มวี น ั ละทิงค งไปทุ กสิงที ่ ท้ ปฏิ ่ ้หลักเกณฑ ์นั้นเธอถือว่ำทำถูกต ้องแล ้วแล ้วเธอจะไม่ทำสิ่ ทำไปในกำรกดขีผู ี่ เสธคำสอนซึงไร ้ กหรือหำกโอกำสนั้นปรำกฏขึนอี ้ กถ ้ำกฎหมำยซึงปั ่ จจุบน งนั้นซำอี ั ถูกควบคุมโดยร ัฐบำลฝ่ ำยโล ่ ้น กถูกยกเลิกและโรมได ้ร ับโอกำสกลับไปสูอ ่ ำนำจเดิมแล ้วกำรเผด็จกำรและกำรกดขีของเธอจะฟื กลับคืนมำอย่ำงรวดเร็ว{GC564.2}{GCth17494.2} ่ ่ งกล่ำวถึงท่ำทีของสภำปกครองสงฆ ์ของระบอบเปปำซีในเรืองเสรี ่ นักเขียนลือชือคนหนึ ภำพข ่ กคำมโดยเฉพำะต่อสหร ัฐอเมริกำจำกนโยบำยทีประสบควำมส ่ องจิตสำนึ กและภัยอันตรำยทีคุ ำเร็ จไว ้ว่ำ{GC564.3}{GCth17494.3} ่ งใจกับกำรให ้เหตุผลว่ำควำมกลัวศำสนำคริสต ์นิ กำยโรมันคำทอลิกในสห “มีผูค้ นมำกมำยทีฝั ้ นไม่ ้ั ยอมผ่อนปรนและทำตัวเหมือนเด็กคนเหล่ำนี มองไม่ ้ ร ัฐอเมริกำนั้นเป็ นเพรำะควำมดือร เห็นลั 428

อำนำจสัมบูรณ์

่ นปฏิปักษ ์ต่อสถำบันเสรีตำ่ งๆของเรำหรือไม่พบสิงบอกเหตุ ่ กษณะและท่ำทีของลัทธิโรมันทีเป็ ลว่ ง ่ ่ ้ นฐำนของร ้ หน้ำใดทีแสดงถึ งกำรแผ่อท ิ ธิพลของเธอก่อนอืนให ้เรำมำเปรียบเทียบหลักกำรขันพื ัฐ บำลของเรำกับของคริสตจักรคำทอลิก{GC564.4}{GCth17494.4} ่ิ ่ ้ “ร ัฐธรรมนู ญของสหร ัฐอเมริกำร ับรองเสรีภำพของจิตสำนึ กไม่มส ี งใดมี คณ ุ ค่ำหรือเป็ นเรืองพื ้ ่ ่ นฐำนมำกไปกว่ำนี ในจดหมำยเวี ยน[Encyclicalletter]ทีพระสั นตะปำปำปำปี อุสที9ทรงส่ งไปยัง ้ ่ นที15สิ ่ บิชอปทังหลำยเมื อวั งหำคมค.ศ.1854มีใจควำมว่ำ‘หลักคำสอนไร ้สำระและผิดๆหรือกำร ่ ่ นพวกทีรบ ่ พูดอย่ำงเพ ้อเจ ้อเพือปกป้ องเสรีภำพของจิตสำนึกนั้นเป็ นควำมผิดทีร่ ้ำยแรงอย่ำงยิงเป็ ่ นใดเป็ ่ ่ ดของประเทศ’สันตะปำปำองค ์เดียวกันในสำส ์นสันต กวนและเหนื อสิงอื นพวกทีร่ ้ำยกำจทีสุ ่ นวำคมค.ศ.1864ทรงประณำม‘ผูท้ ร่ี ับรองเสรีภำพทำงจิตสำนึ กและกำรนมัสกำร ะปำปำลงวันที8ธั ้ ค้ นทังหลำยที ้ ่ นหยัดว่ำคริสตจักรไม่มส ์ ้กำลังบังคับ’{GC564.5}{GCt ทำงศำสนำ’รวมทัง‘ผู ยื ี ท ิ ธิใช h17494.5} ้ ยงอันสงบเยือกเย็นของฝ่ ำยโรมในสหร ัฐอเมริกำไม่ได ้บ่งบอกว่ำมีกำรเปลียนแปลงของ ่ “นำเสี ่ หัวใจเธอยอมผ่อนปรนในจุดทีเธอช่ วยตัวเองไม่ได ้บิชอปโอ’คอนเนอร ์[O’Connor]กล่ำวว่ำ‘จะย ่ ้นไม่เกิดภัยต่อ อมทนให ้ฝ่ ำยตรงข ้ำมถือปฏิบต ั เิ สรีภำพทำงศำสนำได ้เพียงแค่ถงึ จุดทีผลกระทบนั ้ั ่ งว่ำ‘ควำมเชือนอกรี ่ โลกของคำทอลิก...อำร ์คบิชอปแห่งเซนต ์หลุยซ ์เคยกล่ำวไว ้ครงหนึ ตและกำร ่ ่ ไม่เชือเลยเป็ นอำชญำกรรมและสำหร ับในประเทศทีเป็ นคริสเตียนเช่นในประเทศอิตำลีและสเปนที่ มีประชำกรส่วนใหญ่เป็ นคำทอลิกและศำสนำคำทอลิกเป็ นส่วนประกอบสำคัญของกฎหมำยของ ้ กลงโทษเช่นเดียวกับอำชญำกรรมอืนๆ’…..{GC565.1}{GCth17495 ่ บ ้ำนเมืองควำมผิดเหล่ำนี ถู .1} “พระคำร ์ดินัลอำร ์คบิชอปและบิชอปทุกคนในคริสตจักรคำทอลิกจะต ้องสำบำนควำมจงรักภัก ้ ดีของตนต่อพระสันตะปำปำด ้วยคำพูดต่อไปนี ‘บรรดำคนนอกรี ตบรรดำผูท้ ำให ้ศำสนำแตกแยกแ ละผูท้ รยศต่อเจ ้ำนำยของเรำ(พระสันตะปำปำ)หรือผูส้ บ ื ตำแหน่ งของผูก้ ล่ำวมำแล ้วข ้ำงต ้นข ้ำฯจะ ่ ่ อหน้ำ2กดขีและต่อต ้ำนด ้วยสุดกำลังของข ้ำ’”JosiahStrong,OurCountryบทที5ย่ 4[โปรดดูAPPENDIXFORCORRECTEDREFERENCES]{GC565.2}{GCth17495.2} ่ี งคมของโรมันคำทอลิกยังมีคริสเตียนทีจริ ่ งใจอยูม จริงอยูท ่ ในสั ่ ค ี นจำนวนหลำยพันในคริสตจั ่ ่ ่ ่ กรทียังคงปรนนิ บต ั ริ ับใช ้พระเจ ้ำตำมควำมกระจ่ำงทีดีทสุ ี ดซึงพวกเขำได ้ร ับพวกเขำไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เข ้ำถึงพระวจนะของพระองค ์ดังนั้นจึงไม่เข ้ำใจควำมจริง[ตีพม ิ พ ์ในปี ค.ศ.1888และ1911; ่ ชวี ต โปรดดูภำคผนวก]พวกเขำไม่เคยมองเห็นควำมแตกต่ำงระหว่ำงกำรร ับใช ้ด ้วยใจทีมี ิ กับกำร วนเวียนอยูใ่ นพิธก ี รรมและระเบียบพระเจ ้ำทรงทอดพระเนตรด ้วยควำมอ่อนโยนเมตตำสงสำรต่อจิ ้ ซ ่ึ ้ร ับกำรศึกษำในควำมเชือที ่ ลวงตำและไม่ ่ ตวิญญำณเหล่ำนี ผู ้ งได น่ำพึงพอใจพระองค ์จะทรงกระ ่ ทำให ้ลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงส่องทะลุผ่ำนควำมมืดหนำทึบทีโอบล ้อมพวกเขำอยูพ ่ ระองค ์จะทรง ่ อยูใ่ นองค ์พระเยซูแก่พวกเขำและจะมีคนมำกมำยกลำยเป็ นประชำกรของพระ สำแดงสัจธรรมทีมี องค ์{GC565.3}{GCth17495.3} 429

อำนำจสัมบูรณ์

่ ลก แต่ลท ั ธิโรมันในยุคปัจจุบน ั ทีมี ั ษณะเป็ นระบบก็ยงั ไม่มอ ี ะไรสอดคล ้องกับข่ำวประเสริฐของพ ระคริสต ์มำกไปกว่ำยุคเดิมในประวัตศ ิ ำสตร ์ของเธอคริสตจักรต่ำงๆของโปรเตสแตนต ์ยังคงตกอยู่ ้ ในควำมมืดมนมิเช่นนันแล ้วพวกเขำคงจะเห็นหมำยสำคัญของกำลเวลำแล ้วคริสตจักรโรมันมีแผ ่ี ้ำงไกลกว่ำเธอกำลังใช ้เครืองมื ่ อทุกอย่ำงเพือขยำยอิ ่ นกำรและรูปแบบของกำรปฏิบต ั ท ิ กว ทธิพลข ่ ำนำจของเธอในกำรเตรียมตัวสำหร ับควำมขัดแย ้งทีรุ่ นแรงและมุ่งมั่นอย่ำงแน่ วแน่ องเธอและเพิมอ ่ ้ั ่ งให ้ได ้และเพือสถำปนำกำรกดขี ่ ่ มเหงขึนมำ ้ เพือเอำโลกมำอยู ใ่ ต ้กำรควบคุมของเธออีกครงหนึ ข่ ้ั ่ นิ ่ กำยโปรเตสแตนต ์ได ้ทำเอำไว ้คริสตจักรคำทอลิกกำลังยึดพืนที ้ ได ่ ้ ใหม่อก ี ครงและก ำจัดทุกสิงที ่ นโปรเตสแตนต ์จงมองดูควำม รอบด ้ำนดูจำกจำนวนโบสถ ์ใหญ่และโบสถ ์เล็กต่ำงๆในประเทศทีเป็ ่ ้ร ับกำรสนับสนุ นอย่ำงกว ้ นิ ยมของผูค้ นในวิทยำลัยและศูนย ์ฝึ กทำงศำสนำในประเทศอเมริกำทีได ำงขวำงจำกชำวโปรเตสแตนต ์ให ้ดูกำรขยำยตัวของลัทธิยด ึ พิธก ี รรมทำงศำสนำในประเทศอังกฤ ้ั ่ ่ ้ ษและบ่อยครงพวกเขำเอำใจออกห่ ำงเพือไปเข ้ำร่วมกับคำทอลิกสิงเหล่ ำนี ควรต ้องปลุกควำมกังว ่ บถือหลักกำรอันบริสท ์ ่ น{GC565.4}{GCth17495.4} ้ ลของทุกคนทีนั ุ ธิของพระกิ ตติคณ ุ ให ้ตืนขึ ชำวโปรเตสแตนต ์เข ้ำไปยุง่ และสนับสนุ นหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีพวกเขำ ่ แม้แต่ ่ ประนี ประนอมและยอมผ่อนปรนในหลำยสิงที พวกนิ ยมระบอบเปปำซีเองก็ยงั รู ้สึกแปลกใจแ ่ ้จริงของลัทธิโรมันและให ้กับภัยอันตรำย ละไม่เข ้ำใจผูค้ นมำกมำยปิ ดตำตนเองให ้กับลักษณะทีแท ่ ้ อเธอเรื ่ ทีจะเกิ ดขึนเมื องอำนำจประชำชนจำเป็ นต ้องได ้รับกำรกระตุ ้นให ้ต่อต ้ำนควำมก ้ำวหน้ำขอ ่ี นตรำยทีสุ ่ ดของเสรีภำพฝ่ ำยพลเรือนและฝ่ ำยศำสนำ{GC566.1}{GCth17496.1} งศัตรูทอั ชำวโปรเตสแตนต ์มำกมำยทึกทักว่ำศำสนำคำทอลิกนั้นไม่มจี ด ุ น่ ำสนใจและกำรนมัสกำรนั้นก็ ่ ่ ่ ผิ ้ ดแม้ลท ้ บ น่ ำเบือหน่ ำยเป็ นพิธก ี รรมทีวกวนไร ้ควำมหมำยพวกเขำเข ้ำใจเรืองนี ั ธิโรมันจะตังอยู ่ น ่ กำรหลอกลวงแต่ก็ไม่ใช่เป็ นกำรหลอกลวงทีหยำบหรื อเซ่อซ่ำพิธท ี ำงศำสนำของคริสตจักรโรมัน ้ ่ ่ ่ ่ งขังสะกดประสำ นันเป็ นพิธก ี รรมทีน่ ำประทับใจทีสุดกำรแสดงออกทีโอ่อำ่ หรูหรำและพิธก ี รรมทีขึ ้ ทร ับรู ้ต่ำงๆของคนทังหลำยและท ำให ้เสียงคัดค ้ำนของเหตุผลและจิตสำนึ กเงียบลงได ้สำยตำจะหล ่ ่ี ำงำมแท่นบูชำทองคำหิงบู ้ ชำประดับเพชรระ งมนต ์เสน่ ห ์โบสถ ์อันยิงใหญ่ตระกำรตำขบวนแห่ทสง่ ยิบระยับภำพวำดเรืองนำมและรูปปั้นอันงดงำมวิจต ิ รล ้วนดึงดูดควำมสนใจของผูท้ ร่ี ักควำมสวยงำ ่ี ด ้อยกว่ำของผูใ้ ดเสียงโน้ตจำกออร ์แกนทีทุ ่ ้มลึกผสมผ มหูก็ถก ู มนต ์สะกดเช่นกันเสียงดนตรีทไม่ ้ โ่ ดมสูงและผ่ำนทำงเดินระหว่ำงเสำหิน สำนกับเสียงไพเรำะของคณะประสำนเสียงดังก ้องลอยขึนสู ่ ้ พลำดทีจะสร ่ ของวิหำรโบสถ ์อันสง่ำงำมสิงเหล่ ำนี ไม่ ้ำงควำมประทับใจแก่จต ิ ใจของผูค้ นด ้วยควำ มน่ ำเกรงขำมและควำมเคำรพ{GC566.2}{GCth17496.2} ้ ยงแค่ยวยุ ่ั อ ภำพลักษณ์ภำยนอกอันตระกำรตำเอิกเกริกและอย่ำงมีระเบียบแบบแผนเหล่ำนี เพี ่ บป่ วยด ้วยบำปเท่ำนั้นภำพลักษณ์ภำยนอกเหล่ำนี เป็ ้ นหลั ำรมณ์อยำกต่ำงๆของจิตวิญญำณทีเจ็ ่ ่ ภ ่ งดูดใจเ กฐำนของควำมเสือมทำงจริ ยธรรมทีอยู ่ ำยในศำสนำของพระคริสต ์ไม่จำเป็ นต ้องใช ้สิงดึ ้ ่ ่ องมำจำกกำงเขนคริสตศำสนำทีแท ่ ้จริงจะปรำกฏให ้เห็นถึ ช่นนี มำโฆษณำชวนเชื อภำยใต ้แสงทีส่ ์ ่ ่ ่ ณค่ำทีแท ่ ้จริงของมันไ งควำมใสบริสท ุ ธิและเป็ นทีร่ ักยิงจนไม่ มเี ครืองประดั บภำยนอกใดๆจะเพิมคุ

430

อำนำจสัมบูรณ์

์ นจิตวิญญำณทีอ่ ่ อนสุภำพและสงบเยือกเย็นซึ่ ด ้มันเป็ นควำมงดงำมของควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิเป็ ่ มี ่ คณ งเป็ นสิงที ุ ค่ำต่อพระเจ ้ำ{GC566.3}{GCth17496.3} ่ สท ์ รูปแบบอันสว่ำงเจิดจ ้ำไม่จำเป็ นต ้องเป็ นดัชนี ชวัี ้ ดควำมคิดทีบริ ุ ธิและสู งส่งศิลปะแบบกรอบ ้ั ดขึนมำจำกสติ ้ ่ กใฝ่ ทำงเนือ้ ควำมคิดระดับสูงและรสนิ ยมอันละเอียดอ่อนนั้นบ่อยครงเกิ ปัญญำทีฝั ่ ้ อน ่ ำผูค้ นให ้ลืมควำมจำเป็ นของฝ่ ำยจิตวิญญำ หนังและทำงโลกบ่อยครงซำตำนจะใช ั้ ้สิงเหล่ ำนี เพื ่ ำให ้พวกเขำหลงหำยไปจำกภำพของชีวต ่ นพวกเขำไปจำกพระผูช ณเพือท ิ อมตะในอนำคตเพือหั ้ ่ ่ ้ ำนั้น{GC567.1}{GCth17497.1} วยอนันต ์ของเขำและดำเนิ นชีวต ิ เพือโลกนี เท่ ่ สวยงำมแต่ภำยนอกนั้นเป็ นทีถู ่ กตำต ้องใจของหัวใจทียั ่ งไม่บงั เกิดใหม่ควำมโอ่อำ่ ต ศำสนำทีดู ระกำรตำและมีระเบียบแบบแผนในพิธน ี มัสกำรของคำทอลิกมีพลังล่อลวงและมีมนต ์ขลังและหลอ ้ กลวงผูค้ นจำนวนมำกมำยมำแล ้วและทำให ้คนเหล่ำนี มองคริ สตจักรโรมันเป็ นเหมือนประตูทแท ี่ ้จ ่ี ริงของสวรรค ์ไม่มผ ี ูใ้ ดนอกจำกผูท้ วำงเท ้ำของตนยืนอย่ำงมั่นคงบนรำกฐำนของควำมจริงและหัว ใจได ้ร ับกำรบังเกิดใหม่ด ้วยพระวิญญำณของพระเจ ้ำแล ้วเท่ำนั้นจึงจะปลอดภัยจำกอิทธิพลของเ ่ เคยมีควำมรู ้ด ้ำนประสบกำรณ์กบ ธอคนนับพันทีไม่ ั พระคริสต ์จะถูกชักนำให ้ร ับศำสนำแต่เปลือก ่ ้ นทีปรำรถนำของคนมำกมำย{GC567.2}{GCth17497.2} ่ นอกทีปรำศจำกพลั งศำสนำเช่นนี เป็ ่ ำบ คำอ ้ำงของคริสตจักรว่ำมีสท ิ ธิอภัยบำปทำให ้บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันรู ้สึกว่ำมีเสรีภำพทีจะท ่ ำปและพิธท ี ำงศำสนำกของกำรสำรภำพบำปซึงหำกไม่ ทำตำมจะไม่ได ้ร ับกำรอภัยนั้นก็มแี นวโน้ม ่ ่ี กเข่ำต่อหน้ำมนุ ษย ์ทีล ่ ้มลงในบำปและเปิ ดใจสำ ทีจะมอบใบอนุ ญำตให ้ทำบำปได ้ด ้วยเช่นกันผูท้ คุ ์ ของทุ รภำพควำมลับและจินตนำกำรของหัวใจของตนนั้นกำลังลดควำมเป็ นมนุ ษย ์และลดศักดิศรี กสัญชำติญำณอันสง่ำงำมของจิตวิญญำณของเขำให ้ต่ำลงในกำรเปิ ดเผยบำปต่ำงๆของชีวต ิ ข ่ึ ข ้อบกพร่องเป็ นคนมตะทีเต็ ่ มไปด ้วยบำปและมักจะหมกมุ่นในเมร ัย องเขำให ้กับบำทหลวง_ผูซ ้ งมี ่ ่ำลงและผลลัพธ ์คือเขำกลำยเป็ นผูม้ ม และโลกียวิสยั _มำตรฐำนอุปนิ สยั ของเขำจะยิงตกต ี ลทินใน ควำมคิดของเขำนั้นเขำลดคุณค่ำของพระเจ ้ำลงสูร่ ะดับเดียวกับมนุ ษย ์ผูเ้ ต็มไปด ้วยบำปเพรำะบำ ่ ทหลวงยืนอยูใ่ นฐำนะของตัวแทนพระเจ ้ำกำรสำรภำพบำปอันเสือมน่ ำอำยจำกมนุ ษย ์ไปสูม ่ นุ ษย ์เ ้ นนำพุ ้ ลก ่ นบ่อกระจำยควำมชัวมำกมำยที ่ ่ ำให ้โลกเป็ นมลทินและเตรียมโลกไว ้ ช่นนี เป็ ึ ลับซึงเป็ ท ่ี สำหร ับควำมพินำศสุดท ้ำยอย่ำงไรก็ตำมสำหร ับผูท้ หมกมุ ่นแต่จะสนองตัณหำของตนเองกำรสำร ่ ้ ่ ่ ภำพบำปให ้กับมนุ ษย ์ทีต ้องตำยด ้วยกันนันเป็ นเรืองน่ ำชืนชอบมำกกว่ำกำรเปิ ดใจต่อพระเจ ้ำธรร ่ ้ มชำติมนุ ษย ์พึงพอใจทีจะสำรภำพบำปมำกกว่ ำกำรละทิงบำปกำรห่ มด ้วยผ้ำกระสอบและตีด ้วยต ้ ่ ้ ่ นตำแยหรือทรมำนด ้วยโซ่ตรวนเพือสร ้ำงควำมบัดสีให ้แก่เนื อหนังนั้นทำได ้ง่ำยกว่ำทีจะเอำตั ณห ้ ่ กใฝ่ เนื อหนั ้ ่ อมคำนับต่อแอก ำฝ่ ำยเนื อหนั งไปตรึงกำงเขนหัวใจทีฝั งยินดีแบกแอกหนักแทนทีจะน้ ของพระคริสต ์{GC567.3}{GCth17497.3} ่ ้ั ้นมีควำมคล ้ำยคลึงกัน โบสถ ์ของโรมกับโบสถ ์ของชำวยิวในสมัยทีพระคริ สต ์เสด็จมำครงแรกนั ่ อย่ำงโดดเด่นในขณะทีชำวยิ วเหยียบย่ำหลักกำรทุกข ้อของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอย่ำงลับๆแ ้ ้ ต่ในลักษณะภำยนอกแล ้วพวกเขำถือร ักษำกฎบัญญัตเิ หล่ำนี อย่ำงเข ้มงวดและทำให ้กฎเหล่ำนี เป็ ่ นด ้ ้วยข ้อเรียกร ้องบังคับต่ำงๆและขนบธรรมเนี ยมประเพณี ทงหลำยซึ ้ั ่ ำให ้กำร นภำระหนักเพิมขึ งท 431

อำนำจสัมบูรณ์

่ งปฏิบต ่ เจ็ ่ บปวดและเป็ นภำระเช่นเดียวกับทีชำวยิ ่ เชือฟั ั ต ิ ำมเป็ นเรืองที วอ ้ำงว่ำเคำรพธรรมบัญญัต ิ ่ี บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันก็อ ้ำงว่ำตนเคำรพกำงเขนพวกเขำเทิดทูนสัญลักษณ์ทแสดงถึ งกำรทนทุ ่ ่ ้ กข ์ของพระคริสต ์ในขณะทีชีวต ิ ของพวกเขำปฏิเสธพระองค ์ผูซ ้ งกำงเขนนั ึ นเป็ นสัญลักษณ์ถงึ {G C568.1}{GCth17498.1} ้ บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีตงกำงเขนไว ั้ ้บนโบสถ ์วำงบนแท่นบูชำและปักอยูบ ่ นเสือคลุ มของพ ่ ่ วกเขำในทุกทีจะมองเห็ นเครืองหมำยของกำงเขนในทุ กแห่งจะถวำยเกียรติและเชิดชูไว ้อย่ำงเปิ ดเ ่ี ้ควำมหมำยและกำรตีควำมหมำยเท็ ผยแต่คำสอนของพระคริสต ์กลับถูกฝังไว ้ใต ้กองประเพณี ทไร ้ ่ ำวถึงควำมดือร ้ นของชำ ้ั จและข ้อเรียกร ้องบังคับอันโหดเหียมพระด ำร ัสของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีกล่ วยิวน่ ำจะนำมำใช ้กับผูน ้ ำคริสตจักรโรมันคอทอลิกได ้อย่ำงรุนแรงกว่ำว่ำ“เพรำะพวกเขำเอำห่อข ้ ยวไปยก”มัทธิว23:4;จิ องหนักวำงบนบ่ำของมนุ ษย ์แต่สว่ นพวกเขำเองไม่ยอมแม้แต่จะใช ้สักนิ วเดี ตวิญญำณทีรู่ ้สำนึ กถูกเก็บให ้[หรือถูกควบคุมไว ้ให?้ ?]หวำดผวำอยูต ่ ลอดเวลำกลัวพระพิโรธขอ ่ ด้ ำรงตำแหน่ งสูงมำกมำยของคริสตจักรกลับใช ้ชีวต งพระเจ ้ำผูไ้ ม่ทรงพอพระทัยในขณะทีผู ิ อย่ำง ้ หรูหรำฟุ่ มเฟื อยและเพลิดเพลินอยูก ่ บ ั ตัณหำฝ่ ำยเนื อหนัง{GC568.2}{GCth17498.2} กำรกรำบบูชำรูปเคำรพและโบรำณวัตถุกำรปลุกนักบุญและเทิดทูนพระสันตะปำปำเป็ นเล่ห ์กล ่ นเหสติปัญญำของคนทังหลำยออกไปจำกพระเจ ้ ของซำตำนทีจะหั ้ำและพระบุตรของพระองค ์เพือ่ ่ ทำลำยพวกเขำให ้พินำศอย่ำงสมบูรณ์มน ั เพียรพยำยำมเปลียนควำมสนใจของพวกเขำออกจำก ่ พระองค ์ผูท้ รงเป็ นผูเ้ ดียวทีพวกเขำจะพบควำมรอดได ้มันจะชีน้ ำให ้พวกเขำไปหำวัตถุใดก็ตำมมำ ่ ้ แทนทีพระองค ์ผูต้ ร ัสว่ำ“บรรดำผูเ้ หน็ ดเหนื่ อยและแบกภำระหนักจงมำหำเรำและเรำจะให ้ท่ำนทังห ลำยได ้หยุดพัก”มัทธิว11:28{GC568.3}{GCth17498.3} ่ ำเสนอพระลักษณะของพระเจ ้ำธรรมชำติของบำปและประ ซำตำนพยำยำมอยูต ่ ลอดเวลำทีจะน ่ ้จริงของควำมขัดแย ้งครงยิ ้ั งใหญ่ ่ เด็นทีแท ให ้ผูค้ นเข ้ำใจผิดเล่ห ์เพทุบำยของมันบั่นทอนภำระควำ ่ ตอ มผูกพันทีมี ่ ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำให ้ลดลงและมอบใบอนุ ญำตให ้มนุ ษย ์ทำบำปได ้ในเวลำเ ่ ้องกำรให ้คนเหล่ำนั้นนับถือพร ดียวกันมันยังนำมนุ ษย ์ให ้ทะนุ ถนอมทัศนคติผด ิ ๆต่อพระเจ ้ำเพือต ้ ่ นส่วนหนึ่ งของอุปนิ ะเจ ้ำด ้วยควำมหวำดผวำและควำมเกลียดชังแทนควำมร ักควำมโหดเหียมที เป็ ่ ไว ้ ้ในระบบของศำสนำและแสดงออกในรู สัยของมันนั้นมันซ ัดทอดใส่พระผูส้ ร ้ำงมันปลูกฝังเรืองนี ้ ปัญญำของมนุ ษย ์จึงบอดไปและซำตำนก็รวบรวมคนเหล่ำนี ้ ปแบบของกำรนมัสกำรด ้วยเหตุนีสติ ่ ้รบกับพระเจ ้ำด ้วยแนวคิดเรืองพระลั ่ ่ กบิดเบือนเช่นนี ประช ้ มำเป็ นสมุนเพือสู กษณะของพระเจ ้ำทีถู ้ั ่ เชือพระเจ ่ ่ ำกำรถวำยมนุ ษย ์เป็ นเครืองบู ่ ชำเป็ นสิงที ่ จ่ ำเป็ นเ ำชำติทงหลำยที ไม่ ้ำถูกชักนำให ้เชือว่ ่ ับประกันควำมพึงพอพระทัยของพระเจ ้ำและเป็ นกำรทำผิดอย่ำงโหดเหียมน่ ้ พือร ำกลัวภำยใต ้รูปแ บบหลำกหลำยของกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพ{GC569.1}{GCth17499.1} คริสตจักรโรมันคำทอลิกนำรูปแบบของลัทธินอกศำสนำและของชำวคริสเตียนมำรวมเข ้ำด ้วย กันและทำเช่นเดียวกับพวกนอกศำสนำคือบิดเบือนพระลักษณะของพระเจ ้ำอย่ำงผิดๆและหันไปใ ่ี ้ ่ิ อนไปกว่ำกันเลยโรมในสมัยทีเรื ่ องอำนำจได ้มีกำร ช ้กำรปฏิบต ั ท ิ โหดเหี ยมและน่ ำร ังเกียจไม่ยงหย่ ่ อทรมำนเพือบั ่ งคับให ้เห็นชอบตำมคำสอนของเธอหลักประหำรมีไว ้สำหร ับผูท้ ไม่ ่ี ยอม ใช ้เครืองมื 432

อำนำจสัมบูรณ์

่ี งไม่ทรำบจำนวนจนกว่ำจะถึงเวลำเปิ ดเผยในวัน จำนนตำมข ้อกล่ำวหำของเธอมีกำรสังหำรหมู่ทยั พิพำกษำผูด้ ำรงตำแหน่ งสูงในคริสตจักรเพียรศึกษำภำยใต ้ซำตำนผูเ้ ป็ นเจ ้ำนำยของพวกเขำเพื่ ่ ่ ดเท่ำทีจะท ่ ำได ้โดยไม่ปลิดชีวต ่ อยูห ่ อทีจะประดิ ษฐ ์วิธท ี รมำนทำรุณทีสุ ิ เหยือมี ่ ลำยรำยทีกระบวนก ้ ้ กทำซำแล ้ ้วซำอี ้ กจนถึงขีดจำกัดสูงสุดของควำมอดทนของมนุ ษย ์จ ำรทรมำนอย่ำงโหดเหียมนี ถู ้ ่ ้อนร ับควำมตำยว่ำเป็ นกำรหลุดพ ้นอันหวำนชื่ นกระทั่งธรรมชำติหยุดดินรนและผู ท้ ตกเป็ ี่ นเหยือต น{GC569.2}{GCth17499.2} ่ นี่ เป็ นจุดจบของผูต้ อ ่ ต ้ำนโรมสำหร ับผูต้ ด ิ ตำมของเธอนั้นเธอฝึ กวินัยด ้วยกำรเฆียนด ้วยหวำย ่ ่ ด ้วยกำรอดอยำกอันทำรุณโหดร ้ำยและด ้วยกำรทรมำนร่ำงกำยทีน่ ำหดหู่ใจทุกรูปแบบในกำรทีจะ ่ ้นผูส้ ำนึ กผิดละเมิดบัญญัตข ทำให ้สวรรค ์ชืนชอบนั ิ องพระเจ ้ำด ้วยกำรละเมิดกฎของธรรมชำติพว ่ กพันทีพระเจ ่ ่ นพระพรสำหร ับกำรใช ้ชีว ิ กเขำถูกสอนให ้ตัดขำดจำกสิงผู ้ำประทำนแก่มนุ ษย ์เพือเป็ ่ ้ ่ บล ้ำนทีใช ่ ้ชีวต ตชัวครำวของพวกเขำบนโลกนี ลำนหญ ้ำรอบโบสถ ์ฝังเหยือนั ิ ของพวกเขำอย่ำงไ ร ้ควำมหมำยด ้วยกำรพยำยำมเก็บกดอำรมณ์ควำมร ักตำมธรรมชำติของพวกเขำด ้วยกำรระงับค ่ ่ น่ ่ ำร ังเกียจต่อพระเจ ้ำ{GC569. วำมคิดและควำมรู ้สึกเห็นอกเห็นใจต่อเพือนมนุ ษย ์เพรำะเป็ นสิงที 3}{GCth17499.3} ้ ่ ่ หำกเรำต ้องกำรเข ้ำใจควำมโหดเหียมอั นเด็ดเดียวของซำตำนที ปรำกฏให ้เห็นมำเป็ นเวลำหล ่ ่ ่ ้ ำยร ้อยปี ซึงไม่ใช่ในหมู่คนทีไม่เคยได ้ยินเรืองของพระเจ ้ำแต่ปรำกฏอยูใ่ นใจกลำงและทั่วทังอำณำ จักรโลกคริสเตียนแล ้วเรำเพียงแค่ต ้องมองไปยังประวัตศ ิ ำสตร ์ของลัทธิโรมันเจ ้ำชำยแห่งควำมชัว่ บรรลุถงึ จุดมุ่งหมำยของมันในกำรหลูพ ่ ระเกียรติของพระเจ ้ำและนำควำมหำยนะมำสูม ่ นุ ษย ์ผ่ำนท ้ ่ ำงระบบกำรหลอกลวงอันมหึมำนี และในขณะที เรำมองเห็ นว่ำมันได ้รับชัยชนะด ้วยกำรจำแลงตัวเ ้ ้อย่ำงไรแล ้วเรำจะเข ้ำใ องและบรรลุงำนของมันจนสำเร็จโดยผ่ำนทำงผู ้นำต่ำงๆของคริสตจักรนี ได ่ิ นว่ ้ ำทำไมมันจึงเกลียดชังพระคัมภีร ์ยิงนั ่ กหำกมนุ ษย ์อ่ำนพระคัมภีร ์เล่มนั้นแล ้วเขำจะเห็ จได ้ดียงขึ นพระเมตตำคุณและควำมร ักของพระเจ ้ำอย่ำงเด่นชัดพวกเขำจะเห็นว่ำพระองค ์ไม่ทรงเคยบัญชำ ้ ่ พระองค ่ ่ ้ ให ้มนุ ษย ์แบกภำระหนักเหล่ำนี เลยสิ งที ์ขอคือหัวใจทีชอกช ำและส ำนึ กผิดกับจิตวิญญำ ่ อมและเชือฟั ่ ง{GC570.1}{GCth17500.1} ณทีถ่ ่ ้ชำยและหญิงปิ ดเก็บตัวเองอย่ำงโ พระคริสต ์ไม่เคยประทำนแบบอย่ำงในชีวต ิ ของพระองค ์ทีให ่ ่ ดดเดียวในวั ดเพือเตรี ยมตัวเองให ้คูค ่ วรกับสวรรค ์พระองค ์ไม่เคยสอนว่ำควำมร ักและควำมเมตตำ ่ จะต ้องถูกเก็บกดไว ้พระหทัยของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดนั้นเต็มเปี่ ยมด ้วยควำมร ักยิงมนุ ษย ์เข ้ำใกล ้ควำ ้ ่ ้ ่ มบริบูรณ์ฝ่ำยศีลธรรมมำกขึนเท่ำไรประสำทสัมผัสของเขำก็จะไวยิงขึนและกำรร ับรู ้เรืองบำปของ ่ นและควำมเห็ ้ ่ ตอ ่ี อดร ้อนก็จะลึกซึงมำกขึ ้ ้ ำ เขำก็จะแหลมคมยิงขึ นอกเห็นใจของเขำทีมี ่ ผูท้ เดื นเท่ นั้นพระสันตะปำปำทรงอ ้ำงว่ำตัวพระองค ์เองเป็ นผูแ้ ทนของพระคริสต ์แต่อป ุ นิ สยั ของพระองค ์จะ ่ นำมำเปรียบเทียบกับพระลักษณะของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำได ้อย่ำงไรมีใครบ ้ำงไหมทีเคยพบ ่ ว่ำพระคริสต ์ทรงส่งผูค้ นเข ้ำคุกหรือเข ้ำเครืองทรมำนดึ งแขนขำเพรำะคนเหล่ำนั้นไม่ยอมนับถือพ ่ ้ยินพระสุรเสียงของพระองค ์ตัดสินประหำรผู ้ ระองค ์ในฐำนะรำชำแห่งสวรรค ์เคยมีใครบ ้ำงไหมทีได

433

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยอมร ับพระองค ์เมือประชำชนจำกหมู ่ ทีไม่ ่บ ้ำนของชำวสะมำเรียถำกถำงพระองค ์อัครทูตยอห ์นโก รธแค ้นมำกและทูลถำมพระองค ์ว่ำ “องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพระองค ์ทรงต ้องกำรให ้พวกข ้ำพระองค ์ขอไฟจำกสวรรค ์ลงมำเผำผลำญเข ำไหม”พระเยซูทอดพระเนตรด ้วยพระเมตตำสงสำรมำยังสำวกของพระองค ์และทรงตำหนิ จต ิ ใจทีแ่ ่ ำลำยชีวต ่ วยเขำทังหลำยให ้ ข็งกระด ้ำงของเขำว่ำ“บุตรมนุ ษย ์ไม่ได ้มำเพือท ิ มนุ ษย ์แต่มำเพือช่ ้รอ ่ ่ ด”ลูกำ9:54,56;วิญญำณทีพระคริ สต ์ทรงสำแดงนั้นช่ำงแตกต่ำงอย่ำงยิงยวดจำกวิ ญญำณของ ่ี ้ำงตนเป็ นผูแ้ ทนของพระองค ์เสียนี่ กระไร{GC570.2}{GCth17500.2} ผูท้ อ ้ สตจักรโรมันนำเสนอภำพลักษณ์หนึ่ งทีดู ่ ดใี ห ้ชำวโลกเห็นโดยใช ้คำขอโทษห่อหุ ้มปิ ด บัดนี คริ ้ ่ี ้ำยละม้ำยพระคริสต ์แต่เธอยังไม่เป บังบันทึกควำมทำรุณโหดเหียมของเธอเธอสวมใส่ อำภรณ์ทคล ่ ้ ลียนแปลงหลั กกำรทังหมดของระบอบเปปำซี ทปรำกฏในยุ ี่ คอดีตก็ยงั คงปรำกฏในยุคปัจจุบน ั หลั ่ ่ ดมนทีสุ ่ ดก็ยงั ใช ้ได ้ผลอยูจ กคำสอนต่ำงๆทีออกอุ บำยไว ้ในยุคทีมื ่ งอย่ำให ้ผูใ้ ดหลอกลวงตนเองเล ่ี ดนี ชำวโปรเตสแตนต ้ ่ ยระบอบเปปำซีทบั ์พร ้อมทีจะให ้เกียรติน้ันยังคงเป็ นเหมือนเดิมเช่นเดียวกับ ่ ่ อคนของพระเจ ่ ้ ่ ทีเคยปกครองโลกในสมั ยของกำรปฏิรป ู ศำสนำซึงเมื ้ำลุกขึนพร ้อมทีจะเอำชี วต ิ ข ่ ดโปงควำมชัวของเธอเธอยั ่ ่ ่ องตนเข ้ำแลกเพือเปิ งคงครอบครองควำมหยิงยโสและกำรเสแสร ้งทีทะ ่ ้ ์ นงตนเหมือนเดิมซึงครอบง ำกษัตริย ์และขุนนำงทังหลำยอยู แ่ ละยังคงอ ้ำงอภิสท ิ ธิในกำรใช ้พระรำ ้ ชอำนำจของพระเจ ้ำจิตวิญญำณของเธอในปัจจุบน ั ไม่ได ้เหียมและโหดร ้ำยน้อยไปกว่ำในสมัยทีเ่ ้ ภำพของมนุ ษย ์และสังหำรบรรดำธรรมิกชนขององค ์ผูส้ งู สุด{GC571.1}{GCth175 ธอบดขยีเสรี 01.1} ่ ำพยำกรณ์เปิ ดเผยว่ำเธอจะเป็ นนั่นคือกำรละทิงศำสนำ ้ ระบอบเปปำซีก็เพียงแค่เป็ นไปตำมทีค ่ี ำให ้บรรลุจุ ในเวลำต่อมำ2เธสะโลนิกำ2:3,4.นโยบำยส่วนหนึ่ งของเธอคือเสแสร ้งคุณสมบัตท ิ จะท ่ ดแต่ภำยใต ้หลำกหลำยสีในครำบของกิงก่ ้ ำคำมีเลียนนั้นเธอปกปิ ดพิษร ้ ดประสงค ์ของเธอมำกทีสุ ่ เคยแปรเปลียนของเจ ่ ่ ควรไปอยูก ำยทีไม่ ้ำงู ร ้ำยเธอประกำศว่ำ“ควำมเชือไม่ ่ บ ั คนนอกศำสนำหรือ ่ ่ คนทีถูกสงสัยว่ำเป็ นพวกนอกศำสนำ”Lenfantเล่มที1หน้ำ516 ่ ประวัตท ่ี ยนด ้วยเลือดของธรรมิกชนมำเป็ นเวลำหนึ่ งพันปี ให ้มำเป็ น เรำจะยอมร ับอำนำจซึงมี ิ เขี ้ อ{GC571.2}{GCth17501.2} ส่วนหนึ่ งของคริสตจักรของพระคริสต ์ในปัจจุบน ั นี หรื สำหร ับข ้ออ ้ำงทีว่​่ ำศำสนำคริสต ์นิ กำยคำทอลิกแตกต่ำงจำกนิ กำยโปรเตสแตนต ์น้อยกว่ำในส ่ ้ ้นไม่ได ้ปรำศจำกเหตุผลมีกำรเปลี่ มัยก่อนมำกซึงชอบอ ้ำงกันในประเทศโปรเตสแตนต ์ทังหลำยนั ้ งแต่กำรเปลียนแปลงนี ่ ้ ได ้เกิดในระบอบเปปำซีแท ้จริงแล ้วกำรทีศำสนำคริ ่ ยนแปลงเกิดขึนจริ ไม่ ส ้ ้ ้นเป็ นเพรำะนิ กำยโปรเตสแต ต ์นิ กำยคำทอลิกมีควำมคล ้ำยกับโปรเตสแตนต ์ของสมัยนี มำกขึ นนั ่ ้ สมัยของนักปฏิรป นต ์เสือมถอยลงไปมำกนั บตังแต่ ู {GC571.3}{GCth17501.3} ่ ้ เมือคริ สตจักรโปรเตสแตนต ์ทังหลำยเสำะแสวงหำควำมนิ ยมของโลกควำมร ักเทียมเท็จทำให ้ ่ ่ กต ้องทีจะเชื ่ ่ พวกเขำตำบอดพวกเขำไม่รู ้สิงใดเลยนอกจำกรู ้ว่ำเป็ นเรืองถู อในส่ วนดีของควำมชัว่ ้ ่ ดผลทีตำมมำอย่ ่ ่ ่ ำทุกสิงที ่ ดี ่ นั้นชัวแทนที ่ ทังปวงและในที สุ ำงหลีกเลียงไม่ ได ้คือพวกเขำก็จะเชือว่ จ่ 434

อำนำจสัมบูรณ์

่ คร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยประทำนแก่เหล่ำธรรมิกชนบัดนีพวกเขำกลั ้ ะยืนหยัดปกป้ องควำมเชือที บกำลังขออภั ่ ่ อคติตอ ยต่อโรมทีพวกเขำเคยแสดงควำมเห็ นทีมี ่ เธอขอร ้องให ้ยกโทษสำหร ับควำมดันทุร ังของพ วกเขำ{GC571.4}{GCth17501.4} ่ มีคนกลุม ่ ใหญ่แม้แต่ในพวกทีมองลั ทธิโรมันด ้วยควำมไม่ชอบใจก็ยงั เข ้ำใจเพียงเล็กน้อยถึงอั ่ ้ ำควำมมืดทำงปัญญำและศีลธรร นตรำยทีมำจำกอ ำนำจและอิทธิพลของเธอคนมำกมำยเน้นยำว่ ่ ้ ่ มห มซึงแพร่ หลำยในช่วงยุคกลำงนั้นมีสว่ นเอือประโยชน์ ตอ ่ กำรเผยแพร่คำสอนทีไม่ ี ลักเกณฑ ์คว ่ ่ ่ ญญำทีเปิ ่ ดกว ้ำงและเจริญของยุคปัจจุบน ำมเชือโชคลำงและกำรกดขี ของเธอซึ งปั ั รวมถึงควำมรู ้ ่ ่ ่ ้ ทีกระจำยไปอย่ำงกว ้ำงขวำงและเสรีภำพทำงศำสนำทีเพิมมำกขึนจะไม่ยอมให ้กำรถือทิฐแิ ละเผด็ ้ ้ จกำรเกิดกำรฟื ้ นฟูขนมำได ึ้ ้แค่คด ิ ว่ำสภำพเช่นนั้นจะเกิดขึนในยุ คแห่งควำมรอบรู ้ของปัจจุบน ั นีก็ ถูกเย ้ยหยันแล ้วจริงอยูค ่ วำมกระจ่ำงเจิดจ ้ำทำงปัญญำศีลธรรมและศำสนำกำลังส่องลงมำยังยุคปั ้ ่ จจุบน ั นี ควำมกระจ่ ำงจำกสวรรค ์ส่องลงมำบนโลกผ่ำนทำงหน้ำหนังสือทีบรรจุ พระวจนะศักดิสิ์ ทธิ ์ ่ ่ ของพระเจ ้ำทีกำงเปิ ดอยูน ่ ้ันแต่ควรจดจำไว ้ว่ำควำมกระจ่ำงยิงประทำนมำมำกเท่ ำไรควำมมืดของ ่ ้ ้ ้ ผูท้ บิ ี ดเบือนและปฏิเสธควำมกระจ่ำงนันก็จะมีมำกขึนเท่ำนัน{GC572.1}{GCth17502.1} กำรศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยกำรหมั่นเพียรอธิษฐำนจะเปิ ดเผยให ้ชำวโปรเตสแตนต ์เห็นอุปนิ สยั ที่ ้ คนจำนวน แท ้จริงของระบอบเปปำซีและจะทำให ้พวกเขำเกลียดชังและหลบหนี ไปจำกระบอบนี แต่ ่ นไปจนไม่เห็นควำมจำเป็ นทีต ่ ้องแสวงหำพระเจ ้ำด ้วยใจถ่อมเพื่ มำกคิดว่ำตนเองฉลำดและหยิงเกิ อเข ้ำถึงสัจธรรมแม้พวกเขำจะภำคภูมใิ จถึงควำมรอบรู ้ของตนเองก็ตำมทีแต่พวกเขำยังขำดควำ ้ องพระคั ่ ่ มรู ้ทังเรื มภีร ์และเรืองฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำพวกเขำรู ้เพียงว่ำต ้องใช ้วิธก ี ำรบำงอย่ำงคว ่ ่ ดและทีน่ ่ ำอดสูทสุ ่ี ดของฝ่ ำ บคุมจิตสำนึ กของตนให ้สงบลงและไปแสวงหำวิธน ี ้ันจำกแหล่งทีเลวที สุ ่ พวกเขำต ่ ่ี มพระเจ ้ำซึงจะได ่ ยจิตวิญญำณสิงที ้องกำรคือวิธท ี จะลื ้ร ับกำรยอมร ับว่ำเป็ นวิธรี ำลึกถึง ่ ่ ่ ้ ้ ยมตัวไว ้สำหร ับ พระองค ์ระบอบเปปำซีปร ับตัวพร ้อมทีจะตอบสนองสิงทีคนเหล่ำนี ขำดระบอบนี เตรี ่ ้ ่ มนุ ษยชำติสองจำพวกซึงรวบรวมคนไว ้เกือบทั่วทังโลกคื อพวกทีจะได ้ร ับควำมรอดผ่ำนทำงควำม ่ ่ ้ ดีของเขำเองและพวกทีจะได ้ร ับควำมรอดในขณะทียังอยูใ่ นบำปทังหลำยของเขำนี่ คือเคล็ดลับอำ นำจของระบอบเปปำซี{GC572.2}{GCth17502.2} ่ ่ ้ อควำมสำเร็จของระบอบเ เป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำยุคของควำมมืดมนอันยิงใหญ่ ฝ่ำยปัญญำเอือต่ ้ อควำมสำเร็จของระบอบ ปปำซีและยังจะแสดงให ้เห็นอีกว่ำยุคของควำมสว่ำงทำงปัญญำก็จะเอือต่ ่ ำนมำสมัยทีมนุ ่ ษย ์มีชวี ต เปปำซีด ้วยอย่ำงเท่ำเทียมกันในอดีตทีผ่ ิ อยูโ่ ดยปรำศจำกพระวจนะของ ่ ้ พระเจ ้ำและปรำศจำกควำมรู ้เรืองสัจธรรมนันตำของพวกเขำถูกปิ ดไปและคนมำกมำยเดินไปติด ่ ่ ขยำยรอดักจับเท ้ำของพวกเขำในยุคนี มี ้ คนมำกมำยทีตำขอ ่ กับดักโดยทีมองไม่ เห็นตำข่ำยซึงแผ่ ่ ยกกันอย่ำงผิดๆว่ำวิทยำศำ งพวกเขำพร่ำมัวไปด ้วยแสงอันเจิดจ ้ำของกำรคำดเดำของมนุ ษย ์ที“เรี สตร ์” พวกเขำมองไม่เห็นตำข่ำยและเดินเข ้ำไปอย่ำงเต็มใจรำวกับถูกปิ ดตำพระเจ ้ำทรงออกแบบให ้ มนุ ษย ์ทะนุ ถนอมพลังทำงปัญญำของตนไว ้รำวกับเป็ นของประทำนจำกพระผูส้ ร ้ำงของเขำและคว ่ จธรรมและควำมชอบธรรมแต่เมือพวกเขำฟู ่ รนำมำใช ้ในพระรำชกิจกำรร ับใช ้เพือสั มฟักควำมห 435

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยิงและควำมทะเยอทะยำนไว ้ในหัวใจและมนุ ษย ์เชิดชูทฤษฎีของตนเองเหนื อพระวจนะของพระเจ ้ำ แล ้วปัญญำก็จะทำให ้เกิดควำมเสียหำยได ้มำกกว่ำกำรรู ้ไม่เท่ำทันด ้วยเหตุนีวิ้ ทยำศำสตร ์จอมปล ้ งลอบท ่ ่ อมของยุคปัจจุบน ั นี ซึ ำลำยควำมเชือในพระคั มภีร ์จะผ่ำนกำรพิสจ ู น์วำ่ ประสบควำมสำเร็จ ่ ้อนร ับระบอบเปปำซีด ้วยรูปแบบทีถู ่ กอกถูกใจผูค้ นทั่วไปเช่นเดียวกับในยุ ในกำรเตรียมทำงเพือต ่ คมืดเมือกำรกั กเก็บควำมจริงเปิ ดทำงให ้กับกำรแผ่ขยำยของระบอบเปปำซี{GC572.3}{GCth17 502.3} ่ ่ ำลังดำเนิ นกำรอยูใ่ นปัจจุบน ้ ่ ในขบวนกำรเคลือนไหวที ก ั นี ในประเทศสหร ัฐอเมริกำเพือให ้สถำ ้ บันต่ำงๆและคริสตจักรได ้รับกำรสนับสนุ นจำกฝ่ ำยรัฐนันชำวโปรเตสแตนต ์กำลังเดินตำมรอยเท ้ำ ้ ่ ของบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีไม่เพียงเท่ำนี พวกเขำก ำลังเปิ ดประตูให ้แก่ระบอบเปปำซีเพือพลิ ก ่ ่ นประเ ฟื ้ นอิทธิพลควำมยิงใหญ่ ซงเธอสู ึ่ ญเสียไปในโลกเก่ำให ้กลับคืนมำในประเทศอเมริกำซึงเป็ ่ เพิ ่ มควำมโดดเด่ ่ ่ ้ อแท ้จริงแล ้วเป้ ำหมำย ทศโปรเตสแตนต ์และสิงที นให ้กับขบวนกำรเคลือนไหวนี คื ่ ่งหมำยไว ้ก็คอื กำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ซึงเป็ ่ นขนบธรรมเนี ยมหนึ่ งทีก ่ ำเนิ ดมำจำ หลักทีมุ ้ นสัญลักษณ์แสดงถึงสิทธิอำนำจของเธอวิญญำ กโรมและเธออ ้ำงว่ำกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์นี เป็ ่ นก ณของระบอบเปปำซีคอื วิญญำณของกำรประนี ประนอมกับขนบธรรมเนียมของชำวโลกซึงเป็ ้ ำลังแทรกซึ ำรเชิดชูขนบธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์ให ้เหนื อกว่ำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำวิญญำณนี ก ่ ดชูวน มเข ้ำไปในคริสตจักรโปรเตสแตนต ์มำกมำยและกำลังนำพวกเขำให ้ทำงำนเพือเชิ ั อำทิตย ์เ ่ ช่นเดียวกันกับทีระบอบเปปำซี ได ้ทำล่วงหน้ำพวกเขำมำก่อนแล ้ว{GC573.1}{GCth17503.1} ่ กนำมำใช ้ในกำรต่อสู ้ทีก ่ ำลังจะมำถึงในเร็ววันนี เขำเ ้ หำกผูอ้ ำ่ นต ้องกำรทรำบถึงตัวแทนทีจะถู ่ นทึกถึงวิธท ่ี ่ ำนมำสำหร ับเป้ ำหมำยเดียว พียงต ้องย ้อนรอยไปดูข ้อควำมซึงบั ี โรมใช ้ในยุคก่อนๆทีผ่ ้ ่ น้ ิ ยมระบอบเปปำซีและชำวโปรเตสแตนต ์ร่วมมือกันแล ้วจะทำอย่ำ กันนี หำกต ้องกำรทรำบว่ำเมือผู ่ ดกำรกับผูท้ ปฏิ ่ี เสธหลักคำสอนของพวกเขำก็ขอให ้ไปดูวญ ่ งไรเพือจั ิ ญำณทีโรมปฏิ บต ั ต ิ อ ่ วันสะ ่ี บำโตและผูท้ ปกป้ องวันนั้น{GC573.2}{GCth17503.2} ่ ้ร ับกำร พระรำชกฤษฎีกำจำกรำชสำนักกำรประชุมสภำและพิธก ี รรมต่ำงๆของคริสตจักรซึงได ่ ำให ้วันฉลองเทศกำลนอกศำสนำได ้รับตำแหน่ สนับสนุ นโดยอำนำจฝ่ ำยโลกเป็ นกระบวนกำรทีท ้ั งอันมีเกียรติในโลกคริสเตียนกำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ นครงแรกอย่ ำงเปิ ดเผยเป็ นกฎห ่ ้ มำยทีจักรพรรดิคอนสแตนตินทรงตรำขึนในปี ค.ศ.321(โปรดดูภำคผนวกสำหรับหน้ำGC53)คำ ่ บั ้ งคับให ้คนในเมืองพักผ่อนใน“วันเคำรพบูชำดวงอำทิตย ์” สังนี แต่อนุ ญำตให ้คนในชนบทยังคงทำงำนเกษตรกรรมได ้แม้โดยธำตุแท ้แล ้วเป็ นกฎหมำยของคน ่ ่ นอกศำสนำแต่จก ั รพรรดิเป็ นผูป้ ระกำศบังคับใช ้ภำยหลังจำกทีพระองค ์ทรงร ับเชือศำสนำคริ สต ์แ ต่เพียงในนำม{GC574.1}{GCth17503.3} ่ ่ เมือปรำกฏว่ ำพระรำชกฤษฎีกำไม่เพียงพอทีจะใช ้แทนสิทธิอำนำจของพระเจ ้ำยูซเี บียส[Euse ่ึ นรนหำควำมนิ ้ ้ งเป็ นสหำยพิเศษและผู ้ประจ bius]บิชอปคนหนึ่ งผูซ ้ งดิ ยมในบรรดำเจ ้ำชำยอีกทังยั บสอพลอจักรพรรดิคอนสแตนตินได ้นำเสนอคำอ ้ำงว่ำพระคริสต ์ทรงย ้ำยวันสะบำโตให ้ไปเป็ นวัน 436

อำนำจสัมบูรณ์

อำทิตย ์แล ้วโดยไม่ยกคำพยำนหลักฐำนใดในพระคัมภีร ์แม้สก ั ข ้อเดียวมำพิสจ ู น์หลักคำสอนใหม่ ้ ชอปยูซเี บียสเองยอมร ับอย่ำงไม่เต็มใจถึงควำมเท็จของเรืองนี ่ และชี ้ ้ ต ่ ้นกำเนิ ดของกำรเปลี่ นี บิ ไปที ่ วำ่ จะเป็ นหน้ำทีที ่ ต ่ ้องทำในวันสะบำโตเรำย ้ำยไปยังวันขององค ์พระ ยนแปลงเขำกล่ำวว่ำ“ทุกสิงไม่ ่ ำมำ ผูเ้ ป็ นเจ ้ำแล ้ว”RobertCox,SabbathLawsandSabbathDutiesหน้ำ538แต่ข ้อโต ้แย ้งทีน ่ งเสริมให ้มนุ ษย ์กล ้ำมำกขึนในก ้ อ ้ำงสนับสนุ นวันอำทิตย ์นั้นถึงแม้จะไม่มห ี ลักฐำนพิสจ ู น์กลับยิงส่ ่ ำรเหยียบย่ำวันสะบำโตขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทุกคนทีปรำรถนำจะได ้ร ับเกียรติของโลกพำกันยอ ่ ้ มร ับวันเทศกำลทีโลกนิ ยมกันนี {GC574.2}{GCth17503.4} ่ ่ กรำกฐำนอย่ำงมั่นคงแล ้วงำนของกำรเทิดทูนวันอำทิตย ์ก็ดำเนิ นคืบหน้ เมือระบอบเปปำซี เริมปั ่ ่ ำงำนเกษตรกรรมยังไม่ได ้เข ้ำโบสถ ์และก็ยงั คงถูกถือร ัก ำต่อไปมีอยูช ่ ว่ งระยะหนึ่งทีประชำชนซึ งท ่ ดเป็ นวันสะบำโตแต่กำรเปลียนแปลงอย่ ่ ้ ท้ ด ษำวันทีเจ็ ำงได ้ผลก็คอ ่ ยๆเกิดขึนผู ี่ ำรงตำแหน่ งศักดิสิ์ ์ ่ ้ำมกำรตัดสินลงโทษควำมขัดแย ้งทำงด ้ำนกำรปกครองในวันอำทิตย ์หลังจ ทธิทำงศำสนำถู กสังห ่ ้ละเว ้นกำรทำงำนปกติมฉ ำกนั้นไม่นำนทุกคนไม่วำ่ มีตำแหน่ งใดได ้ร ับคำสังให ิ ะนั้นจะต ้องร ับโทษ ่ ่ี นทำสหลังจำกนั้นมีคำสังให ่ ล้ งโทษคน ปร ับหำกเป็ นคนเสรีและต ้องร ับโทษกำรเฆียนในกรณี ทเป็ ่ ่ นกึงหนึ ่ ่ งและในทีสุ ่ ดหำกยังคงดือดึ ้ งต่อไปก็จะถูกบังคับให ้เป็ นทำสชนชันระ ้ รำรวยด ้วยกำรยึดทีดิ ่ ่ ลปำวสำน{GC574.3}{GCth17503.5} ดับตำจะต ้องทรมำนกับกำรถูกขับออกจำกสังคมชัวกั ่ี ยอมร ับพระรำชกฤษฎีกำนี ด ้ ้วยในบรรด นอกจำกนั้นเหตุกำรณ์อศ ั จรรย ์ก็ถก ู นำมำปรำมผูท้ ไม่ ่ ำเหตุกำรณ์อศ ั จรรย ์เหล่ำนั้นมีกำรรำยงำนว่ำชำวนำคนหนึ่ งเตรียมตัวเพือออกไถนำในวั นอำทิต ้ ้ ย ์ขณะทำควำมสะอำดคันไถด ้วยท่อนเหล็กอยูน ่ นเหล็ ั กท่อนนันไปแทงมือของเขำจนดึงไม่ออกเข ่ ่ ำต ้องไปทุกทีโดยมี ทอ ่ นเหล็กติดตัวเขำไปเป็ นเวลำนำนสองปี ด ้วย“ควำมเจ็บปวดสุดทีจะทนได ้แล ะอับอำย”FrancisWest,HistoricalandPracticalDiscourseontheLord’sDayหน้ำ174{GC 575.1{GCth17504.1} ่ ต่อมำพระสันตะปำปำทรงแนะว่ำบำทหลวงของท ้องถินควรตั กเตือนผูล้ ว่ งละเมิดวันอำทิตย ์และเ รียกร ้องให ้พวกเขำไปโบสถ ์และสวดมนต ์เกรงว่ำหำกไม่ทำเช่นนั้นจะนำควำมหำยนะมำสูต ่ วั เขำเ ่ ้ั ่ งมีกำรนำข ้อโต ้แย ้งข ้อหนึ่ งขึนมำเนื ้ ่อ องและเพือนบ ้ำนในกำรประชุมของสภำคณะนักบวชครงหนึ ้ กนำมำใช ้กันอย่ำงกว ้ำงขวำงแม้แต่ในชำวโปรเตสแตนต ์ด ้วยกันเองคือว่ำเนื่ องจำกมี งจำกข ้อนี ถู คนถูกฟ้ ำผ่ำขณะทำงำนในวันอำทิตย ์วันอำทิตย ์จึงต ้องเป็ นวันสะบำโตพระรำชำคณะกล่ำวว่ำ“เป็ ่ ช ัดว่ำพระเจ ้ำทรงไม่พอพระทัยยิงนั ่ กทีพวกเขำละเลยวั ่ ้ งมีกำรอ ้อนวอนต่อบำทหลวงแ นทีแน่ นนี ”จึ ้ ่ อสั ่ ตย ์ว่ำ ละอำจำรย ์ทังหลำยบรรดำพระรำชำและเจ ้ำชำยและประชำชนทุกคนทีซื ้ ่ ำวันนี กลั ้ บคื “จะต ้องใช ้ควำมพยำยำมและควำมตังใจอย่ ำงสุดควำมสำมำรถของพวกเขำทีจะน ่ี ่ ่ อของคริสต ์ศำสนำจะต ้องถือร ักษำอย่ำงสัตย ์ซือมำก ่ นสูเ่ กียรติทควรได ้ร ับและเพือควำมน่ ำเชือถื ้ ่ กว่ำนี ในเวลำที จะมำถึ ง”ThomasMorer,DiscourseinSixDialoguesontheName,Notion, andObservationoftheLord’sDayหน้ำ271{GC575.2}{GCth17504.2}

437

อำนำจสัมบูรณ์

่ นทีแน่ ่ ช ัดว่ำคำสังของสภำไม่ ่ ่ ญญัตค เมือเป็ เกิดผลจึงมีกำรนำอำนำจทำงโลกเข ้ำมำเพือบั ิ ำสัง่ ่ ่ ทีจะสร ้ำงควำมหวำดผวำในหัวใจของประชำชนและบังคับให ้พวกเขำหลีกเลียงจำกกำรท ำงำนใน ่ ่ ้ ้ ่ ่ ้ วันอำทิตย ์ทีประชุมสภำสงฆ ์ซึงจัดขึนในกรุงโรมมีกำรเน้นยำเรืองทีสรุปไปแล ้วในอดีตด ้วยนำหนั ่ นพวกเขำยั ้ ้ ้ำไปรวมอยูใ่ นกฎหมำยฝ่ ำยศำสนำแ กและควำมน่ ำเกรงขำมยิงขึ งผนวกกฎหมำยนี เข ละให ้อำนำจทำงฝ่ ำยปกครองบังคับใช ้เกือบทั่วอำณำจักรของโลกคริสเตียนSeeHeylyn,Histor ่ ่ ่ yoftheSabbathเล่มที2บทที 5ตอนที 7{GC575.3}{GCth17504.3} ้ ่ อร ักษำวันอำทิตย ์นำควำมอับอำยมำให ้ไม่นอ้ แม้บัดนี กำรขำดสิ ทธิอำนำจตำมพระคัมภีร ์เพือถื ่ ยประชำชนทวงถำมคุณครูผูส้ อนถึงสิทธิของกำรบอกปัดพระบัญชำของพระยำห ์เวห ์ทีว่​่ ำ“วันทีเจ็ ้ ดนั้นเป็ นวันสะบำโตแด่พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำ”อพยพ20:10;ทิงไปแล ้วมำถวำยเกียรติแก่วน ั ่ อเสริ ่ ่ ้ ของดวงอำทิตย ์จึงจำเป็ นต ้องหำข ้อมูลอืนเพื มคำพยำนของพระคัมภีร ์ทีขำดไปนี ในช่ วงท ้ำย ่ บสองมีชำยคนหนึ่ งทีสนั ่ บสนุ นอย่ำงแรงกล ้ำเพือให ่ ่ ของศตวรรษทีสิ ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ออกเยียม ่ อสั ่ ตย ์ต่อสัจธรรมและกำรลงแรงข ตำมโบสถ ์ต่ำงๆในประเทศอังกฤษเขำถูกต่อต ้ำนจำกพยำนทีซื ้ วงหนึ่ งและค ้นหำวิธเี พือท ่ ำให ้คนปฏิบต องเขำนั้นไม่เกิดผลเลยจนเขำต ้องไปจำกประเทศนี ช่ ั ต ิ ำม ่ ้ั ่ เขำเคยขำดไปและประสบควำมส ่ คำสอนของเขำเมือเขำกลั บมำอีกครงเขำมำพร ้อมกับสิงที ำเร็จ ้ นอย่ำงมำกเขำนำข ้อมูลม้วนหนึ่ งมำด ้วยซึงเขำอ ่ มำกขึนเป็ ้ำงว่ำมำจำกพระเจ ้ำโดยตรงเป็ นม้วนข ้ ่ ่ งให ่ ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์รวมทังค ้ ำขู่น่ำกลัวเพือก ่ ำรำบผูท้ ไม่ ่ี เชือ่ อมูลทีประกอบด ้วยพระบัญชำทีสั ้ ำนี —เป็ ้ ่ วร ่ ้ำยเช่นเดียวกับสถำบันทีให ่ ้กำรสนับสนุ น— ฟังเอกสำรอันลำค่ นกำรปลอมแปลงทีชั ถูกกล่ำวถึงกันว่ำตกลงมำจำกสวรรค ์และถูกพบในกรุงเยรูซำเล็มบนแท่นบูชำของเซนต ์สิเมโอ ่ งโรมเป็ นแหล่งต ้นกำเนิ ดของเอ นในกลโกธำแต่ในควำมเป็ นจริงแล ้วพระรำชวังของสังฆรำชทีกรุ ้ ่ ่ กสำรนี กำรฉ้ อฉลและกำรปลอมแปลงเพือควำมเจริ ญรุง่ เรืองของอำนำจและควำมรำรวยของคริ ส ้ ่ ่ ตจักรเช่นนี เป็ นเรืองทีสภำกำรปกครองสงฆ ์ของระบอบเปปำซีถอื ว่ำถูกต ้องตำมกฎหมำยมำตลอ ดทุกยุค{GC576.1}{GCth17505.1} ้ เก ้ำนำฬก ิ ำคือบ่ำยสำมโมงของวันเสำร ์ไปจนถึงดวงอำทิตย ์ขึ ้ ม้วนข ้อมูลห ้ำมกำรทำงำนตังแต่ ่ ผ่ ้ ำนกำรร ับรองจำกเหตุกำรณ์อศ นในวันจันทร ์และอ ้ำงว่ำสิทธิอำนำจของคำสังนี ั จรรย ์มำกมำยทีเ่ ้ รำยงำนว่ำมีหลำยคนทีท ่ ำงำนเกินเวลำทีก ่ ำหนดไว ้ต ้องล ้มป่ วยลงด ้วยโรคอัมพำตมีคนห กิดขึนมี ่ ่ นึ่ งทีลงแรงบดข ้ำวโพดแทนทีจะได ้แป้ งข ้ำวเขำกลับเห็นกระแสเลือดไหลออกมำและล ้อกังหันไม่ย ้ ่ ่ อมหมุนถึงแม้จะยังคงมีนำไหลผ่ ำนอย่ำงแรงก็ตำมมีหญิงคนหนึ่ งทีเอำก ้อนแป้ งทีนวดแล ้วใส่เข ้ำไ ่ ่ ่ ยม ปในเตำอบเมือนำออกมำก็ยงั คงเป็ นแป้ งดิบถึงแม้เตำอบจะร ้อนมำกก็ตำมทีมอ ี ก ี คนหนึ งทีเตรี ่ ้ำเตำอบในเวลำเก ้ำนำฬก ้ ่ ิ ำแต่กลับตังใจที ก ้อนแป้ งทำขนมปังเพือเข จะเก็ บไว ้จนถึงวันจันทร ์เขำพ ์ บว่ำในวันต่อมำก ้อนแป้ งดิบนั้นกลำยเป็ นขนมปังและอบสุกโดยฤทธิเดชของพระเจ ้ำชำยคนหนึ่ ง กำลังอบขนมปังในเวลำ9 ่ ้ เลือดไหลออกมำจำกขนมปังนั้นเรือ่ ิ ำของวันเสำร ์พบว่ำเมือเขำหั นำฬก กขนมปังในวันรุง่ ขึนมี ้ กผูส้ นับสนุ นวันอำทิตย ์พยำยำมใช ้เป็ น งไร ้สำระและเต็มไปด ้วยเวทมนตร ์คำถำในลักษณะเช่นนี ถู 438

อำนำจสัมบูรณ์

์ ้แก่วน ่ รำกฐำนในกำรสร ้ำงควำมศักดิสิ์ ทธิให ั อำทิตย ์โปรดดูRogerdeHoveden,Annalsเล่มที2 หน้ำ526-530{GC576.2}{GCth17505.2} ่ ่ ่ นท ้ ำได ้โ ทีประเทศสก๊ อตแลนด ์เช่นเดียวกับทีประเทศอั งกฤษกำรให ้เกียรติวน ั อำทิตย ์มำกยิงขึ ่ ้องถือให ้บริสท ดยกำรเอำส่วนหนึ่ งของวันสะบำโตโบรำณมำรวมเข ้ำด ้วยกันแต่เวลำทีจะต ุ ธินั์ ้นจะ แตกต่ำงกันออกไปพระรำชกฤษฎีกำของกษัตริย ์แห่งประเทศสก๊อตแลนด ์ประกำศให ้ถือ“วันเสำร ์ ้ เทียงวั ่ นสิบสองนำฬก ์ ้ เวลำนั้นจน ิ ำให ้เป็ นวันบริสท ตังแต่ ุ ธิ”และห ้ำมผูใ้ ดทำงำนทำงฝ่ ำยโลกตังแต่ ถึงเช ้ำวันจันทร ์Morerหน้ำ290,291{GC577.1}{GCth17506.1} ่ ์ ้วก็ตำมผูน้ ิ ยมระ แม้วำ่ จะลงแรงพำกเพียรอย่ำงไรเพือสถำปนำวั นอำทิตย ์ให ้เป็ นวันศักดิสิ์ ทธิแล ่ ่ บอบเปปำซีเองกลับสำรภำพอย่ำงเปิ ดเผยในทีสำธำรณะว่ ำวันสะบำโตมีสท ิ ธิอำนำจทีมำจำกพระ ่ นมำแทนที ้ ่ ่ บหกสภำของร เจ ้ำและสถำบันทีขึ วั่ นสะบำโตมีต ้นกำเนิ ดทีมำจำกมนุ ษย ์ในศตวรรษทีสิ ้ ะบอบเปปำซีประกำศอย่ำงชัดเจนว่ำ“จงให ้คริสเตียนทังปวงจดจ ำไว ้ว่ำพระเจ ้ำทรงเป็ นผูท้ รงเจิมใ ่ ดนั้นเป็ นวันศักดิสิ์ ทธิและเป็ ์ ่ ห ้วันทีเจ็ นทียอมร ับและถือปฏิบต ั ม ิ ำไม่เพียงชำวยิวเท่ำนั้นแต่โดยทุก ่ ่ นคริสเตียนได ้เปลียนวั ่ คนทีแสร ้งทำตัวว่ำเป็ นผู ้นมัสกำรพระเจ ้ำถึงแม้เรำทีเป็ นสะบำโตของพวกเ ่ี ำลังเหยียบย่ำธรรมบัญญั ขำให ้เป็ นวันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแล ้วก็ตำม”Ibid.หน้ำ281,282ผูท้ ก ่ี ่ กษณะงำนของพวกเขำแต่พวกเขำจงใจวำงตนเอ ติของพระเจ ้ำนั้นไม่ได ้เป็ นผูท้ ขำดควำมรู ้เรืองลั งให ้อยูเ่ หนื อพระเจ ้ำ{GC577.2}{GCth17506.2} ่ นชัดถึงนโยบำยของโรมทีมี ่ ตอ ่ี ดแย ้งกับเธอจะเห็นได ้จำกกำรกดขี่ ภำพแสดงตัวอย่ำงทีเด่ ่ ผูท้ ขั ้ อร ักษำวันสะบำโตส่วนค อันยำวนำนและกำรนองเลือดของกลุม ่ วอลเดนซิสบำงคนในชนกลุม ่ นี ถื ่ ่ พวกเขำมี ่ นอืนๆจ ำต ้องทนทุกข ์ทรมำนในลักษณะเดียวกันเพรำะควำมสัตย ์ซือที ตอ ่ พระบัญญัตข ิ ้ ่ ประวั ่ อทีสี ตศ ิ ำสตร ์ของโบสถ ์ต่ำงๆในประเทศเอธิโอเปี ยและอบิสซีเนี ยนั้นมีควำมสำคัญเป็ นพิเศษ ท่ำมกลำงควำมมืดสลัวของยุคมืดคริสเตียนในภำคกลำงของทวีปแอฟริกำนั้นหำยไปจำกสำยตำ ่ ของโลกและโลกก็ลม ื พวกเขำไปพวกเขำมีควำมสุขกับเสรีภำพในกำรถือร ักษำควำมเชือของพว ่ ดโรมรู ้ถึงเรืองควำมเป็ ่ กเขำอยูน ่ ำนหลำยศตวรรษแต่ในทีสุ นอยูข ่ องพวกเขำในไม่ช ้ำจักรพรรดิแ ห่งอบิสซีเนี ยจึงถูกลวงให ้ยอมร ับว่ำพระสันตะปำปำเป็ นผู ้แทนของพระคริสต ์กำรยอมอ่อนข ้อในเรื่ ่ ้ องอืนๆก็ เกิดขึนตำมมำมี กำรออกกฎหมำยประกำศห ้ำมถือร ักษำวันสะบำโตภำยใต ้กำรลงโทษทีโ่ ้ ่ ดโปรดดูMichaelGeddes,ChurchHistoryofEthiopiaหน้ำ311,312 หดเหียมที สุ ่ ่ แต่ในไม่ช ้ำควำมเผด็จกำรของระบอบเปปำซีก็กลำยเป็ นแอกทีขมขื นมำกจนชำวอบิ สซีเนี ยตั ้ ดสินใจปลดมันออกจำกบ่ำของพวกเขำหลังจำกกำรดินรนต่อสู ้อย่ำงรุนแรงพวกเขำขับไล่บรรดำ ่ ผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันออกไปจำกอำณำจักรต่ำงๆของพวกเขำและควำมเชือโบรำณกลั บคืนมำอีกครง้ั ่ ้ ่ ่ ่ คริสตจักรต่ำงๆชืนชมปรี ดำในอิสรภำพนี และไม่ เคยลืมบทเรียนทีพวกเขำได ้ร ับเกียวกั บเรืองกำร ่ ่ ่ นเด็ดขำดของโรมภำยในอำณำบริเวณ หลอกลวงรวมถึงเรืองควำมคลั งศำสนำและอ ำนำจกดขีอั ่ ่ี ่ นไม่เป็ นทีรู่ ้จักของโลกคริสเตียนทังปวง{GC577.3}{ ้ อันสันโดษนั้นพวกเขำพึงพอใจทีจะคงอยู ท ่ นั GCth17506.3} 439

อำนำจสัมบูรณ์

่ สตจักรของระบอบเปปำซีได ้ยึดถือไ คริสตจักรต่ำงๆในทวีปแอฟริกำยึดถือวันสะบำโตตำมทีคริ ่ ้ ้ งในขณะทีพวกเขำถื ่ ว ้ก่อนทีเธอจะละทิ งศำสนำไปโดยสิ นเชิ อร ักษำวันสะบำโตตำมแบบพระบัญ ้ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำนันพวกเขำหลีกเลียงจำกกำรทำงำนในวันอำทิตย ์ตำมธรรมเนี ยมของคริสตจักรเ ่ ่ ดชูวน ้ มือได ้ร ับอำนำจสูงสุดโรมเหยียบย่ำวันสะบำโตของพระเจ ้ำลงเพือเชิ ั ของเธอเองขึนแต่ คริส ่ บซ่อนตัวอยูเ่ กือบพันปี นั้นไม่ได ้มีสว่ นแบ่งในกำรละทิงควำมเชื ้ ่ ้ ตจักรต่ำงๆในทวีปแอฟริกำทีเก็ อนี ่ ้ นสะบำโตทีแท ่ ้จริ เลยเมือพวกเขำตกไปอยู ภ ่ ำยใต ้กำรครอบครองของโรมนั้นก็ถก ู บังคับให ้ละทิงวั ้ ่ี งและยกย่องวันสะบำโตเทียมเท็จขึนแต่ ในทันทีทพวกเขำได ้รับเอกรำชแล ้วพวกเขำก็หวนกลับไป ่ ่ ่ เชือฟังพระบัญญัตข ิ ้อทีสี(โปรดดูภำคผนวก){GC578.1}{GCth17507.1} ้ ดเผยอย่ำงชัดแจ ้งถึงควำมแค ้นของโรมทีมี ่ ตอ ่ ้ ข ้อควำมบันทึกในอดีตเหล่ำนี เปิ ่ วันสะบำโตทีแท ่ ่ ่ ่ ้ จริงและผู ้ทีปกป้ องวันสะบำโตรวมถึงวิธก ี ำรทีเธอใช ้เพือให ้เกียรติแก่สถำบันทีเธอได ้สร ้ำงขึนพระ ้ ้ ำอี ้ กครงเมื ้ั อชำวโรมั ่ วจนะของพระเจ ้ำสอนว่ำภำพเหตุกำรณ์นีจะเกิ ดขึนซ นคำทอลิกและชำวโปรเ ่ ตสแตนต ์จะรวมตัวกันเพือกำรเชิ ดชูวน ั อำทิตย ์{GC578.2}{GCth17507.2} ่ ่ สญ ่ เขำ คำพยำกรณ์ของพระธรรมวิวรณ์บทที13เปิ ดเผยว่ำอำนำจทีมี ั ลักษณ์เป็ นสัตว ์ร ้ำยซึงมี ่ ใ่ นโลก”บูชำระบอบเปปำซี…ซึงใช ่ ้สัญลักษณ์เป็ นสัตว ์ทีมี ่ เหมือนลูกแกะจะทำให“้ โลกและคนทีอยู ่ สองเขำยังพูดด ้วยว่ำ“ให ้คนทังหลำยที ้ ่ บ ร่ำง“เหมือนเสือดำว”สัตว ์ร ้ำยทีมี อยู ่ นแผ่นดินโลกสร ้ำงรู ่ ่ ้ ้ ปจำลองรูปหนึ งให ้กับสัตว ์ร ้ำย”และยิงกว่ำนันยัง“บังคับทุกคนทังคนเล็กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่ง ่ มีและคนยำกจนเสรีชนและทำส”ให ้ร ับเครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำยวิวรณ์13:11-16 ่ ่ เขำเหมือนลูกแกะนั้นเป็ นสัญลักษณ์ถงึ อำนำจของประเทศส เป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำสัตว ์ร ้ำยทีมี ้ ำเร็จเมือประเทศสหร ่ หร ัฐอเมริกำและคำพยำกรณ์นีจะส ัฐอเมริกำจะบังคับกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ ่ ่ ซึงโรมอ ้ำงไว ้ว่ำเป็ นกำรยอมร ับอย่ำงพิเศษถึงอำนำจของเธอแต่ในเรืองกำรสวำมิ ภก ั ดิต่์ อระบอบเ ้ ่ ทธิพลของโรมในบรรดำประเทศทีเคยยอมร ่ ปปำซีนีประเทศสหร ัฐอเมริกำไม่ได ้อยูโ่ ดดเดียวอิ ับอำ นำจกำรปกครองของเธอนั้นยังไม่ได ้ถูกทำลำยไปมำกนักและคำพยำกรณ์บอกไว ้ล่วงหน้ำแล ้วว่ำ เธอจะฟื ้ นฟูอำนำจกลับคืนมำอีก“ข ้ำพเจ ้ำเห็น.....หัวหนึ่ งของมันเหมือนอย่ำงถูกฟันปำงตำยแต่บ ้ ำดแผลฉกรรจ ์นั้นได ้ร ับกำรร ักษำให ้หำยแล ้วคนทังโลกติ ดตำมสัตว ์ร ้ำยนั้นไปด ้วยควำมอัศจรรย ์ใ จ”วิวรณ์13:3 ่ ดจำกกำรฟันปำงตำยนั้นชีไปยั ้ งกำรล่มสลำยของระบอบเปปำซีในปี ค.ศ.179 แผลฉกรรจ ์ซึงเกิ ้ 8*ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำหลังจำกนั้น“บำดแผลฉกรรจ ์นั้นได ้ร ับกำรร ักษำให ้หำยแล ้วคนทังโลก ติดตำมสัตว ์ร ้ำยนั้นไปด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจ”เปำโลกล่ำวไว ้ว่ำ“คนนอกกฎหมำย”จะอยูต ่ อ ่ ไปจนถึ ้ั สองของพระคริ ่ งกำรเสด็จกลับมำครงที สต ์2เธสะโลนิ กำ2:3-8 ้ คและผูเ้ ขียนพระคัมภีร ์วิวรณ์ยงั กล่ำวถึงร เขำจะดำเนิ นงำนกำรหลอกลวงต่อไปจนถึงช่วงสินยุ ้ ่ บ ่ มช ่ื ะบอบเปปำซีตอ ่ ไปอีกว่ำ“คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกจะบูชำสัตว ์ร ้ำยนั้นคือคนทีไม่ ี อจดไว ้ ้ ในหนังสือแห่งชีวต ิ ”วิวรณ์13:8;ทังในโลกเก่ ำและโลกใหม่ระบอบเปปำซีจะได ้ร ับกำรเทิดเกียรติด ้

440

อำนำจสัมบูรณ์

่ ให ้กับสถำบันวันอำทิตย ์ซึงเป็ ่ นสถำนบันทีวำงอยู ่ วยกำรเคำรพนับถือทีมี บ ่ นสิทธิอำนำจของคริส ตจักรโรมันแต่เพียงผูเ้ ดียว{GC578.3}{GCth17507.3} ้ กลำงศตวรรษทีสิ ่ บเก ้ำเป็ นต ้นมำนักกำรศึกษำเรืองค ่ ำพยำกรณ์ในประเทศสหร ัฐได ้เส นับตังแต่ ้ ช ่ ำลังเกิดขึนในเวลำนี ้ ้ นอคำพยำนนี สู ่ ำวโลกจำกเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีก จะมองเห็ นควำมก ้ำวหน้ำอย่ ่ ่งไปสูก ้ ำงรวดเร็วทีมุ ่ ำรสำเร็จจริงอย่ำงครบถ ้วนของคำพยำกรณ์สำหร ับครูชำวโปรเตสแตนต ์ทังห ่ ทธิอำนำจจำกพระเจ ้ำในกำรให ้ถือร ั ลำยยังคงใช ้ข ้ออ ้ำงแบบเดียวกับผูน้ ำระบอบเปปำซีในเรืองสิ ่ึ ้ปั้นแต่ กษำวันอำทิตย ์และยังคงขำดหลักฐำนจำกพระคัมภีร ์เช่นเดียวกับผูน้ ำระบอบเปปำซีผูซ ้ งได ่ ศจรรย ์ขึนเพื ้ อแทนที ่ ่ งเรืองอั พระบั ญชำจำกพระเจ ้ำกำรกล่ำวยืนยันว่ำกำรพิพำกษำลงโทษของพ ่ ตอ ระเจ ้ำทีมี ่ มนุ ษย ์สำหร ับกำรละเมิดกำรนับถือวันอำทิตย ์เป็ นวันสะบำโตของพวกเขำจะเกิดขึน้ ้ กครงซึ ่ ดนี ก ้ ำลังเริมถู ่ กผลักดันแล ้วและกำรเคลือนไหวที ่ ่ งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์กำ ซำอี ั้ งบั จะบั ่ นอย่ ้ ลังได ้ร ับควำมนิ ยมเพิมขึ ำงรวดเร็ว{GC579.1}{GCth17508.1} ควำมฉลำดและเจ ้ำเล่ห ์อย่ำงน่ ำประหลำดใจนั้นเป็ นของคริสตจักรโรมันเธออ่ำนสถำนกำรณ์ไ ด ้เป็ นอย่ำงดีเธอซุม ่ รอเวลำของเธอและเห็นว่ำคริสตจักรโปรเตสแตนต ์แสดงควำมภักดีตอ ่ เธอด ้ว ่ งคับให ้ถือร ักษำวันนี ด ้ ้วยวิธเี ฉ ยกำรยอมร ับวันสะบำโตเทียมเท็จและพวกเขำกำลังเตรียมตัวทีจะบั ่ ่ ำนไปผูท้ ปฏิ ่ี เสธควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรมจะยังคงแสว พำะแบบเดียวกับทีเธอเคยใช ้ในวันวำนทีผ่ ่ ปโลกน์ตนเองว่ำไม่รู ้พลังนี ้ เพื ้ อเทิ ่ ดทูนสถำบันหนึ่ งซึงก ่ ำเนิ ดม งหำควำมช่วยเหลือจำกอำนำจทีอุ ่ ่ ่ ำจำกเธอไม่ใช่เรืองยำกที จะคำดเดำได ้ว่ำเธอพร ้อมเพียงไรทีจะลงมื อช่วยชำวโปรเตสแตนต ์ในงำ ้ ่ี เชือป ่ นนี ผูใ้ ดเล่ำจะเข ้ำใจได ้ดีไปกว่ำผูน้ ำของระบอบเปปำซีวำ่ ควรจะใช ้วิธใี ดในกำรจัดกำรผูท้ ไม่ ฏิบต ั ต ิ ำมคริสตจักร{GC580.1}{GCth17508.2} ่ ้ำนสำขำทังหมดทั ้ ่วทังโลกก่ ้ คริสตจักรโรมันคำทอลิกพร ้อมด ้วยกิงก อร่ำงเป็ นองค ์กรขนำดให ่ ่ ญ่ทอยู ี ภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมและกำรออกแบบวำงแผนเพือร ับใช ้ผลประโยชน์ของรำชสำนักของระบ ่ื อบเปปำซีผูส้ อสำรนั บล ้ำนของคริสตจักรในทุกประเทศทั่วโลกได ้ร ับกำรกำชับให ้ผูกมัดตนเองด ้ว ้ สญ ยควำมจงรักภักดีตอ ่ องค ์พระสันตะปำปำไม่วำ่ คนเหล่ำนี จะมี ั ชำติใดหรือมีร ัฐบำลใดพวกเขำต ้ ่ องถือว่ำอำนำจของคริสตจักรอยูเ่ หนื ออำนำจอืนใดถึ งแม้พวกเขำจะปฏิญำณกล่ำวควำมจงร ักภั ้ ้ ำสำบำนทีจะเชื ่ ่ งโรมได ้ปลดปล่อยพว กดีตอ ่ ร ัฐบำลแล ้วก็ตำมแต่เบืองหลั งคำปฏิญำณเท็จนี ค อฟั ่ นปฏิปักษ ์ต่อผลประโยชน์ของเธอ{GC580.2}{GCth175 กเขำจำกพันธะคำปฏิญำณทุกคำทีเป็ 08.3} ่ ประวัตศ ิ ำสตร ์เป็ นพยำนถึงควำมพยำยำมอย่ำงมีศล ิ ปะและไม่ลดละของเธอเพือสอดแทรกตั วเ ่ ำงๆของประเทศทังหลำยและเมื ้ ่ ้ำยึดครองได ้ก ้ำวแรกแล ้วก็จะแผ่ขยำยเป้ ธอเองเข ้ำไปในเรืองต่ อเข ำหมำยของตนเองออกไปแม้จะต ้องทำลำยเจ ้ำชำยและประชำชนก็ตำมทีในปี ค.ศ.1204พระสันตะ ่ ้ ่ ปำปำอินโนเซนต ์ที3ทรงบี บคันพระรำชำเปโตรที 2แห่ งประเทศอำร ์รำกอนให ้กล่ำวคำปฏิญำณปร ะหลำดต่อไปนี ้

441

อำนำจสัมบูรณ์

่ อสั ่ ตย ์และเชือฟั ่ งต่อ “ข ้ำพเจ ้ำเปโตรพระรำชำแห่งชำวอำร ์รำกอเนี ยนยอมร ับและสัญญำทีจะซื นำยของข ้ำพเจ ้ำคือพระสันตะปำปำอินโนเซนต ์ต่อผูส้ บ ื ตำแหน่ งคำทอลิกของพระองค ์และคริสตจั ่ ้วยกำรเชือฟั ่ งพระองค ์ปก กรโรมันคำทอลิกและจะร ักษำอำณำจักรของข ้ำพเจ ้ำไว ้อย่ำงสัตย ์ซือด ่ ่ มเหงพวกนอกศำสนำ”JohnDowling,TheHistoryofRo ป้ องควำมเชือของคำทอลิ กและกดขีข่ ่ ่ ่ ่ สอดคล ้ ่ ำนำจของพระสันตะป manismเล่มที5บทที 6ตอนที 55เรื องนี ้องกับกำรกล่ำวอ ้ำงในเรืองอ ่ กต ้องตำมกฎหมำยทีพระองค ่ ำปำของโรมว่ำ“เป็ นเรืองถู ์จะปลดจักรพรรดิได ้”และ“พระองค ์สำมำร ่ ชอบธรรมได ้”Mosheimเล่มที3cen ่ ถอภัยบำปประชำชนจำกกำรไปจงร ักภักดีตอ ่ ผู ้ปกครองทีไม่ ่ ่ ่ t11ตอนที2บทที 2ตอนที 9โน๊ ต17(โปรดดูภำคผนวก){GC580.3}{GCth17508.4} ่ ให ้จดจำไว ้ว่ำคำโอ ้อวดของโรมคือเธอไม่เคยเปลียนแปลงหลั กกำรของพระสันตะปำปำเกรกอ ่ งคงเป็ นหลักกำรของคริสตจักรโรมันคำทอลิกและหำกเ รีท7และพระสั ี่ นตะปำปำอินโนเซนต ์ที3;ยั ้ ่ ำนมำช ธอมีอำนำจเธอคงใช ้มันอย่ำงกระฉับกระเฉงกระปรีกระเปร่ ำเหมือนเช่นหลำยศตวรรษทีผ่ ่ พวกเขำท ่ ่ ำวโปรเตสแตนต ์รู ้เพียงน้อยนิ ดในสิงที ำเมือเสนอตั วยอมร ับควำมช่วยเหลือจำกโรมในเ ่ ่ ่ รืองกำรเทิดทูนวันอำทิตย ์ในขณะทีพวกเขำทุ่มเททีจะบรรลุเป้ ำหมำยของพวกเขำโรมกำลังมุ่งหน้ ่ ้ ้ั อกอบกู ่ ่ ่ี ้สูญเสียไปทันทีทหลั ่ี ก ำทีจะสถำปนำอ ำนำจของเธอขึนใหม่ อก ี ครงเพื ้อำนำจยิงใหญ่ ทได ้ กสถำปนำขึนในประเทศสหร ้ กำรนี ถู ัฐอเมริกำว่ำคริสตจักรมีควำมชอบธรรมใช ้หรือควบคุมอำนำ จของรัฐว่ำกฎหมำยทำงโลกบังคับกำรปฏิบต ั ต ิ ำมระเบียบทำงศำสนำได ้กล่ำวโดยสรุปคืออำนำจ ้ เป็ นเรืองที ่ แน่ ่ นอ ของคริสตจักรและอำนำจของร ัฐครอบงำจิตสำนึ กชัยชนะของโรมในประเทศนี ก็ น{GC581.1}{GCth17509.1} ่ ่ ไปโลกของโปรเตสแตนต ้ พระวจนะของพระเจ ้ำเตือนถึงภัยอันตรำยทีจะมำถึ งหำกละเลยเรืองนี ์ ่ อถึ ่ งเวลำนั้นก็สำยเกินไปเสียแล ้วทีจะหนี ่ ก็จะเรียนรู ้ว่ำอะไรคือจุดมุ่งหมำยแท ้จริงของโรมซึงเมื ให ้ ้ พ ้นจำกกับดักเธอกำลังเรืองอำนำจขึนอย่ำงเงียบๆหลักคำสอนต่ำงๆของเธอกำลังส่งอิทธิพลของเ ธอในสภำร่ำงกฎหมำยในคริสตจักรต่ำงๆและในหัวใจของมนุ ษย ์เธอกำลังก่อร่ำงโครงสร ้ำงอันสูง ่ ลั้ บเพือให ่ ่ มเหงดังเช่นในอดีตเกิดขึนอี ้ กครงเธอก ้ั ตระหง่ำนและมหึมำในทีลี ้กำรกดขีข่ ำลังสร ้ำงก ่ งแกร่งอย่ำงหลบซ่อนและไม่มผ ่ ่ งเวลำทีเธอจะ ่ องกำลังทีแข็ ี ูใ้ ดสงสัยเพือไปสู เ่ ป้ ำหมำยสุดท ้ำยเมือถึ ้ ่ ่ี ้เปรียบและสิงนี ่ ยื ้ นไปไว ่ เข ้ำจูโ่ จมทังหมดที เธอต ้องกำรคือสมรภูมท ิ ได ้ให ้เธอเรียบร ้อยแล ้วเรำจะเห็ ้ ้ ่ อและปฏิ ่ นในเร็ววันนี และจะสัมผัสว่ำเป้ ำหมำยของธำตุแท ้ของโรมันนันคืออะไรใครก็ตำมทีเชื บต ั ิ ่ มเหง{GC581.2}{GCth17509.2 ตำมพระวจนะของพระเจ ้ำจะประสบกับกำรตำหนิ และกำรกดขีข่ } ้ั งใหญ่ ่ สงครำมครงยิ

442

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำลังจะเกิดขึน้ บท36-กำรขัดแย ้งทีก ้ กำรต่อสู ้ครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ี มต ่ ้นขึนในสวรรค ้ นับตังแต่ ทเริ ์ซำตำนมุ่งมั่นล ้มล ้ำงธรรมบัญญัตข ิ องพระเ ่ ้ จ ้ำมันก ้ำวเข ้ำสูก ่ ำรกบฏต่อพระผูส้ ร ้ำงก็เพือทำกำรนี ให ้สำเร็จและแม้วำ่ มันถูกขับออกจำกสวรรค ์ ้ ไปแล ้วมันก็ยงั คงดำเนิ นสงครำมเดียวกันนี ในโลกกำรหลอกลวงมนุ ษย ์และชักนำให ้พวกเขำล่วงล ่ นคอยทำอย่ำงมุ่งมั่นมำตลอดไม่วำ่ จะกระทำโดยก ะเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นเป้ ำหมำยทีมั ้ ้ ำรละทิงธรรมบั ญญัตไิ ปทังหมดหรื อปฏิเสธบัญญัตเิ พียงข ้อหนึ่ งข ้อใดท ้ำยสุดก็ได ้ผลเท่ำกันผูท้ ่ี ้ั ทำผิดธรรมบัญญัตแิ ม้เพียง“ข ้อเดียว”ก็ดแู คลนธรรมบัญญัตท ิ งหมดอิ ทธิพลและแบบอย่ำงของเข ่ ้ ำอยูฝ ่ ่ ำยเดียวกันกับพวกทีล่วงละเมิดเขำจึง“ทำผิดธรรมบัญญัตท ิ งหมด”ยำกอบ2:10{GC582.1 ั }{GCth17510.1} ่ ำให ้กฎเกณฑ ์ต่ำงๆของพระเจ ้ำถูกดูแคลนซำตำนจึงบิดเบือนหลักคำสอนของพระคัมภีร ์ เพือท ่ ดเหล่ำนี จึ ้ งกลำยเป็ นส่วนหนึ่ งของควำมเชือของคนนั ่ ่ ้ำงตนว่ำเชือพระคั ่ และคำสอนทีผิ บพันทีอ ม ่ิ ้ั ดท ้ำยระหว่ำงควำมจริงและควำมเท็จจึงเป็ นเพียงกำรดินรนคร ้ ้ั ดทำ้ ยข ภีร ์กำรต่อสูย ่ งใหญ่ ครงสุ งสุ ่ มำอย่ำงยำวนำนเกียวกั ่ องควำมขัดแย ้งทีมี บธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเรำกำลังก ้ำวเข ้ำสูส ่ งครำม ้ งเป็ ่ นสงครำมระหว่ำงกฎระเบียบของมนุ ษย ์กับกฎข ้อบังคับของพระยำห ์เวห ์ระหว่ำงศำสนำขอ นี ซึ งพระคัมภีร ์กับศำสนำของนิ ยำยและประเพณี {GC582.2}{GCth17510.2} ่ วแทนทีจะรวมตั ่ ่ ้ ำลังทำกำรอ สือตั วกันต่อต ้ำนควำมจริงและควำมชอบธรรมในกำรขับเคียวนี ก ์ ่ งต่อมำยังเรำด ้วยรำคำของควำมทุกข ์ยำกและเลือ ย่ำงแข็งขันพระวจนะศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำซึงส่ ้ นนี กลั ้ บถูกประเมินค่ำเพียงเล็กน้อยพระคัมภีร ์อยูใ่ กล ้แค่เอือมแต่ ้ ดเนื อเช่ มน ี อ้ ยคนยอมร ับพระคัม ่ ่ เพียงแต่ใ ภีร ์เป็ นแนวทำงในกำรดำเนิ นชีวต ิ กำรไม่มศ ี ำสนำมีอยูเ่ กลือนกลำดอย่ ำงน่ ำตกใจซึงไม่ ่ นเสำหลักของคว นฝ่ ำยโลกเท่ำนั้นแต่ในคริสตจักรเองด ้วยมีคนมำกมำยปฏิเสธหลักคำสอนซึงเป็ ่ สเตียนควำมจริงยิงใหญ่ ่ ่ ่ เ้ ขียนซึงได ่ ้ร ับกำรดลใจนำเสนอเรือง ่ ำมเชือคริ เรืองกำรสร ้ำงโลกตำมทีผู ่ นยงของธรรมบัญญัตข ่ คนส่ ่ มนุ ษย ์ล ้มลงในบำปกำรลบบำปและควำมยังยื ิ องพระเจ ้ำเป็ นเรืองที วน ้ ้ ่ ใหญ่ในโลกคริสเตียนแทบจะละทิงไปแล ้วทังหมดหรือเพียงบำงส่วนคนนับพันทีภูมใิ จในปัญญำแ ่ นหลักฐำนแสดงถึงค ละควำมเป็ นเอกเทศของตนเองจะมองดูวำ่ กำรวำงใจพระคัมภีร ์อย่ำงเต็มทีเป็ วำมอ่อนแอของคนๆนั้นพวกเขำคิดว่ำกำรจับผิดพระคัมภีร ์กำรปลูกฝังและกำรอธิบำยควำมจริงที่ ่ ่ ศหรูของพวกเขำอำจำร สำคัญตำมแนวคิดของเขำเป็ นเครืองพิ สจู น์ควำมสำมำรถและควำมรู ้ทีเลิ ย ์จำนวนมำกกำลังสอนประชำชนและศำสตรำจำรย ์และครูมำกมำยกำลังอบรมปลูกฝังนักศึกษำว่ ่ ่ อว่ำธรรมบัญญัตยิ งั ค ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำถูกเปลียนแปลงไปหรื อถูกยกเลิกไปแล ้วและผู ้ทีถื ่ ้จำรึกไว ้เป็ นผูท้ สมควรแก่ ่ี งมีผลบังคับใช ้และยังต ้องถือร ักษำตำมทีได กำรถูกเย ้ยหยันและดูแคลน{ GC582.3}{GCth17510.3} ่ เมือมนุ ษย ์ปฏิเสธควำมจริงพวกเขำก็ปฏิเสธพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งต ้นกำเนิ ดแห่งควำมจริงเมื่ อพวกเขำเหยียบย่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำก็ได ้ปฏิเสธอำนำจของพระองค ์ผู ้ประทำนธ ่ รรมบัญญัตด ิ ้วยกำรทีจะเทิดทูนบูชำหลักคำสอนและทฤษฎีเทียมเท็จนั้นก็งำ่ ยพอๆกับกำรแกะสลั กรูปเคำรพจำกไม้หรือก ้อนหินซำตำนต ้องกำรใส่ร ้ำยพระเจ ้ำอย่ำงผิดๆมันจึงชักนำมนุ ษย ์ให ้มอง 443

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดมีคนมำกมำยนำรูปเคำรพทำงปร ัชญำมำเทิดทูนไว ้แทนทีพระยำ ่ ดูพระองค ์ด ้วยพระลักษณะทีผิ ่ คนจำนวนเล็กน้อยนมัสกำรพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์ตำมทีได ่ ้ทรงเปิ ดเผยไว ้ในพระ ห ์เวห ์ในขณะทีมี วจนะของพระองค ์ในพระคริสต ์และในพระรำชกิจแห่งกำรทรงสร ้ำงคนนับพันๆกรำบไหว ้ธรรมชำติ ่ ่ ในขณะทีพวกเขำปฏิ เสธพระเจ ้ำแห่งธรรมชำติแม้จะมีรป ู แบบทีแตกต่ ำงกันแต่กำรกรำบไหว ้รูปเค ้ อนเช่นทีมี ่ อยูใ่ นอิสรำเอลโบรำณสมัยเอลียำห ์พระขอ ำรพยังมีอยูใ่ นโลกคริสเตียนในทุกวันนี เหมื ่ ้ำงตนว่ำฉลำดพระของนักปร ัชญำของนักอักษรศำสตร ์ของนักกำรเมืองของผูส้ อข่ ่ื ำวของ งคนทีอ ้ งทีมี ่ กำรศึกษำของวิทยำลัยและมหำวิทยำลัยต่ำงๆแม้แต่พระของสถำบันศำสนศ คนในสังคมชันสู ้ ดก ำสตร ์บำงแห่งพระของบรรดำคนเหล่ำนี ก็ ี ว่ำพระบำอัลพระเจ ้ำแห่งดวงอำทิตย ์ของชำวฟิ นิ เชียแ ต่เพียงเล็กน้อย{GC583.1}{GCth17511.1} ่ ่ ้ำทำยต่ออำนำจสวรรค ์โจมตีโ ในบรรดำคำสอนผิดๆทีชำวคริ สเตียนยอมร ับไม่มค ี ำสอนใดทีท ่ี ้ร ับกำรยอมร ับอย่ำงรว ดยตรงต่อควำมมีเหตุผลและมีผลร ้ำยแรงมำกไปกว่ำหลักคำสอนใหม่ทได ดเร็วว่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำไม่มผ ี ลบังคับใช ้กับมนุ ษย ์แล ้วทุกประเทศมีกฎหมำยของตนเอง ่ ้ ซึงต ้องเคำรพและปฏิบต ั ต ิ ำมไม่มรี ัฐบำลใดจะอยูไ่ ด ้โดยไม่มก ี ฎหมำยเหล่ำนี และพวกเขำคิ ดได ้อย่ ่ ่ ชวี ต ่ ำงไรว่ำพระผูส้ ร ้ำงท ้องฟ้ ำและแผ่นดินโลกจะไม่มก ี ฎระเบียบเพือใช ้ปกครองสิงมี ิ ทีพระองค ์ทร ่ ้ปกครองปร งสร ้ำงมำนั้นสมมติวำ่ ร ัฐมนตรีทมี ี่ ชอเสี ื่ ยงจะป่ ำวประกำศอย่ำงเปิ ดเผยว่ำกฎหมำยทีใช ่ ไม่ ่ จำเป็ นเพรำะกฎหมำยเหล่ำนี จ้ ำกัดเสรีภำพของประ ะเทศและปกป้ องสิทธิของพลเมืองเป็ นสิงที ้ ดอีกนำนไหมแต่กำรละเลยกฎ ชำชนดังนั้นจึงไม่ต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมเรำควรจะทนปล่อยให ้คนเช่นนี พู ้ หมำยของบ ้ำนเมืองและประเทศชำติจะร ้ำยแรงไปกว่ำกำรเหยียบย่ำข ้อบังคับทังหลำยของพระเจ ้ำ ่ นพืนฐำนของกำรปกครองทั ้ ้ ซึงเป็ งปวงหรื อ{GC584.1}{GCth17511.2} ่ ้ ่ ตนพอใจเป็ ่ ่ เ่ กำรทีจะให ้ประเทศทังหลำยยกเลิ กกฎหมำยและปล่อยให ้ประชำชนทำสิงที นเรืองที ้ ่ กิดขึนได ้ง่ำยกว่ำกำรทีจะให ้พระเจ ้ำแห่งจักรวำลทรงลบล ้ำงธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์และปล่อยใ ่ ่ ำผิดและยืนยันควำมถูกต ้องของผูท้ เชื ่ี อฟั ่ งเรำเคยทรำบถึ ห ้โลกไม่มม ี ำตรฐำนเพือใช ้ตำหนิ คนทีท ่ เคยมี ้ งผลของกำรยกเลิกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำหรือไม่เรืองนี กำรทดลองมำแล ้วภำพเหตุกำร ่ี ำสะพรึงกลัวนี เกิ ้ ดขึนในประเทศฝร ้ ่ั ่ ท้ ไม่ ่ี มศ ้ ณ์ทน่ งเศสเมื อผู ี ำสนำขึนมำมี อำนำจในกำรปกครองป ่ เกิ ่ ดขึนแสดงให ้ ้ ้อห ้ำมทีพระเจ ่ ระเทศสิงที ้โลกเห็นว่ำกำรละทิงข ้ำทรงจัดวำงไว ้คือกำรยอมร ับกำรป ่ ่ ้ ่ กครองภำยใต ้กำรกดขีข่มเหงทีโหดเหียมทีสุดกำรไม่สนใจต่อมำตรฐำนแห่งควำมชอบธรรมเป็ น ่ ้ กำรเปิ ดทำงให ้เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวสถำปนำอ ำนำจของมันขึนในโลก{GC584.2}{GCth17511 .3} ่ ่ เสธข ้อบังคับของพระเจ ้ำบำปก็จะดูไม่เป็ นบำปอีกต่อไปหรือควำมชอบธร สถำนทีใดก็ ตำมทีปฏิ ่ ผู ่ ค้ นปรำรถนำผูท้ ปฏิ ่ี เสธไม่ยอมร ับกำรปกครองของพระเจ ้ำก็จะเป็ นผูท้ ไม่ ่ี เหมำ รมก็จะไม่เป็ นสิงที ่ ้ งคำสอนอันตรำยเหล่ำนี ของพวกเขำได ้ ะสมทีจะปกครองตนเองโดยสิ นเชิ ้ปลูกฝังวิญญำณแห่งค ้ นลงไปในหั ้ั ่ึ ธรรมชำติทไม่ ่ี ชอบให ้ใครมำควบคุมและไม่มค วำมดือร วใจของเด็กและเยำวชนผูซ ้ งมี ี ่ ้ศีลธรรมในขณะทีพวกเขำเยำะเย ่ วำมเป็ นระเบียบอยูแ่ ล ้วผลลัพธ ์คือสภำพสังคมทีไร ้ยควำมหูเบำ ่ี อฟั ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำฝูงชนเหล่ำนี ยิ ้ นดีร ับกำรหลอกลวงของซำตำนพวกเขำปล่ ของผูท้ เชื 444

อำนำจสัมบูรณ์

่ นสำเหตุให ้พวกคนนอกศำสนำต ้องได ้ร ับกำรพิพ อยตัวให ้กับตัณหำฝ่ ำยต่ำและทำบำปต่ำงๆทีเป็ ำกษำโทษ{GC584.3}{GCth17511.4} ่ี ่ งเ ผูท้ สอนประชำชนให ้ใส่ใจพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแต่เพียงเล็กน้อยกำลังหว่ำนกำรไม่เชือฟั ่ บเกียวควำมไม่ ่ ่ งเมือมี ่ กำรละทิงข ้ ้อห ้ำมทังหมดที ้ ่ พือเก็ เชือฟั ธรรมบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำบังคับไว ้ในไ ่ สต ่ ม่ช ้ำกฎหมำยของมนุ ษย ์ก็จะถูกละเลยไปด ้วยเนื่ องจำกพระเจ ้ำทรงห ้ำมกำรกระทำทีไม่ ั ย ์ซือกำ ่ ่ ด รโลภกำรพูดปดและกำรหลอกลวงส่วนมนุ ษย ์นั้นพร ้อมทีจะเหยี ยบย่ำกฎเกณฑ ์ของพระองค ์ทีขั ้ ้อบังคับเหล่ำนี จะเป็ ้ ขวำงควำมเจริญรุง่ เรืองทำงฝ่ ำยโลกของพวกเขำแต่ผลลัพธ ์ของกำรละทิงข น ่ ไปตำมทีพวกเขำไม่ได ้คำดหวังไว ้ถ ้ำธรรมบัญญัตไิ ม่มผ ี ลบังคับใช ้ต่อไปแล ้วทำไมพวกเขำจึงต ้อง ่ ่ กลัวกำรล่วงละเมิดอีกหรือทร ัพย ์สมบัตจิ ะไม่ปลอดภัยอีกต่อไปผูค้ นจะใช ้ควำมรุนแรงเพือเอำสิ งข ่ นของเพือนบ ่ ่ งแรงทีสุ ่ ดจะกลำยเป็ นคนรำรวยที ่ ่ ดพวกเขำจะไม่เคำรพต่อชี องทีเป็ ้ำนและคนทีแข็ สุ ่ ่ี อำนำจก็ วิตคำปฏิญำณในงำนแต่งงำนจะไม่ใช่กำแพงศักดิสิ์ ทธิที์ ปกป้ องครอบคร ัวอีกต่อไปผูท้ มี ่ คงจะใช ้กำลังไปแย่งชิงภรรยำของเพือนบ ้ำนมำเป็ นของตนได ้ตำมควำมต ้องกำรพระบัญญัตข ิ ้อที่ ่ เด็ ่ กๆจะไม่เกรงกลัวต่อกำรคร่ำเอำชีวต ห ้ำคงถูกยกเลิกไปพร ้อมๆกับพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ิ ของพ่อแม่ ่ ้ำของพวกเขำโลกศิวไิ ลซ ์นีจะกลำ ้ ถ ้ำหำกกำรกระทำนั้นจะสนองควำมปรำรถนำแห่งหัวใจอันชัวช ้ ยเป็ นถำของโจรและฆำตกรควำมสงบสุ ขกำรพักผ่อนและควำมผำสุกจะมลำยหำยไปจำกโลก{G C585.1}{GCth17512.1} ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำบั่นทอนอำนำจควำ หลักคำสอนทีว่​่ ำมนุ ษย ์หลุดพ ้นจำกกำรต ้องเชือฟั ่ มร ับผิดชอบทำงฝ่ ำยศีลธรรมและเปิ ดประตูให ้ควำมชัวไหลบ่ ำเข ้ำมำในโลกเรียบร ้อยแล ้วกำรไม่มี ่ กษ ์ทีก ่ ำลังโหมกระหน่ ำใส่เรำซำตำน กฎหมำยกำรสำมะเลเทเมำและกำรฉ้อโกงเป็ นเสมือนคลืนยั ่ ยกตัวเองว่ำเป็ นครอบคร ัวคริสเตี ทำงำนอยูใ่ นครอบคร ัวธงของมันโบกสะบัดแม้กระทั่งในบ ้ำนทีเรี ยนควำมอิจฉำกำรคิดร ้ำยต่อกันกำรหน้ำไหว ้หลังหลอกกำรตีตวั ออกห่ำงกำรแก่งแย่งกันกำรต่อ ้ สู ้กันกำรทรยศต่อควำมไว ้วำงใจของคูส ่ มรสกำรหมกมุ่นอยูก ่ บั ตัณหำหลักกำรและคำสอนทังระบ ่ ้ ่ งล ่ บของศำสนำซึงควรจะเป็ นพืนฐำนและโครงสร ้ำงของคนในสังคมกลับกำลังซวนเซพร ้อมทีจะดิ ่ บอำชญำกรทีโหดเหี ่ ้ ่ ดโยนเข ้ำคุกบ่อยครงที ้ั กำรกระท ่ ้ บกลำ งสูค ่ วำมพินำศเมือจั ยมที สุ ำเช่นนี กลั ่ ำอิ ยเป็ นกำรให ้รำงวัลแก่พวกเขำและทำให ้พวกเขำได ้ร ับควำมสนใจรำวกับว่ำได ้ร ับเกียรติยศทีน่ ่ ำงๆรำยงำนบุคลิกและกำรทำอำชญำกรรมของเขำสือต่ ่ ำงๆบรรยำยถึงควำมเลวร ้ำยทีเข ่ จฉำสือต่ ่ ้ ่ื ยนแบบกำรฉ้อฉลปล ้นจีและฆำตกรรมและซำตำน ้ ำทำไว ้อย่ำงละเอียดสิงเหล่ ำนี กระตุ ้นให ้ผูอ้ นเลี ่ ่ ้ำยของมันควำมหลงใหลในอบำยมุขกำรจงใจคร่ำชีวต ชืนชมกั บควำมสำเร็จในผลงำนชัวร ิ อย่ำงโ ้ ่ มมำกขึ ่ ้ ้ ่ กขนำดและทุกรูปแบบจะ หดเหียมกำรไม่ ประมำณตนทีเพิ นอย่ ำงน่ ำกลัวรวมทังควำมชั วทุ ่ นเพื ้ อแสวงหำวิ ่ ่ บยังคลื ้ นแห่ ่ ่ ต ้องปลุกทุกคนทีย่ ำเกรงพระเจ ้ำให ้ตืนขึ ธก ี ำรทีจะยั งควำมชัวเหล่ ำนี เ้ สีย{GC585.2}{GCth17512.2} ศำลยุตธิ รรมทุจริตผู ้ปกครองบ ้ำนเมืองกระทำกำรอย่ำงหวังผลและหมกมุ่นอยูก ่ บ ั ควำมเพลิดเ พลินในรำคะตัณหำกำรไม่รู ้จักบังคับตนทำให ้ควำมนึ กคิดของคนมำกมำยมัวหมองจนซำตำนเข ้ ้ ่ ดสินบนและหลอกลวงกำรเมำสุรำและ ำควบคุมพวกเขำไว ้ได ้เกือบทังหมดผู พ ้ พ ิ ำกษำไม่สต ั ย ์ซือติ 445

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ื ตย ์ในทุกรูปแบบถูกพบได ้ในผูท้ ร่ี ั กำรเทียวหำควำมส ำรำญกิเลสตัณหำควำมริษยำควำมไม่ซอสั ่ ่ กษำกฎหมำย“ควำมชอบธรรมก็ยน ื อยูไ่ กลเพรำะควำมจริงล ้มลงทีลำนเมื องและควำมเทียงตรงเข ้ ำไปไม่ได ้”อิสยำห ์59:14{GC586.1}{GCth17512.3} ่ ่ ให ้เห็นอยูท ควำมชัวและควำมมื ดทำงจิตวิญญำณทีมี ่ ่วไปภำยใต ั ้กำรปกครองของโรมนั้นเป็ น ่ ดขึนอย่ ้ ่ ่ ผลลัพธ ์ทีเกิ ำงหลีกเลียงไม่ ได ้เมือเธอปรำบท ำลำยพระคัมภีร ์แต่จะมองหำสำเหตุของกำรไ ่ ม่มศ ี ำสนำกำรปฏิเสธธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและกำรเสือมโทรมทำงศี ลธรรมในยุคแห่งเสรีภำพ ่ มไปด ้วยแสงสว่ำงแห่งข่ำวประเสริฐได ้อย่ำงไรบัดนี ซำตำนไม่ ้ ทำงศำสนำซึงเต็ สำมำรถควบคุมโล ่ ่ ำให ้เป้ ำหมำยเดี กให ้อยูภ ่ ำยใต ้กำรปกครองของมันด ้วยกำรกักเก็บพระคัมภีร ์มันจึงหำวิธอี นเพื ื อท ้ ่ ยวกันนี ประสบควำมส ำเร็จกำรทำลำยควำมเชือในพระคั มภีร ์จะให ้ผลลัพธ ์เหมือนกับกำรทำลำย ่ นสิงที ่ มั ่ นต ้องกำรโดยกำรทำให ้เชือว่ ่ ำธรรมบัญญัตข พระคัมภีร ์ซึงเป็ ิ องพระเจ ้ำไม่มผ ี ลบังคับใช ้แ ล ้วมันนำมนุ ษย ์ให ้ล่วงละเมิดธรรมบัญญัตเิ สมือนหนึ่ งพวกเขำไม่รู ้จักข ้อบังคับต่ำงๆของธรรมบัญ ้ เป็ นเหมือนเช่นสมัยก่อนคือมันขยำยแผนงำนของมันผ่ำนทำงคริสตจัก ญัตเิ ลยและในปัจจุบน ั นีก็ ้ เสธทีจะร ่ ับฟังควำมจริงทีพระคั ่ ่ รองค ์กรศำสนำของยุคนี ปฏิ มภีร ์กล่ำวไว ้อย่ำงชัดแจ ้งแต่ไม่เป็ นทีนิ ้ ่ ยมและในกำรต่อสู ้กับควำมจริงเหล่ำนี พวกเขำยอมร ับคำอธิบำยและจุดยืนทีกระจำยเมล็ ดแห่งคว ่ ำมสงสัยไว ้พวกเขำต่ำงยึดติดกับคำสอนผิดๆของระบอบเปปำซีในเรืองคนตำยมี สภำพเป็ นอมตะ ่ ่ ้ปกป้ องกำรหลอกลวงในเรืองลั ่ ทธิทรงวิญญำณหลั และคนตำยยังคงรู ้เรืองเขำปฏิ เสธโล่เดียวทีใช ่ ่ ่ กคำสอนเรืองกำรทรมำนเป็ นนิ ตย ์ทำให ้คนมำกมำยไม่เชือพระคั มภีร ์และเมือประชำชนถู กกระตุ ้น ่ ่ ่ ดเป็ น ด ้วยกำรอ ้ำงสิทธิของพระบัญญัตข ิ ้อทีสีพวกเขำได ้ค ้นพบว่ำกำรถือร ักษำวันสะบำโตวันทีเจ็ ่ พระคั ่ ่ ่ พวกเขำไม่ ่ สิงที มภีร ์กำหนดไว ้แต่เนื่ องจำกมีเพียงหนทำงเดียวทีจะหลุ ดพ ้นจำกหน้ำทีที ต ้อง ้ ้ครูผูม้ ช ่ื ยงหลำยคนจึงประกำศว่ำธรรมบัญญัตข กำรนี ได ี อเสี ิ องพระเจ ้ำไม่มผ ี ลบังคับใช ้แล ้วด ้วยวิ ้ ้ ่ ธีกำรเช่นนี พวกเขำปัดธรรมบัญญัตแิ ละวันสะบำโตทิงไปพร ้อมๆกันในขณะทีกำรปฏิ รป ู วันสะบำโ ่ ่ ตดำเนิ นขยำยกว ้ำงต่อไปนั้นกำรปฏิเสธธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเพือหลี กเลียงจำกกำรต ้องทำต ่ ่ ำมพระบัญญัตข ิ ้อทีสีจะขยำยผลออกไปอย่ำงกว ้ำงไกลคำสอนของผูน้ ำศำสนำเปิ ดประตูให ้กับคว ่ื ตย ์ลัทธิทรงวิญญำณและกำรเหยียบย่ำบัญญัตศ ์ ้ ำมไม่ซอสั ิ ก ั ดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำและผูน้ ำเหล่ำนี จะ ่ มี ่ อยูใ่ นโลกของคริสเตียน{GC586.2}{GCth17512 ต ้องร ับผิดชอบอย่ำงใหญ่หลวงต่อควำมชัวที .4} ้ งกล่ำวอ ้ำงว่ำควำมเลวร ้ำยทีแพร่ ่ แต่ถงึ กระนั้นคนกลุม ่ เดียวกันนี ยั กระจำยอย่ำงรวดเร็วนั้นส่วน ่ ยกกันว่ำ“วันสะบำโตของชำวคริสเตียน”หมดควำมศักดิสิ์ ท ใหญ่แล ้วมักเกิดจำกกำรทำให ้วันทีเรี ์ ธิและกำรบั งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์อำจจะช่วยให ้ศีลธรรมของสังคมดีขนได ึ้ ้เป็ นอย่ำงมำกคำอ ้ ้ นกันเป็ นพิเศษในประเทศสหร ัฐอเมริกำซึงเป็ ่ นประเทศทีหลั ่ กคำสอนเรืองวั ่ นสะบำโตทีแท ่ ้จ ำงนี เน้ ่ ดในประเทศนี กำรรณรงค ้ ่ ริงถูกประกำศอย่ำงกว ้ำงขวำงมำกทีสุ ์เรืองกำรรู ้จักบังคับตนเองเป็ นงำน ่ ่ ดชินหนึ ้ ่ งของกำรปฏิรป ทีโดดเด่ นและสำคัญทีสุ ู ทำงด ้ำนศีลธรรมจึงมักถูกนำเข ้ำมำรวมกับขบวน กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ผูท้ สนั ี่ บสนุ นกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์จะอ ้ำงว่ำกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์จะใ ่ เสธไม่ยอมเป็ นพวกเดียวกับเขำจะถูกประณำมว่ำเป็ นศัต ห ้ผลประโยชน์สงู สุดแก่สงั คมและผู ้ทีปฏิ ่ ำลังก่อ รูตอ ่ กำรรณรงค ์ให ้รู ้จักบังคับตนเองและกำรปฏิรป ู แต่ในควำมเป็ นจริงก็คอื มีขบวนกำรทีก 446

อำนำจสัมบูรณ์

้ งที ่ ผิ ่ ดแต่กลับถูกเอำมำเชือมโยงกั ่ ่ นงำนทีดี ่ วธิ น ้ ได ้ทำให ้เรืองที ่ ผิ ่ ดกลำย ตังสิ บอีกงำนหนึ่ งซึงเป็ ี ี ไม่ ่ ทุ ่ กคนยอมร ับเรำอำจปลอมแปลงสำรพิษโดยกำรผสมสำรพิษลงไปในอำหำรทีดี ่ แต่เรำไม่ เป็ นสิงที ่ ้ อน ่ นเพ ้ ได ้เปลียนสภำพธรรมชำติ ของสำรพิษในทำงตรงข ้ำมกลับทำให ้สำรพิษนี มี ั ตรำยมำกยิงขึ ้ ่ เป็ นกลเม็ ดของซำตำนทีจะน ่ ำควำมจริงในปริ รำะเรำอำจร ับประทำนเข ้ำไปโดยไม่รู ้ตัวได ้มำกขึนนี ่ ยงพอผสมลงไปในควำมเท็จเพือท ่ ำให ้ควำมเท็จมองดูน่ำเชือถื ่ อผูน้ ำกำรเคลือนไหวในเ ่ มำณทีเพี ่ ่ รืองกำรถื อร ักษำวันอำทิตย ์อำจสนับสนุ นกำรปฏิรป ู ตำมทีประชำชนต ้องกำรโดยกำรนำหลักกำร ่ ่ ดแย ้งกับธรรมบัญญัต ิ ทีสอดคล ้องกับพระคัมภีร ์มำใช ้ในกำรปฏิรป ู แต่กระนั้นก็จะมีข ้อกำหนดทีขั ่ ร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำจะยอมเข ้ำร่วมกับขบวนกำรนี ไม่ ้ ได ้ไม่มเี หตุ ของพระเจ ้ำอยูใ่ นกำรปฏิรป ู นั้นซึงผู ่ ้ ผลเพียงพอเพือสนั บสนุ นให ้ละทิงพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำและนำกฎเกณฑ ์ของมนุ ษย ์มำทดแทน{ GC587.1}{GCth17513.1} ่ ดสองอย่ำงคือควำมไม่รู ้จักตำยของจิตวิญญำณและควำมศักดิสิ์ ทธิข์ ซำตำนอำศัยควำมเชือผิ ่ ำผูค้ นให ้มำอยูภ ่ องแรกเป็ ่ องวันอำทิตย ์เพือน ่ ำยใต ้กำรหลอกลวงต่ำงๆของมันในขณะทีเรื นกำรวำ ่ ่ งฐำนให ้กับลัทธิทรงวิญญำณเรืองทีสองเป็ นกำรสร ้ำงสำยสัมพันธ ์แห่งควำมเห็นอกเห็นใจให ้แก่โ ่ อข ้ำมช่องว่ำงเพือจั ่ บมือกับลั รมชำวโปรเตสแตนต ์ในประเทศสหร ัฐอเมริกำจะนำหน้ำในกำรยืนมื ้ ่ บมือกับอำนำจของโรมและภำยใต ้อิทธิพลข ทธิทรงวิญญำณพวกเขำจะเอือมมื อข ้ำมเหวลึกเพือจั ้ ้ ้ องกำรรวมตัวของทังสำมนี ประเทศนี จะเดิ นตำมรอยเท ้ำของโรมในกำรเหยียบย่ำสิทธิของใจสำนึ กผิดชอบ{GC588.1}{GCth17513.2} ้ ้อย่ำงใกล ้เคียงมั เนื่ องจำกลัทธิทรงวิญญำณเลียนแบบกำรเป็ นคริสเตียนแต่ในนำมของยุคนี ได ่ นซำตำนเองปร ้ ่ นจึงมีอำนำจหลอกลวงและดักจับได ้มำกยิงขึ ับเปลียนตำมแนวทำงของควำมทั นส ่ มัยมันจะปรำกฏร่ำงเป็ นทูตแห่งควำมสว่ำงโดยผ่ำนสือของลั ทธิทรงวิญญำณมีกำรทำให ้อัศจรรย ์ ้ ่ ่ อำจปฏิเสธได ้.และใ ต่ำงๆเกิดขึนคนป่ วยถูกร ักษำให ้หำยและกำรกระทำสิงมหัศจรรย ์มำกมำยทีไม่ ่ นขณะทีวิ่ ญญำณต่ำงๆจะยอมร ับว่ำมีควำมเชือในพระคั มภีร ์และแสดงควำมเคำรพต่อสถำบันของ ้ ่ ่ คริสตจักรนันผลงำนต่ำงๆทีมันทำไปก็จะได ้ร ับกำรยอมร ับว่ำเป็ นกำรสำแดงออกซึงฤทธิ อ์ ำนำจข องพระเจ ้ำ{GC588.2}{GCth17513.3} ้ ้นแบ่งแยกระหว่ำงผูท้ เป็ ่ี นคริสเตียนและผู ้ทีไม่ ่ มศ บัดนี เส ี ำสนำนั้นแทบจะแยกออกจำกกันไม่ได ้ ่ ่ ่ ้ ่ สมำชิกคริสตจักรร ักสิงของที ชำวโลกร ักและพร ้อมทีจะกระโดดเข ้ำร่วมกับพวกเขำซำตำนตังใจที ้ นจึงทำให ้อุดมกำรณ์ของมันแข็งแกร่งด ้วยกำรกว จะรวมพวกเขำให ้เป็ นหนึ่ งเดียวและด ้วยเหตุนีมั ้ ำดเอำคนทังหมดเข ้ำไปสูแ่ นวทำงของลัทธิทรงวิญญำณสำหร ับบรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีผูโ้ อ ้อ ่ ้จริงพวกเขำก็จะถูกอำนำจทีกระ ่ วดว่ำกำรอัศจรรย ์เป็ นสัญลักษณ์ร ับรองควำมเป็ นคริสตจักรทีแท ้ ่ ้ ่ นโล่กำบังไป ทำกำรอัศจรรย ์นี หลอกอย่ ำงง่ำยดำยส่วนชำวโปรเตสแตนต ์เมือละทิ งควำมจริ งซึงเป็ ้ แล ้วก็จะถูกหลอกลวงไปด ้วยบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีชำวโปรเตสแตนต ์ทังหลำยและชำวโลกจ ่ ่ ะยอมร ับรูปแบบของศำสนำทีปรำศจำกอ ำนำจพวกเขำจะเห็นขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรร่วมมือกั ้ ำโลกให ้กลับใจและเปิ ดทำงนำไปสูย ่ กคนรอคอยมำเนิ่ นนำน{GC588.3}{G นครงนี ั้ จะน ่ ค ุ พันปี ทีทุ Cth17513.4} 447

อำนำจสัมบูรณ์

โดยทำงลัทธิทรงวิญญำณซำตำนจะปรำกฏตัวเสมือนหนึ่ งเป็ นผูอ้ ป ุ ถัมภ ์ปวงมนุ ษยชำติจะร ักษ ่ ่ ำโรคต่ำงๆของประชำชนและจะแอบอ ้ำงนำเสนอระบบควำมเชือทำงศำสนำที ใหม่ และสูงส่งกว่ำแต่ ในเวลำเดียวกันมันทำงำนเป็ นผูท้ ำลำยด ้วยกำรทดลองของมันนำคนมำกมำยไปสูค ่ วำมพินำศกำ ่ รไม่บงั คับตนเองเข ้ำครอบครองแทนทีควำมมี เหตุมผ ี ลส่งผลให ้เกิดกำรปล่อยตัวไปตำมกำมำรม ่ ่ ่ำ ณ์กำรต่อสู ้และกำรนองเลือดซำตำนชืนชอบกำรท ำสงครำมเพรำะสงครำมจะกระตุ ้นตัณหำทีต ่ ดของจิตวิญญำณแล ้วกวำดล ้ำงเหยือของสงครำมให ่ ่ ่ ้ำยและกำรนองเลื ช ้ำทีสุ ้จมดิงลงสู ค ่ วำมชัวร ้ นเ อดไปตลอดนิ จนิ ร ันดร ์เป้ ำหมำยของมันคือยุยงให ้ประชำชำติตำ่ งๆสู ้รบกันเองเพรำะโดยวิธน ี ี มั ่ ่ นหยัดในวันของพระเจ ้ำ{GC บียงเบนจิ ตใจของประชำชนออกไปจำกงำนของกำรเตรียมตัวเพือยื 589.1}{GCth17514.1} ่ บรวบรวมจิตวิญญำณทีไม่ ่ ได ้เตรียมพร ้อมมันศึกษำควำมลำลึ ้ กขอ ซำตำนทำทุกวิถท ี ำงเพือเก็ ้ ้ั ่ งห ้องปฏิบต ั ก ิ ำรทำงธรรมชำติและใช ้อำนำจทังหมดของมั นบังคับธำตุทงหลำยเท่ ำทีพระเจ ้ำทรงอ ่ นได ้ร ับอนุ ญำตให ้นำควำมทุกข ์โหมเข ้ำใส่โยบนั้นฝูงสัตว ์ต่ำงๆบรรดำคนใช ้บ ้ำนและ นุ ญำตเมือมั ้ ลูกๆก็ถก ู กวำดไปจนหมดสินอย่ ำงรวดเร็วเพียงไรควำมทุกข ์แล ้วควำมทุกข ์เล่ำโหมกระหน่ ำลงมำ ่ บตำเดียวพระเจ ้ำทรงเป็ นผูป้ กป้ องสิงมี ่ ชวี ต ้ ่ ติดต่อกันในชัวพริ ิ ทังปวงที พระองค ์ทรงสร ้ำงและทรงล ้ อมรอบเขำให ้พ ้นจำกอำนำจของผูท้ ำลำยแต่โลกคริสเตียนแสดงออกถึงกำรดูแคลนธรรมบัญญั ่ ทรงประกำศไว ่ ติของพระยำห ์เวห ์และองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะทรงกระทำสิงที ้คือพระองค ์จะทรงถอนคื ่ี อต ้ำน นพระพรของพระองค ์ออกไปจำกโลกและนำกำรพิทก ั ษ ์ร ักษำของพระองค ์ออกไปจำกผูท้ ต่ ่ี ่ื ่ ยวกับพวกเขำด ้วยตังแต่ ้ อดีตจ ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์รวมถึงผูท้ สอนและบั งคับผูอ้ นให ้ทำสิงเดี ่ นถึงปัจจุบน ั ซำตำนกำกับจัดกำรทุกคนทีพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงปกป้ องไว ้เป็ นพิเศษมันจะแสดงควำมมี ่ ้ เพื ้ อสำนต่ ่ ่ นจัดวำงไว ้และมันจะนำ มิตรไมตรีกบั บำงคนและนำควำมรำรวยมำให ้ทังนี อแผนกำรทีมั ่ ่ ำพระเจ ้ำเป็ นผูท้ ท ่ี ำให ้พวกเขำเกิดควำมทุกข ์ย ควำมทุกข ์ยำกมำยังคนอืนๆและน ำมนุ ษย ์ให ้เชือว่ ำกนั้น{GC589.2}{GCth17514.2} ่ ่ิ ่ี ้ ในขณะทีซำตำนแสดงตนว่ ำเป็ นแพทย ์ผูย้ งใหญ่ ทสำมำรถร ักษำโรคภัยไข ้เจ็บทังหมดของบุ ต ้ ่ ผู ้คนอำศัยอย่ำงหนำแน่ น รทังหลำยของมนุ ษย ์มันจะนำโรคภัยและหำยนะเข ้ำมำจนเมืองต่ำงๆทีมี ้ นก็ยงั ทำงำนของมันอยูซ ลดจำนวนลงจนเหลือแต่เพียงซำกและควำมอ ้ำงว ้ำงแม้แต่ในเวลำนี มั ่ ำต ์ ่ ำนกำลังแผลงฤทธิอำนำจของมันในทุกๆทีและในรูปแบบนับพันในอุบต ั เิ หตุและหำยนะทำงทะเลแ ่ิ ่ ้ วมพำ ละทำงบกในไฟไหม้ยงใหญ่ ในพำยุโทนำโดรุนแรงและพำยุลก ู เห็บทีโหดร ้ำยในลมพำยุนำท่ ่ ่ ำลังจะเก็บเกียวทิ ่ ้ ยุหมุนคลืนใต ้ทะเลและแผ่นดินไหวต่ำงๆมันกวำดพืชผลทีก งไปแล ้วกำรกันดำร ่ อำหำรและควำมทุกข ์ลำบำกก็ตำมมำมันทำให ้อำกำศมีกลินไอแห่ งควำมตำยและคนนับพันๆก็พิ ่ ้ ้ ่ นกำรท ้ ้ บทังคนแ ้ นำศด ้วยโรคระบำดสิงเหล่ ำนี จะเกิ ดบ่อยขึนและรุ นแรงมำกยิงขึ ำลำยจะเกิดขึนกั ่ ่ ละสัตว ์“โลกจะครำครวญและเหี ยวเฉำไป” ์ ้ “คนสูงศักดิของโลกก็ โรยรำโลกเป็ นมลทินเนื่ องด ้วยผูอ้ ำศัยของมันเพรำะเขำทังหลำยละเมิ ดธ รรมบัญญัตฝ ิ ่ ำฝื นกฎเกณฑ ์และหักทำลำยพันธสัญญำนิ ร ันดร ์นั้น”อิสยำห ์24:4,5{GC589.3}{G Cth17514.3} 448

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ำบรรดำผูท้ ร่ี ับใช ้พระเจ ้ำเป็ นต ้นเหตุของควำมชัว่ แล ้วจอมหลอกลวงจะทำให ้คนทังหลำยเชื อว่ ้ ้ ม ่ อควำมไม่พอใจให ้กับสวรรค ์จะโยนควำมทุกข ์ทังหมดเข ้ ่ี อฟั ่ งพร ทังหลำยเหล่ ำนี กลุ ่ ทีก่ ้ำใส่ผูท้ เชื ่ งของพวกเขำตำหนิ ผูล้ ว่ งละเมิดอยูอ ะบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเพรำะกำรเชือฟั ่ ย่ำงต่อเนื่ องจะมีกำรประ ้ ำค กำศออกมำว่ำมนุ ษย ์กำลังทำผิดต่อพระเจ ้ำด ้วยกำรล่วงละเมิดวันสะบำโตวันอำทิตย ์ว่ำบำปนี น ่ วำมทุกข ์ลำบำกต่ำงๆเข ้ำมำซึงจะไม่ สนสุ ิ ้ ดลงจนกว่ำจะมีกำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์อย่ำงเค ่ี ่ ่ ก ่ ำลังทำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิของ ์ ร่งครัดและว่ำผูท้ ประกำศเกี ยวกั บกำรถือร ักษำพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ ้ งขวำงกันกำรได ้ วันอำทิตย ์และเป็ นผูก้ อ ่ ควำมยำกลำบำกให ้แก่คนทังหลำยอี กทังยั ้ร ับควำมพอพ ้ ่ ่ ้ ่ ้ ระทัยจำกพระเจ ้ำรวมทังควำมมังคังในโลกนี ทีจะได ้ร ับกลับคืนมำของพวกเขำด ้วยประกำรฉะนี กำ ่ ้ ้ กครงและเกิ ้ั ้ ้วยข ้อกล่ำวหำทีเ่ รกล่ำวหำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำทีเคยเกิ ดขึนในอดี ตจะเกิดขึนอี ดขึนด หมือนกัน ่ “และต่อมำเมืออำหั บทอดพระเนตรเห็นเอลียำห ์อำหับก็ตรัสกับท่ำนว่ำ‘เจ ้ำนี่ เองหรือผูท้ ำควำม ลำบำกให ้อิสรำเอล’และท่ำนจึงทูลว่ำ‘ข ้ำพระบำทไม่ได ้ทำควำมลำบำกแก่อส ิ รำเอลแต่ฝ่ำพระบำ ้ ทและรำชวงศ ์บิดำของฝ่ ำพระบำทต่ำงหำกได ้ทรงกระทำเพรำะพวกฝ่ ำพระบำทได ้ทอดทิงพระบั ญ ่ ำกล่ำวหำเท็จก ญัตข ิ องพระยำห ์เวห ์และติดตำมบรรดำพระบำอัล’”1พงษ ์กษัตริย ์18:17,18;เมือค ้ ่ ้ำยคลึงกับที่ ระตุ ้นคนทังหลำยให ้โกรธพวกเขำจะดำเนิ นกำรต่อผูแ้ ทนของพระเจ ้ำด ้วยวิธก ี ำรทีคล ้ ชำวอิสรำเอลผูล้ ะทิงพระเจ ้ำเคยกระทำต่อเอลียำห ์{GC590.1}{GCth17515.1} ่ี บต อำนำจกำรทำกำรอัศจรรย ์ของลัทธิทรงวิญญำณจะส่งอิทธิพลออกมำต่อต ้ำนผูท้ ปฏิ ั ต ิ ำมพ ่ ่ ำ ระเจ ้ำมำกกว่ำทำตำมมนุ ษย ์ผูท้ ติ ี ดต่อกับวิญญำณจะประกำศว่ำพระเจ ้ำทรงส่งพวกเขำมำเพือท ่ี เสธวันอำทิตย ์สำนึ กถึงควำมผิดของพวกเขำเองและยังยำว่ ้ ำควรจะเชือฟั ่ งกฎหมำยของ ให ้ผูท้ ปฏิ ่ ้ำอย่ำงใหญ่หลวงทีมี ่ บ ้ำนเมืองให ้เสมอเหมือนกฎบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำผูค้ นจะเศร ้ำใจกับควำมชัวช ในโลกและเห็นพ ้องกับคำพยำนของครูสอนศำสนำว่ำสภำพควำมเลวร ้ำยทำงศีลธรรมมีสำเหตุม ์ ่ เสธไม่ยอมร ับคำพยำนของพวกเขำจะ ำจำกกำรทำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิของวั นอำทิตย ์ทุกคนทีปฏิ ่ งชังอย่ำงใหญ่หลวง{GC590.2}{GCth17515.2} เป็ นทีชิ ้ั ดท ้ำยของซำตำนกับประชำกรของพระเจ ้ำก็ยงั คงเหมือนกับนโยบำย นโยบำยในกำรต่อสู ้ครงสุ ่ นใช ้เปิ ดฉำกกำรต่อสู ้ยิงใหญ่ ่ ทีมั ในสวรรค ์มันแสดงตนว่ำมันกำลังพยำยำมสนับสนุ นกำรปกครอ ่ ่ ่ จะคว ่ ่ำก งของพระเจ ้ำให ้มันคงในขณะทีมันกำลังกระทำกำรอย่ำงลับๆพยำยำมหำทุกโอกำสเพือที ่ นทำด ้วยควำมมุ่งมั่นเพือที ่ จะให ่ ้ นกลับนำมำใส่ควำมกล่ำวหำทูต ำรปกครองและงำนทีมั ้สำเร็จนี มั ่ อสั ่ ตย ์นโยบำยกำรหลอกลวงเดียวกันนี ถู ้ กจำรึกในประวัตศ สวรรค ์ทีซื ิ ำสตร ์ของคริสตจักรโรมันค ้ ้ ริสตจักรนี แสดงตนว่ ำเป็ นตัวแทนของสวรรค ์แต่ในขณะเดียวกันก็พยำยำมยกตนเองขึนเหนื อพร ่ ่ี ้องทนทุกข ์ด ้ว ะเจ ้ำและเปลียนแปลงธรรมบั ญญัตข ิ องพระองค ์ภำยใต ้กำรปกครองของโรมนั้นผูท้ ต ยควำมตำยภำยใต ้กำรปกครองของโรมเพรำะควำมจงรักภักดีตอ ่ ข่ำวประเสริฐกลับถูกประณำมว่ ่ ่ ำเป็ นคนชัวพวกเขำถู กกล่ำวหำว่ำเป็ นพันธมิตรกับซำตำนและถูกตำหนิในทุกวิถท ี ำงเท่ำทีจะเป็ น ่ ่ ่ ดในสำยตำของประชำชนและแม้แต่ในสำยตำ ไปได ้เพือให ้พวกเขำกลำยเป็ นอำชญำกรทีเลวที สุ ้ จะเป็ นเช่นนั้นเหมือนกันในขณะทีซำตำนคอยหำทำงท ่ ่ี ของพวกเขำเองด ้วยบัดนี ก็ ำลำยผูท้ ถวำยเ 449

อำนำจสัมบูรณ์

กียรติแด่ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำมันจะทำให ้พวกเขำถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นผูท้ ำผิดกฎหมำยเป็ นคน ่ เ่ กียรติพระเจ ้ำและเป็ นผูน้ ำกำรพิพำกษำมำยังโลก{GC591.1}{GCth17515.3} ทีหลู ้ พระเจ ้ำไม่ทรงเคยบังคับจิตใจหรือมโนธรรมแต่ซำตำนพยำยำมบังคับโดยใช ้ควำมโหดเหียมเ ่ ้ ่ นไม่อำจล่อลวงให ้ทำผิดด ้วยวิธก ่ นจะใช ้ควำมกลัวหรือกำรบังคั พือควบคุ มคนทังหลำยที มั ี ำรอืนมั ่ ่ ่ ให ้ ้สำ บเพือควบคุ มจิตใต ้สำนึกและสร ้ำงควำมจงร ักภักดีให ้กับตัวของมันเองเพือกระท ำกำรเรืองนี ้ เร็จมันทำงำนผ่ำนผูม้ อ ี ำนำจทังทำงฝ่ ำยศำสนำและทำงฝ่ ำยโลกโดยเร่งเร ้ำพวกเขำให ้ตรำกฎหม ำยของมนุ ษย ์มำบังคับท ้ำทำยธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ{GC591.2}{GCth17515.4} ่ี ผูท้ ถวำยเกี ยรติวน ั สะบำโตของพระคัมภีร ์จะถูกปร ักปรำว่ำเป็ นศัตรูของกฎและระเบียบเป็ นผู ้ ่ ทำลำยกรอบศีลธรรมของสังคมทำให ้เกิดควำมวุน ่ วำยและควำมเสือมทรำมและน ำกำรพิพำกษำ ้ ของพระเจ ้ำลงมำสูโ่ ลกนี ควำมเคร่ งคร ัดทำงศำสนำของพวกเขำจะถูกตรำ[/วินิจฉัย]ว่ำดันทุร ังดือ้ ้ั ้ ่ รนและดู แคลนอำนำจกำรปกครองพวกเขำจะถูกกล่ำวหำว่ำไม่ภก ั ดีตอ ่ ร ัฐบำลอำจำรย ์ทังหลำยที ่ จะต ่ ่ งอำ ปฏิเสธข ้อกำหนดในธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะเทศนำจำกธรรมำสน์ถงึ หน้ำทีที ้องเชือฟั ่ พระเจ ่ ่ี อร ักษำพระบั นำจร ัฐว่ำเป็ นสิงที ้ำทรงเจิมไว ้ส่วนในสภำนิ ตบ ิ ญ ั ญัตแิ ละในศำลยุตธิ รรมผูท้ ถื ญญัตจิ ะถูกกล่ำวหำอย่ำงไม่เป็ นธรรมและถูกลงโทษคำพูดของพวกเขำจะถูกป้ ำยสีอย่ำงผิดๆควำ ้ ่ ด{GC592.1}{GCth17516.1} มตังใจของพวกเขำจะถู กกล่ำวหำอย่ำงเลวร ้ำยทีสุ ่ สตจักรโปรเตสแตนต ์ปฏิเสธเหตุผลทีชัดเจนในพระคั ่ ่ ในขณะทีคริ มภีร ์ซึงแสดงหลั กฐำนของก ่ี ำรปกป้ องธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำอยำกจะปิ ดปำกของผูท้ พวกเขำไม่ อำจเอำพระคัมภีร ์ ่ ไปล ้มล ้ำงควำมเชือได ้ถึงแม้พวกเขำจะปิ ดตำตนเองไม่ยอมดูข ้อเท็จจริงก็ตำมพวกเขำกำลังปร ับ ่ ำไปสูก ่ มเหงผู ้ทีตั ่ งมั ้ ่นปฏิเสธไม่ยอมทำในสิงที ่ โลกคริ ่ ตนเพือน ่ ำรกดขีข่ สเตียนทั่วไปกำลังทำกันอ ยูแ่ ละยอมรับคำกล่ำวอ ้ำงสิทธิของวันสะบำโตของระบอบเปปำซี{GC592.2}{GCth17516.2} ่ี ตำแหน่ งสูงในคริสตจักรและในร ัฐบำลจะร่วมกันให ้สินบนชักชวนหรือบังคับคนทุกชนชัน้ ผูท้ มี ่ ให ้ถวำยเกียรติแก่วน ั อำทิตย ์อำนำจของพระเจ ้ำทีขำดหำยไปจะถู กแต่งเติมด ้วยกำรตรำกฎหมำย ่ ่ ทีกดขีควำมเลวร ้ำยทำงกำรเมืองกำลังทำลำยควำมร ักควำมยุตธิ รรมและกำรเคำรพควำมจริงและ ่ นประเทศเสรีพวกผูม้ อ แม้แต่ในประเทศสหรัฐอเมริกำทีเป็ ี ำนำจในกำรปกครองและสมำชิกสภำนิ ่ ค้ นเรียกร ้องเพือคงควำมนิ ่ ติบญ ั ญัตจิ ะตรำกฎหมำยบังคับกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ตำมทีผู ยมจำก ่ ้ ประชำชนเสรีภำพทำงควำมนึ กคิดซึงได ้มำด ้วยกำรเสียสละอันมีคำ่ นันจะไม่ได ้ร ับกำรนับถืออีกต่ ่ ำลังจะมำถึงเรำจะเห็นสิงที ่ จะเกิ ่ ้ ่ เ้ ผยพระวจนะกล่ำวไว ้ว่ำ“พญ อไปในควำมขัดแย ้งทีก ดขึนตำมที ผู ่ ออยูข ้ ่ ำนำคโกรธแค ้นหญิงนั้นมันจึงออกไปทำสงครำมกับพงศ ์พันธุ ์ทีเหลื ่ องนำงคือคนทังหลำยที รักษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและยึดถือคำพยำนของพระเยซู”วิวรณ์12:17{GC592.3}{GCth1 7516.3} ้ั งใหญ่ ่ สงครำมครงยิ

450

อำนำจสัมบูรณ์

บท37-พระคัมภีร ์เป็ นโล่ป้องกัน ่ พูดเช่นข ้ำพเจ ้ำก็จะเป็ นคนทีไม่ ่ มรี งุ ่ อรุ “ไปดูธรรมบัญญัตแิ ละถ ้อยคำพยำนแน่ ทเี ดียวคนทีไม่ ้ ่ องกันตน ณเลย”อิสยำห ์8:20;ประชำกรของพระเจ ้ำได ้ร ับกำรชีแนะให ้ไปใช ้พระคัมภีร ์เป็ นเครืองป้ เองจำกอิทธิพลของครูสอนเทียมเท็จและอำนำจหลอกลวงของวิญญำณแห่งควำมมืดซำตำนใช ้ก ่ ให ้ร ับควำมรู ้ของพระคัมภีร ์เพรำะเรืองรำวเรี ่ ลอุบำยทุกรูปแบบขัดขวำงมนุ ษย ์เพือไม่ ยบง่ำยในพระ ้ั มี ่ กำรฟื ้ นฟูงำนของพระเจ ้ำจะกระตุ ้นให ้เจ ้ำชำยแห่ คัมภีร ์นั้นกล่ำวเปิ ดโปงกลลวงของมันทุกครงที ่ ำงำนของมันอย่ำงหนักหน่ วงยิงขึ ่ นบั ้ ดนี มั ้ นกำลังทำกำรอย่ำงเต็มทีเป็ ่ นครงสุ ้ั ดท ้ำยเพื่ งควำมชัวท ้ ่ ้ั ดท ้ำยกำลังจะเปิ ด อดินรนต่ อสู ้กับพระคริสต ์และผูต้ ด ิ ตำมของพระองค ์กำรหลอกลวงยิงใหญ่ ครงสุ ้ ฉำกขึนพระคริ สต ์เทียมเท็จจะทำกำรอัศจรรย ์ต่อหน้ำต่อต่อตำของพวกเรำกำรปลอมแปลงจะคล ้ำ ยคลึงกับของจริงจนไม่มม ี ทำงแยกแยะออกได ้นอกจำกจะใช ้พระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยคำพยำนขอ งพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิทุ์ กประโยคและทุกกำรอัศจรรย ์จะต ้องถูกตรวจสอบ{GC593.1}{GCth1751 7.1} ่ี งใจปฏิ ้ ผูท้ ตั บต ั ต ิ ำมพระบัญญัตท ิ ุกๆข ้อของพระเจ ้ำจะถูกต่อต ้ำนและถูกเยำะเย ้ยพวกเขำจะยืน ่ จะทนต่ ่ ่ เ่ บืองหน้ ้ หยัดอยูไ่ ด ้ด ้วยพระเจ ้ำเท่ำนั้นเพือที อกำรทดลองทีอยู ำได ้นั้นพวกเขำจะต ้องเข ้ำใ ้ ่ ดเผยไว ้ในพระวจนะของพระองค ์พวกเขำจะถวำยเกียรติพระองค ์ได ้ก็ จนำพระทั ยของพระเจ ้ำทีเปิ ่ ควำมเข ้ำใจอย่ำงถูกต ้องถึงพระลักษณะกำรปกครองและพระประสงค ์ของพระองค ์และยอ ต่อเมือมี ่ งใหญ่ ่ ่ี ม มปฏิบต ั ต ิ ำมไม่มผ ี ูใ้ ดจะยืนหยัดจนผ่ำนพ ้นควำมขัดแย ้งสุดท ้ำยทียิ ไปได ้นอกจำกผูท้ เสริ สมองของตนเองด ้วยสัจธรรมต่ำงๆในพระคัมภีร ์เท่ำนั้นกำรทดสอบอย่ำงละเอียดจะมำถึงจิตวิญญ ่ งพระเจ ้ำมำกกว่ำเชือฟั ่ งมนุ ษย ์หรือไม่บด ้ นเวลำแห่งกำรตัดสิน ำณทุกดวงว่ำข ้ำพเจ ้ำจะเชือฟั ั นีเป็ ่ เปลียนแปลงแล ่ ใจแล ้วเท ้ำของเรำวำงอยูบ ่ นศิลำแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำทีไม่ ้วหรือยังเรำพร ้อมที่ ้ อปกป้ ่ ่ จะยืนขึนเพื องพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและควำมเชือของพระเยซู หรือไม่{GC593.2}{GCth 17517.2} ่ ก่อนทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดจะถูกตรึงกำงเขนพระองค ์ทรงอธิบำยให ้สำวกทรำบว่ำพระองค ์จะต ้องสิ ้ ้ ่ี ่ นเพือประทั ่ นพระชนม ์และกลับเป็ นขึนมำจำกหลุ มฝังศพและทูตสวรรค ์ก็อยูท ่ นั บพระดำร ัสของพร ้ ้ ะองค ์ลงไปในควำมทรงจำและจิตใจของสำวกแต่สำวกทังหลำยก ำลังมองหำกำรช่วยกู ้ฝ่ ำยเนื อหนั งจำกแอกของชำวโรมันและพวกเขำทนไม่ได ้กับควำมคิดทีว่​่ ำพระองค ์ผู ้ทรงเป็ นควำมหวังของพว ้ ่ กเขำจะต ้องทนกับควำมตำยอันน่ ำอับอำยเช่นนี พระด ำร ัสต่ำงๆทีพวกเขำต ้องจดจำนั้นจึงอันตรธ ่ ำนหำยไปจำกควำมคิดและเมือเวลำแห่ งกำรทดลองมำถึงพวกเขำจึงไม่พร ้อมควำมตำยของพระเ ้ งเสมือนหนึ่ งว่ำพระองค ์ไม่ได ้ทรงเตือนพวกเขำไว ้ก่ ยซูทำลำยควำมหวังของพวกเขำไปโดยสินเชิ ่ ่ ดเผยให ้พวกเรำทรำบนั้นชัดเจนเช่นเดียวกับพระดำร ัสของพ อนคำพยำกรณ์เกียวกั บอนำคตทีเปิ ่ ดเผยให ้สำวกทรำบเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีเกี ่ ยวกั ่ ้ ดของเวลำแห่งพระกรุณำธิคุ ระคริสต ์ทีเปิ บกำรสินสุ ณและงำนของกำรเตรียมตัวให ้พร ้อมสำหรับเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกได ้ถูกเปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจ ่ ำคัญเหล่ำนี รำวกั ้ ่ ้ เคยถูกเปิ ดเผยมำก่อนซำ นแต่คนมำกมำยไม่เข ้ำใจสัจธรรมทีส บว่ำสิงเหล่ ำนี ไม่ 451

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำให ้พวกเขำฉลำดจนถึงขันได ้ ่ ตำนเฝ้ ำคอยทีจะขจั ดทุกควำมนึ กคิดทีจะท ้ร ับควำมรอดและเมือเว ลำแห่งควำมทุกข ์ยำกมำถึงก็จะพบว่ำพวกเขำไม่พร ้อม{GC594.1}{GCth17517.3} ่ ่ ำคัญมำกให ้มนุ ษย ์โดยใช ้ทูตสวรรค ์บริสท เมือพระเจ ้ำประทำนคำเตือนทีส ุ ธิบิ์ นประกำศอยูบ ่ น ่ ควำมสำมำรถในกำรใช ้เหตุผลให ้ร ับฟังข่ ท ้องฟ้ ำเป็ นสัญลักษณ์พระองค ์ทรงกำหนดให ้ทุกคนทีมี ้ ำวกำรพิพำกษำอันน่ ำกลัวซึงกล่ ่ ำวโทษกำรกรำบไหว ้บูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมัน(วิวร ำวสำรนี ข่ ณ์14:9-11) ้ั ่ ยนรู ้ว่ำรูปของสัตว ์ร ้ำยคืออะไรและเร ควรจะทำให ้ทุกคนขยันศึกษำคำพยำกรณ์ทงหลำยเพื อเรี ำจะหลีกหนีจำกกำรรับรูปของมันได ้อย่ำงไรแต่คนส่วนใหญ่ปิดหูไม่ร ับฟังสัจธรรมและเปิ ดหูเข ้ำห ่ ครทูตเปำโลมองไปยังยุคสุดท้ำยท่ำนเปิ ดเผยว่ำ“เพรำะจะถึงเวลำทีคนจะทนต่ ่ ำนิ ทำนเมืออั อคำส ่ กต ้องไม่ได ้”2ทิโมธี4:3 อนทีถู ่ ำวไว ้ในข ้อนี มำถึ ้ เวลำทีกล่ งแล ้วคนจำนวนมำกไม่ต ้องกำรสัจธรรมในพระคัมภีร ์เพรำะสัจธรรม ่ ในพระคัมภีร ์รบกวนควำมปรำรถนำของหัวใจทีบำปหนำและฝั กใฝ่ ทำงโลกและซำตำนก็สนองตอ ่ ่ บด ้วยกำรหลอกลวงต่ำงๆตำมทีพวกเขำชืนชอบ{GC594.2}{GCth17517.4} ่ ้ นร ักษำพระคัมภีร ์ไว ้และใช ้แต่เพียง แต่พระเจ ้ำจะทรงมีประชำกรของพระองค ์ในโลกทีคอยค ำจุ ้ ้ พระคัมภีร ์เท่ำนั้นเป็ นมำตรฐำนของหลักคำสอนและเป็ นพืนฐำนของกำรปฏิ รป ู ทังปวงควำมคิ ดเห็ นต่ำงๆของผูค้ งแก่เรียนข ้อสรุปทำงวิทยำศำสตร ์คำสอนทำงศำสนำหรือคำตัดสินของสภำฝ่ ำยศำ ่ อยูม ่ สนำซึงมี ่ ำกมำยและขัดแย ้งกันเช่นเดียวกับบรรดำคริสตจักรซึงพวกเขำเป็ นตัวแทนอยูใ่ นสภ ่ ่ ่ ้ ่ ้ ่ ำและเสียงข ้ำงมำกสิงใดสิงหนึ งหรือทังหมดของสิงเหล่ำนี ไม่ควรถูกนำมำใช ้เป็ นหลักฐำนเพือสนั ่ ่ บสนุ นหรือคัดค ้ำนจุดใดจุดหนึ่ งในควำมเชือทำงศำสนำก่ อนทีเรำจะยอมร ับหลักคำสอนหรือควำ มเห็นใดๆนั้นเรำจะต ้องได ้ร ับกำรสนับสนุ นด ้วยคำพูดทีว่​่ ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตร ัสไว ้ดังนั้น”{GC59 5.1}{GCth17518.1} ่ งดูดควำมสนใจไปทีมนุ ่ ษย ์แทนทีจะไปยั ่ ซำตำนใช ้ควำมพยำยำมอยูต ่ ลอดเวลำเพือดึ งพระเจ ้ำ ้ มันนำผูค้ นไปหำบรรดำบิชอปศำสนำจำรย ์ทังหลำยและบรรดำศำสตรำจำรย ์ทำงศำสนศำสตร ์เพื่ ่ ่ ยนรู ้หน้ำทีที ่ ตนเองจะต ่ อให ้เป็ นผูช ้ ทำงของพวกเขำแทนที ี้ จะค ้นหำพระคัมภีร ์เพือเรี ้องทำและแล ้ว ้ นจึงสำมำรถแผ่อท ด ้วยกำรควบคุมสมองของบรรดำผูน้ ำเหล่ำนี มั ิ ธิพลของมันไปสูป ่ ระชำชนได ้ต ่ ำมทีมันต ้องกำร{GC595.2}{GCth17518.2} ่ ่ เมือพระคริ สต ์เสด็จมำเพือตร ัสพระดำร ัสแห่งชีวต ิ คนมำกมำยแม้กระทั่งในหมู่ปโุ รหิตและผูป้ ก ่ ครองฟังพระองค ์ด ้วยควำมยินดีและเชือพระองค ์แต่หวั หน้ำปุโรหิตและผู ้นำประเทศมุ่งมั่นโจมตีแล ้ ่ ะปฏิเสธคำสอนของพระองค ์ถึงแม้พวกเขำจะงุ นงงสับสนในควำมพยำยำมทังหมดเพื อกล่ ำวหำพร ะองค ์และถึงแม้พวกเขำจะไม่ยอมรับคำสอนของพระองค ์ก็ตำมพวกเขำกลับสัมผัสได ้ถึงอิทธิพล ่ อำนำจของพระเจ ้ำและพระปัญญำทีมำกั บพระดำร ัสเหล่ำนั้นแต่ถงึ กระนั้นพวกเขำก็ยงั คงปิ ดล ้อม ่ ่ ดถึงกำรเป็ นพระเมสสิยำห ์ของพระองค ์เกลือ ตัวเองด ้วยอคติพวกเขำปฏิเสธหลักฐำนทีชัดเจนที สุ ้ ่ กว่ำพวกเขำจะถูกบังคับให ้เข ้ำร่วมเป็ นสำวกของพระองค ์คูต ่ อ ่ สู ้เหล่ำนี ของพระเยซู เป็ นบุคคลทีป 452

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ วยั เยำว ์ให ้เคำรพยกย่องและให ้น้อมร ับอำนำจของพวกเขำโดย ระชำชนได ้ร ับกำรสังสอนมำตั งแต่ ่ ป้ กครองของเรำและเหล่ำธรรมำจำรย ์ทีรอบรู ่ ปริยำยพวกเขำต่ำงถำมกันว่ำ“เป็ นไปได ้อย่ำงไรทีผู ้ไ ่ ่ ้ ม่เชือในพระเยซูทำไมคนทีเคร่งในศำสนำเหล่ำนี จะไม่ยอมร ับพระองค ์ถ ้ำพระองค ์ทรงเป็ นพระคริส ้ น ่ ำประชำชำติยวิ ให ้ปฏิเสธพระผู ้ไถ่ของตน{GC595.3}{ ต ์”มันคืออิทธิพลของบรรดำครูเหล่ำนี ที GCth17518.3} ่ เ่ บืองหลั ้ วิญญำณทีอยู งปุโรหิตและผู ้ปกครองเหล่ำนั้นยังคงแสดงออกให ้เห็นในผูค้ นมำกมำยที่ ่ จำรณำคำสอนของพระคัมภีร ์ในเรืองของสั ่ ดำรงตำแหน่ งสูงในฝ่ ำยศำสนำพวกเขำปฏิเสธทีจะพิ จ ่ ้ ้ ธรรมต่ำงๆซึงเฉพำะเจำะจงสำหร ับยุคนี พวกเขำชีให ้ดูจำนวนสมัครพรรคพวกทร ัพย ์สมบัตแิ ละคว ่ แคลนไปยังบรรดำผูท้ ยกชู ่ี ่ อยูเ่ พียงไม่กคนอี ่ี ำมโด่งดังของตนและมองด ้วยสำยตำทีดู สจั ธรรมซึงมี ้ ฐำนะยำกจนและไม่เป็ นทีรู่ ้จักว่ำเป็ นพวกทีมี ่ ควำมเชือที ่ ท ่ ำให ้แยกตัวพวกเขำเองออกไปจำ กทังมี กโลก{GC596.1}{GCth17519.1} ่ พระคริสต ์ทรงมองไปยังภำยภำคหน้ำว่ำอำนำจทีพวกธรรมำจำรย ์และฟำริสใี ช ้นั้นไม่ได ้ยุตล ิ งเ ่ ่ มือชนชำวยิวกระจัดกระจำยไปพระองค ์ทรงพยำกรณ์ให ้เห็นถึงงำนกำรยกชูอำนำจมนุ ษย ์เพือคว ่ นคำสำปทีเลวร ่ บคุมมโนธรรมซึงเป็ ้ำยของคริสตจักรมำตลอดทุกยุคทุกสมัยและพระดำร ัสอันน่ ำก ่ ำหนิ เหล่ำธรรมำจำรย ์และฟำริสรี วมทังค ้ ำเตือนของพระองค ์ทีประทำนให ่ ้ ลัวทีต ้แก่คนทังปวงว่ ำไม่ ้ ่ ให ้ติดตำมผูน้ ำตำบอดเหล่ำนี ได ้ถูกบันทึกไว ้เพือเป็ นกำรว่ำกล่ำวตักเตือนสำหร ับคนทุกยุคในอน ำคต{GC596.2}{GCth17519.2} ์ ้เฉพำะคณะสงฆ ์เป็ นผูม้ อ คริสตจักรโรมันสงวนสิทธิให ี ำนำจตีควำมหมำยพระคัมภีร ์โดยใช ้หลั ่ ควำมสำมำรถอธิบำยพระวจนะของพระเจ ้ำได ้ประชำชนทั่ว กกำรว่ำเฉพำะคณะนักบวชเท่ำนั้นทีมี ้ ไปไม่มส ี ท ิ ธิท์ ำเช่นนี [โปรดดู APPENDIXNOTEFORPAGE340]ถึงแม้กำรปฏิรป ู ทำงศำสนำนำ ้ ่ พระคัมภีร ์กลับคืนมำให ้แก่ประชำชนทุกคนแล ้วก็ตำมแต่กระนันหลักกำรอันเดียวกันทีโรมร ักษำไ ว ้นั้นยังคงขัดขวำงคนจำนวนมำกในคริสตจักรโปรเตสแตนต ์จำกกำรค ้นหำพระคัมภีร ์ด ้วยตนเอง ่ สตจักรแปลควำมหมำยไว ้และคนนับพันไม่กล ้ำร ับแม้ พวกเขำถูกสอนให ้ยอมร ับคำสอนตำมทีคริ ่ พระคั ่ ่ ้นตรงข ้ำมกับหลักข ้อเชือหรื ่ อคำสอนทีปั ่ ก กระทั่งเรืองที มภีร ์เปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนถ ้ำเรืองนั หลักไว ้อย่ำงแน่ นแฟ้ นของคริสตจักรของพวกเขำ{GC596.3}{GCth17519.3} ่ ่ ้อม ถึงแม้วำ่ พระคัมภีร ์จะเต็มไปด ้วยคำเตือนเรืองครู สอนเทียมเท็จแต่ก็ยงั มีคนอีกมำกมำยทีพร ้ คนนับพันทีประกำศตนว่ ่ ่ มอบจิตวิญญำณของตนไว ้กับคณะสงฆ ์ในทุกวันนี มี ำเป็ นผูเ้ ชือแต่ ไม่สำ ่ ่ ่ มำรถหำเหตุผลมำรองร ับควำมเชือทีพวกเขำยึดถือได ้นอกจำกจะบอกได ้เพียงว่ำควำมเชือของเ ขำได ้รับกำรสอนมำจำกผูน ้ ำศำสนำพวกเขำมองข ้ำมคำสอนของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดไปและวำงใจใ นคำพูดของบรรดำอำจำรย ์แต่อำจำรย ์จะไม่มท ี ำงผิดพลำดเลยหรือเรำจะมอบจิตวิญญำณของเร ำให ้พวกเขำนำได ้อย่ำงไรนอกเสียจำกเรำจะเรียนรู ้จำกพระวจนะของพระเจ ้ำว่ำพวกเขำเป็ นผูย้ ก ่ ่ ชูแสงสว่ำงกำรขำดควำมกล ้ำฝ่ ำยศีลธรรมทีจะก ้ำวเท ้ำออกจำกเส ้นทำงเดินทีโลกเคยเหยี ยบย่ำม ำแล ้วได ้นำคนมำกมำยไปติดตำมย่ำงเท ้ำของผูค้ งแก่เรียนและด ้วยควำมไม่เต็มใจของพวกเขำทีจ่ ้ ะตรวจสอบด ้วยตนเองพวกเขำจึงยึดติดอยูก ่ บ ั โซ่ตรวนแห่งควำมเท็จอย่ำงสินหวั งพวกเขำมองเห็ 453

อำนำจสัมบูรณ์

้ กเปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนในพระคัมภีร ์และพวกเขำสัมผัสได ้ถึงอำนำจข นว่ำสัจธรรมสำหร ับยุคนีถู ่ องพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ ทรงร่ วมสถิตอยูก ่ บ ั กำรประกำศของพระคัมภีร ์แต่ถงึ กระนั้นพวกเขำก็ยงั ปล่อยให ้กำรต่อต ้ำนของคณะสงฆ ์หันเหพวกเขำออกไปจำกแสงสว่ำงถึงแม้ควำมคิดอย่ำงมีเหตุมี ่ ้ ไม่กล ้ำแม้แต่ทจะคิ ่ี ดต่ ผลและสำมัญสำนึ กจะถูกโน้มน้ำวแล ้วก็ตำมจิตวิญญำณทีหลงผิ ดเหล่ำนี ก็ ่ ั ร ันดร ์ของพวกเขำถูก ำงไปจำกอำจำรย ์กำรตัดสินใจของพวกเขำแต่ละคนและผลประโยชน์ชวนิ ่ ่ ่ นำมำถวำยบูชำให ้แก่ควำมไม่เชือควำมหยิ งและอคติ ของผู ้อืน{GC596.4}{GCth17519.4} ่ กจับเหยือของมั ่ ซำตำนทำงำนผ่ำนอิทธิพลมนุ ษย ์ด ้วยวิธก ี ำรมำกมำยเพือดั นมันผูกมัดฝูงชนไ ่ ว ้กับตัวมันเองด ้วยกำรเอำสำยสัมพันธ ์แห่งควำมร ักไปผูกมัดพวกเขำไว ้กับผูท้ เป็ ี นศัตรูกำงเขนข ้ องพระคริสต ์ไม่วำ่ สำยสัมพันธ ์นี จะเป็ นอะไรก็ตำมอำทิสำยสัมพันธ ์ของกำรเป็ นพ่อแม่ของลูกของ ่ ้ย่อมเหมือนกันคือผูต้ อ กำรเป็ นคูส ่ มรสหรือของสังคมผลลัพธ ์ทีได ่ ต ้ำนสัจธรรมใช ้อำนำจของเขำ ่ ้ ควบคุมสำมัญสำนึ กและจิตวิญญำณทีตกอยู ภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของอำนำจนี จะไม่ มค ี วำมกล ้ำหำ ่ ่ งควำมเชือมั ่ ่นของเขำเองในสิงที ่ เขำต ่ ญพอหรือมีอส ิ ระพอทีจะเชื อฟั ้องทำ{GC597.1}{GCth175 20.1} ่ สัจธรรมและพระสิรข ิ องพระเจ ้ำนั้นแยกออกจำกกันไม่ได ้เป็ นไปไม่ได ้ทีจะให ้เรำถวำยเกียรติพร ่ี ดๆในเมือมี ่ พระคัมภีร ์อยูใ่ กล ้แค่เอือมคนมำกมำยอ ้ ่ ้นไม่ ะเจ ้ำด ้วยทัศนคติทผิ ้ำงว่ำใครจะเชืออะไรนั ่ ำคัญหำกชีวต ่ ใช่เรืองส ิ ของเขำดำเนิ นได ้อย่ำงถูกต ้องแต่ชวี ต ิ จะถูกหล่อหลอมด ้วยควำมเชือหำก ้ ่ ฒนำกำรฟังและกำรมองเห็นก็เท่ำ แสงสว่ำงและสัจธรรมอยูใ่ กล ้แค่เอือมแต่ เรำละเลยโอกำสทีจะพั กับเรำปฏิเสธสัจธรรมและแสงสว่ำงนั้นเรำกำลังเลือกควำมมืดมำกกว่ำควำมสว่ำง{GC597.2}{G Cth17520.2} ่ “มีทำงหนึ่ งซึงคนเรำคิ ดว่ำถูกแต่ปลำยทำงคือควำมมรณำ”สุภำษิต16:25กำรไม่รู ้ไม่อำจนำม ่ ่ ้จักนำพระทั ้ ำใช ้เป็ นข ้อแก ้ตัวให ้กับควำมผิดหรือบำปในเมือเรำมี โอกำสมำกมำยทีจะรู ยของพระเ ่ ่ งเดินทำงมำจนถึงทำงแยกทีมี ่ ถนนหลำยเส ้นและมีป้ำยชีทำงบอกว่ ้ จ ้ำเมือชำยคนหนึ ำทำงแต่ละส ่ ่ ำยจะนำไปสูส ่ ถำนทีแห่งใดหำกเขำไม่สนใจป้ ำยบอกทำงและเดินไปตำมทำงทีเขำคิดว่ำถูกต ้องเข ่ ่ ด{ ำอำจเดินไปด ้วยควำมจริงใจแต่ก็มค ี วำมเป็ นไปได ้สูงทีเขำจะพบว่ ำตัวเองเดินอยูบ ่ นเส ้นทำงทีผิ GC597.3}{GCth17520.3} ่ พระเจ ้ำประทำนพระวจนะของพระองค ์เพือให ้เรำคุ ้นเคยกับคำสอนของพระองค ์และเรียนรู ้ด ้วย ่ ่ ตัวเรำเองว่ำพระองค ์ทรงคำดหวังสิงใดจำกเรำเมื อบำเรี ยนมำหำพระเยซูด ้วยคำถำมว่ำ“ท่ำนอำจำ ่ รย ์ข ้ำพเจ ้ำจะต ้องทำอะไรเพือจะได ้ร ับชีวต ิ นิ ร ันดร ์”พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงแนะให ้เขำไปหำพระคัมภี ร ์ตรัสว่ำ“ในธรรมบัญญัตเิ ขียนว่ำอย่ำงไรท่ำนอ่ำนแล ้วเข ้ำใจอย่ำงไร”ลูกำ10:25,26;กำรไม่รู ้ไม่ใ ่ ดจำกกำรล่วงละเมิดธ ช่ข ้อแก ้ตัวสำหรับเด็กหรือผูใ้ หญ่หรือช่วยให ้พวกเขำหลุดพ้นจำกโทษทีเกิ รรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเพรำะว่ำในมือของพวกเขำมีธรรมบัญญัตน ิ ้ันรวมถึงหลักกำรต่ำงๆและข ้ ้ ่ ตย ์กำรมีควำมตังใจดี ้ อกำหนดทังหลำยของมั นถูกเสนอไว ้อย่ำงซือสั น้ันไม่เพียงพอกำรทำตำม ่ ดว่ำตนเองถูกต ้องหรือทีอำจำรย ่ คำพูดของมนุ ษย ์ทีคิ ์บอกเขำว่ำถูกต ้องนั้นก็ไม่เพียงพอควำมรอ ดของจิตวิญญำณของเขำเป็ นเดิมพันอยูแ่ ละเขำจะต ้องค ้นหำพระคัมภีร ์ด ้วยตัวของเขำเองไม่วำ่ 454

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ควำมตังใจของเขำจะหนั กแน่ นเพียงไรไม่วำ่ เขำจะมั่นใจเพียงไรว่ำอำจำรย ์ทังหลำยทรำบดี วำ่ อะไ ่ ้ ใช่รำกฐำนของเขำเขำมีแผนทีแสดงถึ ่ รคือสัจธรรมสิงเหล่ ำนี ไม่ งสัญลักษณ์บอกทำงทุกอย่ำงที่ ้ น{GC598.1}{GCth1 ้ นำกำรเดินทำงมุ่งหน้ำไปสูส ่ วรรค ์และเขำจะต ้องไม่ใช ้กำรคำดเดำใดๆทังสิ 7521.1} ่ นดับแรกและเป็ นหน้ำทีสู ่ งส่งทีสุ ่ ดของมนุ ษย ์ทุกคนทีมี ่ ควำมคิดนั้นคือกำรเรียนรู ้จำกพ หน้ำทีอั ่ ระคัมภีร ์ว่ำสัจธรรมคืออะไรจำกนั้นจึงดำเนิ นไปในแสงสว่ำงและหนุ นใจผู ้อืนให ้ทำตำมแบบอย่ำงข องเขำเรำจะต ้องศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมขยันหมั่นเพียรในแต่ละวันประเมินทุกควำมคิดและเปรี ่ ยบเทียบข ้อพระคัมภีร ์ข ้อหนึ่ งกับข ้อพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆด ้วยกำรช่วยเหลือจำกพระเจ ้ำเรำจะต ้องสร ้ ่ วเรำเองในเมือเรำเองจะต ่ ้ ำงแนวคิดของเรำเพือตั ้องเป็ นผูใ้ ห ้คำแก ้ต่ำงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ{ GC598.2}{GCth17521.2} ้ ่ ่ ดถูกคนทีมี ่ กำรศึกษำนำไปพัวพันกับค สัจธรรมทังหลำยที พระคั มภีร ์เปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ่ วำมสงสัยและควำมมืดพวกเขำแสร ้งทำตัวว่ำมีปัญญำยิงใหญ่ และสอนว่ำพระคัมภีร ์มีควำมหมำย ่ ่ ้คนเหล่ำนี เป็ ้ นครูสอ ทำงจิตวิญญำณทีลึกลับซ ับซ ้อนและเข ้ำใจอย่ำงชัดเจนไม่ได ้ด ้วยภำษำทีใช ้ ์ นเทียมเท็จพระเยซูตร ัสถึงคนกลุม ่ นี ว่้ ำ“ท่ำนทังหลำยไม่ รู ้พระคัมภีร ์หรือฤทธิเดชของพระเจ ้ำ”มำร ่ ะโก12:24;เรำจะต ้องอธิบำยภำษำของพระคัมภีร ์ตำมควำมหมำยทีชัดเจนอย่ ำงไม่ต ้องสงสัยยกเว ้ นว่ำพระคัมภีร ์ใช ้ภำษำสัญลักษณ์หรือใช ้อุปมำอุปมัยพระคริสต ์ประทำนพระสัญญำไว ้แล ้วว่ำ“ถ ้ำ ้ ้ ใครตังใจประพฤติ ตำมพระประสงค ์ของพระองค ์คนนั้นก็จะรู ้ว่ำคำสอนนี มำจำกพระเจ ้ำ”ยอห ์น7:1 7 ่ ำนถ ้ำหำกไม่มค ่ ำพำพวก ถ ้ำหำกมนุ ษย ์จะยอมร ับพระคัมภีร ์ตำมตัวหนังสือทีอ่ ี รูเทียมเท็จทีจะน ่ ดและทำให ้สมองของพวกเขำสับสนแล ้วภำรกิจหนึ่ งน่ ำจะสำเร็จลุลว่ งไปแล ้วซึงเ ่ เขำไปในทำงทีผิ ่ ำให ้ทูตสวรรค ์ชืนชมยิ ่ ่ บพันทีซึ ่ งบั ่ ดนี ยั ้ งคงดำเนิ นอยูใ่ น ป็ นภำรกิจทีจะท นดีและจะนำคนนับหมืนนั ่ ดให ้เข ้ำมำสูค ทำงทีผิ ่ อกแกะของพระคริสต ์{GC598.3}{GCth17521.3} ้ ่ กษำพระคัมภีร ์และจะต ้องทำควำมเข ้ำใจเพือหยั ่ ่ ้ เรำจะต ้องใช ้พลังทำงควำมคิดทังหมดเพื อศึ งรู ่ นลึกซึงของพระเจ ้ ่ ษย ์ทีต ่ ้องตำยจะทำควำมเข ้ำใจได ้แต่ถงึ กระนั้นเรำจะต ้อ ถึงเรืองอั ้ำมำกเท่ำทีมนุ ่ กษำพระคัมภีร ์จะต ้องมีวญ ่ ้จริงของผูใ้ ฝ่ เรียนซึงมี ่ ลก งไม่ลม ื ว่ำผู ้ทีศึ ิ ญำณทีแท ั ษณะว่ำนอนสอนง่ำ ่ ่ ยและมีกำรยอมร ับอย่ำงเด็กเล็กๆรวมอยูด ่ ้วยเรำศึกษำเรืองทีเข ้ำใจยำกในพระคัมภีร ์ให ้แตกฉำน ่ ้เก็บเกียวปั ่ ด ้วยวิธเี ดียวกันกับทีใช ญหำทำงด ้ำนปร ัชญำไม่ได ้เรำจะต ้องไม่ศก ึ ษำพระคัมภีร ์ด ้วยค ่ ่ ่ ่ ่ วำมเชือมันในตนเองซึงเป็ นวิธท ี คนมำกมำยใช ี ้ในกำรศึกษำเรืองทำงวิทยำศำสตร ์แต่เรำจะต ้องห ่ งในพระเจ ้ำและปรำรถนำอย่ำงจริงใจเพือเรี ่ ยนรู ้นำพระทั ้ มั่นอธิษฐำนพึงพิ ยของพระองค ์เรำจะต ้อง ่ อมและยอมร ับฟังคำสอนเพือร ่ ับควำมรู ้จำกพระองค ์ผูย้ งให ่ิ เข ้ำมำหำพระองค ์ด ้วยจิตวิญญำณทีถ่ ญ่ผูท้ รงพระนำมว่ำ“เรำเป็ น”[อพยพ3:14] ่ ไม่เช่นนั้นทูตแห่งควำมชัวจะท ำให ้ควำมคิดของเรำบอดไปและทำให ้หัวใจของเรำแข็งกระด ้ำง จนสัจธรรมประทับลงในตัวเรำไม่ได ้{GC599.1}{GCth17522.1} 455

อำนำจสัมบูรณ์

่ ค้ งแก่เรียนประกำศว่ำเป็ นเรืองลึ ่ กลับหรือถูกมองข ้ำมว่ำเ มีข ้อควำมหลำยตอนในพระคัมภีร ์ทีผู ่ ไม่ ่ สำคัญสำหร ับผูท้ ได ่ี ้ร ับกำรสังสอนในโรงเรี ่ ป็ นเรืองที ยนของพระคริสต ์ข ้อควำมดังกล่ำวจะเต็มไ ้ ปด ้วยถ ้อยคำปลอบประโลมใจและคำชีแนะทำไมนักศำสนศำสตร ์จำนวนมำกมำยจึงไม่เข ้ำใจพระ ่ คำของพระเจ ้ำเหตุผลหนึ่ งก็เป็ นเพรำะพวกเขำปิ ดหูปิดตำให ้กับสัจธรรมต่ำงๆทีตนไม่ ต ้องกำรปฏิ ้ ่ บัตต ิ ำมกำรเข ้ำใจสัจธรรมในพระคัมภีร ์ไม่ได ้ขึนอยู ก ่ บ ั กำลังทำงปัญญำทีลงแรงค ้นคว ้ำแต่ขนอยู ึ้ ่ กับเป้ ำหมำยอันแน่ วแน่ อย่ำงจริงใจนั่นคือควำมต ้องกำรอย่ำงจริงจังของกำรแสวงหำควำมชอบธร รม{GC599.2}{GCth17522.2} ์ ำนั้นทีจะ ่ เรำไม่ควรศึกษำพระคัมภีร ์โดยปรำศจำกกำรอธิษฐำนมีเพียงพระวิญญำณบริสท ุ ธิเท่ ่ ่ ่ ้ำใจได ้ง่ำยหรือจะทรงขวำงเรำจ ทรงประกอบกิจเพือให ้เรำรู ้สึกถึงควำมสำคัญของสิงเหล่ ำนั้นทีเข ้ ้กับสัจธรรมทังหลำยที ้ ่ ้ำใจยำกบรรดำทูตสวรรค ์มีหน้ำทีตระเตรี ่ ่ ำกกำรปลำสู เข ยมจิตใจเพือให ้เข ้ำ ่ เรำจะรู ่ ใจพระวจนะของพระเจ ้ำเพือที ้สึกหลงใหลในควำมงดงำมแห่งพระวจนะนั้นและยอมร ับคำเตื ้ อนชีแนะจำกพระวจนะหรื อรู ้สึกสนุ กสนำนและได ้ร ับพละกำลังจำกพระสัญญำของพระวจนะนั้นเร ่ ำจะต ้องให ้คำทูลขอของผูป้ ระพันธ ์พระธรรมสดุดม ี ำเป็ นของเรำว่ำ“ขอทรงเปิ ดตำข ้ำพระองค ์เพือ ่ ศจรรย ์จำกธรรมบัญญัตข ข ้ำพระองค ์จะเห็นสิงอั ิ องพระองค ์”สดุด1 ี 19:18. ้ั ดู ่ เสมือนหนึ่ งว่ำเรำไม่อำจต ้ำนทำนกำรทดลองได ้นั่นเป็ นเพรำะกำรละเลยกำรอธิษฐ บ่อยครงที ่ี กทดลองไม่สำมำรถจดจำพระสัญญำต่ำงๆของพระเจ ้ำได ้อ ำนและกำรศึกษำพระคัมภีร ์ทำให ้ผูท้ ถู ย่ำงทันท่วงทีและไม่สำมำรถเข ้ำเผชิญหน้ำกับซำตำนโดยมีพระคัมภีร ์เป็ นอำวุธได ้แต่บรรดำทูตส ่ี นดีเต็มใจทีจะได ่ ่ ่ วรรค ์เฝ้ ำล ้อมรอบผูท้ ยิ ้ร ับกำรสังสอนในเรื องของพระเจ ้ำและในห่วงเวลำแห่งควำ ่ ่ มต ้องกำรยิงใหญ่ ทูตสวรรค ์จะช่วยให ้พวกเขำหวงคิดถึงสัจธรรมเหล่ำนั้นทีพวกเขำต ้องกำรดังนั้ ่ ตรูจะเข ้ำมำดังน ่ ำท่ ้ วมเชียวพระวิ ่ น“เมือศั ญญำณของพระเจ ้ำชูโล่ขนต ึ ้ ้ำนเขำ”อิสยำห ์59:19{GC 599.3}{GCth17522.3} ้ ์ งพร ่ พระเยซูทรงสัญญำกับสำวกทังหลำยของพระองค ์ว่ำ“องค ์ผูช ้ ว่ ยคือพระวิญญำณบริสท ุ ธิซึ ่ ่ เรำกล่ ่ ะบิดำจะทรงใช ้มำในนำมของเรำนั้นจะทรงสอนพวกท่ำนทุกสิงและจะท ำให ้ระลึกถึงทุกสิงที ่ พระวิ ่ ำวกับท่ำนแล ้ว”ยอห ์น14:26;แต่คำสอนของพระคริสต ์จะต ้องถูกเก็บไว ้ในสมองก่อนเพือที ญ ่ ญำณของพระเจ ้ำจะทรงเตือนควำมทรงจำในเวลำทีเรำตกอยู ใ่ นภัยอันตรำยกษัตริย ์ดำวิดตร ัสว่ำ ่ ้ำพระองค ์จะไม่ทำบำปต่อพระองค ์ “ข ้ำพระองค ์ได ้เก็บร ักษำพระดำร ัสของพระองค ์ไว ้ในใจเพือข ”สดุด1 ี 19:11{GC600.1}{GCth17523.1} ่ นถึงควำมสำคัญในเรืองนิ ่ ร ันดร ์กำลจะต ้องคอยระวังอย่ำให ้ควำมสงสัยเข ้ำมำแทรก ทุกคนทีเห็ ่ ำตัวของเรำให ้ออกห่ำงไปจำก แซงบรรดำเสำหลักของสัจธรรมจะถูกโจมตีมน ั เป็ นไปไม่ได ้ทีจะน ่ี ้ งบ่อนทำลำยและร ้ำยกำจซำตำนปร ับ คำสอนนอกศำสนำยุคใหม่ทถำกถำงหรื อหลอกลวงอีกทังยั ้ นจูโ่ จมคนอ่ำนหนังสือไม่ออกด ้วยคำตลกคะนองแ กำรทดลองของมันให ้เข ้ำได ้กับคนทุกชนชันมั ่ ้ำหำคนทีมี ่ กำรศึกษำด ้วยหลักกำรทำงวิทยำศำสตร ์และเหตุผลทำงปร ั ละกำรเย ้ยหยันในขณะทีเข ้ ่ ชญำทังสองเหมื อนกันคือถูกวำงแผนมำเพือกระตุ ้นควำมไม่วำงใจหรือดูแคลนพระคัมภีร ์แม้แต่ก ั 456

อำนำจสัมบูรณ์

่ อนประสบกำรณ์ก็ยงั ทึกทักทีจะสอดแทรกควำมสงสั ่ ่ ้ บเยำวชนทีอ่ ยเรืองหลั กกำรพืนฐำนของคริ สเ ่ ซอสั ่ื ตย ์นอกใจผูน้ ี ซึ ้ งเป็ ่ นผูม้ ส ้ นก็ยงั แผ่อท ตียนเอำไว ้และเยำวชนทีไม่ ี ติปัญญำตืนเขิ ิ ธิพลของเขำ ้ ่ ่ ออกไปด ้วยด ้วยประกำรฉะนี จึงมีคนมำกมำยทีล ้อเลียนควำมเชือของบรรพบุรษ ุ และขัดขวำงพระวิ ่ ญญำณผูท้ รงพระคุณฮีบรู10:29;ชีวต ิ มำกมำยทีคำดหวั งว่ำจะถวำยเกียรติพระเจ ้ำและเป็ นพระพ ่ รแก่โลกถูกลมหำยใจเน่ ำเปื่ อยของควำมไม่ซอสั ื่ ตย ์นอกใจทำลำยทุกคนทีวำงใจในกำรตั ดสินใจ ่ ้อวดของมนุ ษย ์และจินตนำกำรว่ำพวกเขำสำมำรถอธิบำยควำมลึกลับของพระเจ ้ ด ้วยเหตุผลทีโอ ำและมำถึงควำมจริงได ้โดยไม่ต ้องร ับควำมช่วยเหลือจำกพระปัญญำของพระเจ ้ำนั้นกำลังติดอยูใ่ นกับดักของซำตำน{GC600.2}{GCth17523.2} ่ ำคัญจริงจังทีสุ ่ ดของประวัตศ เรำกำลังดำเนิ นชีวต ิ อยูใ่ นช่วงเวลำทีส ิ ำสตร ์โลกชะตำกรรมของ ฝูงชนจำนวนมำกในโลกกำลังจะถูกตัดสินควำมเป็ นอยูใ่ นอนำคตของเรำเองและควำมรอดของจิ ่ ้ บวิถท ่ ้ ตวิญญำณอืนๆขึ นกั ี ำงทีเรำก ำลังดำเนิ นอยูใ่ นปัจจุบน ั นี เรำจ ำเป็ นต ้องให ้พระวิญญำณแห่ง สัจธรรมนำทำงเรำผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์ทุกคนจะต ้องถำมด ้วยควำมจริงใจว่ำ“พระองค ์เจ ้ำข ้ำพ ระองค ์ทรงประสงค ์จะให ้ข ้ำพระองค ์ทำอะไร” ้ เรำจะต ้องถ่อมตัวเรำเองลงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำรอดอำหำรและกำรอธิษฐำนและก ่ ่ ำรใคร่ครวญถึงพระวจนะของพระองค ์ให ้มำกโดยเฉพำะภำพเหตุกำรณ์ตำ่ งๆเกียวกั บเรืองกำรพิ ้ ่ ่ กซึงและมี ้ พำกษำบัดนี เรำจะต ้องแสวงหำประสบกำรณ์ในเรืองของพระเจ ้ำทีลึ ชวี ต ิ เรำไม่มเี วลำทีจ่ ่ ำลังเกิดขึนรอบๆตั ้ ้ แห่ ่ งควำมเ ะให ้สูญเสียได ้อีกแล ้วเหตุกำรณ์สำคัญยิงก วเรำเรำกำลังอยูใ่ นพืนที ย ้ำยวนของซำตำนคนเฝ้ ำยำมของพระเจ ้ำจงอย่ำหลับใหลศัตรูกำลังย่องเข ้ำมำใกล ้จงเตรียมพร ้อ มทุกเวลำหำกท่ำนจะผ่อนคลำยสบำยกำยและง่วงเหงำหำวนอนมันจะกระโจนเข ้ำใส่ท่ำนและจับท่ ่ ำนเป็ นเหยือ{GC601.1}{GCth17523.3} ่ ่ ้จริงของพวกเขำต่อเบืองพระพั ้ คนมำกมำยถูกหลอกในเรืองสถำนภำพที แท กตร ์พระเจ ้ำพวกเ ่ ได ้ทำควำมผิดแต่ลม ่ ขำยินดีกบ ั ตัวเองทีไม่ ื นับกำรกระทำดีและกำรกระทำอันมีคณ ุ ธรรมทีพระเจ ้ำ ่ ่ ทรงประสงค ์ให ้พวกเขำทำแต่พวกเขำละเลยทีจะทำกำรทีเขำจะเป็ นต ้นไม้อยูใ่ นสวนของพระเจ ้ำนั้ ่ นไม่เพียงพอพวกเขำจะต ้องสนองตอบตำมทีพระเจ ้ำทรงคำดหวังไว ้ด ้วยนั่นคือพวกเขำจะต ้องเกิด ้ั ่ ผลพระองค ์ทรงถือว่ำพวกเขำต ้องร ับผิดชอบกับกำรดีทงปวงที พวกเขำควรจะท ำผ่ำนทำงพระคุณ ่ ่ ำดิน ของพระองค ์ทีเสริมกำลังพวกเขำในหนังสือต่ำงๆของสวรรค ์พวกเขำถูกบันทึกไว ้ว่ำเป็ นผู ้ทีท ้ ยงั ไม่สนหวั ่ แคลน ให ้รกรุงร ังแต่ถงึ กระนั้นกรณี ของคนกลุม ่ นี ก็ ิ้ งเสียเลยทีเดียวสำหร ับบรรดำผู ้ทีดู ่ ดนั้นพระทัยแห่งร ักทีทรงอดท ่ พระเมตตำคุณของพระเจ ้ำและใช ้พระคุณของพระองค ์ไปในทำงทีผิ ่ บอยูจ ่ นและจงเป็ ้ ้ นนำนยังคงร ้องเรียกต่อไปอีกว่ำ“ดังนั้นจึงมีคำกล่ำวว่ำคนทีหลั ่ งตืนขึ นขึนจำกต ำยแล ้วพระคริสต ์จะทรงส่องสว่ำงแก่ท่ำนเหตุฉะนั้นจงระวังในกำรดำเนิ นชีวต ิ ให ้ดี……จงใช ้โอกำส ้ ่ ่ ให ้เป็ นประโยชน์เพรำะว่ำทุกวันนี เป็ นยุคสมัยทีชัวร ้ำย”เอเฟซัส5:1416{GC601.2}{GCth17523.4} ่ ่ี ้พระคำของพระเจ ้ำเป็ นกฎในกำรดำเนิ นชีวต เมือเวลำแห่ งกำรทดสอบมำถึงผูท้ ใช ิ จะถูกเปิ ดเผ ่ื ยตัวออกมำให ้เห็นในช่วงฤดูร ้อนเรำแทบจะมองไม่เห็นควำมแตกต่ำงระหว่ำงต ้นสนและต ้นไม้อนๆ 457

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ ้นไม้อืนๆจะร่ ่ แต่เมือฤดู หนำวกระหน่ ำเข ้ำมำต ้นสนจะยังคงสภำพเดิมไม่เปลียนแปลงในขณะที ต วง ้ ่ ไม่ ่ จริงใจออกจำกคริสเตียนแท ้จริงไ โรยจนไม่มใี บหลงเหลือดังนั้นในเวลำนี เรำไม่ อำจแยกผูเ้ ชือที ่ ้ ้ ด ้แต่เวลำใกล ้จะมำถึงเมือควำมแตกต่ ำงนี จะปรำกฏให ้เห็นอย่ำงเด่นชัดจงให ้กำรขัดแย ้งเกิดขึนจ ้ กครงหนึ ้ั ่ งจงให ้กำรกดขีข่ ่ มเหงจุดประกำยขึ ้ งให ้ควำมดันทุร ังและควำมไม่ยอมผ่อนปรนเกิดขึนอี ่ จริงใจและคนหน้ำไหว ้หลังหลอกจะหวันไหวและละทิ ่ ้ ่ ่ ้จริ นแล ้วคนทีไม่ งควำมเชื อแต่ คริสเตียนทีแท ้ ่นดังศิ ่ ลำควำมเชือของเขำจะแข็ ่ ่ ดมสมบูรณ์{GC6 งจะตังมั งแกร่งควำมหวังจะเจิดจ ้ำกว่ำในวันทีอุ 02.1}{GCth17524.1} ผูป้ ระพันธ ์สดุดต ี รัสว่ำ“พระโอวำทของพระองค ์เป็ นคำภำวนำของข ้ำพระองค ์”“ข ้ำพระองค ์ได ้ค วำมเข ้ำใจจำกข ้อบังคับของพระองค ์เพรำะฉะนั้นข ้ำพระองค ์เกลียดชังวิถเี ท็จทุกอย่ำง”สดุด1 ี 19: 99,104{GC602.2}{GCth17524.2} “มนุ ษย ์ผูป้ ระสบปัญญำและผู ้ได ้ควำมเข ้ำใจก็เป็ นสุขจริงหนอ” ่ กไว ้ริมนำซึ ้ งหยั ่ งรำกของมั ่ ้ อแดดส่ ่ “เขำเป็ นเหมือนต ้นไม้ทีปลู นออกไปข ้ำงลำนำเมื องมำถึงก็ไ ่ ่ ม่กลัวเพรำะใบของมันคงเขียวอยูเ่ สมอและไม่กระวนกระวำยในปี ทีแห ้งแล ้งเพรำะมันไม่หยุดทีจะเกิ ดผล”สุภำษิต3:13เยเรมีย ์17:8{GC602.3}{GCth17524.3} ้ั งใหญ่ ่ สงครำมครงยิ

458

อำนำจสัมบูรณ์

บท38-คำเตือนสุดท ้ำย ้ ้ำพเจ ้ำเห็นทูตสวรรค ์อีกองค ์หนึ่ งลงมำจำกสวรรค ์ท่ำนมีสท ่ “หลังจำกนี ข ิ ธิอำนำจยิงใหญ่ และร ั ศมีของท่ำนทำให ้แผ่นดินโลกสว่ำงท่ำนร ้องประกำศด ้วยเสียงกึกก ้องว่ำ‘บำบิโลนมหำนครพังทล ่ ่ ข ่ ่ ำยแล ้วพังทลำยแล ้วกลำยเป็ นทีอำศั ยของพวกผีเป็ นทีอยู ่ องวิญญำณทุกชนิ ดทีโสโครกเป็ นทีอ ่ ยูข ่ องนกทุกชนิ ดทีโสโครก’”“และข ้ำพเจ ้ำได ้ยินเสียงอีกเสียงหนึ่ งจำกสวรรค ์กล่ำวว่ำ‘จงออกมำจ ่ ้ำจะไม่มส ่ ้ำทังหลำยจะไ ้ ำกนครนั้นเถิดชนชำติของเรำเอ๋ยเพือเจ ี ว่ นกับบำปของนครนั้นและเพือเจ ม่ต ้องร ับภัยพิบต ั ข ิ องนครนั้น’”วิวรณ์18:1,2,4{GC603.1}{GCth17525.1} ้ ไปยั ้ งภำยภำคหน้ำเมือข่ ่ ำวกำรพังทลำยของนครบำบิโลนตำมทีทู ่ ตสวรรค ์อง ข ้อพระคัมภีร ์นี ชี ่ ่ ้ ้ กครงหนึ ้ั ่ งจะ ค ์ทีสองแห่ งพระธรรมวิวรณ์บทที14(ข ้อ8)เคยประกำศไว ้จะถูกนำขึนมำประกำศซ ำอี ่ มถึงควำมเสือมทรำมชั ่ ่ ้ำทังปวงซึ ้ ่ ้ำมำสูถ ่ นส่วนหนึ่ งของบำ มีกำรกล่ำวเพิมเติ วช งเข ่ ำบันต่ำงๆทีเป็ ้ ข่ำวนี ถู ้ กประกำศออกไปครงแรกในช่ ้ั บิโลนตังแต่ วงฤดูร ้อนของปี ค.ศ.1844;สภำพอันเลวร ้ำยขอ ่ ทุ ้ กครงที ้ั มี ่ กำรปฏิเสธควำมจริงควำมนึ กคิดของประชำกรจะยิงมื ่ งโลกศำสนำถูกบรรยำยไว ้ณทีนี ้ งมำกยิงขึ ่ นซึ ้ งจะฝั ่ ดมัวลงจิตใจของพวกเขำจะดือดึ งตัวลึกเข ้ำไปจนกลำยเป็ นจิตใจแข็งกระด ้ำงไ ่ ่ ม่เลือมใสในศำสนำพวกเขำท ้ำทำยคำเตือนซึงพระเจ ้ำประทำนมำให ้ด ้วยกำรเหยียบย่ำคำสอนใน ่ มเหงผูท้ ยึ พระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรข ้อใดข ้อหนึ่ งอย่ำงต่อเนื่ องจนกระทั่งพวกเขำถูกชักนำให ้กดขีข่ ี่ ์ ดถือควำมศักดิสิ์ ทธิของพระบั ญญัตข ิ ้อนั้นพวกเขำทำให ้พระคริสต ์หมดคุณค่ำด ้วยกำรเหยียบย่ำ ่ สตจักรยอมร ับคำสอนของลัทธิทรงวิญญำณนั้นเ พระวจนะและประชำกรของพระองค ์ในขณะทีคริ ่ ่ ้ ครืองหน่ วงเหนี่ ยวทีควบคุ มจิตใจฝ่ ำยเนื อหนั งจะถูกขจัดออกไปและกำรนับถือศำสนำจะกลำยเป็ ่ ่ ต ่ ่ำช ้ำทีสุ ่ ดควำมเชือในเรื ่ ่ นเพียงเปลือกนอกทีคอยปกปิ ดควำมชัวที องกำรปรำกฏตั วทำงวิญญำ ้ งสัมผัส ณเปิ ดประตูให ้กับวิญญำณแห่งกำรล่อลวงและหลักคำสอนต่ำงๆของผีมำรและด ้วยเหตุนีจึ ่ ้ในคริสตจักร{GC603.2}{GCth17525.2} อิทธิพลต่ำงๆของทูตสวรรค ์ชัวได ่ ำพยำกรณ์นีประกำศออกมำนั ้ ้นมีกำรกล่ำวถึงนครบำบิโลนไว ้ว่ำ“บำปของนคร ในช่วงเวลำทีค ้ งสวรรค ์แล ้วและพระเจ ้ำทรงจดจำกำรอธรรมของนครนั้นแล ้ว”วิวรณ์18:5บำบิโลน นั้นกองสูงขึนถึ ่ เติมควำมชัวของตนจนเต็ มล ้นและควำมพินำศกำลังจะลงมำยังเธอแต่พระเจ ้ำยังทรงมีประชำกรข ่ ่ี อสั ่ ตย ์เห องพระองค ์อยูใ่ นนครบำบิโลนและก่อนทีกำรพิ พำกษำของพระองค ์จะมำยังนครนั้นผูท้ ซื ้ ้องถูกเรียกให ้ออกจำกเมืองนี เพื ้ อจะไม่ ่ ้ ล่ำนี จะต เข ้ำร่วมอยูใ่ นบำปทังหลำยของเธอและ“ไม่ ต ้องรับ ่ ้สัญลักษณ์เป็ นทูตสวรรค ์ทีบิ ่ นลงมำจำกสวรรค ์ ภัยพิบต ั ข ิ องนครนั้น”(ข ้อ4)ดังนั้นขบวนกำรซึงใช ่ ำให ้โลกสว่ำงไสวด ้วยร ัศมีภำพและร ้องประกำศด ้วยเสียงอันดังและหนักแน่ นนั้นกำลังประกำ ซึงท ้ ่ ตสวรรค ์ประกำศนี มำพร ้ ศถึงบำปทังหลำยของนครบำบิ โลนข่ำวทีทู ้อมกับคำเชิญชวนว่ำ“จงออก ้ อรวมเข ่ มำจำกนครนั้นเถิดชนชำติของเรำเอ๋ย”คำประกำศเหล่ำนี เมื ้ำกับข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ที่ ่ ่ี สำมจึงกลำยเป็ นคำเตือนสุดท ้ำยทีพระเจ ้ำประทำนให ้กับผูท้ อำศั ยอยูใ่ นแผ่นดินโลก{GC604.1}{ GCth17525.3} ่ ้ ำงน่ ำกลัวเพียงไรอำนำจต่ำงๆในโลกซึงรวมตั ่ ่ ำสงครำมต่อต ้ำ ผลทีจะเกิ ดกับโลกนี ช่ วกันเพือท ้ นพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะตรำกฎหมำยให“้ ทุกคนทังคนเล็ กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมีและคน 459

อำนำจสัมบูรณ์

ยำกจนเสรีชนและทำส”วิวรณ์13:16;ต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมประเพณีของคริสตจักรด ้วยกำรถือร ักษำวัน ่ ยอมทำตำมจะถูกกฎหมำยของบ ้ำนเมืองลงโทษและในทีสุ ่ ดจะถูกประ สะบำโตเทียมเท็จทุกคนทีไม่ ่ี ่ ำหนดวันพักผ่อนของ กำศว่ำเป็ นผูท้ สมควรตำยในอี กแง่มุมหนึ่ งคือธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีก ่ งและตักเตือนถึงพระพิโรธทีจะเกิ ่ ่ วงละเมิดข ้อบังคับ พระผูส้ ร ้ำงเรียกร ้องให ้เรำเชือฟั ดแก่ทุกคนทีล่ ต่ำงๆของมัน{GC604.2}{GCth17525.4} ่ ถู ่ กเปิ ดเผยไว ้ต่อหน้ำเขำคือผู ้ใดทีเหยี ่ ยบย่ำธรรมบัญญัตข ด ้วยประเด็นอันชัดแจ ้งตำมเรืองที ิ อ ่ ่ ษย ์ตรำขึนจะได ้ ่ ่ งพระเจ ้ำเพือปฏิ บต ั ต ิ ำมกฎทีมนุ ้ร ับเครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำยเขำร ับเครืองหมำยที แ่ ่ ่ ่ สดงถึงควำมภักดีตอ ่ อำนำจทีเขำเลื อกแทนทีจะปฏิ บต ั ต ิ ำมพระเจ ้ำคำเตือนทีสวรรค ์ส่งมำให ้คือ“ถ ้ ่ ่ ำผำกหรือทีมื ่ อของเขำคนนั้น ำใครบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั นไว ้ทีหน้ ่ ้ ่ จักต ้องดืมเหล ้ำองุ น ่ แห่งควำมกริวของพระเจ ้ำทีเทลงในถ ้วยแห่งพระพิโรธของพระองค ์”วิวรณ์14: 9,10{GC604.3}{GCth17525.5} ่ ้องทนทุกข ์กับพระพิโรธของพระเจ ้ำจนกว่ำสัจธรรมจะถูกนำมำสูค แต่ไม่มส ี ก ั คนใดทีต ่ วำมนึ ก ้ ่ คิดและสำมัญสำนึ กของเขำและเขำปฏิเสธสัจธรรมนันไปมีคนมำกมำยทีไม่เคยมีโอกำสร ับฟังสัจ ่ ้ ่ ถู ่ กต ้อง/อันแท ้จริงซึงเขำมี ่ ธรรมต่ำงๆทีเฉพำะเจำะจงส ำหร ับยุคนี พวกเขำไม่ เคยร ับรู ้หน้ำทีที ตอ ่ พ ่ พระเจ ่ ้ ้ ระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ำผูท้ รงอ่ำนจิตใจทุกดวงและทดสอบทุกควำมตังใจทั งหมดจะไม่ ทรงปล่อยใ ่ ้ ่ ้ ห ้ผูท้ ต ี ้องกำรร ับรู ้สัจธรรมต ้องถูกหลอกด ้วยประเด็นของควำมขัดแย ้งนี คำสังนี จะไม่ถก ู นำมำบังคั ่ จะตั ่ ดสิ บใส่ให ้กับประชำชนคนใดอย่ำงไร ้เหตุผลทุกคนจะต ้องได ้ร ับแสงสว่ำงอย่ำงเพียงพอเพือที นได ้อย่ำงชำญฉลำด{GC605.1}{GCth17526.1} ่ ่ วันสะบำโตจะเป็ นเครืองทดสอบอั นยิงใหญ่ ของควำมจงร ักภักดีเพรำะเป็ นหัวข ้อของสัจธรรมทีเ่ ่ ้ั ดท ้ำยจะเกิดขึนกั ้ บมนุ ษย ์แล ้วและแล ้วเส ้นแ ป็ นประเด็นพิพำทกันโดยเฉพำะเมือกำรทดสอบคร งสุ ่ี ยอมร ับใช ้พระองค ์จะเห็นได ้อย่ำงเด่นชัดในขณะทีกำรถื ่ บ่งระหว่ำงผูท้ ร่ี ับใช ้พระเจ ้ำและผูท้ ไม่ อร ัก ่ ดแย ้งกับพระบัญญัตข ่ จะเป็ ่ ษำวันสะบำโตเทียมเท็จตำมกฎหมำยของร ัฐซึงขั ิ ้อทีสี นกำรปฏิญำณแ ่ ้ ่ ่ นกำร สดงถึงควำมจงร ักภักดีตอ ่ อำนำจทีต่อต ้ำนพระเจ ้ำนันกำรถือร ักษำวันสะบำโตทีแท ้จริงซึงเป็ ่ งตำมพระบัญญัตข ่ ่ี ตอ เชือฟั ิ องพระเจ ้ำนั้นก็จะเป็ นหลักฐำนทีแสดงถึ งควำมภักดีทมี ่ พระผูส้ ร ้ำงใน ่ ่ ขณะทีคนกลุ ม ่ หนึ่ งร ับเครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำยด ้วยกำรยอมร ับสัญลักษณ์ของกำรยอมจำนนต่อ ่ ่ นเครืองหมำยแสดงควำมภั ่ อำนำจฝ่ ำยโลกคนอีกกลุม ่ หนึ งจะร ับตรำประทับของพระเจ ้ำซึงเป็ กดีต่ ออำนำจของพระองค ์{GC605.2}{GCth17526.2} ้ ท้ น ่ี ำเสนอควำมจริงของข่ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมมั ่ จนกระทั่งบัดนี ผู กจะถูกมองว่ำเป็ นเพียงพว ่ มคำทำนำยทีว่​่ ำกำรไม่ยอมผ่อนปรนทำงศำสนำจะเกิดขึนในประเทศสหร ้ กตืนตู ัฐอเมริกำและคริส ่ ่ มเหงผูท้ ถื ่ี อร ักษำพระบัญญัตข ตจักรกับอำนำจร ัฐจะร่วมมือกันเพือกดขี ข่ ิ องพระเจ ้ำนั้นถูกตรำว่ำ ่ ้ ่ เป็ นเรืองไม่ มม ี ูลและเหลวไหลมีกำรประกำศอย่ำงมั่นใจว่ำประเทศนี จะไม่ มวี น ั เปลียนแปลงเป็ นอย่ำ ่ ่ ่ ญหำของเรือง ่ งอืนแต่ จะเป็ นอย่ำงทีเคยเป็ นมำตลอดคือปกป้ องเสรีภำพทำงศำสนำแต่ในขณะทีปั ้ ่ี ผูส้ งสัยและไม่ กำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ถูกปลุกปั่นขึนมำอย่ ำงแพร่หลำยนั้นเหตุกำรณ์ทมี 460

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นนำนก็จะถูกเปิ ดให ้เห็นว่ำกำลังจะเกิดขึนและข่ ้ ่ เชือมำเนิ ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะส่ งผลให ้เ ่ ไม่ ่ เคยเกิดขึนมำก่ ้ กิดสิงที อน{GC605.3}{GCth17526.3} ้ ในทุกยุคพระเจ ้ำทรงบัญชำผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้ตำหนิ บำปทังในโลกและในคริ สตจักรแต่ปร ้ ่ งคำพูดทีรื่ นหู ่ และไม่ยอมร ับฟังสัจธรรมทีบริ ่ สท ์ ะชำกรทังหลำยปรำรถนำที จะฟั ุ ธิตรงไปตรงมำนั ก ่ ้ำวเข ้ำไปสูง่ ำนกำรร ับใช ้พวกเขำตังใจลงแรงด ้ ่ ปฏิรป ู หลำยคนเมือก ้วยควำมรอบคอบเป็ นอย่ำงยิงเ ่ ่ อยูใ่ นคริสตจักรและในประเทศชำติพวกเขำหวังว่ำแบบอย่ำงชีวต ่ พือโจมตี บำปทีมี ิ คริสเตียนทีบริ ์ สุทธิของพวกเขำจะน ำประชำกรให ้กลับมำสูห ่ ลักคำสอนของพระคัมภีร ์ได ้แต่พระวิญญำณของพ ่ ่ ระเจ ้ำเสด็จมำยังพวกเขำเหมือนเช่นทีเสด็จมำยังเอลียำห ์ทรงเคลือนไหวในตั วของเขำให ้ตำหนิ บ ่ ั ้ำยและประชำชนทีละทิ ่ งพระเจ ้ ่ ่ พ ่ ำปของพระรำชำผูช ้ วร ้ำพวกเขำไม่อำจหลีกเลียงกำรเทศนำสิ งที ่ นคำสอนทีพวกเขำไม่ ่ ่ ระคัมภีร ์เปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดแจ ้งซึงเป็ เต็มใจทีจะประกำศพวกเขำถู กกระตุ ้น ่ กคำมจิตวิญญำณด ้วยควำมกระตือรือร ้นพวกเขำประกำ ให ้ประกำศควำมจริงและภัยอันตรำยทีคุ ่ ่ ้ ศถ ้อยคำทีพระเจ ้ำประทำนให ้โดยปรำศจำกควำมกลัวถึงผลลัพธ ์ทีตำมมำและประชำชนทั งหลำย ถูกบังคับให ้ฟังคำเตือน{GC606.1}{GCth17527.1} ้ ่ ่ งเวลำทีข่ ่ ำวนี จะต ้ ้องถูกประ ดังนี แหละข่ ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะถู กประกำศออกไปเมือถึ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดนั้นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะทรงกระทำกำรยิงใหญ่ ่ กำศออกไปด ้วยอำนำจทียิ ทสุ ผ่ำนบุคคลที่ ่ี ถ่อมตนโดยทรงนำควำมนึ กคิดของผูท้ ถวำยตั วเองให ้แก่พระรำชกิจแห่งกำรร ับใช ้ของพระองค ์ผู ้ ่ ำงำนนี จะมี ้ คณ ์ ทีท ุ สมบัตเิ หมำะสมกับงำนด ้วยกำรได ้ร ับกำรเจิมของพระวิญญำณบริสท ุ ธิมำกกว่ ่ ้ร ับผ่ำนกำรฝึ กฝนจำกสถำบันศึกษำผูท้ มี ่ี ควำมเชือและอธิ ่ ำทีได ษฐำนอยูเ่ สมอจะถูกผลักดันให ้ก ้ ์ อประกำศพระวจนะที ่ ่ ำวออกไปด ้วยควำมกระตือรือร ้นอันบริสท ุ ธิเพื พระเจ ้ำประทำนให ้พวกเขำบำ ปของนครบำบิโลนจะถูกเปิ ดโปงผลลัพธ ์อันน่ ำกลัวของกำรบังคับให ้ปฏิบต ั ต ิ ำมคริสตจักรโดยอำ นำจฝ่ ำยปกครองกำรแทรกซึมของลัทธิทรงวิญญำณและกำรเติบโตอย่ำงลึกลับแต่รวดเร็วของอำ ่ิ ้ งหมดจะถู ้ ่ งขังเหล่ำนี จะปลุ ้ นำจระบอบเปปำซีสงเหล่ ำนี ทั กเปิ ดเผยออกมำคำเตือนทีขึ กประชำชน ่ ้ ่ ่ ่ ้ ให ้ตืนขึนคนนับหมืนนับพันทีไม่เคยได ้ยินเรืองรำวเช่นนี มำก่อนจะได ้ยินพวกเขำรู ้สึกประหลำดใ ่ ่ มจมก็เนื่ องมำจำกควำมผิดทังหลำยและ ้ จเมือได ้ยินคำพยำนว่ำนครบำบิโลนนั้นคือคริสตจักรทีล่ ่ ่ ้ บำปต่ำงๆของเธอเองและเนื่ องจำกเธอปฏิเสธไม่ยอมร ับควำมจริงทีสวรรค ์ส่งมำให ้เมือประชำชนทั ่ี ่ ่ ้ นเช่นนั้นจริงหรือไ งหลำยกลับไปหำครูทเคยสอนด ้วยคำถำมทีอยำกรู ้อยำกเห็นว่ำเรืองเหล่ ำนี เป็ ่ นหู ่ เพือปลอบควำมกลั ่ ม่บรรดำอำจำรย ์ก็จะเล่ำนิ ยำยและพยำกรณ์เรืองรื วของพวกเขำและทำให ้ ่ ่ ่ สำมัญสำนึ กทีตืนตัวของพวกเขำสงบลงแต่เนื องจำกมีคนมำกมำยไม่พอใจกับเพียงอำนำจของม ่ ำวว่ำ“พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ”อำจำรย ์จำกคริสตจัก นุ ษย ์เท่ำนั้นและต ้องกำรได ้ยินข ้อควำมทีกล่ ่ ้ร ับควำมนิ ยมทำตัวเหมือนเช่นฟำริสใี นสมัยก่อนคือเต็มไปด ้วยควำมโกรธเพรำะอำนำจของ รทีได พวกเขำถูกสงสัยและพวกเขำจะประณำมว่ำข่ำวเหล่ำนั้นมำจำกซำตำนและปลุกปั่นฝูงชนทีร่ ักบำ ่ ท้ ประกำศข่ ่ี ้ ปให ้ต่อว่ำและกดขีผู ำวนี {GC606.2}{GCth17527.2} ่ ่ เมือควำมขั ดแย ้งแผ่กระจำยเข ้ำไปสูเ่ รืองใหม่ และจิตใจของประชำชนถูกนำให ้หันไปสนใจธรร ่ กเหยียบย่ำแล ้วซำตำนจะเคลือนไหวอ ่ ่ ้ ย มบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีถู ำนำจทีมำพร ้อมกับข่ำวสำรนี เพี 461

อำนำจสัมบูรณ์

่ี อต ้ำนข่ำวสำรรู ้สึกโกรธคณะสงฆ ์จะพยำยำมดับแสงสว่ำงด ้วยควำมพยำยำมทีเ่ งแต่จะทำให ้ผูท้ ต่ ้ องไปยังฝูงแกะของพวกเขำพวกเขำพยำ กือบจะเหนื อธรรมชำติของมนุ ษย ์เพรำะกลัวว่ำแสงนี จะส่ ้ ้วยทุกวิธท ่ี ำได ้คริสตจักรร ้องขอกองกำลังทีเข ่ ้มแ ยำมระงับกำรวิเครำะห ์ปัญหำสำคัญเหล่ำนี ด ี จะท ้ ข็งของอำนำจฝ่ ำยกำรเมืองและในงำนนี บรรดำผู น้ ิ ยมระบอบเปปำซีกบั ชำวโปรเตสแตนต ์รวมตัว ่ ่ ่ นแล ้ กันเป็ นหนึ่ งเมือขบวนกำรบั งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์เริมชัดเจนและเด็ ดขำดมำกยิงขึ ้วจะมี ่ี อร ักษำพระบัญญัตพ กำรเร่งนำกฎหมำยมำใช ้ต่อต ้ำนผูท้ ถื ิ วกเขำจะถูกคุกคำมด ้วยโทษปร ับและโ ่ ้ ทษจองจำและบำงคนจะได ้ร ับข ้อเสนอด ้วยตำแหน่ งทีทรงอิ ทธิพลรวมทังของรำงวั ลและผลประโยช ่ ่ ่ ้ ่ น์อนๆเพื ื อเป็ นเครืองจูงใจให ้ละทิงควำมเชือแต่พวกเขำจะตอบด ้วยควำมแน่ วแน่ ม่นคงว่ ั ำ“ให ้ใช ้พ ่ นข ้อเรียกร ้องเดียวกับทีลู ่ เธอร ์ใช ้เมือเขำต ่ ระวจนะของพระเจ ้ำบอกควำมผิดของเรำ”ซึงเป็ ้องตกอ ้ ้ ยูภ ่ ำยใต ้สถำนกำรณ์เดียวกันผูท้ ถู ี่ กนำตัวขึนศำลยื นขึนปกป้ องควำมจริงอย่ำงเข ้มแข็งและมีบำง ่ ้ยินสิงที ่ คนเหล่ ่ ้ ดก็ลก ้ นเพือถื ่ อร ักษำพระบัญญัตข คนทีได ำนี พู ุ ขึนยื ิ องพระเจ ้ำด ้วยด ้วยกำรทำเช่น ้ ่ นผูท้ ไม่ ่ี มท ้ นี แสงสว่ ำงจึงถูกส่งมำยังคนนับพันซึงเป็ ี ำงจะได ้ร ับรู ้ถึงสัจธรรมเหล่ำนี เลย{GC607.1}{ GCth17527.3} ้ ่ งปฏิบต ่ กำรตังใจเชื อฟั ั ต ิ ำมพระวจนะของพระเจ ้ำจะได ้ร ับกำรปฏิบต ั เิ ยียงกบฏซำตำนจะปิ ดตำ ่ ควำมเชือเจ ่ ้ำนำยหรือนำยหญิงจะกดขีผู ่ ้ ของพ่อแม่ให ้ใช ้ควำมเข ้มงวดและควำมรุนแรงต่อลูกทีมี ่ อร ักษำพระบัญญัตอิ ำรมณ์ควำมร ักจะกลำยเป็ นของแปลกลูกๆจะถูกตัดควำมสัมพันธ ์แ ร ับใช ้ทีถื ่ เปำโลกล่ ่ ้ ่ งใจจะด ้ ละถูกขับไล่ออกจำกบ ้ำนสิงที ำวไว ้ก็จะเกิดขึน“แท ้จริงทุกคนทีตั ำเนิ นชีวต ิ ตำมท ่ ่ ำงพระเจ ้ำในพระเยซูคริสต ์จะถูกข่มเหง”2ทิโมธี3:12ในขณะทีผู ้ปกป้ องสัจธรรมปฏิเสธทีจะถวำย เกียรติวน ั อำทิตย ์ให ้เป็ นวันสะบำโตนั้นบำงคนจะถูกผลักเข ้ำไปอยูใ่ นเรือนจำบำงคนถูกเนรเทศบ ่ ้ องทั ่ งหมดที ้ ่ ำวถึงนี ดู ้ ประหนึ่ ำงคนถูกปฏิบต ั เิ ยียงทำสส ำหร ับปัญญำของมนุ ษย ์แล ้วในเวลำนี เรื กล่ ่ ำนำจแห่งกำรควบคุมของพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะถูกเพิกถอน งว่ำไม่น่ำจะเป็ นไปได ้แต่เมืออ ่ นผูเ้ กลียดชังข ้อบังคั ออกไปจำกมนุ ษย ์และพวกเขำตกไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของซำตำนซึงเป็ ้ ้ ้ บทังหลำยของพระเจ ้ำแล ้วเหตุกำรณ์ประหลำดจะพัฒนำขึนมำจิ ตใจโหดเหียมได ้เป็ นอย่ำงมำกเมื่ อควำมยำเกรงและควำมรักของพระเจ ้ำถูกนำออกไป{GC608.1}{GCth17528.1} ่ ่ ่ี อในข่ ่ ่ ขณะทีพำยุ กำลังเคลือนใกล ้เข ้ำมำมีคนกลุม ่ ใหญ่ทเชื ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมแต่ ยงั ไ ์ ่ ้ ้ ม่ได ้ชำระตัวให ้บริสท ุ ธิโดยกำรเชือฟังสัจธรรมนันจะละทิงจุดยืนของตนและเข ้ำร่วมกับฝ่ ำยต่อต ้ำ ่ นจำกกำรเข ้ำร่วมกับโลกและร ับวิญญำณของโลกพวกเขำจึงมองดูเรืองรำวต่ ำงๆด ้วยแสงสว่ำงทีเ่ ่ ่ กือบจะเหมือนกันกับโลกและเมือกำรทดสอบมำถึ งพวกเขำถูกเตรียมพร ้อมทีจะเลื อกทำงทีง่​่ ำยแล ่ ยมคนทีมี ่ ควำมสำมำรถสูงและพูดจำไพเรำะซึงคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยปี ติยน ะเป็ นทีนิ ิ ดีอย่ำงมีควำมสุขกับสั ่ ดพวกเขำกลำยเป็ นศัตรู จธรรมจะใช ้อำนำจมำหลอกลวงและนำจิตวิญญำณให ้หลงไปในทำงทีผิ ่ ่ สุ ่ ดของพีน้ ่ องทีนั ่ บถือกันในอดีตเมือบรรดำผู ่ ่ี อร ักษำวันสะบำโตถูกนำเข ้ำสูก ทีขมขื นที ท้ ถื ่ ำรพิพำ ่ ่ ่ ้นผูท้ ละทิ ่ี งควำมเชื ้ ่ ้ ่ อทีมี ่ ประสิทธิภำพทีสุ ่ ดข กษำเพือให ้กำรเรืองควำมเชื อนั อเหล่ ำนี จะเป็ นเครืองมื องซำตำนด ้วยกำรเป็ นพยำนเท็จและกล่ำวหำพวกเขำและด ้วยกำรใช ้รำยงำนเท็จและกำรพูดประ ่ จบประแจงเพือปลุ กปั่นผู ้มีอำนำจให ้ต่อต ้ำนพวกเขำ{GC608.2}{GCth17528.2} 462

อำนำจสัมบูรณ์

่ มเหงนี ควำมเชื ้ ่ ้ ในช่วงเวลำแห่งกำรกดขีข่ อของผู ร้ ับใช ้ทังหลำยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะถูกทด ่ ตย ์ตลอดมำโดยมองไปทีพระเจ ่ สอบพวกเขำประกำศคำเตือนอย่ำงซือสั ้ำและพระวจนะของพระอง ้ ่ ่ ค ์เท่ำนันพระวิญญำณของพระเจ ้ำทีทรงขับเคลือนอยูใ่ นจิตใจของพวกเขำทรงควบคุมกำรพูดขอ ่ สท ์ ่ งพวกเขำพวกเขำได ้ร ับแรงกระตุ ้นแห่งควำมร ้อนรนทีบริ ุ ธิและด ้วยแรงผลักดันจำกพระเจ ้ำทีลง ่ ่ ้ มำยังพวกเขำพวกเขำจึงก ้ำวเข ้ำสูก ่ ำรทำงำนในหน้ำทีโดยไม่ ได ้คำนึ งถึงผลทีจะเกิ ดขึนตำมมำจ ่ ่ ำกกำรพูดกับประชำชนถึงเรืองพระวจนะที พระเจ ้ำประทำนให ้พวกเขำไม่ได ้ไตร่ตรองถึงผลประโย ่ ักษำชือเสี ่ ยงหรือชีวต ่ ชน์ทำงฝ่ ำยโลกหรือหำวิธก ี ำรทีจะร ิ แต่เมือพำยุ แห่งกำรต่อต ้ำนและกำรตำห ่ ่ ่ ทำนขึนว่ ้ ำ“หำกเ นิ กระหนำลงมำใส่พวกเขำบำงคนทีตกอยูใ่ นควำมกลัวอย่ำงรุนแรงก็พร ้อมทีจะอุ รำสำมำรถมองเห็นล่วงหน้ำถึงผลจำกคำพูดของเรำเรำก็คงจะปิ ดปำกเงียบ”พวกเขำถูกควำมทุก ่ ข ์ยำกล ้อมไว ้ซำตำนโหมกระหน่ ำกำรทดลองทีรุ่ นแรงใส่พวกเขำงำนทีพวกเขำร ับมำนั้นดูประหนึ่ ่ ำให ้สำเร็จพวกเขำถูกคุกคำมด ้วยกำรทำลำยควำมกระตือรือร ้นอย่ งว่ำจะเกินควำมสำมำรถทีจะท ่ ำงมีชวี ต ิ ชีวำสูญหำยไปแต่ถงึ กระนั้นพวกเขำก็หน ั กลับไม่ได ้และแล ้วเมือพวกเขำรู ้สึกว่ำช่วยตนเ ่ ่ ่ องไม่ได ้อีกแล ้วพวกเขำจึงวิงเข ้ำไปหลบซ่อนในพระเจ ้ำผูย้ งใหญเพื ิ อเสริมกำลังพวกเขำจดจำได ้ ่ ดไปนั้นไม่ใช่คำพูดของพวกเขำเองแต่เป็ นของพระเจ ้ำผูท้ รงบัญชำให ้พวกเขำไปประกำ ว่ำคำทีพู ่ ศคำเตือนพระเจ ้ำทรงใส่สจั ธรรมเข ้ำมำในจิตใจของพวกเขำและพวกเขำไม่อำจเพิกเฉยทีจะออก ไปประกำศสัจธรรมนั้น{GC608.3}{GCth17528.3} ่ ำนมำต่ำงได ้ร ับประสบกำรณ์กำรทดสอบเดียวกันนี ไวคลิ ้ ประชำกรของพระเจ ้ำในยุคต่ำงๆทีผ่ ้ ฟฮัสลูเธอร ์ทินเดลบำสเตอร ์เวสเล่ย ์ต่ำงผลักดัน/เร่งเร ้ำว่ำหลักคำสอนทังหมดต ้องถูกนำมำตรวจ ้ กเรืองที ่ พระคั ่ ้ กกดขีข่ ่ มเ สอบกับพระคัมภีร ์และประกำศว่ำพวกเขำจะละทิงทุ มภีร ์ตำหนิ คนเหล่ำนี ถู ้ หงอย่ำงรุนแรงไม่รู ้จบสินแต่ ถงึ กระนั้นพวกเขำก็ไม่ได ้หยุดประกำศสัจธรรมประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริ ่ ่ กป สตจักรในแต่ละยุคต่ำงถูกแสดงให ้ปรำกฏชัดด ้วยกำรพัฒนำสัจธรรมทีพิเศษบำงประกำรซึงถู ่ ดหน้ำเข ้ำต ้ ร ับให ้เข ้ำกับควำมต ้องกำรของประชำกรของพระเจ ้ำในยุคนั้นๆสัจธรรมใหม่ทุกเรืองรุ ่ ท้ ได ่ี ้ร ับพระพรจำกแสงสว่ำงของสัจธรรมนั้นจะถูกทด ำนกับควำมเกลียดชังและกำรขัดขววำงซึงผู ลองและควำมยำกลำบำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำประทำนสัจธรรมพิเศษสำหร ับประชำชนในช่วงเวลำวิ ่ ่ ้ กฤตใครกล ้ำปฏิเสธทีจะประกำศเรื องเหล่ ำนี พระองค ์ทรงบัญชำให ้ผูร้ บั ใช ้ของพระองค ์นำคำเชิญ ชวนแห่งพระเมตตำคุณสุดท้ำยไปให ้แก่โลกพวกเขำอยูเ่ ฉยไม่ได ้ยกเว ้นว่ำจะยอมให ้จิตวิญญำณ ่ อควำมพินำศบรรดำทูตของพระคริสต ์ไม่ต ้องร ับผิดชอบต่อผลทีตำมมำพวกเขำจะต ่ ต ้องเสียงต่ ้อ ่ งทำหน้ำทีของตนเองและปล่อยผลลัพธ ์ไว ้ให ้พระเจ ้ำทรงจัดกำร{GC609.1}{GCth17529.1} ่ ่ นจนถึ ้ ้ นแรงทีสุ ่ ดผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำก็จะรู ้สึกงุ นงงอีกครงหนึ ้ั ่ งเพรำะ เมือกำรต่ อต ้ำนเพิมขึ งขันรุ ดูประหนึ่ งว่ำพวกเขำเป็ นผูน้ ำวิกฤตเข ้ำมำแต่สำมัญสำนึ กและพระวจนะของพระเจ ้ำต่ำงให ้ควำม ่ ่ กต ้องและถึงแม้วำ่ กำรทดลอง มั่นใจแก่เขำว่ำวิถท ี ำงทีพวกเขำก ำลังดำเนิ นอยูน ่ ้ันเป็ นแนวทำงทีถู ่ ยังคงดำเนิ นอยูพ ่ วกเขำก็ยงั คงได ้ร ับกำลังทีจะทนต่ อไปกำรแข่งขันนั้นประชิดเข ้ำมำใกล ้และรุนแ ้ ่ ่ งขึนพร ้ รงมำกขึนแต่ ควำมเชือและก ำลังใจของพวกเขำก็เพิมสู ้อมกับเหตุกำรณ์วก ิ ฤตนั้นคำพยำ ่ ่ นของเขำคือ“เรำไม่กล ้ำทีจะเปลี ยนแปลงพระวจนะของพระเจ ้ำไม่กล ้ำแบ่งแยกธรรมบัญญัตศ ิ ก ั ดิ ์ ์ ่ สิทธิของพระองค ์และไม่กล ้ำเรียกส่วนหนึ่ งว่ำสำคัญแต่เรียกอีกส่วนว่ำไม่สำคัญเพือจะได ้ร ับควำม 463

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ชืนชอบจำกโลกพระเจ ้ำทีเรำร ับใช ้นั้นจะช่วยกู ้พวกเรำได ้พระคริสต ์ทรงมีช ัยชนะเหนื ออำนำจขอ ้ ้วและทำไมเรำจึงต ้องกลัวโลกทีพระองค ่ งโลกนี แล ์ได ้ร ับชัยชนะแล ้วเล่ำ”{GC610.1}{GCth1752 9.2} ่ มเหงในรูปแบบต่ำงๆคือกำรก ้ำวหน้ำของหลักกำรซึงจะคงมี ่ ่ กำรกดขีข่ อยูน ่ ำนตรำบเท่ำทีซำต ำนยังคงมีชวี ต ิ อยูแ่ ละคริสตศำสนำยังคงมีอำนำจสำคัญไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะรับใช ้พระเจ ้ำได ้โดยไ ่ ม่ทำให ้ตัวเองมีสว่ นเข ้ำไปต่อต ้ำนกองทัพแห่งควำมมืดบรรดำทูตสวรรค ์ชัวจะเข ้ำจูโ่ จมเขำมันกลั ่ ่ ถู ่ กตำหนิ ด ้วยกำรดำรงชีวต วว่ำอิทธิพลของเขำจะนำเหยือออกไปจำกมื อของพวกมันคนชัวที ิ ขอ ่ ่ งเขำจะเข ้ำร่วมกับทูตแห่งควำมชัวเพือพยำยำมแยกตัวเองออกจำกพระเจ ้ำโดยใช ้กำรชักชวนให ้ ่ งเหล่ ่ ้ ประสบควำมสำเร็จก็จะใช ้อำนำจบังคับเพือควบคุ ่ ทำผิดเมือสิ ำนี ไม่ มสำมัญสำนึ ก{GC610.2 }{GCth17529.3} ่ ้ ้นบรรดำผูม้ อ แต่ตรำบใดทีพระเยซู ยงั ทรงเป็ นผูอ้ ท ุ ธรณ์ของมนุ ษย ์ในวิหำรเบืองบนนั ี ำนำจและ ้ งควบคุมกฎหม ประชำชนจะสัมผัสได ้ถึงอิทธิพลกำรควบคุมของพระวิญญำณบริสท ุ ธิอิ์ ทธิพลนี ยั ้ ้วสภำพของโล ำยของแผ่นดินได ้เป็ นบำงส่วนหำกไม่ใช่เป็ นเพรำะกำรควบคุมกฎหมำยเหล่ำนี แล ่ นอยูใ่ นขณะนี ในขณะที ้ ่ ้มีอำนำจหลำยคนของเรำเป็ นตัวแทนทีขยั ่ นขันแ กคงจะเลวร ้ำยกว่ำทีเป็ ผู ข็งของซำตำนพระเจ ้ำก็ทรงมีตวั แทนของพระองค ์อยูท ่ ่ำมกลำงผูน ้ ำของประเทศด ้วยศัตรูผลักดัน ่ ่ ผูร้ ับใช ้ของมันเพือเสนอวิธก ี ำรต่ำงๆทีจะขัดขวำงพระรำชกิจของพระเจ ้ำด ้วยควำมรุนแรงแต่เหล่ ่ ับอิทธิพลของทูตสวรรค ์บริสท ์ ดค ้ำนข ้อเสนอดังกล่ำว ำนักกำรปกครองทีย่ ำเกรงพระเจ ้ำซึงร ุ ธิจะคั ่ มใี ครสำมำรถโต ้แย ้งได ้ด ้วยประกำรฉะนี จึ ้ งมีหลำยคนขัดขวำงคลืนแห่ ่ ด ้วยข ้อควำมทีไม่ งควำมชั่ ่ ่ วทีรุ่ นแรงไว ้กำรต่อต ้ำนของศัตรูแห่งควำมจริงจะถูกควบคุมไว ้เพือให ้ข่ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมท ำ ่ ำเตือนสุดท ้ำยนี จะถู ้ กประกำศออกไปมันจะดึงดูดควำมสนใจของผูน้ ำทีองค ่ งำนต่อไปเมือค ์พระผูเ้ ้ ่ ้ ้ ป็ นเจ ้ำทรงทำงำนอยูด ่ ้วยในเวลำนี และจะมีบำงคนทียอมร ับข่ำวสำรนี และจะยืนขึนพร ้อมกับประช ำกรของพระองค ์ตลอดระยะเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก{GC610.3}{GCth17529.4} ่ ้ ทูตสวรรค ์ผูเ้ ข ้ำร่วมประกำศข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะส่ องสว่ำงทั่วไปทังโลกด ้วยร ัศมีขอ ้ ำนำยถึงงำนหนึ่ งทีมี ่ ขอบเขตครอบคลุมทั่วโลกและมีอำนำจทีไม่ ่ เคยมีมำ งท่ำนเหตุกำรณ์เช่นนี ท ก่อนขบวนกำรต ้อนรับกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ในปี ค.ศ.1840~1844;เป็ นกำรเปิ ดเผยให ้ ่ งใหญ่ ่ ่ ่ งถูกนำไปเผยแพร่ในทุกศูนย ์ประ เห็นถึงอำนำจทียิ ของพระเจ ้ำข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ วทำงศำสนำครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ี ดอย่ำง กำศข่ำวประเสริฐทั่วทุกมุมโลกและในบำงประเทศเกิดกำรตืนตั ทสุ ่ เคยเกิดขึนมำก่ ้ ่ ้ สมัยของกำรปฏิรป ่ บหก ทีไม่ อนในแผ่นดินอืนใดนั บตังแต่ ู ศำสนำของศตวรรษทีสิ ่ ่ ้ ก{GC611.1}{GCth175 แต่ขบวนกำรคำเตือนสุดท้ำยของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะยิ งใหญ่ กว่ำนี อี 30.1} ่ ้ ลก ่ เคยเกิ ่ ้ ่ ่ ง่ ผลทีจะเกิ ดขึนมี ั ษณะคล ้ำยคลึงกับสิงที ดขึนในวั นเพ็นเทคอสต ์ดัง“ฝนต ้นฤดู”ทีหลั ์ อเริ ่ มต ่ ้นกำรประกำศข่ำวประเสริฐเพือท ่ ำให ้เมล็ดทีมี ่ คำ่ นั้นงอกออกมำฉัน พระวิญญำณบริสท ุ ธิเมื ่ บเกียวผลที ่ ่ ำลังสุกฉันนั้น“ให ้เรำรู ้ ใด“ฝนชุกปลำยฤดู”จะทรงโปรดประทำนให ้ในช่วงท ้ำยเพือเก็ ก จักให ้เรำพยำยำมรู ้จักพระยำห ์เวห ์กำรปรำกฏของพระองค ์ก็แน่ นอนเหมือนรุง่ อรุณพระองค ์จะเส 464

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ ้ ด็จมำหำเรำอย่ำงห่ำฝนดังฝนชุกปลำยฤดูทรดพื นแผ่ นดิน”โฮเชยำ6:3;“โอบุตรทังหลำยของศิ โย นเอ๋ยจงยินดีเถิดจงเปรมปรีดในพระยำห ิ์ ์เวห ์พระเจ ้ำของพวกเจ ้ำเพรำะว่ำพระองค ์ประทำนฝนต ้น ่ ฤดูแก่เจ ้ำเพือแสดงควำมชอบธรรมและทรงเทฝนลงมำให ้พวกเจ ้ำคือฝนต ้นฤดูและฝนชุกปลำยฤ ดูอย่ำงแต่กอ ่ น”โยเอล2:23“พระเจ ้ำตรัสว่ำในวำระสุดท้ำยเรำจะเทพระวิญญำณของเรำบนมนุ ษย ์ ้ ทังหมด” ้ อทุกคนทีร่ ้องขอในพระนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะได ้ร ับควำมรอด”กิจกำ “และจะเป็ นเช่นนี คื ร2:17,21{GC611.2}{GCth17530.2} ่ พระรำชกิจยิงใหญ่ ของกำรประกำศข่ำวประเสริฐจะไม่ปิดฉำกลงด ้วยกำรสำแดงอำนำจของพร ่ อยไปกว่ำในสมัยของกำรเริมต ่ ้นพระรำชกิจกำรประกำศคำพยำกรณ์เรืองกำรหลั ่ ่ ะเจ ้ำทีน้ งของฝ ่ มประกำศข่ ่ ้ จะเป็ นจริงอีกครงเมื ่ นต ้นฤดูได ้สำเร็จลงเมือเริ ำวประเสริฐฉันใดควำมสำเร็จนี ก็ ั้ อฝนชุ ่ ่ อั ่ กปลำยฤดูหลังลงมำในช่ วงสุดท ้ำยของงำนกำรประกำศฉันนั้นนี่ จะเป็ น“วำระแห่งกำรฟื ้ นชืน”ที ่ ำนกล่ำวว่ำ“เพรำะฉะนั้นท่ำนทังหลำยจงกลั ้ ครทูตเปโตรหวังคอยไว ้เมือท่ บใจและหันมำหำพระเจ ้ำ ่ ่ ่ ่ เพือทีว่ำควำมผิดบำปของพวกท่ำนจะได ้ร ับกำรลบล ้ำงเพือวำระแห่งกำรฟื ้ นชืนจะได ้มำจำกพระพั ่ ่ ้ กตร ์พระเจ ้ำและเพือพระองค ์จะประทำนพระคริสต ์ทีทรงก ำหนดไว ้นั้นแก่ท่ำนทังหลำยคื อพระเยซู” กิจกำร3:19,20{GC611.3}{GCth17530.3} ่ ใบหน้ำอิมเอิ ่ บด ้วยร ัศมีและเจิดจ ้ำด ้วยกำรมอบถวำยตัวอันศักดิสิ์ บรรดำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำทีมี ์ งรีบจำกทีหนึ ่ ่ งไปยังอีกทีหนึ ่ ่ งเพือประกำศข่ ่ ้ กประกำศ ทธิจะเร่ ำวสำรจำกสวรรค ์ข่ำวคำเตือนนี จะถู ้ ้ป่ วยจะหำยโรคและหมำ ออกไปทั่วโลกด ้วยเสียงของคนจำนวนหลำยพันกำรอัศจรรย ์จะเกิดขึนผู ่ งหลำยซำตำนจะกระท ้ ่ ยสำคัญและกำรอัศจรรย ์จะติดตำมผูเ้ ชือทั ำหมำยสำคัญทีหลอกลวงด ้วยเ ้ ท้ อำศั ่ี ้ ช่นกันแม้กระทั่งทำให ้ไฟตกลงมำจำกฟ้ ำ(วิวรณ์13:13)ด ้วยประกำรฉะนี ผู ยอยูใ่ นโลกนีจะ ต ้องเลือกจุดยืนของพวกเขำเอง{GC612.1}{GCth17530.4} ่ ้ ์ ข่ำวสำรทีประกำศออกไปนี จะไม่ ถก ู ประกำศไปด ้วยกำรโต ้แย ้งแต่ด ้วยพระวิญญำณบริสท ุ ธิขอ ่ ้อโต ้แย ้งถูกเสนอไปแล ้วเมล็ดก็ถก ้ ้ งพระเจ ้ำผูท้ รงกระทำให ้เชือข ู หว่ำนไปแล ้วและบัดนี จะงอกขึ นแ ่ งพิ ่ มพ ์ทีผู ่ ้ประกำศข่ำวประเสริฐแจกไปส่งอิทธิพลออกมำให ้เห็นกระนั้นควำมคิดขอ ละเกิดผลสือสิ ่ ้ร ับข่ำวสำรกลับถูกขัดขวำงไม่ให ้เข ้ำใจถึงควำมจริงได ้อย่ำงเต็มทีหรื ่ อไม่ได ้ยอ งคนมำกมำยทีได ่ งบัดนี ล้ ำแสงส่องทะลุเข ้ำไปยังทุกทีจึ ่ งมองเห็นควำมจริงได ้อย่ำงชัดเจนและบุตร มถวำยกำรเชือฟั ้ ่ งใจจะตัดสำยพันธนำกำรทีผู ่ กมัดพวกเขำไว ้บัดนี สำยสั ้ ทังหลำยของพระเจ ้ำทีจริ มพันธ ์ของครอบ ่ ้ ่ มี ่ คำ่ มำก คร ัวและควำมสัมพันธ ์ในคริสตจักรไม่มอ ี ำนำจทีจะยับยังพวกเขำไว ้ได ้ควำมจริงเป็ นสิงที ่ ำทุกสิงทุ ่ กอย่ำงถึงแม้จะมีตวั แทนต่ำงๆทีท ่ ำกำรร่วมกันเพือต่ ่ อต ้ำนควำมจริงแต่จะมีคนกลุม ยิงกว่ ่ ้ ใหญ่ยน ื ขึนมำอยู ฝ ่ ่ ำยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ{GC612.2}{GCth17530.5} ้ั งใหญ่ ่ สงครำมครงยิ 465

อำนำจสัมบูรณ์

466

อำนำจสัมบูรณ์

บท39-เวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก ้ั ้นมีคำเอลเจ ้ำผู ้ครอบครองยิงใหญ่ ่ ้ “ในครงนั ผูค้ ุ ้มกันชนชำติของท่ำนจะลุกขึนและจะมี เวลำยำ ้ ้ ้ ้ ้ กลำบำกอย่ำงไม่เคยมีมำตังแต่ครงมี ั ประชำชำติจนถึงสมัยนันแต่ในครงนั ั นชนชำติของท่ำนจะได ้ ่ ชอบั ่ื นทึกไว ้ในหนังสือ”ดำเนี ยล12:1{GC613.1}{GCth17531.1} ร ับกำรช่วยกู ้คือทุกคนทีมี ่ ่ ้ ดลงพระเมตตำคุณจะไม่อ ้อนวอนเผือส ่ ำหร ั เมือกำรประกำศข่ ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมสิ นสุ ่ี ำผิดซึงอยู ่ ใ่ นโลกนี อี ้ กต่อไปผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำทำหน้ำทีส ่ ำเร็จแล ้วพวกเขำได ้ร ับ“ฝนชุกป บผูท้ ท ลำยฤดู”“วำระพักผ่อนหย่อนใจจำกพระพักตร ์พระเจ ้ำ”กิจกำร3:19TBS1971และพวกเขำก็เตรีย ่ เ่ บืองหน้ ้ มตัวพร ้อมสำหร ับเวลำแห่งกำรทดสอบทีอยู ำทูตสวรรค ์ไปและมำในสวรรค ์อย่ำงเร่งรีบทูต ่ บมำจำกโลกประกำศว่ำงำนของเขำทำสำเร็จแล ้วกำรทดสอบครงสุ ้ั ดท ้ำยได ้ สวรรค ์องค ์หนึ่ งทีกลั ่ สจ ่ ตย ์ต่อข ้อกำหนดของพระเจ ้ำต่ำงได ้รับ“ต ถูกนำมำให ้แก่โลกแล ้วและทุกคนทีพิ ู น์วำ่ ตนเองซือสั รำประทับของพระเจ ้ำผูท้ รงชนม ์” แล ้วจำกนั้นพระเยซูทรงยุตก ิ ำรอุทธรณ์ของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์พระองค ์ทรงชู ้ ้ พระหัตถ ์ขึนและตร ัสด ้วยเสียงอันดังว่ำ“สำเร็จแล ้ว”และทูตสวรรค ์ทังหมดถอดมงกุ ฎวำงลงขณะที่ พระองค ์ทรงประกำศอย่ำงเคร่งขรึมว่ำ“จงให ้คนอธรรมประพฤติกำรอธรรมต่อไปจงให ้คนโสมมป ์ นคนบริสุ ระพฤติกำรโสมมต่อไปจงให ้คนชอบธรรมทำกำรชอบธรรมต่อไปและจงให ้คนบริสท ุ ธิเป็ ทธิต่์ อไป”วิวรณ์22:11;ทุกคดีผ่ำนกำรตัดสินแล ้วว่ำจะได ้รับชีวต ิ หรือร ับควำมตำยพระคริสต ์ทรง ่ ้ ้ ลบมลทิลบำปเพือประชำกรของพระองค ์และทรงลบบำปทังหลำยของพวกเขำทิ งไปแล ้วจำนวนปร ้ ่ ะชำกรของพระองค ์นันถูกกำหนดไว ้แล ้ว“รำชอำณำจักรกับรำชอำนำจและควำมยิงใหญ่แห่งบรร ้ น”ดำเนี ้ ่ ้ร ับ ดำรำชอำณำจักรภำยใต ้สวรรค ์ทังสิ ยล7:27;กำลังจะถูกมอบให ้กับบรรดำทำยำททีได ้ อทรงครอบครองในฐำนะที ่ ่ ควำมรอดและพระเยซูจะได ้ร ับกำรสถำปนำขึนเพื ทรงเป็ น“กษัตริย ์เหนื ้ ้ อกษัตริย ์ทังหลำยและเจ ้ำนำยทังหลำย”วิวรณ์19:16{GC613.2}{GCth17531.2} ่ ่ เมือพระองค ์เสด็จออกจำกสถำนนมัสกำรนั้นควำมมืดก็ปกคลุมผูค้ นทีอำศั ยอยูบ ่ นแผ่นดินโล ่ ้ ์ กในช่วงเวลำทีน่ ำกลัวนันคนชอบธรรมจะต ้องดำรงชีวต ิ ในสำยพระเนตรของพระเจ ้ำผูบ้ ริสท ุ ธิโด ่ ่ี สำนึ กผิดในท ้ำยทีสุ ่ ดจะไปอยูภ ยปรำศจำกผูอ้ ท ุ ธรณ์กำรควบคุมคนชัวจะไม่ มอ ี ก ี ต่อไปและผูท้ ไม่ ่ ้ งควำมอดกลันพระทั ้ ้ ดลงโลกนี ปฏิ ้ เ ำยใต ้กำรควบคุมของซำตำนโดยสินเชิ ยนำนของพระเจ ้ำสินสุ สธพระเมตตำคุณของพระองค ์ดูแคลนควำมร ักของพระองค ์และเหยียบย่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระอ ่ ้ำวข ้ำมขอบเขตของเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ งค ์คนชัวก ุ ของพวกเขำไปแล ้วพระวิญญำณของพร ่ ้ ่ ดพวกเขำไม่มพ ่ ะเจ ้ำทีพวกเขำต่อต ้ำนอย่ำงดือด ้ำนจึงถูกถอนออกไปในทีสุ ี ระคุณของพระเจ ้ำทีค ่ วร ่ ้ำยหลังจำกนั้นซำตำนจะกวำดล ้ำงผูท้ อำศั ่ี อยคุ ้มกันจึงไม่ได ้ร ับกำรปกป้ องจำกเหล่ำผู ้ทีชั ยอยูใ่ ้ั ดท ้ำยในขณะทีทู ่ ตสวรรค ์ของพระเจ ้ำยุตท นโลกให ้ลงไปสูค ่ วำมทุกข ์ยำกลำบำกแสนสำหัสครงสุ ิ ่ี ้ ้ จะยับยังพำยุ ร ้ำยแห่งตัณหำของมนุ ษย ์นั้นองค ์ประกอบหลักทังหมดของควำมขั ดแย ้งอย่ำงรุนแรง ้ ่ ่ ้ำยแรงยิงกว่ ่ ำควำมพินำศ จะถูกปลดปล่อยให ้เป็ นอิสระทั่วทังโลกจะเข ้ำไปเกียวข ้องกับหำยนะซึงร ่ ดกับกรุงเยรูซำเล็มในสมัยโบรำณ{GC614.1}{GCth17532.1} ทีเกิ 467

อำนำจสัมบูรณ์

้ ทูตสวรรค ์เพียงองค ์เดียวทำลำยบุตรหัวปี ทุกคนของคนอียป ิ ต ์และทำให ้แผ่นดินทังหมดตกอยู ใ่ ่ นควำมเศร ้ำโศกเมือกษั ตริย ์ดำวิดทรงทำให ้พระเจ ้ำไม่ทรงพอพระทัยด ้วยกำรนับจำนวนประชำกร ่ ำกลัวเพือลงโทษบำปของพระองค ่ ของพระองค ์ทูตสวรรค ์เพียงองค ์เดียวนำกำรทำลำยทีน่ ์อำนำจ ่ ตสวรรค ์บริสท ์ อทำกำรเมือพระเจ ่ แห่งกำรทำลำยทีทู ุ ธิลงมื ้ำทรงบัญชำจะเป็ นอำนำจเดียวกันกับที่ ่ ำไปใช ้เมือพระองค ่ ้ กองกำลังทีเตรี ่ ยมพร ้อมเพือกระจำยหำยนะไปทุ ่ ทูตชัวน ์ทรงอนุ ญำตบัดนี มี กแ ห่งหนแล ้วเหลือเพียงแต่รอให ้พระเจ ้ำทรงอนุ ญำตเท่ำนั้น{GC614.2}{GCth17532.2} ่ี ้เกียรติยกย่องพระบัญญัตข ผูท้ ให ิ องพระเจ ้ำจะถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นผูน้ ำกำรพิพำกษำของพระเจ ้ ่ ดขึนในธรรมชำติ ้ ำลงมำยังโลกและพวกเขำจะถูกตรำว่ำเป็ นต ้นเหตุของควำมปั่นป่ วนน่ ำกลัวทีเกิ ่ ดขึนในท่ ้ ่ ำให ้โลกนี เต็ ้ มล ้นไปด ้วยควำมทุก และกำรต่อสู ้และกำรนองเลือดทีเกิ ำมกลำงมนุ ษย ์ซึงท ่ ก ้ ำให ้คนชัวเดื ่ อดดำลควำมโกรธของพวกเขำจะระเบิ ข ์โศกพลังอำนำจทีอยู ่ บั คำเตือนสุดท ้ำยนี ท ่ มเหงทีรุ่ นแ ดใส่ทุกคนทีร่ ับข่ำวสำรและซำตำนจะปลุกปั่นให ้จิตใจมีควำมเกลียดชังและกำรกดขีข่ ่ น{GC614.3}{GCth17532.3} ้ รงยิงขึ ่ ่ ดพระเจ ้ำไม่ได ้สถิตร่วมอยูก ้ เมือในที สุ ่ บ ั ชนชำติยวิ อีกต่อไปพวกปุโรหิตและประชำชนทังหลำย ไม่รู ้ถึงแม้พวกเขำจะอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของซำตำนและถูกตัณหำเลวทรำมร ้ำยกำจซัดเซไปม ่ ำก็ตำมพวกเขำก็ยงั ถือว่ำตนเองยังเป็ นประชำกรทีพระเจ ้ำทรงเลือกไว ้กำรประกอบพิธใี นพระวิหำ ่ ่ ้อนและทุกวันปุโรหิตอธิ รยังคงดำเนิ นต่อไปพวกเขำยังคงถวำยเครืองบูชำบนแท่นบูชำทีเปรอะเปื ่ึ ำผิดด ้วยกำรทำให ้พระโลหิตของพระบุตรทีร่ ักของพ ษฐำนให ้พระเจ ้ำทรงอวยพรประชำชนผูซ ้ งท ้ ่ ำตัดสินที่ ระองค ์ตกและยังหำทำงฆ่ำผูร้ ับใช ้ทังหลำยรวมถึ งบรรดำอัครทูตของพระองค ์ดังนั้นเมือค ่ ้ กประกำศออกมำจำกสถำนนมัสกำรและชะตำกรรมของโลกถูกกำหนดไว ้ต เปลียนแปลงไม่ ได ้นี ถู ่ี ่ ลอดนิ ร ันดรแล ้วนั้นผูท้ อำศั ยอยูใ่ นโลกจะไม่รู ้คนเหล่ำนั้นทีพระเจ ้ำทรงถอนพระวิญญำณของพระ ่ ่ องค ์คืนในทีสุดก็ยงั คงปฏิบต ั ศ ิ ำสนำทีเป็ นแต่เพียงพิธก ี รรมต่อไปและควำมร ้อนรนในรูปแบบซำต ่ ้ำชำยแห่งควำมชัวจะดลบั ่ ่ ่ ้ำยของมันจะมีรู ำนทีเจ นดำลพวกเขำเพือควำมส ำเร็จของแผนกำรชัวร ่ ให ้กับพระเจ ้ำ{GC615.1}{GCth17533.1} ปแบบคล ้ำยคลึงกับควำมร ้อนร ้นทีมี ้ สตอำณำจักรและผูม้ ี ในขณะทีวั่ นสะบำโตกลำยเป็ นประเด็นพิเศษของควำมขัดแย ้งไปทั่วทังคริ ่ งคับให ้ทุกคนถือร ักษำวันอำทิตย ์นั้นชนคนกลุ่ อำนำจฝ่ ำยศำสนำและฝ่ ำยโลกจับมือร่วมกันเพือบั ่ นกรำนปฏิเสธไม่ยอมทำตำมคำสังที ่ ผู ่ ้คนส่วนมำกทำกันจะทำให ้พวกเขำเป็ นเป้ ำหมำย มน้อยทียื ่ นกรำนต่อต ้ำนข ้อกำห ของกำรประณำมรุนแรงอย่ำงกว ้ำงขวำงจะมีกำรเร่งเร ้ำว่ำคนส่วนน้อยทียื ้ นดของคริสตจักรและกฎหมำยของรัฐไม่ควรถูกปล่อยไปให ้พวกเขำร ับทุกข ์ดีกว่ำปล่อยให ้ทังประ ่ ่ ้ว“ผูค้ รอบครองพลเมืองและพวก เทศตกลงสูค ่ วำมสับสนและกำรไร ้กฎหมำยเมือกว่ ำ1800ปี ทีแล ้ั ้ ่ ำใส่พระคริสต ์คำยำฟำสเจ ้ำเล่ห ์กล่ำวว่ำ“เป็ ผูใ้ หญ่ทงหลำย”ใช ้ข ้อกล่ำวหำเดียวกันนี โหมกระหน ่ คนหนึ่ งตำยเพือประชำชนแทนที ่ ่ ้ นกำรดีสำหร ับพวกท่ำนทีจะมี จะให ้คนทังชำติ ต ้องพินำศ”ยอห ์น ้ นข ้อสรุปของเรืองทั ่ งหมดและในที ้ ่ ดกฎหมำยลงโทษผูท้ ่ี 11:50;ดูเสมือนหนึ่ งว่ำข ้อกล่ำวหำนี เป็ สุ ่ ให ่ ้บริสท ์ กตรำขึนมำพวกเขำจะถู ้ ถือร ักษำวันสะบำโตของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ุ ธิจะถู กประณำมว่ำเป็ ่ี นผูท้ สมควรได ้ร ับกำรลงโทษอย่ำงรุนแรงและหลังจำกช่วงเวลำหนึ่ งผ่ำนไปประชำชนจะได ้ร ับอิสร 468

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ำพวกเขำลัทธิโรมันในสมัยโลกเก่ำและโปรเตสแตนต ์ทีละทิ ่ งควำมเชื ้ ่ ะเสรีทจะฆ่ อในโลกสมั ยใหม่ ้ ่ อร ักษำบทบัญญัตท จะปฏิบต ั ใิ นแบบเดียวกันต่อคนทังหลำยที ถื ิ ุกข ้อของพระเจ ้ำ{GC615.2}{GC th17533.2} ประชำกรของพระเจ ้ำจะถูกผลักเข ้ำไปสูเ่ หตุกำรณ์แห่งควำมลำบำกและควำมทุกข ์ยำกตำมที่ ผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำบรรยำยไว ้ว่ำเป็ นเวลำทุกข ์ใจของยำโคบ“พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำเรำไ ด ้ยินเสียงร ้องเพรำะควำมกลัวควำมสยดสยองและควำมไร ้สันติภำพ..หน้ำตำทุกคนจึงซีดไปอนิจ จำเอ๋ยวันนั้นใหญ่โตเหลือเกินไม่มวี น ั ใดเหมือนเป็ นเวลำทุกข ์ใจของยำโคบแต่เขำก็ยงั จะรอดวัน ้ นันไปได ้”เยเรมีย ์30:5-7{GC616.1}{GCth17534.1} ้ ้ของยำโคบด ้วยกำรอธิษฐำนในยำมค่ำคืนแห่งควำมทุกข ์ยำกเพือขอควำมช่ ่ กำรปลำสู วยเหลื ้ อให ้รอดพ ้นจำกเงือมมื อของเอซำว(ปฐมกำล32:24-30) ่ เป็ นภำพทีแสดงให ้เห็นถึงประสบกำรณ์ของประชำกรของพระเจ ้ำในเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกเป็ ่ ่ ่ นเพรำะกำรหลอกลวงเพือแย่ งชิงพรจำกบิดำทีควรให ้กับเอซำวยำโคบจึงต ้องหนี เอำชีวต ิ รอดเมือ ่ ่ ใ่ นสภำพคนหนี ภยั เป็ นเวลำหลำยปี ยำโคบได ้ออกเดิน พีชำยของเขำขู ่จะฆ่ำเขำภำยหลังจำกทีอยู ้ ่ ่งหน้ำกลับไปยังบ ้ำ ทำงตำมพระบัญชำของพระเจ ้ำพร ้อมกับภรรยำและลูกๆและฝูงสัตว ์เลียงเพื อมุ ่ ้ ่ นเกิดเมือเขำมำถึ งชำยแดนเขำเกิดกลัวขึนมำเมื อได ้ข่ำวว่ำเอซำวกำลังเดินทำงมำหำเขำพร ้อมด ้ ่ นทำงมำกับยำโคบไม่มอ วยหมู่นักรบจำนวนมำกไม่ต ้องสงสัยเลยว่ำคงจะมำแก ้แค ้นคณะทีเดิ ี ำวุธ ่ ติดมือและป้ องกันตัวเองไม่ได ้ดูประหนึ่ งว่ำคงจะต ้องตกเป็ นเหยือควำมรุ นแรงและคงถูกฆ่ำอย่ำงไม่ อำจปกป้ องตนเองได ้และนอกเหนื อจำกภำระของควำมกังวลและควำมกลัวแล ้วเขำยังถูกทับถมเพิ่ ้ ้วยควำมทุกข ์ของกำรตำหนิ ตวั เองเป็ นเพรำะบำปของเขำเองทีน ่ ำอันตรำยนี มำควำ ้ มให ้หนักขึนด ่ ยวเท่ำนั้นทีจะปกป้ ่ มหวังเดียวของเขำคือพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำกำรอธิษฐำนเป็ นสิงเดี องเขำแ ้ ่ ่ ่ ่ ่ ่ ย ต่กระนันเขำทำทุกสิงทีตัวเขำเองต ้องทำเพือแก ้ไขควำมผิดทีเขำทำไว ้กับพีชำยและหลีกเลียงภั ่ กคำมเข ้ำมำผูต้ ด ่ คล ่ ้ำยคลึงกันนี ด ้ ้วยเช่นกันเมือพวกเข ่ อันตรำยทีคุ ิ ตำมของพระคริสต ์จะทำสิงที ่ ดวำงตัวเองให ้อยูภ ำเข ้ำมำใกล ้เวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกพวกเขำจะทำทุกวิถท ี ำงเพือจั ่ ำยใต ้แสงสว่ ่ ้ ่ ้ ่ กคำมต่อเสรีภำพ ำงทีเหมำะสมต่ อหน้ำคนทังหลำยเพื อปลดเปลื องอคติ และหันเหภัยอันตรำยทีคุ ของสำมัญสำนึ ก{GC616.2}{GCth17534.2} ่ ่ ให ้ใครได ้เห็นควำมระทมทุกข ์ เมือยำโคบส่ งคนในครอบคร ัวให ้ออกเดินทำงไปล่วงหน้ำเพือไม่ ของเขำแล ้วเขำก็เข ้ำเฝ้ ำอ ้อนวอนพระเจ ้ำตำมลำพังเขำสำรภำพบำปของเขำและยอมรับพระเมต ่ ตอ ้ ตำคุณของพระเจ ้ำทีมี ่ เขำด ้วยควำมขอบคุณด ้วยควำมถ่อมตัวลงอย่ำงสุดซึงเขำร ้องทูลขอพัน ่ ่ ธสัญญำทีพระเจ ้ำทำไว ้กับบรรพบุรษ ุ และพระสัญญำทีพระองค ์ประทำนให ้แก่เขำในนิ มต ิ ของยำม ่ ่ ้ ยวิกฤตในชีวต ่ ค่ำคืนทีเบธเอลและในดิ นแดนทีเขำลี ภั ิ ของเขำมำถึงแล ้วทุกสิงตกอยู ใ่ นอันตรำยใ ่ ้ ้ นควำมมืดมิดและควำมโดดเดียวนันเขำยังคงอธิษฐำนและถ่อมตัวลงต่อเบืองพระพักตร ์พระเจ ้ำต่ ้ ้ อไปทันใดนั้นมีมอ ื หนึ่ งวำงบนบ่ำของเขำเขำคิดว่ำศัตรูกำลังมุ่งหวังเอำชีวต ิ ของเขำและเขำปลำสู ่ี โ่ จมเขำด ้วยพลังแห่งควำมสินหวั ้ ้ ่ นใหม่กำลังจะเริมต ่ ้นขึนชำยแปลกหน้ ้ กับผูท้ มำจู งทังหมดเมื อวั ำ ่ อออกไปแตะด ้วยกำลังเหนื อธรรมชำติของมนุ ษย ์ชำยทีแข็ ่ งแรงรู ้สึกรำวกับว่ำตนเองเป็ นอัมพ ยืนมื 469

อำนำจสัมบูรณ์

่ เวณคอของคูต ำตและเขำก็ล ้มลงช่วยตนเองไม่ได ้ร ้องไห ้อ ้อนวอนซบหน้ำลงทีบริ ่ อ ่ สู ้ลึกลับบัดนี ย้ ่ ำโคบทรำบดีวำ่ บุคคลทีเขำต่ อสู ้อยูน ่ ้ันเป็ นทูตแห่งพันธสัญญำถึงแม้เขำจะพิกำรและได ้ร ับควำมเ ่ จ็บปวดอันแสนสำหัสแต่เขำก็ไม่ยอมปล่อยเป้ ำหมำยของเขำไปนำนแล ้วทีเขำต ้องทนอยูก ่ บั ควำม ้ สับสนควำมเศร ้ำเสียใจและควำมกังวลใจต่อบำปของเขำบัดนี เขำจะต ้องได ้ร ับควำมมั่นใจว่ำเขำไ ด ้รับกำรอภัยบำปแล ้วดูเหมือนว่ำอำคันตุกะจำกพระเจ ้ำกำลังจะจำกไปแต่ยำโคบกอดยึดทูตองค ์ นั้นไว ้แน่ นทูลขอพระพรทูตองค ์นั้นร ้องขอว่ำ“ปล่อยเรำไปเถอะเพรำะใกล ้สว่ำงแล ้ว”แต่บรรพบุรษ ุ ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่ยอมให ้ท่ำนไปนอกจำกท่ำนจะอวยพรแก่ข ้ำพเจ ้ำ”สิงที ่ แสดงออกมำใ ่ ร ้องอุทำนขึนว่ ้ นควำมมั่นใจทีหนั ่ กแน่ นและพำกเพียรเพียงไรหำกคำร ้องทูลนี เป็ ้ นคำพูดทีโอ ่ ้อวดและแ ห ้เห็นนี เป็ ่ อบอ ้ำงยำโคบคงถูกทำลำยไปในพริบตำเดียวแต่กำรทูลขอของเขำนั้นเป็ นควำมมั่นใจของคนทีส ำรภำพถึงควำมอ่อนแอและควำมไม่คค ู่ วรของเขำแต่ยงั คงวำงใจในพระเมตตำของพระเจ ้ำผู ้ทรงรั กษำพระสัญญำของพระองค ์{GC616.3}{GCth17534.3} “เขำสู ้กับทูตสวรรค ์และมีช ัย”โฮเชยำ12:4;ด ้วยกำรถ่อมตนกำรกลับใจใหม่และกำรถวำยตัวค ่ ้องตำยผูน้ ี จึ ้ งเอำชนะพระผูย้ งใหญ่ ่ิ นบำปทีต แห่งสวรรค ์ได ้เขำยึดมั่นในพระสัญญำของพระเจ ้ำด ้ว ่ ่ ยมืออันสันเทำและพระทั ยแห่งร ักของพระองค ์ไม่อำจหันหลังให ้กับคำอ ้อนวอนของคนบำปเพือเป็ ่ ่ นหลักฐำนแห่งชัยชนะและเป็ นกำรหนุ นใจให ้ผูอ้ นท ื่ ำตำมแบบอย่ำงของเขำชือของเขำที คอยเตื อ ่ ่ เป็ ่ นอนุ สรณ์แห่งชัยชนะของเขำทังนี ้ จำกควำมจริ ้ นถึงบำปของเขำถูกเปลียนเป็ นชือที งทีว่​่ ำยำโค ่ ้องเผชิ บมีช ัยเหนื อพระเจ ้ำเขำก็จะได ้ร ับควำมมั่นใจว่ำจะมีช ัยชนะเหนื อมนุ ษย ์ด ้วยเขำไม่กลัวทีต ่ ญหน้ำกับควำมโกรธของพีชำยอี กต่อไปแล ้วเพรำะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเป็ นผูป้ กป้ องเขำ{GC61 7.1}{GCth17535.1} ่ี ำลำยเขำเพรำะบำปข ซำตำนกล่ำวหำยำโคบต่อหน้ำทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำโดยอ ้ำงสิทธิทจะท ่ ้ ำสู ้ ้อยูต ้ นนั้ องเขำมันยุยงให ้เอซำวมุ่งหน้ำมำต่อสู ้เขำและในระหว่ำงทีบรรพบุ รษ ุ ท่ำนนี ปล ่ ลอดทังคื ่ ้ ่ งในพระเจ ้ำยำโคบถู นซำตำนพยำยำมบังคับให ้ยำโคบรู ้สึกผิดเพือให ้เขำท ้อใจและละทิงกำรพึ งพิ ้ กผลักดันจนเกือบสินหวั งแต่เขำทรำบดีวำ่ หำกเขำไม่ได ้กำรช่วยเหลือจำกสวรรค ์เขำจะต ้องพินำ ่ ศอย่ำงแน่ นอนเขำกลับใจจำกบำปอันยิงใหญ่ อย่ำงจริงใจและร ้องทูลขอพระเมตตำคุณจำกพระเจ ้ ้ ำเขำจะไม่ยอมหันไปจำกควำมตังใจของเขำแต่ ยด ึ พระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นทูตแห่งสรวงสวรรค ์ไว ้แน่ นแล ะร ้องทูลขอด ้วยควำมจริงใจและด ้วยควำมปวดร ้ำวจนกระทั่งได ้ชัยชนะ{GC618.1}{GCth17535.

2} ่ ่ กขึนท ้ ำล ดังซำตำนชักจู งให ้เอซำวเดินหน้ำเข ้ำต่อสู ้กับยำโคบฉันใดมันก็จะก่อกวนให ้คนชัวลุ ำยประชำกรของพระเจ ้ำในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกฉันนั้นและมันกล่ำวหำยำโคบฉันใดมันก็ จะโหมข ้อกล่ำวหำใส่คนของพระเจ ้ำฉันนั้นมันถือว่ำโลกอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของมันแต่คนกลุม ่ เล็ก ่ ้ ้ ๆทีถือร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำกำลังต่อต ้ำนอำนำจของมันอยูห ่ ำกมันกวำดล ้ำงคนเหล่ำนี ให ์ หมดไปจำกโลกได ้มันก็จะได ้ร ับชัยชนะอย่ำงเต็มบริบูรณ์มน ั มองเห็นทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิคอยปกป้ อ ้ งพวกเขำไว ้และมันอนุ มำนว่ำบำปทังหมดของพวกเขำถู กอภัยไปแล ้วแต่มน ั ไม่รู ้ว่ำกรณีของพวกเ ้ ่ นลวงให ้พ ขำได ้ร ับกำรตัดสินในสถำนนมัสกำรเบืองบนแล ้วมันรู ้มำอย่ำงแม่นยำถึงบำปต่ำงๆซึงมั 470

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ่ นควำมจริง วกเขำลงมือไปและมันนำบำปเหล่ำนี เสนอต่ อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยแสงสว่ำงทีเกิ ้ สมควรได ้ร ับควำมชอบพระทัยจำกพระเจ ้ำเช่นเดียวกับตัวมันเองมันป เสนอให ้เห็นว่ำคนเหล่ำนี ไม่ ่ ง ระกำศว่ำในแง่ของควำมยุตธิ รรมแล ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่สำมำรถอภัยบำปของพวกเขำโดยทียั ้ นเหยือของมั ่ ทำลำยมันและทูตสวรรค ์ของมันได ้มันอ ้ำงว่ำคนเหล่ำนี เป็ นและเรียกร ้องให ้มอบพวก ่ ำลำยทิง{GC618.2}{GCth17535.3} ้ เขำเหล่ำนั้นมำไว ้ในมือของมันเพือท ่ ่ ในขณะทีซำตำนกล่ ำวหำประชำกรของพระเจ ้ำในเรืองบำปของพวกเขำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรง ่ ดควำมวำงใจในพระเจ ้ำควำมเชือในพระองค ่ ปล่อยให ้มันล่อลวงพวกเขำจนถึงทีสุ ์และควำมหนักแ ่ ่ น่ นมันคงของพวกเขำจะถูกทดสอบอย่ำงรุนแรงเมือพวกเขำต่ำงทบทวนอดีตของตนเองควำมหวั ้ งของพวกเขำก็พงั ทลำยเพรำะพวกเขำมองเห็นกำรดีเพียงน้อยนิ ดในชีวต ิ ทังหมดของตนเองพวก เขำตระหนักดีถงึ ควำมอ่อนแอและควำมไม่คค ู่ วรซำตำนพยำยำมทำให ้พวกเขำผวำกลัวกับควำม ่ี นหวั ้ ่ คิดว่ำพวกเขำอยูใ่ นกรณี ทสิ งเพรำะรอยเปื ้อนมลทินของพวกเขำนั้นไม่มท ี ำงทีจะลบล ้ำงออก ่ ำลำยควำมเชือของพวกเขำเพื ่ ่ ไปมันหวังทีจะท อให ้พวกเขำยอมแพ ้ต่อกำรทดลองและหันหลังออ ่ กไปจำกควำมภักดีทมี ี ตอ ่ พระเจ ้ำ{GC618.3}{GCth17535.4} ่ี ่งหวังจะทำลำยพวกเขำแต่กระนั้นควำมทุก แม้ประชำกรของพระเจ ้ำจะถูกล ้อมรอบด ้วยศัตรูทมุ ่ ่ มเหงอันเนื่ องจำกสัจธรรมพ ข ์ระทมใจทีพวกเขำต ้องทนอยูน ่ ้ันไม่ได ้เกิดจำกควำมกลัวกำรกดขีข่ ่ งอยูใ่ นตัว วกเขำกลัวว่ำพวกเขำยังไม่ได ้สำรภำพบำปทุกบำปและกลัวว่ำควำมผิดบำงประกำรทียั จะทำให ้พวกเขำไม่ได ้ร ับพระสัญญำของพระเจ ้ำทีว่​่ ำ“เรำจะเฝ้ ำรักษำเจ ้ำให ้พ ้นจำกช่วงเวลำแห่ง ่ ้ กำรทดลองใจซึงจะมำถึ งคนทั่วทังโลก”วิ วรณ์3:10;หำกพวกเขำได ้ร ับควำมมั่นใจว่ำบำปได ้ร ับกำ ่ รอภัยแล ้วพวกเขำก็จะไม่หวันเกรงกำรทรมำนหรื อควำมตำยแต่หำกพิสจู น์แล ้วว่ำพวกเขำไม่คค ู่ ว ์ รและต ้องสูญเสียชีวต ิ เนื่ องจำกควำมบกพร่องในอุปนิ สยั แล ้วพระนำมบริสท ุ ธิของพระเจ ้ำก็จะได ้ร ั บกำรตำหนิ {GC619.1}{GCth17536.1} ่ ดขึนอยู ้ ่ พวกเขำได ้ยินเสียงกำรวำงแผนกำรทรยศและมองเห็นกำรกบฏทีเกิ ท ่ ่วทุ ั กทิศและสิงเห ้ ่ นควำมใฝ่ ฝันทีแท ่ ้จริงขอ ล่ำนี กระตุ ้นอยูภ ่ ำยในพวกเขำให ้เกิดควำมปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำซึงเป็ ่ ้องกำรให ้กำรละทิงศำสนำอั ้ ่ ้ ่ ้ำยของคนอธรรมสินสุ ้ ดลง งจิตวิญญำณทีต นยิงใหญ่ นีและควำมชั วร ่ ้ ้ ่ น แต่ในขณะทีพวกเขำทู ลวิงวอนขอพระเจ ้ำให ้หยุดยังผลงำนของกำรกบฏนี ควำมรู ้สึกสำนึ กทีเด่ ่ ่ ่ ยิ ่ งใหญ่ ่ ชัดบอกพวกเขำว่ำพวกเขำไม่มอ ี ำนำจพอทีจะต ้ำนและห ้ำมปรำมคลืนควำมชั วที เหล่ำนี ไ้ ้ ด ้พวกเขำรู ้สึกว่ำหำกเขำใช ้ควำมสำมำรถทังหมดในงำนกำรร ับใช ้พระคริสต ์อย่ำงสม่ำเสมอมุ่งมั่ ่ ้วกองกำลังของซำตำนคงมีกำลังทีจะมี ่ ช ัยเหนื อพวกเขำได ้น้อยลง นร ับใช ้ด ้วยกำลังอย่ำงเต็มทีแล ้ กว่ำนี {GC619.2}{GCth17536.2} ้ ้ งกำรกลับใจจำกบำป พวกเขำถ่อมจิตวิญญำณของตนเองลงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำชีไปยั มำกมำยในอดีตและร ้องทูลขอพระสัญญำของพระเจ ้ำ“ให ้มันยอมอยูใ่ ต ้กำรปกป้ องของเรำให ้มัน ่ สร ้ำงสันติภำพกับเรำให ้มันสร ้ำงสันติภำพกับเรำ”อิสยำห ์27:5;ควำมเชือของพวกเขำไม่ ได ้สูญส ลำยไปเพียงเพรำะคำอธิษฐำนต่ำงๆไม่ได ้รับคำตอบในทันทีถงึ แม้พวกเขำจะตกอยูใ่ นควำมกังวล ่ ่ ้องทูลขอพวกเขำยึดมั่ ควำมหวำดกลัวและควำมระทมทุกข ์ทีแสนสำหั สพวกเขำก็ไม่ได ้หยุดทีจะร 471

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ตวิญญำณพูดออกมำคือ“ข ้ นในพระกำลังของพระเจ ้ำเหมือนทียำโคบกอดทู ตสวรรค ์ไว ้และคำทีจิ ำพเจ ้ำไม่ยอมให ้ท่ำนไปนอกจำกท่ำนจะอวยพรแก่ข ้ำพเจ ้ำ”{GC619.3}{GCth17536.3} ้ ่ งสิทธิบุตรหัวปี ด ้วยกำรฉ้อโกงแล ้วพระเจ ้ำจะไม่ หำกก่อนหน้ำนี ยำโคบไม่ กลับใจจำกบำปทีแย่ สดับฟังคำอธิษฐำนของเขำและร ักษำชีวต ิ ของเขำด ้วยควำมเมตตำปรำนี ในช่วงเวลำแห่งควำมทุ ้ อนกันหำกประชำกรของพระเจ ้ำยังมีบำปทีไม่ ่ ได ้สำรภำพปรำกฏขึนมำ ้ กข ์ยำกก็จะเป็ นเช่นนี เหมื ่ ้องทรมำนอยูด ตรงหน้ำพวกเขำในขณะทีต ่ ้วยควำมหวำดกลัวและควำมระทมทุกข ์แล ้วพวกเขำคง ่ จะท่วมท ้นด ้วยควำมรู ้สึกมำกมำยควำมท ้อแท ้ใจจะทำลำยควำมเชือของพวกเขำและพวกเขำคงจ ่ ลอ ้อนวอนขอพระเจ ้ำช่วยพวกเขำให ้หลุดพ ้นแต่ในขณะทีพวกเขำรู ่ ะไม่มค ี วำมมั่นใจทีจะทู ้สึกสำ ้ งควำมไม่คค ่ ่ นึ กอย่ำงลึกซึงถึ ู่ วรของตนเองนั้นพวกเขำไม่มค ี วำมผิดใดทีปกปิ ดไว ้ซึงจะต ้องถูกเปิ ้ ้วและถูกลบออกไปหมดแล ้วและพ ดเผยบำปต่ำงๆของพวกเขำได ้ไปสูก ่ ำรพิพำกษำก่อนหน้ำนี แล วกเขำระลึกถึงบำปเหล่ำนั้นไม่ได ้อีกต่อไป{GC620.1}{GCth17537.1} ่ ำพระเจ ้ำจะทรงมองข ้ำมควำมไม่ซอสั ่ื ตย ์เล็กๆน้อยๆในชีวต ซำตำนนำคนมำกมำยให ้เชือว่ ิ แต่ว ิ ่ ้ ธีกำรทีพระองค ์ทรงจัดกำรกับยำโคบนันแสดงให ้เห็นว่ำพระองค ์จะไม่ทรงอนุ ญำตหรือยอมทนต่อ ่ กคนทีพยำยำมแก ่ ควำมชัวทุ ้ตัวหรือปกปิ ดบำปของตนเองและปล่อยให ้บำปนั้นยังคงถูกบันทึกอยู่ ่ อำชีพ ในหนังสือแห่งสวรรค ์โดยไม่ยอมสำรภำพหรือไม่ยอมรับกำรอภัยจะพ่ำยแพ ้แก่ซำตำนยิงมี ่ งส่งและมีตำแหน่ งทีมี ่ เกียรติมำกเท่ำไรวิถท ่ ำเศร ้ำใจในสำยพระเ กำรงำนทีสู ี ำงของพวกเขำจะยิงน่ ่ิ ่ นเท่ ้ ำนั้นผูท้ รี่ี ร นตรของพระเจ ้ำและศัตรูยงใหญ่ ของพวกเขำจะได ้ร ับชัยชนะอย่ำงแน่ นอนมำกยิงขึ ่ นแห่งควำมทุกข ์ยำกม อไม่เตรียมตัวให ้พร ้อมสำหรับวันของพระเจ ้ำจะไม่สำมำรถร ับชัยชนะเมือวั ่ ่ ่ สภำพเช่นนั้นจะหมดหวัง{GC620.2}{GCth17 ำถึงหรือเมือเวลำใดๆที ตำมมำภำยหลั งทุกคนทีมี 537.2} ่ี ้ำงตนเป็ นคริสเตียนซึงต ่ ้องเผชิญหน้ำกับควำมขัดแย ้งอันน่ ำกลัวโดยไม่ได ้เตรียมตัวให ้พ ผูท้ อ ้ ่ ่ นดี ร ้อมนั้นจะสำรภำพบำปของพวกเขำด ้วยคำพูดเร่ำร ้อนปวดร ้ำวอย่ำงสินหวั งในขณะทีคนชั วยิ ้ ลก ปรีดำในควำมทุกข ์ยำกของพวกเขำคำสำรภำพบำปนี มี ั ษณะเหมือนคำสำรภำพของเอซำวหรื ่ี ำวคำสำรภำพนี จะเสี ้ ่ ดจำกกำรล่วงละเมิดแต่ไม่ได ้เสียใจในควำม อของยูดำสผูท้ กล่ ยใจต่อผลทีเกิ ่ ้ำยพวกเขำยอมร ับบำปของพว ผิดพวกเขำไม่ได ้สำนึ กผิดอย่ำงแท ้จริงและไม่ได ้รังเกียจควำมชัวร กเขำเนื่ องจำกกลัวกำรลงโทษแต่เหมือนเช่นฟำโรห ์ในอดีตพวกเขำจะกลับไปท ้ำทำยสวรรค ์หำก ่ เมือกำรพิ พำกษำจะถูกถอนออกไป{GC620.3}{GCth17537.3} ้ ่ ำบำปเ ประวัตข ิ องยำโคบยังช่วยให ้ควำมมั่นใจอีกด ้วยว่ำพระเจ ้ำจะไม่ทรงละทิงคนเหล่ ำนั้นทีท นื่ องจำกถูกหลอกและถูกล่อลวงและถูกทรยศแต่หน ั กลับมำหำพระองค ์พร ้อมด ้วยกำรกลับใจอย่ำ ่ ่ ำลำยคนกลุม ้ งแท ้จริงในขณะทีซำตำนคอยหำทำงที จะท ่ นี พระเจ ้ำจะทรงบัญชำให ้ทูตสวรรค ์ของ ่ พระองค ์มำปลอบใจและปกป้ องพวกเขำในยำมทีตกอยูใ่ นอันตรำยกำรจูโ่ จมของซำตำนนั้นรุนแร งและแน่ วแน่ กำรหลอกลวงของมันน่ ำกลัวแต่พระเนตรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นอยูเ่ หนื อประชำกร ของพระองค ์และพระกรรณของพระองค ์คอยสดับฟังเสียงร ้องของพวกเขำควำมทุกข ์ระทมของพว ่ กเขำนั้นยิงใหญ่ เปลวไฟในเตำไฟร ้อนระอุรำวกับว่ำกำลังจะเผำไหม้พวกเขำให ้พินำศไปแต่พระอ 472

อำนำจสัมบูรณ์

์ ่ ่ ำนกำรหลอมด ้วยไฟควำมร ักของ งค ์ผูท้ รงชำระให ้บริสท ุ ธิจะทรงน ำพวกเขำออกมำดังทองค ำทีผ่ ่ ้ ่ ดนั้นยังมั่นคง พระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ บุตรทังหลำยของพระองค ์ในช่วงเวลำแห่งกำรทดสอบทีรุ่ นแรงทีสุ ่ ่ ดแต่เป็ นเรืองที ่ จ่ ำเป็ นต ้องใส่พ และอ่อนโยนเช่นเดียวกับในยำมทีพวกเขำอุ ดมสมบูรณ์พูนสุขทีสุ ้ ่ วกเขำไว ้ในเตำไฟควำมฝักใฝ่ ทำงโลกจะต ้องถูกเผำทิงไปให ้หมดเพือพระฉำยำของพระคริ สต ์จะ ถูกสะท้อนออกมำให ้เห็นได ้อย่ำงบริบูรณ์{GC621.1}{GCth17538.1} ่ ำลังจะเกิดขึนเบื ้ องหน้ ้ ฤดูกำลแห่งควำมทุกข ์ยำกและกำรทรมำนทีก ำเรำนั้นต ้องกำรควำมเชือ่ ่ ่ อยอ่อนกำรเนิ่ นช ้ำและควำมหิวกระหำยได ้เป็ นควำมเชือที ่ จะไม่ ่ ้ ถก ทีทนควำมเหนื ออ ่ นเปลียแม้ ู ทด ่ ลองอย่ำงรุนแรงพระเจ ้ำประทำนเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ให ้กับทุกคนเพือให ้พวกเขำเตรียมพร ้อ มสำหร ับช่วงเวลำนั้นยำโคบได ้ร ับชัยชนะเพรำะควำมพำกเพียรและควำมมุ่งมั่นชัยชนะของเขำเป็ ่ ดมั่นในพระสัญญำของพระเ นหลักฐำนแสดงให ้เห็นถึงอำนำจแห่งกำรยืนหยัดอธิษฐำนทุกคนทียึ ่ี งใจจริ ้ ่ จ ้ำเหมือนยำโคบยึดมั่นและเป็ นผูท้ ตั งและพำกเพียรเหมือนเช่นทียำโคบเป็ นจะได ้ชัยชนะเห ่ ่ี ยอมละทิงตนเองไม่ ้ ้ ้ ้ต่อเบืองพระพั ้ มือนเช่นทียำโคบได ้ร ับชัยชนะมำแล ้วผูท้ ไม่ ยอมดินรนปล ำสู กต ่ ร ์พระเจ ้ำและไม่ยอมอธิษฐำนเป็ นเวลำยำวนำนด ้วยควำมจริงใจเพือทูลขอพระพรจำกพระองค ์เขำ ่ ้ำใจว่ำอะไรคือกำรปลำสู ้ ้กับพระเจ ้ำมีนอ้ ยคนนักทีเคยทุ ่ ก็จะไม่ได ้ร ับมีนอ้ ยคนเพียงไรทีเข ่มเทจิตวิ ญญำณของพวกเขำแสวงหำพระเจ ้ำด ้วยควำมปรำรถนำอย่ำงรุนแรงจนกระทั่งพลังของร่ำงกำยถู ่ ่ ่ มภ ่ี ำอ ้อ กใช ้ไปจนหมดเมือคลื นแห่ งควำมท ้อแท ้ผิดหวังทีไม่ ี ำษำใดอำจบรรยำยโหมกระหน่ ำผูท้ เฝ้ ่ งคงยึดมั่นอยูก ่ มั ่ ่นคง{GC6 นวอนนั้นมีนอ้ ยคนเพียงไรทียั ่ บ ั พระสัญญำของพระเจ ้ำด ้วยควำมเชือที 21.2}{GCth17538.2} ้ ่ี ควำมเชือน้ ่ อยกำลังอยูใ่ นอันตรำยทียิ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดของกำรตกอยูภ ในเวลำนี บรรดำผู ท้ มี ทสุ ่ ำยใต ้ ่ ่ งคับมโนธรรมและถึงแม้พวกเขำจะทน อำนำจกำรหลอกลวงของซำตำนและคำสังกฎหมำยที จะบั ่ ต่อกำรทดสอบได ้แต่เมือเวลำแห่ งควำมทุกข ์ยำกมำถึงพวกเขำก็จะตกลงไปสูค ่ วำมทุกข ์ลำบำกแ ่ นเพรำะพวกเขำไม่ ้ ่ ละควำมปวดร ้ำวมำกยิงขึ ได ้ฝึ กนิ สยั ทีจะวำงใจในพระเจ ้ำบทเรียนแห่งควำมเชื่ ่ ้นพวกเขำจะถูกกดดันบังคับให ้เรียนรู ้ด ้วยควำมผิดหวังทีแสนสำหั ่ อทีพวกเขำละเลยนั ส{GC622.

1}{GCth17539.1} ้ บัดนี เรำจะต ้องทำควำมรู ้จักกับพระเจ ้ำด ้วยกำรพิสจ ู น์พระสัญญำของพระองค ์ทูตสวรรค ์บันทึ ่ ่ สนองควำมต ่ กทุกคำอธิษฐำนทีจริงจังและจริงใจเรำควรจะต ้องยอมสละสิงที ้องกำรอย่ำงเห็นแก่ตวั ่ ่ มพันธ ์กับพระเจ ้ำควำมยำกจนอย่ำงแสนลำเค็ญทีสุ ่ ดและกำรละทิงตน ้ มำกกว่ำทีจะละเลยกำรสื อสั ่ ่ี ดซึงพระเจ ่ อย่ำงยิงใหญ่ ทสุ ้ำทรงยอมร ับจะดีกว่ำทร ัพย ์สมบัตเิ กียรติยศควำมสุขสบำยและมิตรภำ ่ พทีพระเจ ้ำไม่ทรงยอมร ับเรำจะต ้องใช ้เวลำอธิษฐำนหำกเรำปล่อยให ้ควำมคิดของเรำไปหมกมุ่นอ ยูก ่ บ ั ผลประโยชน์ของโลกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอำจจะประทำนเวลำให ้แก่เรำโดยทรงนำรูปเคำรพต่ำ ่ ้แก่ทองคำบ ้ำนและทีดิ ่ นอันอุดมสมบูรณ์ออกไปจำกตัวเรำ{GC622.2}{GCth175 งๆของเรำซึงได 39.2} ่ ่ คนหนุ่ มสำวจะไม่ถก ู ชักจูงให ้ทำบำปหำกพวกเขำปฏิเสธทีจะก ้ำวเข ้ำไปในทำงเดินอืนใดเว ้นเ ่ ่ื ำวทีน ่ ำคำเตือนสุดท ้ำยซึงเคร่ ่ สียแต่เส ้นทำงทีพวกเขำจะทู ลขอพระพรของพระเจ ้ำได ้หำกผูส้ อข่ ง 473

อำนำจสัมบูรณ์

ขรึมจริงจังมำให ้แก่โลกจะอธิษฐำนทูลขอพระพรจำกพระเจ ้ำไม่ใช่ด ้วยท่ำทีอน ั เยือกเย็นไร ้ชีวต ิ แล ่ ่ ะเกียจคร ้ำนแต่ด ้วยท่ำทีอน ั ร ้อนรนและด ้วยควำมเชือเหมื อนยำโคบพวกเขำจะพบสถำนทีหลำยแ ่ ดได ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำได ้เห็นพระเจ ้ำต่อหน้ำข ้ำพเจ ้ำแล ้วพระองค ์ทรงไว ้ชีวต ห่งทีจะพู ิ ข ้ำพเจ ้ำ”ปฐมกำ ่ ับชัยชนะร่วมกับพระเจ ้ำและกับ ล32:30;สวรรค ์จะจัดให ้พวกเขำเป็ นเหมือนเจ ้ำชำยผูม้ ก ี ำลังทีจะร มนุ ษย ์{GC622.3}{GCth17539.3} ่ ้นขึนต่ ้ อหน้ำเรำในไม่ช ้ำและเรำ “เวลำยำกลำบำกอย่ำงไม่เคยมีมำ”ดำเนี ยล12:1;กำลังจะเริมต ่ึ ดนี เรำยั ้ ่ี จะต ้องกำรประสบกำรณ์ซงบั งไม่มแี ละเป็ นประสบกำรณ์ทหลำยคนเกี ยจคร ้ำนเกินกว่ำทีจ่ ่ี ้ กจะสร ้ำงควำมทุกข ์ยำกมำกกว่ำสิงที ่ เกิ ่ ดขึนจ ้ ะร ับไว ้โดยปกติแล ้วเหตุกำรณ์ทคำดว่ ำจะเกิดขึนมั ่ เ่ บืองหน้ ้ ริงแต่วก ิ ฤตทีอยู ำของเรำไม่เป็ นเช่นนั้นภำพกำรบรรยำยเหตุกำรณ์อย่ำงชัดแจ ้งเห็นจริง นั้นยังเทียบไม่ได ้กับขนำดควำมรุนแรงของกำรทดสอบทรหดอันสำหัสในเวลำของควำมทุกข ์ยำ ้ กนั้นจิตวิญญำณทุกดวงจะต ้องยืนอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยตัวเอง“ถึงแม้วำ่ โนอำห ์ดำเนี ยล และโยบอยูใ่ นนั้นพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัสดังนี ว่้ ำเรำมีชวี ต ิ อยูแ่ น่ อย่ำงไรพวกเขำก็ไม่อำจช่ว ยบุตรชำยและบุตรสำวให ้รอดได ้พวกเขำจะช่วยเฉพำะชีวต ิ ของเขำได ้ด ้วยควำมชอบธรรมของเข ำ”เอเสเคียล14:20{GC622.4}{GCth17539.4} ้ ่ บัดนี ในขณะที มหำปุ โรหิตของเรำกำลังทำกำรลบมลทินบำปให ้พวกเรำอยูน ่ ้ันเรำจะต ้องแสวง ่ หำทีจะเป็ นคนดีรอบคอบในพระคริสต ์องค ์พระผู ้ช่วยให ้รอดของเรำไม่ทรงยอมปล่อยแม้เพียงควำ ่ มนึ กคิดของพระองค ์ให ้พ่ำยแพ ้ต่ออำนำจกำรทดลองซำตำนคอยหำสักจุดในหัวใจของมนุ ษย ์ทีมั ่ นจะเข ้ำยึดครองกำรเก็บถนอมควำมปรำรถนำแห่งบำปไว ้จะเป็ นจุดทีกำรทดลองของมั นจะถือสิท ์ ธิแสดงอ ำนำจให ้เห็นแต่พระคริสต ์ทรงประกำศถึงพระองค ์เองว่ำ“ผูค้ รองโลกกำลังจะมำผูน้ ้ันไม่มี ่ นจ สิทธิอำนำจอะไรเหนือเรำ”ยอห ์น14:30;ซำตำนไม่สำมำรถหำจุดใดในพระบุตรของพระเจ ้ำทีมั ้ั ่ ะมีช ัยเหนื อได ้พระองค ์ทรงถือร ักษำพระบัญญัตท ิ งหลำยของพระบิ ดำและไม่มบ ี ำปในพระองค ์ทีซำ ้ ้องเป็ นของผูท้ จะยื ่ี นหยัดอยู่ ตำนสำมำรถนำมำใช ้ให ้ตนเองได ้ร ับประโยชน์คณ ุ ลักษณะเช่นนี จะต ในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก{GC623.1}{GCth17540.1} ้ ำนั้นทีเรำจะต ่ ่ ชีวต ิ ในขณะนี เท่ ้องแยกบำปออกไปจำกตัวเรำโดยผ่ำนทำงควำมเชือในพระโลหิ ่ ้ ญเรำให ้เข ้ำติดสนิ ทกับพ ตทีลบบำปของพระคริ สต ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผู ้ประเสริฐของเรำทรงเชือเชิ ระองค ์เอำควำมอ่อนแอของเรำผูกติดกับพระกำลังของพระองค ์เอำควำมโง่เขลำของเรำมัดติดกับ พระปัญญำของพระองค ์เอำควำมไม่คค ู่ วรของเรำประสำนเข ้ำกับคุณงำมควำมดีของพระองค ์กำร ่ ่ ยนรู ้ถึงควำมอ่อนสุภำพและควำ ทรงจัดเตรียมของพระเจ ้ำเป็ นโรงเรียนทีเรำจะต ้องเข ้ำเรียนเพือเรี ้ ำหมำยทีแท ่ ้จริงของชีวต ่ ใช่ห มถ่อมตนของพระเยซูองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงตังเป้ ิ ไว ้ตรงหน้ำเรำซึงไม่ ่ ่ เหมือนง่ำยกว่ำและสุขสบำยกว่ำสำหร ับตัวเรำแต่เป็ นเป้ ำหมำยทีแท ่ ้จริงของ นทำงทีเรำเลื อกซึงดู ้ ้ นอยู ้ ่ ่ ชีวต ิ ทังหมดนี ขึ ก ่ บ ั เรำทีจะให ้ควำมร่วมมือกับตัวแทนต่ำงๆซึงพระเจ ้ำแห่งสรวงสวรรค ์ทรงใช ้ใ นพระรำชกิจกำรปร ับปรุงอุปนิ สยั ของเรำให ้เป็ นไปตำมแบบอย่ำงของพระเจ ้ำไม่มใี ครคนใดจะละเ ้ ้โดยไม่ต ้องพบกับภัยอันตรำยน่ ำกลัวทีสุ ่ ดทีเกิ ่ ดกับจิตวิญญำณของพวกเ ลยหรือถ่วงภำระกิจนี ไว ขำ{GC623.2}{GCth17540.2} 474

อำนำจสัมบูรณ์

้ ในนิ มต ิ อัครสำวกยอห ์นได ้ยินเสียงหนึ่ งดังขึนในสวรรค ์ร ้องประกำศว่ำ“วิบต ั จิ ะมีแก่แผ่นดินโล ้ ่ กและทะเลเพรำะว่ำมำรได ้ลงมำหำเจ ้ำทังหลำยด ้วยควำมเดือดดำลอย่ำงยิงเพรำะมั นรู ้ว่ำเวลำของ ่ ่ ้ ำงน่ ำก มันมีนอ้ ย”วิวรณ์12:12;ภำพเหตุกำรณ์ทท ี ำให ้เกิดเสียงร ้องประกำศทีดังมำจำกสวรรค ์นี ช่ ่ ่ นในขณะที ้ ่ ลัวอย่ำงยิงควำมโกรธเคื องของซำตำนเพิมขึ เวลำของมั นลดน้อยลงและกำรหลอกลวง ่ และกำรทำลำยของมันมำถึงจุดสุดยอดเมือเวลำแห่ งควำมทุกข ์ยำกมำถึง{GC623.3}{GCth175 40.3} ่ี ลก ้ ่ น ในเวลำอีกไม่นำนภำพเหตุกำรณ์ทมี ั ษณะเหนื อธรรมชำติจะปรำกฏขึนบนท ้องฟ้ ำเพือเป็ ่ ำกำรอัศจรรย ์วิญญำณของมำรร ้ำยจะออกไปยังกษัตริย ์ สัญลักษณ์แสดงถึงอำนำจของผีมำรทีท ้ ้ ่ กมัดพวกเขำไว ้ในกำรหลอกลวงและเร่งเร ้ำให ้เข ้ำร่วมกั ต่ำงๆของโลกนี และไปยั งทั่วทังโลกเพื อผู ่ อต ้ำนร ัฐบำลของสวรรค ์ผูป้ กครองและพลเมืองทังหลำยจะ ้ บซำตำนในกำรต่อสู ้ครงสุ ั้ ดท ้ำยเพือต่ ้ ้วยเช่นกันหลำยคนจะลุกขึนแสร ้ ถูกหลอกโดยตัวแทนเหล่ำนี ด ้งทำตัวว่ำตนเป็ นพระคริสต ์และอ ้ำง ่ ่ นของพระผูช ชือและเรี ยกร ้องให ้ถวำยกำรนมัสกำรซึงเป็ ้ ว่ ยให ้รอดของโลกพวกเขำจะกระทำกำร ่ ่ ่ ่ ดแย ้งกั อัศจรรย ์ด ้วยกำรร ักษำคนป่ วยและอ ้ำงว่ำมีเรืองจำกสวรรค ์ทีจะเปิ ดเผยแต่เป็ นเรืองรำวที ขั บคำพยำนในพระคัมภีร ์{GC624.1}{GCth17541.1} ่ นฉำกสุดยอดในละครอันยิงใหญ่ ่ เพือเป็ ของกำรหลอกลวงซำตำนเองจะปลอมตัวเป็ นพระคริส ่ ต ์คริสตจักรได ้แสดงตนมำเนิ นนำนแล ้วว่ำเฝ้ ำรอคอยกำรเสด็จกลับมำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในฐำ ่ นควำมหวังอันบริบูรณ์ของพวกเขำบัดนีจ้ ้ำวจอมหลอกลวงผูย้ งใหญ่ ่ิ นะทีเป็ จะทำตัวให ้ดูประหนึ่ ง ่ ำงๆบนโลกซำตำนจะปรำกฏตัวท่ำมกลำงมนุ ษย ์อย่ำงยิงให ่ ว่ำพระคริสต ์เสด็จมำแล ้วในสถำนทีต่ ่ มไปด ้วยแสงเจิดจ ้ำซึงคล ่ ่ ญ่ในลักษณะทีเต็ ้ำยคลึงกับคำบรรยำยของพระบุตรของพระเจ ้ำทียอห ์น ่ ้อมอยูร่ อบตัวมันลำเลิ ้ ศเหนื อกว่ำสิง่ เปิ ดเผยไว ้ในพระธรรมวิวรณ์ววิ รณ์1:13,14,15;ร ัศมีภำพทีล ่ ่ี ้องตำยยังรอคอยทีจะเห็ ่ ้ ใดๆทีตำของมนุ ษย ์ผูท้ ต นเสียงตะโกนแห่งควำมมีช ัยดังก ้องขึนในอำกำศ“ พระคริสต ์เสด็จมำแล ้วพระคริสต ์เสด็จมำแล ้ว”ประชำชนต่ำงก ้มกรำบลงต่อหน้ำมันด ้วยควำมเคำ ่ นชูมอ ้ ้ รพในขณะทีมั ื ทังสองขึ นและประกำศอวยพรพวกเขำเหมื อนพระคริสต ์ทรงอวยพรสำวกทัง้ ่ หลำยในขณะทีพระองค ์ยังทรงดำเนิ นอยูใ่ นโลกเสียงของมันนั้นนุ่ มนวลและน่ ำฟังถึงกระนั้นก็ยงั เต็ ้ ยงทีอ่ ่ อนโยนและเมตตำมันประกำศควำมจริงแห่งพระคุณของสวร มไปด ้วยควำมไพเรำะด ้วยนำเสี ่ รค ์เช่นเดียวกับทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดเคยตร ัสไว ้มันร ักษำโรคภัยของประชำชนและแล ้วด ้วยลักษณะ ่ นเหมือนพระคริสต ์มันอ ้ำงว่ำได ้เปลียนวั ่ ่ ้ทุกคนถือร ักษำ ทีเป็ นสะบำโตเป็ นวันอำทิตย ์แล ้วและสังให ่ นอวยพรมันยังประกำศอีกว่ำผูท้ ยั ่ี งคงยืนกรำนถือร ักษำวันทีเจ็ ่ ดให ้บริสท วันทีมั ุ ธิก์ ำลังลบหลูน ่ ำม ่ งทูตสวรรค ์ทีน ่ ำแสงสว่ำงและควำมจริงมำให ้แก่พวกเขำนี่ เป็ นกำรห ของมันด ้วยกำรปฏิเสธทีจะฟั ่ ่ กซีโมน ลอกลวงอย่ำงแรงกล ้ำมีอำนำจแทบจะครอบงำอย่ำงเหลือเชือเหมื อนเช่นชำวสะมำเรียทีถู ้ คนเล็กน้อยทีสุ ่ ดจนถึงผูย้ งใหญ่ ่ิ ่ี ดเชือเวทมนตร ่ ้ ำงพูดกัน ชำวมำกัสหลอกฝูงชนตังแต่ ทสุ ์เหล่ำนี ต่ ่ ยกว่ำมหิทธิฤทธิ”กิ ์ จกำร8:10{GC624.2}{GCth17541.2} ว่ำนี่ “คือฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำทีเรี แต่ประชำกรของพระเจ ้ำจะไม่ถก ู หลอกคำสอนของพระคริสต ์เทียมเท็จไม่ได ้เป็ นไปตำมคำสอ ่ ชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันซึงเป็ ่ นคนกลุม นในพระคัมภีร ์คำอวยพรของมันประกำศให ้แก่ผู ้ทีบู ่ เดียว 475

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ กันกับทีพระคั มภีร ์เปิ ดเผยไว ้ว่ำจะได ้ร ับพระพิโรธของพระเจ ้ำทีจะเทออกมำโดยไม่ ได ้เจือปนกับสิง่ ใด{GC625.1}{GCth17542.1} ่ ้ และยิงไปกว่ ำนี ซำตำนไม่ ได ้ร ับอนุ ญำตให ้ปลอมแปลงวิธก ี ำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์พระผู ้ ้ ช่วยให ้รอดทรงเตือนประชำกรของพระองค ์ถึงกำรหลอกลวงนี และพระองค ์ตร ัสถึงลักษณะของกำ ่ รเสด็จมำครงที ั้ สองของพระองค ์ไว ้อย่ำงชัดเจน“เพรำะว่ำจะมีพระคริสต ์เทียมเท็จและผูเ้ ผยพระวจ ้ ่ งใหญ่ ่ ่ อลวงแม้พวกทีพระ ่ นะเทียมเท็จหลำยคนปรำกฎขึนแสดงหมำยส ำคัญและอัศจรรย ์ทียิ เพือล่ เจ ้ำทรงเลือกถ ้ำเป็ นได ้นี่ แน่ ะเรำบอกพวกท่ำนไว ้ก่อนแล ้วเพรำะฉะนั้นถ ้ำใครบอกท่ำนว่ำ‘ดูซท ิ ่ำน ้ ่ ่ ้ ่ ผูน้ ันอยูใ่ นถินทุรกันดำร’อย่ำออกไปหรือบอกว่ำ‘ดูซอิ ยูท ่ ห ี ้องชันใน’ก็อย่ำเชือเพรำะว่ำฟ้ ำแลบจำ กทิศตะวันออกส่องไปจนถึงทิศตะวันตกอย่ำงไรกำรเสด็จมำของบุตรมนุ ษย ์ก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัท ธิว24:24่ 27,31;25:31วิวรณ์1:71เธสะโลนิ กำ4:16,17กำรเสด็จกลับมำของพระเยซูน้ันไม่มท ี ำงทีจะปลอ ้ มแปลงได ้ทุกคนจะมองเห็นกำรเสด็จมำของพระองค ์ทั่วทังโลกจะเป็ นประจักษ ์พยำน{GC625.2}{ GCth17542.2} ่ี กษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมขยันหมั่นเพียรเสมอมำและผู ้ทียอมร ่ มีเฉพำะผูท้ ศึ ับควำมร ักของสัจธ ่ กปกป้ องจำกกำรหลอกลวงอันรุนแรงซึงจั ่ บโลกนีไว ้ ้เป็ นเชลยด ้วยคำพยำนในพ รรมเท่ำนั้นทีจะถู ่ ระคัมภีร ์พวกเขำจะจับผิดผูห้ ลอกลวงทีปลอมตั วมำเวลำแห่งกำรทดสอบจะมำถึงทุกคนด ้วยกำรฝั ้ ้ ่นอยูใ่ นพร ดร่อนของกำรทดลองคริสเตียนแท ้จะปรำกฏให ้เห็นในเวลำนี ประชำกรของพระเจ ้ำตังมั ้ ะวจนะของพระองค ์จนไม่ยอมแพ ้ต่อหลักฐำนทำงควำมรู ้สึกของพวกเขำหรือไม่ในวิกฤตเช่นนี พว กเขำจะยังคงยึดมั่นพระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นหรือไม่หำกเป็ นไปได ้ซำตำนจะกันไม่ให ้พวกเ ่ กขึนยื ้ นในวันนั้นมันจะจัดกำรกับกิจธุระต่ำงๆเพือขวำงกั ่ ้ ขำเตรียมตัวพร ้อมทีจะลุ นทำงของพวกเ ่ กและเหนื่ อย ขำและให ้พวกเขำพัวพันกับทร ัพย ์สินทำงฝ่ ำยโลกทำให ้พวกเขำต ้องแบกภำระทีหนั ่ ตใจของพวกเขำจะถูกทับถมด ้วยเรืองต่ ่ ำงๆในชีวต ล ้ำเพือจิ ิ และวันเวลำของกำรทดสอบจะมำถึงเ ่ หมือนดังขโมยย่องเข ้ำมำ{GC625.3}{GCth17542.3} ่ น้ ำทังหลำยในโลกคริ ้ ่ อต ้ำนผูท้ ถื ่ี อร ักษำพระบัญญัตไิ ม่ให ้ได ้ร ับ เมือผู สเตียนออกกฎหมำยสังต่ ่ี ้องกำรทำลำยพวกเขำนั้นประชำกรของ กำรปกป้ องของร ัฐบำลและปล่อยให ้ตกอยูใ่ นมือของผูท้ ต ่ ำเปลียวและห่ ่ พระเจ ้ำจะหนี ออกไปจำกเมืองและหมู่บ ้ำนและรวมตัวกันเป็ นกลุม ่ อำศัยในทีเปล่ ำงไก ่ ดมีคนมำกมำยได ้ทีพั ่ กพิงในภูเขำอันมั่นคงเหมือนเช่นคริสเตียนทีอำศั ่ ลทีสุ ยอยูใ่ นหุบเขำพิดมอ ่ ่ ้ นท ์พวกเขำจะใช ้ทีสูงของโลกเป็ นวิหำรและจะขอบคุณพระเจ ้ำสำหร ับ“ทีลีภัย….เป็ นป้ อมหิน”อิสย ้ งคนชั ้ ้ ้ ำห ์33:16;แต่คนมำกมำยจำกทุกชนชำติและทุกชนชันทั นระดั บสูงและคนชันระดั บต่ำคนรำ่ ้ ่ ดผูท้ พระ ่ี รวยและคนยำกจนคนผิวดำและคนผิวขำวจะถูกจับกุมอย่ำงไม่ยต ุ ธิ รรมและโหดเหียมที สุ เจ ้ำทรงรักต ้องใช ้ชีวต ิ ในช่วงวันเวลำแห่งควำมยำกลำบำกด ้วยกำรถูกโซ่ลำ่ มไว ้พวกเขำถูกกักขั ้ ้อดตำยในห ้องกักขังใต ้ดินทีเหม็ ่ นและ งอยูใ่ นเรือนจำถูกตัดสินประหำรชีวต ิ บำงคนถูกปล่อยทิงให ่ ่ นเข ่ มืดไม่มห ี ข ู องมนุ ษย ์คนใดได ้ยินเสียงร ้องครำครวญของพวกเขำไม่ มม ี อ ื มนุ ษย ์คนใดทีจะยื ้ำไ ปช่วยพวกเขำ{GC626.1}{GCth17543.1} 476

อำนำจสัมบูรณ์

พระเจ ้ำทรงลืมประชำกรของพระองค ์ในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกแล ้วหรือพระองค ์ทรงลืมโ ่ ่ ้ วมโลกพระองค ์ทรงลืมโล นอำห ์ผูส้ ต ั ย ์ซือแล ้วหรือเมือกำรพิ พำกษำมำยังโลกในยุคสมัยก่อนนำท่ ่ ่ ่ ทแล ้วหรือเมือไฟตกลงมำจำกสวรรค ์เพือเผำเมื องในทีรำบพระองค ์ทรงลืมโยเซฟแล ้วหรือในขณะ ่ ่ ทีเขำอยู ท ่ ่ำมกลำงคนกรำบไหว ้รูปเคำรพในประเทศอียป ิ ต ์พระองค ์ทรงลืมเอลียำห ์แล ้วหรือเมือเข ่ ่ ำถูกขู่ด ้วยคำสำบำนของพระนำงเยเซเบลทีจะทรงฆ่ ำเขำให ้เหมือนกับทีเขำท ำกับผูท้ ำนำยของพ ่ กคุมขังอยูใ่ นหลุมทีมื ่ ดและหดหูแ่ ล ้วหรือพระองค ์ทรงลืมผูท้ รงเ ระบำอัลพระองค ์ทรงลืมเยเรมีย ์ทีถู ่ ้ งห ์แล ้วหรือ{GC626.2}{GCth17543.2} กียรติสำมคนในเตำทีไฟลุ กอยูห ่ รือดำเนี ยลในถำสิ ้ ้ำแล ้วและองค ์เจ ้ำนำยทรงลืมข ้ำเสียแล ้ว’‘ผูห้ ญิงจ “แต่ศโิ ยนกล่ำวว่ำ‘พระยำห ์เวห ์ได ้ทรงละทิงข ่ งกินนมอยูแ่ ละไม่สงสำรบุตรจำกครรภ ์ของนำงได ้หรือ’และถึงแม้วำ่ คนเหล่ำนี ้ ะลืมบุตรของนำงทียั จะลืมได ้แต่เรำก็จะไม่ลม ื เจ ้ำดูสเิ รำได ้สลักเจ ้ำไว ้บนฝ่ ำมือของเรำกำแพงเมืองของเจ ้ำอยูต ่ อ ่ หน้ำเร ำเสมอ”อิสยำห ์49:14,15,16;พระเจ ้ำจอมโยธำตรัสไว ้แล ้วว่ำ“ผูใ้ ดได ้แตะต ้องเจ ้ำก็ได ้แตะต ้องแก ้ วพระเนตรของพระองค ์”เศคำริยำห ์2:8{GC626.3}{GCth17543.3} แม้วำ่ ศัตรูจะโยนพวกเขำไปไว ้ในเรือนจำแต่กระนั้นกำแพงคุกมืดไม่สำมำรถตัดพวกเขำออกจ ่ ำกกำรสือสำรระหว่ ำงจิตวิญญำณของเขำกับพระคริสต ์ได ้พระองค ์ผูท้ รงมองเห็นควำมอ่อนแอทัง้ ้ หลำยพระองค ์ผูท้ รงคุ ้นเคยกับกำรทดลองพระองค ์ทรงอยูเ่ หนื ออำนำจทังหมดของโลกและทู ตสวร ่ ่ รค ์จะลงมำหำพวกเขำในห ้องขังอันโดดเดียวเพือนำแสงสว่ำงและสันติสข ุ ของสวรรค ์มำให ้เรือน ่ ่ ่ ่ี ่ นและกำแพงทีเศร ่ ้ำหมองจะสว่ จำจะเป็ นดังพระรำชวั งเพรำะว่ำผูท้ ร่ี ำรวยในควำมเชื ออำศั ยอยูท ่ นั ้ ้วยแสงจำกสวรรค ์เหมือนเมือสมั ่ ำงขึนด ยเปำโลและสิลำสอธิษฐำนและร ้องเพลงสรรเสริญกลำงดึก ในคุกมืดของเมืองฟี ลิปปี {GC627.1}{GCth17544.1} ่ี ่ กำรพิพำกษำของพระเจ ้ำจะลงมำยังผูท้ พยำยำมกดขี และท ำลำยประชำกรของพระองค ์ควำมอ ่ ่ ่ นที ้ จะล่ ่ วงละเมิดแต่กำรลงโท ดทนนำนของพระองค ์ทีมีตอ ่ คนชัวทำให ้พวกเขำกล ้ำหำญมำกยิงขึ ้ ษของพวกเขำนั้นจะเกิดขึนอย่ ำงแน่ นอนและน่ ำกลัวเพรำะถูกหน่ วงเหนี่ ยวไว ้เป็ นเวลำนำนแล ้ว“พ ้ ่ เขำเปรีซมิ …พระองค ์จะกริวเหมื ้ ่ ่ ำพ ระยำห ์เวห ์จะทรงลุกขึนเหมื อนทีภู อนทีในหุ บเขำกิเบโอนเพือท ่ ่ ำงำนของพระองค ์อันเป็ นงำนทีประหลำ ่ ระรำชกิจของพระองค ์อันเป็ นพระรำชกิจทีแปลกและเพื อท ่ ด”อิสยำห ์28:21;พระรำชกิจกำรลงโทษของพระเจ ้ำผูท้ รงควำมเมตตำนั้นเป็ นพระรำชกิจทีประห ลำด“เรำมีชวี ต ิ อยูแ่ น่ นอนอย่ำงไรเรำไม่พอใจในควำมตำยของคนอธรรม”เอเสเคียล33:11“พระย ้ ้ำทรงบริบูรณ์ด ้วยควำมร ัก ำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและพระคุณพระองค ์ทรงกริวช มั่นคงและควำมสัตย ์จริง…ผูป้ ระทำนอภัยกำรล่วงละเมิดกำรทรยศและบำปแต่จะไม่ทรงละเว ้นกำร ้ ้ำทรงฤทธำนุ ภำพใหญ่ยงพระยำห ่ิ ลงโทษอย่ำงแน่ นอน”“พระยำห ์เวห ์ทรงกริวช ์เวห ์จะไม่ทรงปล่อ ่ ำงๆอันน่ ำกลัวทีอยู ่ ใ่ นควำมชอบธรรมนั้นพ ยให ้คนผิดลอยนวล”อพยพ34:6,7นำฮูม1:3ด ้วยสิงต่ ่ กเหยียบย่ำควำมรุนแรง ระองค ์จะทรงแก ้ต่ำงปกป้ องสิทธิอำนำจของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ทีถู ่ ำลังรอคอยผูล้ ว่ งละเมิดอำจจะถูกมองว่ำเป็ นควำมไม่เต็มพระทัยขององค ์พระผู ้ ของกำรแก ้แค ้นทีก ่ เป็ นเจ ้ำทีทรงด ำเนิ นกำรตำมควำมยุตธิ รรมชนชำติทพระองค ี่ ์ทรงอดทนมำช ้ำนำนและพระองค ์จะ

477

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดพวกเข ไม่ทรงลงมือจนกระทั่งขนำดควำมชัวของพวกเขำเต็ มล ้นในบัญชีของพระองค ์และในทีสุ ่ ่ ได ้เจือปนกับพระเมตตำ{GC627.2}{GCth17544.2} ำจะต ้องดืมจำกจอกแห่ งพระพิโรธซึงไม่ ่ ่ ระคนกับสิง่ เมือพระคริ สต ์ทรงยุตก ิ ำรอุทธรณ์ของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรนั้นพระพิโรธซึงไม่ ่ี ่ี ใดจะขู่คก ุ คำมผูท้ กรำบไหว ้สัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับตรำของมันวิวรณ์14:9,10ภัยพิบต ั ท ิ เกิ ่ ดกับชำวอียป ิ ต ์เมือพระเจ ้ำทรงใกล ้จะปลดปล่อยชนชำติอส ิ รำเอลออกมำนั้นมีลก ั ษณะคล ้ำยคลึง ่ ่ ้ ยงก่อนเวล กับกำรพิพำกษำอันน่ ำกลัวกว่ำและรุนแรงกว่ำทีจะตกลงสู แ่ ผ่นดินโลกซึงจะเกิ ดขึนเพี ่ ้ั ดท ้ำยผูเ้ ขียนวิวรณ์บรรยำยถึงภัยน่ ำ ำทีพระเจ ้ำจะทรงปลดปล่อยประชำกรของพระองค ์เป็ นครงสุ ้ ่ เครืองหมำยของสั ่ ่ ชำรูปของมันก็มแี ผลร ้ำย กลัวเหล่ำนั้นไว ้ว่ำ“คนทังหลำยที มี ตว ์ร ้ำยและพวกทีบู ่ บปวดเกิดขึนตำมตั ้ ทีเจ็ ว” ่ มี ่ ชวี ต ่ ใ่ นทะเลนั้นก็ต “ทะเลก็กลำยเป็ นเลือดเหมือนอย่ำงเลือดของคนตำยและบรรดำสิงที ิ ซึงอยู ้ ้ ้ ทงหลำยและน ้ั ้ ำยหมดสิน”และ“แม่ นำและบ่ อนำพุ ำเหล่ ำนั้นก็กลำยเป็ นเลือด”กำรลงโทษเหล่ำนี ร้ ้ำ ่ ก็พส ยแรงน่ ำกลัวอย่ำงยิงแต่ ิ จ ู น์ให ้เห็นถึงกำรแก ้ต่ำงให ้กับควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำได ้อย่ำงครบ บริบูรณ์ทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำประกำศว่ำ“พระองค ์ทรงยุตธิ รรม.....เพรำะพระองค ์ได ้ทรงพิพำกษำ ่ ้ ้วเพรำะพวกเขำทำให ้โลหิตของบรรดำธรรมิกชนและผูเ้ ผยพระวจนะไหลออกและพร สิงเหล่ ำนี แล ่ อดซึงเป็ ่ นสิงที ่ สมควรแล ่ ะองค ์จึงทรงให ้เขำดืมเลื ้ว”วิวรณ์16:2่ 6ด ้วยกำรตัดสินประหำรคนของพระเจ ้ำให ้ตำยพวกเขำทำผิดในเรืองโลหิ ตจริงรำวกับว่ำมือของเ ขำทำให ้โลหิตไหลออกจริงในลักษณะเดียวกันพระคริสต ์ทรงประกำศว่ำชำวยิวในสมัยของพระอง ่ ่ ้ สมัยของอำเบลเพรำะพวกเขำ ค ์ทำควำมผิดเรืองโลหิ ตของผู ้บริสท ุ ธิทุ์ กคนทีไหลออกมำนั บตังแต่ ้ สั ่ งหำรผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำย{ ้ มีวญ ิ ญำณจิตเดียวกันและกำลังทำงำนเหมือนกับฆำตกรเหล่ำนี ที GC627.3}{GCth17544.3} ่ี ้นดวงอำทิตย ์มีอำนำจ“คลอกแผดเผำมนุ ษย ์ด ้วยไฟควำมร ้อนแรงกล ้ำก็ ในภัยพิบต ั ท ิ ตำมมำนั ่ ำกลัวเช่นนี ไว ้ ้ว่ แผดเผำมนุ ษย ์”วิวรณ์16:8,9;ผูเ้ ผยพระวจนะบรรยำยถึงสภำพของโลกในเวลำทีน่ ้ นก็เศร ้ำโศก….ข ้ำวถูกทำลำย…..ต ้นไม้ทงหมดในนำก็ ้ั ่ ่ ำ“พืนดิ เหียวแห ้งไปควำมยินดีก็ห่อเหียวไป ้ ้องครวญคร จำกบรรดำบุตรของมนุ ษย ์”“เมล็ดพืชแห ้งตำยอยูใ่ นดินฉำงก็ร ้ำงเปล่ำ……สัตว ์เลียงร ้ ำงฝูงวัวก็สนเท่ห ์เพรำะว่ำไม่มท ี ุ่งหญ ้ำให ้มัน…..นำในห ้วยแห ้งไปและไฟก็เผำผลำญทุ่งหญ ้ำของถิ่ นทุรกันดำร” ่ “พระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตรัสว่ำ‘ในวันนั้นเสียงเพลงในพระวิหำรจะเป็ นเสียงรำไห ้จะมีศพมำก ้ มำยทิงไว ้ทุกแห่งจุจ๊ จ ุ ๊ งเงียบ”โยเอล1:10-12,17-20อำโมส8:3{GC628.1}{GCth17545.1} ้ ได ้เกิดขึนทั ้ ่วทังแผ่ ้ นดินโลกมิเช่นนั้นแล ้วผูท้ อำศั ่ี ภัยพิบต ั เิ หล่ำนี ไม่ ยในโลกจะถูกทำลำยไปห ่ ่ ดเท่ำทีเคยเกิ ่ ่ ้องตำยกำรพิพำกษำทังห ้ มดแต่กระนั้นก็ยงั เป็ นกำรเฆียนตี น่ำกลัวทีสุ ดกับมนุ ษย ์ทีต ่ ดขึนกั ้ บมนุ ษย ์ก่อนประตูพระกรุณำธิคณ มดทีเกิ ุ จะปิ ดลงนั้นระคนกับพระเมตตำพระโลหิตของพร ่ ้อนวอนอยูน ะคริสต ์ทีอ ่ ้ันได ้ปกป้ องคนบำปจำกกำรต ้องร ับโทษเต็มขนำดของควำมผิดของเขำแต่

478

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ดท ้ำยนี พระพิ ้ ในกำรพิพำกษำครงสุ โรธจะถูกเทลงมำโดยไม่มพ ี ระเมตตำเจือปนเลย{GC628.2}{ GCth17545.2} ่ ในวันนั้นฝูงชนอยำกจะหลบภัยอยูใ่ นพระเมตตำของพระเจ ้ำซึงพวกเขำเคยดู แคลนมำนำน“พ ่ ่ นดินไม่ใช่ก ั ระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตรัสว่ำ‘ดูแน่ ะวันเวลำก็มำถึงเมือเรำจะส่ งควำมกันดำรมำทีแผ่ ้ นดำรอำหำรหรือกำรกระหำยนำแต่ จะเป็ นกำรกันดำรพระวจนะของพระยำห ์เวห ์พวกเขำจะเดินโซ ้ ่ ่ ่ เซจำกทะเลนี ไปทะเลโน้ นและจำกทิศเหนื อไปทิศตะวันออกเขำจะวิงไปวิ งมำเพื อแสวงหำพระวจนะ ของพระยำห ์เวห ์แต่จะหำไม่พบ”อำโมส8:11,12{GC629.1}{GCth17545.3} ่ กกดขีข่ ่ มเหงและตกอ ประชำกรของพระเจ ้ำจะไม่หลุดพ ้นจำกควำมทุกข ์ทรมำนแต่ในขณะทีถู ่ ้องทนกับควำมอดอยำกและตกทุกข ์กับกำรขำดแคลนอำหำรนั้นพ ยูใ่ นควำมทุกข ์ยำกในขณะทีต ่ ้ ตรของพระอง วกเขำจะไม่ถก ู ปล่อยให ้พินำศพระเจ ้ำองค ์นั้นทีทรงดู แลเอลียำห ์จะไม่ทรงทอดทิงบุ ่ ค ์แม้เพียงคนเดียวทียอมเสี ยสละตนพระองค ์ผูท้ รงนับเส ้นผมบนศีรษะของพวกเขำจะทรงดูแลพวก ้ จนอิมในขณะที ่ ่ ่ ำลังตำยด ้วยควำ เขำและในเวลำกันดำรอำหำรพวกเขำจะได ้ร ับกำรเลียงดู คนชั วก ้ ่ พวกเขำขำดแคลนพระ ่ มหิวและโรคระบำดทูตสวรรค ์จะปกป้ องคนชอบธรรมทังหลำยและเติ มสิงที ้ มของเขำจะมี ่ เจ ้ำประทำนคำสัญญำให ้กับ“ผูด้ ำเนิ นอย่ำงชอบธรรม”ว่ำ“จะมีผูใ้ ห ้อำหำรเขำนำดื แ ่ ้ ้ น่ ”เมือ“คนจนและคนขั ดสนแสวงหำนำแต่ ไม่พบและลินของเขำก็ แห ้งผำกด ้วยควำมกระหำยเรำย ้ ำห ์เวห ์จะตอบพวกเขำเองเรำพระเจ ้ำของอิสรำเอลจะไม่ทอดทิงเขำ”อิสยำห ์33:15,16;41:17{GC 629.2}{GCth17545.4} ่ มด “แม้ต ้นมะเดือไม่ ี อกบำนหรือเถำองุ น ่ ไม่มผ ี ลผลมะกอกก็ขำดไปทุ่งนำมิได ้ผลิตอำหำรแม้ฝูง ่ แพะแกะขำดไปจำกคอกและไม่มฝ ี ูงวัวทีในโรง”แต่ ถงึ กระนั้นผูท้ ย่ี ำเกรงพระองค ์“จะเปรมปรีดในพ ิ์ ระเจ ้ำ”และจะปี ติยน ิ ดีในพระเจ ้ำผูท้ รงช่วยเขำให ้รอดฮำบำกุก3:17,18{GC629.3}{GCth17545 .5} ่ “พระยำห ์เวห ์ทรงเป็ นผูอ้ ำร ักขำท่ำนพระยำห ์เวห ์ทรงเป็ นร่มเงำทีขวำมื อของท่ำนดวงอำทิตย ์จะ ไม่โจมตีท่ำนในเวลำกลำงวันหรือดวงจันทร ์ในเวลำกลำงคืนพระยำห ์เวห ์จะทรงอำรักขำท่ำนให ้พ ้ ้ นพระองค ้ นภยันตรำยทังสิ ์จะทรงอำร ักขำชีวต ิ ของท่ำน” “เพรำะพระองค ์จะทรงช่วยกู ้ท่ำนให ้พ ้นจำกกับของพรำนนกและพ ้นจำกโรคภัยร ้ำยแรงนั้นพระ ้ ยอยูใ่ ต ้ปี กของพระองค ์ควำมซือสั ่ ตย ์ของ องค ์จะทรงปกท่ำนไว ้ด ้วยปี กของพระองค ์และท่ำนจะลีภั ้ ำนจะไม่กลัวควำมสยดสยองในกลำงคืนหรือลูกธนู ทปลิ ่ี วไปในกลำงวั พระองค ์เป็ นโล่และเป็ นดังท่ ่ มำในควำมมืดหรือควำมหำยนะซึงท ่ ำลำยในเทียงวั ่ นพันคนจะล ้มอยูข นหรือกลัวโรคภัยทีไล่ ่ ้ำงๆท่ ่ ่ ำนหมืนคนที ขวำมื อของท่ำนแต่ภยั นั้นจะไม่มำใกล ้ท่ำนท่ำนจะเพียงเห็นกับตำเองและเห็นกำรตอ ่ ภั ้ ยของข ้ำพเจ ้ำคือองค ์ผูส้ งู สุดเป็ นทีพั ่ ก บแทนคนอธรรมเพรำะท่ำนได ้ทำให ้พระยำห ์เวห ์ผูเ้ ป็ นทีลี พิงของท่ำนไม่มเี หตุร ้ำยใดๆจะเกิดแก่ท่ำนไม่มภ ี ยั พิบต ั ม ิ ำใกล ้เต็นท ์ของท่ำน”สดุด1 ี 21:57;91:3-10{GC629.4}{GCth17545.6}

479

อำนำจสัมบูรณ์

แต่ถงึ กระนั้นในสำยตำของมนุ ษย ์แล ้วประชำกรของพระเจ ้ำจะต ้องประทับคำพยำนของพวกเข ่ี ่ ่ อนหน้ำพวกเขำพวกเขำเอ ำด ้วยเลือดของพวกเขำเองเช่นเดียวกับผูท้ ยอมพลี ชพ ี เพือควำมเชื อก่ ่ ้ งเริมกลั วว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้ทรงทอดทิงพวกเขำให ้ล ้มลงด ้วยมือของศัตรูของพวกเขำมันเป็ น ้ ช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์อันน่ ำสะพรึงกลัวพวกเขำร ้องทูลขอพระเจ ้ำให ้ทรงช่วยกู ้ทังกลำงวั นและก ่ ดำและส่งเสียงร ้องเยำะเย ้ยให ้ได ้ยินว่ำ“ควำมเชือของท่ ่ ลำงคืนคนชัวปรี ำนหำยไปไหนถ ้ำหำกท่ำน เป็ นคนของพระเจ ้ำจริงๆแล ้วทำไมพระองค ์จึงไม่ทรงช่วยให ้ท่ำนหลุดพ้นจำกมือของเรำ”แต่เหล่ำ ่ี ่ ้ ผูท้ รอคอยจ ำได ้ว่ำในขณะทีพระเยซู ทรงกำลังสินพระชนม ์บนกำงเขนคำลวำรีน้ันพวกมหำปุโรหิ ้ ่ ตและผู ้ปกครองต่ำงตะโกนขึนอย่ ำงเย ้ยหยันว่ำ“เขำช่วยคนอืนให ้รอดได ้แต่ชว่ ยตัวเองไม่ได ้เขำเ ๋ ้ ดเรำจะได ้เชือบ ่ ้ำง”มัทธิว27:4 ป็ นกษัตริย ์ของชนชำติอสิ รำเอลให ้เขำลงมำจำกกำงเขนเดียวนี เถิ ้ ้กับพระเจ ้ำเช่นเดียวกับยำโคบสีหน้ำของพวกเขำบ่งบอกถึงกำรดินรนที ้ ่ อยูภ 2;พวกเขำปลำสู มี ่ ำย ในใบหน้ำของทุกคนมีแต่ควำมซีดเซียวแต่ถงึ กระนั้นพวกเขำไม่ได ้ยุตก ิ ำรทูลขออ ้อนวอนอย่ำงจ ริงใจของพวกเขำ{GC630.1}{GCth17546.1} หำกมนุ ษย ์จะมองด ้วยสำยตำของชำวสวรรค ์แล ้วพวกเขำจะมองเห็นทูตสวรรค ์ผูเ้ ต็มไปด ้วยพลั ่ งยิงใหญ่ จำนวนมำกยืนห ้อมล ้อมบรรดำผูถ้ อื ร ักษำพระวจนะของพระคริสต ์ด ้วยควำมอดทนด ้วยค วำมอ่อนโยนเห็นใจทูตสวรรค ์เฝ้ ำมองดูพวกเขำทนทุกข ์ลำเค็ญและได ้ยินคำอธิษฐำนของพวกเข ่ ้ ้หลุดพ ้นจำกภัยอั ำพวกเขำกำลังรอคอยคำบัญชำจำกพระผูท้ รงเป็ นนำยทีจะให ้ช่วยคนเหล่ำนี ให ่ นตรำยแต่ทูตสวรรค ์เหล่ำนี จ้ ำเป็ นทีจะต ้องรอคอยไปอีกระยะเวลำหนึ่ งประชำกรของพระเจ ้ำจะต ้อ ่ ้นและเข ้ำร่วมในบัพติศมำกำรรอคอยเช่นนี เป็ ้ นคำตอบทีดี ่ ทสุ ่ี ดสำหร ับคำทูลขอแต่ งดืมจำกจอกนั ่ เจ็ ่ บปวดเหลือเกินสำหร ับเหล่ำทูตสวรรค ์ในขณะทีประชำกรของพระเจ ่ ช่ำงเป็ นสิงที ้ำเพียรรอคอย ให ้องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงกระทำกำรให ้แก่พวกเขำด ้วยควำมไว ้วำงใจนั้นพวกเขำก็จะได ้ฝึ กฝนคว ่ ่ ำมเชือควำมหวั งใจและควำมอดทนนำนซึงพวกเขำไม่ คอ ่ ยได ้ฝึ กปฏิบต ั ใิ นประสบกำรณ์ทำงศำส ่ ำนมำแต่เพือเห็ ่ นแก่ผูท้ ทรงเลื ่ี ้ นลง“พระเจ ้ นำช่วงทีผ่ อกสรรไว ้แล ้วนั้นเวลำแห่งควำมทุกข ์นี จะสั ้ำจ ่ ่ ้ ะไม่ประทำนควำมยุตธิ รรมแก่คนทีพระองค ์ทรงเลือกไว ้คือพวกทีร ้องถึงพระองค ์ทังกลำงวันกลำงคื ่ ตรมนุ ษ นหรือ…เรำบอกพวกท่ำนว่ำพระองค ์จะประทำนควำมยุตธิ รรมแก่พวกเขำโดยเร็วแต่เมือบุ ่ ้ คจะมำถึงเร็วกว่ำทีมนุ ่ ษย ์ค ย ์มำท่ำนยังจะพบควำมเชือในแผ่ นดินโลกหรือ”ลูกำ18:7,8;เวลำสินยุ ำดหมำยไว ้ต ้นข ้ำวจะถูกรวบรวมและมัดไว ้เป็ นฟ่ อนเก็บเข ้ำยุ ้งฉำงของพระเจ ้ำส่วนต ้นขำ้ วละมำน ่ จะถูกมัดรวมกันเพือเผำท ำลำยเสียในกองไฟ{GC630.2}{GCth17546.2} ่ ได ่ ้ร ับมอบหมำยไว ้ด ้วยควำมซือสั ่ ตย ์จะยังคงเฝ้ ำต่อไปถึงแ คนเฝ้ ำยำมชำวสวรรค ์ผูท้ ำหน้ำทีที ่ ม้วำ่ คำสังกฎหมำยก ำหนดวันประหำรผูถ้ อื ร ักษำพระบัญญัตจิ ะถูกประกำศออกไปทั่วแล ้วก็ตำมใ ้ อนถึงวันกำหนดทีประกำศไว ่ ้ ่ นบำงกรณี ศต ั รูบำงคนจะทำกำรนี ก่ ้ศัตรูเหล่ำนี หมำยที จะเอำชี วต ิ ข ่ ่ ่ ่ องพวกเขำแต่ไม่มผ ี ูใ้ ดจะฝ่ ำผูพ ้ ท ิ ก ั ษ ์ยิงใหญ่ทยื ี นล ้อมรอบจิตวิญญำณทุกดวงทีซือสัตย ์เข ้ำไปได ้ ่ ้ ำลังหนี ออกจำกเมืองและหมู่บ ้ำนแต่ดำบทีชู ่ ขนต่ ศัตรูบำงคนจูโ่ จมขณะทีคนเหล่ ำนี ก ึ ้ อสู ้คนของพ ่ ่ ระเจ ้ำนั้นจะหักและตกลงมำอย่ำงไร ้อำนำจเหมือนดังฟำงแห ้งส่วนคนอืนๆจะมี ทูตสวรรค ์ในสภำพ นักรบมำปกป้ องพวกเขำไว ้{GC631.1}{GCth17546.3} 480

อำนำจสัมบูรณ์

้ นและช่วยเหลือประชำกรของพระองค ์โดยทรงทำกำรผ่ำน ในทุกยุคสมัยพระเจ ้ำทรงให ้กำรคำจุ ์ ทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิชำวสวรรค ์มีสว่ นร่วมอยูใ่ นกิจกรรมของมนุ ษย ์พวกเขำปรำกฏให ้เห็นในชุดที่ ่ สว่ำงเจิดจ ้ำดังสำยฟ้ ำแลบพวกเขำมำปรำกฏเป็ นมนุ ษย ์ในสภำพของผูร้ ว่ มเดินทำงทูตสวรรค ์มำ ่ นทำร ปรำกฏต่อหน้ำคนของพระเจ ้ำในสภำพของมนุ ษย ์พวกเขำพักผ่อนใต ้ต ้นโอ๊คในเวลำเทียงวั ำวกับว่ำเหนื่ อยอ่อนพวกเขำเคยได ้ร ับกำรต ้อนร ับอย่ำงเป็ นมิตรในบ ้ำนของมนุ ษย ์พวกเขำเคยทำ ่ นผูน้ ำทำงให ้แก่คนเดินทำงในยำมค่ำคืนทีมื ่ ดมิดพวกเขำใช ้มือจุดไฟบนแท่นเผำบูชำพ หน้ำทีเป็ วกเขำเปิ ดประตูเรือนจำและปลดปล่อยผูร้ ับใช ้ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำให ้เป็ นอิสระพวกเขำมำในชุด ่ ้ ้อนหินออกจำกปำกอุโมงค ์ฝังศพของพระผูช ของชำวสวรรค ์เพือกลิ งก ้ ว่ ยให ้รอด{GC631.2}{GC th17546.4} ่ ำทูตสวรรค ์จะปรำกฏในสภำพมนุ ษย ์เข ้ำร่วมประชุมกับผูช ่ บ่อยครงที ั้ เหล่ ้ อบธรรมและเยียมกำร ่ งเมืองโสโดมเพือจดบั ่ ่ ชุมนุ มของคนอธรรมเหมือนเช่นทีไปยั นทึกกำรกระทำชัวของพวกเขำเพื อ่ ดูวำ่ คนเหล่ำนั้นทำเกินกว่ำขอบเขตควำมอดทนนำนของพระเจ ้ำแล ้วหรือยังองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทร ่ นแก่คนเพียงไม่กคนที ่ี งพอพระทัยควำมเมตตำและเพือเห็ ร่ ับใช ้พระองค ์อย่ำงแท ้จริงพระองค ์จึงทร ่ อต ้ำนพระเจ ้ำแทบจะไม่สำ งห ้ำมหำยนะและยืดเวลำควำมสงบสุขให ้แก่คนเป็ นอันมำกคนบำปทีต่ ้ อผูท้ ซื ่ ตย ์เพียงไม่กคนที ่ ่ นึ กเลยว่ำชีวต ิ ของพวกเขำนั้นเป็ นหนี ต่ ี่ อสั ี่ เขำล ้อเลียนและกดขี{GC631.

3}{GCth17547.1} ้ ้ั ทู ่ ตสวรรค ์เป็ นผูพ ่ แม้ผู ้ปกครองของโลกนีจะไม่ ทรำบแต่มอ ี ยูบ ่ อ ่ ยครงที ้ ูดในทีประชุ มของพวกเ ขำสำยตำของมนุ ษย ์เคยมองเห็นพวกเขำหูของมนุ ษย ์เคยฟังคำอ ้อนวอนของพวกเขำริมฝี ปำกข ่ องมนุ ษย ์พูดต่อต ้ำนข ้อเสนอแนะและเยำะเย ้ยคำแนะนำของพวกเขำมือของมนุ ษย ์คอยกลันแกล ้ง ่ ่ื ำวชำวสวรรค ์เหล่ำนี แสดงควำมคุ ้ และเอำเปรียบพวกเขำในทีประชุ มสภำและศำลยุตธิ รรมผูส้ อข่ ้น เคยส่วนตัวกับประวัตศ ิ ำสตร ์ของมวลมนุ ษย ์พวกเขำได ้พิสจู น์ตนเองแล ้วว่ำสำมำรถแก ้ต่ำงให ้กับ ่ี กกดขีได ่ ้ดีกว่ำทนำยทีเก่ ่ งกำจและพูดจำคล่องทีสุ ่ ดพวกเขำเคยเอำชนะควำมมุ่งมั่นและหยุด ผูท้ ถู ้ ่ ้ำยทีอำจจะท ่ ยังบรรดำควำมชั วร ำให ้งำนของพระเจ ้ำต ้องชะลอไปอย่ำงมำกและอำจจะนำควำมทุก ่ ่ นตรำยและทุกข ์ยำกเช่นนี “ทู ้ ตสวรรค ์ของ ข ์ยำกอันยิงใหญ่ มำสูป ่ ระชำกรของพระองค ์ในเวลำทีอั ้ ำยล ้อมบรรดำผูท้ ย่ี ำเกรงพระองค ์และช่วยกู ้พวกเขำ”สดุด3 พระยำห ์เวห ์ได ้ตังค่ ี 4:7{GC632.1}{G Cth17547.2} ่ ประชำกรของพระเจ ้ำรอคอยเครืองหมำยของกำรเสด็ จมำของพระรำชำของพวกเขำด ้วยควำ ่ ่ ่ ้มำอย่ำงไม่ล ั มหวังทีจริงใจขณะทีคนเฝ้ ำยำมถูกซ ักถำมว่ำ“คนยำมเอ๋ยดึกเท่ำไรแล ้ว”คำตอบทีได งเลคือ“เช ้ำมำถึงกลำงคืนก็มำด ้วย”อิสยำห ์21:11,12แสงสว่ำงส่องประกำยแวววำวอยูบ ่ นเมฆเหนื อยอดภูเขำในไม่ช ้ำพระสิรข ิ องพระเจ ้ำกำลังจะปรำกฏให ้เห็นดวงอำทิตย ์แห่งควำมชอบธรรมกำลั ่ ้นของวันอันไม่วน งจะส่องแสงออกมำเวลำเช ้ำและเวลำกลำงคืนกำลังมำใกล ้แล ้วนั่นคือจุดเริมต ั สิ ้ ่ ร ันดร ์สำหร ับคนอธรรม{GC632.2}{G นสุดสำหร ับผูช ้ อบธรรมและกำรปักหลักของกลำงคืนชัวนิ Cth17547.3}

481

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ำสู ้ ้วิงวอนทูลขอต่อเบืองพระพั ้ ่ ่ นระ ้ ในขณะผูท้ ปล กตร ์พระเจ ้ำนั้นม่ำนทีตำเปล่ ำมองไม่เห็นซึงกั ่ ้ ้องฟ้ ำส่องประกำยขึนด ้ ้วยรุง่ อรุณของวันแ หว่ำงตัวเขำกับโลกทีมองไม่ เห็นดูเหมือนจะถูกยกขึนท ่ ่ ยงดนตรีอน ห่งนิ ร ันดรและคำพูดทีพวกเขำได ้ยินนั้นเป็ นดังเสี ั ไพเรำะของเพลงแห่งทูตสวรรค ์ว่ำ“จ ่ ่ งยืนหยัดในควำมภักดีกำรช่วยเหลือกำลังจะมำ”พระคริสต ์พระผูท้ รงมีช ัยยิงใหญ่ กำลังยืนมงกุ ฎแ ่ ห่งร ัศมีอมตะให ้กับเหล่ำทหำรผูเ้ มือยล ้ำและพระสุรเสียงของพระองค ์ดังออกมำจำกประตูทเปิ ี่ ดกว ้ ้ ำงว่ำ“ดูเถิดเรำอยูก ่ บ ั เจ ้ำอย่ำกลัวเลยเรำคุ ้นเคยกับควำมเศร ้ำโศกทังหมดของเจ ้ำเรำแบกควำมทุ ่ี เคยมีกำรทดสอบมำก่อนเรำต่อสู ้ในสงครำมเพือเจ ่ ้ำแ กข ์ของเจ ้ำไว ้แล ้วเจ ้ำไม่ได ้ต่อสู ้กับศัตรูทไม่ ่ ำผูม้ ช ล ้วและในนำมของเรำเจ ้ำนั้นเป็ นยิงกว่ ี ัยชนะ”{GC632.3}{GCth17547.4} ่ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผู ้ประเสริฐจะประทำนควำมช่วยเหลือในเวลำทีเรำก ำลังต ้องกำรพอดีหนทำงไ ้ ่ ำให ้เท ้ำของเรำเป็ นบำดแผลนั้ ปสูส ่ วรรค ์ถูกอุทศ ิ ด ้วยรอยพระบำทของพระองค ์ทุกเสียนหนำมที ท ่ นทำให ้พระองค ์ทรงบำดเจ็บด ้วยกำงเขนทุกอันทีเรำต ้องแบกร ับนั้นพระองค ์ทรงเคยแบกมำแล ้วอง ้ อตระเตรี ่ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้ควำมขัดแย ้งเกิดขึนเพื ยมจิตวิญญำณสำหรับสันติสข ุ เวล ่ ่ เ้ ชื่ ำแห่งควำมทุกข ์ยำกเป็ นกำรทดสอบอันน่ ำกลัวสำหร ับประชำกรของพระเจ ้ำแต่นันเป็ นเวลำทีผู ่ ตย ์ทุกคนจะมองขึนไปและด ้ ่ อซือสั ้วยควำมเชือเขำจะมองเห็ นสำยรุ ้งแห่งพระสัญญำล ้อมอยูร่ อบตั วเขำ{GC633.1}{GCth17548.1} ่ ไว ้แล ้วของพระยำห ์เวห ์จะกลับมำและจะมำยังศิโยนด ้วยกำรร ้องเพลงควำมชืนบำนเ ่ “พวกทีไถ่ ่ ป็ นนิ ตย ์จะอยูบ ่ นศีรษะของพวกเขำเขำจะได ้ร ับควำมชืนบำนและควำมยิ นดีควำมโศกเศร ้ำและกำ ่ ่ รถอนหำยใจจะหนี ไปเรำเองคือเรำเองผูช ้ ใู จเจ ้ำเจ ้ำเป็ นใครเล่ำทีกลัวคนซึงจะต ้องตำยคือกลัวมนุ ่ กทำให ้เหมือนหญ ้ำเจ ้ำลืมพระยำห ์เวห ์ผู ้สร ้ำงของเจ ้ำ.....และเจ ้ำกลัวอยูเ่ รือยไปตลอดวั ่ ษย ์ซึงถู นเ ้ ่ ้ วขึนที ้ จะท ่ ำลำยแต่ควำมเกรียวกรำดของผู ้ พรำะควำมเกรียวกรำดของผู ้บีบบังคับเมือเขำตั งตั ้บีบ ่ ่ บังคับอยูท ่ ไหนเล่ ี ำนักโทษจะได ้ร ับกำรปลดปล่อยโดยเร็วเขำจะไม่ตำยในทีกักขังและอำหำรของเ ่ ขำก็ไม่ขำดแคลนเพรำะเรำคือพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำผูก้ วนทะเลให ้คลืนของมั นคะนอง(พระ นำมของพระองค ์คือพระยำห ์เวห ์จอมทัพ)และเรำใส่ถ ้อยคำของเรำไว ้ในปำกของเจ ้ำและซ่อนเจ ้ำไ ้ ำสวรรค ์และวำงรำกฐำนแผ่นดินโลกและกล่ำวกับศิโยนว่ำ‘เจ ้ำเป็ นชนช ว ้ในร่มมือของเรำเรำตังฟ้ ำติของเรำ’”อิสยำห ์51:11-16{GC633.2}{GCth17548.2} ้ ดท่ำนผูถ้ ก ่ึ นเมำแต่ไม่ใช่ด ้วยเหล ้ำองุ น “ฉะนั้นจงฟังข ้อนี เถิ ู ข่มใจผูซ ้ งมึ ่ องค ์เจ ้ำนำยของท่ำนคื ่ อพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของท่ำนผูท้ รงสู ้คดีเพือชนชำติ ของพระองค ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ‘นี่ แน่ ะเรำได ้เอำจอก ่ อไปและเรำจะ แห่งควำมโซเซมำจำกมือของเจ ้ำแล ้วถ ้วยแห่งควำมพิโรธของเรำเจ ้ำจะไม่ต ้องดืมต่ ่ ่ ดกับเจ ้ำว่ำ‘จงหมอบลงแล ้วเรำจะเดินข ้ำมเจ ้ำไป’แ ใส่มน ั ไว ้ในมือของพวกทีทรมำนเจ ้ำคือพวกทีพู ้ นและเหมือนถนนเพือให ่ ล ้วเจ ้ำทำให ้หลังของเจ ้ำเหมือนพืนดิ ้คนเดินข ้ำมไป”อิสยำห ์51:2123{GC633.3}{GCth17548.3} ่ พระเนตรของพระเจ ้ำทรงมองผ่ำนยุคต่ำงๆไปจับอยูก ่ บ ั วิกฤตทีประชำกรของพระองค ์จะต ้องเผ ่ ่ ้ ่ ่ ชิญเมืออำนำจฝ่ ำยโลกจะโหมกระหนำลงมำยังคนเหล่ำนันดังเชลยทีถูกเนรเทศพวกเขำจะกลัวค ่ ดจำกกำรอดอยำกและควำมรุนแรงแต่พระเจ ้ำผูศ้ ก วำมตำยทีเกิ ั ดิสิ์ ทธิผู์ ้ทรงแยกทะเลแดงออกต่อ 482

อำนำจสัมบูรณ์

่ หน้ำชนชำติอส ิ รำเอลจะทรงสำแดงอำนำจยิงใหญ่ ของพระองค ์และทรงปลดปล่อยพวกเขำจำกกำ ้ ์ เศษของเรำใน รจับกุม“พระยำห ์เวห ์จอมทัพตรัสว่ำ‘เขำทังหลำยจะเป็ นคนของเรำเป็ นกรรมสิทธิพิ ่ ้ งชำยทีเมตตำบุ ่ วันทีเรำจะประกอบกิ จและเรำจะเมตตำคนเหล่ำนีดั ตรผูป้ รนนิ บต ั เิ ขำ’”มำลำคี3:1 ่ ้ อดนี จะไม่ ้ 7;หำกเลือดของพยำนผู ้สัตย ์ซือของพระคริ สต ์จะต ้องไหลออกในช่วงเวลำนี เลื เหมือนกั ่ นเหมือนเมล็ดทีหว่ ่ ำนออกไปเพือรอคอยวั ่ ่ บเลือดของผูย้ อมพลีชพ ี ทีเป็ นแห่งกำรเก็บเกียวของพร ่ ่ งสัจธรรมเพรำะหัวใจอันแข็ ะเจ ้ำควำมจงร ักภักดีของพวกเขำจะไม่เป็ นพยำนเพือโน้ มน้ำวคนอืนถึ ่ ้ งกระด ้ำงบีบบังคับให ้คลืนแห่ งควำมเมตตำซ ัดกลับไปจนไม่หน ั กลับมำอีกเลยหำกในเวลำนี จะปล่ ่ อยให ้ผูช ้ อบธรรมล ้มลงไปเป็ นเหยือของศั ตรูแล ้วเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดก็จะได ้ร ับชัยชนะผูป้ ระพันธ ์ ่ สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“เพรำะพระองค ์จะทรงซ่อนข ้ำพเจ ้ำไว ้ในทีประทั บของพระองค ์ในยำมยำกลำบำก ่ ำบังแห่งพลับพลำของพระองค ์พระองค ์จะทรงตังข ้ ้ำพเจ ้ำไว ้สู พระองค ์จะทรงกำบังข ้ำพเจ ้ำไว ้ในทีก งบนศิลำ”สดุด2 ี 7:5;พระคริสต ์ตรัสไว ้แล ้วว่ำ“มำเถิดชนชำติของข ้ำพเจ ้ำเอ๋ยจงเข ้ำในห ้องของท่ำ นและปิ ดประตูเสียจงซ่อนตัวอยูส ่ ก ั พักหนึ่ งจนกว่ำพระพิโรธจะผ่ำนไปเพรำะดูเถิดพระยำห ์เวห ์กำ ่ ่ ลังเสด็จออกมำจำกสถำนทีของพระองค ์เพือลงโทษชำวแผ่ นดินโลกเพรำะควำมบำปผิดของเขำ ้ ่ งอยู ่ บ ทังหลำยและแผ่ นดินโลกจะเผยโลหิตซึงหลั ่ นมันและจะไม่ปิดบังผูถ้ ก ู ฆ่ำของมันไว ้อีก”อิสยำ ห ์26:20,21;กำรช่วยให ้รอดของผูท้ รอคอยกำรเสด็ ี่ จมำของพระองค ์ด ้วยควำมอดทนนำนและเป็ น ่ื ใ่ นหนังสือแห่งชีวต ่ ผูม้ ช ี ออยู ิ นั้นจะงดงำมรุง่ โรจน์อย่ำงยิงใหญ่ {GC634.1}{GCth17549.1} ้ั งใหญ่ ่ สงครามครงยิ

483

อำนำจสัมบูรณ์

บท40-ประชำกรของพระเจ ้ำได ้ร ับกำรช่วยกู ้ ่ ่ ้มครองบรรดำผูท้ ถวำยเกี ่ี เมือกำรปกป้ องของกฎหมำยมนุ ษย ์ทีคุ ยรติธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ ้ ่ ่ จะถูกยกเลิกไปแล ้วจะเกิดขบวนกำรในประเทศต่ำงๆขึนพร ้อมกันเพือทำลำยพวกเขำเมือเวลำก ำ ่ ไว ้ในกฎหมำยใกล ้จะมำถึงแล ้วนั้นประชำชนจะร่วมกันออกอุบำยถอนรำกถอนโค หนดตำมทีระบุ ่ ้ ้ ่ ำจัดเสียงทีขั ่ นนิ กำยทีพวกเขำเกลี ยดชังพวกเขำตังใจเข ้ำจูโ่ จมให ้เสร็จสินภำยในคื นเดียวเพือก ดแย ้งและตำหนิ ให ้เงียบไปอย่ำงเด็ดขำด{GC635.1}{GCth17550.1} ่ ่ ประชำกรของพระเจ ้ำบ ้ำงก็ถก ู ขังอยูใ่ นคุกบ ้ำงก็ซอ่ นตัวอยูใ่ นทีโดดเดี ยวตำมป่ ำและภูเขำคนเ ้ ่ ่ ่ อำวุธครบ หล่ำนี ยังคงอธิษฐำนอ ้อนวอนขอกำรคุ ้มครองจำกพระเจ ้ำในขณะทีคนอีกกลุม ่ หนึ งซึงมี ่ ำลังเตรียมพร ้อมเพือท ่ ำงำนแห่งควำมตำยบัดนี เป็ ้ นเ มือและได ้ร ับกำรหนุ นหลังจำกทูตสวรรค ์ชัวก ่ ดซึงพระเจ ่ ่ วยกู ้ผูท้ พระองค วลำยำกแค ้นลำบำกทีสุ ้ำของอิสรำเอลจะทรงเข ้ำมำขัดขวำงเพือช่ ี่ ์ทรง เลือกสรรไว ้แล ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตรัสว่ำ ่ เทศกำลเลียงศั ้ กดิสิ์ ทธิและมี ์ ่ “พวกท่ำนจะมีบทเพลงเหมือนอย่ำงคืนทีมี ใจยินดีอย่ำงคนทีออกเ ดิน…….ไปยังภูเขำของพระยำห ์เวห ์เจ ้ำถึงพระศิลำของอิสรำเอลและพระยำห ์เวห ์จะทรงทำให ้คนไ ่ ด ้ยินพระสุรเสียงทรงพลังของพระองค ์และจะทรงทำให ้ได ้เห็นพระกรของพระองค ์ทีฟำดลงด ้วยคว ้ ำงเกรียวกรำดและด ้ ้ ำมกริวอย่ ้วยเปลวเพลิงเผำผลำญรวมทังฝนตกหนั กกับพำยุและลูกเห็บ”อิสย ำห ์30:29,30{GC635.2}{GCth17550.2} ่ ้ำยกำลังจะวิงเข ่ ้ำไล่ฟั ด ้วยเสียงตะโกนโห่ร ้องอย่ำงมีช ัยด ้วยเสียงเย ้ยหยันและแช่งด่ำหมู่คนชัวร ่ ่ ำกลำงคืนได ้แผ่มำปกคลุมแผ่นดินโลกจำกนั้นป นเหยือของพวกเขำดู เถิดควำมมืดหนำทึบยิงกว่ ่ องแสงเรืองด ้วยร ัศมีทมำจำกพระที ่ี ่ ่ งของพระเจ ้ำทอดโค ้งข ้ำมท ้องฟ้ ำและดูรำวกับจะ รำกฏรุ ้งซึงส่ นั ่ ำลังอธิษฐำนอยูแ่ ต่ละกลุม ่ มำห ้อมล ้อมกลุม ่ คนทีก ่ ฝูงชนทีโกรธเคื องหยุดนิ่ งในทันทีทน ั ใดเสียงร ้อ ่ ำด ้วยควำมบ ้ำคลังร ่ ้ำยแรงถูกลืมไปหมดสินด ้ ้ว งเยำะเย ้ยของพวกเขำเงียบหำยไปเป้ ำหมำยทีจะท ่ี ำกลัวพวกเขำจ ้องมองไปยังเครืองหมำยแห่ ่ ยควำมรู ้สึกถึงลำงสังหรณ์ทน่ งพันธสัญญำของพระเจ ้ ่ ่ ้ ำและปรำรถนำทีจะหนี ไปให ้พ ้นจำกแสงเจิดจ ้ำซึงมีอำนำจมำกนัน{GC635.3}{GCth17550.3} ่ ส่วนประชำกรของพระเจ ้ำได ้ยินพระสุรเสียงหนึ่ งทีสดใสชัดเจนและไพเรำะดั งมำว่ำ“จงเงยหน้ำ ้ ้ ่ ขึนไป”พวกเขำเงยหน้ ำมองขึนไปยั งท ้องฟ้ ำและมองเห็นรุ ้งแห่งคำสัญญำเมฆดำจัดน่ ำกลัวทีปกค ่ ลุมอยูท ่ ่วท ั ้องฟ้ ำเคลือนตั วแยกออกจำกกันและเช่นเดียวกับสเทเฟนพวกเขำได ้จ ้องมองเข ้ำไปใน ่ ่ งของพระองค ์พวกเขำ ท ้องฟ้ ำและเห็นพระสิรข ิ องพระเจ ้ำและของบุตรมนุ ษย ์ประทับอยูบ ่ นพระทีนั ่ มองเห็นพระองค ์อยูใ่ นสภำพของพระเจ ้ำและมองเห็นเครืองหมำยแห่ งควำมอัปยศปรำกฏอยูบ ่ นพ ่ ระวรกำยของพระองค ์และพวกเขำได ้ยินคำทูลขอจำกพระโอษฐ ์ของพระองค ์ทีเสนอต่ อพระบิดำแ ้ ่ ละทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิทั์ งหลำยว่ ำ“ข ้ำแต่พระบิดำข ้ำพระองค ์ปรำรถนำให ้คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ประ ่ ่ ้ ่ ่ ทำนแก่ข ้ำพระองค ์อยูก ่ บั ข ้ำพระองค ์ในทีทีข ้ำพระองค ์อยูน ่ ัน”ยอห ์น17:24;มีเสียงทีไพเรำะดังดน ้ ้ั ่ งว่ำ“พวกเขำมำแล ้วพวกเขำมำแล ้วบริสท ์ นผูบ้ ริสท ์ ตรีและด ้วยชัยชนะดังขึนมำอี กครงหนึ ุ ธิเป็ ุ ธิปร ำศจำกอุบำยไร ้มลทินพวกเขำถือร ักษำถ ้อยคำแห่งควำมอดทนนำนของเรำและจะเดินอยูท ่ ่ำมกล 484

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดและสันเทำของบรรดำผู ่ ่ี ดมั่นในควำมเชือจะโห่ ่ ำงทูตสวรรค ์”แล ้วริมฝี ปำกทีซี ท้ ยึ ร ้องด ้วยควำมมี ชัยอย่ำงแท ้จริง{GC636.1}{GCth17551.1} ่ นทีพระเจ ่ ่ มันเป็ นเวลำเทียงคื ้ำทรงสำแดงฤทธำนุ ภำพของพระองค ์เพือกำรช่ วยประชำกรของพ ระองค ์ดวงอำทิตย ์ปรำกฏและส่องแสงสว่ำงอย่ำงแรงกล ้ำหมำยสำคัญและกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆเกิดขึ ้ ่ ้ ้วยควำมหวำดกลัวและประหลำด นอย่ำงรวดเร็วติดต่อกันเป็ นลำดับคนชัวมองเหตุ กำรณ์เหล่ำนี ด ่ ใจในขณะทีคนชอบธรรมมองดู ด ้วยควำมสุขอย่ำงเคร่งขรึมว่ำนี่ เป็ นหมำยสำคัญแห่งกำรช่วยกู ้ข ่ องพวกเขำดูประหนึ่ งว่ำทุกสิงในธรรมชำติ จะหันเหออกไปจำกวิถข ี องมันลำธำรหยุดไหลเมฆดำห ่ ่ ร ัศ นำทึบปรำกฏและต่ำงชนกระแทกเข ้ำใส่กน ั ในท่ำมกลำงท ้องฟ้ ำทีกำลังปั่นป่ วนนั้นมีชอ่ งว่ำงทีมี ่ นคำบรรยำยส่องออกมำพระสุรเสียงของพระเจ ้ำดังลอดผ่ำนช่องนั้นมำเป็ นเสียงทีดั ่ งเ มีสก ุ ใสทีเกิ ้ หมือนเสียงธำรนำไหลมำกมำยตร ัสว่ำ“สำเร็จแล ้ว”วิวรณ์16:17{GC636.2}{GCth17551.2} ่ ่ งแต่ ้ มนุ ษย ์เกิดขึนม ้ เสียงนั้นสันสะเทื อนฟ้ ำสวรรค ์และแผ่นดินโลก“เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงซึงตั ำบนแผ่นดินโลกไม่เคยเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงน่ ำกลัวอย่ำงนั้นเลย”วิวรณ์16:17,18ดูเสมือนว่ำท้ ่ ่ งของพระเจ ้ำดูรำวกับจะส่องผ่ำนเมฆออกมำภูเขำสันสะเทื ่ องฟ้ ำจะเปิ ดๆปิ ดๆร ัศมีภำพจำกพระทีนั อนเหมือนต ้นอ ้อถูกลมพัดและเศษก ้อนหินขรุขระกระเด็นกระจัดกระจำยไปทั่วรอบทิศมีเสียงคำรำ ่ี ำลังจะพัดเข ้ำมำทะเลซ ัดปั่นป่ วนรำวกับโกรธแค ้นเสียงลมสลำตันพัดดังกึก มประหนึ่ งเสียงพำยุทก ่ี ่ งกำรทำลำยล ้ำงโลกทังใบกระเพื ้ ่ ก ้องรำวกับเสียงร ้องของภูตผีทออกไปท ำหน้ำทีแห่ อมและพองอ ่ ้ วโลกกำลังปริออกรำวกับว่ำรำกฐำนของแผ่นดินโลกจะพังทลำยเทือ อกเหมือนคลืนในทะเลพื นผิ ่ ผูค้ นอำศัยอยูจ ่ อนเมืองโสโดมเนื่ องด ้วยควำมชัวนั ่ ้น กเขำกำลังจมลงเกำะทีมี ่ มหำยไปท่ำเรือทีเหมื ่ ้ำยกลืนไปมหำนครบำบิโลนเข ้ำมำอยูใ่ นควำมทรงจำของพระเจ ้ำเพือ“ทรงให ่ ถูกคลืนร ้ถ ้วยเหล ้ำอ งุ น ่ แห่งพระพิโรธรุนแรงของพระองค ์”แก่เธอลูกเห็บขนำดยักษ ์“หนักประมำณห ้ำสิบกิโลกรัม”กระ ่ ่ ดในโลกกำลังถูกทำลำยจนรำบเรีย ทำกำรแห่งกำรทำลำยล ้ำงวิวรณ์16:19,21;เมืองหยิงผยองที สุ ่ ่ บคฤหำสน์รำชวังทีงำมสง่ ำซึงบรรดำเจ ้ำนำยในแผ่นดินโลกใช ้จ่ำยทร ัพย ์สมบัตอิ ย่ำงฟุ่ มเฟื อยเพื่ อทำให ้ตนเองได ้ร ับเกียรติน้ันพังพินำศไปต่อหน้ำต่อตำกำแพงคุกแยกออกและประชำกรของพระ ่ กกักขังอยูอ ่ เจ ้ำทีถู ่ น ั เนื่ องมำจำกควำมเชือได ้ถูกปลดปล่อยให ้อิสระ{GC636.3}{GCth17551.3} ่ บในผงคลีแห่งแผ่นดินโลกจะตืนขึ ่ นบ ้ ้ำงเข ้ หลุมฝังศพเปิ ดออกและ“คนเป็ นอันมำกในพวกทีหลั ่ ำสูช ่ วี ต ิ นิ ร ันดร ์บ ้ำงเข ้ำสูค ่ วำมอับอำยและควำมขำยหน้ำนิ ร ันดร ์”ดำเนี ยล12:2ทุกคนทีตำยไปพร ้ ่ ่ ้ ่ งพระสัญญ อมกับควำมเชือในข่ ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะเป็ นขึนจำกหลุ มศพด ้วยร ัศมีภำพเพือฟั ้ ่ ำแห่งสันติสข ุ ของพระเจ ้ำพร ้อมกับบรรดำผูถ้ อื ร ักษำธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์“คนทังหลำยที แทง ่ วเรำะและเยำะเย ้ยเมือพระองค ่ ้ พระองค ์”วิวรณ์1:7;คนทีหั ์กำลังจะสินพระชนม ์ด ้วยควำมทุกข ์ทรมำ ่ อต ้ำนควำมจริงและต่อต ้ำนประชำกรของพระองค ์อย่ำงรุนแรงทีสุ ่ ดคนเหล่ำนี จะเป็ ้ นและคนทีต่ นขึ ้ ่ ่ นจำกตำยมำมองดูพระองค ์ในขณะทีทรงพระสิ รอิ น ั ยิงใหญ่ และเห็นพระองค ์ประทำนเกียรติยศให ้แ ่ี อสั ่ ตย ์และเชือฟั ่ งพระองค ์{GC637.1}{GCth17552.1} ก่ผูท้ ซื ้ั เมฆหนำทึบยังคงปกคลุมท ้องฟ้ ำแต่กระนั้นแสงอำทิตย ์ส่องผ่ำนเมฆออกมำเป็ นครงครำวมองดู ่ ่ ร ้ำยพุ่งออกมำจำกท ้องฟ้ ำล ้อมรอบ คล ้ำยกับพระเนตรทีโกรธแค ้นของพระยำห ์เวห ์แสงฟ้ ำแลบทีดุ 485

อำนำจสัมบูรณ์

่ นแพและเหนื อเสียงคำรำมของฟ้ ำร ้องอันน่ ำกลัวนั้นมีเสียงลึกลับและน่ ำกลัว โลกไว ้ในเปลวไฟทีเป็ ้ ่ ้ยินเสียงนั้นจะเข ้ำใจแต่ครูสอนเทียมเท็ ดังขึนประกำศวำระสุ ดท ้ำยของคนอธรรมไม่ใช่ทก ุ คนทีได ่ี อนหน้ำนี เพี ้ ยงเล็กน้อยเป็ นคนไร ้เหตุผลอวดใหญ่และดือดึ ้ จจะเข ้ำใจเสียงนั้นได ้อย่ำงชัดเจนผูท้ ก่ ้ ่ อร ักษำพระบัญญัตข งสนุ กสนำนกับควำมทำรุณโหดเหียมต่ อประชำกรของพระเจ ้ำทีถื ิ องพระองค ์ ้ บท่วมท ้นด ้วยควำมตะลึงและสันสะท ่ บัดนี กลั ้ำนด ้วยควำมกลัวเสียงร ้องโหยหวนของพวกเขำดังก ่ ว่ำเสียงจำกธรรมชำติพวกผีมำรร ้ำยต่ำงยอมร ับว่ำพระคริสต ์ทรงเป็ นพระเจ ้ำและสันสะท ้ำนอยูเ่ บือ้ ้ งหน้ำอำนำจของพระองค ์ส่วนมนุ ษย ์กำลังทูลขอควำมเมตตำและกลิงไปมำด ้วยควำมหวำดกลัวอ ย่ำงน่ ำเวทนำ{GC637.2}{GCth17552.2} ่ นในนิ มต ผูเ้ ผยพระวจนะในอดีตกำลกล่ำวถึงวันแห่งพระเจ ้ำจำกทีเห็ ิ อันศักดิสิ์ ทธิว่์ ำ“จงร ้องไห ้ ซิเพรำะวันแห่งพระยำห ์เวห ์มำใกล ้แล ้ววันนั้นจะมำเหมือนอย่ำงกำรทำลำยจำกองค ์ผูท้ รงมหิทธิฤ ์ สยำห ์13:6;“จงหลบเข ้ำไปอยูใ่ นหินและซ่อนตัวในผงคลีให ้พ ้นจำกควำมน่ ำเกรงกลัวของพ ทธิ”อิ ระยำห ์เวห ์และจำกพระร ัศมีแห่งควำมโอ่อำ่ ตระกำรของพระองค ์ท่ำทีอน ั ผยองของมนุ ษย ์จะต่ำต ้อย ลงและควำมจองหองของคนจะตกต่ำพระยำห ์เวห ์องค ์เดียวจะเป็ นผูเ้ ทิดทูนในวันนั้นเพรำะว่ำพระย ่ ่ อหยิงและโอหั ่ ้ บสำรพัดทีถู ่ กยกชูขึ ้ ำห ์เวห ์จอมทัพทรงเตรียมวันหนึ่ งซึงจะต่ อสู ้กับสำรพัดทีเย่ งทังกั ่ ่ำต ้อยลง” นซึงจะต ่ ปเคำรพของเขำทีท ่ ำด ้วยเงินและรูปเคำรพทีท ่ ำด ้วยทองคำซึงพวกเขำ ่ “ในวันนั้นคนจะเหวียงรู ่ ่ ้ นและเข ้ำซอกผ ทำให ้กับตัวเองเพือใช ้กรำบไหว ้นั้นออกไปยังตัวตุน ่ และตัวค ้ำงคำวเพือจะเข ำ้ ถำหิ ำให ้พ ้นจำกควำมน่ ำเกรงกลัวของพระยำห ์เวห ์และพ ้นจำกพระรัศมีแห่งควำมโอ่อำ่ ตระกำรของพร ่ ้ ำให ้โลกสันสะท ่ ะองค ์เมือพระองค ์ทรงลุกขึนท ้ำน”อิสยำห ์2:1012,20,21{GC638.1}{GCth17552.3} ้ มขึ ่ นเป็ ้ นสีเท่ ่ ำในคว มีดำวดวงหนึ่ งส่องประกำยผ่ำนช่องเมฆควำมสว่ำงเจิดจ ้ำของดำวดวงนี เพิ ่ื ตย ์แต่เป็ นควำมรุนแรงและควำมโกรธเคืองให ้ ำมมืดบ่งบอกควำมหวังและควำมสุขใจให ้แก่ผูซ ้ อสั ้ ท้ ยอมเสี ่ี ่ อพระคริ ่ กับผูล้ ว่ งละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำบัดนี ผู ยสละทุกสิงเพื สต ์ปลอดภัยแล ้วพ ่ ลั้ บของพลับพลำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพวกเขำผ่ำนกำรตรวจทดสอบมำแ วกเขำซ่อนตัวอยูใ่ นทีลี ้ ่ี แคลนสัจธรรมถึงควำมซือสั ่ ตย ์ทีพวกเขำมี ่ ล ้วและประจักษ ์ต่อหน้ำคนทังโลกและต่ อหน้ำผูท้ ดู ตอ ่ ้ ่ ่ ้ ่ ่ พระองค ์ผูท้ รงสินพระชนม ์เพือพวกเขำมีกำรเปลียนแปลงอย่ำงอัศจรรย ์เกิดขึนกับผูท้ ยึ ี ดมันในคว ่ ำมซือตรงของพวกเขำแม้ ต ้องเผชิญหน้ำกับควำมตำยพวกเขำได ้รับกำรช่วยกู ้โดยฉับพลันจำก ้ ่ ่ ่ อน ควำมมืดและควำมเหียมโหดของมนุ ษย ์ทีแปรเปลี ยนกลำยเป็ นปี ศำจใบหน้ำของพวกเขำซึงก่ ้ นำนดูซดี เผือดวิตกกังวลและเศร ้ำหมองแต่บด ้ มเอิ ่ บด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจควำมเชือแ ่ หน้ำนี ไม่ ั นี อิ ่ ภั ้ ยและเป็ นกำลังของเรำ ละควำมรักพวกเขำเปล่งเสียงร ้องเพลงแห่งชัยชนะว่ำ“พระเจ ้ำทรงเป็ นทีลี ่ ้อมอยูใ่ นยำมยำกลำบำกฉะนั้นเรำจะไม่กลัวแม้วำ่ แผ่นดินโลกจะเปลียนแ ่ เป็ นควำมช่วยเหลือทีพร ้ ้ ปลงไปแม้วำ่ ภูเขำทังหลำยจะโคลงเคลงลงสู ส ่ ะดือทะเลแม้วำ่ นำทะเลคึ กคะนองและฟองฟูแม้วำ่ ภูเ ่ ขำสันสะเทื อนเพรำะทะเลอลวนนั้น”สดุด4 ี 6:1-3{GC638.2}{GCth17552.4}

486

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้อยคำซึงแสดงออกถึ ่ ์ ำนี ลอยไปถึ ้ ในขณะทีถ งควำมไว ้วำงใจอันบริสท ุ ธิเหล่ งพระเจ ้ำนั้นเมฆถูก ่ี ดจ ้ำเหนื อกว่ำคำบรรยำย กวำดออกไปและจะมองเห็นท ้องฟ้ ำเปล่งประกำยดังดวงดำวเป็ นร ัศมีทเจิ ้ ่ ดมนปั่นป่ วนร ัศมีของเมืองสวรรค ์ส่องออกมำจำกประ ใดๆและแตกต่ำงจำกท ้องฟ้ ำทังสองด ้ำนซึงมื ่ี ดอยูจ่ ำกนั้นปรำกฏมือซึงก ่ ำลังถือแผ่นศิลำสองแผ่นทีประกบติ ่ ้ ตูทเปิ ดกันอยูท ่ ำบขึนมำบนท้องฟ้ ำผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ฟ้ ำสวรรค ์ประกำศควำมชอบธรรมของพระองค ์เพรำะพระเจ ้ำนั่นแหละท ่ นควำมชอบธรรมของพระเจ ้ำซึงถู ่ กประก รงเป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำ”สดุด5 ี 0:6;ธรรมบัญญัตศ ิ ก ั ดิสิ์ ทธิที์ เป็ ่ ำศณภูเขำซีนำยท่ำมกลำงเสียงฟ้ ำร ้องและเปลวเพลิงเพือให ้เป็ นแนวทำงในกำรดำรงชีวต ิ นั้นบัด ้ กเปิ ดเผยให ้แก่มนุ ษย ์เพือใช ่ นี ถู ้เป็ นกฎเกณฑ ์ในกำรพิพำกษำพระหัตถ ์นั้นทรงกำงแผ่นศิลำออก และมองเห็นข ้อกำหนดของพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรถูกบันทึกไว ้ด ้วยปำกกำไฟข ้อควำมเหล่ำนั้นชั ่ ่ ดเจนจนทุกคนอ่ำนออกควำมทรงจำหวนกลับมำและควำมมืดมนแห่งควำมงมงำยและควำมเชือที ้ บประกำรของพระเจ ้ำทีกระชับเข ่ ผิดถูกกวำดไปจำกสมองของทุกคนและพระวจนะทังสิ ้ำใจง่ำยแล ่ ชวี ต ้ ้มองเห็น{GC639.1}{GCth17553.1} ะมีอำนำจถูกนำมำให ้ทุกคนทีมี ิ อยูใ่ นโลกนีได ่ ดวิสยั ทีจะบรรยำยถึ ่ ้ ้ ่ ยบย่ำข ้อกำห เป็ นเรืองสุ งควำมกลัวและควำมสินหวั งของคนทังหลำยที เหยี ้ นดศักดิสิ์ ทธิทั์ งหลำยของพระเจ ้ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำประทำนธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ให ้แก่พวกเ ่ พวกเขำจะใช ่ ขำเพือที ้เปรียบเทียบกับอุปนิ สยั ของพวกเขำและเรียนรู ้ข ้อบกพร่องของตนเองในข ่ งมีโอกำสกลับใจและปฏิรป ่ จะได ่ ณะทียั ู ได ้แต่เพือที ้ร ับควำมนิ ยมชมชอบจำกชำวโลกพวกเขำปัด ้ ่ กฎหมำยของพระเจ ้ำทิงไปและสอนผู ้อืนให ้ละเมิดกฎหมำยนั้นด ้วยพวกเขำพยำยำมบังคับประชำ ้ กรของพระองค ์ให ้ทำวันสะบำโตของพระองค ์เป็ นมลทินบัดนี พวกเขำถู กปร ับโทษโดยธรรมบัญญั ่ ่ ติน้ันทีพวกเขำเคยหมิ นประมำทพวกเขำมองเห็ นด ้วยควำมชัดเจนอย่ำงน่ ำกลัวว่ำพวกเขำไม่มข ี ้ ่ี อแก ้ตัวพวกเขำได ้เลือกผูท้ พวกเขำต ้องกำรปรนนิ บต ั แิ ละนมัสกำรแล ้ว“แล ้วเจ ้ำจะสังเกตเห็นควำ ่ ่ ปรนนิ บต มแตกต่ำงระหว่ำงคนชอบธรรมและคนอธรรมระหว่ำงคนทีปรนนิ บต ั พ ิ ระเจ ้ำกับคนทีไม่ ั พ ิ ้ั ่ ง”มำลำคี3:18{GC639.2}{GCth17553.2} ระองค ์ได ้อีกครงหนึ ้ อำจำรย ์ทังหลำยลงไปจนถึ ้ ่ กน้อยทีสุ ่ ดล ้วนมี ศัตรูของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนับตังแต่ งผู ้ทีเล็ ่ บสัจธรรมและหน้ำทีที ่ ต ่ ้องปฏิบต ่ ควำมคิดเห็นใหม่เกียวกั ั แิ ต่กว่ำทีพวกเขำจะเข ้ำใจว่ำวันสะบำโต ่ เป็ ่ นตรำประทับของพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์นั้นก็เป็ นเวลำทีสำยเกิ ่ ของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี นไปแล ้วก ่ ว่ำพวกเขำจะเห็นว่ำธำตุแท ้ของวันสะบำโตเทียมเท็จและรำกฐำนทีพวกเขำใช ้ก่อสร ้ำงนั้นเป็ นเพี ยงแค่ทรำยก็สำยเกินไปแล ้วพวกเขำรู ้แล ้วว่ำพวกเขำได ้ต่อสู ้กับพระเจ ้ำบรรดำครูสอนศำสนำได ้ ่ นำจิตวิญญำณลงไปสูค ่ วำมพินำศในขณะทีแสดงตนว่ ำกำลังนำจิตวิญญำณเหล่ำนั้นไปยังประตู ่ กำรคิดบัญชีครงสุ ้ั ดท ้ำยว่ำควำมร ับผิดชอบขอ สวรรค ์พวกเขำไม่มท ี ำงรู ้เลยจนกระทั่งถึงวันทีจะมี ่ี ใ่ นตำแหน่ งศักดิสิ์ ทธินั์ ้นยิงใหญ่ ่ ่ ้น งผูท้ อยู เพียงไรและผลลัพธ ์ของควำมไม่สต ั ย ์ซือของพวกเขำนั ่ น่ ำกลัวเพียงไรเฉพำะในเวลำของนิ ร ันดร ์กำลเท่ำนั้นทีเรำจะสำมำรถประเมิ นได ้อย่ำงถูกต ้องถึงคว ่ี ่ ำมสูญเสียของจิตวิญญำณเพียงดวงเดียววำระสุดท ้ำยของผูท้ พระเจ ้ำจะตร ัสว่ำ“เจ ้ำผูก้ ระทำชัวจง ่ น่​่ ำกลัวยิงนั ่ ก{GC640.1}{GCth17554.1} ออกไปเสีย”นั้นเป็ นสิงที

487

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ พระสุรเสียงของพระเจ ้ำดังมำจำกท ้องฟ้ ำประกำศวันและชัวโมงที พระเยซู จะเสด็จมำและจะทรง ่ ร ันดร ์มำให ้แก่ประชำกรของพระองค ์พระดำร ัสของพระองค ์กระจำยออกตลอ นำพันธสัญญำชัวนิ ้ ่ ยงทีดั ่ งกระหึมของฟ้ ่ ่ งทีสุ ่ ดชำวอิสรำเอลของพระเจ ้ำยืนฟังด ้วยดวงตำทีจ่ ้ ดทั่วทังโลกดั งเสี ำร ้องทีดั ้ ้ ่ บไปด ้วยพระสิรข องมองขึนไปเบื องบนใบหน้ ำของพวกเขำอิมเอิ ิ องพระองค ์และส่องประกำยออกม ำเหมือนกับใบหน้ำของโมเสสขณะเดินลงมำจำกภูเขำซีนำยคนอธรรมมองหน้ำของพวกเขำไม่ไ ่ ท้ ถวำยเกี ่ี ์ ้ร ับกำรประกำศว่ำเป็ น ด ้และเมือผู ยรติพระเจ ้ำด ้วยกำรถือร ักษำวันสะบำโตให ้บริสท ุ ธิได ่ ้ร ับพระพรก็มเี สียงโห่ร ้องแห่งชัยชนะทียิ ่ งใหญ่ ่ ้ พวกทีได ดงั ขึน{GC640.2}]{GCth17554.2} ้ ่ ำมือมนุ ไม่นำนต่อมำมีเมฆสีดำก ้อนเล็กๆปรำกฏขึนทำงทิ ศตะวันออกเมฆนั้นมีขนำดเท่ำครึงฝ่ ่ ้อมล ้อมรอบพระผูช ษย ์เป็ นก ้อนเมฆทีห ้ ว่ ยให ้รอดไว ้และดูไกลๆรำวกับว่ำถูกหุ ้มห่อด ้วยควำมมืดป ้ ระชำกรของพระเจ ้ำทรำบดีวำ่ นี่ คือหมำยสำคัญของพระบุตรของพระเจ ้ำพวกเขำจ ้องมองขึนไปด ้ ่ ่ ้ อยๆแสงสว่ ่ วยควำมเงียบขรึมในขณะทีเมฆก ้อนนั้นเคลือนเข ้ำมำใกล ้โลกมำกขึนเรื ำงและร ัศมีภำ ้ ้ ่งกลำยเป็ นเมฆสีขำวขนำดใหญ่ฐำนของเมฆนั้นมีร ัศมีภำพเหมือน พก็มม ี ำกขึนมำกขึ นจนกระทั ่ ดังไฟทีเผำผลำญและเหนื อเมฆก็เป็ นสำยรุ ้งแห่งคำมั่นสัญญำพระเยซูประทับอยูอ ่ ย่ำงผูม้ ช ี ัยชนะ ่ งใหญ่ ่ ้ ่ มจอกแห่ ่ ทียิ บด ั นี พระองค ์ไม่ได ้เป็ น“คนทีร่ ับควำมเจ็บปวด”อิสยำห ์53:3;เพือดื งควำมขมขื่ ่ นด ้วยควำมอับอำยและควำมทุกข ์ระทมพระองค ์เสด็จมำเป็ นผูม้ ช ี ัยในสวรรค ์และแผ่นดินโลกเพือ ้ ่ ตย ์และสัตย ์จริง”“พระองค ์ทรงพิพำกษำและทรงต่อสู ้ด ้วยคว พิพำกษำทังคนเป็ นและคนตำย“ซือสั ้ ำมชอบธรรม”และ“กองทัพทังหลำยในสวรรค ์…..ตำมเสด็จพระองค ์ไป”วิวรณ์19:11,14 ่ อำจนับจำนวนได ้ร ้องเพลงสรรเสริญด ้วยทำนองชำวสวร หมู่ทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิจ์ ำนวนมำกทีไม่ ้ ประหนึ่ งว่ำมีทูตสวรรค ์สว่ำงสดใสเต็มไปทั่ รค ์ขณะเดินทำงมำพร ้อมกับพระองค ์ในกำรเสด็จมำนี ดู วท้องฟ้ ำ“นับจำนวนเป็ นแสนๆเป็ นล ้ำนๆ”ไม่มป ี ำกกำของมนุ ษย ์คนใดจะบรรยำยภำพเหตุกำรณ์ ้ ่ ่ ้ ้“ควำมสง่ำงำมของพระอง นี ได ้ไม่มส ี มองของมนุ ษย ์ทีต ้องตำยสำมำรถเข ้ำใจถึงควำมยิงใหญ่ นีได ค ์คลุมทั่วฟ้ ำสวรรค ์และโลกก็เต็มด ้วยคำสรรเสริญพระองค ์พระรัศมีของพระองค ์ดังแสงสว่ำง”ฮำบ ่ ่ ชวี ต ้ อนที ่ ่ ้ำมำใกล ้ยิงขึ ่ นนั ้ ยน์ตำทุกดวงจะมองเห็นเจ ้ำชำยแห่งชีวต ำกุก3:3,4;เมือเมฆที มี ิ นี เคลื เข ิ ้ มม ่ ำให ้พระเศียรศักดิสิ์ ทธิเปรอะเปื ์ ้ อนอีกแล ้วแต่มม ่ มด ้วยสง่ำรำศีว บัดนี ไม่ ี งกุฎหนำมทีท ี งกุฎทีเต็ ์ ่ ำควำมเจิดจ ้ำของดว ำงอยูบ ่ นหน้ำผำกบริสท ุ ธิของพระองค ์พระพักตร ์ของพระองค ์ส่องสว่ำงยิงกว่ ่ น“พระองค ์ทรงมีพระนำมจำรึกทีฉลองพระองค ่ ่ ้นพระอูรพ งอำทิตย ์เทียงวั ์และทีต ุ ระองค ์ว่ำกษัตริย ์เ ้ ้ หนื อกษัตริย ์ทังหลำยและเจ ้ำนำยเหนื อเจ ้ำนำยทังหลำย”วิ วรณ์19:16{GC640.3}{GCth17554.

3} ่ ท้ ปฏิ ่ี เสธพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำอยูต ้ เมือผู ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์“หน้ำตำทุกคนจึง ้ ่ ร ันดร ์“หัวใจสลำยและหัวเข่ำก็สนคลอ ่ั ซีดไป”พวกเขำเกิดควำมหวำดกลัวด ้วยควำมสินหวั งชัวนิ ่ ้องว่ำ“ใครจะสำมำรถยืน น…..ใบหน้ำทุกคนซีดเซียว”เยเรมีย ์30:6นำฮูม2:10คนชอบธรรมตัวสันร ่ ำกลัวก็เกิดขึนชั ้ วข ่ หยัดอยูไ่ ด ้เล่ำ”วิวรณ์6:17เสียงเพลงของทูตสวรรค ์เงียบไปและควำมเงียบทีน่ ณะหนึ่ งและแล ้วพระสุรเสียงของพระเยซูดงั มำว่ำ“พระคุณของเรำก็เพียงพอกับเจ ้ำ”2โครินธ ์12:9; ้ สีหน้ำของผูช ้ อบธรรมสดใสขึนมำและควำมสุ ขก็เต็มล ้นในใจของพวกเขำทุกคนแล ้วทูตสวรรค ์จ 488

อำนำจสัมบูรณ์

่ เสียงสูงยิงขึ ่ นและเริ ้ ่ บร ้องเพลงอีกครงหนึ ้ั ่ งในขณะทีพวกเขำเคลื ่ ่ ะเปล่งเสียงด ้วยโน้ตทีมี มขั อนเข ้ำ ่ น{GC641.1}{GCth17555.1} ้ มำใกล ้โลกมำกยิงขึ ้ ่ ้อมล ้อมด ้วยไฟทีลุ ่ กไหม้อยูท กษัตริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำยเสด็ จลงมำในหมู่เมฆทีห ่ ้องฟ้ ำก็มว้ ่ ้ นตัวออกไปรำวกับม้วนหนังสือโลกสันสะเทื อนอยูเ่ บืองพระพั กตร ์ของพระองค ์และภูเขำทุกลูกและ ่ ่ เกำะทุกเกำะต่ำงเคลือนออกไปจำกที ของมั น“พระเจ ้ำของเรำเสด็จมำพระองค ์มิได ้ทรงเงียบอยูเ่ พ ลิงเผำผลำญมำข ้ำงหน้ำพระองค ์และรอบพระองค ์มีพำยุพด ั รุนแรงพระองค ์ทรงเรียกฟ้ ำสวรรค ์เบือ้ ่ งบนและแผ่นดินโลกเพือจะทรงพิ พำกษำประชำกรของพระองค ์”สดุด5 ี 0:3,4{GC641.2}{GCth1 7555.2} ้ “แล ้วกษัตริย ์ทังหลำยในโลกพวกคนใหญ่ คนโตบรรดำนำยทหำรใหญ่พวกเศรษฐีพวกผูม้ อ ี ำน ้ เป็ ่ นทำสหรือเสรีชนต่ำงซ่อนตัวอยูใ่ นถำและโขดหิ ้ ำจและทุกคนทังที นตำมภูเขำพวกเขำร ้องบอก กับภูเขำและโขดหินว่ำจงล ้มทับเรำเถิดจงซ่อนเรำไว ้ให ้พ ้นจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผู ้ประทับอ ่ ่ งและจำกพระพิโรธของพระเมษโปดกเพรำะว่ำวันสำคัญแห่งพระพิโรธของพระองค ์มำ ยูบ ่ นพระทีนั ถึงแล ้วและใครจะสำมำรถยืนหยัดอยูไ่ ด ้เล่ำ”วิวรณ์6:15-17{GC642.1}{GCth17555.3} ่ ดปดหยุดนิ่ งเงียบไปเสียงดังของอำวุธเสียงอึกทึกครึ คำพูดล ้อเลียนเย ้ยหยันยุตล ิ งริมฝี ปำกทีพู ่ ้ ่ อกอยูใ่ นโลหิต”อิสยำห ์9:5ก็ห กโครมของสงครำม“กระทืบจนสันสะเทื อนและเสือคลุ มทุกตัวทีเกลื ้ มเี สียงอืนใดให ่ ่ ้และเสียงร ้องไห ้ครำคร ่ ยุดนิ่ งไปบัดนี ไม่ ้ได ้ยินนอกจำกเสียงอธิษฐำนและเสียงรำไห ่ี ้ วญริมฝี ปำกของผูท้ เยำะเย ้ยก่อนหน้ำนี ระเบิ ดเสียงร ้องออกมำว่ำ“เพรำเะว่ำวันสำคัญแห่งพระพิโร ้ ธของพระองค ์มำถึงแล ้วและผูใ้ ดจะสำมำรถยืนหยัดอยูไ่ ด ้เล่ำ”วิวรณ์6:17;คนอธรรมทังหลำยวิ งว ่ ่ อนอยำกถูกฝังตัวอยูใ่ ต ้ก ้อนหินของภูเขำมำกกว่ำทีจะต ้องเผชิญหน้ำกับพระองค ์ทีพวกเขำดู หมิ่ นและปฏิเสธดูแคลนมำตลอด{GC642.2}{GCth17555.4} ่ ้ั ยงไรทีน ่ ำเสี ้ ยงโศกเศร ้ พวกเขำรู ้จักพระสุรเสียงนั้นทีแทงทะลุ เข ้ำไปในหูของคนตำยบ่อยครงเพี ้ั ยงไรทีพวกเขำได ่ ่ บใจจำกเ ำและอ่อนโยนร ้องเรียกพวกเขำให ้กลับใจบ่อยครงเพี ้ยินคำร ้องขอทีจั ่ ่ ่ี เสธพระคุณของพระองค ์แล ้วไม่มเี สียงอืนใ ่ พือนจำกพี ชำยและจำกพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดสำหร ับผูท้ ปฏิ ดจะเต็มล ้นด ้วยคำตำหนิ และด ้วยภำระหนักของกำรประณำมเทียบเท่ำได ้กับพระสุรเสียงนั้นทีร่ ้อง ่ อ ้อนวอนมำเนิ่ นนำนว่ำ“จงหันกลับจงหันกลับจำกทำงชัวของเจ ้ำ”เอเสคียล33:11;โอพวกเขำทำ กับพระสุรเสียงรำวกับเป็ นเสียงของคนแปลกหน้ำพระเยซูตรัสว่ำ“ข ้ำได ้เรียกแล ้วแต่พวกเจ ้ำปฏิเส ่ อออกแต่ไม่มใี ครใส่ใจพวกเจ ้ำเพิกเฉยคำแนะนำทุกอย่ำงของข ้ำและไม่ยอมร ับคำตักเตื ธข ้ำยืนมื ่ ้ ่ ้แก่ อนของข ้ำเลย”สุภำษิต1:24,25;พระสุรเสียงนั้นปลุกควำมทรงจำทีเขำใฝ่ ฝันจะลบทิงไปซึ งได ่ ้ ญทีพวกเขำปฏิ ่ ่ คำเตือนต่ำงๆทีพวกเขำเกลี ยดชังกำรเชือเชิ เสธและโอกำสทีพวกเขำดู แคลน{GC 642.3}{GCth17555.5} ่ ่ มีบำงคนในนั้นเป็ นกลุม ่ คนทีเยำะเย ้ยพระคริสต ์ในขณะทีทรงถ่ อมพระองค ์ลงมำเป็ นมนุ ษย ์พระ ่ ัสขณะเมือมหำปุ ่ ่ ดำร ัสของพระผูท้ รงทนทุกข ์ทีตร โรหิตสังพระองค ์ได ้หวนกลับเข ้ำมำในควำมนึ ก ้ นีไป ้ คิดของพวกเขำด ้วยอำนำจอันเร ้ำใจในเวลำนั้นพระองค ์ทรงประกำศอย่ำงเคร่งขรึมว่ำ“ตังแต่ 489

อำนำจสัมบูรณ์

์ พวกท่ำนจะเห็นบุตรมนุ ษย ์ประทับข ้ำงขวำของผู ้ทรงฤทธิเดชและเสด็ จมำบนเมฆแห่งฟ้ ำสวรรค ์”มั ้ ทธิว26:64;บัดนี พวกเขำมองเห็ นพระองค ์บริบูรณ์ด ้วยพระสิรแิ ละพวกเขำยังจะได ้เห็นต่อไปว่ำพร ่ ่ ้ ะองค ์ประทับนังอยูท ่ เบื ี องขวำของพระรำชอำนำจ{GC643.1}{GCth17556.1} ่ี ่ ้ ดไ ผูท้ เคยหั วเรำะเยำะพระดำร ัสของพระองค ์ทีทรงอ ้ำงควำมเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำนั้นบัดนี พู ่ ่ นมีกษัตริย ์เฮโรดผูห้ ยิงยโสที ่ ่ ม่ออกณทีนั ทรงหั วเรำะเยำะพระรำชตำแหน่ งของพระองค ์และทรงร ับ ่ ้ทหำรเยำะเย ้ยพระองค ์ด ้วยกำรมอบตำแหน่ งกษัตริย ์ให ้แก่พระองค ์ณทีนั ่ ่ นมีบรรดำผูท้ ใช ่ี ้มือ สังให ้ ์ อันไม่บงั ควรสวมเสือคลุ มสีม่วงลงบนพระองค ์สวมมงกุฎหนำมลงบนพระเศียรศักดิสิ์ ทธิของพระอ ่ ขด ้ งค ์และเอำคทำจำลองไปใส่ไว ้ในพระหัตถ ์ทีไม่ ั ขืนของพระองค ์และก ้มคำนับลงต่อเบืองพระพั ก ่ ้ ่ ้ ตร ์ด ้วยอำกำรล ้อเล่นดูหมินชำยทั งหลำยเหล่ ำนั้นทีเคยตบตี และถ่มนำลำยใส่ พระองค ์ผูท้ รงเป็ นเจ ้ ้ ำชำยแห่งชีวต ิ พระองค ์นั้นบัดนี พวกเขำต ้องหันหน้ำหนี ไปจำกสำยพระเนตรแห่งกำรตรวจสอบแล ่ ่ มล ้นด ้วยอำนำจคนเหล่ำนั้น ะหำทำงทีจะหนี ไปให ้พ ้นจำกพระสิรแิ ห่งกำรทรงอยูข ่ องพระองค ์ซึงเต็ ่ ่ ทีตอกตะปู ลงบนพระหัตถ ์และพระบำทของพระองค ์รวมถึงทหำรทีแทงสี ข ้ำงของพระองค ์ต่ำงมองดู ้ รอยแผลเหล่ำนี ด ้วยควำมหวำดกลัวและสำนึ กผิด{GC643.2}{GCth17556.2} ้ ปุโรหิตและผู ้ปกครองทังหลำยต่ ำงหวนคิดถึงภำพเหตุกำรณ์ของคำลวำรีด ้วยควำมหวำดกลัว ่ ่ จนตัวสันพวกเขำนึ กถึงภำพเหตุกำรณ์เหล่ำนั้นได ้อย่ำงชัดเจนยิงพวกเขำจ ำได ้ดีวำ่ พยักหน้ำแส ่ ่ ่ ดงควำมชืนชมปรีดำในควำมชัวร ้ำยอย่ำงไรพวกเขำร ้องตะโกนว่ำ“เขำช่วยคนอืนให ้รอดได ้แต่ช ่ ๋ ้ ดเรำจะได ้เชือบ ่ ้ วยตัวเองไม่ได ้เขำเป็ นกษัตริย ์ของชำติอส ิ รำเอลให ้เขำลงมำจำกกำงเขนเดียวนี เถิ ๋ ้ ดเพรำะเขำกล่ำวว่ำเ ำงเขำวำงใจพระเจ ้ำถ ้ำพระองค ์พอพระทัยตัวเขำขอให ้ทรงช่วยเขำเดียวนี เถิ ขำเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำ”มัทธิว27:42,43{GC643.3}{GCth17556.3} ้ ่ ่ ยอมคืนผล พวกเขำระลึกขึนได ้อย่ำงชัดเจนถึงอุปมำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเรืองคนท ำสวนทีไม่ ้ งทำรุณบ่ำวและฆ่ำลูกชำยของเจ ้ำของสวนพวกเขำยังจำไ จำกสวนองุ น ่ ให ้แก่เจ ้ำของสวนอีกทังยั ่ วเขำเองประกำศออกมำว่ำเจ ้ำของสวนจะ“ฆ่ำคนร ้ำยเหล่ำนั้นให ้ตำยอย่ำงทุกข ์ ด ้ถึงคำตัดสินทีตั ่ ทรมำน”มัทธิว21:41;ปุโรหิตและผู ้ปกครองมองเห็นแนวทำงปฏิบต ั ข ิ องตัวเองและวำระสุดท ้ำยทียุ ่ ซอสั ่ื ตย ์เหล่ำนั้นและบัดนี มี ้ เสี ติธรรมของพวกเขำเองในควำมบำปและกำรถูกลงโทษของชำยทีไม่ ่ บปวดอย่ำงรุนแรงดังขึนมำเป็ ้ ่ งยิงกว่ ่ ำเสียงทีเคยตะโกนว่ ่ ยงร ้องของร่ำงกำยทีเจ็ นเสียงทีดั ำ“เอำไป ่ ่ ่ ่ ตรึงเอำไปตรึงทีกำงเขน”ลูกำ23:21;ทีเคยดังก ้องทัวท ้องถนนของกรุงเยรูซำเล็มเสียงร ้องไห ้ครำค ่ มไปด ้วยควำมผิดหวังอย่ำงน่ ำกลัวนี ดั ้ งขึนมำว่ ้ รวญทีเต็ ำ“พระองค ์ทรงเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำพ ่ ้ ระองค ์ทรงเป็ นพระเมสสิยำห ์องค ์แท”้ พวกเขำหำทำงทีจะหนี ไปให ้พ ้นจำกเบืองพระพั กตร ์ของพระ ่ ่ องค ์ผูท้ รงเป็ นจอมกษัตริย ์พวกเขำพยำยำมทีจะหลบซ่ อนตัวลึกลงไปใต ้แผ่นดินโลกทีแยกตั วออ ่ ำงๆทังหลำยนั ้ ้นแต่ก็ไร ้ผล{GC643.4}{GCth17556.4} กจำกกันด ้วยแรงกระแทกของสิงต่ ่ เสธสัจธรรมนั้นจะมีบำงช่วงเวลำเมือสำมั ่ ้ ่ ในชีวต ิ ของทุกคนทีปฏิ ญสำนึ กรู ้สึกตัวขึนมำเมื อควำ ้ ้ นเรืองทรมำนจิ ่ มทรงจำรือฟื ตใจเก่ำๆของชีวต ิ ทีน่​่ ำไหว ้หลังหลอกและจิตวิญญำณรู ้สึกถูกคุกคำม ่ ้ผลแต่สงเหล่ ่ิ ้ ่ ด ้วยควำมเสียใจทีไร ำนี จะเที ยบกับควำมเสียใจของวันนั้น“เมือควำมกลั วมำกระทบพ วกเจ ้ำอย่ำงพำยุร ้ำยและควำมหำยนะของพวกเจ ้ำมำถึงอย่ำงพำยุหมุน”ได ้อย่ำงไรสุภำษิต1:27บั 490

อำนำจสัมบูรณ์

้ ท้ ต ่ี ้องกำรทำลำยพระคริสต ์และประชำกรทีซื ่ อสั ่ ตย ์ของพระองค ์จะเป็ นพยำนเห็นถึงร ัศมีทหยุ ่ี ดนี ผู ดนิ่ งอยูบ ่ นพวกเขำในท่ำมกลำงควำมหวำดกลัวนั้นพวกเขำได ้ยินเสียงของธรรมิกชนเปล่งเสียงด ้ ่ ่ วยควำมชืนชมยิ นดีวำ่ “ดูสน ิ ่ี คือพระเจ ้ำของเรำเรำรอคอยพระองค ์เพือพระองค ์จะทรงช่วยเรำให ้ร อด”อิสยำห ์25:9{GC644.1}{GCth17557.1} ท่ำมกลำงควำมปั่นป่ วนของโลกแสงฟ้ ำแลบและเสียงฟ้ ำร ้องพระสุรเสียงของพระบุตรของพระเ ่ ่ นพระองค ้ จ ้ำทรงเรียกธรรมิกชนทีนอนหลั บอยูใ่ ห ้ตืนขึ ์ทรงทอดพระเนตรไปยังหลุมฝังศพของผูช ้ ้ ้ ้ ่ ำ“จงตืนเถิ ่ ดตืนเถิ ่ ด อบธรรมทังหลำยแล ้วทรงชูพระหัตถ ์ขึนไปยั งสวรรค ์เบืองบนพระองค ์ตร ัสสังว่ ่ ดท่ำนทีหลั ่ บอยูใ่ นผงคลีและจงลุกขึน”ตลอดทั ้ ่วทังควำมยำวและควำมกว ้ ตืนเถิ ้ำงของโลกคนตำย ่ี ้ยินเสียงนั้นจะมีชวี ต ้ จะได ้ยินพระสุรเสียงนั้นและผูท้ ได ิ และทั่วทังโลกจะดั งก ้องด ้วยเสียงย่ำเท ้ำของ ่ กองทหำรยิงใหญ่ ของชนทุกชำติทุกเผ่ำพันธุ ์ทุกภำษำและทุกคนพวกเขำก ้ำวออกมำจำกห ้องกัก ขังแห่งควำมตำยตกแต่งกำยด ้วยรัศมีภำพของชีวต ิ อมตะพวกเขำร ้องเสียงดังว่ำ“โอควำมตำยชัย ่ี ่ี ่ ชี ชนะของเจ ้ำอยูท ่ ไหนโอควำมตำยเหล็ กไนของเจ ้ำอยูท ่ ไหน”1โคริ นธ ์15:55;และผูช ้ อบธรรมทีมี ่ บเป็ นขึนจำกควำมตำยจะโห่ ้ ่ วิตร่วมกับธรรมิกชนทีกลั ร ้องอย่ำงมีช ัยร่วมกันด ้วยควำมชืนชมยิ นดี เป็ นเวลำยำวนำน{GC644.2}{GCth17557.2} ่ ่ ่ ้ำไปในหลุมฝังศพอำดัมซึง่ รูปร่ำงของทุกคนทีออกมำจำกหลุ มฝังศพจะเหมือนกับเมือตอนที เข ่ กปลุกให ้เป็ นขึนจำกควำมตำยนั ้ ้นมีรป ยืนอยูใ่ นท่ำมกลำงเหล่ำคนทีถู ู ร่ำงสง่ำสูงใหญ่และงดงำมเ ขำมีรป ู ร่ำงเล็กกว่ำพระบุตรของพระเจ ้ำเพียงเล็กน้อยอำดัมจะมีลก ั ษณะแตกต่ำงจำกคนในยุคต่อ ้ ่ ่ ๆมำอย่ำงเห็นได ้ชัดในแง่นีทำให ้เรำมองเห็นถึงกำรถดถอยทียิงใหญ่ของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์แต่ทุกคน ้ ่ ่ ่ ั ร ันดร ์ใน เป็ นขึนมำจำกควำมตำยด ้วยควำมสดชืนและควำมแข็ งแรงของวัยหนุ่ มสำวซึงคงอยู ช ่ วนิ ปฐมกำลพระเจ ้ำทรงสร ้ำงมนุ ษย ์ให ้เหมือนพระองค ์ไม่เพียงในด ้ำนของอุปนิ สยั เท่ำนั้นแต่ให ้เหมือ นกับพระองค ์ในรูปร่ำงและหน้ำตำด ้วยบำปทำให ้เสียโฉมและเกือบจะลบพระฉำยำของพระเจ ้ำไปจ ้ ่ ำสิงที ่ สู ่ ญหำยไปกลับคืนมำพระองค ์ทรงเปลียนร่ ่ ่ นหมดสินแต่ พระคริสต ์เสด็จมำเพือน ำงกำยทีเลว ้ ่ ้องต ร ้ำยของเรำและปั้นแต่งขึนมำใหม่ ให ้เป็ นเหมือนพระวรกำยอันสง่ำงำมของพระองค ์รูปกำยทีต ่ งหนึ ้ั ่ งเคยเปื ้ อนด ้วยบำปจะถูกเปลียนเป็ ่ ่ ำยและเปื่ อยเน่ ำปรำศจำกควำมสวยงำมซึงคร นร่ำงกำยทีส ้ ้ ้ในหลุมฝังศพ มบูรณ์แบบสวยงำมและมีชวี ต ิ อมตะตำหนิ ทุกอันและควำมพิกำรทังหมดจะถู กทิงไว ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะกลับไปยังต ้นไม้แห่งชีวต ่ ญเสียไปนำนแล ้วพว บรรดำผูท้ ได ิ ในสวนเอเดนทีสู ้ กเขำจะ“เติบใหญ่”ขึน(มำลำคี 4:2)จนมีขนำดควำมสูงเต็มบริบูรณ์ของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ในควำมรุง่ ่ โรจน์ของสมัยยุคแรกเริมร่องรอยสุดท ้ำยของกำรสำปแช่งจำกบำปจะถูกกำจัดออกไปจนหมดสิน้ ่ื ตย ์ของพระคริสต ์จะปรำกฏตัวด ้วย“ควำมงำมของพระเยโฮวำห ์พระเจ ้ำของข ้ำพ และบรรดำผูซ ้ อสั ระองค ์”สดุด9 ี 0:17ThaiKJVในควำมคิดและจิตวิญญำณและร่ำงกำยล ้วนสะท ้อนถึงพระฉำยำอัน บริบูรณ์ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำโอช่ำงเป็ นกำรทรงไถ่บำปอันประเสริฐเสียนี่ กระไรเป็ นเ ่ ได ่ ้กล่ำวขำนถึงมำนำนแล ้วและเป็ นควำมหวังทีได ่ ้รอคอยมำเนิ่ นนำนเป็ นควำมมุ่งหวังทีใคร่ ่ รืองที ่ ครวญด ้วยควำมร ้อนรนแต่ยงั ไม่เคยเข ้ำใจได ้อย่ำงเต็มที{GC644.3}{GCth17557.3}

491

อำนำจสัมบูรณ์

่ งมีชวี ต ่ ่ คนชอบธรรมทียั ิ อยูจ ่ ะถูกเปลียนแปลงไป“ในชั วขณะเดี ยวในพริบตำเดียว”1โครินธ ์15: ์ แล ้วบัดนี พวกเขำถู ้ 52ด ้วยพระสุรเสียงของพระเจ ้ำนั้นพวกเขำได ้ร ับศักดิศรี กทำให ้เป็ นอมตะและ ่ ้ ้ ่ พร ้อมกับเหล่ำธรรมิกชนทีเป็ นขึนมำจำกควำมตำยถูกร ับขึนไปเพือพบกับองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำในฟ้ ้ ่ ้ ทิ ่ ศนั้นตังแต่ ้ ทสุ ่ี ดฟ้ ำ ำอำกำศทูตสวรรค ์จะ“รวบรวมคนทังหมดที พระองค ์ทรงเลือกไว ้แล ้วจำกทังสี ้ ่ ดฟ้ ำข ้ำงโน้น”มัทธิว24:31;ทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ์ ้มเด็กเล็กๆไปยังอ ้อมแขนของม ข ้ำงนี จนถึ งทีสุ ุ ธิจะอุ ่ ้ั ำรดำมิตรสหำยทีตำยจำกกั นไปนำนจะได ้พบกันอีกครงและจะไม่ จำกกันอีกแล ้วและด ้วยเสียงเพล ่ ้ งแห่งควำมชืนชมยิ นดีพวกเขำจะถูกร ับขึนไปพร ้อมกันไปสูเ่ มืองของพระเจ ้ำ{GC645.1}{GCth1 7558.1} ่ นเมฆจะมีปีกใต ้รำชรถนี จะมี ้ ล ้อทีมี ่ ชวี ต ่ ด ้ำนข ้ำงแต่ละด ้ำนของรำชรถทีเป็ ิ และขณะทีรำชรถแล่ ้ เ่ บืองบนล ้ ์ ่ ่ ่ ้นปี กจะร ้องว่ำ“บริสท นขึนสู ้อเหล่ำนั้นจะร ้องว่ำ“บริสท ุ ธิ”และขณะที รำชรถเคลื อนที ไปนั ุ ์ ้ ม ่ ดตำมจะร ้องว่ำ“บริสท ์ สท ์ สท ์ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือพระเจ ้ำผู ้ท ธิ”และทู ตสวรรค ์ทังกลุ ่ ทีติ ุ ธิบริ ุ ธิบริ ุ ธิองค ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปแล ้วจะร ้องเสียงดังว่ำ“อำเลลูยำ”ในขณะทีรำชร ่ รงฤทธำนุ ภำพสูงสุด”และผูท้ ได ่ ้ ถเลือนสู งขึนไปยั งกรุงเยรูซำเล็มใหม่{GC645.2}{GCth17558.2} ่ ่ ก่อนทีจะก ้ำวเข ้ำไปยังเมืองของพระเจ ้ำนั้นพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงมอบเครืองหมำยแห่ งชัยชนะใ ่ี ดตำมพระองค ์และสวมเครืองหมำยแสดงถึ ่ ์ ้แก่พวกเขำขบวนอันน่ ำประ ห ้แก่ผูท้ ติ งฐำนันดรศักดิให ทับใจต่ำงล ้อมเป็ นลำนจัตรุ ัสรอบพระรำชำของพวกเขำพระองค ์ทรงมีรป ู ร่ำงสูงสง่ำกว่ำธรรมิกชน ้ ่ ม และทูตสวรรค ์พระพักตร ์ของพระองค ์เปล่งรอยยิมอย่ ำงอ่อนโยนมำยังพวกเขำด ้วยควำมร ักทีเต็ ้ ่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปซึงมี ่ จำนวนนับไม่ถ ้วนเพ่งมองไปยังพระองค ์ดวง ล ้นสำยตำของคนทังหมดที ได ่ ตำทุกดวงมองเห็นพระสิรข ิ องพระองค ์พระผูท้ รงมี“หน้ำตำ…..เสียโฉมมำกเหลือทีจะเหมื อนคนแล ่ ะรูปร่ำง…..ก็เสียโฉมเหลือทีจะเหมื อนมนุ ษย ์”อิสยำห ์52:14;พระหัตถ ์ของพระองค ์สวมมงกุฎแห่งส ่ ่ ก“ชือใหม่ ่ ง่ำรำศีลงบนศีรษะของผูท้ มี ี ช ัยชนะทุกคนได ้ร ับมงกุฎทีจำรึ ”(วิวรณ์2:17)และจำรึกข ้อค ์ พระเจ ้ำ”;ในมือของทุกคนมีทำงตำลแห่งชัยชนะและพิณเงำงำมเมือทู ่ ต วำม“ถวำยควำมบริสท ุ ธิแด่ ่ ้นบรรเลงทุกคนจะดีดพิณด ้วยควำมชำนำญเสียงเพลงทีไพเรำะนุ ่ สวรรค ์ผูบ้ ญ ั ชำกำรเริมต ่ มนวลก็ ้ ่ อำจบรรยำยเป็ นคำพูดเต็มล ้นเข ้ำไปในจิตใจของทุกคนและทุก ดังออกมำควำมปลำบปลืมใจที ไม่ เสียงต่ำงร่วมกันสรรเสริญด ้วยควำมสำนึ กในพระคุณว่ำ“พระองค ์ทรงรักเรำทรงปลดปล่อยเรำจำ ้ กบำปของเรำด ้วยพระโลหิตของพระองค ์และทรงตังเรำให ้เป็ นอำณำจักรและเป็ นพวกปุโรหิตของ พระเจ ้ำพระบิดำของพระองค ์ขอพระเกียรติและอำนุ ภำพจงมีแด่พระองค ์สืบๆไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์1: 5,6{GC645.3}{GCth17558.3} ่ อยู ่ เ่ บืองหน้ ้ ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้วนั้นคือเมืองบริสท ์ สิงที ำของบรรดำผูท้ ถู ุ ธิพระเยซู ทรงเปิ ดประตูมุกอ ่ ้ถือร ักษำสัจธรรมตลอดมำเดินเข ้ำไปพวกเขำมองเห็นสวรรค ์ อกกว ้ำงและประชำชำติเหล่ำนั้นทีได ่ นบ ้ำนของอำดัมในสมัยทีเขำยั ่ ์ ่ ่ ของพระเจ ้ำซึงเป็ งเป็ นคนบริสท ุ ธิและแล ้วพระสุรเสียงทีไพเรำะยิ งก ่ ของคนทีต ่ ้องตำยเคยได ้ยินนั้นดังมำว่ำ“กำรต่อสู ้ของท่ำนทังหลำยสิ ้ ้ ดลงแล ้ว” ว่ำดนตรีใดๆทีหู นสุ ้ ่ ้ร ับพรจำกพระบิดำของเรำจงมำร ับเอำรำชอำณำจักรซึงเตรี ่ “ท่ำนทังหลำยที ได ยมไว ้สำหร ับท่ำน ้ ้ แรกสร ้ำงโลก”มัทธิว25:34{GC646.1}{GCth17559.1} ทังหลำยตั งแต่ 492

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำอธิษฐำนของพระผูช ่ ่ บัดนี ค ้ ว่ ยให ้รอดทีทรงอธิ ษฐำนเผือสำวกของพระองค ์ก็สำเร็จ“ข ้ำพระอง ่ ค ์ปรำรถนำให ้คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ประทำนแก่ข ้ำพระองค ์อยูก ่ บ ั ข ้ำพระองค ์”ยอห ์น17:24“อยูเ่ บื ้ องหน้ำพระสิรข ิ องพระองค ์โดยปรำศจำกตำหนิ และมีควำมร่ำเริงยินดี”(ยูดำ24)พระคริสต ์ทรงนำ ่ี ผูท้ พระองค ์ทรงไถ่ด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เองมำยังพระบิดำและทรงประกำศว่ำ“ข ้ำพระองค ์อยู่ ่ ่ พร ้อมกับเหล่ำลูกๆทีพระองค ่ ทีนี ์ประทำนให ้แก่ข ้ำพระองค ์”“ข ้ำพระองค ์ก็พท ิ ก ั ษ ์ร ักษำเขำผูซ ้ งพร ึ่ ะองค ์ประทำนแก่ข ้ำพระองค ์ไว ้โดยพระนำมของพระองค ์”ยอห ์น17:12;โอควำมร ักแห่งกำรไถ่ให ้พ ้ ้ ำงประเสริฐเพียงไรเวลำแห่งควำมปรีดำจะเกิดขึนเมื ้ อพระบิ ่ ่ี นสุ ้ ดทอ นจำกบำปนี ช่ ดำผูท้ รงไม่มท ี สิ ้ ่ กไถ่ให ้รอดแล ้วและทรงมองเห็นพระฉำยำของพระองค ์ควำมขัดแ ดพระเนตรมำยังคนทังหลำยที ถู ้ ย ้ง/ควำมบำดหมำงของบำปถูกกำจัดจนหมดสินสำเหตุ ของบำปถูกขจัดออกไปและมนุ ษย ์จะประ สำนเข ้ำเป็ นหนึ่ งร่วมกับพระเจ ้ำได ้อีกครง{GC646.2}{GCth17559.2} ั้ ่ ่ งหลำยของพระองค ้ ่ ด ้วยควำมร ักอันสุดทีจะพรรณนำได ้พระเยซูทรงต ้อนร ับผูส้ ต ั ย ์ซือทั ์เพือให ้เ ่ ่ี ่ ข ้ำร่วมควำมสุขกับพระองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงชืนชมยิ นดีททรงเห็ นจิตวิญญำณซึงพระองค ์ทร งช่วยให ้รอดด ้วยควำมเจ็บปวดและควำมอัปยศของพระองค ์ได ้เข ้ำมำยังรำชอำณำจักรแห่งพระสิ ้ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะเป็ นผู ้แบ่งปันควำมสุขของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำมอ ่ รินีและบรรดำผู ท้ ได ้ ่ กนำให ้มำหำพระคริสต ์อันเนื่ องมำ งไปยังผูท้ ได ี่ ้ร ับพระพรเหล่ำนี พวกเขำก็ มองเห็นคนเหล่ำนั้นทีถู ่ ยสละของพวกเขำยืนอ จำกคำอธิษฐำนของพวกเขำและกำรทำงำนของพวกเขำและควำมร ักทีเสี ้ ้วยในขณะทีพวกเขำชุ ่ ่ ่ งสีขำวอันยิงใหญ่ ่ ่ ยูใ่ นท่ำมกลำงคนเหล่ำนี ด มนุ มกันรอบพระทีนั ควำมชืนช ่ี อำจบรรยำยด ้วยคำพูดจะท่วมท ้นอยูใ่ นใจของพวกเขำเมือมองดู ่ ่ี มยินดีทไม่ ผูท้ พวกเขำน ำให ้มำห ่ ่ ้ ช ักนำคนอืนต่ ่ อๆกันไปและคนทังห ้ ำพระคริสต ์และเห็นว่ำคนนั้นชักนำคนอืนๆและคนอื นเหล่ ำนี ก็ ้ ้เข ้ำมำยังทีพั ่ กพิงแห่งกำรพักผ่อนณทีนั ่ ่ นพวกเขำจะวำงมงกุฎลงทีพระบำทของพระเยซู ่ มดนี ได แ ่ ละถวำยสรรเสริญพระองค ์ตลอดชัวนิ ร ันดร ์กำล{GC647.1}{GCth17560.1} ่ ำลังต ้อนร ับบรรดำผูท้ ถู ่ี กไถ่ให ้รอดเข ้ำไปยังนครของพระเจ ้ำอยูน ในขณะทีก ่ ้ันมีเสียงร ้องถวำย ่ื ้ ้ เกียรติชนชมปรี ดำดังขึนในอำกำศอำดั มทังสองก ำลังจะพบกันพระบุตรของพระเจ ้ำทรงกำงแขน ่ ้อนร ับบิดำของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติของเรำซึงเป็ ่ นมนุ ษย ์ทีพระองค ่ ออกเพือต ์ทรงสร ้ำงและได ้ทำบำ ่ ปต่อพระผูส้ ร ้ำงของเขำและเพือควำมบำปของเขำท ำให ้เกิดรอยแผลจำกกำรตรึงกำงเขนติดอยูบ ่ ่ ่ ้ ่ นพระวรกำยของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดขณะทีอำดัมมองดูรอยตะปูทโหดเหี ี ยมเขำไม่ได ้ซบหน้ำลงทีพ ้ ำ“พร ระอุระของพระองค ์แต่เขำทรุดตัวลงแทบพระบำทของพระองค ์ด ้วยควำมถ่อมตนและร ้องขึนว่ ะเมษโปดกผูถ้ ก ู ปลงพระชนม ์แล ้วนั้นทรงสมควรได ้ร ับฤทธำนุ ภำพ”วิวรณ์5:12พระผูช ้ ว่ ยให ้รอด ้ นด ้วยควำมร ักปรำนี และชีให ้ ้เขำมองไปยังสวนเอเดนซึงเป็ ่ นบ ้ำนทีเขำถู ่ ทรงพยุงเขำให ้ลุกขึนยื ก ขับออกมำเนิ่ นนำนแล ้ว{GC647.2}{GCth17560.2} ่ หลังจำกทีอำดั มถูกขับออกจำกสวนเอเดนชีวต ิ ของเขำเต็มไปด ้วยควำมโศกเศร ้ำใบไม้ทุกใบ ่ ้งเฉำไปสัตว ์ทุกตัวทีน ่ ำมำถวำยเป็ นเครืองถวำยบู ่ ่ ท ่ ำลำยธรรมชำติอน ทีแห ชำทุกสิงที ั สวยงำมทุก ่ สร ่ ้ำงรอยมลทินให ้แก่ควำมบริสท ์ ่ ้ ้ อนถึงบำปของเขำอยูเ่ สมอเ สิงที ุ ธิของมนุ ษย ์สิงเหล่ ำนี คอยย ำเตื ้ อมองเห็ ่ ่ มี ่ อยูท ่ ขำต ้องปวดร ้ำวด ้วยควำมเสียใจอย่ำงสุดซึงเมื นควำมชัวที ่ ่วทุ ั กหนแห่งและเมือเขำเ 493

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ำให ้บำปเกิดขึนเขำต ้ ตือนเขำก็จะได ้คำตำหนิ ตอบโต ้มำว่ำเขำเป็ นต ้นเหตุทท ้องแบกร ับกำรลงโท ้ ้วยควำมถ่อมตัวอย่ำงอดทนเป็ นเวลำนำนเกือบหนึ่ งพันปี เขำสำรภำพควำมบำ ษของควำมผิดนี ด ่ ่ ปของเขำด ้วยควำมสัตย ์ซือและวำงใจในคุ ณควำมดีของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีทรงสั ญญำไว ้และเขำ ่ ้ ตำยไปพร ้อมกับควำมหวังทีจะกลั บเป็ นขึนจำกควำมตำยพระบุ ตรของพระเจ ้ำทรงไถ่มนุ ษย ์จำกค ้ วำมล ้มเหลวและกำรล ้มลงและบัดนี โดยพระรำชกิ จของกำรลบมลทินบำปอำดัมก็ได ้รับสิทธิกำรป กครองของเขำกลับคืนมำ{GC647.3}{GCth17560.3} ่ ่ี ่ ่ อำดัมมีควำมสุขอย่ำงล ้นเหลือเมือเขำมองไปยั งต ้นไม้ทเขำเคยชื นชอบเป็ นต ้นทีเขำเคยเก็ บผ ้ ่ ์ ่ ลจำกต ้นไม้ต ้นนี ในสมัยทีเขำยังเป็ นคนบริสท ุ ธิและมีควำมสุขเขำเห็นเถำวัลย ์ทีมือของเขำเคยตก ่ ่ นจริงเขำเข ้ำใจอย่ำงดีวำ่ แท ้จริงแ แต่งดอกไม้ต ้นเดียวกับทีเขำชอบดู แลสมองของเขำจับภำพทีเป็ ่ กนำกลับคืนมำใหม่บด ้ ่ อนทีเขำจะถู ่ ล ้วนี่ คือสวนเอเดนทีถู ั นี สวยงำมกว่ ำเมือก่ กขับออกไปพระผู ้ช่ ่ี ่ วยให ้รอดทรงนำเขำไปยังต ้นไม้แห่งชีวต ิ และทรงเด็ดผลไม้ทสวยงำมและทรงยื นให ้เขำร ับประทำน ่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปยืนอยูใ่ นแดนส เขำมองไปรอบๆและเห็นคนมำกมำยจำกครอบคร ัวของเขำทีได ่ี วรรค ์ของพระเจ ้ำแล ้วเขำวำงมงกุฎเปล่งประกำยลงแทบพระบำทของพระเยซูและซบอยูท ่ พระอุ ระข ้ ่วท ้ องพระองค ์และกอดพระผูไ้ ถ่ไว ้เขำดีดพิณทองคำและเสียงเพลงแห่งชัยชนะก็ดงั กังวำนขึนไปทั องฟ้ ำ“พระเมษโปดกผูท้ รงถูกปลงพระชนม ์และทรงพระชนม ์อีกแล ้วนั้นเป็ นผูท้ รงสมควรได ้ร ับฤท ์ ธิเดช”สมำชิ กในครอบครัวของอำดัมร ้องรับและถอดมงกุฎของพวกเขำออกมำวำงแทบพระบำท ่ ้มกรำบลงถวำยบูชำต่อเบืองพระพั ้ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในขณะทีก กตร ์พระองค ์{GC648.1}{GC th17561.1} ้ั มี ้ ทูตสวรรค ์ทีร่ ำไห ่ ่ กำรได ้พบกันใหม่ในครงนี ้เมืออำดั มล ้มลงในบำปเป็ นพยำนอยูด ่ ้วยทูตสวรร ้ นชมยิ ่ ่ ้ ค ์เหล่ำนี ชื นดีเมือพระเยซู ทรงเป็ นขึนมำจำกควำมตำยและเสด็ จกลับสูส ่ วรรค ์และทูตสวรรค ์ ้ ่ ้ ่ ่ ้ ตเหล่ำนี เห็ ้ นพ เหล่ำนี จะเป็ นผูท้ เปิ ี ดหลุมฝังศพของคนทังปวงทีเชือในพระนำมของพระองค ์บัดนี ทู ระรำชกิจของกำรทรงไถ่ให ้พ ้นจำกบำปนั้นเสร็จสมบูรณ์แล ้วและพวกเขำต่ำงประสำนเสียงร่วมกั นร ้องเพลงสรรเสริญพระเจ ้ำ{GC648.2}{GCth17561.2} ่ ่ ่ งซึงดู ่ คล ้ำยกับทะเลแก ้วปนไฟทียิ ่ งงำมอร่ ่ ่ ทีทะเลใสเหมื อนแก ้วหน้ำพระทีนั ำมเมือกระทบกั บพร ่ ะสิรข ิ องพระเจ ้ำนั้นมีชนกลุม ่ หนึ่ งทีมำชุ มนุ มกันพวกเขำ“มีช ัยชนะต่อสัตว ์ร ้ำยและต่อรูปของมันแ ่ ่ ละต่อตัวเลขของชือมัน”พวกเขำยืนอยูก ่ บ ั พระเมษโปดกทีบนภู เขำศิโยน“ถือพิณของพระเจ ้ำ”เป็ ่ นสี ่ พั ่ นคนทีได ่ ้ร ับกำรทรงไถ่แล ้วออกมำจำกท่ำมกลำงมนุ ษย ์และทีนั ่ ่ นได ้ยินเสียงรำ นคนแสนสีหมื ้ ่ น“เสียงของผูด้ ด วกับเสียงนำมำกหลำยและดุ จเสียงฟ้ ำร ้องสนั่นซึงเป็ ี พิณกำลังเล่นพิณของพวกเ ่ ่ ง”ซึงเป็ ่ นบทเพลงทีไม่ ่ มใี ครสำมำรถร ้องได ้ยกเว ้ ขำอยู”่ และพวกเขำ“ร ้องเพลงบทใหม่หน้ำพระทีนั ่ นสี ่ พั ่ นคนนั้นมันเป็ นบทเพลงของโมเสสและเพลงของพระเมษโปดกซึงเป็ ่ นบทเ นคนหนึ่ งแสนสีหมื ่ นสี ่ พั ่ นคนนี เท่ ้ ำนั้นทีเรี ่ ยนรู ้ทีจะร ่ ้องเพลงนั้น พลงแห่งกำรช่วยกู ้ไม่มผ ี ูใ้ ดเลยนอกจำกคนแสนสีหมื ่ นประสบกำรณ์ทไม่ ่ี มค ได ้เพรำะเป็ นบทเพลงแห่งประสบกำรณ์ของพวกเขำซึงเป็ ี นกลุม ่ ใดเคยมีม ่ ่ กร ับขึนม ้ ำก่อนพวกเขำ“ติดตำมพระเมษโปดกไม่วำ่ พระองค ์จะเสด็จไปทีไหน”พวกเขำเป็ นคนทีถู

494

อำนำจสัมบูรณ์

่ งมีชวี ต ำยังสวรรค ์ในขณะทียั ิ อยูพ ่ วกเขำจึงถูกจัดว่ำเป็ น“ผลแรกถวำยแด่พระเจ ้ำและแด่พระเมษโ ปดก”วิวรณ์15:2,3(TKJV);14:1-5 ้ นคนทีมำจำกควำมยำกล ่ ้ั งใหญ่ ่ “คนเหล่ำนี เป็ ำบำกครงยิ ”พวกเขำผ่ำนช่วงเวลำแห่งควำมทุก ่ เคยมีมำก่อนนับตังแต่ ้ ครงมี ้ั ประชำชำติมำพวกเขำทนกับควำมทุกข ์ลำเค็ ข ์ยำกลำบำกอย่ำงทีไม่ ญในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ของยำโคบพวกเขำยืนหยัดอยูไ่ ด ้โดยปรำศจำกผูอ้ ท ุ ธรณ์จนถึงช่วง ่ ้ เวลำสุดท ้ำยคือเมือพระเจ ้ำทรงเทคำพิพำกษำลงมำแต่พวกเขำทังหลำยได ้รับกำรปลดปล่อยออก ้ ำของเขำด ้วยพระโลหิตของพระเมษโปดกจนขำวสะอำด”“ปำก มำเพรำะ“พวกเขำชำระล ้ำงเสือผ้ ่ ้ ของพวกเขำไม่พบควำมเท็จเขำเป็ นคนทีปรำศจำกต ำหนิ ”ต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ“เพรำะเหตุ ้ ้ ่ ่ งของพระเจ ้ำและปรนนิ บต นี เขำทั งหลำยจึ งได ้อยูห ่ น้ำพระทีนั ั พ ิ ระองค ์ในพระวิหำรของพระองค ์ทัง้ ่ ่ งจะทรงคุ ้มครองพวกเขำ”พวกเขำเห็นกำรกั กลำงวันและกลำงคืนและพระองค ์ผูป้ ระทับบนพระทีนั ่ ำลำยแผ่นดินโลกดวงอำทิตย ์มีพลังควำมร ้อนอย่ำงแรงเพือเผำผ ่ นดำรอำหำรและโรคระบำดซึงท ลำญมนุ ษย ์และตัวพวกเขำเองอดทนต่อควำมลำบำกควำมหิวโหยและควำมกระหำยแต่“พวกเขำ จะไม่หวิ หรือกระหำยอีกเลยดวงอำทิตย ์และควำมร ้อนจะไม่แผดเผำเขำอีกต่อไปเพรำะว่ำพระเมษโ ่ ่ งนั้นจะทรงเลียงดู ้ พวกเขำและจะทรงนำเขำไปยังนำพุ ้ แห่งชีวต ปดกผูท้ รงอยูก ่ ลำงพระทีนั ิ และพระเ ้ ้ จ ้ำจะทรงเช็ดนำตำทุ กหยดจำกตำของเขำทังหลำย”วิ วรณ์7:141714:5{GC648.3}{GCth17561.3} ่ี ในทุกยุคทุกสมัยบรรดำผูท้ พระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงเลือกสรรไว ้แล ้วจะต ้องผ่ำนกำรเรียนรู ้และฝึ ก ้ บแคบพวกเขำจะต ้องถูกชำระให ้บริ ฝนในโรงเรียนของกำรทดลองทำงเดินของพวกเขำในโลกนี คั ์ สุทธิในเตำไฟแห่ งควำมยำกลำบำกพวกเขำต ้องอดทนต่อกำรต่อต ้ำนควำมเกลียดชังและกำรกล่ ่ นแก่องค ์พระเยซูพวกเขำติดตำมพระองค ์ในกำรต่อสู ้ทีร่ ้ำยกำจพวกเขำอดทนกับกำ ำวร ้ำยเพือเห็ ่ ้วยประสบกำรณ์ทเจ็ ่ี บปวดของตัวพวกเขำเองนั้น รเสียสละและต ้องพบกับควำมผิดหวังอันขมขืนด ่ ้ำยของบำปอำนำจของมันควำมผิดของมันควำมทุกข ์ยำกของมั พวกเขำจึงได ้เรียนรู ้ถึงควำมชัวร ่ ักษ นและพวกเขำมองดูบำปด ้วยควำมร ังเกียจควำมรู ้สึกสำนึ กต่อกำรเสียสละอันไร ้ขอบเขตเพือร ำบำปให ้หำยทำให ้พวกเขำถ่อมตนลงในสำยตำของพวกเขำเองและทำให ้หัวใจของพวกเขำท่วม ่ ท้ ไม่ ่ี เคยล ้มในบำปจะไม่มท ท ้นด ้วยกำรขอบพระคุณและกำรสรรเสริญซึงผู ี ำงเข ้ำใจพวกเขำร ักมำ กเพรำะได ้รับอภัยมำกพวกเขำเข ้ำร่วมทนทุกข ์ของพระคริสต ์พวกเขำจึงสมควรได ้รับสง่ำรำศีรว่ มกับพระองค ์{GC649.1}{GCth17562.1} ่ี ้ร ับมรดกของพระเจ ้ำออกมำจำกห ้องใต ้หลังคำจำกกระท่อมปร ักหักพังจำกคุกมืด บรรดำผูท้ ได ้ ้พืนโลกและจำกซอกหิ ้ ใต ้ดินจำกตะแลงแกงจำกภูเขำจำกทะเลทรำยจำกถำใต นใต ้ทะเลลึกขณะ ่ ้ อประดำตั ้ ทีพวกเขำมี ชวี ต ิ อยูใ่ นโลกพวกเขำเป็ นคน“สินเนื วตกระกำลำบำกและถูกทำทำรุณ”ฮีบ รู11:37;คนจำนวนนับล ้ำนๆลงไปยังหลุมฝังศพด ้วยควำมรู ้สึกอับอำยเพรำะว่ำพวกเขำยืนหยัดป ่ี ฏิเสธไม่ยอมต่อกำรเรียกร ้องสิทธิทหลอกลวงของซำตำนพวกเขำถู กตัดสินจำกกำรพิพำกษำขอ ่ ่ ดแต่บด ้ งมนุ ษย ์ว่ำเป็ นอำชญำกรทีเลวร ้ำยทีสุ ั นีพระเจ ้ำ“ทรงเป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำ”สดุด5 ี 0:6กำรพิจำร ณำคำตัดสินของโลกจะถูกพลิกกลับพระองค ์“จะทรงเอำกำรลบหลูแ่ ห่งชนชำติของพระองค ์ไปจำ 495

อำนำจสัมบูรณ์

้ นดินโลก”อิสยำห ์25:8;“คนทังหลำยจะเรี ้ กทังแผ่ ยกพวกเขำว่ำชนชำติบริสท ุ ธิผู์ ร้ ับไถ่ไว ้แล ้วของ ่ ้ ้ำแก่พวกเขำและให ้นำมั ้ นแห่งควำมยินดี พระยำห ์เวห ์”พระองค ์ทรงกำหนดทีจะ“ให ้มงกุฎแทนขีเถ ้ ่ ้อแท ้”อิสยำห ์62:12;61:3;พวกเข แทนกำรไว ้ทุกข ์เสือคลุ มแห่งกำรสรรเสริญแทนจิตวิญญำณทีท ่ มเหงอีกต่อไปแล ้วต่อแต่ ำจะไม่ออ ่ นล ้ำไม่ทุกข ์ทรมำนไม่ต ้องกระจัดกระจำยและไม่ต ้องถูกกดขีข่ ้ ้ ่ ่ งสวมใส่เครื่ นี ไปพวกเขำจะอยู ร่ ว่ มกับองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตลอดกำลพวกเขำยืนอยูเ่ บืองหน้ ำพระทีนั ่ ควำมงำมมำกยิงกว่ ่ ำของบรรดำผูส้ งู ศักดิของโลกที ์ ่ องนุ่ งห่มทีมี เคยสวมใส่ กน ั พวกเขำสวมมงกุฎ ่ ่ ทีงำมสง่ ำกว่ำมงกุฎใดๆทีมหำกษั ตริย ์พระองค ์ใดในแผ่นดินโลกทรงเคยสวมใส่วน ั เวลำแห่งควำมเ ่ ้ ้ จ็บปวดและกำรรำไห ้สินสุดไปแล ้วตลอดกำลกษัตริย ์ผูท้ รงพระสิรท ิ รงเช็ดนำตำจำกใบหน้ำของทุ ้ ่ ่ กคนต ้นเหตุของควำมโศกเศร ้ำทังหมดถู กกำจัดออกไปท่ำมกลำงกิงตำลที โบกสะบั ดไปมำนั้นพว ่ กเขำเปล่งเสียงร ้องสรรเสริญชัดเจนหวำนชืนและเป็ นหนึ่ งเดียวกันทุกเสียงร ้องร ับกันจนกระทั่งเพ ้ ้ ่ ่ งแล ลงสรรเสริญดังกังวำนไปทั่วทังสวรรค ์“ควำมรอดขึนอยู ก ่ บ ั พระเจ ้ำของเรำผูป้ ระทับบนพระทีนั ้ ่ ะขึนอยู ก ่ บ ั พระเมษโปดก”และทุกชีวต ิ ทีอำศั ยอยูใ่ นแผ่นดินสวรรค ์พำกันร ้องตอบว่ำ“อำเมนคำสดุ ดีพระสิรพ ิ ระปัญญำคำขอบพระคุณพระเกียรติฤทธำนุ ภำพและพระกำลังจงมีแด่พระเจ ้ำของเรำต ลอดไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์7:10,12{GC650.1}{GCth17562.2} ้ ่ จะเข ่ ่ ในช่วงชีวต ิ ของเรำในโลกนี เรำเพี ยงแค่เริมที ้ำใจถึงเรืองรำวอั นอัศจรรย ์ของกำรทรงไถ่บำ ่ ดในเรืองควำมอั ่ ปด ้วยควำมเข ้ำใจอันจำกัดของเรำนั้นเรำอำจพิจำรณำอย่ำงจริงใจทีสุ ปยศและส ่ ่ ้น ง่ำรำศีชวี ต ิ และควำมตำยควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณซึงประสำนเข ้ำรวมกันทีบนกำงเขนนั ้ ่ แต่กระนั้นถึงแม้เรำจะใช ้พลังสมองของเรำทังหมดเท่ ำทีเรำจะคิ ดได ้เรำก็ยงั ไม่สำมำรถเข ้ำใจถึงคว ้ ่ ้ถึงควำมกว ้ำงและควำมยำวควำมสูงและควำมลึกของควำมร ั ำมสำคัญทังหมดของมั นได ้เรำหยังรู กแห่งกำรทรงไถ่ให ้รอดได ้เพียงแค่เลือนรำงไม่มผ ี ูใ้ ดสำมำรถเข ้ำใจแผนกำรแห่งกำรทรงไถ่ให ้พ ้น ่ ่ ่ ่ เห็ ่ นและได ้รู ้สิงที ่ ถู ่ กเปิ ดเผ จำกบำปได ้อย่ำงบริบูรณ์แม้กระทังเมือผูท้ ถู ี กไถ่ให ้รอดแล ้วได ้เห็นสิงที ่ ร ันดร ์กำลสัจธรรมใหม่ๆจะถูกเปิ ดเผยอยูต ่ ควำมนึ กคิ ยให ้รู ้แต่ตลอดชัวนิ ่ ลอดเวลำให ้แก่สมองทีมี ่ ้ ดไปแล ดและชืนชมยิ นดีถงึ แม้ควำมโศกเศร ้ำควำมเจ็บปวดและกำรทดลองในแผ่นดินโลกจะสินสุ ่ี ำให ้เกิดสิงเหล่ ่ ้ กกำจัดทิงไปแล ้ ะสำเหตุทท ำนี จะถู ้วก็ตำมประชำกรของพระเจ ้ำจะได ้รู ้อย่ำงชัดเจน ่ ้องจ่ำยไปเพือควำมรอดของพวกเขำนั ่ ้นจะต ้องเสียค่ำใช ้จ่ำยด ้วยสิ่ และมีควำมเข ้ำใจดีวำ่ รำคำทีต งใด{GC651.1}{GCth17563.1} ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปไปตลอดชัวนิ ่ ร ัน กำงเขนของพระคริสต ์จะเป็ นศำสตร ์และบทเพลงของผูท้ ได ่ ่ ดร ์เมือพวกเขำมองดู พระคริสต ์ขณะทรงร ับเกียรติยศพวกเขำก็จะแลเห็นพระคริสต ์ขณะทีทรงถู ก ้ นโลกจำน ตรึงบนกำงเขนพวกเขำจะไม่มวี น ั ลืมว่ำพระองค ์ผูท้ รงมีอำนำจในกำรทรงสร ้ำงและคำจุ ่ ใ่ นห ้วงอวกำศกว ้ำงใหญ่พระองค ์ผูท้ รงเป็ นทีร่ ักยิงของพระเจ ่ วนนับไม่ถ ้วนทีอยู ้ำพระองค ์ผูท้ รงฤท ่ ่ ่ ธำนุ ภำพยิงใหญ่ในสวรรค ์พระองค ์ทีเหล่ำเครูบและเสรำฟิ มทีส่องแสงสุกใสกรำบบูชำด ้วยควำมชื่ ้ ้ทรงถ่อมพระองค ์เองลงมำเพือยกระดั ่ ่ ้มลงในบำปให ้สูงขึนพวกเขำ ้ นชมพระองค ์ผูน้ ี ได บมนุ ษย ์ทีล จะไม่มวี น ั ลืมว่ำพระองค ์ทรงแบกควำมผิดและควำมอับอำยของบำปรวมถึงกำรซ่อนพระพักตร ์ขอ ่ ญเสียไปทำให ้พระทัยของพระองค ์แตกสลำยแ งพระบิดำจนกระทั่งควำมทุกข ์โศกเศร ้ำของโลกทีสู ้ ำลำยชีวต ่ ละบีบคันท ิ ของพระองค ์บนกำงเขนคำลวำรีเรืองรำวของพระเจ ้ำพระผูส้ ร ้ำงโลกพระเจ ้ำ 496

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ผูท้ รงตัดสินชะตำกรรมทังปวงพระผู ท้ รงร ักมนุ ษย ์ในโลกนี มำกจนได ้ละสง่ำรำศีของพระองค ์และล ่ ้ ำให ้ทั่วทังจั ้ กรวำลระลึกถึงด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจ ดเกียรติถอ ่ มพระองค ์เองลงมำเรืองรำวเหล่ ำนี จะท ่ ำชนชำติทงปวงที ้ั ่ ้ร ับควำมรอดจะมองไปยังพระผูไ้ ถ่ และเคำรพบูชำไปจนตลอดกำลขณะทีเหล่ ได ้ ่ องอยูบ ่ และมองเห็นพระสิรอิ น ั ไม่รู ้จบสินของพระบิ ดำทีส่ ่ นพระพักตร ์ของพระองค ์นั้นขณะทีพวกเ ่ ่ งของพระองค ์ทีมี ่ อยูต ขำมองดูพระทีนั ่ ลอดทุกยุคทุกสมัยนั้นและทรำบดีวำ่ อำณำจักรของพระองค ์ ้ ดพวกเขำจะร ้องเพลงด ้วยควำมปี ติยน จะไม่มวี น ั สินสุ ิ ดีวำ่ “พระเมษโปดกผูถ้ ก ู ปลงพระชนม ์แล ้วนั้ ้ ำของพระองค ์เองทรงไถ่พวกเรำให ้รอดพ ้น นทรงสมควรได ้ร ับฤทธำนุ ภำพและด ้วยพระโลหิตลำค่ จำกบำปกลับคืนมำยังพระเจ ้ำ”{GC651.2}{GCth17563.2} ่ ้ ่ องออกมำจำกกำงเ ควำมลึกลับของกำงเขนอธิบำยควำมลึกลับอืนๆทั งปวงภำยใต ้แสงสว่ำงทีส่ ่ ขนคำลวำรีนั้นพระลักษณะต่ำงๆของพระเจ ้ำทีเคยท ำให ้เรำเต็มล ้นด ้วยควำมกลัวและควำมตะลึง พรึงเพริดจะปรำกฏออกมำเป็ นควำมงดงำมและน่ ำดึงดูดเรำจะมองเห็นควำมเมตตำกรุณำควำมอ่ ์ อนโยนและควำมร ักแบบบิดำมำรดำประสำนอย่ำงกลมเกลียวกันเข ้ำกับควำมบริสท ุ ธิควำมยุ ตธิ รร ่ ่ ่ ่ ่ ่ มและอำนำจในขณะทีเรำมองดูควำมยิงใหญ่ของพระทีนังของพระองค ์ทีสูงตระหง่ำนและเป็ นทีเทิ ่ ดทูนนั้นเรำจะมองเห็นพระลักษณะของพระองค ์ทีแสดงออกถึ งควำมเมตตำกรุณำและเรำจะเข ้ำใจ ่ เคยเข ้ำใจมำก่อนถึงควำมสำคัญของพระนำมซึงเป็ ่ นทีร่ ักนั้นคือ“พระบิดำของเรำ”{GC อย่ำงทีไม่ 652.1}{GCth17563.3} เรำจะมองเห็นว่ำพระเจ ้ำผูท้ รงกอปรด ้วยพระปัญญำอันไร ้ขอบเขตจำกัดจะไม่ทรงวำงแผนกำร ่ื แห่งควำมรอดบำปของเรำด ้วยวิธอี นใดนอกจำกกำรเสี ยสละของพระบุตรของพระองค ์ผลตอบแท ้ อควำมสุขของกำรมีผู ้ทีถู ่ กไถ่ให ้รอดบำปแล ้วทีบริ ่ สท นของกำรเสียสละนี คื ุ ธิมี์ ควำมสุขและมีชวี ต ิ อมตะอยูเ่ ต็มแผ่นดินโลกผลของควำมขัดแย ้งระหว่ำงพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดกับอำนำจมืดคือควำมสุข ่ ่ ร ันดรกำลและ ของผูท้ ได ี ้ร ับกำรไถ่ให ้รอดจำกบำปย ้อนกลับไปถวำยพระสิรแิ ด่พระเจ ้ำตลอดชัวนิ ่ ่ นี่ คือคุณค่ำของจิตวิญญำณทีพระบิ ดำทรงพอพระทัยกับรำคำทีทรงช ำระในกำรไถ่และองค ์พระค ่ ่ ่ ก{GC652.2}{GCth1 ริสต ์เองทรงมองดูผลของกำรเสียสละทียิงใหญ่ด ้วยควำมพึงพอพระทัยยิงนั 7563.4} ้ั งใหญ่ ่ สงครามครงยิ

497

อำนำจสัมบูรณ์

บท41-โลกร ้ำงอ ้ำงว ้ำง ้ งสวรรค ์แล ้วและพระเจ ้ำทรงจำกำรอธรรมของนครนั้นแ “เพรำะว่ำบำปของนครนั้นกองสูงขึนถึ ่ ้นได ้ผสมไว ้ก็จงผสมลงไปเป็ นสองเท่ำนครนั้นให ้เกียรติตวั เองและอยูอ ล ้ว…..ในถ ้วยทีนครนั ่ ย่ำงฟุ่ มเฟื อยมำกเพียงไรก็จงมอบควำมทรมำนและควำมโศกเศร ้ำแก่นครนั้นมำกเพียงนั้นเพรำะนครนั้ นรำพึงในใจว่ำ ‘เรำนั่งอยูใ่ นตำแหน่ งรำชินีเรำไม่ใช่หญิงม่ำยและเรำจะไม่ประสบควำมโศกเศร ้ำเลย’เพรำะเหตุ ้ ยพิบต นี ภั ั ต ิ ำ่ งๆจะมำถึงนครนั้นภำยในวันเดียวคือโรคระบำดควำมโศกเศร ้ำและกำรกันดำรอำหำ ์ รและไฟจะเผำนครนั้นเพรำะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือพระเจ ้ำผูท้ รงพิพำกษำนครนั้นทรงฤทธิบรรดำก ่ วงประเวณี กบ ่ นควันไฟทีไห ่ ษัตริย ์แห่งแผ่นดินโลกทีล่ ั นครนั้นและอยูด ่ ้วยกันอย่ำงฟุ่ มเฟื อยเมือเห็ ่ งใหญ่ ่ ม้นครนั้นก็จะร ้องไห ้และทุกข ์โศก…..และจะกล่ำวว่ำ‘วิบต ั แิ ล ้ววิบต ั แิ ล ้วนครทียิ นครบำบิโลน ่ งแกร่งเพรำะกำรพิพำกษำมำถึงเจ ้ำแล ้วภำยในชัวโมงเดี ่ ทีแข็ ยวเท่ำนั้น’”วิวรณ์18:510{GC653.1}{GCth17564.1} ่ ่งมีขนจำกควำมฟุ่ ่ ้น”“จะยืนอยูห “พวกพ่อค ้ำบนแผ่นดินโลก”ที“มั ึ้ มเฟื อยอย่ำงยิงของนครนั ่ ่ำง ่ งใ ่ ๆเพรำะกลัวภัยจำกกำรทรมำนนครพวกเขำจะร ้องไห ้และโศกเศร ้ำ....วิบต ั แิ ล ้ววิบต ั แิ ล ้วนครทียิ ่ ้ ่ หญ่นครทีสวมใส่ ผำ้ ป่ ำนเนื อละเอี ยดผ้ำสีม่วงและผ้ำสีแดงเข ้มนครทีประดั บด ้วยทองคำอัญมณีแล ่ ่ี ้ ยงั สูญไปสิน”วิ ้ วรณ์18:11,3,15ะไข่มุกเพรำะภำยในชัวโมงเดี ยวทร ัพย ์สมบัตท ิ มำกมำยเช่ นนี ก็ 17{GC653.2}{GCth17564.2} ้ ่ กำรพิพำกษำเช่นนี จะลงมำยั งนครบำบิโลนในวันทีพระพิ โรธของพระเจ ้ำมำเยือนบำบิโลนเติม ่ กทำลำยแล ้ว{GC653.3}{GCth1756 ควำมไร ้ศีลธรรมของเธอจนเต็มล ้นเธอสุกงอมพร ้อมทีจะถู 4.3} ่ ่ ในขณะทีพระสุ รเสียงของพระเจ ้ำปลดปล่อยประชำกรของพระองค ์นั้นมีควำมตืนตระหนกด ้วย ้ ่ ญเสียทุกสิงไปในกำรต่ ่ ่ ่ ควำมกลัวเกิดขึนในกลุ ม ่ คนทีสู อสู ้ยิงใหญ่ ของชีวต ิ ในช่วงเวลำทีประตู แห่ง ้ ้ พระกรุณำธิคณ ุ ยังคงเปิ ดอยูน ่ ันคนเหล่ำนี ถูกซำตำนมอมเมำด ้วยกำรล่อลวงต่ำงๆของมันและพว ่ ่ ้ร ับควำมชืนชอ ่ กเขำหำข ้อแก ้ตัวให ้กับวิถแี ห่งบำปของตนคนรำรวยภู มใิ จว่ำตนเหนื อกว่ำคนทีได บน้อยกว่ำแต่พวกเขำได ้ทรัพย ์สมบัตม ิ ำด ้วยกำรละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำละเลยก ้ ่ ้ ่ ำรเลียงดูผูห้ วิ โหยละเลยทีจะสวมเสือผ้ำให ้กับคนเปลือยกำยละเลยทีจะกระทำกำรยุตธิ รรมและละเ ้ ่ ่ ลยกำรให ้ควำมร ักด ้วยควำมเมตตำพวกเขำต ้องกำรยกชูตนเองขึนและให ้เพือนมนุ ษย ์ทีพระเจ ้ำท ้ ่ ่ ่ ้ รงสร ้ำงยกย่องพวกเขำบัดนี ทุกสิงทีทำให ้พวกเขำยิงใหญ่ถก ู ปลดทิงไปหมดและพวกเขำถูกปล่อ ้ อประดำตั ้ ่ ่ ้องมองดูสงต่ ่ิ ำงๆทีพวกเขำเทิ ่ ยให ้สินเนื วและไร ้สิงปกป้ องพวกเขำหวำดกลัวเมือต ดทูนถู ้ ้ กทำลำยทิงไปต่ อเบืองพระพั กตร ์พระผูส้ ร ้ำงของพวกเขำพวกเขำขำยตัวเองให ้กับทรัพย ์สมบัตแิ ล ่ ้คือชีวต ะควำมสนุ กสนำนทำงฝ่ ำยโลกและไม่ได ้แสวงหำควำมมั่งมีจำเพำะพระเจ ้ำผลทีได ิ ของพว ้ ่ ่ กเขำล ้มเหลวบัดนี ควำมส ำรำญของพวกเขำเปลียนไปเป็ นควำมขมขืนทร ัพย ์สมบัตข ิ องพวกเขำเ ่ปื อยเน่ ำไปทร ัพย ์สมบัตท ่ ่ ่ ิ พวกเขำหำมำตลอดชี ี วต ิ ถูกกวำดไปหมดในชัวพริบตำเดียวคนรวยรำไ 498

อำนำจสัมบูรณ์

่ี กทำลำยไปทองคำและเงินของเขำก็กระจัดกระจำยไปแต่ควำมโศกเศร ้ ห ้เป็ นทุกข ์ถึงคฤหำสน์ทถู ่ ่ ำของพวกเขำก็ถก ู ระงับเพรำะกลัวว่ำตัวเขำเองจะต ้องพินำศไปพร ้อมกับสิงของที เขำเทิ ดทูนด ้วย{ GC654.1}{GCth17565.1} ่ ่ งหลำยเต็ ้ ่ ้ละเลยพร กำรทีคนชั วทั มไปด ้วยควำมเสียใจนั้นไม่ใช่เป็ นเพรำะบำปของพวกเขำทีได ่ ่ ่ ดขึนแต่ ้ ะเจ ้ำและเพือนมนุ ษย ์แต่เป็ นเพรำะพระเจ ้ำทรงได ้ร ับชัยชนะพวกเขำรำไห ้กับผลทีเกิ ไม่ได ้ ่ กลับใจจำกควำมชัวหำกท ำได ้พวกเขำจะพยำยำมเอำชัยชนะกลับคืนมำ{GC654.2}{GCth175 65.2} ่ ้ โลกมองเห็นกลุม ่ คนทีพวกเขำเยำะเย ้ยและเหยียดหยำมและต ้องกำรกำจัดทิงไปให ้หมดเป็ นค ่ ำนโรคระบำดพำยุและแผ่นดินไหวโดยไม่ได ้ร ับบำดเจ็บพระองค ์ทรงเป็ นดังไฟที ่ ่ นทีผ่ เผำผลำญส ำ หร ับผูท้ ล่ ี่ วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์แต่ทรงเป็ นป้ อมปรำกำรอันปลอดภัยสำหร ับประชำก รของพระองค ์{GC654.3}{GCth17565.3} ่ึ ่ ำนมำทียอมสละทิ ่ ้ จธรรมเพือจะร ่ ศำสนำจำรย ์ผูซ ้ งตลอดเวลำที ผ่ งสั ับควำมนิ ยมชมชอบจำกม ้ ้ ่ นุ ษย ์นันบัดนี เขำมองเห็นสภำพและอิทธิพลของคำสอนของเขำเป็ นทีประจักษ ์แล ้วว่ำพระเนตรขอ ่ ่ี ะในขณะทีเขำเดิ ่ งองค ์สัพพัญญูตด ิ ตำมเขำไปในขณะทีเขำยื นอยูท ่ โต๊ นอยูต ่ ำมถนนและในขณะ ่ ่ ยนทุก ทีเขำปะปนอยู ก ่ บั มนุ ษย ์ในเหตุกำรณ์ตำ่ งๆของชีวต ิ ทุกอำรมณ์ของจิตใจทุกประโยคทีเขี ่ ำวออกมำและทุกกำรกระทำทีชักน ่ คำทีกล่ ำมนุ ษย ์ให ้เข ้ำพักพิงในป้ อมปรำกำรของควำมเท็จนั้น ้ ำนเมล็ดออกไปและบัดนี เขำมองเห็ ้ ่ กำรกระทำต่ำงๆเหล่ำนี หว่ นผลของกำรเก็บเกียวในบรรดำจิ ตวิ ่ ญญำณหลงหำยน่ ำสมเพชเวทนำทียืนอยูร่ อบตัวเขำ{GC654.4}{GCth17565.4} พระเจ ้ำตรัสว่ำ“เขำได ้รักษำแผลแห่งประชำกรของเรำเพียงผิวเผินกล่ำวว่ำสวัสดิภำพสวัสดิภำ ่ มส ้ เรำไม่ ่ พเมือไม่ ี วัสดิภำพเสียเลย”“เพรำะเจ ้ำทำให ้คนชอบธรรมท ้อใจด ้วยกำรหลอกลวงทังที ได ้ ทำให ้เขำเศร ้ำใจเลยและเจ ้ำได ้หนุ นใจคนอธรรมไม่ให ้หันกลับจำกทำงอธรรมของเขำทำให ้ไม่อำ จรักษำชีวต ิ ของตนไว ้”เยเรมีย ์8:11เอเสเคียล13:22{GC655.1}{GCth17566.1} ้ “วิบต ั แิ ก่ผูเ้ ลียงแกะผู ท้ ำลำยและกระจำยแกะแห่งลำนหญ ้ำของเรำ...นี่ แน่ ะเรำจะลงโทษเจ ้ำเพรำ ่ ้ ้ ่ ะกำรกระทำชัวของเจ ้ำ”“ท่ำนผูเ้ ลียงแกะทั งหลำยเอ๋ ยจงครำครวญและร ้องเถิดท่ำนเจ ้ำของฝูงแกะ ้ ้ ้ำเพรำะวันเวลำแห่งกำรสังหำรท่ำนและวันเวลำทีท่ ่ ำนต ้องกระจัดกระจำยมำถึ จงกลิงเกลื อกในขีเถ ้ งแล ้ว……ผูเ้ ลียงแกะจะไม่ มท ี ำงหนี เจ ้ำของฝูงแกะไม่มท ี ำงรอด”เยเรมีย ์23:1,2;25:34,35{GC655 .2}{GCth17566.2} ้ ่ กต ้องกับพร อำจำรย ์ทังหลำยและประชำชนต่ ำงมองเห็นว่ำพวกเขำไม่ได ้ร ักษำสัมพันธภำพทีถู ะเจ ้ำพวกเขำมองเห็นว่ำตนได ้กบฏมำตลอดต่อพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งกำเนิ ดของธรรมบัญญัตท ิ ่ี ่ ่ ยุตธิ รรมและชอบธรรมกำรเพิกเฉยต่อข ้อบังคับต่ำงๆของพระเจ ้ำนำมำซึงควำมชั วควำมไม่ ปรองด ่ ่ ้ ่ ้ องกันควำมเกลียดชังและควำมอธรรมจำนวนนับพันๆทีพรงพรู ั ขนมำจนทั ึ วทังโลกกลำยเป็ นสนำ ้ งเป็ นแหล่งรวมของควำมเสือมทรำมชั ่ ่ ้ำยสิงนี ่ เป็ ้ นภ มกว ้ำงใหญ่ของกำรแก่งแย่งชิงดีกน ั อีกทังยั วร ่ ้ ้ ผูท้ ปฏิ ่ ำพมุมมองทีปรำกฏขึ นในเวลำนี แก่ ี่ เสธสัจธรรมและเลือกทีจะเก็ บถนอมร ักษำควำมผิดไว ้ไ 499

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี เชือฟั ่ งและไม่จงร ักภักดีซงต ่ึ ้องสูญเสียชีวต ม่มภ ี ำษำใดทีจะใช ้บรรยำยถึงควำมรู ้สึกของผูท้ ไม่ ิ นิ ร ั ่ี ควำมสำมำรถและมีวำจำคล่องแคล่วซึงโลกยกย่ ่ ้ นดร ์ไปตลอดกำลได ้ผูท้ มี องบูชำนั้นถึงเวลำนี พว ่ ้ ้วยแสงสว่ำงทีแท ่ ้จริงพวกเขำตระหนักแล ้วว่ำกำรล่วงละเมิดของพวกเ กเขำจะมองเห็นสิงเหล่ ำนี ด ่ ่ เขำเคยดู ่ ขำทำให ้สูญเสียสิงใดไปและพวกเขำหมอบลงแทบเท ้ำของผูส้ ต ั ย ์ซือที แคลนและเย ้ยหยั ่ นและสำรภำพว่ำพระเจ ้ำทรงร ักผูส้ ต ั ย ์ซือเหล่ ำนั้นเสมอมำ{GC655.3}{GCth17566.3} ่ นและกันว่ำเป็ นผูท้ น ่ี ำควำมหำยน ประชำชนมองเห็นว่ำพวกเขำถูกหลอกพวกเขำต่ำงโทษซึงกั ่ี ่ สุ ่ ดศำสนำจำรย ์ทีไม่ ่ ซอสั ่ื ะมำให ้แต่ทุกคนรวมตัวกันต่อว่ำบรรดำอำจำรย ์ด ้วยคำตำหนิ ทขมขื นที ้ ่ ่ พวกเขำนำผูฟ ตย ์ทังหลำยล ้วนทำนำยแต่เรืองรำวรื นหู ้ ังให ้ไม่ใส่ใจธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและก ่ ท้ ถื ่ี อร ักษำธรรมบัญญัตใิ ห ้บริสท ้ ส้ อนเหล่ำนี สำรภำพด ้ ้ ดขีผู ุ ธิบั์ ดนี ผู ้วยควำมสินหวั งต่อหน้ำโลกถึ ่ กต่ำงร ้องขึนว่ ้ ำ“เรำพินำศแล ้วและท่ำนเป็ นต ้ งผลงำนหลอกลวงของพวกเขำฝูงชนโกรธแค ้นยิงนั ้ ่ งหนึ ้ั ่ งเคยชืนชมพวกเข ่ นเหตุควำมหำยนะของเรำ”แล ้วฝูงชนหันเข ้ำใส่ผูเ้ ลียงเที ยมเท็จฝูงชนทีคร ่ ดกลับกลำยเป็ นผูท้ แช่ ่ี งสำปพวกเขำด ้วยคำพูดทีน่ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดมือทีคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยมอบรำงวัลเกี ำทีสุ ่ ำลำยพวกเขำดำบทีเคยใช ่ ยรติยศให ้แก่พวกเขำจะชูขนมำเพื ึ้ อท ้สังหำรประชำกรของพระเจ ้ำบัด ้ ้เพือท ่ ำลำยศัตรูของประชำกรของพระองค ์ทั่วทุกหนทุกแห่งจะมีแต่กำรต่อสู ้และกำรนองเลือด นี ใช {GC655.4}{GCth17566.4} “เสียงกัมปนำทจะก ้องไปทั่วปลำยพิภพเพรำะพระยำห ์เวห ์ทรงมีคดีกบ ั บรรดำประชำชำติพระอง ้ ้ นส่ ้ วนคนอธรรมนั้นพระองค ์จะทรงฟันเสียด ้วยดำบ”เยเรมีย ์25:31 ค ์ทรงเข ้ำพิพำกษำเนื อหนั งทังสิ ่ ่ื ำวชำวสวรรค ์ต่อสู ้ ควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ ดำเนิ นมำเป็ นเวลำหกพันปี พระบุตรของพระเจ ้ำและผูส้ อข่ ่ อเตื ่ อนเพือให ่ ่ วยมนุ ษย ์ทังหลำยให ้ ้ กคนตัดสินใ กับอำนำจชัวเพื ้ควำมกระจ่ำงและเพือช่ ้รอดบัดนี ทุ ่ ้ำร่วมกับซำตำนอย่ำงเต็มทีเพื ่ อท ่ ำสงครำมต่อสู ้พระเจ ้ำถึงเวลำแล ้วทีพระเจ ่ จแล ้วคนชัวเข ้ำจะทรง ่ ่ ้ ่ ยืนยันอำนำจของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ทีถูกเหยียบยำไปบัดนี กำรต่อสู ้ไม่ได ้อยูท ่ ซำตำนเท่ ี ำ ่ี ษย ์ด ้วย“พระยำห ์เวห ์ทรงมีคดีกบั บรรดำประชำชำติ”“คนอธรรมนั้นพระองค ์จะท นั้นแต่มำอยูท ่ มนุ รงฟันเสียด ้วยดำบ”{GC656.1}{GCth17567.1} ่ี ่ ่ องจำกสิงน่ ่ ำสะอิดสะเอียนทังหมดที ้ ่ ำกันในเมืองนั้น”จะได ้รั ผูท้ “ถอนหำยใจและคร ำครวญเนื ท ่ ้ ตมรณะก ้ำวออกมำแล ้วเป็ นทูตมรณะทีอยู ่ ใ่ นนิ มต บเครืองหมำยของกำรปลดปล่ อยบัดนี ทู ิ ของเอเ ่ ่ ่ ้ สเคียลซึงมีสญ ั ลักษณ์เป็ นคนทีมีอำวุธสังหำรพวกเขำร ับคำสังว่ำ“จงฆ่ำทำลำยทังคนแก่คนหนุ่ มแ ้ กและพวกผูห้ ญิงแต่อย่ำเข ้ำใกล ้ผูม้ เี ครืองหมำยและจงเริ ่ ่ ้นทีสถำนนมั ่ ละหญิงสำวทังเด็ มต สกำรข ้ ้ องเรำ”ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวต่อไปว่ำ“เขำทังหลำยจึงตังต ้นกับพวกชำยแก่ผูอ้ ยูห ่ น้ำพระนิ เวศนั้น” เอเสเคียล9:1-6. ่ ้นขึนก่ ้ อนในท่ำมกลำงผูท้ อ่ี ้ำงตนเป็ นผูน้ ำทำงด ้ำนจิตวิญญำณของประ กำรทำลำยล ้ำงจะเริมต ่ กฆ่ำจะไม่มผ ้ ชำชนคนยำมเทียมเท็จจะเป็ นกลุม ่ แรกทีถู ี ูใ้ ดสงสำรเขำหรือได ้ร ับกำรยกเว ้นทังคนห นุ่ มคนสำวผูห้ ญิงและเด็กเล็กต่ำงต ้องพินำศไปพร ้อมๆกัน{GC656.2}{GCth17567.2}

500

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ “เพรำะดูเถิดพระยำห ์เวห ์กำลังเสด็จออกมำจำกสถำนทีของพระองค ์เพือลงโทษชำวแผ่ นดินโล ้ ่ งอยู ่ บ กเพรำะควำมบำปผิดของเขำทังหลำยและแผ่ นดินโลกจะเผยโลหิตซึงหลั ่ นมันและจะไม่ปิดบั ้ ่ งผูถ้ ก ู ฆ่ำของมันไว ้อีก”อิสยำห ์26:21;“ต่อไปนี เป็ นภัยพิบต ั ซ ิ งพระยำห ึ ์เวห ์จะทรงใช ้โจมตีบรรดำ ้ั ่ ้ ่ ชนชำติทงหลำยที มำท ำสงครำมกับเยรูซำเล็มคือเนื อของเขำจะเน่ ำเสียเมือเขำยั งยืนอยูไ่ ด ้ตำของ ้ เขำจะเน่ ำคำเบ ้ำตำและลินของเขำจะเน่ ำคำปำกในวันนั้นควำมสับสนอลหม่ำนอย่ำงใหญ่โตจำก ่ ้ อสู ้กันแ พระยำห ์เวห ์จะตกลงเหนือพวกเขำแล ้วคนหนึ่ งจะจับมือเพือนของตนและเขำจะยกมื อขึนต่ ่ ่ ดของพวกเขำเองและด ้ ละกัน”เศคำริยำห ์14:12,13;ในกำรต่อสู ้อย่ำงบ ้ำคลังของตั ณหำรุนแรงทีสุ ่ ่ ระคนสิงใดนี ่ ้ ่ อำศั ่ วยกำรหลังของพระพิ โรธอย่ำงน่ ำกลัวของพระเจ ้ำซึงไม่ บรรดำคนชั วที ยอยูใ่ นโล ่ ทงพวกปุ ้ั ่ ้ ้ กทีมี โรหิตผู ้ปกครองและประชำชนคนรำรวยและคนยำกจนคนชั นระดั บสูงและคนชันระ ้ งปลำ ดับต่ำถูกประหำร“และบรรดำผูท้ พระยำห ี่ ์เวห ์ทรงประหำรในวันนั้นจะมีจำกปลำยโลกข ้ำงนี ถึ ่ ยโลกข ้ำงโน้นเขำเหล่ำนั้นจะไม่มใี ครครำครวญให ้หรือรวบรวมหรือฝังไว ้แต่จะเป็ นเหมือนมูลสัตว ์ ้ น”เยเรมีย ์25:33{GC656.3}{GCth17567.3} อยูบ ่ นพืนดิ ่ ่ ้ำยจะถูกทำลำยให ้สูญสินไปจำกพื ้ ้ วของทั่วทังโล ้ ในขณะทีพระคริ สต ์เสด็จมำบรรดำคนชัวร นผิ กโดยถูกเผำผลำญด ้วยวิญญำณจำกพระโอษฐ ์ของพระองค ์และถูกทำลำยด ้วยพระสิรอิ น ั เจิดจ ้ำ ของพระองค ์พระคริสต ์ทรงนำประชำกรของพระองค ์ไปยังนครของพระเจ ้ำและโลกก็จะว่ำงเปล่ำไม่ ่ิ ชวี ต ้ ำให ้เป็ นทีรกร ่ มีสงมี ิ ใดอำศัยอยู“่ นี่แน่ ะพระยำห ์เวห ์จะทรงทำให ้โลกร ้ำงเปล่ำทังท ้ำงพระองค ์จ ้ ะทรงบิดพืนโลกและท ำให ้ผูอ้ ำศัยของโลกกระจำยไป” ้ งเพรำะพระยำห ์เวห ์ได ้ตร ัสพระวจนะนี แล ้ ้ว”“โลกเป็ นม “โลกจะร ้ำงเปล่ำและถูกปล ้นอย่ำงสินเชิ ้ ลทินเนื่ องด ้วยผูอ้ ำศัยของมันเพรำะเขำทังหลำยละเมิ ดธรรมบัญญัตฝ ิ ่ ำฝื นกฎเกณฑ ์และหักทำลำ ยพันธสัญญำนิ ร ันดร ์นั้นเพรำะฉะนั้นคำสำปแช่งกลืนกินโลกและผู ้อำศัยในนั้นก็แบกร ับควำมผิดเ พรำะฉะนั้นผูอ้ ำศัยของโลกจึงถูกเผำผลำญและคนเหลืออยูม ่ น ี อ้ ย”อิสยำห ์24:1,3,5,6{GC657.1 }{GCth17568.1} ้ ่ ้ำงว ้ำงเปล่ำเปลียวซำกปร ่ โลกทังใบมี ลก ั ษณะคล ้ำยป่ ำกันดำรทีอ ักหักพังของเมืองและหมู่บ ้ำน ่ กทำลำยจำกแผ่นดินไหวต ้นไม้ถก ่ กซ ัดขึนมำจำกมหำส ้ ทีถู ู ถอนรำกถอนโคนก ้อนหินขรุขระทีถู ้ ้ วโลกในขณะทีโพรงขนำดยั ่ มุทรหรือแตกออกจำกพืนโลกต่ ำงกระจัดกระจำยอยูท ่ ่วพื ั นผิ กษ ์หลำ ่ ้ ่ ยอันบอกถึงตำแหน่ งทีตังเดิมของภูเขำซึงถูกฉี กกระชำกออกไปจำกรำกฐำนของมัน{GC657.2}{ GCth17568.2} ้ กำรณ์เกิดขึนจริ ้ งตำมทีบอกไว ่ บัดนี เหตุ ้ล่วงหน้ำไว ้ในพิธสี ำคัญตอนสุดท ้ำยของวันลบมลทิน ่ ธใี นอภิสท ้ บำปเมือพิ ุ ธิสถำนเสร็จสินลงและบำปของอิ สรำเอลถูกนำออกไปจำกสถำนนมัสกำรโด ่ ้มำจำกเครืองบู ่ ชำลบล ้ำงบำปจำกนั้นมีกำรนำแพะของอำซำเซลทียั ่ ง ยอำศัยอำนำจของเลือดทีได มีชวี ต ิ มำถวำยเฉพำะพระพักตร ์ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและต่อหน้ำชุมนุ มชนปุโรหิตใหญ่สำรภำพ ้ ้ นของพวกเขำตกล ้ “บำปต่ำงๆของคนอิสรำเอลกำรล่วงละเมิดของพวกเขำทังหมดและให ้บำปทังสิ ่ งบนหัวแพะนั้น”เลวีนิต1 ิ 6:21;ในทำนองเดียวกันเมือพระรำชกิ จของกำรลบมลทินบำปในสถำนน ้ ้ ้ มัสกำรบนสวรรค ์เสร็จสินลงแล ้วหลังจำกนั้นต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและต่อหน้ำทูตสวรรค ์ทังป 501

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ กไถ่ให ้รอดจะมีกำรนำบำปทังหมดของประชำกรของพระเจ ้ วงและบรรดำคนทังหลำยที ถู ้ำวำงลงบ ่ มั ่ นเป็ นผู ้บงกำรและเช่นเดียวกันกับทีแพะของ ่ นซำตำนและประกำศว่ำมันต ้องร ับผิดกับควำมชัวที ่ มผ ่ ้ำ อำซำเซลถูกส่งออกไปยังป่ ำกันดำรซึงไม่ ี ูค้ นอยูอ ่ ำศัยซำตำนก็จะถูกขับออกไปอยูใ่ นโลกทีอ ่ ่ นป่ ำกันดำรแห ้งแล ้งทีไม่ ่ มผ งว ้ำงเปล่ำเปลียวซึ งเป็ ี ูค้ นอำศัยอยูเ่ ช่นกัน{GC658.1}{GCth17568.

3} ่ ำเปลียวรวมถึ ่ ผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์บอกไว ้ล่วงหน้ำถึงกำรขับไล่ซำตำนให ้ออกไปยังทีเปล่ งส ้ นเวลำหนึ่ งพั ภำพยุง่ เหยิงและอ ้ำงว ้ำงของโลกและเขำยังเปิ ดเผยอีกด ้วยว่ำโลกจะมีสภำพเช่นนี เป็ ่ ้ั สองของพระเจ ่ นปี ภำยหลังจำกทียอห ์นเสนอภำพเหตุกำรณ์ของกำรเสด็จมำครงที ้ำและกำรทำลำ ่ ยคนชัวไปแล ้วนั้นท่ำนยังพยำกรณ์ตอ ่ ไปอีกว่ำ“แล ้วข ้ำพเจ ้ำเห็นทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งลงมำจำกสวร ่ นงู รค ์ท่ำนถือลูกกุญแจของบำดำลลึกและถือโซ่เส ้นใหญ่ในมือของท่ำนและท่ำนจับพญำนำคทีเป็ ่ึ นมำรและซำตำนแล ้วมัดมันไว ้หนึ่ งพันปี แล ้วโยนมันลงไปในบำดำลลึกนั้นใส่กุ ดึกดำบรรพ ์ผูซ ้ งเป็ ่ ให ้มันล่อลวงประชำชนต่ำงๆได ้อีกต่อไปจนครบหนึ่ งพันปี หลังจำกนั้ ญแจและประทับตรำไว ้เพือไม่ ่ ่ ง”วิวรณ์20:1-3{GC658.2}{GCth17568.4} นจะต ้องปล่อยมันออกมำชัวระยะเวลำหนึ ่ หมำยถึ ้ ่ สภำพสับสนอลหม่ำนและมืดมิดในหลักฐำนจำกข ้อพระคัมภีร ์ “บำดำล”ในทีนี งโลกทีมี ่ ่ ยวข ่ อืนๆที เกี ้องกับสภำพของโลกพระคัมภีร ์บันทึกไว ้ว่ำ“ในปฐมกำล”โลกนั้นก็“ว่ำงเปล่ำควำมมื ้ ้ ้ ำงน้อยบำงส่วนจะเกิดขึนมำอี ้ ดอยูเ่ หนื อนำ”ปฐมกำล1:2;ค ำพยำกรณ์นีสอนว่ ำสภำพเช่นนี อย่ ก ้ั อผู ่ เ้ ผยพระวจนะเยเรมีย ์มองไปยังภำยภำคหน้ำถึงวันยิงใหญ่ ่ ครงเมื ของพระเจ ้ำเขำประกำศว่ำ“ข ้ำ ่ ่ พเจ ้ำมองดูแผ่นดินและนีแน่ ะเป็ นทีร ้ำงและว่ำงเปล่ำและมองดูท ้องฟ้ ำในนั้นก็ไม่มค ี วำมสว่ำงข ้ำพเ ่ ่ จ ้ำมองดูภเู ขำนี่ แน่ ะมันกำลังสันสะเทื อนเนิ นเขำก็เคลือนตั วไปมำข ้ำพเจ ้ำมองดูและนี่แน่ ะไม่มม ี นุ ้ ่ รกันดำ ษย ์เลยนกทังปวงบนท ้องฟ้ ำได ้หนี ไปแล ้วข ้ำพเจ ้ำมองดูและนี่แน่ ะเรือกสวนไร่นำก็เป็ นถินทุ ้ นก็ ้ ปร ักหักพังไปต่อพระพักตร ์พระยำห ์เวห ์ต่อพระพิโรธร ้อนแรงของพระองค ์”เยเรมี รและเมืองทังสิ ย ์4:23-26{GC658.3}{GCth17568.5} ่ ่ จะเป็ นบ ้ำนของซำตำนและทูตชัวของมั ่ ทีนี นเป็ นระยะเวลำหนึ่ งพันปี มันจะถูกจำกัดให ้อยูแ่ ต่ใน ่ อล่ ่ อลวงและรบกวนผูท้ ไม่ ่ี เคยล ้มลงในบำปข ้อควำมทีว่​่ ำซำ โลกมันจะไม่มท ี ำงเข ้ำไปในโลกอืนเพื ้ มผ ตำนถูกผูกมัดจึงมีควำมหมำยในแง่นีไม่ ี ู ้ใดหลงเหลืออยูใ่ นโลกให ้มันใช ้อำนำจของมันได ้อีกต่ ่ นทำด ้วยควำมชืนชอบมำเป็ ่ อไปมันถูกตัดขำดจำกงำนกำรล่อลวงและงำนกำรทำลำยทีมั นเวลำห ลำยศตวรรษ{GC659.1}{GCth17569.1} ้ ่ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์มองไปยังเบืองหน้ ำเมือซำตำนจะถู กทำลำยเขำอุทำนขึนมำว่ ำ“โอเจ ้ำร่ว ่ ้ นอย่ำง งลงจำกฟ้ ำสวรรค ์อย่ำงไรหนอเจ ้ำผูส้ อ ่ งแสงคือโอรสแห่งรุง่ อรุณเจ ้ำถูกเหวียงลงมำยั งพืนดิ ้ั ่ำเจ ้ำเองรำพึงในใจของเจ ้ำว่ำข ้ำจะขึนไปยั ้ ไรหนอเจ ้ำผู ้ทำให ้ประชำชำติทงหลำยตกต งฟ้ ำสวรรค ์‘ ้ ่ ่ ้ ่ ข ้ำจะตังพระทีนังของข ้ำเหนื อดวงดำวทังหลำยของพระเจ ้ำข ้ำจะนังบนขุนเขำแห่งกำรชุมนุ มณสุด ้ ปลำยอุดรอันไกลโพ ้นข ้ำจะขึนไปเหนื อควำมสูงของเมฆข ้ำจะทำให ้ตัวของข ้ำเองเหมือนองค ์ผูส้ งู สุด’แต่เจ ้ำถูกนำลงมำสูแ่ ดนคนตำยยังก ้นบำดำลบรรดำผูเ้ ห็นเจ ้ำจะจ ้องมองเจ ้ำและจะคิดพิจำรณ ้ อทีท ่ ำให ้โลกสันสะเทื ่ ่ ำอำณำจักรทังหลำยที ้ ่ ำให ้โลกเป็ นเหมือน ำตัวเจ ้ำว่ำชำยคนนี หรื อนทีเขย่ ท 502

อำนำจสัมบูรณ์

่ รกันดำรและทำลำยเมืองต่ำงๆในโลกเสียผู ้ไม่ยอมปล่อยให ้เชลยของตนกลับบ ้ำน”อิสยำห ์1 ถินทุ 4:12-17{GC659.2}{GCth17569.2} ่ ตลอดเวลำ6,000ปี ผลงำนแห่งกำรกบฏของซำตำน“ทำให ้แผ่นดินหวันไหว”มั น“ทำให ้โลกเป็ ่ รกันดำรและทำลำยเมืองต่ำงๆในโลกเสีย”และมัน“ไม่ยอมปล่อยให ้เชลยของตนกลั นเหมือนถินทุ บบ ้ำน”สดุด6 ี 0:2อิสยำห ์14:17ตลอดเวลำ6,000ปี เรือนจำของมันจองจำกักขังประชำกรของพระ ้ ้ตลอดกำลแต่พระคริสต ์ทรงทำลำยเครืองจองจ ่ เจ ้ำไว ้และมันต ้องกำรกักเก็บคนเหล่ำนี ไว ำของมัน ่ กคุมขังอยูใ่ ห ้เป็ นอิสระ{GC659.3}{GCth17569.3} และทรงปล่อยเชลยทีถู ้ คนชัวก็ ่ ยงั ถูกนำไปอยูไ่ กลโพ ้นห่ำงจำกอำนำจของซำตำนและมันยังคงอยูอ บัดนี แม้ ่ ย่ำงโดดเดี่ ่ อจะให ่ ่ นผลลัพธ ์จำกบำป“พระรำชำทังหมดของบ ้ ยวด ้วยกันกับทูตชัวเพื ้รู ้สึกสำนึ กถึงหำยนะทีเป็ ่ รรดำประชำชำตินอนอยูอ ่ ย่ำงมีเกียรติตำ่ งก็อยูใ่ นอุโมงค ์ของตนแต่เจ ้ำถูกเหวียงออกไปจำกหลุ ม ่ ถก ้ ศพของเจ ้ำเป็ นเหมือนกิงไม้ ู ทิง…เจ ้ำจะไม่มส ี ว่ นร่วมกับเขำในกำรฝังศพเพรำะเจ ้ำได ้ทำลำยแ ้ ่ ผ่นดินของเจ ้ำเจ ้ำได ้สังหำรประชำชนของเจ ้ำ‘ขออย่ำให ้มีใครเอ่ยถึงเชือสำยของผู ท้ ำควำมชัวตล อดไป’”อิสยำห ์14:18-20{GC660.1}{GCth17570.1} ้ ่ ่ ้ำงว ้ำงเปล่ำเปลียวเพื ่ ่ ผลลัพธ ์ ตลอดระยะเวลำหนึ่ งพันปี นี ซำตำนจะท่ องเทียวไปมำในโลกที อ อดู ่ ดจำกกำรกบฏของมันในกำรต่อต ้ำนธรรมบัญญัตข ้ ทีเกิ ิ องพระเจ ้ำในช่วงเวลำนี ควำมทุ กข ์ทรมำ ้ มน ่ กจิ กรรมอย่ำงไม่รู ้จบได ้ขับกำรใคร่ครว นของมันนั้นรุนแรงตังแต่ ั ล ้มลงในบำปชีวต ิ ของมันทีมี ้ นไม่มอ ญไตร่ตรองนึ กคิดออกไปแต่บด ั นี มั ี ำนำจของมันแล ้วและถูกปล่อยให ้ครุน ่ คิดถึงบทบำทที่ ้ มน ่ อกบฏต่อต ้ำนกำรปกครองของสวรรค ์และให ้มองไปข ้ำงหน้ำด ้วยค มันได ้กระทำนับตังแต่ ั เริมก่ ่ ่ นต ้องร ับทุกข ์ทรมำนจำกควำมชัวทั ่ งหม ้ วำมสันสะเทื อนและหวำดผวำกับอนำคตอันน่ ำกลัวเมือมั ่ นได ้ทำไปและต ้องถูกร ับโทษของบำปทังหลำยที ้ ่ นเป็ นผูท้ ำให ้เกิดขึน{GC_660.2}{GCth1 ้ ดทีมั มั 7570.2} ่ สำหร ับประชำกรของพระเจ ้ำกำรจำจองซำตำนจะนำมำซึงควำมยิ นดีและควำมเปรมปรีดผู ิ ์ เ้ ผย ่ พระวจนะกล่ำวว่ำ“เมือพระยำห ์เวห ์ประทำนให ้เจ ้ำได ้หยุดพักจำกควำมเจ็บปวดและควำมวุน ่ วำยข ่ ้ำถูกบังคับให ้ทำเจ ้ำจะยกคำเย ้ยหยันนี กล่ ้ ำวกับพระรำชำของบำบิโล องเจ ้ำและจำกงำนหนักซึงเจ ้ นว่ำ‘เออผูบ้ บ ี บังคับสงบไปอย่ำงไรหนอควำมเกรียวกรำดของเขำก็ สงบไปด ้วยหนอพระยำห ์เวห ์ท ่ ้ รงหักไม้พลองของคนอธรรมคทำของผูค้ รอบครองซึงตีชนชำติทงหลำยด ั ้วยควำมพิโรธด ้วยกำร ้ งครอบครองประชำชำติ ่ ตีอย่ำงไม่หยุดยังซึ ด ้วยควำมโกรธด ้วยกำรข่มเหงอย่ำงไม่รำมือ’”อิสยำห ์ 14:3-6{GC660.3}{GCth17570.3} ้ ้ั ้ ในช่วงระยะเวลำหนึ่ งพันปี ระหว่ำงกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยคร งแรกกั บกำรเป็ นขึนมำจำกค ้ั สองนั ่ ้นกำรพิจำรณำพิพำกษำคนชัวจะเกิ ่ ้ ้ ครทูตเปำโลเน้นให ้เ วำมตำยครงที ดขึนในช่ วงเวลำนี อั ้ นเหตุกำรณ์ทเกิ ่ี ดขึนภำยหลั ้ ้ั สอง“อย่ ่ ห็นว่ำกำรพิพำกษำนี เป็ งจำกพระเยซูเสด็จมำครงที ำตัดสิน ่ ่ ซ่ ่ อนอยูใ่ นค สิงใดก่ อนถึงเวลำจงคอยจนกว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำพระองค ์จะทรงเปิ ดเผยสิงที ้ ่ ้นแต่ละคนจะได ้ร ับคำชมเชยจำกพระ วำมมืดและจะทรงเผยควำมมุ่งหมำยของจิตใจทังหลำยเมื อนั 503

อำนำจสัมบูรณ์

่ เ้ จริญด ้วยวัยวุฒเิ สด็จมำถึงแล ้ว“กำรพิพำกษำถูกมอบใ เจ ้ำ”1โครินธ ์4:5ดำเนี ยลเปิ ดเผยว่ำเมือผู ์ ้ ช ้ ห ้แก่บรรดำผูบ้ ริสท ุ ธิขององค ์ผูส้ งู สุดนั้น”ดำเนี ยล7:22ในช่วงเวลำนี ผู ้ อบธรรมจะขึนครอบครอง เป็ นกษัตริย ์และปุโรหิตของพระเจ ้ำยอห ์นกล่ำวไว ้ในพระธรรมวิวรณ์วำ่ “ข ้ำพเจ ้ำเห็นบัลลังก ์หลำย ่ี ่ งบนนั้นได ้ร ับมอบอำนำจในกำรพิพำกษำ” บัลลังก ์และผูท้ นั “แต่เขำจะเป็ นปุโรหิตของพระเจ ้ำและของพระคริสต ์และจะครอบครองร่วมกับพระองค ์หนึ่ งพัน ปี ”วิวรณ์20:4้ ้ล่วงหน้ำว่ำ“ธรรมิกชนจะพิพำกษำโลก”1โครินธ ์6:2พวกเขำร่วมกับพร 6เปำโลกล่ำวถึงเวลำนี ไว ่ งหลำยโดยเปรี ้ ่ ยบกับหนังสือกฎเ ะคริสต ์ในกำรพิพำกษำคนชัวทั ยบเทียบกำรกระทำของคนชัวเที ่ คอื พระคัมภีร ์และตัดสินทุกคนตำมกำรกระทำทีได ่ ้ทำลงไปในกำยนี หลั ้ งจำกนั้นส่วนที่ กณฑ ์ซึงก็ ่ คนชัวจะต ้องถูกร ับโทษจะถูกตวงออกมำตำมกำรกระทำต่ำงๆของพวกเขำและบันทึกไว ้ให ้ตรงกับ ่ ชือของพวกเขำในหนั งสือแห่งควำมตำย{GC660.4}{GCth17571.1} ่ งหลำยของมั ้ พระคริสต ์และประชำกรของพระองค ์เป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำซำตำนและทูตชัวทั นเปำโลก ้ ่ ล่ำวว่ำพวกท่ำนรู ้แล ้วไม่ใช่หรือว่ำเรำจะพิพำกษำพวกทูตสวรรค ์ถ ้ำเช่นนันก็ยงควรจะพิ ิ พำกษำเรื่ ้ ่ ร ักษำอำนำจครอบครอง องของชีวต ิ นี ”1โคริ นธ ์6:3;และยูดำยังประกำศไว ้ว่ำ“พวกทูตสวรรค ์ทีไม่ ้ นฐำนของตนพระองค ่ ่ ดจนกว่ำจ ของตนเองแต่ละทิงถิ ์ก็ทรงจองจำไว ้ด ้วยโซ่อน ั ไม่รู ้จักสลำยในทีมื ่ ะถึงเวลำพิพำกษำในวันยิงใหญ่ น้ัน”ยูดำ6{GC661.1}{GCth17571.2} ่ นสุ ้ ดหนึ่ งพันปี จะมีกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยคร ้ ้ั สองบรรดำคนชั ่ ่ ้ เมือสิ งที วจะเป็ นขึนจำกควำ ่ ับกำรลงโทษตำม“คำพิพำกษำทีบั ่ นทึกไว ้”สดุด1ี 4 มตำยและปรำกฏตัวต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือร ้ ้ 9:9;ด ้วยเหตุนีภำยหลั งจำกผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์ได ้บรรยำยถึงเหตุกำรณ์ผูช ้ อบธรรมเป็ นขึนจำ ่ ่ กตำยแล ้วท่ำนได ้กล่ำวต่อไปว่ำ“คนอืนๆที ตำยไปแล ้วไม่ได ้กลับมีชวี ต ิ อีกจนกว่ำจะครบหนึ่ งพันปี ”วิวรณ์20:5;และอิสยำห ์กล่ำวถึงคนอธรรมไว ้ว่ำ“พวกเขำจะถูกรวบรวมไว ้รวมกันคล ้ำยนักโทษใ ้ นคุกใต ้ดินเขำทังหลำยจะถู กขังไว ้ในคุกและอีกหลำยวันก็จะถูกลงโทษ”อิสยำห ์24:22{GC661.2 }{GCth17571.3} ้ั งใหญ่ ่ สงครำมครงยิ

504

อำนำจสัมบูรณ์

้ ดแล ้ว บท42-ควำมขัดแย ้งสินสุ ่ นสุ ้ ดเวลำหนึ่ งพันปี พระคริสต ์เสด็จกลับมำยังแผ่นดินโลกอีกครงหนึ ้ั ่ งพระองค ์เสด็จมำพร ้ เมือสิ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจำนวนมำกและตำมมำด ้วยกลุม อมด ้วยบรรดำผูท้ ได ่ ทูตสวรรค ์ผูต้ ด ิ ตำมในข ่ ่ ่ ่ ตำยอยู ่ ณะทีพระองค ์เสด็จลงมำด ้วยควำมยิงใหญ่ อน ั น่ ำสะพรึงกลัวพระองค ์ตร ัสสังบรรดำคนชั วที ่ ้ อร ่ ับควำมพินำศของพวกเขำมีคนจำนวนมำกมำยดุจเม็ ดทรำยในทะเลทีนั ่ บไ ให ้มีชวี ต ิ เป็ นขึนเพื ่ นขึนจำกควำมตำยคร ้ ้ั ม่ถ ้วนลุกออกมำพวกเขำแตกต่ำงจำกบรรดำคนทีเป็ งแรกอย่ ำงลิบลับคนช ่ รวรอยของโรคร อบธรรมสวมสภำพของควำมเยำว ์วัยและควำมงำมของชีวต ิ อมตะคนชัวมี ิ้ ้ำยและ ควำมตำยติดอยูต ่ ำมร่ำงกำย{GC662.1}{GCth17572.1} นัยน์ตำทุกดวงของฝูงชนจำนวนมหึมำนั้นหันไปจ ้องพระสิรข ิ องพระบุตรพระเจ ้ำบรรดำคนชัว่ ้ นเสียงเดียวกันว่ำ“ขอให ้ท่ำนผูเ้ สด็จมำในพระนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงพระเจริ ต่ำงร ้องขึนเป็ ้ ได ้เกิดจำกควำมร ักทีมี ่ ตอ ญ”มัทธิว23:39;ถ ้อยคำนี ไม่ ่ องค ์พระเยซูแต่ควำมจริงได ้บังคับให ้พวกเ ่ ้ ห ขำเอ่ยถ ้อยคำเหล่ำนั้นออกมำจำกปำกอย่ำงไม่เต็มใจคนชัวเหล่ ำนี ลงสู ่ ลุมศพไปอย่ำงไรพวกเข ้ ำก็กลับเป็ นขึนมำจำกตำยพร ้อมด ้วยควำมเป็ นศัตรูตอ ่ พระคริสต ์เช่นเดิมและด ้วยวิญญำณของก ่ ำนมำในอดีตข ำรกบฏแบบเดียวกันพวกเขำจะไม่ได ้รับโอกำสแก ้ไขจุดบกพร่องต่ำงๆของชีวต ิ ทีผ่ ้ ทำให ้เกิดประโยชน์ใดทังสิ ้ นกำรล่ ้ ่ ำไปตลอดชัวชี ่ วต องพวกเขำเพรำะกำรทำเช่นนี ไม่ วงละเมิดทีท ิ ้ั สอ ่ ไม่ได ้ทำให ้จิตใจของพวกเขำอ่อนลงหำกเปิ ดโอกำสแก ้ไขจุดบกพร่องให ้แก่พวกเขำเป็ นครงที ่ ่ งพวกเขำก็จะใช ้เวลำนั้นเพือหลี กเลียงข ้อกำหนดต่ำงๆของพระเจ ้ำและยุยงให ้กบฏต่อต ้ำนพระอง ่ ้ ค ์เหมือนทีทำมำแล ้วในครงแรก{GC662.2}{GCth17572.2} ั ่ นสถำนทีเดี ่ ยวกันกับทีพระองค ่ พระคริสต ์เสด็จลงมำยังภูเขำมะกอกเทศซึงเป็ ์เสด็จกลับสวรรค ์ ่ ้ ่ งทู ่ ตสวรรค ์กล่ำวยำถึ ้ งคำสัญญำขอ ภำยหลังจำกทีพระองค ์ทรงเป็ นขึนจำกตำยและเป็ นสถำนทีซึ งกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเรำจะเสด็จมำและ ้ นจะมำกั ้ ่ี เขำมะกอกเทศซึงอยู ่ ห บรรดำทูตทังสิ บพระองค ์”“พระบำทของพระองค ์จะทรงยืนอยูท ่ ภู ่ น้ ้ ำกรุงเยรูซำเล็มด ้ำนตะวันออกและภูเขำมะกอกเทศนันจะแยกออกเป็ น2ส่วนจำกทิศตะวันออกไป ่ ้ นใน ้ ทิศตะวันตกโดยมีหุบเขำกว ้ำงมำกคันอยู ”่ “และพระยำห ์เวห ์จะทรงเป็ นกษัตริย ์เหนื อพิภพทังสิ ่ วันนั้นพระยำห ์เวห ์จะทรงเป็ นเอกและพระนำมของพระองค ์ก็เป็ นเอกด ้วย”เศคำริยำห ์14:5,4,9เมือ ่ึ ำงำมอย่ำงน่ ำอัศจรรย ์ลอยลงมำจำกสวรรค ์ก็จะมำตังอยู ้ บ ่ งได ่ ้ กรุงเยรูซำเล็มใหม่ซงสง่ ่ นสถำนทีซึ ์ ้วและเตรียมพร ้อมไว ้สำหร ับรองร ับเมืองนั้นและพระคริสต ์พร ้อมด ้วยประ ร ับกำรชำระให ้บริสท ุ ธิแล ้ ์ งนั้น{GC662.3}{GCth1757 ชำกรของพระองค ์และทูตสวรรค ์ทังหลำยก็ เข ้ำไปในนครบริสท ุ ธิแห่ 2.3} ้ ่ ่ ้ั ดท ้ำยเพือแย่ ่ บัดนี ซำตำนเตรี ยมพร ้อมทีจะเข ้ำต่อสู ้อย่ำงยิงใหญ่ ครงสุ งชิงควำมเป็ นใหญ่ขณะ ่ ่ ทีเจ ้ำชำยแห่งควำมชัวสูญเสียอำนำจและตัดขำดจำกงำนกำรหลอกลวงของมันนั้นมันรู ้สึกหงุ ดห ่ ่ กปลุกให ้เป็ นขึนจำกตำยและมั ้ งิดและหดหู่ใจแต่เมือคนชั วถู นมองเห็นฝูงชนมำกมำยอยูฝ ่ ่ ำยเดียว ้ ่ ่ ่ ้ น กับมันมันกลับมำมีควำมหวังอีกครงหนึ ั งและมุ่งมันไม่ยอมพ่ำยแพ ้ในควำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่นีมั ้ ่ี งควำมพินำศให ้มำอยูภ รวบรวมกองทัพทังหมดของบรรดำผู ท้ ถึ ่ ำยใต ้ร่มธงของมันและใช ้คนเหล่ำ 505

อำนำจสัมบูรณ์

้ อท ่ ำตำมแผนของมันคนชัวทั ่ งหลำยเป็ ้ ่ นี เพื นเชลยของซำตำนกำรทีพวกเขำปฏิ เสธพระคริสต ์เท่ำ กับพวกเขำได ้ยอมร ับกำรปกครองของหัวหน้ำกบฏพวกเขำพร ้อมทำตำมข ้อเสนอและปฏิบต ั ต ิ ำม ่ ้ ่ ้ คำสังของมันแต่กระนันมันยังคงควำมเจ ้ำเล่ห ์ทีมีมำแต่ดงเดิ ั มโดยกำรไม่ยอมร ับว่ำตัวมันเองเป็ นซ ำตำนมันอ ้ำงตนเป็ นเจ ้ำชำยเป็ นเจ ้ำของโลกโดยชอบธรรมและมรดกของมันถูกแย่งชิงไปโดยไม่ ่ นล่อลวงว่ำมันเป็ นผูไ้ ถ่บำปยืนยันกับพวกเขำว่ำอำ ชอบด ้วยกฎหมำยมันแสดงตัวต่อพลเมืองทีมั ้ นำจของมันทำให ้พวกเขำกลับเป็ นขึนมำจำกหลุ มฝังศพและมันกำลังจะช่วยพวกเขำให ้หลุดพ ้นจ ่ โหดเหี ่ ้ ่ ดเมือกำรทรงร่ ่ ำกอำนำจกดขีที ยมที สุ วมสถิตด ้วยของพระคริสต ์ถูกนำออกไปแล ้วซำตำน ่ จึงกระทำกำรอัศจรรย ์เพือสนับสนุ นคำกล่ำวอ ้ำงของมันมันทำให ้คนอ่อนกำลังเข ้มแข็งและดลใจ ่ ำพวกเขำเข ้ำต่อสู ้กับค่ำยของธรรมิกช ทุกคนด ้วยวิญญำณและอำนำจของมันเองมันเสนอทีจะน ้ ่ ่ ำทีรื่ นรมย ่ ้ ้ดูค นและเข ้ำยึดครองนครของพระเจ ้ำด ้วยควำมโหดเหียมที แฝงอยู ภ ่ ำยใต ้สีหน้ ์มันชีให ่ นขึนมำจำกควำมตำยและประกำศว่ ้ นจำนวนนับล ้ำนๆทีเป็ ำในฐำนะผูน้ ำของพวกเขำนั้นมันมีควำ ่ี มสำมำรถเป็ นอย่ำงดีทจะโค่ นล ้มเมืองนั้นและบุกเข ้ำยึดเอำบัลลังก ์และอำณำจักรของมันกลับคืน มำ{GC663.1}{GCth17573.1} ่ นเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์อำยุยน ่ ชวี ต ้ ในหมู่ชนจำนวนมหำศำลนั้นมีฝูงชนทีเป็ ื ซึงมี ิ อยูใ่ นสมัยก่อนนำท่ ่ รป ้ วมโลกเป็ นคนทีมี ู ร่ำงสูงใหญ่สง่ำผ่ำเผยและมีสติปัญญำเฉี ยบแหลมคนเหล่ำนี ตกไปอยู ภ ่ ำยใต ้ ่ ้มลงในบำปพวกเขำอุทศ ้ ่ กำรควบคุมของทูตทีล ิ ควำมสำมำรถและควำมรู ้ทังหมดเพื อยกชู ตนเอง ้ ศนำคนในโลกกรำบบูชำอัจฉริยภำพของตนแต่ควำมโห พวกเขำใช ้ควำมสำมำรถทำงศิลปะลำเลิ ้ ่ ่ ้ำยของพวกเขำทำให ้โลกเป็ นมลทินและทำให ้พระฉำยำของพระเจ ้ำ ดเหียมและสิ งประดิ ษฐ ์อันชัวร ่ มีรอยตำหนิ จนทำให ้พระเจ ้ำต ้องกำจัดพวกเขำออกไปจำกโลกทีพระองค ์ทรงสร ้ำงนั้นยังมีบรรดำ ่ ดครองประชำชำติยงั มีชำยกล ้ำหำญทีไม่ ่ เคยแพ ้ในกำรทำสงครำมยังมีนักร กษัตริย ์และแม่ทพ ั ทียึ ่ งและทะเยอทะยำนผู ่ ่ี ำให ้อำณำจักรสันคลอนควำมตำยไม่ ่ บทีหยิ ท้ ท ได ้ทำให ้ประสบกำรณ์ของพว ่ ่ กเขำเปลียนแปลงเลยเมื อพวกเขำก ้ำวออกมำจำกหลุมฝังศพพวกเขำก็ดำเนิ นแนวคิดต่อเนื่ องจำ ่ ้ยุตพ ่ ่ กจุดทีได ิ วกเขำถูกกระตุ ้นด ้วยควำมปรำรถนำเดิมทีควบคุ มพวกเขำในวันทีพวกเขำล ้มตำย{ GC664.1}{GCth17573.2} ้ ่ี อำนำจ ซำตำนปรึกษำกับทูตทังหลำยของมั นแล ้วปรึกษำกับบรรดำกษัตริย ์และผู ้พิชติ และผูท้ มี ้ ่ ฝ ทังหลำยพวกเขำมองดู กองกำลังและจำนวนผูค้ นทีอยู ่ ่ ำยเดียวกับพวกเขำแล ้วประกำศว่ำกองกำ ่ ภ ่ ลังทีอยู ่ ำยในเมืองนั้นมีจำนวนน้อยกว่ำเมือเปรี ยบเทียบกับคนของพวกเขำและพวกเขำจะเอำช ่ นะได ้พวกเขำวำงแผนในกำรยึดครองทร ัพย ์สมบัตแิ ละสง่ำรำศีของกรุงเยรูซำเล็มใหม่ทุกคนเริมล ่ ชอเสี ่ื ยงในกำรต่อสู ้จัด งมือเตรียมตัวทำสงครำมทันทีชำ่ งฝี มือสร ้ำงอำวุธสงครำมผูน้ ำกองทัพทีมี ้ กำรเตรียมทัพแบ่งนักรบทังหลำยให ้เป็ นหมู่เป็ นกอง{GC664.2}{GCth17573.3} ่ ดมีประกำศสังให ่ ้เคลือนทั ่ ่ จำนวนทหำรนับไม่ถ ้วนก็เคลือนออกไปตั ่ ้ ในทีสุ พและกองทัพทีมี งแต่ ่ ้ นกองทัพทีรวมพลั ่ มีสงครำมในโลกยังไม่เคยมีผูน้ ำใดในโลกรวมพลได ้ยิงใหญ่ ขนำดนี เป็ งจำกทุ ่ มใี ครเปรียบได ้ซำตำนเป็ นนักรบยิงใหญ่ ่ กยุคทีไม่ ทสุ ี่ ดมันนำอยูข ่ ้ำงหน้ำและทูตของมันรวมกำลัง ้ ่ ้ั ดท ้ำยนี กษั ้ ตริย ์และนักรบทังหลำยอยู ้ ทังหมดเข ้ำด ้วยกันเพือกำรต่ อสู ้ครงสุ ใ่ นขบวนของมันและฝู 506

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ร ับกำรแต่งตังทหำรเรี ้ งชนมำกมำยติดตำมเป็ นกองกำลังขนำดใหญ่แต่ละคนเดินตำมผูน้ ำทีได ยง ้ วโลกทีแตกร ่ แถวติดกันอย่ำงมีระเบียบของกองทัพเดินไปตำมพืนผิ ้ำวและไม่เรียบมุ่งหน้ำตรงไปยั ่ งนครของพระเจ ้ำประตูของกรุงเยรูซำเล็มใหม่ปิดตำมพระดำร ัสสังของพระคริสต ์และกองทัพของ ่ กเข ้ำโจมตีนครนั้น{GC664.3}{GCth17573.4} ซำตำนล ้อมนครไว ้และเตรียมพร ้อมทีจะบุ ้ ้ บัดนี พระคริ สต ์ทรงปรำกฏให ้พวกศัตรูของพระองค ์เห็นอีกครงหนึ ั้ ่ งสูงขึนไปเหนื อนครนั้นมีพร ่ ่ งยกขึนตั ้ งอยู ้ บ ่ ำด ้วยทองคำขัดเงำพระบุตรของพระเจ ้ำประทับอยูบ ่ ่ งแล ะทีนั ่ นรำกฐำนทีท ่ นพระทีนั ะมีพลเมืองแห่งอำณำจักรของพระองค ์อยูร่ อบพระองค ์อำนำจและควำมงำมสง่ำของพระคริสต ์นั้น ไม่มภ ี ำษำใดจะพรรณนำและไม่มป ี ำกกำใดจะเขียนบรรยำยได ้พระสิรข ิ องพระบิดำผูท้ รงชนม ์นิ ร ั นดร ์ห ้อมล ้อมพระบุตรของพระองค ์ควำมสว่ำงเจิดจ ้ำแห่งกำรสถิตร่วมด ้วยของพระองค ์ส่องสว่ำงเ ้ ต็มนครของพระเจ ้ำและล ้นออกไปนอกประตูนครส่องควำมสว่ำงไปทั่วทังโลก{GC665.1}{GCth1 7574.1} ่ ใ่ กล ้พระทีนั ่ ่ งมำกทีสุ ่ ดคือผูท้ คร ่ี งหนึ ้ั ่งเคยร ้อนรนในอุดมกำรณ์ของซำตำนแต่พว กลุม ่ คนทีอยู ่ กเขำเป็ นเหมือนดุ ้นฟื นทีฉวยออกมำจำกไฟ[เศคำริ ยำห ์3:2]พวกเขำติดตำมพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดด ้ว ่ ำให ้อุปนิ สยั ชีวต ยควำมภักดีอน ั แรงกล ้ำถัดมำเป็ นกลุม ่ คนทีท ิ คริสเตียนสมบูรณ์ขณะอยูท ่ ่ำมกลำ ่ื ตย ์เป็ นผูท้ ถวำยเกี ่ี ่ งควำมไม่ถก ู ต ้องและควำมไม่ซอสั ยรติธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำในขณะทีโลก ่ ชพ ่ ่ คริสเตียนประกำศว่ำธรรมบัญญัตเิ ป็ นโมฆะและคนนับล ้ำนจำกทุกยุคทีพลี ี เพือควำมเชื อและเ ่ มใี ครนับจำนวนได ้ทีมำจำกทุ ่ ลยออกไปเป็ น“มหำชนทีไม่ กประชำชำติทุกเผ่ำทุกชนชำติและทุกภ ่ ่ ้ ำสีขำวและถือใบตำ ำษำยืนอยูห ่ น้ำพระทีนังและเฉพำะพระพักตร ์พระเมษโปดกพวกเขำสวมเสือผ้ ้ ดลงแล ้วพวกเขำได ้ชัยชนะแล ้วพวกเขำวิงและไป ่ ลอยูใ่ นมือ”วิวรณ์7:9;กำรต่อสู ้ของพวกเขำสินสุ ่ ้ ่ นสัญลักษณ์แห่งควำมชอบ ถึงหลักชัยแล ้วใบตำลในมือเป็ นเครืองหมำยแห่ งชัยชนะเสือขำวซึ งเป็ ้ นของพวกเขำแล ้ว{GC665.2}{GCth17574.2} ธรรมของพระคริสต ์นั้นบัดนี เป็ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปร่วมร ้องเพลงสรรเสริญซึงส่ ่ งเสียงดังก ้องสะท ้อนไปมำทั่วสุดขอบฟ้ ำว่ ผูท้ ได ้ ่ ่ งและขึนอยู ้ ำ“ควำมรอดขึนอยู ก ่ บั พระเจ ้ำของเรำผูป้ ระทับบนพระทีนั ก ่ บั พระเมษโปดก”วิวรณ์7:1 ่ ท้ ได ่ี ้ร ับกำรไถ่จำ 0;และทูตสวรรค ์และเสรำฟิ มต่ำงร่วมประสำนเสียงถวำยคำสรรเสริญในขณะทีผู ่ ้ำยของซำตำนนั้นพวกเขำก็มองเห็นอย่ำงทีไม่ ่ เคยเห็นมำก่อน กบำปมองเห็นอำนำจและควำมชัวร ่ ่ี ช ัยช ว่ำไม่มก ี ำลังอำนำจใดนอกจำกอำนำจของพระคริสต ์ทีทรงกระท ำให ้พวกเขำกลำยเป็ นผูท้ มี ้ ่ นชมยิ ่ ่ ้ำงได ้ว่ำเขำได ้ร ับควำมรอดด ้ว นะได ้ในบรรดำฝูงชนทังหมดที ชื นดีน้ันไม่มส ี ก ั คนเดียวทีจะอ ่ พว ่ ยตนเองหรือทำรำวกับว่ำพวกเขำมีช ัยชนะด ้วยกำลังและควำมดีของตัวเองไม่มก ี ำรพูดถึงสิงที ่ ้องทนแต่เนื อร ้ ้องจำกทุกบทเพลงและเสียงร ้องจำกเพลงสรรเสริ กเขำได ้ทำหรือควำมทุกข ์ยำกทีต ้ ้ ญทุกเพลงคือควำมรอดขึนอยู ก ่ บ ั พระเจ ้ำและขึนอยู ก ่ บ ั พระเมษโปดก{GC665.3}{GCth17574.

3} ้ อหน้ำบรรดำคนทังหลำยที ้ ่ พระรำชพิธรี ำชำภิเษกพระบุตรของพระเจ ้ำกระทำขึนต่ อำศั ยอยูบ ่ น ่ ้ ้ แผ่นดินโลกและบรรดำชำวสวรรค ์ทีมำชุมนุ มกันและเวลำนี พระมหำกษัตริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำย ่ ผูท้ รงพระสิรแิ ละฤทธำนุ ภำพสูงสุดทรงประกำศโทษพวกทีกบฏต่ อกำรปกครองของพระองค ์และท 507

อำนำจสัมบูรณ์

่ี วงละเมิดธรรมบัญญัตข ่ รงตัดสินอย่ำงยุตธิ รรมต่อผูท้ ล่ ิ องพระองค ์และกดขีประชำกรของพระองค ์ ่ ่ งใหญ่สข ผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเห็นพระทีนั ี ำวและเห็นพระองค ์ผูป้ ระทับบน ่ ่ ้ ่ พระทีนังนันแผ่นดินโลกและฟ้ ำสวรรค ์ก็หำยไปจำกพระพักตร ์ของพระองค ์และไม่มใี ครพบเห็นทีอ ้ ยูข ่ องพวกมันอีกเลยข ้ำพเจ ้ำยังเห็ นบรรดำคนตำยทังคนใหญ่ โตและคนเล็กน้อยยืนอยูห ่ น้ำพระที่ นั่งนั้นและหนังสือต่ำงๆก็เปิ ดออกและหนังสืออีกเล่มหนึ่ งก็ถก ู เปิ ดออกด ้วยคือหนังสือแห่งชีวต ิ คน ้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเหล่ำนั้น”วิวรณ์20:11,12 ตำยก็ถก ู พิพำกษำตำมกำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี {GC666.1}{GCth17575.1} ่ี งสือบันทึกต่ำงๆถูกเปิ ดออกและขณะทีพระเนตรของพระเยซู ่ ่ ในทันทีทหนั เพ่งดูบรรดำคนชัวพ ้ ่ ้ทำลงไปพวกเขำมองเห็นแล ้วว่ำณจุดใดทีเท ่ ้ำของพวกเ วกเขำต่ำงรู ้สึกสำนึ กถึงบำปทังหมดที ได ์ ์ ่ ขำก ้ำวออกไปจำกทำงบริสท ุ ธิและศั กดิสิ์ ทธิและมองเห็ นด ้วยว่ำควำมเย่อหยิงและกำรกบฏของพว กเขำนำพวกเขำให ้ล่วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำมำกมำยเพียงไรพวกเขำสนับสนุ นกำรยัว่ ่ ดกำรดูหมินเหยี ่ ยุของกำรทดลองด ้วยกำรปล่อยตัวให ้กับบำปกำรใช ้พระพรไปในทำงทีผิ ยดหยำ ่ ่ มผูส้ อข่ ื ำวของพระเจ ้ำกำรปฏิเสธคำเตือนและกำรผลักไสคลืนแห่งควำมปรำนี ออกไปด ้วยจิตใจที่ ้ ่ งหมดนี ้ ้ ่ ยนด ้วยไฟ.{GC666.2}{ ดือแพ่ งไม่สำนึ กผิดสิงทั ปรำกฏให ้เห็นประหนึ่ งเป็ นตัวหนังสือทีเขี GCth17575.2} ่ ่ งแห่งนั้นมีไม้กำงเขนปรำกฏขึนมำและภำพเหตุ ้ ่ นได ้ร เหนื อพระทีนั กำรณ์ตำ่ งๆรำวกับภำพทีเห็ ้ ้ อบทิศก็ปรำกฏขึนมำให ้เห็นภำพกำรทดลองและกำรพ่ำยแพ ้บำปของอำดัมรวมถึงลำดับขันตอน ่ ดขึนต่ ้ อๆมำในแผนกำรอันยิงใหญ่ ่ ่ ่ำต ้อย ทีเกิ ของกำรทรงไถ่บำปกำรเสด็จมำบังเกิดในสภำพทีต ่ ยบง่ำยและเชือฟั ่ งกำรร ับบัพติศมำในแม่นำจอร ้ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดชีวต ิ ช่วงปฐมวัยทีเรี ์แดนของ พระองค ์กำรอดอำหำรและกำรทดลองในป่ ำกันดำรของพระองค ์พระรำชกิจกำรร ับใช ้ประชำชนทีเ่ ่ ่ มล ้นไปด ้วยกำรกระ ปิ ดเผยให ้มนุ ษย ์เห็นถึงพระพรอันประเสริฐทีสวรรค ์ประทำนมำให ้วันเวลำทีเต็ ่ ทำแห่งควำมรักและควำมเมตตำบรรดำค่ำคืนแห่งกำรอธิษฐำนและกำรเฝ้ ำเดียวท่ ำมกลำงควำมเงี ่ ่ ยบสงบบนภูเขำแผนกำรปองร ้ำยทีเกิดจำกควำมอิจฉำเกลียดชังและผูกพยำบำทเพือตอบแทนคุ ณประโยชน์ตำ่ งๆของพระองค ์ควำมปวดร ้ำวอันลึกลับน่ ำกลัวในสวนเกทเสมนี ภำยใต ้แรงบดขยีอั้ ่ ดจำกบำปต่ำงๆของโลกทังใบพระองค ้ ้ นหนักหน่ วงทีเกิ ์ทรงถูกทรยศให ้ตกไปอยูใ่ นเงือมมื อของฝูง ่ ่ ชนทีเป็ นฆำตกรเหตุกำรณ์น่ำกลัวต่ำงๆของยำมคำคืนอันสยองขวัญนักโทษผูไ้ ม่ขด ั ขืนถูกสำวก ่ ่ ดทอดทิงถู ้ กกระชำกไปตำมถนนต่ำงๆในกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงหยำบคำย ทีพระองค ์ทรงร ักมำกทีสุ พระบุตรของพระเจ ้ำถูกนำมำประจำนอย่ำงสนุ กสนำนต่อหน้ำอันนำสกำรกล่ำวโทษทีวั่ งของมหำ ่ ้ ่ ปุโรหิตในห ้องพิพำกษำของปี ลำตต่อหน้ำเฮโรดทีขลำดกลั วและเหียมโหดถู กเยำะเย ้ยถูกหมินปร ้ ้ ะมำทถูกทรมำนและถูกตัดสินโทษให ้ถึงแก่ควำมตำยภำพทังหมดดั งกล่ำวมำนี ปรำกฏให ้เห็นอย่ำ งชัดเจน{GC666.3}{GCth17575.3} ้ ้ ่ อนตั ่ บัดนี ภำพฉำกสุ ดท ้ำยเปิ ดเผยขึนมำให ้เห็นต่อหน้ำฝูงชนทีเคลื วไปมำเป็ นภำพของพระอง ่ นมุ่งหน้ำไปยังคำลวำรีด ้วยควำมอดทนเจ ้ำ ค ์ผูต้ ้องทนทุกข ์ทรมำนทรงเหยียบย่ำงไปตำมทำงทีเดิ ่ งยโสและฝู ่ ่ ้ยหยันต่ำงหัวเรำะ ชำยแห่งสรวงสวรรค ์ทรงถูกตรึงบนกำงเขนพวกปุโรหิตทีหยิ งชนทีเย 508

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำลังจะคร่ำชีวต เยำะควำมทรมำนทีก ิ ของพระองค ์ควำมมืดมิดผิดธรรมชำติแผ่นดินไหวอย่ำงรุนแร ่ ่ ดออกล ้วนชีบอกถึ ้ ่ งก ้อนหินทีแตกร ้ำวและหลุมศพต่ำงๆทีเปิ งช่วงเวลำทีพระผู ไ้ ถ่ของโลกทรงพลีช ี วิตของพระองค ์เอง{GC667.1}{GCth17576.1} ่ ดขึนจริ ้ งซำตำนทูตของมันและบรรดำผูท้ อยู ่ี ภ ภำพอันน่ ำกลัวปรำกฏให ้เห็นตำมทีเกิ ่ ำยใต ้กำร ่ ปกครองของมันล ้วนไม่มก ี ำลังทีจะเมิ นหน้ำหนี ไปจำกภำพผลงำนของตนเองแต่ละคนหวนคิดถึง ่ ่ บทบำททีตนเองได ้ทำลงไปเฮโรดฆ่ำเด็กไร ้เดียงสำในหมู่บ ้ำนเบธเลเฮมเพือหวั งฆ่ำกษัตริย ์ของช ่ ้ำยจะต ้องร ับผิดต่อโลหิตของยอห ์นผูใ้ ห ้บัพติศมำปี ลำต นชำติอส ิ รำเอลนำงเฮโรเดียสผูต้ ่ำช ้ำชัวร ่ อผลประโยชน์ ่ ่ ผูอ้ อ ่ นแอและยอมทำทุกสิงเพื ของตนเองทหำรทีเยำะเย ้ยปุโรหิตและผู ้ปกครองและฝู ่ ร่ ้องว่ำ“ให ้ควำมผิดเรืองควำมตำยของเขำตกอยู ่ งชนบ ้ำคลังที แ่ ก่เรำและลูกๆของเรำ”มัทธิว27:25 ้ ้ ;คนทังหมดเหล่ ำนี มองดู ควำมเลวทรำมของควำมผิดของตนเองพวกเขำพยำยำมหลบซ่อนให ้พ ้น ่ ำงเจิดจ ้ำกว่ำควำมสว่ำงของดวงอำทิตย ์แต่ก จำกพระพักตร ์อันสง่ำน่ ำเกรงขำมของพระองค ์ซึงสว่ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปต่ำงนำมงกุฎของตนเองมำวำงแทบพระบ ลับไร ้ผลในทำงตรงข ้ำมบรรดำผูท้ ได ้ ่ ้ำพระองค ์”{GC667.2}{G ำทของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและร ้องว่ำ“พระองค ์ทรงยอมสินพระชนม ์เพือข Cth17576.2} ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้วมีอค ในท่ำมกลำงผูท้ ถู ั รทูตของพระคริสต ์รวมอยูด ่ ้วยเปำโลผูก้ ล ้ำหำญเปโตรผู ้ ่ ่ ่ องผูจ้ ริงใจทังหลำย ้ ร ้อนแรงยอห ์นสำวกทีพระองค ์ทรงร ักและเป็ นคนทีเต็มไปด ้วยควำมร ักและพีน้ ่ ่ ำนวนมำกก็อยูร่ ว่ มกับพวกเขำทีนั ่ ่ นด ้วยในขณะ ของพวกเขำและผู ้ทียอมพลี ชพ ี เพรำะควำมเชือจ ่ ่ ่ ่ ่ บพวกเ ทีนอกก ำแพงเมืองพร ้อมกับสิงเลวทรำมและน่ ำเกลียดน่ ำชังมีพวกทีกดขี พวกเขำพวกที จั ่ งหำรพวกเขำให ้ตำยเนโรก็อยูท ่ี ่ นด ้วยเขำเป็ นคนโหดเหียมและเป็ ้ ขำเข ้ำคุมขังและพวกทีสั ่ นั นจอ ้ ติของคนเหล่ำนั้นที่ มมำรแห่งควำมโหดร ้ำยและเลวทรำมเขำกำลังมองดูควำมสุขและควำมปลืมปี ้ั ่ งเขำเคยจับมำทรมำนและในควำมทุกข ์ระทมอย่ำงแสนสำหัสทีสุ ่ ดของคนกลุม ้ ครงหนึ ่ นี เคยท ำให ้เ ่ ่ี ่ นด ้วยเพือเป็ ่ นพยำนถึงผลงำนของเธอเองเพือ่ ขำมีควำมสุขเยียงมำรร ้ำยมำรดำของเนโรก็อยูท ่ นั ่ เธอส่ ่ ่ บสนุ นและ ดูวำ่ ลักษณะชัวที งต่อให ้ลูกชำยของเธอรวมถึงอิทธิพลและแบบอย่ำงของเธอทีสนั ่ ำให ้โลกต ้องสันระริ ่ พัฒนำให ้เกิดกิเลสตัณหำนั้นได ้บังเกิดผลเป็ นอำชญำกรรมต่ำงๆทีท กด ้วยคว ำมกลัว{GC667.3}{GCth17576.3} ่ ่ นมีบรรดำบำทหลวงของระบอบเปปำซีและพระรำชำคณะทังหลำยผู ้ ่ึ ้ำงตนว่ำเป็ นทูตำนุ ทีนั ซ ้ งอ ่ อทรมำนดึงแขนขำคุกมืดและหลักประหำรเผำทังเป็ ้ นเพื่ ทูตของพระคริสต ์แต่กระนั้นยังใช ้เครืองมื ่ ่ นมีบรรดำพระสันตะปำปำผูภ อควบคุมจิตใต ้สำนึ กของประชำกรของพระองค ์ทีนั ้ ม ู ใิ จในตนเองทร ้ ่ งยกย่องตัวเองขึนเหนื อพระเจ ้ำและทรงอวดอ ้ำงว่ำเป็ นผูเ้ ปลียนธรรมบั ญญัตข ิ ององค ์ผูส้ งู สุดคุณ ้ ่ี ้องส่งคืนต่อพระเจ ้ำซึงเป็ ่ นบัญชีทพวกเขำเต็ ่ี พ่อผูเ้ สแสร ้งเหล่ำนี ของคริ สตจักรมีบญ ั ชีทต มใจต ้อง กำรได ้รับกำรยกโทษแต่สำยไปเสียแล ้วพวกเขำถูกทำให ้เห็นแล ้วว่ำพระเจ ้ำผูท้ รงสัพพัญญูทรงห ้ วนแหนธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์และจะไม่ทรงถือโทษก็หำมิได ้บัดนี พวกเขำเรี ยนรู ้แล ้วว่ำพระคริ ่ ้องทนทุกข ์และพวกเ สต ์ทรงเปิ ดเผยให ้เห็นว่ำพระองค ์ทรงสนพระทัยในประชำกรของพระองค ์ทีต ่ ขำสัมผัสได ้ถึงควำมหนักแน่ นในพระดำร ัสของพระองค ์เองทีว่​่ ำ“ซึงพวกท่ ำนได ้กระทำกับคนใดค 509

อำนำจสัมบูรณ์

่ กน้อยทีสุ ่ ดในพีน้ ่ องของเรำนี ก็ ้ เหมือนทำแก่เรำด ้วย”มัทธิว25:40{GC668.1}{GCth1 นหนึ่ งทีเล็ 7577.1} ่ งโลกยื ้ ้ คนชัวทั นอยูเ่ บืองหน้ ำบัลลังก ์พิพำกษำของพระเจ ้ำด ้วยข ้อหำกำรกบฏต่อกำรปกครอง ของสวรรค ์ไม่มผ ี ู ้ใดแก ้คดีแทนพวกเขำพวกเขำไม่มข ี ้อแก ้ตัวและคำตัดสินถูกประกำศออกมำว่ำใ ่ ร ันดร ์{GC668.2}{GCth17577.2} ห ้พวกเขำร ับโทษตำยตลอดชัวนิ ้ นทีประจั ่ ่ บัดนี เป็ กษ ์แก่ทก ุ คนแล ้วว่ำค่ำจ ้ำงของบำปไม่ใช่เสรีภำพทีประเสริ ฐและชีวต ิ นิ ร ันดร ์แต่ ่ ่ นกบฏทำให ้พวกเขำสูญเสียอะไรไป เป็ นทำสหำยนะและควำมตำยคนชัวมองเห็ นว่ำกำรมีชวี ต ิ ทีเป็ ่ กดิศรี ์ นิร ันดร ์มหำศำลยิงใหญ่ ่ ่ ้ น บ ้ำงเมือศั ถก ู ยืนให ้แก่พวกเขำนั้นพวกเขำกลับดูแคลนแต่บด ั นี เป็ ่ ่ น่ ่ ำปรำรถนำเพียงใดจิตวิญญำณทีพิ ่ นำศร ้องว่ำ“ทังหมดนี ้ ้ นสิงที ่ ข ่ ้ ทีประจั กษ ์แล ้วว่ำมันเป็ นสิงที เป็ ่ ดทิงไปให ้ ำพเจ ้ำควรได ้ร ับแต่ข ้ำพเจ ้ำเลือกทีจะปั ้ไกลจำกตัวข ้ำพเจ ้ำโอช่ำงเป็ นควำมหลงใหลทีง่ ่ น่ ่ ำเวทนำควำมเสือมเสี ่ ่ ยงแ มงำยข ้ำพเจ ้ำเอำควำมสงบควำมสุขและเกียรติยศแลกกับสิงที ยชือเสี ้ ่ ่ ตธิ รรมเพรำะ ละควำมสินหวั ง”ทุกคนมองเห็นว่ำกำรทีพวกเขำไม่ ได ้เข ้ำไปในสวรรค ์นั้นเป็ นเรืองยุ ้ ชีวต ิ ของพวกเขำเองได ้ประกำศว่ำ“เรำจะไม่ยอมให ้บุคคลผูน้ ี [พระเยซู ]ปกครองเรำ”{GC668.3}{ GCth17577.3} ดูรำวกับว่ำพวกคนอธรรมเฝ้ ำมองพระรำชพิธรี ำชำภิเษกของพระบุตรพระเจ ้ำด ้วยอำกำรตกต ะลึงพวกเขำมองเห็นแผ่นศิลำจำรึกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอยูใ่ นพระหัตถ ์ของพระองค ์เป็ นบัญ ่ี ่ี ้ร ับควำมรอดเต็มล ้น ญัตท ิ พวกเขำเหยี ยบย่ำและล่วงละเมิดพวกเขำเป็ นพยำนมองเห็นเหล่ำผูท้ ได ่ ่ นเสี ่ ยงด ไปด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจและควำมสุขอันยิงใหญ่ และกำรถวำยสรรเสริญและในขณะทีคลื ่ น นตรีดงั ออกไปถึงฝูงชนทีอยู ่ อกนครนั้นทุกคนร ้องด ้วยเสียงเดียวกันว่ำ“ข ้ำแต่องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ ่ พระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพสูงสุดพระรำชกิจของพระองค ์ยิงใหญ่ และอัศจรรย ์ข ้ำแต่องค ์พระมหำก ษัตริย ์ของบรรดำประชำชำติบรรดำมรรคำของพระองค ์ยุตธิ รรมและสัตย ์จริง”วิวรณ์15:3และเขำ ้ ทังหลำยหมอบกรำบนมั สกำรเจ ้ำชำยแห่งชีวต ิ {GC668.4}{GCth17577.4} ่ ่ ้ั ่ งมันเ เมือซำตำนมองดู พระสิรแิ ละควำมยิงใหญ่ ของพระคริสต ์นั้นดูเหมือนว่ำมันนิ่ งงันไปครงหนึ ่ งประกำยเป็ น“โอรสแห่งรุ ่ คยเป็ นเครูบผูพ ้ ท ิ ก ั ษ ์มันจำได ้ดีวำ่ มันล ้มไปได ้อย่ำงไรจำกเสรำฟิ มทีเปล่ ่ ้ ่ งหนึ ้ั ่ งมันเค งอรุณ”อิสยำห ์14:12;ถูกเปลียนไปมำกเพี ยงไรตกต่ำลงไปได ้ถึงขนำดนี จำกสภำที คร ้ บถูกขับออกไปตลอดกำลมันมองเห็นทูตสวรรค ์อีกองค ์หนึ่ งประทับอยูใ่ กล ้ ยได ้ร ับเกียรติบด ั นี กลั ่ ำงำมว พระบิดำปกปิ ดพระสิรข ิ องพระองค ์ไว ้มันเห็นทูตสวรรค ์รูปร่ำงสูงใหญ่และมีกริ ยิ ำท่ำทำงทีสง่ ำงมงกุฎลงบนพระเศียรของพระคริสต ์และมันรู ้ดีแก่ใจว่ำตำแหน่ งสูงส่งของทูตสวรรค ์องค ์นั้นควรเ ป็ นของมัน{GC669.1}{GCth17578.1} ่ นยังปรำศจำกบำปและบริสท ควำมทรงจำนำให ้มันหวนคิดไปถึงบ ้ำนของมันสมัยทีมั ุ ธิมั์ นเคยมี สันติสข ุ และควำมพึงพอใจจนกระทั่งมันหมกมุ่นอยูก ่ บ ั กำรบ่นติเตียนพระเจ ้ำและอิจฉำพระคริสต ์ ้ ่ คำกล่ำวร ้ำยทังหลำยของมั นกำรกบฏของมันกำรหลอกลวงต่ำงๆของมันเพือให ้ได ้ร ับควำมเห็นใ ้ ่ จและกำรสนับสนุ นจำกทูตสวรรค ์กำรยืนกรำนอย่ำงดือแพ่ งไม่ยอมลงแรงเปลียนใจตนเองของมั น 510

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งหมดเหล่ ้ ้ ำนเข ้ำมำให ้มันเห็นอย่ำงชัดเจนมันทบท เมือพระเจ ้ำจะประทำนกำรอภัยให ้มันสิงทั ำนี ผ่ ่ มั ่ นทำไว ้ในท่ำมกลำงมนุ ษย ์และผลลัพธ ์ของสิงเหล่ ่ ่ ตอ วนสิงที ำนั้นควำมเป็ นศัตรูของมนุ ษย ์ทีมี ่ เพื่ อนมนุ ษย ์ด ้วยกันกำรทำลำยชีวต ิ อย่ำงน่ ำกลัวกำรเรืองอำนำจและกำรล่มสลำยของอำณำจักรต่ำ ่ มำอย่ำงต่อเนื่ องมันหวนคิ งๆกำรแย่งชิงรำชบัลลังก ์ควำมโกลำหลควำมขัดแย ้งและกำรจลำจลทีมี ่ อต ้ำนพระรำชกิจของพระคริสต ์และกดมนุ ษย ์ให ้ยิงตกต ่ ่ำล ดถึงควำมพยำยำมอย่ำงไม่ลดละเพือต่ ่ ำลำยผูท้ มอบควำมวำงใจของ ่ี งไปมันมองเห็นว่ำแผนกำรอันร ้ำยกำจของมันนั้นไม่มอ ี ำนำจทีจะท ่ ่ นทำไว ้มันมองเห็นแต่ ตนเองไว ้ในพระเยซูในขณะทีซำตำนมองดู อำณำจักรของมันเองผลงำนทีมั ่ ำนครของพระเจ ้ำเป็ นเป้ ำหมำยทีเอำชนะได ่ ควำมล ้มเหลวและควำมหำยนะมันนำฝูงชนให ้เชือว่ ้อ ่ ้ั ้วครงเล่ ้ั ำในขณะทีควำมขั ่ ่ ย่ำงง่ำยดำยแต่มน ั รู ้ดีแก่ใจว่ำนั่นเป็ นเรืองเท็ จครงแล ดแย ้งอันยิงใหญ่ กำ ่ ำรู ้ดีแก่ใจถึงอำนำจแ ลังดำเนิ นอยูน ่ ั้นมันต ้องพบกับควำมพ่ำยแพ ้และถูกบังคับให ้ยอมแพ ้มันยิงกว่ ่ ละควำมยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำแห่งนิ ร ันดร ์กำล{GC669.2}{GCth17578.2} ่ิ ่ ่ มั ่ นทำแล ควำมมุ่งหมำยของกบฏผูย้ งใหญ่ คอื ควำมพยำยำมอย่ำงไม่ลดละเพือแก ้ตัวให ้กับสิงที ้ นทุ่มเทพลังอำนำจของสติปัญญำอันยิงให ่ ะพิสจ ู น์วำ่ ร ัฐบำลของพระเจ ้ำทำให ้เกิดกำรกบฏขึนมั ้ั ่ ำหมำยนี มั ้ นทำงำนอย่ำงตังใจและอย่ ้ ญ่ทงหมดของมั นเพือเป้ ำงมีระบบและได ้ร ับควำมสำเร็จอย่ำง ่ นนำพำให ้คนกลุม ่ ่ ำเนิ น เหลือเชือมั ่ ใหญ่ยอมร ับควำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ ตำมแบบฉบับของมันทีด ่ ้ ่ มำเนิ่ นนำนแล ้วเป็ นเวลำหลำยพันปี ทีจอมบงกำรผู น้ ี เอำควำมเท็ จอย่ำงจอมปลอมมำแทนทีควำม ้ ่ ่ ดกำรกบฏจะถูกปรำบให ้พ่ำยแพ ้และควำมเป็ นมำรวมถึงบุคลิ จริงแต่บด ั นี เวลำมำถึ งแล ้วเมือในที สุ ้ั ดท ้ำยของมันเพือแย่ ่ งชิงบัลลังก ์จำกพระค กของซำตำนถูกเปิ ดเผยให ้เห็นในควำมพยำยำมครงสุ ริสต ์ทำลำยประชำกรของพระองค ์และยึดนครของพระเจ ้ำนั้นเจ ้ำจอมหลอกลวงถูกเปิ ดโปงให ้เห็น ้ ท้ เข ่ี ้ำร่วมกับมันมองเห็นว่ำจุดประสงค ์ของมันนั้นล ้มเหลวอย่ำงสินเชิ ้ งผูต้ ด จนหมดสินผู ิ ตำมของ ่ ้ ่ พระคริสต ์และทูตสวรรค ์ทีภักดีมองเห็นแผนกำรร ้ำยทังหมดของมันทีมันใช ้ในกำรต่อต ้ำนร ัฐบำล ่ ำร ังเกียจของทั่วทังจั ้ กรวำล{GC670.1}{GCth17579.1} ของพระเจ ้ำมันเป็ นเป้ ำหมำยทีน่ ่ นเลือกเองนั้นทำให ้มันไม่คค ซำตำนมองเห็นแล ้วว่ำกำรกบฏทีมั ู่ วรกับสวรรค ์มันฝึ กอำนำจของ ่ อสู ้กับพระเจ ้ำควำมบริสท ์ มันไว ้เพือต่ ุ ธิและสั นติสข ุ และควำมเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันในสวรรค ์จะเ ่ ่ ดนี กำรกล่ ้ ป็ นสิงทรมำนมั นอย่ำงยิงบั ำวร ้ำยของมันต่อพระเมตตำคุณและควำมยุตธิ รรมของพระเ ่ ้ ้ จ ้ำยุตล ิ งแล ้วคำตำหนิ ทมั ี นพยำยำมซ ัดทอดใส่พระยำห ์เวห ์ตกลงใส่ตวั มันเองทังหมดและบั ดนี ซำ ่ นได ้ร ับนั้นยุตธิ รรมดีแล ้ว{GC670.2}{GCth17579.2} ตำนกรำบลงและสำรภำพว่ำกำรตัดสินทีมั “ข ้ำแต่องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำมีใครบ ้ำงไม่เกรงกลัวพระองค ์และไม่ถวำยพระเกียรติแด่พระนำมของ ์ ้ั พระองค ์เพรำะพระองค ์ผู ้เดียวทรงเป็ นผูบ้ ริสท ุ ธิประชำชำติ ทงหมดจะมำนมั สกำรเฉพำะพระพักตร ์ พระองค ์เพรำะว่ำพระรำชกิจอันชอบธรรมของพระองค ์ปรำกฏให ้เห็นแล ้ว”วิวรณ์15:4ข ้อสงสัยทุ ่ ยวข ่ ่ ดขึนในควำมขั ้ ่ มำอย่ำงยำวนำนนั้ กข ้อทีเกี ้องกับควำมจริงและควำมไม่ถก ู ต ้องซึงเกิ ดแย ้งทีมี ้ ถก ้ นบัดนี ก็ ู ทำให ้เข ้ำใจอย่ำงกระจ่ำงแจ ้งแล ้วผลลัพธ ์ของกำรกบฏและผลพวงของกำรละทิงกฏเก ่ ชวี ต ่ สติปัญญำทังหมดที ้ ่ ณฑ ์ต่ำงๆของพระเจ ้ำได ้ถูกวำงแผ่ออกให ้สิงมี ิ ทีมี พระเจ ้ำทรงสร ้ำงได ้มอง ่ เห็นผลงำนจำกกำรปกครองของซำตำนซึงตรงข ้ำมกับร ัฐบำลของพระเจ ้ำก็ถก ู นำมำเปิ ดเผยแก่จ ั 511

อำนำจสัมบูรณ์

้ กรวำลทังหมดผลงำนของซำตำนปร ับโทษตัวมันเองพระปัญญำของพระเจ ้ำรวมถึงควำมยุตธิ รรม ของพระองค ์และคุณควำมดีของพระองค ์ได ้รับกำรยืนยันว่ำถูกต ้องอย่ำงไม่ต ้องมีข ้อสงสัยใดๆอีก ่ ่ ำงๆทีพระองค ่ ่ ควำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ ่ ต่อไปเป็ นทีประจั กษ ์ชัดแล ้วว่ำสิงต่ ์ทรงจัดกำรในระหว่ำงทีมี นั้นพระองค ์ทรงจัดกำรลงไปด ้วยกำรคำนึ งถึงผลประโยชน์อน ั เป็ นนิ ร ันดร ์ของประชำกรของพระอ ่ ้ ่ ้ นข ้ งค ์และเพือผลประโยชน์ ของโลกทังหมดที พระองค ์ทรงสร ้ำง“ข ้ำแต่พระยำห ์เวห ์พระรำชกิจทังสิ ้ั นของพระองค ้ องพระองค ์จะขอบพระคุณพระองค ์และผู ้จงร ักภักดีทงสิ ์จะถวำยสำธุกำรแด่พระองค ์ ่ นตลอดทุกยุคชัวนิ ่ ร ันดร ์เพือเป็ ่ นพยำนว่ำธรรมบัญ ”สดุด1 ี 45:10;ประวัตศ ิ ำสตร ์ของบำปจะยังยื ่ ำรงอยูน ่ ่ ชวี ต ่ ่ ่วทังจั ้ กรวำ ญัตข ิ องพระเจ ้ำทีด ่ ้ันมีไว ้เพือควำมผำสุ กของสิงมี ิ ทีพระเจ ้ำทรงสร ้ำงเมือทั ่ ทงผู ้ั ท้ ภั ่ี กดีและผูท้ กบฏได ่ี ้ ่ ้ ้ ลซึงมี ้มองเห็นข ้อเท็จจริงต่ำงๆทังหมดของควำมขั ดแย ้งอันยิงใหญ่ นีแล วพวกเขำประกำศเป็ นเสียงเดียวกันว่ำ“บรรดำมรรคำของพระองค ์ยุตธิ รรมและสัตย ์จริง”วิวรณ์15: 3{GC670.3}{GCth17579.3} ่ ่ี ่ ต่อหน้ำจักรวำลกำรเสียสละอันยิงใหญ่ ทพระบิ ดำและพระบุตรทรงกระทำเพือมนุ ษย ์นั้นถูกนำเ ่ ำหนดไว ้มำถึงแล ้วทีพระคริ ่ สนอให ้เห็นอย่ำงชัดเจนเวลำทีก สต ์จะทรงเข ้ำครอบครองตำแหน่ งอัน ้ ้ ำนำจและนำมทุกนำมที่ ชอบธรรมของพระองค ์และได ้ร ับเกียรติเหนื อเทพผูค้ รองทังหลำยรวมทั งอ ้ อขึ ่ นมำเป็ ้ ่ ้ ้เบืองหน้ ้ ได ้ร ับกำรตังชื นเพรำะควำมสุขทีทรงตั งไว ำของพระองค ์คือกำรจะทรงนำบุตรม ่ ำกมำยเข ้ำมำยังพระสิรจิ งึ ทำให ้พระองค ์ทรงทนต่อกำงเขนและทรงดูหมินควำมอั บอำยได ้ควำมโศ ่ ่ ์ กเศร ้ำและควำมอับอำยนั้นยิงใหญ่ เกินกว่ำทีใครจะเข ้ำใจแต่ถงึ กระนั้นควำมสุขและเกียรติศก ั ดิศรี ่ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปซึงเป็ ่ นผูท้ ได ่ี ้ร ับก กลับยิงใหญ่ กว่ำพระองค ์ทรงทอดพระเนตรไปยังบรรดำผูท้ ได ่ ่ ำรเปลียนแปลงใหม่ ตำมแบบพระฉำยำของพระองค ์จิตใจทุกดวงมีรอยประทับทีสมบู รณ์ของพระเ จ ้ำและใบหน้ำทุกหน้ำสะท ้อนพระลักษณะของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นกษัตริย ์ของพวกเขำพระองค ์ทรงเ ่ ดขึนในตั ้ ห็นผลลัพธ ์ควำมยำกลำบำกของจิตวิญญำณของพระองค ์ทีเกิ วพวกเขำและพระองค ์ทร ่ งไปถึงฝูงชนทีรวมตั ่ ่ึ ทงคนชอบธรรมแล ้ั งรู ้สึกพอพระทัยหลังจำกนั้นในพระสุรเสียงทีดั วกันอยูซ ่ งมี ่ี ่ ะคนอธรรมนั้นพระองค ์ทรงประกำศว่ำ“ดูเถิดผูท้ เรำได ้ไถ่มำด ้วยพระโลหิตของเรำเพือเขำเหล่ ำนี เ้ ่ ้ ้ ่ ้ รำได ้ผ่ำนควำมทุกข ์ยำกลำบำกเพือเขำเหล่ ำนี เรำได ้สินพระชนม ์เพือเขำทั งหลำยจะได ้มำอำศัย ่ ร ันดร ์กำล”และบทเพลงแห่งกำรสรรเสริญทีมำจำกเหล่ ่ ่ ้ อยูก ่ บ ั เรำตลอดชัวนิ ำคนทีสวมเสื อคลุ มสีข ้ ้ ำวดังขึนไปถึงรอบพระบัลลังก ์ว่ำ“พระเมษโปดกผูป้ ลงพระชนม ์แล ้วนันทรงสมควรได ้ร ับฤทธำนุ ภ ำพทรัพย ์สมบัตพ ิ ระปัญญำพระกำลังพระเกียรติพระสิรแิ ละคำสดุด”ี วิวรณ์5:12{GC671.1}{GCt h17580.1} ถึงแม้ซำตำนจะถูกฝื นใจให ้ยอมร ับควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำและก ้มศีรษะลงคำนับต่อควำมยิง่ ่ ่ อน ใหญ่ของพระคริสต ์ก็ตำมแต่อป ุ นิ สยั ของมันยังคงไม่เปลียนแปลงวิ ญญำณของกำรกบฏทีเหมื ่ ยวกรำดระเบิ ่ ้ ่ นเต็มล ้นมันตัดสินใจทีจะไม่ ่ กับคลืนเชี ดขึนมำอี กด ้วยควำมบ ้ำคลังอั ยอมแพ ้ในควำ ่ ้ งเวลำแล ้วทีมั ่ นต ้องดินรนอย่ ้ ้ ้ั ดท ้ำยเพือต่ ่ อต ้ำนกษัตริย ์ มขัดแย ้งอันยิงใหญ่ นีถึ ำงสินหวั งเป็ นครงสุ ่ เข ้ำไปในท่ำมกลำงสมุนของมันและพยำยำมดลใจพวกเขำด ้วยควำมเกรียวก ้ แห่งสวรรค ์มันวิงกรู รำดของมันเองและมันปลุกระดมพวกเขำให ้ทำสงครำมทันทีแต่ในบรรดำคนจำนวนเป็ นล ้ำนๆนับ ่ นเคยล่อลวงให ้กบฏนั้นบัดนี ไม่ ้ มผ ่ ไม่ถ ้วนทีมั ี ูใ้ ดยอมร ับควำมยิงใหญ่ ของมันแล ้วอำนำจของมันม 512

อำนำจสัมบูรณ์

้ ดจิตใจของคนชัวนั ่ ้นเต็มไปด ้วยควำมเกลียดชังพระเจ ้ำเช่นเดียวกับทีซำตำนเกลี ่ ำถึงจุดสินสุ ยด ้ ชังแต่พวกเขำมองเห็นแล ้วว่ำกรณี ของตนเองนั้นตกอยูใ่ นสภำพสินหวั งพวกเขำไม่อำจเอำชนะพ ่ ระยำห ์เวห ์ได ้ควำมโกรธของพวกเขำจึงพุ่งเข ้ำใส่ซำตำนรวมถึงคนเหล่ำนั้นทีเคยเป็ นตัวแทนของ ่ ร ้ำยพวกเขำหันไปต่อสู ้กับตัวแทนเหล่ำนั้น{GC67 มันในกำรหลอกลวงและด ้วยควำมโกรธเยียงผี 1.2}{GCth17580.2} พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ“เพรำะเจ ้ำถือว่ำควำมคิดเจ ้ำเป็ นเหมือนควำมคิดพระเจ ้ำดังนั้นดูสเิ รำจะนำ ่ ดในบรรดำประชำชำติเขำจะชักดำบออกสู ้กับควำมงำมแห่ คนต่ำงด ้ำวมำสู ้เจ ้ำเป็ นพวกทำรุณทีสุ ่ งปัญญำของเจ ้ำและลบหลูส ่ ง่ำงำมรำศีของเจ ้ำพวกเขำจะผลักเจ ้ำลงไปทีในหลุ มมรณะแล ้วเจ ้ำจะ ่ ตำยอย่ำงคนถูกฆ่ำทีใจกลำงทะเล””เรำขั บเจ ้ำไปจำกภูเขำของพระเจ ้ำอย่ำงไร ้เกียรติและเครูบผู ้ ่ พิทก ั ษ ์นั้นก็ขบ ั เจ ้ำออกไปจำกท่ำมกลำงศิลำเพลิง...เรำเหวียงเจ ้ำลงบนดินแล ้วเรำให ้เจ ้ำถูกกษัตริ ้ ้ ่ ย ์ทังหลำยมองอย่ ำงดูแคลน...เรำทำให ้เจ ้ำกลำยเป็ นเถ ้ำถ่ำนบนพืนโลกในสำยตำของทุ กคนทีเห็ ้ ่ั นเจ ้ำ...เจ ้ำสูญสินไปอย่ ำงน่ ำครนคร ้ำมและจะไม่ดำรงต่อไปเป็ นนิ ตย ์”เอเสเคียล28:6-8,1619{GC672.1}{GCth17580.3} ่ี ่ ้ ่ อกอยูใ่ นโลหิตจะถูกเผำเป็ “รองเท ้ำทหำรทุกคูท ่ กระทื บจนสันสะเทื อนและเสือคลุ มทุกตัวทีเกลื ้ นเชือเพลิ งใส่ไฟ” ้ ้ั นและทรงพระพิ ้ ้ “พระยำห ์เวห ์ทรงเกรียวกรำดต่ อประชำชำติทงสิ โรธต่อกองทัพทังหมดของเขำ พระองค ์ทรงทำลำยพวกเขำและทรงมอบให ้แก่กำรฆ่ำฟัน”“พระองค ์จะทรงเทถ่ำนเพลิงและไฟกำ ่ ่ มะถันใส่คนอธรรมลมทีแผดเผำจะเป็ นส่วนทีเขำได ้รบั ”อิสยำห ์9:5;34:2;สดุด1 ี 1:6; ่ อนอยูใ่ นส่วนลึกของมันถูกดึงออ ไฟจำกพระเจ ้ำลงมำจำกสวรรค ์โลกถูกทำลำยอำวุธต่ำงๆทีซ่ ่ ดกว ้ำงก ้อนหินลุกเป็ นไฟวันนั้นมำถึงแล ้วคื กมำเปลวเพลิงเผำผลำญระเบิดออกมำจำกเหวลึกทีเปิ ่ กเผำผลำญเหมือนเตำอบโลกธำตุสลำยไปด ้วยไฟและแผ่นดินกับสิงสำรพั ่ ่ อยูบ อวันทีถู ดทีมี ่ นนั้น ้ ถูกเผำจนหมดสินมำลำคี 4:12เปโตร3:10 ้ วโลกถูกหลอมละลำยกลำยเป็ นก ้อนเดียวคือเป็ นทะเลเพลิงกว ้ำงใหญ่ทเดื ่ี อด ดูประหนึ่ งว่ำพืนผิ ่ พล่ำนมันเป็ นเวลำแห่งกำรพิพำกษำและควำมหำยนะของคนอธรรม“พระยำห ์เวห ์ทรงมีวน ั เพือกำ ่ รแก ้แค ้นมีปีแห่งกำรตอบแทนเพือกรณี พพ ิ ำทของศิโยน”อิสยำห ์34:8{GC672.2}{GCth17580.

4} ่ ้ร ับกำรตอบแทนของเขำในแผ่นดินโลกสุภำษิต11:31“พระยำห ์เวห ์จอมทัพตรัสว่ำ[พ คนชัวได ่ ้นจะไหม้เขำหมดจนไม่มรี ำกหรือกิงเหลื ่ วกเขำ]จะเป็ นเหมือนตอข ้ำววันทีจะมำนั ออยูเ่ ลย”มำลำคี ่ บตำในขณะทีคนอื ่ ่ 4:1;บำงคนถูกทำลำยไปในชัวพริ นๆต ้องทนทุกข ์หลำยวันทุกคนได ้ร ับโทษ“ต ำมกำรกระทำของเขำ”อิสยำห ์59:18 ้ ่ บำปทังหลำยของคนชอบธรรมถู กย ้ำยไปไว ้ทีซำตำนมั นไม่เพียงแต่ต ้องทนทุกข ์สำหร ับกำรกบ ้ ่ นเป็ นต ้นเหตุให ้ประชำกรของพระเจ ้ำทำลงไปด ้ว ฏของตัวมันเองเท่ำนั้นแต่รวมถึงบำปทังหมดที มั ่ นร ับจะรุนแรงกว่ำของผูท้ ถู ่ี กมันล่อลวงหลังจำกทีคนทั ่ ้ ่ ่ ยโทษทีมั งหมดซึ งตกเป็ นเหยือกำรหลอกล 513

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดเปลวไฟแ วงของมันต ้องพินำศไปหมดทุกคนแล ้วมันยังคงอยูแ่ ละร ับควำมทรมำนต่อไปอีกในทีสุ ่ ้ ้ ่ ้วยคือทังซำตำนผู ้ ห่งกำรชำระจะทำลำยคนชัวไปจนหมดสิ นรวมทั งรำกและกิ งด เ้ ป็ นรำกและผูต้ ด ิ ่ ่ ้ ตำมของมันซึงเป็ นกิงกำรลงโทษเต็มขนำดของธรรมบัญญัตน ิ ันมำถึงแล ้วคำเรียกร ้องขอควำมยุ ้ ่ ำมองอยูร่ ้องประกำศถึงควำมชอ ติธรรมก็ได ้ร ับกำรตอบสนองแล ้วทังสวรรค ์และแผ่นดินโลกซึงเฝ้ บธรรมของพระยำห ์เวห ์{GC673.1}{GCth17581.1} ้ ่ ำนมำมันกร ผลงำนแห่งกำรทำลำยของซำตำนจบสินไปตลอดกำลตลอดระยะเวลำหกพั นปี ทีผ่ ่ ำให ้โลกเต็มไปด ้วยควำมทุกข ์และเป็ นเหตุให ้ทั่วทังจั ้ กรวำ ะทำกำรตำมควำมมุ่งหมำยของมันซึงท ่ พระเจ ่ ่ ลได ้ร ับควำมโศกเศร ้ำทุกๆสิงที ้ำทรงสร ้ำงมำต่ำงร ้องครำครวญและทุ กข ์ระทมร่วมกันด ้วยค ้ งมี ่ ชวี ต ่ วำมเจ็บปวดบัดนี สิ ิ ทีพระเจ ้ำทรงสร ้ำงมำนั้นได ้ร ับกำรปลดปล่อยให ้พ ้นจำกกำรเป็ นอยูข ่ อ ้ ้ งซำตำนและจำกกำรทดลองของมันไปตลอดกำล“ทั่วทังโลกก็ หยุดพักและสงบอยูเ่ ขำทังหลำยโห่ ้ ร ้องด ้วยควำมยินดี”อิสยำห ์14:7และเสียงโห่ร ้องแห่งกำรสรรเสริญและชัยชนะได ้ลอยขึนจำกจั กร ้ ่ กดีตอ ้ วำลทังปวงที ภั ่ พระองค ์“เสียงเหมือนอย่ำงเสียงมหำชนเหมือนอย่ำงเสียงนำมำกหลำยและเห มือนอย่ำงเสียงฟ้ ำร ้องกึกก ้องว่ำฮำเลลูยำเพรำะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงครอบครองอยู”่ วิวรณ์19:6{ GC673.2}{GCth17581.2} ่ นดินโลกถูกไฟแห่งกำรทำลำยเผำอยูน ในขณะทีแผ่ ่ ้ันบรรดำผูช ้ อบธรรมอยูอ ่ ย่ำงปลอดภัยใน ์ ์ ่ ้ ้ ้ ้ั สองไม่ ่ นครศักดิสิทธิผูท้ มี ี สว่ นร่วมในกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยครงแรกนั ั นควำมตำยครงที มอ ี ำน ่ ่ ่ สำหร ับประชำกรของ ำจเหนื อพวกเขำในขณะทีพระเจ ้ำทรงเป็ นเพลิงทีเผำผลำญส ำหร ับคนชัวแต่ ้ พระองค ์แล ้วพระองค ์ทรงเป็ นทังดวงอำทิ ตย ์และโล่ป้องกันวิวรณ์20:6สดุด8 ี 4:11{GC673.3}{GC th17581.3} “ข ้ำพเจ ้ำเห็นฟ้ ำสวรรค ์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่เพรำะว่ำฟ้ ำสวรรค ์เดิมและแผ่นดินโลกเดิมนั้ ่ ่ ้นชำระโลกให ้บริสท นหำยไปแล ้ว”วิวรณ์21:1;เพลิงทีเผำผลำญคนชั วนั ุ ธิร่์ องรอยแห่งคำสำปแช่ง ้ ้ ่ ไฟเผำอยูต ่ ้ ทังหมดถู กกำจัดทิงไปไม่ มน ี รกทีมี ่ ลอดกำลทีคอยเตื อนถึงผลน่ ำกลัวของบำปอยูเ่ บือง ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้ว{GC674.1}{GCth17582.1} หน้ำผูท้ ถู ่ อนใจเพียงอย่ำงเดียวทีหลงเหลื ่ ่ สิงเตื ออยูค ่ อื พระผูไ้ ถ่ของเรำจะยังคงมีเครืองหมำยของกำรตรึ ง ่ ข ้ำงของพระองค ์ทีพระหั ่ กำงเขนติดตัวอยูต ่ ลอดไปบำดแผลบนพระเศียรของพระองค ์ทีสี ตถ ์และพ ้ ่ ระบำทของพระองค ์เป็ นร่องรอยเดียวของควำมโหดเหียมของบำปทียังคงเหลืออยูผ ่ ูเ้ ผยพระวจนะก ่ ำมองเห็นพระคริสต ์ในพระสิรข ล่ำวในขณะทีเฝ้ ิ องพระองค ์ว่ำ“พระรัศมีของพระองค ์ดังแสงสว่ำงมี ่ ่ ลำแสงแวบมำจำกพระหัตถ ์ของพระองค ์ทีนันพระองค ์ทรงซ่อนฤทธำนุ ภำพของพระองค ์”ฮำบำกุก ่ กแทงซึงมี ่ เลือดแดงกำไหลเป็ ่ 3:4สีข ้ำงทีถู นทำงออกมำนั้นได ้นำมนุ ษย ์กลับมำคืนดีกบ ั พระเจ ้ำนั่น ่ อนฤทธำนุ ภำพของพระองค ์” คือพระสิรข ิ องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเป็ นที“ซ่ ่ วยให ้รอด”อิสยำห ์63:1;เนื่ องจำกกำรเสียสละพระองค ์เองเพือกำรไถ่ ่ “อำนุ ภำพทีจะช่ บำปนั้นพ ่ ่ี แคลนพระเมตตำของพระเจ ้ำได ้และเ ระองค ์จึงทรงมีกำลังเข ้มแข็งทีจะกระท ำกำรยุตธิ รรมแก่ผูท้ ดู ่ ่ ร ันดรนั้ ครืองหมำยแห่ งควำมอัปยศของพระองค ์เป็ นเกียรติยศสูงสุดของพระองค ์ตลอดทุกยุคชัวนิ 514

อำนำจสัมบูรณ์

นบำดแผลแห่งคำลวำรีจะแสดงออกถึงกำรสรรเสริญและประกำศถึงอำนำจของพระองค ์{GC674.

2}{GCth17582.2} ่ ำฝูงสัตว ์เอ๋ยเจ ้ำผูเ้ ป็ นเขำแห่งบุตรีศโิ ยนรำชอำนำจจะมำสูเ่ จ ้ำอำณำจักรดังเดิ ้ “โอหอคอยทีเฝ้ ่ นเวลำทีเหล่ ่ ำมนุ ษย ์ผูบ้ ริสท ์ มจะกลับมำ”มีคำห ์4:8เวลำนั้นมำถึงแล ้วซึงเป็ ุ ธิเคยคอยเฝ้ ำมองด ้วยค ้ วน ่ ่ งได ้ขวำงกันมนุ ้ วำมคำดหวังไปในภำภำคหน้ำนับตังแต่ ั ทีกระบี เพลิ ษย ์คูแ่ รกจำกสวนเอเดนเป็ นเวลำ“รับมรดกของเรำจนกว่ำคนของพระเจ ้ำจะได ้รับกำรไถ่”เอเฟซัส1:14 ่ เดิมได ้ทรงโปรดมอบให ้มนุ ษย ์เพือเป็ ่ นแผ่นดินของเขำและถูกมนุ ษย ์ทรยศให ้ตกไปอ โลกซึงแต่ ่ ยูน ่ มือของซำตำนและถูกศัตรูยด ึ ครองมำเนิ่ นนำนนั้นถูกนำกลับคืนมำโดยแผนกำรยิงใหญ่ แห่งก ่ เคยสู ่ ำรทรงไถ่บำปทุกสิงที ญหำยไปเนื่ องจำกบำปก็ถก ู นำกลับคืนมำ“พระยำห ์เวห ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำ สวรรค ์..ผูท้ รงปั้นแผ่นดินโลกและทำมันไว ้พระองค ์ทรงสถำปนำมันไว ้พระองค ์ไม่ได ้ทรงสร ้ำงมันใ ้ มของพระเจ ้ำในกำรส ห ้ว่ำงเปล่ำพระองค ์ทรงปั้นมันไว ้ให ้มีคนอำศัย”อิสยำห ์45:18แผนกำรดังเดิ ้ ้นก็สำเร็จจริงแล ้วด ้วยกำรให ้เป็ นทีพั ่ กอำศัยของผูท้ ได ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำป“คนชอ ร ้ำงโลกขึนมำนั ่ี ่ นเป็ นนิ ตย ์”สดุด3 บธรรมจะได ้แผ่นดินเป็ นมรดกและอำศัยอยูท ่ นั ี 7:29{GC674.3}{GCth17582.

3} ่ ่ เหมือนเป็ นเชิงวัตถุมำกเกินไปนั้นส่งผล ควำมวิตกกังวลในเรืองกำรจั ดหำมรดกในอนำคตซึงดู ่ ให ้คนมำกมำยทำควำมจริงของกำรมองว่ำเป็ นบ ้ำนของเรำกลำยเป็ นเรืองของฝ่ ำยจิตวิญญำณไ ่ ดเตรียมคฤห ปเลยพระคริสต ์ประทำนควำมมั่นใจให ้แก่สำวกของพระองค ์ว่ำพระองค ์เสด็จไปเพือจั ้ ำสน์หลำยแห่งในพระนิ เวศของพระบิดำให ้แก่เขำทังหลำยยอห ์น14:2KJVผูท้ ร่ี ับคำสอนในพระวจ ่ี รู ้เรืองอะไรเลยเกี ่ ่ บสวรรค ์เบืองบนและถึ ้ ่ ตำไม่ ่ นะของพระเจ ้ำจะไม่เป็ นผูท้ ไม่ ยวกั งกระนั้น“สิงที เห็น ่ ใจมนุ ่ ่ พระเจ ่ ้ หูไม่ได ้ยินและสิงที ษย ์คิดไม่ถงึ คือสิงที ้ำทรงจัดเตรียมไว ้สำหร ับคนทังหลำยที ร่ ักพระอ ่ งค ์”1โครินธ ์2:9;ภำษำมนุ ษย ์นั้นไม่เพียงพอทีจะบรรยำยถึ งบำเหน็ จของผูช ้ อบธรรมได ้มีเพียงผู ้ทีเ่ ่ ้ร ัศมีภำพของสวรรค ์ของพระเจ ้ำไ ห็นเท่ำนั้นจึงจะเข ้ำใจสมองอันจำกัดของมนุ ษย ์ไม่สำมำรถหยังรู ด ้{GC674.4}{GCth17582.4} ่ี ้ร ับควำมรอดว่ำ“เมือง”ฮีบรู11:14พระคัมภีร ์เรียกมรดกของผูท้ ได ่ ่ นพระผูเ้ ลียงแห่ ้ ้ 16ณทีนั งสวรรค ์ทรงนำฝูงแกะของพระองค ์ไปยังนำแห่ งชีวต ิ ต ้นไม้แห่งชีวต ิ ออกผ ้ ่ ่ ่ ่ ลทุกเดือนและใบของต ้นนันจะร ับใช ้ประชำชำติทนั ี นมีลำธำรหลำยสำยซึงไหลอยูช ่ วนิ ั ร ันดร ์ใสดัง่ ่ี ่ ่ ่ กจัดเตรียมไว ้สำหรับ แก ้วและข ้ำงลำธำรจะมีต ้นไม้ทโบกกิ งไสวไปมำซึ งทอดร่ มเงำบนทำงเดินทีถู ่ี ่ ่ นมีพนรำบอั ่ี ้งขึนไปเป็ ้ ผูท้ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้ทรงไถ่ให ้รอดแล ้วทีนั ื้ นกว ้ำงใหญ่ทโค นเนิ นเขำอันง ้ ้ มี ่ ชวี ต ดงำมและภูเขำของพระเจ ้ำยืนตระหง่ำนอยูด ่ ้ำนหลังบนพืนรำบอั นสงบข ้ำงธำรนำที ิ เหล่ำนั้น ่ ่ ่ น{GC675.1}{ ประชำกรของพระเจ ้ำซึงแสวงหำและเดิ นทำงมำเนิ่ นนำนจะได ้พบบ ้ำนพักอำศัยทีนั GCth17583.1} ่ แ่ ห่งสันติสข ่ กสงบ”“จะไ “ชนชำติของข ้ำพเจ ้ำจะอำศัยในทีอยู ุ ในบ ้ำนเรือนปลอดภัยและในทีพั ม่ได ้ยินถึงควำมรุนแรงในแผ่นดินของเจ ้ำอีกและไม่ได ้ยินถึงกำรล ้ำงผลำญหรือกำรทำลำยในเขต 515

อำนำจสัมบูรณ์

แดนของเจ ้ำเจ ้ำจะเรียกกำแพงเจ ้ำว่ำควำมรอดและเรียกประตูเมืองเจ ้ำว่ำกำรสรรเสริญ”“พวกเขำ จะสร ้ำงบ ้ำนและเข ้ำอยูใ่ นนั้นเขำจะปลูกสวนองุ น ่ และกินผลของมันพวกเขำจะไม่สร ้ำงบ ้ำนแล ้วคน ่ ่ อืนได ้เข ้ำอำศัยอยูเ่ ขำจะไม่ปลูกสวนแล ้วคนอืนได ้กิน......ผูเ้ ลือกสรรของเรำจะใช ้ผลงำนจำกมือข องเขำไปนำน”อิสยำห ์32:18;60:18;65:21,22{GC675.2}{GCth17583.2} ่ ่ น“ถินทุ ่ รกันดำรและพืนดิ ้ นแห ้งแล ้งจะยินดีทรำบแห ณทีนั ี่ ้งแล ้งจะเปรมปรีดและผลิ ิ์ ดอกอย่ำงต ้ ่ั ้ ้ นเขียวจะงอกขึนแทนต ้ นดอกฝรน”.“ต ้นสนสำมใบจะงอกขึนแทนต ้นหนำมต ้นนำมั ้นไมยรำบและ ่ นหมำยสำคัญนิ ร ันดร ์ทีจะไม่ ่ มันจะเป็ นอนุ สรณ์แด่พระยำห ์เวห ์เพือเป็ ถก ู ตัดออกเลย” “สุนัขป่ ำจะอยูก ่ บั ลูกแกะและเสือดำวจะนอนอยูก ่ บั ลูกแพะลูกโคกับสิงโตหนุ่ มจะหำกินอยูด ่ ้วยกันแ ์ ละเด็กเล็กๆจะนำมันไป”“จะไม่มก ี ำรทำให ้เจ็บปวดหรือกำรทำลำยทั่วภูเขำศักดิสิ์ ทธิของเรำ”อิ สย ำห ์35:1;55:13;11:6,9{GC675.3}{GCth17583.3} ้ ควำมเจ็บปวดจะไม่มใี นบรรยำกำศของสวรรค ์จะไม่มน ี ำตำอี กต่อไปไม่มข ี บวนแห่ศพไม่มเี ครือ่ งหมำยแสดงกำรไว ้ทุกข ์“ควำมตำยจะไม่มอ ี ก ี ต่อไปกำรโศกเศร ้ำกำรร ้องไห ้และกำรเจ็บปวดจะไม่ ้ มีอก ี ต่อไปเพรำะยุคเดิมนันผ่ำนไปแล ้ว”“ไม่มช ี ำวเมืองคนไหนจะพูดว่ำ‘ข ้ำป่ วยอยู’่ ประชำชนผูอ้ ำ ่ี ่ นจะได ้ร ับกำรอภัย”วิวรณ์21:4อิสยำห ์33:24{GC676.1}{GCth17584.1} ศัยอยูท ่ นั กรุงเยรูซำเล็มใหม่จะอยูท ่ นั ี่ ่ นเป็ นเมืองหลวงของโลกใหม่ทได ี่ ้ร ับเกียรติ“ท่ำนจะเป็ นมงกุฎงำมใ นพระหัตถ ์ของพระยำห ์เวห ์และเป็ นรำชมงกุฎในพระหัตถ ์พระเจ ้ำของท่ำน”“ใสสว่ำงเหมือนอย่ำง ่ งแก ้วผลึก”.“ประชำชำติตำ่ งๆจะเดินโดยอำศัยแสงสว่ำงข อัญมณี เหมือนอย่ำงพลอยสีเขียวทีใสดั ้ ์ ของตนเข ้ำมำในนครนั้น”พระเจ ้ำตรัส องนครนั้นและกษัตริย ์ทังหลำยในแผ่ นดินโลกจะนำศักดิศรี ่ ่ ว่ำ“เรำจะเปรมปรีดเพรำะเยรู ิ์ ซำเล็มและชืนบำนเพรำะประชำกรของเรำ”“ที ประทั บของพระเจ ้ำอยู่ ้ กับมนุ ษย ์แล ้วและพระองค ์จะประทับกับเขำทังหลำยพวกเขำจะเป็ นชนชำติของพระองค ์พระเจ ้ำเอ งจะสถิตกับเขำและจะทรงเป็ นพระเจ ้ำของเขำ”อิสยำห ์62:3วิวรณ์21:11,24อิสยำห ์65:19วิวรณ์ 21:3TKJV{GC676.2}{GCth17584.2} ในนครของพระเจ ้ำนั้น“กลำงคืนจะไม่มอ ี ก ี ต่อไป”ไม่มผ ี ูใ้ ดต ้องกำรหรืออยำกพักผ่อนกำรทำต ำมพระประสงค ์ของพระเจ ้ำหรือกำรถวำยสรรเสริญพระนำมของพระองค ์ไม่สร ้ำงควำมเหน็ ดเหนื่ อ ่ ยเรำจะรู ้สึกถึงควำมสดชืนของยำมเช ้ำตลอดไปและจะอยูห ่ ่ำงไกลตลอดไปจำกช่วงเวลำท้ำยของ วัน“เขำไม่จำเป็ นต ้องมีแสงตะเกียงหรือแสงอำทิตย ์เพรำะว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือพระเจ ้ำจะทรงเป็ ้ ่ ทำให ้แสบตำจะเข ้ำมำแทนทีแสงของดว ่ นแสงสว่ำงของเขำทังหลำย”วิ วรณ์22:5;ร ัศมีเจิดจ ้ำซึงไม่ ่ นของเรำพระสิรข งอำทิตย ์แต่กระนั้นแสงนั้นจะสว่ำงกว่ำแสงในยำมเทียงวั ิ องพระเจ ้ำและของพระเ ่ เลือนหำยไปผูท้ ได ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะเดินใน มษโปดกเต็มล ้นปกคลุมเมืองบริสท ุ ธิด์ ้วยแสงทีไม่ ่ ควำมสว่ำงจ ้ำทีปรำศจำกดวงอำทิ ตย ์ของกลำงวันตลอดกำล{GC676.3}{GCth17584.3} “ข ้ำพเจ ้ำไม่เห็นมีพระวิหำรในนครนั้นเพรำะว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำทรงฤทธำนุ ภำพ สูงสุดและพระเมษโปดกเป็ นพระวิหำรในนครนั้น”วิวรณ์21:22;ประชำกรของพระเจ ้ำได ้รับสิทธิพเิ ่ ้ ศษทีจะสนทนำอย่ ำงเปิ ดเผยกับพระบิดำและพระบุตร“เวลำนี เรำเห็ นสลัวๆเหมือนดูในกระจก”1โค 516

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี รินธ ์13:12;เรำมองเห็นพระฉำยำของพระเจ ้ำสะท ้อนออกมำดังกระจกเงำจำกธรรมชำติ ทพระเจ ้ำ ่ ตอ ้ ทรงสร ้ำงและในกำรจัดกำรของพระองค ์ทีมี ่ มนุ ษย ์แต่ตอ ่ จำกนี เรำจะเห็ นพระองค ์ตัวต่อตัวโดยไ ้ ม่มม ี ่ำนขวำงกันเลยเรำจะยืนอยูเ่ ฉพำะพระพักตร ์พระองค ์และเห็นพระสิรบิ นพระพักตร ์ของพระอง ค ์{GC676.4}{GCth17584.4} ่ ่ นผูท้ ได ่ ่ ่ นคว ทีนั ี่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะได ้รู ้จักพระองค ์เหมือนเช่นทีพระองค ์ทรงรู ้จักพวกเขำทีนั ่ ำมร ักและควำมเห็นใจทีพระเจ ้ำเองทรงปลูกฝังลงในจิตวิญญำณจะได ้พบกับกำรฝึ กฝนอย่ำงแท ้จ ่ สุ ่ ดกำรสนทนำอันบริสท ่ ชวี ต ่ กดิสิ์ ทธิทั์ งหลำยชี ้ ่ น ริงและหวำนชืนที ุ ธิกั์ บสิงมี ิ ทีศั วต ิ ทำงสังคมซึงเป็ ่ื ตย ์จำกตลอดทุกยุคซึงได ่ ้ชำระเสือ้ อันหนึ่ งอันเดียวกันกับทูตสวรรค ์ผูป้ ระเสริฐและกับเหล่ำผูซ ้ อสั ่ อ่ คลุมของพวกเขำและทำให ้ขำวด ้วยพระโลหิตของพระเมษโปดกควำมสัมพันธ ์อันศักดิสิ์ ทธิที์ เชื ่ ้ ้ นควำมสุ ม“ทุกตระกูลในสวรรค ์[และ]บนแผ่นดินโลก”(เอเฟซัส3:15)สิงเหล่ ำนี ประกอบกั นขึนเป็ ่ี กไถ่จำกบำป{GC677.1}{GCth17585.1} ขของผูท้ ถู ่ งนั้นสมองอันเป็ นอมตะจะใคร่ครวญด ้วยควำมสุขใจอย่ำงไม่มวี น ณทีแห่ ั จำงหำยถึงควำมมหัศ จรรย ์ของอำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงและควำมลึกลับของควำมรักแห่งกำรไถ่ให ้พ ้นจำกบำปจะไม่มี ้ ่ อลวงให ้ลืมพระเจ ้ำอวัยวะทุกส่วนของร่ำงกำยจะพัฒนำขึ ้ ศัตรูผูโ้ หดเหียมและกำรหลอกลวงเพื อล่ ่ นกำรแสวงหำควำมรู ้ ้ อใช ้พลังงำนไป นมำและควำมสำมำรถก็เพิมขึ ้จะไม่ทำให ้สมองอ่อนเปลียหรื ้ ่ ่ นกิจกำรงำนยิงใหญ่ ่ ่ี ดจะดำเนิ นต่อไปควำมปรำรถนำอันสูงส่งทีสุ ่ ดจะก ้ำวไป จนหมดสินณที นั ทสุ ่ งไว ้ ้ควำมมุ่งหวังทีสู ่ งทีสุ ่ ดจะสำเร็จและก็ยงั จะมีควำมสูงส่งใหม่ๆทีจะให ่ ถึงเป้ ำหมำยทีตั ้พิชติ มีควำ ่ ่ ่ ่ ่ มมหัศจรรย ์ใหม่ๆทีจะให ้ชืนชมมีควำมจริงใหม่ๆทีจะให ้ทำควำมเข ้ำใจมีสงใหม่ ิ ๆทีจะก่อให ้เกิดพลั งอำนำจของจิตใจจิตวิญญำณและร่ำงกำย{GC677.2}{GCth17585.2} ้ั ่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปได ้ศึกษำ สมบัตท ิ งหมดของจั กรวำลจะถูกเปิ ดออกให ้แก่คนของพระเจ ้ำทีได ่ ถก ่ รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อยไปยังโลกทีไกลโพ ่ เมือไม่ ู ควำมตำยผูกมัดไว ้แล ้วพวกเขำจึงบินด ้วยปี กซึงไม่ ้ ่ นโลกทีตั ่ วสันด ่ ้วยควำมโศกเศร ้ำเมือเห็ ่ นภำพควำมทุกข ์โศกเศร ้ำของมนุ ษย ์และร ้ นออกไปซึงเป็ ่ ่ ่ กไถ่ให ้รอดแล ้วด ้วยควำมสุขใจทีไม่ ่ อ องเพลงแห่งควำมชืนชมเมื อทรำบข่ ำวของจิตวิญญำณทีถู ้ ่ี เ ำจเปล่งออกมำเป็ นวำจำได ้นั้นบุตรทังหลำยของโลกก ้ำวเข ้ำสูค ่ วำมสุขและสติปัญญำของผูท้ ไม่ ่ ้ร ับเพิมมำตลอดทุ ่ คยล ้มลงในบำปพวกเขำแบ่งปันทร ัพย ์สมบัตแิ ห่งปัญญำและควำมเข ้ำใจทีได ก ่ ยุคจำกกำรไตร่ตรองถึงพระหัตถกิจของพระเจ ้ำพวกเขำมองด ้วยสำยตำทีไม่พร่ำมัวและเห็นร ัศมี ่ ถู ่ กสร ้ำงขึนมำคื ้ ้ ่ ก ภำพของสิงที อดวงอำทิตย ์และดวงดำวและระบบทังปวงทุ กอย่ำงอยูใ่ นลำดับทีถู ่ บตั้ กำหนดไว ้โคจรเป็ นวงกลมรอบพระบัลลังก ์ของพระเจ ้ำพระนำมของพระเจ ้ำจำรึกอยูใ่ นทุกสิงนั ่ิ เล็ ่ กทีสุ ่ ดจนถึงสิงยิ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดและในทังหมดนั ้ ้นอำนำจของพระองค ์จะปรำกฏให ้เห็นอย่ำ งแต่สงที ทสุ งบริบูรณ์{GC677.3}{GCth17585.3} ่ ในขณะทีเวลำแห่ งนิ ร ันดร ์กำลแล่นผ่ำนไปจะเปิ ดเผยให ้เห็นพระเจ ้ำและพระคริสต ์ด ้วยพระสิรท ิ ่ี ่ ้ ้ ่ ่ ้ ้นควำมร ักและควำมเคำร เพิมมำกขึ นและงำมสง่ ำอย่ำงอุดมมำกขึนในขณะที ควำมรู ้เพิมมำกขึ นนั ่ ้ ้วยเช่นกันมนุ ษย ์ยิงเรี ่ ยนรู ้จักพระเจ ้ำมำกขึนเท่ ้ ำไรพวกเขำก็ พบูชำและควำมสุขก็จะเพิมมำกขึ นด ่ ่ นเท่ ้ ำนั้นเมือพระเยซู ่ จะชืนชมพระลั กษณะของพระองค ์มำกยิงขึ ทรงเปิ ดเผยให ้พวกเขำเห็นควำม 517

อำนำจสัมบูรณ์

่ ไพบูลย ์ของกำรทรงไถ่บำปและควำมสำเร็จอย่ำงน่ ำอัศจรรย ์ใจของควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ กบ ั ซำตำ ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้วจะสันร ่ ัวด ้วยควำมภักดีอน นแล ้วจิตใจของผูท้ ถู ั แรงกล ้ำและด ้วยควำมสุขอันล ้นเห ่ ้ ลือมำกยิงขึนพวกเขำดีดพิณทองคำและเสียงของคนนับแสนๆล ้ำนๆก็รว่ มกันเปล่งเสียงร ้องสรรเส ่ ริญอย่ำงยิงใหญ่ {GC678.1}{GCth17586.1} ่ ทรงสร ่ ้ ้ “แล ้วข ้ำพเจ ้ำได ้ยินเสียงสิงที ้ำงทังหมดทั งในสวรรค ์บนแผ่นดินโลกใต ้แผ่นดินโลกในม ่ งอยู ่ ใ่ นทีเหล่ ่ ำนั้นร ้องว่ำขอให ้คำสดุดพ หำสมุทรและทุกสิงซึ ี ระเกียรติพระสิรแิ ละอำนุ ภำพจงมีแด่พ ่ ่ งและแด่พระเมษโปดกตลอดไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์5:13{GC678.2}{GCt ระองค ์ผูป้ ระทับบนพระทีนั h17586.2} ่ ้ ควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ สนสุ ิ ้ ดลงแล ้วบำปและคนบำปไม่มอ ี ก ี ต่อไปจักรวำลทังหมดสะอำดบริ สท ุ ธิ ์ ่ ่ งปวงที ้ ่ ้ทรงสร ้ำงชีว ิ ชีพจรหนึ่ งเดียวแห่งควำมปรองดองและควำมชืนชมยิ นดีเต ้นผ่ำนสรรพสิงทั ได ่ ่ ่ ่วทังห ้ ้วงอวกำศอั ตและควำมสว่ำงและควำมชืนบำนหลั งไหลมำจำกพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงสรรพสิงทั ่ กทีสุ ่ ดไปจนถึงโลกทีใหญ่ ่ ่ี ดนั้นทุกสิงทั ่ งที ้ มี ่ ชวี ต นไร ้ขอบเขตจำกอะตอมทีเล็ ทสุ ิ และไม่มช ี วี ต ิ ในค ่ วำมงำมทีไม่ถก ู เงำมืดบดบังและควำมยินดีอน ั สมบูรณ์ของพวกเขำต่ำงร่วมกันประกำศว่ำพระเจ ้ำ ทรงเป็ นควำมร ัก{GC678.3}{GCth17586.3 ้ั งใหญ่ ่ สงครำมครงยิ

518

้ ด รอการสินสุ