อ ำนำจสัมบูรณ์

เอลเลนกร ัม สีขาว

New Covenant Publications International. Thai ลิขสิทธิ ์ © 2020 พันธสัญญาใหม่สงพิ ิ่ มพ ์ระหว่างประเทศ

สงวนลิขสิทธิ.์ ห ้ามผูใ้ ดทาซา้ คัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง ปลอมแปลง จัดเผยแพร่ จาหน่ าย ให ้เช่า เข ้าครอบครอง เรียกดึงข ้อมูล บันทึก ส่งผ่าน หรือกระทาการใดๆ ่ ่ิ มพ ์ระหว่างประเทศ]โดยไม่ชอ เกียวกั บสิทธิและทร ัพย ์สินทางปัญญาของ[พันธสัญญาใหม่สงพิ ้ บด ้วยกฎหมายหรือโดยไม่ได ้รับอนุ ญาตอย่างเป็ นทางการจาก[ผูเ้ ขียน].นอกจากนี ,หามท าสาเ ่ งส่วนใดหรือทังหมดของสิ ้ ่ มพ ์ฉบับนี โดยไม่ ้ นาส่วนหนึ ้ งพิ ได ้ร ับอนุ ญาตเป็ นลายลักษณ์อก ั ษรจ ากสานักพิมพ ์ ่ มพ ์นี ในรู ้ ปแบบใดๆ สงวนลิขสิทธิ.์ ห ้ามทาซา้ แจกจ่าย หรือส่งต่อส่วนหนึ่ งของสิงพิ ่ ่ หรือโดยวิธก ี ารใดๆรวมถึงการถ่ายสาเนาบันทึกหรือวิธก ี ารทางอิเล็กทรอนิ กส ์หรือเครืองกลอื น ่ิ มพ ์ระหว่างประเ ๆโดยไม่ได ้รับอนุ ญาตเป็ นลายลักษณ์อก ั ษรล่วงหน้าจาก[พันธสัญญาใหม่สงพิ ทศ].

SBN: 359-2-85933-609-1 ISBN: 359-2-85933-609-1 การทําแค็ตตาล็อกในข้อมูลสิง่ พิมพ์ ตัดต่อและออกแบบ: พันธสัญญาใหม่สงิ่ พิมพ์ระหว่างประเทศ พิมพ์ในสหราชอาณาจักร พิมพ์ครัง้ แรก 26 พฤษภาคม 2020 เผยแพร่โดย : พันธสัญญาใหม่สงิ่ พิมพ์ระหว่างประเทศ

Kemp House, 160 City Road, London, EC1V 2NX เยีย่ มชมเว็บไซต์: www.newcovenant.co.uk

อำนำจสัมบู รณ์

เอลเลนกร ัม สีขำว

จักรพรรดิซซ ี าร ์ มาร ์คัส ออเรลิอส ุ อันโตนิ นัส ปิ อุส เฟลิกซ ์ ออกุสตุส นักบวชผูม้ เี กียรติสงู สุดของเทพเจ ้าผูไ้ ม่เคยพิชติ โซล เอลากาบาลุส [ปอนติเฟ็ กซ ์ มักซีมุส] ่ ของเขา ่ ในอานาจตรีบูนิเซียนทีสี กงสุลสามครง้ั บิดาแห่งปิ ตุภม ู ิ บุตรชายของเทพอันโตนี นุส ้ หลานชายของ แต่งตังเซเวอร ์ร ัสและมาร ์คัส ออเรลิอส ุ อเล็กซานเดอร ์ ่ ด ผูเ้ ป็ นซีซาร ์ผูส้ งู ศักดิที์ สุ หุ ้นส่วนในจักรวรรดิและฐานะปุโรหิต ทรงบูรณะอาคารหลังนี ้ พังทลายลงด ้วยความชรา (221 A.D.) บทที่ II.2 รัฐบาลโรมันแห่งสหราชอาณาจักร, 2005 Anthony Birley ความเลวทรามทางวิญญาณของหญิงแพศยาชาวโรมันการค ้าขายในวิญญาณมนุ ษย ์และใน ่ ด ้านทีร่ ารวยของการก่ ออาชญากรรมของเธอดึงดูดใจและเกือบจะจาเป็ นต ้องสอบสวนความเล ่ งเสริมโดยหลักคาสอนและวินัยในการสานึ กผิดของเธอ…วิชาเหล่านี ควรเป็ ้ ่ วทรามทีส่ นเรืองข องการศึกษาและดาเนิ นการต่อ การทาสมาธิ ความละอาย ความสงวน และความสุภาพเรียบร ้อยตามธรรมชาติน้ันถูกประณามและละเลยหรือเอาชนะและควรสังเกตว่ ่ อบจะจาเป็ นต ้องขจัดอุปสรรคแห่งคุณธรรมทังหมดออกไปและเพื ้ ามีความเฉพาะเจาะจงซึงเกื อ่ ่ อเป็ นขันสุ ้ ดท ้าย ประดิษฐ ์อาชญากรรมร่วมกับความไร ้ความปราณี ในการกระทาความผิดซึงถื ่ ้าของมนุ ษย ์… ของความชัวช คานา ่ ้ายทางวิญญาณของกรุงโรม: Taxe Sacre Penitentiarie Apostolice, 1836 ความชัวร Joseph Mendham

้ ้นว่างไว ้โดยเจตนา หน้านี เว

New Covenant Publications

International Ltd. หนังสือปฏิรป ู จิตทีป ่ ฏิรป ู New Covenant Publications International Ltd., Kemp House, 160 City Road, London, EC1V 2NX Email: newcovenantpublicationsintl@gmail.com

ร ับทราบ

อุทศ ิ แด่พระเจ ้า.

คำนำ New Covenant Publications International ่ มพ ์ระหว่างประเทศแห่งพันธสัญญาใหม่]นั้นได ้เชือมโยงผู ่ [บริษท ั สิงพิ ้อ่านกับแผนการของส ่ อมโยงสวรรค ่ ้ วรรค ์ทีเชื ์และโลกและตอกยาความเป็ นอมตะของกฎแห่งความรักโลโก ้หีบพัน ธสัญญาหมายถึงความสนิ ทสนมระหว่างพระเยซูคริสต ์กับผู ้คนของพระองค ์และความเป็ นศู ่ ยนไว ้“ นย ์กลางของกฎหมายของพระเจ ้า ตามทีเขี ่ นี่ จะเป็ นพันธสัญญาซึงเราจะท ากับวงศ ์วานอิสราเอลองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้าตรัสดังนี ว่้ าเราจะใส่ กฎของเราไว ้ในส่วนในของเขาและเขียนไว ้ในใจพวกเขาและพวกเขาจะเป็ นประชากรของเร าและฉันจะ พระเจ ้าของพวกเขา” (เยเรมีย ์ 31: 31~33; ฮีบรู 8: 8, ่ งพันธสัญญาใหม่ยน ่ มก 9,10)อันทีจริ ื ยันถึงการไถ่โดยกาเนิ ดโดยการต่อสู ้ทีไม่ ี ารแก ้ไขและ ถูกผนึ กด ้วยเลือด ่ นก็เป็ นเวลาหลายศตวรรษมาแล ้วทีหลายคนต ่ ซึงมั ้องทนทุกข ์กับความทุกข ์ยากและการก ่ ไม่ ่ อาจเข ้าใจได ้ซึงค ่ านวณได ้เพือลบล ่ ่ ้ ้ ดขีที ้างความจริงโดยเฉพาะอย่างยิงในยุ คมืดแสงนี ได ่ ยมเพราะผู ้ รับการต่อสู ้อย่างมากและถูกบดบังด ้วยประเพณี ของมนุ ษย ์และความไม่รู ้เป็ นทีนิ อยู่อาศัยของโลกได ้ชิงช ังภูมป ิ ัญญาและละเมิดสัญญาความยากลาบากในการประนี ประนอ ่ ั ้ายทีเพิ ่ มขึ ่ นก่ ้ อให ้เกิดความหายนะจากความเสือมโทรมและความโหดเหี ่ ้ มกับความชวร ยมไ ่ าให ้ชีวต ่ ร ้ศีลธรรมทีท ิ หลายคนถูกสังเวยอย่างไม่ยต ุ ธิ รรมปฏิเสธทีจะยอมจ านนต่ออิสรภาพ ่ แห่งมโนธรรมอย่างไรก็ตามความรู ้ทีหายไปได ้รับการฟื ้ นฟูโดยเฉพาะในช่วงเวลาของการป ฏิรป ู ่ ่ โดยในยุคของการปฏิรป ู ของศตวรรษที16ได ้จุดประกายช่วงเวลาแห่งความจริงการเปลียน ้ นฐานและความปั ้ ่ นป่ วนตามมาซึงสะท ่ แปลงขันพื ้อนให ้เห็นในการต่อต ้านการปฏิรป ู อย่างไร ้ ่ อาจปฏิเสธได ้ของการปฏิวต ก็ตามจากหนังสือเล่มนี เราค ้นพบความสาคัญทีไม่ ั เิ อกพจน์นีจ้ ่ ้าหาญอืนๆจากบั ่ ากมุมมองของผู ้ปฏิรป ู และผูบ้ ก ุ เบิกทีกล ญชีของพวกเขาหนึ่ งสามารถเข ้า ้ ใจการต่อสู ้ทาลายล ้าง,เหตุผลพืนฐานเช่ นการต่อต ้านปรากฎการณ์และการแทรกแซงเหนื อธรรมชาติ ่ ่ คาขวัญของเรา:“หนังสือถูกปฏิรป ู จิตใจถูกเปลียน”เน้ นประเภทวรรณกรรมทีแตกต่ างกันป ้ ้ งสะท ้อนให ้เห็นถึงความเร่งด่วนของการป ระกอบขึนในยุ ควิกฤตและผลกระทบนอกจากนี ยั ่ ่ นสานักพิมพ ์Gutenbergประ ฏิรป ู การเกิดใหม่สว่ นบุคคลและการเปลียนแปลงในฐานะที เป็

่ มี ่ การปฏิรป ่ ่ ้วสือ่ กอบกับหน่ วยงานการแปลเผยแพร่หลักการของความเชือที ู เมือ500ปี ทีแล ่ ่ ดิจท ิ ลั และสือออนไลน์ จะสือสารในทุ กภาษาในแง่ของความจริงในยุคสุดท ้ายนี .้

อำนำจสัมบูรณ์

1

อำนำจสัมบูรณ์

2

อำนำจสัมบูรณ์

สำรบัญ บท1-ควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็ม ................................................................................................ 6 ่ มเหงในศตวรรษต ้นๆ ............................................................................................. 24 บท2-กำรกดขีข่ บท3-ยุคมืดทำงจิตวิญญำณ ........................................................................................................... 32 บท4-ชำววอลเดนซิส ....................................................................................................................... 42 บท5-ยอห ์นไวคลิฟ ........................................................................................................................... 56 บท6-ฮัสและเจอโรมี .......................................................................................................................... 69 บท7-ลูเธอร ์ตีตวั ออกห่ำงจำกโรม .................................................................................................... 87 บท8-ลูเธอร ์รำยงำนตัวต่อสภำ ..................................................................................................... 106 บท9-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวสวิส .................................................................................................... 126 บท10-ควำมก ้ำวหน้ำของกำรปฏิรป ู ในประเทศเยอรมนี ............................................................ 136 บท11-กำรประท ้วงของเจ ้ำครองแคว ้นต่ำงๆ................................................................................ 145 ่ั บท12-กำรปฏิรป ู ศำสนำในประเทศฝรงเศส ................................................................................ 156 บท13-ประเทศเนเธอร ์แลนด ์และแถบสแกนดิเนเวีย .................................................................... 176 บท14-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวอังกฤษรุน ่ หลัง................................................................................. 182 ่ั บท15-พระคัมภีร ์กับกำรปฏิวต ั ใิ นประเทศฝรงเศส ...................................................................... 198 ่ นพิลกริม .................................................................................................... 216 บท16-บรรพบุรษ ุ ทีเป็ บท17-ผูป้ ระกำศข่ำวของรุง่ อรุณ ................................................................................................ 224 บท18-นักปฏิรป ู ชำวอเมริกน ั ท่ำนหนึ่ ง ........................................................................................ 239 ่ ด ........................................................................................... 258 บท19-ควำมสว่ำงส่องเข ้ำไปในทีมื ่ วครงยิ ่ บท20-กำรตืนตั ั้ งใหญ่ ฝ่ำยศำสนำ..................................................................................... 268 ่ กปฏิเสธ .......................................................................................................... 283 บท21-คำเตือนทีถู 3

อำนำจสัมบูรณ์

้ บท22-เหตุกำรณ์เกิดขึนตำมค ำพยำกรณ์ ................................................................................. 296 บท23-สถำนนมัสกำรคืออะไร ...................................................................................................... 310 บท24-อภิสท ุ ธิสถำน..................................................................................................................... 320 ่ บท25-พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้....................................................................... 327 บท26-ภำรกิจหนึ่ งของกำรปฏิรป ู ................................................................................................ 340 บท27-กำรฟื ้ นฟูยค ุ ใหม่ ................................................................................................................ 348 28-เผชิญหน้ำกับหนังสือบันทึกแห่งชีวต ิ .................................................................................... 363 ่ ้นของควำมชัว่ ...................................................................................................... 373 บท29-จุดเริมต บท30-มนุ ษย ์และซำตำนเป็ นศัตรูกน ั ........................................................................................... 383 ่ ญญำณชัว่ .................................................................................................................. 388 บท31-สือวิ บท32-กับดักของซำตำน ............................................................................................................. 393 ่ ้ั บท33-กำรหลอกลวงยิงใหญ่ ครงแรก ........................................................................................... 403 บท34-คนตำยติดต่อกับเรำได ้หรือ .............................................................................................. 419 บท35-เสรีภำพของจิตสำนึ กถูกคุกคำม ..................................................................................... 428 ่ ำลังจะเกิดขึน้ ............................................................................................. 443 บท36-กำรขัดแย ้งทีก บท37-พระคัมภีร ์เป็ นโล่ป้องกัน .................................................................................................... 451 บท38-คำเตือนสุดท้ำย ................................................................................................................. 459 บท39-เวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก .................................................................................................... 467 บท40-ประชำกรของพระเจ ้ำได ้รับกำรช่วยกู ้.............................................................................. 484 บท41-โลกร ้ำงอ ้ำงว ้ำง .................................................................................................................. 498 ้ ดแล ้ว..................................................................................................... 505 บท42-ควำมขัดแย ้งสินสุ

4

อำนำจสัมบูรณ์

5

อำนำจสัมบูรณ์

บท1-ควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็ม ่ ๋ ้ งนั ่ ้นถูกซ่อนไว ้จำกตำของเจ ้ำแล ้วเ “โอเรำอยำกให ้เจ ้ำรู ้ในเวลำนี ว่้ ำสิงใดสร ้ำงสันติแต่เดียวนี สิ ่ พรำะว่ำเวลำนั้นจะมำถึงเจ ้ำเมือพวกศั ตรูของเจ ้ำจะก่อเชิงเทินต่อสู ้เจ ้ำและล ้อมขังเจ ้ำไว ้ทุกด ้ำนแ ่ ้ นทังตั ้ วเจ ้ำและลูกๆทีอยู ่ ข ล ้วจะเหวียงเจ ้ำลงให ้รำบบนพืนดิ ่ ้ำงในเจ ้ำและพวกเขำจะไม่ปล่อยให ้ศิลำ ่ ่ ซ ้อนทับกันไว ้ข ้ำงในเจ ้ำเพรำะเจ ้ำไม่ร ับรู ้วันเวลำทีพระองค ์เสด็จมำเยียมเจ ้ำ”ลูกำ19:4244{GC17.1}{GCth1714.1} จำกยอดเขำมะกอกเทศพระเยซูทอดพระเนตรกรุงเยรูซำเล็มทัศนี ยภำพอันงดงำมและเงียบสง ้ บปรำกฏอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระองค ์ขณะนั้นเป็ นช่วงเทศกำลปัสกำ[เทศกำลเฉลิมฉลองของชำว ่ มตั ่ งแต่ ้ วน ่ ่ ่ ่ อิสรำเอลทีเริ ั ที14ของเดื อนที7ตำมปฏิ ทน ิ ยิวเพือระลึ กถึงกำรทีพระเจ ้ำทรงนำชำวอิสรำ เอลออกจำกกำรเป็ นทำสในแผ่นดินอียป ิ ต ์] ้ ่วทุกสำรทิศต่ำงมำร่วมชุมนุ มกันทีนั ่ ่ นเพือเฉลิ ่ และบุตรหลำนทังหลำยของยำโคบจำกทั มฉลอง ้ั ้ ่ เทศกำลแห่งชำติครงใหญ่ นีในท่ ำมกลำงเรือกสวนไร่องุ น ่ และทีลำดชันอั นเขียวขจีทรำยล ี่ ้อมไปด ้ว ่ี นทำงมำร่วมงำนซึงบริ ่ เวณสถำนทีแห่ ่ งนี มี ้ พระรำชวังอันโอ่อำ่ และป้ อมปร ยเต็นท ์ของบรรดำผูท้ เดิ ้ ำกำรอันแข็งแกร่งแห่งเมืองหลวงของประเทศอิสรำเอลตังตระหง่ ำนสูงเด่นอยูบ ่ นเนิ นเขำอันสลับซั ่ ำเรำคือรำชินีและเรำจะไม่ประสบกับควำมเ บซ ้อนนั้นดูรำวกับบุตรีแห่งศิโยนจะเอ่ยอย่ำงเย่อหยิงว่ ่ ่ นทีผู ่ เ้ ล่ ศร ้ำโศกระทมทุกข ์ใดๆเลยเธอถือว่ำตนเองเป็ นทีโปรดปรำนของสวรรค ์เธอนั้นงดงำมดังเช่ ่ นเครืองสำยในพระรำชวั งสมัยโบรำณเคยร ้องขนำนนำมไว ้ว่ำ“สูงตระหง่ำนงำมตระกำรตำเป็ นควำ ่ ้ นคื ้ อภูเขำศิโยน.....เป็ นนครของกษัตริย ์ผูย้ งใหญ่ มชืนบำนของแผ่ นดินโลกทังสิ ิ่ ”สดุด4 ี 8:2 ่ ่ ำแสงจำกดวงอำทิตย ์ทีก ่ ำลังเ ภำพทีมองเห็ นอย่ำงเด่นชัดคือตัวอำคำรพระวิหำรอันตระกำรยิงล ่ ่ มะของผนังหินอ่อนให ้เจิดจ ้ำขึนทั ้ งยั ้ งสะท ้อนแสงแวววับจำกประ คลือนลั บขอบฟ้ ำขับกับสีขำวดังหิ ้ ตูหอคอยและยอดพระวิหำรทองคำพระวิหำรหลังนี “งำมหมดจด”และเป็ นควำมภำคภูมใิ จของชน ่ ้ประจักษ ์ในภำพนีแล ้ ้วใจจะไม่มค ่ ชำติยวิ จะมีลก ู หลำนคนใดในอิสรำเอลบ ้ำงเล่ำเมือได ี วำมชืนบำน ้ ้นแต่กระนั้นก็ยงั มีอก ่ ่ ปี ติยน ิ ดีจนเนื อเต ี ควำมคิดหนึ่ งซึงแตกต่ ำงทีเกำะกุ มอยูใ่ นพระหทัยของพระเ ่ ยซู“เมือพระองค ์เสด็จมำใกล ้และทอดพระเนตรเห็นกรุงแล ้วก็ทรงกันแสงสงสำรกรุงนั้น”ลูกำ19:4 1 ่ ่ ่ นทผลัม ท่ำมกลำงควำมชืนชมยิ นดีเป็ นล ้นพ ้นทีพระองค ์เสด็จเข ้ำกรุงอย่ำงผู ้มีช ัยในขณะทีใบอิ ่ ยงร ้องสรรเสริญโฮซ ันนำดังก ้องสะท ้อนทั่วเนิ นเขำและขณะทีเสี ่ ยงของผู ้ โบกสะบัดไปมำขณะทีเสี คนนับพันๆต่ำงประกำศว่ำพระองค ์ทรงเป็ นพระมหำรำชำแต่พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกกลับทรงท่ว ้ กพระองค ์ผูท้ รงเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นอง มท ้นไปด ้วยควำมทุกข ์อย่ำงฉับพลันและลำลึ ่ กจำจองออกจำกหลุม ค ์พระสัญญำของอิสรำเอลผูท้ รงมีอำนำจเหนื อควำมตำยและทรงเรียกผู ้ทีถู 6

อำนำจสัมบูรณ์

ฝังศพพระองค ์ทรงกำลังกันแสงไม่ใช่ด ้วยควำมโศกเศร ้ำตำมธรรมดำแต่ด ้วยควำมทุกข ์ระทมอย่ำง ่ ดซึงยำกที ่ ่ ำให ้สงบลงได ้{GC17.2}{GCth1714.2} ถึงทีสุ จะท ้นพระองค ์ก็ไม่ได ้ท แม้พระองค ์จะทรงทรำบดีวำ่ พระบำทของพระองค ์กำลังจะก ้ำวไปสูท ่ ใดกระนั ี่ ่ ำตำเพื ้ ่ วพระองค ์เองเบืองหน้ ้ ่ รงหลังน อตั ำพระองค ์คือสวนเกทเสมนี ทซึ ี่ งฉำกแห่ งควำมทุกข ์ระทมข ่ ่ ถู ่ กนำมำถวำยเป็ นเครืองบู ่ องพระองค ์กำลังจะมำถึงพระองค ์ทรงแลเห็นประตูแกะนั้นด ้วยซึงเหยื อที ้ ้ ่ กเปิ ดออกไว ้ ชำจะต ้องถูกนำผ่ำนประตูนีไปนั บเป็ นเวลำหลำยศตวรรษมำแล ้วและประตูนีเองที จะถู ่ ่ กนำไปฆ่ำ”อิสยำห ์53:7ห่ำงออกไปไม่ไก สำหรับพระองค ์เมือพระองค ์จะทรงเป็ น“เหมือนลูกแกะทีถู ่ งกำรตรึงกำงเขนบนเส ้นทำงทีพระคริ ่ ลนักคือภูเขำคำลวำรีสถำนทีแห่ สต ์จะทรงย่ำงก ้ำวไปในอีกไ ่ ดเมือพระองค ่ ม่ช ้ำนั้นจะเต็มไปด ้วยควำมน่ ำสยดสยองของควำมมืดมิดอย่ำงทีสุ ์จะทรงมอบวิญญำ ่ ชำไถ่บำปถึงกระนั้นเงำมืดทีทอดอยู ่ ณจิตของพระองค ์เป็ นเครืองบู เ่ หนื อพระองค ์ในช่วงเวลำแห่งค ่ ้ ้ มใิ ช่ด ้วยกำรสังหร วำมชืนชมยิ นดีเช่นนี หำได ้เกิดจำกกำรใคร่ครวญถึงภำพเหตุกำรณ์เหล่ำนี ไม่ ่ นขนำดของควำมเป็ นมนุ ษย ์ปุถช ่ ณ์ถงึ ควำมทุกข ์ระทมทีเกิ ุ นของพระองค ์เองทีอำจบดบั งวิญญำ ่ ณแห่งกำรเสียสละนั้นได ้พระองค ์ทรงกันแสงให ้ผู ้คนจำนวนมำกมำยในกรุงเยรูซำเล็มทีจะต ้องพินำ ้ นของคนทั ้ั ้ ่ ่ ศไปเนื่ องด ้วยควำมมืดบอดและควำมดือร งหลำยเหล่ ำนั้นทีพระองค ์เสด็จมำเพือทรงอ ำ นวยพระพรและทรงช่วยให ้รอด{GC18.1}{GCth1715.1} ประวัตศ ิ ำสตร ์กว่ำหนึ่ งพันปี ภำยใต ้พระพรแห่งกำรพิทก ั ษ ์รักษำและควำมโปรดปรำนเป็ นพิเศษ ่ ่ ของพระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ ประชำกรทีพระองค ์ทรงเลือกสรรปรำกฏสูส ่ ำยพระเนตรของพระเยซูณภูเข ่ งอิ ่ สอัคบุตรแห่งพันธสัญญำผูเ้ ป็ นเหยือที ่ อยู ่ ใ่ นโอวำทได ้ถูกมัดไว ้บนแท่นบูชำซึงเป็ ่ น ำโมริยำห ์ทีซึ ่ ชำของพระบุตรของพระเจ ้ำทีนั ่ ่ นเองทีพระสั ่ สัญลักษณ์เล็งถึงกำรถวำยตัวเป็ นเครืองบู ญญำแห่งพ ่ ่ ระพรอันรุง่ โรจน์เกียวกั บพระเมสสิยำห ์ถูกยืนยันต่อบิดำแห่งควำมเชือ(ปฐมกำล22:9,16่ ่ นทีเปลวไฟจำกกำรถวำยบู ่ ่ ้ ส 18)ณทีนั ชำทีลอยขึ นสู ่ วรรค ์จำกลำนนวดข ้ำวของโอรนันได ้หันเหทิ ศทำงดำบของทูตมรณะเสีย(1พงศำวดำร21) ่ ่ อันเป็ นสัญลักษณ์ทเหมำะเจำะเล็ ี่ งถึงกำรทีพระผู ้ช่วยให ้รอดได ้ทรงถวำยพระองค ์เองเป็ นเครือง ่ นผูไ้ กล่เกลียของมวลมนุ ่ ้ บูชำไถ่บำปและทรงทำหน้ำทีเป็ ษย ์ผูห้ ลงผิดทังหลำยกรุ งเยรูซำเล็มเคยไ ่ ด ้รับเกียรติจำกพระเจ ้ำเหนื อเมืองอืนใดบนแผ่ นดินโลก“พระยำห ์เวห ์ทรงเลือกศิโยนพระองค ์มีพระ ่ ประสงค ์จะให ้เป็ นทีประทั บของพระองค ์”สดุด1 ี 32:13 ่ ์ ้ประกำศข่ำวคำเตือนมำเป็ นเวลำหลำยยุคหลำ ณเมืองนั้นเองทีบรรดำผู ้เผยพระวจนะบริสท ุ ธิได ่ ่ นปุโรหิตเคยแกว่งกระถำงเครืองหอมและเป็ ่ ่ งควั ่ นเครืองหอมลอยขึ ่ ้ เ่ บืองพระพั ้ ยสมัยณทีนั นทีซึ นสู ่ ่ นเคยมีกำรถวำยเลือดของลูกแกะที่ กตร ์พระเจ ้ำพร ้อมด ้วยคำอธิษฐำนของผูเ้ ข ้ำร่วมนมัสกำรทีนั ่ อวั ่ นอันเป็ นกำรเล็งถึงพระเมษโปดกของพระเจ ้ำทีนั ่ ่ นพระยำห ์เวห ์ทรงสำ ถูกนำมำฆ่ำอยูท ่ ุกเมือเชื 7

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งกรุณำนั้นทีนั ่ ่ นเป็ นทีตั ่ งของ ้ แดงกำรทรงร่วมสถิตของพระองค ์ในหมู่เมฆแห่งพระสิรเิ หนื อพระทีนั ่ อมแผ่ ่ ฐำนบันไดลึกลับทีเชื นดินโลกเข ้ำกับสวรรค ์ปฐมกำล28:12ยอห ์น1:51 ่ ตทังหลำยของพระเจ ้ ้ ่ ดทำงให ้โลกมุ่งตรงสูอ บันไดอันนั้นทีทู ้ำเคยขึนลงและเป็ นบันไดทีเปิ ่ ภิสท ุ ธิ ่ ่ ตอ สถำนหำกชนชำติอส ิ รำเอลคงไว ้ซึงควำมจงร ักภักดีของเธอทีมี ่ สวรรค ์แล ้วกรุงเยรูซำเล็มก็คงจ ่ ะดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์ในฐำนะเมืองทีพระเจ ้ำทรงเลือกสรรเยเรมีย ์17:21~25แต่ประวัตศ ิ ำสตร ์แห่งประ ่ กถึงเรืองรำวควำมกลั ่ ่ อ ชำกรของพระเจ ้ำกลับเป็ นบันทึกทีจำรึ บสัตย ์และกำรกบฏพวกเขำหมินต่ พระคุณของสวรรค ์บิดเบือนสิทธิพเิ ศษและดูแคลนโอกำสต่ำงๆของตน{GC18.2}{GCth1715.2} ่ ถึงแม้ชนชำติอส ิ รำเอลจะ“เย ้ยหยันบรรดำทูตของพระเจ ้ำอยูเ่ สมอและดูหมินพระวจนะของพระ ้ องค ์ทังเยำะเย ้ยบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะของพระองค ์”2พงศำวดำร36:16แต่พระองค ์ก็ยงั ทรงสำแดง พระองค ์เองให ้พวกเขำเห็นว่ำพระองค ์ทรงเป็ น“พระยำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและ ้ ้ำทรงบริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริง”อพยพ34:6 พระคุณพระองค ์กริวช ้ ้วซำเล่ ้ ำก็ตำมทีแต่คำวิงวอนด ้วยพระเมตตำคุณของพระอง แม้พวกเขำจะปฏิเสธพระองค ์ซำแล ่ ำควำมร ักควำมสงสำรของบิดำทีมี ่ ตอ ่ ค ์ยงคงมีอย่ำงไม่ขำดสำยยิงกว่ ่ บุตรทีเขำห่ วงใยพระยำห ์เวห ์ ้ ่ “ทรงกล่ำวโดยทูตของพระองค ์อย่ำงไม่หยุดยังเพรำะพระองค ์ทรงเมตตำสงสำรประชำกรและทีประ ทับของพระองค ์”2พงศำวดำร36:15 ่ ำทัดทำนคำอ ้อนวอนและคำตำหนิ ไร ้ผลพระองค ์จึงทรงมอบของประทำนอันลำค่ ้ ำจำกสร เมือค ้ พระองค ์ยังทรงเททังสวรรค ้ ้ ย วงสวรรค ์ให ้กับพวกเขำไม่ใช่เพียงแค่นีแต่ ์ลงมำในของประทำนชินเดี วกันนั้นด ้วย{GC19.1} ่ งวอนนครทีไม่ ่ ยอมกลับใจพระคริสต ์เองผูท้ รงนำอิสรำเอ พระบุตรของพระเจ ้ำเองเสด็จมำเพือวิ ่ ำเถำองุ น ลดังน ่ ออกจำกอียป ิ ต ์(สดุด8 ี 0:8) พระหัตถ ์ของพระองค ์ทรงขับไล่คนนอกศำสนำออกไปต่อหน้ำต่อตำพวกเขำพระองค ์ทรงปลูกเ ่ ้ั แลมันพระองค ์ทรงร ับสังใช ่ ้คนงำนไปคอ ถำองุ น ่ นั้นไว ้“บนเนิ นเขำอันอุดมยิง”พระองค ์ทรงล ้อมรวดู ้ ้ ่ ำได ้อีกเพือสวนองุ ่ ่ ยรดนำพรวนดิ นพระองค ์ทรงอุทำนขึนมำว่ ำ“มีอะไรทีจะท น ่ ของเรำซึงเรำยั งไม่ไ ด ้ทำให ้”อิสยำห ์5:1~4แม้พระองค ์ทรงมุ่งหวังว่ำมันจะเกิดผลลูกองุ น ่ แท ้ไฉนมันจึงเกิดผลองุ น ่ เปรี ้ ยวถึงกระนั้นพระองค ์ก็ยงั ทรงมุ่งหวังว่ำมันจะผลิดอกออกผลพระองค ์จึงเสด็จมำยังสวนองุ น ่ ของพ ่ ำจะช่วยเถำองุ น ระองค ์ด ้วยตัวพระองค ์เองเผือว่ ่ ให ้รอดจำกควำมพินำศได ้บ ้ำงพระองค ์ทรงสกัดบ่อ ่ วยเถ ย่ำองุ น ่ ไว ้พระองค ์ทรงตัดแต่งและทะนุ ถนอมดูแลมันพระองค ์ไม่ทรงลดละควำมพยำยำมทีจะช่ ้ พระองค ่ ำองุ น ่ นี ที ์เองทรงปลูกไว ้{GC19.2}{GCth1716.1}

8

อำนำจสัมบูรณ์

่ เป็ นเวลำสำมปี ทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแห่งควำมสว่ำงและพระสิรเิ สด็จเข ้ำออกท่ำมกลำงประชำกร ้ ่ กมำรเบียดเบียน”เล ้ำโลม ของพระองค ์พระองค ์“เสด็จไปทำคุณประโยชน์และรักษำคนทังหลำยที ถู ่ ้ คนทีชอกช ำระก ำใจร ้องประกำศอิสรภำพแก่บรรดำเชลยทำให ้คนตำบอดมองเห็นคนง่อยเดินได ้แ ้ ้ ละคนหูหนวกได ้ยินคนโรคเรือนหำยสะอำดคนตำยแล ้วเป็ นขึนมำและประกำศข่ ำวประเสริฐแก่คน ้ ้วยถ ้อยคำอันกอปรด ้ว อนำถำกิจกำร10:38ลูกำ4:18มัทธิว11:5พระองค ์ทรงร ้องเรียกชนทุกชันด ยพระคุณอย่ำงเดียวกันว่ำ“บรรดำผูเ้ หน็ ดเหนื่ อยและแบกภำระหนักจงมำหำเรำและเรำจะให ้ท่ำนทั้ งหลำยได ้หยุดพัก”มัทธิว11:28{GC20.1}{GCth1716.2} ่ แม้พวกเขำสนองตอบพระองค ์ด ้วยควำมชัวแทนควำมดี และควำมเกลียดชังแทนควำมร ักของ พระองค ์ก็ตำมที(สดุด1 ี 09:5)แต่พระองค ์ก็ยงั คงดำเนิ นพระรำชกิจแห่งพระเมตตำคุณของพระอง ้ ่ ้ำมำแสวงหำพระคุณของพระองค ์เลยพระองค ์ท ค ์อย่ำงไม่หยุดยังพระองค ์ไม่ทรงเคยขับไล่ผูใ้ ดทีเข รงเป็ นคนพเนจรไร ้บ ้ำนแม้วำ่ พระองค ์ต ้องเผชิญกับคำตำหนิ ตเิ ตียนและควำมอัตคัดขัดสนเป็ นอำ ่ ่ จิณถึงกระนั้นพระองค ์กลับทรงดำรงชีวต ิ อยูเ่ พือคนยำกไร ้และแบ่งเบำควำมทุกข ์ของเพือนมนุ ษย ์ ่ ่ กซ ัดกลับไปเนื่ องด ้วยใจที่ ทรงวิงวอนให ้พวกเขำร ับของประทำนแห่งชีวต ิ คลืนแห่ งควำมเมตตำทีถู ่ นของคนเหล่ำนั้นซ ัดกลับมำใหม่ด ้วยกระแสธำรแห่งควำมสงสำรอันเป็ นคลืนแห่ ่ ่ งเ แข็งดังหิ งร ักทีสู หนื อคำบรรยำยแต่อส ิ รำเอลหันหลังให ้กับพระสหำยเลิศและพระผูช ้ ว่ ยเพียงองค ์เดียวของเธอเสีย คำอ ้อนวอนด ้วยควำมร ักของพระองค ์ถูกดูแคลนคำปรึกษำของพระองค ์ถูกเหยียดหยำมและคำตั กเตือนของพระองค ์ถูกเย ้ยหยัน{GC20.2}{GCth1717.1} ่ ่ กหน่ ชัวโมงแห่ งควำมหวังและกำรให ้อภัยกำลังจะผ่ำนพ ้นไปอย่ำงรวดเร็วถ ้วยแห่งพระพิโรธทีถู ้ ่ ่ งเค ้ ้ำมำตลอดหลำ วงไว ้มำช ้ำนำนจวนจะเต็มล ้นเมฆหมอกแห่งกำรละทิงควำมเชื อและกำรกบฏที ตั ้ ำทะมึนไปด ้วยควำมหม่นหมองก็ใกล ้จะโหมเข ้ำใส่ผูท้ หลงผิ ยยุคหลำยสมัยและบัดนี ด ี่ ดและพระอง ่ ่ ำลังจะมำถึงกลับถูกดูหมินถู ่ กกล่ำ ค ์เพียงผูเ้ ดียวทีสำมำรถช่ วยพวกเขำให ้รอดพ ้นจำกผลลัพธ ์ทีก ่ วร ้ำยและถูกปฏิเสธและจะถูกตรึงในอีกไม่ช ้ำเมือพระคริ สต ์จะถูกตรึงไว ้บนกำงเขนแห่งคำลวำรีวน ั เ ้ ดลงกำร วลำของอิสรำเอลในฐำนะชนชำติทพระเจ ี่ ้ำทรงโปรดปรำนและทรงอำนวยพระพรก็จะสินสุ ่ อำจประเมินค่ำได ้ซึงมี ่ มูลค่ำมำกยิงก ่ สูญเสียแม้เพียงจิตวิญญำณดวงเดียวนั้นนับเป็ นหำยนะทีไม่ ่ ่ ว่ำผลกำไรและทร ัพย ์สิงของใดๆในฝ่ ำยโลกแต่เมือพระคริ สต ์ทรงเพ่งดูกรุงเยรูซำเล็ม่ งคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยเป็ นประชำกรทีทรงเลื ่ ้ ำของพระ เมืองนั้นชนชำตินั้นทีซึ อกสรรและเป็ นสมบัตอิ น ั ลำค่ องค ์้ องชนชำติทงชนชำติ ้ วิบต ั ข ิ องเมืองทังเมื ั้ ก็ปรำกฏอยูต ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์พระองค ์{GC20.3}{GCth 1717.2} ่ ่ ้ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะเคยครำครวญร ำไห ้ให ้กับกำรละทิงควำมเชื อของชนชำติ อสิ รำเอลและควำมเริ ศร ้ำงอย่ำงน่ ำสะพรึงกลัวอันเป็ นผลสืบเนื่องมำจำกบำปของพวกเขำเยเรมีย ์อยำกให ้ดวงตำของเข 9

อำนำจสัมบูรณ์

้ เพือว่ ่ ำเขำจะร ้องไห ้ทังกลำงวั ้ ่ กฆ่ำแ ำเป็ นบ่อนำพุ นและกลำงคืนเพรำะบุตรีของชนชำติของเขำทีถู ่ กต ้อนเอำไปเป็ นเชลย(เยเรมีย ์9:1;13:17)แล ้วสิงใดเล่ ่ ่ นควำมระท ละเพรำะฝูงแกะของเขำทีถู ำทีเป็ ่ ้ำมปี แต่ มทุกข ์ของพระองค ์ผูท้ รงชำเลืองดูภำพเหตุกำรณ์ผ่ำนทำงคำพยำกรณ์ไม่ใช่แค่เพียงชัวข ่ ่ เป็ นระยะเวลำตลอดชัวอำยุ คนพระองค ์ทอดพระเนตรเห็นทูตมรณะถือดำบชูขนเหนื ึ้ อเมืองนั้นซึงเ ่ ่ คยเป็ นทีประทั บของพระยำห ์เวห ์มำช ้ำนำนจำกสันเขำมะกอกเทศตรงตำแหน่ งเดียวกับทีนำยพล ทิตสั และกองทัพของเขำเข ้ำบุกยึดพระองค ์ทอดพระเนตรข ้ำมหุบเขำไปยังลำนและมุขศักดิสิ์ ทธิท์ ้ ่ กล ้อมด ้วยกอ รงมองเห็นภำพเหตุกำรณ์อน ั น่ ำสะพรึงกลัวด ้วยนำพระเนตรคลอคื อกำแพงเมืองทีถู ่ ้อมจะออกศึกทรงได ้ยินเสียงร ้องขอ งทหำรต่ำงชำติพระองค ์ทรงได ้ยินเสียงฝี เท ้ำของกองทหำรทีพร ้ และเด็กๆภำยในเมืองทีถู ่ กปิ ดล ้อมทรงเห็นพระนิ เวศอันงดงำมแ อำหำรอย่ำงกระจองอแงของทังแม่ ์ ่ งอำคำรเหล่ ่ ละศักดิสิ์ ทธิพระรำชวั งและป้ อมปรำกำรต่ำงๆของเมืองถูกคลอกในเปลวไฟและทีซึ ำนี เ้ ้ ค ่ ำลังคุกรุน คยตังอยู ่ งเหลือไว ้แค่เพียงกองซำกปร ักหักพังทีก ่ อยู{่ GC21.1}{GCth1717.3} ่ ่ เมือทอดพระเนตรต่ อไปยังยุคต่ำงๆทีตำมมำพระองค ์ทรงเห็นประชำกรแห่งพันธสัญญำกระจัด ่ กระจำยไปทั่วทุกดินแดน“เหมือนซำกปรักหักพังบนชำยฝั่งทะเลทรำย”ในกำรลงโทษเพียงชัวขณะ ่ ้ ่ ทีจวนจะตกลงบนลู กหลำนของเธอพระองค ์ทรงเห็นแค่กำรลิมรสเพี ยงจอกแรกทีเทออกมำจำกถ ้ว ่ ่ ยแห่งพระพิโรธนั้นซึงเธอจั กต ้องดืมจนเหลื อไว ้แค่เพียงกำกตะกอนในกำรพิพำกษำครงสุ ั้ ดท ้ำยคว ำมเมตตำสงสำรและควำมรักควำมอำทรของพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำสะท ้อนออกให ้เห็นด ้วยพระดำรัสอันสุด ่ ่ ำบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะและเอำหินขว ้ำงพวก แสนครำครวญที ว่​่ ำ“โอเยรูซำเล็มเยรูซำเล็มเมืองทีฆ่ ่ กส่งให ้มำหำเจ ้ำถึงตำยบ่อยครงที ้ั เรำปรำรถนำจะรวบรวมลู ่ ทีถู กๆของเจ ้ำไว ้เหมือนแม่ไก่กกลูกอยู่ ใต ้ปี กของมันแต่เจ ้ำไม่ยอม” ่ื ่ โอเจ ้ำผูเ้ ป็ นชนชำติทได ี่ ้ร ับควำมโปรดปรำนเหนือประชำชำติอนไฉนเจ ้ำจึงจะรู ้เวลำทีพระองค ์เ ่ ่ ่ สด็จมำเยียมเจ ้ำและสิงอะไรที จะให ้สันติสข ุ แก่เจ ้ำเรำได ้ห ้ำมทูตสวรรค ์แห่งควำมยุตธิ รรมไว ้เรำได ้ร ้ องเรียกให ้เจ ้ำกลับใจแต่ก็ไร ้ผลเจ ้ำไม่ได ้เพียงปฏิเสธและปัดบรรดำผูร้ ับใช ้ผูแ้ ทนและผูเ้ ผยพระวจน ้ นทิ ้ งเสี ้ ยแต่เจ ้ำยังปฏิเสธและหันหลังให ้กับองค ์บริสท ์ งอิสรำเอลพระผูไ้ ถ่ของเจ ้ำอีกด ้วยห ะทังสิ ุ ธิแห่ ่ ำกเจ ้ำจะต ้องพินำศไปเจ ้ำเองจะต ้องเป็ นผูร้ ับผิดชอบ“แต่พวกท่ำนก็ยงั ไม่ยอมมำหำเรำเพือจะได ้ชี วิต”มัทธิว23:37ยอห ์น5:40{GC21.2}{GCth1718.1} ่ งกระด ้ำงในควำมไม่เชือและกำร ่ พระคริสต ์ทรงเห็นกรุงเยรูซำเล็มเป็ นสัญลักษณ์เล็งถึงโลกทีแข็ กบฏและกำลังเร่งรุดเข ้ำสูก ่ ำรพิพำกษำโทษของพระเจ ้ำตำมผลแห่งกำรกระทำของเธอวิบต ั ข ิ องเ ่ บถมลงบนวิญญำณจิตของพระองค ์กดดันให ้พระโอษฐ ์ของพระ ผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ผูล้ ้มลงในบำปซึงทั ่ ่ ดทีจะพรรณนำพระองค ่ องค ์ต ้องเปล่งเสียงรำไห ้อย่ำงขมขืนสุ ์ทรงมองเห็นบันทึกแห่งรอยเปื ้ อนคว ้ ำมผิดบำปในควำมทุกข ์ยำกหยำดนำตำและโลหิ ตของมวลมนุ ษย ์พระองค ์ทรงรู ้สึกสะเทือนพระทั ้ ่ ้องประสบกับควำมทุกข ์ทรมำนบ ยด ้วยควำมสงสำรอย่ำงเหลือคณนำต่อคนทังหลำยเหล่ ำนั้นทีต 10

อำนำจสัมบูรณ์

่ วยปลดปล่อยพวกเขำสินทุ ้ กคนแต่ถงึ แม้พระหัตถ ์ของพ นแผ่นดินโลกพระองค ์ทรงปรำรถนำทีจะช่ ่ นกลับคลืนแห่ ่ ่ กแส ระองค ์ไม่อำจทีจะหั งควำมวิบต ั ข ิ องมนุ ษยชำติได ้กระนั้นก็มเี พียงน้อยคนนักทีจั ่ วงหำพระองค ์ผูท้ รงเป็ นแหล่งแห่งควำมช่วยเหลือเดียวของพวกเขำพระองค ์ทรงเต็มพระทัยทีจะสล ่ ่ ำควำมรอดมำอยูใ่ กล ้พวกเขำแค่เอือมถึ ้ ะวิญญำณจิตของพระองค ์กระทั่งถึงซึงควำมมรณำเพื อน ่ ่ งกระนั้นก็ดยี งั มีเพียงน้อยคนเหลือเกินทีจะเข ้ำมำหำพระองค ์เพือจะได ้ชีวต ิ {GC22.1}{GCth171 8.2} ผูท้ รงเดชำนุ ภำพแห่งสรวงสวรรค ์กำลังทรงกันแสงพระบุตรของพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นองค ์นิ ร ันดร ์ท ่ ำให ้ทั่วฟ้ ำสวรรค ์พิศ รงอยูใ่ นห้วงทุกข ์พระองค ์ทรงก ้มพระพักตร ์ลงด ้วยควำมปวดร ้ำวเป็ นภำพทีท ้ ้เรำเห็นถึงควำมชัวช ่ ้ำอย่ำงมหันต ์ของบำปเป็ นภำพทีแสดงให ่ วงภำพนั้นชีให ้เห็นถึงภำรกิจอันยำ ่ กยิง-แม้ กระทั่งสำหร ับพระองค ์ผูท้ รงฤทธำนุ ภำพอันอุดม่ วยผูห้ ลงผิดให ้รอดพ ้นจำกผลแห่งกำรล่วงละเมิดพระบัญญัตข ในกำรทีจะช่ ิ องพระเจ ้ำพระเยซู ่ ่ ่ ้ำยคลึงกับกำรล่ ทอดพระเนตรต่อไปยังคนในชัวอำยุ สด ุ ท ้ำยทรงเห็นโลกทีตกอยู ใ่ นกำรล่อลวงทีคล ่ นเหตุแห่งควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มบำปยิงใหญ่ ่ อล่วงซึงเป็ ของชำวยิวคือกำรปฏิเสธพระคริส ่ิ ่ นบรรทัดฐ ต ์ส่วนบำปอันใหญ่ยงของชำวคริ สเตียนนั้นคือกำรปฏิเสธพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำซึงเป็ ้ ำนแห่งกำรปกครองของพระองค ์ทังในฟ้ ำสวรรค ์และบนแผ่นดินโลกข ้อบังคับของพระยำห ์เวห ์จะถู ่ ้ ่ ดโซ่ตรวนแห่งบำปเป็ นทำสของซำตำนและถูกกำห กดูหมินและปั ดทิงไปอย่ ำงไร ้ค่ำผูค้ นนับล ้ำนทีติ ่ นดวำระสุดท ้ำยให ้ประสบควำมทุกข ์ทรมำนในควำมตำยครงที ั้ สองพวกเขำจะปฏิ เสธไม่ยอมร ับฟัง ่ ่ ำกลัวและเป็ นควำ พระวจนะแห่งควำมจริงในวันทีพระองค ์จะเสด็จมำเยือนช่ำงเป็ นควำมมืดบอดทีน่ ่ ำประหลำดยิงนั ่ ก{GC22.2}{GCth1718.3} มลุม ่ หลงทีน่ ่ ้ั ดท ้ำยหลังจำกทร ก่อนถึงเทศกำลปัสกำสองวันเมือพระคริ สต ์เสด็จออกจำกพระวิหำรเป็ นครงสุ ่ ้ งประณำมควำมหน้ำซือใจคดของบรรดำผู น้ ำชำวยิวพระองค ์เสด็จพร ้อมสำวกทังหลำยไปยั งภูเขำ ่ ้ มะกอกเทศอีกและประทับร่วมกับพวกเขำบนเนิ นเขำเขียวขจีเมือมองลงไปจะเห็ นเมืองอยูต ่ รงเบือง ้ั ล่ำงพระองค ์ทรงเพ่งพินิจกำแพงเมืองป้ อมปรำกำรและพระรำชวังต่ำงๆของเมืองนั้นอีกครงและทอ ่ ้ั ่ ง{GC ดพระเนตรพระวิหำรอันวิจต ิ รตระกำรดังมงกุ ฎงำมประดับบนยอดเขำอันศักดิสิ์ ทธิอี์ กครงหนึ 23.1}{GCth1719.1} ้ ป้ ระพันธ ์เพลงสดุดรี ้องสรรเสริญถึงควำมโปรดปรำนของพระเจ ้ำทีทรงมี ่ หนึ่ งพันปี ก่อนหน้ำนี ผู ์ ต่อชนชำติอส ิ รำเอลด ้วยกำรทำให ้เธอเป็ นพระนิ เวศอันศักดิสิ์ ทธิโดยกำรร่ วมสถิตของพระองค ์ว่ำ ่ ่ ำนักของพระองค ์อยูใ่ นศิโยน”พระองค ์“ทรงเลือกเผ่ำยูดำห ์ “ทีประทั บของพระองค ์อยูใ่ นซำเล็มทีพ ่ ภูเขำศิโยนซึงพระองค ์ทรงร ักพระองค ์ทรงสร ้ำงสถำนนมัสกำรของพระองค ์อย่ำงกับฟ้ ำสวรรค ์สูง” ้ ่ สรำเอลรุง่ เรืองทีสุ ่ ดในประวัตศ สดุด7 ี 6:2;78:68,69พระวิหำรหลังแรกก่อสร ้ำงขึนในยุ คทีอิ ิ ำสตร ์แ 11

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ วนแผนกำ ห่งชนชำติของเธอกษัตริย ์ดำวิดทรงเป็ นผูจ้ ด ั เตรียมทร ัพย ์สมบัตม ิ หำศำลไว ้เพือกำรนี ส่ รก่อสร ้ำงนั้นก็ได ้ร ับกำรดลใจจำกพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ(1พงศำวดำร28:12,19) ้ ซำโลมอนพระรำชำผูช ้ ำญฉลำดเลิศลำเหนื อกษัตริย ์องค ์ใดแห่งอิสรำเอลทรงเป็ นผูส้ ร ้ำงพระนิ ้ นอำคำรโอ่อำ่ ตระกำรตำอย่ำงทีสุ ่ ดเท่ำทีโลกเคยมี ่ เวศจนสำเร็จบริบูรณ์พระวิหำรหลังนี เป็ มำแต่ก ่ ่ ระนั้นก็ดพ ี ระเจ ้ำยังทรงประกำศผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะฮักกัยในเรืองของพระวิ หำรหลังทีสองไว ้ว่ำ ์ ของพระนิ เวศหลังนี จะยิ ้ งใหญ่ ่ “ศักดิศรี กว่ำหลังก่อน”…“เรำจะเขย่ำประชำชำติทงหมดและทร ั้ ัพย ์ส ้ั ้ ้เต็มด ้วยศักดิศรี ์ พระยำห ์เวห ์จอมทั มบัตข ิ องประชำชำติทงหมดจะเข ้ำมำแล ้วเรำจะบรรจุนิเวศนี ให ้ กกัย2:9,7{GC23.2}{GCth1719.2} พตร ัสเช่นนี ”ฮั ่ ตริย ์เนบูคด ้ ภำยหลังจำกทีกษั ั เนสซำร ์ทำลำยพระวิหำรลงก็ได ้มีกำรสร ้ำงพระวิหำรขึนใหม่ ในช่ ่ ่ วต ่ ้เ วงรำวๆห ้ำร ้อยปี ก่อนกำรเสด็จมำบังเกิดของพระคริสต ์โดยพวกทีตกไปเป็ นเชลยมำชัวชี ิ ซึงได ดินทำงกลับสูภ ่ ม ู ล ิ ำเนำอันรกร ้ำงว่ำงเปล่ำจนแทบไร ้ผูค้ นอำศัยในท่ำมกลำงคนเหล่ำนั้นมีพวกคนเ ่ี ฒ่ำคนแก่ผูเ้ คยเห็นสง่ำรำศีของพระวิหำรในสมัยของกษัตริย ์ซำโลมอนและได ้ร ้องไห ้อยูท ่ รำกฐำน ่ึ ้อยกว่ำวิหำรหลังเดิมมำกผูเ้ ผยพระวจนะพรรณนำถึงควำมรู ้สึกนี ไว ้ ้อย่ ของพระวิหำรหลังใหม่ซงด ่ ออยูม ่ ้ ์ เมือคร ่ ้ั อนแ ำงจับใจว่ำ“ในพวกเจ ้ำทีเหลื ่ ใี ครบ ้ำงทีเคยเห็ นพระนิ เวศนี ประกอบด ้วยศักดิศรี งก่ ้ ละบัดนี พวกเจ ้ำเห็นเป็ นอย่ำงไรมองดูแล ้วเหมือนไม่มอ ี ะไรเลยใช่ไหม”ฮักกัย2:3เอสรำ3:12แล ้วจึง ้ งกว่ ่ ำครงเดิ ทรงมีพระสัญญำประทำนมำให ้ว่ำสง่ำรำศีของพระนิ เวศครงหลั ั้ งนี จะยิ ั้ มนั้น{GC23.3}{ GCth1719.3} ่ แต่พระวิหำรหลังทีสองหำมี ควำมสง่ำงำมเทียบเท่ำพระวิหำรหลังแรกหรือมีควำมศักดิสิ์ ทธิด์ ้วย ่ ่ นทีมี ่ ในพระวิหำรหลังแรกไม่ไม่มอ หมำยสำคัญแห่งกำรร่วมสถิตทีประจั กษ ์แจ ้งดังเช่ ี ำนำจเหนื อธร รมชำติใดแสดงให ้เห็นเป็ นสัญลักษณ์ในระหว่ำงพิธม ี อบถวำยพระวิหำรไม่มเี มฆแห่งพระสิรปิ กคลุ ่ งสร ่ ้ำงเสร็จใหม่ๆไม่มไี ฟจำกสวรรค ์ลงมำเผำเครืองถวำยบู ่ มสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ เพิ ชำบนแท่นนั้นไม่มี ่ ่ งกรุณำปรำกฏอยูร่ ะหว่ำงเครูบในอภิสท หมู่เมฆแห่งพระสิรเิ หนือพระทีนั ุ ธิสถำนอีกต่อไปหีบพันธสั ่ ่ งกรุณำและแผ่นพระโอวำทก็ไม่ได ้อยูท ้ งไม่มพ ญญำพระทีนั ่ นั ี่ ่ นทังยั ี ระสุรเสียงดังมำจำกสวรรค ์เพื่ ้ ่ ตอ อเผยให ้ทรำบนำพระทั ยของพระยำห ์เวห ์ทีมี ่ ปุโรหิตผูท้ ูลถำมอีกด ้วย{GC24.1}{GCth1719.4 } ่ สจ ชำวยิวบำกบั่นอย่ำงไร ้แก่นสำรนำนเป็ นเวลำหลำยศตวรรษเพือพิ ู น์ให ้เห็นว่ำพระสัญญำขอ ่ ไว ้กับฮักกัยได ้สำเร็จลงแล ้วถึงกระนั้นก็ดค ่ ่ งพระเจ ้ำทีมี ี วำมเย่อหยิงและควำมไม่ เชือบดบั งควำมนึ ก คิดของพวกเขำไม่ให ้เข ้ำใจถึงควำมหมำยอันแท ้จริงแห่งถ ้อยคำของผูเ้ ผยพระวจนะพระวิหำรหลัง ่ ทีสองหำได ้ร ับเกียรติด ้วยเมฆแห่งพระสิรข ิ องพระยำห ์เวห ์ไม่แต่ด ้วยกำรเสด็จมำประทับอยูข ่ องพร ่ ะองค ์ผูท้ รงดำรงสภำพของพระเจ ้ำอย่ำงสมบูรณ์เป็ นพระเจ ้ำเองทีทรงปรำกฏเป็ นมนุ ษย ์แท ้จริง“ผู ้ 12

อำนำจสัมบูรณ์

่ รษ พึงปรำรถนำแห่งปวงชน”เสด็จมำยังพระวิหำรของพระองค ์แล ้วในครำทีบุ ุ แห่งนำซำเร็ธทรงเทศ ่ ่ี ์ นำสังสอนและเยี ยวยำร ักษำอยูท ่ ลำนพระวิ หำรศักดิสิ์ ทธิและด ้วยกำรทรงร่วมประทับอยูข ่ องพระค ้ ่ ำให ้พระวิหำรหลังทีสองมี ่ ริสต ์เพียงเหตุผลเดียวนี แหละที ท สง่ำรำศีเหนื อกว่ำพระวิหำรหลังแรกแต่ ่ ่ ้ทิงเสี ้ ยในวันนั้นเองทีพระอ ่ ชนชำติอส ิ รำเอลกลับสลัดของประทำนแห่งสรวงสวรรค ์ทีทรงหยิ บยืนให ำจำรย ์ผูถ้ อ ่ มสุภำพเสด็จดำเนิ นออกจำกประตูพระวิหำรทองคำสง่ำรำศีก็ได ้ละจำกพระวิหำรไปตล ้ ้ร ้ำงเปล่ำ”มัทธิว23:38จึ อดกำลพระดำร ัสของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีว่​่ ำ“นิ เวศของเจ ้ำจะถูกทอดทิงให ้ งสำเร็จลงด ้วยประกำรฉะนี {GC24.2}{GCth1720.1} ้ ่ ่ กกับคำทำนำยของพระคริสต ์ใน สำวกทังหลำยเต็ มไปด ้วยควำมหวำดหวันและประหลำดใจยิ งนั ่ ่ กทำลำยลงพวกเขำอยำกเข ้ำใจควำมหมำยในพระดำร ัสของพระเจ ้ำให ้ลึกซึง้ เรืองพระวิ หำรทีจะถู ่ นนั ้ ้นต ้องใช ้ทร ัพย ์สมบัตแิ รงงำนและ มำกกว่ำเดิมในกำรเสริมแต่งพระวิหำรให ้วิจต ิ รตระกำรตำยิงขึ ่ ่ ่ บปี กษัตริย ์เฮโรดมหำร ควำมเชียวชำญด ้ำนสถำปัตยกรรมอย่ำงเต็มทีและใช ้เวลำนำนมำกกว่ำสีสิ ้ ัพย ์สินของอำณำจักรโรมและสมบัตข ่ ำชทุ่มทังทร ิ องชำวยิวเพือพระวิ หำรและแม้กระทั่งจักรพรรดิ ้ ยงั ถวำยของกำนัลส่วนพระองค ์เพือประดั ่ ้ ้งดงำมยิงขึ ่ นด ้ ้วย ของโลกนี ก็ บประดำพระวิหำรหลังนี ให ่ ก่ ่ อเป็ นโครงสร ้ำงหนึ่ งของพระวิหำรถูกลำเลียงมำจำก หินอ่อนสีขำวก ้อนใหญ่มหึมำจนเหลือเชือที ่ ้ในกำรนี โดยเฉพำะและเนื ้ ่ องด ้วยสิงเหล่ ่ ้ ้ ้พระอำจำร อำณำจักรโรมเพือใช ำนี เองบรรดำสำวกจึ งชีให ้ ย ์ของพวกเขำทอดพระเนตรและทูลว่ำ“พระอำจำรย ์ศิลำกับอำคำรเหล่ำนี ใหญ่ จริงๆ”มำระโก13:1 {GC24.3}{GCth1720.2} ่ั ่ ่ จะไม่เหลือ พระเยซูตรัสตอบอย่ำงเคร่งขรึมและน่ ำพรนพรึ งว่ำ“เรำบอกควำมจริงกับท่ำนว่ำทีนี ก ้อนหินซ ้อนทับกันอยูแ่ ม้แต่ก ้อนเดียวแต่จะถูกทำลำยลงหมด”มัทธิว24:2{GC25.1}{GCth172 0.3} ่ พวกสำวกโยงเรืองควำมพิ นำศของกรุงเยรูซำเล็มเข ้ำกับภำพกำรเสด็จมำด ้วยพระคริสต ์เองใน ่ั ่ ่ ่ สง่ำรำศีชวครำวของฝ่ ำยโลกเพือครองบั ลลังก ์ของอำณำจักรแห่งสำกลโลกเพือลงโทษชำวยิ วทีไม่ ่ ้ ยอมกลับใจและเพือปลดชนชำติ นีออกจำกแอกของชำวโรมั นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเคยตร ัสกับพวกเข ้ั สองดั ่ ่ กำรเอ่ยถึงกำรพิพำกษำโทษกรุงเยรูซำเล็มควำมคิด ำว่ำพระองค ์จะเสด็จมำครงที งนั้นเมือมี ้ ่ ำลังห ้อมล ้อม ของพวกเขำจึงหวนกลับไปนึ กถึงภำพกำรเสด็จมำทีว่​่ ำนั้นและทูลถำมขึนในขณะที ก ้ ดขึนเมื ้ อไรและอะไรเป็ ่ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดบนภูเขำมะกอกเทศว่ำ“เหตุกำรณ์เหล่ำนี เกิ นหมำยสำคัญ ้ ดลง”มัทธิว24:3{GC25.2}{GCth1721.1} ว่ำพระองค ์จะเสด็จมำและยุคเก่ำจะสินสุ ่ี งเกิดขึนถู ้ กปิ ดซ่อนไว ้จำกเหล่ำสำวกด ้วยพระเมตตำคุณหำกในขณะนั้นพวกเ เหตุกำรณ์ทจะบั ้ ้ ขำเข ้ำใจควำมจริงอันน่ ำสะพรึงกลัวทังสองประกำรได ้ทังหมดคื อกำรทนทุกข ์และกำรวำยพระชน ม ์ของพระผูไ้ ถ่รวมถึงควำมพินำศของเมืองและพระวิหำรของพวกเขำพวกเขำก็คงจะเต็มไปด ้วยค 13

อำนำจสัมบูรณ์

่ งเกิดขึ ้ วำมหวำดกลัวพระคริสต ์ทรงเผยให ้พวกเขำเห็นเค ้ำโครงของภำพเหตุกำรณ์สำคัญๆทีจะบั ้ คทว่ำพวกเขำยังไม่เข ้ำใจพระดำร ัสของพระองค ์เสียทังหมดในเวลำนั ้ ้นแต่ควำมหมำ นก่อนจะสินยุ ้ ้ ่ ่ ้ประทำนใ ยเหล่ำนี จะเด่ นชัดขึนในเวลำที ประชำกรของพระองค ์มีควำมจำเป็ นต ้องใช ้คำแนะนำทีได ่ี ห ้ไว ้ในนั้นคำพยำกรณ์ทพระองค ์ตร ัสไว ้มีควำมหมำยในสองนัยคือเป็ นกำรบอกถึงควำมพินำศขอ ้ คอีกด ้วย{ งกรุงเยรูซำเล็มและยังเป็ นกำรกล่ำวถึงควำมสยดสยองของวันอันใหญ่ยงในสมั ิ่ ยจะสินยุ GC25.3}{GCth1721.2} ่ ำลังตังใจฟั ้ ่ ่ พระเยซูทรงเปิ ดเผยให ้เหล่ำสำวกทีก งถึงเรืองกำรพิ พำกษำโทษทีจะตกแก่ ชำวอิสรำ ่ งพระเจ ้ ่ ่ เอลทีละทิ ้ำโดยเฉพำะอย่ำงยิงในเรื องกำรแก ้แค ้นอย่ำงสำสมตำมผลแห่งกำรกระทำอันสืบเ ่ ้ จะมี ้ หมำยสำคัญทีเด่ ่ นชัดปรำกฏขึนก่ ้ นื่ องมำจำกกำรทีพวกเขำปฏิ เสธและตรึงพระเมสสิยำห ์ทังนี ้ ่ั อนอวสำนกำลอันน่ ำสะพรึงกลัวนี โมงยำมอั นน่ ำครนคร ้ำมจะมำถึงอย่ำงปัจจุบน ั ทันด่วนและพระผู ้ ่ ำนเห็นสิงที ่ น่ ่ ำร ังเกียจซึงก่ ่ อ ช่วยให ้รอดทรงเตือนบรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระองค ์ไว ้ว่ำ“เพรำะฉะนั้นเมือท่ ้ ใ่ นสถำนบริสท ์ ่ ำวโดยดำเนี ยลผูเ้ ผยพระวจนะ(ให ้ผูอ้ ่ ให ้เกิดควำมหำยนะตังอยู ุ ธิตำมพระวจนะที กล่ ่ ้นให ้พวกทีอยู ่ ใ่ นแคว ้นยูเดียหนี ไปภูเขำ”มัทธิว24:15,16ลูกำ21:20,21 ำนเข ้ำใจเอำเถิด)เมือนั ่ ่ ่ น เมือใดที ชำวโรมั นปักธงรูปเคำรพลงบนแผ่นดินศักดิสิ์ ทธิที์ อยู ่ อกกำแพงเมืองห่ำงออกไปหลำ ่ ้นให ้บรรดำผูต้ ด ่ ภั ้ ยเมือเห็ ่ นสัญญำณเตือนนี ผู ้ ท้ จะหล ่ี ยกิโลเมตรเมือนั ิ ตำมพระคริสต ์หนี ไปหำทีลี ้ ท้ อำศั ่ี บหนี ต ้องไม่รอช ้ำทังผู ยตลอดแคว ้นยูเดียและทั่วกรุงเยรูซำเล็มจะต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมสัญญำณเ ้ ้ ำของต ตือนภัยในทันทีผูท้ บั ี่ งเอิญขึนไปบนหลั งคำเรือนก็จงอย่ำลงมำเข ้ำไปเก็บเอำทร ัพย ์สินลำค่ ่ี ำงำนในเรือกสวนไร่องุ น ้ ่ นในบ ้ำนเรือนส่วนผูท้ ท ่ ก็จงอย่ำเสียเวลำย ้อนกลับไปเอำเสือคลุ มทีถอดไว ้ ่ นพวกเขำต ้องไม่ รรี อแม้สก ้ นำทีเดีย ขณะตรำกตรำทำงำนภำยใต ้ควำมร ้อนแรงในยำมเทียงวั ั เสียววิ ่ี ดขึนโดยรอบนั ้ ้น{GC25.4}{GCth1721.3} วเกลือกว่ำจะมีสว่ นในควำมวิบต ั ท ิ เกิ ในรัชสมัยของกษัตริย ์เฮโรดกรุงเยรูซำเล็มไม่เพียงแต่ถูกสร ้ำงและตกแต่งไว ้อย่ำงงดงำมวิจต ิ รต ่ ระกำรตำแล ้วเท่ำนั้นยังมีกำรสร ้ำงหอคอยกำแพงเมืองและป้ อมปรำกำรเพือเสริ มควำมแข็งแกร่งที่ ่ งโดยธรรมชำติ ้ ้ ้เวลำนี ้ มีอยูแ่ ล ้วอันเนื่ องจำกทำเลทีตั ทำให ้ดูประหนึ่ งว่ำไม่มท ี ำงบุกทลำยเมืองนี ได หำกมีผูใ้ ดพยำกรณ์ถงึ ควำมพินำศของเมืองอย่ำงเปิ ดเผยผูน้ ั้นก็จะได ้ร ับฉำยำว่ำเป็ นนักเตือนภัย ่ ผูบ้ ้ำคลังเหมื อนกับโนอำห ์ในสมัยของเขำแต่พระคริสต ์ตรัสไว ้ว่ำ“ฟ้ ำและดินจะล่วงไปแต่บรรดำถ ้อ ยคำของเรำจะไม่สญ ู หำยไปเลย”มัทธิว24:35 ้ ่ องด ้ กรุงเยรูซำเล็มถูกกล่ำวโทษด ้วยควำมพิโรธเนื่ องด ้วยควำมผิดบำปทังหลำยของเธอและเนื ้ นไม่ ้ั เชือฟั ่ งเธอจึงต ้องร ับผลสนองแห่งคำพิพำกษำโทษทีมี ่ ไว ้สำหร ับเธออย่ำงแน่ นอน วยควำมดือร {GC26.1}{GCth1721.4}

14

อำนำจสัมบูรณ์

้ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะมีคำห ์ไว ้ว่ำ“ท่ำนทังหลำยผู เ้ ป็ นผูน้ ำของพงศ ์ พันธุ ์ยำโคบและผูค้ รอบครองพงศ ์พันธุ ์อิสรำเอลคือบรรดำผูช ้ งั ควำมยุตธิ รรมและผู ้บิดเบือนควำม ้ นผู ้ ส้ ร ้ำงศิโยนด ้วยโลหิตและสร ้ำงเยรูซำเล็มด ้วยควำมอยุตธิ รรมบรรดำผูน้ ำของเมือง ถูกต ้องทังสิ ้ ดสินควำมด ้วยเห็นแก่สน ่ ้ นี ตั ิ บนและบรรดำปุโรหิตสังสอนด ้วยเห็นแก่สน ิ จ ้ำงอีกทังบรรดำผู เ้ ผยพร ้ ะวจนะก็ทำนำยด ้วยเห็นแก่เงินถึงกระนั้นเขำทังหลำยยั งอิงพระยำห ์เวห ์และกล่ำวว่ำพระยำห ์เวห ์ส ้ ถิตท่ำมกลำงเรำไม่ใช่หรือไม่มค ี วำมหำยนะอะไรเกิดขึนแก่ เรำได ้”มีคำห ์3:911{GC26.2}{GCth1722.1} ้ ่ ถ ้อยคำเหล่ำนี บรรยำยถึ งชำวเมืองเยรูซำเล็มผูเ้ สือมทรำมและคิ ดว่ำตนเองชอบธรรมไว ้ได ้อย่ำ ่ งถูกต ้องในขณะทีพวกเขำอ ้ำงตนว่ำถือร ักษำข ้อบังคับแห่งกฎหมำยของพระเจ ้ำอย่ำงเคร่งคร ัดแต่ กลับกำลังล่วงละเมิดหลักกำรทุกประกำรแห่งพระบัญญัตน ิ ้ันพวกเขำเกลียดชังพระคริสต ์เพรำะค ์ ่ ้ำของพวกเขำทังยั ้ งกล่ำวหำพระองค ์ว่ำทรงเป็ วำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิของพระองค ์เปิ ดโปงควำมชัวช ้ นเหตุแห่งควำมทุกข ์ยำกทังมวลอั นเป็ นผลสืบเนื่องมำจำกควำมผิดบำปของพวกเขำเองแม้จะทรำ บดีวำ่ พระองค ์ทรงปรำศจำกบำปกระนั้นพวกเขำก็ยงั ร ้องประกำศว่ำควำมตำยของพระองค ์มีควำม ้ อไปทุ จำเป็ นต่อควำมรอดของชนชำติผูน้ ำชำวยิวต่ำงกล่ำวกันว่ำ“ถ ้ำเรำปล่อยให ้เขำทำอย่ำงนี ต่ ่ อเขำแล ้วพวกโรมันก็จะมำทำลำยทังพระวิ ้ กคนก็จะเชือถื หำรและชำติของเรำ”ยอห ์น11:48หำกสั ้ ้ั ้นพวกเขำจึงนึ กตรองดู งเวยพระคริสต ์เสียพวกเขำอำจเข ้มแข็งขึนและปรองดองกั นได ้อีกครงฉะนั ่ ้ และเห็นพอ้ งกับคำตัดสินของมหำปุโรหิตของตนทีว่​่ ำให ้คนหนึ่ งตำยเสียดีกว่ำทีจะให ้คนทังชำติ ต้ องพินำศ{GC27.1}{GCth1722.2} ้ น้ ำชำวยิวทังหลำยจึ ้ ด ้วยเหตุนีผู งสร ้ำง“ศิโยนด ้วยโลหิตและสร ้ำงเยรูซำเล็มด ้วยควำมอยุตธิ รร ม”มีคำห ์3:10 ่ ถึงกระนั้นก็ดใี นขณะทีพวกเขำได ้ฆ่ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของพวกเขำเองเสียเหตุเพรำะถูกพระอง ่ ้ ้ ค ์ทรงตำหนิ ในเรืองควำมผิ ดบำปของตนพวกเขำยังได ้ตังควำมชอบธรรมของตนเองขึ นโดยถื อว่ำ ่ ้ งคำดหวังให ้องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงช่วยกู ้พวกเ พวกเขำเป็ นประชำกรทีพระเจ ้ำทรงโปรดปรำนทังยั ขำออกจำกหมู่ไพรีผูเ้ ผยพระวจนะมีคำห ์จึงกล่ำวต่อไปว่ำ“ดังนั้นเพรำะพวกเจ ้ำนี่ เองศิโยนจะถูกไถ ่ ักหักพังและภูเขำแห่งพระนิ เวศจะเป็ นทีสู ่ งปกคลุ เหมือนไถนำและเยรูซำเล็มจะกลำยเป็ นกองสิงปร มด ้วยต ้นไม้”มีคำห ์3:12{GC27.2}{GCth1722.3} ่ ่ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเลือนกำรพิ พำกษำโทษของพระองค ์ทีทรงมี ตอ ่ กรุงเยรูซำเล็มและชนชำติ ้ ่ บปี หลังจำกทีพระคริ ่ ้ นี ออกไปเป็ นเวลำเกือบสีสิ สต ์เองทรงประกำศถึงวำระสุดท ้ำยของกรุงนี ควำม ่ อดทนนำนของพระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ บรรดำผูท้ ปฏิ ี่ เสธข่ำวประเสริฐและผูท้ ฆ่ ี่ ำพระบุตรของพระองค ์นั้ ่ น่ ่ ำประหลำดยิงค ่ ำอุปมำเรืองต ่ ่ี เกิดผลเป็ นเครืองแสดงให ่ นช่ำงเป็ นเรืองที ้นไม้ทไม่ ้เห็นถึงวิธก ี ำรขอ 15

อำนำจสัมบูรณ์

่ งมีตอ ้ งพระเจ ้ำทีพึ ่ ชนชำติยวิ คำบัญชำได ้ถูกประกำศออกไปแล ้วว่ำ“จงโค่นมันทิงไปจะให ้ดินจืดไปเ ปล่ำๆทำไม”ลูกำ13:7 แต่พระเมตตำคุณของพระเจ ้ำได ้สงวนมันไว ้อีกสักหน่ อยหนึ่ งยังมีผูค้ นอีกมำกมำยในท่ำมกลำง ่ึ กเฉยต่อพระลักษณะและพระรำชกิจของพระคริสต ์และบุตรหลำนของพวกเขำยังไม่ ชำวยิวผูซ ้ งเพิ ่ ดำมำรดำของตนดูแคลนหำกพระเจ ้ำทรงส่องแสงสว่ำงสูพ มีโอกำสเชยชมหรือได ้ร ับแสงสว่ำงทีบิ ่ ว ้ ่ กเขำผ่ำนทำงคำเทศนำของอัครทูตทังหลำยและบรรดำเพื อนร่ วมงำนของพวกเขำแล ้วพวกเขำก็ ์ ่ เพียงแต่ในเรืองกำรเสด็ ่ คงจะเข ้ำใจว่ำคำพยำกรณ์สม ั ฤทธิผลลงอย่ ำงไรซึงไม่ จมำบังเกิดและชีวต ิ ่ ้ ของพระคริสต ์เท่ำนั้นแต่ในเรืองควำมมรณำและกำรเป็ นขึนจำกตำยของพระองค ์ด ้วยบุตรหลำนไ ่ ่ ม่ต ้องถูกปร ับโทษเนื่ องด ้วยควำมผิดบำปของบิดำมำรดำแต่เมือพวกเขำปฏิ เสธแสงสว่ำงทีกระจ่ ำง ้ งส่ ่ องมำยังพวกเขำเองผนวกกับควำมรู ้ในแสงสว่ำงทีทรงโปรดประทำนให ่ ขึนซึ ้แก่บด ิ ำมำรดำของ ่ ้ำของพวกเขำจึงเพิมขึ ่ น้ ตนแล ้วพวกเขำก็จะมีสว่ นในควำมผิดบำปของบิดำมำรดำและควำมชัวช จนเต็มขนำด{GC27.3}{GCth1723.1} ่ ้ ง ควำมอดทนนำนของพระเจ ้ำทีทรงมี ตอ ่ กรุงเยรูซำเล็มนั้นเป็ นแต่เพียงกำรยืนยันถึงควำมดือดึ ่ ยอมสำนึกผิดพวกเขำปฏิเสธพระเมตตำคุณทีทรงหยิ ่ ่ ้เป็ นครงสุ ของชำวยิวทีไม่ บยืนให ั้ ดท ้ำยโดยก ้ ้นพระเจ ้ำจึงทรงถอนคว ำรปฏิบต ั ต ิ อ ่ เหล่ำสำวกของพระเยซูด ้วยควำมเกลียดชังและเหียมโหดฉะนั ่ ำมคุ ้มครองของพระองค ์ออกไปจำกพวกเขำและถอนอำนำจทีคอยหน่ วงอยูข ่ องพระองค ์ออกไปจำ ่ ้ ตกอยูภ ่ กซำตำนและเหล่ำทูตชัวของมั นแล ้วชนชำตินีก็ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของผูน้ ำทีเธอเลื อกเองบุ ้ ยซึงเป็ ่ นพระคุณทีน่ ่ ำจะสำมำรถช่วยให ้พวกเขำข ตรหลำนของเธอปัดพระคุณของพระคริสต ์ทิงเสี ้ นำบแรงกระตุ ้นอันต่ำช ้ำของพวกเขำลงได ้แต่บด ั นี แรงกระตุ ้นนั้นมีช ัยเหนื อพวกเขำเสียแล ้วซำตำ ่ ่ำช ้ำทีสุ ่ ดของจิตวิญญำณขึนมนุ ้ นปลุกเร ้ำตัณหำทีป่​่ ำเถือนและต ษย ์ไม่ได ้ใช ้เหตุผลพวกเขำถูกค ้ วบคุมโดยแรงกระตุ ้นและโทสะอย่ำงหน้ำมืดตำมัวพวกเขำไร ้เหตุผลและกลำยเป็ นคนโหดเหียมเยี ย่ ้ ่ ตำ่ งอะไรกับในชนชั้ งซำตำนไม่วำ่ จะในครอบคร ัวในชำติบ ้ำนเมืองในท่ำมกลำงชนชันระดั บสูงซึงไม่ ่ มไปด ้วยควำมหวำดระแวงควำมริษยำควำมเกลียดชังกำรแก่งแย่งกำรกบฏและก นระดับต่ำทุกทีเต็ ่ ำรฆ่ำฟันไม่มส ี ถำนทีใดปลอดภั ยสักแห่งญำติสนิ ทมิตรสหำยต่ำงทรยศกันและกันพ่อแม่ฆ่ำลูกลูก ่ เ่ หนื อกำรควบคุมทำให ้พวกเขำเ ฆ่ำพ่อแม่ผูน้ ำปวงชนไร ้อำนำจในกำรปกครองตนเองตัณหำทีอยู ่ ป็ นทรรำชชำวยิวยอมร ับคำพยำนเท็จเพือกล่ ำวโทษพระบุตรของพระเจ ้ำผูท้ รงปรำศจำกด่ำงพร ้อ ้ ำกล่ำวหำเท็จเหล่ำนั้นทำให ้ชีวต ่ ยขณะนี ค ิ ของพวกเขำเองสันคลอนโดยพฤติ กรรมต่ำงๆของพวก ่ เขำซึงเคยถู กกล่ำวไว ้นำนมำแล ้วว่ำ ์ ้ ่ “อย่ำทำให ้เรำเผชิญกับองค ์บริสท ุ ธิของอิ สรำเอลอีก”อิสยำห ์30:11บัดนี พวกเขำได ้ร ับสมดังใ จปรำรถนำแล ้วควำมยำเกรงพระเจ ้ำไม่รบกวนพวกเขำอีกต่อไปแล ้วซำตำนครองตำแหน่ งผูน้ ำขอ 16

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำนำจสูงสุดทำงศำสนำและทำงกำรเมืองก็ล ้วนตกอยูภ งประเทศชำติอก ี ทังอ ่ ำยใต ้กำรครอบงำของ มันด ้วย{GC28.1}{GCth1723.2} ้ั น้ ำทีเป็ ่ นอริตอ ่ ่ เ้ ครำะห ์ร ้ำยจำกนั้ ในบำงครงผู ่ กันจะรวมหัวกันเพือปล ้นสะดมและทรมำนเหยือผู ้ ่นกันเองอย่ำงไร ้ควำมปรำนี แม้แต่ควำมศักดิสิ์ ทธิของพระวิ ์ นพวกเขำก็หน ั กลับมำหำหั หำรก็ยงั มิอ ้ ้ ำจยับยังควำมเหี ยมโหดอั นน่ ำสยองขวัญของคนเหล่ำนั้นได ้บรรดำผูท้ มำนมั ี่ สกำรพระเจ ้ำถูกทำร ้ ้ ่ กฆ่ำกระนั้นก็ดเี หล่ำ ำยต่อหน้ำแท่นบูชำและพระวิหำรก็เปรอะเปื ้ อนไปด ้วยร่ำงของคนทังหลำยที ถู ้ ้ งคิดทึกทักเหมำเอำเองอย่ำงไร ้เหตุผลและหมินประมำทต่ ่ ผูก้ อ ่ เหตุอน ั โหดเหียมทำรุ ณเหล่ำนี ยั ออง ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยกำรป่ ำวประกำศต่อหน้ำสำธำรณชนว่ำพวกเขำไม่มค ี วำมกลัวเลยสักนิ ดว่ำก ้ นนครของพระเจ ้ำเองเพือสร ่ รุงเยรูซำเล็มจะถูกทำลำยลงเพรำะเมืองนี เป็ ้ำงฐำนอำนำจของพวกเข ้ ้ ำให ้แข็งแกร่งขึนพวกเขำติ ดสินบนพวกผูเ้ ผยพระวจนะเท็จให ้กล่ำวถ ้อยคำว่ำประชำกรทังหลำยจ ่ ่ ะต ้องคอยกำรช่วยกู ้ทีมำจำกพระเจ ้ำแม้ในขณะทีกองทหำรโรมั นกำลังโอบล ้อมพระวิหำรอยูก ่ ็ตำม ่ ดฝูงชนก็ยงั คงยึดมั่นกับควำมเชือที ่ ว่​่ ำองค ์ผูส้ งู สุดจะทรงยืนพระหั ่ ทีจนท ้ำยทีสุ ตถ ์เข ้ำขัดขวำงจน ้ั ้ ยแ ศัตรูทงหลำยของพวกเขำต ้องแพ ้พ่ำยไปทว่ำอิสรำเอลได ้สลัดควำมคุ ้มครองของพระองค ์ทิงเสี ้ ่ี ำบังใดๆเลยเยรูซำเล็มเมืองแห่งควำมระทมทุกข ์เอ๋ยในขณะทีกองทั ่ ละบัดนี เธอไม่ มท ี ก พต่ำงชำติบุ ้ กทลำยป้ อมปรำกำรของเจ ้ำลงและสังหำรนักรบของเจ ้ำเสียเจ ้ำยังเกิดรอยร ้ำวขึนจำกควำมขั ดแย ้ ่ ำหั ้ ่นกันเองแดงกำทั ่ ่วท ้องถนนของเจ ้ำแล ้วหนอ{GC29.1}{GC งภำยในเลือดของบุตรหลำนเจ ้ำทีห th1724.1} ่ พระคริ ่ ่ ้ งตำมตัวอักษ ทุกสิงที สต ์ทรงทำนำยไว ้เกียวกั บควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มเกิดขึนจริ ้ รชำวยิวประสบกับควำมจริงแห่งพระดำร ัสเตือนของพระองค ์ทีว่​่ ำ“ท่ำนทังหลำยจะตวงให ้ผูอ้ นด ื่ ้วย ทะนำนอันใดพระเจ ้ำจะทรงตวงให ้พวกท่ำนด ้วยทะนำนอันนั้น”มัทธิว7:2{GC29.2}{GCth1724.2 } ้ ้วนแล ้วแต่เป็ นลำงร ้ำยบ่งถึงควำมวิบต หมำยสำคัญและกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆปรำกฏขึนล ั แิ ละคำพิ ่ ดธรรมชำติสอ พำกษำเวลำกลำงดึกในยำมค่ำคืนมีแสงทีผิ ่ งอยูเ่ หนื อพระวิหำรและแท่นบูชำในขณ ่ ่ ะทีดวงสุ รยิ น ั เลือนลั บขอบฟ้ ำมองเห็นหมู่เมฆเป็ นภำพขบวนรถม้ำและเหล่ำนักรบชุมนุ มกันพร ้อม ่ ์ ่ จะออกศึกปุโรหิตทีประกอบพิ ธใี นสถำนศักดิสิ์ ทธิยำมรำตรี กำลต ้องตืนตระหนกกั บเสียงลึกลับรำ ่ ้ ำ“ให ้เรำออกไป วกับแผ่นดินโลกสันไหวและมี เสียงผูค้ นจำนวนมำกมำยร ้องตะโกนโหวกเหวกขึนว่ ่ ่ กันเถอะ”ประตูเมืองบำนใหญ่ทำงทิศตะวันออกเปิ ดออกกลำงดึกโดยมือทีไร ่ ้ร่องรอยเป็ นปร จำกทีนี ่ี กมำกขนำดชำยหนุ่ มยีสิ ่ บคนก็ยงั แทบปิ ดไม่ไหวทังยั ้ งถูกยึดให ้แน่ นด ้วยแท่งเหล็กขนำดม ะตูทหนั ่ งลึกลงถึงชันหิ ้ นแข็งMilman,TheHistoryoftheJewsเล่มที13{GC29.3}{GCth1724. ่ หึมำทีฝั 3} 17

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ องไปมำตำมถนนหนทำงในกรุงเยรูซำเล็มพลำงร ้องประกำ เป็ นเวลำเจ็ดปี ทีชำยผู ห้ นึ่ งเดินขึนล่ ่ี ้ ่ ้ ศถึงควำมวิบต ั ท ิ จะตกแก่ เมืองนี เขำเฝ้ ำร ้องเพลงศพอันเปล่ำเปลียวทั งกลำงวั นและกลำงคืนว่ำ“โอ ้ ทิ ่ ศเอ๋ยเสียงร ้องต่ เสียงร ้องจำกทิศตะวันออกเอ๋ยเสียงร ้องจำกทิศตะวันตกเอ๋ยเสียงร ้องจำกลมทังสี ้ นเอ๋ ้ อกรุงเยรูซำเล็มและพระวิหำรเอ๋ยเสียงร ้องต่อเจ ้ำบ่ำวและเจ ้ำสำวเอ๋ยเสียงร ้องต่อประชำกรทังสิ ย”Ibid. ้ กจองจำและโบยตีทว่ำหำมีเสียงพรำบ่ ่ นปริออกจำกริมฝี ปำกของเขำไม่หำ บุรษ ุ แปลกหน้ำผูน้ ี ถู ่ ยขึนว่ ้ ำ“วิบต กจะมีก็แต่เพียงเสียงตอบรับต่อคำเหยียดหยำมและควำมทำรุณทีเอ่ ั วิ บ ิ ต ั แิ ก่กรุงเยรูซ ่ี ำเล็ม”“วิบต ั วิ บ ิ ต ั จิ ะมีแก่ผูท้ อำศั ยอยูใ่ นนั้น” ่ เสียงร ้องเตือนของเขำไม่ได ้ยุตล ิ งจนกระทั่งเขำถูกสังหำรในระหว่ำงกำรล ้อมกรุงตำมทีเขำท ำน ำยไว ้{GC30.1}{GCth1724.4} ไม่มค ี ริสเตียนสักคนพินำศไปในควำมย่อยยับของกรุงเยรูซำเล็มพระคริสต ์ทรงโปรดประทำน ้ ่ อในพระด ่ คำเตือนแก่สำวกทังหลำยของพระองค ์และทุกคนทีเชื ำร ัสของพระองค ์ต่ำงคอยเฝ้ ำดูหม ่ ่ ้ ำยสำคัญทีทรงสั ญญำไว ้นั้นพระเยซูตร ัสว่ำ“เมือพวกท่ ำนเห็นกองทัพมำตังโอบล ้อมกรุงเยรูซำเล็ ่ ใ่ นแคว ้นยูเดียหนี ไปบนภูเขำและคนทีอ่ มจงรู ้ว่ำวิบต ั ข ิ องเมืองนั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้วเวลำนั้นให ้คนทีอยู ่ ่ น”ลูกำ21:20,21 ยูใ่ นเมืองให ้ออกจำกทีนั ่ ภำยหลังจำกทีชำวโรมั นภำยใต ้คำบัญชำของนำยพลเซสทีอสั ล ้อมอยูร่ อบกรุงพวกเขำกลับถอ ้ สถำนกำรณ์ ่ ้ อกำรบุกเข ้ำจูโ่ จมในขณะ นทัพออกไปอย่ำงไม่คำดฝันทังๆที ทุกอย่ำงดูรำวกับจะเอือต่ ่ ทพ ทีแม่ ั ชำวโรมันถอนกองกำลังของเขำถอยร่นออกไปโดยไม่ทรำบสำเหตุแม้แต่นอ้ ยนั้นบรรดำผู ้ ่ ่ ดทำนแต่ลท ทีตกอยู ใ่ นวงล ้อมเกือบจะยอมพ่ำยแพ ้เสียแล ้วพวกเขำหมดหวังทีจะทั ู่ ำงอันกอปรด ้ว ยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำกำลังนำพำสถำนกำรณ์ตำ่ งๆให ้ส่งผลดีตอ ่ ประชำกรของพระองค ์เอง ่ ้ นโอกำสสำหร ับทุกคนทีจะปฏิ ่ คริสเตียนผูเ้ ฝ้ ำระวังมองเห็นหมำยสำคัญทีทรงสั ญญำไว ้และบัดนี เป็ ่ ่ บัตต ิ ำมคำเตือนของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีทรงหยิ บยืนมำให ้นั้นพระองค ์ทรงพลิกสถำนกำรณ์จนไม่มี ่ ดขวำงกำรหลบหนี ของพวกคริสเตียนได ้เมือนำยพลเซส ่ ผูใ้ ดไม่วำ่ ชำวยิวหรือชำวโรมันอำจทีจะขั ่ ำลังถอยร่นไ ทีอสั ถอยทัพกลับไปทหำรชำวยิวฝ่ ำวงล ้อมออกจำกกรุงเยรูซำเล็มไล่ตำมกองทัพทีก ่ ้ ้ ปนั้นและในระหว่ำงทีกองทหำรทั งสองฝ่ ำยเข ้ำประจัญกันอย่ำงดุเดือดนี เองพวกคริ สเตียนจึงได ้โอ ้ ้ ้ กด ้วยชำวยิวชุมนุ ม กำสหลบหนี ออกจำกเมืองอีกทังในเวลำนี ตำมชนบทก็ ไร ้ศัตรูผูค้ อยสกัดกันอี ่ี งเยรูซำเล็มเพือเฉลิ ่ ่ กำรล ้อมกรุงฉะนั้นพวกคริสเตียน กันอยูท ่ กรุ มฉลองเทศกำลอยูเ่ พิงในช่วงทีมี ้ นดินจึงหลบหนีไปได ้โดยไม่มใี ครขัดขวำงด ้วยประกำรฉะนี พวกเขำรี ้ ทั่วทังแผ่ บเร่งรุดหลบหนี ไปยั ่ นปลอดภัยอย่ำงไม่รงรอพวกเขำหนี ้ั ่ อ งสถำนทีอั ไปยังเมืองเพลลำในดินแดนเพเรียซึงอยู ่ ก ี ฟำกหนึ่ ้ งของแม่นำจอร ์แดน{GC30.2}{GCth1725.1} 18

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตำมนำยพลเซสทีอสั และกองทัพของเขำไปนั้นได ้โค่นกองระวังหลังของพ กองกำลังชำวยิวทีไล่ ้ วกเขำลงอย่ำงเหียมโหดรำวกั บจะผลำญพวกเขำใหส้ นซำกกองทั ิ้ พโรมันร่นถอยไปได ้สำเร็จก็จริง ่ กส่วนกองกำลังชำวยิวนั้นรอดพ ้นกลับไปได ้โดยแทบไม่ได ้ร ั แต่ก็เป็ นไปด ้วยควำมยำกลำบำกยิงนั ่ ดมำได ้แ บกำรสูญเสียเลยพวกเขำกลับเข ้ำกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงผูม้ ช ี ัยพร ้อมด ้วยข ้ำวของต่ำงๆทียึ ่ นอยูใ่ นครงนี ้ั ร้ ังแต่จะนำควำมเลวร ้ำยมำสูพ ต่กระนั้นก็ดค ี วำมสำเร็จทีเห็ ่ วกเขำมันปลุกเร ้ำให ้พวก ่ เขำมีใจหยิงผยองพองขนต่ อชำวโรมันอันเป็ นกำรเร่งควำมวิบต ั ท ิ เหนื ี่ อคำบรรยำยให ้ตกลงบนเมือ ่ ำลังจะพินำศนี {GC31.1}{GCth1725.2} ้ งทีก ่ ่ กล ้อมเมืองไว ้อีกครงโดยนำยพลทิ ้ั ควำมหำยนะทีตกแก่ กรุงเยรูซำเล็มครำเมือถู ตสั นั้นเป็ นหำย ่ ำสยองขวัญยิงนั ่ กบ ้ำนเมืองกำลังอยูใ่ นห ้วงเวลำของกำรเฉลิมฉลองเทศกำลปัสกำจึงมีชำว นะทีน่ ้ งอำหำรของพวกเขำถูกทำลำยไปเนื่ ยิวนับล ้ำนมำร่วมชุมนุ มกันภำยในกำแพงเมืองก่อนหน้ำนี คลั องด ้วยควำมอิจฉำริษยำและกำรผูกพยำบำทของฝ่ ำยศัตรูซงหำกเก็ ึ่ บร ักษำเอำไว ้อย่ำงดีแล ้วก็จะ ้ ผูท้ อำศั ่ี ้ มีเสบียงเลียงดู ยอยูใ่ นเมืองได ้เป็ นเวลำแรมปี และบัดนี พวกเขำต ้องประสบกับควำมอดอยำ ้ ้ำยแรงข ้ำวสำลีถงั หนึ่ งขำยกันหนึ่ งตะลันต ์ควำมหิวโหยมีอำกำรรุนแรงมำกถึงขน กขำดแคลนขันร ่ ค้ นต ้องกัดกินหนังจำกเข็มขัดจำกรองเท ้ำและหนังทีหุ ่ ้มโล่ของพวกเขำเองมีคนจำนวนมำก ำดทีผู ่ นเพือเก็ ่ บพืชป่ ำทีขึ ่ นเองตำมธรรมชำติ ้ แอบย่องออกไปในยำมคำคื บริเวณนอกกำแพงเมืองแม้จะ ้ ่ รอดปลอดภัยก็มก มีหลำยคนถูกจับได ้และถูกฆ่ำตำยอย่ำงโหดเหียมอ ำมหิตและคนทีหนี ั จะถูกปล ้ ่ บหำมำได ้ด ้วยควำมเสียงอย่ ่ ่ ตว ์เ นเอำข ้ำวของทีเก็ ำงมหันต ์นั้นไปเสียพวกผู ้มีอำนำจปฏิบต ั เิ ยียงสั ่ี ่ ่กรรโชกเอำกระทังเศษอำหำรมื ่ ้ ดท ้ำยทีพวกเขำอำจ ่ ดียร ัจฉำนต่อผูท้ อดอยำกขำดแคลนเพื อขู อสุ ้ั ควำมทำรุ ่ ้ กจะเป็ นกำรกระทำของพวกทีกิ ่ นอยูอ ่ ซุกซ่อนไว ้และบ่อยครงที ณโหดร ้ำยนี มั ่ ย่ำงอิมหน ำ ่ ้องกำรเพียงเพือจะกั ่ สำรำญและพวกทีต กเก็บเสบียงกร ังไว ้สำหร ับอนำคตเท่ำนั้น{GC31.2}{GCt h1726.1} ้ คนนับพันๆต ้องตำยเพรำะกันดำรอำหำรและโรคระบำดดูเหมือนว่ำควำมร ักควำมเอืออำทรตำ ้ มสัญชำตญำณมนุ ษย ์จะสูญสินไปสำมี ตำ่ งหยิบฉวยข ้ำวของของภรรยำภรรยำก็ฉกชิงเอำของข ่ ำลังยือแย่ ้ งอำหำรจำกปำกของพ่อแม่ผูแ้ ก่เฒ่ำมีปรำกฏให ้เห็นคำถำมของ องสำมีตนภำพลูกๆทีก ่ อยูว่ ำ่ “ผูห้ ญิงจะลืมบุตรของนำงทียั ่ งกินนมอยูห ผูเ้ ผยพระวจนะทีมี ่ รือ”หำคำตอบได ้ภำยในกำแพงเ ่ ำลังพินำศนี คื ้ อว่ำ“มือของหญิงทีใจเมตตำกลั ่ มืองทีก บเอำลูกของตัวต ้มกินลูกถูกต ้มเป็ นอำหำรใ ่ ่ ้ นยำมทีควำมหำยนะมำสู ป ่ ระชำชนของข ้ำพเจ ้ำ”อิสยำห ์49:15เพลงครำครวญ4:10และเนื อควำ ่ เคยย่ำงเท ้ำลงดินเพรำะเป็ นคนสำอำงและสำร มทีว่​่ ำ“ผูห้ ญิงสำรวยและสำอำงในหมู่พวกท่ำนซึงไม่ ่ วยอย่ำงนั้นจะมีตำทีประสงค ์ร ้ำยต่อสำมีในอ ้อมอกของเธอและต่อบุตรชำยและบุตรสำวของเธอ…. ่ งคลอดเพรำะว่ ่ และลูกแดงทีเพิ ำเธอจะแอบกินเป็ นอำหำรเพรำะขัดสนทุกอย่ำงในกำรถูกล ้อมและใ

19

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตรูของท่ำนมำทำให ้ท่ำนทุกข ์ลำบำกทุกเมือง”เฉลยธรรมบัญญัต2ิ 8:56, นควำมทุกข ์ลำบำกซึงศั 57{GCth1726.2} ้ั ่ ได ้สำเร็จลงอีกครงตำมค ำพยำกรณ์ทกล่ ี่ ำวเตือนไว ้เมือ1,400ปี ก่อน{GC32.1}{GCth1727.1 } ่ ้องกำรให ้พวกเขำยอมจำนนเป็ น บรรดำผูน้ ำชำวโรมันพยำยำมทำให ้ชำวยิวขวัญหนี ดฝ ี ่ อเพือต ่ ่ เชลยและเมือใดที เชลยเหล่ ำนั้นขัดขืนขณะโดนจับจะถูกโบยตีถก ู ทรมำนและถูกตรึงไว ้บนกำงเขน ่ ำกำแพงเมืองในแต่ละวันจะมีผูค้ นนับร ้อยถูกฆ่ำตำยในลักษณะเช่นนี และภำรกิ ้ ทีหน้ จอันน่ ำสะพรึง ้ ำเนิ นต่อไปจนกระทั่งตำมหุบเขำเยโฮชำฟัทและทีคำลวำรี ่ กลัวนี ด มก ี ำงเขนปักอยูห ่ นำแน่ นเต็มไป ่ั ่ หมดจนแทบจะไม่มช ี อ่ งว่ำงให ้เดินไปมำระหว่ำงกันคำแช่งสำปอันน่ ำครนคร ้ำมซึงเคยประกำศไว ้ที่ ่ หน้ำบัลลังก ์พิพำกษำของปี ลำตทีว่​่ ำ“ให ้ควำมผิดเรืองควำมตำยของเขำตกอยู ก ่ บ ั เรำและลูกๆของ เรำ”มัทธิว27:25{GCth1727.2} ้ บพวกเขำอย่ำงน่ ำสยดสยอง{GC32.2}{GCth1727.3} เกิดขึนกั ้ นสุ ้ ดลงและหำกเป็ นเช่นนั้นแล ้วกรุงเยรูซำเล็มก็จ ทิตสั มุ่งหวังให ้ภำพเหตุกำรณ์อน ั สุดสยองนี สิ ่ มขนำดของเธอเขำรู ้สึกขนลุกขนพองเมือเห็ ่ นซำกศพวำงเป็ นกองๆ ะรอดพ ้นจำกวำระสุดท ้ำยทีเต็ ตำมหุบเขำเขำมองดูพระวิหำรอันงำมวิจต ิ รตระกำรตำจำกสันเขำมะกอกเทศรำวกับผูท้ ต ี่ ้องมนต ์เ ้ งออกคำสังห ่ ้ำมผูใ้ ดแตะต ้องแม้แต่ศล ่ สน่ ห ์ทังยั ิ ำสักก ้อนเดียวก่อนทีเขำจะพยำยำมบุ กยึดป้ อมปร ้ ้ ้เขำทำสถำนศักดิสิ์ ทธิให ์ ้เป็ นมลทิน ำกำรนี เขำวอนขอต่ อผู ้นำชำวยิวอย่ำงจริงจังว่ำอย่ำบีบคันให ่ ่ ่ งตรงบริเวณอืนก็ ่ จะไม่มช ด ้วยโลหิตหำกพวกเขำจะยอมก ้ำวออกมำและต่อสู ้กันทีใดที หนึ ี ำวโรมัน ์ ่ สักคนอำจทำลำยควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิของพระวิ หำรได ้โยเซฟัสเองก็ขอร ้องด ้วยคำวิงวอนทีซำ ้ ่ ดเพือให ่ ้พวกเขำยอมจำนนและช่วยตัวของพวกเขำเองรวมทังเมื ้ องและสถำนนมัส บซึงใจอย่ ำงทีสุ กำรของพวกเขำให ้รอดปลอดภัยแต่ถ ้อยคำวิงวอนของเขำกลับถูกสนองตอบด ้วยคำแช่งสำปอัน ่ ่ ่ ำ น่ ำขมขืนพวกเขำพุ ่งหอกเข ้ำใส่ชำยผูน้ ้ันผูเ้ ป็ นคนไกล่เกลียรำยสุ ดท ้ำยของพวกเขำในขณะทีก ่ ลังยืนอ ้อนวอนเพือพวกเขำอยู ช ่ ำวยิวปฏิเสธคำอ ้อนวอนต่ำงๆของพระบุตรของพระเจ ้ำเสียแล ้วแล ้ ำทักท ้วงและคำวิงวอนร ังแต่จะทำให ้พวกเขำยืนกรำนอย่ำงหนักหน่ วงยิงขึ ่ นในอั ้ ่ ะบัดนี ค นทีจะท ้ำท ่ ดควำมพยำยำมทีจะปกป้ ่ ่ ่ ำยจนถึงทีสุ องพระวิหำรของทิตสั ไร ้ผลเพรำะมีท่ำนผูห้ นึ่ งซึงใหญ่ กว่ำลัน ่ ้อนทับกันอยูก ประกำศิตไว ้แล ้วว่ำศิลำสักก ้อนทีซ ่ ็จะไม่ม{ี GC32.3}{GCth1727.4} ้ นชนิ ้ั ่ อกันขึนภำย ้ ควำมดือร ดหัวชนฝำของบรรดำผูน้ ำชำวยิวและอำชญำกรรมอันน่ ำอุจำดทีก่ ่ กล ้อมนี กระตุ ้ ในเมืองทีถู ้นให ้ชำวโรมันรู ้สึกขยะแขยงและบันดำลโทสะของพวกเขำสุดท ้ำยทิตสั ตัด ้ สินใจจูโ่ จมเข ้ำบุกยึดพระวิหำรทว่ำเขำตังใจว่ ำหำกเป็ นไปได ้เขำจะปกป้ องพระวิหำรไว ้ไม่ให ้ถูกทำ ่ ลำยแต่คำบัญชำของเขำถูกเพิกเฉยหลังจำกทีเขำกลั บเข ้ำไปพักในเต็นท ์ของตนในเวลำกลำงคืน 20

อำนำจสัมบูรณ์

่ ภ ่ ้รบกันอยูน ชำวยิวจูโ่ จมออกจำกพระวิหำรบุกเข ้ำโจมตีทหำรทีอยู ่ ำยนอกในขณะทีสู ่ ั้นทหำรนำย ่ ดไฟผ่ำนเข ้ำไปในช่องประตูมุกและทันใดนั้นเองห ้องโถงทีรำยล ่ หนึ่ งโยนดุ ้นฟื นทีติ ้อมไปด ้วยไม้สน ้ ตสั เร่งรีบไปยังทีเกิ ่ ดเหตุตำมมำด ้วยนำยพลและทหำ สีดำร ์รอบๆสถำนศักดิสิ์ ทธิก็์ เกิดลุกไหม้ขึนทิ ่ รของเขำเขำสังกำรให ้พวกทหำรดับเพลิงแต่ไม่มใี ครฟังเสียงของเขำบรรดำทหำรต่ำงโยนดุ ้นฟื น ่ ดไฟเข ้ำไปในห ้องโถงทีอยู ่ ถ ทีติ ่ ด ั จำกพระวิหำรด ้วยควำมโกรธจัดจำกนั้นพวกเขำก็ช ักดำบของต ่ ตรงนั ่ ้นเป็ นทีหลบภั ่ นออกไล่ฆ่ำคนจำนวนมำกมำยมหำศำลผูห้ วังพึงที ยโลหิตไหลนองลงมำตำมขั้ ่ ่ นำศเสียงร ้องตะโกนของผูค้ นดังขึนกลบเ ้ นบันไดพระวิหำรดุจดังสำยธำรชำวยิ วนับพันนับหมืนพิ ่ สียงสงครำมว่ำ“อิชำโบด”ซึงแปลว่ ำสง่ำรำศีละไปเสียแล ้ว{GC33.1}{GCth1727.5} ้ “ทิตสั รู ้ดีวำ่ เขำไม่อำจยับยังควำมเดื อดดำลของกองทัพลงได ้เขำจึงเข ้ำไปสำรวจภำยในตัวอำค ์ ้อมกับนำยทหำรของเขำควำมโอ่อำ่ ตระกำรทำให ้พวกเขำถึงกับตะลึงงันและในข ำรศักดิสิ์ ทธิพร ่ ้ั ดท ้ำยปกป้ องสถำนทีนั ่ ้นไ ณะทีเปลวไฟยั งลำมมำไม่ถงึ วิสท ุ ธิสถำนเขำใช ้ควำมพยำยำมเป็ นครงสุ ้ กครงให ้ั ้ช่วยกันสกัดเพลิงไม่ให ้ลุกลำมน ม่ให ้ถูกไฟคลอกเขำผละออกไปและกำชับพวกทหำรซำอี ่ ำแม้แต่ควำมเค ำยร ้อยลิเบอเริลลีสพยำยำมกำกับให ้นำยทหำรในกองของเขำปฏิบต ั ต ิ ำมคำสังทว่ ่ ตอ ่ ตอ ำรพยำเกรงทีมี ่ องค ์จักรพรรดิก็ยงั ต ้องยอมยกธงขำวให ้กับควำมอำฆำตแค ้นทีมี ่ ชำวยิวควำ มกระสันในกำรทำศึกสงครำมและควำมโลภหวังปล ้นสะดมทรัพย ์สินพวกทหำรมองเห็นข ้ำวของรอ ่ องระยับจับตำต ้องกับแสงเปลวไฟอันโชติชว่ งพวกเขำคำดว่ำคงจะมีส บตัวแวววับไปด ้วยทองคำทีส่ ์ ่ งยัดขีไต ้ ้เข ้ำไประหว่ำงบำนพับประตูโดยไ มบัตม ิ หำศำลวำงกองอยูใ่ นศักดิสิ์ ทธิสถำนทหำรนำยหนึ ้ งลุกเป็ นไฟในทันทีเปลวเพลิงและเขม่ำควันทีด ่ ำโขมงทำให ้พวกทหำรจำต ้อง ม่ทน ั คิดอำคำรทังหลั ้ ้ให ้เป็ นไปตำมจุดจบของมัน{GC33.2}{GCth ถอยกรูดออกมำแล ้วอำคำรอันโอ่อำ่ ก็ถก ู ปล่อยทิงไว 1728.1} ่ ำขนลุกขนพองสำหร ับชำวโรมันแล ้วสำหร ับชำวยิวเล่ำพวกเขำมองเห็นเป็ นเ “ช่ำงเป็ นภำพทีน่ ้ กทีเชิ ่ ดตัวเมืองให ้ตังตระหง่ ้ ้ ดลุกไหม้ดงภู ่ ั เขำไฟตึกรำมบ ้ำนช่อง ช่นไรยอดเขำทังลู ำนสูงเด่นขึนเกิ ่ หลังแล ้วหลังเล่ำถล่มทลำยลงส่งเสียงดังสนั่นหวันไหวแล ้วก็ถก ู กลืนเข ้ำไปในห ้วงเหวลึกทีร่ ้อนเป็ น ไฟแผ่นหลังคำไม้สนสีดำร ์เป็ นเสมือนแผ่นเปลวไฟยอดหลังคำพระวิหำรทองคำส่องประกำยคล ้ำย ลำแสงเฉดสีแดงเปลวเพลิงและเขม่ำควันพวยพุ่งออกจำกหอคอยประตูเมืองเป็ นแนวยำวภูเขำโด ้ งเห็นภำพผูค้ นทีจั ่ บเป็ นกลุม ่ ดกำลังเฝ้ ำดูกระบวนกำรแห่งกำรทำลำยล ้ ยรอบสว่ำงไสวขึนจึ ่ ๆในทีมื ่ งต่ำงๆของตั ำงด ้วยควำมหวำดกลัวจนขนพองสยองเกล ้ำฝูงชนโผล่หน้ำสลอนตำมกำแพงและทีสู ้ วเมืองตอนบนบ ้ำงก็มใี บหน้ำซีดเซียวด ้วยควำมเจ็บปวดสินหวั งบ ้ำงก็หน้ำถมึงทึงด ้วยควำมอึดอัด ่ ำลังวิงไปมำและเสี ่ คับแค ้นเสียงร ้องตะโกนของพวกทหำรโรมันขณะทีก ยงโหยหวนของพวกกบฏที่ กำลังพินำศในเปลวเพลิงระคนกับเสียงขู่คำรำมของมหำอัคคีภยั และเสียงฟ้ ำฟำดของท่อนไม้ทร่​่ี วง ่ บ ่ งให ้ย ้อนกลับ กรำวเสียงกูก ่ ้องของขุนเขำสะท ้อนหรือส่งเสียงอึกทึกครึกโครมของผูค้ นทีอยู ่ นทีสู 21

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ำลังจะสินใจเพรำะคว ้ มำตลอดทังแนวก ำแพงเมืองมีแต่เสียงกรีดร ้องครำครวญดั งกังวำนไปทั่วผู ้ทีก ่ ้องครวญครำงถึงควำมเดียวดำยอำดูร{GC34.1 ำมหิวโหยรวบรวมกำลังเฮือกสุดท ้ำยของตนเพือร }{GCth1728.2} ้ ่ ้ “กำรสังหำรหมู่ทเกิ ี่ ดขึนภำยในดุ เดือดกว่ำภำพทีมองเห็ นจำกภำยนอกทังชำยและหญิ งคนแก่เ ่ ดขืนและคนทีวอนขอควำมเมตตำต่ ่ ้ ฒ่ำและคนหนุ่ มสำวกบฏและปุโรหิตคนทีขั ำงถูกฟันทิงในกำร ่ จำนวนมำกกว่ำผูไ้ ล่ลำ่ พวกแม่ทพ สังหำรโหดอย่ำงไม่เลือกหน้ำไปตำมๆกันเหยือมี ั นำยกองถึงกับ ่ ้ ต ้องตะกำยข ้ำมกองศพเพือปฏิ บต ั ภ ิ ำรกิจกำรฆ่ำล ้ำงเผ่ำพันธุ ์ในครงนี ั้ ”Milman,TheHistoryof ่ theJews,เล่มที16{GC35.1}{GCth1729.1} ่ ้ องก็ตกอยูใ่ นอุ ้งมือของชำวโ ภำยหลังจำกทีพระวิ หำรถูกกวำดล ้ำงจนรำบคำบไม่นำนเมืองทังเมื ้ อมปรำกำรอันแข็งแกร่งของพวกเขำไปเสียมีเหลือไว ้เพียงควำมวังเ รมันบรรดำผูน้ ำชำวยิวละทิงป้ ่ ่นเหล่ำนั้นด ้วยควำมประหลำดใจอย่ำงมำกยิงและเอ่ ่ ้ ำพระเจ ้ วงให ้นำยพลทิตสั เขำจ ้องมองทีมั ยขึนว่ ่ ้ในมือของเขำแล ้วเพรำะไม่มเี ครืองจั ่ กรกลใดไม่วำ่ จะมีกำลังมำกแค่ไหนอำจ ำประทำนสำรพัดสิงไว ้ ้ทังเมื ้ องและพระวิหำรถูกรือทิ ้ งจนถึ ้ ้ นต มีช ัยเหนื อเชิงเทินขนำดมหึมำเหล่ำนี ได งฐำนรำกและพืนดิ ่ ์ ้ “่ ถูกไถเหมือนไถนำ”เยเรมีย ์26:18ในกำรโอบล ้อมและกำร รงบริเวณทีพระนิ เวศศักดิสิ์ ทธิเคยตั งอยู ่ ำวมำนี มี ้ คนจำนวนมำกกว่ำล ้ำนพินำศไปส่วนพวกทีรอดพ ่ สังหำรทีกล่ ้นมำได ้ก็ถก ู จับเป็ นเชลยถู ่ กขำยเป็ นทำสถูกลำกไปกรุงโรมเพือประดั บชัยให ้แก่ผูพ ้ ช ิ ติ ถูกโยนเข ้ำใส่สต ั ว ์ป่ ำในโรงมหรสพหรื ่ ่วแผ่นดินโลก{GC35.2}{GCth1729.2} อถูกกระจัดกระจำยไปเป็ นคนพเนจรพลัดถินทั ่ วของเขำเอง พวกยิวตีเหล็กทำตรวนของตนเองพวกเขำเติมถ ้วยแห่งพระพิโรธจนเต็มล ้นเพือตั ้ ่ ดขึนกั ้ บคนทังชำติ ้ ้ ในกำรกวำดล ้ำงจนสินซำกที เกิ และในควำมทุกข ์ยำกทังปวงอั นเป็ นผลพวงขอ ่ ้ อของตนทีหว่ ่ ำนไว ้ผูเ้ ผยพระวจนะก งกำรแตกกระซ่ำนเซ็นนั้นพวกเขำเพียงกำลังเกียวเก็ บผลนำมื ล่ำวว่ำ“โออิสรำเอลเอ๋ยเรำจะทำลำยเจ ้ำ”“เจ ้ำสะดุดก็เพรำะบำปผิดของเจ ้ำ”โฮเชยำ13:9;14:1บ่ ้ั ควำมทุ ่ อยครงที กข ์ยำกของพวกเขำมักถูกมองว่ำเป็ นกำรลงพระอำชญำจำกคำบัญชำโดยตรงข ้ องพระเจ ้ำจอมหลอกลวงจึงใช ้วิธน ี ี เองเป็ นลูท ่ ำงอำพรำงผลงำนของมันพระเจ ้ำจะทรงเพิกถอนคว ่ ำมคุ ้มครองของพระองค ์ออกและปล่อยให ้ซำตำนเข ้ำครอบงำพวกเขำได ้ตำมอำเภอใจก็ตอ ่ เมือพว ้ ่ กเขำปฏิเสธควำมร ักควำมเมตตำของพระองค ์อย่ำงหนักหน่ วงควำมโหดเหียมอ ำมหิตทีปรำกฏให ้ ่ ่ ตอ เห็นในควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มเป็ นเครืองแสดงให ้เห็นถึงแรงพยำบำทของซำตำนทีมี ่ ผูท้ ่ี ยอมก ้มหัวให ้กับมัน{GC35.3}{GCth1729.3} ้ ญคุณพระคริสต ์มำกเพียงไรสำหร ับสันติสข เรำไม่อำจทรำบได ้เลยว่ำเรำเป็ นหนี บุ ุ และควำมคุ ้ม ่ ้ร ับอำนำจทีคอยหน่ ่ ้ ่ ครองทีได วงเหนี่ ยวของพระเจ ้ำนี เองที คอยปกป้ องมวลมนุ ษย ์ไม่ให ้ถลำเข ้ำสูก ่ ้ นและคนอกตั ้ั ่ ำนึ กในบุ ำรครอบงำของซำตำนอย่ำงเต็มตัวคนดือร ญญูมเี หตุผลมำกมำยพอทีจะส 22

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ยวรงอ ้ั ำ ญคุณของพระเจ ้ำสำหร ับพระเมตตำและควำมอดกลันพระทั ยนำนของพระองค ์ทีทรงเหนี ่ ่ ้ นำจชัวและภยั นตรำยของเหล่ำมำรร ้ำยไว ้แต่เมือมนุ ษย ์ล่วงลำจนเกิ นพิกด ั ควำมอดทนของพระเจ ้ ่ ำอำนำจทีคอยหน่ วงเหนี่ ยวนั้นก็จะถูกเพิกถอนออกไปพระเจ ้ำจะไม่ทรงยืนต่อหน้ำคนบำปในฐำนะ ่ ตอ ่ี เสธพระเมตตำคุณของพร เพชฌฆำตตำมคำตัดสินทีมี ่ ผูล้ ว่ งละเมิดแต่พระองค ์จะทรงละผูท้ ปฏิ ่ บเกียวสิ ่ งที ่ พวกเขำหว่ ่ ่ กดับทุกคำตักเตือนทีถู ่ กดูหมินห ่ ะองค ์ไว ้ตำมลำพังเพือเก็ ำนทุกลำแสงทีถู ่ ่ ตอ รือมองข ้ำมทุกตัณหำทีไปหมกมุ ่นทุกกำรล่วงละเมิดทีมี ่ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำล ้วนแต่เป็ นเม ่ กหว่ำนลงซึงจะให ่ ่ นอนในฤดูเก็บเกียวในที ่ ่ ดพระวิญญำณของพระเจ ้ำที่ ล็ดพันธุ ์ทีถู ้ผลผลิตทีแน่ สุ ่ ่ ถูกเมินเฉยอยูเ่ รือยมำก็ จะถอนตัวออกไปจำกคนบำปแล ้วจะไม่มอ ี ำนำจใดเหลืออยูเ่ พือคอยควบคุ ่ มตัณหำชัวของจิ ตวิญญำณและคุ ้มครองพวกเขำให ้พ ้นจำกกำรผูกพยำบำทและกำรเป็ นศัตรูกน ั ่ ำคัญและน่ ำคร ้ำมเกรงสำหร ับทุ กับซำตำนอีกต่อไปควำมพินำศของกรุงเยรูซำเล็มเป็ นคำเตือนทีส ่ ้อเล่นกับข ้อเสนอแห่งพระคุณของพระเจ ้ำและคำวิงวอนแห่งพระเมตตำของพระองค ์ไม่เค กคนทีล ่ กแน่ นไปกว่ำนี ที ้ แสดงให ่ ยมีพยำนหลักฐำนใดทีหนั ้เห็นถึงควำมเกลียดชังต่อบำปและกำรลงทัณฑ ์ ่ ่ อย่ำงเด็ดขำดทีจะสนองตอบต่ อผู ้ทีกระท ำควำมผิด{GC36.1}{GCth1730.1} ่ ่ คำพยำกรณ์ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในเรืองกำรพิ พำกษำทีมำเยื อนกรุงเยรูซำเล็มเป็ นคำทำนำย ่ ่ ่ ดขึนกั ้ บกรุงนั้นเป็ น ถึงอีกเหตุกำรณ์หนึ่ งทีจะต ้องสำเร็จลงด ้วยเช่นกันซึงควำมพิ นำศย่อยยับทีเกิ ่ เสธพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำและเหยี แต่เพียงเงำลำงๆเรำอำจมองเห็นวำระสุดท ้ำยของโลกทีปฏิ ่ ้ ้บ ้ำงบันทึกทีจำรึ ่ กถึงเรือง ่ ยบย่ำพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ได ้จำกจุดจบของเมืองทีทรงเลื อกสรรนี ได ่ ่ ่ บต รำวควำมทุกข ์เวทนำของมวลมนุ ษย ์ทีโลกได ้เคยเป็ นพยำนไว ้เกียวกั บอำชญำกรรมทีอุ ั ข ิ นตลอ ึ้ ่ นิจดูสงเหล่ ดระยะเวลำอันยำวนำนหลำยศตวรรษนั้นล ้วนแล ้วแต่เป็ นบันทึกแห่งควำมมืดมนเมือพิ ิ่ ้ ้วจิตใจก็เอือมระอำและควำมนึ กคิดก็ออ ้ ำนี แล ่ นเปลียไปควำมน่ ำขนพองสยองเกล ้ำเคยเป็ นผลลัพ ้ อเผยให ่ ธ ์อันเนื่ องมำจำกกำรปฏิเสธอำนำจของสวรรค ์มำแล ้วแต่ยงั มีอก ี ภำพหนึ่งปรำกฏขึนเพื ้เห็ ่ ดมนกว่ำบันทึกในอดีตทีมี ่ ลำดับเรืองรำวอั ่ นถึงเหตุกำรณ์ในอนำคตทีมื นยำวนำนของควำมวุน ่ วำ ยควำมขัดแย ้งและกำรปฏิวต ั ซ ิ ง่ึ ้ นของนั ้ ้ ่ อกอยูใ่ นโลหิต”อิสยำห ์9:5TKJVเหตุก “กำรรบทังสิ กรบมีเสียงวุน ่ วำยและเสือคลุ มทีเกลื ้ ยงั มิอำจเปรียบกับควำมน่ ำสะพรึงกลัวของวันนั้นได ้เลยคือเมือพระวิ ่ ำรณ์ตำ่ งๆเหล่ำนี ก็ ญญำณที่ ่ ำงสินเชิ ้ งเมือนั ่ ้นจะไม่มส ่ิ คอยหน่ วงเหนี่ ยวของพระเจ ้ำจะถูกถอนออกไปจำกคนชัวอย่ ี งใดคอยยั บยั้ ้ จะเห็น งควำมเดือดพล่ำนของตัณหำมนุ ษย ์และควำมโกรธแค ้นของซำตำนได ้อีกต่อไปแล ้วโลกนี ก็ ่ เคยมีปรำกฏให ้เห็นมำก่อน{GC36.2}{GCth1730 ผลลัพธ ์แห่งกำรปกครองของซำตำนอย่ำงทีไม่ .2} ่ ชอจดในทะเบี ่ื แต่ในวันนั้นประชำกรของพระเจ ้ำจะได ้ร ับกำรช่วยกู ้คือทุกคนทีมี ยนผูม้ ช ี วี ต ิ (อิส ยำห ์4:3) 23

อำนำจสัมบูรณ์

่ งเยรูซำเล็มถูกทำลำยพระคริสต ์ทรงประกำศไว ้แล ้วว่ำพระองค ์จะเสด็จมำเป็ นค ดังเช่นสมัยทีกรุ ้ั สองเพื ่ ่ ่ งปวงของพระองค ้ รงที อรวบรวมผู ส้ ต ั ย ์ซือทั ์ไปอยูก ่ บั พระองค ์“มนุ ษย ์ทุกชำติท่วโลกจะทุ ั กข ์โ ่ ้วพ ศกแล ้วจะเห็นบุตรมนุ ษย ์เสด็จมำบนเมฆในท ้องฟ้ ำทรงฤทธำนุ ภำพและทรงพระร ัศมีอย่ำงยิงแล ้ ่ งมำกและให ้รวบรวมคนทังหม ้ ระองค ์จะทรงส่งทูตสวรรค ์ทังหลำยของพระองค ์มำด ้วยเสียงแตรทีดั ่ ้ ทิ ่ ศตังแต่ ้ ทสุ ่ี ดฟ้ ำข ้ำงนี จนถึ ้ ่ ดฟ้ ำข ้ำงโน้น”มัทธิว24:30,3 ดทีพระองค ์ทรงเลือกไว ้แล ้วจำกทังสี งทีสุ 1 ่ี เชือฟั ่ งข่ำวประเสริฐจะถูกประหำรด ้วยลมพระโอษฐ ์ของพระองค ์และถูกเผำผลำญให ้ แล ้วผูท้ ไม่ ่ งหลำยจะท ้ สูญไปด ้วยกำรเสด็จมำอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์2เธสะโลนิ กำ2:8คนชัวทั ำลำยตัวของพ วกเขำเองเหมือนอย่ำงชำวอิสรำเอลในสมัยโบรำณพวกเขำสะดุดก็เพรำะควำมผิดบำปของพวกเ ้ ก ขำด ้วยกำรเกลือกกลัวอยู ่ บ ั บำปพวกเขำใช ้ชีวต ิ เหินห่ำงออกไปจำกเส ้นทำงของพระเจ ้ำอุปนิ สยั ่ ของพวกเขำถลำลึกลงไปในควำมชัวจนกำรเสด็ จมำปรำกฏด ้วยพระสิรข ิ องพระองค ์กลำยเป็ นเพ ่ ลิงทีเผำผลำญส ำหร ับพวกเขำ{GC37.1}{GCth1731.1} ้ ่ ขอให ้มนุ ษย ์ทังมวลต่ ำงเฝ้ ำระวังเกลือกว่ำพวกเขำจะละเลยต่อบทเรียนทีทรงให ้ไว ้ในพระดำร ัสข ่ ้ ่ องพระคริสต ์เฉกเช่นทีพระองค ์ทรงเตือนสำวกทังหลำยถึ งเรืองควำมพิ นำศของกรุงเยรูซำเล็มด ้วย ่ ่ี ่ หมำยสำคัญทีทรงส ำแดงในควำมวิบต ั ท ิ จะมำถึ งเพือพวกเขำจะหลบหนี ได ้พระองค ์ก็ทรงเตือนชน ้ งควำมพินำศในครงหลั ้ั งด ้วยเครืองหมำยแห่ ่ ่ ่ กคนจะร ชำวโลกในสมัยนี ถึ งกำลเวลำทีจะมำถึ งเพือทุ อดพ ้นจำกพระพิโรธได ้ดุจกันพระเยซูทรงประกำศว่ำ ่ ่ ่ ้ “จะมีหมำยสำคัญทีดวงอำทิ ตย ์ทีดวงจั นทร ์และทีดวงดำวทั งหลำยและบนแผ่ นดินนั้นชำติตำ่ งๆ ก็จะมีควำมทุกข ์”ลูกำ21:25มัทธิว24:29มำระโก13:24-26วิวรณ์6:12้ ่ ำมองเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีบ่ ่ งไว ้ถึงกำรเสด็จมำของพระองค ์“ก็ให ้รู ้ว่ำพระองค ์เสด็ 17คนทังหลำยที เฝ้ ้ จมำใกล ้จะถึงประตูแล ้ว”มัทธิว24:33พระดำรัสเตือนของพระองค ์มีอยูว่ ำ่ “เพรำะฉะนั้นท่ำนทังหลำ ้ ่ ใจในคำตักเตือนนี ไม่ ้ ได ้อยูใ่ นควำมมืดแล ้ววันนั้นไ ยจงเฝ้ ำระวังอยู”่ มำระโก13:35คนทังหลำยที ใส่ ่ เฝ้ ำระวัง“วันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมำอย่ำงขโมย ม่น่ำจะมำถึงเขำอย่ำงขโมยมำแต่สำหร ับผู ้ทีไม่ ่ ทีมำในเวลำกลำงคื น”1เธสะโลนิ กำ5:2-5{GC37.2}{GCth1731.2} ่ ับฟังข่ำวสำรสำหร ับยุคนี เท่ ้ ำๆกับทีชำวยิ ่ ่ ับฟังคำเตือนข ชำวโลกยังไม่พร ้อมทีจะร วปฏิเสธทีจะร ่ ่ นขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมำเยือน องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในเรืองกรุ งเยรูซำเล็มเวลำนั้นจะมำถึงเมือวั ่ วต ่ ค้ นต่ำงหมกมุ่นอยูก คนอธรรมอย่ำงไม่ทน ั รู ้ตัวเมือชี ิ ยังดำเนิ นต่อไปตำมวิถเี ดิมๆเมือผู ่ บั ควำมเริ งสำรำญยุง่ เหยิงกับธุรกิจกำรงำนสับสนอลหม่ำนกับกำรสัญจรไปมำและว ้ำวุน ่ กับกำรกอบโกยเงิน ่ น้ ำทำงศำสนำเจริญรอยตำมแบบอย่ำงทำงฝ่ ำยโลกและเมือผู ่ ค้ นถูกเกลียกล่ ้ ทองเมือผู อมให ้หวังพึ่ ่ ภั ้ ยจอมปลอมเมือนั ่ ้นแหละดังขโมยที ่ ่ งในทีลี แอบย่ องมำในยำมวิกำลโดยเจ ้ำบ ้ำนไม่ทน ั เฝ้ ำระวังฉันใ 24

อำนำจสัมบูรณ์

่ นเล่อและคนอธรรมฉันนั้นและ“พวกเขำจะหนี ก็ไม่ ดควำมพินำศอย่ำงฉับพลันก็จะมำเยือนคนทีเลิ พ ้น”1เธสะโลนิ กำ5:3{GC38.1}{GCth1731.3}

25

อำนำจสัมบูรณ์

่ มเหงในศตวรรษต ้นๆ บท2-กำรกดขีข่ ่ ่ เมือพระเยซู ทรงเปิ ดเผยถึงจุดจบของกรุงเยรูซำเล็มและภำพเหตุกำรณ์ของกำรเสด็จมำครงที ั้ ส ้ องให ้แก่สำวกทังหลำยของพระองค ์นั้นพระองค ์ทรงทำนำยถึงประสบกำรณ์ของประชำกรของพระ ้ เวลำทีพระองค ่ ่ องค ์นับตังแต่ ์ทรงถูกร ับไปจำกพวกเขำจนถึงเวลำทีพระองค ์จะเสด็จกลับมำด ้วยฤท ่ ธำนุ ภำพและสง่ำรำศีเพือปลดปล่ อยพวกเขำจำกยอดเขำมะกอกเทศพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงมองเห็ ่ ำลังถำโถมเข ้ำมำยังคริสตจักรในยุคอัครสำวกและทรงหยังลึ ่ กลงไปถึงอนำคตกำลพระเ นมรสุมทีก ่ ่ ำเข ้ำใส่บรรดำผูต้ ิ นตรของพระองค ์เพ่งพินิจถึงมรสุมแห่งกำรทำลำยล ้ำงอันแรงกล ้ำทีโหมกระหน ่ มเหงทีก ่ ำลังจะมำถึงในพระดำร ัสเพียงสันๆที ้ ่ ดตำมพระองค ์ในช่วงยุคมืดและยุคแห่งกำรกดขีข่ กล่ ่ ้ ดส ำวถึงหมำยสำคัญอันน่ ำกลัวเหล่ำนั้นพระองค ์ทรงทำนำยถึงชะตำทีบรรดำเจ ้ำผูค้ รองโลกนี จะจั รรให ้กับคริสตจักรของพระเจ ้ำมัทธิว24:9,21,22 ้ ผูต้ ด ิ ตำมทังหลำยของพระคริ สต ์จะต ้องก ้ำวย่ำงไปตำมเส ้นทำงแห่งควำมอัปยศอดสูกำรถูกตำ ่ หนิ ตเิ ตียนและกำรทนทุกข ์ทรมำนอย่ำงเดียวกันกับทีพระอำจำรย ์ของพวกเขำทรงดำเนิ นผ่ำนมำ ่ ขนต่ ้ ่ แล ้วควำมแค ้นเคืองทีปะทุ ึ ้ อพระผู ้ไถ่ของโลกจะปะทะเข ้ำใส่คนทังหลำยผู เ้ ชือในพระนำมของ พระองค ์{GC39.1}{GCth1732.1} ประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสตจักรในยุคแรกเป็ นหลักฐำนยืนยันให ้เห็นถึงพระดำรัสอันสมจริงของพร ่ อต ้ำนพระคริสต ์ผ่ำนทำงคนทังห ้ ะผูช ้ ว่ ยให ้รอดอำนำจของโลกและนรกต่ำงประดังกันเข ้ำมำเพือต่ ่ นผูต้ ด ลำยทีเป็ ิ ตำมของพระองค ์ลัทธินอกศำสนำเล็งเห็นว่ำหำกข่ำวประเสริฐได ้ร ับชัยชนะวิหำรแ ้ ่ ละแท่นบูชำของเธอคงต ้องถูกกวำดล ้ำงลงเป็ นแน่ ด ้วยเหตุนีเธอจึ งรวบรวมกองกำลังเพือออกก ำจั ่ กจุดให ้ลุกขึนพวกคริ ้ ดพวกคริสเตียนไฟแห่งกำรกดขีถู สเตียนถูกปล ้นสะดมและต ้องระหกระเหินอ อกจำกบ ้ำนเรือนของตนพวกเขำ“สู ้ทนต่อควำมยำกลำบำกอย่ำงใหญ่หลวง”ฮีบรู10:32พวกเขำ“ พบกับกำรเยำะเย ้ยและกำรโบยตีและยังถูกล่ำมโซ่และถูกขังคุกด ้วย”ฮีบรู11:36คนจำนวนมำกมำ ้ นนำงและทำสคนรำรวยและคนย ่ ยต ้องประทับตรำคำพยำนของตนด ้วยเลือดของพวกเขำเองทังขุ ำกจนคนมีกำรศึกษำและคนไร ้กำรศึกษำต่ำงก็ถก ู สังหำรอย่ำงไร ้ควำมปรำนี เฉกเช่นเดียวกัน{GC 39.2}{GCth1732.2} ่ มเหงทีเริ ่ มก่ ่ อตัวขึนตั ้ งแต่ ้ สมัยของจักรพรรดิเนโรรำวๆช่วงทีเปำโลพลี ่ ่ กำรกดขีข่ ชพ ี เพือควำม ่ ้นดำเนิ นไปอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำหลำยศตวรรษด ้วยควำมรุนแรงมำกบ ้ำงน้อยบ ้ำงค เชือของตนนั ่ ำกลัวทีสุ ่ ดและถูกประณำมว่ำเป็ นต ้นเหตุของ ริสเตียนถูกกล่ำวหำอย่ำงผิดๆว่ำเป็ นอำชญำกรทีน่ ้ ่ ควำมหำยนะใหญ่หลวงทังปวงอำทิ กำรกันดำรอำหำรโรคระบำดร ้ำยแรงและแผ่นดินไหวขณะทีพว ่ นแก่ได ้เตรียมพร ้อมทีจ่ กเขำตกเป็ นเป้ ำของควำมเกลียดชังและควำมหวำดระแวงพวกสำยลับทีเห็ ์ ะทรยศผูบ้ ริสท ุ ธิพวกเขำถู กกล่ำวหำว่ำเป็ นผูก้ อ ่ กำรกบฏต่อรำชอำณำจักรเป็ นมำรศำสนำและเป็ 26

อำนำจสัมบูรณ์

้ นในโรงมหรสพกลำง นเหลือบสังคมคนจำนวนมำกถูกจับและโยนให ้สัตว ์ป่ ำกัดกินหรือถูกเผำทังเป็ ่ แจ ้งบำงคนถูกตรึงกำงเขนส่วนคนอืนๆถู กคลุมตัวด ้วยหนังสัตว ์ป่ ำและผลักเข ้ำไปยังสนำมกีฬำเพื่ ้ั ้ กนำมำเป็ นควำมบันเทิงหลักในทีสำธำรณะของเท ่ อให ้สุนัขฉี กกินบ่อยครงกำรลงโทษคนเหล่ ำนี ถู ่ งทำงศำสนำฝูงชนจำนวนมหำศำลมำร่วมชุมนุ มกันเพือดู ่ สงที ่ิ เพลิ ่ นตำเพลินใจทังส่ ้ งเสี ศกำลรืนเริ ยงหัวเรำะเยำะเย ้ยและปรบไม้ปรบมือให ้กับควำมเจ็บปวดเจียนตำยของพวกเขำ{GC40.1}{GCth 1732.3} ่ ต้ ด ไม่วำ่ ซอกมุมใดทีผู ิ ตำมพระคริสต ์หลบซ่อนตัวอยูพ ่ วกเขำจะถูกไล่ลำ่ ประหนึ่ งสัตว ์ป่ ำไล่ลำ่ เ ่ ่ ภั ้ ยในสถำนทีเปล่ ่ ำเปลียวห่ ่ ้ อประดำตั ้ หยือพวกเขำจ ำต ้องเสำะหำทีลี ำงไกลจำกผูค้ น“สินเนื วตกระ ่ รกันดำรแ กำลำบำกและถูกทำทำรุณแผ่นดินโลกไม่คค ู่ วรกับคนเช่นนั้นเลยเขำพเนจรไปตำมถินทุ ้ ่ ำบังให ้คนนับพันๆบริเวณใต ้ ละตำมภูเขำในถำและในโพรงใต ้ดิน”ฮีบรู11:37,38โพรงใต ้ดินเป็ นทีก ้ นและชันหิ ้ นทำงเดินทีมื ่ ดและเชือม ่ เชิงเขำนอกกรุงโรมมีอุโมงค ์ขุดเป็ นช่องทำงยำวทะลุผ่ำนพืนดิ ้ ต่อกันเป็ นใยแมงมุมนี ขยำยวงกว ้ำงออกไปนอกกำแพงเมืองเป็ นระยะทำงหลำยกิโลเมตรผูต้ ด ิ ตำม ่ กสงบใต ้ดินเหล่ำนี และณที ้ ่ งเดียวกันนี เองที ้ ่ ่ กพิ พระคริสต ์ฝังร่ำงคนตำยไว ้ในทีพั แห่ พวกเขำพบที พั ่ ่ งในยำมทีตกเป็ นผูต้ ้องสงสัยและถูกเนรเทศครำเมือพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งแห่งชีวต ิ จะทรงปลุกคน ้ ่ อสู ้จนเต็มกำลังเมือนั ่ ้นคนจำนวนมำกทีพลี ่ ชพ ่ ้ ทังหลำยที ต่ ี เพือพระคริ สต ์ก็จะลุกออกมำจำกถำมื ดเหล่ำนั้น{GC40.2}{GCth1733.1} ่ มเหงอันโหดเหียมอ ้ ้ ่ ภำยใต ้กำรกดขีข่ ำมหิตบรรดำพยำนฝ่ ำยพระคริสต ์เหล่ำนี คงควำมเชื อขอ ้ ้ งพวกตนไว ้มั่นแม้พวกเขำจำต ้องสลัดทิงควำมสุ ขสบำยทังปวงต ้องถูกบดบังจำกลำแสงของดวงสุ ่ ดทึบภำยใต ้อ ้อมกอดอันแสนอบอุน ริยน ั ต ้องสร ้ำงบ ้ำนพักในทีมื ่ ของผืนแผ่นดินกระนั้นพวกเขำก็ไ ่ นและกันด ้วยพระวจนะแห่งควำมเชือควำมอดทนแล ่ ม่เคยปริปำกบ่นแต่กลับให ้คำหนุ นจิตชูใจซึงกั ่ ่ ่ ๆทังหลำยทำงฝ่ ้ ะควำมหวังเพือจะสู ้ทนต่อควำมแร ้นแค ้นและควำมทุกข ์ทรมำนซึงกำรสู ญเสียสิงดี ้ ่ ำยโลกก็ไม่อำจกดดันให ้พวกเขำละทิงควำมเชื อของตนในพระคริ สต ์ได ้กำรทดลองต่ำงๆและกำรก ่ มเหงเป็ นแต่เพียงบันไดทีจะน ่ ำพวกเขำให ้ก ้ำวเข ้ำใกล ้กำรหยุดพักและบำเหน็ จของพวกเขำ ดขีข่ ่ นเท่ ้ ำนั้นเอง{GC41.1}{GCth1733.2} มำกยิงขึ ้ เหมือนเช่นผูร้ ับใช ้ทังหลำยของพระเจ ้ำในอดีตหลำยคน ่ ้ ่ กว่ำ”ฮีบรู11:35สิงเหล่ ่ “ถูกทรมำนแต่ก็ไม่ยอมร ับกำรปลดปล่อยเพือจะได ้เป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ ทีดี ้ ำให ้พวกเขำหวนรำลึกถึงพระดำร ัสของพระอำจำรย ์ว่ำเมือถู ่ กข่มเหงเพรำะเห็นแก่พระคริสต ์ ำนี ท ่ ้ ก็จงชืนชมยิ นดีเถิดเพรำะบำเหน็ จมีบริบูรณ์อยูใ่ นสวรรค ์เพรำะเขำได ้ข่มเหงผูเ้ ผยพระวจนะทังหล ่ อยูก ้ ่ กนับว่ำเป็ นผูท้ คู ่ ำยทีมี ่ อ ่ นเหมือนกันพวกเขำปลำบปลืมใจที ถู ี่ ค ่ วรต่อกำรทนทุกข ์เพือควำมจ ้ งส่งเสียงร ้องบทเพลงแห่งชัยชนะขึนในท่ ้ ๊ ริงทังยั ำมกลำงเสียงเปรียะๆของเปลวเพลิ งพวกเขำเงยหน้ 27

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ้ ำมองดูเบืองบนด ้วยควำมเชือพลำงเห็ นพระคริสต ์และทูตสวรรค ์ทังหลำยก ำลังชะโงกอยูเ่ หนื อเชิงเ ่ ทินแห่งสรวงสวรรค ์เพ่งดูพวกเขำด ้วยควำมสนใจยิงและเห็ นชอบกับกำรยืนหยัดของพวกเขำมีเสี ่ ่ งของพระเจ ้ำลงมำยังพวกเขำว่ำ ยงหนึ่ งดังออกจำกพระทีนั ่ ตย ์จวบจนวันตำยและเรำจะมอบมงกุฎแห่งชีวต “เจ ้ำจงซือสั ิ ให ้แก่เจ ้ำ”วิวรณ์2:10{GC41.2}{G Cth1733.3} ่ ไร ่ ้ผ ควำมพยำยำมของซำตำนในกำรทำลำยคริสตจักรของพระคริสต ์ด ้วยควำมรุนแรงเป็ นสิงที ้ั งใหญ่ ่ ่ึ พวกสำวกของพระเยซูยอมพลีชพ ่ ลกำรต่อสู ้ครงยิ ซงมี ี ของตนไม่ได ้หยุดชะงักไปเมือบรรดำ ่ ตย ์ซือเหล่ ่ ้ ้องล ้มตำยลงในหน้ำทีควำมพ่ ่ ่ ผูถ้ อื ธงชัยทีสั ำนี ต ำยแพ ้ของพวกเขำกลับนำมำซึงชัยชนะ แม้คนงำนของพระเจ ้ำจะถูกเข่นฆ่ำแต่พระรำชกิจของพระองค ์ก ้ำวต่อไปข ้ำงหน้ำอย่ำงมั่นคงข่ำว ประเสริฐยังคงแผ่ออกไปและจำนวนสำนุ ศษ ิ ย ์ก็ทวีขนอย่ ึ้ ำงต่อเนื่ องและแทรกซึมเข ้ำไปในดินแดน ่ กระทั่งพญำอินทรีแห่งโรมยังแผ่เข ้ำไปไม่ถงึ มีคริสเตียนคนหนึ่ งโต ้กำรคัดค ้ำนเพือต่ ่ อต ้ำ ต่ำงๆทีแม้ ่ กดันให ้กำรกดขีข่ ่ มเหงรุกไปข ้ำงหน้ำว่ำท่ำนอำจ“ฆ่ำเรำทรมำนเรำป นพวกผูน้ ำนอกศำสนำทีผลั ่ สจ ์ ้ รับโทษเรำ...ควำมอยุตธิ รรมของท่ำนจะเป็ นเครืองพิ ู น์วำ่ เรำบริสท ุ ธิ...หรื อควำมเหียมโหดของท่ ำน...ก็หำเป็ นประโยชน์อะไรแก่ท่ำนไม่” ้ ญทีหนั ่ กแน่ นขึนในกำรชักน ้ ่ ร ังแต่จะเป็ นคำเชือเชิ ำให ้อีกฝ่ ำยหนึ่ งกลับไปยังควำมเชือของเขำ“ ่ ำนหำหั ้ ่นเรำบ่อยครงขึ ้ั นเพี ้ ยงไรเรำก็ยงทวี ้ ยงนั้นเลือดของคริสเตียนเป็ นเส ยิงท่ ิ่ จำนวนมำกขึนเพี มือนเมล็ดพันธุ ์”Tertullian,Apology,paragraph50{GC41.3}{GCth1734.1} ้ ่ คนจำนวนนับพันถูกขังคุกและถูกฆ่ำตำยแต่ก็มค ี นอีกมำกมำยผุดขึนมำแทนที พวกเขำอย่ ำงร ่ ่ ่ วดเร็วและคนเหล่ำนั้นทียอมตำยเพื อควำมเชื อของตนต่ ำงได ้รับกำรคุ ้มครองจำกพระคริสต ์และถู ่ กนับว่ำเป็ นผูม้ ช ี ัยพวกเขำต่อสู ้จนเต็มกำลังและจะได ้ร ับมงกุฎแห่งสง่ำรำศีเมือพระคริ สต ์เสด็จมำ ควำมอดทนต่อควำมยำกลำบำกนำนำประกำรหนุ นนำให ้คริสเตียนใกล ้ชิดกันเองและติดสนิ ทกับ ่ นแบบอย่ ้ ่ ชวี ต ่ นลมเป็ ้ พระผูไ้ ถ่ของพวกเขำมำกยิงขึ ำงในขณะทีมี ิ และคำให ้กำรในขณะทีสิ นคำพย ำนอันคงเส ้นคงวำให ้กับควำมจริงข ้ำทำสในอำณัตข ิ องซำตำนกำลังปลดตำแหน่ งของตนและมำข ่ นจุดทีแทบจะไม่ ่ อสมัครเข ้ำเป็ นทหำรภำยใต ้ร่มธงของพระคริสต ์ซึงเป็ มผ ี ู ้ใดเคยคำดคิด{GC42.1} {GCth1734.2} ่ ้ อโจมตี ่ ดังนั้นซำตำนจึงวำงอุบำยทีแยบยลขึ นเพื กำรปกครองของพระเจ ้ำด ้วยกำรปักธงรบของ มันลงในคริสตจักรของคริสเตียนหำกว่ำหลอกบรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์ให ้หลงกลและกระทำตน ่ ไม่ให ้เป็ นทีพอพระทั ยพระเจ ้ำแล ้วพวกเขำก็จะสูญเสียพละกำลังควำมแข็งแกร่งและควำมหนักแน่ ่ ้อย่ำงง่ำยดำย{GC42.2}{GCth1734.3} นมั่นคงและจะตกเป็ นเหยือได

28

อำนำจสัมบูรณ์

้ ตรูตวั ฉกำจพยำยำมเอำชนะด ้วยกำรใช ้เล่ห ์เพทุบำยแทนกำรใช ้กำลังซึงมั ่ นเคยใช ้แต่ไม่ บัดนี ศั ่ มเหงยุตล ่ ่งคังทำงกำยแล ่ ได ้ผลกำรกดขีข่ ิ งและถูกสวมรอยด ้วยภัยจำกกำรเย ้ำยวนในเรืองควำมมั ่ ่ ะเกียรติยศฝ่ ำยโลกพวกทีกรำบไหว ้รูปเคำรพถูกชักชวนให ้ยอมร ับควำมเชือของคริ สเตียนในส่วน ่ ่ ำคัญในส่วนอืนๆพวกเขำอ ่ หนึ่ งขณะทีพวกเขำยั งคงปฏิเสธควำมจริงทีส ้ำงตนว่ำยอมร ับพระเยซูใ ่ ่ ้ ้ นฐำนะพระบุตรของพระเจ ้ำและเชือในเรื องกำรสิ นพระชนม ์รวมถึงกำรกลับเป็ นขึนจำกตำยของพ ระองค ์ด ้วยแต่กลับไม่มค ี วำมสำนึ กในควำมผิดบำปและไม่รู ้สึกถึงควำมจำเป็ นในกำรกลับใจใหม่หรื ่ ่ เองที ้ ่ ำให ้พวกเขำคิ อกำรเปลียนแปลงจิ ตใจด ้วยกำรโอนอ่อนผ่อนตำมของพวกเขำในบำงเรืองนี ท ่ ำทุกฝ่ ำยจะได ้รวมเป็ นหนึ่ งเดียวบนหลักกำร ดว่ำคริสเตียนควรใช ้ควำมประนีประนอมต่อกันเพือว่ ่ แห่งควำมเชือในพระคริ สต ์{GC42.3}{GCth1735.1} ้ สตจักรตกอยูภ ่ มขังกำรทรมำนไฟและดำบล ้วนเป็ นพระ บัดนี คริ ่ ำยใต ้ภัยอันตรำยอันน่ ำกลัวทีคุ ่ ยบกับสิงเหล่ ่ ้ สเตียนบำงพวกยืนหยัดมั่นคงประกำศตัวว่ำจะไม่ยอมประนี พรนำนัปกำรเมือเที ำนี คริ ประนอมส่วนอีกพวกหนึ่ งต่ำงเห็นชอบกับกำรผ่อนปรนหรือกำรดัดแปลงรูปโฉมบำงประกำรแห่งค ่ ่ี ้ งยุยงว่ำกำร วำมเชือของตนแล ้วรวมเป็ นเอกภำพกับผูท้ ยอมร ับคริสต ์ศำสนำแต่เพียงบำงส่วนทังยั ้ กระทำเช่นนี อำจเป็ นช่องทำงในกำรนำคนเหล่ำนั้นไปสูก ่ ำรกลับใจอย่ำงแท ้จริงนั่นเป็ นเวลำแห่งคว ้ ำหร ับบรรดำผูต้ ด ่ ตย ์ซือของพระคริ ่ ้ ำมปวดร ้ำวอย่ำงสุดซึงส ิ ตำมทีสั สต ์ภำยใต ้เสือคลุ มแห่งคริสต ์ศ ้ ่ ดกร่อนควำมเชือและหั ่ ำสนำจอมปลอมนี เองซำตำนจึ งกำลังเล็ดลอดเข ้ำไปในคริสตจักรเพือกั นเ หควำมคิดของพวกเขำให ้ห่ำงไกลจำกพระวจนะแห่งควำมจริง{GC42.4}{GCth1735.2} ่ ดคริสเตียนส่วนใหญ่ยอมลดมำตรฐำนของตนและมีกำรรวมตัวกันขึนระหว่ ้ ในทีสุ ำงคริสต ์ศำส ่ นำและลัทธินอกศำสนำแม้ผู ้ทีกรำบไหว ้รูปเคำรพจะแสดงตัวว่ำกลับใจใหม่และเข ้ำร่วมกับคริสตจัก ่ ่ เคยกรำบไหว ่ รแล ้วก็ตำมแต่พวกเขำยังคงยึดติดอยูก ่ บ ั รูปเคำรพของตนเพียงแต่ปร ับเปลียนสิ งที ้บู ชำมำเป็ นรูปปั้นของพระเยซูและแม้กระทั่งรูปปั้นของนำงมำรีย ์รวมถึงพวกนักบุญต่ำงๆด ้วยเพรำะเ ้ อร ้ ้ำยแห่งกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพจึงแพร่เข ้ำสูค หตุนีเชื ่ ริสตจักรและยังก่อให ้เกิดผลอันร ้ำยกำจอยูเ่ ่ ่ ดเพียนพิ ้ ่ ่ รือยมำค ำสอนทีผิ ธก ี รรมอันงมงำยและพิธเี กียวด ้วยเรืองกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพถูกรวมเ ่ ่ ต้ ด ข ้ำไว ้ในควำมเชือของคริ สตจักรและในกำรนมัสกำรของเธอเมือผู ิ ตำมพระคริสต ์รวมเป็ นหนึ่ งเ ่ี ่ อมถอยและคริ ่ ดียวกับผูท้ กรำบไหว ้รูปเคำรพศำสนำของชำวคริสเตียนจึงเริมเสื สตจักรจึงสูญเสีย ์ ่ ได ้หลงไปกับกำรหลอกลวงนี ้ ควำมบริสท ุ ธิและอ ำนำจของเธอไปอย่ำงไรก็ตำมยังมีคนส่วนหนึ่ งทีไม่ ่ ่ี ตอ พวกเขำคงไว ้ซึงควำมจงร ักภักดีทมี ่ พระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดแห่งควำมจริงและกรำบนมัส กำรพระองค ์แต่เพียงผูเ้ ดียว{GC43.1}{GCth1735.3} ่ ำนมำผูท้ อ่ี ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด ่ ตลอดเวลำทีผ่ ิ ตำมพระคริสต ์จะแบ่งออกเป็ นสองจำพวกขณะทีพว กหนึ่ งหมั่นศึกษำชีวต ิ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและใช ้ควำมพยำยำมอย่ำงจริงจังในกำรแก ้ไขข ้อบกพ ร่องและเดินตำมรอยพระบำทของพระองค ์ผูท้ รงเป็ นแบบอย่ำงของตนส่วนอีกพวกหนึ่ งกลับหลบเ 29

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำไปปฏิบต ่ ดเผยให ้เห็นถึงควำมผิดพลำดของตนแม้ในสภำพ ลียงควำมจริ งอันเรียบง่ำยทีน ั ไิ ด ้ซึงเปิ ่ ทสุ ่ี ดของเธอคริสตจักรก็ไม่ได ้ประกอบไปด ้วยผูท้ สั ่ี ตย ์ซือผู ่ ท้ บริ ่ี สท ์ ่ี งใจไปเสียทังหม ้ ทีดี ุ ธิและผู ท้ จริ ่ ้ ใ่ นบำปเข ้ำไว ้ ดพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำทรงสอนไว ้แล ้วว่ำอย่ำร ับคนเหล่ำนั้นทีจงใจเกลื อกกลัวอยู ่ ควำมบกพร่องในอุปนิ สยั และท ในคริสตจักรแต่กระนั้นพระองค ์เองก็ยงั ทรงมีควำมสัมพันธ ์กับผู ้ทีมี ์ รงยินยอมให ้พวกเขำมีสท ิ ธิในกำรร ับผลประโยชน์นำนำประกำรจำกคำสอนต่ำงๆและแบบอย่ำงข ่ ำพวกเขำจะมีโอกำสมองเห็นควำมผิดพลำดของตนและปร ับปรุงแก ้ไขให ้ถูกต ้องใ องพระองค ์เผือว่ นท่ำมกลำงอัครสำวกสิบสองคนมีคนหนึ่ งเป็ นคนทรยศยูดำสได ้ร ับกำรยอมร ับไม่ใช่เพรำะอุปนิ สยั ่ ทีบกพร่ องของเขำแต่แม้ว่ำเขำมีควำมบกพร่องในอุปนิ สยั พระองค ์ก็ยงั ทรงยอมร ับเขำพระคริสต ์ท ่ ่ ำเขำจะเรียนรู ้ผ่ำนทำงคำสังสอนและแบบอย่ ่ รงนำเขำให ้มำข ้องเกียวกั บพวกสำวกเผือว่ ำงของพร ่ ่ อให ้เกิดอุปนิ สยั ของคริสเตียนแล ้วจึงถูกโน้มน้ำวให ้มองเห็นถึงคว ะองค ์ว่ำสิงใดเป็ นองค ์ประกอบทีก่ ์ ำมผิดพลำดของตนให ้กลับใจใหม่และให ้ชำระจิตวิญญำณของตนให ้บริสท ุ ธิโดยควำมช่ วยเหลือที่ ่ งควำมจริง”1เปโตร1:22แต่ยด มำจำกพระคุณของพระเจ ้ำ“ด ้วยกำรเชือฟั ู ำสไม่ยอมเดินตำมแสงที่ ทรงโปรดส่องมำยังเขำด ้วยพระมหำกรุณำธิคณ ุ เขำกลับปล่อยตัวจมปลักอยูใ่ นบำปเขำเปิ ดโอกำส ่ งอุปนิ สยั ในตัวเขำจึงผุดขึนเขำปล่ ้ ให ้กำรทดลองของซำตำนแทรกเข ้ำมำสันดำนชัวแห่ อยให ้ควำ ่ กตำหนิในเรืองควำมผิ ่ มนึ กคิดตกอยูภ ่ ำยใต ้กำรครอบงำของอำนำจมืดเขำโกรธเมือถู ดและจึงถูก ้ ชักนำให ้ก่ออำชญำกรรมอันอุกฉกรรจ ์ด ้วยกำรทรยศพระอำจำรย ์ของเขำฉันใดก็ฉันนั้นคนทังห ่ ้ภำยใต ้เปลือกนอกของกำรนับถือศำสนำจะเกลียดชังผูท้ มำรบกวนควำม ่ี ลำยผูบ้ ่มเพำะควำมชัวไว ่ สงบสุขด ้วยกำรประณำมวิถท ี ำงแห่งควำมผิดบำปของพวกเขำเมือโอกำสเหมำะๆมำถึ งพวกเขำจะ เป็ นเหมือนเช่นยูดำสคือทรยศผูท้ คอยตั ี่ กเตือนพวกเขำด ้วยควำมหวังดี{GC43.2}{GCth1736.

1} ่ ่ งคงเก็บซ่อนควำ อัครสำวกเผชิญหน้ำกับคนในคริสตจักรทีแสดงตั วว่ำเคร่งศำสนำในขณะทียั มผิดบำปไว ้อย่ำงลับๆอำนำเนี ยและสัปฟี รำสวมบทบำทของคนหลอกลวงนั้นพวกเขำแสร ้งทำว่ำไ ่ พระเจ ้ำแล ้วทังๆที ้ ยั ่ งคงซุกซ่อนบำงส่วนไว ้สำหร ับตัวเองด ้วยควำมโลภพระวิ ด ้มอบถวำยทุกสิงแด่ ่ ้จริงของผูเ้ สแสร ้งทังสองนี ้ ้ ้อัครทูตทรำบและกำร ญญำณแห่งควำมจริงทรงเปิ ดเผยอุปนิ สยั ทีแท ให ่ สท ์ พิพำกษำของพระเจ ้ำได ้กำจัดรอยเปื ้อนควำมโสโครกออกไปจำกคริสตจักรทีบริ ุ ธิพยำนหลั กฐ ้ ำให ้คนหน้ำไห ำนพิเศษจำกพระวิญญำณของพระคริสต ์ผูท้ รงทรำบควำมเป็ นไปในคริสตจักรนี ท ่ งหลำยอกสั ้ ่ ว ้หลังหลอกและกระทำควำมชัวทั นขวั ญหำยพวกเขำไม่อำจคงควำมสัมพันธ ์อันยำวน ่ นิสยั และอำรมณ์อย่ำงเสมอต ้นเสมอปลำยอีกต่อไปและเมือเกิ ่ ดกำ ำนกับตัวแทนของพระคริสต ์ทีมี ่ มเหงขึนท่ ้ ำมกลำงบรรดำผูต้ ด ่ี มใ รทดลองต่ำงๆร่วมกับกำรกดขีข่ ิ ตำมของพระองค ์จะมีเพียงผูท้ เต็ ้ กสิงเพื ่ อเห็ ่ นแก่ควำมจริงเท่ำนั้นทีมำเป็ ่ ่ ยบกันแล ้วคริสต จละทิงทุ นสำวกของพระองค ์ดังนั้นเมือเที ์ ้ได ้ตรำบเท่ำทีกำรกดขี ่ ่ มเหงยังมีอยูแ่ ต่เมือกำรกดขี ่ ่ มเหงสินสุ ้ ดลงคน จักรจึงคงควำมบริสท ุ ธิไว ข่ ข่ 30

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ได ้กลับใจด ้วยนำใสใจจริ ้ ้ มจ ่ ำนวนเข ้ำมำในคริ ทังหลำยที ไม่ งและด ้วยกำรอุทศ ิ ถวำยจนหมดสินเพิ ่ ่น{GC44.1}{GCth1736.2} สตจักรและซำตำนก็ได ้โอกำสเข ้ำยึดครองฐำนทีมั ้ แต่ควำมปรองดองจะไม่เกิดขึนเลยระหว่ ำงพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นเจ ้ำชำยแห่งควำมสว่ำงกับเจ ้ำแห่ง ้ ่ ควำมมืดและผูต้ ด ิ ตำมของทังสองฝ่ ำยก็ปรองดองกันไม่ได ้เช่นกันเมือคริ สเตียนตกลงปลงใจเข ้ำร่ว ่ ยวจำกลัทธินอกศำสนำพวกเขำจึงถลำตัวเข ้ำสูเ่ ส ้นทำงทียิ ่ งน ่ ำให ้ มพวกกับผูท้ กลั ี่ บใจเพียงครึงเดี ่ิ นดีป รีดำทีมั ่ นล่อลวงผูต้ ด ไปไกลห่ำงออกจำกควำมจริงซำตำนก็ยงยิ ิ ตำมพระคริสต ์จำนวนมำกม ่ นแล ้ ำยมหำศำลจำนวนหนึ่ งสำเร็จจำกนั้นมันก็ใช ้อำนำจของมันปรำบคนเหล่ำนั้นให ้อยูห ่ มัดยิงขึ ่ี งคงสัตย ์ซือต่ ่ อพระเจ ้ำไม่มผ ่ ะดลบันดำลให ้พวกเขำข่มเหงผูท้ ยั ี ู ้ใดเข ้ำใจวิธข ี ด ั ขวำงควำมเชือแท ้ ่ี งหนึ ้ั ่ งเคยเป็ นผูป้ กป้ องควำมเชือเหล่ ่ ของชำวคริสเตียนได ้ดีไปกว่ำผูท้ คร ำนั้นและโดยกำรรวมตัวกั ่ งควำมเชื ้ ่ ่ ่ บใจเพียงครึงเดี ่ ยวจำกพวกนอกศำสนำนี เองที ้ ่ นระหว่ำงคริสเตียนทีละทิ อและเพื อนที กลั ่ ่ ำคัญทีสุ ่ ดในหลักคำสอนของพระคริสต ์{GC45.1}{GCth1736.3} นำมำซึงกำรโจมตี เรืองส ่ี ่ ้ ่ น่ ่ ำสะอิดสะเอียนต่ำ ผูท้ จะเป็ นคนสัตย ์ซือในกำรยื นหยัดต่อต ้ำนกำรหลอกลวงทังหลำยและสิ งที ่ งๆซึงปลอมแปลงเข ้ำมำในครำบของนักศำสนำและแฝงตัวอยูใ่ นคริสตจักรจำเป็ นต ้องต่อสู ้ด ้วยคว ่ ำมกล ้ำหำญชำญชัยพระคัมภีร ์ไม่ได ้ร ับกำรยอมร ับให ้เป็ นมำตรฐำนของควำมเชือหลั กคำสอนเกี่ ่ ไว ้ ้ ยวกับเสรีภำพในกำรนับถือศำสนำถูกตรำหน้ำว่ำนอกรีตผิดหลักศำสนำและผูท้ ยึ ี่ ดควำมเชือนี ่ ยดชังและถูกเนรเทศ{GC45.2}{GCth1737.1} จะเป็ นทีเกลี ่ ดเยือและรุ ้ ่ งคงไว ้ซึงควำมซื ่ ่ ตย ์ตัดสินใจเลิกคบ หลังจำกควำมขัดแย ้งทียื นแรงคนส่วนน้อยทียั อสั ่ งควำมเชื ้ ่ ค ้ำสมำคมกับคริสตจักรทีละทิ อหำกเธอยั งคงปฏิเสธไม่ยอมปลดปล่อยตัวเองออกจำกคว ่ จ่ ำเป็ นอย่ำงยิง่ ำมเทียมเท็จและกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพพวกเขำเห็นว่ำกำรแยกตัวออกมำเป็ นสิงที ่ ำจิ หำกพวกเขำต ้องกำรจะปฏิบต ั ต ิ ำมพระวจนะของพระเจ ้ำพวกเขำไม่กล ้ำทนต่อควำมผิดทีจะน ่ นภัยอันตรำยต่อควำมเชือของลู ่ ตวิญญำณของตนไปสูค ่ วำมตำยและวำงแบบอย่ำงทีเป็ กหลำนก ่ นติสข ่ ำตำมข ้อตกลงทุกอย่ำงตรำบเท่ำที่ ำรจะได ้มำซึงสั ุ และควำมสำมัคคีน้ันพวกเขำพร ้อมทีจะท ้ ยังคงมีควำมภักดีตอ ่ พระเจ ้ำเพียงแต่พวกเขำรู ้สึกว่ำแม้สน ั ติสข ุ ก็มรี ำคำแพงเกินหำกต ้องซือหำม ำด ้วยกำรยอมสละหลักกำรหำกควำมสำมัคคีปรองดองจะได ้มำด ้วยกำรประนี ประนอมควำมจริงแ ละควำมชอบธรรมเท่ำนั้นแล ้วเรำก็ขอให ้เกิดกำรแตกแยกแม้ต ้องทำสงครำมก็ยน ิ ยอม{GC45.3}{ GCth1737.2} ่ ่ ใจแน่ วแน่ เห จะเป็ นกำรดีตอ ่ คริสตจักรและโลกสักเพียงไรหำกหลักกำรต่ำงๆทีเคยกระตุ ้นคนทีมี ้ ้ นขึนใหม่ ้ ่ี ยกตัวเองว่ำเป็ นคนของพระเจ ้ำมีกำรละเลยในเรืองหลั ่ ล่ำนั้นจะถูกรือฟื ในหัวใจของผูท้ เรี ่ นเสำหลักแห่งควำมเชือของคริ ่ ้ นตรำยแนวคิดทีว่​่ ำหลักคำสอนเห กคำสอนทีเป็ สเตียนจนถึงขันอั ้ ไม่ได ้มีควำมสลักสำคัญอะไรเป็ นควำมคิดเห็นทีก ่ ำลังได ้ร ับควำมนิยมขึนเรื ้ อยๆควำมเสื ่ ่ ล่ำนี ก็ อม 31

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำลังทำให ้อำนำจของพวกผู ้แทนซำตำนแข็งแกร่งขึนเช่ ้ นนั้นแล ้วบัดนี ทฤษฎี ้ ถอยเช่นนี ก เทียมเท็จ ้ ้ำยแรงซึงผู ่ ส้ ต ่ ่ วต ่ อต ้ำนและเปิ ดโปงนั้นจึงไ และกำรหลอกลวงขันร ั ย ์ซือในสมั ยก่อนเคยเสียงชี ิ เพือต่ ่ นผูอ้ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด ด ้รับกำรยอมรับด ้วยไมตรีจต ิ จำกคนนับพันซึงเป็ ิ ตำมของพระคริสต ์{GC46.

1}{GCth1737.3} ่ ลก ่ และควำ แท ้จริงแล ้วคริสเตียนในยุคแรกๆเป็ นกลุม ่ คนทีมี ั ษณะเฉพำะควำมประพฤติอน ั ไร ้ทีติ ่ ไม่ ่ รวนเรของพวกเขำเป็ นคำตำหนิ ทรบกวนควำมสงบสุ มเชือที ี่ ขของคนบำปอยูเ่ นื องๆแม้พวกเขำ ้ งไม่มส ่ ์ จะมีจำนวนเพียงน้อยนิ ดทังยั ี มบัตพ ิ สั ถำนตำแหน่ งหน้ำทีกำรงำนหรื อยศถำบรรดำศักดิแต่ ่ ่ ่ ่ ่ ปนิ สยั และคำสังส ่ พวกเขำก็สร ้ำงควำมอกสันขวั ญแขวนให ้แก่ผู ้ทีกระท ำควำมชัวณที ใดก็ ตำมทีอุ ่ อไปถึงด ้วยเหตุนีเองพวกเขำจึ ้ ่ ยดชังแก่คนอธรรมดังเช่ ่ นทีอำเบล ่ อนของพวกเขำเลืองลื งเป็ นทีเกลี ่ ยดชังแก่คนอธรรมอย่ำงคำอินฉันใดคนทีพยำยำมผลั ่ เป็ นทีเกลี กไสกำรหน่ วงเหนี่ ยวของพระวิญ ้ ่ ำให ้ชำวยิวปฏิเ ญำณบริสท ุ ธิก็์ จะปลิดชีวต ิ คนของพระเจ ้ำฉันนั้นและด ้วยเหตุผลเดียวกันนี เองที ท ์ สธและตรึงพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเพรำะควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิในพระอุ ปนิ สยั ของพระองค ์ตำหนิ ควำมเ ่ ่ ้ สมัยของพระคริสต ์จวบจนกระทั่งบัดนี สำ ้ ห็นแก่ตวั และควำมเสือมทรำมในตั วเขำอยูร่ ำไปนั บตังแต่ ่ ่ี วกผูส้ ต ั ย ์ซือของพระองค ์ก็ยงั คงปลุกเร ้ำควำมเกลียดชังและกำรโต ้แย ้งของผูท้ หลงร ักและเดินตำม ่ วิถท ี ำงแห่งควำมผิดบำปอยูเ่ รือยมำ{GC46.2}{GCth1737.4} ่ สยำห ์ทำนำยถึงกำรเสด็จมำ แล ้วเรำจะเรียกข่ำวประเสริฐว่ำเป็ นข่ำวแห่งสันติสข ุ ได ้อย่ำงไรเมืออิ ่ ตสวรรค ์มำแจ ้งข่ำวแก่บ บังเกิดของพระเมสสิยำห ์ท่ำนขนำนนำมพระองค ์ว่ำ“องค ์สันติรำช”เมือทู ้ ้ รรดำผูเ้ ลียงแกะว่ ำพระคริสต ์เจ ้ำเสด็จมำบังเกิดแล ้วนั้นทูตสวรรค ์ทังหลำยก็ รว่ มแซ่ซ ้องสรรเสริญ ่ ่ งสุดส่วนบนแผ่นดินโลกสันติสข อยูเ่ หนื อทีรำบแห่ งเบธเลเฮมว่ำ“พระสิรจิ งมีแด่พระเจ ้ำในทีสู ุ จงมีท่ ้ ่ ่ ้งไว ้ล่วงหน้ำ ำมกลำงมนุ ษย ์ทังหลำยที พระองค ์โปรดปรำนนั้น”ลูกำ2:14ดูเหมือนคำบอกกล่ำวทีแจ ้ ้ ควำมขัดแย ้งกับพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีว่​่ ำ“เรำไม่ได ้นำสันติภำพมำให ้แต่เ ทังสองประกำรนี จะมี รำนำดำบมำ”มัทธิว10:34 ่ ำควำมเข ้ำใจให ้ถูกต ้องแล ้วคำบอกกล่ำวทังคู ้ ส แต่เมือท ่ อดร ับกันได ้เป็ นอย่ำงดีข่ำวประเสริฐเป็ ่ ้ นข่ำวแห่งสันติสข ุ คริสต ์ศำสนำเป็ นแนวทำงซึงหำกยอมร ับและปฏิบต ั ต ิ ำมแล ้วทั่วทังโลกก็ จะเต็มไ ปด ้วยสันติภำพควำมสมำนฉันท ์และควำมสงบสุขศำสนำของพระคริสต ์จะรวมทุกคนทีร่ ับคำสอน ่ องพระรำชกิจของพระเยซูคอื กำรนำมนุ ษย ์ให ้กลั เข ้ำเป็ นหนึ่ งในควำมสัมพันธ ์อันแนบแน่ นฉันพีน้ ้ งคืนดีกบ ่ บคืนดีกบ ั พระเจ ้ำและด ้วยเหตุนีจึ ั เพือนมนุ ษย ์ด ้วยกันแต่ชำวโลกส่วนใหญ่ตกอยูภ ่ ำยใต ้ก ำรควบคุมของซำตำนศัตรูตวั เอ ้ของพระคริสต ์ข่ำวประเสริฐนำเสนอหลักกำรในกำรดำเนิ นชีวต ิ ซึง่ ่ แตกต่ ่ ้ งและพวกเขำจึงลุกขึนต่ ้ อ เป็ นสิงที ำงกับอุปนิ สยั และควำมปรำรถนำของพวกเขำอย่ำงสินเชิ ์ งเปิ ่ ดเผยและกล่ำวโทษควำมผิดบำปของตนทังยั ้ งข่มเหงแล ต ้ำนพวกเขำเกลียดชังควำมบริสท ุ ธิซึ ่ ่ ่ ์ งข่ำวประเสริฐนั้นโดยนัยนี ที ้ ว่​่ ำ ะบดขยีผู้ ้ทีรบเร ้ำถึงเรืองข ้อเรียกร ้องอันเทียงธรรมและศั กดิสิ์ ทธิแห่ 32

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ร ับกำรยกย่องเป็ นเหตุแห่งควำมจงเกลียดจงชังและกำรทะเลำะวิวำทข่ำวประเสริฐจึง ควำมจริงทีได ้ ถูกเรียกว่ำดำบด ้วยประกำรฉะนี {GC46.3}{GCth1738.1} ้ กของพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทีทรงยอมให ่ ่ กำรเตรียมกำรอันลำลึ ้คนชอบธรรมทนร ับกำรข่มเหงทีมำจำก ้ อของคนอธรรมสร ้ำงควำมฉงนสนเท่ห ์ให ้แก่คนมำกมำยทีอ่ ่ อนแอในควำมเชือมี ่ บำงคนถึงกับ นำมื ่ ้ ่ ดรุง่ เรืองขึนใน ้ พร ้อมทีจะละทิ งควำมไว ้วำงใจในพระเจ ้ำเหตุเพรำะพระองค ์ทรงปล่อยให ้คนต่ำช ้ำทีสุ ่ ่ ดกลับต ้องตกระกำลำบำกและทนทุกข ์ทรมำนจำกอำนำจทีโหดเหี ่ ้ ขณะทีคนดี และบริสท ุ ธิที์ สุ ยมจึ ้ งเกิดมีคำถำมผุดขึนมำว่ ำเหตุไฉนพระเจ ้ำผูท้ รงยุตธิ รรมทรงกอปรด ้วยพระเมตตำคุณและทรงฤท ่ มเหงได ้ถึงเพียงนี นี ้ ่ เป็ นคำถำ ธำนุ ภำพอันไพบูลย ์จึงทรงยอมทนต่อควำมอยุตธิ รรมและกำรกดขีข่ ่ มทีเรำไม่ ควรจะเข ้ำไปข ้องแวะด ้วยพระเจ ้ำประทำนสักขีพยำนแห่งร ักของพระองค ์ให ้แก่เรำอย่ำงเ พียงพอและเรำก็ไม่ควรสงสัยในควำมร ักมั่นคงของพระองค ์เพียงเพรำะควำมไม่เข ้ำใจของเรำเองใ ่ ่ ้ล่วงหน้ำถึงควำมส นเรืองพระรำชกิ จแห่งกำรทรงจัดเตรียมของพระองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงหยังรู ่ ดขึนในใจของบรรดำสำวกทั ้ ้ ้ งสัยทีจะผุ งหลำยในห ้วงเวลำแห่งกำรทดลองและควำมมืดมนนี พระอง ่ ค ์จึงตรัสกับพวกเขำไว ้ว่ำ“จงระลึกถึงคำทีเรำกล่ ำวกับพวกท่ำนแล ้วว่ำบ่ำวไม่ได ้เป็ นใหญ่กว่ำนำย ถ ้ำพวกเขำข่มเหงเรำเขำก็จะข่มเหงพวกท่ำนด ้วย”ยอห ์น15:20 ่ ่ ำทีผู ่ ต้ ด พระเยซูทรงทนทุกข ์เพือเรำมำกเสี ยยิงกว่ ิ ตำมของพระองค ์คนใดจะต ้องทนทุกข ์เพรำะ ้ ่ี ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ทนทุกข ์ทรมำนและต ้องพลีชพ ่ ควำมเหียมโหดของคนอธรรมผู ท้ ได ี เพือควำมเ ่ เพียงแค่กำลังเดินตำมรอยพระบำทของพระบุตรทีร่ ักของพระเจ ้ำเท่ำนั้นเอง{GC47.1}{GCth ชือก็ 1738.2} ่ “องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่ได ้ทรงเฉื่ อยช ้ำในเรืองพระสั ญญำของพระองค ์”2เปโตร3:9พระองค ์ไม่ได ้ ทรงลืมหรือละเลยบุตรชำยหญิงของพระองค ์เลยแต่พระองค ์ทรงปล่อยให ้คนอธรรมเผยอุปนิ สยั ทีแ่ ่ ำจะไม่มผ ่ ้ ท ้จริงของตนออกมำเพือว่ ี ู ้ใดทีปรำรถนำจะท ำตำมนำพระทั ยของพระองค ์อำจถูกหลอกใ ่ เกี ่ ยวกั ่ ่ วเขำเองจะไ นเรืองที บตัวเขำอนึ่ งคนชอบธรรมถูกนำลงในเตำไฟแห่งควำมทุกข ์ยำกก็เพือตั ์ อแบบอย่ ่ ่ ่ ด ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ุ ธิเพื ำงของเขำจะทำให ้ผูอ้ นมั ื่ ่นใจถึงควำมจริงจังในเรืองควำมเชื อแ ่ วิ่ ถท ละกำรนับถือศำสนำและเพือที ี ำงอันคงเส ้นคงวำของพวกเขำจะกล่ำวโทษคนไร ้ศำสนำและคน ่ เชือ{GC48.1}{GCth1739.1} ่ ทีไม่ ่ ำเมื่ พระเจ ้ำทรงปล่อยให ้คนอธรรมรุง่ เรืองและทรงยอมให ้เขำเผยควำมเป็ นศัตรูตอ ่ พระองค ์เพือว่ ่ อเขำเติมควำมชัวของตนจนเต็ มขนำดแล ้วทุกคนจะเข ้ำใจถึงควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณข ่ กคน องพระเจ ้ำในควำมพินำศย่อยยับของเขำวันแห่งกำรทรงแก ้แค ้นของพระองค ์เร่งเข ้ำมำเมือทุ ่ วงละเมิดพระบัญญัตแิ ละข่มเหงประชำกรของพระองค ์จะได ้รับค่ำตอบแทนอย่ำงสำสมตำมกำร ทีล่ ่ ่ ตอ กระทำของตนเมือพฤติ กรรมแห่งควำมทำรุณหรือไร ้ควำมเป็ นธรรมในทุกๆรูปแบบทีมี ่ ผูส้ ต ั ย ์ซือ่ 33

อำนำจสัมบูรณ์

ของพระเจ ้ำจะถูกปร ับโทษเสมือนหนึ่ งว่ำเป็ นกำรกระทำต่อองค ์พระคริสต ์เอง{GC48.2}{GCth17 39.2} ่ ำคัญกว่ำซึงควรได ่ ้ ครทูตเ ยังมีอก ี คำถำมหนึ่ งทีส ้ร ับกำรเอำใจใส่จำกคริสตจักรต่ำงๆในสมัยนี อั ่ งใจจะด ้ ปำโลกล่ำวว่ำ“ทุกคนทีตั ำเนิ นชีวต ิ ตำมทำงของพระเจ ้ำในพระเยซูคริสต ์จะถูกข่มเหง”2ทิโ มธี3:12 ้ เพียงเหตุผลเดียวคือว่ำคริสต แล ้วเหตุไฉนจึงดูประหนึ่ งว่ำกำรข่มเหงหลับใหลไปนำนถึงป่ ำนนี มี ้ ่ จักรคล ้อยตำมมำตรฐำนของโลกจึงไม่อำจปลุกกำรต่อต ้ำนให ้กระพือขึนศำสนำที แพร่ หลำยอยูใ่ น ้ มล ์ งเป็ ่ นเอกลักษณ์แห่งควำมเชือของคริ ่ สมัยของเรำนี ไม่ ี ก ั ษณะของควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิซึ สเตี ้ เนื ้ ่ องจำกวิญญำณแห่งกำรประนี ประนอมต่อคว ยนในสมัยของพระคริสต ์หรือสมัยของอัครทูตทังนี ่ิ งพระวจนะของพระเจ ้ำและเพรำะผูศ้ ร ัทธำใน ำมผิดบำปเพรำะกำรละเลยต่อควำมจริงอันใหญ่ยงแห่ ศำสนำเสมอชีวต ิ ของตนมีจำนวนเพียงน้อยนิ ดในคริสตจักรอันเป็ นเหตุให ้คริสต ์ศำสนำกลำยเป็ น ่ ยมชมชอบแก่ชนชำวโลกขอให ้เกิดกำรฟื ้ นฟูควำมเชือและควำมเข ่ ทีนิ ้มแข็งอย่ำงคริสตจักรสมัยเ ่ ้ ดแล ้ววิญญำณแห่งกำรกดขีข่ ่ มเหงจะถูกปลุกและไฟแห่งกำรประหัตประหำรจะถูกจุด ริมแรกขึ นเถิ ้ กครง{GC48.3}{GCth1739.3} ้ั ให ้ลุกขึนอี

34

อำนำจสัมบูรณ์

บท3-ยุคมืดทำงจิตวิญญำณ ่ ่ ยนไปยังชำวเมืองเธสะโลนิ กำนั้นอัครทูตเปำโลพยำกรณ์ถงึ กำรละทิ ้ ในจดหมำยฉบับทีสองที เขี ่ งใหญ่ ้ั ่ี ผลก่อให ้เกิดอำนำจของระบอบเปปำซี[papacy]เปปำซีหมำยถึงระบอบ งควำมเชือคร ทจะมี ่ พระสันตะปำปำทรงเป็ นองค ์ประมุข]ท่ำนประกำศว่ำวันของพระคริสต ์จะยังมำไม่ถ ึ กำรปกครองทีมี ง“จนกว่ำจะมีกำรกบฏเสียก่อนและคนนอกกฎหมำยนั้นจะปรำกฏตัวคือลูกแห่งควำมพินำศผูก้ ด ี ้ ดขวำงและยกตัวขึนต่ ้ อสู ้ทุกสิงที ่ ได ่ ้ชือว่ ่ ำเป็ นพระหรือสิงที ่ เขำไหว ่ กันขั ้นมัสกำรนั้นแล ้วมันก็จะนั่ง ่ ำนั้นท่ำนอัครทูตยังเตือนพีน้ ่ องของต ในพระวิหำรของพระเจ ้ำประกำศตัวว่ำเป็ นพระเจ ้ำ”และยิงกว่ ่ ำงำนอยูแ่ ล ้ว”2เธสะโลนิ กำ2:3,4,7 นว่ำ“เพรำะว่ำอำนำจลึกลับนอกกฎหมำยนั้นก็เริมท ่ ้นท่ำนยังมองเห็นว่ำหลักคำสอนผิดๆกำลังคืบคลำนเข ้ำมำสูค แม้กระทั่งในสมัยยุคแรกเริมนั ่ ริส ่ ตจักรแล ้วซึงเตรี ยมทำงให ้เกิดกำรพัฒนำไปสูร่ ะบอบเปปำซี{GC49.1}{GCth1740.1} ในช่วงแรกเป็ นไปอย่ำงลับๆและอย่ำงเงียบๆทีละเล็กทีละน้อยและจำกนั้นก็คอ ่ ยๆแผ่อท ิ ธิพลมำก ่ นและเข ้ ่ ่ ยิงขึ ้ำครอบงำจิตใจของผูค้ น“อำนำจลึกลับนอกกฎหมำย”ดำเนิ นงำนทีหลอกลวงและหมิ ้ ำงก ้ำวหน้ำต่อไปขนบธรรมเนี ยมประเพณีของลัทธินอกศำสนำค่อยๆคืบคล นประมำทพระเจ ้ำนี อย่ ำนเข ้ำมำสูค ่ ริสตจักรอย่ำงแทบไม่ทน ั รู ้ตัววิญญำณแห่งกำรประนี ประนอมและกำรคล ้อยตำมกันถู ่ ่ งด ้วยกำรกดขีข่ ่ มเหงอย่ำงทำรุณโหดร ้ำยซึงคริ ่ สตจักรต ้องทนอยูภ กหน่ วงเหนี่ ยวไว ้ชัวขณะหนึ ่ ำย ่ ่ มเหงยุตล ใต ้ลัทธินอกศำสนำแต่เมือกำรกดขี ข่ ิ งและคริสต ์ศำสนำเข ้ำไปสูร่ ำชสำนักและพระรำชวั ้ ้ งของบรรดำกษัตริย ์ทังหลำยคริ สตจักรละทิงควำมเรี ยบง่ำยอันถ่อมตนของพระคริสต ์และของอัคร ้ ่ ับควำมโอ่อำ่ และควำมทะนงตนของบรรดำนักบวชและผูป้ กครองขอ ทูตทังหลำยของพระองค ์เพือร ่ ้อกำหนดต่ งคนนอกศำสนำและคริสตจักรนำทฤษฎีและขนบธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์เข ้ำมำแทนทีข ่ กำรกลั ่ ำงๆของพระเจ ้ำในช่วงต ้นศตวรรษทีสี บใจมำเป็ นคริสเตียนแต่ในนำมของจักรพรรดิคอนส ่ ่ ่ กคลุมด ้วยรูปแบ แตนตินสร ้ำงควำมชืนชมยิ นดีอน ั ยิงใหญ่ ให ้กับคริสตจักรและวิถท ี ำงของโลกซึงถู ้ ่ ้ บแห่งควำมชอบธรรมก็ก ้ำวเข ้ำมำในคริสตจักรบัดนี กำรงำนแห่ งควำมเสือมทรำมพั ฒนำขึนอย่ ำง ่ เหมือนว่ำลัทธินอกศำสนำหำยสำบสูญไปแต่แท ้จริงแล ้วมันกำลังเป็ นผูม้ ช รวดเร็วในขณะทีดู ี ัยต่ำง ่ องโ ่ หำกวิญญำณของเธอเข ้ำมำควบคุมคริสตจักรมีกำรนำหลักคำสอนพิธก ี รรมและควำมเชือเรื ่ ่ ชคลำงต่ำงๆเข ้ำมำผสมผสำนกับควำมเชือและกำรนมั สกำรของพวกทีประกำศว่ ำเป็ นผูต้ ด ิ ตำมพ ระคริสต ์{GC49.2}{GCth1740.2} ้ งผลทำให ้เกิดกำรพัฒนำ“คน กำรประนี ประนอมระหว่ำงลัทธินอกศำสนำและคริสต ์ศำสนำนี ส่ ้ งถู ่ กทำนำยไว ้ในคำพยำกรณ์แล ้วว่ำจะเป็ นผูต้ อ ้ นอกกฎหมำย”ขึนซึ ่ ต ้ำนและยกตนขึนเหนื อพระเ ่ งใหญ่ ่ ้ ่ นอนุ สรณ์แห่งค จ ้ำระบอบศำสนำเทียมเท็จทียิ นั้นเป็ นผลงำนชินเอกของอ ำนำจซำตำนซึงเป็ 35

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ งบนบัลลังก ์เพือปกครองโลกตำมที ่ ่ นต ้องกำร{GC50. วำมพยำยำมของมันในกำรยกตัวเองขึนนั มั 1}{GCth1741.1} ้ั ่ งซำตำนเคยพยำยำมทีจะประนี ่ ครงหนึ ประนอมกับพระคริสต ์มันมำหำพระบุตรของพระเจ ้ำในถิ่ ่ ้ั นทุรกันดำรแห่งกำรทดลองนั้นและแสดงให ้พระองค ์ทอดพระเนตรอำณำจักรและควำมยิงใหญ่ ทงห ้ นเสนอทีจะมอบทุ ่ ่ ้ในพระหัตถ ์ของพระองค ์หำกพระองค ์จะทรงยอมร ับอำนำจ มดของโลกนี มั กสิงไว ่ ่ สูงสุดของเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดพระคริสต ์ทรงตำหนิ ผูล้ อ ่ ลวงทีอวดดี และทรงขับไล่มน ั ไปเสียแต่เมือ ้ ้แก่มนุ ษย ์มันประสบผลสำเร็จทียิ ่ งใหญ่ ่ ่ จะได ่ ซำตำนนำเสนอกำรทดลองเดียวกันนี ให กว่ำเพือที ้มำ ่ ซึงสมบั ตแิ ละเกียรติยศทำงโลกคริสตจักรถูกชักนำให ้แสวงหำควำมพอใจและกำรสนับสนุ นจำกเห ่ิ ้ สตจักรปฏิเสธพระคริสต ์และถูกชักชวนให ้แสดงควำม ล่ำผูย้ งใหญ่ ของโลกและด ้วยกำรทำเช่นนี คริ ่ คอื บิชอปแห่งกรุงโรม[bishopบิชอปหมำยถึงสังฆรำชหรือ จงร ักภักดีตอ ่ ตัวแทนของซำตำนซึงก็ มุขนำยกเป็ นผู ้ปกครองดูแล]{GC50.2}{GCth1741.2} ่ หนึ่ งในบรรดำหลักคำสอนสำคัญของลัทธิโรมันคือพระสันตะปำปำทรงเป็ นประมุขทีประจั กษ ์แ ก่ตำของคริสตจักรสำกลของพระคริสต ์ทรงมีอำนำจสูงสุดเหนื อบิชอปและศิษยำภิบำลทั่วทุกมุมโ ้ ้วพระสันตะปำปำยังทรงได ้ร ับตำแหน่ งของเทพเจ ้ำอีกด ้วยคือ“องค ์พระสันต ลกนอกเหนื อจำกนีแล ้ ษย ์ทุกคนต ้องแ ะปำปำพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”(โปรดดูภำคผนวก)และได ้ร ับกำรเทิดทูนให ้เป็ นผูไ้ ม่รู ้พลังมนุ ่ ่ รกันดำรแห่งกำรทดลองนั้นก็ สดงควำมจงร ักภักดีข ้อกล่ำวอ ้ำงเดียวกันทีซำตำนเรี ยกร ้องในถินทุ ่ ยังคงถูกเรียกร ้องโดยผ่ำนคริสตจักรแห่งโรมและคนจำนวนมหำศำลก็พร ้อมทีจะมอบถวำยกำรนมั สกำรแก่มน ั {GC50.3}{GCth1741.3} ์ ำงกล ้ำท ้ำทำยสวรรค ์นี เหมื ้ แต่ผูท้ ย่ี ำเกรงและถวำยเกียรติพระเจ ้ำเผชิญหน้ำกับกำรอ ้ำงสิทธิอย่ ่ อนเช่นทีพระคริ สต ์ทรงเผชิญหน้ำกับกำรชักชวนของศัตรูเจ ้ำเล่ห ์นั้นด ้วยพระดำร ัสทีว่​่ ำ“จงกรำบ นมัสกำรองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำของท่ำนและปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์แต่ผูเ้ ดียว”ลูกำ4:8 ้ ษย ์คนใดให ้เป็ นผู ้ พระเจ ้ำไม่ทรงเคยเปรยไว ้ในพระวจนะของพระองค ์ว่ำพระองค ์ทรงแต่งตังมนุ ่ ำนำจสูงสุดของระบอบเปปำซีนั้นตรงกันข ้ำมกับคำสอนของพ นำในคริสตจักรหลักคำสอนเรืองอ ระคัมภีร ์พระสันตะปำปำไม่อำจมีอำนำจเหนื อคริสตจักรของพระคริสต ์ได ้นอกจำกจะได ้มำด ้วยกำ รฉกชิงเท่ำนั้น{GC51.1}{GCth1741.4} บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันยืนกรำนกล่ำวหำชำวโปรเตสแตนต ์ว่ำเป็ นพวกนอกรีตและจงใจแยกตัว ออกจำกคริสตจักรแท ้แต่คำกล่ำวหำเหล่ำนี น่้ ำจะใช ้ได ้ดีกบ ั ตัวพวกเขำเองมำกกว่ำพวกเขำเป็ นผู ้ ้ ่ ได ่ ้ทรงมอบให ้กับพวกธรรมิกชนค ที่รือธงของพระคริ สต ์ลงและตีตวั ออกห่ำงจำก“หลักควำมเชือที ้ั ยวสำหรับตลอดไป”ยูดำ3{GC51.2}{GCth1741.5} รงเดี

36

อำนำจสัมบูรณ์

์ ำให ้มนุ ษย ์มองเห็นกำรหลอกลวงและต ้ำนทำนอำนำ ซำตำนรู ้ดีแก่ใจว่ำพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิจะท จของมันได ้แม้กระทั่งพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกก็ยงั ทรงต่อต ้ำนกำรโจมตีของมันด ้วยพระวจนะพระ ้ องกันกำรจูโ่ จมในทุกๆรูปแบบด ้วยตรัสว่ำ“พระคัมภีร ์เขี คริสต ์ทรงยกโล่แห่งควำมจริงนิ ร ันดร ์ขึนป้ ่ ่ ยนไว ้ว่ำ”พระองค ์ทรงต ้ำนทุกข ้อเสนอของศัตรูคอ ู่ ริด ้วยพระปัญญำและอำนำจของพระวจนะเพือที ซำตำนจะยังคงมีอท ิ ธิพลอยูเ่ หนื อมนุ ษย ์และสร ้ำงอำนำจให ้แก่ผูช ้ ว่ งชิงอย่ำงระบอบเปปำซีน้ันมันต ้ องควบคุมให ้ขำดควำมรู ้ในพระคัมภีร ์พระคัมภีร ์จะยกชูพระเจ ้ำและจัดวำงมนุ ษย ์ผูม้ ข ี ด ี จำกัดไว ้ให ้ ่ ้จริงของเขำด ้วยเหตุนีมั ้ นจึงต ้องปกปิ ดและปรำบปรำมควำมจริงอันศักดิสิ์ ทธิ ์ อยูใ่ นสถำนภำพทีแท ้ ้ ่ ้ำ ทังหลำยในพระคั มภีร ์คริสตจักรแห่งโรมนำตรรกศำสตร ์นี มำใช ้นับเป็ นเวลำหลำยร ้อยปี มีคำสังห มแจกจ่ำยพระคัมภีร ์ห ้ำมประชำชนอ่ำนหรือมีพระคัมภีร ์ไว ้ในบ ้ำนและมีเพียงพวกนักบวชกับพระร ่ ควำมคำสอนต่ำงๆของพระคัมภีร ์เพือสนั ่ ำชำคณะผูไ้ ม่มห ี ลักธรรมเท่ำนั้นทีตี บสนุ นกำรแอบอ ้ำงข ้ ่ ้ องพวกเขำด ้วยเหตุนีพระสั นตะปำปำจึงทรงเป็ นทียอมร ับกันแทบทั่วทังโลกในฐำนะตั วแทนของพร ้ งมี ่ อำนำจเหนื อคริสตจักรและรัฐ{GC51.3}{GCth1742.1} ะเจ ้ำในโลกนี ซึ ่ ่ บเท็จถูกนำออกไปแล ้วซำตำนก็ทำงำนตำมควำมต ้องกำรของมันคำพยำกรณ์กล่ำ เมือเครื องจั ่ วไว ้แล ้วว่ำระบอบเปปำซี“จะคิดเปลียนแปลงวำระและธรรมบั ญญัตต ิ ำ่ งๆ”ดำเนี ยล7:25ระบอบเปปำ ่ ่ ำงำนนี เพื ้ อจะท ่ ซีไม่รอช ้ำทีจะพยำยำมเริ มท ำให ้มีคนกลับใจจำกลัทธินอกศำสนำเข ้ำมำนั้นมีกำร ่ ่ ้พวกเขำกรำบไหว ้บูชำและด ้วยกำรกำรทำเช่นนั้นจะเป็ นกำร นำบำงสิงมำทดแทนรู ปเคำรพเพือให สนับสนุ นกำรยอมร ับคริสต ์ศำสนำแต่เพียงในนำมกำรกรำบไหว ้บูชำรูปปั้นและวัตถุมงคลต่ำงๆค่อ ่ ดมีคำสังจำกที ่ ่ ยๆทยอยเข ้ำมำสูก ่ ำรนมัสกำรของคริสเตียนในทีสุ ประชุ มสภำ(โปรดดูภำคผนวก)จั ้ ้มีระเบียบกำรกรำบไหว ้บูชำรูปเคำรพขึนเพื ้ อให ่ ้งำนแห่งกำรลบหลูพ ดตังให ่ ระเจ ้ำสมบูรณ์แบบโรม ์ ยนแปลงพระบั ่ ่ ่ ้ำมกำรกรำบไหว ้รู จึงถือสิทธิเปลี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำโดยลบพระบัญญัตข ิ ้อทีสองที ห ่ บออกเป็ นสองข ้อเพือให ่ ้ค ปเคำรพออกจำกพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเสียและแบ่งพระบัญญัตข ิ ้อทีสิ งจำนวนข ้อในพระบัญญัตไิ ว ้เหมือนเดิม{GC51.4}{GCth1742.2} ่ ่ นซำตำ ้ จิตใจทียอมต่ อลัทธินอกศำสนำนั้นเปิ ดทำงให ้กับกำรละเลยอำนำจของสวรรค ์มำกยิงขึ ่ อท ้ งเหยียบย่ำพระบัญญัตข ่ กด ้วยและพยำยำ นทำงำนผ่ำนพวกผูน้ ำคริสตจักรทีไม่ ุ ศ ิ ตนทังยั ิ ้อสีอี ่ ้ ้เป็ นวันบริสท ์ มนำวันสะบำโตอันเก่ำแก่วน ั ทีพระเจ ้ำทรงอวยพระพรและทรงตังไว ุ ธิ(ปฐมกำล2:2,3) ่ นั้นออกไปและแทนทีวั่ นนั้นด ้วยกำรยกชูวน ั ฉลองเทศกำลทีคนนอกศำสนำถื อร ักษำในฐำนะ“วันแ ห่งกำรเคำรพยกย่องพระอำทิตย ์” ้ ่ ่ ้ ได ้ทำอย่ำงเปิ ดเผยในศตวรรษต ้นๆคริสเตียนทังหมด ้ นั้นขึนในช่ วงเริมแรกกำรเปลี ยนแปลงนี ไม่ ่ ้จริงอยูพ ่ ่ ำพระ ก็ยงั ถือร ักษำวันสะบำโตทีแท ่ วกเขำระวังหวงแหนเพือถวำยเกี ยรติพระเจ ้ำและเชือว่ ่ ์ งข ้อบัญญัตอิ ย่ำงกระ บัญญัตข ิ องพระองค ์นั้นปร ับเปลียนไม่ ได ้พวกเขำปกป้ องควำมศักดิสิ์ ทธิแห่ ้ ่ ่ ่ ้สำเร็จตำ ตือรือร ้นแต่ซำตำนทำงำนผ่ำนตัวแทนทังหลำยของมั นด ้วยเล่ห ์เหลียมอั นยิงใหญ่ เพือให 37

อำนำจสัมบูรณ์

่ นตังเป้ ้ ำหมำยไว ้เพือว่ ่ ำควำมสนใจของประชำชนจะถูกหันเหไปยังวันอำทิตย ์วันอำทิตย ์ถูกตังใ ้ มทีมั ่ ้ ห ้เป็ นเทศกำลเพือเฉลิ มฉลองกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระคริ สต ์มีกำรประกอบพิธก ี รรม ทำงศำสนำในวันนั้นแต่กระนั้นก็ยงั ถือวันนั้นเป็ นวันแห่งกำรพักผ่อนหย่อนใจส่วนวันสะบำโตก็ยงั ์ มีกำรถือร ักษำอย่ำงบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิ{GC52.1}{GCth1742.3} ซำตำนเตรียมทำงสำหรับทำงำนตำมแผนให ้สำเร็จด ้วยกำรชักนำชำวยิวสมัยก่อนกำรเสด็จมำ ้ั ่ ้มงวดทีสุ ่ ดจนทำให ้กำ ครงแรกของพระคริ สต ์ให ้แบกภำระของวันสะบำโตด ้วยกฎเกณฑ ์ต่ำงๆทีเข ้ นฉวยโอกำสโดยกำรใช ้แสงสว่ำงจอมปลอมซึงโด ่ รถือร ักษำวันสะบำโตกลำยเป็ นภำระหนักบัดนี มั ้ นทำให ้ทุกคนมองวันสะบำโตว่ำเป็ นภำระมันโยนควำมเหยียดหยำมใส่วน ยวิธน ี ี มั ั สะบำโตว่ำเป็ นส ่ สเตียนทั่วไปยังคงถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ นวันฉลองทีมี ่ ควำมสุขต่อไปมั ถำบันของพวกยิวขณะทีคริ นชักนำพวกเขำด ้วยกำรทำให ้วันสะบำโตเป็ นวันอดอำหำรและวันแห่งควำมโศกเศร ้ำและควำมสิน้ ่ ่ ตอ หวังเพือแสดงควำมเกลี ยดชังของพวกเขำทีมี ่ ศำสนำยิว{GC52.2}{GCth1743.1} ่ จั ่ กรพรรดิคอนสแตนตินตรำพระรำชกฤษฎีกำฉบับหนึ่ งขึนเพื ้ อตั ่ งวั ้ ในช่วงต ้นของศตวรรษทีสี ้ กรวรรดิโรม(โปรดดูภำคผนวก)วันของดวงอำ นอำทิตย ์ให ้เป็ นวันนักขัตฤกษ ์ของร ัฐตลอดทั่วทังจั ่ ่ ทิตย ์เป็ นทีเคำรพนั บถือของประชำชนลัทธินอกศำสนำของพระองค ์และเป็ นวันทีพวกคริ สเตียนถ ่ี วำยเกียรติเป็ นนโยบำยของจักรพรรดิทจะประสำนผลประโยชน์ ทไม่ ี่ ลงตัวระหว่ำงลัทธินอกศำสนำ ่ จำกบรรดำบิ ้ กับคริสต ์ศำสนำพระองค ์ได ้ร ับแรงกระตุ ้นให ้ดำเนิ นเรืองนี ชอปของคริสตจักรผู ้ถูกขับ ่ ้ สเตียนและคนนอกศำส เคลือนด ้วยควำมทะเยอทะยำนและกำรกระหำยอำนำจโดยคิดว่ำหำกทังคริ นำจะถือร ักษำวันเดียวกันแล ้วก็จะเป็ นกำรสนับสนุ นให ้คนนอกศำสนำยอมรับคริสต ์ศำสนำแต่เพี ้ ำให ้อำนำจและเกียรติยศของคริสตจักรเจริญรุง่ เรืองยิงขึ ่ นแต่ ้ ยงในนำมและด ้วยกำรทำเช่นนี จะท ข ่ สเตียนมำกมำยทีเกรงกลั ่ ่ ควำมศักดิสิ์ ทธิ ์ ณะทีคริ วพระเจ ้ำถูกชักนำให ้มองวันอำทิตย ์ว่ำเป็ นวันทีมี ่ ้จริงเป็ นวันบริสท ์ ในระดับหนึ่ งนั้นพวกเขำก็ยงั คงถือร ักษำวันสะบำโตทีแท ุ ธิของพระเจ ้ำและถือร ัก ่ งตำมพระบัญญัตข ่ {GC53.1}{GCth1743.2} ่ ษำวันนั้นด ้วยควำมเชือฟั ิ ้อทีสี ้ ่ จอมหลอกลวงยังทำงำนของมันไม่เสร็จมันตังใจที จะรวบรวมโลกคริ สเตียนให ้เข ้ำมำอยูภ ่ ำยใต ้ร่ มธงของมันและใช ้อำนำจของมันผ่ำนทำงตัวแทนของมันคือพระสันตะปำปำผูท้ รงถือว่ำตนเป็ นตัว ่ บใจเพียงครึงๆกลำงๆพระรำช ่ แทนของพระคริสต ์มันทำงำนนี ส้ ำเร็จโดยอำศัยคนนอกศำสนำทีกลั ่ ่ กใฝ่ ทำงโลกมีกำรจัดประชุมสภำอยูบ ำคณะทีทะเยอทะยำนใฝ่ สูงและพวกสมำชิกคริสตจักรทีฝั ่ ่อย ้ั นระยะๆซึงมี ่ กำรเรียกบรรดำผูม้ อ ครงเป็ ี ำนำจในคริสตจักรจำกทั่วทุกมุมโลกมำชุมนุ มกันในกำรปร ้ั ่ ะชุมสภำแทบทุกครงจะเหยี ยบย่ำวันสะบำโตทีพระเจ ้ำทรงสถำปนำไว ้นั้นให ้ต่ำลงทีละเล็กทีละน้อย ่ นด ้ ้วยเหตุนีในที ้ ่ ดวันเฉลิมฉลองของพวกนอกศำ ขณะทีวั่ นอำทิตย ์ได ้ร ับกำรยกชูให ้สูงมำกยิงขึ สุ สนำจึงได ้ร ับเกียรติให ้เป็ นสถำบันหนึ่ งของพระเจ ้ำขณะทีวั่ นสะบำโตของพระคัมภีร ์กลับถูกประกำ 38

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี อร ักษำวันนั้นจะถูกประณำมว่ำเป็ นผูท้ ถู ศว่ำเป็ นเครืองหมำยของศำสนำยิ วและผูท้ ถื ี่ กแช่งสำป{G C53.2}{GCth1743.3} ้ ่ ้ อสู ้ทุกสิงที ่ ได ่ ้ชือว่ ่ ำเป็ นพระหรื ผูล้ ะทิงควำมเชื อคนส ำคัญนั้นทำงำนสำเร็จด ้วยกำรยกตัวขึน“ต่ ่ เขำไหว ่ อสิงที ้นมัสกำรนั้น”2เธสะโลนิ กำ2:4จนเป็ นผลสำเร็จ{GCth1743.4} ่ ่ บอกมนุ ้ เขำกล ้ำเปลียนกฎเพี ยงข ้อเดียวในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีชี ษย ์ทุกคนอย่ำงไม่ผด ิ พล ่ ่ เปิ ่ ดเผยให ้เห็นว่ำพระเจ ้ำทรงเป็ ำดถึงพระเจ ้ำองค ์เทียงแท ้และผูท้ รงพระชนม ์อยูพ ่ ระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ นพระผูส้ ร ้ำงฟ้ ำและแผ่นดินโลกและด ้วยเหตุฉะนั้นจึงทรงแตกต่ำงจำกพระเทียมเท็จทังหมดวั นสะ ่ สรณ์ถงึ พระรำชกิจแห่งกำรทรงสร ้ำงว่ำวันทีเจ็ ่ ดได ้ร ับกำรทรงตังไว ้ ้ให ้เป็ นวันบริสท บำโตเป็ นดังอนุ ุ ์ นวันพักผ่อนสำหร ับมนุ ษย ์เป็ นวันทีทรงออกแบบไว ่ ธิเป็ ้ให ้จดจำพระเจ ้ำผู ้ทรงพระชนม ์อยูไ่ ว ้ในจิตใ ่ ชวี ต จของมนุ ษย ์อยูเ่ สมอในฐำนะทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดของสิงมี ิ และเป็ นผูท้ มนุ ี่ ษย ์ต ้องเคำรพสักกำ ่ นมนุ ษย ์ออกไปจำกควำมจงร ักภักดีตอ ่ งพระบัญญั ระซำตำนมุ่งมั่นทีจะหั ่ พระเจ ้ำและจำกกำรเชือฟั ติของพระองค ์เพรำะฉะนั้นมันจึงหันควำมพยำยำมของมันมำต่อสู ้โดยเฉพำะกับพระบัญญัตข ิ ้อนั้ ่ ไปยั ้ งพระเจ ้ำในฐำนะพระผูส้ ร ้ำง{GC53.3}{GCth1744.1} นทีชี ้ ้ บัดนี ชำวโปรเตสแตนต ์ผลักดันว่ำกำรกลับเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระคริ สต ์ในวันอำทิต ย ์ทำให ้วันนั้นเป็ นวันสะบำโตของคริสเตียนแต่ไม่มห ี ลักฐำนดังกล่ำวในพระคัมภีร ์พระคริสต ์หรืออั ้ วน ครทูตของพระองค ์ไม่เคยให ้เกียรติเช่นนี แก่ ั ดังกล่ำวกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ในฐำนะเป็ นสถำบั ่ นหนึ่ งของคริสเตียนมีแหล่งกำเนิ ดมำจำก“อำนำจลึกลับนอกกฎหมำย”นั้น2เธสะโลนิ กำ2:7ซึงแ ่ ำงำนของมันแล ้วพระยำห ์เวห ์ทรงร ับระบอบเปปำซีให ้เป็ นบุตรตัง้ ม้ในสมัยของเปำโลเองมันก็เริมท ่ ่ ่ งขึนเพื ้ อใช ่ ้เป็ นหลักฐำนสำหร ับกำรเปลียนแปลงที ่ ่ แต่เมือใดและที ไหนมี เหตุผลอะไรทีฟั พระคั มภีร ์ ไม่ได ้รับรอง{GC54.1}{GCth1744.2} ่ ้ นมำอย่ ้ ่ กหลักอยูใ่ นน ในศตวรรษทีหกระบอบเปปำซี ถก ู จัดตังขึ ำงมั่นคงแล ้วเป็ นฐำนอำนำจทีปั ้ นประมุขเหนื อคริสตจักรทังหมดลั ้ ครของจักรพรรดิและบิชอปแห่งกรุงโรมได ้ร ับกำรสถำปนำขึนเป็ ์ ่ ทธินอกรีตมอบตำแหน่ งให ้กับระบอบเปปำซีพญำนำคให ้“ฤทธิเดชบั ลลังก ์และสิทธิอำนำจยิงใหญ่ ้ วงเวลำ1,260ปี แห่งกำรกดขีข่ ่ มเหงของระบอบเปปำ ของมันแก่สต ั ว ์ร ้ำยนั้น”วิวรณ์13:2และบัดนี ช่ ่ ่ ้นขึนแล ้ ซีตำมทีพระธรรมดำเนี ยลและพระธรรมวิวรณ์พยำกรณ์ไว ้นั้นก็เริมต ้ว(ดำเนี ยล7:25วิวร ณ์13:5่ ้ ่ 7)(โปรดดูภำคผนวก)คริสเตียนถูกบังคับให ้เลือกทีจะยอมทิ งควำมสั ตย ์ซือของพวกเขำหรื อยอมร ั ่ อยๆตำยในคุกมืดหรือจะยอมตำยด ้ว บพิธก ี รรมต่ำงๆและกำรนมัสกำรของระบอบเปปำซีหรือทีจะค่ ่ ้ นหรือคมขวำนของเพชฌฆำตบัดนี พระด ้ ยเครืองทรมำนเผำทั งเป็ ำร ัสของพระเยซูทตร ี่ ัสไว ้ว่ำ“แม้ ่ี องและมิตรสหำยก็จะมอบตัวพวกท่ำนไว ้และพวกเขำจะฆ่ำพวกท่ำนบำงค แต่บด ิ ำมำรดำญำติพน้ 39

อำนำจสัมบูรณ์

่ ม นทุกคนจะเกลียดชังพวกท่ำนเพรำะนำมของเรำ”ลูกำ21:16,17ได ้สำเร็จจริงตำมนั้นกำรกดขีข่ ่ ตย ์ซือด ่ ้วยควำมโกรธแค ้นทียิ ่ งใหญ่ ่ เหงโหมกระหน่ ำลงใส่ผู ้ทีสั กว่ำครงใดๆมำก่ ั้ อนและโลกกลำยเป็ ่ สตจักรของพระคริสต ์ต ้องลีภั ้ ยอยูใ่ นทีที ่ ่ นสนำมรบอันกว ้ำงใหญ่ไพศำลเป็ นเวลำหลำยร ้อยปี ทีคริ ่ ดผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวไว ้ดังนี ว่้ ำ“หญิงนั้นก็หนี เข ้ำไปในถินทุ ่ รกันดำร ห่ำงไกลจำกผูค้ นและในทีมื ่ ่ นนำงมีสถำนทีซึ ่ งพระเจ ่ ่ ้ ตลอดหนึ่ งพันสองร ้อยหก ทีนั ้ำทรงจัดเตรียมไว ้เพือนำงจะได ้ร ับกำรเลียงดู สิบวัน”วิวรณ์12:6{GC54.2}{GCth1744.3} ่ ้ ่ ้นของยุคมืดขณะทีอ่ ำนำจ กำรเรืองอำนำจของคริสตจักรโรมันเป็ นเครืองหมำยชี บอกจุ ดเริมต ่ นควำมมื ้ ่ิ ่ นพวกเขำโยกย ้ ่ ของคริสตจักรโรมันเพิมขึ ดมิดก็ยงหนำทึ บยิงขึ ้ำยควำมเชือจำกพระคริ ส ่ ้จริงไปยังพระสันตะปำปำแห่งโรมแทนทีจะวำงใจในพระบุ ่ ต ์ผูท้ รงเป็ นรำกฐำนทีแท ตรของพระเจ ้ำเพื่ ่ ่ ่ อร ับกำรอภัยบำปและเพือควำมรอดนิ ร ันดร ์ประชำชนกลับมองไปทีพระสั นตะปำปำและทีบรรดำบำ ้ ่ึ ทหลวงกับพระรำชำคณะทังหลำยผู ซ ้ งพระสั นตะปำปำทรงมอบอำนำจให ้ทำแทนนั้นพวกเขำถูกส ่ ้ อนว่ำพระสันตะปำปำทรงเป็ นผูไ้ กล่เกลียของพวกเขำในโลกนี และถู กสอนว่ำไม่มผ ี ู ้ใดเข ้ำถึงพระเ ้ จ ้ำได ้นอกจำกจะผ่ำนทำงพระสันตะปำปำและนอกจำกนี พระสั นตะปำปำยังทรงเป็ นพระเจ ้ำสำหรับ ่ งโดยไม่มข ่ ่ คนทุกคนดังนั้นทุกคนจึงต ้องเชือฟั ี ้อโต ้แย ้งกำรเบียงเบนไปจำกข ้อบังคับทีพระสั นตะปำ ่ ก้ ระทำผิดจะต ้องร ับโทษรุนแรงทีสุ ่ ดทังฝ่ ้ ำยกำยและฝ่ ำยวิ ปำทรงกำหนดไว ้จะเป็ นเหตุเพียงพอทีผู ้ ตใจของประชำชนจึงถูกหันเหจำกพระเจ ้ำไปยังมนุ ษย ์ทีโหดเหี ่ ้ ่ ำผิดแ ญญำณจิตด ้วยเหตุนีจิ ยมที ท ่ งพลำดได ้ ละทีพลั ้ไม่เพียงเท่ำนั้นแต่จต ิ ใจของพวกเขำยังถูกหันไปยังเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดผู ้ใช ้อำน ์ อพระคั ่ ำจของมันผ่ำนคนเหล่ำนั้นอีกด ้วยบำปปลอมตัวเข ้ำมำในครำบของควำมศักดิสิ์ ทธิเมื มภีร ์ ถูกปรำบและมนุ ษย ์ถือว่ำตนเป็ นผูย้ งใหญ่ ิ่ สงู สุดเรำจึงเห็นแต่เพียงควำมฉ้อฉลควำมหลอกลวงและ ้ ้นควำมเ ควำมผิดบำปอันต่ำช ้ำด ้วยกำรยกชูกฎหมำยและธรรมเนี ยมประเพณีของมนุ ษย ์ขึนมำนั ่ ่ นผลจำกกำรละทิงพระบั ้ ้ สือมทรำมซึ งเป็ ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเสมอมำนั้นก็ปรำกฏขึนชัด{GC55.1}{ GCth1745.1} ่ ตย ์ซือมี ่ หลงเหลืออยู่ สมัยนั้นเป็ นช่วงเวลำอันตรำยสำหร ับคริสตจักรของพระคริสต ์ผูถ้ อื ธงทีสั ้ น้อยเหลือเกินถึงแม้วำ่ ควำมจริงไม่ถก ู ทอดทิงโดยไม่ มพ ี ยำนถึงกระนั้นในบำงครงดู ั้ เหมือนว่ำหลัก ่ ดและกำรเชือเรื ่ องโชคลำงจะมี ่ ่ ้จริงจะถูกกวำดเรียบไปจำกโลกข่ คำสอนทีผิ ช ัยชนะและศำสนำทีแท ่ ้ ำวประเสริฐถูกเมินเสียแต่ธรรมเนี ยมปฏิบต ั ข ิ องศำสนำกลับเพิมมำกขึ นและประชำชนต ้องแบกภำ ระของกำรขูดรีดอย่ำงแสนสำหัส{GC55.2}{GCth1745.2} ่ ่ ำนั้นแต่ยงั ถูกสอนให ้ พวกเขำถูกสอนไม่เพียงให ้หมำยพึงพระสั นตะปำปำในฐำนะผูไ้ กล่เกลียเท่ ่ ่ ้ พึงผลงำนของตนเองเพื อลบมลทิ นบำปอีกด ้วยมีกำรเชิญชวนให ้เข ้ำร่วมกำรปฏิบต ั ก ิ จิ เหล่ำนีและ ่ อีกมำกมำยในลักษณะเดียวกันอำทิกำรเดินทำงไกลเพือแสวงบุ ญพิธก ี รรมแก ้บำปกำรบูชำวัตถุมง ่ คลกำรสร ้ำงโบสถ ์ศำลเจ ้ำและแท่นบูชำต่ำงๆกำรจ่ำยเงินก ้อนใหญ่ให ้คริสตจักรเพือระงั บพระพิโรธ 40

อำนำจสัมบูรณ์

่ ของพระเจ ้ำหรือเพือจะได ้ร ับควำมโปรดปรำนจำกพระองค ์ทำรำวกับว่ำพระเจ ้ำทรงมีลก ั ษณะเหมือ ่ ่ ่ ำให ้หำยโกรธได ้ด ้วยของถวำยหรือพิธก นมนุ ษย ์ทีจะโกรธเคื องในเรืองเล็ กน้อยหรือทีจะท ี รรมแก ้บ ำป{GC55.3}{GCth1745.3} ้ ควำมชั ่ ่ ทังๆที วเลวทรำมได ้แพร่กระจำยอยูท ่ ่วไปแม้ ั กระทั่งในท่ำมกลำงผูน้ ำของคริสตจักรโรมัน ่ นอย่ ้ ด ้วยก็ตำมทีอท ิ ธิพลของคริสตจักรนั้นก็ยงั ดูเหมือนจะเพิมขึ ำงต่อเนื่องในรำวๆช่วงท ้ำยของศ ่ ้ั ่ ตวรรษทีแปดผู น้ ิ ยมระบอบเปปำซีทงหลำยต่ ำงอ ้ำงว่ำในช่วงยุคเริมแรกของคริ สตจักรนั้นบรรดำบิ ่ ้ อ ่ ชอปแห่งโรมครองอำนำจทำงศำสนำเท่ำเทียมกับอำนำจของทีพวกเขำอ ้ำงว่ำมีอยูใ่ นเวลำนี เพื ้ นทียอมร ่ ่ ทำให ้ข ้ออ ้ำงนี เป็ ับจึงต ้องมีกำรใช ้วิธก ี ำรบำงอย่ำงเพือแสดงให ้เห็นถึงอำนำจนั้นและบิดำ ่ื ้อเสนอได ้อย่ำงรวดเร็วพวกนักบวชปลอมแปลงเอกสำรโบรำณต่ำงๆขึนมำมี ้ แห่งกำรมุสำก็ยนข กำ ่ ำงๆของกำรประชุมสภำทีไม่ ่ เคยมีใครได ้ยินมำก่อนซึงร ่ ับรองกำรมีอำนำจสำกลสูง รค ้นพบคำสังต่ ้ ยค ่ สุ ่ ดและคริสตจักรทีปฏิ ่ เสธควำมจริงก็ยอมร ับกำรหลอก สุดของพระสันตะปำปำตังแต่ ุ แรกเริมที ้ ้วยควำมละโมบ(โปรดดูภำคผนวก){GC56.1}{GCth1746.1} ลวงเหล่ำนี ด ่ ำนวนน้อยนิ ดทีได ่ ้ก่อควำมเชือของพวกเขำขึ ่ ้ ่ ้จริงนั้น(1โ นำยช่ำงผูส้ ต ั ย ์ซือจ นบนรำกฐำนที แท ครินธ ์3:10,11) ่ ต่ำงรู ้สึกงงงวยและถูกขัดขวำงเมือกองขยะแห่ งหลักคำสอนเทียมเท็จกีดขวำงงำนของพวกเขำ เช่นเดียวกับพวกคนงำนซ่อมแซมกำแพงกรุงเยรูซำเล็มในสมัยของผูเ้ ผยพระวจนะเนหะมีย ์มีบำงค ่ ดว่ำ“เรียวแรงของคนที ่ ่ ่ิ ักหักพังมำกเรำไม่สำมำรถ นพร ้อมทีจะพู ขนของก็ กำลังทรุดลงและมีสงปร ้ ่ มเ ซ่อมกำแพงได ้”เนหะมีย ์4:10ด ้วยควำมเหนื่ อยล ้ำกับกำรต ้องดินรนอยู ต ่ ลอดเวลำต่อกำรกดขีข่ ่ ้ำและอุปสรรคอืนๆที ่ ่ ้ ่ ดขวำงควำมก ้ำวหน้ำของงำน หงกำรฉ้อฉลควำมชัวช ซำตำนคิ ดขึนมำเพื อขั ่ ่ ตย ์ซือก็ ่ ท ้อใจและเพือเห็ ่ นแก่ควำมสงบและควำมปลอดภั ของพวกเขำบำงคนทีเคยเป็ นนำยช่ำงทีสั ่ ้จริงส่วนคนอืนๆที ่ ่ ยอ ยในทรัพย ์สินและชีวต ิ ของตนพวกเขำได ้หันออกไปเสียจำกรำกฐำนทีแท ไม่ ่ ท้ อต่อกำรขัดขวำงของศัตรูก็ประกำศอย่ำงไม่เกรงกลัวว่ำ“อย่ำกลัวเขำเลยจงระลึกถึงองค ์เจ ้ำนำยผู ้ ่ ่ ดำบก็แนบติดกำยไว ้ ยิงใหญ่ และน่ ำยำเกรง”เนหะมีย ์4:14และพวกเขำก็ดำเนิ นงำนต่อไปทุกคนทีมี (เอเฟซ ัส6:17){GC56.2}{GCth1746.2} ่ นวิญญำณแห่งควำมเกลียดชังและกำรต่อต ้ำนควำมจริงนั้นดลใจพวกศั วิญญำณเดียวกันทีเป็ ่ ตย ์ต่อห ตรูของพระเจ ้ำในทุกยุคทุกสมัยบรรดำผูร้ ับใช ้ของพระองค ์จึงจำเป็ นต ้องเฝ้ ำระวังและซือสั ่ ่ ัสให ้แก่พวกสำวกรุน น้ำทีในระดั บเดียวกับยุคก่อนๆด ้วยเช่นกันพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีตร ่ แรกที่ ่ เรำบอกพวกท่ ่ ้ ว่ำ“สิงที ำนนั้นเรำก็บอกคนทังหลำยด ้วยว่ำจงเฝ้ ำระวังอยูเ่ ถิด”มำระโก13:37นั้นยัง คงใช ้ได ้กับบรรดำผูต้ ด ิ ตำมของพระองค ์ในยุคสุดท้ำย{GC56.3}{GCth1746.3}

41

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ดูเหมือนว่ำควำมมืดนั้นเพิมทวี มำกขึนกำรบู ชำรูปเคำรพกลำยเป็ นเรืองธรรมดำไปมี กำรจุดเที ่ อเรื ่ องโชคลำงแล ่ ยนไว ้ตรงหน้ำรูปปั้นต่ำงๆและอธิษฐำนต่อรูปเคำรพธรรมเนี ยมประเพณี ตำ่ งๆทีเชื ่ ้สำระทีสุ ่ ดมีให ้เห็นทั่วไปจิตใจของผูค้ นถูกครอบงำอย่ำงสินเชิ ้ งโดยควำมเชือเรื ่ องโชคลำงจน ่ ะทีไร ้ ์ ่ ดูเหมือนว่ำควำมมีเหตุมผ ี ลสินฤทธิ ไปเสี ยแล ้วขณะทีพวกนั กบวชและสังฆรำชเองก็ฝักใฝ่ อยูก ่ บ ั ค ่ วำมสนุ กสนำนเพลิดเพลินรำคะตัณหำและเสือมทรำมเรำคำดหมำยได ้เพียงแต่วำ่ ประชำชนผูท้ ม ี่ ่ ับคำแนะนำนั้นก็คงจะจมลึกอยูใ่ นควำมโง่เขลำและควำมชัวช ่ ้ำแล ้วเป็ นแน่ { องไปยังพวกเขำเพือร GC57.1}{GCth1746.4} ่ บเอ็ดนั้นกำรแอบอ ้ำงของระบอบเปปำซีก ้ำวไปอีกก ้ำวหนึ่ งเมือพระสั ่ ในศตวรรษทีสิ นตะปำปำก ่ี ่ รกอรีทVIIทรงประกำศควำมสมบู รณ์ดพ ี ร ้อมของคริสตจักรโรมันในบรรดำข ้ออ ้ำงทีพระสั นตะปำป ำทรงประกำศออกไปนั้นมีอยูข ่ ้อหนึ่ งประกำศว่ำตำมพระคัมภีร ์แล ้วคริสตจักรไม่เคยทำผิดและจะไ ่ ในพระคัมภีร ์ไม่ได ้สนับสนุ นคำกล่ำวอ ้ำงนั้นแต่อย่ำงใดพระสันตะปำป ม่มวี น ั ทำผิดแต่หลักฐำนทีมี ำยังทรงประกำศว่ำตนมีอำนำจปลดจักรพรรดิและยังประกำศว่ำไม่มผ ี ูใ้ ดสำมำรถถอนคำตัดสินที่ ่ ่ ้ ทรงประกำศไปแล ้วได ้แต่เป็ นสิทธิพเิ ศษของพระองค ์ทีจะทรงกลั บคำตัดสินของคนอืนๆทั งหมด(โป รดดูภำคผนวก){GC57.2}{GCth1747.1} ่ ่ ้ ้ เห็ ้ นไ ตัวอย่ำงหนึ่ งทีโดดเด่ นทีแสดงให ้เห็นถึงลักษณะควำมโหดเหียมของผู ช ้ ว่ ยทูลผูไ้ ม่รู ้พลังนี ่ี ่ี กรพรรดิแห่งเยอรมนี พระเจ ้ำเฮนรีไม่ทรงสนพระ ด ้จำกวิธท ี พระองค ์ทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ พระเจ ้ำเฮนรีท4จั ทัยต่ออำนำจของพระสันตะปำปำพระองค ์จึงถูกประกำศคว่ำบำตรและถูกโค่นล ้มรำชบัลลังก ์ด ้วย ้ ควำมหวำดกลัวต่อกำรถูกทอดทิงและกำรข่ มขูจ ่ ำกเหล่ำเจ ้ำชำยของพระองค ์เองผูถ้ ก ู ยุยงโดยคำ ่ ำ บัญชำของระบอบเปปำซีให ้แข็งข ้อต่อพระองค ์พระเจ ้ำเฮนรีจงึ ทรงตระหนักถึงควำมจำเป็ นทีจะท ่ ักภักดีของพระ สันถวไมตรีกบั โรมพระองค ์จึงทรงออกเดินทำงพร ้อมกับพระมเหสีและคนร ับใช ้ทีจงร ่ ำพระองค ์จะทรงถ่อมพระองค ์ลงต่อองค ์สันตะป องค ์ข ้ำมเทือกเขำแอลป์ ในช่วงกลำงฤดูหนำวเพือว่ ่ ่ ้ ำปำเมือเสด็ จมำถึงปรำสำททีพระสั นตะปำปำเกรกอรีพำนักอยูพ ่ ระองค ์ถูกนำไปยังลำนชันนอกโด ่ ่ นท่ำมกลำงควำมหนำวเหน็ บของฤดูหนำวโดยให ้สวมใส่แต่เครือง ่ ยไม่มท ี หำรคุ ้มกันและให ้คอยทีนั ่ ำสังเวชไม่มอ แต่งกำยทีน่ ี ะไรปกปิ ดพระเศียรและไม่ได ้ทรงฉลองพระบำทพระองค ์ทรงเฝ้ ำคอยคำอ นุ ญำตจำกพระสันตะปำปำให ้เข ้ำเฝ้ ำพระสันตะปำปำไม่ทรงยอมอภัยให ้จนกระทั่งพระองค ์ทรงอด พระกระยำหำรและสำรภำพบำปติดต่อกันเป็ นเวลำถึงสำมวันแล ้วพระสันตะปำปำจึงทรงยอมอภัยโ ่ ทษให ้แม้กระทั่งตอนนั้นกำรอภัยโทษให ้ของพระสันตะปำปำก็ยงั อยูบ ่ นเงือนไขที ว่​่ ำจักรพรรดิเฮนรี ์ อใช ้อำน จะต ้องรอคอยคำยินยอมจำกพระสันตะปำปำก่อนแล ้วพระองค ์จึงจะกลับมำใช ้ยศศักดิหรื ำจของตำแหน่ งจักรพรรดิได ้และพระสันตะปำปำเกรกอรีทรงภำคภูมใิ จในชัยชนะของพระองค ์ทรง ่ จะก ่ ำจัดควำมเย่อหยิงจองหองของพวกกษั ่ ้ ประกำศว่ำเป็ นหน้ำทีที ตริย ์ทังหลำยเสี ย{GC57.3}{G Cth1747.2} 42

อำนำจสัมบูรณ์

ช่ำงแตกต่ำงกันอย่ำงเห็นได ้ชัดระหว่ำงกำรวำงตัวของพระสันตะปำปำกับควำมถ่อมตนและควำ ่ี ่ มอ่อนสุภำพของพระคริสต ์ผูท้ รงสำแดงพระองค ์เองว่ำกำลังทรงร ้องขออยูท ่ ประตูใจเพื อจะได ้ร ับก ่ ำพระองค ์จะเสด็จเข ้ำมำประทำนกำรอภัยและสันติสข ำรยินยอมให ้เข ้ำไปข ้ำงในเพือว่ ุ ให ้และทรงสอ ้ นสำวกทังหลำยว่ ำ“ถ ้ำใครต ้องกำรจะเป็ นนำยคนนั้นจะต ้องเป็ นทำสของพวกท่ำน”มัทธิว20:27{ GC58.1}{GCth1747.3} ่ ้ ่ ในศตวรรษต่อๆมำเรำมองเห็นจำนวนหลักคำสอนผิดๆเพิมมำกขึ นอย่ ำงต่อเนื่ องทีออกมำจำก ่ กำรตังระบอบเปปำซี ้ โรมแม้กระทั่งก่อนทีจะมี คำสอนต่ำงๆของพวกนักปรำชญ ์จำกศำสนำนอกรี ตก็ได ้ร ับควำมสนใจและมีอท ิ ธิพลต่อคริสตจักรมำแล ้วคนมำกมำยทีอ่ ้ำงว่ำกลับใจแล ้วยังคงยึดติด อยูก ่ บ ั หลักปร ัชญำของศำสนำนอกรีตของพวกเขำพวกเขำไม่เพียงแต่ยด ึ หลักปร ัชญำเหล่ำนั้นไ ่ นวิธก ว ้กับตนเองเท่ำนั้นแต่ยงั ผลักดันปร ัชญำนั้นให ้แก่ผูอ้ นเพื ื่ อเป็ ี ำรแผ่อท ิ ธิพลของพวกเขำท่ำม ้ ำสอนทีผิ ่ ดอย่ำงรุนแรงทังหลำยจึ ้ กลำงคนนอกศำสนำอีกด ้วยด ้วยเหตุนีค งถูกนำเข ้ำมำสูค ่ วำมเชื่ ่ ผิ ่ ดๆเหล่ำนี ก็ ้ คอื ควำมเชือเรื ่ องควำมเป็ ่ อของคริสเตียนคำสอนโดดเด่นจำกท่ำมกลำงควำมเชือที ่ ้ พนฐำนให นอมตะตำมธรรมชำติของมนุ ษย ์และเรืองกำรมี สติร ับรู ้ได ้ของคนตำยหลักคำสอนนี ปู ื้ ้โร ้ องกำรทู ่ ้ มตังเรื ลขอควำมช่วยเหลือจำกพวกนักบุญทังหลำยและกำรเทิ ดทูนพระแม่มำรีย ์ผูเ้ ป็ นห ้ ้ งเกิดมีคำสอนนอกรีตเรืองกำรทรมำนนิ ่ ญิงพรหมจรรย ์นั้นขึนมำจำกหลั กคำสอนนี ยั ร ันดร ์สำหร ับ ่ ยอมกลับใจในทีสุ ่ ดนั้นด ้วยซึงเป็ ่ นคำสอนทีถู ่ กรวมเข ้ำในควำมเชือของระบอบเปปำซี ่ คนทีไม่ มำตั้ งแต่ต ้น{GC58.2}{GCth1747.4} ่ ่ งซึงโรมเรี ่ จำกนั้นยังมีกำรปูทำงให ้กับกำรนำคำสอนของลัทธินอกรีตเข ้ำมำอีกเรืองหนึ ยกว่ำ“แ ่ ่ ่ ำยและทีเ่ ดนชำระ”[Purgatory]และถูกนำมำใช ้เพือสร ้ำงควำมหวำดกลัวให ้กับฝูงชนทีหลงเชื อง่ ่ ่ ้ ้กำรร ับรองถึงสถำนทีทรมำนแห่ ่ ่ ้นพว ชือในเรื องโชคลำงงมงำยโดยค ำสอนนอกรีตนี ให งหนึ่ งซึงในนั ่ งมีควำมผิดไม่ถงึ ขันตกนรกนิ ้ ่ กวิญญำณทียั ร ันดร ์ต ้องไปร ับโทษสำหร ับบำปของพวกเขำและเมือวิ ์ ้วเขำก็จะถูกร ับเข ้ำไปในสวรรค ์(โปรดดูภำคผนว ญญำณเหล่ำนั้นหลุดพ ้นจำกควำมไม่บริสท ุ ธิแล ก){GC58.3}{GCth1748.1} ่ ้นแต่งอีกเรืองหนึ ่ ่ งทีจ่ ำเป็ นต ้องแต่งขึนมำเพื ้ ่ ำให ้โรมมีผลกำไรจำกควำมกลัวและ ยังมีเรืองปั อท ่ ำงๆของผูท้ เลื ่ี อมใสโรมนี ่ ่ เป็ นผลประโยชน์ทได ่ ควำมชัวต่ ี่ ้จำกหลักคำสอนเรือง“ใบลบมลทิ นบำป” ่ ้ำร่วมกับพระองค ์ในกำรทำสงครำมเพือแผ่ ่ พระสันตะปำปำทรงสัญญำกับทุกคนทีเข ขยำยอำนำจใ ่ี ้ำปฏิเสธกำรมีอำนำจสูงสุดฝ่ ำยจิตวิญญำณของพร นกำรลงโทษศัตรูหรือในกำรทำลำยล ้ำงผูท้ กล ้ ้ ะองค ์ว่ำเขำทังหลำยจะได ้ร ับกำรอภัยบำปอย่ำงบริบูรณ์คอื บำปทังในอดี ตปัจจุบน ั และอนำคตและจ ้ ่ ้องร ับประชำชนยังถูกสอนว่ำโดยกำรจ่ำยเงินให ้ค ะหลุดพ ้นจำกควำมเจ็บปวดทังปวงและโทษที จะต ่ ริสตจักรพวกเขำจะช่วยตัวเองให ้พ ้นจำกบำปและยังปลดปล่อยวิญญำณของมิตรสหำยทีตำยไปแ ่ กกักขังอยูใ่ นเปลวไฟแห่งกำรทรมำนนั้นได ้ด ้วยวิธเี ช่นนี โรมเติ ้ ล ้วซึงถู มเงินลงในคลังต่ำงๆของเธอ 43

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำของกำรทำตัวเป็ นผูแ้ ทนของพระองค ์ผูท้ จนเต็มและคงควำมสง่ำงำมควำมฟุ้ งเฟ้ อและควำมชัวช ่ี แต่จะวำงพระเศียรของพระองค ์(โปรดดูภำคผนวก){GC59.1}{GCth1748.2} รงไม่มท ี แม้ ่ ้วยพิธม ่ พิธศ ี ล ี มหำสนิ ทตำมพระคัมภีร ์ได ้ถูกแทนทีด ี ส ิ ซำทีถวำยบู ชำรูปเคำรพพวกบำทหลวง ่ ของระบอบเปปำซีประกอบพิธข ี องพวกเขำโดยอ ้ำงว่ำเปลียนขนมปั งและเหล ้ำองุ น ่ ธรรมดำให ้เป็ น “พระกำยและพระโลหิตจริงของพระคริสต ์”CardinalWiseman,TheRealPresenceoftheBod yandBloodofOurLordJesusChristintheBlessedEucharist,ProvedFromScripture,le ่ cture8,sec.3ย่อหน้ำที26ด ้วยกำรทึกทักเอำเองพวกเขำอวดอ ้ำงอย่ำงเปิ ดเผยว่ำมีอำนำจสร ้ำงพ ่ งปวงนั ้ ้นคริสเตียนถูกบังคับด ้วยควำมเจ็บปวดถึงตำยให ้ปฏิญำณยอมร ั ระเจ ้ำผูท้ รงสร ้ำงสรรพสิงทั ้ งชนมำกมำยทีปฏิ ่ เสธคำสอนนี ถู ้ กโยนทิง้ บในหลักคำสอนนอกรีตอันร ้ำยกำจและลบหลูส ่ วรรค ์นี ฝู เข ้ำไปในเปลวเพลิง(โปรดดูภำคผนวก){GC59.2}{GCth1748.3} ่ บสำมมีกำรตังเครื ้ ่ กรทีน่ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดจำกเครืองจั ่ กรทังหมดของระบอบเปปำซี ้ ในศตวรรษทีสิ องจั ้ ่ นก็คอื ศำสนศำล[Inquisition]เจ ้ำชำยแห่งควำมมืดทำงำนกับพวกผูน้ ำของสภำปกครองส ขึนนั งฆ ์ของระบอบเปปำซีในกำรประชุมลับของพวกเขำซำตำนและทูตของมันควบคุมจิตใจของคนชัว่ ้ ่ เหล่ำนี ในท่ ำมกลำงพวกเขำนั้นมีทูตองค ์หนึ่ งของพระเจ ้ำทีตำมองไม่ เห็นกำลังจดบันทึกอันน่ ำกลั ่ ชั ่ วร ่ ้ำยต่ำงๆของพวกเขำและเขียนประวัตศ ่ ำสยดสยองเกินก วของคำสังที ิ ำสตร ์ของกำรกระทำทีน่ ่ ว่ำทีจะปรำกฏต่ อสำยตำมนุ ษย ์“บำบิโลนมหำนคร”นั้น“เมำมำยด ้วยโลหิตของพวกธรรมิกชน”วิว ่ กบดขยีจนบิ ้ ้ ้ อพระเจ ้ำเพือกำรแก ่ รณ์17:15,16ร่ำงทีถู ดเบียวของผู พ ้ ลีชพ ี นับล ้ำนร ้องขึนต่ ้แค ้น ่ งควำมเชื ้ ่ ้น{GC59.3}{GCth1749.1} อำนำจทีละทิ อนั ่ อำนำจสิทธิขำดบรรดำกษั ์ หลักคำสอนและพิธก ี รรมของเปปำซีกลำยเป็ นผู ้ปกครองโลกทีมี ตริ ้ั ่ ย ์และจักรพรรดิทงหลำยต่ ำงโค ้งคำนับให ้กับคำสังของพระสั นตะปำปำแห่งกรุงโรมชะตำกรรมของ ้ มนุ ษย ์สำหร ับยุคนี และตลอดนิ ร ันดร ์กำลดูเหมือนจะอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของพระองค ์เป็ นเวลำห ่ กคำสอนต่ำงๆของโรมได ้ร ับกำรยอมร ับอย่ำงไม่มข ลำยร ้อยปี ทีหลั ี ้อสงสัยและอย่ำงแพร่หลำยมีกำร ้ ประกอบพิธต ี ำ่ งๆด ้วยควำมเคำรพและเทศกำลของโรมได ้ร ับกำรถือร ักษำทั่วไปนักบวชทังหลำยข ้ อย่ำงเต็มทีคริ ่ สตจักรโรมไม่เคยได ้ร ับศักดิศรี ์ ควำมยิงใหญ่ ่ องโรมได ้ร ับเกียรติและเลียงดู หรืออำนำจ ้ เลอเลิศมำกเท่ำนี มำก่ อน{GC60.1}{GCth1749.2} ่ นของกำรปกครองตำมระบอบเปปำซีเป็ นเวลำเทียงคื ่ นของโลก”J.A.Wylie,Th แต่“เวลำเทียงวั ่ ่ eHistoryofProtestantism,เล่มที1บทที 4แทบไม่ มใี ครรู ้จักพระคัมภีร ์ไม่ใช่แค่เพียงประชำชนเท่ ำนั้นแม้แต่พวกบำทหลวงด ้วยเหมือนเช่นพวกฟำริสใี นอดีตบรรดำผูน้ ำของเปปำซีเกลียดชังแสง ่ องให ้เห็นถึงควำมผิดบำปพระบัญญัตข ่ นมำตรฐำนของควำมชอบธรรมถู สว่ำงทีส่ ิ องพระเจ ้ำซึงเป็ ่ กกำจัดออกไปเสียพวกเขำใช ้อำนำจอย่ำงไม่มข ี ด ี จำกัดและกระทำกำรชัวโดยไม่ มอ ี ะไรจะมำเหนี่ ย 44

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ้กำรฉ้อฉลควำมโลภและควำมเสเพลสุรย วรงได ุ ่ สุรำ่ ยพบเห็นได ้อย่ำงแพร่หลำยมนุ ษย ์ใช ้ทุกอำชญ ่ ่ ่งคังและต ่ ำกรรมเพือจะได ้มำซึงควำมมั ำแหน่ งปรำสำทต่ำงๆของพระสันตะปำปำและพระรำชำคณ ้ ่ ดพระสันตะปำปำบำงองค ์ทีครองต ่ ะทังหลำยมี แต่ภำพของควำมลำมกต่ำทีสุ ำแหน่ งอยูไ่ ด ้ก่ออำช ่ ำขยะแขยงมำกจนพวกผู ้ปกครองบ ้ำนเมืองต ้องพยำยำมขับไล่เหล่ำผูม้ เี กียรติท ั้ ญำกรรมต่ำงๆทีน่ ้ ่ วช ่ ้ำเลวทรำมเกินกว่ำทีจะยอมทนได ่ งหลำยนี ของคริ สตจักรในฐำนะเป็ นสัตว ์ประหลำดทีชั ้เป็ นเวล ่ ำหลำยศตวรรษทียุโรปไม่ เจริญก ้ำวหน้ำในด ้ำนกำรศึกษำศิลปะหรืออำรยธรรมเลยโรคอัมพำตทำ ้ บคริสตอำณำจักร{GC60.2}{GCth1749.3} งศีลธรรมและด ้ำนสติปัญญำเกิดขึนกั สภำพของโลกภำยใต ้อำนำจของโรมทำให ้คำกล่ำวของผูเ้ ผยพระวจนะโฮเชยำสำเร็จอย่ำงน่ ำก ลัวและอย่ำงถูกต ้องว่ำ“ประชำกรของเรำถูกทำลำยเพรำะขำดควำมรู ้เพรำะเจ ้ำปฏิเสธควำมรู ้เรำก็ ปฏิเสธเจ ้ำ...เพรำะเจ ้ำลืมธรรมบัญญัตแิ ห่งพระเจ ้ำของเจ ้ำเรำเองก็ลม ื พงศ ์พันธุ ์ของเจ ้ำด ้วย”“ในแ ่ ตย ์สุจริตควำมเมตตำหรือควำมรู ้จักพระเจ ้ำมีแต่กำรสบถสำบำนกำรโกห ผ่นดินนั้นไม่มค ี วำมซือสั ้ กกำรฆ่ำคนกำรลักขโมยและกำรล่วงประเวณี สงเหล่ ิ่ ำนี แพร่ ไปทั่วมีกำรฆำตกรรมซ ้อนกำรฆำตกร ้ นผลต่ำงๆของกำรละทิงพระวจนะของพระเจ ้ รม”โฮเชยำ4:6,1,2สภำพเช่นนี เป็ ้ำ{GC60.3}{GCth 1749.4}

45

อำนำจสัมบูรณ์

บท4-ชำววอลเดนซิส ่ ท่ำมกลำงควำมมืดทีปกคลุ มโลกในช่วงเวลำอันยำวนำนแห่งกำรเรืองอำนำจของระบอบเปปำซี ้ ่ แสงสว่ำงแห่งควำมจริงก็ไม่ได ้ดับไปจนหมดสินในทุ กยุคทุกสมัยยังมีคนยอมเป็ นพยำนเพือพระเจ ้ำ ่ ดมั่นในควำมเชือว่ ่ ำพระคริสต ์ทรงเป็ นคนกลำงระหว่ำงพระเจ ้ำกับมนุ ษย ์พวกเขำยึดถือ เป็ นคนทียึ ่ ้จริงโลกต ้องเป็ นหนีบุ ้ พระคัมภีร ์เป็ นแนวทำงในกำรดำเนิ นชีวต ิ และเป็ นผูถ้ อื ร ักษำวันสะบำโตทีแท ้ คคลเหล่ำนี มำกเพี ยงไรคนรุน ่ หลังไม่มวี น ั ร ับรู ้เลยพวกเขำถูกตรำว่ำเป็ นคนนอกรีตเจตนำรมณ์ขอ งพวกเขำถูกประณำมอุปนิ สยั ถูกใส่ร ้ำยผลงำนเขียนของเขำเหล่ำนั้นถูกปรำบปรำมแปลควำมหม ำยให ้ผิดหรือถูกทำลำยถึงกระนั้นพวกเขำยืนหยัดอย่ำงมั่นคงและจำกยุคหนึ่ งไปสูอ ่ ก ี ยุคหนึ่ งพวกเ ่ ์ อเป็ ่ นมรดกอันศักดิสิ์ ทธิส์ ำหร ับคนรุน ขำยังคงร ักษำควำมเชือของตนอย่ ำงบริสท ุ ธิเพื ่ ต่อไป{GC6 1.1}{GCth1751.1} ่ ดขึนหลั ้ ประวัตศ ิ ำสตร ์ประชำกรของพระเจ ้ำในช่วงยุคมืดทีเกิ งจำกโรมเรืองอำนำจนั้นถูกจำรึก ้ ้น้อยมำกแต่รอ่ งรอยทีเป็ ่ นหลักฐำนว่ำเคยมีคนเห ไว ้ในสวรรค ์มนุ ษย ์บันทึกประวัตศ ิ ำสตร ์เหล่ำนี ไว ้ ใ่ นโลกก็มห ่ มเหงพวกเขำเพรำะเป็ นนโยบำ ล่ำนี อยู ี ลงเหลืออยูบ ่ ้ำงยกเว ้นคำกล่ำวหำของผูท้ กดขี ี่ ข่ ่ ้องกำรลบล ้ำงร่องรอยของควำมไม่พอใจทังหมดออกไปจำกหลั ้ ่ ยของโรมทีต กคำสอนหรือคำสังขอ ่ ้ วำ่ จะเป็ นบุคคลหรือผลงำนเขียนคำพูดทีไม่ ่ เชือหรื ่ งตนโรมจะคอยทำลำยทุกๆอย่ำงทีนอกรี ตทิงไม่ ่ ่ โทษถึงตำยไม่วำ่ คนๆนั้นจะรำรวยหรื ่ อสงสัยในทีมำของค ำสอนของระบอบเปปำซีก็เพียงพอทีจะมี ้ อยำกจนเป็ นคนมีระดับหรือไม่มรี ะดับนอกจำกนั้นโรมยังพยำยำมทำลำยหลักฐำนควำมโหดเหียม ้ ปฏิ ่ บต ่ ้เผำหนังสือและข ้อเขียนทุกเรืองที ่ กล่ ่ ำ ทุกชินที ั ต ิ อ ่ ผูค้ ด ั ค ้ำนสภำระบอบเปปำซีออกคำสังให ้ งก่ ้ อนกำรคิดค ้นเรืองกำรพิ ่ ่ วถึงเหตุกำรณ์เหล่ำนี ทิ มพ ์มีหนังสืออยูไ่ ม่มำกและมักอยูใ่ นสภำพทียำ ้ งยำกทีจะปกป้ ่ ้ กต่อกำรเก็บร ักษำด ้วยเหตุนีจึ องไม่ให ้ผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันทำลำยหนังสือเหล่ำนี {GC6 1.2}{GCth1751.2} โรมไม่ปล่อยให ้โบสถ ์ใดใต ้อำนำจกำรปกครองของเธอได ้รับเสรีภำพทำงควำมคิดโดยไม่ถก ู รบก ่ ่ นมื ่ อออกไปเพือบดขยี ่ ่ ยอมร ับควำมยิ่ วนหลังจำกทีระบอบเปปำซี เรืองอำนำจโรมก็เริมยื ทุ้ กคนทีไม่ งใหญ่ของตนและโบสถ ์แล ้วโบสถ ์เล่ำก็ต ้องทยอยกันมำสยบอยูใ่ ต ้อำนำจของเธอ{GC62.1}{GCt h1751.3} ้ มหยังรำกตั ่ ้ ในรำชอำณำจักรบริเตนใหญ่[อังกฤษเวลส ์และสก๊อตแลนด ์]คริสต ์ศำสนำดังเดิ งแต่ ่ ่ สมัยแรกเริมพระกิ ตติคณ ุ ทีชำวเครื อจักรภพอังกฤษร ับไว ้ในศตวรรษต ้นๆนั้นไม่ถก ู ปนเปื ้ อนด ้วยก ้ ่ ่ มเหงจำกจักรพรรดิทไร ำรละทิงควำมเชื อของชำวโรมั นกำรกดขีข่ ี่ ้ศำสนำแผ่ขยำยมำจนถึงชำยฝั่ ่ ำงไกลนั่นคือของขวัญทีคริ ่ สตจักรรุน งทีห่ ่ แรกของอังกฤษร ับจำกโรมคริสเตียนมำกมำยหนี กำรก ่ ่ ่ นควำมจริงถูกกระจำยไปยังประ ดขีในประเทศอั งกฤษเข ้ำไปหลบภัยในประเทศสก๊อตแลนด ์จำกทีนั 46

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้อนร ับพระกิตติคณ เทศไอร ์แลนด ์และประเทศเหล่ำนี ต ุ ด ้วยควำมเปรมปรีด{GC62.2}{GCth1751. ิ์ 4} ่ ่ เมือชำวแซกโซนบุ กรุกเข ้ำมำในประเทศอังกฤษได ้สำเร็จควำมเชือนอกศำสนำเรื องอำนำจผูท้ เ่ี ่ิ จะปล่ ่ ่ั ข ้ำมำควบคุมมองดูวำ่ เป็ นกำรเสียเกียรติยงที อยให ้ทำสเป็ นผูส้ งสอนพวกเขำคริ สเตียนจึงถูก ่ กปกปิ ดไว ้ชัวขณะหนึ ่ ่ งก็ยงั คงส่องสว่ำ บังคับให ้ล่ำถอยไปยังภูเขำและทุ่งโล่งแต่กระนั้นแสงสว่ำงทีถู ้ องไปยังดินแดนทีอยู ่ ห งต่อไปหลังจำกนั้นหนึ่ งศตวรรษในประเทศสก๊อตแลนด ์แสงสว่ำงนี ส่ ่ ่ำงไกลอ ่ กระจั ่ อกไปโคลัมบำแห่งประเทศไอร ์แลนด ์ผูเ้ คร่งศำสนำและผูร้ ว่ มงำนของเขำรวบรวมเหล่ำผูเ้ ชือที ่ ดตังที ้ นี ่ ่ ให ้เป็ นศูนย ์กลำงของกำรรับใช ้ท่ำมก ดกระจำยให ้มำรวมกันบนเกำะไอโอนำอันโดดเดียวจั ้ ผูถ้ อื ร ักษำวันสะบำโตตำมพระคัมภีร ์อยูค ลำงผูป้ ระกำศพระกิตติคณ ุ เหล่ำนี มี ่ นหนึ่ งดังนั้นควำมจริ ่ จึ ้ งถูกถ่ำยทอดให ้แก่คนเหล่ำนี มี ้ กำรจัดตังโรงเรี ้ ้ งของเรืองนี ยนขึนบนเกำะไอโอนำนั กเรียนจำกโรง ้ กส่งออกไปเป็ นมิชชันนำรีไม่เพียงแต่ไปยังประเทศสก๊อตแลนด ์และประเทศอังกฤษเท่ำนั้น เรียนนี ถู แต่ไปยังประเทศเยอรมนี สวิสเซอร ์แลนด ์และแม้กระทั่งประเทศอิตำลีด ้วย{GC62.3}{GCth1752.

1} ่ี ม ่ ำเข ้ำมำให ้อยูภ แต่สำยตำของโรมจ ้องอยูท ่ กลุ ่ ประเทศอังกฤษและมุ่งมั่นทีจะน ่ ำยใต ้อำนำจของ ่ ่ ้ศำสนำร ับเชือคนเถื ่ ่ เธอในศตวรรษทีหกมิ ชชันนำรีของโรมเข ้ำไปทำให ้ชำวแซกโซนทีไร อนผู ท้ ะน ้ ้วยควำมชืนชมและพวกเขำน ่ ่ งตนต ้อนร ับมิชชันนำรีเหล่ำนี ด ำอีกหลำยพันคนมำร ับควำมเชือของ ่ ่ โรมในขณะทีงำนเจริ ญก ้ำวหน้ำไปนั้นบรรดำผูน้ ำจำกระบอบเปปำซีำและผูท้ รี่ ับเชือใหม่ ของเขำไ ่ นแบบดังเดิ ้ มควำมแตกต่ำงอย่ำงโดดเด่นปรำกฏชัดคริสเตียนแบบดังเดิ ้ ด ้สัมผัสกับคริสเตียนทีเป็ ้ ยบง่ำยถ่อมตนและมีอป ้ มเหล่ำนี เรี ุ นิ สยั อยูใ่ นแนวของพระคัมภีร ์ทังในหลั กคำสอนและกิรยิ ำท่ำทำง ่ สเตียนจำกโรมแสดงออกถึงควำมงมงำยควำมหรูหรำและควำมยโสของหลักคำสอนและ ขณะทีคริ ้ พิธก ี รรมของระบอบเปปำซีผูแ้ ทนของโรมต ้องกำรให ้คริสตจักรเหล่ำนี ยอมร ับอำนำจสูงสุดของพร ่ ักมนุ ษย ์ทุกคนและพระ ะสันตะปำปำชำวอังกฤษตอบด ้วยควำมถ่อมตนว่ำพวกเขำปรำรถนำทีจะร ่ สันตะปำปำไม่ควรได ้ร ับอำนำจยิงใหญ่ ในคริสตจักรและพวกเขำยอมมอบควำมนอบน้อมต่อพระสั ่ ้กับผูต้ ด ่ ำให ้พวกเขำ นตะปำปำเท่ำๆกับทีให ิ ตำมของพระคริสต ์มีควำมพยำยำมอยูห ่ ลำยครงที ั้ จะท ่ อมเหล่ำนี ต ้ ้องประหลำดใจกับควำมยโสทีตั ่ วแทนของโรมแสดงออกมำ ภักดีตอ ่ โรมแต่คริสเตียนทีถ่ ่ ้ ่ ้จริ พวกเขำตอบด ้วยควำมแน่ วแน่ วำ่ เขำไม่มพ ี ระอำจำรย ์อืนใดนอกจำกพระคริ สต ์บัดนี สภำพที แท ่ องที่ งของระบอบเปปำซีจงึ เปิ ดเผยออกมำให ้เห็นผูน้ ำของโรมกล่ำวว่ำ“หำกพวกเจ ้ำไม่ยอมร ับพีน้ ่ี ำสงครำมมำให ้หำกเจ ้ำไม่ยอมเข ้ำร่วมกับเรำในกำรสอนสั่ นำสันติสข ุ มำให ้เจ ้ำก็จะต ้องร ับศัตรูทน ่ ำวิถท ้ งเพือน ี ำงแห่งชีวต ิ ให ้แก่ชำวแซกโซนทังหลำยเจ ้ำก็จะได ้ร ับกำรทุบตีของควำมตำยจำกพวก ่ เขำ”J.H.MerleD’Aubigne,HistoryoftheReformationoftheSixteenthCenturyเล่มที17 ่ ่ ไม่ใช่กำรข่มขู่เท่ำนั้นพวกเขำนำสงครำมกลอุบำยและกำรหลอกลวงเข ้ำมำต่อสู ้พยำนทีเ่ บทที2นี 47

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่งคริสตจักรแห่งอังกฤษถูกทำลำยหรือถูกบังคับให ้ยอมจำนนต่ออำน ชือพระคั มภีร ์เหล่ำนีจนกระทั ำจของพระสันตะปำปำ{GC62.4}{GCth1752.2} ่ น ตลอดช่วงเวลำหลำยศตวรรษในดินแดนทีอยู ่ อกกำรปกครองของอำนำจโรมนั้นยังมีกลุม ่ คริส ่ ่ เตียนทีแทบไม่ ได ้ร ับผลกระทบจำกควำมเสือมทรำมของระบอบเปปำซี พวกเขำถูกห ้อมล ้อมด ้วยค ่ ่ ผิ ่ ดๆของคนไม่มศ นไม่มศ ี ำสนำและเมือเวลำผ่ ำนไปก็ได ้ร ับผลกระทบจำกควำมเชือที ี ำสนำเหล่ำนี ้ ่ บ ้ำงแต่พวกเขำก็ยงั คงถือว่ำพระคัมภีร ์เป็ นมำตรฐำนเดียวของควำมเชือและยั งยึดถือควำมจริงอีก ้ อว่ ่ ำพระบัญญัตข ่ นและถือร ักษำวันสะบำโ มำกมำยในพระคัมภีร ์คริสเตียนเหล่ำนี เชื ิ องพระเจ ้ำยังยื ่ โบสถ ่ ่ และถือร ักษำควำมเชือเช่ ่ นนี พบได ้ ตแห่งพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ์ต่ำงๆทีมี ้ในภำคกลำงของทวีปแอ ฟริกำและในท่ำมกลำงชำวอำร ์มีเนี ยในทวีปเอเชีย{GC63.1}{GCth1753.1} ่ี อต ้ำนกำรบุกรุกของอำนำจแห่งระบอบเปปำซีนั้นชำววอลเดนซิสจะปรำกฏอ แต่ในบรรดำผูท้ ต่ ่ กคำสอนและพิธก ้ ไว ่ ้ที่ ยูใ่ นระดับแนวหน้ำในทุกหนแห่งทีหลั ี รรมของระบอบเปปำซีเข ้ำไปยึดพืนที ่ ดเป็ นเวลำหลำยศ นั่นคำสอนเทียมเท็จและควำมฉ้อฉลของโรมจะถูกต่อต ้ำนอย่ำงเหนี ยวแน่ นทีสุ ่ สตจักรแห่งพิดมอนต ์คงควำมเป็ นเอกรำชไว ้ได ้แต่ในทีสุ ่ ดเวลำนั้นก็มำถึงเมือโรมยื ่ ตวรรษทีคริ นก ่ ้ รำนทีจะให ้พวกเขำต ้องยอมจำนนภำยหลังจำกกำรต่อสู ้กับควำมโหดเหียมของโรมอย่ ำงไร ้ผลผู ้ ้ ่ ่ รำวกับว่ำทั่วโลกให ้ก นำของคริสตจักรเหล่ำนียอมร ับอย่ำงไม่เต็มใจต่อควำมยิงใหญ่ ของอำนำจทีดู ่ เสธไม่ยอมร ับอำนำจของพระสันตะปำปำหรือของพระรำชำคณะพว ำรยอมร ับแต่ยงั มีบำงคนทีปฏิ ้ ่ ักษำควำมภักดีทมี ่ี ตอ ์ กเขำตังใจที จะร ่ พระเจ ้ำและต ้องกำรถนอมร ักษำควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบ ่ ใ่ นควำมเชือของพวกเขำกำรแตกแยกจึ ่ ้ ท้ ยึ ่ ำแก่ถงึ ตอนนี จ้ ำ ง่ำยทีอยู งเกิดขึนผู ี่ ดมั่นในควำมเชือเก่ ้ นเดิ ่ มทีอยู ่ บ ต ้องถอนตัวออกไปบำงคนละทิงถิ ่ นเทือกเขำแอลป์ ไปชูธงแห่งควำมจริงในดินแดนต่ำง ่ ่ ่นบนภูเขำทีขรุ ่ ขระเพือร ่ ักษำเ ชำติสว่ นคนอืนๆล่ ำถอยออกไปหลบอยูใ่ นหุบเขำอันคับแคบและทีมั ่ ่ ่ น{GC64.1}{GCth1753.2} สรีภำพทีจะนมั สกำรพระเจ ้ำทีนั ่ คริ ่ สเตียนชำววอลเดนซิสยึดถือและสังสอนกั ่ ควำมเชือที นเป็ นเวลำหลำยศตวรรษนั้นช่ำงแตก ่ ้ ต่ำงอย่ำงชัดเจนจำกหลักคำสอนผิดๆของโรมควำมเชือในศำสนำของพวกเขำวำงอยู บ ่ นพืนฐำน ่ กในพระวจนะของพระเจ ้ำซึงเป็ ่ นระบบทีแท ่ ้จริงของคริสเตียนชำวนำสมถะเหล่ำนั้นอำศัยอย่ ทีจำรึ ่ ำงโดดเดียวแยกตั วเองออกจำกโลกภำยนอกและตรำกตรำกับงำนประจำวันของพวกเขำท่ำมกลำ ่ ่ ง้ งฝูงสัตว ์และสวนองุ น ่ ควำมขัดแย ้งทีพวกเขำมี ตอ ่ คำสอนและพิธน ี อกศำสนำของคริสตจักรทีละทิ ่ ้นพวกเขำไม่ได ้สร ้ำงขึนมำเองควำมเชื ้ ่ ่ ได ่ ้ร ับมำใหม่ควำ ควำมเชือนั อของพวกเขำไม่ ใช่เป็ นเรืองที ่ ่ ่ มเชือทำงศำสนำของพวกเขำเป็ นมรดกทีร่ ับมำจำกบรรพบุรษ ุ พวกเขำต่อสู ้เพือควำมเชื อของคริ ่ น“หลักควำมเชือที ่ ได ่ ้ทรงมอบให ้กับพวกธรรมิกชนครงเดี สตจักรของอัครทูตซึงเป็ ั้ ยวสำหร ับตลอ ดไป”ยูดำ3 48

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ “คริสตจักรในป่ ำกันดำร”ไม่ใช่สภำกำรปกครองของคณะสงฆ ์ทีทะนงตนซึ งสถำปนำอยู ใ่ นเมือ ่ ่ ้จริงของพระคริสต ์ซึงพิ ่ ทก ่ งหลวงยิงใหญ่ ของโลกแต่เป็ นคริสตจักรทีแท ั ษ ์สมบัตแิ ห่งควำมจริงทีพร ่ งต่อให ้กับชำวโลก{GC64.2}{GCth1753.3} ะเจ ้ำทรงโปรดมอบไว ้ให ้ประชำกรของพระองค ์เพือส่ ่ ำให ้คริสตจักรแท ้จริงต ้องแยกตัวออกจำกโรมนั้นคือควำมเกลียดชั ในบรรดำสำเหตุโดดเด่นทีท ่ ตอ ่ ่ ำพยำกรณ์ทำนำยล่วงหน้ำไว ้ว่ำอำนำจของ งของโรมทีมี ่ วันสะบำโตทีพระคั มภีร ์สอนไว ้ตำมทีค ้ ้ ระบอบเปปำซีจะโยนทิงควำมจริ งสูพ ่ นดิ ื ้ นพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะถูกเหยียบย่ำกับฝุ่ นบนพืนใน ่ ่ ภ ขณะทีขนบธรรมเนี ยมประเพณี ของมนุ ษย ์ถูกเชิดชูขนให ึ ้ ้สูงคริสตจักรต่ำงๆทีอยู ่ ำยใต ้กำรปกคร ้ แรกให ้ถวำยเกียรติวน องของระบอบเปปำซีถก ู บังคับไว ้ตังแต่ ั อำทิตย ์เป็ นวันบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิท่์ ำมก ่ ่ อยูท ่ ้จริงของพระเจ ้ำทีสงสั ่ ยว่ำในเมือ ่ ลำงควำมผิดและควำมเชืองมงำยที มี ่ ่วไปก็ ั ยงั มีประชำกรทีแท พวกเขำถือร ักษำวันสะบำโตอยูแ่ ล ้วพวกเขำยังต ้องละเว ้นจำกกำรทำงำนในวันอำทิตย ์อีกด ้วยแต่ ้ ได ้ทำให ้บรรดำผูน้ ำของระบอบเปปำซีพอใจพวกเขำไม่เพียงแต่ต ้องกำรให ้ถือ กำรกระทำเช่นนี ไม่ ์ ำนั้นแต่ต ้องกำรทำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิของวั ์ ร ักษำวันอำทิตย ์ให ้เป็ นวันบริสท ุ ธิเท่ นสะบำโตด ้วยแล ะพวกเขำใช ้ภำษำทีรุ่ นแรงตำหนิ ผูท้ กล ี่ ้ำให ้เกียรติวน ั นั้นมีเพียงผูท้ หนี ี่ ไปให ้พ ้นจำกอำนำจของโร ่ สน มเท่ำนั้นทีจะมี ั ติสข ุ ในกำรปฏิบต ั ต ิ ำมพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ(ดูภำคผนวก){GC65.1}{GCth1 754.1} ่ พระคัมภีร ์ฉบับแปล(โปรดดูภำคผ ชำววอลเดนซิสเป็ นหนึ่ งในหมู่คนกลุม ่ แรกของทวีปยุโรปทีมี ่ ยนด ้วยมือในภำษำของตนเองมำหลำยร ้อยปี ก่อนมีกำรปฏิรป นวก)พวกเขำมีพระคัมภีร ์ทีเขี ู ศำสน ่ ่ ่ั ำ[Reformationกำรปฏิรป ู ศำสนำในศตวรรษที16ที ประเทศเยอรมนี ฝรงเศสสวิ สเซอร ์แลนด ์และ ่ ้ ำไปสูน ่ มส อังกฤษซึงผลกำรปฏิ รป ู นี น ่ ิ กำยโปรเตสแตนต ์ในเวลำต่อมำ]พวกเขำจึงมีควำมจริงทีไม่ ี ิ่ ่ อปนเรืองนี ่ ยิ ้ งท ่ ำให ้พวกเขำตกเป็ นเป้ ำหมำยสำคัญแห่งควำมเกลียดชังและกำรกดขีพวกเ ่ งอืนเจื ่ งควำมเชื ้ ่ ่ ขำประกำศว่ำคริสตจักรแห่งโรมเป็ นกรุงบำบิโลนทีละทิ อตำมที ระบุไว ้ในพระธรรมวิวรณ์แ ่ วต ่ นขึนมำต่ ้ ่ อมทรำมของโรมในขณะที ่ ่ ละพวกเขำเสียงชี ิ ของตนเองเพือยื อต ้ำนอำนำจทีเสื ตกอยู ่ ่ มเหงอย่ำงต่อเนื่องยำวนำนมีบำงคนยอมประนี ประนอมควำมเชือ่ ภำยใต ้กำรกดดันของกำรกดขีข่ ้ กกำรทีโดดเด่ ่ ่ ของพวกเขำยอมทิงหลั นไปทีละเล็กทีละน้อยส่วนคนอืนๆก็ ยงั คงยึดมั่นในควำมจริง ้ ่ ้นมีชำววอลเดนซิสทีไม่ ่ ยอมร ับคว ตลอดระยะเวลำอันยำวนำนของยุคมืดและกำรละทิงควำมเชื อนั ่ ่ึ ยอมกรำบไหว ้บูชำรูปเคำรพและเป็ นผู ้ทีถื ่ อร ักษำวันสะบำโตทีแท ่ ้จริงภำย ำมยิงใหญ่ ของโรมผูซ ้ งไม่ ่ ดพวกเขำคงร ักษำควำมเชือไว ่ ้แม้วำ่ พวกเขำจะถูกฆ่ำตำยด ้วย ใต ้พำยุแห่งกำรต่อต ้ำนทีรุ่ นแรงทีสุ ่ หอกของชำวซำวอยและถูกย่ำงสดด ้วยดุ ้นฟื นของชำวโรมันพวกเขำยังยืนหยัดเพือพระวจนะของ ่ พระเจ ้ำและพระเกียรติของพระองค ์อย่ำงไม่หวันไหว{GC65.2}{GCth1754.2} ้ ยหลังยอดเทือกเขำสูงเช่นเดียวกับผู ้ทีถู ่ กกดขีและบี ่ ชำววอลเดนซิสพบป้ อมปรำกำรลีภั บบังคั ่ ้ บในทุกยุคทุกสมัยณทีหลบซ่ อนเหล่ำนี แสงสว่ ำงแห่งควำมจริงยังลุกโชติชว่ งอยูท ่ ่ำมกลำงควำมมื 49

อำนำจสัมบูรณ์

่ งนี เหล่ ้ ำพยำนเพือควำมจริ ่ ่ นเก่ำแก่ของ ดมิดของยุคกลำงจำกสถำนทีแห่ งยังคงร ักษำควำมเชืออั พวกเขำไว ้ได ้ถึงกว่ำหนึ่งพันปี {GC65.3}{GCth1755.1} ่ ่ ่ พระเจ ้ำประทำนทีหลบภั ยยิงใหญ่ น่ำเกรงขำมให ้แก่ประชำกรของพระองค ์ซึงพอเหมำะกั บควำม ่ ่ื ตย ์ทีต ่ ้องลีภั ้ ยเหล่ำนี ภู ้ เขำสูงเป็ นสัญลักษ จริงอันยิงใหญ่ ททรงโปรดมอบให ี่ ้พวกเขำสำหร ับผูซ ้ อสั ้ ้ลูกๆดูยอดภูเขำสูงใหญ่ทยื ่ี นต ณ์ถงึ ควำมชอบธรรมของพระยำห ์เวห ์พระผูไ้ ม่ผน ั แปรพวกเขำชีให ่ ่ ระหง่ำนอย่ำงคงทีและเล่ ำให ้ลูกๆฟังถึงพระองค ์ผู ้ทรงไม่แปรผันและไม่มก ี ำรเปลียนแปลงและพระ ่ นตลอดไปดังภู ่ เขำทีมั ่ ่นคงถำวรพระเจ ้ำทรงยึดภูเขำไว ้มั่นและผูกมัดขุนเ ดำร ัสของพระองค ์จะยังยื ่ ่ ขำไว ้อย่ำงแข็งแรงไม่มม ี อ ื ใดทีจะเคลื อนย ้ำยมันออกไปได ้เว ้นแต่พระหัตถ ์ของพระองค ์ผูท้ รงมีอำน ่ นรำกฐำน ำจอันไร ้ขอบเขตในทำนองเดียวกันพระองค ์ทรงสถำปนำพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ซึงเป็ ่ ่ กำรปกครองของพระองค ์ในสวรรค ์และบนโลกมือของมนุ ษย ์อำจยืนไปยั งเพือนมนุ ษย ์และทำลำยชี ่ ่ นทิงไป ้ วิตของเขำแต่มอ ื นั้นก็อำจพร ้อมทีจะถอนรำกของภู เขำออกมำจำกฐำนของมันและเหวียงมั ่ นอำจเปลียนแปลงธรรมบั ่ ในทะเลได ้เช่นเดียวกับทีมั ญญัตข ิ ้อหนึ่ งของพระยำห ์เวห ์หรือลบพระสัญ ่ ่ี ญำสักข ้อหนึ่ งทีพระองค ์ทรงมีไว ้ให ้แก่ผูท้ กระท ำตำมพระประสงค ์ของพระองค ์ผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำ ่ ่ นภูเขำทีไม่ ่ ผน จึงจำต ้องมีควำมซือตรงต่ อพระบัญญัตข ิ องพระองค ์อย่ำงมั่นคงดังเช่ ั แปร{GC66.1 }{GCth1755.2} ่ ้อมล ้อมหุบเขำทีพวกเขำอำศั ่ ภูเขำทีห ยอยูน ่ ั้นเป็ นพยำนถึงอำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระเจ ้ ่ ำอย่ำงต่อเนื่ องและเป็ นคำสัญญำถึงกำรปกป้ องดูแลอย่ำงไม่มวี น ั เสือมคลำยของพระองค ์ผู ้แสวงบุ ่ี ่ งของกำรสถิตอยูด ญเหล่ำนั้นเรียนรู ้และร ักสัญลักษณ์ทสงบนิ ่ ้วยของพระยำห ์เวห ์พวกเขำไม่ปล่อ ่ ยตัวให ้กับกำรโอดครวญถึงควำมยำกลำบำกในชีวต ิ ในท่ำมกลำงควำมอ ้ำงว ้ำงเปล่ำเปลียวของขุ น ่ ่ ่ เขำพวกเขำไม่เคยรู ้สึกโดดเดียวพวกเขำขอบคุ ณพระเจ ้ำทีประทำนที หลบซ่ อนจำกควำมโกรธแล ่ ้ ะควำมโหดร ้ำยของมนุ ษย ์พวกเขำปี ติยน ิ ดีในเสรีภำพทีจะนมั สกำรต่อเบืองพระพั กตร ์พระองค ์ได ้บ่ ้ั อศั ่ ตรูตำมล่ำพวกเขำป้ อมปรำกำรทีแข็ ่ งแกร่งของภูเขำก็เป็ นทีปกป้ ่ อยครงเมื องอันมั่นคงของพว กเขำพวกเขำร ้องถวำยสรรเสริญพระเจ ้ำจำกหน้ำผำสูงชันต่ำงๆและกองทัพของโรมไม่อำจทำให ้เ สียงเพลงแห่งกำรขอบคุณพระเจ ้ำเงียบไปได ้{GC66.2}{GCth1755.3} ่ ้ สท ์ ยบง่ำยและร ้อนรนพวกเขำถือว่ำหลักกำ ควำมเลือมใสของผู ต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์เหล่ำนี บริ ุ ธิเรี ่ นมิตรสหำยญำติสนิ ทแม้กระทั่งชีวต รแห่งควำมจริงมีคณ ุ ค่ำเหนื อบ ้ำนและทีดิ ิ ของเขำเองพวกเขำ ่ ้ งลึกเข ้ำไปในจิตใจของเยำวชนเยำวชนจะถูกสอนเรืองรำวใน ่ กระตือรือร ้นทีจะให ้หลักกำรเหล่ำนี ฝั ้ อำยุยงั น้อย พระคัมภีร ์และแนะนำให ้ร ักษำข ้อกำหนดในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำให ้ศักดิสิ์ ทธิตั์ งแต่ ้ เข ้ำไปในสม ๆเนื่ องจำกพระคัมภีร ์มีอยูน ่ อ้ ยเล่มดังนั้นพวกเขำจึงนำข ้อพระวจนะอันมีคำ่ เหล่ำนี ใส่ ้ องมีหลำยคนท่องข ้อควำมพระคัมภีร ์จำกทังภำคพั นธสัญญำเดิมและพันธสัญญำใหม่ได ้เป็ นตอน ่ ่ ยำวๆกำรนึ กคิดเกียวกั บพระเจ ้ำมีควำมเชือมโยงเหมื อนเช่นภำพอันสง่ำงำมของธรรมชำติและเห 50

อำนำจสัมบูรณ์

่ มือนเช่นพระพรอันเรียบง่ำยของชีวต ิ ประจำวันเด็กเล็กๆเรียนรู ้ทีจะมองไปยั งพระเจ ้ำด ้วยควำมขอ บพระคุณว่ำพระองค ์ทรงเป็ นผูป้ ระทำนพระกรุณำและควำมสุขสำรำญให ้แก่พวกเขำ{GC67.1}{G Cth1756.1} ่ี อนน้อมสุภำพและเปี่ ยมด ้วยร ักก็ร ักลูกๆของตนอย่ำงชำญฉลำดเกินกว่ำทีจะปล่ ่ พ่อแม่ทอ่ อยใ ้ ่ กำรทดลองและ ห ้พวกเขำคุ ้นเคยกับกำรตำมใจตนเองเพรำะเบืองหน้ ำของพวกเขำนั้นคือชีวต ิ ทีมี ่ ้องยอมพลีชพ ้ เด็กๆ ควำมยำกลำบำกหรืออำจจะเป็ นควำมตำยทีต ี พวกเขำได ้ร ับกำรฝึ กสอนตังแต่ ให ้อดทนต่อควำมยำกลำบำกให ้ยอมอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมแต่กระนั้นเขำจะต ้องรู ้จักคิดและลงมือ ่ ้ อำยุยงั น้อยให ้ควบคุมคำพูดและเข ้ำใ ทำกำรด ้วยตนเองพวกเขำถูกสังสอนให ้รู ้จักร ับผิดชอบตังแต่ ่ เหมำะสมเพียงคำเดียวทีศั ่ ตรูของเขำได ้ยินอำจไม่เพียงนำภัย จปัญญำของกำรนิ่ งเงียบคำพูดทีไม่ ่ องของเขำนับร ้อยๆคนดังสุ ่ นัขป่ ำทีตำมล่ ่ มำยังผูพ ้ ูดเท่ำนั้นแต่อำจนำภัยมำถึงชีวต ิ ของพีน้ ำเหยือ่ ่ ของมันเหล่ำศัตรูแห่งควำมจริงต่ำงจ ้องไล่ลำ่ ผูท้ กล ี่ ้ำทวงถำมหำเสรีภำพทำงควำมเชือของศำสนำ {GC67.2}{GCth1756.2} ้ ่ ่ นแก่ควำมจริงด ้วยควำมอดทนเพือหำอำหำร ่ ชำววอลเดนซิสสละทิงควำมร ำรวยทำงโลกเพื อเห็ ้ พพวกเขำพัฒนำทีดิ ่ นทุกตำรำงนิ วที ้ อยู ่ บ ่ ้เพำะปลูกด ้วยควำมระมัดระวังและเ เลียงชี ่ นภูเขำเพือใช ่ สู ้อุดมนักเกิดผลขึนมำได ้ อำใจใส่ทำให ้หุบเขำและเนิ นเขำทีไม่ ้ควำมประหยัดและกำรหักห ้ำมใจอย่ ่ ดเป็ นส่วนหนึ่ งของกำรศึกษำซึงเป็ ่ นมรดกอันเดียวทีลู ่ กๆของพวกเขำได ้ร ับเด็กๆได ้ร ับกำ ำงถึงทีสุ ่ รสังสอนว่ ำพระเจ ้ำทรงกำหนดให ้ชีวต ิ ต ้องมีกรอบระเบียบและควำมต ้องกำรของพวกเขำจะได ้มำด ้ ่ วยกำรลงแรงทำงำนกำรวำงแผนล่วงหน้ำกำรใส่ใจและควำมเชือกำรกระท ำเช่นนั้นต ้องใช ้ควำมอุ ่ ่ คือสิงที ่ มนุ ่ ษย ์ในสภำพทีล ่ ้มในบำ ตสำหะและเหน็ ดเหนื่ อยแต่จะเป็ นประโยชน์ตอ ่ สุขภำพอย่ำงยิงนี ่ ่ กหัดและพัฒนำในขณะทีเยำวชนท ่ ปจำเป็ นต ้องทำเป็ นกำรเรียนรู ้ทีพระเจ ้ำประทำนให ้เพือฝึ ำตัวใ ห ้คุ ้นเคยกับงำนหนักและยำกลำบำกนั้นพวกเขำก็ไม่ได ้ละเลยกำรปลูกฝังทำงปัญญำพวกเขำถูก ้ ้นเป็ นของพระเจ ้ำและจะต ้องปร ับปรุงและพัฒนำให ้ดีขึ ้ สอนว่ำควำมสำมำรถทังหมดของพวกเขำนั ่ นเพือพระรำชกิ จของพระองค ์{GC67.3}{GCth1756.3} ่ คริสตจักรของชำววูดวั ซ ์[Vaudoisชือในปั จจุบน ั ของชำววอลเดนซิส]มีลก ั ษณะคล ้ำยคลึงคริส ์ ตจักรของสมัยอัครทูตในด ้ำนควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบง่ำยพวกเขำไม่ยอมร ับควำมเป็ นใหญ่ข ่ งสุดและไม่เคยผิ องพระสันตะปำปำและพระรำชำคณะแต่ยด ึ ถือพระคัมภีร ์เป็ นสิทธิอำนำจเดียวทีสู ้ ่ กใฝ่ ควำมเป็ นใหญ่ศษ ดเพียนไม่ เหมือนนักบวชของโรมทีฝั ิ ยำภิบำลของพวกเขำปฏิบต ั ต ิ ำมแบบอ ่ ับกำรปรนนิ บต ่ ย่ำงของพระอำจำรย ์ของพวกเขำทีว่​่ ำพระองค ์“ไม่ได ้มำเพือร ั แิ ต่มำเพือปรนนิ บต ั ค ิ ่ ทธิว20:28พวกเขำเลียงดู ้ ฝูงแกะของพระเจ ้ำนำแกะไปยังทุ่งหญ ้ำเขียวสดและไปยังพระวจ นอืน”มั ์ ่ นนำพุ ้ แห่งชีวต นะศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์ซึงเป็ ิ พิธน ี มัสกำรของชำววอลเดนซิสก็ชำ่ งแตกต่ำงจำก ่ หรำยิงใหญ่ ่ พิธอี น ั เอิกเกริกและน่ ำภูมใิ จของคนทั่วไปพวกเขำไม่ได ้ชุมนุ มกันในอำคำรโบสถ ์ทีหรู ต 51

อำนำจสัมบูรณ์

ระกำรตำแต่ชม ุ นุ มกันอยูภ ่ ำยใต ้ร่มเงำของภูเขำในหุบเขำแห่งเทือกเขำแอลป์ หรือในช่วงเวลำอันต ่ งพระวจนะแห่งควำมจริงจำกผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ศิษ รำยจะชุมนุ มกันอยูใ่ นป้ อมปรำกำรหินเพือฟั ่ ยำภิบำลไม่เพียงเทศนำพระกิตติคณ ุ แต่ยงั ออกเยียมผู ป้ ่ วยสอนศำสนำให ้กับเด็กๆด ้วยวิธก ี ำรถำม ่ ตค ตอบเตือนสติผูห้ ลงผิดและทำงำนเพือยุ ิ วำมขัดแย ้งและเสริมสร ้ำงควำมปรองดองและควำมร ัก ่ องในช่วงเวลำทีสงบพวกเขำด ่ ฉันพีน้ ำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยเงินถวำยจำกจิตศรัทธำแต่พวกเขำก็ทำตัวเ ่ นช่ำงทำเต็นท ์ศิษยำภิบำลแต่ละคนจะเรียนรู ้กำรงำนหรืออำชีพบำงอย่ำงที่ หมือนเช่นเปำโลซึงเป็ ่ จะใช ้จุนเจือชีวต ิ ของเขำเองได ้หำกจำเป็ นทีจะต ้องทำ{GC68.1}{GCth1757.1} ่ ้ ้องใส่ใจกับกำร เยำวชนได ้ร ับกำรสอนสังจำกศิ ษยำภิบำลของพวกเขำถึงแม้วำ่ เยำวชนเหล่ำนี ต ศึกษำในสำขำวิชำทั่วไปก็ตำมแต่พระคัมภีร ์ก็ยงั เป็ นวิชำหลักพวกเขำท่องจำพระคริสตธรรมกิตติ ้ คุณมัทธิวและยอห ์นได ้ทังหมดและยั งจดจำจดหมำยต่ำงๆของอัครทูตได ้หลำยเล่มพวกเขำถูกใช ้ใ ้ มบำงฉบับก็คด ้ ห ้คัดลอกพระคัมภีร ์มีฉบับคัดลอกบำงฉบับบรรจุพระคัมภีร ์ทังเล่ ั ลอกเป็ นตอนสันๆ ่ ้ร ับกำรเลือกสรรพร ้อมคำอธิบำยอย่ำงง่ำยๆโดยผูท้ มี ทีได ี่ ควำมสำมำรถอธิบำยข ้อพระคัมภีร ์ด ้วย ้ มทร ัพย ์แห่งควำมจริงทีผู ่ ท้ ต ่ี ้องกำรยกตนเหนื อพระเจ ้ำพยำยำมปกปิ ดมำเป็ นเวลำนำนจึงถู วิธน ี ี ขุ กเปิ ดเผยออกมำ{GC68.2}{GCth1757.2} ์ กำรคัดลอกพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิออกมำที ละข ้อทีละบทได ้นั้นต ้องใช ้ควำมอดทนกำรทำงำนอย่ำ ้ั กำรคั ่ ้ ้ กทีมื ่ ดมิดของโล งไม่รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อยบ่อยครงที ดลอกนี กระท ำกันภำยใต ้แสงคบเพลิงในถำลึ ้ พระรำชกิ ่ ้ ่ ดจ ้ำ กด ้วยวิธก ี ำรเช่นนี ที จของพระเจ ้ำดำเนิ นต่อไปทำให ้เห็นนำพระทั ยของพระเจ ้ำทีเจิ ้ ่ ์ ้ กปำนใดผูท้ จะร ขึนมำดั งทองค ำบริสท ุ ธิและจะสว่ ำงสดใสและมีฤทธำนุ ภำพมำกขึนสั ี่ ับรู ้ควำมทุกข ์ ้ ้ก็มแี ต่ผู ้ทีร่​่ วมในกำรทำงำนนี เท่ ้ ำนั้นทูตสวรรค ์ห ้อมล ้อมอยูร่ อบคนงำนผูซ ยำกของคนเหล่ำนี ได ้ อื่ ้ สัตย ์เหล่ำนี {GC69.1}{GCth1757.3} ซำตำนผลักดันบรรดำบำทหลวงและพระรำชำคณะของระบอบเปปำซีให ้ฝังพระวจนะแห่งควำ ่ งมงำยแต่ ่ มจริงลงไปใต ้กองขยะของคำสอนผิดคำสอนนอกรีตและควำมเชือที ด ้วยวิธก ี ำรอัศจรรย ์ ่ ดพระวจนะของพระเจ ้ำถูกปกป้ องไว ้ตลอดยุคมืดอย่ำงไม่มด ้ ไ ทีสุ ี ำ่ งพร ้อยด ้วยเหตุวำ่ พระวจนะนี ไม่ ด ้มีตรำประทับของมนุ ษย ์แต่มต ี รำประทับของพระเจ ้ำมนุ ษย ์ไม่เคยย่อท ้อต่อกำรทำให ้ควำมหมำย ่ ยบงำยและชัดเจนในพระคัมภีร ์เกิดควำมสับสนและทำให ้มันขัดแย ้งกับคำพยำนในพระคัมภีร ์เ ทีเรี ่ นเรือโนอำห ์ทีลอยอยู ่ ่ คลืนใหญ่ ่ องดังเช่ ก ่ ลำงทะเลลึกทีมี พระวจนะของพระเจ ้ำรอดผ่ำนพำยุทจี่ ้อง ่ ่ งอยูใ่ ต ้ผิวดินให ้ทุกคนทีต ่ ้องกำรหำสมบัตข ทำลำยดังเหมื องทองคำและเงินทีฝั ิ ด ุ ลงไปพระคัมภีร ์ศั ่ ่ กดิสิ์ ทธิก็์ เป็ นเช่นเดียวกันโดยมีขม ุ ทร ัพย ์แห่งควำมจริงทีจะเปิ ดเผยออกมำให ้แก่ผู ้ทีแสวงหำอย่ ำง จริงใจถ่อมตนและอธิษฐำนสม่ำเสมอพระเจ ้ำทรงออกแบบให ้พระคัมภีร ์เป็ นบทเรียนสำหร ับมนุ ษย ้ั ้ วยั เด็กวัยหนุ่ มสำวและวัยผูใ้ หญ่และให ้ศึกษำตลอดทุกเวลำพระองค ์ประทำนพระ ชำติทงปวงตั งแต่ ่ ำแดงพระองค ์เองควำมจริงทุกเรืองที ่ ถู ่ กค ้นพบใหม่ก็เป็ นกำรเ วจนะของพระองค ์ให ้แก่มนุ ษย ์เพือส 52

อำนำจสัมบูรณ์

ปิ ดเผยถึงพระลักษณะใหม่ของพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นผูป้ ระทำนพระวจนะนั้นกำรศึกษำพระคัมภีร ์เป็ นวิ ่ ่ ำมนุ ษย ์ให ้มำมีควำมสัมพันธ ์อันใกล ้ชิดกับพระผูส้ ร ้ำงของตนแ ถีทำงทีพระเจ ้ำทรงกำหนดไว ้เพือน ่ ้เขำได ้ร ับรู ้พระประสงค ์ของพระองค ์ได ้ชัดเจนยิงขึ ่ นพระคั ้ ่ ใช ่ ้ติดต่อระหว่ำง ละเพือให มภีร ์เป็ นสือที พระเจ ้ำกับมนุ ษย ์{GC69.2}{GCth1758.1} ่ ในขณะทีชำววอลเดนซิ สยอมร ับว่ำควำมยำเกรงพระเจ ้ำเป็ นบ่อเกิดแห่งปัญญำนั้นพวกเขำไม่ ่ ้องติดต่อกับโลกภำยนอกกับควำมรู ้ของมนุ ษยชำติและวิธด ได ้มองข ้ำมควำมสำคัญของกำรทีต ี ำร ่ ประสิทธิภำพเพือเปิ ่ ดควำมนึ กคิดให ้กว ้ำงและว่องไวเยำวชนบำงคนจำกโรงเรียนทีอยู ่ บ งชีวต ิ ทีมี ่ น ่ ่ั ภูเขำถูกส่งออกไปเล่ำเรียนยังสถำบันกำรศึกษำในเมืองทีประเทศฝร งเศสหรื อประเทศอิตำลีซงมี ึ่ ส ่ ำขำวิชำให ้เรียนให ้คิดและให ้ค ้นคว ้ำได ้มำกกว่ำโรงเรียนในบ ้ำนเกิดบนเทือกเขำแอลป์ เยำวชนทีอ ่ ่ ้ำ อกไปต ้องพบกับกำรทดลองพวกเขำเห็นควำมชัวพวกเขำเผชิ ญหน้ำกับตัวแทนของซำตำนทีเจ ่ กดันคำสอนนอกรีตทีแยบยลที ่ ่ ดและกำรหลอกลวงทีอั ่ นตรำยทีสุ ่ ดแต่กำรศึกษำทีพวกเ ่ เล่ห ์ทีผลั สุ ้ วยั เด็กนั้นมีคณ ่ งหมดเหล่ ้ ้ ขำได ้ร ับตังแต่ ุ สมบัตท ิ เตรี ี่ ยมพวกเขำให ้พร ้อมสำหร ับเรืองทั ำนี {GC69.

3}{GCth1758.2} ่ ้ ำของพวกเขำถูกจัดเ ในโรงเรียนต่ำงๆทีพวกเขำเข ้ำไปเรียนนั้นพวกเขำไม่ยอมวำงใจผูใ้ ดเสือผ้ ่ บซ่อนสมบัตท ่ี งใหญ่ ่ ่ี ดนั่นคือพระคัมภีร ์อันลำค่ ้ ำทีเขี ่ ยนด ้วยมือเป็ นผลงำนทีพ ่ ตรียมไว ้เพือเก็ ิ ยิ ทสุ ้ ดตัวไปและเมือสบโอกำสที ่ ่ กอ วกเขำลงแรงด ้วยเวลำแรมเดือนแรมปี พวกเขำนำคัมภีร ์เหล่ำนี ติ ไม่ ่ใ ห ้เกิดกำรสงสัยพวกเขำจะวำงเอกสำรบำงส่วนอย่ำงระมัดระวังไว ้ตำมทำงของผูท้ ดู ี่ เหมือนว่ำจะเปิ ด ้ อยูบ ใจรับควำมจริงเยำวชนชำววอลเดนซิสได ้รับกำรอบรมตังแต่ ่ นตักของมำรดำโดยมีเป้ ำหมำยเ ้ ่ และก็ ้ ่ ตย ์ในสถำบันกำรศึกษำเหล่ำนี มี ้ คนร ับเชื่ ช่นนี พวกเขำเข ้ำใจหน้ำทีนี ยน ิ ดีทำด ้วยควำมซือสั ้ั พบว่ ่ ้ ้ ออย่ำงแท ้จริงและบ่อยครงที ำหลักกำรนี แทรกซึ มไปทั่วทังโรงเรี ยนกระนั้นผูน้ ำเปปำซีแม้จะไต่ ่ ดก็ไม่อำจแกะรอยไปยังแหล่งทีมำของค ่ ่ สวนอย่ำงรอบคอบทีสุ ำสอนทีเขำตรำว่ ำนอกรีตได ้{GC70 .1}{GCth1759.1} ่ งเกิดใ วิญญำณของพระคริสต ์เป็ นวิญญำณแห่งกำรประกำศแรงกระตุ ้นอันดับแรกของจิตใจทีบั ่ ำผูอ้ นมำยั ่ื ้ หม่คอื ควำมปรำรถนำทีจะน งพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดคริสเตียนชำววูดวั ซ ์ก็มวี ญ ิ ญำณเช่นนี พ ่ วกเขำตระหนักดีวำ่ พระเจ ้ำทรงมีพระประสงค ์ให ้พวกเขำทำมำกกว่ำทีจะเป็ นเพียงคนเก็บร ักษำคว ์ ่ นศักดิสิ์ ทธิเพื ์ อน ่ ำควำมสว่ำงส่องไปให ้ ำมจริงให ้บริสท ุ ธิในคริ สตจักรของตนเองพวกเขำมีหน้ำทีอั ่ ใ่ นควำมมืดโดยฤทธำนุ ภำพอันยิงใหญ่ ่ ่ ำ แก่คนทีอยู แห่งพระวจนะของพระเจ ้ำพวกเขำมุ่งหวังทีจะท ่ ่ ้องกำรก ้ำวเข ้ ลำยแอกทีโรมยั ดเยียดให ้ไว ้ศำสนำจำรย ์ชำววูดวั ซ ์ถูกฝึ กให ้เป็ นผู ้ประกำศทุกคนทีต ้ กกำหนดให ้ผ่ำนกำรเป็ นนักประกำศเสียก่อนแต่ละคนจะต ้องทำงำนร ับใช ้ในพืน้ ำสูง่ ำนร ับใช ้นี จะถู ่ ่ ่ ่ งเป็ นเวลำ3 ทีงำนประกำศพระกิ ตติคณ ุ ทีใดที หนึ 53

อำนำจสัมบูรณ์

่ ับหน้ำทีดู ่ แลโบสถ ์สักแห่งในท ้องทีของตนงำนกำรร ่ ้ ยกร ้องให ้มีกำรหักห ้ำมใ ปี ก่อนทีจะร ับใช ้นี เรี ้ เริมต ่ ้นทำงำนนี่ เป็ นบทนำทีเหมำะสมส ่ จตนเองและกำรเสียสละตังแต่ ำหร ับช่วงชีวต ิ ของศำสนำจำ ่ ่ ้ร ับกำรเจิมให ้ร ับงำนศักดิสิ์ ทธิมองเห็ ์ ่ เ่ บือ้ รย ์ทีทดสอบจิ ตวิญญำณของมนุ ษย ์เยำวชนทีได นว่ำทีอยู งหน้ำพวกเขำนั้นไม่ใช่ทร ัพย ์ศฤงคำรและควำมรุง่ เรืองทำงโลกแต่เป็ นชีวต ิ ของกำรตรำกตรำและภั ่ ยอันตรำยและอำจจะต ้องพลีชพ ี เพรำะควำมเชือของเขำมิ ชชันนำรีออกทำงำนเป็ นคูๆ่ ตำมแบบอย่ ่ ำงทีพระเยซู สง่ สำวกของพระองค ์ออกไปมักจะมีผู ้สูงวัยและมำกด ้วยประสบกำรณ์เคียงคูอ ่ อกไปกับ ่ นเพือนช่ ่ ้ ่ งคำแนะนำผูร้ ว่ มงำน คนหนุ่ มเพือเป็ วยชีแนะและเป็ นผูฝ ้ ึ กอบรมเขำและเขำจะต ้องเชือฟั ้ ้ กจะไม่ได ้อยูด ่ ทังสองนี มั ่ ้วยกันตลอดเวลำแต่พวกเขำมักจะพบกันเพืออธิ ษฐำนและร ับคำแนะนำด ้ ้ งเกิดกำรเสริมสร ้ำงควำมเชือของกั ่ ้ วยวิธน ี ี จึ นและกันให ้เข ้มแข็งขึน{GC70.2}{GCth1759.2} กำรเปิ ดเผยเป้ ำหมำยพันธกิจของตนจะนำควำมพ่ำยแพ ้มำอย่ำงแน่ นอนดังนั้นพวกเขำจึงปก ่ ปิ ดลักษณะแท ้จริงของตนศำสนำจำรย ์ทุกคนมีควำมรอบรู ้เรืองงำนช่ ำงฝี มือบำงอย่ำงหรือมีวช ิ ำชี ้ ำงำนของตนภำยใต ้กำรอำพรำงของอำชีพทำงโลกโดยทั่วไปพวกเขำเลือ พและมิชชันนำรีเหล่ำนี ท ่ ่ ่ ่ กทีจะเป็ นพ่อค ้ำหรือคนเร่ขำยสินค ้ำ“พวกเขำนำผ้ำไหมเครืองประดั บและสินค ้ำอืนๆซึ งในยุ คนั้นห ้ ่ ำงไกลออกไปและพวกเขำได ้ร ับกำรต ้อนร ับในฐำนะพ่อค ้ำแต่หำกมำ ำซือยำกนอกจำกในตลำดที ห่ ่ ่ ้ วใจของพ ในฐำนะมิชชันนำรีพวกเขำจะถูกขับไล่ออกไป”Wylieเล่มที1บทที 7ตลอดเวลำเหล่ ำนี หั ่ ลขอสติปัญญำทีจะน ่ ำเสนอให ้เห็นถึงสมบัตท ่ ำทอง วกเขำจะยกชูขนไปยั ึ้ งพระเจ ้ำเพือทู ิ มี ี่ คำ่ ยิงกว่ ้ มหรือบำงส่วนไว ้กับตัวและทีใดที ่ ่ ้ ำ คำหรือเพชรนิ ลจินดำพวกเขำซ่อนพระคัมภีร ์ทังเล่ โอกำสเอื ออ ่ ดลอกด ้วยมือเหล่ำนี บ่ ้ อยครงจะพบคน ้ั นวยพวกเขำจะหันเหควำมสนใจของลูกค ้ำมำยังหนังสือทีคั ่ นตั ่ วสนใจต ้องกำรอ่ำนพระวจนะของพระเจ ้ำและพระคัมภีร ์บำงตอนก็จะถูกมอบด ้วยควำมยินดี ทีตื ่ี ้องกำรร ับไว ้{GC71.1}{GCth1759.3} ให ้แก่ผูท้ ต ้ มต ่ ้นขึนในที ้ ่ ่ งำนของมิชชันนำรีเหล่ำนี เริ รำบและหุ บเขำรอบๆบริเวณภูเขำทีเขำอำศั ยอยูแ่ ละข ้ ้ ่ ยำยกว ้ำงออกไปเลยอำณำบริเวณเหล่ำนี พวกเขำเดิ นด ้วยเท ้ำเปล่ำและสวมใส่อำภรณ์เนื อหยำบที ่ มีรอ่ งรอยของกำรเดินทำงเหมือนเช่นทีพระอำจำรย ์ของพวกเขำสวมใส่พวกเขำเดินทำงเข ้ำไปยังเ ่ ำงไกลพวกเขำหว่ำนเมล็ดอันลำค่ ้ ำไปทุกแห่งหนโบสถ ์มำก มืองใหญ่ๆและเจำะทะลุไปยังดินแดนทีห่ ้ ่ ่ มำยเกิดขึนตำมทำงที พวกเขำเดิ นทำงผ่ำนไปและเลือดของผูพ ้ ลีชพ ี ก็เป็ นพยำนให ้กับควำมเชือเร ้ ่ นผลงำนทีคนเหล่ ่ ้ ำนไว ้ถูกเก็บเกียวอย่ ่ ่ นแห่งพ ำจะเห็นดวงวิญญำณทังหมดที เป็ ำนี หว่ ำงเต็มทีในวั ระเจ ้ำพระวจนะของพระเจ ้ำกำลังมุ่งหน้ำอย่ำงเงียบๆและถูกปกปิ ดไว ้จนเข ้ำไปในอำณำจักรของคริ ่ ้ สเตียนและได ้ร ับกำรต ้อนร ับด ้วยควำมชืนชมทั งในบ ้ำนและในจิตใจของผู ้คน{GC71.2}{GCth17 60.1} ่ พระเจ ่ สำหร ับชำววอลเดนซิสแล ้วพระคัมภีร ์ไม่เพียงแต่บน ั ทึกสิงที ้ำทรงจัดกำรต่อมนุ ษย ์ในอดี ่ ตและเปิ ดเผยควำมร ับผิดชอบและหน้ำทีของมนุ ษย ์ในปัจจุบน ั เท่ำนั้นแต่พระคัมภีร ์ยังเปิ ดเผยถึงภั 54

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ ่ ำจุดจบของทุกสิงอยู ่ ไ่ ม่ไกลนักและในข ยพิบต ั แิ ละสง่ำรำศีทจะเกิ ดขึนในอนำคตด ้วยพวกเขำเชือว่ ่ ้ ้นพวกเขำได ้ร ับควำมซำบซึงใจกั ้ ณะทีพวกเขำศึ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยกำรอธิษฐำนและด ้วยนำตำนั ่ นและกั ้ ่ พวกเขำจะต ่ บพระวจนะอันมีคำ่ เหล่ำนั้นมำกยิงขึ บหน้ำทีที ้องประกำศให ้ผูอ้ นทรำบควำมจ ื่ ์ ริงแห่งกำรช่วยให ้รอดพวกเขำเห็นแผนกำรไถ่ทเปิ ี่ ดเผยอย่ำงชัดเจนในหนังสือศักดิสิ์ ทธิและได ้พบ ่ ่ ในพระเยซูทำให ้พวกเขำได ้ร ับกำรปลอบประโลมใจควำมหวังและสัน ว่ำควำมเชือของพวกเขำที มี ่ ่ ติสข ุ เมือควำมกระจ่ ำงทำให ้พวกเขำเข ้ำใจและทำให ้จิตใจยินดีป รีดำพวกเขำปรำรถนำทีจะให ้ลำ ่ แสงนั้นส่องไปยังเหล่ำคนทีตกอยู ภ ่ ำยใต ้ควำมมืดจำกคำสอนผิดๆของเปปำซี{GC72.1}{GCth17 60.2} พวกเขำเห็นว่ำภำยใต ้กำรนำของพระสันตะปำปำและบำทหลวงประชำชนมำกมำยกำลังพยำย ่ ใ่ นจิตวิญญำณของพวกเขำอย่ำงไร ้ผลด ้วยกำรทรมำนร่ำงกำยค ำมหำทำงหลุดพ ้นจำกบำปทีอยู ้ กสอนให ้พึงพิ ่ งในกำรทำดีเพือช่ ่ วยตัวเองให ้รอดจึงทำให ้พวกเขำมองแต่ตวั เองควำมนึ ก นเหล่ำนี ถู ่ มไปด ้วยบำปของตนเองมองเห็นตนเองตกอยูภ คิดยึดติดอยูแ่ ต่ในสภำพทีเต็ ่ ำยใต ้พระพิโรธของพ ้ งพยำยำมสร ้ำงควำมเจ็บปวดทรมำนทังฝ่ ้ ำยจิตวิญญำณและร่ำงกำยตนเองแต่ก ระเจ ้ำคนเหล่ำนี จึ ้ ท้ รูี่ ้สำนึ กในใจจึงถูกหลักคำสอนของโรมผูกมัด ระนั้นก็ยงั ไม่พบทำงบรรเทำทุกข ์ด ้วยประกำรฉะนีผู ้ ตรสหำยและญำติพน้ ่ี องมำใช ้ชีวต คนนับพันละทิงมิ ิ ในห ้องเล็กๆภำยในสำนักสงฆ ์คนนับพันพยำย ่ ำมแสวงหำสันติสข ุ ให ้กับควำมนึ กคิดของเขำเองด ้วยกำรอดอำหำรและเฆียนตี ตวั เองอย่ำงทำรุณ ่ ภ ่ ดทึบชืนและเยื ้ อยูบ ่ ่อยๆสวดมนต ์กลำงดึกนอนรำบกับก ้อนหินทีอยู ่ ำยในห ้องพักทีมื อกเย็นเป็ นเว ่ ่ ลำหลำยชัวโมงอย่ ำงทุกข ์ทรมำนเดินทำงไกลเพือแสวงบุ ญกำรร ับใช ้โทษอย่ำงน่ ำอดสูและกำรทร ้ ไร ้ผลพวกเขำถูกบีบบังคับด ้วยควำมรู ้สึกผิดและถูกหลอนด ้ว มำนอันน่ ำกลัวแต่กำรกระทำเช่นนี ก็ ่ ยควำมกลัวพระพิโรธของพระเจ ้ำทีจะคอยแก ้แค ้นคนมำกมำยต ้องทนทุกข ์ทรมำนต่อไปจนกว่ำส ้ งลงไปยังหลุมศพโดยปรำศจำกลำแสงหรือค ภำพธรรมชำติของร่ำงกำยจะยอมแพ ้และคนเหล่ำนี จึ วำมหวังใดๆ{GC72.2}{GCth1760.3} ่ นอำหำรแห่ ่ ่ วโหยเหล่ำนี พวกเขำต ้ ชำววอลเดนซิสปรำรถนำทีจะยื งชีวต ิ ให ้แก่จต ิ วิญญำณทีหิ ้อ ่ ในพระสัญญำของพระเจ ้ำมำให ้และชีให ้ ้คนเหล่ำนั้นเห็นว่ำพระค งกำรนำข่ำวสำรแห่งสันติสข ุ ทีมี ่ ้ ่ ริสต ์ทรงเป็ นควำมหวังเดียวทีเขำทั งหลำยจะได ้ร ับควำมรอดคำสอนทีคนเหล่ ำนั้นยึดถือทีว่​่ ำกำร ่ งอยู ้ บ ้ ทำควำมดีชดเชยกำรล่วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำได ้นั้นเป็ นคำสอนทีตั ่ นพืนฐำนของ ่ ควำมเท็จกำรพึงในคุ ณควำมดีของมนุ ษย ์กีดขวำงภำพควำมร ักอันไม่มข ี อบเขตของพระคริสต ์เห ่ี ้ ่ นเครืองบู ่ ชำของมนุ ษย ์ก็เพรำะเผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติทล ตุทพระเยซู ต ้องสินพระชนม ์เพือเป็ ี่ ้มในบำป ่ ่ ำตนเองกลับไปคืนดีกบ ่ี ไม่อำจทำสิงใดเพื อน ั พระเจ ้ำได ้คุณควำมดีทพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงถูกตรึง ้ ้นต่ำงหำกคือรำกฐำนของควำมเชือคริ ่ สเตียนกำรทีวิ่ ญ บนกำงเขนและทรงกลับเป็ นขึนจำกตำยนั

55

อำนำจสัมบูรณ์

่ งในพระคริสต ์จึงเป็ นเรืองจริ ่ ญำณจิตต ้องพึงพิ งและควำมสัมพันธ ์กับพระองค ์จะต ้องใกล ้ชิดเหมือน ่ ่ ดอยูก ่ ติ ่ ดอยูก ดังแขนที ติ ่ บั ร่ำงกำยหรือกิงที ่ บ ั เถำ{GC73.1}{GCth1760.4} คำสอนของพระสันตะปำปำและของบำทหลวงชักนำมนุ ษย ์ให ้มองพระลักษณะของพระเจ ้ำและ ้ แม้กระทั่งของพระคริสต ์เป็ นควำมเกรียวกรำดหงุ ดหงิดและน่ ำกลัวพวกเขำทำให ้พระผูช ้ ว่ ยให ้รอด ่ ่ ว กลำยเป็ นผูท้ ไม่ ี่ เห็นใจมนุ ษย ์ซึงตกอยู ใ่ นบำปจนต ้องใช ้บำทหลวงและพวกนักบุญมำไกล่เกลียส่ ่ี ปัญญำได ้ร ับควำมกระจ่ำงด ้วยพระวจนะของพระเจ ้ำต่ำงต ้องกำรนำจิตวิญญำณของตนไ นผูท้ สติ ่ ่ ยมด ้วยพระเมตตำและควำมร ักพระองค ์ผูท้ รงยืนอ ้ำแข ปหำพระเยซูผูท้ รงเป็ นพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีเปี นออกรอคอยพวกเขำเชิญชวนทุกคนให ้เข ้ำมำหำพระองค ์พร ้อมกับภำระแห่งบำปควำมกังวลและ ้ ่ ำจัดสิงกี ่ ดขวำงซึงซำตำนกองทั ่ ้ ควำมอ่อนล ้ำของพวกเขำคนเหล่ำนี ปรำรถนำที จะก บถมขึนจนม ่ นุ ษย ์ไม่อำจมองเห็นพระสัญญำและไม่อำจเข ้ำหำพระเจ ้ำโดยตรงเพือสำรภำพบำปของพวกเขำแ ละได ้รับกำรอภัยโทษและสันติสข ุ {GC73.2}{GCth1761.1} ้ ำของข่ำวประเสริฐให ้แก่สติปัญญำของผูใ้ มิชชันนำรีชำววอลเดนซิสเปิ ดเผยควำมจริงอันลำค่ ์ ่ ดลอกด ้วยควำมเ ฝ่ แสวงหำด ้วยควำมกระตือรือร ้นพวกเขำนำข ้อพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิบำงตอนที คั ่ ่ ้ให ้ควำมหวังใจแก่จต พียรพยำยำมออกมำอย่ำงระมัดระวังเป็ นควำมสุขยิงใหญ่ ทสุ ี่ ดของเขำทีได ิ วิ ่ ญญำณทีรู่ ้สำนึ กและตกอยูใ่ นบำปทีมองเห็ นพระเจ ้ำเป็ นแค่ผูท้ ผู ี่ กพยำบำทคอยตัดสินควำมบ่อย ้ั พวกเขำมั ่ ่ นเทำและน ่ ้ ครงที กจะคุกเข่ำพร ้อมกับริมฝี ปำกทีสั ำตำคลอเต็ มเบ ้ำเปิ ดเผยควำมหวังเดีย ่ี องของพวกเขำด ้วยวิธน ้ วของคนบำปให ้แก่พน้ ี ีแสงสว่ ำงแห่งควำมจริงจึงเจำะทะลุเข ้ำสูส ่ ติปัญญำ ่ ดมนมำกมำยขับไล่เมฆหมอกแห่งควำมสินหวั ้ ทีมื งออกไปจนดวงอำทิตย ์แห่งควำมชอบธรรมส่อง ้ั ข ่ ้อพระคัมภีร ์บำงตอนถูก สว่ำงเข ้ำไปในจิตใจด ้วยลำแสงแห่งกำรร ักษำของพระองค ์จึงมีบอ ่ ยครงที ้ ้วซำอี ้ กตำมควำมประสงค ์ของผูฟ ่ ้องกำรให ้แน่ ใจว่ำได ้ยินถูกต ้องแล ้วโดยเฉพำะข ้ อ่ำนซำแล ้ ังซึงต ่ ้ ้วซำอี ้ กด ้วยควำมกระตือรือร ้นว่ำ“พระโลหิตของพระเยซูคริ อควำมทีพวกเขำต ้องกำรร ับฟังซำแล ้ น”1ยอห ้ ่ รกัน สต ์พระบุตรของพระองค ์ก็ชำระเรำให ้ปรำศจำกบำปทังสิ ์น1:7“โมเสสยกงู ขนในถิ ึ้ นทุ ้ ่ กคนทีวำงใจพระองค ่ ดำรอย่ำงไรบุตรมนุ ษย ์จะต ้องถูกยกขึนอย่ ำงนั้นเพือทุ ์จะได ้ชีวต ิ นิ ร ันดร ์”ยอห ์ น3:14,15{GC73.3}{GCth1761.2} ่ ษย ์หรือทูตสวร มีคนมำกมำยไม่ยอมให ้คำกล่ำวอ ้ำงของโรมมำหลอกได ้พวกเขำมองว่ำกำรทีมนุ ่ ้ไกล่เกลียแทนคนบำปนั ่ ้นเป็ นเรืองไร ่ ่ อแสงสว่ ่ ่ ้จริงส่องมำยังคว รค ์จะมำทำหน้ำทีผู ้สำระยิงเมื ำงทีแท ำมคิดพวกเขำจึงร ้องออกมำด ้วยควำมเปรมปรีดว่ิ ์ ำ“พระคริสต ์ทรงเป็ นปุโรหิตของฉันพระโลหิตเ ่ ่ ป็ นเครืองถวำยบู ชำของฉันแท่นบูชำของพระองค ์เป็ นทีสำรภำพบำปของฉั น”พวกเขำนำตนเข ้ำม ่ งในพระคุณควำมดีของพระเยซูอย่ำงเต็มทีพร ่ ้อมกับพูดซำแล ้ ้วซำอี ้ กว่ำ“ถ ้ำไม่มค ่ ำพึงพิ ี วำมเชือแ ่ ล ้วจะไม่เป็ นทีพอพระทั ยเลย”ฮีบรู11:6 56

อำนำจสัมบูรณ์

่ งให ่ ้เรำทังหลำยรอดได ้ “นำมอืนซึ ้นั้นไม่โปรดให ้มีท่ำมกลำงมนุ ษย ์ทั่วใต ้ฟ้ ำ”กิจกำร4:12{GC74.

1}{GCth1761.3} ้ นกว่ำทีบำงจิ ่ ่ ควำมมั่นใจในควำมร ักของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดนั้นดูเหมือนจะลึกซึงเกิ ตวิญญำณทีน่ ้ ับรู ้ได ้กำรปลดปล่อยทีพวกเขำได ่ ่ ำสงสำรและถูกมรสุมกระหน่ ำเหล่ำนี จะร ้ร ับนั้นช่ำงยิงใหญ่ เหลือเ ้ ่ องลงมำยังพวกเขำจนเคลิบเคลิมรำวกั ้ กินควำมสว่ำงเช่นนี แหละที ส่ บว่ำพวกเขำไปอยูใ่ นสวรรค ์แ ้ ล ้วคนเหล่ำนี วำงมื อของตนไว ้ในพระหัตถ ์ของพระคริสต ์อย่ำงมั่นใจเท ้ำของพวกเขำยึดติดอยูบ ่ นพ ้ ้ ระมหำศิลำควำมกลัวตำยทังปวงอั นตรธำนหำยไปบัดนี พวกเขำปรำรถนำเรื อนจำและโซ่ตรวนถ ้ำ ่ นั่นจะเป็ นทีถวำยเกี ยรติพระนำมของพระผู ้ไถ่ของพวกเขำ{GC74.2}{GCth1762.1} ่ บต่ำงๆพระวจนะของพระเจ ้ำถูกนำขึนมำอ่ ้ ในทีลั ำนในบำงครงก็ ั้ อำ่ นให ้จิตวิญญำณเพียงดวงเดี ้ั อำ่ นให ้กลุม ่ ้ งคื ้ นคว ยวบำงครงก็ ่ เล็กๆทีแสวงหำแสงสว่ ำงและควำมจริงบ่อยครงพวกเขำท ั้ ำเช่นนี ทั ่ ่ ฟ ำมอยำกรู ้และชืนชมของผู ฟ ้ ังนั้นมีมำกจนบ่อยครงที ั้ ผู ้ ังไม่ยอมให ้ผูน้ ำข่ำวแห่งควำมเมตตำหยุด ้ ดออกมำบ่อยๆว่ำ อ่ำนจนกว่ำพวกเขำจับใจควำมของข่ำวดีแห่งกำรช่วยให ้รอดได ้จะมีคำเช่นนี พู “พระเจ ้ำจะยอมรับของถวำยของฉันหรือเปล่ำพระองค ์จะทรงยอมร ับฉันไหมพระองค ์จะทรงอภัย ให ้ฉันไหม”จึงมีคำตอบอ่ำนให ้ฟังว่ำ“บรรดำผูเ้ หน็ ดเหนื่ อยและแบกภำระหนักจงมำหำเรำและเรำจ ้ ะให ้ท่ำนทังหลำยได ้หยุดพัก”มัทธิว11:28{GC74.3}{GCth1762.2} ่ ่ มผัสถึงพระสัญญำของพระเจ ้ำจะได ้ยินคำตอบสนองด ้วยควำมชืนชมยิ ่ เมือควำมเชื อสั นดีวำ่ “ไ ่ ้องใช ้เวลำนำนอีกแล ้วไม่ต ้องเดินทำงทีแสนล ่ ่ ม่ต ้องไปแสวงบุญทีต ำบำกเพือไปยั งศำลเจ ้ำศักดิสิ์ ทธิ ์ ่ มไปด ้วยบำปและไม่บริสท ์ ำงทีฉั ่ นเป็ นอยูใ่ นเวลำนี ได ้ ้และพร ฉันเข ้ำมำหำพระเยซูในสภำพทีเต็ ุ ธิอย่ ะองค ์จะไม่ทรงละเลยคำอธิษฐำนของผูท้ เสี ี่ ยใจกับบำป‘บำปของเจ ้ำได ้รับกำรอภัยแล ้ว’บำปของฉั นก็จะได ้รับกำรอภัยด ้วย”{GC75.1}{GCth1762.3} ์ ควำมปี ติยน ิ ดีอน ั ศักดิสิ์ ทธิจะเต็ มล ้นจิตใจและคำสรรเสริญและโมทนำพระคุณแด่พระนำมของ ่ ควำมสุขเหล่ำนี จะกลั ้ ่ พระเยซูจะแพร่สะพัดออกไปจิตวิญญำณทีมี บไปยังบ ้ำนของตนเพือกระจำย ่ ่ื กครงแล ้ั ้วครงเล่ ่ ำได ้ถึงประสบกำรณ์ใหม่ทพวกเขำ แสงสว่ำงเพือแบ่ งปันแก่ผูอ้ นอี ั้ ำตรำบเท่ำทีจะท ี่ ่ ้จริงพระวจนะจำกพระคัมภีร ์นั้นมีอำนำจประหลำดและน่ ำเกรงขำมซึงต ่ ได ้พบหนทำงแห่งชีวต ิ ทีแท ่ ร ัสโดยตรงถึงจิตใจของผู ้ทีแสวงหำควำมจริ งเป็ นพระสุรเสียงของพระเจ ้ำและนำควำมสำนึ กมำสูผ ่ ู้ ่ ้ยิน{GC75.2}{GCth1762.4} ทีได ่ อมตนจริงใจตังใจและควำมศร ้ ผูน้ ำข่ำวแห่งควำมจริงจะเดินทำงของเขำต่อไปแต่ลก ั ษณะทีถ่ ัทธ ้ ้ั ผู ่ ฟ ำอย่ำงลึกลำของเขำมั กจะถูกผูค้ นกล่ำวขำนถึงเสมอบ่อยครงที ้ ังไม่ได ้ถำมว่ำเขำมำจำกไหนห รือกำลังจะไปไหนในตอนแรกผูฟ ้ ังจะถูกควำมแปลกใจมำบดบังและในตอนหลังควำมสำนึ กในบุญ ่ ่ ่ กเชิญให ้ไปทีบ ่ ้ำนเขำจะตอบว่ำต ้องไป คุณและชืนชมยิ นดีเบียงเบนควำมสนใจจนลื มซ ักถำมเมือถู 57

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ ่ เยียมแกะที หลงหำยจำกฝู งพวกผูฟ ้ ังต่ำงถำมกันว่ำเป็ นไปได ้ไหมทีเขำจะเป็ นทูตทีลงมำจำกสวรร ค ์{GC75.3}{GCth1763.1} ่ ้ กเลยเขำอำจเดินทำงไปยังดินแด มีหลำยรำยทีพวกผู ฟ ้ ังจะไม่ได ้เห็นผูน้ ำข่ำวแห่งควำมจริงนี อี ่ ่ ่ มใี ครรู ้จักหรืออำจเป็ นไปได ้ว่ำกระดูกของเขำ นอืนหรื อชีวต ิ ของเขำกำลังเหียวเฉำลงในคุ กมืดทีไม่ ่ ่ ่ ถูกเผำไหม้จนเหลือแต่เถ ้ำอยูใ่ นบริเวณทีเขำเป็ นพยำนเพือควำมจริ งอย่ำงไรก็ตำมคำพูดทีพวกเ ้ ้นั้นไม่อำจถูกทำลำยไปคำพูดเหล่ำนั้นกำลังทำงำนอยูใ่ นจิตใจของมนุ ษย ์ซึงทุ ่ กคนจะรู ้ถึงผ ขำทิงไว ่ ้ ำงเต็มทีในวั ่ นพิพำกษำทีจะมำถึ ่ ลงำนทีประเสริ ฐเหล่ำนี อย่ งเท่ำนั้น{GC75.4}{GCth1763.2} มิชชันนำรีชำววอลเดนซิสกำลังรุกเข ้ำไปในอำณำจักรของซำตำนและอำนำจของควำมมืดถู ่ นอ ้ ำนำจแห่งควำมมืดเฝ้ ำติดตำมควำมพยำยำมทุกขันตอนที ้ ่ ำให ้ควำ กปลุกให ้ระมัดระวังตัวยิงขึ ท มจริงรุดหน้ำไปและจะกระตุ ้นตัวแทนของมันให ้เกิดควำมกลัวผูน้ ำเปปำซีมองเห็นอันตรำยอันใหญ่ ่ ตอ ่ ดจำกกำรทำงำนของนักเดินทำงผูถ้ อ ้ หลวงทีมี ่ เป้ ำหมำยของตนซึงเกิ ่ มตนเหล่ำนี หำกปล่ อยให ้ ้ ดเป่ ำเมฆแห่งควำมผิดอันหนำทึบซึงปิ ่ ด แสงสว่ำงแห่งควำมจริงส่องไปโดยไม่ถก ู ขัดขวำงแสงนี จะปั ้ ำให ้ควำมนึ กคิดของมนุ ษย ์ไปยังพระเจ ้ำองค ์เดียวเท่ำนั้นและในที่ ล ้อมประชำชนไว ้ควำมจริงนี จะน สุดก็จะทำลำยอำนำจของโรมไป{GC76.1}{GCth1763.3} ่ คนเหล่ำนี ซึ ้ งยึ ่ ดถือควำมเชือของคริ ่ ่ กำรทีมี สตจักรยุคแรกเริมอยู น ่ ้ันเป็ นพยำนอย่ำงต่อเนื่ องถึ ้ ่ ่ มเหงครงรุ ่ ดขึนม ้ งกำรละทิงควำมเชื อของโรมดั งนั้นจึงปลุกควำมเกลียดชังและกำรกดขีข่ ั้ นแรงทีสุ ่ ้ ่ ้ ำกำรทีพวกเขำปฏิ เสธไม่ยอมทิงพระคั มภีร ์ก็เป็ นควำมผิดทีโรมยอมไม่ ได ้เธอตังใจท ำลำยพระคัมภี ้ ่ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดต่อประ ร ์ให ้หมดไปจำกโลกถึงตอนนี โรมเริ มรณรงค ์ให ้ทุกคนเข ้ำมำร่วมทำสงครำมทีน่ ่ ชำกรของพระเจ ้ำทีอำศั ยอยูบ ่ นภูเขำมีกำรจัดวำงกำรไต่สวนตำมเส ้นทำงของพวกเขำและภำพข ่ กฆ่ำต่อหน้ำฆำตรกรอย่ำงคำอินก็ปรำกฏให ้เห็นอยูอ องอำเบลผู ้บริสท ุ ธิที์ ถู ่ ย่ำงต่อเนื่ อง{GC76.2} {GCth1763.4} ้ั ้วครงเล่ ้ั ำท ้องนำอันอุดมถูกทิงให ้ ้รกร ้ำงทีอยู ่ อ ครงแล ่ ำศัยและโบสถ ์ของพวกเขำถูกทำลำยไปจ ่ งคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยเป็ นทุ่งนำทีอุ ่ ดมสมบูรณ์และบ ้ำนเรือนของคนบริสท ์ ้ นกระทั่งในทีซึ ุ ธิและขยั นบัดนี กล ่ ่ วกระหำยจะเกิดดุร ้ำยมำกขึนเมื ้ อได ่ ้ชิมเลือดควำมดุดน ำยเป็ นทีรกร ้ำงเช่นเดียวกับสัตว ์ป่ ำทีหิ ั ของ ้ ้วยควำมทรมำนของเหยือของพวกเขำพยำนเพื ่ ่ เหล่ำผูน้ ิ ยมเปปำซีถก ู จุดปะทุให ้รุนแรงมำกขึนด อ ่ บริ ่ สท ์ ่ ่ ควำมเชือที ุ ธิมำกมำยถู กไล่ลำ่ ข ้ำมภูเขำและลงมำตำมทีรำบที พวกเขำซ่ อนตัวขังตัวเองในป่ ำหนำทึบและตำมยอดภูเขำสูง{GC76.3}{GCth1764.1} ้ ้แม้ศต ไม่มข ี ้อหำใดจะนำมำกล่ำวหำต่อกำรฝักใฝ่ ศีลธรรมของคนกลุม ่ นี ได ั รูของพวกเขำยังปร ะกำศว่ำคนเหล่ำนี ร้ ักควำมสงบเรียบง่ำยและเป็ นพวกเคร่งศำสนำควำมผิดรุนแรงของพวกเขำคือ ้ กำรไม่ยอมนมัสกำรพระเจ ้ำตำมพระประสงค ์ขององค ์สันตะปำปำควำมผิดนี เองพวกเขำจึ งถูกกระ 58

อำนำจสัมบูรณ์

่ ษย ์หรื หน่ ำด ้วยควำมอดสูกำรเหยียดหยำมกำรเยำะเย ้ยและกำรทำรุณกรรมด ้วยวิธต ี ำ่ งๆเท่ำทีมนุ ้ อมำรร ้ำยจะประดิษฐ ์ขึนมำ{GC76.4}{GCth1764.2} ่ งจุดทีโรมมุ ่ ้ อปร ่ เมือถึ ่งมั่นจะทำลำยลัทธิทเขำเกลี ี่ ยดชังพระสันตะปำปำทรงตรำกฎหมำยขึนเพื ั กปรำคนเหล่ำนี ว่้ ำเป็ นคนนอกรีตและต ้องนำไปประหำร(โปรดดูภำคผนวก)พวกเขำไม่ได ้ถูกกล่ำ ่ื ตย ์หรือเป็ นคนไร ้ระเบียบแต่ถก วหำว่ำเป็ นคนเกียจคร ้ำนหรือคนไม่ซอสั ู ตรำว่ำมีลก ั ษณะเป็ นคนที่ ่ ่ ้จริง”ดังนั้นพระสันตะปำปำ ศร ัทธำแก่กล ้ำและน่ ำนับถือเทียวไปหลอกลวง“ลู กแกะจำกฝูงแกะทีแท ่ ง“ลัทธิทเลวร ่ี ่ ่งร ้ำยและเป็ นทีน่ ่ ำร ังเกียจ”หำกพวกเขำ“ยังคงปฏิเสธไม่ยอ จึงทรงตรำคำสังถึ ้ำยซึงมุ ้ ้ดังงู ่ พษ ่ ่ ม้ อ ่ ่ เคยคำดคิ ้ มกลับตัวให ้บดขยีได ิ ”Wylieเล่มที16บทที 1ผู ี ำนำจทีออกค ำสังนี ดบ ้ำงไหมว่ำ ้ั ่ งพวกเขำเคยรู ้หรือไม่วำ่ คำพูดเหล่ำนี ถู ้ กบันทึก เขำจะต ้องกลับมำพบกับคำพูดเหล่ำนั้นอีกครงหนึ ่ ่ ไว ้ในสมุดบันทึกแห่งสวรรค ์ทีพวกเขำจะต ้องเผชิญหน้ำในวันพิพำกษำพระเยซูตรัสว่ำ“ซึงพวกท่ ำ ่ กน้อยทีสุ ่ ดในพีน้ ่ องของเรำนี ก็ ้ เหมือนทำกับเรำด ้วย”มัทธิว25:40{GC นได ้ทำกับคนใดคนหนึ่ งทีเล็ 77.1}{GCth1764.3} ้ ยกร ้องให ้สมำชิกคริสตจักรทุกคนเข ้ำร่วมสงครำมต่อสู ้กับค พระบัญชำของพระสันตะปำปำนี เรี ้ อเป็ ่ นแรงจูงใจแก่ผู ้ทีเข ่ ้ำร่วมในภำรกิจอันทำรุณโหดร ้ำยนี ผู ้ ท้ เข นนอกรีตเหล่ำนี เพื ี่ ้ำร่วมจะ“หลุดพ้ ้ นทั ้ งบำปทั ้ ่วไปและบำปทีเฉพำะเจำะจงและทุ ่ นจำกควำมผิดและกำรลงโทษทำงศำสนำทังสิ กคนทีเ่ ่ ้ งมีสท ข ้ำร่วมจะหลุดพ ้นจำกคำสำบำนทีเคยท ำไว ้ทังยั ิ ธิอั์ นชอบธรรมในกำรเป็ นเจ ้ำของสมบัตท ิ ไ่ี ้ ด ้มำอย่ำงไม่ถก ู กฎหมำยและพวกเขำยังได ้ร ับสัญญำว่ำบำปทังหมดของพวกเขำจะได ้ร ับกำรอภัย ่ ให ้ ้ยกเลิกสัญญำทังหมดที ้ ่ ่ ้ค ถ ้ำพวกเขำฆ่ำคนนอกรีตได ้คำสังนี เคยท ำไว ้กับชำววอลเดนซิสสังให ่ งพวกเขำห ้ ่ บเอ นในท ้องถินทิ ้ำมทุกคนให ้ควำมช่วยเหลือใดๆแก่พวกเขำและให ้อำนำจทุกคนทีจะริ ่ ่ ้ เปิ ้ ดเผยอย่ำงชัดเจนถึงวิญญำณที่ ำสมบัตข ิ องพวกเขำไปได ้”Wylie,เล่มที16บทที 1เอกสำรชิ นนี ้ ้ ยงทีได ่ ้ยินนั้นคือเสียงคำรำมของพญำนำคไม่ใช่พระสุรเสียงของพระคริ อยูเ่ บืองหลั งฉำกเหล่ำนี เสี สต ์{GC77.2}{GCth1764.4} ่ ผูน้ ำของระบอบเปปำซีไม่ยอมปฏิบต ั ต ิ นตำมมำตรฐำนยิงใหญ่ ในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแต่สร ้ ้ ้ ้ ่เ ำงมำตรฐำนขึนตำมควำมต ้องกำรของตนเองและตังใจบั งคับทุกคนให ้ทำตำมมำตรฐำนนี เพรำะนี ่ ำกลัวทีสุ ่ ดถูกตรำออกมำแล ้วบำทหลวงและพระสันตะปำปำ ป็ นควำมต ้องกำรของโรมกฎหมำยทีน่ ่ ่ ่ ำงำนทีซำตำนก ่ ทีคดโกงและหมิ นประมำทพระเจ ้ำเริมท ำหนดให ้พวกเขำทำควำมเมตตำปรำนี ไม่มี ่ งพระคริสต ์บนกำงเขนและฆ่ำอัครสำวกทังหลำยวิ ้ ในอุปนิ สยั ของพวกเขำวิญญำณเดียวกับทีตรึ ่ บเคลือนจั ่ ่ ซื ่ อสั ่ ตย ์ในสมัยนั้นเป็ น ญญำณเดียวกับทีขั กรพรรดิเนโรผูก้ ระหำยเลือดให ้กำจัดผูเ้ ชือที ่ ำลังทำงำนกำจัดผูท้ พระเจ ่ี ้ วิญญำณเดียวกับทีก ้ำทรงร ักให ้หมดไปจำกโลกนี {GC77.3}{GCth17 65.1} 59

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ มเหงเช่นนี เข ้ ้ำมำเยือนผูท้ ยี่ ำเกรงพระเจ ้ำพวกเขำอดทนด ้ เป็ นเวลำหลำยศตวรรษทีกำรกดขี ข่ ่ ่ คำนึ งถึงสงครำมปรำบปรำมแล วยควำมขันติและควำมมั่นคงเพือถวำยเกี ยรติแด่พระผูไ้ ถ่โดยทีไม่ ่ ้มนุ ษยธรรมซึงกระท ่ ้ งคงส่งมิชชันนำรีออกไปเพือกระ ่ ะกำรสังหำรโหดทีไร ำต่อพวกเขำคนเหล่ำนี ยั ้ ำพวกเขำถูกตำมล่ำจนตำยแต่กระนั้นเลือดของพวกเขำรดลงบนเมล็ดทีถู ่ ก จำยควำมจริงอันลำค่ ้ หว่ำนออกไปและบังเกิดผลออกมำอย่ำงไม่เคยสร ้ำงควำมผิดหวังด ้วยประกำรฉะนี ชำววอลเดนซิ สเ ่ เธอร ์จะเกิดพวกเขำกระจำยไปอยูใ่ นหลำยประเ ป็ นพยำนให ้พระเจ ้ำเป็ นเวลำหลำยศตวรรษก่อนทีลู ่ มต ่ ้นขึนในสมั ้ ทศพวกเขำเพำะเมล็ดของกำรปฏิรป ู ทำงศำสนำทีเริ ยของไวคลิฟแผ่ขยำยออกไปแล ้ คโดยผู ้ทียอมทนทุ ่ ่ ะฝังลึกในสมัยของลูเธอร ์และจะถูกดำเนิ นกำรต่อไปจนถึงครำสินยุ กข ์ในทุกสิงเ ่ พือ“พระวจนะของพระเจ ้ำและคำพยำนของพระเยซู”วิวรณ์1:9{GC78.1}{GCth1765.2}

60

อำนำจสัมบูรณ์

บท5-ยอห ์นไวคลิฟ ่ ำงๆจำนวนน้อยแต่พระเจ ้ำไม่ทรงปล่อยให ้พระวจนะ ก่อนกำรปฏิรป ู ศำสนำพระคัมภีร ์มีอยูใ่ นทีต่ ้ งควำมจริงทีอยู ่ ใ่ นพระคัมภีร ์จะไม่ถก ของพระองค ์ถูกทำลำยไปอย่ำงสินเชิ ู ปกปิ ดไว ้ตลอดกำลพระ ่ องค ์ทรงถอดโซ่ทล่ ี่ ำมพระวจนะแห่งชีวต ิ ออกได ้อย่ำงง่ำยดำยเฉกเช่นทีพระองค ์ทรงเปิ ดประตูเรือน ่ จำและถอดกลอนของประตูเหล็กเพือปล่ อยผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้เป็ นอิสระพระวิญญำณของพระ ่ มทร ัพย ์ทีซ่ ่ อนไว ้พระเจ ้ำทรงนำพวกเ เจ ้ำดลใจคนในประเทศต่ำงๆของยุโรปให ้ค ้นหำควำมจริงดังขุ ์ ขำไปยังพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิดลใจให ้พวกเขำศึกษำแต่ละหน้ำของหนังสือศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยควำมสนใจ ่ ้ มใจยอมร ับแสงสว่ำงแม้ต ้องจ่ำยด ้วยรำคำสูงสักเพียงไรก็ตำมถึงแม้พวกเขำไ อย่ำงยิงคนเหล่ ำนี เต็ ่ ้อย่ำงชัดเจนแต่กระนั้นพวกเขำก็ยงั เข ้ำถึงควำมจริงทีฝั ่ งไว ้มำนำนพวกเขำ ม่อำจมองเห็นทุกสิงได ่ ำวทีสวรรค ่ ่ กโซ่ตรวนแห่งควำมผิดพลำดและควำมงมงำยพร ้อ ก ้ำวออกไปรำวกับผู ้สือข่ ์ส่งมำเพือหั ่ี กจองจำมำนำนลุกขึนและประกำศเสรี ้ มกับเรียกร ้องให ้ผูท้ ถู ภำพของตน{GC79.1}{GCth1766.

1} ่ ค้ งแก่เรียนเท่ำนั้นเข ้ำใจยกเว ้ พระวจนะของพระเจ ้ำถูกกักเก็บไว ้อยูเ่ ป็ นเวลำนำนด ้วยภำษำทีผู นอยูใ่ นท่ำมกลำงชำววอลเดนซิสแต่เวลำแห่งกำรแปลและแจกจ่ำยพระคัมภีร ์ให ้ผูค้ นในดินแดนต่ ้ องของพวกเขำเองมำถึงแล ้วโลกผ่ำนช่วงเวลำเทียงคื ่ นอันมืดสนิ ทไปแล ้วชัวโม ่ ำงๆตำมภำษำพืนเมื ่ ำงๆแสดงให ้เห็นว่ำฟ้ ำวันใหม่กำลังจ งแห่งควำมมืดมนกำลังจะผ่ำนพ ้นไปและมีหมำยสำคัญตำมทีต่ ะมำถึง{GC79.2}{GCth1766.2} ่ บสียอห ่ ในช่วงศตวรรษทีสิ ์นไวคลิฟ[JohnWycliffe]“ดำวรุง่ ของกำรปฏิรป ู ศำสนำ”ปรำกฏตัว ่ ทีประเทศอั งกฤษเขำไม่ใช่ผูป้ ระกำศข่ำวกำรปฏิรป ู สำหร ับประเทศอังกฤษเท่ำนั้นแต่สำหร ับทั่วทัง้ ่ ่ี คริสต ์ศำสนจักรด ้วยคำประท ้วงยิงใหญ่ ทโรมเคยอนุ ญำตให ้เขำกล่ำวจะไม่มวี น ั เงียบหำยไปกำรปร ่ ำไปสูก ะท ้วงนั้นเปิ ดฉำกกำรต่อสู ้ทีจะน ่ ำรปลดปล่อยบุคคลคริสตจักรและประชำชำติ{GC80.1}{G Cth1766.3} ไวคลิฟเรียนมำทำงด ้ำนศิลปศำสตร ์และสำหรับเขำแล ้วควำมยำเกรงพระเจ ้ำเป็ นบ่อเกิดของปั ้ งเป็ นคนทีมี ่ ควำมสำมำรถพิเศษมำกม ญญำเขำเป็ นทีรู่ ้จักดีในวิทยำลัยว่ำเป็ นคนเคร่งศำสนำทังยั ำยและเป็ นผูค้ งแก่เรียนด ้วยควำมกระหำยควำมรู ้เขำลงแรงศึกษำหำควำมรู ้ในทุกสำขำวิชำเขำศึ กษำหำควำมรู ้ทำงด ้ำนปรัชญำหลักศำสนำของคริสตจักรและกฎหมำยของบ ้ำนเมืองโดยเฉพำะก ฎหมำยของประเทศของเขำเองคุณค่ำของกำรฝึ กอบรมในช่วงต ้นของชีวต ิ ให ้คุณประโยชน์ตอ ่ กำ รทำงำนของเขำในช่วงต่อมำอย่ำงเห็นได ้ชัดควำมรอบรู ้ในรำยละเอียดของปรัชญำแห่งกำรคำดค ะเนในยุคของเขำทำให ้เขำเปิ ดโปงข ้อผิดพลำดต่ำงๆได ้และโดยกำรเรียนกฎหมำยของประเทศและ ่ ่ ่ ของฝ่ ำยศำสนำเขำจึงพร ้อมทีจะเข ้ำร่วมในกำรต่อสู ้ยิงใหญ่ เพือเสรี ภำพของกำรปกครองและศำส 61

อำนำจสัมบูรณ์

่ นำในขณะทีเขำใช ้อำวุธพระวจนะของพระเจ ้ำได ้นั้นเขำเรียนรู ้วิชำกำรทำงปัญญำของโรงเรียนแ ่ กซึงและรอบรู ้ ละเข ้ำใจถึงกลเม็ ดของผู ้มีควำมรู ้ควำมสำมำรถทำงอัจฉริยภำพและควำมรู ้ทีลึ ้ของเ ่ บถือของทังมิ ้ ตรและศัตรูผูท้ ติ ขำทำให ้เขำเป็ นทีนั ี่ ดตำมเขำมองดูเขำด ้วยควำมพึงพอใจว่ำเขำมีค วำมนึ กคิดอยูใ่ นระดับแนวหน้ำของประเทศและไม่เปิ ดโอกำสให ้ศัตรูของเขำสร ้ำงควำมสงสัยให ้กับ เป้ ำหมำยของกำรปฏิรป ู ด ้วยกำรเปิ ดโปงควำมไม่รู ้หรือจุดอ่อนของผูส้ นับสนุ นศัตรูของเขำ{GC80 .2}{GCth1766.4} ่ ในขณะทีไวคลิ ฟยังอยูใ่ นวิทยำลัยเขำเข ้ำร่วมศึกษำพระคัมภีร ์ในยุคแรกๆนั้นพระคัมภีร ์มีเฉพำ ้ แห่งควำมจริงแต่กลุม ่ มก ะภำษำโบรำณเท่ำนั้นผู ้คงแก่เรียนจึงมีโอกำสเข ้ำถึงบ่อนำพุ ่ คนทีไม่ ี ำรศึ ้ งเป็ นกำรปูทำงให ้กับงำนในอนำคตของไวคลิฟในฐำนะนักปฏิรู กษำจะเข ้ำไม่ถงึ ด ้วยประกำรฉะนี จึ ่ ปศำสนำคนมีควำมรู ้ศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำและพบควำมจริงยิงใหญ่ ทเปิ ี่ ดเผยให ้เห็นพระคุณ ่ ้ ่ ใ่ นควำมจริ ทีประทำนให ้โดยไม่คด ิ รำคำในคำสอนของคนเหล่ำนี พวกเขำเผยแพร่ ควำมรอบรู ้ทีอยู ้ ่ื ้หันไปหำพระวจนะทีมี ่ ชวี ต งนี และน ำผูอ้ นให ิ {GC80.3}{GCth1767.1} ่ เมือไวคลิ ฟหันมำสนใจพระคัมภีร ์เขำลงแรงศึกษำค ้นคว ้ำพระคัมภีร ์อย่ำงละเอียดเช่นเดียวกับที่ ่ ้ ่ เขำศึกษำวิชำอืนๆในโรงเรี ยนก่อนหน้ำนี เขำรู ้สึกว่ำตัวเองยังขำดตกบกพร่องอยูม ่ ำกวิชำกำรทีเข ำเล่ำเรียนมำหรือคำสอนของคริสตจักรไม่อำจทำให ้เขำพึงพอใจในพระวจนะของพระเจ ้ำเขำพบสิง่ ่ ่ ดออกอ ทีเขำเคยพยำยำมแสวงหำแต่ ไม่ประสบผลมำก่อนเขำมองเห็นแผนกำรแห่งควำมรอดทีเปิ ่ ยูใ่ นนั้นและกำหนดให ้พระคริสต ์เป็ นผูไ้ กล่เกลียของมนุ ษย ์เพียงพระองค ์เดียวเขำจึงมอบถวำยตัวเ ่ ับใช ้พระคริสต ์และตังใจที ้ ่ ่ ้ องเพือร จะประกำศควำมจริ งทีเขำค ้นพบนี{GC81.1}{GCth1767.2} ่ มต ่ ้นกำรทำงำนไวคลิฟมองไม่เห็นว่ำงำนของเขำจะ เหมือนนักปฏิรป ู ศำสนำในยุคต่อมำเมือเริ ้ ่ ำตัวเองเข ้ำไปต่อต ้ำนโรมแต่ควำมศร ัทธำต่อควำมจริงไม่อ นำเขำไปทิศทำงใดเขำไม่ได ้ตังใจที จะน ่ ่ ำจนำเขำให ้หลีกเลียงกำรขั ดแย ้งกับควำมเท็จได ้ยิงเขำรู ้ควำมผิดของระบอบเปปำซีช ัดเจนมำกขึ ้ ่ิ งใจสอนพระคั ้ ้ ำนั้นเขำมองเห็นว่ำโรมละทิงพระวจนะ ้ นเท่ำไรเขำก็ยงตั มภีร ์อย่ำงแรงกล ้ำมำกขึนเท่ ่ ดทำงให ้ประเพณีของมนุ ษย ์เขำติเตียนเหล่ำนักบวชทีละทิ ่ งพระคั ้ ของพระเจ ้ำเพือเปิ มภีร ์อย่ำงไม่ก ลัวเกรงและเรียกร ้องให ้นำพระคัมภีร ์กลับคืนมำให ้กับประชำชนและให ้นำอำนำจของพระคัมภีร ์กลั ่ี ควำมสำมำรถและจริงใจและเป็ นนักเทศน์ทมี บคืนมำสูค ่ ริสตจักรเขำเป็ นครูทมี ี่ โวหำรดีและชีวต ิ ปร ่ ะจำวันของเขำแสดงออกถึงควำมจริงทีเขำเทศน์ ควำมรู ้ของเขำในพระคัมภีร ์พลังในกำรใช ้เหตุผล ์ วต ่ โอนเอียงและควำมซือตรงของเขำท ่ ควำมบริสท ุ ธิในชี ิ ของเขำควำมกล ้ำหำญทีไม่ ำให ้เขำได ้รั ่ บควำมนับถือและควำมมั่นใจอย่ำงกว ้ำงขวำงจำกคนทั่วไปหลำยคนไม่พอใจกับควำมเชือในอดี ตแ ่ นควำมชัวที ่ ดำษดื ่ ่ ่ ละเมือเห็ นในคริ สตจักรโรมันพวกเขำจึงขำนร ับควำมจริงทีไวคลิ ฟเปิ ดเผยให ้พว ่ กเขำเห็นด ้วยควำมชืนชมยิ นดีอย่ำงไม่ปกปิ ดแต่ผูน้ ำในระบอบเปปำซีกลับเต็มไปด ้วยควำมเดือด ่ นว่ำนักปฏิรป ้ ้ร ับควำมนิ ยมมำกกว่ำพวกเขำ{GC81.2}{GCth1767.3} ดำลเมือเห็ ู ศำสนำคนนี ได 62

อำนำจสัมบูรณ์

่ งกำจและเขำโจมตีอย่ำงไม่เกรงกลัวต่อกำรละเมิดหลำยประกำรทีผู ่ ้มี ไวคลิฟเป็ นนักจับผิดทีเก่ ่ นอนุ ศำสนำจำรย ์ร ับใช ้พระมหำกษัตริย ์นั้นเขำยืนหยัดอย่ำ อำนำจแห่งโรมอนุ มต ั ใิ ห ้ทำในขณะทีเป็ ่ งกล ้ำหำญต่อต ้ำนกำรจ่ำยค่ำบรรณำกำรทีพระสั นตะปำปำเรียกเก็บจำกพระมหำกษัตริย ์แห่งประเ ้ ้เห็นว่ำกำรทีระบอบเปปำซี ่ ทศอังกฤษและชีให ถอื สิทธิมอ ี ำนำจเหนื อฝ่ ำยปกครองของประเทศนั้นเ ่ ขั ่ ดกับเหตุผลและควำมจริงทีพระคั ่ ป็ นเรืองที มภีร ์เปิ ดเผยไว ้ข ้อเรียกร ้องต่ำงๆของพระสันตะปำปำก่ อให ้เกิดควำมไม่พอใจและคำสอนของไวคลิฟยังมีอท ิ ธิพลต่อควำมคิดของเหล่ำผูน้ ำระดับแนวหน้ำ ้ ของประเทศกษัตริย ์และขุนนำงทังหลำยร่ วมมือกันไม่ยอมร ับข ้ออ ้ำงว่ำพระสันตะปำปำมีอำนำจทำ ่ ้ งเป็ นกำรตบหน้ำอย่ำงได ้ผลต่ออำนำจ งฝ่ ำยโลกและปฏิเสธไม่สง่ เครืองบรรณำกำรกำรท ำเช่นนี จึ ่ ยิงใหญ่ ของระบอบเปปำซีในประเทศอังกฤษ{GC82.1}{GCth1768.1} ่ กเรืองหนึ ่ ่ งทีนั ่ กปฏิรป ้ อสู ้ด ้วยควำมแน่ วแน่ และยำวนำนคือสถำบันข มีควำมชัวอี ู ศำสนำคนนี ต่ ่ ่วเพือขอร ่ องคณะนักบวชภรำดร[Friarไฟรเออร ์คณะนักบวชทีพเนจรไปทั ับทำนบริจำค]นักบวช ้ อยูด ่ ภรำดรเหล่ำนี มี ่ ำรดำษทั่วประเทศอังกฤษทำตัวเป็ นบ่อนทำลำยควำมยิงใหญ่ และควำมรุง่ เรือง ้ วต ของประเทศวงกำรอุตสำหกรรมกำรศึกษำและศีลธรรมต่ำงรู ้สึกถึงอิทธิพลอันน่ ำเศร ้ำใจนี ชี ิ นัก ่ ยจคร ้ำนและทำตัวเป็ นขอทำนไม่เพียงเป็ นเหตุให ้แหล่งทร ัพยำกรของประชำชนรวไหลอย่ ่ั บวชทีเกี ่ี ำงำนทีเกิ ่ ดประโยชน์ศล ำงหนักแต่ยงั นำให ้เกิดกำรดูถก ู เหยียดหยำมผูท้ ท ี ธรรมของเยำวชนตก ่ ้ ต่ำและเสือมโทรมด ้วยอิทธิพลจำกนักบวชภรำดรเหล่ำนี คนมำกมำยได ้ร ับกำรชักนำให ้หันหน้ำเข ้ ่ ้ชีวต ้ ใช่เพียงปรำศจำกกำรยินยอมของพ่อแ ำวัดและอุทศ ิ ตนเองเพือใช ิ เป็ นนักบวชกำรกระทำนี ไม่ ่ ม่เท่ำนั้นแต่ทำไปโดยไม่ให ้พ่อแม่ร ับรู ้และแม้กระทั่งขัดขืนคำสังของพ่ อแม่บำทหลวงรุน ่ แรกท่ำนห ่ งมี ่ ตอ นึ่ งของคริสตจักรโรมันอ ้ำงสิทธิของกำรเป็ นนักบวชอยูเ่ หนื อควำมร ักและหน้ำทีซึ ่ บุพกำรีปร ่ ะกำศว่ำ“แม้วำ่ บิดำของท่ำนนอนร ้องไห ้ครำครวญอยู ห ่ น้ำบ ้ำนและมำรดำของท่ำนอ ้ำงบุญคุณขอ ่ ้กำเนิ ดท่ำนและเต ้ำนมทีเลี ่ ยงท่ ้ ำนมำท่ำนจะต ้องเหยียบคนทังสองลงใต ้ งร่ำงกำยทีให ้ฝ่ ำเท ้ำและมุ่ง ่ ่ ้ หน้ำตรงไปหำพระคริสต ์”ซึงภำยหลั งต่อมำลูเธอร ์เรียก“กำรกระทำทีโหดเหี ยมไร ้มนุ ษยธรรม”นี ว่้ ำ ่ “บ่งบอกถึงลักษณะของสุนัขป่ ำและทรรำชมำกกว่ำคริสเตียนหรือมนุ ษย ์”นั่นคือจิตใจของลูกๆทีถู ่ ้ ้ กหล่อหลอมให ้แข็งกระด ้ำงต่อพ่อแม่BarnasSears,TheLifeofLutherหน้ำ70,69เรืองเช่ นนี ผู ่ ้ขนบธรรมเนี ยมของตนทำให ้พระบั นำระบอบเปปำซีจงึ ทำตัวเหมือนพวกฟำริสใี นสมัยโบรำณทีใช ้ ้ำงและพ่อแม่ต ้องสูญเสียกำรสม ญญัตข ิ องพระเจ ้ำไม่มค ี วำมหมำยดังนั้นมีบ ้ำนจำนวนมำกถูกทิงร ำคมกับบุตรธิดำของตนไป{GC82.2}{GCth1768.2} แม้นักศึกษำในมหำวิทยำลัยยังถูกหลอกโดยกำรนำเสนอตัวแบบจอมปลอมของนักบวชแล ้วชั กจูงให ้เข ้ำร่วมเป็ นนักบวชกับพวกเขำหลำยคนกลับใจภำยหลังเพรำะเห็นว่ำพวกเขำกำลังทำลำย ชีวต ิ ของตนเองและนำควำมทุกข ์โศกเศร ้ำมำสูพ ่ อ ่ แม่แต่หำกพวกเขำติดแน่ นอยูใ่ นกับดักกำรจะไ ่ เป็ ่ นไปไม่ได ้มีพอ ด ้เสรีภำพกลับคืนมำนั้นเป็ นสิงที ่ แม่มำกมำยกลัวอิทธิพลของนักบวชพวกเขำป 63

อำนำจสัมบูรณ์

ฏิเสธไม่ยอมส่งลูกๆเข ้ำไปศึกษำในมหำวิทยำลัยในศูนย ์กลำงกำรศึกษำขนำดใหญ่จำนวนนักเรีย นลดลงอย่ำงเห็นได ้ชัดสถำบันกำรศึกษำต ้องถดถอยลงและควำมโง่เขลำมีให ้เห็นอย่ำงแพร่หลำย{ GC83.1}{GCth1769.1} ้ งคำสำรภำพและให ้อภัยบำปได ้จึงเป็ นเหตุใ พระสันตะปำปำทรงมอบอำนำจให ้นักบวชเหล่ำนี ฟั ่ ้ ่งหวังเพือหำผลประโยชน์ ่ ้ ้อมให ้อภัยบำปทังห ้ ห ้เกิดควำมชัวมหั นต ์ขึนมุ ใส่ตนเองนักบวชเหล่ำนี พร ่ ่ มดอย่ำงง่ำยดำยจนกระทั่งอำชญำกรทุกรูปแบบมำหำพวกเขำเพือลบล ้ำงควำมผิดและผลทีตำม ่ เลวร ่ ่ ดก็เพิมขึ ่ นอย่ ้ ้ ้ให ้อยูอ มำคือควำมชัวที ้ำยทีสุ ำงรวดเร็วคนเจ็บป่ วยและคนยำกจนถูกทอดทิงไว ่ ่ งของที ่ ่ ย่ำงระกำลำบำกในขณะทีสิ ควรจะน ำไปช่วยแก ้ไขควำมขัดสนกลับถูกนำไปให ้กับนักบวช ่ ่ี กเก็บไม่นำของมำให ้ตำมทีพวกเขำสั ่ ่ ้นว่ ทีคอยข่ มขูบ ่ งั คับให ้ผูค้ นต ้องทำทำนและประณำมผูท้ กั งนั ่ ศร ัทธำในศำสนำแม้วำ่ นักบวชเหล่ำนี จะแสดงตนเป็ ้ ำเป็ นคนทีไม่ นคนยำกจนก็ตำมทีแต่ทร ัพย ์สม ่ นเรื ้ อยๆและตั ่ ่ งใหญ่ ่ ่ ท ่ ำใ บัตข ิ องพวกเขำก็เพิมขึ วโบสถ ์ทียิ และควำมฟุ่ มเฟื อยบนโต๊ะอำหำรคือสิงที ่ นอย่ ้ ่ ้ชีวต ห ้ประเทศชำติยำกจนยิงขึ ำงเห็นได ้ชัดในขณะทีใช ิ ด ้วยควำมหรูหรำและสุขสบำยพวกเข ่ มค ่ ้ ำชองในกำรเล่ ่ ำกลับส่งตัวแทนทีไม่ ี วำมรู ้ออกไปทำหน้ำทีแทนตั วแทนเหล่ำนี ช ำนิ ยำยพิสดำรแ ่ ่ ่ ำให ้ชำวบ ้ำนกลำยเป็ น ละตำนำนหรือเรืองสนุ กเพือสร ้ำงควำมเพลิดเพลินให ้กับประชำชนและยิงท ่ ของบรรดำนักบวชต่อไปอย่ำงสมบูรณ์ด ้วยวิธน ้ ำนักบวชภรำดรจึงยังคงกำฝูงชนทีงมง ่ เหยือโง่ ี ี เหล่ ่ ำหน้ำทีทำงศำสนำทั ่ ้ ำยไว ้ในอุ ้งมือและนำให ้พวกเขำเชือว่ งหมดประกอบด ้วยกำรยอมร ับว่ำพระสั ่ ่ี ดกำรบูชำเหล่ำนักบุญทังหลำยและกำรถวำยสิ ้ ่ ่ งหมด ้ นตะปำปำยิงใหญ่ ทสุ งของให ้นักบวชและสิงทั ้ เพียงพอทีจะจั ่ บจองทีในสวรรค ่ นี ก็ ์สำหร ับตนเอง{GC83.2}{GCth1769.2} ผูม้ ก ี ำรศึกษำและฝักใฝ่ ในทำงศำสนำต่ำงต ้องพบกับควำมล ้มเหลวในกำรพยำยำมปฏิรป ู กฎระเ ้ ไวคลิฟมีมุมมองทีชัดเจนกว่ ่ ่ เ้ บียบของนักบวชเหล่ำนีแต่ ำเขำมุ่งโจมตีไปยังรำกเง ้ำของควำมชัวนี ่ี วระบบเองและจะต ้องกำจัดให ้หมดสินกำรถกเถี ้ ขำประกำศว่ำควำมผิดอยูท ่ ตั ยงและควำมสงสัยเกิ ่ วขึนในขณะที ้ ่ กบวชเดินทำงไปทั่วประเทศขำยใบลบมลทินบำปของพระสันตะปำปำคนมำ ดตืนตั นั ่ ้ ้ ำถำมว่ำเขำควรจะ กมำยเริมสงสั ยถึงควำมเป็ นไปได ้ของกำรใช ้เงินซือกำรอภั ยบำปพร ้อมกับตังค ต ้องขอกำรอภัยบำปจำกพระเจ ้ำหรือจำกพระสันตะปำปำแห่งโรมกันแน่ (โปรดดูภำคผนวกหน้ำ5 ่ นตระหนกกั ่ ้ ่ จะไม่รู ้จักพอพวกเขำก 9)มีคนไม่นอ้ ยทีตื บควำมโลภของนักบวชภรำดรทังหลำยซึ งดู ล่ำวกันว่ำ“พระและนักบวชแห่งโรมกำลังกัดกร่อนพวกเขำเหมือนกับโรคมะเร็งพระเจ ้ำจำเป็ นต ้อง ่ ่ กบวชทีเที ่ ยวขอทำ ่ มำช่วยเรำให ้หลุดพ ้นมิฉะนั้นแล ้วเรำจะพินำศ”D’Aubignéเล่มที17บทที 7นั ้ นเหล่ำนี พยำยำมปกปิ ดควำมโลภด ้วยกำรอ ้ำงว่ำพวกเขำทำตำมแบบอย่ำงของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอด พวกเขำอ ้ำงว่ำพระเยซูและสำวกของพระองค ์ต่ำงได ้รับกำรสนับสนุ นด ้วยกำรทำทำนของประชำช ้ ้ำงผลเสียให ้กับกำรกระทำของพวกเขำเองเพรำะทำให ้คนจำนวนมำกกลับไปค ้ นคำกล่ำวอ ้ำงนี สร ่ ยนรู ้ควำมจริงด ้วยตัวเองซึงเป็ ่ นสิงที ่ โรมไม่ ่ ่ ดควำมคิด นหำศึกษำพระคัมภีร ์เพือเรี ต ้องกำรมำกทีสุ 64

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ นสิงที ่ โรมต ่ ของคนทังหลำยถู กนำไปสูแ่ หล่งควำมจริงซึงเป็ ้องกำรปกปิ ด{GC84.1}{GCth1770.

1} ่ ยนและตีพม ไวคลิฟเริมเขี ิ พ ์ใบปลิวต่อต ้ำนนักบวชภรำดรเขำไม่ต ้องกำรสร ้ำงควำมขัดแย ้งกับ ้ นักบวชเหล่ำนี มำกไปกว่ ำกำรเรียกร ้องให ้ประชำชนหันเข ้ำหำคำสอนในพระคัมภีร ์และพระผูท้ รงป ระพันธ ์พระคัมภีร ์เขำประกำศว่ำพระสันตะปำปำไม่มอ ี ำนำจอภัยบำปหรือขับผูค้ นออกจำกศำสนำ มำกไปกว่ำนักบวชธรรมดำและจะไม่มผ ี ู ้ใดถูกขับออกจำกศำสนำอย่ำงแท ้จริงนอกเสียจำกว่ำผู น ้ ้ั ่ ่ ้ผลดีกว่ำในกำรล ้มล ้ำงโครงสร ้ำงอัน นจะได ้ร ับคำพิพำกษำจำกพระเจ ้ำเสียก่อนไม่มท ี ำงอืนใดซึ งให ่ ้ ใหญ่โตของฝ่ ำยวิญญำณและฝ่ ำยโลกซึงพระสั นตะปำปำทรงก่อขึนและกั กกันจิตวิญญำณและร่ำ งกำยของคนนับล ้ำนไว ้{GC84.2}{GCth1770.2} ้ั ่ งไวคลิฟถูกเรียกให ้เข ้ำมำปกป้ องสิทธิของกษัตริย ์แห่งประเทศอังกฤษเพือต่ ่ อต ้ำนกำ อีกครงหนึ ้ ้ ้เป็ นเอกอัครรำชทูตเขำอยูใ่ นประเทศเนเธอร ์แลนด ์เป็ นเ รรุกลำของโรมและโดยกำรได ้ร ับแต่งตังให ่ ดต่อหำรือกับตัวแทนของพระสันตะปำปำทีนั ่ ่ นเองเขำติดต่อกับคณะสงฆ ์จำกประเ วลำสองปี เพือติ ่ั ้ ่ ทศฝรงเศสประเทศอิ ตำลีและประเทศสเปนและมีโอกำสเห็นเบืองหลั งเหตุกำรณ์ตำ่ งๆและร ับรู ้เรือง ่ ่ เป็ ่ นประโยชน์มำกมำ รำวมำกมำยทีเขำไม่ มท ี ำงร ับรู ้หำกเขำอยูใ่ นประเทศอังกฤษเขำเรียนรู ้เรืองที ่ ้จริงของสภำกำรปก ยต่อกำรทำงำนของเขำในเวลำต่อมำเขำมองเห็นลักษณะและเป้ ำหมำยทีแท ่ ่ ครองของสงฆ ์จำกตัวแทนทีมำจำกรำชส ำนักของระบอบเปปำซีเมือเขำกลั บไปประเทศอังกฤษเขำ ้ ่ เขำเคยสอนอย่ ่ ่ นและด ้ ่ ยำสอนในเรื องที ำงเปิ ดเผยมำกยิงขึ ้วยควำมกระตือรือร ้นทีมำกกว่ ำเดิมเขำ ่ ประกำศว่ำควำมโลภควำมหยิงยโสและกำรหลอกลวงเป็ นพระเจ ้ำของโรม{GC84.3}{GCth1770.

3} ้ ในใบปลิวฉบับหนึ่ งเขำกล่ำวถึงพระสันตะปำปำและคนเก็บเงินทังหลำยว่ ำ“พวกเขำดูดเงินจำก ควำมเป็ นอยูข ่ องคนยำกจนในแผ่นดินของเรำและในแต่ละปี พวกเขำเอำเงินจำนวนหลำยพันจำก ่ นบำปทำงศำ คลังของกษัตริย ์ไปใช ้ในพิธท ี ำงศำสนำและฝ่ ำยจิตวิญญำณนั่นเป็ นคำแช่งสำปทีเป็ ่ ดนี ต่ ้ อไปและแน่ นอนทีเดี สนำของพวกนอกรีตและทำให ้คริสต ์ศำสนจักรยอมร ับและคงคำสอนทีผิ ยวแม้อำณำบริเวณของเรำจะมีเนิ นเขำทองคำอันใหญ่โตก็จะไม่มผ ี ู ้ใดได ้แตะต ้องนอกจำกนักบวช ่ ่ กใฝ่ ทำงโลกคนนี เวลำผ่ ้ ้ กใช ้จนหมดเพรำะเขำจะนำเงินทังห ้ เก็บเงินหยิงยโสที ฝั ำนไปเนิ นเขำนี จะถู มดออกไปจำกดินแดนของเรำและจะไม่สง่ อะไรกลับมำให ้เรำนอกจำกคำสำปของพระเจำ้ ต่อบำป ่ ทำงศำสนำทีเขำท ำไว ้”JohnLewis,HistoryoftheLifeandSufferingsofJ.Wiclifหน้ำ37{GC 85.1}{GCth1771.1} ่ ้ ้เขำเป็ นอธิกำรบดีแห่งเมือ หลังจำกทีไวคลิ ฟกลับไปประเทศอังกฤษไม่นำนกษัตริย ์ทรงแต่งตังให ่ งลัตเตอร ์เวิร ์ธนี่ คือหลักฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำอย่ำงน้อยพระรำชำทรงพอพระทัยกับกำรพูดอย่ำงต 65

อำนำจสัมบูรณ์

่ รงไปตรงมำของเขำอิทธิพลของไวคลิฟเห็นได ้จำกกำรปร ับเปลียนพฤติ กรรมของพระรำชสำนักแ ่ ละในกำรหล่อหลอมควำมเชือของประเทศชำติ อก ี ด ้วย{GC85.2}{GCth1771.2} ้ ในไม่ช ้ำเสียงขู่คำรำมจำกผูน้ ำของระบอบเปปำซีก็ดงั โหมกระหน่ ำมำใส่เขำสำส ์นตรำตังของพ ระสันตะปำปำ3ฉบับส่งตรงมำยังประเทศอังกฤษมำถึงมหำวิทยำลัยพระมหำกษัตริย ์และพระรำชำ ่ กฉบับสังให ่ ้ปิ ดปำกครูสอนนอกรีตให ้เงียบทันทีและอย่ำงเด็ดขำด(AugustusNean คณะคำสังทุ ่ วนที2ตอนที ่ ่ อห der,GeneralHistoryoftheChristianReligionandChurchประโยคที6ส่ 1ย่ ่ ่ ้ ้ น้ำที8โปรดดู ภำคผนวกด ้วย)แต่กอ ่ นทีสำส ์นตรำตังจะมำถึ งบิชอปทังหลำยที ร่ ้อนรนออกหมำยเรี ้ ่ ่ อำนำจมำกทีสุ ่ ดใ ยกให ้ไวคลิฟมำขึนศำลต่ อหน้ำพวกเขำแต่ไวคลิฟมำทีศำลพร ้อมกับเจ ้ำชำยทีมี ่ เข ้ำไปข่มขวัญผูพ นอำณำจักรถึงสองพระองค ์และประชำชนก็ห ้อมล ้อมอยูร่ อบตึกและวิงกรู ้ พ ิ ำกษ ่ ำจนต ้องยกเลิกกำรพิจำรณำไปชัวครำวและไวคลิ ฟก็ได ้ร ับอนุ ญำตให ้กลับออกไปอย่ำงสันติไม่นำ ่ ช ่ นผู ้ทีพวกพระรำชำคณะคอยหำทำงที ่ ่ นจำกนั้นกษัตริย ์เอ็ดเวิร ์ดที3ผู ้ รำภำพซึงเป็ จะใช ้อิทธิพล ่ อต ้ำนนักปฏิรป ้ จสวรรคตและผูท้ เคยปกป้ ของพระองค ์เพือต่ ู คนนี เสด็ ี่ องไวคลิฟกลำยเป็ นผูส้ ำเร็จร ำชกำรแทน{GC85.3}{GCth1771.3} ่ คำสังของระบอบเปปำซี กำหนดให ้ประชำชนทั่วประเทศอังกฤษจับกุมและคุมขังคนนอกรีตมำต ้ ้ นดูเหมือนค่อนข ้ำงแน่ วำ่ ไวคลิฟคงต ้องตกเป็ นเหยือควำมอำ ่ รกำรนี หมำยถึ งเสำประหำรเผำทังเป็ ฆำตของโรมแต่พระเจ ้ำผู ้ทรงเคยประกำศในอดีตกำลว่ำ“อย่ำกลัวเลยเรำเป็ นโล่ของเจ ้ำ”ปฐมกำล ่ 15:1พระองค ์ทรงยืนพระหั ตถ ์ปกป้ องผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ควำมตำยไม่ได ้มำเยือนนักปฏิรป ู ศำสนำ ้ กลับมำถึงพระสันตะปำปำทีออกค ่ ่ ้ทำลำยเขำพระสันตะปำปำเกรกอรีท11สิ ้ คนนี แต่ ำสังให ี่ นพระช ่ มนุ มกันเพือพิ ่ พำกษำไวคลิฟก็สลำยตัวไปด ้วย{GC86.1}{GCth1771.4} นม ์และคณะสงฆ ์ทีชุ ่ ดโอกำสให ้กำรปฏิรป กำรคุ ้มครองของพระเจ ้ำยังคงควบคุมเหตุกำรณ์ตำ่ งๆเพือเปิ ู ศำสนำเติบใ ่ ้ หญ่ขนภำยหลั ึ้ งจำกทีพระสั นตะปำปำเกรกอรีสนพระชนม ิ้ ์มีกำรเลือกตังพระสั นตะปำปำสององค ์ที่ ้ ำนำจของทังสองฝ่ ้ ่ ดแย ้งกันแต่ละฝ่ ำยอ ้ำงว่ำตนไม่รู ้พลังและเรี ้ เป็ นคูแ่ ข่งกันขึนอ ำยทีขั ยกร ้องให ้อี ่ ง(โปรดดูภำคผนวกสำหรับหน้ำ50และ86)ต่ำงฝ่ ำยต่ำงเรียกร ้องให ้ผูเ้ ชือร่ ่ วมมือกั กฝ่ ำยหนึ่ งเชือฟั ่ ำสงครำมต่อสู ้กับอีกฝ่ ำยหนึ่ งด ้วยกำรยืนยันข ้อเรียกร ้องของตนโดยกำรสำปแช่งทีร่ ้ำย บตนเพือท ่ ้ ำให ้อำนำ แรงต่อคูต ่ อ ่ สู ้และสัญญำทีจะให ้รำงวัลในสวรรค ์แก่ผูท้ สนั ี่ บสนุ นตนเหตุกำรณ์ทเกิ ี่ ดขึนท ่ ำได ้เพือโจมตี ่ จของระบอบเปปำซีออ ่ นกำลังลงต่ำงฝ่ ำยต่ำงทุ่มเทอย่ำงสุดกำลังทีท อก ี ฝ่ ำยหนึ่ งส่ง ผลให ้ไวคลิฟมีเวลำพักระยะหนึ่ งมีกำรประณำมกันอย่ำงรุนแรงและโต ้ตอบกันระหว่ำงพระสันตะปำ ้ ่ อดเพือสนั ่ ่ ดแย ้งกันอำชญำกรรมและเรืองน่ ่ ำ ปำทังสององค ์และมีกำรหลังเลื บสนุ นคำกล่ำวอ ้ำงทีขั ้ ท ละอำยไหลบ่ำจนท่วมคริสตจักรในเวลำเดียวกันนักปฏิรป ู ท่ำนนี อยู ่ โบสถ ี่ ์แห่งเมืองลัตเตอร ์เวิร ์ธด ้ ่ ให ้ ้มนุ ษย ์หันจำกพระสันตะปำปำทีชิ ่ งดีชงิ เ วยควำมสงบสุขเขำทำงำนด ้วยควำมขยันขันแข็งเพือชี ด่นไปหำพระเยซูพระผู ้ทรงเป็ นเจ ้ำชำยแห่งสันติภำพ{GC86.2}{GCth1772.1} 66

อำนำจสัมบูรณ์

่ นสำเหตุให ้เกิดควำมรุนแรงและควำมต่ำทรำมทังหมดเตรี ้ ควำมขัดแย ้งทีเป็ ยมทำงให ้กับกำรปฏิ ้ ้ประชำชนเห็นธำตุแท ้ของอำนำจของระบอบเปปำซีในใบปลิวฉบับหนึ่ งทีไวคลิ ่ รูปศำสนำโดยชีให ่ ฟพิมพ ์ออกมำเรืองควำมขั ดแย ้งของพระสันตะปำปำคูน ่ ี [้ OntheSchismofthePopes]เขำเรียก ้ ้นพูดควำมจริงหรือไม่ในกำรกล่ำวโทษอีกฝ่ ำยหนึ่ ง ร ้องให ้ประชำชนพิจำรณำว่ำบำทหลวงทังสองนั ว่ำเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จเขำกล่ำวว่ำ“พระเจ ้ำจะไม่ทรงยอมปล่อยให ้ปี ศำจแบบบำทหลวงเช่นนี เ้ ้ ่ ำโดยพระนำมของพ พียงคนเดียวมีอำนำจปกครองอีกต่อไป.....แต่ทำให ้ทังสองฝ่ ำยแตกแยกเพือว่ ้ ้ ระคริสต ์มนุ ษย ์จะมีช ัยชนะเหนื อบำทหลวงทังสองง่ ำยขึน”R.Vaughan, LifeandOpinionsofJo ่ ่ hndeWycliffeเล่มที2หน้ ำที6{GC86.3}{GCth1772.2} ไวคลิฟทำตัวเหมือนพระอำจำรย ์ด ้วยกำรประกำศพระกิตติคณ ุ ให ้แก่คนยำกจนเขำไม่พอใจกับ ่ อนน้อมในละแวกโบสถ ์แห่งเมืองลัตเตอร ์เวิร ์ธของเขำเท่ำนั้นเข กำรแบ่งปันแสงสว่ำงไปตำมบ ้ำนทีอ่ ่ ำแสงสว่ำงนี ประกำศไปทั ้ ่วประเทศอังกฤษเพือท ่ ำกำรนี ให ้ ้สำเร็จเขำจัดตังกลุ ้ ม ำยังมุ่งมั่นทีจะน ่ นักเ ่ึ นคนทีเรี ่ ยบง่ำยและเคร่งศำสนำคนทีร่ ักควำมจริงและไม่ปรำรถนำสิงอื ่ นใดนอกจำกต ่ ทศน์ซงเป็ ้อง ้ ่วทุกหนแห่งสอนตำมตลำดตำมท ้องถนนในเมืองใหญ่และต กำรประกำศควำมจริงชำยเหล่ำนี ไปทั ำมตรอกซอยของชนบทพวกเขำเข ้ำถึงคนชรำคนเจ็บป่ วยและคนยำกจนและนำข่ำวแห่งควำมชื่ นชมยินดีของพระคุณพระเจ ้ำไปสูค ่ นเหล่ำนั้น{GC87.1}{GCth1772.3} ่ ่ ในฐำนะทีไวคลิ ฟเป็ นศำสตรำจำรย ์ทำงศำสนศำตร ์ทีมหำวิ ทยำลัยอ็อกซ ์ฟอร ์ดเขำเทศนำพระ ่ ภ วจนะของพระเจ ้ำในหอประชุมของมหำวิทยำลัยเขำสอนควำมจริงให ้แก่นักศึกษำทีอยู ่ ำยใต ้กำร ่ ตย ์ถึงกับได ้รับตำแหน่ ง“ดุษฎีบณ ่ ดูแลของเขำด ้วยควำมซือสั ั ฑิตแห่งพระกิตติคณ ุ ”แต่ผลงำนยิงใ ่ี ดในชีวต ่ หญ่ทสุ ิ ของเขำคือกำรแปลพระคัมภีร ์เป็ นภำษำอังกฤษในผลงำนเขียนเรือง“ควำมจริ งแล ้ ะควำมหมำยของพระคัมภีร ์”[OntheTruthandMeaningofScripture]เขำกล่ำวถึงควำมตังใจ ่ ่ ้ทุกคนในประเทศอังกฤษอ่ำนพระรำชกิจทีประเสริ ่ ่ ทีจะแปลพระคั มภีร ์เพือให ฐยิงของพระเจ ้ำในภำ ่ ษำทีเขำเกิ ดมำ{GC87.2}{GCth1773.1} แต่งำนของเขำต ้องหยุดชะงักในทันทีแม้วำ่ เขำอำยุยงั ไม่ถงึ หกสิบปี แต่กำรทำงำนอย่ำงไม่มวี น ั ห ่นทอนพละกำลังของเขำและทำให ้เขำแก่กอ ยุดกำรศึกษำค ้นคว ้ำและกำรโจมตีจำกศัตรูทงหลำยบั ั้ ่ ้ ำควำมชืนชมที ่ ่ งใหญ่ ่ ้ นวัยโรคร ้ำยอันตรำยจูโ่ จมเขำข่ำวนี น ยิ มำให ้นักบวชภรำดรทังหลำยพวกเข ้ ่ อควำมชัวร ่ ้ำยทีเขำท ่ ำคิดว่ำบัดนี ไวคลิ ฟคงจะสำนึ กผิดด ้วยควำมขมขืนต่ ำกับคริสตจักรและต่ำง ่ งคำสำรภำพจำกไวคลิฟผู ้แทนจำกนิ กำยทังสี ้ พร ่ ้อมด ้วยเจ ้ำหน้ำ รีบเร่งไปยังบ ้ำนพักของเขำเพือฟั ่ ่ ทีฝ่​่ ำยปกครองสีนำยมำยื นห ้อมล ้อมรอบชำยทีพวกเขำคิ ดว่ำกำลังจะตำยพร ้อมกับพูดว่ำ“ควำมต ่ ้ำทำให ้พวกเรำเสียหำยต่อหน้ำพวกเรำ”นั ำยอยูท ่ ่ีริมฝี ปำกของเจ ้ำจงสำนึ กผิดและถอนคำพูดทีเจ ้ ่ งบนเตียงและจ ้ กปฏิรป ู ศำสนำร ับฟังด ้วยควำมสงบแล ้วเขำขอร ้องให ้ผูท้ ดู ี่ แลเขำช่วยพยุงเขำขึนนั ่ ำลังรอฟังกำรถอนคำพูดของตนเขำพูดด ้วยเสียงหนักแน่ นซึงเป็ ่ นเสียงทีท ่ ำให ้พว องหน้ำพวกทีก 67

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ำยของ กเขำกลัวจนตัวสันอยู บ ่ อ ่ ยๆ“ข ้ำพเจ ้ำยังไม่ตำยแต่จะมีชวี ต ิ ต่อไปและยังจะเปิ ดเผยควำมชัวร ่ ่ กบวชเหล่ำนั้นต ้องรีบออกจำกห ้องนั้นไปด ้วยคว นักบวชภรำดรอีก”D’Aubignéเล่มที17บทที 7นั ำมตกใจและเสียหน้ำ{GC87.3}{GCth1773.2} ่ ่ ำอำวุธทีมี ่ พลังยิงใหญ่ ่ ่ี ด คำพูดของไวคลิฟเป็ นจริงตำมทีเขำกล่ ำวไว ้เขำมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปเพือน ทสุ ่ อสู ้กับโรมนั่นคือกำรมอบพระคัมภีร ์ไว ้ในมือของเพือนร่ ่ ่ อทีสวรร ่ เพือต่ วมชำติของเขำเป็ นเครืองมื ่ ่ ำงำนนี ให ้ ้สำเร็จเ ค ์ประทำนมำเพือปลดปล่ อยให ้ควำมกระจ่ำงและนำประชำชนมำยังพระเจ ้ำเพือท ่ ขำต ้องฟันฝ่ ำอุปสรรคยิงใหญ่ มำกมำยไวคลิฟถูกควำมเจ็บป่ วยถ่วงไว ้เขำรู ้ดีวำ่ มีเวลำเหลือให ้เขำ ่ ทำงำนเพียงอีกไม่กปี่ี เขำมองเห็นแรงคัดค ้ำนทีเขำต ้องเผชิญแต่พระสัญญำจำกพระวจนะของพระ ้ ่ั ่ มไปด ้วยคว เจ ้ำทำให ้เขำมีกำลังใจขึนเขำก ้ำวไปข ้ำงหน้ำอย่ำงไม่ครนคร ้ำมด ้วยพลังสติปัญญำทีเต็ ้ ำมกระปรีกระเปร่ ำด ้วยประสบกำรณ์มำกมำยพระเจ ้ำทรงนำเขำเป็ นพิเศษทรงปกป้ องและเตรียมเ ้ งเป็ ่ นงำนยิงใหญ่ ่ ่ ขำให ้พร ้อมสำหร ับภำรกิจนี ซึ ทสุ ี่ ดของเขำในขณะทีโลกคริ สเตียนปั่นป่ วนไปทั่ว ้ บตัวเงียบอยูใ่ นห ้องทำงำนทีเมื ่ องลัตเตอร ์เวิร ์ธไม่หวำดหวันต่ ่ อพำยุทโห ่ี นักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี เก็ ้ ำตังตำท ้ ่ มกระหน่ ำอยูภ ่ ำยนอกตังหน้ ำงำนทีเขำเลื อกทำ{GC88.1}{GCth1773.3} ่ ดงำนทีเขำท ่ ่ มผ ในทีสุ ำก็สำเร็จเป็ นพระคัมภีร ์ฉบับแปลเป็ นภำษำอังกฤษเล่มแรกทีไม่ ี ูใ้ ดทำมำ ้ กปฏิรป ้ เกรงก ก่อนพระวจนะของพระเจ ้ำเปิ ดออกให ้แก่ประเทศอังกฤษแล ้วบัดนี นั ู ศำสนำท่ำนนี ไม่ ้ นอีกแล ้วเขำมอบแสงสว่ำงทีไม่ ่ มวี น ลัวต่อห ้องขังหรือหลักประหำรเผำทังเป็ ั ดับไว ้ในมือของชำวอัง ่ ่ กฤษแล ้วด ้วยกำรมอบพระคัมภีร ์ให ้แก่เพือนร่ วมชำติเขำตัดเครืองพั นธนำกำรแห่งควำมโง่เขลำแ ่ ่ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดจำ ละควำมชัวปลดปล่ อยและยกระดับประเทศของเขำซึงบรรลุ ผลได ้มำกกว่ำชัยชนะทียิ ทสุ กสนำมรบใดๆ{GC88.2}{GCth1774.1} ่ นด ้ ้วยกำรคัดลอกทีเชื ่ องช ่ ในสมัยศำสตร ์กำรพิมพ ์ยังไม่เป็ นทีรู่ ้จักจำนวนพระคัมภีร ์จะเพิมขึ ้ำแ ่ ละน่ ำเบือหน่ ำยเท่ำนั้นควำมสนใจอยำกได ้พระคัมภีร ์มีมหำศำลจนมีคนมำกมำยยินดีลงมือทำงำน ้ ำไปอย่ำงยำกลำบำกไม่เพียงพอทีจะสนองควำมต ่ ่ กำรคัดลอกแต่กำรคัดลอกนี ท ้องกำรผูซ ้ อที ื ้ ร่ ำร ้ มส่วนคนอืนๆก็ ่ ้ งฉ ้ วยกว่ำต ้องกำรพระคัมภีร ์ทังเล่ ซอเพี ื ้ ยงบำงตอนมีหลำยครอบคร ัวร่วมกันซือทั ้ ช ้ำพระคัมภีร ์ของไวคลิฟก็กระจำยไปสูบ บับด ้วยวิธน ี ีไม่ ่ ้ำนเรือนของประชำชน{GC88.3}{GCth1 774.2} ่ ้ำถึงควำมมีเหตุมผ ่ นจำกกำรยอมจ ้ คำวิงวอนเรียกร ้องทีเข ี ลของมนุ ษย ์ปลุกพวกเขำให ้ตืนขึ ำน ้ นอย่ำงหลับหูหลับตำให ้กับคำสอนของระบอบเปปำซีบด ั นี ไวคลิ ฟสอนหลักธรรมโดดเด่นของชำว ่ ่ มวี น โปรเตสแตนต ์คือควำมรอดโดยควำมเชือในพระคริ สต ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นทีไม่ ั ผิดพลำดนักเ ่ี ่ กปฏิรป ้ ทศน์ทเขำส่ งออกไปนั้นนำพระคัมภีร ์ไปแจกจ่ำยพร ้อมกับนำบทควำมทีนั ู ศำสนำท่ำนนี เขี

68

อำนำจสัมบูรณ์

้ ดตัวไปด ้วยและประสบควำมสำเร็จอันยิงใหญ่ ่ ่ ่ ยนขึนติ โดยทีชำวอั งกฤษเกือบครึงประเทศยอมร ับค ่ ้ วำมเชือใหม่ นี{GC89.1}{GCth1774.3} ้ กำรปรำกฏของพระคัมภีร ์นำควำมวิตกมำสูผ ่ ูม้ อ ี ำนำจในคริสตจักรบัดนี พวกเขำต ้องเผชิญกับ ่ มี ่ พลังอำนำจมำกกว่ำไวคลิฟเป็ นเครืองมื ่ อทีอำวุ ่ ธของพวกเขำใช ้ประโยชน์ได ้แต่นอ้ ยในเวลำ สิงที นั้นประเทศอังกฤษยังไม่มก ี ฎหมำยห ้ำมมีพระคัมภีร ์เพรำะยังไม่เคยมีกำรพิมพ ์พระคัมภีร ์ออกมำเป็ ้ นภำษำของประชำชนกฎหมำยดังกล่ำวถูกตรำขึนในภำยหลั งและบังคับใช ้อย่ำงเข ้มงวดในขณะเดี ่ ตำมแต่ชว่ งเวลำนี ก็ ้ เป็ นโอกำสอันเหมำะสมสำ ยวกันถึงแม้พวกบำทหลวงจะพยำยำมอย่ำงเต็มทีก็ หร ับกำรกระจำยพระวจนะของพระเจ ้ำ{GC89.2}{GCth1774.4} ้ั ่ งทีผู ่ น้ ำของระบอบเปปำซีวำงแผนเพือปิ ่ ดปำกนักปฏิรป ้ อีกครงหนึ ู ท่ำนนี เขำถู กเรียกให ้ไปปรำ กฏตัวต่อหน้ำศำลถึงสำมแห่งติดต่อกันแต่ก็ไม่ได ้ผลแรกสุดสภำสงฆ ์ประกำศว่ำงำนเขียนของเข ่ ม้ อ ำนอกรีตและพวกเขำหว่ำนล ้อมกษัตริย ร์ ช ิ ำร ์ดที2ผู ี ำยุเยำว ์วัยมำเป็ นฝ่ ำยตนพวกเขำร ับพระร ่ อคำสอนต ้องห ้ำมนี เข ้ ้ำคุก{GC89.3}{GCth1774.5} ำชกฤษฎีกำให ้มีอำนำจส่งทุกคนทีถื ่ ทธรณ์จำกสภำสงฆ ์ไปยังรัฐสภำเขำกล่ำวหำสภำปกครองสงฆ ์ต่อหน้ำสมำชิกสภ ไวคลิฟยืนอุ ่ ่ สตจักรจัดตังขึ ้ ้ ำแห่งชำติอย่ำงไม่เกรงกลัวและเรียกร ้องให ้ปร ับเปลียนวิ ธก ี ำรผิดๆจำนวนมำกทีคริ ่ื ้คล ้อยตำมเขำบรรยำยถึงกำรแย่งชิงอำนำจและควำมเ นด ้วยควำมสำมำรถในกำรโน้มน้ำวผูอ้ นให หลวแหลกของรำชสำนักของระบอบเปปำซีทำให ้ศัตรูของเขำสับสนมิตรสหำยและผูส้ นับสนุ นขอ งไวคลิฟถูกบังคับให ้ยอมจำนนไปก่อนหน้ำเขำแล ้วและศัตรูของเขำคำดหวังอย่ำงมั่นใจว่ำนักปฏิรู ้ ้องยอมจำนนในครงนี ้ั แน่ ้ ควำมชรำภำพควำมโดดเดียวและควำมไร ่ ปผูน้ ี จะต ้มิตรน่ ำจะทำให ้เขำก ้ม ้ ่ ้ หัวให ้กับผูม้ อ ี ำนำจของทังรำชส ำนักและของศำสนำแต่แทนทีจะเห็ นเช่นนี บรรดำผู น้ ิ ยมระบอบเป ปำซีกลับต ้องพบกับควำมพ่ำยแพ ้คำอุทธรณ์ของไวคลิฟกระตุ ้นรัฐสภำให ้ต ้องกลับคำพิพำกษำข ้ ได ้ร ับอิสรภำพอีกครงหนึ ้ั ่ ง{GC89.4}{GCth1775.1} องคณะศำลและนักปฏิรป ู ศำสนำผูน้ ี ก็ ้ ่ ้ั เขำต ้ เขำถูกนำขึนศำลเป็ นครงที ั้ สำมและในคร งนี ้องปรำกฏตัวต่อหน้ำศำลสูงสุดทำงฝ่ ำยศำส ้ เคยปรำนี ตอ ้ นำของรำชอำณำจักรศำลนี ไม่ ่ พวกคนนอกรีตในศำลนี โรมน่ ำจะได ้ร ับชัยชนะและภำ ้ รกิจของนักปฏิรป ู ผูน้ ี คงต ้องยุตล ิ งเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีตำ่ งคำดคะเนไว ้อย่ำงนั้นหำกพวกเขำ ่ งใจไว ้ สำมำรถทำได ้ตำมทีตั ้ไวคลิฟจะถูกบีบบังคับให ้เพิกถอนหลักคำสอนของเขำหรือไม่ก็ออกจำ กศำลไปสูเ่ ปลวเพลิงเท่ำนั้น{GC90.1}{GCth1775.2} ่ ่ แต่ไวคลิฟไม่ถอยเขำไม่ยอมเปลียนแปลงควำมเชื อของเขำเขำยั งคงร ักษำคำสอนของเขำอย่ำ งปรำศจำกควำมกลัวและปฏิเสธข ้อกล่ำวหำของผูท้ ต ี่ ้องกำรลงโทษเขำเขำไม่คด ิ ถึงตนเองไม่คด ิ ถึ ่ ห งตำแหน่ งไม่คด ิ ถึงเหตุกำรณ์เขำเรียกร ้องคณะผูพ ้ จิ ำรณำเขำทีอยู ่ น้ำบัลลังก ์สูงสุดฝ่ ำยศำสนำ ้ ่ ำหนั ้ นั้นนำควำมเจ ้ำเล่ห ์และกำรหลอกลวงทังหลำยของพวกเขำมำชั งน กเทียบกับควำมจริงนิ ร ันด 69

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ใ่ นห ้องประชุมสภำต่ำงสัมผัสถึงอำนำจของพระวิญญำณบริสท ร ์ผูท้ อยู ุ ธิอ์ ำนำจของพระเจ ้ำสถิตอ ่ ่ ่ งนั้นคำพูด ยูเ่ หนื อคณะผูพ ้ จิ ำรณำดูประหนึ่ งว่ำพวกเขำหมดเรียวแรงที จะเดิ นออกจำกสถำนทีแห่ ้ นเหมือนดังลู ่ กธนู ทยิ ่ี งจำกพระเจ ้ำเจำะทะลุเข ้ำไปในหัวใจของพวกเ ของนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี เป็ ่ ่ ขำข ้อหำนอกรีตทีพวกเขำน ำมำเพือปร ักปรำเขำกลับถูกอำนำจแห่งกำรโน้มน้ำวของเขำโยนกลั ่ ดๆทำไมพวกเขำจึงกล ้ำเอ บไปสูพ ่ วกเขำเองไวคลิฟร ้องถำมว่ำทำไมพวกเขำถึงกล ้ำเผยแพร่สงที ิ่ ผิ ำพระคุณของพระเจ ้ำมำหำผลประโยชน์มำเป็ นสินค ้ำได ้อย่ำงไร{GC90.2}{GCth1775.3} ่ ดเขำก็กล่ำวว่ำ“ลองคิดดูวำ่ ท่ำนกำลังต่อสู ้กับใครต่อสู ้กับชำยแก่คนหนึ่ งทีก ่ ำลังใกล ้จะล ในทีสุ ่ พละกำลังมำกกว่ำท่ำนและควำ งหลุมฝังศพหรือไม่ใช่แต่ท่ำนกำลังต่อสู ้กับควำมจริงควำมจริงทีมี ่ ่ ่ ่ มจริงนั้นจะชนะท่ำน”Wylieเล่มที2บทที 13เมื อเขำกล่ ำวจบแล ้วไวคลิฟก็เดินออกไปจำกทีประชุ ม ่ ดขวำงเขำ{GC90.3}{GCth1775.4} และไม่มศ ี ต ั รูคนใดกล ้ำทีจะขั ่ ภำรกิจของไวคลิฟเกือบสำเร็จแล ้วในไม่ช ้ำธงแห่งควำมจริงทีเขำยกชู มำนำนกำลังจะพ ้นไปจำก ้ั ่ งควำมจริงจะต ้องถูกป มือของเขำแต่เขำยังต ้องถูกเรียกไปเป็ นพยำนให ้กับพระกิตติคณ ุ อีกครงหนึ ระกำศออกมำจำกป้ อมปรำกำรของอำณำจักรแห่งควำมผิดพลำดไวคลิฟถูกหมำยเรียกให ้มำสอบ ่ ่ งเลื ่ อดของเหล่ำธรรมิกชนมักต ้องเอำมำหลังไว ่ ้ที่ สวนทีศำลของระบอบเปปำซี ในกรุงโรมสถำนทีซึ ่ ำลังคุกคำมเขำอยูเ่ ขำน่ ำจะปฏิบต ่ นี่ เขำไม่ใช่มองไม่เห็นภัยอันตรำยทีก ั ต ิ ำมคำสังหำกไม่ ใช่เพรำะเ ่ ำให ้เขำออกเดินทำงไม่ได ้ถึงแม้วำ่ เสียงของเขำจะไม่ดงั ขึนใ ้ ขำเกิดเป็ นอัมพำตอย่ำงฉับพลันซึงท ่ เขำตั ่ ้ นกรุงโรมก็ตำมทีแต่เขำก็สำมำรถพูดผ่ำนทำงจดหมำยนั่นเป็ นสิงที งใจท ำจำกบ ้ำนพักอธิกำ ้ ยนจดหมำยฉบับหนึ่งไปถึงพระสันตะปำปำซึงด ่ ้วยคำพูดทีแสดงควำ ่ รบดีนักปฏิรป ู ศำสนำคนนี เขี มเคำรพและด ้วยวิญญำณของควำมเป็ นคริสเตียนแต่แฝงไปด ้วยคำตำหนิ ในพิธก ี ำรอันโอ่อำ่ และภู มิฐำนของรำชสำนักของระบอบเปปำซี{GC90.4}{GCth1776.1} ่ ่ เขำเขียนว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำชืนชมยิ นดีด ้วยควำมจริงใจทีจะเปิ ดเผยและประกำศให ้มนุ ษย ์ทุกคนทรำบ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำยึดถือและโดยเฉพำะให ้กับท่ำนบิชอปแห่งกรุงโรมร ับทรำบซึงเท่ ่ ำทีข ่ ้ำพเจ ้ำ ถึงควำมเชือที ่ ่ ่ ่ คำดหวังไว ้ว่ำท่ำนยังคงมีสติปัญญำทีปกติ ดแี ละเทียงธรรมอยู ท ่ ่ำนจะต ้องเต็มใจร ับรองควำมเชือที ข ้ำพเจ ้ำมีอยูอ ่ ย่ำงแน่ นอนหรือหำกผิดก็จะรีบช่วยแก ้ไข{GC91.1}{GCth1776.2} ่ ้ำพเจ ้ำเข ้ำใจว่ำพระกิตติคณ ้ “ก่อนอืนข ุ ของพระคริสต ์เป็ นสำระสำคัญทังหมดของพระบั ญญัต ิ ่ นผูแ้ ทนของพระคริสต ์บนโลกนี จ้ ของพระเจ ้ำ......ข ้ำพเจ ้ำยอมร ับและถือว่ำบิชอปแห่งกรุงโรมซึงเป็ ่ ่ ะต ้องยึดติดกับพระบัญญัตแิ ห่งพระกิตติคณ ุ นั้นมำกกว่ำคนอืนๆเพรำะควำมยิ งใหญ่ ในท่ำมกลำงส ์ อเกียรติยศของโลกนี แต่ ้ อยูท ่ี ำวกของพระคริสต ์ไม่ได ้ประกอบด ้วยควำมสูงศักดิหรื ่ กำรติ ดตำมกำ ่ รดำรงชีวต ิ ของพระคริสต ์และปฏิบต ั ต ิ ำมพระองค ์อย่ำงเคร่งครัด.....ในช่วงชีวต ิ ทีพระคริ สต ์ทรงปฏิ

70

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดพระองค ์ทรงถ่อมพระองค ์ลงและละทิงอ ้ ำ บัตพ ิ ระรำชกิจในโลกนั้นพระองค ์ทรงเป็ นผูท้ ยำกจนที ี่ สุ ้ นของโลกนี ้ ้ นำจและเกียรติยศทังสิ ....{GC91.2}{GCth1776.3} ่ี อสั ่ ตย ์ทุกคนไม่ควรทำตำมเยียงอย่ ่ ์ “ผูท้ ซื ำงของพระสันตะปำปำหรือผูบ้ ริสท ุ ธิใดๆแต่ เขำควรป ฏิบต ั ต ิ ำมแบบอย่ำงของพระเยซูคริสต ์สำหร ับเปโตรและบุตรของเศเบดีทปรำรถนำเกี ี่ ยรติยศทำงโ ลกสวนทำงกับหนทำงของพระคริสต ์สร ้ำงควำมระคำยเคืองต่อพระทัยของพระองค ์ดังนั้นจึงไม่ควร ่ ้ ทำตำมควำมผิดพลำดของพวกเขำในเรืองเหล่ ำนี ........{GC91.3}{GCth1776.4} ้ ่ ้ “พระสันตะปำปำควรละวำงอำนำจฝ่ ำยฆรำวำสทังในเรื องกฎหมำยและกำรปกครองทั งหมดให ้อ ่ ้ ่ ยูก ่ บ ั อำนำจทำงฝ่ ำยโลกแล ้วขับเคลือนหนุ นชูใจคณะสงฆ ์ทังหมดให ้ทำหน้ำทีของตนอย่ ำงเกิดผลเ ้ ้ พรำะพระคริสต ์ทรงกระทำเช่นนี และโดยเฉพำะสำวกของพระองค ์ก็ทำตำมเช่นกันด ้วยเหตุนีหำก ่ ดเพือร ่ ับกำรแ ข ้ำพเจ ้ำได ้กระทำควำมผิดประกำรใดข ้ำพเจ ้ำจะยอมเข ้ำมอบตัวอย่ำงอ่อนน้อมทีสุ ก ้ไขถึงแม้วำ่ จะต ้องถึงแก่ควำมตำยหำกจำเป็ นก็ตำมและนี่ หำกข ้ำพเจ ้ำสำมำรถฝื นสังขำรตนเอง และทำตำมใจปรำรถนำของข ้ำพเจ ้ำเองได ้แล ้วข ้ำพเจ ้ำคงมำเข ้ำพบท่ำนบิชอปแห่งกรุงโรมด ้วยตน ่ เองแล ้วอย่ำงแน่ นอนแต่พระเจ ้ำทรงกระทำกำรทีตรงกั นข ้ำมกับควำมต ้องกำรของข ้ำพเจ ้ำและพร ่ งพระเจ ้ำมำกกว่ำเชือฟั ่ งมนุ ษย ์”{GC91.4}{GCth1776.5} ะองค ์ทรงสอนให ้ข ้ำพเจ ้ำเชือฟั ่ เขำเขียนปิ ดท ้ำยว่ำ“ให ้เรำอธิษฐำนทูลขอพระเจ ้ำเพือพระองค ์จะทรงกระตุ ้นพระสันตะปำปำเอ ่ ่ อเบนที6ของเรำเพื อพระองค ์กับคณะสงฆ ์ของพระองค ์จะดำเนิ นตำมอย่ำงพระเยซูคริสต ์องค ์พระผู ้ เป็ นเจ ้ำในกำรใช ้ชีวต ิ และควำมประพฤติแล ้วพวกเขำจะสอนประชำชนอย่ำงเกิดผลในทำนองเดียว ่ ตย ์”JohnFoxe,ActsandMonumentsเล่ กันประชำชนจะทำตำมอย่ำงพวกเขำด ้วยควำมซือสั ่ มที3หน้ ำ49,50{GC92.1}{GCth1777.1} ไวคลิฟนำเสนอควำมอ่อนน้อมถ่อมตนของพระคริสต ์ให ้ปรำกฏแก่พระสันตะปำปำและเหล่ำพ ้ งไม่ ่ เพียงแต่แสดงให ้พวกเขำเห็นเท่ำนั้นแต่เพือให ่ ้ทุกคนในอำณำจักรขอ ระคำร ์ดินัลในลักษณะนี ซึ ่ ้ งคริสเตียนเปรียบเทียบควำมแตกต่ำงระหว่ำงพวกเขำกับพระอำจำรย ์ผู ้ซึงเขำทั งหลำยอ ้ำงตัวว่ำเ ป็ นตัวแทนของพระองค ์{GC92.2}{GCth1777.2} ไวคลิฟคำดไว ้อย่ำงเต็มทีว่​่ ำเขำจะต ้องชดใช ้ควำมภักดีของเขำด ้วยชีวต ิ กษัตริย ์พระสันตะปำป ่ ำและบิชอปร่วมมือกันเพือสร ้ำงควำมหำยนะให ้แก่เขำและดูน่ำจะแน่ ช ัดแล ้วว่ำภำยในไม่กเดื ี่ อนข ้ำ ้ ่ั งหน้ำนี เขำคงจะต ้องถูกนำเข ้ำไปสูห ่ ลักประหำรแต่ควำมกล ้ำหำญของเขำไม่สนคลอนเขำพู ดว่ำ“ ่ ่ ่ ยั ่ งอยูห ทำไมพวกท่ำนจึงเฝ้ ำพูดแต่เรืองกำรแสวงหำมงกุ ฎแห่งกำรสังเวยชีพเพือควำมเชื อที ่ ่ำงไก ่ อตัวท่ำนก็จะไม่พลำดจำกก ลจงประกำศพระกิตติคณ ุ ของพระคริสต ์ให ้แก่พวกพระรำชำคณะทีถื ำรถูกสังเวยชีพอย่ำงแน่ นอนเป็ นอะไรกันจะใหข ้ ้ำพเจ ้ำมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปและปิ ดปำกเงียบหรือ......ไม่

71

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ มีทำงขอให ้กำรโจมตีฟำดลงมำข ้ำพเจ ้ำรอให ้มันมำอยูแ่ ล ้ว”D’Aubignéเล่มที17บทที 8{GC92.3 }{GCth1777.3} ่ นหยัดอย่ำงกล ้ำหำญตลอ แต่พระเจ ้ำยังทรงคุ ้มครองดูแลปกป้ องผูร้ ับใช ้ของพระองค ์อยูช ่ ำยทียื ้ วต ่ ่ ดทังชี ิ เพือปกป้ องควำมจริงเผชิญภยันตรำยประจำวันในชีวต ิ ของเขำจะไม่ตกเป็ นเหยือแห่ งคว ำมเกลียดชังของศัตรูของเขำไวคลิฟไม่เคยหำทำงปกป้ องตัวเองแต่พระเจ ้ำเองทรงเป็ นผูป้ กป้ องเ ้ อเหล่ ่ ่ ขำและบัดนี เมื ำศัตรูม่นใจว่ ั ำจะจับเหยือของพวกเขำได ้พระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงนำเขำให ้พ ้ ้ ่ ่ องลั นจำกเงือมมื อของคนเหล่ำนั้นในขณะทีเขำก ำลังประกอบพิธศ ี ล ี มหำสนิ ทในโบสถ ์ของเขำทีเมื ตเตอเวิร ์ธอยูน ่ ้ันเขำเป็ นอัมพำตและล ้มลงและไม่นำนต่อมำเขำก็เสียชีวต ิ {GC92.4}{GCth1777.

4} ้ ไวคลิฟพระองค ์ทรงนำพระวจนะแห่งควำมจริงใส่ไว ้ในปำกของเขำ พระเจ ้ำทรงมอบภำรกิจนี แก่ ่ ้พระวจนะนี เข ้ ้ำถึงประชำชนชีวต และทรงปกป้ องเขำเพือให ิ ของเขำได ้ร ับกำรพิทก ั ษ ์ไว ้และภำรกิจ ่ ของเขำถูกขยำยให ้ยำวนำนออกไปจนกระทั่งเขำปูพนฐำนให ื้ ้กับงำนปฏิรป ู ทำงศำสนำครงยิ ั้ งใหญ่ { GC92.5}{GCth1777.5} ่ มำก่ ้ ่ นต ้นแบบใ ไวคลิฟก ้ำวออกมำจำกควำมมืดมนของยุคมืดไม่มผ ี ู ้ใดเคยทำหน้ำทีนี อนเพือเป็ ้ อบรมขึนมำเหมื ้ ห ้เขำใช ้ในกำรวำงโครงร่ำงระบบกำรปฏิรป ู ของเขำเขำร ับกำรเลียงดู อนเช่นยอห ์ ่ ำหน้ำทีพิ ่ เศษของพระเจ ้ำเขำเป็ นผูเ้ ริมต ่ ้นศักรำชใหม่นอกเหนื อจำกนั้นสัจธ นผูใ้ ห ้บัพติศมำเพือท ่ ้นยังมีเอกภำพและสมบูรณ์แบบซึงนั ่ กปฏิรป ่ ่ รรมทีเขำประกำศนั ู ศำสนำคนอืนๆที ตำมมำภำยหลั งไ ้ ่ ม่อำจทำได ้ดีกว่ำหรือทำได ้เท่ำเทียมเขำแม้เวลำจะผ่ำนไปเป็ นร ้อยปี ก็ตำมพืนฐำนที วำงไว ้นั้นกว ้ำง ่ และลึกขอบข่ำยงำนนั้นมั่นคงและสัจจริงจนผู ้ทีตำมมำภำยหลั งไม่จำเป็ นต ้องปร ับร่ำงสร ้ำงใหม่อก ี เ ลย{GC93.1}{GCth1777.6} ่ ่ี ้ อปลดปล่ ่ ขบวนกำรยิงใหญ่ ทไวคลิ ฟจุดประกำยขึนเพื อยสำมัญสำนึ กและสติปัญญำและให ้อิส ่ ้นจำกพระคัมภีร ์ รภำพแก่ประเทศชำติทตกอยู ี่ ใ่ นขบวนแห่ยงใหญ่ ิ่ อย่ำงมีช ัยของโรมนั้นมีจด ุ เริมต ่ นเหมือนนำพุ ้ แห่งชีวต ่ นี่ คือต ้นกำเนิ ดของลำธำรแห่งพระพรซึงเป็ ิ ทีไหลต่ อลงมำตลอดทุกยุคนับตั้ ่ ่ งแต่ศตวรรษที14เป็ นต ้นมำไวคลิฟยอมร ับพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยควำมเชืออย่ ำงไม่สงสัยว่ำพระ ่ ดเผยนำพระทั ้ ่ ้ร ับกำรดลใจเป็ นกฎทีเพี ่ ยงพอต่อควำมเ คัมภีร ์เป็ นพระวจนะทีเปิ ยของพระเจ ้ำซึงได ่ ้ ชือและกำรกระท ำเขำถูกอบรมให ้นับถือคริสตจักรแห่งโรมว่ำมำจำกพระเจ ้ำมีอำนำจไม่รู ้พลังและย ่ี มำเป็ นพันปี ด ้วยควำมเคำรพและไม่มข อมร ับคำสอนและธรรมเนี ยมปฏิบต ั ท ิ มี ี ้อสงสัยแต่เขำหันหลั ่ ้ อฟั ่ งพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ์ ่ งให ้กับสิงเหล่ ำนี เพื ้ำนี่ คือสิทธิอำนำจทีเขำอ ้อนวอนให ้ประช ่ ัสผ่ำนมำทำงพระวจนะของพระองค ์เท่ำนั้น ำชนยอมร ับเขำประกำศว่ำพระสุรเสียงของพระเจ ้ำทีตร ่ นสิทธิอำนำจอันแท ้จริงแทนทีจะเป็ ่ ทีเป็ นกำรพูดของคริสตจักรผ่ำนมำทำงพระสันตะปำปำและเขำ 72

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ไม่เพียงสอนว่ำพระคัมภีร ์เป็ นกำรเปิ ดเผยถึงนำพระทั ยของพระเจ ้ำทีสมบู รณ์ทสุ ี่ ดเท่ำนั้นแต่ยงั สอ ์ นว่ำพระวิญญำณบริสท ุ ธิทรงเป็ นผูท้ จะแปลควำมหมำยได ี่ ้แต่เพียงผูเ้ ดียวและมนุ ษย ์ทุกคนจะต ้องเ ่ ้ รียนรู ้หน้ำทีของเขำเองโดยกำรศึ กษำคำสอนในพระคัมภีร ์ด ้วยวิธน ี ี เขำจึ งหันเหควำมคิดของมนุ ษ ย ์จำกพระสันตะปำปำและคริสตจักรแห่งโรมไปยังพระวจนะของพระเจ ้ำ{GC93.2}{GCth1778.1} ่ิ ่ี ดคนหนึ่ งในเชิงควำมกว ้ำงไกลของสติปัญญำควำมชั ไวคลิฟเป็ นนักปฏิรป ู ศำสนำผูย้ งใหญ่ ทสุ ดเจนในควำมคิดกำรยึดมั่นในควำมจริงและควำมห ้ำวหำญในกำรปกป้ องควำมจริงมีเพียงไม่กคน ี่ ่ ่ สท ์ ่นเพียรในกำรศึกษำและกำร ทีมำในภำยหลั งสำมำรถเทียบเคียงกับเขำได ้ชีวต ิ ทีบริ ุ ธิควำมหมั ่ เสือมถอยควำมร ่ ่ ตย ์ในกำรร ับใช ้ทีเหมื ่ อนพระ ทำงำนอย่ำงไม่ยอ ่ ท ้อคุณธรรมทีไม่ ักและควำมซือสั ้ ออุปนิ สยั ของนักปฏิรป ้ เขำมี ่ คริสต ์เหล่ำนี คื ู คนแรกทังๆที ชวี ต ิ อยูใ่ นยุคมืดมนทำงปัญญำและควำม ่ เสือมโทรมทำงศี ลธรรม{GC94.1}{GCth1778.2} ่ บุคลิกของไวคลิฟเป็ นพยำนให ้เห็นถึงฤทธำนุ ภำพในกำรอบรมและเปลียนแปลงของพระคั มภีร ์ ์ ่ ท ่ ำให ้เขำเป็ นอย่ำงทีเขำเป็ ่ ่ อันบริสท ุ ธิพระคั มภีร ์เป็ นสิงที นควำมพำกเพียรทีจะไขว่ คว ้ำควำมจริงอั ่ ่ ดเผยนำควำมสดชืนและก ่ นยิงใหญ่ ตำมทีเปิ ำลังวังชำมำให ้แก่ทุกส่วนของร่ำงกำยทำให ้สติปัญญ ้ ำพัฒนำขึนควำมนึ กคิดเฉี ยบแหลมและตัดสินใจได ้เหมำะสมกำรศึกษำพระคัมภีร ์จะทำให ้ควำมคิ ้ ้ ่ มก ่ ้ ดควำมรู ้สึกและควำมตังใจสู งส่งขึนชนิ ดทีไม่ ี ำรศึกษำอืนใดท ำได ้ให ้ควำมแน่ วแน่ แก่ควำมตังใจ ้ ควำมอดทนควำมกล ้ำหำญและควำมแข็งแกร่งขัดเกลำอุปนิ สยั ให ้งดงำมขึนและช ำระจิตวิญญำณ ์ ให ้บริสท ุ ธิกำรศึ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมจริงใจและควำมยำเกรงจะนำควำมคิดของผูน้ ้ันเข ้ำไปสัม ่ ปัญญำเข ้มแข็งขึนและว่ ้ ผัสกับพระปัญญำอันไร ้ขอบเขตของพระเจ ้ำส่งผลให ้โลกมีคนทีมี องไวขึน้ ่ หลักกำรแห่งคุณธรรมทีสู ่ งส่งขึนกว่ ้ ่ ทสุ ่ี ดด ้วยปร ัชญำของมนุ ษย ์ และเป็ นคนทีมี ำกำรฝึ กอบรมทีดี ้ ้ควำมเข ้ำใจแก่คนรู ้ ผูป้ ระพันธ ์สดุดก ี ล่ำวว่ำ“กำรอธิบำยพระวจนะของพระองค ์ให ้ควำมสว่ำงทังให น้อย”สดุด1 ี 19:130{GC94.2}{GCth1778.3} ่ ้ คำสอนทีไวคลิ ฟสอนนั้นแพร่กระจำยออกไปอย่ำงต่อเนื่ องระยะหนึ่ งผูต้ ด ิ ตำมทังหลำยของเขำ ่ กจะเรียกกันว่ำพวกไวคลิฟไฟท ์[Wycliffites]และพวกโลลำร ์ด[Lollards]ไม่เพียงแต่เดินทำง ซึงมั ่ ไปทั่วประเทศอังกฤษเท่ำนั้นแต่ยงั กระจำยไปยังดินแดนอืนๆโดยน ำควำมรู ้แห่งพระกิตติคณ ุ ไปประ ้ น้ ำของพวกเขำจำกไปแล ้วนักเทศน์เหล่ำนี จึ ้ งทำงำนด ้วยควำมกระตือรือร ้นมำกก กำศด ้วยบัดนี ผู ่ บใจมีทงขุ ้ งและแม้กระทั่งพ ว่ำก่อนและฝูงชนก็แห่กน ั มำฟังคำสอนของพวกเขำคนทีกลั ั้ นนำงชันสู ้ ระมเหสีของพระรำชำในบำงแห่งจะเห็นกำรปฏิรป ู เกิดขึนจำกกิ รยิ ำท่ำทำงของประชำชนและมีกำ ่ นสัญลักษณ์ของลัทธิโรมันออกไปจำกโบสถ ์ต่ำงๆด ้วยแต่ไม่นำนต่อมำคลืนกำร ่ รนำรูปเคำรพทีเป็ ่ ำงไร ้ปรำนี กระหน่ ำใส่ผูท้ กล ่ี ้ำร ับพระคัมภีร ์เป็ นผูน้ ำทำงของเขำพระรำชำแห่งประเทศอังก กดขีอย่ ่ ่ ำจัดนักปฏิรป ฤษผูร้ ้อนรนทีจะเสริ มกำลังของตนด ้วยกำรสนับสนุ นจำกโรมไม่ รรี อทีจะก ู ศำสนำทัง้ ้ั ่ กประหำรถูกตรำในกฎหมำยให ้ใช ้เป็ น หลำยเป็ นครงแรกในประวั ตศ ิ ำสตร ์ของประเทศอังกฤษทีหลั 73

อำนำจสัมบูรณ์

่ งเวยชีพของสำวกแห่งพระกิตติคณ ่ ้ ส้ นับส เครืองสั ุ กำรพลีชพ ี เพือศำสนำคนแล ้วคนเล่ำก็เกิดขึนผู ่ ยวทีพวกเขำท ่ นุ นควำมจริงถูกเนรเทศและทรมำนสิงเดี ำได ้คือกำรโอดครวญไปสูพ ่ ระกรรณของอ งค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจอมโยธำแม้จะถูกตำมล่ำว่ำเป็ นศัตรูของคริสตจักรและถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นคนทรย ่ ลั้ บแสวงหำทีหลบภั ่ ่ ทสุ ่ี ดเท่ำที่ ศต่อรำชอำณำจักรพวกเขำยืนหยัดเทศนำต่อไปในสถำนทีลี ยทีดี ่ ้ั ้องหลบซ่อนอยูใ่ นถำและอุโมงค ้ ทำได ้ในบ ้ำนทีสมถะของคนยำกจนและบ่ อยครงต ์{GC94.3}{GCt h1779.1} ่ มเหงจะดำเนิ นไปด ้วยควำมรุนแรงคนเหล่ำนี ก็ ้ ยงั คงประท ้วงควำมเลวร ้ำยทำ ถึงแม้วำ่ กำรกดขีข่ ่ งควำมเชืออย่ ำงต่อเนื่ องอีกนำนหลำยศตวรรษด ้วยควำมสงบศรัทธำจริงใจและอดทนคริสเตียนใน ่ ักและเชือฟั ่ งพระวจนะของพระเจ ้ำ ยุคแรกๆนั้นรู ้ควำมจริงแต่เพียงบำงส่วนแต่พวกเขำเรียนรู ้ทีจะร ่ ่ งเช่ ่ นสำวกในสมัยของอัครทูตทังหลำยมี ้ และพวกเขำยอมทนควำมทุกข ์ยำกเพือควำมเชื อดั หลำย ้ ัพย ์สินฝ่ ำยโลกเพือพระรำชกิ ่ คนสละทิงทร จของพระคริสต ์ผูท้ ยั ี่ งมีโอกำสอยูใ่ นบ ้ำนของตนเองก็ย ิ ่ กพิงแก่พน้ ่ี องทีถู ่ กเนรเทศและเมือพวกเขำถู ่ นดีให ้ทีพั กขับไล่ออกไปเช่นกันพวกเขำก็ยอมร ับชะต ่ งคมไม่ยอมร ับจริงอยูม ่ ำกรรมของกำรเป็ นคนทีสั ่ ค ี นนับพันๆคนทีหวำดกลั วต่อควำมรุนแรงของผู ้ ่ อกซือเสรี ้ ้ ่ ้ กดขีเลื ภำพของตนด ้วยกำรสละทิงควำมเชื อและก ้ำวออกจำกห ้องขังโดยสวมใส่เสือคลุ ่ นกำรประกำศถอนควำมเชือของตนแต่ ่ ่ ทงคนที ้ั มแห่งกำรสำนึ กผิดเพือเป็ มค ี นจำนวนไม่นอ้ ยซึงมี เ่ ์ ่ ่ำต ้อยยำกจนทีแบกร ่ กิดในตระกูลสูงศักดิและคนที ต ับคำพยำนแห่งควำมจริงอย่ำงไม่เกรงกลัวในคุ ่ ่ี คณ กมืดในหอคอยโลลำร ์ดและในกำรทรมำนและเปลวเพลิงพวกเขำชืนชมยิ นดีทจะตี ุ ค่ำตนเองว่ำ ่ เหมำะสมทีจะ“มี สว่ นร่วมในควำมทุกข ์ของพระองค ์”ฟิ ลิปปี 3:10{GC95.1}{GCth1779.2} ่ ้ ในขณะทีไวคลิ ฟยังมีชวี ต ิ อยูบ ่ รรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีคว ้ำนำเหลวในกำรจั ดกำรกับเขำดังที่ ้ ่ ตังใจไว ้และตรำบทีร่​่ ำงกำยของเขำนอนพักอย่ำงสงบสุขในหลุมฝังศพพวกเขำไม่มท ี ำงทีจะลดเลิ ก ่ ตอ ควำมแค ้นทีมี ่ เขำได ้40ปี หลังจำกไวคลิฟตำยมีพระรำชกฤษฎีกำจำกสภำแห่งคอนสแทนซ ์ตรำ ่ ้ขุดกระดูกของเขำขึนมำเผำต่ ้ ้ ่ ไกล คำสังให อหน้ำสำธำรณชนและนำเถ ้ำกระดูกไปทิงในล ำธำรทีไม่ ้ งแม่นำเอวอนจำกแม่ ้ ออกไปนักเขียนอำวุโสบันทึกไว ้ว่ำ“เถ ้ำกระดูกของเขำลอยจำกลำธำรนี ไปยั ้ ้ ้ นำเอวอนไปยั งแม่นำเซอเวริ นและจำกแม่นำเซอเวริ นไปยังทะเลน้อยแล ้วต่อไปยังมหำสมุทรและคำ ่ อนขีเถ ้ ้ำของเขำซึงบั ่ ดนี กระจำยไปทั ้ ่วทังโลก”T.Fuller, ้ สอนของไวคลิฟก็จะมีลก ั ษณะทีเหมื Chur ่ ่ อหน้ำที54ศั ่ chHistoryofBritainเล่มที4ตอนที 2ย่ ตรูของเขำไม่รู ้แม้แต่นอ้ ยถึงควำมหมำยอันสำ ่ ้ คัญของกำรกระทำอันตำทรำมนี {GC95.2}{GCth1780.1} จำกข ้อเขียนของไวคลิฟนำพำให ้ยอห ์นฮัสแห่งประเทศโบฮีเมียประณำมควำมผิดพลำดมำกม ้ ำยของลัทธิโรมันและเข ้ำร่วมในงำนปฏิรป ู แม้วำ่ สองประเทศนี จะอยู ห ่ ่ำงไกลกันมำกแต่เมล็ดแห่งคว ้ ขยำยจำกประเทศโบฮีเมียไปยังดินแดนอืนๆน ่ ำมจริงถูกหว่ำนออกไปงำนกำรปฏิรป ู นี แผ่ ำควำมคิด 74

อำนำจสัมบูรณ์

่ กละลืมไปยำวนำนพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำกำลังปูทำงไว ้สำห ของมนุ ษย ์ไปสูพ ่ ระวจนะของพระเจ ้ำทีถู ้ั งใหญ่ ่ ร ับกำรปฏิรป ู ศำสนำครงยิ {GC96.1}{GCth1780.2}

75

อำนำจสัมบูรณ์

บท6-ฮัสและเจอโรมี ้ สมัยศตวรรษที9พระคั ่ พระกิตติคณ ุ ฝังรำกในประเทศโบฮีเมียแต่แรกแล ้วตังแต่ มภีร ์แปลออกมำ ่ ่ ทธิพลของ แล ้วและมีกำรจัดประชุมนมัสกำรในทีสำธำรณะด ้วยภำษำของประชำชนแต่ในขณะทีอิ ้ พระสันตะปำปำแผ่ขยำยมำกขึนพระวจนะของพระเจ ้ำก็ยงถู ิ่ กบดบังพระสันตะปำปำเกรกอรีท่ี ่ ้ ่ ่ งและก็ไม่ทรงลดละควำมตังใจที ้ ่ ทรงลงมือเองเพือสยบกษั ตริย ์ทังหลำยที ทะนงตนไม่ เชือฟั จะคร ่ ้ งประกำศพระรำชกฤษฎีกำห ้ำมกำรประชุมนมัส อบงำประชำชนให ้เป็ นทำสอีกด ้วยและเพือกำรนี จึ ่ กำรในทีสำธำรณะด ้วยภำษำของชำวโบฮีเมียพระสันตะปำปำทรงประกำศว่ำ“พระเจ ้ำองค ์สัพพัญ ่ ่ ้ำยและคำสอนนอกรีตม ญูทรงพอพระทัยกับกำรนมัสกำรพระองค ์ด ้วยภำษำทีคนไม่ รู ้จักควำมชัวร ้ ่ องจำกกำรไม่ถอื ร ักษำกฎระเบียบข ้อนี”Wylieเล่ ้ ่ ่ ำกมำยเกิดขึนมำเนื มที3บทที ้ ด ้วยประกำรฉะนี โรมจึ งบัญชำว่ำแสงสว่ำงจำกพระวจนะของพระเจ ้ำจะต ้องดับไปและจะต ้องกัก ่ ดแต่พระเจ ้ำทรงจัดเตรียมตัวแทนอืนๆเพื ่ ่ ขังประชำชนไว ้ในทีมื อปกป้ องร ักษำคริสตจักรให ้คงไว ้ชำ ่ กกดขีข่ ่ มเหงให ้ทิงบ ้ ้ำนของตนในประเทศฝรงเศสและประเท ่ั ววอลเดนซิสและชำวอัลบีเจียนซิสทีถู ่ ศอิตำลีได ้เดินทำงไปยังประเทศโบฮีเมียแม้วำ่ พวกเขำไม่กล ้ำทีจะสอนอย่ ำงเปิ ดเผยแต่ก็ทำงำนอย่ ้ ่ ถู ่ กต ้องจึงถูกถนอมเก็บร ักษำไว ้จำกศตวรรษห ำงลับๆด ้วยควำมกระตือรือร ้นด ้วยวิธน ี ี ควำมเชื อที นึ่ งไปยังอีกศตวรรษหนึ่ ง{GC97.1}{GCth1781.1} ้ ่ ก่อนสมัยของฮัสมีคนในประเทศโบฮีเมียลุกขึนประณำมอย่ ำงเปิ ดเผยต่อควำมเสือมทรำมในคริ สตจักรและควำมเสเพลหลงระเริงของประชำชนผลงำนของพวกเขำปลุกควำมสนใจไปอย่ำงกว ้ำง ่ มเหงสำวกของพระกิตติคณ ขวำงปลุกควำมวิตกของสภำปกครองสงฆ ์และเปิ ดฉำกกำรกดขีข่ ุ พว กเขำถูกกดดันให ้ต ้องหนี ไปนมัสกำรในป่ ำและตำมภูเขำพวกทหำรไล่ลำ่ พวกเขำและมีคนมำกมำ ่ ่ ยถูกสังหำรเวลำผ่ำนไปอีกระยะหนึ่ งมีคำสังประกำศให ้เผำทุกคนทีออกไปจำกกำรนมั สกำรแบบโร ่ สเตียนต่ำงยอมพลีชพ มันนิ ยมแต่ในขณะทีคริ ี พวกเขำก็เฝ้ ำรอคอยชัยชนะในอุดมกำรณ์ของพว ่ กเขำมีคนหนึ่ ง“สอนว่ำควำมรอดจะได ้มำโดยควำมเชือในพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงถูกตรึงบนกำงเข ้ ้ นเท่ำนั้น”เขำประกำศก่อนสินใจว่ ำ“บัดนี ควำมโกรธแค ้นของศัตรูแห่งควำมจริงโหมกระหน่ ำใส่พว ้ ้ กเรำแต่จะไม่เป็ นเช่นนี ตลอดไปท่ ำมกลำงคนธรรมดำสำมัญจะมีคนหนึ่ งปรำกฏตัวขึนปรำศจำกด ่ ่ คของลูเธอร ์ยังอยูห ำบและอำนำจและพวกเขำจะไม่มท ี ำงเอำชนะเขำ”Ibid.เล่มที3บทที 1ยุ ่ ่ำงไกลแ ่ อต ้ำนโรมจะปลุกคนทังประเทศ{GC97.2}{GCth17 ้ ต่มผ ี ูห้ นึ่ งกำลังปรำกฏตัวคำพยำนของเขำทีต่ 81.2}

76

อำนำจสัมบูรณ์

้ เด็กเนื่ องจำกพ่อตำยคุณแม่ผูเ้ คร่งศำส ยอห ์นฮัส[JohnHuss]เกิดมำยำกจนและกำพร ้ำตังแต่ ่ ่นว่ำกำรศึกษำและควำมยำเกรงพระเจ ้ำเป็ นสมบัตล ้ ำทีสุ ่ ดจึงแสวงหำมรดกนี ให ้ ้บุตรชำ นำเชือมั ิ ำค่ ่ ่ ่ ยของเธอฮัสเรียนทีโรงเรี ยนท ้องถินแล ้วจึงไปต่อทีมหำวิ ทยำลัยในกรุงปรำกเขำเรียนด ้วยทุนกำรศึ ่ี นทังแม่ ้ ม่ำยและยำกจนเธอไม่มข กษำกำรกุศลเขำเดินทำงไปกรุงปรำกพร ้อมกับคุณแม่ทเป็ ี องฝำ ่ คณ ่ ่ นทำงใกล ้จะถึงเมืองหลวงเธอ กทีมี ุ ค่ำทำงฝ่ ำยโลกเพือมอบให ้บุตรชำยของเธอแต่ในขณะทีเดิ ้ คุกเข่ำลงข ้ำงลูกน้อยไร ้พ่อและทูลขอพระพรจำกพระบิดำบนสวรรค ์ของทังสองคุ ณแม่คนนั้นไม่รู ้เ ลยว่ำคำอธิษฐำนของเธอจะได ้รับคำตอบอย่ำงไร{GC98.1}{GCth1782.1} ่ ้ ค ้ ทีมหำวิ ทยำลัยฮัสก ้ำวขึนสู ่ วำมโดดเด่นในไม่ช ้ำด ้วยควำมตังใจเรี ยนอย่ำงไม่รู ้จักเหนื่ อยและเข ่ี และกิรยิ ำท่ำทำงอันอ่อนสุภำพและชนะใจผูอ้ นนั ่ื ้นทำให ้ ำพัฒนำไปอย่ำงรวดเร็วชีวต ิ อย่ำงไม่มท ี ติ ่ นชอบอย่ ่ ่ี เขำเป็ นทีชื ำงกว ้ำงขวำงเขำฝักใฝ่ ด ้วยควำมจริงใจต่อคริสตจักรโรมันและเป็ นผูท้ แสวงหำ ่ สตจักรโรมันอ ้ำงเป็ นผูป้ ระทำนในเทศกำลฉล อย่ำงเอำจริงเอำจังต่อพระพรทำงฝ่ ำยวิญญำณทีคริ ้ั ่ งเขำไปสำรภำพบำปเขำชำระเศษเหรียญสุดท ้ำยจำกเงินทีเขำมี ่ องครบรอบห ้ำสิบปี ครงหนึ อยูน ่ อ้ ่ ่ ญญำหลังจ ยนิ ดและเข ้ำร่วมเดินในขบวนเพือหวั งจะได ้ส่วนแบ่งของกำรอภัยอย่ำงหมดจดตำมทีสั ่ ้ ค ำกทีเขำเรี ยนจบวิทยำลัยเขำบวชเป็ นพระและก ้ำวขึนสู ่ วำมโดดเด่นอย่ำงรวดเร็วไม่นำนเขำไปร ับ ใช ้อยูใ่ นสำนักพระรำชวังเขำยังได ้รับตำแหน่ งศำสตรำจำรย ์และต่อมำดำรงตำแหน่ งเป็ นอธิกำรบ ่ ้ ดีของมหำวิทยำลัยทีเขำเคยเรี ยนมำก่อนในเวลำเพียงไม่กปี​ี่ นักเรียนทุนผู ้ยำกจนก ้ำวขึนไปสู ต ่ ำแ ่ ำภำคภูมข ่ หน่ งทีน่ ิ องประเทศและชือของเขำเป็ นทีรู่ ้จักกันทั่วทวีปยุโรป{GC98.2}{GCth1782.2} ่ สเริมงำนของกำรปฏิ ่ ่ แต่เป็ นอีกสำขำหนึ่ งทีฮั รป ู หลังจำกทีเขำร ับตำแหน่ งบำทหลวงมำแล ้วหล ้ ้เป็ นนักเทศน์ประจำโบสถ ์เล็กๆของเมืองเบธเลเฮมผูก้ อ ้ ำยปี เขำได ้ร ับกำรแต่งตังให ่ ตังโบสถ ์แห่งนี ้ ้ ำงหนักแน่ นถึงควำมสำคัญของกำรเทศนำสอนพระคัมภีร ์ด ้วยภำษำของประชำชนถึงแม้จะ ยำอย่ ่ ้ำมของโรมในกำรปฏิบต ่ ก็ ้ ตำมประเทศโบฮีเมียก็ไม่ได ้เลิกไปเสียทังหมดแต่ ้ มีคำสังห ั เิ รืองนี กำรขำด ่ ่ ้ำร ้ำยแรงทีสุ ่ ดเกิดขึนอย่ ้ ่ ำมกลำงประชำ ควำมรู ้เรืองพระคั มภีร ์ยังมีมำกและควำมชัวช ำงดำษดืนท่ ้ สประณำมควำมชัวเหล่ ่ ้ ำงไม่ลดละเขำอ ้อนวอนขอให ้ใช ้พระวจนะของพระเจ ้ำ กรทุกชนชันฮั ำนี อย่ ่ ่ มำเป็ นหลักกำรแห่งควำมจริงและควำมบริสท ุ ธิที์ เขำพร ำสอนอยู ม ่ ำใช ้{GC99.1}{GCth1782.3} ่ เจอโรมี[Jerome]เป็ นพลเมืองคนหนึ่ งของกรุงปรำกต่อมำภำยหลังได ้มำเป็ นเพือนร่ วมงำนทีใ่ ่ กล ้ชิดของฮัส[Huss]เมือเขำเดิ นทำงกลับจำกประเทศอังกฤษเขำนำผลงำนเขียนของไวคลิฟติด ่ บใจมำเชือค ่ ำสอนของไวคลิฟทรงเป็ นเจ ้ำหญิงชำวโบฮีเ ตัวกลับมำด ้วยพระรำชินีแห่งอังกฤษทีกลั ้ งกระจำยไปอย่ำงก มียและโดยอำศัยอิทธิพลส่วนหนึ่ งของเธอผลงำนของนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี จึ ้ ้วยควำมสนใจเขำเชือว่ ่ ำผูป้ ระพัน ว ้ำงขวำงในประเทศบ ้ำนเกิดของพระองค ์ฮัสอ่ำนผลงำนเหล่ำนี ด ่ งใจและเกิดควำมโน้มเอียงทีจะเชื ่ ่ ่ ำนสอนฮัสก ้ำวเข ้ำสูเ่ ส ้ ธ ์จะต ้องเป็ นคริสเตียนทีจริ อกำรปฏิ รป ู ทีท่ ่ ำเขำออกห่ำงจำกโรมแล ้วโดยไม่รู ้ตัว{GC99.2}{GCth1783.1} นทำงทีจะน 77

อำนำจสัมบูรณ์

้ ชำยแปลกหน้ำ2คนเดินทำงจำกประเทศอังกฤษมำถึงกรุงปรำกทังสองเป็ ้ ในช่วงเวลำนี มี นคนมี ่ กำรศึกษำพวกเขำผูไ้ ด ้ร ับควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรมมำแล ้วและเดินทำงมำเพือเผยแพร่ ในดินแดน ่ ำงไกลนี พวกเขำเริ ้ ่ ทีห่ มงำนด ้วยกำรโจมตีควำมเป็ นใหญ่ของพระสันตะปำปำอย่ำงเปิ ดเผยในไม่ช ้ำ ่ี ใ่ นอำนำจก็ได ้มำจัดกำรให ้พวกเขำเงียบเสียงไปแต่พวกเขำไม่ยอมทิงควำมมุ ้ ผูท้ อยู ่งมั่นไปจึงพยำ ่ื ้ ้ ตรกรและนักเทศน์จงึ เดินหน้ำเอำควำมสำมำรถทีมี ่ อยูใ่ นตัวอ ยำมหำวิธอี นมำแทนทั งสองเป็ นทังจิ ่ อกมำใช ้ในสถำนทีสำธำรณะแห่ งหนึ่ งพวกเขำวำดภำพไว ้สองภำพภำพหนึ่ งแสดงให ้เห็นกำรเดิน ทำงของพระเยซูเข ้ำกรุงเยรูซำเล็ม“ด ้วยควำมสุภำพอ่อนโยนพระองค ์ทรงลำทรงลูกลำ”มัทธิว21: ้ ้ อนฝุ่ นจำกกำรเดินทำงตำมพระองค ์ด ้วยเท ้ำเปล่ำอีกรูปหนึ่ งแสดงภำพขบวนแห่ 5สำวกสวมเสือเปื ้ ้ ม้ ่ ำทีตกแต่ ่ ของพระสันตะปำปำพระสันตะปำปำสวมเสือคลุ มโอ่อำ่ และสวมมงกุฎสำมชันขี งอย่ำงงำ มสง่ำมีคนเป่ ำแตรนำหน้ำขบวนและตำมมำด ้วยพระคำร ์ดินัลและพระรำชำคณะแต่งกำยอย่ำงหรู หรำ{GC99.3}{GCth1783.2} ่ี งดูดควำมสนใจของคนทุกชนชันฝู ้ งชนกรูเข ้ำมำดูภำพวำดไม่มผ นี่ คือบทเทศน์ทดึ ี ูใ้ ดมองไม่เห็ ่ ้ งควำมแตกต่ำงระหว่ำงควำมอ่อนสุ นคติธรรมทีแฝงอยู ใ่ นภำพและหลำยคนประทับใจอย่ำงลึกซึงถึ ภำพและควำมถ่อมตนของพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระอำจำรย ์กับควำมภูมฐิ ำนของพระสันตะปำปำที่ ่ งใหญ่ ่ ประกำศว่ำตนเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์เกิดควำมแตกตืนยิ ขนในกรุ ึ้ งปรำกเวลำผ่ำนไประยะห ้ ่ ่ เพือควำมปลอดภั ่ นึ่ งคนแปลกหน้ำทังสองก็ เห็นว่ำจำเป็ นต ้องไปจำกทีนี ยของตนเองแต่ไม่มใี ครลื ่ มบทเรียนทีพวกเขำสอนไว ้ภำพวำดส่งผลอย่ำงแรงต่อควำมคิดของฮัสและผลักดันให ้เขำใส่ใจศึก ่ นแม้ ้ ่ ษำพระคัมภีร ์และงำนเขียนของไวคลิฟให ้มำกยิงขึ ในเวลำนั้นเขำยังไม่พร ้อมทีจะปฏิ รป ู งำนทัง้ ่ หมดตำมทีไวคลิ ฟเสนอแนะเขำมองเห็นอุปนิ สยั แท ้จริงของระบอบเปปำซีได ้อย่ำงชัดเจนแล ้วและ ่ ่ ด ้วยควำมกระตือรือร ้นอย่ำงแรงกล ้ำเขำประณำมควำมหยิงยโสควำมทะเยอทะยำนและควำมเสื อม โทรมของบรรดำพระรำชำคณะ{GC100.1}{GCth1783.3} จำกประเทศโบฮีเมียแสงสว่ำงส่องขยำยออกไปยังประเทศเยอรมนี เนื่ องจำกควำมไม่สงบเกิดขึน้ ในมหำวิทยำลัยปรำกนักศึกษำชำวเยอรมันจำนวนนับร ้อยลำออกไปนักศึกมำกมำยในจำนวนนั้น ่ ้ั ่ ได ้ร ับควำมรู ้เรืองพระคั มภีร ์เป็ นครงแรกจำกฮั สและเมือพวกเขำกลั บไปยังประเทศของตนจึงประก ำศกิตติคณ ุ ในบ ้ำนเกิดของตน{GC100.2}{GCth1783.4} ่ งปรำกถูกรำยงำนไปถึงกรุงโรมและในไม่ช ้ำฮัสได ้ร ับคำสังให ่ ้ไปปรำกฏตัวต่อห ข่ำวของงำนทีกรุ ่ เท่ำกับกำรนำตนเองไปหำควำมตำยอย่ำงแน่ นอนกษัตริย ์แล น้ำพระสันตะปำปำกำรทำตำมคำสังก็ ะรำชินีแห่งประเทศโบฮีเมียมหำวิทยำลัยสมำชิกสภำขุนนำงและข ้ำรำชกำรของรัฐบำลเข ้ำร่วมถว ่ ำยฎีกำต่อพระสันตะปำปำเพือขออนุ ญำตให ้ฮัสยังคงอยูก ่ รุงปรำกและตอบโรมโดยทำงผู ้แทนแทน ่ ้ บดำเนินกำรพิพำกษำและตัดสินลงโทษประหำรชีวต ทีพระสั นตะปำปำจะทรงอนุ มต ั ค ิ ำขอนี กลั ิ ฮัสแ ละทรงประกำศให ้กรุงปรำกเป็ นเมืองต ้องห ้ำม{GC100.3}{GCth1784.1} 78

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ กำรประกำศคำตัดสินเช่นนี จะก่ ้ อให ้เกิดควำมตืนตระหนกไปถ ่ ในยุคสมัยนั้นเมือใดที มี ้วนทั่วกำ ้ กปร ับเพือสร ่ ่ รประกอบพิธใี นกำรประกำศคำตัดสินนี ถู ้ำงกำรขู่ขวัญต่อประชำชนทีมองพระสั นตะ ปำปำเป็ นผูแ้ ทนของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงเป็ นผูถ้ อื ลูกกุญแจของสวรรค ์และของนรกและมีอำนำจที่ ้ ่ อกั ่ นว่ำประตูสวรรค ์จะปิ ดให ้กับอำณำ จะตัดสินพิพำกษำทังทำงฝ่ ำยโลกและฝ่ ำยวิญญำณเป็ นทีเชื ่ กคำสังต ่ ้องห ้ำมอย่ำงนี จนกว่ ้ ่ ่ ้ำมค บริเวณทีถู ำจะทำให ้พระสันตะปำปำพึงพอใจทีจะยกเลิ กคำสังห ้ ่ กพิงแห่งควำมสุขสำรำญเพือเป็ ่ นเครืองหมำยแสดงถึ ่ ่ นตำยจะถูกปิ ดกันจำกที พั งควำมหำยนะทีน่ ้ ธท ้ ำกลัวนี พิ ี ำงศำสนำทังหมดถู กยกเลิกโบสถ ์ต่ำงๆถูกปิ ดลงพิธสี มรสประกอบกันในสนำมหญ ้ำห ่ นศักดิสิ์ ทธิแต่ ์ จะนำไปฝังในร่องสวนหรือท ้องทุ่งโดยไม่มก น้ำโบสถ ์ห ้ำมฝังคนตำยในทีดิ ี ำรประกอบ ่ ้เข ้ำถึงจินตนำกำรเช่นนี โรมลงแรงแสดงอ ้ ่ ้ำคว พิธศ ี ำสนำด ้วยกำรใช ้มำตรกำรเพือให ำนำจเพือเข บคุมจิตสำนึ กของมนุ ษย ์{GC101.1}{GCth1784.2} ควำมโกลำหลมีอยูท ่ ่วไปในกรุ ั งปรำกมีชนกลุม ่ ใหญ่ประณำมฮัสว่ำเป็ นต ้นเหตุทท ี่ ำให ้เกิดควำม ้ ่ ำขำดว่ำจะต ้องส่งมอบเขำให ้โรมชำระควำมแค ้นนักปฏิรป ้ หำยนะนี และยื นค ู ศำสนำคนนี หลบไปอ ่ ่ งเพือท ่ ำให ้พำยุสงบเขำเขียนจดหมำยถึงเพือนที ่ ่ งปรำก ำศัยอยูใ่ นหมู่บ ้ำนเกิดชัวระยะเวลำหนึ กรุ ่ ่ ้ำพเจ ้ำถอนตัวจำกสังคมในหมู่พวกท่ำนก็เพือด ่ ำเนิ นตำมคำสอนและแบบอย่ ซึงเขำจำกมำว่ ำ“ทีข ่ ่ ร ันดร ์ม ำงของพระเยซูคริสต ์เพือจะไม่ เปิ ดโอกำสให ้ผู ้ไม่ประสงค ์ดีทำบำปจนต ้องร ับโทษพินำศชัวนิ ่ เป็ นต ้นเหตุให ้คนเคร่งศำสนำเกิดควำมเจ็บปวดและร ับกำรกดขีข่ ่ มเหงมำกขึน้ ำสูต ่ นเองและเพือไม่ ่ เคร่งคร ัดจะคอยขัดขวำงกำรประกำศ ข ้ำพเจ ้ำถอยออกมำด ้วยควำมกลัวเช่นกันว่ำบำทหลวงทีไม่ ้ ่ ้ พระวจนะของพระเจ ้ำในหมู่พวกท่ำนทังหลำยให ้เนิ่ นนำนต่อไปแต่ข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ถอยออกมำเพือให ่ นสิงที ่ หำกเป็ ่ ท่ำนปฏิเสธสัจธรรมของพระเจ ้ำซึงเป็ นพระประสงค ์ของพระเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำเต็มใจทีจ่ ่ ะตำย”Bonnechose,TheReformersBeforetheReformationเล่มที1หน้ ำ87ฮัสไม่ได ้ยุตภ ิ ำร ่ ้ กิจของเขำแต่เดินทำงไปทั่วชนบทโดยรอบเทศนำให ้กับฝูงชนทีกระตื อรือร ้นด ้วยประกำรฉะนี มำต ่ ่ ำจัดข่ำวประเสริฐกลับส่งผลให ้ข่ำวนี แพร่ ้ รกำรทีพระสั นตะปำปำใช ้เพือก กระจำยออกไปอย่ำงกว ้ำ ่ น“เรำไม่ ้ ่ ่ ดกับควำมจริงแต่ทำเพือควำมจริ ่ งขวำงยิงขึ อำจทำสิงใดที ขั ง”2โครินธ ์13:8{GC101.2}{ GCth1784.3} ้ ่ ำเจ็บปวดแม้ว่ “ณจุดนี ในอำชี พของเขำสมองของฮัสดูเหมือนว่ำตกอยูใ่ นภำพควำมขัดแย ้งทีน่ ำคริสตจักรใช ้ควำมพยำยำมครอบงำเขำด ้วยกำรขู่ฟ้ำผ่ำก็ตำมเขำก็ยงั ไม่ปฏิเสธอำนำจของเธอ สำหรับเขำแล ้วคริสตจักรโรมันยังเป็ นเจ ้ำสำวของพระคริสต ์และพระสันตะปำปำยังทรงเป็ นตัวแทน ่ ฮั ่ สกำลังทำสงครำมต่อต ้ำนอยูน ่ ดไม่ใช่ และผู ้แทนของพระเจ ้ำสิงที ่ ้ันคือกำรใช ้อำนำจไปในทำงทีผิ ่ สร ้ ้ำงควำมขัดแย ้งรุนแรงทีเกิ ่ ดขึนระหว่ ้ กำรต่อต ้ำนหลักกำรเรืองนี ำงควำมเข ้ำใจถูกผิดของเขำกั ้ ่ บกำรเรียกร ้องของจิตสำนึ กของเขำหำกอำนำจนั้นยุตธิ รรมและไม่รู ้พลังตำมควำมเชื อของเขำแล ้ ่ วทำไมเขำจึงต ้องรู ้สึกว่ำถูกบังคับให ้ขัดขืนมันหำกทำตำมเขำก็จะทำบำปตำมทีเขำเข ้ำใจแล ้วทำ 79

อำนำจสัมบูรณ์

่ งคริสตจักรทีไม่ ่ รู ้พลังนี ้ จึ ้ งต ้องนำไปสูป ้ ่ เป็ นปัญหำทีเขำแก ่ ไมกำรเชือฟั ่ ระเด็นนี นี ้ไม่ได ้นี่ เป็ นควำม ่ ่ ่ ่ ดทีเขำประเมิ ่ สงสัยทีคอยตำมทรมำนเขำชั วโมงแล ้วชัวโมงเล่ ำคำตอบใกล ้เคียงทีสุ นได ้คือเหตุกำร ้ ้เกิดขึนอี ้ กแล ้วเหมือนก่อนหน้ำนั้นในสมัยของพระผูช ่ โรหิตของคริสตจั ณ์เช่นนี ได ้ ว่ ยให ้รอดเมือปุ ่ ้ำยและกำลังใช ้อำนำจตำมกฎหมำยเพือเป้ ่ ำหมำยทีผิ ่ ดกฎหมำยเรืองนี ่ ท ้ ำให ้เ กรกลำยเป็ นคนชัวร ่ื ำ ขำนำหลักเกณฑ ์ในคำสอนของพระคัมภีร ์มำใช ้เป็ นแนวทำงของตนเองและเทศนำสอนให ้ผูอ้ นท เช่นกันสำหร ับพวกเขำเองจะต ้องเอำควำมเข ้ำใจในพระคัมภีร ์มำควบคุมจิตสำนึ กกล่ำวอีกนัยหนึ่ ่ รู ้พลังคื ้ อพระวจนะทีพระเจ ่ ่ิ คริ ่ สตจักรพูดผ่ำน งแนวทำงทีไม่ ้ำตร ัสผ่ำนทำงพระคัมภีร ์และไม่ใช่สงที ่ ่ บำทหลวงของคริสตจักรWylieเล่มที3บทที 2{GC102.1}{GCth1785.1} ่ ่ ่ เวลำผ่ำนไปอีกระยะหนึ่ งเมือควำมตื นเต ้นในกรุงปรำกเริมบรรเทำลงฮั สกลับไปยังโบสถ ์เล็กๆขอ ่ องเบธเลเฮมเพือเทศนำพระวจนะของพระเจ ่ งเขำทีเมื ้ำต่อไปด ้วยควำมกระตือรือร ้นและควำมกล ้ำ ่ นศั ้ ตรูของเขำแข็งขันและเต็มล ้นด ้วยอำนำจแต่พระรำชินีและขุนนำงมำกมำยเป็ นมิตรส หำญยิงขึ ่ ่ สท ์ หำยของเขำและประชำชนอีกมำกมำยอยูข ่ ้ำงเขำเมือเปรี ยบเทียบคำสอนทีบริ ุ ธิและสู งส่งและชี ่ สท ์ ่ ่ ทธิโรมันเทศนำบวกกับชีวต ่ ่ วิตทีบริ ุ ธิของเขำกั บหลักธรรมเสือมโทรมที ลั ิ ทีโลภและเสเพลที บร ่ แสดงตนเข ่ รดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันปฏิบต ั ท ิ ำให ้คนมำกมำยถือว่ำเป็ นเกียรติอย่ำงยิงที ้ำข ้ำงเขำ{GC 102.2}{GCth1785.2} ้ สยังอยูโ่ ดดเดียวในกำรท ่ ้ ่ ำสอนของไวคลิฟ จนกระทั่งบัดนี ฮั ำงำนแต่ในเวลำนี เจอโรมี ทร่ี ับเชือค ้ อยูใ่ นประเทศอังกฤษนั้นได ้เข ้ำมำร่วมในงำนของกำรปฏิรป ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำทังส ้ ตังแต่ ู แล ้วตังแต่ ้ ่ กแหลมวำทะศิ องเข ้ำร่วมกันทังในควำมเป็ นและควำมตำยและจะไม่พรำกจำกกันควำมฉลำดทีหลั ่ี ลป์ โดดเด่นดีเลิศและควำมรู ้สูงเป็ นคุณสมบัตท ิ ชนะใจผู ค้ นนั้นล ้วนมีเพียบพร ้อมอยูใ่ นตัวของเจอโ ่ นจุดแข็งของอุปนิ สยั นั้นฮัสจะเหนื อกว่ำจิตใจทีสงบนิ ่ ่ งของเขำทำหน้ำที่ รมีแต่คณ ุ สมบัตต ิ ำ่ งๆทีเป็ ้ ่ ้จริง ยับยังควำมหุ นหันพลันแล่นของเจอโรมีได ้อย่ำงเหมำะสมส่วนเจอโรมีนั้นด ้วยควำมถ่อมใจทีแท ่ ้ ตระหนักถึงคุณค่ำของเพือนคนนี ยอมร ับคำแนะนำของฮัสแต่โดยดีภำยใต ้กำรทำงำนร่วมกันของ ้ คนทังสองงำนกำรปฏิ รป ู ขยำยตัวไปอย่ำงรวดเร็ว{GC102.3}{GCth1785.3} ่ ่ ้ร ับกำรเลือกสรรเหล่ำนี พ ้ พระเจ ้ำประทำนควำมกระจ่ำงอันยิงใหญ่ สอ ่ งมำยังสมองของชำยทีได ระองค ์ทรงเปิ ดเผยให ้พวกเขำมองเห็นข ้อผิดพลำดมำกมำยของโรมแต่พวกเขำไม่ได ้รับควำมกระ ้ ่ ้ จ่ำงทังหมดที จะทรงมอบให ้โลกพระเจ ้ำทรงกำลังนำคนทังหลำยให ้ออกจำกควำมมืดของลัทธิโรมัน ้ งเป็ ่ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์แต่ยงั มีอป ่ โดยผ่ำนบุคคลเหล่ำนี ซึ ุ สรรคมำกมำยและใหญ่หลวงทีพวกเข ่ ำต ้องร ับมือและพระองค ์ทรงนำพวกเขำต่อไปทีละก ้ำวตำมทีพวกเขำจะทนร ับได ้พวกเขำไม่พร ้อม ่ ับควำมกระจ่ำงทังหมดในทั ้ ่ ั ัศมีเจิดจ ้ำของดวงอำทิตย ์ยำมเทียงวั ่ นสำหร ับผูท้ มี ทีจะร นทีดงร ี่ ชวี ต ิ อยู่ ้ ในควำมมืดเป็ นเวลำนำนหำกนำเสนอใหแ้ ก่พวกเขำในทันทีทงหมดก็ ั้ คงจะทำให ้เขำทังหลำยหั น ้ ้ ละเล็กทีละน้อยตำมทีประชำชนจะร ่ หนี ด ้วยเหตุนีพระองค ์จึงทรงเปิ ดเผยให ้แก่ผูน้ ำเหล่ำนี ที ับได ้จำ 80

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตย ์อืนๆจะเดิ ่ ่ ำประชำชนต่อไปบนเส ้นทำ กศตวรรษหนึ่ งถึงอีกศตวรรษหนึ่ งคนงำนซือสั นตำมเพือน งของงำนปฏิรป ู {GC103.1}{GCth1786.1} ้ พระสันตะปำปำถึงสำมองค ์กำลังแก่งแย่ง ควำมแตกแยกในคริสตจักรยังคงดำเนิ นต่อไปตอนนี มี ควำมเป็ นใหญ่และกำรต่อสู ้ทำให ้คริสตศำสนจักรเต็มไปด ้วยอำชญำกรรมและควำมวุน ่ วำยพระสั ้ นตะปำปำทังสำมองค ์ไม่หนำใจกับกำรประณำมสำดใส่กน ั ยังหันไปใช ้อำวุธของทำงโลกแต่ละฝ่ ำย ่ ออำวุ ้ ทุ่มทุนควำนหำรอบตัวเพือซื ธและเกณฑ ์ทหำรแน่ นอนทีเดียวจะต ้องใช ้ทร ัพย ์สินเงินทองมำ ่ ้ได ้อำวุธเหล่ำนี มำอสั ้ กมำยและเพือให งหำริมทร ัพย ์ตำแหน่ งและของประทำนต่ำงๆของคริสตจักรถู ้ กประกำศขำย(โปรดดูภำคผนวกสำหรับหน้ำ59)บำทหลวงทังหลำยต่ ำงเลียนแบบผูบ้ งั คับบัญชำ ่ เ่ หนื อขึนไปด ้ ่ ทีอยู ้วยกำรใช ้ศำสนำหำผลประโยชน์ทำงกำรค ้ำและกำรทำสงครำมเพือสยบคู แ่ ข่งแ ้ ้วยควำมกล ้ำหำญทีเพิ ่ มขึ ่ นทุ ้ กวันฮัสประณำมควำมน่ ำร ั ละทำให ้อำนำจของตนเองแข็งแกร่งขึนด ่ ้ ้นและประชำชนพำกันต่อว่ำผูน้ ำชำวโรมอย่ำงเปิ ดเผย งเกียจซึงยอมให ้เกิดขึนในนำมของศำสนำนั ่ นสำเหตุในกำรทำให ้เกิดควำมทุกข ์โศกเศร ้ำทีมี ่ อย่ำงดำษดืนในคริ ่ ทีเป็ สต ์ศำสนจักร{GC103.2}{ GCth1786.2} ้ั ่ งดูประหนึ่ งว่ำกรุงปรำกใกล ้จะตกอยูก ้ ่นทีนองเลื ่ อีกครงหนึ ่ ลำงสนำมหำหั อดเช่นเดียวกับสมัยอ ่ ำนมำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำถูกกล่ำวหำว่ำเป็ น“ผูท้ ำควำมลำบำกให ้อิสรำเอล”1พงศ ์กษัตริย ์1 ดีตทีผ่ ้ ้ั สถอนตัวกลับไปยังหมู่บ ้ำนถินเกิ ่ ดของเขำคำพยำน 8:17เมืองนี ตกอยู ภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมอีกครงฮั ่ ่ ตย ์จำกโบสถ ์เล็กๆแห่งเมืองเบธเลเฮมทีเขำร ่ ่ ้นต ้องยุตล ทีเขำกล่ ำวอย่ำงซือสั ักยิงนั ิ งเขำจะต ้องพูด ่ี ้ำงใหญ่กว่ำนี ประกำศให ้ ่ จำกเวทีทกว ้แก่โลกคริสเตียนก่อนทีเขำจะสั งเวยชีวต ิ ในฐำนะพยำนให ้กับ ควำมจริง{GC104.1}{GCth1786.3} ่ ่ ก ่ ำลังรบกวนประเทศต่ำงๆในยุโรปให ้หมดไปมีคำสังเรี ่ ยกประชุมสภำนัดทั่ว เพือแก ้ไขควำมชัวที ่ องคอนสแตนซ ์คำสังนี ่ มี ้ ขนตำมด ไปทีเมื ึ้ ำริของจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์[Sigismund]ออกโดยพระสัน ่ ่ นหนึ่ งในสำมของพระสันตะปำปำคูแ่ ข่งกำรขอให ้เปิ ดประชุมสภำเป็ นสิงที ่ ่ ตะปำปำยอห ์นที23ซึ งเป็ พระสันตะปำปำยอห ์นไม่ประสงค ์ให ้มีขนเพรำะตำมอุ ึ้ ปนิ สยั และนโยบำยของพระองค ์นั้นไม่น่ำผ่ำน กำรตรวจสอบของแม้แต่พระรำชำคณะผูม้ ศ ี ล ี ธรรมหละหลวมเหลวไหลพอๆกับนักบวชของยุคนั้น แต่พระองค ์ไม่กล ้ำขัดขวำงพระประสงค ์ของจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์(โปรดดูภำคผนวก){GC104.2}{ GCth1787.1} ้ อสมำนควำมแตกร ้ำวในคริสตจักรและถอนรำกกำรสอ จุดประสงค ์หลักของกำรประชุมสภำนี คื ้ งมีคำสังให ่ ้พระสันตะปำปำสององค ์ทีค ่ ้ำนกันมำปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำ นนอกรีตออกไปด ้วยเหตุนีจึ ้ ่ ดถึงควำมปลอดภัยของตนเองนั้ รวมทังยอห ์นฮัสผูน้ ำกำรเผยแพร่แนวคิดใหม่ด ้วยคนกลุม ่ แรกทีคิ ่ นไม่ได ้มำเข ้ำร่วมด ้วยตนเองแต่สง่ ผูแ้ ทนมำปรำกฎพระสันตะปำปำยอห ์นในขณะทีแสดงออกให ้เห็ 81

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งข ้ ้อสงสัยว่ำจักรพรรดิ นว่ำเป็ นผูเ้ รียกกำรประชุมสภำนั้นได ้เข ้ำมำด ้วยควำมหวำดหวันอย่ ำงยิงตั ่ ้ งกังวลถึงกำรถูกเปิ ดโปงเรืองควำมชั ่ ่ ้ำย มุ่งหมำยอย่ำงลับๆทีจะปลดตนเองออกจำกต ำแหน่ งทังยั วร ่ ้ ่ ่ ้มำ ทีตนเองได ้หลูเ่ กียรติตำแหน่ งของพระสันตะปำปำรวมทังอำชญำกรรมต่ ำงๆทีพระองค ์ทำเพือได ่ ำแหน่ งนี อย่ ้ ำงไรก็ตำมพระองค ์ทรงพระดำเนิ นเข ้ำเมืองคอนสแตนซ ์ด ้วยควำมโอ่อำ่ ตระกำรตำ ซึงต ์ มีผูอ้ ยูใ่ นตำแหน่ งสูงศักดิในศำสนำต่ ำงๆเข ้ำร่วมอยูใ่ นขบวนตำมด ้วยข ้ำรำชสำนักขบวนใหญ่ค ่ นผู ้ ใ้ หญ่ของเมืองพร ้อมด ้วยประชำชนมำกมำยออกไปต ้อนร ับพระองค ์เหนื ณะสงฆ ์และเจ ้ำหน้ำทีชั ่ ่ อพระเศียรของพระองค ์มีกลดทองคำทีหำมโดยพนั กงำนสีคนของศำลของพระมหำกษั ตริย ์ฝูงชน ่ี ้ ขนำดใหญ่เดินนำหน้ำพระองค ์และชุดอำภรณ์ทสวยงำมของพระคำร ์ดินัลและขุนนำงทังหลำยแส ดงออกถึงควำมสง่ำโอ่โถง{GC104.3}{GCth1787.2} ในเวลำเดียวกันมีอก ี คนหนึ่ งกำลังเดินทำงมุ่งหน้ำมำยังเมืองคอนสแตนซ ์เช่นกันฮัสตระหนักถึ ่ ำลังคุกคำมเขำอยูเ่ ขำลำมิตรสหำยรำวกับว่ำจะไม่มโี อกำสพบกับพวกเขำอีกและ งภัยอันตรำยทีก ่ ำลังนำเขำไปสูห ้ นแม้วำ่ เขำจะได ้รับกำรคุ ้ ออกเดินทำงไปด ้วยควำมรู ้สึกว่ำเป็ นทำงทีก ่ ลักเผำทังเป็ มครองควำมปลอดภัยจำกกษัตริย ์แห่งประเทศโบฮีเมียและอีกทำงหนึ่ งจำกจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์สำ ้ั ก็ ้ ตำมเขำเตรียมทุกอย่ำงด ้วยแนวคิดทีจะเผชิ ่ ่ โอกำสเกิดขึ ้ หร ับกำรเดินทำงครงนี ญควำมตำยทีมี น{GC104.4}{GCth1787.3} ่ ยนถึงมิตรสหำยของเขำทีกรุ ่ งปรำกเขำกล่ำวว่ำ“พีน้ ่ องของข ้ำพเจ ้ำ.. ในจดหมำยฉบับหนึ่ งทีเขี ่ ...ข ้ำพเจ ้ำเดินทำงไปด ้วยกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยจำกกษัตริย ์เพือไปพบศั ตรูทเป็ ี่ นมนุ ษย ์และมี ้ ่ เป็ นจำนวนมำกด ้วย…..ข ้ำพเจ ้ำมอบควำมวำงใจทังหมดในพระเจ ้ำผูท้ รงพลังอำนำจยิงใหญ่ ในพระ ่ ่นว่ำพระองค ์จะทรงสดับคำอธิษฐำนทีร่ ้อนรนของท่ำนทังหลำยพระองค ้ ผูช ้ ว่ ยให ้รอดข ้ำพเจ ้ำเชือมั ์ ่ ้ำพเจ ้ำจะสู ้พวกเขำได ้และพ จะทรงประสำทควำมรอบรู ้และพระปัญญำไว ้ในปำกของข ้ำพเจ ้ำเพือข ์ ่ ระองค ์ทรงโปรดประทำนพระวิญญำณบริสท ุ ธิของพระองค ์แก่ข ้ำพเจ ้ำตำมควำมเหมำะสมเพือเสริ ่ ้ำพเจ ้ำจะเผชิญหน้ำด ้วยควำมกล ้ำหำญกับกำร มข ้ำพเจ ้ำให ้มั่นคงในควำมจริงของพระองค ์เพือข ่ ้ ทดลองเรือนจำและหำกจำเป็ นกับควำมตำยทีโหดเหี ยม{GCth1787.4} ่ ้ทีพระองค ่ ้ พระเยซูคริสต ์ทรงทนทุกข ์เพือผู ์ทรงร ักและด ้วยเหตุนีเรำยั งต ้องแปลกใจอีกหรือว่ำที่ ่ ้เรำทังหลำยจะอดทนต่ ้ ้ ่ พระองค ์ทรงวำงแบบอย่ำงของพระองค ์ให ้เรำก็เพือให อควำมทุกข ์ทังปวงเพื ่ี ้ อควำมรอดของเรำเองพระองค ์คือพระเจ ้ำเรำคือผูท้ พระองค ์ทรงสร ้ำงขึนมำพระองค ์ทรงเป็ นพระอ ำจำรย ์เรำเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์พระองค ์ทรงเป็ นจอมเจ ้ำนำยของโลกเรำเป็ นมนุ ษย ์น่ ำร ังเกียจที่ ่ ต ้องตำยแต่ถงึ กระนั้นพระองค ์ทรงทนทุกข ์แล ้วทำไมเรำจึงไม่รว่ มทุกข ์ด ้วยเล่ำโดยเฉพำะอย่ำงยิงเ ่ มือควำมทุ กข ์ยำกนั้นเป็ นกำรชำระเรำให ้บริสท ุ ธิดั์ งนั้นท่ำนทีร่ ักหำกควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำจะมีส่ ่ ้พระอ วนในกำรถวำยเกียรติแด่พระสิรข ิ องพระองค ์ขอท่ำนอธิษฐำนให ้ควำมตำยมำเร็วๆและเพือให ้ นด ้ ้วยควำมมั่นคงแต่จะ งค ์ประทำนฤทธำนุ ภำพแก่ข ้ำพเจ ้ำในกำรอดทนต่อควำมทุกข ์ทรมำนทังสิ 82

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ่ ้ข ้ำพเจ ้ำ ดีกว่ำนี หำกข ้ำพเจ ้ำจะกลับมำอยูท ่ ่ำมกลำงท่ำนทังหลำยโปรดอธิ ษฐำนต่อพระเจ ้ำเพือให ่ ้ำพเจ ้ำจะไม่ปิดบังควำมจริงของพระกิตติคณ จะกลับมำอย่ำงไร ้ตำหนิน่ ันคือเพือข ุ ไปแม้สก ั ข ้อเดียว ่ ่ ไว ้กับพีน้ ่ องของข ้ำพเจ ้ำด ้วยเหตุนีจึ ้ งเป็ นไปได ้ทีท่ ่ ำนอำจไม่เห็นหน้ำข ้ำพเ เพือจะวำงแบบอย่ ำงทีดี ่ งปรำกอีกแต่หำกเป็ นนำพระทั ้ ่ จ ้ำทีกรุ ยของพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพทีจะโปรดพระกรุ ณำให ้นำข ้ ่ ่นคงกว่ำนี ในควำมรอบรู ้ ำพเจ ้ำกลับมำหำท่ำนแล ้วให ้เรำก ้ำวไปข ้ำงหน้ำด ้วยหัวใจทีมั ้และควำมร ักใ ่ ่ นพระบัญญัตข ิ องพระองค ์”Bonnechoseเล่มที1หน้ ำที147,148{GC105.1}{GCth1788.1} ่ ยนถึงบำทหลวงคนหนึ่ งทีมำเป็ ่ ในจดหมำยอีกฉบับหนึ่ งทีเขี นสำวกของข่ำวประเสริฐฮัสพูดด ้ว ้ งควำมผิดของตนเองเขำกล่ำวโทษตัวเอง“ทีเคยรู ่ ยควำมถ่อมตนอย่ำงลึกซึงถึ ้สึกยินดีในกำรสวมใ ้ ่ ้สำระ”แล ้วเขำก็ให ้คำตักเตือ ส่อำภรณ์อย่ำงหรูและใช ้เวลำอย่ำงสินเปลื องไปกับอำชีพกำรงำนทีไร ่ ำจับใจเพิมเติ ่ มว่ำ“ขอให ้รำลึกไว ้ในใจของท่ำนเสมอถึงพระสิรข นทีน่ ิ องพระเจ ้ำและควำมรอดของวิ ้ ่ ญญำณทังปวงแต่ ไม่ใช่คำนึ งแต่ผลประโยชน์และทร ัพย ์สมบัตจิ งระวังเรืองกำรตกแต่ งแต่บ ้ำนเรือ ่ นใดจงดู ่ นของท่ำนมำกกว่ำจิตวิญญำณและเหนื อสิงอื แลวิหำรฝ่ ำยวิญญำณของท่ำนจงเมตตำป ้ รำนี และนอบน้อมต่อผูย้ ำกจนและอย่ำใช ้ทร ัพย ์สมบัตใิ นกำรเลียงฉลองหำกท่ ำนไม่ยอมแก ้ไขชีว ิ ่ ตของท่ำนและหลีกเลียงจำกกำรฟุ่ มเฟื อยข ้ำพเจ ้ำกลัวว่ำท่ำนจะถูกลงโทษอย่ำงรุนแรงดังเช่นข ้ำ ่ ้ เด็กจึงเปล่ พเจ ้ำ.....ท่ำนเข ้ำใจคำสอนของข ้ำพเจ ้ำดีเพรำะท่ำนได ้ร ับกำรสังสอนจำกข ้ำพเจ ้ำตังแต่ ่ี ้ำพเจ ้ำจะเขียนถึงท่ำนมำกไปกว่ำนี แต่ ้ ข ้ำพเจ ้ำขออ ้อนวอนท่ำนผ่ำนพระคุณของพ ำประโยชน์ทข ่ ่ ำนเคยเห็นข ้ำพเจ ้ำล ้มลงต่อสิ่ ระเจ ้ำของเรำจงอย่ำทำตำมแบบอย่ำงของข ้ำพเจ ้ำในเรืองไร ้สำระทีท่ ่ มว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำขอร ้องท่ำนเพือนร ่ งเหล่ำนั้น”บนซองจดหมำยเขำเขียนเพิมเติ ักจงอย่ำเปิ ดตรำปิ ดผ ้ ่ นึ กนี จนกว่ ำท่ำนได ้ร ับคำยืนยันว่ำข ้ำพเจ ้ำตำยแล ้ว”Ibid.เล่มที1หน้ ำ148,149{GC105.2}{GCt h1788.2} ในระหว่ำงกำรเดินทำงของเขำนั้นเขำได ้ร ับรู ้ถึงสัญญำณบ่งบอกถึงควำมแพร่หลำยในหลักคำ ่ ให ้กับงำนของเขำประชำชนวิงเข ่ ้ำมำพบเขำและในบำงเมืองเจ ้ำพ สอนและควำมนิ ยมชมชอบทีมี นักงำนกำรปกครองเข ้ำมำร่วมเดินไปตำมถนนกับเขำ{GC106.1}{GCth1788.3} ่ สเดินทำงมำถึงเมืองคอนสแตนซ ์ฮัสได ้ร ับเสรีภำพอย่ำงเต็มทีเขำอยู ่ เมือฮั ภ ่ ำยใต ้กำรคุ ้มครองข ่ มเป็ นกำรส่วนตัวของพระสันตะปำปำแ องจักรพรรดิอยูแ่ ล ้วและได ้ร ับคำร ับรองกำรคุ ้มครองเพิมเติ ่ ำ้ มทีประกำศอย่ ่ ้ ้ งถูกจับตำ ต่ด ้วยกำรฝ่ ำฝื นคำสังห ำงซำซำกบ่ อยๆไม่ช ้ำนักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี จึ ่ ่ มคำสังของพระสั นตะปำปำและพระคำร ์ดินัลและถูกโยนเข ้ำไปในคุกใต ้ดินทีสกปรกต่ อมำเขำถูกย ้ ่ งอยู ้ อ ้ ำยไปยังป้ อมปรำกำรแข็งแรงแห่งหนึ่ งทีตั ่ ก ี ฟำกหนึ่ งของแม่นำไรน์ และถูกกักขังเป็ นนักโทษอ ่ี ่ นไม่นำนต่อมำพระสันตะปำปำผู ้ไม่ได ้ประโยชน์อะไรมำกนักจำกกำรทุจริตของตนก็ถก ยูท ่ นั ู จับเข ้ ้ ่ ้ ำมำอยูใ่ นเรือนจำแห่งนีIbid.เล่ มที1หน้ ำ247สภำนี สอบสวนและพิ สจ ู น์แล ้วว่ำพระสันตะปำปำอง ้ ำควำมชัวช ่ ้ำทีสุ ่ ดนอกจำกกำรฆำตกรรมกำรทำวิทยำคมและกำรผิดประเวณี แล ้วยังมี“บำปไ ค ์นี ท 83

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ดปลดมงกุฎประจำตำแหน่ ง ม่เหมำะทีจะเอ่ ยถึง”ด ้วยควำมผิดเหล่ำนี สภำเองจึ งประกำศและในทีสุ พระสันตะปำปำออกและโยนพระองค ์ใส่เรือนจำพระสันตะปำปำคูแ่ ข่งก็ถก ู จับเช่นกันและไดเ้ ลือก พระสันตะปำปำองค ์ใหม่ขนมำ{GC106.2}{GCth1789.1} ึ้ ่ สเคยกล่ำวหำพวกบำทหลวงและ แม้วำ่ พระสันตะปำปำเองทรงทำผิดศีลธรรมทีร่ ้ำยแรงกว่ำทีฮั ่ นควำมผิดทีฮั ่ สเรียกร ้องให ้มีกำรปฏิรป ่ ซึงเป็ ู แต่สภำแห่งเดียวกันทีถอดถอนพระสั นตะปำปำกลับเ ้ อไปกำรจับฮัสเข ้ำไปอยูใ่ นเรือนจำก่อให ้เกิดควำมโก ลือกเดินหน้ำบดขยีนั้ กปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี ต่ ่ ่ อำนำจเข ้ำหำสภำประท ้วงด ้วยควำมจริงใจต่อต ้ำ รธแค ้นอย่ำงยิงใหญ่ ในประเทศโบฮีเมียขุนนำงทีมี ่ ้ำวร ้ำวนี จั ้ กรพรรดิผูไ้ ม่ทรงพอพระทัยกับกำรละเมิดกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยอ นกำรกระทำทีก ่ อต ้ำนพระองค ์แต่ศต อกมำขวำงกำรกระทำทีต่ ั รูของนักปฏิรป ู อำฆำตมำดร ้ำยและมุ่งมั่นพวกเขำชั ่ ตอ กจูงจักรพรรดิโดยใช ้ควำมโน้มเอียงควำมกลัวและควำมปรำรถนำแรงกล ้ำของพระองค ์ทีมี ่ คริส ่ ดยำวเพือพิ ่ สจู น์วำ่ “ควำมเชือต ่ ้องไม่อยูก ตจักรพวกเขำเอำเหตุผลโต ้แย ้งทียื ่ บ ั คนนอกรีตหรือคนที่ เข ้ำข่ำยสงสัยว่ำนอกรีตแม้วำ่ เขำจะได ้รับกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยจำกจักรพรรดิและพระมหำ ่ ่ กษัตริย ์ก็ตำมที”JacquesLenfant,HistoryoftheCouncilofConstanceเล่มที1หน้ ำที516ด ้ว ้ ยประกำรฉะนี พวกเขำจึ งมีช ัย{GC107.1}{GCth1789.2} ่ บชืนท ้ ำให ้เขำเป็ นไข ้จนเกือ ฮัสถูกรุมเร ้ำด ้วยอำกำรเจ็บป่ วยและกำรกักขังอำกำศในคุกมืดทีอั ่ ดฮัสถูกนำไปปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำด ้วยโซ่ตรวนทีพั ่ นธนำกำรอยูร่ อบตัวเขำยืนอ บเสียชีวต ิ ในทีสุ ้ ยูเ่ บืองพระพั กตร ์จักรพรรดิผูท้ รงกอปรด ้วยเกียรติและควำมวำงใจเป็ นอย่ำงสูงในคำสัญญำว่ำจะป ่ ้อย่ำงมั่นคงและเมือมำปร ่ กป้ องเขำตลอดเวลำแสนยำวนำนของกำรต่อสู ้คดีน้ันเขำยึดควำมเชือไว ่ ่ งจังแ ำกฏอยูต ่ อ ่ หน้ำเหล่ำขุนนำงของคริสตจักรและของร ัฐทีมำชุ มนุ มกันเขำกล่ำวคำประท ้วงทีจริ ่ อต่อกำรฉ้อรำษฎร ์ของสภำปกครองสงฆ ์เมือถู ่ กกำหนดให ้เลือกว่ำจะถอนคำสอนหรือ ละน่ ำเชือถื ่ี ยอมร ับควำมตำยอย่ำงทรมำนเขำยอมร ับจุดจบของผูท้ ยอมสั งเวยชีพ{GC107.2}{GCth1789.3 } ้ เขำไว ้ในระหว่ำงควำมทุกข ์ยำกหลำยสัปดำห ์ของกำรตัดสินระยะ พระคุณของพระเจ ้ำทรงคำชู ่ ่ งว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำ สุดท ้ำยจิตวิญญำณของเขำเต็มล ้นด ้วยสันติสข ุ แห่งสวรรค ์เขำกล่ำวกับเพือนคนหนึ ้ ่ ำมด ้วยโซ่คำดว่ำคำสังประหำรของข ่ เขียนจดหมำยฉนับนี จำกห ้องขังและมือทีล่ ้ำพเจ ้ำคงจะมำใน ้ ่ ้นโดยกำรทรงช่วยของพระเยซูคริสต ์เรำจะพบกันอีกในสันติสข ่ วันพรุง่ นี .....เมื อนั ุ ทีแสนส ำรำญใจ ของชีวต ิ แห่งอนำคตท่ำนจะเรียนรู ้ว่ำพระเจ ้ำทรงสำแดงพระเมตตำของพระองค ์เองต่อข ้ำพเจ ้ำมำ ้ นข ้ำพเจ ้ำอย่ำงเกิดผลท่ำมกลำงกำรล่อลวงและควำมทุกข ์ยำกลำบำก{ กเพียงไรพระองค ์ทรงคำจุ GC107.3}{GCth1790.1}

84

อำนำจสัมบูรณ์

่ แท ่ ้จริงในควำม ในควำมมืดของคุกใต ้ดินของเขำเขำมองเห็นล่วงหน้ำถึงชัยชนะของควำมเชือที ่ ฝันเขำได ้กลับไปยังโบสถ ์เล็กๆในกรุงปรำกซึงเขำเคยเทศนำพระกิ ตติคุณเขำเห็นพระสันตะปำปำ ่ ้ ้ ำให ้เขำเป็ นทุกข ์แต่ และบิชอปของเขำลบภำพของพระคริสต ์ทีเขำวำดไว ้บนฝำผนังทิงไป“ภำพนี ท ้ ้กลับคืนสูส ่ ำ ในวันต่อมำเขำเห็นจิตรกรมำกมำยยุง่ อยูก ่ บ ั งำนฟื ้ นฟูรป ู เหล่ำนี ให ่ ภำพเดิมและเพิมจ ้ ้ ้วยสีสน ่ ่ นในทั ้ ้ ่ นวนมำกขึนรวมทั งด ั ทีสดใสยิ งขึ นทีทภำระงำนของพวกเขำเสร็ ี่ จสินเหล่ ำจิตรกรทีมี ้ ้ ฝูงชนห ้อมล ้อมอยูน ่ ั้นได ้อุทำนขึนมำว่ ำ“บัดนี ขอให ้พระสันตะปำปำและบิชอปเข ้ำมำเลยพวกเขำไ ้ งไปได ้ ่ ำถึงเรืองของควำมฝั ่ ม่มวี น ั ลบภำพนี ทิ ้อีก”นักปฏิรป ู ศำสนำพูดต่อไปขณะทีเล่ นว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำ ่ ว่้ ำจะไม่มก ยืนยันด ้วยควำมมั่นใจในเรืองนี ี ำรลบภำพของพระเยซูทงไปอี ิ้ กแล ้วอย่ำงแน่ นอนพวกเข ่ ำลำยทิงไปแต่ ้ ้ ำหวังทีจะท นักเทศน์ทเหนื ี่ อกว่ำข ้ำพเจ ้ำจะวำดใหม่ไว ้ในหัวใจของคนทังปวง”D’Au ่ ่ bignéเล่มที1บทที 6{GC108.1}{GCth1790.2} ่ งใหญ่ ่ ฮัสถูกนำไปปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำเป็ นครงสุ ั้ ดท ้ำยเป็ นกำรประชุมทียิ และตระกำรตำจักร พรรดิเจ ้ำชำยของอำณำจักรผูช ้ ว่ ยประจำพระรำชสำนักพระคำร ์ดินัลบิชอปและบำทหลวงรวมทัง้ ฝูงชนขนำดใหญ่มำสังเกตกำรณ์ในเหตุกำรณ์วน ั นั้นคนจำกทุกภำคในคริสต ์ศำสนจักรได ้มำร่วมเ ้ั งใหญ่ ่ ้ั ้ ้ ่ ป็ นพยำนกำรสังเวยบูชำครงยิ ครงแรกนี ในกำรดิ นรนต่ อสู ้อันยำวนำนของกำรได ้มำซึงเสรี ภ ำพของจิตสำนึ ก{GC108.2}{GCth1790.3} ่ สได ้ร ับคำสังให ่ ้ตัดสินใจครงสุ ้ั ดท ้ำยเขำปฏิเสธทีจะเพิ ่ ่ ทะลว เมือฮั กถอนและเพ่งด ้วยสำยตำทีทะลุ ่ ้ไว ้“ข ้ำพเจ ้ำตังใจโดยที ้ ่ ้ำพเ งไปยังเจ ้ำแผ่นดินผูไ้ ด ้ทรงละเมิดอย่ำงน่ ำอับอำยต่อคำมั่นสัญญำทีให ข ่ ้ ่ ่น จ ้ำเลือกเองทีจะปรำกฏตั วอยูห ่ น้ำสภำแห่งนี ภำยใต ้กำรคุ ้มครองจำกสำธำรณชนและควำมเชือมั ่ ”Bonnechoseเล่ ้ ่ ในองค ์จักรพรรดิผูท้ รงอยูร่ ว่ มกับพวกเรำในทีนี มที2หน้ ำ84พระพักตร ์ของจักร ่ ่ พรรดิซจี ส ิ มันด ์แดงกำขณะที สำยตำทุ กคูห ่ น ั ไปยังพระองค ์{GC108.3}{GCth1790.4} ่ ่ นบรรดำบิ ้ เมือประกำศค ำตัดสินไปแล ้วพิธก ี ำรถอดยศก็เริมขึ ชอปแต่งตัวให ้นักโทษอย่ำงพระแล ่ ้ ้ ้นเขำพูดว่ำ“พวกเขำสวมเสือคลุ ้ ะขณะทีเขำหยิ บเสือคลุ มของบำทหลวงขึนมำนั มสีขำวให ้แก่พระเ ่ นกำรลบหลูพ ่ ่ ตริย ์เฮโรดไต่สว่ นพระองค ์ต่อหน้ำปี ลำต” ยซูคริสต ์ของเรำเพือเป็ ่ ระองค ์เมือตอนที กษั ่ อหน้ำที86อี ่ ้ั ่ งเมือถู ่ กเคียวเข็ ่ Ibid.เล่มที2ย่ กครงหนึ ญให ้ถอนคำพูดนั้นเขำหันหน้ำไปยังประชำชน ้ ่ ้ำพเจ ้ำเคย และตอบว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะเอำใบหน้ำใดแหงนขึนไปมองดู สวรรค ์ข ้ำพเจ ้ำจะมองดูฝูงชนทีข ่ ์ ้อย่ำงไรไม่เลยข ้ำพเจ ้ำถือว่ำควำมรอดของพวกเขำสำคัญ เทศนำสอนพระกิตติคณ ุ ทีใสบริ สท ุ ธิได ่ ้ งบั ่ ดนี ถู ้ กกำหนดให ้ตำย”เขำถอดเครืองยศไปที ่ ้ ชอปแต่ละองค ์ กว่ำร่ำงกำยทีแสนเวทนำนี ซึ ละชินบิ ่ ่ ด“พวกเขำเอำหมวกทรงพีระมิดทีท ่ ำจ ประกำศคำแช่งสำปขณะทีประกอบพิ ธใี นส่วนของตนในทีสุ ้ รป ่ ำกลัวเขียนด ้วยคำบ ำกกระดำษสวมลงบนศีรษะของเขำบนหมวกกระดำษนี มี ู วำดของปี ศำจทีน่ รรยำยภำพว่ำ 85

อำนำจสัมบูรณ์

่ิ ่ ่ ้ “คนนอกรีตผูย้ งใหญ่ ”อย่ำงเด่นชัดไว ้ด ้ำนหน้ำฮัสกล่ำวว่ำ‘ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีเป็ นอย่ำงยิงข ้ อพระองค ่ ่ ้ำพ ำพเจ ้ำขอสวมมงกุฎอันน่ ำอับอำยนี เพื ์โอพระเยซูเจ ้ำพระผูท้ รงสวมมงกุฎหนำมเพือข เจ ้ำ’”{GC108.4}{GCth1791.1} ่ ้ ้ว“พระรำชำคณะกล่ำวว่ำ‘บัดนี เรำขอมอบวิ ้ เมือพวกเขำแต่ งกำยให ้ฮัสเช่นนี แล ญญำณของท่ำ ่ ้ นให ้กับมำร’ยอห ์นฮัสพูดขณะทีแหงนตำมองไปยั งสวรรค ์เบืองบน‘และพระองค ์เจ ้ำข ้ำพระองค ์ขอถ วำยวิญญำณของข ้ำพระองค ์ไว ้ในพระหัตถ ์ของพระองค ์ข ้ำแต่พระเยซูเจ ้ำเพรำะพระองค ์ทรงช่วย ่ ่ ข ้ำพระองค ์ให ้รอดแล ้ว’”Wylieเล่มที3บทที 7{GC109.1}{GCth1791.2} ้ ่ บัดนี เขำถู กมอบไว ้กับเจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยโลกและนำออกไปสูส ่ ถำนทีประหำรขบวนใหญ่ โตเดินตำมเ ้ั ่ ออำวุธบำทหลวงและบิชอปในชุดเสือคลุ ้ ขำไปมีทงคนจ ำนวนหลำยร ้อยทีถื มรำคำแพงและชำวเมื ่ ่ ดไฟอีกครงหนึ ้ั ่ งผูพ องคอนสแตนซ ์เมือพวกเขำผู กฮัสเข ้ำกับหลักประหำรและพร ้อมทีจะจุ ้ ลีชพ ี ได ้ร ั ่ บกำรชักชวนให ้ช่วยตัวเองให ้รอดด ้วยกำรประณำมควำมผิดของตนฮัสพูดว่ำ“ควำมผิดอะไรทีจะใ ห ้ข ้ำพเจ ้ำประณำมข ้ำพเจ ้ำเองทรำบดีวำ่ ข ้ำพเจ ้ำไม่มค ี วำมผิดใดเลยข ้ำพเจ ้ำร ้องทูลพระเจ ้ำให ้มำ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำเขียนและเทศนำทังหมดได ้ ่ วยจิตวิญญำณให ้พ ้นจำกบำปแ เป็ นพยำนว่ำเรืองที ้ทำไปเพือช่ ้ ้ำพเจ ้ำจึงขอยืนยันอย่ำงชืนชมยิ ่ ละควำมพินำศและด ้วยเหตุนีข นดีด ้วยโลหิตของข ้ำพเจ ้ำถึงควำม ่ ้ำพเจ ้ำเขียนและเทศนำสอนไว ้”Ibid.เล่มที3บทที ่ ่ อเปลวไฟลุ ่ ่ ้องเพ จริงทีข 7เมื กรอบตัวเขำเขำเริมร ้ อไปจนเสียงของเขำเงียบไปต ลง“พระเยซูบุตรดำวิดขอทรงโปรดเมตตำข ้ำพระองค ์”และร ้องเช่นนี ต่ ลอดกำล{GC109.2}{GCth1791.3} แม้แต่ศต ั รูของเขำก็ยงั ตะลึงกับควำมกล ้ำหำญของเขำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีทรี่ ้อนรนคนหนึ่ งบ ่ี ้ ่ี ่ น รรยำยกำรสังเวยชีพของฮัสและของเจอโรมีทตำยในเวลำอี กไม่นำนต่อมำว่ำ“คนทังสองมี สติทมั ่ คงแน่ วแน่ เมือเวลำสุ ดท ้ำยของพวกเขำมำถึงพวกเขำเตรียมตัวสำหร ับไฟรำวกับว่ำกำลังจะไปงำน ้ ่ ้ ่ ้องเพล เลียงสมรสพวกเขำไม่ ป ริปำกร ้องเพรำะควำมเจ็บปวดเมือเปลวไฟลุ กสูงขึนไปพวกเขำเริ มร ่ ่ งสรรเสริญและควำมรุนแรงของไฟไม่อำจจะหยุดกำรร ้องเพลงของพวกเขำได”้ Ibid.เล่มที3บทที 7 {GC109.3}{GCth1791.4} ่ ำงของฮัสถูกเผำเป็ นจุณไปแล ้วเถ ้ำพร ้อมดินทีอยู ่ ข เมือร่ ่ ้ำงใต ้ถูกรวบรวมและนำไปโปรยในแม่ ้ ่ ่ นลงสูท ่ นำไรน์ และไหลไปจำกทีนั ่ ะเลผูก้ ดขีของเขำจิ นตนำกำรอย่ำงไร ้ผลว่ำพวกเขำได ้ถอนรำกแ ่ ่ ห่งควำมจริงทีเขำเทศน์ ไว ้พวกเขำไม่ได ้คำดฝันแม้แต่นอ้ ยว่ำเถ ้ำในวันนั้นทีไหลไปสู ท ่ ะเลจะเป็ นเม ่ ่ งไม่มใี ครรู ้จักจะเกิดผลอย่ำงอุดมจำกกำรเ ล็ดพันธุ ์ทีกระจำยไปยั งทุกประเทศทั่วโลกในดินแดนทียั ่ งขึนในห ้ ป็ นพยำนให ้กับควำมจริงเสียงทีดั ้องประชุมสภำแห่งเมืองคอนสแตนซ ์ปลุกเสียงสะท ้อนทีจ่ ่ ะได ้ยินในทุกยุคต่อมำฮัสไม่อยูแ่ ล ้วแต่ควำมจริงทีเขำพลี ชพ ี ให ้นั้นไม่อำจพินำศไปแบบอย่ำงควำมเ ่ ่นคงของเขำจะให ้กำลังใจคนอีกมำกมำยให ้ยืนหยัดเพือควำมจริ ่ ชือและควำมมั งแม้ต ้องเผชิญหน้ำ 86

อำนำจสัมบูรณ์

้ กับกำรทรมำนและควำมตำยกำรประหำรชีวต ิ ของเขำแสดงให ้ทั่วทังโลกเห็ นถึงควำมทำรุณโหดเหี ้ ่ี ยมของโรมศัตรูของควำมจริงไม่ระแคะระคำยเลยว่ำพวกเขำกำลังสำนต่ออุดมกำรณ์ทตนเองใฝ่ หำ ่ ำลำยอย่ำงไร ้ผล{GC110.1}{GCth1792.1} ทีจะท ้ นอีกต ้นหนึ่ งกำลังตังขึ ้ นที ้ เมื ่ องคอนสแตนซ ์โลหิตของ แต่กระนั้นหลักประหำรโดยกำรเผำทังเป็ ่ ่ สจะออกเดินทำงไปปรำกฏตัวต่ อีกคนหนึ่ งจะต ้องเป็ นพยำนให ้กับควำมจริงตอนทีร่ ำลำฮั สก่อนทีฮั ่ ้ ่นไว ้โดยประกำศว่ำหำกฮัสตกอยูใ่ นภัยอันตรำย อทีประชุ มสภำเจอโรมีแนะให ้เขำกล ้ำหำญและตังมั ่ ใดๆตัวเขำเองจะบินไปช่วยเมือเขำได ้ร ับข่ำวว่ำนักปฏิรป ู ถูกนำเข ้ำห ้องขังแล ้วสำวกผูซ ้ อสั ื่ ตย ์ท่ำน ้ ยมตัวทันทีเพือท ่ ำตำมทีสั ่ ญญำไว ้เขำออกเดินทำงพร ้อมด ้วยเพือนร่ ่ นี เตรี วมทำงเพียงคนเดียวโด ่ นทำงถึงเขำจึงรู ้ตัวว่ำตนเองไม่มห ยไม่มก ี ำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยจำกผูม้ อ ี ำนำจผูใ้ ดเมือเดิ ี นทำ งช่วยปลดปล่อยฮัสเลยนอกจำกนำตัวเองเข ้ำหำภัยอันตรำยเสียเองเขำหนี ออกจำกเมืองแต่ถก ู จับ ได ้ในระหว่ำงเดินทำงกลับบ ้ำนเกิดและถูกนำตัวกลับพร ้อมด ้วยโซ่ตรวนภำยใต ้กำรควบคุมของทห ่ ่ ำ ำรอย่ำงแน่ นหนำเมือเขำปรำกฏต่ อหน้ำสภำเป็ นครงแรกควำมพยำยำมในกำรโต ั้ ้ข ้อกล่ำวหำทีน ่ มำใส่ร ้ำยเขำต ้องพบกับเสียงตะโกนร ้องว่ำ“นำเขำไปเผำนำเขำไปเผำ”Bonnechoseเล่มที1หน้ ่ ่ ้ ้วยขนมปังและนำหล ้ ำที234เขำถู กโยนเข ้ำไปในคุกใต ้ดินถูกล่ำมโซ่ในท่ำทีทรมำนมำกและเลี ยงด ่ กคำมชีวต ำยเดือนผ่ำนไปควำมทำรุณโหดร ้ำยจำกกำรกักขังนำควำมเจ็บป่ วยทีคุ ิ มำสูเ่ จอโรมีและ ่ ศัตรูของเขำซึงตอนแรกกลั วว่ำเขำจะหลบหนีไปนั้นยอมปฏิบต ั ต ิ อ ่ เขำด ้วยควำมรุนแรงน้อยลงแต่ ว่ำเขำยังคงถูกขังอยูใ่ นคุกต่อเป็ นเวลำหนึ่ งปี {GC110.2}{GCth1792.2} ่ ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีคำดหวังไว ้กำรละเมิดกำรคุ ้มครอง กำรตำยของฮัสไม่ประสบผลตำมทีเหล่ ่ นแนวทำงทีปลอดภั ่ ควำมปลอดภัยของเขำก่อให ้เกิดกระแสควำมโกรธแค ้นและเพือเป็ ยกว่ำสภำจึ ่ ่ ำเขำไปเผำเจอโรมีถก ่ งตัดสินใจบังคับเจอโรมีให ้ถอนควำมเชือแทนที จะน ู นำมำปรำกฏตัวต่อทีประ ่ อตำยทีหลั ่ กเผำทังเป็ ้ นควำมตำยตังแต่ ้ เริมแรก ่ ชุมสภำและเสนอทำงเลือกให ้เขำกลับควำมเชือหรื ่ ่ ของกำรกักขังน่ ำจะเป็ นควำมเมตตำเมือเปรี ยบเทียบกับควำมทุกข ์ทรมำนอันน่ ำกลัวทีเขำได ้ร ับแ ้ ต่บด ั นี เขำอ่ อนแอลงไปมำกจำกโรคภัยไข ้เจ็บควำมโหดของสภำพห ้องขังและกำรทรมำนจำกควำ ่ ่ มกังวลและควำมตืนตระหนกกำรเหิ นห่ำงจำกมิตรสหำยและท ้อแท ้จำกเรืองควำมตำยของฮั สควำ ่ ดคว มแข็งแกร่งของเจอโรมีจำต ้องหลีกทำงให ้เขำยินยอมเข ้ำมอบตัวต่อสภำปฏิญำณตัวเองทีจะยึ ่ ่ ำมเชือของคำทอลิ กไว ้และยอมร ับมติของสภำทีประณำมค ำสอนของไวคลิฟและฮัสคัดค ้ำน“ควำม ์ พวกเขำเคยสอนIbid.เล่ ่ ่ จริงบริสท ุ ธิ”ที มที2หน้ ำ141{GC111.1}{GCth1793.1} ้ ด ้วยกำรกระทำเช่นนี เจอโรมี ยอมให ้เสียงของจิตสำนึ กเงียบไปและหลุดพ ้นจำกวำระสุดท ้ำยของ ่ ่ เขำท ่ ่ นเขำคิ ้ เขำแต่ในควำมโดดเดียวของคุ กใต ้ดินเขำมองเห็นสิงที ำลงไปได ้ชัดเจนมำกยิงขึ ดถึงค ่ ตย ์ของฮัสและใคร่ครวญเปรียบเทียบกับกำรปฏิเสธควำมจริงของตน วำมกล ้ำหำญและควำมซือสั ่ เองเขำนึ กตรึกตรองถึงพระอำจำรย ์ทีเขำเองปฏิ ญำณว่ำจะร ับใช ้และพระผูท้ รงทนทุกข ์ต่อควำมมร 87

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ ณำบนกำงเขนเพือเขำก่ อนทีเขำจะถอนควำมเชื อเขำพบแรงปลอบประโลมหนุ นใจท่ำมกลำงควำ ้ ้ มทุกข ์ยำกทังหมดของเขำภำยใต ้ควำมคุ ้มครองของพระเจ ้ำแต่บด ั นี ควำมเศร ้ำเสียใจและควำมสง ่ นๆอี ่ ่ สัยทรมำนจิตวิญญำณของเขำเขำรู ้ดีวำ่ เขำจะต ้องถูกบังคับให ้ถอนควำมเชืออื กก่อนทีเขำจะ ่ ้ นสุ ้ ดลงทีกำรละทิ ่ ้ ่ ้ งเขำ บรรลุสน ั ติภำพกับโรมเส ้นทำงทีเขำก ำลังเดินไปนีจะสิ งควำมเชื ออย่ ำงสินเชิ ่ ่ ้ จึงตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ วำ่ เพียงเพือหลบหนี ควำมทุกข ์ทรมำนชัวระยะเวลำสั นๆเขำไม่ ควรปฏิเสธ พระเจ ้ำของเขำ{GC111.2}{GCth1793.2} ไม่นำนต่อมำเขำก็ถก ู นำมำปรำกฏตัวต่อสภำกำรยอมจำนนของเขำไม่ได ้สร ้ำงควำมพึงพอใจ ่ มขึ ่ นอย่ ้ แก่คณะผูพ ้ พ ิ ำกษำควำมกระหำยเลือดทีเพิ ำงแรงจำกกำรตำยของฮัสนั้นร ้องถำมหำเหยือ่ ้ ้ รำยใหม่เจอโรมีจะร ักษำชีวต ิ ของเขำได ้ด ้วยกำรสละทิงควำมจริ งทังหมดเท่ ำนั้นแต่เขำตัดสินใจแล ้ ่ ่ วว่ำจะยืนยันควำมเชือของเขำและยอมพลี ชพ ี ตำมพีชำยของเขำเข ้ำสูเ่ ปลวเพลิง{GC112.1}{GC th1793.3} ่ งก่ ้ั อนและในขณะทีเป็ ่ นคนใกล ้ตำยเขำเรียกร ้องอย่ำง เขำประกำศยกเลิกกำรถอนควำมเชือคร ขึงขังขอโอกำสต่อสู ้แก ้ข ้อกล่ำวหำพระรำชำคณะกลัวผลกระทบจำกคำแก ้ต่ำงของเขำจึงยืนกรำ นว่ำเขำควรร ับรองหรือปฏิเสธควำมจริงของข ้อกล่ำวหำเขำเท่ำนั้นเจอโรมีประท ้วงควำมโหดร ้ำยแ ้ ่ บวันทีท่ ่ ำนได ้กักขังข ้ำพเจ ้ำไว ้ในคุกมืด ละควำมอยุตธิ รรมเช่นนี เขำกล่ ำวว่ำ“เป็ นเวลำสำมร ้อยสีสิ ่ ้วท่ำนก็นำข ้ำพเ อันน่ ำกลัวท่ำมกลำงควำมสกปรกเหม็ นคลุ ้งสำบคำวและขำดแคลนแทบทุกสิงแล จ ้ำออกมำให ้ยืนอยูต ่ อ ่ หน้ำท่ำนท่ำนยอมฟังแต่ศต ั รูแห่งควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำเพียงฝ่ ำยเดียวท่ำ ่ งข ้ำพเจ ้ำ.....หำกท่ำนเป็ นคนฉลำดอย่ำงแท ้จริงและเป็ นแสงสว่ำงของโลกจงระวังตัว นปฏิเสธทีจะฟั ่ ้องตำยชีวต อย่ำทำบำปต่อควำมยุตธิ รรมสำหร ับตัวข ้ำพเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำเป็ นเพียงคนอ่อนแอทีต ิ ข ่ ้ำพเจ ้ำร ้องขอท่ำนอย่ำทำกำรตัดสินอย่ำงไม่ยต องข ้ำพเจ ้ำนั้นมีควำมสำคัญเพียงน้อยนิ ดและทีข ุ ธิ ่ ำนมำกกว่ำพูดเพือตนเอง” ่ ่ ่ รรมนั้นข ้ำพเจ ้ำพูดเพือท่ Ibid.เล่มที2หน้ ำที146,147{GC112.2}{GC th1793.4} ่ ดเขำก็ได ้ตำมทีขอต่ ่ ้ ในทีสุ อหน้ำผูพ ้ พ ิ ำกษำทังหลำยเจอโรมี คก ุ เข่ำลงและอธิษฐำนทูลขอพระวิ ่ ่ นใดที ่ ่ ญญำณของพระเจ ้ำทรงควบคุมควำมคิดและคำพูดของเขำเพือเขำจะไม่ พูดสิงอื ตรงข ้ำมกับ ่ ควำมจริงหรือไม่คค ู่ วรกับพระอำจำรย ์ของเขำสำหร ับเขำแล ้วพระสัญญำของพระเจ ้ำทีประทำนแก่ สำวกยุคแรกนั้นได ้สำเร็จแล ้วคนเขำ“จะมอบพวกท่ำนให ้เจ ้ำเมืองและกษัตริย ์เพรำะเรำ……อย่ำกัง ่ งเวลำนั้นคำทีพวกท่ ่ วลว่ำจะพูดอะไรหรืออย่ำงไรเพรำะเมือถึ ำนจะพูดนั้นพระเจ ้ำจะประทำนแก่พว ่ี ดไม่ใช่ตวั ท่ำนเองแต่เป็ นพระวิญญำณแห่งพระบิดำของพวกท่ำนผูต้ ร ัสผ่ำน กท่ำนเพรำะว่ำผูท้ พู ท่ำน”มัทธิว10:18-20{GC112.3}{GCth1794.1}

88

อำนำจสัมบูรณ์

่ คำพูดของเจอโรมีสร ้ำงควำมประหลำดใจและควำมชืนชมแม้ ในหมู่ศต ั รูของเขำเขำถูกกักขังไว ้ ่ ดทังปี ้ ไม่มโี อกำสอ่ำนหรือแม้แต่เห็นในสภำพทีทุ ่ กข ์ระทมทำงกำยและหวันวิ ่ ตกทำ ในคุกใต ้ดินทีมื งจิตใจแต่ถงึ กระนั้นเขำยังนำเสนอคำโต ้แย ้งของเขำได ้อย่ำงชัดเจนและด ้วยพลังรำวกับว่ำเขำมีโอ ้ ้ผูฟ ์ ่ กผู ้พิ กำสศึกษำอย่ำงไม่วำ่ งเว ้นเขำชีให ้ ังมองดูคนบริสท ุ ธิของพระเจ ้ำเรียงรำยเป็ นแถวยำวทีถู พำกษำไร ้ควำมยุตธิ รรมตัดสินประหำรในคนแทบทุกรุน ่ ผูท้ แสวงหำกำรยกระดั ี่ บจิตวิญญำณของ ประชำชนในรุน ่ ของตนต ้องถูกประณำมและถูกกำจัดออกไปแต่ในเวลำต่อมำกลับพิสจู น์ให ้เห็นว่ำ ่ ชอบธรรม{GC112.4} สมควรได ้รับเกียรติพระคริสต ์เองทรงถูกตัดสินเป็ นผูร้ ้ำยณบัลลังก ์ศำลทีไม่ {GCth1794.2} ่ ้ั ้นเจอโรมีเห็นชอบกับควำมยุตธิ รรมของกำรตัดสินประหำร ในกำรถอนควำมเชือของเขำคร งนั ้ ์ ฮัสบัดนี เขำประกำศกำรส ำนึ กผิดในกำรกระทำของเขำและเป็ นพยำนให ้กับควำมบริสท ุ ธิและควำ ์ ่ ่ มเป็ นคนศักดิสิ์ ทธิของผู ้ทียอมสั งเวยชีพเพือพระเจ ้ำท่ำนนั้นเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำรู ้จักท่ำนเป็ นอย่ำ ้ั เด็กท่ำนเป็ นบุคคลทีประเสริ ่ ่ งดีตงแต่ ฐคนหนึ่ งเป็ นคนเทียงธรรมและคนบริ สท ุ ธิท่์ ำนถูกตัดสินประ ้ ไม่ ่ มค ่ หำรทังๆที ี วำมผิด……..ข ้ำพเจ ้ำเองก็เช่นกันพร ้อมทีจะตำยข ้ำพเจ ้ำจะไม่หดหัวถอยกลับไปต่ ่ ตรูและพยำนเท็จจัดเตรียมไว ้ให ้ข ้ำพเจ ้ำซึงสั ่ กวันหนึ่ งคนเหล่ำนี จะต ้ ้องรำย อหน้ำควำมทรมำนทีศั ้ ่ งำนกำรกระทำของตนเองต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำยิงใหญ่ ผูซ ้ งไม่ ึ่ ม ส ี งใดสำมำรถลวงได ิ่ ้”Bo ่ ่ nnechoseเล่มที2หน้ ำที151{GC113.1}{GCth1794.3} ่ เสธควำมจริงว่ำ“ในบรรดำควำมบำปผิดทีข ่ ้ำพเจ ้ำทำ เจอโรมีกล่ำวต่อในกำรตำหนิ ตนเองทีปฏิ ้ วยั เยำว ์เป็ นต ้นมำไม่มค ่ ้ำงควำมทุกข ์ใจมำกและทำให ้ข ้ำพเจ ้ำเสียใจอย่ำงแ ไปตังแต่ ี วำมผิดใดทีสร ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำทำไปในสถำนทีเลวร ่ ้ อข ่ ้ำพเจ ้ำเห็นชอบด ้วยกับคำพิพำก สนสำหัสเท่ำกับสิงที ้ำยแห่งนี เมื ่ ้ำทีตั ่ ดสินต่อไวคลิฟและยอห ์นฮัสผูพ ้ ษำโทษแสนชัวช ้ ลีชพ ี อันศักดิสิ์ ทธิผู์ ้เป็ นทังอำจำรย ์และมิตร ของข ้ำพเจ ้ำถูกแล ้วครับข ้ำพเจ ้ำขอสำรภำพจำกใจและขอประกำศด ้วยควำมรู ้สึกขยะแขยงว่ำข ้ำ พเจ ้ำหวำดกลัวต่อควำมตำยอย่ำงน่ ำอับอำยจนได ้ประณำมคำสอนของพวกเขำดังนั้นข ้ำพเจ ้ำจึง ่ิ ทูลขอวิงวอน……พระเจ ้ำผูย้ งใหญ่ ขอทรงโปรดเมตตำอภัยบำปของข ้ำพเจ ้ำผูไ้ ม่คค ู่ วรจะได ้รับโดย ้ั ซึ ้ งเป็ ่ นบำปเลวร ้ำยทีสุ ่ ด”เขำชีไปยั ้ งผูพ ้ เฉพำะแก่บำปครงนี ้ พ ิ ำกษำทังหลำยและพู ดอย่ำงหนักแน่ ้ ่ นว่ำ“ท่ำนตัดสินประหำรไวคลิฟและยอห ์นฮัสไม่ใช่เพรำะท่ำนทังสองสั นคลอนหลั กคำสอนของคริ ้ ่ อฉำวของพฤติ ้ ่ สตจักรแต่เพียงเพรำะท่ำนทังสองประณำมเรื องอื กรรมทีกระท ำออกมำจำกคณะสง ่ ้ ฆ ์ในควำมหรูหรำฟุ่ มเฟื อยควำมยโสและควำมชัวของบรรดำพระรำชำคณะและบำทหลวงทั งหลำย ่ พวกเขำยื ่ ่ สิงที นยันเห็นพ ้องต ้องกันและไม่อำจกลบเกลือนได ้ข ้ำพเจ ้ำก็ขอคิดและประณำมเช่นเดี ยวกับพวกเขำด ้วย”{GC113.2}{GCth1795.1} ้ ่ ้องขึนมำว่ ้ คำพูดของเขำถูกขัดจังหวะพระรำชำคณะทังหลำยโกรธจนตั วสันร ำ“เรำต ้องกำรข ้อ ่ื ้ อร ้ นที ้ั สุ ่ ด”{GC114.1}{GCth1795.2} พิสจ ู น์อนใดอี กเรำเห็นกับตำแล ้วว่ำคนนอกรีตนี ดื 89

อำนำจสัมบูรณ์

โดยไม่สะทกสะท้ำนต่อควำมโผงผำงรุนแรงเจอโรมีเปล่งเสียงต่อไปว่ำ“อะไรกันนะท่ำนคิดว่ำข ้ำ ่ ำกลัวน่ ำขยะแขยงกว่ำควำมตำ พเจ ้ำกลัวควำมตำยหรือท่ำนกักขังข ้ำพเจ ้ำมำหนึ่ งปี ในคุกมืดทีน่ ่ ำกับคนชำวเติร ์กคนยิวหรือคนนอ ยเสียอีกท่ำนปฏิบต ั อิ ย่ำงทำรุณโหดร ้ำยต่อข ้ำพเจ ้ำมำกกว่ำทีท ้ ้ นและกระนั้นข ้ำพเจ ้ำไม่เคย กศำสนำและเนื อหนั งของข ้ำพเจ ้ำเปื่ อยเน่ ำหลุดออกจำกกระดูกทังเป็ ่ บ่นเพรำะควำมยุง่ ยำกทีโศกเศร ้ำกลำยเป็ นคนเข ้มแข็งทำงใจและทำงจิตวิญญำณแต่ข ้ำพเจ ้ำอดไ ่ ้องแสดงควำมประหลำดใจต่อระดับควำมป่ ำเถือนที ่ ่ ำนกระทำต่อคริสเตียนคนหนึ่ ง”Ibid.เ ม่ได ้ทีต ท่ ่ ล่มที2หน้ ำ151-153{GC114.2}{GCth1795.3} ้ั ่ งแล ้วพวกเขำก็นำเจอโรมีกลับไปยังห ้องขังอย่ อำรมณ์โกรธแค ้นฉุ นเฉี ยวปะทุขนมำอี ึ้ กครงหนึ ่ ใ่ นทีประชุ ่ ำงเร่งด่วนแต่ถงึ กระนั้นคำพูดของเขำส่งผลอย่ำงแรงต่อควำมคิดของบำงคนทีอยู มในวั ่ วยชีวต ่ นผู ้ ใ้ หญ่ของคริสตจักรมำเยียมเขำและขอ ่ นนั้นและปรำรถนำทีจะช่ ิ ของเจอโรมีเจ ้ำหน้ำทีชั ่ ดให ้แก่เขำเพือเป็ ่ นรำงวัลของกำรประกำศเลิกต่อ ให ้เขำมอบตัวยอมต่อสภำเสนอโอกำสสดใสทีสุ ่ ต ้ำนโรมแต่เช่นเดียวกับพระอำจำรย ์ของเขำเมือทรงได ้ร ับข ้อเสนอควำมเกรียงไกรฝ่ ำยโลกเจอโรมี ่ั ยังคงยืนหยัดมั่นคงอย่ำงไม่สนคลอน{GC114.3}{GCth1795.4} เขำพูดว่ำ“พิสจ ู น์ให ้ข ้ำพเจ ้ำเห็นจำกพระคำอันศักดิสิ์ ทธิว่์ ำข ้ำพเจ ้ำผิดแล ้วข ้ำพเจ ้ำก็จะบอกเ ลิก”{GC114.4}{GCth1795.5} ่ ผูล้ อ ่ ลวงคนหนึ่ งพูดว่ำ“พระคำศักดิสิ์ ทธิท์ ำได ้ทุกอย่ำงนอกจำกทีจะเอำมำพิ พำกษำคนใครจะเ ข ้ำใจข ้อเขียนได ้จนกว่ำคริสตจักรจะแปลควำมหมำยแล ้ว”{GC114.5}{GCth1795.6} ่ บกันต่อๆมำมีคณ ่ เจอโรมีตอบว่ำ“ประเพณี ของมนุ ษย ์ทีสื ุ ค่ำของควำมเชือมำกกว่ ำพระกิตติคุ ณของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำหรือเปำโลไม่ได ้วิงวอนผูท้ ได ี่ ้จดหมำยของท่ำนให ้ฟังประเพณี ของ มนุ ษย ์แต่กล่ำวว่ำให ้‘ค ้นหำพระคัมภีร ์’”{GC114.6}{GCth1796.1} ้ ่ ้อ ้อนวอนเธอมำนำนเช่นนี ข ้ ้ำพเจ ้ำเห็นแ คำตอบร ้องดังขึนมำว่ ำ“คนนอกรีตข ้ำพเจ ้ำเสียใจทีได ่ ่ ล ้วว่ำเธอมีมำรอ ้อนวอนอยูข ่ ้ำงตัวเธอ”Wylieเล่มที3บทที 10{GC114.7}{GCth1796.2} ่ สสังเวยชีพเขำร ้อง ต่อมำไม่นำนคำตัดสินประหำรได ้ตกมำถึงเขำเขำถูกนำไปยังจุดเดียวกับทีฮั ่ นทำงไปสีหน้ำของเขำแจ่มใสด ้วยควำมชืนชมยิ ่ เพลงในระหว่ำงทีเดิ นดีและมีสน ั ติสข ุ สำยตำของเข ่ี ่ ำมุ่งอยูท ่ พระคริ สต ์และสำหร ับเขำแล ้วควำมตำยไม่ได ้ทำให ้เขำหวำดกลัวอีกต่อไปเมือเพชรฆำตป ่ ้ ระหำรจะมำจุดไฟทีกองเพลิ งก ้ำวเข ้ำมำยืนอยูข ่ ้ำงหลังของเขำผูส้ งั เวยชีพร ้องอุทำนขึนมำว่ ำ“เดิน มำข ้ำงหน้ำอย่ำงกล ้ำหำญเถิดจุดไฟต่อหน้ำข ้ำพเจ ้ำเลยหำกข ้ำพเจ ้ำกลัวตำยข ้ำพเจ ้ำคงจะไม่มำ ่ี ่ ”{GC114.8}{GCth1796.3} ยืนอยูท ่ นี

90

อำนำจสัมบูรณ์

่ ขณะทีเปลวเพลิ งลุกอยูร่ อบตัวของเขำคำพูดสุดท ้ำยของเขำเป็ นคำอธิษฐำน“พระองค ์เจ ้ำข ้ำพ ่ิ ระบิดำเจ ้ำผูย้ งใหญ่ โปรดทรงเมตตำข ้ำพระองค ์และอภัยบำปของข ้ำพระองค ์เพรำะพระองค ์ทรงทร ่ ำบว่ำข ้ำพระองค ์รักควำมจริงของพระองค ์ตลอดมำ”Bonnechoseเล่มที2หน้ ำ168 ่ ่ เสียงของเขำเงียบไปและริมฝี ปำกยังขยับอธิษฐำนต่อไปเมือไฟท ำหน้ำทีของมั นแล ้วเถ ้ำถ่ำนขอ ่ ดกับเถ ้ำถูกเก็บรวบรวมขึนมำไปโปรยลงในแม่ ้ ้ ่ ำกั งผูส้ งั เวยชีพพร ้อมดินทีติ นำไรน์ เหมือนเช่นทีท บเถ ้ำของฮัส{GC115.1}{GCth1796.4} ่ อสั ่ ตย ์ของพระเจ ้ำต่ำงพินำศไปเช่นนี แต่ ้ ควำมกระจ่ำงแห่งควำมจริงทีพวกเขำ ่ ผูถ้ อื คบเพลิงทีซื ่ นแสงสว่ำงแห่งควำมกล ้ำหำญของพวกเขำไม่มส ่ ษ ประกำศซึงเป็ ี งใดจะมำดั ิ่ บได ้เช่นเดียวกับทีมนุ ่ ้ำมฟ้ ำวันใหม่ทก ย ์ไม่อำจลองหมุนดวงอำทิตย ์ให ้ถอยหลังกลับทำงเดินของมันเพือห ี่ ำลังมำถึงโลก{ GC115.2}{GCth1796.5} กำรประหำรฮัสจุดประกำยเปลวเพลิงแห่งควำมโกรธแค ้นและควำมหวำดกลัวในประเทศโบฮีเมีย ้ ่ คนทั่วทังประเทศรู ้สึกได ้ว่ำเขำตกเป็ นเหยือของควำมผู กพยำบำทของบำทหลวงและกำรทรยศขอ ่ ตย ์ผูส้ อนควำมจริงและสภำซึงสั ่ งประหำรเขำถู ่ งจักรพรรดิฮสั ได ้ร ับกำรขนำนนำมว่ำครูทซื ี่ อสั กตัง้ ้ ำสอนของเขำดึงดูดควำมสนใจได ้มำกขึนกว่ ้ ข ้อหำด ้วยควำมผิดฐำนกระทำกำรฆำตกรรมบัดนี ค ำ ่ ้ วนทีหลุ ่ ดรอดจำกก ก่อนโดยคำสังของพระสั นตะปำปำงำนเขียนของไวคลิฟถูกนำไปเผำแต่บด ั นี ส่ ้ ่ ่ ำรทำลำยก็ถก ู นำขึนจำกที หลบซ่ อนและศึกษำร่วมกับพระคัมภีร ์หรือตำมแต่สว่ นทีประชำชนจะไ ่ ด ้มำและนำคนมำกมำยเข ้ำมำต ้อนร ับกำรปฏิรป ู ควำมเชือ{GC115.3}{GCth1796.6} ่ ท ่ ำไปพระสันตะปำปำและจักรพรร พวกฆำตกรของฮัสไม่ได ้ยืนสงบนิ่ งมองดูควำมสำเร็จในสิงที ้ ่ ดิจบ ั มือกันร่วมบดขยีขบวนกำรเคลื อนไหวและกองทั พของจักรพรรดิซจี ส ิ มันด ์ก็บุกกระหน่ ำใส่ปร ะเทศโบฮีเมีย{GC115.4}{GCth1797.1} ้ ่ ควำมสำมำรถทีสุ ่ ดและเป็ นผู ้ แต่มผ ี ู ้ปลดปล่อยคนหนึ่ งได ้เกิดขึนมำซิ สก ้ำเป็ นหนึ่ งในแม่ทพ ั ทีมี นำของประเทศโบฮีเมียในยุคนั้นสำยตำของเขำเกิดบอดสนิ ทไม่นำนหลังจำกสงครำมเปิ ดฉำกด ้วย ควำมวำงใจในกำรทรงช่วยของพระเจ ้ำและควำมชอบธรรมของอุดมกำรณ์ของพวกเขำชนชำติน้ั ่ ่ี ่ ำลงมำใส่พวกเขำครงแล นได ้ร่วมใจกันต่อต ้ำนกองทัพยิงใหญ่ ทโหมกระหน ั้ ้วครงเล่ ั้ ำจักรพรรดิรวบ ่ ่ กประเทศโบฮีเมียเพียงเพือได ่ ้ร ับกำรขับไล่กลับออกไปอย่ำงน่ ำ รวมกองทหำรทีสดใหม่ ขนมำเพื ึ้ อบุ ่ ำสอนของฮัส]ถูกปลูกฝังให ้อยูเ่ หนื อกำรกลัวควำ อับอำยชำวฮัสนิ ยม[Hussiteผูต้ ด ิ ตำมและเชือค ่ิ มตำยและไม่มส ี งใดจะมำขั ดขวำงพวกเขำได ้หลำยปี หลังจำกสงครำมเปิ ดฉำกซิสก ้ำผูก้ ล ้ำหำญต ่ ่ ควำมกล ้ำหำญและควำมสำมำรถทีเท่ ่ ำเ ำยแต่โปรโดปิ อูสเข ้ำมำร ับหน้ำทีแทนเขำเป็ นนำยพลทีมี ่ ควำมสำมำรถมำกกว่ำ{GC116.1}{GCth1797.2} ทียมกันและในบำงด ้ำนเป็ นผูน้ ำทีมี

91

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตรูของชำวโบฮีเมียได ้ข่ำวถึงกำรตำยของนักสู ้ตำบอดเห็นว่ำเป็ นโอกำสดีทจะเอำคื ่ ่ เมือศั ี่ นสิงที ้ สูญเสียไปบัดนี พระสั นตะปำปำประกำศทำสงครำมครูเสด[CrusadeWarสงครำมศำสนำ]กับผูต้ ิ ่ อฮั ่ สและอีกครงหนึ ้ั ่ งกองกำลังขนำดมหึมำถูกส่งมำจูโ่ จมประเทศโบฮีเมียแต่พวกเขำต ้อ ดตำมทีเชื ้ั ่ งทุกประเทศทั่วยุโรปทีอ่ งประสบกับควำมพ่ำยแพ ้แล ้วก็มก ี ำรประกำศทำสงครำมครูเสดอีกครงหนึ ยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของระบอบเปปำซีมก ี ำรรณรงค ์กองกำลังเงินทองและอำวุธสงครำมผูค้ นมำกมำยวิ่ ่ ับประกันว่ำในทีสุ ่ ดจะกำจัดคนนอกรีตทีเป็ ่ นสำวกของ งเข ้ำมำซบใต ้ธงชัยของระบอบเปปำซีเพือร ฮัสไปได ้ด ้วยควำมมั่นใจในชัยชนะกองกำลังขนำดใหญ่บุกเข ้ำประเทศโบฮีเมียประชำชนรวมพลังเ ่ อต ้ำนผูบ้ ุกรุกกองทหำรสองฝ่ ำยมุ่งหน้ำเดินทัพเข ้ำหำกันจนประชิดแม่นำเพี ้ ยงสำยเดียวทีกั ่ ้ พือต่ ่ อกว่ำแต่แทนทีพวกเขำจะบุ ่ นขวำงระหว่ำงพวกเขำ“พวกกองทหำรครูเสดมีกำลังทีเหนื กข ้ำมแม่ ้ ่ ้องเดินทำงมำไกลพวกเขำได ้แต่ยน นำไปและปิ ดฉำกกำรสู ้รบกับชำวฮัสนิ ยมซึงต ื จ ้องมองนักสู ้เห ่ ่ ล่ำนั้น”Wylieเล่มที3บทที 17แล ้วทันใดนั้นควำมหวำดกลัวลึกลับปะทุขนท่ ึ ้ ำมกลำงพวกเขำโดยที่ ้ั ยวกองกำลังยิงใหญ่ ่ ่ ไม่ได ้เข ้ำจูโ่ จมแม้สก ั ครงเดี แตกกระจำยประหนึ่ งมีอำนำจทีตำเปล่ ำมองไม่เห็น ่ เข ้ำมำขับไล่ทหำรชำวฮัสนิ ยมตำมสังหำรกองทหำรทีมำบุ กได ้เป็ นจำนวนมำกพวกเขำไล่ตำมผู ้ห ้ั แทนที ้ ่ ำใหย้ ำกจนกลับสร ้ำงควำมรำรวยให ่ ลบหนี ไปและยึดทร ัพย ์ไว ้มำกมำยสงครำมครงนี จะท ้แก่ ชำวโบฮีเมีย{GC116.2}{GCth1797.3} ้ กครงเ สองสำมปี ต่อมำภำยใต ้กำรนำของพระสันตะปำปำองค ์ใหม่มก ี ำรทำสงครำมครูเสดขึนอี ั้ ้ั อนๆมีกำรเกณฑ ์ชำยหญิงจำกประเทศในยุโรปภำยใต ้กำรปกครองของระบอบเปป หมือนเช่นครงก่ ่ ่ี ้ำร่วมกิจกรรมอันตรำยนี สั ้ ญญำจะให ้อภัยควำมผิดร ้ ำซีมก ี ำรยืนเสนอรำงวั ลตอบแทนให ้แก่ผูท้ เข ่ ดอย่ำงสมบูรณ์แก่นักรบครูเสดทุกคนทุกคนทีตำยในสงครำมจะได ่ ำยแรงทีสุ ้กำรตอบแทนอย่ำงอุ ่ ดมในสวรรค ์และผู ้ทีรอดมำจะได ้ร ับเกียรติยศและทร ัพย ์สมบัตท ิ ได ี่ ้จำกกำรสู ้รบอีกครงหนึ ั้ ่ งกองกำ ลังทหำรมหึมำได ้เข ้ำร่วมและเดินขำ้ มชำยแดนเข ้ำไปในประเทศโบฮีเมียกองกำลังของชำวฮัสนิ ย มถอยกรูดต่อหน้ำพวกเขำปล่อยให ้ผู ้บุกรุกถลำลึกเข ้ำไปในประเทศและลวงให ้พวกเขำคิดว่ำได ้รั ่ ดกองกำลังทหำรของนำยพลโปรโดปิ อูสปักหลักอยูก ่ ้วกลับตัวหันหน้ำเข ้ บชัยชนะแล ้วในทีสุ ่ บั ทีแล ้ ำหำศัตรูรก ุ หน้ำเข ้ำประจัญบำนบัดนี ชำวครู เสดจึงค ้นพบควำมผิดพลำดของตนเองพวกเขำเก็บ ่ ยงกระหึมของกองก ่ ่ ตัวอยูใ่ นค่ำยคอยกำรจูโ่ จมเมือเสี ำลังรุกหน้ำเข ้ำมำใกล ้แม้กอ ่ นทีจะมองเห็ นช ่ ้วยควำมหวำดกลัวเจ ้ำชำยนำยพลและทหำรธรรมดำละทิงยุ ้ ทธภัณฑ ์ ำวฮัสนิ ยมพวกเขำแตกตืนด ่ ้ และวิงหนี ไปทั่วสำรทิศผู ้แทนของระบอบเปปำซีทเป็ ี่ นหัวหน้ำกำรบุกครงนี ั้ พยำยำมรวบรวมกอง ่ ่ ่ ดแล ้วก็ตำมทีแม้แต่ตวั เขำ กำลังทีแตกตื นและไร ้ระเบียบแต่กลับไร ้ผลแม้เขำจะพยำยำมอย่ำงถึงทีสุ ่ ้ ดลงและอีกครงหนึ ้ั ่ งทร ัพย ์สิ เองก็ยงั ถูกกวำดต ้อนไปในกลุม ่ ผูห้ ลบหนี เมือควำมชุ ลมุนวุน ่ วำยสินสุ ่ งไว ้ ้ตกอยูใ่ นกำมือของผูช นทีทิ ้ นะ{GC116.3}{GCth1798.1}

92

อำนำจสัมบูรณ์

้ นครงที ่ ่ ่ ด ้วยลักษณะเช่นนี เป็ ั้ สองที กองก ำลังมหึมำซึงรวบรวมจั ดส่งโดยประเทศมหำอำนำจต่ำง ่ ำนกำรฝึ กมำแล ้วรวมทังเพี ้ ยบพร ้อมด ้วย ๆในยุโรปและประกอบด ้วยชำยฉกรรจ ์นักสู ้กล ้ำหำญทีผ่ ่ งไม่ทน อำวุธต ้องหลบหนี โดยทียั ั เป็ นฝ่ ำยโจมตีแม้แต่ครงเดี ั้ ยวต่อหน้ำกองกำลังของประเทศอ่อนแ ่ ฤท อเล็กๆเหตุกำรณ์เช่นนี ส้ ำแดงให ้เห็นถึงอำนำจของพระเจ ้ำผู ้บุกรุกถูกจูโ่ จมด ้วยควำมกลัวซึงมี ่ ธำนุ ภำพเหนื อธรรมชำติพระองค ์ผูท้ รงเอำชนะกองกำลังทหำรขนำดใหญ่ของฟำโรห ์ทีทะเลแดงผู ้ ทรงกระทำให ้กองทหำรของชำวมีเดียนหลบหนี ตอ ่ หน้ำกิเดโอนและนักสู ้สำมร ้อยคนผูท้ รงกระทำใ ่ ่ ้ำมคืนทรงยืนพระหั ่ ่ อสู ้อำน ห ้กองกำลังของชำวอำซีเรียนทียโสสยบลงชั วข ตถ ์ออกมำอีกครงเพื ั้ อต่ ่ ้ ่ี ่ นอย่ำงหวำดกลัวยิงนั ่ กหวำดกลัวอย่ำงทีไม่ ่ เคยเป็ นเพรำะพระ ำจของผูก้ ดขี“เขำทั งหลำยจะอยู ท ่ นั ่ งค่ ้ ำยสู ้เจ ้ำเจ ้ำจะทำใหพ เจ ้ำจะทรงกระจำยกระดูกของคนทีตั ้ วกเขำอับอำยเพรำะพระเจ ้ำทรงปฏิเส ธเขำ”สดุด5 ี 3:5{GC117.1}{GCth1798.2} ่ ่ ดจึงเข ้ำหำด ้วยวิธท ผูน้ ำระบอบเปปำซีถอดใจทีจะเอำชนะด ้วยกำรต่อสู ้ในทีสุ ี ำงกำรทูตพวกเข ำใช ้วิธป ี ระนีประนอมทำเป็ นว่ำยอมให ้ชำวโบฮีเมียมีเสรีภำพทำงจิตสำนึ กแต่แท ้จริงได ้ทรยศให ้พว ่ ่ นเงือนไขสั ่ กเขำเข ้ำสูอ ่ ำนำจของโรมชำวโบฮีเมียระบุหวั ข ้อสำคัญสีประกำรเพื อเป็ นติภำพกับโรม ้ สตจักรทีจะร ่ ับขนมปังและเห คือกำรมีเสรีภำพในกำรเทศน์คำสอนของพระคัมภีร ์สิทธิของทั่วทังคริ ล ้ำองุ น ่ ในพิธศ ี ล ี มหำสนิทและใช ้ภำษำแม่ในกำรนมัสกำรกำรละเว ้นบุคคลในตำแหน่ งฝ่ ำยสงฆ ์จำ ่ กกำรร ับหน้ำทีและต ำแหน่ งใดๆทำงฝ่ ำยโลกและในกรณี ของอำชญกรรมอำนำจตัดสินคดีของศำ ่ ดผูม้ อ ลกำรเมืองจะเหนื อกว่ำของกำรฝ่ ำยสงฆ ์และฝ่ ำยฆรำวำสในทีสุ ี ำนำจฝ่ ำยเปปำซี{GCth179 8.3} ่ ่ ่ ้อของชำวฮัสนิ ยมแต่สท ่ ้ ง่ “เห็นด ้วยทีจะให ้กำรยอมร ับเงือนไขสี ข ิ ธิของกำรตีควำมเรืองเหล่ ำนี ซึ ่ นอนจะต ้องขึนอยู ้ ้ บพร หมำยถึงกำรกำหนดควำมสำคัญทีแน่ ก ่ บ ั สภำกล่ำวอีกนัยหนึ่ งคือต ้องขึนกั ่ ่ ่ งอยู ้ บ ้ ะสันตะปำปำและจักรพรรดิ”Wylieเล่มที3บทที 18มี กำรลงนำมในสนธิสญ ั ญำซึงตั ่ นพืนฐำน ่ ้ ่ ดโรมก็ได ้สิงที ่ ตนเองต ่ ่ ของเงือนไขเหล่ ำนี ในที สุ ้องกำรซึงพลำดจำกกำรใช ้กำลังด ้วยวิธเี สแสร ้งและ ่ ควำมหมำยข ้อเขียนของฮัสเปรียบเทียบกับพระคัมภีร ์โรมอยูใ่ นสถำนะทีจะบิ ่ ฉ้อฉลเพรำะเวลำทีตี ่ ดเบือนควำมหมำยเพือรองร ับจุดประสงค ์ของตนเองได ้{GC118.1}{GCth1799.1} ่ ้ มีคนกลุม ่ ใหญ่ในประเทศโบฮีเมียทีมองเห็ นว่ำกำรกระทำเช่นนี ทรยศต่ อเสรีภำพของพวกเขำพ ้ ้ควำมขัดแย ้งและกำรแตกแยกจึงเกิดขึนก่ ้ อให ้เกิด วกเขำไม่อำจให ้กำรยินยอมกับสนธิสญ ั ญำนี ได ้ั นำยพลโปรโคปิ ้ กำรต่อสู ้และกำรนองเลือดภำยในกันเองในกำรต่อสู ้ครงนี อูสพ่ำยแพ ้และประเทศโบ ฮีเมียสูญเสียเสรีภำพไป{GC118.2}{GCth1799.2} ้ กรพรรดิซจี สิ มันด ์ผูท้ รยศฮัสและเจอโรมีได ้ขึนครองรำชเป็ ้ บัดนี จั นกษัตริย ์ของประเทศโบฮีเมีย และพระองค ์ทรงเดินหน้ำสถำปนำหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีขนโดยไม่ ึ้ คำนึ งถึง 93

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ไว ้ว่ำจะคำจุ ้ นสิทธิของชำวโบฮีเมียแต่พระองค ์ได ้ร ับประโยชน์เพียงเล็กน้อยจำก คำปฏิญำณทีให ่ บปี ทีชี ่ วต กำรยอมอยูใ่ ต ้กำรบังคับบัญชำของโรมเป็ นเวลำยีสิ ิ ของพระองค ์เต็มไปด ้วยงำนตรำกต ่ั ่ องจำกกำรต่อสู ้ทียื ่ ดยำ รำและภัยอันตรำยกองทัพของพระองค ์ไร ้ประโยชน์และคลังสมบัตริ วไหลเนื ้ งจำกได ้เสวยรำชสมบัตห วและไร ้ผลและบัดนี หลั ิ นึ่ งปี ก็สนพระชนม ิ้ ์ปล่อยให ้อำณำจักรของพระอง ้ อที ่ ตี ่ ตรำด ้วยควำมอัปยศเป็ นมรดกให ้แก่คนรุ ่ ค ์จ่ออยูบ ่ นขอบหลุมของสงครำมกลำงเมืองและทิงชื นหลัง{GC118.3}{GCth1799.3} ้ อไปอีกครงหนึ ้ั ่ งทีกองก ่ ควำมวุน ่ วำยควำมโกลำหลและกำรนองเลือดยืดเยือต่ ำลังต่ำงชำติรก ุ เข ้ ่ี ่ ตย ์ ำไปในประเทศโบฮีเมียควำมไม่พอใจภำยในยังคงบั่นทอนประเทศอย่ำงต่อเนื่ องผูท้ คงควำมซื อสั ่ มเหงทีนองเลื ่ ต่อพระกิตติคณ ุ ต ้องตกอยูใ่ ต ้กำรกดขีข่ อด{GC118.4}{GCth1799.4} ่ น้ ่ องร่วมชำติในอดีตจับมือทำพันธสัญญำกับโรมและซึมซ ับควำมผิดของเธอผู ้ เช่นเดียวกับทีพี ่ ดควำมเชือโบรำณก็ ่ ้ นคริสตจักรทีมี ่ ลก ้ อว่ ่ ำ“ยูไนเตดเ ทียึ ได ้รวมตัวกันก่อตังเป็ ั ษณะเฉพำะโดยตังชื ้ ้ บรเธรน”[UnitedBrethren]กำรกระทำนี ชักน ำคำสำปแช่งของทุกชนชันมำใส่ พวกเขำแต่ถงึ กร ้ ยอมสันคลอนพวกเขำถู ่ ่ ะนั้นควำมมั่นคงของคนเหล่ำนี ไม่ กกดดันให ้ต ้องหำทีหลบซ่ อนในป่ ำและ ้ ่ ำนพระวจนะของพระเจ ้ำและเข ้ำร่วมนมัสกำรพระองค ์ด ้วยกั ถำพวกเขำยั งคงประชุมร่วมกันเพืออ่ น{GC119.1}{GCth1799.5} ่ กส่งออกไปอย่ำงลับๆไปยังประเทศต่ำงๆพวกเขำเรียนรู ้จำกทีโน่ ่ นบ ้ำงทีนี ่ ่ โดยทำงผูน้ ำสำส ์นทีถู ่ ่ นเหยือของกำ ่ บ ้ำงว่ำยัง“มีผูเ้ ชือควำมจริ งกลุม ่ เล็กกลุม ่ น้อยกระจัดกระจำยอยูต ่ ำมเมืองต่ำงๆซึงเป็ ่ มเหงเช่นเดียวกับพวกเขำและทีใจกลำงเทื ่ ่ งค รกดขีข่ อกเขำแอลป์ มีคริสตจักรโบรำณแห่งหนึ่ งทียั งยึดมั่นอยูใ่ นรำกฐำนของพระคัมภีร ์และต่อต ้ำนกำรเทิดทูนบูชำควำมทุจริตของโรม”Wylieเล่มที่ ่ ้ ้วยควำมสุขใจอย่ำงเหลือล ้นและเริมติ ่ ดต่อสือสำรกั ่ 3บทที19พวกเขำร ับทรำบข่ำวลับนี ด บเหล่ำคริ สเตียนชำววอลเดนซิส{GC119.2}{GCth1799.6} ่ มเหง ชำวโบฮีเมียยืนหยัดอยูใ่ นพระกิตติคณ ุ พวกเขำเฝ้ ำรอคอยให ้ผ่ำนพ ้นรำตรีแห่งกำรกดขีข่ ่ ่ ดพวกเขำคงอดทนเพ่งสำยตำไปยังขอบฟ้ ำเหมือนดังผู ่ ท้ เฝ้ ในชัวโมงมื ดมิดทีสุ ี่ ำรอเวลำรุง่ อรุณ“ช ่ สกล่ำวเป็ นคนแร ะตำกรรมของพวกเขำตกอยูใ่ นวันแห่งควำมเลวร ้ำยแต่……พวกเขำจำคำพูดทีฮั ้ ้ ให ่ ้ไว ้กับ กและยำโดยเจอโรมี วำ่ หนึ่ งศตวรรษจะต ้องหมุนมำบรรจบก่อนทีวั่ นใหม่จะมำถึงคำพูดนี ที ่ ้ไว ้กับชนเผ่ำทั้ ชำวตำโบไรต ์[Taboritesคือผู ้ปฏิรป ู ชำวฮัสนิ ยม]เป็ นเหมือนคำพูดของโยเซฟทีให ่ ำยกักกันทำสว่ำ“เรำจะตำยแล ้วแต่พระเจ ้ำจะเสด็จมำเยียมเยี ่ งสิบสองทีค่ ยนพวกท่ำนแน่ ๆและจะพ ่ ่ ำออกไปจำกดินแดนนี ”้ Ibid.เล่มที3บทที 19{GCth1799.7} ่ บห ้ำเป็ นพยำนให ้กับกำรเติบโตขึนของคริ ้ ช่วงเวลำปิ ดท ้ำยของศตวรรษทีสิ สตจักรเบรเธรนอย่ ำงช ้ำๆแต่ม่นคงถึ ั งแม้วำ่ พวกเขำจะอยูห ่ ่ำงไกลจำกกำรไม่ถก ู ร ังควำนก็ตำมพวกเขำก็ยงั คงมีโอกำ 94

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ อนข ้ำงสงบบ ้ำงเมือต ่ ้นศตววรษทีสิ ่ บหกเปิ ดฉำกขึนมำโบสถ ้ สได ้ชืนชมกั บกำรพักผ่อนทีค่ ์ของพว กเขำในประเทศโบฮีเมียและโมรำเวียมีจำนวนถึงสองร ้อยแห่งEzraHallGillett,LifeandTimesof ่ ่ี ออยูจ ่ ดพ ้นจำกเปลวเพลิงและคมดำบได ้ชื่ JohnHussเล่มที2หน้ ำ570ผูท้ เหลื ่ ำนวนน้อยนิ ดซึงหลุ ่ โอกำสเห็นฟ้ ำใหม่ซงฮั ่ึ สได ้ทำนำยไว ้ล่วงหน้ำ”Wylieเล่ม3บทที19{GC119.3}{GCth17 ่ นชมทีมี 100.1}

95

อำนำจสัมบูรณ์

บท7-ลูเธอร ์ตีตวั ออกห่ำงจำกโรม มำร ์ตินลูเธอร ์[Martin_Luther]ยืนอยูใ่ นแนวหน้ำสุดของบรรดำผูท้ ได ี่ ้ร ับกำรทรงเรียกให ้นำค ่ ้ำสูค ริสตจักรออกจำกควำมมืดของหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีเพือเข ่ วำมกระจ่ำง ่ บริ ่ สท ่ นเขำเป็ ้ ของควำมเชือที ุ ธิยิ์ งขึ นคนกระตือรือร ้นมุ่งมั่นภักดีไม่กลัวผู ้ใดนอกจำกควำมยำเกร ่ งพระเจ ้ำและไม่ยอมรับรำกฐำนควำมเชือทำงศำสนำใดนอกจำกพระคั มภีร ์ลูเธอร ์เป็ นบุคคลแห่งยุ ่ ่ ่ คในสมัยของเขำพระเจ ้ำทรงบรรลุพระรำชกิจยิงใหญ่ เพือกำรปฏิ รป ู คริสตจักรและเพือควำมกระจ่ ำ งแก่ชำวโลกโดยผ่ำนทำงเขำ{GC120.1}{GCth17101.1} ่ ป้ ระกำศข่ำวประเสริฐรุน ้ ่ ดังผู ่ แรกลูเธอร ์เติบโตขึนจำกกลุ ม ่ ชนทียำกจนเขำใช ้ชีวต ิ ช่วงต ้นในบ ้ำ ่ นทีสมถะของชำวนำชำวเยอรมั นคนหนึ่ งคุณพ่อของเขำทำงำนตรำกตรำทุกวันในฐำนะคนงำนเห ่ ้ได ้เงินสำหร ับกำรศึกษำของเขำเขำตังใจให ้ มืองเพือให ้ลูกเป็ นทนำยแต่พระเจ ้ำทรงประสงค ์ให ้เขำเ ่ ่ึ บใหญ่อย่ำงเชืองช ่ ่ ำนมำควำมยำกลำบำก ป็ นผูก้ อ ่ สร ้ำงในวิหำรยิงใหญ่ ซงเติ ้ำในหลำยศตวรรษทีผ่ ่ ควำมอดอยำกและกำรอยูใ่ นวินัยอย่ำงเคร่งคร ัดเป็ นโรงเรียนซึงพระปั ญญำของพระเจ ้ำเตรียมลูเธ ่ ำคัญยิงในชี ่ อร ์สำหร ับงำนกำรร ับใช ้ทีส วต ิ ของเขำ{GC120.2} ่ ควำมคิดมั่นคงและว่องไวและมีอป ่ ้มแข็งอย่ำงแรงกล ้ำซือ่ คุณพ่อของลูเธอร ์เป็ นคนทีมี ุ นิ สยั ทีเข ่ ่ ่ สัตย ์มุ่งมั่นและซือตรงเขำจริ งใจต่อควำมสำนึ กในหน้ำทีและปล่ อยให ้ผลลัพธ ์เป็ นไปตำมทีควรจะเป็ ์ นควำมสำมำรถในกำรใช ้ดุลพินิจอย่ำงดีและบริสท ุ ธิของเขำท ำให ้เขำมองระบบของนักบวชด ้วยค ่ เธอร ์ก ้ำวเข ้ำสูช วำมคลำงแคลงใจเขำไม่พอใจอย่ำงมำกเมือลู ่ วี ต ิ นักบวชโดยไม่ได ้ร ับอนุ ญำตจำกเ ่ อลูกจะคืนดีกน ขำและเวลำผ่ำนไปสองปี ก่อนทีพ่ ั กระนั้นทัศนคติของเขำก็ยงั คงเหมือนเดิม{GC12 0.3}{GCth17101.2} พ่อและแม่ของลูเธอร ์ให ้ควำมสนใจต่อกำรศึกษำและกำรฝึ กอบรมของลูกๆอย่ำงมำกพวกเขำบ ่ ้ั กชำย ำกบั่นสอนลูกเรืองควำมรู ้ของพระเจ ้ำและปฏิบต ั ต ิ ำมจริยธรรมอันดีของคริสเตียนบ่อยครงลู ้ ้ อเขำจะจดจ ่ คนนี จะได ้ยินคำอธิษฐำนของคุณพ่อดังขึนเพื ำพระนำมของพระเจ ้ำและสักวันหนึ่ งจะ ้ ้วยชีวต ่ ้ ้อย่ำง ช่วยเผยควำมจริงของพระองค ์ให ้กว ้ำงไกลขึนด ิ ตรำกตรำของพวกเขำทีพอจะเอื อได ้ั ้ ่ มีควำมสุขพ่อแม่ทงสองนี จะใช ้ทุกโอกำสพัฒนำด ้วยควำมกระตือรือร ้นเพือปลู กฝังศีลธรรมหรือปั ่ ญญำควำมพยำยำมของพวกเขำนั้นจริงใจและอุตสำหะเพือเตรี ยมลูกๆสำหร ับชีวต ิ เคร่งคร ัดในศำ ่ ประโยชน์ด ้วยอุปนิ สยั ทีมั ่ ่นคงแน่ วแน่ และแข็งแกร่งบำงครงพวกเขำกวดขั สนำและเป็ นคนทีมี ั้ นมำ กเกินไปแต่นักปฏิรป ู เองแม้จะรู ้ตัวว่ำในบำงส่วนพวกเขำพลำดไปก็จริงอยูแ่ ต่ก็ยงั รู ้ว่ำกำรฝึ กอบรม ่ เหมำะสมมำกกว่ ่ ของพวกเขำเป็ นเรืองที ำกำรตำหนิ {GC121.1}{GCth17101.3} ่ี ่ ่ ขณะอยูท ่ โรงเรี ยนซึงเขำเข ้ำเรียนเมืออำยุ ยงั น้อยนั้นลูเธอร ์ได ้ร ับกำรปฏิบต ั อิ ย่ำงแข็งกร ้ำวจน ้ นแรงพ่อแม่ของเขำยำกจนมำกจนในกำรเดินทำงจำกบ ้ำนไปโรงเรียนต่ำงเมืองเขำจำเป็ น ถึงขันรุ 96

อำนำจสัมบูรณ์

้ั เขำต ่ ต ้องขออำหำรด ้วยกำรร ้องเพลงตำมบ ้ำนและบ่อยครงที ้องทนกับควำมหิวแนวคิดทำงศำสนำ ่ ยมกันในเวลำนั้นทำให ้เขำกลัวเขำนอนลงในเวลำกลำงคืนด ้วยหัวใจ อันน่ ำเศร ้ำสลดและงมงำยทีนิ ่ ้ำสลดมองไปด ้วยควำมหวำดหวันถึ ่ งอนำคตทีมื ่ ดมนและหวำดกลัวอยูเ่ สมอเมือคิ ่ ดว่ำพระเจ ้ำ ทีเศร ่ ยอมผ่อนปรนเป็ นผูป้ กครองทีเกรี ่ ยวกรำดโหดเหี ้ ้ ทรงเป็ นผูเ้ ข ้มงวดเป็ นผู ้ตัดสินควำมทีไม่ ยมแทน ่ ทีจะเป็ นพระบิดำผูท้ รงพระเมตตำแห่งสรวงสวรรค ์{GC121.2}{GCth17101.4} แต่กระนั้นภำยใต ้ควำมผิดหวังมำกมำยและใหญ่หลวงลูเธอร ์มุ่งหน้ำบำกบั่นรุกคืบหน้ำไปสูม ่ ำ ่ งทังฝ่ ้ ำยศีลธรรมและควำมเป็ นเลิศทำงปัญญำซึงดึ ่ งดูดจิตวิญญำณของเขำเขำกระหำ ตรฐำนทีสู ่ งใจและปฏิบต ่ มั ่ ่นคงและมี ยควำมรู ้และลักษณะควำมคิดทีจริ ั ไิ ด ้ของเขำนั้นนำเขำให ้ปรำรถนำสิงที ่ มี ่ ไว ้เพือโอ ่ ้อวดและผิวเผิน{GC121.3}{GCth17102.1} ประโยชน์มำกกว่ำสิงที ่ ่ เมืออำยุได ้สิบแปดปี ลูเธอร ์เข ้ำเรียนทีมหำวิ ทยำลัยเออร ์เฟิ ร ์ทสภำพของเขำดีขนและอนำคตสด ึ้ ่ ้วยควำมมัธยัสถ ์และควำมขยันขันแข็งพ่อแม่ของเขำหำเงินได ้พอทีจะเ ่ ใสกว่ำชีวต ิ ในช่วงแรกเริมด ้ ้ ้องและให ้กำรเลียงดู ้ ตำมทีเขำต ่ ลียงปำกเลี ยงท ้องกำรและอิทธิพลของมิตรรอบข ้ำงทีรู่ ้ใจช่วยลดค ่ ่ งทีสุ ่ ดเขำขยันขันแ วำมมืดมนของชีวต ิ ทีเคยถู กอบรมมำก่อนเขำสมัครเข ้ำเรียนกับอำจำรย ์ชือดั ้ ำทีสุ ่ ดของพวกเขำและเอำควำมรู ้ของผูม้ ป ข็งเก็บสะสมแนวคิดอันลำค่ ี ัญญำมำเป็ นของตนแม้เขำ ่ ้มงวดของครูผูส้ อนในอดีตเขำฉำยแววควำมโดดเด่นตังแต่ ้ แรกและ เคยอยูภ ่ ำยใต ้ระเบียบวินัยทีเข ่ ออ ้ ำนวยสมองของเขำพัฒนำขึนอย่ ้ ่ นยำควำมคิดทีกระฉั ่ ด ้วยอิทธิพลทีเอื ำงรวดเร็วควำมจำทีแม่ ้ บกระเฉงพลังกำรใช ้เหตุผลอันแรงกล ้ำและกำรนำมำประยุกต ์ใช ้อย่ำงไม่ยอ ่ ท ้อในไม่ช ้ำส่งเขำขึนไป ่ อยูร่ ะดับหัวแถวท่ำมกลำงผูร้ ว่ มงำนกำรฝึ กวินัยทำงปัญญำทำให ้เขำเข ้ำใจอย่ำงเต็ มทีและปลุ กกำ ่ ่ ้ ำลังจัดเตรียมเขำให ้พร ้อม รทำงำนของสมองให ้ตืนและท ำให ้ควำมเข ้ำใจเฉียบแหลมสิงเหล่ ำนี ก สำหรับควำมขัดแย ้งในชีวต ิ {GC121.4}{GCth17102.2} ควำมยำเกรงพระเจ ้ำฝังลึกอยูใ่ นหัวใจของลูเธอร ์ทำให ้เขำยังคงร ักษำควำมมั่นคงของเป้ ำหมำ ้ ่ ยและนำเขำไปสูค ่ วำมถ่อมใจอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำในส่วนลึกของหัวใจเขำรู ้ว่ำต ้องพึงกำรทรง ่ ่ ้นแต่ละวันด ้วยคำอธิษฐำนในขณะทีจิ ่ ตใจของเขำอ ้อ ช่วยของพระเจ ้ำเขำจึงไม่เคยพลำดทีจะเริ มต ่ เป็ นอี นวอนทูลขอกำรทรงนำและกำรสนับสนุ นอย่ำงต่อเนื่ องเขำพูดอยูเ่ สมอว่ำ“กำรอธิษฐำนทีดี ่ ของกำรศึกษำ”D’Aubignéเล่มที2บทที ่ ่ กด ้ำนทีดี 2{GC122.1}{GCth17102.3} ่ วันหนึ่ งในขณะทีเขำค ้นคว ้ำศึกษำหนังสือในห ้องสมุดอยูน ่ ั้นเขำพบพระคัมภีร ์ภำษำละตินเล่มห ้ ้ นึ่ งหนังสือเช่นนี เขำไม่ เคยเห็นมำก่อนเขำไม่เคยรู ้เลยว่ำมีหนังสือเช่นนี เขำเคยได ้ยินว่ำมีหนังสือ ่ ำมำอ่ำนในทีประชุ ่ พระกิตติคณ ุ และจดหมำยของอัครทูตบำงตอนซึงน มให ้ประชำชนฟังและเขำคิด ้ มบัดนี เขำเห็ ้ ้ มเป็ นครงแรกเขำพลิ ว่ำนั่นเป็ นพระคัมภีร ์ทังเล่ นพระวจนะของพระเจ ้ำทังเล่ ั้ กหน้ำกระ ่ ้นแรงและหัวใจทีเต ่ ้นเป็ นจังห ดำษศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยควำมเกรงขำมระคนกับควำมพิศวงด ้วยชีพจรทีเต 97

อำนำจสัมบูรณ์

วะอย่ำงแรงเขำอ่ำนพระวจนะแห่งชีวต ิ ให ้ตัวเองฟังหยุดชะงักครงแล ั้ ้วครงเล่ ั้ ำและอุทำนว่ำ“โอหำก ้ ้เป็ นของข ้ำสักเล่มหนึ่ ง”Ibid.เล่มที2บทที ่ ่ ตสวรรค ์อยูเ่ คียงข ้ พระเจ ้ำจะประทำนหนังสือเช่นนี ให 2ทู ำงเขำและลำแสงจำกพระบัลลังก ์ของพระเจ ้ำเปิ ดเผยขุมทรัพย ์แห่งควำมจริงให ้เขำเข ้ำใจเขำหวำ ่ ำให ้พระเจ ้ำไม่พอพระทัยแต่บด ้ ่ นคนบ ดกลัวอยูต ่ ลอดเวลำทีจะท ั นี เขำส ำนึ กถึงสภำวะของเขำทีเป็ ่ ำปอย่ำงทีเขำไม่ เคยรู ้สึกมำก่อน{GC122.2}{GCth17103.1} ่ ดควำมปรำรถนำอย่ำงจริงใจทีจะหลุ ่ ในทีสุ ดพ ้นจำกบำปและพบกับสันติสข ุ ในพระเจ ้ำนำเขำให ้ ่ งนี เขำถู ้ ก ้ำวเข ้ำไปประจำอยูใ่ นวัดและอุทศ ิ ตนเองสูช ่ วี ต ิ ของนักบวชในสถำนทีแห่ กกำหนดให ้ทำง ่ ่ำต ้อยทีสุ ่ ดและให ้ขอทำนตำมบ ้ำนเขำอยูใ่ นวัยทีต ่ ้องกำรควำมเคำรพและคำชมเ ำนหนักจำเจทีต ่ ดแต่หน้ำทีกำรงำนอั ่ ้ ำลำยควำมรู ้สึกตำมธรรมชำติของเขำแต่เขำก็ทนทำ ชยมำกทีสุ นต่ำเช่นนี ท ่ บอำยขำยหน้ำนีอย่ ้ ำงอดทนโดยเชือว่ ่ ำเป็ นสิงจ ่ ำเป็ นทีต ่ ้องทำเพรำะบำปของตน{GC123. งำนทีอั 1}{GCth17103.2} ้ ่ ทุกเสียวนำที ทเขำปลี ี่ กตัวจำกหน้ำทีประจ ำวันของเขำได ้เขำจะใช ้ในกำรศึกษำอดหลับอดนอ ่ ้ในกำรร ับประทำนอำหำรอันน้อยนิ ดของเขำเขำชืนชอบกั ่ นและแม้แต่เจียดเวลำทีใช บกำรศึกษำ ่ นใดเขำพบพระคั ่ ่ ำมโซ่ตด พระวจนะของพระเจ ้ำเหนื อสิงอื มภีร ์เล่มหนึ่ งทีล่ ิ กับผนังของคอนแวนต ์แ ้ั ่ งนี ขณะที ้ ่ ่ ้ ละบ่อยครงจะไปที แห่ ควำมส ำนึ กผิดในบำปของเขำเพิมมำกขึ นเขำลงแรงด ้วยกำรกระ ่ ทำของเขำเองเพือจะร ับกำรอภัยและมีสน ั ติสข ุ เขำดำเนิ นชีวต ิ อย่ำงเคร่งคร ัดด ้วยกำรอดอำหำรกำ ่ บยังควำมชั ้ ่ ่ วต รเฝ้ ำระวังระไวและทุบตีตวั เองเพือยั วตำมธรรมชำติ ของวัยของเขำซึงชี ิ นักบวชของ ่ ้ ้เขำไม่หลบหลีกจำกหน้ำทีกำรเสี ่ ่ ว เขำไม่อำจปลดปล่อยเขำให ้พ ้นจำกสิงเหล่ ำนี ได ยสละใดทีจะช่ ์ งหัวใจเพือท ่ ำให ้เขำเข ้ำเฝ้ ำเป็ นทีชอบเบื ่ ้ ยเขำไปให ้ถึงควำมบริสท ุ ธิแห่ องพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำเข ่ งคร ัดอย่ำงจริงแท ้และปฏิบต ำพูดในเวลำต่อมำว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเป็ นนักบวชทีเคร่ ั ต ิ ำมกฎระเบียบอย่ำง ่ ้ำพเจ ้ำจะเอ่ยเป็ นวำจำได ้หำกมีนักบวชคนใดจะเข ้ำสวรรค ์ได ้ด ้วยกำรงำนของ กวดขันเกินกว่ำทีข ้ ้วข ้ำพเจ ้ำจะต ้องเป็ นคนทีคู ่ ค นักบวชเช่นนี แล ่ วรอย่ำงแน่ นอน........หำกข ้ำพเจ ้ำยังคงกระทำกำรนี ้ ยืดยำวต่อไปอีกข ้ำพเจ ้ำน่ ำจะแบกควำมบัดสีของข ้ำพเจ ้ำไปถึงควำมตำยเป็ นแน่ ”{GCth17103.

3} ่ ่ ้ Ibid.เล่มที2บทที 3จำกผลของควำมเข ้มงวดทำงวินัยอันเจ็บปวดเช่นนี เขำสู ญเสียพละกำลังแ

้ ละเป็ นลมอยูเ่ สมอส่งผลให ้เขำกลับฟื ้ นสูส ่ ภำพปกติอก ี ต่อไปไม่ได ้แต่ด ้วยควำมพำกเพียรทังหมด ้ ตวิญญำณของเขำกลับไม่พบกับสันติสข ่ ดเขำถูกบีบคันจนเกื ้ ้ นี จิ ุ ในทีสุ อบตกสูค ่ วำมสินหวั ง{GC 123.2}{GCth17104.1}

่ เธอร ์ดูเหมือนว่ำสูญเสียทุกอย่ำงไปแล ้วพระเจ ้ำประทำนมิตรและผูช เมือลู ้ ว่ ยคนหนึ่ งมำให ้เขำสเ ตำพิทซ ์ผูเ้ คร่งครัดในศำสนำมำเปิ ดพระวจนะของพระเจ ้ำให ้ลูเธอร ์เข ้ำใจและขอให ้เขำมองข ้ำมต 98

อำนำจสัมบูรณ์

นเองยุตก ิ ำรไตร่ตรองถึงกำรลงโทษของพระเจ ้ำอันเนื่ องมำจำกกำรล่วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระ ่ องค ์และมองไปยังพระเยซูพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงอภัยบำป“แทนทีจะทรมำนตั วเองอันเนื่ องจำกบำ ่ ้ำหำอ ้อมแขนของพระผู ้ไถ่จงวำงใจในพระองค ์ในชีวต ปให ้ท่ำนวิงเข ิ แห่งควำมชอบธรรมของพระอ ่ ่ งค ์ในควำมตำยทีลบล ้ำงบำป.....จงฟังพระบุตรของพระเจ ้ำพระองค ์เสด็จมำร ับสภำพมนุ ษย ์เพือปร ะทำนควำมมั่นใจแก่ท่ำนว่ำจะได ้ร ับควำมพึงพอพระทัยของพระเจ ้ำ”“จงรับพระองค ์ผูท้ รงรักท่ำนก่ ่ ่ ส้ อข่ ่ื ำวแห่งพระกรุณำพูดไว ้เช่นนี ค ้ ำพูดของเขำสร ้ำงควำมประทับใจต่อ อน”Ibid.เล่มที2บทที 4ผู ้ ่ ควำมคิดของลูเธอร ์ภำยหลังจำกกำรดินรนมำกมำยกั บควำมผิดทีเขำยึ ดไว ้มำเนิ่ นนำนคำพูดทำใ ้ ่ กข ์โศกของเขำ{GC123.3}{G ห ้เขำเข ้ำใจควำมจริงและแล ้วสันติสข ุ จึงเกิดขึนในจิ ตวิญญำณทีทุ Cth17104.2} ้ ้เป็ นบำทหลวงและย ้ำยจำกกำรจำวัดไปดำรงตำแหน่ งศำสตรำจำรย ์ใน ลูเธอร ์ได ้ร ับกำรเจิมตังให ้ มเริมเอำเรื ่ ่ มหำวิทยำลัยแห่งวิตเทนเบิร ์กเขำพำกเพียรกับกำรศึกษำพระคัมภีร ์ภำษำดังเดิ องพระคั มภีร ์มำบรรยำยและนำพระธรรมสดุดพ ี ระกิตติคณ ุ และจดหมำยของอัครทูตมำเปิ ดเผยให ้กลุม ่ ชน ่ นชอบฟั ่ ้ อนและผู ่ ทีชื งคำเทศน์ของเขำเข ้ำใจสเตำพิทซ ์ผูเ้ ป็ นทังเพื บ้ งั คับบัญชำของเขำขอร ้องให ้เ ้ ่ ดกั ขำก ้ำวขึนธรรมำสน์ และเทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำลูเธอร ์ลังเลใจรู ้สึกว่ำตนเองไม่คค ู่ วรทีจะพู ่ ้ บประชำชนในฐำนะเป็ นตัวแทนของพระคริสต ์หลังจำกทีเขำดิ นรนเป็ นระยะเวลำนำนเขำจึงยอม ่ ่ ทำตำมคำขอของเพือนเขำเป็ นผูท้ ช ี่ ำนำญเรืองของพระคั มภีร ์อยูแ่ ล ้วและพระคุณของพระเจ ้ำสถิ ตอยูก ่ บ ั เขำควำมคล่องแคล่วในกำรพูดของเขำดึงดูดควำมสนใจของผูฟ ้ ังกำรนำเสนอควำมจริงข องเขำนั้นชัดเจนและมีพลังสำมำรถโน้มน้ำวควำมเข ้ำใจและควำมศร ัทธำแรงกล ้ำของเขำสัมผัสจิ ตใจของเหล่ำผูฟ ้ ัง{GC124.1}{GCth17104.3} ่ อสั ่ ตย ์ของคริสตจักรเปปำซีและไม่เคยคิดทีจะท ่ ำสิงอื ่ นใดเลยภำยใต ่ ลูเธอร ์ยังคงเป็ นบุตรทีซื ้กำ รจัดเตรียมของพระเจ ้ำเขำได ้ไปเยือนกรุงโรมเขำออกเดินทำงด ้วยเท้ำพักแรมตำมวัดริมทำงณคอ ่ นแวนต ์แห่งหนึ่ งในประเทศอิตำลีเขำตะลึงกับควำมรำรวยโอ่ อำ่ ตระกำรตำและควำมหรูหรำด ้วยรำย ่ โถงแต่งกำยด ้วยเสือผ้ ้ ำทีหรู ่ หรำแล ได ้มำกมำยจำกเงินบริจำคนักบวชพักอำศัยอยูใ่ นห ้องพักทีโอ่ ่ ดและกินเลียงที ้ โต๊ ่ ะอำหำรอย่ำงหรูหรำฟุ่ มเฟื อยด ้วยควำมสงสัยทีเจ็ ่ บปวดลูเธอร ์เปรี ะรำคำแพงทีสุ ้ บชีวต ่ งตนและควำมยำกล ้ ยบเทียบควำมแตกต่ำงของภำพเช่นนี กั ิ ของเขำทีละทิ ำบำกควำมคิดข ่ บสน{GC124.2}{GCth17104.4} องเขำเริมสั ่ ดเขำมองเห็นเมืองทีมี ่ ภเู ขำเจ็ดยอดแต่ไกลเขำก ้มลงกับพืนกรำบด ้ ้ ในทีสุ ้วยควำมซึงใจพร ้อมกั ่ สท ่ ่ บร ้องว่ำ“กรุงโรมทีบริ ุ ธิข์ ้ำขอน้อมคำนับท่ำน”Ibid.เล่มที2บทที 6เขำเดิ นทำงเข ้ำไปในเมืองไปเ ่ ่ ้ ้วซำอี ้ กและป ยียมตำมโบสถ ์ต่ำงๆฟังนิ ยำยอันแสนประหลำดทีพวกบำทหลวงและนั กบวชเล่ำซำแล ้ ่ ำหนดทุกแห่งหนสิงที ่ เขำมองเห็ ่ ระกอบพิธก ี รรมทังหมดตำมที ก นทำให ้เขำเต็มไปด ้วยควำมประห ่ ้ำยมีดำษดืนอยู ่ ้ ลำดใจและควำมหวำดกลัวเขำตระหนักว่ำควำมชัวร ใ่ นนักบวชทุกชนชันเขำได ้ยิน 99

อำนำจสัมบูรณ์

กำรพูดตลกลำมกจำกพวกพระรำชำคณะและวิตกกับวำจำหยำบคำยอันน่ ำรังเกียจของพวกเขำ ่ แม้ในขณะประกอบพิธม ี ส ิ ซำในขณะทีเขำคลุ กคลีอยูก ่ บ ั นักบวชและประชำชนเขำก็พบกับควำม ่ สท ์ สำมะเลเทเมำและควำมเสเพลไม่วำ่ เขำจะหันหน้ำไปทิศใดแม้ในสถำนทีบริ ุ ธิเขำก็ พบแต่คำพูด ่ ำอับอำยจ หยำบคำยเขำเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ไม่มใี ครจะนึ กภำพออกได ้เลยว่ำบำปหรือกำรกระทำทีน่ ่ ้วยเหตุนีจึ ้ งมีคนพูดติดปำกว่ำ‘หำกมีนรกกรุงโร ะพบได ้ในโรมจะต ้องไปดูและฟังเองก่อนจึงจะเชือด ่ ่ มก็สร ้ำงอยูบ ่ นนั้นเป็ นอเวจีทให ี่ ้กำเนิ ดบำปทุกชนิ ด’”Ibid.เล่มที2บทที 6{GC124.3}{GCth1710 5.1} ่ ่ ่ ่ ญญำปลดปล่อยทุ ด ้วยคำสังของพระสั นตะปำปำทีตรำออกมำไม่ นำนนักเรืองกำรอภั ยบำปทีสั ่ กเข่ำขึน“บั ้ นไดปี ลำต”เป็ นบันไดทีอ ่ ้ำงว่ำพระเยซูเสด็จก ้ำวลงขณะออกจำกห ้องพิพำกษำ กคนทีคุ ่ ่ เธอร ์กำลังคุกเข่ ของชำวโรมันและทรงเคลือนย ้ำยจำกกรุงเยรูซำเล็มมำยังกรุงโรมวันหนึ่ งขณะทีลู ้ นไดด ้วยควำมเลือมใสศร ่ ่ ำร ้องบอกกับเขำว่ำ“คนชอ ำขึนบั ัทธำอยูท ่ น ั ใดนั้นเขำได ้ยินเสียงดังดังฟ้ ่ บธรรมจะมีชวี ต ิ ดำรงอยูโ่ ดยควำมเชือ”โรม1:17 ้ นและวิงไปจำกที ่ ่ ่ นด ้วยควำมอับอำยและควำมหวำดกลัวข ้อพระคัมภีร ์นี ไม่ ้ เค เขำกระโดดขึนยื นั ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำเขำมองเห็นอย่ำ ยสูญเสียอำนำจกำรดลใจไปจำกจิตวิญญำณของเขำเลยตังแต่ ่ นกว่ ้ ่ ่ ้ควำมรอดและควำม งชัดเจนยิงขึ ำก่อนถึงควำมล ้มเหลวในกำรพึงกำรกระท ำของมนุ ษย ์เพือได ่ ่ มั ่ ่นคงเสมอในพระคุณควำมดีของพระคริสต ์ตำของเขำเปิ ดออกแล ้วแ จำเป็ นทีจะต ้องมีควำมเชือที ่ ละจะไม่มวี น ั เปิ ดให ้กับกำรหลอกลวงของระบอบเปปำซีอก ี เมือเขำหั นหน้ำออกไปจำกโรมเขำก็หน ั ้ เวลำนั้นรอยร ้ำวขยำยใหญ่ขนจนเขำตั ้ หัวใจของเขำออกไปด ้วยตังแต่ ึ้ ดควำมสัมพันธ ์ทังหมดออก จำกคริสตจักรของระบอบเปปำซี{GC125.1}{GCth17105.2} ่ เธอร ์กลับจำกโรมเขำร ับปริญญำดุษฎีบณ หลังจำกทีลู ั ฑิต[ดอกเตอร ์หรือdoctorผูไ้ ด ้รับปริญ ้ ่ ทศ ญำเอก]ทำงด ้ำนศำสนศำสตร ์จำกมหำวิทยำลัยวิตเทนเบิร ์กบัดนี เขำมี เสรีภำพทีจะอุ ิ ตนให ้กับ ่ ่ เคยมีมำก่อนเขำสัญญำอย่ำงจริงจังว่ำจะศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำ พระคัมภีร ์ทีเขำร ักอย่ำงทีไม่ ่ ่ วต ่ ด ้วยควำมใส่ใจและเทศนำด ้วยควำมสัตย ์ซือตลอดชั วชี ิ ไม่ใช่คำสอนหรือหลักข ้อเชือของพระสั ่ นตะปำปำเขำไม่ได ้เป็ นนักบวชหรือศำสตรำจำรย ์ธรรมดำคนหนึ่ งแต่เป็ นผูป้ ระกำศพระคัมภีร ์ทีผ่ ้ ่ ำนกำรร ับรองมำแล ้วคนหนึ่ งเขำได ้ร ับกำรทรงเรียกให ้เป็ นผูเ้ ลียงแกะเพื ออภิ บำลลูกแกะในฝูงของ ่ วและกระหำยควำมจริงเขำประกำศอย่ำงแน่ วแน่ วำ่ คริสเตียนจะต ้องไม่ร ับหลักคำสอนอื่ พระเจ ้ำทีหิ ่ ้ ่ี นใดนอกจำกทีวำงอยู บ ่ นหลักฐำนของพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิค์ ำพูดเช่นนี โจมตี ทฐำนรำกโดยตรงขอ ่ งระบอบเปปำซีเป็ นคำพูดทีประกอบด ้วยหลักกำรสำคัญของกำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC125.2}{GCth 17105.3}

100

อำนำจสัมบูรณ์

้ ลูเธอร ์มองเห็นถึงอันตรำยของกำรยกชูทฤษฎีของมนุ ษย ์ขึนเหนื อพระวจนะของพระเจ ้ำเขำโจ ่ ตย ์จอมปลอมทีหวั ่ งผลของผูค้ งแก่เรียนและต่อต ้ำนปร ัชญำและ มตีอย่ำงไม่เกรงกลัวถึงควำมซือสั ่ ้ เพียงไร ้ค่ำแต่ยงั เป็ นพิษ ศำสนศำสตร ์ซึงครอบง ำประชำชนมำนำนเขำประณำมว่ำควำมรู ้เช่นนี ไม่ ่ นตรำยและเขำลงแรงทีจะน ่ ำควำมคิดของผูฟ ่ ทีอั ้ ังของเขำให ้หันจำกเล่ห ์เหลียมของนั กปร ัชญำแ ละนักศำสนศำสตร ์ให ้มำหำควำมจริงนิ ร ันดร ์ตำมคำสอนของผูเ้ ผยพระวจนะและอัครทูต{GC126.

1}{GCth17106.1} ่ ่ ้ ำยิงนั ่ กหูของพวกเขำไม่เคยได ้ยินคำสอน ข่ำวสำรทีเขำประกำศแก่ ประชำชนทีสนใจฟั งนั้นลำค่ ้ เช่นนี มำก่ อนข่ำวประเสริฐแห่งควำมร ักของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดควำมมั่นใจของกำรอภัยและสันติสข ุ โ ้ ดยผ่ำนพระโลหิตของกำรไถ่บำปทำให ้หัวใจของเขำทังหลำยเปรมปรี ดและแตะต ิ์ ้องใจของพวกเขำ ้ ่ องวิตเทนเบิร ์กลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงดวงหนึ่ งถูกจุดให ้สว่ำงขึน้ ให ้มีควำมหวังอมตะขึนในใจที เมื ่ ดปลำยของโลกและจะทวีควำมสว่ำงยิงขึ ่ นจนถึ ้ และจะแผ่กว ้ำงออกไปจนถึงทีสุ งเวลำปิ ดฉำกลง{G C126.2}{GCth17106.2} แต่ควำมสว่ำงและควำมมืดประสำนเข ้ำกันเป็ นหนึ่ งไม่ได ้ระหว่ำงควำมจริงและควำมเท็จมีควำม ่ อำจปกปิ ดได ้กำรเชิดชูและปกป้ องฝ่ ำยหนึ่ งหมำยถึงกำรโจมตีและเอำชนะอีกฝ่ ำยหนึ่ ง ขัดแย ้งทีไม่ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเองทรงเปิ ดเผยว่ำ“เรำไม่ได ้นำสันติภำพมำให ้แต่เรำนำดำบมำ”มัทธิว10:34ไม่ ่ ้ เธอร ์พูดว่ำ“พระเจ ้ำไม่ได ้ทรงนำขำ้ พเจ ้ำพ กีปี่ ต่อมำหลังจำกทีกำรปฏิ รป ู ทำงศำสนำเปิ ดฉำกขึนลู ่ ระองค ์ทรงผลักข ้ำพเจ ้ำให ้เดินไปข ้ำงหน้ำพระองค ์เป็ นผูข ้ บ ั เคลือนข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้เป็ นนำย ่ ของตัวเองข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะอยู อ ่ ย่ำงสงบแต่ข ้ำพเจ ้ำถูกผลักให ้เข ้ำมำอยูท ่ ่ำมกลำงควำมทุก ่ ่ ดนี เวลำที ้ ่ ข ์ยำกและกำรปฏิวต ั ”ิ D’Aubignéเล่มที5บทที 2บั กดดั นให ้เขำเข ้ำสูก ่ ำรต่อสู ้กำลังมำถึง แล ้ว{GC126.3}{GCth17106.3} คริสตจักรโรมันเอำพระคุณของพระเจ ้ำมำทำเป็ นสินค ้ำโต๊ะของคนแลกเงิน(มัทธิว21:12)ถูกจั ้ นข ้ ้ำงแท่นบูชำของคริสตจักรและบรรยำกำศของบริเวณคริสตจักรกระหึมไปด ่ ดตังขึ ้วยเสียงร ้องข ้ ่ อสร ้ำงโบสถ ์เซนต ์ปี เตอร ์ทีกรุ ่ งโรม องผูซ ้ อและผู ื้ ข ้ ำยเบืองหลั งเสียงเชิญชวนในกำรหำเงินทุนเพือก่ มีกำรเสนอขำยใบลบมลทินบำปอย่ำงเปิ ดเผยด ้วยสิทธิอำนำจของพระสันตะปำปำอำคำรโบสถ ์หลั ้ ้วยรำคำอำชญำกรรมเพือใช ่ ้นมัสกำรพระเจ ้ำฐำนรำกของโบสถ ์ตังอยู ้ บ งหนึ่ งจะถูกสร ้ำงขึนด ่ นค่ำ ่ วธิ ก ่ ่ ่ ปลุกปั่นให ้เกิดกำรตอบ จ ้ำงของควำมชัวแต่ ี ำรซึงโรมน ำมำใช ้เพือขยำยอ ำนำจของตนนั้นยัวยุ ่ ดต่ออำนำจและควำมยิงใหญ่ ่ ้ โต ้อย่ำงเลวร ้ำยทีสุ ของโรมวิธก ี ำรเช่นนี กระตุ ้นให ้เกิดศัตรูตอ ่ หลักคำ ่ นคลอน ่ สอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีผู ้มุ่งมั่นและทำงำนอย่ำงเกิดผลและนำไปสูส ่ งครำมทีสั ้ บัลลังก ์ของระบอบเปปำซีและกระแทกมงกุฎสำมชันบนพระเศี ยรของพระสันตะปำปำ{GC127.1}{ GCth17106.4} 101

อำนำจสัมบูรณ์

่ ได ่ ้ร ับกำรแต่งตังให ้ ้จัดกำรเรืองกำรขำยใบลบมลทิ ่ เททเซลเป็ นเจ ้ำหน้ำทีที นบำปในประเทศเยอ ่ ดต่อสังคมและต่อพระบัญญัตข รมนี เขำเคยถูกตัดสินในควำมผิดเลวร ้ำยทีสุ ิ องพระเจ ้ำแต่เขำก็หลุ ้ งได ้ร ับกำรจ ้ำงให ้สำนต่อโครงกำรระดมทุนทีไร ่ ้ศีลธรรมของพระสันตะปำ ดพ ้นจำกกำรลงโทษทังยั ้ ำล่อลวงอย่ำงเปิ ดเผยและเล่ำนิ ทำนลวงโลกทังหลำยเพื ้ ่ ปำด ้วยควำมฮึกเหิมเขำเน้นยำค อหลอกป ่ รู ้ทีเชื ่ องมงำยได ่ ระชำชนทีไม่ ้อย่ำงง่ำยดำยหำกพวกเขำมีพระวจนะของพระเจ ้ำอยูก ่ บั ตัวพวกเขำ ้ อควบคุ ่ ้ ้อยูใ่ ต ้กำรปกครองของระบอบเปปำซีและเพื่ ก็จะไม่ถก ู หลอกเช่นนี เพื มประชำชนเหล่ำนี ให อขยำยอำนำจและทรัพย ์สมบัตข ิ องบรรดำผูน้ ำพระคัมภีร ์จึงเป็ นของต ้องห ้ำมสำหรับพวกเขำ(โป ่ มที1ย่ ่ อหน้ำที5 ่ รดดูJohnC.L.Gieseler,ACompendiumofEcclesiasticalHistoryตอนที4เล่ ){GC127.2}{GCth17107.1} ่ เมือเททเซลเดิ นทำงเข ้ำไปยังเมืองหนึ่ งจะมีผู ้ส่งข่ำวคนหนึ่ งเดินนำหน้ำเขำและประกำศว่ำ“พระ ์ คุณของพระเจ ้ำและของคุณพ่อศักดิสิ์ ทธิมำเยื อนท่ำนถึงประตูบ ้ำนของท่ำนแล ้ว”D’Aubignéเล่ ่ ่ ่ นประมำทพระเจ ่ ้ มที3บทที 1และประชำชนจะออกมำต ้อนร ับผูเ้ สแสร ้งทีหมิ ้ำคนนี รำวกั บว่ำเขำเป็ น ่ จมำจำกสวรรค ์เพือลงมำหำพวกเขำธุ ่ ้ ดขึนในคริ ้ พระเจ ้ำเองทีเสด็ รกิจอันน่ ำอับอำยนี เกิ สตจักรแล ้ ่ ดของพร ะเททเซลก ้ำวขึนธรรมำสน์ กล่ำวยกย่องว่ำใบลบมลทินบำปเป็ นของประทำนประเสริฐทีสุ ้ ่ ซ ะเจ ้ำเขำเปิ ดเผยว่ำโดยควำมดีของใบลบมลทินบำปของเขำบำปทังหมดที ผู ้ อปรำรถนำจะกระท ื้ ำ ่ ไม่ ่ จำเป็ น”Ibid.เล่มที3บทที ่ ่ ในภำยหลังจะได ้รับกำรอภัยและยังบอกด ้วยว่ำ“กำรกลับใจเป็ นสิงที 1 ้ ่ี งมี นอกเหนื อจำกนี เขำยั งให ้ควำมมั่นใจแก่ผูฟ ้ ังว่ำใบลบมลทินบำปมีอำนำจไม่เพียงแต่จะช่วยผูท้ ยั ่ ๊ บก ้นตู ้ร ับบริจำคดว ชีวต ิ ให ้รอดแต่จะช่วยคนทีตำยไปแล ้วด ้วยทันทีทเหรี ี่ ยญเงินตกกระทบดังกริงกั ่ กชำระด ้วยเงินนั้นจะรอดพ ้นจำกแดนชำระและมุ่งหน้ำขึนไปสวรรค ้ งวิญญำณทีถู ์(โปรดดูK.R.Ha ่ genbach,HistoryoftheReformationตอนที1หน้ ำ96){GC127.3}{GCth17107.2} ่ โมนมำกัสเสนอทีจะซื ่ ออ ้ ำนำจทีจะท ่ ำกำรอัศจรรย ์จำกอัครสำวกนั้นเปโตรตอบเขำว่ำ“เงิ เมือซี ้ ้วยเงินได ้” นของเจ ้ำจงพินำศพร ้อมกับตัวเจ ้ำเพรำะเจ ้ำคิดว่ำของประทำนจำกพระเจ ้ำสำมำรถซือด กิจกำร8:20 ่ เททเซลเสนอทองค ่ แต่คนนับพันกระเสือกกระสนคว ้ำสิงที ำและเงินไหลเข ้ำสูก ่ องคลังของเขำค ่ นทองหำซือได ้ ้นั้นจะร ับมำได ้มำง่ำยกว่ำควำมรอดทีต ่ ้องกำรกำรกลับใจควำมเชือและ ่ วำมรอดทีเงิ ่ อต ้ำนและเอำชนะบำป(โปรดดูภำคผนวก){GC128.1}{GCth17 กำรลงแรงอย่ำงพำกเพียรเพือต่ 107.3} ่ ผูค้ งแก่เรียนและเคร่งคร ัดในคริสตจักรโรมันต่อต ้ำนหลักคำสอนเรืองใบลบมลทิ นบำปและมีคน ่ ศร ัทธำในคำกล่ำวอ ้ำงทีขั ่ ดแย ้งต่อทังเหตุ ้ มำกมำยทีไม่ ผลและกำรเปิ ดเผยไม่มพ ี ระรำชำคณะองค ์ ่ วช ่ ้ำเช่นนี แต่ ้ สติปัญญำของคนมำกมำยถูกรบกวนแล ใดกล ้ำแม้แต่สง่ เสียงคัดค ้ำนกำรค ้ำขำยทีชั 102

อำนำจสัมบูรณ์

ะหงุ ดหงิดและหลำยคนทูลถำมพระเจ ้ำอย่ำงกระวนกระวำยใจว่ำพระองค ์จะไม่ทรงกระทำกำรใดๆผ่ ่ อบำงอย่ำงเพือช ่ ำระคริสตจักรของพระองค ์หรือ{GC128.2}{GCth17108.1} ำนเครืองมื ่ แม้ลเู ธอร ์จะยังคงเป็ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีอย่ำงเข ้มงวดก็ตำมทีเขำวิตกกับกำรหมินประมำทพ ่ รกิจใบลบมลทินบำปนี คนจ ้ ้ ระเจ ้ำอย่ำงอุกอำจในเรืองธุ ำนวนมำกในโบสถ ์ของเขำซือใบร ับรองกำร ่ อภัยบำปและต่อมำไม่นำนพวกเขำก็เข ้ำมำหำศำสนำจำรย ์ของตนเพือสำรภำพบำปของตนและห ้ วังจะได ้ร ับกำรปลดเปลืองบำปไม่ ใช่เพรำะกำรสำนึ กผิดและมีควำมปรำรถนำจะปฏิรป ู แต่อำศัยเห ่ ้ ้ ตุผลของกำรมีใบลบมลทินบำปลูเธอร ์ปฏิเสธทีจะปลดเปลื องพวกเขำและเตื อนเขำทังหลำยว่ ำหำ กพวกเขำจะไม่กลับใจและปฏิรป ู ชีวต ิ ของพวกเขำแล ้วพวกเขำจะต ้องพินำศไปพร ้อมบำปด ้วยควำ มสังสัยพวกเขำกลับไปหำเททเซลบ่นกับเขำว่ำผู ้รับสำรภำพบำปปฏิเสธใบลบมลทินบำปของเขำแ ้ ละมีบำงคนกล ้ำทวงเงินคืนจำกเขำนักบวชภรำดรผูน้ ี โกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟเขำกล่ำวคำสำปแช่งรุน ่ แรงมำกมำยจัดกำรวำงเพลิงตำมสีแยกต่ ำงๆพร ้อมกับประกำศว่ำ“เขำได ้รับพระบัญชำจำกพระสั ้ ่ ้ำต่อต ้ำนใบลบมลทินบำปอันศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ่ ด”D’Aubign นตะปำปำให ้เผำคนนอกรีตทังหลำยที กล ่ ่ éเล่มที3บทที 4{GC128.3}{GCth17108.2} ้ เธอร ์ก ้ำวสูง่ ำนของเขำอย่ำงกล ้ำหำญในฐำนะผูเ้ ชิดชูสจั ธรรมเสียงเตือนอย่ำงจริงใจและ บัดนี ลู น่ ำยำเกรงของเขำดังออกมำจำกธรรมำสน์เขำเปิ ดเผยลักษณะอันก ้ำวร ้ำวของบำปต่อหน้ำประชำ ่ ษย ์จะบรรเทำควำมผิดหรือหนี กำรลงโทษให ้พ ้นด ้วยกำรก ชนและสอนพวกเขำว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีมนุ ่ิ ่ ระทำของตนเองไม่มส ี งใดนอกจำกกำรส ำนึ กผิดกำรกลับใจหันเข ้ำหำพระเจ ้ำและควำมเชือในพระ ้ ่ ้เปล่ คริสต ์จึงจะช่วยคนบำปให ้รอดได ้พระคุณของพระคริสต ์ซือขำยกั นไม่ได ้เป็ นของประทำนทีให ้ ่ ำเขำแนะประชำชนไม่ให ้ซือใบลบมลทิ นบำปแต่ให ้มองด ้วยควำมเชือไปยั งพระผูไ้ ถ่ผูท้ รงถูกตรึงบ นกำงเขนเขำเล่ำประสบกำรณ์อน ั แสนเจ็บปวดของตนในกำรแสวงหำควำมรอดอย่ำงไร ้สำระโดยก ่ ำรลงโทษตนเองและให ้ควำมมั่นใจแก่ผู ้ฟังว่ำด ้วยกำรหันมองออกไปจำกตัวเองและกำรมีควำมเชือใ นพระคริสต ์พวกเขำจะพบสันติสข ุ และควำมสุข{GC129.1}{GCth17108.3} ่ ในขณะทีเททเซลยั งดำเนิ นกำรค ้ำของเขำและกำรเสแสร ้งอย่ำงไม่ยำเกรงพระเจ ้ำนั้นลูเธอร ์ตัด ้ ้ได ้ผลยิงขึ ่ นแล ้ สินใจต่อต ้ำนกำรล่วงละเมิดนี ให ้วในไม่ช ้ำโอกำสก็มำถึงโบสถ ์ปรำสำทแห่งเมืองวิตเ ทนเบิร ์กมีวต ั ถุตำมตำนำนโบรำณมำกมำยและจะนำออกแสดงให ้ประชำชนบูชำในเทศกำลศักดิสิ์ ่ ้ ้วยเหตุฉะนี ในวั ้ นเหล่ำนี ประชำชน ้ ทธิต่์ ำงๆเพือสำรภำพบำปและจะได ้ร ับกำรอภัยอย่ำงหมดสินด ่ ่ งนี มี ้ เทศกำลสำคัญทีสุ ่ ดเทศกำลหนึ่ งคือวันฉลองนักบุญทังหล ้ จำนวนมำกจะเข ้ำเยียมสถำนที แห่ ่ ำยและกำลังใกล ้จะมำถึงแล ้วก่อนหน้ำนั้นหนึ่ งวันลูเธอร ์ซึงมำพร ้อมกับฝูงชนไปยังโบสถ ์เขำนำแผ่ ่ อต ้ำนหลักคำสอนเรืองใบลบมลทิ ่ ่ นป้ ำยประกอบด ้วยข ้อเสนอเก ้ำสิบห ้ำข ้อซึงต่ นบำปไปปิ ดไว ้ทีหน้ ่ ้ นรุง่ ขึนที ้ มหำวิ ่ ำประตูเขำเปิ ดเผยถึงควำมเต็มใจของเขำทีจะไปปกป้ องบทควำมเหล่ำนี ในวั ทยำลั ่ นสมควรทีจะโจมตี ่ ้ ยจำกทุกคนทีเห็ ข ้อเสนอเหล่ำนี {GC129.2}{GCth17109.1} 103

อำนำจสัมบูรณ์

ข ้อเสนอของเขำดึงดูดควำมสนใจของฝูงชนอย่ำงกว ้ำงขวำงมีคนมำอ่ำนแล ้วอ่ำนอีกและเล่ำต่ ่ ่ ้นเกิดขึนในมหำวิ ้ ้ องบทควำมเหล่ำนี แสดงให ้ อๆกันในทุกทีควำมตื นเต ทยำลัยและทั่วทังเมื ้เห็นว่ำอำ ่ นำจทีจะประทำนกำรอภั ยบำปและยกควำมผิดไม่เคยมอบไว ้ให ้กับพระสันตะปำปำหรือมนุ ษย ์คนห ้ ่ ่ ้ำงขึนมำเองเพื ้ ่ ดรีดเงินด ้วยกำรเล่นอยูก นึ่ งคนใดอุบำยทังหมดเป็ นเรืองตลกที สร อขู ่ บ ั ควำมงมงำย ่ อของซำตำนทีจะท ่ ำลำยจิตวิญญำณของคนทังหมดที ้ ่ ของประชำชนเป็ นเครืองมื วำงใจในเล่ ห ์เหลี่ ่ ้ งยั ้ งแสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์เป็ นสมบั ยมทีเสแสร ้งและหลอกลวงนี ทั ้ ำทีสุ ่ ดของคริสตจักรและพระคุณของพระเจ ้ำทีเปิ ่ ดเผยให ้เห็นนั้นทรงโปรดประทำนให ้อย่ำงเ ติลำค่ ่ ่ สรีแก่ทุกคนทีแสวงหำด ้วยกำรกลับใจและด ้วยควำมเชือ{GC130.1}{GCth17109.2} ้ ไม่มผ ้ ยงไม่กวัี่ นแน บทควำมของลูเธอร ์ท ้ำทำยกำรเปิ ดอภิปรำยปัญหำนี แต่ ี ู ้ใดกล ้ำร ับคำท ้ำนี เพี ่ ่ ่วประเทศเยอรมนีและเพียงไม่กสั วคิดทีเขำเสนอกระหึ มไปทั ี่ ปดำห ์ก็ดงั ก ้องไปทั่วอำณำจักรคริสต ์ศ ่ งคร ัดมำกมำยผูม้ องเห็นและโอดครวญถึงควำมชัวที ่ ดำษดื ่ ่ ำสนำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันทีเคร่ นอยู ใ่ นคริ ้ สตจักรแต่ไม่รู ้ว่ำจะยับยังกำรแพร่ กระจำยของมันในคริสตจักรได ้อย่ำงไรพวกเขำอ่ำนข ้อควำมเหล่ ่ ำนั้นด ้วยควำมชืนชมยิ นดีรู ้ดีวำ่ เป็ นพระสุรเสียงของพระเจ ้ำพวกเขำรู ้สึกว่ำพระเจ ้ำทรงวำงพระหัต ่ ่ ้ นแห่ ่ ่ ก ่ ำลังทะลักออกมำจำกรำชสำนั ถ ์ทีกอปรด ้วยพระเมตตำคุณลงมำเพือหยุ ดยังคลื งควำมชัวที ่ ดแรงทัดทำนอำนำ กของโรมเจ ้ำชำยและเจ ้ำสำนักกำรปกครองฉลองด ้วยควำมยินดีอย่ำงลับๆทีเกิ ่ เสธสิทธิในกำรอุ ์ จซึงปฏิ ทธรณ์คำตัดสิน{GC130.2}{GCth17109.3} ่ ่ ่ แต่คนมำกมำยทีร่ ักบำปและเชืออย่ ำงงมงำยกลับหวำดผวำเมือกลลวงต่ ำงๆของสำนักสงฆ ์ทีพ ่ ้ ่ วกเขำยึดถือเพือคลำยควำมกั งวลของตนถูกทลำยลงเหล่ำสงฆ ์เจ ้ำเล่ห ์ทังหลำยเมื อพบว่ ำงำนส่งเ สริมอำชญำกรรมของพวกตนถูกขัดขวำงและผลประโยชน์กำลังตกอยูใ่ นอันตรำยจึงเดือดดำลยิ่ ่ ักษำธุรกิจจอมปลอมของพวกตนนักปฏิรป ้ ้องเผชิญหน้ำ งนักและรวบรวมกำลังเพือร ู ศำสนำผูน้ ี ต ่ กับผูก้ ล่ำวหำทีโหดร ้ำยบำงคนกล่ำวหำว่ำเขำกระทำตนอย่ำงหุนหันพลันแล่นและทำไปโดยอำรม ่ ั บคนอืนกล่ ่ ้ ่ เขำท ่ ณ์ชววู ำวหำว่ำเขำสันนิ ษฐำนขึนเองประกำศว่ ำพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงนำในสิงที ำอยูแ่ ่ ษ ต่ทำจำกควำมยโสและทำไปด ้วยควำมเถรตรงเขำโต ้กลับไปว่ำ“มีผูใ้ ดไม่รู ้หรือว่ำไม่บ่อยนักทีมนุ ย ์จะเสนอควำมคิดใหม่โดยไม่แสดงออกบ ้ำงถึงควำมภำคภูมใิ จและไม่ถก ู กล่ำวหำว่ำเป็ นผูย้ ย ุ งกำร ้ ทะเลำะกัน.....ทำไมพระคริสต ์และผูย้ อมพลีชพ ี ทังหลำยจึ งถูกประหำรก็เพรำะดูเหมือนว่ำพวกเขำ ่ ่ หมินประมำทปั ญญำของสมัยนั้นและนำเสนอเรืองแปลกใหม่ โดยไม่ได ้ขอคำแนะนำอย่ำงถ่อมตนจ ำกผูค้ วบคุมดูแลควำมคิดเห็นโบรำณ”{GC130.3}{GCth17109.4} ้ั ่ งว่ำ“ไม่วำ่ ข ้ำพเจ ้ำจะทำสิงใดสิ ่ ่ ้นจะสำเร็จไม่ใช่โดยควำมรอบรู ้ของมนุ เขำประกำศอีกครงหนึ งนั ษย ์แต่โดยกำรทรงนำของพระเจ ้ำหำกงำนนั้นเป็ นของพระเจ ้ำมีผู ้ใดจะห ้ำมงำนนั้นได ้หำกไม่ใช่แล ้ว ้ ้ ใครเล่ำจะทำได ้ไม่ใช่ด ้วยควำมตังใจของข ้ำพเจ ้ำหรือของพวกเขำหรือของพวกเรำแต่โดยนำพระ 104

อำนำจสัมบูรณ์

์ ่ ่ ทัยของพระองค ์พระบิดำผูบ้ ริสท ุ ธิพระองค ์ผูส้ ถิตอยูบ ่ นสรวงสวรรค ์”Ibid.เล่มที3บทที 6{GC131.

1}{GCth17110.1} ่ ่ ถึงแม้พระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงขับเคลือนลู เธอร ์ให ้เริมงำนของเขำแต่ เขำก็ไม่ได ้ดำเนิ นงำ นคืบหน้ำโดยปรำศจำกควำมขัดแย ้งทีรุ่ นแรงคำตำหนิ ของศัตรูของเขำกำรแปลควำมหมำยจุดป ่ ดคำถำกถำงมุ่งร ้ำยอย่ำงไร ้ควำมยุตธิ รรมถึงอุปนิ สยั และเจตนำของเข ระสงค ์ของเขำไปในทำงทีผิ ่ ้ ยวกรำกและสิ ่ ่ ้ ได ้ปรำศจำกผลเขำเคยมั่นใจว่ำผูน้ ำประ ำนั้นถำโถมใส่เขำดังกระแสน ำเชี งเหล่ ำนี ไม่ ้ ่ ชำชนทังในคริ สตจักรและในโรงเรียนจะร่วมมือกับเขำด ้วยควำมยินดีในควำมพยำยำมทีจะให ้มีกำ ้ ำลังใจทีมำจำกผู ่ รปฏิรป ู เกิดขึนก ้อยูใ่ นตำแหน่ งสูงดลบันดำลให ้เขำมีควำมสุขและควำมหวังด ้วยค ่ ่ วำมคำดหวังเขำเริมมองเห็ นท ้องฟ้ ำวันใหม่ของคริสตจักรทีสดใสกว่ ำแต่กำลังใจกลับกลำยเป็ นคำ ่ นสู ้ งของทังคริ ้ สตจักรและร ัฐต่ำงยอมร ับว่ำบทควำมของเขำนั้น ตำหนิ และคำประณำมเจ ้ำหน้ำทีชั ้ ้องพัวพันกับกำรเปลียนแ ่ จริงแต่ในไม่ช ้ำพวกเขำกลับมองเห็นว่ำกำรยอมร ับควำมจริงเหล่ำนีจะต ปลงมำกมำยกำรทำให ้ประชำชนรอบรู ้และปฏิรป ู หมำยถึงกำรลอบทำลำยอำนำจของโรมหยุดสำย ้ บพันทีบั ่ ดนี ก ้ ำลังไหลเข ้ำสูค นำนั ่ ลังสมบัตข ิ องคริสตจักรและเป็ นกำรตัดตอนควำมฟุ่ มเฟื อยและค ่ิ ำนั้นกำรสอนให ้ประชำชนคิดและปฏิบต วำมหรูหรำของผูน้ ำระบอบเปปำซียงกว่ ั ต ิ นอย่ำงมีควำมร ั ่ ด บผิดชอบโดยมองหำควำมรอดในพระคริสต ์เท่ำนั้นจะคว่ำบัลลังก ์ของพระสันตะปำปำและในทีสุ ้ ่ ทำลำยอำนำจของพวกเขำเองด ้วยเหตุผลนี พวกเขำปฏิ เสธสติปัญญำทีพระเจ ้ำทรงโปรดประทำน ้ ้ ้ อต ้ำนพระคริสต ์และสัจธรรมด ้วยกำรต่อต ้ำนผูค้ นทีพระองค ่ แก่เขำทังหลำยและตั งตนขึ นต่ ์ทรงบั ญชำให ้มำเปิ ดเผยควำมกระจ่ำงแก่พวกเขำ{GC131.2}{GCth17110.2} ่ อมำค ่ ่ อต ้ำนอำนำจยิงใหญ่ ่ ลูเธอร ์ตัวสันเมื ำนึงถึงตนเองเขำลำพังเพียงคนเดียวทีต่ ทสุ ี่ ดของโลก ้ั ้ บำงครงเขำสงสั ยว่ำแท ้จริงแล ้วพระเจ ้ำทรงนำเขำอยูห ่ รือไม่ในกำรตังตนต่ อต ้ำนอำนำจของคริสต ่ ่ จักรเขำบันทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำคือผู ้ใดเล่ำทีจะมำต ้ำนควำมยิงใหญ่ ของพระสันตะปำปำผูซ ้ ง.....พระร ึ่ ้ ้ ภพกลัวจนตัวสัน.....ไม่ ่ ำชำทังโลกและคนทั งพิ มผ ี ู ้ใดรู ้ว่ำหัวใจของข ้ำพเจ ้ำทุกข ์ทรมำนเพียงไรในช่ ้ ่ วงเวลำสองปี แรกนี และต ้องท ้อแท ้ใจจนข ้ำพเจ ้ำแทบจะพูดได ้ว่ำอับปำงไปแล ้วก็ได ้”Ibid.เล่มที3บท ่ ้ ่ ที6แต่ เขำไม่ถงึ กับสินหวั งเสียเลยทีเดียวเมือกำรสนั บสนุ นของมนุ ษย ์ล ้มเหลวเขำก็มองไปยังพระเ ่ งสวัสดิภำพอันสมบูรณ์ในพระหัตถ ์ทียิ ่ งใหญ่ ่ จ ้ำแต่ผูเ้ ดียวและเรียนรู ้ว่ำเขำพึงพิ ได ้{GC132.1}{G Cth17111.1} ่ ่ งของกำรปฏิรป ลูเธอร ์เขียนจดหมำยไปถึงเพือนคนหนึ ู ศำสนำว่ำ“เรำเข ้ำไม่ถงึ ควำมรอบรู ้ในพ ่ นดับแรกของท่ำนคือเริมต ่ ้นด ้วยกำรอธิษฐำน ระคัมภีร ์ด ้วยกำรศึกษำหรือด ้วยทำงปัญญำหน้ำทีอั ่ ่ ่ นควำมรอบรู ้ จงร ้องทูลขอพระเจ ้ำเพือประทำนพระเมตตำคุ ณยิงใหญ่ ของพระองค ์ให ้แก่ท่ำนซึงเป็ ่ ้จริงในพระคำของพระองค ์ไม่มใี ครแปลควำมหมำยพระวจนะของพระเจ ้ำได ้นอกจำกพระผูท้ ร ทีแท ้ ่ งเป็ นแหล่งกำเนิ ดของพระวจนะนี เพรำะพระองค ์ตร ัสเองว่ำ“พระเจ ้ำจะทรงสังสอนพวกเขำทุ กคน” 105

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยอห ์น6:45จงอย่ำหวังสิงใดจำกผลกำรท ำงำนของท่ำนจำกควำมรู ้ของท่ำนเองจงวำงใจในพระอง ่ องนี ่ จำกค ้ ค ์แต่ผูเ้ ดียวและในกำรดลใจของพระวิญญำณของพระองค ์จงเชือเรื ำพูดของชำยคนหนึ่ ่ ่ ่ งทีเคยมี ประสบกำรณ์มำแล ้ว”Ibid.เล่มที3บทที 7 ่ เป็ ้ นบทเรียนทีมี ่ ควำมสำคัญยิงส ่ ำหร ับผูท้ สั เรืองนี ี่ มผัสได ้ว่ำพระเจ ้ำทรงเรียกให ้เขำเสนอสัจธรร ่ ำคัญสำหร ับยุคนี แก่ ้ ผูอ้ นสั ่ื จธรรมเหล่ำนีจะกระตุ ้ ่ นแ มทีส ้นซำตำนและสมุนผูร้ ักนิ ทำนลวงโลกทีมั ้ ้เป็ นศัตรูกบ ่ ่ ต่งขึนให ั เรำเรำต ้องกำรบำงสิงบำงอย่ ำงทีมำกกว่ ำกำลังทำงปัญญำและควำมรู ้ของมนุ ่ ษย ์ในกำรต่อสู ้กับอำนำจควำมชัว{GC132.2}{GCth17111.2} ่ ำยศัตรูใช ้ขนบธรรมเนี ยมและประเพณีหรือคำร ับรองและอำนำจของพระสันตะปำปำมำล่ เมือฝ่ ่ ้ ้วยพระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นนี่ เป็ นคำโต ้เถียงทีพวกเ ่ อลวงลูเธอร ์ก็เผชิญหน้ำกับสิงเหล่ ำนี ด ขำตอบไม่ได ้ดังนั้นทำสของลัทธินิยมยึดตำมตัวบทกฎเกณฑ ์และควำมงมงำยจึงประกำศก ้องตำม ่ ่ หำโลหิตของเขำเช่นเดียวกับทีชำวยิ วเคยร ้องเรียกพระโลหิตของพระคริสต ์มำแล ้วคนคลังไคล ้ชำ ่ อยให ้คนนอกรีตมีชวี ต วโรมันร ้องว่ำ“เขำเป็ นคนนอกรีตเป็ นกำรทรยศทีร่ ้ำยแรงต่อคริสตจักรทีปล่ ิ ่ ่ ่ อยูต ่ อ ่ ไปอีกหนึ่ งชัวโมงจงสร ้ำงตะแลงแกงแขวนเขำทันที”Ibid.เล่มที3บทที 9แต่ ลเู ธอร ์ไม่ได ้ตกเป็ ่ ้ นเหยือควำมรุ นแรงของคนเหล่ำนี พระเจ ้ำทรงมีงำนให ้เขำทำและส่งทูตสวรรค ์มำปกป้ องเขำอย่ำงไ ่ ้ร ับควำมกระจ่ำงอันลำค่ ้ ำจำกลูเธอร ์ต ้องตกเป็ นเป้ ำควำมเคียดแค ้นข รก็ตำมมีคนอีกมำกมำยทีได ่ นแก่สจั ธรรม{ องซำตำนและยอมพลีชพ ี ต่อควำมทุกข ์ทรมำนและควำมตำยอย่ำงอำจหำญเพือเห็ GC132.3}{GCth17111.3} ่ี สติปัญญำรอบคอบทั่วทังประเทศเยอรมนี ้ คำสอนของลูเธอร ์ดึงดูดควำมสนใจของผูท้ มี ลำแสงแ ห่งควำมกระจ่ำงส่องออกมำจำกคำเทศนำและผลงำนเขียนของเขำปลุกและส่องสว่ำงแก่คนนับพั ่ กอปรด ่ ่ ทธิถอื ระเบียบไร ้ชีวต ่ กจับคริสตจักรมำแล ้วอย่ นควำมเชือที ้วยชีวต ิ กำลังเข ้ำมำแทนทีลั ิ ทีดั ่ ให ้กับลัทธิโรมันอคติ ำงเนิ่ นนำนวันแล ้ววันเล่ำประชำชนกำลังสูญเสียควำมวำงใจอย่ำงงมงำยทีมี ่ ้ ่ เธอร ์ใช ้ทดสอบหลักคำสอนทุกอย่ำงและข ้ ทีขวำงกั นอยู ก ่ ำลังพังทลำยไปพระวจนะของพระเจ ้ำทีลู ่ ่ อนเข ้ำไปในหัวใจของประชำชนทั่วทุกแห่งหนเกิดกำร อโต ้แย ้งทุกเรืองเป็ นเหมือนดำบสองคมทีเฉื ่ วของควำมปรำรถนำทีจะก ่ ตืนตั ้ำวหน้ำทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณทุกแห่งหนเกิดควำมหิวกระหำยควำ ่ เคยปรำกฏมำนำนแสนนำนสำยตำของประชำชนทีเคยหั ่ มชอบธรรมอย่ำงทีไม่ นไปมองแต่พธิ ก ี รร ่ ำยโลกนั้นบัดนี ก ้ ำลังหันมำหำพระคริสต ์และองค ์ผูท้ รงถูกตรึงกำงเข มของมนุ ษย ์และผูไ้ กล่เกลียฝ่ ่ นด ้วยควำมสำนึ กต่อบำปและด ้วยควำมเชือ{GC133.1}{GCth17112.1} ่ ้ งปลุ ่ กควำมกลัวของผูท้ อยู ควำมสนใจทีแพร่ กระจำยอย่ำงกว ้ำงขวำงนี ยิ ี่ ใ่ นอำนำจของระบอบเ ่ ้ไปรำยงำนตัวทีกรุ ่ งโรมเพือให ่ ้กำรกับข ้อกล่ำวหำเรืองค ่ ำสอ ปปำซีเป็ นทวีคณ ู ลูเธอร ์ได ้ร ับคำสังให ่ ท ้ ำให ้เพือนๆของเขำวิ ่ ่ นนอกรีตคำสังนี ตกกังวลเป็ นอย่ำงยิงพวกเขำทรำบดี อย่ำงเต็มอกถึงภัยอัน 106

อำนำจสัมบูรณ์

่ กคำมตัวเขำในเมืองทีเลวทรำมนั ่ ้นซึงเมำมำยด ่ ่ ตรำยทีจะคุ ้วยโลหิตของผูท้ ยอมพลี ี่ ชพ ี เพือพระเย ่ ซูมำแล ้วพวกเขำไม่เห็นด ้วยกับกำรเดินทำงไปกรุงโรมของลูเธอร ์และยืนขอให ้เขำร ับกำรตรวจสอ ่ บทีประเทศเยอรมนี {GC133.2}{GCth17112.2} ่ ดคำขอก็ประสบผลสำเร็จและมีกำรแต่งตังผู ้ แ้ ทนทำงกฎหมำยของพระสันตะปำปำเพือม ่ ในทีสุ ้ ่ พระสั ่ ้ เธอร ์ถูกระบุวำ่ เป็ นคนนอกรีตแล ้วผู ้ ำฟังคดีนีในค ำสังที นตะปำปำทรงให ้ไว ้กับผู ้แทนท่ำนนี ลู ่ ้“ฟ้ องและบังคับโดยไม่รอช ้ำ”หำกลูเธอร ์ยังคงไม่ยอมอ่อนข ้อและยั แทนของพระสันตะปำปำจึงสังให งยืนกรำนต่อไปและผู ้แทนไม่อำจจับตัวเขำได ้ผู ้แทนมีอำนำจ“เนรเทศเขำในทุกภำคของประเทศเ ่ ยอรมนี กำจัดสำปแช่งและบัพพำชนี ยกรรม[กรรมทีสงฆ ์ทำแก่ภก ิ ษุทจะพึ ี่ งขับไล่ออกจำกศำสนำ] ่ ยวข ่ ่ ่ ทุกคนทีเกี ้องกับเขำ”Ibid.เล่มที4บทที 2 ้ อจั ่ ดกำรถอนรำกกำรแพร่กระจำยของกลุม ้ ่ ้ นอกจำกนี เพื ่ นอกรีตนี พระสั นตะปำปำยังทรงสังให ผูแ้ ทนของพระองค ์บัพพำชนี ยกรรมทุกคนนอกจำกจักรพรรดิไม่วำ่ จะมีตำแหน่ งใดในคริสตจักรห ่ รือตำแหน่ งกำรปกครองทีละเลยกำรจั บกุมลูเธอร ์และผูต้ ด ิ ตำมของเขำและส่งมอบตัวพวกเขำให ้กั ่ บโรมเพือกำรแก ้แค ้นได ้อย่ำงสำสมใจ{GC133.3}{GCth17112.3} ้ พฤติกรรมนี แสดงถึ งวิญญำณอันแท ้จริงของหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีคำสัง่ ้ ทังฉบั บไม่ปรำกฏร่องรอยของหลักกำรของคริสเตียนหรือแม้แต่ควำมยุตธิ รรมของคนทั่วไปลูเธอร ์ ่ อยูห ่ ่ำงจำกโรมเป็ นระยะทำงไกลมำกเขำไม่มโี อกำสทีจะอธิ บำยหรือปกป้ องจุดยืนของเขำแต่ถงึ กร ่ กำรพิจำรณำคดีของเขำเขำก็ถก ะนั้นก่อนทีจะมี ู สรุปว่ำเป็ นคนนอกรีตเสียแล ้วและในวันเดียวกัน ่ ่ งหมดนี ้ ้ นั้นเขำก็ถก ู เคียวเข็ ญถูกกล่ำวโทษถูกพิพำกษำและถูกตัดสินลงโทษและเรืองทั กระท ำโดย ่ งตนเองขึ ้ ้ ่ รู ้พลังในคริ ้ คุณพ่อศักดิสิ์ ทธิที์ ตั นมำเป็ นผูม้ อ ี ำนำจสูงสุดทีไม่ สตจักรหรือในกำรปกครอง {GC134.1}{GCth17112.4} ้ งลู ่ เธอร ์ต ้องกำรควำมเห็นใจและคำแนะนำของมิตรแท ้พระเจ ้ำทรงจัดส่งเมลังค ์ธ ในช่วงเวลำนี ซึ ่ อน[Melanchthon]ไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กเขำมีอำยุนอ้ ยมีก ิรยิ ำสงบเสงียมและสุ ภำพถ่อมตนกำ ่ ่ ้ำงขวำงและควำมคล่องแคล่วในวำทะรว รพินิจพิเครำะห ์ทีรอบคอบของเมลั งค ์ธอนควำมรอบรู ้ทีกว ้ ์ ่ อตรงได ่ ่ ่ มทังควำมบริ สท ุ ธิและอุ ปนิ สยั ทีซื ้ชนะใจควำมเลือมใสและควำมชื นชมของคนอย่ ำงกว ้ำงข ่ วำงควำมสำมำรถอันปรำดเปรืองของเขำก็ ไม่แพ ้อำรมณ์อน ั สุขม ุ ของเขำไม่นำนเขำกลำยเป็ นสำ ่ อสั ่ ตย ์ของข่ำวประเสริฐและเป็ นมิตรทีลู ่ เธอร ์วำงใจมำกทีสุ ่ ดและเป็ นผูส้ นับสนุ นอันลำค่ ้ ำคว วกทีซื ่ เสริ ่ มกำลังให ้แก่ควำมกล ้ำหำญ ำมสุภำพควำมระมัดระวังและควำมละเอียดของเขำกลำยเป็ นสิงที และพลังของลูเธอร ์กำรเข ้ำร่วมทำงำนด ้วยกันของพวกเขำส่งเสริมควำมเข ้มแข็งให ้กับงำนของกำ ่ งใหญ่ ่ รปฏิรป ู ศำสนำและเป็ นแหล่งกำลังใจทียิ แก่ลเู ธอร ์{GC134.2}{GCth17113.1}

107

อำนำจสัมบูรณ์

่ จำรณำคดีและนักปฏิรป ้ งออกเดินทำงด ้วยเท ้ำมุ่ง เมืองออกซ ์บูร ์กถูกกำหนดให ้เป็ นทีพิ ู ท่ำนนี จึ ่ ่ นควำมน่ ำกลัวรุนแรงรอคอยเขำอยูต หน้ำไปทีนั ่ ลอดเวลำคำขู่อย่ำงเปิ ดเผยว่ำเขำจะถูกจับกุมและ ้ ลอบฆ่ำในระหว่ำงทำงและมิตรสหำยทังหลำยต่ ำงขอให ้เขำอย่ำออกเดินทำงแม้กระทั่งยังขอร ้องเข ่ ่ี ำให ้ออกไปจำกเมืองวิตเทนเบิร ์กสักระยะหนึ่ งและเข ้ำไปหำทีหลบซ่ อนปลอดภัยกับผูท้ จะปกป้ องเ ้ ำทีที ่ พระเจ ่ ขำด ้วยควำมยินดีแต่เขำไม่ยอมทิงหน้ ้ำทรงจัดวำงไว ้ให ้เขำเขำต ้องร ักษำสัจธรรมไว ้อย่ ่ ตย ์ต่อไปแม้ต ้องทนกับปัญหำและควำมลำบำกอย่ำงใหญ่หลวงคำพูดทีเขำให ่ ำงซือสั ้ไว ้คือ“ข ้ำพเจ ้ ่ี อสู ้และดินรนแต่ ้ ่ มมำกขึ ่ ้ ำไรควำมสุขของ ำเป็ นเหมือนเยเรมีย ์เป็ นผูท้ ต่ คำขู่ของพวกเขำยิงเพิ นเท่ ่ นเท่ ้ ำนั้น.....พวกเขำทำลำยเกียรติยศและชือเสี ่ ยงของข ้ำพเจ ้ำไปแล ้วมีอ ข ้ำพเจ ้ำก็จะทวีมำกยิงขึ ่ ยวทีคงเหลื ่ ่ ำสมเพชของข ้ำพเจ ้ำให ้พวกเขำเอำไปเลยพวกเขำ ยูเ่ พียงสิงเดี ออยูน ่ ่ ันคือร่ำงกำยทีน่ ้ ่ี วโมงแต่ ่ จะทำให ้ชีวต ิ ของข ้ำพเจ ้ำสันลงไปไม่ กชั สำหร ับจิตวิญญำณของข ้ำพเจ ้ำแล ้วพวกเขำเอำ ่ี ไปไม่ได ้ผูท้ ปรำรถนำจะประกำศพระวจนะของพระคริ สต ์แก่โลกจะต ้องคำดว่ำควำมตำยจะมำเยือ ่ ่ นได ้ในทุกขณะ”Ibid.เล่มที4บทที 4{GC134.3}{GCth17113.2} ่ เธอร ์เดินทำงมำถึงเมืองออกซ ์บูร ์กทำให ้ผูแ้ ทนกฎหมำยของระบอบเปปำซีพงึ พอใจเ ข่ำวเรืองลู ่ กควำมสนใจของคนทังโลกนั ้ ้นบัดนี ตกอยู ้ ป็ นล ้นพ ้นดูประหนึ่ งว่ำคนนอกรีตทีปลุ ใ่ นอำนำจของโร ้ั มแล ้วและผู ้แทนระบอบเปปำซีตงใจอย่ ำงแน่ วแน่ วำ่ จะไม่ปล่อยเขำให ้หลุดไปนักปฏิรป ู ทำพลำดไป ่ ได ้ขอใบสังกำรคุ ่ ้ ทีไม่ ้มครองควำมปลอดภัยให ้แก่ตนเองมิตรสหำยทังหลำยของเขำต่ ำงกำชับเขำ ่ และพวกเขำร่ ้ ว่ำอย่ำไปปรำกฏตัวต่อหน้ำผูแ้ ทนของระบอบเปปำซีหำกไม่ได ้ใบสังนี วมกันลงแรงที่ ้ ตของระบอบเปปำซีตงใจไว ้ั จะขอจักรพรรดิให ้ตรำใบคุ ้มครองนี ทู ้แล ้วว่ำหำกทำได ้จะบังคับให ้ลูเธอ ่ อหำกทำไม่สำเร็จจะบังคับย ้ำยเขำไปกรุงโรมเพือร ่ ับจุบจบเช่นเดียวกับฮัสและเ ร ์ถอนควำมเชือหรื ้ จอโรมีด ้วยเหตุนีโดยผ่ ำนทำงผูแ้ ทนของตนเขำลงแรงโน้มน้ำวให ้ลูเธอร ์ไปปรำกฏตัวโดยปรำศจำก ่ นั ้ กปฏิรป ใบคุ ้มครองควำมปลอดภัยให ้วำงใจในควำมเมตตำของเขำเรืองนี ู ไม่ยอมทำตำมอย่ำงแข็ งขันจนกระทั่งเขำได ้ใบคุ ้มครองของจักรพรรดิแล ้วเขำจึงไปปรำกฏตัวต่อหน้ำทูตของผูน้ ำระบอบเ ปปำซี{GC135.1}{GCth17113.3} ่ ำตำมนโยบำยผูแ้ ทนของเหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันตัดสินใจทีจะพยำยำมเอำชนะลู ่ เพือท เธอร ์ด ้วย กำรแสดงควำมสุภำพอ่อนโยนในกำรสัมภำษณ์ของผู ้แทนพระสันตะปำปำนั้นเขำแสดงออกถึงคว ่ื ้อเรียกร ้องให ้ลูเธอร ์ยอมจำนนต่ออำนำจของคริสตจักรโดยปริยำยแ ำมเป็ นมิตรเป็ นอย่ำงดีแต่ยนข ่ ่ ละยอมในทุกเรืองโดยไม่ มข ี ้อโต ้แย ้งหรือควำมสงสัยเขำไม่ได ้ประเมินอุปนิสยั ของชำยทีเขำก ำลังต่ อกรด ้วยอย่ำงถูกต ้องในคำตอบของลูเธอร ์เขำอธิบำยถึงควำมเคำรพต่อคริสตจักรควำมปรำรถน ่ จธรรมควำมพร ้อมของเขำทีจะตอบเรื ่ ่ งหมดที ้ ่ ดแย ้งกับเรืองที ่ เขำสอนและยิ ่ ำของเขำเพือสั องทั ขั น ้ ำบำงแห่งตัดสินแต่ในเวลำเดียวกันเขำประท้วงแนวทำ ดีมอบคำสอนของเขำให ้มหำวิทยำลัยชันน

108

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำหนดให ้เขำถอนควำมเชือของเขำโดยไม่ ่ งของพระคำร ์ดินัลทีก ได ้พิสจู น์เสียก่อนว่ำเขำผิดจริง{G C135.2}{GCth17114.1} ่ ่ ้ถอนควำมเชือเสี ่ ย”นักปฏิรป คำตอบสนองเดียวทีเขำได ้ร ับคือ“ถอนควำมเชือให ู ศำสนำคนนี แ้ ้ สดงให ้เห็นว่ำจุดยืนของเขำนั้นมีพระคัมภีร ์สนับสนุ นและยืนกรำนอย่ำงแข็งขันว่ำเขำจะไม่ละทิงสั จธรรมผูแ้ ทนของระบอบเปปำซีตอบคำโต ้แย ้งของลูเธอร ์ไม่ได ้จึงประโคมคำตำหนิ คำถำกถำงเสีย ่ ดสีและคำยกยอทีแทรกด ้วยข ้อควำมจำกธรรมเนี ยมประเพณีและคำกล่ำวของบรรพบุรษ ุ โหมกระ ่ นว่ำกำรประชุมคงจะดำเนิ นต่อไปเช่นนี แ้ หน่ ำลงใส่เขำทำให ้นักปฏิรป ู ศำสนำไม่มโี อกำสพูดเมือเห็ ่ ดด ้วยควำมไม่เต็มใจลูเธอร ์ได ้ร ับอนุ ญำตให ้นำเสนอคำตอบด ้วยลำยลักษณ์อก ละไม่เกิดผลในทีสุ ั ษร{GC136.1}{GCth17114.2} ่ ยนถึงเพือนคนหนึ ่ ่ งว่ำ“ด ้วยกำรทำเช่นนี ผู ้ ถ้ ก ่ บได ้ประโยชน์ถ ึ เขำกล่ำวในจดหมำยทีเขี ู กดขีกลั ่ เขี ่ ยนไว ้นั้นอำจถูกยืนไปให ่ ่ งสองต่อประกำรแรกสิงที ้ผูอ้ นพิ ื่ จำรณำและประกำรทีสองเขำมี โอกำส ่ กว่ำทีจะจั ่ ดกำรกับควำมหวำดหวันมำกกว่ ่ ่ มี ่ อำนำจเด็ดขำดยโสและ ทีดี ำกับจิตสำนึ กของผูก้ ดขีที ่ึ พูดจำพล่ำมไม่เป็ นภำษำผูซ ้ งหำกเป็ นได ้จะเอำชนะด ้วยภำษำข่มขู่บงั คับของตนเอง”Martyn,Th eLifeandTimesofLutherหน้ำ271,272{GC136.2}{GCth17114.3} ้ั อมำลูเธอร ์นำเสนอคำอธิบำยทัศนะของเขำทีชัดเจนรวบร ่ ในกำรสอบสวนครงต่ ัดและหนักแน่ น ่ ้วยข ้ออ ้ำงจำกพระคัมภีร ์หลังจำกทีลู ่ เธอร ์อ่ำนเสียงดังจบลงเขำก็ยนเอกสำ สนับสนุ นอย่ำงเต็มทีด ื่ ่ บั มำโยนไว ้ข ้ำงตัวด ้วยอำกำรดูหมินเหยี ่ รนั้นให ้พระคำร ์ดินัลซึงร ยดหยำมและประกำศว่ำล ้วนเป็ น ่ ้สำระและเป็ นข ้ออ ้ำงทีไร ่ ้เหตุผลลูเธอร ์ฉุ นจัดตอนนี เขำเผชิ ้ คำพูดทีไร ญหน้ำกับพระรำชำคณะทีย่ ้ โสคนนี บนจุ ดยืนของท่ำนเอง—นั่นคือธรรมเนี ยมและคำสอนของคริสตจักร และได ้ล ้มล ้ำงข ้ออ ้ำงของพระรำชำคณะลงอย่ำงเด็ดขำด{GC136.3}{GCth17114.4} ่ เมือพระรำชำคณะเห็ นว่ำตนเองไม่อำจโต ้คำอธิบำยอย่ำงมีเหตุและผลของลูเธอร ์ได ้ท่ำนก็ควบ ่ ำ“ถอนคำพูดเสียมิฉะนั้นเรำจะส่งเจ ้ำไปกรุงโรมให ้ไปรำยงำนตัวต่อ คุมตัวเองไม่อยูแ่ ละตะโกนลันว่ ่ งตังไว ้ ้เพือจั ่ ดกำรกับอุดมกำรณ์ของเจ ้ำเรำจะบัพพำชนี ยกรรมเจ ้ำและพ หน้ำคณะผูพ ้ พ ิ ำกษำทีแต่ ้ ่ บสนุ นเจ ้ำไม่วำ่ จะเป็ นเวลำใดก็ตำมและจะขับไล่พวกเขำอ รรคพวกทังหมดของเจ ้ำและทุกคนทีสนั ่ ดท่ำนประกำศด ้วยนำเสี ้ ยงโอหังและโกรธว่ำ“ถอนคำพูดเสียหำกไม่ถอนก็ อกจำกโบสถ ์”และในทีสุ ่ ่ อย่ำได ้กลับมำอีก”D’Aubigné,Londoned.เล่มที4บทที 8{GC136.4}{GCth17115.1} ่ ่ นทันทีกำรทำเช่นนี ประกำศอย่ ้ นักปฏิรป ู ศำสนำพร ้อมด ้วยมิตรสหำยของเขำรีบออกไปจำกทีนั ่ ้ ำนเคยนึ กชมตนเอง ำงชัดเจนว่ำเขำจะไม่ถอนคำพูดพระคำร ์ดินัลไม่คำดคิดว่ำจะเกิดเรืองเช่ นนี ท่ ้ ำนถูกทิงให ้ ้อยูต ว่ำจะสำมำรถใช ้ควำมรุนแรงข่มขู่ลเู ธอร ์ให ้ยอมจำนนได ้บัดนี ท่ ่ ำมลำพังกับผูส้ นับ 109

อำนำจสัมบูรณ์

่ สนุ นท่ำนมองหน้ำแต่ละคนด ้วยควำมเสียใจอย่ำงแสนสำหัสทีแผนกำรล ้มเหลวอย่ำงไม่คำดฝัน{G C137.1}{GCth17115.2} ้ั มิ ้ ได ้ไร ้ผลฝูงชนขนำดใหญ่ทติ ควำมพยำยำมของลูเธอร ์ในเหตุกำรณ์ครงนี ี่ ดตำมเหตุกำรณ์ใ นวันนั้นมีโอกำสเปรียบเทียบชำยสองคนและตัดสินด ้วยตนเองถึงสภำพจิตวิญญำณของแต่ละคน ่ ้ ดแข็งและควำมจริงของจุดยืนของพวกเขำช่ำงแตกต่ำงมำกเพียงไรนักปฏิ ทีแสดงออกมำรวมทั งจุ ่ ยบง่ำยถ่อมตนมั่นคงยืนหยัดด ้วยพระกำลังของพระเจ ้ำมีควำมจริงอยูก รูปมีลก ั ษณะทีเรี ่ บั ตัวส่วน ่ ผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำถือว่ำตนเองสำคัญหยิงยโสโอหั งและไร ้เหตุผลไม่มข ี ้อโต ้แย ้งอ ้ำงอิงแม้ส ั ่ ้จำกพระคัมภีร ์แต่ถงึ กระนั้นก็ยงั ร ้องลันว่ ่ ำ“จงถอนคำพูดหรือจะให ้นำตัวส่งไปลงโทษทีกรุ ่ กข ้อทีได งโรม”{GC137.2}{GCth17115.3} แม้วำ่ ลูเธอร ์ได ้ร ับกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยแล ้วก็ตำมเหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันก็ยงั วำงแผนทีจ่ ้ อจะไม่เกิดประโยชน์เข ะบุกจับและนำเขำเข ้ำคุกให ้ได ้มิตรสหำยของเขำแนะว่ำหำกอยูใ่ นเมืองนี ต่ ้ ้อย่ำงเข ้มงวดก่อนฟ้ ำสำงบน ำควรกลับไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กอย่ำงไม่รอช ้ำและให ้ปกปิ ดแผนนี ไว ่ ้ำพนักงำนปกครองจัดหำมำให ้เดินทำงออกจำกเมื หลังม้ำเขำพร ้อมกับผูน้ ำทำงเพียงคนเดียวทีเจ องออกซ ์บูร ์กด ้วยข ้อเตือนห ้ำมต่ำงๆลูเธอร ์เดินทำงอย่ำงลับๆฝ่ ำควำมมืดและถนนอันเงียบสงัดขอ ่ี นตั ่ วอยูแ่ ละโหดเหียมก ้ ่ ยมไว ้สำหร ับ งเมืองศัตรูทตื ำลังวำงแผนทำลำยเขำเขำจะหนี พ ้นกับดักทีเตรี ่ ำเป็ นห่วงและต ้องอธิษฐำนอย่ำงแรงกล ้ำเขำมำถึงประตูเล็กบำนหนึ่ งข เขำหรือไม่เป็ นช่วงเวลำทีน่ องกำแพงเมืองประตูเปิ ดไว ้สำหรับเขำเขำพร ้อมด ้วยคนนำทำงเดินผ่ำนประตูไปโดยไม่มอ ี ป ุ สรรคใ ่ี ่ แ้ ทนของพระสั ดๆทันทีทออกนอกเมื องอย่ำงปลอดภัยผูห้ ลบหนีทงสองเร่ ั้ งกำรเดินทำงและก่อนทีผู ่ ่ ้ นตะปำปำจะทรำบเรืองกำรหลบหนี ของลูเธอร ์เขำก็อยูไ่ กลเกินผูก้ ดขีจะเอื อมมื อไปถึงซำตำนและ ่ ่ ่ ผูแ้ ทนของมันพ่ำยแพ ้ผู ้ทีพวกเขำคิ ดว่ำอยูใ่ นกำมือของพวกเขำนั้นหนี ไปเสียแล ้วดังนกที รอดพ ้น จำกกับดักของนำยพรำน{GC137.3}{GCth17115.4} ่ ้แทนของพระสันตะปำปำทรำบข่ำวกำรหลบหนี ของลูเธอร ์ท่ำนรู ้สึกแปลกใจและโกรธแค ้ เมือผู ่ ำนเคยคำดหวังว่ำจะได ้ร ับเกียรติยงใหญ่ นเป็ นอย่ำงยิงท่ ิ่ สำหร ับปัญญำและควำมแน่ วแน่ ในกำรจัด กำรกับผูก้ อ ่ กวนของคริสตจักรได ้แต่กลับพลำดหวังไปแล ้วท่ำนบรรยำยควำมโกรธเคืองในจดหมำ ่ ยนถึงเจ ้ำชำยเฟรเดอริคผูท้ รงเป็ นอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี โดยประณำมลูเธอร ์อย่ำงขมขืนแ ่ ยทีเขี ่ ำขำดว่ำเจ ้ำชำยเฟรเดอริคจะต ้องส่งตัวนักปฏิรป ละยืนค ู ไปยังกรุงโรมหรือต ้องอเปหิลเู ธอร ์ออกไป จำกเมืองแซกโซนี{GC138.1}{GCth17115.5} ่ นกำรปกป้ องตนเองลูเธอร ์เรียกร ้องให ้ผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำหรือองค ์พระสันตะปำป เพือเป็ ่ ำงจำกพระคัมภีร ์และเขำปฏิญำณตนอย่ำงจริงจังทีสุ ่ ำเองแสดงให ้เขำเห็นข ้อผิดพลำดของเขำทีต่ ่ ้ ำสอนของเขำหำกสำมำรถแสดงให ้เห็นว่ำขัดแย ้งกับพระวจนะของพระเจ ้ำและเขำขอ ดทีจะละทิ งค 110

อำนำจสัมบูรณ์

่ นว่ำตนเองสมควรได ้ร ับกำรทรมำนในอุดมกำรณ์ทศั ์ นนี {GC138.2}{ ้ บคุณพระเจ ้ำทีเห็ ี่ กดิสิ์ ทธิเช่ GCth17115.6} ่ ำสอนของนักปฏิรป ในเวลำนั้นอิเล็กเตอร ์ยังทรงมีควำมรู ้เรืองค ู เพียงเล็กน้อยแต่พระองค ์ทรงปร ้ ่ ะทับใจอย่ำงสุดซึงใจกั บคำพูดทีตรงไปตรงมำหนั กแน่ นและชัดเจนของลูเธอร ์และเจ ้ำชำยเฟรเดอริ ่ นเคียงข ้ำงปกป้ องเขำจนกว่ำจะพิสจู น์วำ่ นักปฏิรป คทรงตัดสินใจทีจะยื ู นั้นอยูฝ ่ ่ ำยผิดพระองค ์ทรง ่ ตอบคำสังของผู แ้ ทนพระสันตะปำปำด ้วยกำรเขียนว่ำ“เนื่ องจำกดร…มำร ์ตินรำยงำนตัวต่อท่ำนทีเ่ ่ งพอใจสำหร ับท่ำนพวกเรำไม่คำดว่ำท่ำนจะพยำยำมบังคับให ้เขำ มืองออกซ ์บูร ์กแล ้วน่ ำจะเป็ นทีพึ ่ งไม่ได ้ทำให ้มั่นใจว่ำเขำผิดไม่มค ่ ถอนคำพูดโดยทียั ี นมีกำรศึกษำสักคนในละแวกของพวกเรำทีมำ แจ ้งให ้ข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำหลักคำสอนของมำร ์ตินนั้นขำดจริยธรรมต่อต ้ำนคริสเตียนหรือนอกรีต’น ้ ้ำชำยยังทรงปฏิเสธทีจะส่ ่ งเขำไปกรุงโรมหรือขับเขำออกไปจำกร ัฐกำรปกครองของพร อกจำกนี เจ ่ ่ ะองค ์”D’Aubignéเล่มที4บทที 10{GC138.3}{GCth17116.1} ่ อิเล็กเตอร ์ทรงมองเห็นว่ำศีลธรรมของสังคมโดยทั่วไปเสือมลงมำนำนแล ้วจำเป็ นต ้องมีกำรปฏิรู ้ ่ ปอย่ำงมำกมำยกำรจัดกำรอย่ำงสลับซ ับซ ้อนและสินเปลื องเพือควบคุ มและลงโทษอำชญำกรรมเป็ ่ ไร ่ ้ควำมจำเป็ นหำกมนุ ษย ์เพียงแต่ยอมร ับและเชือฟั ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำและคำสังของจิ ่ นสิงที ่ ้ร ับควำมกระจ่ำงแล ้วพระองค ์ทรงเห็นว่ำลูเธอร ์กำลังทำงำนเพือบรรลุ ่ ้ ตสำนึ กทีได ถงึ เป้ ำหมำยนี แล ่ ่ ้สึกถึงผลกระทบในเรืองนี ่ {GC138.4}{GCth17116.2} ้ ะทรงแอบดีใจทีในคริ สตจักรเริมรู ่ นศำสตรำจำรย ์ค พระองค ์ยังทรงมองเห็นว่ำลูเธอร ์ประสบควำมสำเร็จอย่ำงโดดเด่นในฐำนะทีเป็ ้ นักปฏิรป ่ นหนึ่ งของมหำวิทยำลัยเวลำผ่ำนไปเพียงปี เดียวตังแต่ ู ติดบทควำมของเขำทีโบสถ ์ประจำ ่ นทำงมำแสวงบุญทีโบสถ ่ ้ ปรำสำทจำนวนคนทีเดิ ์ในเทศกำลนักบุญทังหลำยลดลงไปอย่ ำงมำกทำ ้ ้ ่ งเข ้ำมำแทนทีพวกเขำมำยั ่ ให ้โรมขำดทังคนเข ้ำร่วมนมัสกำรและเงินถวำยแต่มค ี นอีกชนชันหนึ งเ ่ ชำวัตถุของขลังแต่ในฐำนะนักเรียนเพือเข ่ ้ำมำศึ มืองวิตเทนเบิร ์กไม่ใช่ในฐำนะนักแสวงบุญเพือบู กษำในโรงเรียนของเมืองผลงำนเขียนของลูเธอร ์จุดประกำยไปทั่วทุกแห่งหนให ้เกิดควำมสนใจในพ ้ ระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิขึ์ นมำใหม่ และไม่ใช่เฉพำะในทุกภำคของประเทศเยอรมนี เท่ำนั้นแต่มำจำกดินแ ่ ่ นทำงมำเห็นเมืองวิ ดนห่ำงไกลอืนๆด ้วยนักศึกษำพำกันมำยังมหำวิทยำลัยเยำวชนคนหนุ่ มเมือเดิ ้ั ้ ตเทนเบิร ์กเป็ นครงแรกจะ“ชู มอ ื ขึนไปยั งท ้องฟ้ ำและสรรเสริญพระเจ ้ำผูท้ รงทำให ้ควำมกระจ่ำงแห่ง ้ อนเช่นได ้ส่องออกมำจำกศิโยนในสมัยโบรำณและแผ่ขยำยจำ สัจธรรมส่องออกมำจำกเมืองนี เหมื ่ ่ นไปยังทีสุ ่ ดปลำยของประเทศห่ำงไกล”Ibid.เล่มที4บทที ่ ่ กทีนั 10{GC139.1}{GCth17116.3} ่ ในเวลำนั้นลูเธอร ์ไม่เห็นด ้วยแต่เพียงบำงส่วนของคำสอนผิดๆของลัทธิโรมันแต่เมือเขำเปรี ยบ ่ เทียบข ้อเขียนศักดิสิ์ ทธิกั์ บคำสังและธรรมนู ญของระบอบเปปำซีเขำตกใจและแปลกใจอย่ำงมำกเ ่ ขำบันทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำกำลังอ่ำนคำสังของพระสั นตะปำปำและ......ข ้ำพเจ ้ำไม่ทรำบว่ำพระสันตะ 111

อำนำจสัมบูรณ์

ปำปำเองเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จหรือเป็ นอัครทูตของพระองค ์กันแน่ แบบอย่ำงของพระคริสต ์ถูกบิ ้ ่ ่ ดเบือนไปจำกควำมจริงอย่ำงมำกและถูกตรึงไว ้ในบรรดำพระสันตะปำปำเหล่ำนี ”Ibid.เล่ มที5บทที ่ 1อย่ำงไรก็ตำมในเวลำนั้นลูเธอร ์ก็ยงั เป็ นผูส้ นับสนุ นคริสตจักรโรมันและไม่เคยคิดทีจะแยกตั วออก จำกควำมสัมพันธ ์ของเธอ{GC139.2}{GCth17117.1} ผลงำนเขียนของนักปฏิรป ู ศำสนำและหลักคำสอนของเขำขยำยไปยังทุกประเทศของอำณำจัก ้ กระจำยไปยังประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์และประเทศฮอลลันดำงำนเขียนเป็ นเ รคริสเตียนผลงำนนี แผ่ ่ั ่ ล่มกระจำยไปถึงประเทศฝรงเศสและประเทศสเปนประเทศอั งกฤษต ้อนร ับคำสอนของเขำดังพระวจ ่ นะแห่งชีวต ิ สัจธรรมแผ่ขยำยไปยังประเทศเบลเยียมและประเทศอิตำลีด ้วยคนเป็ นพันตืนจำกควำม ่ มเหมือนตำยมำสูค ่ ่ เซืองซึ ่ วำมชืนชมยิ นดีและควำมหวังของชีวต ิ แห่งควำมเชือ{GC139.3}{GCth 17117.2} ่ ำให ้โรมฉุ นเฉี ยวผูค้ ด ้ กำรโจมตีของลูเธอร ์ยิงท ั ค ้ำนเขำอย่ำงบ ้ำระห่ำบำงคนรวมทังบรรดำดุ ษฎี ้ ่ ำนักบวชทรยศผูน้ ี ได ้ ้จะเป็ บัณฑิตในมหำวิทยำลัยคำทอลิกทังหลำยต่ ำงพำกันประกำศว่ำผูใ้ ดทีฆ่ ่ ้บำปวันหนึ่ งมีคนแปลกหน้ำคนหนึ่ งซ่อนปื นสันไว ้ ้ใต ้เสือคลุ ้ นคนทีไร มเดินเข ้ำมำหำนักปฏิรป ู ศำส นำและถำมว่ำทำไมจึงเดินอยูต ่ ำมลำพังลูเธอร ์ตอบเขำว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำอยูใ่ นพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำพระ ่ ่ อคนแ ่ องค ์ทรงเป็ นกำลังและโล่ของข ้ำพเจ ้ำมนุ ษย ์จะทำอะไรข ้ำพเจ ้ำได ้เล่ำ”Ibid.เล่มที6บทที 2เมื ่ ่ ่ นเหมือนเห็นทูตสวรรค ์ของ ปลกหน้ำได ้ยินเช่นนั้นสีหน้ำของเขำซีดลงทันทีและวิงออกไปจำกที นั ่ี ่ น{GC140.1}{GCth17117.3} พระเจ ้ำอยูท ่ นั ่ ำลำยลูเธอร ์แต่พระเจ ้ำทรงเป็ นผู ้ต่อสู ้ปกป้ องแทนเขำคำสอนของเขำมีให ้ฟังทุ โรมมุ่งมั่นทีจะท ่ กที“ในกระท่ อมและในคอนแวนต ์....ในปรำสำทของผูด้ ใี นมหำวิทยำลัยและในพระรำชวังของพระ ้ ้ ่ อสนั ่ ่ รำชำ”และขุนนำงทังหลำยก ำลังลุกขึนในทุ กทีเพื บสนุ นควำมพยำยำมของเขำIbid.เล่มที6บ ่ ทที2{GC140.2}{GCth17117.4} ้ เธอร ์อ่ำนผลงำนของฮัสและพบควำมจริงยิงใหญ่ ่ ่ ในช่วงเวลำนี ลู ในเรืองกำรท ำให ้ชอบธรรมโดย ่ งเป็ ่ นเรืองที ่ เขำก ่ ่ ดถือและสอนเป็ นคำสอนตรงกับทีนั ่ กปฏิรป ควำมเชือซึ ำลังพำกเพียรเพือยึ ู ชำวโ ้ ดถือไว ้ก่อนแล ้วลูเธอร ์กล่ำวว่ำ“พวกเรำรวมทังเปำโลออกั ้ บฮีเมียนผูน้ ี ยึ สตินและตัวข ้ำพเจ ้ำล ้วนเ ้ ำงแน่ น ป็ นชำวฮัสนิ ยมมำตลอดโดยไม่รู ้ตัว”ลูเธอร ์กล่ำวต่อไปว่ำ“พระเจ ้ำจะเสด็จมำเยือนโลกนี อย่ ่ แก่ ้ ชำวโลกเมือหนึ ่ ่ งศตวรรษทีแล ่ ้วและถูกเผำสังเวยไป”Wylieเล่มที6บท ่ อนเพรำะมีผูเ้ ทศนำเรืองนี ่ ที1{GC140.3}{GCth17118.1} ในคำอุทธรณ์ทเขี ี่ ยนไปถึงจักรพรรดิและขุนนำงของประเทศเยอรมนี ในนำมของกำรปฏิรป ู ศำ ่ ่ ำสะพรึงกลัวเพียงไรทีมองดู ่ สนำคริสต ์นั้นลูเธอร ์เขียนถึงเรืองของพระสั นตะปำปำว่ำ“เป็ นเรืองน่ มนุ ่ ่ มจี ก ษย ์คนนั้นอุปโลกน์ตวั เองให ้เป็ นผู ้แทนของพระคริสต ์แสดงควำมยิงใหญ่ ตระกำรตำทีไม่ ั รพรร 112

อำนำจสัมบูรณ์

้ ลก ดิองค ์ใดจะเสมอเหมือนบุคคลท่ำนนี มี ั ษณะเหมือนพระเยซูผูย้ ำกจนหรือเปโตรผู ้ถ่อมตนหรือไ ม่พวกเขำพูดกันว่ำเขำเป็ นเจ ้ำนำยของโลกแต่พระคริสต ์ผูท้ บุ ี่ คคลท่ำนนีอ้ ้ำงว่ำเป็ นตัวแทนของพ ระองค ์ตรัสว่ำ“รำชอำนำจของเรำไม่ได ้เป็ นของโลก”ยอห ์น18:36อำณำบริเวณกำรปกครองของ ผูแ้ ทนพระคริสต ์จะครอบคลุมเกินกว่ำอำณำเขตของเจ ้ำนำยผูท้ รงเป็ นหัวหน้ำของเขำรึ”D’Aubi ่ ่ gnéเล่มที6บทที 3{GC140.4}{GCth17118.2} ่ ำมหำวิทยำลัยต่ำงๆ เขำเขียนถึงมหำวิทยำลัยต่ำงๆไว ้เช่นนี ว่้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำหวำดกลัวเป็ นอย่ำงยิงว่ ่ จะกลำยเป็ นประตูทำงเข ้ำของนรกนอกเสียจำกว่ำพวกเขำจะพำกเพียรเพืออธิ บำยและจำรึกพระ ์ ้ในหัวใจของเยำวชนข ้ำพเจ ้ำไม่ขอแนะนำให ้ผู ้ใดเอำบุตรของตนไปอยูใ่ นทีๆพร ่ คัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิไว ่ ษย ์ไม่ใส่ใจในพระวจนะของพระเจ ้ำตลอดเวล ะคัมภีร ์ไม่ใช่เป็ นผูป้ กครองหลักสถำบันทุกแห่งทีมนุ ่ ้ำเลวทรำม”Ibid.เล่มที6บทที ่ ่ ำจะตกต่ำไปสูค ่ วำมชัวช 3{GC140.5}{GCth17118.3} ้ คำอุทธรณ์นีแพร่ กระจำยไปทั่วประเทศเยอรมนีอย่ำงรวดเร็วและส่งอิทธิพลอย่ำงมำกต่อประชำ ้ ้ ่ ชนคนทังประเทศถู กปลุกขึนมำและฝู งชนจำนวนมำกถูกกระตุ ้นเพือรวมก ำลังไปอยูร่ อบธงชัยของ กำรปฏิรป ู ผูต้ อ ่ ต ้ำนลูเธอร ์เดือดดำลด ้วยควำมต ้องกำรแก ้แค ้นพวกเขำเรียกร ้องให ้พระสันตะปำป ้ ดขำดกับเขำมีคำสังประกำศว่ ่ ำจัดกำรขันเด็ ำให ้ประณำมคำสอนของเขำทันทีให ้เวลำหกสิบวันแ ้ ้วจะถูกบัพพำชนี ยกรรม{GC141.1}{ ก่นักปฏิรป ู และพรรคพวกให ้ถอนคำพูดหำกพ ้นกำหนดนี แล GCth17118.4} ้ นเวลำหลำยศตวรรษมำแล ้วทีค ่ ำสั่ นั่นเป็ นวิกฤตอันน่ ำโหดร ้ำยสำหร ับนักปฏิรป ู ศำสนำคนนี เป็ ่ อำนำจเป็ นคำสังที ่ น ่ ำควำมวิบ ั งบัพพำชนี ยกรรมของโรมสร ้ำงควำมหวำดผวำแก่เหล่ำรำชวงศ ์ทีมี ่ ่ ำกลัวและหวำดหวันหำ ่ ติและควำมหำยนะมำสูอ ่ ำณำจักรยิงใหญ่ มำกมำยคนทั่วไปจะถือเป็ นเรืองน่ ้ ่ กผูใ้ ดได ้ร ับคำสำปเช่นนี พวกเขำจะถู กตัดขำดจำกกำรคบค ้ำสมำคมกับเพือนร่ วมชำติและถูกปฏิ ่ บัตเิ ยียงคนนอกกฎหมำยและถู กตำมล่ำล ้ำงผลำญลูเธอร ์ตระหนักดีถงึ พำยุทก ี่ ำลังโหมกระหน่ ำมำ ่ ่ ใส่เขำแต่เขำยืนหยัดอย่ำงมั่นคงวำงใจในพระคริสต ์เพือสนั บสนุ นและปกป้ องเขำด ้วยควำมเชือและ ควำมกล ้ำหำญของผูย้ อมสังเวยชีพเขำบันทึกไว ้ว่ำ ่ ก ่ ำลังจะเกิดขึนนั ้ ้นข ้ำพเจ ้ำไม่อำจบอกได ้และข ้ำพเจ ้ำก็ไม่สนใจเช่นกันทีจะกลั ่ “สิงที วให ้มันเกิด ่ ณสถำนทีใดก็ ได ้เพรำะข ้ำพเจ ้ำปรำศจำกควำมกลัว{GCth17118.5} ่ ใช่พระประสงค ์ของพระบิดำเช่นนั้นแล ้วพระองค ์จะทร ไม่มใี บไม้แม้แต่เพียงหนึ่ งใบทีร่​่ วงโดยทีไม่ ้ ยงไรเป็ นเรืองเล็ ่ ่ ่ ่ ่ งดูแลพวกเรำมำกกว่ำนี เพี กน้อยทีจะตำยเพื อพระวจนะในเมื อพระวจนะที ทรงบั งเกิ ้ ้ ดเป็ นเนื อหนั งเองทรงสินพระชนม ์แล ้วหำกเรำตำยไปกับพระองค ์เรำก็จะมีชวี ต ิ อยูก ่ บ ั พระองค ์และ ่ พระองค ่ ่ ดำเนิ นชีวต ิ ผ่ำนสิงที ์ทรงดำเนิ นผ่ำนไปก่อนพวกเรำเรำจะไปอยูใ่ นทีๆพระองค ์ทรงอยูแ่ ละอ

113

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ยูร่ ว่ มกับพระองค ์ตลอดไป”Ibid.3dLondoned.,Walther,1840เล่มที6บทที 9{GC141.2}{GCt h17119.1} ่ ้ ่ ว่้ ำไร ้จริ เมือสำส ์นตรำตังของระบอบเปปำซี มำถึงลูเธอร ์เขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำชังและตำหนิ คำสังนี ่ เป็ ้ นกำรประณำมองค ์พระคริสต ์.....ข ้ำพเจ ้ำชืนชมยิ ่ ่ี ้องม ยธรรมและเป็ นควำมเท็จ.....คำสังนี นดีทต ้ อผลดี ่ ่ี ดของอุดมกำรณ์นีบั ้ ดนี ข ้ ้ำพเจ ้ำรู ้สึกมีเสรีภำพมำกขึนในหั ้ ำแบกร ับควำมเลวเช่นนี เพื ทสุ วใ ่ ดข ้ำพเจ ้ำทรำบดีวำ่ พระสันตะปำปำเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จและบัลลังก ์ของพระองค ์ จเพรำะในทีสุ ่ ่ นั้นเป็ นของซำตำนเอง”D’Aubignéเล่มที6บทที 9{GC141.3}{GCth17119.2} ่ ่ งคั อย่ำงไรก็ตำมคำสังของโรมไม่ ใช่ไร ้ผลห ้องขังกำรทรมำนและดำบเป็ นอำวุธอย่ำงรุนแรงทีจะบั ่ องมงำยต่ ่ ่ ่ บให ้ปฏิบต ั ต ิ ำมคนอ่อนแอและคนทีเชื ำงกลัวจนตัวสันอยู ภ ่ ำยใต ้คำสังของพระสั นตะปำป ำและแม้วำ่ โดยทั่วไปจะมีควำมเห็นอกเห็นใจลูเธอร ์ก็ตำมผูค้ นส่วนใหญ่ถอื ว่ำชีวต ิ ตนเองมีคำ่ มำกเ ่ ่ บอุดมกำรณ์ของกำรปฏิรป ่ งบอกว่ำงำนกำรปฏิรป กินกว่ำทีจะเข ้ำเสียงกั ู ทุกสิงบ่ ู ศำสนำกำลังจะปิ ดฉำกลง{GC142.1}{GCth17119.3} ้ น่ำสงสัยเลย แต่ลเู ธอร ์ก็ยงั ไม่กลัวโรมโยนคำประณำมใส่ลเู ธอร ์และโลกก็จ ้องมองเหตุกำรณ์นีไม่ ่ ่ ด ว่ำเขำจะต ้องพินำศหรือไม่ก็ถก ู บังคับให ้ยอมจำนนแต่ด ้วยพละกำลังอันเหลือเชือเขำโยนค ำสังตั ้ ่ ้ สินประหำรกลับไปใส่พระสันตะปำปำและเปิ ดเผยต่อสำธำรณชนถึงควำมตังใจที จะละทิ งควำมเคำร ้ ้ พต่อองค ์พระสันตะปำปำตลอดไปลูเธอร ์นำสำส ์นตรำตังของพระสั นตะปำปำพร ้อมทังกฎระเบี ยบท ่ ่ บสนุ น ำงวินัยศำสนำกฎระเบียบของพระสันตะปำปำในเรืองของศำสนำและเอกสำรบำงอย่ ำงทีสนั ้ อำนำจของระบอบเปปำซีมำเผำต่อหน้ำกลุม ่ นักศึกษำดุษฎีบณ ั ฑิตทังหลำยและประชำชนทุ กระดั ้ มำชุ ่ ่ ำร ้ำยอุดมกำรณ์ของ บชันที มนุ มเขำกล่ำวว่ำ“ศัตรูของข ้ำพเจ ้ำเผำหนังสือของข ้ำพเจ ้ำเพือท ้ ้ำพเจ ้ำก็ขอเผ สัจธรรมในสมองของประชำชนและทำลำยจิตวิญญำณของพวกเขำด ้วยเหตุผลนี ข ่ ้นขึนจนถึ ้ ้ ้ำพเจ ้ำเ ำหนังสือของพวกเขำเป็ นกำรตอบแทนควำมขัดแย ้งทีรุ่ นแรงกำลังเริมต งบัดนี ข ่ ้ ้ กทำให ้สินสุ ้ ดเส พียงแค่เล่นกับพระสันตะปำปำข ้ำพเจ ้ำเริมงำนนี ในพระนำมของพระเจ ้ำงำนนี จะถู ้ ่ ่ ร็จสินโดยไม่ มข ี ้ำพเจ ้ำแต่โดยฤทธำนุ ภำพของพระองค ์”Ibid.เล่มที6บทที 10{GC142.2}{GCth1 7119.4} ่ บแนมเขำถึงจุดอ่อนของอุดมกำรณ์ของเขำว่ำ“ ลูเธอร ์ตอบโต ้คำตำหนิ ของศัตรูทงหลำยที ั้ เหน็ ใครจะรู ้ได ้ว่ำพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงเลือกและทรงเรียกข ้ำพเจ ้ำและหำกพวกเขำไม่กลัวแล ้วโดยกำรดูแค ลนข ้ำพเจ ้ำพวกเขำก็กำลังดูแคลนพระเจ ้ำเองมิใช่หรือโมเสสอยูต ่ วั คนเดียวขณะเดินทำงออกจำ กประเทศอียป ิ ต ์เอลียำห ์อยูเ่ พียงลำพังในสมัยกษัตริย ์อำหับครองรำชสมบัตอิ ส ิ ยำห ์อยูค ่ นเดียวในก ่ งบำบิโลน.....พระเจ ้ำไม่ทรงเคยเลือกผูเ้ ผยพระวจนะไม่วำ่ รุงเยรูซำเล็มเอเสเคียลอยูต ่ ำมลำพังทีกรุ ่ ่ื ่ ่ำต ้อยและถูกเหยียดหย จำกมหำปุโรหิตหรือบุคคลยิงใหญ่ อนแต่ โดยทั่วไปพระองค ์ทรงเลือกคนทีต 114

อำนำจสัมบูรณ์

่ งหนึ ้ั ่ งทรงเลือกแม้กระทั่งคนเลียงแกะอย่ ้ ำมซึงคร ำงอำโมสในทุกยุคคนของพระเจ ้ำจะต ้องตำหนิ ผูย้ ่ิ ่ ยต่อชีวต งใหญ่เช่นพระรำชำขุนนำงปุโรหิตและนักปรำชญ ์ด ้วยกำรเสียงภั ิ .....ข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้บอกว่ ำตัวเองเป็ นผูเ้ ผยพระวจนะแต่ข ้ำพเจ ้ำบอกว่ำพวกเขำจะต ้องเกรงกลัวอย่ำงแน่ นอนเพรำะว่ำข ้ำพเ จ ้ำมีเพียงคนเดียวและพวกเขำมีคนมำกมำยข ้ำพเจ ้ำมั่นใจในข ้อนี ว่้ ำพระวจนะของพระเจ ้ำสถิตอยู่ ่ ่ กับข ้ำพเจ ้ำและไม่ได ้อยูก ่ บ ั พวกเขำ”Ibid.เล่มที6บทที 10{GC142.3}{GCth17120.1} ้ ดท ้ำยทีจะแยกตั ่ แต่ถงึ กระนั้นลูเธอร ์ต ้องต่อสู ้กับตนเองอย่ำงรุนแรงในกำรตัดสินใจขันสุ วออกจ ้ ้ ำกคริสตจักรในช่วงเวลำนี เขำบั นทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำตระหนักมำกขึนในแต่ ละวันถึงควำมลำบำกทีจ่ ้ กธรรมทีฝั ่ งในสมองมำตังแต่ ้ เด็กโอมันช่ำงเจ็บปวดกระไรปำนนั้นแม้ข ้ำพเจ ้ำมีพระคั ะต ้องละทิงหลั ่ ับรองแก่ข ้ำพเจ ้ำให ้กล ้ำยืนหยัดตำมลำพังต่อต ้ำนพระสันตะปำปำแ มภีร ์อยูเ่ คียงข ้ำงข ้ำพเจ ้ำเพือร ่ ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ประสบมีส ั ละจับได ้ว่ำเขำเป็ นพระคริสต ์เทียมเท็จมีควำมทุกข ์ลำบำกในใจอะไรบ ้ำงทีข ่ งที ้ั ข ่ ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ถำมตนเองด ้วยควำมขมขืนถึ ่ งคำถำมทีติ ่ ดอยูบ กกีคร ่ นริมฝี ปำกของบรรดำผูน้ ิ ย ่ ่ นฝ่ ำยผิดหรือจะเป็ นเช่นไรหำกในทีสุ ่ ดตั มระบอบเปปำซีวำ่ ‘มีเจ ้ำเพียงผูเ้ ดียวทีฉลำดหรื อคนอืนเป็ ่ นฝ่ ำยผิดและทำให ้จิตวิญญำณมำกมำยทียุ ่ ง่ เกียวกั ่ วเจ ้ำเองทีเป็ บควำมผิดของเจ ้ำต ้องพินำศไปต ้ บตัวเองและกับซำตำนจนพระคริสต ์เสด็จมำเสริมกำลังหัวใจของข ้ำ ลอดกำล’ข ้ำพเจ ้ำต่อสู ้เช่นนี กั ่ อสู ้กับข ้อสงสัยเหล่ำนี ”Martynหน้ ้ พเจ ้ำเพือต่ ำ372,373{GC143.1}{GCth17120.2} ้ ำขู่น้ันก็เ พระสันตะปำปำข่มขู่ลเู ธอร ์ว่ำหำกเขำไม่ถอนคำพูดจะถูกบัพพำชนี ยกรรมและบัดนี ค ้ งมีคำสังของพระสั ่ ่ กิดขึนจริ นตะปำปำฉบับใหม่ปรำกฏออกมำประกำศเรืองกำรตั ดนักปฏิรป ู ออกจ ้ั ดท ้ำยประณำมเขำว่ำเป็ นผูท้ ถู ำกคริสตจักรโรมันเป็ นครงสุ ี่ กสวรรค ์แช่งสำปและยังรวมถึงทุกคนที่ ่ ้ ้วยพวกเขำก ้ำวเข ้ำสูก ่ ร ับเชือหลั กคำสอนของเขำก็ได ้ร ับคำตัดสินเช่นนี ด ่ ำรต่อสู ้ยิงใหญ่ อย่ำงเต็ม ตัวแล ้ว{GC143.2}{GCth17120.3} ่ ดขึนกั ้ บทุกคนทีพระเจ ่ ่ กำรต่อต ้ำนเป็ นชะตำกรรมซึงเกิ ้ำทรงใช ้ให ้เสนอควำมจริงโดยเฉพำะทีป ่ นควำมจริงทีส ่ ำคั ระยุกต ์ใช ้กับยุคของพวกเขำยุคสมัยของลูเธอร ์มีควำมจริงสำหร ับในยุคนั้นซึงเป็ ้ ้วยพระองค ์ผูท้ รงกระทำกำรต ญสำหร ับเวลำนั้นมีควำมจริงแห่งยุคสำหร ับคริสตจักรในปัจจุบน ั นี ด ่ ำมนุ ษย ์ไปอยูใ่ นสภำวกำรณ์ตำ่ ง ำมคำแนะนำของพระประสงค ์ของพระองค ์จะทรงพอพระทัยทีจะน ่ เศษสำหร ับยุคทีพวกเขำมี ่ ่ ๆและบัญชำให ้พวกเขำร ับหน้ำทีพิ ชวี ต ิ อยูแ่ ละภำยใต ้สภำพทีพวกเขำถู ้ ่ กใช ้ให ้ไปหำกพวกเขำจะซำบซึงในคุ ณค่ำของควำมกระจ่ำงทีประทำนให ้แก่พวกเขำสัจธรรมอันยิง่ ้ ปรำรถนำสัจธรรมมำกไปกว่ำพวกนิ ใหญ่ก็จะถูกเปิ ดออกแก่พวกเขำแต่คนส่วนใหญ่ในทุกวันนี ไม่ ่ี อต ้ำนลูเธอร ์พวกเขำมีควำมปรำรถนำแบบเดียวกันทีจะร ่ ับทฤษฎีและธรรมเนี ยมระบอบเปปำซีทต่ ้ ยมของมนุ ษย ์แทนพระวจนะของพระเจ ้ำเหมือนเช่นสมัยก่อนผูท้ น ี่ ำเสนอควำมจริงสำหร ับยุคนี ไม่ ่ ่ ่ ำนมำควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ ่ ควรคำดหวังทีจะได ้ร ับควำมพึงพอใจทีมำกไปกว่ ำนักปฏิรป ู ในอดีตทีผ่ ร 115

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ะหว่ำงสัจธรรมกับควำมเท็จระหว่ำงพระคริสต ์และซำตำนจะต ้องเพิมควำมรุ นแรงมำกขึนจนถึ งวัน ปิ ดฉำกประวัตศ ิ ำสตร ์ของโลก{GC143.3}{GCth17121.1} ่ นของโล พระเยซูตรัสกับสำวกของพระองค ์ว่ำ“ถ ้ำพวกท่ำนเป็ นของโลกโลกก็ยอ ่ มจะร ักคนทีเป็ ้ กเองแต่เพรำะท่ำนไม่ได ้เป็ นของโลกคือเรำเลือกท่ำนออกจำกโลกเพรำะเหตุนีโลกจึ งเกลียดชังท่ำ ่ นจงระลึกถึงคำทีเรำกล่ ำวกับพวกท่ำนแล ้วว่ำ‘บ่ำวไม่ได ้เป็ นใหญ่กว่ำนำย’ถ ้ำพวกเขำข่มเหงเรำเข ำก็จะข่มเหงพวกท่ำนด ้วยถ ้ำเขำปฏิบต ั ต ิ ำมคำของเรำพวกเขำก็จะปฏิบต ั ต ิ ำมคำของพวกท่ำนด ้ว ย”ยอห ์น15:19,20 ่ กคนบอกว่ำท่ำนดีเพรำะบรร และในอีกทำงหนึ่ งพระเจ ้ำทรงประกำศอย่ำงชัดเจนว่ำ“วิบต ั เิ มือทุ พบุรษ ุ ของเขำก็ทำอย่ำงนั้นกับพวกผูเ้ ผยพระวจนะเท็จเหมือนกัน”ลูกำ6:26ในวันนี วิ้ ญญำณของ ้ ท้ เทศ ่ี โลกเข ้ำประสำนกับพระวิญญำณของพระคริสต ์ไม่ได ้มำกไปกว่ำในสมัยอดีตและในเวลำนี ผู ่ นำสอนพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงบริสท ุ ธิถู์ กต ้องจะไม่ได ้ร ับควำมชืนชอบมำกไปกว่ ำในสมัยนั้นรู ่ ปแบบของกำรต่อต ้ำนสัจธรรมอำจเปลียนไปควำมเป็ นศัตรูกน ั อำจไม่โจ่งแจ ้งเพรำะปกปิ ดได ้ดียงขึ ิ่ ้ นแต่ควำมขัดแย ้งแบบเดียวกันยังคงมีอยูแ่ ละจะปรำกฏให ้เห็นจนถึงยุคสุดปลำย{GC144.1}{GCt h17121.2}

116

อำนำจสัมบูรณ์

บท8-ลูเธอร ์รำยงำนตัวต่อสภำ ่ ้ ชำร ์ลส ์ที5[CharlesV]ทรงเป็ นจักรพรรดิองค ์ใหม่ทขึ ี่ นครองรำชย ์ในประเทศเยอรมนี และผู ้แท นของโรมรีบส่งสำรแสดงควำมยินดีมำทันทีและโน้มน้ำวให ้พระรำชำใช ้อำนำจต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศ ่ึ กรพรรดิชำร ์ลส ์เป็ นหนี บุ ้ ญคุณจำกกำรได ้ขึนคร ้ ำสนำในทำงกลับกันอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี ซงจั องรำชย ์กลับทรงขอร ้องให ้พระองค ์อย่ำทรงกระทำกำรใดต่อต ้ำนลูเธอร ์จนกว่ำพระองค ์จะทรงให ้โอ ่ ่ งลำบำกและเสียหน้ำอย่ำงยิงเหล่ ่ กำสฟังเขำเสียก่อนจักรพรรดิจงึ ทรงตกทีนั ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซี ่ จะไม่พงึ พอใจกับสิงใดเลยจนกว่ ำจะมีพระบัญชำกำหนดโทษประหำรชีวต ิ ลูเธอร ์อิเล็กเตอร ์เคยทรง ่ ประกำศอย่ำงแข็งขันแล ้วว่ำ“พระรำชำหรือบุคคลอืนใดก็ ยงั ไม่เคยพิสจู น์วำ่ ผลงำนเขียนของลูเธอ ่ ร ์ผิด”ดังนั้นพระองค ์จึงทรงขอให ้“จัดหำกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยให ้กับดร.ลูเธอร ์เพือเขำจะปรำ ่ ควำมรู ้มีจริยธรรมและไม่ลำเอียง”D’Aubignéเ กฏตัวต่อหน้ำกำรไต่สวนของคณะผูพ ้ พ ิ ำกษำทีมี ่ ่ ล่มที6บทที 11{GC145.1}{GCth17122.1} ้ งจำกทีจั ่ กรพรรดิชำร ์ลส ์ขึนครองรำชสมบั ้ ่ บัดนี หลั ตไิ ม่นำนทุกฝ่ ำยหันควำมสนใจไปทีกำรประ ่ึ ดขึนที ้ เมื ่ องวอร ์มส ์มีปัญหำกำรเมืองและเรืองน่ ่ ำสนใ ชุมสภำของร ัฐต่ำงๆของประเทศเยอรมนี ซงจั ่ ้องให ้ทีประชุ ่ ้ จำรณำเป็ นครงแรกที ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยของประเทศเย ้ จทีต มสภำแห่งชำตินีพิ ั้ เจ ่ กษำนี เจ ้ ้ำหน้ำทีชั ่ นสู ้ งของคริสตจักรและของร ัฐ อรมนี จะเข ้ำเฝ้ ำจักรพรรดิหนุ่ มในกำรประชุมทีปรึ ่ ่ เจ ้ำนำยทำงฝ่ ำยโลกคนทีเกิ ่ ดในตระกูลชันสู ้ งคนมีอำนำ จำกทุกมุมของบ ้ำนเกิดต่ำงเดินทำงมำทีนี ์ ชำติตระกูลของตนคณะสงฆ ์ทีโอ่ ่ อำ่ ภำคกูมด ่ อกว่ำผู ้อืนทั ่ ง้ จและหวงในศักดิศรี ิ ้วยควำมรู ้สึกทีเหนื ฐำนะและอำนำจอัศวินจำกพระรำชสำนักกับมหำดเล็กดูแลอำวุธของตนและทูตำนุ ทูตจำกดินแด ่ี ำงไกลต่ำงมำชุมนุ มกันทีเมื ่ องวอร ์มส ์กระนั้นเรืองที ่ ปลุ ่ กควำมสนใจอย่ำงลึกซึงของผู ้ นต่ำงชำติทห่ ้ ่ ชุมนุ มจำนวนมำกนั้นเป็ นเรืองของนั กปฏิรป ู ชำวแซกโซนท่ำนนั้น{GC145.2}{GCth17122.2} ้ กรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงแนะอิเล็กเตอร ์ให ้นำลูเธอร ์มำทีประชุ ่ ก่อนหน้ำนี จั มร ัฐสภำด ้วยโดยทรงร ับร ่ ่ ่ ้แย ้งกันอยูอ องเรืองควำมปลอดภั ยและทรงสัญญำทีจะให ้มีกำรอภิปรำยหำรือปัญหำทีโต ่ ย่ำงเสรีก ั ่ ้ บผูร้ อบรู ้และมีควำมสำมำรถลูเธอร ์มีควำมกระตือรือร ้นทีจะมำปรำกฏตั วต่อเบืองพระพั กตร ์จักรพ ้ ขภำพของเขำไม่สู ้แข็งแรงนักแต่ถงึ กระนั้นเขำเขียนจดหมำยถึงอิเล็กเตอร ์มีใจควำมว่ รรดิบด ั นี สุ ่ งแรงไม่ได ้ก็ให ้หำมข ้ำพเจ ้ำไปไม่วำ่ ข ้ำพเจ ้ำจะเจ็บป่ ว ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำไปเมืองวอร ์มส ์ในสภำพทีแข็ ่ กรพรรดิทรงเรียกข ้ำพเจ ้ำให ้เข ้ำเฝ้ ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำไม่สงสัยเลยว่ำนั่นคือ ยมำกเพียงไรเพรำะว่ำเมือจั ่ ่ มี ่ โอ กำรทรงเรียกของพระเจ ้ำหำกพวกเขำปรำรถนำทีจะใช ้ควำมรุนแรงต่อข ้ำพเจ ้ำและเป็ นเรืองที ่ ่ ยกข ้ำพเจ ้ำให ้ปรำกฏตัว)ข ้ำพเจ ้ำข กำสเป็ นไปได ้มำก(เพรำะนี่ ไม่ใช่เป็ นคำสังของพวกเขำเองที เรี ่ ไว ้ ้ในพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำพระองค ์ผูท้ รงปกป้ องร ักษำชำยหนุ่ มทังสำมจำกเตำหลอม ้ อมอบเรืองนี ่ ทีไฟลุ กรุนแรงนั้นยังทรงพระชนม ์และทรงครองอำนำจอยูห ่ ำกพระองค ์จะไม่ทรงช่วยข ้ำพเจ ้ำให ้รอ 117

อำนำจสัมบูรณ์

ดชีวต ิ ของข ้ำพเจ ้ำก็มค ี วำมสำคัญเพียงเล็กน้อยขอเพียงให ้เรำปกป้ องข่ำวประเสริฐไว ้ไม่เปิ ดโอกำ ่ แคลนและให ้เรำยอมหลังเลื ่ อดเพือข่ ่ ำวประเสริฐด ้วยเกรงว่ำพวกเขำจะได ้ชัยชนะไม่ใ สให ้คนชัวดู ่ ่ ่ ช่เป็ นเรืองของข ้ำพเจ ้ำทีจะมำตั ดสินว่ำชีวต ิ หรือควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำจะมีสว่ นช่วยให ้คนอืนๆทั ง้ ่ ่ หมดได ้รับควำมรอดหรือไม่........ท่ำนอำจคำดหวังทุกสิงจำกข ้ำพเจ ้ำได ้.....นอกจำกกำรวิงหนี และ ่ิ ำไม่เป็ น”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ ถอนคำพูดข ้ำพเจ ้ำบินไม่ได ้และถอนคำพูดก็ยงท 1{GC146.1}{GCth 17122.3} ่ เธอร ์จะปรำกฏตัวต่อทีประชุ ่ ่ ่วเมืองวอร ์มส ์นั้นสร ้ำงควำมตืนเ ่ ข่ำวเรืองลู มร ัฐสภำซึงกระจำยไปทั ่ ้ร ับมอบหมำยให ้ติดตำมคดีนีเป็ ้ นพิเศษรู ้สึกตื่ ต ้นไปทั่วอำเลียนเดอร ์ผู ้แทนของพระสันตะปำปำทีได ่ จะส่ ้ งผลร ้ำยต่อระบอบเปปำซีกำรอนุ ญำตให ้ส นตระหนกและโกรธจัดเขำเห็นว่ำผลลัพธ ์ของเรืองนี ่ี อบสวนคดีทพระสั นตะปำปำทรงตัดสินประหำรชีวต ิ แล ้วนั้นจะเป็ นกำรดูแคลนอำนำจเด็ดขำดของ ้ ้ ่ พระสันตะปำปำนอกจำกนี เขำยั งกลัวว่ำวำทศิลป์ และกำรโต ้แย ้งอันทรงพลังของชำยคนนี อำจเปลี ยนใจผูค้ รองแคว ้นจำนวนมำกให ้ออกห่ำงจำกวิถข ี องพระสันตะปำปำดังนั้นเขำจึงทัดทำนด ้วยท่ำ ่ ดกับจักรพรรดิชำร ์ลส ์ให ้คัดค ้ำนกำรปรำกฏตัวของลูเธอร ์ทีเมื ่ องวอร ์มส ์ในเวลำนั้น ทีเร่งด่วนทีสุ ่ คำสังของพระสั นตะปำปำให ้บัพพำชนี ยกรรมลูเธอร ์ได ้ประกำศไปแล ้วและบวกกับคำเรียกร ้องของ ผูแ้ ทนพระสันตะปำปำโน้มน้ำวให ้จักรพรรดิยอมจำนนพระองค ์ทรงเขียนจดหมำยไปถึงอิเล็กเตอร ์ ่ี องวิตเทนเบิร ์กต่อไป{GC146.2}{GCth17122. ว่ำหำกลูเธอร ์ไม่ยอมถอนคำพูดเขำก็ต ้องอยูท ่ เมื 4} ้ั ด ้ ้วยกำลังและเล่ห ์เหลียมเขำเพี ่ อำเลียนเดอร ์ไม่พอใจกับชัยชนะครงนี ยรพยำยำมด ้วยอำนำจทั้ ่ ่ ำหนดโทษลูเธอร ์ให ้ได ้ด ้วยควำมไม่ลดละเพืออุ ่ ดมกำรณ์ทดี ่ี กว่ำเขำผลักดันให ้เ งปวงทีเขำมี เพือก ่ ่ โดยกล่ ้ จ ้ำผูค้ รองแคว ้นพระรำชำคณะและสมำชิกอืนๆของสภำให ้หันมำสนใจเรืองนี ำวหำนักปฏิรู ่ ปผูน้ ี ว่้ ำ“ก่อควำมไม่สงบกบฏไม่เคร่งคร ัดในศำสนำและหมินประมำทพระเจ ้ำ”แต่ควำมรุนแรงและอ ่ี แ้ ทนของพระสันตะปำปำแสดงออกนั้นเปิ ดเผยอย่ำงชัดเจนถึงวิญญำณทีหนุ ่ นเขำอยู“่ เ ำรมณ์ทผู ขำดำเนิ นไปด ้วยควำมเกลียดชังและกำรแก ้แค ้น”“มำกกว่ำด ้วยควำมกระตือรือร ้นและฝักใฝ่ ทำงศ ่ ่ ่ ำสนำ”เป็ นคำวิจำรณ์ของคนทั่วไปIbid.เล่มที7บทที 1สมำชิ กส่วนใหญ่ของทีประชุ มร ัฐสภำมีควำม ่ นชอบอุ ่ โน้มเอียงทีจะชื ดมกำรณ์ของลูเธอร ์{GC147.1}{GCth17123.1} ่ ่ มน้ำวจักรพรรดิถงึ หน้ำทีที ่ จะต ่ อำเลียนเดอร ์เพิมควำมพยำยำมเป็ นสองเท่ำเพือโน้ ้องทำตำมปร ่ ท ้ ำไม่ได ้หำ ะกำศิตต่ำงๆของระบอบเปปำซีให ้สำเร็จแต่ภำยใต ้กฎหมำยของประเทศเยอรมนี เรืองนี ่ ดจักรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงแพ ้ต่อกำ กปรำศจำกควำมเห็นชอบของบรรดำเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นและในทีสุ ่ ่ รรบเร ้ำของผู ้แทนพระสันตะปำปำจึงทรงขอให ้ผู ้แทนเสนอเรืองของเขำเข ้ำทีประชุ มร ัฐสภำ“เป็ นวั ่ ่ ่ นทีภำคภู มใิ จสำหร ับทูตของพระสันตะปำปำกำรประชุมสภำนั้นยิงใหญ่ อด ุ มกำรณ์นั้นยิงใหญ่ กว่ำ ่ ์ ้ อำเลียนเดอร ์จะเป็ นผูเ้ รียกร ้องเพือโรม…..ผู เ้ ป็ นมำรดำและมีอำนำจสิทธิขำดของคริ สตจักรทังปวง 118

อำนำจสัมบูรณ์

”เขำจะแก ้ต่ำงให ้แก่อำณำจักรของเปโตรต่อหน้ำเจ ้ำนำยของอำณำจักรคริสเตียนทีร่​่ วมประชุมกั ่ น“เขำมีของประทำนของกำรพูดอย่ำงคล่องแคล่วและเขำใช ้โอกำสได ้อย่ำงยิงใหญ่ และเหมำะเจำะ ่ ่ ดของโรมมำปรำกฏตัวและอ ้อนวอน พระเจ ้ำทรงจัดเตรียมและสังกำรให ้นักพูดผูม้ ค ี วำมสำมำรถทีสุ ่ ำงำมน่ ำเคำรพทีสุ ่ ดนี ก่ ้ อนทีโรมจะถู ่ ่ ่ ้ ต่อหน้ำบัลลังก ์ศำลทีสง่ กกำหนดโทษ”Wylieเล่มที6บทที 4ผู ่ บสนุ นนักปฏิรป ่ กน้อยอิเล็ก ทีสนั ู คำดคะเนผลคำกล่ำวหำของอำเลียนเดอร ์ด ้วยควำมหวำดหวันเล็ ่ ่ ้ำร่วม เตอร ์แห่งแซกโซนี ไม่ได ้เสด็จมำร่วมประชุมแต่พระองค ์ทรงสังกำรให ้สมำชิกสภำบำงคนทีเข ่ี ่ นจดบันทึกคำแถลงของผู ้แทนของพระสันตะปำปำ{GC147.2}{GCth17123.2} ประชุมอยูท ่ นั ้ ้ ่ ้มล ้ำงสัจธรรมเขำโจมตีลเู ธอร ์ด ้วยข ้ อำเลียนเดอร ์ตังใจใช ้พลังควำมรู ้และวำทศิลป์ ทังหมดเพื อล ่ อหำชุดแล ้วชุดเล่ำเรืองกำรเป็ นศัตรูกบ ั คริสตจักรและร ัฐคนเป็ นและคนตำยบรรพชิตและฆำรวำส สภำและคริสเตียนทั่วไปเขำประกำศว่ำ“ควำมผิดของลูเธอร ์นั้นมีมำกจนเป็ นเหตุผลเท่ำเทียมกับที่ ้ นได ้ถึงแสนคน”{GC148.1}{GCth17123.3} จะเผำคนนอกรีตทังเป็ ่ ในตอนสรุปเขำพยำยำมโยนควำมเหยียดหยำมใส่ผูท้ สนั ี่ บสนุ นควำมเชือของกำรปฏิ รป ู “พวกลู ้ นใครกันนะพวกครูจองหองอวดดีพวกพระเลวทรำมนักบวชเหลวไหลเสเพลทนำ เธอร ์เรนเหล่ำนี เป็ ่ อมกั ่ ่ กชักนำและบิดเบือนให ้หลงทำงศักยภำพแ ยทีรู่ ้ไม่เท่ำทันและขุนนำงทีเสื บประชำชนทั่วไปทีถู ้ ละอำนำจของคำทอลิกนั้นเหนื อกว่ำพวกเขำเพียงไรคำตัดสินเอกฉันท ์จำกสภำอันทรงเกียรตินีจะ ่ รอบคอบช่วยกำรตัดสินของคนทีไม่ ่ ม่นใจและเสริ สร ้ำงควำมกระจ่ำงแก่คนธรรมดำเตือนคนทีไม่ ั ม ่ ่ กำลังแก่คนอ่อนแอ”D’Aubignéเล่มที7บทที 3{GC148.2}{GCth17123.4} ้ ผูส้ นับสนุ นสัจธรรมในทุกยุคถูกอำวุธเช่นนี โจมตี คำโต ้แย ้งแบบเดียวกันถูกยัดเยียดใส่ผูท้ กล ี่ ้ำ ่ ดค ้ำนข ้อผิดพลำดข นำเสนอคำสอนอันเรียบง่ำยและตรงไปตรงมำของพระวจนะของพระเจ ้ำเพือคั ่ี นชอบศำสนำยอดนิ ่ ่ ้ อผูใ้ องคริสตจักรผูท้ ชื ยมมักอุทำนว่ำ“นักเทศน์หลักข ้อเชือแนวใหม่ เหล่ำนี คื ่ี ้ ้นพวกเขำก็อ ้ำงว่ำมีค ดเล่ำพวกเขำไม่มก ี ำรศึกษำมีไม่กคนและแถมยั งเป็ นคนชนชันยำกจนกระนั ่ วำมจริงและเป็ นคนทีพระเจ ้ำทรงเลือกสรรไว ้แล ้วพวกเขำขำดควำมรู ้และถูกหลอกคริสตจักรของเ ่ รำมีจำนวนคนและอิทธิพลเหนื อกว่ำพวกเขำมำกเพียงไรบุคคลยิงใหญ่ และมีควำมรู ้สูงจำนวนมำก ่ ท ่ ้ อข ้อโต ้แย ้งทีส่ ่ งอิทธิ เพียงไรทีอยู ่ ่ำมกลำงพวกเรำฝ่ ำยเรำมีพละกำลังมำกกว่ำเพียงไร”สิงเหล่ ำนี คื ้ ไม่อำจสรุปใดๆได ้มำกไปกว่ำในสมัยของนักปฏิรป พลต่อโลกแต่ปัจจุบน ั นี ก็ ู {GC148.3}{GCth17 124.1} ่ เธอร ์ตำมทีหลำยคนคิ ่ กำรปฏิรป ู ศำสนำไม่ได ้จบลงทีลู ดแต่จะดำเนิ นต่อไปจนประวัตศ ิ ำสตร ์โล ่ ่ี ่ กปิ ดฉำกลงลูเธอร ์ทำงำนยิงใหญ่ ทสะท ้อนควำมกระจ่ำงซึงพระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้ส่องไปอยูใ่ นตัวเ ้ ่ ้องประทำนแก่ชำวโลกจำกสมัยนั้นจนมำถึ ขำอย่ำงไรก็ตำมเขำก็ไม่ได ้ร ับควำมกระจ่ำงทังหมดที ต

119

อำนำจสัมบูรณ์

้ งยุคนี ควำมกระจ่ ำงใหม่ๆยังส่องมำสูพ ่ ระคัมภีร ์และสัจธรรมใหม่ก็เปิ ดเผยออกมำอยูต ่ ลอดเวลำ{G C148.4}{GCth17124.2} ่ กซึงต่ ้ อทีประชุ ่ คำปรำศร ัยของผูแ้ ทนพระสันตะปำปำฝังควำมประทับใจทีลึ มร ัฐสภำลูเธอร ์ไม่ได ้ ่ี ่ นเพือเอำสั ่ ่ ่ อของพระวจนะของพระเจ ้ำมำตอบโต ้ผู ้แทนของระบ อยูท ่ นั จธรรมทีชัดเจนและน่ ำเชือถื ่ ้ กำรแสดงออกถึงอำรมณ์โดยทั่วไป อบเปปำซีไม่มค ี วำมพยำยำมใดๆเลยทีจะปกป้ องนักปฏิรป ู ผูน้ ีมี ่ เพียงเพือก ่ ำหนดโทษเขำและประณำมหลักคำสอนของเขำเท่ำนั้นแต่หำกเป็ นไปได ้จะถอนรำ ทีไม่ ้ ้วยโรมใช ้ประโยชน์จำกโอกำสทีได ่ ้เปรียบทีสุ ่ ดในกำรปกป้ องอุดมกำร กถอนโคนคำสอนนอกรีตนี ด ่ โรมน่ ่ ่ ่ กกล่ำวหำของตนเองนั้นเธอก็พูดหมดไปแล ้วแต่ช ัยช ณ์ของเธอทุกสิงที ำจะพูดเพือแก ้ข ้อทีถู ่ ้ นะทีปรำกฏออกมำเป็ นสัญญำณบอกถึงควำมพ่ำยแพ ้ต่อแต่นีไปควำมแตกต่ ำงระหว่ำงควำมจริง ่ นเมื ้ อทั ่ งสองฝ่ ้ ้ และควำมผิดนั้นจะปรำกฏให ้เห็นชัดเจนยิงขึ ำยจะลงสนำมสู ้รบกันอย่ำงเปิ ดเผยตังแ ่ ต่วน ั นั้นเป็ นต ้นมำโรมจะไม่ได ้ยืนอย่ำงมั่นคงเหมือนทีเคยยื นมำก่อนอีกเลย{GC149.1}{GCth17 124.3} ่ ่ ่ ในขณะทีสมำชิ กส่วนใหญ่ของทีประชุ มร ัฐสภำไม่ลงั เลทีจะมอบลู เธอร ์ให ้โรมชำระแค ้นยังมีสม ่ นและเศร ้ำใจกับควำมชัวช ่ ้ำทีเกิ ่ ดขึนในคริ ้ ่ บยัง้ ำชิกอีกจำนวนมำกทีเห็ สตจักรและปรำรถนำทีจะยั ่ ่ นผลจำกควำมเหลวแหลกและควำม กำรกระทำทำรุณต่ำงๆทีคนเยอรมั นต ้องทนทุกข ์ทรมำนซึงเป็ โลภของสภำกำรปกครองของสงฆ ์ผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำเสนอกฎของระบอบเปำปำซีออกมำ ้ ่ อย่ำงสมเหตุสมผลบัดนีพระเจ ้ำทรงดลใจสมำชิกของทีประชุ มร ัฐสภำท่ำนหนึ่ งให ้กล่ำวคำบรรยำย ้ ้ นในทีประ ่ อย่ำงถูกต ้องถึงผลของควำมโหดเหียมของระบอบเปปำซี ดวิ ค ์จอร ์จแห่งแซกโซนี ลก ุ ขึนยื ่ งกำรหลอกลวงและเรืองน่ ่ ำร ังเกียจของหลั ชุมอันทรงเกียรติและอธิบำยด ้วยควำมแม่นยำอย่ำงยิงถึ ่ ้ กคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีและผลลัพธ ์ทีร่ ้ำยกำจของสิงเหล่ ำนี เขำปิ ดท ้ำยด ้วยกำร พูดว่ำ{GC149.2}{GCth17124.4} ่ ้ นกำรละเมิดบำงประกำรทีร่ ้องโอดครวญถึงโรมควำมละอำยทังสิ ้ นถู ้ กปัดทิงและเป้ ้ “สิงเหล่ ำนี เป็ ่ จธรรมไม่กล่ำวถึงเรือ่ ำหมำยเดียวของพวกเขำคือ……เงินเงินเงิน…..จนนักเทศน์ซงควรสอนเรื ึ่ องสั งใดเลยนอกจำกควำมเท็จและไม่ใช่ผูฟ ้ ังยอมทนฟังเท่ำนั้นแต่ยงั มอบรำงวัลตอบแทนอีกด ้วยเพรำ ่ ้ ำนั้นนำโสโครกเช่ ้ ้ ้ เ ะยิงโกหกเท่ ำไรพวกเขำก็จะได ้ประโยชน์มำกขึนเท่ นนี ไหลออกมำจำกบ่ อนำพุ ้ ่ อออกไปสูค ่ บอำยอือฉำวที ้ ่ หม็ นเน่ ำนี เองควำมเสเพลยื นมื ่ วำมโลภ…….โออนิ จจังเรืองอั คณะสงฆ ์ก่ ่ ำสงสำรมำกมำยถูกเหวียงสู ่ ค อทำให ้จิตวิญญำณทีน่ ่ วำมหำยนะนิ ร ันดร ์กำลจะต ้องมีกำรปฏิรป ู อย่ ้ ้ได ้”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ ำงทั่วถึงเกิดขึนให 4{GC149.3}{GCth17124.5}

120

อำนำจสัมบูรณ์

้ ลูเธอร ์เองคงไม่อำจเสนอคำต่อว่ำระบอบเปปำซีทรุ่ี นแรงและได ้ผลดีกว่ำนี และควำมจริ งมีอยูว่ ำ่ ้ ่ ผูพ ้ ูดเป็ นศัตรูทมี ี่ ควำมตังใจแน่ วแน่ ของนักปฏิรป ู กลับสร ้ำงอิทธิพลอันยิงใหญ่ แก่คำพูดของเขำ{G C150.1}{GCth17125.1} ่ ้ หำกดวงตำของทีประชุ มสภำเปิ ดกว ้ำงออกได ้มำกกว่ำนี พวกเขำน่ ำจะมองเห็นทูตสวรรค ์ของพ ระเจ ้ำอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำส่องลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงขวำงควำมมืดแห่งควำมผิดและเปิ ดสมอง ่ ้ร ับสัจธรรมอำนำจของพระเจ ้ำแห่งสัจธรรมและสติปัญญำทีควบคุ ่ และจิตใจเพือให มแม้กระทั่งศัตรู ้ ้วจึงเตรียมทำงให ้กับงำนยิงใหญ่ ่ ของกำรปฏิรป ู ศำสนำดังนี แล ทก ี่ ำลังจะบรรลุผลมำร ์ตินลูเธอร ์ไม่ไ ่ ้ พระสุรเสียงของพระองค ์ผูท้ รงยิงใหญ่ ่ ้ ้ ด ้อยูใ่ นทีประชุ มสภำแห่งนี แต่ กว่ำลูเธอร ์ดังขึนจนได ้ยินทังส ภำ{GC150.2}{GCth17125.2} ่ ้ ้ นทีเพือเตรี ่ ่ มเหงของระบอบเ ทีประชุ มร ัฐสภำจึงตังกรรมกำรขึ นทั ยมหนังสือแจกแจงกำรกดขีข่ ่ี ้ำงภำระหนักหน่ วงต่อชำวเยอรมันคณะกรรมกำรยืนหนั ่ ้ ประกอบด ่ ปปำซีทสร งสือนี ที ้วยรำยละเอีย ดละเมิดถึงหนึ่ งร ้อยกับอีกหนึ่ งข ้อต่อจักรพรรดิพร ้อมกับเรียกร ้องให ้พระองค ์ทรงรีบจัดกำรแก ้ไขข ้ ้ ท้ ทู ่ี ลข ้อเสนอพูดว่ำ“ช่ำงเป็ นกำรสูญเสียจิตวิญญำณของคริสเตียนอะไรปำนนี ช่ ้ อละเมิดเหล่ำนี ผู ้ บเรืองอื ่ อฉำวที ้ ่ ้อมล ้อมอยูร่ อบผูน้ ำฝ่ ำยจิตวิญญำ ำงเป็ นกำรปล ้นสะดมกำรขูดเลือดอะไรเช่นนี กั ห ่ ่ องกันควำมหำยนะและกำรเสียเกียรติยศชือเสี ่ ยงคน ณของโลกคริสเตียนเป็ นหน้ำทีของเรำที จะป้ ้ ่ ดให ้พระองค ์ทรงโปรดสังกำรให ่ ของเรำด ้วยเหตุนีเรำจึ งร ้องขอด ้วยควำมถ่อมใจและเร่งด่วนทีสุ ้มีกำ ่ ่ รปฏิรป ู อย่ำงทั่วถึงและดำเนิ นจนบรรลุผลสำเร็จ”Ibid.เล่มที7บทที 4{GC150.3}{GCth17125.3} ้ ่ ดจักรพรรดิทรงยอมตำ บัดนี สภำเรี ยกร ้องให ้นักปฏิรป ู ศำสนำเข ้ำรำยงำนตัวต่อพวกเขำในทีสุ มคำเรียกร ้องแม้วำ่ อำเลียนเดอร ์จะอ ้อนวอนคัดค ้ำนและข่มขู่ก็ตำมทีและลูเธอร ์ได ้รับหมำยเรียกใ ่ ้ ่ ำเขำกลับ ห ้ปรำกฏตัวต่อหน้ำทีประชุ มร ัฐสภำหมำยเรียกนี มำพร ้อมใบร ับรองควำมปลอดภัยเพือน ่ มั ่ ่นคงปลอดภัยพนักงำนป่ ำวประกำศคนหนึ่ งเป็ นผูน้ ำสำส ์นเหล่ำนี มำยั ้ งเมืองวิตเทนเบิร ์ ไปยังทีที กและเขำได ้รับภำรกิจให ้นำลูเธอร ์ไปยังเมืองวอร ์มส ์ด ้วย{GC150.4}{GCth17125.4} ่ ตกและเป็ นทุกข ์พวกเขำตระหนักถึงอคติและควำมเกลียดชังทีมี ่ ตอ มิตรสหำยของลูเธอร ์หวันวิ ่ เขำพวกเขำกลัวว่ำอีกฝ่ ำยหนึ่ งจะไม่เคำรพแม้คำร ับรองควำมปลอดภัยและขอร ้องใหเ้ ขำอย่ำนำชี ่ วิตของตนไปหำภัยอันตรำยเขำตอบว่ำ“บรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีไม่ได ้ปรำรถนำทีจะให ้ข ้ำพเจ ้ ่ ำคัญไม่ต ้องอธิษฐ ำมำเมืองวอร ์มส ์แต่ต ้องกำรกำหนดโทษและควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำนี่ ไม่ใช่เรืองส ่ ้ำพเจ ้ำแต่อธิษฐำนเผือพระวจนะของพระเจ ่ ำนเผือข ้ำ.....พระคริสต ์จะประทำนพระวิญญำณของพ ่ ้ ้ ้ำพเจ ้ำชังพวกเขำด ้วยควำม ระองค ์ให ้ข ้ำพเจ ้ำทีจะเอำชนะอำจำรย ์แห่งควำมเท็จเหล่ำนี ในชี วต ิ นี ข ่ องวอร ์มส ์เพือบั ่ งคับให ้ข ้ำพเจ ้ำถอนคำพู ตำยข ้ำพเจ ้ำจะมีช ัยเหนือพวกเขำพวกเขำทำงำนยุง่ ทีเมื ้ ้ำพเจ ้ำบอกว่ำพระสันตะปำปำเป็ นผูแ้ ทนของพ ดและนี่ คือกำรถอนคำพูดของข ้ำพเจ ้ำก่อนหน้ำนี ข 121

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ำพเจ ้ำยืนยันว่ำพระองค ์เป็ นปฏิปักษ ์ของพระคริสต ์และเป็ นอัครสำวกของมำร”Ibid ระคริสต ์บัดนี ข ่ ่ .เล่มที7บทที 6{GC150.5}{GCth17125.5} ้ เธอร ์ไม่ได ้ไปตำมลำพังคนเดียวนอกจำกผูส้ ง่ สำส ์นของสำนักพระ กำรเดินทำงอันตรำยเช่นนี ลู ่ ดของเขำสำมคนตังใจที ้ ่ รำชวังแล ้วยังมีมต ิ รสหำยสนิ ททีสุ จะไปกั บเขำด ้วยเมลังค ์ธอนปรำรถนำอ ่ ่ ดต ย่ำงจริงใจทีจะเข ้ำร่วมกับพวกเขำหัวใจของเขำผูกติดอยูก ่ บ ั หัวใจของลูเธอร ์และต ้องกำรทีจะติ ำมเขำไปหำกจำเป็ นแม้จะต ้องถูกขังหรือพบกับควำมตำยก็ตำมทีแต่คำร ้องขอของเขำถูกปฏิเสธ หำกลูเธอร ์จะพินำศควำมหวังของกำรปฏิรป ู ศำสนำจะต ้องตกอยูก ่ บ ั ผูร้ ว่ มงำนหนุ่ มของเขำนักปฏิ ่ รูปศำสนำพูดกับเมลังค ์ธอนขณะทีลำจำกกั นว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำไม่กลับมำและศัตรูของข ้ำพเจ ้ำฆ่ำ ข ้ำพเจ ้ำให ้ตำยจงเทศนำสอนต่อไปและยืนหยัดอยูใ่ นสัจธรรมจงทำงำนแทนข ้ำพเจ ้ำ.....หำกท่ำนร ่ ่ กศึกษำและประชำ อดควำมตำยของข ้ำพเจ ้ำก็เป็ นควำมเสียหำยอันน้อยนิ ด”Ibid.เล่มที7บทที 7นั ่ นพยำนในกำรออกเดินทำงของลูเธอร ์นั้นรู ้สึกเร ้ำใจกับเหตุกำรณ์น้ันอย่ ชนทีร่​่ วมชุมนุ มกันเพือเป็ ่ี วใจได ้ร ับกำรสัมผัสของข่ำวประเสริฐแล ้วพำกันมำร่วมรำไห ่ ำงมำกชนกลุม ่ ใหญ่ทหั ้ลำเขำด ้วยบรร ้ กปฏิรป ยำกำศเช่นนี นั ู ศำสนำและผูต้ ด ิ ตำมจึงออกเดินทำงจำกเมืองวิตเทนเบิร ์ก{GC151.1}{GC th17126.1} ่ ระหว่ำงกำรเดินทำงพวกเขำพบว่ำจิตใจของประชำชนถูกครอบงำด ้วยควำมหวำดกลัวทีหดหู ่ใ ่ ่ นบำงเมืองไม่มเี กียรติยศทีจะมอบให ้พวกเขำเมือหยุ ดพักแรมในยำมค่ำคืนมีบำทหลวงหวังดีคนหนึ่ ่ ้องพลีชพ ่ งแสดงควำมวิตกของตนโดยกำรให ้ลูเธอร ์ดูภำพของนักปฏิรป ู ชำวอิตำเลียนทีต ี เพือควำ ่ นรุง่ ขึนพวกเขำได ้ ่ องวอร ์มส ์ผูส้ ง่ ข่ำวของสำ มเชือวั ้ร ับข่ำวว่ำงำนเขียนของลูเธอร ์ถูกประณำมทีเมื ่ นักพระรำชวังกำลังประกำศคำสังของจั กรพรรดิและเรียกร ้องให ้ประชำชนนำงำนเขียนเหล่ำนั้นไป ่ ำเขำมำหวำดหวันต่ ่ อควำมปลอดภัยของลูเธอร ์ในทีส ่ ให ้เจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองผูน้ ำสำส ์นทีน ้ ่ ่ ภำและคิดว่ำควำมตังใจของเขำคงหวั นไหวจึ งถำมเขำว่ำยังคิดทีจะเดิ นทำงต่อไปหรือไม่เขำตอบว่ำ ่ ้ำมในทุกเมืองข ้ำพเจ ้ำก็จะมุ่งหน้ำต่อไป”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ “แม้จะถูกสังห 7{GC151.2}{GCth171 26.2} ่ องเออร ์เฟิ ร ์ทลูเธอร ์ได ้ร ับกำรต ้อนร ับอย่ำงมีเกียรติฝูงชนทีชื ่ นชอบเขำต่ ่ ทีเมื ำงมำห ้อมล ้อมเขำ ่ ่ำเท ้ำมำก่อนแล ้วพร ้อมกับถุงเงินขอทำนของเขำเขำไปเยียมห ่ ไว ้เขำเดินไปตำมถนนทีเขำเคยย ้อง ่ ่ ดนี ก ้ ำลังป คอนแวนต ์ของเขำและใคร่ครวญถึงกำรต่อสู ้ผ่ำนทำงควำมกระจ่ำงทีเขำได ้ร ับมอบซึงบั ่ นเรืองที ่ เขำถู ่ ่ ้ำมกระทำแต่ผู ้ กคลุมทั่วประเทศเยอรมนี ชำวบ ้ำนขอร ้องให ้ลูเธอร ์เทศนำซึงเป็ กสังห ้ กบวชภรำดรทีคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยทำงำนจำเจทีคอนแวนต ่ นำสำส ์นอนุ ญำตให ้เขำเทศน์และบัดนี นั ์แห่งนี ้ ้ ก็ก ้ำวขึนธรรมำสน์ {GC152.1}{GCth17126.3}

122

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ งพระคำของพระคริสต ์ว่ำ“ขอให ้สันติสข ต่อหน้ำฝูงชนทีแออั ดกันหนำแน่ นเขำยำถึ ุ จงเป็ นของ ท่ำน” ้ “บรรดำนักปร ัชญำดุษฎีบณ ั ฑิตและนักเขียนทังหลำยพยำยำมสอนมนุ ษย ์ไปให ้ถึงวิถท ี จะได ี่ ้ชี ้ ้ำพเจ ้ำจะมำบอกวิธแี ก่ท่ำน.....พระเจ ้ำทรงเรียก วิตนิ ร ันดร ์แต่พวกเขำไม่ประสบควำมสำเร็จบัดนีข ้ ่ ชำยคนหนึ่ งให ้กลับเป็ นขึนจำกควำมตำยคื อพระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำเพือพระองค ์จ ะทรงทำลำยควำมตำยกำจัดบำปและปิ ดประตูนรกนี่ เป็ นงำนของกำรช่วยให ้รอด.....พระคริสต ์ทรงไ ด ้ชัยชนะแล ้วนี่ เป็ นข่ำวแห่งควำมยินดีและเรำได ้ร ับควำมรอดโดยกำรกระทำของพระองค ์และไม่ใ ช่โดยกำรกระทำของเรำเอง.....พระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำตรัสว่ำ‘สันติสข ุ จงมีแก่ท่ำน ้ ่ี อของเรำ’พูดอีกนัยหนึ่ งก็คอื โอมนุ ษย ์ทังหลำยดู ้ ทังหลำยจงดู ทมื เถิดเพรำะเรำเรำผูเ้ ดียวเท่ำนั้นผู ้ ่ ำจัดบำปของท่ำนและไถ่ท่ำนให ้เป็ นไทบัดนี ท่ ้ ำนมีสน ้ ซึงก ั ติสข ุ แล ้วพระเจ ้ำตร ัสดังนี ”{GC152.2}{ GCth17126.4} ้ ้เห็นว่ำควำมเชือที ่ แท ่ ้จริงนั้นจะปรำกฎให ้เห็นด ้วยชีวต ่ สท ์ ่ องจำกพระเจ ้ เขำพูดต่อชีให ิ ทีบริ ุ ธิ“เนื ่ ้ำทำงเพือจะให ่ ำทรงช่วยเรำให ้รอดแล ้วก็ขอให ้เรำจัดกำรกับงำนของเรำให ้เข ้ำทีเข ้พระองค ์ทรงยอ ่ ้ ควำมต ้องกำรของผูข มร ับท่ำนเป็ นคนรำรวยหรื อก็ขอให ้สมบัตข ิ องท่ำนเลียงดู ้ ด ั สนท่ำนเป็ นคนย ่ ่ ำกจนหรือขอให ้งำนกำรร ับใช ้ของท่ำนเป็ นทียอมร ับของคนรำรวยหำกงำนของท่ ำนมีประโยชน์ต่ ่ ำนแสร ้งทำเพือถวำยพระเจ ่ ้ ง อตัวท่ำนเองเท่ำนั้นงำนรบั ใช ้ของท่ำนทีท่ ้ำนั้นเป็ นกำรมุสำโดยสินเชิ ่ ่ ”Ibid.เล่มที7บทที 7{GC152.3}{GCth17126.5} ่ งปันให ้แก่จต ่ วกระหำยพระค ประชำชนฟังอย่ำงตะลึงหลงใหลอำหำรแห่งชีวต ิ ทีแบ่ ิ วิญญำณทีหิ ริสต ์ได ้รับกำรเทิดทูนต่อหน้ำผูฟ ้ ังให ้อยูเ่ หนื อพระสันตะปำปำผู ้แทนพระองค ์จักรพรรดิและพระรำ ่ กคำมตนเองเลยเขำไม่ได ้พยำยำมทำให ้ตัวเองเป็ นเป้ ำหม ชำลูเธอร ์ไม่ได ้กล่ำวถึงภัยอันตรำยทีคุ ำยให ้คนห่วงใยหรือเห็นใจเลยเขำใคร่ครวญถึงพระคริสต ์จนลืมตนเองไปเขำซ่อนตัวอยูด ่ ้ำนหลังพ ่ ำเสนอพระเยซูในฐำนะพระผูช ระองค ์แห่งกำงเขนคำลวำรีคอยหำทำงทีจะน ้ ว่ ยให ้รอดของคนบำปเ ท่ำนั้น{GC152.4}{GCth17126.6} ่ กปฏิรป ่ เขำไปนั ่ ้นให ้ควำมสนใจเขำเป็ นอย่ำงมำกกลุม ในขณะทีนั ู ศำสนำเดินทำงต่อไปทุกทีที ่ ช ่ี ่ นมิตรเตือนเขำถึงจุดประสงค ์ของผูน้ ิ ยมลั นขนำดใหญ่ทกระตื อรือร ้นห ้อมล ้อมเขำไว ้และเสียงทีเป็ ทธิโรมันบำงคนพูดว่ำ“พวกเขำจะเอำท่ำนไปเผำและสลำยร่ำงกำยของท่ำนให ้เป็ นเถ ้ำถ่ำนเหมือน ่ ำกับยอห ์นฮัส”ลูเธอร ์ตอบว่ำ“แม้วำ่ พวกเขำจะก่อไฟตลอดทำงจำกเมืองวอร ์มส ์ไปถึงเมืองวิตเ ทีท ้ ทนเบิร ์กจนเปลวสูงขึนไปถึ งสวรรค ์ข ้ำพเจ ้ำก็จะเดินผ่ำนไปในนำมของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำจะไปปรำก ้ ฏตัวต่อหน้ำพวกเขำข ้ำพเจ ้ำจะเดินเข ้ำไปในปำกของสัตว ์ใหญ่ประหลำดตัวนี และหั กฟันของมันเ

123

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ พือประกำศนำมของพระเยซู คริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”Ibid.เล่มที7บทที 7{GC153.1}{GCth1712 7.1} ข่ำวกำรเดินทำงใกล ้ถึงเมืองวอร ์มส ์ของลูเธอร ์ก่อให ้เกิดควำมชุลมุนวุน ่ วำยครงใหญ่ ั้ มต ิ รสหำย ่ ตรูของเขำหวำดหวันต่ ่ อควำมสำเร็จในอุดมกำรณ์ของ วิตกถึงควำมปลอดภัยของเขำจนตัวสันศั พวกเขำพวกเขำพยำยำมทุ่มเทอย่ำงเหนี ยวแน่ นโน้มน้ำวไม่ให ้ลูเธอร ์เดินทำงเข ้ำเมืองดว้ ยคำปลุก ่ ่ น ปั่นของเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีเขำได ้ร ับกำรขอร ้องให ้ไปพักทีปรำสำทแห่ งหนึ่ งของอัศวินทีเป็ ่ งนี พวกเขำประกำศว่ ้ ้ ่ มิตรณทีแห่ ำควำมยุง่ ยำกทังหมดจะปร ับให ้เข ้ำกันอย่ำงมีมต ิ รไมตรีเพือนๆคอ ่ กคำมเขำอยูค ้ ยพยำยำมปลุกเขำให ้กลัวด ้วยกำรสำธยำยถึงภัยอันตรำยทีคุ ่ วำมพยำยำมทังปวงข ่ องพวกเขำล ้มเหลวลูเธอร ์ยังคงไม่หวันไหวประกำศว่ ำ“แม้วำ่ ในกรุงวอร ์มส ์จะมีจำนวนปี ศำจมำกพ ้ ่ ่ อๆกับจำนวนกระเบืองบนหลั งคำบ ้ำนข ้ำพเจ ้ำก็ยงั จะมุ่งหน้ำเดินเข ้ำไป”Ibid.เล่มที7บทที 7{GC1 53.2}{GCth17127.2} ่ เธอร ์เดินทำงมำถึงเมืองวอร ์มส ์มีกลุม ่ ้อน เมือลู ่ คนขนำดใหญ่มำรวมตัวกันอยูท ่ ประตู ี่ เมืองเพือต ้ ่ ร ับเขำไม่เคยมีกลุม ่ ชนขนำดใหญ่เช่นนี ออกมำต ้อนร ับจักรพรรดิมำก่อนควำมตืนเต ้นนั้นแรงมำก ้ เสียงเพลงสวดศพดังขึนอย่ ้ และจำกท่ำมกลำงหมู่คนเหล่ำนี มี ำงสยองขวัญและละห ้อยส่งมำเตือนลู ่ ่ เธอร ์ก ้ำวลงจำกรถม้ำเขำพูดว่ำ“พระเจ ้ำจะทรงเป็ นโล่ป้องกัน เธอร ์ถึงจุดจบทีรอเขำอยู ใ่ นขณะทีลู ข ้ำพเจ ้ำ”{GC153.3}{GCth17127.3} ่ ำลูเธอร ์กล ้ำเสียงมำปรำกฏตั ่ ่ องวอร ์มส ์และกำรมำถึงข บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีไม่เชือว่ วทีเมื ่ กษำให ้พิจำรณำถึงแนวทำงทีจะด ่ ำเนิ นกำ องเขำทำให ้พวกเขำขวัญหำยจักรพรรดิทรงเรียกทีปรึ ่ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีทเข ่ ม ้ รต่อไปมีบช ิ อปองค ์หนึ่ งซึงเป็ ี่ ้มแข็งได ้ประกำศว่ำ“เรำหำรือกันถึงเรืองนี ้ ยทันทีไม่ใช่ซจี สิ มันด ์หรือทีบงกำรให ่ ำนำนแล ้วใช ้อำนำจจักรพรรดิของท่ำนกำจัดชำยคนนี เสี ้เผำ ่ ้องออกใบหรือปฏิบต ยอห ์นฮัสเรำไม่มภ ี ำระผูกพันทีต ั ต ิ ำมใบคุ ้มครองควำมปลอดภัยของคนนอกรี ่ ้ไว ้”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ งนั้นพวก ตคนหนึ่ ง”จักรพรรดิตรัสว่ำ“ไม่เรำต ้องร ักษำสัญญำของเรำทีให 8ดั ้ ยก่อน{GC153.4}{GCth17 เขำจึงลงควำมเห็นกันว่ำต ้องฟังคำแก ้ต่ำงของนักปฏิรป ู ศำสนำผูน้ ี เสี 127.4} ้ องกระตือรือร ้นอยำกเห็นชำยน่ ำพิศวงคนนี และในไม่ ้ คนทังเมื ช ้ำมีกลุม ่ คนขนำดใหญ่เข ้ำมำเยื ่ กของเขำลูเธอร ์แทบจะยังไม่ทน ่ นำนมำนี เขำอ่ ้ อนทีพั ั ฟื ้ นคืนสูค ่ วำมปกติจำกอำกำรเจ็บป่ วยเมือไม่ ้ ่ ้เวลำถึงสองสัปดำห ์เต็มเขำต ้องเตรียมตัวเพือเผชิ ่ อนเปลียจำกกำรเดิ นทำงทีใช ญหน้ำกับเหตุกำร ้ ณ์สำคัญในวันรุง่ ขึนและเขำต ้องกำรควำมสงบและกำรพักผ่อนแต่ประชำชนมีควำมปรำรถนำอย่ำ ่ ่ ่ นนำงอัศวินบำทหลวงและป งแรงกล ้ำทีจะพบเขำให ้ได ้จนเขำได ้เวลำพักผ่อนเพียงไม่กชั ี่ วโมงเมื อขุ ้ ขน ่ ้ำเรียกร ้องใ ระชำชนมำล ้อมเขำไว ้อย่ำงใจจดใจจ่อในท่ำมกลำงคนเหล่ำนี มี ุ นำงอยูห ่ ลำยคนทีกล 124

อำนำจสัมบูรณ์

้ นไท ห ้จักรพรรดิปฏิรป ู กำรกระทำล่วงละเมิดต่ำงๆของกิจกรรมสงฆ ์จนลูเธอร ์กล่ำวว่ำ“คนเหล่ำนี เป็ ้ ตรูและมิตรเข ้ำมำเยียมพระนั ่ แล ้วโดยข่ำวประเสริฐของเรำ”Martynหน้ำ393ทังศั กบวชกล ้ำหำญ ้ เขำต ้อนร ับพวกเขำด ้วยใจสงบทีไม่ ่ หวันไหวตอบทุ ่ ท่ำนนี แต่ กคนด ้วยควำมสง่ำผ่ำเผยและปัญญำ ่ รอ่ งรอยของกำรตรำกตรำและควำมเจ็บป่ วย ท่ำทำงของเขำมั่นคงและกล ้ำหำญใบหน้ำซีดผอมทีมี ้ กลับแสดงออกถึงควำมเมตตำและควำมสุขคำพูดเคร่งขรึมและจริงใจลึกซึงของเขำท ำให ้เขำมีพลั ่ กระทั่งศัตรูของเขำก็ยงั ร ับมือไม่อยูท ้ั ตรสหำยและศัตรูรู ้สึกอัศจรรย ์ใจอย่ำงล ้นพ ้นบำงคนเ งทีแม้ ่ งมิ ่ ำมีฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำสถิตอยูใ่ นตัวเขำคนอืนๆประกำศเหมื ่ ชือว่ อนเช่นพวกฟำริสพ ี ูดถึงพระ เยซูวำ่ “มีผเี ข ้ำสิงอยู”่ มัทธิว11:18{GC154.1}{GCth17128.1} ่ ้ไปยังทีประชุ ่ ่ ำนักพระรำชวังคนหนึ่ งได ้ร ับแต่งตังให ้ ้ วันต่อมำลูเธอร ์ถูกสังให มร ัฐสภำเจ ้ำหน้ำทีส นำเขำไปยังห ้องประชุมแต่เขำเข ้ำไปในสภำด ้วยควำมยำกลำบำกมีประชำชนแออัดแน่ นอยูท ่ ุกซ ่ ้ำต่อต ้ำนสิทธิอำนำจของพระสันตะปำปำ{GC154.2} อกซอยทุกคนต ้องกำรมำดูพระนักบวชทีกล {GCth17128.2} ่ ้ ในขณะทีเขำก ำลังจะเดินก ้ำวเข ้ำไปยังเบืองหน้ ำคณะผูพ ้ พ ิ ำกษำของเขำนั้นนำยพลวีรบุรษ ุ สูง อำยุท่ำนหนึ่ งผูผ ้ ่ำนสงครำมในหลำยสนำมพูดกับเขำด ้วยควำมปรำนี วำ่ “พระผูน้ ่ ำสงสำรพระผูน้ ่ ำ ้ ำนกำลังปกป้ องศักดิศรี ์ อน สงสำรบัดนี ท่ ั สูงเกียรติยงกว่ ิ่ ำข ้ำหรือมำกกว่ำแม่ทพ ั คนใดในสงครำมที่ ่ ดของเรำแต่หำกกำรต่อสู ้ของท่ำนนั้นชอบธรรมและท่ำนมั่นใจในกำรต่อสู ้ครงนี ้ั ก็ ้ จงมุ่ง ดุเดือดทีสุ ่ ้ นพระเจ ้ ้ ำน”D’Aubig หน้ำต่อไปในพระนำมของพระเจ ้ำและอย่ำกลัวสิงใดทั งสิ ้ำจะไม่ทรงทอดทิงท่ ่ ่ néเล่มที7บทที 8{GC154.3}{GCth17128.3} ่ ดลูเธอร ์ก็มำยืนอยูเ่ บืองหน้ ้ ่ ่ งพวกขุนนำงและเจ ้ำหน้ำที่ ในทีสุ ำสภำจักรพรรดิประทับบนพระทีนั ่ ระดับสูงสุดของอำณำจักรห ้อมล ้อมพระองค ์ไว ้ไม่เคยมีผูใ้ ดมำปรำกฏต่อทีประชุ มอันสูงเกียรติกว่ ้ งมำร ์ตินลูเธอร ์ทีต ่ ้องมำแก ้ต่ำงควำมเชือของตนเอง“กำรปรำกฎตั ่ ้ นสัญญำณในตัว ำนี ดั วครงนี ั้ เป็ ของมันเองบ่งบอกถึงชัยชนะเหนื ออำนำจของระบอบเปปำซีพระสันตะปำปำทรงตัดสินกำหนดโท ้ ้วและในเวลำนี เขำก ้ ่ ้ วขึนเหนื ้ ษชำยคนนี แล ำลังยืนอยูต ่ อ ่ หน้ำศำลซึงโดยพฤติ นัยตังตั ออำนำจของ ่ ้องห ้ำมและทรงตัดเขำขำด พระสันตะปำปำแล ้วพระสันตะปำปำทรงบัญชำให ้เขำอยูภ ่ ำยใต ้คำสังต ้ ่ ้มำปรำกฏตัวด ้วยถ ้อยคำทีน่ ่ ำยำเกรงเค จำกสังคมมนุ ษย ์ทังปวงแต่ ถงึ กระนั้นเขำกลับได ้ร ับคำสังให ่ ำรพและได ้ร ับกำรต ้อนร ับจำกทีประชุ มอันทรงเกียรติทสุ ี่ ดในโลกพระสันตะปำปำทรงกำหนดโทษใ ้ ่ ห ้เขำปิ ดปำกเงียบไปตลอดกำลและบัดนี เขำก ำลังจะอ ้ำปำกพูดต่อหน้ำคนทีสนใจมำฟั งเขำนับพัน ่ ่ ่ ดของอำณำจักรคริสเตียนจำกเหตุกำรณ์นีลู ้ เธอร ์กลำยเป็ น ซึงมำชุ มนุ มกันจำกดินแดนทีไกลที สุ ้ั งใหญ่ ่ ตัวจักรสำคัญก่อให ้เกิดกำรปฏิวต ั ค ิ รงยิ ขนโรมก ึ้ ำลังถดถอยลงจำกบัลลังก ์ของเธอและเป็ นเ ่ นต ้นเหตุให ้เกิดเรืองน่ ่ ำอับอำยอดสูเช่นนี ขึ ้ นIbid.เล่ ้ ่ ่ พรำะเสียงของพระสงฆ ์องค ์หนึ่ งทีเป็ ำที7บทที 8{GC155.1}{GCth17128.4} 125

อำนำจสัมบูรณ์

่ เธอร ์มำอยูเ่ บืองหน้ ้ ่ ้ เมือลู ำทีประชุ มอันทรงเกียรติและมีอำนำจมำกเช่นนี เขำรู ้สึกประหม่ำและ ้ ทำตัวไม่ถก ู มีเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นอยูห ่ ลำยพระองค ์สังเกตเห็นอำรมณ์เช่นนี ของเขำจึ งเดินเข ้ำไปหำเ ่ ำกำยแต่ไม่สำมำรถฆ่ำจิตวิญญำณได ้”มีอก ขำและมีอยูพ ่ ระองค ์หนึ่ งกระซิบว่ำ“อย่ำกลัวคนทีจะฆ่ ี ่ พระองค ์หนึ่ งพูดว่ำ“เมือพวกเขำพำท่ ำนเข ้ำไปอยูต ่ อ ่ หน้ำผูม้ อ ี ำนำจและพระรำชำเพรำะเห็นแก่พร ่ ท่ ่ ำนจะพูดให ้แก่ท่ำน”ด ้วยวิธน ้ รษ ่ ะเจ ้ำพระวิญญำณของพระบิดำจะประทำนสิงที ี ี บุ ุ ยิงใหญ่ ของโลก นำพระดำรัสของพระคริสต ์มำหนุ นใจผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ในยำมวิกฤตของกำรพิพำกษำ{GC155 .2}{GCth17128.5} ลูเธอร ์ถูกนำตัวให ้มำอยูต ่ อ ่ หน้ำบัลลังก ์ของจักรพรรดิโดยตรงควำมเงียบสงัดปกคลุมอยูเ่ หนื อ ่ ้ ้วเจ ้ำหน้ำทีส ่ ำนักพระรำชวังลุกขึนยื ้ นและเอำมือชีไปที ้ ผลงำนเขี ่ ทีประชุ มแออัดแห่งนีแล ยนกองห ้ นึ่ งของลูเธอร ์เรียกร ้องให ้นักปฏิรป ู ศำสนำคนนี ตอบค ำถำมสองข ้อคือยอมร ับว่ำเป็ นของตนไหมแ ่ ่ ำนชือเรื ่ องของหนั ่ ละเขำจะเสนอขอถอนแนวคิดทีเขำประกำศออกไปหรื อไม่เมืออ่ งสือแล ้วลูเธอร ์ต ่ อบว่ำสำหร ับคำถำมแรกนั้นเขำยอมร ับว่ำเป็ นหนังสือของเขำเขำพูดต่อไปว่ำ“สำหร ับคำถำมทีสอ ่ ยวข ่ ่ ่ งซึงเกี ้องกับควำมเชือและควำมรอดของจิ ตวิญญำณซึงพระวจนะของพระเจ ้ำอันเป็ นสมบัต ิ ้ ำทีสุ ่ ดไม่วำ่ จะเป็ นบนสวรรค ์หรือบนโลกมีสว่ นพัวพันด ้วยจะเป็ นกำรไม่รอบคอบหำกข ้ำพเจ ้ำจ ลำค่ ่ ะตอบโดยไม่ไตร่ตรองเสียก่อนข ้ำพเจ ้ำอำจร ับรองน้อยกว่ำทีสถำนกำรณ์ เรียกร ้องหรือพูดมำกกว่ ่ ้องกำรและจะกระทำบำปต่อพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีว่​่ ำ“แต่ผูใ้ ดจะไม่ยอมรับเรำต่อ ำควำมจริงทีต หน้ำมนุ ษย ์เรำก็จะไม่ยอมร ับผูน้ ้ันเฉพำะพระพักตร ์พระบิดำของเรำผูส้ ถิตในสวรรค ์ด ้วย”มัทธิว10 ้ ้ำพเจ ้ำจึงขอพระบรมรำชำนุ ญำตโปรดประทำนเวลำให ้ข ้ำพเจ ้ำเพือจะทู ่ :33ด ้วยเหตุผลนี ข ลตอบโ ่ ่ ดยไม่ผด ิ ต่อพระคำของพระเจ ้ำ”D’Aubignéเล่มที7บทที 8{GC155.3}{GCth17129.1} ้ ลูเธอร ์ดำเนิ นด ้วยควำมชำญฉลำดในกำรนำเสนอคำอุทธรณ์นีกำรกระท ำของเขำโน้มน้ำวให ้ ่ ่ ำเขำไม่ได ้ทำตำมอำรมณ์หรือด ้วยควำมหุนหันไม่มใี ครคำดคิดว่ำบุคคลทีมั ่ กแสดง ทีประชุ มเชือว่ ้ ้ซึงยิ ่ งเสริ ่ ควำมแกร่งกล ้ำและไม่ยอมประนี ประนอมจะมีควำมสงบนิ่ งและควบคุมตนเช่นนี ได มกำลัง ให ้เขำและในเวลำต่อมำช่วยให ้เขำสำมำรถตอบอย่ำงรอบคอบแน่ วแน่ มป ี ัญญำและสง่ำงำมจนทำ ให ้ศัตรูของเขำแปลกใจและผิดหวังและตำหนิ ควำมทะนงโอหังและควำมอวดดีของพวกเขำเอง{G C156.1}{GCth17129.2} ่ ้คำตอบสุดท ้ำยของเขำหัวใจของเขำหดหู่ไประยะเวลำหนึ่ งเมื่ วันต่อมำเขำต ้องปรำกฏตัวเพือให ่ ่ อเขำใคร่ครวญถึงกองกำลังทีรวมตั วต่อต ้ำนสัจธรรมควำมเชือของเขำสะดุ ดควำมหวำดผวำจนตั ่ กคำมเขำควำมกลัวครอบงำเขำภัยอันตรำยเพิมทวี ่ วสันคุ คณ ู อยูต ่ อ ่ หน้ำเขำศัตรูของเขำดูเหมือน จะกำชัยชนะอำนำจของควำมมืดดูเหมือนจะเป็ นต่อเมฆหมอกมำก่อตัวอยูร่ อบตัวเขำและดูคล ้ำย ่ กับว่ำแยกเขำออกจำกพระเจ ้ำเขำปรำรถนำทีจะได ้หลักประกันว่ำพระเจ ้ำจอมโยธำจะสถิตอยูร่ ว่ ม 126

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ กับเขำด ้วยจิตวิญญำณทีปวดร ้ำวเขำฟุบหน้ำลงกับพืนและเปล่ งเสียงร ้องด ้วยหัวใจทีแตกสลำยซึ ง่ ไม่มผ ี ูใ้ ดนอกจำกพระเจ ้ำจะเข ้ำใจได ้อย่ำงครบถ ้วน{GC156.2}{GCth17129.3} ้ ำงโหดร ้ำยจริงหนอดูเ เขำทูลวิงวอนว่ำ“โอพระเจ ้ำผูย้ งใหญ่ ิ่ และทรงพระชนม ์อยูเ่ ป็ นนิ ตย ์โลกนี ช่ ่ ถิดมันอ ้ำปำกเพือกลื นข ้ำพระองค ์และข ้ำพระองค ์มีควำมวำงใจในพระองค ์เพียงน้อยนิ ด.....หำกข ้ำ ้ ่ ่นต่อพระองค ์ทุกอย่ำงก็จะจบลงเพียงนี .....เวลำช่ ้ พระองค ์มีกำลังบนโลกเพียงเท่ำนี ในควำมเชื อมั ว งสุดท้ำยของข ้ำพระองค ์มำถึงแล ้วเขำประกำศกำหนดโทษของข ้ำพระองค ์แล ้ว.....โอข ้ำแต่พระเจ ้ำ ้ ่ ........เพรำะพระองค ้ โปรดช่วยข ้ำพระองค ์ต่อต ้ำนปัญญำทังปวงของชำวโลกเรื องนี ์เพียงผูเ้ ดียว.....เ ่ ้องทำทีนี ่ ่ ไม่มส พรำะนี่ ไม่ใช่งำนของข ้ำพระองค ์แต่เป็ นของพระองค ์ข ้ำพระองค ์ไม่มอ ี ะไรทีต ี งใดที ิ่ จ่ ่ ้ ้ นของพระองค ์.....เป็ นอุดมกำรณ์ชอบธรรม ะแข่งขันกับคนยิงใหญ่ ของโลกนี .....แต่ อด ุ มกำรณ์นีเป็ ่ ร ันดร ์โอพระเจ ้ำข ้ำโปรดช่วยข ้ำพระองค ์ด ้วยพระเจ ้ำผูท้ รงสัตย ์ซือและไม่ ่ ่ และชัวนิ เปลียนแปลงข ้ำ ่ งหมดของมนุ ้ ่ มำ ่ พระองค ์จะไม่มอบควำมวำงใจไว ้กับมนุ ษย ์คนใด.....เรืองทั ษย ์นั้นไม่แน่ นอนทุกสิงที ้ จำกมนุ ษย ์นั้นล ้มเหลว....พระองค ์ทรงเลือกข ้ำพระองค ์ให ้ทำงำนนี ....โปรดยื นเคียงข ้ำงข ้ำพระองค ์ ่ นแก่พระเยซูคริสต ์ผูท้ พระองค ่ี เพือเห็ ์ทรงร ักผูท้ รงปกป้ องข ้ำพระองค ์ทรงเป็ นโล่และเป็ นป้ อมปรำก ่ ่ ำรอันแข็งแกร่งของข ้ำพระองค ์”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC156.3}{GCth17129.4} ่ พระเจ ้ำองค ์สัพพัญญูประทำนให ้ลูเธอร ์ตระหนักถึงภัยอันตรำยของเขำเพือเขำจะไม่ วำงใจใน ่ กำลังของตนเองและพุ่งเข ้ำหำภัยอันตรำยอย่ำงหุนหันอย่ำงไรก็ตำมไม่ใช่ควำมกลัวเรืองควำมเจ็ บ ่ ำสยดสยองทีก ่ ำลังคืบกระชันชิ ้ ดเข ้ำมำหำเขำทีท ่ ำให ้เข ปวดส่วนตัวกำรทรมำนหรือควำมตำยทีน่ ่ ำเกิดควำมหวำดกลัวสยองขวัญเขำมำถึงวิกฤตแล ้วและตระหนักถึงควำมบกพร่องของตนเองทีจะ เผชิญหน้ำกับมันโดยควำมอ่อนแอของเขำอุดมกำรณ์ของสัจธรรมอำจได ้รับควำมเสียหำยเขำป ้ ้กับพระเจ ้ำไม่ใช่เพือควำมปลอดภั ่ ่ ลำสู ยของตัวเขำเองแต่เพือชัยชนะของข่ ำวประเสริฐเช่นเดียวกั ้ ้ในคืนนั้นทีข ่ ้ำงลำธำรเปลียวเนื ่ ่ องมำจำกควำมปวดร ้ำวและควำมขัดแย ้งในจิ บอิสรำเอลกำรปลำสู ้ ตวิญญำณของเขำเหมือนเช่นอิสรำเอลเขำมีช ัยชนะร่วมกับพระเจ ้ำในควำมสินหวั งต่ำสุดของเข ่ ้ ้วยควำมมั่นใ ำควำมเชือของเขำยึ ดมั่นติดอยูก ่ บ ั พระคริสต ์พระผูช ้ ว่ ยกู ้ผูท้ รงพลังเขำเข ้มแข็งขึนด ่ จว่ำเขำจะไม่ปรำกฏตัวต่อหน้ำสภำตำมลำพังสันติสข ุ กลับคืนสูจ่ ต ิ วิญญำณของเขำและเขำชืนช ่ี ้ร ับอนุ ญำตให ้เทิดทูนพระวจนะของพระเจ ้ำต่อหน้ำผู ้ปกครองของประเทศทังหลำย{GC ้ มยินดีทได 157.1}{GCth17130.1} ่ี ดมั่นอยูใ่ นพระเจ ้ำลูเธอร ์เตรียมตัวเพือกำรต่ ่ ่ เ่ บืองหน้ ้ ด ้วยสติทยึ อสู ้ทีอยู ำเขำเขำวำงแผนถึงเรือ่ ่ี งคำตอบของเขำตรวจสอบข ้อควำมผลงำนเขียนต่ำงๆของตนเองและดึงข ้อพิสจู น์ทเหมำะสมจำก ่ ่ ดอยูช พระคัมภีร ์เพือสนั บสนุ นจุดยืนของตนแล ้วเอำมือซ ้ำยวำงอยูบ ่ นพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิที์ เปิ ่ ม ู อ ื ้ ส ่ ตย ์ต่อข่ำวประเสริฐและสำรภำพควำมเชือของเ ่ ขวำขึนสู ่ วรรค ์และปฏิญำณว่ำ“จะผดุงควำมซือสั 127

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ขำอย่ำงเสรีแม้วำ่ เขำจะต ้องประทับคำพยำนด ้วยเลือดของเขำเองก็ตำม”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC1 57.2}{GCth17130.2} ้ั ่ งเมือเขำถู ่ ่ อีกครงหนึ กนำมำปรำกฏตัวอยูห ่ น้ำทีประชุ มร ัฐสภำสีหน้ำของเขำไม่มรี อ่ งรอยของค วำมหวำดกลัวหรือควำมขุ่นมัวเลยสงบและมีสน ั ติสข ุ แต่ด ้วยควำมกล ้ำหำญและทรงเกียรติอย่ำงภู ้ ำมกลำงผูย้ งใหญ่ ้ ้ำหน้ำทีส ่ ำนักพระรำ มิฐำนในฐำนะพยำนของพระเจ ้ำเขำยืนขึนท่ ิ่ ของโลกบัดนี เจ ่ ้เขำตัดสินว่ำจะต ้องกำรถอนคำสอนข ้อเชือของเขำหรื ่ ้ ยง ชวังสังให อไม่ลเู ธอร ์กล่ำวตอบด ้วยนำเสี ่ ทีนอบน้ อมและถ่อมปรำศจำกควำมรุนแรงหรืออำรมณ์ท่ำทำงของเขำนิ่ งสุขม ุ และน่ ำเคำรพยำเกร ่ ำให ้ทีประชุ ่ งแต่เขำแสดงให ้เห็นถึงควำมมั่นใจและควำมเปรมปรีดซึ ิ ์ งท มแปลกใจ{GC158.1}{GCt h17130.3} ่ ดเจ ้ำนำยอันทรงเกียรติทงหลำยขุ ่ ลูเธอร ์พูดว่ำ“จักรพรรดิผูส้ ข ุ ม ุ เยือกเย็นทีสุ ั้ นนำงทีเคำรพข ้ำ ้ อปฏิ ่ ่ อวำนนี ่ ้ ำชับแก่ข ้ำพเจ ้ำและโ พเจ ้ำมำปรำกฏตัวต่อหน้ำท่ำนในวันนี เพื บต ั ต ิ ำมคำบัญชำทีเมื ก ่ ดยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำขออนุ ญำตวิงวอนท่ำนและขุนนำงยิงใหญ่ ทงหลำยโปรดใส่ ั้ ใ ่ ่ งทีข ่ ้ำพเจ ้ำมั่นใจว่ำชอบธรรมและสัตย ์จริงหำกข ้ำพเจ ้ำจะล่วงเ จฟังกำรปกป้ องอุดมกำรณ์เรืองหนึ ้ ่ เหมำะไม่ควรอันเนื่ องจำกกำรขำดควำมรู ้แล ้ว กินในกำรใช ้สภำอันทรงเกียรติแห่งนี ไปในทำงที ไม่ ้ ข ้ำพเจ ้ำขอร ้องให ้ท่ำนอภัยแก่ข ้ำพเจ ้ำเพรำะข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้เติบโตขึนในพระรำชวั งของพระรำชำแ ่ ่ ต่อยูอ ่ ย่ำงสันโดษในคอนแวนต ์”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC158.2}{GCth17130.4} ่ บเรืองของปั ่ ้ ่ พม แล ้วเขำพูดต่อไปเกียวกั ญหำเขำอธิบำยว่ำงำนเขียนทังหมดของเขำที ตี ิ พ ์ออก ่ ่ มำนั้นไม่ใช่มล ี ก ั ษณะแบบเดียวกันหมดในบำงส่วนเขำกล่ำวถึงเรืองควำมเชื อและกำรท ำควำมดีแ ละแม้ศต ั รูของเขำก็ยงั ประกำศว่ำผลงำนเหล่ำนั้นไม่เป็ นภัยแต่กลับเป็ นคุณประโยชน์หำกจะถอนง ้ ่ กฝ่ ำยยอมร ับงำนประเภททีสองประกอบด ่ ำนเขียนเหล่ำนี จะเป็ นกำรประณำมควำมจริงทีทุ ้วยข ้อเ ่ ดโปงควำมเลวและกำรละเมิดของระบอบเปปำซีหำกจะลบล ้ำงผลงำนเหล่ำนี ก็ ้ จะไปส่งเสริ ขียนทีเปิ ้ ้ มควำมโหดเหียมของโรมและเปิ ดโอกำสให ้กว ้ำงขึนแก่ ควำมไร ้จริยธรรมอีกมำกมำยให ้ทวีคณ ู ส่วน ่ ่ ่ เห็ ่ นอยูก ่ ผลงำนประเภททีสำมเขำมุ ่งโจมตีเฉพำะตัวบุคคลทีปกป้ องควำมชัวที ่ ลำดเกลือนเขำสำร ่ เขำใช ้ ภำพอย่ำงไม่ลงั เลว่ำเรืองนี ้ควำมรุนแรงมำกกว่ำควำมสุภำพเขำไม่ได ้อ ้ำงว่ำตนเองไร ้ข ้อบก ้ พรองแต่แม้กระทั่งหนังสือเหล่ำนี เขำก็ ยงั ไม่อำจถอนได ้เพรำะกำรกระทำเช่นนั้นจะไปเสริมควำมฮึ ้ กเหิมของศัตรูแห่งสัจธรรมและพวกเขำก็จะใช ้โอกำสนั้นบดขยีคนของพระเจ ้ำด ้วยควำมโหดเหีย้ ่ น{GC158.3}{GCth17130.5} ้ มยิงขึ เขำพูดต่อไปว่ำ“อย่ำงไรก็ตำมข ้ำพเจ ้ำเป็ นเพียงคนธรรมดำคนหนึ่ งไม่ใช่พระเจ ้ำดังนั้นข ้ำพเจ ้ำ ่ ่ ผิ ่ ดนั้น’.... จะปกป้ องตัวเองเหมือนเช่นทีพระคริ สต ์ทรงกระทำว่ำ‘ถ ้ำเรำพูดผิดก็จงเป็ นพยำนในสิงที ่ ดและท่ำ ..โดยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำขอวิงวอนท่ำนจักรพรรดิผูท้ รงสุขม ุ เยือกเย็นทีสุ 128

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ้ท่ำนใช ้ข ้อเขียนของผู ้เผยพระวจนะและของอั นขุนนำงผูเ้ รืองนำมทังหลำยและบุ รษ ุ ทุกระดับชันให ่ี ้ำพเจ ้ำจำนนต่อหลักฐำนเหล่ำนี ข ้ ้ำพเจ ้ำจะเป็ นคนแรกทีคว ่ ้ ครทูตพิสจ ู น์วำ่ ข ้ำพเจ ้ำทำผิดทันทีทข ำหนังสือของข ้ำพเจ ้ำและโยนมันลงไปในกองเพลิง{GC159.1}{GCth17131.1} ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำพูดไปเมือสั ่ กครูน ้ “ข ้ำพเจ ้ำหวังว่ำเรืองที ่ ี แสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำข ้ำพเจ ้ำตรวจสอบ ่ ้ำพเจ ้ำกำลังนำตัวเองเข ้ำไปเสียงแต่ ่ ่ อย่ำงระมัดระวังและพิจำรณำถึงภัยอันตรำยทีข แทนทีจะท ้อแ ่ ้ อนเช่นในยุคก่อนข่ำวประเสริฐเป็ นต ้นเหตุของปั ท ้ข ้ำพเจ ้ำกลับชืนชมยิ นดีทเห็ ี่ นว่ำในเวลำนี เหมื ญหำและควำมขัดแย ้งนี่ เป็ นลักษณะและชะตำกรรมของพระวจนะของพระเจ ้ำพระเยซูคริสต ์ตรัสว่ ำ‘เรำไม่ได ้นำสันติภำพมำให ้แต่เรำนำดำบมำ’มัทธิว10:34คำสอนของพระเจ ้ำนั้นแสนประเสริฐแ ่ ่ ละแสนน่ ำกลัวจงระมัดระวังเกลือกว่ำโดยทึกทักทีจะระงั บควำมขัดแย ้งท่ำนกลับไปกดขีพระวจนะอั ์ ่ นศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำและชักนำกระแสอันตรำยอันเชียวกรำกที รุ่ นแรงน่ ำกลัวควำมหำยนะในปัจ จุบน ั และควำมพินำศนิ ร ันดร ์กำลมำสูต ่ วั ท่ำนเอง.....ข ้ำพเจ ้ำอำจยกตัวอย่ำงมำกมำยจำกพระวจน ่ ่ ่ ะของพระเจ ้ำได ้ข ้ำพเจ ้ำอำจพูดถึงเรืองของฟำโรห ์เรืองกษั ตริย ์แห่งกรุงบำบิโลนและกษัตริย ์อืนๆข ่ ่ องประเทศอิสรำเอลซึงพฤติ กรรมของพวกเขำนั้นล ้วนมีสว่ นอย่ำงเห็นผลในกำรทำลำยตนเองเมือ ่ เหมือนว่ำชำญฉลำดทีสุ ่ ดเพือเพิ ่ มขยำยอำณำจั ่ พวกเขำแสวงหำคำปรึกษำทีดู กรของตน‘พระอง ่ ่ ่ ค ์ผูท้ รงเคลือนภู เขำและมันก็ไม่รู ้’”โยบ9:5Ibid.เล่มที7บทที 8{GC159.2}{GCth17131.2} ้ ่ ้ั ่ งเป็ น ลูเธอร ์กล่ำวเป็ นภำษำเยอรมันไปแล ้วบัดนี เขำได ้ร ับกำรขอให ้พูดเรืองเดี ยวกันอีกครงหนึ ่ ำนมำก็ตำมเขำก็ยอมทำตำมและกล่ำวคำพูดของเขำอี ภำษำละตินแม้จะหมดแรงจำกกำรพูดทีผ่ ้ั ้วยควำมชัดเจนและด ้วยพลังเหมือนเช่นครงแรกกำรทรงน ้ั ้ กครงด ำของพระเจ ้ำคอยชีแนะอยู ใ่ นเรื่ ้ ้ องนี ควำมผิ ดและควำมงมงำยปิ ดบังสมองของเจ ้ำชำยจำนวนมำกจนมองไม่เห็นนำหนั กของเหตุผ ้ั ้ั สองท ่ ่ ลในกำรพูดครงแรกแต่ กำรพูดครงที ำให ้พวกเขำมองเห็นใจควำมทีเสนอไว ้อย่ำงชัดเจน{GC 160.1}{GCth17131.3} ่ อร ้ นไม่ ้ั ยอมร ับควำมกระจ่ำงและตังใจไม่ ้ พวกทีดื ยอมให ้สัจธรรมมำโน้มน้ำวจิตใจของตนพำกันเ ่ ดือนดำลกับพลังคำพูดของลูเธอร ์ขณะทีเขำหยุ ดพูดโฆษกของสภำพูดด ้วยควำมโกรธว่ำ“ท่ำนยัง ่ ้ไว ้.......ท่ำนจะต ้องให ้คำตอบทีชัดเจนและแน่ ่ ่ ไม่ได ้ตอบคำถำมทีให นอน.....ท่ำนจะถอนควำมเชือห รือไม่ถอน”{GC160.1}{GCth17131.4} ่ กรพรรดิผูส้ ข ่ ดและขุนนำงชันผู ้ ใ้ หญ่ทงหลำย ้ั นักปฏิรป ู ศำสนำตอบว่ำ“ในเมือจั ุ ม ุ เยือกเย็นทีสุ ่ ต ้องกำรให ้ข ้ำพเจ ้ำให ้คำตอบทีชัดเจนฟั งง่ำยและตรงไปตรงมำข ้ำพเจ ้ำก็จะตอบท่ำนและคำตอบก็ ่ คือข ้ำพเจ ้ำมิอำจจำนนควำมเชือของข ้ำพเจ ้ำใหก้ บ ั พระสันตะปำปำหรือให ้กับสภำต่ำงๆได ้เพรำะเ ่ ชัดแจ ้ ่ ำยำมเทียงวั ่ นว่ำพวกเขำทำผิดและขัดแย ้งกันเองอยูบ ้ รืองนี ้งยิงกว่ ่ อ ่ ยๆด ้วยเหตุนีนอกเสี ยจำ ่ ่ ด กว่ำพวกเขำจะโน้มน้ำวข ้ำพเจ ้ำได ้ด ้วยคำพยำนของพระคัมภีร ์หรือโดยอ ้ำงเหตุผลทีชัดเจนที สุ 129

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำพเจ ้ำอ ้ำงไว ้และนอกเสียจำกว่ำ นอกเสียจำกว่ำพวกเขำจะชักจูงข ้ำพเจ ้ำสำเร็จโดยใช ้ข ้อควำมทีข ่ ่ ดติดกับพระวจนะของพระเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำไม่สำมำ พวกเขำจะมำเปลียนจิ ตสำนึ กของข ้ำพเจ ้ำซึงยึ ่ ่ ่ สเตียนคนหนึ่ งมำพูดค ้ำนกับจิตสำนึ กข รถและจะไม่ถอนควำมเชือเพรำะเป็ นเรืองไม่ ปลอดภัยทีคริ ่ี ่ข ้ำพเจ ้ำจะไม่ทำประกำรอืนใดขอพระเจ ่ องเขำข ้ำพเจ ้ำยืนอยูท ่ นี ้ำทรงโปรดช่วยข ้ำพเจ ้ำด ้วยอำเม ่ ่ น”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC160.2}{GCth17131.5} ้ ้ นอยูบ ่ ่นคงของพระเจ ้ำแสงสว่ำงของสวรร ด ้วยประกำรเช่นนี ชำยชอบธรรมคนนี ยื ่ นรำกฐำนทีมั ่ ์ ค ์แจ่มจำร ัสอยูใ่ นสีหน้ำของเขำควำมยิงใหญ่ และควำมบริสท ุ ธิของอุ ปนิสยั ของเขำสันติสข ุ และคว ่ ่ ่ ำมชืนชมยิ นดีของเขำปรำกฏให ้ทุกคนเห็นในขณะทีเขำเป็ นพยำนคัดค ้ำนอำนำจแห่งควำมชัวแล ่ เอำชนะโลก{GC160.3}{GCth17132.1} ่ ะเป็ นพยำนถึงควำมเชือที ้ ้องประชุมนิ่ งเงียบด ้วยควำมประหลำดใจไปชัวขณะหนึ ่ ่ งในกำรตอบครงแรกลู คนทังห ั้ เธอร ์พูดด ้ ้ ยงต่ำด ้วยควำมเคำรพยำเกรงแทบจะนอบน้อมถ่อมตนเหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันแปลควำมห วยนำเสี ่ ยขวัญพวกเขำคิดว่ำทีเขำขอเลื ่ ่ มำยกำรแสดงออกเช่นนีว่้ ำเขำกำลังเริมเสี อนเวลำพู ดออกไปนั้นเ ่ แคลนเห็ ป็ นกำรเปิ ดทำงให ้กับกำรถอนคำพูดจักรพรรดิชำร ์ลส ์พระองค ์เองก็ทรงสังเกตอย่ำงกึงดู ่ี ดโรยของนักบวชคนนี อำภรณ์ ้ ่ นท่ำทีทอิ ทเรี ี่ ยบและคำแถลงทีชัดเจนบ่ งบอกให ้ทรำบว่ำ“พระนักบว ้ ่ี ดนี เขำ ้ ชองค ์นี จะไม่ มท ี ำงทำให ้เรำเป็ นคนนอกรีตอย่ำงแน่ นอน”แต่ควำมกล ้ำและควำมแน่ วแน่ ทบั ้ แสดงออกมำรวมทังพลั งและควำมชัดเจนในกำรใช ้เหตุผลของเขำทำให ้คนทุกฝ่ ำยแปลกใจจักรพ ่ ่ ้ ้ ดด ้วยใจทีปรำศจำกคว ่ รรดิทรงเปลียนไปเป็ นควำมชืนชมทรงอุ ทำนขึนมำว่ ำ“พระนักบวชองค ์นี พู ่ หวันไหว”เจ ่ ำมกลัวและควำมกล ้ำหำญทีไม่ ้ำผูค้ รองแคว ้นเยอรมนี หลำยพระองค ์ทรงมองดูผูแ้ ทนป ้ ่ ระเทศคนนี ของพวกเขำด ้วยควำมภำคภูมใิ จและควำมชืนชมยิ นดี{GC160.4}{GCth17132.2} ่ เอืออ ้ ำน พรรคพวกของโรมแตกกระจุยไปอุดมกำรณ์ของพวกเขำดูเหมือนตกอยูใ่ นสภำพทีไม่ ่ ดพวกเขำจึงหำทำงร ักษำอำนำจของตนไม่ใช่ด ้วยกำรปฏิบต ่ วยทีสุ ั ต ิ ำมพระคัมภีร ์แต่เลือกทีจะใช ้ ่ึ นวิธโี ต ้เถียงทีโรมไม่ ่ ่ วิธข ี ม ่ ขู่ซงเป็ เคยลดละโฆษกของสภำพูดว่ำ“หำกท่ำนไม่ยอมถอนควำมเชือจั ้ ่ อต ้ำนคนนอกรีตทีไม่ ่ ยอมแก ้ไ กรพรรดิและผูน้ ำของทังประเทศจะปรึ กษำว่ำจะเลือกใช ้วิธใี ดเพือต่ ้ ขคนนี ”{GC161.1}{GCth17132.3} ่ งคำปกป้ องอันประเสริฐด ้วยควำมชืนชมนั ่ ้นเมือได ่ ้ยินคำพูดเช่นนี ก็ ้ ตก มิตรสหำยของลูเธอร ์ทีฟั ใจกลัวแต่ตวั ดุษฎีบณ ั ฑิตเองกลับพูดอย่ำงสงบนิ่งว่ำ“ขอพระเจ ้ำทรงเป็ นผูช ้ ว่ ยข ้ำพเจ ้ำเพรำะข ้ำพ ่ ่ เจ ้ำจะไม่ถอนคำพูดใดเลย”Ibid.เล่มที7บทที 8{GC161.2}{GCth17132.4} ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยทรงปรึ ้ แล ้วพวกเขำนำลูเธอร ์ออกไปจำกทีประชุ มร ัฐสภำในขณะทีเจ กษ ้ั งใหญ่ ่ ่ ำหำรือร่วมกันเกิดควำมรู ้สึกทั่วไปว่ำวิกฤตครงยิ มำถึงแล ้วกำรยืนกรำนปฏิเสธทีจะยอมจ ำน ่ นอำจส่งผลต่อประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสตจักรเป็ นเวลำหลำยยุคสภำตัดสินใจทีจะให ้โอกำสลูเธอร ์อี 130

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งทีจะถอนค ่ ้ั ่ งว่ำ กครงหนึ ำสอนพวกเขำนำลูเธอร ์เข ้ำมำในสภำเป็ นครงสุ ั้ ดท ้ำยถำมเขำอีกครงหนึ ่ ่ ่ ้ไว ้แล ้ว”เ จะปฏิเสธคำสอนของเขำหรือไม่เขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่มค ี ำตอบอืนใดที จะให น้ อกจำกทีให ่ ช ัดว่ำไม่มส ่ิ ป็ นทีแน่ ี งใดจะโน้ มน้ำวเขำได ้เลยไม่วำ่ จะด ้วยคำสัญญำหรือด ้วยคำขู่ทจะให ี่ ้เขำยอม จำนนต่อคำตัดสินของโรม{GC161.3}{GCth17132.5} ้ั ่ ำนำจของพวกเขำซึงทั ่ งพระรำชำและขุ ้ ้ ผูน้ ำระบอบเปปำซีทงหลำยรู ้สึกเดือดดำลทีอ นนำงทังห ่ ้องถูกพระนักบวชต่ำต ้อยคนหนึ่ งเหยียดหยำมดูแคลนพวกเขำปรำรถนำทีจะ ่ ลำยกลัวจนตัวสันต ้ มผัสกับควำมพิโรธของพวกเขำด ้วยกำรทรมำนชีวต ทำให ้นักบวชผูน้ ี สั ิ ของเขำให ้มลำยไปแต่ลเู ธ ้ อร ์เข ้ำใจถึงภัยอันตรำยของเขำพูดกับคนทังหลำยด ้วยเกียรติยศและควำมสุขม ุ เยือกเย็นของคริส ่ เตียนถ ้อยคำของเขำปรำศจำกควำมหยิงยโสกิ เลสตัณหำและกำรหลอกลวงเขำไม่ได ้คิดถึงตนเอ ่ ร่ อบตัวเขำรู ้เพียงว่ำเขำอยูเ่ บืองพระพั ้ ้ ศอย่ำง งหรือผูส้ งู ศักดิที์ อยู กตร ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงสภำพลำเลิ ไร ้ขอบเขตกว่ำพระสันตะปำปำพระรำชำคณะพระรำชำและจักรพรรดิพระคริสต ์ตรัสผ่ำนคำพยำ ่ ่ี ้ ตรสหำยและศัตรูด ้วยควำมตะลึงและควำมพิศวง นของลูเธอร ์ด ้วยพลังและควำมยิงใหญ่ ทดลใจทั งมิ ่ ่ งพระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงร่วมสถิตอยูใ่ นทีประชุ ่ ่ มผัสใจผู ้ ไปชัวขณะหนึ มสภำแห่งนั้นเพือสั นำสูงสุดของอำณำจักรมีขน ุ นำงจำนวนหนึ่ งยอมร ับควำมชอบธรรมในอุดมกำรณ์ของลูเธอร ์หลำ ่ จธรรมแต่ควำมประทับใจทีได ่ ้ร ับของบำงคนอยูไ่ ม่นำนมีคนอยูอ ยคนถูกโน้มน้ำวให ้มำเชือสั ่ ก ี จำพ ่ แสดงออกถึงควำมเชือของพวกเขำในเวลำนั ่ ้นแต่แสวงหำสิงที ่ ร่ ับทรำบจำกพระคัมภีร ์ วกหนึ่ งทีไม่ ด ้วยตนเองจนเวลำต่อมำกลำยเป็ นผูส้ นับสนุ นงำนกำรปฏิรป ู อย่ำงไม่กลัวผูใ้ ด{GC161.4}{GCth 17132.6} ่ อิเล็กเตอร ์เฟรดเดอริคทรงคอยกำรปรำกฏตัวของลูเธอร ์ต่อทีประชุ มร ัฐสภำด ้วยควำมกังวลใจ ่ี ้ ่ เธอร ์พูดพระองค ์ทรงเป็ นพยำนด ้วยควำมสุขและควำมภำคภู และฟังด ้วยอำรมณ์ทซำบซึ งขณะที ลู ้ ่ นหยัดอย่ำงมั่นคงยิงขึ ่ ้ มิใจถึงควำมกล ้ำหำญควำมแน่ วแน่ และกำรรู ้จักตนเองและควำมตังใจที จะยื ้ นในกำรปกป้ องอุดมกำรณ์ของดุษฎีบณ ั ฑิตท่ำนนี พระองค ์ทรงเปรียบเทียบควำมแตกต่ำงของคูก ่ ่ี ้แย ้งกันและมองเห็นว่ำอำนำจของสัจธรรมทำให ้ปัญญำของพระสันตะปำปำพระรำชำและ รณี ทโต ่ มผัสได ้ท่ำมกลำง พระรำชำคณะหมดควำมหมำยระบอบเปปำซีต ้องร ับภำระของควำมพ่ำยแพ ้ทีสั ชนทุกชำติและตลอดทุกยุคสมัย{GC162.1}{GCth17133.1} ่ ้แทนของพระสันตะปำปำรู ้สึกถึงผลทีได ่ ้จำกคำแถลงของลูเธอร ์เขำหวำดกลัวอย่ำง ในขณะทีผู ้ ่ ไม่เคยเป็ นมำก่อนถึงควำมมั่นคงของอำนำจของโรมและตังใจที จะใช ้ทุกวิธภ ี ำยใต ้อำนำจของตนเ ่ ้มล ้ำงนักปฏิรป ้ ้วยวำทศิลป์ และวิธท ่ นคุณสมบัตโิ ดดเด่นของเขำเ พือล ู ศำสนำคนนี ด ี ำงกำรทูตทีเป็ ขำนำเสนอจักรพรรดิผู ้ทรงเยำว ์วัยให ้เห็นถึงควำมเขลำและอันตรำยของกำรสละมิตรภำพและกำร ่ องอำนำจของโรมเพือแลกกั ่ ่ สำคัญคนห สนับสนุ นของรำชสำนักทีเรื บอุดมกำรณ์ของนักบวชทีไม่ นึ่ ง{GC162.2}{GCth17133.2} 131

อำนำจสัมบูรณ์

คำพูดของเขำนั้นไม่ได ้ปรำศจำกผลเสียเลยทีเดียวในวันต่อมำหลังจำกคำตอบของลูเธอร ์จักร ่ ้นำเสนอต่อทีประชุ ่ พรรดิชำร ์ลส ์ทรงส่งสำส ์นมำเพือให มร ัฐสภำประกำศเจตนำรมณ์ของพระองค ์ที่ ้ จะดำเนิ นตำมนโยบำยของผูน้ ำคนก่อนหน้ำนี ในกำรร ักษำและปกป้ องศำสนำคำทอลิกเนื่ องจำกลู ่ ้ ้ ดขำดกับเขำและคำสอนนอ เธอร ์ปฏิเสธทีจะละทิ งควำมผิ ดของตนจึงจำเป็ นต ้องใช ้มำตรกำรขันเด็ ่ ่ ้ อต ้ำ กรีตทีเขำสอน“พระนั กบวชเพียงองค ์เดียวทีหลงผิ ดไปด ้วยควำมโง่เขลำของตนเองได ้ลุกขึนต่ ่ ่ ้ ่ นควำมเชือของอำณำจั กรคริสเตียนเพือหยุ ดยังควำมไม่ เคำรพยำเกรงเรำจะสละซึงรำชอำณำจั ก รของเรำทรัพย ์สมบัตข ิ องเรำมิตรสหำยของเรำกำยของเรำเลือดของเรำจิตวิญญำณของเรำและ ่ ชีวต ิ ของเรำเรำกำลังจะขับไล่ออกัสตินลูเธอร ์ออกไปให ้พ ้นห ้ำมเขำมำก่อกวนแม้เพียงเล็กน้อยทีสุ ่ พพำชนี ยกรรมเขำและพวกผูต้ ด ดท่ำมกลำงประชำชนแล ้วเรำจะดำเนิ นต่อไปเพือบั ิ ตำมของเขำใ ้ นด ้ั ้วยกำรสังให ่ ้เป็ นบุคคลต ้องห ้ำมและด ้วยกำรใช ้ทุกวิธก ่ ำลำยพว นฐำนะคนนอกรีตดือร ี ำรทีจะท ่ อสั ่ ตย ์”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ กเขำเรำเรียกร ้องให ้สมำชิกของทุกร ัฐทำตัวให ้เป็ นคริสเตียนทีซื 9อย่ ำงไร ่ ่ ก็ตำมจักรพรรดิทรงประกำศว่ำต ้องเคำรพต่อหนังสือคุ ้มครองทีออกให ้กับลูเธอร ์และก่อนทีจะสำน ่ ่ ำจัดเขำต ้องปล่อยให ้เขำกลับไปยังบ ้ำนด ้วยควำมปลอดภัยเสียก่อน{GC162.3}{ ต่อเรืองใดเพื อก GCth17133.3} ้ ำมกลำงสมำชิกสภำมีควำมเห็นทีขั ่ ดแย ้งกันอยูส บัดนี ท่ ่ องฝ่ ำยทูตและตัวแทนของพระสันตะปำ ปำเรียกร ้องให ้ไม่ต ้องไปคำนึ งถึงหนังสือร ับรองควำมปลอดภัยของนักปฏิรป ู ศำสนำพวกเขำพูดว่ำ ้ ่ ่ ้ว”Ibid.เล่ “แม่นำไรน์ จะต ้องร ับเถ ้ำถ่ำนของเขำเหมือนทีร่ ับเถ ้ำถ่ำนของยอห ์นฮัสเมือศตวรรษที แล ่ ่ ้ มที7บทที 9แต่ เจ ้ำชำยทังหลำยของประเทศเยอรมนี แม้พวกเขำเองจะเป็ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีและ ปฏิญำณตนเป็ นศัตรูของลูเธอร ์ก็ยงั คัดค ้ำนกำรฝ่ ำฝื นควำมวำงใจระดับสำธำรณชนว่ำเป็ นรอยด่ ์ ของประเทศชำติพวกเขำชีถึ้ งหำยนะทีเกิ ่ ดขึนหลั ้ ่ สตำยและประกำศว่ำพวก ำงแห่งศักดิศรี งจำกทีฮั ่ ำให ้ควำมชัวอั ่ นน่ ำสยดสยองเหล่ำนั้นเกิดขึนซ ้ ำอี ้ กกับประเทศเยอรมนี และกับจัก เขำไม่กล ้ำทีจะท รพรรดิเยำว ์วัยของประเทศ{GC163.1}{GCth17133.4} จักรพรรดิชำร ์ลส ์พระองค ์เองทรงให ้คำตอบกับข ้อเสนอเลวทรำมนี ว่้ ำ“แม้ว่ำเกียรติยศและควำ ่ ่ ้ ยงั ควรจะมีอยูใ่ นจิตใจของเจ ้ำชำยผูค้ รองแคว ้นทัง้ มเชือจะถู กลบเลือนออกไปจำกโลกสิงเหล่ ำนี ก็ ่ ่ ตรูตวั ยงสมุนระบอบเปปำซีของลูเธอร ์ยังคงเรียกร ้องให ้จักรพรรดิปฏิบ ั หลำย”Ibid.เล่มที7บทที 9ศั ่ กรพรรดิซจี ส ติตอ ่ นักปฏิรป ู เหมือนทีจั ิ มันด ์กระทำกับฮัสคือปล่อยให ้เขำไปอยูใ่ นควำมเมตตำของ ่ ่ สอยูใ่ นทีชุ ่ มชนสำธำรณะชีให ้ ้ดูโซ่ต คริสตจักรแต่เมือพระองค ์ทรงหวนคิดถึงภำพเหตุกำรณ์เมือฮั ่ อในคำมั่นสัญญำของพระองค ์จักรพรรดิชำ รวนของเขำและเตือนให ้จักรพรรดิรำลึกถึงควำมเชือถื ่ งทรงประกำศว่ำ“เรำไม่ต ้องกำรเสียหน้ำเหมือนซีจสิ มันด ์”Lenfantเล่มที1หน้ ่ ร ์ลส ์ที5จึ ำ422{GC 163.2}{GCth17133.5}

132

อำนำจสัมบูรณ์

่ เธอร ์เสนอพระองค ์ทรงบันทึกไว ้ว่ อย่ำงไรก็ตำมจักรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงจงใจไม่ยอมร ับสัจธรรมทีลู ่ี ำตำมแบบอย่ำงของบรรพบุรษ ่ ่ ำ“เรำตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ ทจะท ุ ”D’Aubignéเล่มที7บทที 9พระอ ่ ่ นไปบนทำงแห่งสัจธรรมแ งค ์ทรงตัดสินใจแล ้วทีจะไม่ ก ้ำวออกจำกเส ้นทำงของธรรมเนี ยมแม้เพือเดิ ่ี ละควำมชอบธรรมก็ตำมด ้วยเหตุทบรรพบุ รษ ุ ของพระองค ์ทรงทำเช่นนั้นพระองค ์ก็จะทรงเชิดชูระ ่ ้ ้ บอบเปปำซีพร ้อมกับควำมโหดร ้ำยและควำมเสือมทรำมทั งหมดของมั นด ้วยด ้วยประกำรฉะนี พระ ่ ับควำมกระจ่ำงใดๆทีเพิ ่ มขึ ่ นมำกกว่ ้ องค ์จึงทรงยึดจุดยืนของพระองค ์คือทรงปฏิเสธทีจะร ำบรรพบุรุ ่ ่ ่ ษของพระองค ์ทรงเคยร ับไว ้หรือทรงปฏิเสธทีจะปฏิ บต ั ห ิ น้ำทีใดๆที บรรพบุ รษ ุ ไม่เคยปฏิบต ั {ิ GC163 .3}{GCth17133.6} ่ งคงยึดติดอยูก ในปัจจุบน ั มีผูค้ นมำกมำยทียั ่ บ ั ธรรมเนี ยมและประเพณีของบรรพบุรษ ุ เช่นนั้นเมื่ ่ มขึ ่ นพวกเขำกลั ้ ่ ับเพรำะไม่ได ้ประทำนแก่บรรพ อพระเจ ้ำประทำนควำมกระจ่ำงทีเพิ บปฏิเสธทีจะร ่ ่ บุรษ ุ ของพวกเขำพวกเขำจึงไม่ยอมร ับด ้วยเรำไม่ได ้อยูใ่ นสถำนะทีบรรพบุ รษ ุ ของเรำอยูผ ่ ลทีตำม ่ ่ มำคือหน้ำทีและควำมร ับผิดชอบของเรำก็จะไม่เหมือนของพวกเขำเรำจะไม่เป็ นทีชอบพระทั ยขอ ่ ่ ้เป็ นเครืองก ่ ำหนดหน้ำทีของเรำแทนที ่ ่ งพระเจ ้ำเมือเรำดู แบบอย่ำงของบรรพบุรษ ุ เพือใช จะค ้นหำพ ่ วของเรำเองควำมร ับผิดชอบของเรำนั้นสำคัญกว่ำควำมร ับผิดชอบของ ระวจนะของพระเจ ้ำเพือตั ่ บรรพบุรษ ุ ของเรำเรำต ้องร ับผิดชอบต่อควำมกระจ่ำงทีพวกเขำได ้ร ับและตกทอดมำสูเ่ รำและเรำยั ่ มซึงบั ่ ดนี ก ้ ำลังส่องมำยังพวกเรำจำกพระวจนะของพระเจ ้ งต ้องร ับผิดชอบต่อควำมกระจ่ำงเพิมเติ ำ{GC164.1}{GCth17134.1} ่ เชือว่ ่ ำ“ถ ้ำเรำไม่ได ้มำสังสอนพวกเขำเขำก็ ่ ๋ พระคริสต ์ตร ัสถึงชำวยิวทีไม่ คงจะไม่มบ ี ำปแต่เดียว ้ ่ นี พวกเขำไม่ มข ี ้อแก ้ตัวในเรืองบำปของเขำ”ยอห ์น15:22อำนำจของพระเจ ้ำแบบเดียวกันตรัสผ่ำ ้ ่ นลูเธอร ์ไปถึงจักรพรรดิและเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยของประเทศเยอรมนี ขณะทีควำมกระจ่ ำงส่อ งออกจำกพระวจนะของพระเจ ้ำพระวิญญำณของพระองค ์ทรงขอร ้องเป็ นครงสุ ั้ ดท ้ำยกับผูร้ ว่ มประ ่ นปี ลำตเมือหลำยศตวรรษก่ ่ ้ ่ ชุมหลำยท่ำนดังเช่ อนหน้ำนี ยอมให ้ควำมหยิงจองหองและควำมต ้องก ่ ยมของประชำชนปิ ดหัวใจของเขำจำกพระผูไ้ ถ่ของโลกดังเช่นเฟลิกส ์ทีกลั ่ วจนตัวสันบั ่ ำรเป็ นทีนิ ้ ้ำไปได ้แล ้วถ ้ำมีโอกำสข ้ำจะเรียกเจ ้ำมำอีก”ดังเช่ ่ นกษัตริย ์ ญชำผูน้ ำสำส ์นแห่งสัจธรรมว่ำ“วันนี เจ ่ ้ อำกริปปำผูห้ ยิงยโสสำรภำพว่ ำ“เจ ้ำจะชวนเรำเป็ นคริสเตียนในช่วงเวลำเพียงสันๆหรื อ”กิจกำร24: ่ ่ 25;26:28ถึงอย่ำงนั้นจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงหั นหนี จำกข่ำวสำรทีสวรรค ์ประทำนมำให ้ยอมแพ ้ ต่อคำบัญชำของควำมทะนงและนโยบำยทำงโลกทรงตัดสินใจไม่ยอมร ับควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรม {GC164.2}{GCth17134.2} ่ ่ ้ั ข่ำวลือเรืองแผนจั ดกำรลูเธอร ์แพร่กระจำยไปอย่ำงกว ้ำงขวำงทำให ้เกิดควำมตืนเต ้นครงใหญ่ ท่ ั ้ องนักปฏิรป ่ ้ดีถงึ ควำมโหดเหียมน่ ้ ่ ตอ วทังเมื ู ศำสนำมีมต ิ รสหำยมำกมำยซึงรู ำกลัวของโรมทีมี ่ ผูค้ น ้ ่ ดโปงควำมชัวของเธอพวกเขำลงควำมเห็ ่ ทังหลำยที เปิ นว่ำจะไม่ยอมให ้เขำถูกนำไปพลีชพ ี ขุนนำง 133

อำนำจสัมบูรณ์

่ นับร ้อยร่วมกันปฏิญำณตนทีจะปกป้ องเขำมีคนไม่นอ้ ยประณำมอย่ำงเปิ ดเผยว่ำข่ำวของสำนักรำ ่ ้ั ้ำนต่ำงๆและในสถำนทีสำธำร ่ ชวังแสดงถึงกำรยอมจำนนอย่ำงอ่อนๆต่ออำนำจของโรมทีประตู รวบ ่ ดแต่ข ้อพระคั ณะหลำยแห่งติดแผ่นป้ ำยบ ้ำงก็ประณำมและบ ้ำงก็สนับสนุ นลูเธอร ์มีอยูป ่ ้ ำยหนึ่ งทีคั ่ มภีร ์สำคัญในพระธรรมปัญญำจำรย ์ว่ำ“โอแผ่นดินเอ๋ยวิบต ั แิ ก่เจ ้ำเมือกษั ตริย ์ของเจ ้ำเป็ นเพียงคน ่ นชมลู ่ ้ ้ กรพรรดิและทีประชุ ่ รับใช ้”ปัญญำจำรย ์10:16ศร ัทธำทีชื เธอร ์ทั่วทังเยอรมนี ทำให ้ทังจั มร ัฐส ่ ำควำมอยุตธิ รรมใดทีกระท ่ ภำเชือว่ ำต่อเขำจะทำลำยสันติสข ุ ของจักรวรรดิและแม้กระทั่งต่อควำม มั่นคงของรำชบัลลังก ์{GC164.3}{GCth17134.3} อิเล็กเตอร ์เฟรเดอริคแห่งแคว ้นแซกโซนี ทรงสงวนท่ำทีด ้วยควำมรอบคอบพระองค ์ทรงปกปิ ดค ่ ตอ วำมรู ้สึกแท ้จริงทีมี ่ นักปฏิรป ู ศำสนำในขณะเดียวกันทรงคอยปกป้ องเขำอย่ำงระมัดระวังทรงดูก ่ ้ ่ พยำยำมปกปิ ำรเคลือนไหวทั งหมดของเขำและของศั ตรูทงหมดของเขำด ั้ ้วยแต่มค ี นมำกมำยทีไม่ ่ ่ ้ ดควำมเห็นใจต่อลูเธอร ์มีเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นขุนนำงบำรอนและบุคคลทีโดดเด่ นอืนๆทั งฆำรวำสและ ่ นักบวชทยอยมำเยียมเขำสปำลำทิ นเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ห ้องเล็กๆของดุษฎีบณ ั ฑิตไม่พอร ับแขกทีเ่ ่ ่ ่ อมนุ ษย ์แม้คนทีไม่ ่ ข ้ำมำหำเขำ”Martynเล่มที1หน้ ำที404ประชำชนมองเขำรำวกั บเป็ นคนทีเหนื ่ ่ นชอบไม่ ่ ่ ำเขำให ้กล ้ำเผชิญกั มีควำมเชือในค ำสอนของเขำยังอดทีจะชื ได ้กับจริยธรรมอันสูงส่งทีน บควำมตำยแทนกำรละเมิดจิตสำนึ กของตนเอง{GC165.1}{GCth17134.4} ่ มีควำมพยำยำมอย่ำงเอำจริงเอำจังทีจะให ้ลูเธอร ์เห็นชอบกับกำรประนี ประนอมกับโรมขุนนำงแ ละเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นมำกมำยแนะเขำว่ำหำกเขำยังคงยืนกรำนยึดมั่นอยูก ่ บ ั กำรตัดสินใจของตนเอง ต่อต ้ำนคำบัญชำของคริสตจักรและของสภำต่ำงๆในไม่ช ้ำเขำคงจะถูกเนรเทศออกไปจำกรำชอำ ณำจักรแล ้วก็จะไม่ได ้ร ับกำรปกป้ องลูเธอร ์ตอบข ้อเรียกร ้องนี ว่้ ำ“ข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์ไม่อ ำจประกำศออกไปโดยปรำศจำกกำรต่อต ้ำน.......แล ้วทำไมจึงต ้องให ้ควำมหวำดกลัวหรือควำมหว ่ องภั ่ ยอันตรำยแยกเรำออกจำกพระเจ ้ำและจำกพระวจนะของพระองค ์ซึงเป็ ่ นสัจธรรมเพี ำดหวันเรื ่ ่ ยงอย่ำงเดียวไม่ข ้ำพเจ ้ำเลือกสละร่ำงกำยเสียเลือดและพลีชพ ี ดีกว่ำ”D’Aubignéเล่มที7บทที 10{ GC165.2}{GCth17134.5} ้ั ่ งเขำถูกรบเร ้ำให ้ยอมจำนนต่อคำตัดสินของจักรพรรดิแล ้วเขำจะไม่ต ้องกลัวสิงอื ่ นใ ่ อีกครงหนึ ้ ดเลยเขำตอบว่ำ“ด ้วยสุดหัวใจของข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำยอมให ้จักรพรรดิเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยและ ่ ร ้ำยทีสุ ่ ดตรวจสอบและพิพำกษำผลงำนของข ้ำพเจ ้ำแต่ด ้วยเงือนไขเพี ่ แม้คริสเตียนทีดุ ยงข ้อเดียว ่ิ นใดต ่ ่ คือพวกเขำต ้องยึดพระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นมำตรฐำนมนุ ษย ์ไม่มส ี งอื ้องทำนอกจำกเชือปฏิ ่ กติดและล่ำมโซ่ไว ้กับพร บัตต ิ ำมพระวจนะจงอย่ำเสนอควำมรุนแรงมำสูจ่ ต ิ สำนึ กของข ้ำพเจ ้ำซึงผู ์ ้ว”Ibid.เล่มที7บทที ่ ่ ะคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิแล 10{GC166.1}{GCth17135.1}

134

อำนำจสัมบูรณ์

เขำกล่ำวกับข ้อเรียกร ้องอีกข ้อหนึ่ งว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำยินดีทจะสละกำรคุ ี่ ้มครองควำมปลอดภัยข ้ำพเ จ ้ำมอบกำยของข ้ำพเจ ้ำเองและชีวต ิ ไว ้ในพระหัตถ ์ขององค ์จักรพรรดิแต่พระวจนะของพระเจ ้ำนั้น -่ ่ ่ ่ ไม่มท ี ำง”Ibid.เล่มที7บทที 10เขำกล่ ำวว่ำเขำเต็มใจทีจะยอมตำมค ำตัดสินของทีประชุ มใหญ่แต่ด ้ ่ ่ ่ เกี ่ ยวกั ่ วยเงือนไขเพี ยงข ้อเดียวคือทีประชุ มต ้องตัดสินตำมพระคัมภีร ์เขำเสริมว่ำ“ในเรืองที บพระว ่ สเตียนทุกคนเป็ นผูต้ ด จนะของพระเจ ้ำและควำมเชือคริ ั สินได ้ดีเท่ำกับพระสันตะปำปำแม้วำ่ จะมีที่ ่ ่ ่ ดทังมิ ้ ตรสหำยและ ประชุมนับล ้ำนอำจเห็นพ ้องสนับสนุ นก็ตำม”Martynเล่มที1หน้ ำที410ในที สุ ่ ำควำมพยำยำมทีจะให ่ ศัตรูก็เชือว่ ้ปรองดองกันคงไม่เกิดผล{GC166.2}{GCth17135.2} หำกนักปฏิรป ู ศำสนำยอมอ่อนข ้อเพียงจุดเดียวซำตำนและสมุนของมันก็จะได ้รับชัยชนะแต่คว ่ั ่ คทีใหม่ ่ ำมแน่ วแน่ อย่ำงไม่สนคลอนเป็ นวิถท ี ำงของกำรปลดปล่อยคริสตจักรและเริมยุ และดีกว่ำขึ ้ ้ ก้ ล ้ำคิดและทำตำมควำมคิดของตนเองในเรืองของศำสนำส่ ่ นมำอิทธิพลของชำยหนุ่ มหนึ่ งคนนี ผู งผลต่อคริสตจักรและโลกไม่ใช่เพียงแต่ในยุคของเขำเท่ำนั้นแต่ในทุกยุคของภำยภำคหน้ำควำม ่ ้ ้ คซึงต ่ ้องผ่ำนประสบกำรณ์ทคล ่ี ้ำ แน่ วแน่ และควำมสัตย ์ซือจะเสริ มกำลังให ้คนทังปวงจนถึ งวันสินยุ ่ ่ ยคลึงกันอำนำจและควำมยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำยืนตะหง่ำนเหนื อเล่ห ์เหลียมของมนุ ษย ์และเหนื ออำ ่ นำจยิงใหญ่ ของซำตำน{GC166.3}{GCth17135.3} ่ ่ ้ลูเธอร ์กลับบ ้ำนและเขำรู ้ดีวำ่ คำตัดสินลงโทษเขำ ไม่นำนต่อมำเจ ้ำหน้ำทีของจั กรพรรดิมำสังให ่ อย่ ้ ำงรวดเร็วเส ้นทำงของเขำปกคลุมด ้วยเมฆหมอกดำทะมึนแต่ในขณะทีเขำเดิ ่ จะตำมติดคำสังนี นทำงออกจำกเมืองวอร ์มส ์ใจของเขำกลับเต็มล ้นด ้วยควำมสุขและกำรสรรเสริญเขำพูดว่ำ“มำรเ องก็ยงั ยืนปกป้ องอยูท ่ ป้ี่ อมปรำกำรของพระสันตะปำปำแต่พระคริสต ์ทรงกระทำให ้เกิดช่องว่ำงกว ้ ้ ่ งนั้นและซำตำนถูกบังคับให ้สำรภำพว่ำพระเจ ้ำยิงใหญ่ ่ ำงขวำงขึนในที แห่ กว่ำมัน”D’Aubignéเล่ม ่ ่ ที7บทที 11{GC166.4}{GCth17135.4} ้ หลังจำกออกเดินทำงไปแล ้วด ้วยควำมปรำรถนำให ้คนทังหลำยไม่ เข ้ำใจผิดว่ำควำมแน่ วแน่ ขอ ่ ้หัวใจทรงเป็ น งเขำนั้นเป็ นกำรกบฏลูเธอร ์จึงเขียนจดหมำยไปถึงจักรพรรดิวำ่ “พระเจ ้ำผูท้ รงหยังรู ่ ดทีจะเชื ่ ่ งพระจักรพรรดิทงด พยำนของข ้ำพเจ ้ำว่ำข ้ำพเจ ้ำเตรียมพร ้อมอย่ำงจริงใจทีสุ อฟั ั้ ้วยเกียร ติยศและปรำศจำกเกียรติยศด ้วยชีวต ิ และด ้วยควำมตำยและไม่มข ี ้อยกเว ้นนอกจำกพระวจนะของ ่ ษย ์ใช ้ดำรงชีวต ้ ่ พระเจ ้ำทีมนุ ิ ในทุกกิจกรรมของชีวต ิ ในปัจจุบน ั นี ควำมภั กดีของข ้ำพเจ ้ำจะไม่หวันไ ่ กำรที ้ ่ ญเสียหรือได ้กำไรนั้นไม่มผ ่ ยวกั ่ หวเพรำะในเรืองนี จะสู ี ลต่อควำมรอดแต่เมือเกี บผลประโยช น์นิร ันดร ์กำลแล ้วพระเจ ้ำทรงประสงค ์ให ้มนุ ษย ์ไม่ควรยอมจำนนต่อมนุ ษย ์ด ้วยกันเพรำะกำรยอม ่ ำยจิตวิญญำณเช่นนี คื ้ อกำรนมัสกำรทีแท ่ ้จริงและควรจะต ้องถวำยแด่พระผูส้ ร ้ำงเท่ จำนนในเรืองฝ่ ่ ่ ำนั้น”Ibid.เล่มที7บทที 11{GC167.1}{GCth17136.1} 135

อำนำจสัมบูรณ์

่ ในกำรเดินทำงออกจำกเมืองวอร ์มส ์ลูเธอร ์ได ้รับกำรต ้อนรับอย่ำงภำคภูมใิ จมำกกว่ำขณะทีเดิ ่ กบัพพำชนี ยก นทำงมุ่งหน้ำสูเ่ มืองวอร ์มส ์ก่อนหน้ำนั้นคณะสงฆ ์อันทรงเกียรติต ้อนร ับนักบวชทีถู ้ ้ปกครองฝ่ ำยพลเรือนให ้เกียรติกบ ่ กรพรรดิทรงประณำมเขำได ้ร ับกำรร ้องขอ รรมแล ้วผูน้ ี ผู ั ชำยทีจั ้ มี ่ คำสังห ่ ้ำมจำกสำนักพระรำชวังอีกครงหนึ ้ั ่ งเขำก ้ำวขึนสู ้ ธ่ รรมำสน์และพูดว่ำ“ข ้ำ ให ้เทศนำทังๆที ่ พเจ ้ำไม่เคยปฏิญำณทีจะเอำโซ่ มำล่ำมพระวจนะของพระเจ ้ำไว ้และจะไม่มท ี ำงทำเช่นนั้นด ้วย”Ma ่ ่ rtynเล่มที1หน้ ำที420{GC167.2}{GCth17136.2} ่ ้ เมือเขำไปจำกเมื องวอร ์มส ์ได ้ไม่นำนเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีเกลียกล่ อมจักรพรรดิให ้ทรงปร ่ ลู ้ เธอร ์ถูกประณำมว่ำ“เป็ นซำตำนทีมำในร่ ่ ะกำศกฤษฎีกำต่อต ้ำนเขำในคำสังนี ำงของมนุ ษย ์และ ่ ่ ่ แต่งตัวด ้วยชุดของนักบวช”D’Aubignéเล่มที7บทที 11มี คำสังประกำศว่ ำในทันทีทหนั ี่ งสือคุ ้มคร ่ บยังงำนของเขำห ้ ่ ำนักแก่เข องควำมปลอดภัยหมดอำยุจะต ้องจัดกำรทุกทำงทีจะยั ้ำมทุกคนให ้ทีพ ้ มแก่ ่ ่ ่ วนตัวทีจะ ่ ำให ้อำหำรหรือนำดื เขำหรือโดยทำงคำพูดหรือกำรกระทำในทีสำธำรณะหรื อในทีส่ ช่วยหรือยุยงส่งเสริมเขำจะต ้องจับกุมเขำไม่วำ่ เขำจะอยูท ่ ใดและส่ ี่ งมอบให ้กับผูม้ อ ี ำนำจผูต้ ด ิ ตำม ของเขำจะต ้องถูกจับเข ้ำคุกและทร ัพย ์สมบัตข ิ องพวกเขำจะต ้องถูกยึดงำนเขียนของเขำต ้องถูก ่ ดทุกคนทีกล ่ ้ำขัดขืนคำสังนี ่ จะถู ้ กรวมอยูใ่ นกำรลงโทษนี ด ้ ้วยอิเล็กเตอร ์แห่งแซก ทำลำยและในทีสุ ้ ่ นมิตรกับลูเธอร ์เดินทำงออกไปจำกเมืองวอร ์มส ์หลังจำกทีเ่ โซนี และเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยที เป็ ่ ่ ้ ำผูน้ ิ ยม ขำเดินทำงออกไปไม่นำนและคำสังของจั กรพรรดิได ้ผ่ำนมติของทีประชุ มร ัฐสภำบัดนี เหล่ ่ ลิทธิโรมันพำกันชืนชมยิ นดีอย่ำงเหลือล ้นพวกเขำถือว่ำจุดจบของนักปฏิรป ู ศำสนำถูกประทับตร ำไว ้แล ้ว{GC167.3}{GCth17136.3} ่ นตรำยนี มี ้ สำยตำหนึ่ ง พระเจ ้ำทรงจัดเตรียมหนทำงหนี ภยั ให ้ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ในช่วงเวลำทีอั ่ ่ อสั ่ ตย ์และประเสริฐดวงหนึ่ งตัดสินใจเข ้ำมำ คอยเฝ้ ำติดตำมกำรเคลือนไหวของลู เธอร ์และหัวใจทีซื ่ ช่วยเหลือเป็ นทีประจั กษ ์อย่ำงแน่ ช ัดว่ำไม่มส ี งใดจะท ิ่ ำให ้โรมพอใจนอกจำกควำมตำยของเขำด ้วย ่ ้ งห ์พระเจ ้ำประทำนสติปัญญำให ้กับอิเล็กเต กำรซ่อนตัวเท่ำนั้นทีจะถนอมเขำไว ้ให ้พ ้นจำกเขียวสิ ่ ่ ักษำนักปฏิรป ้ ้ด ้วยควำมร่วมมือข อร ์เฟรเดอริคแห่งแคว ้นแซกโซนี เพือวำงแผนที จะร ู ศำสนำผู ้นี ไว ่ อสั ่ ตย ์คนหนึ่ งทำให ้จุดประสงค ์ของอิเล็กเตอร ์ทำได ้สำเร็จและลูเธอร ์ถูกซ่อนตัวจ องพระสหำยทีซื ่ นทำงกลับบ ้ำนอยูน ่ี ำกมิตรสหำยและศัตรูอย่ำงได ้ผลในขณะทีเดิ ่ ั้นเขำถูกลักพำตัวจำกผูท้ ควบคุ ม ่ นป้ อมปรำกำรอ ้ำงว ้ำงโดดเดียวบนภู ่ ้ เขำและรีบส่งตัวผ่ำนป่ ำไปยังปรำสำทวำร ์ตบูร ์กซึงเป็ เขำทังก ำรลักพำตัวและกำรซ่อนตัวนั้นทำกันอย่ำงลึกลับแม้แต่อเิ ล็กเตอร ์เฟรเดอริคเองก็ไม่รู ้อยูเ่ ป็ นเวลำ ่ ่ ก็ ้ ไม่ใช่ปรำศจำกกำรวำงแผนตรำบใดทีอิ ่ เล็กเตอร ์ นำนว่ำเขำไปทีใดกำรไม่ รู ้ระแคะระคำยถึงเรืองนี ่ ่ ไม่ทรงทรำบเรืองของลู เธอร ์พระองค ์ก็จะทรงเปิ ดเผยสิงใดไม่ ได ้พระองค ์เองพอพระทัยกับควำมปล ้ พอพระทัยแล ้ว{GC168.1}{GCth17137.1} อดภัยของนักปฏิรป ู ศำสนำและรู ้แค่นีก็

136

อำนำจสัมบูรณ์

ฤดูใบไม้ผลิฤดูร ้อนและฤดูใบไม้รว่ งผ่ำนไปและฤดูหนำวมำถึงแล ้วและลูเธอร ์ยังคงเป็ นนักโทษอยู่ ่ ดู ่ ประหนึ่ งว่ำแสงสว่ำงของข่ำวประเสริฐกำลังจ อำเลียนเดอร ์และพวกของเขำยินดีหรรษำอย่ำงยิงที ่ ้ กปฏิรป ้ นใส่ตะเกียงของเขำจำกคลังแห่งควำม ะดับลงแต่แทนทีจะเป็ นเช่นนี นั ู ศำสนำกำลังเติมนำมั ่ มจำร ัสมำกขึน{GC168.2}{GCth17137.2} ้ จริงและแสงสว่ำงจะส่องออกมำด ้วยลำแสงทีแจ่ ่ ่ งที่ ในควำมคุ ้มครองอย่ำงเป็ นมิตรของปรำสำทวำร ์ตบูร ์กลูเธอร ์อยูอ ่ ย่ำงมีควำมสุขชัวขณะหนึ ได ้หลุดพ้นจำกควำมร ้อนและควำมโกลำหลของกำรต่อสู ้แต่เขำไม่อำจพบควำมพึงพอใจในควำม ่ ยวกร ้ สงบและกำรพักผ่อนได ้นำนนักชีวต ิ ของเขำนั้นคุ ้นเคยกับกำรทำงำนและควำมขัดแย ้งทีเกรี ่ ่ ้นสภำพของคริสตจักรปรำกฏขึนอยู ้ ำดเขำทนอยูก ่ บ ั กำรไม่ทำงำนไม่ได ้ในวันเวลำทีโดดเดี ยวนั ต ่ ่ ้ ้วยควำมสินหวั ้ อหน้ำเขำและเขำร ้องขึนด ง“อนิ จจำไม่มผ ี ูใ้ ดในยุคสุดท้ำยของพระพิโรธของพระเจ ้ ่ นขึนดั ้ งก ่ ำแพงอยูเ่ บืองพระพั ้ ่ ่ กค ำทีจะยื กตร ์พระเจ ้ำและช่วยอิสรำเอลให ้รอด”Ibid.เล่มที9บทที 2อี ้ั ่ งควำมคิดของเขำวกกลับมำหำเขำเองและเขำวิตกว่ำจะถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นคนขีขลำดที ้ ่ รงหนึ ถอ ่ ยจคร ้ำนและเอำแต่ใจตนเองแต่กระนั้นในเวลำเดี ยหนี ออกจำกกำรต่อสู ้แล ้วเขำก็ตำหนิ ตวั เองทีเกี ่ ่ งจะทำได ้ปำกกำของเขำไม่เคยอยูน ยวกันในทุกวันเขำกลับบรรลุผลงำนได ้มำกกว่ำทีชำยคนหนึ ่ ิ่ ง ่ ตรูของเขำยกยอตนเองว่ำเขำหำยเงียบไปแล ้วพวกเขำแปลกใจและมึนงงกับหลักฐำนที่ ในขณะทีศั ่ ้ ออกมำจำกปำกกำของเขำกระจ ่ มีตวั ตนซึงแสดงว่ ำเขำยังทำงำนอย่ำงขันแข็งอยูใ่ บปลิวเป็ นตังๆที ่ ดเพือเพื ่ อนร่ ่ ำยไปทั่วประเทศเยอรมนีเขำยังได ้ร ับใช ้งำนสำคัญทีสุ วมชำติของเขำด ้วยกำรแปลพระ คริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่เป็ นภำษำเยอรมันจำกเกำะหินปัทมอสของเขำเป็ นเวลำเกื ่ อบหนึ่ งปี เต็มทีเขำได ้ประกำศข่ำวประเสริฐและตำหนิ บำปและควำมผิดในยุคของเขำ{GC168.3}{ GCth17137.3} ่ แต่พระเจ ้ำทรงถนอมผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้ออกจำกเวทีของชีวต ิ สำธำรณะไม่ใช่เพียงเพือถน ่ อให ้ ้เขำมีเวลำเงียบสำหร ับทำงำนสำ อมร ักษำชีวต ิ ของลูเธอร ์จำกควำมอำฆำตของศัตรูหรือเพือเอื ่ ำค่ ้ ำมำกกว่ำนี ในที ้ ่ กบนภูเขำทีโดดเดี ่ ่ คัญเท่ำนั้นเขำได ้ผลลัพธ ์ทีล พั ยวและห่ ำงไกลลิบลับของเขำ นั้นลูเธอร ์ถูกกันออกจำกกำรสนับสนุ นทำงโลกและปิ ดตนเองจำกคำสรรเสริญเยินยอของมนุ ษย ์เ ่ ่นใจในตนเองซึงบ่ ่ อยครงมี ้ั ต ้นเหตุมำจำกควำมสำเร็จ ขำจึงหลุดพ ้นจำกควำมหยิงทะนงและควำมมั ่ โดยกำรทนทุกข ์และกำรได ้ร ับควำมอดสูเขำกำลังถูกเตรียมตัวให ้พร ้อมอีกครงเพื ั้ อจะเดิ นอย่ำงปล ่ อดภัยบนเส ้นทำงสูงอันน่ ำเวียนหัวซึงเขำถู กยกย่องและเชิดชูขนไปอย่ ึ้ ำงกะทันหัน{GC169.1}{G Cth17138.1} ่ ษย ์ชืนชมยิ ่ ่ จธรรมนำมำนั้นพวกเขำมีควำมโน้มเอียงทีจะเชิ ่ ในขณะทีมนุ นดีกบ ั เสรีภำพทีสั ดชู ่ี ่ ดโซ่แห่งควำมผิดและควำมงมงำยซำตำนคอยหำทำงทีจะหั ่ นแนวคิดแล ผูท้ พระเจ ้ำทรงใช ้มำเพือตั ่ วแทนทีเป็ ่ นมนุ ษย ์มันนำพวกเ ะควำมร ักของมนุ ษย ์ให ้ออกห่ำงไปจำกพระเจ ้ำและให ้ยึดติดกับสือตั ่ อธรรมดำและให ้ละเลยพระหัตถ ์ทีทรงน ่ ขำให ้ไปยกย่องเครืองมื ำพำเหตุกำรณ์ทงหมดของกำรทร ั้ 137

อำนำจสัมบูรณ์

้ั น้ ำศำสนำทีได ่ ้ร ับกำรสรรเสริญเยินยอและเคำรพเช่นนี จะสู ้ ญเสียควำมรู ้สึกทีต ่ ้องพึ่ งนำบ่อยครงผู ่ ่ งพระเจ ้ำและถูกชักนำให ้เชือในตั วเขำเองผลทีตำมมำคื อเขำจะพยำยำมควบคุมควำมคิดและจิต ่ึ ใจโอนเอียงทีจะหวั ่ ่ งพระวจนะของพระเจ ่ สำนึ กของประชำชนผูซ ้ งมี งคอยให ้เขำนำแทนทีจะพึ ้ำบ่อย ้ั งำนของกำรปฏิ ่ ้ ครงที รป ู ล่ำช ้ำเพรำะบรรดำผูส้ นับสนุ นหมกมุ่นอยูก ่ บ ั ควำมรู ้สึกเช่นนี พระเจ ้ำทรง ่ ้ ประสงค ์ทีจะปกป้ องอุดมกำรณ์ของกำรปฏิรป ู ให ้ออกไปจำกภัยอันตรำยนี พระองค ์ทรงประสงค ์ให ้ ่ ใช่เป็ นของมนุ ษย ์แต่เป็ นของพระเจ ้ำสำยตำของมนุ ษย ์ พระรำชกิจของพระเจ ้ำร ับรอยประทับทีไม่ ่ ำสำยตำทังปวงของมนุ ้ หันไปหำลูเธอร ์เพรำะว่ำเป็ นผูอ้ ธิบำยสัจธรรมเขำถูกนำออกไปเพือว่ ษย ์จะ หันไปมองผูท้ รงเป็ นแหล่งกำเนิ ดแห่งสัจธรรม{GC169.2}{GCth17138.2}

138

อำนำจสัมบูรณ์

บท9-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวสวิส ่ ่ เป็ นทีประจั กษ ์ว่ำในกำรคัดสรรบุคคลทีจะมำปฏิ รป ู คริสตจักรพระเจ ้ำทรงใช ้แบบแผนเดียวกันกั ้ สตจักรพระอำจำรย ์แห่งสวรรค ์ทรงมองข ้ำมบุคคลยิงใหญ่ ่ ์ บกำรก่อตังคริ ของโลกคนมียศศักดิและ ่ ่ ้นเคยกับคำเยินยอและเทิดทูนให ้เป็ นผูน้ ำของประชำชนพวกเขำเย่อหยิงและมั ่ ่นใจใน คนรำรวยที คุ ่ อชันกว่ ้ ่ ่ ตนเองกับสถำนะทีเหนื ำของตนเกินกว่ำทีจะยอมถู กหล่อหลอมจิตใจให ้เห็นอกเห็นใจเพือน ่ ่ ำวกับชำวประมงกำลิ ร่วมโลกและยอมทีจะเป็ นผูร้ ว่ มงำนของบุรษ ุ แห่งเมืองนำซำเร็ธพระดำร ัสทีกล่ ่ี ม ก ้ ำนให ้เป็ นผูห้ ำคนดังหำ ่ ลีทไม่ ี ำรศึกษำและตรำกตรำทำงำนหนักว่ำ“จงตำมเรำมำและเรำจะตังท่ ปลำ”มัทธิว4:19 ้ นคนถ่อมและเป็ นคนทีสอนได ่ ่ สำวกเหล่ำนี เป็ ้ยิงพวกเขำร ับอิทธิพลจำกคำสอนจอมปลอมของ ่ ้ ำ ยุคนั้นน้อยเท่ำไรพระคริสต ์ก็จะทรงสอนและฝึ กพวกเขำเพืองำนร ับใช ้ของพระองค ์ได ้มำกขึนเท่ ่ ้ กปฏิรป ้ นั้นในสมัยของงำนปฏิรป ู ยิงใหญ่ จงึ มีสภำพเป็ นเช่นนี นั ู ศำสนำแนวหน้ำทังหลำยเป็ นคนที่ ้ ่ ่ ดจำกควำมหยิงผยองของฐำ ่ มำจำกพืนฐำนชี วต ิ ทียำกจนถ่ อมตัวคือเป็ นผูท้ หลุ ี่ ดพ ้นอย่ำงมำกทีสุ ่ นะและจำกอิทธิพลของควำมทิฐม ิ ำนะและเล่ห ์กลของนักบวชแผนกำรของพระเจ ้ำเลือกทีจะใช ้เครื่ ่ ่ำต ้อยเพือผลที ่ ่ งใหญ่ ่ องมือทีต ยิ แล ้วเกียรติยศจะไม่เป็ นของมนุ ษย ์แต่จะถวำยพระสิรแิ ด่พระเจ ้ำผูท้ ้ รงประกอบกิจผ่ำนพวกเขำให ้เป็ นไปตำมนำพระทั ยและพระประสงค ์ของพระองค ์{GC171.1}{GCt h17139.1} ่ สองสำมสัปดำห ์หลังจำกลูเธอร ์เกิดในกระท่อมชำวเหมืองทีแคว ้นแซกโซนี อล ู ริคสวิงก ์ลี[Ulric ้ ตว ์ท่ำมกลำงเทือกเขำแอลป์ สภำพแวดล ้อมของสวิงก ์ลีใน Zwingli]เกิดในกระต๊อบของคนเลียงสั ่ ำงำนร ับใช ้ในอนำคตเขำได ้ร ับกำรเลียงดู ้ วัยเด็กและกำรฝึ กอบรมในวัยเยำว ์นั้นได ้เตรียมเขำเพือท ่ ้ ศของธรรมชำติสติปัญญำของเขำถูกประทับด ้วยควำมรู ้สึ ท่ำมกลำงควำมยิงใหญ่ งดงำมและลำเลิ ่ กของควำมยิงใหญ่ มพ ี ลังอำนำจและควำมเกรียงไกรของพระเจ ้ำประวัตศ ิ ำสตร ์ผลงำนอันกล ้ำหำ ่ ดขึนในเทื ้ ญทีเกิ อกเขำบ ้ำนเกิดของเขำนั้นจุดประกำยแรงบันดำลใจอันเยำว ์วัยของเขำและเขำนั่ง ้ ้ ำทีเธอรวบรวมจำก ่ อยูเ่ คียงข ้ำงกำยคุณย่ำผูเ้ คร่งคร ัดศำสนำตังใจฟั งนิ ทำนจำกพระคัมภีร ์อันลำค่ ่ ตำนำนและประเพณี สบ ื ทอดมำของคริสตจักรด ้วยควำมสนใจอย่ำงกระตือรือร ้นเขำฟังเรืองรำววี ร ่ ้ ่ ำฝูงแกะบนเนิ นเขำข กรรมอันน่ ำยกย่องของบรรพชนและผูเ้ ผยพระวจนะเรืองของคนเลี ยงแกะที เฝ้ ่ี ตสวรรค ์มำแจ ้งกับพวกเขำเรืองของทำรกน้ ่ องแผ่นดินปำเลสไตน์ททู อยแห่งหมู่บ ้ำนเบธเลเฮมและ บุรษ ุ แห่งกำงเขนคำลวำรี{GC171.2}{GCth17139.2} ่ ้องกำรให ้ลูกชำยมีกำรศึกษำและ บิดำของสวิงก ์ลีมค ี วำมปรำรถนำเช่นเดียวกับยอห ์นลูเธอร ์ทีต ้ ยงั เยำว ์วัยสติปัญญำของเขำพัฒนำขึนอย่ ้ ได ้ส่งเด็กชำยออกไปจำกหุบเขำบ ้ำนเกิดตังแต่ ำงรวดเร็ ่ ่ วจนไม่นำนต่อมำเกิดเป็ นปัญหำในกำรหำครูทมี ี่ ควำมสำมำรถมำสอนเขำเมืออำยุ 13ปี เขำไปทีเมื 139

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นเป็ นโรงเรียนทีโดดเด่ ่ ่ ดของประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์แต่ณทีนี ่ มี ้ ภยั อันตรำ องเบิร ์นซึงในเวลำนั นทีสุ ่ ่ งปรำกฏขึนที ้ คุ ่ กคำมชะตำชีวต ่ ยเรืองหนึ ิ ของเขำนักบวชภรำดรหลำยองค ์ทุ่มเทแย่งกันทีจะชักน ำ ให ้เขำก ้ำวเข ้ำสูช ่ วี ต ิ ของนักบวชในเวลำนั้นพระนักบวชของนิ กำยโดมินิกน ั และฟรำนซิสกันมีกำร ่ แข่งขันกันทีจะแย่ งควำมนิ ยมจำกชำวบ ้ำนพวกเขำลงแรงตกแต่งโบสถ ์ต่ำงๆของพวกเขำอย่ำงตร ่ ่ งดูดควำมสนใจ{GC172 ะกำรตำมีพธิ ก ี รรมอย่ำงโอ่อำ่ และใช ้เครืองรำงเรื องนำมและของขลังเพือดึ .1}{GCth17140.1} ่ ควำมส นักบวชนิ กำยโดมินิกน ั แห่งเมืองเบิร ์นเห็นว่ำหำกเขำสำมำรถเอำชนะนักศึกษำหนุ่ มทีมี ้ ้ ำมำรถสูงนี มำเข ้ำเป็ นพวกด ้วยแล ้วพวกเขำจะได ้ทังประโยชน์ และเกียรติยศควำมหนุ่ มแน่ นของเ ขำควำมสำมำรถตำมธรรมชำติในกำรพูดและในกำรเขียนของเขำและอัจฉริยะทำงดนตรีและกำ ่ ่ พย ์กลอนจะดึงดูดประชำชนเข ้ำมำยังทีประชุ มของพวกเขำและเพิมรำยได ้ให ้กับนิ กำยของตนได ้ดี กว่ำพิธก ี รรมและกำรแสดงออกอย่ำงหรูหรำพวกเขำพำกเพียรด ้วยเล่ห ์กลและคำป้ อยอจนสำมำร ่ เธอร ์ยังเป็ นนักเรียนอยูน ถชักนำสวิงก ์ลีเข ้ำมำยังคอนแวนต ์ของพวกตนเมือลู ่ ั้นเขำต ้องเก็บตัวเอง ่ อยูใ่ นห ้องเล็กๆของคอนแวนต ์และหำกพระเจ ้ำไม่ทรงจัดเตรียมทีจะปลดปล่ อยเขำแล ้วเขำคงจะจม ้ หำยไปกับโลกส่วนสวิงก ์ลีน้ันไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เผชิญกับภัยอันตรำยแบบเดียวกันนี ภำยใต ้กำรท ่ รงนำของพระเจ ้ำคุณพ่อของเขำรู ้ระแคะระคำยกับข่ำวสำรเรืองแผนกำรของพวกนั กบวชเขำไม่เค ้ ่ ่ ยจคร ้ำนและไร ้ประโยชน์ของนักบวชทังหลำยเขำเห็ ้ ยตังใจที จะปล่ อยให ้ลูกชำยมีชวี ต ิ ทีเกี นว่ำชีวต ิ ่ ประโยชน์ในอนำคตของลูกกำลังตกอยูใ่ นควำมเสียงจึ ่ งรีบเรียกตัวเขำกลับบ ้ำนโดยไม่รอช ้ำ{G ทีมี C172.2}{GCth17140.2} ่ งคำสังนี ่ แต่ ้ อยูอ ชำยหนุ่ มเชือฟั ่ ย่ำงพึงพอใจในหุบเขำบ ้ำนเกิดได ้ไม่นำนและไม่ช ้ำต่อมำเขำจึง ่ ่ เองสวิงก ์ลีได ้ยินถึงเรื่ กลับไปเรียนหนังสืออีกและเวลำผ่ำนไประยะหนึ่ งเขำเดินทำงไปกรุงบำเซลทีนี ่ องข่ำวประเสริฐของพระคุณของพระเจ ้ำทีประทำนให ้เปล่ำๆเป็ นครงแรกวิ ั้ ทเทมบำกครูสอนภำษำโ ้ มในขณะทีศึ ่ กษำภำษำกรีกและฮีบรูและด ้วยเหตุนีล้ ำแ บรำณคนหนึ่ งพบพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิทั์ งเล่ ่ ยนอยูก สงแห่งควำมกระจ่ำงของพระเจ ้ำจึงส่องมำยังสติปัญญำของนักเรียนทีเรี ่ บ ั เขำเขำประกำศ ่ ำแก่และมีคณ ่ ว่ำมีสจั ธรรมทีเก่ ุ ค่ำอันไร ้ขอบเขตมำกกว่ำทฤษฎีใดๆทีครูในโรงเรี ยนและนักปรำชญ ์ ้ อควำมตำยของพระคริสต ์เป็ นค่ำไถ่เดียวของคนบำปสำหร ับสวิงก ์ลีแล ้ว สอนสัจธรรมโบรำณนี คื ้ นดังล ่ ำแสงแรกทีส่ ่ องออกมำในยำมรุง่ อรุณ{GC173.1}{GCth17140.3} คำพูดเหล่ำนี เป็ ่ ำงำนทีส ่ ำคัญทีสุ ่ ดในชีวต ไม่นำนต่อมำพระเจ ้ำทรงเรียกสวิงก ์ลีให ้ออกจำกกรุงบำเซลเพือท ิ ขอ ้ ่ี ่ ำงจำกหุบเขำบ ้ำนเกิดของเขำ บข่ำยงำนชินแรกของเขำอยู ท ่ โบสถ ์แห่งหนึ่ งในเทือกเขำแอลป์ ซึงห่ ่ ้ ้เป็ นบำทหลวงแล ้วผูร้ ว่ มงำนปฏิรป ไม่ไกลมำกนักเมือเขำได ้ร ับกำรเจิมตังให ู คนหนึ่ งกล่ำวว่ำเขำ“ ้ อุทศ ิ จิตวิญญำณทังหมดของเขำให ้กับกำรค ้นหำสัจธรรมของพระเจ ้ำเพรำะเขำตระหนักดีวำ่ เขำ 140

อำนำจสัมบูรณ์

่ แลฝูงแกะทีพระคริ ่ จะต ้องเรียนรู ้มำกสักเพียงไรเพือดู สต ์ทรงโปรดมอบควำมวำงใจไว ้กับเขำ”Wylie ่ ่ เล่มที8บทที 5 ่ ้ ำไรเขำก็พบควำมแตกต่ำงระหว่ำงควำมจริงของพระคัมภีร ์แล ยิงเขำค ้นหำพระคัมภีร ์มำกขึนเท่ ะคำสอนนอกรีตของโรมเขำมอบควำมไว ้วำงใจให ้กับพระคัมภีร ์ว่ำเป็ นพระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นกฎ ่ ยบพร ้อมและไม่ผด ้ เกณฑ ์เดียวทีเพี ิ เพียนเขำมองเห็ นว่ำพระคัมภีร ์ต ้องแปลควำมหมำยของพระคั ่ ่ งสมมติ ้ มภีร ์เองเขำไม่กล ้ำพยำยำมอธิบำยพระคัมภีร ์เพือสนั บสนุ นทฤษฏีหรือหลักคำสอนซึงตั ฐำ ่ ่ ่ นคำสอนทีตรงไปตรงมำและชัดเจนเ ่ นไว ้แล ้วแต่ยด ึ มั่นว่ำเป็ นหน้ำทีของเขำที จะเรี ยนรู ้คำสอนซึงเป็ ่ ่ ้ำใจควำมหมำยให ้ครบถ ้วนและถูก ขำมุ่งมั่นทำตัวให ้พร ้อมเพือสนั บสนุ นทุกควำมพยำยำมเพือเข ์ งเขำประกำศว่ ่ ต ้องและเขำยังทูลขอควำมช่วยเหลือจำกพระวิญญำณบริสท ุ ธิซึ ำจะเป็ นผูเ้ ปิ ดเผยค ่ วำมหมำยนั้นแก่ทุกคนทีแสวงหำด ้วยควำมจริงใจและด ้วยกำรอธิษฐำน{GC173.2}{GCth17141 .1} ่ สวิงก ์ลีกล่ำวว่ำ“พระคัมภีร ์มำจำกพระเจ ้ำไม่ได ้มำจำกมนุ ษย ์และยิงไปกว่ ำนั้นพระเจ ้ำผูป้ ระทำ ้ ้ นควำมกระจ่ำงนี จะประทำนให ้ท่ำนเข ้ำใจว่ำคำพูดเหล่ำนี มำจำกพระเจ ้ำพระวจนะของพระเจ ้ำไม่ผิ ่ มจำร ัสมีคำสอนอยูใ่ นตัวเปิ ดเผยตนเองส่องสว่ำงให ้จิตวิญญำณด ้วยคว ดพลำดเป็ นพระวจนะทีแจ่ ้ ่ ์ ำมรอดและพระคุณทังหมดประโลมใจในพระเจ ้ำถ่อมใจลงเพือยอมจ ำนนและแม้กระทั่งสละสิทธิตนเ ้ ้วเขำเล่ำถึงประสบกำรณ์ องไปและกอดพระเจ ้ำไว ้”สวิงก ์ลีเองพิสจ ู น์ควำมจริงของคำพูดเหล่ำนี แล ้ ่ ่ จะมอบถวำยตนเองทั ่ ้ ในช่วงเวลำนี ของชี วต ิ และเขียนไว ้ในเวลำต่อมำว่ำ“เมือ......ข ้ำพเจ ้ำเริมที งห ์ ้วปร ัชญำและหลักคำสอนจะเสนอแนะคำขัดแย ้งให ้แก่ข ้ำพเจ ้ำเสมอใน มดให ้พระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิแล ่ ดข ้ำพเจ ้ำก็มำถึงจุดหนึ่ งทีข ่ ้ำพเจ ้ำคิดว่ำ‘ท่ำนต ้องปล่อยวำงทังหมดไว ้ ทีสุ ้และเรียนรู ้ควำมหมำยข ่ ลขอควำมกระจ่ำงของพระ องพระเจ ้ำจำกพระวจนะอันเรียบง่ำยของพระองค ์เอง’แล ้วข ้ำพเจ ้ำเริมทู ่ ง่​่ ำยขึนมำกส ้ ่ ่ องค ์และพระคัมภีร ์ก็กลำยเป็ นเรืองที ำหร ับข ้ำพเจ ้ำ”Ibid.เล่มที8บทที 6{GC174.1}{ GCth17141.2} ่ งก ์ลีเทศน์น้ันเขำไม่ได ้ร ับจำกลูเธอร ์แต่เป็ นหลักคำสอนของพระคริสต ์นักปฏิ หลักคำสอนทีสวิ ่ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำกำลังทำอยูค รูปชำวสวิสกล่ำวว่ำ“หำกลูเธอร ์เทศนำเรืองของพระคั มภีร ์เขำจะทำสิงที ่ นทีเ่ ่ ้ำพเจ ้ำนำมำเองแต่เรืองนี ่ ไม่ ้ สำคัญข ้ำพเจ ้ำจะไม่เป็ นพ ขำนำมำหำพระคริสต ์มีจำนวนมำกกว่ำทีข ่ ยำนถึงนำมอืนนอกจำกพระนำมของพระคริ สต ์ข ้ำพเจ ้ำเป็ นทหำรของพระองค ์และพระองค ์ทรงเป็ นหัวหน้ำเพียงพระองค ์เดียวของขำ้ พเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำไม่เคยเขียนอักษรสักคำไปหำลูเธอร ์และเขำก็ไม่ ่ เคยเขียนถึงข ้ำพเจ ้ำทำไม.....ก็เพือแสดงให ้เห็นว่ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงทำงำนอย่ำงเป็ นห ้ ่ อนกัน นึ่ งเดียวกันเนื่ องจำกเรำทังสองไม่ ได ้สมรู ้ร่วมคิดกันแต่สอนหลักคำสอนของพระคริสต ์ทีเหมื ้ ่ ่ เช่นนี ”D’Aubignéเล่ มที8บทที 9{GC174.2}{GCth17141.3} 141

อำนำจสัมบูรณ์

่ องไอน์ซเี ดนทีนี ่ ่ เองเขำจะได ้เ ในปี ค.ศ.1516สวิงก ์ลีได ้ร ับเชิญให ้เป็ นนักเทศน์ในคอนแวนต ์ทีเมื ่ ้ำของโรมได ้อย่ำงใกล ้ชิดยิงขึ ่ นและจะได ้ ห็นควำมชัวช ้ส่งอิทธิพลกำรเป็ นนักปฏิรป ู ศำสนำให ้แผ่ขย ่ ดึ ่ งดูดใจของเมืองไอน์ซเี ดนนั้น ำยไกลออกไปจำกบ ้ำนเกิดของเขำบนเทือกเขำแอลป์ ในบรรดำสิงที ่ี อกั ่ นว่ำมีอำนำจกระทำกำรอัศจรรย ์ได ้เหนือประตูทำงเข ้ำคอนแวนต ์ มีรป ู ปั้นพระแม่พรหมจำรีทเชื ่ งนี ท่ ้ ำนจะได ้ร ับกำรอภัยบำปอย่ำงสมบูรณ์”Ibid.เล่มที8บทที ่ ่ ้ มีข ้อควำมจำรึกไว ้ว่ำ“สถำนทีแห่ 5ผู ้ ่ แสวงบุญจะเดินทำงมำยังศำลของพระแม่พรหมจำรีแห่งนี ตลอดทุ กฤดูกำลแต่งำนเฉลิมฉลองยิงใ หญ่ประจำปี ของกำรเทิดทูนเกียรติจะมีฝูงชนมำกันอย่ำงล ้นหลำมจำกทุกสำรทิศของประเทศสวิส ่ั เซอร ์แลนด ์แม้กระทั่งไกลไปถึงประเทศฝรงเศสและประเทศเยอรมนี สวิงก ์ลีรู ้สึกทุกข ์ใจจำกภำพเห ้ นอย่ำงยิงเขำจึ ่ ่ี ล่ำนี เป็ งฉวยโอกำสประกำศอิสรภำพผ่ำนกำรเทศนำข่ำวประเสริฐแก่ผูท้ ตกเป็ นทำ ่ สของควำมเชืองมงำย{GC174.3}{GCth17142.1} ้ ่ นๆซึ ่ ่ เขำพูดว่ำ“โปรดอย่ำนึ กภำพว่ำพระเจ ้ำสถิตอยูก ่ บั วิหำรหลังนี มำกกว่ ำสถำนทีอื งพระองค ์ ทรงสร ้ำงไม่วำ่ ท่ำนจะพำนักอยูใ่ นประเทศใดพระเจ ้ำสถิตอยูร่ อบตัวท่ำนและสดับฟังท่ำน.....กำรกร ่ เกิดประโยชน์กำรเดินทำงไกลเพือแสวงบุ ่ ะทำทีไม่ ญของถวำยรูปปั้นกำรร ้องอุทธรณ์ขอพระแม่พร ้ หมจำรีหรือนักบุญทังหลำยจะท ำให ้ท่ำนได ้ร ับพระคุณของพระเจ ้ำกระนั้นหรือ.....เรำจะได ้อะไรกับ ่ กกล ้อนอย่ำ กำรพูดมำกมำยในคำอธิษฐำนของเรำเรำจะได ้อะไรจำกผ้ำคลุมศีรษะเงำงำมศีรษะทีถู ้ ่ ตใจและหัวใจ งรำบเรียบเสือคลุ มยำวระย ้อยหรือรองเท ้ำแตะทองคำ.....พระเจ ้ำทรงทอดพระเนตรทีจิ ้ั ยวนั้นทรงเ ของเรำก็ห่ำงไกลจำกพระองค ์”เขำพูดต่ออีกว่ำ“พระคริสต ์ผูท้ รงถูกตรึงกำงเขนครงเดี ่ ่ เพี ่ ยงพอแล ้วสำหร ับบำปของผูเ้ ชือตลอดนิ ่ ป็ นเครืองถวำยบู ชำและทรงเป็ นเหยือที ร ันดร ์กำล”Ibid ่ ่ .เล่มที8บทที 5{GC175.1}{GCth17142.2} ้ เป็ นทีต ่ ้อนร ับสำหร ับผูฟ ่ ำผิดหวังอย่ำงยิงส ่ ำหร ับพวกเ คำสอนเช่นนี ไม่ ้ ังจำนวนมำกเป็ นเรืองน่ ่ ้ร ับกำรบอกเล่ำว่ำกำรเดินทำงแสนเหนื่ อยยำกของพวกเขำนั้นไร ้ประโยชน์พวกเขำไม่เข ้ำ ขำทีได ่ ่ ้เปล่ำๆผ่ำนทำงพระคริสต ์พวกเขำพอใจกับวิถเี ดิมทีน ่ ำไปสูส ่ ใจเรืองกำรอภั ยทีให ่ วรรค ์ตำมทีโรมจั ่ ดี ่ กว่ำเป็ นเรืองง่ ่ ำยทีจะวำงใจ ่ ดวำงไว ้ให ้พวกเขำพวกเขำหดถอยจำกควำมยุง่ ยำกในกำรค ้นหำสิงที ์ งจิตใจ{G มอบควำมรอดไว ้กับบำทหลวงและพระสันตะปำปำมำกกว่ำกำรแสวงหำควำมบริสท ุ ธิแห่ C175.2}{GCth17142.3} ่ แต่มค ี นอีกกลุม ่ หนึ่ งทีร่ ับข่ำวสำรแห่งกำรช่วยให ้รอดผ่ำนทำงพระคริสต ์ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีก ่ ่ ำรถือระเบียบต่ำงๆตำมทีโรมก ำหนดไม่อำจให ้สันติสข ุ แก่จต ิ วิญญำณและด ้วยควำมเชือพวกเขำย ่ บำปของพวกเขำคนเหล่ำนี กลั ้ บไปยังบ ้ำนและเปิ ดเผย อมร ับพระโลหิตของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเพือไถ่ ้ ำทีพวกเขำได ่ ่ ควำมกระจ่ำงอันลำค่ ้ร ับให ้แก่คนอืนๆควำมจริ งจึงกระจำยจำกหมู่บ ้ำนหนึ่ งไปยังอีก ่ งศำลเจ ้ำพระแม่พรหม หมู่บ ้ำนหนึ่ งจำกเมืองหนึ่ งไปสูอ ่ ก ี เมืองหนึ่ งและจำนวนของผูแ้ สวงบุญทีไปยั จำรีลดลงอย่ำงมำกเงินถวำยก็ลดลงและส่งผลต่อเงินเดือนของสวิงก ์ลีทมำจำกเงิ ี่ นถวำยเหล่ำนั้น 142

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ำให ้เขำมีควำมสุขเมือเขำเห็ ่ ่ ่ แต่เรืองเช่ นนี ท นอำนำจของควำมคลังไคล ้และควำมงมงำยเริมแตกส ลำยไป{GC175.3}{GCth17142.4} ่ งก ์ลีบรรลุผลแต่สำหร ับเวลำนี พวกเขำอดทนที ้ ่ ผูม้ อ ี ำนำจในคริสตจักรไม่ได ้ตำบอดกับงำนทีสวิ ่ จะไม่เข ้ำไปขัดขวำงหวังว่ำยังจะใช ้เขำทำงำนตำมอุดมกำรณ์ของพวกตนพวกเขำลงแรงเพือเอำ ชนะเขำด ้วยคำเยินยอและในขณะเดียวกันสัจธรรมกำลังเข ้ำยึดครองหัวใจของประชำชน{GC176 .1}{GCth17143.1} ่ี องไอน์ซเี ดนฝึ กเขำให ้ทำงำนในขอบเขตทีกว ่ ้ำงขึนซึ ้ งเขำจะต ่ กำรทำงำนของสวิงก ์ลีทเมื ้องก ้ำ ่ี ่ สำมปี เขำได ้ร ับเชิญให ้ไปอยูท วเข ้ำไปในไม่ช ้ำหลังจำกอยูท ่ นี ่ ส ี่ ำนักนักเทศน์ในโบสถ ์ของเมืองซูรคิ ่ ่ เป็ นเมืองสำคัญทีสุ ่ ดของสมำพันธ ์สวิสและอิทธิพลใดทีเคลื ่ อนไหวออกจำกที ่ ่ ่จะมี ในเวลำนั้นทีนี นี ่ ญเขำมำยังเมืองซูรคิ ตังใจขั ้ ผลกระทบอย่ำงกว ้ำงขวำงแต่คณะนักบวชทีเชิ ดขวำงแนวคิดใหม่ใดๆ ่ ้ ่ ำงๆของเขำ{GC176.2}{GCth1 ทีจะเกิ ดขึนพวกเขำจึ งดำเนิ นกำรต่อด ้วยกำรแนะแนวถึงหน้ำทีต่ 7143.2} ่ ดเก็บรำยได ้ของหน่ วยโดยไม่มองข ้ำมเรืองเล็ ่ พวกเขำแจกแจงว่ำ“ท่ำนต ้องบำกบั่นทุกทำงทีจะจั ่ ดท่ำนต ้องเคียวเข็ ่ ่ อสั ่ ตย ์ทังจำกบนธรรมำสน์ ้ กน้อยทีสุ ญคนทีซื และในห ้องสำรภำพผิดให ้ชำระสิบ ่ ต ่ ้องจ่ำยและให ้ใช ้เงินถวำยเป็ นตัววัดควำมร ักทีมี ่ ตอ ลดและเงินถวำยอืนที ่ คริสตจักรท่ำนต ้องขยัน ่ ้ ่วไปจำกทุกคำสังของคณะนั ่ ในกำรเพิมรำยได ้จำกคนเจ็บป่ วยจำกมวลชนทังหลำยและโดยทั กบว ช”พวกเขำสำทับต่อไปอีกว่ำ“กำรประกอบพิธศ ี ำสนำต่ำงๆกำรเทศนำและกำรอภิบำลฝูงแกะก็เป็ น ่ ่ ้ ำนอำจหำคนมำทำแทนได ้และโดยเฉพำะในเรื่ หน้ำทีของอนุ ศำสกเช่นกันแต่สำหร ับเรืองเหล่ ำนี ท่ ่ื ยงและจะประกอบก็ตอ องของกำรเทศนำท่ำนไม่ควรประกอบพิธศ ี ำสนำแก่ผูใ้ ดนอกจำกผูท้ มี ี่ ชอเสี ่ ่ ้ร ับเชิญท่ำนห ้ำมประกอบพิธโี ดยปรำศจำกกำรแบ่งแยกคนทังหลำย”Ibid.เล่ ้ ่ ่ เมือได มที8บทที 6{G C176.3}{GCth17143.3} ่ อย่ ้ ำงเงียบๆและหลังจำกแสดงควำมขอบคุณทีได ่ ้ร ับเกียรติมำร ับตำแหน่ งสำ สวิงก ์ลีฟังคำสังนี ้ ่ คัญนี เขำอธิ บำยต่อไปเสนอแนวทำงทีเขำจะท ำเขำพูดว่ำ“ชีวต ิ ของพระคริสต ์ถูกปกปิ ดไว ้จำกประ ้ ่ ่ ชำชนนำนเกินไปแล ้วข ้ำพเจ ้ำจะเทศนำพระธรรมพระกิตติคณ ุ ทังหมดเริ มจำกมั ทธิว.........ซึงจะคั ่ กถึงก ้นบึงเปรี ้ ดมำจำกพระคัมภีร ์เพียงแหล่งเดียวหยังลึ ยบเทียบข ้อพระคัมภีร ์กับอีกข ้อพระคัมภีร ์ และค ้นหำควำมเข ้ำใจด ้วยกำรอธิษฐำนอยูเ่ สมอและอย่ำงกระตือรือร ้นข ้ำพเจ ้ำจะมอบถวำยกำรรับ ่ ่ ่ ใช ้เพือถวำยพระเกี ยรติพระเจ ้ำเพือสรรเสริ ญพระบุตรองค ์เดียวของพระองค ์เพือควำมรอดของจิ ต ่ ่ แท ่ ้จริง”Ibid.เล่มที8บทที ่ ่ งแม้คณะสงฆ ์ส่ว วิญญำณและเพืออบรมในทำงธรรมของควำมเชื อที 6ถึ นหนึ่ งไม่เห็นด ้วยกับแผนกำรของเขำและพยำยำมห ้ำมปรำมเขำก็ตำมสวิงก ์ลีคงยืนหยัดอย่ำงหนั

143

อำนำจสัมบูรณ์

กแน่ นเขำประกำศว่ำเขำไม่ได ้เสนอแนะวิธก ี ำรใหม่ใดๆเลยแต่เป็ นวิธก ี ำรเก่ำแก่ทคริ ี่ สตจักรใช ้ในส ่ ่ งบริสท ์ {่ GC176.4}{GCth17144.1} มัยแรกเริมและในยุ คทียั ุ ธิอยู ่ ่ นแล ้ สัจธรรมทีเขำสอนกระตุ ้นควำมสนใจให ้ตืนขึ ้วและประชำชนจำนวนมำกพำกันเข ้ำมำฟัง ่ กเข ้ำร่วมนมัสกำรมำนำนแล ้วเขำเริมงำนร ่ คำเทศนำของเขำรวมถึงหลำยคนทีเลิ ับใช ้ของเขำด ้วย ่ วต กำรเปิ ดพระธรรมพระกิตติคณ ุ อ่ำนและอธิบำยถึงเรืองชี ิ คำสอนและควำมตำยอันดลใจของพระ ่ องไอน์ซเี ดนเขำเสนอพระวจนะของพระเจ ้ำว่ำเป็ นสิทธิอำน คริสต ์แก่ผูฟ ้ ังของเขำเช่นเดียวกับทีเมื ่ ่ ำจอันไม่แปรเปลียนและควำมตำยของพระคริ สต ์เป็ นกำรถวำยบูชำเดียวทีสมบู รณ์แบบเขำพูดว่ำ“ ่ ำท่ำนไปหำพระคริสต ์ไปยังพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นต ้นกำเนิ ดแห่งควำมรอดที่ ข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะน ่ ่ ้ ้ ้ตังแต่ ้ ร ัฐบุรษ แท ้จริง”Ibid.เล่มที8บทที 6ประชำชนทุ กชนชันรำยล ้อมนักเทศน์ท่ำนนี ไว ุ และผูค้ งแก่ ้ กเขำไม่เพี เรียนไปจนถึงช่ำงฝี มือและชำวนำพวกเขำฟังถ ้อยคำของเขำด ้วยควำมสนใจอย่ำงลำลึ ่ ้เปล่ำๆแต่ยงั ตำหนิ ควำมชัวและควำมทุ ่ ยงแต่ประกำศเสนอควำมรอดทีให จริตในยุคนั้นอย่ำงไม่เกร ้ นนักเ งกลัวผูใ้ ดหลำยคนออกจำกโบสถ ์พร ้อมกับสรรเสริญพระเจ ้ำพวกเขำพูดกันว่ำ“ชำยคนนี เป็ ่ ำเรำออกจำกควำมมืดของชำวอียป ทศน์แห่งควำมจริงเขำจะเป็ นโมเสสของเรำเพือน ิ ต ์”Ibid.เล่ม ่ ่ ที8บทที 6{GC177.1}{GCth17144.2} แต่แม้วำ่ งำนของเขำได ้ร ับกำรต ้อนร ับในช่วงแรกอย่ำงกระตือรือร ้นก็ตำมผ่ำนไประยะหนึ่ งกำรต่ ้ ้ ้ อขั ่ ดขวำงงำนของเขำและประณำมคำสอน อต ้ำนก็ปรำกฏขึนพระนั กบวชจำนวนหนึ่ งตังตนขึ นเพื ่ ของเขำหลำยคนโจมตีเขำด ้วยคำถำกถำงและกำรเยำะเย ้ยคนอืนๆหั นไปใช ้วิธห ี ยำบคำยและกำร ่ งหมดด ้ ่ ำคนชัวม ่ ข่มขู่แต่สวิงก ์ลีร ับมือกับเรืองทั ้วยควำมอดทนเขำพูดว่ำ“หำกเรำปรำรถนำทีจะน ่ ่ ่ ำอยูฝ ่ ่ ำยของพระเยซูคริสต ์แล ้วเรำต ้องปิ ดตำให ้กับหลำยสิง”Ibid.เล่ มที8บทที 6{GC177.2}{GCt h17144.3} ้ ตวั แทนคนใหม่เข ้ำมำช่วยงำนกำรปฏิรป ประมำณช่วงเวลำนี มี ู ให ้คืบหน้ำต่อไปมีสหำยคนหนึ่ ง ่ ัทธำในกำรปฏิรป ทีศร ู จำกเมืองบำเซลได ้ส่งลูเซียนคนหนึ่ งมำยังเมืองซูรคิ พร ้อมนำผลงำนเขียนข ้ องลูเธอร ์ติดตัวมำด ้วยเขำแนะนำว่ำกำรขำยหนังสือเหล่ำนี อำจเป็ นวิธอี น ั ทรงพลังในกำรกระจำย ควำมกระจ่ำงให ้กว ้ำงขวำงออกไปเขำเขียนจดหมำยถึงสวิงก ์ลีควำมว่ำ“ให ้ทดสอบชำยคนนี ว่้ ำมีค วำมรอบคอบและควำมสำมำรถเพียงพอหรือไม่หำกมีก็ให ้เขำนำผลงำนของลูเธอร ์ไปยังทุกเมืองทุ กตำบลทุกหมู่บ ้ำนและแม้กระทั่งทุกๆบ ้ำนในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์และโดยเฉพำะกำรอธิบำยคำ ่ ยนไว ้ให ้คนทั่วไปอ่ำนยิงมี ่ คนรู ้มำกก็จะยิงมี ่ คนต ้อ อธิษฐำนขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอย่ำงละเอียดทีเขี ้ ้ ่ ่ ้วยวิธเี ช่นนี ควำมกระจ่ ้ งกำรซือมำกขึ น”Ibid.เล่ มที8บทที 6ด ำงจึงได ้พบประตูทำงเข ้ำ{GC178.1}{ GCth17145.1}

144

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ในช่วงเวลำทีพระเจ ้ำจะทรงตัดโซ่ตรวนของควำมโง่เขลำและควำมงมงำยก็เป็ นเวลำทีซำตำน ่ นเพื ้ อปกปิ ่ ่ ้ ทำงำนอย่ำงสุดกำลังยิงขึ ดมนุ ษย ์ให ้อยูใ่ นควำมมืดและล่ำมโซ่พวกเขำให ้แน่ นหนำยิงขึ ่ ษย ์กำลังลุกขึนในดิ ้ ่ ำเสนอเรืองกำรอภั ่ ์ นขณะทีมนุ นแดนต่ำงๆเพือน ยและกำรชำระให ้บริสท ุ ธิโดย ่ มขึ ้ ผ่ำนทำงพระโลหิตของพระคริสต ์ให ้แก่ประชำชนทั่วไปนั้นโรมก็ดำเนิ นกำรต่อไปด ้วยพลังทีเสริ ่ ดตลำดของเธอให ้ครอบคลุมทั่วอำณำจักรของคริสเตียนโดยเสนอกำรอภัยด ้วยกำรแ นใหม่เพือเปิ ลกกับเงิน{GC178.2}{GCth17145.2} ้ ทุกบำปมีรำคำติดไว ้และคนทังหลำยได ้ร ับใบอนุ ญำตทำบำปอย่ำงเสรีหำกคลังสมบัตข ิ องคริสต ้ จักรจะเต็มอยูเ่ สมอดังนั้นขบวนกำรทังสองด ำเนิ นหน้ำต่อไปคือขบวนกำรหนึ่ งเสนอกำรอภัยบำป ด ้วยกำรแลกกับเงินและอีกขบวนกำรหนึ่ งเสนอกำรอภัยบำปโดยผ่ำนพระคริสต ์โรมอนุ ญำตให ้ทำ ่ ้ งพระคริสต ์ผูท้ รงชำร บำปได ้และใช ้เป็ นแหล่งทีมำของรำยได ้ส่วนนักปฏิรป ู ประณำมบำปและชีไปยั ะและทรงไถ่บำป{GC178.3}{GCth17145.3} ในประเทศเยอรมนี งำนของกำรขำยใบลบมลทินบำปได ้ถูกมอบหมำยให ้พวกนักบวชภรำดรค ้ ณะโดมินิกน ั และให ้เทคเซลผูโ้ หดเหียมเป็ นผูด้ ำเนิ นกำรในประเทศสวิตเซอร ์แลนด ์กำรค ้ำใบลบม ลทินบำปนั้นตกอยูใ่ นมือของนักบวชภรำดรคณะฟรำนซิสกันภำยใต ้กำรควบคุมของแซมสันผู ้เป็ นนักบวชชำวอิตำเลียนแซมสันเคยทำงำนรับใช ้คริสตจักรอย่ำงดีมำแล ้วด ้วยกำรนำเงินมหำศำลจ ้ ำกประเทศเยอรมนีและประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์เข ้ำคลังของระบอบเปปำซีบด ั นี เขำเดิ นทำงไปทั่วปร ่ งดูดฝูงชนจำนวนมำกปล ้นเงินทองเล็กน้อยทีชำวนำผู ่ ะเทศสวิสเซอร ์แลนด ์เพือดึ ย้ ำกไร ้หำมำและ ้ ำรวยแต่ ่ รีดไถสมบัตม ิ ค ี ำ่ มำกมำยจำกชนชันร ผลกระทบของกำรปฏิรป ู ทำให ้รำยได ้ลดน้อยลงแม้จ ่ งก ์ลียงั อยูท ่ี ซเี ดนนั้นแซมสันเดินทำงเข ้ำมำยังประเทศสวิสเซอ ะยังไม่หยุดชะงักไปในขณะทีสวิ ่ ไอน์ ่ กปฏิรป ร ์แลนด ์และในเวลำต่อมำไม่นำนเดินทำงมำถึงหมู่บ ้ำนใกล ้เคียงพร ้อมสินค ้ำของเขำเมือนั ู ่ ้ั ศำสนำได ้รับรำยงำนถึงพันธกิจของเขำเขำก็ออกเดินทำงเพือไปต่ อต ้ำนทันทีทงสองไม่ ได ้เผชิญห ่ น้ำกันแต่ควำมสำเร็จตกเป็ นของสวิงก ์ลีเมือสำมำรถเปิ ดโปงกำรหลอกลวงของนักบวชภรำดรผูน้ ี ้ ่ งใหม่{GC178.4}{GCth17145.4} จนเขำต ้องหลบไปหำสถำนทีแห่ ่ องซูรคิ สวิงก ์ลีเทศนำอย่ำงเร่ำร ้อนต่อต ้ำนคนเร่ขำยใบลบมลทินบำปและเมือแซมสั ่ ทีเมื นเดินท ่ ่ นมีผูส้ ง่ ข่ำวจำกสภำมำแจ ้งเขำว่ำให ้เดินทำงต่อไปแต่ในทีสุ ่ ดเขำใช ้เล่ห ์อุบำยจนสำมำ ำงมำถึงทีนั รถเข ้ำเมืองได ้แต่ถก ู ขับออกไปโดยไม่ได ้ขำยใบลบมลทินบำปแม้เพียงสักใบและไม่นำนต่อมำเขำก็ ออกจำกประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์{GC179.1}{GCth17145.5} ่ ดขึนซึ ้ งเรี ่ ยกกันว่ำควำม กำรปฏิรป ู ศำสนำได ้ร ับกำรสนับสนุ นอย่ำงท่วมท ้นจำกโรคระบำดทีเกิ ้ั งใหญ่ ่ ่วประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ในปี ค.ศ.1519เมือมนุ ่ ตำยครงยิ ทกวำดไปทั ี่ ษย ์เผชิญหน้ำกับผูท้ ำ ่ ้ ้เมือไม่ ่ นำนมำนี มั ้ นช่ำงอนิ จจังและไร ้ค่ ลำยหลำยคนมำถึงจุดทีรู่ ้สึกว่ำกำรอภัยโทษบำปทีเขำซื อไว 145

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ มั ่ ่นคงกว่ำนี สวิ ้ งก ์ลีล ้มป่ วยลงทีเมื ่ องซูร ิ ำเพียงไรและพวกเขำตังตำรอคอยรำกฐำนของควำมเชื อที ้ งทีจะหำยป่ ่ คและสภำพของเขำหมดหวังอย่ำงสินเชิ วยและมีข่ำวแพร่กระจำยทั่วไปว่ำเขำตำยไปแล ้ ่ั วในห้วงเวลำวิกฤตแห่งกำรทดลองนั้นควำมหวังและกำลังใจของเขำไม่สนคลอนเขำมองไปยั งกำงเ ่ ่ อย่ำงเพียงพอเมือเขำกลั ่ ขนแห่งคำลวำรีด ้วยควำมเชือวำงใจในกำรอภั ยจำกบำปทีมี บออกมำจำก ่ นกว่ ้ ประตูมรณะเขำเทศนำข่ำวประเสริฐด ้วยควำมกระตือรือร ้นยิงขึ ำก่อนและคำพูดของเขำส่งผล ่ อำนำจมำกกว่ำเก่ำประชำชนต ้อนร ับอำจำรย ์ทีร่ ักยิงของพวกเขำที ่ ่ บจำกปำกแดนของหลุ ทีมี กลั ่ มศพด ้วยควำมยินดีพวกเขำเองก็มำจำกกำรดูแลคนเจ็บและคนทีจวนจะตำยและพวกเขำสั มผัสไ ่ เคยสัมผัสมำก่อน{GC179.2}{GCth17146.1} ด ้ถึงคุณค่ำของข่ำวประเสริฐอย่ำงทีไม่ ่ นและได ้ สวิงก ์ลีค ้นพบควำมเข ้ำใจแห่งสัจธรรมด ้วยควำมชัดเจนยิงขึ ้ประสบด ้วยตนเองอย่ำงเต็ ่ งอำนำจของกำรฟื ้นฟูขนใหม่ ่ มทีถึ ึ้ เขำใส่ใจในเรืองกำรล ้มลงในบำปของมนุ ษย ์และแผนกำรไถ่ให ้ร ่ อดเขำพูดว่ำ“โดยทำงอำดัมเรำทุกคนตำยหมดจมปลักอยูใ่ นควำมเสือมโทรมและถู กกำหนดลงโท ่ ่ ่ มวี น ้ ด.......กำรทนทุก ษ”Wylieเล่มที8บทที 9“พระคริ สต ์......ทรงไถ่เรำให ้ได ้ร ับควำมรอดทีไม่ ั สินสุ ่ ่ ร ันดร ์และมีฤทธิแห่ ์ งกำรร ักษำอย่ำงยังยื ่ นสร ้ำงควำม ข ์ระทมของพระองค ์เป็ นเครืองถวำยบู ชำชัวนิ ่ นแก่ทุกคนทีวำงใจด ่ ่ มั ่ ่ พอพระทัยแก่ควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำไปตลอดกำลเพือเห็ ้วยควำมเชือที ่ นคงและไม่หวันไหว”อย่ ำงไรก็ตำมเขำยังสอนอย่ำงชัดเจนว่ำเนื่ องด ้วยพระคุณของพระคริสต ์มนุ ษ ่ ำบำปอีกต่อไป“ทีใดที ่ ่ ควำมเชือในพระเจ ่ ่ ่ ย ์ไม่มเี สรีภำพทีจะท มี ้ำพระเจ ้ำสถิตอยูท ่ นั ี่ ่ นและทีใดที พระ ่ ่ นจะมีควำมกระตือรือร ้นทีจะเร่ ่ เจ ้ำทรงร่วมสถิตอยูด ่ ้วยแล ้วทีนั งเร ้ำและบังคับให ้มนุ ษย ์ทำกำรดี”D’ ่ Aubignéหน้ำ8บทที9{GC180.1}{GCth17146.2} ้ กควำมสนใจจนมีคนเข ้ำมำฟังเขำเทศน์จนล ้นโบสถ ์เขำเปิ ดเผยสัจธรรมทีล คำเทศนำเช่นนี ปลุ ่ ่ ่ จะท ่ ำ ะเล็กทีละน้อยให ้แก่ผูฟ ้ ังเท่ำทีพวกเขำจะร ับได ้ในตอนแรกเขำระมัดระวังทีจะไม่ นำเสนอเรืองที ่ ให ้พวกเขำตืนตกใจและก่ อให ้เกิดอคติงำนของเขำคือกำรเอำชนะจิตใจของพวกเขำให ้เข ้ำมำหำ ่ ้ควำมร ักของพระองค ์ทำให ้จิตใจของพวกเขำอ่อนโยนลงและยกชูแบ คำสอนของพระคริสต ์เพือให ่ ่ ับหลักกำรของข่ำวประเสริฐควำมเชือแ ่ บอย่ำงของพระองค ์ไว ้ต่อหน้ำและเมือพวกเขำพร ้อมทีจะร ่ ่ ละกำรกระทำทีงมงำยของพวกเขำจะพ่ ำยแพ ้ไปอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้{GC180.2}{GCth17146.3} กำรปฏิรป ู ศำสนำในเมืองซูรคิ คืบหน้ำไปทีละก ้ำวด ้วยควำมหวำดผวำศัตรูของกำรปฏิรป ู ถูกป ้ ลุกเร ้ำให ้ต่อต ้ำนอย่ำงแข็งขันหนึ่ งปี ก่อนหน้ำนีพระนั กบวชแห่งเมืองวิตเทนเบิรก ์เอ่ยปำกปฏิเสธพ ่ี ้ไปปรำกฏตัวทีเมื ่ องวอร ์มส ์และบัดนี ดู ้ เหมือนว่ำทุกสิงบ่ ่ งบอกถึงก ระสันตะปำปำและจักรพรรดิทให ่ี องซูรคิ เช่นกันมีกำรโจมตีใส่สวิงก ์ลีครงแล ้ั ำใ ำรคัดค ้ำนข ้อกล่ำวหำของระบอบเปปำซีทเมื ั้ ้วครงเล่ นแคนเทินของระบอบเปปำซี[Cantonเขตกำรปกครองขนำดเล็กของระบอบเปปำซี]มีกำรจับสำว ้ นอยูเ่ ป็ นระยะๆแต่นี่ยังไม่พอจะต ้องปิ ดปำกครูสอนนอ กของข่ำวประเสริฐไปยังตะแลงแกงเผำทังเป็ ่ ้เป็ นไปตำมทีวำงแผนไว ่ กรีตให ้เงียบไปด ้วยเพือให ้บิชอปแห่งเมืองคอนสเตนซ ์จัดส่งผูช ้ ว่ ยสำมคนไป 146

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ยังสภำของเมืองซูรคิ เพือกล่ ำวหำสวิงก ์ลีเรืองกำรสอนประชำชนให ้ละเมิดกฎระเบียบของคริสตจัก ้ กคำมต่อสันติภำพและระเบียบวินัยอันดีของสังคมเขำยำว่ ้ ำหำกยกเว ้นผูม้ อ รกำรทำเช่นนี จะคุ ี ำนำ จของคริสตจักรคนหนึ่ งจะทำให ้เกิดควำมสับสนอลหม่ำนไปทั่วสวิงก ์ลีตอบพวกเขำว่ำตลอดสีปี่ ม ้ ่ องซูรคิ “ซึงมี ่ ควำมสงบและมีสน ่ ำนี เขำสอนข่ ำวประเสริฐทีเมื ั ติสข ุ มำกกว่ำเมืองอืนๆในสมำพั นธ ์นี ้ ่ ทสุ ่ี ดหรือ”Wylieเล่มที8บทที ่ ่ ”เขำพูดว่ำ“คริสต ์ศำสนำไม่ใช่โล่คุ ้มภัยทั่วไปทีดี 11{GC180.3}{GC th17147.1} พวกผูช ้ ว่ ยให ้คำแนะนำเตือนสมำชิกสภำให ้คงอยูใ่ นคริสตจักรต่อไปพวกเขำประกำศว่ำหำกอ ่ ่ ก็จะไม่มค อกไปจำกทีนี ี วำมรอดสวิงก ์ลีตอบสนองโดยให ้กำลังใจแก่เหล่ำสมำชิกสภำว่ำ“ขออย่ำให ้ ้ ำให ้พวกท่ำนหวันไหวเลยรำกฐำนของคริ ่ คำกล่ำวหำนี ท สตจักรคือพระศิลำคือพระคริสต ์องค ์เดีย ่ ้ ้เปโตรเพรำะเขำยอมร ับพระองค ์อย่ำงสัตย ์ซือในทุ ่ ่ ่ วกับทีประทำนนำมนี ให กประเทศผูใ้ ดก็ตำมทีเชื ่ ่ งนี คื ้ อคริ ออย่ำงสุดจิตสุดใจในพระเยซูคริสต ์เจ ้ำจะเป็ นทียอมร ับของพระเจ ้ำแท ้จริงแล ้วสถำนทีแห่ ่ ่แล ้วจะไม่มผ ่ ่ สตจักรออกจำกทีนี ี ูใ้ ดได ้รับควำมรอด”D’AubignéLondoned.เล่มที8บทที 11จำก ้ั ผู ้ ช ่ ผลของกำรประชุมครงนี ้ ว่ ยคนหนึ่ งของบิชอปได ้ร ับควำมเชือของกำรปฏิ รป ู {GC181.1}{GCt h17147.2} ่ ดสินลงโทษสวิงก ์ลีและโรมเตรียมตัวทีจะเข ่ ้ั กปฏิรป สภำบอกปัดทีจะตั ้ำจูโ่ จมใหม่อก ี ครงนั ู ศำสน ่ ้ร ับแจ ้งถึงกำรวำงแผนของศัตรูก็อท ้ ำเมือได ุ ำนขึนมำว่ ำ“ให ้พวกเขำเข ้ำมำเลยข ้ำพเจ ้ำกลัวเขำเห ่ ซ ่ ัดกระหน่ ำใส่ตน ่ ่ มือนหน้ำผำหินกลัวคลืนที ี หน้ำผำ”Wylieเล่มที8บทที 11ควำมพยำยำมของค ่ ้ จธรรมยังคงแพร่กระจำยออ ณะนักบวชมีแต่ทำให ้ขบวนกำรทีพวกเขำพยำยำมล ้มล ้ำงเติบโตขึนสั ่ ดถือควำมเชือนี ่ ที ้ โศกเศร ่ กไปในประเทศเยอรมนี ผู ้ทียึ ้ำจำกกำรหำยตัวไปของลูเธอร ์กลับมีกำลังใ ้ั ่ งเมือมองเห็ ่ จอีกครงหนึ นควำมก ้ำวหน้ำของข่ำวประเสริฐในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์{GC181.2}{ GCth17147.3} ่ ่ ่ นอย่ำงเด่ ในขณะทีกำรปฏิ รป ู ทำงศำสนำหยังรำกลงในเมื องซูรคิ ได ้อย่ำงมั่นคงแล ้วผลลัพธ ์ทีเห็ ่ นชัดคือกำรกำจัดควำมชัวและกำรส่ งเสริมควำมเป็ นระเบียบและควำมสำมัคคีกน ั สวิงก ์ลีเขียนบัน ่ ทึกไว ้ว่ำ“สันติสข ุ ได ้เข ้ำมำอยูใ่ นเมืองของเรำแล ้วไม่มก ี ำรทะเลำะกันไม่มีเรืองหน้ ำไหว ้หลังหลอกไม่ ้ ่ มีควำมอิจฉำริษยำไม่มก ี ำรต่อสู ้ขัดแย ้งกันควำมเป็ นหนึ่ งเดียวกันเช่นนี จะมำจำกที ใดได ้นอกจำก ่ มเต็มพวกเรำด ้วยผลของสันติสข จะมำจำกพระเจ ้ำและคำสอนของเรำซึงเติ ุ และควำมเคร่งคร ัดใน ่ ่ ศำสนำ”Ibid.เล่มที8บทที 15{GC181.3}{GCth17147.4} ่ ่ เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันให ้ยิงมุ ่ ่งมั่นบำกบั่นทีจะโค่ ่ ชัยชนะทีกำรปฏิ รป ู ศำสนำได ้ร ับนั้นยัวยุ นล ้มอุ ้ ่ ่ มเหงมีผลเพียงเล็กน้อยต่อกำรกำจัดงำนข ดมกำรณ์นีลงให ้ได ้เมือพวกเขำเห็ นว่ำกำรใช ้วิธก ี ดขีข่ ่ องลูเธอร ์ในประเทศเยอรมนี พวกเขำตัดสินใจทีจะใช ้วิธห ี นำมยอกเอำหนำมบ่งกับกำรปฏิรป ู ด ้วยอ 147

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่นใจว่ำจะได ้ชั ำวุธของมันเองพวกเขำจะจัดเวทีโต ้วำทีกบ ั สวิงก ์ลีขนและวำงแผนกำรด ึ้ ำเนิ นงำนทีมั ่ อสู ้เท่ำนั้นแต่รวมถึงคณะผูต้ ด ยชนะโดยเลือกคนของตนเองไม่เพียงแต่สถำนทีต่ ั สินกำรโต ้เวทีครง้ั ้ ้วยและหำกพวกเขำสำมำรถควบคุมสวิงก ์ลีให ้อยูภ นี ด ่ ำยใต ้อำนำจของพวกเขำแล ้วพวกเขำจะต ้อ ่ ้ กบดขยีไปได ้ งดูแลไม่ให ้เขำหนี รอดเมือใดที ปิ่ ดปำกผูน้ ำได ้ขบวนกำรนี จะถู ้อย่ำงรวดเร็วจุดมุ่งหม ้ กปกปิ ดไว ้อย่ำงระมัดระวัง{GC181.4}{GCth17148.1} ำยนี ถู ้ ำหนดให ้จัดขึนที ้ เมื ่ องเบเดนแต่สวิงก ์ลีไม่ได ้ไปปรำกฏตัวทีนั ่ ่ นสภำของเมืองซูรคิ เวทีโต ้วำทีนีก ่ กจุดขึนในแคนเทิ ้ สงสัยแผนของเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีและได ้ร ับกำรเตือนจำกกองเพลิงทีถู น ่ี ดข่ำวประเสริฐพวกเขำจึงสังห ่ ้ำมศำสนำจำรย ์ของตนไปเปิ ดเผยตัวเองให ้เป็ นเป้ ำของ สำหร ับผูท้ ยึ ้ เมื ่ องซูรคิ เขำพร ้อมทีจะพบหน้ ่ ่ ่ ภัยนี ที ำกับพรรคพวกทีโรมจะส่ งมำแต่กำรทีจะเดิ นทำงไปยังเมืองเบ ่ งเลื ่ อดของผูพ ่ ่ ่ ้นจะเป็ นกำรเข ้ำหำควำมตำยอย่ำงแน่ นอน เดนทีซึ ้ ลีชพ ี เพือควำมจริ งเพิงจะหลั งไปนั อีโคลัมพำเดียสและแฮลเลอร ์[OecolampadiusandHaller]ได ้รับเลือกให ้เป็ นตัวแทนของนักป ่ ่ ฏิรป ู ศำสนำในขณะทีดร.เอคผู โ้ ด่งดังซึงบรรดำดุ ษฎีบณ ั ฑิตและพระรำชำคณะให ้กำรสนับสนุ นเป็ นผูแ้ ทนฝ่ ำยโรม{GC182.1}{GCth17148.2} ่ ้องประชุมผูค้ นในทีแห่ ่ งนั้นสัมผัสได ้ถึงอิทธิพลของเขำเลขำทังหม ้ แม้สวิงก ์ลีไม่ได ้ปรำกฏตัวทีห ่ ่ ้ำมบันทึกข ้อควำมใดๆเป็ นอัน ดได ้ร ับกำรคัดเลือกโดยกลุม ่ ผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีและคนอืนๆถู กสังห ่ ่ งหม ้ ขำดโดยมีโทษถึงตำยอย่ำงไรก็ตำมทุกวันสวิงก ์ลีไดร้ ับรำยงำนบันทึกอย่ำงเทียงตรงถึ งเรืองทั ่ ดในเมืองเบเดนทุกคืนนักเรียนคนหนึ่ งทีเข ่ ้ำฟังกำรโต ้วำทีได ้จดบันทึกสิงที ่ โต ่ ้เถียงกันในวันนั้ ดทีพู ้ งพร ้อมจดหมำยของอีโคลัมพำเดียสไปให ้สวิงก ์ลีทเมื นนักเรียนอีกสองคนอำสำนำเอกสำรนี ส่ ี่ องซู ริคนักปฏิรป ู ศำสนำจะตอบจดหมำยพร ้อมให ้คำแนะนำและข ้อเสนอแนะเขำเขียนจดหมำยในเวลำ ้ อหลบหลี ่ กลำงคืนและนักเรียนนำกลับไปยังเมืองเบเดนในเช ้ำวันรุง่ ขึนเพื กควำมเข ้มงวดในกำรตร ่ ำอยูต ่ื ำวเหล่ำนี เอำตะกร ้ วจตรำของยำมทีเฝ้ ่ รงประตูกำแพงเมืองผูส้ อข่ ้ำเป็ ดไก่ทูนวำงบนศีรษะจึงเ ดินผ่ำนได ้โดยไม่มอ ี ป ุ สรรคใดเลย{GC182.2}{GCth17148.3} ้ งก ์ลียน ด ้วยวิธเี ช่นนี สวิ ื หยัดต่อสู ้กับศัตรูเจ ้ำเล่ห ์ของเขำไมโคเนี ยสพูดว่ำ“ด ้วยกำรใคร่ครวญไต ่ งไปยังเมืองเบเดนเขำกลับทำงำนได ้มำกกว่ำก ร่ตรองอดหลับอดนอนของเขำและด ้วยคำแนะนำทีส่ ่ ่ ำรไปอภิปรำยด ้วยตนเองท่ำมกลำงศัตรูของเขำ”D’Aubignéเล่มที11บทที 13{GC183.1}{GCth 17148.4} ่ บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันเต็มล ้นด ้วยชัยชนะทีคำดว่ ำจะได ้พวกเขำพำกันเดินทำงมำยังเมืองเบเ ่ี ดและตกแต่งด ้วยเครืองประดั ่ ดนสวมใส่ชด ุ อำภรณ์หรูทสุ บแวววำวพวกเขำอยูอ ่ ย่ำงสุขกำยสบำยใ ้ ศและเหล ้ำไวน์ทผ่ จโต๊ะอำหำรเต็มไปด ้วยอำหำรชันเลิ ี่ ำนกำรคัดสรรมำอย่ำงดีทสุ ี่ ดแล ้วพวกเขำช ่ ่ งและกำรสนุ กสนำนอย่ำงสำมะเลเทเมำแตก ดเชยภำระหนักในหน้ำทีของศำสนกิ จด ้วยควำมรืนเริ 148

อำนำจสัมบูรณ์

่ ต่ำงอย่ำงชัดแจ ้งจำกพวกนักปฏิรป ู ศำสนำซึงประชำชนมองดู พวกเขำว่ำดีกว่ำพวกขอทำนเพียงเ ่ บ ล็กน้อยและควำมมัธยัสถ ์ในกำรใช ้เงินของพวกเขำทำให ้พวกเขำอยูท ่ โต๊ ี่ ะอำหำรเพียงชัวครู ่ ำงค ้ั ้ำของบ ้ำนทีอี ่ โคลัมพำเดียสพักอำศัยด ้วยถือโอกำสสังเกตเขำในห ้องของเขำพบว่ำเขำศึกษำ รงเจ ่ ่ ดคนนอกรีตก็เป็ และอธิษฐำนอยูต ่ ลอดเวลำและรู ้สึกสงสัยอย่ำงยิงจนต ้องรำยงำนว่ำอย่ำงน้อยทีสุ ่ ่ นคนที“เคร่ งคร ัดศำสนำอย่ำงมำกยิง”{GC183.2}{GCth17149.1} ่ ้ ่ โคลัมพำเดียสแต่งตัว ทีประชุ ม“เอคเดินอย่ำงจองหองขึนธรรมำสน์ ทตกแต่ ี่ งอย่ำงหรูในขณะทีอี ้ เดียวที ่ ่ อย่ำงถ่อมตนถูกบังคับให ้นั่งบนเก ้ำอีไม้ แกะสลั กอย่ำงหยำบๆอยูข ่ ้ำงหน้ำคูต ่ อ ่ สู ้”Ibid.เล่มที่ ่ 11บทที13เสี ยงดังฟังชัดและควำมมั่นใจของเอคไม่เคยทำให ้เขำผิดหวังควำมกระตือรือร ้นของเข ่ ยงเพรำะผูท้ ปกป้ ่ ำถูกกระตุ ้นด ้วยควำมหวังในทองคำและชือเสี ี่ องควำมเชือจะได ้ร ับเงินตอบแทนอ ่ ำถกเถียงทีดี ่ ล ้มเหลวเขำก็หน ่ ย่ำงงดงำมเมือค ั ไปใช ้คำหมินประมำทและแม้ แต่คำสำบำนแทน{GC 183.3}{GCth17149.2} ่ อีโคลัมพำเดียสเสงียมเจี ยมตัวและไม่วำงใจในตัวเองเขำเคยถอยออกจำกกำรต่อสู ้มำก่อนแล ้ว ้ั เขำก ้ แต่ครงนี ้ำวเข ้ำมำด ้วยคำปฏิญำณอันเคร่งขรึมว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่ยอมรับมำตรฐำนกำรพิพำกษ ่ ่ ่ ่ มำรย ำอืนใดนอกจำกพระวจนะของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที11บทที 13แม้ จะอ่อนสุภำพและท่ำทำงทีมี ่ น้ ิ ยมลัทธิโรมันร ้องขอกำร ำทเขำผ่ำนกำรพิสจ ู น์วำ่ มีควำมสำมำรถและไม่สะทกสะท ้ำนในขณะทีผู ่ ใช ้สิทธิอำนำจในกำรดำเนิ นตำมธรรมเนี ยมปฏิบต ั ข ิ องคริสตจักรซึงพวกเขำปฏิ บต ั ก ิ น ั มำจนเป็ น ้ ดมั่นอย่ำงมั่นคงในพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิแย ์ ้งว่ำ“ธรรมเนี ยมปฏิบต นิ สยั นักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี ยึ ั ไิ ม่มี ผลบังคับใช ้ในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ของเรำนอกเสียจำกว่ำจะเป็ นไปตำมร ัฐธรรมนู ญและในขณ ้ ่ ่ ้นพระคัมภีร ์เป็ นร ัฐธรรมนู ญของเรำ”Ibid.เล่มที11บทที ่ ่ ะนี ในเรื องของควำมเชื อนั 13{GC183.4}{ GCth17149.3} ้ ้ วำ่ ไม่มผ ควำมแตกต่ำงระหว่ำงผูโ้ ต ้เถียงทังสองนี ใช่ ี ลกำรใช ้เหตุผลอย่ำงสงบนิ่ งและโปร่งใสของ ่ ่ กใจของสติปัญญำของผูท้ หั ่ี นหนี ด ้วย นักปฏิรป ู ทีเสนอไปอย่ ำงสุภำพอ่อนโยนและถ่อมตนเป็ นทีถู ่ กทักเอำเองอย่ำงโอ ้อวดและอึกทึกของเอค{GC184.1} ควำมสะอิดสะเอียนจำกเรืองทึ ่ นสุ ้ ดกำรประชุมเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเ กำรอภิปรำยดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำสิบแปดวันเมือสิ ่ ปปำซีอ ้ำงว่ำตนเป็ นฝ่ ำยชนะอย่ำงมั่นใจผูช ้ ว่ ยส่วนใหญ่เข ้ำข ้ำงโรมและทีประชุ มร ัฐสภำแถลงว่ำนัก ้ ้ งก ์ลีผูน้ ำของพวกเขำต ้อง ปฏิรป ู ศำสนำเป็ นฝ่ ำยพ่ำยแพ ้และประกำศว่ำพวกเขำทังหมดรวมทั งสวิ ถูกตัดขำดออกไปจำกคริสตจักรแต่ผลของกำรประชุมเผยให ้เห็นว่ำควำมได ้เปรียบนั้นอยูฝ ่ ่ ำยใดก ้ั มี ้ ผลอย่ำงยิงต่ ่ อแรงผลักดันในอุดมกำรณ์ของโปรเตสแตนต ์และไม่นำนต่อมำเ ำรประลองกันครงนี ่ ำคัญคือเมืองเบิร ์นและเมืองบำเซลก็ได ้ประกำศเข ้ำข ้ำงฝ่ ำยกำรปฏิรป มืองทีส ู ศำสนำ{GC184.2}{ GCth17150.1} 149

อำนำจสัมบูรณ์

150

อำนำจสัมบูรณ์

บท10-ควำมก ้ำวหน้ำของกำรปฏิรป ู ในประเทศเยอรมนี ่ ่วประเทศเยอรมนี เสียงถำมหำค กำรหำยตัวไปอย่ำงลึกลับของลูเธอร ์สร ้ำงควำมตืนตระหนกไปทั ้ กแห่งหนข่ำวลือทีโหดร ่ ่ ดแพร่สะพัดไปทั่วและหลำยคนเชือว่ ่ ำเขำ วำมเป็ นอยูข ่ องเขำดังขึนทุ ้ำยทีสุ ่ ่ ้ ถูกลอบสังหำรไปแล ้วมีกำรรำไห ้ครำครวญอย่ ำงทุกข ์ระทมไม่เพียงในหมู่มต ิ รร่วมสำบำนทังหลำย ่ี เปิ ดเผยตัวเองว่ำยืนเข ้ำข ้ำงกำรปฏิรป แต่รวมถึงผูท้ ไม่ ู ศำสนำหลำยคนเอ่ยปำกปฏิญำณกับตนเอ งว่ำจะแก ้แค ้นให ้กับกำรตำยของลูเธอร ์{GC185.1}{GCth17151.1} ่ มมำกขึ ่ ้ ผูน้ ำชำวโรมันมองดูด ้วยควำมหวำดผวำถึงควำมรู ้สึกต่อต ้ำนพวกตนทีเพิ นแม้ วำ่ ในช่ว ่ นนิ ษฐำนไว ้ก็ตำมแต่ไม่นำนต่อมำพวกเ งแรกพวกเขำจะยินดีป รีดำกับกำรตำยของลูเธอร ์ตำมทีสั ่ ขำปรำรถนำทีจะหลบออกไปจำกควำมโกรธแค ้นของประชำชนศัตรูของเขำไม่ได ้เป็ นทุกข ์มำกนั ่ ดของเขำทีผ่ ่ ำนมำในขณะทีเขำอยู ่ ่ กจำกกำรกระทำอันกล ้ำหำญทีสุ ท ่ ่ำมกลำงพวกเขำเมือเปรี ยบ ่ ่ เทียบกับตอนทีเขำถู กกำจัดออกไปแล ้วควำมกลัวเข ้ำมำครอบงำพวกทีโกรธแค ้นและพำกเพียรที่ ้ งในเวลำนี ่ ้ ่ วยตัวเองไม่ได ้มีคนหนึ่ งพูดว่ำ“มี จะทำลำยนักปฏิรป ู ผูก้ ล ้ำคนนี ซึ กลำยเป็ นผูต้ ้องขังทีช่ ่ วยพวกเรำให ้รอดได ้คือให ้จุดคบเพลิงและค ้นหำลูเธอร ์ทั่วทังโลกเพื ้ ่ ำเขำกลับ อยูท ่ ำงเดียวทีจะช่ อน ่ี ่ ่ ำสังของจั ่ คืนมำให ้แก่ประชำชำติทตำมหำเขำอยู ”่ D’Aubignéเล่มที9บทที 1ค กรพรรดิดป ู ระหนึ่ ง ่ ว่ำไม่มอ ี ำนำจบรรดำผู ้แทนของพระสันตะปำปำโกรธแค ้นจัดเมือพวกเขำเห็ นว่ำมีคนสนใจพวกเข ำน้อยกว่ำจุดจบของลูเธอร ์เสียอีก{GC185.2}{GCth17151.2} ่ ว่​่ ำเขำปลอดภัยแม้จะกลำยเป็ นนักโทษทำให ้ควำมกลัวของประชำชนสงบลงแต่ยงป ่ิ ข่ำวเรืองที ่ นชมเขำต่ ่ ลุกเร ้ำควำมสนใจทีจะชื อไปมีกำรอ่ำนผลงำนเขียนของเขำด ้วยควำมกระตือรือร ้นมำกก ่ นมำเข ้ ่ ้ำยืนขึนปกป้ ้ ว่ำเดิมมีคนจำนวนเพิมขึ ้ำร่วมอุดมกำรณ์ของชำยผูก้ ล ้ำหำญทีกล องพระวจน ่ ยงภั ่ ยเช่นนี ควำมเข ้ ่ นอย่ ้ ะของพระเจ ้ำในสภำพทีเสี ้มแข็งของกำรปฏิรป ู ศำสนำเพิมขึ ำงไม่ลดละเม ่ เธอร ์หว่ำนไปแล ้วนั้นงอกขึนในทุ ้ ่ ล็ดทีลู กแห่งหนกำรหำยตัวของเขำทำให ้งำนหนึ่ งสำเร็จซึงหำกเ ่ ้ ่ ขำยังปรำกฏตัวอยูอ ่ ำจทำไม่สำเร็จก็ได ้คนทำงำนอืนๆตระหนั กถึงควำมร ับผิดชอบใหม่ทเกิ ี่ ดขึนซึ ้ น้ ำยิงใหญ่ ่ ่ งบัดนี ผู ของพวกเขำถูกกำจัดออกไปจำกพวกเขำด ้วยควำมเชือและควำมกระตื อรือร ้น ่ ่ ำได ้เพืองำนซึ ่ ่ มขึ ่ นอย่ ้ ทีใหม่ พวกเขำรุกคืบไปข ้ำงหน้ำด ้วยกำลังของเขำเท่ำทีจะท งเริ ำงงำมสง่ำจะ ได ้ไม่ถก ู ขัดขวำง{GC185.3}{GCth17151.3} ้ นหันมำใช ้ควำมพยำยำมทีเคยท ่ แต่ซำตำนไม่ได ้อยูน ่ ่ิ งเฉยบัดนี มั ำมำแล ้วในทุกขบวนกำรของ ่ ่ นคือกำรหลอกลวงและกำรทำลำยประชำชนด ้วยวิธต กำรปฏิรป ู อืนๆนั ี บตำเอำของเทียมมำแทนข ่ ่ ่ งทีมี ่ พระคริสต ์เทียมเท็จในศตวรรษทีสิ ่ บหกก็มผ องแท ้ดังในคริ สตจักรของศตวรรษทีหนึ ี ูเ้ ผยพระวจ นะจอมปลอมด ้วยเช่นกัน{GC186.1}{GCth17152.1} 151

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ผลกระทบจำกควำมตืนเต ่ ้นในโลกของศำสนำพวกเขำจินตนำกำรนึ มีชำยอยูจ ่ ำนวนหนึ่ งทีได กว่ำตนได ้รับกำรเปิ ดเผยพิเศษจำกสวรรค ์และอ ้ำงว่ำได ้รับกำรบัญชำจำกพระเจ ้ำให ้สำนต่อกำรป ่ เธอร ์เริมต ่ ้นอย่ำงบอบบำงให ้สำเร็จควำมจริงพวกเขำกำลังจะรือถอนงำนที ้ ่ เธอร ์ ฏิรป ู ศำสนำทีลู ลู ้ ่ ทำเสร็จสินไปแล ้วพวกเขำปฏิเสธหลักกำรยิงใหญ่ ซงเป็ ึ่ นรำกฐำนของงำนกำรปฏิรป ู ศำสนำทีว่​่ ำพ ่ ่ี ้ งเอำมำตรฐำน ระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นกฎแห่งควำมเชือและกำรปฏิ บต ั ท ิ ครบถ ้วนบริบูรณ์รวมทังยั ่ ยนแปลงได ่ ่ ่ ผด ของควำมคิดและควำมรู ้สึกทีเปลี ้และไม่แน่ นอนของพวกตนไปแทนทีพระวจนะซึ งไม่ ิ ้ ่ ่ บเท็จของพระเจ ้ำและเปิ ดทำงสะดวกให ้ซำตำนนำควำ พลำดด ้วยวิธน ี ี พวกเขำเคลื อนย ้ำยเครืองจั ่ นพึงพอใจ{GC186.2}{GCth17152.2} มเท็จมำควบคุมสติปัญญำของมนุ ษย ์ตำมทีมั ้ หนึ่ งในพวกผูเ้ ผยพระวจนะเหล่ำนี อ้ ้ำงว่ำตนได ้ร ับกำรชีแนะจำกทู ตสวรรค ์กำเบรียลนักเรียนคน ่ ้ำร่วมกับเขำและได ้ละทิงกำรเรี ้ หนึ่ งซึงเข ยนไปเปิ ดเผยว่ำพระเจ ้ำเองประทำนพระปัญญำของพระอ ่ ่ ่ แนวโน้มไปในทำงควำมคลังไคล ่ งค ์แก่เขำเพืออธิ บำยพระวจนะของพระองค ์ส่วนคนอืนๆที มี ้ก็เข ้ำร่ ้ อให ้เกิดควำมตืนเต ่ ้นไม่นอ้ ยกำรเทศนำขอ วมกับพวกเขำกำรดำเนิ นกำรของผูส้ นับสนุ นเหล่ำนี ก่ ่ ำนมำได ้ปลุกประชำชนทุกแห่งหนให ้ตระหนักถึงควำมจำเป็ นทีต ่ ้องปฏิรป งลูเธอร ์ทีผ่ ู แต่ในเวลำนี ้ ่ งใจอย่ำงแท ้จริงบำงคนกลับถูกเล่ห ์เหลียมของผู ่ คนทีจริ เ้ ผยพระวจนะใหม่นำไปในทำงผิด{GC18 6.3}{GCth17152.3} ้ ่งหน้ำไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กและเร่งเร ้ำคำอ ้ำงของพวกเขำให ้กับเมลังค ์ ผูน้ ำของขบวนกำรนี มุ ธอนและผูร้ ว่ มงำนของเขำพวกเขำพูดว่ำ“พระเจ ้ำทรงจัดส่งเรำมำให ้สอนประชำชนเรำได ้สนทนำ ้ ด ้วยควำมสนิ ทสนมกับพระเจ ้ำเรำรู ้ดีวำ่ อะไรจะเกิดขึนกล่ ำวอีกนัยหนึ่ งคือเรำเป็ นอัครทูตและผูเ้ ผ ่ ่ ยพระวจนะและจะมำอ ้อนวอนดร.ลูเธอร ์”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC187.1}{GCth17152.4} ้ ่ พวกเขำไม่ ่ นักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยรู ้สึกแปลกใจและงุ นงงเป็ นเรืองที เคยเผชิญหน้ำมำก่อนแล ้ ้ วิ ะพวกเขำไม่รู ้ว่ำจะปฏิบต ั ต ิ ำมแนวทำงใดดีเมลังค ์ธอนพูดขึนมำว่ ำ“แน่ นอนทีเดียวชำยเหล่ำนี มี ญญำณพิเศษอยูด ่ ้วยแต่เป็ นวิญญำณประเภทใด.....ในทำงหนึ่ งให ้เรำระวังอย่ำไปดับพระวิญญำณ ่ ่ ของพระเจ ้ำและอีกทำงหนึ่ งก็อย่ำให ้วิญญำณของซำตำนนำเรำให ้หลงทำง”Ibid.เล่มที9บทที 7{ GC187.2}{GCth17152.5} ้ ำประชำชนให ้ละเลยหรือแม้กระทั่งทิงพระ ้ ผลของคำสอนใหม่ปรำกฏให ้เห็นในเร็ววันคำสอนนี น ้ งโรงเรียนตกสูส ้ ้ ้ คัมภีร ์ไปโดยสินเชิ ่ ภำพโกลำหลนักเรียนปัดทิงกำรควบคุ มทังหมดละทิ งกำรเรี ยนแ ่ ดว่ำตนมีควำมสำมำรถฟื ้ นฟูและควบคุมงำนของกำร ละถอนตัวออกจำกมหำวิทยำลัยกลุม ่ คนทีคิ ้ ค ้ ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันได ้ค ปฏิรป ู ศำสนำเกือบนำอุดมกำรณ์นีไปสู ่ วำมหำยนะอย่ำงสมบูรณ์บด ั นี เหล่ ้ วำมมั่นใจกลับคืนมำและร ้องอุทำนด ้วยควำมปรีดำว่ำ“กำรต่อสู ้อยูข ่ นสุ ั้ ดท ้ำยแล ้วและทังหมดก็ จะ ่ ่ ตกเป็ นของเรำ”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC187.3}{GCth17153.1} 152

อำนำจสัมบูรณ์

่ องวำร ์ตบูร ์กเมือลู ่ เธอร ์ได ้ยินสิงที ่ เกิ ่ ดขึนก็ ้ พด ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำคำด ทีเมื ู ด ้วยควำมห่วงใยอย่ำงสุดซึงว่ ้ ่ ่ คะเนอยูเ่ สมอว่ำซำตำนจะส่งภัยพิบต ั น ิ ีมำให ้เรำ”Ibid.เล่มที9บทที 7เขำมองเห็ นธำตุแท ้ของผูเ้ ผย ่ กคำมอุดมกำรณ์ของสัจธรรมกำรต่อต ้ำนข พระวจนะเสแสร ้งเหล่ำนั้นและมองเห็นภัยอันตรำยทีคุ ่ นอยูใ่ นขณะนี ศั ้ องพระสันตะปำปำและของจักรพรรดิไม่ได ้ทำให ้เขำงุ นงงและเป็ นทุกข ์เหมือนทีเป็ ่ ดออกมำจำกกลุม ่ ้ำงว่ำตนเป็ นมิตรของกำรปฏิรป ตรูเลวร ้ำยทีสุ ่ คนทีอ ู ศำสนำสัจธรรมอันเดียวกัน ้ เคยน ่ ่ นี ที ำควำมชืนชมยิ นดีและกำลังใจมำให ้เขำกำลังถูกนำมำก่อควำมอลหม่ำนและสร ้ำงควำมสั ้ บสนให ้เกิดขึนในคริ สตจักร{GC187.4}{GCth17153.2} ในงำนของกำรปฏิรป ู พระวิญญำณของพระเจ ้ำเคยนำลูเธอร ์ให ้รุกคืบหน้ำมำแล ้วและก ้ำวรุด ้ นหน้ำตัวเขำเองไปเขำไม่ได ้เสนอตัวทีจะมำท ่ ่ เขำท ่ ้ อทำกำรเปลียนแปลง ่ ลำเกิ ำหน้ำทีที ำแล ้วนี หรื ้ ทีรุ่ นแรงเช่นนี เขำเป็ นเพียงภำชนะในพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพอันไร ้ขอบเขตแต่กระ ่ ตกกับผลของงำนอยูเ่ สมอเขำเคยพูดครงหนึ ้ั ่ งว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำรู ้ว่ำคำสอนของข ้ำ นั้นเขำจะหวันวิ ่ ่ำต ้อยหรือไม่มช ่ื ยงซึงเป็ ่ นเรืองที ่ เป็ ่ พเจ ้ำจะไปทำให ้คนหนึ่ งเจ็บเพียงคนเดียวไม่วำ่ จะเป็ นคนทีต ี อเสี นไปไม่ได ้เพรำะเป็ นข่ำวประเสริฐเอง— ้ั กว่ำทีจะไม่ ่ ่ ่ ข ้ำพเจ ้ำจะยอมตำยสิบครงดี ถอนคำพูด”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC188.1}{GCth17153 .3} ้ เมื ่ องวิตเทนเบิร ์กเองจุดศูนย ์กลำงของงำนกำรปฏิรป ในเวลำนี ที ู ศำสนำกำลังตกสูอ ่ ำนำจของค ่ ้ ได ้เกิดจำกคำสอนของลูเธอร ์แต่ท่วทั ้ วำมบ ้ำคลังและไร ้กฎระเบียบสภำพอันน่ ำกลัวเช่นนี ไม่ ั งประเ ่ ทศเยอรมนี ศต ั รูของเขำกำลังระดมกล่ำวหำเขำว่ำเป็ นต ้นเหตุด ้วยควำมขมขืนในจิ ตวิญญำณเขำ ้ ้ั ำ“งำนปฏิรป ่ ้ ้ อ”Ibid.เล่มที9บท ่ ถำมขึนในบำงคร งว่ ู ศำสนำอันยิงใหญ่ นีจะจบลงในลั กษณะเช่นนี หรื ่ ที7 ้ั เมื ่ อเขำปล ่ ้ ้กับพระเจ ้ำในคำอธิษฐำนสันติสข ่ อีกครงที ำสู ุ หลังไหลเข ้ำไปในจิตใจของเขำเขำพูด ้ ใช่เป็ นงำนของข ้ำพเจ ้ำแต่เป็ นของพระองค ์เองพระองค ์คงไม่ปล่อยให ้ควำมงมงำยหรือ ว่ำ“งำนนี ไม่ ่ ้ ่ ่ งเฉยไม่ทำอะไรกับค ควำมคลังไคล ้มำกัดกร่อนพระรำชกิจนี ”เขำไม่ อำจทนร ับกับควำมคิดทียอมนิ ้ กต่อไปจึงตัดสินใจกลับไปเมืองวิตเทนเบิร ์ก{GC188.2}{GCth17153. วำมขัดแย ้งในวิกฤตเช่นนี อี 4} ่ ่ ยครงนี ้ั โดยไม่ ้ ่ ้องห ้ำมของอำณำจักรศัตรูมี เขำเริมออกเดิ นทำงเสียงภั รรี อเขำอยูภ ่ ำยใต ้คำสังต ่ี ่ ้ำมเกือหนุ ้ ่ สิทธิเสรีทจะปลิ ดชีวต ิ ของเขำได ้มิตรสหำยได ้ร ับคำสังห นหรือให ้ทีเขำพั กพิงร ัฐบำลของ ่ ดกับผูต้ ด จักรพรรดิกำลังใช ้วิธก ี วดขันเข ้มงวดทีสุ ิ ตำมของเขำแต่เขำเห็นว่ำงำนของกำรประกำศ ่ ข่ำวประเสริฐกำลังตกอยูใ่ นอันตรำยและในพระนำมของพระเจ ้ำเขำจึงออกไปต่อสู ้ในสงครำมเพือ สัจธรรมอย่ำงไม่เกรงกลัว{GC188.3}{GCth17154.1} 153

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยนถึงอิเล็กเตอร ์ลูเธอร ์ทูลถึงจุดประสงค ์ของเขำทีจะออกจำกเมื ่ ในจดหมำยฉบับหนึ่ งทีเขี องวำ ร ์ตบูร ์กว่ำ“ขอกรำบทูลให ้ฝ่ ำพระบำททรำบว่ำข ้ำพเจ ้ำกำลังจะเดินทำงไปเมืองวิตเทนเบิร ์กภำยใต ้ ่ อกว่ำทังของขุ ้ ้ ่ ลขอกำรสนั กำรคุ ้มครองทีเหนื นนำงและอิเล็กเตอร ์ทังหลำยข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้คิดทีจะทู ่ ปรำรถนำทีจะขอกำรคุ ่ ่ บสนุ นของฝ่ ำพระบำทและยิงไม่ ้มครองของท่ำนข ้ำพเจ ้ำประสงค ์ทีจะปกป้ อ งตัวเองหำกข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำฝ่ ำพระบำทจะสำมำรถปกป้ องและจะปกป้ องข ้ำพเจ ้ำแล ้วข ้ำพเจ ้ำคงจ ่ ้ ้พระเจ ้ำเท่ำนั้นทีจะ ่ ะไม่มุ่งหน้ำไปยังเมืองวิตเทนเบิร ์กเลยไม่มด ี ำบอันใดทีจะสำนต่ ออุดมกำรณ์นีได ่ ่ี ควำมเชือยิ ่ งใหญ่ ่ ่ี ทรงกระทำทุกสิงโดยไม่ ต ้องกำรช่วยเหลือหรือควำมเห็นชอบของมนุ ษย ์ผูท้ มี ทสุ ่ี ่ ่ ดจะเป็ นผูท้ ปกป้ องได ้ดีทสุ ี่ ด”Ibid.เล่มที9บทที 8{GC188.4}{GCth17154.2} ่ ่ ยนในระหว่ำงกำรเดินทำงไปเมืองวิตเทนเบิร ์กลูเธอร ์เขียนเพิมเติ ่ มว่ำ ในจดหมำยฉบับทีสองที เขี ่ ับควำมไม่พอพระทัยของฝ่ ำพระบำทและควำมโกรธของคนทังโลกคนเมื ้ “ข ้ำพเจ ้ำพร ้อมทีจะร องวิต เทนเบิร ์กไม่ใช่ลก ู แกะของข ้ำพเจ ้ำหรือพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงมอบพวกเขำมำอยูภ ่ ำยใต ้กำรดูแลของเร ่ ้ำพเจ ้ำจะต ้องเสียงตำยเพื ่ ่ ้ ้ ้วข ้ำพเจ ้ ำหรือและหำกจำเป็ นไม่ควรหรือทีข อเขำทั งหลำยนอกจำกนี แล ่ ่ ำกลัวเกิดขึนในประเทศเยอรมนี ้ ำกลัวทีจะเห็ นกำรจลำจลทีน่ ซงเป็ ึ่ นวิธท ี พระเจ ี่ ้ำจะทรงใช ้ในกำรลง ่ ่ โทษบ ้ำนเมืองของเรำ”Ibid.เล่มที9บทที 7{GC189.1}{GCth17154.3} ด ้วยควำมระมัดระวังและควำมถ่อมตนแต่กระนั้นด ้วยกำรตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ และเข ้มแข็งเขำ ่ เกิ ่ ดขึนจำกควำมรุ ้ ก ้ำวเข ้ำสูง่ ำนของเขำเขำพูดว่ำ“เรำจะต ้องใช ้คำพูดปรำบและทำลำยสิงที นแรง ่ ข ้ำพเจ ้ำจะไม่ใช ้กำลังต่อต ้ำนควำมงมงำยและควำมไม่เชือ.....ไม่ มผ ี ูใ้ ดจะต ้องถูกบังคับฝื นใจเสรีภำ ่ ่ ่ พเป็ นแก่นแท ้ของควำมเชือ”Ibid.เล่ มที9บทที 8{GC189.2}{GCth17154.4} ในไม่ช ้ำมีข่ำวกระจำยไปทั่วเมืองวิตเทนเบิร ์กว่ำลูเธอร ์กลับมำแล ้วและจะมำเทศนำประชำชนเดิ ้ ธ่ รรมำสน์เขำเทศนำสอนสัง่ นทำงมำจำกทั่วสำรทิศและเข ้ำมำในโบสถ ์จนล ้นโบสถ ์ลูเธอร ์ก ้ำวขึนสู ่ ่ ้ำหำวิธก และเตือนด ้วยพระปัญญำยิงใหญ่ และควำมอ่อนโยนเขำพูดถึงวิถข ี องบำงคนทีเข ี ำรรุนแรง ่ เพือลบล ้ำงพิธม ี ส ิ ซำเขำพูดว่ำ{GC189.3}{GCth17154.5} ่ ดเี ป็ นพิธท ่ ำจัดทิงไปและข ้ “พิธม ี ส ิ ซำนั้นเป็ นสิงไม่ ี พระเจ ี่ ้ำทรงต่อต ้ำนควรทีจะก ้ำพเจ ้ำปรำรถนำ ้ ้ ว่ำทั่วทังโลกควรเอำงำนเลี ยงแห่ งข่ำวประเสริฐเข ้ำมำแทนแต่อย่ำเอำกำลังแยกผูใ้ ดออกมำเรำจะต ้ ่ ให ้ ้อยูใ่ นพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำพระวจนะของพระเจ ้ำจะเป็ นผูก้ ระทำไม่ใช่ด ้วยคำพูด องปล่อยเรืองนี ้ ำนจะถำมเพรำะข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้กำหัวใจของมนุ ษย ์ไว ้ในมือของข ้ำพ ของเรำและทำไมจึงเป็ นเช่นนี ท่ เจ ้ำเหมือนดินในมือของช่ำงปั้นหม้อเรำมีสท ิ ธิทจะพู ี่ ดเรำไม่มส ี ท ิ ธิทจะลงมื ี่ อทำให ้เรำเทศนำส่วนง ่ อเป็ นของพระเจ ้ำหำกข ้ำพเจ ้ำจะใช ้กำลังข ้ำพเจ ้ำจะได ้ประโยชน์อะไรหน้ำตำบูดบึงพิ ้ ธ ีร ี ำนทีเหลื ่ ตรองถูกล ้อเลียนกฎระเบียบของมนุ ษย ์และควำมหน้ำซือใจคด.......แต่ จะไม่มค ี วำมจริงใจหรือควำม ่ อควำมร ักเมือขำดสำมสิ ่ ่ แล ้ ้วทุกสิงก็ ่ จะพร่องไปด ้วยและข ้ำพเจ ้ำจะไม่ยอมแลกกิงหนึ ่ ่ งขอ เชือหรื งนี 154

อำนำจสัมบูรณ์

้ งต ้นแพร ์กับผลเช่นนี ......พระเจ ้ำทรงกระทำกำรด ้วยพระวจนะของพระองค ์เพียงอย่ำงเดียวได ้มำก ่ ำนและข ้ำพเจ ้ำและคนทังโลกร่ ้ ่ วใจและเมือทรงก ่ กว่ำทีท่ วมแรงลงมือทำพระเจ ้ำทรงสัมผัสทีหั ำหัวใจ ่ จะมีช ัย.......{GC189.4}{GCth17155.1} ได ้แล ้วทุกสิงก็ ่ นก “ข ้ำพเจ ้ำจะเทศนำปรึกษำหำรือกันและเขียนแต่ข ้ำพเจ ้ำจะไม่บงั คับผูใ้ ดเพรำะควำมเชือเป็ ่ ำด ้วยควำมสมัครใจให ้คิดตำมดูวำ่ ข ้ำพเจ ้ำทำอะไรไปบ ้ำงข ้ำพเจ ้ำลุกขึนต่ ้ อต ้ำนพระสั ำรกระทำทีท นตะปำปำใบลบมลทินบำปและบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีแต่ปรำศจำกควำมรุนแรงหรือเอะอะโวย ่ งหมดที ้ ่ ้ำพเจ ้ำทำแ วำยข ้ำพเจ ้ำนำเสนอพระวจนะของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำเทศนำและเขียนนี่ คือสิงทั ข ่ ้ำพเจ ้ำนอนหลับอยู.่ ....พระวจนะทีข ่ ้ำพเจ ้ำเทศนำไปนั้นได ้ล ้มล ้ำงหลักคำสอน ละกระนั้นในขณะทีข และพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีจนแม้เจ ้ำชำยหรือจักรพรรดิก็ไม่เคยอำจทำลำยล ้ำงได ้มำกเท่ำนี แ้ ้ ่ ละกระนั้นข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้ทำอะไรเลยพระวจนะทำงำนนี โดยล ำพังหำกข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะเข ้ำพึง่ ้ กำรใช ้กำลังแล ้วทังประเทศเยอรมนี คงนองเลือดไปแล ้วแต่ผลจะเป็ นเช่นไรควำมเสียหำยและควำม ้ อร่ำงกำยและจิตวิญญำณข ้ำพเจ ้ำจึงนิ่ งเงียบไว ้และปล่อยให ้พระวจนะแพร่กระจำยไปทัว่ พินำศทังต่ ่ ่ โลกตำมลำพัง”Ibid.เล่มที9บทที 8{GC190.1}{GCth17155.2} ้ ปดำห ์ลูเธอร ์เทศนำให ้กับฝูงชนทีสนใจต่ ่ วันแล ้ววันเล่ำตลอดทังสั อไปพระวจนะของพระเจ ้ำสลำ ่ ่ ยมนตร ์ขลังของควำมคลังไคล ้ในศำสนำอำนำจของข่ำวประเสริฐนำประชำชนทีหลงผิ ดใหก้ ลับมำ สูเ่ ส ้นทำงแห่งสัจธรรม{GC190.2}{GCth17155.3} ่ ่ ่ ธข ลูเธอร ์ไม่ปรำรถนำทีจะเผชิ ญหน้ำกับผูท้ คลั ี่ งศำสนำซึ งวิ ี องพวกเขำคือกำรสร ้ำงควำมเลวท ้ นคนทีมี ่ แนวทำงกำรตัดสินใจทีไม่ ่ ม่นคงและมี ่ี รำมต่ำช ้ำเขำรู ้ว่ำคนเหล่ำนี เป็ ั อำรมณ์ทควบคุ มไม่ไ ่ ้ำงตนว่ำได ้ร ับควำมกระจ่ำงจำกสวรรค ์ส่องลงมำเป็ นพิเศษแต่จะไม่ยอมทนกับควำมขั ด ้เป็ นคนทีอ ่ ดหรือแม้แต่กำรเตือนสอนและคำแนะนำอย่ำงเมตตำทีสุ ่ ดพวกเขำอ ้ำงต ดแย ้งแม้เพียงเล็กน้อยทีสุ นอย่ำงอวดดีวำ่ มีอำนำจสูงสุดและกำหนดให ้ทุกคนต ้องยอมรับคำกล่ำวอ ้ำงของพวกเขำโดยปรำ ่ ่ ำขำดทีจะขอสั ่ ่ ศจำกข ้อสงสัยใดๆแต่เมือพวกเขำยื นค มภำษณ์เขำ[ลูเธอร ์]เขำก็ตอบตกลงทีจะพบ ่ พวกเขำและถือโอกำสเปิ ดโปงเล่ห ์เหลียมกำรหลอกลวงของพวกเขำได ้สำเร็จจนคนหลอกลวงเหล่ ำนั้นต ้องออกจำกเมืองวิตเทนเบิร ์กทันที{GC190.3}{GCth17155.4} ่ ้ ่ ่ งแต่หลำยปี ต่อมำเหตุกำรณ์เกิดปะทุขนมำอย่ พวกคลังศำสนำถู กหยุดยังไปชั วขณะหนึ ึ้ ำงรุนแ ่ ำกลัวกว่ำนี ลู ้ เธอร ์กล่ำวถึงเรืองผู ่ น้ ำในกำรเคลือนไหวนี ่ รงมำกกว่ำและให ้ผลลัพธ ์ทีน่ ว่้ ำ“สำหรับพ ่ ้ ่ ้องว่ำ‘พระวิ วกเขำแล ้วพระคัมภีร ์เป็ นเพียงจดหมำยทีตำยไปแล ้วฉบับหนึ่ งและพวกเขำทังหมดเริ มร ่ ดข ้ำพเจ ้ำจะไม่ตำมไปสถำนทีซึ ่ งพระวิ ่ ญญำณพระวิญญำณ’แน่ นอนทีสุ ญญำณของพวกเขำนำไ ่ มผ ปขอพระเจ ้ำแห่งควำมเมตตำโปรดทรงคุ ้มครองข ้ำพเจ ้ำให ้พ ้นจำกคริสตจักรทีไม่ ี ูใ้ ดนอกจำก ่ นักบุญข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำทีจะอยู ก ่ บั คนถ่อมตนอ่อนแอคนเจ็บป่ วยทีรู่ ้และสำนึ กบำปของตนเองแล 155

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ะเป็ นผูท้ โอดครวญและร ี่ ้องต่อพระเจ ้ำจำกก ้นบึงของหั วใจอยูเ่ สมอเพือจะได ้ร ับกำรปลอบประโลมใ ่ ่ จและกำรสนับสนุ นของพระองค ์”Ibid.เล่มที10บทที 10{GC190.4}{GCth17156.1} ่ ่ ดคนหนึ่ งเขำเป็ นคนทีมี ่ ควำมสำมำรถมำกมำยซึงห ่ โธมัสมูนเซอร ์เป็ นคนคลังศำสนำรุ นแรงทีสุ ่ กต ้องจะช่วยเขำให ้กระทำกำรดีได ้แต่เขำไม่ได ้เรียนรู ้หลักกำรแท ้จริงอันดั ำกนำพำในแนวทำงทีถู ่ บแรกของศำสนำ“เขำถูกครอบงำด ้วยควำมปรำรถนำทีจะปฏิ รป ู โลกและเหมือนเช่นผูศ้ ร ัทธำอย่ำ ้ ่ มไปว่ำกำรปฏิรป ่ ้นทีตั ่ วเขำเอง”Ibid.เล่มที9บทที ่ ่ งแรงกล ้ำทังหลำยที ลื ู จะต ้องเริมต 8เขำมี ควำมทะ ่ เยอทะยำนอยำกได ้ตำแหน่ งและบำรมีและไม่ยอมทีจะเป็ นรองแม้ตอ ่ ลูเธอร ์เขำประกำศว่ำนักปฏิรป ู ่ ำพระคัมภีร ์เข ้ำมำแทนอำนำจของพระสันตะปำปำนั้นเพียงแต่กำลังจัดตังหลั ้ กคำสอนแ ศำสนำทีน ละพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีรป ู แบบใหม่เท่ำนั้นเขำอ ้ำงว่ำตัวเขำเองได ้ร ับกำรบัญชำจำกพระเจ ้ำใ ่ ้จริงมูนเซอร ์กล่ำวว่ำ ห ้นำเสนอกำรปฏิรป ู ทีแท ่ี วญ ้ ่ แท ่ ้จริงแม้ในชีวต “ผูท้ มี ิ ญำณนี จะประกอบด ้วยควำมเชือที ิ ของเขำจะไม่เคยเห็นพระคัมภีร ์ก็ ่ ่ ตำม”Ibid.เล่มที10บทที 10{GC191.1}{GCth17156.2} ่ ครูของพวกคลังศำสนำยอมปล่ อยตนเองให ้อยูใ่ นกำรควบคุมของควำมประทับใจโดยถือว่ำทุก ่ ้ ควำมคิดและแรงกระตุ ้นเป็ นพระสุรเสียงของพระเจ ้ำผลทีตำมมำคื อคนเหล่ำนี กลำยเป็ นพวกสุดขั้ ้ วบำงคนถึงกับเผำพระคัมภีร ์ของตนทิงพร ้อมกับร ้องอุทำนว่ำ“ตัวอักษรฆ่ำชีวต ิ แต่พระวิญญำณป ่ ้องกำรสิงที ่ น่ ่ ำพิศวงใน ระทำนชีวต ิ ”คำสอนของมูนเซอร ์ถูกอกถูกใจควำมปรำรถนำของมนุ ษย ์ทีต ่ ขณะเดียวกันก็สนองต่อควำมหยิงทะนงโดยน ำควำมคิดและควำมเห็นของมนุ ษย ์มำอยูเ่ หนื อพระว ้ จนะของพระเจ ้ำคนนับพันต ้อนร ับคำสอนของเขำในไม่ช ้ำเขำประณำมระเบียบทังหมดของกำรนมั ่ ่ งขุนนำงทังหลำยจะเป็ ้ สกำรในทีสำธำรณะและประกำศว่ ำกำรเชือฟั นควำมพยำยำมในกำรร ับใช ้ทั้ งพระเจ ้ำและพระเบลีอลั {GC191.2}{GCth17156.3} ่ ้เริมทิ ่ งแอกจำกกำรปกครองของระบอบเปปำซี ้ ่ อดทน สติปัญญำของประชำชนทีได น้ันก็เริมไม่ ่ ้ำงว่ำมำจำก ต่อกำรอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของอำนำจร ัฐเช่นกันคำสอนแบบปฏิวต ั ข ิ องมูนเซอร ์ทีอ ้ พระเจ ้ำนำพวกเขำตีตวั ออกห่ำงจำกกฎระเบียบทังปวงและปล่ อยกำรตัดสินใจไว ้กับอคติและตัณห ่ ดของควำมไม่สงบและควำมขัดแย ้งก็เกิดขึนตำมมำและทุ ้ ำภำพน่ ำกลัวและโหดร ้ำยทีสุ ่งนำของปร ะเทศเยอรมนี ก็จมอยูใ่ นกองเลือด{GC191.3}{GCth17156.4} ่ เธอร ์เคยประสบก่อนหน้ำนั้นเนิ่ นนำนมำแล ้วทีเมื ่ องเออร ์เ ควำมระทมทุกข ์ของจิตวิญญำณทีลู ้ ่ ่ ฟิ ร ์ทบัดนี มำทั บถมทวีคณ ู ลงบนตัวเขำเมือเขำเห็ นผลลัพธ ์ของควำมคลังศำสนำกระท ำต่อขบวน ่ ยมระบอบเปปำซีประกำศว่ำกำรจลำจลเป็ นผลอันถูกต ้องตำมหลัก กำรปฏิรป ู ศำสนำขุนนำงทีนิ ่ ้ คำสอนของลูเธอร ์และมีขน ุ นำงอีกมำกมำยพร ้อมทีจะสนั บสนุ นแม้วำ่ ข ้อกล่ำวหำนี จะปรำศจำกรำ ่ สร ่ ้ำงแต่ควำมทุกข ์ระทมให ้แก่ลเู ธอร ์กำรทีอุ ่ ดมกำรณ์ของสัจธรรม กฐำนแม้แต่นอ้ ยแต่ก็เป็ นเรืองที 156

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดเช่น ต ้องมำร ับควำมอับอำยขำยหน้ำด ้วยกำรถูกจัดให ้เทียบเท่ำกับควำมคลังศำสนำอั นต่ำช ้ำทีสุ ้ เหมือนจะเกินกว่ำทีเขำจะทนได ่ นี ดู ้ในอีกทำงหนึ่งผูน้ ำของกำรจลำจลเกลียดชังลูเธอร ์เพรำะเขำไ ่ ม่เพียงต่อต ้ำนคำสอนของพวกตนและปฏิเสธคำอ ้ำงของพวกตนทีบอกว่ ำได ้ร ับกำรดลใจจำกเบือ้ ้ ้ด ้วยกำรประณำมเ งบนเท่ำนั้นแต่ยงั ประกำศว่ำพวกตนเป็ นกบฏต่ออำนำจร ัฐอีกด ้วยคนเหล่ำนี โต ่ ำช ่ ้ำดูเหมือนว่ำเขำจะได ้สร ้ำงศัตรูให ้แก่ตวั เองทังจำกทำงฝ่ ้ ขำว่ำเป็ นผูห้ ลอกลวงทีต ำยขุนนำงแล ะฝ่ ำยประชำชน{GC192.1}{GCth17157.1} บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันพำกันยินดีป รีดำคำดว่ำคงจะได ้เห็นกำรล่มสลำยอย่ำงรวดเร็วของขบ ่ วนกำรปฏิรป ู ศำสนำและพวกเขำโยนควำมผิดให ้แก่ลเู ธอร ์แม้กระทั่งควำมผิดทีเขำเคยพำกเพี ยร ่ อย่ำงจริงใจในกำรแก ้ไขพวกคลังศำสนำประสบควำมส ำเร็จได ้ร ับควำมเห็นใจจำกคนกลุม ่ ใหญ่ด ้ว ้ บผูเ้ ข ้ำข ้ำงฝ่ ำยทีผิ ่ ด ยกำรอ ้ำงควำมเท็จว่ำถูกกระทำอย่ำงไร ้ควำมยุตธิ รรมและก็มก ั จะเป็ นเช่นนี กั ่ี ้ ท้ ลงแรงต่ คือพวกเขำกลับถูกยกย่องว่ำเป็ นผูท้ ยอมพลี ชพ ี ด ้วยเหตุนีผู ี่ อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำกลั ่ ่ มเหงนี่ เป็ นงำนของซำ บได ้ร ับควำมสงสำรและยกย่องว่ำเป็ นเหยือของควำมโหดร ้ำยและกำรกดขีข่ ่ ่ นอันเดียวกันกับทีเกิ ่ ดขึนคร ้ งแรกในสวรรค ตำนทีกระตุ ้นด ้วยวิญญำณของกำรกบฏซึงเป็ ั้ ์{GC19 2.2}{GCth17157.2} ่ ซำตำนเพียรพยำยำมอยูต ่ ลอดเวลำทีจะหลอกลวงมนุ ษย ์และนำพวกเขำให ้เรียกบำปเป็ นควำม ้ ้ผลสำเร็จอย่ำงดียงบ่ ่ิ อยครงกำรจั ้ั ชอบธรรมมำรทำงำนนี ได บผิดและกำรต่อว่ำถูกโยนใส่ผูร้ ับใช ้ซือ่ ่ นเพียงสมุนของซำตำนกลับได ้ร ั สัตย ์ของพระเจ ้ำเพรำะพวกเขำยืนหยัดปกป้ องสัจธรรมมนุ ษย ์ทีเป็ ่ บคำสรรเสริญและคำเยินยอและแม้กระทั่งถูกมองว่ำเป็ นผูย้ อมพลีชพ ี ในขณะพวกทีควรได ้ร ับควำ ่ ตย ์ต่อพระเจ ้ำกลับถูกละเลยให ้ยืนอย่ำงเดียวดำยภำยใต ้คว มเคำรพและยกย่องเนื่ องจำกควำมซือสั ำมสงสัยและควำมแคลงใจ{GC192.3}{GCth17157.3} ่ ่ ควำมบริสท ุ ธิที์ จอมปลอมกำรช ำระบริสท ุ ธิที์ หลอกลวงยั งคงทำงำนของมันในกำรล่อลวงภำยใต ้ ่ ้ งคงเปิ ดเผยถึงวิญญำณเดิมเช่นเดียวกับในสมัยของลูเธอร ์เ รูปแบบต่ำงๆนำนำเล่ห ์เหลียมเหล่ ำนี ยั ่ นเหจิตใจออกห่ำงจำกพระคัมภีร ์และนำมนุ ษย ์ให ้ติดตำมควำมคิดและควำมรู ้สึกของตนเองม พือหั ่ ่ งพระบัญญัตข ่ อหนึ่ งของซำตำนทีท ่ ำงำนได ้อย่ำงเกิ ำกกว่ำทีจะยอมเชื อฟั ิ องพระเจ ้ำนี่ เป็ นเครืองมื ่ ดด ้วยกำรโยนคำตำหนิ ใส่ควำมบริสท ์ ดผลทีสุ ุ ธิและสั จธรรม{GC193.1}{GCth17157.4} ้ ลูเธอร ์ปกป้ องข่ำวประเสริฐจำกกำรถูกโจมตีจำกทุกชนชันอย่ ำงไม่เกรงกลัวพระวจนะของพระเ จ ้ำผ่ำนกำรพิสจ ู น์จำกทุกควำมขัดแย ้งแล ้วว่ำเป็ นอำวุธอันทรงอำนุ ภำพด ้วยพระวจนะนั้นเขำต่อสู ้ ่ ้นมำของพระสันตะปำปำและปร ัชญำแห่งเหตุผลของนักวิชำกำรในขณะทีเขำปั ่ กับอำนำจทีปล กห ่ ลำต่อต ้ำนพวกคลังศำสนำที ่ ่ ลักอย่ำงมั่นคงดังศิ หำทำงเป็ นพันธมิตรกับกำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC19 3.2}{GCth17158.1} 157

อำนำจสัมบูรณ์

่ อต ้ำนนี ในตั ้ ์ แต่ละองค ์ประกอบทีต่ วมันเองก็เป็ นกำรตัดพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิออกไปและเชิ ดชูปั ญญำของมนุ ษย ์ให ้เป็ นแหล่งของควำมจริงและควำมรู ้ทำงศำสนำแทนลัทธินิยมเหตุผลนั้นบูชำเห ่ มำเป็ ้ ตุผลอยูแ่ ล ้วและนำเรืองนี นบรรทัดฐำนของศำสนำลัทธิโรมันอ ้ำงว่ำอำนำจสูงสุดของพระสัน ่ บทอดต่อเนื่ องมำอย่ำงไม่ขำดสำยจำกอัครทูตและเปลียนแปลงไม่ ่ ตะปำปำนั้นเป็ นแรงบันดำลใจทีสื ้ ดโอกำสมำกมำยให ้แก่ควำมฟุ่ มเฟื อยทุกรูปแบบและควำมฉ้อฉลที่ ได ้มำตลอดทุกยุคกำรอ ้ำงนี เปิ ่ ่ นเซอร ์และมิตรสหำยอ ้ำง ถูกปกปิ ดภำยใต ้สิทธิของกำรปกป้ องคำสังของอั ครทูตกำรทรงดลใจทีมู ่ สงู ไปกว่ำกำรจินตนำกำรขึนเองแต่ ้ นั้นได ้มำจำกแหล่งควำมคิดทีไม่ กลับมีอท ิ ธิพลลบล ้ำงอำนำจทั้ ่ ้จริงจะร ับพระวจนะของพระเจ ้ำเหมือนคลัง งปวงไม่วำ่ เป็ นของมนุ ษย ์หรือของพระเจ ้ำคริสเตียนทีแท ่ ่ ้ร ับกำรดลใจและเป็ นเครืองทดสอบแรงดลใจทั ่ ้ ขุมทร ัพย ์อันยิงใหญ่ แห่งสัจธรรมทีได งปวง{GC193.

3}{GCth17158.2} ่ เธอร ์กลับจำกเมืองวำร ์ทเบิร ์กเขำแปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่จนเสร็จ เมือลู สมบูรณ์และไม่นำนต่อมำได ้แจกจ่ำยข่ำวประเสริฐให ้กับประชำชนในประเทศเยอรมนี ในภำษำของ ้ ้วยควำมปลืมปี ้ ติอย่ำงยิงส่ ่ วนผูท ่ี กใฝ่ ในขนบธรรม พวกเขำเองผูท้ ร่ี ักควำมจริงร ับผลงำนแปลนี ด ้ ฝั เนี ยมและบัญญัตข ิ องมนุ ษย ์ก็จะปฏิเสธอย่ำงเหยียดหยำม{GC193.4}{GCth17158.3} ้ ่ ้ว่ำประชำชนทั่วไปสำมำรถโต ้ตอบกับพวกเขำในเรืองค ่ ำ บำทหลวงทังหลำยต่ ำงหวำดผวำเมือรู สอนของพระวจนะของพระเจ ้ำและควำมไม่รู ้ของพวกเขำจะถูกเปิ ดโปงอำวุธในกำรใช ้เหตุผลฝ่ ำยเ ้ ่ ่ นื อหนั งของพวกเขำนั้นไม่มป ี ระสิทธิภำพทีจะไปต่ อกรกับดำบของพระวิญญำณโรมจึงสังระดมผู ้ที่ ้ ่ ำประณำมและกำรทรมำนล ้วนมีคำ่ เ มีอำนำจทังหมดให ้ขัดขวำงกำรแจกจ่ำยพระคัมภีร ์แต่คำสังค ่ ่ งห ่ ้ำมพระคัมภีร ์มำกเพียงไรควำมกระตือรือร ้นของประ ท่ำกันคือไม่เกิดผลโรมยิงประณำมและยิ งสั ่ ่ ้ ำนั้นทุกคนทีอ่ ่ ำนหนังสือได ้ร ้อนรนอยำกศึก ชำชนทีอยำกรู ้ว่ำสอนเรืองอะไรกั นแน่ ยงมี ิ่ มำกขึนเท่ ษำพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยตนเองพวกเขำพกพำพระคัมภีร ์ไปทุกแห่งและอ่ำนแล ้วอ่ำนอีกและจะ ่ นถึงควำมชืนชอบที ่ ่ ไม่พอใจจนกว่ำจะท่องพระคัมภีร ์ส่วนใหญ่ได ้เมือเห็ ประชำชนต ้อนร ับพระคริส ่ ตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ลเู ธอร ์ก็เริมแปลภำคพั นธสัญญำเดิมทันทีและตีพม ิ พ ์เป็ นตอน ่ี ๆในทันทีทแปลเสร็ จ{GC194.1}{GCth17158.4} ้ ่ เ ผลงำนเขียนของลูเธอร ์ได ้รับกำรต ้อนรับแบบเดียวกันทังในเมื องและในหมู่บ ้ำนเล็กๆ“อะไรทีลู ่ ่ ้ำใจถึงข ้อกำหน ธอร ์และมิตรสหำยเขียนคนอืนๆก็ จะเผยแพร่ออกไปพระนักบวชจำนวนมำกเมือเข ่ ดบทบัญญัตก ่ ่ ดของชีวต ิ นักบวชทีผิ ิ ็มค ี วำมปรำรถนำทีจะแลกเปลี ยนชี วต ิ เฉื่ อยชำยืดยำดกับชีว ิ ่ ่ วแต่พวกเขำขำดควำมรู ้ทีจะประกำศพระวจนะของพระเจ ่ ตทีกระฉั บกระเฉงตืนตั ้ำจึงทำได ้เพียงเดิ ่ ่ นทำงไปยังหมู่บ ้ำนเดินเยียมไปตำมหมู ่บ ้ำนเล็กๆและกระต๊อบต่ำงๆขำยหนังสือของลูเธอร ์และเพือ ้ ่วประเทศเยอรมนี ”Ibid.เล่มที9บทที ่ ่ นต่อมำไม่นำนจึงมีบรรณำกรผูก้ ล ้ำหำญเหล่ำนี กระจำยไปทั 11{GC194.2}{GCth17159.1} 158

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้วยคว คนมั่งมีและคนยำกจนคนมีกำรศึกษำและคนขำดควำมรู ้ต่ำงศึกษำผลงำนเขียนเหล่ำนี ด ่ ่ำคืนครูของโรงเรียนในหมู่บ ้ำนอ่ำนออกเสียงให ้คนกลุม ่ ้อมอยูร่ อบเ ำมสนใจอย่ำงยิงยำมค ่ เล็กๆทีล ้ ตำผิงฟังในแต่ละควำมพยำยำมจะมีจต ิ วิญญำณบำงดวงสำนึ กได ้ในสัจธรรมเหล่ำนี และร ับพระวจ ่ื นะด ้วยควำมยินดีพวกเขำจะกระจำยข่ำวดีตอ ่ ไปให ้แก่ผูอ้ น{GC194.3}{GCth17159.2} ่ ้ร ับกำรดลใจเหล่ำนี ผ่ ้ ำนกำรรับรองแล ้วว่ำ“กำรอธิบำยพระวจนะของพระองค ์ให ้ค พระวจนะทีได ้ ้ควำมเข ้ำใจแก่คนรู ้น้อย”สดุด1 ่ วำมสว่ำงทังให ี 19:130กำรศึกษำพระคัมภีร ์กำลังสร ้ำงกำรเปลียน ้ั งใหญ่ ่ แปลงครงยิ ในสติปัญญำและจิตใจของประชำชนกฎของระบอบเปปำซีผูกแอกเหล็กไว ้บนปร ่ งคับพวกเขำให ้อยูใ่ นควำมโง่เขลำและควำมตกต่ำมีกำรถื ะชำชนผูอ้ ยูใ่ ต ้กำรปกครองของตนซึงบั อร ักษำพิธงี มงำยต่ำงๆอย่ำงเหนี ยวแน่ นแต่สติปัญญำและหัวใจของพวกเขำมีสว่ นร่วมเพียงน้อยนิ ่ ดเผยสัจธรรมอันชัดเจนเรียบง่ำยของพระวจนะขอ ดในพิธก ี รรมเหล่ำนั้นคำเทศนำของลูเธอร ์ทีเปิ ้ ่ บ งพระเจ ้ำได ้ถูกวำงไว ้ในมือของประชำชนธรรมดำและจำกนั้นพระวจนะนี เองก็ จะปลุกอำนำจทีหลั ่ นพระวจนะเหล่ ้ ้ เพียงชำระและยกระดับธรรมชำติฝ่ำยวิญญำณให ้บริ ไปของพวกเขำให ้ตืนขึ ำนี ไม่ ์ ำนั้นแต่ยงั ประทำนกำลังและควำมกระปรีกระเปร่ ้ สุทธิเท่ ำใหม่แก่สติปัญญำอีกด ้วย{GC195.1}{G Cth17159.3} ่ ช ัดว่ำประชำชนทุกระดับชันถื ้ อพระคัมภีร ์ไว ้ในมือพวกเขำปกป้ องหลักคำสอนของกำ เป็ นทีแน่ ่ึ งกำรศึ ่ รปฏิรป ู ศำสนำบรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีซงพึ กษำพระคัมภีร ์ไว ้กับบำทหลวงและนักบวช ้ ้นบัดนี พยำยำมเกลี ้ ้ ทังหลำยนั ยกล่ อมผูส้ อนให ้ก ้ำวออกมำและลบล ้ำงคำสอนใหม่แต่เนื่ องจำกขำด ้ ่ ้ ควำมรู ้ทังในเรื องของพระคั มภีร ์และอำนำจของพระเจ ้ำบำทหลวงและนักบวชภรำดรทังหลำยจึ งพ่ำ ่ ยแพ ้อย่ำงยับเยินให ้กับผู ้ทีพวกเขำประณำมว่ ำไร ้กำรศึกษำและนอกรีตนักเขียนคำทอลิกคนหนึ่ งเ ่ ขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ด ้วยควำมไม่เป็ นสุขลูเธอร ์ได ้ชักชวนผูต้ ด ิ ตำมของเขำให ้อย่ำวำงใจคำสอนอืนน ์ ่ ่ ่ งสัจธรรมซึง่ อกจำกพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิ”D’Aubignéเล่ มที9บทที 11ประชำชนจะชุ มนุ มกันเพือฟั ่ี กำรศึกษำน้อยและแม้แต่ฟังกำรอภิปรำยของพวกเขำกับนักศำสนศำสตร ์ที่ พูดสนับสนุ นโดยผูท้ มี ่ ำคัญเหล่ำนี ปรำก ้ มีกำรศึกษำและมีวำทศิลป์ ควำมรู ้ไม่เท่ำทันอันน่ ำอับอำยของบุคคลผูม้ ห ี น้ำทีส ่ ำโต ้เถียงของพวกเขำต ้องถูกหักล ้ำงด ้วยคำสอนเรียบง่ำยของพระวจ ฏให ้เห็นอย่ำงแจ่มแจ ้งเมือค นะของพระเจ ้ำกรรมกรทหำรสตรีและแม้กระทั่งเด็กๆคุ ้นเคยกับคำสอนของพระคัมภีร ์มำกกว่ำบรร ้ ่ กำรศึกษำสูง{GC195.2}{GCth17159.4} ดำบำทหลวงและดุษฎีบณ ั ฑิตทังหลำยที มี ่ ควำมแตกต่ำงระหว่ำงสำวกของข่ำวประเสริฐกับผูส้ นับสนุ นควำมเชืองมงำยของระบบสั นตะปำ ้ ม้ ก ปำปรำกฏให ้เห็นในหมู่ชนชันผู ี ำรศึกษำไม่นอ้ ยไปกว่ำในหมู่คนธรรมดำ “ตรงกันข ้ำมกับผู ้ปกป้ องหลักกำรคำสอนฝ่ ำยสภำกำรปกครองของสงฆ ์ฝ่ ำยเดิมผูซ ้ งได ึ่ ้ละเลย กำรศึกษำภำษำและพัฒนำควำมรู ้ด ้ำนวรรณกรรม.......[ฝ่ ำยปฏิรป ู ]คือเยำวชนผูม้ ใี จเปิ ดกว ้ำงผูซ ้ ึ่ 159

อำนำจสัมบูรณ์

้ งอุทศ ิ ตัวในกำรศึกษำกำรค ้นคว ้ำพระคัมภีร ์และฝึ กฝนตัวพวกเขำเองให ้คุ ้นเคยกับผลงำนชินเอกใ ่ งส่งและหัวใจทีกล ่ ้ำหำญในไม่ช ้ำชำยหนุ่ มเหล่ำนีก ้ นอดีตพวกเขำมีสมองทีว่​่ องไวมีจต ิ วิญญำณทีสู ่ อบโกยควำมรู ้มำกมำยจนช่วงเวลำหนึ่ งทียำวนำนไม่ มผ ี ูใ้ ดสำมำรถแข่งกับพวกเขำได ้.....ฉะนั้นเมื่ ้ ้ อผูป้ กป้ องขบวนกำรปฏิรป ู เยำว ์วัยเหล่ำนี มำเผชิ ญหน้ำอภิปรำยกับดุษฎีบณ ั ฑิตผูน้ ิ ยมโรมทังหล ่ ำยในทีประชุ มใดก็ตำมพวกเขำโจมตีคต ู่ อ ่ สู ้ได ้อย่ำงง่ำยดำยและด ้วยควำมมั่นใจจนคูต ่ อ ่ สู ้ลังเลใจเสี ่ ่ ยหน้ำและตกสูส ่ ภำพอันน่ ำอับอำยในสำยตำของทุกคน”Ibid.เล่มที9บทที 11{GC195.3}{GCth1 7160.1} ่ ่ เมือคณะสงฆ ์ของโรมเห็นจำนวนคนทีมำเข ้ำร่วมประชุมในโบสถ ์ลดน้อยลงพวกเขำร ้องขอควำ ่ี ำนำจของพวกตนจะทำได ้เพือพยำยำม ่ มช่วยเหลือของเจ ้ำพนักงำนกำรปกครองและใช ้ทุกวิธท ี อ นำผูฟ ้ ังกลับคืนมำแต่ประชำชนพบคำสอนใหม่ซงสนองควำมต ึ่ ้องกำรฝ่ ำยจิตวิญญำณของเขำทั้ งหลำยแล ้วพวกเขำจึงหันหนี จำกผูท้ ป้่ี อนพวกเขำด ้วยแกลบของควำมงมงำยและประเพณีของม ่ บต นุ ษย ์อันไร ้ค่ำทีปฏิ ั ม ิ ำอย่ำงยำวนำน{GC196.1}{GCth17160.2} ่ ่ มเหงเริมต ่ ้นกระทำต่อบรรดำครูสอนสัจธรรมพวกเขำทำตำมพระดำร ัสของพระ เมือกำรกดขี ข่ ่ คริสต ์ทีว่​่ ำ“เมือเขำข่ มเหงท่ำนในเมืองหนึ่ งจงหนี ไปยังอีกเมืองหนึ่ ง”มัทธิว10:23ควำมกระจ่ำงส่อง ่ี นมิตรเปิ ดให ้พวกเขำเพือพั ่ กอยูท ่ี ่ นพวกเข ทะลุไปทุกแห่งหนในบำงแห่งผูล้ ภั ี ้ ยมักจะพบประตูทเป็ ่ นั ่ ้ั เทศนำกันในโบสถ ์หรือหำกสิทธิพเิ ศษนั้นถูกปฏิเสธก็จะเท ำก็จะเทศนำเรืองพระคริ สต ์ในบำงครงก็ ่ ่ ่ ผูฟ ่ ่ นก็คอื วิหำรศักดิสิ์ ทธิสั์ จธรรมทีถู ่ กประกำ ศนำกันในบ ้ำนหรือในทีกลำงแจ ้งทีใดก็ ตำมทีมี ้ ังทีนั ้ ขยำยออกไปด ้วยฤทธำนุ ภำพทีไม่ ่ อำจต ้ำนทำนได ้{GC1 ศออกไปด ้วยพลังและควำมมั่นใจเช่นนี แผ่ 96.2}{GCth17160.3} ้ ำยสงฆ ์และฝ่ ำยปกครองระดมกำลังกันเข ้ำบดขยีพวกนอกรี ้ อำนำจทังฝ่ ตอย่ำงไร ้ผลพวกเขำเป ่ ้ นและคมดำบซึงก็ ่ ไร ้ผลเช่นกันผูเ้ ชือนั ่ บพันประทับตรำค ลียนไปใช ้กำรคุมขังกำรทรมำนเผำทังเป็ ่ ้วยเลือดของตนเองแต่งำนก็ยงั คงดำเนิ นต่อไปกำรกดขีได ่ ้แต่ทำหน้ำทีกระจำยสั ่ วำมเชือด จธรรมใ ่ ้ำงไกลออกไปและพวกคลังศำสนำที ่ ่ ห ้ยิงกว ซำตำนพยำยำมน ำเข ้ำมำผูกติดกับพวกปฏิรป ู ทำให ้ค ่ น{GC196.3}{GC ้ วำมแตกต่ำงระหว่ำงงำนของซำตำนและพระรำชกิจของพระเจ ้ำเห็นเด่นชัดยิงขึ th17161.1}

บท11-กำรประท ้วงของเจ ้ำครองแคว ้นต่ำงๆ 160

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งเท่ำทีเคยกล่ ่ ่ คำพยำนอันสง่ำงำมสูงสุดเรืองหนึ ำวมำซึงแสดงควำมเห็ นชอบต่อกำรปฏิรป ู ศำส ่ นคริสเตียนของประเทศเยอรมนี ซงเสนอในที ่ นำคือคำประท ้วงของเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นต่ำงๆทีเป็ ึ่ ประชุ ่ มรัฐสภำแห่งเมืองสปำยส ์ในปี ค.ศ.1529ควำมกล ้ำหำญควำมเชือและควำมแน่ วแน่ ของคนของพร ะเจ ้ำนำอิสรภำพทำงควำมคิดและจิตสำนึ กมำให ้กับคนในยุคต่อๆมำคำประท้วงของพวกเขำทำให ้ ่ รป ่ ำคริสตจักรโปรเตสแตนต ์หลักกำรของชือนี ่ คื ้ อ“สำระทีแท ่ ้จริงของผู ้ คริสตจักรทีปฏิ ู แล ้วได ้ชือว่ ่ ่ คัดค ้ำน”D’Aubignéเล่มที13บทที 6{GC197.1}[โปรเตสมำจำกค ำภำษำอังกฤษprotestแปลว่ ำคัดค ้ำนประท้วงคำว่ำโปรเตสแตนต ์หมำยถึงผูค้ ด ั ค ้ำนหรือผูป้ ระท้วง]{GCth17162.1} ่ ่ วันมืดมนและมีภยั คุกคำมคืบคลำนมำถึงกำรปฏิรป ู ศำสนำแล ้วแม้วำ่ คำสังจำกเมื องวอร ์มส ์ทีป ่ ำสอนของเขำแต่จนถึงตอน ระกำศว่ำลูเธอร ์เป็ นคนผิดกฎหมำยและห ้ำมเขำสอนหรือให ้ผู ้ใดเชือค ้ นี กำรให ้สิทธิเสรีภำพในกำรนับถือศำสนำก็ยงั มีอยูท ่ ่วไปในอำณำจั ั กรพระพรของพระเจ ้ำยังคงยับ ้ ำนำจของฝ่ ำยต่อต ้ำนสัจธรรมจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงมุ ่ ่ ้ ยังอ ่งมั่นทีจะบดขยี กำรปฏิ รป ู ศำสนำแต่ ้ั อพระองค ่ ้ อฟำดฟั ่ บ่อยครงเมื ์ทรงยกพระหัตถ ์ขึนเพื นจะต ้องมีเหตุกำรณ์มำบังคับพระองค ์ให ้ทรงหั ่ ้ั ้วครงเล่ ้ั ำดูเหมือนว่ำผูท้ กล นกำรโจมตีไปทำงอืนคร งแล ี่ ้ำเอำตนเองไปคัดค ้ำนโรมคงต ้องพบจุดจบใ ้ ้ ชำย ่ นทันทีอย่ำงหลีกหนี ไม่พ ้นแต่ในเสียวนำที วก ิ ฤตเหล่ำนั้นกองทหำรชำวเติร ์กปรำกฏตัวขึนที ่ั ่ แดนฝั่งตะวันออกหรือกษัตริย ์ของประเทศฝรงเศสหรื อแม้กระทั่งองค ์พระสันตะปำปำเองทีทรงอิ จฉ ่ึ ้ร ับควำมนิ ยมชมชอบมำกขึนก็ ้ เปิ ดศึกทำสงครำมกับพระองค ์และด ้วยเหตุกำรณ์เ ำจักรพรรดิซงได ้ ำมกลำงควำมขัดแย ้งและควำมวุน หล่ำนี ท่ ่ วำยของประเทศกำรปฏิรป ู ศำสนำจึงถูกปล่อยให ้แข็งแก ่ น{GC197.2}{GCth17162.2} ้ ร่งและขยำยกว ้ำงไกลยิงขึ ่ ดชนชันปกครองของระบอบเปปำซี ้ อย่ำงไรก็ตำมในทีสุ ได ้ระงับควำมอำฆำตต่ำงๆของพวกเขำ ่ แล ้วหำเหตุผลมำร่วมมือกันกำจัดพวกนักปฏิรป ู ศำสนำทีประชุ มร ัฐสภำแห่งเมืองสปำยส ์ในปี ค.ศ. ่ ่ 1526อนุ ญำตให ้แต่ละร ัฐมีเสรีภำพอย่ำงเต็มทีในเรื องของศำสนำจนกว่ ำจะถึงกำรประชุมสำมัญทั่ ่ ้ร ับกำรยกเว ้นนี ยั ้ งไม่ทน วไปของสภำแต่ภยั อันตรำยทีได ั ผ่ำนพ ้นไปจักรพรรดิก็ทรงเรียกประชุมสภ ้ั สองที ่ ่ องสปำยส ์ในปี ค.ศ.1529โดยกำหนดเป้ ำหมำยเพือบดขยี ่ ้ ำเป็ นครงที เมื คนนอกรี ตหำกเป็ นไ ปได ้จะทำกำรหว่ำนล ้อมเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นต่ำงๆด ้วยสันติวธิ ใี ห ้มำอยูฝ ่ ่ ำยต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ทำงศำ ่ งดำบ{GC197.3}{GCth ่ สนำแต่หำกแผนเหล่ำนีล้ ้มเหลวจักรพรรดิชำร ์ลส ์ทรงเตรียมพร ้อมทีจะพึ 17162.3} ่ ่ องสปำยส ์ บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีตำ่ งชืนชมหรรษำพวกเขำจ ำนวนมำกมำยปรำกฏตัวทีเมื ่ กใฝ่ พวกเขำเมลังค ์ธอนก และแสดงตัวอย่ำงเปิ ดเผยว่ำเป็ นศัตรูกบ ั นักปฏิรป ู ศำสนำและทุกคนทีฝั ล่ำวว่ำ“เรำเป็ นคนเลวทรำมและเป็ นขยะของโลกแต่พระคริสต ์จะทอดพระเนตรลงมำยังคนน่ ำสงสำ ้ ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำ ้ รเหล่ำนี ของพระองค ์และจะทรงเก็บร ักษำพวกเขำไว ้”Ibid.เล่มที13บทที 5เจ ่ นอีแวนเจลิคลั [Evangelicalกลุม ่ ้ำมเทศ ยทีเป็ ่ คริสเตียนผูฝ ้ ักใฝ่ กำรประกำศข่ำวประเสริฐ]ถูกสังห 161

อำนำจสัมบูรณ์

่ กอำศัยของพวกเขำแต่ชำวเมืองสปำยส ์ต่ำงกระหำยพระวจนะของพระเจ ้ำแม้จะ นำแม้กระทั่งในทีพั ่ ้ำมคนจำนวนนับพันยังแห่กน ่ มีคำสังห ั เข ้ำไปประชุมทีโบสถ ์ของอิเล็กเตอร ์แห่งแซกโซนี {GC198.

1}{GCth17163.1} ้ ยงแต่เร่งวิกฤตให ้เกิดเร็วขึนข่ ้ ำวจำกสำนักพระรำชวังประกำศต่อทีประชุ ่ สภำพเช่นนี เพี มร ัฐสภ ่ี ม ต ่ ำว่ำเนื่ องจำกมติทอนุ ั ใิ ห ้มีเสรีภำพทำงควำมคิดทำให ้เกิดควำมวุน ่ วำยยิงใหญ่ จก ั รพรรดิจงึ ทรง ้ อให ้เกิดควำมโกรธเคืองและควำมวิตกในหมู่ กำหนดให ้ยกเลิกเสียกำรตัดสินด ้วยควำมอำเภอใจนี ก่ คริสเตียนอีแวนเจลิคลั มีคนหนึ่ งพูดว่ำ“พระคริสต ์ทรงตกเข ้ำไปอยูใ่ นมือของคำยำฟำสและปี ลำต ้ น้ ิ ยมระบอบเปปำซีผูด้ น อีกแล ้ว”เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันทวีควำมรุนแรงมำกขึนผู ั ทุร ังคนหนึ่ งประกำ ศว่ำ“ชำวเติรก ์ก็ยงั ดีกว่ำชำวลูเธอร ์เรน[Lutheranสมำชิกของคริสเตียนโปรเตสแตนต ์นิ กำยลูเธ ่ ควำมเชือตำมค ่ อร ์เรนซึงมี ำสอนของมำร ์ตินลูเธอ]เพรำะชำวเติรก ์ยังถือศีลวันอดแต่ชำวลูเธอร ์เร ์ นล่วงละเมิดวันเหล่ำนั้นหำกเรำจะต ้องเลือกระหว่ำงพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำและควำมผิดเ ่ ่ ก่ำๆของคริสตจักรเรำจะปฏิเสธเรืองแรก”เมลั งค ์ธอนพูดว่ำ“ทุกๆวันในทีประชุ มรวมเฟเบอร ์จะขว ้ำ ่ ่ ่ งก ้อนหินใหม่ๆใส่พวกเรำผูเ้ ชือพระกิ ตติคณ ุ ”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC198.2}{GCth17163.2} ่ ้ นมำก่ ้ ่ นอี กำรยอมผ่อนปรนในเรืองของศำสนำก่ อตังขึ อนอย่ำงถูกต ้องตำมกฎหมำยและร ัฐทีเป็ ้ ่ ดลูเธอร ์ยังค แวนเจลิคลั ต่ำงลงควำมเห็นว่ำต ้องต่อต ้ำนกำรล่วงละเมิดสิทธินี์ ของพวกเขำให ้ถึงทีสุ ่ ้ำมของเมืองวอร ์มส ์ไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้มำปรำกฏตัวทีเมื ่ องสปำยส ์แต่ผูร้ ว่ มอุ งตกอยูภ ่ ำยใต ้คำสังห ่ นเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีพระเจ ่ ้ ดมกำรณ์คนหนึ่ งของเขำซึงเป็ ้ำทรงเรียกให ้ขึนมำปกป้ องอุดมกำรณ์ข ้ั ได ้ ้ก ้ำวเข ้ำมำแทนทีของเขำอิ ่ องพระองค ์ในยำมฉุ กเฉิ นครงนี เล็กเตอร ์เฟรเดอริคแห่งแคว ้นแซกโ ่ึ นขุนนำงชันสู ้ งทีเคยปกป้ ่ ่ บท ซนี ซงเป็ องลูเธอร ์ในอดีตเสียชีวต ิ ไปแล ้วแต่ดยุคยอห ์นพระอนุ ชำทีสื ่ อดรำชสมบัตต ิ ้อนร ับกำรปฏิรป ู ศำสนำด ้วยควำมชืนชมปรี ดำและถึงแม้จะเป็ นผูร้ ักสันติแต่พระอง ่ เกี ่ ยวข ่ ค ์ก็ทรงแสดงพลังและควำมกล ้ำหำญอย่ำงใหญ่หลวงในทุกเรืองที ้องกับผลประโยชน์ของคว ่ {GC198.3}{GCth17163.3} ้ ำมเชือนี ้ ่ รป บรรดำบำทหลวงเรียกร ้องร ัฐทังหลำยที ปฏิ ู ศำสนำแล ้วให ้ยอมอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจศำลของโรมโ ่ ้ร ับอนุ ญำตมำก่อนหน้ำนี พวกเ ้ ดยปริยำยในทำงกลับกันนักปฏิรป ู ศำสนำต่ำงอ ้ำงถึงเสรีภำพทีได ่ ้องกำรควบคุมร ัฐเหล่ำนั้นซึงได ่ ้ร ับพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยควำมยิน ขำไม่อำจเห็นพ ้องกับโรมทีต ดีเป็ นอันมำก{GC199.1}{GCth17164.1} ่ นกำรประนีประนอมในทีสุ ่ ดมีกำรเสนอแนะว่ำทีใดที ่ ่ ้ นจะ ้ เพือเป็ กำรปฏิ รป ู ศำสนำยังไม่ได ้ก่อตังขึ ่ งประชำชนหั ่ ต ้องกวดขันบังคับให ้ใช ้กฤษฎีกำแห่งเมืองวอร ์มส ์และสำหรับ“ในทีซึ นออกจำกควำมเ ่ ่ งประชำชนไม่ ่ ชือและในที ซึ ยอมคล ้อยตำมโดยปรำศจำกภัยอันตรำยของกำรจลำจลนั้นอย่ำงน้อย ่ ดห ้ำมพวกเขำก่อให ้เกิดกำรปฏิรป ่ อำจเกิ ่ ทีสุ ู ใหม่ขนมำห ึ้ ้ำมพวกเขำกล่ำวพำดพิงถึงเรืองที ดควำ 162

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ำมพวกเขำต่อต ้ำนพิธม มขัดแย ้งกันขึนห ี ส ิ ซำห ้ำมพวกเขำหว่ำนล ้อมให ้ชำวโรมันคำทอลิกรับนิก ่ ควำมเชือตำมค ่ ำยลูเธอร ์เรน[Lutheranism]คริสต ์ศำสนำนิ กำยหนึ่ งทีมี ำสอนของมำร ์ตินลูเธอร ์ ่ ่ ้ ำนควำมเห็นชอบของทีประชุ ่ ่ นชอบอย่ ่ ่ อ ]”Ibid.เล่มที13บทที 5ระเบี ยบนี ผ่ มร ัฐสภำเป็ นทีชื ำงยิงต่ ้ บำทหลวงและพระรำชำคณะทังหลำยของระบบสั นตะปำปำ{GC199.2}{GCth17164.2} ้ หำกมีกำรเอำพระรำชกฤษฎีกำนี มำบั งคับใช ้แล ้ว“กำรปฏิรป ู ศำสนำจะแผ่ขยำยต่อไปอีกไม่ได ้... ่ งยั ่ งไม่เป็ นทีรู่ ้จักหรือฝังรำกลึกอย่ำงมั่งคง......ในทีซึ ่ งก่ ่ อร่ำงแล ้ว”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ ..ในทีซึ 5เสรี ภ ้ ำพในกำรพูดจะถูกห ้ำมจะไม่อนุ ญำตให ้มีกำรกลับใจและผูส้ นับสนุ นทังหลำยของกำรปฏิ รป ู ศำสน ้ นทีดป ำต ้องยอมอยูใ่ ต ้กฎข ้อบังคับและข ้อห ้ำมเหล่ำนี ทั ู ระหนึ่ งว่ำควำมหวังของโลกกำลังจะดับไป“ ่ ำลังจะกลับมำก่อตังขึ ้ นใหม่ ้ ้ อำนำจของโรมทีก นี.....จะน ำกำรทำรุณกรรมของสมัยอดีตกลับมำอย่ ่ ำงแน่ นอน”และจะเปิ ดโอกำสใหพ ้ วกคลังศำสนำและควำมไม่ ลงรอยกัน“บรรลุควำมสำเร็จในกำรทำ ้ ถู ่ กสันคลอนอย่ ่ ่ ่ ลำยงำนนี ที ำงรุนแรงแล ้ว”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC199.3}{GCth17164.3} ่ ในขณะทีฝ่​่ ำยอีแวนเจลิคลั ประชุมกันเพือปรึ กษำหำรือนั้นพวกเขำต่ำงมองหน้ำกันด ้วยควำมต ่ ้ ได ้ต่ำงถำมซึงกั ่ นและกันว่ำ“จะต ้องทำประกำรใดต่อไป”ประเด็น กใจทีหำทำงออกให ้กับปัญหำนี ไม่ ่ ำหร ับโลกกำลังตกเป็ นเดิมพัน“หัวหน้ำกำรปฏิรป สำคัญยิงส ู ศำสนำจะต ้องยอมมอบตัวและทำตำม ่ ่ ้ นั ่ กปฏิรป คำสังไหมเป็ นกำรง่ำยเพียงไรซึงในยำมวิ กฤตรุนแรงเช่นนี ที ู ศำสนำจะถกเถียงจนเข ้ำไปอ ่ ่ ้อและเหตุผลอย่ำงดีสก ่ ่ ่ ยูฝ ่ ่ ำยผิดมีข ้ออ ้ำงทีพอฟั งได ้สักกีข ั กีประกำรที จะหำมำอ ้ำงเพือยอมจ ำนนเ ่ กใฝ่ ลูเธอร ์ได ้ร ับกำรคำประกั ้ จ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีฝั นให ้ถือศำสนำของตนได ้อย่ำงเสรีประโยชน์เดียว ้ ยนให ่ี ใ่ ต ้กำรปกครองของเขำทีร่ ับแนวคิดกำรปฏิรป ่ กันนี ก็ ื่ ้กับผูท้ อยู ู ไว ้แล ้วก่อนหน้ำทีกฤษฎี กำนี ้ ่ ้ ่ ประกำศบังคับใช ้สิงเหล่ ำนี ควรท ำให ้พวกเขำพอใจแล ้วมิใช่หรือหำกยอมจำนนแล ้วจะหลีกเลียงภั ่ ยอันตรำยได ้มำกเพียงไรมีภยั อันตรำยและข ้ออ ้ำงแปลกใหม่อะไรบ ้ำงทีพวกต่ อต ้ำนจะนำมำรุกต ้อ ่ นพวกเขำอีกมีใครรู ้ไหมว่ำอนำคตนั้นจะนำโอกำสอะไรมำให ้ให ้เรำยึดสันติภำพไว ้ให ้เรำคว ้ำกิงมะ ่ ่ ้ ้ ้วยเหตุผลลั กอกเทศทีโรมยื นมำให ้และปิ ดแผลของประเทศเยอรมนี ด ้วยคำโต ้แย ้งทังหลำยเช่ นนี ด ้ กปฏิรป ้ งเป็ ่ นทีแน่ ่ นอน กษณะเหล่ำนี นั ู ศำสนำอำจนำมำอ ้ำงควำมชอบธรรมในกำรร ับแนวทำงนี ซึ ้ ้องนำกำรล่มสลำยมำสูอ ว่ำแนวทำงนี จะต ่ ด ุ มกำรณ์ของพวกเขำในไม่ช ้ำ{GC199.4}{GCth1716 4.4} ่ ่ ้เพือวำงแผนในเรื ่ ่ และด ้ “ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีพวกเขำศึกษำหลักกำรทีใช องนี ำเนิ นต่อไปด ้วยค ่ ้ ออะไรมันคือสิทธิของโรมทีจะบั ่ งคับควบคุมจิตสำนึ กและห ้ำมกำรไต่ถำมอย่ำง วำมเชือหลั กกำรนี คื ่ กใฝ่ โปรเตสแตนต ์มีเสรีภำพทำงศำสนำด ้วยไม่ใช่หรือใช่แล ้วทีระบุ ่ เป็ น เสรีแต่พวกเขำเองและผู ้ทีฝั ้ นควำมกรุณำแต่ไม่ได ้เป็ นเรืองของสิ ่ ้ ่ น พิเศษในข ้อเสนอนี เป็ ทธิสำหร ับคนทังหมดที อยู ่ อกเหนื อทีร่ ่ ะบุไว ้จะต ้องปกครองด ้วยหลักกำรยิงใหญ่ ของอำนำจจิตสำนึ กนั้นอยูน ่ อกห ้องว่ำควำมโรมเป็ นผูพ ้ ิ ่ รู ้พลังและจะต ้ ่ งเธอกำรยอมร ับข ้อเสนอนี จะเป็ ้ พำกษำทีไม่ ้องเชือฟั นกำรยอมรับโดยปริยำยว่ำเสรี 163

อำนำจสัมบูรณ์

่ รป ่ อกำรไต่ถำ ภำพทำงศำสนำจะจำกัดอยูก ่ บ ั ชำวแซกโซนทีปฏิ ู แล ้วแต่สำหร ับโลกคริสเตียนทีเหลื ่ ปฏิ ่ รป มอย่ำงเสรีและมีควำมเชือที ู แล ้วถือเป็ นอำชญำกรรมและจะต ้องนำไปเข ้ำคุกมืดและตะแลงแ ้ นพวกเขำจะยอมต่อเสรีภำพทำงศำสนำเฉพำะทีหรื ่ อยอมทีจะประกำศว่ ่ กงเผำทังเป็ ำกำรปฏิรป ู ศำ ่ นตำรำงสุดท ้ำยแล ้วหรือและสถำนทีใดที ่ ่ สนำได ้คนกลับใจคนสุดท ้ำยแล ้วหรือได ้ปรำบปรำมทีดิ โร ้ นั ่ ่ นเธอจะครองควำมเป็ นใหญ่ตลอดไปเชียวหรือนักปฏิรป มเข ้ำครองอำนำจในเวลำนี ที ู ศำสนำจะยื ์ มส ่ ่ ้องพ นกรำนแก ้ต่ำงว่ำพวกเขำเป็ นผูบ้ ริสท ุ ธิไม่ ี ว่ นเกียวข ้องกับเลือดของคนนับร ้อยนับพันซึงต ้ ้ไหมเรือง ่ ลีชพ ี ของตนในดินแดนของระบบสันตะปำปำอันเป็ นผลจำกกำรดำเนิ นตำมข ้อเสนอนี ได ้ ่ ำคัญ นี จะเป็ นกำรทรยศอุดมกำรณ์ของข่ำวประเสริฐและเสรีภำพของโลกคริสเตียนในช่วงเวลำทีส ่ ”Wylieเล่ ้ ่ ่ ่ ้ กสิงแม้บ ่ ยิงนี มที9บทที 15แต่ พวกเขำต ้องกำรทีจะ“สละทิ งทุ ้ำนเมืองของเขำมงกุฎของ ่ ่ พวกเขำและชีวต ิ ของพวกเขำด ้วย”มำกกว่ำD’Aubignéเล่มที13บทที 5{GC200.1}{GCth171 65.1} ้ ้ ่ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยพู ดกันว่ำ“ให ้เรำปฏิเสธพระรำชกฤษฎีกำนี เพรำะในเรื องของจิ ตสำนึ ้ ้ ญคุณพระรำชกฤษฎีกำข กแล ้วเสียงข ้ำงมำกไม่มอ ี ำนำจ”ผูช ้ ว่ ยทังหลำยประกำศว่ ำ“เรำเป็ นหนี บุ ่ องปี ค.ศ.1526สำหร ับสันติสข ุ ทีอำณำจั กรของเรำอยูก ่ น ั อย่ำงมีควำมสุขหำกลบล ้ำงไปจะทำให ้ปร ่ ่ ำได ้ ะเทศเยอรมนี เต็มไปด ้วยควำมทุกข ์และกำรแตกแยกทีประชุ มร ัฐสภำขำดควำมสำมำรถทีจะท ้ั อไป”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ มำกไปกว่ำกำรร ักษำเสรีภำพทำงศำสนำจนกว่ำจะมีกำรประชุมครงต่ 5เป็ ่ ่ ่ นหน้ำทีของร ัฐทีจะปกป้ องเสรีภำพของจิตสำนึ กและนี่ เป็ นขอบเขตอำนำจของร ัฐในเรืองศำสนำทุ ่ กร ัฐบำลทำงโลกทีพยำยำมใช ้สิทธิอำนำจของพลเรือนมำควบคุมและบังคับกำรถือปฏิบต ั ศ ิ ำสนำ ้ ่ ้จริงซึงคริ ่ สเตียนอีแวนเจลิคลั ได ้ดินรนต่ ้ กำลังสังเวยหลักกำรพืนฐำนที แท อสู ้มำอย่ำงสง่ำผ่ำเผย{G C201.1}{GCth17165.2} ่ ้มล ้ำงสิงที ่ พวกเขำเรี ่ ้ นที ้ั กล ่ ้ำหำญ” บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซียด ึ มั่นทีจะล ยกกันว่ำ“ควำมดือร ่ ้วยกำรลงแรงทำให ้เกิดกำรแตกแยกในหมู่คนทีสนั ่ บสนุ นงำนปฏิรป พวกเขำเริมด ู ศำสนำและขู่ทุก ่ ประกำศอย่ำงเปิ ดเผยว่ำอยูฝ ่ ดมีคำสังเรี ่ ยกผูแ้ ทนของเมืองทีเสรี ่ ให ้มำรำยงำน คนทีไม่ ่ ่ ำยตนในทีสุ ่ ตัวต่อทีประชุ มร ัฐสภำและกำหนดให ้ประกำศว่ำจะยอมตำมข ้อเสนอหรือไม่พวกเขำอ ้อนวอนขอยื ่ กนำมำยังทีทดสอบมี ่ ่ ้ำข ้ำงนักปฏิรป ดเวลำออกไปแต่ไม่ได ้ผลเมือถู คนจำนวนเกือบครึงเข ู ศำสนำ ่ี เสธทีจะสละทิ ่ ้ ผูท้ ปฏิ งเสรี ภำพของจิตสำนึ กและสิทธิของกำรตัดสินใจส่วนบุคคลทรำบดีวำ่ จุดยืนข ่ มเหงมีผู ้แทนคนหนึ่ องเขำทำให ้อนำคตของพวกเขำจะต ้องถูกวิพำกษ ์วิจำรณ์ประณำมและกดขีข่ ้ น”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ งพูดว่ำ“เรำจะปฏิเสธพระวจนะของพระเจ ้ำหรือถูกเผำทังเป็ 5{GC201.2}{G Cth17165.3} ่ กษัตริย ์เฟอร ์ดินันด ์[KingFerdinand]ผูแ้ ทนของจักรพรรดิในทีประชุ มร ัฐสภำทรงเห็นว่ำพระ ้ อให ้เกิดควำมแตกแยกขันรุ ้ นแรงนอกเสียจำกว่ำจะต ้องโน้มน้ำวเจ ้ำผูค้ รอง รำชกฤษฎีกำเช่นนี จะก่ 164

อำนำจสัมบูรณ์

้ แคว ้นทังหลำยให ้ยอมร ับและสนับสนุ นดังนั้นพระองค ์จึงพยำยำมใช ้ศิลปะในกำรชักจูงโดยทรำบดีว่ ้ แต่จะทำให ้พวกเขำตังใจแน่ ้ ้ ำกำรใช ้กำลังกับบุคคลเหล่ำนี มี วแน่ ยงขึ ิ่ นพระองค ์ทรง“ขอร ้องให ้เจ ้ำผู ้ ้ ครองแคว ้นทังหลำยยอมร ับพระรำชกฤษฎีกำโดยให ้ควำมมั่นใจแก่พวกเขำว่ำจักรพรรดิจะทรงยิน ่ ้ ่ อกว่ำอำนำจปกครองใ ดีป รีดำกับพวกเขำเป็ นอย่ำงยิง”แต่ บุคคลเหล่ำนี ยอมร ับเพียงอำนำจทีเหนื ่ ่ จะสนั ่ ดๆของโลกและตอบด ้วยควำมสงบว่ำ“เรำจะเชือปฏิ บต ั ต ิ ำมจักรพรรดิในทุกสิงที บสนุ นให ้ร ัก ่ ่ ษำควำมสงบสุขและถวำยเกียรติแด่พระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC201.3}{GCth17165.4} ่ ดกษัตริย ์ทรงประกำศต่อหน้ำทีประชุ ่ ้ ในทีสุ มร ัฐสภำให ้อิเล็กเตอร ์และสหำยทังหลำยทรำบว่ ำพร ้ ้ ่ ออยูเ่ พียงหนึ่ งเ ะรำชกฤษฎีกำนี “จะตรำขึ นในรู ปแบบของพระบรมรำชโองกำร”และ“ทำงออกทีเหลื ่ ้ ่ ดียวคือกำรยอมจำนนต่อเสียงข ้ำงมำก”เมือตร ัสเสร็จสินพระองค ์ก็เสด็จออกจำกทีประชุ มไม่เปิ ดโ อกำสให ้นักปฏิรป ู ศำสนำปรึกษำหำรือหรือโต ้ตอบ“พวกเขำส่งคณะผูแ้ ทนไปทูลวิงวอนกษัตริย ์ให ้เ ่ ตั ้ ดสินไปเรียบร ้อยแล ้วสิงที ่ เหลื ่ ออ สด็จกลับมำแต่ไม่เกิดผล”พระองค ์ทรงตอบคำทัดทำนว่ำ“เรืองนี ่ ่ ยูค ่ อื กำรยอมจำนนเท่ำนั้น”Ibid.เล่มที13บทที 5{GC202.1}{GCth17166.1} ่ ่นว่ำเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นคริสเตียนทังหลำยจะยึ ้ ์ ้เหนื อ คณะรำชสำนักเชือมั ดพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิไว ่ ่ กำรยอมร ับหลักกำรนี ผลสุ ้ กว่ำหลักคำสอนและข ้อกำหนดของมนุ ษย ์และพวกเขำรู ้ดีวำ่ ทีใดที มี ด ่ ั นคนนับพันตังแต่ ้ สมัยของพวกเขำทีมองหำแต่ ่ ท ้ำยจะล ้มล ้ำงระบอบเปปำซีลงได ้แต่ดงเช่ ่ ตำมองเห็ ่ “สิงที นได ้”เท่ำนั้นพวกเขำยกยอปลอบใจตนเองว่ำอุดมกำรณ์ของจักรพรรดิและของ ่ พระสันตะปำปำนั้นแข็งแกร่งและของพวกนักปฏิรป ู ศำสนำนั้นอ่อนแรงหำกนักปฏิรป ู พึงควำมช่ วย ่ ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีคำดคะเนไ เหลือของมนุ ษย ์แต่ลำพังแล ้วพวกเขำก็คงจะไร ้พลังจริงตำมทีเหล่ ่ ว ้แต่แม้พวกเขำจะด ้อยกว่ำในเรืองของจ ำนวนและในควำมไม่ลงรอยกับโรมนั้นพวกเขำก็มพ ี ละกำ ่ ลังของตนเองพวกเขำได ้ร ้องขอ“จำกรำยงำนของทีประชุ มร ัฐสภำไปจนถึงพระวจนะของพระเจ ้ำแ ่ ละจำกจักรพรรดิชำร ์ลส ์ไปจนถึงพระเยซูคริสต ์ผูท้ รงเป็ นจอมรำชันและจอมเจ ้ำนำย”Ibid.เล่มที1 ่ 3บทที6{GC202.2}{GCth17166.2} ่ กรพรรดิเฟอร ์ดินันด ์ปฏิเสธทีจะเคำรพควำมเชื ่ ่ ่นจำกจิตสำนึ กของพวกเขำเจ ้ำผูค้ รอง เมือจั อมั ้ ่ ่ ่ แคว ้นทังหลำยตกลงร่ วมกันทีจะไม่ สนใจกับกำรทีพระองค ์ไม่ได ้อยูใ่ นทีประชุ มแต่จะนำคำประท ้วงเ ่ ้ สนอต่อทีประชุ มสภำแห่งชำติโดยไม่รอช ้ำดังนั้นจึงมีกำรร่ำงคำประกำศอันน่ ำเคร่งขรึมขึนและน ำ ่ เสนอต่อทีประชุ มร ัฐสภำ{GC202.3}{GCth17166.3} ่ ก ่ ขอประท ้ “พวกเรำทีอยู ่ น ั ณทีนี ้วงต่อหน้ำพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นพระผูท้ รงสร ้ำงพระผูท้ รงถนอมรัก ษำพระผูท้ รงไถ่และพระผู ้ช่วยพระองค ์เดียวของเรำและในวันหนึ่ งข ้ำงหน้ำพระองค ์จะทรงเป็ นพระผู ้ ้ ่ ชวี ต ้ ่ พิพำกษำของเรำและต่อหน้ำคนทังปวงและสิ งมี ิ ทังหลำยว่ ำพวกเรำเพือนของพวกเรำประชำ ่ ยวกั ่ ้ งตร ่ ชนของเรำไม่ยน ิ ยอมและไม่ยด ึ ถือในลักษณะใดๆทีเกี บข ้อเสนอของพระรำชกฤษฎีกำนี ซึ 165

อำนำจสัมบูรณ์

่ สอดคล ้องกับพระวจนะของพระองค ์กับจิตสำนึกทีถู ่ กต ้องของเรำและกับ งกันข ้ำมกับพระเจ ้ำซึงไม่ ควำมรอดของจิตวิญญำณ”{GC202.4}{GCth17166.4} ้ ยวหรือพวกเรำขอยืนยันว่ำเมือพระเป็ ่ “อะไรกันน่ ะจะให ้พวกเรำร ับรองพระบรมรำชโองกำรนี เชี ่ นเจ ้ำผูย้ งใหญ่ ิ่ ทรงเรียกคนหนึ่ งให ้มำมีควำมรอบรู ้ในเรืองของพระเจ ้ำแต่กระนั้นคนนี ร้ บั ควำมรู ้เรือ่ งของพระเจ ้ำไม่ได ้” ่ นอนนอกไปเสียจำกทีสอดคล ่ “ไม่มห ี ลักคำสอนใดทีแน่ ้องกับพระวจนะของพระเจ ้ำ......พระเจ ้ำไ ่ ่ ม่อนุ ญำตให ้มีหลักคำสอนอืนใด.......เรำต ้องอธิบำยพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยข ้อพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆ ่ ่ ำเป็ นทังหมดส ้ ์ มนี ง่้ ำยต่อควำมเ ทีชัดเจนกว่ ำ.....ในบรรดำสิงจ ำหร ับคริสเตียนหนังสือศักดิสิ์ ทธิเล่ ่ ข ้ำใจและถูกกำหนดไว ้ให ้ขับไล่ควำมมืดพวกเรำตกลงใจกันแล ้วด ้วยพระคุณของพระเจ ้ำทีจะถนอ ์ มรักษำกำรเทศนำให ้คงควำมบริสท ุ ธิและเน้ นเทศนำเฉพำะแต่พระวจนะของพระองค ์เท่ำนั้นตำมที่ ้ ่ บันทึกไว ้ในพระธรรมของพระคัมภีร ์ทังภำคพั นธสัญญำเดิมและภำคพันธสัญญำใหม่โดยไม่เพิมเ ่ ่ ดแย ้งเข ้ำไปเลยพระวจนะนี เป็ ้ นสัจธรรมเดียวเท่ำนั้นเป็ นกฎเทียงแท ่ ติมสิงใดที จะขั ้ของหลักคำสอ ้ ้ ่ ้ำงขึนบนรำกฐำนนี ้ ้ นห นทังปวงและของชี วต ิ ทังมวลและจะไม่ ทรยศหรือหลอกลวงเรำผูใ้ ดทีสร จะยื ้ ่ ่ กหลักต่อต ้ำนเรือ่ ยัดอดทนต่อต ้ำนอำนำจทังปวงของขุ มนรกในขณะทีควำมไร ้สำระของมนุ ษย ์ทีปั ้ ้มลงต่อเบืองพระพั ้ งนี จะล กตร ์ของพระเจ ้ำ”{GC203.1}{GCth17167.1} ้ ่ งคับให ้พวกเรำแบกรับ” “ด ้วยเหตุนีพวกเรำปฏิ เสธแอกทีบั ้ ่ “ในเวลำเดียวกันพวกเรำคำดหวังว่ำพระรำชำผูท ้ รงอำนำจสูงสุดจะทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ เรำทังหลำยดั ่ นใดและพวกเรำเองประกำศว่ ่ ่ งเจ ้ำชำยคริสเตียนคนหนึ่ งทีร่ ักพระเจ ้ำเหนื อสิงอื ำเรำพร ้อมทีจะถวำ ้ ่ งซึงเป็ ่ นหน้ำทีโดยชอบธรรมและถู ่ ยทังควำมร ักและกำรเชือฟั กต ้องตำมกฎหมำยของเรำแด่พระอ ้ วท่ำนด ้วยเจ ้ำนำยอันสง่ำงำมของเรำ”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ งค ์รวมทังตั 6{GC203.2}{GCth17167.

2} ่ สร ่ ้ำงควำมประทับใจอย่ำงสุดซึงให ้ ้กับทีประชุ ่ เป็ นเรืองที มร ัฐสภำคนส่วนใหญ่ประหลำดใจและตื่ นตระหนกกับควำมกล ้ำของผูค้ ด ั ค ้ำนสำหร ับพวกเขำแล ้วอนำคตมีแต่ควำมปั่นป่ วนและควำมไม่แ ่ เลี ่ ยงไม่ ่ ้ น่ นอนควำมไม่พอใจกำรต่อสู ้และกำรนองเลือดเป็ นสิงที ได ้แต่นักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยกลั ่ บมั่นใจในควำมยุตธิ รรมของอุดมกำรณ์ของพวกเขำพวกเขำพึงพระหั ตถ ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงสัพพั ญญูจนเปี่ ยมล ้นด ้วยควำมกล ้ำหำญและควำมแน่ วแน่ {GC203.3}{GCth17167.3} ่ ้ “หลักกำรต่ำงๆทีระบุในค ำประท ้วงอันน่ ำยกย่องนี ......เป็ นแก่นแท ้ของคำสอนของนิ กำยโปรเตส ้ ้ อต ้ำนกำรข่มเหงมนุ ษย ์ในเรืองของควำมเชื ่ ่ แตนต ์บัดนี กำรคั ดค ้ำนนี ต่ อสองประกำรประกำรแรกคื ่ อกำรแทรกแซงขององค ์กรฝ่ ำยปกครองพลเรือนและประกำรทีสองคื ออำนำจเผด็จกำรของคริสต ้ กำยโปรเตสแตนต ์กำหนดให ้อำนำจของจิตสำนึ กอยูเ่ หนื อองค ์กรฝ่ ำ จักรแทนกำรข่มเหงเหล่ำนี นิ 166

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตวั ตนแรกสุดนิ กำยนี ้ ยพลเรือนและให ้สิทธ ฺ อิ ำนำจแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำอยูเ่ หนื อคริสตจักรทีมี ่ เกี ่ ยวข ่ ปฏิเสธอำนำจฝ่ ำยพลเรือนในเรืองที ้องกับพระเจ ้ำและพูดในลักษณะเดียวกันกับผูเ้ ผยพระว ่ งพระเจ ้ำมำกกว่ำเชือฟั ่ งมนุ ษย ์’นิ กำยนี เทิ ้ ดทูนมงกุฎของ จนะและอัครทูตว่ำ‘เรำจำเป็ นต ้องเชือฟั ้ ่ ่ี ้ำวไปไกลกว่ำนั้นคือนิ กำ พระเยซูคริสต ์ในขณะอยูเ่ บืองหน้ ำมงกุฏของจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5แต่ ทก ้ ้วำงหลักกำรทีว่​่ ำคำสอนทังหมดของมนุ ้ ยนี ได ษย ์ควรต ้องอยูภ ่ ำยใต ้พระดำร ัสของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่ ่ ่ ้ ค้ ด ่ ดอย่ำงเสรีในเรืองสั ่ จธรรมทีตน ่ มที13บทที 6นอกเหนื อจำกนี ผู ั ค ้ำนยังยืนยันสิทธิของตนทีจะพู ่ ่ ่ พระวจนะของพระเจ ่ เชือพวกเขำจะไม่ เพียงเชือและปฏิ บต ั ต ิ ำมเท่ำนั้นแต่จะสอนสิงที ้ำได ้นำเสนอแ ละพวกเขำปฏิเสธสิทธิของบำทหลวงและองค ์กรฝ่ ำยพลเรือนในกำรเข ้ำมำแทรกแซงกำรประท ้วง ่ องสปำยส ์เป็ นพยำนอันน่ ำเคร่งขรึมทีคั ่ ดค ้ำนกำรไม่ให ้เสรีภำพทำงศำสนำและยืนยันถึงสิทธิอ ั ทีเมื ้ ่ ่ ตสำนึ กของตนกำหนด{GC203.4}{GCth171 นชอบของคนทังปวงที จะนมั สกำรพระเจ ้ำตำมทีจิ 67.4} ้ ำขึนมำแล ้ ่ ถ ้อยแถลงนี ท ้วเขียนไว ้ในควำมทรงจำของคนนับพันนับหมืนและจดบั นทึกไว ้ในสมุด ่ งควำมพยำยำมใดๆของมนุ ่ ้ ้อีแวนเจลิคลั ชำวเยอรมันต่ำงยอมร ับ ของสวรรค ์ทีซึ ษย ์ไม่อำจลบทิงได ่ กหนทุกแห่งผูค้ นทังหลำยยึ ้ ้ น คำประท ้วงนี ว่้ ำเป็ นกำรแสดงออกถึงควำมเชือทุ ดถือคำประกำศนี เป็ ่ กว่ำเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นพระองค ์หนึ่ งตร ัสกับชำวโปรเตสแตนต ์ทีเมื ่ องส สัญญำของยุคใหม่และยุคทีดี ่ ้ ปำยส ์ว่ำ“ขอพระเจ ้ำยิงใหญ่ ผูป้ ระทำนพระคุณแก่ท่ำนทังหลำยให ้ท่ำนประกำศอย่ำงมีพลังอย่ำงเส ่ ร ันดร รีและอย่ำงปรำศจำกควำมกลัวทรงปกป้ องท่ำนให ้อยูใ่ นควำมมั่นคงของคริสเตียนจนถึงชัวนิ ่ ่ ”Ibid.เล่มที13บทที 6{GC204.1}{GCth17168.1} ่ ่ หำกหลังจำกทีขบวนกำรปฏิ รป ู ศำสนำทำงำนสำเร็จไประดับหนึ่ งแล ้วพวกเขำตกลงใจทีจะชะล ่ ่ ับควำมชืนชมของชำวโลกพวกเขำก็ ่ อชัวครำวเพื อร จะทำตัวเป็ นคนไม่ซอสั ื่ ตย ์ต่อพระเจ ้ำและต่อตั วพวกเขำเองและจะเป็ นกำรนำควำมพินำศมำสูต ่ นเองอย่ำงแน่ นอนประสบกำรณ์ของนักปฏิรป ู ที่ ้ นบทเรียนสำหร ับคนทังหลำยในยุ ้ ่ ่ ้ในกำรต่อ สง่ำงำมเหล่ำนี เป็ คต่อๆมำเล่ห ์เหลียมของซำตำนที ใช ่ ต ้ำนพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองคฺ ์นั้นยังไม่เปลียนแปลงมั นยังคงต่อต ้ำนกำรใช ้พระคัมภีร ์เป็ น ่ นเคยต่อต ้ำนในศตวรรษทีสิ ่ บหกในสมัยนี ของเรำมี ้ หนังสือนำทำงชีวต ิ เหมือนเช่นทีมั กำรเดินห่ำง ่ ่ ำเป็ นทีจะต ่ ่ ออกไปจำกหลักคำสอนและข ้อเชืออย่ ำงมำกและเป็ นเรืองจ ้องกลับไปยังหลักกำรยิงให ่ ญ่ของขบวนกำรคัดค ้ำน…นั่นคือพระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นเป็ นหลักเกณฑ ์แห่งควำมเชือแล ่ ่ นควบคุมได ้เพือท ่ ำลำยเสรีภำพทำงศำสนำอำนำจที่ ะหน้ำทีซำตำนยั งคงทำงำนผ่ำนทุกวิถท ี ำงทีมั ่ ค้ ด ้ งจำกได ้เสริมพลังขึนใหม่ ้ ต่อต ้ำนคริสเตียนซึงผู ั ค ้ำนในเมืองสปำยส ์ปฏิเสธนั้นปัจจุบน ั นี หลั มน ั ่ ญเสียไปกลับคืนมำกำรยึดมั่นในพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงไม่หวันไหวเช่ ่ กำลังทวงหำอำนำจทีสู นเ ่ ดียวกับทีแสดงออกในวิ กฤตกำรณ์ของกำรปฏิรป ู ศำสนำครงนั ั้ ้นเป็ นควำมหวังเดียวของกำรปฏิรู ้ ปในวันนี {GC204.2}{GCth17168.2} 167

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตอ มีสญ ั ญำณบอกเหตุปรำกฏออกมำให ้เห็นถึงอันตรำยทีมี ่ ชำวโปรเตสแตนต ์แต่มส ี ญ ั ญำณบ ่ ่ี อสั ่ ตย ์ต่อพระองค ์ช่วงเวลำนั้นเอ อกเหตุเช่นกันว่ำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงยืนออกมำปกป้ องผูท้ ซื ่ งที“เมลั งค ์ธอนนำทำงพำซีโมนไกรเนอูสสหำยของเขำใหร้ บี เร่งเดินผ่ำนถนนของเมืองสปำยส ์อย่ ้ ้ ำงรวดเร็วมุ่งหน้ำไปยังแม่นำไรน์ เร่งเร ้ำให ้เขำข ้ำมแม่นำไปให ้ได ้ซีโมนแปลกใจกับกำรผลักดันอย่ ้ งค ์ธอนเล่ำให ้ฟังในภำยหลังว่ำ‘มีชำยชรำคนหนึ่ งท่ำทำงเคร่งขรึมจริงจังและเป็ น ำงเร่งรีบเช่นนี เมลั ่ ้ำพเจ ้ำไม่รู ้จักมำปรำกฏต่อหน้ำข ้ำพเจ ้ำและพูดว่ำในอีกหนึ่ งนำทีกษัตริย ์เฟอร ์ดินันด ์จะส่งเ คนทีข จ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยตุลำกำรมำจับตัวไกรเนอูส’”{GC205.1}{GCth17169.1} ่ ในช่วงเวลำกลำงวันนั้นเฟเบอร ์ดุษฎีบณ ั ฑิตท่ำนหนึ่ งของพระสันตะปำปำได ้เทศนำกล่ำวเรือง ้ ่ เขำปกป้ ่ น่ ำอับอำยอือฉำวใส่ ไกรเนอูสและปิ ดท้ำยด ้วยกำรโต ้เถียงกันถึงเรืองที อง“ควำมผิดบำงอย่ ่ ำร ังเกียจ”“เฟเบอร ์ปิ ดบังควำมโกรธของตนไว ้แต่ได ้เข ้ำเฝ้ ำพระรำชำและทันทีหลังจำกนั้นได ้ ำงทีน่ ่ ้นำตัวศำสตรำจำรย ์ผูโ้ ผงผำงแห่งเมืองไฮเดลสเบิร ์กมำเมลังค ์ธอนไม่สงสัยเลยว่ำพระเจ ้ ร ับคำสังให ้ ่ ำทรงช่วยมิตรคนนี ของเขำด ้วยกำรทรงบัญชำให ้ทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งมำเตือนเขำล่วงหน้ำในเรือง ้ นี {GC205.2}{GCth17169.2} ้ ้ ้ “เขำยืนอยูบ ่ นริมฝั่งแม่นำไรน์ อย่ำงแน่ นิ่งคอยจนกระทั่งกระแสนำของแม่ นำได ้ช่วยไกรเนอูสให ้ ่ี มเหงเขำเมลังค ์ธอนร ้องขึนขณะที ้ ่ ่ ่ ดเขำก็ห พ ้นจำกผูท้ ข่ มองเห็ นเพือนอยู บ ่ นฝั่งตรงข ้ำมว่ำ‘ในทีสุ ้ ์ อเขำเดิ ่ ลุดพ ้นจำกเขียวเล็ บของผูก้ ระหำยเลือดของคนบริสท ุ ธิ’เมื นทำงกลับถึงบ ้ำนเมลังค ์ธอนได ้ ่ ้มำตำมหำไกรเนอูสและบุกค ้นหำเขำทั่วบ ้ำน”Ibid.เล่มที13บทที ่ ่ ร ับข่ำวว่ำเจ ้ำหน้ำทีได 6{GC205 .3}{GCth17169.3} ่ ำคนยิงใหญ่ ่ ้ กำรปฏิรป ู ศำสนำจะต ้องถูกยกชูขนให ึ ้ ้โดดเด่นยิงกว่ เด่นดังทังหลำยของโลกเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นอีแวนเจลิคลั ถูกปฏิเสธกำรรับฟังจำกกษัตริย ์เฟอร ์ดินันด ์แต่พวกเขำกลับได ้รับโอกำสให ้ ่ นสู ้ งทังหลำยของคริ ้ เสนออุดมกำรณ์ตอ ่ หน้ำจักรพรรดิและองค ์ประชุมของเจ ้ำหน้ำทีชั สตจักรและ ่ นกำรสงบควำมขัดแย ้งทีรบกวนอำณำจั ่ ่ งทรงบัญชำให ้เปิ ด ของร ัฐเพือเป็ กรจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5จึ ้ เมื ่ องออกซ ์บูร ์กในปี ถัดจำกกำรประท ้วงทีเมื ่ องสปำยส ์จักรพรรดิทรงประกำศว่ ประชุมร ัฐสภำขึนที ่ นองค ์ประธำนเองจึงส่งหมำยเรียกผูน้ ำโปรเตสแตนต ์ทังหลำยให ้ ่ ง ำจะทำหน้ำทีเป็ ้มำยังสถำนทีแห่ ้ นี {GC205.4}{GCth17169.4} ภัยอันตรำยใหญ่หลวงคุกคำมงำนกำรปฏิรป ู ศำสนำอยูแ่ ต่ผูส้ นับสนุ นยังคงมอบควำมวำงใจขอ ่ ดมั่นอยูใ่ นพระกิตติคณ ่ กษำของอิเล็ งอุดมกำรณ์ของตนไว ้กับพระเจ ้ำและปฏิญำณตนทีจะยึ ุ ทีปรึ ่ กเตอร ์แห่งแคว ้นแซกโซนี ขอร ้องไม่ให ้พระองค ์ไปปรำกฏตัวทีประชุ มร ัฐสภำพวกเขำบอกว่ำจักรพ ้ ่ อพวกเขำมำติดกับดัก“กำรเดินทำงไป รรดิต ้องกำรให ้เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยมำชุ มนุ มกันเพือล่ ่ ่ นและปิ ดตัวเองอยูภ ่ี ข ม ่ ทีนั ่ ำยในกำแพงเมืองพร ้อมกับศัตรูทมี ุ กำลังมำกมำยไม่เป็ นกำรเสียงไปหน่ 168

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ อยหรือ”แต่คนอืนๆประกำศอย่ ำงสง่ำผ่ำเผยว่ำ“ขอให ้เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยวำงตั วอย่ำงกล ้ำหำ ่ ้ ญและงำนของพระเจ ้ำจะรอด”ลูเธอร ์กล่ำวว่ำ“พระเจ ้ำทรงสัตย ์ซือพระองค ์จะไม่ทรงทอดทิงพวกเร ่ ่ เล็กเตอร ์เสด็จพร ้อมด ้วยผูต้ ด ำ”Ibid.เล่มที14บทที 2อิ ิ ตำมมุ่งหน้ำไปยังเมืองออกซ ์บูร ์กทุกคนคุ ้น ่ ำลังคุกคำมพระองค ์และหลำยคนเดินมุ่งหน้ำไปด ้วยสีหน้ำทีขุ ่ ่นมัวและหัวใจ เคยกับภัยอันตรำยทีก ่ นทุกข ์แต่ลเู ธอร ์เดินทำงพร ้อมกับพวกเขำจนถึงเมืองโคบูร ์กและได ้หนุ นควำมเชือที ่ ตกต ่ ่ำของ ทีเป็ ่ งขึนมำในขณะที ้ ่ นทำง“พระเจ ้ำทรงเป็ นป้ อมปรำกำรที่ พวกเขำด ้วยกำรร ้องเพลงสรรเสริญทีแต่ เดิ ้ แข็งแรง”เสียงเพลงหนุ นใจขจัดทิงควำมกั งวลใจผ่อนคลำยควำมทุกข ์แก่หวั ใจหลำยดวง{GC206.

1}{GCth17170.1} ่ รป ้ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีปฏิ ู แล ้วทังหลำยตั ดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ ทจะจั ี่ ดทำถ ้อยแถลงทำงทัศนคติออ ่ ่ กมำอย่ำงเป็ นระบบพร ้อมหลักฐำนจำกพระคัมภีร ์เพือเสนอต่ อทีประชุ มร ัฐสภำและมอบภำระกำรเ ่ ้ นทียอมร ่ ตรียมงำนให ้กับลูเธอร ์เมลังค ์ธอนและเพือนๆถ ้อยแถลงฉบับนี เป็ ับร่วมกันของชำวโปรเต ่ ่ ่ สแตนต ์ถือว่ำเป็ นกำรแสดงออกถึงควำมเชือของพวกเขำและได ้รวมตัวกันเพือลงชื อในเอกสำรส ำ ้ นเป็ นช่วงเวลำทีส ่ ำคัญและทดสอบควำมเชือของพวกเขำนั ่ คัญนี มั กปฏิรป ู ศำสนำร ้อนใจไม่ต ้องกำ รให ้อุดมกำรณ์ของพวกเขำไปพัวพันกับปัญหำทำงกำรเมืองพวกเขำรู ้สึกว่ำกำรปฏิรป ู ศำสนำไม่ ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นต่ำงๆทีเป็ ่ ควรใช ้อิทธิพลใดนอกจำกทีออกมำจำกพระวจนะของพระเจ ้ำในขณะทีเจ ้ น ้ นคริสเตียนกำลังเดินหน้ำเข ้ำลงนำมในแถลงกำรณ์ฉบับนี อยู ่ ั้นเมลังค ์ธอนร ้องขัดขึนมำว่ ำ“นี่ เป็ ่ ่ ำเสนอเรืองเหล่ ่ ้ ้เรำสงวนผูม้ อ นเรืองของนั กศำสนศำสตร ์และของอำจำรย ์ทีจะน ำนี ให ี ำนำจปกครอ ้ ่ ่ กว่ำ”ดยุคยอห ์นแห่งแคว ้นแซกโซนีตรัสตอบว่ำ“ขอให ้พระเจ ้ งทังหลำยของบ ้ำนเมืองเพืองำนอื นดี ่ ำนจะมำขวำงเรำไม่ให ้มีสว่ นร่วมเรำตัดสินใจแล ้วทีจะท ่ ำในสิงที ่ ถู ่ กต ้องโดยไ ำทรงห ้ำมท่ำนเถิดทีท่ ่ ่ ม่ห่วงตัวเรำเองในเรืองของมงกุ ฎเรำมีควำมปรำรถนำทีจะยอมร ับพระเจ ้ำสำหร ับเรำแล ้วหมวกตำแ ้ ่ ดจบแล ้วพระอ หน่ งและเสือประจ ำตำแหน่ งของเรำมีคำ่ ไม่เท่ำกับกำงเขนของพระเยซูคริสต ์”เมือพู ่ บปำกกำขึนมำว่ ้ งค ์ก็ลงนำมในเอกสำรเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นอีกพระองค ์หนึ่ งพูดขณะทีจั ำ“หำกเกียรติ ้ ่ งสมบั ้ ของพระเยซูคริสต ์จอมเจ ้ำนำยของเรำต ้องกำรให ้เรำทำเช่นนี เรำก็ พร ้อมแล ้ว.....ทีจะทิ ตแิ ละ ้ ชีวต ิ ไว ้เบืองหลั ง”พระองค ์ตรัสต่อว่ำ“เรำยอมประกำศสละพลเมืองและรัฐกำรปกครองของเรำยอม ่ ธงของบรรพบุรษ ่ ่ ่ สละดินแดนทีมี ุ ของเรำอยูใ่ นมือมำกกว่ำทีจะยอมร ับหลักคำสอนอืนๆที นอกเหนื ่ ้ ่ ่ อจำกคำสอนทีบรรจุในเอกสำรแถลงกำรณ์ ฉบับนี ”Ibid.เล่ มที14บทที 2คนของพระเจ ้ำมีควำมเชื่ ้ อและควำมกล ้ำหำญเช่นนี แหละ{GC206.2}{GCth17170.2} ่ ำหนดไว ้เพือเข ่ ้ำเฝ้ ำจักรพรรดิมำถึงแล ้วจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงขึ ่ ้ เวลำทีก นประทั บบนบัลลังก ์ มีอเี ล็กเตอร ์และเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นมำกมำยล ้อมโดยรอบและทรงให ้เรียกนักปฏิรป ู ศำสนำชำวโปรเต ้ ่ ่ มนุ มอันงำมสง่ำนั้นควำมจริงของพระ สแตนต ์ทังหลำยเข ้ำเฝ้ ำมีกำรอ่ำนถ ้อยแถลงควำมเชือในที ชุ กิตติคณ ุ เปล่งออกมำอย่ำงชัดเจนและเปิ ดโปงควำมผิดของคริสตจักรเปปำซีออกมำอย่ำงชัดเจน 169

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี ดของงำนปฏิรป ่ เกียรติทสุ จะกล่ำวได ้ว่ำ“เป็ นวันยิงใหญ่ ทสุ ู ศำสนำและเป็ นวันทีมี ี่ ดวันหนึ่ งของประ ่ ่ วัตศ ิ ำสตร ์ของคริสเตียนและของมนุ ษยชำติ”Ibid.เล่มที14บทที 7{GC207.1}{GCth17171.1} ้ บำทหลวงแห่งเมืองวิตเทนเบิร ์กยืนขึนอย่ ้ ่ ่ องวอ เวลำผ่ำนไปเพียงไม่กปี่ี นับตังแต่ ำงโดดเดียวที เมื ่ ้ ้ำผูค้ รองแคว ้นผูท้ รงเกียรติทสุ ่ ดข ร ์มส ์ต่อหน้ำทีประชุ มสภำแห่งชำติบด ั นี เจ ี่ ดและมีอำนำจมำกทีสุ ่ ่ ้ำมปรำกฏตัวทีเมื ่ องออกซ ์ องอำณำจักรหลำยพระองค ์ได ้เข ้ำมำแทนทีของเขำลู เธอร ์ได ้ร ับคำสังห ่ี ่ นโดยทำงคำพูดและคำอธิษฐำนเขำเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำดีใจอย่ำงล ้นพ ้นที่ บูร ์กแต่เขำอยูท ่ นั ่ ้ อพระนำมของพระคริ ่ ่ ่ ม มีชวี ต ิ อยูจ ่ นถึงชัวโมงนี เมื สต ์ได ้ร ับกำรเชิดชูในสถำนทีสำธำรณะและในที ชุ ่ นสง่ำงำมนี ”Ibid.เล่ ้ ่ ่ ้อพระคัมภีร ์ทีว่​่ ำ“ข ้ำพระองค ์ นุ มอันทรงเกียรติโดยคณะผูเ้ ชืออั มที14บทที 7ข จะกล่ำวถึงพระโอวำทของพระองค ์เฉพำะพระพักตร ์บรรดำพระรำชำ”สดุด1 ี 19:46จึงสำเร็จด ้วยป ้ ระกำรฉะนี ”{GC207.2}{GCth17171.2} ่ นเหตุให ้ท่ำนถูกคุมขังนั้นก็ถก ้ ส ในสมัยของเปำโลพระกิตติคณ ุ ทีเป็ ู นำขึนสู ่ ำยตำของเจ ้ำชำยแ ้ ้ นเดียวกันดังนั้นในโอกำสนี สิ ้ งที ่ จั ่ กรพรรดิท ละขุนนำงทังหลำยของเมื องจักรพรรดิในลักษณะนี เช่ ่ รงประกำศห ้ำมเทศนำบนธรรมำสน์กลับถูกนำมำประกำศในพระรำชวังถ ้อยคำทีหลำยคนถื อว่ำแ ้ อให ่ ้ขุนนำงและเจ ้ำนำยของอำณำจักรได ้ยินด ้วยควำม ม้แต่คนร ับใช ้ก็ไม่สมควรฟังนั้นได ้ดังขึนเพื ่ ประหลำดใจพระรำชำและบุคคลยิงใหญ่ กลำยเป็ นเป็ นผูฟ ้ ังเสียเองเจ ้ำฟ้ ำชำยมกุฎรำชกุมำรหลำย ่ เทศน์ ่ พระองค ์กลำยเป็ นนักเทศน์และเรืองที คอื สัจธรรมของพระเจ ้ำมีนักเขียนคนหนึ่ งบันทึกไว ้ว่ำ“ ้ สมัยของอัครทูตยังไม่เคยมีงำนทียิ ่ งใหญ่ ่ ่ ดี ่ เลิศกว่ำครงนี ้ั ”้ ตังแต่ กว่ำหรือกำรเป็ นพยำนควำมเชือที ่ ่ D’Aubignéเล่มที14บทที 7{GC208.1}{GCth17172.1} ่ ชำวลู ่ บิชอปองค ์หนึ่ งของพระสันตะปำปำเปิ ดเผยว่ำ“ทุกสิงที เธอร ์เรนกล่ำวมำนั้นเป็ นควำมจริง ่ กว่ำมำลบล ้ำงคำพยำนควำมเ เรำปฏิเสธไม่ได ้”บิชอปอีกองค ์ถำมดร.เอคว่ำ“ท่ำนจะใช ้เหตุผลทีดี ่ ชือของอิ เล็กเตอร ์และคณะของเขำทำไว ้หรือไม่”คำตอบคือ“หำกจะใช ้งำนเขียนของอัครทูตและข ่ ้ของพวกบำทหลวงและของสภำก็จะทำได ้”ผูถ้ ำ องผูเ้ ผยพระวจนะมำลบล ้ำงแล ้วไม่ได ้เลยแต่เมือใช ่ ำนบอกมำนั่นคือว่ำชำวลูเธอร ์เรนอยูใ่ นพระคัมภีร ์และพวกเรำอ มได ้ตอบว่ำ“เรำเข ้ำใจแล ้วตำมทีท่ ่ ่ ยูน ่ อกพระคัมภีร ์”Ibid.เล่มที14บทที 8{GC208.2}{GCth17172.2} ่ เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นของประเทศเยอรมนี บำงพระองค ์ทรงหันกลับมำอยูฝ ่ ่ ำยกำรปฏิรป ู ควำมเชือจั ่ กรพรรดิเองทรงเปิ ดเผยว่ำเอกสำรของชำวโปรเตสแตนต ์ไม่เป็ นอย่ำงอืนนอกจำกควำมจริ งถ ้อยแ ่ ถู ้ กแปลเป็ นหลำยภำษำและกระจำยไปทั่วยุโรปและเป็ นทียอมร ่ ถลงสำรภำพควำมเชือนี ับของคน ่ จำนวนนับล ้ำนในยุคต่อๆมำว่ำเป็ นกำรแสดงออกถึงควำมเชือของพวกเขำ{GC208.3}{GCth17 172.3}

170

อำนำจสัมบูรณ์

่ อสั ่ ตย ์ของพระเจ ้ำไม่ได ้ทำงำนอย่ำงโดดเดียวในขณะที ่ ่ ผูร้ ับใช ้ทีซื เทพผู ค้ รองศักดิเทพและวิญ ่ ้ ญำณชัวในสถำนฟ้ ำอำกำศรวมกันต่อต ้ำนพวกเขำพระเจ ้ำไม่ทรงทอดทิงประชำกรของพระองค ์ห ำกตำของพวกเขำจะเปิ ดออกพวกเขำจะเห็นหลักฐำนกำรทรงร่วมสถิตของพระเจ ้ำและกำรทรงช่ ่ ่ วยอย่ำงเด่นชัดเช่นเดียวกับทีประทำนให ้ผูเ้ ผยพระวจนะในโบรำณกำลเมือคนร ับใช ้ของเอลีชำชีใ้ ่ี ้อมพวกเขำและตัดโอกำสหนี ทุกเส ้นทำงผูเ้ ผยพระวจนะอธิษฐำนว่ำ“ข ้ำ ห ้เขำดูกองทัพของศัตรูทล ่ แต่พระยำห ์เวห ์ขอทรงเปิ ดตำของเขำเพือเขำจะได ้เห็น”2พงศ ์กษัตริย ์6:17และดูเถิดมีรถและม้ำเ ้ อมอยูเ่ พือปกป้ ่ พลิงอยูเ่ ต็มทั่วภูเขำกองทัพของชำวสวรรค ์ตังป้ องคนของพระเจ ้ำในลักษณะเดียว ้ กันทูตสวรรค ์ยืนปกป้ องล ้อมรอบผูร้ ับใช ้ทังหลำยในขบวนกำรของกำรปฏิ รป ู ศำสนำ{GC208.4}{ GCth17172.4} ่ เธอร ์ถือร ักษำอย่ำงเหนี ยวแน่ นทีสุ ่ ดคือกำรไม่เข ้ำไปพึงอ ่ ำนำจฝ่ ำยโลกใหม้ ำ มีหลักกำรหนึ่ งทีลู ่ ่ ่ ้ำผูค้ รองแคว ้นของอำ สนับสนุ นงำนกำรปฏิรป ู และไม่ขออำวุธเพือกำรปกป้ องเขำชืนชมปรี ดำทีเจ ่ ่ ณำจักรหลำยพระองค ์ได ้ทรงสำรภำพตอบยอมร ับพระกิตติคณ ุ แต่เมือพวกเขำเสนอที จะเข ้ำร่วมเ ่ ป็ นพันธมิตรในกำรปกป้ องลูเธอร ์จะประกำศว่ำ“พระเจ ้ำผูเ้ ดียวเท่ำนั้นทีควรเป็ นผูป้ กป้ องหลักคำส ่ ยิ ้ งน้ ่ อยเท่ำไรกำรเข ้ำแทรกแซงเรืองนี ่ ของพระเจ ้ อนของพระกิตติคณ ุ .....หำกมนุ ษย ์ยุง่ กับเรืองนี ้ำ ้ ำนั้นในทัศนะของเขำแล ้วคำเตือนภัยของฝ่ ำยกำรเมืองเกิดจำกควำมกลัว ก็จะโดดเด่นมำกขึนเท่ ่ ้คุณค่ำและควำมไม่วำงใจทีเต็ ่ มไปด ้วยบำป”D’Aubigné,Londoned.เล่มที10บทที ่ ่ ทีไร 14{GC2 09.1}{GCth17173.1} ่ ตรูทรงพลังทังหลำยรวมตั ้ ่ ้มล ้ำงควำมเชือของกำรปฏิ ่ เมือศั วกันเพือล รป ู และดูประหนึ่ งว่ำดำบห ้ ่นกันนั้นลูเธอร ์เขียนไว ้ว่ำ“ซำตำนกำลังพ่นควำมโกรธ ลำยพันเล่มกำลังจะชักออกจำกฝักมำหำหั ของมันออกมำพระสันตะปำปำผู ้ไร ้คุณธรรมทรงกำลังวำงอุบำยและพวกเรำกำลังถูกคุกคำมด ้วย ้ สงครำมจงชักชวนประชำชนมำต่อสู ้อย่ำงกล ้ำหำญอยูเ่ บืองพระบั ลลังก ์ของพระเจ ้ำด ้วยควำมเชือ่ ่ ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะทรงมีช ัยต่อศัตรูของเรำและทรงระงับพวกเขำด ้ และคำอธิษฐำนเพือว่ ่ิ เรำต ่ ่ ดงำนทีเรำต ่ ่ ดคือกำรอธิษฐำนจงบอกกับประชำช วยวิธสี น ั ติสงที ้องกำรมำกทีสุ ้องทำมำกทีสุ ้ นว่ำบัดนี พวกเขำก ำลังเป็ นเป้ ำของคมดำบและควำมโกรธแค ้นของซำตำนและจงบอกให ้พวกเขำ ่ ่ อธิษฐำน”D’Aubigné,Londoned.เล่มที10บทที 14{GC209.2}{GCth17173.2} ้ั ่ งในเวลำต่อมำเมือพู ่ ดถึงเรืองกำรรวมตั ่ ่ ค้ รองแคว ้นผูฝ อีกครงหนึ วเป็ นพันธมิตรทีผู ้ ักใฝ่ กำรปฏิ ่ งขึ ้ นลู ้ เธอร ์เปิ ดเผยว่ำอำวุธเดียวทีจะใช ่ ้ อ“ดำบของพระวิญ รูปศำสนำวำงแผนทีจะตั ้ในกำรต่อสู ้นี คื ญำณ”เขำเขียนจดหมำยถึงอิเล็กเตอร ์แห่งแคว ้นแซกโซนี วำ่ “ด ้วยจิตสำนึ กของเรำเรำไม่อำจเห็น ้ ม ่ ้ ่ ชอบกับกำรตังกลุ ่ พันธมิตรทีเสนอขึ นมำเรำยอมตำยสิ บครงแทนที ั้ จะเห็ นพระกิตติคณ ุ เป็ นเหตุ ่ อดเพียงหยดเดียวหน้ำทีส่ ่ วนของพวกเรำต ้องเป็ นเหมือนลูกแกะทีก ่ ำลังถูกนำไป ทำให ้ต ้องหลังเลื ์ ำตกใจกลัวคำอธิษฐำนของเรำทำงำน ฆ่ำเรำต ้องแบกกำงเขนของพระคริสต ์ขอให ้ท่ำนผูส้ งู ศักดิอย่ 171

อำนำจสัมบูรณ์

ได ้ผลมำกกว่ำคำคุยโอ ้อวดของศัตรูของเรำเพียงแต่อย่ำให ้พระหัตถ ์ของพระองค ์เปื ้ อนเลือดของ ่ องของพระองค ์หำกจักรพรรดิทรงกำหนดมอบเรำให ้กับศำลตัดสินควำมเรำก็พร ้อมทีจะไปปร ่ พีน้ ่ ่ ้วยควำมเสียงภั ่ ยของเขำ ำกฏตัวพระองค ์ไม่อำจทรงปกป้ องควำมเชือของเรำได ้แต่ละคนควรเชือด ่ ่ เอง”Ibid.เล่มที14บทที 1{GC209.3}{GCth17173.3} ่ ลั้ บของกำรอธิษฐำนพลังทีเขย่ ่ ำโลกของขบวนกำรปฏิรป ่ จำกสถำนทีลี ู ศำสนำอันยิงใหญ่ ก็ปรำ ้ ่ ่ นผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำวำงเท ้ำของพวกเขำลงบนศิลำแห่งคำมั่นสัญญำด ้วยควำมสงบศั กฏขึนณที นั ์ ่ กดิสิ์ ทธิในระหว่ ำงกำรต่อสู ้ทีออกซ ์บูร ์กลูเธอร ์“ไม่ยอมให ้สักวันหนึ่ งผ่ำนไปโดยไม่อท ุ ศ ิ เวลำอย่ำงน้ ่ ่ ่ ดเพือกำรศึ ่ อยสำมชัวโมงให ้กับกำรอธิษฐำนและนั่นก็เป็ นเวลำทีเหมำะสมที สุ กษำ”ในห้องส่วนตัว ่ งพรู ่ ั ทูลขอต่อพระเจ ้ำด ้วยถ ้อยคำ“ทีเปี ่ ่ ยมด ้วยกำรเทิดทูนควำม ของเขำจะได ้ยินเสียงของเขำทีพร ่ ดกับมิตรสหำย”“ข ้ำพเจ ้ำทรำบดีวำ่ พระองค ์ทรงเป็ นพระบิ ยำเกรงและควำมหวังเหมือนคนหนึ่ งทีพู ่ มเหงเหล่ำบุตรของพระองค ์ไปเ ดำและพระเจ ้ำของเรำ”เขำพูด“และพระองค ์จะทรงขับไล่ผูท้ กดขี ี่ ข่ ่ งหมดนี ้ ้ นของพระองค ์และเพรำะกำ พรำะพระองค ์เองทรงได ้ร ับภัยอันตรำยร่วมกับพวกเรำเรืองทั เป็ ่ ้ ่ อเข ้ำมำเกียวข ่ รทรงควบคุมของพระองค ์เท่ำนั้นทีเรำทั งหลำยยื นมื ้องขอพระองค ์ทรงปกป้ องพวกเ ่ ่ รำด ้วยเถิดโอพระบิดำเจ ้ำข ้ำ”Ibid.เล่มที14บทที 6{GC210.1}{GCth17174.1} เขำเขียนจดหมำยถึงเมลังค ์ธอนผูก้ ำลังถูกควำมเครียดและควำมกลัวทับถมว่ำ“พระคุณและสั นติสข ุ ในพระคริสต ์ข ้ำพเจ ้ำพูดว่ำในพระคริสต ์ไม่ใช่ในโลกอำเมนข ้ำพเจ ้ำเกลียดและเกลียดอย่ำง ่ ดเกลียดควำมกังวลสุดโต่งทีก ่ ำลังกัดกินท่ำนอยูห ้ ถึงทีสุ ่ ำกอุดมกำรณ์น้ันไม่ยต ุ ธิ รรมสลัดทิงไปเล ่ ่ื ่ ยหำกเป็ นงำนทีชอบธรรมแล ้วทำไมเรำจึงต ้องไม่ซอตรงกั บคำสัญญำของพระองค ์ทีทรงบั ญชำให ้ ่ ยวกั ่ เรำนอนหลับโดยปรำศจำกควำมกลัวเล่ำ....เรำจะไม่ขำดพระคริสต ์ในงำนทีเกี บควำมยุตธิ รรม และสัจธรรมเลยพระองค ์ทรงพระชนม ์อยูพ ่ ระองค ์ทรงครองรำชย ์อยูแ่ ล ้วเรำยังจะกลัวอะไรกันอีกเล่ ่ ่ ำ”Ibid.เล่มที14บทที 6{GC210.2}{GCth17174.2} พระเจ ้ำทรงสดับคำทูลขอของผูร้ ับใช ้ของพระองค ์อย่ำงแน่ นอนพระองค ์ประทำนพระคุณและคว ้ ่ บร ักษำสัจธรรมไว ้ต่อสู ้กับผูก้ ม ำมกล ้ำหำญให ้แก่เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นและผูร้ ับใช ้ทังหลำยเพื อเก็ ุ อำนำ ้ ่ อ จแห่งควำมมืดของโลกนีพระเจ ้ำตร ัสว่ำ“นี่ แน่ ะเรำวำงศิลำก ้อนหนึ่ งลงในศิโยนเป็ นศิลำหัวมุมทีเลื ้ ำและใครทีเชื ่ อในพระองค ่ กสรรอันลำค่ ์ก็จะไม่ผด ิ หวัง”1เปโตร2:6นักปฏิรป ู ชำวโปรเตสแตนต ์ได ้ก่ ้ อขึนบนรำกฐำนของพระคริ สต ์และประตูแห่งนรกจะไม่มท ี ำงเอำชนะพวกเขำ{GC210.3}{GCth1 7174.3}

172

อำนำจสัมบูรณ์

่ั บท12-กำรปฏิรป ู ศำสนำในประเทศฝรงเศส ่ องสปำยส ์และกำรสำรภำพควำมเชือที ่ เมื ่ องออกซ ์บูร ์กซึงเป็ ่ นสัญลักษณ์แห่งชั กำรประท ้วงทีเมื ยชนะของกำรปฏิรป ู ศำสนำในประเทศเยอรมนีนั้นก่อให ้เกิดควำมขัดแย ้งและควำมอึมครึมตำมมำ เป็ นเวลำหลำยปี ควำมแตกแยกของผูส้ นับสนุ นและกำรคุกคำมของศัตรูทเข ี่ ้มแข็งกว่ำบั่นทอนกำ ลังจนดูเหมือนว่ำขบวนกำรนิ ยมโปรเตสแตนต ์คงต ้องพบกำรล่มสลำยเป็ นแน่ คนนับพันประทับตร ้ ดมกำรณ์ของชำวโปรเ ำคำพยำนของพวกเขำด ้วยเลือดของตนเองสงครำมกลำงเมืองระเบิดขึนอุ ่ ่ กใฝ่ ปฏิรป ่ ดพ ตสแตนต ์ถูกผูเ้ ชือแนวหน้ ำคนหนึ่ งหักหลังส่งผลให ้เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทีฝั ู ผูส้ งู ศักดิที์ สุ ระองค ์หนึ่ งตกไปอยูใ่ นมือของจักรพรรดิและเป็ นเชลยถูกลำกจำกเมืองหนึ่ งไปยังอีกเมืองหนึ่ งแต่ใ ้ นำทีของชัยชนะทีอยู ่ แ่ ค่เอือมนี ้ ้ นเสียววิ เองควำมพ่ ำยแพ ้เข ้ำจูโ่ จมจักรพรรดิพระองค ์ทอดพระเนต ่ กฉกชิงออกไปจำกอุ ้งพระหัตถ ์ต่อหน้ำต่อตำในทีสุ ่ ดพระองค ์ทรงจำยอมต ้องอนุ ญำตให ้เส รเหยือถู ่ ้ วต รีภำพแก่หลักคำสอนทีพระองค ์ทรงมุ่งมั่นทำลำยมำทังชี ิ ของพระองค ์พระองค ์ทรงเอำรำชอำณ ้ ้ ้ ้ ำจักรสมบัตแิ ละชีวต ิ ทังหมดเป็ นเดิมพันในกำรบดขยีพวกนอกรี ตให ้สินซำกบั ดนี ทรงเห็ นสงครำม ทำลำยกองทัพของพระองค ์เองดูดกินทรัพย ์สินของพระองค ์อำณำจักรต่ำงๆของพระองค ์ถูกคุกค ่ กแห่งหนควำมเชือที ่ พระองค ่ ำมจำกกำรกบฏในขณะทีทุ ์ทรงพยำยำมกำจัดกำลังแผ่ขยำยวงกว ้ำง ่ นจั ้ กรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงก ่ ยิงขึ ำลังต่อสู ้กับฤทธำนุ ภำพอันสัพพัญญูพระเจ ้ำตรัสว่ำ“จงเกิดควำ ่ ักษำควำมมืดให ้ปกคลุมอย่ำงไม่สนสุ มสว่ำง”ปฐมกำล1:3แต่จก ั รพรรดิทรงใช ้ควำมพยำยำมทีจะร ิ้ ่ กอ ่ ดเป้ ำหมำยของพระองค ์ล ้มเหลวและในสภำพทีแก่ ่ นวัยและควำมเสือมโทรมจำกกำรต่ อสู ้มำนำ นพระองค ์จึงทรงสละรำชสมบัตแิ ละทรงหลบไปเก็บตัวอยูใ่ นวัด{GC211.1}{GCth17175.1} ่ ่ ทีประเทศสวิ สเซอร ์แลนด ์ก็เหมือนกับทีประเทศเยอรมนี ต ้องพบกับวันมืดมนของกำรปฏิรป ู ศำส ่ หลำยเขตปกครองร ับควำมเชือกำรปฏิ ่ ่ นำในขณะทีมี รป ู แล ้วก็ตำมเขตอืนๆก็ ยงั ยึดติดอยูก ่ บ ั ศำสน ่ มเหงของพวกเขำทีกระท ่ ำของโรมกำรกดขีข่ ำต่อผูท้ ต ี่ ้องกำรร ับสัจธรรมก่อให ้เกิดสงครำมกลำงเ ่ ้ำร่วมกับเขำในกำรปฏิรป ่ มืองสวิงก ์ลีและหลำยคนทีเข ู ล ้มเสียชีวต ิ ในสนำมกำรต่อสู ้นองเลือดทีเมื ่ องเคพเพลอีโคลัมพำเดียสถูกเรืองหำยนะน่ ำกลัวเหล่ำนี รุ้ มเร ้ำไม่นำนต่อมำก็เสียชีวต ิ โรมประสบ ่ ่ งหลำยที ้ ่ ชัยและดูเหมือนว่ำในสถำนทีหลำยแห่ งโรมกำลังได ้สิงทั เธอสู ญเสียไปกลับคืนมำแต่พระอ ้ นิร ันดร ์กำลไม่ทรงเคยทอดทิงพระรำชกิ ้ งค ์ผูป้ ระทำนคำแนะนำตังแต่ จของพระองค ์หรือประชำกร ่ ของพระองค ์พระหัตถ ์ของพระองค ์จะทรงช่วยกู ้พวกเขำออกมำในดินแดนอืนๆพระองค ์ทรงเรียกก ้ ่ รรมกรขึนมำเพื อสำนต่ องำนกำรปฏิรป ู {GC211.2}{GCth17175.2} ่ั ่ ้นก่อนทีชื ่ อของลู ่ ในประเทศฝรงเศสวั นใหม่เริมต เธอร ์จะเป็ นทีรู่ ้จักในนำมของนักปฏิรป ู หนึ่ งในผู ้ ่ ่ื ทีพบควำมกระจ่ ำงคือชำยสูงอำยุชอลำเฟบเร[Lefevre]เขำเป็ นผูม้ ก ี ำรศึกษำอย่ำงกว ้ำงขวำงเป็ น 173

อำนำจสัมบูรณ์

ศำสตรำจำรย ์ในมหำวิทยำลัยปำรีสและเป็ นผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีอย่ำงจริงใจและกระตือรือร ้นในข ่ ่ ่ ณะทีเขำวิ จยั ค ้นคว ้ำเรืองวรรณคดี โบรำณเขำพุง่ ควำมสนใจไปทีพระคั มภีร ์และแนะนำกำรศึกษำเ ่ ให ้ ้แก่นักศึกษำของเขำ{GC212.1}{GCth17176.1} รืองนี ่ ลำเฟบเรเป็ นผูเ้ ทิดทูนนักบุญอย่ำงแรงกล ้ำและเขำกำลังดำเนิ นกำรทีจะเขี ยนประวัตศ ิ ำสตร ์เรือ่ ้ งนักบุญและผูพ ้ ลีชพ ี ทังหลำยตำมต ำนำนของคริสตจักรนี่ เป็ นงำนหนักมำกแต่เขำก็เดินหน้ำดำเ ้ มำได ้ ่ กขึนได ้ ้ว่ำเขำอำจหำข ้อมูลทีเป็ ่ นประโยชน์ได ้จำกในพ นิ นกำรงำนชินนี ้พอสมควรแล ้วเมือนึ ้ ่ กษำพระคัมภีร ์แน่ นอนทีเดียวเขำพบนักบุญในพระคัมภีร ์แต่ไ ระคัมภีร ์ด ้วยเป้ ำหมำยนี เขำจึ งเริมศึ ่ นทึกของพวกโรมันควำมกระจ่ำงเจิดจ ้ำจำกพระเจ ้ำปรำกฏขึนในสติ ้ ม่ใช่เป็ นไปตำมรูปแบบทีบั ปัญ ่ ญำของเขำด ้วยควำมประหลำดใจและควำมร ังเกียจเขำหันหลังให ้กับงำนทีเขำก ำหนดให ้ตนเองแล ่ ้ ำทีเขำค ่ ะอุทศ ิ ตนให ้กับกำรศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำในไม่ช ้ำเขำเริมสอนสั จธรรมอันลำค่ ้นพบ{ GC212.2}{GCth17176.2} ่ งลู ้ เธอร ์และสวิงก ์ลีเริมงำนกำรปฏิ ่ ในปี ค.ศ.1512ก่อนทีทั รป ู ลำเฟบเรเขียนบันทึกไว ้ว่ำ“ด ้วยคว ่ ่ ่ ำระเรำให ้บ ำมเชือพระเจ ้ำทรงเป็ นผู ้ประทำนควำมชอบธรรมนั้นแก่เรำซึงโดยพระคุ ณเท่ำนั้นทีจะช ่ ่ อเขำใคร่ ่ ริสท ุ ธิส์ ำหร ับชีวต ิ นิ ร ันดร ์”Wylieเล่มที13บทที 1เมื ครวญถึงควำมลึกลับของกำรไถ่ให ้รอ ้ ่ ่ ดแล ้วเขำร ้องอุทำนขึนมำว่ ำ“โอกำรแลกเปลียนอั นยิงใหญ่ ทเหนื ี่ อคำพูดใดๆพระองค ์ผูท้ รงปรำศจ ่ ำกบำปถูกตัดสินให ้ตำยและคนผิดกลับเป็ นอิสระพระผูอ้ ำนวยพรทรงแบกร ับคำสำปและคนทีสมค ้ วรถูกสำปกลับได ้ร ับพระพรพระผูใ้ ห ้กำเนิ ดชีวต ิ สินพระชนม ์และคนตำยกลับมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปควำม ่ี รู ้อะไรเลยนอกจำกควำมสับสนกลับได ้สวมอำภรณ์แห่งพระสิ มืดปกคลุมพระสิรอิ น ั เจิดจ ้ำแต่ผูท้ ไม่ ่ ่ ริ”D’Aubigné,Londoned.เล่มที12บทที 2{GC212.3}{GCth17176.3} ่ ในขณะทีเขำสอนว่ ำพระสิรแิ ห่งกำรช่วยให ้รอดเป็ นของพระเจ ้ำเพียงผูเ้ ดียวนั้นเขำก็ประกำศเ ่ ่ งเป็ นของมนุ ษย ์เขำพูดว่ำ“หำกท่ำนเป็ นสมำชิกในคริสตจักรของพ ช่นกันว่ำหน้ำทีของกำรเชื อฟั ระคริสต ์ท่ำนเป็ นส่วนหนึ่ งของพระกำยของพระองค ์หำกท่ำนเป็ นของพระกำยของพระองค ์ท่ำนก็จ ้ ะเปี่ ยมด ้วยพระลักษณะของพระเจ ้ำ......โอหำกมนุ ษย ์จะเข ้ำถึงควำมเข ้ำใจของอภิสท ิ ธินี์ เขำจะด ำเ ่ ่ นิ นชีวต ิ ทีสะอำดบริ สท ุ ธิมี์ ศล ี ธรรมและน่ ำเคำรพมำกเพียงไรและจะน่ ำชังเพียงไรเมือเปรี ยบเทียบกั ่ นควำมสง่ำงำมทีตำฝ่ ่ ้ บควำมสง่ำงำมภำยในตัวเขำซึงเป็ ำยเนื อหนั งมองไม่เห็นและแล ้วเขำยังจะนึก ้ ้ กหรือ”Ibid.เล่มที12บทที ่ ่ ถึงควำมสง่ำงำมทังหมดของโลกนี อี 2{GC213.1}{GCth17177.1} ่ งถ ้อยคำของเขำอย่ำงใจจดใจจ่อและเป็ นผูท้ จะประกำ ในหมู่นักเรียนของลำเฟบเรมีบำงคนทีฟั ี่ ศสัจธรรมต่อไปหลังจำกเสียงของผูเ้ ป็ นครูจะยุตไิ ปนำนแล ้วตัวอย่ำงเช่นวิลเลียมฟำเรล[William ่ Farel]เขำเป็ นบุตรชำยของพ่อแม่ทเคร่ ี่ งคร ัดศำสนำและถูกอบรมให ้ร ับควำมเชือในค ำสอนของคริ ่ ครทูตเปำโลพูด“ข ้ำพระบำทดำเนิ นชีวต สตจักรโดยไม่สงสัยเขำอำจพูดถึงตนเองเหมือนทีอั ิ ตำมลั 174

อำนำจสัมบูรณ์

่ี งทีสุ ่ ดในศำสนำของพวกข ้ำพระบำทคือเป็ นพวกฟำริส”ี กิจกำร26:5เขำเป็ นผูน้ ิ ยมลัทธิโร ทธิทเคร่ ่ งคร ัดเขำรุม ่ ำลำยทุกคนทีกล ่ ้ำต่อต ้ำนคริสตจักรในเวลำ มันทีเคร่ ่ ร ้อนด ้วยควำมกระตือรือร ้นทีจะท ่ ร ้ำยเ ต่อมำเขำพูดถึงชีวต ิ ของเขำในเวลำนั้นว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะขบฟันของข ้ำพเจ ้ำเหมือนสุนัขป่ ำทีดุ ่ ้ำพเจ ้ำได ้ยินใครก็ตำมทีพู ่ ดต่อต ้ำนพระสันตะปำปำ”Wylieเล่มที13บทที ่ ่ มือข 2เขำไม่ เคยลดละกำ ่ รเชิดชูบรรดำนักบุญเขำผลัดเปลียนไปเข ้ำพิธต ี ำมโบสถ ์ต่ำงๆของกรุงปำรีสโดยมีลำเฟบเรเป็ นเพื่ ่ นบูชำและตกแต่งศำลศักดิสิ์ ทธิต่์ ำงๆด ้วยของถวำยแต่กำรถือปฏิบต อนกรำบไหว ้นมัสกำรทีแท่ ั ส ิ ง่ิ ้ ได ้นำสันติสข ต่ำงๆเหล่ำนี ไม่ ุ มำสูจ่ ต ิ วิญญำณของเขำเลยควำมสำนึ กผิดในบำปตรำตรึงอยูก ่ บ ั เข ่ ่ ้ ่ ยงทีมำจำกสวรรค ่ ำซึงกำรปลงอำบั ตท ิ งหมดไม่ ั้ อำจทีจะขจั ดทิงไปได ้ดังเสี ์เขำได ้ยินคำของนักปฏิรู ปศำสนำทีว่​่ ำ“ควำมรอดได ้มำโดยพระคุณ”“พระองค ์ผูไ้ ม่ทรงมีบำปได ้ถูกกำหนดใหต้ ำยและอำช ่ ญำกรได ้รับกำรปลดปล่อย”“กำงเขนของพระคริสต ์เท่ำนั้นทีจะเปิ ดประตูของสวรรค ์และปิ ดประตูข องนรก”{GC213.2}{GCth17177.2} ่ ฟำเรลตอบร ับสัจธรรมอย่ำงชืนชมยิ นดีเหมือนเช่นกำรกลับใจของเปำโลเขำหันหลังให ้กับพันธ นำกำรผูกมัดของประเพณี ไปสูเ่ สรีภำพของพระบุตรของพระเจ ้ำเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเดินกลับมำดั่ ่ อมตนและไม่มภ ่ ้ ่ หวั ใจฆำตกรเขำถอนหัวใจทังสิ ้ นของเข ้ งลูกแกะทีถ่ ี ยั แทนทีจะเป็ นสุนัขจิงจอกที มี ่ ่ ำออกไปให ้พ ้นจำกพระสันตะปำปำและมอบถวำยแด่พระเยซูคริสต ์”D’Aubignéเล่มที12บทที 3{ GC214.1}{GCth17178.1} ่ ในขณะทีลำเฟบเรเผยแพร่ ควำมกระจ่ำงแก่หมู่นักศึกษำต่อไปนั้นฟำเรลร ับใช ้พระคริสต ์อย่ำงก ่ ่ ระตือรือร ้นเหมือนเช่นทีเคยท ำให ้กับงำนของพระสันตะปำปำเขำออกประกำศสัจธรรมในทีสำธำร ่ นเจ ้ำหน้ำทีชั ่ นผู ้ ใ้ หญ่คนหนึ่ งของคริสตจักรได ้เข ้ำมำร่ว ณะไม่นำนต่อมำบิชอปแห่งเมืองมีอส ู ทีเป็ ้ั ำมำกด ้วยควำมสำมำรถและควำมรู ้ได ้เข ้ำร่วมงำนประกำศข่ำวประเสริฐแล มกับพวกเขำมีครูชนน ้ ้ำมำเชือจำกบ ่ ะสำมำรถนำคนทุกชนชันเข ้ำนของช่ำงฝี มือและชำวนำไปจนถึงรำชวังของพระรำช ่ งขณะนั ่ ้นเป็ นพระรำชวงศ ์ทีปกครองอยู ่ ่ องก ่ ำพระขนิ ษฐำของกษัตริย ์ฟรำนซิสที1ซึ ไ่ ด ้มำร ับเชือเรื ่ ่ งกษัตริย ์เองและพระรำชชนนี ให ้ควำมเห็นชอบกับเรืองนี ่ นั ้ กปฏิรป ำรปฏิรป ู ดูเหมือนว่ำชัวเวลำหนึ ู ่ งประเทศฝร ้ ่ั รอคอยเวลำเมือทั งเศสจะเข ้ำมำอยูภ ่ ำยใต ้ร่มของข่ำวประเสริฐอย่ำงเปี่ ยมด ้วยควำมหวั ง{GC214.2}{GCth17178.2} ่ มเหงรอคอยสำวกของพระคริสต ์อยูแ่ ต่ด ้วยคว แต่พวกเขำไม่สมหวังกำรทดลองและกำรกดขีข่ ่ จึ ้ งถูกปกปิ ดไม่ให ้พวกเขำมองเห็นมีชว่ งเวลำแห่งสันติเข ้ำมำแทรกเพือเสริ ่ ำมเมตตำปรำนี เรืองนี ม ้ พลังสำหร ับร ับมือกับพำยุลก ู ใหญ่และกำรปฏิรป ู ศำสนำเจริญขึนอย่ ำงรวดเร็วบิชอปแห่งเมืองมีอส ู ่ ้ กบวชและประชำชนบำท ทำงำนด ้วยควำมกระตือรือร ้นในแขวงกำรปกครองของท่ำนเพือสอนทั งนั ่ ้ ่ หลวงทีขำดควำมรู ้และไร ้ศีลธรรมถูกปลดทิงไปหมดและเท่ ำทีพอจะท ำได ้นำผูท้ มี ี่ ควำมรู ้และเคร่ง ้ ควำมปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำทีจะให ่ คร ัดฝ่ ำยศำสนำเข ้ำมำทำงำนแทนบิชอปองค ์นี มี ้ประชำชนข 175

อำนำจสัมบูรณ์

่ จนส ้ องท่ำนเข ้ำถึงพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยตัวของเขำเองและในไม่ช ้ำก็ทำเรืองนี ำเร็จลำเฟบเรลง ่ แรงแปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ใหม่และในช่วงเวลำเดียวกับทีพระคั มภีร ์ภำษำเยอรมันของลูเธอร ์อ ่ องวิตเทนเบิร ์กพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ภำษำฝรงเศสก็ ่ั อกมำจำกโรงพิมพ ์ทีเมื ้ ่ ถูกจัดพิมพ ์เผยแพร่ในเมืองมีอส ู บิชอปทุม ่ เททังแรงงำนและค่ ำใช ้จ่ำยเพือแจกจ่ ำยพระคัมภีร ์ไปยัง ่ ภ วัดต่ำงๆทีอยู ่ ำยใต ้กำรดูแลของท่ำนและในไม่ช ้ำชำวนำแห่งเมืองมีอส ู เป็ นเจ ้ำของพระคริสตธรรม ้ คัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธินี์ {GC214.3}{GCth17178.3} ้ ้อนร ับข่ำวสำรจำกสวรรค ์ดังคนเดิ ่ ่ ้ ยนตำยต ้อนร ั จิตวิญญำณเหล่ำนี ต นทำงไกลทีกระหำยน ำเจี ้ แห่งชีวต ่ บนำพุ ิ ด ้วยควำมชืนชมยิ นดีคนงำนในทุ่งนำช่ำงฝี มือในโรงงำนผ่อนคลำยควำมเหน็ ดเหนื่ ่ ้ ำของพระคัมภีร ์พอตกเย็นพว อยจำกงำนประจำวันทีตรำกตร ำโดยกำรสนทนำถึงสัจธรรมอันลำค่ ่ ำนพระวจนะของพระเจ ้ำและร่วมกันอธิษฐำนและสรรเสริญพระเจ ้ำแ กเขำชุมนุ มกันตำมบ ้ำนเพืออ่ ่ ่ ่ ้ ้ งแม้วำ่ พวก ทนทีจะเดิ นเข ้ำโรงเหล ้ำในไม่ช ้ำกำรเปลียนแปลงคร งยิ ั้ งใหญ่ เกิดขึนในชุ มชนเหล่ำนี ถึ ้ ่ำทีสุ ่ ดและไม่มก ชำวนำจะเป็ นชนชันต ี ำรศึกษำและต ้องทำงำนหนักก็ตำมฤทธำนุ ภำพแห่งพระคุ ่ รป ้ ณของพระเจ ้ำทีปฏิ ู และยกชูระดับให ้สูงขึนในชี วต ิ ของพวกเขำก็ได ้สำแดงออกมำด ้วยควำมถ่อ ์ ้ นพยำนให ้เป็ นทีประจั ่ มตนเปี่ ยมด ้วยควำมร ักและควำมบริสท ุ ธิพวกเขำยื นขึนเป็ กษ ์ว่ำข่ำวประเสริ ฐสำมำรถบรรลุอะไรได ้บ ้ำงแก่ผูท้ ร่ี ับไว ้ด ้วยควำมจริงใจ{GC215.1}{GCth17179.1} ้ ่ บใจเพิมขึ ่ นทุ ้ กวันควำมโกรธเคืองของ แสงสว่ำงทีจุ่ ดขึนในเมื องมีอส ู ส่องไปไกลจำนวนคนทีกลั ่ี ใ่ นอำนำจถูกสกัดกันไประยะเวลำหนึ ้ ่ งโดยกษัตริย ์ผูท้ รงร ังเกียจควำมดันทุร ังใจแคบของสภำ ผูท้ อยู ่ ดผูน้ ำของระบอบเปปำซีสำมำรถกำชัยชนะบัดนี มี ้ กำรปักเสำประห กำรปกครองของสงฆ ์แต่ในทีสุ ำรไว ้พร ้อมแล ้วบิชอปแห่งเมืองมีอส ู ถูกบังคับให ้เลือกระหว่ำงเปลวเพลิงและกำรกลับคำเขำเลือกท ่ ้มไปแล ้วหลำ ำงเดินทีง่​่ ำยกว่ำแต่ฝูงแกะของเขำยังคงยืนหยัดอย่ำงมั่นคงอยูโ่ ดยไม่ใส่ใจกับผูน้ ำทีล ่ ตย ์ทีหลั ่ กประหำรขอ ยคนเป็ นพยำนให ้กับสัจธรรมในเปลวเพลิงด ้วยควำมกล ้ำหำญและควำมซือสั ้ สตชนถ่อมตนเหล่ำนี ได ้ ้บอกกับคนนับพันซึงในวั ่ งพวกเขำเช่นนี คริ นเวลำแห่งควำมสงบไม่เคยได ้ ยินคำพยำนของพวกเขำเลย{GC215.2}{GCth17179.2} ่ ไม่เพียงแต่คนต่ำต ้อยและยำกจนทีจมอยู ใ่ นควำมทุกข ์ลำบำกและควำมเหยียดหยำมเท่ำนั้นที่ ้ นพยำนเพือพระคริ ่ กล ้ำลุกขึนเป็ สต ์ในท ้องพระโรงอันโอ่โถงของปรำสำทและในพระรำชวังยังมีจต ิ ้ ่ อว่ำสัจธรรมมีคำ่ มำกกว่ำทร ัพย ์สมบัตห วิญญำณเชือพระวงศ ์ทีถื ิ รือยศตำแหน่ งหรือแม้ชวี ต ิ ชุดเสื ้ ้ อเกรำะของกษัตริย ์หุ ้มห่อจิตวิญญำณอันสูงส่งและมั่นคงแน่ วแน่ ได ้ดีกว่ำเสือคลุ มและหมวกยศข ์ ้ ศวินมีค องบิชอปหลุยส ์เดเบอร ์ควิน[LouisdeBerquin]เกิดในตระกูลสูงศักดิเขำเป็ นขุนนำงชันอั ่ และศีลธรรมไร ้ทีติ ่ มน วำมกล ้ำหำญและมียศศักดิสู์ งส่งเขำเอำใจใส่กบั กำรศึกษำมีมำรยำททีดี ี ักเขี ่ ยนคนหนึ่ งบันทึกไว ้ว่ำ“เขำเป็ นผูต้ ด ิ ตำมธรรมนู ญของชำวระบอบเปปำซีทยิ ี่ งใหญ่ คนหนึ่ งและเป็ น ่ื ้ ผูฟ ้ ังคนสำคัญของพิธม ี ส ิ ซำและกำรเทศนำ......และเขำยกชูคณ ุ ควำมดีอนๆของเขำทั งหมดด ้วยก 176

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้ร ับ ำรแสดงควำมเกลียดชังเป็ นพิเศษต่อนิ กำยลูเธอร ์เรน”แต่เช่นเดียวกับคนอืนๆอี กมำกมำยทีได ่ ้ค ้นพบว่ำคำสอนในพระคัมภีร ์นั้น“ไม่ใช่หลัก กำรทรงนำให ้เข ้ำถึงพระคัมภีร ์เขำประหลำดใจทีได ่ ่ งแต่ ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำเขำ คำสอนของโรมแต่เป็ นหลักคำสอนของลูเธอร ์”Wylieเล่มที13บทที 9ตั ้ ่ ดมกำรณ์ของข่ำวประเสริฐ{GC215.3}{GCth17179.3} อุทศ ิ ตนเองทังหมดเพื ออุ ้ งทีมี ่ กำรศึกษำดีเลิศทีสุ ่ ดของประเทศฝรงเศส”ควำมฉลำดและวำทศิ ่ั “เขำเป็ นขุนนำงชันสู ลป์ ข ่ ดเดียวและควำมกระตื ่ องเขำควำมกล ้ำหำญทีเด็ อรือร ้นอย่ำงวีรบุรษ ุ ของเขำและบำรมีทเขำมี ี่ ในพ ่ ระรำชสำนักเพรำะเขำเป็ นทีพอพระทั ยของพระรำชำเป็ นสำเหตุให ้คนทั่วไปคำดหวังว่ำเขำเป็ นผูท้ ่ี ชะตำกรรมกำหนดมำเป็ นนักปฏิรป ู ศำสนำของประเทศเบซำ[Beza]กล่ำวว่ำ“เบอร ์ควินน่ ำจะเป็ น ่ ่ ่ ลูเธอร ์คนทีสองหำกกษั ตริย ์ฟรำนซิสที1ทรงเป็ นอิเล็กเตอร ์คนทีสอง”บรรดำผู น้ ิ ยมระบอบเปปำซีร ้ ่ ำลูเธอร ์เสียอีก”Ibid,เล่มที13บทที ่ ่ ่ องตะโกนว่ำ“เขำเลวยิงกว่ 9แน่ นอนทีเดียวทีบรรดำผู น้ ิ ยมลัทธิ ่ั ่ ำนี พวกเขำจั ้ โรมันของประเทศฝรงเศสร ังเกียจเขำมำกยิงกว่ บเขำโยนใส่ห ้องขังด ้วยข ้อกล่ำวหำเ ้ ำเนิ นต่อไปเป็ นเวลำหล ป็ นคนนอกศำสนำแต่พระรำชำทรงปล่อยให ้เขำได ้ร ับอิสรภำพกำรต่อสู ้นี ด ำยปี กษัตริย ์ฟรำนซิสทรงโอนเอนอยูร่ ะหว่ำงโรมและกำรปฏิรป ู ศำสนำพระองค ์ทรงใช ้วิธผ ี ่อนปรนกั ้ บกำรยับยังควำมโหดร ้ำยของพวกพระนักบวชสลับกันไปเจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองของพระสันตะปำ ้ั พระรำชำก็ทรงปล่อยเขำออกมำพระองค ์ทรงชืนชอบควำ ่ ปำจับเบอร ์ควินขังในเรือนจำสำมครงแต่ ่ มฉลำดและควำมงำมของอุปนิ สยั ของเขำไม่ทรงยอมทีจะปล่ อยให ้เขำตกไปอยูใ่ นมือของควำมอำ ฆำตมำดร ้ำยของบรรดำพระรำชำคณะ{GC216.1}{GCth17180.1} ้ั ้วครงเล่ ้ั ำมีคำเตือนมำถึงเบอร ์ควินแจ ้งถึงภัยอันตรำยทีคุ ่ กคำมเขำในประเทศฝรงเศสพร ่ั ครงแล ้ ่ี อมกับรบเร ้ำเขำให ้เดินตำมรอยเท ้ำของผูท้ พบควำมปลอดภั ยโดยกำรเนรเทศตัวเองด ้วยควำมสมั ่ ขลำดและเป็ ้ ครใจเอร ัสมัส[Erasmus]ทีขี นนักฉวยโอกำสเป็ นผู ้มีควำมรอบรู ้มำกมำยแต่บกพร่องใ ่ ่ ยกร ้องให ้ยึดถือชีวต ่ ้องยอมจำนนอยูภ นเรืองจริ ยธรรมซึงเรี ิ และเกียรติยศทีต ่ ำยใต ้สัจธรรมได ้เขียน จดหมำยถึงเบอร ์ควินใจควำมว่ำ“ขอตัวไปเป็ นทูตของต่ำงประเทศซิเดินทำงท่องไปในประเทศเยอร ้ อเป็ นสัตว ์ประหลำดพันหัวพ่นพิษรอบทิศศัตรู มนี ท่ำนรู ้จักเบดำเป็ นอย่ำงดีและเขำเป็ นคนเช่นนี คื ่ ของท่ำนชือกองอุ ดมกำรณ์ของท่ำนดีกว่ำอุดมกำรณ์ของพระเยซูคริสต ์หรือพวกเขำจะไม่ปล่อย ท่ำนไปจนกว่ำจะได ้ทำลำยท่ำนอย่ำงทุกข ์ทรมำนอย่ำวำงใจในกำรคุ ้มครองของพระรำชำมำกนักไ ่ ่ ม่วำ่ ในกรณี ใดๆอย่ำเอำตัวข ้ำพเจ ้ำไปประนี ประนอมกับคณะศำสนศำสตร ์”Ibid.เล่มที13บทที 9{ GC216.2}{GCth17180.2} ่ ยอันตรำยเข ้มข ้นขึนควำมกระตื ้ ่ นแทนที ้ ่ แต่ขณะทีภั อรือร ้นของเบอร ์ควินมีแต่จะแข็งแกร่งยิงขึ ่ จะทำตำมคำแนะนำให ้ใช ้วิธก ี ำรเมืองและเอำตัวรอดของเอร ัสมัสเขำกลับตัดสินใจเด็ดขำดทีจะใช ้ ่ี ้ำทำยมำกยิงขึ ่ นเขำไม่ ้ ่ วิธท ี ท เพียงแต่จะยืนหยัดเพือปกป้ องสัจธรรมแต่จะโจมตีควำมผิดพลำดด ้ว ่ ่ ยข ้อกล่ำวหำว่ำเป็ นพวกนอกศำสนำทีบรรดำผู น้ ิ ยมลัทธิโรมันพยำยำมใช ้เพือจองจ ำเขำเขำจะย ้อ 177

อำนำจสัมบูรณ์

้ ดใส่พวกเขำผูต้ อ ่ งขันและอำฆำตมำดร ้ำยทีสุ ่ ดของเขำคือบรรดำดุษฎีบ ั นข ้อกล่ำวหำนี มั ่ ต ้ำนทีแข็ ่ นสถำบั ณฑิตผูค้ งแก่เรียนและนักบวชต่ำงๆของแผนกศำสนศำสตร ์ของมหำวิทยำลัยปำรีสซึงเป็ ้ ำทำงด ้ำนศำสนศำสตร ์ของระดับเมืองและระดับชำติจำกผลงำนเขียนของดุษฎีบณ นชันน ั ฑิตเหล่ ้ ่ ำนี เบอร ์ควินร่ำงข ้อเสนอสิบสองรำยกำรทีเขำประกำศอย่ ำงเปิ ดเผยว่ำ“ขัดกับพระคัมภีร ์และเป็ น ่ ลขอให ้พระรำชำทรงเป็ นผูพ ้ คำสอนนอกรีต”และเขำยืนทู ้ พ ิ ำกษำในควำมขัดแย ้งครงนี ั้ {GC216.3 }{GCth17180.3} ่ ำกำลังและควำมเห็นต่ำงของคูต ่ ดแย ้งกันมำปะทะกันแล พระรำชำไม่ทรงปรำรถนำทีจะน ่ อ ่ สู ้ทีขั ่ี โอกำสสยบควำมยโสของพระนักบวชเหล่ำนี พระองค ้ ะทรงยินดีทจะมี ์ทรงขอให ้เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโร ้ ้ มันใช ้พระคัมภีร ์ป้ องกันอุดมกำรณ์ของตนพวกเขำรู ้ดีแก่ใจว่ำอำวุธนี จะเอื อประโยชน์ แก่พวกเขำเ ่ ่ พียงน้อยนิ ดกำรกักขังกำรทรมำนและเสำประหำรต่ำงหำกเป็ นอำวุธทีพวกเขำใช ้ด ้วยควำมเชียว ้ กำรณ์กลับตำลปัตรและพวกเขำรู ้ดีวำ่ ตนเองกำลังจะตกลงไปในเหวทีพวกเขำตั ่ ้ ชำญบัดนี เหตุ งใจ ่ จะโยนเบอร ์ควินลงไปด ้วยควำมตกตะลึงพวกเขำเหลียวมองรอบกำยเพือหำทำงหนี {GC217.1}{ GCth17181.1} ่ งอยู ้ ม “ในช่วงเวลำนั้นเองรูปปั้นของพระแม่มำรีย ์หญิงพรหมจรรย ์ทีตั ่ ุมถนนแห่งหนึ่ งถูกทุบทำล ้ ่ ่ งนั้นด ้วยสีหน้ำทีอำลั ่ ำย”เกิดควำมวุน ่ วำยขึนในเมื องประชำชนกลุม ่ ใหญ่พำกันวิงไปยั งสถำนทีแห่ ่ ออ ้ ำนวยประโยชน์แก่บรรดำพระนั ยและโกรธจัดกษัตริย ์ก็ทรงสะเทือนพระทัยมำกนี่ เป็ นโอกำสทีเอื ่ ่ กบวชทีจะใช ้แก ้ไขสถำนกำรณ์ของฝ่ ำยตนได ้เป็ นอย่ำงดีและพวกเขำก็ไวพอทีจะฉวยไว ้และต่ำงร ้ ้ ้ วำ่ ศำสนำกฎหมำยแม้แต่รำ องขึนมำว่ ำ“นี่ คือผลงำนคำสอนของเบอร ์ควินทุกอย่ำงจะถูกโค่นทิงไม่ ่ ่ ชบัลลังก ์ก็ตำมโดยกำรวำงแผนของพวกลูเธอร ์เรน”Ibid.เล่มที13บทที 9{GC217.2}{GCth171 81.2} ้ั ่ งเบอร ์ควินถูกจับกษัตริย ์ทรงปลีกพระองค ์ออกไปจำกกรุงปำรีสเปิ ดโอกำสให ้พระนัก อีกครงหนึ ้ ่ ให ้ บวชทังหลำยท ำตำมใจปรำรถนำนักปฏิรป ู ศำสนำถูกสอบสวนและถูกตัดสินประหำรและเพือไม่ ่ ้สำเร็จโทษในวันเดียวกับทีประกำศค ่ กษัตริย ์ฟรำนซิสทรงเข ้ำแทรกแซงช่วยเหลือเขำจึงสังให ำตัด ่ นเบอร ์ควินถูกนำไปยังสถำนทีมรณะฝู ่ ่ นพยำ สินในเวลำเทียงวั งชนขนำดใหญ่มำชุมนุ มกันเพือเป็ ่ี ้ ่ ่ ถู ้ กเลือกมำ นในเหตุกำรณ์ทจะเกิ ดขึนและมี หลำยคนทีมองดู ด ้วยควำมแปลกใจและสงสัยว่ำเหยือนี ่ และกล ้ำหำญทีสุ ่ ดของประเทศฝรงเศสควำมตกตะลึ ่ั จำกครอบคร ัวขุนนำงทีดี งกำรไม่เห็นด ้วยอย่ำ ่ ่ งเหยียดหยำมควำมร ังเกียจอย่ำงขมขืนสร ้ำงควำมมัวหมองให ้ปรำกฎบนใบหน้ำของฝูงชนทีออกั ่ ปรำกฎแม้เงำมืดเลยควำมคิดของผูย้ อมพลีชพ นเข ้ำมำแต่มอ ี ยูใ่ บหน้ำหนึ่ งซึงไม่ ี อยูห ่ ่ำงไกลจำกเ ้ หตุกำรณ์วน ุ่ วำยนี เขำมี แต่ควำมรู ้สึกถึงกำรทรงร่วมสถิตของพระเจ ้ำของเขำเท่ำนั้น{GC217.1}{ GCth17181.3} 178

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งใบหน้ำขมวดคิวของบรรดำผู ้ รถเข็นสองล ้อน่ ำอนำถทีเขำนั ก้ ล่ำวหำเขำควำมตำยอันน่ ำสยด ่ ่ ้ ้ สยองทีเขำก ำลังมุ่งหน้ำไปหำนั้นสิงเหล่ ำนี เขำไม่ ได ้ใส่ใจเลยพระองค ์ผู ้ทรงพระชนม ์และทรงสินพ ้ ระชนม ์และทรงเป็ นขึนมำจำกควำมตำยและทรงด ำรงพระชนม ์ตรำบเท่ำนิ ร ันดรกำลและผูท้ รงถือ กุญแจแห่งควำมตำยและนรกทรงอยูเ่ คียงข ้ำงเขำสีหน้ำของเบอร ์ควินเปล่งประกำยด ้วยแสงและสั ้ ้ นติสข ุ ของสวรรค ์เขำแต่งตัวด ้วยอำภรณ์อย่ำงดีสวม“เสือคลุ มสีม่วงมีเสือคลุ มผ้ำต่วนและผ้ำแพร ้ ดินยกดอกและผ้ ำคล ้องคอสีทอง”D’Aubigné,HistoryoftheReformationinEuropeintheT ่ ่ ่ ้ imeofCalvinเล่มที2บทที 16เขำก ำลังจะเป็ นพยำนให ้กับควำมเชือของเขำต่ อเบืองพระพั กตร ์ขอ ้ั กรวำลและไม่มส งจอมกษัตริย ์และผูเ้ ฝ้ ำมองดูทงจั ี ญ ั ลักษณ์ของควำมอำลัยเศร ้ำมำแสดงให ้เห็นว่ำ ่ ่ ควำมชืนชมยิ นดีของเขำเป็ นเรืองเท็ จ{GC218.1}{GCth17181.4} ่ ่ ่ ่ ในขณะทีขบวนเคลื อนไปอย่ ำงช ้ำๆผ่ำนถนนทีแออั ดประชำชนต่ำงประหลำดใจถึงสันติสข ุ ทีไม่ ่ ควำมสุขของสีหน้ำและท่ำทำงของเขำพวกเขำพูดว่ำ“เขำดูเหมือนผูห้ นึ่ งทีนั ่ ่ง มัวหมองชัยชนะทีมี ้ ตภำวนำถึงสิงศั ่ กดิสิ์ ทธิ”Wylieเล่ ์ ่ ่ อยูใ่ นวิหำรและตังจิ มที13บทที 9{GC218.2}{GCth17182.1} ่ กประหำรเบอร ์ควินพยำยำมแถลงเล็กน้อยกับประชำชนแต่พระนักบวชทังหลำยหวั ้ ่ ตก ทีหลั นวิ ่ ่ งเสียงตะโกนและทหำรตบอำวุธของเขำและกำรโห่ร ้องของพวกเขำก็ก ถึงผลเสียทีจะตำมมำเริ มส่ ้ ้วยประกำรฉะนี ในปี ้ ลบเสียงของผูพ ้ ลีชพ ี ท่ำนนี ด ค.ศ.1529ผูท้ อยู ี่ ใ่ นอำนำจสูงสุดทำงอักษรศำสต ่ วฒ ร ์และศำสนำของกรุงปำรีสทีมี ั นธรรมระดับสูงได ้“วำงแบบอย่ำงต่ำช ้ำให ้กับอำณำประชำรำษฎ ์ ่ี ำลังจ ร ์ของปี ค.ศ.1793ในกำรช่วงชิงควำมได ้เปรียบบนตะแลงแกงกับคำพูดอันศักดิสิ์ ทธิของผู ท้ ก ่ ่ ะตำย”Ibid.เล่มที13บทที 9{GC218.3}{GCth17182.2} เบอร ์ควินถูกรัดคอตำยและเอำร่ำงไปเผำในเปลวเพลิงข่ำวกำรเสียชีวต ิ ของเขำทำให ้มิตรสหำ ่ั ้ ยของกำรปฏิรป ู ศำสนำทั่วประเทศฝรงเศสโศกเศร ้ำแต่แบบอย่ำงของเขำไม่สญ ู เปล่ำพยำนทังหลำ ่ ยของสัจธรรมต่ำงพูดว่ำ“พวกเรำก็พร ้อมทีจะเผชิ ญกับควำมตำยด ้วยควำมยินดีโดยกำรเพ่งสำย ่ ำลังจะมำถึง”D’Aubigné,HistoryoftheReformationinEuropeinth ตำของเรำไปยังชีวต ิ ทีก ่ ่ eTimeofCalvinเล่มที2บทที 16{GC218.4}{GCth17182.3} ่ มเหงทีเมื ่ องมีอส ้ั ในช่วงเวลำของกำรกดขีข่ ู ครูทงหลำยของกำรปฏิ รป ู ศำสนำถูกถอนใบอนุ ญำ ่ ำเวลำผ่ำนไปช่วงหนึ่ งลำเฟบเรเดินทำงไปยังประเทศเยอรม ตเทศนำและพวกเขำจึงไปหำงำนอืนท ่ ท ่ั ่ นี ฟำเรลกลับไปยังบ ้ำนเกิดทีอยู ่ ำงฝั่งตะวันออกของประเทศฝรงเศสเพื อประกำศควำมกระจ่ ำงใน ่ เกิ ่ ดขึนในเมื ้ ่ บ ้ำนสมัยวัยเด็กของเขำเขำร ับข่ำวเรืองที องมีอส ู แล ้วและสัจธรรมทีเขำสอนด ้วยควำม ่ ้ำนเมืองถูกกระตุ ้นให ้ตืนตั ่ แข็งขันอย่ำงปรำศจำกควำมกลัวสำมำรถเข ้ำถึงผูฟ ้ ังในไม่ช ้ำเจ ้ำหน้ำทีบ ้ ่ ดปำกของเขำและเขำก็ถก วขึนมำเพื อปิ ู ขับออกไปจำกเมืองถึงแม้เขำทำงำนอย่ำงเปิ ดเผยไม่ได ้อีก ต่อไปเขำก็ยงั เดินทำงไปทั่วทุ่งรำบและตำมหมู่บ ้ำนต่ำงๆสอนในบ ้ำนส่วนตัวและในทุ่งหญ ้ำห่ำงไกล 179

อำนำจสัมบูรณ์

่ กแรมในป่ ำและตำมถำหิ ้ นซึงเป็ ่ นสถำนทีที ่ เขำไปเป็ ่ ผูค้ นและหำทีพั นประจำในวัยเด็กพระเจ ้ำทรงจั ่ ่ งใหญ่ ่ ่ ่ ้ำ ดเตรียมเขำเพือกำรทดลองที ยิ ขนเขำพู ึ้ ดว่ำ“กำงเขนกำรกดขีและเล่ ห ์กลของซำตำนทีข ้ ได ้ขำดตกบกพร่องแม้แต่นอ้ ยแต่รน ่ วข ้ำพเจ ้ำเองจะแบก พเจ ้ำถูกเตือนไว ้ก่อนหน้ำนี ไม่ ุ แรงกว่ำทีตั รับได ้เสียอีกแต่พระเจ ้ำทรงเป็ นพระบิดำของข ้ำพเจ ้ำพระองค ์ทรงจัดเตรียมกำลังให ้ข ้ำพเจ ้ำและจะ ่ ้ำพเจ ้ำต ้องกำร”D’Aubigné,HistoryoftheReformationoft ทรงจัดเตรียมไว ้อยูเ่ สมอตำมทีข ่ ่ heSixteenthCenturyเล่มที12บทที 9{GC219.1}{GCth17183.1} ่ ยของอัครสำวกกำรกดขี“กลั ่ บเป็ นเหตุให ้ข่ำวประเสริฐแผ่ขยำยออกไป”ฟี ลิปปี 1:12พวกเ ดังสมั ่ ่ ้น ขำถูกขับออกไปจำกกรุงปำรีสและเมืองมีอส ู พวกที“กระจั ดกระจำยไปก็เทียวประกำศพระวจนะนั ้ ่ั ”กิจกำร8:4ด ้วยประกำรฉะนี ควำมกระจ่ ำงจึงไปถึงหมู่บ ้ำนห่ำงไกลของประเทศฝรงเศส{GC219.2 }{GCth17183.2} ่ พระเจ ้ำยังทรงจัดเตรียมคนทำงำนเพือขยำยงำนของพระองค ์ในโรงเรียนแห่งหนึ่ งของกรุงปำรีส ่ จต ่ พลังและมีควำ มีเยำวชนทีมี ิ ใจสงบเยือกเย็นและมีควำมคิดรอบคอบคนหนึ่ งบ่งบอกถึงสมองทีมี ่ กซึงและมี ้ ่ ้ตำหนิ ไม่นอ้ ยกว่ำควำมกระตือรือร ้นทำงฝ่ ำยปัญญำและควำมซือสั ่ ตย ์ มคิดทีลึ ชวี ต ิ ทีไร ่ ภักดีตอ ่ ศำสนำควำมเฉลียวฉลำดและควำมสำมำรถในกำรประยุกต ์ใช ้งำนทำให ้เขำเป็ นทีภำคภู มิ ใจของวิทยำลัยอย่ำงรวดเร็วและคำดหวังด ้วยควำมมั่นใจว่ำยอห ์นคำลวิน[JohnCalvin]จะเป็ นผู ้ป ่ ควำมสำมำรถสูงสุดและมีเกียรติยศมำกทีสุ ่ ดคนหนึ่ งแต่ควำมกระจ่ำงของพระเ กป้ องคริสตจักรทีมี ่ี นกำรสอนโดยไม่สนใจกำรทดลองและของเรืองเวทมนตร ่ จ ้ำผ่ำนทะลุแม้กระทั่งกำแพงของลัทธิทเน้ ์ ่ ้อมรอบเขำอยูเ่ ขำได ้ยินคำสอนใหม่ด ้วยควำมสะดุ ้งตกใจและไม่สงสัยเลยว่ำคนนอกศำส คำถำทีล ่ นำเหล่ำนั้นสมควรทีจะให ้ไฟเผำไปอย่ำงไรก็ตำมโดยแทบจะไม่รู ้ตัวเขำถูกพำมำเผชิญหน้ำกับคน นอกศำสนำและถูกบังคับให ้ทดสอบอำนำจทำงศำสนศำสตร ์ของโรมปะทะกับคำสอนของโปรเตสแ ตนต ์{GC219.3}{GCth17183.3} ่ กน้องหนึ่ งของคำลวินเข ้ำร่วมขบวนกำรปฏิรป ่ี งปำรีสญำติสนิ ททัง้ ลูกพีลู ู ศำสนำและมำอยูท ่ กรุ ่ ก ่ ำลังรบกวนโลกของคริสต ์ศำสนำอยูโ่ อลีเวตัน[Olive สองมำพบกันบ่อยๆและพูดคุยกันถึงเรืองที ้ อยูเ่ พียงสองศำสนำศำสนำหนึ่ งเป็ นประเภททีมนุ ่ ษย ์คิ tan]ผูฝ ้ ักใฝ่ โปรเตสแตนต ์พูดว่ำ“ในโลกนี มี ้ งมนุ ่ ษย ์ช่วยตัวเขำเองให ้รอดด ้วยกำรประกอบพิธก ดค ้นขึนซึ ี รรมและกำรทำควำมดีสว่ นอีกประเภ ่ ่ ทหนึ่ งเป็ นศำสนำตำมทีพระคั มภีร ์เปิ ดเผยไว ้และสอนให ้มนุ ษย ์มองหำควำมรอดวิธเี ดียวซึงมำจำก ่ ้โดยเปล่ำๆ”{GC220.1}{GCth17184.1} พระคุณของพระเจ ้ำทีให ้ ้ คำลวินร ้องอุทำนขึนมำว่ ำ“ผมจะไม่ยอมรับคำสอนใหม่ใดๆของคุณคุณคิดว่ำทุกวันนี ผมด ำเนิ ่ ่ นชีวต ิ มำผิดๆอย่ำงนั้นหรือ”Wylieเล่มที13บทที 7{GC220.2}{GCth17184.2}

180

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ้ ่ ใ่ นห ้อ แต่ควำมคิดต่ำงๆเกิดขึนแล ้วในสมองของเขำทีเขำไม่ อำจลบทิงไปตำมต ้องกำรขณะทีอยู ่ กน้องคนนั้นควำมสำนึ กในบำปฝังลึกอยูใ่ นใจเ งพักเพียงลำพังเขำเฝ้ ำใคร่ครวญคำพูดของลูกพีลู ้ ์ ขำเขำเห็นตนเองยืนอยูเ่ บืองหน้ ำผูพ ้ พ ิ ำกษำผูท้ รงศักดิสิ์ ทธิและทรงธรรมโดยปรำศจำกผู ไ้ กล่เกลี่ ้ ยกำรอธิษฐำนต่อนักบุญกำรทำควำมดีและพิธก ี รรมของคริสตจักรทังหมดนี ล้ ้วนไม่มฤ ี ทธำนุ ภำพ ้ ่ นหวั ้ มำลบล ้ำงบำปได ้เขำมองไม่เห็นอะไรอยูเ่ บืองหน้ ำเขำนอกจำกควำมมืดทีสิ งตลอดกำลดุษฎีบ ั ่ ณฑิตหลำยคนของคริสตจักรพยำยำมช่วยเขำให ้ทุเลำจำกควำมทุกข ์ของเขำเขำหันไปพึงกำรส ่ ้ ำจิตวิญญำณของเขำกลับไปคืนดีกบ ำรภำพบำปถือศีลแก ้บำปแต่กลับไร ้ผลสิงเหล่ ำนีน ั พระเจ ้ำไม่ ได ้{GC220.3}{GCth17184.3} ่ ้ ้ อยูว่ น ่ี ในขณะทีคำลวิ นยังตกอยูใ่ นสภำพกำรดินรนอย่ ำงไร ้ผลนี มี ั หนึ่ งเขำบังเอิญไปเดินอยูท ่ จั ้ นคนนอกศำสนำคนหนึ่ งทีนั ่ ่ นเขำรู ้สึกประห ตุร ัสสำธำรณะแห่งหนึ่ งและได ้เห็นกำรลงโทษเผำทังเป็ ่ อควำมสงบเยือกเย็นทีปรำกฏบนใบหน้ ่ ่ ่ ้นท่ำ ลำดใจอย่ำงยิงต่ ำของผูย้ อมพลีชพ ี เพือควำมเชื อคนนั มกลำงควำมทำรุณโหดร ้ำยของกำรตำยอย่ำงน่ ำสยดสยองเช่นนั้นและภำยใต ้กำรพิพำกษำลงโท ่ ่ ำผูย้ อมพลีชพ ่ ษของคริสตจักรซึงโหดร ้ำยยิงกว่ ี กลับแสดงออกถึงควำมเชือและควำมกล ้ำหำญซึง่ ้ ำมำเปรียบเทียบกับควำมหดหู่และควำมมืดมนของตนเองทังๆที ้ เขำด ่ นักศึกษำหนุ่ มคนนี น ำรงชีว ิ ่ งอย่ำงเคร่งคร ัดต่อคริสตจักรเขำทรำบดีวำ่ ควำมเชือของคนนอกศำสนำทั ่ ้ ตโดยกำรเชือฟั งหลำย ้ บ ตังอยู ่ นพระคัมภีร ์เขำจึงตัดสินใจอย่ำงแน่ วแน่ ทจะศึ ี่ กษำพระคัมภีร ์และค ้นหำเคล็ดลับควำมสุขข ่ องพวกเขำเท่ำทีเขำจะท ำได ้{GC220.4}{GCth17184.4} ้ เขำพบพระคริสต ์ในพระคัมภีร ์เขำร ้องขึนมำว่ ำ“โอพระบิดำเจ ้ำกำรถวำยบูชำของพระองค ์ระงับ พระพิโรธของพระองค ์ไปแล ้วพระโลหิตของพระองค ์ทรงชำระมลทินของข ้ำพระองค ์แล ้วกำงเขนข องพระองค ์แบกคำสำปของข ้ำพระองค ์ไว ้แล ้วควำมมรณำของพระองค ์ไถ่ข ้ำพระองค ์แล ้วพวกเรำ ่ ๆทีเหลวไหลมำกมำยขึ ่ ้ คิดค ้นเรืองโง่ นมำแต่ พระองค ์ทรงจัดวำงพระวจนะของพระองค ์ไว ้ต่อหน้ำข ้ำ ่ ้ำพระองค ์จะคำ พระองค ์เหมือนคบเพลิงส่องสว่ำงและพระองค ์ทรงสัมผัสหัวใจของข ้ำพระองค ์เพือข ่ื ่ ่ พึ ่ งร ังเกียจ”Martyn นึ งถึงคุณควำมดีอนๆที นอกเหนื อจำกพระคุณควำมดีของพระเยซูวำ่ เป็ นสิงที ่ ่ เล่มที3บทที 13{GC221.1}{GCth17185.1} ่ นบำทหลวงเมืออำยุ ่ ้ ้เป็ นศิษยำภิบำลของโบสถ ์ คำลวินเรียนมำเพือเป็ เพียง12ปี เขำถูกแต่งตังให เล็กๆแห่งหนึ่ งและบิชอปโกนหัวของเขำตำมกฎของคริสตจักรเขำไม่ได ้ผ่ำนพิธอี ท ุ ศ ิ ถวำยตัวแด่พ ่ ระเจ ้ำหรือบรรลุกำรทำหน้ำทีของบำทหลวงแต่ เขำเป็ นสมำชิกคนหนึ่ งของคณะสงฆ ์ร ับตำแหน่ งแ ่ ละร ับเงินตอบแทนตำมหน้ำที{GC221.2}{GCth17185.2} ้ อรู ่ ้ว่ำเขำไม่มท ่ บัดนี เมื ี ำงจะเป็ นบำทหลวงแล ้วเขำจึงหันไปศึกษำกฎหมำยอยูร่ ะยะหนึ่ งแต่ในทีสุ ่ เขำมุ ่ ้ ่ ดก็ทงสิ ิ ้ งที ่งมั่นไปและตังใจอุ ทศ ิ ชีวต ิ ของเขำให ้กับข่ำวประเสริฐแต่ลงั เลใจทีจะเป็ นครูของสำธ 181

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ เป็ ้ นภำระสำหร ับเขำและเ ำรณชนโดยธรรมชำติแล ้วเขำเป็ นคนขีอำยและรู ้สึกว่ำตำแหน่ งหน้ำทีนี ่ ทศ ่ ดกำรขอร ้องด ้วยควำมจริงใจของมิตรสหำยเ ขำยังคงปรำรถนำทีจะอุ ิ ตนในกำรศึกษำแต่ในทีสุ ่ เศษยิงนั ่ กทีคนหนึ ่ ่ งเกิดมำอย่ำงต ้อยต่ำจะได ้ร ับก อำชนะกำรยินยอมของเขำเขำพูดว่ำ“เป็ นเรืองวิ ้ ่ ่ ำรเชิดชูให ้สูงเกียรติเช่นนี ”Wylieเล่ มที13บทที 9{GC221.3}{GCth17185.3} ้ ้ำงทีตกลงมำท ่ คำลวินก ้ำวสูช ่ วี ต ิ กำรทำงำนอย่ำงเงียบๆและถ ้อยคำของเขำเป็ นเหมือนนำค ำให ้ ้ ่ นใหม่ ้ ้ ท พืนโลกชุ ม ่ ชืนขึ เขำย ้ำยออกจำกกรุงปำรีสแล ้วและบัดนี อยู ่ เมื ี่ องใหญ่ในต่ำงจังหวัดภำยใต ้ก ำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยของเจ ้ำหญิงมำกำเร็ต[PrincessMargaret]พระองค ์ทรงรักข่ำวประเส ่ ริฐและทรงยืนกำรคุ ้มครองควำมปลอดภัยให ้สำวกของข่ำวประเสริฐคำลวินเป็ นชำยหนุ่ มยังเยำว ์วั ่ ำงำนกับประชำชนตำมบ ้ำนของพวกเขำสมำชิกคนอืนๆข ่ ยมีท่ำทีออ ่ นโยนและไม่เสแสร ้งเขำเริมท ่ี ้ฟังสั องครอบครัวพำกันมำร่วมวงเขำอ่ำนพระคัมภีร ์และเปิ ดเผยสัจธรรมของกำรช่วยให ้รอดผูท้ ได ้ ถำ่ ยทอดต่อไปให ้แก่คนอืนๆและในไม่ ่ ้ เดินทำงเลยไปยังเมืองใหญ่และตำบล จธรรมนี ก็ ช ้ำครูคนนี ก็ ่ อยู ่ ร่ อบๆเขำเดินทำงเข ้ำไปถึงทังปรำสำทและกระต๊ ้ อืนที อบหำกได ้ร ับอนุ ญำตเขำรุกไปข ้ำงหน้ำวำ ่ งรำกฐำนของคริสตจักรทีจะผลิ ตพยำนกล ้ำหำญให ้แก่สจั ธรรม{GC221.4}{GCth17185.4} ่ี อนเขำก็มำปรำกฏตัวทีกรุ ่ งปำรีสอีกเกิดควำมปั่นป่ วนขึนในแวดวงของผู ้ เวลำผ่ำนไปไม่กเดื ้มีค ่ วใจยังไม่เ วำมรู ้และนักวิชำกำรกำรศึกษำภำษำโบรำณนำผูค้ นมำรู ้จักพระคัมภีร ์และมีหลำยคนทีหั ่ ่ และแม้ ้ คยสัมผัสกับสัจธรรมของพระคัมภีร ์ก็มค ี วำมกระตือรือร ้นทีจะเข ้ำร่วมอภิปรำยถึงเรืองนี กระ ่ ควำมสำมำรถในด ้ำนของกำรโต ้แย ้งท ทั่งต่อสู ้กับผูส้ นับสนุ นลัทธิโรมันคำลวินแม้จะเป็ นคูต ่ อ ่ สู ้ทีมี ่ ้องบรรลุให ้สำเร็จซึงสู ่ งส่งกว่ำนักวิชำกำรทีส่ ่ งเสียงหนวกหูเหล่ำนี ้ ำงศำสนำแต่เขำมีพระรำชกิจทีต ่ ้ นเวลำทีจะเปิ ่ สติปัญญำของผูค้ นถูกปลุกให ้ตืนและบั ดนี เป็ ดเผยสัจธรรมแก่พวกเขำแล ้วในขณะที่ ห ้องประชุมของมหำวิทยำลัยต่ำงๆเต็มไปด ้วยเสียงกึกก ้องของกำรโต ้เถียงทำงด ้ำนศำสนศำสตร ์อ ่ ยูน ่ ้ันคำลวินเดินไปตำมบ ้ำนเปิ ดพระคัมภีร ์ให ้ประชำชนและบอกพวกเขำเรืองของพระคริ สต ์และพ ระองค ์ผูท้ รงถูกตรึงบนกำงเขน{GC222.1}{GCth17186.1} ้ั ่ งเพือร ่ ับข่ำวประเสริฐ ภำยใต ้กำรจัดเตรียมของพระเจ ้ำกรุงปำรีสจะต ้องได ้ร ับคำเชิญอีกครงหนึ ้ั ่ งชำวปำรีสทุกชนชันในเมื ้ กำรเชิญเรียกของลำเฟบเรและฟำเรลถูกปฏิเสธแต่อก ี ครงหนึ องหลวงอั ่ ้ ้องได ้ยินข่ำวนี กษั ้ ตริย ์ทรงร ับอิทธิพลจำกผลประโยชน์ทำงกำรเมืองยังไม่ยอมเ นยิงใหญ่ แห่งนี จะต ข ้ำข ้ำงโรมอย่ำงเต็มตัวในกำรต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำเจ ้ำหญิงมำกำเร็ตยังคงยึดมั่นในควำมหวัง ่ั ่ ตริย ์ไม่อยูเ่ จ ้ำหญิงตัดสินใจว่ำ ทีว่​่ ำชำวโปรเตสแตนต ์จะต ้องประสบชัยชนะในฝรงเศสระหว่ ำงทีกษั ่ ่ ้อำจำรย ์ชำวโปรเ จะต ้องประกำศควำมเชือของขบวนกำรปฏิ รป ู ในกรุงปำรีสพระนำงจึงทรงร ับสังให ่ เป็ ้ นเรืองต ่ ตสแตนต ์คนหนึ่ งมำเทศนำตำมโบสถ ์ต่ำงๆของกรุงสิงนี ้องห ้ำมของระบอบเปปำซีเจ ้ำห ้ นโบสถ ์เล็กๆและประกำศว่ำทุกวันในเวลำที่ ญิงจึงทรงเปิ ดพระรำชวังพระองค ์ทรงจัดห ้องหนึ่ งขึนเป็ ้ กำหนดไว ้จะมีกำรเทศนำและเชิญประชำชนทุกชนชันและทุ กฐำนะให ้เข ้ำร่วมฝูงชนออกันเข ้ำมำ 182

อำนำจสัมบูรณ์

ประกอบพิธไี ม่เพียงโบสถ ์เล็กๆห ้องนั้นแต่ห ้องโถงและทำงเดินเต็มไปด ้วยประชำชนมีคนนับพันำชุ ่ มนุ มกันทุกวัน=ขุนนำงนักกำรเมืองทนำยพ่อค ้ำและคนงำนช่ำงฝี มือพระมหำกษัตริย ์แทนทีจะทร ่ ้เปิ ดโบสถ ์แห่งกรุงปำรีสสองแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำไม่เคยดลใจชำ งห ้ำมกำรชุมนุ มกลับร ับสังให ้ วเมืองเช่นนี มำก่ อนดูเหมือนว่ำพระวิญญำณแห่งชีวต ิ จำกสวรรค ์ทรงโปรดระบำยลงมำยังประชำช ์ ่ นกำรประมำณตนควำมบริสท ุ ธิควำมมี ระเบียบและควำมขยันมำแทนทีกำรเมำสุ รำควำมไร ้ศีลธรร มกำรชิงดีชงิ เด่นกันและควำมเกียจคร ้ำน{GC222.2}{GCth17186.2} ่ ่ แต่สภำกำรปกครองของสงฆ ์ไม่ได ้อยูเ่ ฉยเมือพระมหำกษั ตริย ์ยังทรงปฏิเสธทีจะเข ้ำไปแทรกเพื่ อห ้ำมกำรเทศนำพวกเขำจึงหันไปหำประชำชนโดยใช ้ทุกวิธใี นกำรปลุกระดมควำมหวำดกลัวอคติ ่ ่ องเวทมนตร ่ และควำมบ ้ำคลังของฝู งชนทีรู่ ้ไม่เท่ำทันและเชือเรื ์คำถำกรุงปำรีสยอมตกอยูใ่ นคำสอ ้ ำงปิ ดหูปิดตำเหมือนกรุงเยรูซำเล็มในอดีตซึงไม่ ่ ทรำบเวลำแห่งกำรลงโ นของครูเทียมเท็จเหล่ำนี อย่ ่ เป็ ่ นของเธอในเวลำแห่งสันติสข ่ กำรเทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำในเ ทษหรือสิงที ุ เป็ นเวลำสองปี ทีมี ้ ตริย ์ มืองหลวงถึงแม้จะมีคนมำกมำยยอมร ับข่ำวประเสริฐแต่คนส่วนใหญ่ปฏิเสธข่ำวประเสริฐนี กษั ่ แต่ ้ ก็เพียงเพือสนองจุ ่ ฟรำนซิสทรงปฏิบต ั พ ิ ระองค ์รำวกับว่ำมีพระทัยกว ้ำงต่อเรืองนี ดมุ่งหมำยของ พระองค ์เองและบรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีจงึ ประสบควำมสำเร็จในกำรทวงคืนบำรมีและอิทธิพลอี ้ั ่ งทีโบสถ ่ ้ น{GC223.1}{GCth17187.1} ้ กครงหนึ ์ต่ำงๆถูกปิ ดลงและหลักประหำรก็ถก ู ตังขึ ่ คำลวินยังคงอยูใ่ นกรุงปำรีสเตรียมตัวเองด ้วยกำรศึกษำใคร่ครวญและอธิษฐำนเผืองำนในอนำ ่ ดควำมระแวงสงสัยก็พุ่งมำใส่เขำเจ ้ำหน้ำทีทั ่ งหลำยมุ ้ คตและเผยแพร่ควำมกระจ่ำงต่อไปแต่ในทีสุ ่ง ่ ำเขำไปสูก ่ มั่นทีจะน ่ องเพลิงเขำคิดว่ำตัวเองปลอดภัยในทีหลบซ่ อนของตนเองไม่เคยคิดว่ำจะเกิด ่ อนๆวิ ่ ่ เข ้ำไปในห ้องของเขำแจ ้งข่ำวว่ำเจ ้ำหน้ำทีก ่ ำลังเดินทำงมำจับกุมเขำ ภัยอันตรำยเมือเพื งกรู ้ ประตูใหญ่ ่ ่ รอแล ้วเพือนบำงคนหน่ ่ ในทันใดนั้นมีเสียงเคำะดังขึนที ด ้ำนนอกไม่มเี วลำทีจะรี วงเหนี่ ยว ่ ้ทีหน้ ่ ำประตูคนอืนๆช่ ่ เจ ้ำหน้ำทีไว วยกันพำนักปฏิรป ู ออกทำงหน้ำต่ำงบำนหนึ่ งแล ้วเขำรีบหนี ออก ่ กใฝ่ กำรปฏิรป นอกเมืองไปหลบอยูใ่ นกระต๊อบของกรรมกรคนหนึ่ งทีฝั ู เขำอำพรำงตนเองด ้วยเสือ้ ่ ้ั ่ งไป ผ้ำของเจ ้ำบ ้ำนและแบกจอบไว ้บนบ่ำและเริมออกเดิ นทำงไปมุ่งหน้ำไปทำงทิศใต ้และอีกครงหนึ หลบภัยในอำณำเขตกำรปกครองของเจ ้ำหญิงมำกำเร็ตโปรดดูD’Aubigné,HistoryoftheRef ่ ่ ormationinEuropeintheTimeofCalvinเล่มที2บทที 30{GC223.2}{GCth17187.2} ่ี ่ นหลำยเดือนปลอดภัยทีอยู ่ ภ ่ อำนำจและมุอยู่ เขำพักอยูท ่ นั ่ ำยใต ้กำรคุ ้มครองของมิตรสหำยทีมี ่ ่ กับกำรศึกษำเหมือนทีเคยท ำมำก่อนแต่หวั ใจของเขำยังยึดมั่นทีจะประกำศข่ ำวประเสริฐของพระเ ่ั ่ ยซูไปทั่วประเทศฝรงเศสและเขำจึ งทนอยูเ่ ฉยต่อไปอีกไม่ได ้ในทันทีทดู ี่ เหมือนว่ำพำยุเริมสงบลงเข ่ องโพยเทียรส ์ทีนั ่ ่ นมีมหำวิทยำลัยอยูแ่ ห่งหนึ่ งและมีผลกำรต ้อนร ับ ำพบทำเลใหม่ในกำรทำงำนทีเมื ้ ใจทีได ่ ้ฟังข่ำวประเสริฐไม่มก ่ แนวคิดใหม่อย่ำงดีคนทุกชนชันดี ี ำรเทศนำในทีสำธำรณะแต่ เทศนำ ่ กันในบ ้ำนพักอำศัยของผูป้ กครองของเมืองในบ ้ำนของเขำเองและบำงครงที ั้ สวนสำธำรณะคำลวิ น 183

อำนำจสัมบูรณ์

่ งเวลำผ่ำนไประยะหนึ่ งเมือจ ่ ำนวนคนผูฟ เปิ ดเผยพระคำแห่งชีวต ิ นิ ร ันดรให ้แก่ผูป้ รำรถนำทีจะฟั ้ ังเ ่ ้ งคิดว่ำกำรชุมนุ มกันนอกเมืองน่ ำจะปลอดภัยกว่ำมีถำแห่ ้ งหนึ่ งทีอยู ่ ใ่ นช่องลึกและแค พิมมำกขึ นจึ ่ ำให ้สถำนทีแห่ ่ งนั้นถูกปกปิ ดได ้อย่ำงมิดชิดยิงขึ ่ นพว ้ บระหว่ำงภูเขำสองลูกมีต ้นไม้และหินย ้อยยิงท ่ งนี มำเป็ ้ ่ กเขำเลือกสถำนทีแห่ นทีประชุ มผูเ้ ข ้ำร่วมเดินทำงเป็ นกลุม ่ เล็กๆออกจำกเมืองด ้วยเส ้นทำ ่ ่ งนี ในสถำนที ้ ่ ้ งต่ำงกันเพือมำถึ งทีแห่ ปกปิ ดแห่งนี พวกเขำอ่ ำนออกเสียงและอธิบำยพระคัมภีร ์เป็ น ้ั ่ ่ั ครงแรกที ชำวโปรเตสแตนต ์ของประเทศฝรงเศสประกอบพิ ธศ ี ล ี มหำสนิ ทขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกัน ่ ่ โบสถ ์เล็กๆแห่งนี ส่ ้ งนักประกำศพระกิตติคณ ่ อสั ่ ตย ์หลำยคนไปสูโ่ ลกภำยนอก{GC224.1}{ ทีนี ุ ทีซื GCth17188.1} ้ั ่ ำให ้ทั่วประเทศฝรงเศสยอมร ่ั คำลวินกลับไปกรุงปำรีสอีกครงเขำยั งไม่ทงควำมหวั ิ้ งทีจะท ับกำรป ้ ฏิรป ู ศำสนำแต่เขำพบว่ำประตูแทบทุกบำนปิ ดให ้กับงำนนี หำกสอนข่ ำวประเสริฐหมำยถึงกำรเดิน ่ ดเขำตัดสินใจทีจะมุ ่ ่งหน้ำไปยังประเทศเยอรมนี เขำยังไม่ทน ตรงไปหำหลักประหำรและในทีสุ ั ก ้ำวอ ่ั ่ อกไปจำกประเทศฝรงเศสพำยุ ลก ู หนึ่ งก็ระเบิดใส่ชำวโปรเตสแตนต ์ซึงหำกเขำยั งคงอยูท ่ นั ี่ ่ นจะต ้อง ้ั งใหญ่ ่ นำเขำเข ้ำไปมีสว่ นร่วมในควำมหำยนะครงยิ ทก ี่ ำลังจะตำมมำอย่ำงแน่ นอน{GC224.2}{GC th17188.2} ่ั ้ ่ นักปฏิรป ู ศำสนำชำวฝรงเศสทั งหลำยที กระตื อรือร ้นต ้องกำรเห็นประเทศของตนก ้ำวทันประเท ่ ้ ศเยอรมนี และสวิสเซอร ์แลนด ์พวกเขำมุ่งมั่นโจมตีควำมงมงำยของโรมเพือปลุ กคนทังประเทศให ้ตื่ ่ นเดียวป้ ำยประท ้วงโจมตีพธิ ม ้ ่วประเทศฝรงเศสกำรเคลื ่ั ่ ่ นฉะนั้นเพียงชัวคื ี ส ิ ซำผุดขึนทั อนไหวที กระ ่ ดพลำดนี แทนที ้ ่ ตือรือร ้นแต่ตด ั สินใจทีผิ จะสนั บสนุ นกลับนำควำมหำยนะมำให ้ไม่เพียงแต่กบั ผูร้ ้ ่ั ณรงค ์เท่ำนั้นแต่ยงั สร ้ำงควำมเดือดร ้อนมำสูผ ่ ูส้ นับสนุ นกำรปฏิรป ู ทั่วทังประเทศฝร งเศสด ้วยเหตุก ้ ดโอกำสให ้พวกนิ ยมลัทธิโรมันร ับสิงที ่ พวกเขำใฝ่ ่ ำรณ์นีเปิ ฝันมำนำนนั่นคือข ้ออ ้ำงในกำรโค่นทำล ่ นอันตรำยต่อควำมมั่นคงของรำช ำยพวกนอกศำสนำอย่ำงเด็ดขำดว่ำเป็ นพวกยุยงก่อกวนซึงเป็ บัลลังก ์และต่อควำมสงบสุขของประเทศชำติ{GC224.3}{GCth17188.3} ่ นคิ ้ ดหรือของศัตรูทเต็ ่ี มไปด ้วยเล่ห ์กลนั้นไม่มผ มือลึกลับอำจเป็ นมือของมิตรสหำยทีสิ ี ูใ้ ดล่วงรู ้ไ ่ ้ กในแผ่น ด ้เอำแผ่นป้ ำยอันหนึ่ งไปติดทีประตู ของห ้องส่วนพระองค ์ของพระรำชำพระองค ์ทรงกริวนั ้ ำวโจมตีควำมเชืองมงำยที ่ ่ ป้ ำยนี กล่ ประชำชนยั งเทิดทูนมำตลอดหลำยยุคหลำยสมัยด ้วยกำรอำจ ่ ้ำนำถ ้อยคำชัดเจนและอุกอำจเช่นนีรุ้ กลำเข ้ ้ำไปติดไว ้ในพระร หำญแบบไม่เคยปรำกฎมำก่อนทีกล ่ ำให ้พระองค ์พิโรธสุดขีดพระองค ์ทรงยืนสงบนิ่ งไปชัวครู ่ ต ่ ำชฐำนยิงท ่ วั สันและพู ดไม่ออกและแล ้วท่ ่ ้อยคำทีน่ ่ ำกลัวนี ออกมำว่ ้ ่ ยว่ำเป็ นพวกลูเ ำมกลำงพระพิโรธพระองค ์ทรงลันถ ำ“ให ้จับทุกคนทีสงสั ่ ่ ธอร ์นอกศำสนำโดยไม่ต ้องแยกแยะเรำจะกำจัดพวกมันให ้หมดไป”Ibid.เล่มที4บทที 10ลู กเต๋ำถูกโ ยนลงไปแล ้วพระรำชำทรงตัดสินพระทัยไปอยูฝ ่ ่ ำยโรมอย่ำงเต็มตัว{GC225.1}{GCth17189.1} 184

อำนำจสัมบูรณ์

่ ัท มีกำรใช ้มำตรกำรจับกุมชำวลูเธอร ์เรนทุกคนในกรุงปำรีสทันทีมช ี ำ่ งฝี มือยำกจนคนหนึ่ งทีศร ่ ่ งหลำยให ้ ่ ธำในควำมเชือกำรปฏิ รป ู และเป็ นผูค้ อยแจ ้งผูเ้ ชือทั ้ไปยังสถำนทีประชุ มลับอยูเ่ สมอถูกจั ่ ้นำผูแ้ ทนของพระสันตะปำปำไปยังทุกบ ้ำนของชำวโปรเตสแตนต ์ในเมืองภำยใต ้คำ บและถูกสังให ่ี กประหำรทันทีทหลั ้ นข ้อเสนอทีชั ่ วช ่ ้ำนี ท ้ ำให ้เขำกลัวจนหัวหดในทีสุ ่ ดควำมกลั ขู่ทจะถู ี่ กเผำทังเป็ ่ ่ องของเขำเจ ้ำภำพทีห ่ ้อมล ้อมด ้ว วต่อเปลวเพลิงครอบงำเขำเขำยินยอมทีจะกลำยเป็ นผูท้ รยศพีน้ ยขบวนของบำทหลวงผูถ้ อื ธูปพระนักบวชทหำรเดินนำหน้ำมีโมริน[Morin]นักสืบของพระรำชวัง ้ นกำรจัดฉำกใ กับผูท้ รยศเดินไปอย่ำงช ้ำๆและเงียบๆผ่ำนไปตำมถนนของเมืองกำรกระทำเช่นนี เป็ ์ ห ้เห็นว่ำเป็ นกำรเทิดพระเกียรติพธิ ก ี รรมศักดิสิ์ ทธิทำงศำสนำเป็ นพิธก ี ำรลบล ้ำงบำปของกำรหมิ่ ้ ้ เป้ ำหมำยแห่งควำมตำยปกปิ ดไว ้อยูเ่ มือข ่ นประมำทของผูต้ อ ่ ต ้ำนพิธม ี ส ิ ซำแต่เบืองหลั งกำรแห่นีมี ่ บวนเคลือนมำถึ งฝั่งตรงข ้ำมของบ ้ำนชำวลูเธอร ์เรนคนหนึ่ งผูท้ รยศจะส่งสัญลักษณ์แต่ไม่พูดอะไร ่ ำกลัว ขบวนจะหยุดบุกเขำ้ ไปในบ ้ำนและกระชำกคนในครอบคร ัวออกมำล่ำมโซ่ไว ้และกลุม ่ คนทีน่ ้ ่งหน้ำต่อไปเพือค ่ ้นหำเหยือรำยต่ ่ นี มุ อไปพวกเขำ“ไม่ละเว ้นสักบ ้ำนไม่วำ่ จะเป็ นบ ้ำนใหญ่หรือบ ้ำนเ ่ ้ อง.....เป็ น ล็กแม้คณะใดคณะหนึ่ งของมหำวิทยำลัยแห่งปำรีส.....โมรินสร ้ำงแรงสันสะเทื อนไปทังเมื ่ ่ ยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัว”Ibid.เล่มที4บทที 10{GC225.2}{GCth17189.2} ่ งหลำยถู ้ ่ เศษให ้ลดระดับควำมแรงของเปลวเพลิงให ้ต่ำ เหยือทั กฆ่ำอย่ำงโหดร ้ำยทำรุณมีคำสังพิ ่ ดควำมทรมำนเจ็บปวดของพวกเขำแต่เขำเหล่ำนั้นตำยอย่ำงผูพ ลงเพือยื ้ ช ิ ติ ควำมแน่ วแน่ ของพว ่ั ่ ก้ ดขีขำดก ่ ่ ่ ่ กเขำไม่สนคลอนสั นติสข ุ ของพวกเขำไม่มวั หมองเมือผู ำลังอำนำจทีจะเปลี ยนควำมมั ่ ยอมโอนอ่อนของพวกเขำได ้ผูก้ ดขีของพวกเขำก็ ่ นคงทีไม่ รู ้ว่ำตนเองพ่ำยแพ ้“มีกำรแจกจ่ำยตะแ ่ ่ ลงแกงไปทั่วทุกมุมของกรุงปำรีสและเผำเหยือในวั นต่อมำเป็ นกำรออกแบบเพือเผยแพร่ ควำมโหด ่ ่ ดควำมได ้เปรีย ร ้ำยของควำมเชือนอกศำสนำโดยกำรกระจำยกำรประหำรให ้กว ้ำงออกไปแต่ในทีสุ บตกอยูก ่ บั ข่ำวประเสริฐทำให ้ทั่วกรุงปำรีสประจักษ ์ว่ำแนวคิดใหม่จะผลิตคนชนิ ดใดออกมำไม่มธี ร ่ ่ รมำสน์ใดทีจะเปรี ยบได ้กับกองเพลิงของผูย้ อมพลีชพ ี เพือศำสนำควำมสงบสุ ขอย่ำงสุขม ุ เยือกเย็ ่ ้ ่ อนไป.....ยั ่ ่ ร นซึงปรำกฏบนใบหน้ ำของชำยเหล่ำนี ในขณะที เคลื งจุดประหำรควำมกล ้ำหำญเยียงวี ่ นอยูก บุรษ ุ ของพวกเขำเมือยื ่ ลำงเปลวเพลิงทีรุ่ นแรงกำรให ้อภัยต่อควำมเจ็บปวดของพวกเขำด ้วย ่ ใจถ่อมได ้เปลียนแปลงควำมโกรธให ้เป็ นควำมสงสำรควำมเกลียดชังให ้เป็ นควำมร ักด ้วยกรณี ตวั อ ้ มี ่ จำนวนไม่นอ้ ยและได ้วิงวอนด ้วยวำทศิลป์ ทีมิ ่ อำจต ้ำนทำนได ้เพือสนั ่ ย่ำงเหล่ำนี ที บสนุ นข่ำวประเ ่ ่ สริฐ”Wylieเล่มที13บทที 20{GC226.1}{GCth17190.1} ่ ำลังเป็ นทีสนใจนี ่ ้ ้ร ้อนแรงต่อไปด ้วย เหล่ำบำทหลวงพยำยำมเก็บร ักษำอำรมณ์โกรธแค ้นทีก ให ่ ่ ดใส่ชำวโปรเตสแตนต ์พวกเขำถูกกล่ำวหำว่ำอยู่ กำรเทียวกระจำยข ้อกล่ำวหำทีร่ ้ำยแรงน่ ำกลัวทีสุ ้ เบืองหลั งกำรวำงแผนสังหำรหมู่พวกคำทอลิกกำรโค่นร ัฐบำลและกำรลอบสังหำรพระมหำกษัตริย ์ ้ ำงไรก็ตำมคำพยำกรณ์ชวเหล่ ่ั แต่ไม่เคยแสดงหลักฐำนใดๆมำสนับสนุ นข ้อกล่ำวหำเหล่ำนี อย่ ำนี ไ้ 185

อำนำจสัมบูรณ์

้ งภำยใต ้สภำวกำรณ์ทแตกต่ ่ี ้ ด ้เกิดขึนจริ ำงจำกนี มำกและเกิ ดจำกต ้นเหตุทมี ี่ ลก ั ษณะตรงกันข ้ำมค ้ ่ ้ อชำวโปรเตสแตนต ์ทีไร ่ ้ควำมผิดเหล่ำนี ได ้ ้มำสะสมรวบรวม วำมโหดเหียมที ชำวคำทอลิ กก่อขึนต่ ้ ่ นทีพวกเข ่ กันเป็ นตุ ้มนำหนั กของกำรแก ้แค ้นและหลำยศตวรรษต่อมำก่อให ้เกิดวำระสุดท ้ำยดังเช่ ้ บพระมหำกษัตริย ์กำรปกครองของพระองค ์และประชำกรของพระองค ์แต่ค ำทำนำยว่ำจะเกิดขึนกั ้ั เป็ ้ นกำรกระทำของพวกนอกศำสนำและของพวกนิ ยมระบอบเปปำซีเองไม่ใช่กำรสถำปนำแต่เ รงนี ่ ่ ด ป็ นกำรกำจัดนิ กำยโปรเตสแตนต ์ต่ำงหำกซึงสำมร ้อยปี ต่อมำจะนำควำมพินำศอย่ำงเลวร ้ำยทีสุ ่ั ่ มำสูป ่ ระเทศฝรงเศสจริ งตำมทีพวกเขำท ำนำยไว ้{GC226.2}{GCth17190.2} ้ ้ ้ บัดนี ควำมระแวงสงสั ยควำมไม่ไว ้วำงใจและควำมโหดเหียมแทรกซึ มเข ้ำไปยังคนทุกชนชันของ สังคมท่ำมกลำงสัญญำณเตือนภัยทั่วไปจะมองเห็นได ้ว่ำคำสอนของชำวลูเธอร ์เรนฝังลึกเพียงไรใน ่ ่ งอยูใ่ นตำแหน่ งสูงสุดของกำรศึกษำอิทธิพลและคุณลักษณะทีดี ่ งำมตำแห ควำมคิดของบุคคลทีนั ่ ้องกำรควำมน่ ำเชือถื ่ อและมีเกียรติไม่อำจหำผูใ้ ดมำร ับหน้ำทีได ่ ้อย่ำงกะทันหันช่ำงฝี มือช่ำง น่ งทีต พิมพ ์นักกำรศึกษำศำสตรำจำรย ์ในมหำวิทยำลัยนักเขียนและแม้กระทั่งมหำดเล็กก็ยงั หำยตัวไปค นนับร ้อยหลบหนีออกจำกกรุงปำรีสเนรเทศตัวเองให ้ออกไปจำกบ ้ำนเกิดของตนและในหลำยรำย ้ั ่ องกำรปฏิ ่ แสดงตนเป็ นครงแรกว่ ำพวกเขำเห็นด ้วยกับควำมเชือเรื รป ู ศำสนำเหล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเป ่ ปำซีมองดูรอบตัวด ้วยควำมตกตะลึงว่ำมีคนนอกศำสนำทีพวกเขำไม่ เคยสงสัยในหมู่พวกเขำเอง ้ กลุม ่ งหลำยที ้ ่ ่ำต ้อยกว่ำซึงตกอยู ่ พวกเขำระบำยควำมโกรธนี ใส่ ่ เหยือทั ต ใ่ นอำนำจของพวกเขำเรื ่ อนจำแออัดยัดเยียดและบรรยำกำศก็ดป ู ระหนึ่ งว่ำปกคลุมด ้วยควำมมืดจำกควันของกองเพลิงทีลุ ่ ำวประเสริฐ{GC227.1}{GCth17191.1} กไหม้สำหร ับผูเ้ ชือข่ ่ ่ กษัตริย ์ฟรำนซิสที1[FrancisI]เคยได ้ร ับกำรเทิดทูนให ้เป็ นผูน้ ำในขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรฟื ้ ่ งบอกถึงกำรเปิ ดฉำกของศตวรรษทีสิ ่ บหกพระองค ์ทรงมีควำมสุขในกำรรวบรว นฟูกำรเรียนรู ้ซึงบ่ ่ ควำมรู ้จำกทุกประเทศมำยังพระรำชวังของพระองค ์กำรทีพระองค ่ มคนทีมี ์ทรงร ักกำรเรียนรู ้และทร ่ ่ ดมำจำกกำรย งเกลียดชังควำมโง่เขลำและควำมเชืองมงำยของพระนั กบวชส่วนหนึ่ งอย่ำงน้อยทีสุ ้ บทรงได ้ร ับแรงบันดำลใจอ อมผ่อนปรนต่อกำรปฏิรป ู ศำสนำแต่ผูส้ นับสนุ นกำรเรียนรู ้พระองค ์นี กลั ่ ำจัดพวกนอกศำสนำออกไปให ้หมดทรงตรำคำสังประกำศเลิ ่ ย่ำงแรงกล ้ำทีจะก กล ้มงำนพิมพ ์ทั่วทั้ ่ั ่ ่ บน ่ งประเทศฝรงเศสกษั ตริย ์ฟรำนซิสที1ทรงแสดงตั วอย่ำงหนึ่ งในจำนวนมำกมำยทีมี ั ทึกไว ้ซึงแสด ่ องกันกำรไม่ยอมผ่อนปรนในเรืองของศำสนำและก ่ งให ้เห็นว่ำวัฒนธรรมด ้ำนปัญญำไม่ใช่เครืองป้ ่ มเหง{GC227.2}{GCth17191.2} ำรกดขีข่ ่ั ่ อกำรท ่ ด ้วยพิธแี ห่อน ั น่ ำเคร่งขรึมและเปิ ดเผยประเทศฝรงเศสให ้คำมั่นกับตัวเองอย่ำงเต็มทีเพื ำ ้ ่ ำขำดเรียกร ้องว่ำกำรหมินประมำทที ่ ่ ำต่อสวรรค ์ ลำยนิ กำยโปรเตสแตนต ์บำทหลวงทังหลำยยื นค ท ้ ่ เบืองบนด ้วยกำรประณำมพิธม ี ส ิ ซำจะต ้องชดใช ้ด ้วยเลือดและพระรำชำแสดงออกในทีสำธำรณะใ ้ นนำมของประชำชนยินยอมเข ้ำร่วมงำนน่ ำกลัวนี {GC227.3}{GCth17191.3} 186

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ วันที21มกรำคมค.ศ.1535ถู กกำหนดให ้เป็ นวันประกอบพิธสี ยดสยองนี ควำมกลั วอย่ำงงมงำย ้ และควำมเกลียดชังอย่ำงดันทุร ังของคนทังประเทศถู กกระตุ ้นคนมำกมำยจำกประเทศข ้ำงเคียงกรู ่ ยงร กันเข ้ำมำยังถนนของกรุงปำรีสวันนั้นเปิ ดฉำกด ้วยขบวนแห่ใหญ่โตและน่ ำประทับใจ“บ ้ำนทีเรี ่ ่ ้ นตำมจุ ้ ำยอยูต ่ ำมเส ้นทำงทีขบวนแห่ เคลือนผ่ ำนต่ำงแขวนผ้ำไว ้ทุกข ์และมีแท่นบูชำตังขึ ดต่ำงๆ” ่ กอยูเ่ พือถวำยเกี ่ ์ อนฟ้ ำสำงขบวนตังแถ ้ หน้ำประตูทุกบ ้ำนมีคบเพลิงทีลุ ยรติ“พิธก ี รรมศักดิสิ์ ทธิ”ก่ ่ ้ วเตรียมตัวทีพระรำชวั งของพระมหำกษัตริย ์“ริวธงและกำงเขนของโบสถ ์ประจำตำบลต่ำงๆนำอยูห ่ ่ กำยแต่ละ น้ำขบวนต่อไปเป็ นขบวนของพลเมืองเดินคูก ่ น ั มือถือโคมไฟตำมด ้วยนักบวชภรำดรสีนิ ้ ำพิเศษ”แล ้วตำมด ้วยขบวนยิงใหญ่ ่ ่ ชอตำ นิ กำยแต่งตัวด ้วยเสือผ้ ของกองโบรำณวัตถุของขลังทีมี ื่ ่ิ ้ ่ มด ้วยคณะนักบวชผูย้ งใหญ่ ในเสือคลุ มผ้ำสักหลำดสีม่วงและสีแดงเข ้มและมีเครืองประดั บตกแต่งไ ้ ่ อำ่ หรูหรำและระยิบระยับ{GC228.1}{GCth17192.1} ว ้อย่ำงมำกมำยเป็ นริวขบวนที โอ่ ่ นเจ ้ำภำพของพิธน ้ “บิชอปแห่งกรุงปำรีสทำหน้ำทีเป็ ี ี พำดผ้ ำคลุมอันตระกำรตำ.....พยุงโดยเจ ้ำ ่ ่ สำยเลือดเดียวกัน.....พระรำชำเสด็จตำมเจ ้ำภำพ......ในวันนั้นกษัตริย ์ฟรำนซิสที1ไ ่ ชำยสีองค ์ทีมี ้ ่ มส ม่ได ้สวมมงกุฎไม่ได ้สวมเสือคลุ มประจำตำแหน่ ง”ด ้วย“พระเศียรทีไม่ ี งใดปกปิ ิ่ ดพระเนตรมองตำ่ ้ ่ ดไฟอยู”่ พระรำชำแห่งประเทศฝรงเศสทรงปรำกฏ ่ั อยูก ่ บ ั พืนและในพระหั ตถ ์ถือเทียนขนำดเล็กทีติ ่ ่ ่ี กแท่นบู ตัว“ในฐำนะของผูส้ ำนึ กผิด”Ibid.เล่มที13บทที 21พระองค ์ทรงกรำบลงด ้วยควำมอดสูททุ ่ ่ ท ่ ำให ้จิตวิญญำณของพระองค ์เป็ นมลทินหรือเลือดไร ้ควำมผิดทีท ่ ำให ้พระ ชำไม่ใช่เพือควำมชั วที ่ ้ ่ ้ำประณำมพิธม หัตถ ์ของพระองค ์เปื ้ อนแต่เพือบำปโทษถึ งตำยของข ้ำแผ่นดินทังหลำยที กล ี ส ิ ซำเบื ้ ้ งของร ัฐพวกเขำเดินมำกันเป็ น องพระปฤษฎำงค ์ของพระองค ์คือพระรำชินีและข ้ำรำชบริพำรชันสู ่ ไฟติดอยู{่ GC228.2}{GCth17192.2} คูๆ่ แต่ละคนถือโคมทีมี ้ ่ นสู ้ งของอำณำจักรใน ส่วนหนึ่ งของพิธใี นวันนั้นพระมหำกษัตริย ์ต ้องขึนปรำศร ัยต่อเจ ้ำหน้ำทีชั หอประชุมใหญ่ของสำนักพระรำชวังของบิชอปพระองค ์ทรงปรำกฏด ้วยพระพักตร ์เศร ้ำหมองต่อห ้ ่ ำประทับใจและคล่องแคล่วครำครวญถึ ่ ้ ำหมิน ่ น้ำคนทังหลำยและตร ัสด ้วยคำพูดทีน่ ง“ควำมผิดนี ค ่ ดขึนกั ้ บประเทศและพระองคฺ ์ทรงเรียกร ้องให ้ประชำ ประมำทวันแห่งควำมเศร ้ำหมองและอัปยศ”ทีเกิ ่ ภ ่ อนกับกำรแพร่โรคติ ชนทีอยู ่ ำยใต ้กำรปกครองของพระองค ์ช่วยกันกำจัดพวกนอกศำสนำทีเหมื ่ ำลังคุกคำมทำลำยประเทศฝรงเศสพระองค ่ั ้ ดต่อร ้ำยแรงทีก ์ตร ัสว่ำ“ท่ำนสุภำพบุรษ ุ ทังหลำยเป็ นค ่ ้ำพเจ ้ำเป็ นพระรำชำของท่ำนหำกข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำแขนหรือเท ้ำข ้ำงหนึ่ งข วำมจริงเหมือนเช่นทีข ้ ้ ้ำพเจ ้ำจะมอบอวัยวะนั้นให ้ท่ำนทังหลำยตั ้ องข ้ำพเจ ้ำเองมีจด ุ ด่ำงหรือติดเชือของโรคร ้ำยแรงนี ข ด ้ ้ ้ ้ำพ มันทิงไป.....และนอกจำกนี หำกข ้ำพเจ ้ำทรำบว่ำบุตรคนหนึ่ งของข ้ำพเจ ้ำมีมลทินเพรำะโรคนีข ่ ้ เจ ้ำก็จะไม่ปล่อยให ้เขำหลุดไปได ้.....ข ้ำพเจ ้ำจะนำเขำมำเป็ นเครืองเผำถวำยบู ชำแด่พระเจ ้ำ”นำพ ้ ้องประชุมรำไห ่ ระเนตรของพระองค ์ทำให ้พระองค ์ทรงสำลักคำพูดและผูฟ ้ ังทังห ้พูดด ้วยเสียงเดียว

187

อำนำจสัมบูรณ์

่ กันว่ำ“พระองค ์จะมีชวี ต ิ อยูแ่ ละตำยเพือศำสนำคำทอลิ ก”D’Aubigné,HistoryoftheReforma ่ ่ tioninEuropeintheTimeofCalvinเล่มที4บทที 12{GC228.3}{GCth17192.3} ่ เสธควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรมพระคุณที“่ ควำมมืดกลำยเป็ นควำมสยดสยองต่อประเทศทีปฏิ ์ นำควำมรอด”ได ้มำปรำกฏให ้เห็นแล ้วแต่หลังจำกสัมผัสกับฤทธำนุ ภำพและควำมศักดิสิ์ ทธิของค ้ งจำกคนจำนวนหลำยพันซึมซ ับถึงควำมงำมจำกสวรรค ์เบืองบนหลั ้ ่ วำมกระจ่ำงนี หลั งจำกทีควำม ่ั กระจ่ำงส่องสว่ำงไปยังเมืองและตำบลใหญ่เล็กต่ำงๆแล ้วประเทศฝรงเศสกลั บหันหลังไปเลือกควำม ้ ่ นมำให ่ ่ มืดมำกกว่ำควำมสว่ำงพวกเขำสลัดทิงของประทำนจำกสวรรค ์ทียื ้พวกเขำเรียกควำมชัวเ ่ ่ ป็ นควำมดีและควำมดีเป็ นควำมชัวจนพวกเขำตกเป็ นเหยือของกำรหลอกลวงตนเองอย่ ำงสมัครใ ้ วำ่ พวกเขำจะเชือจริ ่ งๆว่ำกำลังร ับใช ้อยูใ่ นรำชกิจของพระเจ ้ำโดยกำรกดขีประชำชนขอ ่ จบัดนีแม้ ่ ำจะช่ งพระองค ์ก็ตำมทีควำมจริงใจของพวกเขำก็ไม่ได ้ทำให ้พวกเขำไร ้ควำมผิดควำมกระจ่ำงทีน่ ่ ้ วยพวกเขำออกจำกกำรหลอกลวงได ้น่ ำจะช่วยจิตวิญญำณของพวกเขำพ ้นจำกควำมรู ้สึกผิดทีต ้ ้ ้วยควำมตังใจ{GC229.1}{GCth17193. ้ องเสียเลือดเนื อแต่ พวกเขำกลับปฏิเสธควำมกระจ่ำงนี ด 1} ่ ้ กำรปฏิญำณอย่ำงน่ ำเคร่งขรึมทีจะกวำดล ่ ในวิหำรโบสถ ์อันยิงใหญ่ นีมี ้ำงคนนอกศำสนำเกือบ ่ งเดียวกันนี ประเทศที ้ ่ มพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์ได ้สถำปนำเทพธิ สำมศตวรรษต่อมำในสถำนทีแห่ ลื ้ ้ กครงผู ้ั ้แทนทังปวงของประเทศฝ ้ ดำแห่งเหตุผลขึนประทั บบนพระรำชบัลลังก ์ขบวนแห่ถก ู จัดขึนอี ่ั ่ ่ ่ ำ“ตะแลงแกงถูกตังขึ ้ นเป็ ้ นระยะเพือเผำคริ ่ รงเศสเริ มงำนที พวกเขำสำบำนที จะท สเตียนโปรเตสแต ้ นและวำงแผนให ้จุดฟื นในนำทีทกษั ่ นพยำนดูกำร นต ์ทังเป็ ี่ ตริย ์เสด็จมำถึงและขบวนจะหยุดเพือเป็ ่ ่ ่ ้ ้องทนดูเพือพระคริ ่ ประหำรWylieเล่มที13บทที 21รำยละเอี ยดของควำมทรมำนทีพยำนเหล่ ำนี ต ส ่ ำมำเล่ำแต่ในส่วนของเหยือแล ่ ่ ้ ่ ต ์นั้นน่ ำแสลงใจเกินกว่ำทีจะน ้วไม่มค ี วำมหวันไหวใดเกิ ดขึนเลยเมื อ ่ จะตอบว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเชือแต่ ่ ่ ผู ่ ้เผยพระวจนะและอัครทูต พวกเขำถูกร ้องขอให ้ถอนควำมเชือก็ ในสิงที ่ ธรรมิ ่ ้ ่ ่ ้ ่นอยูใ่ นพระเจ ้ำ เทศนำมำแล ้วในอดีตและในสิงที กชนทังหลำยเชื อควำมเชื อของข ้ำพเจ ้ำตังมั ้ พระองค ์จะทรงต่อต ้ำนอำนำจทังหมดของนรก”D’Aubigné, HistoryoftheReformationinEu ่ ่ ropeintheTimeofCalvinเล่มที4บทที 12{GC229.2}{GCth17193.2} ้ั ้วครงเล่ ้ั ำขบวนแห่มำหยุดอยูต ่ ่ ่ ้นทีพระร ่ ครงแล ่ รงสถำนทีทรมำนเมื อพวกเขำกลั บมำถึงจุดเริมต ้ ำชวังแล ้วฝูงชนก็แยกย ้ำยกันไปและกษัตริย ์และพระรำชำคณะทังหลำยก็ กลับกันไปด ้วยควำมพึง ้ ่ ่ มต ่ ้นเพือ ่ พอใจกับเหตุกำรณ์ทเกิ ี่ ดขึนในวั นนั้นและต่ำงแสดงควำมชืนชมยิ นดีกน ั เองถึงผลงำนทีเริ ทำลำยพวกนอกศำสนำต่อไปจนบรรลุควำมสำเร็จ{GC230.1}{GCth17194.1} ่ ่ั ข่ำวประเสริฐแห่งสันติสข ุ ทีประเทศฝร งเศสปฏิ เสธจะถูกถอนรำกออกไปอย่ำงแน่ นอนและผลที่ ่ ่ ตำมมำจะน่ ำกลัวเพียงไรในวันที21มกรำคมค.ศ.1793สองร ้อยห ้ำสิบแปดปี นับจำกวันทีประเทศฝ 188

อำนำจสัมบูรณ์

่ั ่ ่ มเหงนักปฏิรป ้ รงเศสผู กมัดตนเองอย่ำงเต็มตัวทีจะกดขี ข่ ู ศำสนำทังหลำยขบวนแห่ อก ี ขบวนหนึ่ ง ่ เป้ ำหมำยทีแตกต่ ่ ่ ้ั ่ งกษัตริย ์เป็ ทีมี ำงกันอย่ำงมำกเคลือนผ่ ำนไปตำมถนนของกรุงปำรีส“อีกครงหนึ ้ั ่ งมีควำมโกลำหลและเสียงตะโกนเกิดขึนและอี ้ ้ั ่ งเสียงร ้อง นบุคคลเอกของขบวนอีกครงหนึ กครงหนึ ่ ้มีมำกขึนก็ ้ ดงั มำอีกครงหนึ ้ั ่ งทีเห็ ่ นตะแลงแกงทีไหม้ ่ ้ั ่ งที่ หำเหยือให จนดำเป็ นตอตะโกและอีกครงหนึ ้ั ้วยภำพกำรประหำรอันน่ ำสยดสยองกษัตริย ์หลุยส ์ที16ทรงดิ ่ ้ งำนของวันนั้นปิ ดฉำกลงอีกครงด นร นอยูร่ ะหว่ำงมือของผูค้ ม ุ และของผูป้ ระหำรทรงถูกลำกกระชำกไปยังเขียงสำเร็จโทษถูกกำลังจับก ้ ดลงไปรอจนขวำนฟันลงมำและพระเศียรของพระองค ์ก็หลุดขำดกลิงไปตำมตะแลงแกง”Wylieเล่ ่ ่ ่ั ่ ยงรำยเดียวใกล ้จุดเดียวกันมีเหยืออี ่ ก มที13บทที 21กษั ตริย ์ของประเทศฝรงเศสไม่ ได ้เป็ นเหยือเพี ่ั 2800คนตำยด ้วยกิโยตีน[guillotineเป็ นอุปกรณ์กำรประหำรชีวต ิ ของประเทศฝรงเศส]ในระหว่ ำงวันนองเลือดของยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัว[ReignofTerrorช่วงเวลำของควำมรุนแรงแ ้ ่ นยำยนค.ศ.1793ถึงวันที28กรกฎำคมค.ศ.1794 ่ ละกำรฆ่ำโดยผูม้ อ ี ำนำจเกิดขึนระหว่ ำงวันที5กั ่ ดขึนหลั ้ ่ั เป็ นควำมรุนแรงทีเกิ งกำรปฏิวต ั ฝ ิ รงเศส]{GC230.2}{GCth17194.2} ่ ดออกให ้แก่โลกเปิ ดเผยคำสอนของพระบัญญัตข กำรปฏิรป ู ศำสนำมอบพระคัมภีร ์ทีเปิ ิ องพระเ จ ้ำและกระตุ ้นจิตสำนึ กของประชำชนให ้เข ้ำใจถึงสำระเหล่ำนั้นควำมร ักอนันต ์ของพระเจ ้ำเปิ ดเผย ให ้มนุ ษย ์เห็นข ้อกำหนดและหลักกำรของสวรรค ์พระเจ ้ำตรัสไว ้แล ้วว่ำ“จงรักษำและทำตำมกฎเหล่ ำนั้นเพรำะกำรกระทำอย่ำงนั้นจะแสดงถึงสติปัญญำและควำมเข ้ำใจของพวกท่ำนต่อหน้ำชนชำติ ้ ่ ้ ้วเขำจะกล่ำวว่ำ‘แท ้จริงชนชำติใหญ่นีเป็ ้ นปร ทังหลำยเมื อคนเหล่ ำนั้นได ้ยินถึงกฎเกณฑ ์เหล่ำนี แล ่ ปัญญำและมีควำมเข ้ำใจ’”เฉลยธรรมบัญญัต4 ่ ่ั ะชำชนทีมี ิ :6เมือประเทศฝร งเศสปฏิ เสธของประท ่ กเลียงไม่ ่ ำนแห่งสวรรค ์เธอหว่ำนเมล็ดอนำธิปไตยและควำมหำยนะผลจำกกำรกระทำซึงหลี ได ้ขอ ่ งเหตุและผลทีตำมมำก่ อให ้เกิดกำรปฏิวต ั แิ ละยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัว{GC230.3}{GCth1 7194.3} ่ มเหงทีเกิ ่ ดจำกป้ ำยประท ้วงพิธม เนิ่ นนำนก่อนหน้ำกำรกดขีข่ ี ส ิ ซำนั้นฟำเรลผูก้ ล ้ำหำญและมีใ จเร่ำร ้อนถูกกดดันให ้ต ้องหลบหนี ออกจำกแผ่นดินบ ้ำนเกิดเขำหลบไปอยูป ่ ระเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ ่ ่ ่ และเขำลงแรงเพือสนั บสนุ นงำนของสวิงก ์ลีเขำช่วยเปลียนเข็ มชีวั้ ดของตรำชังไปสนั บสนุ นงำนข ้ ่ ่ อย่ำงไรก็ตำมเขำยังคงทุ่มเทอิทธิพลทีตั ่ งใจไว ้ องกำรปฏิรป ู ศำสนำเขำใช ้บันปลำยชี วต ิ ทีนี ้แล ้วส่วน ่ั ้ ยเขำพำกเพียรลงแรงเป็ นพิเศษ หนึ่ งสำหร ับกำรปฏิรป ู ในประเทศฝรงเศสในช่ วงปี แรกๆของกำรลีภั ให ้กับกำรประกำศข่ำวประเสริฐในประเทศบ ้ำนเกิดของเขำเขำใช ้เวลำค่อนข ้ำงมำกเทศนำในหมู่เ ่ ่ี ใ่ กล ้ชำยแดนและด ้วยกำรเฝ้ ำดูอย่ำงใจจดใจจ่อติดตำมควำมขัดแย ้งและสนับส พือนร่ วมชำติทอยู ่ นุ นด ้วยคำพูดหนุ นใจและคำปรึกษำด ้วยกำรช่วยเหลือของผูเ้ นรเทศอืนๆผลงำนเขี ยนของนักปฏิรู ่ั ่ั ปชำวเยอรมันถูกแปลเป็ นภำษำฝรงเศสและพิ มพ ์ร่วมกับพระคัมภีร ์ภำษำฝรงเศสเป็ นจำนวนมำก

189

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ั มำยบรรณกรนำหนังสือเหล่ำนี ไปออกจ ำหน่ ำยอย่ำงกว ้ำงขวำงในประเทศฝรงเศสจั ดส่งให ้บรรณ ้ ำให ้งำนดำเนิ นต่อไป{GC231.1}{GCth17195.1} กรในรำคำต่ำและผลกำไรของงำนนี ท ฟำเรลก ้ำวเข ้ำสูช ่ วี ต ิ กำรทำงำนในประเทศสวิสเซอร ์แลนด ์ด ้วยกำรจำแลงตัวเป็ นครูทเจี ี่ ยมตัวเ ่ ห ขำหลบไปอยูใ่ นโบสถ ์ประจำหมู่บ ้ำนทีอยู ่ ่ำงไกลอุทศ ิ ตนอยูก ่ บ ั กำรสอนเด็กนอกเหนื อจำกกำรสอ นในสำขำวิชำกำรตำมปกติแล ้วเขำยังแนะนำสัจธรรมของพระคัมภีร ์ด ้วยควำมระมัดระวังหวังว่ำจะ ้ บำงคนเชือแต่ ่ เข ้ำถึงผูป้ กครองโดยกำรทำงำนผ่ำนเด็กเหล่ำนี มี บำทหลวงก ้ำวออกมำขวำงให ้หยุ ้ ่ ่ ้ ดงำนนี และประชำชนบ ้ำนนอกทีงมงำยต่ อเรืองเวทมนตร ์คำถำถูกปลุกระดมให ้ขึนมำต่ อต ้ำนงำน ้ ่ ้นไม่ใช่เป็ นข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์เห็นอยูแ่ ล ้วว่ำกำรเทศนำเช่น นี พวกบำทหลวงพู ดว่ำ“เรืองนั ้ ได ้สร ้ำงสันติภำพแต่กอ ่ ่ นี ไม่ ่ ให ้เกิดสงครำม”Wylieเล่มที14บทที 3เขำท ำตัวเหมือนเช่นสำวกรุน ่ แ ่ ่ มเหงมำถึงเขำก็หนี จำกเมืองหนึ่ งไปอีกเมืองหนึ่ งจำกหมู่บ ้ำนหนึ่ งสูอ รกคือเมือกำรกดขี ข่ ่ ก ี หมู่บ ้ำ นหนึ่ งจำกเมืองหนึ่ งไปอีกเมืองหนึ่ งเขำเดินทำงโดยกำรเดินทนต่อควำมอดอยำกควำมหนำวเหน็ บ ่ บภัยอันตรำยต่อชีวต และควำมเหน็ ดเหนื่ อยและเสียงกั ิ ทุกแห่งหนเขำเทศนำตำมตลำดในโบสถ ์ต่ำ ้ั ่ งๆบำงครงบนธรรมำสน์ ของวิหำรโบสถ ์บำงครงโบสถ ั้ ์ทีเขำเทศน์ นั้นไม่มค ี นฟังบำงครงเสี ั้ ยงร ้องตะโ ้ั กนและเสียงเยำะเย ้ยขัดขวำงคำเทศนำของเขำลงกลำงคันอีกครงเขำถู กกระชำกอย่ำงรุนแรงออก ้ั ้นเขำก็ยงั คงรุกคืบหน้ำต่อไ ไปจำกธรรมำสน์เขำถูกฝูงชนรุมทุบตีเจียนตำยมำกกว่ำหนึ่ งครงกระนั ่ั ่ ง่ ปแม้วำ่ จะถูกขับไล่ไสส่งอยูบ ่ ่อยๆแต่ด ้วยควำมแน่ วแน่ ม่นคงอย่ ั ำงไม่สนคลอนเขำหวนกลั บไปทีซึ ่ ถูกโจมตีแล ้วเขำก็เห็นแต่ละหมู่บ ้ำนและแต่ละเมืองทีเคยเป็ นปรำกำรแข็งแกร่งของหลักคำสอนแล ่ ะพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีเปิ ดประตูต ้อนร ับข่ำวประเสริฐโบสถ ์เล็กประจำหมู่บ ้ำนทีเขำท ำงำนคร ้ั ่ งแรกนั้นตอบร ับควำมเชือของกำรปฏิ รป ู เมืองโมเรทและเมืองนิ วซำเทลถึงกับประกำศเลิกพิธก ี รรม ต่ำงๆของชำวโรมและขนย ้ำยรูปบูชำออกไปจำกโบสถ ์ต่ำงๆของเมือง{GC231.2}{GCth17195.2} ่ กมำตรฐำนของโปรเตสแตนต ์ลงในกรุงเจนิ วำหำกยึดเมือ ฟำเรลปรำรถนำมำช ้ำนำนแล ้วทีจะปั ้ ้ก็จะเป็ นศูนย ์กลำงของขบวนกำรปฏิรป ่ั งนี ได ู ศำสนำของประเทศฝรงเศสสวิ สเซอร ์แลนด ์และอิตำ ้ ต ลีด ้วยเป้ ำหมำยนี อยู ่ อ ่ หน้ำเขำทำงำนต่อไปจนกระทั่งได ้เมืองและหมู่บ ้ำนรอบๆมำแล ้วเขำเดินทำง ่ เข ้ำกรุงเจนิ วำกับเพือนเพี ยงคนเดียวแต่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เทศนำเพียงสองครงเท่ ั้ ำนั้นพวกบำทหลว ้ ้อหำใส่เขำพวกเขำจึงเรียกให ้เขำมำปร งไม่ประสบควำมสำเร็จในกำรให ้เจ ้ำหน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองตังข ่ บซ่อนไว ้ใต ้เสือคลุ ้ ำกฏตัวต่อหน้ำสภำคณะนักบวชพวกเขำมำพร ้อมอำวุธทีเก็ มหมำยมั่นต ้องเอำ ่ ชีวต ิ ของเขำให ้ได ้ภำยนอกหอประชุมพวกเขำยังจัดเตรียมฝูงชนบ ้ำคลังพร ้อมกระบองและดำบไว ้เ ่ ่ พือประกั นว่ำเขำต ้องเสียชีวต ิ อย่ำงแน่ นอนหำกเขำหนี หลุดจำกทีประชุ มสภำแต่กำรปรำกฏตัวขอ งเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองในวันนั้นและกองกำลังติดอำวุธจำนวนหนึ่ งช่วยชีวต ิ ของเขำไว ้เช ้ำตรูใ่ ่ ่ นวันต่อมำเขำถูกนำพำตัวข ้ำมทะเลสำบพร ้อมกับเพือนของเขำไปยั งสถำนทีปลอดภั ยควำมพยำ ้ั ่ ่วกรุงเจนิ วำจึงสินสุ ้ ดลง{GC232.1}{GCth17196.1} ยำมของเขำครงแรกที จะประกำศทั 190

อำนำจสัมบูรณ์

้ั อมำพระองค ์ทรงเลือกใช ้เครืองมื ่ อทีต ่ ่ำต ้อยกว่ำนี เป็ ้ นชำยหนุ่ มคนห สำหร ับกำรทดลองในครงต่ นึ่ งมีรป ู ลักษณ์ทต ี่ ่ำต ้อยมำกจนผูท้ อ่ี ้ำงว่ำเป็ นผู ้ฝักใฝ่ งำนกำรปฏิรป ู ศำสนำก็ยงั ปฏิบต ั ต ิ อ ่ เขำอย่ำง ้ ำอะไรได ้ในตำแหน่ งทีแม้แต่ ่ ่ ่ ควำมกล ้ำหำญ เย็นชำแต่คนเช่นนี จะท ฟำเรลก็ไม่เป็ นทียอมร ับคนทีมี ่ี ่ ำจนคนแข็งแกร่งและกล ้ำหำญทีสุ ่ ดยังต ้อง และประสบกำรณ์นอ้ ยนิดจะต ้ำนทำนพำยุทโหมกระหน หนี ไปแล ้วได ้อย่ำงไรพระเจ ้ำตรัสว่ำ“ไม่ใช่ด ้วยกำลังไม่ใช่ด ้วยฤทธำนุ ภำพแต่ด ้วยวิญญำณของเร ้ ่ ำพระยำห ์เวห ์จอมทัพตร ัสดังนี แหละ”เศคำริ ยำห ์4:6“แต่พระเจ ้ำได ้ทรงเลือกพวกทีโลกถื อว่ำโง่เพื่ ่ ำปัญญำของมนุ อทำให ้พวกมีปัญญำอับอำย”[…]“เพรำะควำมเขลำของพระเจ ้ำยังมีปัญญำยิงกว่ ่ ำกำลังของมนุ ษย ์”1โครินธ ์1:27,25{GC23 ษย ์และควำมอ่อนแอของพระเจ ้ำก็ยงั มีกำลังมำกยิงกว่ 2.2}{GCth17196.2} ่ ำงำนด ้วยกำรเป็ นครูสจั ธรรมทีเขำสอนให ่ โฟรเมนต ์[Froment]เริมท ้นักเรียนในโรงเรียนถูกนำ ้ั บ ่ ้ำนไม่นำนต่อมำพ่อแม่ก็มำฟังเขำอธิบำยพระคัมภีร ์จนกระทั่งผูท้ สนใจนั ่ งฟังกั ไปเล่ำต่ออีกครงที ี่ ่ กล ้ำ นเต็มห ้องเรียนมีกำรแจกพระคัมภีร ์ใหม่และใบปลิวอย่ำงเสรีและแจกไปถึงคนอีกมำกมำยทีไม่ ้ ถูกกดดันให ้ต ้องหนี เอำตัว เข ้ำมำฟังหลักคำสอนใหม่อย่ำงเปิ ดเผยผ่ำนไประยะหนึ่ งคนงำนเหล่ำนี ก็ ่ รอดเหมือนกันแต่สจั ธรรมทีเขำสอนฝั งลึกเข ้ำไปอยูใ่ นสมองของประชำชนเสียแล ้วกำรปฏิรป ู ศำส นำถูกปลูกลงไปแล ้วและพัฒนำแข็งแกร่งและขยำยออกไปอย่ำงต่อเนื่ องนักเทศน์ทงหลำยเดิ ั้ นทำง ่ ดกำรนมัสกำรแบบโปรเตสแตนต ์ได ้ถู กลับมำและด ้วยควำมพำกเพียรอุตสำหะของพวกเขำในทีสุ ้ นในกรุ ้ กก่อตังขึ งเจนิ วำ{GC232.3}{GCth17196.3} ้ ่ ่ เมืองนี ประกำศตั วทีจะปฏิ รป ู ศำสนำแล ้วเมือคำลวิ นก ้ำวเข ้ำประตูเมืองมำหลังจำกพเนจรไปตำ ่ ำงๆและมีชวี ต ่ นๆลงๆเมื ้ ่ ่ ำลังเดินท มทีต่ ิ ทีขึ อเขำเดิ นทำงกลับจำกบ ้ำนเกิดในครงหลั ั้ งสุดในขณะทีก ่ ่ ำงไปกรุงบำเซลเมือเขำทรำบว่ ำเส ้นทำงตรงถูกกองกำลังของจักรพรรดิชำร ์ลส ์ที5ครอบครองอยู เ่ ขำจึงต ้องใช ้เส ้นทำงอ ้อมโดยทำงกรุงเจนิ วำ{GC233.1}{GCth17197.1} ้ั ฟำเรลรู ้ ่ ในกำรมำเยือนครงนี ้ว่ำเขำพบพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำแล ้วแม้กรุงเจนิ วำร ับควำมเชือของ ่ี ่ ยังมีงำนมำกมำยทีต ่ ้องทำมนุ ษย ์ไม่ได ้กลับใจกันเป็ นหมู่คณะแต่รอดกั กำรปฏิรป ู แล ้วก็ตำมแต่ทนี นเป็ นรำยบุคคลงำนของกำรบังเกิดใหม่จะต ้องทำกันในใจและจิตใต ้สำนึ กโดยฤทธำนุ ภำพของพระ ์ ใช่โดยคำสังของสภำต่ ่ ่ ้ ำนำจข วิญญำณบริสท ุ ธิไม่ ำงๆในขณะทีประชำชนของกรุ งเจนิ วำปัดทิงอ ่ ้ ่ เฟื ่ ่ องฟูสมัยอยูใ่ ต ้กำรปกครองของเธอกำรจะ องโรมไปแล ้วพวกเขำยังไม่พร ้อมทีจะละทิ งควำมชั วที ์ ่ ่ และกำรเตรียมประชำชนให ้เข ้ำมำทำหน้ำทีต่ ่ ำงๆอย่ สถำปนำหลักกำรบริสท ุ ธิของข่ ำวประเสริฐทีนี ่ นว่ำพระเจ ้ำทรงกำลังเรียกพวกเขำนั้นไม่ใช่ภำรกิจทีง่​่ ำยเลย{GC233.2}{GCth1 ำงคูค ่ วรตำมทีเห็ 7197.2}

191

อำนำจสัมบูรณ์

ฟำเรลมั่นใจว่ำคำลวินเป็ นผูท้ เขำเองจะท ี่ ำงำนนี ร่้ วมกันได ้ในพระนำมของพระเจ ้ำเขำอ ้อนวอน ่ ่ คำลวินถึงกับผงะหงำยไปเล็กน้อยด ้วยคว อย่ำงเอำจริงเอำจังให ้นักเทศน์หนุ่ มพำนักและทำงำนทีนี ่ ้ ่ อ้ ่ื ำมตืนตกใจเขำเป็ นคนขีอำยและร ักสงบเขำเก็บตัวออกห่ำงจำกท่ำทีอน ั อำจหำญไม่ต ้องกำรพีงผู ้ ขภำพทีอ่ ่ อนแอรวมทังนิ ้ สยั ทีขยั ่ นของเขำเรียกร ้ นและแม้กระทั่งควำมรุนแรงของชำวเจนิ วำคนนี สุ ่ ำด ้วยกำรใช ้ปำกกำเขำจะทำงำนร ับใช ้อุดมกำรณ์ของกำรปฏิรป องให ้เขำเกษียณตนเองเขำเชือว่ ู ไ ่ กสงบเงียบเพือศึ ่ กษำและสอนและสร ้ำงคริสตจักรโดยทำงสือสิ ่ งพิ ่ มพ ์แต่ ด ้ดีกว่ำเขำต ้องกำรหำทีพั ่ ่ ยงเรียกจำกสวรรค ์และเขำไม่ก คำให ้สติอย่ำงเอำจริงเอำจังของฟำเรลทีมำถึ งเขำนั้นเป็ นเช่นดังเสี ่ ล ้ำปฏิเสธเขำพูดว่ำดูประหนึ่ ง“พระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงยืนลงมำจำกสวรรค ์และมำวำงอยูบ ่ นตัวเข ่ งเขำร ่ ำและตรึงเขำอย่ำงเพิกถอนไม่ได ้ให ้ติดแน่ นอยูก ่ บ ั สถำนทีซึ ้อนใจต ้องกำรหนี ไปให ้พ ้น”D’A ่ ่ ubigné,HistoryoftheReformationinEuropeintheTimeofCalvinเล่มที9บทที 17{GC23 3.3}{GCth17197.3} ้ ยอันตรำยรุนแรงมำล ้อมกรอบแนวอุดมกำรณ์ของโปรเตสแตนต ์คำประณำมของพ ในเวลำนี ภั ่ ้ ้ำน ระสันตะปำปำดังกระหึมลงมำยั งกรุงเจนิ วำและประเทศมหำอำนำจขู่ทจะท ี่ ำลำยเมืองเล็กๆนี จะต ่ อยครงบั ้ั งคับพระรำชำและจักรพรรดิให ้ยอมจำนนมำแล ้วได ้อ อำนำจสภำกำรปกครองของสงฆ ์ทีบ่ ้ ้ำนกองกำลังทหำรของผูพ ่ ย่ำงไรเมืองนี จะต ้ ช ิ ติ ยิงใหญ่ ของโลกได ้อย่ำงไร{GC234.1}{GCth1719 8.1} ้ั ตลอดทุกยุคสมัยของโลกคริสต ์ศำสนำศัตรูน่ำกลัวต่ำงข่มขู่นิกำยโปรเตสแตนต ์ชัยชนะครงแร ้ ่ ำลำยล ้ำงผลำญให ้สำเร็จในช่วงเว กของกำรปฏิรป ู ศำสนำผ่ำนไปโรมรวมพลังขึนมำใหม่ หวังทีจะท ้ ้ นเป็ ้ นคณะสงฆ ์ทีโหดเหี ่ ้ ่ ดไร ้ธรรม ลำนี คณะสงฆ ์เยสุอต ิ [OrderoftheJesuits]ได ้ถูกก่อตังขึ ยมที สุ ่ ดในบรรดำเหล่ำคณะสงฆ ์ทีสนั ่ บสนุ นหลักคำสอนและพิธก ะและมีอำนำจมำกทีสุ ี รรมของระบอบเป ปำซีพวกเขำตัดตัวเองขำดจำกควำมสัมพันธ ์ทำงโลกและผลประโยชน์ของมนุ ษย ์ตำยต่อกำรเรีย ์ ้ นพวกเขำไม่ ้ กหำของควำมร ักตำมธรรมชำติเหตุผลและจิตสำนึ กไม่มส ี ท ิ ธิออกควำมเห็ นใดๆทังสิ ่ นใดนอ ่ สนใจกฎระเบียบไม่มส ี ม ั พันธภำพยกเว ้นกับคณะสงฆ ์ของพวกเดียวกันเองและไม่มห ี น้ำทีอื ่ กจำกกำรแผ่ขยำยอำนำจของตน(โปรดดูภำคผนวก)ข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์ทำให ้ผูเ้ ชือเผชิ ญกับภัยอันตรำยและทนกับควำมทุกข ์ยำกได ้ไม่ยอ ่ ท ้อต่อควำมหนำวเหน็ บควำมอดอยำกควำมต ่ ดชูธงแห่งสัจธรรมต่อหน้ำเครืองทรมำนดึ ่ รำกตรำลำบำกและควำมยำกจนเพือเชิ งแขนขำคุกมืดแ ้ นเพือที ่ จะสู ่ ้กับกลุม ้ ้นั้นลัทธิเยสุอต ละกำรถูกเผำทังเป็ ่ พลังเหล่ำนี ได ิ [Jesuitism]จึงสร ้ำงแรงบันด ่ ่ ำให ้พวกเขำสำมำรถทนต่อภัยอันตรำย ำลใจแก่ผูต้ ด ิ ตำมของเขำด ้วยควำมคลังไคล ้ศำสนำเพือท ่ ้ใช ้อำวุธทุกชนิ ดของกำรหลอกลวงในกำรต่อต ้ำนกับฤทธำนุ ภำพ ต่ำงๆแบบเดียวกันได ้และเพือให ่ ่ แห่งสัจธรรมไม่มอ ี ำชญำกรรมใดทีรุ่ นแรงเกินทีพวกเขำจะท ำไม่มก ี ำรล่อลวงใดทีเลวทรำมเกิ นกว่ำ ่ ่ ่ งไว ้ ้คือเพือแส ่ ทีพวกเขำจะปฏิ บต ั พ ิ วกเขำปฏิญำณทีจะอดอยำกและถ่ อมตนตลอดไปเป้ ำหมำยทีตั 192

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้นนำกลับซึงควำมเกรี ่ วงหำสมบัตแิ ละอำนำจอุทศ ิ ตนในกำรโค่นล ้มลัทธิโปรเตสแตนต ์และรือฟื ยงไ กรของกำรปกครองในระบบเปปำซี{GC234.2}{GCth17198.2} ่ ์ ้ เมือพวกเขำปรำกฏตั วในฐำนะสมำชิกของสมณศักดิพวกเขำจะสวมเสื อคลุ มของควำมน่ ำเคำ ่ รพสักกำระไปเยียมเรื อนจำและโรงพยำบำลดูแลร ับใช ้คนป่ วยและคนยำกจนแสดงออกให ้เห็นว่ำละ ้ ์ ่ ทิงโลกและยึ ดถือพระนำมศักดิสิ์ ทธิของพระเยซู ออกไปทุกแห่งหนเพือประพฤติ แต่ควำมเมตตำแต่เ ้ ่ ้ตำหนิ นีมั ้ กปกปิ ดจุดมุ่งหมำยของกำรก่ออำชญำกรรมและอัน บืองหลั งกริยำท่ำทำงภำยนอกทีไร ้ นฐำนของคณะสงฆ ้ ้ อบทสรุปสุดท ้ำยเป็ นสิงที ่ พิ ่ สจ ตรำยถึงตำยไว ้หลักกำรขันพื ์นี คื ู น์วำ่ วิธป ี ฏิบต ั เิ ่ ้ พือไปถึ งเป้ ำหมำยนั้นถูกต ้องโดยอำศัยหลักเกณฑ ์นี กำรโกหกกำรลั กขโมยกำรให ้คำพยำนเท็จกำ ่ ยได ้แต่ยงั เป็ นเรืองที ่ น่ ่ ำสรรเสริญยกย่องเมือเป็ ่ นกำรร ับใช ้ผลประ รลอบสังหำรไม่เพียงเป็ นบำปทีอภั โยชน์ของคริสตจักรภำยใต ้กำรอำพรำงปลอมแปลงต่ำงๆนำนำบรรดำเยสุอต ิ หำวิธเี จำะเข ้ำไปจน ้ ่ กษำของพระรำชำและมีสว่ นในกำรปร ับแต่งนโ ถึงสำนักงำนของร ัฐไต่เต ้ำขึนไปจนถึ งตำแหน่ งทีปรึ ่ ยบำยของประเทศชำติพวกเขำทำตัวเป็ นคนร ับใช ้เพือสอดแนมควำมลั บของเจ ้ำนำยพวกเขำจัดตั้ ้ ้ งวิทยำลัยต่ำงๆให ้กับบรรดำเจ ้ำชำยและผูค้ รองแคว ้นทังหลำยและตั งโรงเรี ยนให ้กับคนทั่วไปและลู ่ี นชำวโปรเตสแตนต ์ถูกชักนำให ้เข ้ำมำสัมผัสกับพิธก กๆของพ่อแม่ทเป็ ี รรมของระบบสันตะปำปำ กำรแสดงออกอย่ำงมโหฬำรตระกำรตำของพิธน ี มัสกำรของชำวโรมสร ้ำงควำมสับสนแก่สมองและ ้ ภำพทีบรรพบุ ่ ้ กบรรด ทำให ้จินตนำกำรพร่ำมัวหลงใหลไปและด ้วยเหตุนีเสรี รษ ุ ต่อสู ้เสียเลือดเนื อถู ่ ำลูกๆหักหลังนักบวชเยสุอต ิ ขยำยตัวไปทั่วยุโรปอย่ำงรวดเร็วและไม่วำ่ จะไปทีใดจะมี กำรฟื ้ นฟูหลัก คำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีตำมมำ{GC235.1}{GCth17199.1} ่ มอ ่ ำนำจแก่นักบวชเยสุอต ้ กำรตรำคำสังให ่ ร้ อฟื ้ เพือเพิ ิ มำกขึนมี ื ้ ้ นศำสนศำลขึนมำใหม่ อก ี ครง[ ั้ ้ นในคริ ้ ่ ่ อำนำจสูงสุดในกำรสอบสวนและพิ Inquisitionศำลพิเศษตังขึ สต ์ศตวรรษที13เป็ นศำลทีมี จำรณำโทษคนนอกศำสนำหรือพวกมิจฉำทิฏฐิ](โปรดดูภำคผนวก)ถึงแม้คนทั่วไปและแม้แต่ในป ้ ตำมผูป้ กครองในระบบสันตะปำปำก็ยงั จัดตังศำลที ้ ่ ำกลัว ระเทศคำทอลิกจะร ังเกียจศำสนศำลนี ก็ น่ ้ นอี ้ กครงและควำมทำรุ ้ั ่ ำมำเปิ ดเผยก็เกิดขึนอี ้ กครงใน ้ั นี ขึ ณโหดร ้ำยอันน่ ำสยดสยองเกินกว่ำทีจะน ่ ลั้ บของคุกมืดใต ้ดินผู ้ทีมี ่ แววจะเป็ นควำมหวังของชำติในหลำยประเทศจำนวนหลำยพันคนซึงใ ่ ทีลี ่ ดมีสติปัญญำปรำดเปรืองและมี ่ ่ ดศำสนำจำรย ์ผูเ้ คร่งในศำ สสะอำดและสูงส่งทีสุ กำรศึกษำมำกทีสุ ่ ่ ่ ลปิ นทีมี ่ พรสวรรค ์ สนำและน่ ำศร ัทธำเลือมใสพลเมื องทีร่ ักชำติและขยันนักวิชำกำรทีปรำดเปรื องศิ ่ ำนำญถูกสังหำรหรือบังคับกดดันให ้หลบหนี ไปอยูต ช่ำงฝี มือทีช ่ ำ่ งประเทศ{GC235.2}{GCth17 199.2} ้ อดั ่ บควำมกระจ่ำงของกำรปฏิรป ่ งคนให ้หันออกไปจำกพระคัม โรมใช ้วิธเี หล่ำนี เพื ู ศำสนำเพือดึ ภีร ์และนำควำมโง่เขลำและควำมงมงำยของยุคมืดกลับคืนมำแต่ภำยใต ้กำรอำนวยพรของพระเจ ้ำ ่ และกำรทำงำนของผู ้มีศล ี ธรรมสูงส่งทีพระเจ ้ำทรงเรียกให ้มำสำนต่องำนของลูเธอร ์นิ กำยโปรเตสแ 193

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ได ้มำจำกควำมโปรดปรำนหรืออำวุธของเจ ้ำผูค้ รองแคว ้ ตนต ์ไม่ได ้ถูกโค่นทิงไปพลั งของงำนนี ไม่ ้ ้ ่ กทีสุ ่ ดถ่อมตัวทีสุ ่ ดและมีพลังน้อยทีสุ ่ ดกลำยมำเป็ นป้ อมค่ำยอันแข็ นทังหลำยประเทศทั งหลำยที เล็ ้ งอยู ้ ท ่ งแกร่งเจนิ วำนครน้อยๆแห่งนี ตั ่ ่ำมกลำงศัตรูมหำอำนำจทีวำงแผนท ำลำยเธอประเทศฮอลลั ่ งอยู ้ บ ้ ่ นดำทีตั ่ นหำดทรำยริมฝั่งทะเลทำงภำคเหนื อดินรนต่ อสู ้กับเผด็จกำรของประเทศสเปนซึงใน ่ ่ สุ ่ ดแต่ประเทศสวีเดนทีสิ ่ นหวั ้ ขณะนั้นเป็ นอำณำจักรยิงใหญ่ และมั่งคังที งไร ้ผลกลับเป็ นผูก้ ำชัยชน ะมำสูก ่ ำรปฏิรป ู ศำสนำ{GC235.3}{GCth17199.3} ่ ่ อตังโบสถ ้ ่ ดถือคุณค่ำฝ่ ำ เป็ นเวลำเกือบสำมสิบปี ทีคำลวิ นทำงำนในกรุงเจนิ วำช่วงแรกเพือก่ ์ทียึ ่ ยศีลธรรมของพระคัมภีร ์และต่อมำเพือควำมก ้ำวหน้ำของกำรปฏิรป ู ศำสนำตลอดทั่วทวีปยุโรปวิถ ี ของเขำในฐำนะผูน้ ำสำธำณชนนั้นไม่ใช่ไร ้ตำหนิ หรือคำสอนของเขำไม่ใช่ไร ้ข ้อผิดพลำดแต่เขำ ่ อเพือขยำยควำมจริ ่ ่ ำคัญในสมัยของเขำให ้กว ้ำงไกลออกไปเพือถนอมร ่ เป็ นเครืองมื งทีส ักษำหลัก ่ ่ี ำลังพัด กำรของโปรเตสแตนต ์ในกำรต ้ำนคลืนของหลั กคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีทก ่ งเสริมในคริสตจักรทีร่ ับกำรปฏิรป ่ ยบง่ำยและบริสุ กลับมำอย่ำงแรงและเพือส่ ู แล ้วให ้ดำเนิ นชีวต ิ ทีเรี ์ ่ ่ ่ ำสอนของชำวโรมฟูมฟักไว ้{GC236.1}{GCth ทธิแทนควำมหยิ งจองหองและควำมเสื อมโทรมที ค 17200.1} ่ งพิ ่ มพ ์และครูสอนออกไปประกำศหลักคำสอนของกำรปฏิรป ่ จำกกรุงเจนิ วำสือสิ ู ผูถ้ ก ู กดขีในทุ ้ อขอค ่ กดินแดนต่ำงมองไปยังจุดนี เพื ำแนะนำคำปรึกษำและกำลังใจเมืองของคำลวินกลำยเป็ นสถ ่ ภั ้ ยแก่นักปฏิรป ้ ่ กตำมล่ำผูล้ ภั ำนทีลี ู ศำสนำของยุโรปตะวันตกทังหมดที ถู ี ้ ยหนี ออกจำกพำยุน่ำกลั ่ ดเป็ นเวลำหลำยศตวรรษมำยังประตูของกรุงเจนิ วำในสภำพทีอดอยำกบำดเจ็ ่ วทีพั บสูญเสียบ ้ำนแ ่ ้พบบ ้ำนให ละญำติสนิ ทพวกเขำได ้ร ับกำรต ้อนร ับอย่ำงอบอุน ่ และดูแลด ้วยควำมเอำใจใส่และเมือได ่ี ่ แล ้วพวกเขำเป็ นพระพรแก่กรุงนี โดยกำรใช ้ ม่ทนี ้ทักษะควำมรู ้และควำมเคร่งคร ัดในศำสนำของพว ่ ่ ่แล ้วเดินทำงกลับไปยังประเทศของตนเพือต่ ่ อต ้ำน กเขำเป็ นกำรตอบแทนหลำยคนทีมำหลบภั ยทีนี เผด็จกำรของโรมจอห ์นน็ อกซ ์[JohnKnox]..นักปฏิรป ู ผูก้ ล ้ำหำญชำวสก็อตแลนด ์พวกพิวริตน ั [ ่ ดถือหลักควำมเคร่งครัดในศำสนำ]จำนวนไม่นอ้ ยจ Puritans]สมำชิกโปรเตสแตนต ์นิ กำยหนึ่ งทียึ ำกประเทศอังกฤษชำวโปรเตสแตนต ์ของประเทศฮอลลันดำและของประเทศสเปนและพวกฮิวโกน็ ่ั ่ั อทส ์[Huguenotsสมำชิกโปรเตสแตนต ์ชำวฝรงเศสในยุ คสมัยก่อน]จำกประเทศฝรงเศสได ้นำคบ ่ งตกอยูใ่ นควำมมื เพลิงแห่งสัจธรรมจำกกรุงเจนิ วำไปส่องสว่ำงในดินแดนบ ้ำนเกิดของพวกเขำทียั ด{GC236.2}{GCth17200.2}

194

อำนำจสัมบูรณ์

195

อำนำจสัมบูรณ์

บท13-ประเทศเนเธอร ์แลนด ์และแถบสแกนดิเนเวีย กำรปกครองแบบเผด็จกำรของระบอบเปปำซีในประเทศเนเธอร ์แลนด ์ก่อให ้เกิดกำรประท้วงอย่ ้ แรกเริมเจ็ ่ ดร ้อยปี ก่อนสมัยของลูเธอร ์บิชอปเนเธอร ์แลนด ์สององค ์ทีมำในฐ ่ ำงรุนแรงมำแล ้วตังแต่ ้ ำนะทูตของกรุงโรมกล่ำวโทษสันตปะปำของโรมอย่ำงไม่กลัวเกรงทังสององค ์ร ับรู ้ธำตุแท ้ของรำช สำนักของสันตะปำปำพระเจ ้ำ “ทรงสร ้ำงพระรำชินีและคูช ่ วี ต ิ ของพระองค ์ไว ้แล ้วนั่นก็คอื คริสตจักรเป็ นกำรทรงจัดเตรียมอันป ่ นนิ ร ันดร ์สำหร ับครอบคร ัวของเธอมีสน ่ มวี น ่ ระเสริฐและยังยื ิ สอดทีไม่ ั ด ้อยค่ำหรือเสือมทรำมและป ้ ้ ำนกอบโกยผลประโยชน์เหมือนเช่นโจรเข ้ำฉก ระทำนมงกุฎและคทำนิ ร ันดรแก่นำง.......ทังหมดนี ท่ ้ ่ ้ ชิงท่ำนแต่งตังตนเองไปอยู ใ่ นวิหำรของพระเจ ้ำแทนทีจะเป็ นคนเลียงแกะท่ ำนกลับทำตัวเป็ นสุนัขจิ ้ ่ ำท่ำนเป็ นบิชอปสูงศักดิแต่ ์ ท่ำนเหมือนทรรำชมำกกว่ำ..... งจอกต่อแกะท่ำนแสดงให ้พวกเรำเชือว่ ้ ่ ำนเรียกตนเองแต่ท่ำนกลับพยำยำมเป็ ท่ำนควรจะเป็ นคนร ับใช ้ของบรรดำคนร ับใช ้ทังปวงตำมที ท่ ้ ่ ยดหยำม.....พระวิญ นเจ ้ำนำยเหนื อเจ ้ำนำยทังปวง.....ท่ ำนทำให ้พระบัญชำของพระเจ ้ำเป็ นทีเหยี ์ ้ ่ ่ ญำณบริสท ุ ธิทรงเป็ นผู ้สร ้ำงคริสตจักรทังปวงไปไกลจนสุ ดขอบฟ้ ำ.....เมืองของพระเจ ้ำของเรำทีซึ ้ งเรำเป็ นพลเมืองอยูน ่ ้ันแผ่ออกกว ้ำงไปจนถึงดินแดนทังหมดของสวรรค ์และกว ้ำงขวำงกว่ำเมืองที่ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะเรียกว่ำกรุงบำบิโลนซึงแสร ้งทำตัวว่ำเป็ นพระเจ ้ำเอำตัวเองให ้ไปถึงสวรรค ์และอวด ้ ว่ำปัญญำของตนอมตะและสุดท ้ำยแม้จะไร ้เหตุผลอ ้ำงว่ำตนเองไม่เคยรู ้พลังและจะไม่ มวี น ั ทำผิด” ่ GerardBrandt,HistoryoftheReformationinandAbouttheLowCountriesเล่มที1หน้ ำที่ 6{GC237.1}{GCth17201.1} ่ ้ ้ ่ นทำงผ่ ศตวรรษแล ้วศตวรรษเล่ำมีคนอืนๆลุ กขึนมำสะท ้อนคำประท ้วงนี และครู สอนรุน ่ แรกทีเดิ ่ ำนดินแดนต่ำงๆและรู ้จักกันในนำมต่ำงๆร ับอุปนิ สยั ของมิชชันนำรีชำววูดวั ซ ์ประกำศควำมรู ้เรืองข่ ่ ำวประเสริฐไปยังทุกทีจนแทรกเข ้ำไปยังประเทศเนเธอร ์แลนด ์คำสอนของพวกเขำกระจำยไปอย่ำง รวดเร็วพวกเขำแปลพระคัมภีร ์ของชำววอลเดนซิสออกมำเป็ นข ้อๆเป็ นภำษำดัชพวกเขำประกำศ ่ ว่ำ“ในนั้นมีประโยชน์มำกมำยไม่มเี รืองตลกไม่ มน ี ิ ยำยไม่มก ี ำรพูดเล่นไม่มก ี ำรหลอกลวงมีแต่ถ ้อย ่ ่ นนิ ดทีนี ่ ่ หน่ อยแต่วำ่ ส่วนทีเป็ ่ นไขกระดูกและควำม คำแห่งสัจธรรมจริงๆแล ้วมีเปลือกแข็ งอยูบ ่ ้ำงทีนั ่ ดี ่ และศักดิสิ์ ทธิจะพบได ์ ่ ่ หวำนของสิงที ้ในนั้นอย่ำงง่ำยดำย”Ibid.เล่มที1หน้ ำที14มิ ตรสหำยในควำ ่ ้ ่ บสอง{GC238.1}{GCth17202.1} มเชือสมั ยโบรำณเขียนไว ้เช่นนี ในศตวรรษที สิ ้ ่ ่ นแล ้ ่ งคงเพิมจ ่ ำนวนม บัดนี กำรกดขี ของโรมเริ มขึ ้วแต่ท่ำมกลำงกองฟื นและกำรทรมำนผูเ้ ชือยั ้ ่ ผด ำกขึนประกำศด ้วยควำมแน่ วแน่ วำ่ พระคัมภีร ์เป็ นสิทธิอำนำจเดียวทีไม่ ิ พลำดของศำสนำและ“ ่ ่ ่ ่ ไม่ควรบังคับมนุ ษย ์ผู ้ใดให ้เชือแต่ ต ้องเอำชนะเขำด ้วยกำรเทศนำสังสอน”Martynเล่ มที2หน้ ำที8 7{GC238.2}{GCth17202.2} 196

อำนำจสัมบูรณ์

่ ออ ้ ำนวยในประเทศเนเธอร ์แลนด ์และคนจริงใจและซือสั ่ ตย ์ต่ำงลุก คำสอนของลูเธอร ์พบดินทีเอื ้ ขึนมำเทศนำข่ ำวประเสริฐเมนโนไซมอนซ ์[MennoSimons]มำจำกหมู่บ ้ำนเล็กๆแห่งหนึ่ งของปร ะเทศฮอลลันดำเขำร ับกำรศึกษำตำมแบบฉบับของโรมันคำทอลิกและรับกำรเจิมใหเ้ ป็ นบำทหลวงเ ่ ่ ่ ขำไม่มค ี วำมรู ้เรืองพระคั มภีร ์เลยและเขำไม่ต ้องกำรอ่ำนเพรำะกลัวจะถูกหลอกให ้เชือในเรื องนอก ่ ่ ่ รีตเมือควำมสงสั ยเรืองหลั กคำสอนกำรแปรสำร[Transubstantiation]หลักคำสอนเรืองพิ ธศ ี ล ี ม ่ ่ หำสนิ ททีว่​่ ำเมือบำทหลวงเสกขนมปั งและเหล ้ำองุ น ่ แล ้วสำรของขนมปังและเหล ้ำองุ น ่ ก็เปลียนเป็ น สำรแท ้ของพระกำยและพระโลหิตของพระเยซูคริสต ์ส่วนรูปปรำกฏยังคงเป็ นขนมปังและเหล ้ำองุ น ่ ่ ่ อยู]่ รุกเร ้ำใส่เขำเขำถือว่ำเป็ นกำรทดลองทีมำจำกซำตำนและหำทำงที จะปลดตั วเองออกด ้วยกำร อธิษฐำนและกำรสำรภำพบำปแต่ไม่เกิดผลเขำพยำยำมสงบเสียงของจิตสำนึ กด ้วยกำรคลุกคลีก ั ่ ไม่ ่ ชวนให ้คิดถึงควำมสงสัยนี แต่ ้ ไม่ประสบผลหลังจำกนั้นระยะหนึ่ งเขำมีโอกำสศึกษำพระ บเรืองที ้ ่ ป ่ คริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่รวมทังงำนเขี ยนของลูเธอร ์ทำให ้เขำยอมร ับควำมเชือที ฏิรป ู แล ้วไม่นำนหลังจำกนั้นเขำไปเห็นกำรประหำรชำยคนหนึ่ งด ้วยกำรตัดศีรษะเพรำะไปร ับบัพติ ่ น ้ ำเขำไปศึกษำพระคัมภีร ์ในเรืองกำรให ่ ศมำใหม่เรืองนี ้บัพติศมำกับทำรกเขำไม่พบหลักฐำนของ ่ ในพระคั ้ ่ ระบุ ้ วำ่ กำรกลับใจและควำมเชือเป็ ่ นเงือน ่ เรืองนี มภีร ์แต่เห็นว่ำพระคัมภีร ์ทุกตอนของเรืองนี ไขของกำรรับบัพติศมำ{GC238.3}{GCth17202.3} ่ ่ ้ เมนโนถอนตัวออกจำกคริสตจักรโรมันและอุทศ ิ ชีวต ิ เพือสอนสั จธรรมทีเขำร ับมำทังในประเทศเ ่ ้ ่ ยอรมนี และประเทศเนเธอร ์แลนด ์มีคนคลังศำสนำกลุ ม ่ หนึ่ งปรำกฏขึนสอนควำมเชื อเหลวไหลและ ปลุกระดมมวลชนทำลำยควำมมีระเบียบและควำมดีงำมและมุ่งไปสูค ่ วำมรุนแรงและกำรกบฏเมนโ ่ ้ ำลังก่อให ้เกิดขึนอย่ ้ ่ ่ นมองเห็นผลอันน่ ำหวำดกลัวทีขบวนกำรนี ก ำงหลีกเลียงไม่ ได ้และเขำบำกบัน ่ ่ ้ ำง อย่ำงเหนี ยวแน่ นในกำรต่อต ้ำนคำสอนผิดๆและแผนกำรป่ ำเถือนของพวกคลั งศำสนำกลุ ม ่ นี อย่ ่ ้ ำไปในทำงผิดแต่ได ้ละทิงค ้ ำสอนเลวร ้ำยไปแล ้วและยั ไรก็ตำมมีคนมำกมำยทีเคยถู กขบวนกำรนี น ้ มซึงเป็ ่ นผลจำกคำสอนของชำววอลเดนซิสเมนโนทำงำนอยูก งมีลก ู หลำนของคริสเตียนดังเดิ ่ บ ั ค ้ ้วยควำมกระตือรือร ้นและประสบผลอย่ำงสูง{GC239.1}{GCth17203.1} นกลุม ่ นี ด ่ บห ้ำปี ทนกับควำมยำกลำบำกและควำมขัดส เขำเดินทำงพร ้อมกับภรรยำและลูกๆเป็ นเวลำยีสิ ้ั ยงภั ่ ยถึงชีวต นอย่ำงรุนแรงและบ่อยครงเสี ิ เขำท่องไปทั่วประเทศเนเธอร ์แลนด ์และภำคเหนื อของปร ้ ะเทศเยอรมนี สว่ นใหญ่ทำงำนกับชนชันยำกจนแต่ สง่ ผลกระทบกว ้ำงไกลโดยธรรมชำติเขำเป็ นคน ่ จริยธรรมอย่ำงไม่หวันไหวมี ่ มีวำทศิลป์ แม้จะมีกำรศึกษำจำกัดเขำเป็ นคนทีมี ใจถ่อมและมำรยำทดี ่ งจังและจริงใจเป็ นแบบอย่ำงชีวต ่ งำมและมีควำมเคร่งคร ัดฝ่ ำยศำสนำทีจริ ิ ตำมคำสอนทีเขำสอนแ ่ มเหงจนกระจำยพวกเขำทุกข ์ทร ละได ้ร ับควำมไว ้วำงใจของประชำชนผูต้ ด ิ ตำมของเขำถูกกดขีข่ ่ มำนอย่ำงหนักจำกกำรไปยุง่ กับพวกคลังศำสนำมุ นสเตอไรต ์[Munsterites]หมำยถึงกลุม ่ ศำสนำ

197

อำนำจสัมบูรณ์

่ งขึ ้ นในเมื ้ ่ นเนื่ องจำกผ ทีตั องมุนสเตอของประเทศเยอรมนี ]อย่ำงไรก็ตำมคนจำนวนมำกมำร ับเชืออั ลงำนของเขำ{GC239.2}{GCth17203.2} ่ี ับหลักคำสอนกำรปฏิรป ่ ไม่มท ี ใดร ู อย่ำงกว ้ำงขวำงเท่ำกับทีประเทศเนเธอร ์แลนด ์มีไม่กประเทศ ี่ ่ เ้ ชือต ่ ้องทนต่อกำรกดขีข่ ่ มเหงรุนแรงกว่ำทีนี ่ ่ ในประเทศเยอรมนีจก ่ ทีผู ั รพรรดิชำร ์ลส ์ที5ทรงประก ่ งหมดไปยั ้ ้ ำศห ้ำมกำรปฏิรป ู ศำสนำและพร ้อมจะนำผูเ้ ชือทั งหลักประหำรแต่เจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหล ้ ดขวำงควำมเผด็จกำรของพระองค ์ในประเทศเนเธอร ์แลนด ์กษัตริย ์ฟี ลิปที2ทรงใช ่ ำยทรงลุกขึนขั ้ ่ ำนั้นและออกประกำศคำสังกดขี ่ ่ ดต่อกันเป็ นชุดอย่ำงต่อเนื่ องกำรอ่ำนพระคัมภีร ์กำ อำนำจยิงกว่ ติ ่ ่ ่ กประหำรกำร รฟังเทศนำเรืองของพระคั มภีร ์หรือแม้จะพูดเรืองพระคั มภีร ์ต ้องได ้ร ับโทษถึงตำยทีหลั ่ บกำรละเว ้นจำกกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพหรือกำรร ้องเพลงสดุดต อธิษฐำนทูลต่อพระเจ ้ำในทีลั ี ้องร ับ ่ โทษถึงตำยเช่นกันแม้ผู ้ทีสำบำนว่ ำจะตัดขำดจำกควำมผิดก็ยงั ต ้องร ับโทษประหำรหำกเป็ นชำยใ ้ นคนนับพันพินำศไปภำยใต ้กำรปกครองของจักรพรรดิชำ ห ้ตำยด ้วยดำบหำกเป็ นหญิงให ้ฝังทังเป็ ่ ร ์ลส ์และกษัตริย ์ฟี ลิปที2{GC239.3}{GCth17203.3} ้ั ่ งคนทังครอบคร ้ มีอยูค ่ รงหนึ ัวถูกนำมำอยูต ่ อ ่ หน้ำผูส้ อบสวนด ้วยข ้อกล่ำวหำว่ำไม่เข ้ำร่วมพิธม ี ิ ่ ้ำนเมือผู ่ ส้ อบสวนถำมถึงเรืองกำรปฏิ ่ สซำและนมัสกำรกันเองทีบ บต ั ท ิ ท ี่ ำกันอย่ำงลับๆลูกคนเล็กที่ สุดตอบว่ำ“เรำคุกเข่ำลงและอธิษฐำนขอให ้พระเจ ้ำส่องสว่ำงควำมคิดของเรำและอภัยบำปของเรำ ่ ่ ้กำรปกครองของพระองค ์รุง่ เรืองและชีวต เรำอธิษฐำนเผือพระมหำกษั ตริย ์ของเรำเพือให ิ ของพระอ ่ ่ งค ์มีควำมสุขเรำอธิษฐำนเผือพนั กงำนปกครองขอให ้พระเจ ้ำพิทก ั ษ ์ร ักษำพวกเขำ”Wylieเล่มที1 ่ พ ้ กระนั้นผูเ้ ป็ นพ่อและลูกคนหนึ่ งถูกตัดสิ 8บทที6ผู ้ พ ิ ำกษำบำงคนได ้ร ับควำมเร ้ำใจอย่ำงลึกซึงแต่ ่ กประหำร{GC240.1}{GCth17204.1} นให ้ตำยทีหลั ่ มำกพอๆกับควำมเชือของผู ่ ควำมเดือดดำลของผูก้ ดขีมี ย้ อมพลีชพ ี ไม่เพียงผูช ้ ำยเท่ำนั้นผูห้ ญิ ่ ่ อนวัยแสดงควำมกล ้ำหำญทีไม่ ่ สะทกสะท ้ำน“ผูเ้ ป็ นภรรยำจะลุกขึนยื ้ น งทีบอบบำงและเด็ กสำวทีอ่ ่ เคียงข ้ำงเสำประหำรของสำมีและในขณะทีเขำทุ กข ์ทรมำนอยูก ่ บั ไฟภรรยำจะกระซิบคำปลอบใจห รือร ้องเพลงสดุดใี ห ้กำลังใจสำมี”“หญิงสำวเยำว ์วัยลงนอนในหลุมศพในขณะยังมีชวี ต ิ ประหนึ่ งกำลั ่ี ดร งเดินเข ้ำห ้องนอนของเธอในยำมค่ำคืนหรือไปยังตะแลงแกงและกองไฟแต่งตัวด ้วยอำภรณ์ดท ี สุ ่ ่ ำวกับว่ำกำลังเดินเข ้ำสูพ ่ ธิ สี มรสของตนเอง”Ibid.เล่มที18บทที 6{GC240.2}{GCth17204.2} ่ เช่นเดียวกับสมัยทีพวกนอกศำสนำเพี ยรพยำยำมทำลำยข่ำวประเสริฐเลือดของคริสเตียนเป็ น ่ ่ มเหงมีแต่จะเป็ นเหตุให ้พย เหมือนเมล็ดพืช(โปรดดูTertullian,Apologyย่อหน้ำที50)กำรกดขี ข่ ่ จธรรมเพิมจ ่ ำนวนมำกขึนปี ้ แล ้วปี เล่ำรำชวงศ ์ทังหลำยรุ ้ ่ นเนื่ องม ำนเพือสั มเร ้ำอยูใ่ นควำมบ ้ำคลังอั ้ ่ ่ ้ ำจำกควำมตังใจอั นเด็ดเดียวของประชำชนที พวกเขำปรำบไม่ ได ้พวกเขำยังคงดินรนต่ อไปกับงำน ้ โหดเหียมของตนแต่ ก็ไร ้ผลภำยใต ้กำรนำของวิลเลียมแห่งเมืองโอเรนจ ์[WilliamofOrange]ผู ้สู 198

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดกำรปฏิวต งส่งในทีสุ ั ก ิ ็ได ้นำเสรีภำพในกำรนมัสกำรพระเจ ้ำมำสูป ่ ระเทศฮอลลันดำ{GC240.3}{ GCth17204.3} ้ ่ั ในเทือกเขำพิดมอนต ์บนพืนรำบของประเทศฝร งเศสและบนชำยหำดของประเทศฮอลลั นดำก ำรเติบโตของข่ำวประเสริฐสร ้ำงด ้วยเลือดของเหล่ำสำวกแต่ในประเทศทำงเหนื อข่ำวประเสริฐแผ่เ ่ กศึกษำแห่งเมืองวิตเทนเบิร ์กเดินทำงกลับบ ้ำนพวกเขำนำควำมเชือของ ่ ข ้ำไปได ้อย่ำงสันติเมือนั ่ พม กำรปฏิรป ู ไปสูป ่ ระเทศสแกนดิเนเวียงำนเขียนของลูเธอร ์ทีตี ิ พ ์แล ้วก็ชว่ ยกระจำยควำมกระจ่ำง ่ ประชำชนธรรมดำและยำกไร ้ของทำงเหนื อหันหลังให ้กับควำมเสือมจริ ยธรรมควำมหรูหรำและคว ่ ้อนร ับสัจธรรมอันบริสท ์ ยบง่ำยและดลบันดำลชีวต ำมงมงำยของโรมเพือต ุ ธิเรี ิ ของพระคัมภีร ์{GC2 40.4}{GCth17204.4} ทำวเซ็น[Tausen]“นักปฏิรป ู ศำสนำของประเทศเดนมำร ์ก”เป็ นบุตรของชำวนำคนหนึ่ งเด็กช ้ ้ เยำว ์วัยถึงควำมฉลำดทำงปัญญำทีตื ่ นตั ่ วเขำกระหำยกำรศึกษำแต่ถก ำยคนนี แสดงออกตั งแต่ ู ปฏิ ์ เสธอันเนื่ องจำกฐำนะของพ่อแม่เขำจึงเข ้ำไปอยูใ่ นวัดควำมบริสท ุ ธิของชี วต ิ และควำมขยันและคว ่ ่ นชอบของผู ่ ่ ำ ำมซือตรงของเขำท ำให ้เป็ นทีชื ด้ แู ลเขำกำรสอบบ่งบอกว่ำเขำมีควำมสำมำรถทีจะท ่ ประโยชน์ให ้กับคริสตจักรในอนำคตได ้เป็ นอย่ำงดีจงึ ตัดสินใจทีจะให ้เขำร ับกำรศึกษำในมหำวิทยำ ้ ้ร ับอนุ ญำ ลัยแห่งใดแห่งหนึ่ งของประเทศเยอรมนี หรือประเทศเนเธอร ์แลนด ์นักเรียนผูเ้ ยำว ์คนนี ได ่ ่ องวิตเทนเบิร ์กนักศึกษำของคริสตจักรไม่ควรเสียง ่ ตให ้เลือกโรงเรียนเองโดยมีเงือนไขว่ ำห ้ำมไปทีเมื ้ ต่อกำรร ับพิษของคำสอนนอกศำสนำนักบวชภรำดรกล่ำวไว ้เช่นนี {GC241.1}{GCth17205.1} ้ นป้ อมอันแข็งแรงข ทำวเซ็นเดินทำงไปเมืองโคโลญจ ์ในเวลำนั้นก็เหมือนกับในปัจจุบน ั เมืองนี เป็ ่ องเวทมนตร ่ ่ องลัทธิโรมันต่อมำไม่นำนเขำรู ้สึกสะอิดสะเอียนต่อควำมเชือเรื ์คำถำของคนทีไปเล่ ำเ ้ ้วยควำมประหลำดใจ รียนในช่วงเวลำเดียวกันเขำได ้ร ับหนังสือของลูเธอร ์เขำอ่ำนหนังสือเหล่ำนี ด ่ ้ ่ และควำมดีใจและปรำรถนำทีจะได ้ร ับกำรชีแนะเป็ นกำรส่วนตัวจำกนักปฏิรป ู ศำสนำแต่กำรทีจะ ้ ่ อกำรขัดขืนผูด้ แู ลเขำในวัดและสูญเสียกำรสนับสนุ นของพวกเขำเขำจึงตั ทำเช่นนี เขำต ้องเสียงต่ ่ องวิตเทนเบิร ์ก{GC241.2}{GCth17205.2} ดสินใจและไม่นำนต่อมำสมัครเข ้ำเป็ นนักเรียนทีเมื ่ ้ั งไม่มผ เมือเขำเดิ นทำงกลับมำประเทศเดนมำร ์กเขำกลับไปประจำอยูท ่ วัี่ ดอีกครงยั ี ูใ้ ดสงสัยว่ำเข ้ เพียรพยำยำมทีจะน ่ ำคนอืนๆไปสู ่ ำเป็ นผูฝ ้ ักใฝ่ ในนิ กำยลูเธอร ์เรนเขำไม่ได ้เปิ ดเผยควำมลับนี แต่ ค ่ ่ บริ ่ สท ์ ำและมีชวี ต ่ กดิสิ์ ทธิกว่ ์ ำโดยไม่ปลุกอคติของเพือนๆเขำเปิ ่ วำมเชือที ุ ธิกว่ ิ ทีศั ดพระคัมภีร ์และ ่ ้จริงและในทีสุ ่ ดเทศนำเรืองของพระคริ ่ อธิบำยควำมหมำยทีแท สต ์ให ้พวกเขำฟังว่ำพระองค ์ทรงเป็ ่ ท ้ ำให ้นักบวชอำวุโส นควำมชอบธรรมและทรงเป็ นควำมหวังเดียวของควำมรอดของคนบำปเรืองนี ้ กว่ำโกรธพวกเขำตังควำมหวั งสูงในตัวเขำว่ำจะเป็ นผูป้ กป้ องโรมอย่ำงอำจหำญเขำถูกย ้ำยออกจ ำกวัดไปกักขังอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมอย่ำงเหนี ยวแน่ น{GC241.3}{GCth17205.3} 199

อำนำจสัมบูรณ์

่ อนั ่ กบวชหลำยคนประกำศยอมร ับควำมเชือ่ ผูค้ วบคุมคนใหม่ของเขำรู ้สึกหวำดผวำอย่ำงยิงเมื ่ ของนิ กำยโปรเตสแตนต ์โดยผ่ำนซีกรงห ้องขังของเขำทำวเซ็นได ้พูดคุยกับผูท้ อยู ี่ ใ่ กล ้ชิดเขำถึงค ่ จธรรมหำกบำทหลวงเดนมำร ์กเหล่ำนั้นมีควำมชำนำญในกำรปฏิบต วำมรู ้เรืองสั ั ต ิ ำมแผนกำรจัด ่ งเขำไ กำรคำสอนนอกรีตของคริสตจักรแล ้วคงจะไม่ได ้ยินเสียงของทำวเซ็นอีกต่อไปแต่แทนทีจะส่ ้ ปอยูใ่ นหลุมศพสักแห่งในคุกมืดใต ้ดินพวกเขำกลับขับไล่เขำออกไปจำกวัดบัดนี พวกเขำหมดสิ ทธิ ์ ่ ดกำรกับเขำอีกแล ้วมีรำชโองกำรฉบับหนึ่ งทีเพิ ่ งจะออกมำจำกส ่ ทีจะจั ำนักพระรำชวังเสนอกำรคุ ้ม ่ ครองให ้ครูสอนหลักคำสอนใหม่ทำวเซ็นจึงเริมเทศนำโบสถ ์ต่ำงๆเปิ ดประตูต ้อนร ับเขำประชำชนพ ่ื ำกันเข ้ำมำฟังนักเทศน์อนๆก็ เทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำเช่นเดียวกันมีกำรแจกจ่ำยพระคริสตธร ่ี รมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ทแปลเป็ นภำษำแดนิ ชออกไปอย่ำงกว ้ำงขวำงควำมพยำยำมของเห ่ี ้องกำรทำลำยงำนนี ยิ ้ งเป็ ่ นกำรขยำยงำนนี ให ้ ้กว ้ำงไกลออกไปอีกและต่ ล่ำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีทต ่ อมำไม่นำนประเทศเดนมำร ์กประกำศร ับควำมเชือของกำรปฏิ รป ู ศำสนำ{GC242.1}{GCth172 06.1} ่ มจำกบ่ ่ ้ ้ ำรงชีวต ในประเทศสวีเดนก็เหมือนกันคนหนุ่ มทีดื อนำของเมื องวิตเทนเบิร ์กนำนำธ ิ ไปสู่ ่ ่ี ำงำนปฏิรป เพือนร่ วมชำติในบรรดำผูท้ ท ู ทำงศำสนำของประเทศสวีเดนมีอยูส ่ องคนคือโอลำฟและ ่ นบุตรของช่ำงตีเหล็กเมืองโอรีโบรและไปเรียน ลูเรนติอส ู เพตริ[OlafandLaurentiusPetri]ซึงเป็ ่ งสองร ้ ่ ยนมำอย่ำงขะมักเข ภำยใต ้กำรสอนของลูเธอร ์และเมลังค ์ธอนได ้กลับมำสอนสัจธรรมทีทั ำเรี ่ิ ่ เยียมโอลำฟจะกร ่ ม้นเช่นเดียวกับนักปฏิรป ู ผูย้ งใหญ่ คนนั้นด ้วยควำมกระตือรือร ้นและวำทศิลป์ ทีดี ่ วนลูเรนติอส ะตุ ้นประชำชนให ้ตืนส่ ู นั้นก็เหมือนกับเมลังค ์ธอนเป็ นผูค้ งแก่เรียนช่ำงคิดและสุขม ุ เยือ ้ ่ งส่งและมีควำมกล ้ำห กเย็นทังสองเป็ นคนเคร่งศำสนำอย่ำงจริงจังมีมำตรฐำนทำงศำสนศำสตร ์ทีสู ่ หวันไหวในกำรประกำศสั ่ ำญทีไม่ จธรรมกำรต่อต ้ำนของพวกนิ ยมระบอบเปปำซีก็ไม่ลดละบำทหล ่ ้ วงคำทอลิกปลุกระดมประชำชนทีรู่ ้ไม่เท่ำทันและเชืองมงำยขึ นมำโอลำฟเพตริ ถก ู ฝูงชนลอบทำร ้ ้ั ้ นทีชื ่ นชอบของพระม ่ ำยอยูเ่ สมอและหลำยครงแทบจะเอำชี วต ิ ไม่รอดแต่นักปฏิรป ู ศำสนำเหล่ำนี เป็ หำกษัตริย ์และได ้รับกำรปกป้ องจำกพระองค ์{GC242.2}{GCth17206.2} ่ ค ภำยใต ้กำรปกครองของคริสตจักรโรมันคำทอลิกประชำชนจมดิงสู ่ วำมยำกจนและถูกกำรกด ่ มเหงร ังควำนพวกเขำขำดควำมรู ้เรืองพระคั ่ ่ นเพียงสัญลักษณ์และพิธก ขีข่ มภีร ์และมีศำสนำทีเป็ ี ร ่ ถำ่ ยทอดควำมกระจ่ำงอันใดมำสูส ่ รมซึงไม่ ่ ติปัญญำพวกเขำกำลังกลับไปหำควำมเชืองมงำยและก ่ ่ อ ำรปฏิบต ั อิ ย่ำงป่ ำเถือนของบรรพบุ รษ ุ ของคนนอกศำสนำประเทศถูกแบ่งแยกออกเป็ นส่วนๆทีต่ ้ งเพิ ่ มควำมทุ ่ สู ้แข่งขันกันควำมขัดแย ้งอย่ำงไม่สนสุ ิ ้ ดของกลุม ่ เหล่ำนี ยิ กข ์ให ้แก่ทก ุ คนกษัตริย ์ทรง ่ ควำมสำมำรถ ตัดสินพระทัยให ้มีกำรปฏิรป ู ประเทศและคริสตจักรและพระองค ์ทรงต ้อนร ับผูช ้ ว่ ยทีมี ้ ้มำช่วยต่อสู ้กับโรม{GC243.1}{GCth17207.1} เหล่ำนี ให

200

อำนำจสัมบูรณ์

่ ต่อหน้ำพระรำชำและผูน้ ำของประเทศสวีเดนโอลำฟเพตริปกป้ องหลักคำสอนควำมเชือของกำ ่ ยมยอดเขำเปิ ่ รปฏิรป ู กับพวกนักต่อสู ้ของฝ่ ำยโรมด ้วยควำมสำมำรถทีเยี ดเผยว่ำกำรจะร ับคำสอน ่ ของเหล่ำบรรพบุรษ ุ ได ้นั้นก็ตอ ่ เมือสอดคล ้องกับพระคัมภีร ์เท่ำนั้นและยังบอกว่ำสำระสำคัญของค ่ บน ่ ้คนทังปวงเข ้ วำมเชือมี ั ทึกไว ้อย่ำงชัดเจนและเรียบง่ำยในพระคัมภีร ์เพือให ้ำใจพระคริสต ์ตร ัสว่ำ“ คำสอนของเรำไม่ใช่ของเรำเองแต่เป็ นของผูท้ รงใช ้เรำมำ”ยอห ์น7:16และอัครทูตเปำโลเปิ ดเผยว่ ่ งขั ่ ดกับข่ำวประเสริฐแล ้วท่ำนเองก็ต ้องถูกแช่งสำป(กำลำเ ำหำกท่ำนจะประกำศข่ำวประเสริฐอืนซึ ่ ่ มข ทีย1:8)นักปฏิรป ู กล่ำวว่ำ“แล ้วคนอืนๆจะตรำหลั กเกณฑ ์ทีไม่ ี ้อพิสจ ู น์ขนมำตำมอ ึ้ ำเภอใจและ ่ ำเป็ นเพือควำมรอดได ่ ่ ่ กำหนดว่ำเป็ นสิงจ ้อย่ำงไร”Wylieเล่มที10บทที 4เขำแสดงให ้ประจักษ ์ว่ำคำ ่ ่ ดกับพระบัญชำของพระเจ ้ำพร ้อมทังปกป้ ้ สังของคริ สตจักรไม่มส ี ท ิ ธิอำนำจในกำรบังคับเมือขั องรั ่ ่ กษำหลักกำรยิงใหญ่ ของควำมเชือโปรเตสแตนต ์ทีว่​่ ำ“พระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้น”เป็ นหลักเ ่ กณฑ ์ของควำมเชือและกำรถื อปฏิบต ั {ิ GC243.2}{GCth17207.2} ้ ่ กำรต่อสู ้นี แม้จะด ำเนิ นอยูบ ่ นเวทีทค่ ี่ อนข ้ำงไม่เป็ นทีทรำบกั นก็ตำมแต่มผ ี ลแสดงให ้เรำทรำบว่ำ ่ ้ำมำประจำตำแหน่ งต่ำงๆในกองทัพของนักปฏิรป “ผูค้ นประเภทใดทีเข ู ศำสนำพวกเขำไม่ใช่ผูไ้ ร ้ก ำรศึกษำพวกชอบแบ่งแยกพวกชอบขัดแย ้งโวยวำย— ่ กษำพระวจนะของพระเจ ้ำมำแล ้วรู ้วิธก ตรงกันข ้ำมอย่ำงลิบลับพวกเขำเป็ นคนทีศึ ี ำรใช ้อำวุธที่ ้ คไปแล ้วเมือเรำจ ่ พระคัมภีร ์จัดหำมำให ้พวกเขำในแง่ของควำมรู ้พวกเขำก ้ำวลำยุ ำกัดควำมสนใจ ่ อชือเช่ ่ นลูเ ของเรำไปยังศูนย ์กลำงอันโดดเด่นเช่นเมืองวิตเทนเบิร ์กและเมืองซูรคิ และบุคคลเลืองลื ้ นผูน้ ำของขบ ธอร ์และเมลังค ์ธอนสวิงก ์ลีและอีโคลัมพำเดียสแล ้วก็มก ั จะมีกำรแย ้งว่ำคนเหล่ำนี เป็ ่ ้ พลังยิงใหญ่ ่ วนกำรและเป็ นธรรมดำทีเรำจะคำดว่ ำคนเหล่ำนี มี และควำมรู ้กว ้ำงขวำงแต่ผูท้ เป็ ี่ นลูก ่ คอ ่ น้องของพวกเขำไม่น่ำจะเป็ นเช่นนั้นเอำละให ้เรำกลับไปมองดูโรงละครทีไม่ ่ ยมีใครทรำบเรืองแ ่ ยงของประเทศสวีเดนรวมถึงนำมอันต่ำต ้อยอย่ำงเช่นโอลำฟและลูเรนติอส ละไร ้ชือเสี ู เพตริจำกบร ้ ่ ้ำใ รดำอำจำรย ์ลงไปถึงสำวกทังหลำยเรำจะพบอะไร.....นั กวิชำกำรและนักศำสนศำสตร ์บุคคลทีเข ้ ่ จข่ำวประเสริฐแห่งสัจธรรมทังระบบอย่ ำงถ่องแท ้และเป็ นผูม้ ช ี ัยชนะเหนื อผูเ้ ชียวชำญกำรศึ กษำแล ่ ่ ่ ะบุคคลยิงใหญ่ ทงหลำยของโรม”Ibid.เล่ ั้ มที10บทที 4{GC243.3}{GCth17207.3} ้ ตริย ์ของประเทศสวีเดนทรงร ับควำมเชือของโปรเตสแตนต ่ จำกผลของควำมขัดแย ้งนี กษั ์และไม่ ่ โอลำฟเพตริ ้ นำนต่อมำร ัฐสภำประกำศสนับสนุ นเข ้ำข ้ำงควำมเชือนี แปลพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำ ่ องทังสองได ้ คพันธสัญญำใหม่เป็ นภำษำสวีเดนและตำมพระประสงค ์ของพระรำชำพีน้ ้ลงมือแปลพ ้ มด ้วยประกำรฉะนี ประชำชนในประเทศสวี ้ ้ั ระคัมภีร ์ทังเล่ เดนจึงได ้ร ับพระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นครงแ ่ี ่ ่วทังอำณำจั ้ รกในภำษำแม่ทประชุ มร ัฐสภำประกำศสังทั กรให ้อำจำรย ์อธิบำยพระคัมภีร ์และต ้องสอ นเด็กๆในโรงเรียนให ้อ่ำนพระคัมภีร ์ด ้วย{GC244.1}{GCth17208.1} 201

อำนำจสัมบูรณ์

ควำมกระจ่ำงอันเป็ นพระพรของข่ำวประเสริฐขับไล่ควำมมืดมนอันเนื่ องจำกควำมไม่รู ้และควำม ่ งมงำยให ้ออกไปอย่ำงมั่นคงและแน่ นอนพวกเขำหลุดพ ้นจำกกำรกดขีของโรมบ ้ำนเมืองบรรลุถงึ ค ่ ่ึ เคยเป็ นเช่นนี มำก่ ้ วำมแข็งแกร่งและยิงใหญ่ ซงไม่ อนประเทศสวีเดนเป็ นป้ อมปรำกำรปกป้ องควำมเ ่ ้ นตรำยทีสุ ่ ดประเทศเล็กๆและอ่อนแ ชือของโปรเตสแตนต ์หนึ่ งศตวรรษต่อมำในช่วงเวลำบอบชำอั ้ นประเทศเดียวในทวีปยุโรปทีกล ่ ้ำยืนมื ่ อแห่งควำมช่วยเหลือออกไป— อนี เป็ ่ วยประเทศเยอรมนีให ้รอดจำกกำรต่อสู ้อย่ำงเหียมโหดของสงครำมสำมสิ ้ เพือช่ บปี ดูประหนึ่ งว่ำ ้ ทวีปยุโรปตอนเหนื อทังหมดต ้องตกอยูภ ่ ำยใต ้เผด็จกำรของโรมอีกครงหนึ ั้ ่งกองทัพของสวีเดนเป็ น ่ี ำให ้ประเทศเยอรมนี พลิกชัยชนะทีอยู ่ แ่ ค่เอือมของพระสั ้ ผูท้ ท นตะปำปำไปสูค ่ วำมพ่ำยแพ ้และนำชั ่ ้ ่ี อ่ ยชนะของเสรีภำพทำงควำมเชือมำสู ช ่ ำวโปรเตสแตนต ์รวมทังชำวคำลวิ นนิ ยม[Calvinist]ผูท้ เชื ่ ตำมคำสอนของคำลวิน]และชำวลูเธอร ์เรนและนำเสรีภำพทำงจิตสำนึ กคืนสูป ่ ระเทศทียอมร ับกำร ปฏิรป ู ทำงศำสนำ{GC244.2}{GCth17208.2}

202

อำนำจสัมบูรณ์

บท14-นักปฏิรป ู ศำสนำชำวอังกฤษรุน ่ หลัง ่ เธอร ์กำลังกำงพระคัมภีร ์ทีถู ่ กปิ ดให ้กับประชำชนของประเทศเยอรมนี พระวิญญำณ ในขณะทีลู ่ ยวกันเพือประเทศอั ่ ของพระเจ ้ำทรงผลักดันให ้ทินเดล[Tyndale]กระทำสิงเดี งกฤษพระคัมภีร ์ของ ้ เคยถูกพิมพ ์ออกมำและต ้นทุ ไวคลิฟแปลมำจำกภำษำละตินและผิดพลำดมำกมำยพระคัมภีร ์นี ไม่ ่ ดลอกด ้วยมือมีรำคำสูงมำกจนมีแต่คนรำรวยหรื ่ ่ นของเอกสำรต ้นฉบับทีคั อขุนนำงเพียงไม่กคนที ี่ ้ ้และนอกเหนื อจำกนี ยั ้ งเป็ นหนังสือทีคริ ่ สตจักรสังห ่ ้ำมอย่ำงเข ้มงวดกวดขันปริมำณจำหน่ จะซือได ำยจึงถูกจำกัดอยูใ่ นวงแคบในปี ค.ศ.1516หนึ่ งปี ก่อนบทควำมของลูเธอร ์จะปรำกฏออกมำสูส ่ ำธำ รณชนเอร ัสมัสตีพม ิ พ ์พระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ของเขำออกมำเป็ นภำษำกรีกและภำษำละ ้ นครงแรกที ่ ้ มในผลงำนนี ข ้ ้อผิดพลำ ตินบัดนี เป็ ั้ พระวจนะของพระเจ ้ำถูกพิมพ ์ออกมำในภำษำดังเดิ ้ ำให ้ชนชันที ้ มี ่ กำรศึกษำ ดมำกมำยของฉบับก่อนถูกแก ้ไขและแปลควำมหมำยได ้ชัดเจนมำกขึนท ่ นและเสริ ้ ้ จำนวนมำกเข ้ำถึงควำมรอบรู ้ในสัจธรรมเพิมขึ มแรงดลใจขึนใหม่ ให ้กับงำนของกำรปฏิรู ปแต่คนสำมัญทั่วไปส่วนใหญ่ยงั ถูกกีดกันจำกพระวจนะของพระเจ ้ำทินเดลกำลังจะสำนต่องำนขอ ่ งไวคลิฟให ้สำเร็จสมบูรณ์ด ้วยกำรมอบพระคัมภีร ์ให ้แก่เพือนร่ วมชำติ{GC245.1}{GCth17209.

1} ่ นและเป็ นผู ้แสวงหำสัจธรรมอย่ำงจริงใจเขำได ้รับข่ำวประเสริฐจำกพระ ทินเดลเป็ นนักเรียนทีขยั ่ เขำเชื ่ ่ คัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ภำษำกรีกของเอร ัสมัสเขำเทศนำในสิงที ออย่ ำงไม่เกรงกลัวเรีย ้ กร ้องว่ำคำสอนทังหมดต ้องผ่ำนกำรทดสอบของพระคัมภีร ์ต่อคำกล่ำวของผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีท่ี ่ บำยพระคัมภีร ์ได ้ทิลเดลโต ้กลับว่ำ“ อ ้ำงว่ำคริสตจักรเป็ นผูใ้ หพ ้ ระคัมภีร ์และคริสตจักรเท่ำนั้นทีอธิ ่ ่ แน่ ะพระเจ ้ำองค ์เดียวกันนี แหละที ้ ่ ท่ำนทรำบไหมว่ำผูใ้ ดสอนนกอินทรีย ์ให ้หำเหยือนี ทรงสอนบรรด ำบุตรหิวโหยให ้แสวงหำพระบิดำของพวกเขำจำกพระวจนะของพระองค ์ช่ำงไกลจำกควำมจริงเหลื ่ ำนว่ำท่ำนให ้พระคัมภีร ์แก่พวกเรำท่ำนเองต่ำงหำกเป็ นผูเ้ ก็บซ่อนพระคัมภีร ์จำกพวกเรำ อเกินทีท่ ้ ่ ้ ย”D’A ท่ำนเป็ นผูเ้ ผำคนทังหลำยที สอนพระคั มภีร ์และหำกท่ำนทำได ้ท่ำนคงจะเผำพระคัมภีร ์ทิงเสี ่ ่ ubigne,HistoryoftheReformationoftheSixteenthCenturyเล่มที18บทที 4{GC245.2}{ GCth17209.2} คำเทศนำของทินเดลกระตุ ้นควำมสนใจอย่ำงใหญ่หลวงคนมำกมำยยอมรับสัจธรรมแต่พวกบำ ่ ้ พวกเขำก็ ่ ทหลวงตืนตระหนกและทิ นเดลยังไม่ทน ั ออกไปจำกพืนที ใช ้วิธข ี ่มขู่และตีควำมคำสอนข ่ ่ ำลำยผลงำนของเขำบ่อยครงเหลื ่ องเขำอย่ำงคลำดเคลือนเพื อท ั้ อเกินทีพวกเขำประสบควำมส ำเร็ ่ ้ำพเจ ้ำหว่ำนอยูแ่ ห่งหนึ่ งศัตรูก็บุกเข ้ำไปทำลำยไร่น จทินเดลโอดครวญว่ำ“จะให ้ทำอย่ำงไรเวลำทีข ่ ้ำพเจ ้ำเพิงหว่ ่ ำนมำข ้ำพเจ ้ำไม่อำจไปปรำกฏตัวในทุกแห่งได ้โอหำกคริสเตียนทังหลำยมี ้ ำทีข พระคั

203

อำนำจสัมบูรณ์

์ ้ ้วยตนเองได ้ปรำศ มภีร ์ศักดิสิ์ ทธิในภำษำของเขำเองพวกเขำจะต ้ำนทำนกับคนหลอกลวงเหล่ำนี ด ่ จำกพระคัมภีร ์แล ้วเป็ นไปไม่ได ้ทีจะให ้ฆรำวำสยึดมั่นอยูใ่ นสัจธรรม”{GC246.1}{GCth17210.1} ้ บัดนี จุ้ ดมุ่งหมำยใหม่ผุดขึนในควำมคิ ดของเขำเขำพูดว่ำ“บทเพลงสดุดท ี รี่ ้องกันในวิหำรของพ ระยำห ์เวห ์ใช ้ภำษำของชนชำติอส ิ รำเอลและจะไม่ให ้ข่ำวประเสริฐออกเสียงในท่ำมกลำงหมู่พวกเร ่ นน้อยกว่ำในยำมรุง่ อรุ ำเป็ นภำษำอังกฤษกระนั้นหรือ.....ควรให ้คริสตจักรมีแสงสว่ำงในยำมเทียงวั ณหรือ......คริสเตียนจะต ้องอ่ำนพระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ด ้วยภำษำแม่ของเขำ”บรรดำดุษ ฎีบณ ั ฑิตและครูทงหลำยของคริ ั้ สตจักรขัดแย ้งกันเองด ้วยพระคัมภีร ์เท่ำนั้นมนุ ษย ์จึงจะเข ้ำถึงสัจธ ้ กคนกับคนนั้นบัดนี เจ ้ ้ำของควำมคิดแต่ละค่ำยขัด รรมได ้“คนหนึ่ งเห็นชอบกับดุษฎีบณ ั ฑิตคนนี อี ่ ดถูกออกจำกคนทีพู ่ ดผิดได ้อย่ำงไร.....ด ้วยวิธใี ดเรำบอกควำมจริงให ้ แย ้งกันแล ้วเรำจะแยกคนทีพู ่ ่ รู ้คือโดยพระวจนะของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที18บทที 4{GC246.2}{GCth17210.2} ่ ควำมรู ้สูงทีก ่ ำลังโต ้เถียงกับเขำร ้องขึนมำว่ ้ ต่อมำไม่นำนดุษฎีบณ ั ฑิตคำทอลิกทีมี ำ“เรำน่ ำจะอ ยูโ่ ดยไม่มพ ี ระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำดีกว่ำอยูโ่ ดยไม่มก ี ฎของพระสันตะปำปำ”ทินเดลตอบว่ำ“ข ้ำพเจ ้ ้ ำขอท ้ำทำยต่อพระสันตะปำปำและกฎทังหลำยของพระองค ์และหำกพระเจ ้ำจะร ักษำชีวต ิ ของข ้ำพ เจ ้ำไว ้ในอีกไม่กปี่ี ข ้ำพเจ ้ำจะทำให ้เด็กไถนำคนหนึ่ งเข ้ำใจพระคัมภีร ์มำกกว่ำท่ำน”Anderson,A nnalsoftheEnglishBibleหน้ำ19{GC246.3}{GCth17210.3} ่ ่ จุดมุ่งหมำยเพือมอบพระคั มภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่แก่ประชำชนด ้วยภำษำของเขำเองเริมเจริ ้ นทีแน่ ่ นอนแล ้วและเขำทุม ้ นทีกำรกดขีข่ ่ มเหงกดดันเขำจน ญเติบโตบัดนี เป็ ่ เทตนเองให ้กับงำนนี ทั ่ ่ งทีนั ่ ่ นเขำทำงำนโดย ต ้องหนี ออกจำกบ ้ำนของเขำเขำเดินทำงไปกรุงลอนดอนและชัวระยะเวลำหนึ ้ั ่ งดูคล ้ ไม่ถก ู รบกวนแต่ควำมรุนแรงของเหล่ำผูน ้ ิ ยมระบอบเปปำซีทำให ้เขำต ้องหลบหนี อก ี ครงหนึ ้ ่ ่ ำยกับว่ำทังประเทศอั งกฤษปิ ดประตูตอ ่ ต ้ำนเขำและเขำตัดสินใจทีจะไปหำที หลบภั ยในประเทศเยอ ่ ่ นเขำเริมพิ ่ มพ ์พระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่เป็ นภำษำอังกฤษงำนนี ถู ้ กสังให ่ ้หยุดกำร รมนี ณทีนั ้ั เมือถู ่ กห ้ำมพิมพ ์ในเมืองหนึ่ งเขำก็ไปพิมพ ์อีกเมืองหนึ่ งในทีสุ ่ ดเขำเดินทำงไปถึ พิมพ ์ถึงสองครงแต่ ่ อไม่ ่ กปี่ี ก่อนหน้ำนี ลู ้ เธอร ์ได ้ปกป้ องข่ำวประเสริฐต่อหน้ำทีประชุ ่ งเมืองวอร ์มส ์ซึงเมื มร ัฐสภำในเมือง โบรำณแห่งนั้นมีมต ิ รสหำยของกำรปฏิรป ู อยูม ่ ำกมำยและทินเดลดำเนิ นงำนของเขำต่อไปโดยไม่มี ่ สิงใดขั ดขวำงพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่สำมพันเล่มพิมพ ์เสร็จในเวลำไม่ช ้ำต่อม ำและกำรพิมพ ์อีกงวดหนึ่ งตำมมำในปี เดียวกัน{GC246.4}{GCth17210.4} ่ งแม้เจ ้ำหน้ำทีของทำงประเทศอั ่ เขำทำงำนไปด ้วยควำมจริงใจและพำกเพียรเต็มทีถึ งกฤษจะคอ ยเฝ้ ำท่ำเรือต่ำงๆไว ้อย่ำงเข ้มงวดก็ตำมทีพระวจนะของพระเจ ้ำก็ถก ู ลักลอบลำเลียงในหลำยลักษ ่ ่ นกระจำยไปทัวประเทศบรรดำผู ่ ณะไปยังกรุงลอนดอนและจำกทีนั น้ ิ ยมระบอบเปปำซีเพียรพยำยำ ่ ำจัดสัจธรรมแต่กลับไร ้ผลมีอยูค ้ั ่ งบิชอปแห่งเมืองเดอร ์เฮมซือหนั ้ มทีจะก ่ รงหนึ งสือพระคัมภีร ์ในคลั 204

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ อยูจ่ ำกคนขำยหนังสือคนหนึ่ งทีเป็ ่ นสหำยของทินเดลเพือน ่ ำไปทำลำยโดยคิดว่ำกำร งทังหมดที มี ้ ดขวำงงำนได ้อย่ำงยิงใหญ่ ่ ้ ตถุดบ ทำเช่นนี จะขั แต่ในทำงตรงข ้ำมเงินทีจ่​่ ำยไปนั้นกลับถูกนำไปซือวั ิ ่ สำหร ับพิมพ ์พระคัมภีร ์งวดใหม่กว่ำและดีกว่ำซึงหำกไม่ ได ้ทำเช่นนั้นก็จะพิมพ ์งวดใหม่ไม่ได ้เลยต่อ ่ นเดลเป็ นนักโทษมีกำรยืนเสรี ่ ่ ่ มำภำยหลังเมือทิ ภำพให ้เขำด ้วยเงือนไขว่ ำจะต ้องเปิ ดเผยชือของนำ ่ ยทุนของเขำเขำตอบว่ำบิชอปแห่งเมืองเดอร ์เฮมช่วยเขำมำกกว่ำคนอืนเพรำะด ้วยกำรจ่ำยเงินอย่ ่ ออยูใ่ นมือทำให ้เขำดำเนิ นกำรก ้ำวต่อไปด ้วยควำมกล ้ำหำญ{GC247.1 ำงงำมให ้กับหนังสือทีเหลื }{GCth17211.1} ้ั ่ งต ้องทุกข ์ทรมำนอยูใ่ นห ้องขังเป็ นเวล ทินเดลถูกทรยศตกไปอยูใ่ นมือของศัตรูและมีอยูค ่ รงหนึ ่ ดเขำเป็ นพยำนให ้กับตัวเองถึงควำมเชือของเขำด ่ ำหลำยเดือนในทีสุ ้วยกำรยอมพลีชพ ี แต่ยท ุ โธป ่ กรณ์ทเขำเตรี ี่ ยมไว ้ทำให ้นักรบอืนๆพร ้อมเข ้ำทำสงครำมตลอดมำทุกศตวรรษจนกระทั่งถึงยุคสมั ยของเรำ{GC247.2}{GCth17211.2} ลำทิเมอร ์[Latimer]ยืนยันจำกบนธรรมำสน์วำ่ ประชำชนควรอ่ำนพระคัมภีร ์ในภำษำของตนเ ่ ขำพูดว่ำ“พระเจ ้ำเองทรงเป็ นผูป้ ระพันธ ์พระคัมภีร ์”และพระคัมภีร ์ประกอบด ้วยพลังและควำมยังยื นยงเป็ นนิ ตย ์ของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นเจ ้ำของ“ไม่มพ ี ระรำชำจักรพรรดิผูค้ รองนครหรือผูป้ กครองเมื ์ องคนใด.....แต่ทุกคนต ้องยึดถือปฏิบต ั ต ิ ำม.....พระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์” ่ “ให ้เรำอย่ำใช ้ทำงเบียงใดแต่ จงใช ้พระวจนะของพระเจ ้ำชีน้ ำเรำอย่ำให ้เรำเดินตำม.....บรรพบุรุ ่ พวกเขำท ่ ่ พวกเขำน่ ่ ษของเรำหรืออย่ำแสวงหำสิงที ำแต่ทำให ้ในสิงที ำจะทำ”{GC248.1}{GCth1 7212.1} ่ ตย ์ของทินเดลลุกขึนปกป้ ้ บำร ์เนสและฟริท[BarnesandFrith]มิตรสหำยซือสั องสัจธรรมตำม มำด ้วยคนในตระกูลริดเล่ห ์และแครนเมอร ์[RidleyandCranmer]ผูน้ ำกำรปฏิรป ู ศำสนำในอังกฤ ้ นคนทีมี ่ กำรศึกษำและส่วนใหญ่เคยได ้ร ับเกียรติอย่ำงสูงสืบเนื่ องจำกควำมจริงใจหรือจริ ษเหล่ำนี เป็ ยธรรมอันเคร่งครัดในควำมสัมพันธ ์กับโรมกำรคัดค ้ำนระบอบเปปำซีของพวกเขำเกิดจำกกำรไปรู ้ ่ ่ ่ ข ้อผิดพลำดของ“รำชสำนักของสันตะปำปำ”ควำมคุ ้นเคยกับเรืองควำมลึ กลับของบำบิโลนยิงเพิ ้ ่ อต ้ำนเธอ{GC248.2}{GCth17212.2} มนำหนั กอย่ำงใหญ่หลวงต่อคำพยำนของพวกเขำทีต่ ้ ้ำพเจ ้ำขอตังค ้ ำถำมทีแปลกประหลำดข ่ ลำทิเมอร ์พูดว่ำ“ตอนนี ข ้อหนึ่ งใครคือบิชอปและพระรำ ่ นทีสุ ่ ด.....ข ้ำพเจ ้ำรู ้ดีวำ่ ท่ำนกำลังฟังอยูแ่ ละกำลังรอฟังอย่ำงตังใจว่ ้ ชำคณะทีขยั ำข ้ำพเจ ้ำจะเอ่ยชื่ อผูใ้ ด.....ข ้ำพเจ ้ำจะบอกท่ำนคนนั้นคือพญำมำร......มันไม่เคยออกไปจำกแขวงกำรปกครองไปหำ ่ ำนต ้องกำรมันอยูบ มันได ้เมือท่ ่ ้ำนเสมอ......มันจะอยูก ่ บ ั คันไถของมันตลอดเวลำ.....ท่ำนจะไม่เคยเ ่ ่ ้ ่ ่ นหนังสือก็จะหำยไปและจะชูเทียนไ ห็นมันเกียจคร ้ำนข ้ำพเจ ้ำรับรอง.....ทีใดที มำรตั งรกรำก......ที นั ้ ขขึนมำพระคั มภีร ์จะหำยไปและลูกประคำจะโผล่ออกมำควำมกระจ่ำงของพระกิตติคณ ุ จะหำยไปแ 205

อำนำจสัมบูรณ์

่ น.....รือกำงเขนของพระคริ ้ สงสว่ำงจำกเทียนไขจะโผล่ขนมำใช่ ึ้ ในเวลำเทียงวั สต ์ลงแต่เชิดชูแดน ้ ่ ่ งห่มให ้กับคนเปลือยกำยคนยำกจนและคนไร ้ควำมสำมำรถแ ชำระให ้สูงขึน.....ก ำจัดกำรใส่เครืองนุ ต่ไปส่งเสริมกำรตบแต่งรูปปั้นบูชำและประดิษฐ ์ประดอยตอไม้และก ้อนหินอย่ำงหรูหรำสนับสนุ นปร ่ ดของพระเจ ้ำออกไป.. ะเพณี และกฎระเบียบของมนุ ษย ์กำจัดประเพณีและพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ้ ่ เหมือนทีซำตำนหว่ ่ ...โออยำกให ้พระรำชำคณะทังหลำยเป็ นคนขยันหว่ำนเมล็ดคำสอนทีดี ำนเปลื อกหอยและหญ ้ำละมำน”Ibid.“SermonofthePlough”{GC248.3}{GCth17212.3} ่ ่ี กปฏิรป ้ บสงวนไว ้เป็ นหลักกำรเดียวกับทีปกป้ ่ หลักกำรยิงใหญ่ ทนั ู ศำสนำเหล่ำนี เก็ องโดยชำวว ้ ่ ้ำร่วมกับพวกเขำหลั อลเดนซิสโดยไวคลิฟโดยจอห ์นฮัสโดยลูเธอร ์โดยสวิงก ์ลีและคนทังหลำยที เข ้ นต ้นฉบับระเบียบควำมเชือและกำรถื ่ ่ี ผ ด กกำรนี เป็ อปฏิบต ั ท ิ ไม่ ิ พลำดพวกเขำไม่ยอมร ับสิทธิอำน ้ ่ ่ ำจของพระสันตะปำปำสภำต่ำงๆบรรพบุรษ ุ และพระรำชำทังหลำยที จะมำควบคุ มจิตสำนึ กในเรือง ่ ของศำสนำพระคัมภีร ์เป็ นสิทธิอำนำจของพวกเขำและพวกเขำใช ้คำสอนของพระคัมภีร ์เพือทดส ้ ่ ้ นค อบหลักคำสอนต่ำงๆและคำอ ้ำงทังหลำยควำมเชื อในพระเจ ้ำและในพระวจนะของพระองค ์คำจุ ์ ำนี ในขณะที ้ ่ ชพ ่ กประหำรลำทิเมอร ์ร ้องอุทำนแก่ผูร้ ว่ มพลีชพ นบริสท ุ ธิเหล่ พลี ี ของตนทีหลั ี ขณะเ ้ ้ ปลวเพลิงกำลังปิ ดปำกพวกเขำให ้เงียบว่ำ“จงมีใจสุขสบำยกันเถิดวันนี เรำจุ ดเทียนไขเช่นนี ในประ ้ เทศอังกฤษโดยพระคุณของพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำมั่นใจว่ำไฟนี จะไม่ มท ี ำงดับไป”WorksofHughLati ่ ่ merเล่มที1หน้ ำที13{GC249.1}{GCth17213.1} ่ ่ มบำ[Columba]และผูร้ ว่ มงำนหว่ำนไปนั้น ทีประเทศสก็ อตแลนด ์เมล็ดพันธุ ์แห่งสัจธรรมทีโคลั ้ งเป็ นเวลำหลำยร ้อยปี หลังจำกทีคริ ่ สตจักรแห่งอังกฤษยอมจำนนต่อโ ไม่ได ้ถูกทำลำยไปโดยสินเชิ ่ ป ่ บสองหลักคำสอนและ รมแล ้วผู ้ทีอยู ่ ระเทศสก็อตแลนด ์ยังคงร ักษำเสรีภำพไว ้แต่วำ่ ในศตวรรษทีสิ ้ นที ้ นี ่ ่ และไม่มป ่ ำนำจนี ปกครองอย่ ้ พิธก ี รรมของระบอบเปปำซีได ้มำจัดตังขึ ี ระเทศใดทีอ ำงเด็ดขำด ่ ่ ไม่มค ้ ใดที ่ ่ ดมิดกว่ำของทีนี ่ ่ แต่ยงั มีลำแสงทีแทรกทะลุ ่ เท่ำทีนี ี วำมมืดเกิดขึนที จะมื ผ่ำนควำมมืดแล ่ ะให ้คำมั่นสัญญำของวันทีจะมำถึ งคนในตระกูลโลลำร ์ด[TheLollards]เดินทำงจำกประเทศอังกฤ ่ บร ักษำควำมรู ้ในเรืองของ ่ ษพร ้อมกับพระคัมภีร ์และคำสอนของไวคลิฟพวกเขำทำงำนหนักเพือเก็ ข่ำวประเสริฐและในทุกศตวรรษจะมีพยำนและผูพ ้ ลีชพ ี ของข่ำวประเสริฐ{GC249.2}{GCth1721 3.2} ่ ้นของกำรปฏิรป ่ งใหญ่ ่ กำรเริมต ู ศำสนำทียิ มำพร ้อมกับผลงำนเขียนของลูเธอร ์และพระคัมภีร ์ภ ้ นทำงอย่ำงเงียบๆ ำคพันธสัญญำใหม่ของทินเดลรอดพ ้นสำยตำของคณะสงฆ ์ผูน้ ำสำส ์นเหล่ำนี เดิ ่ อบจะมอดดับไปในประเทศส ไปตำมภูเขำและหุบเขำคอยเติมชีวต ิ ใหม่แก่คบเพลิงแห่งสัจธรรมทีเกื ้ งผลงำนกำรกดขี ้ ่ โรมได ่ ่ ก็อตแลนด ์และรือทิ ที ้ทำมำนำนถึงสีศตวรรษ{GC249.3}{GCth17213.3 } 206

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ งเลือดของผูย้ อมพลีชพ อีกครงหนึ ี สร ้ำงแรงกระตุ ้นสดใหม่แก่ขบวนกำรผู ้นำของผูน้ ิ ยมระบอบเ ่ื วขึนมำทั ้ ่ กคำมกับอุดมกำรณ์ของพวกเขำด ้วยกำรจับลูกหลำน ปปำซีตนตั นทีตอ ่ ภัยอันตรำยทีคุ ่ ฐำนะสูงและมีเกียรติทสุ ่ พวกเขำท ่ ของชำวสก็อตแลนด ์ทีมี ี่ ดไปสูห ่ ลักเผำประหำรสิงที ำมีแต่เป็ นกำ ่ ้อยคำของพยำนทีก ่ ำลังพบกับควำมตำยเหล่ำนี ดั ้ งกระหึมไปทั ่ ่วแดน รก่อสร ้ำงธรรมำสน์ขนมำซึ ึ้ งถ ่ นด ้ ้วยจุดประสงค ์ทีไม่ ่ มวี น ่ ้ ตรวนของ ดินปลุกจิตวิญญำณของประชำชนให ้ตืนขึ ั ตำยเพือสลั ดทิงโซ่ โรม{GC249.4}{GCth17213.4} ฮำมิลตันและวิสฮำร ์ท[HamiltonandWishart]มีลก ั ษณะนิ สยั อันสง่ำงำมดุจเจ ้ำชำยสมตำมเ ้ อไขของพวกเขำทั ้ ้ ่ อมตนมำช ้ำนำนพวกเขำยอมพลี ลือดเนื อเชื งสองสื บตระกูลควำมเป็ นสำวกทีถ่ ่ กประหำรแต่จำกกองเพลิงทีเผำวิ ่ ่ ชีพทีหลั สฮำร ์ทเรำยังเห็นนักปฏิรป ู อีกคนหนึ่ งทีเปลวไฟไม่ อำจปิ ่ี ้ั ดท ้ำยให ้แก่หลักคำสอ ดปำกเขำให ้เงียบได ้ผูท้ โดยกำรทรงน ำของพระเจ ้ำจะมำตีระฆังมรณะครงสุ นและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีในประเทศสก็อตแลนด ์{GC250.1}{GCth17214.1} ่ องภู ่ ตผีปีศำจของคริสตจักรแล ้วเพือร ่ ับสัจธ จอห ์นน็ อคซ ์หันหลังให ้กับประเพณีและควำมเชือเรื ่ รรมแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำคำสอนของวิสฮำร ์ท ์ยืนยันควำมถูกต ้องในกำรตัดสินใจทีจะสลั ดควำ ้ ่ กกดขีข่ ่ มเหง{GC250. มสัมพันธ ์กับโรมและเอำตัวเองมำเข ้ำร่วมกับนักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยที ถู 2}{GCth17214.2} มิตรสหำยขอร ้องให ้เขำรับตำแหน่ งของนักเทศน์เขำผงะถอยกลับหวำดกลัวถึงควำมร ับผิดชอ ้ ้วยอำกำรสั่นไปทังตั ้ วแต่หลังจำกเก็บตัวดินรนต่ ้ บของงำนนี ด อสู ้อย่ำงเจ็บปวดกับตัวเองเป็ นเวลำห ่ ่ แล ้ ้วเขำรุกต่อไปด ้วยควำมตังใจอั ้ ลำยวันเขำจึงตอบตกลงแต่เมือเขำยอมร ับหน้ำทีนี นแน่ วแน่ ไม่ย ่ ้ ก อมโอนอ่อนและกล ้ำหำญอย่ำงไม่ยอ ่ ท ้อตรำบเท่ำทีเขำมี ชวี ต ิ อยูน ่ ักปฏิรป ู ศำสนำผูจ้ ริงใจคนนี ไม่ ่ กอยูร่ อบตัวเขำเพียงแต่ยงปลุ ้ ลัวมนุ ษย ์หน้ำไหนไฟของกำรพลีชพ ี ทีลุ ิ่ กควำมตังใจมุ ่งมั่นของเขำใ ่ นด ้ ้ำมขวำนของกำรกดขีง่ ้ำงอยูเ่ หนื อศีรษะของเขำอย่ำงน่ ำหวำดเสียวแต่จด ห ้แรงกล ้ำยิงขึ ุ ยืนขอ ่ สนคลอนฟำดฟั ่ั ่ ้ ้ำยและขวำเพือถอนรำกกำรกรำบไหว ่ งเขำยังคงทีไม่ นอย่ำงเด็ดเดียวไปทั งซ ้รูปเค ำรพ{GC250.3}{GCth17214.3} ่ ้ ่ เมือเขำถู กนำตัวมำไต่สวนต่อเบืองพระพั กตร ์พระรำชินีแห่งประเทศสก็อตแลนด ์ซึงแม้แต่ ควำม ่ ้ กระตือรือร ้นของผูน้ ำโปรเตสแตนต ์หลำยคนยังต ้องลดน้อยลงเมืออยู เ่ บืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ ่ แต่จอห ์นน็ อคซ ์ไม่หวันไหวในกำรเป็ นพยำนให ้แก่สจั ธรรมกำรยกยอเอำชนะใจเขำไม่ได ้เขำจะไม่เ สียขวัญด ้วยคำขู่พระรำชินีทรงกล่ำวหำว่ำเขำเป็ นคนนอกศำสนำพระนำงทรงประกำศว่ำเขำสอน ่ ้ำมและล่วงละเมิดพระบัญชำของพระเจ ้ำทีสั ่ งคนใต ่ ประชำชนให ้ยอมร ับศำสนำทีร่ ัฐสังห ้บังคับให ้ปฏิ บัตต ิ ำมผูค้ รองแคว ้นของพวกเขำน็ อคซ ์ตอบด ้วยควำมมั่นใจว่ำ{GC250.4}{GCth17214.4}

207

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ต ้นกำเนิ ดจำกเจ ้ำผูค้ รองแคว ้ “ในขณะทีศำสนำอั นเป็ นธรรมจะไม่พงก ึ่ ำลังหรือสิทธิอำนำจทีมี นทำงฝ่ ำยโลกแต่จำกพระเจ ้ำผูท้ รงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์เพียงผูเ้ ดียวผูใ้ ต ้บังคับบัญชำก็ไม่มพ ี น ั ธะใดที่ ้ ต ้องวำงกรอบศำสนำของพวกเขำตำมควำมต ้องกำรของเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นทังหลำยด ้วยเพรำะบ่อย ้ั ้ ้ บเป็ นผูท้ ไม่ ่ ่ ้จริงของพร ครงในบรรดำคนทั งหลำยแล ้วเจ ้ำผูค้ รองแคว ้นเหล่ำนี กลั ี่ รู ้เรืองศำสนำที แท ่ ด....หำกบุตรทังหลำยของอั ้ ่ ใ่ ต ้กำรปกครองของฟำโรห ์ต่ำงต ้องนับถือศำ ะเจ ้ำมำกทีสุ บรำฮัมทีอยู ้ ศำสนำอะไรหรือหำกมนุ ษย ์ทังหมดในสมั ้ สนำของฟำโรห ์แล ้วโลกนี จะมี ยของอัครทูตต ้องนับถือศำ ้ ้ ้ำแต่พระนำงพระองค ์ทรง สนำของจักรพรรดิโรมันแล ้วทั่วทังโลกจะมี ศำสนำอะไร....และด ้วยเหตุนีข รับรู ้ว่ำผูอ้ ยูใ่ ต ้กำรปกครองจะไม่ผูกมัดติดกับศำสนำของเจ ้ำผู ้ปกครองถึงแม้วำ่ พวกเขำจะได ้รับ ่ งเจ ้ำผู ้ปกครองก็ตำม”{GC250.5}{GCth17214.5} คำบัญชำให ้เชือฟั พระนำงมำรีย ์ตรัสว่ำ“เจ ้ำแปลพระคัมภีร ์ในทำงหนึ่ งและพวกเขำ(ครูสอนชำวโรมันคำทอลิก)แ ่ ใ้ ดและใครจะเป็ นผูต้ ด ปลเป็ นอีกแบบหนึ่ งเรำจะเชือผู ั สิน”{GC251.1}{GCth17215.1} ่ นักปฏิรป ู ศำสนำตอบว่ำ“พระองค ์จะต ้องทรงเชือพระเจ ้ำพระเจ ้ำตร ัสในพระวจนะอย่ำงชัดเจนแ ่ ำงไปจำกสิงที ่ พระวจนะสอนแล ่ ่ งสองฝ่ ้ ละเมือต่ ้วพระองค ์ก็ไม่ควรเชือทั ำยพระวจนะของพระเจ ้ำนั้น ่ ช ัดเจนพระวิญญำณของพระเจ ้ำผูไ้ ม่ทรง มีควำมชัดเจนอยูใ่ นตัวและหำกดูเหมือนว่ำมีตอนใดทีไม่ ่ ้ ้เข ้ำใจได ้จำกข ้อควำมในตอนอืนๆจนไม่ ่ เคยขัดแย ้งกับพระองค ์เองจะทรงอธิบำยเรืองเดี ยวกันนี ให ่ อร ้ นที ้ั ต ่ ้องกำรคงอยูอ มีข ้อสงสัยหลงเหลืออยูน ่ อกจำกพวกทีดื ่ ย่ำงไม่ยอมรู ้เท่ำนั้น”DavidLaing, ่ ่ TheCollectedWorksofJohnKnoxเล่มที2หน้ ำที281,284{GC251.2}{GCth17215.2} ่ กปฏิรป ้ งไม่ ่ เกรงกลัวผูใ้ ดพูดใส่หข นี่ คือควำมจริงทีนั ู ศำสนำ[คนนี ]ซึ ู องคนในพระรำชสำนักโดย ่ ่ เกรงกลัวผูใ้ ดเขำยึดถือร ักษำเป้ ำหมำย เอำชีวต ิ ของตนเข ้ำเสียงด ้วยควำมกล ้ำหำญเดียวกันทีไม่ ของเขำไว ้เพียรอธิษฐำนและต่อสู ้ในสงครำมของพระเจ ้ำจนประเทศสก็อตแลนด ์ปลอดจำกหลัก คำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซี{GC251.3}{GCth17215.3} ้ นศำสนำประจำชำติทำให ้กำรกดขีข่ ่ ในประเทศอังกฤษกำรสถำปนำนิ กำยโปรเตสแตนต ์ขึนเป็ มเหงลดลงแต่ไม่ได ้หยุดไปเลยซะทีเดียวถึงแม้วำ่ จะมีกำรประกำศเลิกหลักคำสอนมำกมำยของโรม แล ้วก็ตำมแต่รป ู แบบพิธต ี ำ่ งๆของเธอก็ยงั คงถูกเก็บอยูไ่ ว ้ไม่นอ้ ยพวกเขำปฏิเสธควำมเป็ นใหญ่ขอ ้ ่ ่ งครองตำแหน่ งหัวหน้ำของคริสตจักรพิธข งพระสันตะปำปำแต่สถำปนำพระรำชำขึนบนพระที นั ี อง ์ ่ คริสตจักรยังห่ำงไกลจำกควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบง่ำยของข่ำวประเสริฐหลักกำรยิงใหญ่ ของเส ่ ไม่ ่ เข ้ำใจกันแม้ผูป้ กครองโปรเตสแตนต ์จะไม่คอ ่ รีภำพทำงศำสนำยังเป็ นเรืองที ่ ยเข ้ำพึงควำมโหดเ ้ ่ ่ หียมน่ ำกลัวทีโรมใช ้ต่อต ้ำนพวกนอกศำสนำก็ตำมทีแต่กระนั้นสิทธิของมนุ ษย ์ทุกคนทีจะนมั สกำ ่ ่ รพระเจ ้ำตำมคำสังของจิ ตสำนึ กของเขำเองก็ยงั ไม่เป็ นทียอมร ับทุกคนจะถูกกำหนดให ้ร ับคำสอน

208

อำนำจสัมบูรณ์

่ สตจักรซึงได ่ ้ร ับกำรสถำปนำกำหนดไว ้แล ้วผูค้ ด และถือร ักษำรูปแบบของกำรนมัสกำรตำมทีคริ ั ค ้ำ ่ มเหงตำมแต่จะมำกหรือน้อยเป็ นเช่นนี อยู ้ ห นจะถูกกดขีข่ ่ ลำยร ้อยปี {GC251.4}{GCth17215.4} ่ บเจ็ดศำสนำจำรย ์หลำยพันคนถูกปลดออกจำกตำแหน่ งประชำชนถูกสังห ่ ้ำมเข ้ ในศตวรรษทีสิ ำร่วมประชุมทำงศำสนำด ้วยโทษของกำรปรับอย่ำงหนักกำรกักขังและกำรเนรเทศเว ้นแต่จะเป็ นก ่ สตจักรอนุ มต ่ื ตย ์ทีไม่ ่ อำจละเว ้นกำรร่วมนมัสกำรพระเจ ้ำถูกกดดันให ้ไป ำรประชุมทีคริ ั เิ หล่ำผูซ ้ อสั ่ ดใต ้เพดำนหลังคำอันมืดมิดและบำงโอกำสในกลำงป่ ำตอนเที่ ประชุมนมัสกำรกันตำมซอกซอยทีมื ่ ยงคืนใต ้ร่มเงำลึกเข ้ำไปในป่ ำทึบกลำยเป็ นอำคำรวิหำรของพระเจ ้ำเหล่ำบุตรทีกระจั ดกระจำยและ ่ ่ ลควำมในใจทังหมดออกมำเป็ ้ ถูกกดขีของพระเจ ้ำมำชุมนุ มกันเพือทู นคำอธิษฐำนและคำสรรเสริ ่ ญแต่แม้พวกเขำจะระวังมำกเพียงไรหลำยคนต ้องร ับควำมทุกข ์ทรมำนอันเนื่ องมำจำกควำมเชือเรื อนจำแออัดครอบครัวแตกกระจำยหลำยคนถูกขับไล่ไปอยูต ่ ำ่ งประเทศอย่ำงไรก็ตำมพระเจ ้ำทรงร่ ่ มเหงไม่อำจมีช ัยต่อคำพยำนของพวกเขำได ้หลำ วมสถิตกับประชำกรของพระองค ์และกำรกดขีข่ ่ พวกเขำวำงรำกฐำนกำรปกครอง ้ ยคนถูกกดดันให ้ข ้ำมมหำสมุทรไปยังประเทศอเมริกำและณทีนี ่ ้ ฝ่ ำยบ ้ำนเมืองและเสรีภำพทำงศำสนำซึงกลำยมำเป็ นป้ อมปรำกำรและเป็ นเกียรติของประเทศนี {G C252.1}{GCth17216.1} ้ั ่ งเช่นเดียวกับในสมัยของอัครทูตกำรกดขีข่ ่ มเหงกลับกลำยมำเป็ นกำรเผยแพร่ข่ำว อีกครงหนึ ่ ้ ประเสริฐในคุกมืดทีแออั ดด ้วยคนขีเมำและอำชญำกรร ้ำยกำจจอห ์นบันยัน[JohnBunyan]หำยใจ ่ ้จริงของสวรรค ์และในทีแห่ ่ งนี เขำเขี ้ เอำบรรยำกำศทีแท ยนนิ ทำนแฝงคติของกำรเดินทำงของผู ้แส ่ วงบุญจำกดินแดนแห่งควำมพินำศไปสูเ่ มืองสวรรค ์ของพระเจ ้ำเป็ นเวลำกว่ำสองร ้อยปี เสียงทีมำจ ่ ำกเรือนจำเบดฟอร ์ดพูดกับหัวใจของคนมำกมำยด ้วยอำนำจอันเร ้ำใจหนังสือของบันยันเรืองเดอะ พิวกรีมโปรแกรส[Bunyan’sPilgrim’sProgressกำรเดินกำรของผูแ้ สวงบุญ]และเกรซอะเบำดิง่ ่ ทูเดอะชีพออฟซินเนอร ์ส[GraceAboundingtotheChiefofSinnersพระคุณอย่ำงเหลือล ้นทีมี ต่อคนบำป]นำเส ้นทำงย่ำงก ้ำวของคนมำกมำยไปสูท ่ ำงแห่งชีวต ิ {GC252.2}{GCth17216.2} ่ ่ ควำมสำมำรถมีกำรศึกษ บำสเตอร ์ฟลำเวลอัลไลน์[Baxter,Flavel,Alleine]และบุคคลอืนๆที มี ้ ้ ่ ่ งหนึ ้ั ่ งเคยมอบใ ำและประสบกำรณ์ลก ึ ซึงในคริ สเตียนลุกขึนปกป้ องควำมเชืออย่ ำงกล ้ำหำญซึงคร ้ งผู ่ ป้ กครองประเทศสังเนรเทศและตรำห ่ ห ้แก่ธรรมิกชนควำมสำเร็จของผลงำนของบุคคลเหล่ำนี ซึ ่ น้ำเป็ นคนนอกกฎหมำยนั้นจะไม่มวี น ั พินำศไปหนังสือของฟลำเวลเรืองเฟำเทนออฟไลฟ์ แอนด ์เม ้ แห่งชีวต ทอดออฟเกรซ[FountainofLifeandMethodofGraceนำพุ ิ และวิธก ี ำรของพระคุณ]ส ่ี ทศ ่ ำจิตวิญญำณของตนเองให ้อยูก อนคนนับพันถึงวิธท ี จะอุ ิ ตนเพือน ่ บั พระคริสต ์หนังสือของบำสเ ่ ฟอร ์มพำสเตอร ์[ReformedPastorศำสนำจำรย ์ทีปฏิ ่ รป ตอร ์เรืองรี ู แล ้ว]ผ่ำนกำรพิสจู น์แล ้วว่ำเป็ ่ ้ นฟูในงำนของพระเจ ้ำและเรืองเซนท ่ ่ นพระพรแก่คนมำกมำยทีปรำรถนำกำรฟื ์สแอเวอร ์ลำสติงเร ่ ส[Saints’EverlastingRestกำรพักผ่อนนิ ร ันดร ์ของธรรมิกชน]ของเขำทำหน้ำทีของกำรน ำจิต 209

อำนำจสัมบูรณ์

่ งคงมีอยูส วิญญำณไปสูก ่ ำร“พักผ่อน”ทียั ่ ำหร ับประชำกรของพระเจ ้ำ{GC252.3}{GCth17216.

3} ่ ่ องตระกูล หนึ่ งร ้อยปี ต่อมำในวันมืดยิงใหญ่ ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณไวท ์ฟิ ลด ์[Whitefield]และพีน้ ่ เวสเล่ย ์[TheWesleys]ปรำกฏตัวเพือมำถื อประทีปแห่งควำมกระจ่ำงของพระเจ ้ำภำยใต ้กฎระเบีย ่ ้ บของคริสตจักรทีประเทศอั งกฤษสถำปนำขึนประชำชนของประเทศอั งกฤษตกสูส ่ ภำพกำรถดถอ ่ ่ ยทำงศำสนำทีแทบจะแยกควำมแตกต่ ำงจำกคนนอกศำสนำไม่ออกศำสนำเรืองของธรรมชำติ เป็ นวิชำกำรศึกษำยอดนิ ยมของคณะสงฆ ์และมักถูกรวมไว ้ในคำสอนศำสนศำสตร ์ส่วนใหญ่ของพว ้ งเยำะเย ้ยพวกทีเคร่ ่ งคร ัดศำสนำและพวกเขำทะนงตนว่ำอยูเ่ หนื อพวกทีตนจั ่ กเขำเองคนชนชันสู ่ ้ ่ำรู ้ไม่เท่ำทันอย่ำงยิงและถู ่ ้ ้อยูก ่ ดว่ำเป็ นคนคลังศำสนำคนชนชั นต กทอดทิงให ่ บ ั กำรกระทำชัวในข ่ สตจักรไม่มค ่ ่ ่ ำลัง ณะทีคริ ี วำมอำจหำญหรือควำมเชือพอที จะสนั บสนุ นอุดมกำรณ์ของสัจธรรมทีก ่ ่ำอีกต่อไป{GC253.1}{GCth17217.1} ดิงลงต ่ ่ ลู ่ เธอร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนนั้นแทบจะเลือนหำย หลักคำสอนเรืองควำมชอบธรรมโดยควำมเชื อที ่ ่ ไปจำกสำยตำและหลักกำรของระบบสันตะปำปำเรืองกำรไว ้วำงใจในกำรกระทำควำมดีเพือควำมร ่ ่ องตระกูลเวสเล่ย ์ซึงเป็ ่ นสมำชิกของคริสตจักรทีอั ่ งกฤษสถำป อดได ้เข ้ำมำแทนทีไวท ์ฟิ ลด ์และพีน้ ้ ้นเป็ นคนทีแสวงหำควำมพอพระทั ่ ่ พวกเขำได ้ นำขึนนั ยของพระเจ ้ำด ้วยควำมจริงใจและในเรืองนี ้ร ั ่ งำมและถือร ักษำกฎระเบียบของศำสนำ{GC25 บกำรสอนว่ำสำมำรถได ้มำโดยกำรดำเนิ นชีวต ิ ทีดี 3.2}{GCth17217.2} ้ั ่ งเมือชำร ่ ครงหนึ ์ลส ์เวสเล่ย ์ล ้มป่ วยและคิดว่ำอีกไม่นำนคงต ้องตำยมีคนถำมเขำว่ำควำมหวังชีว ิ ้ บ ้ ่ ทสุ ่ี ตนิ ร ันดร ์ของเขำนั้นตังอยู ่ นพืนฐำนอะไรค ำตอบของเขำคือ“ข ้ำพเจ ้ำได ้ใช ้ควำมพยำยำมทีดี ่ ับใช ้พระเจ ้ำ”ในขณะทีเพื ่ อนคนนี ่ ้ ตั ่ งค ้ ำถำมดูเหมือนว่ำไม่พอใจกับคำตอบนักเวสเล่ย ์คิด“ ดทีจะร ที ่ ้ อะไรกันนะควำมพยำยำมของเรำไม่เพียงพอทีจะเป็ นพืนฐำนควำมหวั งของเรำหรือเขำจะปล ้นควำ ่ มพยำยำมของเรำไปหรือเรำไม่มอ ี ะไรทีจะไว ้วำงใจได ้อีกแล ้ว”JohnWhitehead,LifeoftheRev. ่ ้ ่ CharlesWesleyหน้ำที102ควำมมื ดหนำทึบเช่นนี แหละที ปกคลุ มอยูเ่ หนื อคริสตจักรปิ ดซ่อนกำร ่ ไถ่บำปปล ้นสง่ำรำศีของพระคริสต ์ไปและหันควำมคิดของมนุ ษย ์ออกไปจำกควำมหวังเดียวทีจะได ้ ควำมรอด—นั่นคือพระโลหิตของพระผู ้ไถ่ทถู ี่ กตรึงบนกำงเขน{GC253.3}{GCth17217.3} ่ ้ ใ่ นหัวใจและพระบัญ เวสเล่ย ์และผูร้ ว่ มงำนของเขำถูกชักจูงให ้มองเห็นว่ำศำสนำเทียงแท ้ตังอยู ่ ่นใจถึงควำม ญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้นครอบคลุมไปถึงควำมคิดคำพูดและกำรกระทำด ้วยเมือพวกเขำมั ่ ์ ้ จำเป็ นของเรืองควำมบริ สท ุ ธิของจิ ตใจรวมทังควำมถู กต ้องของท่ำทำงภำยนอกแล ้วพวกเขำมุ่งห ่ ชวี ต น้ำด ้วยควำมจริงจังทีจะมี ิ ใหม่ด ้วยควำมพยำยำมอย่ำงขะมักเขม้นและหมั่นอธิษฐำนพวกเขำ ่ ่ ่ เสธควำมต ้องกำรของต ทุ่มเทเพือสยบควำมชั วของหั วใจฝ่ ำยธรรมชำติพวกเขำดำเนิ นชีวต ิ ทีปฏิ 210

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดว่ำจะช่วย นเองมีใจกุศลและทนควำมอดสูร ักษำทุกมำตรกำรด ้วยควำมเคร่งคร ัดและเทียงตรงที คิ ่ พวกเขำแสวงหำควำมพยำยำ ่ พวกเขำให ้ได ้ควำมพึงพอพระทัยของพระเจ ้ำแต่พวกเขำไม่ได ้สิงที ่ มของพวกเขำทีจะปลดปล่ อยตัวเองออกจำกกำรลงโทษของบำปหรือเอำตัวออกจำกอิทธิพลของ ้ ่ เธอร ์เคยประสบมำในห ้องเล็กๆทีเออร ่ มันนั้นไร ้ผลเป็ นกำรดินรนแบบเดี ยวกับทีลู ์เฟิ ร ์ทเป็ นปัญหำเ ่ ดียวกับทีทรมำนจิ ตวิญญำณของเขำ“มนุ ษย ์จะชอบธรรมเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำได ้อย่ำงไร”โย บ9:2{GC254.1}{GCth17218.1} ่ ไฟแห่งสัจธรรมของพระเจ ้ำซึงใกล ้ดับมอดไปแล ้วจำกแท่นบูชำของชำวโปรเตสแตนต ์จะต ้องถูก ้ กจำกคบเพลิงโบรำณทีส่ ่ งต่อกันมำตังแต่ ้ สมัยของคริสเตียนในประเทศโบฮีเมียหลั จุดให ้สว่ำงขึนอี งกำรปฏิรป ู ศำสนำกองกำลังของโรมบุกเข ้ำเหยียบย่ำขับไล่พวกโปรเตสแตนต ์ในประเทศโบฮีเมียทุ ่ ยอมละทิงสั ้ จธรรมถูกกดดันต ้องหนี เอำตัวรอดบำงคนไปหลบภัยในแคว ้นแซกโซนี ณทีนี ่ ้ กคนทีไม่ ่ ้ พวกเขำร ักษำควำมเชือโบรำณไว ้จำกลูกหลำนของคริสเตียนเหล่ำนี ควำมกระจ่ ำงจึงตกมำถึงเวสเ ่ ล่ย ์และเพือนๆ{GC254.2}{GCth17218.2} ่ ้ ้ร ับใช ้แล ้ว หลังจำกทีจอห ์นและชำร ์ลส ์เวสเล่ย ์[JohnandCharlesWesley]ได ้ร ับกำรเจิมตังให ้ ่ ทังสองถู กส่งไปทำพันธกิจทีประเทศอเมริ กำบนเรือลำนั้นมีพวกโมรำเวียน[TheMoraviansกลุม ่ ่ อตำมค ่ ่ ้นของคริสตจักรอยูใ่ นประเทศโบฮีเมียและโมรำเวีย]โดยส ปฏิรป ู ทีเชื ำสอนของฮัสจุดเริมต ้ั พวกเขำเผชิ ้ ำรไปด ้วยกำรเดินทำงครงนี ญกับพำยุร ้ำยแรงและจอห ์นเวสเล่ย ์ต ้องมำเผชิญหน้ำกับ ควำมตำยรู ้สึกว่ำตนไม่ม่นใจในสั ั นติสข ุ ของพระเจ ้ำในทำงตรงกันข ้ำมชำวเยอรมันเหล่ำนั้นแสดงอ ่ นเรืองแปลกส ่ อกถึงควำมสงบนิ่ งและควำมวำงใจซึงเป็ ำหร ับเขำ{GC254.3}{GCth17218.3} ่ ่ เขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำคอยสังเกตอุปนิ สยั ทีเอำจริ งเอำจังของพวกเขำมำนำนแล ้วในเรืองของควำ ่ ่ำต ้อยเพือผู ่ โ้ ดยสำรคนอืนๆซึ ่ ่ นงำ มถ่อมตนแล ้วพิสจู น์ให ้เห็นตลอดเวลำว่ำพวกเขำทำงำนทีต งเป็ ่ ่ ่ ำโดยไม่หวังผลตอบแทนพวกเขำพูดว่ นทีชำวอั งกฤษไม่ยอมทำเป็ นงำนทีพวกเขำปรำรถนำที จะท ่ ำเป็ นกำรดีทจะท ี่ ำเพือควำมภู มใิ จและพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูเ้ ป็ นทีร่ ักของพวกเขำทรงกระทำแก่ผูอ้ น ื่ ้ ่ มค มำกกว่ำนี และทุ กวันพวกเขำมีโอกำสแสดงออกถึงควำมสุภำพถ่อมตนทีไม่ ี วำมลำบำกใดจะไป ่ ้ เปลียนแปลงหำกพวกเขำถู กผลักถูกทุบตีหรือโยนไปมำพวกเขำจะลุกขึนและเดิ นจำกไปแต่ไม่มี ้ นโอกำสทดสอบว่ำพวกเขำหลุดพ ้นจำกวิญญำณแห่ง คำบ่นออกมำจำกปำกของพวกเขำบัดนี เป็ ้ ่ ่ ่ ธศ ควำมกลัวรวมทังควำมเย่ อหยิงควำมโกรธและควำมอำฆำตจริ งหรือไม่ในขณะทีพวกเขำเริ มพิ ี ำ ่ ้นคลืนยั ่ กษ ์ได ้โหมกระหน่ ำใส่อย่ำงรุน สนำของพวกเขำด ้วยบทเพลงสดุดแี ละร ้องไปได ้ครึงเพลงนั ้ ่ ้ แรงจนใบเอกฉี กเป็ นชินๆคลื นทะเลปกคลุ มทั่วลำเรือนำทะเลสำดเทใส่ ระหว่ำงดำดฟ้ ำเรือรำวกับว่ำ ่ ดเสียงร ้องลันแต่ ่ ทะเลกลืนพวกเรำไปแล ้วกลุม ่ ชำวอังกฤษเริมกรี กลุม ่ ชำวเยอรมันยังคงร ้องเพลงอ ย่ำงสงบต่อไปต่อมำภำยหลังข ้ำพเจ ้ำถำมคนหนึ่ งว่ำ‘พวกคุณไม่กลัวกันหรือไง’เขำตอบว่ำ‘ขอบคุ ณพระเจ ้ำพวกเรำไม่มค ี วำมกลัวกัน’ข ้ำพเจ ้ำถำมเขำต่อว่ำ‘พวกผูห้ ญิงและเด็กกลัวกันหรือเปล่ำ’ 211

อำนำจสัมบูรณ์

่ เขำตอบอย่ำงอ่อนโยนว่ำ‘ไม่คร ับพวกผูห้ ญิงและเด็กๆของเรำไม่กลัวทีจะตำยคร ับ’”Whitehead, ่ LifeoftheRev.JohnWesleyหน้ำที10{GC255.1}{GCth17219.1} ่ นทำงมำถึงเมืองสำวันนำเวสเล่ย ์พักอยูก เมือเดิ ่ บ ั พวกโมรำเวียนระยะหนึ่ งและประทับใจอย่ำงสุด ้ บกิรยิ ำท่ำทำงควำมเป็ นคริสเตียนของพวกเขำเขำเขียนถึงพิธท ซึงกั ี ำงศำสนำแบบหนึ่ งของพวกเ ่ ำงแตกต่ำงจำกพิธท ่ี ้ชีวต ขำทีช่ ี ไร ิ ของคริสตจักรแห่งอังกฤษ[ChurchofEnglandคริสตจักรประ ่ นชัดของทังพิ ้ ธเี จำชำติของประเทศอังกฤษ]ว่ำ“ควำมเรียบง่ำยประกอบกับควำมน่ ำเกรงขำมทีเด่ ่ นกลำงและจิ ่ กือบทำให ้ข ้ำพเจ ้ำลืมช่วงเวลำหนึ่ งพันเจ็ดร ้อยปี ทีคั นตนำกำรว่ำตนเองกำลังนั่งอยู่ใ ่ ่ มรี ะเบียบพิธก ่ นทีประชุ มทีไม่ ี รรมแต่มเี ปำโลคนเย็บเต็นท ์หรือเปโตรชำวประมงเป็ นประธำนในทีปร ่ ะชุมถึงอย่ำงนั้นกลับสัมผัสได ้ถึงพระวิญญำณและฤทธำนุ ภำพ”Ibid.หน้ำที11,12{GC255.2}{G Cth17219.2} ่ เมือเวสเล่ ย ์กลับถึงประเทศอังกฤษนักเทศน์ชำวโมรำเวียนคนหนึ่ งแนะนำเขำให ้เข ้ำใจกระจ่ำงขึ ้ ่ ่ ่ อมั ่ ่นว่ำเขำต ้องละทิงกำรพึ ้ ่ ่ ับคว นในเรืองควำมเชื อของพระคั มภีร ์เขำมำถึงจุดทีเชื งพำตั วเองเพือร ้ ำมรอดและต ้องมอบควำมวำงใจทังหมดให ้“พระเมษโปดกของพระเจ ้ำผูท ้ รงรับควำมผิดบำปของโล ่ ้ั ่ งของชำวโมรำเวียนทีกรุ ่ งลอนดอนมีกำรนำข ้อเขียนของลูเธอร ์ขึนมำ ้ กไปเสีย”ในทีประชุ มครงหนึ ่ ่ ่ ่ ่ อ่ำนเกียวกั บกำรเปลียนแปลงที พระวิ ญญำณของพระเจ ้ำทรงกระทำต่อหัวใจของผูเ้ ชือขณะที เวสเ ่ ดประกำยขึนในจิ ้ ล่ย ์ฟังอยูน ่ ้ันควำมเชือจุ ตวิญญำณของเขำเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกว่ำหัวใจของข ้ ้ ำพเจ ้ำอบอุน ่ ขึนมำอย่ ำงน่ ำประหลำดข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกว่ำข ้ำพเจ ้ำวำงใจในพระคริสต ์และในพระองค ์แต่ ่ เพียงผูเ้ ดียวเพือควำมรอดและพระองค ์ประทำนควำมมั่นใจแก่ข ้ำพเจ ้ำว่ำพระองค ์ทรงนำบำปของ ข ้ำพเจ ้ำออกไปแล ้วและทรงช่วยข ้ำพเจ ้ำให ้รอดพ ้นจำกกฎของบำปและควำมตำย”Ibid.หน้ำ52{ GC255.3}{GCth17219.3} ้ ่ ่ อยยำกและลำบำก— ตลอดเวลำอันยำวนำนมำหลำยปี ของกำรดินรนต่ อสู ้ทีเหนื ้ หลำยปี แห่งกำรละทิงควำมสุ ขของตนเองอย่ำงเข ้มงวดกวดขันหรือมีแต่ควำมน่ ำอับอำยและน่ ำอด สู— ้ เวสเล่ย ์ยึดมั่นต่อจุดมุ่งหมำยของเขำอย่ำงแน่ วแน่ ในกำรแสวงหำพระเจ ้ำบัดนี เขำพบพระองค ์แล ้ว ่ ่นทีจะได ่ และค ้นพบว่ำพระคุณทีเขำเคยบำกบั ้มำโดยกำรอธิษฐำนและกำรอดอำหำรโดยกำรให ้ทำ ่ ้แล ้วเป็ นของประทำน“ทีไม่ ่ ต ้องเสียเงินและไม่มรี ำคำติดไว ้”{GC25 นและกำรลงโทษตัวเองนั้นทีแท 6.1}{GCth17220.1} ่ี ้ ่นอยูใ่ นควำมเชือของพระคริ ่ ้ ในทันทีทเขำตั งมั สต ์แล ้วจิตวิญญำณทังหมดของเขำเร่ ำร ้อนด ้วย ่ ่ ่ ควำมปรำรถนำทีจะประกำศควำมรู ้เรืองพระกิ ตติคณ ุ อันแจ่มจร ัสของพระคุณของพระเจ ้ำทีประทำ ้ ่ ภ นโดยเปล่ำๆเขำพูดว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำถือว่ำทั่วทังโลกเป็ นโบสถ ์ทีอยู ่ ำยใต ้กำรปกครองของข ้ำพเจ ้ำไม่ว่ 212

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ กพันของข ้ำพ ำข ้ำพเจ ้ำจะอยูส ่ ว่ นไหนข ้ำพเจ ้ำถือว่ำเป็ นเรืองเหมำะสมและถู กต ้องและเป็ นหน้ำทีผู ่ ้องประกำศให ้ทุกคนทียิ ่ นดีจะฟังข่ำวประเสริฐเรืองของกำรช่ ่ เจ ้ำทีต วยให ้รอด”Ibid.หน้ำ74{GC25 6.2}{GCth17220.2} ่ งคร ัดและปฏิเสธควำมสุขของตนเองต่อไปในเวลำนี ไม่ ้ ใช่เนื่ องจำกเป็ น เขำยังคงดำรงชีวต ิ ทีเคร่ ้ ่ ใช่เป็ นรำกแต่วำ่ เป็ นผลของควำมบริสท ์ พืนฐำนแต่ เป็ นผลของควำมเชือไม่ ุ ธิพระคุ ณของพระเจ ้ำใ ่ ง นพระคริสต ์เป็ นรำกฐำนของควำมหวังของคริสเตียนและพระคุณนั้นจะแสดงออกด ้วยกำรเชือฟั ่ ชีวต ิ ของเวสเล่ย ์อุทศ ิ ให ้กับกำรเทศนำควำมจริงยิงใหญ่ ทเขำได ี่ ้ร ับไว ้นั่นคือกำรทำให ้เป็ นคนชอบธ ่ รรมโดยควำมเชือในพระโลหิ ตของกำรลบล ้ำงบำปของพระคริสต ์และฤทธำนุ ภำพของพระวิญญำ ่ ำให ้หัวใจเกิดผลด ้วยชีวต ่ ณบริสท ุ ธิที์ จะท ิ ซึงสอดคล ้องกับแบบอย่ำงของพระคริสต ์{GC256.3}{G Cth17220.3} ่ องเวสเล่ย ์ร ับกำรเตรียมตัวเพือพั ่ นธกิจของพวกเขำด ้วยกำรใช ้เวลำอันยำวนำ ไวท ์ฟิ ลด ์และพีน้ ่ นผิดทำงและเพือฝึ ่ กพวกเขำให ้อ นและเฉี ยบขำดในกำรสำนึ กโดยส่วนตัวถึงสภำพของตนเองทีเดิ ่ ของพระคริสต ์พวกเขำต ้องร ับกำรทดสอบยำกลำบำกอย่ ดทนต่อควำมทุกข ์ยำกในฐำนะทหำรทีดี ่ ้ ่ ้ำวเข ้ ำงแสนสำหัสของกำรถูกดูหมินกำรเย ้ยหยันและกำรข่มเหงทังในมหำวิ ทยำลัยและในขณะทีก ่ ่ ้ศีลธรรมเรียกพวกเขำรวมทังผู ้ ท้ เห็ ำสูง่ ำนของกำรร ับใช ้เพือนนั กเรียนทีไร ี่ นใจพวกเขำอีกหลำยค ้ ่ มี ่ เกียรติของนิ กำยยิงใ ่ นอย่ำงดูถก ู ว่ำพวกเมทอดิสต ์[Methodist]แต่ในปัจจุบน ั นี กลำยเป็ นชือที ่ี ดนิ กำยหนึ่ งของประเทศอเมริกำและประเทศอังกฤษ{GC256.4}{GCth17220.4} หญ่ทสุ ่ นสมำชิกของคริสตจักรแห่งอังกฤษพวกเขำเลือมใสอย่ ่ ในฐำนะทีเป็ ำงแรงกล ้ำในรูปแบบของก ่ งกว่ำจำกพระวจนะของพร ำรนมัสกำรแต่พระเจ ้ำทรงนำเสนอแก่พวกเขำให ้เรียนรู ้ถึงมำตรฐำนทีสู ์ งเร ้ำให ้พวกเขำเทศนำเรืองพระคริ ่ ะองค ์พระวิญญำณบริสท ุ ธิเร่ สต ์และพระองค ์ผูท้ รงถูกตรึงบนกำ งเขนฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำองค ์ผูส้ งู สุดเสด็จมำสถิตร่วมด ้วยในกำรทำงำนของพวกเขำคนจำน ่ ้องคอยปกป้ องฝูงแกะเหล่ำนี จำกสุ ้ วนหลำยพันสำนึ กในควำมผิดและกลับใจจึงมีควำมจำเป็ นทีต นั ่ ่ ่ ดตังนิ ้ กำยใหม่แต่เขำบริหำรดูแลพวกเขำภำยใต ้ชือ่ ขป่ ำทีคอยล่ ำเหยือเวสเล่ ย ์ไม่มค ี วำมคิดทีจะจั ่ ยกว่ำควำมผูกพันของชำวเมทอดิสต ์[MethodistConnection]{GC257.1}{GCth17221. ทีเรี 1} ้ ญกับกำรต่อต ้ำนทีลึ ่ กลับและสุดจะทนจำกคริสตจักรแห่งอังกฤษถึงกระนั้น นักเทศน์เหล่ำนี เผชิ ้ โดยพระปัญญำของพระองค ์พระเจ ้ำทรงใช ้อำนำจเหนื อเหตุกำรณ์ทจะก่ ี่ อให ้เกิดกำรปฏิรป ู ขึนจำก ภำยในตัวคริสตจักรเองหำกกำรปฏิรป ู มำจำกภำยนอกเพียงอย่ำงเดียวคงจะไม่สำมำรถแทรกซึมเ ่ ควำมต ้องกำรอย่ำงยิงแต่ ่ เพรำะนักเทศน์ซงได ้ นคนในคริสตจั ข ้ำไปในจุดทีมี ึ่ ้ร ับกำรฟื ้ นฟูเหล่ำนี เป็ ้ั ่ กรและทำงำนจำกภำยในรวของคริ สตจักรทุกแห่งหนทีพวกเขำประสบโอกำสควำมกระจ่ ำงก็จะพบ 213

อำนำจสัมบูรณ์

่ นจำกควำ ้ ทำงเข ้ำไปได ้มิฉะนั้นก็เป็ นไปไม่ได ้หำกประตูยงั คงปิ ดอยูน ่ ักบวชบำงคนถูกปลุกให ้ตืนขึ ่ มฝ่ ำยศีลธรรมและกลำยเป็ นนักเทศน์ทกระตื ่ มเซืองซึ ี่ อรือร ้นในคริสตจักรของตนเองคริสตจักรทีต ่ มของพิธก ้ กอยูใ่ นควำมมึนงงเซืองซึ ี รรมกลับมีชวี ต ิ ขึนมำอี ก{GC257.2}{GCth17221.2} ในสมัยของเวสเล่ย ์เหมือนเช่นในทุกยุคของประวัตศ ิ ำสตร ์คริสตจักรผูท้ มี ี่ ของประทำนต่ำงๆจะ ่ ำงได ้ร ับมอบหมำยพวกเขำไม่ได ้เห็นพ ้องต ้องกันในทุกเรืองของหลั ่ ทำงำนทีต่ กคำสอนแต่พระวิญ ์ ่ ่ ำจิตวิญญำณมำยัง ญำณบริสท ุ ธิทรงขั บเคลือนทุ กคนและให ้ร่วมกันด ้วยเป้ ำหมำยเดียวกันเพือน ้ั ่ งควำมขัดแย ้งระหว่ำงไวท ์ฟิ ลด ์และเวสเล่ย ์สองพีน้ ่ องคุกคำมทีจะสร ่ พระคริสต ์มีอยูค ่ รงหนึ ้ำงควำม ้ ่ แตกแยกขึนแต่ ในขณะทีพวกเขำเรี ยนรู ้ถึงควำมสุภำพอ่อนน้อมในโรงเรียนของพระคริสต ์ควำมอ ้ ่ ตอ ่ ่ ดกลันและควำมร ักทีมี ่ กันทำให ้คืนดีกน ั ได ้พวกเขำไม่มเี วลำทีจะมำทะเลำะกั นในขณะทีควำมผิ ่ ่ ่ ่ ดและควำมชัวดำษดื นอยู ท ่ ุกทีและคนบำปก ำลังดิงลงสู ค ่ วำมพินำศ{GC257.3}{GCth17221.3} ่ ขระผู ้ทีมี ่ อท ผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำเดินอยูบ ่ นเส ้นทำงทีขรุ ิ ธิพลและมีกำรศึกษำสูงใช ้อำนำจต่อสู ้พว กเขำผ่ำนไประยะหนึ่ งพระนักบวชจำกคณะสงฆ ์จำนวนมำกแสดงควำมเป็ นศัตรูอย่ำงออกหน้ำแล ่ ควำมเชือบริ ่ สท ์ ้ ่ ่ แนวทำงของคณ ้ ะประตูโบสถ ์ปิ ดใส่พวกทีมี ุ ธิและคนทั งหลำยที ประกำศควำมเชื อนี ่ ะสงฆ ์ทีประณำมพวกเขำจำกธรรมำสน์ ปลุกระดมธำตุแห่งควำมมืดควำมรู ้ไม่เท่ำทันและควำมชัว่ ้ ้ั ้วครงเล่ ้ั ำจอห ์นเวสเล่ย ์หนี พ ้นควำมตำยโดยพระเมตตำคุณอันอัศจรรย ์ของพระเจ ้ำเมื่ ขึนมำคร งแล ้ อต่ ่ อสู ้เขำและดูประหนึ่ งว่ำไม่มท อควำมโกรธแค ้นของฝูงชนก่อตัวขึนเพื ี ำงหนี พ ้นทูตสวรรค ์องค ์ห นึ่ งในร่ำงของมนุ ษย ์มำอยูเ่ คียงข ้ำงตัวเขำฝูงชนผงะถอยกรูดและผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์เดินออกไป ่ นตรำยแห่งนั้นด ้วยควำมปลอดภัย{GC258.1}{GCth17222.1} จำกสถำนทีอั ่ เวสเล่ย ์กล่ำวถึงกำรช่วยกู ้ออกจำกฝูงชนบ ้ำคลังในคร งหนึ ั้ ่ งของเหตุกำรณ์เหล่ำนี ว่้ ำ“หลำยคน ่ ่ ่ นมุ ่ ่งหน้ำไปยัง พยำยำมทีจะผลั กข ้ำพเจ ้ำให ้ล ้มลงในขณะทีพวกเรำก ำลังเดินลงเขำบนเส ้นทำงทีลื ้ ้ำพเจ ้ำก็คงแทบจะลุกไม่ขนอี ตัวเมืองพวกเขำคำดคะเนว่ำหำกข ้ำพเจ ้ำล ้มกองอยูก ่ บ ั พืนข ึ ้ กแล ้วแต่ ่ื ้ ข ้ำพเจ ้ำไม่ได ้สะดุดเลยแม้แต่ลนไถลก็ ยงั ไม่มจี นกระทั่งข ้ำพเจ ้ำหลุดพ ้นจำกเงือมมื อของพวกเขำ.. ่ ้ ้ ่ งข ้ำพเจ ้ำลงไปพวกเข ...แม้จะมีหลำยคนพยำยำมทีจะกระชำกคอเสื อและตั วเสือของข ้ำพเจ ้ำเพือดึ ้ ่ อมำก็หลุ ำไม่สำมำรถคว ้ำจับได ้เลยมีเพียงคนเดียวคว ้ำฝำปิ ดกระเป๋ ำเสือคลุ มของข ้ำพเจ ้ำได ้ซึงต่ ่ ธนบัตรอยูใ่ บหนึ่ งถูกฉี กขำดครึงหนึ ่ ่ ง......มีชำย ดไปติดอยูใ่ นมือของเขำส่วนฝำอีกข ้ำงหนึ่ งซึงมี ่ ล่ำสันบึกบึนคนหนึ่ งทีประชิ ดอยูข ่ ้ำงหลังข ้ำพเจ ้ำใช ้ไม้เท ้ำโอ๊กขนำดใหญ่ฟำดข ้ำพเจ ้ำหลำยครง้ั ่ ้ั ซึงหำกเขำตี ถก ู ศีรษะด ้ำนหลังของข ้ำพเจ ้ำสักหนึ่ งครงเขำก็ น่ำจะไม่ต ้องยุง่ ยำกอีกต่อไปแต่ทุกคร ้ั ่ ่ ้ ่ งทีเขำตี กำรฟำดของเขำถูกเบียงออกไปข ้ำพเจ ้ำไม่รู ้ทำไมถึงเป็ นเช่นนี เพรำะข ้ำพเจ ้ำเคลือนตั วไ ่ ำคนทีหนำแน่ ่ ้ ปทำงขวำหรือซ ้ำยไม่ได ้......มีอก ี คนหนึ่ งวิงฝ่ นเข ้ำมำและชูมอ ื ขึนพร ้อมจะฟำดลงมำ แต่ทน ั ใดนั้นกลับปล่อยมือลงและเพียงแค่ถก ู ศีรษะข ้ำพเจ ้ำพร ้อมกับพูดว่ำ‘เส ้นผมของเขำนิ่ มดีจงั ’ ่ วใจได ้ร ับกำรเปลียนแปลงนั ่ ้นเป็ นคนกล ้ำหำญของตำบลเป็ นหัวหน้ำของคนเลว .....คนกลุม ่ แรกทีหั 214

อำนำจสัมบูรณ์

้ นนักชกมวยเพือรำงวั ่ ่ ในทุกโอกำสมีคนหนึ่ งในกลุม ่ นี เป็ ลทีสนำมมวยสวนหมี ......{GC258.2}{GC th17222.2} ่ ่ ้ว “พระเจ ้ำทรงเตรียมพวกเรำเพือพระประสงค ์ของพระองค ์ด ้วยวิธก ี ำรนุ่ มนวลเพียงไรสองปี ทีแล อิฐก ้อนหนึ่ งเฉี ยดไหล่ของข ้ำพเจ ้ำไปหนึ่ งปี หลังจำกนั้นหินก ้อนหนึ่ งตกใส่ข ้ำพเจ ้ำตรงบริเวณระห ่ ้วถูกฟำดหนึ่ งครงและเย็ ้ั ้ ้ั งหนึ ้ั ่ งก่อนเดินทำงเข ้ำมำเมืองนี และอี ้ ว่ำงตำเดือนทีแล นนี สองคร งคร กครงั้ ่ นทำงออกไปจำกทีนี ่ ่แต่ทงสองคร ้ั เป็ นอะไรเลยแม้วำ่ ชำยคนหนึ่ งจะทุบหน้ำอกของ หลังจำกทีเดิ ั้ งไม่ ข ้ำพเจ ้ำอย่ำงสุดแรงก็ตำมและอีกคนตีปำกข ้ำพเจ ้ำอย่ำงแรงจนเลือดพุ่งออกมำทันทีข ้ำพเจ ้ำไม่รู ้ ้ั สึกเจ็บปวดจำกกำรทุบตีทงสองมำกไปกว่ ำฟำงแห ้งมำถูกตัวข ้ำพเจ ้ำ”JohnWesley,Worksเล่ม ่ ที3หน้ ำ297,298{GC259.1}{GCth17223.1} ชำวเมทอดิสต ์ในยุคแรก— ้ ่ มเหงจำกสมำชิกคริสตจักรและจ ทังประชำชนและนั กเทศน์ต ้องทนกับกำรเย ้ยหยันและกำรกดขีข่ ่ ้ร ับกำรยุยงมำอย่ำงผิดๆพวกเขำถูกนำตัวขึนฟ้ ้ องศำลยุ ำกผูไ้ ม่เคร่งคร ัดศำสนำอย่ำงเปิ ดเผยทีได ่ หำยำกในศำลสมั ่ ้ั ติธรรมเป็ นควำมยุตธิ รรมแต่ในนำมเพรำะควำมยุตธิ รรมเป็ นสิงที ยนั้นบ่อยครงพ ่ ่ มเหงพวกเขำฝูงชนไปจำกบ ้ำนหนึ่ งสูอ วกเขำต ้องทนทุกข ์ทรมำนกับควำมรุนแรงจำกผู ้ทีกดขี ข่ ่ ก ี ่ ำลำยเครืองเรื ่ ่ พวกเขำต ่ บ ้ำนหนึ่ งเพือท อนและสินค ้ำปล ้นทุกสิงที ้องกำรและข่มเหงชำยหญิงและเด็ ้ั ่ มนุ มชนเรียกร ้องให ้ผูท้ ต กอย่ำงทำรุณในบำงครงจะปิ ดป้ ำยประกำศในทีชุ ี่ ้องกำรเข ้ำมำช่วยทุบหน้ ่ ก ่ ำหนดกำรละเมิดทังก ้ ำต่ำงและปล ้นบ ้ำนของชำวเมทอดิสต ์ให ้มำรวมตัวกันในเวลำและสถำนทีที ้ กปล่อยให ้เกิดขึนโดยไม่ ้ ฎของมนุ ษย ์และของพระเจ ้ำอย่ำงเปิ ดเผยเหล่ำนีถู มก ี ำรห ้ำมปล่อยให ้มีกำ ่ มเหงอย่ำงเป็ นระบบทีกระท ่ ่ ควำมผิดอยูเ่ พียงอย่ำงเดียวคือกำรพยำยำมนำเท ้ำ รกดขีข่ ำต่อคนทีมี ่ สท ์ ของคนบำปออกจำกทำงเดินของควำมพินำศไปสู่ทำงเดินทีบริ ุ ธิ{GC259.2}{GCth17223.2} จอห ์นเวสเล่ย ์พูดถึงข ้อกล่ำวหำตัวเขำเองและผูร้ ว่ มงำนว่ำ“บำงคนกล่ำวหำว่ำหลักคำสอนของ ้ นเรืองเท็ ่ ่ ่ ่ คนเหล่ำนี เป็ จบกพร่องและคลังควำมศร ัทธำเป็ นสิงใหม่ และไม่เคยได ้ยินมำก่อนจนถึงเมือไ ้ ่ ม่นำนมำนี บำงคนว่ ำพวกเขำเป็ นลัทธิเควกเคอนิ ยม[Quakerismพวกเคร่งศำสนำ]พวกคลังศำส ้ ้ กถอนออกมำจำกร นำและเป็ นหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีกำรเสแสร ้งทังหมดนี ถู ่ ่ สตจั ำกแล ้วเป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำหลักคำสอนทุกแขนงเป็ นหลักคำสอนชัดเจนของพระคัมภีร ์ทีคริ ้ งไม่ใช่เป็ นคำสอนเท็จหรือคำสอนทีผิ ่ ดบนเงือนไขที ่ กรของเรำเองตีควำมไว ้ด ้วยเหตุนีจึ ว่​่ ำพระคัมภี ร ์เป็ นจริง” ่ “คนอืนๆกล่ ำวหำว่ำ‘คำสอนของพวกเขำเข ้มงวดเกินไปพวกเขำทำให ้ทำงไปสูส ่ วรรค ์แคบเกินไ ป’แต่ในควำมเป็ นจริงแล ้วนี่ เป็ นคำค ้ำนแต่เดิม(แทบจะเป็ นคำค ้ำนเดียวมำเป็ นเวลำนำน)และในทำ ้ ่ กนับพันซึงปรำกฏออกมำในหลำยรู ่ ้ งลับๆแล ้วเป็ นพืนฐำนของค ำค ้ำนอืนอี ปแบบแต่สงเหล่ ิ่ ำนี จะ 215

อำนำจสัมบูรณ์

่ ทำให ้ทำงไปสวรรค ์คับแคบกว่ำทำงทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำและอัครสำวกของพระองค ์ทำไว ้หรื ่ ำวไ อหลักคำสอนของพวกเขำเคร่งคร ัดกว่ำของพระคัมภีร ์หรือให ้ลองพิจำรณำข ้อพระคัมภีร ์ทีกล่ ่ี ้อ‘พวกท่ำนจงรักองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำของท่ำนด ้วยสุดใจของท่ ว ้อย่ำงชัดเจนเพียงไม่กข ่ เป็ นสำระทุกคำซึงมนุ ่ ษย ์พูดนั้นมนุ ษย ์จะต ้อ ำนด ้วยสุดจิตของท่ำนด ้วยสุดกำลังของท่ำน’‘คำทีไม่ ่ งรับผิดชอบถ ้อยคำเหล่ำนั้นในวันพิพำกษำ’…‘ท่ำนจะร ับประทำนจะดืมหรื อจะทำอะไรก็ตำมจงทำเ ่ พือถวำยพระเกี ยรติแด่พระเจ ้ำ’ลูกำ10:27มัทธิว12:361โครินธ ์10:31{GC259.3}{GCth17223 .3} ้ ้วก็จะต ้องโทษพวกเขำแต่จต “หำกหลักคำสอนของพวกเขำเข ้มงวดกว่ำนี แล ิ สำนึ กของท่ำนก็ท รำบดีวำ่ ไม่ใช่และผูใ้ ดเล่ำจะลดควำมเข ้มงวดลงไปให ้น้อยกว่ำหนึ่ งจุดโดยไม่ทำให ้พระวจนะของพ ่ ้ กของพระเจ ้ำเป็ นคนสัตย ์ซือได ่ ้ไหมหำกเขำเปลียนส่ ่ ระเจ ้ำเสือมไปจะถื อว่ำผู ้พิทก ั ษ ์ควำมลำลึ วนใ ่ ดของทร ัพย ์สินอันศักดิสิ์ ทธิที์ มอบไว ้ในควำมร ับผิดชอบของเขำไม่ได ้เขำลดควำมสำคัญส่วนหนึ่ ่ งส่วนใดลงไปไม่ได ้เขำทำสิงใดให ้เบำบำงลงไม่ได ้เขำถูกบังคับต ้องประกำศให ้มนุ ษย ์ทุกคนทรำบว่ำ‘ ข ้ำพเจ ้ำมิอำจลดพระคัมภีร ์ลงมำสูร่ สนิ ยมของท่ำนได ้ท่ำนต ้องก ้ำวไปให ้ถึงหรือต ้องพินำศไปตลอ ้ ่ ยมชืนชอบกั ่ ่ ดกำล’นี่ เป็ นพืนฐำนแท ้จริงของกำรเรียกร ้องทีนิ นในเรืองควำมไม่ ใจกว ้ำงของคนเหล่ ้ ำนี พวกเขำเป็ นคนไม่ใจกว ้ำงอย่ำงไรในแง่ไหนละพวกเขำไม่ได ้ให ้อำหำรแก่คนหิวกระหำยและสว ้ ำให ้คนเปลือยกำยหรือ‘ไม่เลยไม่ใช่เรืองนี ่ พวกเขำไม่ ้ ่ แต่ ้ พวกเขำไม่ใ มเสือผ้ ได ้ขำดแคลนในเรืองนี ่ ่ี ำตำมวิธ ี จกว ้ำงในเรืองของกำรตั ดสินลงควำมเห็นพวกเขำคิดว่ำจะไม่มผ ี ูใ้ ดรอดได ้นอกจำกผูท้ ท ่ ของพวกเขำเอง’”Ibid.เล่มที3หน้ ำ152,153{GC260.1}{GCth17224.1} ่ ให ้เห็นในประเทศอังกฤษในช่วงก่อนสมัยของเวสเล่ย ์เพียงเล็กน้ กำรถดถอยฝ่ ำยวิญญำณซึงมี ้ อยนั้นส่วนใหญ่เกิดขึนจำกค ำสอนแบบต่อต ้ำนพระบัญญัตค ิ นมำกมำยยืนยันว่ำพระคริสต ร์ อบั ื้ ญ ญัตฝ ิ ่ ำยศีลธรรมไปแล ้วและคริสเตียนต่ำงๆจึงไม่ได ้อยูภ ่ ำยใต ้ข ้อบังคับให ้ถือปฏิบต ั ฝ ิ ่ ำยศีลธรรมแล ่ ่ ะผูเ้ ชือจะหลุ ดพ ้นจำก“กำรผูกมัดของกำรกระทำควำมดี”ส่วนคนอืนๆแม้จะยอมร ับว่ำพระบัญญัต ิ ่ นต่อไปนั้นประกำศว่ำเป็ นเรืองไม่ ่ ่ ้ ่ ยังคงยังยื จำเป็ นทีอำจำรย ์ทังหลำยจะเรี ยกร ้องให ้ประชำชนเชือป ฏิบต ั ต ิ ำมคำสอนของพระบัญญัตเิ นื่ องจำกว่ำผูท้ พระเจ ี่ ้ำทรงเลือกสรรให ้รอดนั้น“ด ้วยแรงผลักดัน ่ มส ่ิ ้ ้เคร่งคร ัดในศำสนำและกระทำคุณควำมดีเอง ทีไม่ ี งใดต ้ำนทำนได ้ของพระเจ ้ำจะนำคนเหล่ำนี ให ่ี กกำหนดให ้เลวทรำมไปตลอดกำลจะ“ไม่มพ ่ ่ งพระบัญญัตข ”ในส่วนผูท้ ถู ี ลังพอทีจะเชื อฟั ิ องพระเจ ้ ำ”{GC260.2}{GCth17224.2} ่ เชื ่ อเช่ ่ นกันว่ำ“ผูท้ พระเจ ่ี ยังมีคนอืนที ้ำเลือกสรรแล ้วจะล ้มหำยจำกพระคุณหรือสูญเสียควำมพึ ่ งคั ่ บแคบกว่ำนี ว่้ ำ“กำรกระทำควำมชัวของคนเหล่ ่ งพอพระทัยของพระเจ ้ำไม่ได ้”โดยให ้ข ้อสรุปทียิ ้ ้จริงแล ้วไม่บำปหรือจะถือว่ำเป็ นกรณี กำรละเมิดพระบัญญัตข ำนี แท ิ องพระเจ ้ำของพวกเขำก็หำมิไ ้ ่ี ้องสำรภำพบำปของพวกเขำหรือหยุดควำมบำ ด ้ดังนั้นด ้วยประกำรนี พวกเขำจึ งไม่มส ี ำเหตุทจะต 216

อำนำจสัมบูรณ์

ปเหล่ำนั้นด ้วยกำรกลับใจ”McClintockandStrong,Cyclopedia,art.“Antinomians.”ดังนั้น ่ ่ ด“ทีคนทั ่ ่วไปถือว่ำเป็ นกำรล่วงละเมิดพระบัญญัต ิ พวกเขำจึงประกำศว่ำแม้จะเป็ นบำปทีเลวร ้ำยทีสุ ่ ดจะไม่เป็ นบำปในสำยพระเนตรของพระเจ ้ำ”หำกคนทีท ่ ำบำปนั้นเป็ นคน ของพระเจ ้ำทีร่ ้ำยแรงทีสุ ่ ้ร ับกำรเลือกสรรแล ้ว“เพรำะเป็ นคุณสมบัตท ่ี ำคัญและโดดเด่นของผูท้ เลื ่ ทีได ิ ส ี่ อกสรรแล ้วทีพวกเ ่ ่ เป็ นทีพอพระทั ่ ่ ขำไม่สำมำรถทำสิงใดที ไม่ ยของพระเจ ้ำหรือทีพระบั ญญัตห ิ ้ำมไว ้”{GC261.1}{GC th17225.1} ่ ้ำยนี โดยพื ้ ้ หลักคำสอนชัวร นฐำนแล ้วมีควำมเหมือนกันกับคำสอนของนักกำรศึกษำและนักศำ ่ งในเวลำต่อมำทีว่​่ ำไม่มพ ่ ับเปลียนไม่ ่ ่ ำมำใช ้เป็ น สนศำสตร ์ชือดั ี ระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีปร ได ้ทีจะน มำตรฐำนของควำมถูกต ้องแต่มำตรฐำนฝ่ ำยศีลธรรมถูกกำหนดโดยตัวสังคมเองและอยูภ ่ ำยใต ้กำ ่ ้ ้ ้ร ับกำรดลใจจำกวิญญำณบงกำรเดียวกัน— รเปลียนแปลงอยู เ่ สมอแนวควำมคิดทังหมดนี ได ่ี ้เริมงำนของมั ่ ่ ้ ่ คือผูท้ ได นท่ำมกลำงวิญญำณทีปรำศจำกบำปทั งปวงบนสวรรค ์ในกำรหำทำงทีจะ ้ งใจอั ่ กำจัดควำมยับยังชั นชอบธรรมของพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ{GC261.2}{GCth17225.2} ่ ่ ้ไขอุปนิ สยั ของมนุ ษย ์โดยทีไม่ ่ แปรเปลียนนั ่ ้นได ้ หลักคำสอนเรืองพระบั ญชำของพระเจ ้ำซึงแก นำคนมำกมำยไปสูก ่ ำรไม่ยอมร ับพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอย่ำงแท ้จริงเวสเล่ย ์ยืนหยัดต่อต ้ำนควำ ่ ผิ ่ ดของบรรดำครูนิรบัญญัตก มเชือที ิ [(นิ -ระ-บัน-หยัด-ติ่ี อว่ำควำมรอดเกิดจำกควำมเชือเท่ ่ ำนั้นเป็ นกลุม ่ คำสอนแบบต่ กะ)Antinomianหมำยถึงผูท้ ถื ่ ทีมี ่ ำไปสูค อต ้ำนพระบัญญัต]ิ และแสดงให ้เห็นว่ำหลักคำสอนทีน ่ ำสอนของพวกนิ รบัญญัตก ิ นิ ยม[An ้ ดแย ้งกับพระคัมภีร ์ tinomianism]นี ขั ่ วยทุกคนให ้รอด” “เพรำะว่ำพระคุณของพระเจ ้ำปรำกฏแล ้วเพือช่ ้ นกำรดีและเป็ นทีชอบพระทั ่ “กำรกระทำเช่นนี เป็ ยของพระเจ ้ำองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำพระ องค ์ทรงประสงค ์ให ้ทุกคนรับควำมรอดและรู ้ควำมจริงเพรำะว่ำพระเจ ้ำมีองค ์เดียวและคนกลำงก็มี ผูเ้ ดียวระหว่ำงพระเจ ้ำกับมนุ ษย ์คือพระเยซูคริสต ์ผูท้ รงสภำพมนุ ษย ์ผูป้ ระทำนพระองค ์เองเป็ นค่ำไ ้ นพยำนในเวลำทีเหมำะสมของมั ่ ถ่สำหร ับทุกคนเหตุกำรณ์นีเป็ นเอง”ทิตสั 2:111ทิโมธี2:3่ ้มนุ ษย ์ทุกคนเข ้ำถึงทำงแห่งควำ 6พระเจ ้ำประทำนพระวิญญำณของพระองค ์อย่ำงไม่จำกัดเพือให ้ ่ ำให ้มนุ ษย ์ทุกคนเห็นควำมจริงได ้นั้นกำลั มรอดได ้ด ้วยเหตุนีพระคริ สต ์ผูท้ รงเป็ น“ควำมสว่ำงแท ้ทีท ่ งเข ้ำมำในโลก”ยอห ์น1:9มนุ ษย ์ล ้มเหลวในเรืองควำมรอดโดยกำรปฏิ เสธของประทำนแห่งชีวต ิ โด ยเจตนำของเขำเอง{GC261.3}{GCth17225.3} ่ ้ ในกำรตอบข ้ออ ้ำงทีว่​่ ำเมือพระคริ สต ์สินพระชนม ์ข ้อกำหนดของพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรถูกยก ่ เลิกไปพร ้อมกับกฎระเบียบของพิธก ี รรมนั้นเวสเล่ย ์กล่ำวว่ำ“บัญญัตศ ิ ล ี ธรรมทีบรรจุ อยูใ่ นพระบัญ ้ ญัตส ิ บ ิ ประกำรและบังคับโดยผูเ้ ผยพระวจนะนั้นพระองค ์ไม่ได ้ลบล ้ำงทิงไปกำรเสด็ จมำของพระอง 217

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นี ้ ่ คือพระบัญญัตท ่ี มอ ่ นห ค ์ไม่ได ้ออกแบบมำเพือถอนคื นส่วนใดของเรืองนี ิ ไม่ ี ะไรจะทำลำยได ้ซึง‘ยื ่ ่ มี ่ มำตังแต่ ้ ปฐมกำลของโลกที‘ไม่ ่ ได ้เขียนไว ้บนแผ่ ยัดเป็ นพยำนอันสัตย ์ซือในสวรรค ์’.....เป็ นเรืองที ้ ่ นศิลำ’แต่จำรึกไว ้ในหัวใจของเหล่ำบุตรทังหลำยของมนุ ษย ์เมือพวกเขำออกมำจำกพระหั ตถ ์ของ ่ วพระหั ้ ้ พระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นพระผู ้สร ้ำงแต่วำ่ ตัวอักษรทีนิ ตถ ์ของพระเจ ้ำเคยจำรึกไว ้นั้นบัดนี บำปท ำล ้ ้ ่ ำยไปแล ้วเสียส่วนใหญ่แต่ถงึ กระนั้นจะไม่สำมำรถลบทิงไปทั งหมดในขณะที เรำยั งมีจต ิ สำนึ กของค ่ ท ้ ้องยังคงมีผลบังคับใช ้ต่อมวลมนุ ษย ์และในทุก วำมดีและควำมชัวอยู ่ ุกส่วนของพระบัญญัตน ิ ี จะต ้ ่ อสถำนกำรณ์อนใดที ่ ยุคโดยไม่ขนอยู ึ้ ก ่ บ ั ทังเวลำหรื อสถำนทีหรื ื่ ง่​่ ำยต่อกำรเปลียนแปลงแต่ ขนอยู ึ้ ่ ่ เปลียนแปลงที ่ ่ กับพระลักษณะของพระเจ ้ำและลักษณะธรรมชำติของมนุ ษย ์และควำมสัมพันธ ์ทีไม่ มีตอ ่ กัน{GC262.1}{GCth17226.1} ”‘เรำไม่ได ้มำล ้มเลิกแต่มำทำให ้สมบูรณ์ทก ุ ประกำร’…..โดยไม่มข ี ้อสงสัยควำมหมำยของพระอ ่ คื ้ อ(สอดคล ้องกับเรืองทั ่ งหมดก่ ้ ้ ่ งค ์ในทีนี อนหน้ำนี และที ตำมหลั งมำ)— ่ เรำมำเพือสถำปนำพระบั ญญัตใิ ห ้ครบบริบูรณ์ของมันถึงแม้วำ่ จะมีกำรเคลือบปกปิ ดของมนุ ษย ์อ ่ มุ้ มมองทีครบถ ่ ่ ที ้ มื ่ ดและคลุมเครือเรำมำ ยูก ่ ็ตำมเรำมำเพือชี ้วนและชัดเจนของอะไรก็ตำมในเรืองนี ่ ่ เพือประกำศควำมส ำคัญแท ้จริงและเต็มบริบูรณ์ของทุกส่วนของพระบัญญัตเิ พือแสดงให ้เห็นถึงค ่ ้ ่ ใ่ นนั้นและถึง วำมเข ้ำใจอันยำวและกว ้ำงทีครอบคลุ มขอบข่ำยทังหมดของพระบั ญญัตท ิ ุกข ้อทีอยู ้ นสูงและลึกควำมบริสท ์ ่ ควำมลึกซึงอั ุ ธิและควำมเป็ นศำสนำของพระบัญญัตใิ นทุกแขนงซึงยำกเกิ นกว่ำจะเข ้ำใจได ้”Wesley,sermon25{GC262.2}{GCth17226.2} เวสเล่ย ์ประกำศถึงควำมสอดคล ้องกันอย่ำงสมบูรณ์ของพระบัญญัตแิ ละของพระกิตติคณ ุ “ดัง ่ ดระหว่ำงพระบัญญัตแิ ละพระกิตติคณ นั้นจะมองเห็นควำมสัมพันธ ์อย่ำงใกล ้ชิดทีสุ ุ ในทำงหนึ่ งพระ ้ ้เรำไปหำพระกิตติคณ บัญญัตยิ งั จัดหำทำงอยูต ่ ลอดเวลำและชีให ุ ในอีกทำงหนึ่ งพระกิตติคณ ุ นำเร ้ วอย่ำงเช่นพระบัญญัตก ำอยูต ่ ลอดเวลำให ้ไปยังกำรบรรลุถงึ พระบัญญัตอิ ย่ำงบริบูรณ์ยงขึ ิ่ นตั ิ ำห ่ ์ นดให ้เรำร ักพระเจ ้ำให ้ร ักเพือนบ ้ำนให ้เป็ นคนสุภำพถ่อมใจหรือบริสท ุ ธิเรำรู ้สึกว่ำเรำไม่สมบูรณ์ใน ่ ้ สำหร ับเรำแล ้ว‘มนุ ษย ์ทำสิงเหล่ ่ ้ ได ้’แต่เรำเองเห็นพระสัญญำของพระเจ ้ำทีจะปร ่ สิงเหล่ ำนี ใช่ ำนี ไม่ ์ ้ ะทำนควำมร ักนั้นแก่เรำและทำให ้เรำถ่อมใจสุภำพและบริสท ุ ธิเรำยึ ดพระกิตติคณ ุ นี และข่ ำวประเส ้ ้เป็ นสิงที ่ กระท ่ ่ ริฐนี ไว ำแก่เรำตำมควำมเชือของเรำแล ้วเรำจะบรรลุถงึ ควำมชอบธรรมของพระบัญ ่ งมี ่ อยูใ่ นพระเยซูคริสต ์........{GC263.1}{GCth17227.1} ญัตโิ ดยควำมเชือซึ ่ี ควำมหมำยของพระบั เวสเล่ย ์กล่ำวว่ำ“ศัตรูระดับสูงสุดของพระกิตติคณ ุ ของพระคริสต ์คือผูท้ ตี ญญัตเิ ข ้ำข ้ำงตนเองอย่ำงโจ่งแจ ้งและแน่ ช ัดและกล่ำวร ้ำยพระบัญญัตค ิ อื ผูท้ สอนมนุ ี่ ษย ์ให ้ละเมิด( ่ กทีสุ ่ ดหรือใหญ่ทสุ ่ี ดแ ลบล ้ำงปล่อยวำงยกเลิกพันธะ)ไม่ใช่เพียงข ้อเดียวเท่ำนั้นไม่วำ่ จะเป็ นข ้อทีเล็ ่ ่ ดของเหตุกำรณ์หลอกลวงอย่ ต่รวมถึงพระบัญญัตท ิ งหมดเลยที ั้ เดียว.......เรืองแปลกประหลำดที สุ ้ ้ อผูท้ ยอมปล่ ่ เชื ้ ออย่ ่ ำงรุนแรงทังหมดนี คื ี่ อยตัวให ้กับเรืองนี ำงจริงจังว่ำพวกเขำถวำยเกียรติพระคริ 218

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ำพวกเขำกำลังขยำยงำนของพระองค ์ให ้ก สต ์ด ้วยกำรโยนพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ทิงไปและเชื อว่ ้ งๆที ้ พวกเขำก ่ ว ้ำงขึนทั ำลังทำลำยหลักคำสอนของพระองค ์ใช่แล ้วพวกเขำถวำยเกียรติพระองค ์เ ่ ดว่ำ หมือนเช่นยูดำสทำเมือพู ‘สวัสดีพระอำจำรย ์แล ้วจูบคำนับพระองค ์’พระองค ์น่ ำจะตรัสกับพวกเขำทุกคนได ้อย่ำงยุตธิ รรม ้ ใช่อนใดนอกจำกเป็ ่ื ว่ำ‘ท่ำนจะทรยศบุตรมนุ ษย ์ด ้วยกำรจูบหรือ’กำรกระทำต่อไปนี ไม่ นกำรทรยศ พระองค ์ด ้วยกำรจูบคือกำรพูดถึงพระโลหิตของพระองค ์แล ้วก็ถอดมงกุฎของพระองค ์ออกไปคือก ำรทำส่วนใดส่วนหนึ่ งของพระบัญญัตข ิ องพระองค ์ให ้ด ้อยควำมสำคัญลงภำยใต ้ข ้ออ ้ำงว่ำจะทำให ้ ้ มใี ครทีจะสำมำรถหนี ่ ้ ้อย่ำงแน่ นอน พระกิตติคณ ุ ของพระองค ์ก ้ำวหน้ำไปอีกทังไม่ ข ้อกล่ำวหำนี ได ่ึ ่ ่ วำ่ จะเป็ นโดยตรงหรือโดยอ ้อมในลักษณะทีมี ่ แนวโน้มจะทำให ้ทุก คือผูซ ้ งเทศนำสั งสอนควำมเชื อไม่ ่ งถูกขจัดออกไปรวมถึงผูซ ่ึ ่ ่ ่ แขนงของกำรเชือฟั ้ งเทศนำสั งสอนเรื องของพระคริ สต ์เพือจะล ้มเลิกหรื ่ กน้อยทีสุ ่ ดของพระบัญญัตข อลดควำมสำคัญในทำงใดก็ตำมแม้เพียงทีเล็ ิ องพระเจ ้ำ”Ibid.{GC26 3.2}{GCth17227.2} ่ี ้ ำ“กำรเทศนำเรืองของพระกิ ่ ้ ต่อผูท้ ชอบย ำว่ ตติคณ ุ จะตอบคำถำมของพระบัญญัตไิ ด ้ทังหมด”เ ่ เรำปฏิ ้ ่ ดกำรสอนนี ไม่ ้ บรรลุจด ่ ดของพระบัญญัต ิ วสเล่ย ์ตอบว่ำ“เรืองนี เสธอย่ำงทีสุ ุ ประสงค ์แรกทีสุ ่ ่ บใหลไม่รู ้ตัวทีขอบปลำยนร ่ กล่ำวคือกำรโน้มน้ำวมนุ ษย ์ให ้เชือในควำมบำปและกำรปลุ กผูค้ นทีหลั ่ วขึนมำ”อั ้ กให ้ตืนตั ครทูตเปำโลประกำศว่ำ“ธรรมบัญญัตน ิ ้ันทำให ้เรำรู ้จักบำป”“และมนุ ษย ์จะรู ้สึก ่ ำระล ้ำงบำปของเขำได ้ก็ตอ ่ ได ้ว่ำต ้องกำรพระโลหิตของพระคริสต ์เพือช ่ เมือเขำจะส ำนึ กว่ำตนเป็ น คนบำปเท่ำนั้นพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำเองยังตรัสว่ำ‘คนแข็งแรงไม่ต ้องกำรหมอแต่คนเจ็บป่ วยต ้องกำ ่ ่ ร’ดังนั้นเป็ นเรืองเหลวไหลที จะเสนอแพทย ์ให ้ผูท้ ยั ี่ งแข็งแรงอยูห ่ รืออย่ำงน้อยวำดมโนภำพว่ำตนเป็ ่ ำนต ้องทำให ้พวกเขำเชือว่ ่ ำพวกเขำเป็ นคนป่ วยมิฉะนั้นแล ้วพวกเขำจะไม่ นคนเช่นนั้นก่อนอืนท่ ่ ำงำนให ้พวกเขำเป็ นเรืองเหลวไหลพอๆกั ่ ่ ่ วใจยังเ ขอบคุณท่ำนทีท นทีจะเสนอพระคริ สต ์ให ้กับผู ้ทีหั ่ี งไม่เคยแตกหักสลำยไป”โรม3:20มัทธิว9:12Ibid.sermon35{GC264.1}{GCth1 ต็มดวงอยูท ่ ยั 7228.1} ้ ่ ด ้วยเหตุนีในขณะที เวสเล่ ย ์ประกำศข่ำวประเสริฐแห่งพระคุณของพระเจ ้ำเขำทำตัวเหมือนกับ ่ ยรพยำยำม“ทำให ้ธรรมบัญญัตน ่ พระอำจำรย ์ของเขำทีเพี ิ ้ันยิงใหญ่ และมีเกียรติ”อิสยำห ์42:21เข ่ ่ ตย ์และพระองค ์ทรงอนุ ญำตให ้เขำมีโอกำสเ ำบรรลุงำนทีพระเจ ้ำทรงมอบหมำยให ้เขำทำอย่ำงซือสั ้ ห็นผลงำนเหล่ำนั้นในช่วงบันปลำยชี วต ิ อันยำวนำนกว่ำแปดสิบปี ของเขำ— ่ ่ มำกกว่ำกึงศตวรรษที เขำร ับใช ้ด ้วยกำรเดินทำงประกำศ— ่ กใฝ่ ติดตำมเขำกว่ำครึงล ่ ้ำนแต่มค มีจต ิ วิญญำณทีฝั ี นจำนวนอีกมำกมำยผ่ำนกำรทำงำนของเ ่ งส่งและบริสท ขำได ้ร ับกำรช่วยกู ้ออกมำจำกควำมหำยนะและควำมตกต่ำของบำปไปสูช ่ วี ต ิ ทีสู ุ ธิขึ์ ้ 219

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ บกว่ำนั้นจนกว่ำครอบ นและเรำจะไม่มท ี ำงรู ้ถึงจำนวนคนทีบรรลุ ถงึ ประสบกำรณ์ทลึ ี่ กซึงและอิ มเอิ ่ี ้ร ับควำมรอดทังหมดจะมำรวมตั ้ คร ัวของผูท้ ได วกันในแผ่นดินของพระเจ ้ำชีวต ิ ของเขำสำธิตให ้เห็ ้ ำคูค ่ นถึงบทเรียนอันลำค่ ่ วรต่อคริสเตียนทุกคนขอให ้ควำมเชือควำมถ่ อมตนควำมกระตือรือร ้นทีไ่ ้ ม่รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อยกำรเสียสละตนและกำรอุทศ ิ ตนของผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ท่ำนนี สะท ้อนออกมำ ้ จำกคริสตจักรในทุกวันนี เทอญ{GC264.2}{GCth17228.2}

220

อำนำจสัมบูรณ์

่ั บท15-พระคัมภีร ์กับกำรปฏิวต ั ใิ นประเทศฝรงเศส ่ บหกกำรปฏิรป ในศตวรรษทีสิ ู ศำสนำหำทำงเข ้ำไปยังประเทศต่ำงๆในยุโรปด ้วยกำรมอบพระคั ่ ดออกให ้แก่ประชำชนบำงประเทศต ้อนร ับไว ้ด ้วยควำมยินดีรำวกับเป็ นผูส้ อข่ มภีร ์ทีเปิ ื่ ำวชำวสวรร ่ ้นระบอบของเปปำซีประสบควำมสำเร็จอย่ำงมำกยิงในกำรขั ่ ค ์ส่วนประเทศอืนๆนั ดขวำงกำรเข ้ำมำ ่ อท ้ ของพระคัมภีร ์ควำมกระจ่ำงแห่งควำมเข ้ำใจพระคัมภีร ์ซึงมี ิ ธิพลในกำรยกระดับจิตใจให ้สูงขึนจึ ่ งแทบจะถูกตัดออกไปหมดมีอยูป ่ ระเทศหนึ่ งทีควำมกระจ่ ำงเข ้ำไปได ้แล ้วแต่ควำมมืดก็ยงั ไม่เข ้ำใจ ่ จธรรมและควำมผิดต่อสู ้แย่งชิงควำมเป็ นใหญ่ในทีสุ ่ ด ควำมกระจ่ำงนั้นเป็ นเวลำหลำยศตวรรษทีสั ่ ้ ้ อควำมสว่ำง ควำมชัวชนะและสั จธรรมของสวรรค ์ถูกผลักทิงออกไป“หลั กกำรพิพำกษำมีอย่ำงนี คื ้ ้ให ้เก็บ เข ้ำมำในโลกแล ้วแต่มนุ ษย ์รักควำมมืดมำกกว่ำควำมสว่ำง”ยอห ์น3:19ประเทศนั้นถูกทิงไว ่ ่ี ้ เกียวผลของวิ ถท ี เธอเลื อกเองพระเจ ้ำทรงถอนกำรควบคุมและกำรยับยังของพระวิ ญญำณบริสท ุ ธิ ์ ่ แคลนของประทำนแห่งพระคุณของพระองค ์ปล่อยให ้ควำมชัวเติ ่ บใหญ่ขนและทั ่ ออกไปจำกคนทีดู ึ้ ้ วทังโลกเห็ นผลของกำรปฏิเสธสัจธรรมอย่ำงจงใจ{GC265.1}{GCth17229.1} ่ั สงครำมต่อต ้ำนพระคัมภีร ์ดำเนิ นมำเป็ นเวลำหลำยศตวรรษแล ้วในประเทศฝรงเศสจนถึ งจุดสุด ่ั ยอดด ้วยเหตุกำรณ์ของกำรปฏิวต ั ใิ นประเทศฝรงเศส[theRevolution]กำรลุ กลำมอันน่ ำกลัวนั้ ่ ค ่ ่ ตอ นเป็ นผลลัพธ ์ทีคู ่ วรจำกกำรกดขีของโรมที มี ่ พระคัมภีร ์(โปรดดูภำคผนวก)เป็ นกำรนำเสนอตั ่ ่ ดให ้โลกเห็นถึงกำรทำงำนตำมนโยบำยของระบอบเปปำซีเป็ นตัวอย่ำงทีแสดงใ ่ วอย่ำงทีโดดเด่ นทีสุ ่ กำรทะนุ บำรุงส่งเสริมมำมำกว่ำหนึ่ งพันปี {GC ห ้เห็นถึงผลลัพธ ์ของคำสอนของคริสตจักรโรมันทีมี 265.2}{GCth17229.2} ผูเ้ ผยพระวจนะทำนำยไว ้ล่วงหน้ำแล ้วถึงกำรปรำบปรำมพระคัมภีร ์ในช่วงกำรเรืองอำนำจของร ้ ้เห็นถึงผลอันน่ ำสยดสยองทีจะเกิ ่ ะบอบเปปำซีและอัครสำวกผูบ้ น ั ทึกพระธรรมวิวรณ์ยงั ชีให ดกับป ่ั ระเทศฝรงเศสโดยเฉพำะจำกกำรครองควำมเป็ นใหญ่ของ“คนนอกกฎหมำย”{GC266.1}{GCth 17230.1} ่ บสองเดือนเรำจะใ ทูตสวรรค ์ของพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกล่ำวไว ้ว่ำ“เขำจะเหยียบย่ำวิสท ุ ธินครตลอดสีสิ ้ ้ ่ งพันสองร ้อยหกสิบวันโ ห ้ฤทธำนุ ภำพแก่พยำนทังสองของเรำและทั งสองจะเผยพระวจนะตลอดหนึ ่ ้ ้ ่ นมำจำกบำด ้ ดยแต่งตัวด ้วยผ้ำกระสอบ........เมือเขำทั งสองเสร็ จสินกำรเป็ นพยำนแล ้วสัตว ์ร ้ำยทีขึ ้ ้ ำลลึกก็จะต่อสู ้กับเขำมันจะชนะและจะฆ่ำเขำทังสองและศพของเขำทั งสองจะอยู บ ่ นถนนในมหำน ่ ยกตำมภำษำอุปไมยว่ำโสโดมและอียป ่ นเมืองทีองค ่ ครนั้นทีเรี ิ ต ์ซึงเป็ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเขำถูกตรึง.. ้ ่ บ ่ ้ ่ งและให ้ของขวัญแ ......คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกจะยินดีด ้วยเรืองเขำทั งสองพวกเขำจะรื นเริ ้ ้ ้ทรมำนคนทังหลำยที ้ ่ ใ่ นโลกหลังจำกนั้นสำมวัน ก่กน ั และกันเพรำะว่ำผูเ้ ผยพระวจนะทังสองนี ได อยู 221

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ้ นด ้วยขำตัวเองคนทังหลำยที ้ ่ ครึงลมปรำณจำกพระเจ ้ำก็เข ้ำสูศ ่ พของเขำและเขำทังสองก็ ลก ุ ขึนยื ่ วรณ์11:2-11{GC266.2}{GCth17230.2} เห็นก็ตกอยูใ่ นควำมกลัวอย่ำงยิง”วิ ่ บสองเดือน”และ“หนึ่ งพันสองร ้อยหกสิบวัน”ทีกล่ ่ ำวถึงนี เป็ ้ นช่วงเวลำเดียวกันทีต่ ่ ช่วงเวลำ“สีสิ ่ สตจักรของพระคริสต ์จะต ้องทนทุกข ์ทรมำนจำกกำรกดขีของโรมช่ ่ ำงหมำยถึงเวลำทีคริ วงเวลำ1 ่ นในปี ้ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798(โปร 260ปี ของกำรเรืองอำนำจของระบอบเปปำซีเริมขึ ค.ศ.538และสินสุ ่ั ดดูภำคผนวก)ในเวลำนั้นกองกำลังของประเทศฝรงเศสบุ กเข ้ำไปกรุงโรมและจับพระสันตะปำปำเ ้ ่ กเนรเทศแม้จะมีกำรแต่งตังพระสั ้ ป็ นเชลยและพระองค ์สินพระชนม ์ขณะทีถู นตะปำปำองค ์ใหม่ในเ ่ เ วลำไม่นำนต่อมำก็ตำมสภำกำรปกครองของระบอบเปปำซีก็ไม่สำมำรถปกครองด ้วยอำนำจทีมี หมือนในอดีต{GC266.3}{GCth17230.3} ่ มเหงคริสตจักรไม่ได ้ดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องตลอดช่วงเวลำ1260ปี นี ด ้ ้วยพระเมตตำคุ กำรกดขีข่ ่ ตอ ณของพระเจ ้ำทีมี ่ ประชำกรของพระองค ์พระองค ์ทรงกระทำให ้เวลำแห่งควำมทุกข ์ของกำรกด ่ นลงเมื ้ ่ ่ิ จะกระหน ่ ่ ำลงมำยังคริสต ขีสั อพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงทำนำยถึง“ควำมทุกข ์ลำบำกใหญ่ยง”ที ้ จักรพระองค ์ตรัสว่ำ“ถ ้ำไม่ได ้ทรงให ้วันเหล่ำนั้นย่นสันเข ้ำจะไม่มม ี นุ ษย ์รอดได ้เลยแต่เพรำะทรงเห็ ่ ้ นแก่พวกทีทรงเลื อกจึงทรงให ้วันเหล่ำนั้นย่นสันเข ้ำ”มัทธิว24:21,22โดยทำงอิทธิพลของกำรปฏิ ่ มเหงยุตไิ ปก่อนปี ค.ศ.1798{GC266.4}{GCth17230.4} รูปศำสนำกำรกดขีข่ ้ ้นคือต ้นมะกอกเทศสองต ้นและ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวถึงพยำนสองท่ำนต่อไปว่ำ“พยำนทังสองนั ่ งอยู ้ เ่ ฉพำะพระพักตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแห่งแผ่นดินโลก”ผูป้ ระพันธ ์สดุดต คันประทีปสองอันทีตั ี รัส ว่ำ“พระวจนะของพระองค ์เป็ นตะเกียงแก่เท้ำของข ้ำพระองค ์และเป็ นควำมสว่ำงแก่ทำงของข ้ำพระ องค ์”วิวรณ์11:4สดุด1 ี 19:105พยำนสองท่ำนนั้นหมำยถึงพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำ ้ ่ นของ เดิมและพันธสัญญำใหม่พระคัมภีร ์ทังสองภำคเป็ นพยำนสำคัญต่อต ้นกำเนิ ดและควำมยังยื ้ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทังสองเป็ นพยำนถึงแผนกำรแห่งควำมรอดด ้วยเช่นกันแบบจำลองต่ำงๆเ ่ ้ ครืองถวำยบู ชำทังหลำยและค ำพยำกรณ์ของภำคพันธสัญญำเดิมเล็งถึงกำรเสด็จมำของพระผูช ้ ่ วยให ้รอดในภำยภำคหน้ำพระกิตติคณ ุ และจดหมำยของอัครทูตในภำคพันธสัญญำใหม่เปิ ดเผยถึ ่ งพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูเ้ สด็จมำในลักษณะทีตรงตำมแบบจ ำลองและคำพยำกรณ์ทท ี่ ำนำยไว ้ล่วงหน้ำ แล ้วอย่ำงถูกต ้องแม่นยำ{GC267.1}{GCth17231.1} ้ ่ งพันสองร ้อยหกสิบวันโดยแต่งตัวด ้วยผ้ำก “พยำนทังสองของเรำ.......จะเผยพระวจนะตลอดหนึ ้ ้ ่ ดอำนำจของร ระสอบ”ในเวลำส่วนใหญ่ของช่วงเวลำนี พยำนทั งสองของพระเจ ้ำถูกเก็บไว ้อยูใ่ นทีมื ่ อนและปกปิ ดพระวจนะแห่งสัจธรรมไปจำกประชำชนและชูพยำนเท็จไว ้ต่อ ะบอบเปปำซีทม ุ่ เททีจะซ่ ่ กล ้ำงคำพยำนของพระวจนะ(โปรดดูภำคผนวก)เมืออ ่ ำนำจฝ่ ำยศำสนำและทำ หน้ำพวกเขำเพือหั ่ ้ำมพระคัมภีร ์เมือค ่ ำพยำนของพระคัมภีร ์ถูกทำให ้คลำดเคลือนไปและมนุ ่ งฝ่ ำยโลกสังห ษย ์และมำร 222

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ้เพือหั ่ นควำมคิดของพวกเขำให ้ออกไปจำกพระวจนะเมือผู ่ ้ พยำยำมทำทุกวิถท ี ำงทีประดิ ษฐ ์ขึนได ่ ้ำประกำศสัจธรรมอันศักดิสิ์ ทธิถู์ กตำมล่ำทรยศทรมำนขังอยูใ่ นคุกมืดสังเวยชีพเพือควำมเชื ่ ่ ทีกล ้ อหรือถูกบังคับให ้หนี เข ้ำหำควำมมั่นคงปลอดภัยของภูเขำและไปยังโพรงหินและถำของโลกพยำน ้ งเผยพระวจนะในชุดผ้ำกระสอบอย่ำงไรก็ตำมพวกเขำก็ยงั คงเป็ นพยำนตลอดช่ ผูซ ้ อสั ื่ ตย ์เหล่ำนี จึ ้ ่ ดยังมีผูซ วงเวลำ1260ปี นี ในเวลำมื ดทีสุ ้ อสั ื่ ตย ์ทีร่ ักพระวจนะของพระเจ ้ำและยังหวงแหนเกียรติขอ ่ กดีเหล่ำนี ร้ ับสติปัญญำกำลังและสิทธิอำนำจในกำรประกำศควำมจริงตลอดช่ งพระองค ์ผูร้ ับใช ้ทีภั ้ ้ วงเวลำทังหมดนี {GC267.2}{GCth17231.2} ้ ้ “ถ ้ำใครคิดจะทำร ้ำยพยำนทังสองไฟก็ จะพลุง่ ออกจำกปำกของทังสองและเผำผลำญศั ตรูเหล่ำ ่ ดทำร ้ำยพยำนทังสองก็ ้ นั้นใครทีคิ จะต ้องตำยอย่ำงนั้น”วิวรณ์11:5มนุ ษย ์ไม่อำจรอดพ้นกำรถูกลง ่ ่ ำกลัวนี ระบุ ้ อยูใ่ นบทปิ ดท ้ำ โทษเมือเหยี ยบย่ำพระวจนะของพระเจ ้ำควำมหมำยของคำประณำมทีน่ ่ ้ยินคำพยำกรณ์ในหนังสือนี ว่้ ำถ ้ำใครเพิมเติ ่ ยของพระธรรมวิวรณ์ทว่​่ี ำ“ข ้ำพเจ ้ำเตือนทุกคนทีได ่ ้ ่ มภัยพิบต ่ี ยนไว ้ในหนังสือเล่มนี แก่ ้ คนนั้นและถ ้ มสิงใดเข ้ำไปในหนังสือนี พระเจ ้ำก็จะทรงเพิมเติ ั ท ิ เขี ้ ่ อยูใ่ นต ้นไ ำใครตัดถ ้อยคำอะไรออกจำกหนังสือพยำกรณ์นีพระเจ ้ำก็จะทรงตัดส่วนแบ่งของเขำทีมี ์ ่ ยนไว ้ในหนังสือเล่มนี ไปเสี ้ ม้แห่งชีวต ิ และในนครบริสท ุ ธิตำมที เขี ย”วิวรณ์22:18,19{GC268.1}{ GCth17232.1} ้ ้เพือป้ ่ องกันไม่ให ้มนุ ษย ์ปร ับเปลียนสิ ่ ่ ่ งสิงใดที ่ ่ พระเจ ้ำประทำนคำเตือนเช่นนี ไว งหนึ พระองค ์ทรงเ ่ งขรึมนี มี ้ ผลใช ้กับทุกคนทีใช ่ ้อิทธิพลของเขำนำมนุ ษย ์ให ้ ปิ ดเผยหรือทรงบัญชำคำประณำมทีเคร่ ้ ่ นับถือพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอย่ำงไม่เอำจริงเอำจังคำเตือนเหล่ำนี ควรท ำให ้พวกทีประกำศอย่ ำง ่ งพระบัญญัตข ่ ทำเป็ นเล่นว่ำกำรเชือฟั ิ องพระเจ ้ำหรือไม่นั้นเป็ นเรืองไม่ สำคัญเกิดควำมรู ้สึกกลัวจ ่ กคนทียกควำมคิ ่ ้ ่ ยนควำ ่ นตัวสันทุ ดเห็นของตนขึนเหนื อกำรเปิ ดเผยของพระเจ ้ำและทุกคนทีเปลี ่ ้เข ้ำกับควำมสะดวกของตนเองหรือเพือเห็ ่ นแก่ประโยชน์ของ มหมำยชัดแจ ้งของพระคัมภีร ์เพือให ่ นทึกไว ้เป็ นตัวอักษร กำรเข ้ำกับชำวโลกกำลังนำควำมร ับผิดชอบอันน่ ำกลัวมำใส่ตวั พระวจนะทีบั ่ อพระบัญญัตข ่ ซึงคื ิ องพระเจ ้ำจะประมำณค่ำอุปนิ สยั ของมนุ ษย ์ทุกคนและกล่ำวโทษทุกคนทีบทท ่ ดพลำดไม่ได ้นี จะประกำศว่ ้ ่ งประสงค ์{GC268.2}{GCth17232.2} ดสอบซึงผิ ำไม่เป็ นทีพึ ่ ้ ้ ำลังเสร็จสิน]กำรเป็ ้ ่ ้ “เมือเขำทั งสองเสร็ จสิน[ก นพยำนแล ้ว”ช่วงเวลำทีพยำนทั งสองเผยพระวจ ่ งกำยด ้วยชุดผ้ำกระสอบได ้สินสุ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798ในขณะทีพวกเขำใกล ่ นะในขณะทีแต่ ้ถึงเวลำสิ ้ ่ สญ ่ นมำจำกบำดำลลึ ้ นสุดกำรทำงำนในควำมมืดมนนั้นอำนำจทีมี ั ลักษณ์เป็ น“สัตว ์ร ้ำยทีขึ ก”วิวร ่ ณ์11:7จะทำสงครำมโจมตีพวกเขำอำนำจทีปกครองอยู ใ่ นคริสตจักรและร ัฐของหลำยประเทศในยุ โรปถูกควบคุมโดยซำตำนผ่ำนตัวกลำงคือระบอบของเปปำซีมำเป็ นเวลำหลำยศตวรรษแต่ในทีแ่ ้ กำรแสดงออกอย่ำงใหม่ให ้เห็นถึงอำนำจของซำตำน{GC268.3}{GCth17232.3} ห่งนี มี 223

อำนำจสัมบูรณ์

่ โรมมีนโยบำยปกปิ ดพระคัมภีร ์ไว ้ในภำษำทีคนไม่ รู ้จักและซ่อนไว ้จำกประชำชนทั่วไปภำยใต ้กำ ้ รอ ้ำงตนว่ำเคำรพนับถือพระคัมภีร ์ภำยใต ้กำรปกครองของเธอนั้นพยำนทังสองต ้องเผยพระวจนะใ ่ งตัวด ้วยผ้ำกระสอบ”วิวรณ์11:3แต่มอ ่ นมำจ ้ นขณะที“แต่ ี ก ี อำนำจหนึ่ งคืออำนำจของสัตว ์ร ้ำยทีขึ ำกบำดำลประกำศทำสงครำมอย่ำงเปิ ดเผยต่อสู ้พระวจนะของพระเจ ้ำ{GC269.1}{GCth17233.

1} ่ ้ ่ ถนนใน“มหำนคร”ทีพยำนทั งสองถู กฆ่ำและทีศพของพวกเขำอยู น ่ ั้นคือประเทศอียป ิ ต ์ฝ่ ำย“จิต วิญญำณ”วิวรณ์11:8ในบรรดำประเทศต่ำงๆในประวัตศ ิ ำสตร ์ของพระคัมภีร ์อียป ิ ต ์เป็ นประเทศที่ ปฏิเสธกำรทรงดำรงอยูข ่ องพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์และต่อต ้ำนพระบัญชำของพระองค ์อย่ำงห ้ำวห ่ ดไม่มพ ่ ำญทีสุ ี ระรำชำองค ์ใดกล ้ำกบฏต่ออำนำจของสวรรค ์อย่ำงเปิ ดเผยและอย่ำงหยิงผยองมำกไ ่ ปกว่ำกษัตริย ์ของประเทศอียป ิ ต ์เมือโมเสสน ำข่ำวมำให ้ฟำโรห ์ในนำมของพระเจ ้ำฟำโรห ์ตอบอย่ำ งยโสว่ำ“พระยำห ์เวห ์นั้นเป็ นใครเล่ำเรำจึงจะต ้องฟังเสียงของพระองค ์และปล่อยคนอิสรำเอลไปเรำไ ่ ำนั้นเรำจะไม่ปล่อยคนอิสรำเอลไปเป็ นอันขำด”อพยพ5:2นี่ คือลัทธิคว ม่รู ้จักพระยำห ์เวห ์และยิงกว่ ่ ว่​่ ำไม่มพ ่ สญ ้ งเสียงปฏิเสธว่ำมีพร ำมเชือที ี ระเจ ้ำและประเทศทีมี ั ลักษณ์ของอียป ิ ต ์เป็ นตัวแทนนี จะส่ ่ ่ ้ำยคลึงกัน ะเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์และจะแสดงออกถึงวิญญำณของควำมไม่เชือและควำมท ้ำทำยทีคล ้ งเปรียบเป็ นเมืองโสโดมฝ่ ำย“วิญญำณ”อีกด ้วยควำมชัวช ่ ้ำของเมืองโสโดมในกำรฝ่ “มหำนคร”นี ยั ่ ้วยกำรมักมำกในโลกีย ์และบำปนี ยั ้ งจะเ ำฝื นพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแสดงออกโดยเฉพำะอย่ำงยิงด ่ ลก ้ ำง ป็ นคุณสมบัตโิ ดดเด่นของประเทศทีมี ั ษณะตรงตำมคุณสมบัตจิ ำเพำะของพระคัมภีร ์ข ้อนี อย่ สมบูรณ์{GC269.2}{GCth17233.2} ้ งนั้นก่อนถึงปี ค.ศ.1798เพียงเล็กน้อยจะมีบำงอำนำจที่ ตำมคำพูดของผูเ้ ผยพระวจนะท่ำนนี ดั ้ มีต ้นกำเนิ ดมำจำกซำตำนและมีลก ั ษณะของซำตำนปรำกฏขึนมำท ำสงครำมกับพระคัมภีร ์ในดิน ่ ำพยำนทังสองของพระเจ ้ แดนทีค ้ำถูกปิ ดปำกให ้เงียบเสียงจะมีกำรสำแดงออกให ้เห็นถึงควำมไม่เชื่ อพระเจ ้ำของฟำโรห ์และควำมมักมำกในโลกีย ์ของเมืองโสโดม{GC269.3}{GCth17233.3} ้ ดขึนอย่ ้ ่ ดในประวัตศ คำพยำกรณ์นีเกิ ำงแม่นยำและน่ ำตะลึงตำตะลึงใจทีสุ ิ ำสตร ์ของประเทศฝรง่ ั ่ ่ เศสระหว่ำงกำรปฏิวต ั ใิ นปี ค.ศ.1793“เป็ นครงแรกที ั้ โลกได ้ยินจำกกำรประชุมของคนกลุม ่ หนึ่ งทีมี ชำติกำเนิ ดและได ้รับกำรศึกษำอย่ำงมีอำรยธรรมและได ้รับสิทธิอย่ำงชอบธรรมในกำรปกครองปร ่ เลิศทีสุ ่ ดประเทศหนึ่ งของทวีปยุโรปยกเสียงของพวกเขำอย่ำงพร ้อมเพรียงกันในกำรปฏิเส ะเทศทีดี ่ ดเท่ำทีจิ ่ ตวิญญำณของมนุ ษย ์ได ้ร ับและประกำศด ้วยเสียงอย่ำงเป็ นเ ธสัจธรรมอันน่ ำเคร่งขรึมทีสุ ่ ้ ่ อกฉันท ์ทีจะละทิ งควำมเชื อและกำรนมั สกำรเทพเจ ้ำองค ์หนึ่ ง”SirWalterScott,LifeofNapole ่ ่ ่ั ่ งคงมีกำรบันทึกอย่ำงถูกต ้องหลงเหลืออยูใ่ onเล่มที1บทที 17“ฝร งเศสเป็ นประเทศเดียวในโลกทียั ้ นฐำนะระดับประเทศเธอชูมอ ื ของเธอขึนกบฏต่ อพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นเจ ้ำของจักรวำลอย่ำงเปิ ดเผยค ่ ่ นหมินประมำทพระเจ ้ำมำกมำยและคนไม่เชือพระเจ ้ำมำกมำยยังคงมีอยูแ่ ละจะมีตอ ่ ไปในประเทศอั 224

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ั ่ งกฤษเยอรมนี สเปนและประเทศอืนๆแต่ ประเทศฝรงเศสยื นแยกตัวโดดเดียวอยู ต ่ ำ่ งหำกในประวัตศ ิ ่ ่ ่ ำสตร ์โลกในฐำนะร ัฐเดียวทีประกำศว่ ำไม่มพ ี ระเจ ้ำด ้วยพระรำชกฤษฎีกำทีออกมำจำกที ประชุ มขอ ้ ้ ้ งร ัฐสภำและพลเมืองทังหมดของเมื องหลวงและประชำชนอีกจำนวนมำกทั่วทังประเทศทั งหญิ งและ ชำยต่ำงเต ้นรำทำเพลงด ้วยควำมยินดีป รีดำยอมรับคำประกำศของรัฐบำล”Blackwood’sMag azine,November,1870{GC269.4}{GCth17234.1} ่ั ่ี ประเทศฝรงเศสยั งเผยให ้เห็นถึงคุณสมบัตท ิ โดดเด่ นของเมืองโสโดมด ้วยในช่วงของกำรปฏิวต ั ิ ่ ่ ำควำ มีกำรแสดงออกถึงสภำพควำมตกต่ำทำงฝ่ ำยศีลธรรมและควำมเสือมโทรมคล ้ำยคลึงกับทีน ่ ้ ่ มพินำศมำยังเมืองต่ำงๆของทีรำบมำแล ้วและนักประวัตศ ิ ำสตร ์ได ้เปิ ดเผยทังควำมไม่ เชือพระเจ ้ำแ ่ั ่ ้ไว ้ในคำพยำกรณ์“ส่วนทีเกี ่ ยวข ่ ละควำมเสเพลไร ้ศีลธรรมของประเทศฝรงเศสตำมที ให ้องอย่ำงใก ้ งมี ่ ผลต่อศำสนำคือกำรลดควำมสำคัญของกำรรวมเป็ นหนึ่ งในกำรสมร ล ้ชิดกับกฎหมำยเหล่ำนี ซึ ่ ลก ่ ่ สให ้เหลือเป็ นเพียงกำรทำสัญญำทำงกฎหมำยทีมี ั ษณะผูกพันชัวครำวซึ งคนสองคนใดจะเข ้ำร่ ้ ้ กำรสมรสเป็ ่ ่ ดซึงมนุ ่ ษย ์ วมหรือสลัดทิงไปตำมควำมพึ งพอใจได ้ทังๆที นควำมผูกพันอันศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ้ ้และควำมยังยื ่ นอันยำวนำนของควำมสัมพันธ ์นี จะน ้ ำไปสูเ่ อกภำพของสังคม... สำมำรถสร ้ำงขึนได ้ ้ ำหมำยให ้ตนเองคิดค ้นหำวิธท ่ ดเพือท ่ ำลำยสิงใดก็ ่ ่ ....หำกพวกปี ศำจทังหลำยตั งเป้ ี ได ี่ ้ผลทีสุ ได ้ทีน่ ่ งำมหรือทียั ่ งยื ่ นนำนในชีวต ำเคำรพทีดี ิ ครอบครวั และในเวลำเดียวกันได ้ร ับกำรประกันควำมมั่นใจ ้ ว่ำผลร ้ำยของเป้ ำหมำยนี จะกระทบต่ อเนื่ องไปจำกคนยุคหนึ่ งไปสูอ ่ ก ี ยุคหนึ่ งพวกเขำไม่น่ำจะคิดค ้ ่ ่ ้ผลมำกไปกว่ำกำรทำให ้กำรสมรสเสือมทรำมลงโซฟี ่ นแผนกำรอืนใดที ได ย ์อำร ์เนำต ์[SophieArn ่ งจำกควำมสำมำรถในกำรพูดคำคมคนหนึ่ งได ้บรรยำยถึงพิธแี ต่งงำนของประชำร oult]ดำรำชือดั ่ ่ ำษฎร ์ไว ้ว่ำเป็ น‘กำรประกอบพิธศ ี ำสนำให ้กับกำรล่วงประเวณี ’”Scottเล่มที1บทที 17{GC270.1}{ GCth17234.2} ่ ่ั “เป็ นเมืองทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำถูกตรึงกำงเขน”วิวรณ์11:8ประเทศฝรงเศสท ำให ้ข ้อกำห ้ ดขึนตำมที ้ ่ ำนำยไว ้ไม่มด ่ นดของคำพยำกรณ์นีเกิ ท ี น ิ แดนใดทีควำมเป็ นศัตรูตอ ่ ต ้ำนพระคริสต ์จะ ้ มป ่ จธรรมต ้องผจญกับกำรต่อต ้ำนทีขมขื ่ ่ ถูกแสดงออกอย่ำงโดดเด่นไปมำกกว่ำนี ไม่ ี ระเทศใดทีสั น ้ ้ ้วยกำรกดขีข่ ่ มเหงทีประเทศฝร ่ ่ั ่ และโหดเหียมไปมำกกว่ ำนี ด งเศสท ำกับผู ้ทียอมร ับพระกิตติคณ ุ เธ ้ อได ้ตรึงพระคริสต ์ในตัวสำวกทังหลำยของพระองค ์ไว ้บนกำงเขน{GC271.1}{GCth17235.1} ้ ้ ่ ศตวรรษแล ้วศตวรรษเล่ำธรรมิกชนทังหลำยต ้องเสียเลือดเนื อในขณะที ชำววอลเดนซิ สสละชีว ิ ่ ่ ตของตนไว ้บนเทือกเขำพิดมอนต ์“เพือพระวจนะของพระเจ ้ำและเพือกำรเป็ นพยำนของพระเยซู” ่ องของพวกเขำคือพวกเอลบีเจนส ์แห่งประเทศฝรงเศสก็ ่ั ่ จธรรมในลัก พีน้ แบกกำรเป็ นพยำนเพือสั ่ ษณะเดียวกันในยุคของกำรปฏิรป ู ศำสนำสำวกของพวกเขำถูกประหำรด ้วยกำรทำรุณกรรมทีโห ้ ดเหียมพระรำชำและขุ นนำงสตรีชำติกำเนิ ดตระกูลสูงและหญิงสำวบอบบำงควำมระทมทุกข ์ของ ่ี ่ ผูท้ ยอมพลี ชพ ี แด่พระเยซูกลำยเป็ นอำหำรตำของผูท้ หยิ ี่ งยโสและเหล่ ำอัศวินของประเทศพวกฮิวโ 225

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำหำญต่อสู ้เพือสิ ่ ทธิซงหั ่ ดพวกเขำต ้องหลังเลื ่ อดในสนำ กน็ อทส ์ทีกล ึ่ วใจมนุ ษย ์ถือว่ำศักดิสิ์ ทธิที์ สุ ้ ำหั มรบอันดุเดือดหลำยต่อหลำยครงพวกโปรเตสแตนต ั้ ์ถูกจัดว่ำเป็ นพวกนอกกฎหมำยมีกำรตังค่ ่ ตว ์ป่ ำ{GC271.2}{GCth17235.2} วของพวกเขำและแต่ละคนถูกตำมล่ำดังสั ่ รกันดำร”ซึงหมำยถึ ่ ่ “คริสตจักรในถินทุ งลูกหลำนจำนวนน้อยนิ ดของคริสเตียนสมัยก่อนทีหลง ่ ้นพวกเขำยังคงถนอมควำมเชื่ เหลือและยังคงหลบซ่อนอยูต ่ ำมภูเขำทำงตอนใต ้ในศตวรรษที18นั ่ ่ ยในกำรเดินทำงไปประชุมกันตำมทีรำบของภู ่ อของบรรพบุรษ ุ ไว ้ในขณะทีพวกเขำเสี ยงภั เขำและห ้ ่ ่ำคืนพวกเขำถูกพวกทหำรม้ำไล่ลำ่ และกระชำกไปเป็ นทำสฝี พำยในเรือของ นองนำเปลี ยวในยำมค ่ ่ ดทีบริ ่ สท ่ ดมีกำรศึกษำมำกทีสุ ่ ดของประเทศฝรงเศสถู ่ั โรมันตลอดชีวต ิ คนทีใสสะอำดที สุ ุ ธิที์ สุ กล่ำ ้ ่ มโซ่ถก ู ทรมำนอย่ำงทำรุณโหดเหียมท่ ำมกลำงโจรและฆำตรกรร ับจ ้ำง(โปรดดูWylieเล่มที22บท ่ วนคนอืนๆที ่ ่ ้ร ับกำรปฏิบต ่ี ้ ำงเลือดเย็นเพรำะพวกเขำไม่มอ ที6)ส่ ได ั ท ิ เมตตำกว่ ำจะถูกยิงทิงอย่ ี ำวุธ และขำดควำมช่วยเหลือพวกเขำกรำบคุกเข่ำลงอธิษฐำนคนชรำสตรีทป้ี่ องกันตัวเองไม่ได ้และเด็ก ้ ่ ไร ้เดียงสำจำนวนหลำยร ้อยคนล ้มตำยอยูก ่ บ ั พืนในสถำนที ประชุ มในกำรเดินทำงข ้ำมภูเขำหรือป่ ำ ่ นสถำนทีที ่ พวกเขำใช ่ ่ ่ ทึบซึงเป็ ้ชุมนุ มกันอยูเ่ ป็ นประจำนั้นไม่ใช่เรืองแปลกเลยที จะพบ“ร่ ำงของคน ่ ้ำวทีเดิ ่ นไป”ประเทศของพวก ตำยนอนเรียงรำยตำมทุ่งหญ ้ำและบ ้ำงแขวนห ้อยบนต ้นไม้ในทุกๆสีก ่ กทิงร ้ ้ำงด ้วยคมดำบขวำนและตะแลงแกงได ้ถูกเปลียนเป็ ่ เขำซึงถู นป่ ำกันดำรอันอ ้ำงว ้ำงน่ ำกลัว ้ ้ ได ้ก่อขึน.....ในยุ ้ ่ “ควำมโหดเหียมเหล่ ำนี ไม่ คมืดแต่ในยุคแห่งควำมรุง่ เรืองของพระเจ ้ำหลุยส ์ที1 ้ งของรำชสำนักและข 4ในเวลำนั้นวิทยำศำสตร ์เจริญรุง่ เรืองวรรณกรรมกำลังเฟื่ องฟูขน ุ นำงชันสู องเมืองหลวงเป็ นผู ้มีกำรศึกษำและมีวำทศิลป์ และส่งผลกระทบอย่ำงมำกต่อคุณงำมควำมดีของค ่ ่ วำมถ่อมตนและควำมรัก”Ibid.เล่มที22บทที 7{GC271.3}{GCth17235.3} ่ี ำมืดทีสุ ่ ดในบรรดำบัญชีดำของอำชญำกรรมเป็ นกำรกระทำทีเลวร ่ แต่ทด ้ำยน่ ำกลัวและโหดเหี ้ ่ ดนั่นคือกำรสังหำรหมู่วน ่ งชนชำว ยมทีสุ ั เซนต ์บำร ์โทโลมิว[St.BartholomewMassacreวันทีฝู ่ั ่ั ฝรงเศสผู น้ ับถือนิ กำยโรมันคำทอลิกไล่สงั หำรพวกฮิวโกน็ อทส ์หรือโปรเตสแตนต ์ชำวฝรงเศสภำยใ ่ ่ งประเทศฝรงเศสกำรสั ่ั ่ นก่ ้ อนรุง่ สำงของเช ้ำวันที24สิ ่ ต ้คำสังของพระเจ ้ำชำร ์ลส ์ทีแห่ งหำรเริมขึ งห ่ ่ ำคมค.ศ.1572ซึงตรงกั บวันสมโภชของนักบุญบำร ์โทโลมิว]โลกยังจำภำพควำมน่ ำกลัวทีสยองข ้ ้ ่ ดได ้นักบวชและพระรำชำคณะของโรมเร่งเร ้ำให ้กษั วัญของกำรฆ่ำอย่ำงขีขลำดและโหดเหี ยมที สุ ่ั ่ ้ ้ งทีดั ่ งขึนในกลำงดึ ้ ตริย ์ของประเทศฝรงเศสยื นพระหั ตถ ์ออกสนับสนุ นงำนเหียมโหดนี ระฆั กของยำ มค่ำคืนเป็ นสัญญำณของกำรลงมือสังหำรชำวโปรเตสแตนต ์หลำยพันคนนอนอย่ำงสงบในบ ้ำนข ่ ้ให ้คำมั่นสัญญำไว ้ของพระรำชำพวกเขำถูกลำกไปนอกบ ้ำนโดยไ องตนโดยวำงใจในเกียรติยศทีได ้ ำงเลือดเย็น{GC272.1}{GCth17236.1} ม่มก ี ำรเตือนและถูกฆ่ำทิงอย่

226

อำนำจสัมบูรณ์

่ พระคริสต ์ทรงเป็ นผูน้ ำทีตำมองไม่ เห็นในกำรช่วยกู ้ประชำกรของพระองค ์ออกจำกกำรเป็ นทำส ่ ่ ในประเทศอียป ิ ต ์ซำตำนก็เช่นกันเป็ นผูน้ ำของสมุนของมันทีตำมองไม่ เห็นในกำรกระทำทีโหดเหี ย้ ้ ้ ดขึนในกรุ ้ มต่อกำรยอมพลีชพ ี ของคนมำกมำยเหล่ำนี กำรสั งหำรหมู่นีเกิ งปำรีสอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเ ้ ่ ้ ได ้จำกัดอยูเ่ ฉพำะในตั วลำเจ็ดวันสำมวันแรกด ้วยควำมโหดเหียมอย่ ำงทีประเมิ นไม่ได ้และงำนนีไม่ ่ เศษของพระรำชำได ้ขยำยไปยังทุกจังหวัดและทุกอำเภอทีพบพวกโปร ่ วเมืองเท่ำนั้นแต่โดยคำสังพิ เตสแตนต ์พวกเขำไม่ได ้เห็นแก่อำยุหรือเพศทำรกไร ้เดียงสำหรือคนแก่ผมหงอกก็ยงั ไม่เว ้นขุนนำง ้ ่ั และชำวชนบทคนแก่และคนหนุ่ มแม่และเด็กถูกสังหำรพร ้อมกันกำรฆำตกรรมทั่วทังประเทศฝร งเ ้ วกระทิของประเทศพินำศไปถึงเจ็ดหมืนค ่ ศสดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำนำนสองเดือนคนชันหั น{GC272.2}{GCth17236.2} ่ ำวกำรสังหำรหมู่ไปถึงกรุงโรมควำมปี ติยน “เมือข่ ิ ดีท่ำมกลำงเหล่ำนักบวชนั้นล ้นเหลือจนไม่มข ี อบเขตพระคำร ์ดินัลแห่งเมืองลอเรนมอบมงกุฎหลำยพันอันเป็ นรำงวัลให ้แก่ผูส้ ง่ ข่ำวปื นใหญ่ของเ ่ มืองเซนต ์เอนเจโลยิงสลุตดังสนั่นให ้กำรเคำรพและชืนชมเสี ยงระฆังดังกังวำนจำกทุกยอดหอคอย ่ ของโบสถ ์กองไฟเปลียนกลำงคื นเป็ นกลำงวันและพระสันตะปำปำเกรกอรีท13เสด็ ี่ จร่วมขบวนยำว ่ ่ ่ นพระค พร ้อมด ้วยพระคำร ์ดินนัลและคนสำคัญอืนๆในศำสนำมุ ่งหน้ำไปยังโบสถ ์เซนต ์หลุยซ ์ณทีนั ่ ำลึกถึงกำรสังหำรหมู่และทีกรุ ่ งวำติก ั ำร ์ดินัลแห่งโลเรนสวดบทเตเดียม......มีกำรหล่อเหรียญเพือร ่ ่ นยังมีจต ิ รกรรมฝำผนังซึงวำดโดยวำซำรี [FrescoesofVasari]อยูส ่ ำมภำพทีบรรยำยถึ งภำพกำร ่ โจมตีของกองทัพเรือภำพพระรำชำนั่งในทีประชุ มสภำกำลังวำงแผนกำรสังหำรหมู่และภำพกำรสั ่ี ดขึนพระสั ้ งหำรหมู่ทเกิ นตะปำปำเกรกอรีประทำนรำงวัลให ้พระเจ ้ำชำร ์ลส ์เป็ นกุหลำบทองคำและสี่ ่ั เดือนหลังจำกกำรสังหำรหมู่พระองค ์ทรงฟังคำเทศนำของบำทหลวงชำวฝรงเศสด ้วยควำมพอพร ่ ดถึง‘วันนั้นทีเต็ ่ มล ้นด ้วยควำมสุขและควำมปรีดำเมือพระสั ่ ะทัย......ทีพู นตะปำปำบิดำผูศ้ ก ั ดิสิ์ ทธิที์ ่ ่ สุดทรงได ้ร ับข่ำวและทรงพระดำเนิ นด ้วยควำมเคร่งขรึมเพือไปขอบคุ ณพระเจ ้ำและเซนต ์หลุยซ ์”‘ ่ ่ HenryWhite,TheMassacreofSt.Bartholomewบทที14ย่ อหน้ำที34{GC272.3}{GCth17 236.3} ่ ้ วิญญำณผูบ้ งกำรทีชักน ำอยูเ่ บืองหลั งกำรสังหำรหมู่วน ั เซนต ์บำร ์โทโลมิวเป็ นวิญญำณเดียวกั ่ บทีชักน ำในกำรปฏิวต ั พ ิ วกเขำประกำศว่ำพระเยซูคริสต ์เป็ นคนหลอกลวงและเสียงร ้องเรียกของผู ้ ่ ่ั ่ ้ ้ำตัวร ้ำย”นั้นหมำยถึงพระคริสต ์คำหมินประมำทพระเจ ่ ไม่เชือชำวฝร งเศสที มำชุ มนุ มคือ“บดขยีเจ ้ ่ ้ำทำยต่อสวรรค ์และควำมชัวที ่ น่ ่ ำร ังเกียจเกิดขึนคู ้ ก ่ ดคนทำรุณโ ำทีท ่ น ั ไปมีกำรเชิดชูคนต่ำช ้ำทีสุ ่ ตว ์และควำมชัวช ่ ้ำทีสุ ่ ดให ้สูงส่งทังหมดนี ้ ้ ำเพือเทิ ่ ดเกียรติอย่ำงสูงแก่ซำตำนในขณ หดร ้ำยเยียงสั ท ์ ะเดียวกันก็ตรึงพระคริสต ์พร ้อมกับพระลักษณะของพระองค ์ผูท้ รงเป็ นสัจธรรมควำมบริสท ุ ธิและค ่ เห็นแก่ตวั ไว ้บนกำงเขนด ้วย{GC273.1}{GCth17237.1} วำมร ักทีไม่

227

อำนำจสัมบูรณ์

่ นมำจำกบำดำลลึ ้ ้ “สัตว ์ร ้ำยทีขึ กก็จะต่อสู ้กับเขำมันจะชนะและฆ่ำเขำทังสองเสี ย”อำนำจไม่เชือ่ ่ ่ั พระเจ ้ำทีปกครองประเทศฝร งเศสในช่ วงของกำรปฏิวต ั แิ ละในยุคสมัยแห่งควำมน่ ำสะพรึงกลัวนั้นไ ์ ่ ่ ด ้ทำสงครำมต่อต ้ำนพระเจ ้ำและพระวจนะศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์อย่ำงทีโลกไม่ เคยเห็นมำก่อนทีปร ้ ่ ะชุมสภำแห่งชำติล ้มล ้ำงกำรนมัสกำรพระเจ ้ำพระคัมภีร ์ถูกรวบรวมและถูกนำไปเผำทิงในที สำธำร ณะด ้วยกำรแสดงออกถึงกำรดูถก ู เหยียดหยำมทุกวิธท ี จะท ี่ ำได ้พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำถูกเหยียบ ้ ้ กวันทีสิ ่ บ ย่ำอยูใ่ ต ้เท ้ำสถำบันพระคัมภีร ์ต่ำงๆถูกกำจัดวันพักผ่อนประจำสัปดำห ์ถูกปัดทิงและตั งทุ ้ ่ ทศ ่ ขึนมำแทนเพื ออุ ิ ให ้กับกำรสำมะเลเทเมำและกำรหมินประมำทพระเจ ้ำพิธบ ี พ ั ติศมำและพิธศ ี ล ี ม ่ ้ำมคำประกำศต่ำงๆถูกติดอย่ำงสะดุดตำอยูเ่ หนื อสถำนทีฝั ่ งศพประกำศให ้รู ้ว่ำควำ หำสนิ ทถูกสังห ่ ร ันดร ์{GC273.2}{GCth17237.2} มตำยเป็ นกำรนอนหลับสนิ ทชัวนิ ่ ้นของปัญญำ มีกำรกล่ำวกันว่ำควำมยำเกรงพระเจ ้ำนั้นห่ำงไกลเหลือเกินจำกกำรเป็ นจุดเริมต ่ ้นของควำมโง่เขลำมีกำรสังห ่ ้ำมกำรนมัสกำรทำงศำสนำทังหมดนอกจำกที ้ จนกลำยเป็ นจุดเริมต เ่ ่ กียวข ้องกับเสรีภำพและกำรประชุมของประเทศ“บิชอปของรัฐธรรมนู ญแห่งกรุงปำรีสถูกชักชวนใ ่ เขลำและอือฉำวที ้ ่ ดทีไม่ ่ เคย ห ้เข ้ำมำมีบทบำทสำคัญของกำรแสดงละครอันน่ ำขบขันของเรืองโง่ สุ ่ ่ แสดงมำก่อนในระดับชำติ.....ท่ำนถูกเชิญมำในขบวนเต็มยศเพือประกำศต่ อหน้ำทีประชุ มสภำว่ำ ่ ำนสอนมำหลำยปี นั้นเป็ นวิชำหนึ่ งของกำรบวชเป็ นบำทหลวงซึงไม่ ่ มพ ทุกแง่มุมของศำสนำทีท่ ี นฐ ื้ ้ ่ งขังและแน่ วแน่ ถงึ เรือง ่ ำนทังในประวั ตศ ิ ำสตร ์หรือสัจธรรมอันศักดิสิ์ ทธิท่์ ำนบอกปัดด ้วยคำพูดทีขึ ่ ำนเคยเทิดทูนนมัสกำรนั้นและในภำยภำคหน้ำท่ำนจะอุทศ กำรทรงดำรงอยูข ่ องพระเจ ้ำทีท่ ิ ตนเพื่ ่ อกำรสักกำระต่อเสรีภำพควำมเท่ำเทียมกันคุณควำมดีและศีลธรรมหลังจำกนั้นท่ำนก็นำเครืองป ่ ระดับยศฝ่ ำยศำสนำของท่ำนออกมำวำงบนโต๊ะและประธำนของทีประชุ มสภำก็สวมกอดท่ำนฉันพี่ ้ ้ ่ น้องบำทหลวงละทิงศำสนำหลำยองค ์ได ้ทำตำมแบบอย่ำงของพระรำชำคณะท่ำนนี ”Scottเล่ มที1 ่ บทที17{GC274.1}){GCth17238.1} ้ ่ บ ่ ้ ่ งและจะให ้ของ “คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกจะยินดีด ้วยเรืองเขำทั งสองและพวกเขำจะรื นเริ ้ ้ ้ทรมำนคนทังหลำยที ้ ่ ใ่ นโลก”วิวรณ์11:1 ขวัญแก่กน ั และกันเพรำะว่ำผูเ้ ผยพระวจนะทังสองนี ได อยู ่ั ่ เชือพระเจ ่ 0ประเทศฝรงเศสที ไม่ ้ำได ้ทำให ้เสียงเตือนสติจำกพยำนสองท่ำนของพระเจ ้ำเงียบไปพร ่ี ยดชังข ้อห ้ำมและข ้อกำหนดของพระบั ะคำแห่งสัจธรรมนอนแน่ นิ่งอยูบ ่ นถนนของเธอและผูท้ เกลี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำพำกันโห่ร ้องด ้วยด ้วยควำมมีช ัยมนุ ษย ์ขัดขืนพระรำชำแห่งสรวงสวรรค ์อย่ำงเปิ ดเผยพวกเขำร ้องเช่นเดียวกับคนบำปในอดีตว่ำ“พระเจ ้ำทรงทรำบได ้อย่ำงไรพระเจ ้ำผูส้ งู สุดมีควำ มรู ้หรือ”สดุด7 ี 3:11{GC274.2}{GCth17238.2} ่ ่ ด ้วยกำรหมินประมำทพระเจ ้ำอย่ำงอำจหำญเหลือเชือบำทหลวงองค ์หนึ่ งขององค ์กรใหม่พูดว่ำ ่ อมเสี ่ “พระเจ ้ำหำกพระองค ์ทรงดำรงอยูข ่ อจงล ้ำงแค ้นให ้กับพระนำมทีเสื ยไปของพระองค ์เรำขอท ้ำ ่ ่ ้ฟ้ ำร ้องฟำดลงมำแล ้วภำยหลังจำ ทำยพระองค ์พระองค ์ยังทรงนิ่ งเฉยพระองค ์ไม่กล ้ำทีจะตร ัสสังให 228

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ำพระองค ์ทรงพระชนม ์อยู”่ Lacretelle,Historyเล่มที11หน้ ่ ่ กนี ใครเล่ ำจะเชือว่ ำที309ในSirArc ่ ่ ่ เป็ นเสียงสะท ้อนของคำพูดฟำโรห ์อย่ำงแน่ แ hibaldAlison,HistoryofEuropeเล่มที1บทที 10นี ท ้ทีเดียวทีว่​่ ำ“พระยำห ์เวห ์นั้นเป็ นใครเล่ำเรำจึงจะต ้องฟังเสียงของพระองค ์””เรำไม่รู ้จักพระยำห ์เว ห ์”{GC274.3}{GCth17238.3} “คนโง่รำพึงในใจตนว่ำไม่มพ ี ระเจ ้ำ”สดุด1 ี 4:1และพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยถึงผู ้บิดเบือนควำมจริงว่ำ ่ ่ั “ควำมโง่ของพวกเขำจะปรำกฏต่อทุกคน”2ทิโมธี3:9หลังจำกทีประเทศฝร งเศสประกำศเลิ กนมัส กำรพระเจ ้ำผูท้ รงชนม ์ผู ้ทรงเป็ น“องค ์ผูส้ งู เด่นและสูงส่งผูท้ รงดำรงอยูน ่ ิ ร ันดร ์”อิสยำห ์57:15เวลำ ่ ่ำลงสูก ผ่ำนไปเพียงเล็กน้อยจนกระทั่งเธอดิงต ่ ำรกรำบบูชำรูปเคำรพด ้วยกำรบูชำเทพธิดำแห่งเห ่ เกิ ่ ดขึนในสภำผู ้ ตุผลในร่ำงของหญิงเสเพลไร ้ศีลธรรมจรรยำคนหนึ่ งและเป็ นเรืองที แ้ ทนของประเท ศและโดยอำนำจสูงสุดของฝ่ ำยปกครองและฝ่ ำยนิ ตบ ิ ญ ั ญัตน ิ ักประวัตศ ิ ำสตร ์กล่ำวไว ้ว่ำ“มีอยูพ ่ ธิ ี ้ ครองควำมเบำปั ่ หนึ่ งของยุควิกลจริตนี ที ญญำบวกกับควำมไม่เคร่งคร ัดทำงศำสนำอย่ำงไร ้คูแ่ ข่ง ่ึ ำหน้ำด ้วยบรรดำสมำชิกของสภำกำ ประตูของห ้องประชุมสภำเปิ ดกว ้ำงให ้กับขบวนนักดนตรีซงน ่ นตำมกันมำเป็ นขบวนด ้วยอำกำรเคร่งขรึมพร ้อมกับร ้องเพลงสรรเสริญให ้ รปกครองเทศบำลซึงเดิ ่ ผำ้ คลุมหน้ำในฐำนะเป้ ำหมำยของกำรสักกำระบูชำ เกียรติแก่เสรีภำพและมำพร ้อมกับสตรีเพศทีมี ่ ้ ในอนำคตของพวกเขำซึงพวกเขำตั งสมญำนำมให ้เธอว่ำเทพธิดำแห่งเหตุผล[GoddessofReas on] ่ ่ิ เมือขบวนเข ้ำมำยังบริเวณหน้ำห ้องแล ้วก็ทำพิธยี งใหญ่ เปิ ดผ้ำคลุมหน้ำของเธอออกและนำไป ้ ข ่ ตังอยู ่ ้ำงขวำของประธำนคนทั่วไปจำหน้ำตำเธอได ้ว่ำเป็ นนักเต ้นระบำของโรงโอเปร่ำ.......ทีประชุ ่ั ่ มสภำแห่งชำติของประเทศฝรงเศสเทิ ดเกียรติอย่ำงเปิ ดเผยแก่บุคคลผูน้ ี ว่้ ำเป็ นตัวแทนทีเหมำะสม ่ ดของเหตุผลทีสำธำรณชนสมควรต ่ ทีสุ ้องกรำบไหว ้บูชำ{GC275.1}{GCth17239.1} ่ น่ำเคำรพและเหลวไหลนี เป็ ้ นทียอมร ่ ้ “พิธก ี รรมน่ ำขบขันทีไม่ ับกันอยูบ ่ ้ำงและตลอดทั่วทังประเท ่ ้ ควำมปรำรถ ศมีกำรเลียนแบบกำรประกอบพิธเี ทพธิดำแห่งเหตุผลประชำชนของท ้องถินเหล่ ำนี มี ่ ่ ่ นำทีจะแสดงว่ ำตนเองเท่ำเทียมกับจุดสูงสุดของกำรปฏิวต ั ”ิ Scottเล่มที1บทที 17{GC275.2}{GC th17239.2} ่ ำหน้ำทีแนะน ่ พิธก ี รคนหนึ่ งซึงท ำพิธบ ี ูชำเทพธิดำแห่งเหตุผลกล่ำวว่ำ“สมำชิกกฤษฎีกำแห่งช ้ั ่ ่ ำมัวทนมองควำมเจิดจ ้ำของแ ำติทงหลำยควำมคลั งไคล ้ศำสนำหลีกทำงให ้กับเหตุผลแล ้วตำทีพร่ ้ ฝูงชนขนำดใหญ่มำชุมนุ มกันภำยใต ้หลังคำทรงโกทิธ[ตึกทรงเยอรมัน]เหล่ำนั้นซึงเ ่ สงไม่ได ้วันนี มี ้ั ่ ่ ่ นชำวฝรงเศสฉลองกำรนมั ่ั ่ ้จริงซึงคื ่ อเทพธิด ป็ นครงแรกที สะท ้อนเสียงแห่งควำมจริงทีนั สกำรทีแท ่ อเทพธิดำของเหตุผลทีนั ่ ่ นพวกเรำได ้สรุปควำมตังใจเพื ้ ่ ำแห่งเสรีภำพซึงคื อควำมเจริ ญรุง่ เรืองในส่ ่ ่ นพวกเรำได ้ละทิงรู ้ ปเคำรพทีไม่ ่ มช ่ วนต่ำงๆของประเทศทีนั ี วี ต ิ เพือแลกกั บเทพธิดำแห่งเหตุผลรูปเ 229

อำนำจสัมบูรณ์

่ ชวี ต ่ นผลงำนชินเอกของธรรมชำติ ้ คำรพทีมี ิ ซึงเป็ ”M.A.Thiers,HistoryoftheFrenchRevolu ่ tionเล่มที2หน้ ำ370,371{GC275.3}{GCth17239.3} ่ ่ ้องประชุมสภำแล ้วนักพูดคนนี จู้ งมือเธอและหันไปยังทีประชุ ่ เมือพวกเขำน ำเทพธิดำมำถึงทีห ม ่ ้ ้ ้พวกท่ำนหยุดสันกลั ่ ่ ้อำน และพูดว่ำ“เพือนมนุ ษย ์มตะทังหลำยต่ อแต่นีให วต่อหน้ำเสียงฟ้ ำร ้องทีไร ้ ำจของพระเจ ้ำผูซ ้ งควำมกลั ึ่ วของตัวท่ำนได ้จินตนำขึนมำเองจงอย่ ำยอมร ับพระเจ ้ำให ้ยอมร ับแต่เ ์ ท่ำนหำกท่ำนต ้องกำรรูปเคำรพบูชำให ้กรำ หตุผลข ้ำพเจ ้ำขอเสนอรูปบูชำประเสริฐและบริสท ุ ธิแก่ ้ ำนั้น.....ก ้มกรำบลงต่อหน้ำสภำสูงสุดแห่งเสรีภำพทีน่ ่ ำเคำรพยิงโอม่ ่ บบูชำรูปนี เท่ ำนแห่งเหตุและผ ล”{GC276.1}{GCth17240.1} ้ ่ หรำและนำขบวนเคลื่ “หลังจำกประธำนกอดเทพธิดำแล ้วพวกเขำก็ยกเธอขึนประดั บในรถทีหรู ่ ้ำแทนทีเทพเจ ่ อนไปท่ำมกลำงฝูงชนมำกมำยมุ่งหน้ำไปยังโบสถ ์ปรำสำทโนธำเดมเพือเข ้ำยกชูเธอ ้ งไว ้บนแท่นบูชำทีนั ่ ่ นและร ับกำรยกย่องจำกผูท้ อยู ่ ่ ขึนสู ี่ ท ่ นั ี่ ่ น”Alisonเล่มที1บทที 10{GC276.2}{ GCth17240.2} ่ี ่ ไม่นำนต่อมำเหตุกำรณ์ทตำมมำคื อกำรเผำพระคัมภีร ์ในทีสำธำรณะมี อยูค ่ รงหนึ ั้ ่ ง“สมำคมป๊ อ บปูลำ่ แห่งพิพธิ ภัณฑ ์”ได ้ก ้ำวเข ้ำมำยังเทศบำลนครร ้องด ้วยเสียงอันดังว่ำ“ขอให ้เหตุผลจงเจริญ”[ ่ี ่ VivelaRaison]และถือเสำไม้ทบนยอดปั กด ้วยซำกหนังสือหลำยเล่มทีเผำไหม้ไปเป็ นบำงส่วนใน ้ หนังสือสังฆวัตร[เป็ นหนังสือคูม ่ บรรดำหนังสือเหล่ำนี มี ่ อ ื อธิษฐำนประจำวันซึงประกอบด ้วยคำอธิ ่ ้กันเป็ นประจำในคณะนักบวชสำคัญๆ] ษฐำนเพลงนมัสกำรเพลงสดุดแี ละหัวข ้อสำหร ับอ่ำนซึงใช ตำรำสวดมนต ์และพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมและภำคพันธสัญญำใหม่ซง“ชดใช ึ่ ้ ่ ้ ่ งคับให ้มนุ ษยชำติหลงงมงำย”JournalofParis, บำปไปแล ้วในกองไฟสำหร ับเรืองตลกทั งหลำยที บั 1793,No.318อ ้ำงในBuchez่ Roux,CollectionofParliamentaryHistoryเล่มที30หน้ ำ200,201{GC276.3}{GCth1724 0.3} ่ ่ ่ หลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีเป็ นผูเ้ ริมงำนที คนไม่ เชือพระเจ ้ำได ้ดำเนิ นสำนต่อจ ้ ่ งใ นสำเร็จนโยบำยของโรมเป็ นผูว้ ำงข ้อกำหนดทังในด ้ำนสังคมด ้ำนกำรเมืองและด ้ำนศำสนำเพือเร่ ่ั ่ ่ ้ำงอิงถึงควำมโหดร ้ำยของกำรปฏิวต ้ ้กล่ำวว่ ห ้ประเทศฝรงเศสดิ งลงสู ห ่ ำยนะนักเขียนเมืออ ั ค ิ รงนี ั้ ได ่ ้ ้องกล่ำวโทษไปทีรำชวงศ ่ ำเรืองเลยเถิ ดเหล่ำนี จะต ์และคริสตจักร(โปรดดูภำคผนวก)หำกต ้องกำร ่ ้จริงแล ้วจะต ้องกล่ำวโทษคริสตจักรหลักคำสอนและพิธก ควำมยุตธิ รรมทีแท ี รรมของระบอบเปปำซี ้ ่ ้ต่อต ้ำนกำรปฏิรป วำงยำพิษใส่ลงในควำมคิดของกษัตริย ์ทังหลำยเพื อให ู ศำสนำว่ำพวกคนเหล่ำนี เ้ ่ งผลแห่งควำมตำยต่อสันติสข ป็ นศัตรูตอ ่ รำชวงศ ์เป็ นองค ์ประกอบของควำมขัดแย ้งทีจะส่ ุ และควำ

230

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้วิธน ้ อบั ่ นดำลให ้เกิดควำมโหดเหีย้ มปรองดองกันของประชำชำติมน ั เป็ นเล่ห ์เหลียมของโรมที ใช ี ี เพื ่ น่​่ ำกลัวทีสุ ่ ดออกมำจำกรำชบัลลังก ์{GC276.4}{GCth17240.4} มโดยตรงและกำรกดขีที ่ ่ ่ วิญญำณแห่งเสรีภำพเคลือนไปด ้วยกันกับพระคัมภีร ์ไม่วำ่ ทีใดก็ ตำมทียอมร ับพระกิตติคณ ุ สม ่ ่ ้ ตรวนทีผู ่ กมัดพวกเขำเยียงทำสของควำมรู ่ องของประชำชนก็จะตืนพวกเขำเริ มสลั ดทิงโซ่ ้ไม่เท่ำ ่ ่ ่ ดและดำเนิ นชีวต ทันควำมชัวและควำมเชื อทำงไสยศำสตร ์พวกเขำเริมคิ ิ อย่ำงมนุ ษย ์บรรดำพระรำ ่ ่ ชำทรงเห็นและอกสันขวั ญหำยกับกำรกดขีของพวกพระองค ์{GC277.1}{GCth17241.1} ่ มไฟแห่งควำมกลัวอันน่ ำอิจฉำของพวกเขำให ้โหมแรงขึนพระสั ้ โรมไม่ รรี อทีจะสุ นตะปำปำตร ัส ่ั ่ ้ ่ กับผูส้ ำเร็จรำชกำรของประเทศฝรงเศสในปี ค.ศ.1525ว่ำ“พวกคนบ ้ำคลังเหล่ ำนี [หมำยถึ งพวกทีส นับสนุ นโปรเตสแตนต ์]จะไม่เพียงทำให ้เกิดควำมสับสนและทำลำยศำสนำเท่ำนั้นแต่จะทำลำยทัง้ อำณำจักรควำมดีประเสริฐกฎหมำยควำมเป็ นระเบียบและฐำนันดรศักดิด์ ้วย”G.deFelice,Histo ่ ่ อหน้ำที8สองสำมปี ่ ่ ryoftheProtestantsofFranceเล่มที1บทที 2ย่ ต่อมำมีคำสังจำกระบอบเปป ำซีออกมำเตือนพระรำชำว่ำ“ใต ้ฝ่ ำละอองธุลพ ี ระบำทจงอย่ำถูกหลอกพวกโปรเตสแตนต ์จะก่อกว ้ นควำมเป็ นระเบียบทังหมดของฝ่ ำยปกครองทำงกำรเมืองและของศำสนำด ้วย......รำชบัลลังก ์ก็ตก ่ อยูภ ่ ำยใต ้อันตรำยทีพอๆกั บแท่นบูชำ.....กำรนำศำสนำใหม่เข ้ำมำจำเป็ นต ้องนำกำรปกครองใหม่เ ่ ข ้ำมำด ้วย”D’Aubigne,HistoryoftheReformationinEuropeintheTimeofCalvinเล่มที2 ่ บทที36และนั กศำสนศำสตร ์ร ้องขอควำมฝักใฝ่ ของประชำชนด ้วยกำรประกำศว่ำหลักคำสอนขอ งพวกโปรเตสแตนต ์“ชักนำคนไปในทำงผิดมุ่งสูข ่ องใหม่และควำมเขลำมันปล ้นควำมร ักของประช ่ ทศ ้ สตจักรและร ัฐ”ด ้วยวิธน ้ ำรำษฎร ์ทีอุ ิ ถวำยแด่พระรำชำและทำลำยทังคริ ี ี โรมประสบควำมส ำเร็จใ ่ั ่ มเหงชักออกจำกฝั นกำรชักนำประเทศฝรงเศสเข ้ำต่อต ้ำนกำรปฏิรป ู ศำสนำ“ดำบของกำรกดขีข่ ้ั ่ั ่ ่ ณงำมควำมดีและร ักษำก กเป็ นครงแรกในประเทศฝร งเศสเพื อยกชู รำชบัลลังก ์ปกปักร ักษำไว ้ซึงคุ ่ น”Wylieเล่มที13บทที ่ ่ ฎหมำยให ้ยังยื 4{GC277.2}{GCth17241.2} ่ ดสินจุดจบของประเทศ ผูป้ กครองแผ่นดินคำดไม่ถงึ แม้เพียงแต่นอ้ ยว่ำผลลัพธ ์ของนโยบำยทีตั จะออกมำเป็ นเช่นนั้นคำสอนของพระคัมภีร ์ควรจะได ้ฝังหลักกำรแห่งควำมยุตธิ รรมกำรประมำณ ่ ้วนเป็ นศิ ตนสัจธรรมควำมเสมอภำคและควำมโอบอ ้อมอำรีลงในสมองและหัวใจของประชำชนซึงล ่ ำให ้ประเทศรุง่ เรือง“ควำมชอบธรรมย่อมเชิดชูประชำชำติ”ดังนั้น“พระทีนั ่ ่ งนั้นถูก ลำมุมเอกทีจะน สถำปนำไว ้”สุภำษิต14:34;16:12“ผลงำนของควำมชอบธรรมจะเป็ นสันติสข ุ และผลลัพธ ์ของคว ำมชอบธรรมคือควำมเงียบสงบและควำมวำงใจเป็ นนิ ตย ์”อิสยำห ์32:17ผูท้ ปฏิ ี่ บ ต ั ต ิ ำมพระบัญญัต ิ ของพระเจ ้ำจะเคำรพและปฏิบต ั ต ิ ำมกฎหมำยของประเทศของเขำอย่ำงแน่ แท ้ผูท้ ยี่ ำเกรงพระเจ ้ำจ ่ ตธิ รรมและชอบด ้วยกฎหมำยแต่ประเทศฝรงเศสที ่ั ่ ะเทิดเกียรติพระรำชำในอำนำจกำรปกครองทียุ ่ ้ำมพระคัมภีร ์และประกำศห ้ำมกำรมีสำวกของพระคัมภีร ์ศตวรรษแล ้วศตวรรษ ไม่มค ี วำมสุขได ้สังห ่ หลักกำรและจริยธรรมบุคคลทีมี ่ ปัญญำเฉี ยบแหลมและพลังศีลธรรมทีเข ่ ้มแข็งผูท้ ก ่ี เล่ำบุคคลทีมี 231

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ จธรรมเป็ นเวลำหลำยศตวรร ล ้ำปฏิญำณต่อกำรตัดสินใจและควำมเชือของตนที จะทนทุ กข ์เพือสั ่ ้ ้องใช ้ชีวต ่ กประหำร ษทีคนเหล่ ำนี ต ิ อย่ำงทุกข ์ทรมำนตกเป็ นทำสในเรือของชำวโรมันสำบสูญทีหลั หรือเปื่ อยเน่ ำในคุกมืดใต ้ดินคนหลำยพันพบควำมปลอดภัยด ้วยกำรอพยพหนี และเหตุกำรณ์เหล่ ้ ำเนิ นไปอย่ำงต่อเนื่ องเป็ นเวลำสองร ้อยห ้ำสิบปี นับจำกกำรปฏิรป ้ ำนี ด ู ศำสนำได ้เปิ ดฉำกขึน{GC2 77.3}{GCth17241.3} ้ ่ั ่ เคยเห็นสำวกของพระกิตติคุ ในช่วงเวลำอันยำวนำนนี แทบจะไม่ มช ี ำวฝรงเศสสั กรุน ่ หนึ่ งทีไม่ ่ ่ ่ ณหนี ตำยเพือเอำตั วรอดต่อหน้ำควำมโกรธอย่ำงบ ้ำคลังของผู ก้ ดขีและพวกเขำน ำสติปัญญำศิล ่ ปะควำมขยันและควำมเป็ นระเบียบติดตัวไปด ้วย*ซึงตำมหลั กเกณฑ ์แล ้วพวกเขำดีเลิศอย่ำงเด่นชั ่ ่ ้กับประเทศทีพวกเขำไปลี ่ ้ ยได ้และในสัดส่วนทีพวกเขำเ ่ ดอยูแ่ ต่กอ ่ น…เพือไปสร ้ำงควำมมั่งคังให ภั ้ ้แก่ประเทศทีไปลี ่ ภั ้ ยพวกเขำก็ทำให ้ประเทศของตนขำด ติมของประทำนคุณภำพดีเลิศเหล่ำนี ให ้ ้ ่ ดนี ถู ้ กขับออกไปยังคงอยูใ่ นประเทศฝ ของประทำนเหล่ำนี ไปในสั ดส่วนเดียวกันหำกคนทังหมดที บั ่ั ้ กษะในด ้ำนอุตสำหกรรมของผูถ้ ก รงเศสแล ้วหำกในช่วงเวลำสำมร ้อยปี นี ทั ู เนรเทศถูกนำมำทำไร่เ ้ พำะปลูกในดินแดนของเธอหำกในช่วงเวลำสำมร ้อยปี นี ควำมสำมำรถทำงศิ ลปะถูกนำมำพัฒนำผ ้ จฉริยะด ้ำนกำรสร ้ำงสรรค ์และพลังกำรวิเครำะห ์ถูกนำ ลผลิตของเธอหำกในช่วงเวลำสำมร ้อยปี นี อั มำทำให ้วรรณคดีของเธอรุง่ เรืองและปรับปรุงวิทยำศำสตร ์แล ้วหำกสติปัญญำของพวกเขำถูกนำ มำใช ้ในกำรให ้คำปรึกษำแก่สภำแล ้วควำมกล ้ำหำญในกำรต่อสู ้สงครำมของเธอควำมเท่ำเทียมใน กำรร่ำงกฎหมำยของเธอและให ้ศำสนำของพระคัมภีร ์เสริมสร ้ำงควำมแข็งแกร่งให ้กับปัญญำและ ้ ่ั ควบคุมจิตสำนึ กของประชำกรของเธอแล ้วในวันนี ประเทศฝร งเศสจะล ้อมรอบด ้วยควำมเจริญรุง่ เรื ่ ่ องแจ่มจร ัสเพียงไรเธอน่ ำจะได ้เป็ นประเทศยิงใหญ่ รำรวยและมี สข ุ มำกเพียงไรเธอน่ ำจะเป็ นแบบอย่ ่ ำงแก่ประเทศอืนมำกเพี ยงไร{GC278.1}{GCth17242.1} ้ นดั ้ั นทุร ังอย่ำงหลับหูหลับตำและไม่ยอมผ่อนปรนได ้ขับไล่ครูผูม้ ค “แต่ควำมดือร ี ณ ุ ธรรมดีทุกค ่ ตย ์ทุกคนออกไปจำกแดนดินของเธอพว นผูม้ รี ะเบียบวินัยสูงทุกคนผูป้ กป้ องรำชบัลลังก ์อย่ำงซือสั ้ งน่ ่ ำจะทำให ้ประเทศของตนเป็ นประเทศที‘มี ่ ชอเสี ่ื ยงและโชติชว่ งชัชวำล’ใ กเขำพูดกับคนเหล่ำนี ซึ ่ ท่ ่ ำนต ้องกำรเสำประหำรเผำทังเป็ ้ นหรือถูกเนรเทศออกนอกประเทศในทีสุ ่ ด นโลกนี ว่้ ำจงเลือกสิงที ควำมหำยนะของประเทศได ้สำเร็จบริบูรณ์ไม่หลงเหลือจิตสำนึ กให ้พวกเขำประณำมไม่มศ ี ำสนำที่ ้ นอีกแล ้วไม่มผ จะให ้ลำกไปยังเสำประหำรเผำทังเป็ ี ูร้ ักชำติทจะให ี่ ้ขับไล่เนรเทศอีกต่อไป”Wylieเล่ม ่ ่ ้ ้ อผลลัพธ ์อันร ้ำยกำจของกำรปฏิวต ้ ที13บทที 20และทั งหมดนี คื ั ท ิ มำพร ี่ ้อมกับควำมโหดเหียม{GC 279.1}{GCth17242.2} ่ ไปทัวประเทศฝร ่ ่ั “กำรอพยพหนี ภยั ของพวกฮิวโกน็ อทส ์มำพร ้อมกับควำมตกต่ำทีแผ่ งเศสเมื อ ่ ่ ่ ่ งเดิ ้ มควำ งผลิตทีเคยรุ ง่ เรืองเสือมลงมณฑลที เคยอุ ดมสมบูรณ์กลับไปสูค ่ วำมรกร ้ำงแบบท ้องถินดั ่ ่ มเฉื่ อยทำงปัญญำและควำมเสือมถอยลงทำงศี ลธรรมตำมต่อมำจำกช่วงเวลำของควำมเจริญทีผิ 232

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ดธรรมดำกรุงปำรีสกลำยเป็ นโรงทำนขนำดใหญ่ทเลี ี่ ยงคนยำกจนและมี กำรคำดว่ำในช่วงเวลำทีก ่ ำรปฏิวต ั เิ ปิ ดฉำกมีขอทำนสองแสนคนไปยืนขอกำรสงเครำะห ์จำกพระหัตถ ์ของพระรำชำมีเพียงนั ่ พงั และปกครองโบสถ ์และโรงเรียนเรือนจำและเรือโร กบวชเยสุอต ิ เท่ำนั้นทีรุ่ ง่ เรืองอยูใ่ นประเทศทีผุ มันอย่ำงเผด็จกำรอำมหิต”{GC279.2}{GCth17242.3} ่ ้ำงควำมสั ข่ำวประเสริฐน่ ำจะนำคำตอบมำให ้แก่ปัญหำทำงกำรเมืองและทำงสังคมเหล่ำนั้นทีสร ่ ดได ้นำประเทศ บสนแก่ควำมสำมำรถของคณะสงฆ ์พระรำชำและผูร้ ำ่ งกฎหมำยของเธอและในทีสุ ่ ดิงลงสู อ ่ นำธิปไตยและควำมพินำศแต่ภำยใต ้กำรครอบงำของโรมประชำชนสูญเสียบทเรียนประเส ่ เห็นแก่ตวั ของพระผูช ริฐแห่งกำรเสียสละตนเองและควำมร ักทีไม่ ้ ว่ ยให ้รอดของพวกเขำพวกเขำถู ่ วยเหลือผูอ้ นไม่ ่ื ม ก ่ กนำพำออกไปจำกกำรเสียสละควำมต ้องกำรของตนเองเพือช่ ี ำรตำหนิ คนรำร ่ ่ วยทีกดขี คนยำกจนและคนยำกจนไม่ ได ้ร ับกำรช่วยเหลือหรือควำมเห็นใจจำกกำรเป็ นทำสและคว ่ ่ ้ ่ มเหงมำกยิงขึ ่ นอย่ ้ ำมต่ำต ้อยควำมเห็นแก่ตวั ของคนรำรวยและคนมี อำนำจเพิมมำกขึ นและกดขี ข่ ำงเห็นได ้ชัดเป็ นเวลำนับศตวรรษควำมโลภและควำมสำมะเลเทเมำของพวกขุนนำงส่งผลให ้เกิดก ่ ำรข่มขู่อย่ำงทำรุณต่อชำวชนบทคนรำรวยกระท ำผิดต่อคนยำกจนและคนยำกจนเกลียดชังคน ่ รำรวย{GC279.3}{GCth17243.1} ์ ่ นและคนชนชันแรงงำนจะเป็ ้ ในหลำยจังหวัดพวกขุนนำงต่ำงๆจะเป็ นผูถ้ อื กรรมสิทธิครองที ดิ น ่ ผูเ้ ช่ำพวกเขำอยูภ ่ ำยใต ้ควำมเมตตำของเจ ้ำของทีและถู กบังคับให ้จำนนอยูใ่ ต ้ข ้อเรียกร ้องทีรุ่ นแร ้ สตจักรและร ัฐตกอยูก ้ ้ ่ำลงมำพวกเขำถูกเจ ้ งภำระในกำรสนับสนุ นทังคริ ่ บ ั ชนชันกลำงและชนชั นต ำหน้ำทีฝ่​่ ำยปกครองและคณะสงฆ ์เรียกเก็บภำษีอย่ำงหนัก“ควำมผำสุกของพวกผูด้ จี ะต ้องถือว่ำเ ่ ก้ ดขีไม่ ่ สนใจใยดีในสิงใดเลย........ ่ ป็ นกฎหมำยสูงสุดชำวนำและคนชนบทอำจต ้องอดอยำกโดยทีผู ่ ้ประโยชน์แก่นำยทุนเจ ้ำของทีทุ ่ กย่ำงก ้ .ทุกย่ำงก ้ำวของประชำชนถูกบังคับให ้เข ้ำไปปรึกษำเพือให ่ แต่กำรทำงำนตรำกตรำและควำมทุกข ์ระทมทีไม่ ่ มก ำวของชีวต ิ คนงำนเกษตรกรรมเป็ นชีวต ิ ทีมี ี ำ ่ นร ้องทุกข ์คำร ้องทุกข ์เหล่ำนั้นจะได ้ร ับกำรปฏิบต รบรรเทำหำกกล ้ำทีจะบ่ ั อิ ย่ำงดูถก ู เหยียดหยำม ศำลยุตธิ รรมจะฟังคำให ้กำรของผูด้ ม ี ำกกว่ำของชำวชนบทผูพ ้ พ ิ ำกษำรับสินบนอย่ำงเปิ ดเผยคว ำมต ้องกำรตำมอำเภอใจของพวกขุนนำงถือว่ำมีอำนำจตำมกฎหมำยโดยอำศัยประโยชน์ของระบ ่ ้ ำนวนภำษีทขู ่ วนหนึ่ งขูดรีดโดยผูม้ อ บทุจริตทีแพร่ หลำยเช่นนี ในจ ี่ ดรีดได ้จำกคนธรรมดำซึงส่ ี ท ิ ธิ ่ ่ งตกไปสูก พลทำงโลกและอีกส่วนโดยพวกคณะสงฆ ์นั้นไม่มแี ม้แต่เพียงครึงหนึ ่ องคลังของรำชวังหรื ่ อถูกยักยอกไปใช ้อย่ำงสุรย ่ ่ อของฝ่ ำยศำสนำเลยทีเหลื ุ ่ สุรำ่ ยเพือสนองตั ณหำของตนและพวกทีขู ่ ้ งได ้ร ับกำรยกเว ้นกำรชำระภำษีและได ้ร ับสิทธิลดหย่อนทังหม ้ ดรีดพลเมืองเพือนร่ วมชำติเหล่ำนี ยั ่ ่ ใ่ นชนชันพิ ้ เศษมีอยูห ดทีชอบด ้วยระเบียบของกฎหมำยและประเพณี ตำมทีร่ ัฐกำหนดด ้วยคนทีอยู ่ ่ นึ่ งแสนห ้ำหมืนคนและสนองควำมต ้องกำรของกำรตำมใจตนเองของพวกเขำคนเป็ นล ้ำนถูกตัดสิ ่ นหวั ้ นด ้วยชีวต ิ ทีสิ งและตกต่ำ”(โปรดดูภำคผนวก){GC279.4}{GCth17243.2} 233

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่นระหว่ำงประชำช ฝ่ ำยกำรปกครองปล่อยตัวให ้กับควำมสุขสำรำญและควำมเสเพลควำมเชือมั นกับพวกผูป้ กครองมีอยูเ่ พียงเล็กน้อยควำมระแวงสงสัยฝังแน่ นอยูใ่ นทุกมำตรกำรของฝ่ ำยกำรป ่ อให ้เห็นถึงควำมมุ่งร ้ำยและเห็นแก่ตวั เป็ นเวลำกว่ำกึงศตวรรษก่ ่ กครองซึงส่ อนกำรปฏิวต ั ท ิ พระเจ ี่ ้ำ ่ ่ วช ่ ้ำเหล่ำนั้นพระรำชำองค ์นี ยั ้ งทรงโดดเด่นในเรืองของ ่ หลุยส ์ที15ทรงครองรำชย ์อยูแ่ ม้ในเวลำทีชั ้ งทีชั ่ วช ่ ้ำและโหดร ้ำยและคนชนชัน้ ควำมเกียจคร ้ำนเหลำะแหละและมักมำกในกำมด ้วยคนชันสู ่ ่ ต่ำทียำกจนและรู ้ไม่เท่ำทันเช่นนี ร้ ัฐบำลทำผิดพลำดในเรืองกำรเงิ นและประชำชนฉุ นเฉี ยวโกรธแ ่ จำเป็ นต ้องใช ้ตำของผูพ ค ้นเป็ นสภำพทีไม่ ้ ยำกรณ์ก็สำมำรถทำนำยล่วงหน้ำได ้ว่ำจะมีกำรปะทุท่ี ้ ่ ปรึ ่ กษำให ้คำเตือนพระรำชำมักตรัสตอบอย่ำงคุ ้นเคยว่ำ“พยำย น่ ำกลัวเกิดขึนในเวลำอั นใกล ้เมือที ่ ่ นมีชวี ต ำมทำเรืองให ้ดำเนิ นไปได ้ตรำบเท่ำทีฉั ิ อยูห ่ ลังจำกฉันตำยแล ้วก็ให ้เป็ นไปตำมทำงของมัน” ่ ่ ่ ไม่มท เป็ นเรืองไม่ เกิดผลทีจะเร่ งเร ้ำให ้มีกำรปฏิรป ู พระองค ์ทรงมองเห็นควำมชัวแต่ ี งควำมกล ั้ ้ำหรือ ่ ่ ำลังรอคอยฝรงเศสนั ่ั ้นคำตอบอย่ำงคนเกียจคร ้ำนและเห็นแ กำลังทีจะเผชิ ญกับมันวำระสุดท ้ำยทีก ้ อยท่วมก็แล ้วกัน”{GC280.1 ก่ตวั ของพระองค ์สะท ้อนให ้เห็นภำพได ้อย่ำงจริงแท“้ หลังจำกฉันนำค่ }{GCth17244.1} ่ ้ ่ ำให ้ โดยกำรบีบจุดอ่อนทีควำมอิ จฉำของพระรำชำและของชนชันปกครองโรมใช ้อิทธิพลเพือท ้ ้ำนเมืองจะอ่อนแอลงและโดยวิ พวกเขำจับประชำชนไว ้ใต ้พันธะผูกมัดโดยรู ้ดีวำ่ ด ้วยกำรทำเช่นนี บ ้ บทังฝ่ ้ ำยปกครองและประชำชนไว ้ใต ้อำณัตข ่ ธีนีจะจั ิ องเธอได ้ด ้วยนโยบำยของสำยตำทีมองกำรณ์ ่ กมัดมนุ ษย ์ให ้เป็ นทำสอย่ำงได ้ผลนั้นจะต ้องผูกโซ่ตรวนไว ้ทีจิ ่ ตวิญญำ ไกลเธอประจักษ ์ดีวำ่ เพือผู ่ ดทีจะป้ ่ องกันไม่ให ้พวกเขำหนี พน ณของพวกเขำและวิธแี น่ นอนทีสุ ั ธะผูกมัดของพวกเขำคือกำร ่ นผ ทำให ้พวกเขำไม่มเี สรีภำพควำมโหดร ้ำยทีรุ่ นแรงกว่ำควำมทุกข ์ทรมำนทำงกำยถึงพันเท่ำทีเป็ ่ ลมำจำกนโยบำยของเธอก็คอื ควำมเสือมทำงศี ลธรรมประชำชนถูกกีดกันไม่ให ้มีพระคัมภีร ์และถู ้ ้อยูก กทิงให ่ บ ั คำสอนของควำมดันทุร ังและควำมเห็นแก่ตวั พวกเขำจึงถูกห่อหุ ้มอยูใ่ นควำมรู ้ไม่เท่ ่ ่ งท ่ ำให ้พวกเขำไม่เหมำะทีจะปกครองตน ่ ำทันและควำมเชือทำงไสยศำสตร ์และจมอยูใ่ นควำมชัวซึ ้ ง{GC281.1}{GCth17244.2} เองอย่ำงสินเชิ ่ ้ ้นช่ำงแตกต่ำงอย่ำงมำกจำกสิงที ่ โรมมุ ่ ่ ำฝูงชนไว ้อ แต่ผลทีออกมำทั งหมดนั ่งหมำยไว ้แทนทีจะก ่ ย่ำงงมงำยภำยใต ้คำสอนของเธอผลงำนของเธอกลับทำให ้พวกเขำกลำยเป็ นผูไ้ ม่เชือศำสนำและเ ่ ทธิโรมันว่ำเป็ นวิชำคำถำนักบวชพวกเขำมองว่ำคณะสงฆ ์เป็ นพรร ป็ นนักปฏิวต ั พ ิ วกเขำดูหมินลั ่ ่ ่ ้ นศำ คทีกดขี พวกเขำพระเจ ้ำองค ์เดียวทีพวกเขำรู ้จักก็คอื พระเจ ้ำของโรมคำสอนของพระเจ ้ำนี เป็ ้ สนำเดียวของพวกเขำเท่ำนั้นพวกเขำถือว่ำควำมโลภและควำมโหดเหียมของโรมเป็ นผลอันชอบด ้ ่ ้ วยเหตุของพระคัมภีร ์ดังนั้นพวกเขำจึงไม่ต ้องกำรมีสว่ นในสิงเหล่ ำนี เลย{GC281.2}{GCth1724 4.3}

234

อำนำจสัมบูรณ์

้ โรมนำเสนอพระลักษณะของพระเจ ้ำอย่ำงผิดๆและบิดเบือนข ้อกำหนดของพระองค ์และบัดนีม ้ นุ ษย ์ไม่ยอมร ับทังพระคั มภีร ์และพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดของพระคัมภีร ์โรมกำหนดว่ำคำสอ นของเธอต ้องใช ้ควำมงมงำยภำยใต ้ควำมเห็นชอบอย่ำงเสแสร ้งของพระคัมภีร ์ในกำรตอบสนองเรื่ ้ ้ องนี วอลแตร ์[Voltaire]และพรรคพวกโยนทิงพระวจนะของพระเจ ้ำไปและกระจำยพิษแห่งควำมไม่ ่ ้ ้ เชือไปทุ กแห่งหนแทนโรมบดขยีประชำชนให ้อยูใ่ ต ้ส ้นเท ้ำเหล็กของเธอจนติดดินไปแล ้วและบัดนี ฝู ่ ่ ตว ์และในกำรตอบโต ้ควำมโหดเหียมนี ้ ้ งชนนั้นเสือมทรำมและถู กทำรุณกรรมเยียงสั พวกเขำได ้โย ้ งใจทั ่ ้ ้ ่ นกำรยับยังชั งหมดทิ งไปพวกเขำโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟกับกำรหลอกลวงอันระยิบระยับทีหลงเทิ ้ จธรรมและควำมเท็จและกำรสำคัญผิดถึงอิสระในเ ดทูนมำเป็ นเวลำช ้ำนำนพวกเขำไม่ยอมร ับทังสั ่ ้ำยจึงปี ติยน ่ สรีภำพทำสของควำมชัวร ิ ดีในอิสรภำพทีคำดคิ ดเอำเองของพวกเขำ{GC281.3}{GC th17244.4} ่ ในตอนต ้นของกำรปฏิวต ั ป ิ ระชำชนได ้รับพระบรมรำชำนุ ญำตให ้มีตวั แทนในจำนวนทีมำกกว่ ำ ขุนนำงและผูน้ ำศำสนำรวมกันดังนั้นดุลอำนำจจึงตกอยูใ่ นมือของพวกเขำแต่พวกเขำไม่พร ้อมที่ ่ ด ้ ้วยปัญญำและควำมพอดีพวกเขำกระตือรือร ้นทีจะแก ่ ่ จะใช ้สิงนี ้ไขควำมผิดพลำดทีพวกเขำเคย ้ ่ ยดแค ้นในควำมคิด ทนทุกข ์ทรมำนมำพวกเขำตังใจอย่ ำงแน่ วแน่ ทจะสร ี่ ้ำงสังคมใหม่ประชำชนทีเคี ่ ่ ของพวกเขำฝังอยูก ่ บ ั ควำมขมขืนและควำมทรงจ ำของกำรถูกร ังแกทีถนอมเก็ บมำนำนตัดสินใจที่ ่ กลำมใหญ่โตจนสุดทนได ้และแก ้แค ้นผู ้ทีพวกเขำถื ่ จะปฏิวต ั ส ิ ภำพของควำมเศร ้ำทีลุ อว่ำเป็ นต ้น ่ กกดขีน ่ ำบทเรียนทีได ่ ้ร ับขณะทีถู ่ กกดขีมำใช ่ กำเนิ ดของควำมทุกข ์ให ้กับตนเองคนทีถู ้และกลำย ่ ่ ่ เป็ นผูก้ ดขีคนที เคยกดขี พวกเขำ{GC282.1}{GCth17245.1} ่ั ่ ้ควำมสุขจึงเก็บเกียวเลื ่ ่ ่ ประเทศฝรงเศสที ไร อดจำกผลทีเธอหว่ ำนเป็ นผลลัพธ ์จำกกำรทีเธอยอ ่ั มไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของอำนำจของโรมอันน่ ำกลัวประเทศฝรงเศสภำยใต ้อิทธิพลของโรมได ้ ้ นต ้นแรกขึนเมื ้ อตอนเปิ ่ ่ งเดียวกันนั้นยังไ ปักหลักประหำรเผำทังเป็ ดฉำกกำรปฏิรป ู ศำสนำและทีแห่ ้ โยตีนเครืองแรกขึ ่ ้ ่ ่ ย้ อมพลี ด ้ตังกิ นมำเมื อตอนเปิ ดฉำกกำรปฏิวต ั ด ิ ้วยเช่นกันณจุดเดียวกันกับทีผู ่ ่ ่ บหกเหยือคนแรกก็ ่ ชีพเพือควำมเชื อของโปรเตสแตนต ์คนแรกถูกเผำในศตวรรษทีสิ ถก ู คมมีดกิโ ่ บแปดทีนี ่ ่ ด ้วยเช่นกันด ้วยกำรขับไล่ข่ำวประเสริฐทีน่ ่ ำจะนำกำรร ักษำมำให ้เธอ ยตีนในศตวรรษทีสิ ่ั ่ ่ ฝรงเศสกลั บเปิ ดประตูให ้กับควำมไม่เชือพระเจ ้ำและควำมพินำศเมือกำรควบคุ มของพระบัญญัตข ิ ้ ่ ่ ้ ่ องพระเจ ้ำถูกสลัดทิงไปผลที ปรำกฏออกมำก็ คอื กฎหมำยของมนุ ษย ์นั้นไม่พอทีจะขวำงกั นคลื นล มตัณหำของมนุ ษย ์และประเทศถูกต ้อนเข ้ำไปสูก ่ ำรปฏิวต ั แิ ละควำมโกลำหลสงครำมต่อสู ้กับพระคั ่ มภีร ์เปิ ดฉำกให ้กับยุคหนึ่ งซึงจำรึ กไว ้ในประวัตศ ิ ำสตร ์ของโลกว่ำเป็ นยุคแห่งกำรปกครองอันหฤโห ่ี ้ ดสันติภำพและควำมสุขถูกกำจัดออกไปจำกบ ้ำนและหัวใจของมนุ ษย ์ไม่มผ ี ูใ้ ดมีควำมมั่นคงผูท้ ได ้ กระแวงสงสัยและถูกกำหนดโทษในวันรุง่ ขึนควำมรุ ้ ่ ้ำลำม ร ับชัยชนะในวันนี จะถู นแรงและควำมชัวช ้ นชีตำยอย่ ้ กมีอำนำจชีเป็ ำงไม่มก ี ำรขัดขวำง{GC282.2}{GCth17245.2} 235

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ พระมหำกษัตริย ์นักบวชและขุนนำงถูกบังคับให ้ยอมจำนนต่อควำมโหดเหียมของประชำชนที ตื ่ ้ ้วยกำรประหำรพร นเต ้นและบ ้ำคลังควำมกระหำยกำรแก ้แค ้นของพวกเขำเพียงแต่ถก ู กระตุ ้นขึนด ่ ่ งควำมตำยของพระองค ์ก็เดินตำมพระองค ์ไปยังตะแ ะมหำกษัตริย ์และในไม่ช ้ำพวกทีออกค ำสังแห่ ่ ยว่ำเป็ นศัตรูตอ ลงแกงมีกำรสังหำรหมู่ทก ุ คนทีสงสั ่ กำรปฏิวต ั เิ รือนจำแออัดบำงครงมี ั้ ผูต้ ้องขังถึงส องแสนคนเมืองใหญ่ของรำชอำณำจักรเต็มไปด ้วยภำพอันน่ ำสยดสยองพรรคหนึ่ งของนักปฏิวต ั ต ิ ่ ่ั ่ กซ ัดไ อสู ้กับอีกพรรคหนึ่ งและประเทศฝรงเศสกลำยเป็ นสนำมใหญ่ของควำมขัดแย ้งของฝูงชนทีถู ้ ้ กตำ ปเซมำด ้วยไฟของรำคะตัณหำของพวกเขำเอง“ในกรุงปำรีสกำรจลำจลเกิดขึนแล ้วเกิดขึนอี ้ ้ อยทีดู ่ เหมือนว่ำไม่มจี ด มกันมำและประชำชนแตกออกเป็ นเสียวเล็ กเสียวน้ ุ ประสงค ์ใดนอกจำกกำ ่ ำเติ ้ มควำมทุกข ์ให ้กับตัวเองประเทศได ้ประกำศเข ้ำร่วมสงครำมอันยื รทำลำยล ้ำงกันเอง”และเพือซ ้ ่ ดเยือและท ำลำยล ้ำงกับอำนำจยิงใหญ่ ของยุโรป“ประเทศแทบจะล ้มละลำยกองทัพส่งเสียงเรียกร ้อง ้ ้ำงเพรำะกำรปล ้นสะดมและอำรยธ ค่ำจ ้ำงค ้ำงจ่ำยคนในกรุงปำรีสกำลังอดอยำกต่ำงจังหวัดถูกทิงร ้ รรมแทบสูญสินไปในควำมสั บสนอลหม่ำนและปรำศจำกศีลธรรม”{GC283.1}{GCth17245.3} ้ ่ ประชำชนเรียนรู ้อย่ำงดีเกินพอจำกบทเรียนของควำมโหดเหียมและกำรทำรุ ณกรรมทีโรมเพี ย ่ ดวันแห่งควำมทุกข ์เข็ญก็มำถึงไม่ใช่เป็ นเวลำนี ที ้ สำวกของพระเยซู ่ รสอนอย่ำงขันแข็งในทีสุ ถก ู โย ้ นำศหรือถูกขับเนรเทศออกไปนำนแล ้วบั นเข ้ำไปในคุกใต ้ดินและลำกไปหลักประหำรคนเหล่ำนี พิ ้ ่ี ่ ดนี โรมผู ไ้ ม่ยอมผ่อนปรนรู ้สึกถึงอำนำจแห่งควำมตำยของผูท้ เธอได ฝ ้ฝ ึ กให ้ชืนชมพฤติ กรรมกระห ่ พวกนั ่ ่ั ่ ำยเลือด“แบบอย่ำงกำรกดขีที กบวชชำวฝรงเศสแสดงออกมำหลำยชั วอำยุ คนบัดนี ย้ ้อนกลั บมำยังพวกเขำเองด ้วยควำมรุนแรงเข ้มข ้นตะแลงแกงแดงด ้วยเลือดของบรรดำบำทหลวงเรือโรมั ่ งหนึ ้ั ่ งแออัดด ้วยพวกฮิวโกน็ อทส ์นั้นบัดนี เต็ ้ มไปด ้วยผู ้ทีกดขี ่ ่ มเหงพวกเขำพว นและเรือนจำทีคร ข่ ่ ่ งและตรำกตรำอยูก กนักบวชชำวโรมันคำทอลิกถูกล่ำมโซ่ตด ิ กับทีนั ่ บ ั กำรกรรเชียงพวกเขำประส ้ ่ สตจักรของพวกเขำกระทำอย่ำงไม่ยงต่ ่ ภำพอ่อน บกับควำมทุกข ์ทังหมดที คริ ั้ อคนนอกศำสนำทีสุ น้อม”{GC283.2}{GCth17245.4} ่ ่ ้ ่ ดนำกฎระเบียบทีป่​่ ำเถือนที ่ ่ ดมำใช ้ “แล ้ววันเหล่ำนั้นก็มำถึงเมือศำลช ำระควำมทีโหดเหี ยมที สุ สุ ่ มผ ่ ่ ตกอยูใ่ นอันตรำยของ เมือไม่ ี ูใ้ ดกล ้ำทักทำยเพือนบ ้ำนของเขำหรือกล ้ำอธิษฐำน.........โดยทีไม่ ่ โทษถึงตำยเมือนั ่ กสืบแอบซุม ่ โยตีนทำงำนนำนและหนักทุกเช ้ำเมือเ ่ กำรทำผิดทีมี ่ อยูท ่ ก ุ มุมเมือกิ ่ อระบำยนำเทน ้ ้ รือนจำขังผูต้ ้องโทษเต็มเกือบเท่ำท ้องเรือของเรือขนทำสเมือท่ ำผสมเลื อดฟองฟอ ้ ่ กวันเหยือเต็ ่ มคันรถถูกนำผ่ำนถนนในกรุงปำรีสไปสูว่ ำระสุดท ้ ดไหลลงสูแ่ ม่นำไซน์ ......ในขณะทีทุ ่ ำยของพวกเขำข ้ำหลวงต่ำงๆทีคณะกรรมกำรของผู ม้ อ ี ำนำจสูงสุดส่งมำประจำในแผนกเปิ ดเผยใ ้ ่ มผ ่ ห ้เห็นถึงควำมโหดเหียมอย่ ำงเลยเถิดทีไม่ ี ูใ้ ดรู ้แม้แต่ในเมืองหลวงใบมีดของเครืองแห่ งควำมตำ ้ ้ ้วยลูกปื นมีกำรเจำะรูใ ยถูกยกขึนและปล่ อยลงมำช ้ำเกินไปในกำรสังหำรเชลยเป็ นแถวๆถูกยิงทิงด ่ ่ องอำร ์ร ัสยังมีกำรปฏิเสธควำมเมต ต ้ท ้องเรือทีแออั ดเมืองลียงส ์กลำยเป็ นทะเลทรำยแม้กระทั่งทีเมื 236

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ตำอย่ำงโหดเหียมของกำรตำยเร็ วทีจะให ้แก่นักโทษตลอดแถบเมืองลอร ์จำกเมืองสูมำร ์ไปยังทะเล ่ ่ ยงรำยพันกันเป็ นเกลียวไม่มค มีฝูงกำและฝูงเหยียวขนำดเล็ กมำกินซำกศพเปลือยทีเรี ี วำมเมตตำ ่ กร ัฐบำลเลวทรำมฆำตกรรมนับได ้หลำยร ้ ต่อเพศหรืออำยุจำนวนเยำวชนชำยหญิงอำยุสบ ิ เจ็ดทีถู อยชีวต ิ ทำรกถูกกระชำกไปจำกอ ้อมอกและโยนลงไปยังหอกเหล็กแต่ละอันตลอดแนวยำโคบิน”(โ ้ ้ งชนจำนวนมำกพินำศ{GC284.1}{GCth17246. ปรดดูภำคผนวก)ในช่วงเวลำสันๆของสิ บปี นี ฝู 1} ่ งหมดที ้ ่ ดขึนนี ้ เป็ ้ นสิงที ่ ซำตำนต ่ ่ มั ่ นพยำยำมทำให ้ได ้มำเป็ นเวลำหลำ เรืองทั เกิ ้องกำรนี่ เป็ นสิงที ้ ต ้นจนจบและเป้ ำหมำยแน่ วแน่ ของมันคือกำรนำ ยยุคแล ้วนโยบำยของมันถือกำรหลอกลวงตังแต่ ่ ควำมทุกข ์ยำกและควำมพินำศมำสูม ่ นุ ษย ์เพือลบล ้ำงและทำให ้ผลของกำรทรงสร ้ำงของพระเจ ้ำเ ่ ำให ้เป้ ำประสงค ์แห่งควำมเมตตำและควำมร ักของพระเจ ้ำมัวหมองไปและด ้วยเหตุนี ้ ป็ นมลทินเพือท ทำให ้สวรรค ์เศร ้ำหมองแล ้วด ้วยศิลปะของกำรหลอกลวงมันทำให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์มืดไปและนำ ้ ้ นผลของแผนก พวกเขำให ้โทษควำมผิดกลับไปยังพระเจ ้ำรำวกับว่ำควำมทุกข ์ลำบำกทังหมดนี เป็ ่ ใ้ ดทีถู ่ กทำให ้ตกต่ำเสือมสภำพและถู ่ ่ ำรทรงสร ้ำงในลักษณะเดียวกันเมือผู กทำรุณกรรมเมือพวกเ ่ ขำใช ้ควำมรุนแรงโหดร ้ำยของมันทำให ้ตนเองเป็ นไทแล ้วมันจะรุกเร ้ำให ้พวกเขำเพิมควำมโหดร ้ำ ้ ่ ดแล ้วพวกเผด็จกำรและผูก้ ดขีทั ่ งหลำยจะอ ้ ่ ยอย่ำงโหดเหียมให ้จนถึงทีสุ ้ำงภำพกำรไร ้ศีลธรรมทีค วบคุมไม่ได ้นี ว่้ ำเป็ นแบบอย่ำงของผลแห่งเสรีภำพ{GC284.2}{GCth17246.2} ่ บพบควำมผิดทีซ่ ่ อนไว ้ได ้ชุดหนึ่ งซำตำนก็เพียงแต่อำพรำงควำมผิดนั้นไว ้ด ้วยหน้ำกำกที่ เมือสื ้ั อนเมือประชำชนค ่ ต่ำงกันและฝูงชนก็ต ้อนร ับมันด ้วยควำมกระตือรือร ้นเหมือนเช่นครงก่ ้นพบว่ำ ้ ำพวกเขำให ้ล่วงละเมิดพระบัญญัตข ลัทธิโรมันนั้นหลอกลวงและซำตำนใช ้ตัวแทนนีน ิ องพระเจ ้ำไ ้ ้นเป็ นเรืองหลอกลวงและพระคั ่ ม่ได ้อีกต่อไปมันก็จะปลุกระดมให ้พวกเขำถือว่ำศำสนำทังปวงนั มภีร ์ ่ ้ เป็ นหนังสือนิ ทำนสอนเด็กและเมือสลั ดข ้อกำหนดของพระเจ ้ำทิงไปได ้แล ้วพวกเขำก็ปล่อยตัวให ้กั ่ ควบคุ ่ บควำมชัวที มไม่ได ้{GC285.1}{GCth17247.1} ่ ้ำงควำมวิบต ้ อผูท้ อยู ่ี ใ่ นประเทศฝรงเศสเกิ ่ั ควำมผิดร ้ำยแรงทีสร ั เิ ช่นนี ต่ ดจำกกำรไม่รู ้จักสัจธรร ่ ่ ่ งนั่นคือเสรีภำพทีแท ่ ้จริงอยูภ มอันยิงใหญ่ เรืองหนึ ่ ำยในกฎข ้อห ้ำมของพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ“ถ ้ำ ่ งบัญญัตข ้ เจ ้ำเชือฟั ิ องเรำแล ้วควำมสมบูรณ์สข ุ ของเจ ้ำจะเป็ นเหมือนแม่นำและควำมชอบธรรมข ่ องเจ ้ำจะเหมือนคลืนทะเล”“พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ‘ไม่มส ี น ั ติสข ุ แก่คนอธรรม’”“แต่ผูท้ ฟั ี่ งข ้ำจะอยูอ ่ ย่ ่ ้ำยใดๆ”อิสยำห ์48:18,22สุภำษิต1:33{GC285.2}{GCt ำงปลอดภัยและเขำอยูอ ่ ย่ำงสุขไม่กลัวสิงร h17247.2} ่ ้ พวกไม่เชือพระเจ ้ำพวกนอกศำสนำและพวกละทิงพระเจ ้ำต่ำงต่อต ้ำนและปร ักปรำประณำมพร ะบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแต่ผลลัพธ ์ของพฤติกรรมของพวกเขำผ่ำนกำรพิสจู น์แล ้วว่ำควำมผำสุกขอ 237

อำนำจสัมบูรณ์

่ งข ้อบัญญัตข ่ี ยอมอ่ำนบทเรียนจำกหนังสือของพร งมนุ ษย ์นั้นผูกติดกับกำรเชือฟั ิ องพระเจ ้ำผูท้ ไม่ ่ ้ศึกษำหนังสือประวัตศ ะเจ ้ำจะต ้องถูกสังให ิ ำสตร ์ของประชำชำติตำ่ งๆ{GC285.3}{GCth17247.3 } ่ ่ ำมนุ ษย ์ให ้เลิกล ้มกำรเชือฟั ่ งตัวแทนของมันถูกป เมือซำตำนท ำงำนผ่ำนคริสตจักรโรมันเพือน ่ ่ กปิ ดไว ้และผลงำนของมันถูกอำพรำงจนมองไม่ออกว่ำควำมเสือมศี ลธรรมและควำมระทมทุกข ์ทีต ้ ดขวำงอำนำ ำมมำนั้นเป็ นผลลัพธ ์ของกำรล่วงละเมิดและพระวิญญำณของพระเจ ้ำได ้ทรงยับยังขั ่ จของมันไม่ให ้มันบรรลุถงึ เป้ ำหมำยของมันอย่ำงเต็มทีประชำชนไม่ ได ้สืบตำมรอยไปยังสำเหตุและ ้ ค ้นหำต ้นตอควำมทุกข ์ระทมของพวกเขำแต่สภำแห่งชำติได ้สลัดทิงพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำไปอ ่ ้นทุกคนมองเห็นแล ้วว่ำผลลัพธ ์ของก ย่ำงเปิ ดเผยและในช่วงกำรปกครองอันทุกข ์เข็ญทีตำมมำนั ำรกระทำของเหตุและผลเป็ นอย่ำงไร{GC285.4}{GCth17247.4} ่ ่ั ้ ่ เมือประเทศฝร งเศสปฏิ เสธพระเจ ้ำอย่ำงเปิ ดเผยและสลัดพระคัมภีร ์ทิงไปคนชั วและวิ ญญำณแห่ ่ ้บรรลุเป้ ำหมำยทีปรำรถนำมำเนิ ่ ่ นนำนแล ้วนั่นคืออำณำจักรทีปลอดจำก ่ งควำมมืดยินดีป รีดำทีได ่ ำงรวดเร็วดังนั้ กำรควบคุมของพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเนื่ องจำกไม่มก ี ำรตัดสินลงโทษควำมชัวอย่ นหัวใจของบรรดำบุตรของมนุ ษย ์จึง“เจตนำมุ่งทำควำมอธรรม”ปัญญำจำรย ์8:11แต่กำรล่วงละเมิ ่ี ยงธรรมและชอบธรรมจะต ่ ดบัญญัตท ิ เที ้องได ้ร ับผลของควำมทุกข ์ยำกลำบำกและพินำศอย่ำงแน่ ่ นอนแม้กำรพิพำกษำจะไม่มำเยือนพวกเขำในทันทีควำมชัวของมนุ ษย ์ก็ได ้กำหนดวำระสุดท้ำยข ้ ่ ่ ำเนิ นมำเป็ นเวลำหลำยศ องตนเองเอำไว ้แล ้วอย่ำงแน่ นอนกำรละทิงควำมเชื อและอำชญำกรรมที ด ่ ่ ตวรรษได ้สะสมพระพิโรธของพระเจ ้ำจนนำไปสูว่ น ั แห่งควำมทุกข ์เข็ญและเมือควำมชั วของพวกเ ่ วผูท้ ดู ่ี แคลนพระเจ ้ำจะเรียนรู ้ก็สำยเกินไปเสียแล ้วว่ำเป็ นเรืองน่ ่ ำกลัวเพียงไรทีจะท ่ ำให ้พ ขำนั้นอิมตั ่ ้ ำนำจโหดร ้ำยของ ระเจ ้ำหมดควำมอดทนพระเจ ้ำทรงถอนพระวิญญำณของพระองค ์ทีคอยยั บยังอ ่ ซำตำนออกไปมำกแล ้วและมำรร ้ำยทีควำมสุ ขใจเดียวของมันคือควำมหำยนะของมนุ ษย ์ก็ได ้ร ับอ ่ ท้ เลื ่ นุ ญำตให ้ทำตำมควำมมุ่งหมำยของมันอย่ำงเต็มทีผู ี่ อกร ับใช ้ฝ่ ำยกบฏจะถูกปล่อยใหเ้ ก็บเกียว ่ ำสะพรึงกลัวเกินกว่ำจะบันทึกได ้เสียง ผลของมันจนกระทั่งทั่วแผ่นดินเต็มล ้นด ้วยอำชญำกรรมทีน่ ่ งพินำศไปเป็ นเสียงของควำมทุกข ์ทีขมขื ่ ่ ร ้องอันน่ ำสยดสยองดังจำกมณฑลและเมืองต่ำงๆทีพั นป ่ั ระเทศฝรงเศสถู กเขย่ำรำวกับแผ่นดินไหวศำสนำกฎหมำยควำมเป็ นระเบียบของสังคมครอบครัวบ ้ ่ ขนท ำนเมืองและคริสตจักรต่ำงถูกฟำดฟันทำลำยลงไปโดยมืออันไร ้ศีลธรรมทีชู ึ ้ ้ำทำยพระบัญญัต ิ ่ พร ้อมย่อมทำให ้ทำ ของพระเจ ้ำนักปรำชญ ์กล่ำวไว ้แล ้วอย่ำงจริงแท ้ว่ำ“ควำมชอบธรรมของคนทีดี งของเขำตรงแต่คนอธรรมจะล ้มลงด ้วยควำมอธรรมของตน” ่ งร ้ ้อยครงและอำยุ ้ั ่ นอยูไ่ ด ้ถึงกระนั้นข ้ำพเจ ้ำยังรู ้แน่ วำ่ สวัสดิมง “แม้วำ่ คนบำปทำชัวตั เขำยังยังยื ้ ่ ควำมยำเกรงเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์”“แต่วำ่ จะไม่ คลจะมีแก่เขำทังหลำยที ย่ ำเกรงพระเจ ้ำคือทีมี ่ นดังเงำก็จะไม่ยด เป็ นสวัสดิมงคลแก่คนอธรรมอำยุของเขำทีเป็ ื ยำวออกไปได ้เพรำะเขำไม่มค ี วำม 238

อำนำจสัมบูรณ์

ยำเกรงเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำ”สุภำษิต11:5ปัญญำจำรย ์8:12,13“เพรำะว่ำพวกเขำเกลียดควำ มรู ้และไม่เลือกเอำควำมยำเกรงพระยำห ์เวห ์”“เพรำะฉะนั้นพวกเขำจะกินผลแห่งทำงของตนเองแ ่ ้วยควำมคิดเห็นของพวกเขำเอง”สุภำษิต1:29,31{GC286.1}{GCth17248.1} ละอิมด ่ ตย ์ของพระเจ ้ำทีถู ่ กอำนำจหมินประมำทพระเจ ่ ่ นมำจำกบำดำลลึ ้ พยำนซือสั ้ำที“ขึ ก”ฆ่ำนั้นจะไ ่ ม่อยูน ่ ่ิ งเงียบอีกต่อไปแล ้ว“หลังจำกนั้นสำมวันครึงลมปรำณจำกพระเจ ้ำก็เข ้ำสูศ ่ พของเขำและเขำ ้ ้ นด ้วยขำตัวเองคนทังหลำยที ้ ่ นก็ตกอยูใ่ นควำมกลัวอย่ำงยิง”วิ ่ วรณ์11:11ในปี ทังสองก็ ลก ุ ขึนยื เห็ ่ั ค.ศ.1793สภำแห่งประเทศฝรงเศสออกกฤษฎี กำล ้มล ้ำงศำสนำคริสต ์และยกเลิกพระคัมภีร ์สำมปี ่ อมำมีมติให ้เพิกถอนกฤษฎีกำนี ด ้ ้วยเหตุนีสภำแห่ ้ ครึงต่ งเดียวกันยอมผ่อนปรนต่อพระคัมภีร ์โลก ่ นผลจำกกำรปฏิเสธพระวจนะศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ์ มองดูควำมผิดมหันต ์ทีเป็ ้ำด ้วยควำมตกตะลึงแ ่ ้องมีควำมเชือในพระเจ ่ ละมนุ ษย ์ประจักษ ์ถึงควำมจำเป็ นทีต ้ำและพระวจนะของพระองค ์เป็ นรำกฐำ ้ ยงขอ นของคุณควำมดีและศีลธรรมพระเจ ้ำตรัสว่ำ“เจ ้ำเยำะเย ้ยและกล่ำวหยำบช ้ำต่อใครเจ ้ำขึนเสี ่ ่ อองค ์บริสท ์ งเจ ้ำต่อผูใ้ ดและเบิงตำของเจ ้ำอย่ำงเย่อหยิงต่ ุ ธิของอิ สรำเอล”อิสยำห ์37:23“เพรำะฉะ ้ั เรำจะท ้ ์ นั้นนี่ แน่ ะครงนี ำให ้เขำรู ้จักเรำจะทำให ้เขำรู ้จักฤทธิเดชและฤทธำนุ ภำพของเรำและเขำทัง้ หลำยจะรู ้ว่ำนำมของเรำคือยำห ์เวห ์”เยเรมีย ์16:21{GC287.1}{GCth17249.1} ่ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะเปิ ดเผยถึงเรืองของพยำนสองท่ ำนต่อไปว่ำ“เขำทังสองได ้ยินเสียงดังจำกสวรรค ์ ้ ่ ่ เถิด’พวกศัตรูก็เห็นเขำทังสองขึ ้ ้ กล่ำวว่ำ‘จงขึนมำที นี นไปสู ส ่ วรรค ์ด ้วยเมฆ”วิวรณ์11:12เนื่ องจำก ่ั ้ ่ เคยไ ประเทศฝรงเศสท ำสงครำมกับพยำนสองท่ำนของพระเจ ้ำท่ำนทังสองจึ งได ้ร ับเกียรติอย่ำงทีไม่ ้ ้ ด ้รับมำก่อนในปี ค.ศ.1804มีกำรก่อตังสมำคมพระคริ สตธรรมคัมภีร ์อังกฤษและต่ำงประเทศขึนตำ ่ สำขำมำกมำยทั่วทวีปยุโรปในปี ค.ศ.1816สมำคมพระคริสตธ มด ้วยองค ์กรในลักษณะเดียวกันทีมี ้ นในขณะที ้ ่ ้ นนั ้ ้นมีกำรพิมพ ์และแจกจ่ำย รรมอเมริกน ั ได ้ก่อตังขึ สมำคมของประเทศอั งกฤษก่อตังขึ ้ เวลำนั้นเป็ นต ้นมำมีกำรแปลเป็ นหลำยร ้อยภำษำหลักและภำษำท ้อ พระคัมภีร ์ถึงห ้ำสิบภำษำตังแต่ ่ งถิน(โปรดดู ภำคผนวก){GC287.2}{GCth17249.2} ่ ได ่ ้ร ับควำมสนใจแต่เพียงเ เป็ นเวลำกว่ำห้ำสิบปี ก่อนค.ศ.1792งำนประกำศต่ำงแดนเป็ นเรืองที ้ ่ ล็กน้อยไม่มก ี ำรก่อตังสมำคมใหม่ ขนมำและมี ึ้ คริสตจักรเพียงไม่กแห่ ี่ งทีลงแรงพยำยำมประกำศเรื อ่ ่ บแปดมีกำรเ งของศำสนำคริสต ์ไปยังดินแดนของคนนอกศำสนำแต่มำถึงช่วงปิ ดท ้ำยศตวรรษทีสิ ่ ่ ้ ปลียนแปลงยิ งใหญ่ เกิดขึนมนุ ษย ์ไม่พอใจกับผลงำนของลัทธิกำรใช ้เหตุผลและตระหนักถึงควำม ่ จำเป็ นทีจะต ้องร ับกำรเปิ ดเผยของพระเจ ้ำและมีประสบกำรณ์ของศำสนำนับจำกนั้นเป็ นต ้นมำงำ ่ เคยปรำกฏมำก่อน{GC287.3}{GCth17249.3} นของพันธกิจต่ำงประเทศเจริญเติบโตอย่ำงทีไม่ ้ กำรพัฒนำของงำนด ้ำนกำรพิมพ ์ได ้กระตุ ้นงำนกำรกระจำยพระคัมภีร ์ให ้รวดเร็วขึนมำกควำม ่ ้ ้ั ่ี ง สะดวกของกำรสือสำรระหว่ ำงประเทศต่ำงๆกำแพงขวำงกันอคติ และแนวรวปกป้ องระดับชำติทพั 239

อำนำจสัมบูรณ์

ทลำยไปและกำรสูญเสียอำนำจกำรปกครองฝ่ ำยรัฐของพระสันตะปำปำแห่งโรมได ้เปิ ดประตูให ้กับ ่ กำรขำยพระคัมภีร ์ตำมถนนในกรุงโรมโดยไ กำรนำพระวจนะของพระเจ ้ำเข ้ำมำเป็ นเวลำหลำยปี ทีมี ้ ้นำไปเผยแพร่ยงั ทุกมุมของโลกทีมี ่ มนุ ษย ์อำศัยอยู{่ GC288.1}{GCth1 ม่มก ี ำรควบคุมและบัดนีได 7250.1} ่ ่ จะฟั ่ งคนพูดแล ้วพูดอีกว่ำชำยสิบสอง วอลแตร ์ผู ้ไม่เชือพระเจ ้ำเคยพูดอย่ำงโอ ้อวดว่ำ“เรำเบือที ้ ้ ่ ่ำมันทิงไป”หลำย ้ คนก่อตังศำสนำคริ สต ์ขึนมำเรำจะพิ สจู น์ให ้เห็นว่ำชำยเพียงคนเดียวก็พอทีจะคว ่ ยุคผ่ำนไปนับจำกวันทีเขำตำยจำกไปคนนั บล ้ำนเข ้ำร่วมกำรต่อสู ้กับพระคัมภีร ์แต่ก็ห่ำงไกลเหลือเ ่ ้ หนึ่ งหมืนเล่ ่ มถูกแล ้วมีพระ กินจำกกำรทีพระคั มภีร ์ถูกทำลำยในสมัยวอลแตร ์มีหนึ่ งร ้อยเล่มบัดนี มี ่ วจนะของพระเจ ้ำหนึ่ งแสนเล่มนักปฏิรป ู ศำสนำยุคแรกคนหนึ่ งพูดถึงเรืองโบสถ ์ของชำวคริสเตียน ่ ำให ้ค ้อนสึกไปมำกมำยแล ้ว”พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ“อำวุธทุกชนิ ดทีท ่ ำขึนเพื ้ ่ ว่ำ“พระคัมภีร ์เป็ นทั่งทีท ้ กลินที ้ ลุ ่ กขึนต่ ้ อสู ้เจ ้ำในกำรพิพำกษำนั้นชัวร ่ ้ำยนี่ คือม อต่อสู ้เจ ้ำจะไม่ชนะและเจ ้ำจะพิสจ ู น์วำ่ ลินทุ รดกของบรรดำผูร้ ับใช ้ของพระยำห ์เวห ์และกำรให ้ควำมยุตธิ รรมต่อพวกเขำนั้นมำจำกเรำ”อิสยำ ห ์54:17{GC288.2}{GCth17250.2} ่ นเป็ นนิ ตย ์”…“ผลงำนแห่งพระหัตถ ์ของพระองค ์นั้นคือควำมซื่ “พระวจนะพระเจ ้ำของเรำจะยังยื ้ นของพระองค ้ อสัตย ์และยุตธิ รรมข ้อบังคับทังสิ ์ก็ไว ้ใจได ้ข ้อบังคับเหล่ำนั้นได ้ทรงสถำปนำไว ้เป็ นนิ ้ ้ทรงกระทำโดยควำมซือสั ่ ตย ์และควำมเทียงธรรม”อิ ่ ตย ์นิ ร ันดร ์อีกทังได สยำห ์40:8สดุด1 ี 11:7,8สิง่ ่ ้ำงขึนตำมอ ้ ่ี อขึนบนศิ ้ ใดทีสร ำนำจของมนุ ษย ์จะถูกล ้มล ้ำงไปแต่ทก่ ลำแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำจะ ่ ั นนำน{GC288.3}{GCth17250.3} อยูย ่ งยื

240

อำนำจสัมบูรณ์

่ นพิลกริม บท16-บรรพบุรษ ุ ทีเป็ ้ ำสอนของลัทธิโรมันไปแล ้วก็ตำมแต่พวกเขำก็ยงั คงเก็บ แม้วำ่ นักปฏิรป ู ศำสนำชำวอังกฤษทิงค ้ พวกเขำปฏิเสธสิทธิอำนำจและหลักคว ร ักษำรูปแบบพิธต ี ำ่ งๆของเธอเอำไว ้มำกมำยด ้วยเหตุนีแม้ ่ ำมเชือทำงศำสนำของโรมไปแล ้วพวกเขำก็ยงั ร ับประเพณี และพิธก ี รรมของโรมจำนวนไม่นอ้ ยเข ้ำ ้ เกียวกั ่ มำรวมไว ้ในกำรนมัสกำรของคริสตจักรแห่งอังกฤษด ้วยพวกเขำอ ้ำงว่ำกำรกระทำเช่นนี ไม่ ่ ่ พระคั ่ ่ ไม่ ่ จำเป็ นแต่ บเรืองของจิ ตสำนึ กแม้จะเป็ นเรืองที มภีร ์ไม่ได ้บัญชำให ้ถือปฏิบต ั แิ ละเป็ นเรืองที ่ วร ่ ้ำยในตัวเองกำรถือปฏิบต ่ ่ ่ ก็ไม่ได ้ห ้ำมไว ้และไม่ใช่เป็ นเรืองชั ั ม ิ แี นวโน้มทีจะเชื อมช่ องว่ำงทีแยกระ ่ รป ้ หว่ำงคริสตจักรทีปฏิ ู แล ้วกับโรมให ้ใกล ้ชิดกันมำกขึนและพวกเขำถู กโน้มน้ำวให ้ส่งเสริมผูน้ ิ ยมลั ่ ทธิโรมันให ้มำร ับควำมเชือของชำวโปรเตสแตนต ์{GC289.1}{GCth17251.1} ่ ้ำงเหล่ำนี พอจะร ้ สำหร ับพวกอนุ ร ักษ ์นิ ยมและพวกประนี ประนอมแล ้วดูเหมือนเหตุผลตำมทีอ ับไ ่ เห็นด ้วยกับวิธน ้ ้ “แนวโน้มเชือมช่ ่ ด ้แต่สำหร ับอีกกลุม ่ หนึ่ งทีไม่ ี ี ควำมจริ งแล ้วประเพณี เหล่ำนี มี องว่ ่ ำงระหว่ำงโรมกับกำรปฏิรป ู ศำสนำ”Martynเล่มที5หน้ ำ22กลับเป็ นเหตุผลอันหนักแน่ นในมุมมอ ้ ้พวกเขำมองว่ำประเพณีเหล่ำนี เป็ ้ นเครืองหมำย ่ งของพวกเขำว่ำไม่ควรร ักษำรูปแบบพิธเี หล่ำนี ไว ่ ่ ประดับควำมเป็ นทำสทีพวกเขำได ้ร ับกำรช่วยกู ้ออกมำแล ้วและไม่ปรำรถนำทีจะกลั บไปอีกพวกเข ่ แลกำรนมัสกำรของพระอ ำให ้เหตุผลว่ำพระวจนะของพระเจ ้ำทรงจัดวำงกฎระเบียบไว ้ใหแ้ ล ้วเพือดู ่ ่ มหรือตัดทิงไปในช่ ้ ่ ้ งค ์และมนุ ษย ์ไม่มเี สรีภำพทีจะเพิ มเติ วงเริมแรกสุ ดของกำรละทิงศำสนำคริ สตจั ่ งคับให ้ทำสิงที ่ พระเจ ่ กรพยำยำมเสริมอำนำจของพระเจ ้ำให ้แก่ตนเองโรมเริมบั ้ำไม่ได ้ทรงห ้ำมไว ้แล ่ ้ำมทำสิงที ่ พระเจ ่ ะสุดท ้ำยลงเอยด ้วยกำรสังห ้ำบัญชำไว ้อย่ำงชัดเจน{GC289.2}{GCth17251.2} ่ ์ ่ นคุ คนมำกมำยมีควำมปรำรถนำอย่ำงจริงใจทีจะกลั บไปหำควำมบริสท ุ ธิและควำมเรี ยบง่ำยทีเป็ ่ ้นพวกเขำถือว่ำประเพณี มำกมำยทีคริ ่ สตจักรอังกฤษสถำปนำไ ณลักษณะของคริสตจักรยุคเริมต ว ้นั้นเป็ นอนุ สรณ์ของกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพและด ้วยจิตสำนึ กแล ้วพวกเขำเข ้ำร่วมนมัสกำรในพิธ ี ้ ได ้แต่คริสตจักรทีมี ่ อำนำจฝ่ ำยพลเรือนสนับสนุ นไม่อนุ ญำตให ้มีกำรไม่เห็นด ้วยกับกฎระ เหล่ำนี ไม่ ่ ้ำมกำรประชุมนมัสกำรทำ เบียบของเธอกฎหมำยกำหนดให ้ทุกคนต ้องเข ้ำร่วมพิธข ี องเธอและสังห ่ ได ้ร ับอนุ ญำตโดยกำหนดโทษให ้ติดคุกเนรเทศและถึงแก่ควำมตำยหำกฝ่ ำฝื น{GC2 งศำสนำทีไม่ 90.1}{GCth17252.1} ่ มต ่ ้นศตวรรษทีสิ ่ บเจ็ดกษัตริย ์แห่งประเทศอังกฤษองค ์ใหม่เสด็จขึนครองรำชย ้ เมือเริ ์ได ้ไม่นำน ่ งคับพวกพิวริตน ก็ทรงเปิ ดเผยถึงพระประสงค ์ของพระองค ์ทีจะบั ั [Puritansโปรเตสแตนต ์นิ กำยห ่ งคร ัดหลักศีลธรรมจรรยำของศำสนำ]ให ้ยอม“ปฏิบต ้ นึ่ งทีเคร่ ั ต ิ ำมหรือ…..ขับคนพวกนี ออกไปจำ กแผ่นดินหรือกระทำควำมรุนแรงทีร่ ้ำยกว่ำนั้น”GeorgeBancroft,HistoryoftheUnitedStat ่ ่ ่ ้ กตำมล่ำถูกกดขีข่ ่ มเหงและถูกกักขังในคุก esofAmericaตอนที1บทที 12ย่ อหน้ำที6คนเหล่ ำนี ถู 241

อำนำจสัมบูรณ์

่ วน ่ กว่ำนี คนจ ้ พวกเขำมองไม่เห็นอนำคตทีจะมี ั เวลำทีดี ำนวนมำกยอมจำนนต่อกำรตัดสินใจรับใช ้ ่ ตสำนึ กบงกำรแล ้วเห็นว่ำ“ประเทศอังกฤษมำถึงจุดสินสุ ้ ดของกำรเป็ นสถำนทีน่ ่ ำอ พระเจ ้ำตำมทีจิ ่ อหน้ำที43ในที ่ ่ ดมีบำงคนมุ่งหน้ำหำ ยูต ่ ลอดไป”J.G.Palfrey,HistoryofNewEnglandบทที3ย่ สุ ่ ภั ้ ยในประเทศฮอลันดำพวกเขำพบกับควำมยำกลำบำกกำรสูญเสียและกำรติดคุกเป้ ำหมำยข ทีลี ่ ด องพวกเขำถูกขัดขวำงถูกหักหลังไปอยูใ่ นมือของศัตรูแต่ด ้วยควำมอดทนอย่ำงพำกเพียรในทีสุ ้ ยบนชำยฝั่งทีเป็ ่ นมิตรของสำธำรณร ัฐเนเธอร ์แลนด ์{GC290.2}{GCt พวกเขำก็ได ้ชัยชนะและลีภั h17252.2} ้ ้ำนทร ัพย ์สมบัตแิ ละวิถก ้ พพวกเขำกลำยเป็ นค ในกำรหนี ภยั นั้นพวกเขำทิงบ ี ำรทำมำหำเลียงชี ่ ภำษำและวัฒนธรรมทีแตกต่ ่ นแปลกหน้ำในดินแดนใหม่อยูท ่ ่ำมกลำงคนทีมี ำงกันพวกเขำถูกบังคั ่ ยงชี ้ พคนวัยกลำงคนทีเคยพรวนแต่ ่ ้ ้ บให ้ร ับอำชีพแปลกใหม่และไม่เคยทำมำก่อนเพือเลี ดน ิ บัดนี ต ่ องเรียนรู ้อำชีพทำงเครืองกลแต่ พวกเขำก็ยอมร ับกับสถำนกำรณ์ด ้วยควำมยินดีและไม่ยอมเสียเว ้ั ลำกับกำรอยูเ่ ฉยหรือกำรโอดครวญถึงแม้บ่อยครงควำมยำกจนจะรุ มเร ้ำเข ้ำมำแต่พวกเขำขอบคุ ่ งประทำนพระพรมำให ้และพบควำมสุขทีฝั ่ งอยูก ณพระเจ ้ำทียั ่ บั ควำมสัมพันธ ์ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำ ่ งไม่ถก ่ ณทียั ู ละเมิด“พวกเขำรู ้ตัวว่ำตนเป็ นผูเ้ ดินทำงแสวงบุญและไม่สนใจมองสิงเหล่ ำนั้นมำกนัก ่ นเมืองอันเป็ นทีร่ ักยิงของพวกเขำและท ่ แต่เชิดสำยตำไปยังสวรรค ์ซึงเป็ ำให ้วิญญำณจิตของพวก ่ ่ ่ เขำสงบลง”Bancroftตอนที1บทที 12ย่ อหน้ำที15{GC290.3}{GCth17252.3} ้ ยและยำกลำบำกควำมร ักและควำมเชือของพวกเขำแข็ ่ ขณะอยูใ่ นสภำพของคนลีภั งแกร่งพว กเขำวำงใจในพระสัญญำของพระเจ ้ำและพระองค ์ไม่ทรงทำให ้พวกเขำผิดหวังในช่วงเวลำของควำ ่ ้กำลังใจและสนับสนุ นพวกเขำและเมือดู ่ มขัดสนทูตสวรรค ์ของพระองค ์อยูเ่ คียงข ้ำงพวกเขำเพือให ้ ้พวกเขำข ้ำมนำข ้ ้ำมทะเลไปยังแผ่นดินทีพวกเขำจะจั ่ ้ เหมือนว่ำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำทรงชีให ดตังเ ้ ้เป็ นมรดกเสรีภำพทำงศำสนำอันลำค่ ้ ำให ้แก่ลก ป็ นประเทศและทิงไว ู หลำนรุน ่ ต่อๆมำพวกเขำมุ่งห ่ น้ำต่อไปตำมทีพระเจ ้ำทรงนำโดยไม่ยอมถอย{GC291.1}{GCth17253.1} ้ บประชำกรของพระองค ์เพือเตรี ่ พระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้กำรทดลองเกิดขึนกั ยมพวกเขำให ้บรรลุ ้ ำทีทรงจั ่ ่ ่ ผลตำมพระประสงค ์อันลำค่ ดเตรียมไว ้ให ้พวกเขำคริสตจักรตกตำลงเพื อจะถู กยกชูให ้สูง ้ ่ ่ ขึนพระเจ ้ำทรงกำลังจะสำแดงฤทธำนุ ภำพของพระองค ์เพือพวกเขำเพื อประทำนอี กหลักฐำนหนึ่ ง ้ ท้ วำงใจในพระองค ให ้ชำวโลกเห็นว่ำพระองค ์จะไม่ทอดทิงผู ี่ ์พระองค ์ทรงเข ้ำควบคุมสถำนกำรณ์ต่ ่ ่ ำงๆเพือเอำควำมโกรธแค ้นของซำตำนและอุบำยของคนชัวมำเสริ มพระสิรข ิ องพระองค ์และนำประ ่ ่นคงปลอดภัยกำรกดขีข่ ่ มเหงและกำรเนรเทศกำลังเปิ ดทำงไปสูเ่ สรีภำ ชำกรของพระองค ์ไปยังทีมั พ{GC291.2}{GCth17253.2}

242

อำนำจสัมบูรณ์

่ กกดดันในตอนต ้นให ้แยกตัวออกจำกคริสตจักรอังกฤษพวกพิวริตน เมือถู ั ร่วมปฏิญำณอย่ำงเค ่ ้ ่ ร่งขรึมในฐำนะประชำกรเสรีของพระเจ ้ำทีจะ“ด ำเนิ นร่วมกันในเส ้นทำงทังหมดของพระองค ์ทีทรง สำแดงแก่พวกเขำ”J.Brown,ThePilgrimFathersหน้ำ74นี่ เป็ นวิญญำณอันแท ้จริงของกำรปฏิ ่ ้ รูปเป็ นหลักกำรสำคัญของควำมเชือโปรเตสแตนต ์ด ้วยจุดมุ่งหมำยนี พวกพิ ลกริม[Pilgrimกลุม ่ ผู ้ ่ ้ นฐำนใหม่ ่ ่ ใ่ นโลกใหม่ยอ เดินทำงไกลเพือไปตั งถิ ]เดินทำงออกจำกประเทศฮอลันดำไปหำบ ้ำนทีอยู ้ ้ ห ์นโรบินสัน[JohnRobinson]ศำสนำจำรย ์ของพวกเขำภำยใต ้กำรทรงนำของพระเจ ้ำถูกยับยังห ่ ้กับพวกผู ้อพยพมีใจควำมว่ำ{GC291.3}{ ำมเดินทำงไปกับพวกเขำคำปรำศร ัยอำลำของเขำทีให GCth17253.3} ่ องทังหลำยบั ้ ้ “พีน้ ดนี พวกเรำก ำลังจะจำกกันและพระเจ ้ำทรงทรำบดีวำ่ ข ้ำพเจ ้ำจะยังมีชวี ต ิ อยูท ่ ่ี จะเห็นใบหน้ำของท่ำนอีกหรือไม่แต่ไม่วำ่ พระเจ ้ำจะทรงจัดวำงไว ้ให ้หรือไม่ข ้ำพเจ ้ำขอกำชับท่ำนต่ ้ ์ อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและต่อหน้ำเหล่ำทูตสวรรค ์อันศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์ว่ำตำมข ้ำพเจ ้ำมำอ ่ ้ำพเจ ้ำติดตำมพระคริสต ์หำกพระเจ ้ำทรงใช ้วิธอี นใดส ย่ำให ้ห่ำงออกไปจำกทีข ื่ ำแดงคำสอนอันใดแ ่ ำนร ับควำมจริงในงำนร ับใช ้ของข ้ำพเจ ้ำเพรำะข ้ำพเจ ้ำมั่นใจ ก่ท่ำนขอให ้ท่ำนพร ้อมร ับไว ้เหมือนทีท่ ่ ำพระเจ ้ำทรงมีสจั ธรรมและมีควำมกระจ่ำงอีกมำกมำยทีจะเปิ ่ อย่ำงยิงว่ ดเผยจำกพระวจนะอันศักดิ ์ ์ ่ ่ สิทธิของพระองค ์”Martynเล่มที.5หน้ ำที70{GC291.4}{GCth17253.4} ่ ่ งสภำพของคริสตจักรต่ำงๆทีปฏิ ่ “ในส่วนของข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำไม่อำจครำครวญได ้อย่ำงเต็มทีถึ ่ ้ อำจไปไกลกว่ำผูก้ อ ้ รูปแล ้วซึงมำถึ งจุดหนึ่ งของศำสนำและณบัดนี ไม่ ่ ตังกำรปฏิ รป ู ของพวกเขำชำ ่ เธอร ์มองเห็นไม่ได ้……..และทุกท่ำนก็มองเห็นแล ้วว่ำชำวคำล วลูเธอร ์เรนจะก ้ำวไปไกลเกินกว่ำทีลู ่ ผู ่ ย้ งใหญ่ ่ิ ้ งไว ้ ้ผูซ ่ งปวงนี ้ ่ เป็ นควำม วินนิ ยมเองก็ยด ึ ติดกับสิงที ของพระเจ ้ำท่ำนนี ทิ ้ งยั ึ่ งมองไม่เห็นสิงทั ่ ่ ่ กไหม้และส่อ ทุกข ์ยำกทีจะต ้องร ้องไห ้เศร ้ำใจเป็ นอย่ำงยิงเพรำะแม้ วำ่ พวกเขำเป็ นควำมกระจ่ำงทีลุ ้ งสว่ำงเจิดจ ้ำในยุคของพวกเขำแต่ถงึ กระนั้นก็ยงั ไม่ได ้สองทะลุผ่ำนคำสอนทังหมดของพระเจ ้ำแต่ ้ ่ มเช่นทีพวกเขำได ่ หำกพวกเขำยังมีชวี ต ิ อยูใ่ นเวลำนี พวกเขำก็ จะเต็มใจร ับควำมกระจ่ำงเพิมเติ ้ร ับ ้ แรก”D.Neal,HistoryofthePuritansเล่มที1หน้ ่ ่ ไว ้ตังแต่ ำที269{GC292.1}{GCth17254.1} ่ ำนตกลงจะเดินในมรรคำทังหมดของ ้ “ขอให ้ท่ำนจดจำพันธสัญญำของคริสตจักรของท่ำนทีท่ ่ ้ทรงเปิ ดเผยไว ้หรือทีจะทรงเปิ ่ ่ ำ พระเจ ้ำทีได ดเผยให ้แก่ท่ำนจงจดจำพระสัญญำและคำปฏิญำณทีท ่ ำต่อกันเพือจะร ่ ่ ่ ำแดงแก่ท่ำนจำกพระคำ กับพระเจ ้ำและทีท ับควำมกระจ่ำงและสัจธรรมอืนใดที จะส ่ นทึกไว ้ของพระองค ์แต่วำ่ ข ้ำพเจ ้ำขอวิงวอนท่ำนให ้เอำใจใส่กบ ่ ท่ ่ ำนจะร ับไว ้เป็ นสัจธรรมแล ทีบั ั สิงที ่ ำหนั ้ ่ ่ ำนจะร ับเพรำะเป็ นไปไม่ ะจงเปรียบเทียบชังน กกับควำมกระจ่ำงของพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆก่ อนทีท่ ่ ่ึ งจะก ่ ่ ได ้ทีโลกของคริ สเตียนผูซ ้ งเพิ ้ำวออกมำจำกควำมมืดหนำทึบของกำรต่อต ้ำนคริสเตียนเมือไ ้ ่ ่ ม่นำนมำนี จะรอบรู ้ควำมกระจ่ำงอย่ำงสมบูรณ์ได ้ในทันที”Martynเล่มที5หน้ ำที70,71{GC292.

2}{GCth17254.2} 243

อำนำจสัมบูรณ์

่ เสรีภำพของจิตสำนึ กได ้ดลบันดำลใจพิลกริมทังหลำยให ้ ควำมปรำรถนำทีจะมี ้กล ้ำหำญฝ่ ำอัน ่ ่ ตรำยของกำรเดินทำงแสนไกลข ้ำมทะเลเพือไปทนควำมทุ กข ์ยำกลำบำกและภัยอันตรำยของถินทุ ่ รกันดำรและด ้วยพระพรของพระเจ ้ำไปวำงฐำนรำกของประเทศอันยิงใหญ่ บนชำยฝั่งของทวีปอเม ้ ตย ์ซือและย ่ ่ ริกำถึงแม้พล ิ กริมเหล่ำนีจะสั ำเกรงพระเจ ้ำก็ตำมทีพวกเขำก็ยงั ไม่เข ้ำใจหลักกำรยิงให ่ ่ ญ่ของเสรีภำพทำงศำสนำอิสรภำพทีพวกเขำต ้องเสียสละอย่ำงใหญ่หลวงเพือหำมำให ้แก่ตนเองนั้ ่ ่ื นอ้ ยคนนักแม้แต่ในพวกนักคิดและนักสอนศีลธรรม นพวกเขำยังไม่พร ้อมทีจะแบ่ งปันให ้แก่ผูอ้ น“มี ้ ำของศตวรรษทีสิ ่ บเจ็ดทีจะมี ่ แนวคิดอันยุตธิ รรมของหลักกำรยิงใหญ่ ่ ชันน ซงเป็ ึ่ นผลของกำรเติบโ ่ี ตของพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ทยอมร ับพระเจ ้ำให ้ทรงเป็ นพระผูพ ้ พ ิ ำกษำแต่เพี ่ ่ ่ ยงผูเ้ ดียว”Ibid.เล่มที5หน้ ำที297หลั กคำสอนทีบอกว่ ำพระเจ ้ำทรงมอบหมำยสิทธิอำนำจให ้คริส ่ ตจักรทีจะควบคุ มจิตสำนึ กและมีอำนำจตีควำมรวมถึงลงโทษพวกนอกศำสนำนั้นเป็ นข ้อผิดพลำ ่ งรำกลึกของระบอบเปปำซีในขณะทีนั ่ กปฏิรป ดทีฝั ู ศำสนำไม่ยอมร ับหลักคำสอนของโรมแต่พวกเ ้ งเสียทีเดียวควำมมืด ขำก็ไม่ได ้หลุดพ ้นจำกวิญญำณของกำรไม่ยอมผ่อนปรนของโรมอย่ำงสินเชิ ่ กคำสอนและพิธก ้ อันหนำทึบทีหลั ี รรมของระบอบเปปำซีได ้ครอบงำโลกคริสเตียนทังหมดผ่ ำนทำ ่ ้ ำคนหนึ่ งในอำ งกำรปกครองนำนหลำยชัวอำยุ คนนั้นยังไม่เหือดหำยไปเสียเลยทีเดียวอำจำรย ์ชันน ่ ณำนิ คมของอ่ำวแมสซำชูเซตส ์กล่ำวว่ำ“กำรผ่อนปรนในเรืองศำสนำเป็ นเหตุทำให ้โลกต่อต ้ำนค ่ ่ ริสเตียนและคริสตจักรไม่เคยได ้รับบำดเจ็บจำกกำรลงโทษคนนอกศำสนำ”Ibid.เล่มที5หน้ ำที335 ้ ่ ชำวอำณำนิ คมทังหลำยจั ดวำงกฎระเบียบว่ำมีเฉพำะสมำชิกคริสตจักรเท่ำนั้นทีจะออกเสี ยงในร ัฐ ้ นซึ ้ งก ่ ำหนดให ้ทุกคนต ้องบริจำคเพือสนั ่ บำลพลเรือนได ้คริสตจักรร ัฐแบบหนึ่ งได ้ถูกก่อตังขึ บสนุ น ่ ำจัดคนนอกศำสนำได ้ด ้วยเหตุนีอ้ ำนำจ คณะสงฆ ์และเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองได ้ร ับอำนำจทีจะก ้ นำไปสูผ ่ ฝ่ ำยฆรำวำสจึงตกไปอยูใ่ นมือของคริสตจักรหลังจำกนั้นไม่นำนมำตรกำรเหล่ำนี ก็ ่ ลทีหลี ่ ่ คอื กำรกดขีข่ ่ มเหงนั่นเอง{GC292.3}{GCth17254.3} กเลียงไม่ ได ้ซึงก็ ้ นโรเจอร ้ สิบเอ็ดปี หลังจำกอำณำนิ คมแรกได ้ก่อตังขึ ์วิลเลียมส ์[RogerWilliams]เดินทำงมำยัง ่ ้สิทธิเสรีภำพทำงศำสนำอย่ำงเต็มทีแต่ ่ ทไม่ ่ี เหมือ โลกใหม่เช่นเดียวกับพิลกริมรุน ่ แรกเขำมำเพือใช ่ คอื เขำเห็นในสิงที ่ น้ ่ อยคนในสมัยของเขำจะมองเห็นเขำเห็นว่ำเสรีภำพนี เป็ ้ นสิทธิอน นคนอืนก็ ั ชอ ่ ่ บของทุกคนไม่วำ่ พวกเขำจะมีควำมเชือในศำสนำใดเขำเป็ นคนแสวงหำสัจธรรมทีเอำจริ งเอำจังเข ่ ำวว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีควำมกระจ่ ่ ้ ำเห็นด ้วยกับโรบินสันทีกล่ ำงทังปวงจำกพระวจนะของพระเจ ้ำได ้ถูก ้ ่ี อตังร ้ ัฐบำลพลเรือนบนหลักกำร ร ับเอำไว ้ทังหมดวิ ลเลียมส ์“เป็ นคนแรกในโลกคริสเตียนยุคใหม่ทก่ ่ ของเสรีภำพของจิตสำนึกควำมเสมอภำคในด ้ำนควำมคิดเห็นทำงกฎหมำย”Bancroftตอนที1บ ่ ่ ่ ่ ้องควบคุมกำรก่ออ ทที15ย่ อหน้ำที16เขำประกำศว่ ำเป็ นหน้ำทีของเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองทีต ำชญำกรรมแต่ไม่ใช่ไปควบคุมจิตสำนึ กเขำพูดว่ำ“สำธำรณชนหรือเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองเป็ ่ ดค ้ำงกันระหว่ำงมนุ ษย ์กับมนุ ษย ์แต่เมือพวกเขำพยำยำมก ่ ่ นผูต้ ด ั สินเรืองติ ำหนดหน้ำทีของมนุ ษ ่ ตอ ่ ย ์ทีมี ่ พระเจ ้ำแล ้วพวกเขำก็ดเู หมือนจะอยูผ ่ ด ิ ทีและควำมปลอดภั ยก็ไม่อำจจะมีได ้เพรำะเห็นได ้อ 244

อำนำจสัมบูรณ์

ย่ำงชัดเจนว่ำหำกเจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองมีอำนำจเขำก็อำจจะตรำบัญญัตค ิ วำมเห็นหรือควำม ่ ่ งในวันนี และอี ้ ้ ่ เชือแบบหนึ กแบบในวันรุง่ ขึนเหมื อนทีเคยท ำมำแล ้วในประเทศอังกฤษโดยพระมหำก ่ กษำหลำยค ษัตริย ์และพระรำชินีหลำยๆพระองค ์และโดยพระสันตะปำปำหลำยองค ์และคณะทีปรึ ่ ่ ่ ณะของคริสตจักรโรมันจนควำมเชือกลำยเป็ นควำมวุน ่ วำยกองพะเนิ น”Martynเล่มที5หน้ ำที34 0{GC293.1}{GCth17255.1} ่ อตังขึ ้ นทำแล ้ ่ ต ่ ้ กำรเข ้ำร่วมพิธก ี รรมต่ำงๆในคริสตจักรทีก่ ้วอย่ำงเป็ นทำงกำรแล ้วนั้นเป็ นเรืองที ้ องถือปฉิบต ั โิ ดยมีโทษทัณฑ ์ของกำรปร ับหรือจำคุก“วิลเลียมส ์ตำหนิ กฎหมำยฉบับนี กำรบั งคับให ้ ่ นบทบัญญัตท ่ี ่ ดในประมวลกฎหมำยของประเทศอังกฤษกำรบัง เข ้ำร่วมคริสตจักรท ้องถินเป็ ิ เลวที สุ ่ คับมนุ ษย ์ให ้เข ้ำร่วมพิธก ี บ ั ผูม้ ค ี วำมเชือแตกต่ ำงกันนั้นเขำถือว่ำเป็ นกำรละเมิดสิทธิตำมธรรมชำ ติของพวกเขำอย่ำงโจ่งแจ ้งกำรลำกคนไม่ฝักใฝ่ ศำสนำและไม่เต็มใจเข ้ำร่วมให ้ไปนมัสกำรพร ้อมกั ่ บผูอ้ นนั ื่ ้นดูคล ้ำยกับต ้องกำรให ้เขำเป็ นคนหน้ำซือใจคด……‘ไม่ ควรมีผูใ้ ดถูกบังคับให ้เข ้ำร่วมนมัส ่ งกับคำพูดของเขำอุทำนขึนมำว่ ้ กำร’ผูต้ อ ่ ต ้ำนทีตะลึ ำ‘อะไรกันนะคนทำงำนจะรับค่ำจ ้ำงสมกับงำ ่ ำหรือไม่’เขำตอบว่ำ‘สมแน่ นอนสมกับค่ำจ ้ำงทีได ่ ้จำกคนจ ้ำงเขำ’”Bancroftตอนที1บทที ่ ่ นทีท 15 ่ ย่อหน้ำที2{GC294.1}{GCth17255.2} ่ อสั ่ ตย ์เขำเป็ นคนมีควำมสำมำรถทีหำยำก ่ คนเคำรพและร ักโรเจอร ์วิลเลียมส ์ในฐำนะผูร้ ับใช ้ทีซื ่ มีควำมซือตรงไม่ เอนเอียงและมีควำมเมตตำกรุณำอย่ำงแท ้จริงอย่ำงไรก็ตำมควำมแน่ วแน่ ทไม่ ี่ เห็ นด ้วยกับกำรมอบสิทธิอำนำจแก่เจ ้ำพนักงำนฝ่ ำยปกครองให ้อยูเ่ หนือคริสตจักรและกำรเรียกร ้อง ่ เสรีภำพทำงศำสนำของเขำไม่เป็ นทียอมร ับของผูม้ อ ี ำนำจพวกเขำเน้นว่ำกำรนำหลักคำสอนใหม่ ้ ่ ่ มำใช ้จะเป็ นกำรไป“ลบล ้ำงพืนฐำนกำรปกครองของร ัฐและของประเทศ”Ibid.ตอนที1บทที 15ย่ อห ่ ่ ดเพือหลี ่ ่ น้ำที10เขำถู กตัดสินเนรเทศออกจำกอำณำนิ คมและในทีสุ กเลียงกำรจั บกุมเขำถูกบังคับ ให ้หนี ท่ำมกลำงควำมหนำวและพำยุหม ิ ะของฤดูหนำวเข ้ำไปในป่ ำทึบ{GC294.2}{GCth17255.

3} ่ ปดำห ์ข ้ำพเจ ้ำถูกโหมกระหน่ ำอย่ำงสำหัสไม่รู ้ว่ำอำหำรหรือทีนอน ่ เขำกล่ำวว่ำ“เป็ นเวลำสิบสีสั ้ ่ กหลบภั มีควำมหมำยเช่นใด”แต่“นกกำในป่ ำกันดำรเลียงข ้ำพเจ ้ำ”และบ่อยครงโพรงต ั้ ้นไม้เป็ นทีพั ่ ่ ้ ยให ้เขำMartynเล่มที5หน้ ำที349,350ด ้วยสภำพเช่นนี เขำฝ่ ำพำยุหนี ตอ ่ ไปอย่ำงทรมำนแสนสำ ่ ภั ้ ยในเผ่ำอินเดียแดงซึงเขำเอำชนะควำมไว ่ ่ หัสจนพบทีลี ้วำงใจเละควำมร ักของพวกเขำเมือเขำสอ นสัจธรรมของข่ำวประเสริฐให ้แก่พวกเขำ{GC294.3}{GCth17255.4} ่ ่ ดเขำเดินทำงมุ่งไปถึงชำยฝั่ หลังจำกเวลำหลำยเดือนของกำรเปลียนแปลงและกำรพเนจรในที สุ ่ ่ นเขำวำงรำกฐำนร ัฐแรกของยุคใหม่ซงยอมร งของอ่ำวแนร ์รำแกนเซตต ์ณทีนั ึ่ ับสิทธิของเสรีภำพท ่ ดหลักกำรพืนฐำนอำณำนิ ้ ำงศำสนำตำมควำมหมำยอย่ำงครบถ ้วนทีสุ คมของโรเจอร ์วิลเลียมส ์คื 245

อำนำจสัมบูรณ์

่ อ“มนุ ษย ์ทุกคนต ้องมีเสรีภำพทีจะนมั สกำรพระเจ ้ำตำมควำมกระจ่ำงของจิตสำนึ กของตนเอง”Ibi ่ ่ ่ ภั ้ ยของผูถ้ ก ่ มเหงและขยำยและเจริ d.เล่มที5หน้ ำที354โรดไอแลนด ์ร ัฐเล็กๆของเขำเป็ นทีลี ู กดขีข่ ้ ้ ญขึนจนหลั กกำรพืนฐำนคื อเสรีภำพฝ่ ำยพลเรือนและฝ่ ำยศำสนำกลำยมำเป็ นศิลำมุมเอกของสำ ธำรณรัฐอเมริกำ{GC295.1}{GCth17256.1} ่ ่ึ ้ อเป็ ่ นกฎหมำยแห่งสิทธิและเส ในเอกสำรเก่ำแก่อน ั ยิงใหญ่ ซงบรรพบุ รษ ุ ของเรำสถำปนำขึนเพื ่ ยกว่ำคำประกำศอิสรภำพของประเทศสหร ัฐอเมริกำนั้นพวกเขำประกำศว่ำ รีภำพของพลเมืองทีเรี ้ นหลักฐำนในตัวเองว่ำมนุ ษย ์ทังปวงถู ้ “เรำยึดถือควำมจริงเหล่ำนี เป็ กสร ้ำงมำอย่ำงเท่ำเทียมกันแล ์ ่ ้ ่ ะพระผูส้ ร ้ำงประทำนสิทธิบำงประกำรที โอนกั นไม่ได ้ให ้แก่เขำทังหลำยซึ งประกอบด ้วยชีวต ิ เสรีภำ ่ ดในกำรรับรองกำรไม่ลว่ งละเมิดจิ พและกำรแสวงหำควำมสุข”และร ัฐธรรมนู ญใช ้ถ ้อยคำชัดเจนทีสุ ่ ้เป็ นคุณสมบัตใิ นกำรร ับเข ้ำทำงำนในตำ ตสำนึ ก“จะไม่มก ี ำรกำหนดบททดสอบทำงศำสนำเพือใช ่ แหน่ งหน้ำทีทำงรำชกำรใดๆภำยใต ้รัฐบำลของประเทศสหร ัฐอเมริกำ” ่ ยวข ่ ้ “ร ัฐสภำจะไม่บญ ั ญัตก ิ ฎหมำยทีเกี ้องกับกำรจัดตังศำสนำใดๆหรื อห ้ำมกำรทำเช่นนั้นอย่ำ งเสรี”{GC295.2}{GCth17256.2} ่ นทีว่​่ ำควำมสัมพันธ ์ของมนุ ษย ์กับพระเจ ้ำของเข “ผูร้ ำ่ งร ัฐธรรมนู ญตระหนักถึงหลักกำรอันยังยื ำอยูเ่ หนื อกฎหมำยของมนุ ษย ์และสิทธิของจิตสำนึ กของเขำนั้นย ้ำยโอนกันไม่ได ้ไม่จำเป็ นต ้องใช ้เ ้ ่ ที ้ ท ่ ้ำทำยกฎหมำย หตุผลในกำรสนับสนุ นสัจธรรมนี เรำส ำนึ กอยูอ ่ ย่ำงเต็มอกควำมสำนึ กในเรืองนี ่ ค มนุ ษย ์เป็ นพลังทีอยู ่ ก ู่ บั ผูพ ้ ลีชพ ี ในกำรถูกทรมำนและในเปลวไฟจำนวนมำกมำยมำแล ้วพวกเขำ ่ ่ ตอ สัมผัสได ้ว่ำหน้ำทีของพวกเขำที มี ่ พระเจ ้ำนั้นอยูเ่ หนื อกฎหมำยของมนุ ษย ์และมนุ ษย ์ไม่อำจมี ่ เป็ ้ นหลักกำรทีเกิ ่ ดมำพร ้อมกับชีวต ่ มส อำนำจเหนื อจิตสำนึ กของพวกเขำได ้สิงนี ิ ซึงไม่ ี งใดจะก ิ่ ำจัด ไปได ้”Congressionaldocuments(U.S.A.),serialNo.200,documentNo.271{GC295.3} {GCth17256.3} ่ ำวเรืองแผ่ ่ ่ ษย ์ทุกคนสำมำรถอยูอ เมือข่ นดินทีมนุ ่ ย่ำงมีควำมสุขกับผลจำกแรงงำนของตนเองแ ่ ละมีเสรีภำพทีจะปฏิ บต ั ต ิ ำมจิตสำนึ กของตนเองแพร่กระจำยไปยังประเทศต่ำงๆทั่วทวีปยุโรปคนนับ ่ พำกันแห่ไปยังชำยฝั่งของโลกใหม่อำณำนิคมขยำยตัวเพิมขึ ่ นอย่ ้ หมืนก็ ำงรวดเร็ว“โดยกฎหมำย ่ ้เปล่ำโดยทุนของร ัฐแก่คริสเตีย พิเศษรัฐแมสซำชูเซตสืเสนอให ้กำรต ้อนรับและกำรช่วยเหลือทีให ้ ต ่ ้องกำรข ้ำมมหำสมุทรแอตแลนติก‘เพือหนี ่ นทุกชนชันที ภยั สงครำมหรือควำมอดอยำกหรือกำร ่ มเหงพวกเขำ’ด ้วยเหตุนีโดยกฎหมำยแล ้ กดดันจำกผูก้ ดขีข่ ้วผูท้ หนี ี่ ภยั และผูท้ ถู ี่ กเหยียบย่ำจึงได ้ ่ ่ ่ บปี นับตังแต่ ้ กำรขึนบกเป็ ้ มำในฐำนะแขกของอำณำนิ คม”Martynเล่มที5หน้ ำที417ในเวลำยี สิ น ้ั ่ มท ้ ่ ครงแรกที พลิ ั มีพล ิ กริมมำตังรกรำกที อำณำนิ คมนิ วอิงแลนด ์เป็ นจำนวนหลำยพันคน{GC296.

1}{GCth17257.1} 246

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ ้อยูร่ อดด ้วย เพือจะไปให ้ถึงเป้ ำหมำยทีแสวงหำ“พวกเขำพึ งพอใจกับรำยได ้น้อยนิ ดเพียงเพือให ่ ้ นนอกจำกผลตอ กำรมีชวี ต ิ อยูอ ่ ย่ำงสมถะและทำงำนอย่ำงตรำกตรำพวกเขำไม่ขอสิงใดจำกพื นดิ ่ บแทนทีเหมำะสมจำกกำรตรำกตร ำของพวกเขำเองไม่มน ี ิ มต ิ ทองคำอันมีคำ่ ส่องร ัศมีหลอกลวงอยู่ ่ ้ำแต่ม่นคงของสั รอบเส ้นทำงเดินของพวกเขำ……..พวกเขำพึงพอใจกับกำรพัฒนำทีช ั งคมกำรปก ้ ้นเสรีภำพด ้วย ครองของพวกเขำพวกเขำทนอยูอ ่ ย่ำงขำดแคลนในป่ ำทึบด ้วยควำมอดทนรดนำต ้ ่ ่ นำตำของพวกเขำและหยำดเหงื อจำกหน้ ำผำกจนมันหยังรำกลึ กลงในแผ่นดิน”{GC296.2}{GCt h17257.2} ้ ่ ่ เขำทังหลำยยึ ดพระคัมภีร ์เป็ นรำกฐำนของควำมเชือและที มำของปั ญญำและธรรมนู ญของเสรี ้ ่ ภำพพวกเขำพำกเพียรสอนหลักกำรเหล่ำนี ในบ ้ำนในโรงเรียนและในโบสถ ์และผลทีปรำกฏคื อคว ์ ำมมัธยัสถ ์ควำมฉลำดควำมบริสท ุ ธิและกำรประมำณตนผู ท้ อำศั ี่ ยอยูใ่ นอำณำนิ คมของพวกพิวริ ตันมำหลำยปี “อำจไม่เคยเห็นคนเมำสักคนหรือได ้ยินคำสบถสำบำนหรือพบคนขอทำน”Bancrof ่ ่ ่ ่ ่ tตอนที1บทที 19ย่ อหน้ำที25จนท ำให ้เห็นว่ำหลักกำรของพระคัมภีร ์เป็ นเครืองปกป้ องควำมยิงให ่ อนแอและอยูอ ่ งใหญ่ ่ ญ่ของประเทศอำณำนิ คมทีอ่ ่ ย่ำงห่ำงไกลเติบโตรวมกันเป็ นสมำพันธ ์ร ัฐทียิ แล ่ มพ ะโลกเฝ้ ำมองด ้วยควำมประหลำดใจถึงสันติสข ุ และควำมเจริญรุง่ เรืองของ“คริสตจักรทีไม่ ี ระสัน ่ มพ ตะปำปำและร ัฐทีไม่ ี ระรำชำ”{GC296.3}{GCth17257.3} ่ ฝันต ้องกำรอพยพมำยังชำยฝั่งอเมริกำเพิมขึ ่ นอย่ ้ แต่จำนวนคนทีใฝ่ ำงต่อเนื่ องพวกเขำถูกกระ ่ ่ ์ ตุ ้นด ้วยแรงดลใจทีแตกต่ ำงอย่ำงมำกจำกของพิลกริมรุน ่ แรกแม้วำ่ ควำมเชือและควำมบริ สท ุ ธิของ ชนรุน ่ แรกจะมีพลังครอบคลุมและหล่อหลอมจิตใจอย่ำงกว ้ำงขวำงแต่กระนั้นอิทธิพลของมันก็ลด ่ อ้ พยพมำใหม่ทไขว่ ่ี คว ้ำสมบัตท ่ งขึน{GC296.4}{GC ้ น้อยลงเป็ นลำดับเมือผู ิ ำงโลกมีจำนวนเพิมสู th17257.4} ่ ญำตให ้เฉพำะสมำชิกของคริสตจักรมีสท กฎระเบียบของชำวอำณำนิ คมรุน ่ แรกทีอนุ ิ ธิออกเสีย ่ ดมำตรกำรนี น ้ ำมำใช ้เ งหรือร ับตำแหน่ งพนักงำนปกครองฝ่ ำยพลเรือนนำไปสูผ ่ ลเสียหำยมำกทีสุ ่ ักษำควำมบริสท ์ ่ พือร ุ ธิของร ัฐแต่กลับไปสร ้ำงควำมเสือมศี ลธรรมในคริสตจักรกำรถือศำสนำแต่เป ่ นเงือนไขของสิ ่ ่ งถู ่ กกระตุ ้นจำกนโยบำยท ลือกนอกเพือเป็ ทธิออกเสียงและกำรร ับตำแหน่ งหน้ำทีซึ ้ สตจักรจึงป ำงโลกเพียงอย่ำงเดียวทำให ้มีคนมำกมำยเข ้ำร่วมคริสตจักรโดยไม่กลับใจด ้วยเหตุนีคริ ่ กลับใจและแม้แต่ในงำนร ับใช ้ก็ยงั มีผู ้ทีถื ่ อหลักคำสอนทีผิ ่ ดแล ระกอบด ้วยคนจำนวนมำกมำยทีไม่ ่ ้ งเป็ นอีกค ะไม่มค ี วำมรู ้เรืองฤทธำนุ ภำพกำรฟื ้ นฟูใหม่ของพระวิญญำณบริสท ุ ธิด์ ้วยประกำรฉะนี จึ ้ั ่ งทีแสดงให ่ ่ งพบได ่ ้ สมัย รงหนึ ้เห็นถึงผลของควำมชัวซึ ้บ่อยในประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริสตจักรนับตังแต่ ่ ของจักรพรรดิคอนสแตนตินจนถึงปัจจุบน ั ทีพยำยำมสร ้ำงคริสตจักรด ้วยกำรช่วยเหลือของร ัฐแล ่ ่ ะทีแสวงหำอ ำนำจฝ่ ำยโลกเพือสนั บสนุ นข่ำวประเสริฐของพระองค ์ผู ้ทรงประกำศว่ำ“รำชอำนำจข ้ องเรำไม่ได ้เป็ นของโลกนี ”ยอห ์น18:36กำรนำคริสตจักรมำรวมกับรัฐไม่วำ่ จะเล็กน้อยเพียงไรก็ตำ 247

อำนำจสัมบูรณ์

่ ประหนึ่ งว่ำสำมำรถนำโลกให ้เข ้ำมำใกล ้ชิดกับคริสตจักรได ้มำกขึนนั ้ ้นแต่ในควำมเป็ นจริงแ มซึงดู ้ ล ้วกลับนำคริสตจักรไปใกล ้ชิดกับโลกมำกขึน{GC297.1}{GCth17258.1} ่ ่ี นสันและโรเจอร ์วิลเลียมส ์สนับสนุ นอย่ำงสง่ำงำมซึงกล่ ่ ำวว่ำสัจธรรมจะต ้ หลักกำรยิงใหญ่ ทโรบิ ่ องพัฒนำต่อไปและคริสเตียนควรพร ้อมร ับควำมกระจ่ำงทีอำจส่ องมำจำกพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิข์ ้ ้สูญหำยไปแล ้วจำกสำยตำของชนรุน องพระเจ ้ำนั้นหลักกำรนี ได ่ ต่อมำของพวกเขำคริสตจักรต่ำง ้ ่ ยมชมชอบอย่ำงมำกในกำรต ้อนร ับพ ๆของโปรเตสแตนต ์ในประเทศอเมริกำรวมทังในทวี ปยุโรปทีนิ ่ กคืบหน้ำต่อไปบนวิถข ่ ตย ์ ระพรของกำรปฏิรป ู ศำสนำได ้ล ้มเหลวทีจะรุ ี องกำรปฏิรป ู แม้จะมีคนซือสั ่ี ้ ้ั ่ ่ ดถือมำนำ ไม่กคนลุ กขึนมำในบำงคร งบำงครำวเพื อประกำศสั จธรรมใหม่ๆและเปิ ดโปงควำมผิดทียึ นก็ตำมคนส่วนใหญ่ก็ยงั มีลก ั ษณะคล ้ำยชำวยิวในสมัยของพระคริสต ์หรือผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีใน ่ ่ ่ ่ ่ สมัยของลูเธอร ์ทีพอใจจะเชื อตำมที บรรพบุ รษ ุ เชือและด ำเนิ นชีวต ิ ตำมแบบฉบับทีพวกเขำด ำเนิ น ้ ้ั ่ งไปสูร่ ป ่ ผิ ่ ดรวมถึงคว ด ้วยเหตุนีศำสนำจึ งถดถอยอีกครงหนึ ู แบบพิธก ี ำรและเก็บถนอมควำมเชือที ่ ่ ้ ้ ำมเชืองมงำยต่ ำงๆทีคงจะถู กโยนทิงไปตั งนำนแล ้วหำกคริสตจักรยังคงดำเนิ นตำมควำมกระจ่ำงข ้ ตวิญญำณทีได ่ ้ร ับกำรดลใจจำกกำรปฏิรป องพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงต่อเนื่ องด ้วยเหตุนีจิ ู ศำส ่ จะต ่ นำจึงค่อยๆตำยจำกไปทีละน้อยจนกระทั่งมีควำมจำเป็ นอย่ำงยิงที ้องมีกำรปฏิรป ู ในคริสตจักรโ ปรเตสแตนต ์เช่นเดียวกับในคริสตจักรโรมันในสมัยของลูเธอร ์มีกำรฝักใฝ่ ทำงโลกและกำรสลบไสล ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณในแบบเดียวกันมีควำมคล ้ำยคลึงกันในกำรเคำรพนับถือควำมคิดของมนุ ษย ์ และในกำรนำทฤษฎีของมนุ ษย ์เข ้ำมำใช ้แทนคำสอนของพระวจนะของพระเจ ้ำ{GC297.2}{GCt h17258.2} ้ ่ บเก ้ำและด ้วยวิธน ้ กำรแจกจ่ำยพระคัมภีร ์อย่ำงกว ้ำงขวำงเกิดขึนในช่ วงต ้นของศตวรรษทีสิ ี ี เอง ่ ่ ำให ้เกิดควำมก ้ำวหน้ำทำงควำมเ ควำมกระจ่ำงอันยิงใหญ่ จงึ ส่องไปยังโลกแต่ไม่มก ี ำรสำนต่อเพือท ่ ่ กเปิ ดเผยขึนใหม่ ้ ้ อควำมก ้ำวหน้ำในทำงศำสนำทีปฏิ ่ บั ข ้ำใจทีสอดคล ้องกับควำมกระจ่ำงทีถู นีหรื ติได ้ซำตำนกีดกันพระวจนะของพระเจ ้ำจำกประชำกรเหมือนในยุคก่อนไม่ได ้ทุกคนเข ้ำถึงพระคัม ่ ้บรรลุถงึ เป้ ำหมำยของมันมันทำให ้คนมำกมำยให ้ควำมสำคัญกับพระคัมภีร ์แต่เพีย ภีร ์ได ้แต่เพือให ่ ่ ดต่อไป งน้อยนิ ดมนุ ษย ์ละเลยทีจะค ้นหำพระคัมภีร ์และพวกเขำจึงยังคงร ับกำรแปลควำมหมำยทีผิ ่ มพ และเก็บถนอมหลักคำสอนต่ำงๆทีไม่ ี นฐำนจำกพระคั ื้ มภีร ์{GC298.1}{GCth17258.3} ่ ่ ่ มเหงอี เมือซำตำนมองเห็ นควำมล ้มเหลวของควำมพยำยำมทีจะบดขยี สั้ จธรรมด ้วยกำรกดขีข่ ้ั ่ งทีมั ่ นหันไปใช ้เล่ห ์เหลียมของกำรประนี ่ ่ ำไปสูก ้ ่ กครงหนึ ประนอมซึงน ่ ำรละทิงศำสนำคร งยิ ั้ งใหญ่ แ ้ สตจักรแห่งโรมขึนมำมั ้ ้ ้ ละกำรก่อตังคริ นชักจูงคริสเตียนทังหลำยให ้ทำพันธมิตรกันเองแต่บด ั นี ไม่ ่ ทศ ้ ซ ใช่กำรทำพันธมิตรกับคนนอกศำสนำแต่กบ ั คนเหล่ำนั้นทีอุ ิ ตนให ้กับวัตถุในโลกนี ผู ้ งได ึ่ ้พิสจู น์ ่ ตัวพวกเขำเองว่ำเป็ นคนกรำบไหว ้รูปเคำรพอย่ำงแท ้จริงเช่นเดียวกับคนทีกรำบไหว ้รูปเคำรพและ ้ บัดนี ผลของกำรเข ้ำร่วมเป็ นพันธมิตรนั้นไม่ได ้ร ้ำยแรงน้อยไปกว่ำในยุคก่อนพวกเขำอุปถัมภ ์ควำ 248

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ มหยิงยโสและควำมฟุ้ งเฟ้ อไว ้ด ้วยกำรเอำศำสนำมำบังหน้ำและคริสตจักรทังหลำยจึ งเสือมลงซำตำ นยังคงบิดเบือนหลักคำสอนของพระคัมภีร ์ต่อไปและประเพณี ทจะท ี่ ำลำยคนเป็ นจำนวนหลำยล ้ำน ้ นและปกป้ องประเพณี เหล่ำนี ไว ้ ้แทนทีจะช่ ่ วงชิงเอำ“หลักควำมเชือ่ กำลังฝังรำกลึกคริสตจักรคำจุ ่ ้ทรงมอบให ้กับพวกธรรมิกชนครงเดี ้ั ยวสำหร ับตลอดไป”ยูดำ3ด ้วยประกำรฉะนี หลั ้ กกำรทีนั ่ ก ทีได ปฏิรป ู ศำสนำทำและยอมทนทุกข ์ยำกมำกมำยนั้นจึงด ้อยค่ำลงไป{GC298.2}{GCth17258.4}

249

อำนำจสัมบูรณ์

บท17-ผูป้ ระกำศข่ำวของรุง่ อรุณ ่ งขรึมทีสุ ่ ดและกระนั้นยังประเสริฐทีสุ ่ ดทีพระคั ่ หนึ่ งในบรรดำควำมจริงทีเคร่ มภีร ์เปิ ดเผยไว ้คือกำ ้ั สองของพระคริ ่ ่ ดฉำกพระรำชกิจยิงใหญ่ ่ รเสด็จมำครงที สต ์เพือปิ แห่งกำรไถ่ให ้รอดสำหร ับประชำ ่ ญจรและพำนักอยูใ่ น“แดนและเงำแห่งควำมตำย”มัทธิว4:16มำเนิ่ นนำนแล ้วนั้น กรของพระเจ ้ำทีสั ้ พระสัญญำแห่งกำรเสด็จมำของพระองค ์ผูท้ รง“เป็ นชีวต ิ และกำรเป็ นขึนจำกตำย”“น ำผูถ้ ก ู เนรเท ้ ำทีบั ่ นดำลให ้จิตใจปี ติยน ศกลับมำ”ยอห ์น11:252ซำมูเอล14:13จึงเป็ นควำมหวังอันลำค่ ิ ดีคำสอ ่ ้ั สองเป็ ่ ่ ำคัญทีสุ ่ ดของพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธินั์ บตังแต่ ้ วน ่ ษย ์คูแ่ นเรืองกำรเสด็ จมำครงที นส่วนทีส ั ทีมนุ ่ งหลำยต่ ้ รกก ้ำวย่ำงออกจำกสวนเอเดนด ้วยควำมโศกเศร ้ำบรรดำบุตรแห่งควำมเชือทั ำงรอคอยก ่ ้มำหักโค่นอำนำจของผูท้ ำลำยและนำพวกเขำกลับ ำรเสด็จมำของพระผูท้ รงโปรดสัญญำไว ้เพือให ่ ญเสียไปมนุ ษย ์ผูบ้ ริสท ์ ไปยังสวรรค ์ทีสู ุ ธิของพระเจ ้ำในสมัยโบรำณเฝ้ ำรอกำรเสด็จมำของพระเมส ่ึ นจุดหมำยสูงสุดแห่งควำมหวังของพวกเขำมีเพียงเอโนคเท่ำนั้นซึงเป็ ่ นคน สิยำห ์ด ้วยสง่ำรำศีซงเป็ ่ ดผูส้ บ ้ ่ ่ ำเนิ นในโลกนี พร ้ ้อมกับพระเจ ้ รุน ่ ทีเจ็ ื เชือสำยจำกบรรพบุ รษ ุ ทีเคยอำศั ยอยูใ่ นสวนเอเดนทีด ่ ำของเขำเป็ นเวลำสำมศตวรรษพระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้เขำมองเห็นกำลข ้ำงหน้ำเมือพระเจ ้ำพระผู ้ ช่วยให ้รอดพ้นเสด็จมำเอโนคประกำศว่ำ“นี่ แน่ ะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกำลังเสด็จมำพร ้อมกับผู ้บริสท ุ ธิ ์ ่ ่ ของพระองค ์นับเป็ นหมืนๆเพื อทรงพิ พำกษำทุกคน”ยูดำ14,15ในค่ำคืนของควำมทุกข ์ยำกโยบบ ่ สนคลอนว่ ่ั รรพบุรษ ุ ของเรำกล่ำวถึงควำมยำกลำบำกด ้วยควำมวำงใจทีไม่ ำ“ข ้ำเองทรำบว่ำพระผู ้ไ ่ ดพระองค ์จะทรงปรำกฏบนแผ่นดินโลก..…ในเนื อหนั ้ ถ่ของข ้ำทรงพระชนม ์อยูแ่ ละในทีสุ งของข ้ำข ้ ่ึ ้ำจะได ้เห็นเองและดวงตำของข ้ำจะได ้เห็นไม่ใช่คนอืน”โยบ19:25่ ำจะเห็นพระเจ ้ำผูซ ้ งข 27{GC299.1}{GCth17259.1} ่ ำไปสูก ่ กำรเสด็จมำของพระคริสต ์เพือน ่ ำรปกครองด ้วยควำมชอบธรรมดลใจให ้เป็ นคำพูดทีปร ่ ดของบรรดำผูเ้ ขียนทีอุ ่ ทศ ะเสริฐเลิศและแรงกล ้ำทีสุ ิ ตนแด่พระเจ ้ำกวีและผูเ้ ผยพระวจนะในพระคัม ่ งประกำยดังไฟแห่ ่ ภีร ์ประพันธ ์ด ้วยถ ้อยคำทีเปล่ งสวรรค ์ผูป้ ระพันธ ์สดุดข ี บ ั ร ้องถึงฤทธำนุ ภำพและ ควำมงำมสง่ำของกษัตริย ์แห่งอิสรำเอลว่ำ“พระเจ ้ำทรงทอแสงออกมำจำกศิโยนนครแห่งควำมงำ ้ มพร ้อมสรรพพระเจ ้ำของเรำเสด็จมำพระองค ์มิได ้ทรงเงียบอยู่….พระองค ์ทรงเรียกฟ้ ำสวรรค ์เบือง ่ บนและแผ่นดินโลกเพือจะทรงพิ พำกษำประชำกรของพระองค ์”สดุด5 ี 0:24“จงให ้ฟ้ ำสวรรค ์ยินดีและแผ่นดินโลกเปรมปรีด…..เฉพำะพระพั ิ์ กตร ์พระยำห ์เวห ์เพรำะพระองค ์เส ด็จมำเพรำะพระองค ์เสด็จมำพิพำกษำโลกพระองค ์จะทรงพิพำกษำโลกด ้วยควำมชอบธรรมและจ ่ ตย ์ของพระองค ์”สดุด9 ะทรงพิพำกษำชนชำติทงหลำยด ั้ ้วยควำมซือสั ี 6:1113{GC300.1}{GCth17260.1}

250

อำนำจสัมบูรณ์

่ นและโห่ ้ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์กล่ำวว่ำ“ผูอ้ ำศัยในผงคลีจงตืนขึ ร ้องด ้วยควำมชืนบำนเพรำะ ้ ้ำงของพระองค ์เป็ นนำค ้ ้ำงแห่งควำมสว่ำงและแผ่นดินโลกจะให ้คนตำยเป็ นขึน” ้ นำค ้ ้ “คนตำยของพระองค ์จะมีชวี ต ิ ศพของเขำทังหลำยจะลุ กขึน” ้ “พระองค ์จะทรงกลืนควำมตำยเสียเป็ นนิ ตย ์แล ้วพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยจะทรงเช็ดนำตำจำกทุ กใบหน้ำและจะทรงเอำกำรลบหลูแ่ ห่งชนชำติของพระองค ์ไปจำกทั่วแผ่นดินโลกเพรำะพระยำห ์เว ่ ห ์ได ้ตร ัสแล ้วและในวันนั้นเขำจะกล่ำวกันว่ำ‘ดูสน ิ ่ี คือพระเจ ้ำของเรำเรำรอคอยพระองค ์เพือพระอง ค ์จะทรงช่วยเรำให ้รอดนี่คือพระยำห ์เวห ์เรำรอคอยพระองค ์ให ้เรำยินดีและเปรมปรีดในควำมรอด ิ์ จำกพระองค ์”อิสยำห ์26:19;25:8,9{GC300.2}{GCth17260.2} ่ ์ เมือฮำบำกุ กจดจ่ออยูใ่ นนิ มต ิ อันบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิเขำเห็ นพระองค ์เสด็จมำ“พระเจ ้ำเสด็จจำกเ ์ จจำกภูเขำปำรำนควำมสง่ำงำมของพระองค ์คลุมทัวฟ้ ่ ำสวรรค ์และโลกก็เต็ ทมำนองค ์บริสท ุ ธิเสด็ มด ้วยคำสรรเสริญพระองค ์พระรัศมีของพระองค ์ดังแสงสว่ำง” ่ “พระองค ์ทรงยืนและเขย่ำแผ่นดินแล ้วบรรดำภูเขำนิ ร ันดรก็แตกเป็ นเสียงๆและเหล่ ำเนิ นเขำอัน ้ ม” อยูเ่ นื องนิ ตย ์ก็ยบ ุ ต่ำลงกำรเสด็จของพระองค ์ก็เป็ นดังดังเดิ “พระองค ์ทรงม้ำคือทรงรถรบแห่งชัยชนะ” ้ ้ ้ ยวกรำกก็ ่ “ภูเขำทังหลำยเห็ นพระองค ์แล ้วบิดเบียวไปกระแสน ำเชี กวำดผ่ำนไป…..มันชูมอ ื ของ ้ องสู ้ งดวงอำทิตย ์ดวงจันทร ์หยุดนิ่ งบนทีสู ่ งเมือแสงแห่ ่ ้ั มันขึนเบื งลูกธนู ทงหลำยของพระองค ์พุ่งผ่ำ ่ นไปเมือแสงแวบวำบแห่ งหอกของพระองค ์พุ่งไป” ่ วยประชำกรของพระองค ์ให ้รอดเพือช่ ่ วยผู ้ทีพระองค ่ “พระองค ์เสด็จออกมำเพือช่ ์ทรงเจิมไว ้ให ้ร อด”ฮำบำกุก3:3,4,6,8,10,11,13{GC300.3}{GCth17260.3} ่ ่ เมือพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงจวนจะจำกสำวกไปนั้นพระองค ์ทรงปลอบประโลมพวกเขำทีตกอยู ใ่ น ควำมเศร ้ำใจด ้วยควำมมั่นใจว่ำพระองค ์จะเสด็จกลับมำอีก“อย่ำให ้ใจพวกท่ำนเป็ นทุกข ์เลย….ใน ่ี ม ่ ้สำหร ับพวกท่ำนเมือเรำไปจั ่ พระนิ เวศของพระบิดำเรำมีทอยู ่ ำกมำย…..เรำไปจัดเตรียมทีไว ดเตรี ่ ้สำหร ับท่ำนแล ้วเรำจะกลับมำอีกและร ับท่ำนไปอยูก ยมทีไว ่ บั เรำ”ยอห ์น14:1้ ่ ่ งอั 3“บุตรมนุ ษย ์เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมด”…“พระองค ์จะประทับบนพระทีนั ้ั นรุง่ โรจน์ของพระองค ์ประชำชำติทงหมดจะประชุ มกันเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์”มัทธิว25:31,32{ GC301.1}{GCth17261.1} ่ ้ ่ งรีรออยูบ ้ งพระสั หลังจำกทีพระคริ สต ์เสด็จขึนสวรรค ์แล ้วทูตสวรรค ์ทียั ่ นภูเขำมะกอกเทศยำถึ ้ ทรงร ่ ้ ้ ญญำของกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์ว่ำ“พระเยซูองค ์นี ที ับไปจำกท่ำนทังหลำยขึ นไปยั งสว ่ ำนทังหลำยได ้ รรค ์นั้นจะเสด็จมำอีกในลักษณะเดียวกับทีท่ ้เห็นพระองค ์เสด็จไปยังสวรรค ์นั้น”กิจกำ 251

อำนำจสัมบูรณ์

่ ครสำวกเปำโลได ้ร ับกำรดลใจจำกพระวิญญำณเขำกล่ำวเป็ นพยำนว่ำ“องค ์พระผูเ้ ร1:11และเมืออั ่ ้วยเสียงเรียกของหัวหน้ำทูตสวรรค ์และด ้วยเสียงแ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจำกสวรรค ์ด ้วยพระดำร ัสสังด ตรของพระเจ ้ำ”1เธสะโลนิ กำ4:16ผูเ้ ผยพระวจนะแห่งเกำะปัทมอสกล่ำวว่ำ“นี่ แน่ ะพระองค ์จะเสด็จ มำพร ้อมกับหมู่เมฆและนัยน์ตำทุกดวงจะเห็นพระองค ์”วิวรณ์1:7{GC301.2}{GCth17261.2} ่ ่ ่ อสิ ่ งสำรพั ่ กำรเสด็จกลับมำของพระองค ์จะรวมถึงเรืองรำวต่ ำงๆทีประเสริ ฐซึงเมื ดจะ“ฟื ้ นฟูสรรพ ่ ่ ์ ้ กำลโบรำณม สิงตำมที พระเจ ้ำตร ัสไว ้โดยปำกของบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะบริสท ุ ธิของพระองค ์ตังแต่ ่ ้ำยทีปกครองโลกมำเป็ ่ ำ”กิจกำร3:21และแล ้วควำมชัวร นเวลำอันยำวนำนจะถูกทำลำย“อำณำจัก ้ รของโลกนี”จะมำ“เป็ นขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำแล ้วและเป็ นของพระคริสต ์ของพระองค ์และพ ระองค ์จะทรงครอบครองตลอดไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์11:15 “พระสิรข ิ องพระยำห ์เวห ์จะปรำกฏแล ้วมนุ ษย ์ทุกคนจะมองเห็นด ้วยกัน” ้ “พระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยจะทรงทำให ้ควำมชอบธรรมและกำรสรรเสริญงอกขึนมำต่ อหน้ำประ ชำชำติ” ่ ออยูแ่ ห่งชนชำติของพระองค ์”อิส พระเจ ้ำ“จะเป็ นมงกุฎงดงำมและจะเป็ นมงกุฎสง่ำแก่คนทีเหลื ยำห ์40:5;61:11;28:5{GC301.3}{GCth17261.3} ่ ่นนำนของพระเมสสิยำห ์จะร ับกำรสถำปนำขึ ้ เวลำนั้นอำณำจักรแห่งสันติสข ุ และทีรอคอยมำเนิ นตลอดทั่วฟ้ ำสวรรค ์ ่ งร ้ ้ำงทุกแห่งของเธอและจะทำให ้ถินทุ ่ รกัน “พระยำห ์เวห ์จะทรงชูใจศิโยนพระองค ์จะทรงชูใจทีทิ ่ ดำรของเธอเหมือนสวนเอเดนและทีรำบแห ้งแล ้งของเธอเหมือนอุทยำนของพระยำห ์เวห ์”“มันจะไ ์ ของเลบำนอนทังควำมโอ่ ้ ด ้ร ับศักดิศรี อำ่ ตระกำรของคำรเมลและชำโรน” ้ กต่อไปและแผ่นดินของท่ำนจะไม่ถก ่ งร ้ ้ำงอีกต่อ “ท่ำนจะไม่ถก ู เรียกว่ำผู ้ถูกทอดทิงอี ู เรียกว่ำทีทิ ไปแต่คนเขำจะเรียกท่ำนว่ำควำมปี ติยน ิ ดีของเรำอยูใ่ นเธอและเรียกแผ่นดินของท่ำนว่ำแต่งงำนแ ล ้ว”“เจ ้ำบ่ำวเปรมปรีดในเจ ิ์ ้ำสำวอย่ำงไรพระเจ ้ำของท่ำนจะเปรมปรีดในท่ ิ ์ ำนอย่ำงนั้น”อิสยำห ์51: 3;35:2;62:4,5{GC302.1}{GCth17262.1} ่ อสั ่ ตย ์ของพระองค ์ตลอดทุก กำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นควำมหวังของผูต้ ด ิ ตำมทีซื ่ ยุคทุกสมัยพระสัญญำทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดกล่ำวเป็ นคำอำลำบนภูเขำมะกอกเทศว่ำพระองค ์จะเสด็ จกลับมำอีกทำให ้อนำคตของบรรดำสำวกเจิดจ ้ำทำให ้จิตใจของพวกเขำปี ติยน ิ ดีและมีควำมหวังใ ่ จซึงควำมโศกเศร ้ำไม่อำจระงับหรือควำมทุกข ์ลำบำกไม่อำจจะมำลบเลือนท่ำมกลำงควำมทุกข ์ยำ ่ มเหง“กำรปรำกฏอันทรงสง่ำรำศีของพระเจ ้ำใหญ่ยงและพระเยซู ่ิ กและกำรกดขีข่ คริสต ์พระผูช ้ ว่ ย ่ สเตียนชำวเมืองเธสะโลนิ กำ ให ้รอดของเรำ”ทิตสั 2:13TKJVเป็ น“ควำมหวังอันมีสข ุ ”ในขณะทีคริ 252

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้องฝังร่ำงของคนทีพวกเขำร ่ ่ งว่ำจะเป็ นพยำนเห็นถึงกำรเสด็จมำขององ กำลังโศกเศร ้ำทีต ักผู ้ซึงหวั ่ งมีชวี ต ้ ้พวกเขำมองไปยังกำรก ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำในขณะทียั ิ อยูเ่ ปำโลผูเ้ ป็ นอำจำรย ์ของพวกเขำชีให ้ ่ ขนเมื ่ ่ ลับเป็ นขึนจำกควำมตำยที จะมี ึ ้ อพระผู ช ้ ว่ ยในรอดเสด็จกลับมำและแล ้วคนทีตำยในพระคริ ส ้ ้ ่ งมีชวี ต ่ ต ์จะเป็ นขึนจำกควำมตำยและถู กร ับขึนไปพร ้อมกับคนทียั ิ อยูเ่ พือพบองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำใน ฟ้ ำอำกำศเปำโลกล่ำวว่ำ“อย่ำงนั้นแหละเรำก็จะอยูก ่ บ ั องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นนิ ตย ์เพรำะฉะนั้นจงห ้ ด”1เธสะโลนิ กำ4:16,18{GC302.2}{GCth17262.2} นุ นใจกันด ้วยถ ้อยคำเหล่ำนี เถิ ่ ้ นอน”และเสียง บนเกำะปัทมอสสำวกทีพระองค ์ทรงรักได ้ยินพระสัญญำว่ำ“เรำจะมำในเร็วๆนี แน่ ่ ำปรำรถนำของเขำกลำยมำเป็ นคำอธิษฐำนของคริสตจักรตลอดกำรเดินทำงอันยำวไกล ตอบทีเฝ้ ว่ำ“พระเยซูองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเชิญเสด็จมำเถิด”วิวรณ์22:20{GC302.3}{GCth17262.3} ่ จำกคุกมืดใต ้ดินจำกหลักประหำรจำกตะแลงแกงทีบรรดำธรรมิ กชนและผู ้พลีชพ ี ต่ำงเป็ นพยำน ่ ให ้กับควำมจริงพวกเขำสืบต่อถ ้อยคำแห่งควำมเชือและควำมหวั งใจมำตลอดหลำยศตวรรษมีคริส ่ ่นใจถึงกำรกลับเป็ นขึนมำจำกตำยของพระคริ ้ ่ ด เตียนคนหนึ่ งกล่ำวว่ำ“เมือพวกเขำมั สต ์และผลทีสุ ้ ่ ่ จึ ้ งทำให ้พวกเขำชัง ก็คอื กำรกลับเป็ นขึนมำจำกตำยของตั วพวกเขำเองเมือพระองค ์เสด็จมำสิงนี ควำมตำยและค ้นพบว่ำพวกเขำอยูเ่ หนื อควำมตำยนั้น”DanielT.Taylor,TheReignofChristo ่ nEarth:or,TheVoiceoftheChurchinAllAges,หน้ำ33พวกเขำยินดีทจะไปยั ี่ งหลุมฝังศพเพือ ้ อ จะได ้“เป็ นขึนสู ่ ส ิ รภำพ”Ibid.หน้ำ54พวกเขำเฝ้ ำคอย“กำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจำกส ่ มด ้วยร ัศมีภำพของพระบิดำของพระองค ์” วรรค ์ในหมู่เมฆทีเต็ ่ ยว “นำกำลเวลำของอำณำจักรมำให ้แก่ผูช ้ อบธรรม”ชำววอลเดนซิสยึดมั่นอยูก ่ บ ั ควำมเชือเดี ้ กันนี Ibid.หน้ ำ129-132จอห ์นไวคลิฟเอง[ค.ศ.13241384]ก็เฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำของพระผู ้ไถ่ผูท้ รงเป็ นควำมหวังของคริสตจักรIbid.หน้ำ132134{GC302.4}{GCth17262.4} ลูเธอร ์[ค.ศ.14831546]ประกำศว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำบอกกับตัวเองโดยไม่ต ้องสงสัยเลยว่ำวันแห่งกำรพิพำกษำจะต ้องเกิดขึ ้ ่ งนี พระเจ ้ ่ วร ่ ้ำยนำนไป นภำยในสำมร ้อยปี ทีจะถึ ้ำจะไม่ทรงยอมไม่ทรงปล่อยและไม่ทรงทนต่อโลกทีชั ้ นยิงใหญ่ ่ ่ กว่ำนี ”“วั กำลังใกล ้เข ้ำมำเมืออำณำจั กรแห่งควำมน่ ำสะอิดสะเอียนจะถูกทำลำยล ้ำงไป”I bid.หน้ำ158,134{GC303.1}{GCth17263.1} ้ ได ้อยูห ้ ญให ้คริสเตีย เมลังค ์ธอนกล่ำวว่ำ“โลกเก่ำแก่ใบนี ไม่ ่ ่ำงจำกจุดจบ”จอห ์นคำลวินเชือเชิ น“อย่ำรีรอแต่ให ้มีควำมปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำต่อวันแห่งกำรเสด็จมำของพระคริสต ์อันเป็ นเหตุก ่ี ่ ดเหนื อเหตุกำรณ์ทงหลำย”และยั ้ ำรณ์ทสดใสด ้วยควำมหวังทีสุ ั้ งประกำศว่ำ“ให ้ครอบคร ัวทังหมด ่ี อสั ่ ตย ์จงเก็บร ักษำภำพของวันนั้นไว ้” ของบรรดำผูท้ ซื 253

อำนำจสัมบูรณ์

“เรำจะต ้องกระหำยหำพระคริสต ์เรำจะต ้องแสวงหำคิดคำนึ งถึงจนกว่ำจะถึงอรุณรุง่ ของวันอันยิ่ ่ งใหญ่น้ันเมือองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำจะสำแดงสง่ำรำศีของรำชอำณำจักรของพระองค ์โดยบริบรู ณ์”Ibid.หน้ำ158,134{GC303.2}{GCth17263.2} ้ จอห ์นน็ อคซ ์นักปฏิรป ู ชำวสก๊อตแลนด ์กล่ำวว่ำ“พระเยซูเจ ้ำของเรำไม่ทรงนำเนื อหนั งของเรำ กลับไปยังสวรรค ์แล ้วหรือพระองค ์จะไม่เสด็จกลับมำหรือเรำทรำบดีวำ่ พระองค ์จะเสด็จกลับมำและ ่ จะเสด็จกลับมำอย่ำงเร็วไวด ้วย”ริดลีย ์และลำทิเมอร ์[RidleyandLatimer]ผูส้ ละชีวต ิ เพือควำมจริ ่ ดลีย ์บันทึกไว ้ว่ำ“ไม่เป็ นที่ งพวกเขำรอคอยกำรเสด็จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยควำมเชือริ ้ ำลังจะสินสุ ้ ดลงข ้ำพเจ ้ำเชือฉะนั ่ ้นข ้ำพเจ ้ำจึงกล่ำวเช่นนี ให ้ ้จิตใจของพว น่ ำสงสัยเลยว่ำโลกใบนี ก กเรำร ้องขอต่อพระคริสต ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำร ้องขอพร ้อมๆกับยอห ์นผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำว่ำพ ระเยซูเจ ้ำเชิญเสด็จมำเถิด”Ibid.หน้ำ151,145{GC303.3}{GCth17263.3} ่ แบกซ ์เตอร ์กล่ำวว่ำ“ควำมคิดทีว่​่ ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำนั้นสร ้ำงควำมหวำนชืนและควำ ่ ดให ้แก่ข ้ำพเจ ้ำ”RichardBaxter,Worksเล่มที17หน้ ่ มปี ติยน ิ ดีอย่ำงทีสุ ำ555“เป็ นผลงำนแห่งคว ่ ่ นชอบกั ่ ำมเชือและเป็ นคุณลักษณะของธรรมิกชนของพระองค ์ทีชื บกำรเสด็จมำของพระองค ์และเ ฝ้ ำคอยด ้วยควำมหวังอันมีสข ุ ” ่ กทำลำยไปในกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยเรำคงจะเรี ้ “หำกควำมตำยเป็ นศัตรูตวั สุดท ้ำยทีจะถู ยน ่ ่ ่ รู ้ว่ำผูเ้ ชือจะต ้องเฝ้ ำคอยและอธิษฐำนเพือกำรเสด็ จมำครงที ั้ สองของพระคริ สต ์ด ้วยควำมจริงจังเพื่ ่ ้ั ดท ้ำยจะเกิดขึน”Ibid.เล่ ้ ่ ่ เ้ ชือทุ ่ กคนจะต ้องเฝ้ อชัยชนะทีสมบู รณ์ครงสุ มที17หน้ ำ500“นี่ คือวันทีผู ่ ้ภำรกิจทังหมดของกำรไถ่ ้ ำปรำรถนำและมีควำมหวังและรอคอยเพือให ให ้รอดและควำมปรำรถนำ ้ และควำมอุตสำหะทังหมดในจิ ตวิญญำณของพวกเขำสำเร็จ”“พระองค ์เจ ้ำข ้ำโปรดเร่งวันแห่งควำ ้ ด”Ibid.เล่มที17หน้ ่ มหวังใจนี เถิ ำ182,183นี่ เป็ นควำมหวังของคริสตจักรในสมัยของอัครทูตควำ ่ ใ่ นถินทุ ่ รกันดำร”และเป็ นควำมหวังของนักปฏิรป ้ มหวังของ“คริสตจักรทีอยู ู ศำสนำทังหลำย{GC3 03.4}{GCth17263.4} คำพยำกรณ์ไม่เพียงบอกล่วงหน้ำถึงลักษณะและเป้ ำหมำยของกำรเสด็จมำของพระคริสต ์เท่ำ ่ ่ ้มนุ ษย ์ทรำบว่ำวันนั้นกำลังใกล ้เข ้ำมำแล ้วพระเยซูตร ัสว่ นั้นแต่ยงั แสดงให ้เห็นถึงเครืองหมำยเพื อให ่ ่ ่ ้ ำ“จะมีหมำยสำคัญทีดวงอำทิ ตย ์ทีดวงจั นทร ์และทีดวงดำวทั งหลำย”ลู กำ21:25“ดวงอำทิตย ์จะมืด ้ ่ มี ่ อำนำจในท ้องฟ้ ำจะ ไปและดวงจันทร ์จะไม่สอ ่ งแสงดวงดำวทังหลำยจะตกจำกฟ้ ำและบรรดำสิงที ่ ้นพวกเขำจะเห็นบุตรมนุ ษย ์เสด็จมำในเมฆทรงฤทธำนุ ภำพและพระร ัศมีอย่ำ สะเทือนสะท ้ำนเมือนั ่ งยิง”มำระโก13:24่ ้ั สองว่ ่ 26ผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์บรรยำยถึงหมำยสำคัญแรกทีจะมำถึ งก่อนกำรเสด็จมำครงที ำ

254

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ำขนสัตว ์ทีใช ่ ้ไว ้ทุกข ์และดวง “แผ่นดินไหวยิงใหญ่ ดวงอำทิตย ์กลำยเป็ นสีดำมืดเหมือนกับเสือผ้ จันทร ์วันเพ็ญก็กลำยเป็ นเหมือนกับสีเลือด”วิวรณ์6:12{GC304.1}{GCth17264.1} ่ บเก ้ำจะเริมขึ ่ นมี ้ หลำยคนเป็ นพยำนเห็นหมำยสำคัญเหล่ำนี เหตุ ้ กำรณ์เกิดขึน้ ก่อนศตวรรษทีสิ ่ ดเท่ำทีเคยบั ่ จริงตำมคำพยำกรณ์ในปี ค.ศ.1755เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงทีสุ นทึกไว ้เป็ นทีรู่ ้จักกันทั่ว ่ ้ ส่ ่ วนใหญ่ของทวีปยุโรปแ ไปว่ำเป็ นแผ่นดินไหวแห่งเมืองลิสบอนแรงสันสะเทื อนแผ่ขยำยไปถึงพืนที ่ อฟริกำและอเมริกำแรงสันสะเทื อนนี รู้ ้สึกได ้ถึงประเทศกรีนแลนด ์ถึงหมู่เกำะอินดีสตะวันตกถึงเกำะ มำเดรำไปถึงประเทศนอร ์เวย ์และประเทศสวีเดนจนถึงเกำะบริเตนใหญ่และประเทศไอร ์แลนด ์แรงสั่ ้ ไม่ ่ นอ้ ยกว่ำสิบล ้ำนตำรำงกิโลเมตรควำมรุนแรงของแรงสันส ่ นสะเทือนแผ่กระจำยครอบคลุมพืนที ะเทือนในทวีปแอฟริกำเกือบจะเท่ำกับในทวีปยุโรปเมืองอัลเจียร ์[เมืองหลวงของประเทศอัลจีเรียใน ทวีปแอฟริกำเหนื อ]ถูกทำลำยไปเกือบหมดมีหมู่บ ้ำนแห่งหนึ่ งห่ำงจำกประเทศมอร็อคโคไม่ไกลนัก ้ ประชำกรอำศัยรำว8,000ถึง10,000คนถูกกลืนหำยไปทังหมู ้ ่บ ้ำนคลืนขนำดใหญ่ ่ หมู่บ ้ำนนี มี พด ั กระหน่ ำกวำดชำยฝั่งประเทศสเปนและทวีปแอฟริกำกลืนหลำยเมืองไปและสร ้ำงควำมเสียหำยอย่ ำงใหญ่หลวง{GC304.2}{GCth17264.2} ่ ่ ดเกิดขึนในประเทศสเปนและประเทศโปรตุ ้ ่ องคำดิสมีรำยงำนว่ แรงสันสะเทื อนรุนแรงทีสุ เกสทีเมื ่ พั ่ ดเข ้ำมำสูงถึง18เมตรภูเขำ“บำงลูกทีใหญ่ ่ ่ ำคลืนที ทสุ ี่ ดในประเทศโปรตุเกสสันสะเทื อนอย่ำงรุนแ ่ รงดูประหนึ่ งว่ำเป็ นกำรสะเทือนทีมำจำกฐำนรำกของภู เขำยอดภูเขำบำงลูกเปิ ดออกปริออกและฉี ่ ่ ใ่ กล ้เคียงเล่ำกันว่ำมีเปลวไฟ กขำดอย่ำงน่ ำพิศวงก ้อนหินขนำดใหญ่ถก ู เหวียงลงไปในหุ บเขำทีอยู ้ พวยพุ่งออกมำจำกภูเขำเหล่ำนี ”SirCharlesLyell,PrinciplesofGeologyหน้ ำ495{GC304.3 }{GCth17264.3} ่ องลิสบอน“มีเสียงสนั่นดังออกมำจำกใต ้พืนดิ ้ นและวินำทีตอ ่ ทีเมื ่ มำแรงสันสะเทื อนอย่ำงรุนแรง ่ ่ วน ทำลำยเมืองส่วนใหญ่ไปในช่วงเวลำประมำณหกนำทีกว่ำหกหมืนคนพิ นำศในตอนแรกคลืนม้ ้ นแห ้งและแล ้วคลืนก็ ่ มว้ นซ ัดกลับเข ้ำมำเป็ นค ตัวกลับลงไปในทะเลก่อนและปล่อยให ้เห็นแนวพืนดิ ่ สู ่ งกว่ำระดับปกติถงึ สิบห ้ำเมตรหรือกว่ำนั้น” ลืนที ่ี ยวพั ่ ่ เกิ ่ ดขึนที ้ เมื ่ องลิสบอนในช่วงหำยนะนี เป็ ้ “ในบรรดำเหตุกำรณ์ผด ิ ธรรมชำติทเกี นกับเรืองที ่ี ้ำงด ้วยหินอ่อนด ้วยค่ำใช ้จ่ำยมหำศำลฝูงชนมหำศำลเ นกำรพังทรุดลงมำของท่ำเรือแห่งใหม่ทสร ่ ่ี ่ นเป็ นจุดหลบภัยเพือให ่ ้พ ้นจำกสิงปร ่ ักหักพังทีทั ่ บถมลงมำแต่ท ั ข ้ำไปรวมตัวกันเพือหลบภั ยอยูท ่ นั ้ จมดิงลงพร ่ ้ ่ บ ้ นใดนั้นเองท่ำเรือนี ก็ ้อมกับคนทังหมดที อยู ่ นนั้นและไม่มแี ม้ศพเดียวลอยขึนมำบนผิ ว ้ กเลย”Ibid.หน้ำ495{GC305.1}{GCth17265.1} นำอี ่ “แรงสันสะเทื อน”ของแผ่นดินไหวทำให ้“โบสถ ์และคอนแวนต ์ทุกแห่งอำคำรสำธำรณะขนำดให ้ ่ งทลำยลงมำทันทีสองชัวโมงหลั ่ ญ่เกือบทังหมดและบ ้ำนเรือนมำกกว่ำหนึ่ งในสีพั งจำกแผ่นดินไหวเ 255

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำงๆและโหมไหม้อย่ำงรุนแรงเป็ นเวลำเกือบสำมวันจนทำให ้เมืองแทบจะร ้ำงเป กิดไฟลุกไหม้ตำมทีต่ ้ งแผ่นดินไหวเกิดขึนในวั ้ ล่ำไปอย่ำงสินเชิ นบริสท ุ ธิดั์ งนั้นโบสถ ์และคอนแวนต ์จึงมีคนชุมนุ มอยูเ่ ต็ม ่ รอด”-มีนอ้ ยคนทีหนี EncyclopediaAmericana,art.“Lisbon,”note(ฉบับปี ค.ศ.1831).“ควำมหวำดกลัวของผูค้ น ้ ่ ่ ่ ้วยค นั้นเกินคำบรรยำยไม่มใี ครร ้องไห ้เพรำะมันมำกเกินกว่ำนำตำพวกเขำวิ งไปและวิ งมำเพ ้อคลังด วำมหวำดกลัวและตกใจต่ำงตบหน้ำและทุบอกของตนเองพร ้อมกับร ้องเสียงดังว่ำ“โปรดเมตตำด ้ว ่ ่ ยเถิด!วำระสุดท้ำยของโลกมำถึงแล ้ว”แม่ลม ื ลูกของตนและวิงแบกรู ปปั้นกำงเขนเครำะห ์ร ้ำยทีคน ่ ่ มำกมำยวิงหลบเข ้ำไปในโบสถ ์เพือกำรปกป้ องคุ ้มครองแต่พธิ ศ ี ำสนำก็เผยถึงควำมไร ้ประโยชน์เห ่ ำสงสำรกอดแท่นบูชำทีช่ ่ วยพวกเขำไม่ได ้รูปปั้นต่ำงๆบรรดำบำทหลวงและประชำชนทัง้ ล่ำคนทีน่ หลำยถูกฝังไว ้ใต ้กองปรักหักพังเดียวกัน”มีผูเ้ สียชีวต ิ ประมำณกว่ำ90,000คนในวันวิปโยคนั้น{G C305.2}{GCth17265.2} ่ บห ้ำปี ต่อมำหมำยสำคัญอันดับต่อมำทีกล่ ่ ำวถึงในคำพยำกรณ์ได ้ปรำกฏขึนดวงอำทิ ้ ยีสิ ตย ์แล ่ ท ่ ำให ้เหตุกำรณ์นีเด่ ้ นชัดคือควำมจริงของเวลำทีเหตุ ่ กำรณ์นีจะเกิ ้ ้ กระ ะดวงจันทร ์มืดไปสิงที ดขึนถู ่ บุไว ้อย่ำงแม่นยำในขณะทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงสนทนำกับสำวกของพระองค ์บนภูเขำมะกอกเทศ ่ พระองค ์ทรงพรรณนำถึงช่วงเวลำอันยำวนำนแห่งควำมทุกข ์ยำกลำบำกของคริสตจักรซึงหมำยถึ ่ งระยะเวลำ1,260ปี ภำยใต ้กำรกดขีของพระสั นตะปำปำพระองค ์ทรงสัญญำว่ำเวลำแห่งควำมทุกข ์ ้ ่ ้ อนกำรเ เวทนำจะถูกย่นให ้สันเข ้ำจำกนั้นพระองค ์จึงทรงกล่ำวถึงเหตุกำรณ์บำงอย่ำงทีจะเกิ ดขึนก่ ่ สด็จมำของพระองค ์และทรงกำหนดเวลำทีเรำจะเห็ นหมำยสำคัญอัน“หลังจำกควำมทุกข ์ลำบำก นั้นผ่ำนพ ้นไปแล ้วดวงอำทิตย ์จะมืดไปและดวงจันทร ์จะไม่สอ ่ งแสง”มำระโก13:24ช่วงระยะเวลำ1, ้ ดลงในปี ค.ศ.1798กำรกดขีข่ ่ มเหงยุตไิ ปจนเกือบหมดสินก่ ้ อนหน้ำนั้ 260วันหรือ1,260ปี ได ้สินสุ ่ มเหงแล ้วดวงอำทิตย ์จะมืดไปใ นประมำณ25ปี ตำมพระดำร ัสของพระคริสต ์นั้นภำยหลังกำรกดขีข่ ่ นวันที19พฤษภำคมค.ศ.1780ค ำพยำกรณ์นีส้ ำเร็จจริง{GC306.1}{GCth17266.1} ้ั ่ กลับทีสุ ่ ดและไม่อำจ “ในบรรดำปรำกฏกำรณ์ทงหมดอำจเป็ นเพียงเหตุกำรณ์เดียวก็วำ่ ได ้ซึงลึ ่ ดขึนในวั ้ ่ อธิบำยได ้นั่นคือปรำกฏกำรณ์วน ั มืดทีเกิ นที19พฤษภำคมค.ศ.1780เป็ นควำมมืดแปลก ่ ดของทั่วทังท ้ ้องฟ้ ำและบรรยำกำศทีมองเห็ ่ ประหลำดทีสุ นในเขตมลร ัฐนิ วอิงแลนด ์”R.M.Devens, OurFirstCenturyหน้ำ89{GC306.2}{GCth17266.2} ่ ้ มีผูเ้ ห็นเหตุกำรณ์คนหนึ่ งทีอำศั ยอยูใ่ นมลร ัฐแมสซำชูเซตส ์บรรยำยเหตุกำรณ์วน ั นั้นไว ้ดังนี “ใ ้ ่ ำงสดใสแต่ในไม่ช ้ำก็ถก นเวลำเช ้ำดวงอำทิตย ์ปรำกฏขึนในท ้องฟ้ ำทีสว่ ู ปกคลุมด ้วยเมฆมำกเมฆเ ่ ่ี ปลียนมำมื ดมนออกดำและเป็ นลำงร ้ำยทันทีทปรำกฏฟ้ ำแลบและร ้องคำรำมและฝนตกลงมำเล็กน้ ่ ้ ิ ำเมฆเริมเบำบำงลงและปรำกฏเป็ อยพอใกล ้เวลำเก ้ำนำฬก นสีทองเหลืองและสีทองแดงและพืนโลก ่ิ กสร ้ำงผืนนำและคนต่ ้ ่ ่ อธรรมชำติไม่ก ี่ ก ้อนหินต ้นไม้สงปลู ำงถูกเปลียนไปโดยแสงประหลำดที เหนื 256

อำนำจสัมบูรณ์

นำทีตอ ่ มำเมฆดำหนำทึบแผ่ขยำยไปทั่วท ้องฟ้ ำเว ้นไว ้แต่แนวเล็กๆตรงสุดขอบฟ้ ำและแล ้วก็มด ื สนิ ่ บเอ็ดนำฬก ิ ำของค่ำคืนในฤดูร ้อน.....{GC306.3}{GCth17266.3} ทรำวกับควำมมืดในเวลำยีสิ ่ อยๆอัดแน่ นเข ้ำมำในควำมรู ้สึกนึ กคิดของปร “ควำมกลัวควำมวิตกกังวลและควำมหวำดหวันค่ ่ี ่ ดมิดพ่อบ ้ำนต่ำงกลับจำกงำนในทุ่งนำช่ำงไม้ทงเ ะชำชนแม่บ ้ำนยืนอยูท ่ ประตู มองดูภม ู ป ิ ระเทศทีมื ิ้ ่ อช่ำงตีเหล็กทิงเตำเผำเหล็ ้ ครืองมื กพ่อค ้ำออกจำกร ้ำนของตนโรงเรียนปล่อยนักเรียนกลับบ ้ำนแ ่ บบ ้ำนด ้วยเนื อตั ้ วสันเทำผู ่ ่ ่ ดทุกริมฝี ปำ ละเด็กๆวิงกลั ท้ เดิ ี่ นทำงหยุดหำห ้องพักตำมโรงนำทีใกล ้ทีสุ กและหัวใจต่ำงถำมว่ำ ้ รำวกับว่ำพำยุเฮอริเคนกำลังจะพัดผ่ำนดินแดนนี หรื ้ อว่ำนี่ เป็ นวันทีทุ ่ กสิงทุ ่ กอ “เกิดอะไรขึน”ดู ย่ำงจะต ้องมำถึงจุดจบเสียแล ้ว{GC306.4}{GCth17266.4} ่ มแี สงจันทร ์... “มีกำรใช ้เทียนไขไฟจำกเตำผิงส่องแสงเจิดจ ้ำรำวกับในค่ำคืนของฤดูใบไม้รว่ งทีไม่ ่ ำท ้องทุ่งหญ ้ำและส่งเสียงร ้องกบหลำย ..ฝูงวิหกบินกลับรังและไปหลับพักฝูงวัวกลับมำรวมตัวทีหน้ ้ งไม่ใ ตัวส่งเสียงร ้องเบำๆฝูงนกร ้องเพลงยำมค่ำคืนและค ้ำงคำวต่ำงบินไปมำแต่มนุ ษย ์รู ้ดีวำ่ เวลำนี ยั ช่เวลำกลำงคืน.....{GC307.1}{GCth17267.1} “ดร.นำธำนำเอลวิเทคเคอร ์[NathanaelWhittaker]ศำสนำจำรย ์ของคริสตจักรแทเบอร ์นำเ ้ ดขึนจำกเ ้ คิลแห่งเมืองซำเลมจัดประชุมศำสนำในบ ้ำนและเทศนำพร ้อมกับยืนยันว่ำควำมมืดนี เกิ ่ี อธรรมชำติมค ่ นๆอี ่ ่ ได ้ถูกตระเต หตุกำรณ์ทเหนื ี นประชุมกันในสถำนทีอื กหลำยแห่งคำเทศนำทีไม่ ่ เสมือนชีให ้ ้เห็นว่ำควำมมืดทีเกิ ่ ดขึนสอดคล ้ รียมมำก่อนจึงหนี ไม่พ ้นคำเทศนำทีดู ้องกับคำพยำก ่ ดเกิดขึนหลั ้ ิ ำเล็กน้อย”TheEssexAntiqu รณ์ในพระคัมภีร ์.....ควำมมืดหนำทึบทีสุ งสิบเอ็ดนำฬก ่ ่ ่ ดขึนในพื ้ ้ ส่ ่ วนใหญ่ของประเทศใ arianเมษำยน1899เล่มที3ฉบั บที4หน้ ำ53,54“ควำมมืดทีเกิ นที ่ ิ ำข ้อมือหรือนำฬก ิ ำขำ้ งฝำผนังหำกปร นช่วงเวลำกลำงวันนั้นรุนแรงมำกจนไม่อำจดูเวลำทีนำฬ ก ำศจำกแสงเทียนไขแล ้วแม้แต่จะรับประทำนอำหำรหรือจัดกำรดูแลธุรกิจในบ ้ำนก็ไม่อำจกระทำได.้ ...{GC307.2}{GCth17267.2} ่ ขยำยออกไปนั้นช่ำงดูแปลกประหลำดยิงนั ่ กมีผูค้ นสังเกตว่ำควำมมืดแผ่กว ้ำงไป “ควำมมืดทีแผ่ ่ ่ ดของมลร ัฐค ทำงทิศตะวันออกจรดเมืองฟำลเมำธ ์และไปยังทำงทิศตะวันตกจนจรดส่วนทีไกลที สุ ้ อนเนตทิกต ั และเมืองอัลบำนี ไปถึงทำงตอนใต ้ควำมมืดนี ไปไกลถึ งชำยฝั่งทะเลและทำงตอนเหนื อ ่ งรกรำกของชำวอเมริ ้ ของอเมริกำไปจนถึงเขตทีตั กน ั ”WilliamGordon,HistoryoftheRise,Pr ่ ่ ogress,andEstablishmentoftheIndependenceoftheU.S.A.เล่มที3หน้ ำที57{GC307.3} ){GCth17267.3}

257

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดของวันนั้นดำเนิ นต่อไปประมำณสักหนึ่ งหรือสองชัวโมงก่ ่ ควำมมืดอย่ำงรุนแรงทีสุ อนพลบค่ำ ่ ้ ท ้องฟ้ ำบำงส่วนก็เริมปลอดโปร่ งขึนดวงอำทิ ตย ์ปรำกฏแม้วำ่ ยังมีหมอกดำหนำทึบบดบังไว ้“หลังจำ กดวงอำทิตย ์ตกดินแล ้วเมฆกลับมำปกคลุมอีกและมืดลงอย่ำงรวดเร็ว” ่ นทีผิ ่ ดธรรมดำและดูน่ำกลัวไม่นอ้ ยไปกว่ำควำมมืดทีเกิ ่ ดขึนในช่ ้ “เป็ นควำมมืดของยำมคำคื วงเ ่ อบเต็มดวงแต่ก็มองวัตถุตำ่ งๆไม่เห็นยกเว ้นจะใช ้แสงเทียนช่วย วลำกลำงวันแม้จะมีดวงจันทร ์ทีเกื ่ อมองไปยั ่ ่ ่ นๆที ่ ่ ซึงเมื งบ ้ำนทีใกล ้เคียงกันหรือสถำนทีอื ไกลออกไปจะดู ประหนึ่ งว่ำเป็ นควำมมืดของ ่ ำแสงแทบจะไม่อำจเจำะทะลุผ่ำนไปได ้”IsaiahThomas,MassachusettsSp ชำวเมืองอียป ิ ต ์ซึงล ่ ่ y;or,AmericanOracleofLibertyเล่มที10ฉบั บที472(25พฤษภำคม1780)ผู เ้ ห็นเหตุกำรณ์ค ่ ่ ่ นหนึ่ งกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่อำจทีจะหยุ ดคิดในขณะนั้นว่ำหำกมีเงำมืดใดทีหนำทึ บพอทีจะปกปิ ดด ่ กใสได ้ทุกดวงในจักรวำลหรือกำจัดดวงดำวเหล่ำนั้นให ้สำบสูญไปก็ยงั ไม่ใช่ควำมมืดทีสม ่ วงดำวทีสุ ้ ่ องอีซเี ตอร ์มลร ัฐนิ วแฮมป์ เ บูรณ์มำกเท่ำกับเวลำนี ”จำกจดหมำยของดร.ซำมู เอลเทนนี ย ์เขียนทีเมื ่ ม ชียร ์ธันวำคมค.ศ.1785ในMassachusettsHistoricalSocietyCollections,1792ชุดที1เล่ ่ ่ บเอ็ดนำฬก ่ ิ ำของคืนวันนั้นทีดวงจั ที1หน้ ำ97แม้วำ่ จะเป็ นเวลำยีสิ นทร ์เต็มดวง“ก็แทบจะไม่สำมำร ่ ำยคล ้ำยเงำแห่งควำมตำยออกไปได ้”หลังเวลำเทียงคื ่ นควำมมืดหำยไปและเมือ ่ ถขับไล่เงำมืดทีละม้ ้ั ้นก็มล ดวงจันทร ์ปรำกฏให ้เห็นครงแรกนั ี ก ั ษณะเป็ นสีเลือด{GC307.4}{GCth17267.4} ่ ้ ในสมั วันที19พฤษภำคมค.ศ.1780ถู กจำรึกไว ้ในประวัตศ ิ ำสตร ์ว่ำเป็ น“วันแห่งควำมมืด”ตังแต่ ่ ้ร ับกำรบันทึกไว ้ว่ำเกิดควำมมืดอันหนำทึบขยำย ยของโมเสสเป็ นต ้นมำยังไม่เคยมีชว่ งเวลำใดทีได ่ ดขึนในคร ้ ้ ำบรรยำยของผูท้ อยู วงกว ้ำงออกไปกว ้ำงไกลและยำวนำนเท่ำทีเกิ งนี ั้ ค ี่ ใ่ นเหตุกำรณ์เป็ นเ ่ ่ ่ พียงเสียงสะท ้อนทีมำจำกพระวจนะของพระเจ ้ำซึงโยเอลผู เ้ ผยพระวจนะบันทึกไว ้เมือ2500ปี ก่อนที่ เหตุกำรณ์จะสำเร็จตำมคำพยำกรณ์วำ่ “ดวงอำทิตย ์จะกลำยเป็ นควำมมืดดวงจันทร ์เป็ นเลือดก่อ ่ นวันแห่งพระยำห ์เวห ์จะมำถึงคือวันอันยิงใหญ่ และน่ ำสยดสยอง”โยเอล2:31{GC308.1}{GCth1 7268.1} พระคริสต ์ทรงบัญชำประชำกรของพระองค ์ให ้เฝ้ ำติดตำมหมำยสำคัญของกำรเสด็จกลับมำข ่ ่ ่ ่ องพระองค ์และให ้ชืนชมยิ นดีเมือพวกเขำเห็ นเครืองหมำยที แสดงถึ งกษัตริย ์ผูก้ ำลังจะเสด็จมำพระ ่ ้ มจะเกิ ่ ้ ้นจงลุกขึนยื ้ นและผงกศีรษะขึนเพรำะว่ ้ องค ์ตรัสว่ำ“เมือเหตุ กำรณ์เหล่ำนี เริ ดขึนนั ำกำรไถ่ต ั ้ ้ผูต้ ด วพวกท่ำนใกล ้จะถึงแล ้ว”พระองค ์ทรงชีให ิ ตำมของพระองค ์มองดูต ้นไม้ทก ี่ ำลังแตกยอดในฤดู ่ ใบไม้ผลิและตรัสว่ำ“เมือผลิ ใบพวกท่ำนก็เห็นด ้วยตัวเองและรู ้อยูว่ ำ่ ฤดูร ้อนใกล ้จะมำถึงแล ้วเช่นนั้น ่ ำนทังหลำยเห็ ้ ้ ดขึนก็ ้ ให ้รู ้ว่ำแผ่นดินของพระเจ ้ำใกล ้จะมำถึงแล ้ว” แหละเมือท่ นเหตุกำรณ์เหล่ำนี เกิ ลูกำ21:28,30,31{GC308.2}{GCth17268.2}

258

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ แต่เมือควำมเย่ อหยิงและระเบี ยบพิธก ี รรมเข ้ำแทนทีวิ่ ญญำณแห่งกำรถ่อมใจและกำรอุทศ ิ ตนที่ ่ ในพระคริสต ์และควำมเชือในกำรเสด็ ่ มีอยูใ่ นคริสตจักรควำมร ักทีมี จกลับมำของพระองค ์ก็เยือกเย็ นลงชีวต ิ ทำงฝ่ ำยโลกและกำรแสวงหำควำมเพลิดเพลินได ้กลืนผูท้ อ ี่ ้ำงตนว่ำเป็ นประชำกรของพระ ้ ่ เจ ้ำพวกเขำมองไม่เห็นคำชีแนะของพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดในเรืองของหมำยส ำคัญของกำรเสด็จมำของ ่ ่ ่ ยวเ ่ พระองค ์พวกเขำละเลยหลักคำสอนเรืองกำรเสด็ จมำครงที ั้ สองของพระคริ สต ์ข ้อพระคัมภีร ์ทีเกี ่ ก็ ้ ถก นื่ องกับเรืองนี ู บดบังด ้วยกำรแปลควำมหมำยอย่ำงผิดๆจนถูกละเลยและลืมไปเสียเกือบหมดโ ่ ดกับคริสตจักรต่ำงๆในประเทศสหร ัฐอเมริกำสังคมทุกชนชันต่ ้ ำงเพลิดเพลิน ดยเฉพำะอย่ำงยิงเกิ อยูก ่ บ ั เสรีภำพและควำมสุขสบำยควำมใคร่อยำกอย่ำงทะเยอทะยำนในทรัพย ์สมบัตแิ ละควำมหรูห ้ ง รำฟุ่ มเฟื อยทำให ้เกิดกำรหมกมุ่นอยูแ่ ต่กบั กำรแสวงหำเงินทองและกระหำยอยำกด ้วยกำรยือแย่ ่ ยงและอำนำจซึงดู ่ เสมือนว่ำจะอยูใ่ กล ้แค่เอือมของทุ ้ ่ ้ ำมนุ ษย ์ให ้มุ่งควำมสนใ ชือเสี กคนสิงเหล่ ำนี น ่ ้ ้ ้ไกลออกไปในอ จและควำมหวังของพวกเขำไว ้กับสิงของในชี วต ิ นี และผลั กวันอันน่ ำเคร่งขรึมนี ให ่ ำงๆทีพวกเขำสนใจในปั ่ ้ วงลับไป{GC309.1}{GCth17268. นำคตข ้ำงหน้ำจนกว่ำสิงต่ จจุบน ั นี จะล่ 3} ่ ้ ้ผูต้ ด เมือพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงยำให ิ ตำมพระองค ์มองดูหมำยสำคัญของกำรเสด็จกลับมำของพ ่ ่ ้ อนกำรเสด็จมำครงที ้ั สอง ่ ระองค ์นั้นพระองค ์ตร ัสไว ้ล่วงหน้ำถึงสภำพเสือมถอยในบำปที จะเกิ ดขึนก่ จะมีกจิ กรรมและควำมวุน ่ วำยของธุรกิจทำงฝ่ ำยโลกและกำรแสวงหำควำมสุขสำรำญเช่นเดียวกับ ้ ในสมัยโนอำห ์ได ้แก่กำรซือกำรขำยกำรเพำะปลู กกำรก่อสร ้ำงกำรสมรสและยกให ้เป็ นสำมีภรรยำ ้ ้ กันควบคูไ่ ปกับกำรลืมพระเจ ้ำและชีวต ิ ในเบืองหน้ ำสำหร ับผูท้ มี ี่ ชวี ต ิ อยูใ่ นช่วงเวลำนี พระคริ สต ์ทร งเตือนว่ำ“แต่จงระวังตัวให ้ดีเกรงว่ำใจของท่ำนจะเต็มล ้นไปด ้วยกำรเสเพลกำรเมำเหล ้ำและกำรห่ว ้ ้วเวลำนั้นจะมำถึงท่ำนโดยไม่คำดฝัน” งกังวลถึงชีวต ิ นี แล ่ ่ “แต่จงเฝ้ ำระวังอยูท ่ ุกเวลำจงอธิษฐำนเพือพวกท่ ำนจะมีกำลังรอดพ ้นเหตุกำรณ์ทุกอย่ำงทีจะเกิ ้ ้นและจะยืนอยูต ดขึนนั ่ อ ่ หน้ำบุตรมนุ ษย ์ได ้”ลูกำ21:34,36{GC309.2}{GCth17268.4} ่ กไว ้ในพระธรรมวิวรณ์เน้นให ้เห็นถึงสภำพของคริสตจักรใ พระดำร ัสของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีจำรึ ่ ำมีชวี ต ่ี ยอมตืนขึ ่ นจำ ้ นช่วงเวลำดังกล่ำวว่ำ“เจ ้ำได ้ชือว่ ิ อยูแ่ ต่วำ่ เจ ้ำได ้ตำยแล ้ว”และสำหร ับผูท้ ไม่ ้ กควำมมั่นคงอย่ำงประมำทนั้นมีคำเตือนอันเคร่งขรึมประกำศว่ำ“ถ ้ำเจ ้ำไม่ตนขึ ื่ นเรำจะมำเหมื อน ่ อย่ำงขโมยและเจ ้ำจะไม่รู ้ว่ำเรำจะมำหำเจ ้ำชัวโมงไหน”วิ วรณ์3:1,3{GC309.3}{GCth17268.5} ่ นเพื ้ อร ่ ับรู ้ถึงภัยอันตรำยของเขำนั้นเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นเพือให ่ ้พวกเขำลุกขึ ้ กำรปลุกมนุ ษย ์ให ้ตืนขึ ่ ยวเนื ่ ่ องกับเวลำแห่งพระเมตตำคุณทีจะสิ ่ นสุ ้ ดลงผูเ้ ผยพ นเตรียมตัวพร ้อมร ับเหตุกำรณ์สำคัญทีเกี ่ ่ ระวจนะของพระเจ ้ำประกำศว่ำ“วันแห่งพระยำห ์เวห ์นั้นยิงใหญ่ และน่ ำกลัวอย่ำงยิงใครเล่ ำจะทนอยูไ่ ่ ์ นกว่ำจะทอดพระเนตร ด ้”ผูใ้ ดจะทนอยูไ่ ด ้เมือพระองค ์จะเสด็จมำ“พระเนตรของพระองค ์บริสท ุ ธิเกิ 259

อำนำจสัมบูรณ์

่ กำรชัวจะทรงมองดู ควำมบำปก็ไม่ได ้”โยเอล2:11ฮำบำกุก1:13สำหร ับผู ้ทีร่ ้องเรียกว่ำ“ข ้ำแต่พระ ้ เจ ้ำของข ้ำพระองค ์ขำ้ พระองค ์ทังหลำยรู ้จักพระองค ์”แต่กระนั้นพวกเขำยังคงล่วงละเมิดพันธสัญ ่ บซ่อนกำรชัวไว ่ ้ในใจและร ักทำงแห่งควำมอธรรมสำหรับคนเ ญำของพระองค ์และติดตำมพระอืนเก็ ้ ใช่ควำมเจิดจ ้ำเลย”โฮเชยำ ช่นนี วั้ นแห่งพระเจ ้ำ“เป็ นควำมมืดมิใช่ควำมสว่ำงเป็ นควำมมืดครึมมิ 8:2,1สดุด1 ี 6;4อำโมส5:20พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ“ในเวลำนั้นเรำจะเอำตะเกียงส่องดูเยรูซำเล็มและเ ่ รำจะลงโทษพวกไม่รู ้ร ้อนรู ้หนำวมำนำนเหมือนตะกอนเหล ้ำทีเกรอะจนหนำผู ท้ คิ ี่ ดในใจของตนว่ำ‘ ่ และพระองค ์ก็จะไม่ทรงให ้สิงร ่ ้ำย’”เศฟันยำห ์1:12“เรำจะลงโทษโลกเพ พระยำห ์เวห ์จะไม่ทรงให ้สิงดี ่ ้ำยและลงโทษคนอธรรมเพรำะควำมผิดบำปของพวกเขำเรำทำให ้ควำมเย่อหยิงของ ่ รำะควำมชัวร ้ ดและทำให ้ควำมยโสของคนโหดร ้ำยลดต่ำลง”อิสยำห ์13:11“เงินหรือทองคำของ คนจองหองสินสุ เขำก็ดจี ะไม่สำมำรถช่วยกู ้เขำได ้”“ทรัพย ์สมบัตข ิ องพวกเขำจะถูกปล ้นและบ ้ำนของพวกเขำจะร ้ำ งเปล่ำ”เศฟันยำห ์1:18,13{GC310.1}{GCth17269.1} ่ เ้ ผยพระวจนะเยเรมีย ์เฝ้ ำรอคอยเวลำทีน่ ่ ำกลัวนั้นได ้ร ้องออกมำว่ำ“ข ้ำบิดตัวด ้วยคว ในขณะทีผู ำมเจ็บปวด....ข ้ำจะนิ่ งอยูไ่ ม่ได ้เพรำะข ้ำได ้ยินเสียงเขำสัตว ์เสียงปลุกของสงครำมหำยนะซ ้อนหำย ้ นะถูกเร ้ำขึนมำ”เยเรมี ย ์4:19,20{GC310.2}{GCth17269.2} ่ กข ์ใจและระทมเป็ นวันทีมี ่ ควำมพินำศและกำรทำลำย “วันนั้นจะเป็ นวันแห่งพระพิโรธเป็ นวันทีทุ ่ ดและหม่นหมองเป็ นวันทีมี ่ เมฆคลุมและมืดทึบวันทีมี ่ เสียงแตรและเสียงโห่ร ้องของสง ล ้ำงเป็ นวันทีมื ่ ครำม”เศฟันยำห ์1:15,16“นี่ แน่ ะวันแห่งพระยำห ์เวห ์จะมำ.....เพือจะท ำให ้แผ่นดินเป็ นทีร่ ้ำงเปล่ำแ ่ ละเพือจะท ำลำยคนบำปของมันเสียจำกแผ่นดินนั้น”อิสยำห ์13:9{GC310.3}{GCth17269.3} ่ จำรณำถึงวันอันยิงใหญ่ ่ ่ งขรึมและน่ ำจับใจทีสุ ่ ดเพื่ เมือพิ นั้นพระวจนะของพระเจ ้ำใช ้ภำษำทีเคร่ ่ งคงสลบไสลทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณให ้ตืนขึ ่ นและแสวงหำพระ ้ อเรียกร ้องให ้ประชำกรของพระองค ์ทียั พักตร ์ของพระองค ์ด ้วยกำรกลับใจและกำรถ่อมตน“จงเป่ ำเขำสัตว ์ในศิโยนจงเปล่งเสียงเตือนภัยบ ์ ่ ่ นภูเขำบริสท ุ ธิของเรำให ้ทุกคนทีอำศั ยในแผ่นดินตัวสันเพรำะวั นแห่งพระยำห ์เวห ์กำลังมำใกล ้เข ้ำ มำแล ้ว”“จงจัดเตรียมพิธอี ดอำหำรจงเรียกประชุมทำพิธจี งรวบรวมประชำชนจงชำระชุมนุ มชนให ้ ์ บริสท ุ ธิจงประชุ มพวกผูใ้ หญ่จงรวบรวมเด็กๆ.....จงให ้เจ ้ำบ่ำวออกจำกเรือนหอและเจ ้ำสำวออกจำ กห ้องของตนให ้บรรดำปุโรหิตคือผู ้ปรนนิ บต ั พ ิ ระยำห ์เวห ์ร ้องไห ้อยูร่ ะหว่ำงเฉลียงกับแท่นบูชำ” “จงกลับมำหำเรำด ้วยสุดใจด ้วยกำรอดอำหำรกำรร ้องไห ้และกำรโอดครวญจงฉี กใจของพวกเจ ้ ้ ำไม่ใช่ฉีกเสือของเจ ้ำจงกลับมำหำพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของพวกท่ำนเพรำะว่ำพระองค ์ทรงเปี่ ยมด ้ ้ ้ำและบริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่นคง”โยเอล2:1,15วยพระคุณและพระกรุณำพระองค ์กริวช 17,12,13{GC311.1}{GCth17270.1}

260

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี กำรตระเตรียมคนให ้พร ้อมสำหร ับวันของพระเจ ้ำนั้นเป็ นงำนปฏิรป ู ยิงใหญ่ ทจะต ้องทำให ้สำเร็จ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นประชำกรของพระองค ์นั้นไม่ได ้เตรียม พระเจ ้ำทรงมองเห็นว่ำประชำกรจำนวนมำกทีอ ่ วต พร ้อมเพือชี ิ นิ ร ันดร ์และด ้วยพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำพระองค ์จึงทรงกำลังจะส่งข่ำวสำรคำเตื ่ นจำกกำรไม่ ้ ่ อนมำปลุกพวกเขำให ้ตืนขึ รู ้สึกตัวและนำพวกเขำให ้เตรียมตัวพร ้อมเพือกำรเสด็ จมำ ของพระเจ ้ำ{GC311.2}{GCth17270.2} ้ ่ ้ ข่ำวสำรสำมประกำรซึงแสดงให ่ เรำจะมองเห็นคำเตือนนีในพระธรรมวิ วรณ์บทที14ในบทนี มี ้เห็ ่ี นด ้วยกำรประกำศโดยชำวสวรรค ์และเหตุกำรณ์ทตำมติ ดมำทันทีทน ั ใดนั้นคือกำรเสด็จมำของบุต ่ ่ ่ ่ งประกำศว่ำถึงเวลำทีจะทรงพิ ่ รมนุ ษย ์เพือ“เก็ บเกียวบนแผ่ นดินโลก”คำเตือนทีหนึ พำกษำแล ้วผูเ้ ผ ่ ยพระวจนะมองเห็นทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งเหำะ“ไปในท ้องฟ้ ำเพือประกำศข่ ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์แก่คน ้ ่ บ ทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกแก่ทุกประชำชำติทก ุ เผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติท่ำนประกำศเสียงดั ่ งว่ำ‘จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแ ้ ทงหลำย”วิ ล ้วจงนมัสกำรพระองค ์ผู ้ทรงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุ ั้ วรณ์14:6,7{ GC311.3}{GCth17270.3} ่ ้ นส่วนหนึ่ งของ“ข่ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์”พันธกิจของกำรประกำศข่ำวประเสริ ข่ำวทีประกำศไปนี เป็ ้ ้ ้กับมนุ ษย ์ทูต ฐไม่ได ้ทรงมอบหมำยให ้แก่ทูตสวรรค ์ทังหลำยแต่ ทรงโปรดมอบควำมร ับผิดชอบนี ไว ์ ้ร ับบัญชำให ้นำทำงในพระรำชกิจนี และมี ้ ่ สวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิได หน้ำทีร่ ับผิดชอบในขบวนกำรอันยิงให ่ ้จริงจะถูกทำโดยผูร้ ับใช ้ทังหลำยขอ ้ ญ่แห่งกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดแต่กำรประกำศข่ำวประเสริฐทีแท ้ งพระคริสต ์ในโลกนี {GC312.1}{GCth17270.4} ่ อสั ่ ตย ์ซึงเชื ่ อฟั ่ งคำตักเตือนของพระวิญญำณของพระเจ ้ำและคำสอนทีมี ่ อยูใ่ นพระว มนุ ษย ์ทีซื จนะของพระองค ์จะเป็ นผู ้ประกำศคำเตือนให ้แก่ชำวโลกพวกเขำเป็ นผูท้ ใส่ ี่ ใจ“คำเผยพระวจนะทีแ่ น่ นอน” ่ องสว่ำงในทีมื ่ ดจนกว่ำแสงอรุณจะขึนและดำวรุ ้ ้ “เป็ นเสมือนตะเกียงทีส่ ง่ จะผุดขึนในใจของพวก ่ ำทีจะหำขุ ่ ่ อนไว ้พ ท่ำน”2เปโตร1:19พวกเขำแสวงหำควำมรอบรู ้ของพระเจ ้ำมำกยิงกว่ มทร ัพย ์ทีซ่ ่ ้จำกปัญญำย่อมดีกว่ำผลทีได ่ ้จำกเงินและผลิตผลของปัญญำนั้นดีกว่ำทอง วกเขำถือว่ำ“ผลทีได ่ ยิ ่ งใหญ่ ่ คำ”สุภำษิต3:14และองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยให ้พวกเขำเห็นสิงที ในรำชอำณำจักร“ค วำมลึกลับของพระยำห ์เวห ์มีอยูแ่ ก่คนทีย่ ำเกรงพระองค ์และพระองค ์จะทรงแจ ้งพันธสัญญำของพ ระองค ์แก่เขำเหล่ำนั้น”สดุด2 ี 5:14TKJV{GC312.2}{GCth17270.5} ่ี ้ำใจควำมจริงนี และมี ้ ผูท้ เข สว่ นร่วมในงำนประกำศกลับไม่ใช่นักศำสนศำสตร ์ผูค้ งแก่เรียนพวกเ ่ อสั ่ ตย ์ทีศึ ่ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมหมั่นเพียรและด ้วยกำรอธิษฐำนพวกเขำรู ้เวล ขำเป็ นคนยำมทีซื ่ี ำลังจะเกิดขึนแต่ ้ ำของยำมค่ำคืนคำพยำกรณ์จะถูกเปิ ดเผยให ้พวกเขำรู ้ถึงเหตุกำรณ์ทก บรรดำผู ้ 261

อำนำจสัมบูรณ์

่ และข่ ้ ้ กประกำศโดยผูท้ ถ่ ่ งมีควำม คงแก่เรียนไม่ได ้ร ับหน้ำทีนี ำวนี ถู ี่ อมตนกว่ำพระเยซูตร ัสว่ำ“เมือยั ่ สว่ำงอยูก ่ ็จงเดินไปเถิด”ยอห ์น12:35ผูท้ ไม่ ี่ สนใจแสงสว่ำงทีพระเจ ้ำประทำนให ้หรือละเลยไม่แสวงห ่ ้ กปล่อยให ้อยูใ่ นควำมมืดแต่พระผูช ำแสงนั้นเมืออยู ใ่ กล ้คนเหล่ำนี จะถู ้ ว่ ยให ้รอดทรงประกำศว่ำ“ค ่ ่ งมั ้ ่น นทีตำมเรำมำจะไม่ ต ้องเดินในควำมมืดแต่จะมีควำมสว่ำงแห่งชีวต ิ ”ยอห ์น8:12ผูใ้ ดก็ตำมทีตั ่ ่ ่ ้ อย่ำงเด็ดเดียวเพื อแสวงหำที จะปฏิ บต ั ต ิ ำมนำพระทั ยของพระเจ ้ำเอำใจใส่อย่ำงจริงใจต่อแสงสว่ำง ่ ่ นส ้ ำหร ับผูท้ มี ้ ทีทรงโปรดประทำนให ้แล ้วจะได ้ร ับแสงสว่ำงมำกยิงขึ ี่ จ ต ิ วิญญำณเช่นนี พระเจ ้ำจะปร ่ ประกำยเจิดจ ้ำเพือน ่ ำเขำไปสูค ้ ะทำนดวงดำวแห่งสวรรค ์ทีมี ่ วำมจริงทังมวล{GC312.3}{GCth17 270.6} ่ ้ั ้นบรรดำปุโรหิตและธรรมจำรย ์ทังหลำยที ้ ่ ใ่ นนครบริสุ ในสมัยทีพระคริ สต ์เสด็จมำครงแรกนั อยู ์ งเป็ ่ นผูท้ ได ทธิซึ ี่ ้ร ับมอบควำมร ับผิดชอบให ้ดูแลพระวจนะของพระเจ ้ำพวกเขำน่ ำจะมองเห็ นหมำย ่ ่ี สำคัญทีบอกเวลำและประกำศกำรเสด็ จมำของพระองค ์ผูท้ ทรงโปรดสั ญญำไว ้คำพยำกรณ์ของมี ่ คำห ์ระบุสถำนทีประสู ตข ิ องพระเยซูดำเนี ยลระบุเวลำของกำรเสด็จมำมีคำห ์5:2ดำเนี ยล9:25พระเ ้ ้ผูน้ ำชำวยิวพวกเขำจึงไม่มข จ ้ำประทำนคำพยำกรณ์เหล่ำนี ให ี ้อแก ้ตัวว่ำพวกเขำไม่รู ้และไม่ประก ำศให ้แก่ประชำชนทรำบว่ำกำรเสด็จมำของพระเมสสิยำห ์ใกล ้เข ้ำมำแล ้วควำมไม่รู ้ของพวกเขำเป็ ่ นบำปชำวยิวสร ้ำงผลงำนด ้วยกำรฆ่ำผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วย นผลลัพธ ์ของกำรละเลยทีเป็ ่ิ ้ กำรปฏิบต ั ต ิ ำมผูย้ งใหญ่ แห่งโลกนี พวกเขำจึ งกำลังเคำรพบูชำผูร้ ับใช ้ของซำตำนพวกเขำหมกมุ่น ่ ำแหน่ งและอำนำจพวกเขำทังหลำยมองไม่ ้ อยูก ่ บ ั กำรแก่งแย่งชิงดีอย่ำงทะเยอทะยำนเพือต เห็นเกีย ่ ตริย ์แห่งสรวงสวรรค ์ทรงยืนมำให ่ รติยศของพระเจ ้ำซึงกษั ้แก่พวกเขำ{GC313.1}{GCth17271.

1} ่ ้ ่ กษำถึ ผูป้ กครองของชนชำติอส ิ รำเอลควรทีจะเอำใส่ ใจอย่ำงลึกซึงและด ้วยควำมยำเกรงเพือศึ ่ ่ งสถำนทีเวลำและสภำพแวดล ้อมของเหตุกำรณ์ทยิ ี่ งใหญ่ ทสุ ี่ ดในประวัตศ ิ ำสตร ์โลกนั่นคือกำรเสด็ ่ ่ ่ จมำของพระบุตรของพระเจ ้ำเพือมำไถ่ มนุ ษย ์ให ้ได ้ร ับควำมรอดทุกคนควรทีจะเฝ้ ำระวังเพือจะเป็ น ่ ่ ่บ ้ำนเบธเลเฮมมีผูเ้ ดินทำงสองคนทีเ่ หนึ่ งในคนกลุม ่ แรกทีจะต ้อนร ับพระผูไ้ ถ่ของโลกแต่ดเู ถิดทีหมู ่ หน็ ดเหนื่ อยจำกกำรเดินทำงไกลมำจำกเนิ นเขำแห่งเมืองนำซำเร็ธเดินตำมถนนอันคับแคบทีทอด ่ กและทีก ่ ำบังสำหร ับยำมค่ำคืนอย่ำงไร ้ ยำวไปจนสุดฝั่งตะวันออกของเมืองพวกเขำพยำยำมหำทีพั ่ ดพวกเขำเข ้ำหลบในคอกสัตว ์อันน่ ำสังเวชทีเตรี ่ ยมไ ผลไม่มป ี ระตูใดเปิ ดออกต ้อนร ับพวกเขำในทีสุ ่ ่ น{GC313.2}{GCth17271.2} ว ้สำหร ับวัวและพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกทรงบังเกิดทีนั ่ึ ่ ้ บรรดำทูตจำกสวรรค ์เคยเห็นพระสิรซ ิ งพระบุ ตรของพระเจ ้ำทรงมีรว่ มกับพระบิดำก่อนทีโลกนี ้ ้ จะเกิดขึนและทู ตสวรรค ์เหล่ำนี รอคอยด ้วยควำมสนใจอย่ำงแรงกล ้ำต่อกำรเสด็จมำของพระองค ์ใน ่ โลกนี ว่้ ำเป็ นเหตุกำรณ์ทเต็ ี่ มล ้นด ้วยควำมชืนชมยิ นดีสำหร ับมนุ ษย ์ทุกคนทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำ ่ี ยมพร ้อมทีจะร ่ ับและให ้แก่ผูท้ จะน ่ ไปประกำศให ้ ให ้นำข่ำวแห่งควำมยินดีไปให ้ผูท้ เตรี ี่ ำเรืองนี ้ชนช 262

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำวโลกด ้วยควำมชืนชมยิ นดีพระคริสต ์ทรงถ่อมพระองค ์ลงมำร ับสภำพธรรมชำติของมนุ ษย ์พระอง ่ ค ์ทรงต ้องแบกร ับควำมทุกข ์โศกอันหนักเหลือคณำในขณะทีพระองค ์ถวำยจิตวิญญำณของพระ ่ ชำไถ่บำปแต่กระนั้นทูตสวรรค ์ก็ยงั ปรำรถนำทีจะเห็ ่ ่ อมพระอง องค ์ให ้เป็ นเครืองบู นแม้ในสภำพทีถ่ ่ ค ์ของพระบุตรของพระเจ ้ำผูส้ งู สุดทีจะปรำกฏต่ อหน้ำมนุ ษย ์อย่ำงสง่ำงำมและเต็มไปด ้วยสง่ำรำศีส ่ องหลวงของแผ่นดินอิสร มกับพระลักษณะของพระองค ์จะมีบุคคลสำคัญของโลกมำร่วมชุมนุ มทีเมื ่ ้อนร ับกำรเสด็จมำของพระองค ์หรือไม่จะมีทูตสวรรค ์จำนวนมำกมำยมำแนะนำพระองค ์ ำเอลเพือต ่ี ำลังรอคอยได ้รู ้จักหรือไม่{GC313.3}{GCth17271.3} ให ้ผูท้ ก ่ วำ่ มีผูใ้ ดบ ้ำงทีเตรี ่ ยมพร ้อมต ้อนร ับพระเยซูแต่ทูตองค ์นั้น ทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งมำเยือนโลกเพือดู ่ มองไม่เห็นเครืองหมำยแห่ งกำรรอคอยทูตองค ์นั้นไม่ได ้ยินเสียงสรรเสริญและเสียงโห่ร ้องอย่ำงมีช ัย ่ ่ ่ ่ งเหนื อเมืองทีได ่ ้ร ั ทีแสดงว่ ำเวลำทีพระเมสสิ ยำห ์จวนจะเสด็จถึงแล ้วทูตสวรรค ์บินไปมำชัวขณะหนึ ่ บกำรเลือกสรรและเหนื อพระวิหำรทีกำรร่ วมสถิตของพระเจ ้ำได ้ร ับกำรสำแดงให ้เห็นมำเป็ นเวลำช ้ ่ี ่ ก็ไม่ได ้ดูแตกต่ำงจำกทีอื ่ นๆปุ ่ ่ งกำยอย่ำงโอ ้อวดและทะนงตัวยังคงเผำเครื่ ำนำนแต่แม้ทนี โรหิตทีแต่ ่ นมลทินในพระวิหำรฟำริสพ องถวำยบูชำทีเป็ ี ูดกับประชำชนด ้วยเสียงอันดังหรือยืนอธิษฐำนอย่ำง ่ มนุ มของนักปร ัชญำในโรงเรียนของร ับบีพวกเ โอ ้อวดตำมมุมถนนในพระรำชวังของกษัตริย ์ในทีชุ ่ แตกต่ำงกันคือเมินเฉยควำมจริงอันอัศจรรย ์ทีท ่ ำให ้ทังสวรรค ้ ่ ขำก็มส ี ภำพทีไม่ ์ชืนชมยิ นดีและสร ่ รเสริญพระเจ ้ำทีพระผู ไ้ ถ่ของมนุ ษย ์กำลังจะเสด็จมำในโลก{GC314.1}{GCth17272.1} ่ ไม่มห ี ลักฐำนใดทีแสดงว่ ำชำวโลกรอคอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์และไม่มก ี ำรเตรียมตัวต ้อ ่ น้ ำข่ำวชำวสวรรค ์กำลังจะกลับไปยังสวรรค ์ด ้วยควำมพิศวงพร ้อม นร ับเจ ้ำชำยแห่งชีวต ิ ในขณะทีผู ่ ้ ่ ำลังเฝ้ ำฝูงแกะในยำมค่ำคืนและในข กับเรืองรำวอั นน่ ำอับอำยนั้นก็ได ้พบคนเลียงแกะกลุ ม ่ หนึ่ งทีก ่ ้ ่ ดวงดำวส่องระยิบระยับและกำลังนึ กตรึกตรองถึงคำพยำ ณะทีพวกเขำจ ้องมองขึนไปยั งท ้องฟ้ ำทีมี ้ ้อมทังปรำรถนำกำรเสด็ ้ ้ กรณ์ทพระเมสสิ ี่ ยำห ์จะเสด็จมำในโลกนี พร จมำของพระผูไ้ ถ่ของโลกนี เป็ ่ ้อมจะร ับข่ำวสำรจำกสวรรค ์และในทันใดนั้นทูตสวรรค ์ของพระเ นอย่ำงมำกนี่ คือชนกลุม ่ หนึ่ งทีพร ้ ่ จ ้ำก็ปรำกฏตัวขึนประกำศถึ งข่ำวดีแห่งควำมชืนชมยิ นดีร ัศมีภำพของสวรรค ์ส่องแสงเจิดจ ้ำไปทั่ว ่ ่ ทุ่งรำบทูตสวรรค ์เหลือคณำนับถูกเปิ ดเผยให ้เห็นรำวกับว่ำควำมชืนชมยิ นดีน้ันยิงใหญ่ เกินกว่ำที่ ้ นเสียงสรรเสริญซึงบรรด ่ ผูน้ ำข่ำวเพียงองค ์เดียวจะนำมำจำกสวรรค ์ได ้เสียงมำกหลำยเปล่งขึนเป็ ่ งสุดส่วนบน ำประชำชำติทได ี่ ้ร ับควำมรอดจะร่วมกันร ้องในวันหนึ่ งว่ำ“พระสิรจิ งมีแด่พระเจ ้ำในทีสู ้ ่ แผ่นดินโลกสันติสข ุ จงมีท่ำมกลำงมนุ ษย ์ทังหลำยที พระองค ์โปรดปรำนนั้น”ลูกำ2:14{GC314.2} ){GCth17272.2} ่ นน่ ำอัศจรรย ์ใจทีเกิ ่ ดขึนณหมู ้ ่ ให ้แก่เรำเช่นไรเป็ นเรือ่ โอเรืองอั ่บ ้ำนเบธเลเฮมจะเป็ นบทเรียนทีดี ่ ำหนิ ควำมไม่เชือของเรำหรื ่ ่ ่ ่ เ่ งทีต อควำมหยิงยโสและควำมไม่ ต ้องกำรพึงพำผู ใ้ ดของเรำเป็ นเรืองที ตือนให ้เรำระวังเกลือกว่ำโดยควำมเฉยเมยอย่ำงไร ้ควำมสำนึ กของเรำจะทำให ้เรำมองไม่เห็นหมำย 263

อำนำจสัมบูรณ์

่ สำคัญแห่งกำลเวลำและดังนั้นเรำจึงไม่รู ้เวลำทีพระเจ ้ำจะเสด็จมำหำเรำ{GC315.1}{GCth17272 .3} ทูตสวรรค ์ไม่ได ้พบผูเ้ ฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำของพระเมสสิยำห ์ในแถบเนิ นเขำของมณฑลยูเดียเ ้ ่ ่ำต ้อยเท่ำนั้นแต่ในแผ่นดินของคนนอกศำสนำยังมีผูท้ เฝ้ พียงแห่งเดียวหรือในหมู่คนเลียงแกะที ต ี่ ำ ่ ์ นนักปร ัชญำแห่งทิศตะวั คอยพระองค ์ด ้วยเช่นกันพวกเขำเป็ นนักปรำชญ ์ผูร้ ำรวยและมี ยศศักดิเป็ ้ นออกเป็ นนักศึกษำธรรมชำตินักปรำชญ ์เหล่ำนี มองดู พระหัตถกิจของพระเจ ้ำและแลเห็นพระองค ์ ้ พวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์ของชำวฮีบรูและเรียนรู ้ว่ำดำวดวงหนึ่ งจะขึนมำจำกยำโคบและด ้วยควำ มปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำพวกเขำรอคอยกำรเสด็จมำของพระองค ์ผูท้ ไม่ ี่ เพียงแต่ให ้“อิสรำเอลจะไ ่ องแก่คนต่ำงชำติ”และ“นำควำมรอดไปจนถึง ด ้รับกำรปลอบโยนใจ”เท่ำนั้นแต่“เป็ นควำมสว่ำงทีส่ ่ ดปลำยแผ่นดินโลก”ลูกำ2:25,32;กิจกำร13:47พวกเขำเป็ นผู ้แสวงหำแสงสว่ำงและแสงสว่ำง ทีสุ ่ ่ งของพระเจ ้ำส่องสว่ำงบนทำงเดินของพวกเขำในขณะทีปุ ่ โรหิตและร ับบีแห่งกรุงเยรูซ จำกพระทีนั ่ ้ร ับกำรแต่งตังให ้ ้เป็ นผูพ ำเล็มทีได ้ ท ิ ก ั ษ ์และเป็ นผู ้อธิบำยควำมจริงพวกเขำถูกควำมมืดห่อหุ ้มไว ้ดว ่ ้ งสถำนทีประสู ่ งดำวทีสวรรค ์ส่งมำได ้นำคนต่ำงชำติแปลกหน้ำเหล่ำนี ไปยั ตข ิ องพระมหำกษัตริย ์อ งค ์ใหม่ผู ้มำบังเกิด{GC315.2}{GCth17272.4} ่ี ่ ่ ำจัดบำปแต่เพือ ่ “บรรดำผูท้ รอคอยพระองค ์”พระคริสต ์“จะทรงปรำกฏเป็ นครงที ั้ สองไม่ ใช่เพือก ่ นำควำมรอดมำให ้”ฮีบรู9:28เช่นเดียวกับข่ำวกำรมำบังเกิดของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดข่ำวเรืองกำรเส ้ั สองของพระเยซู ่ ด็จมำครงที น้ันไม่ทรงโปรดมอบให ้ผูน้ ำทำงศำสนำพวกเขำไม่ได ้ถนอมร ักษำควำ ้ ่ คร มสัมพันธ ์กับพระเจ ้ำและปฏิเสธแสงสว่ำงจำกสวรรค ์ด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งไม่ได ้เป็ นกลุม ่ คนทีอั ่ี องทังหลำยท่ ้ สำวกเปำโลบรรยำยไว ้ว่ำ“แต่พน้ ำนไม่อยูใ่ นควำมมืดแล ้ววันนั้นไม่น่ำจะมำถึงท่ำนอย่ ำงขโมยมำท่ำนทุกคนเป็ นลูกของควำมสว่ำงและเป็ นลูกของเวลำกลำงวันเรำไม่ได ้เป็ นของกลำงคื นหรือของควำมมืด”1เธสะโลนิ กำ5:4,5{GC315.3}{GCth17273.1} คนยำมบนกำแพงแห่งเมืองศิโยนควรเป็ นคนกลุม ่ แรกทีรู่ ้ข่ำวกำรเสด็จกลับมำของพระผูช ้ ว่ ยใ ่ ำวประกำศว่ำพระองค ์ใกล ้จะเสด็จมำแล ้วพวกเขำควรเป็ ห ้รอดพวกเขำควรเป็ นคนกลุม ่ แรกทีจะป่ ่ อนผูค้ นให ้เตรียมพร ้อมเพือกำรเสด็ ่ นคนกลุม ่ แรกทีเตื จมำของพระองค ์แต่พวกเขำกลับอยูอ ่ ย่ำงสุ ่ ค้ นต่ำงหลับใหลอยูใ่ นควำมผิด ขสบำยเพ ้อฝันแต่เพียงควำมสงบสุขและควำมปลอดภัยในขณะทีผู ่ ่ ออกผลทีมี ่ ใบแห่ง บำปพระเยซูทรงเห็นว่ำคริสตจักรของพระองค ์นั้นเป็ นดังเช่นต ้นมะเดือเทศที ไม่ ่ คณ ควำมจอมปลอมปกคลุมเต็มไปหมดแต่ก็ยงั ไม่บงั เกิดผลทีมี ุ ค่ำมีกำรโอ ้อวดในกำรถือร ักษำพิธ ี ่ ่ ำผิดและขำดควำ กรรมทำงศำสนำในขณะทีขำดวิ ญญำณแห่งควำมถ่อมตนขำดควำมเสียใจทีท ่ แท ่ ้จริงซึงสิ ่ งเหล่ ่ ้ ำนั้นทีเป็ ่ นกำรร ับใช ้ทีพระเจ ่ ่ มเชือที ำนี เท่ ้ำทรงพอพระทัยแทนทีพวกเขำจะมี คณ ุ ง ่ ่ ค้ ำมควำมดีแห่งพระวิญญำณของพระเจ ้ำพวกเขำกลับหยิงยโสถื อระเบียบโอ ้อวดเห็นแก่ตวั กดขีผู ่ งพระเจ ้ ่ ้ นคริสตจักรทีละทิ ้ำจะปิ ดตำให ้กับเครืองหมำยบอกเวลำพระเจ ้ำไม่ทรงทอดทิงพวกเขำหรื 264

อำนำจสัมบูรณ์

อปล่อยให ้คุณควำมดีของพระเจ ้ำสูญหำยไปจำกพวกเขำแต่พวกเขำเหินห่ำงไปจำกพระองค ์และแ ่ ยกตัวเองออกไปจำกควำมร ักของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำปฏิ เสธไม่ทำตำมข ้อกำหนดพระสัญ ญำของพระองค ์จึงไม่สมั ฤทธิผลในตัวของพวกเขำ{GC315.4}{GCth17273.2} ่ ้ ่ ่ ้ นี่ คือผลทีจะเกิ ดขึนอย่ ำงแน่ นอนเมือละเลยที จะซำบซึ งในคุ ณค่ำและพัฒนำแสงสว่ำงและโอกำ ่ ่ สทีพระเจ ้ำประทำนให ้ศำสนำจะถดถอยอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้จนเหลือแต่เพียงพิธก ี รรมและวิญญำ ่ี ชวี ต ณของคุณควำมดีทมี ิ จะสูญหำยไปนอกเสียจำกคริสตจักรจะปฏิบต ั ต ิ ำมทำงออกของพระองค ์ ่ ้ ่ งหมดที ้ ่ ดเผยไว ้ให ้แล ้วควำมจ ทีโปรดประทำนไว ้ยอมร ับแสงสว่ำงทังหมดและปฏิ บต ั ต ิ ำมหน้ำทีทั เปิ ้ ให ้เห็นในประวัตศ ่ ดขึนซ ้ ำแล ้ ้วซำอี ้ กพระเจ ้ำทรงเรียกหำผลงำนแห่ ริงนี มี ิ ำสตร ์ของคริสตจักรซึงเกิ ่ ่ งจำกประชำกรของพระองค ์ตำมสัดส่วนของพระพรและโอกำสทีทรงโปร ่ งควำมเชือและกำรเชื อฟั ่ งจำเป็ นต ้องมีกำรเสียสละและเกียวข ่ ดประทำนให ้กำรเชือฟั ้องกับกำงเขนนี่ คือเหตุผลทีว่​่ ำทำไมค ่ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด นมำกมำยทีอ ิ ตำมของพระคริสต ์จึงปฏิเสธไม่ยอมร ับแสงสว่ำงจำกสวรรค ์และเช่น ่ รู ้เวลำทีพระองค ่ เดียวกับชำวยิวในอดีตทีไม่ ์เสด็จมำลูกำ19:44เพรำะว่ำควำมทะนงตัวและควำมไม่ ่ ่ นคนเลียงแกะแห่ ้ เชือพระเจ ้ำจึงเสด็จผ่ำนพวกเขำไปและเปิ ดเผยควำมจริงให ้แก่บุคคลอืนเช่ งหมู่บ ้ ่ ใจกับแสงสว่ำงทังหมดที ้ ่ ำนเบธเลเฮมและนักปรำชญ ์แห่งทิศตะวันออกซึงใส่ พวกเขำได ้ร ับ{GC31 6.1}{GCth17273.3}

265

อำนำจสัมบูรณ์

บท18-นักปฏิรป ู ชำวอเมริกน ั ท่ำนหนึ่ง ่ ่ ่ ้ประกำศข่ำวกำรเสด็จม ชำวนำซือตรงและจริ งใจคนหนึ่ งทีพระเจ ้ำทรงเลือกไว ้โดยเฉพำะเพือให ้ั สองของพระคริ ่ ำครงที สต ์นั้นเคยถูกชักนำให ้สงสัยว่ำพระคัมภีร ์มีต ้นกำเนิ ดมำจำกพระเจ ้ำจริงหรื ่ อแต่ถงึ กระนั้นเขำก็ยงั มีควำมปรำรถนำทีจะเรี ยนรู ้ควำมจริงช่วงต ้นของชีวต ิ วิลเลียมมิลเลอร ์[Wil liamMiller] ่ ่ ้องต่อสู ้กับควำมยำกจนและจึงได ้ร ับบทเ ก็มล ี ก ั ษณะคล ้ำยคลึงกับชีวต ิ ของนักปฏิรป ู คนอืนๆที ต ่ ้ ่ รียนยิงใหญ่ ของกำรใช ้แรงงำนและกำรละทิงตนเองสมำชิ กคนอืนๆในครอบคร ัวของเขำต่ำงมีคณ ุ ่ ่ ลักษณะของกำรพึงตนเองและมี จต ิ ใจทีร่ ักเสรีมค ี วำมสำมำรถในเรืองของควำมอดทนและรักชำติ อ ่ ้ งเป็ นคุณสมบัตโิ ดดเด่นทีมี ่ อยูใ่ นอุปนิ สยั ของเขำด ้วยคุณพ่อของเขำเป็ น ย่ำงแรงกล ้ำสิงเหล่ ำนี จึ ่ อสู ้และทนกับควำมลำบำกใน ผูน้ ำในกองทหำรปฏิวต ั แิ ละร ับใช ้ในกองทัพด ้วยควำมเสียสละเพือต่ ่ ง่ เหยิงซึงท ่ ำให ้เรำมองเห็นสภำพบีบคันที ้ มี ่ ตอ ช่วงเวลำทียุ ่ ชีวต ิ ช่วงเยำว ์วัยของมิลเลอร ์{GC317.

1}{GCth17274.1} ่ ้ ชว่ งวัยเด็กก็เห็นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำเขำมีสติปัญญำทีดี ่ กว่ มิลเลอร ์มีรำ่ งกำยทีสมบู รณ์และตังแต่ ่ ้ ณสมบัตเิ หล่ำนี ก็ ้ ยงเห็ ้ ำเด็กทั่วไปขณะทีเขำโตขึ นคุ ิ่ นได ้ชัดเจนมำกขึนควำมนึ กคิดของเขำว่องไว และพัฒนำอย่ำงสมบูรณ์และเขำมีควำมกระตือรือร ้นใฝ่ หำควำมรู ้ถึงแม้ว่ำเขำจะไม่ได ้รับประโยชน์ ่ จำกกำรศึกษำในระดับอุดมศึกษำก็ตำมแต่กำรเป็ นคนร ักกำรศึกษำและนิ สยั ทีชอบคิ ดอย่ำงรอบค อบและช่ำงพินิจพิเครำะห ์ของเขำทำให ้เขำเป็ นคนตัดสินใจดีและมีวส ิ ยั ทัศน์ทกว ี่ ้ำงไกลเขำมีนิสยั ่ ้ตำหนิและมีชอเสี ่ื ยงทีน่ ่ ำอิจฉำยกย่องเขำได ้ร ับกำรยอมร ับว่ำซือสั ่ ตย ์มัธยัสถ ์และ ทำงศีลธรรมทีไร ้ั อำยุยงั น้อยเขำทุ่มเทกำลังและหมั่นฝึ กฝนจนมีควำมเชียวชำญแต่ ่ โอบอ ้อมอำรีตงแต่ เขำยังคงร ัก ่ ำงๆทังทำงฝ่ ้ ษำนิ สยั ของกำรเรียนรู ้ไว ้เขำร ับหน้ำทีต่ ำยพลเรือนและฝ่ ำยกำรทหำรจนได ้ร ับควำมเ ่ อและดูประหนึ่ งว่ำหนทำงทีน ่ ำไปสูค ่ ชือถื ่ วำมรำรวยและเกี ยรติยศเปิ ดกว ้ำงไว ้ให ้เขำแล ้ว{GC317.

2}{GCth17274.2} ้ ศและเขำได ้ร ับอิทธิพลด ้ำนศำสนำตัง้ แม่ของเขำเป็ นสตรีทมี ี่ ควำมศร ัทธำอันแก่กล ้ำอย่ำงลำเลิ แต่ชว่ งวัยเด็กแต่ในช่วงต ้นของวัยหนุ่ มเขำหลงเข ้ำไปยังสังคมของพวกเทวูเบกขำนิ ยม[deistsคื ่ี อว่ ่ ำมีพระเจ ้ำซึงเป็ ่ นผูท้ สร ่ ้ เริมต ่ ้นแต่หลังจำกนั้นก็ปล่อยให ้จักร อผูท้ เชื ี่ ้ำงสรรพสิงในจั กรวำลตังแต่ ่ ่ วำลดำเนิ นไปตำมวิถท ี ำงของมันเองโดยไม่ได ้เข ้ำมำแทรกแซงใดๆในขณะเดียวกันพวกเขำก็เชือมั ่ ำเหตุผลเท่ำนั้นทีจะช่ ่ วยให ้มนุ ษย ์เกิดควำมเข ้ำใจศำสนำและศีลธรรมอย่ำงถู นในเหตุผลด ้วยเชือว่ ่ ่ นอิทธิพลทีแรงกว่ ่ ่ กต ้องและคิดว่ำจะสำมำรถใช ้เหตุผลพิสจ ู น์ในเรืองพระเจ ้ำได ้]ซึงเป็ ำแหล่งอืนเพ ้ นพลเมืองดีและเป็ นคนใจบุญและมีจต ้ ำรง รำะคนส่วนใหญ่ในสังคมนี เป็ ิ ใจเมตตำกรุณำคนกลุม ่ นี ด ชีวต ิ อยูท ่ ่ำมกลำงสถำบันของคริสเตียนในระดับหนึ่ งอุปนิ สยั ของพวกเขำจึงถูกหล่อหลอมด ้วยสภ 266

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้อมรอบพวกเขำไว ้ส่วนควำมเป็ นเลิศทีท ่ ำให ้พวกเขำได ้ร ับควำมเคำรพและควำมวำงใจนั้น ำพทีล ้ ญคุณพระคัมภีร ์แต่กระนั้นของประทำนอันดีเลิศเหล่ำนี มั ้ กถูกนำไปใช ้ในทำงที่ พวกเขำเป็ นหนีบุ ้ ำให ้มิลเลอร ์ร ับ ผิดจนส่งผลเสียต่อพระวจนะคำของพระเจ ้ำจำกกำรเข ้ำร่วมสังคมกับชำยกลุม ่ นี ท ควำมนึ กคิดของพวกเขำไว ้ในช่วงเวลำนั้นกำรแปลควำมหมำยพระคัมภีร ์ก่อให ้เกิดควำมยุง่ ยำกซึ่ ่ ่ ่ งแม้จะตัดพระคัม งดูประหนึ่ งว่ำมันยำกเกินกว่ำทีเขำจะจั ดกำรได ้แต่แนวควำมเชือใหม่ ของเขำซึงถึ ้ ่ ่ กว่ำเข ้ำมำทดแทนเขำจึงยังคงอยูห ภีร ์ทิงไปก็ ไม่ได ้เสนอให ้เอำสิงใดที ดี ่ ่ำงไกลจำกควำมรู ้สึกพึงพอใ ่ นำนประมำณ12ปี ้ ่ จอย่ำงไรก็ตำมเขำยังคงยึดติดอยูก ่ บ ั ควำมเชือนี แต่เมือเขำอำยุ 34ปี พระวิญญำ ์ ่ นคนบำปเขำพบว่ำควำมเชือเดิ ่ มของเขำไม่ได ้ ณบริสท ุ ธิทรงดลใจให ้เขำรู ้สึกถึงสภำพของเขำทีเป็ ่ ่นว่ำเขำจะมีควำมสุขเมือเขำตำยไปแล ่ ให ้ควำมเชือมั ้วอนำคตนั้นมืดมนและหดหู่ตอ ่ มำในภำยหลั งเขำได ้กล่ำวถึงควำมรู ้สึกของเขำในขณะนั้นว่ำ{GC318.1}{GCth17275.1} ่ ่ จำรณำให ้ดีแล ้วทุกอย่ำงคงจะต ้อง “กำรทำลำยล ้ำงเป็ นควำมคิดทีโหดร ้ำยและเย็นชำและเมือพิ ่ ้ วโล ถูกทำลำยอย่ำงแน่ นอนสวรรค ์เป็ นเหมือนทองเหลืองทีวำงอยู เ่ หนื อศีรษะของข ้ำพเจ ้ำและพืนผิ ่ จนิ ร ันดร ์และควำมตำยล่ะทำไมถึงมียงข กก็เป็ นเหมือนเหล็กอยูใ่ ต ้เท ้ำข ้ำพเจ ้ำอะไรคือชัวนิ ิ่ ้ำพเจ ้ำ ้ ำไรข ้ำพเจ ้ำก็ยงออกห่ ้ ำนั้นยิงข ่ ้ำพเจ ้ำคิดใ พยำยำมหำเหตุผลมำกขึนเท่ ิ่ ำงจำกคำตอบมำกขึนเท่ ้ ำไรข ้อสรุปของข ้ำพเจ ้ำก็กระจำยออกไปมำกยิงขึ ่ นเท่ ้ ำนั้นข ้ำพเจ ้ำพยำยำมหยุดคิดแ ห ้มำกขึนเท่ ต่ข ้ำพเจ ้ำควบคุมควำมคิดของตนเองไม่ได ้ข ้ำพเจ ้ำเศร ้ำหมองอย่ำงแท ้จริงแต่ไม่เข ้ำใจว่ำทำไมถึง ้ ้ำพเจ ้ำบ่นและครำครวญแต่ ่ ่ ดแต่ไม่ทรำบจ เป็ นเช่นนี ข ไม่ทรำบบ่นถึงใครข ้ำพเจ ้ำทรำบดีวำ่ มีสงที ิ่ ผิ ่ ถู ่ กจำกทีไหนข ่ ่ ่ ะทำอย่ำงไรหรือจะไปหำสิงที ้ำพเจ ้ำร ้องครำครวญแต่ ไร ้ซึงควำมหวั ง”{GC318.2}{ GCth17275.2} ้ เขำอยูใ่ นสภำพเช่นนี นำนหลำยเดื อนแล ้วเขำก็เล่ำต่อไปว่ำ“ในทันใดนั้นพระลักษณะของพระผู ้ ่ ่ ำงประเสริฐและกอปรด ้วยพ ช่วยให ้รอดทีชัดเจนมำกไหลเข ้ำมำสูค ่ วำมคิดของข ้ำพเจ ้ำจะมีใครทีช่ ้ ระเมตตำคุณมำกไปกว่ำพระองค ์ผูท้ รงมำลบมลทินบำปของกำรล่วงละเมิดของเรำทังหลำยและช่ ว ่ นกำรลงโทษของบำปข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกทันทีวำ่ บุคคลท่ำนนั้ ยเรำให ้รอดพ ้นจำกกำรต ้องทนทุกข ์ซึงเป็ นจะต ้องน่ ำรักมำกเพียงไรและจินตนำกำรว่ำข ้ำพเจ ้ำซบตัวเข ้ำไปอยูใ่ นอ ้อมพระกรและวำงใจในพร ้ ้ จริงข ้ำพเจ ้ำทรำบ ะเมตตำของท่ำนผูน้ ้ันแต่ก็เกิดคำถำมขึนมำว่ ำจะพิสจู น์อย่ำงไรว่ำบุคคลเช่นนี มี ่ อยูใ่ นพระคัมภีร ์แล ้วข ้ำพเจ ้ำไม่อำจหำหลักฐำนอืนใดเพื ่ ่ นยันว่ำ ดีวำ่ นอกเหนื อจำกหลักฐำนทีมี อยื ้ งหรือแม้จะหำต่อไปในอนำคตกำล……..{GC319.1}{GCth17276.1} มีพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเช่นนีจริ ่ ้ำพเจ ้ำ “ข ้ำพเจ ้ำเข ้ำใจแล ้วว่ำพระคัมภีร ์ทำให ้มองเห็นภำพของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในลักษณะทีข ่ ่ ่ ต ้องกำรพอดีและข ้ำพเจ ้ำก็งุนงงเมือพบว่ ำหนังสือทีพระเจ ้ำไม่ได ้ดลใจทำไมจึงพัฒนำหลักกำรทีส ่ ับให ้เข ้ำกับควำมต ้องกำรของโลกทีล ่ ้มลงในบำปได ้เป็ นอย่ำงดีข ้ำพเจ ้ำจึงถูกบังคับ มบูรณ์แบบทีปร ่ ้ำพเจ ้ำชืนชอบที ่ ่ ดและ ให ้ยอมร ับว่ำพระคัมภีร ์จะต ้องเป็ นกำรเปิ ดเผยจำกพระเจ ้ำเป็ นหนังสือทีข สุ 267

อำนำจสัมบูรณ์

่ ข ้ำพเจ ้ำได ้ค ้นพบมิตรสหำยคือพระเยซูพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงเป็ นเอกในท่ำมกลำงคนนับหมืนและ ่ อก่ ่ อนหน้ำนี ดู ้ มด ้ พระคัมภีร ์ทีเมื ื มนและขัดแย ้งกันบัดนี กลำยเป็ นตะเกียงแก่เท ้ำของข ้ำพเจ ้ำและเป็ ่ ้ำพเจ ้ำพบว่ำพระเจ ้ำทร นควำมสว่ำงแก่ทำงของข ้ำพเจ ้ำควำมนึ กคิดของข ้ำพเจ ้ำสงบและเต็มอิมข ่ ใ่ นท่ำมกลำงมหำสมุทรแห่งชีวต ้ ้ำพเจ ้ำจึงศึกษำพระคัมภีร ์เป็ นหลักและข ้ งเป็ นพระศิลำทีอยู ิ บัดนี ข ่ ำพเจ ้ำกล่ำวอย่ำงจริงใจว่ำข ้ำพเจ ้ำศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมสุขยิงใหญ่ ข ้ำพเจ ้ำค ้นพบแล ้วว่ำยัง ่ กกว่ำครึงที ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำไม่เคยร ับรู ้ข ้ำพเจ ้ำคิดสงสัยว่ำทำไมก่อนหน้ำนี ข ้ ้ำพเจ ้ำจึงมองไม่เห็น มีเรืองอี ่ี ใ่ นนั้นและแปลกใจทีข ่ ้ำพเจ ้ำเคยปฏิเสธพระคัมภีร ์ข ้ำพเจ ้ำพบทุกสิงที ่ ่ ควำมงดงำมและพระสิรท ิ อยู ้ ่ ำนห หัวใจของข ้ำพเจ ้ำปรำรถนำและวิธรี ักษำโรคทังหลำยของวิ ญญำณจิตข ้ำพเจ ้ำไม่สนใจทีจะอ่ ่ ่ นังสืออืนๆและใส่ ใจทีจะได ้พระปัญญำจำกพระเจ ้ำ”S.Bliss,MemoirsofWm.Millerหน้ำ6567{GC319.2}{GCth17276.2} ่ ่ ่ ้ มิลเลอร ์ประกำศควำมเชือในศำสนำที เขำเคยเหยี ยดหยำมต่อหน้ำสำธำรณชนแต่เพือนทั งหล ่ เชือพระเจ ่ ่ ้ ่ ่ ำยทีไม่ ้ำต่ำงไม่ รรี อทีจะยกข ้อโต ้แย ้งทังหมดที เขำเองมั กเคยใช ้โต ้เกียวกั บสิทธิอำนำจข ่ ในพระคัมภีร ์ในเวลำนั้นเขำยังไม่พร ้อมทีจะตอบพวกเพื ่ ่ องพระเจ ้ำทีมี อนๆแต่ เขำคิดคำนึ งว่ำหำก ่ พระคัมภีร ์เป็ นหนังสือทีพระเจ ้ำทรงใช ้เปิ ดเผยแล ้วพระคัมภีร ์ทุกตอนจะต ้องสอดคล ้องกันและในเมื่ ่ ่ ้ อเป็ นหนังสือทีประทำนให ้สังสอนมนุ ษย ์พระคัมภีร ์จะต ้องปร ับให ้เขำเข ้ำใจได ้เขำจึงตังใจศึ กษำพระ ่ ดู ่ วำ่ ขัดแย ้งกันจะกลมกลืนกันได ้หรือไม่{GC319.3} คัมภีร ์ด ้วยตนเองและค ้นหำให ้แน่ ใจว่ำทุกสิงที {GCth17276.3} ้ ่ ้ เขำมุ่งมั่นละทิงควำมคิ ดเห็นทีเขำเคยมี มำทังหมดและงดใช ้หนังสืออธิบำยพระคัมภีร ์เขำเปรียบ ่ ้ำงอิง เทียบข ้อพระคัมภีร ์แต่ละข ้อด ้วยข ้อพระคัมภีร ์โดยอำศัยควำมช่วยเหลือจำกข ้อพระคัมภีร ์ทีอ ้ ้ พระธรร ในเนื อหำและจำกหนั งสือคำศัพท ์สัมพันธ ์เขำศึกษำอย่ำงสม่ำเสมอและอย่ำงมีระบบตังแต่ ่ เร็วเกินกว่ำทีจะเข ่ มปฐมกำลเขำอ่ำนทีละข ้อศึกษำอย่ำงต่อเนื่ องด ้วยอัตรำเร็วทีไม่ ้ำใจควำมหมำย ่ ของข ้อพระคัมภีร ์เป็ นตอนๆและไม่รู ้สึกลำบำกใจกับข ้อพระคัมภีร ์ตอนนั้นๆอีกต่อไปเมือเขำพบเรื อ่ ่ ช ัดเจนเขำก็จะนำข ้อพระคัมภีร ์ข ้อนั้นมำเปรียบเทียบกับข ้อพระธรรมอืนที ่ ดู ่ วำ่ น่ ำจะเกียว ่ งใดทีไม่ ่ เขำก ่ ่ ใ่ นพระคัมภีร ์ผ่ำนกำรพิจำรณำอย่ำงเหมำะสมตำมหัว ข ้องกับเรืองที ำลังศึกษำอยูท ่ ุกคำทีอยู ่ ใ่ นข ้อพระคัมภีร ์นั้นและถ ้ำหำกมุมมองเกียวกั ่ บข ้อพระคัมภีร ์ต่ำงๆมีควำมเกียวพั ่ ข ้อทีอยู นกันอยูแ่ ้ อใดก็ ่ ่ ล ้วข ้อควำมเหล่ำนั้นก็จะไม่กอ ่ ให ้เกิดปัญหำอีกต่อไปด ้วยประกำรฉะนี เมื ตำมทีเขำพบข ้อควำ ่ ้ำใจยำกเขำก็จะพบคำอธิบำยในส่วนอืนของพระคั ่ ่ มทีเข มภีร ์ในขณะทีเขำศึ กษำพระคัมภีร ์พร ้อม ่ ่ กับกำรอธิษฐำนอย่ำงร ้อนรนจริงใจเพือขอควำมเข ้ำใจจำกพระเจ ้ำข ้อควำมทีเขำไม่ เข ้ำใจก็จะได ้ ่ ป้ ระพันธ ์สดุดเี ขียนไว ้ว่ำ“กำรอธิบำยพระวจนะของพระ รับควำมกระจ่ำงเขำสัมผัสกับควำมจริงทีผู ้ ้ควำมเข ้ำใจแก่คนรู ้น้อย”สดุด1 องค ์ให ้ควำมสว่ำงทังให ี 19:130{GC320.1}{GCth17277.1}

268

อำนำจสัมบูรณ์

่ เขำศึกษำพระธรรมดำเนี ยลและวิวรณ์ด ้วยควำมสนใจยิงเขำใช ้หลักกำรกำรแปลควำมหมำยพ ่ ้ในพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆและพบว่ ่ ่ ้ในกำรพย ระคัมภีร ์เช่นเดียวกับทีใช ำเขำเข ้ำใจสัญลักษณ์ตำ่ งๆทีใช ่ ้ำงควำมยินดีอย่ำงยิงให ่ ้กับเขำเขำเห็นคำพยำกรณ์เท่ำทีเกิ ่ ดขึนแล ้ ้ ำกรณ์ได ้ซึงสร ้วเกิดขึนตรงตำ ่ นทึกไว ้ส่วนตัวเลขสัญลักษณ์อท ่ ่ มทีบั ุ ำหรณ์กำรเปรียบเทียบและอืนๆล ้วนอธิบำยส่วนเกียวข ้องที่ ่ ้บรรยำยเพืออธิ ่ ่ ่ ำมำใช ้อธิบำยแล ้วก็ สัมพันธ ์กันหรือข ้อควำมทีใช บำยข ้อพระคัมภีร ์อืนๆและเมื อน ่ ศึ ่ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยวิธน ้ ้วยว่ ทำให ้เข ้ำใจอย่ำงตรงไปตรงมำมิลเลอร ์กล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำพอใจยิงที ี ีด ่ ำพระคัมภีร ์มีระบบในกำรเปิ ดเผยควำมจริงทีชัดเจนและเรี ยบง่ำยจนผูเ้ ดินเท ้ำธรรมดำแม้จะโง่เขล ำก็ไม่อำจเข ้ำใจผิด”Blissหน้ำ70ข ้อแล ้วข ้อเล่ำของสำยโซ่แห่งควำมจริงตอบแทนควำมพยำยำม ่ ่ ้นหำเส ้นทำงทียิ ่ งใหญ่ ่ ของเขำในขณะทีเขำก ้ำวเดินไปทีละก ้ำวเพือค ของคำพยำกรณ์ทูตแห่งสวร รค ์นำควำมคิดของเขำและเปิ ดเผยควำมหมำยของพระคัมภีร ์ให ้เขำเข ้ำใจ{GC320.2}{GCth17 277.2} ่ี ดขึนในอดี ้ ่ จำรณำคำพยำกรณ์ทยั ้ เขำใช ้คำพยำกรณ์ทเกิ ตเป็ นเกณฑ ์เพือพิ ี่ งไม่เกิดขึนในอนำ ่ ่วไปเชือกั ่ นอย่ำงแพร่หลำยว่ำกำรครอบครองฝ่ ำยจิตวิญญำณข คตเขำพึงพอใจว่ำแนวคิดทีคนทั ้ ่ งพันปี ก่อนสินโลกไม่ ้ ่ พระวจนะของพระเจ ่ องพระคริสต ์จะเกิดขึนหนึ ใช่เป็ นเรืองที ้ำสอนไว ้หลักคำส ้ นว่ำหนึ่ งพันปี แห่งควำมชอบธรรมและสันติสข ้ อนกำรเสด็จมำของพระเป็ นเจ ้ำจึงเ อนนี เน้ ุ เกิดขึนก่ ่ ้ จะสร ้ำงควำมสบ ลือนวั นอันน่ ำสะพรึงกลัวของพระเจ ้ำออกไปเสียยำวไกลถึงแม้วำ่ ควำมคิดเช่นนี ดู ่ ตรงกั ้ ่ ้ ำยใจให ้ก็ตำมทีแต่เรืองนี นข ้ำมกับคำสอนทีพระคริ สต ์และสำวกทังหลำยของพระองค ์สอนไว ้ ้ ่ ่ ่ ว่ำต ้นข ้ำวสำลีและต ้นข ้ำวละมำนจะต ้องโตขึนพร ้อมๆกันจนถึงเวลำเก็บเกียวซึ งหมำยถึ งวันทีโลก ้ นสุ ้ ดเมือ“คนชั ่ ่ ่ ้ คนั้นจะเกิดเหตุกำรณ์กลียค นี สิ วและคนเจ ้ำเล่ห ์จะเลวลง”เมือ“ในสมั ยจะสินยุ ุ ”และ อำณำจักรแห่งควำมมืดจะยังคงดำเนิ นต่อไปจนพระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำและ“จะทรงประหำรมันด ้วยล มพระโอษฐ ์ของพระองค ์และจะทรงผลำญให ้สูญไปด ้วยกำรเสด็จมำอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์”มัทธิว 13:30;38-412ทิโมธี3:13,1(TBS1971)2เธสะโลนิ กำ2:8{GC321.1}{GCth17278.1} ่ ้ หลักคำสอนเรืองคนทั งโลกจะกลั บใจและกำรครอบครองฝ่ ำยวิญญำณของพระคริสต ์นั้นไม่ใช่เ ่ คริ ่ สตจักรในสมัยของอัครทูตสอนคริสเตียนทั่วไปไม่ยอมร ับคำสอนนี จนกระทั ้ ่งถึงช่วงปร ป็ นเรืองที ่ บแปดผลลัพธ ์ทีได ่ ้นั้นชัวร ่ ้ำยเช่นเดียวกับคำสอนผิดอืนๆหลั ่ ้ ะมำณต ้นศตวรรษทีสิ กคำสอนนี สอน ่ ให ้มนุ ษย ์มองหำกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ว่ำเป็ นเรืองไกลตั วและขัดขวำงพวกเขำจำกกำรเ ่ ่ ่ ้ งก่อให ้เกิดควำมรู ้สึ อำใจใส่เครืองหมำยต่ ำงๆทีประกำศถึ งเวลำทีพระองค ์ใกล ้จะเสด็จมำคำสอนนี ยั ่ มห ่ กมั่นใจและปลอดภัยทีไม่ ี ลักยึดเหนี่ ยวและนำคนมำกมำยให ้ละเลยกำรเตรียมตัวให ้พร ้อมซึงเป็ ่ จ่ ำเป็ นในกำรต ้อนร ับองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำ{GC321.2}{GCth17278.2} นสิงที ่ มิลเลอร ์ค ้นพบว่ำพระคริสต ์จะเสด็จมำจริงและพระองค ์จะเสด็จมำเองตำมทีพระคั มภีร ์สอนไว ้เป ่ ้วยเสียงเรียกของหัวหน้ำทู ำโลกล่ำวว่ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจำกสวรรค ์ด ้วยพระดำร ัสสังด 269

อำนำจสัมบูรณ์

ตสวรรค ์และด ้วยเสียงแตรของพระเจ ้ำ”1เธสะโลนิ กำ4:16และพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงประกำศว่ำ“มนุ ษย ์ทุกชำติท่วโลก…….จะเห็ ั นบุตรมนุ ษย ์เสด็จมำบนเมฆในท้องฟ้ ำทรงฤทธำนุ ภำพและพระรัศมีอย่ ่ ำงยิง” “เพรำะว่ำฟ้ ำแลบจำกทิศตะวันออกส่องไปจนถึงทิศตะวันตกอย่ำงไรกำรเสด็จมำของบุตรมนุ ษย ์ ้ ก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24:30,27พระองค ์จะเสด็จมำพร ้อมกับชำวสวรรค ์ทังปวง“บุ ตรมนุ ษย ์เสด็ ้ ้ จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมด”มั ทธิว25:31“พระองค ์จะทรงส่งทูตสวรรค ์ทังหลำยข ่ งมำกและให ้รวบรวมคนทังหมดที ้ ่ องพระองค ์มำด ้วยเสียงแตรทีดั พระองค ์ทรงเลือกไว ้แล ้ว”มัทธิว2 4:31{GC321.3}{GCth17278.3} ่ ่ ้ ่ งมีชวี ต เมือพระองค ์เสด็จมำผูช ้ อบธรรมทีตำยแล ้วจะเป็ นขึนจำกควำมตำยและผู ช ้ อบธรรมทียั ิ ่ ่ อยูจ ่ ะถูกเปลียนแปลงใหม่ เปำโลกล่ำวว่ำ“เรำจะไม่ลว่ งหลับหมดทุกคนแต่จะถูกเปลียนใหม่ ทุกคนใ ่ ่ ำแตรครงสุ ่ นชัวขณะเดี ยวในพริบตำเดียวเมือเป่ ั้ ดท ้ำยเพรำะว่ำจะมีกำรเป่ ำแตรและพวกทีตำยแล ้ว ้ ่ ่ ่ เสื ่ อมสลำ ่ จะถูกทำให ้เป็ นขึนโดยปรำศจำกควำมเสื อมสลำยแล ้วเรำจะถูกเปลียนใหม่ เพรำะว่ำสิงที ้ ้องสวมด ้วยสิงที ่ เสื ่ อมสลำยไม่ ่ ่ ้องตำยนี ต ้ ้องสวมด ้วยสภำพทีไม่ ่ ตำย”1โคริ ยได ้นี ต ได ้และสภำพทีต ่ ยนถึงชำวเธสะโลนิ กำเปำโลกล่ำวต่อไปหลังจำกทีบรรยำยถึ ่ นธ ์15:51~53และในจดหมำยทีเขี งเ ่ ่ ้ รืองกำรเสด็ จมำขององค ์พระเป็ นเจ ้ำว่ำ“ทุกคนทีตำยแล ้วในพระคริสต ์จะเป็ นขึนมำก่ อนหลังจำกนั้ ่ งมีชวี ต นพระเจ ้ำจะทรงร ับพวกเรำซึงยั ิ อยูข ่ นไปในเมฆพร ึ้ ้อมกับคนเหล่ำนั้นและจะได ้พบองค ์พระผู ้ เป็ นเจ ้ำในฟ้ ำอำกำศอย่ำงนั้นแหละเรำก็จะอยูก ่ บั องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นนิ ตย ์”1เธสะโลนิ กำ4:16,1 7{GC322.1}{GCth17279.1} ประชำกรของพระเจ ้ำจะยังคงไม่ได ้รับแผ่นดินของพระเจ ้ำจนกว่ำพระคริสต ์จะเสด็ จกลับมำพระ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมดแล ้ ผูช ้ ว่ ยให ้รอดตรัสว่ำ“เมือบุ ้วพระองค ์ ่ ่ งอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์ประชำชำติทงหมดจะมำประชุ ้ั จะประทับบนพระทีนั มกันเฉพำะพระพักตร ์ ้ พระองค ์และพระองค ์จะทรงแยกพวกเขำออกจำกกันเหมือนผูเ้ ลียงแกะแยกแกะออกจำกแพะพระอ ้ ้ งค ์จะทรงจัดให ้ฝูงแกะอยูเ่ บืองขวำพระหั ตถ ์ของพระองค ์และฝูงแพะอยูเ่ บืองซ ้ำยขณะนั้นพระมหำก ่ี เ่ บืองขวำพระหั ้ ้ ่ ้ร ับพระพรจำกพระ ษัตริย ์จะตร ัสกับพวกผูท้ อยู ตถ ์ของพระองค ์ว่ำ‘ท่ำนทังหลำยที ได ่ ้ ้ แรกสร ้ำงโลก’”มัทธิ บิดำของเรำจงมำร ับเอำรำชอำณำจักรซึงเตรี ยมไว ้สำหร ับท่ำนทังหลำยตั งแต่ ว25:31-34 ่ ำวมำนี ท ้ ำให ้มองเห็นว่ำเมือบุ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำคนทีตำยไปแล ่ ้ ข ้อพระธรรมทีกล่ ้วจะเป็ นขึนมำจ ่ งมีชวี ต ่ ่ ำกควำมตำยปรำศจำกเน่ ำเปื่ อยและคนทียั ิ อยูจ ่ ะถูกเปลียนแปลงใหม่ ด ้วยกำรเปลียนแปลง ่ ้ ่ ับอำณำจักรของพระองค ์เพรำะเปำโลกล่ำวไว ้ดังนี ว่้ ำ“เนื อและเลื ้ ยิงใหญ่ นีพวกเขำจึ งพร ้อมทีจะร อ ่ เสื ่ อมสลำยไม่ ่ ่ ไม่ ่ เสือมสลำย”1โคริ ่ ดไม่มส ี ว่ นในอำณำจักรของพระเจ ้ำและสิงที มส ี ว่ นในสิงที นธ ์15: 270

อำนำจสัมบูรณ์

้ สภำพมตะเสือมสลำยได ่ ่ 50มนุ ษย ์ในเวลำนี มี ้แต่แผ่นดินของพระเจ ้ำนั้นไม่เสือมสลำยจะยื นยงตลอ ่ นอยูน ้ ่ ดไปดังนั้นมนุ ษย ์ในสภำพทีเป็ ่ ี จะเข ้ำไปในอำณำจักรของพระเจ ้ำไม่ได ้แต่เมือพระเยซู เสด็จ มำพระองค ์จะประทำนควำมเป็ นอมตะให ้แก่ประชำกรของพระองค ์แล ้วพระองค ์จะทรงเชิญชวนให ้ ่ อนหน้ำนี พวกเขำเป็ ้ พวกเขำมำร ับรำชอำณำจักรซึงก่ นแต่เพียงผูร้ ับมรดกเท่ำนั้น{GC322.2}{G Cth17279.2} ้ ้ ้อพระคัมภีร ์อืนๆพิ ่ ข ้อพระคัมภีร ์เหล่ำนี รวมทั งข สจู น์ให ้สมองของมิลเลอร ์เข ้ำใจอย่ำงชัดเจนว่ำ ่ี ่วไปคำดว่ำจะเกิดขึนก่ ้ อนกำรเสด็จมำของพระคริสต ์เช่นกำรครอบครองอย่ำงสั เหตุกำรณ์ทคนทั ้ ้ ่ งแล ้วจะเกิดขึนหลั ้ นติท่วจั ั กรวำลและกำรจัดตังอำณำจั กรของพระเจ ้ำขึนบนโลกแท ้ทีจริ งกำรเสด็ ้ั สองของพระคริ ่ ้ ้ จมำครงที สต ์นอกจำกนี หมำยส ำคัญทังหมดของยุ คและสภำพของโลกนั้นก็กำลังเ ่ ำพยำกรณ์เกียวกั ่ ่ ป็ นไปตำมทีค บวำระสุดท ้ำยทีบรรยำยไว ้จำกกำรศึกษำพระคัมภีร ์เพียงอย่ำงเดีย ่ ่ งมีเหลือไว ้ให ้กับโลกนี ก ้ ำลังจะถึงจุดจบ{GC323.1} วเขำจึงสรุปอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้ว่ำช่วงเวลำทียั {GCth17280.1} ่ ส่ ่ งผลอย่ำงจำเป็ นในชีวต เขำกล่ำวว่ำ“ยังมีหลักฐำนอืนที ิ ต่อควำมคิดของข ้ำพเจ ้ำนั่นคือลำดับเ หตุกำรณ์ในพระคัมภีร ์…..ข ้ำพเจ ้ำค ้นพบว่ำเหตุกำรณ์ทถู ี่ กทำนำยไว ้ล่วงหน้ำเป็ นเหตุกำรณ์ทเกิ ี่ ้ ้ ่ ำหนดไว ้เวลำหนึ่ งร ้อยยีสิ ่ บปี ของเรืองน ่ ำจะท่ ้ ดขึนแล ้วในอดีตและมักเกิดขึนตำมเวลำที ก วมโลก(ป ้ มท่ ่ วมพร ้อมกับฝนทีตกลงมำสี ่ ่ บวันตำมทีท ่ ำนำยไว ้(ปฐมกำล7:4)พ ฐมกำล6:3)เจ็ดวันก่อนนำเริ สิ ่ กงำนเ งศ ์พันธุ ์ของอับรำฮัมจะต ้องรอนแรมไปเป็ นเวลำสีร่ ้อยปี (ปฐมกำล15:13)เวลำสำมวันทีพนั ชิญถ ้วยเสวยและพนักงำนขนมฝันเห็น(ปฐมกำล40:12-20)เจ็ดปี ของฟำโรห ์(ปฐมกำล41:28่ บปี ในป่ ำกันดำร(กันดำรวิถ1 ่ 54)สีสิ ี 4:34)กำรกันดำรอำหำรนำนสำมปี ครึง(1พงษ ์กษัตริย ์17:1)[ โปรดดูลก ู ำ4:25].…..กำรเป็ นเชลยนำนเจ็ดสิบปี (เยเรมีย ์25:11)เจ็ดวำระของกษัตริย ์เนบูคด ั เนส ซำร ์(ดำเนี ยล4:13-16) ่ และเจ็ดสัปดำห ์หกสิบสองสัปดำห ์และหนึ่ งสัปดำห ์ทีรวมกั นแล ้วเป็ นเจ็ดสิบสัปดำห ์แห่งปี กำหน ดไว ้สำหรับชนชำติยวิ (ดำเนี ยล9:24-27)-่ี ระยะเวลำกำหนดไว ้ซึงเคยเป็ ่ ้ งตำ เหตุกำรณ์ทมี นแต่เพียงส่วนหนึ่ งในคำพยำกรณ์และได ้เกิดขึนจริ มคำทำนำย”Blissหน้ำ74,75{GC323.2}{GCth17280.2} ่ ่ ดังนั้นเมือเขำค ้นพบจำกกำรศึกษำพระคัมภีร ์ว่ำลำดับช่วงเวลำต่ำงๆตำมทีเขำเข ้ำใจนั้นไปสิน้ ่ ้ั สองของพระคริ ่ สุดลงทีกำรเสด็ จมำครงที สต ์เขำจึงไม่อำจปฏิเสธและถือว่ำ“ทรงกำหนดเวลำ”กิจก ่ ่ ลั้ บทังปวงเป็ ้ ำร17:26ไว ้ซึงพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยให ้แก่ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์โมเสสกล่ำวว่ำ“สิงลี นของ ้ ่ิ ทรงส ่ ้ พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเรำทังหลำยแต่ สงที ำแดงนั้นเป็ นของเรำทังหลำยและของลู กหลำนข ่ ่ง องเรำเป็ นนิ ตย ์”และพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะอำโมสว่ำพระองค ์จะ“ไม่ทรงทำสิงหนึ 271

อำนำจสัมบูรณ์

่ สิงใดโดยไม่ เปิ ดเผยควำมลีลั้ บให ้แก่ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์คือผูเ้ ผยพระวจนะ”เฉลยธรรมบัญญัต2 ิ 9: ่ี กษำพระวจนะของพระเจ ้ำจึงมั่นใจเมือพบกั ่ ้ 29;อำโมส3:7;ผูท้ ศึ บเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ิ่ ทจะเกิ ี่ ดขึนใน ่ ประวัตศ ิ ำสตร ์มนุ ษยชำติตำมทีแจกแจงไว ้อย่ำงชัดเจนในพระคัมภีร ์แห่งควำมจริง{GC324.1}{GC th17281.1} ่ ้ำพเจ ้ำมั่นใจอย่ำงเต็มทีว่​่ ำพระคัมภีร ์ทุกตอนได ้ร ับกำรดลใจจำกพร มิลเลอร ์กล่ำวต่อไปว่ำ“เมือข ้ ้ ะเจ ้ำและเป็ นประโยชน์(2ทิโมธี3:16)และไม่ได ้เกิดขึนมำจำกควำมคิ ดของมนุ ษย ์แต่เขียนขึนโดย ์ ่ ้ร ับกำรดลใจจำกพระวิญญำณบริสท ์ ่ ่ คนบริสท ุ ธิขณะที ได ุ ธิ(2เปโตร1:21)และเขี ยนบันทึกไว ้เพือ‘สั ่ งสอนเรำเพือเรำจะได ้มีควำมหวังโดยควำมทรหดอดทนและโดยกำรหนุ นใจจำกพระคัมภีร ์’โรม15 ่ ใ่ นพระคัมภีร ์ก็เป็ นส่วนหนึ่ งในพระวจนะของพระเจ ้ำและจะต ้องใ :4ข ้ำพเจ ้ำจึงถือว่ำลำดับเวลำทีอยู ่ ้ ้ำพเจ ้ำจึงพยำยำมทำควำมเ ห ้ควำมสนใจอย่ำงจริงจังเช่นเดียวกับพระคัมภีร ์ตอนอืนๆด ้วยเหตุนีข ่ พระเจ ่ ่ ่ ข ้ำใจในสิงที ้ำทรงมีพระเมตตำเห็นว่ำเหมำะสมทีจะเปิ ดเผยให ้เรำร ับรู ้ข ้ำพเจ ้ำไม่มส ี ท ิ ธิที์ จะม ้ องข ้ำมช่วงเวลำแห่งคำพยำกรณ์เหล่ำนี ”Blissหน้ ำ75{GC324.2}{GCth17281.2} ่ี วำ่ น่ ำจะชัดเจนทีสุ ่ ดทีกล่ ่ ำวถึงเรืองเวลำของกำรเสด็ ่ ่ คำพยำกรณ์ทดู จมำครงที ั้ สองอยู ใ่ นพระธ รรมดำเนี ยล8:14“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”ดำเนี ยล8:1 4[TKJV]มิลเลอร ์ใช ้หลักกำรว่ำพระคัมภีร ์จะอธิบำยพระคัมภีร ์เองเขำค ้นพบว่ำหนึ่ งวันในคำพยำก ่ ่ งปี ของโลก(กันดำรวิถ1 รณ์เป็ นเครืองหมำยแทนเวลำหนึ ี 4:34;เอเสเคียล4:6)เขำยังเข ้ำใจว่ำช่วงเ ่ นจริงนั้นจะครอบคลุมเลยเวลำทีให ่ ้ไว ้แก่ชนชำติยวิ วลำ2300วันของคำพยำกรณ์หรือปี ตำมทีเป็ ้ ์ ์ อสถำนนมัสกำรเป็ นคำเรียกพระวิหำรหรือ ด ้วยเหตุนีสถำนบริ สท ุ ธิ[Sanctuary]สถำนบริ สท ุ ธิหรื ่ ำหร ับนมัสกำรพระเจ ้ำของชำวยิวในสมัยพระคัมภีร ์พันธะสัญญำเดิม]จึงไม่ได ้หมำยถึงส สถำนทีส ่ ถำนนมัสกำรของชำวยิวมิลเลอร ์เห็นด ้วยกับแนวคิดทียอมร ับกันอย่ำงแพร่หลำยของคริสเตียนใน ้ อสถำนนมัสกำรและด ้วยเหตุนีเขำจึ ้ ่ ยุคนั้นว่ำโลกนี คื งเข ้ำใจว่ำกำรชำระสถำนนมัสกำรทีพยำกร ่ ้ั สองเขำส ่ ณ์ไว ้ในพระธรรมดำเนี ยล8:14หมำยถึงกำรชำระโลกด ้วยไฟเมือพระคริ สต ์เสด็จมำครงที ่ ่ ้นของ2300วันได ้เขำก็จะรู ้อย่ำงมั่นใจถึงเวลำแห่งกำรเสด็จมำครงที ่ รุปว่ำเมือเขำหำเวลำเริ มต ั้ สอง ้ ดของทุกสิงที ่ ยิ ่ งใหญ่ ่ ่ นวันทีสภำพทุ ่ ่ ้ ้ ่ ได ้ดังนั้นก็จะรู ้วันสินสุ นั้นซึงเป็ กสิงในทุ กวันนี รวมทั ง“ควำมหยิ ่ ่ ตล ่ ำแช่งสำปจะถูก“กำจัดใ งอำนำจควำมโอ ้อวดและควำมอนิ จจังควำมชัวและกำรกดขี จะยุ ิ ง”เมือค ้ ห ้สินไปจำกโลกควำมตำยจะถู กทำลำยไปบำเหน็ จจะถูกมอบให ้แก่บรรดำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำผูเ้ ผย ่ ำลำยโลกจะถูก พระวจนะธรรมิกชนและทุกคนทีย่ ำเกรงพระนำมของพระองค ์และคนเหล่ำนั้นทีท ้ ทำลำยทิงไป”Blissหน้ ำ76{GC324.3}{GCth17281.3} ้ ้ ้ มิลเลอร ์ศึกษำคำพยำกรณ์ตอ ่ ไปด ้วยควำมตังใจใหม่ และแน่ วแน่ ยงขึ ิ่ นเขำอุ ทศ ิ เวลำทังกลำงวั น ่ กษำสิงที ่ มี ่ ควำมสำคัญยิงและดึ ่ ้ และกลำงคืนเพือศึ งดูดควำมสนใจของเขำไปทังหมดเขำไม่ พบข ้อ ่ อยูใ่ นพระธรรมดำเนี ยลบทที8ที ่ จะใช ่ ่ ถึ้ งเวลำเริมต ่ ้นของ2300วันแม้ทูตส มูลใดทีมี ้เป็ นข ้อมูลเพือชี 272

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ร ับพระบัญชำให ้ไปอธิบำยดำเนี ยลเพือให ่ ้เข ้ำใจนิ มต วรรค ์กำเบรียลทีได ิ ก็อธิบำยได ้เพียงบำงส่วน ่ องรำวกำรกดขี ่ ่ มเหงอันน่ ำกลัวทีจะมำยั ่ เท่ำนั้นในขณะทีเรื ข่ งคริสตจักรได ้ถูกเปิ ดเผยออกให ้แก่นิ มิตของผูเ้ ผยพระวจนะนั้นเขำก็หมดแรงทนไม่ไหวอีกต่อไปทูตสวรรค ์จึงจำกเขำไปช่วงระยะเวลำห นึ่ งดำเนี ยล“อ่อนเพลียและนอนป่ วยอยูห ่ ลำยวัน”เขำกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่สบำยใจเพรำะนิ มต ิ และไ ่ ม่เข ้ำใจเรืองรำวเลย”ดำเนี ยล8:27{GC325.1}{GCth17282.1} ่ื ำวของพระองค ์ว่ำ“จงทำให ้ชำยผูน้ ี เข ้ ้ำใจนิ มต ถึงกระนั้นพระเจ ้ำทรงบัญชำผูส้ อข่ ิ นั้นเถิด”พระ บัญชำนั้นจะต ้องสำเร็จทูตสวรรค ์ก็ทำตำมพระบัญชำจึงกลับมำหำดำเนียลในภำยหลังและกล่ำวว่ ้ อจะให ่ ำ“ข ้ำพเจ ้ำออกมำณบัดนี เพื ้ควำมกระจ่ำงและควำมเข ้ำใจแก่ท่ำน”“เพรำะฉะนั้นจงพิจำรณ ำคำตอบและเข ้ำใจนิ มต ิ นั้น”ดำเนี ยล8:27,16;9:22,23,25่ ำคัญเรืองหนึ ่ ่ งในนิ มต ่ ยั ่ งไม่มค ่ เกี ่ ยวข ่ 27มีเรืองส ิ ของบทที8ที ี ำอธิบำยนั่นคือเรืองที ้องกับเวลำคือช่ ่ บมำอธิบำยจึงเน้นเรืองที ่ เกี ่ ยวข ่ วงเวลำ2300วันดังนั้นทูตสวรรค ์ทีกลั ้องกับกำลเวลำ{GC325.2}{ GCth17282.2} ์ “มี70สัปดำห ์แห่งปี กำหนดไว ้สำหร ับชนชำติของท่ำนและนครบริสท ุ ธิของท่ ำน…..จงสังเกตและ ้ กำรทีถ ่ ้อยคำนั้นออกไปให ้สร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ ้ เข ้ำใจว่ำนับตังแต่ จนถึงสมัยประมุขผูถ้ ก ู เจิม ้ ไว ้ก็เป็ นเวลำ7สัปดำห ์และเยรูซำเล็มถูกสร ้ำงขึนพร ้อมด ้วยลำนเมืองเป็ นเวลำ62สัปดำห ์แต่จะเกิด ้ ขึนในช่ วงเวลำยำกลำบำกหลังจำก62สัปดำห ์แล ้วท่ำนผูถ้ ก ู เจิมจะต ้องถูกตัดออกและจะไม่มอ ี ะไรเ หลือ…..ท่ำนจะทำพันธสัญญำอย่ำงมั่นคงกับคนเป็ นอันมำกอยูห ่ นึ่ งสัปดำห ์ท่ำนจะทำให ้กำรถวำ ่ ชำอืนๆหยุ ่ ่ ปดำห ์”ดำเนี ยล9:24-27{GC326.1}{GCth17283.1} ยสัตวบูชำและเครืองบู ดไปครึงสั ่ งด่วนเพืออธิ ่ ่ เ่ ทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำให ้ไปหำดำเนี ยลด ้วยจุดประสงค ์ทีเร่ บำยนิ มต ิ ของบทที8ที ่ นเรืองที ่ เกี ่ ยวกั ่ ขำไม่เข ้ำใจซึงเป็ บเวลำคือ“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ั บกำรชำระ”ดำเนี ยล8:14TKJVหลังจำกทูตสวรรค ์พูดกับดำเนี ยลว่ำ“จงพิจำรณำคำตอบและเข ้ำใ ่ ้นกล่ำวด ้วยประโยคทีว่​่ ำ“มี70สัปดำห ์แห่งปี กำหนดไว ้สำหรับชนชำ จนิ มต ิ นั้น”ทูตสวรรค ์นั้นเริมต ์ ติของท่ำนและนครบริสท ุ ธิของท่ ำน”คำว่ำ“กำหนดไว ้”นั้นมีหมำยควำมว่ำ“ตัดออกมำ”ทูตสวรรค ์เ ่ ่ กตัดออกมำให ้กับชนชำวยิวโดยเฉพำะแต่ช ่ ปิ ดเผยว่ำ70สัปดำห ์ซึงหมำยถึ ง490ปี จะเป็ นเวลำทีถู ้ กตัดออกจำกทีใดในขณะที ่ ่ ่ ำวถึงในบทที8ดั ่ งนั้นช่วงเ วงเวลำนี จะถู 2300วั นเป็ นช่วงเวลำเดียวทีกล่ ้ งต ้องเป็ นช่วงเวลำที70สั ่ วลำนี จึ ปดำห ์ถูกตัดออกมำ70สัปดำห ์จึงต ้องเป็ นส่วนหนึ่ งของ2300วันแ ้ ้ ้องเริมต ่ ้นพร ้อมกันทูตสวรรค ์เปิ ดเผยว่ำ70สัปดำห ์นี จะเริ ้ ่ ้นตังแต่ ้ มค ละช่วงเวลำทังสองนี จะต มต ี ำสั่ ้ ่ ่ ได ้ ้ก็จะหำจุดเริมต ่ ้นของช่วงเว งให ้ไปบูรณะและสร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ หำกหำวันทีออกค ำสังนี ่ ลำอันสำคัญยิงของ2300วั นได ้อย่ำงแน่ นอน{GC326.2}{GCth17283.2} ่ พบอยู ้ ่ ้อ12-26; คำสังนี ใ่ นพระธรรมเอสรำบทที7ข 273

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดของกษัตริย ์อำรทำเซอร ์ซีสกษัตริย ์แห่งเปอร ์เซียซึงได ่ ้ทร เป็ นกฤษฎีกำทีสมบู รณ์ครบถ ้วนทีสุ ่ งเยรูซำเล็ งบัญชำไว ้ในปี ก.ค.ศ.457แต่พระธรรมเอสรำ6:14บันทึกไว ้ว่ำพระนิ เวศของพระเจ ้ำทีกรุ ้ มนั้นก่อสร ้ำงขึน“ตำมกฤษฎี กำของไซร ัสและดำริอสั และอำรทำเซอร ์ซีสกษัตริย ์แห่งเปอร ์เซีย”กษั ้ ้ นผูร้ เิ ริมสนั ่ ่ ำให ้คำพยำกรณ์เกิดขึ ้ ตริย ์ทังสำมพระองค ์นี เป็ บสนุ นและทำให ้กฤษฎีกำนี ส้ ำเร็จซึงท ่ ้นของ2300ปี เมือเอำก.ค.ศ.457เป็ ่ ่ ่ กๆสิง่ นอย่ำงเสร็จสมบูรณ์และเป็ นจุดเริมต นปี ทีประกำศค ำสังทุ ่ ่ึ ยวข ่ ้ ง{GC326.3}{GCth17283.3} ทีเจำะจงของค ำพยำกรณ์ซงเกี ้องกับ70สัปดำห ์จึงเกิดขึนจริ ้ กำรทีถ ่ ้อยคำนั้นออกไปให ้สร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ ้ “นับตังแต่ จนถึงสมัยประมุขผูถ้ ก ู เจิมไว ้ก็เ ป็ นเวลำ7สัปดำห ์และ.....เวลำ62สัปดำห ์”นั่นคือเวลำ69สัปดำห ์หรือ483ปี กฤษฎีกำของกษัตริย ์อ ่ บตังแต่ ้ เวลำนั้นไปอีก483ปี เว ำรทำเซอร ์ซีสมีผลบังคับใช ้ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.457เมือนั ้ ้ ดทีค.ศ.27(โปรดดู ่ ้ งคำ ลำนี จะไปสิ นสุ ภำคผนวก)ในเวลำนั้นเหตุกำรณ์ทพยำกรณ์ ี่ ไว ้ก็เกิดขึนจริ ว่ำ“พระเมสสิยำห ์”หมำยถึง“ผูถ้ ก ู เจิม”ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.27ยอห ์นให ้บัพติศมำแก่พระค ริสต ์และพระวิญญำณทรงเจิมพระองค ์อัครสำวกเปโตรเป็ นพยำนว่ำ“พระเจ ้ำทรงเจิมพระเยซูชำว ์ นำซำเร็ธด ้วยพระวิญญำณบริสท ุ ธิและด ้วยฤทธำนุ ภำพ”กิจกำร10:38และพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเองท ้ ้ำ รงเปิ ดเผยว่ำ“พระวิญญำณขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำสถิตกับข ้ำพเจ ้ำเพรำะว่ำพระองค ์ทรงเจิมตังข พเจ ้ำไว ้”ลูกำ4:18;หลังจำกพระคริสต ์ทรงรับบัพติศมำแล ้วพระองค ์เสด็จไปยังแคว ้นกำลิล“ี ทรงปร ะกำศข่ำวประเสริฐของพระเจ ้ำโดยตรัสว่ำ‘เวลำกำหนดมำถึงแล ้ว’”มำระโก1:14,15{GC327.1}{ GCth17284.1} ่ เป็ ้ นสั “ท่ำนจะทำพันธสัญญำอย่ำงมั่นคงกับคนเป็ นอันมำกอยูห ่ นึ่ งสัปดำห ์”หนึ่ งสัปดำห ์ในทีนี ่ กตัดไว ้ให ้สำหรับชำวยิวโดยเฉพำะ ปดำห ์สุดท้ำยของ70สัปดำห ์เป็ นเจ็ดปี สุดท ้ำยของช่วงเวลำทีถู ้ ้ ญแ ช่วงเวลำนี ครอบคลุ มจำกค.ศ.27จนถึงค.ศ.34ในช่วงแรกพระคริสต ์เองทรงเป็ นผูย้ นค ื่ ำเชือเชิ ่ ค ห่งข่ำวประเสริฐให ้กับชนชำติยวิ และในช่วงหลังสำวกของพระองค ์เป็ นผูก้ ระทำกำรต่อในขณะทีอั ่ รสำวกดำเนิ นกำรประกำศข่ำวดีเรืองแผ่ นดินของพระเจ ้ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดตร ัสบัญชำว่ำ“อย่ำไปยั ่ ข งทีอยู ่ องพวกต่ำงชำติและอย่ำเข ้ำไปในเมืองของชำวสะมำเรียแต่วำ่ จงไปหำแกะหลงของวงศ ์วำน อิสรำเอลนั้นดีกว่ำ”มัทธิว10:5,6{GC327.2}{GCth17284.2} ่ ชำอืนๆหยุ ่ ่ ปดำห ์”ในปี ค.ศ.31หรือสำมปี “ท่ำนจะทำให ้กำรถวำยสัตวบูชำและเครืองบู ดไปครึงสั ่ งจำกทีพระองค ่ ครึงหลั ์ทรงร ับบัพติศมำองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้ำของเรำทรงถูกตรึงบนกำงเขนด ้วยกำรถ ่ ้ ่ ไปยั ้ งพระเมษโปดกของ วำยบูชำอันยิงใหญ่ บนกำงเขนคำลวำรีนีเองท ำให ้ระบบกำรถวำยบูชำทีชี ่ ำกันมำนำนถึงสีพั ่ นปี สินสุ ้ ดลงลูกแกะทีแท ่ ้จริงมำแทนทีลู ่ กแกะทีเป็ ่ นแบบจำลองและที่ พระเจ ้ำซึงท ่ ชำอืนๆของระบบพิ ่ ้ นั่นก็ได ้ทำให ้กำรถวำยสัตวบูชำต่ำงๆและเครืองบู ธก ี ำรถวำยสัตวบูชำทังหมด ้ ด{GC327.3}{GCth17284.3} มำถึงจุดสินสุ 274

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดไว ้ให ้กับชำวยิวโดยเฉพำะได ้สินสุ ้ ดลงตำมทีกล่ ่ ำวไว ้ข ้ำงต ้นในปี ค เจ็ดสิบสัปดำห ์หรือ490ปี ทีจั .ศ.34;ในช่วงเวลำนั้นชนชำติยวิ ผ่ำนทำงกำรกระทำของสภำซ ันเฮดรินของชำวยิวประทับตรำปฏิ ่ ่ ่ มเหงผูต้ ด เสธไม่ร ับข่ำวประเสริฐโดยกำรพลีชพ ี เพือควำมเชื อของสเทเฟนและกำรกดขี ข่ ิ ตำมพระ ้ งไม่ได ้จำกัดไว ้สำหร ับผูท้ เลื คริสต ์ภำยหลังจำกนั้นพระกิตติคณ ุ แห่งควำมรอดนี จึ ี่ อกสรรไว ้แล ้วเท่ำ ่ มเหงบังคับให ้สำวกทังหลำยหนี ้ นั้นอีกต่อไปแต่ได ้ถูกประทำนให ้กับโลกกำรกดขีข่ ออกไปจำกกรุงเ ่ ้น”“ฟิ ลิปไปยังเมืองหนึ่ งในแคว ้นสะมำเรียและประก ยรูซำเล็ม“กระจำยไปก็เทียวประกำศพระวจนะนั ่ ำศเรืองพระคริ สต ์ให ้ชำวเมืองนั้นฟัง”ด ้วยกำรทรงนำของพระเจ ้ำเปโตรประกำศพระกิตติคณ ุ ให ้กั ่ องซีซำรียำและเปำโลผูม้ จี ต บนำยร ้อยโครเนลิอสั ผูย้ ำเกรงพระเจ ้ำทีเมื ิ ใจอันแรงกล ้ำกลับใจมำมีคว ่ ำมเชือในพระคริ สต ์รับบัญชำให ้นำข่ำวดีแห่งพระกิตติคณ ุ “ไปไกลไปหำบรรดำคนต่ำงชำติ”กิจกำ ร8:4,5;22:21{GC328.1}{GCth17285.1} ่ ้ จะเห็นว่ำคำพยำกรณ์เหล่ำนี เกิ ้ ดขึนจริ ้ งอย่ำงเหลือเชือและปี ่ เมือมำถึ งจุดนี ก็ ก.ค.ศ.457จึงเป็ น ่ ้นของ70สัปดำห ์อย่ำงไม่ต ้องสงสัยและไปสินสุ ้ ดทีปี่ ค.ศ.34จำกข ้อมูลเหล่ำนี จึ ้ งไม่ยำกทีจะ ่ จุดเริมต ้ ด2300วัน70สัปดำห ์หรือ490ปี ทีต ่ ้องลบออกไปจำก2300วันทำให ้มีเวลำเหลืออยู1 หำวันสินสุ ่ 81 ่ ้ ดไปแล ้วยังมี1810วันทีจะเกิ ่ ้ 0วันภำยหลังที490วั นสินสุ ดขึนตำมค ำพยำกรณ์นับจำกค.ศ.34ไป1 ้ ดลงทีปี่ ค.ศ.1844ผลทีตำมมำก็ ่ 810วันเวลำนั้นจะไปสินสุ คอื 2300วันแห่งพระธรรมดำเนี ยลจะสิน้ ่ ตสวรรค ์ของพระเจ ้ำกล่ำวไว ้ว่ำเมือช่ ่ วงเวลำของคำพยำกรณ์ทยิ ่ี งให ่ สุดลงในปี ค.ศ.1844ตำมทีทู ้ นสุ ้ ดลง“สถำนบริสท ่ ่ ญ่นีสิ ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”ดังนั้นเวลำสำหร ับกำรชำระสถำนนมัสกำรซึงเชื ่ ้ อพระเยซู ่ ่ กกำหนดออกมำอย่ำ อกันอย่ำงกว ้ำงขวำงทัวไปว่ ำจะเกิดขึนเมื เสด็จกลับมำจึงเป็ นวันทีถู งชัดเจน{GC328.2}{GCth17285.2} ่ ำเวลำ2300วันจะสินสุ ้ ดลงในช่วงฤดูใบไม้ผลิของค.ศ.18 ในช่วงแรกมิลเลอร ์และผู ้ร่วมงำนเชือว่ ้ ช่ ่ วงฤดูใบไม้รว่ งของปี นั้น(โปรดดูภำคผนวก)ควำมเข ้ำใจผิดในจุ 44แต่ทว่ำคำพยำกรณ์ได ้ชีไปที ้ ำควำมผิดหวังและควำมงุ นงงมำให ้กับผูท้ ยึ ่ ดนี น ี่ ดติดอยูก ่ บ ั ช่วงเวลำอันแรกว่ำเป็ นวันทีองค ์พระผูเ้ ้ กระทบต่อเหตุผลอันหนักแน่ นซึงแสดงให ่ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำแต่เหตุกำรณ์นีไม่ ้เห็นว่ำระยะเวลำ230 ้ ดลงทีปี่ ค.ศ.1844และเหตุกำรณ์ยงใหญ่ 0วันสินสุ ิ่ ทมี ี่ ควำมหมำยถึงกำรชำระสถำนนมัสกำรจะต ้อ ้ งเกิดขึน{GC328.3}{GCth17285.3} ่ ่ สจ ่ เป็ ้ นเรืองที ่ พระเจ ่ มิลเลอร ์ศึกษำพระคัมภีร ์ต่อไปเหมือนกับทีเขำท ำมำแล ้วเพือพิ ู น์วำ่ เรืองนี ้ำ ้ มล ่ กษำเรืองนี ่ เขำไม่ ้ ทรงเปิ ดเผยให ้เขำทรำบตังแต่ ิ เลอร ์เริมศึ ได ้คำดคิดแม้แต่เพียงนิ ดเดียวว่ำจะไ ่ ้ ่ ด ้ข ้อสรุปดังทีเขำได ้มำในเวลำนี เขำเองก็ แทบจะไม่เชือผลจำกกำรค ้นคว ้ำของเขำแต่หลักฐำนจำ กพระคัมภีร ์นั้นชัดเจนและหนักแน่ นมำกจนไม่อำจตัดออกไปได ้{GC329.1}{GCth17286.1}

275

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่นอย่ำงแน่ วแน่ วำ่ ยังมีเ เขำใส่ใจศึกษำพระคัมภีร ์นำนถึงสองปี จนกระทั่งในปี ค.ศ.1818เขำเชือมั ่ ่ วยประชำกรของพระองค ์ให ้รอดมิลเลอร ์กล่ำวว่ วลำอีกเพียง25ปี ก่อนทีพระคริ สต ์จะเสด็จมำเพือช่ ่ วมท ้นอยูใ่ นใจของข ้ำพเจ ้ำเมือข ่ ้ำพเจ ้ำมองเห็นควำม ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่จำเป็ นต ้องพูดถึงควำมสุขทีท่ ่ ำปี ติยน หวังในภำยภำคหน้ำทีน่ ิ ดีหรือไม่จำเป็ นต ้องกล่ำวถึงควำมหวังใจอันเร่ำร ้อนของจิตวิญญำ ่ ่ ่ี ้ร ับควำมรอดบัดนี พระคั ้ ณของข ้ำพเจ ้ำทีจะได ้มีสว่ นร่วมในควำมชืนชมยิ นดีของผูท้ ได มภีร ์เป็ นห ่ ข ่ ้ำพ นังสือเล่มใหม่สำหร ับข ้ำพเจ ้ำแท ้จริงแล ้วพระคัมภีร ์เป็ นศูนย ์รวมของเหตุผลคำสอนทุกเรืองที ่ เจ ้ำเคยมองดูมด ื มนลึกลับหรือไม่ช ัดเจนหำยไปจำกควำมคิดของข ้ำพเจ ้ำด ้วยแสงสว่ำงสดใสทีมำ ์ จำกหนังสือศักดิสิ์ ทธิและควำมจริ งนั้นช่ำงสว่ำงและเจิดจ ้ำเพียงไรควำมขัดแย ้งและควำมไม่แน่ นอ ่ ้ำพเจ ้ำเคยพบในพระวจนะก็หำยไปจนหมดถึงแม้จะมีอยูอ ่ ้ำพเจ ้ำยังไม่พอใจกับ นทีข ่ ก ี หลำยตอนทีข ่ งไม่เต็มทีแต่ ่ ข ้ำพเจ ้ำก็ได ้ร ับควำมกระจ่ำงอย่ำงเพียงพอทีมำจำกพระคั ่ ่ อ ควำมเข ้ำใจทียั มภีร ์เพือส่ ่ ดมนของข ้ำพเจ ้ำจนทำให ้ข ้ำพเจ ้ำเกิดควำมสุขในกำรศึกษำพระคัมภีร ์ซึง่ งเข ้ำไปในควำมคิดทีมื ้ ้ำพเจ ้ำไม่เคยคิดว่ำข ้ำพเจ ้ำจะหำข ้อสรุปเช่นนี จำกค ้ ก่อนหน้ำนี ข ำสอนในพระคัมภีร ์ได ้”Blissหน้ำ 76,77{GC329.2}{GCth17286.2} ่ ่นอันแรงกล ้ำว่ำเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ่ิ “ด ้วยควำมเชือมั ทถู ี่ กทำนำยล่วงหน้ำไว ้ในพระคัมภีร ์กำลังจ ้ ่ งใหญ่ ่ ่ ะเกิดขึนในไม่ ช ้ำเกิดมีคำถำมกระทบกลับมำยังข ้ำพเจ ้ำด ้วยอำนำจทียิ ถงึ หน้ำทีของข ้ำพเจ ้ำ ่ ตอ ่ ผลกระทบต่อควำมคิดของข ้ำพเจ ้ำ”Ibid.หน้ำ81เขำทำอย่ำงอืนไม่ ่ ได ้น ทีมี ่ โลกในหลักฐำนทีมี ่ ่ ่ ่ อกจำกจะรู ้สึกว่ำเป็ นหน้ำทีของเขำที จะต ้องแบ่งปันแสงสว่ำงทีเขำได ้ร ับให ้แก่ผู ้อืนเขำคำดว่ ำจะต ้ ่ เชือแต่ ่ ่ องเผชิญกับกำรต่อต ้ำนจำกคนทีไม่ เขำก็ม่นใจว่ ั ำคริสเตียนทุกคนคงจะชืนชมยิ นดีในควำ ่ ่ มหวังใจทีจะพบกั บองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีพวกเขำอ ้ำงว่ำร ักเขำกลัวเพียงอย่ำงเดียวว่ำในท่ำมกลำ ่ ้ งควำมชืนชมยิ นดีอย่ำงสุดซึงของกำรได ้ร ับควำมรอดในเวลำอันรวดเร็วนั้นคนจำนวนมำกอำจจะ ่ อยูใ่ นพระคัมภีร ์เสียก่อนเขำจึงลังเลไม่อยำกประก ร ับหลักคำสอนโดยไม่ได ้ศึกษำหลักควำมจริงทีมี ่ื ้หลงดังนั้นเขำจึงกลับไปทบทวนหลักฐำน ำศออกไปโดยเกรงว่ำเขำอำจจะผิดพลำดและนำผูอ้ นให ่ บสนุ นข ้อสรุปของเขำและเพือพิ ่ จำรณำอย่ำงรอบคอบถึงข ้อยุง่ ยำกทุกข ้อทีเข ่ ้ำมำในค ต่ำงๆทีสนั วำมคิดของเขำเขำพบว่ำควำมขัดแย ้งต่ำงๆค่อยๆเลือนหำยไปภำยใต ้แสงสว่ำงจำกพระวจนะของ ่ ่ ้ร ับลำแสงจำกดวงอำทิตย ์เขำใช ้เวลำศึกษำเช่นนี ถึ ้ งห ้ำปี จนเขำมั่นใ พระเจ ้ำดังหมอกหำยไปเมื อได ่ ด{GC329.3}{GCth17286.3} จจุดยืนของเขำว่ำถูกต ้องทีสุ ้ ำทีที ่ จะต ่ ่ื ่ เขำเชื ่ ่ งพระคั ่ ้ บัดนี หน้ ้องเปิ ดเผยให ้ผูอ้ นทรำบถึ งสิงที อซึ มภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนบีบคัน ่ ้ำพเจ ้ำทำงำนอยูน ่ ดั ้ งก ้องอยูใ่ นหูของข ้ำพเจ ้ เขำด ้วยแรงกระตุ ้นใหม่เขำพูดว่ำ“ในขณะทีข ่ ั้นเรืองนี ้ ้ ำตลอดเวลำ‘ไปจงไปบอกโลกถึงภัยอันตรำยของเขำ’ข ้อพระคัมภีร ์ข ้อนี ปรำกฏขึ นมำในควำมคิ ด ของข ้ำพเจ ้ำอยูต ่ ลอดเวลำ“ถ ้ำเรำกล่ำวแก่คนอธรรมว่ำ‘โอคนอธรรมเจ ้ำจะต ้องตำยแน่ ’แต่เจ ้ำไม่ ได ้กล่ำวเตือนคนอธรรมให ้กลับจำกทำงของเขำคนอธรรมนั้นจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำปชั่ 276

อำนำจสัมบูรณ์

่ วของเขำแต่เรำจะลงโทษเจ ้ำเรืองโลหิ ตของเขำแต่ถ ้ำเจ ้ำได ้เตือนคนอธรรมให ้หันกลับจำกทำงของ เขำแต่เขำไม่หน ั กลับจำกทำงของเขำเขำจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำปของเขำแต่เจ ้ำจะช่วย ่ ้ร ับคำเตือนมำกพอจะมีคน ชีวต ิ ของเจ ้ำเองให ้รอด”เอเสเคียล33:8,9ข ้ำพเจ ้ำรู ้สึกว่ำหำกคนชัวได ้ จะกลั ่ จำนวนมำกมำยจำกคนเหล่ำนี ที บใจและหำกพวกเขำไม่ได ้รับคำเตือนข ้ำพเจ ้ำอำจต ้องรับผิ ดชอบต่อโลหิตของพวกเขำ”Blissหน้ำ92{GC330.1}{GCth17287.1} ่ ่ ่ ้ ำนวยเขำ เขำเริมเสนอแนวคิ ดของตนขณะอยูก ่ บ ั เพือนฝู งเป็ นกำรส่วนตัวเท่ำทีโอกำสจะเอื ออ ่ ผูร้ ับใช ้คนใดตระหนักถึงควำมสำคัญและร่วมทุม ่ แต่ ้ เขำ อธิษฐำนขอเผือมี ่ เทกับกำรเผยแพร่เรืองนี ้ นหน้ำทีของตั ่ ่ ให ้ ้โ ไม่อำจกำจัดควำมคิดว่ำกำรประกำศคำเตือนนี เป็ วเขำเอง“จงออกไปบอกเรืองนี ลกรู ้เรำจะทวงถำมเลือดของพวกเขำจำกมือของเจ ้ำ”ประโยคนี ย้ ้อนกลับเข ้ำมำในควำมคิดของเข ่ ้ งคงบีบคันจิ ้ ตใจของเขำตรำบจนกระทั่งในปี ค.ศ.1813เขำ ำอยูเ่ รือยๆเขำรี รออยูน ่ ำนถึง9ปี ภำระนี ยั ่ ำเสนอทีมำของควำมเชื ่ ่ จึงเริมน อของเขำต่ อหน้ำสำธำรณชนเป็ นครงแรก{GC330.2}{GCth17 ั้ 287.2} ่ นเอลีชำถูกเรียกออกมำจำกกำรเดินตำมหลังโคในทุ่งนำเพือร ่ ับเสือคลุ ้ ดังเช่ มของกำรถวำยตัวใ ่ ้ นไถและเปิ ดเผยควำมลึกลับในอำ นหน้ำทีของผู เ้ ผยพระวจนะมิลเลอร ์ก็ได ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ทิงคั ่ ้วยควำมหวันไหวเขำน ่ ้ ละตอน ณำจักรของพระเจ ้ำให ้แก่ประชำชนเขำร ับหน้ำทีด ำผูฟ ้ ังไปทีละขันที ่ ้ั เขำประกำ ่ จำกช่วงเวลำแห่งคำพยำกรณ์ไปจนถึงกำรปรำกฏตัวครงที ั้ สองของพระคริ สต ์ทุกครงที ่ นเมื ้ อเขำมองเห็ ่ ศเขำได ้ร ับกำลังและมีควำมกล ้ำมำกยิงขึ นว่ำคำพูดของเขำกระตุ ้นควำมสนใจอย่ ำงกว ้ำงขวำง{GC331.1}{GCth17288.1} ่ มชนก็ตอ ่ ้ร ับกำรร ้องขอจำกบรรดำพีน้ ่ อง มิลเลอร ์จะยอมนำเสนอแนวคิดของเขำต่อทีชุ ่ เมือได ่ ้ ของเขำซึงเขำถื อว่ำคำขอร ้องเหล่ำนั้นเป็ นกำรทรงเรียกจำกพระเจ ้ำในเวลำนี เขำอำยุ 50ปี แล ้วเข ่ ่ เ่ บือง ้ ำไม่คุ ้นเคยกับกำรพูดในทีสำธำรณะและรู ้สึกทุกข ์ใจกับควำมรู ้สึกว่ำเขำไม่คค ู่ วรกับงำนทีอยู ่ ่ ้นทำงำนงำนของเขำได ้ร ับพระพรในลักษณะพิเศษทีช่ ่ วยจิตวิญญำณทัง้ หน้ำเขำแต่เมือเขำเริ มต ้ั ่ วทำงศำสนำสมำชิกทังหมดจำกสิ ้ หลำยให ้รอดกำรบรรยำยครงแรกของเขำก่ อให ้เกิดกำรตืนตั บส ่ นทั ่ นทีและเกือบทุกแห่งทีเ่ ำมครอบคร ัวยกเว ้นเพียงสองคนกลับใจเขำได ้ร ับกำรขอร ้องให ้ไปพูดทีอื ่ นคริสเตียนได ้ร ับกำรห ขำไปทำงำนเกิดกำรฟื ้ นฟูในพระรำชกิจของพระเจ ้ำคนบำปกลับใจคนทีเป็ ่ นและคนที ้ ่ บถือเทวูเบกขำนิ ยมและคนไม่เชือเรื ่ องพระเจ ่ นุ นใจให ้มอบถวำยตัวมำกยิงขึ นั ้ำก็ได ้ร ับท ่ี รำบควำมจริงในพระคัมภีร ์และศำสนำของคริสเตียนคำพยำนของผูท้ เขำท ำงำนด ้วยนั้นพูดถึงเขำ ่ ได ้อยูใ่ นแวดวงอิทธิพลของคนอืน”Ibid…หน้ ่ ว่ำ“เขำเข ้ำถึงควำมนึ กคิดของคนระดับหนึ่ งทีไม่ ำ1 ่ ้ปลุกควำมนึ กคิดของสำธำรณชนให ้ร ับรู ้เรืองยิ ่ งใหญ่ ่ 38คำเทศนำของเขำถูกจัดวำงไว ้เพือให ทำงศ ่ ้ ้ ำสนำและเพือหยุ ดยังกำรก ้ำวหน้ำของฝ่ ำยโลกและฝ่ ำยเนื อหนั งของคนในยุคนั้น{GC331.2}{GCt h17288.2} 277

อำนำจสัมบูรณ์

่ บใจจำกผลของกำรเทศนำของเขำในทีหลำย ่ ในแทบทุกเมืองมีคนนับสิบบำงแห่งก็นับร ้อยทีกลั แห่งคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ต่ำงๆเกือบทุกนิ กำยเปิ ดประตูต ้อนรับเขำและคำเชิญให ้เขำไปทำงำน ่ ดไว ้อย่ำงไม่แปรเปลียนก็ ่ ่ ่ ก็มก ั มำจำกผูร้ ับใช ้ของโบสต ์ต่ำงๆเขำมีกฎทียึ คอื เขำจะไม่ไปทำงำนในทีที ่ ้ำมำนั้นไม่ได ้กว่ำครึงมี ่ ค เขำไม่ได ้ร ับเชิญแต่กระนั้นในไม่ช ้ำเขำก็พบว่ำเขำตอบสนองคำเชิญทีเข ่ ยอมร ับแนวคิดของเขำเรืองเวลำที ่ ่ นอนของกำรเสด็จมำครงที ่ นมำกมำยทีไม่ แน่ ั้ สองแต่ ก็ยอมร ับเรื่ ่ จกลับมำนั้นอยูใ่ กล ้มำกและจำเป็ นต ้องเตรีย องของกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์และเวลำทีเสด็ ่ มตัวให ้พร ้อมในเมืองใหญ่หลำยเมืองผลกำรทำงำนของเขำทำให ้เกิดกำรเปลียนแปลงอย่ ำงเห็นได ้ ่ ชัดพ่อค ้ำสุรำเลิกขำยเหล ้ำและปร ับเปลียนร ้ำนค ้ำให ้เป็ นห ้องประชุมบ่อนกำรพนันต ้องปิ ดตัวลงค ่ ่ บถือทุกอย่ำงและแม้กระทังคนเสเพลที ่ ่ ดก็ยงั ปฏิรู นไม่เชือพระเจ ้ำกลุม ่ เทวูเบกขำนิ ยมกลุม ่ คนทีนั สุ ้ ได ้ไปโบสถ ์มำหลำยปี แล ้วมีกำรจัดประชุมอธิษฐำนในคริสตจักรนิ กำยต่ำงๆใ ปมีบำงคนเหล่ำนี ไม่ ่ นห ้องพักต่ำงๆมีนักธุรกิจมำชุมนุ มกันในช่วงกลำงวันเพืออธิ ษฐำนและสรรเสริญพระเจ ้ำตลอดเกือ ่ ่ี ำตืนเต ่ บทุกชัวโมงไม่ มเี หตุกำรณ์ทน่ ้นแต่โดยทั่วไปแล ้วมีแต่ควำมเคร่งขรึมในควำมนึ กคิดของทุก คนผลงำนของเขำมีลก ั ษณะคล ้ำยคลึงกับกำรปฏิรป ู ศำสนำในยุคก่อนคือมุ่งหมำยให ้เข ้ำใจและป ่ นมำมำกกว่ ้ ่ ่ ลุกควำมสำนึ กให ้ตืนขึ ำทีจะปลุ กควำมตืนเต ้นทำงอำรมณ์{GC331.3}{GCth17288.

3} ่ ในปี ค.ศ.1833มิลเลอร ์ได ้ร ับใบอนุ ญำตให ้เทศนำจำกคริสตจักรแบ็บติสต ์ทีเขำเป็ นสมำชิกอยู่ ้ ่ ลเลอร ์ได ้ร ับอ ศำสนำจำรย ์มำกมำยในนิ กำยนี ยอมร ับกำรทำงำนของเขำและภำยใต ้ใบอนุ ญำตทีมิ ่ ย่ำงเป็ นทำงกำรจึงทำให ้เขำทำงำนของเขำต่อไปเขำเดินทำงและเทศนำสังสอนอย่ ำงไม่มวี น ั หยุดแ ม้วำ่ ตัวเขำเองจะทำงำนจำกัดอยูใ่ นแถบบริเวณนิ วอิงแลนด ์และมลรัฐในแถบกลำงก็ตำมทีเป็ นเวล ่ ำใช ้จ่ำยของเขำมำจำกกระเป๋ ำของเขำเองและเขำไม่เคยได ้รับเงินเพียงพอกับค่ำใช ้จ่ ำหลำยปี ทีค่ ่ ำงๆทีเขำได ่ ้ ำยในกำรเดินทำงไปยังสถำนทีต่ ้ร ับเชิญด ้วยประกำรฉะนี เขำไม่ ได ้ร ับประโยชน์ทำงด ้ำ ่ ่ อยๆลดลง นกำรเงินจำกงำนทีเขำท ำในชุมชนเลยแต่กลับมีผลอย่ำงหนักต่อทร ัพย ์สินของเขำซึงค่ ้ ไปอย่ำงต่อเนื่ องในช่วงเวลำนี เขำเป็ นพ่อในครอบคร ัวใหญ่แต่พวกเขำเป็ นคนประหยัดและขยันขัน แข็งฟำร ์มของเขำจึงสำมำรถคงอยูไ่ ด ้เช่นเดียวกับตัวเขำเองก็ยงั อยูร่ อด{GC332.1}{GCth1728 9.1} ่ ลเลอร ์เริมเทศนำในที ่ ่ ่ นเครือง ่ ในปี ค.ศ.1833สองปี หลังจำกทีมิ สำธำรณะหลั กฐำนสุดท ้ำยทีเป็ ่ ้ หมำยแสดงว่ำพระคริสต ์จะเสด็จกลับมำในไม่ช ้ำตำมทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดสัญญำไว ้ก็เกิดขึนพระเย ้ ่ ซูตรัสว่ำ“ดวงดำวทังหลำยจะตกจำกฟ้ ำสวรรค ์”มัทธิว24:29และขณะทียอห ์นเห็นในนิ มต ิ เป็ นภำ ่ ้ พทีประกำศวั นของพระเจ ้ำท่ำนประกำศไว ้ในพระธรรมวิวรณ์วำ่ “และดวงดำวทังหลำยในท ้องฟ้ ำก็ ่ ถู ่ กลมแรงพัดจนผลทียั ่ งไม่สก ตกลงมำบนแผ่นดินเหมือนกับต ้นมะเดือที ุ หล่นลงมำ”วิวรณ์6:13คำ ้ ดขึนจริ ้ งอย่ำงน่ ำประทับใจและสะดุดตำในเหตุกำรณ์ฝนดำวตกของวันที13พฤศจิ ่ พยำกรณ์นีเกิ ก 278

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดขึนอย่ ้ ่ เคยมี ำยนค.ศ.1833นั่นเป็ นภำพฝนดำวตกทีเกิ ำงกว ้ำงขวำงและน่ ำประหลำดใจอย่ำงทีไม่ กำรบันทึกมำก่อนว่ำ“ทั่วท ้องฟ้ ำของประเทศสหร ัฐอเมริกำในขณะนั้นลุกเป็ นไฟอย่ำงน่ ำตกใจกลัว ้ ้ งแต่ ้ มก ้ นฐำนที ่ ่ ่ โดยค ไม่เคยมีปรำกฏกำรณ์ใดเกิดขึนในท ้องฟ้ ำของประเทศนี ตั ี ำรอพยพมำตังถิ นี ้ ้วยควำมชืนชมยิ ่ ่ คนอีกกลุม นในสังคมส่วนหนึ่ งมองดูเหตุกำรณ์นีด งแต่ ่ หนึ่ งมองดูด ้วยควำมกลัวแ ่ ละควำมตืนตระหนก” “ควำมงดงำมอันเลอเลิศและน่ ำกลัวยังคงประทับอยูใ่ นควำมทรงจำของคนมำกมำย….ไม่เคยมี ่ ่ ้ ศตะวันออกตกเหนื อและใ ฝนตกแรงเท่ำกับฝนดำวตกทีตกลงมำยั งโลกซึงเหมื อนกันในทุกทิศทังทิ ่ ่วทังท ้ ้องฟ้ ำ…..ศำสตรำจำรย ์ซิลลีแมน[Sillima ต ้กล่ำวได ้คำเดียวว่ำดูเหมือนว่ำมีกำรเคลือนไหวทั ่ ่วทังท ้ ้องฟ้ ำในทวีปอเมริกำเหนื อ…..ตังแต่ ้ ตส n]บรรยำยไว ้ในวำรสำรว่ำเป็ นภำพทีปรำกฏทั ี องจน ้ ่ ้องฟ้ ำแจ่มใสและไม่มเี มฆควำมสว่ำงสุกใสทีไม่ ่ หยุดหย่อนยังคงส่องแส ถึงแสงตะวันขึนอย่ ำงเต็มทีท ้ ้องฟ้ ำ”R.M.Devens,AmericanProgress;or,TheGreatEventsofthe งประกำยตลอดทั่วทังท ่ ่ GreatestCenturyบทที28ย่ อหน้ำที1-5{GC333.1}{GCth17289.2} ่ ่ ้ “แน่ นอนไม่มค ี ำพูดใดทีจะบรรยำยควำมยิ งใหญ่ ของเหตุกำรณ์ทเกิ ี่ ดขึน……ผู ท้ ไม่ ี่ ได ้อยูใ่ นเหตุ ่ เกิ ่ ดขึนไม่ ้ ได ้ดูประหนึ่ งว่ำดวงดำวทังหมดของทั ้ ่วทังท ้ ้องฟ้ ำ กำรณ์จะจินตนำควำมงดงำมของสิงที มำชุมนุ มกันทีจุ่ ดหนึ่ งใกล ้กลำงฟ้ ำนภำและยิงออกมำพร ้อมๆกันด ้วยควำมเร็วของสำยฟ้ ำแลบไปยั งขอบฟ้ ำทุกด ้ำนแต่ดำวเหล่ำนั้นก็ไม่หมดดวงดำวนับพันๆดวงพุ่งออกมำตำมทำงของดวงดำวนับ ้ กสร ้ำงขึนมำเพื ้ ่ ้ พันๆดวงดูประหนึ่ งว่ำดำวเหล่ำนี ถู อกำรณ์ นีโดยเฉพำะ”F.Reed,intheChristia ่ ร่​่ วงหล่นลงมำจำกต ้นมะเดือเมื ่ อถู ่ กลม nAdvocateandJournal,13ธันวำคม1833“ผลมะเดือที ่ กต ้องกว่ำเป็ นภำพทีไม่ ่ อำจมองดูได ้“TheOldCountrym แรงพัดจึงน่ ำจะเป็ นคำบรรยำยภำพทีถู an,”ในPortlandEveningAdvertiser,26พฤศจิกำยน1833{GC333.2}{GCth17289.3} ่ ่ ในวำรสำรพำณิ ชย ์ของร ัฐนิ วยอร ์คฉบับวันที14พฤศจิ กำยนค.ศ.1833ตีพม ิ พ ์บทควำมทียำวบ ่ ดขึนว่ ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำคิดว่ำคงไม่มน ทหนึ่ งกล่ำวถึงเหตุกำรณ์อศ ั จรรย ์ทีเกิ ี ักปรัชญำหรือนักกำรศึกษำ ่ ดขึนเมื ้ อเช ่ ้ เ้ ผยพระวจนะทำนำยไว ้อย่ำงแม่น ใดเคยเล่ำถึงหรือบันทึกเหตุกำรณ์เช่นทีเกิ ้ำวำนนี ผู ่ ่ งพันแปดร ้อยปี ทีแล ่ ้วหำกเรำมีปัญหำทำควำมเข ้ำใจคำว่ำดำวตกหมำยถึงดำวทีตกลงม ่ ยำเมือหนึ ่ นเช่นนั้นจริง”{GC334.1}{GCth17290.1} ำ…..ในแง่หนึ่ งทีว่​่ ำมันเป็ นไปได ้ทีเป็ ่ี นหมำยสำคัญสุดท ้ำยของกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์ซึงพระเยซู ่ นั่นคือเหตุกำรณ์ทเป็ ทรงเ ้ ่ ำนทังหลำยเห็ ้ ่ งหมดนี ้ ้ ้วก็ให ้รู ้ว่ำพระองค ์เสด็จม ตือนสำวกทังหลำยของพระองค ์ว่ำ“เมือท่ นสิงทั แล ้ ่ี ำใกล ้จะถึงประตูแล ้ว”มัทธิว24:33ภำยหลังเหตุกำรณ์เหล่ำนี ยอห ์นเห็นเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ิ่ ทจะเกิ ด ้ ่ ่ ่ ขึนตำมมำท ้องฟ้ ำเปิ ดออกเหมือนดังหนั งสือทีม้วนแผ่ นดินไหวภูเขำและเกำะต่ำงๆเคลือนตั วไปจำ

279

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ กทีของมั นและคนชัวตกอยู ใ่ นควำมกลัวพยำยำมหำทีหลบไปให ้พ ้นจำกพระพักตร ์ของบุตรมนุ ษย ์ วิวรณ์6:12-17{GC334.2}{GCth17290.2} ่ นดวงดำวตกลงมำนั้นมองดูเหตุกำรณ์นีว่้ ำเป็ นกำรประกำศถึงกำรพิพำกษำที่ คนมำกมำยทีเห็ กำลังจะมำถึง“เป็ นเหตุกำรณ์ทน่ ี่ ำกลัวเป็ นเหตุกำรณ์ทน ี่ ำหน้ำเป็ นสัญลักษณ์แห่งควำมเมตตำข ่ องวันยิงใหญ่ และน่ ำกลัวนั้น”“TheOldCountryman,”inPortlandEveningAdvertiser,26พ ้ ้ ฤศจิกำยน1833ด ้วยเหตุนีประชำชนจึ งต่ำงหันเหควำมสนใจไปยังคำพยำกรณ์ทจะเกิ ี่ ดขึนและท ำ ่ ่ ให ้คนมำกมำยสนใจคำเตือนเรืองกำรเสด็ จมำครงที ั้ สอง{GC334.3}{GCth17290.3} ่ ดขึนตำมที ้ ่ ่ ้ำงควำม ในปี ค.ศ.1840มีเหตุกำรณ์สำคัญอีกเหตุกำรณ์หนึ่ งทีเกิ พยำกรณ์ ไว ้ซึงสร ่ ้ ยำห ์ลิท ์ช[JosiahLitch]ผูร้ ับใช ้แนว สนใจอย่ำงยิงใหญ่ ให ้กับคนจำนวนมำกสองปี ก่อนหน้ำนี โยซี ่ ่ ่ หน้ำคนหนึ่ งทีประกำศเรื องกำรเสด็ จกลับมำของพระเยซูตพ ี ม ิ พ ์บทควำมเรืองของพระธรรมวิ วรณ์ ่ งท ่ ำนำยถึงกำรล่มสลำยของอำณำจักรโอโตแมน[OttomanEmpire]ตำมทีเขำค ่ บทที9ซึ ำนวณ ้ กสลำยลงใน“ช่วงรำวเดือนสิงหำคมของปี ค.ศ.1840”และเพียงไ ไว ้นั้นอำนำจของอำณำจักรนี จะถู ่ กำรณ์จะเกิดขึนเขำเขี ้ ้ อนทีเ่ ม่กวั่ี นก่อนหน้ำทีเหตุ ยนว่ำ“ถ ้ำจะให ้ช่วงเวลำแรกคือ150ปี เกิดขึนก่ ้ ่ วงเวลำแรกสินสุ ้ ด ดียโคเซส[Deacozes]ขึนครองรำชย ์ตำมควำมยินยอมของชำวเติร ์กและเมือช่ ่ นซึ ้ งช่ ่ วงเวลำทีสองนี ่ ้ นสุ ้ ดลงในวันที16สิ ่ ลงช่วงเวลำ391ปี กับอีก15วันต่อมำก็จะเริมขึ จะสิ งหำคม ่ ้ ค.ศ.1840คือเมือคำดกำรณ์ วำ่ อำนำจของโอโตแมนในเมืองคอนสเตนติโนเปิ ลจะสูญสินลงและข ้ำ ่ ่นว่ำเรืองนี ่ จะเกิ ้ ้ ้ พเจ ้ำเชือมั ดขึนตำมนี ”JosiahLitch,inSignsoftheTimes,andExpositorofPr ophecy,1สิงหำคม1840{GC334.4}{GCth17290.4} ่ ำหนดประเทศตุรกีโดยทำงเอกอัครรำชทูตได ้ขอกำรคุ ้มครองจำกอำนำจพันธ ตรงตำมเวลำทีก ้ ้นำตนเองให ้ไปอยูภ มิตรของทวีปยุโรปและด ้วยกำรกระทำนี ได ่ ำยใต ้กำรปกครองของประเทศคริสเ ้ ่ ่ องนี ่ เป็ ้ นทีประจั ่ ตียนเหตุกำรณ์เกิดขึนตรงตำมที พยำกรณ์ ไว ้(โปรดดูภำคผนวก)เมือเรื กษ ์แล ้วผูค้ ่ ลเลอร ์และเพือนๆใช ่ ่ ถู ่ กต ้องทำ นจึงมั่นใจว่ำหลักกำรทีมิ ้แปลควำมหมำยของคำพยำกรณ์เป็ นสิงที ่ ่ ้ ให ้กำรเคลือนไหวของเรื องกำรเสด็ จกลับมำนั้นมีนำหนั กคนมีควำมรู ้และมีตำแหน่ งเข ้ำร่วมงำนกั ้ ปีค.ศ.1840จนถึ บมิลเลอร ์ในงำนกำรประกำศและในงำนตีพม ิ พ ์เผยแพร่แนวคิดของเขำและตังแต่ ้ งแพร่กระจำยไปอย่ำงรวดเร็ว{GC335.1}{GCth17291.1} ง1844งำนนี จึ ่ กำลังทำงควำมคิดทีเข ่ ้มแข็งเขำมีระเบียบทังทำงแนวคิ ้ วิลเลียมมิลเลอร ์เป็ นคนทีมี ดและกำรศึก ่ นสิงเหล่ ่ ้ ้วยสติปัญญำแห่งสวรรค ์โดยเชือมโยงตั ่ ษำและเขำเพิมพู ำนี ด วเองกับพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแห ้ ่ คณ ่ ่ ค้ นให ้ควำมสำคัญกับอุปนิ สยั ทีซื ่ อสั ่ ต ล่งของปัญญำทังหลำยเขำเป็ นชำยทีมี ุ ค่ำไม่วำ่ ทีใดที ผู ่ นเลิศเขำก็จะได ้ร ับควำมเคำรพและควำมนับถือมิลเลอร ์เป็ นคนมีจต ่ มไปด ้ ย ์และศีลธรรมทีเป็ ิ ใจทีเต็ วยควำมเมตตำอย่ำงแท ้จริงรวมกันกับควำมถ่อมตนตำมแบบฉบับของคริสเตียนและอำนำจในกำ 280

อำนำจสัมบูรณ์

่ งข ้อคิดเห็นของผูอ้ นและชั ่ื รควบคุมตนเองเขำเอำใจใส่และสุภำพอ่อนโยนต่อทุกคนพร ้อมทีจะฟั ง่ ้ ข ้อโต ้แย ้งของพวกเขำเขำใช ้พระคำของพระเจ ้ำทดสอบทฤษฎีและหลักคำสอนทังหมดโดยปรำศจ ำกอคติและไม่ใช ้อำรมณ์และควำมมีเหตุมผ ี ลของเขำและควำมรอบรู ้ในพระคัมภีร ์ทำให ้เขำโต ้แย ้ งควำมผิดและเปิ ดโปงควำมเท็จได ้GC335.2}{GCth17291.2} ่ แต่ถงึ กระนั้นงำนทีเขำท ำก็ไม่ได ้ทำโดยไม่มก ี ำรต่อต ้ำนทีรุ่ นแรงเหมือนเช่นนักปฏิรป ู ในอดีตค ่ งดังไม่ยอมร ับมุมมองทีเขำเสนอเพรำะว่ ่ รูสอนศำสนำในคริสตจักรทีโด่ ำพวกเขำไม่สำมำรถพิสจู ้ ธป ่ี น์จด ุ ยืนของตนด ้วยข ้อพระคัมภีร ์พวกเขำจึงใช ้คำพูดและคำสอนของมนุ ษย ์รวมทังวิ ี ฏิบต ั ท ิ คนใ ่ กเทศน์แห่งควำมจริงเรืองกำรเส ่ นอดีตส่งต่อกันมำแต่พระวจนะของพระเจ ้ำเป็ นคำพยำนเดียวทีนั ่ ่ อต ้ำนไม่ส ด็จกลับมำยอมรับ“พระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้น”เป็ นคำขวัญของพวกเขำเมือคนที ต่ ำมำรถหำข ้อโต ้แย ้งจำกพระคัมภีร ์พวกเขำก็ใช ้วิธก ี ำรหัวเรำะเยำะและกำรเย ้ยหยันพวกเขำใช ้เวล ่ ำเงินทองและควำมสำมำรถทำลำยคนทีควำมผิ ดเดียวของเขำคือกำรรอคอยกำรเสด็จมำของพระ ์ ่ื ้เตรียมตัวเพือร ่ ับกำรเสด็จม เจ ้ำด ้วยควำมสุขและพยำยำมดำเนิ นชีวต ิ ให ้บริสท ุ ธิและกระตุ ้นผูอ้ นให ำปรำกฏของพระองค ์{GC335.3}{GCth17291.3} ้ ้ควำมพยำยำมอย่ำงตังใจเพื ้ ่ นเหควำมคิดของคนทังหลำยให ้ ่ คนเหล่ำนี ใช อหั ้ออกไปจำกเรืองข ้ั สองของพระเยซู ่ ่ องกำรเสด็จมำครงที พวกเขำทำให ้กำรศึกษำคำพยำกรณ์เรืองกำรเสด็ จมำของ ่ ำอับอำยด ้วยกำรใช ้วิธน ้ สอนศำสนำทีโด่ ่ งดังเหล่ พระคริสต ์และยุคสุดปลำยของโลกเป็ นบำปทีน่ ี ี ครู ้ อนทำลำยควำมเชือที ่ มี ่ ตอ ่ ำนี บ่ ่ พระวจนะของพระเจ ้ำคำสอนของพวกเขำจึงทำให ้คนไม่เชือพระเจ ้ ่ี ำตำมหัวใจชัวของตนเองแล ่ ่ ้ำยก็โยนควำมผิดทั้ ำและคนมำกมำยถือสิทธิทจะท ้วจ ้ำวแห่งควำมชัวร ่ งหมดไปยังชำวแอ๊ดเวนตีส[Adventists]คือกลุม ่ คนทีรอคอยกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์]{G C336.1}{GCth17292.1} ่ ลเลอร ์ดึงดูดฝูงชนทีเฉลี ่ ยวฉลำดและตังใจมำฟั ้ ในขณะทีมิ งเขำจนแน่ นบ ้ำนแต่ชอของเขำไม่ ื่ ค่ ่ อยถูกเอ่ยถึงจำกสำนักพิมพ ์ทำงศำสนำเว ้นแต่จะถูกนำมำเย ้ยหยันหรือตำหนิ ครูสอนศำสนำทีไม่ ่ ้มำจำกตำแหน่ งหน้ำทีประณำมเขำอย่ ่ ใส่ใจและไม่เกรงกลัวพระเจ ้ำต่ำงใช ้อำนำจทีได ำงน่ ำเกลียด ่ ่ำช ้ำและลบหลูเ่ พือทั ่ บถมมิลเลอร ์และงำนทีเขำท ่ ่ งควำมสุ ้ ใช ้คำพูดเฉี ยบคมทีต ำชำยผมหงอกทีทิ ่ นทำงจำกเมืองหนึ่ งไปอีกเมืองหนึ่ งด ้วยค่ำใช ้จ่ำยของตนเองทำงำนอย่ำงไม่ห ขสบำยในบ ้ำนเพือเดิ ่ ่ ำสะพรึงกลัวเรืองกำรพิ ่ ่ ำลังใกล ้เข ้ ยุดหย่อนเพือประกำศให ้กับชำวโลกทรำบคำเตือนทีน่ พำกษำทีก ่ ำมำแต่ถก ู ประณำมอย่ำงเย ้ยหยันว่ำเป็ นคนคลังศำสนำเป็ นคนหลอกลวงและเป็ นคนโกงฉวยโอกำ ส{GC336.2}{GCth17292.2} ่ บถมลงบนตัวเขำทำให ้เกิดเสียงทัดทำนทีไม่ ่ พอใจแม้กระ คำเยำะเย ้ยควำมเท็จและคำใส่ร ้ำยทีทั ้ ำวว่ำ“กำรมองดูเรืองที ่ มี ่ ควำมยิงใหญ่ ่ ่ ทั่งจำกสำนักพิมพ ์ของชำวโลกคนพวกนี กล่ อย่ำงเหลือเชือแ 281

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำกลัวเช่นนี ”อย่ ้ ำงไม่ใส่ใจและปรำศจำกควำมยำเกรง“มิเพียงแต่ล ้อเล่นกับควำมรู ้สึกข ละมีผลทีน่ ่ ่ เท่ ้ ำนั้น”แต่“นำเอำวันพิพำกษำมำล ้อเล่นเยำะเย ้ยองค ์พระผู ้ องคนทีเผยแพร่ และผูส้ นับสนุ นเรืองนี เป็ นเจ ้ำและสบประมำทควำมน่ ำกลัวของกำรพิพำกษำของพระองค ์”Blissหน้ำ183{GC336.3}{G Cth17292.3} ้ ่ งปวงไม่ ้ ่ ดขึนจำกกำรประกำศข่ ้ ผูอ้ ยูเ่ บืองหลั งควำมชัวทั เพียงแต่จะเสำะหำวิธต ี อ ่ ต ้ำนผลทีเกิ ำว ่ ่ ด ้ ้วยมิลเลอร ์นำควำมจริงในพระ กำรเสด็จกลับมำเท่ำนั้นแต่มน ั ต ้องกำรทำลำยคนทีประกำศเรื องนี ่ ้เข ้ำสูห คัมภีร ์ไปประยุกต ์เพือให ่ วั ใจของผูฟ ้ ังเขำตำหนิ บำปและรบกวนควำมรู ้สึกว่ำตนเองดีพอขอ ่ อต ้ำนข่ำวส งผูฟ ้ ังคำพูดอันเรียบง่ำยและเชือดเฉื อนของเขำจึงสร ้ำงศัตรูขนมำสมำชิ ึ้ กในโบสถ ์ทีต่ ้ ่ำและศัตรูทงหลำยก็ ่ ำรของเขำให ้อำนำจกับกลุม ่ คนชันต ั้ วำงแผนหมำยเอำชีวต ิ ของเขำเมือเขำเดิ ์ นออกจำกห ้องประชุมแต่ทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิของพระเจ ้ำก็อยูก ่ ลำงฝูงชนนั้นและทูตองค ์หนึ่ งในสภ ่ อดดำลออกไปยังทีปลอดภั ่ ำพของมนุ ษย ์จูงแขนของผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำและนำเขำฝ่ ำฝูงชนทีเดื ยง ่ ำนทีเขำท ำนั้นยังไม่เสร็จสมบูรณ์และซำตำนพร ้อมกับตัวแทนของมันก็ต ้องพบกับควำมผิดหวังใน แผนกำรของมัน{GC336.4}{GCth17292.4} ่ ถึงแม้วำ่ มิลเลอร ์จะได ้ร ับกำรต่อต ้ำนมำกมำยแต่กลับมีคนให ้ควำมสนใจกับเรืองกำรเสด็ จกลับ ่ ้ ่ นจำกสิ ้ ่ มำของพระคริสต ์เพิมมำกขึ นอย่ ำงต่อเนื่ องมีคนเพิมขึ บจนเป็ นร ้อยจนมีคนมำชุมนุ มเพิมม ้ นหลำยพันคนในโบสถ ์ต่ำงๆมีคนกลับใจเป็ นจำนวนมำกแต่เมือเวลำล่ ่ ำกขึนเป็ วงเลยไประยะหนึ่ งค ่ ดกับคนทีกลั ่ บใจใหม่ด ้วยและโบสถ ์ต่ำงๆจึงเริมจั ่ ดระเบียบกับคนทียอมร ่ วำมรู ้สึกต่อต ้ำนก็เริมเกิ ับ ้ งผลให ้มีคนเขียนตอบเป็ นจดหมำยทีส่ ่ งไปยังคริสเตียนทุก แนวควำมคิดของมิลเลอร ์มำตรกำรนี ส่ ่ ่ ถก ้ นิ กำยเรียกร ้องว่ำหำกหลักคำสอนทีเขำเชื อไม่ ู ต ้องให ้ใช ้พระคัมภีร ์ชีควำมผิ ดนั้นออกมำ{GC3 37.1}{GCth17293.1} ่ ่ งเรำไม่ ่ ่ ำนเองยอม เขำกล่ำวว่ำ“มีอะไรบ ้ำงทีเรำเชื อซึ ได ้ร ับบัญชำจำกพระวจนะของพระเจ ้ำซึงท่ ่ ให ้เป็ นกฎและเป็ นกฎเดียวของควำมเชือและวิ ถท ี ำงปฏิบต ั ข ิ องเรำเรำทำอะไรลงไปจนท่ำนต ้องประ ้ ่ พม ่ ณำมพวกเรำอย่ำงรุนแรงทังจำกธรรมำสน์ และจำกสิงตี ิ พ ์และใครให ้อำนำจทีชอบธรรมกั บท่ำน ่ ดกันเรำ[ชำวแอ๊ดเวนตีส]ให ้ออกจำกคริสตจักรของท่ำนและกำรร่วมสำมัคคีธรรมกับท่ำน” เพือกี ่ “หำกเรำเป็ นฝ่ ำยผิดช่วยบอกเรำด ้วยว่ำเรำผิดทีตรงส่ วนไหนให ้ใช ้พระคัมภีร ์แสดงให ้เรำเห็นว่ำ เรำผิดเรำได ้รับกำรเยำะเย ้ยเพียงพอแล ้วแต่กำรเยำะเย ้ยก็ไม่อำจทำให ้เรำยอมรับว่ำเรำผิดพระวจ ่ ่ นะของพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีจะเปลี ยนแปลงแนวคิ ดของเรำข ้อสรุปของเรำได ้มำด ้วยควำมรอบคอบและ ่ นหลักฐำนต่ำงๆทีเรำได ่ ด ้วยกำรอธิษฐำนซึงเป็ ้ร ับจำกพระคัมภีร ์”Ibid.หน้ำ250,252{GC337.2} {GCth17293.2}

282

อำนำจสัมบูรณ์

่ จำกยุคหนึ่ งไปอีกยุคหนึ่ งคำเตือนทีพระเจ ้ำประทำนให ้โลกผ่ำนทำงผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ได ้รับกำ ่ ่ ่ ้ำยๆกันเมือบำปของคนยุ ่ รตอบสนองอย่ำงไม่เลือมใสและด ้วยควำมไม่เชือในลั กษณะทีคล คก่อนนำ้ ้ ท่วมโลกกระตุ ้นให ้พระองค ์ส่งนำมำท่ วมโลกแต่พระองค ์ยังทรงให ้พวกเขำร ับรู ้พระประสงค ์ของพระ ่ ้โอกำสพวกเขำหันหลังกลับจำกทำงบำปชัวของตนเป็ ่ ่ ำเตือนให ้ก องค ์ก่อนเพือให นเวลำ120ปี ทีค ลับใจดังก ้องอยูใ่ นหูของคนเหล่ำนั้นเกลือกว่ำพระพิโรธของพระเจ ้ำจะมำทำลำยพวกเขำแต่ข่ำวส ่ ยำยเหลวไหลและพวกเขำไม่เชือด ่ ้วยควำมชัวร ่ ้ำยทีอยู ่ ภ ำรนั้นก็ถก ู มองดูวำ่ เป็ นเรืองนิ ่ ำยในจึงทำใ ่ื ำวของพระเจ ้ำดูแคลนคำอ ้อนวอนและแม้กระทังกล่ ่ ำวหำว่ำเขำสร ้ำงเรือง ่ ห ้พวกเขำเยำะเย ้ยผูส้ อข่ ้ ้ อต ้ำนผูย้ งใหญ่ ่ิ ขึนมำเพี ยงคนเดียวกล ้ำดีอย่ำงไรจึงลุกขึนต่ ทงหลำยของโลกหำกค ั้ ำเตือนของโนอ ่ ้ ่ ่ งคนกล ้ำยืนยันต่อต ้ำนปัญญำของคน ำห ์เป็ นเรืองจริ งทำไมทังโลกจึ งมองไม่เห็นและไม่เชือคนหนึ นับพันๆคนพวกเขำไม่ยอมรับคำเตือนและไม่ยอมเข ้ำไปหลบภัยในเรือ{GC337.3}{GCth17293.

3} ้ นไปยังสิงต่ ่ ำงๆทีอยู ่ ใ่ นธรรมชำติพวกเขำชีไปยั ้ งฤดูกำลทีแปรเปลี ่ ่ คนเย ้ยหยันชีเน้ ยนอย่ ำงต่อเ ้ งท ้องฟ้ ำสีครำมทีไม่ ่ เคยมีฝนตกลงมำชีไปยั ้ งทุ่งหญ ้ำเขียวขจีทชุ ้ ้ ้ำงทีต ่ นื่ องชีไปยั ี่ ม ่ ฉ่ ำขึนจำกน ำค กลงมำในยำมค่ำคืนและพวกเขำก็พูดว่ำ“เขำไม่ได ้เล่ำนิ ทำนอยูใ่ ช่ไหม”พวกเขำประกำศด ้วยควำ ่ ่ ตน ่ มเหยียดหยำมว่ำนักเทศน์แห่งควำมชอบธรรมเป็ นคนคลังศำสนำอย่ ำงรุนแรงแล ้วจึงทำในสิงที ้ ่ ำก่อนมุ่งมั่นยิงขึ ่ นกั ้ บทำงแห่งควำมชัวของตนแต่ ่ เองทำต่อไปตังใจแสวงหำควำมส ำรำญมำกยิงกว่ ่ ้ ควำมไม่เชือของพวกเขำก็ ไม่อำจหยุดยังเหตุ กำรณ์ทถู ี่ กทำนำยไว ้พระเจ ้ำทรงอดทนนำนกับควำม ่ ่ ่ ำหนดมำถึงกำร ชัวของพวกเขำพระองค ์ประทำนโอกำสมำกมำยให ้พวกเขำกลับใจแต่เมือเวลำที ก ้ บผูท้ ปฏิ พิพำกษำของพระองค ์จะเกิดขึนกั ี่ เสธพระเมตตำคุณของพระองค ์{GC338.1}{GCth172 94.1} ่ องกำรเสด็ ่ ่ ่ ้ พระคริสต ์ทรงเปิ ดเผยว่ำจะมีกำรไม่เชือเรื จมำครงที ั้ สองของพระองค ์ในลักษณะทีคล ้ ่ ้ วมกวำดเอำพวกเขำไปทุกคนโดยไม่ทน ำยๆกันนี พระองค ์ตร ัสไว ้ว่ำดังคนในสมั ยของโนอำห ์“นำท่ ั รู ้ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24:39เมือคนที ่ ตัวอย่ำงไรเมือบุ อ่ ้ำงตนว่ำมีพระเจ ้ำเข ้ำร่ ่ ้องห ้ำมร่วมกันกั วมมือกับคนของโลกดำเนิ นชีวต ิ เหมือนพวกเขำและแสวงหำควำมสนุ กสนำนทีต ่ ้ ่ บพวกเขำเมือควำมหรู หรำของโลกนี กลำยมำเป็ นควำมหรูหรำของคริสตจักรเมือระฆั งของพิธสี ม ่ ่ รสดังกังวำนและทุกคนมองไปยังอนำคตของชีวต ิ แห่งควำมรำรวยทำงฝ่ ำยโลกและทันใดนั้นเมือสำ ้ ่ ่ ยฟ้ ำแลบสว่ำงแวบขึนมำจำกท ้องฟ้ ำอนำคตทีสดใสและควำมหวั งทีหลอกลวงก็ จะมำถึงจุดจบ{GC 338.2}{GCth17294.2} ่ ่ ำท่ ้ วมฉันใดพระองค ์ เช่นเดียวกับทีพระเจ ้ำทรงบัญชำผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้มำเตือนโลกเรืองน ่ื ำวทีพระองค ่ ่ ่ ทรงบัญชำผูส้ อข่ ์ทรงเลือกสรรให ้มำแจ ้งให ้ทรำบเรืองกำรพิ พำกษำสุดท ้ำยทีใกล ้เข ้ำ ่ ่ ่ วเรำะเยำะเย ้ยคำทำนำยของนักเทศน์แห่งควำมชอบธรร มำดังคนที อำศั ยในยุคเดียวกับโนอำห ์ทีหั 283

อำนำจสัมบูรณ์

่ แต่คนทีประกำศว่ ่ ่ มก็เป็ นเช่นเดียวกันกับสมัยของมิลเลอร ์ทีแม้ ำตนเองเชือพระเจ ้ำก็ยงั เยำะเย ้ยเสี ยดสีคำตักเตือนนั้น{GC339.1}{GCth17295.1} ่ ่ ทำไมคริสตจักรต่ำงๆจึงไม่ยอมร ับหลักคำสอนและกำรประกำศเรืองกำรเสด็ จมำครงที ั้ สองของ ้ ำในขณะทีกำรเสด็ ่ พระคริสต ์นี เล่ จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนำควำมหำยนะและควำมเศร ้ำสล ่ สำหร ับคนชอบธรรมแล ้วกลับเป็ นเรืองที ่ เปี ่ ่ ยมล ้นด ้วยควำมสุขชืนชมและควำมห ่ ดมำให ้คนชัวแต่ ่ ้ วังควำมจริงอันยิงใหญ่ นีปลอบประโลมบรรดำผู ซ ้ อสั ื่ ตย ์ของพระเจ ้ำมำตลอดทุกยุคทุกสมัยแล ้วทำ ่ คล ้ ่ ่ ำให ้คนหกล ้ม”แล ไมเรืองนี ้ำยกับพระองค ์ผูท้ รงเป็ นเจ ้ำของเรืองจึ งกลับกลำยมำเป็ น“หินทีท ่ ำให ้คนสะดุด”1เปโตร2:8ให ้กับผูท้ ประกำศตนว่ ะ“ศิลำทีท ี่ ำเป็ นประชำกรของพระองค ์ได ้เล่ำองค ์ ่ ่ ้สำหร ับท่ พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำได ้ทรงสัญญำกับสำวกด ้วยพระองค ์เองว่ำ“เมือเรำไปจั ดเตรียมทีไว ำนแล ้วเรำจะกลับมำอีกและรับท่ำนไปอยูก ่ บ ั เรำ”ยอห ์น14:3พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงเปี่ ยมด ้วยควำม ่ เมตตำทรงทรำบล่วงหน้ำถึงควำมโดดเดียวและควำมโศกเศร ้ำของผูต้ ด ิ ตำมพระองค ์พระองค ์จึงทร ่ งบัญชำทูตสวรรค ์ให ้มำปลอบประโลมเพือสร ้ำงควำมมั่นใจว่ำพระองค ์จะเสด็จกลับมำเช่นเดียวกับ ่ ่ ้ ้ ่ ภำพสุดท ้ำยของพ ทีพระองค ์เสด็จไปยังสวรรค ์นั้นในขณะทีสำวกยื นเพ่งมองขึนไปยั งเบืองบนเพื อดู ่ ่ งขึนมำว่ ้ ระองค ์ทีพวกเขำร ักพวกเขำต ้องหยุดชะงักด ้วยเสียงหนึ่ งซึงดั ำ“ชำวกำลิลเี อ๋ยทำไมพวก ้ ทรงร ่ ้ ้ ท่ำนถึงยืนจ ้องมองฟ้ ำสวรรค ์พระเยซูองค ์นี ที ับไปจำกท่ำนทังหลำยขึ นไปยั งสวรรค ์นั้นจะเสด็จ ่ ำนทังหลำยได ้ มำอีกในลักษณะเดียวกับทีท่ ้เห็นพระองค ์เสด็จไปยังสวรรค ์นั้น”กิจกำร1:11 ้ ้ั ่ งสำวกทังหลำย“จึ ้ ่ คำพูดของทูตสวรรค ์จุดประกำยควำมหวังขึนมำใหม่ อก ี ครงหนึ งกลับไปทีกรุ ่ งเยรูซำเล็มด ้วยควำมยินดีอย่ำงยิงและอยู ใ่ นพระวิหำรทุกวันสรรเสริญพระเจ ้ำ”ลูกำ24:52,53พว ่ ้ กเขำไม่ได ้ชืนชมยิ นดีเพรำะพระเยซูทรงจำกพวกเขำไปและทรงปล่อยให ้พวกเขำดินรนกั บกำรท ่ ตสวรรค ์กล่ำวว่ำพระองค ์จะเสด็จกลับมำอี ดลองและกำรล่อลวงของโลกแต่เพรำะคำมั่นสัญญำทีทู ก{GC339.2}{GCth17295.2} ้ ่ ่ ตสวร บัดนี กำรประกำศเรื องกำรเสด็ จมำของพระคริสต ์ควรเป็ นเหมือนข่ำวแห่งควำมปรีดยี งที ิ่ ทู ้ ่ รค ์ประกำศกับคนเลียงแกะแห่ งหมู่บ ้ำนเบธเลเฮมผูท้ รี่ ักพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดอย่ำงจริงจังจะทำอย่ำงอืน ่ รำกฐำนอยูบ ไม่ได ้นอกจำกจะยินดีต ้อนร ับคำประกำศทีมี ่ นพระวจนะของพระเจ ้ำทีว่​่ ำพระองค ์ผูท้ ร ่ งเป็ นศูนย ์กลำงของควำมหวังแห่งชีวต ิ นิ ร ันดร ์จะเสด็จกลับมำอีกแต่จะกลับมำไม่ใช่เพือมำร ับกำร ่ ้ั ดูถก ู และกำรเหยียดหยำมและกำรถูกปฏิเสธเหมือนเช่นทีพระองค ์เสด็จมำครงแรกแต่ จะเสด็จมำด ้ ่ วยประชำกรของพระองค ์ให ้รอดผูท้ ไม่ ่ี ร ักพระผูช วยอำนำจและพระสิรเิ พือช่ ้ ว่ ยให ้รอดจะเป็ นผูท้ ต ี่ ้อ ่ ่ งกำรให ้พระองค ์ยังคงอยูห ่ ่ำงไกลออกไปและไม่มห ี ลักฐำนอืนใดที จะสรุ ปว่ำคริสตจักรเหินห่ำงจำกพ ่ กกระตุ ้นให ้เกิดขึนจำกข่ ้ ่ ระเจ ้ำได ้ดีไปกว่ำควำมฉุ นเฉี ยวและควำมเกลียดชังทีถู ำวสำรทีสวรรค ์ส่ง มำให ้{GC339.3}{GCth17295.3} 284

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ่ ่ ้อง ผูท้ ยอมร ับคำสอนเรืองกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์ถูกกระตุ ้นให ้มองเห็นควำมจำเป็ นทีต ้ ่ กลับใจและถ่อมตนต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำมีคนมำกมำยทีเคยลั งเลระหว่ำงพระคริสต ์และโลกม ้ รู ้สึกว่ำถึงเวลำทีต ่ ้องเลือกทำงใดทำงหนึ่ งแล ้ว“สิงที ่ เกี ่ ยวข ่ ่ ำบัดนี ก็ ้องกับนิร ันดร ์กำลกลำยเป็ นเรือง ่ เคยเป็ นมำก่อนสวรรค ์มำอยูใ่ กล ้และพวกเขำรู ้สึกว่ำตนเองเป็ นคนผิดต่อเบืองพระพั ้ จริงอย่ำงทีไม่ ่ วขึนกั ้ บชีวต กตร ์พระเจ ้ำ”Blissหน้ำ146คริสเตียนตืนตั ิ ใหม่ในฝ่ ำยจิตวิญญำณพวกเขำรู ้สึกว่ำเว ่ ลำเหลือน้อยถ ้ำจะต ้องทำอะไรให ้เพือนมนุ ษย ์ก็ต ้องรีบทำเวลำของโลกเหลืออยูเ่ พียงนิ ดเดียวและดู ่ ่ ้นขึนตรงหน้ ้ ่ ่ ประหนึ่ งว่ำช่วงเวลำทีจะเป็ นอมตะเริมต ำพวกเขำแล ้วและเรืองรำวต่ ำงๆเกียวกั บจิตวิ ่ ่ นอมตะก็เข ้ำมำบดบังทุกสิงที ่ เป็ ่ นของฝ่ ำยโล ญญำณไม่วำ่ จะเป็ นเรืองควำมสุ ขหรือควำมทุกข ์ทีเป็ ้ ญอย่ำงจริง กพระวิญญำณของพระเจ ้ำประทับอยูเ่ หนือพวกเขำและประทำนอำนำจให ้กับคำเชือเชิ ่ ่ี องของพวกเขำรวมทังให ้ ้กับคนบำปทังหลำยด ้ ่ ้เตรียมพร ้อมสำห ใจทีพวกเขำมี ให ้แก่พน้ ้วยเพือให ร ับวันของพระเจ ้ำคำพยำนเงียบๆของชีวต ิ ประจำวันของพวกเขำเป็ นคำตำหนิ อย่ำงต่อเนื่ องต่อสม ่ บถือแต่เพียงในนำมและไม่ได ้อุทศ ้ ต ้องกำรใหก้ ำรแสวงหำ ำชิกคริสตจักรทีนั ิ ถวำยตัวคนเหล่ำนี ไม่ ควำมเพลิดเพลินกำรมุ่งหวังหำเงินและควำมทะเยอทะยำนใฝ่ หำเกียรติยศทำงโลกของพวกเขำถูก ่ อเรื ่ องกำรเสด็ ่ รบกวนดังนั้นควำมเป็ นศัตรูและกำรต่อต ้ำนจึงหันเป้ ำเข ้ำหำคนทีเชื จมำและผูท้ ประ ี่ ่ {GC340.1}{GCth17296.1} ้ กำศเรืองนี ่ วงเวลำของคำพยำกรณ์ได ้พวกเขำจึงพ เนื่ องจำกผูต้ อ ่ ต ้ำนไม่สำมำรถหักล ้ำงคำอธิบำยเรืองช่ ่ ้ ้ กประทับตรำปิ ดไว ้แล ้วดังนั้น ยำยำมไม่สนับสนุ นกำรศึกษำเรืองเหล่ ำนี โดยสอนว่ ำคำพยำกรณ์นีถู ่ สตจักรโรมันนำพระคัม คริสตจักรโปรเตสแตนต ์จึงเดินตำมวิธก ี ำรของคริสตจักรโรมันในขณะทีคริ ่ ำคัญ ภีร ์ไปจำกประชำชนคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ก็อ ้ำงว่ำในพระวจนะอันศักดิสิ์ ทธิมี์ บำงตอนทีส ่ ำให ้เห็นควำมจริงทีจะน ่ ำมำประยุกต ์ใช ้ในยุคของพวกเรำได ้นั้นไม่สำมำรถเข ้ำใจได ้{GC340. ซึงน 2}{GCth17296.2} ้ ผูร้ ับใช ้หลำยคนและคนทังหลำยต่ ำงเปิ ดเผยว่ำคำพยำกรณ์ทอยู ี่ ใ่ นพระธรรมดำเนี ยลและพระธ ่ กลับทีไม่ ่ มใี ครเข ้ำใจแต่พระคริสต ์ทรงนำสำวกของพระองค ์ไปยังพระวจนะใน รรมวิวรณ์เป็ นเรืองลึ ่ นเหตุกำรณ์ทจะเกิ ่ี ้ ้ พระธรรมดำเนี ยลซึงเป็ ดขึนในยุ คของเขำทังหลำยว่ ำ“ให ้ผูอ้ ำ่ นเข ้ำใจเอำเถิด” ่ มัทธิว24:15และข ้ออ ้ำงทีว่​่ ำพระธรรมวิวรณ์นั้นลึกลับและเข ้ำใจไม่ได ้จึงขัดแย ้งกับชือของพระธรร ่ ่ ำแดงต่อบรรดำผูร้ ับใช ้ข มวิวรณ์ทว่​่ี ำ“วิวรณ์ของพระเยซูคริสต ์ทีพระเจ ้ำประทำนแก่พระองค ์เพือส ่ ่ จะต ่ ้ ้ ่ องพระองค ์เกียวกั บสิงที ้องเกิดขึนในเร็ วๆนี.….[ขอ]ควำมสุ ขจงมีแก่ผูท้ อ่ ี่ ำนและแก่บรรดำผู ้ทีฟั ่ ำงๆทีเขี ่ ยนไว ้ในนั้นเพรำะว่ำเวลำนั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้ว”วิวรณ์ งคำเผยพระวจนะแล ้วประพฤติตำมสิงต่ 1:1-3{GC341.1}{GCth17296.3} ่ ยอมอ่ำนพระพรนั้นจึงไม่ได ้มีไว ้ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ”[ขอ]ควำมสุขจงมีแก่ผู ้อ่ำน”มีคนทีไม่ ่ ยอมร ับฟังเรืองรำวของค ่ สำหรับคนๆนั้น“ผูท้ ฟั ี่ งคำเผยพระวจนะ”มีคนทีไม่ ำพยำกรณ์พระพรนั้นก็ 285

อำนำจสัมบูรณ์

้ นกัน“ประพฤติตำมสิงต่ ่ ำงๆทีเขี ่ ยนไว ้ในนั้น”มีคนมำกมำยไม่ยอมฟัง ไม่ได ้มีไว ้สำหร ับคนกลุม ่ นี เช่ ่ ่ ในพระธรรมวิวรณ์คนเหล่ำนี จึ ้ งไม่อำจอ ้ำงสิทธิร ับพระพรทีพระองค ่ คำเตือนและคำสังสอนที มี ์ทรง ้ ่ ่ ำพยำกรณ์และหัวเรำะเยำะสัญลักษณ์ตำ่ งๆทีประทำนให ่ สัญญำไว ้นี คนทุ กคนทีเยำะเย ้ยเรืองค ้อย่ ่ ยอมปฏิรป ่ ับกำรเสด็จมำของบุตรมนุ ำงเคร่งขรึมคนทุกคนทีไม่ ู ชีวต ิ ของตนและไม่เตรียมตัวเพือร ้ ษย ์คนเหล่ำนี จะไม่ ได ้ร ับพระพร{GC341.2}{GCth17296.4} ่ จำรณำถึงเรืองค ่ ำพยำนทีได ่ ้ร ับกำรดลใจนี มนุ ้ ษย ์กล ้ำดีอย่ำงไรจึงเทียวไปสอนว่ ่ เมือพิ ำพระธรร ่ ษย ์ไม่อำจเข ้ำใจได ้พระธรรมวิวรณ์เป็ นหนังสือทีเปิ ่ ดเผยควำมลึ มวิวรณ์น้ันเป็ นหนังสือลึกลับทีมนุ ่ ดอยูก ่ี ใ่ นพร กลับเป็ นหนังสือทีเปิ ่ ำรศึกษำพระธรรมวิวรณ์จะนำควำมนึ กคิดไปยังคำพยำกรณ์ทอยู ้ ้ ำคำสอนทีส ่ ำคัญซึงพระเจ ่ ่ ะธรรมดำเนี ยลและพระธรรมทังสองเล่ มนี จะน ้ำประทำนให ้แก่มนุ ษย ์เพือใ ่ บเหตุกำรณ์ทจะเกิ ่ี ้ อประวั ่ ้ นสุ ้ ดลง{GC341.3}{GCt ห ้เขำร ับรู ้เกียวกั ดขึนเมื ตศ ิ ำสตร ์ของโลกนี จะสิ h17297.1} ่ี กลับและน่ ำสนใจทีเป็ ่ นประสบกำรณ์ของคริสตจักรถูกเปิ ดเผยให ้ยอห ์นเห็นเ ภำพเหตุกำรณ์ทลึ ขำเห็นสภำพภัยอันตรำยควำมขัดแย ้งและกำรช่วยประชำกรของพระเจ ้ำให ้รอดในครงสุ ั้ ดท ้ำยเขำ ่ ่ บรวบรวมเป็ นฟ่ อนข ้ำวเข ้ำไปในยุ ้ง บันทึกข่ำวสำรสุดท ้ำยทีจะกระตุ ้นให ้ท ้องทุ่งของโลกสุกเพือเก็ ่ ้เป็ นฟื นสำหร ับกำรทำลำยด ้วยไฟเรืองรำวที ่ ่ ำคัญอย่ำงยิงย ่ ฉำงแห่งสวรรค ์หรือต ้องถูกมัดเพือใช ส ้ กเปิ ดเผยให ้แก่เขำโดยเฉพำะสำหร ับคริสตจักรในยุคสุดท ้ำยเพือคนเหล่ ่ ่ นกลับ วดเหล่ำนี ถู ำนั้นทีหั ้ ่ เ่ บืองหน้ ้ จำกควำมผิดมำสูค ่ วำมจริงจะได ้รับคำชีแนะถึ งภัยอันตรำยและควำมขัดแย ้งทีอยู ำพวกเข ่ ้ ้ ำไม่จำเป็ นต ้องมีใครตกอยูใ่ นควำมมืดมิดในเรืองเหตุ กำรณ์ทก ี่ ำลังจะเกิดขึนบนโลกใบนี {GC341.

4}{GCth17297.2} ่ วนทีส ่ ำคัญยิงในพระคั ่ ถ ้ำเช่นนั้นทำไมกำรขำดควำมรู ้เรืองส่ มภีร ์อันศักดิสิ์ ทธิจึ์ งแพร่กระจำยไ ้ ำไมคนทั่วไปจึงไม่ยอมศึกษำคำสอนของเรืองนี ่ สิ ้ งนี ่ เป็ ้ นผลของควำมพยำ ปอย่ำงกว ้ำงไกลเช่นนี ท ่ ้ำชำยแห่งควำมมืดจัดวำงไว ้เพือปิ ่ ดหูปิดตำมนุ ษย ์เพือไม่ ่ ให ้เห็นกำรล่อลวงของมันด ้วยเห ยำมทีเจ ้ ่ ้ ้ ่ ้ อจู ่ โ่ ตุนีพระคริ สต ์พระผูท้ รงเปิ ดเผยเรืองรำวทั งหมดนี ทรงทอดพระเนตรเห็ นสงครำมทีจะเกิ ดขึนเพื ่ กษำพระธรรมวิวรณ์พระองค ์จึงทรงประกำศว่ำควำมสุขจะมีไว ้ให ้แก่ผูท้ อ่ ่ี งและ จมผู ้ทีศึ ี่ ำนและผูท้ ฟั ่ ยนไว ้ในคำพยำกรณ์นี{GC342.1}{GCth17297.3} ้ ถือร ักษำข ้อควำมทีเขี

286

อำนำจสัมบูรณ์

่ ด บท19-ควำมสว่ำงส่องเข ้ำไปในทีมื จำกยุคหนึ่ งไปยังอีกยุคหนึ่ งพระรำชกิจของพระเจ ้ำในโลกนำเสนอให ้เห็นถึงลักษณะควำมโดดเ ่ ้ำยคลึงกันในทุกกำรปฏิรป ่ งใหญ่ ่ ่ ด่นทีคล ู ทียิ หรือในขบวนกำรเคลือนไหวทำงศำสนำหลั กกำรของ ่ ตอ ่ พระเจ ้ำทีมี ่ มนุ ษย ์นั้นเหมือนเดิมมำตลอดกำรเคลือนไหวส ำคัญของปัจจุบน ั มีแนวขนำนเหมือน ่ คณ เช่นของในอดีตและประสบกำรณ์ของคริสตจักรในยุคก่อนมีบทเรียนทีมี ุ ค่ำสำหร ับยุคของเรำ{ GC343.1}{GCth17298.1} ่ ่ งใหญ่ ่ ่ ในขบวนกำรเคลือนไหวที ยิ นั้นไม่มค ี วำมจริงใดในพระคัมภีร ์ทีสอนไว ้อย่ำงชัดเจนมำกไปก ่ ้ ่ ว่ำกำรทรงนำของพระเจ ้ำโดยทำงพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ ทรงชี แนะผู ร้ ับใช ้ของพระองค ์ในโลกเพือใ ่ นต่ ้ อไปมนุ ษย ์เป็ นเครืองมื ่ อในพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำเพือใ ่ ห ้พระรำชกิจของกำรช่วยให ้รอดเจริญยิงขึ ่ ่ ละค ช ้ให ้บรรลุวต ั ถุประสงค ์แห่งพระคุณและพระเมตตำแต่ละคนมีสว่ นของตนเองทีจะต ้องทำซึงแต่ ่ กปร ับให ้เข ้ำกับควำมต ้องกำรในเวลำของเขำและเพียงพอทีจะ ่ นได ้ร ับมอบแสงสว่ำงจำนวนหนึ่ งทีถู ่ ช่วยให ้เขำทำงำนทีพระเจ ้ำทรงมอบให ้เขำทำแต่ไม่มม ี นุ ษย ์คนใดไม่วำ่ จะได ้ร ับเกียรติจำกสวรรค ์อ ่ ่ ่ ย่ำงมำกเพียงใดก็ตำมเคยบรรลุถงึ ควำมเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีในเรื องแผนกำรยิ งใหญ่ ของกำรไถ่หรือแ ้ ำงบริบูรณ์ตอ ม้แต่ก ้ำวไปถึงควำมรู ้สึกซำบซึงอย่ ่ พระประสงค ์ของพระเจ ้ำในพระรำชกิจสำหรับยุค ่ พระเจ ่ ่ ของเขำเองมนุ ษย ์เข ้ำใจไม่ได ้อย่ำงหมดจดถึงสิงที ้ำจะทรงกระทำให ้สำเร็จผ่ำนทำงงำนทีทร ้ ่ งมอบให ้เขำเหล่ำนั้นทำพวกเขำไม่เข ้ำใจในลักษณะทังหมดของข่ ำวสำรทีพวกเขำกล่ ำวในนำมข องพระองค ์{GC343.2}{GCth17298.2} ่ ้ควำมลีลั้ บของพระเจ ้ำได ้หรือท่ำนจะหยังรู ่ ้ควำมไพบูลย ์ขององค ์ผูท้ รงมหิทธิฤทธิ ์ “ท่ำนจะหยังรู ้ อ” ได ้หมดสินหรื “เพรำะควำมคิดของเรำไม่ใช่ควำมคิดของเจ ้ำและทำงของพวกเจ ้ำก็ไม่ใช่ทำงของเรำ”พระเจ ้ำ ้ ตร ัสดังนี “เพรำะฟ้ ำสวรรค ์สูงกว่ำแผ่นดินโลกอย่ำงไรทำงของเรำก็สงู กว่ำทำงของพวกเจ ้ำและควำ มคิดของเรำก็สงู กว่ำควำมคิดของเจ ้ำอย่ำงนั้น” ่ วงเลยมำนำนแล ้วเพรำะเรำเป็ นพระเจ ้ำและไม่มผ “จงจำสิงล่ ี ูอ้ นอี ื่ กเรำเป็ นพระเจ ้ำและไม่มใี ครเ ้ เริมต ่ ้นและแจ ้งสิงที ่ ยั ่ งไม่ได ้ทำนั้นให ้ทรำบตังแต่ ้ อดีตกำล ป็ นเหมือนเรำผู ้แจ ้งตอนจบให ้ทรำบตังแต่ ้ ำวว่ำ‘แผนงำนของเรำจะยังยื ่ นและเรำจะทำทุกสิงตำมควำมประสงค ่ ทังกล่ ์ของเรำ’”โยบ11:7อิสยำ ห ์55:8,9;46:9,10{GC343.3}{GCth17298.3} ่ ้ร ับควำมกรุณำจำกพระเจ ้ำด ้วยควำมกระจ่ำงพิเศษของพระวิ แม้แต่บรรดำผูเ้ ผยพระวจนะทีได ่ งควำมสำคัญของกำรเปิ ดเผยต่ำงๆทีทรงมอบหมำยให ่ ญญำณก็ไม่ได ้เข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ้แก่พวกเ

287

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ขำควำมหมำยจะถูกเปิ ดเผยในแต่ละยุคตำมทีประชำกรของพระเจ ้ำจำเป็ นต ้องได ้ร ับคำแนะนำทีมี อยูใ่ นนั้น{GC344.1}{GCth17299.1} ่ ่ กทำให ้เกิดควำมกระจ่ำงผ่ำนทำงข่ำวประเสริฐนั้นได ้กล่ำว ขณะทีเปโตรเขี ยนถึงควำมรอดซึงถู ่ ้น“พวกผูเ้ ผยพระวจนะผูไ้ ด ้พยำกรณ์ถงึ พระคุณซึงจะเกิ ่ ว่ำในเรืองของควำมรอดนั ดแก่พวกท่ำนก็ ่ ้วนเกียวกั ่ ่ ้ ่ ได ้เสำะและสืบค ้นอย่ำงถีถ บเรืองควำมรอดนี พวกเขำได ้สืบหำบุคคลและเวลำซึงพระวิ ญ ญำณของพระคริสต ์ผูส้ ถิตอยูใ่ นพวกเขำได ้ทรงแจ ้งไว ้โดยทรงบอกล่วงหน้ำถึงควำมทุกข ์ทรมำน ่ี ของพระคริสต ์และพระสิรท ิ จะมำภำยหลั งควำมทุกข ์เหล่ำนั้นพระองค ์ทรงเผยให ้ผูเ้ ผยพระวจนะเห ่ ้ ปรนนิ บต ล่ำนั้นทรำบว่ำพวกเขำไม่ได ้ปรนนิ บต ั ต ิ วั เองในเรืองเหล่ ำนี แต่ ั พ ิ วกท่ำน”1เปโตร1:1012{GC344.2}{GCth17299.2} ่ ทรงโปรดประทำนให ้ผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำยเข ้ ่ งสิงที ่ เ่ แต่ถงึ กระนั้นในขณะทีไม่ ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ่ ับควำมกระจ่ำงทังหมดที ้ ่ ปิ ดเผยให ้พวกเขำก็ตำมทีแต่พวกเขำแสวงหำอย่ำงจริงใจทีจะร พระเจ ้ำทร ่ งพึงพอพระทัยจะเปิ ดเผยพวกเขำ“เสำะและสืบค ้น”อย่ำงจริงจัง“สืบหำบุคคลและเวลำซึงพระวิ ญญ ้ มี ่ ไว ้ให ้แก่ประชำกร ำณของพระคริสต ์ผูส้ ถิตอยูใ่ นพวกเขำได ้ทรงแจ ้งไว”้ เป็ นบทเรียนอะไรเช่นนี ที ของพระเจ ้ำในยุคของคริสเตียนคำพยำกรณ์ทมี ี่ ประโยชน์สำหร ับพวกเขำได ้ทรงโปรดประทำนให ้ แก่ผูร้ ับใช ้ของพระองค ์“ทรงเผยให ้ผูเ้ ผยพระวจนะเหล่ำนั้นทรำบว่ำพวกเขำไม่ได ้ปรนนิ บต ั ต ิ วั เองใ ่ ้ ปรนนิ บต ้ ่ นเรืองเหล่ ำนี แต่ ั พ ิ วกท่ำน”ให ้เรำมองดูคนบริสท ุ ธิทั์ งหลำยของพระเจ ้ำในขณะที“เสำะแล ่ ่ เปิ ่ ดเผยให ้แก่เขำเหล่ำนั้นสำหร ับคนในยุคภำยหน้ำทียั ่ งไม่เกิด ะสืบค ้น”อย่ำงจริงจังในเรืองของสิ งที ์ มำในโลกให ้เปรียบเทียบควำมแตกต่ำงระหว่ำงควำมกระตือรือร ้นอันศักดิสิ์ ทธิของพวกเขำกั บควำ ่ี มไม่ใส่ใจอย่ำงเหลือคณำนับของผูท้ ทรงโปรดปรำนในยุ คต่อๆมำในกำรปฏิบต ั ต ิ อ ่ ของประทำนขอ ้ มี ่ ตอ ่ี ใยดีทรี่ ักควำมสบำยและร ักโลกพวกเขำพึงพอใจที่ งสวรรค ์เป็ นกำรตำหนิ กระไรเช่นนี ที ่ ผูท้ ไม่ ้นเป็ นเรืองที ่ เข ่ ้ำใจไม่ได ้{GC344.3}{GCth17299.3} จะประกำศว่ำคำพยำกรณ์ทงหลำยนั ั้ ่ ขอบเขตอันจำกัดนั้นไม่เพียงพอทีจะเข ่ ่ กษำของพระเจ ้ แม้วำ่ สมองของมนุ ษย ์ทีมี ้ำไปให ้ถึงทีปรึ ่ ่ งผลของกำรกระทำตำมพระประสงค ์ของพระอง ำผูไ้ ม่มข ี อบเขตจำกัดหรือทีจะเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ้ั นควำมผิดพลำดหรือควำมสะเพร่ำของพวกเขำเองทีท ่ ำให ้เข ้ำใจข่ำวสำรข ค ์แต่กระนั้นบ่อยครงเป็ ่ ่ องสวรรค ์ได ้อย่ำงเลือนรำงไม่ใช่เป็ นเรืองไม่ บ่อยนักทีสมองของประชำชนและแม้แต่ ผูร้ ับใช ้ของพระ เจ ้ำเองจะบอดไปเนื่องจำกควำมเห็นของมนุ ษย ์รวมถึงประเพณี ตำ่ งๆและคำสอนเทียมเท็จของมนุ ษ ่ งใหญ่ ่ ย ์จนทำให ้พวกเขำจับใจควำมได ้แต่บำงส่วนในสิงยิ ทพระองค ี่ ์ทรงเปิ ดเผยในพระคำของพระอ ้ ้ ในเวลำทีพระผู ่ งค ์สำวกทังหลำยของพระคริ สต ์ก็เป็ นเช่นนี แม้ ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงอยูร่ ว่ มกับพวกเขำนั้ ้ ่ ยมกันว่ำพระเมสสิยำห ์ทรงเป็ นเจ ้ำชำยทำงฝ่ ำยโลก นสมองของเขำทังหลำยซึ มซ ับด ้วยแนวคิดทีนิ ่ี ้ ผูท้ จะยกชำติ อส ิ รำเอลขึนไปยั งบัลลังก ์ของอำณำจักรแห่งจักรวำลและพวกเขำไม่เข ้ำใจควำมหม 288

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำยของพระดำร ัสทีบอกไว ้ล่วงหน้ำถึงเรืองควำมทุ กข ์ทรมำนและควำมตำย{GC344.4}{GCth172 99.4} พระคริสต ์เองทรงเป็ นผูป้ ระทำนข่ำวสำรให ้แก่พวกเขำว่ำ“เวลำกำหนดมำถึงแล ้วและแผ่นดินข ่ ำวประเสริฐ”มำระโก1:15ข่ำวสำรนั้นอยูบ ้ องพระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้วจงกลับใจใหม่และเชือข่ ่ นพืนฐำน ่ ตสวรรค ์เปิ ดเผยว่ำ69สัปดำห ์นั้นจะเลยไปถึง“ประมุขผู ้ คำพยำกรณ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9ทู ้ ้ ่ ่ ถูกเจิม”และสำวกทังหลำยตั งตำรอคอยด ้วยควำมหวังอันยิงใหญ่ และควำมชืนชมยิ นดีถงึ กำรจัดตั้ ่ นครอบครองทั ้ ่วทังโลก{GC345.1}{GCth1 ้ งอำณำจักรในกรุงเยรูซำเล็มของพระเมสสิยำห ์เพือขึ 7300.1} ่ ้ พวกเขำเทศนำข่ำวทีพระคริ สต ์ทรงมอบหมำยให ้พวกเขำทังหลำยแม้ พวกเขำเองเข ้ำใจควำม ่ ำประกำศของพวกเขำมีรำกฐำนอยูบ หมำยผิดในขณะทีค ่ นพระธรรมดำเนี ยล9:25พวกเขำกลับม ่ ำวว่ำพระเมสสิยำห ์จะถูกตัดออกนับตังแต่ ้ วน ่ องไม่เห็นในข ้อต่อไปของบทเดียวกันทีกล่ ั ทีพวกเขำเ ้ ่ ดว่ำจะได ้มำจำกอำณำจักรของโลกและเรืองนี ่ ้ กิดขึนมำหั วใจของพวกเขำก็ปักอยูบ ่ นร ัศมีภำพทีคิ ้ ทำให ้ควำมเข ้ำใจของพวกเขำบอดไปทังในข ้อกำหนดของคำพยำกรณ์และพระดำร ัสของพระคริส ต ์{GC345.2}{GCth17300.2} ่ ้ ญแห่งพระเมตตำคุณให ้แก่ชนชำติยวิ และแล ้ พวกเขำประกอบหน้ำทีของกำรน ำเสนอคำเชือเชิ ่ ่ ้ วในเวลำทีพวกเขำคำดหวั งทีจะเห็ นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำเสด็จขึนประทั บบนบัลลังก ์ของ กษัตริย ์ดำวิดนั้นกลับเห็นพระองค ์ถูกจับเป็ นผูร้ ้ำยถูกโบยตีถก ู เหยียดหยำมและถูกต ้องโทษถึงตำย ้ ้ วใจของสำวกเหล่ำนั้นเ และถูกยกชูขนบนกำงเขนคำลวำรี ึ้ ควำมสินหวั งและควำมปวดร ้ำวบีบคันหั ่ พียงไรในช่วงเวลำทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำบรรทมอยูใ่ นอุโมงค ์ฝังศพ{GC345.3}{GCth1 7300.3} ่ ำหนดและในลักษณะทีค ่ ำพยำกรณ์บอกไว ้แล ้วล่วงหน้ำคำ พระคริสต ์เสด็จมำตรงตำมเวลำทีก พยำนของพระคัมภีร ์สำเร็จตรงตำมรำยละเอียดพระรำชกิจของกำรรับใช ้พระองค ์ประกำศข่ำวสำร แห่งควำมรอดแล ้วและ“พระดำรัสของพระองค ์ประกอบด ้วยสิทธิอำนำจ”ลูกำ4:32หัวใจของผูฟ ้ ังเ ป็ นพยำนว่ำพระดำรัสเหล่ำนั้นมำจำกสวรรค ์พระคำและพระวิญญำณของพระเจ ้ำเป็ นพยำนว่ำพร ะเจ ้ำทรงเป็ นผู ้บัญชำส่งพระบุตรให ้เสด็จมำ{GC346.1}{GCth17301.1} ้ ่ เสือมสลำยถึ ่ สำวกทังหลำยยั งคงยึดเกำะพระอำจำรย ์ไว ้ด ้วยร ักทีไม่ งกระนั้นสมองของพวกเขำ ก็ยงั ตกอยูภ ่ ำยใต ้ควำมไม่แน่ นอนและควำมสงสัยในควำมทุกข ์ระทมของพวกเขำพวกเขำไม่ได ้คิด ่ นบอกเรืองควำมทุ ่ ถึงพระดำร ัสของพระคริสต ์ทีเน้ กข ์ทรมำนและควำมตำยของพระองค ์หำกพระเ ่ ้จริงแล ้วพวกเขำจะตกลงสูค ยซูชำวนำซำเร็ธทรงเป็ นพระเมสสิยำห ์ทีแท ่ วำมทุกข ์โศกและควำมผิ ้ ้วยหรือนี่ เป็ นปัญหำทีทรมำนจิ ่ ่ ดหวังอย่ำงนี ด ตวิญญำณของพวกเขำในขณะทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดท 289

อำนำจสัมบูรณ์

่ นหวั ้ ่ นกลำงอยู ่ รงอยูใ่ นอุโมงค ์ฝังศพในช่วงเวลำทีสิ งของวันสะบำโตนั้นทีคั ร่ ะหว่ำงควำมตำยของพ ้ ระองค ์และกำรกลับเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระองค ์{GC346.2}{GCth17301.2} ถึงแม้ค่ำคืนควำมมืดแห่งควำมทุกข ์โศกล ้อมอยูร่ อบผูต้ ด ิ ตำมของพระเยซูแต่กระนั้นพวกเขำไ ้ เ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“เมือข ่ ้ำนั่งอยูใ่ นควำมมืดพระยำห ์เวห ์จะทรงเป็ นควำมสว่ำ ม่ได ้ถูกทอดทิงผู งแก่ข ้ำ…..พระองค ์จะทรงนำข ้ำพเจ ้ำออกไปยังควำมสว่ำงและข ้ำพเจ ้ำจะเห็นกำรช่วยกู ้ของพระอง ค ์” “สำหรับพระองค ์แม้ควำมมืดก็ไม่มด ื กลำงคืนก็สว่ำงอย่ำงกลำงวันควำมมืดเป็ นอย่ำงควำมสว่ำ ้ ่ ้ ง”พระเจ ้ำตรัสว่ำ“ควำมสว่ำงผุดขึนมำในควำมมื ดให ้คนเทียงธรรม”“เรำจะน ำคนตำบอดทังหลำยไ ่ ้ ่ี ปในทำงทีเขำทั งหลำยไม่ รู ้จักเรำจะพำเขำเดินไปในวิถท ี เขำไม่ รู ้จักเรำจะให ้ควำมมืดข ้ำงหน้ำพวก ่ ขระให ้เป็ นทีรำบสิ ่ ่ ้ นสิงที ่ เรำควรจะท ่ ้ ่ เขำกลับเป็ นควำมสว่ำงทำทีขรุ งเหล่ ำนี เป็ ำและเรำจะไม่ละทิงสิ ้ คำห ์7:8,9สดุด1 งเหล่ำนี ”มี ี 39:12;112:4อิสยำห ์42:16{GC346.3}{GCth17301.3} ่ คำทีสำวกประกำศไปในนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นถูกต ้องตำมรำยละเอียดทุกประกำรและแ ่ี บอกไว ้ ้ ้นข่ำวทีพวกเขำประกำศคื ่ ม้แต่เหตุกำรณ์ทชี ้นั้นก็กำลังเกิดขึนตรงตำมนั อ“เวลำกำหนดม ่ ่ นสุ ้ ดลงคือเวลำ ำถึงแล ้วและแผ่นดินของพระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้ว”มำระโก1:15เมือ“เวลำก ำหนด”ทีสิ ่ งเป็ ่ นเวลำทีเลยไปถึ ่ 69สัปดำห ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9ซึ งพระเมสสิยำห ์“ผูถ้ ก ู เจิมไว ้”;พระวิญ ่ ่ นำจอร ้ ญำณทรงเจิมพระคริสต ์เมือยอห ์นบัพติศมำให ้พระองค ์ทีแม่ ์แดนและ“แผ่นดินของพระเจ ้ำ” ่ ้ นโดยกำรสิ ้ ้ ้ ไ ซึงพวกเขำประกำศว่ ำใกล ้แล ้วนั้นก็ถก ู จัดตังขึ นพระชนม ์ของพระคริสต ์แผ่นดินนี ไม่ ่ ่ นและก็ยงั ไม่ใช่แผ่นดินอมตะในอนำค ด ้เป็ นอำณำจักรทำงฝ่ ำยโลกตำมทีพวกเขำถู กสอนให ้เชือกั ่ ดตังขึ ้ นเมื ้ อ“รำชอำณำจั ่ ่ ตทีจะจั กรกับรำชอำนำจและควำมยิงใหญ่ แห่งบรรดำรำชอำณำจักรภำย ้ นจะต ้ ใต ้สวรรค ์ทังสิ ้องถูกมอบไว ้แก่บรรดำผู ้บริสท ุ ธิคื์ อประชำกรขององค ์ผูส้ งู สุดนั้น”ดำเนี ยล7:2 ่ ้ นจะปรนนิ ้ ่ งท่ำน”ดำเนี ยล7:27TK 7รำชอำณำจักรนิ ร ันดร ์นั้นซึง“รำชอำณำจั กรทังสิ บต ั แิ ละเชือฟั ่ ้ในพระคัมภีร ์นั้นจะหมำยถึงทังแผ่ ้ นดินแห่งพระคุณและแผ่ JVคำว่ำ“แผ่นดินของพระเจ ้ำ”ตำมทีใช ่ ยนถึงชำวฮีบรูภำยหลังจำ นดินแห่งพระสิรเิ ปำโลเสนอให ้เห็นแผ่นดินแห่งพระคุณในจดหมำยทีเขี ่ ให ้ ้มองไปยังพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระผูอ้ ้อนวอนเผือผู ่ ท้ รงเมตตำผูท้ รง“เห็นใจในควำมอ่อนแอ กทีชี ่ ่ งแห่งพระคุณด ้วยควำม ของเรำ”แล ้วนั้นอัครสำวกกล่ำวต่อไปว่ำ“ฉะนั้นขอให ้เรำเข ้ำมำถึงพระทีนั ่ ่ ่ งแห่งพระคุณหมำยถึงแผ่น กล ้ำเพือเรำจะได ้ร ับพระเมตตำและจะพบพระคุณ”ฮีบรู4:15,16พระทีนั ่ ่ งอยูห ่ ดินแห่งพระคุณกำรมีพระทีนั ่ มำยควำมว่ำจะต ้องมีอำณำจักรด ้วยในอุปมำหลำยเรืองพระคริ ่ สต ์ทรงใช ้ข ้อควำม“แผ่นดินสวรรค ์”เพือหมำยถึ งกำรทำงำนของพระคุณพระเจ ้ำในหัวใจของมนุ ษ ย ์{GC346.4}{GCth17301.4}

290

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งอันรุง่ โรจน์จงึ หมำยถึงแผ่นดินแห่งพระสิรแิ ละพระผูช ดังนั้นพระทีนั ้ ว่ ยให ้รอดตร ัสถึงแผ่นดินนี ว่้ ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีพร ้อมกับทูตสวรรค ์ทังหมดแล ้ ำ“เมือบุ ้วพระองค ์จะประทับบนพระที่ ้ั นั่งอันรุง่ โรจน์ของพระองค ์ประชำชำติทงหมดจะประชุ มเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์”มัทธิว25:31,32 ้ งเป็ นเรืองของอนำคตจะไม่ ่ ้ นจนกว่ ้ ่ แผ่นดินนี ยั ถก ู จัดตังขึ ำพระคริสต ์จะเสด็จมำครงที ั้ สอง{GC347 .1}{GCth17302.1} ้ นทีหลังจำกทีมนุ ่ ษย ์ล ้มลงในบำปคือเมือมี ่ กำรจัดตังแ ้ แผ่นดินแห่งพระคุณนั้นถูกสถำปนำขึนทั ่ มนุ ษยชำติทผิ ่ อยูใ่ นพระประสงค ์และโดยพระสัญญำ ผนกำรเพือไถ่ ี่ ดบำปให ้รอดจึงเป็ นแผ่นดินทีมี ่ ของพระเจ ้ำและมนุ ษย ์สำมำรถเข ้ำมำเป็ นประชำกรได ้ผ่ำนทำงควำมเชือแต่ กระนั้นก็ยงั ไม่ได ้ถูกจัด ้ นอย่ ้ ่ ้ ตังขึ ำงแท ้จริงจนกระทั่งเมือพระคริ สต ์ทรงสินพระชนม ์แต่แม้ภำยหลังจำกพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเส ่ ่ งกระด ้ำงและไม่ซำบซึงใน ้ ด็จมำร ับพันธกิจในโลกแล ้วนั้นหำกแม้ทรงเบือหน่ ำยกับหัวใจมนุ ษย ์ทีแข็ พระคุณพระองค ์ยังอำจจะทรงถอนตัวจำกกำรถวำยบูชำบนกำงเขนคำลวำรีได ้ในสวนเกทเสมนี จ ่ อกแห่งควำมทุกข ์สันอยู ใ่ นพระหัตถ ์ของพระองค ์แม้แต่ในขณะนั้นพระองค ์ยังอำจจะเช็ดพระเสโท ่ นดังหยดเลื ่ ้ ำพันธุ ์มนุ ษยชำติไว ้ให ้พินำศในควำมชัวก็ ่ ได ้หำกพ ทีเป็ อดออกจำกหน้ำผำกและทิงเผ่ ้ ่ ้มลงในบำปให ้รอดได ้แต่เมือพระผู ่ ระองค ์ทรงกระทำเช่นนี จะไม่ มก ี ำรไถ่มนุ ษย ์ทีล ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงพลี ้ ชีพของพระองค ์และด ้วยลมพระโอษฐ ์สุดท ้ำยร ้องขึนมำว่ ำ“สำเร็จแล ้ว”นั้นแผนกำรแห่งกำรไถ่ให ้ร ่ ดขึนจึ ้ งผ่ำนกำรร ับรองแผ่นดินแห่งพระคุณซึงก่ ่ อนหน้ำนี ด ้ ำรงอยู่ได ้โดยพระสัญญำของพ อดทีเกิ ้ ระเจ ้ำนั้นก็ได ้ร ับกำรสถำปนำขึนหลั งจำกนั้น{GC347.2}{GCth17302.2} ดังนั้นควำมตำยของพระคริสต ์— ้ สำวกทั ่ ้ ้ ง เหตุกำรณ์เดียวกันนี ที งหลำยมองว่ ำเป็ นกำรทำลำยควำมหวังของพวกเขำไปโดยสินเชิ — ่ ั นไปตลอดกำลในขณะทีเหตุ ่ กำรณ์นีน ้ ำควำมผิดห เป็ นกำรทำให ้ควำมหวังของพวกเขำคงอยูย ่ งยื ่ี สจ ่ วังอันโหดร ้ำยมำยังพวกเขำกลับเป็ นสุดยอดของเหตุกำรณ์ทพิ ู น์วำ่ ควำมเชือของพวกเขำถู กต ้ ่ี ำให ้พวกเขำทุกข ์โศกเศร ้ำใจและสินหวั ้ องเหตุกำรณ์ทท งนั้นเป็ นเหตุกำรณ์เปิ ดประตูควำมหวังให ้ ่ี อ่ บุตรทุกคนของอำดัมและเป็ นศูนย ์กลำงของชีวต ิ ภำยภำคหน้ำและควำมสุขนิ ร ันดร ์สำหร ับผูท้ ซื สัตย ์ทุกคนของพระเจ ้ำตลอดทุกยุค{GC348.1}{GCth17302.3} พระประสงค ์ของพระเมตตำคุณอันไร ้ขอบเขตกำลังไปถึงจุดของควำมสำเร็จถึงแม้โดยผ่ำนควำ ่ มผิดหวังของสำวกก็ตำมในขณะทีพระคุ ณและอำนำจคำสอนของพระเจ ้ำเอำชนะหัวใจของพวกเ ่ ษย ์พูด”แต่กระนั้นทองคำบริสท ์ งควำมร ักของพวกเขำทีมี ่ ให ้กั ขำพระองค ์“ตร ัสไม่เหมือนทีมนุ ุ ธิแห่ ่ นแก่ตวั แม้ใ บพระเยซูระคนอยูก ่ บ ั อัลลอยด ์ไร ้ค่ำของควำมยโสฝ่ ำยโลกและควำมทะเยอทะยำนทีเห็ ้ ่ นห ้องเลียงฉลองปั สกำในห่วงเวลำอันเคร่งขรึมนั้นเมือพระอำจำรย ์กำลังดำเนิ นเข ้ำไปอยูใ่ นเงำมืด ่ บว่ำเป็ นใหญ่”ลูกำ22:24 ของสวนเกทเสมนี ยงั “มีกำรโต ้เถียงกันในพวกสำวกว่ำใครในพวกเขำทีนั 291

อำนำจสัมบูรณ์

่ ภำพในนิ มต ิ ของพวกเขำนั้นมีแต่บลั ลังก ์มงกุฎและพระสิรใิ นขณะทีควำมอั บอำยและควำมระท ้ ่ มทุกข ์ของสวนหอพิพำกษำกำงเขนคำลวำรีอยูเ่ บืองหน้ ำพวกเขำควำมหยิงในหั วใจและควำมกระ หำยเกียรติยศทำงฝ่ ำยโลกได ้ทำให ้พวกเขำเกำะติดอย่ำงแนบแน่ นกับคำสอนผิดในยุคของพวกเข ่ นพระคำทีแสดงให ่ ำและละเลยพระคำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดไปอย่ำงไม่ใส่ใจซึงเป็ ้เห็นถึงธรรมชำติท่ี ้ งเบืองหน้ ้ แท ้จริงของแผ่นดินของพระองค ์และชีไปยั ำถึงควำมทุกข ์ระทมของพระองค ์และควำมตำ ้ ำไปสูผ ่ ยและควำมผิดเหล่ำนี น ่ ลของกำรทดลอง—ซึงแหลมคมแต่ จำเป็ น— ่ ญำตให ้เกิดขึนเพื ้ อแก ่ ้ ซึงอนุ ้ไขพวกเขำถึงแม้วำ่ สำวกทังหลำยเข ้ำใจควำมหมำยข่ำวสำรของ ่ ำให ้ควำมคำดหวังของพวกเขำเกิดขึนจริ ้ งแต่กระนั้นพวกเขำก็เทศ พวกเขำผิดไปและพลำดทีจะท ่ ำเตือนทีพระเจ ่ ่ นำเรืองค ้ำประทำนให ้พวกเขำและพระเจ ้ำจะทรงตอบแทนควำมเชือของพวกเขำแล ่ งของพวกเขำพวกเขำได ้ร ับมอบควำมวำงใจเพือท ่ ำงำนประกำศให ้คนทุกช ะให ้เกียรติควำมเชือฟั ่ ำวประเสริฐอันสง่ำงำมของกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยของพระเจ ้ ำติเรืองข่ ้ำของพวกเขำประสบ ่ อนุ ่ ญำตให ้เกิดนั้นมีจด ่ ่ ้ กำรณ์ขมขืนที ุ ประสงค ์ทีจะเตรี ยมพวกเขำเพืองำนนี {GC348.2}{GCth17 302.4} ่ ้ ภำยหลังทีพระเยซู ทรงเป็ นขึนจำกควำมตำยแล ้วพระองค ์ทรงปรำกฏต่อสำวกของพระองค ์บน ่ ่งหน้ำไปยังหมู่บ ้ำนเอมมำอูสและ“พระองค ์ทรงอธิบำยพระคัมภีร ์ทีเล็ ่ งถึงพระองค ์ทุกข ้อให ้เ ทำงทีมุ ่ ้นตังแต่ ้ โมเสสและบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะ”ลูกำ24:27หัวใจของสำวกทังสองเร่ ้ ขำฟังเริมต ำร ้อนควำ ่ ดประกำยขึนมำพวกเขำได ้ ่ งยื ่ น”1เปโ มเชือจุ ้ร ับกำร“ทรงโปรดให ้...บังเกิดใหม่เข ้ำในควำมหวังทียั ่ ่ ตร1:3;แม้กอ ่ นทีพระเยซู จะทรงเปิ ดเผยพระองค ์เองให ้แก่พวกเขำเป็ นพระประสงค ์ของพระองค ์ทีจะ ่ ่ นอนยิงกว่ ่ ำ ส่องให ้ควำมเข ้ำใจของเขำสว่ำงและตรึงควำมเชือของเขำลงบน“ค ำเผยพระวจนะทีแน่ นั้นอีก”2เปโตร1:19 ่ พระองค ์ทรงปรำรถนำทีจะให ้ควำมจริงฝังรำกแน่ นลงในควำมนึ กคิดของพวกเขำไม่ใช่เพียงเพ ่ รำะถูกสนับสนุ นด ้วยคำพยำนส่วนตัวของพระองค ์เองแต่เป็ นเพรำะหลักฐำนทีปรำศจำกข ้อสงสัย ่ กนำเสนอให ้เห็นด ้วยสัญลักษณ์และเงำของกฎระเบียบทีเป็ ่ นแบบจำลองและด ้วยคำพยำกรณ์ ซึงถู ่ ่ ของพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมบรรดำผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์จำเป็ นต ้องมีควำมเชือที ่ เพียงมีไว ้สำหร ับตัวเขำเองเท่ำนั้นแต่เพือพวกเขำจะได ่ ่ ฉลำดซึงไม่ ้นำควำมรู ้เรืองของพระคริ สต ์ไป ้ ้ ้ ้ ให ้แก่โลกด ้วยและในขันตอนแรกสุ ดของกำรให ้ควำมรู ้นี พระเยซู ทรงชีแนะสำวกทั งหลำยไปยั ง“โม ้ ่ เองทีพระผู ่ ้ เสสและบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะ”ด ้วยคำพยำนในลักษณะนี นี ช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงเป็ นขึนจำ ่ กควำมตำยได ้ทรงใช ้เพือกล่ ำวถึงคุณค่ำและควำมสำคัญของพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญ ญำเดิม{GC349.1}{GCth17303.1}

292

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ้ ่ เกิดกำรเปลียนแปลงอะไรเช่ นนี ในหั วใจของสำวกทังหลำยเมื อพวกเขำมองดู พระพักตร ์ของพร ่ ้ั กำ24:32ด ้วยสำนึ กทีสมบู ่ ะอำจำรย ์ทีพวกเขำร ักอีกครงลู รณ์และบริบูรณ์กว่ำเดิมพวกเขำ“พบค ่ ่ นทีโมเสสกล่ ำวถึงในหนังสือธรรมบัญญัตแิ ละคนทีพวกผู เ้ ผยพระวจนะกล่ำวถึง”ยอห ์น1:45;ควำม ้ ่ บูรณ์และควำมเชือที ่ ไม่ ่ มวั ไม่แน่ นอนควำมทุกข ์ระทมควำมสินหวั งหลีกทำงให ้กับควำมมั่นใจทีบริ ่ ้ อภำยหลั ่ ่ หมองเป็ นเรืองแปลกอะไรเช่ นนี เมื งทีพระองค ์เสด็จกลับสวรรค ์แล ้วพวกเขำ“อยูใ่ นพระวิห ำรทุกวันสรรเสริญพระเจ ้ำ”ตลอดเวลำลูกำ24:53ประชำชนทีรู่ ้เพียงแต่ควำมตำยอันน่ ำอับอำยนั้ ่ ่ ้ำสร ้อยสับสนและพ่ำยแพ ้แต่กลับเห็น นมองไปยังใบหน้ำของพวกเขำเหล่ำนั้นเพือมองดู สห ี น้ำทีเศร ่ ้ องำนที ่ ่ ต ควำมชืนชมและควำมมี ช ัยช่ำงเป็ นกำรตระเตรียมอะไรเช่นนี ส้ ำหร ับสำวกเหล่ำนี เพื อยู ่ อ ่ ่ ่ นประสบกำรณ์ทพวกเขำ ่ี หน้ำพวกเขำพวกเขำดำเนิ นผ่ำนควำมทุกข ์ยำกทีแสนระทมสำหั สซึงเป็ ่ ่ พ่ำยแพ ้ไปแต่พระคำของพระ ทนได ้และมองเห็นแล ้วว่ำจะเป็ นเช่นไรเมือในสำยตำมนุ ษย ์นั้นทุกสิงดู ้ ่ิ นใดอีกไหมทีจะมำคุ ่ ่ เจ ้ำกระทำกำรสำเร็จอย่ำงมีช ัยนับจำกนี ไปจะมี สงอั กคำมควำมเชือของพวกเ ขำหรือทำให ้ควำมร ักอันเร่ำร ้อนของเขำเย็นชำลงไปในควำมเศร ้ำใจอันแสนระทมพวกเขำจะ“ได ้ ่ ยบ“เสมือนสมอทีแน่ ่ นอนและมั่นคงของจิตใจ”ฮีบรู6:18, รับกำรชูใจอย่ำงมำกมำย”ควำมหวังทีเปรี 19พวกเขำเป็ นพยำนให ้กับพระปัญญำและอำนำจของพระเจ ้ำและ“แน่ ใจว่ำแม้ควำมตำยหรือชีวต ิ ่ งมี ่ อยูใ่ นปัจจุบน ้ อสิงซึ ่ งจะมี ่ ์ หรือบรรดำทูตสวรรค ์หรือเทพเจ ้ำหรือสิงซึ ั นี หรื ในภำยหน้ำหรือฤทธิเด ้ ่ งหรือซึงลึ ่ กหรือสิงใดๆอื ่ ่ ได ่ ้ทรงสร ้ำงแล ้ว”จะแยกเรำทังหลำยให ้ ชทังหลำยหรื อซึงสู นที ้ออกไปจำก“ ่ อยูใ่ นพระเยซูคริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำได ้”พวกเขำกล่ำวต่อไปว่ำ“ ควำมร ักของพระเจ ้ำซึงมี ้ั ้ ้ ในเหตุกำรณ์ทงหมดนี เรำมี ช ัยเหลือล ้นโดยพระองค ์ผูท้ รงร ักเรำทังหลำย”โรม8:38,39,37“พระว ่ นอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์”1เปโตร1:25และ“ใครจะเป็ นผูล้ งโทษอีกพระเยซูคริส จนะขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำยังยื ่ ำนั้นอีกพระเจ ้ำทรงให ้พระองค ์เป็ นขึนมำจำกควำมตำยพระองค ้ ต ์ผูส้ นพระชนม ิ้ ์แล ้วหรือและยิงกว่ ์ ้ ่ สถิตณเบืองขวำพระหั ตถ ์ของพระเจ ้ำและทรงอธิษฐำนขอเพือเรำด ้วย”โรม8:34{GC349.2}{GCt h17303.2} องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตรัสว่ำ“ประชำกรของเรำจะไม่ต ้องอับอำยอีกต่อไป”โยเอล2:26“กำรร ้องไห ้อ ่ ้ ำจจะคงอยูส ่ ก ั คืนหนึ่ งแต่ควำมยินดีจะมำเวลำเช ้ำ”สดุด3 ี 0:5ในวันทีพระองค ์ทรงเป็ นขึนจำกควำม ่ ้ ่ งพระดำ ตำยเมือสำวกเหล่ ำนี พบพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดและหัวใจของพวกเขำเร่ำร ้อนอยูภ ่ ำยในขณะทีฟั ่ ่ ่ ้ ร ัสของพระองค ์เมือพวกเขำมองไปยั งพระเศียรและพระหัตถ ์และพระบำททีบำดเจ็ บเพือเขำทั งหลำ ่ ยนั้นก่อนกำรเสด็จกลับสวรรค ์เมือพระเยซู ทรงนำพวกเขำไปไกลจนถึงหมู่บ ้ำนเบธำนี และชูพระหั ้ ตถ ์ขึนอวยพรพวกเขำและทรงบั ญชำว่ำ“จงออกไปทั่วโลกประกำศข่ำวประเสริฐแก่มนุ ษย ์ทุกคน”แ ้ ละตรัสต่อไปอีกว่ำ“เรำจะอยูก ่ บ ั ท่ำนทังหลำยเสมอไป”มำระโก16:15มั ทธิว28:20ในวันเพ็นเทคอส ่ ่ ้ ต ์เมือพระผู ช ้ ว่ ยทีทรงโปรดสั ญญำไว ้นั้นเสด็จมำและประทำนอำนำจจำกเบืองบนและจิ ตวิญญำณ ่ ำงตืนตั ้ นด ้วยควำมรู ้สึกถึงกำรทรงสถิตอยูด ของผูเ้ ชือต่ ่ ้วยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำผูเ้ ส ด็จกลับไปสวรรค ์แล ้วนั้นนับแต่นั้นเป็ นต ้นมำถึงแม้ทำงเดินของพวกเขำจะนำไปสูก ่ ำรถวำยบูชำแ 293

อำนำจสัมบูรณ์

่ นเดียวกับพระองค ์พวกเขำจะยอมเอำกำรร ับใช ้ข่ำวประเสริฐแห่ง ละกำรพลีชพ ี เพรำะควำมเชือเช่ ่ ่ ่ พระคุณกับ“มงกุฎแห่งควำมชอบธรรม”2ทิโมธี4:8ซึงจะได ้ร ับเมือพระองค ์เสด็จมำเพือมำแลกกั บ ่ สง่ำรำศีของบัลลังก ์ฝ่ ำยโลกซึงเคยเป็ นควำมหวังในช่วงต ้นของกำรเป็ นสำวกหรือ“พระองค ์ผูท้ รง ่ ้มำกยิงกว่ ่ ำทีทู ่ ลขอหรือคิด”เอเฟซัส3:20ทรงโปรดประทำนให ้พวกเขำเหล่ำนั้ สำมำรถทำทุกสิงได นร่วมทุกข ์กับพระองค ์มีสว่ นร่วมในควำมสุขของพระองค ์— ์ ”ฮีบรู2:10ควำมปี ติยน เป็ นควำมสุขของกำร“นำบุตรจำนวนมำกไปสูศ ่ ก ั ดิศรี ิ ดีเป็ นล ้นพ ้นเหลือทีจ่ ์ นิร ันดร ์มำกมำย”ซึงเปำโลกล่ ่ ่ ะกล่ำวเป็ น“ศักดิศรี ำวว่ำ“เปรียบ”ไม่ได ้กับ“ควำมยำกลำบำกชัวคร ำวและเล็กน้อยของเรำ”2โครินธ ์4:17{GC350.1}{GCth17304.1} ่ ่ ประสบกำรณ์ของเหล่ำสำวกทีประกำศ“ข่ ำวประเสริฐเรืองแผ่ นดินพระเจ ้ำ”มัทธิว24:14ในช่วง ่ ่ งของพระคริสต ์นั้นจะมีให ้เห็นอีกในประสบกำรณ์ของผูป้ ระกำศข่ำวกำรเสด็ กำรเสด็จมำครงที ั้ หนึ ้ั สองของพระองค ่ ่ ่ จมำครงที ์ดังสำวกที ออกไปประกำศว่ ำ“เวลำกำหนดมำถึงแล ้วและแผ่นดินของพร ่ ะเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้ว”มำระโก1:15มิลเลอร ์และเพือนออกประกำศว่ ำช่วงเวลำแห่งคำพยำกรณ์ทยำว ี่ ่ ดและเป็ นช่วงสุดท ้ำยทีเขี ่ ยนไว ้ในพระคัมภีร ์กำลังจะสินสุ ้ ดแล ้วและเวลำพิพำกษำกำลังจะมำถึง ทีสุ ่ ้นวำงอยูบ ้ และอำณำจักรนิ ร ันดร ์กำลังจะเข ้ำมำแล ้วคำเทศนำของสำวกในเรืองของเวลำนั ่ นพืนฐำ ่ ่ ำวสำรของมิลเลอร ์และเพือนประกำศกำรสิ ่ ้ นเรืองเจ็ ดสิบสัปดำห ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9ข่ นสุ ่ เจ็ดสิบสัปดำห ์เป็ นส่วนหนึ่งของช่วงเวลำนี กำรเท ้ ดของ2300วันของพระธรรมดำเนี ยล8:14ซึงมี ่ ้ ่ ดขึนจริ ้ งตรงตำมคำพยำกร ศนำของแต่ละเรืองวำงอยู บ ่ นพืนฐำนของเหตุ กำรณ์ในแต่ละส่วนทีเกิ ่ิ ณ์ของช่วงเวลำคำพยำกรณ์ยงใหญ่ อน ั เดียวกัน{GC351.1}{GCth17304.2} ่ ่ งควำมหมำยขอ เหมือนเช่นสำวกรุน ่ แรกวิลเลียมมิลเลอร ์และเพือนเองไม่ ได ้เข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ่ ่ อร่ำงมำเนิ่ นนำนในคริสตจักรได ้ขัดขวำงพวกเขำทีจะไปใ ่ งข่ำวสำรทีพวกเขำประกำศควำมผิ ดทีก่ ้ งแม้พวกเขำจะปร ห ้ถึงกำรแปลควำมหมำยจุดสำคัญของคำพยำกรณ์ได ้อย่ำงถูกต ้องด ้วยเหตุนีถึ ่ ะกำศข่ำวสำรทีพระเจ ้ำทรงบัญชำให ้พวกเขำประกำศแก่ชำวโลกก็ตำมทีแต่กระนั้นโดยควำมเข ้ำใ จควำมหมำยของมันผิดไปพวกเขำจึงตกลงสูค ่ วำมผิดหวัง{GC351.2}{GCth17304.3} ในกำรอธิบำยพระธรรมดำเนี ยล8:14“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้รับ ่ ำวมำแล ้วว่ำมิลเลอร ์เอำแนวคิดทีร่ ับกันทั่วไปว่ำโลกเป็ นสถำนบริสุ กำรชำระ”[TKJV]นั้นตำมทีกล่ ์ ่ ำกำรชำระสถำนบริสท ์ ่ ทธิและเขำเชื อว่ ุ ธิหมำยถึ งกำรชำระโลกให ้บริสท ุ ธิด์ ้วยไฟเมือองค ์พระผูเ้ ป็ น ่ ้ ดของ2300วันนั้นบอกไว ้ล่วงหน้ำอย่ำงแน่ นอนแล ้วเ เจ ้ำเสด็จมำดังนั้นเมือเขำค ้นพบว่ำเวลำสินสุ ่ ขำจึงสรุปว่ำนี่ คือวันของกำรเสด็จมำครงที ั้ สองของพระเยซู ควำมผิดของเขำเกิดจำกกำรยอมร ับแ ์ นวคิดนิ ยมทีว่​่ ำอะไรคือสถำนบริสท ุ ธิ{GC352.1}{GCth17305.1}

294

อำนำจสัมบูรณ์

่ี นแบบจำลองซึงเป็ ่ นเงำของกำรถวำยบูชำและกำรเป็ นปุโรหิตของ ในระบบกำรประกอบพิธท ี เป็ ่ ่ พระคริสต ์นั้นกำรชำระวิหำรเป็ นพิธสี ด ุ ท ้ำยทีมหำปุ โรหิตจะปฏิบต ั ห ิ น้ำทีในกำรร ับใช ้ประจำปี พิธน ี ี้ ่ นกำรขจัดหรือกำรนำบำปออกไปจำกชนชำติอสิ ร เป็ นภำรกิจปิ ดท้ำยของกำรลบมลทินบำปซึงเป็ ้ ำให ้เห็นภำพในเบืองหน้ ้ ำเอลพิธน ี ีท ำถึงพระรำชกิจปิ ดท ้ำยของพระมหำปุโรหิตของพวกเรำในสว ้ ่ นบำปทีถู ่ กบันทึกไว ้ใน รรค ์ในกำรนำบำปออกไปหรือลบบำปของประชำกรของพระองค ์ทิงไปซึ งเป็ ้ ยวข ่ ่ นงำนของกำรพิพำกษำแ สมุดของสวรรค ์พิธน ี ี เกี ้องกับงำนของกำรพิจำรณำตรวจสอบซึงเป็ ้ นทีกอ ละมันจะเกิดขึนทั ่ นกำรเสด็จมำของพระคริสต ์บนเมฆในท ้องฟ้ ำด ้วยฤทธำนุ ภำพและทรงพร ่ ทธิว24:30;เพรำะเมือพระองค ่ ะร ัศมีอย่ำงยิงมั ์เสด็จมำทุกคดีจะต ้องตัดสินเสร็จแล ้วพระเยซูตร ัสว่ำ ่ “เรำจะนำบำเหน็ จของเรำมำด ้วยเพือตอบแทนตำมกำรกระท ำของแต่ละคน”วิวรณ์22:12ภำรกิจ ้ จะมี ่ ขนก่ ้ั สองเล็ ่ ของกำรพิพำกษำนี ที ึ ้ อนเวลำพระคริสต ์เสด็จมำครงที กน้อยนั้นเป็ นข่ำวของทูตสว ่ ่ งในพระธรรมวิวรณ์14:7“จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึ รรค ์องค ์ทีหนึ ่ งเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”{GC352.2}{GCth17305.2} ่ี ้ ้ข่ำวสำรทีถู ่ กต ้องในเวลำทีเหมำะสมแต่ ่ ่ ผูท้ ประกำศค ำเตือนนี ให เหมือนเช่นสำวกในยุคแรกทีป ้ ่ ระกำศว่ำ“เวลำกำหนดมำถึงแล ้วและแผ่นดินของพระเจ ้ำก็มำใกล ้แล ้ว”นั้นข่ำวของพวกเขำตังอยู ้ ่ ่ บนพืนฐำนค ำพยำกรณ์ของพระธรรมดำเนี ยลบทที9แต่ กลับพลำดทีจะมองเห็ นว่ำพระคัมภีร ์เล่มเ ่ ่ งอยู ้ บ ดียวกันบอกถึงควำมตำยของพระเมสสิยำห ์ไว ้ล่วงหน้ำมิลเลอร ์และเพือนเทศนำข่ ำวสำรทีตั ่ ้ ่ ่ ให ่ ้มำในพร นพืนฐำนของดำเนี ยล8:14และวิวรณ์14:7แต่กลับพลำดทีจะมองเห็ นว่ำยังมีข่ำวอืนที ่ ่ ้องประกำศก่อนองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จกลับมำดังสำวกที ่ ่ ้ำใจผิดในเ ะธรรมวิวรณ์บทที14ซึ งต เข ่ ่ ้ อสิ ่ นสุ ้ ด70สัปดำห ์ชำวแอ๊ดเวนตีสก็เข ้ำใจผิดในเรืองของเหตุ ่ รืองแผ่ นดินทีจะมำจั ดตังเมื กำรณ์ทจ่ี ้ อสิ ่ นสุ ้ ด2300วันในทังสองกรณี ้ ะเกิดขึนเมื มก ี ำรยอมร ับหรือค่อนข ้ำงเป็ นกำรยึดติดกับคำสอนผิด ่ ยมกันอย่ำงแพร่หลำยซึงท ่ ำให ้สมองมืดบอดจำกควำมจริงคนทังสองกลุ ้ ้ ้ ทีนิ ม ่ นี กระท ำตำมนำพระ ่ ้ ทัยของพระเจ ้ำด ้วยกำรประกำศข่ำวทีพระองค ์ทรงปรำรถนำให ้พวกเขำทำและทังสองเข ้ำใจข่ำวส ำรของพวกเขำเองผิดไปจึงต ้องผิดหวัง{GC352.3}{GCth17305.3} ถึงกระนั้นพระเจ ้ำทรงกระทำกำรสำเร็จตำมพระประสงค ์แห่งพระเมตตำคุณของพระองค ์เองในก ่ ่ ำรทรงอนุ ญำตให ้ข่ำวคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำถูกประกำศออกไปเช่นนั้นวันยิงใหญ่ นั้นกำลังจะม ้ ่ ่ ำถึงแล ้วและภำยใต ้กำรทรงนำของพระองค ์คนทังปวงตกสู ก ่ ำรทดสอบเรืองของก ำหนดเวลำทีเฉพ ่ ้ ้ กจัดเตรียมไ ำะเพือจะเปิ ดให ้พวกเขำทังหลำยมองเห็ นว่ำมีสงใดอยู ิ่ ใ่ นหัวใจของพวกเขำข่ำวสำรนี ถู ่ ์ นกำรนำไปเพือให ่ ้เห็นว่ำควำมร ักของพวกเขำนั้นวำ ว ้เพือทดสอบและช ำระคริสตจักรให ้บริสท ุ ธิเป็ ้ ออยูก ้ ้องพิ งอยูก ่ บ ั โลกนี หรื ่ บ ั พระคริสต ์และสวรรค ์พวกเขำต่ำงอ ้ำงว่ำร ักพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดบัดนี จะต ่ ้ สูจน์ควำมร ักของพวกเขำพวกเขำพร ้อมทีจะละทิ งควำมหวั งและควำมทะเยอทะยำนฝ่ ำยโลกและต ้ ่ ้ ก อนร ับด ้วยควำมชืนชมยิ นดีในกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำหรือไม่ข่ำวสำรนี ถู 295

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้พวกเขำมองเห็นสภำพทีแท ่ ้จริงของฝ่ ำยจิตวิญญำณเป็ นข่ำวสำรทีทรงโปรดปร ่ จัดเตรียมไว ้เพือให ่ ะทำนให ้ด ้วยควำมเมตตำเพือปลุ กพวกเขำให ้แสวงหำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยกำรกลับใจและควำม ถ่อมตน{GC353.1}{GCth17306.1} ้ ่ ถึงแม้ควำมผิดหวังนี จะเป็ นผลจำกกำรเข ้ำใจผิดในข่ำวสำรทีพวกเขำประกำศก็ ตำมควำมผิดห ้ ้องถูกลบล ้ำงออกไปตลอดกำลด ้วยเช่นกันควำมผิดหวังจะทดสอบหัวใจของบรรดำผูท้ อ ่ี ้ำ วังนี จะต ่ ญกับควำมผิดหวังพวกเขำหุนหันทีจะละทิ ่ ้ งว่ำยอมร ับคำเตือนในขณะทีเผชิ งประสบกำรณ์ และคว ่ ในพระคำของพระเจ ้ำหรือไม่หรือจะแสวงหำด ้วยกำรอธิษฐำนและกำรถ่อมใจเพือที ่ จะรู ่ ้ ำมวำงใจทีมี ่ี ่ ่ ่ ำไปเนื่ องจำกควำมกลัวหรือด ้วย ว่ำจุดใดของคำพยำกรณ์ทพวกเขำพลำดที จะเข ้ำใจมีสก ั กีคนที ท ่ ้นมีสก ่ ่ จริงใจและไม่เชือคนมำกมำยอ ่ ่ ควำมหุนหันและควำมตืนเต ั กีคนที ไม่ ้ำงว่ำตนร ักทีจะเห็ นองค ์ ่ ้ร ับกำรทรงเรียกให ้มำร่วมทนทุกข ์กำรเย ้ยหยันและกำรตำห พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำปรำกฏแต่เมือได นิ ของโลกและบททดสอบของกำรล่ำช ้ำและควำมผิดหวังแล ้วพวกเขำจะประกำศยกเลิกควำมเชือ่ ่ หรือไม่เนื่ องจำกพวกเขำไม่ได ้เข ้ำใจทันทีถงึ วิธก ี ำรทีพระเจ ้ำทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ พวกเขำพวกเขำจะละทิ ้ ่ กสนับสนุ นด ้วยคำพยำนอันโปร่งใสทีสุ ่ ดจำกพระคำของพระองค ์หรือไม่{GC353.2}{ งควำมจริงทีถู GCth17306.2} ้ ่ บต ่ แท ่ ้จริงในสิงที ่ พวกเข ่ กำรทดสอบนี จะเปิ ดเผยควำมเข ้มแข็งของผู ้ทีปฏิ ั ต ิ ำมด ้วยควำมเชือที ่ ำเป็ นคำสอนของพระคำและพระวิญญำณของพระเจ ้ำกำรทดสอบนี จะสอนพวกเขำถึ ้ ำเชือว่ งภัยอั ่ นตรำยของกำรร ับทฤษฎีและกำรแปลควำมหมำยของมนุ ษย ์แทนทีจะให ้พระคัมภีร ์อธิบำยควำมห ้ ำนั้นทีจะสอนเรื ่ ่ ได ้ ้สำหร ับเหล่ำบุตรแห่งควำมเชือแล ่ มำยตัวเองมีเพียงประสบกำรณ์นีเท่ องนี ้วควำ ่ ่ ำเป็ นสำหร ับกำรแก ้ มสับสนและควำมทุกข ์โศกเศร ้ำใจทีมำจำกควำมผิ ดของเขำเองจะทำงำนซึงจ ่ นจะเป็ ้ ้ ไขจะนำพวกเขำให ้ใส่ใจศึกษำคำพยำกรณ์มำกยิงขึ นกำรสอนพวกเขำให ้ตรวจสอบพืนฐำ ่ ่ ไม่ ่ ได ้วำงอยูบ ้ นควำมเชืออย่ ำงระมัดระวังและปฏิเสธทุกเรืองที ่ นพืนฐำนควำมจริ งของพระเจ ้ำถึงแ ม้วำ่ โลกคริสเตียนจะยอมรับอย่ำงกว ้ำงขวำงเพียงไรก็ตำม{GC354.1}{GCth17307.1} ่ ดู ่ ประหนึ่ งว่ำมืดมนต่อควำมเข ้ำใจของผูเ้ ชือในห ่ สิงที ้วงเวลำแห่งกำรทดลองนั้นจะได ้ร ับควำมก ่ ่ “องค ่ ระจ่ำงในภำยหลังเช่นเดียวกับสำวกรุน ่ แรกเมือพวกเขำจะเห็ นสิงที ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงทำให ้เข ้ ำในบันปลำย”พวกเขำจะรู ้ว่ำแม้จะมีกำรทดลองอันเนื่ องจำกควำมเข ้ำใจผิดของพวกเขำพระประ ่ ตอ ้ ่ำเสมอพวกเขำจะเรียนรู ้โดยประสบกำรณ์อน สงค ์แห่งร ักของพระเจ ้ำทีมี ่ พวกเขำเกิดขึนสม ั จะ ทำให ้เกิดควำมสุขว่ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงมีควำมสงสำรและควำมเมตตำกรุณำ”และ“พระมรรค ้ นของพระยำห ้ ำทังสิ ์เวห ์เป็ นควำมร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริงแก่ผูท้ รี่ ักษำพันธสัญญำและพระโอว ำทของพระองค ์”ยำกอบ5:11สดุด2 ี 5:10{GC354.2}{GCth17307.2}

296

อำนำจสัมบูรณ์

297

อำนำจสัมบูรณ์

่ วครงยิ ้ั งใหญ่ ่ บท20-กำรตืนตั ฝ่ำยศำสนำ ่ วครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ กำรตืนตั ทำงศำสนำในช่วงของกำรประกำศเรืองกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ววันของพร ่ ่ งของพระธรรมวิวร ะคริสต ์นั้นถูกบอกไว ้ล่วงหน้ำแล ้วในคำพยำกรณ์ของข่ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ ่ งกำลัง ณ์บทที14ทู ตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ้ ่ บ “เหำะไปในท ้องฟ้ ำเพือประกำศข่ ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์แก่คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกแก่ทุกป ระชำชำติทุกเผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติท่ำนประกำศเสียงดังว่ำจงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระ ่ เกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้วจงนมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำส ้ ทงหลำย”วิ ้ั วรรค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุ วรณ์14:6,7{GC355.1}{GCth17308.1} ้ ่ มี ่ ควำมสำคัญอย่ ข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งเป็ นผูป้ ระกำศคำเตือนนี แสดงว่ ำเป็ นเรืองที ่ ้วยควำมบริสท ่ื ำวชำวสวรรค ์นั้นพระปัญญำของพระเจ ้ ำงมำกยิงด ุ ธิร์ ัศมีและสิทธิอำนำจของผูส้ อข่ ่ ่ งส่งของพระรำชกิจทีจะต ่ ำพอพระทัยทีเสนอให ้เห็นถึงคุณลักษณะทีสู ้องกระทำให ้สำเร็จโดยทำงข่ ่ี วมอยูก ้ ตสวรรค ์ทีเหำะไป“ในท้องฟ้ ่ ำวสำรและสิทธิอำนำจและร ัศมีทจะร่ ่ บั พระรำชกิจนี ทู ำ”คำเตือ ่ ้ ่ บ นที“ประกำศ[ด ้วย]เสียงดัง”และประกำศให ้“คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกแก่ทุกประชำชำติทุกเ ่ ่ ่ ผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติ”ทำให ้มองเห็นว่ำเป็ นขบวนกำรเคลือนไหวที รวดเร็ วและแผ่กว ้ำงยิงให ้ ญ่ไปทั่วทังโลก{GC355.2}{GCth17308.2} ่ ้ ้ ำวนี เป็ ้ นส่วนหนึ่ งของ“ข่ำว ข่ำวสำรเองบอกแจ ้งให ้เรำทรำบถึงเวลำเมือเหตุ กำรณ์นีจะเกิ ดขึนข่ ่ ่ ้นของกำรพิพำกษำข่ำวสำรเรืองกำรช่ ่ ประเสริฐนิ ร ันดร ์”และประกำศแจ ้งเรืองกำรเริ มต วยให ้รอดได ้ ่ ้ นส่วนหนึ่ งของข่ำวประเสริฐทีจะถู ่ กปร ถูกเทศนำสังสอนมำตลอดในทุ กยุคทุกสมัยแต่ขำ่ วสำรนี เป็ ้ ่ ะกำศเฉพำะในวำระสุดท ้ำยเท่ำนั้นเพรำะในเวลำนี เองเท่ ำนั้นทีเวลำของกำรพิ พำกษำจะมำถึงคำ ่ ำไปสูก ่ ้นของกำรพิพำก พยำกรณ์ตำ่ งๆได ้นำเสนอลำดับของเหตุกำรณ์อย่ำงต่อเนื่ องทีน ่ ำรเริมต ่ เป็ ้ นเรืองจริ ่ ่ มพันธ ์ ษำสิงนี งโดยเฉพำะในพระธรรมดำเนียลแต่คำพยำกรณ์ของดำเนี ยลในส่วนทีสั กับเหตุกำรณ์ในวำระสุดท ้ำยนั้นดำเนี ยลได ้ร ับบัญชำให ้ปิ ดผนึ กและประทับตรำไว ้“จนถึงวำระสุด ่ี ดขึนจริ ้ งแล ้วเหล่ำนี ข่ ้ ำวเรืองกำรพิ ่ ้ กประกำ ท ้ำย”ดำเนี ยล12:4ตำมคำพยำกรณ์ทเกิ พำกษำนี จะถู ้ เ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำแต่เมือถึ ่ งวำระสุดท ้ำย“คนเป็ นอั ศออกไปไม่ได ้จนกว่ำจะถึงเวลำปัจจุบน ั นี ผู ่ ่ นมำกจะวิงไปวิ งมำและควำมรู ้จะทวีขน”ดำเนี ึ้ ยล12:4{GC355.3}{GCth17308.3} อัครทูตเปำโลเตือนคริสตจักรไม่ให ้คอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์ในเวลำของท่ำนเปำโลกล่ำว ไว ้ว่ำ“วันนั้นจะไม่มำถึงจนกว่ำจะมีกำรกบฏเสียก่อนและคนนอกกฎหมำยนั้นจะปรำกฏตัว”2เธสะ ่ ้ ่ งใหญ่ ่ โลนิ กำ2:3;จวบจนกระทังภำยหลั งกำรละทิงควำมเชื อยิ และช่วงเวลำอันยำวนำนของกำรปก ครองภำยใต ้“คนนอกกฎหมำย”แล ้วจึงจะเฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้“คนนอกก ่ นำมอืนว่ ่ ำ“อำนำจลึกลับนอกกฎหมำย”2เธสะโลนิ กำ2:7“ลูกแห่งควำมพินำศ”ยอห ์ ฎหมำย”ซึงมี 298

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นหมำยถึงระบอบเปปำซีซงตำมที ่ ำพยำกรณ์กล่ำวไว ้ล่วงหน้ำนั้นจะเรืองอำ น17:2และ“คนชัว”นั ึ่ ค ้ ้สินสุ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798กำรเสด็จมำของพระคริสต ์จะไม่เกิดขึนก่ ้ อนเวล นำจ1,260ปี ช่วงเวลำนี ได ้ ยค ำนั้นเวลำในข ้อเขียนของเปำโลครอบคลุมตังแต่ ุ ของคริสเตียนจนไปถึงปี ค.ศ.1798เวลำหลังจ ้ งเป็ นช่วงเวลำทีจะประกำศข่ ่ ่ ้ั สองได ่ ำกนี จึ ำวเรืองพระคริ สต ์เสด็จมำครงที ้{GC356.1}{GCth1730 9.1} ่ ำนมำไม่มก ้ แต่ทเรำร ่ี ในอดีตทีผ่ ี ำรประกำศข่ำวสำรในทำนองนี แม้ ับรู ้มำเปำโลก็ไม่ได ้เทศนำเรื่ ้ ่ องให ้คอยมองหำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำในเวลำอีกยำวนำนของอนำค องนี เขำบอกพี น้ ้ ่ มำร ้ ้ นพิพำกษำไว ้อีกสำมร ้อยปี ใน ตนักปฏิรป ู ศำสนำทังหลำยก็ ไม่ได ้ประกำศเรืองนี ์ตินลูเธอร ์ตังวั ้ ปีค.ศ.1798เป็ นต ้นมำผนึ กทีปิ่ ดพระธรรมดำเนี ยลได ้ถูกแ อนำคตนับจำกเวลำของเขำแต่นับตังแต่ ่ ำพยำกรณ์ตำ่ งๆเพิมขึ ่ นและมี ้ กะออกแล ้วควำมรู ้เรืองค คนมำกมำยประกำศข่ำวสำรสำคัญของกำ รพิพำกษำว่ำใกล ้เข ้ำมำแล ้ว{GC356.2}{GCth17309.2} ่ ่ ่ ่ ้ เหมือนกำรปฏิรป ู ยิงใหญ่ ของศตวรรษที16ขบวนกำรเคลื อนไหวเรื องกำรเสด็ จมำเกิดขึนพร ้อม ้ ่ ๆกันในส่วนต่ำงๆของโลกคริสเตียนทังในประเทศยุโรปและอเมริ กำคนแห่งควำมเชือและค ำอธิษฐำน ่ ้ร ับกำรดลใจพวกเขำม ได ้ร ับกำรชักนำให ้ศึกษำคำพยำกรณ์และแกะตำมรอยข ้อควำมบันทึกทีได ่ ำให ้เชือว่ ่ ำเหตุกำรณ์ทงสิ ้ องเห็นหลักฐำนทีท ั้ นใกล ้ถึงยุคสุดท้ำยแล ้วในดินแดนต่ำงๆมีคริสเตียนห ่ ก ่ ่ ำมำถึงควำมเชื่ ลำยกลุม ่ ทีอยู ่ น ั ตำมลำพังโดดเดียวได ้ข ้อสรุปจำกกำรศึกษำพระคัมภีร ์เท่ำนั้นทีน อว่ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดกำลังใกล ้จะเสด็จกลับมำ{GC357.1}{GCth17310.1} ่ี ในปี ค.ศ.1821สำมปี หลังจำกมิลเลอร ์มำถึงข ้อควำมอธิบำยของคำพยำกรณ์ทบอกเวลำของก ่ ่วทังโลก”เริ ้ ่ ำรพิพำกษำดร.โยเซฟวูลฟฟ์ [JosephWolff]“มิชชันนำรีเพือประกำศไปทั มประกำศถึ งกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำวูลฟฟ์ เกิดในประเทศเยอรมนี พ่อแม่เป็ นชำวฮีบรู ่ งมีอำยุนอ้ ยมำกนั้นเขำมีควำมเชือมั ่ ่นในควำมจริงของศำสนำค คุณพ่อเป็ นร ับบีชำวยิวในขณะทียั ่ ขนทุ ริสต ์เขำมีสมองทีว่​่ องไวและอยำกรู ้อยำกเห็นเขำกระตือรือร ้นฟังคำสนทนำทีมี ึ ้ กวันในบ ้ำนขอ ่ ่ ่ งคุณพ่อในขณะทีชำวฮี บรูผูเ้ ลือมใสเคร่ งคร ัดในศำสนำมำชุมนุ มกันเพือทบทวนควำมหวั งใจและก ้ ่ ำลังจะเสด็จมำและกำร ำรคำดหวังล่วงหน้ำของพวกเขำทังหลำยถึ งพระร ัศมีของพระเมสสิยำห ์ทีก นำประเทศอิสรำเอลกลับคืนมำอยูม ่ ำวันหนึ่ งเขำได ้ยินถึงกำรเอ่ยพระนำมของเยซูชำวนำซำเร็ธเด็ ้ ้ ่ ่ ควำมสำมำรถยิงให ่ กชำยคนนี ถำมขึ นมำว่ ำท่ำนเป็ นผูใ้ ดคำตอบทีเขำได ้คือ“ชำวยิวท่ำนหนึ่ งทีมี ญ่แต่ท่ำนแสร ้งทำตัวเป็ นพระเมสสิยำห ์ศำลของยิวพิพำกษำตัดสินประหำรท่ำน”ผูส้ งสัยถำมต่อ“ ทำไมกรุงเยรูซำเล็มจึงถูกทำลำยไปและทำไมพวกเรำจึงตกเป็ นเชลยอยู”่ คุณพ่อตอบว่ำ“โอ่โอเพร ้ ำะชำวยิวฆ่ำผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำย”ในทั นใดนั้นมีควำมคิดหนึ่ งแล่นเข ้ำมำในสมองของเด็กคนนี ้ ่ ำนไม่มี “พระเยซูคงเป็ นผูเ้ ผยพระวจนะคนหนึ่ งด ้วยเช่นกันและชำวยิวฆ่ำพระองค ์ไปเสียในขณะทีท่ ่ ่ ควำมผิด”TravelsandAdventuresoftheRev.JosephWolffเล่มที1หน้ ำที6เขำมี ควำมคิดเช่ 299

อำนำจสัมบูรณ์

้ ำงแรงกล ้ำถึงแม้จะถูกห ้ำมเข ้ำไปในโบสถ ์ของชำวคริสเตียนก็ตำมทีแต่บอ ้ั นนี อย่ ่ ยครงเขำก็ เถลไถ ลอยูภ ่ ำยนอกคอยฟังคำเทศนำ{GC357.2}{GCth17310.2} ่ ลฟฟ์ อำยุ7ขวบเขำคุยอวดอ ้ำงกับเพือนบ ่ เมือวู ้ำนผูส้ งู อำยุคนหนึ่ งถึงชัยชนะในภำยภำคหน้ำข ่ ่ คนแก่คนหนึ่ งพูดขึนอย่ ้ องชนชำติอส ิ รำเอลเมือพระเมสสิ ยำห ์เสด็จมำเมือมี ำงเมตตำว่ำ“เด็กน้อย ่ ทีร่ ักลุงจะบอกหนู วำ่ พระเมสสิยำห ์แท ้จริงคือผู ้ใดท่ำนคือพระเยซูชำวนำซำเร็ธ.....ทีบรรพบุ รษ ุ ของ ่ ำกับผูเ้ ผยพระวจนะคนอืนๆกลั ่ ่ หนู ตรึงกำงเขนเหมือนเช่นทีท บไปอ่ำนพระธรรมอิสยำห ์บทที53แล ่ ่ ะหนู จะมั่นใจว่ำพระเยซูคริสต ์ทรงเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำ”Ibid.เล่มที1หน้ ำที7ในทั นทีทน ั ใดนั้นค วำมมั่นใจได ้ตรำตรึงลงสูเ่ ขำเขำกลับบ ้ำนและไปอ่ำนพระคัมภีร ์สงสัยว่ำคำพยำกรณ์จะสำเร็จได ้อย่ ่ ำงบริบูรณ์ในเยซูชำวนำซำเร็ธได ้อย่ำงไรคำของชำวคริสต ์เป็ นเรืองจริ งหรือเด็กชำยขอให ้คุณพ่อ ่ งขรึมมำกจนเขำไม่กล ้ำทีจะเอ่ ่ ่ อี ้ กต่อ อธิบำยคำพยำกรณ์แต่กลับพบกับควำมเงียบทีเคร่ ยถึงเรืองนี ่ เพี ้ ยงแต่เพิมควำมปรำรถนำของเขำที ่ ่ ่ ไปอย่ำงไรก็ตำมเรืองนี จะเรี ยนรู ้เรืองศำสนำของคริ สเตียนใ ่ น{GC357.3}{GCth17310.3} ้ ห ้มำกยิงขึ ้ ่ ในบ ้ำนเชือสำยยิ วของเขำนั้นควำมรู ้ทีเขำเสำะแสวงหำถู กกีดขวำงอย่ำงขันแข็งจำกเขำแต่เข ่ อำยุเพียง11ปี ออกไปยังโลกเพือแสวงหำกำรศึ ่ ำออกจำกบ ้ำนของพ่อขณะทีมี กษำให ้กับตนเองเพื่ ้ พเขำไปพักอำศัยกับญำติได ้ระยะหนึ่ งแต่ในไม่ช ้ำก็ถก อเลือกศำสนำและทำมำหำเลียงชี ู ขับออกไ ้ ่ ่ ปด ้วยข ้อหำละทิงควำมเชื อและเขำจึ งต ้องหำหนทำงของตนเองอย่ำงโดดเดียวไม่ มเี งินในท่ำมกลำง ่ ่ งไปยังอีกทีหนึ ่ ่ งขยันเรียนและอยูร่ อดด ้วยกำรสอนภำษำฮีบรูโดย หมู่คนแปลกหน้ำเขำไปจำกทีหนึ ่ ้ ่ อิทธิพลของครูชำวคำทอลิกเขำถูกชักนำให ้ร ับควำมเชือของโรมและตั งใจที จะเป็ นมิชชันนำรีในห ้ อศึ ่ กษำในวิทยำลัยออฟโปรปำกันดำทีก ่ มู่คนของเขำเองหลำยปี ต่อมำเขำไปพร ้อมเป้ ำหมำยนี เพื ่ ่ รุงโรมเนื่ องจำกเขำมีควำมคิดเสรีและกำรพูดทีตรงไปตรงมำในขณะที เขำอยู ท ่ นี ี่ ่ เขำถูกกล่ำวหำว่ำ ่ เป็ นคนนอกรีตเขำโจมตีอย่ำงเปิ ดเผยถึงกำรกระทำทำรุณของคริสตจักรและเรียกร ้องเรืองควำม ่ ่ นสู ้ งของระบอบเปปำซีปฏิบต จำเป็ นทีจะต ้องปฏิรป ู แม้ว่ำในช่วงต ้นเจ ้ำหน้ำทีชั ั ต ิ อ ่ เขำด ้วยควำมเห็ นชอบก็ตำมทีแต่ตอ ่ มำไม่นำนเขำก็ถก ู ขับออกไปจำกกรุงโรมเขำเดินทำงไปมำภำยใต ้กำรเฝ้ ำมอง ของคริสตจักรจนกระทั่งประจักษ ์แจ ้งว่ำไม่อำจนำเขำให ้มำอยูภ ่ ำยใต ้กำรผูกมัดของลัทธิโรมันได ้เ ่ ้ไขไม่ได ้และถูกปล่อยให ้ไปตำมทีเขำพึ ่ ้ ขำจึงถูกตรำว่ำเป็ นคนทีแก งพอใจบัดนี เขำจึ งมุ่งหน้ำไปประ ่ เทศอังกฤษและร ับควำมเชือของโปรเตสแตนต ์เข ้ำร่วมกับคริสตจักรอังกฤษหลังจำกเข ้ำเรียนแล ้ว สองปี เขำจึงก ้ำวออกไปทำงำนของเขำเองในปี ค.ศ.1821{GC358.1}{GCth17311.1} ่ ่ ่ งของพระคริสต ์ว่ำพระอง ในขณะทีวู่ ลฟฟ์ ยอมร ับควำมจริงอันยิงใหญ่ ของกำรเสด็จมำครงที ั้ หนึ ค ์ทรง“เป็ นคนทีร่ ับควำมเจ็บปวดและคุ ้นเคยกับควำมเจ็บไข ้”อิสยำห ์53:3เขำมองเห็นว่ำคำพยำก ้ ่ ำเทียมกันให ้เห็นถึงกำรเสด็จมำครงที ่ รณ์ตำ่ งๆเปิ ดเผยด ้วยนำหนั กทีเท่ ั้ สองด ้วยฤทธำนุ ภำพและพ ่ ่ี ระร ัศมีและในขณะทีเขำหำทำงน ำคนของเขำไปยังพระเยซูชำวนำซำเร็ธว่ำทรงเป็ นพระผูท้ ทรงโป 300

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้พวกเขำเห็นกำรเสด็จมำครงที ้ั หนึ ่ ่ งในควำมถ่อมตนในฐำนะเครืองถวำยบู ่ รดสัญญำไว ้และชีให ชำเ ่ ้ ้ั สองในฐำนะกษั ่ พือบำปทั งหลำยของมนุ ษย ์นั้นเขำก็สอนพวกเขำด ้วยว่ำพระองค ์จะเสด็จมำครงที ตริย ์และพระผูช ้ ว่ ยให ้รอด{GC358.2}{GCth17311.2} ่ เขำกล่ำวว่ำ“เยซูชำวนำซำเร็ธทรงเป็ นพระเมสสิยำห ์องค ์เทียงแท ้พระหัตถ ์และพระบำทของพร ่ กแกะมำยังคนฆ่ำพระองค ์ทรงรับควำมเจ็บปวดและคุ ้นเคยกับควำ ะองค ์ถูกแทงพระองค ์ถูกนำดังลู ่ อมำได ้นำธำรพระกรไปจำกยูดำห ์และอำนำจกำรปกครองออกไปจำกหว่ำงเท ้ำพระอง มเจ็บไข ้ซึงต่ ้ั ้ั สองในหมู ่ ค ์ผูเ้ สด็จมำครงแรกแล ้วจะเสด็จมำเป็ นครงที ่เมฆบนท ้องฟ้ ำและด ้วยเสียงแตรของเทพบ ดี”JosephWolff,ResearchesandMissionaryLaborsหน้ำ62“และจะประทับอยูบ ่ นภูเขำมะก ่ ่ อกเทศและกำรครอบครองนั้นซึงเคยถู กมอบให ้แก่อำดัมเมือแรกสร ้ำงโลกและถูกริบไปโดยเขำ(ปฐ ้ งโลกกำรร ้ มกำล1:26;3:17)จะถูกมอบให ้แก่พระเยซูพระองค ์จะทรงเป็ นกษัตริย ์ปกครองสินทั ้องไห ้ ่ ่ ้ำงมำนั้นจะยุตแิ ต่จะได ้ยินเสียงบทเพลงสรรเสริญและข ครำครวญและควำมทุ กข ์ระทมของโลกทีสร ่ ์ ่ ตำย ่ อบพระคุณ.....เมือพระเยซู เสด็จมำด ้วยพระร ัศมีของพระบิดำและทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิ.....ผู เ้ ชือที ้ ่ ว่้ ำ แล ้วจะกลับเป็ นขึนมำจำกตำยก่ อน1เธสะโลนิ กำ4:161โครินธ ์15:23ชำวคริสเตียนเรียกเรืองนี ้ ้ั หนึ ่ ่ งแล ้วสัตว ์ทังหลำยในโลกจะเปลี ้ ่ กำรเป็ นขึนมำจำกกำรตำยคร งที ยนแปลงธรรมชำติ ของมัน(อิ สยำห ์11:6่ ้ 9)และจะเชืองอยู เ่ บืองพระเยซู (สดุด8 ี )สันติสข ุ ทั่วจักรวำลจะปรำกฏ”JournaloftheRev.Joseph Wolffหน้ำ378,379“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะทอดพระเนตรลงมำยังโลกอีกครงหนึ ั้ ่ งและตร ัสว่ำ‘ดูสด ิ ยี ่ิ งนัก’”Ibid.หน้ำ294{GC359.1}{GCth17311.3} ่ ำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นมำใกล ้แล ้วในกำรแปลควำมหมำยช่วงเวลำ วูลฟฟ์ เชือว่ ่ ่ ลเ คำพยำกรณ์ของเขำนั้นเขำจัดวำงกำรเสด็จมำอย่ำงยิงใหญ่ ให ้อยูใ่ นช่วงเวลำห่ำงจำกเวลำทีมิ ่ ้ข ้อพระคัมภีร ์“วันนั้นโมงนั้นไม่มใี ครรู ้”เพือมำย ่ ้ นว่ำ ลอร ์จัดวำงไว ้ไม่กปี่ี สำหร ับคนเหล่ำนั้นทีใช ำเน้ ่ มนุ ษย ์จะไม่รู ้เรืองกำรใกล ้เวลำเสด็จกลับมำนั้นวูลฟฟ์ ตอบว่ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำทรงบอกไว ้ ่ ้เรำรู ้อย่ หรือว่ำจะไม่มท ี ำงรู ้วันและเวลำพระองค ์ไม่ได ้ทรงประทำนหมำยสำคัญแห่งกำลเวลำเพือให ่ ดถึงกำรใกล ้เข ้ำมำของกำรเสด็จมำของพระองค ์เช่นเดียวกับกำรใกล ้เข ้ำมำของฤดูร ้อน ำงน้อยทีสุ ่ ้นมะเดือเทศออกใบหรื ่ ่ เมือต อมัทธิว24:32เรำจะไม่มวี น ั รู ้ช่วงเวลำนั้นหรือในเมือพระองค ์เองยังทรง ่ เชิญชวนให ้เรำไม่เพียงแต่อำ่ นพระธรรมดำเนี ยลทีเผยพระวจนะแต่ ให ้เข ้ำใจด ้วยและในพระธรรม ้ งบอกว่ำถ ้อยคำเหล่ำนั้นจะถูกปิ ดเก็บไว ้จนถึงวำระสุดท ้ำย(ซึงเป็ ่ นเช่นนั้นในเวลำข ดำเนี ยลเล่มนี ยั ่ ่ องเขำ)และ‘คนเป็ นอันมำกจะวิงไปวิ งมำ’(เป็ นคำพูดของชำวฮีบรูทแสดงออกถึ ี่ งกำรสังเกตและกำร ่ ยวข ่ ้ คิดคำนึ งถึงเวลำ)‘และควำมรู ้’(ทีเกี ้องกับเวลำนั้น)‘จะทวีขน’ดำเนี ึ้ ยล12:4นอกจำกนี องค ์พระ ่ ้ ผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำไม่ได ้ทรงมุ่งหมำยทีจะตร ัสโดยข ้อควำมนี ว่้ ำกำรใกล ้เข ้ำมำนี จะไม่ เป็ นทีร่ ับรู ้แต่ทร ่ นอนของ‘วันนั้นโมงนั้นไม่มใี ครรู ้’เขำพูดต่อไปว่ำเรำมีหมำยสำคัญของเวล งหมำยควำมว่ำวันทีแน่ 301

อำนำจสัมบูรณ์

่ กเปิ ดออกให ้รู ้ได ้อย่ำงเพียงพอเพือเชิ ่ ญชวนให ้เรำเตรียมตัวสำหร ับกำรเสด็จมำของพระองค ์เ ำทีถู หมือนเช่นโนอำห ์เป็ นผูเ้ ตรียมนำวำ”Wolff,ResearchesandMissionaryLaborsหน้ำ404,40 5{GC359.2}{GCth17311.4} ่ ่ นทีนิ ่ ยมในกำรแปลควำมหมำยหรืออธิบำยควำมหมำยของพระ วูลฟฟ์ เขียนถึงเรืองระบบซึ งเป็ ่ ดว่ำ“โบสถ ์คริสเตียนส่วนใหญ่หน คัมภีร ์ไปในทำงทีผิ ั เหไปจำกแนวทำงอันเรียบง่ำยของพระคัมภีร ์ ่ อว่ ่ ำควำมสุขในอนำคตของมนุ ษย และหันเข ้ำหำระบบกำรปรำกฏทำงวิญญำณของทำงพุทธทีเชื ่ ้ ่ ำนเจอคำว่ำยิวจะต ้ ชำติจะประกอบด ้วยกำรเคลือนไปมำในอำกำศและตั งสมมติ ฐำนเอำเองว่ำเมืออ่ ่ ำนคำว่ำเยรูซำเล็มจะต ้องเข ้ำใจว่ำเป็ นคริสตจักรและเมือ ่ องเข ้ำใจว่ำเป็ นคนนอกศำสนำและเมืออ่ ่ กล่ำวถึงโลกก็จะหมำยถึงท ้องฟ้ ำและเมือกล่ ำวถึงกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพวกเขำจะต ้อ ้ ้ งเข ้ำใจว่ำเป็ นกำรเจริญขึนของสมำคมของชำวมิ ชชันนำรีและกำลังขึนไปยั งภูเขำบ ้ำนขององค ์พ ่ ระผูเ้ ป็ นเจ ้ำหมำยถึงกำรประชุมยิงใหญ่ ของชำวเมทอดิสต ์”JournaloftheRev.JosephWolffห น้ำ96{GC360.1}{GCth17312.1} ่ บสีปี่ ระหว่ำงค.ศ.1821~1845;วูลฟฟ์ เดินทำงไปอย่ำงกว ้ำงไกลทังในทวี ้ ในช่วงเวลำยีสิ ปแอฟริ ่ มของประเทศเอธิโอเปี ย]ไปในทวีปเอเชียไ กำท่องไปในประเทศอียป ิ ต ์และประเทศอบิสซีเนี ย[ชือเดิ ปยังประเทศปำเลสไตน์ประเทศซีเรียประเทศเปอร ์เซียเมืองปอคฮำรำและประเทศอินเดียเขำเดินทำ ่ ่ ่ เขำได ้เทศนำทีเกำะเซนต ่ งมำเยียมประเทศสหร ัฐอเมริกำด ้วยในกำรเดินทำงมำทีนี ์เฮเลนำเขำเดิน ้ ้วเขำก็ไปเท ทำงมำถึงเมืองนิ วยอร ์คในเดือนสิงหำคมปี ค.ศ.1837และหลังจำกเทศนำในเมืองนี แล ่ ดเดินทำงต่อไปยังกรุงวอชิงตันขณะอยูท ่ี ่ นเขำก ศนำทีร่ ัฐฟี ลลำเดลเฟี ยและเบลติมอลและในทีสุ ่ นั ล่ำวว่ำ“โดยกำรเสนอของอดีตประธำนำธิบดีควีนซีอำดัมส ์ในกำรประชุมรัฐสภำสภำอนุ มต ั เิ ป็ นเอ ่ ้ำพเจ ้ำบรรยำยในวันเสำร ์ได ้ร ับเกีย กฉันท ์ให ้ข ้ำพเจ ้ำใช ้หอประชุมคอนเกรสเป็ นห ้องบรรยำยซึงข ่ ้วยกำรเข ้ำฟังของสมำชิกร ัฐสภำและบิชอปแห่งร ัฐเวอร ์จิเนี ยและคณะสงฆ ์และประ รติเป็ นอย่ำงยิงด ชำชนของร ัฐวอชิงตันสมำชิกกำรปกครองแห่งร ัฐนิ วเยอซีและเพนซีเวเนี ยก็ให ้เกียรติเดียวกันนี แ้ ้ องกำรเสด็ ่ ้ ก่ข ้ำพเจ ้ำด ้วยข ้ำพเจ ้ำบรรยำยผลงำนวิจยั ของข ้ำพเจ ้ำในเอเชียและรวมทังเรื จขึนครอ งด ้วยพระองค ์เองของพระเยซูคริสต ์”Ibid.หน้ำ398,399{GC360.2}{GCth17312.2} ่ ่ ดโดยไม่ได ้ร ับกำรปกป้ องจำกผูม้ อ ดร.วูลฟฟ์ เดินทำงท่องไปยังประเทศป่ ำเถือนที สุ ี ำนำจของปร ่ ้นแค ้นและภัยอันตรำยนับไม่ถ ้วนทีล ่ ้อมอยูร่ อบตัวเขำเขำถูกลงโทษ ะเทศยุโรปเขำทนต่อสภำพทีแร ้ั ด ้วยกำรตีเท ้ำและตกอยูใ่ นสภำพอดอยำกถูกจับขำยเป็ นทำสและถูกตัดสินประหำรถึงสำมครงคน ้ ้นคุกคำมรอบตัวเขำและบำงครงเกื ้ั อบพินำศอันเนื่ องจำกกำรกระหำยนำมี ้ อยูค ้ั ่ งเขำ ร ้ำยจีปล ่ รงหนึ ้ ้เดินเท้ำไปหลำยร ้อยไมล ์ข ้ำมภูเขำหิมะพัดตีใส่หน้ำของเขำและเท ้ ถูกปล ้นจนหมดตัวและถูกทิงให ้ นทีแข็ ่ งเป็ นนำแข็ ้ ำเปล่ำของเขำสัมผัสพืนดิ งจนเท ้ำของเขำชำไป{GC361.1}{GCth17313.1} 302

อำนำจสัมบูรณ์

่ คนเตือนเขำเรืองของกำรท่ ่ ่ ่ ร ้ำยนั้นวูลฟฟ์ มักจะ เมือมี องไปท่ำมกลำงคนป่ ำเถือนและคนเผ่ ำทีดุ ่ องกันจัดเตรียมไว ้ให ้แล ้ว”“คำอธิษฐำนใจร ้อนรนเพือพระคริ ่ แถลงให ้ตัวเองว่ำ“มีเครืองป้ สต ์และค ่ วำมไว ้วำงใจในกำรทรงช่วยของพระองค ์”เขำกล่ำวว่ำ“ยิงไปกว่ ำนั้นข ้ำพเจ ้ำยังได ้ร ับกำรจัดเตรียม ่ ด ้วยควำมร ักของพระเจ ้ำและเพือนบ ้ำนของข ้ำพเจ ้ำอยูใ่ นหัวใจของข ้ำพเจ ้ำและพระคัมภีร ์อยูใ่ นมื อของข ้ำพเจ ้ำ”W.H.D.Adams,InPerilsOftหน้ำ192เขำนำพระคัมภีร ์ภำษำฮีบรูและภำษำอัง ่ ดออกไ กฤษติดตัวไปทุกแห่งหนเขำกล่ำวถึงกำรเดินทำงช่วงหลังว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำ.....เอำพระคัมภีร ์ทีเปิ ้ ่ ำจุ ้ น ว ้อยูใ่ นมือของข ้ำพเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำรู ้ว่ำพลังของข ้ำพเจ ้ำอยูใ่ นพระคำเล่มนี และเป็ นหนังสือทีจะค ข ้ำพเจ ้ำ”Ibid.หน้ำ201{GC361.2}{GCth17313.2} ้ ด ้วยกำรทำเช่นนี เขำเก็ บร ักษำงำนของเขำเอำไว ้ได ้จนกระทั่งนำข่ำวสำรของกำรพิพำกษำไป ่ี คนอำศัยอยูท ยังโลกส่วนใหญ่ทมี ่ ่ำมกลำงคนยิวชำวเติร ์กคนพำร ์ซีส ์ชำวฮินดูและคนอีกหลำยชำ ้ ่ ติและเผ่ำพันธุ ์นั้นเขำได ้แจกจ่ำยพระคำของพระเจ ้ำในท่ำมกลำงภำษำต่ำงๆเหล่ำนี และในทุ กทีเข ่ี งบอกว่ำพระเมสสิยำห ์กำลังใกล ้จะเสด็จมำครอบครอง{GC361.3}{ ำได ้ประกำศถึงเหตุกำรณ์ทบ่ GCth17313.3} ่ ห ในกำรเดินทำงของเขำไปยังเมืองปอคฮำรำเขำได ้พบคนกลุม ่ หนึ่ งทีอยู ่ ำ่ งไกลและอยูอ ่ ย่ำงโด ่ ่ อค ่ ำสอนเรืองกำรใกล ่ ดเดียวซึ งเชื ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเขำกล่ำวว่ำ“ชำวอำหรับ ่ ยกว่ำซีรำซึงกล่ ่ ำวถึงเรืองกำรเสด็ ่ ่ และชำวเยเมนมีหนังสือเล่มหนึ่ งทีเรี จมำครงที ั้ สองของพระคริ ส ้ ต ์และกำรปกครองของพระองค ์ด ้วยพระร ัศมีและพวกเขำคำดว่ำเหตุกำรณ์ยงใหญ่ ิ่ จะเกิดขึนในปี ค. ศ.1840”JournaloftheRev.JosephWolffหน้ำ377“ในประเทศเยเมน....ข ้ำพเจ ้ำอยูก ่ บั บุตรทัง้ ่ื รำไม่ปลูกสวนองุ น หลำยของเรคำบพวกเขำไม่ดมสุ ่ ไม่หว่ำนเมล็ดพืชและอำศัยอยูใ่ นเต็นท ์และข ้ำ พเจ ้ำจำโยนำดับชำยแก่แสนดีได ้เป็ นอย่ำงดีเขำเป็ นบุตรชำยของเรคำบและข ้ำพเจ ้ำยังพบพงศ ์พั ้ ้ ้ นธุ ์ของอิสรำเอลเชือสำยของดำนในท่ ำมกลำงพวกเขำ.....คนเหล่ำนี รวมทั งพงศ ์พันธุ ์ของเรคำบค ้ ำดว่ำในเร็ววันนี พระเมสสิ ยำห ์จะเสด็จมำในเมฆบนท ้องฟ้ ำIbid.หน้ำ389{GC361.4}{GCth173 13.4} ่ กษณะคล ้ำยคลึงกันนี ในคนชำวทำตำรี ้ มีมช ิ ชันนำรีอก ี ท่ำนหนึ่ งพบควำมเชือลั นักบวชชำวทำ ้ั สองเมื ่ ่ ่ ชชันนำรีตอบว่ำไม่เคยรู ้เรืองเช่ ่ ตำถำมมิชชันนำรีวำ่ พระคริสต ์จะเสด็จมำครงที อไรเมื อมิ นนี ้ ่ คนหนึ ่ ่ งซึงท ่ ำตัวเป็ นครูสอนพระคัมภีร ์ไม่มค ่ และ ้ มำก่อนนักบวชก็แปลกใจอย่ำงยิงที ี วำมรู ้ในเรืองนี ่ ่ ้ เขำบอกกล่ำวถึงควำมเชือของเขำเองที วำงอยู บ ่ นพืนฐำนของค ำพยำกรณ์วำ่ พระคริสต ์จะเสด็จม ำในรำวปี ค.ศ.1844{GC362.1}{GCth17314.1} ้ เวลำก่อนโน้นคือตังแต่ ้ ปีค.ศ.1826ข่ำวเรืองของกำรเสด็ ่ ่ กำรประกำศ นับตังแต่ จกลับมำได ้เริมมี ้ ่ ้ ่ ดขึนใน ้ ขึนในประเทศอั งกฤษขบวนกำรเคลือนไหวไม่ ได ้ก่อตัวขึนอย่ ำงเป็ นปึ กแผ่นเหมือนเช่นทีเกิ 303

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นอนของกำรเสด็จมำแต่มก ประเทศอเมริกำไม่มก ี ำรสอนกันทั่วไปถึงเรืองเวลำที แน่ ี ำรประกำศไปอ ่ ย่ำงกว ้ำงขวำงถึงควำมจริงอันยิงใหญ่ ของกำรใกล ้เสด็จมำของพระคริสต ์ด ้วยฤทธำนุ ภำพและพระ ่ี เห็นพ ้องหรือผูท้ ไม่ ร ัศมีและนี่ ไม่ใช่เพียงท่ำมกลำงผูท้ ไม่ ี่ ยอมปฏิบต ั ต ิ ำมคำสอนของศำสนำเท่ำนั้ ่ ่ั นนักเขียนชำวอังกฤษคนหนึ่ งชือมอร นบร ๊อค[MourantBrock]กล่ำวว่ำมีผูร้ ับใช ้ของคริสตจักรแ ่ ไ้ ห่งอังกฤษประมำณ700คนร่วมอยูใ่ นกำรประกำศ“ข่ำวประเสริฐแห่งแผ่นดินสวรรค ์”ข่ำวสำรทีชี ่ ่ ง่ ปยังปี ค.ศ.1844ว่ำเป็ นเวลำทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำก็ถก ู ประกำศไปยังบริเทนใหญ่ด ้วยสือสิ ่ พิมพ ์เรืองกำรเสด็ จมำจำกประเทศสหร ัฐอเมริกำนั้นถูกแจกจ่ำยไปอย่ำงกว ้ำงขวำงมีกำรพิมพ ์หนัง สือและนิ ตยสำรใหม่ในประเทศอังกฤษและในปี ค.ศ.1842โรเบิร ์ทวินเตอร ์[RobertWinter]ชำวอั ่ องกำรเสด็ ่ งกฤษโดยกำเนิ ดร ับควำมเชือเรื จมำจำกประเทศอเมริกำเขำเดินทำงกลับไปยังประเทศบ ้ ่ ้ ำนเกิดเพือประกำศข่ ำวกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคนมำกมำยเข ้ำร่วมกับเขำในงำนนี และ ่ ่ ำงๆของประเทศอังกฤษ{GC362.2}{GCth1731 ข่ำวสำรเรืองกำรพิ พำกษำก็ถก ู ประกำศไปยังทีต่ 4.2} ่ ในทวีปอเมริกำใต ้ท่ำมกลำงควำมป่ ำเถือนและเล่ ห ์กลของพวกนักบวชลำคูนซำ[Lacunza]นัก ่ บวชเยสุอต ิ ชำวสเปนองค ์หนึ่ งศึกษำค ้นหำพระคัมภีร ์และร ับควำมจริงเรืองกำรเสด็ จกลับมำอย่ำงร ่ วดเร็วของพระคริสต ์เขำถูกรบเร ้ำให ้ประกำศคำเตือนแต่ถงึ กระนั้นเขำก็ปรำรถนำทีจะหนี ให ้พ ้นจ ำกกำรควบคุมของอำนำจโรมเขำตีพม ิ พ ์แนวคิดของเขำโดยใช ้นำมแฝง“รับบีเบนเอสรำ”[Rabbi Ben่ ่ บใจลำคูนซำมีชวี ต ่ บแปดแต่ในรำวปี Ezra]เพือแทนตั วเขำเองว่ำเป็ นชำวยิวทีกลั ิ อยูใ่ นศตวรรษทีสิ ่ ่ งพิ ่ ค.ศ.1825หนังสือของเขำซึงพบหนทำงไปอยู ท ่ ประเทศอั ี่ งกฤษได ้ถูกแปลเป็ นภำษำอังกฤษสือสิ ่ นตั ่ วสนใจเรืองของกำรเสด็ ่ ้ั สองของพระคริ ่ มพ ์ทำให ้คนในประเทศอังกฤษทีตื จมำครงที สต ์อยูแ่ ล ้วเ ่ ่ น{GC363.1}{GCth17315.1} ้ พิมควำมใส่ ใจมำกยิงขึ ่ บแปดทีประเทศเยอรมนี ่ ่ ได ้ ้ถูกสอนโดยเบ็งเกล[Bengel]ซึงเ ่ ในศตวรรษทีสิ หลักคำสอนเรืองนี ป็ นผูร้ ับใช ้คนหนึ่ งในคริสตจักรลูเธอร ์เรนและเป็ นนักกำรศึกษำพระคัมภีร ์และนักวิจำรณ์เรืองนำม หลังจำกเบ็งเกลจบกำรศึกษำแล ้วเขำ“อุทศ ิ ตัวเองให ้กับกำรศึกษำศำสนศำสตร ์สมองของเขำสนใ ่ อยู ้ แ่ ล ้วตังแต่ ้ กำรศึกษำและกำรอบรมในช่วงเยำว ์วัยทำให ้เขำมีควำมโน้มเอี จและเคร่งคร ัดในเรืองนี ้ ่ อป ้ อนหน้ำนี และตั ้ ้ ยงเข ้ำหำทำงศำสนศำสตร ์เช่นเดียวกับเยำวชนทังหลำยที มี ุ นิ สยั ชอบคิดทังก่ งแ ้ ต่น้ันมำเขำต ้องดินรนต่ อสู ้กับควำมสงสัยและควำมยุง่ ยำกในธรรมชำติของศำสนำและด ้วยควำมรู ้ ่ ว่้ ำเป็ นเพรำะ‘ลูกศรมำกมำยทีปั ่ กลงหัวใจอันน่ ำสงสำรของเขำ สึกนึ กคิดอย่ำงมำกเขำพูดถึงเรืองนี ่ และทำให ้ชีวต ิ ในวัยหนุ่ มของเขำนั้นแทบจะทนไม่ได ้’”เมือเขำมำเป็ นสมำชิกของสภำแห่งเมืองเวอ ่ ่ ทธิและโอกำสของคริสตจัก ร ์เทมเบิร ์กเขำต่อสู ้เพือเสรี ภำพทำงศำสนำเขำเป็ นผูท้ คงร ี่ ักษำไว ้ซึงสิ ้ ่ ดว่ำตัวเองถูกผูกมัดบนพื ้ รเขำเป็ นผูท้ สนั ี่ บสนุ นอย่ำงมีเหตุมผ ี ลต่อเสรีภำพสำหร ับคนทังหลำยที คิ 304

อำนำจสัมบูรณ์

นฐำนของมโนธรรมให ้ถอนตัวออกจำกกำรเข ้ำร่วมกับคริสตจักรEncyclopaediaBritannica,9t ่ งหวัดบ ้ำนเกิดของเขำยังคงสัมผัสถึงผลดีของนโยบำยนี {GC363.2}{GCt ้ hed.,art.“Bengel”ทีจั h17315.2} ่ งเกลเตรียมคำเทศนำจำกพระธรรมวิวรณ์บทที21เพื ่ ่ ้ในวันอำทิตย ์ของเรืองกำ ่ ในขณะทีเบ็ อใช ่ ้ั สองของพระคริ ่ รเสด็จกลับมำควำมกระจ่ำงเรืองกำรเสด็ จมำครงที สต ์ได ้สว่ำงเจิดจ ้ำลงมำยังควำม ่ เคยเป็ นมำก่ คิดของเขำคำพยำกรณ์ของพระธรรมวิวรณ์เปิ ดออกสูค ่ วำมเข ้ำใจของเขำอย่ำงทีไม่ ้ งควำมสำคัญอันยิงใหญ่ ่ ่ เ้ ผยพระวจนะเสน อนเขำรู ้สึกเต็มตืนถึ และร ัศมีอย่ำงล ้นเหลือของภำพทีผู ่ ไปชั ้ ่ ่ งบนธรรมำสน์เรืองนี ่ กลั ้ บมำหำเขำอย่ำงชัด อจนเขำต ้องหยุดคิดใคร่ครวญถึงเรืองนี วขณะหนึ ้ั ่ งตังแต่ ้ นั้นมำเขำอุทศ ่ ำพยำกรณ์โดยเฉพำะ แจ ้งและมีพลังอีกครงหนึ ิ ตัวเองให ้กับกำรศึกษำเรืองค ่ ำทังหมดนี ้ ้ บอกว่ ้ คำพยำกรณ์ในพระธรรมวิวรณ์และในเวลำอันรวดเร็วเขำก็มำถึงควำมเชือว่ ชี ำก ่ ่ ้นใก ำรเสด็จมำของพระคริสต ์ใกล ้เข ้ำมำแล ้ววันทีเขำก ำหนดไว ้ว่ำพระคริสต ์จะเสด็จมำครงที ั้ สองนั ่ ลเลอร ์กำหนดในเวลำต่อมำผิดกันเพียงไม่กปี่ี {GC363.3}{GCth17315.3} ล ้เคียงกับวันทีมิ ่ ำพยำกร ผลงำนเขียนของเบ็งเกลแพร่ไปทั่วอำณำจักรของชำวคริสต ์แนวคิดของเขำในเรืองค ่ ่ ณ์เป็ นทียอมร ับกันทั่วไปในร ัฐเวอร ์เทมเบิร ์กของเขำเองและร ับกันบ ้ำงในส่วนอืนของประเทศเยอร ่ ้ ำเนิ นต่อไปหลังจำกทีเขำเสี ่ มนี ขบวนกำรเคลือนไหวนี ด ยชีวต ิ และข่ำวพระคริสต ์เสด็จมำนั้นมีให ้ฟั ่ เรื ่ องนี ่ ก ้ ำลังดึงดูดควำมสนใจอยูใ่ นช่วงต ้ งในประเทศเยอรมนี ในช่วงเวลำเดียวกันกับดินแดนอืนที ่ ้ นกลุม ่ ่ นและควำมเชือเรื ่ องกำรใก ่ นมีผูเ้ ชือบำงคนเดิ นทำงไปยังประเทศร ัสเซียและจัดตังเป็ ่ เล็กๆทีนั ่ ดถือโดยคริสตจักรเยอรมนี ทงหลำยในประเทศนั ้น{ ล ้เสด็จมำในเร็ววันของพระคริสต ์ยังคงเป็ นทียึ ั้ GC364.1}{GCth17316.1} ่ ่ั ่ งเจนิ วำซึง่ ควำมกระจ่ำงส่องสว่ำงทีประเทศฝร งเศสและประเทศสวิ สเซอร ์แลนด ์ด ้วยเช่นกันทีกรุ ่ ่ เป็ นเมืองทีฟำเรลและคำลวิ นประกำศควำมจริงของเรืองกำรปฏิ รป ู นั้นโกสเซ็น[Gaussen]เทศนำ ้ั สองในขณะที ่ ่ ข่ำวสำรของกำรเสด็จมำครงที โกสเซ็ นยังเป็ นนักเรียนอยูน ่ ั้นเขำเผชิญกับลัทธิของ ่ นทีแพร่ ่ ้ ปยุโรปในปลำยศตวรรษทีสิ ่ บแปดและช่ว กำรถือเหตุผลในศำสนำซึงเป็ หลำยมำกทั่วทังทวี ่ ้นของศตวรรษทีสิ ่ บเก ้ำและเมือเขำเข ่ ่ ่ งเริมต ้ำร่วมกำรร ับใช ้นั้นเขำไม่เพียงขำดควำมรู ้เรืองควำมเชื ่ กต ้องเท่ำนั้นแต่ยงั มีควำมโน้มเอียงทีจะเข ่ อทีถู ้ำหำควำมสงสัยเขำสนใจศึกษำคำพยำกรณ์ตงแต่ ั้ ย ั ่ ่ งเยำว ์วัยหลังจำกทีเขำอ่ ำนหนังสือประวัตศ ิ ำสตร ์สมัยโบรำณของโรลลิน[Rollin]แล ้วเขำเริมสนใจ ่ ่ ้พบว่ำตำมทีเห็ ่ นในบันทึกของประวัตศ พระธรรมดำเนี ยลบทที2และเขำรู ้สึกจับใจทีได ิ ำสตร ์นั้นเหตุ ่ กำรณ์ตำ่ งๆสำเร็จตรงตำมคำพยำกรณ์อย่ำงน่ ำประหลำดใจนี่ คือคำพยำนทีแสดงให ้เห็นว่ำพระคัม ่ นเหมือนสมอให ้เขำในท่ำมกลำงภัยอันตรำยของชีวต ภีร ์ได ้ร ับกำรดลใจซึงเป็ ิ ในช่วงปลำยเขำไม่อ ่ ำจพักลงอย่ำงพึงพอใจกับคำสอนของพวกลัทธิถอื เหตุผลได ้อีกต่อไปและในเวลำต่อมำเมือเขำศึ ก 305

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นนั ้ ้นเขำก็พบควำมเชือที ่ ถู ่ กต ้อง{GC364.2}{GCt ษำพระคัมภีร ์และค ้นหำแสงสว่ำงทีชัดเจนยิ งขึ h17316.2} ่ ่ ำกำรเสด็จมำขององ ขณะทีเขำด ำเนิ นกำรค ้นหำคำพยำกรณ์ตอ ่ ไปนั้นเขำได ้มำถึงควำมเชือว่ ่ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นมำใกล ้แล ้วเขำประทับใจกับควำมเคร่งขรึมและควำมสำคัญของควำมจริงอันยิงใ ้ งตังใจที ้ ่ ่ แพร่ ่ หญ่นีจึ จะเสนอให ้กับประชำชนแต่ควำมเชือที หลำยว่ำคำพยำกรณ์ของดำเนี ยลเป็ นเรื่ ่ กลับและไม่สำมำรถเข ้ำใจได ้นั้นเป็ นอุปสรรคร ้ำยแรงในกำรทำงำนของเขำในทีสุ ่ ดเขำตัดสิน องทีลึ ่ ่ งเจนิ วำ— ใจเหมือนเช่นทีฟำเรลท ำมำแล ้วในกำรประกำศข่ำวประเสริฐทีกรุ ่ ำงำนกับเด็กโดยหวังทีจะกระตุ ่ เขำเริมท ้นพ่อแม่ให ้สนใจ{GC364.3}{GCth17316.3} ้ ่ ้ เขำพูดในเวลำต่อมำถึงเป้ ำหมำยของกำรกระทำนี ว่้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำตังใจที จะให ้คนทังหลำยเข ้ำใจเรื่ ้ ใช่เนื่ องจำกควำมสำคัญอันน้อยนิ ดแต่กลับกันเพรำะเป็ นเรืองที ่ มี ่ คณ ้ องนี ไม่ ุ ค่ำและข ้ำพเจ ้ำตังใจ ่ ่ ด ้ ้วยวิธท ่ ทีจะเสนอเรื องนี ี คุ ี่ ้นเคยและนั่นคือพูดกับเด็กๆข ้ำพเจ ้ำต ้องกำรทีจะให ้คนได ้ยินและกลัวว่ำ ่ คนจะไม่ฟังข ้ำพเจ ้ำหำกไปพูดกับผูใ้ หญ่”“ข ้ำพเจ ้ำจึงตัดสินใจทีจะไปหำผู เ้ ยำว ์ข ้ำพเจ ้ำรวบรวมเด็ กๆมำหำกมีคนมำกันมำกก็แสดงว่ำพวกเขำฟังกันยินดีสนใจและแสดงว่ำพวกเขำเข ้ำใจและอธิบำ ่ ้ ้ข ้ำพเจ ้ำมั่นใจว่ำในไม่ช ้ำจะได ้คนกลุม ่ ่ ่ ยเรืองเหล่ ำนี ได ่ ทีสองและต่ อมำผูใ้ หญ่จะรู ้สึกว่ำคุ ้มค่ำทีจะนั ่ ำสิงนี ่ แล ้ ้วเรำก็ชนะในเรืองนี ่ ”L.Gaussen,DanieltheProphetเล่ ้ ่ ำนำ{ งลงและศึกษำเมือท มที2ค GC365.1}{GCth17317.1} ่ ควำมพยำยำมของเขำประสบกับควำมสำเร็จในขณะทีเขำพู ดกับเด็กๆนั้นผูใ้ หญ่ก็เข ้ำมำฟังด ้ว ่ งใจฟั ้ ้ ทงคนที ้ั ่ ตำแหน่ งสูง ยคนทีตั งพำกันมำนั่งเต็มระเบียงโบสถ ์ของเขำในท่ำมกลำงคนเหล่ำนี มี มี ่ี ่ และมีกำรศึกษำและมีคนแปลกหน้ำและคนต่ำงชำติทมำท่ องเทียวกรุ งเจนิวำและด ้วยกำรทำเช่นนี ้ ่ นๆ{GC365.2}{GCth17317.2} ่ ข่ำวสำรจึงแพร่ออกไปยังทีอื ้ ำให ้โกสเซ็นมีกำลังใจเขำจัดพิมพ ์บทเรียนของเขำออกมำด ้วยควำมหวังทีจะส่ ่ ง ควำมสำเร็จนี ท ่ หมู่คนพูดภำษำฝรงเศสโกสเซ็ ่ั เสริมให ้มีกำรศึกษำหนังสือคำพยำกรณ์ในคริสตจักรต่ำงๆทีมี นกล่ ้ ่ มพ ์ให ้แก่เด็กนั้นก็เพือบอกกั ่ ่ี อยครงละเลยหนั ้ั ้ ้วย ำวว่ำ“หนังสือชีแนะที พิ บผูใ้ หญ่ผูท้ บ่ งสือเหล่ำนี ด ้ มเครือได ้อย่ำงไรในเมือเด็ ่ กๆของคุณยั กำรอ ้ำงอย่ำงผิดๆว่ำมันคลุมเครือ‘จะไปว่ำหนังสือเหล่ำนี คลุ ่ งเข ้ำใจได ้’”เขำกล่ำวต่อไปว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำมีควำมปรำรถนำอันยิงใหญ่ หำกทำได ้คือจะสอนควำมรู ้เรือ่ ่ ยมของคนทังโบสถ ้ ่ ้ำพเจ ้ำเห็นว่ำจะใ งคำพยำกรณ์ให ้เป็ นทีนิ ์”“แน่ นอนทีเดียวไม่มก ี ำรศึกษำใดทีข ้ ่ จะเตรี ้ ห ้คำตอบสำหร ับควำมต ้องกำรของยุคได ้ดีกว่ำนี”“โดยเรื องนี ยมเรำให ้พร ้อมสำหรับควำมทุ ่ กข ์ลำบำกทีใกล ้เข ้ำมำแล ้วและให ้เรำเฝ้ ระวังำและรอคอยพระเยซูคริสต ์”{GC365.3}{GCth1731 7.3}

306

อำนำจสัมบูรณ์

่ั ่ งดังและเป็ นทีร่ ักยิงคนหนึ ่ ่ งก็ตำมต่อมำไม่นำน ถึงแม้โกสเซ็นจะเป็ นนักเทศน์ภำษำฝรงเศสที โด่ ่ ้พักงำนควำมผิดหลักของเขำคือเขำใช ้พระคัมภีร ์สอนเยำวชนแทนทีจะใช ่ เขำถูกสังให ้วิธก ี ำรสอน ่ นคูม ่ มพ ่ ่ แบบถำมตอบของคริสตจักรซึงเป็ ่ อ ื ทีไม่ ี ษ ิ ภัยและมีเหตุมผ ี ลและซึงแทบจะขำดควำมเชื ออั นทำให ้เกิดประโยชน์ตอ ่ มำเขำมำเป็ นครูในโรงเรียนศำสนศำสตร ์ในวันอำทิตย ์เขำทำงำนของเขำ ่ สอนพระคัมภีร ์แบบถำมตอบให ้แก่เด็กๆและสอนพวกเขำเรืองพระคั ่ ต่อในหน้ำทีครู มภีร ์ผลงำนของ ่ ำพยำกรณ์น้ันปลุกควำมสนใจมำกมำยจำกตำแหน่ งของศำสตรำจำรย ์ผ่ำนทำงงำนพิม เขำเรืองค ่ ่ ส่ ้ งอิทธิพลอันกว ้ำงไกลต่อไปอีกหล พ ์และอำชีพชืนชอบของเขำในกำรเป็ นครูสอนเด็กเขำใช ้สิงนี ่ อในกำรเรียกควำมสนใจของคนมำกมำยให ้ศึกษำคำพยำกรณ์ทแสดงให ำยปี และเป็ นเครืองมื ี่ ้เห็นว่ ำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้ว{GC366.1}{GCth17318.1} ่ ่ ทีประเทศสแกนดิ เนเวียมีกำรประกำศข่ำวสำรเรืองกำรเสด็ จมำและได ้จุดประกำยควำมสนใจไว ้ ่ นจำกควำมมั ้ ่นคงอย่ำงประมำทเพือสำรภำพและละทิ ่ อย่ำงกว ้ำงขวำงคนมำกมำยถูกปลุกให ้ตืนขึ ง้ บำปของพวกเขำและแสวงหำกำรอภัยในพระนำมของพระคริสต ์แต่คณะสงฆ ์ของคริสตจักรของรั ่ ่ ้ กจับ ฐต่อต ้ำนขบวนกำรเคลือนไหวและโดยทำงอิ ทธิพลของพวกเขำทำให ้บำงคนทีเทศนำข่ ำวนี ถู ่ ่ กเทศน์เรืองกำรใกล ่ ไปอยูใ่ นเรือนจำในสถำนทีหลำยแห่ งทีนั ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเ ่ จ ้ำถูกปรำบให ้เงียบไปนั้นพระเจ ้ำทรงพอพระทัยทีจะประทำนข่ ำวสำรด ้วยวิธอี ศ ั จรรย ์ผ่ำนทำงเด็กเ ล็กๆเนื่ องจำกพวกเขำมีอำยุต่ำกว่ำเกณฑ ์กฎหมำยบ ้ำนเมืองจึงควบคุมพวกเขำไม่ได ้และจึงปล่อย ให ้พวกเขำพูดโดยไม่ถก ู คุกคำม{GC366.2}{GCth17318.2} ่ ้ ดขึนท่ ้ ำมกลำงคนในชนชันที ้ ระดั ่ บต่ำกว่ำและประชำชนชุม ขบวนกำรเคลือนไหวส่ วนใหญ่นีเกิ ่ งคำเตือนในบ ้ำนต่ำต ้อยของคนทีใช ่ ้แรงงำนนักเทศน์รน นุ มกันเพือฟั ุ ่ เด็กเองส่วนใหญ่แล ้วก็เป็ นค ่ วต นยำกจนของชนบทบำงคนมีอำยุไม่เกิน6หรือ8ปี และในขณะทีชี ิ ของพวกเขำประจักษ ์เป็ นพยำ ่ ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำนั้นแต่โด นว่ำร ักพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและกำลังพยำยำมดำเนิ นชีวต ิ ทีจะเชื อฟั ่ นได ้ในเด็กทั่วไปทีมี ่ อำยุเท่ำกับพ ยทั่วไปแล ้วพวกเขำก็แสดงออกถึงปัญญำและควำมสำมำรถทีเห็ ่ ้ อหน้ำประชำชนแล ้วมีหลักฐำนพยำนแสดงให ้เห็นว่ำพว วกเขำอย่ำงไรก็ตำมเมือพวกเขำยื นขึนต่ ่ นของประทำนในธรรมชำติในตัวเขำนำเสี ้ ยงและกิรยิ ำเปลียนไปและด ่ กเขำทำไปด ้วยอิทธิพลทีเกิ ้ว ่ ่ ยพลังอันเคร่งขรึมพวกเขำให ้คำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำโดยใช ้คำต่ำงๆทีมำจำกพระคั มภีร ์“จงเก ่ รงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”พวกเ ่ ปรำบปรำมควำมฝักใฝ่ ขำตำหนิ บำปของประชำชนไม่เพียงตำหนิ กำรผิดศีลธรรมและควำมชัวแต่ ้ ่ ่ ำลังจะมำ{GC ในทำงโลกและกำรละทิงควำมเชื อและเตื อนผูฟ ้ ังให ้เร่งรีบหนี ออกไปจำกพระพิโรธทีก 366.3}{GCth17318.3} ่ ่ ำหนิ บำปตร ัสกับหัวใจของพวกเขำ ประชำชนฟังด ้วยอำกำรตัวสันพระวิ ญญำณของพระเจ ้ำทีต ่ นคนที ้ ่ ชวี ต หลำยคนถูกชักชวนให ้ค ้นหำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมสนใจใหม่และเจำะลึกมำกยิงขึ มี ิ ไม่ปร 307

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ซอสั ะมำณตนและไร ้ศีลธรรมได ้ปฏิรป ู ตนเองคนอืนละทิ งกำรกระท ำทีไม่ ื่ ตย ์และผลกำรกระทำนั้นโ ดดเด่นมำกจนแม้แต่ผูร้ ับใช ้ของคริสตจักรของรัฐยังถูกบีบให ้ยอมร ับว่ำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำสถิตร่ ่ ้ วมอยูใ่ นขบวนกำรเคลือนไหวนี {GC367.1}{GCth17319.1} ่ พระเจ ้ำทรงมีพระประสงค ์ทีจะให ้ข่ำวดีของกำรเสด็จมำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดประกำศในประเทศ ่ ยงของผูร้ ับใช ้ถูกปิ ดพระองค ์จึงประทำนพระวิญญำณลงบนเด็กเพือพระร ่ สแกนดิเนเวียและเมือเสี ่ ่ นชมมี ่ ำชกิจจะสำเร็จเมือพระเยซู เสด็จเข ้ำใกล ้กรุงเยรูซำเล็มห ้อมล ้อมด ้วยฝูงชนทีชื สข ุ มำพร ้อม ่ ด ้วยเสียงร ้องดังก ้องแห่งชัยชนะและกำรโบกกิงใบตำลประกำศเทิ ดทูนให ้เป็ นบุตรของดำวิดนั้นฟำ ้ั ่ริษยำได ้ร ้องเรียกให ้พระองค ์สังพวกเขำให ่ ริสท ี งหลำยที ้หยุดแต่พระเยซูตร ัสตอบพวกเขำว่ำนี่ เป็ น ่ ำเร็จตำมคำพยำกรณ์และหำกคนเหล่ำนี จะปิ ้ ดปำกนิ่ งเสียก ้อนหินก็จะส่งเสียงร ้องป กำรกระทำทีส ่ กคำขู่ของปุโรหิตและผู ้ปกครองต่ำงยุตเิ สียงร ้องแห่งควำมยินดีในขณะทีพวกเขำเดิ ่ ระชำชนทีถู นเ ่ ข ้ำไปยังประตูกรุงเยรูซำเล็มแต่หลังจำกนั้นไม่นำนเด็กในลำนวิหำรได ้ร ้องเพลงโต ้ตอบและโบกกิงใ บตำลพวกเขำร ้องว่ำ“โฮซันนำแก่บุตรของดำวิด”มัทธิว21:8่ 16พวกฟำริสไี ม่พอใจอย่ำงเจ็บปวดทูลพระองค ์ว่ำ“ท่ำนไม่ได ้ยินคำทีคนพวกนี ร้ ้องหรือพระเยซูตร ั สตอบว่ำได ้ยินแล ้วพวกท่ำนยังไม่เคยอ่ำนหรือว่ำพระองค ์ทรงกระทำให ้คำสรรเสริญออกมำจำกป ่ งไม่หย่ำนม”เช่นเดียวกับทีพระเจ ่ ้ ่ ำกเด็กและทำรกทียั ้ำทรงกระทำกำรในเด็กทังหลำยในสมั ยทีพระ ้ั หนึ ่ ่ งพระองค ์ก็จะทรงกระทำกำรผ่ำนเด็กเหล่ำนั้นในกำรประกำศข่ำวของกำรเ คริสต ์เสด็จมำครงที ้ั สองด ่ ่ สด็จมำครงที ้วยพระคำของพระเจ ้ำจะต ้องสำเร็จนั่นคือกำรประกำศเรืองกำรเสด็ จมำของพระ ผูช ้ ว่ ยให ้รอดจะต ้องประกำศให ้แก่ทุกคนทุกภำษำและทุกประชำชำติ{GC367.2}{GCth17319.2} ้ ้ทรงโปรดประทำนให ้วิลเลียมมิลเลอร ์และผูร้ ว่ มงำนเพือเตื ่ อนคนในประเทศอเมริกำประเ ข่ำวนี ได ้ ่ ่ ่ ทศนี กลำยเป็ นศูนย ์กลำงของขบวนกำรเคลือนไหวยิ งใหญ่ ทประกำศเรื ี่ องกำรเสด็ จมำข่ำวของทูต ่ ่ งสำเร็จตรงตำมคำพยำกรณ์ทนี ่ ้นแพร่ไปยัง สวรรค ์องค ์ทีหนึ ี่ ่ ผลงำนเขียนของมิลเลอร ์และเพือนนั ่ ำงไกลไม่วำ่ ทีใดในโลกที ่ ่ ชชันนำรีไปถึงข่ำวชืนชมยิ ่ ่ ดินแดนทีห่ มิ นดีเรืองกำรเสด็ จมำในเร็ววันของ ่ ่ นข่ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์แผ่ออกไปกว ้ำงและไกล“จงเกรงกลัวพร พระคริสต ์ก็ถก ู ประกำศออกไปยังทีนั ่ ะเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”{GC368.1}{G Cth17319.3} ้ งกำรเสด็จมำของพระคริสต ์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิข ดูประหนึ่ งว่ำคำพยำนของคำพยำกรณ์ทชี ี่ ไปยั ่ ำวนี ประกำศไปยั ้ องปี ค.ศ.1844มีผลอย่ำงแรงต่อควำมคิดของประชำชนในขณะทีข่ งร ัฐต่ำงๆนั้นทุ ่ วด ้วยควำมสนใจคนมำกมำยเชือมั ่ ่นว่ำเหตุผลต่ำงๆทีมำจำกค ่ กแห่งมีกำรตืนตั ำพยำกรณ์นั้นถูก ่ ต ้องพวกเขำสละข ้อคิดเห็นอันยโสของตนไปและร ับควำมจริงด ้วยควำมชืนชมยิ นดีผูร้ ับใช ้บำงคน ้ นเดือนและคริสตจักรไปและเข ้ำร่วมกำรประกำศเรือ่ วำงแนวคิดและควำมรู ้สึกแบ่งแยกออกไปทิงเงิ ่ ่ งกำรเสด็จมำของพระเยซูอย่ำงไรก็ตำมเมือเปรี ยบเทียบแล ้วมีผูร้ ับใช ้ค่อนข ้ำงน้อยทียอมร ับข่ำวส 308

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดั ้ งนั้นจึงทรงโปรดมอบหมำยเรืองนี ่ ส่ ้ วนใหญ่ให ้แก่อำสำประกำศทีถ่ ่ อมใจชำวนำละทิงทุ ้ ่ง ำรเรืองนี ้ ่ อไปพ่อค ้ำทิงสิ ้ นค ้ ้ำไปผูท้ มี ้ ำแหน่ งของเขำไปแต่ถงึ กระนั้ นำไปนำยช่ำงกลทิงเครื องมื ี่ วช ิ ำชีพทิงต ่ ำงำนก็ยงั น้อยอยูเ่ มือเปรี ่ ่ นจำนวนคนทีท ยบเทียบกับงำนทีจะต ้องทำให ้เสร็จสภำพของคริสตจักร ่ ่ ่ ำควำมหนักใจมำให ้กับผูเ้ ฝ้ ำยำมทีซื ่ อสั ่ ต ทีปรำศจำกคุ ณงำมควำมดีและโลกทีตกอยู ใ่ นควำมชัวน ย ์และพวกเขำยอมอดทนด ้วยควำมเต็มใจอยูก ่ บั กำรตรำกตรำควำมอดอยำกและควำมทุกข ์ทรมำ ่ ้ นเพือจะตำมคนทั งหลำยให ้กลับใจเข ้ำมำสูค ่ วำมรอดถึงแม้พวกเขำจะถูกซำตำนต่อต ้ำนพันธกิจข ่ องพวกเขำก ้ำวไปข ้ำงหน้ำอย่ำงมั่นคงและคนนับพันยอมร ับควำมจริงเรืองกำรเสด็ จมำ{GC368.2 }{GCth17319.4} ่ ่ ้ตรวจสอบหัวใจร ้องเตือนคนบำปทังชำวโลกและสมำชิ ้ ในทุกทีจะได ้ยินเสียงคำพยำนทีให กคริส ่ ่ ตจักรให ้หนี ไปจำกพระพิโรธทีจะมำถึ งดังยอห ์นผู ้ให ้บัพติศมำผูบ้ อกข่ำวล่วงหน้ำของพระคริสต ์นั ้ั ่ กเทศน์ทงหลำยวำงขวำนตรงรำกของต ้นไม้และร ้องเรียกทุกคนให ้เกิดผลทีสมกั บกำรกลับใจกำรเ ่ ้ำใจของพวกเขำนั้นตรงกันข ้ำมกับคำมั่นใจในสันติสข ่ งก ้องมำ ชิญชวนทีเร ุ และควำมปลอดภัยทีดั ่ี ยมกันทั่วไปและเมือใดที ่ ่ กำรประกำศข่ำวนี ประชำชนก็ ้ จำกธรรมำสน์ทนิ มี ได ้ร ับกำรเร ้ำใจคำพยำ ่ ้ำถึงหัวใจด ้วยอำนำจของพระวิญญำณบริสท นเรียบง่ำยและตรงไปตรงมำของพระคัมภีร ์ทีเข ุ ธิน์ ำค ่ อยคนจะปฏิเสธได ้อย่ำงเต็มทีศำสตรำจำรย ่ วำมสำนึ กผิดลงมำยังพวกเขำทีน้ ์ทำงศำสนำหลำยคน ่ นมำจำกควำมปลอดภั ้ ถูกปลุกให ้ตืนขึ ยอันจอมปลอมของพวกเขำพวกเขำมองเห็นกำรถดถอยไป ่ ่ จำกควำมจริงของพวกเขำควำมฝักใฝ่ ในโลกและควำมไม่เชือของพวกเขำควำมหยิ งยโสและควำม ่ เห็นแก่ตวั ของพวกเขำคนมำกมำยแสวงหำพระเจ ้ำด ้วยกำรกลับใจและกำรถ่อมตนควำมร ักทีพวก ่ ้นบัดนี พวกเขำน ้ เขำยึดติดกับสิงของในโลกนั ำไปยึดไว ้กับสวรรค ์พระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงสถิ ่ อนลงและมอบถวำยพวกเขำเข ้ำร่วมกับเสียงร ้องทีว่​่ ำ“จงเกรงกลั ตอยูก ่ บ ั พวกเขำและด ้วยหัวใจทีอ่ ่ วพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”{GC369.1} {GCth17320.1} ่ ่ คนบำปรำไห ้ถำมว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะต ้องกระทำประกำรใดทีจะได ้ร ับควำมรอด”ชีวต ิ ของผูท้ มี ี่ บำดแ ่ื ตย ์พร ้อมทีจะชดใช ่ ่ ่ ่ ผลของควำมไม่ซอสั ้ทุกคนทีพบสั นติสข ุ ในพระคริสต ์ปรำรถนำทีจะเห็ นผู ้อืนแ ่ิ ดขวำงของควำมหยิ่ บ่งปันพระพรหัวใจของพ่อแม่หน ั ไปหำลูกและหัวใจของลูกหันไปหำพ่อแม่สงกี ้ งยโสและกำรสงวนตัวนั้นถูกกวำดทิงไปพวกเขำสำรภำพจำกใจจริ งสมำชิกในครอบคร ัวทำงำนเพื่ ่ี ่ ดบ่อยครงจะได ้ั ่ อ้ นด ่ื ้ว อควำมรอดของผูท้ ใกล ้ตัวและใกล ้ชิดสนิ ททีสุ ้ยินเสียงของกำรทูลขอเพือผู ยควำมจริงใจในทุกแห่งหนจะมีจต ิ วิญญำณทีร่ ้องเรียกพระเจ ้ำด ้วยควำมทุกข ์ระทมใจหลำยคนป ้ ้ตลอดคืนด ้วยกำรอธิษฐำนเพือร ่ ับควำมมั่นใจว่ำบำปของเขำได ้ร ับอภัยแล ้วหรือเพือให ่ ้ญำติแ ลำสู ่ ละเพือนบ ้ำนกลับใจ{GC369.2}{GCth17320.2}

309

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ คนทุกชนชันแห่ กน ั เข ้ำร่วมกำรประชุมของผูร้ อคอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์คนรำรวยและค ้ ้ ่ งด ้วยตนเ นยำกจนคนชนชันระดั บสูงและชนชันระดั บต่ำพวกเขำมำจำกทุกอำชีพมีใจจดจ่อทีจะฟั ่ ้ั สองของพระคริ ่ องเรืองกำรเสด็ จมำครงที สต ์พระเจ ้ำทรงขวำงห ้ำมวิญญำณของกำรต่อต ้ำนในข ่ ร้ ับใช ้อธิบำยเหตุผลของควำมเชือในบำงคร ่ ่ อนั้นอ่อนกำลังแต่พระวิญญำณของพ ณะทีผู งเครื ั้ องมื ่ ร่ ว่ มด ้วยในทีประชุ ่ ระเจ ้ำทรงเสริมอำนำจให ้กับควำมจริงพวกเขำสัมผัสกับทูตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิที์ อยู ่ ่ ำวยำถึ ้ งหลักฐำนกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ววัน มและทุกวันมีคนมำกมำยเข ้ำร่วมกับผูเ้ ชือในขณะที กล่ ของพระคริสต ์ฝูงชนมหึมำฟังคำอันเคร่งขรึมอย่ำงแน่ น่ิ งแทบไม่หำยใจดูประหนึ่ งว่ำสวรรค ์และโลก ้ เข ้ำประชิดกันคนแก่ผูเ้ ยำว ์และคนวัยกลำงคนสัมผัสกับอำนำจของพระเจ ้ำเหล่ำคนทังหลำยกลั บ ่ ดริมฝี ปำกและเสียงชืนชมยิ ่ ่ ่ำคื บ ้ำนด ้วยเพลงสรรเสริญทีติ นดีดงั กังวำนในอำกำศทีสงบของยำมค ่ ้ำร่วมประชุมเหล่ำนั้นจะลืมภำพทังหมดที ้ ่ ำสนใจอย่ำงยิงยวด{GC369.3}{GCt ่ นไม่มผ ี ูใ้ ดเลยทีเข น่ h17320.3} ่ ่ นอนของกำรเสด็จมำของพระคริสต ์นั้นทำให ้เกิดกำรต่อต ้ำนอันยิงใ ่ กำรประกำศเรืองเวลำที แน่ ้ งแต่ ้ ผูร้ ับใช ้บนธรรมำสน์ลงไปจนถึงคนบำปทีไม่ ่ อยูใ่ นกรอบระเ หญ่จำกคนมำกมำยในทุกชนชันตั ่ ้ำท ้ำทำยสวรรค ์คำพยำกำรณ์น้ันเกิดขึนจริ ้ ง“ในวำระสุดท ้ำยพวกทีชอบเยำะเย ่ บียบทีกล ้ยจะมำเย ่ี ำะเย ้ยและทำตำมตัณหำของตนเองและจะถำมว่ำ‘พระสัญญำว่ำพระองค ์จะเสด็จมำนั้นอยูท ่ ไหนเพ ้ บรรพบุรษ ่ เป็ นอยูเ่ หมือนเดิมตังแต่ ้ ทรงสร ้ำงโลก’”2เปโตร3:3,4 รำะว่ำตังแต่ ุ ล่วงหลับไปแล ้วทุกสิงก็ ่ ้ำงว่ำตนร ักพระผูช ่ คนมำกมำยทีอ ้ ว่ ยให ้รอดนั้นประกำศว่ำพวกเขำไม่ได ้ต่อต ้ำนคำสอนเรืองกำรเ ้ั สองพวกเขำเพี ่ ่ นอนแต่พระเนตรของพระเจ ้ำทีเห็ ่ สด็จมำครงที ยงแต่คด ั ค ้ำนกำรกำหนดเวลำทีแน่ ่ งเรืองกำรเสด็ ่ นไปอย่ำงทั่วถึงนั้นทรงอ่ำนหัวใจของพวกเขำพวกเขำไม่ประสงค ์ทีจะฟั จมำของพระ ่ พำกษำโลกในควำมชอบธรรมพวกเขำเป็ นคนร ับใช ้ทีไม่ ่ ซอสั คริสต ์เพือพิ ื่ ตย ์มำตลอดกำรกระทำ ่ ของพวกเขำไม่อำจทีจะทนได ้กับกำรตรวจสอบของพระเจ ้ำผูท้ รงตรวจพินิจหัวใจและเขำเหล่ำนั้น ่ ่ ่ งทีไม่ ่ พร ้อมจะต ้อนร ับ กลัวทีจะเข ้ำเฝ้ ำพระเจ ้ำเหมือนเช่นชำวยิวในสมัยพระเยซูเสด็จมำครงที ั้ หนึ พระองค ์พวกเขำไม่เพียงปฏิเสธเท่ำนั้นแต่ยงั เยำะเย ้ยผูท้ เฝ้ ี่ ำคอยองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอีกด ้วยซำตำน และทูตของมันยินดีป รีดำและโยนคำตำหนิ ใส่พระพักตร ์ของพระคริสต ์รวมถึงทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิ ์ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นคนของพระเจ ้ำนั้นมีควำมร ักเพียงน้อยนิ ดให ้กับพระองค ์จนไม่ปรำรถนำทีจะ ่ ว่ำคนทีอ ให ้พระองค ์เสด็จมำปรำกฏ{GC370.1}{GCth17321.1} ่ นหรือเวลำ”นี่ เป็ นข ้อพระคัมภีร ์ทีผู ่ ป้ ฏิเสธควำมเชือเรื ่ องกำรเ ่ พวกเขำโต ้ว่ำ“แต่ไม่มใี ครรู ้เรืองวั ่ ดพระคัมภีร ์กล่ำวว่ำ“ไม่มใี ครรู ้เรืองวั ่ นหรือเวลำแม้แต่บรรดำทูตสวรรค ์แห่ สด็จมำนำมำใช ้บ่อยทีสุ งฟ้ ำสวรรค ์หรือพระบุตรมีแต่พระบิดำองค ์เดียว”มัทธิว24:36ผูท้ รอคอยกำรเสด็ ี่ จมำขององค ์พระ ้ ้อย่ำงชัดเจนและสอดคล ้องกันแต่จะเห็นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำผูต้ อ ผูเ้ ป็ นเจ ้ำอธิบำยข ้อพระคัมภีร ์นี ได ่ ้ ่ ดพระเยซูคริสต ์ตร ัสข ้อควำมเหล่ำนี ในกำรสนทนำคร ้ ต ้ำนนำพระคัมภีร ์ข ้อนี ไปใช ้ในทำงทีผิ งส ั้ ำคั 310

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ จออกจำกวิหำรเป็ นครงสุ ญกับสำวกทังหลำยบนภู เขำมะกอกเทศภำยหลังจำกทีเสด็ ั้ ดท ้ำยสำวก ้ ดลง”พระเยซูประทำนหม ทูลถำมว่ำ“อะไรเป็ นหมำยสำคัญว่ำพระองค ์จะเสด็จมำและยุคเก่ำจะสินสุ ่ ำนทังหลำยเห็ ้ ่ งหมดนี ้ ้ ้วก็ให ้รู ้ว่ำพระองค ์เสด็จมำใก ำยสำคัญให ้พวกเขำและตรัสว่ำ“เมือท่ นสิงทั แล ล ้จะถึงประตูแล ้ว”มัทธิว24:3,33จะต ้องไม่ใช ้พระดำร ัสข ้อหนึ่ งของพระผู ้ช่วยให ้รอดไปทำลำยพระ ่ งแม้ไม่มผ ่ ้ ดำร ัสอืนถึ ี ูใ้ ดรู ้วันหรือชัวโมงของกำรเสด็ จมำของพระองค ์ก็ตำมทีแต่เรำได ้ร ับกำรชีแนะ ้ ้ และจำเป็ นต ้องรู ้ว่ำเวลำนั้นใกล ้จะถึงแล ้วนอกจำกนี เรำยั งได ้ร ับกำรชีแนะว่ ำกำรละเลยคำเตือนของ ่ ับรู ้ว่ำกำรเสด็จมำนั้นใกล ้จะถึงเวลำแล ้วจะมีภยั ถึงตำยต่อตัวเ พระองค ์และปฏิเสธหรือเพิกเฉยทีจะร ่ ดกับคนในสมัยของโนอำห ์ทีไม่ ่ รู ้ว่ำเมือใดน ่ ้ วมจะมำถึงและอุปมำในบทเดียวกัน รำเหมือนกับทีเกิ ำท่ ่ ตย ์ซือและไม่ ่ ่ ได ้เปรียบเทียบควำมแตกต่ำงระหว่ำงทำสทีสั สต ั ย ์ซือและได ้กำหนดวำระสุดท ้ำยให ้แ ่ แสดงให ้ ก่ผูท้ คิ ี่ ดในใจว่ำ“นำยของข ้ำมำช ้ำ”เรืองนี ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำพระคริสต ์จะทรงปฏิบต ั แิ ละป ่ ่ ระทำนบำเหน็ จให ้แก่คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ทรงพบว่ำเฝ้ ำคอยและสอนเรืองกำรเสด็ จมำและแก่คนเ ่ เสธเรืองนี ่ พระองค ้ ่ หล่ำนั้นทีปฏิ ์ตร ัสว่ำ“เพรำะฉะนั้นพวกท่ำนจงเฝ้ ำระวังอยู.่ ....เมือนำยมำพบเขำ ้ ทำอย่ำงนั้นบ่ำวคนนั้นก็เป็ นสุข”มัทธิว24:42,46“ถ ้ำเจ ้ำไม่ตนขึ ื่ นเรำจะมำเหมื อนอย่ำงขโมยและเ ่ จ ้ำจะไม่รู ้ว่ำเรำจะมำหำเจ ้ำชัวโมงไหน”วิ วรณ์3:3{GC370.2}{GCth17321.2} ่ รู ้ตัวว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำ“วันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจ เปำโลกล่ำวถึงคนกลุม ่ หนึ่ งทีไม่ ่ ่ ่ ้นแหละควำม ะมำอย่ำงขโมยทีมำในเวลำกลำงคื นเมือเขำพู ดกันว่ำ‘สงบสุขและปลอดภัยแล ้ว’เมือนั พินำศก็จะมำถึงทันที.....พวกเขำจะหนี ก็ไม่พ ้น”เขำยังกล่ำวถึงผูท้ ใส่ ี่ ใจฟังคำเตือนของพระผูช ้ ว่ ยใ ่ องทังหลำยท่ ้ ห ้รอดว่ำ“พีน้ ำนไม่อยูใ่ นควำมมืดแล ้ววันนั้นไม่น่ำจะมำถึงท่ำนอย่ำงขโมยมำท่ำนทุก คนเป็ นลูกของควำมสว่ำงและเป็ นลูกของเวลำกลำงวันเรำไม่ได ้เป็ นของกลำงคืนหรือของควำมมื ด”1เธสะโลนิ กำ5:2-5{GC371.1}{GCth17321.3} ้ งแสดงให ้เห็นว่ำพระคัมภีร ์ไม่มห ่ ด ้วยประกำรฉะนี จึ ี ลักฐำนใดทีจะปล่ อยให ้มนุ ษย ์ยังคงจมอยูก ่ บั ่ ำใกล ้เวลำทีพระคริ ่ ควำมไม่รู ้ในเรืองว่ สต ์จะเสด็จมำแล ้วแต่สำหร ับผูท้ ปรำรถนำเพี ี่ ยงแต่หำข ้อแก ้ตั ่ ้ ่ ้อวดและแม้คนทีอ ่ ้ำงตัวเ วทีจะปฏิ เสธควำมจริงจะปิ ดหูตวั เองให ้กับคำอธิบำยนี และคนเย ้ยหยันทีโอ ่ ป็ นผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ยังดำเนิ นส่งเสียงกึกก ้องไปว่ำ“วันนั้นโมงนั้นไม่มใี ครรู ้”ในขณะทีประชำช ่ นมำและเริ ้ ่ จะถำมหำทำงแห่ ่ นลุกตืนขึ มที งควำมรอดครูสอนศำสนำกลับก ้ำวเท ้ำเข ้ำมำขวำงระหว่ ่ี ำให ้ควำมกลัวของพวกเขำสงบด ้วยกำรแปลควำมหมำย ำงพวกเขำกับควำมจริงคอยหำวิธท ี จะท ่ ซอสั พระคำของพระเจ ้ำอย่ำงหลอกลวงผูเ้ ฝ้ ำยำมทีไม่ ื่ ตย ์เข ้ำร่วมอยูใ่ นงำนของผูห้ ลอกลวงผูย้ งให ิ่ ่ ่ นติสข ญ่ร ้องว่ำสันติสข ุ สันติสข ุ ในเมือพระเจ ้ำไม่ได ้ตร ัสถึงเรืองสั ุ เลยคนมำกมำยจะเป็ นเช่นเดียวกั ่ ่ื ่ บฟำริสใี นสมัยของพระคริสต ์คือตนเองปฏิเสธทีจะเข ้ำไปในแผ่นดินสวรรค ์และยังขัดขวำงผูอ้ นที ้ กำลังจะเดินเข ้ำไปอีกด ้วยมือของพวกเขำจะต ้องรับผิดชอบกับโลหิตของจิตวิญญำณเหล่ำนี {GC 372.1}{GCth17322.1} 311

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ อมตนและอุทศ ่ ดในคริสตจักรเป็ นคนกลุม ่ ับข่ำวสำรนี ้ โดยทัวไปแล ้วคนทีถ่ ิ ตนมำกทีสุ ่ แรกทีจะร ่ี กษำพระคัมภีร ์ด ้วยตัวเองจะมองไม่เห็นสิงใดนอกจำกลั ่ ่ วำงอยูบ ผูท้ ศึ กษณะทีไม่ ่ นพระคัมภีร ์ของแ ่ ำพยำกรณ์ทยอมร ่ี ่ ่ ได ้อยูภ นวคิดเรืองค ับกันทั่วไปและประชำชนในทีใดก็ ตำมทีไม่ ่ ำยใต ้กำรควบคุม ่ี ่ กำรค ้นคว ้ำศึกษำพระคำของพระเจ ้ำด ้วยตนเอง ของพวกนักบวชไม่วำ่ พวกเขำจะอยูท ่ ใดก็ ตำมทีมี ่ ่ นยันได ้ว่ำมีแหล่งกำเ แล ้วจะต ้องเปรียบเทียบหลักคำสอนเรืองกำรเสด็ จกลับมำกับพระคัมภีร ์เพือยื นิ ดมำจำกพระเจ ้ำ{GC372.2}{GCth17322.2} ่ องไม่เชือกดขี ่ ่ มเหงมีบำงคนยอมทีจะปิ ่ ดปำกเงียบในเรืองควำมหวั ่ คนมำกมำยถูกพีน้ ข่ งใจของ ่ ักษำตำแหน่ งในคริสตจักรแต่มอ พวกเขำเองเพือร ี ก ี หลำยคนรู ้สึกว่ำควำมจงร ักภักดีตอ ่ พระเจ ้ำห ้ำ ่ มกำรกระทำเช่นนั้นในกำรปกปิ ดควำมจริงทีทรงโปรดมอบให ้อยูภ ่ ำยใต ้กำรดูแลของพวกเขำมีคน จำนวนไม่นอ้ ยถูกตัดออกไปจำกกำรร่วมสำมัคคีธรรมกันในคริสตจักรโดยไม่มส ี ำเหตุอนใดนอกจำ ื่ ่ ่ ้ กกำรแสดงออกถึงควำมเชือในเรื องของกำรเสด็ จมำของพระคริสต ์คำกล่ำวต่อไปนีของผู เ้ ผยพระว ่ ำหร ับผูท้ ต ่ี ้องทนแบกร ับกำรทดลองควำมเชือของพวกเขำ“พี ่ ่ องของพวกเจ ้ำ จนะมีคำ่ อย่ำงยิงส น้ ่ ยดชังเจ ้ำและเหวียงเจ ่ ทีเกลี ้ำออกไปเพรำะเหตุนำมของเรำได ้พูดว่ำ‘ขอพระยำห ์เวห ์ทรงได ้รับเกียร ่ ่ ติเพือเรำจะได ้เห็นควำมชืนบำนของพวกเจ ้ำ’แต่เขำเหล่ำนั้นแหละจะได ้ร ับควำมอับอำย”อิสยำห ์6 6:5{GC372.3}{GCth17322.3} ้ งผลลัพธ ์ทีได ่ ้จำกคำเตือนโด ทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำกำลังเฝ้ ำมองดูด ้วยควำมสนใจอย่ำงสุดซึงถึ ่ ยรวมแล ้วเมือคริ สตจักรปฏิเสธข่ำวสำรทูตสวรรค ์ก ้ำวจำกไปด ้วยควำมเศร ้ำแต่มค ี นอีกมำกมำยที่ ่ ยังไม่ได ้ผ่ำนกำรทดสอบในเรืองควำมจริ งของกำรเสด็จมำคนมำกมำยถูกสำมีภรรยำพ่อแม่และลูก ่ ำกำรฟังแม้เพียงคำสอนนั้นก็บำปแล ้วทูตสวรรค ์ได ้รับบัญชำให ้มำ นำไปในทำงผิดและทำให ้เชือว่ ้ ้วยควำมซือสั ่ ตย ์เพรำะยังมีอก ่ องลงมำจำกบัลลั คอยเฝ้ ำร ักษำจิตวิญญำณเหล่ำนี ด ี แสงหนึ่งทีจะส่ งก ์ของพระเจ ้ำมำยังพวกเขำ{GC372.4}{GCth17322.4} ่ อำจพูดออกมำทำงวำจำได ้นั้นผูท้ ได ด ้วยควำมปรำรถนำทีไม่ ี่ ้ร ับข่ำวนั้นเฝ้ ำคอยกำรเสด็จมำข ่ องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเวลำทีพวกเขำคิ ดว่ำจะพบพระองค ์นั้นใกล ้เข ้ำมำแล ้วพวกเขำก ้ำวเข ้ำมำยังเว ้ ้วยควำมเคร่งขรึมอย่ำงสงบพวกเขำสงบนิ่งอยูใ่ นกำรสือสั ่ มพันธ ์อย่ำงคหวำนชืนกั ่ บพระเจ ้ำ ลำนี ด ่ ้ ่ ้ และในควำมแน่ วแน่ แห่งสันติสข ุ ทีจะเป็ นของเขำทังหลำยในเวลำสดใสที จะตำมต่ อจำกนีมำไม่ มผ ี ู ้ใ ่ ประสบกำรณ์ในเรืองควำมหวั ่ ้ มเวลำอันมีคำ่ ของกำรรอคอยนี ้ ดเลยทีมี งและควำมไว ้วำงใจอันนี จะลื ้ ธุ ่ รกิจทำงฝ่ ำยโลกส่วนใหญ่ถก ่ จริ ่ งใจตรวจ เป็ นเวลำหลำยสัปดำห ์ก่อนถึงเวลำนี ที ู ปัดวำงไว ้ผูเ้ ชือที สอบด ้วยควำมระมัดระวังถึงควำมคิดและอำรมณ์ของหัวใจของตัวเองรำวกับว่ำกำลังนอนรอควำม ้ ่ ตำยอยูบ ่ นเตียงของตนเองและจะปิ ดตำให ้กับภำพของทำงโลกนี ในเวลำเพี ยงอีกไม่กชั ี่ วโมงไม่ มก ี ำ ่ รตัด“ชุดยำวไปสวรรค ์”(โปรดดูภำคผนวก)แต่ทก ุ คนตระหนักว่ำต ้องกำรหลักฐำนจำกภำยในเพือ ่ แสดงว่ำพวกเขำเตรียมพร ้อมทีจะต ้อนร ับพระผู ้ช่วยให ้รอดชุดขำวยำวของพวกเขำคือควำมบริสุ 312

อำนำจสัมบูรณ์

์ ทธิของจิ ตใจ— ่ กล ้ำงบำปให ้หมดไปด ้วยพระโลหิตไถ่บำปของพระคริสต ์อยำกให ้จิตวิญญำณเดียวกัน อุปนิ สยั ทีถู ้ ่ ยวกันทีแน่ ่ วแน่ จริงใจนี ยั ้ งคงมีอยูใ่ นคนทีอ ่ ้ำงว่ำตนเป็ นค ของกำรตรวจสอบหัวใจนี และควำมเชื อเดี ้ นของพระเจ ้ำหำกพวกเขำยังคงดำเนิ นอยูเ่ บืองพระพั กตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำต่อไปด ้วยควำมถ่อมใจ ้ ่ี ่ ่ งกรุณำแล ้วพวกเขำจะร ับประสบกำรณ์ทไพบู ่ เช่นนี และทู ลเสนอคำวิงวอนอยูท ่ พระที นั ี่ ลย ์มำกยิงก ่ ้ร ับในเวลำนี มี ้ กำรอธิษฐำนน้อยเกินไปมีควำมสำนึ กในบำปอย่ำงจริงใจน้อยมำกและกำรขำ ว่ำทีได ่ มี ่ ชวี ต ่ ดควำมเชือที ิ ทำให ้คนมำกมำยขำดพระคุณทีพระผู ไ้ ถ่ของเรำจะประทำนใหอ้ ย่ำงอุดม{GC3 73.1}{GCth17323.1} ่ สจ พระเจ ้ำทรงประสงค ์ทีจะพิ ู น์ประชำกรของพระองค ์พระหัตถ ์ของพระองค ์ทรงปกปิ ดข ้อผิดพล ้ ้ ำดจุดหนึ่ งของกำรคำนวณเวลำของคำพยำกรณ์ชำวแอ๊ดเวนตีสทังหลำยไม่ ได ้ค ้นพบจุดผิดนี หรื ่ กำรศึกษำส่วนใหญ่ก็ค ้นไม่พบเช่นกันคนจำพวกหลังกล่ำวว่ำ“กำรคำนวณข อแม้แต่ผูค้ ด ั ค ้ำนทีมี ่ ่ิ ้ องท่ำนในเรืองเวลำของช่ วงคำพยำกรณ์น้ันถูกต ้องมีเหตุกำรณ์ยงใหญ่ บำงอย่ำงจะเกิดขึนในไม่ ช ้ำ ้ ไม่ใช่เรืองที ่ นำยมิ ่ นี แต่ ลเลอร ์ทำนำยแต่เป็ นกำรกลับใจของโลกไม่ใช่กำรเสด็จกลับมำของพระคริ สต ์”(โปรดดูภำคผนวก){GC373.2}{GCth17323.2} ่ ้นผ่ำนพ ้นไปและพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จมำปรำกฏเพือช่ ่ วยประชำกรของ เวลำทีพวกเขำรอคอยนั ่ ่ งใจและด ้วยควำมร ักต ้องประสบกับควำมผิ พระองค ์คนทีรอคอยพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดด ้วยควำมเชือจริ ่ ่ ดหวังทีขมขื นแต่ ถงึ กระนั้นพระประสงค ์ของพระเจ ้ำกำลังจะสำเร็จพระองค ์กำลังทดสอบหัวใจของ ่ี ้ำงตนว่ำรอคอยกำรเสด็จมำปรำกฏของพระองค ์ท่ำมกลำงคนเหล่ำนี มี ้ หลำยคนทีถู ่ กเร ้ำด ้วย ผูท้ อ ่ ได ้สูงส่งไปกว่ำควำมกลัวควำมเชือที ่ เขำมี ่ แรงบันดำลใจทีไม่ นั้นไม่ได ้มีผลกระทบต่อหัวใจหรือชีวต ิ ่ ่ี ้ ้ ประกำศว่ำพวกเขำไม่ได ้ผิด ของพวกเขำเมือเหตุ กำรณ์ทพวกเขำคำดไว ้ไม่ได ้เกิดขึนคนเหล่ ำนี ก็ ่ ่ หวังพวกเขำไม่เคยเชือเลยว่ ำพระคริสต ์จะเสด็จมำพวกเขำอยูท ่ ่ำมกลำงคนกลุม ่ แรกทีเยำะเย ้ยคว ่ ซื ่ อสั ่ ตย ์{GC374.1}{GCth17324.1} ำมเศร ้ำโศกของผูเ้ ชือที ้ ้ ่ ดเห แต่พระเยซูและชำวสวรรค ์ทังปวงมองด ้วยควำมร ักและควำมเห็นใจมำยังคนทังหลำยที เหน็ ่ ตย ์แต่กระนั้นกลับต ้องผิดหวังหำกม่ำนทีคั ่ นระหว่ ่ ่ นื่ อยและซือสั ำงโลกทีมองด ้วยตำเปล่ำได ้กับโลก ่ ้ ่ นหยัดอ ทีมองไม่ เห็นนั้นจะเปิ ดออกได ้เขำทังหลำยจะมองเห็ นทูตสวรรค ์เข ้ำมำใกล ้จิตวิญญำณทียื ยูแ่ ละปกป้ องพวกเขำเหล่ำนั้นจำกลูกศรของซำตำน{GC374.2}{GCth17324.2}

313

อำนำจสัมบูรณ์

314

อำนำจสัมบูรณ์

่ กปฏิเสธ บท21-คำเตือนทีถู ่ ่ เป้ ำหมำยของวิลเลียมมิลเลอร ์และเพือนร่ วมงำนของเขำในกำรเทศนำสอนหลักคำสอนเรืองก ้ั สองของพระคริ ่ ่ ้ ำรเสด็จมำครงที สต ์นั้นก็เพียงเพือกระตุ ้นคนทังหลำยให ้เตรียมพร ้อมสำหร ับกำรพิ ่ ควำมเชือทำงศำสนำให ่ ่ ้จริงของคริสต พำกษำพวกเขำต ้องกำรปลุกคนทีมี ้หันไปยังควำมหวังทีแท ่ ่ กซึงยิ ้ งขึ ่ นและ ้ จักรและเน้นถึงควำมจำเป็ นทีพวกเขำจะต ้องมีประสบกำรณ์ของชีวต ิ คริสเตียนทีลึ ่ ่ี งไม่กลับใจให ้เห็นถึงควำมจำเป็ นทีจะต ่ พวกเขำยังทำงำนเพือปลุ กผูท้ ยั ้องกลับใจทันทีและหันกลับไ ปหำพระเจ ้ำ ่ “พวกเขำไม่ได ้นำผูร้ ับเชือใหม่ เข ้ำร่วมนิ กำยหรือกลุม ่ ศำสนำใดดังนั้นพวกเขำจึงทำงำนกับคน ทุกกลุม ่ และทุกนิ กำยโดยไม่ก ้ำวก่ำยองค ์กรหรือระบบกำรปกครองใดๆ”{GC375.1}{GCth17325 .1} ้ ่ ้ำพเจ ้ำทำไปนั้นข ้ำพเจ ้ำไม่เคยมีควำมปรำรถนำหรือควำมคิด มิลเลอร ์กล่ำวว่ำ“งำนทังหมดที ข ่ ่ื ่ อยูแ่ ล ้วหรือทำให ้นิ กำยหนึ่ งได ้ร ับประโย ทีจะสร ้ำงกลุม ่ ผลประโยชน์อนใดนอกเหนื อจำกนิ กำยทีมี ้ ่ ำให ้เกิดประโยชน์ตอ ชน์บนควำมสูญเสียของอีกนิ กำยหนึ่ งข ้ำพเจ ้ำตังใจที จะท ่ ทุกฝ่ ำยข ้ำพเจ ้ำคำ ่ ดหวังว่ำคริสเตียนทุกคนจะชืนชมกั บควำมหวังใจในกำรเสด็จมำของพระคริสต ์และผูท้ มองไม่ ี่ เห็นอ ่ ้ำพเจ ้ำมองเห็นนั้นจะไม่ร ักผูท้ ร่ี ับหลักคำสอนนี น้ ้ อยลงข ้ำพเจ ้ำไม่เคยคิดว่ำจะมีควำมจำเป็ ย่ำงทีข ่ ้องแยกกันประชุมเป้ ำหมำยทังหมดของข ้ นทีต ้ำพเจ ้ำคือข ้ำพเจ ้ำต ้องกำรนำจิตวิญญำณให ้กลับใจ ่ ่ ่ ำเพือนมนุ ่ มำหำพระเจ ้ำเพือแจ ้งให ้โลกทรำบถึงกำรพิพำกษำทีจะมำถึ งและเพือน ษย ์ให ้ตระเตรียม ่ ้ำเฝ้ ำพระเจ ้ำของพวกเขำด ้วยควำมสันติคนส่วนใหญ่ทกลั จิตใจให ้พร ้อมเพือเข ี่ บใจจำกงำนประกำ ่ ้ำพเจ ้ำทำไปก็เข ้ำร่วมกับคริสตจักรต่ำงๆทีมี ่ อยูแ่ ล ้ว”Blissหน้ำ328{GC375.2}{GCth1732 ศทีข 5.2} ่ ลเลอร ์ทำนั้นมักส่งผลให ้คริสตจักรเติบใหญ่ขนงำนนี ้ งถูกยอมร ับว่ำดีในช่วงเ เนื่ องจำกงำนทีมิ ึ้ จึ ่ ่ วลำระยะหนึ่ งแต่เมือบรรดำผู ร้ ับใช ้และผูน้ ำทำงศำสนำตัดสินใจต่อต ้ำนคำสอนเรืองกำรเสด็ จมำข ้ ้ ่ วทุกอย่ำงทีเกิ ่ ดจำกเรืองนี ่ พวกเขำไม่ ้ องพระคริสต ์และตังใจจะยั บยังกำรตื นตั เพียงขัดขวำงจำกบ ่ ้ำมสมำชิกของพวกเขำเข ้ำร่วมกำรประชุมกำรประกำศเรืองกำรเสด็ ่ นธรรมำสน์เท่ำนั้นแต่ยงั สังห ้ั สองด ่ จมำครงที ้วยห ้ำมแม้กระทั่งกำรพูดคุยถึงควำมหวังใจของพวกเขำในกำรชุมนุ มสังสรรค ์ของโ ้ เ้ ชือจึ ่ งตกอยูใ่ นสภำพทุกข ์หนักและลำบำกใจอย่ำงยิงพวกเขำร ่ บสถ ์ด ้วยเหตุนีผู ักคริสตจักรและไ ่ ่ ่ ใ่ นพระวจนะของพร ม่เต็มใจทีจะแยกตั วเองออกไปแต่เมือพวกเขำเห็ นว่ำมีกำรปิ ดบังคำพยำนทีอยู ะเจ ้ำและไม่ยอมให ้พวกเขำมีสท ิ ธิในกำรสำรวจคำพยำกรณ์พวกเขำจึงรู ้สึกว่ำควำมภักดีทพวกเข ี่ ่ ่ ำมีตอ ่ พระเจ ้ำนั้นทำให ้พวกเขำยอมทำตำมคำสังเหล่ ำนั้นไม่ได ้พวกเขำถือว่ำคนเหล่ำนั้นทีพยำย ่ ใ่ นพระวจนะของพระเจ ้ำนั้นไม่อำจก่อตังเป็ ้ นคริสตจักรของพระคริสต ำมปิ ดประตูตอ ่ คำพยำนทีอยู 315

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ซึง“เป็ นหลักและเป็ นรำกฐำนแห่งควำมจริง”ได ้1ทิโมธี3:15ด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งถือว่ำกำรแยกตั ่ วเองออกจำกคริสตจักรทีพวกเขำมี ควำมสัมพันธ ์อยูเ่ ดิมนั้นไม่ผด ิ ในช่วงฤดูร ้อนปี ค.ศ.1844มีสม ำชิกประมำณ15,000คนถอนตัวเองออกจำกกำรเป็ นสมำชิกของคริสตจักรต่ำงๆ{GC376.1}{G Cth17325.3} ้ ดกำรเปลียนแปลงอย่ ่ ้ ประมำณช่วงเวลำนี เกิ ำงเห็นได ้ชัดขึนในคริ สตจักรส่วนใหญ่ท่วประเทศส ั ่ สตจักรต่ำงๆค่อยๆปร ับตัวอย่ำงต่อเนื่ องสูว่ ถ หร ัฐอเมริกำเป็ นเวลำหลำยปี แล ้วทีคริ ิ ท ี ำงปฏิบต ั แิ ละธ รรมเนี ยมของชำวโลกเป็ นเหตุทำให ้ชีวต ิ ฝ่ ำยจิตวิญญำณพลอยตกต่ำลงไปด ้วยแต่ในปี นั้นมีหลัก ่ ฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำจำนวนสมำชิกลดลงอย่ำงกะทันหันและลดลงอย่ำงเห็นได ้ชัดในเกือบทุกคริส ่ มผ ่ี ้จริงของเหตุกำรณ์นีแต่ ้ ทุกคนก็ร ับรู ้ถึงสิงที ่ เกิ ่ ตจักรทั่วประเทศในขณะทีไม่ ี ูใ้ ดบอกสำเหตุทแท ้ ่ ดขึนและถู กวิพำกษ ์วิจำรณ์อย่ำงกว ้ำงขวำงจำกสือมวลชนและจำกบนธรรมำสน์ {GC376.2}{GC th17325.4} ่ จำกทีประชุ มของคณะเพรสไบทีเรียนแห่งเมืองฟี ลำเดลเฟี ยนำยบำรเนส[Barnes]ผูเ้ ขียนหนัง ่ สืออธิบำยพระคัมภีร ์ทีคนมำกมำยใช ้อ ้ำงอิงและเป็ นศำสนำจำรย ์ของโบสถ ์ระดับแนวหน้ำแห่งหนึ่ งใ ่ บปี และทุกครงที ้ั เขำปร ่ นเมืองนั้น“เขำกล่ำวว่ำเขำทำงำนร ับใช ้เป็ นศำสนำจำรย ์มำแล ้วนำนกว่ำยีสิ ่ ่ ธท ่ี ะกอบพิธศ ี ล ี มหำสนิ ทจะมีผูม้ ำร ับเชือใหม่ ไม่มำกก็นอ้ ยซึงพิ ี เขำประกอบคร งล่ ั้ ำสุดนั้นแตกต่ำงไ ้ งแต่ในตอนนี ไม่ ้ มก ่ วไม่มก ่ มองไม่เห็นกำรเติบใหญ่ขึ ้ ปอย่ำงสินเชิ ี ำรตืนตั ี ำรกลับใจในบรรดำผูเ้ ชือก็ ่ ดคุยเรืองควำมรอดของจิ ่ นในพระคุณและไม่มผ ี ู ้ใดเข ้ำมำยังห ้องทำงำนของเขำเพือพู ตวิญญำณ ่ ขนและอนำคตของกำรค ่ ของพวกเขำด ้วยธุรกิจทีดี ึ้ ้ำและกำรผลิตทีสดใสควำมนึ กคิดทำงฝ่ ำยโลก ่ ้ ้ ดขึนกั ้ บทุกนิ กำยเช่นกัน”CongregationalJournalฉบับวัน จึงมีเพิมมำกขึ นเหตุ กำรณ์เช่นนี เกิ ่ ที23พฤษภำคมค.ศ.1844{GC376.3}{GCth17325.5} ในเดือนกุมภำพันธ ์ของปี เดียวกันศำตรำจำรย ์ฟิ นนี ย ์[Finney]แห่งวิทยำลัยโอเบอร ์ลินกล่ำวว่ ่ ต ำ“เรำมีข ้อเท็จจริงทีอยู ่ อ ่ หน้ำเรำว่ำโดยทั่วไปแล ้วคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ในประเทศของเรำมักจ ่ ะเฉื่ อยชำหรือไม่ก็เป็ นศัตรูกบ ั กำรปฏิรป ู ทำงศีลธรรมแทบทุกเรืองตลอดมำมี ข ้อยกเว ้นอยูบ ่ ้ำงแต่ก็ ่ ่ ่ ่ นอยูโ่ ดยทั่วไปเรำยังมีควำมจริงเพือใช ่ ้สนับส ไม่พอทีจะเปลี ยนควำมจริ งเป็ นอย่ำงอืนนอกจำกที เป็ ่ ่ งคือแทบจะหำอิทธิพลของกำรฟื ้ นฟูในคริสตจักรไม่พบควำมเฉื่ อยชำทำงจิต นุ นยืนยันอีกเรืองหนึ ่ ำนักข่ำวศำสนำจำกทั่วประเทศก็เ วิญญำณมีอยูท ่ ่วไปเกื ั อบทุกหนแห่งและรุนแรงอย่ำงน่ ำกลัวซึงส ่ ่ ป็ นพยำนได ้…..ในระดับกว ้ำงนั้นสมำชิกของคริสตจักรฝักใฝ่ เรืองของแฟชั นพวกเขำจั บมือกับคน ้ ่ งฯลฯ.....แต่เรำไม่จำเป็ นต ้องขยำยเรืองรำวอั ่ อธรรมในงำนเลียงสนุ กสนำนกำรเต ้นรำงำนรืนเริ นป ้ หลักฐำนมำกมำยทีหนั ่ กแน่ นและประดังเข ้ำมำตลอดเพือแสดงให ่ วดร ้ำวเหล่ำนี มี ้เห็นว่ำคริสตจักร ่ โดยทั่วไปกำลังมีสภำพทีถดถอยอย่ ำงน่ ำเศร ้ำใจพวกเขำเหินห่ำงไปไกลจำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและ พระองค ์ทรงเพิกถอนพระองค ์เองออกไปจำกพวกเขำ”{GC377.1}{GCth17326.1} 316

อำนำจสัมบูรณ์

มีผูเ้ ขียนคนหนึ่ งในนิ ตยสำรรีลจี สั เทเลสโกบ[ReligiousTelesope]เขียนยืนยันว่ำ“เรำไม่เคยเ ่ ดขึนอยู ้ ้ ห็นควำมตกต่ำในวงกำรศำสนำอย่ำงทีเกิ ท ่ ุกหนทุกแห่งในขณะนี ในควำมเป็ นจริงแล ้วคริ ่ นและค ้ ้ สตจักรจะต ้องตืนขึ ้นหำสำเหตุของปัญหำนี เพรำะเป็ นปัญหำสำหร ับทุกคนทีร่ ักศิโยนจะต ้ ่ องพิจำรณำเมือเรำนึ กในใจว่ำมีคนกลับใจอย่ำงแท ้จริง‘จำนวนน้อยมำก’เพียงไรนั้นและคนบำปทีไ่ ่ จำนวนแทบจะเทียบกันไม่ได ้แล ้วนั้นเรำแทบจะร ้องอุทำน ม่ยอมกลับใจและมีจต ิ ใจแข็งกระด ้ำงซึงมี ้ ้ ขึนมำอย่ ำงไม่ได ้ตังใจว่ ำ‘พระเจ ้ำทรงลืมพระเมตตำคุณแล ้วหรือหรือว่ำประตูแห่งพระกรุณำปิ ดไปแ ล ้ว’”{GC377.2}{GCth17326.2} ้ อำจเกิดขึนได ้ ้โดยปรำศจำกสำเหตุในตัวคริสตจักรเองควำมมืดมิดทำงฝ่ ำยจิตวิ สภำพเช่นนี ไม่ ่ ดขึนกั ้ บทังประเทศกั ้ ้ ้ ญญำณทีเกิ บคริสตจักรทังหลำยและกั บแต่ละบุคคลนั้นไม่ได ้เกิดขึนจำกกำร ถอนคืนควำมช่วยเหลือของพระคุณของพระเจ ้ำตำมอำเภอใจในส่วนของพระองค ์แต่เกิดจำกในส่ว ่ ่ นของมนุ ษย ์ทีละเลยหรื อปฏิเสธแสงสว่ำงทีพระเจ ้ำประทำนมำให ้ประวัตศ ิ ำสตร ์ของชนชำติยวิ ในส ่ ่ ดของควำมจริงในเรืองนี ่ พวกชนชำติ ้ มัยของพระคริสต ์ก็เป็ นตัวอย่ำงทีเรำเห็ นได ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ยิ วฝักใฝ่ อยูก ่ บั ทำงโลกและลืมพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองค ์ควำมเข ้ำใจของพวกเขำก็มด ื มนไป ่ ้ ้ ่ จิตใจของพวกเขำก็มแี ต่เรืองทำงโลกและของเนื อหนั งด ้วยประกำรฉะนี พวกเขำจึ งไม่ร ับรู ้เรืองกำรเ ่ ่ เองพวกเขำจึ ้ สด็จมำของพระเมสสิยำห ์และด ้วยควำมหยิงและควำมไม่ เชือนี งปฏิเสธพระผู ้ไถ่แต่ใน ขณะนั้นพระเจ ้ำก็ยงั ไม่ทรงตัดชนชำติยวิ ออกจำกกำรร ับควำมรู ้หรือกำรมีสว่ นร่วมในพระพรของ ่ เสธควำมจริงได ้สูญเสียควำมปรำรถนำทังหมดที ้ ่ ับของประท กำรไถ่ให ้รอดแต่คนเหล่ำนั้นทีปฏิ จะร ำนจำกสวรรค ์“พวกเขำถือว่ำควำมมืดคือควำมสว่ำงและควำมสว่ำงคือควำมมืด”อิสยำห ์5:20;จน ่ ใ่ นตัวเขำกลำยเป็ นควำมมืดและควำมมืดมนนั้นก็ยงใหญ่ กระทั่งแสงสว่ำงทีอยู ิ่ ทเี ดียว{GC377.3}{ GCth17326.3} ่ ช่ ้ ำงเหมำะเจำะกับนโยบำยของซำตำนทีต ่ ้องกำรให ้มนุ ษย ์มีศำสนำแค่เพียงเปลือกนอกแ เรืองนี ่ ต่ขำดวิญญำณแห่งคุณงำมควำมดีอน ั มีชวี ต ิ ภำยหลังจำกทีชนชำติ ยวิ ปฏิเสธข่ำวประเสริฐแล ้วพ ่ ักษำพิธก วกเขำยังคงกระตือรือร ้นทีจะร ี รรมโบรำณของพวกเขำไว ้พวกเขำเก็บร ักษำเอกลักษณ์ข ่ องชำติไว ้อย่ำงเคร่งคร ัดในขณะทีพวกเขำเองยอมร ับโดยดุษฎีวำ่ พระเจ ้ำไม่ได ้สถิตอยูท ่ ่ำมกลำงพ ่ วกเขำอีกแล ้วคำพยำกรณ์ของดำเนี ยลชีถึ้ งเวลำทีพระเมสสิ ยำห ์จะเสด็จมำไว ้อย่ำงไม่ผด ิ พลำดแ ้ ละพยำกรณ์ถงึ กำรสินพระชนม ์ของพระองค ์ไว ้อย่ำงเปิ ดเผยชัดเจนจนพวกร ับบีบ่นทอนกำรศึ ั กษ ้ ่ ดพวกเขำประกำศคำแช่งสำปแก่ทุกคนทีพยำยำมค ่ ำคำพยำกรณ์นีและในที สุ ำนวณเวลำนั้นในศ ่ ตวรรษต่อๆมำชนชำติอส ิ รำเอลทีตกอยู ใ่ นสภำพตำบอดและไม่กลับใจก็ยงั ยืนกรำนไม่ใส่ใจควำมร ่ กเสนอให ้ด ้วยควำมปรำนี ไม่สนใจพระพรทีมำพร ่ ่ ำเคร่ง อดทีถู ้อมกับข่ำวประเสริฐนี่ คือคำเตือนทีน่ ่ ดขึนเมื ้ อมี ่ กำรปฏิเสธแสงสว่ำงจำกสวรรค ์{GC378.1}{GC ขรึมและน่ ำสะพรึงกลัวถึงอันตรำยทีเกิ th17327.1} 317

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ สำเหตุเช่นนี ปรำกฏอยู ้ ่ ้ร ับซึงเหมื ่ ้ ไม่วำ่ ทีใดก็ ตำมทีมี ผ ่ ลทีได อนกันก็จะตำมมำผูท้ ตั ี่ งใจสยบควำ ่ ่ ดเขำจะสูญเสียอำนำ มสำนึ กในหน้ำทีของเขำเพรำะขั ดแย ้งกับควำมโน้มเอียงของตนเองแล ้วในทีสุ จกำรแยกแยะระหว่ำงควำมจริงและควำมผิดไปควำมเข ้ำใจของเขำจะมืดมนควำมสำนึ กจะกระด ้ำง ่ ่ งหรื ้ อดูแคลนข่ำ ไปจิตใจจะแข็งกระด ้ำงและจิตวิญญำณจะแยกออกไปจำกพระเจ ้ำไม่วำ่ ทีใดที ละทิ ่ ่ นไว ้ควำมเชือและควำมร ่ วแห่งควำมจริงของพระเจ ้ำควำมมืดจะห ้อมล ้อมคริสตจักรทีนั ักจะเยือกเย็ นลงและควำมเหินห่ำงและควำมแตกร ้ำวจะเข ้ำมำสมำชิกของคริสตจักรใส่ใจและใช ้พลังไปกับกำร ่ ่ งกร ้ำวด ้วยกำรไม่สำนึ กในบำปของตน{GC378. แสวงหำสิงของทำงฝ่ ำยโลกและคนบำปก็จะยิงแข็ 2}{GCth17327.2} ่ ่ งในพระธรรมวิวรณ์บทที14ที ่ ่ ข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ประกำศเวลำกำรพิ พำกษำของพระเจ ้ ่ ำและเรียกร ้องให ้มนุ ษย ์เกรงกลัวและนมัสกำรพระองค ์นั้นมีไว ้เพือแยกผู ท้ แสดงตนว่ ี่ ำเป็ นประชำกร ่ ่ ่ ้จ ของพระเจ ้ำให ้ออกมำจำกอิทธิพลทีเลวร ้ำยของโลกและเพือปลุ กให ้พวกเขำมองเห็นสภำพทีแท ้ ่ ้ ริงของกำรทำตัวให ้เหมือนชำวโลกและกำรละทิงควำมเชื อของพวกเขำในข่ ำวสำรนี พระเจ ้ำประทำ ่ ่ ขวำงกั ่ ้ นคำเตือนมำยังคริสตจักรซึงหำกพวกเขำร ับไว ้ก็คงจะแก ้ไขควำมชัวที นพวกเขำให ห้ ่ำงไปจ ้ ำกพระองค ์ได ้หำกพวกเขำยอมร ับข่ำวสำรจำกสวรรค ์ยอมถ่อมจิตใจของพวกเขำต่อเบืองพระพั ก ่ ่ ้ำเฝ้ ำต่อเบืองพระพั ้ ตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและแสวงหำด ้วยควำมจริงใจทีจะเตรี ยมพร ้อมเพือเข กตร ์ข องพระองค ์แล ้วพระวิญญำณและอำนำจของพระเจ ้ำจะปรำกฏอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำคริสตจักรจะ ่ กดิสิ์ ทธิในควำมเป็ ์ ่ ่ อยู่ ก ้ำวกลับไปสูส ่ ภำพทีศั นอันหนึ่ งอันเดียวกันในควำมเชือและในควำมร ักซึงมี ่ เ้ ชือทั ่ งหลำย“เป็ ้ ้ ่ งใจเดียวกัน”และ“กล่ำวพระวจนะของพระเจ ้ำ ในสมัยของอัครทูตคือเมือผู นนำหนึ ่ ้ ่ ำลังจะรอดเพิมจ ่ ำนวนเข ้ำมำมำ ด ้วยใจกล ้ำหำญ”เมือ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็โปรดให ้คนทังหลำยที ก ่ นทุ ้ กๆวัน”กิจกำร4:32,31;2:47{GC379.1}{GCth17327.3} กยิงขึ ่ ้ำงว่ำตนเป็ นประชำกรของพระเจ ้ำจะยอมร ับแสงสว่ำงจำกพระวจนะของพระองค ์ทีส่ ่ หำกคนทีอ ่ องลงมำยังพวกเขำแล ้วพวกเขำคงจะไปถึงควำมเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันทีพระคริ สต ์ทรงอธิษฐำนเ ่ ่ ครทูตได ้บรรยำยไว ้ว่ำ“เป็ นนำหนึ ้ ่ งใจเดียวกันทีมำจำกพระวิ ่ ผือและที อั ญญำณนั้นโดยมีสน ั ติภำพเ ่ กพันมีกำยเดียวและมีพระวิญญำณองค ์เดียวเหมือนอย่ำงทีท่ ่ ำนได ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ม ป็ นเครืองผู ่ ยวบัพติศ ำถึงควำมหวังเดียวในกำรทรงเรียกพวกท่ำนนั้นมีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำองค ์เดียวควำมเชือเดี มำเดียว”เอเฟซัส4:3-5{GC379.2}{GCth17327.4} ่ี ่ ่ี ผลอันประเสริฐเช่น ผูท้ ยอมร ับข่ำวสำรเรืองกำรเสด็ จมำของพระคริสต ์จะได ้ร ับประสบกำรณ์ทมี ้ ่ งแยกให ้เกิดนิ กำยต่ำงๆนั้นก็ถก นี พวกเขำมำจำกคริ สเตียนนิ กำยต่ำงๆและควำมแตกต่ำงทีแบ่ ู ขว ้ำ ้ ้ นและหลักควำมเชือทำงศำสนำต่ ่ ่ ดแย ้งกันก็ถก งทิงลงไปยั งพืนดิ ำงๆทีขั ู ทำลำยจนย่อยยับควำมหวั ่ วำงอยูบ ่ ้ งทีไม่ ่ นรำกฐำนของพระคัมภีร ์เกียวกั บระยะเวลำหนึ่ งพันปี ในโลกก็ถก ู ปล่อยทิงไปทั ศนะผิ ่ ้ั สองก็ ่ ่ ดๆเรืองกำรเสด็ จมำครงที ได ้ร ับกำรแก ้ไขควำมหยิงยโสและกำรท ำตำมอย่ำงชำวโลกก็ถก ู กว 318

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ผิ ่ ดๆก็ถก ่ ่ ำดทิงไปสิ งที ู ทำให ้ถูกต ้องจิตใจของคนมำกมำยถูกประสำนด ้วยมิตรภำพทีแสนหวำนชื น ้ ผลเช่นนี ต่ ้ อคนเพียงไม่กคนที และควำมร ักและควำมสุขครองควำมเป็ นใหญ่หำกหลักคำสอนนี มี ี่ ไ่ ้ จะมีผลเช่นเดียวกันนี กั ้ บทุกคนทีได ่ ้ร ับด ้วย{GC379.3}{GCth17327.5} ด ้ร ับคำสอนนี ก็ ้ ร้ ับใช ้ทังหลำยของคริ ้ ่ นคนเฝ้ แต่โดยทั่วไปคริสตจักรไม่ยอมร ับคำเตือนนี ผู สตจักรเหล่ำนั้นซึงเป็ ่ ้ำใจเครืองหมำยของกำรเสด็ ่ ำยำมของ“พงศ ์พันธุ ์อิสรำเอล”ควรจะต ้องเป็ นคนแรกทีเข จมำของพ ้ ระเยซูพวกเขำไม่ได ้เรียนรู ้ควำมจริงทังจำกค ำพยำนของผูเ้ ผยพระวจนะหรือจำกหมำยสำคัญขอ ่ ่ งยุคในขณะทีควำมหวั งและควำมทะเยอทะยำนฝ่ ำยโลกเข ้ำครองหัวใจของพวกเขำควำมร ักทีพวก ่ ่ ่ กำร เขำมีถวำยให ้แก่พระเจ ้ำและควำมเชือในพระวจนะของพระองค ์ก็เยือกเย็นลงไปเรือยๆและเมื อมี ่ ่ ้ ได ้แต่เพียงไปปลุกอคติและควำม นำเสนอหลักคำสอนเรืองกำรเสด็ จกลับของพระคริสต ์สิงเหล่ ำนี ก็ ่ ้ ้ กประกำศโดยคนธรรมดำทั่วไปจึงทำ ไม่เชือของพวกเขำขึ นควำมจริ งคือส่วนใหญ่ของข่ำวสำรนี ถู ้ นเดียวกับทีเคยเกิ ่ ้ ่ ให ้เกิดกำรต่อต ้ำนมำกขึนเช่ ดขึนในอดี ตคำพยำนทีชัดเจนของพระวจนะของพ ่ี ัทธำในตัวเขำ”ยอห ์น7:4 ระเจ ้ำถูกโต ้ด ้วยคำถำมทีว่​่ ำ“มีใครบ ้ำงในพวกผูใ้ หญ่หรือพวกฟำริสท ี ศร ่ ่ ่ 8;และเมือพวกเขำพบว่ ำเป็ นกำรยำกทีจะโต ้แย ้งเรืองเวลำของค ำพยำกรณ์หลำยคนจึงไม่สนับสนุ ่ ่ นกำรศึกษำเรืองเกี ยวกั บคำพยำกรณ์โดยสอนว่ำหนังสือคำพยำกรณ์นั้นถูกปิ ดผนึ กไว ้แล ้วและไม่ ่ ้ใครเข ้ำใจคนจำนวนมำกทีวำงใจในศำสนำจำรย ่ ่ ไม่ยอมร ับ ได ้มีไว ้เพือให ์ของพวกเขำอย่ำงเต็มทีก็ ่ ฟังคำเตือนและถึงแม้อำจมีบำงคนทียอมร ับควำมจริงพวกเขำก็ไม่กล ้ำยอมร ับอย่ำงเปิ ดเผยด ้วยเก ่ ่ รงว่ำจะ“ถูกขับออกจำกธรรมศำลำ”ยอห ์น9:22ข่ำวสำรทีพระเจ ้ำประทำนมำเพือกำรทดสอบและ ้ กำรชำระคริสตจักรได ้แสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำมีคนจำนวนมำกเพียงไรทีร่ ักโลกนี มำกกว่ ำร ักพ ่ ้ งแกร่งยิงกว่ ่ ำแรงจูงใจทีจะน ่ ำเขำไปสูส ระคริสต ์ควำมสัมพันธ ์ทีพวกเขำมี ให ้กับโลกนี แข็ ่ วรรค ์พวก ่ ับฟังเสียงของปัญญำทีเป็ ่ นของโลกนี และหั ้ ่ ำไ เขำเลือกทีจะร นหนี ไปจำกข่ำวสำรแห่งควำมจริงทีน ปสูก ่ ำรตรวจสอบจิตใจ{GC380.1}{GCth17328.1} ่ ่ งพวกเขำจึงปฏิเสธวิถท ่ี ด ้วยกำรไม่ยอมร ับคำเตือนของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ี สวรรค ์จัดเตรียมไว ้เ ่ ำพวกเขำกลับคืนสูค ่ พือน ่ วำมบริบูรณ์พวกเขำร ังเกียจผูป้ ระกำศข่ำวแห่งพระคุณทีจะแก ้ไขควำม ่ งแยกพวกเขำออกไปจำกพระเจ ่ ่ นพวกเขำหั ้ ชัวซึ ้ำและด ้วยควำมกระตือรือร ้นมำกยิงขึ นไปหำควำ ้ มเป็ นมิตรกับโลกนี่ เป็ นสำเหตุของสภำพอันน่ ำกลัวของกำรหมกมุ่นอยูก ่ บั ทำงโลกกำรละทิงควำม ่ ่ ดขึนในคริ ้ เชือและกำรตำยของจิ ตวิญญำณซึงเกิ สตจักรต่ำงๆในปี ค.ศ.1844{GC380.2}{GCth1 7328.2} ่ ่ ่ ่ งมำและประกำศว่ำ“ ในพระธรรมวิวรณ์บทที14ทู ตสวรรค ์องค ์ทีสองบิ นตำมทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ้ทุกประชำชำติดมเหล ่ื บำบิโลนมหำนครนั้นพังทลำยแล ้วพังทลำยแล ้วนครทีให ้ำองุ น ่ แห่งรำคะใน ่ ่ กำรล่วงประเวณี ของนำง”วิวรณ์14:8“บำบิโลน”เป็ นคำทีมำจำกรำกศั พท ์“บำเบล”ซึงหมำยถึ งคว ้ อหมำยถึ ่ ่ งควำ ้ ำมสับสนพระคัมภีร ์ใช ้คำนี เพื งรูปแบบต่ำงๆของศำสนำเทียมเท็จหรือศำสนำทีละทิ 319

อำนำจสัมบูรณ์

่ มจริงในพระธรรมวิวรณ์บทที17ใช ้ผูห้ ญิงแทนบำบิโลนพระคัมภีร ์ใช ้ผูห้ ญิงเป็ นสัญลักษณ์แทนคริ ่ คณ ์ งชัวหมำยถึ ่ ่ งควำมเชื ้ ่ ่ สตจักรหญิงทีมี ุ ธรรมหมำยถึงคริสตจักรบริสท ุ ธิหญิ งคริสตจักรทีละทิ อที แท ้จริง{GC381.1}{GCth17329.1} ์ ่ นนำนระหว่ำง พระคัมภีร ์ใช ้กำรแต่งงำนเป็ นสัญลักษณ์แทนควำมสัมพันธ ์อันศักดิสิ์ ทธิและยั งยื พระคริสต ์และคริสตจักรของพระองค ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำร่วมสัมพันธ ์กับประชำกรของพระองค ์ด ้วย ่ กดิสิ์ ทธิพระองค ์ ่ พันธสัญญำทีศั ์ทรงสัญญำทีจะเป็ นพระเจ ้ำของพวกเขำและประชำกรของพระอง ค ์ก็ปฏิญำณว่ำพวกเขำเองจะเป็ นของพระองค ์และเป็ นของพระองค ์แต่เพียงผูเ้ ดียวเท่ำนั้นพระองค ์ ้ ้ำไว ้สำหร ับเรำเป็ นนิ ตย ์เออเรำจะหมันเจ ้ ้ำไว ้ด ้วยควำมชอบธรรมควำ ทรงประกำศว่ำ“เรำจะหมันเจ มยุตธิ รรมควำมร ักมั่นคงและควำมกรุณำ”โฮเชยำ2:19และตรัสอีกว่ำ“เรำเป็ นนำยเหนื อพวกเจ ้ำ” ้ เยเรมีย ์3:14;และเปำโลก็ใช ้สัญลักษณ์เดียวกันนี ในพระคริ สตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่โ ้ ำนไว ้กับสำมีคนเดียวเพือถวำยพวกท่ ่ ดยกล่ำวไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำหมันท่ ำนให ้เป็ นหญิงพรหมจำรีบริสุ ์ พระคริสต ์”2โครินธ ์11:2{GC381.2}{GCth17329.2} ทธิแด่ ่ื ตย ์ของคริสตจักรต่อพระคริสต ์ด ้วยกำรหันควำมวำงใจและควำมรักออกไปจำกพร ควำมไม่ซอสั ่ ะองค ์และยอมให ้ควำมร ักต่อสิงของทำงโลกครอบง ำจิตวิญญำณเปรียบได ้กับกำรละเมิดคำปฏิญำ ่ ำเสนอให ้เห็นบำปของชนชำติอส ่ ณของกำรแต่งงำนเป็ นภำพทีน ิ รำเอลทีออกไปจำกพระเจ ้ำและค ่ วำมร ักประเสริฐของพระเจ ้ำซึงพวกเขำดู แคลนก็ได ้รับกำรพรรณนำอย่ำงน่ ำจับใจไว ้ว่ำ“เรำปฏิญำ ณต่อเจ ้ำและทำพันธสัญญำกับเจ ้ำและเจ ้ำก็เป็ นของเรำ” ้ นชนชันกษั ้ ่ ยงของเจ ้ำก็เลืองลื ่ อไปท่ำมกลำ “เจ ้ำงดงำมมำกทีเดียวและเจ ้ำเจริญขึนเป็ ตริย ์ชือเสี ่ งประชำชำติในเรืองควำมงดงำมของเจ ้ำเพรำะควำมงดงำมนั้นก็สมบูรณ์ทเี ดียวเนื่ องด ้วยสง่ำรำศี ่ ่ ยงของเจ ้ำ”“เชื ้ ทีเรำมอบให ้เจ ้ำ.....แต่เจ ้ำวำงใจในควำมงดงำมของเจ ้ำและเจ ้ำเล่นชู ้เนื่ องด ้วยชือเสี อสำยอิสรำเอลเอ๋ยพวกเจ ้ำได ้ทรยศต่อเรำเช่นเดียวกับภรรยำทรยศต่อสำมี” ่ ่ “เจ ้ำภรรยำทีนอกใจดู ซเิ จ ้ำร ับคนแปลกหน้ำมำแทนทีสำมี ”เอเสเคียล16:8,1315,32เยเรมีย ์3:20{GC381.3}{GCth17329.3} ่ ้ำยคลึงกันเพือกล่ ่ ่ พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่ใช ้ภำษำทีคล ำวถึงคริสเตียนทีเป็ ่ ้ ่ื นมิตรกับทำงโลกมำกกว่ำทีจะแสวงหำน ำพระทั ยของพระเจ ้ำอัครทูตยำกอบกล่ำวไว ้ว่ำ“คนไม่ซอสั ้ ตย ์ต่อพระเจ ้ำท่ำนทังหลำยรู ้ว่ำกำรเป็ นมิตรกับโลกนั้นคือกำรเป็ นศัตรูกบ ั พระเจ ้ำเพรำะฉะนั้นใคร ่ ้องกำรเป็ นมิตรกับโลกก็ตงตั ้ั วเป็ นศัตรูกบั พระเจ ้ำ”ยำกอบ4:4{GC382.1}{GCth17330 ก็ตำมทีต .1} ่ พระธรรมวิวรณ์บทที17บรรยำยหญิ ง(บำบิโลน)ไว ้ว่ำ“นุ่ งห่มสวมชุดสีม่วงและสีแดงเข ้มและประ ่ มไปด ้วยสิงน่ ่ ำสะอิดสะเอียน ดับด ้วยทองคำอัญมณี ตำ่ งๆและไข่มุกในมือของนำงมีถ ้วยทองคำทีเต็ 320

อำนำจสัมบูรณ์

่ื เป็ ่ นควำมลึกลับเขียน และของโสโครกจำกกำรล่วงประเวณี ของตนและบนหน้ำผำกของนำงมีชอที ้ ไว ้ว่ำ‘บำบิโลนมหำนครแม่ของหญิงแพศยำทังหลำย’”ผู เ้ ผยพระวจนะกล่ำวต่อไปอีกว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเ ห็นหญิงนั้นเมำมำยด ้วยโลหิตของพวกธรรมิกชนและโลหิตของบรรดำพยำนของพระเยซู”บำบิโล ่ ้ นยังถูกบรรยำยต่อไปอีกว่ำเป็ น“นครทีครอบครองอยู เ่ หนื อกษัตริย ์ทังหลำยของแผ่ นดินโลก”วิวร ณ์17:4-16,18 ่ นคริสเตียนมำนำนหลำยศตวรรษผ้ำสี โรมมีอำนำจเด็ดขำดอยูเ่ หนื อบรรดำกษัตริย ์ในโลกทีเป็ ่ ่ ม่วงและสีแดงเข ้มเครืองประดั บทองคำอัญมณี ตำ่ งๆและไข่มุกแสดงให ้เห็นอย่ำงชัดเจนถึงควำมยิงใ ่ ่ งยโสและไม่ ่ หญ่และอำนำจยิงใหญ่ ของรำชสำนักของโรมทีหยิ มค ี ำบรรยำยลักษณะอำนำจใดได ้อย่ ้ ้กดขีข่ ่ มเหงผูต้ ด ำงเหมำะเจำะว่ำ“เมำมำยด ้วยโลหิตของพวกธรรมิกชน”เนื่ องจำกคริสตจักรนี ได ิ ่ ถก ตำมพระคริสต ์อย่ำงทำรุณบำบิโลนยังถูกกล่ำวหำด ้วยบำปของกำรมีควำมสัมพันธ ์ทีไม่ ู ต ้องกั ้ บ“กษัตริย ์ทังหลำยของแผ่ นดินโลก”คริสตจักรของยิวกลำยเป็ นหญิงแพศยำด ้วยกำรเหินห่ำงไปจ ำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและผูกมิตรกับคนนอกศำสนำและโรมก็ทำตนให ้เป็ นมลทินด ้วยวิธเี ดียวกันนี ้ โดยแสวงหำกำรสนับสนุ นจำกอำนำจทำงฝ่ ำยโลกโรมจึงต ้องได ้ร ับกำรตำหนิ ทคล ี่ ้ำยคลึงกัน{GC3 82.2}{GCth17330.2} ้ ้ บำบิโลนถูกตรำว่ำเป็ น“แม่ของหญิงแพศยำทังหลำย”วิ วรณ์17:5ดังนั้นบุตรหญิงทังหลำยของ ่ ดติดกับหลักคำสอนและประเพณี ตำ่ งๆของนำงแ นำงจึงต ้องเป็ นสัญลักษณ์ของคริสตจักรต่ำงๆทียึ ้ ่ อมสั ่ ละทำตำมแบบอย่ำงของนำงด ้วยกำรยอมทิงควำมจริ งและควำมเห็นชอบของพระเจ ้ำเพือเชื ม ่ ถก ้ ำวสำรแห่งพระธรรมวิวรณ์บทที14ที ่ ่ พันธ ์ทีไม่ ู ต ้องกับโลกนี ข่ ประกำศถึ งกำรล่มสลำยของบำบิ ่ งหนึ ้ั ่ งเคยบริสท ้ ำชัวไปแล ่ โลนจะต ้องหมำยถึงกลุม ่ ศำสนำทีคร ุ ธิผุ์ ดผ่องและบัดนี ท ้วเนื่ องจำกข่ำวนี ้ ่ ้ งต ้องประกำศในวำระสุดท ้ำยด ้วยเหตุนีค ้ ำเตือนนี จึ ้ งไม่ไ มำหลังคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำข่ำวนี จึ ่ มสลำยมำเป็ นเวล ด ้มีไว ้สำหร ับคริสตจักรโรมันเท่ำนั้นเพรำะคริสตจักรดังกล่ำวตกอยูใ่ นสภำพทีล่ ่ ำนั้นในพระธรรมวิวรณ์บทที18ยั ่ ำนำนหลำยศตวรรษแล ้วยิงกว่ งเรียกให ้ประชำกรของพระเจ ้ำออก ้ งต ้องมีประชำกรของพระเจ ้ำอีกเป็ นจำนวนมำกทียั ่ งคงอยูใ่ น มำจำกบำบิโลนตำมพระคัมภีร ์ข ้อนี ยั ้ บำบิโลนและในเวลำนี จะพบประชำกรส่ วนใหญ่ทติ ี่ ดตำมพระคริสต ์ได ้ในคริสตจักรไหนไม่ต ้องสงสั ้ งอยูใ่ นคริสตจักรต่ำงๆทียึ ่ ดถือควำมเชือของโปรเตสแตนต ่ ่ สตจักรเห ยเลยคนเหล่ำนี ยั ์ในสมัยทีคริ ้ ดขึนมำนั ้ ้นพวกเขำยืนขึนอย่ ้ ่ ่ ล่ำนี เกิ ำงงำมสง่ำเพือพระเจ ้ำและเพือควำมจริ งและพระพรของพระอ ่ เชือยั ่ งต ้องยอมร ับผลลัพธ ์อันดีเลิศทีเกิ ่ ดจำกกำรยอม งค ์ก็สถิตอยูร่ ว่ มกับพวกเขำแม้ชำวโลกทีไม่ ่ ำวกับชนชำติอส รับหลักกำรต่ำงๆของข่ำวประเสริฐในคำพูดของผู ้เผยพระวจนะทีกล่ ิ รำเอลว่ำ“ชือ่ ่ อไปท่ำมกลำงประชำชำติในเรืองควำมงำมของเจ ่ เสียงของเจ ้ำก็เลืองลื ้ำเพรำะควำมงำมนั้นก็สมบู ่ี ้ รณ์ทเี ดียวเนื่ องด ้วยสง่ำรำศีทเรำมอบให ้เจ ้ำพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัสดังนี แหละ”แต่ พวกเขำก็ ่ ำคำแช่งสำปและควำมหำยนะมำให ้กับชนชำติอส กลับล ้มลงด ้วยควำมปรำรถนำเดียวกันทีน ิ รำเอ 321

อำนำจสัมบูรณ์

ลนั่นคือควำมต ้องกำรเลียนแบบประเพณีและพยำยำมสร ้ำงมิตรภำพกับพวกคนอธรรม“เจ ้ำวำงใจ ่ ยงของเจ ้ำ”เอเสเคียล16:14,15{GC382.3}{ ในควำมงดงำมของเจ ้ำและเจ ้ำเล่นชู ้เนื่ องด ้วยชือเสี GCth17330.3} คริสตจักรโปรเตสแตนต ์จำนวนมำกมำยทำตำมแบบอย่ำงของโรมในกำรมีควำมสัมพันธ ์อย่ำงไ ้ ่ ควำมสัมพันธ ์กับก ร ้ศีลธรรมกับ“กษัตริย ์ทังหลำยของแผ่ นดินโลก”นั่นคือเป็ นคริสตจักรของร ัฐทีมี ่ ำรปกครองทำงฝ่ ำยโลกและนิ กำยอืนๆด ้วยกำรแสวงหำกำรยอมรับของฝ่ ำยโลกและคำว่ำ“บำบิโล ่ ้บรรยำยองค ์กรเหล่ำนี ได ้ ้อย่ำงเหมำะสมพวกเขำทังหมดต่ ้ น”จึงเป็ นคำทีใช ำงอ ้ำงว่ำหลักคำสอนข องพวกเขำได ้มำจำกพระคัมภีร ์แต่กระนั้นยังแยกออกเป็ นนิ กำยต่ำงๆจนแทบนับจำนวนนิ กำยได ้ไ ่ ม่ถ ้วนพร ้อมด ้วยหลักควำมเชือและทฤษฎี ทขั ี่ ดแย ้งแตกต่ำงกันมำกมำย{GC383.1}{GCth1733 1.1} ่ นอกเหนื อจำกบำปของกำรเข ้ำร่วมกับโลกคริสตจักรทีแยกตั วออกมำจำกโรมก็ยงั คงมีลก ั ษณะ ่ อืนๆของโรมด ้วย{GC383.2}{GCth17331.2} ่ ้งไว ้ว่ำ“หำกคริสตจักรแห่งโรมเคยทำผิดเรื่ มีรำยงำนฉบับหนึ่ งของคริสตจักรโรมันคำทอลิกทีแย ่ นลูกสำวของเธอก็ผด องรูปเคำรพของเหล่ำนักบุญแล ้วคริสตจักรแห่งอังกฤษซึงเป็ ิ เช่นเดียวกันที่ ถวำยโบสถ ์ให ้นำงมำรีย ์ถึง10แห่งแล ้วถวำยให ้พระคริสต ์เพียงแห่งเดียว”RichardChalloner,Th eCatholicChristianInstructedคำนำหน้ำ21,22{GC384.1}{GCth17331.3} ในหนังสือ“เอทริทส ี ์ออนเดอะมิลเลเนี ยม”[ATreatiseontheMillennium]ดร.ฮอพคินส ์[Ho ่ pkins]เขียนไว ้ว่ำ“ไม่มเี หตุผลใดทีจะมำพิ จำรณำว่ำเจตนำรมย ์และกำรกระทำของกำรต่อต ้ำนคริ ่ ้ ยกว่ำคริสตจักรแห่งโรมภำยในคริสตจักรต่ำงๆข สเตียนนั้นจำกัดอยูใ่ นคริสตจักรซึงในปั จจุบน ั นี เรี องนิ กำยโปรเตสแตนต ์ก็มส ี ภำพของกำรต่อต ้ำนพระคริสต ์อยูม ่ ำกทีเดียวและคริสตจักรเหล่ำนั้นก็ ้ ่ ่ ่ ้ ยังห่ำงไกลจำกกำรได ้ร ับกำรปฏิรป ู ทังหมดจำกเรื อง.....ควำมเสื อมโทรมทำงศี ลธรรมและควำมชัวช ่ ำ”SamuelHopkins,Worksเล่มที2หน้ ำ328{GC384.2}{GCth17331.4} ่ ่ ดร.กูทรีย ์[Guthrie]เขียนถึงเรืองกำรแยกตั วของคริสตจักรเพสไบทีเรียนออกจำกโรมว่ำ“เมือก ่ ้วคริสตจักรของเรำทีมี ่ ธงชัยเป็ นรูปพระคัมภีร ์ทีเปิ ่ ดออกและคำขวัญทีติ ่ ดอยูบ ว่ำสำมร ้อยปี ทีแล ่ นแ ผ่นป้ ำยว่ำ‘จงค ้นหำพระคัมภีร ์’ได ้เดินเป็ นขบวนออกมำจำกประตูของโรม”และแล ้วท่ำนก็ถำมคำถ ่ ำคัญอย่ำงมำกว่ำ“พวกเขำก ้ำวหลุดออกมำจำกบำบิโลนหมดแล ้วใช่หรือไม่”ThomasGut ำมทีส hrie,TheGospelinEzekielหน้ำ237{GC384.3}{GCth17331.5} สเปอเจิน[Spurgeon]กล่ำวว่ำ“ดูเสมือนหนึ่ งว่ำคริสตจักรแห่งอังกฤษถูกกัดกร่อนจนหมดด ้ว ่ี ควำมเห็นไม่สอดคล ้องกันก็ไม่ได ้เลวน้อยกว่ำพวกนักปร ัชญำนอก ยพิธก ี รรมทำงศำสนำแต่ผูท้ มี ่ ่ิ ดี ่ กว่ำก็กำลังหันหลังเดินออกไปทีละคนจำกหลักพืนฐำนแห่ ้ ศำสนำคนทีเรำคิ ดว่ำมีสงที งควำมเชือ่ 322

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดดูให ้รอบคอบแล ้วข ้ำพเจ ้ำเชือว่ ่ ำทีตรงกลำงหั ่ เมือคิ วใจของประเทศอังกฤษนั้นมีลก ั ษณะเหมือนร ้ รวมเอำคนนอกศำสนำที ่ ่ ้ งกล ้ำขึนธรรมำสน์ ้ วงผึงที สมควรให ้แช่งด่ำไว ้อยูภ ่ ำยในแล ้วคนเหล่ำนี ยั แ ละเรียกตัวเองว่ำเป็ นคริสเตียน”{GC384.4}{GCth17332.1} ่ี ำให ้เกิดกำรละทิงควำมเชื ้ ่ งยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ ตวั ออกจำกควำมเรีย อะไรคือต ้นเหตุทท อคร คริสตจักรเริมตี ่ วย บง่ำยของข่ำวประเสริฐด ้วยวิธก ี ำรใดก็ด ้วยกำรยอมทำตำมวิถป ี ฏิบต ั ข ิ องพวกนอกศำสนำเพือช่ ่ นอั ้ ครทูตเปำโลประกำศว่ำ“อำนำจลึกลับน ให ้คนนอกศำสนำยอมรับศำสนำคริสเตียนได ้ง่ำยยิงขึ ่ ำงำนอยูแ่ ล ้ว”2เธสะโลนิ กำ2:7ซึงมี ่ ควำมหมำยรวมถึงสมัยของท่ำนเองด ้วย อกกฎหมำยนั้นก็เริมท ์ “ในช่วงท ้ำยของศตวรรษทีสองค ่ ในช่วงสมัยของอัครสำวกนั้นคริสตจักรยังคงค่อนข ้ำงบริสท ุ ธิแต่ ่ ับรูปแบบใหม่เข ้ำมำควำมเรียบง่ำยของยุคแรกเริมหำยไปโดยไม่ ่ ่ ริสตจักรส่วนใหญ่เริมร ทน ั รู ้ตัวเมือ ่ สำวกผูช ้ รำภำพพักผ่อนในหลุมฝังศพลูกๆของพวกเขำร่วมกับผูเ้ ชือใหม่ ๆ......ก็ก ้ำวออกมำและปั้ ่ อหน้ำที17หน้ ่ นแต่งแนวทำงใหม่ขน”RobertRobinson,EcclesiasticalResearchesบทที ึ้ 6ย่ ำ ่ ่ ้ได ้นั้นพวกเขำจึงลดมำตรฐำนอันสูงส่งของควำมเชือของคริ ่ 51เพือหำคนมำร ับเชือให สเตียนลงแ ่ ้ ละผลทีตำมมำคื อ“คนนอกศำสนำไหลบ่ำเข ้ำมำในคริสตจักรพวกเขำมำพร ้อมธรรมเนี ยมทังหลำ ่ ยกำรปฏิบต ั ต ิ ำ่ งๆและบรรดำรูปเคำรพ”Gavazzi,Lecturesหน้ำ278ในขณะทีศำสนำคริ สต ์ได ้ร ับ ่ ยงในนำมเป็ นจำนวนม ควำมเห็นชอบและกำรสนับสนุ นจำกผูป้ กครองฝ่ ำยโลกนั้นมีผูม้ ำรบั เชือเพี ่ สภำพภำยนอกเป็ นคริสเตียนคนจำนวนมำกก็ยงั “คงเป็ นคนนอกศำสนำโด ำกมำยแต่ในขณะทีมี ยยังคงแอบกรำบไหว ้บูชำรูปเคำรพอยู”่ Ibid.หน้ำ278{GC384.5}{GCth17332.2} ้ งคงเกิดขึนคร ้ งแล ่ ยกตนเองว่ำโปรเตสแต สภำพเดียวกันนี ยั ั้ ้วครงเล่ ั้ ำกับแทบทุกคริสตจักรทีเรี ่ ก้ อ ้ สตจักรทีเต็ ่ มไปด ้วยวิญญำณของกำรปฏิรป นต ์ไม่ใช่หรือเมือผู ่ ตังคริ ู อย่ำงแท ้จริงตำยจำกไปลู ่ กหลำนของพวกเขำก็ก ้ำวออกมำและ“ปรับแต่งขบวนกำรด ้วยรูปแบบใหม่”ในขณะทีพวกเขำยึ ดมั่ ่ บรรพบุ ่ ่ นอย่ำงไม่ลม ื หูลม ื ตำอยูก ่ บั ควำมเชือที รษ ุ ส่งต่อมำและปฏิเสธไม่ยอมร ับควำมจริงใดๆทีใหม่ ่ ้ กว่ำทีพวกเขำมองเห็ นเหล่ำบุตรทังหลำยของนั กปฏิรป ู จึงก ้ำวห่ำงออกไปจำกตัวอย่ำงแห่งควำมถ่ ้ งของในโลกของนั ่ ้ ้ อมตนกำรเสียสละและกำรละทิงสิ กปฏิรป ู ทังหลำยด ้วยประกำรฉะนี “ควำมเรี ยบง่ ำยแต่แรกจึงหำยไป”วิถแี ห่งโลกไหลบ่ำเข ้ำมำยังคริสตจักรและนำ“ธรรมเนียมวิธป ี ฏิบต ั แิ ละรูปเคำร พ”เข ้ำมำในคริสตจักรด ้วย”{GC385.1}{GCth17332.3} ่ น“ศัตรูกบ ้ ่ อนิ จจังกำรเป็ นมิตรกับโลกซึงเป็ ั พระเจ ้ำ”ของคนทังหลำยที ประกำศว่ ำตนเป็ นผูต้ ด ิ ต ่ นทีนิ ่ ยมของผูค้ นทั่วทังอำณำจั ้ ำมพระคริสต ์นั้นช่ำงน่ ำกลัวเพียงไรคริสตจักรทีเป็ กรคริสเตียนเหิน ้ ห่ำงไปจำกมำตรฐำนแห่งควำมถ่อมตนกำรละทิงตนควำมเรี ยบง่ำยและคุณควำมดีทมี ี่ อยูใ่ นพระคั มภีร ์อย่ำงมำกเพียงไรจอห ์นเวสเล่ย ์กล่ำวถึงวิธก ี ำรใช ้เงินอย่ำงถูกต ้องว่ำ“อย่ำใช ้ตะลันต ์อันมีคำ่ ยิง่ ้ ่ ่ ่ มห่มทีไม่ ่ จำเป็ นและมีรำคำ ไปอย่ำงสินเปลื องเพียงเพือสนองควำมต ้องกำรของดวงตำด ้วยเครืองนุ ่ ่ จำเป็ นอย่ำสินเปลื ้ ่ น แพงหรือด ้วยเครืองประดั บทีไม่ องกับกำรตกแต่งบ ้ำนด ้วยของหำยำกของทีเกิ 323

อำนำจสัมบูรณ์

่ รำคำแพงหรือในสิงของที ่ ่ อบด ้วยท ควำมต ้องกำรหรือมีรำคำแพงหรือในภำพถ่ำยภำพวำดทีมี เคลื ่ ่ ำมำสนองตอบกับควำมหยิงยโสของชี ่ ่ ่ นชมหรื ่ อง.....จงอย่ำหำสิงใดเพื อน วต ิ เพือจะเป็ นทีชื อร ับคำเ ่ ำนทำสิงที ่ ดี ่ ๆเพือตั ่ วเองผูค้ นจะกล่ำวถึงท่ำนในทำงทีดี ่ ’ตรำบใดที่ ยินยอจำกมนุ ษย ์.....‘ตรำบใดทีท่ ้ ’และแต่ง‘อย่ำงหรูหรำทุกวัน’ไม่ต ้องสงสัยเลยว่ำคนม ท่ำน‘แต่งตัวเองด ้วยผ้ำลินินสีม่วงและมีเนื อดี ่ งส่งควำมโอบอ ้อมอำรีและควำมมีนำใจของท่ ้ ้ ำสรรเสริ ำกมำยจะยกย่องรสนิ ยมทีสู ำนแต่อย่ำซือค ้ ให ้พึงพอใจกับเกียรติทมำจำกพระเจ ญของพวกเขำด ้วยรำคำแพงเช่นนี แต่ ี่ ้ำ”Wesley,Works,S ้ ละเลยค ่ ้ ermon50,“TheUseofMoney”แต่มค ี ริสตจักรจำนวนมำกในปัจจุบน ั นี ที ำสอนเช่นนี {G C385.2}{GCth17332.4} ่ โลกนี ่ ้ ยมชมชอบประมุขนักกำรเมืองทนำย กำรแสดงว่ำตนเองเป็ นคนมีศำสนำกลำยเป็ นสิงที นิ ่ นช่องทำงสร ้ำงควำมนับ ควำมแพทย ์นักธุรกิจต่ำงพำกันเข ้ำร่วมเป็ นสมำชิกในคริสตจักรก็เพือเป็ ้ ถือและควำมวำงใจทำงสังคมและควำมก ้ำวหน้ำในฝ่ ำยโลกของตนเองด ้วยวิธน ี ี พวกเขำพยำยำมป ่ ชอบธรรมของตนเองไว ้ด ้วยกำรอ ้ำงตนว่ำเป็ นคริสเตียนองค ์กรศำสนำคริสต ์ต่ำง กปิ ดธุรกรรมทีไม่ ่ ้ร ับกำรสนับสนุ นด ้วยทร ัพย ์และอิทธิพลของบรรดำชำวโลกทีร่ ับบัพติศมำเข ้ำมำแต่ยงั หมกมุ่ ๆทีได ้ ทำให ้จำเป็ นทีจะต ่ ่ น้ นอยูใ่ นทำงโลกีย ์เหล่ำนี ก็ ้องพยำยำมหำควำมนิ ยมและกำรสนับสนุ นมำกยิงขึ ่ ่ ดถูกสร ้ำงขึนตำมถนนที ้ ่ ชอผู ่ื เ้ ข ้ำร่วมนมัสกำ โบสถ ์อันโอ่อำ่ ตระกำรตำซึงตกแต่ งอย่ำงหรูหรำทีสุ มี ่ ่ ควำมสำมำรถสร ้ำง รแต่งกำยด ้วยเครืองแต่ งกำยรำคำแพงและนำสมัยใช ้เงินเดือนสูงจ ้ำงผูร้ ับใช ้ทีมี ่ ่ ำกันอย่ำงแพร่หลำย ควำมสำรำญและดึงดูดผูค้ นคำเทศนำของพวกเขำจะต ้องไม่แตะเรืองบำปที ท ่ สร ้ำงควำมพึงพอใจด ้วยเหตุนีคนบำปที ้ ่ ใ่ นสังคมจึงสมัครเ แต่คำเทศนำของพวกเขำจะต ้องรืนหู อยู ่ ยมชมชอบจึงซ่อนอยูภ ข ้ำร่วมอยูใ่ นบัญชีของคริสตจักรและบำปทีนิ ่ ำยใต ้กำรเสแสร ้งของควำมเลื่ อมใสในศำสนำ{GC386.1}{GCth17333.1} ้ ำฝ่ ำยโลกฉบับหนึ่ งวิจำรณ์เรืองทั ่ ศนคติทเป็ ่ี นอยูข ่ นิ ตยสำรชันน ่ องผูท้ อี่ ้ำงตนเป็ นคริสเตียนทีมี ้ กับโลกว่ำ“คริสตจักรยอมร ับวิญญำณของยุคนี และปร ับวิธน ี มัสกำรตำมควำมต ้องกำรของยุคสมัย ่ ช่ ่ วยทำให ้ศำสนำดูน่ำสนใจก็ถก ใหม่อย่ำงไม่ทน ั รู ้สึกตัว”“แท ้จริงแล ้วทุกสิงที ู คริสตจักรนำมำใช ้เป็ ่ อ”และนักเขียนคนหนึ่ งของหนังสือพิมพ ์นิ วยอร ์คอินดิเพนเดนท ์[NewYorkIndepend นเครืองมื ่ อและปฏิ ่ ่ี ent]กล่ำวถึงคำทีเชื บต ั แิ ละนมักสำรตำมแบบชำวเมทอดิสต ์ไว ้ว่ำ“เส ้นแบ่งระหว่ำงผูท้ เคร่ ่ี ม ศ ้ งในศำสนำและผูท้ ไม่ ี ำสนำเลือนหำยไปเป็ นเพียงเงำสลัวและผูท้ รี่ ้อนรนของทังสองฝ่ ำยต่ำงทำก ้ ่ ระหว่ำงวิธก ำรลบควำมแตกต่ำงทังหมดที มี ี ำรประพฤติและควำมสนุ กสนำนของพวกเขำ”“ศำสนำ ่ ้ร ับควำมนิ ยมชมชอบจะมีสมำชิกเพิมมำกขึ ่ ้ ้วยคนทีได ่ ้ร ับประโยชน์โดยไม่ต ้องใส่ใจกับหน้ ทีได นด ่ มำพร ่ ำทีที ้อมกับศำสนำนั้น”{GC386.2}{GCth17333.2} ่ ำเป็ นห่วงอย่ำงยิงเมื ่ อพวกเรำเห็ ่ เฮำวำร ์ดครอสบี[HowardCrosby]กล่ำวว่ำ“เป็ นเรืองน่ นคริส ตจักรของพระคริสต ์แทบไม่ได ้ทำตำมแผนกำรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเช่นเดียวกับชำวยิวในสมัยโบ 324

อำนำจสัมบูรณ์

่ อยให ้ควำมสัมพันธ ์กับประเทศทีกรำบไหว ่ รำณทีปล่ ้รูปเคำรพขโมยหัวใจของพวกเขำไปจำกพระเ ้ ้วยกำรเข ้ำมีสว่ นร่วมอย่ำงจอมปลอ จ ้ำ......ก็เป็ นเช่นนั้นแหละกับคริสตจักรของพระเจ ้ำในเวลำนี ด ่ เชือละทิ ่ ้ ธก ่ ่ มกับโลกทีไม่ งวิ ี ำรของพระเจ ้ำทีประทำนชี วต ิ แท ้และปล่อยตัวเองไปกับนิ สยั ชัวของสั งค ่ มพ ้ั ำโต ้แย ้งและข ้อสรุปพอจะร ับฟังได ้แต่สงเหล่ ่ิ ้ ห่ำงไกลจำกคำเ มทีไม่ ี ระคริสต ์ถึงแม้บำงครงค ำนี ก็ ้ ้ ปิ ดเผยของพระเจ ้ำและขัดแย ้งโดยตรงกับกำรเติบโตขึนในพระคุ ณทังปวง” TheHealthyChristia n:AnAppealtotheChurchหน้ำ141,142{GC387.1}{GCth17333.3} ่ ท่ำมกลำงกระแสคลืนแห่ งกำรหมกมุ่นในทำงโลกีย ์และกำรแสวงหำควำมสำรำญกำรเสียสละแล ่ ะกำรถวำยตนเพือพระคริ สต ์จึงหำยไปจนเกือบหมด“มีชำยและหญิงบำงคนในคริสตจักรของเรำที่ ้ เมือยั ่ งเป็ นเด็กให ้ถวำยตัวเพือจะมอบถวำยตนหรื ่ ปัจจุบน ั อยูใ่ นวัยทำงำนพวกเขำถูกสอนไว ้ตังแต่ ้ ้องกำรเงินทุนขึนมำ.....ไม่ ้ อทำงำนรับใช ้พระคริสต ์”แต่“หำกในเวลำนี ต มใี ครจะต ้องถูกร ้องขอให ้บริ ่ งแสดงละครจำลองกำรพิพำกษำงำนเลียงหรู ้ จำคโอไม่อย่ำงแน่ นอนให ้จัดงำนรืนเริ หรำหรือของกิน ่ ำให ้คนเพลิดเพลิน”{GC387.2}{GCth17334.1} อะไรก็ได ้ทีท ่ นที9มกรำค ่ ผูว้ ำ่ กำรรัฐวิสคอนซินวำสเบิร ์น[Washburn]ปรำศร ัยในกำรประชุมประจำปี เมือวั ่ ำมำใช ้ทำลำยโรงเรียนทีท ่ ำใหม้ น มค.ศ.1873ว่ำ“อำจจะต ้องมีกำรตรำกฎหมำยบำงฉบับเพือน ี ักก ้ โรงเรียนเช่นนี อยู ้ ท ่ กระทั่งในคริสตจักรทีบำงคร ่ ำรพนันเกิดขึนมี ่ ุกทีแม้ งพบว่ ั้ ำกำลังทำงำนของมำร ่ ับของขวัญกำรจัดกิจกรรมขำยชุดของขวัญและกำร โดยไม่รู ้ตัวและไม่สงสัยกำรแสดงดนตรีเพือร ่ ่ ้ อช่ ่ วยให ้บรรลุเ ขำยตั๋วจับฉลำกรำงวัลฉลำกกินแบ่งชุดรำงวัลต่ำงๆและอืนๆซึ งในบำงคร งจั ั้ ดขึนเพื ้ั จั ่ ดขึนมำด ้ ่ คอ ่ งห ้ ป้ ำหมำยทำงศำสนำหรือกำรกุศลแต่บ่อยครงที ้วยจุดประสงค ์ทีไม่ ่ ยมีคณ ุ ค่ำซึงทั ่ อหำเงินทีไม่ ่ ได ้ให ้คุณค่ำสำคัญเลยไม่มส ่ ำลำยศีลธรรมและเป็ มดนี ล้ ้วนแล ้วแต่เป็ นเครืองมื ี งใดที ิ่ ท นพิษภัยโดยเฉพำะกับเยำวชนได ้มำกเท่ำกับกำรได ้เงินหรือสมบัตโิ ดยไม่ได ้พำกเพียรทำงำนคนมีเ ่ ้ กียรติเข ้ำร่วมกิจกรรมกำรเสียงโชคเหล่ ำนี และปลอบจิ ตใต ้สำนึ กของเขำเองด ้วยควำมคิดว่ำเขำไ ่ มน ่ ่ ้ อยครงมั ้ั กจะตกไปสูน ด ้ใช ้เงินไปในวัตถุประสงค ์ทีดี ั จึงไม่ใช่เรืองแปลกที เยำวชนในร ัฐนี บ่ ่ ิ สยั ลัก ้ งควำมตื ่ ่ ่ ้ อบแน่ นอนทีสุ ่ ด”{GC387.3}{ ษณะนี ซึ นเต ้นจำกกำรละเล่นกิจกรรมเสียงโชคจะเกิ ดขึนเกื GCth17334.2} วิญญำณของกำรประนี ประนอมกับวิถท ี ำงของชำวโลกกำลังบุกรุกเข ้ำไปยังโบสถ ์ต่ำงๆทั่วอำ ่ งลอนดอนโรเบิร ์ทเอ็ดคินส ์[RobertAtkins]เทศนำวำดภำพทีมื ่ ดม ณำจักรของคริสตศำสนำทีกรุ ่ ดขึนอยู ้ ้ จำนวน นของควำมถดถอยทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณทีเกิ ท ่ ่วไปในประเทศอั ั งกฤษไว ้ว่ำ“โลกนี มี ่ ่ ่ คนชอบธรรมอย่ำงแท ้จริงลดลงไปเรือยๆและไม่ มผ ี ูใ้ ดใส่ใจเหล่ำผู ้ทีประกำศตนเป็ นผูเ้ ชือในศำสนำ ้ ่ ่ ในปัจจุบน ั นี และในทุ กๆคริสตจักรเป็ นผูท้ รี่ ักโลกเป็ นผูท้ ประนี ี่ ประนอมกับโลกเป็ นผูท้ รี่ ักสิงของเครื ่ี องมืออำนวยควำมสะดวกสบำยและเป็ นผูท้ ทะเยอทะยำนไขว่ คว ้ำเกียรติยศพวกเขำถูกเรียกให ้เข ้ำ ้ ่ มำร่วมทุกข ์กับพระคริสต ์แต่พวกเขำกลับหดถอยไปแม้แต่เพียงด ้วยคำตำหนิ ......ละทิงควำมเชื อล 325

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ้ ่ กสลักไว ้อยูท ะทิงควำมเชื อละทิ งควำมเชื อถู ่ ด ี่ ้ำนหน้ำสุดของทุกๆโบสถ ์หำกพวกเขำเข ้ำใจมันหำก ่ พวกเขำรู ้สึกถึงมันก็คงจะมีควำมหวังแต่อนิ จจำพวกเขำร ้องว่ำ‘ข ้ำเป็ นเศรษฐีและข ้ำรำรวยแล ้วข ้ำ ่ ไม่ต ้องกำรสิงใดเลย’วิ วรณ์3:17”SecondAdventLibrary,tractNo.39{GC388.1}{GCth173 34.3} ่ ่ ตอ ่ ้ประชำชำติดมเหล ่ื บำปยิงใหญ่ ทเป็ ี่ นข ้อกล่ำวหำทีมี ่ บำบิโลนคือ“นครทีให ้ำองุ น ่ แห่งรำคะใน ่ กำรล่วงประเวณี ของนำง”วิวรณ์14:8;ถ ้วยยำพิษทีเธอเอำมำให ้กับโลกหมำยถึงคำสอนเทียมเท็จ ่ ่ นผลจำกควำมสัมพันธ ์ทีไม่ ่ เหมำะสมของเธอทีเธอมี ่ ่ิ ทีเธอร ับไว ้ซึงเป็ กบั ผูย้ งใหญ่ ของโลกมิตรภำพ ่ กบั โลกทำให ้ควำมเชือของเธอผิ ่ ้ ่ งครำวของเธอเธอก็นำสิงที ่ ผิ ่ ดๆชักจูงโลก ทีมี ดเพียนไปและเมื อถึ ่ ้ำนกับคำสอนทีชัดเจนที ่ ่ ดของพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิ{GC388.2}{GC ์ ด ้วยกำรสอนหลักคำสอนทีค สุ th17334.4} โรมไม่อนุ ญำตให ้ประชำชนมีพระคัมภีร ์และบังคับให ้ทุกคนยอมร ับคำสอนของเธอแทนกำรนำพ ่ ระวจนะของพระเจ ้ำกลับคืนมำให ้มนุ ษย ์นั้นเป็ นผลงำนของกำรปฏิรป ู แต่ไม่ได ้เป็ นเรืองเกิ นควำมจ ่ ่ กควำมเ ริงใช่หรือไม่ทคริ ี่ สตจักรในยุคของเรำสอนมนุ ษย ์ให ้นำควำมเชือของพวกเขำไปวำงไว ้ทีหลั ่ ่ ชือและค ำสอนของคริสตจักรแทนทีจะวำงไว ้ในพระคัมภีร ์ชำร ์ลส ์บีเคอร ์[CharlesBeecher]กล่ำว ่ อต ้ำนหลักควำ ถึงคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ต่ำงๆว่ำ“พวกเขำหลบหน้ำไม่กล่ำวคำพูดรุนแรงเพือต่ ่ ่ ควำมอ่อนไหวแบบเดียวกับทีพวกนั ่ ์ ำนั้นหลีกเลียงไม่ ่ มเชือทำงศำสนำซึ งมี กบวชผูบ้ ริสท ุ ธิเหล่ พูดว ่ อต ้ำนกำรสถำปนำกำรกรำบไหว ้รูปบูชำนักบุญและผูพ ่ ่ ำจำรุนแรงเพือต่ ้ ลีชพ ี เพือศำสนำซึ งพวกเ ้ ขำเป็ นผูก้ อ ่ ขึนมำเอง.....นิ กำยโปรเตสแตนต ์อีแวนเจลิคลั ผูกมัดมือของพวกเขำไว ้ด ้วยกันกับพว ่ นนักเทศน์ไม่วำ่ จะอยูท กตนเองตกลงระหว่ำงกันเองว่ำคนทีเป็ ่ ไหนก็ ี่ จะเป็ นนักเทศน์ไม่ได ้หำกเขำ ่ จิ ่ นตนำกำรขึนมำเองที ้ ไม่ยอมรับหนังสือบำงเล่มนอกเหนื อจำกพระคัมภีร ์..........ไม่ใช่เป็ นเรืองที จ่ ่ ่ ้ำมปรำมพระคัมภีร ์เหมือนทีโรมเคยท ่ ะกล่ำวว่ำอำนำจฝ่ ำยควำมเชือทำงศำสนำเริ มห ำมำแล ้วแต่ ่ี กลับเฉี ยบแหลมกว่ำ”Sermonon“TheBibleaSufficientCreed,”delivereda ทำไปด ้วยวิธท ี ลึ tFortWayne,Indiana22กุมภำพันธ ์1846{GC388.3}{GCth17335.1} ่ ่ี อสั ่ ตย ์อธิบำยพระวจนะของพระเจ ้ำก็จะมีผูค้ งแก่เรียนผูร้ ับใช ้ต่ำงๆทีอ ่ ้ำงว่ำเข ้ำใจพระ เมือครู ทซื ้ ่ งำมทังหลำยว่ ้ ้ คัมภีร ์ลุกขึนและปร ักปรำคำสอนทีดี ำเป็ นคำสอนนอกรีตและด ้วยกำรกระทำเช่นนี จึ ่ี ้ งขับไล่ผูท้ แสวงหำควำมจริ งไปหำกโลกไม่ได ้ถูกมอมเมำอย่ำงสินหวั งด ้วยเหล ้ำองุ น ่ ของบำบิโลนแ ่ ่ ยบง่ำยและเชือดเฉื อนของพระวจนะของพ ล ้วฝูงชนมำกมำยคงจะเชือและกลั บใจด ้วยควำมจริงทีเรี ่ ้นสับสนและขัดแย ้งกันจนประชำชนไม่รู ้ว่ำจะเชืออะไรว่ ่ ระเจ ้ำแต่ควำมเชือทำงศำสนำนั ำเป็ นควำม ่ กลับใจนอนหมอบอยูท ่ี ำประตูโบสถ ์{GC389.1}{GCth17335.2} จริงบำปของโลกทีไม่ ่ หน้

326

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองแห่ งพระธรรมวิวรณ์บทที14ประกำศออกไปเป็ นครงแรกในช่ ั้ วงฤดู ้ ้ได ้โดยตรงกับคริสตจักรต่ำงๆในประเทศสหร ัฐอเ ร ้อนของปี ค.ศ.1844และในช่วงเวลำนั้นข่ำวนี ใช ่ งค ่ ำเตือนเรืองกำรพิ ่ ่ ดและโดยทั่วไปถูก มริกำทีซึ พำกษำถูกประกำศในประเทศอย่ำงกว ้ำงขวำงทีสุ ่ ดและคริสตจักรถดถอยอย่ำงรวดเร็วทีสุ ่ ดแต่ข่ำวสำรของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองไม่ ่ ปฏิเสธมำกทีสุ ได ้ ่ สำเร็จบริบูรณ์ในปี ค.ศ.1844ในช่วงเวลำดังกล่ำวคริสตจักรต่ำงๆต ้องประสบกับกำรเสือมถอยทำ ่ ำวกำรเสด็จกลับมำแต่กำรเสือมถ ่ งฝ่ ำยศีลธรรมอันเป็ นผลเนื่ องมำจำกกำรปฏิเสธแสงสว่ำงเรืองข่ ้ ยงั ไม่สมบูรณ์เช่นกันขณะทีพวกเขำปฏิ ่ ่ อยนี ก็ เสธควำมจริงพิเศษสำหร ับเวลำนั้นควำมเสือมถอย ่ิ ่ำลงไปเรือยๆแต่ ่ ่ ของพวกเขำก็ยงตกต ยงั ตกต่ำไม่พอทีจะกล่ ำวว่ำ“บำบิโลนมหำนครนั้นพังทลำยแ ้ ้ทำให ้ทุกประชำชำติดมเหล ่ื ล ้ว.....เพรำะว่ำนครนี ได ้ำองุ น ่ แห่งรำคะในกำรล่วงประเวณี ของนำง”วิว ้ ตวิญญำณแห่งกำรทำตำมโลกและควำมไม่สน รณ์14:8เธอยังไม่ได ้ทำให ้ทุกประเทศกระทำเช่นนี จิ ่ นบททดสอบสำหร ับยุคเวลำของเรำก็มอ ใจต่อควำมจริงซึงเป็ ี ยูแ่ ละกำลังแพร่หลำยต่อเนื่ องในคริส ้ ถก ตจักรของนิ กำยโปรเตสแตนต ์ตลอดทั่วทุกประเทศในโลกคริสเตียนและคริสตจักรเหล่ำนี ก็ ู รวม ่ ้ ่ อยูใ่ นคำตำหนิ ทเคร่ ี่ งขรึมและน่ ำกลัวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองแต่ ผลงำนแห่งกำรละทิงควำมเชื อยั ่ งทีสุ ่ ด{GC389.2}{GCth17335.3} งก ้ำวไปไม่ถงึ จุดทีสู ่ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยว่ำก่อนทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำซำตำนจะกระทำ“อิทธิฤทธิทุ์ กอย่ำงทัง้ ่ กอย่ำง”และพวกที“ไม่ ่ ได ้ร ักควำมจริงเพือจ ่ หมำยสำคัญและกำรอัศจรรย ์จอมปลอมและอุบำยชัวทุ ่ งที ่ เท็ ่ จ”2เธสะโลนิ กำ2:9ะรอดได ้”จะถูกปล่อยให ้“ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ ้ ้ ้ ่วทั้ 11จวบจนกระทั่งสภำพเช่นนี จะเกิ ดขึนและกำรรวมตั วของคริสตจักรกับโลกจะเกิดขึนตลอดทั ้ ่ งอำณำจักรคริสเตียนแล ้วกำรล่มจมของมหำนครบำบิโลนจึงจะเกิดขึนอย่ ำงสมบูรณ์กำรเปลียนแ ้ บใหญ่ขนอย่ ปลงอันนี เติ ึ้ ำงเป็ นลำดับแต่กำรสำเร็จอย่ำงบริบูรณ์ของคำพยำกรณ์ในพระธรรมวิวร ้ งคงเป็ นสิงที ่ จะเกิ ่ ้ ณ์14:8นี ยั ดขึนในอนำคต{GC389.3}{GCth17335.4} ่ แม้คริสตจักรต่ำงๆทีรวมกั นเป็ นบำบิโลนจะมีควำมมืดมนทำงจิตวิญญำณและเหินห่ำงไปจำกพ ่ ้จริงของพระคริสต ์จำนวนมำกอยูใ่ นคริสตจักรเหล่ำนั้นในจำนวนนี ยั ้ ง ระเจ ้ำแต่ก็ยงั มีผูต้ ด ิ ตำมทีแท ่ เคยเห็นควำมจริงพิเศษสำหร ับยุคนี มี ้ คนจำนวนไม่นอ้ ยทีไม่ ่ พอใจกับสภำพปั มีคนอีกมำกมำยทีไม่ ่ ่ นพวกเขำแสวงหำพระฉำยำของพระคริ ้ จจุบน ั ของตนและอยำกได ้ร ับแสงสว่ำงทีชัดเจนยิ งขึ สต ์จำ ่ ่ สตจักรเหล่ำนี เหิ ้ นห่ำงออกไปจำกควำมจริงมำกยิง่ กคริสตจักรทีเขำร่ วมอยูอ ่ ย่ำงไร ้ผลในขณะทีคริ ้ ่ ้ ้ งมี ่ มำ ขึนและท ำตัวเป็ นพันธมิตรยิงใกล ้ชิดกับโลกมำกขึนควำมแตกต่ ำงระหว่ำงคนสองกลุม ่ นี จะยิ ้ ่ ดจะลงเอยด ้วยกำรแตกแยกเวลำจะมำถึงเมือผู ่ ท้ ร่ี ักพระเจ ้ำอย่ำงสินสุ ้ ดใจคงอยูร่ ว่ ม กขึนและในที สุ ่ ต่อไปไม่ได ้กับพวกที“รักควำมสนุ กมำกกว่ำรักพระเจ ้ำยึดถือทำงพระเจ ้ำแต่เพียงเปลือกนอกแต่ป ์ ้น”2ทิโมธี3:4-5{GC390.1}{GCth17336.1} ฏิเสธฤทธิเดชของทำงนั

327

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ งเวลำเมือคริ ่ ่ ตสวรรค ์องค ์ทีสอง ่ พระธรรมวิวรณ์บทที18ชี ไปถึ สตจักรจะก ้ำวไปถึงสภำพตำมทีทู กล่ำวไว ้อย่ำงเต็มตัวตำมผลลัพธ ์ของกำรปฏิเสธคำเตือนสำมประกำรของวิวรณ์14:6่ งคงอยูใ่ นบำบิโลนจะถูกเรียกให ้แยกตัวออกจำกควำมสัมพันธ ์ทีมี ่ 12และประชำกรของพระเจ ้ำทียั ่ ไว ้ให ้กับโลกนี และพระรำชกิ ้ ้ ้องทำให ้สำเร็จเมือผู ่ ้“ทีไม่ ่ เชือควำ ่ กับเธอนี่ เป็ นข่ำวสุดท ้ำยทีมี จนี จะต ่ ่ เท็ ่ จแล ้วจำกนั้ มจริงแต่ยน ิ ดีในกำรอธรรม”2เธสะโลนิ กำ2:12จะถูกปล่อยให ้ลุม ่ หลงและเชือในสิ งที ่ ตใจเปิ ดร ับควำมจริงและบุตรทังหลำยของพระเจ ้ ่ ง นแสงแห่งควำมจริงจะส่องสว่ำงบนทุกคนทีจิ ้ำทียั คงอยูใ่ นบำบิโลนจะตอบร ับเสียงเรียกทีว่​่ ำ“จงออกมำจำกนครนั้นเถิดชนชำติของเรำเอ๋ย”วิวรณ์1 8:4{GC390.2}{GCth17336.2}

328

อำนำจสัมบูรณ์

้ บท22-เหตุกำรณ์เกิดขึนตำมค ำพยำกรณ์ ่ ่ ช่วงฤดูใบไม้ผลิของปี ค.ศ.1844ซึงคำดไว ้แต่แรกว่ำเป็ นเวลำทีองค ์พระผู ้เป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำและเ ่ ้นผ่ำนไปผู ้ทีรอคอยด ่ ่ ่ มือเวลำนั ้วยควำมเชือในเรื องกำรเสด็ จมำปรำกฏของพระองค ์จึงรู ้สึกสงสัยแ ่ ่งในขณะทีโลกถื ่ ละไม่ม่นใจไปชั ั วขณะหนึ อว่ำพวกเขำพ่ำยแพ ้อย่ำงยับเยินและผ่ำนกำรพิสจ ู น์วำ่ เ ่ ดมั่นอยูก ่ ผิ ่ ดๆแต่แหล่งปลอบประโลมใจของพวกเขำก็ยงั คงเป็ นพระวจนะ ป็ นพวกทียึ ่ บั ควำมเชือที ่ พวกเขำเชื ่ ่ ้ั ของพระเจ ้ำหลำยคนศึกษำพระคัมภีร ์ต่อไปพวกเขำนำสิงที อออกมำตรวจสอบอี กครงเ ่ ่ ่ ้นหำแสงสว่ำงให ้มำกขึน้ พือหำหลั กฐำนของควำมเชือและศึ กษำคำพยำกรณ์อย่ำงละเอียดเพือค ่ บสนุ นจุดยืนของพวกเขำนั้นชัดเจนและเด็ดขำดหมำยสำคัญทีไม่ ่ อำจเ คำพยำนในพระคัมภีร ์ทีสนั ่ ้ ้เห็นว่ำกำรเสด็จมำของพระคริสต ์นั้นใกล ้มำกแล ้วพระพรพิเศษของพระเจ ้ำที่ ข ้ำใจเป็ นอืนใดชี ให ้ ทำให ้คนบำปกลับใจและทำให ้คริสเตียนฟื ้ นฟูจต ิ วิญญำณต่ำงยืนยันว่ำข่ำวสำรนี มำจำกสวรรค ์แ ่ ละแม้ผูเ้ ชือจะอธิ บำยควำมผิดหวังของพวกเขำไม่ได ้พวกเขำต่ำงรู ้สึกมั่นใจว่ำเหตุกำรณ์ทผ่ ี่ ำนไป แล ้วนั้นพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำอยู{่ GC391.1}{GCth17337.1} ่ ่ คำสอนหนึ่ งทีสำนอยู ก ่ บ ั คำพยำกรณ์ตำ่ งๆทีพวกเขำถื อว่ำใช ้ประยุกต ์เข ้ำได ้ดีกบ ั ช่วงเวลำขอ ้ั สองคื ่ ่ ับเข ้ำได ้อย่ำงดีเป็ นพิเศษกับสภำพของควำมไม่แน่ นอนแล งกำรเสด็จมำครงที อคำสอนซึงปร ่ ่ ำสิงที ่ บั ่ ดนี มื ้ ะควำมหวำดหวันของพวกเขำและหนุ นใจพวกเขำให ้รอคอยอย่ำงอดทนในควำมเชือว่ ดมนเข ้ำใจไม่ได ้จะถูกทำให ้กระจ่ำงชัดแจ ้งในเวลำอันสมควร{GC391.2}{GCth17337.2} ่ ในบรรดำคำพยำกรณ์ตำ่ งๆทีพวกเขำไม่ เข ้ำใจมีพระธรรมฮำบำกุก2:1่ ่ 4รวมอยูด ่ ้วย“ข ้ำพเจ ้ำจะยืนเฝ้ ำดูอยูข ่ ้ำพเจ ้ำจะยืนทีหอคอยและเฝ้ ำรอเพือจะดู วำ่ พระองค ์จะตร ัสอ ่ ะไรแก่ข ้ำพเจ ้ำและข ้ำพเจ ้ำจะทูลตอบอย่ำงไรในเรืองกำรร ้องทุกข ์ของข ้ำพเจ ้ำแล ้วพระยำห ์เวห ์ตร ั ่ ้คนทีวิ่ งอ่ ่ ำนได ้คล่อ สตอบข ้ำพเจ ้ำว่ำ‘จงเขียนนิ มต ิ นั้นลงไปจงเขียนไว ้บนแผ่นป้ ำยให ้ชัดเจนเพือให งเพรำะว่ำนิ มต ิ นั้นยังรอเวลำของมันอยูม ่ น ั กำลังรีบไปถึงควำมสำเร็จมันจะไม่มุสำถ ้ำดูช ้ำไปก็จงค ่ อยสักหน่ อยมันจะมำถึงแน่ นอนคงไม่ลำ่ ช ้ำนักดูเถิดคนหยิงจองหองจิ ตใจภำยในเขำไม่ซอตรงแต่ ื่ ว่ ่ ตย ์’”{GC392.1}{GCth17338.1} ำคนชอบธรรมจะดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยควำมซือสั ้ แรกในปี ค.ศ.1842คำแนะนำในคำพยำกรณ์นีที ้ บอกให ่ ย ้อนกลับไปตังแต่ “้ เขียนนิ มต ิ นั้นลงไปจ ่ ้คนทีวิ่ งอ่ ่ ำนได ้คล่อง”ทำให ้ชำร ์ลส ์ฟิ ทช ์[CharlesFitch]วำด งเขียนไว ้บนแผ่นป้ ำยให ้ชัดเจนเพือให ่ ้อธิบำยนิ มต ้ อว่ำทำใ ผังคำพยำกรณ์เพือใช ิ ของพระธรรมดำเนี ยลและวิวรณ์กำรตีพม ิ พ ์แผนผังนี ถื ่ ้ ำวถึงกำรล่ำ ห ้คำสังของฮำบำกุ กสำเร็จในเวลำนั้นไม่มผ ี ูใ้ ดสังเกตว่ำในคำพยำกรณ์เดียวกันนี กล่ ่ ้ อนทีนิ ่ มต ้ ำเร็จซึงนั ่ ่ นก็คอื เวลำทีพวกเขำต ่ ช ้ำทีจะเกิ ดขึนก่ ิ นี จะส ้องรอคอยหลังจำกช่วงเวลำแห่งค ้ งโดดเด่นขึนมำ“นิ ้ วำมผิดหวังขอ้ พระคัมภีร ์นี จึ มต ิ นั้นยังรอเวลำของมันอยูม ่ น ั กำลังรีบไปถึงควำม 329

อำนำจสัมบูรณ์

สำเร็จมันจะไม่มุสำถ ้ำดูช ้ำไปก็จงคอยสักหน่ อยมันจะมำถึงแน่ นอนคงไม่ลำ่ ช ้ำนัก.....คนชอบธรรม ่ ตย ์”{GC392.2}{GCth17338.2} จะดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยควำมซือสั ่ กำลังและได ้ร ับควำมประเล ้ำประโ ข ้อควำมตอนหนึ่ งในคำพยำกรณ์ของเอเสเคียลทำให ้ผูเ้ ชือมี ้ ลมใจ“พระวจนะของพระยำห ์เวห ์มำถึงข ้ำพเจ ้ำว่ำ‘บุตรแห่งมนุ ษย ์เอ๋ยสุภำษิตบทนี ของพวกเจ ้ำซึง่ ่ เหลว’นั้นหมำยควำมว่ำ กล่ำวถึงแผ่นดินอิสรำเอลทีว่​่ ำ‘วันเหล่ำนั้นก็ไกลออกไปและนิ มต ิ ทุกเรืองก็ ่ จะสำเร็จ......เรำจะพูดและคำ อะไรเพรำะฉะนั้นจงบอกเขำว่ำ…วันเหล่ำนั้นก็ใกล ้และนิ มต ิ ทุกเรืองก็ พูดนั้นจะต ้องเป็ นไปตำมนั้นโดยไม่ลำ่ ช ้ำอีกต่อไป’” ่ ่ “พงศ ์พันธุ ์อิสรำเอลกล่ำวว่ำ‘นิ มต ิ ทีเขำเห็ นเป็ นเรืองของอี กหลำยวันข ้ำงหน้ำและเขำเผยพระว ่ ห จนะถึงช่วงเวลำทีอยู ่ ่ำงไกลโน้น’เพรำะฉะนั้นจงกล่ำวกับพวกเขำว่ำพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัส ่ ่ ้นจะต ้องเป็ นไปตำมนั้น ดังนี ว่้ ำบรรดำถ ้อยคำของเรำจะไม่ลำ่ ช ้ำอีกต่อไปและวำจำทีเรำลั นออกมำนั ”เอเสเคียล12:21-25,27,28{GC392.3}{GCth17338.3} ้ ่ ำรออยูต ่ ำพระองค ์ผูท้ รงทรำบบันปลำยตั ้ ้ ต ้นได ้ทอ คนทังหลำยที เฝ้ ่ ำ่ งปี ติยน ิ ดีพวกเขำเชือว่ งแต่ ดพระเนตรผ่ำนยุคต่ำงๆลงมำและทรงมองเห็นควำมผิดหวังของพวกเขำพระองค ์ประทำนพระดำรั ่ นใจและให ้ควำมหวังแก่พวกเขำหำกไม่ใช่พระวจนะส่วนนี ที ้ ชี ่ แนะให ้ สทีหนุ ้พวกเขำรอคอยอย่ำงอ ่ ดมั่นในพระวจนะของพระเจ ้ำไว ้แล ้วพวกเขำคงสูญเสียควำมเชือในช่ ่ ดทนและให ้ควำมเชือยึ วงเวล ำแห่งกำรทดลองนั้นแน่ {GC393.1}{GCth17339.1} ่ ่ อุปมำเรืองหญิ งพรหมจำรีสบ ิ คนของพระธรรมมัทธิวบทที25แสดงให ้เห็นประสบกำรณ์ของบรร ่ี ่ ดำผูท้ รอคอยกำรเสด็ จกลับมำของพระคริสต ์ในพระธรรมมัทธิวบทที24พระคริ สต ์ทรงตอบคำถำ ่ มของสำวกเรืองหมำยส ำคัญของกำรเสด็จมำของพระองค ์และหมำยสำคัญของวำระสุดท้ำยของโ ้ ่ ดบำงประกำรของประวัตศ ลกพระองค ์ทรงเน้นยำเหตุ กำรณ์สำคัญทีสุ ิ ำสตร ์โลกและของคริสตจัก ้ กำรเสด็จมำครงแรกจนถึ ้ั ้ั สองของพระองค ่ รตังแต่ งกำรเสด็จมำครงที ์กล่ำวคือกำรทำลำยกรุงเยรูซ ่ ่ ำเล็มควำมทุกข ์ยำกยิงใหญ่ ของคริสตจักรภำยใต ้กำรกดขีของพวกนอกศำสนำและของเปปำซี ดว ้ งอำทิตย ์และดวงจันทร ์มืดไปและดวงดำวตกจำกท ้องฟ้ ำหลังจำกนี พระองค ์ตร ัสถึงอำณำจักรของ ่ ำลังจัดตังขึ ้ นและพระองค ้ ่ พระองค ์ทีก ์ทรงเล่ำอุปมำผูร้ ับใช ้สองประเภททีรอคอยกำรเสด็ จมำของพ ่ ่ ้นด ้วยข ้อควำมดังนี ว่้ ำ“แผ่นดินสวรรค ์จะเปรียบเหมือนหญิงพ ระองค ์พระธรรมมัทธิวบทที25เริ มต ้ ำให ้เรำมองเห็นคริสตจักรในวำระสุดท ้ำยซึงมี ่ ลก รหมจำรีสบ ิ คน”พระวจนะในบทนี ท ั ษณะคล ้ำยคลึ ่ นให ้เห็นในตอนท ้ำยของบทที24อุ ่ ้ บำยประสบกำรณ์ของพวกเขำด ้วยพิธสี มรสข งกับทีเน้ ปมำนีอธิ องคนในโลกตะวันออก{GC393.2}{GCth17339.2} “เวลำนั้นแผ่นดินสวรรค ์จะเปรียบเหมือนหญิงพรหมจำรีสบ ิ คนถือตะเกียงของตนออกไปรับเจ ้ำ บ่ำวเป็ นคนโง่ห ้ำคนและเป็ นคนมีปัญญำห ้ำคนคนโง่เหล่ำนั้นเอำตะเกียงของตนไปแต่ไม่ได ้เอำนำ้ 330

อำนำจสัมบูรณ์

่ ปัญญำนั้นเอำนำมั ้ นใส่ขวดไปกับตะเกียงของตนด ้วยเมือเจ ่ ้ำบ่ำวมำช ้ำก็พำกันง่ว มันไปด ้วยคนทีมี ่ งเวลำเทียงคื ่ นก็มเี สียงร ้องว่ำ‘เจ ้ำบ่ำวมำแล ้วจงออกมำรับท่ำนเถิด’”{GC39 งเหงำและหลับไปเมือถึ 3.3}{GCth17339.3} ่ ้ำใจว่ำกำรเสด็จมำของพระคริสต ์ตำมข่ำวทีทู ่ ตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ งประกำศนั้นหมำยถึงก เป็ นทีเข ่ ดขึนอย่ ้ ำรมำของเจ ้ำบ่ำวกำรปฏิรป ู ทีเกิ ำงกว ้ำงขวำงภำยใต ้กำรประกำศข่ำวกำรใกล ้เสด็จมำในเร็ ่ มี ้ ลก ววันของพระองค ์ได ้ร ับกำรตอบสนองด ้วยหญิงพรหมจำรีทออกไปต ี่ ้อนร ับเรืองนี ั ษณะคล ้ำยค ่ ให ้ ้เห็นคนสองจำพวกทุกคนถือตะเกียงของตนเองซึงคื ่ อพระ ลึงกับอุปมำในพระธรรมมัทธิว24ทีชี คัมภีร ์และพวกเขำออกไปต ้อนรับพระองค ์ผูท้ รงเป็ นเจ ้ำบ่ำวพร ้อมกับแสงไฟจำกตะเกียงแต่ในขณ ่ ้ นไปด ้วยคนทีมี ่ ปัญญำนั้นเอำนำมั ้ นใส่ขวด ะที“คนโง่ เหล่ำนั้นเอำตะเกียงของตนไปแต่ไม่ได ้เอำนำมั ่ ไปกับตะเกียงของตนด ้วย”คนกลุม ่ ทีสองได ้ร ับพระคุณของพระเจ ้ำได ้ร ับอำนำจแห่งกำรเกิดใหม่แ ่ ำให ้พระวจนะของพระองค ์เป็ นตะเกียงแก่เท ้ำและเป็ นค ละควำมเข ้ำใจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ ท ่ ยนรู ้ควำมจริงและแสวงห วำมสว่ำงแก่ทำงพวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมยำเกรงพระเจ ้ำเพือเรี ่ ์ ้ ประสบกำรณ์ของตนเอง ำด ้วยควำมจริงใจเพือจะให ้จิตใจและชีวต ิ ของพวกเขำบริสท ุ ธิคนเหล่ ำนี มี ่ ่ มีควำมเชือในพระเจ ้ำและในพระวจนะของพระองค ์ทีควำมผิ ดหวังและควำมล่ำช ้ำไม่อำจทำลำยได ้ ่ ้น“เอำตะเกียงของตนไปแต่ไม่ได ้เอำนำมั ้ นไปด ้วย”พวกเขำทำตำมแรงหุนหันข่ำวสำ ส่วนคนอืนๆนั ่ ำเกรงขำมกระตุ ้นให ้พวกเขำกลัวแต่ควำมเชือของพวกเขำยึ ่ ่ องของพวกเ รทีน่ ดติดอยูก ่ บ ั พวกพีน้ ่ ขำพวกเขำพอใจกับแสงริบหรีของควำมรู ้สึกดีๆโดยไม่ทำควำมเข ้ำใจกับควำมจริงอย่ำงถ่องแท ้หรื ่ ้ อกับพระคุณทีกระท ำกำรอยูใ่ นจิตใจอย่ำงแท ้จริงคนเหล่ำนี ออกไปต ้อนร ับพระเจ ้ำด ้วยควำมหวังอ ่ ย่ำงเต็มล ้นทีจะได ้ร ับรำงวัลตอบแทนในทันทีแต่พวกเขำไม่ได ้เตรียมพร ้อมสำหร ับควำมล่ำช ้ำและ ่ ้ ่ ควำมผิดหวังเมือกำรทดลองเกิ ดขึนควำมเชื อของพวกเขำก็ หำยไปและแสงสว่ำงของพวกเขำก็มอ ดลง{GC393.4}{GCth17340.1} ่ ้ำบ่ำวมำช ้ำก็พำกันง่วงเหงำและหลับไป”ควำมล่ำช ้ำของเจ ้ำบ่ำวหมำยถึงช่วงเวลำที่ “ด ้วยเมือเจ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมำปรำกฏนั้นผ่ำนพ ้นไปเวลำของควำมผิดหวังและดูเหมือนเกิดกำรล่ำช ้ำใน ้ ท้ สนใจเรื ่ี ่ อย่ ้ ำงผิวเผินและไม่ตงใจอย่ ่ เริมสั ่ นคลอนแ ่ ช่วงเวลำแห่งควำมไม่แน่ นอนนี ผู องนี ั้ ำงเต็มทีก็ ้ ่ ่ี ่ ละควำมตังใจของพวกเขำก็ เริมคลำยลงแต่ สำหร ับผูท้ วำงรำกฐำนควำมเชื อบนควำมรู ้ในพระคัมภี ่ นแห่ ่ ร ์มีศล ิ ำอยูใ่ ต ้เท ้ำของพวกเขำซึงคลื งควำมผิดหวังไม่อำจซ ัดพำออกไปพวกเขำ“พำกันง่วงเห ้ ่ งำและหลับไป”คนกลุม ่ หนึ่ งไม่สนใจและละทิงควำมเชื อไปส่ วนคนอีกกลุม ่ หนึ่ งรอคอยด ้วยควำมอด ่ ้ ทนจนกระทั่งได ้ร ับแสงสว่ำงทีชัดเจนขึ นแต่ กระนั้นในยำมค่ำคืนของกำรทดลองดูประหนึ่ งว่ำคนกลุ่ ้ ่ อไม่ ่ จริงและเชืออย่ ่ มหลังสูญเสียควำมทะเยอทะยำนและควำมตังใจไประดั บหนึ่ งคนทีเชื ำงผิวเผินจึง ่ ่ ่ องไม่ได ้ทุกคนต ้องยืนขึนหรื ้ อล ้มลงด ้วยตัวของเขำเอง{GC394.1}{GCth พึงพำควำมเชื อของพี น้ 17340.2} 331

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ดขึนบำงคนที ้ ่ ่ องกำรเสด็ ่ ประมำณช่วงเวลำนี ควำมคลั งศำสนำเริ มเกิ เคยอ ้ำงตนว่ำเป็ นผูเ้ ชือเรื ่ ทำงที ้ ่ มวี น จกลับมำด ้วยใจร ้อนรนกลับปฏิเสธพระวจนะของพระเจ ้ำว่ำเป็ นเครืองชี ไม่ ั ผิดพลำดและ โดยกำรอ ้ำงว่ำได ้รับกำรทรงนำจำกพระวิญญำณได ้ปล่อยตัวพวกเขำเองไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุม ของควำมรู ้สึกควำมนึ กคิดและจินตนำกำรของตนเองมีบำงคนแสดงออกถึงควำมกระตือรือร ้นอย่ ่ ยอมร ับแนวทำงของพวกเขำควำมคิดและกำรดำเ ำงไม่มเี หตุผลและดันทุร ังและปร ักปรำทุกคนทีไม่ ่ นิ นกิจกรรมอย่ำงคลังไคล ้ของพวกเขำไม่ได ้ร ับควำมเห็นใจจำกคนส่วนใหญ่ของชำวแอ๊ดเวนตีส[ ้ั สองของพระคริ ่ ่ ำนั้นพวกเขำดำเนิ นกิจเพียงเพือ ่ Adventistsผูร้ อคอยกำรเสด็จมำครงที สต ์]ยิงกว่ นำกำรตำหนิ มำสูเ่ ป้ ำหมำยของควำมจริง{GC395.1}{GCth17341.1} ้ อต่ ่ อต ้ำนและทำลำยพันธกิจของพระเจ ้ำขบวนกำรประกำศกำรเสด็จกลั ซำตำนใช ้วิธเี หล่ำนี เพื ่ วขึนอย่ ้ ่ ่ ตย ์ บมำของพระเยซูปลุกเร ้ำประชำชนให ้ตืนตั ำงมำกยิงคนบำปนั บพันกลับใจและคนซือสั ่ ำช ้ำออกไปเจ ้ำชำยแห่งควำมชัว่ ต่ำงถวำยตนเองทำงำนประกำศควำมจริงแม้กระทั่งในช่วงเวลำทีล่ ่ ่ กำลังสูญเสียคนทีเคยอยู ใ่ ต ้อำนำจของมันและเพือจะก่ อให ้เกิดควำมเสียหำยแก่พระรำชกิจของพ ่ี ้ำงตนว่ำมีควำมเชือและผลั ่ ระเจ ้ำได ้นั้นมันจึงหลอกใช ้ผูท้ อ กดันให ้พวกเขำไปจนสุดกูแ่ ล ้วตัวแทน ้ ่ ้ ่ ถก ทังหลำยของมั นก็เตรียมพร ้อมคอยจับผิดในทุกเรืองควำมล ้มเหลวทังหลำยกำรกระท ำทีไม่ ู ต ้อ ่ิ ้นขึนต่ ้ อหน้ำคนเหล่ำนี ด ้ ้วยควำมสว่ำงทีเกิ ่ นควำมเป็ นจริงเพือท ่ ำให ้ชำวแอ๊ดเ งทุกอย่ำงและชูสงนั ่ ่ ำร ังเกียจดังนั้นยิงมั ่ นผลักดันคนทีมั ่ นควบคุมจิตใจได ้ให ้เ วนตีสและควำมเชือของพวกเขำเป็ นทีน่ ่ี อในกำรเสด็ ่ ่ นเท่ ้ ำไหร่มน ข ้ำไปรวมกลุม ่ กับผูท้ เชื จกลับมำของพระคริสต ์ได ้มำกยิงขึ ั ก็จะได ้เปรียบ ่ นเท่ ้ ำนั้นเพรำะคนเหล่ำนี จะถู ้ กนับว่ำเป็ นส่วนหนึ่ งของผูเ้ ชือทั ่ งหลำย{GC395.2}{GCth ้ มำกยิงขึ 17341.2} ่ี ำวโทษพวกพีน้ ่ อง”และวิญญำณเช่นนี ของมั ้ ซำตำนเป็ น“ผูท้ กล่ นก็ดลใจมนุ ษย ์ให ้คอยจับผิดแ ่ ้นให ้คนอืนดูในขณะที ่ ่ งดี ่ ๆที่ ละหำจุดบกพร่องในประชำกรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและประจำนสิงนั สิ ่ ่ วยจิตวิญญำณให ้รอ พวกเขำทำนั้นจะถูกปล่อยไว ้โดยไม่กล่ำวถึงเมือพระเจ ้ำทรงประกอบกิจเพือช่ ่ ้ ดซำตำนก็จะทำงำนของมันด ้วยอย่ำงขันแข็งเมือเหล่ ำบุตรของพระเจ ้ำมำชุมนุ มเบืองพระพั กตร ์พ ระเจ ้ำซำตำนจะมำอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำด ้วยในทุกกำรประชุมฟื ้ นฟูมน ั จะนำผูท้ จิ ี่ ตใจยังไม่ได ้ร ับกำ ่ สมดุลเข ้ำมำเมือมี ่ คนร ับควำมจริงบำงประกำรและได ้เข ้ำมำอยูร่ ว่ มกับผูเ้ รชำระและมีควำมคิดทีไม่ ่ นทำงำนผ่ำนคนเหล่ำนี น ้ ำทฤษฎีมำลวงผูท้ ไม่ ชือมั ี่ ระวังตัวกำรเข ้ำร่วมชุมนุ มกับเหล่ำบุตรของพร ่ ่ ้จริงแม้กระทั่งในวิหำรนมัสกำรหรือทีโต๊ ่ ะ ะเจ ้ำไม่ได ้เป็ นเครืองพิ สจู น์วำ่ บุคคลนั้นเป็ นคริสเตียนทีแท ้ั ่ ำคัญทีสุ ่ ดโดยทำงำนผ่ำนพฤ เสวยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำบ่อยครงซำตำนมั กจะไปอยูใ่ นโอกำสทีส ่ นสำมำรถใช ้เป็ นตัวแทนของมันได ้{GC395.3}{GCth17341.3} ติกรรมของบุคคลเหล่ำนั้นทีมั ่ งชิงพืนที ้ ทุ ่ กกระเบียดนิ วที ้ ประชำกรของพระเจ ่ เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวแย่ ้ำย่ำงก ้ำวไปในเส ้นทำงเ ่ ่งสูเ่ มืองสวรรค ์ในประวัตศ ้ ่ ำเนิ นไปโดยป ดินทีมุ ิ ำสตร ์ทังหมดของคริ สตจักรนั้นไม่มก ี ำรปฏิรป ู ใดทีด 332

อำนำจสัมบูรณ์

้ รำศจำกกำรเผชิญหน้ำกับอุปสรรคทีรุ่ นแรงเป็ นเช่นนี ในสมั ยของเปำโลด ้วยไม่วำ่ อัครสำวกเปำโล ้ สตจักรขึนในสถำนที ้ ่ งใดก็ตำมจะมีบำงคนทีอ ่ ้ำงตนว่ำร ับเชือแต่ ่ ้ นำควำ จะจัดตังคริ แห่ คนเหล่ำนี ก็ ่ ดๆเข ้ำมำด ้วยซึงหำกร ่ ่ ดๆเหล่ำนี เข ้ ้ำไปแล ้วควำมเชือเหล่ ่ ้ จะเบียดควำมร ั มเชือผิ ับควำมเชือผิ ำนี ก็ ่ ให ้กับควำมจริงจนออกไปในทีสุ ่ ดลูเธอร ์เองก็ต ้องทนกับควำมสับสนและควำมกังวลใจยิงใหญ่ ่ กทีมี ่ ่ ้ำงว่ำพระเจ ้ำตร ัสโดยตรงกับพวกเขำและพวกเขำจึงวำ จำกแนวทำงปฏิบต ั ข ิ องพวกคลังศำสนำที อ ่ ่ งแนวคิดและทัศนะของตนเองไว ้อยูเ่ หนื อคำพยำนของพระคัมภีร ์หลำยคนทีขำดควำมเชื อและประ ่ สบกำรณ์แต่คด ิ ว่ำตนเองรู ้พอแล ้วและเป็ นผูท้ ชอบฟั ี่ งและพูดถึงสิงใหม่ ๆจะถูกกำรอวดอ ้ำงของครูใ ้ ่ พร ่ หม่ๆเหล่ำนี หลอกและพวกเขำเข ้ำร่วมกับตัวแทนของซำตำนในกำรทำงำนของกำรทำลำยสิงที ้ ่ องตระกูลเวสเล่ย ์รวมทังคนอื ้ ่ ่ นพระพรให ้แก่ ะเจ ้ำทรงดลบันดำลให ้ลูเธอร ์สร ้ำงขึนมำและพี น้ นๆที เป็ ่ ่ โลกด ้วยอิทธิพลและควำมเชือของพวกเขำในทุ กย่ำงก ้ำวก็ต ้องเผชิญกับเล่ห ์ของซำตำนทีคอยผ ่ ่ สมดุลและไม่ได ้ชำระตนให ้บริสท ์ ้กลำยเป็ นคนคลังศ ่ ลักดันคนทีกระตื อรือร ้นเกินขอบเขตทีไม่ ุ ธิให ำสนำทุกระดับ{GC396.1}{GCth17342.1} ่ ำไปสูก ่ วิลเลียมมิลเลอร ์ไม่เห็นใจกับอิทธิพลต่ำงๆทีน ่ ำรคลังศำสนำเหมื อนเช่นลูเธอร ์เขำเปิ ดเผ ้ ยว่ำจะต ้องเอำพระวจนะของพระเจ ้ำมำทดสอบทุกวิญญำณมิลเลอร ์กล่ำวว่ำ“ในวันนี พวกผี ร ้ำยมี ่ อำนำจยิงใหญ่ เหนื อควำมนึ กคิดของบำงคนและเรำจะรู ้ได ้อย่ำงไรว่ำเป็ นวิญญำณของพวกไหนพร ะคัมภีร ์ตอบว่ำ“พวกท่ำนจะรู ้จักเขำได ้เพรำะผลของพวกเขำ”มัทธิว7:20……มีวญ ิ ญำณมำกมำย ้ ้ ่ ทำ ออกไปในโลกและเรำได ้ร ับบัญชำให ้ทดสอบวิญญำณเหล่ำนี ในโลกทุ กวันนี หำกวิ ญญำณทีไม่ ให ้เรำมีชวี ต ิ อยูอ ่ ย่ำงสงบสุขอยูอ ่ ย่ำงชอบธรรมและอยูด ่ ้วยกำรมีพระเจ ้ำวิญญำณนั้นไม่ได ้เป็ นพระ ่ ้ กทีวำ่ ซำตำนมีสว่ นร่วมอย่ำงมำกในขบวนกำ วิญญำณทีมำจำกพระคริ สต ์ข ้ำพเจ ้ำมั่นใจมำกขึนทุ ่ ้ำคลังเหล่ ่ ้ ่ ำตัวประหนึ่ งว่ำได ้ร ับกำรชำระตนให ้บริสท รทีบ ำนี ......มี หลำยคนท่ำมกลำงพวกเรำทีท ุ ธิแ์ ่ งคงดำเนิ นตำมธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์และแสดงออกอย่ำงชัดเจนว่ำพวกเขำไม่รู ้เรืองควำมจ ่ ล ้วทียั ่ ได ้แสร ้งทำตัวเลย”Blissหน้ำ236,237“วิญญำณแห่งควำมผิดจะนำเรำออ ริงพอๆกับกลุม ่ คนทีไม่ กไปจำกควำมจริงและพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะทรงนำเรำให ้เข ้ำไปถึงควำมจริงแต่ท่ำนโต ้ว่ำมีบ ่ ำงคนทีอำจท ำผิดและคิดว่ำตนเองมีควำมจริงแล ้วจะเป็ นเช่นไรต่อไปเรำตอบว่ำพระวิญญำณและ ่ ดสินตนเองด ้วยพระวจนะของพระเจ ้ำและพบว่ำทุกอย่ พระวจนะจะต ้องเห็นพ ้องกันถ ้ำมีคนหนึ่ งทีตั ่ ้ ่ ำเขำมีควำมจริงอยูแ่ ต่หำกเขำพบว่ ำงทีเขำท ำสอดคล ้องกับพระวจนะทังหมดแล ้วเขำจะต ้องเชือว่ ่ ำเขำอยูน ้ ำวิญญำณทีน ่ ั้นไม่สอดคล ้องกับคำสอนทังหมดในธรรมบั ญญัตห ิ รือหนังสือของพระเจ ้ำ แล ้วขอให ้เขำเดินด ้วยควำมระมัดระวังเกลือกว่ำเขำจะตกลงสูก ่ บั ดักของผีมำร”TheAdventHer ่ ่ ่ aldandSignsoftheTimesReporterเล่มที8หมำยเลขที 23(วั นที15มกรำคมค.ศ.1845)“บ่ อย ้ั ้ำพเจ ้ำพบหลักฐำนของควำมศร ัทธำจำกดวงตำทีลุ ่ กเป็ นแววแก ้มทีเปี ่ ยกโชกและคำพูดทีสะ ่ ครงข ้ ้ อืนมำกกว่ ำจำกเสียงอึกทึกทังปวงของโลกคริ สเตียน”Blissหน้ำ282{GC396.2}{GCth17342.2 } 333

อำนำจสัมบูรณ์

่ งหมดที ้ ่ ดจำกกำรคลังศำสนำม ่ ในสมัยของกำรปฏิรป ู ศำสนำศัตรูของพวกเขำนำควำมชัวทั เกิ ่ ำงำนต่อต ้ำนควำมคลังไคล ่ ่ อต ้ำนขบวนกำรประ ำป้ ำยใส่คนทีท ้ศำสนำด ้วยควำมจริงใจพวกคนทีต่ ่ ้ำยคลึงกันนี และพวกเขำไม่ ้ กำศข่ำวกำรเสด็จกลับมำก็ใช ้วิธก ี ำรทีคล เพียงไม่พอใจกับกำรเป็ นตัว ่ ดๆและขยำยควำมผิดของพวกหัวรุนแรงและพวกคลังไคล ่ แทนทีผิ ้ศำสนำอย่ำงไร ้เหตุผลเท่ำนั้นพว ่ ้ ำไปด ้วยอคติและควำมเกลี กเขำยังกระจำยข่ำวทีแทบจะไม่ มม ี ูลควำมจริงหลงเหลืออยูค ่ นเหล่ำนี ท ่ ยดชังข่ำวทีประกำศว่ ำพระคริสต ์เสด็จมำถึงหน้ำประตูแล ้วกวนใจควำมสงบสุขของพวกเขำพวกเ ่ จะเป็ ้ ่ นเหตุให ้ ขำกลัวว่ำเรืองนี นควำมจริงแต่กระนั้นก็ยงั หวังว่ำไม่เป็ นเช่นนั้นและนี่ คือควำมลับทีเป็ ้ อสู ้กับชำวแอ๊ดเวนตีสและควำมเชือของพวกเขำ{GC397.1}{GCth17342.3} ่ คนเหล่ำนี ต่ ่ ้ ข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำมีคนคลังศำสนำหลำยคนไต่ เต ้ำขึนไปจนอยู ใ่ นระดับผูน้ ำของชำวแอ๊ดเวนตีสนั้ ่ ำมำตัดสินว่ำขบวนกำรนี ไม่ ้ ได ้มำจำกพระเจ ้ำหรือกำรมีคนคลังศำสนำแล ่ นก็ไม่ใช่เป็ นเหตุผลทีน ะคนหลอกลวงเข ้ำมำสูค ่ ริสตจักรในสมัยของเปำโลหรือสมัยของลูเธอร ์ก็ไม่อำจใช ้เป็ นข ้ออ ้ำงในก ่ นจำกกำรหลั ้ ่ ้นลงแ ำรประณำมผลงำนของพวกเขำจงให ้ประชำกรของพระเจ ้ำตืนขึ บใหลและเริมต ่ ยนรู ้ควำมจริง รงในงำนของกลับใจและกำรปฏิรป ู ด ้วยควำมจริงใจให ้พวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์เพือเรี ่ อยูใ่ นพระเยซูให ้พวกเขำอุทศ ้ ่ ตำมทีมี ิ ตนทังหมดให ้พระเจ ้ำและจะไม่ขำดหลักฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำ ่ วอยูม ้ ่ นไปได ้เรี ซำตำนยังคงว่องไวขันแข็งและตืนตั ่ น ั จะแสดงอำนำจด ้วยกำรหลอกลวงทังหมดที เป็ ้ ่ ้มลงให ้เข ้ำมำช่วยงำนของมัน{GC398.1}{GCth17343.1} ยกสมุนทังหมดที ล ่ ้ั สองของพระเยซูไม่ ่ ่ กำรประกำศเรืองกำรเสด็ จมำครงที ใช่เป็ นสำเหตุทท ี่ ำให ้เกิดกำรคลังไคล ้ทำ ้ั ้ ่ ้ที่ งศำสนำและกำรแตกแยกเหตุกำรณ์ทงหมดนี ปรำกฏให ้เห็นในช่วงฤดูร ้อนของปี ค.ศ.1844เมือผู ่ รอคอยกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ตกอยูใ่ นควำมสงสัยและควำมสับสนในเรืองสถำนภำพที แ่ ่ ่ งและ“เสียงร ้องในยำมเทียงคื ่ น”มีไว ้เพือ ่ ท ้จริงของพวกตนกำรประกำศข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ งไคล ่ ้ สกัดพวกทีคลั ้ศำสนำและควำมไม่ลงรอยกันผูท้ เข ี่ ้ำร่วมในขบวนกำรอันสำคัญนี ปรองดองกั น ่ ให ้ต่อกันและมีให ้กับพระเยซูทพวกเขำหวั อย่ำงดีจต ิ ใจของพวกเขำเปี่ ยมล ้นด ้วยควำมร ักทีมี ี่ งว่ำจ ่ ยวและควำมหวังใจเดียวยกพวกเขำขึนไปอยู ้ ะได ้เข ้ำเฝ้ ำในไม่ช ้ำควำมเชือเดี เ่ หนื อระดับอิทธิพลข องมนุ ษย ์และเป็ นโล่ตอ ่ ต ้ำนกำรจูโ่ จมของซำตำนได ้อย่ำงดี{GC398.2}{GCth17343.2} ่ ้ำบ่ำวมำช ้ำก็พำกันง่วงเหงำและหลับไปเมือถึ ่ งเวลำเทียงคื ่ นก็มเี สียงร ้องว่ำเจ ้ำบ่ำวมำแล ้ “เมือเจ ้ั ้นก็ลก ้ วจงออกมำร ับท่ำนเถิดหญิงพรหมำจำรีทงหมดนั ุ ขึนตกแต่ งตะเกียงของตน”มัทธิว25:5่ นเวลำกึงกลำงระหว่ ่ ่ กำรสอนว่ำเป็ นเวลำสินสุ ้ 7ในช่วงฤดูร ้อนของปี ค.ศ.1844ซึงเป็ ำงเวลำเดิมทีมี ่ ดของคำพยำกรณ์2300วันกับช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี เดียวกันซึงภำยหลั งเป็ นกำหนดเวลำใหม่ทยื ี่ ดออกไปข่ำวสำรตำมคำของพระคัมภีร ์ทีว่​่ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”ได ้ถูกประกำศออกไป{GC398.3}{G Cth17343.3} 334

อำนำจสัมบูรณ์

่ น ่ ำไปสูข ้ ดขึนเนื ้ ่ องจำกมีกำรค ้นพบว่ำกฤษฎีกำของกษัตริย ์อำรทำเซอร ์ซีสที่ สิงที ่ บวนกำรนี เกิ ่ ้บูรณะกรุงเยรูซำเล็มซึงเป็ ่ นจุดเริมต ่ ้นของช่วงเวลำ2300วันนั้นคำสังนี ่ มี ้ ผลบังคับใช ้ในช่ ทรงสังให ่ ไม่ ้ ได ้เกิดขึนในช่ ้ ่ วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.[ก่อนคริสตศักรำช]457คำสังนี วงต ้นปี ตำมทีเคยเชื อ่ ่ ำนวณจำกฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.457แล ้วช่วง2300ปี จะไปสินสุ ้ ดทีช่ ่ วงฤดูใบไม้ร่ กันดังนั้นเมือค วงของปี ค.ศ.1844(โปรดดูAppendixของหน้ำ329){GC398.4}{GCth17343.4} ่ ้จำกแบบจำลองต่ำงๆในพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมก็ชแนะไปที ่ ข ้อคิดเห็นทีได ี้ ่ กำรณ์ซงแสดงถึ ่ึ ฤดูใบไม้รว่ งว่ำเป็ นเวลำทีเหตุ ง“กำรชำระสถำนนมัสกำร”[Cleansingofthesan ้ องนี ่ มี ้ ควำมชัดเจนมำกขึนเมื ้ อมี ่ กำรศึกษำอย่ำงเอำใจใส่ถงึ แบบจำลองต่ ctuary]จะต ้องเกิดขึนเรื ่ มพันธ ์กับกำรเสด็จมำครงแรกของพระคริ ้ั ่ ดขึนจริ ้ งตรงตำมคำพยำกรณ์{GC399. ำงๆทีสั สต ์ซึงเกิ 1}{GCth17344.1} กำรฆ่ำลูกแกะปัสกำเป็ นสัญลักษณ์เล็งถึงควำมตำยของพระคริสต ์เปำโลกล่ำวว่ำ“พระคริสต ์ผู ้ ่ บเกียวได ่ ่ ทรงเป็ นปัสกำของเรำถูกถวำยบูชำแล ้ว”1โครินธ ์5:7พิธโี บกถวำยพืชผลรุน ่ แรกทีเก็ ้ซึงเ ่ี ่ งไปถึงกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยข ้ ป็ นพิธท ี ประกอบในช่ วงเทศกำลปัสกำนั้นเป็ นแบบจำลองทีเล็ ่ ้ ้ องพระคริสต ์เปำโลกล่ำวถึงเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและกำรเป็ นขึนม ้ ำจำกควำมตำยของประชำกรทังหลำยของพระองค ์ว่ำ“พระคริสต ์ทรงเป็ นผลแรกต่อจำกนั้นก็คอื ค ้ ่ นของพระคริสต ์ในเวลำทีพระองค ่ ่ นทังหลำยที เป็ ์เสด็จมำ”1โครินธ ์15:23;ดังกำรโบกถวำยพื ชผล ่ นต ้นข ้ำวสุกทีถู ่ กเก็บรวบรวมก่อนถึงเวลำแห่งกำรเก็บเกียวพระคริ ่ ซึงเป็ สต ์ทรงเป็ นผลแรกของกำ ่ ่ นขึนจำกควำมตำยที ้ ่ ้ รเก็บเกียวชี วต ิ อมตะของผูท้ จะได ี่ ้ร ับควำมรอดในวันทีเป็ จะเกิ ดขึนในอนำคต ่ ่ บเข ้ำยุ ้งฉำงของพระองค ์{GC399.2}{GCth17344.2} ซึงพวกเขำจะถู กรวบรวมไว ้เพือเก็ ่ นสัญลักษณ์เหล่ำนี ได ้ ้สำเร็จจริงไม่ใช่เพียงแต่เหตุกำรณ์ทเกิ ้ ำนั้น แบบจำลองต่ำงๆทีเป็ ี่ ดขึนเท่ ้ ่ ำหนดไว ้ด ้วยวันที14ของเดื ่ ่ ่ งของชำวยิวในวันเดียวกันแ แต่รวมถึงเกิดขึนตรงตำมเวลำที ก อนทีหนึ ้ กแกะปัสกำถูกฆ่ำพระคริสต ์ทรงเสวยปั ละเดือนเดียวกันตลอดช่วงเวลำ15ศตวรรษอันยำวนำนนี ลู ้ เพื ้ อระลึ ่ สกำร่วมกับสำวกของพระองค ์พระองค ์ทรงสถำปนำกำรเลียงนี กถึงควำมตำยของพระองค ์ ่ เองทีทรงเป็ น“พระเมษโปดกของพระเจ ้ำผูท้ รงรับบำปของโลกไป”ยอห ์น1:29ในคืนเดียวกันนั้นพร ่ บไปตรึงกำงเขนและฆ่ำเสียและในฐำนะพระต ้นแบบทีแท ่ ้จริงของกำรโบกถ ะองค ์ถูกมือของคนชัวจั ้ ่ วำยพืชผลองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำทรงเป็ นขึนจำกควำมตำยในวั นทีสำม“ทรงเป็ นผลแรกของพว ่ ้ล่วงหลับไป”ทรงเป็ นตัวอย่ำงของคนชอบธรรมทังหมดที ้ ่ ้ กทีได จะเป็ นขึนจำกควำมตำย“ร่ ำงกำยอั ่ ่ มด ้วยพระรศั มี”1โครินธ ์ นต่ำต ้อย”จะถูกเปลียนแปลงและจะเป็ น“เหมือนพระกำยของพระองค ์ทีเต็ 15:20ฟี ลิปปี 3:21{GC399.3}{GCth17344.3}

335

อำนำจสัมบูรณ์

่ นสัญลักษณ์เรืองกำรเสด็ ่ ่ ้ ในทำนองเดียวกันแบบจำลองต่ำงๆทีเป็ จมำครงที ั้ สองจะต ้องเกิดขึนต ่ ำหนดไว ้ในพิธก ่ นสัญลักษณ์ในระบบของโมเสสนั้นกำรชำระสถำนนมัสกำร รงตำมเวลำทีก ี ำรทีเป็ ่ ่ บของเดือนทีเจ็ ่ ดของชำวยิว(เลวีนิ หรือวันยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำปจะถูกจัดให ้มีขนในวั ึ้ นทีสิ ่ ้ ติ16:29~34)เมือมหำปุ โรหิตลบมลทินบำปของอิสรำเอลทังปวงและน ำบำปของพวกเขำออกไปจ ่ ำพระคริสต ์ ำกสถำนนมัสกำรแล ้วมหำปุโรหิตจะก ้ำวออกมำและอวยพรประชำชนพวกเขำจึงเชือว่ ่ ำระโลกด ้วยกำรทำลำยบำปและคนบำปแล ผูท้ รงเป็ นมหำปุโรหิตของเรำจะทรงมำปรำกฏตัวเพือช ่ี ่ บของเดือนทีเจ็ ่ ดซึงเป็ ่ ะอวยพระพรผูท้ รอคอยพระองค ์ด ้วยกำรประทำนชีวต ิ อมตะให ้สำหร ับวันทีสิ ่ นวันยิงใหญ่ สำคัญของกำรลบมลทินบำปคือเป็ นวันชำระสถำนนมัสกำรนั้นวันดังกล่ำวของปี ค.ศ. ่ ่ 1844ตรงกับวันที22เดื อนตุลำคมวันดังกล่ำวจึงถูกคำดกำรณ์วำ่ เป็ นวันทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเส ่ งหมดนี ้ ้ ่ี ้ ดในช่วงฤดูใบ ด็จมำเรืองทั สอดคล ้องกับข ้อพิสจู น์ทยอมร ับกันว่ำช่วงเวลำ2300วันจะสินสุ ่ ประหนึ่ งว่ำไม่มใี ครโต ้แย ้งได ้{GC399.4}{GCth17344.4} ไม้รว่ งและเป็ นบทสรุปทีดู ่ ในอุปมำของพระธรรมมัทธิวบทที25หลั งจำกช่วงเวลำแห่งกำรรอคอยและกำรหลับใหลแล ้วเจ ้ำ ้ ้ำได ้ดีกบ ่ ำเสนอไว ้ข ้ำงต ้นนี ทั ้ งในแง่ ้ บ่ำวก็มำกำรมำนี เข ั เหตุและผลทีน ของคำพยำกรณ์และในแบบ ่ นสัญลักษณ์คนเหล่ำนี มี ้ ควำมเชือมั ่ ่นคงในควำมจริงและผูเ้ ชือนั ่ บพันป่ ำวประกำศ จำลองต่ำงๆทีเป็ ่ น”ด ้วยเสียงอันดัง{GC400.1}{GCth17345.1} “เสียงร ้องในยำมเทียงคื ้ ่ ำไปทั่วทุกแดนดินรำวกับคลืนใหญ่ ่ ขบวนกำรนี โหมกระหน สน ึ ำมิจำกเมืองหนึ่ งไปยังอีกเมืองห ่ ำงไกลควำมเจริญจนประชำกรของพระเจ ้ นึ่ งจำกหมู่บ ้ำนหนึ่ งไปยังอีกหมู่บ ้ำนหนึ่ งและเข ้ำไปถึงทีห่ ่ ่ วกันอย่ำงเต็มทีกำรประกำศข่ ่ ้ ำให ้ควำมคลังศำสนำ ่ ำทีรอคอยกำรกลั บมำของพระองค ์ตืนตั ำวนี ท ้ เ้ ชือทั ่ งหลำยมองเห็ ้ หำยไปเหมือนกับหมอกในยำมเช ้ำตรูก ่ อ ่ นดวงอำทิตย ์ขึนผู นควำมสงสัยและคว ้ ำมกังวลใจของพวกเขำถูกกำจัดทิงไปและจิ ตใจของพวกเขำก็เต็มล ้นด ้วยควำมหวังและกำลังใจกำ ่ ่ งจะเห็ ่ ่ ่ ้ รงำนทีพวกเขำท ำก็ไม่ได ้มีลก ั ษณะบ ้ำคลังซึ นได ้เป็ นประจำเมือมนุ ษย ์เกิดตืนเต ้นขึนโดยไม่ มีอท ิ ธิพลจำกพระวจนะและพระวิญญำณของพระเจ ้ำควบคุมเป็ นเหตุกำรณ์ทมี ี่ ลก ั ษณะคล ้ำยคลึง ่ ่ กับห ้วงเวลำทีชนชำติ อส ิ รำเอลในอดีตถ่อมใจและหันกลับไปหำพระเจ ้ำเมือพวกเขำได ้ร ับข่ำวตักเ ่ เกิ ่ ดขึนนี ้ มี ้ ลก ่ ให ้ ้เห็นเหมือนกันในทุกๆยุคว่ำเป็ น ตือนจำกผูร้ ับใช ้ของพระองค ์สิงที ั ษณะชัดเจนทีชี ้ ้ กำรสำ พระรำชกิจของพระเจ ้ำมีควำมสุขปลำบปลืมใจไม่ มำกแต่มก ี ำรตรวจสอบจิตใจอย่ำงลึกซึงมี ้ งของทำงโลกกำรเตรี ่ ่ รภำพบำปและละทิงสิ ยมตัวเพือพบกั บองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นภำระของจิตวิญ ่ ้ ญำณทีปวดร ้ำวมีกำรอธิษฐำนอย่ำงร ้อนรนและกำรมอบถวำยชีวต ิ ทังหมดให ้พระเจ ้ำ{GC400.2}{ GCth17345.2} ่ มิลเลอร ์บรรยำยถึงลักษณะของเหตุกำรณ์น้ันว่ำ“ไม่มก ี ำรแสดงออกอย่ำงยิงใหญ่ ถงึ ควำมสุขก ่ งสวรรค ้ ่ ล่ำวคือควำมสุขเหล่ำนั้นถูกระงับไว ้สำหร ับโอกำสในอนำคตเมือทั ์และโลกจะร่วมกันชืนชม ่ อำจบรรยำยด ้วยคำพูดใดๆและเป็ นควำมสุขทีเต็ ่ มล ้นด ้วยร ัศมีภำพไม่มเี สียงตะโก กับควำมสุขทีไม่ 336

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้องให ้ดังออกจำกสวรรค ์นักร ้องทังหลำยพำกั ้ นโห่ร ้องเพรำะนั่นก็เก็บถนอมไว ้เพือร นเงียบพวกเขำร ่ อคอยทีจะเข ้ำร่วมร ้องเพลงกับหมู่ทูตสวรรค ์กับคณะนักร ้องแห่งสรวงสวรรค ์.....ไม่มก ี ำรปะทะควำ มรู ้สึกกันทุกคนมีใจเดียวกันและควำมคิดเดียวกัน”Blissหน้ำ270,271{GC401.1}{GCth1734 5.3} ้ นพยำนว่ำ“ในทุกหนทุกแห่งมีกำรสำรวจจิตใจอย่ำงจริง มีอก ี คนหนึ่ งทีร่​่ วมอยูใ่ นเหตุกำรณ์นีเป็ ่ ้ ำให ้เกิดกำรละทิงสิ ้ งของ ่ จังและมีวญ ิ ญำณแห่งกำรถ่อมใจต่อพระเจ ้ำแห่งสวรรค ์สูงสุดสิงเหล่ ำนี ท ้ ฝ่ ำยโลกนี กำรประสำนรอยร ้ำวและควำมเป็ นปรปักษ ์กันกำรสำรภำพควำมผิดกำรยอมมอบถวำย ้ ่ ่ ตัวต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและสำรภำพควำมผิดกำรทูลขอพระเจ ้ำด ้วยหัวใจทีแตกสลำยเพื อก ่ ้ ำให ้เกิดกำรถ่อมตัวและมอบถวำยจิตวิญญำณอย่ำง ำรอภัยและให ้พระเจ ้ำทรงยอมร ับสิงเหล่ ำนี ท ่ เคยปรำกฏมำก่อนเลยตำมทีพระเจ ่ ่ นยิงใหญ่ ่ ทีไม่ ้ำทรงบัญชำผ่ำนโยเอลว่ำเมือวั ของพระเจ ้ำใกล ้จ ้ ำ(โยเอล2:13);และต่ำงหันเข ้ำมำหำพระเจ ้ำด ้วยกำรอดอำหำ ะมำถึงจะเกิดกำรฉี กใจไม่ใช่ฉีกเสือผ้ ่ ่ รและกำรร ้องไห ้และกำรครำครวญตำมที พระเจ ้ำตร ัสผ่ำนเศคำริยำห ์ว่ำวิญญำณแห่งพระคุณและ ้ ่ ่ กำรวิงวอนได ้เทลงมำยังบุตรทังหลำยของพระเจ ้ำพวกเขำมองมำยังพระองค ์ทีเขำได ้แทงมีกำรรำไ ่ ่ ่ ห ้ครำครวญอย่ ำงยิงใหญ่ ในแผ่นดิน......และผู ้ทีมองหำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้ถ่อมจิตวิญญำณของ ้ ่ พวกเขำต่อเบืองพระพั กตร ์พระองค ์”โดยBlissในหนังสือAdventShieldandReviewเล่มที1หน้ ำ271(มกรำคมค.ศ.1845){GC401.2}{GCth17346.1} ่ ่ ำคัญๆตังแต่ ้ สมัยของอัครทูตยังไม่เคยมีกำรเคลือนไห ่ ในบรรดำควำมเคลือนไหวทำงศำสนำที ส ้ั ่ พบควำมไม่บกพร่องของมนุ ษย ์และเล่ห ์ของซำตำนมำกเท่ำกับสิงที ่ เกิ ่ ดขึนในฤดูใบไม้ ้ วครงใดที ไม่ ร่ ้ งจำกเหตุกำรณ์ผ่ำนพ ้นไปหลำยปี แล ้วก็ตำมทุกคนทีมี ่ สว่ นร่ วงของปี ค.ศ.1844ถึงแม้ในเวลำนี หลั ้ั ้นและยังคงยืนหยัดอยูบ วมกับขบวนกำรในครงนั ่ นควำมจริงพวกเขำยังคงรู ้สึกได ้ถึงอิทธิพลอันศัก ์ ่ ้เกิดสุขและต่ำงก็เป็ นพยำนว่ำเหตุกำรณ์ครงนั ดิสิ์ ทธิของพระรำชกิ จทีให ั้ ้นมำจำกพระเจ ้ำ{GC40 1.3}{GCth17346.2} ่ ยงร ้องดังขึนว่ ้ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้วจงออกมำรับท่ำนเถิด”ผูท้ รอคอย“ก็ ้ เมือเสี ี่ ลก ุ ขึนตกแต่ งตะเกียง ่ เคยเป็ นมำก่อ ของตน”พวกเขำศึกษำพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยควำมสนใจอย่ำงแรงกล ้ำอย่ำงทีไม่ ่ ้อถอยและตระเตรียมพวกเขำให ้พร ้อมทีจะร ่ ับข่ นทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำจำกสวรรค ์ให ้ไปปลุกผู ้ทีท ้ ได ้พึงปั ่ ญญำหรือควำมรอบรู ้ของมนุ ษย ์แต่พงในฤทธิ ่ึ ำวสำรงำนนี ไม่ อ์ ำนำจของพระเจ ้ำคนกลุม ่ แ ่ งทีสุ ่ ดแต่กลับเป็ นคนทีถ่ ่ อมและทุ่มเททีสุ ่ ดชำว รกทีร่ ับฟังและปฏิบต ั ต ิ ำมกำรทรงเรียกไม่ใช่คนทีเก่ ้ ่ อพวกเขำออกไปประกำศคำเตือนพร ้อมกับนำตำและค ้ ไร่ทงต ิ ้ ้นพืชไว ้ในท ้องทุ่งนำยช่ำงทิงเครื องมื ่ อก่ ่ อนหน้ำนี เคยเป็ ้ ่ ้ำร่วม วำมปี ติยน ิ ดีสว่ นคนทีเมื นผูน้ ำในขบวนกำรกลับเป็ นคนกลุม ่ สุดท ้ำยทีเข ่ ้ สตจักรโดยทั่วไปไม่ต ้อนร ับข่ำวสำรนี และคนกลุ ้ ่ี ้ ำ ขบวนกำรเคลือนไหวนี คริ ม ่ ใหญ่ทยอมร ับข่ำวนี ต่ 337

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ กประกำศออกไ งต ้องถอนตัวออกจำกกำรข ้องเกียวกั บโบสถ ์ภำยใต ้กำรทรงนำของพระเจ ้ำข่ำวนี ถู ่ ้ พลัง{GC402.1}{GCth17346.3} ปพร ้อมกับข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสองและท ำให ้ขบวนกำรนี มี ่ ้องถกเถียงกันมำกนักแม้กระทั่งข ้อพิสจู น์ของพ ข่ำวสำรทีว่​่ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”ไม่ได ้เป็ นข่ำวทีต ้ กประกำศออกไปด ้วยพลังผลักดันทีเคลื ่ อนไหวในจิ ่ ระคัมภีร ์ก็ช ัดเจนและแน่ นอนข่ำวนี ถู ตวิญญำ ่ ้ั พระคริ ่ ณไม่มอ ี ะไรต ้องสงสัยไม่มอ ี ะไรต ้องไต่ถำมเมือคร งที สต ์เสด็จเข ้ำกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงมีช ัยชน ่ นทำงมำชุมนุ มจำกทั่วทุกหนทุกแห่งเพือฉลองเทศกำลพำกั ่ ะประชำชนทีเดิ นแห่ไปยังภูเขำมะกอ ่ ่ ดตำมพระเยซูอยูน กเทศและขณะทีพวกเขำเข ้ำร่วมกับฝูงชนทีติ ่ ั้นพวกเขำได ้ร ับแรงบันดำลใจใน ่ ำ“ขอให ้ท่ำนผูท้ เสด็ ช่วงเวลำนั้นพวกเขำจึงได ้ร่วมร ้องกันด ้วยเสียงอันดังพร ้อมกับคนอืนๆว่ ี่ จมำใน ่ ้ำยคลึงกันก็มผ ่ ้เ พระนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงพระเจริญ”มัทธิว21:9ในลักษณะทีคล ี ูไ้ ม่เชือได ข ้ำไปร่วมกำรประชุมกับพวกแอ๊ดเวนตีสบำงคนมำเข ้ำร่วมด ้วยควำมอยำกรู ้อยำกเห็นบ ้ำงก็ด ้วยก ้ ำงรู ้สึกได ้ถึงอำนำจทีน่ ่ ำเชือถื ่ อซึงมำพร ่ ำรเยำะเย ้ยคนเหล่ำนี ต่ ้อมกับข่ำวสำร“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”{G C402.2}{GCth17347.1} ่ ท ่ ำให ้กำรอธิษฐำนได ้ร ับคำตอบเป็ นควำมเชือที ่ ท ่ ำให ้ได ้ร ับรำงวัลตอบ ในเวลำนั้นมีควำมเชือที ่ ่ ่ ้งผำกพระวิญญำณแห่งพระคุณเสด็จลงมำยังผูท้ แสวงหำด ่ี แทนดังฝนที ตกลงมำยั งโลกทีแห ้วยคว ้ ่ งว่ำอีกไม่นำนนักพวกเขำจะยืนอยูต ้ ำมจริงใจคนทังหลำยที หวั ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์ของพระผู ้ไถ่ของเ ้ มไปด ้วยควำมสุขอันยิงใหญ่ ่ ่ ่ มนวลแล ขำคนเหล่ำนี เต็ ทไม่ ี่ อำจกล่ำวออกมำเป็ นคำพูดได ้อำนำจทีนุ ์ ้ ่ ะทำให ้อ่อนลงของพระวิญญำณบริสท ุ ธิหลอมจิ ตใจของคนเหล่ำนี ในขณะที พระเจ ้ำประทำนพระพ ่ี อสั ่ ตย ์และผูเ้ ชือ{GC402.3}{GCth17347.2} ่ รของพระองค ์อย่ำงเต็มขนำดให ้แก่ผูท้ ซื ้ ้เดินก ้ำวเข ้ำมำยังเวลำทีพวกเ ่ ด ้วยควำมระมัดระวังและควำมเคร่งขรึมบรรดำผู ้ทีร่ ับข่ำวสำรนี ได ่ นดับแรกคือกำรห ขำหวังว่ำจะได ้พบองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำทุกเช ้ำพวกเขำรู ้สึกว่ำหน้ำทีอั ่ ้แน่ ใจว่ำพระเจ ้ำทรงยอมร ับพวกเขำจิตใจของพวกเขำสำนเข ้ำหำกันอย่ำงใกล ้ชิ ำหลักฐำนเพือให ่ งกั ่ นและกันพวกเขำมักประชุมร่วมกันในทีสงบเพื ่ ่ ดและพวกเขำอธิษฐำนร่วมกันและเผือซึ อสนทน ้ งขึนไปจำกท ้ ำกับพระเจ ้ำและเสียงร ้องทูลขอเหล่ำนี ดั ้องทุ่งและไร่นำไปสูส ่ วรรค ์สำหร ับพวกเขำแล ้ ่ จ่ ำเป็ นมำกยิงกว่ ่ ำอำหำรประ วควำมมั่นใจว่ำพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงยอมร ับพวกเขำกลำยเป็ นสิงที จำวันของพวกเขำเสียอีกและหำกมีเมฆหมอกมำบดบังควำมคิดของเขำพวกเขำจะไม่ยอมหยุดพั ้ ่ กจนกระทั่งเมฆหมอกเหล่ำนั้นถูกปัดกวำดทิงไปหมดในขณะที พวกเขำตระหนั กถึงพระคุณแห่งกำ ่ ตวิญญำณพวกเขำร ักยิง{GC403.1}{G ่ รอภัยพวกเขำต ้องกำรมองเห็นพระพักตร ์ของพระองค ์ทีจิ Cth17347.3} ้ั ่ งทีพวกเขำถู ่ ่ กกำหนดไว ้ผ่ำน แต่เป็ นอีกครงหนึ กกำหนดมำให ้ต ้องพบกับควำมผิดหวังเวลำทีถู ไปและพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดก็ไม่ได ้เสด็จมำพวกเขำได ้มองไปข ้ำงหน้ำถึงกำรเสด็จมำของพระองค ์ด ้วย 338

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่นทีไม่ ่ หวันไหวและบั ่ ้ ่ ควำมเชือมั ดนี พวกเขำก็ รู ้สึกเหมือนนำงมำรีย ์เมือเธอมำถึ งอุโมงค ์ฝังศพของ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและพบว่ำว่ำงเปล่ำเธอร ้องไห ้พร ้อมกับพูดว่ำ“เขำเอำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของข ้ำพเ ่ จ ้ำไปและข ้ำพเจ ้ำไม่ทรำบว่ำเอำไปไว ้ทีไหน”ยอห ์น20:13{GC403.2}{GCth17347.4} ้ ่ ควำมรู ้สึกกลัวเกรงควำมกลัวว่ำข่ำวสำรนี อำจจะเป็ นจริงทำหน้ำทีควบคุ มอยูเ่ หนื อโลกของผูท้ ี่ ่ ้ได ้ช่วงระยะหนึ่ งเมือเวลำที ่ ่ ำหนดเลยผ่ำนไปควำมรู ้สึกดังกล่ำวไม่ได ้หำยไปทันทีในช่วงแ ไม่เชือไว ก ่ ดหวังแต่เมือไม่ ่ มเี ครืองหมำยแห่ ่ รกพวกเขำไม่กล ้ำฉลองชัยชนะทับถมต่อผู ้ทีผิ งพระพิโรธของพระ ้ หำยกลัวและกลับไปตำหนิ และหัวเรำะเยำะอีกคนกลุม ่ี เจ ้ำปรำกฏให ้เห็นคนเหล่ำนี ก็ ่ ใหญ่ทเคยอ ้ำงว่ ่ องกำรเสด็ ่ ้ ่ ่ ำตนเชือเรื จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็ประกำศละทิงควำมเชื อของพวกเขำบำงคนที เค ่ ่นสูงควำมภำคภูมใิ จของพวกเขำก็ต ้องพบกับควำมเจ็บปวดอย่ำงแสนสำหัสจนพว ยมีควำมเชือมั กเขำอยำกจะหลบหนี ออกไปจำกโลกเหมือนเช่นโยนำห ์พวกเขำบ่นต่อว่ำพระเจ ้ำและอยำกตำยมำ ่ี ดควำมเชือไว ่ ้บนควำมคิดเห็นของผูอ้ นและไม่ กกว่ำอยำกมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปส่วนผูท้ ยึ ื่ ได ้ยึดมั่นอยูก ่ บั ้ พร ้อมทีจะเปลี ่ ่ ่ อ พระวจนะของพระเจ ้ำคนเหล่ำนี ก็ ยนแนวคิ ดของตนพวกคนเย ้ยหยันชักนำคนทีอ่ ่ ขลำดให ้ นแอและคนทีขี ้มำเป็ นพวกตนและพวกเขำร่วมกันประกำศว่ำไม่มอ ี ะไรต ้องกลัวหรือต ้องม ้ อไป ำให ้คำดหวังอีกแล ้วเวลำผ่ำนไปแล ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำก็ไม่ได ้เสด็จมำและโลกก็จะเป็ นเช่นนี ต่ อีกหลำยพันปี {GC403.3}{GCth17348.1} ่ ร่ ้อนรนและจริงใจยอมสละทุกสิงเพื ่ อพระคริ ่ ผูเ้ ชือที สต ์และมีสว่ นร่วมในกำรสถิตอยูด ่ ้วยของพระ ่ เคยมีมำก่อนพวกเขำเชือว่ ่ ำพวกเขำประกำศคำเตือนสุดท้ำยให ้โลกแล ้วและคำดหวั องค ์อย่ำงทีไม่ งว่ำในเวลำอีกไม่ช ้ำจะเข ้ำร่วมในแวดวงสังคมกับพระอำจำรย ์และเหล่ำทูตสวรรค ์และพวกเขำถอน ่ี ยอมร ับข่ำวประเสริฐเสียเป็ นส่วนใหญ่ด ้วยควำมปรำรถนำอย่ำงแรง ตัวออกไปจำกสังคมของผูท้ ไม่ กล ้ำพวกเขำอธิษฐำนว่ำ“พระเยซูองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเชิญเสด็จมำเถิด”วิวรณ์22:21แต่พระองค ์ไม่ไ ้ ้ั ่ งและท ด ้เสด็จมำและบัดนี พวกเขำต ้องกลับมำแบกร ับภำระหนักและควำมสับสนในชีวต ิ อีกครงหนึ ่ ่ ้ นกำรทดสอบควำมเชือ่ นอยูก ่ บ ั กำรเหน็ บแนมและกำรถำกถำงของโลกทีคอยเย ้ยหยันสิงเหล่ ำนี เป็ และควำมอดทนอย่ำงรุนแรง{GC404.1}{GCth17348.2} ้ั ไม่ ้ ได ้ยิงใหญ่ ่ ่ ้ ่ แต่กระนั้นควำมผิดหวังครงนี ไปกว่ำควำมผิดหวังทีสำวกทั งหลำยได ้ร ับในสมัยทีพ ้ั ่ ระคริสต ์เสด็จมำครงแรกเมื อพระเยซู ทรงลูกลำเข ้ำกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงผูม้ ช ี ัยผูต้ ด ิ ตำมของพระอง ่ ่นว่ำพระองค ์กำลังจะทรงขึนครองบั ้ ค ์เชือมั ลลังก ์ของกษัตริย ์ดำวิดและปลดปล่อยอิสรำเอลจำกอำ ่ ้ ่ นำจกำรกดขีพวกเขำตั งควำมหวั งไว ้อย่ำงเต็มทีและเต็ มไปด ้วยควำมสุขพวกเขำแข่งกันถวำยพระ ้ ่ เกียรติกษัตริย ์ของพวกเขำมีหลำยคนถอดเสือนอกของตนเองออกมำปู เป็ นพรมตำมทำงทีพระอง ้ ค ์ทรงดำเนิ นผ่ำนหรือโปรยใบตำลต่อเบืองพระพั กตร ์พระองค ์ด ้วยควำมสุขอย่ำงแรงกล ้ำพวกเขำร่ ่ ้ งกวนใจพวกฟำ วมกันเปล่งเสียงด ้วยควำมยินดีวำ่ “โฮซ ันนำแก่บต ุ รของดำวิด”เสียงร ้องชืนชมนี ดั ริสแี ละทำให ้พวกเขำโกรธพวกเขำอยำกจะให ้พระเยซูตำหนิ สำวกของพระองค ์แต่พระองค ์ตรัสตอ 339

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ งเงียบแต่ศล ้ บว่ำ“แม้คนพวกนี จะนิ ิ ำทังหลำยก็ ยงั จะส่งเสียงร ้อง”ลูกำ19:40คำพยำกรณ์จะต ้องสำ ้ เร็จสำวกทังหลำยจะท ำให ้พระประสงค ์ของพระเจ ้ำสำเร็จแต่กระนั้นพวกเขำถูกกำหนดให ้ต ้องพบ ่ ่ ยงไม่กวั่ี นผ่ำนไปพวกเขำต่ำงมองดูพระผูช ้ กับควำมผิดหวังทีขมขื นเพี ้ ว่ ยให ้รอดสินพระชนม ์อย่ำง ่ พวกเขำคำดหวั ่ ้ ่ แสนทรมำนและฝังพระองค ์ไว ้ในอุโมงค ์สิงที งไว ้ไม่ได ้เกิดขึนอย่ ำงทีพวกเขำคิ ดแม้ เพียงนิ ดเดียวและควำมหวังของพวกเขำก็ตำยไปพร ้อมกับพระเยซูจวบจนกระทั่งองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ ่ ถู ่ กทำนำยไว ้ล่วงห ำของพวกเขำเสด็จออกมำจำกอุโมงค ์ฝังศพอย่ำงผูม้ ช ี ัยพวกเขำจึงเข ้ำใจสิงที ่ ้ น้ำในคำพยำกรณ์วำ่ “จำเป็ นทีพระคริ สต ์จะต ้องทรงทนทุกข ์และเป็ นขึนจำกตำย”กิ จกำร17:3{G C404.2}{GCth17348.3} ้ ห ้ำร ้อยปี ก่อนหน้ำนี องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงประกำศผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะเศคำริยำห ์ว่ำ“ธิดำแ ่ ดโอบุตรีแห่งเยรูซำเล็มเอ๋ยจงโห่ร ้องนี่ แน่ ะกษัตริย ์ของเธอเสด็จมำห ห่งศิโยนเอ๋ยจงร่ำเริงอย่ำงยิงเถิ ำเธอทรงควำมยุตธิ รรมและควำมรอดพระองค ์ทรงอ่อนสุภำพและทรงลูกลำ”เศคำริยำห ์9:9หำกเห ้ ล่ำสำวกร ับรู ้ได ้ก่อนว่ำพระคริสต ์จะทรงถูกพิพำกษำและต ้องสินพระชนม ์แล ้วพวกเขำคงทำให ้คำ พยำกรณ์นีส้ ำเร็จไม่ได ้{GC405.1}{GCth17349.1} ่ ในทำนองเดียวกันมิลเลอร ์และมิตรสหำยของเขำทำให ้คำพยำกรณ์สำเร็จและประกำศข่ำวทีพ ่ งคำพยำ ระคัมภีร ์บอกไว ้ล่วงหน้ำว่ำจะต ้องประกำศให ้โลกทรำบแต่หำกพวกเขำเข ้ำใจอย่ำงเต็มทีถึ ่ ้ ้แก่โลกไม่ได ้พวกเข กรณ์ทชี ี่ ถึ้ งควำมผิดหวังทีพวกเขำจะได ้ร ับแล ้วพวกเขำคงจะประกำศข่ำวนี ให ่ ้แก่ชนทุกชำติกอ ่ ำคงจะประกำศข่ำวอืนให ่ นทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ ่ ่ งและองค ์ทีสองถู ่ ่ ่ ทีหนึ กประกำศในเวลำทีเหมำะสมและก่ อให ้เกิดผลตำมทีพระเจ ้ำทรงจัดวำงให ้พว กเขำทำให ้สำเร็จ{GC405.2}{GCth17349.2} ่ ่ ำหนดผ่ำนไปและพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จมำปรำกฏควำ ชำวโลกต่ำงจ ้องดูและคำดว่ำเมือเวลำที ก ่ องกำรเสด็ ่ ้ ่ คนมำกมำยทีต ่ ้องเผชิญกับ มเชือเรื จกลับมำของพระคริสต ์จะถูกปล่อยทิงไปในขณะที มี ้ ่ ่ งยืนหยัดอย่ำงมั่นคงผลทีเกิ ่ ดขึนจำก ้ กำรทดลองอย่ำงหนักและละทิงควำมเชื อไปแต่ ก็มบ ี ำงคนทียั ขบวนกำรรอคอยกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์อันประกอบด ้วยวิญญำณแห่งควำมถ่อมตนและ ้ กำรตรวจสอบจิตใจกำรละทิงทำงฝ่ ำยโลกและเกิดกำรปฏิรป ู ในชีวต ิ นั้นต่ำงเป็ นพยำนให ้เห็นว่ำขบ ้ ์ นพยำนให ้กั วนกำรนี มำจำกพระเจ ้ำพวกเขำไม่กล ้ำปฏิเสธว่ำอำนำจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิเป็ ่ ้ั สองและพวกเขำหำข ่ บกำรเทศนำเรืองกำรเสด็ จมำครงที ้อผิดพลำดในกำรคำนวณเวลำของคำพ ่ ควำมสำมำรถสูงสุดยังไม่อำจเอำชนะกำรแปลควำมหมำยเรืองระบบใน ่ ยำกรณ์ไม่ได ้ผูต้ อ ่ ต ้ำนทีมี คำพยำกรณ์ของพวกเขำได ้หำกไม่มห ี ลักฐำนในพระคัมภีร ์มำยืนยันพวกเขำจะไม่ยอมปฏิเสธจุด ่ ้มำด ้วยกำรศึกษำพระคัมภีร ์อย่ำงจริงจังและกำรอธิษฐำนจุดยืนทีสติ ่ ปัญญำข ยืนของพวกเขำทีได ่ องพวกเขำได ้มำด ้วยควำมกระจ่ำงจำกพระวิญญำณของพระเจ ้ำและจิตใจเร่ำร ้อนด ้วยอำนำจทีมี ่ ่ ดและกำรต่อต ้ำนอย่ำงขมขืนจำกครู ่ ่ ชีวต ิ จุดยืนทีทนได ้กับกำรวิจำรณ์ทรุ่ี นแรงทีสุ สอนศำสนำทีมี 340

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยงและนักปรำชญ ์ของโลกและทียื ่ นหยัดต ้ำนแรงกดดันจำกผูม้ ค ่ ดแ ชือเสี ี วำมรู ้และคล่องแคล่วทีสุ ละกำรตำหนิ และดุดำ่ ของผูม้ เี กียรติและของคนต่ำช ้ำ{GC405.3}{GCth17349.3} ่ิ พวกเขำคำดหวั ่ ้ ้ ไม่อำจสันคลอนควำมเชื ่ ่ จริงอยูส ่ งที งไว ้เกิดกำรผิดพลำดขึนแต่ เหตุกำรณ์นีก็ ่ ่ อทีพวกเขำมี ในพระวจนะของพระเจ ้ำเมือโยนำห ์ออกไปประกำศตำมถนนของเมืองนี นะเวห ์ว่ำเมือ ่ บวันองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงยอมร ับกำรถ่อมใจของชำวเมืองนี และท ้ งนี นะเวห ์จะถูกทำลำยภำยในสีสิ ่ โยนำห ่ รงขยำยเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ออกไปกระนั้นสิงที ์ประกำศนั้นเป็ นข่ำวสำรมำจำกพระเจ ้ ำและเมืองนี นะเวห ์ก็ถก ู ทดสอบตำมพระประสงค ์ของพระองค ์ในทำนองเดียวกันชำวแอ๊ดเวนตีสเชื่ ่ ้ อว่ำพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำให ้ประกำศคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำพวกเขำประกำศว่ำ“ข่ำวนี ทดส ่ ้ร ับฟังทุกคนและกระตุ ้นให ้เกิดควำมร ักในกำรเสด็จมำปรำกฏขององค ์พระผูเ้ ป็ น อบจิตใจของผู ้ทีได ้ สร ้ำงควำมเกลียดชังไม่นอ้ ยไปกว่ำกันซึงมี ่ เพียงพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีจะทรงร ่ เจ ้ำหรือไม่ข่ำวสำรนี ก็ ับรู ้ไ ้ ดเส ้นแบ่งแยก.......เพือให ่ ้ตรวจสอบจิตใจของตนเองเพือจะได ่ ด ้ข่ำวสำรนี ขี ้รู ้ว่ำหำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเ ่ จ ้ำเสด็จมำแล ้วนั้นจะพบพวกเขำอยูฝ ่ ่ ำยไหนเพือพวกเขำจะอุ ทำนว่ำ‘ดูสน ิ ี่ คือพระเจ ้ำของเรำเรำร ่ อคอยพระองค ์เพือพระองค ์จะทรงช่วยเรำให ้รอด’อิสยำห ์25:9หรือพวกเขำจะร ้องขอให ้ก ้อนหินแล ่ ะภูเขำล ้มลงทับพวกเขำเพือจะหนี ให ้พ ้นไปจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผู ้ประทับอยูบ ่ นบัลลังก ์และ ่ ำพระเจ ้ำทรงทดลองประชำกรของพระอง หนี ให ้พ ้นจำกพระพิโรธของพระเมษโปดกดังนั้นเรำเชือว่ ่ ค ์และทดสอบควำมเชือของพวกเขำและพิ สจู น์เขำเหล่ำนั้นและทรงเห็นว่ำพวกเขำจะหดถอยไปจำ ่ ่ กหน้ำทีกำรงำนที พระองค ์ทรงเห็นว่ำเหมำะสำหร ับพวกเขำในเวลำแห่งกำรทดลองหรือไม่หรือว่ำ ่ ้ ่ งในพระวจนะของพระเจ ้ำด ้วยควำมมั่นใจอย่ำงแน่ วแน่ ”The พวกเขำจะสละสิงของในโลกนี และพึ งพิ ่ ่ AdventHeraldandSignsoftheTimesReporterฉบับที14เล่ มที8(13พฤศจิ กำยน1844){G C406.1}{GCth17350.1} ่ี งเชือว่ ่ ำพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำในเหตุกำรณ์ทผ่ ควำมรู ้สึกของผูท้ ยั ี่ ำนมำถูกบรรยำยไว ้ในคำพู ้ั ่ งและข ้ำพเจ ้ำ ดของวิลเลียมมิลเลอร ์ว่ำ“หำกข ้ำพเจ ้ำสำมำรถย ้อนเวลำกลับไปในอดีตได ้อีกครงหนึ ่ ้ำพเจ ้ำมีอยูน ้ ้ำพเจ ้ำจะตอบอย่ำงจริงใจทังต่ ้ อหน้ำพระเจ ้ำและต่อหน้ มีหลักฐำนอันเดียวกันกับทีข ่ ีข ่ ำมำแล ้ว” ำมนุ ษย ์ว่ำขำ้ พเจ ้ำก็จะทำเหมือนทีท ้ ำให ้สะอำดจำกเลือดของวิญญำณจิตพวกนั้นข ้ำพเจ ้ำรู ้ “ข ้ำพเจ ้ำหวังว่ำข ้ำพเจ ้ำได ้ชำระเสือผ้ ่ ำลังอำนำจของข ้ำพเจ ้ำจะทำได ้ข ้ำพเจ ้ำปลดปล่อยตัวเองให ้พ ้นจำกกำรปร ับโทษของคว ว่ำเท่ำทีก ้ ยนต่อไปว่ำ“แม้ข ้ำพเจ ้ำจะต ้องพบกับควำมผิดหวั ำมผิดของพวกเขำแล ้ว”คนของพระเจ ้ำท่ำนนี เขี ้ั ข ้ำพเจ ้ำไม่หดหู่หรือท ้อถอย.....ควำมหวังของข ้ำพเจ ้ำเรืองกำรเสด็ ่ งถึงสองครงแต่ จมำของพระคริ ่ิ ข ่ ้ำพเจ ้ำไตร่ตรองมำแล ้วหลำยปี และตระหนักว่ำเป็ สต ์ก็ยงั มั่นคงเหมือนเดิมข ้ำพเจ ้ำกระทำแต่สงที ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำจะต ้องทำหำกข ้ำพเจ ้ำทำผิดไปก็คงเป็ นมำจำกควำมกรุณำและควำมร ักทีข ่ ้ำพเ นหน้ำทีที ่ ่ มี ่ ตอ จ ้ำมีให ้กับเพือนมนุ ษย ์และสำนึ กในหน้ำทีที ่ พระเจ ้ำ” 341

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งทีข ่ ้ำพเจ ้ำทรำบดีคอื ข ้ำพเจ ้ำไม่เคยเทศนำเรืองอื ่ นใดนอกจำกเรื ่ ่ ข ่ ้ำพเจ ้ำเชือและพ ่ “สิงหนึ องที ระเจ ้ำสถิตอยูก ่ บั ข ้ำพเจ ้ำอำนำจของพระองค ์สำแดงออกในผลงำนเหล่ำนั้นและก่อให ้เกิดผลดีมำก มำย” ่ “จำกบรรดำคนทีเรำมองเห็ นได ้กำรเทศนำในครงนั ั้ ้นทำให ้มีคนนับพันๆคนศึกษำพระคัมภีร ์ซึง่ ่ หมำยควำมว่ำด ้วยควำมเชือและกำรช ำระด ้วยพระโลหิตของพระคริสต ์มีคนมำกมำยกลับคืนดีกบั ้ พระเจ ้ำ”Blissหน้ำ256,255,277,280,281“ข ้ำพเจ ้ำไม่เคยเข ้ำหำรอยยิมของคนยโสหรื อสะทกส ่ ้ ้ำพเจ ้ำไม่ต ้องกำรซือควำมพอใจของพวกเขำหรื ้ ่ อยั ่ ว่ ะท ้ำนเมือโลกไม่ พอใจบัดนี ข อทำเกินหน้ำทีเพื โทสะของพวกเขำข ้ำพเจ ้ำหวังว่ำข ้ำพเจ ้ำจะไม่ร ้องขอชีวต ิ จำกมือของพวกเขำหรือกลัวจะต ้องสู ่ ของพระองค ์”J.White,LifeofWm.Millerหน้ำ315{G ญเสียชีวต ิ ถ ้ำหำกนั่นเป็ นพระประสงค ์ทีดี C406.2}{GCth17350.2} ้ พระเจ ้ำไม่ได ้ทรงทอดทิงประชำกรของพระองค ์พระวิญญำณของพระองค ์ยังคงสถิตอยูก ่ บ ั ผูท้ ไ่ี ่ ม่ไดร้ บี ปฏิเสธแสงสว่ำงทีทรงโปรดประทำนมำให ้และประณำมขบวนกำรต ้อนร ับกำรเสด็จมำของ ่ ยนถึงชำวฮีบรูมค ่ กทดลองและกำลังรอค พระเยซูในจดหมำยทีเขี ี ำหนุ นใจและคำเตือนสำหร ับผู ้ทีถู ่ ใ่ นวิกฤตกำรณ์นีว่้ ำ“เพรำะฉะนั้นอย่ำละทิงควำมไว ้ ่ ำเ อยขณะทีอยู ้วำงใจของท่ำนอันจะนำมำซึงบ ่ ้ ่ ำนจะสำมำรถทำตำมพระทัยได ้แล ้ว หน็ จยิงใหญ่ ท่ำนทังหลำยจ ำเป็ นต ้องมีควำมทรหดอดทนเพือท่ ่ ทรงสั ่ ท่ำนก็จะได ้ร ับสิงที ญญำไว ้นั้นเพรำะอีกเพียงไม่นำนพระองค ์ผูจ้ ะเสด็จมำก็จะเสด็จมำและจะไ ่ ม่ทรงชักช ้ำแต่คนชอบธรรมของเรำนั้นจะดำรงชีวต ิ อยูด ่ ้วยควำมเชือและถ ้ำเขำหันกลับเรำจะไม่มี ่ นกลับและถึงซึงควำมพิ ่ ่ อ่ ควำมพอใจในคนนั้นเลยแต่พวกเรำเองไม่ใช่พวกทีหั นำศแต่เป็ นพวกทีเชื มั่นจึงทำให ้ชีวต ิ ปลอดภัย”ฮีบรู10:35-39{GC407.1}{GCth17351.1} ่ ้ ดโดยตรงกับคริสตจักรทีอยู ่ ใ่ นวำระสุดทำ้ ยมำจำกพระวจ หลักฐำนทีแสดงให ้เห็นว่ำคำสอนนี พู ่ ไปยั ้ งกำรใกล ้เสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ“อีกเพียงไม่นำนพระองค ์ผูจ้ ะเสด็จมำก็จะเสด็ นะข ้อทีชี ้ ให ้ ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำดูเสมือนหนึ่ งว่ำจะ จมำและจะไม่ทรงชักช ้ำ”ฮีบรู10:37;และข ้อพระคัมภีร ์นี ชี ้ ่ ้ ้ เกิดกำรล่ำช ้ำขึนและดู ประหนึ่ งว่ำกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะถูกเลือนออกไปข ้อชีแนะนี ้ ่ ้ ่ ช่ำงเหมำะสมกับประสบกำรณ์ของชำวแอ๊ดเวนตีสในเวลำนี ควำมเชื อของเหล่ ำคนทังหลำยที พระ ้ ำลังตกอยูใ่ นสภำพอันตรำยทีจะอั ่ บปำงลงพวกเขำปฏิบต คัมภีร ์กล่ำวถึงนี ก ั ต ิ ำมพระประสงค ์ของ พระเจ ้ำภำยใต ้กำรทรงนำของพระวิญญำณของพระองค ์และพระวจนะของพระองค ์แต่ถงึ กระนั้นพ ่ี ำนพ ้นมำของพวกเขำหรือไม่เข ้ำใจห วกเขำไม่เข ้ำใจพระประสงค ์ของพระองค ์ในประสบกำรณ์ทผ่ ่ ข นทำงทีอยู ่ ้ำงหน้ำและพวกเขำถูกทดลองให ้สงสัยว่ำพระเจ ้ำทรงนำพวกเขำอยูจ่ ริงหรือไม่ข ้อพระ ่ ่ ดสำหร ับพวกเขำในเวลำนี คื ้ อ“คนชอบธรรมของเรำนั้นจะดำรงชีวต คัมภีร ์ทีเหมำะสมที สุ ิ อยูด ่ ้วยค ่ บรู10:38ในขณะทีแสงสว่ ่ ่ น”ส่องมำยังเส ้นทำงเดิ วำมเชือ”ฮี ำงอันเจิดจ ้ำของ“เสียงร ้องยำมเทียงคื ่ ดขึนอย่ ้ นของพวกเขำและพวกเขำได ้เห็นคำพยำกรณ์ถก ู เปิ ดเผยออกและหมำยสำคัญต่ำงๆทีเกิ 342

อำนำจสัมบูรณ์

ำงรวดเร็วตำมคำพยำกรณ์ก็กำลังบอกว่ำพระคริสต ์ใกล ้จะเสด็จมำแล ้วนั้นพวกเขำก็ได ้เดินรำวกั ้ อพวกเขำตกอยู ่ ่ นสลำยพวกเขำจะสำมำรถยื ้ บว่ำมองเห็นจริงๆแต่บด ั นี เมื ภ ่ ำยใต ้ควำมหวังทีสิ นอยู่ ่ ได ้ก็ด ้วยควำมเชือในพระเจ ้ำและในพระวจนะของพระองค ์เท่ำนั้นเสียงเยำะเย ้ยของชำวโลกกำลังบ ้ ่ อกกับพวกเขำว่ำ“พวกท่ำนถูกหลอกทิงควำมเชื อของท่ ำนเสียและยอมร ับว่ำขบวนกำรรอคอยกำ รเสด็จกลับมำของพระคริสต ์นั้นมำจำกซำตำน”แต่พระวจนะของพระเจ ้ำเปิ ดเผยว่ำ“ถ ้ำเขำหันกลั ้ ่ ้ บเรำจะไม่มค ี วำมพอใจในคนนั้นเลย”ฮีบรู10:38;หำกพวกเขำประกำศละทิงควำมเชื อในเวลำนี แล ่ ้ จะเป็ นกำรถอยหลังก ะปฏิเสธไม่ยอมร ับอำนำจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ มำพร ้อมกับข่ำวสำรนี ก็ ้ ลับไปสูค ่ วำมหำยนะเปำโลหนุ นใจให ้พวกเขำยืนหยัดต่อไปว่ำ“เพรำะฉะนั้นอย่ำละทิงควำมไว ้วำงใจ ของท่ำน” ้ “ท่ำนทังหลำยจ ำเป็ นต ้องมีควำมทรหดอดทน” ่ “อีกเพียงไม่นำนพระองค ์ผูจ้ ะเสด็จมำก็จะเสด็จมำและจะไม่ทรงชักช ้ำ”หนทำงเดียวทีปลอดภั ย ่ คือถนอมร ักษำแสงสว่ำงทีพวกเขำได ้ร ับจำกพระเจ ้ำยึดมั่นในพระสัญญำและศึกษำพระคัมภีร ์ต่อไ ่ มมำกขึน{GC408.1}{GCth17351.2} ้ ปและเฝ้ ำรอด ้วยควำมอดทนจนได ้ร ับแสงสว่ำงเพิมเติ

343

อำนำจสัมบูรณ์

บท23-สถำนนมัสกำรคืออะไร ่ ควำมเป็ นเลิศเหนื อกว่ำข ้อพระคัมภีร ์ข ้ออืนใดที ่ ่ นทังรำกฐำนแล ้ มีข ้อพระคัมภีร ์อยูข ่ ้อหนึ่งทีมี เป็ ่ องกำรเสด็ ่ ้ ะเสำหลักของควำมเชือเรื จกลับมำของพระคริสต ์ข ้อพระคัมภีร ์ข ้อนี ประกำศไว ้ว่ำ“อยูน ่ ่ ้น ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”ดำเนี ยล8:14TKJVเป็ นพระคำทีคุ ่ กคนทีเชื ่ อในกำรใกล ่ เคยของผูเ้ ชือทุ ้เสด็จมำในเร็ววันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นคำพยำกรณ์ตด ิ ป ่ ำวยำถึ ้ งคำพยำกรณ์นีดุ ้ จเป็ นคำขวัญของควำมเชือของพวกเขำทุ ่ ำกของคนนับพันทีกล่ กคนรู ้สึ ่ี ่ ่ ดและเป็ นควำมหวังทีพวกเขำเก็ ่ กว่ำเหตุกำรณ์ทบอกไว ้ล่วงหน้ำเป็ นควำมคำดหวังทีสดใสที สุ บทะ ่ ดคำพยำกรณ์นีสิ ้ นสุ ้ ดลงในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844ชำวแอ๊ดเวนตีสทังห ้ นุ ถนอมไว ้มำกทีสุ ่ ่ ่วทังโลกว่ ้ ้ บำงส่ ่ ้ อสถำนนมัสกำร[ ลำยก็เชือเหมื อนกับคริสเตียนอืนๆทั ำโลกหรือพืนที วนในโลกนี คื ์ อสถำนบริสท Sanctuary]ในพระคัมภีร ์ภำษำไทยใช ้คำว่ำสถำนนมัสกำรหรือสถำนศักดิสิ์ ทธิหรื ุ ธิ ์ ่ ่ เป็ นสถำนทีประทั บและนมัสกำรพระเจ ้ำในสมัยพระคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมในขณะทีชนชำติ อิ ่ รกันดำรนั้นกำรสร ้ำงสถำนนมัสกำรจะเป็ นในลักษณะของพลับพลำ[T สรำเอลเดินทำงอยูใ่ นถินทุ ่ ่ abernacle]หรือเต็นท ์นัดพบ[Tabernacleofthetentofthecongregation]ซึงเคลื อนย ้ำยได ้ ่ ่ จนเมือกษั ตริย ์ซำโลมอนสร ้ำงเป็ นอำคำรถำวรจึงเปลียนมำใช ้คำว่ำพระวิหำร[(Temple)]พวกเข ่ ้ ่ ง่ ำเข ้ำใจว่ำกำรชำระสถำนนมัสกำรก็คอื กำรทำให ้โลกบริสท ุ ธิด์ ้วยไฟซึงจะเกิ ดขึนในวั นสุดท ้ำยทียิ ่ี ดและเหตุกำรณ์นีจะเกิ ้ ้ อพระเยซู ่ ่ ใหญ่ทสุ ดขึนเมื เสด็จมำครงที ั้ สองพวกเขำจึ งสรุปว่ำพระคริสต ์จะเ สด็จกลับมำยังโลกในปี ค.ศ.1844{GC409.1}{GCth17352.1} ่ ำหนดไว ้ผ่ำนพ ้นไปและองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่ได ้เสด็จมำปรำกฏผูเ้ ชือรู ่ ้ดีแก่ใจว่ำพระ แต่เวลำทีก ่ี คำของพระเจ ้ำไม่เคยผิดพลำดกำรแปลคำพยำกรณ์ของพวกเขำคงจะผิดแต่ข ้อผิดพลำดอยูท ่ ไห ่ ง่ ยำกนี ด ้ ้วยกำรปฏิเสธว่ำ2300วันไม่ได ้สินสุ ้ ดลงในปี ค.ศ.1844 นหลำยคนรีบตัดบทต่อปัญหำทียุ ่ ไม่ ้ ได ้นอกจำกเรืองเดี ่ ่ พวกเขำหำเหตุผลให ้กับเรืองนี ยวคือพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จมำตำมทีพวกเขำ ้ ้ นสุ ้ ดลงทีค.ศ.1844แล ่ ตังควำมหวั งไว ้พวกเขำโต ้ว่ำหำกเวลำของคำพยำกรณ์นีสิ ้วพระคริสต ์ก็คว ่ ำให ้โลกบริสท ์ ่ รจะต ้องเสด็จกลับมำชำระสถำนนมัสกำรด ้วยไฟเพือท ุ ธิและเมื อพระองค ์ไม่ได ้เสด็จ มำช่วงเวลำนั้นจึงยังไม่สนสุ ิ ้ ด{GC409.2}{GCth17352.2} ้ กำรยอมร ับข ้อสรุปเช่นนี หมำยถึ งกำรประกำศไม่ยอมร ับวิธก ี ำรคำนวณช่วงเวลำของคำพยำก ่ ำนมำระยะเวลำ2300วันเริมต ่ ้นขึนเมื ้ อกษั ่ รณ์ทใช ี่ ้คำนวณดังทีผ่ ตริย ์อำรทำเซอร ์ซีสประกำศพระ ้ บัญชำให ้บูรณะและสร ้ำงกรุงเยรูซำเล็มขึนใหม่ ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ก.ค.ศ.[ก่อนคริสตศักรำช] ่ ้ นจุดเริมต ่ ้นเรำจะอธิบำยเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทังหมดที ้ ่ 457เมือเอำเวลำนี เป็ พระธรรมดำเนี ยล9:25~2 7บอกไว ้ล่วงหน้ำได ้อย่ำงคล ้องจองสมบูรณ์ทสุ ี่ ดหกสิบเก ้ำสัปดำห ์หรือช่วงเวลำ483[69x7=483 ]ปี แรกของ2300ปี จะรวมเวลำยำวนำนไปจนถึงพระเมสสิยำห ์ผูถ้ ก ู เจิมกำรรับบัพติศมำของพระคริ 344

อำนำจสัมบูรณ์

์ ค.ศ.27ทำให ้คำพยำกรณ์นีเกิ ้ ดขึนจริ ้ งตรงตำม สต ์และได ้ร ับกำรเจิมโดยพระวิญญำณบริสท ุ ธิในปี ่ ำหนดไว ้ในช่วงกึงกลำงสั ่ ่ ดสิบพระเมสสิยำห ์[ท่ำนผูถ้ ก ทีก ปดำห ์ทีเจ็ ู เจิม]จะถูกตัดออกในฤดูใบไม้ผ ่ ลิของปี ค.ศ.31พระคริสต ์ทรงถูกตรึงบนกำงเขนภำยหลังจำกทีพระองค ์ทรงร ับบัพติศมำแล ้วเป็ นเว ่ ำหร ับช่วงเวลำเจ็ดสิบสัปดำห ์หรือ490ปี นั้นเป็ นเวลำทีจั ่ ดให ้แก่ชนชำวยิวโดยเฉพำะ ลำสำมปี ครึงส ่ ้ นสุ ้ ดลงชนชำตินีได ้ ้ประทับตรำกำรปฏิเสธพระคริสต ์ของตนเองโดยกำรกดขีข่ ่ มเหงส เมือเวลำนี สิ ำวกของพระองค ์อัครสำวกจึงหันไปหำคนต่ำงชำติในปี ค.ศ.34ดังนั้นช่วง490ปี แรกจำกระยะเวลำ ่ มนั ่ บตังแต่ ้ ปีค.ศ.34ไปอีก1810ปี ระยะเวลำนี จะไปสิ ้ ้ 2300ปี ได ้ผ่ำนพ ้นไปจึงคงเหลือ1810ปี เมือเริ ่ นสุดทีค.ศ.1844ทู ตสวรรค ์กล่ำวว่ำ“แล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”รำยละเอียดเฉพำะเจ ่ี ำนมำทังหมดเกิ ้ ้ ำเร็จจริงตรงตำมเวลำทีก ่ ำหนดไว ้อย่ำงไม่มข ำะจงของคำพยำกรณ์ทผ่ ดขึนส ี ้อสง สัย{GC410.1}{GCth17353.1} ้ กอย่ำงก็กระจ่ำงและประสำนเข ้ำกันเป็ นอย่ำงดียกเว ้นยังมองไม่ ด ้วยวิธก ี ำรคำนวณเวลำเช่นนี ทุ ่ ำมำตอบคำถำมเรืองกำรช ่ ่ ดขึนในปี ้ เห็นว่ำมีเหตุกำรณ์ใดทีจะน ำระสถำนนมัสกำรซึงเกิ ค.ศ.1844 ่ ้ ดในช่วงเวลำนั้นจะทำให ้ปัญหำทังหมดสั ้ หำกจะปฏิเสธว่ำวันทีพยำกรณ์ ไว ้ไม่ได ้สินสุ บสนมำกยิง่ ้ ่ เกิ ่ ดขึนซึ ้ งเป็ ่ นเหตุกำรณ์ทเกิ ้ ่ ขึนและเป็ นกำรปฏิเสธไม่ยอมร ับสิงที ี่ ดขึนตรงตำมที พยำกรณ์ ไว ้อย่ำ งไม่ผด ิ พลำด{GC410.2}{GCth17353.2} ่ แต่พระเจ ้ำทรงนำประชำกรของพระองค ์ในขบวนกำรยิงใหญ่ แห่งกำรประกำศข่ำวกำรเสด็จกลั ้ บมำของพระเยซูฤทธำนุ ภำพและพระรัศมีของพระองค ์ร่วมสถิตอยูก ่ บั ขบวนกำรนี และพระองค ์จะไ ่ จบลงด ้ ่ มแ ม่ทรงปล่อยให ้เรืองนี ้วยควำมมืดมนและควำมผิดหวังหรือให ้คนประณำมว่ำเป็ นกำรตืนตู ้ บพระคำของพร ละควำมงมงำยพระองค ์จะไม่ทรงปล่อยให ้ควำมสงสัยและควำมไม่แน่ นอนเกิดขึนกั ้ ธก ่ ะองค ์ถึงแม้มีคนจำนวนมำกละทิงวิ ี ำรคำนวณเวลำของคำพยำกรณ์ทแล ี่ ้วมำและไม่ยอมร ับทีมำ ่ ยอมละทิงข ้ ้อเชือและประสบกำรณ์ ่ ่ึ ้ร ับก ของขบวนกำรนี ว่้ ำถูกต ้องแต่ยงั มีคนอีกมำกมำยทีไม่ ซงได ่ ำพวกเขำใช ้ห ำรสนับสนุ นโดยพระคัมภีร ์และคำพยำนของพระวิญญำณของพระเจ ้ำพวกเขำเชือว่ ่ กต ้องในกำรศึกษำคำพยำกรณ์ตำ่ งๆและเป็ นหน้ำทีของพวกเขำที ่ ่ ลักกำรกำรแปลควำมหมำยทีถู ่ ้มำแล ้วให ้มั่นคงและดำเนินกำรศึกษำค ้นคว ้ำพระคัมภีร ์ในแนวทำงเดียวกั จะต ้องยึดควำมจริงทีได ่ ้นหำข ้อผิดพลำดข นต่อไปพวกเขำอธิษฐำนอย่ำงร ้อนรนทบทวนจุดยืนและศึกษำพระคัมภีร ์เพือค องพวกเขำเองเนื่ องจำกพวกเขำมองไม่เห็นข ้อผิดพลำดในกำรคำนวณเวลำของคำพยำกรณ์พว ่ ่ น{GC410.3}{GCth17353.3} ้ กเขำจึงใส่ใจศึกษำเรืองรำวของสถำนนมั สกำรมำกยิงขึ ่ บสนุ นแนวคิดซึงเป็ ่ นทียอมร ่ ในกำรศึกษำพระคัมภีร ์พวกเขำไม่พบหลักฐำนใดทีสนั ับกันทั่วไปว่ ้ อสถำนนมัสกำรแต่พวกเขำพบคำอธิบำยทีสมบู ่ ่ ่ ำโลกนี คื รณ์ทสุ ี่ ดในพระคัมภีร ์เกียวกั บเรืองรำวข ่ งและพิ ้ องสถำนนมัสกำรรวมถึงสภำพทีตั ธก ี ำรต่ำงๆของสถำนนมัสกำรคำพยำนของผูเ้ ขียนพระ ์ กไว ้อย่ำงชัดเจนและมีอยูม ่ คัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิจำรึ ่ ำกมำยเกินกว่ำทีจะเกิ ดคำถำมใดๆอัครทูตเปำโลกล่ 345

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยนถึงชำวฮีบรูวำ่ “แม้แต่พน ำวไว ้ในจดหมำยทีเขี ั ธสัญญำเดิมนั้นก็ยงั มีกฎเกณฑ ์ต่ำงๆสำหร ับศำส ้ ้นมีค ั นพิธแี ละสำหร ับสถำนนมัสกำรในโลกเพรำะว่ำพลับพลำจัดเตรียมเสร็จแล ้วในห ้องชันนอกนั ้ ยกว่ำวิสท ้ สองมี ่ นประทีปโต๊ะและขนมปังเฉพำะพระพักตร ์ห ้องนี เรี ุ ธิสถำนและข ้ำงหลังม่ำนชันที ห ้อ ่ ยกว่ำอภิสท ่ งซึงเรี ุ ธิสถำนห ้องนั้นมีแท่นทองคำสำหร ับเผำเครืองหอมและมี หบ ี พันธสัญญำหุ ้มด ้วย ่ ทองคำทุกด ้ำนภำยในนั้นมีโถทองคำบรรจุมำนำมีไม้เท ้ำของอำโรนทีออกดอกตู มและมีแผ่นศิลำ ่ ่ งกรุณำนั้นสิงเหล่ ่ ้ จำรึกพันธสัญญำเหนื อหีบนั้นมีตวั เครูบแห่งพระสิรกิ ำงปี กคลุมพระทีนั ำนี เรำไม่ ้ ้”ฮีบรู9:1-5{GC411.1}{GCth17354.1} อำจพรรณนำให ้ละเอียดตอนนี ได ่ ้ ่ ้ สถำนนมัสกำรทีเปำโลกล่ ำวถึงนี หมำยถึ งพลับพลำ[Tabernacle]ทีโมเสสสร ้ำงขึนตำมพระบั ่ นทีประทั ่ ญชำของพระเจ ้ำเพือเป็ บในโลกขององค ์ผูส้ งู สุด“ให ้พวกเขำสร ้ำงสถำนนมัสกำรสำหรับเ ่ ่ ่ ้ำเ รำเพือเรำจะอยู ท ่ ่ำมกลำงพวกเขำ”อพยพ25:8นี่ คือพระบัญชำทีประทำนให ้แก่โมเสสขณะทีเข ้ กสร ้ำงขึนเพื ้ อให ่ ้ ฝ้ ำพระเจ ้ำอยูบ ่ นภูเขำชนชำติอส ิ รำเอลเดินทำงอยูใ่ นป่ ำกันดำรและพลับพลำนี ถู ่ ่ ่ งไปยังอีกทีหนึ ่ ่ งได ้แต่ถงึ กระนั้นพลับพลำนี ก็ ้ ยงั มีโครงสร ้ำงทีสง่ ่ ำงำมยิงฝำผนั ่ เคลือนย ้ำยจำกทีหนึ ่ ้มด ้วยทองคำอย่ำงหนำและวำงอยูใ่ นเบ ้ำข ้อต่อทีท ่ ำด ้วยเงินหลั งของพลับพลำเป็ นแผ่นไม้เรียบทีหุ ้ นนอกสุ ้ ้ งคำพลับพลำทำด ้วยผ้ำม่ำนหรือผ้ำคลุมหลำยชันชั ดทำด ้วยหนังสัตว ์ชันในสุ ดทำจำกผ้ำ ้ มภ ่ ชำเผำทังตั ้ ววำงอยูภ ป่ ำนเนื อดี ี ำพปักตัวเครูบอันสวยงำมบริเวณลำนพลับพลำมีแท่นเครืองบู ่ ำ ้ ยในตัวพลับพลำมีม่ำนอย่ำงดีและสวยงำมกันพลั บพลำออกเป็ นสองส่วนเรียกว่ำวิสท ุ ธิสถำนกับอ ้ ใช ้ปิ ดทำงทีเข ่ ้ำไปสูห ภิสท ุ ธิสถำนและม่ำนชนิ ดเดียวกันนี ก็ ่ ้องแรก{GC411.2}{GCth17354.2} ้ ตะเกียงเจ็ดดวงทีส่ ่ องส ภำยในวิสท ุ ธิสถำนมีคน ั ประทีปอยูท ่ ำงทิศใต ้ของพลับพลำคันประทีปนี มี ้ ว่ำงในสถำนนมัสกำรทังกลำงวั นและกลำงคืนทำงทิศเหนื อมีโต๊ะขนมปังเฉพำะพระพักตร ์และด ้ำน ่ นระหว่ ้ ่ หน้ำม่ำนทีกั ำงวิสท ุ ธิสถำนและอภิสท ุ ธิสถำนมีแท่นทองคำสำหร ับเผำเครืองหอมทุ กวันควั ้ ้ ้ นหอมจำกแท่นบูชำนี จะลอยขึ นไปยั งเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำพร ้อมกับคำอธิษฐำนของชนชำติอส ิ รำเอล{GC412.1}{GCth17355.1} ่ ำจำกไม้มีคำ่ ห่อหุ ้มด ้วยทองคำเป็ นทีเก็ ่ บแผ่นศิลำสองแผ่นทีพระ ่ ภำยในอภิสท ุ ธิสถำนมีหบ ี ซึงท ่ นฝำปิ ดหีบศักดิสิ์ ทธิคื์ อพระที่ เจ ้ำได ้ทรงจำรึกพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรของพระองค ์ไว ้เหนื อหีบซึงเป็ ่ ่ ่ งกรุณำมีเครูบอยู2 นั่งกรุณำเป็ นผลงำนงำมสง่ำยิงเหนื อพระทีนั ่ รูปปกคลุมไว ้เครูบแต่ละรูปจะอยูท ่ ่ี ่ ่ งและทังหมดนี ้ ้ ำด ้วยทองคำบริสท ่ แสดงให ่ ปลำยของพระทีนั ท ุ ธิสิ์ งที ้เห็นว่ำพระเจ ้ำสถิตร่วมอยูด ่ ้วยใ ้ อเมฆแห่งพระสิรท ่ี ร่ ะหว่ำงเครูบทังสอง{GC412.2}{GCth17355.2} ้ นห ้องนี คื ิ อยู ่ ่ ่ ตริย ์ซำโลมอนสร ้ำงได ้ หลังจำกทีชำวฮี บรูตงถิ ั้ นฐำนอยู ใ่ นแผ่นดินคำนำอันแล ้วพระวิหำรทีกษั ่ บพลำหลังนี ถึ ้ งแม้วำ่ พระวิหำรนี จะเป็ ้ มำแทนทีพลั นโครงสร ้ำงถำวรและมีขนำดใหญ่กว่ำแต่ก็ยงั คง ่ ่ อนกันรูปแบบของสถำนนมัสกำรคงอยูใ่ นรูปแบบ สัดส่วนเดียวกันไว ้และตกแต่งด ้วยเครืองใช ้ทีเหมื 346

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ นี จนถึ งช่วงของกำรทำลำยโดยชำวโรมันในช่วงปี ค.ศ.70ยกเว ้นแต่ในช่วงของดำเนี ยลทีสถำนนมั สกำรเป็ นเพียงซำกปร ักหักพัง{GC412.3}{GCth17355.3} ่ ่ นี่ เป็ นสถำนนมัสกำรในโลกเพียงหลังเดียวทีพระคั มภีร ์ให ้รำยละเอียดไว ้ซึงเปำโลกล่ ำวไว ้ว่ำเป็ น สถำนนมัสกำรแห่งพันธสัญญำเดิมแล ้วในพันธสัญญำใหม่ไม่มส ี ถำนนมัสกำรหรือ{GC412.4}{ GCth17355.4} ่ ท้ แสวงหำควำมจริ ่ี ้ั ่ งพวกเขำพบสถำนนมัสกำรหลังทีส ่ เมือผู งเปิ ดพระธรรมฮีบรูอำ่ นอีกครงหนึ องหรือสถำนนมัสกำรแห่งพันธสัญญำใหม่เปำโลกล่ำวว่ำ“แม้แต่พน ั ธสัญญำเดิมนั้นก็ยงั มีกฎเก ณฑ ์ต่ำงๆสำหรับสถำนนมัสกำรในโลก”กำรใช ้คำว่ำ“ก็ยงั มี”หมำยควำมว่ำเปำโลเคยอ ้ำงถึงสถำน ้ ่ ่ เรำพู ่ นมัสกำรหลังนี มำก่ อนเมือเรำพลิ กพระคัมภีร ์กลับไปยังข ้อแรกของบทก่อนจะพบว่ำ“เรืองที ด ้ อเรำมีมหำปุโรหิตอย่ำงนี ผู ้ ป้ ระทับเบืองขวำพระที ้ ่ ่ งของพระเจ ้ำในสวรรค ์เป็ นผูป้ ฏิบต อยูน ่ ี คื นั ั ก ิ จิ ใน ์ ่ ้ ้ไม่ใช่มนุ ษย ์ตัง”ฮี ้ บรู8:1,2{GC41 สถำนศักดิสิ์ ทธิและในพลั บพลำแท ้ทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงตังไว 3.1}{GCth17356.1} ้ ดเผยให ้เห็นสถำนศักดิสิ์ ทธิ[สถำนนมั ์ ข ้อพระคัมภีร ์นี เปิ สกำร]แห่งพันธสัญญำใหม่สถำนนมัส ้ นโดยมนุ ้ ้ ้ กำรแห่งพันธสัญญำเดิมนั้นถูกตังขึ ษย ์ถูกสร ้ำงขึนโดยโมเสสส่ วนสถำนนมัสกำรหลังนี ถู ้ นโดยองค ้ กตังขึ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่ใช่มนุ ษย ์ในสถำนนมัสกำรหลังแรกนั้นปุโรหิตในโลกเป็ นผู ้ประกอ ้ ่ อง ้ บพิธแี ต่ในสถำนนมัสกำรหลังนี พระคริ สต ์ผูท้ รงเป็ นมหำปุโรหิตของเรำทรงเป็ นผูป้ ฏิบต ั ก ิ จิ ทีเบื ขวำพระหัตถ ์ของพระเจ ้ำสถำนนมัสกำรหลังหนึ่ งอยูบ ่ นโลกส่วนอีกหลังหนึ่ งอยูใ่ นสวรรค ์{GC413 .2}{GCth17356.2} ้ ่ นอกจำกนี โมเสสได ้สร ้ำงพลับพลำตำมแบบอย่ำงองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตร ัสสังโมเสสให ้“สร ้ำงพลับ ่ ้ ่ พลำและเครืองใช ้ไม้สอยทุกชินของพลั บพลำนั้นตำมแบบทีเรำแจ ้งแก่เจ ้ำทุกประกำร”และพระองค ์ ่ ้ ่ ตรัสกำชับอีกว่ำ“จงระวังทำสิงเหล่ ำนี ตำมแบบอย่ ำงทีเรำแจ ้งแก่เจ ้ำบนภูเขำ”อพยพ25:9,40และเ ่ ่ ชำ ปำโลกล่ำวว่ำพลับพลำหลังแรก“เป็ นเครืองหมำยของยุ คปัจจุบน ั กำรนำของถวำยและเครืองบู ่ สท มำถวำยตำมแบบ”นั่นคือบริเวณทีบริ ุ ธิต่์ ำงๆภำยในสถำนนมัสกำรเป็ น“แบบจำลองของสวรรค ์ ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์”แ ”ปุโรหิตผู ้ประกอบพิธถ ี วำยตำมบัญญัตป ิ ฏิบต ั ก ิ จิ เป็ น“แบบจำลองและเงำของสิงที ่ ้ำงขึนด ้ ้วยมือมนุ ษย ์ซึงถอดแบบจำกของจริ ่ ละ“พระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จเขำ้ ในสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ สร งแ ่ ่ ต่พระองค ์เสด็จเข ้ำไปในสวรรค ์นั้นเองเพือทรงปรำกฏตั วต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือพวกเรำ”ฮี บรู9: 9;23;8:5;9:24{GC413.3}{GCth17356.3} ์ ่ ่ สถำนศักดิสิ์ ทธิ[สถำนนมั สกำร]ในสวรรค ์ทีพระเยซู ทรงปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจเพือเรำอยู น ่ ั้นเป็ นต ้ ่ งใหญ่ ่ ่ นแบบทียิ ซงสถำนนมั ึ่ สกำรทีโมเสสสร ้ำงนั้นได ้จำลองแบบมำพระเจ ้ำประทำนพระวิญญำณ ่ ของพระองค ์ให ้แก่ผู ้สร ้ำงสถำนนมัสกำรในโลกควำมสำมำรถทำงศิลปะทีแสดงออกให ้เห็นในกำรส 347

อำนำจสัมบูรณ์

ร ้ำงเป็ นกำรแสดงออกถึงพระปรีชำสำมำรถของพระเจ ้ำฝำผนังมีลก ั ษณะเป็ นทองคำขนำดใหญ่สะ ่ ท ้อนแสงรอบทิศจำกตะเกียงเจ็ดดวงของคันประทีปทองคำโต๊ะขนมปังและแท่นเผำเครืองหอมเปล่ ่ งประกำยระยิบดังทองคำขัดเงำม่ำนขนำดใหญ่ทรวมตั ี่ วเป็ นเพดำนมีภำพทูตสวรรค ์ทีทอด ้วยด ้ำย ่ ้ สองเข ่ สีฟ้ำสีม่วงและสีแดงเข ้มเพิมควำมงำมให ้กับภำพนั้นและเลยผ้ำม่ำนชันที ้ำไปมีแสงสว่ำงเจิด ่ ่ งกรุณำซึงเป็ ่ นกำรสำแดงถึงพระสิรข ่ จ ้ำ[HolyShekinah]ปรำกฏอยูเ่ หนื อพระทีนั ิ องพระเจ ้ำทีสำ ่ มำรถมองเห็นได ้ไม่มใี ครนอกจำกมหำปุโรหิตเพียงผูเ้ ดียวเท่ำนั้นทีจะเข ้ำไปยืนอยูต ่ อ ่ หน้ำแสงสว่ำ งนั้นและยังคงมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปได ้{GC414.1}{GCth17357.1} ่ ควำมงดงำมยิงใหญ่ ของพลับพลำในโลกสะท ้อนให ้สำยตำของมนุ ษย ์มองเห็นพระสิรข ิ องพระวิ ่ งพระคริ ่ ่ ้ ลลัง หำรในสวรรค ์ทีซึ สต ์ผูท้ รงนำหน้ำเสด็จเข ้ำไปก่อนเรำเพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจต่อเบืองบั ่ ่ ้ ่ งคนนั ่ ก ์ของพระเจ ้ำเพือเรำเป็ นทีประทั บของพระมหำกษัตริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำยที ซึ บแสนๆปร ่ ่ ยมล ้นด ้วยพระสิ นนิ บต ั พ ิ ระองค ์คนนับล ้ำนๆเข ้ำเฝ้ ำพระองค ์(ดำเนี ยล7:10)พระวิหำรหลังนั้นซึงเปี ่ งมี ่ เสรำฟิ มทูตผู ้ปกป้ องทีเต็ ่ มด ้วยสง่ำรำศีปกคลุมใบหน้ำในขณะทีสร ่ ริของบัลลังก ์นิ ร ันดร ์เป็ นทีซึ ่ ่ี ดเท่ำทีฝี่ มือมนุ ษย ์เคยทำแต่ผลงำนนี เป็ ้ นเพียงเงำทีเลื ่ อนร รเสริญพระองค ์นี่ เป็ นผลงำนยิงใหญ่ ทสุ ่ ่ ำคัญเรืองสถำนนมั ่ ำงของควำมยิงใหญ่ และสง่ำงำมของพระวิหำรในสวรรค ์แต่กระนั้นควำมจริงทีส ่ ่ี ำลังดำเ สกำรในโลกและพิธก ี ำรต่ำงๆสอนเรำถึงสถำนนมัสกำรในสวรรค ์และพระรำชกิจยิงใหญ่ ทก ่ นิ นอยูเ่ พือควำมรอดของมนุ ษย ์{GC414.2}{GCth17357.2} ่ ำลองมำจำกบริเวณทีบริ ่ สท ์ สถำนนมัสกำรในโลกมีห ้องอยูส ่ องห ้องซึงจ ุ ธิภำยในสถำนนมั สกำร บนสวรรค ์ในนิ มต ิ อัครทูตยอห ์นได ้รับอนุ ญำตให ้เห็นภำพพระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์เขำเห็น“ ่ ่ ง”วิวรณ์4:5เขำเห็นทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ ง“ถือกระถำงไฟทอง คบเพลิงเจ็ดอันจุดอยูต ่ รงหน้ำพระทีนั ่ี นบูชำพระเจ ้ำประทำนเครืองหอมมำกมำยแก่ ่ ่ ้ถวำยร่วม คำออกมำและยืนอยูท ่ แท่ ทต ู องค ์นั้นเพือให ้ ่ ห ่ ่ งนั้น”วิวรณ์8:3;ในทีนี ่ ้ กับคำอธิษฐำนของธรรมิกชนทังหมดบนแท่ นบูชำทองคำทีอยู ่ น้ำพระทีนั ผูเ้ ผยพระวจนะได ้รับอนุ ญำตให ้มองเห็นห ้องแรกของสถำนนมัสกำรในสวรรค ์และเขำเห็น“คบเพลิ ่ ยบได ้กับคันประทีปทองคำและแท่นเผำเครืองหอมในสถำนน ่ งเจ็ดอัน”และ“แท่นบูชำทองคำ”ซึงเที ้ั ่ ง“พระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์ก็เปิ ดออก”วิวรณ์11:19;และเขำมองผ่ มัสกำรบนโลกอีกครงหนึ ่ ่ เขำมองเห็น“หีบพันธสัญญำของพระองค ์”ซึงเที ่ ยบได ้กั ำนเข ้ำไปในม่ำนไปยังอภิสท ุ ธิสถำนณทีนี ่ ้ อใช ่ ้บรรจุพระบัญญัตข บหีบศักดิสิ์ ทธิที์ โมเสสสร ้ำงขึนเพื ิ องพระเจ ้ำ{GC414.3}{GCth17357.3} ้ ท้ ศึ ่ี กษำเรืองเหล่ ่ ้ ่ี อำจโต ้แย ้งได ้ว่ำมีสถำนนมัสกำรอยูใ่ น ด ้วยประกำรฉะนี ผู ำนี พบข ้อพิสจู น์ทไม่ ่ สวรรค ์จริงโมเสสสร ้ำงสถำนนมัสกำรในโลกตำมแบบทีพระเจ ้ำทรงเปิ ดเผยให ้เห็นเปำโลสอนว่ำแบ ่ ้สร ้ำงนั้นมำจำกสถำนนมัสกำรหลังแท ้ในสวรรค ์และยอห ์นยืนยันว่ำเขำเห็นสถำนนมัสกำรใ บทีใช นสวรรค ์{GC415.1}{GCth17358.1} 348

อำนำจสัมบูรณ์

่ พระวิหำรในสวรรค ์เป็ นทีประทั บของพระเจ ้ำบัลลังก ์ของพระองค ์ถูกสถำปนำด ้วยควำมชอบธร รมและกำรพิพำกษำในอภิสท ุ ธิสถำนเป็ นพระบัญญัตข ิ องพระองค ์เป็ นกฎบัญญัตยิ งใหญ่ ิ่ ชอบธรร ่ ้ทดสอบมนุ ษยชำติทงปวงเหนื ้ั ่ ้บรรจุแผ่นพระบัญญัตม ่ ่ งกรุณำ มทีใช อหีบพันธสัญญำทีใช ิ พ ี ระทีนั ่ ำพระทีนั ่ ่ งนี ซึ ้ งแสด ่ ปกคลุมอยูพ ่ ระคริสต ์ทรงทูลแก ้ต่ำงคนบำปด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เองทีหน้ งให ้เห็นถึงกำรประสำนควำมยุตธิ รรมเข ้ำกับควำมเมตตำในแผนกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดกำรประมว ่ มี ้ เพียงพระปัญญำทีไร ่ ้ขอบเขตเท่ำนั้นทีสำมำรถคิ ่ ้ ่ มข ลสองสิงนี ดขึนมำได ้และพระอำนำจทีไม่ ี ด ี ้ ้ำงควำมฉงนและควำมเทิดทูนให ้กับทั่วทังสวรรค ้ จำกัดสำมำรถทำให ้สำเร็จกำรประมวลนี สร ์เสรำ ่ ่ งกรุณำด ้วยควำมเคำรพยำเกรงซึงแสดงให ่ ฟิ มในสถำนนมัสกำรบนโลกมองดูพระทีนั ้เห็นว่ำชำวส ่ วรรค ์ใส่ใจต่อพระรำชกิจของกำรไถ่ให ้รอดนี่ เป็ นควำมลีลั้ บของพระเมตตำกรุณำซึงเหล่ ำทูตสวร ่ ่ ่ ่ บใจกลำยเป็ รค ์ปรำรถนำทีจะเห็ นคือกำรทีพระเจ ้ำยังทรงยุตธิ รรมในขณะทีทรงท ำให ้คนบำปทีกลั ่ ้นกำรติดต่อสัมพันธ ์กับมนุ ษยชำติทล ่ี ้มลงในบำปใหม่อก นผูช ้ อบธรรมและทรงเริมต ี ครงหนึ ั้ ่ งคือกำ ่ ่ วยฝูงชนนับไม่ถ ้วนขึนมำจำกเหวแห่ ้ ้ ง รทีพระคริ สต ์ทรงถ่อมตัวเพือช่ งควำมหำยนะและเอำเสือแห่ ่ ้ตำหนิ สวมใส่ให ้แก่พวกเขำนั้นเพือให ่ ้พวกเขำเข ้ำมำเป็ นอันหนึ่ ง ควำมชอบธรรมของพระองค ์ทีไร ่ เคยล ้มลงในบำปและอำศัยอยูเ่ บืองพระพั ้ อันเดียวกันกับทูตสวรรค ์ทีไม่ กตร ์พระเจ ้ำตลอดไปเป็ นนิ ต ย ์{GC415.2}{GCth17358.2} ่ พระรำชกิจของพระคริสต ์ในฐำนะผูไ้ กล่เกลียของมนุ ษย ์ถูกเสนอไว ้ให ้เห็นอย่ำงงดงำมในคำพย ่ ำวถึงพระองค ์ว่ำพระองค ์ทรงเป็ น“ชำยผูท้ มี ่ื ำพระอังกูร”ผูเ้ ผยพระว ำกรณ์ของเศคำริยำห ์ทีกล่ ี่ ชอว่ ้ ์ ่ งแ จนะกล่ำวว่ำ“ท่ำนผูน้ ี แหละจะเป็ นผูส้ ร ้ำงพระวิหำรของพระยำห ์เวห ์และจะร ับเกียรติศก ั ดิและจะนั ละปกครองอยูบ ่ นรำชบัลลังก ์ของท่ำนและจะมีปุโรหิตผูห้ นึ่ งอยูข ่ ้ำงบัลลังก ์ของท่ำนและมีกำรประส ้ ำนงำนกันอย่ำงดีระหว่ำงท่ำนทังสอง”เศคำริ ยำห ์6:12,13{GC415.3}{GCth17358.3} ้ “ท่ำนผูน้ ี แหละจะเป็ นผูส้ ร ้ำงพระวิหำรของพระยำห ์เวห ์”ด ้วยกำรถวำยบูชำและกำรเป็ นผู ้ไกล่เก ่ ้ ลียของพระคริ สต ์พระองค ์จึงทรงเป็ นทังรำกฐำนและผู ส้ ร ้ำงคริสตจักรของพระเจ ้ำอัครทูตเปำโลเน้ ่ ้ น นว่ำพระองค ์“เป็ นศิลำหัวมุมในพระองค ์นั้นทุกส่วนของโครงสร ้ำงถูกเชือมต่ อกันและเจริญขึนเป็ ์ ้ ้วยกันให ้เ วิหำรอันบริสท ุ ธิในองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและในพระองค ์นั้นพวกท่ำนก็กำลังถูกก่อสร ้ำงขึนด ่ ตของพระเจ ้ำโดยพระวิญญำณ”เอเฟซัส2:20-22{GC416.1}{GCth17359.1} ป็ นทีสถิ ์ ่ ้มในบำปให ้รอ พระองค ์“จะร ับเกียรติศก ั ดิ”เศคำริ ยำห ์6:13;พระเกียรติของกำรไถ่มวลมนุ ษย ์ทีล ่ี ้ร ับกำรไถ่ทจะถวำยไปตลอดชั ่ ร ันดร ์“พระองค ์ทร ดนั้นเป็ นของพระคริสต ์นี่ คือบทเพลงของผูท้ ได ี่ วนิ งรักเรำทรงปลดปล่อยเรำจำกบำปของเรำด ้วยพระโลหิตของพระองค ์.....ขอพระเกียรติและอำนุ ภำ พจงมีแด่พระองค ์สืบๆไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์1:5,6{GC416.2}{GCth17359.2}

349

อำนำจสัมบูรณ์

พระองค ์“จะนั่งและปกครองอยูบ ่ นรำชบัลลังก ์ของท่ำนและจะมีปุโรหิตผูห้ นึ่งอยูข ่ ้ำงบัลลังก ์ของ ้ ้ “่ บนพระทีนั ่ ่ งอันรุง่ โรจน์ของพระอ ท่ำน”ในเวลำนี อำณำจั กรแห่งพระสิฝรยิ งั ไม่ได ้ถูกนำเข ้ำมำตังอยู ่ ้ ดเมือ“พระเจ ่ งค ์”มัทธิว25:31ตรำบจนกระทั่งพระรำชกิจของพระองค ์ในฐำนะผูไ้ กล่เกลียจะสิ นสุ ้ำ ่ มวี น ้ ดเลย”ลู จะประทำนบัลลังก ์ของดำวิดบรรพบุรษ ุ ของท่ำนให ้แก่ท่ำน”เป็ นอำณำจักรที“ไม่ ั สินสุ ้ กำ1:32,33ในฐำนะปุโรหิตบัดนี พระคริ สต ์ประทับอยูบ ่ นบัลลังก ์ร่วมกับพระบิดำวิวรณ์3:21;พระอ งค ์จะประทับบนบัลลังก ์ร่วมกับพระเจ ้ำผูท้ รงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์และทรงดำรงอยูด ่ ้วยพระองค ์เองพระ องค ์ทรง“แบกควำมเจ็บไข ้ของพวกเรำและหอบควำมเจ็บปวดของเรำไป”พระองค ์“ทรงเคยถูกทด ลองใจเหมือนเรำทุกอย่ำงถึงกระนั้นพระองค ์ก็ยงั ปรำศจำกบำป” ่ี กทดลองได ้”“ถ ้ำใครทำบำปเรำก็มผ ่ “พระองค ์จึงทรงสำมำรถช่วยผูท้ ถู ี ูช ้ ว่ ยทูลขอพระบิดำเพือเ ่ กแทงแ รำ”อิสยำห ์53:4ฮีบรู4:15;2:181ยอห ์น2:1กำรทูลขอของพระองค ์ก็คอื ด ้วยพระวรกำยทีถู ่ ้ตำหนิ พระหัตถ ์ทีมี ่ บำดแผลสีข ้ำงทีถู ่ กแทงและพระบำททีเสี ่ ยรูปอ ้อนว ละแตกหักและด ้วยชีวต ิ ทีไร ่ ้ ้วยรำคำทีประเมิ ่ อนเพือมนุ ษย ์ผูล้ ้มลงในบำปกำรไถ่บำปของมนุ ษย ์ถูกซือด นค่ำไม่ได ้เช่นนั้น{GC4 16.3}{GCth17359.3} ้ ่ ไม่นอ้ ยไปกว่ำ “และมีกำรประสำนงำนกันอย่ำงดีระหว่ำงท่ำนทังสอง”ควำมร ักของพระบิดำซึงมี ้ แห่งกำรช่วยให ้รอดสำหร ับมวลมนุ ษย ์ทีหลงหำยไปพระเยซู ่ ของพระบุตรเป็ นบ่อนำพุ ตร ัสกับสำวก ่ ำนเพรำะว่ำพระบิดำเองก็ทรงร ักพวกท่ ก่อนเสด็จไปจำกพวกเขำว่ำ“เรำจะอ ้อนวอนพระบิดำเพือท่ ้ นดีกน ำน”ยอห ์น16:26,27“พระเจ ้ำทรงให ้โลกนี คื ั กับพระองค ์โดยพระคริสต ์”2โครินธ ์5:19และพ ้ ้นจะมี“กำรประสำนงำนกันอย่ำงดีระหว่ำงท่ำนทั้ ระรำชกิจของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรเบืองบนนั ้ อได ้ประทำนพระบุตรองค ์เดียวของพระองค ์เพือทุ ่ กคนทีวำงใจในพ ่ งสอง”“พระเจ ้ำทรงร ักโลกดังนี คื ระบุตรนั้นจะไม่พน ิ ำศแต่มช ี วี ต ิ นิ ร ันดร ์”ยอห ์น3:16{GC416.4}{GCth17359.4} คำถำมทีว่​่ ำสถำนนมัสกำรคืออะไรนั้นพระคัมภีร ์ตอบไว ้อย่ำงชัดเจนคำว่ำ“สถำนนมัสกำร”ตำ ่ ่ ่ อยูใ่ นสวรรค ์และป มทีพระคั มภีร ์ใช ้นั้นประกำรแรกหมำยถึงพลับพลำทีโมเสสสร ้ำงตำมต ้นแบบทีมี ่ ่ ้ เล็ ้ งไปถึงเมือพระ ่ ระกำรทีสองหมำยถึ ง“พลับพลำแท ้”ในสวรรค ์ฮีบรู8:2ซึงสถำนนมั สกำรในโลกนี ชี ้ ่ นสัญลักษณ์ก็สนสุ คริสต ์ทรงสินพระชนม ์พิธจี ำลองทีเป็ ิ ้ ดลง“พลับพลำแท ้”ในสวรรค ์คือสถำนนมั ่ ำพยำกรณ์ในพระธรรมดำเนี ยล8:14;สำเร็จตำมนี สถำ ้ สกำรแห่งพันธสัญญำใหม่และในขณะทีค ่ ำวถึงในข ้อนี จะต ้ ้องเป็ นสถำนนมัสกำรแห่งพันธสัญญำใหม่เมือ2300วั ่ ้ ดลงใ นนมัสกำรทีกล่ นสินสุ ้ ำพยำกรณ์ทว่​่ี ำ“ นปี ค.ศ.1844นั้นไม่มส ี ถำนนมัสกำรอยูบ ่ นโลกมำหลำยศตวรรษแล ้วด ้วยเหตุนีค ้ งสถำนนมัสกำรในสวร อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้นจะได ้ร ับกำรชำระ”จึงชีไปยั รค ์อย่ำงไม่ต ้องสงสัย{GC417.1}{GCth17360.1}

350

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดทียั ่ งต ้องกำรคำตอบคือกำรชำระสถำนนมัสกำรคืออะไรกำรชำระนี เป็ ้ น แต่คำถำมสำคัญทีสุ ่ ่ ใ่ น พิธก ี รรมหนึ่ งของสถำนนมัสกำรบนโลกตำมทีพระคริ สตธรรมคัมภีร ์เดิมบันทึกไว ้แต่มอ ี ะไรทีอยู ่ ้องกำรกำรชำระพระธรรมฮีบรูบทที9สอนเรื ่ ่ ้ สวรรค ์ทีต องกำรช ำระสถำนนมัสกำรทังบนโลกและขอ ่ ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ์ ้ด ้วยเลือดและถ ้ำไม่มโี ลหิตไหล งสวรรค ์ไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำ“เกือบทุกสิงได ุ ธิได ออกแล ้วก็จะไม่มก ี ำรยกโทษบำปเลยเพรำะฉะนั้นแบบจำลองของสวรรค ์จึงจำเป็ นต ้องถูกชำระให ้ ์ ่ ชำเช่นนี แต่ ้ วำ่ ของจริงจำกสวรรค ์นั้นต ้องชำระให ้บริสท ่ ชำอัน บริสท ุ ธิโดยใช ้เครืองบู ุ ธิด์ ้วยเครืองบู ่ อพระโลหิตอันลำค่ ้ ำของพระคริสต ์{GC417.2}{GCth17360. ประเสริฐกว่ำนั้น”ฮีบรู9:22,23ซึงคื 2} ้ กำรชำระทังในพิ ธจี ำลองบนโลกและพิธจี ริงในสวรรค ์ต ้องใช ้เลือดในพิธจี ำลองใช ้เลือดของสัตว ์แ ่ ้องใช ้เลือดว่ำถ ้ำไม่ ละในพิธจี ริงใช ้พระโลหิตของพระคริสต ์เปำโลกล่ำวถึงเหตุผลของกำรชำระทีต ้ มีโลหิตไหลออกแล ้วก็จะไม่มก ี ำรยกโทษบำปเลยกำรยกโทษบำปหรือกำรลบบำปทิงไปเป็ นพระรำ ่ ้องทำให ้สำเร็จแต่บำปเข ้ำมำเกียวข ่ ้ ชกิจทีต ้องกับสถำนนมัสกำรทังในสวรรค ์และในโลกได ้อย่ำงไรเ ่ ได ้ ้ด ้วยกำรศึกษำพิธก ่ นสัญลักษณ์เพรำะปุโรหิตในโลกประกอบกิจ“ทีเป็ ่ รำจะเรียนรู ้เรืองนี ี รรมทีเป็ ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์”ฮีบรู8:5{GC417.3}{GCth17360.3} นแต่แบบจำลองและเงำของสิงที กำรประกอบพิธใี นสถำนนมัสกำรบนโลกประกอบด ้วยสองส่วนปุโรหิตทำพิธใี นวิสท ุ ธิสถำนทุก ้ั งนี ้ เพื ้ ่ วันส่วนมหำปุโรหิตจะประกอบพิธพ ี เิ ศษในกำรลบมลทินบำปในอภิสท ุ ธิสถำนปี ละหนึ่ งครงทั ่ บใจจะนำเครืองบู ่ ชำถวำยมำยังประตูพลั อเป็ นกำรชำระสถำนนมัสกำรวันแล ้ววันเล่ำคนบำปทีกลั ่ ่ เป็ นสัญลักษณ์ของกำรถ่ำยโอน บพลำสำรภำพบำปของเขำพร ้อมกับวำงมือลงบนหัวของเหยือนี ่ ่ ้บำปจำกนั้นก็จะฆ่ำสัตว ์ตัวนั้นอัครทูตกล่ำวไว ้ว่ำ“ถ ้ำไม่ บำปจำกตัวเขำไปยังเครืองถวำยบู ชำทีไร มีโลหิตไหลออกแล ้วก็จะไม่มก ี ำรยกโทษบำปเลย”“ชีวต ิ ของสัตว ์ทุกตัวอยูใ่ นเลือด”เลวีนิต1 ิ 7:11; ่ กละเมิดร ้องทวงหำชีวต พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีถู ิ ของผูล้ ว่ งละเมิดเลือดเป็ นสัญลักษณ์ของชีวต ิ ่ นค่ำปร ับโดยทีเหยื ่ อนั ่ ้นแบกร ับบำปของเขำแทนปุโรหิตเอำเลือดนี ไปยั ้ งวิสท ทีเป็ ุ ธิสถำนและพรมใ ่ งของหี ้ ่ ส่หน้ำผ้ำม่ำนด ้ำนหลังม่ำนนั้นเป็ นทีตั บซึงบรรจุ พระบัญญัตท ิ คนบำปได ี่ ้ล่วงละเมิดพิธก ี ำร ้ งเป็ นสัญลักษณ์ของกำรโอนย ้ำยบำปไปสูส นี จึ ่ ถำนนมัสกำรแต่ในบำงกรณี จะไม่มก ี ำรนำเลือดเข ้ ้ ตว ์นั้นแทนตำมทีโมเสสได ่ ้ ำไปในวิสท ุ ธิสถำนแต่ปุโรหิตจะร ับประทำนเนื อสั ้ชีแนะบุ ตรของอำโรนว่ ำพระเจ ้ำทรงให ้ท่ำน“แบกรับควำมผิดของชุมนุ มชน”เลวีนิต1 ิ 0:17พิธท ี งสองเป็ ั้ นสัญลักษณ์ของ ่ี บใจไปสูส กำรโยกย ้ำยบำปจำกผูท้ กลั ่ ถำนนมัสกำร{GC418.1}{GCth17361.1} ้ ดขึนวั ้ นแล ้ววันเล่ำตลอดทังปี ้ บำปของชนชำติอส พิธเี ช่นนี เกิ ิ รำเอลจึงถูกถ่ำยโอนไปสูส ่ ถำนนมั ่ ำจัดบำปเหล่ำนี ออกไปพระเจ ้ สกำรและจึงจำเป็ นต ้องมีพธิ พ ี เิ ศษเพือก ้ำทรงบัญชำให ้ลบมลทินบำ ์ ละห ้อง“เขำจะทำกำรลบมลทินของอภิสท ปออกไปจำกห ้องบริสท ุ ธิแต่ ุ ธิสถำนเพรำะเหตุมลทินของ ้ นของพวกเขำและอำโรนจะท ้ คนอิสรำเอลเพรำะเหตุกำรณ์ลว่ งละเมิดเพรำะบำปทังสิ ำต่อเต็นท ์นัด 351

อำนำจสัมบูรณ์

่ ก พบซึงอยู ่ บ ั เขำท่ำมกลำงมลทินของพวกเขำ”จะต ้องทำกำรลบมลทินบำปให ้กับแท่นบูชำด ้วยเพื่ ์ ้นมลทินของคนอิสรำเอล”เลวีนิต1 อ“ชำระแท่นให ้บริสท ุ ธิพ ิ 6:16,19{GC418.2}{GCth17361.2} ้ั ่ ่ ำระสถำนน ปี ละครงในวั นยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำปปุโรหิตจะเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนเพือช ้ นกำรปิ ดรอบของกำรประกอบพิธท ้ ในวันลบมลทินบำ มัสกำรกำรประกอบพิธน ี ี เป็ ี ท ี่ ำมำตลอดทังปี ปมหำปุโรหิตนำแพะสองตัวมำยังประตูหน้ำพลับพลำและจับฉลำกแพะสองตัวนั้น“ฉลำกหนึ่ งตกเ ่ ่ ป็ นของพระยำห ์เวห ์อีกฉลำกหนึ่ งเพืออำซำเซล”เลวี นิต1 ิ 6:8แพะทีตกเป็ นของพระยำห ์เวห ์จะถูก ่ นเครืองถวำยบู ่ ฆ่ำเพือเป็ ชำไถ่บำปของประชำชนและมหำปุโรหิตจะนำเลือดแพะเข ้ำไปในม่ำนแล ่ ่ งกรุณำและบนแท่นเผำเครืองหอมที ่ ่ ห ะพรมลงบนพระทีนั อยู ่ น้ำม่ำน{GC419.1}{GCth17361.3} ้ ่ ชวี ต “อำโรนจะเอำมือทังสองวำงบนหั วแพะทีมี ิ นั้นสำรภำพบำปต่ำงๆของคนอิสรำเอลกำรล่วงล ้ ้ นของพวกเขำตกลงบนหั ้ ะเมิดของพวกเขำทังหมดและให ้บำปทังสิ วแพะนั้นจำกนั้นจงปล่อยมันเข ้ ่ รกันดำรโดยมือของคนทีเลื ่ อกไว ้แพะนั้นจะบรรทุกควำมผิดทังหมดไปยั ้ ่ ยวแล ่ ำไปในถินทุ งทีเปลี ้วเ ่ รกันดำรไป”เลวีนิต1 ขำก็ปล่อยให ้มันเข ้ำถินทุ ิ 6:21,22แพะของอำซำเซล[Scapegoat]จะไม่กลับ ่ ำแพะนี ไปปล่ ้ ้ ำของเ เข ้ำมำยังค่ำยของอิสรำเอลอีกต่อไปและคนทีน อยจะต ้องชำระตนเองและเสือผ้ ้ อนทีจะกลั ่ ขำด ้วยนำก่ บมำยังค่ำย{GC419.2}{GCth17361.4} ้ั ้ เป้ ำหมำยเพือให ่ ้ชนชำติอส ้ ำพระเจ ้ำทรงบริสท ์ พิธท ี งหมดนี มี ิ รำเอลซำบซึงว่ ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิและพระ ่ ำนั้นเพือแสดงให ่ ่ องค ์ทรงเกลียดชังบำปและยิงกว่ ้เห็นว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีเรำจะเข ้ำสัมผัสกับบำปโดยไ ่ ธลี บมลทินบำปกำลังดำเนิ นอยูท ม่ทำให ้ตนเองเปรอะเปื ้ อนในขณะทีพิ ่ ุกคนจะต ้องถ่อมจิตใจธุรกิจ ่ ้ ทุกชนิ ดจะต ้องถูกเลือนออกไปและชนชำติ อส ิ รำเอลทุกคนต ้องใช ้เวลำในวันนั้นถ่อมใจต่อเบืองพร ่ ้วน{GC419.3}{GCth173 ะพักตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำรอธิษฐำนอดอำหำรและตรวจสอบจิตใจอย่ำงถีถ 61.5} ่ นสัญลักษณ์นีได ้ ้สอนบทเรียนแห่งควำมจริงทีส ่ ำคัญของกำรลบมลทินบำปมีต ั พิธจี ำลองซึงเป็ ้ ่ ้นด ้วยวิธน ้ วแทนหนึ่ งเข ้ำมำร ับผิดแทนคนบำปแต่บำปไม่ได ้ถูกลบทิงไปโดยเลื อดของเหยือนั ี ี หนท ่ ่ ช ำงหนึ่ งได ้ถูกจัดเตรียมไว ้เพือโยกย ้ำยบำปนั้นไปยังสถำนนมัสกำรด ้วยกำรถวำยเลือดเป็ นเครืองบู ้ ำเช่นนี คนบำปได ้ยอมร ับอำนำจของธรรมบัญญัตส ิ ำรภำพควำมผิดในกำรล่วงละเมิดของตนเองแ ่ ่ ละแสดงออกถึงควำมปรำรถนำทีจะได ้ร ับกำรอภัยผ่ำนทำงควำมเชือในพระผู ไ้ ถ่ทจะเสด็ ี่ จมำแต่เข ้ งในวันลบมลทินบำปมหำปุโรหิตนำ ำยังไม่ได ้หลุดพ ้นจำกกำรปร ับโทษของพระบัญญัตโิ ดยสินเชิ ่ มนุ มชนเข ้ำไปยังอภิสท ของถวำยบูชำจำกทีชุ ุ ธิสถำนพร ้อมกับเลือดสำหร ับถวำยบูชำและประพร ่ ่ งกรุณำซึงตั ่ งอยู ้ เ่ หนื อพระบัญญัตเิ พือเป็ ่ นกำรตอบสนองตำมข ้อเรียกร ้อง มเลือดนั้นลงบนพระทีนั ่ ต่ำงๆของพระบัญญัตห ิ ลังจำกนั้นมหำปุโรหิตผูอ้ ยูใ่ นฐำนะของผูไ้ กล่เกลียจะเอำบำปมำวำงบนตั ว เขำเองและนำออกไปจำกสถำนนมัสกำรเขำวำงมือลงบนหัวแพะของอำซำเซลและสำรภำพบำปทั้ 352

อำนำจสัมบูรณ์

่ นสัญลักษณ์ของกำรโอนถ่ำยบำปจำกมหำปุโรหิตไปสูแ่ พะนั้นแล ้วแ งหมดลงไปยังแพะตัวนั้นซึงเป็ ้ พะจะนำบำปนั้นไปเสียและถือว่ำบำปนั้นหมดสินไปจำกประชำชนตลอดกำล{GC420.1}{GCth1 7362.1} ้ อเป็ ่ น“แบบจำลองและเงำของสิงที ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์”และกำรปฏิบต พิธด ี ำเนิ นไปในลักษณะเช่นนี เพื ั ิ ่ เกิ ่ ดขึนจริ ้ งในกำรประก ใดๆในแบบจำลองของกำรประกอบพิธใี นสถำนนมัสกำรบนโลกก็เป็ นสิงที ่ อบพิธข ี องสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์ด ้วยภำยหลังจำกทีพระคริ สต ์เสด็จกลับไปยังสวรรค ์พระผูช ้ ว่ ย ่ ให ้รอดของเรำทรงเริมปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจในฐำนะมหำปุโรหิตของเรำเปำโลกล่ำวว่ำ“เพรำะว่ำพระค ่ ้ำงขึนด ้ ้วยมือมนุ ษย ์ซึงถอดแบบจำกของจริ ่ ริสต ์ไม่ได ้เสด็จเข ้ำในสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ สร งแต่พระองค ์ ่ ่ เสด็จไปในสวรรค ์นั่นเองเพือทรงปรำกฏตั วต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือเรำ”ฮี บรู9:24{GC420.2}{G Cth17362.2} ้ ของปุโรหิตในห้องแรกของสถำนนมัสกำร“ข ้ำงหลังม่ำน”ซึงใช ่ ้เป็ นป กำรประกอบพิธต ี ลอดทังปี ระตูและแยกวิสท ุ ธิสถำนออกจำกลำนวิหำรส่วนนอกนั้นเป็ นกำรแสดงถึงพระรำชกิจกำรประกอบ ่ี ่ พิธท ี พระคริ สต ์จะทรงเข ้ำไปปฏิบต ั ภ ิ ำยหลังจำกทีพระองค ์เสด็จกลับไปยังสวรรค ์แล ้วมันเป็ นหน้ำที่ ่ ้องปรนนิ บต ่ ลถวำยต่อเบืองพระพั ้ ่ นเครือ่ ของปุโรหิตทีต ั อิ ยูท ่ ุกวันเพือทู กตร ์พระเจ ้ำด ้วยเลือดซึงเป็ ่ ่ ้ งบูชำไถ่บำปและด ้วยเครืองหอมที ลอยขึ นไปพร ้อมกับคำอธิษฐำนของชนชำติอส ิ รำเอลพระคริสต ์ ่ ก็เช่นเดียวกันได ้ทรงวิงวอนต่อพระบิดำเพือคนบำปด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เองและทรงถวำยต่ ่ ้ ำแห่งควำมชอบธรรมของพระองค ์เองและคำอธิษฐำนของผูเ้ ชือที ่ กลั ่ อพระองค ์ด ้วยเครืองหอมล ำค่ บใจนี่ คือพระรำชกิจในห ้องแรกภำยในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์{GC420.3}{GCth17362.3} ่ จนกว่ำจะถึงเวลำนั้นควำมเชือของบรรดำสำวกของพระคริ สต ์ได ้ติดตำมพระองค ์ไปในขณะทีเ่ ้ ้ ่ สด็จขึนสวรรค ์จนเลือนหำยไปจำกสำยตำควำมหวังทังหลำยของพวกเขำรวมอยู ท ่ นี ี่ ่ ดังทีเปำโลกล่ ่ ่ นอนและมั่นคงของจิตใจเป็ นควำมหวังทีน ่ ำไปสูอ ำวว่ำ“ควำมหวังทีเรำยึ ดนั้นเป็ นเสมือนสมอทีแน่ ่ ่ พระเยซู ่ ่ ภิสท ุ ธิสถำนข ้ำงหลังม่ำนทีที ทรงนำหน้ำเสด็จเข ้ำไปก่อนแล ้วเพือเรำเพรำะพระองค ์ทรงเป็ ่ ร ันดร ์”พระองค ์“เสด็จเข ้ำไปในสถำนศักดิสิ์ ทธิคร ์ งเดี ้ั ยวเป็ นพอและพระองค ์ไม่ไ นมหำปุโรหิตชัวนิ ่ ด ้ทรงนำเลือดแพะและเลือดลูกวัวเข ้ำไปแต่ทรงนำพระโลหิตของพระองค ์เองเข ้ำไปจึงได ้มำซึงกำรไ ่ ร ันดร ์”ฮีบรู6:19,20;9:12{GC421.1}{GCth17363.1} ถ่บำปชัวนิ พระรำชกิจกำรประกอบพิธใี นห ้องแรกของสถำนนมัสกำรได ้ดำเนิ นอย่ำงต่อเนื่ องมำเป็ นเวลำสิ ่ กนำมำวิงวอนถวำยเพือผู ่ เ้ ชือที ่ กลั ่ บใจได ้นำมำซึง่ บแปดศตวรรษแล ้วพระโลหิตของพระคริสต ์ทีถู ้ กำรให ้อภัยพวกเขำและกำรยอมร ับพวกเขำของพระบิดำแต่ถงึ กระนั้นบำปทังหลำยของพวกเขำยั ่ นสัญลักษณ์ทมี งคงอยูใ่ นสมุดบันทึกเช่นเดียวกับในพิธจี ำลองซึงเป็ ี่ งำนของกำรลบมลทินบำปใน ่ ่ มนุ ษย ์ให ้รอดจะสำเร็จจึงต ้องมีกำร ช่วงปิ ดท ้ำยของปี ดังนั้นก่อนทีพระรำชกิ จของพระคริสต ์เพือไถ่ 353

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำจัดบำปออกไปจำกสถำนนมัสกำรด ้วยนี่ คือพระรำชกิจทีจะเริ ่ ่ ้นขึนเมื ้ อระย ่ ลบมลทินบำปเพือก มต ้ ดลงตำมทีผู ่ เ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลกล่ำวไว ้ล่วงหน้ำว่ำในเวลำนั้นมหำปุโรหิตข ะเวลำ2300วันสินสุ ่ ่ ำคัญยิงคื ่ อกำรชำระสถำน องเรำจะเสด็จเขำ้ ไปในอภิสท ุ ธิสถำนเพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจสุดท ้ำยทีส นมัสกำร{GC421.2}{GCth17363.2} ่ ้ ่ ชำไถ่บำปด ้วยควำมเชือและ ่ ดังในสมั ยโบรำณบำปทังหลำยของประชำชนถู กโอนไปยังเครืองบู ่ นเครืองบู ่ ชำนั้นบำปได ้ถูกโอนถ่ำยไปยังสถำนนมัสกำรบนโลกพิธใี นพั ผ่ำนทำงเลือดของสัตว ์ทีเป็ ่ ่ี บใจจะถูกนำไปวำงไว ้กับพระคริสต ์และจะโอ นธสัญญำใหม่ก็เช่นกันโดยควำมเชือบำปของผู ท้ กลั ่ ธช ้ ้ด ้วยกำร นถ่ำยไปสูส ่ ถำนนมัสกำรในสวรรค ์และเช่นเดียวกับทีพิ ี ำระจำลองในโลกจะเสร็จสินได ่ ำให ้สถำนนมัสกำรเปรอะเปื ้ อนออกไปฉันใดกำรชำระจริงทีมี ่ ขนในสถำนนมั กำจัดบำปทีท ึ้ สกำรบ ้ ้ด ้วยกำรกำจัดหรือลบบำปออกจำกสมุดบันทึกฉันนั้นแต่กอ ่ นสวรรค ์ก็จะเสร็จสินได ่ นทีจะลบบำปเ ้ งไปได ้ ่ วำ่ ผูใ้ ดกลับใจจำกบำปและเชือใน ่ หล่ำนี ทิ ้สำเร็จนั้นจะต ้องมีกำรตรวจสอบสมุดบันทึกเพือดู พระคริสต ์พวกเขำจึงจะได ้ร ับประโยชน์จำกกำรลบมลทินบำปของพระองค ์ดังนั้นกำรชำระสถำนน ่ ่ นพระรำชกิจของกำรพิพำกษำพระรำชกิ มัสกำรจึงมีควำมเกียวพั นกับกำรพิจำรณำไต่สวนซึงเป็ ้ ้องทำให ้เสร็จสินก่ ้ อนพระคริสต ์เสด็จมำเพือไถ่ ่ ประชำกรของพระองค ์เมือพระองค ่ จนี จะต ์เสด็จมำ ่ พระองค ์จะนำบำเหน็ จมำเพือตอบแทนกำรกระท ำของทุกคนวิวรณ์22:12{GC421.3}{GCth173 63.3} ้ ท้ ติ ่ี ดตำมแสงสว่ำงของผูเ้ ผยพระวจนะจะพบว่ำเมือ2300วั ่ ้ ดในปี ค.ศ.1844พ ด ้วยเหตุนีผู นสินสุ ระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จกลับมำยังโลกแต่พระองค ์เสด็จเข ้ำไปในอภิสท ุ ธิสถำนภำยในสถำนนมัสกำรบ ่ ่ นสวรรค ์เพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจสุดท ้ำยแห่งกำรลบมลทินบำปเพือเตรี ยมกำรเสด็จกลับมำของพระ องค ์{GC422.1}{GCth17364.1} ่ ่ องถวำยบู ่ ้ งพระคริสต ์ในฐำนะเป็ นเครืองบู ่ ช เป็ นทีประจั กษ ์ด ้วยว่ำในขณะทีเครื ชำไถ่บำปชีไปยั ่ ำและมหำปุโรหิตเป็ นตัวแทนของพระคริสต ์ในฐำนะผูไ้ กล่เกลียแพะของอำซำเซลเป็ นสัญลักษณ์ ่ ่ ดแล ้วบำปต่ำงๆของผูท้ กลั ของซำตำนผูเ้ ป็ นต ้นเหตุแห่งบำปซึงในที สุ ี่ บใจอย่ำงแท ้จริงจะถูกนำไปไ ่ ชำไถ่บำปมหำปุโรหิตเอำบำปออกไปจำกสถำนนมัสกำรและนำไปไว ้บน ว ้บนมันโดยอำศัยเครืองบู ่ แพะของอำซำเซลเมือพระคริ สต ์ทรงลบบำปของประชำกรของพระองค ์ด ้วยฤทธิอ์ ำนำจของพระโ ้ ลหิตของพระองค ์ออกจำกสถำนนมัสกำรในสวรรค ์ในวันเสร็จสินพระรำชกิ จของพระองค ์แล ้วพระ ่ ้องร ับโทษใน องค ์จะทรงนำบำปเหล่ำนั้นไปไว ้บนซำตำนผูซ ้ งในกำรด ึ่ ำเนิ นกำรพิพำกษำจะเป็ นผู ้ทีต ่ ไม่ ่ มผ ตอนสุดท ้ำยแพะของอำซำเซลจะถูกนำไปปล่อยยังถินที ี ูค้ นอำศัยมันจะไม่หวนกลับมำสูช ่ ม ุ ้ นุ มชนอิสรำเอลอีกเลยเช่นเดียวกันซำตำนจะถูกขับไปจำกเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและจำกประชำ ่ ร ันดร ์และจะถูกทำลำยทิงไปพร ้ ้ กรของพระองค ์ตลอดชัวนิ ้อมกับบำปและคนบำปทังหลำยในกำร ้ั ดท ้ำย{GC422.2}{GCth17364.2} ทำลำยครงสุ 354

อำนำจสัมบูรณ์

355

อำนำจสัมบูรณ์

บท24-อภิสท ุ ธิสถำน ่ ่ ดขึนในปี ้ ่ เ้ เรืองของสถำนนมั สกำรคือกุญแจไขควำมลับของควำมผิดหวังทีเกิ ค.ศ.1844เรืองนี ้ ่ อมต่ ่ ่ ปิ ดเผยให ้เห็นควำมจริงทังระบบซึ งเชื อกันและสอดคล ้องกันทีแสดงให ้เห็นถึงพระหัตถ ์ของพระ ่ ่ ดเผยให ้เห็น เจ ้ำในกำรทรงนำขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์และทีเปิ ่ ประชำกรของพระเจ ่ ้ ถึงจุดยืนรวมถึงหน้ำทีที ้ำต ้องทำในปัจจุบน ั เช่นเดียวกับสำวกทังหลำยของพร ่ี ้ ่ ะเยซูทภำยหลั งค่ำคืนอันน่ ำสะพรึงกลัวของควำมทุกข ์ระทมและควำมสินหวั งแต่“เมือพวกสำวกเห็ ้ ท้ เฝ้ ่ นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแล ้วก็มค ี วำมยินดี”ยอห ์น20:20บัดนี ผู ี่ ำคอยกำรเสด็จมำครงที ั้ สองของพร ่ จะมีควำมชืนชมยิ ่ ะองค ์ด ้วยควำมเชือก็ นดีเช่นนั้นเหมือนกันพวกเขำเคยคำดหวังว่ำพระองค ์จะทร ่ ้ ่ งปรำกฏด ้วยพระร ัศมีเพือประทำนบ ำเหน็ จให ้แก่ผูร้ ับใช ้ทังหลำยของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำผิ ด ่ ่ ำทำงเข ้ำอุโมงค ์ฝังศพว่ำ“เขำเ หวังพวกเขำก็มองไม่เห็นพระเยซูพวกเขำรำไห ้พร ้อมกับมำรีย ์ทีหน้ ่ อำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของข ้ำพเจ ้ำไปและข ้ำพเจ ้ำไม่ทรำบว่ำเอำไปไว ้ทีไหน”ยอห ์น20:13;แต่บด ั นี ้ ้ั ่ งในอภิสท พวกเขำมองเห็นพระองค ์อีกครงหนึ ุ ธิสถำนพระองค ์ผูท้ รงเป็ นมหำปุโรหิตผูก้ อปรด ้วยพ ระเมตตำคุณจะเสด็จมำปรำกฏตัวในเร็ววันในฐำนะกษัตริย ์และพระผูช ้ ว่ ยของพวกเขำแสงสว่ำงจำ กสถำนนมัสกำรส่องไปยังอดีตปัจจุบน ั และอนำคตพวกเขำทรำบดีวำ่ พระเจ ้ำทรงนำพวกเขำด ้วยก ่ พลำดพลังแม้ ้ วำ่ พวกเขำจะเป็ นเหมือนเช่นสำวกรุน ำรจัดเตรียมทีไม่ ่ แรกคือตัวพวกเขำเองเป็ นผูท้ ่ี ่ พลำดในกำรเข ้ำใจข่ำวสำรทีประกำศแต่ ถงึ กระนั้นข่ำวสำรเหล่ำนั้นก็ยงั ถูกต ้องในทุกแง่มุมด ้วยกำ ้ ่ รประกำศข่ำวนี พวกเขำท ำให ้พระประสงค ์ของพระเจ ้ำสำเร็จและงำนทีพวกเขำท ำไปในองค ์พระผูเ้ ่ งยื ่ น”1เปโตร1:3และ“ชืนชมยิ ่ ป็ นเจ ้ำก็ไม่ได ้ไร ้ประโยชน์พวกเขำ“บังเกิดใหม่เข ้ำในควำมหวังทียั น ดีด ้วยควำมยินดีเป็ นล ้นพ ้นสุดจะพรรณนำ”1เปโตร1:8{GC423.1}{GCth17365.1} ้ั คำพยำกรณ์ทงในพระธรรมดำเนี ยล8:14ทีว่​่ ำ“อยูน ่ ำนสองพันสำมร ้อยวันแล ้วสถำนบริสท ุ ธินั์ ้น ่ ่ งทีว่​่ ำ“จงเกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระ จะได ้รับกำรชำระ”[TKJV]และข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ เกียรติแด่พระองค ์เพรำะถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิพำกษำแล ้ว”วิวรณ์14:7นำไปยังพระรำชกิจขอ ่ ่ งพระคริสต ์ในอภิสท ุ ธิสถำนเพือกำรพิ จำรณำพิพำกษำและไม่ใช่เพือเสด็ จมำไถ่ประชำกรของพร ่ ่ี ะองค ์และทำลำยคนชัวควำมผิ ดพลำดไม่ได ้อยูท ่ กำรค ำนวณช่วงเวลำของคำพยำกรณ์แต่อยูท ่ เห ี่ ่ี ดขึนเมื ้ อสิ ่ นสุ ้ ด2300วันด ้วยควำมผิดพลำดนี ผู ้ เ้ ชือทั ่ งหลำยต ้ ตุกำรณ์ทเกิ ้องประสบกับควำมผิด ่ ค ่ ำพยำกรณ์ทำนำยไว ้ล่วงหน้ำและทุกเรืองที ่ พระคั ่ หวังแต่ถงึ กระนั้นทุกเรืองที มภีร ์ยืนยันว่ำจะต ้องเ ้ ่ กิดก็เกิดขึนแล ้วในช่วงเวลำขณะทีพวกเขำก ำลังโอดครวญถึงควำมล ้มเหลวของควำมหวังของพว ่ี กทำนำยไว ้ก็เกิดขึนจริ ้ งและเหตุกำรณ์นีจะต ้ ้องสำเร็จก่อนทีองค ่ กเขำเหตุกำรณ์ทถู ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ ่ ้ จะเสด็จมำปรำกฏเพือประทำนบ ำเหน็ จให ้ผูร้ ับใช ้ทังหลำยของพระองค ์{GC424.1}{GCth17366.

1} 356

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ พระคริสต ์เสด็จมำแล ้วไม่ได ้มำยังโลกตำมทีพวกเขำตั งควำมหวั งไว ้แต่ตำมทีแสดงให ้เห็นล่วงห ่ นสัญลักษณ์พระคริสต ์เสด็จเข ้ำไปยังอภิสท น้ำในแบบจำลองซึงเป็ ุ ธิสถำนของพระวิหำรของพระเ ้ ่ จ ้ำในสวรรค ์ผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลบรรยำยกำรเสด็จมำครงนี ั้ ของพระองค ์เพือไปหำผู เ้ จริญด ้วยวั ยวุฒวิ ำ่ “ข ้ำพเจ ้ำเห็นในนิ มต ิ เวลำกลำงคืนนี่ แน่ ะมีท่ำนผูห้ นึ่ งเหมือนบุตรมนุ ษย ์มำพร ้อมกับบรรด ำเมฆของสวรรค ์”ไม่ได ้มำยังโลกแต่“มำหำผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒน ิ ้ันมีคนนำท่ำนมำเฝ้ ำเฉพำะพระพัก ตร ์พระองค ์”ดำเนี ยล7:13{GC424.2}{GCth17366.2} ้ นกันว่ำ“พระยำห ์เวห ์จอมทัพต ผูเ้ ผยพระวจนะมำลำคีบอกไว ้ล่วงหน้ำถึงกำรเสด็จมำในครงนี ั้ เช่ ่ รัสว่ำ‘นี่ แน่ ะเรำส่งทูตของเรำไปเพือตระเตรี ยมหนทำงไว ้ข ้ำงหน้ำเรำและองค ์เจ ้ำนำยผูซ ้ งเจ ึ่ ้ำแสวง ่ึ ้ำพอใจนั้นดูซ ิ หำนั้นจะเสด็จมำยังพระวิหำรของพระองค ์อย่ำงกะทันหันทูตแห่งพันธสัญญำผูซ ้ งเจ ท่ำนกำลังมำแล ้ว’”มำลำคี3:1สำหร ับประชำกรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นพระองค ์เสด็จมำยังพระวิ ่ ่ นพวกเขำคำดว่ำ หำรของพระองค ์อย่ำงกะทันหันอย่ำงคำดไม่ถงึ พวกเขำไม่ได ้คอยร ับพระองค ์ทีนั ่ รู ้จักพระเจ ้ำและคนทีไม่ ่ ดำเนิ พระองค ์จะเสด็จมำยังโลกด ้วย“เปลวเพลิง…..จะลงโทษสนองคนทีไม่ ่ นชีวต ิ ตำมข่ำวประเสริฐเรืองของพระเยซู เจ ้ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำ”2เธสะโลนิ กำ1:7,8{GC42 4.3}{GCth17366.3} ้ ่ ่ แต่คนทังหลำยยั งไม่พร ้อมทีจะต ้อนร ับองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำยังมีงำนเตรียมกำรทีพวกเ ่ ขำจะต ้องทำให ้เสร็จแสงสว่ำงจะทรงโปรดประทำนแก่พวกเขำซึงจะน ำควำมคิดของพวกเขำไปยัง ่ ใ่ นสวรรค ์และเมือโดยควำมเชื ่ ่ พระวิหำรของพระองค ์ทีอยู อพวกเขำติ ดตำมกำรประกอบพิธข ี องม ่ ่ ่ นคำ หำปุโรหิตเข ้ำไปในพระวิหำรนั้นแล ้วหน้ำทีใหม่ จะถูกเปิ ดเผยให ้แก่พวกเขำข่ำวสำรอืนๆซึ งเป็ เตือนและคำสอนจะถูกมอบให ้แก่คริสตจักร{GC424.4}{GCth17366.4} ่ ำนมำและใครจะยืนมั่นอยูไ่ ด ้เมือท่ ่ ำนปรำกฏ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ใครจะทนอยูไ่ ด ้ในวันทีท่ ตัวเพรำะว่ำท่ำนเป็ นประดุจไฟถลุงแร่และประดุจสบู่ของช่ำงซ ักฟอกท่ำนจะนั่งลงอย่ำงช่ำงถลุงเงิน ์ และช่ำงชะล ้ำงเงินและท่ำนจะชำระบุตรหลำนของเลวีให ้บริสุทธิและถลุ งพวกเขำอย่ำงถลุงทองคำ ่ ชำมำถวำยแด่พระยำห ์เวห ์ด ้วยควำมชอบธรรม”มำลำคี3:2,3 และถลุงเงินจนกว่ำเขำจะนำเครืองบู ่ ้ ้ ดลงผูท้ ยั เมือกำรอุ ทธรณ์ของพระคริสต ์ในสถำนนมัสกำรเบืองบนสิ นสุ ี่ งมีชวี ต ิ อยูใ่ นโลกจะต ้องยืน ้ ์ ้ อยูเ่ บืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำผูบ้ ริสท ุ ธิโดยปรำศจำกคนกลำงเสื อคลุ มของพวกเขำจะต ้องไม่มจี ด ุ ์ ด่ำงพร ้อยอุปนิ สยั ของพวกเขำจะต ้องถูกชำระให ้บริสท ุ ธิจำกบำปด ้วยกำรประพรมของพระโลหิต ่ ้วยพระคุณของพระเจ ้ำและด ้วยควำมอุ พวกเขำจะต ้องเป็ นผู ้มีช ัยในสงครำมกำรต่อสู ้กับควำมชัวด ่ ตสำหะของพวกเขำเองในขณะทีกำรพิ จำรณำพิพำกษำในสวรรค ์กำลังดำเนิ นก ้ำวหน้ำไปอยูน ่ ั้นใ ่ ้ ่ ส ่ ำนึ กผิดกำลังถูกลบออกไปจำกสถำนนมัสกำรนั้นประชำกรขอ นขณะทีบำปทั งหลำยของผู เ้ ชือที ์ ้ ำทีเหล่ ่ ำนี ถู ้ กเปิ ดเผย งพระองค ์ในโลกมีงำนพิเศษของกำรชำระให ้บริสท ุ ธิและกำรก ำจัดบำปทิงหน้ ้ ่ ไว ้อย่ำงชัดเจนมำกขึนในข่ ำวของพระธรรมวิวรณ์บทที14{GC425.1}{GCth17367.1} 357

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ กทำให ้เสร็จสมบูรณ์แล ้วบรรดำผู ้ติดตำมของพระคริสต ์จึงจะพร ้อมสำหรับกำรเ เมือภำรกิ จนี ถู ่ ชำของยูดำห ์และเยรูซำเล็มจะเป็ นทีพอพระทั ่ สด็จมำปรำกฏของพระองค ์“แล ้วเครืองบู ยพระยำห ์เว ่ ห ์ดังในอดีตและดังในปี ก่อนๆ”มำลำคี3:4;แล ้วคริสตจักรทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำจะมำร ับกลับคื ่ ์ ้ นเมือพระองค ์เสด็จมำนั้นจะเป็ น“คริสตจักรบริสท ุ ธิ…ไม่ มด ี ำ่ งพร ้อยริวรอยหรื อมลทินใดๆ”เอเฟซัส 5:26,27แล ้วคริสตจักรนั้นจะเป็ น“รุง่ อรุณแจ่มจรัสดังจันทร ์เพ็ญกระจ่ำงจ ้ำปำนตะวันน่ ำเกรงขำม ดังกองทัพมีธงประจำ”เพลงซำโลมอน6:10{GC425.2}{GCth17367.2} นอกจำกกำรกล่ำวถึงองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำยังพระวิหำรของพระองค ์แล ้วผูเ้ ผยพระวจนะมำ ้ั สองของพระองค ่ ่ พำกษำดังทีจำรึ ่ กไว ้ว่ำ ลำคียงั ทำนำยถึงกำรเสด็จมำครงที ์เป็ นกำรเสด็จมำเพือพิ ่ ่ ่ ำวโทษนักวิทยำคมพวกผิด “แล ้วเรำจะมำใกล ้เจ ้ำเพือกำรพิ พำกษำเรำจะเป็ นพยำนทีรวดเร็ วทีกล่ ่ี บบังคับลูกจ ้ำงในเรืองค่ ่ ำจ ้ำงผูบ้ บ ประเวณี ผูท้ สบถเท็ ี่ จผูท้ บี ี บังคับแม่ม่ำยและลูกกำพร ้ำผูผ ้ ลักไสค ่ ยำเกรงเรำ”มำลำคี3:5ผูเ้ ผยพระวจนะยูดำกล่ำวถึงเหตุกำรณ์เดียวกั นต่ำงด ้ำวให ้ไปเสียและผู ้ทีไม่ ์ ่ ่ ำกำ นว่ำ“นี่ แน่ ะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกำลังเสด็จมำพร ้อมกับผู ้บริสท ุ ธิของพระองค ์นับเป็ นหมืนๆเพื อท ่ ำให ้คนอธรรมทุกคนสำนึ กตัวถึงกำรอธรรมทุกอย่ำงทีพวกเขำท ่ รพิพำกษำทุกคนและเพือท ำไปต ้ ำมวิถท ี ำงอธรรมนั้น”ยูดำ14,15;กำรเสด็จมำนี และกำรเสด็ จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำยังพระวิหำร ่ี ของพระองค ์เป็ นเหตุกำรณ์ทแตกต่ ำงกันอย่ำงชัดเจนและเป็ นคนละเหตุกำรณ์{GC425.3}{GCth 17367.3} ่ ำระสถำนนมัสกำรตำม กำรเสด็จมำของพระคริสต ์ไปยังอภิสท ุ ธิสถำนในฐำนะมหำปุโรหิตเพือช ่ ำวไว ้ในพระธรรมดำเนี ยล8:14;กำรเสด็จมำของบุตรมนุ ษย ์ไปยังผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒต ทีกล่ ิ ำมบันทึ ่ เ้ กในพระธรรมดำเนี ยล7:13และกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไปยังพระวิหำรของพระองค ์ทีผู ้ ้ นกำรบรรยำยถึงเหตุกำรณ์เดียวกันและเหตุกำรณ์นี ้ ผยพระวจนะมำลำคีพยำกรณ์ไว ้ทังหมดนี เป็ ่ ่ ก็บรรยำยไว ้ในเรืองเจ ้ำบ่ำวมำถึงงำนสมรสในอุปมำสำวพรหมจำรีสบ ิ คนทีพระคริ สต ์ทรงเล่ำไว ้ใน ่ พระธรรมมัทธิวบทที25{GC426.1}{GCth17368.1} ้ ในช่วงฤดูร ้อนและฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844มีเสียงร ้องป่ ำวประกำศดังขึนมำว่ ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแ ้ ล ้ว”จึงเกิดคนสองกลุม ่ ขึนตำมลั กษณะของหญิงพรหมจำรีมป ี ัญญำและโง่คนกลุม ่ หนึ่ งรอคอยกำ ่ ่ รปรำกฏขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยควำมชืนชมยิ นดีพวกเขำบำกบั่นเตรียมตัวทีจะต ้อนร ับพระอง ค ์ส่วนคนอีกกลุม ่ หนึ่ งเข ้ำร่วมขบวนกำรด ้วยควำมกลัวและทำด ้วยควำมหุนหันพวกเขำพอใจกับท ่ ้ำบ่ำวมำ“พวกทีเตรี ่ ยมพร ้อมอยูแ่ ล ้วก็ไป ฤษฎีควำมจริงแต่ขำดพระคุณของพระเจ ้ำในอุปมำเมือเจ ้ ำให ้เรำมองเห็นว่ำกำรมำของเจ ้ำบ่ำวจะเกิดขึนก่ ้ อนงำน กับท่ำนในงำนสมรส”มัทธิว25:10;จุดนี ท สมรสพิธสี มรสหมำยถึงพระคริสต ์ได ้ร ับอำณำจักรของพระองค ์กรุงเยรูซำเล็มใหม่คอื นครบริสท ุ ธิ ์ ่ นเมืองหลวงและเป็ นตัวแทนของอำณำจักรนั้นจะถูกเรียกว่ำ“เจ ้ำสำวทีเป็ ่ นมเหสีของพระเมษ ซึงเป็ ่ นมเหสีของพระเมษโปดก”ผูเ้ ผย โปดก”ทูตสวรรค ์บอกยอห ์นว่ำ“มำนี่ ซิเรำจะให ้ท่ำนดูเจ ้ำสำวทีเป็ 358

อำนำจสัมบูรณ์

้ พระวจนะกล่ำวต่อไปว่ำ“ท่ำนนำขำ้ พเจ ้ำโดยพระวิญญำณขึนไปบนภู เขำสูงใหญ่และสำแดงให ้ข ้ำ ่ พเจ ้ำเห็นนครบริสท ุ ธิคื์ อเยรูซำเล็มซึงลอยลงมำจำกสวรรค ์และจำกพระเจ ้ำ”วิวรณ์21:9,10;จึงเห็ ่ หมำยถึ ้ ์ ่ี นได ้อย่ำงชัดเจนว่ำเจ ้ำสำวในทีนี งเมืองบริสท ุ ธิและหญิ งพรหมจำรีทออกไปต ้อนร ับเจ ้ำบ่ำวเ ป็ นสัญลักษณ์ของคริสตจักรพระธรรมวิวรณ์เรียกประชำกรของพระเจ ้ำว่ำเป็ นแขกรับเชิญในงำน ้ เลียงสมรสวิ วรณ์19:9;หำกประชำกรของพระเจ ้ำเป็ นแขกของงำนแล ้วพวกเขำจะมีสญ ั ลักษณ์เป็ ่ ์ กบ นเจ ้ำสำวไม่ได ้ดังทีพระธรรมดำเนี ยลกล่ำวไว ้ว่ำพระคริสต ์จะรับ“รำชอำนำจศักดิศรี ั รำชอำณำ จักร”จำกผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒใิ นสวรรค ์พระองค ์จะทรงต ้อนร ับกรุงเยรูซำเล็มใหม่ซงเป็ ึ่ นเมืองหลวงข ่ ่ งตัวไว ้สำหร ับสำมี”ดำเนี ยล7:1 องอำณำจักรของพระองค ์ที“เตรี ยมพร ้อมเหมือนอย่ำงเจ ้ำสำวทีแต่ ่ 4;วิวรณ์21:2;เมือพระองค ์ทรงร ับอำณำจักรแล ้วพระองค ์จะเสด็จมำด ้วยพระร ัศมีเป็ น“กษัตริย ์เหนื ้ ้ ่ ประชำกรของพระองค ์ผู ้ อกษัตริย ์ทังหลำยและเจ ้ำนำยเหนื อเจ ้ำนำยทังหลำย”วิ วรณ์19:16เพือไถ่ ่ ้ บอับรำอัมอิสอัคและยำโคบ”ทีโต๊ ่ ะของพระองค ์ในอำณำจักรของพระองค ์(มัท ทีจะ“ร่ วมงำนเลียงกั ่ สว่ นในงำนเลียงสมรสของพระเมษโปดก{GC426.2}{GCth17368.2} ้ ธิว8:11ลูกำ22:30)เพือมี กำรร ้องประกำศว่ำ“เจ ้ำบ่ำวมำแล ้ว”ในช่วงฤดูใบไม้รว่ งของปี ค.ศ.1844ทำให ้คนนับพันคำดหวั ่ ำหนดไว ้แต่ไม่ได ้เสด็ งว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จกลับมำในทันทีเจ ้ำบ่ำวเสด็จมำจริงตำมเวลำทีก ่ จมำยังโลกตำมทีพวกเขำคำดหวั งแต่เสด็จไปยังผู ้เจริญด ้วยวัยวุฒใิ นสวรรค ์ไปยังงำนสมรสเข ้ำสูง่ ้ ่ ยมพร ้อมอยูแ่ ล ้วก็ไปกับท่ำนในงำนสมรสแล ้วประตูก็ ำนเลียงในอำณำจั กรของพระองค ์“พวกทีเตรี ้ ดขึนในสวรรค ้ ปิ ด”มัทธิว25:10;พวกเขำไม่ได ้เข ้ำร่วมงำนสมรสด ้วยตนเองเพรำะงำนนี เกิ ์ในขณะ ่ ้ ต้ ด ่ ทีพวกเขำยั งคงอยูใ่ นโลกนี ผู ิ ตำมพระคริสต ์จะ“คอยร ับนำยของตนเมือนำยจะกลั บมำจำกงำน สมรส”ลูกำ12:36;แต่พวกเขำจะต ้องเข ้ำใจพระรำชกิจของพระองค ์และติดตำมพระองค ์ด ้วยควำม ่ ่ ้ เชือในขณะที พระองค ์เสด็จเข ้ำไปเฝ้ ำเฉพำะพระพักตร ์พระเจ ้ำในแง่นีแหละจึ งถูกกล่ำวได ้ว่ำพวกเ ขำได ้เข ้ำไปร่วมในงำนสมรส{GC427.1}{GCth17368.3} ่ี นำมั ้ นในภำชนะร่วมกับในตะเกียงเท่ำนั้นจึงจะเป็ นผู ้ทีเข ่ ้ำไปในงำนสมรสได ้ ในอุปมำเฉพำะผูท้ มี ่ี คนเหล่ำนั้นทีรู่ ้ควำมจริงจำกพระคัมภีร ์จะต ้องมีพระวิญญำณและพระคุณของพระเจ ้ำและผูท้ รอค ่ ่ ่ อยด ้วยควำมอดทนในค่ำคืนของกำรทดลองทีขมขื นและได ้ค ้นคว ้ำศึกษำพระคัมภีร ์เพือหำแสงสว่ ่ ่ นพวกเขำเหล่ ้ ้ ่ ่ ำงทีชัดแจ ้งยิงขึ ำนี จะได ้เห็นควำมจริงเรืองสถำนนมั สกำรในสวรรค ์และกำรเปลียนแ ่ ปลงกำรประกอบพิธข ี องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและโดยควำมเชือพวกเขำจึ งติดตำมพระองค ์ในพระรำช ้ ่ กิจของพระองค ์เข ้ำไปในสถำนนมัสกำรเบืองบนและทุ กคนทียอมร ับคำพยำนของพระคัมภีร ์ในคว ่ ้ กำลังติดตำมพระคริสต ์ด ้วยควำมเชือในขณะที ่ ่ ำมจริงเรืองเดี ยวกันนี ก็ พระองค ์เสด็จเข ้ำไปเฝ้ ำเฉ ่ พำะพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือประกอบพระรำชกิ จสุดท ้ำยของกำรทรงเป็ นคนกลำงและร ับอำณำจักร ่ ้ นสุ ้ ดลงสิงที ่ เกิ ่ ดขึนทั ้ งหมดนี ้ ้ กแสดงเป็ นเครืองหมำยด ่ ของพระองค ์เมือพระรำชกิ จนี สิ ถู ้วยกำรเข ้ำ ร่วมงำนสมรส{GC427.2}{GCth17368.4} 359

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ อุปมำในพระธรรมมัทธิวบทที22;ใช ้สัญลักษณ์ของงำนสมรสเดียวกันนี และเสนอให ้เห็นอย่ำงชั ้ อนงำนสมรสก่อนทีงำนสมรสจะเริ ่ ่ นนั ้ ้นกษัตริย ์ ดเจนว่ำกำรพิจำรณำพิพำกษำจะต ้องเกิดขึนก่ มขึ ่ วำ่ ทุกคนสวมเสือส ้ ำหร ับงำนอภิเษกสมรสหรือไม่ซงเป็ เสด็จมำทอดพระเนตรแขกร ับเชิญเพือดู ึ่ นเ ้ ่ี ้ผ่ำนกำรชำระล ้ำงและทำให ้ขำวสะอำดโดยพระโลหิตของพระเ สือคลุ มของอุปนิ สยั อันไร ้ตำหนิ ทได ่ ่ ่ ำนกำรตรว มษโปดกมัทธิว22:11;วิวรณ์7:14;เมือพบผู ้ทีบกพร่ องก็จะขับผูน้ ั้นออกไปแต่ทุกคนทีผ่ ้ ำหร ับงำนอภิเษกสมรสก็จะเป็ นทียอมร ่ จสอบแล ้วพบว่ำสวมใส่เสือส ับของพระเจ ้ำและสมควรมีสว่ น ่ี ่ งอยูบ ร่วมในอำณำจักรของพระองค ์และมีทนั ่ นบัลลังก ์ของพระองค ์พระรำชกิจของกำรตรวจสอบอุ ่ วำ่ ผูใ้ ดเตรียมพร ้อมสำหร ับอำณำจักรของพระองค ์คือกำรพิจำรณำพิพำกษำซึงเป็ ่ น ปนิ สยั เพือดู ้ พระรำชกิจช่วงปิ ดท ้ำยของงำนในสถำนนมัสกำรเบืองบน{GC428.1}{GCth17369.1} ่ ้ ดลงเมือทุ ่ กคนในทุกยุคทีอ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด เมือพระรำชกิ จแห่งกำรพิจำรณำไต่สวนสินสุ ิ ตำม ่ งเวลำนั้นเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ้ พระคริสต ์ผ่ำนกำรตรวจสอบและตัดสินแล ้วและเมือถึ ุ จึงจะสินสุ ้ ่ ยมพร ้อมอยูแ่ ล ้วก็ไป ดลงแล ้วประตูแห่งพระกรุณำก็จะปิ ดลงดังนั้นด ้วยคำพูดสันๆที ว่​่ ำ“พวกทีเตรี กับท่ำนในงำนสมรสแล ้วประตูก็ปิด”จึงเป็ นกำรนำพวกเรำไปยังกำรประกอบพิธข ี นสุ ั้ ดท ้ำยของพร ่ ่ ่ วยมนุ ษย ์ให ้รอดจะเสร็จสมบูรณ์{GC428. ะผูช ้ ว่ ยให ้รอดคือไปยังเวลำเมือพระรำชกิ จยิงใหญ่ เพือช่ 2}{GCth17369.2} ้ งทีเรำมองเห็ ่ ในพิธข ี องสถำนนมัสกำรในโลกนี ดั นแล ้วว่ำเป็ นภำพร่ำงรูปแบบของพิธใี นสวรรค ์เ ่ มือมหำปุ โรหิตเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนในวันลบมลทินบำปนั้นกำรประกอบพิธใี นห ้องแรกได ้เสร็จสิ ้ ่ นลงแล ้วพระเจ ้ำทรงบัญชำว่ำ“อย่ำให ้มีคนอยูใ่ นเต็นท ์นัดพบเมืออำโรนเข ้ำไปลบมลทินในอภิสท ุ ่ ่ ธิสถำนจนกว่ำเขำจะออกมำ”เลวีนิต1 ิ 6:17;ดังนั้นเมือพระคริ สต ์เสด็จเข ้ำไปในอภิสท ุ ธิสถำนเพือ ้ ้นพระองค ์ได ้สินสุ ้ ดกำรประกอบพิธข ประกอบพระรำชกิจของกำรลบมลทินบำปให ้เสร็จสินนั ี องพร ะองค ์ในห ้องแรกแล ้วเว ้นเสียแต่กำรประกอบพิธใี นห ้องแรกยุตล ิ งแล ้วเท่ำนั้นกำรประกอบพิธใี นห ้อ ่ ่ ้นขึนในพิ ้ ่ นสัญลักษณ์นั้นเมือมหำปุ ่ งทีสองจึ งเริมต ธจี ำลองซึงเป็ โรหิตออกจำกวิสท ุ ธิสถำนในวันล ้ ่ ่ นเครืองบู ่ ชำไถ่บำปเ บมลทินบำปเขำเข ้ำไปข ้ำงในยังเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำเพือถวำยเลื อดซึงเป็ ่ ้ ่ บใจจำกบำปของตนเองอย่ำงจริงใจเพรำะเหตุนีพระคริ ้ พือคนอิ สรำเอลทังหลำยที กลั สต ์ทรงทำพระ ่ ำพระรำ รำชกิจของพระองค ์ในฐำนะผูอ้ ท ุ ธรณ์ของเรำสำเร็จไปส่วนหนึ่ งเท่ำนั้นจึงทรงเข ้ำไปเพือท ่ ชกิจอีกส่วนหนึ่ งและพระองค ์ยังทรงวิงวอนต่อพระบิดำเพือคนบำปด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เอง{ GC428.3}{GCth17369.3} ้ ่ เมื ้ อเวลำที ่ ่ ในปี ค.ศ.1844ชำวแอ๊ดเวนตีสไม่เข ้ำใจเนื อหำของเรื องนี พวกเขำคำดว่ ำพระผูช ้ ว่ ยใ ่ ำกำรเสด็จมำของพระองค ์นั้นจะเกิดขึนอี ้ กไม่ ห ้รอดจะเสด็จมำผ่ำนพ ้นไปแล ้วพวกเขำก็ยงั คงเชือว่ ่ ำคัญและเชือว่ ่ ำพระรำชกิจของพระคริสต ์ในฐำนะผูอ้ ท นำนพวกเขำถือว่ำพวกเขำมำถึงวิกฤตทีส ุ ้ ธรณ์ตอ ่ เบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำได ้ยุตล ิ งแล ้วสำหร ับพวกเขำแล ้วพระคัมภีร ์ดูเหมือนจะสอนว่ำเวลำ 360

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ แห่งพระกรุณำธิคณ ุ สำหร ับมนุ ษย ์จะปิ ดลงช่วงสันๆก่ อนทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จกลับมำจริงใน ่ ดู ้ เหมือนจะเป็ นหลักฐำนจำกพระคัมภีร ์เหล่ำนั้นซึงชี ่ ไปยั ้ งเวลำเมือมนุ ่ หมู่เมฆของท ้องฟ้ ำสิงนี ษย ์จ ่ ะแสวงหำเคำะและร ้องเรียกทีประตู แห่งพระกรุณำแต่ประตูนั้นจะไม่เปิ ดให ้แก่พวกเขำและมันจึงมีคำ ้ บพวกเขำว่ำวันเวลำทีพวกเขำได ่ ถำมเกิดขึนกั ้กำหนดรอคอยกำรเสด็จมำของพระคริสต ์อำจจะไ ่ ้นของช่วงเวลำนี ซึ ้ งจะต ่ ้ นทีทน ่ ม่ใช่จด ุ เริมต ้องเกิดขึนทั ั ใดก่อนกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์เมือพ ่ ่ ่ ต ่ ้องทำให ้กับโลกนี เ้ วกเขำประกำศเตือนเรืองกำรพิ พำกษำทีใกล ้เข ้ำมำแล ้วพวกเขำคิดว่ำหน้ำทีที ้ ่ ้องช่วยจิตวิญญำณอืนให ่ ้รอดพ ้นจำกบำปในเว สร็จสินไปแล ้วและพวกเขำจึงหลุดพ ้นจำกภำระทีต ่ ่ ่ มพ ลำเดียวกันควำมหยิงยโสและกำรดู หมินเยำะเย ้ยของคนทีไม่ ี ระเจ ้ำดูจะเป็ นอีกหลักฐำนหนึ่ งทีแ่ ่ี เสธพระเมตตำคุณของพระองค ์เรืองทั ่ ง้ สดงว่ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำถูกเพิกถอนไปจำกผูท้ ปฏิ ่ ้ ดลงแล ้ หมดเหล่ำนี ล้ ้วนยืนยันควำมเชือของพวกเขำว่ ำเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ของพระเจ ้ำสินสุ ่ วหรือตำมทีพวกเขำพู ดกันว่ำ“ประตูแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ได ้ปิ ดไปแล ้ว”{GC429.1}{GCth17370.

1} ่ ่ นได ้ ้มำพร ้อมกับกำรศึกษำเจำะลึกเรืองสถำนนมั ่ ้ แต่แสงสว่ำงทีชัดแจ ้งเพิมขึ สกำรบัดนี พวกเขำ ่ อว่ ่ ำจุดสินสุ ้ ดของ2300วันในปี ค.ศ.1844นั้นเป็ นจุดทีชี ่ บอกถึ ้ มองเห็นแล ้วว่ำพวกเขำถูกต ้องทีเชื ่ ษย ์ใช ้เข ้ำหำพ งวิกฤตสำคัญถึงแม้มน ั จะเป็ นควำมจริงว่ำประตูแห่งควำมหวังและควำมเมตตำทีมนุ ระเจ ้ำมำเป็ นเวลำหนึ่ งพันแปดร ้อยปี นั้นถูกปิ ดลงแล ้วแต่ประตูอก ี บำนหนึ่ งได ้ถูกเปิ ดออกและกำรอ ่ ้แก่มนุ ษย ์โดยผ่ำนกำรอุทธรณ์ของพระคริสต ์ในอภิสท ภัยบำปได ้ถูกยืนให ุ ธิสถำนพระรำชกิจส่วน ้ ดลงเพียงเพือเปิ ่ ดทำงให ้อีกพระรำชกิจหนึ่ งยังคงมี“ประตูทเปิ ่ ้ำ หนึ่ งของพระคริสต ์สินสุ ี่ ด”อยูเ่ พือเข ่ ่ สูส ่ ถำนนมัสกำรในสวรรค ์ซึงพระคริ สต ์กำลังปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจเพือคนบำป{GC429.2}{GCth17 370.2} ้ บัดนี เรำมองเห็ นพระดำร ัสของพระคริสต ์ในพระธรรมวิวรณ์ทตร ี่ ัสกับคริสตจักรในเวลำปัจจุบน ั นี ว่้ ำ“พระองค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิผู์ ้ทรงสัตย ์จริงผูท้ รงมีลก ู กุญแจของดำวิดผูท้ รงเปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครปิ ดได ้ผู ้ ทรงปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครเปิ ดได ้นั้นตร ัสดังนี ว่้ ำ‘เรำรู ้จักควำมประพฤติของเจ ้ำนี่ แน่ ะเรำจัดวำงประตูทเ่ี ้ มใี ครสำมำรถปิ ดได ้’”วิวรณ์3:7,8{GC430.1}{GCth17371.1} ปิ ดไว ้ตรงหน้ำพวกเจ ้ำประตูนีไม่ ่ ดตำมพระเยซูโดยควำมเชือในพระรำชกิ ่ ่ เฉพำะคนเหล่ำนั้นทีติ จยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำป ่ ่ จึงจะได ้ร ับประโยชน์ของพระรำชกิจกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระองค ์ทีทรงท ำเพือพวกเขำในข ่ ป้ ฏิเสธแสงสว่ำงซึงน ่ ำให ้เห็นพระรำชกิจแห่งกำรร ับใช ้นี จะไม่ ้ ณะทีผู ได ้ร ับประโยชน์ใดๆเลยชำวยิ ่ เสธควำมสว่ำงทีพระคริ ่ ่ วทีปฏิ สต ์ประทำนให ้เมือพระองค ์เสด็จมำครงแรกและไม่ ั้ ยอมร ับว่ำพระองค ์ ่ ทรงเป็ นพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกนั้นไม่อำจได ้ร ับกำรอภัยผ่ำนทำงพระองค ์เมือพระเยซู เสด็จกลับสู่ ่ ่ สวรรค ์และทรงเข ้ำไปยังสถำนนมัสกำรในสวรรค ์พร ้อมด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เพือหลั งพระพร ้ ของกำรทรงเป็ นคนกลำงให ้แก่สำวกทังหลำยของพระองค ์นั้นชำวยิวยังคงอยูใ่ นควำมมืดสนิ ทด ้วย 361

อำนำจสัมบูรณ์

่ ชำอืนๆที ่ ่ ้ประโยชน์ตอ กำรถวำยสัตวบูชำต่ำงๆและเครืองบู ไร ่ ไปกำรประกอบพิธใี นพิธจี ำลองต่ำงๆ ่ อก่ ่ อนมนุ ษย ์เคยใช ้เพือเข ่ ้ำหำพระเจ ้ำนั้นไม่ได ้ถูกเปิ ดไ และเงำต่ำงๆได ้ยุตไิ ปแล ้วประตูบำนนั้นซึงเมื ่ ่ ว ้อีกต่อไปแล ้วชำวยิวปฏิเสธทีจะแสวงหำพระองค ์ด ้วยวิธเี ดียวทีจะไปถึ งพระองค ์ได ้คือผ่ำนทำงพระ ่ มพันธ ์กับพระเจ ้ำสำห รำชกิจของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์ดังนั้นพวกเขำจึงไม่ได ้สือสั ่ ่ ชำแท ้ ร ับพวกเขำแล ้วประตูบำนนั้นถูกปิ ดไปพวกเขำไม่มค ี วำมรู ้เรืองพระคริ สต ์ว่ำทรงเป็ นเครืองบู ้ ้ จริงและทรงเป็ นคนกลำงเพียงผูเ้ ดียวต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งไม่ได ้ร ับประโ ยชน์ของกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระองค ์{GC430.2}{GCth17371.2} ่ เชือแสดงให ่ ่ ปรำกฏอยู ่ สภำพของชำวยิวทีไม่ ้เห็นสภำพควำมไม่ใส่ใจและควำมไม่เชือที ท ่ ่ำมกล ่ี ้ำงว่ำตนเป็ นคริสเตียนพวกเขำตังใจไม่ ้ ำงผูท้ อ ยอมรับพระรำชกิจของมหำปุโรหิตผูท้ รงกอปรด ้วย ่ นสัญลักษณ์เมือมหำปุ ่ พระเมตตำคุณของเรำในพิธจี ำลองซึงเป็ โรหิตเข ้ำไปยังอภิสท ุ ธิสถำนชนช ้ ำติอส ิ รำเอลทุกคนจะต ้องเข ้ำมำชุมนุ มกันรอบพระวิหำรและถ่อมใจลงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้ ่ ดเพือร ่ ับกำรอภัยจำกบำปและไม่ถก ่ ส ่ ำ วยควำมเคร่งขรึมทีสุ ู อัปเปหิออกจำกชุมนุ มชนเป็ นเรืองที ่ ยงไรสำหร ับช่วงเวลำแห่งกำรลบมลทินบำปแท ้จริงทีก ่ ำลังดำเนิ นอยูใ่ นขณะนี ที ้ เรำจ ่ คัญมำกยิงเพี ่ ่ ะต ้องเข ้ำใจพระรำชกิจของมหำปุโรหิตของเรำและรู ้ว่ำหน้ำทีใดที ทรงต ้องกำรให ้เรำทำ{GC430.3 }{GCth17371.3} ่ มนุ ษย ์หลุดพ้นจำกกำรลงโทษไม่ได ้หำกเขำปฏิเสธคำเตือนทีพระเจ ้ำประทำนให ้ด ้วยควำมเมต ้ บวิธท ่ี ตำข่ำวคำเตือนจำกสวรรค ์ส่งมำยังโลกในสมัยของโนอำห ์และควำมรอดของพวกเขำขึนกั ี พ วกเขำตอบสนองต่อข่ำวสำรนั้นเนื่ องจำกพวกเขำปฏิเสธคำเตือนพระวิญญำณของพระเจ ้ำจึงถอ ่ ่ ้ ท่ ่ วมโลกในสมัยของอับรำฮัมพระเม นไปจำกชำติพน ั ธุ ์มนุ ษย ์ทีบำปชั วและพวกเขำพิ นำศไปกับนำที ่ ้อนวอนคนผิดของเมืองโสโดมและคนทังหมดนอกจำกโลทพร ้ ตตำคุณหยุดทีจะอ ้อมภรรยำและบุต ่ งมำจำกสวรรค ์เผำจนหมดสินในสมั ้ รสำวสองคนถูกไฟทีส่ ยของพระคริสต ์ก็เช่นกันพระบุตรของพ ่ เชือของยุ ่ ้ ้ร ้ำงเปล่ำ”มัทธิว2 ระเจ ้ำทรงประกำศต่อชำวยิวทีไม่ คนั้นว่ำ“นิ เวศของเจ ้ำจะถูกทอดทิงให ่ ่ จำกัดองค ์เดียวกันนี ทรงประก ้ 3:38;เมือมองต่ อไปยังยุคสุดท ้ำยพระเจ ้ำผูท้ รงกอปรด ้วยอำนำจทีไม่ ่ ้ ำศถึงควำม“พินำศเพรำะเขำไม่ได ้ร ักควำมจริงเพือจะรอดได ้เพรำะเหตุนีพระเจ ้ำจึงทรงให ้ควำมลุม ่ ่ งที ่ เท็ ่ จเพือทุ ่ กคนทีไม่ ่ เชือควำมจริ ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ งแต่ยน ิ ดีในกำรอธรรมจะถูกพิพ ำกษำ”2เธสะโลนิ กำ2:10-12 ่ เมือพวกเขำปฏิ เสธคำสอนจำกพระวจนะของพระเจ ้ำพระองค ์จึงทรงถอนพระวิญญำณบริสท ุ ธิ ์ ่ ไปและปล่อยให ้พวกเขำตกอยูก ่ บ ั กำรหลอกลวงทีพวกเขำร ัก{GC431.1}{GCth17372.1} ่ ่ แต่พระคริสต ์ยังคงทรงอุทธรณ์เพือมนุ ษย ์และยังประทำนแสงสว่ำงให ้แก่ผู ้ทีแสวงหำถึ งแม้วำ่ ใน ่ี ่ ต่ ้ อมำภำยหลังก็ได ้ร ับควำมกระจ่ำ ช่วงแรกผูท้ รอคอยกำรกลั บมำของพระคริสต ์จะไม่เข ้ำใจเรืองนี 362

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ้จริงของพวกเขำออกมำให ้พวกเขำเข ้ำใจ{GC431.2}{GCth งเมือพระคั มภีร ์ได ้อธิบำยจุดยืนทีแท 17372.2} ่ ่ ช่วงเวลำค.ศ.1844ผ่ำนพ ้นไปแล ้วเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกยิงใหญ่ มำถึงผูท้ ยั ี่ งคงยึดควำมเชือใ ่ ่ ่ งคงปลอบใจให ้พวกเขำยึดควำมจริงอย่ำงมั่นคง นเรืองของกำรเสด็ จกลับมำมีอยูเ่ พียงเรืองเดี ยวทียั ่ องนำควำมคิดของพวกเขำไปยังสถำนนมัสกำรเบืองบนบำงคนละทิ ้ ้ ่ ไว ้คือแสงสว่ำงทีส่ งควำมเชื อเ ่ ่ ตอ รืองกำรค ำนวณเวลำของคำพยำกรณ์และให ้เหตุผลว่ำอิทธิพลของพระวิญญำณบริสท ุ ธิที์ สถิ ยูก ่ บ ั ขบวนกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์นั้นมำจำกตัวแทนของมนุ ษย ์หรือไม่ก็มำจำกซำ ตำนคนอีกกลุม ่ หนึ่ งยึดไว ้อย่ำงแน่ วแน่ วำ่ พระเจ ้ำทรงนำพวกเขำผ่ำนพ ้นเหตุกำรณ์ในอดีตและข ่ ่ จะแสวงหำน ่ ้ ณะทีพวกเขำรอคอยและเฝ้ ำระวังและอธิษฐำนเพือที ำพระทั ยของพระเจ ้ำนั้นพวกเขำ ่ มองเห็นมหำปุโรหิตยิงใหญ่ ของพวกเขำเสด็จเข ้ำสูพ ่ ระรำชกิจของกำรประกอบพิธอี ก ี พิธห ี นึ่ งและ ่ พวกเขำติดตำมพระองค ์เข ้ำไปโดยควำมเชือพวกเขำร ับกำรทรงนำให ้เห็นพันธกิจในช่วงท ้ำยขอ ่ ่ งและองค ์ทีสองได ่ ่ิ นและพร ้ ่ ั งคริสตจักรพวกเขำจึงเข ้ำใจข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ้ดียงขึ ้อมทีจะร ่ บและประกำศให ้โลกรู ้ถึงคำเตือนอันน่ ำสะพรึงกลัวของข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมในพระธรรมวิ ่ วรณ์บทที14{GC431.3}{GCth17372.3}

363

อำนำจสัมบูรณ์

่ บท25-พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้ “พระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์ก็เปิ ดออกและหีบพันธสัญญำของพระองค ์ก็ปรำกฏในพระวิหำ ่ นห ้องทีสองของสถำนนมั ่ รนั้น”วิวรณ์11:19;หีบพันธสัญญำของพระเจ ้ำอยูใ่ นอภิสท ุ ธิสถำนซึงเป็ ่ ่ อยู ่ ใ่ นสวรรค ์” สกำรในกำรประกอบพิธข ี องพลับพลำบนโลกซึง“เป็ นแต่แบบจำลองและเงำของสิงที ้ กเปิ ดออกเฉพำะในวันยิงใหญ่ ่ ฮีบรู8:5;นั้นห ้องอภิสท ุ ธิสถำนนี จะถู แห่งกำรลบมลทินบำปเท่ำนั้นเ ่ ำระสถำนนมัสกำรด ้วยเหตุนีกำรประกำศว่ ้ พือช ำพระวิหำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์เปิ ดออกและมองเ ้ ห็นหีบพันธสัญญำของพระองค ์จึงชีบอกให ้ทรำบว่ำอภิสท ุ ธิสถำนของสถำนนมัสกำรในสวรรค ์ถูก ่ ่ เปิ ดออกในปี ค.ศ.1844ในขณะทีพระคริ สต ์เสด็จเข ้ำไปในนั้นเพือปฏิ บต ั พ ิ ระรำชกิจของกำรลบม ้ ่ ่ ลทินบำปให ้เสร็จสินบรรดำผู ท้ ติ ี่ ดตำมมหำปุโรหิตผูย้ งใหญ่ ิ่ ของเขำเข ้ำไปด ้วยควำมเชือในขณะที พระองค ์เสด็จเข ้ำไปปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจของพระองค ์ในอภิสท ุ ธิสถำนจะมองเห็นหีบพันธสัญญำใน ่ ่ ่ ้ำใจถึงกำรเปลียนพระร ่ ขณะทีพวกเขำศึ กษำหัวข ้อเรืองสถำนนมั สกำรพวกเขำจึงได ้มำถึงจุดทีเข ้ ้ ำชกิจของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและพวกเขำได ้มองเห็นว่ำบัดนี พระองค ์ทรงปฏิบต ั ก ิ จิ อยูเ่ บืองหน้ ำหีบ ่ ้ ของพระเจ ้ำกำลังทรงวิงวอนเพือคนบำปทั งหลำยด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เอง{GC433.1}{GCt h17373.1} ่ ใ่ นพลับพลำบนโลกมีศล ่ หีบทีอยู ิ ำสองแผ่นจำรึกคำสังของธรรมบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำหีบเป็ นแต่เ ่ ธรรมบัญญัตข ้ คุ พียงภำชนะรองร ับแผ่นพระบัญญัตแิ ละกำรทีมี ิ องพระเจ ้ำปรำกฏอยูท ่ ำให ้หีบนี มี ์ อพระวิ ่ ณค่ำและศักดิสิ์ ทธิเมื หำรของพระเจ ้ำในสวรรค ์เปิ ดออกจึงทำให ้มองเห็นหีบพันธสัญญำข องพระองค ์ภำยในอภิสท ุ ธิสถำนของสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำได ้รับกำรเชิ ์ นพระบัญญัตท ่ี ่ เขำซีนำยแล ดชูขนไว ึ ้ ้อย่ำงศักดิสิ์ ทธิเป็ ิ พระเจ ้ำตร ัสไว ้เองท่ำมกลำงเสียงฟ้ ำร ้องทีภู ้ ะทรงจำรึกไว ้ลงบนแผ่นศิลำด ้วยนิ วพระหั ตถ ์ของพระองค ์เอง{GC433.2}{GCth17373.2} ่ งใหญ่ ่ ่ี พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำภำยในสถำนนมัสกำรในสวรรค ์เป็ นต ้นฉบับทียิ ซงมี ึ่ บ ญ ั ญัตท ิ จำรึ ่ ่ ผด ้ ่ี ้ กไว ้บนแผ่นศิลำและทีโมเสสบั นทึกไว ้ในหนังสือพระคัมภีร ์5เล่มแรกเป็ นสำเนำทีไม่ ิ เพียนผู ท้ เข ้ งจะมองเห็นลักษณะอันศักดิสิ์ ทธิและเปลี ์ ่ ำถึงสำระสำคัญนี จึ ยนแปลงไม่ ได ้ของธรรมบัญญัตข ิ องพ ่ เคยเข ้ำใจมำก่อนถึงควำมสำคัญของพระดำร ัสของพร ระเจ ้ำพวกเขำเข ้ำใจอย่ำงถ่องแท ้อย่ำงทีไม่ ่ ัสไว ้ว่ำ“จนกว่ำฟ้ ำและดินจะล่วงไปแม้อักษรทีเล็ ่ กทีสุ ่ ดหรือขีดขีดหนึ่ งก็จะไม่มวี ั ะผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีตร ่ ดเผยพระประสงค ์ของพระอง นสูญไปจำกธรรมบัญญัต”ิ มัทธิว5:18;พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำซึงเปิ ่ น“สักขีพยำนอันสัตย ์ซือใ ่ ค ์และเป็ นสำเนำพระลักษณะของพระองค ์จะต ้องดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์เพือเป็ ่ กยกเลิกไปไม่มอ นท ้องฟ้ ำ”สดุด8 ี 9:37[TKJV]ไม่มพ ี ระบัญญัตข ิ ้อใดทีถู ี ก ั ษรตัวหนึ่ งหรือขีดขีดหนึ่ ่ ่ ้ ่นคงในสวรรค ์”“ข ้อบังคั งทีจะเปลี ยนแปลงไปผู ้ประพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“พระวจนะของพระองค ์ตังมั

364

อำนำจสัมบูรณ์

้ นของพระองค ้ บทังสิ ์ก็ไว ้ใจได ้ข ้อบังคับเหล่ำนั้นได ้ทรงสถำปนำไว ้เป็ นนิ ตย ์นิ ร ันดร ์”สดุด1 ี 19:89;1 11:7,8{GC434.1}{GCth17374.1} ่ ตำมที ่ ่ ้ แรกว่ำ“จงร ตรงใจกลำงของพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรคือพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ประกำศไว ้ตังแต่ ์ ำงำนทังสิ ้ นของเจ ้ ่ ดนั้นเป็ นสะบำโตแด่พ ะลึกถึงวันสะบำโตถือเป็ นวันบริสท ุ ธิจงท ้ำหกวันแต่วน ั ทีเจ็ ระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำในวันนั้นห ้ำมทำงำนใดๆไม่วำ่ เจ ้ำเองหรือบุตรชำยบุตรหญิงของเจ ้ำหรือ ่ ทำสทำสีของเจ ้ำหรือสัตว ์ใช ้งำนของเจ ้ำหรือคนต่ำงด ้ำวทีอำศั ยอยูใ่ นประตูเมืองของเจ ้ำเพรำะใน ่ งมี ่ อยูใ่ นทีเหล่ ่ ำนั้นแต่ในวันทีเจ็ ่ ดทร หกวันพระยำห ์เวห ์ทรงสร ้ำงฟ้ ำและแผ่นดินทะเลและสรรพสิงซึ ้ นนั้นไว ้เป็ นวันบริสท ์ งพักเพรำะฉะนั้นพระยำห ์เวห ์ทรงอวยพรวันสะบำโตและทรงตังวั ุ ธิ”อพยพ20: 8-11{GC434.2}{GCth17374.2} พระวิญญำณของพระเจ ้ำทรงดลบันดำลนักศึกษำพระคำของพระองค ์ให ้เกิดควำมประทับใจทำ ้ ำงไม่รู ้ตัวด ้วยกำรละเลยวันพักผ่อนของพระผูส้ ร ้ ให ้พวกเขำสำนึ กว่ำได ้ล่วงละเมิดบัญญัตข ิ ้อนีอย่ ่ ่ ่ งของสัปดำห ์แทนวันทีพระเจ ่ ำงพวกเขำเริมตรวจสอบหำเหตุ ผลต่ำงๆของกำรถือร ักษำวันทีหนึ ้ำท ้ ้ให ้เป็ นวันบริสท ์ ่ ำว่ำพระบัญญัตข ่ ถู ่ กลบล ้ำ รงตังไว ุ ธิพวกเขำไม่ พบหลักฐำนในพระคัมภีร ์ทีกล่ ิ ้อทีสี ่ ่ ้ ้วันทีเจ็ ่ ดเป็ นวันบริสท ้ แรกนั้นยังไม่เคย งไปหรือวันสะบำโตเปลียนแปลงไปพระพรที ทรงตั งให ุ ธิตั์ งแต่ ้ ่ ยนรู ้และทำตำมนำพระทั ้ ถูกยกเลิกไปพวกเขำตังใจแสวงหำเพื อเรี ยของพระเจ ้ำด ้วยควำมจริงใจบัด ้ อพวกเขำมองเห็ ่ นี เมื นว่ำตนเองล่วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระองค ์จิตใจของพวกเขำจึงเต็มล ้นด ้ว ่ ยควำมโศกเศร ้ำและเพือแสดงควำมภั กดีตอ ่ พระองค ์พวกเขำจึงถือร ักษำวันสะบำโตของพระเจ ้ำใ ์ ห ้บริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิ{GC434.3}{GCth17374.3} ่ ่ ่ พวกเขำต ้องใช ้ควำมพยำยำมอย่ำงมำกและอย่ำงจริงใจเพือเปลี ยนแปลงควำมเชื อของตนไม่ มใี ้ นภำพเหมือนหรือสำเนำของสถำนนมัสกำรบน ครจะมองไม่เห็นว่ำหำกสถำนนมัสกำรบนโลกนี เป็ ่ี ใ่ นหีบบนโลกก็เป็ นสำเนำทีถู ่ กต ้องแม่นยำของพระบัญญัตใิ นหีบของสว สวรรค ์ธรรมบัญญัตท ิ อยู ่ รรค ์ด ้วยและกำรยอมร ับควำมจริงเรืองสถำนนมั สกำรในสวรรค ์ก็มค ี วำมสัมพันธ ์กับกำรยอมรับข ้อ ่ เขำมี ่ ่ ่ กำหนดต่ำงๆในพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำรวมถึงหน้ำทีที ตอ ่ วันสะบำโตของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ่ ่ ตอ นี่ คือควำมลับของกำรต่อต ้ำนอย่ำงขมขืนและมุ ่งมั่นทีมี ่ กำรอธิบำยอย่ำงสอดคล ้องกันของพระ ่ ่ี คัมภีร ์ทีเผยถึ งพระรำชกิจของพระคริสต ์ในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์มนุ ษย ์หำทำงปิ ดประตูทพระเ ่ี จ ้ำทรงเปิ ดไว ้และเปิ ดประตูทพระองค ์ทรงปิ ดไปแล ้วแต่พระองค ์“ผูท้ รงเปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครปิ ดได ้ผูท้ ร งปิ ดแล ้วจะไม่มใี ครเปิ ดได ้”ตรัสว่ำ“เรำรู ้จักควำมประพฤติของเจ ้ำนี่ แน่ ะเรำจัดวำงประตูทเปิ ี่ ดไว ้ตรง ้ มใี ครปิ ดได ้”วิวรณ์3:7,8 หน้ำพวกเจ ้ำประตูนีไม่ พระคริสต ์ทรงเปิ ดประตูหรืออีกนัยหนึ่ งทรงประกอบพิธข ี องอภิสท ุ ธิสถำนแล ้วแสงสว่ำงกำลังส่ ่ ดอยูข องออกมำจำกประตูบำนนั้นทีเปิ ่ องสถำนนมัสกำรในสวรรค ์และเปิ ดให ้เห็นถึงพระบัญญัตข ิ ้อ 365

อำนำจสัมบูรณ์

่ ว่​่ ำยังเป็ นส่วนหนึ่ งในธรรมบัญญัตท ่ พระเจ ่ ทีสี ิ บรรจุ ี่ อยูใ่ นอภิสท ุ ธิสถำนนั้นสิงที ้ำทรงสถำปนำไว ้แล ้ วไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะทำให ้ล ้มคว่ำลงไปได ้{GC435.1}{GCth17375.1} ่ี ่ ่ ่ นยงของธรรมบัญ ผูท้ ยอมร ับแสงสว่ำงเรืองของกำรเป็ นผู ้ไกล่เกลียของพระคริ สต ์และควำมยังยื ่ ้ อควำมจริงทีพระธรรมวิ ่ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำจะพบว่ำสิงเหล่ ำนี คื วรณ์บทที14บั นทึกไว ้ข่ำวสำรต่ำงๆใน ้ ่ บทนี ประกอบด ้วยคำเตือนสำมประกำร(โปรดดูภำคผนวก)เพือตระเตรี ยมผูท้ อำศั ี่ ยอยูใ่ นโลกให ้พร ้ ้ั สองขององค ่ ่ อมสำหร ับกำรเสด็จมำครงที ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคำประกำศทีว่​่ ำ“ถึงเวลำทีพระองค ์จะทรงพิ ้ งพระรำชกิจช่วงปิ ดท ้ำยของพระคริสต ์เพือควำมรอดของมนุ ่ พำกษำ”ชีไปยั ษย ์เป็ นกำรประกำศข่ ่ ำวแห่งควำมจริงทีจะต ้องเผยแพร่จวบจนกระทั่งกำรอุทธรณ์ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดจะยุตล ิ งและพระ ่ ับคนทังหลำยให ้ ่ มขึ ่ นในปี ้ องค ์จะเสด็จกลับมำยังโลกเพือร ้ไปอยูก ่ บั พระองค ์กำรพิพำกษำทีเริ ค.ศ.1 ้ ่ งมีชวี ต ่ 844จะต ้องดำเนิ นต่อไปจนกระทั่งคดีทุกรำยของทังคนที ยั ิ และของคนทีตำยไปแล ้วจะถูกตั ้ งจะดำเนิ นต่อไปจนถึงเวลำทีประตู ่ ดสินดังนั้นกำรพิจำรณำนี จึ แห่งพระกรุณำธิคณ ุ ของมนุ ษย ์จะปิ ่ จะยื ่ นขึนในวั ้ ้ ญชำพวกเขำให ้ ดลงในกำรเตรียมมนุ ษย ์ให ้พร ้อมเพือที นพิพำกษำได ้นั้นข่ำวสำรนี บั “เกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์” ้ ทงหลำย”ผลของกำรรั “จงนมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลกทะเลและบ่อนำพุ ั้ ้ ้ถูกบรรยำยไว ้ด ้วยถ ้อยคำทีว่​่ ำนี่ แหละ“คือพวกทีถื ่ อร ักษำพระบัญญัตข บข่ำวสำรเหล่ำนี ได ิ องพระเ ่ จ ้ำและจงรักภักดีตอ ่ พระเยซู”ในกำรทีจะเตรี ยมตัวให ้พร ้อมสำหร ับกำรพิพำกษำมนุ ษย ์จำเป็ นต ้อง ถือร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพระบัญญัตฉ ิ บับนั้นจะเป็ นมำตรฐำนของอุปนิ สยั สำหร ับกำรพิพ ่ ธรรมบัญญัตแิ ละทำบำปก็จะต ้องถูกพิพำกษำตำมธรรมบั ำกษำอัครทูตเปำโลประกำศว่ำ“พวกทีมี ่ ญญัต.ิ ....ในวันทีพระเจ ้ำทรงพิพำกษำควำมลับของมนุ ษย ์โดยพระเยซูคริสต ์”และเขำยังบอกต่อไป ่ ่ อีกว่ำ“คนทีประพฤติ ตำมธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งหำกทีพระเจ ้ำทรงถือว่ำเป็ นผูช ้ อบธรรม”โรม2:12่ อร ักษำพระบัญญัตข ่ ่ 16ในกำรทีจะถื ิ องพระเจ ้ำได ้นั้นจำเป็ นต ้องมีควำมเชือเพรำะเมื อ“ไม่ มค ี วำมเ ่ ่ ่ ได ้เกิดจำกควำมเชือก็ ่ เป็ นบำปทังสิ ้ น”ฮี ้ ชือแล ้วจะไม่เป็ นทีพอพระทั ยเลย”และ“กำรกระทำใดๆทีไม่ บรู11:6โรม14:23{GC435.2}{GCth17375.2} ่ ่ งประกำศเรียกให ้มนุ ษย ์“เกรงกลัวพระเจ ้ำและถวำยพระเกียรติแด่พระองค ์”แ ทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ้ ละให ้“นมัสกำรพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่นดินโลก”กำรจะปฏิบต ั ไิ ด ้ตำมนี พวกเขำจะต ้องเชื่ อฟังพระบัญญัตข ิ องพระองค ์นักปรำชญ ์กล่ำวไว ้ว่ำ“จงยำเกรงพระเจ ้ำและรักษำพระบัญญัตข ิ องพ ่ งสิ ้ นของมนุ ้ ่ ่ ระองค ์เพรำะนี่ แหละเป็ นหน้ำทีทั ษย ์”ปัญญำจำรย ์12:13TKJVเมือปรำศจำกกำรเชื อฟั ่ งพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแล ้วไม่มก ี ำรนมัสกำรใดทีพระเจ ้ำจะทรงพอพระทัย“เพรำะว่ำควำมรักต่อ ้ อเมือเรำประพฤติ ่ พระเจ ้ำเป็ นอย่ำงนี คื ตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์”“ผูใ้ ดไม่ฟังธรรมบัญญัตแิ ม้ ่ ำสะอิดสะเอียน”1ยอห ์น5:3สุภำษิต28:9{GC436.1}{GCth17376. คำอธิษฐำนของเขำก็เป็ นทีน่ 1} 366

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ หน้ำทีในกำรนมั สกำรพระเจ ้ำวำงอยูบ ่ นพืนฐำนควำมจริ งทีว่​่ ำพระองค ์ทรงเป็ นพระผูส้ ร ้ำงและสิ่ ้ ้ ่ ่ งมีชวี ต ิ ทังปวงเกิ ดขึนมำได ้ก็เพรำะพระองค ์และไม่วำ่ ทีใดในพระคั มภีร ์เมือพระองค ์ทรงอ ้ำงสิทธิขอ ้ งพระองค ์ให ้มนุ ษย ์ถวำยควำมเคำรพและนมัสกำรเหนื อพระทังปวงของคนต่ ำงชำติแล ้วจะมีหลักฐ ้ ้ั ำนอ ้ำงถึงอำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระองค ์ร่วมด ้วย“พระทังปวงของชนชำติ ทงหลำยเป็ นรูปเค ์ ัสว่ำ‘พวกเจ ้ำจะเปรียบเรำกับผู ้ใ ำรพแต่พระยำห ์เวห ์ทรงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์”สดุด9 ี 6:5“องค ์บริสท ุ ธิตร ่ ้ ่ ้ ดและมีใครทีเสมอเหมื อนเรำจงเงยตำของพวกท่ำนขึนใครสร ้ำงสิงเหล่ ำนี ’” “พระยำห ์เวห ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์(พระองค ์คือพระเจ ้ำ)ผูท้ รงปั้นแผ่นดินโลกและทำมันไว ้.....ตรั ่ื ก”อิสยำห ์40:25,26;45:18 สดังนี ว่้ ำเรำคือยำห ์เวห ์และไม่มอ ี นอี ่ ผูป้ ระพันธ ์สดุดต ี รัสว่ำ“จงรู ้เถิดว่ำพระยำห ์เวห ์ทรงเป็ นพระเจ ้ำคือพระองค ์เองทีทรงสร ้ำงเรำทัง้ หลำยและเรำก็เป็ นของพระองค ์”“มำเถิดให ้เรำนมัสกำรและกรำบลงให ้เรำคุกเข่ำลงเฉพำะพระพัก ่ สกำรพระเจ ้ำบ ตร ์ของพระยำห ์เวห ์ผูท้ รงสร ้ำงเรำ”สดุด1 ี 00:3;95:6;และชำวสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิที์ นมั อกเหตุผลว่ำทำไมพวกเขำจึงถวำยนมัสกำรพระองค ์“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและพระเจ ้ำของข ้ำพระอง ้ ่ ค ์ทังหลำยพระองค ์ทรงสมควรทีจะได ้ร ับพระสิรพ ิ ระเกียรติและฤทธำนุ ภำพเพรำะว่ำพระองค ์ทรงสร ้ ่ วรณ์4:11{GC436.2}{GCth17376.2} ำงสรรพสิง”วิ ่ ในพระธรรมวิวรณ์บทที14มนุ ษย ์ถูกร ้องเรียกให ้กรำบนมัสกำรพระผูส้ ร ้ำงและคำเผยพระวจนะ ้ ำให ้มองเห็นถึงคนกลุม ่ อร ักษำพระบัญญัตข นี ท ่ หนึ่ งทีถื ิ องพระเจ ้ำอันเนื่องมำจำกผลของกำรประ ้ ่ งในพระบัญญัตเิ หล่ำนี เน้ ้ นอย่ำงเฉพำะเจำะจงไปยังพระเจ ้ำว่ำทรงเป็ กำศข่ำวสำรสำมประกำรนี หนึ ่ ประกำศว่ ่ ่ ดนั้นเป็ นสะบำโตแด่พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำ นพระผูส้ ร ้ำงพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ำ“วันทีเจ็ ่ งมี ่ อยูใ่ นทีเหล่ ่ ำนั้นแต่ใ .....เพรำะในหกวันพระยำห ์เวห ์ทรงสร ้ำงฟ้ ำและแผ่นดินทะเลและสรรพสิงซึ ่ ดทรงพักเพรำะฉะนั้นพระยำห ์เวห ์ทรงอวยพรวันสะบำโตและทรงตังวั ้ นนั้นไว ้เป็ นวันบริสท นวันทีเจ็ ุ ์ ่ ธิ”อพยพ20:10,11พระยำห ์เวห ์ยังตร ัสต่อไปอีกถึงเรืองของวั นสะบำโตไว ้ว่ำวันนั้น“เป็ นหมำยสำคั ่ ้ำจะทรำบว่ำเรำคือยำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำของเจ ้ำ”เอเสเคียล20:20และพระองค ์ทรงให ้เห ญ.....เพือเจ ่ ดทรงหยุดพักแล ตุผลว่ำ“ในหกวันพระยำห ์เวห ์ได ้ทรงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์และแผ่นดินโลกแต่ในวันทีเจ็ ะหย่อนพระทัย”อพยพ31:17{GC437.1}{GCth17376.3} ่ “ควำมสำคัญของวันสะบำโตในกำรเป็ นอนุ สรณ์ของกำรสร ้ำงโลกนั้นก็เพือคงร ักษำเหตุผลทีแ่ ท ้จริงตลอดไปว่ำทำไมถึงต ้องถวำยกำรนมัสกำรแด่พระเจ ้ำ”นั่นคือเพรำะว่ำพระองค ์ทรงเป็ นพระผู ้ ่ี ่ ้จริงของกำร สร ้ำงและเรำเป็ นผูท้ พระองค ์ทรงสร ้ำง“ด ้วยเหตุนีวั้ นสะบำโตจึงเป็ นรำกฐำนเดียวทีแท ่ ่ ่ ดและไม่มค นมัสกำรพระเจ ้ำเพรำะวันสะบำโตสอนควำมจริงยิงใหญ่ ด ้วยวิธก ี ำรทีประทั บใจทีสุ ี ำสอ ่ ่ ำได ้เช่นนี รำกฐำนแท ้ ่ ดเท่ำนั้นแต่ก นอืนใดที ท ้จริงของกำรนมัสกำรพระเจ ้ำไม่ใช่จะต ้องเป็ นวันทีเจ็ ้ ้นวำงอยูบ ้ ่ พ ่ ำรนมัสกำรทังหมดนั ่ นพืนฐำนควำมแตกต่ ำงระหว่ำงพระเจ ้ำพระผูส้ ร ้ำงและสรรพสิงที 367

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ระองค ์ทรงสร ้ำงควำมจริงยิงใหญ่ นีจะไม่ มวี น ั ล ้ำสมัยและลืมไม่ได ้เป็ นอันขำด”J.N.Andrews,Hist ่ ่ ้สมองของมนุ oryoftheSabbathบทที27พระเจ ้ำทรงสถำปนำวันสะบำโตไว ้ในสวนเอเดนเพือให ่ ตลอดไปและนำนตรำบเท่ ้ ่ ษย ์จดจำควำมจริงของเรืองนี ำทีควำมจริ งทีว่​่ ำพระองค ์ทรงเป็ นพระผูส้ ร ้ำ ่ งของเรำเป็ นเหตุผลทีเรำต ้องนมัสกำรพระองค ์ต่อไปตรำบนำนเท่ำนั้นวันสะบำโตก็จะยังคงเป็ นเครื่ ้ กรวำลถือร ักษำวันสะบำโตแล ้วควำมคิดและคว องหมำยและอนุ สรณ์ของควำมจริงนั้นหำกทั่วทังจั ่ ำมรู ้สึกของมนุ ษย ์จะถูกนำพำไปยังพระผูส้ ร ้ำงในฐำนะทีทรงเป็ นศูนย ์รวมของควำมเคำรพและกำร ่ นมัสกำรและจะไม่มค ี นกรำบไหว ้รูปเคำรพคนไม่เชือพระเจ ้ำหรือคนนอกศำสนำกำรถือร ักษำวันสะ ่ ่ี ตอ ่ บำโตจะเป็ นเครืองหมำยแห่ งควำมจงร ักภักดีทมี ่ พระเจ ้ำองค ์เทียงแท ้“ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสวรรค ์แผ่น ้ ทงหลำย”ข่ ้ั ่ ญชำให ้มนุ ษย ์นมัสกำรพระเจ ้ำและถือร ักษำพระบัญ ดินโลกทะเลและบ่อนำพุ ำวสำรทีบั ่ {GC437.2}{GCth1737 ่ ญัตข ิ องพระองค ์นั้นจะเรียกเชิญเป็ นพิเศษให ้ถือร ักษำพระบัญญัตข ิ ้อทีสี 7.1} ่ี ่ ผูท้ ประพฤติ ตำมพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและดำเนิ นตำมควำมเชือของพระเยซู จะแตกต่ำงจำก ่ ำผิดและถูกทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมเตื ่ ่ งขรึมและน่ ำกลัวว่ำ“ถ ้ำ คนอีกกลุม ่ หนึ่ งทีท อนด ้วยถ ้อยคำทีเคร่ ่ ่ ำผำกหรือทีมื ่ อของเขำคนนั้นจะ ใครบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั นไว ้ทีหน้ ่ ้ ่ ได ้ ้นั้นจำเ ต ้องดืมเหล ้ำองุ น ่ แห่งควำมกริวของพระเจ ้ำ”วิวรณ์14:9,10กำรจะเข ้ำใจข่ำวสำรเรืองนี ้ ้ถูกต ้องสัตว ์ร ้ำยรูปของมันและเครืองหมำยของมั ่ ป็ นต ้องแปลควำมหมำยของสัญลักษณ์เหล่ำนี ให นหมำยถึงอะไร{GC438.1}{GCth17377.2} ่ และกำรใช ้ ้ อยูใ่ นพระธรรมวิวรณ์เริมจำกบทที ่ ่ ่ คำพยำกรณ์เรืองนี ้สัญลักษณ์เหล่ำนี มี 12เมื อพ ่ ญำนำคคอยทำลำยพระคริสต ์ในสมัยทีพระองค ์ประสูตพ ิ ญำนำคคือซำตำน(วิวรณ์12:9)มันเป็ นผู ้ ่ ่ ำสงครำม บงกำรให ้กษัตริย ์เฮโรดบัญชำสังประหำรพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดแต่ตวั แทนเอกของซำตำนทีท ่ ่ งนั้นคืออำณำจักรโรมทีมี ่ ลท กับพระคริสต ์และประชำกรของพระองค ์ในช่วงคริสต ์ศตวรรษทีหนึ ั ธิน ่ ยมนับถือกันอย่ำงแพร่หลำยด ้วยเหตุนีในขณะที ้ ่ อกศำสนำเป็ นศำสนำทีนิ พญำนำคหมำยถึ งซำต ำนเป็ นหลักในอีกแง่หนึ่ งแล ้วพญำนำคเป็ นสัญลักษณ์ของอำณำจักรโรมนอกศำสนำนั่นเอง{GC4 38.2}{GCth17377.3} ่ พระธรรมวิวรณ์บทที13(ข ้อ1่ ่ ์ 10)บรรยำยถึงสัตว ์ร ้ำยอีกตัวหนึ่ งที“เหมื อนเสือดำว”ที“พญำนำคให ้ฤทธิเดชบั ลลังก ์และสิทธิอำน ่ ่ ำสัญลักษณ์นีหมำยถึ ้ ำจยิงใหญ่ ของมันแก่สต ั ว ์ร ้ำยนั้น”ชำวโปรเตสแตนต ์ส่วนใหญ่เชือว่ งระบอบเ ่ พระสันตะปำปำเป็ นองค ์ประมุข]ซึงสื ่ บทอดอำนำจและบัล ปปำซี[Papacy]ระบอบกำรปกครองทีมี ่ งหนึ ้ั ่ งอำณำจักรโรมันในอดีตเคยถือครองคำบรรยำยสัตว ์ร ้ำยทีเหมื ่ อนเ ลังก ์และสิทธิอำนำจซึงคร ้ ดเผยไว ้ว่ำ“สัตว ์ร ้ำยนั้นใช ้ปำกพูดจำใหญ่โตและหมินประมำทพระเจ ่ สือดำวตัวนี เปิ ้ำ......มันเปิ ดปำ ่ ่ ่ ตของพ กของมันพูดหมินประมำทพระเจ ้ำพูดหมินประมำทต่ อพระนำมของพระองค ์ต่อสถำนทีสถิ 368

อำนำจสัมบูรณ์

่ ใ่ นสวรรค ์และทรงอนุ ญำตให ้มันทำสงครำมกับธรรมิกชนและชนะพวกเขำแ ระองค ์และต่อพวกทีอยู ้ ลก ละประทำนให ้มันมีอำนำจเหนื อทุกเผ่ำทุกชนชำติทุกภำษำและทุกประชำชำติ”คำพยำกรณ์นีมี ั ่ี ่ ่ งนั้นคำพ ษณะเกือบคล ้ำยคลึงกับคำพยำกรณ์ทบรรยำยเรื องเขำเล็ กของพระธรรมดำเนี ยลบททีดั ้ งเล็งถึงระบอบเปปำซีอย่ำงไม่มข ยำกรณ์นีจึ ี ้อสงสัย{GC439.1}{GCth17378.1} ่ บสองเดือน”และผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวต่อไปว่ำเขำเ “ทรงอนุ ญำตให ้มันใช ้สิทธิอำนำจทำกำรสีสิ ่ ำหนดไว ้ให ้เป็ นเช ห็น“หัวหนึ่ งของมันเหมือนอย่ำงถูกฟันปำงตำย”และกล่ำวต่อไปอีกว่ำ“คนใดทีก ่ ำหนดไว ้ให ้ถูกฆ่ำด ้วยดำบคนนั้นก็ต ้องถูกฆ่ำด ้วยดำบ”วิวรณ์ ลยคนนั้นก็จะไปเป็ นเชลยคนใดทีก ่ บสองเดือนเป็ นระยะเวลำเดียวกันกับ“หนึ่ งวำระสองวำระกับครึงวำระ”สำมปี ่ 13:5,3,10เวลำสีสิ ครึง่ ่ งเป็ ่ นเวลำทีอ ่ ำนำจกำรปกครองของระบอบเปปำซีกด หรือ1,260วันแห่งพระธรรมดำเนี ยลบทที7ซึ ่ ่ ำวถึงในบทก่อนๆระยะเวลำนี เริ ้ มต ่ ้นด ้วยกำรเรืองอำนำจของระบอ ขีประชำกรของพระเจ ้ำตำมทีกล่ ้ ดลงในปี ค.ศ.1798ในช่วงเวลำนั้นพระสันตะปำปำถูกกองทัพของป บเปปำซีในปี ค.ศ.538และสินสุ ่ั ่ ก็ ้ เกิดขึนจริ ้ งตำม ระเทศฝรงเศสจั บไปเป็ นเชลยอำนำจของระบอบเปปำซีถก ู ฟันปำงตำยและเรืองนี ่ ำนำยไว ้“คนใดทีก ่ ำหนดไว ้ให ้เป็ นเชลยคนนั้นก็จะไปเป็ นเชลย”{GC439.2}{GCth17378.2} ทีท ่ ้ กำรแนะนำสัญลักษณ์อก ้ เมือมำถึ งจุดนี มี ี อันหนึ่ งขึนมำผู เ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเห็นสั ้ ตว ์ร ้ำยอีกตัวหนึ่ งขึนมำจำกแผ่ นดินมันมีสองเขำเหมือนลูกแกะและพูดเหมือนอย่ำงพญำนำค”วิว ้ กษณะกำรปรำกฏตัวและกิรยิ ำท่ำทำงกำรขึนมำของสั ้ ้ รณ์13:11ทังลั ตว ์ร ้ำยตัวนี แสดงให ้เห็นว่ำป ่ ญลักษณ์นีเป็ ้ นตัวแทนถึงนั้นแตกต่ำงจำกประเทศเหล่ำนั้นทีถู ่ กแสดงด ้วยสัญลักษณ์ต่ ระเทศซึงสั ้ ่ ่ ำงๆก่อนหน้ำนี อำณำจั กรยิงใหญ่ ตำ่ งๆทีเคยปกครองโลกถู กนำมำปรำกฏให ้ผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ย ่ ้ ่ ้ ของฟ้ ่ ลเห็นในลักษณะของสัตว ์ป่ ำล่ำเหยือพวกมั นขึนมำเมื อ“ลมทั งสี ำสวรรค ์ได ้ปลุกปั่นทะเลให ่ ้ ญ่น้ัน”ดำเนี ยล7:2ในพระธรรมวิวรณ์บทที17ทู ตสวรรค ์อธิบำยว่ำนำหมำยถึ ง“ชนชำติตำ่ งๆฝูงช ้ ของ ่ นต่ำงๆประชำชำติตำ่ งๆและภำษำต่ำงๆ”วิวรณ์17:15;ลมเป็ นสัญลักษณ์ของกำรต่อสู ้ลมทังสี ่ กปั่นทะเลใหญ่หมำยถึงภำพเหตุกำรณ์น่ำกลัวของกำรปรำบปรำมและกำรปฏิวต ฟ้ ำสวรรค ์ทีปลุ ั ท ิ ่ี ้ ้เพือก ่ ้ำวขึนสู ้ อ อำณำจักรเหล่ำนี ใช ่ ำนำจ{GC439.3}{GCth17378.3} ่ สองเขำเหมือนลูกแกะนั้น“ขึนมำจำกแผ่ ้ ่ นจะล ้มล ้ำงประเทศอืนๆเ ่ แต่สต ั ว ์ร ้ำยทีมี นดิน”แทนทีมั ่ งตนขึ ้ ้ ่ เครืองหมำยเป็ ่ ้ ้องมำในอำณำบริเวณทีไม่ ่ มผ พือตั นประเทศที มี นสัตว ์ร ้ำยนี จะต ี ูใ้ ดครอบครอ ้ งไม่ได ้เกิดขึนมำจำกประชำชำติ ้ งมำก่อนและเติบใหญ่ขนอย่ ึ้ ำงต่อเนื่ องและอย่ำงสันติประเทศนี จึ ท ่ี ่ สญ แออัดและแก่งแย่งชิงดีกน ั ในโลกเก่ำทีมี ั ลักษณ์เป็ นทะเลปั่นป่ วนของ“ชนชำติตำ่ งๆฝูงชนต่ำงๆ ้ ประชำชำติตำ่ งๆและภำษำต่ำงๆ”จึงต ้องค ้นหำประเทศนี ในทวี ปทำงฝั่งตะวันตก{GC440.1}{GCt h17379.1}

369

อำนำจสัมบูรณ์

่ มีชำติใดในโลกใหม่ทข ี นมำเรื ึ้ องอำนำจในปี ค.ศ.1798และดูมล ี ก ั ษณะท่ำทำงแข็งแกร่งและยิงให ้ ้ นเรืองที ่ ไม่ ่ มข ญ่และดึงดูดควำมสนใจของคนทังโลกกำรแปลควำมหมำยของสั ญลักษณ์นีเป็ ี ้อสงสั ่ คณ ้ งมั ่ นชีตรงไปยั ้ ยมีอยูป ่ ระเทศหนึ่ งและเป็ นเพียงประเทศเดียวทีมี ุ สมบัตต ิ รงตำมคำพยำกรณ์นีซึ ้ั ้วครงเล่ ่ กพูดและนักประวัตศ งประเทศสหร ัฐอเมริกำอย่ำงไม่ผด ิ พลำดครงแล ั้ ำเมือนั ิ ำสตร ์บรรยำยถึ ้ ้ ่ นคำพูดเดียวกันกับของผูเ้ ขียนพระวจนะ งกำรขึนมำและกำรเติ บใหญ่ของประเทศนี ควำมคิ ดทีเป็ ้ นมำจำกแผ่ ้ ้ ศักดิสิ์ ทธิถู์ กนำมำใช ้โดยแทบจะไม่รู ้ตัวสัตว ์ร ้ำยนี “ขึ นดิน”คำว่ำ“ขึนมำ”ตำมผู แ้ ปลนี ้ ่ ้ มีควำมหมำยว่ำ“กำรเจริญเติบโตหรือกำรงอกออกมำเหมือนต ้นไม้”และตำมทีเรำเห็ นประเทศนี จะ ้ ่ มก ่ งคนหนึ่ งบรรยำยถึงก ต ้องเกิดขึนมำในอำณำบริ เวณทีไม่ ี ำรครอบครองมำก่อนมีนักเขียนชือดั ้ ้ ้ ว่​่ ำงเปล่ำ”และกล่ ำรขึนมำของประเทศสหรัฐอเมริ กำไว ้ว่ำ“เธอปรำกฏขึนมำอย่ ำงลึกลับจำกพืนที ่ ่ ้ ำวอีกว่ำ“ดังเมล็ ดพืชทีสงบเงี ยบเธอโตขึนจนเป็ นอำณำจักร”G.A.Townsend,TheNewWorld ComparedwiththeOldหน้ำ462ในปี ค.ศ.1850นิ ตยสำรของประเทศยุโรปฉบับหนึ่ งกล่ำวถึงป ่ ้ ระเทศสหร ัฐอเมริกำว่ำเป็ นอำณำจักรอัศจรรย ์ซึง“ปรำกฏขึ นมำ”“ท่ ำมกลำงควำมสงบเงียบของโล ้ ่ นทุ ้ กวัน”จำกเดอะดับบลินเนชัน[TheDublinNation] ่ กและมีอำนำจมำกขึนและยโสเพิ มขึ ่ ้ แ้ สวงบุญพิลกริมของประเทศนี ไว ้ ้ว่ำ“พว แอ็ดวอร ์ดเอเวอแร็ตกล่ำวในปำฐกถำเรืองกำรก่ อตังผู ่ นนี ใช่ ้ ไหมคือทีซึ ่ งสั ่ นโดษไม่เป็ นภัยเพรำะไม่เป็ นทีรู่ ้จักและปลอดภัยเพรำะอ กเขำมองหำสถำนทีเช่ ่ งคริ ่ สตจักรน้อยแห่งหมู่บ ้ำนเลเดนจะชืนชมยิ ่ ยูห ่ ่ำงไกลทีซึ นดีในเสรีภำพของมโนธรรมจงดูเถิดอำ ่ ่ ณำบริเวณกว ้ำงใหญ่ไพศำลที.....พวกเขำแบกธงกำงเขนเข ้ำครอบครองอย่ำงสันติ”คำปำฐกทีพลิ ่ นที22ธั ่ มัทมลร ัฐแมสซำชูเซตส ์เมือวั นวำคมค.ศ.1824หน้ำ11{GC440.2}{GCth17379.2} ่ ลก “มีสองเขำเหมือนลูกแกะ”เขำทีมี ั ษณะเหมือนของลูกแกะแสดงถึงควำมเยำว ์วัยไร ้เดียงสำแล ่ ่ เ้ ผยพระวจนะเห็ ะอ่อนโยนซึงบรรยำยลั กษณะของประเทศสหร ัฐอเมริกำได ้อย่ำงเหมำะสมตำมทีผู ้ ่ ่ น“ขึนมำ”ในปี ค.ศ.1798;คริสเตียนมำกมำยทีอพยพไปยั งประเทศอเมริกำในช่วงแรกและหำทีหล ่ ่ บภัยจำกกำรกดขีของกษั ตริย ์และกำรไม่ผ่อนปรนของพวกบำทหลวงพวกเขำมุ่งมั่นทีจะสถำปนำ ่ งอยู ้ บ กำรปกครองทีตั ่ นรำกฐำนอันกว ้ำงใหญ่ของเสรีภำพทำงฝ่ ำยปกครองของร ัฐกับศำสนำแนว ่ ดเผยให ้เห็นค คิดของพวกเขำปรำกฏให ้เห็นในคำประกำศเอกรำชของประเทศสหร ัฐอเมริกำซึงเปิ ่ วำมจริงอันยิงใหญ่ วำ่ “มนุ ษย ์ทุกคนถูกสร ้ำงมำอย่ำงเท่ำเทียมกัน”และไม่มส ี ท ิ ธิทจะโอน“ชี ี่ วต ิ เสรีภ ่ื ำพและกำรแสวงหำควำมสุข”ให ้แก่ผูอ้ นและร ัฐธรรมนู ญร ับรองให ้ประชำกรมีสท ิ ธิปกครองตนเองใ ้ แ้ ทนเพือร่ ่ ำงและตรำกฎหมำยได ้เสรีภำพในกำรนับถือศำสนำก็ได ้ร ับอนุ ญำตด ้วยเช่น ห ้เลือกตังผู ่ ตใต ้สำนึ กของตนกำหนดแนวทำงของ กันมนุ ษย ์ทุกคนได ้ร ับอนุ ญำตให ้นมัสกำรพระเจ ้ำได ้ตำมทีจิ ้ ้ อเคล็ด สำธำรณร ัฐนิ ยมและโปรเตสแตนต ์นิ ยมเป็ นหลักกำรพืนฐำนของประเทศหลั กกำรเหล่ำนี คื ่ ้ ่ กกดขีและถู ่ ลับของอำนำจและควำมรุง่ เรืองมั่งคังของเขำผู ค้ นจำกทั่วทังอำณำจั กรคริสเตียนทีถู ก ้ ้วยควำมสนใจและควำมหวังคนนับล ้ำนแสวงหำชำยฝั่งท เหยียบย่ำต่ำงพำกันหันเข ้ำหำดินแดนนี ด 370

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ่ อำนำจมำกทีสุ ่ ดของโ ะเลของประเทศนี จนประเทศสหร ัฐอเมริกำก ้ำวขึนไปอยู ท ่ ่ำมกลำงประเทศทีมี ้ ลก[คำประกำศเอกรำชของประเทศสหรัฐอเมริกำTheDeclarationofIndependenceทำขึนวั ่ นที4กรกฎำคมค.ศ.1776]{GC441.1}{GCth17379.3} ่ เขำเหมือนลูกแกะนี “พู ้ ดเหมือนอย่ำงพญำนำคมันใช ้สิทธิอำนำจทังหมดของสั ้ แต่สต ั ว ์ร ้ำยทีมี ต ่ ใ่ นโลกบูชำสัตว ์ร ้ำยตัวทีมี ่ บำดแผลฉกร ว ์ร ้ำยตัวแรกต่อหน้ำสัตว ์ร ้ำยนั้นมันทำให ้โลกและคนทีอยู ่ ้ร ับกำรร ักษำแล ้ว.......สังให ่ ้คนทังหลำยที ้ ่ บ รจ ์ซึงได อยู ่ นแผ่นดินโลกสร ้ำงรูปจำลองรูปหนึ่ งให ้กับสัต ่ บำดแผลจำกดำบแต่ยงั มีชวี ต ว ์ร ้ำยตัวทีมี ิ อยูน ่ ้ัน”วิวรณ์13:11-14{GC441.2}{GCth17379.4} ่ อนของลูกแกะและเสียงของพญำนำคของสัญลักษณ์น้ันชีให ้ ้เห็นถึง คุณลักษณะของเขำทีเหมื ่ นควำมหมำ ควำมแตกต่ำงอันโดดเด่นระหว่ำงกำรประกำศแสดงตัวกับกำรปฏิบต ั ข ิ องประเทศซึงเป็ ้ อกำรกระทำของอำนำจในกำรตรำกฎหมำยและอำ ยของสัญลักษณ์น้ันกำร“พูด”ของประเทศนี คื ้ นำจกำรปกครองของเธอด ้วยกำรกระทำนี เธอจะน ำกำรหลอกลวงมำสูห ่ ลักกำรเสรีภำพและสันติ ่ นพืนฐำนของนโยบำยของเธอค ้ ภำพเหล่ำนั้นซึงเป็ ำทำนำยทีว่​่ ำเธอจะพูดจำ“อย่ำงพญำนำค”และ ้ “ใช ้สิทธิอำนำจทังหมดของสั ตว ์ร ้ำยตัวแรก”ได ้ทำนำยไว ้ล่วงหน้ำอย่ำงชัดเจนถึงพัฒนำกำรของจิ ่ ยอมประนีประนอมและกดขีข่ ่ มเหงซึงประเทศที ่ ่ สญ ตใจทีไม่ มี ั ลักษณ์เป็ นพญำนำคและสัตว ์ร ้ำยทีเ่ ่ สองเขำ“ทำให ้โลกและคนทีอยู ่ ใ่ นโลก หมือนเสือดำวเคยทำมำแล ้วสำหรับประโยคทีว่​่ ำสัตว ์ร ้ำยทีมี ้ กใช ้เพือบั ่ งคับให ้ถือร ั บูชำสัตว ์ร ้ำยตัวเดิมนั้น”TBS1971;แสดงให ้เห็นว่ำอำนำจของประเทศนี จะถู ่ นกำรแสดงควำมเคำรพต่อระบอบเปปำซี{GC442.1}{GCth17380.1} กษำกฎบำงอย่ำงซึงเป็ ้ ดแย ้งโดยตรงต่อหลักกำรกำรปกครองต่อคุณสมบัตข กำรกระทำเช่นนี จะขั ิ องธรรมเนี ยมเสรีภำ ่ ้ พต่อคำปฏิญำณทีประกำศเอกรำชและต่ อร ัฐธรรมนู ญของประเทศสหร ัฐอเมริกำผูก้ อ ่ ตังประเทศจั ่ องกันกำรนำอำนำจทำงฝ่ ำยโลกไปอยูเ่ หนื อคริสตจักรซึงจะก่ ่ ดหำวิธอี ย่ำงชำญฉลำดเพือป้ อให ้เกิ ่ กเลียงไม่ ่ ดผลลัพธ ์ทีหลี ได ้คือกำรไม่ยอมประนี ประนอมและกำรกดขีร่ ัฐธรรมนู ญกำหนดไว ้ว่ำ“รัฐส ่ ยวข ่ ภำจะไม่บญ ั ญัตก ิ ฎหมำยทีเกี ้องกับสถำบันศำสนำใดๆและจะไม่ห ้ำมเสรีภำพในกำรนับถือศำ ่ นคุณสมบัตใิ นกำรเข ้ำร ับตำแหน่ งหน้ำทีท ่ สนำ”และ“จะไม่มก ี ำรกำหนดให ้สอบวิชำศำสนำเพือเป็ ำงรำชกำรภำยใต ้รัฐบำลของประเทศสหรัฐอเมริกำ”กำรนับถือศำสนำจะถูกบังคับจำกอำนำจฝ่ ำย ่ กำรละเมิดข ้อกำหนดทีปกป้ ่ ้ ำงจงใจเท่ำนั้นแต่ค กำรปกครองได ้ก็ตอ ่ เมือมี องเสรีภำพของชำตินีอย่ ่ ญลักษณ์ได ้แสดงไว ้ให ้เห็นสัตว ์ร ้ วำมไม่สอดคล ้องกันของกำรกระทำเช่นนั้นก็ไม่ได ้มำกไปกว่ำทีสั ่ เขำเหมือนลูกแกะซึงแสดงลั ่ ่ สท ำยทีมี กษณะทีบริ ุ ธิสุ์ ภำพและไม่มพ ี ษ ิ ภัยนั้นจะพูดจำอย่ำงพญำนำ ค{GC442.2}{GCth17380.2} ่ ้คนทังหลำยที ้ ่ บ ่ แสดงให ้ “สังให อยู ่ นแผ่นดินโลกสร ้ำงรูปจำลองรูปหนึ่ งให ้กับสัตว ์ร ้ำย”เรืองนี ้เห็น ่ ำนำจตรำกฎหมำยของร ัฐขึนอยู ้ ่ นหลัก อย่ำงชัดเจนถึงรูปแบบกำรปกครองทีอ ก ่ บั ประชำชนซึงเป็ 371

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดว่ำประเทศทีค ่ ำพยำกรณ์กล่ำวถึงนี คื ้ อประเทศสหร ัฐอเมริกำ{GC442.3}{GCth1 ฐำนชัดเจนทีสุ 7380.3} ้ ้อย่ำงไรสัตว ์ร ้ำยทีมี ่ เขำสอง แต่อะไรคือกำรทำ“รูปจำลองรูปหนึ่ งให ้กับสัตว ์ร ้ำย”และจะทำรูปนี ได ้ ่ ำให ้กับสัตว ์ร ้ำยเรียกอีกชือหนึ ่ ่ งว่ำเป็ นรูปจำลองของ เขำเป็ นผูท้ ำรูปจำลองนี และเป็ นรูปจำลองทีท ่ ้ ลก ้ ้อย่ำงไรนั้นเรำจะต ้องศึกษำ สัตว ์ร ้ำยกำรทีจะเรี ยนรู ้ว่ำรูปจำลองนี มี ั ษณะอย่ำงไรและจะทำรูปนี ได ่ คอื ระบอบเปปำซีน่ ันเอง{GC443.1}{GCth17381.1} ถึงลักษณะของตัวสัตว ์ร ้ำยซึงก็ ่ ่ อมถอยลงด ่ ้ เมือคริ สตจักรยุคแรกเริมเสื ้วยกำรละทิงควำมเรี ยบง่ำยของข่ำวประเสริฐและร ับพิธ ี กรรมและประเพณีของพวกนอกศำสนำเข ้ำมำเธอก็สญ ู เสียพระวิญญำณและอำนำจของพระเจ ้ำไ ่ จะควบคุ ่ ปและเพือที มจิตสำนึ กผิดชอบของประชำชนให ้ได ้นั้นเธอจึงแสวงหำกำรสนับสนุ นจำกอำ ่ ้คือระบอบเปปำซีซงคื ่ นำจทำงฝ่ ำยโลกผลทีได ึ่ อคริสตจักรหนึ่ งทีควบคุ มอำนำจของร ัฐและใช ้อำน ่ เธอต ่ ่ ่ ำจนั้นทำตำมสิงที ้องกำรโดยเฉพำะเพือลงโทษพวก“นอกรี ต”ในกำรทีประเทศสหร ัฐอเมริกำจ ่ ะทำรูปจำลองของสัตว ์ร ้ำยได ้นั้นอำนำจทำงศำสนำจะต ้องควบคุมอำนำจกำรปกครองเพือคริ สตจั ่ เธอต ่ กรจะใช ้อำนำจของร ัฐทำสิงที ้องกำร{GC443.2}{GCth17381.2} ่ ่ ้ เมือใดก็ ตำมทีศำสนจั กรได ้ร ับอำนำจของร ัฐเธอก็ใช ้อำนำจนี ลงโทษผู ท้ ขั ี่ ดแย ้งกับหลักคำสอน ่ ำเนิ นตำมรอยเท ้ำของโรมด ้วยกำรเป็ นพันธมิตรกับอำนำจฝ่ ำย ของเธอคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ทีด ่ ำกัดเสรีภำพของจิตใต ้สำนึ กตัวอย่ำงในเรืองนี ่ เห็ ้ โลกได ้แสดงออกถึงควำมปรำรถนำเดียวกันทีจะจ ่ มเหงอันยำวนำนและต่อเนื่ องทีมี ่ ตอ ่ี ดแย ้งกับคริสตจักรแห่งอังกฤษ[Chur นได ้จำกกำรกดขีข่ ่ ผูท้ ขั ่ ่ ลงรอยกับคริสตจักรถูกบังคับ chofEngland]ในช่วงศตวรรษที16และ17ผู ร้ ับใช ้หลำยพันคนทีไม่ ้ เป็ ่ นศำสนำจำรย ์และประชำชนธรรมดำถูกปร ั ให ้หลบหนี ไปจำกคริสตจักรและคนอีกมำกมำยทังที ่ บกักขังทรมำนและเข่นฆ่ำเพรำะควำมเชือของพวกเขำ{GC443.3}{GCth17381.3} ้ กำรละทิงศำสนำเป็ นเหตุให ้คริสตจักรในยุคแรกเข ้ำขอควำมช่วยเหลือจำกอำนำจกำรปกครอง ่ ฒนำไปสูร่ ะบอบเปปำซีซงก็ และเป็ นกำรเปิ ดเส ้นทำงทีพั ึ่ คอื สัตว ์ร ้ำยเปำโลกล่ำวไว ้ว่ำ“จะมีกำรกบ ้ ้ ฏเสียก่อนและคนนอกกฎหมำยนั้นจะปรำกฏตัว”2เธสะโลนิ กำ2:3ด ้วยเหตุนีกำรละทิ งศำสนำในค ริสตจักรเป็ นกำรเตรียมทำงให ้กับกำรทำรูปจำลองแก่สต ั ว ์ร ้ำย{GC443.4}{GCth17381.4} ่ ่ ้ำยคลึ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยว่ำก่อนทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจะมีกำรถดถอยทำงศำสนำทีคล ่ ้ ่ ่ ง“วำระสุดท ้ำยนั้นจะเป็ นเวลำทีน่ ่ ำกลัวเพรำะผูค้ นจะเห็นแก่ตวั ร ั งกับทีเคยเกิ ดขึนในศตวรรษที หนึ ่ ่ เชือฟั ่ งพ่อแม่อกตัญญูชวร ่ ั ้ำยไร ้มนุ ษยธรรมไม่ให ้อภัยกันใส่ กเงินทองโอ ้อวดหยิงยโสชอบดู หมินไม่ ้ งใจดุ ่ ร ้ำยกันไม่ยบ ั ยังชั ร ้ำยเกลียดชังควำมดีทรยศมุทะลุโอหังร ักควำมสนุ กมำกกว่ำร ักพระเจ ้ำยึดถื ์ ้น”2ทิโมธี3:1อทำงพระเจ ้ำแต่เพียงเปลือกนอกแต่ปฏิเสธฤทธิเดชของทำงนั ้ ่ ่ งวิญ 5“พระวิญญำณตร ัสอย่ำงชัดแจ ้งว่ำต่อไปภำยหน้ำจะมีบำงคนละทิงควำมเชื อโดยหั นไปเชือฟั 372

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ อลวงและคำสอนของพวกผี”1ทิโมธี4:1ซำตำนจะกระทำกำรด ้วย“อิทธิฤทธิทุ์ ก ญำณทังหลำยที ล่ ้ ่ กอย่ำง”และทุกคนที“ไม่ ่ ได ้รักควำ อย่ำงทังหมำยส ำคัญและกำรอัศจรรย ์จอมปลอมและอุบำยชัวทุ ่ ่ งที ่ เท็ ่ จ”2เธสะโลนิ ก มจริงเพือจะรอดได ้”จะถูกปล่อยให ้รับ“ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ ่ ้ ดขึนผลลั ้ ่ ้ ่ ่ ำ2:9,10,11;เมือสภำพไร ้ศีลธรรมเช่นนี เกิ พธ ์แบบเดียวกับทีเคยเกิ ดขึนในศตวรรษที หนึ งก็จะตำมมำ{GC444.1}{GCth17382.1} ่ คนมำกมำยมองดูวำ่ ควำมเชือหลำกหลำยในคริ สตจักรโปรเตสแตนต ์น่ ำจะเป็ นข ้อพิสจ ู น์อย่ำง ่ งคับให ้เกิดควำมเป็ นหนึ่ งได ้แต่เป็ นเวลำหลำยปี มำแล ้วทีคริ ่ สตจักรซึงมี ่ คว แน่ วแน่ วำ่ ไม่มท ี ำงทีจะบั ่ ้ ้ จะสนั ่ ำมเชือแบบโปรเตสแตนต ์มีแนวคิดเกิดขึนและแรงขึ นที บสนุ นให ้คริสตจักรต่ำงๆรวมตัวกันโด ้ ่ เหมื ่ อนกันกำรจะทำให ้กำรรวมตัวเช่นนี กระชับแน่ ้ ยใช ้พืนฐำนของหลั กข ้อเชือที นได ้นั้นจำเป็ นต ้อ ่ ทุ ่ กคนมีควำมเห็นไม่ตรงกันแม้วำ่ เรืองนั ่ ้นจะเป็ นเรืองส ่ ำคัญในพร งยอมผ่อนปรนไม่พูดคุยถึงเรืองที ะคัมภีร ์มำกเพียงไรก็ตำม{GC444.2}{GCth17382.2} ในปี ค.ศ.1846ชำร ์ลส ์ปี เชอร ์[CharlesBeecher]เทศนำเปิ ดเผยว่ำกำรดำเนิ นกำรของ“นิ กำย ้ นมำภำ ้ โปรเตสแตนต ์ต่ำงๆ[theEvangelicalProtestantdenominations]ไม่เพียงถูกก่อตังขึ ่ ยใต ้แรงกดดันมหำศำลบนควำมหวำดกลัวของมนุ ษย ์เท่ำนั้นแต่พวกเขำยังดำเนิ นงำนและเคลือนไ ่ ้ งและเข ้ำหำธรรมชำติฝ่ำยต่ำทุกชัวโมงเพื ่ ่ ้ หวและคงอยูใ่ นสภำพทีเลวร ้ำยอย่ำงสินเชิ อหยุ ดยังควำ ้ ่ ้ ดขึนมำแล ้ มจริงและคุกเข่ำลงต่ออำนำจของกำรละทิงศำสนำเรื องเช่ นนี เกิ ้วกับโรมไม่ใช่หรือเรำกำ ้ ลังเลียนแบบกำรดำเนิ นชีวต ิ ของเธออีกใช่ไหมและเรำมองเห็นอะไรอยูเ่ บืองหน้ ำกำรประชุมสภำทัว่ ไปอีกวำระหนึ่ งกำรประชุมระดับโลกพันธมิตรของคริสตจักรนิ กำยโปรเตสแตนต ์ต่ำงๆและศำสนำส ้ ่ TheBibleaSufficientCreed”จำกเมืองFortWayneมลรัฐอินเ ำกลของทังโลก”ค ำเทศนำเรือง“ ่ ำหมำยนี บรรลุ ้ ่ ดียนำ22กุมภำพันธ ์ค.ศ.1846เมือเป้ แล ้วหลังจำกนั้นในควำมพยำยำมทีจะรวมตั ว กันเป็ นหนึ่ งเดียวอย่ำงสมบูรณ์ก็จะมีอก ี เพียงก ้ำวเดียวคือกำรหันไปใช ้กำลัง{GC444.3}{GCth1 7382.3} ่ ้ ่ อนกั เมือคริ สตจักรแนวหน้ำทังหลำยในประเทศสหร ัฐอเมริกำจับมือกันโดยใช ้หลักคำสอนทีเหมื ่ ดเหนี่ ยวพวกเขำจะกดดันร ัฐบำลให ้ออกกฎหมำยบังคับให ้ทำตำมคำบัญชำของพวก นเป็ นเครืองยึ ่ ้นโปรเตสแตนต ์ในประเทศสหร ัฐอเมริกำจะสร ้ำงรูปจำลอ เขำและให ้อุ ้มชูสถำบันของพวกเขำเมือนั ้ ่ กเลียงไม่ ่ ่ ้ งของอำนำจของโรมันขึนและผลลั พธ ์ทีหลี ได ้ซึงจะเกิ ดขึนอย่ ำงแน่ นอนคือฝ่ ำยปกครองจ ่ี เห็นด ้วยกับเธอ{GC445.1}{GCth17383.1} ะกำหนดโทษให ้แก่ผูท้ ไม่ ่ สองเขำ“บังคับทุกคนทังคนเล็ ้ สัตว ์ร ้ำยทีมี กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมีและคนยำกจนเสรีชนแล ่ ่ อขวำหรือทีหน้ ่ ำผำกของพวกเขำเพือไม่ ่ ให ้ใครสำมำรถซือหรื ้ อขำยไ ะทำสให ้ร ับเครืองหมำยไว ้ทีมื ่ ่ นชือของสั ่ ่ น”วิวรณ์13:16,17ทูตสว ด ้ถ ้ำหำกไม่มเี ครืองหมำยที เป็ ตว ์ร ้ำยหรือเป็ นตัวเลขของชือมั 373

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ ำผำก รรค ์องค ์ทีสำมเตื อนว่ำ“ถ ้ำใครบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั นไว ้ทีหน้ ่ อของเขำคนนั้นจะต ้องดืมเหล ่ ้ ่ ำวถึงในทีนี ่ ้ หรือทีมื ้ำองุ น ่ แห่งควำมกริวของพระเจ ้ำ”“สัตว ์ร ้ำย”ทีกล่ ่ ตว ์ร ้ำยทีมี ่ เขำสองเขำบังคับให ้ผูค้ นบูชำนั้นคือสัตว ์ร ้ำยตัวแรกหรือสัตว ์ร ้ำยทีเหมื ่ อนเสือดำวใ ซึงสั ่ ่ นพระธรรมวิวรณ์บทที13ซึ งหมำยถึ งระบอบเปปำซีน่ ันเอง“รูปจำลองของมัน”เป็ นสัญลักษณ์ถงึ รู ่ งควำมเชื ้ ่ งจะถู ่ ้ อคริ ่ ปแบบของคริสตจักรโปรเตสแตนต ์ทีละทิ อซึ กพัฒนำขึนเมื สตจักรโปรเตสแตน ่ มเี หตุผลของพวกเขำส่วนคำว่ำ“เครือ่ ต ์ต่ำงๆจะแสวงหำอำนำจฝ่ ำยปกครองมำบังคับคำสอนทีไม่ งหมำยของสัตว ์ร ้ำย”นั้นยังจะต ้องหำคำอธิบำยต่อไป{GC445.2}{GCth17383.2} ภำยหลังคำเตือนไม่ให ้บูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันแล ้วคำพยำกรณ์ยงั เปิ ดเผยต่อไปว่ำนี่ แหละคื ่ อร ักษำพระบัญญัตข อ“พวกทีถื ิ องพระเจ ้ำและจงร ักภักดีตอ ่ พระเยซู”เนื่ องจำกว่ำผูท้ ประพฤติ ี่ ตำม ่ี ชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั ่ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะแตกต่ำงไปจำกผูท้ บู ่ จะตำมมำคื ่ ่ี อร ักษำพระบัญญัตข นสิงที อผูท้ ถื ิ องพระเจ ้ำอยูม ่ ุมหนึ่ งและผู ้ทีฝ่​่ ำฝื นพระบัญญัตข ิ องพ ่ี สกำรพระเจ ้ำและผูท้ บู ระเจ ้ำก็จะอยูอ ่ ก ี มุมหนึ่ งจะมีกำรแยกแยะออกอย่ำงชัดเจนระหว่ำงผูท้ นมั ี่ ชำ สัตว ์ร ้ำย{GC445.3}{GCth17383.3} ลักษณะพิเศษของสัตว ์ร ้ำยและรูปจำลองของมันคือกำรล่วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำดำ ่ เนี ยลกล่ำวถึงเขำเล็กหรือระบอบเปปำซีวำ่ “จะคิดเปลียนแปลงวำระและธรรมบั ญญัตต ิ ำ่ งๆ”ดำเนี ย ่ ้ ล7:25และเปำโลเรียกอำนำจเดียวกันนี ว่้ ำ“คนนอกกฎหมำย”ทีจะยกตนขึ นเหนื อพระเจ ้ำคำพยำ ่ เสริ ้ มซึงกั ่ นและกันด ้วยกำรเปลียนพระบั ่ ่ กรณ์ทงสองเรื ั้ องนี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีระบอบเปปำ ้ ้สูงเหนื อพระเจ ้ำผูท้ รู่ี ้ตัวและเข ้ำใจแต่ยงั คงถือร ักษำบัญญัตท ่ี ยนไปแล ่ ้ ำลัง ซีจะยกตนขึนให ิ เปลี ้วนี ก ่ อทำกำรเปลียนแปลงนี ่ ้ ่ งต่อบัญญัตข ให ้เกียรติอย่ำงสูงส่งแก่อำนำจทีลงมื กำรแสดงควำมเชื อฟั ิ อง ้ ่ ระบอบเปปำซีในลักษณะเช่นนี จะเป็ นเครืองหมำยแสดงควำมภั กดีตอ ่ พระสันตะปำปำแทนพระเจ ้ำ {GC446.1}{GCth17384.1} ่ ่ ่ ้ำมก ระบอบเปปำซีเคยพยำยำมเปลียนพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำมำแล ้วพระบัญญัตข ิ ้อทีสองที ห ้ ่ ถู ่ กเปลียนไปเพื ่ ่ ดทำงให ้ถือร ักษำวันทีหนึ ่ ่ง รำบบูชำรูปเคำรพถูกตัดทิงไปและพระบั ญญัตข ิ ้อทีสี อเปิ ่ ดแต่บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีเน้นยำว่ ้ ำเหตุผลทีตั ่ ดพระบัญญัตข เป็ นวันสะบำโตแทนวันทีเจ็ ิ ้อที่ ่ ่ งแล ้วและพ สองออกไปก็เพรำะเป็ นพระบัญญัตท ิ ไม่ ี่ จำเป็ นเนื่ องจำกรวมอยูใ่ นพระบัญญัตข ิ ้อทีหนึ ่ ่ วกเขำนำเสนอพระบัญญัตต ิ รงตำมทีพระเจ ้ำทรงประสงค ์ให ้ทุกคนเข ้ำใจได ้กำรเปลียนแปลงด ้วย ้ ่ ่ ควำมตังใจและควำมพยำยำมถู กแสดงให ้เห็นตำมทีพระคั มภีร ์เขียนไว ้ว่ำเขำ“จะคิดเปลียนแปลงวำ ่ ่ ท ่ ำให ้คำพยำกรณ์นีส้ ำเร็จอย่ำงถูก ระและธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งๆ”กำรเปลียนแปลงพระบั ญญัตข ิ ้อทีสี ่ ้ำงเรืองนี ่ คื ้ อศำสนจักรกำรกระทำเช่นนี ท ้ ำให ้อำนำจของระ ต ้องแม่นยำผูม้ อ ี ำนำจเพียงคนเดียวทีอ ้ ้ บอบเปปำซีได ้ตังตนเองขึ นเหนื อพระเจ ้ำอย่ำงเปิ ดเผย{GC446.2}{GCth17384.2} 374

อำนำจสัมบูรณ์

่ น้ มัสกำรพระเจ ้ำจะถูกชีให ้ ้เห็นว่ำแตกต่ำงอย่ำงเป็ นพิเศษด ้วยกำรให ้ควำมเคำรพต่ ในขณะทีผู ่ เพรำะข ่ ้ นเครืองหมำยของอ ่ อพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้อนี เป็ ำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระเจ ้ำและเป็ น ์ ่ พยำนถึงสิทธิในกำรอ ้ำงของพระเจ ้ำทีทรงเรี ยกร ้องให ้มนุ ษย ์แสดงควำมเคำรพยำเกรงและแสดงค ่ี ชำสัตว ์ร ้ำยจะถูกชีให ้ ้เห็นว่ำแตกต่ำงด ้วยควำมพยำยำมของพวกเขำในก วำมจงร ักภักดีสว่ นผูท้ บู ้ ำรล ้มล ้ำงทำลำยอนุ สรณ์ของพระผูส้ ร ้ำงและยกชูสถำบันของโรมขึนมำในนำมของวั นอำทิตย ์นี แ้ ่ กคำสอนและพิธก ์ ำงโอหังเป็ นครงแรก(โปรดดู หละทีหลั ี รรมของระบอบเปปำซีใช ้อ ้ำงสิทธิอย่ ั้ ภำค ผนวก)และกำรอำศัยอำนำจทำงฝ่ ำยร ัฐเป็ นครงแรกของมั ั้ นคือกำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ ่ ดไม่ใ น“วันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”แต่พระคัมภีร ์บอกให ้ทรำบว่ำวันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือวันทีเจ็ ่ ่ งพระคริสต ์ตรสั ว่ำ“บุตรมนุ ษย ์เป็ นเจ ้ำเป็ นนำยเหนื อวันสะบำโตด ้วย”มำระโก2:28พระบั ช่วน ั ทีหนึ ่ เปิ ่ ดเผยว่ำ“วันทีเจ็ ่ ดนั้นเป็ นสะบำโตแด่พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำ”อพยพ20:10และ ญญัตข ิ ้อทีสี ์ โดยผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์พระเจ ้ำทรงกำหนดให ้เป็ น“วันบริสท ุ ธิของเรำ”อิ สยำห ์58:13{ GC446.3}{GCth17384.3} ่ ำมำใช ้กันอยูบ ้ั ำพระคริสต ์ทรงเปลียนวั ่ คำอ ้ำงทีน ่ ่อยครงว่ นสะบำโตไปแล ้วนั้นถูกพิสจ ู น์วำ่ ผิดด ้ วยพระดำรัสของพระองค ์เองพระองค ์ตรัสในคำเทศนำบนภูเขำว่ำ“อย่ำคิดว่ำเรำมำล ้มเลิกธรรมบั ญญัตแิ ละคำของผูเ้ ผยพระวจนะเรำไม่ได ้มำล ้มเลิกแต่มำทำให ้สมบูรณ์ทุกประกำรเพรำะเรำบอก ้ ่ กทีสุ ่ ดหรือขีดขีดหนึ่ งก็จะไม่ ควำมจริงแก่ท่ำนทังหลำยว่ ำจนกว่ำฟ้ ำและดินจะล่วงไปแม้อก ั ษรทีเล็ ่ ้ ้นใครทำให ้ข ้อเล็กน้อยเพียงข ้อหนึ่ ง มีวน ั สูญไปจำกธรรมบัญญัตจิ นกว่ำทุกสิงจะเกิ ดขึนเพรำะฉะนั ้ ควำมสำคัญน้อยลงและสอนคนอืนให ่ ้ทำอย่ำงนั้นด ้วยคนนั้นจะได ้ชือว่ ่ ำเป็ นผูเ้ ล็ ในพระบัญญัตน ิ ี มี ่ ดในแผ่นดินสวรรค ์แต่ใครทีประพฤติ ่ ่ ำเป็ นให กน้อยทีสุ และสอนตำมธรรมบัญญัตค ิ นนั้นจะได ้ชือว่ ญ่ในแผ่นดินสวรรค ์”มัทธิว5:17-19{GC447.1}{GCth17385.1} ่ ่ ควำมจริงหนึ่ งทีชำวโปรเตสแตนต ์ยอมร ับกันทั่วไปคือพระคัมภีร ์ไม่ได ้ให ้อำนำจในกำรเปลียนแ ่ ถู ้ กตีพม ปลงวันสะบำโตเรืองนี ิ พ ์เผยแพร่ไว ้อย่ำงชัดเจนในนิ ตยสำรของสมำคมใบปลิวแห่งประเทศ สหรัฐอเมริกำ[AmericanTractSociety]และสหพันธ ์รวิวำรศึกษำของประเทศสหรัฐอเมริกำ[A ่ พม ้ mericanSundaySchoolUnion]หนึ่ งในผลงำนทีตี ิ พ ์นี ยอมร ับว่ำ“พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำ ่ นวันทีหนึ ่ ่ง คพันธสัญญำใหม่ไม่ได ้กล่ำวถึงคำบัญชำใดๆให ้ถือร ักษำวันสะบำโต[วันอำทิตย ์ซึงเป็ ่ อร ักษำวันนั้น”GeorgeElliott,TheAbidingSabba ของสัปดำห ์]หรือให ้กฎเกณฑ ์แน่ นอนเพือถื thหน้ำ184{GC447.2}{GCth17385.2} ่ ้ ่ อีกท่ำนกล่ำวว่ำ“จวบจนถึงเวลำทีพระคริ สต ์สินพระชนม ์นั้นไม่ได ้มีกำรเปลียนวั นเวลำ”และ“เท่ ่ บน ่ ่ ำหนดให ้ละทิงวั ้ นสะบำโตวันทีเจ็ ่ ด ำทีมี ั ทึกไว ้พวกเขำ[บรรดำอัครทูต]ก็ไม่มค ี ำสังชัดเจนใดๆที ก ่ ่ งของสัปดำห ์เป็ นวันสะบำโตแทน”A.E.Waffle,TheLord’sDayหน้ำ1 และให ้มำถือร ักษำวันทีหนึ 86-188{GC447.3}{GCth17385.3} 375

อำนำจสัมบูรณ์

่ ชำวโรมันคำทอลิกยอมร ับว่ำคริสตจักรของพวกเขำเองเป็ นผูเ้ ปลียนแปลงวั นสะบำโตและประก ่ ำศว่ำกำรทีชำวโปรเตสแตนต ์ยอมร ับกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ก็เท่ำกับเป็ นกำรยอมร ับอำนำจของเ ธอด ้วยหนังสือคำสอนศำสนำคริสต ์ของคำทอลิก[theCatholicCatechismofChristian]ตอบ ่ นทีจะต ่ ่ ่ ไว ่ ้ดังนี ว่้ ำ“ในช่วงเวลำของบัญ คำถำมเรืองวั ้องถือร ักษำเพือปฏิ บต ั ต ิ ำมพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ่ ้ถูกตังไว ้ ้ให ้เป็ นวันบริสท ์ คริสตจักรได ้ร ับกำรทรงชีแนะจำกพระคริ ้ ญัตเิ ดิมวันเสำร ์เป็ นวันทีได ุ ธิแต่ ส ต ์และกำรชีน้ ำจำกพระวิญญำณของพระเจ ้ำให ้เอำวันอำทิตย ์มำแทนทีวั่ นเสำร ์ดังนั้นในปัจจุบน ั นีเ้ ้ นทีหนึ ่ ่ งให ้เป็ นวันบริสท ์ ่ ดบัดนี วั้ นอำทิตย ์จึงหมำยถึงและคือวันขององค ์พระ รำจึงตังวั ุ ธิแทนวั นทีเจ็ ผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”{GC447.4}{GCth17385.4} ่ นเครืองหมำยแสดงอ ่ เพือเป็ ำนำจของคริสตจักรคำทอลิกนักเขียนผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีอ ้ำงงำน ่ ่ เขียนทีว่​่ ำ“กำรกระทำในกำรลงมือเปลียนให ้วันสะบำโตเป็ นวันอำทิตย ์ซึงชำวโปรเตสแตนต ์อนุ ญำ ่ ตให ้ทำนั้น.....กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์เท่ำกับพวกเขำยอมร ับอำนำจของคริสตจักรคำทอลิกทีจะส ่ ้พวกเขำอยูภ ถำปนำกำรเฉลิมฉลองและสังให ่ ำยใต ้บำป”HenryTuberville,AnAbridgmentof ้ ้วอะไรคือกำรเปลียนแปลงวั ่ theChristianDoctrineหน้ำ58เช่นนี แล นสะบำโตมันเป็ นแต่เพียงสั ่ ่ คอื “เครืองหมำยของสั ่ ญลักษณ์หรือเครืองหมำยแห่ งอำนำจของคริสตจักรโรมันซึงก็ ตว ์ร ้ำย”{GC 448.1}{GCth17386.1} ์ ่ ่ คริสตจักรโรมันไม่เคยสละสิทธิในกำรแอบอ ้ำงควำมยิงใหญ่ ของเธอและเมือชำวโปรเตสแตนต ์ทั้ ่ ้ นในขณะที ้ ่ เสธวันสะบำโตของพระคัมภีร ์เท่ำกับพ งหลำยยอมร ับวันสะบำโตทีเธอเป็ นผูก้ อ ่ ตังขึ ปฏิ ้ ่ ่ ้ ่ วกเขำยอมรับคำกล่ำวอ ้ำงนี โดยปริ ยำยพวกเขำอ ้ำงทีมำของกำรเปลี ยนแปลงนี ไปที ธรรมเนี ยมป ้ ้ ่ ำให ้ ระเพณี และทำตำมบรรพบุรษ ุ ทังหลำยแต่ ด ้วยกำรกระทำนี พวกเขำละเลยหลั กกำรแท ้จริงทีท ่ นศำสนำของชำวโปร พวกเขำต ้องแยกตัวออกจำกโรมนั่นคือ“พระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นทีเป็ ้ ำลังหลอกลวงตนเองและตังใจปิ ้ เตสแตนต ์”ผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีมองเห็นว่ำคนเหล่ำนี ก ดตำของต ่ เมื ้ อกำรเคลื ่ ่ ่ งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ได ้ร ับกำรเห็นชอบมำก นเองต่อควำมจริงในเรืองนี อนไหวที บั ้ น้ ิ ยมระบอบเปปำซีจงึ ปี ติยน ่ ดชำวโปรเตสแตนต ์ทังหมดจะถู ้ ขึนผู ิ ดีโดยรู ้สึกมั่นใจว่ำในทีสุ กนำเข ้ำ มำอยูภ ่ ำยใต ้ปี กของโรมอีกครง{GC448.2}{GCth17386.2} ั้ ้ ้นเป็ เหล่ำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันเปิ ดเผยว่ำ“กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ของชำวโปรเตสแตนต ์ทังหลำยนั ่ี ตอ นกำรแสดงออกถึงควำมจงร ักภักดีทมี ่ คริสตจักร[คำทอลิก]ไม่ใช่กบั ตัวพวกเขำเอง”Mgr.Se gur,PlainTalkAbouttheProtestantismofTodayหน้ำ213กำรใช ้กฎหมำยบังคับให ้ถือร ักษำ วันอำทิตย ์ในส่วนของคริสตจักรโปรเตสแตนต ์เป็ นกำรบังคับให ้นมัสกำรระบอบเปปำซีซงก็ ึ่ คอื นมั ่ ้ำใจคำอ ้ำงสิทธิของพระบั ์ ่ แต่ ่ ยงั เลือกทีจะถื ่ อร ักษ สกำรสัตว ์ร ้ำยนั่นเองคนเหล่ำนั้นทีเข ญญัตข ิ ้อทีสี ่ ง่ ำวันสะบำโตเทียมเท็จแทนวันสะบำโตแท ้จริงเช่นนั้นแล ้วจึงกำลังถวำยกำรนมัสกำรต่ออำนำจทีสั ่ ้ ำกับ ให ้ถือปฏิบต ั ด ิ ้วยพฤติกรรมกำรบังคับให ้ปฏิบต ั ห ิ น้ำทีทำงศำสนำโดยอ ำนำจฝ่ ำยโลกเช่นนี เท่ 376

อำนำจสัมบูรณ์

้ คริสตจักรต่ำงๆเป็ นผูส้ ร ้ำงรูปจำลองของสัตว ์ร ้ำยขึนมำด ้วยตนเองดังนั้นกำรใช ้กฎหมำยบังคับกำ รถือร ักษำวันอำทิตย ์ในประเทศสหรัฐอเมริกำจึงเป็ นกำรบังคับให ้บูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปจำลองของมั น{GC448.3}{GCth17386.3} แต่คริสเตียนในรุน ่ ก่อนๆถือร ักษำวันอำทิตย ์โดยคิดว่ำพวกเขำกำลังถือร ักษำวันสะบำโตของพ ้ คริสเตียนซือสั ่ ตย ์อยูใ่ นทุกคริสตจักรไม่เว ้นแม้แต่ในชุมชนชำวคำทอลิกทีเ่ ระคัมภีร ์และในเวลำนี มี ่ ้วยควำมจริงใจว่ำวันอำทิตย ์เป็ นวันสะบำโตทีพระเจ ่ ้ ้พระเจ ้ำทรงยอมร ับควำมตัง้ ชือด ้ำทรงแต่งตังไว ่ ตย ์ทีจริ ่ งใจของพวกเขำแต่เมือกฎหมำยจะถู ่ ้ อบั ่ งคับให ้ถือร ักษำวันอำ ใจและควำมซือสั กตรำขึนเพื ่ ่ พึ ่ งปฏิบต ่ ้จริงแล ้วเมือนั ่ ้นเอง ทิตย ์และโลกจะได ้ร ับควำมกระจ่ำงในเรืองหน้ ำทีที ั ต ิ อ ่ วันสะบำโตทีแท ่ งจะคงล่วงละเมิดพระบัญญัตข ่ ่ ได ้มีอำนำจที่ ผูใ้ ดก็ตำมทียั ิ องพระเจ ้ำเพือปฏิ บต ั ต ิ ำมกฎหมำยซึงไม่ สูงไปกว่ำของโรมโดยวิธน ี ั้นจะเป็ นกำรถวำยเกียรติแก่หลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีใ ่ ่ ้ ห ้สูงกว่ำพระเจ ้ำเขำกำลังเทิดเกียรติโรมและอำนำจทีออกกฎบั งคับซึงโรมได ้สถำปนำขึนเขำก ำลัง ่ ษย ์ปฏิเสธข ้อกำหนดทีพระเจ ่ กรำบบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปจำลองของมันในขณะทีมนุ ้ำทรงประกำศว่ ่ ่ ำเป็ นสัญลักษณ์แทนอำนำจของพระองค ์และให ้เกียรติกบ ั ข ้อกำหนดทีโรมเลื อกเป็ นเครืองหมำยแ ่ ่ ่ น“เครืองหมำยข ่ ทนอำนำจของเธอนั้นพวกเขำก็จะร ับเครืองหมำยที แสดงควำมภั กดีตอ ่ โรมซึงเป็ ้ ำงชัดเจนและพวกเขำจะต ้องเลือกระหว่ำ องสัตว ์ร ้ำย”และตรำบจนกระทั่งทุกคนเข ้ำใจประเด็นนี อย่ ่ี งคงเลือกทีจะล่ ่ วงละเมิดต่อไปจะร ับ“เค งพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและข ้อกำหนดของมนุ ษย ์แล ้วผูท้ ยั ่ รืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำย”{GC449.1}{GCth17387.1} ่ ดทีเคยมอบให ่ ่ ้องตำยถูกบันทึกอยูใ่ นข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ที่ ข่ำวข่มขู่น่ำกลัวทีสุ ้แก่มนุ ษย ์ทีต ่ ้นคงเป็ นบำปร ้ำยแรงมำกทีเรี ่ ยกร ้องพระพิโรธของพระเจ ้ำซึงไม่ ่ เจือปนกับพระเมตตำให ้เท สำมสิงนั ่ ่ องด ้วยเรืองส ่ ำคัญยิงนี ่ ข่ ้ ำวสำรคำเตือน ลงมำมนุ ษย ์จะไม่ถก ู ปล่อยให ้ตกอยูใ่ นควำมมืดอันเกียวเนื ่ ้ ่ ่ ้ทุกค เรืองบำปนี ทรงโปรดประทำนให ้แก่ชำวโลกก่อนทีกำรพิ พำกษำของพระเจ ้ำจะมำเยือนเพือให ่ นรู ้ว่ำทำไมพวกเขำจะต ้องถูกลงโทษและมีโอกำสทีจะหนี ให ้พ ้นคำพยำกรณ์เปิ ดเผยให ้ทรำบว่ำทูต ่ ่ งจะประกำศข่ำวของเขำ“แก่ทุกประชำชำติทุกเผ่ำทุกภำษำและทุกชนชำติ”วิวร สวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ ่ นส่วนหนึ่ งของข่ำวสำรเดียวกันสำมประกำรจะต ้อง ณ์14:6;คำเตือนของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมซึ งเป็ ถูกประกำศให ้กว ้ำงไกลออกไปไม่นอ้ ยกว่ำกันโดยในคำพยำกรณ์ใช ้เสียงดังและทูตสวรรค ์บินในกล ่ ำงท ้องฟ้ ำเป็ นสัญลักษณ์แสดงและเป็ นข่ำวทีจะเรี ยกร ้องให ้โลกสนใจ{GC449.2}{GCth17387.2 } ้ ้ ่ อร ั ในประเด็นของกำรต่อสู ้นี โลกคริ สเตียนทังหมดจะถู กแบ่งออกเป็ นสองกลุม ่ ใหญ่คอื กลุม ่ ทีถื ่ ่ ชำสัตว ์ร ้ำยและรูป กษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและดำเนิ นตำมควำมเชือของพระเยซู กบ ั กลุม ่ ทีบู ่ ่ งคับ จำลองของมันและร ับเครืองหมำยของมั นถึงแม้คริสตจักรและร ัฐจะร่วมมือกันใช ้อำนำจเพือ“บั ้ ่ ับ“เ ทุกคนทังคนเล็ กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมีและคนยำกจนเสรีชนและทำส”วิวรณ์13:16เพือร 377

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำย”วิวรณ์19:20;แต่ถงึ กระนั้นประชำกรของพระเจ ้ำจะไม่ต ้องร ับเครืองหมำ ่ ช ัยชนะต่อสัตว ์ร ้ำยและต่อรูปของมันและต่ ยนั้นผูเ้ ผยพระวจนะบนเกำะปัทมอสเห็น“บรรดำคนทีมี ่ นเขำทังหลำยยื ้ อตัวเลขของชือมั นอยู่ รมิ ทะเลแก ้วและถือพิณของพระเจ ้ำ”และร ้องเพลงของโมเส สและเพลงของพระเมษโปดกวิวรณ์15:2,3{GC450.1}{GCth17387.3}

378

อำนำจสัมบูรณ์

บท26-ภำรกิจหนึ่งของกำรปฏิรป ู ่ ภำรกิจของกำรปฏิรป ู วันสะบำโตทีจะต ้องทำให ้สำเร็จในยุคสุดท้ำยถูกพยำกรณ์ไว ้ในพระธรรม อิสยำห ์ว่ำ“พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ‘จงรักษำควำมยุตธิ รรมและทำควำมชอบธรรมเพรำะควำมรอด ่ ำเช่นนี และแก่ ้ ของเรำใกล ้มำถึงและควำมชอบธรรมของเรำจะเผยออกควำมสุขย่อมมีแก่คนทีท ม ่ นุ ษย ์ผูย้ ด ึ มันไว ้มั่นคือผูร้ ักษำวันสะบำโตไม่ทำให ้วันนั้นเสือมเสี ยและร ักษำมือของเขำจำกกำรทำชั่ วร ้ำยใดๆ’” ่ “และคนต่ำงชำติผูเ้ ข ้ำจำรีตถือพระยำห ์เวห ์เพือปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์และร ักพระนำมของพระยำห ์เ ่ วห ์และเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ทุกคนทีร่ ักษำวันสะบำโตไม่ให ้เสือมเสี ยและยึดมั่นในพันธสัญญำข ์ ่ องเรำเรำจะนำพวกเขำมำยังภูเขำบริสท ุ ธิของเรำและท ำให ้เขำชืนบำนอยู ใ่ นนิ เวศอธิษฐำนของเร ำ”อิสยำห ์56:1,2,6,7{GC451.1}{GCth17388.1} ้ ่ ำวไว ้ว่ำ“พระยำห ์เวห ์องค ์ พระวจนะคำเหล่ำนี ประยุ กต ์ใช ้ได ้กับทุกยุคสมัยของคริสเตียนดังทีกล่ ่ ่ เจ ้ำนำยผูท้ รงรวบรวมอิสรำเอลทีกระจั ดกระจำยตร ัสว่ำ‘เรำจะรวบรวมคนอืนมำไว ้กับเขำนอกจำก ่ ้รวบรวมไว ้แล ้ว’”อิสยำห ์56:8;นี่ เป็ นกำรเกรินบอกไว ่ พวกทีได ้ล่วงหน้ำว่ำพระกิตติคณ ุ จะรวบรวมค ่ี ้ ้อผูกพันของพร นต่ำงชำติเข ้ำมำและผูท้ ถวำยเกี ยรติวน ั สะบำโตจะได ้ร ับพระพรด ้วยประกำรฉะนี ข ่ จึ ่ งมีผลครอบคลุมขยำยออกไปภำยหลังจำกกำรตรึงกำงเขนกำรเป็ นขึนจำกควำม ้ ะบัญญัตข ิ ้อทีสี ่ ตำยและกำรเสด็จกลับสวรรค ์ของพระคริสต ์ต่อเนื่ องยำวนำนจนถึงเมือบรรดำผู ร้ ับใช ้ของพระองค ์ ่ ประกำศข่ำวแห่งควำมชืนชมยิ นดีให ้แก่ชนทุกชำติ{GC451.2}{GCth17388.2} พระยำห ์เวห ์ทรงบัญชำผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะคนเดียวกันว่ำ“จงเก็บคำพยำนไว ้และจงผนึ กตรำธร รมบัญญัตไิ ว ้ในพวกสำวกของข ้ำพเจ ้ำ”อิสยำห ์8:16;ตรำประทับของพระเจ ้ำปรำกฏอยูใ่ นพระบั ่ พระบั ่ ้ ยงข ้อเดียวในพระบัญญัตส ่ ดเผยให ้เห็นพระนำมและ ญญัตข ิ ้อทีสี ญญัตข ิ ้อนี เพี ิ บ ิ ประกำรทีเปิ ้ ตำแหน่ งของพระผู ้ประทำนพระบัญญัตพ ิ ระบัญญัตข ิ ้อนี ประกำศว่ ำพระองค ์ทรงเป็ นผูส้ ร ้ำงฟ้ ำสวร ้ งเป็ นสิทธิของพระองค ์ทีจะต ่ รค ์และแผ่นดินโลกและด ้วยเหตุนีจึ ้องได ้ร ับกำรเคำรพและนมัสกำรเห ่ ้ ้วไม่มข ่ นื อพระอืนใดนอกเหนื อจำกบัญญัตข ิ ้อนี แล ี ้อควำมใดในพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรทีแสดงให ้เห็ ่ นสะบำโตถูกเปลียนด ่ นว่ำพระบัญญัตไิ ด ้มำโดยอำนำจของผู ้ใดเมือวั ้วยอำนำจของระบอบเปปำซี ้ ตรำประทับนีจึ้ งถูกนำออกไปจำกพระบัญญัตส ิ ำวกทังหลำยของพระเยซูได ้ร ับบัญชำให ้ฟื ้ นฟูบญ ั ้ บคืนมำด ้วยกำรยกย่องเทิดทูนวันสะบำโตแห่งพระบัญญัตข ่ ให ่ ้กลับมำยังตำแหน่ ญัตข ิ ้อนี กลั ิ ้อทีสี ่ กต ้องในฐำนะทีเป็ ่ นอนุ สรณ์ของพระผูส้ ร ้ำงและเป็ นเครืองหมำยแห่ ่ งทีถู งอำนำจของพระองค ์{GC4 52.1}{GCth17388.3} ่ หลักคำสอนต่ำงๆและทฤษฎีหลำกหลำย “ไปค ้นพระรำชบัญญัตแิ ละถ ้อยคำพยำน”ในขณะทีมี ่ ดแย ้งกันอยูม ่ นยำเทียงตรงเพื ่ ่ ้ทด ซึงขั ่ ำกมำยพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะต ้องเป็ นกฎเดียวทีแม่ อใช 379

อำนำจสัมบูรณ์

้ เ สอบบรรดำแนวคิดคำสอนและทฤษฎีตำ่ งๆผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ถ ้ำเขำไม่พูดตำมคำเหล่ำนี ก็ พรำะในตัวเขำไม่มแี สงสว่ำงเสียเลย”อิสยำห ์8:20TKJV{GC452.2}{GCth17389.1} ้ั ่ งว่ำ“จงร ้องดังๆอย่ำออมเสียงไว ้จงเปล่งเสียงของเจ ้ำเหมือนเป่ ำเข พระองค ์ทรงบัญชำอีกครงหนึ ่ ้ ่ ำสัตว ์จงแจ ้งให ้ชนชำติของเรำรู ้ตัวในเรืองกำรทรยศของเขำให ้เชือสำยของยำโคบรู ้ตัวในเรืองบำป ่ ้นไม่ใช่คนชัวของโลกแต่ ่ ่ ของเขำ”ผูท้ ต ี่ ้องร ับคำเตือนเรืองกำรทรยศนั เป็ นคนทีพระยำห ์เวห ์ทรงจัด ่ อนให ้ตืนขึ ่ นจำกกำรล่ ้ ไว ้ให ้เป็ น“ชนชำติของเรำ”เพือเตื วงละเมิดพระองค ์ยังทรงประกำศต่อไปอีก ว่ำ“กระนั้นเขำยังแสวงหำเรำทุกวันและยินดีจะรู ้จักทำงของเรำรำวกับว่ำเขำเป็ นประชำชำติทท ี่ ำค ้ ้ ดเผยให ้เห็ วำมชอบธรรมและไม่ได ้ละทิงกฎหมำยของพระเจ ้ำของเขำ”อิสยำห ์58:1,2ข ้อควำมนี เปิ ่ ดว่ำตนเองชอบธรรมและทำตัวประหนึ่ งว่ำสนใจร ับใช ้ในพระรำชกิจของพระเจ ้ นถึงคนกลุม ่ หนึ่ งทีคิ ่ คำตำหนิ ทขึ ำอย่ำงมำกยิงแต่ ี่ งขังและเอำจริงเอำจังของพระเจ ้ำผูท้ รงตรวจสอบหัวใจนั้นพิสจ ู น์ให ้เ ้ ยบย่ำกฎบัญญัตข ห็นว่ำคนเหล่ำนี เหยี ิ องพระองค ์{GC452.3}{GCth17389.2} ้ ้เห็นถึงข ้อบัญญัตท ่ี กทอดทิงไป”เจ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะจึงชีให ิ ถู ้ำจะซ่อมเสริมรำกฐำนของคนหลำย ่ ่ ำเป็ นผูซ ่ งผูซ ่ ชัวอำยุ ขนใหม่ ึ้ เจ ้ำจะได ้ชือว่ ้ อ่ มกำแพงทีพั ้ อ่ มแซมถนนให ้เหมือนเดิมเพืออยู อ ่ ำศัยถ ้ำ ์ เจ ้ำหันเท ้ำจำกกำรเหยียบย่ำวันสะบำโตคือจำกกำรทำตำมใจของเจ ้ำในวันบริสท ุ ธิของเรำและเรี ย ์ กสะบำโตว่ำวันปี ติยน ิ ดีและเรียกวันบริสท ุ ธิของพระยำห ์เวห ์ว่ำวันมีเกียรติถ ้ำเจ ้ำให ้เกียรติวน ั นั้นไ ่ ม่ไปตำมทำงของเจ ้ำเองไม่ทำตำมควำมพอใจของเจ ้ำหรือพูดแต่เรืองไร ้สำระแล ้วเจ ้ำจะปี ติยน ิ ดีใน พระยำห ์เวห ์”อิสยำห ์58:12— ้ ้กับยุคของเรำด ้วยกำแพงทีพั ่ งเกิดขึนในพระบั ้ ่ นสะบำ 14คำพยำกรณ์นีใช ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเมือวั ่ ่ โตถูกเปลียนแปลงไปด ้วยอำนำจของโรมันแต่ถงึ เวลำแล ้วทีจะต ้องสถำปนำสถำบันของพระเจ ้ำให ้ ่ งจะต ้องได ้ร ับกำรซ่อมแซมและรำกฐำนของคนหลำยชัวอำยุ ่ กลับคืนมำกำแพงทีพั จะต ้องได ้ร ับกำร ้ ซ่อมเสริมขึนใหม่ {GC452.4}{GCth17389.3} ้ นสะบำโตให ้เป็ นวันศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยกำรพักผ่อนและกำรอำนวยพระพรอำ พระผูส้ ร ้ำงทรงแต่งตังวั ่ สท ์ ่ ใ่ นสวนเอเดนอันศักดิสิ์ ทธิได ์ ้ถือร ักษำวันสะบำโตและเมือเขำล ่ ดัมในสภำพทีบริ ุ ธิในขณะที อยู ้ม ่ ควำมสุขถึงกระนั้นเขำก็ยงั ถือร ั ลงในบำปแม้เขำกลับใจแล ้วเขำก็ยงั ต ้องถูกขับออกไปจำกบ ้ำนทีมี ้ ้ อำเบลจนถึงโนอำห ์ผูช กษำวันสะบำโตอัครปิ ตำทังหมดถื อร ักษำวันสะบำโตนับตังแต่ ้ อบธรรมไปจ ่ ่ นถึงอับรำฮัมและยำโคบเมือประชำชนที พระยำห ์เวห ์ทรงเลือกสรรต ้องตกเป็ นทำสอยูใ่ นแผ่นดินอี ่ ่ ญญัตข ่ ยิปต ์ท่ำมกลำงคนทีกรำบไหว ้รูปเคำรพพวกเขำลืมเรืองบั ิ องพระเจ ้ำไปแต่เมือพระยำห ์เวห ์ ่ ทรงปลดปล่อยชนชำติอส ิ รำเอลแล ้วพระองค ์ทรงประกำศพระบัญญัตข ิ องพระองค ์อย่ำงยิงใหญ่ ตร ่ ้พวกเขำทรำบถึงพระประสงค ์ของพระองค ์อีกทังย ้ ำเกรงและเชือฟั ่ ะกำรตำให ้แก่คนเหล่ำนั้นเพือให งพระองค ์ตลอดไป{GC453.1}{GCth17390.1} 380

อำนำจสัมบูรณ์

้ วน ้ ่ ้ ตังแต่ ั นั้นจวบจนวันนี ควำมรู ้เรืองพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำยังคงถูกเก็บร ักษำไว ้ในโลกนี และวั ่ ก็ ่ ยงั คงได ้ร ับกำรถือร ักษำไว ้มำโดยตลอดแม้วำ่ “คนนอกกฎหมำ นสะบำโตของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ์ ย”2เธสะโลนิ กำ2:3เหยียบย่ำวันศักดิสิ์ ทธิของพระยำห ์เวห ์ลงไปอยูใ่ ต ้ฝ่ ำเท ้ำจนสำเร็จถึงกระนั้นก็ ่ งซ่ ่ อนตัวอยูใ่ นที่ ตำมแม้ในช่วงเวลำของกำรเรืองอำนำจของคนนอกกฎหมำยก็ยงั มีคนสัตย ์ซือซึ ้ สมัยกำรปฏิรป ่ ลีลั้ บได ้ถวำยเกียรติให ้กับวันนั้นนับตังแต่ ู ศำสนำเป็ นต ้นมำก็ยงั คงมีคนในทุกยุคทีถื ้ั ่ ่ อสั ่ ตย ์เ อร ักษำวันนั้นอยูแ่ ม้บอ ่ ยครงจะตกอยู ท ่ ่ำมกลำงกำรกดขีและกำรข่ มเหงก็ยงั มีคำพยำนทีซื ้ งพิ ่ สจ ่ นยงของพระบัญญัตข ่ นศักดิสิ์ ทธิที์ ควร ่ กิดขึนซึ ู น์ให ้เห็นถึงควำมยังยื ิ องพระเจ ้ำและหน้ำทีอั ถวำยให ้กับวันสะบำโตแห่งกำรทรงสร ้ำง{GC453.2}{GCth17390.2} ้ ถู ่ กนำเสนอไว ้ในพระธรรมวิวรณ์บทที14ซึ ่ ่ ยวโยงกั ่ ควำมจริงเหล่ำนี ที งเกี บ“ข่ำวประเสริฐนิ ร ันดร ์ ่ ”นั้นจะทำให ้เห็นถึงควำมแตกต่ำงของคริสตจักรของพระคริสต ์ในช่วงเวลำทีพระองค ์จะเสด็จมำป ้ งผลให ้มีคำประกำศว่ำ“นี่ แหละ....คือพวกทีถื ่ อร ักษำพระบัญญัตข รำกฏข่ำวสำรสำมประกำรนี ส่ ิ อง ่ พระเจ ้ำและจงรักภักดีตอ ่ พระเยซู”วิวรณ์14:12;และเป็ นข่ำวสำรสุดท ้ำยทีประทำนมำให ้ก่อนองค ์ ้ กประกำศออกไปแล ้วผูเ้ ผยพระวจนะเห็นบุตรมนุ ษย ์เสด็จ พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำในทันทีทข่ ี่ ำวนี ถู ่ บเกียวโลก{GC453.3}{GCth17390.3} ่ มำด ้วยพระร ัศมีเพือเก็ ่ี ้ร ับควำมกระจ่ำงในเรืองของสถำนนมั ่ ่ี ับเปลียนไม่ ่ บรรดำผูท้ ได สกำรและพระบัญญัตท ิ ปร ได ้ของ ่ พระเจ ้ำจะเปี่ ยมล ้นด ้วยควำมสุขและอัศจรรย ์ใจในขณะทีพวกเขำมองดู ควำมงดงำมและควำมกลม ้ ่ ดเผยออกมำให ้พวกเขำเข ้ำใจพวกเขำปรำรถนำทีจะแบ่ ่ กลืนกันของควำมจริงทังระบบที เปิ งปันค ้ ำนี ให ้ ้กับคริสเตียนทุกคนและยังเชือว่ ่ ำคริสเตียนเหล่ำนี จะร ้ ับควำมกระจ่ำงนี ด ้ ้ วำมกระจ่ำงอันลำค่ ่ ่ ำให ้พวกเขำขัดแย ้งกับโลกนั้นไม่เป็ นทีต ่ ้อนร ับของคนจำน วยควำมชืนชมยิ นดีแต่ควำมจริงทีจะท ่ ้ำงว่ำเป็ นผูต้ ด ่ งพระบัญญัตข ่ ต ่ ้องกำรควำมเสียสละซึงเป็ ่ น วนมำกทีอ ิ ตำมพระคริสต ์กำรเชือฟั ิ ้อทีสี ่ คนส่ ่ เรืองที วนใหญ่ถอยหนี ไป{GC454.1}{GCth17391.1} ่ ้อกำหนดของวันสะบำโตถูกประกำศออกมำนั้นมีคนมำกมำยให ้เหตุผลด ้วยกำรใช ้จุ ในขณะทีข ดยืนของทำงฝ่ ำยโลกโดยพูดว่ำ“เรำถือร ักษำวันอำทิตย ์มำตลอดบรรพบุรษ ุ ของเรำถือร ักษำวันนี แ้ ่ อร ักษำวันนี หำกสิ ้ ่ พวกเขำท ่ ละคนดีและนักบุญมำกมำยนอนตำยตำหลับในขณะทีถื งที ำนั้นถูกต ้อ ้ งพวกเรำก็ทำถูกด ้วยเช่นกันกำรถือร ักษำวันสะบำโตใหม่นีจะผลั กดันให ้พวกเรำไม่เป็ นอันหนึ่ งอัน ่ อร ักษำวันทีเจ็ ่ ดห เดียวกันกับโลกและพวกเรำก็จะไม่มอ ี ท ิ ธิพลเหนื อพวกเขำกลุม ่ คนขนำดเล็กทีถื ่ ้ ่ อร ักษำวันอำทิตย ์เล่ำ”คำโต ้แย ้งเหล่ำนี คล ้ ้ำยคลึงกับ วังจะทำอะไรให ้สำเร็จทีจะต ้ำนคนทังโลกซึ งถื ่ ่ ทีชำวยิ วใช ้แก ้ตัวปฏิเสธพระคริสต ์บรรพบุรษ ุ ของพวกเขำได ้ร ับกำรยอมร ับจำกพระเจ ้ำเมือพวกเข ่ ชำเสมอมำแล ้วทำไมเล่ำลูกหลำนของพวกเขำจะได ้ร ับควำมรอดด ้วยวิธเี ดียวกันนี ้ ำถวำยเครืองบู ้ ้ว่ำคริสเตียนทีแท ่ ้จริงตำ ไม่ได ้หรือในสมัยของลูเธอร ์ก็เช่นกันบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีลก ุ ขึนโต ่ ่ ยในควำมเชือของคำทอลิ กและดังนั้นศำสนำทีพวกเขำนั บถืออยูจ ่ งึ เพียงพอต่อควำมรอดของพว 381

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ดขวำงควำมก ้ำวหน้ำทังหลำยในควำมเชื ้ ่ กเขำกำรให ้เหตุผลเช่นนี จะกลำยเป็ นสิงกี อและกำรปฏิ บั ติทำงฝ่ ำยศำสนำ{GC454.2}{GCth17391.2} ่ ้ร ับกำรยอมร ับและเป็ น คนมำกมำยยังคงยืนยันว่ำกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ นหลักคำสอนทีได ่ี ่ ้ำนข ้อโต ้แย ้งนี คื ้ อหลักฐ ประเพณี ทแพร่ หลำยของคริสตจักรมำตลอดหลำยศตวรรษคำคัดค ้ำนทีต ่ ำนทีแสดงให ้เห็นว่ำวันสะบำโตและกำรถือร ักษำวันสะบำโตมีควำมเก่ำแก่กว่ำและแพร่หลำยมำกก ้ ตสวรรค ์และพร ว่ำควำมเก่ำแก่น้ันเทียบเท่ำอำยุของโลกเลยทีเดียวและยังผ่ำนกำรร ับรองของทังทู ่ ่ ่ ะเจ ้ำด ้วยเมือครำวที พระเจ ้ำทรงวำงรำกฐำนของโลกเมือดำวรุ ง่ แซ่ซ ้องสรรเสริญและบรรดำบุตรพ ่ ้นรำกฐำนของวันสะบำโตก็ถก ้ ระเจ ้ำโห่ร ้องด ้วยควำมชืนบำนนั ู สถำปนำขึนมำแล ้วโยบ38:6,7ปฐ ้ ได ้ตังขึ ้ นโดยอ ้ มกำล2:1,2,3;สถำบันวันสะบำโตกำหนดไว ้ให ้เรำถวำยควำมเคำรพสถำบันนี ไม่ ำน ำจของมนุ ษย ์และไม่ได ้ดัดแปลงมำจำกประเพณีของมนุ ษย ์แต่ผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒ[ิ ดำเนี ยล7:9]ทร ้ นและพระค ้ งเป็ นผูจ้ ด ั ตังขึ ำนิ ร ันดร ์ของพระองค ์ได ้บัญชำไว ้{GC454.3}{GCth17391.3} ่ ่ นมำสนใจเรืองของกำรปฏิ ่ เมือประชำชนเริ มหั รป ู วันสะบำโตอำจำรย ์ผู ้มีชอเสี ื่ ยงหลำยคนก็บด ิ เ ่ บือนพระคำของพระเจ ้ำโดยกำรแปลควำมหมำยของคำพยำนในพระคัมภีร ์ไปในแนวทำงทีจะสยบ ่ ยและคนเหล่ำนั้นทีไม่ ่ ได ้ศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยตนเองก็รู ้สึกพอใจทีจะร ่ ับข ้อสรุปซึงส ่ ควำมคิดทีสงสั อดคล ้องกับควำมปรำรถนำของเขำเองคนมำกมำยลงแรงล ้มล ้ำงควำมจริงโดยใช ้ข ้อถกเถียงเล่ห ์เ ่ ่ ่ บสนุ นวันสะบำโตจึ หลียมประเพณี ตำ่ งๆทีบรรพบุ รษ ุ ปฏิบต ั ก ิ น ั มำและอำนำจของคริสตจักรผู ้ทีสนั ่ นยันควำมถูกต ้องของพระบัญญัตข ่ ผู ่ ท้ มี งถูกผลักดันให ้ไปค ้นหำพระคัมภีร ์เพือยื ิ ้อทีสี ี่ ใจถ่อมพร ้อ ่ นเพียงอำวุธเดียวได ้ยืนหยัดทนต่อกำรจูโ่ จมของผูท้ มี มด ้วยพระคำแห่งควำมจริงซึงเป็ ี่ กำรศึกษำซึ่ ้ ้สึกแปลกใจและโกรธเมือพบว่ ่ ่ ่ องแคล่วของพวกเขำไม่มก งทังรู ำเล่ห ์เหลียมที คล่ ี ำลังต่อสู ้กับควำมเ ่ นเหตุผลทีตรงไปตรงมำของผู ่ ่ ่ รียบง่ำยซึงเป็ ท้ เชี ี่ ยวชำญในพระคั มภีร ์แทนทีจะเป็ นรำยละเอียดปลีก ่ ้จำกกำรรำเรี ่ ยน{GC455.1}{GCth17392.1} ย่อยทีได ่ มค ่ งคงยืนกรำนอย่ำงไม่ยอ เมือไม่ ี ำพยำนของพระคัมภีร ์สนับสนุ นพวกเขำแล ้วคนมำกมำยทียั ่ ท้ ้ อโดยลืมไปว่ำเหตุผลเดียวกันนี เคยใช ้โจมตีพระคริสต ์และบรรดำอัครทูตของพระองค ์มำแล ้วพวกเ ่ นสะบำโตนีแต่ ้ มน ่ ขำพูดว่ำ“ทำไมบุคคลสำคัญของเรำจึงไม่เข ้ำใจปัญหำเรืองวั ี อ้ ยคนนักเชือเหมื อ ่ ำนเป็ นฝ่ ำยถูกและคนมีควำมรู ้ทังหลำยในโลกเป็ ้ นพวกท่ำนมันเป็ นไปไม่ได ้ทีท่ นฝ่ ำยผิด”{GC455 .2}{GCth17392.2} ในกำรตอบโต ้คำถกเถียงเช่นนี จ้ ำเป็ นต ้องกล่ำวอ ้ำงคำสอนต่ำงๆในพระคัมภีร ์และประวัตวิ ธิ ก ี ำ ่ รทีองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงปฏิบต ั ต ิ อ ่ ประชำกรของพระองค ์มำตลอดทุกยุคทุกสมัยเท่ำนั้นพระเจ ้ำทร ่ี งและปฏิบต ่ี ่ ำเป็ นต ้องพูดควำม งกระทำกิจผ่ำนผูท้ ฟั ั ต ิ ำมพระสุรเสียงของพระองค ์ผูท้ ยอมพู ดเมือจ ่ พู ่ ดลำบำกผูท้ ไม่ ่ี กลัวทีจะต ่ ำหนิ บำปทีผู ่ ค้ นนิ ยมเหตุผลทีพระองค ่ จริงถึงแม้วำ่ เป็ นเรืองที ์ไม่ทรงเลื 382

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่นในศำสนำทฤษฎีและ อกผูม้ ค ี วำมรู ้และมีตำแหน่ งสูงมำนำขบวนกำรปฏิรป ู ก็เพรำะพวกเขำเชือมั ่ ระบอบศำสนศำสตร ์ของตนและไม่รู ้สึกถึงควำมต ้องกำรทีจะให ้พระเจ ้ำสอนเฉพำะผูท้ ติ ี่ ดต่อเป็ นก ่ กำรศึกษ ำรส่วนตัวกับแหล่งพระปัญญำเท่ำนั้นจึงจะเข ้ำใจหรืออธิบำยพระคัมภีร ์ได ้บำงครงคนที ั้ มี ำน้อยถูกเรียกมำให ้ประกำศควำมจริงไม่ใช่เพรำะพวกเขำไม่มก ี ำรศึกษำแต่เพรำะพวกเขำไม่เคย ่ คิดว่ำตนเองเก่งเกินกว่ำทีจะให ้พระเจ ้ำสอนพวกเขำเรียนอยูใ่ นโรงเรียนของพระคริสต ์ควำมถ่อมต ่ งของพวกเขำทำให ้พวกเขำยิงใหญ่ ่ ่ นควำมจริงให ้แก่พวกเข นและกำรเชือฟั ในกำรมอบควำมรู ้ทีเป็ ่ อเปรี ่ ำนั้นพระเจ ้ำทรงประทำนเกียรติให ้พวกเขำด ้วยซึงเมื ยบเทียบแล ้วเกียรติยศทำงฝ่ ำยโลกและ ่ ควำมยิงใหญ่ ของมนุ ษย ์จมหำยไปอย่ำงไม่มค ี วำมหมำย{GC455.3}{GCth17392.3} ่ ชำวแอ๊ดเวนตีสส่วนใหญ่ปฏิเสธควำมจริงเรืองสถำนนมั สกำรและพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและค ้ ่ พวกเขำมี ่ นจำนวนมำกได ้ละทิงควำมเชื อที ในขบวนกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์และร ับ ่ี ้ งไม่ ่ น่ำเชือถื ่ อและขัดแย ้งบำงคนถูกชักนำไ แนวคิดต่ำงๆของคำพยำกรณ์ทประยุ กต ์ใช ้กับงำนนี ซึ ้ ่ นอนทีพระคริ ่ ่ ดนี ้ ปสูค ่ วำมผิดซำซำกของกำรก ำหนดวันเวลำทีแน่ สต ์จะเสด็จกลับมำแสงสว่ำงทีบั ่ ส่องควำมกระจ่ำงในเรืองสถำนนมั สกำรควรจะแสดงให ้พวกเขำเห็นว่ำไม่มช ี ว่ งเวลำของคำพยำกร ่ี ้ั สองและไม่ ่ ณ์ทครอบคลุ มไปจนถึงกำรเสด็จกลับมำครงที มก ี ำรทำนำยไว ้ล่วงหน้ำอีกแล ้วถึงเวลำที่ ้ พวกเขำกลับหันหลังให ้กับควำมกระจ่ำงครงแล ้ั ำพวกเขำกำห แน่ นอนของเหตุกำรณ์นีแต่ ั้ ้วครงเล่ ่ นดเวลำกำรเสด็จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและต ้องร ับควำมผิดหวังเรือยมำ{GC456.1}{GCt h17393.1} ่ ่ องเธสะโลนิ กำร ับแนวคิดทีผิ ่ ดในเรืองกำรเสด็ ่ เมือคริ สตจักรทีเมื จกลับมำของพระคริสต ์อัครทูต เปำโลแนะนำพวกเขำให ้ทดสอบควำมหวังใจและกำรรอคอยของพวกเขำอย่ำงรอบคอบด ้วยพระ ่ี ดเผยเหตุกำรณ์ทจะเกิ ้ อนพระคริสต ์จะเสด็จมำและ คำของพระเจ ้ำท่ำนอ ้ำงคำพยำกรณ์ทเปิ ี่ ดขึนก่ ่ แสดงให ้เห็นว่ำไม่มเี หตุผลใดทีจะหวั งว่ำพระองค ์จะเสด็จมำในยุคของพวกเขำคำเตือนของท่ำนคือ “อย่ำให ้ใครล่อลวงท่ำนโดยทำงหนึ่ งทำงใดเลย”2เธสะโลนิ กำ2:3หำกพวกเขำยังคงหมกมุ่นอยูก ่ บั ่ ่ ผิ ่ ดควำมผิดหวังจะเปิ ดโอกำส กำรรอคอยทีพระคั มภีร ์ไม่ได ้สอนไว ้พวกเขำก็จะถูกชักนำให ้ทำสิงที ่ี เชือเย ่ ้ยหยันและพวกเขำจะเสียงต่ ่ อควำมท ้อถอยและจะถูกชักนำให ้สงสัยคว ให ้พวกเขำถูกผูท้ ไม่ ่ ้กับชำวเธสะโลนิ กำจึงมีบทเรียนสำคัญ ำมจริงทีจ่ ำเป็ นสำหร ับควำมรอดคำเตือนของอัครทูตทีให ่ี ชวี ต สำหร ับผูท้ มี ิ อยูใ่ นยุคสุดท ้ำยชำวแอ๊ดเวนตีสมำกมำยรู ้สึกว่ำพวกเขำไม่อำจเตรียมตัวให ้กระ ่ นอนของกำรเสด็จมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเ ตือรือร ้นและแข็งขันได ้นอกเสียจำกจะมีเวลำกำหนดทีแน่ ่ ้ยึดควำมเชือให ่ ้มั่นแต่เมือควำมหวั ่ ้ จ ้ำเพือใช งของพวกเขำถูกกระตุ ้นขึนมำคร งแล ั้ ้วครงเล่ ั้ ำเพียงเพื่ ่ อไปพบกับควำมผิดหวังควำมเชือของพวกเขำถู กกระเทือนอย่ำงมำกจนกระทั่งพวกเขำไม่สำมำร ่ ถรู ้สึกประทับใจในควำมจริงยิงใหญ่ ของคำพยำกรณ์ได ้อีกต่อไป{GC456.2}{GCth17393.2}

383

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำหนดเวลำทีแน่ ่ นอนสำหร ับกำรพิพำกษำซึงเป็ ่ นข่ำวสำรองค ์ทีหนึ ่ ่ งนั้นเป็ นไป กำรเทศนำเรืองก ่ึ ำวสำรนั้นได ้วำงรำกฐำนไว ้ ตำมพระบัญชำของพระเจ ้ำกำรคำนวณช่วงเวลำของคำพยำกรณ์ซงข่ ้ ดของ2300วันไว ้ทีฤดูใบไม้ ่ ่ เป็ ้ นเรืองที ่ ไม่ ่ มผ ได ้จัดวำงจุดสินสุ รว่ งของปี ค.ศ.1844เรืองนี ี ูใ้ ดโต ้แย ้งไ ้ ้ั จะหำวั ่ ่ ้นและวันสินสุ ้ ดของช่วงเวลำพยำกรณ์นี ้ ด ้ควำมพยำยำมซำๆหลำยคร งที นใหม่ของจุดเริมต ่ งไม่ขนเพื ่ และเหตุผลทีฟั ึ ้ อสนั บสนุ นจุดยืนเหล่ำนั้นไม่เพียงหันเหควำมคิดให ้ออกห่ำงไกลไปจำกคว ้ ่ ้ในกำรอธิบ ำมจริงแห่งยุคเท่ำนั้นแต่ยงั ทำให ้เกิดควำมเหยียดหยำมต่อควำมพยำยำมทังหมดที ใช ่ กำรกำหนดเวลำแน่ นอนของกำรเสด็จมำครงที ่ ้ ำยคำพยำกรณ์ตำ่ งๆด ้วยยิงมี ั้ สองบ่ อยมำกขึนและ ่ นเท่ ้ ำไรก็จะยิงเข ่ ้ำไปสูเ่ ป้ ำประสงค ์ของซำตำนมำกขึนเท่ ้ ำนั้นเมือเวลำที ่ ่ ถูกสอนออกไปมำกยิงขึ ่ ่ และด ้ ้ งโหมกร กำหนดไว ้ผ่ำนพ ้นไปมันจะยุให ้เย ้ยหยันและหมินประมำทผู ส้ นับสนุ นเรืองนี ้วยเหตุนีจึ ่ ะหน่ ำคำตำหนิ ใส่ขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรรอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ในช่วงปี ค.ศ.1843 ่ี งคงยืนกรำนอยูใ่ นควำมผิดเช่นนี ในที ้ ่ ดพวกเขำจะกำหนดวันเวลำกำรเสด็จ และค.ศ.1844ผูท้ ยั สุ ่ ้ กลับมำของพระคริสต ์ให ้ห่ำงไกลออกไปยังอนำคตทียำวนำนด ้วยกำรกระทำเช่นนี พวกเขำจะถู ก นำไปยังกำรนอนพักในควำมรู ้สึกปลอดภัยจอมปลอมและคนมำกมำยจะไม่มโี อกำสหลุดพ้นจำก ้ ่ กำรหลอกลวงนี จนกระทั งสำยเกิ นไป{GC457.1}{GCth17394.1} ่ ประวัตศ ิ ำสตร ์ของชนชำติอส ิ รำเอลสมัยโบรำณเป็ นตัวอย่ำงอันโดดเด่นซึงแสดงให ้เห็นถึงประส ่ี ำนมำของชุมนุ มชนชำวแอ๊ดเวนตีสพระเจ ้ำทรงนำประชำกรของพระองค ์ในขบวนกำร บกำรณ์ทผ่ ่ รอกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์เหมือนเช่นทีพระองค ์ทรงนำชนชำติอส ิ รำเอลออกจำกประเทศ ่ ดกำรผิดหวังครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ อียป ิ ต ์ในครำวทีเกิ ควำมเชือของพวกเขำถู กทดสอบเหมือนเช่นคนชำติฮี ่ ่ บรูถก ู ทดสอบทีทะเลแดงหำกพวกเขำยั งคงวำงใจในพระหัตถ ์ทีทรงน ำในประสบกำรณ์ทผ่ ี่ ำนมำแล ้ ่ ำงำนร่วมกันในปี ค.ศ.1844ได ้รับข่ำวของ วพวกเขำก็จะเห็นควำมรอดของพระเจ ้ำหำกทุกคนทีท ่ ้ ้วยอำนำจของพระวิญญำณบริสท ์ ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ ทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมและประกำศข่ ำวนี ด ุ ธิแล ่ ่ พวกเขำลงแรงท ่ จะทรงกระทำกิจยิงใหญ่ ในสิงที ำกันอยูแ่ สงเจิดจ ้ำแห่งควำมกระจ่ำงจะส่องลงมำยัง ่ ำนมำผูอ้ ำศัยอยูใ่ นโลกคงจะได ้ร ับคำเตือนนี และงำนช่ ้ โลกหลำยปี ทีผ่ วงทำ้ ยก็คงจะเสร็จสมบูรณ์ไ ่ ประชำกรของพระองค ์ให ้รอด{GC457.2}{GCth ปแล ้วและพระคริสต ์น่ ำจะเสด็จกลับมำแล ้วเพือไถ่ 17394.2} ่ บปี พระองค ์ทรงป พระเจ ้ำไม่ทรงประสงค ์ให ้ชนชำติอส ิ รำเอลเดินวนเวียนอยูใ่ นป่ ำกันดำรถึงสีสิ ่ สท ์ ระสงค ์นำพวกเขำเข ้ำไปยังแผ่นดินคำนำอันโดยตรงและให ้อยูท ่ นั ี่ ่ นเป็ นประชำชนทีบริ ุ ธิและมี ค ่ บรู3:19เป็ นเพรำะก วำมสุขแต่“พวกเขำไม่สำมำรถเข ้ำไปได ้นั้นก็เพรำะพวกเขำขำดควำมเชือ”ฮี ่ ้ ่ ่ รกันดำรและคนอืนถู ่ กยกชู ำรเสือมถอยออกห่ ำงและกำรละทิงควำมเชื อพวกเขำจึ งพินำศในถินทุ ้ อเข ่ ้ำไปแผ่นดินแห่งคำสัญญำแทนในทำนองเดียวกันไม่ใช่พระประสงค ์ของพระเจ ้ำทีกำรเส ่ ขึนเพื ้ ด็จกลับมำของพระคริสต ์จะล่ำช ้ำนำนถึงเพียงนี และประชำกรของพระองค ์ต ้องคงอยูน ่ ำนหลำยปี ใ 384

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นโลกแห่งบำปและเศร ้ำโศกแต่ควำมไม่เชือแยกพวกเขำออกไปจำกพระเจ ้ำในขณะทีพวกเขำปฏิ เ ่ พระองค ่ ่ งถูกยกชูขนเพื ่ ้ประกำศข่ำวสำรนี ้ สธหน้ำทีที ์ทรงมอบหมำยให ้พวกเขำทำนั้นคนอืนจึ ึ ้ อให ่ ้ ่ แทนด ้วยพระเมตตำคุณทีพระเยซู ทรงมีตอ ่ โลกนีพระองค ์จึงทรงเลือนกำรกลั บมำของพระองค ์ออก ่ ่ ไปเพือคนบำปจะมี โอกำสร ับคำเตือนและแสวงหำพระองค ์ผูท้ รงเป็ นร่มกำบังก่อนทีพระพิ โรธของ ่ พระเจ ้ำจะหลังลงมำ{GC458.1}{GCth17395.1} ้ นเดียวกับยุคก่อนในอดีตกำรประกำศควำมจริงทีเตื ่ อนสอนเรืองบำปและควำมผิ ่ เวลำนี เช่ ดของ ้ ่ ่ ั เกลียดควำมสว่ำงและไม่มำหำคว ยุคจะกระตุ ้นให ้เกิดกำรต่อต ้ำนขึน“เพรำะทุ กคนทีประพฤติ ชวก็ ่ ษย ์มองเห็นว่ำไม่อ ำมสว่ำงเนื่ องจำกกลัวว่ำกำรกระทำของตนจะปรำกฏ”ยอห ์น3:20ในขณะทีมนุ ่ ักษำจุดยืนของตนเองได ้แล ้วคนมำกมำยจึงตังใจที ้ ่ ักษำจุดยืนของตนด ้วย ำจใช ้พระคัมภีร ์เพือร จะร ่ ้ ่ ปนิ สยั และควำมตังใจของผู ้ ่ี นหยั ควำมรุนแรงและพวกเขำโจมตีด ้วยวิญญำณทีโหดเหี ยมไปที อุ ท้ ยื ่ ่ ไม่ ่ ได ้ร ับควำมนิ ยมนโยบำยเดียวกันนี ถู ้ กใช ้มำตลอดทุกยุคสมัยเอลียำห ์ถู ดเพือปกป้ องควำมเชือที กประณำมว่ำเป็ นคนสร ้ำงควำมยุง่ ยำกในแผ่นดินอิสรำเอลเยเรมีย ์เป็ นคนทรยศเปำโลทำให ้วิหำรเ ้ สมัยโน้นมำจนถึงวันนี ผู ้ ท้ จงร ป็ นมลทินตังแต่ ี่ ักภักดีตอ ่ ควำมจริงจะถูกปร ักปรำว่ำเป็ นผูก้ อ ่ ควำมไ ่ มค ่ ่ ม่สงบเป็ นคนนอกรีตหรือเป็ นคนก่อควำมแตกแยกฝูงชนทีไม่ ี วำมเชือมำกพอที จะยอมร ับถ ้อย ่ ่ ตอ ่ี ้ำตำหนิ บำป คำอันแน่ นอนของคำพยำกรณ์จะยอมหลงเชือโดยไม่ สงสัยในคำกล่ำวหำทีมี ่ ผูท้ กล ่ ค้ นนิ ยมทำกันวิญญำณเช่นนี จะมี ้ มำกขึนและยิ ้ ่ ้ ทีผู งมำกขึ นและพระคั มภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำเว ่ ่ ่ ลำกำลังจะมำถึงเมือกฎหมำยของร ัฐจะขัดแย ้งกับพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจนกระทั่งใครก็ตำมทีเชื ่ ่ ับคำตำหนิและกำรลงโทษในฐำนะคนทำควำม อฟังทุกคำสังสอนของพระเจ ้ำจะต ้องกล ้ำหำญทีจะร ่ ชัว{GC458.2}{GCth17395.2} ่ ้ ้วอะไรคือหน้ำทีของผู ่ ่ื ำวแห่งควำมจริงเขำควรต ้องสรุปใช่ไหมว่ำ เมือมองเห็ นภำพเช่นนี แล ส้ อข่ ้ั ่ ้ร ับจำกกำรประกำศคือกำรกระตุ ้ เขำไม่ควรประกำศควำมจริงเนื่ องจำกบ่อยครงผลลั พธ ์เดียวทีได ่ ่ ประกำศไม่ ่ ่ จะเก็ ่ นให ้มนุ ษย ์หลบเลียงหรื อขัดขวำงสิงที ใช่เขำไม่มเี หตุผลอืนที บคำพยำนของพระ ้ ่ นอ้ ยไปกว่ำทีเคยเกิ ่ คำพระเจ ้ำเอำไว ้เพียงเพรำะพระคำเหล่ำนี กระตุ ้นให ้เกิดกำรต่อต ้ำนซึงไม่ ดกับ ่ ่ นประโยชน์ นักปฏิรป ู ในยุคก่อนๆควำมเชือของธรรมิ กชนและของผูย้ อมพลีชพ ี ถูกจำรึกไว ้เพือเป็ ่ี ำเนิ นชีวต ้ ์ ่ ตย ์อย่ำงมั่น สำหร ับคนในยุคต่อๆมำผูท้ ด ิ เป็ นแบบอย่ำงทังในควำมบริ สท ุ ธิและควำมซื อสั ่ นกำลังใจแก่ผูท้ บั ่ี ดนี ได ้ ้ร ับกำรทรงเรียกให ้ยืนขึนเพื ้ อเป็ ่ นพยำนให ้พระเจ ้ำพว คงถูกส่งต่อมำเพือเป็ ่ กเขำได ้ร ับพระคุณและควำมจริงไม่ใช่เพือตนเองแต่ โดยผ่ำนพวกเขำโลกจะได ้รับควำมกระจ่ำงใน ่ ้ ้ ้วหรือยัง ควำมรู ้เรืองพระเจ ้ำพระเจ ้ำทรงโปรดประทำนควำมกระจ่ำงให ้แก่ผูร้ ับใช ้ทังหลำยในยุ คนี แล ถ ้ำเช่นนั้นแล ้วพวกเขำจึงควรให ้แสงนั้นส่องออกไปในโลก{GC459.1}{GCth17396.1} ่ ำวถึงพระนำมของพระองค ์ว่ำ“พ ในสมัยโบรำณกำลพระยำห ์เวห ์ทรงเปิ ดเผยให ้กับคนหนึ่ งทีกล่ งศ ์พันธุ ์อิสรำเอลจะไม่ยอมฟังเจ ้ำเพรำะเขำไม่ยอมฟังเรำ”ถึงกระนั้นพระองค ์ยังตร ัสว่ำ“แต่เจ ้ำจงก 385

อำนำจสัมบูรณ์

ล่ำวถ ้อยคำของเรำให ้พวกเขำฟังแม้พวกเขำจะฟังหรือปฏิเสธก็ตำมเถอะ”เอเสเคียล3:7;2:7ในเว ้ ลำนี พระบั ญชำของพระเจ ้ำมำถึงผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ว่ำ“จงร ้องดังๆอย่ำออมเสียงไว ้จงเปล่งเสียงข ่ ้ องเจ ้ำเหมือนเป่ ำเขำสัตว ์จงแจ ้งให ้ชนชำติของเรำรู ้ตัวในเรืองกำรทรยศของเขำให ้เชือสำยของยำ ่ โคบรู ้ตัวในเรืองบำปของเขำ”อิ สยำห ์58:1{GC459.2}{GCth17396.2} ่ กคนยังมีโอกำสผูท้ ได ่ี ้ร ับควำมกระจ่ำงแห่งควำมจริงจะมีหน้ำทีที ่ ศั ่ กดิสิ์ ทธิและน่ ์ ตรำบเท่ำทีทุ ำ ่ สะพรึงกลัวเช่นเดียวกับผูเ้ ผยพระวจนะแห่งอิสรำเอลทีพระด ำร ัสของพระยำห ์เวห ์มำถึงว่ำ“บุตรมนุ ้ ้ำให ้เป็ นคนยำมสำหร ับพงศ ์พันธุ ์อิสรำเอลและเมือเจ ่ ้ำได ้ยินถ ้อยคำจำกปำกเรำเ ษย ์เอ๋ยเรำได ้ตังเจ จ ้ำจงเตือนพวกเขำแทนเรำถ ้ำเรำกล่ำวกับคนอธรรมว่ำ‘โอคนอธรรมเจ ้ำจะต ้องตำยแน่ ’และเจ ้ำไม่ ได ้กล่ำวเตือนคนอธรรมให ้กลับจำกทำงของเขำคนอธรรมนั้นจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำปข ่ องเขำแต่เรำจะลงโทษเจ ้ำเรืองโลหิ ตของเขำแต่ถ ้ำเจ ้ำได ้ตักเตือนคนอธรรมให ้หันกลับจำกทำงขอ งเขำแต่เขำไม่หน ั กลับจำกทำงของเขำเขำจะต ้องตำยเนื่ องจำกควำมผิดบำปของเขำแต่เจ ้ำจะช่ว ยชีวต ิ ของเจ ้ำเองให ้รอด”เอเสเคียล33:7-9{GC459.3}{GCth17396.3} ่ อุปสรรคยิงใหญ่ ตอ ่ กำรร ับและกำรเผยแพร่ควำมจริงคือข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำมันจะต ้องมีควำมไม่สะด ่ ท้ สนั ่ วกและกำรถูกตำหนิ น่ี คือข ้อโต ้แย ้งเดียวต่อควำมจริงซึงผู ี่ บสนุ นควำมจริงไม่เคยสำมำรถทีจะ ่ ้ เคยขัดขวำงผูต้ ด ่ อสั ่ ตย ์ของพระคริสต ์พวกเขำไม่เคยรอให ้ควำ ปฏิเสธได ้แต่เรืองเหล่ ำนีไม่ ิ ตำมทีซื ่ ่ ่นในหน้ำทีของพวกเขำแล ่ ้ั ่นร ั มจริงยอมร ับอย่ำงแพร่หลำยก่อนเมือพวกเขำเชื อมั ้วพวกเขำก็ตงมั ่ บกำงเขนและกล่ำวร่วมกับอัครทูตเปำโลว่ำ“ควำมยำกลำบำกชัวครำวและเล็ กน้อยของเรำจะทำใ ์ นิร ันดร ์มำกมำยอย่ำงไม่มท ่ี ยบ”และกล่ำวร่วมกับคนในยุคโบรำณด ้วยที“ถื ่ อว่ำค ห ้เรำมีศก ั ดิศรี ี เปรี ่ ้ ำกว่ำสมบัตท วำมอับอำยขำยหน้ำเพือพระคริ สต ์ลำค่ ิ งหลำยของอี ั้ ยป ิ ต ์”2โครินธ ์4:17ฮีบรู11:26{ GC460.1}{GCth17397.1} ่ ำตำมกฎข ้อกำหนดม ไม่วำ่ พวกเขำจะนับถือศำสนำใดมีเพียงผูท้ รี่ ับใช ้โลกด ้วยใจเท่ำนั้นทีจะท ่ ำตำมหลักกำรของศำสนำเรำจะต ้องเลือกควำมถูกต ้องเพรำะเป็ นสิงที ่ ถู ่ กและมอบผล ำกกว่ำทีจะท ่ ้ไว ้กับพระเจ ้ำสำหร ับผูท้ มี ่ี หลักกำรควำมเชือและควำมกล ่ ้ ลัพธ ์ทีได ้ำหำญนั้นโลกเป็ นหนี ผลงำนก ่ งใหญ่ ่ ้ ้องดำเนิ นต่อไปข ้ำงหน้ำด ้วยคนลักษ ำรปฏิรป ู ทียิ ของพวกเขำงำนกำรปฏิรป ู สำหร ับยุคนี จะต ้ ณะเดียวกันนี {GC460.2}{GCth17397.2} ่ี ธรรมบัญญัตข พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ“จงฟังเรำพวกเจ ้ำผูร้ ู ้จักควำมชอบธรรมชนชำติทมี ิ องเ รำอยูใ่ นใจอย่ำกลัวกำรเยำะเย ้ยของมนุ ษย ์และอย่ำวิตกต่อกำรถำกถำงของเขำเพรำะว่ำตัวแมลงจ ้ ะกินเขำเหมือนกินเสือผ้ำและตั วหนอนจะกินเขำเหมือนกินขนแกะแต่ควำมชอบธรรมของเรำจะ ่ ดำรงเป็ นนิ ตย ์และควำมรอดของเรำอยูท ่ ุกชัวชำติ พน ั ธุ ์”อิสยำห ์51:7,8{GC460.3}{GCth17397 .3} 386

อำนำจสัมบูรณ์

387

อำนำจสัมบูรณ์

บท27-กำรฟื ้นฟูยุคใหม่ ่ ่ กำรเทศนำพระวจนะของพระเจ ้ำอย่ำงสัตย ์ซือผลที ่ ่ ไม่วำ่ ทีใดก็ ตำมเมือมี ตำมมำจะประจั กษ ์เป็ น พยำนว่ำคำเทศนำเหล่ำนั้นมีแหล่งกำเนิ ดจำกพระเจ ้ำพระวิญญำณของพระเจ ้ำสถิตอยูร่ ว่ มกับบ ทเทศน์ของผูร้ ับใช ้ของพระองค ์และคำเทศนำนั้นจึงประกอบด ้วยอำนำจปลุกจิตสำนึ กของคนบำป ่ น“ควำมสว่ ้ ่ ำให ้มนุ ษย ์ทุกคนเห็นควำมจริงได ้นั้นกำลังเข ้ำมำในโลก”ยอห ์น1:9คว ให ้ตืนขึ ำงแท ้ทีท ้ องเข ้ำไปในทีลี ่ ลั้ บของจิตวิญญำณและเปิ ดเผยสิงที ่ ซ่ ่ อนเร ้นอยูใ่ นควำมมืดออกมำคว ำมสว่ำงนี ส่ ้ ดขึนในควำมคิ ้ ้ ำมสำนึ กอย่ำงลึกซึงเกิ ดและจิตใจของเขำทังหลำยพวกเขำรู ้สึกสำนึ กถึงควำมผิดบ ่ ำลังจะมำถึงพวกเขำรู ้สึกถึงควำมชอบธรรมของพระยำห ์เ ำปควำมชอบธรรมและกำรพิพำกษำทีก ่ ้องปรำกฏตัวต่อเบืองพระพั ้ วห ์และตระหนักถึงควำมน่ ำกลัวทีต กตร ์พระเจ ้ำผูท้ รงตรวจสอบจิตใจใน ่ ขณะทีเขำยั งคงมีควำมผิดและควำมไม่บริสท ุ ธิด์ ้วยควำมเจ็บปวดรวดร ้ำวพวกเขำร ้องว่ำ ้ ่ “ใครจะช่วยให ้พน้ จำกร่ำงกำยแห่งควำมตำยนี ”โรม7:24;เมื อกำงเขนแห่ งคำลวำรีพร ้อมด ้วยเค ่ ชำอันไม่มท ่ี นสุ ้ ดเพือบำปของมนุ ่ ่ นใดนอกจ ่ รืองบู ี สิ ษย ์ได ้ถูกเปิ ดเผยให ้เห็นพวกเขำมองไม่เห็นสิงอื ่ ยงพอเพือลบมลทิ ่ ำกพระคุณอันประเสริฐของพระคริสต ์ทีเพี นบำปแห่งกำรล่วงละเมิดของพวกเขำ ่ ำมนุ ษย ์ให ้กลับคืนดีกบั พระเจ ้ำได ้ด ้วยควำมเชือและควำมถ่ ่ นี่ เป็ นวิธเี ดียวทีจะน อมตนพวกเขำจะต ้ ่ ้ทำ องยอมรับพระเมษโปดกของพระเจ ้ำผูท้ รงรับบำปของโลกไปพวกเขำได ้รับกำร“ทรงยกบำปทีได ไปแล ้ว”ผ่ำนทำงพระโลหิตของพระเยซูโรม3:25{GC461.1}{GCth17398.1} ้ สจ ่ จิตวิญญำณเหล่ำนี พิ ู น์กำรกลับใจด ้วยกำรเกิดผลพวกเขำเชือและร ับบัพติศมำและลุกขึน้ ่ กสร ้ำงขึนใหม่ ้ ดำเนิ นไปตำมชีวต ิ ใหม่เป็ นคนทีถู ในพระเยซูคริสต ์ไม่ได ้ประพฤติตำมรำคะตัณหำข ่ ่ องกำลก่อนแต่ดำเนิ นตำมรอยพระบำทของพระบุตรของพระเจ ้ำโดยเชือในพระองค ์เพือสะท ้อนพร ่ ่ คร ่ งหนึ ้ั ่ งพวกเขำเคยเกลี ะลักษณะของพระองค ์และชำระตนให ้บริสท ุ ธิดั์ งทีพระองค ์ทรงบริสท ุ ธิสิ์ งที ้ ่ เคยร ่ ้ ่ ้ นคนอ่อน ยดชังบัดนี พวกเขำร ักและสิงที ักบัดนี พวกเขำร ังเกียจผูท้ หยิ ี่ งยโสและอวดดี บด ั นี เป็ ่ ่ สุภำพและมีใจอ่อนน้อมคนไร ้สำระและทะนงตนกลำยเป็ นคนเอำจริงเอำจังและสงบเสงียมคนหมิ น ้ ประมำทกลำยเป็ นคนทีย่ ำเกรงคนขีเมำกลำยเป็ นคนสุขม ุ เยือกเย็นและคนผิดศีลธรรมกลับกลำยเ ่ ้สำระทีนิ ่ ยมกันตำมอย่ำงโลกถูกทิงไปคริ ้ ป็ นคนบริสท ุ ธิสิ์ งไร สเตียนจะไม่แสวงหำ“กำรประดับตัวแต่ ่ ้ ำแต่จงประดับด ้วยบุคลิกทีซ่ ่ ภำยนอกด ้วยกำรถักผมกำรสวมใส่เครืองทองค ำหรือกำรนุ่ งห่มเสือผ้ ่ ่ รู ้เสือมสลำยคื ่ ่ ภำพอ่อนโยนและจิตใจทีสงบซึ ่ ่ น อนอยูใ่ นใจด ้วยเครืองประดั บซึงไม่ อด ้วยจิตใจทีสุ งเป็ ่ ำค่ ้ ำยิงในสำยพระเนตรพระเจ ่ สิงล ้ำ”1เปโตร3:3,4{GC461.2}{GCth17398.2} ่ ้ กำรฟื ้ นฟูนำมำซึงกำรตรวจสอบหั วใจอย่ำงลึกซึงและกำรถ่ อมตนกำรฟื ้ นฟูจะแสดงคุณลักษณ ่ี ้ร ับ ะของกำรเรียกร ้องคนบำปอย่ำงเคร่งขรึมจริงใจและมีควำมเห็นอกเห็นใจอย่ำงแรงกล ้ำต่อผูท้ ได ้ ้กับพระเจ ้ำเพื่ กำรไถ่แล ้วด ้วยพระโลหิตของพระคริสต ์บรรดำชำยและหญิงต่ำงอธิษฐำนและปลำสู 388

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ นฟูเช่นนี จะเห็ ้ ่ ถอยหนี อควำมรอดของจิตวิญญำณทังหลำยผลของกำรฟื นได ้ในจิตวิญญำณทีไม่ ่ื ่ี ่ จำกกำรปฏิเสธตนเองและกำรอุทศ ิ ถวำยตัวแต่ชนชมยิ นดีทพวกเขำถู กนับว่ำเป็ นผูท้ คู ี่ ค ่ วรทีจะได ้ ่ นแก่พระคริสต ์มนุ ษย ์มองเห็นกำรเปลียนแปลงที ่ ่ ดขึนในชี ้ ร ับกำรตำหนิ และกำรทดลองเพือเห็ เกิ วต ิ ของผูท้ ร่ี ับพระนำมของพระเยซูชม ุ ชนได ้ประโยชน์จำกอิทธิพลของพวกเขำพวกเขำทำงำนร่วมกั ่ บเกียวชี ่ บพระคริสต ์และหว่ำนร่วมกับพระวิญญำณเพือเก็ วต ิ นิ ร ันดร ์{GC462.1}{GCth17399.1 } ้ คนเหล่ำนี อำจจะถู กกล่ำวถึงได ้ว่ำเป็ น“เพรำะควำมเสียใจนั้นทำให ้ท่ำนกลับใจ”“เพรำะว่ำควำมเ ่ สียใจตำมพระประสงค ์ของพระเจ ้ำทำให ้เกิดกำรกลับใจซึงจะน ำไปสูค ่ วำมรอดและจะไม่ทำให ้เสียใจ แต่ควำมเสียใจอย่ำงโลกนั้นย่อมนำสูค ่ วำมตำยจงดูสวิ ำ่ ควำมเสียใจตำมพระประสงค ์ของพระเจ ้ำเช่ ้ ำไปสูก ่ สจ นนี น ่ ำรเอำจริงเอำจังเพียงไรและยังทำให ้เกิดกำรขวนขวำยทีจะพิ ู น์ตวั เองเกิดควำมขุ่นเ ่ วควำมอำลัยควำมกระตือรือร ้นและเกิดกำรลงโทษพวกท่ำนพิสจ คืองควำมตืนตั ู น์ตวั เองในทุกด ้ำน ่ ”2โคริ ้ แล ้วว่ำเป็ นผู ้ปรำศจำกควำมผิดในเรืองนี นธ ์7:9-11{GC462.2}{GCth17399.2} ่ นี่ คือผลกำรประกอบกิจของพระวิญญำณของพระเจ ้ำไม่มห ี ลักฐำนใดทีแสดงให ้เห็นว่ำมีกำรก ่ ขโมยผู ่ ่ื ลับใจอย่ำงแท ้จริงยกเว ้นว่ำจะเห็นผลของกำรปฏิรป ู หำกเขำคืนของประกันคืนสิงที อ้ นมำส ่ ำรภำพบำปและร ักพระเจ ้ำและเพือนมนุ ษย ์ของเขำแล ้วจึงจะมั่นใจว่ำคนบำปนั้นพบสันติสข ุ กับพระ ่ ดขึนในอดี ้ ่ กำรตืนตั ่ วทำงศำสนำเมือดู ่ จำกผลของพวกเขำแล ้วจะเห็ เจ ้ำนี่ คือผลทีเกิ ตหลังจำกทีมี ่ วยมนุ ษย ์ให ้รอดและยกระดับมนุ ษยชำติ{GC462.3}{ นว่ำพวกเขำได ้ร ับพระพรของพระเจ ้ำเพือช่ GCth17399.3} แต่กำรฟื ้ นฟูมำกมำยในยุคใหม่แตกต่ำงอย่ำงเด่นชัดจำกกำรฟื ้ นฟูทเป็ ี่ นผลจำกพระคุณของพ ้ ระเจ ้ำกำรฟื ้ นฟูในยุคแรกจะเกิดขึนหลั งจำกผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำลงแรงทำงำนจริงอยูก ่ ำรฟื ้ นฟูจด ุ ป ้ ระกำยควำมสนใจขึนอย่ ำงแพร่หลำยมีหลำยคนกลับใจและคนจำนวนมำกเข ้ำร่วมกับคริสตจักรแ ่ ้ร ับไม่ได ้ยืนยันดังทีเชื ่ อกั ่ นว่ำชีวต ่ ้จริงทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณเติบโตควบคูก ต่ถงึ กระนั้นผลทีได ิ ทีแท ่ น ั ่ กโชนขึนมำชั ้ ่ ช ่ั ่ ำเดิม ไปด ้วยแสงสว่ำงทีลุ วครู ่ วยำมไม่ ช ้ำก็ดบ ั ไปปล่อยให ้ควำมมืดนั้นหนำทึบยิงกว่ {GC463.1}{GCth17400.1} ้ั ้ นฟูตำมทีนิ ่ ยมทำกันนั้นมักอำศัยกำรสร ้ำงจิตนำกำรด ้วยกำรปลุกเร ้ำอำรมณ์โ บ่อยครงกำรฟื ่ ตอ ่ ่ ่ บใจด ้วยวิธน ้ ดยสนองควำมเพลิดเพลินทีมี ่ สิงใหม่ ๆและน่ ำตืนเต ้นคนทีกลั ี ี แทบจะไม่ มค ี วำมปรำ ่ งควำมจริงในพระคัมภีร ์ใส่ใจแต่เพียงเล็กน้อยกับเรืองค ่ ำพยำนของผูเ้ ผยพระวจนะและข รถนำทีฟั องอัครทูตพิธก ี ำรทำงศำสนำดึงดูดควำมสนใจของพวกเขำไม่ได ้นอกเสียจำกว่ำพิธก ี รรมนั้นจะมี ่ ้ำอำรมณ์ข่ำวสำรทีอ่ ้อนวอนสติอน สิงเร ั ไร ้อำรมณ์ก็ไม่อำจปลุกให ้เกิดกำรตอบสนองพวกเขำไม่ใ

389

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยวข ่ ส่ใจคำเตือนอย่ำงตรงไปตรงมำของพระวจนะของพระเจ ้ำทีเกี ้องโดยตรงกับผลประโยชน์ทำงฝ่ ำยนิ ร ันดร ์ของพวกเขำ{GC463.2}{GCth17400.2} ่ บใจอย่ำงแท ้จริงแล ้วควำมสัมพันธ ์ของเขำทีมี ่ ตอ สำหร ับจิตวิญญำณของทุกคนทีกลั ่ พระเจ ้ำแ ่ เกี ่ ยวข ่ ่ ำคัญในชีวต ่ ยมกันในทุกวันนี จิ ้ ละต่อสิงที ้องกับนิ ร ันดร ์กำลจะเป็ นเรืองส ิ แต่ในคริสตจักรทีนิ ่ี ้ ่ ตวิญญำณแห่งกำรถวำยตนให ้พระเจ ้ำอยูท ่ ไหนบรรดำผู ท้ กลั ี่ บใจแล ้วไม่ได ้ละทิงควำมหยิ งและควำ ่ ให ้กับโลกพวกเขำไม่ยน ่ี ่ มร ักทีมี ิ ดีทจะปฏิ เสธตนเองเพือแบกกำงเขนและติ ดตำมพระเยซูผูท้ รงอ่อ ่ นสุภำพและถ่อมตนมำกไปกว่ำก่อนทีเขำจะกลั บใจศำสนำกลำยเป็ นของเล่นสนุ กสำหร ับคนไม่เชื่ ่ อพระเจ ้ำและคนช่ำงสงสัยเพรำะคนมำกมำยทีร่ ับว่ำตนเองเป็ นคริสเตียนขำดควำมรู ้เรืองหลั กกำร ้ ง ทำงศำสนำอำนำจฝ่ ำยศีลธรรมอย่ำงพระเจ ้ำแทบจะหำยไปจำกคริสตจักรจำนวนมำกกำรเลียงสั ่ งเทศกำลในโบสถ ์บ ้ำนช่องหรูหรำกำรอวดตนสิงเหล่ ่ ้ ำล สรรค ์กำรแสดงละครในโบสถ ์งำนรืนเริ ำนี ท ่ ้ ดิ ่ นและทร ัพย ์สินและกำรงำนทำงฝ่ ำยโลกครอบงำควำมคิ ำยควำมคิดเรืองพระเจ ้ำไปจนหมดสินที ่ ดและแทบจะไม่เหลียวมองเรืองของผลประโยชน์ ทำงฝ่ ำยนิ ร ันดร ์{GC463.3}{GCth17400.3} ่ ่ ถึงแม้ควำมเชือและควำมเคร่ งคร ัดในศำสนำจะเสือมทรำมลงอย่ ำงแพร่หลำยแต่ก็ยงั มีผูต้ ด ิ ตำม ่ อสั ่ ตย ์ของพระคริสต ์อยูใ่ นคริสตจักรเหล่ำนี ก่ ้ อนทีกำรพิ ่ ทีซื พำกษำสุดท ้ำยของพระเจ ้ำจะมำถึงโล ้ มขึนในประชำกรขององค ้ ่ มผ กจะมีกำรฟื ้ นฟูจต ิ วิญญำณแบบดังเดิ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอย่ำงทีไม่ ี ู ้ใดเคยเ ้ สมัยของอัครทูตพระวิญญำณและฤทธิเดชของพระเจ ์ ่ ห็นนับตังแต่ ้ำจะหลังลงมำยั งเหล่ำบุตรของ ่ พระองค ์ในเวลำนั้นคนมำกมำยจะแยกตนเองออกจำกคริสตจักรต่ำงๆทียอมให ้ควำมร ักของโลกนี เ้ ่ ้ ข ้ำมำแทนทีควำมร ักของพระเจ ้ำและพระวจนะของพระองค ์คนมำกมำยทังบรรดำอำจำรย ์และประ ่ ่ี ้ อเตรี ่ ชำชนจะยินดีร ับควำมจริงยิงใหญ่ ทพระเจ ้ำทรงใช ้ให ้ประกำศในเวลำนี เพื ยมผูค้ นให ้พร ้อมสำ ้ั สองขององค ่ ่ ดขวำงงำนนี ้ หร ับกำรเสด็จมำครงที ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำศัตรูของจิตวิญญำณประสงค ์ทีจะขั ่ ่ ้ ่ ยมเท็จเข ้ำมำ และก่อนทีเวลำของกำรเคลื อนไหวเช่ นนี จะมำถึ งมันจะพยำยำมขัดขวำงโดยนำสิงเที ่ นนำมำให ้อยูภ ในบรรดำคริสตจักรทีมั ่ ำยใต ้อำนำจกำรหลอกลวงของมันได ้มันจะทำให ้ดูประหนึ่ งว่ ่ ่ ำให ้คิดว่ำเป็ นควำมสนใจยิงใหญ่ ่ ำพระพรพิเศษของพระเจ ้ำหลังลงมำแล ้วจะมีกำรสำแดงทีท ในศำ ่ ่ สนำประชำชนมำกมำยจะปี ติยน ิ ดีวำ่ พระเจ ้ำทรงประกอบกิจอัศจรรย ์เพือเขำซึ งควำมจริ งแล ้วเป็ น ่ ผลงำนของอีกวิญญำณหนึ่ งซำตำนคอยหำทำงทีจะแผ่ อท ิ ธิพลของมันเหนื อโลกคริสเตียนโดยกำ รอำพรำงตัวเองไว ้ภำยใต ้ศำสนำ{GC464.1}{GCth17401.1} ่ ดขึนในช่ ้ ่ งของศตวรรษทีแล ่ ้วอิทธิพลเดียวกันนี ยั ้ งคงกระทำ ในกำรฟื ้ นฟูมำกมำยทีเกิ วงครึงหลั ่ ่ ่ ้ำงขวำงมำกขึนในอนำคตจะมี ้ กำรอยูไ่ ม่มำกก็นอ้ ยซึงจะแสดงออกมำให ้เห็นในกำรเคลือนไหวที กว ่ ้ำควำมรู ้สึกทำงอำรมณ์ผสมผสำนควำมถูกต ้องเข ้ำกับควำมเท็จซึงปร ่ ับไว ้อย่ำง กำรกระตุ ้นเพือเร ่ ำให ้หลงแต่ไม่มผ ดีเพือน ี ู ้ใดจะต ้องถูกหลอกภำยใต ้แสงสว่ำงของพระวจนะพระเจ ้ำนั้นกำรจะตัดสิน ่ ้ ใช่เรืองยำกไม่ ่ ่ ่ ธรรมชำติของกำรเคลือนไหวเหล่ ำนี ไม่ วำ่ ทีใดเมื อมนุ ษย ์ละเลยคำพยำนในพระคัมภี 390

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยกร ้องให ้ปฏิเสธตนเองแ ร ์หันหลังให ้กับควำมจริงอันตรงไปตรงมำและตรวจสอบจิตใจควำมจริงทีเรี ้ ่ ้นเรำจะมั่นใจได ้ว่ำพระเจ ้ำไม่ได ้ประทำนพระพรให ้พวกเขำและด ้วยกฎเกณฑ ์ทีพร ่ ละละทิงโลกเมื อนั ่ ะคริสต ์เองประทำนไว ้ว่ำ“พวกท่ำนจะรู ้จักพวกเขำได ้ด ้วยผลของพวกเขำ”มัทธิว7:16เป็ นทีประจั ก ่ ้ ใช่กำรกระทำของพระวิญญำณของพระเจ ้ำ{GC464.2}{GCth1 ษ ์ชัดว่ำกำรเคลือนไหวเหล่ ำนี ไม่ 7401.2} ่ ในควำมจริงต่ำงๆของพระวจนะพระเจ ้ำพระองค ์ทรงเปิ ดเผยเรืองรำวของพระองค ์เองให ้แก่มนุ ษ ่ ้ ย ์และทุกคนทียอมร ับควำมจริงเหล่ำนี จะได ้ร ับกำรปกป้ องจำกกำรหลอกลวงของซำตำนกำรละเล ้ ดประตูให ้กับควำมชัวซึ ่ งบั ่ ดนี แพร่ ้ ยควำมจริงเหล่ำนี เปิ กระจำยไปทั่วโลกศำสนำลักษณะและควำม ่ ดในเรืองคุ ่ ณลัก สำคัญของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำถูกมองข ้ำมไปค่อนข ้ำงมำกกำรมีมุมมองทีผิ ่ ดๆทีเกี ่ ย่ ษณะควำมเป็ นนิ ร ันดร ์กำลและข ้อผูกพันของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนำไปสูค ่ วำมเชือผิ ์ วพันกับกำรกลับใจและกำรชำระให ้บริสท ุ ธิและส่ งผลให ้มำตรฐำนควำมเคร่งครัดในคริสตจักรตก ์ ต่ำลงเคล็ดลับของกำรขำดพระวิญญำณและฤทธิเดชของพระเจ ้ำในกำรฟื ้ นฟูในยุคของเรำอยูต ่ ร ้ งจุดนี เอง{GC465.1}{GCth17402.1} ่ื ยงโด่งดังและเคร่งศำสนำในนิ กำยต่ำงๆยอมร ับควำมจริงเรืองนี ่ และรู ้ คนมีชอเสี ้สึกเศร ้ำใจศำสต รำจำรย ์เอ็ดเวิร ์ดเอ.ปำร ์ค[EdwardsA.Park]เปิ ดเผยถึงสภำพอันตรำยของศำสนำในปัจจุบน ั โดย ่ กล่ำวอย่ำงเชียวชำญว่ ำ“แหล่งหนึ่ งของภัยอันตรำยคือบนธรรมำสน์ละเลยกำรนำธรรมบัญญัตข ิ ่ สะท ่ องพระเจ ้ำมำบังคับใช ้ในสมัยก่อนธรรมำสน์เป็ นสถำนทีที ้อนเสียงของสำมัญสำนึ ก…...บรรดำ ่ ดของเรำเทศนำตำมแบบอย่ำงของพระอำจำรย ์ได ้อย่ำงดีเลิศและยกควำมโด นักเทศน์เรืองนำมทีสุ ้ั ำสอนและคำขูข ้ กกำรยิงใหญ่ ่ ดเด่นให ้กับธรรมบัญญัตท ิ งค ่ องธรรมบัญญัตพ ิ วกเขำยำหลั สองข ้อ ่ ร ักธรรมบัญญัตก คือธรรมบัญญัตเิ ป็ นบันทึกสำเนำควำมบริบูรณ์ดเี ลิศของพระเจ ้ำและผู ้ทีไม่ ิ ็ไม่ไ ด ้รักข่ำวประเสริฐเพรำะว่ำธรรมบัญญัตแิ ละข่ำวประเสริฐเป็ นภำพกระจกเงำสะท้อนให ้เห็นถึงพระลั ่ ้จริงของพระเจ ้ำภัยอันตรำยนี น ้ ำไปสูภ ่ ้ำยของบำปไปใ กษณะทีแท ่ ยั ต่อไปคือกำรประเมินควำมชัวร นทำงต่ำถึงขนำดไปลดคุณค่ำของธรรมบัญญัตข ิ อบข่ำยของบำปและกำรคำดโทษของบำปควำม ่ ยุตธิ รรมของพระบัญญัตเิ ป็ นสัดส่วนกับควำมผิดจำกกำรไม่เชือปฏิ บต ั ต ิ ำมพระบัญญัต.ิ ....{GC46 5.2}{GCth17402.2} ่ ่ งทีผู ่ กติดอยูก ่ ำวมำแล ้วข ้ำงต ้นคือกำรประเมินควำม “ภัยอันตรำยอีกเรืองหนึ ่ บ ั ภัยอันตรำยทีกล่ ่ ยุตธิ รรมของพระเจ ้ำต่ำเกินไปธรรมำสน์ในปัจจุบน ั มีแนวโน้มทีจะแยกควำมยุ ตธิ รรมของพระเจ ้ำใ ่ ำให ้พระเมตตำคุณเหลือเพียงแค่ควำมรู ้สึกแทนทีจ่ ห ้ออกไปจำกพระเมตตำคุณของพระองค ์เพือท ่ พระเจ ่ ะยกชูให ้เป็ นหลักกำรควำมหลำกหลำยของศำสนศำสตร ์แนวใหม่แยกสิงที ้ำทรงรวมเข ้ำไว ้ด ้ ่ หรือชัวธรรมบั ่ ่ ดี ่ ดงั นั้นควำมยุต ิ วยกันธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นสิงดี ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นสิงที ่ เพรำะเป็ นอำนำจทีน ่ ำธรรมบัญญัตม ธรรมก็เป็ นสิงดี ิ ำปฏิบต ั ด ิ ้วยนิ สยั ของกำรประเมินกฎหมำยแ 391

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ งมนุ ษย ์ ละควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำไปในทำงต่ำรวมทังขนำดและกำรลดคุ ณค่ำของกำรไม่เชือฟั ้ ่ ่ ทังหลำยจึ งไถลลงไปสูน ่ ิ สยั กำรประเมินคุณค่ำพระคุณทีประทำนให ้เพือลบมลทิ นบำปไปทำงต่ำ”ด ้ ้ ำวประเสริฐจึงสูญเสียคุณค่ำและควำมสำคัญไปจำกจิตใจของมนุ ษย ์และในไม่ช ้ำ วยประกำรฉะนี ข่ ่ ้ พวกเขำก็พร ้อมทีจะละทิ งพระคั มภีร ์{GC465.3}{GCth17402.3} ้ ครูสอนศำสนำมำกมำยยืนยันว่ำโดยกำรสินพระชนม ์ของพระคริสต ์พระองค ์ได ้ทรงยกเลิกธรร ้ บด มบัญญัตไิ ปแล ้วและตังแต่ ั นั้นเป็ นต ้นมำมนุ ษย ์จึงหลุดพ ้นจำกข ้อบังคับของธรรมบัญญัตม ิ บ ี ำง ่ ้ำสลดและพวกเขำยังแสดงให ้เห็นถึงเสรีภำพทีจะเ ่ คนนำเสนอให ้เห็นว่ำธรรมบัญญัตเิ ป็ นแอกทีเศร ่ พลิดเพลินภำยใต ้ข่ำวประเสริฐทีตรงกั นข ้ำมกับพันธนำกำรของธรรมบัญญัต{ิ GC466.1}{GCth 17403.1} ้ ์ แต่ผูเ้ ผยพระวจนะและอัครทูตทังหลำยไม่ ได ้เห็นว่ำธรรมบัญญัตศ ิ ก ั ดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำเป็ นเช่น ้ ตริย ์ดำวิดตร ัสว่ำ“ข ้ำพระองค ์จะเดินอย่ำงอิสระเพรำะข ้ำพระองค ์ได ้แสวงหำข ้อบังคับของพระ นี กษั องค ์”สดุด1 ี 19:45;อัครทูตยำกอบเขียนถึงพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรภำยหลังจำกพระคริสต ์ทรงสิน้ พระชนม ์ว่ำเป็ น“ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ”และ“เป็ นธรรมบัญญัตแิ ห่งเสรีภำพ”ยำกอบ2:8;1:25; ่ ่ และอีกครึงศตวรรษหลั งจำกทีพระเยซู คริสต ์ทรงถูกตรึงกำงเขนผูเ้ ผยพระวจนะแห่งพระธรรมวิวร ้ ่ ณ์กล่ำวอำนวยพรแก่“คนทังหลำยที ประพฤติ ตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์…” ่ ำพวกเขำจะมีสท ์ “เพือว่ ิ ธิในต ้นไม้แห่งชีวต ิ และเข ้ำไปในนครนั้นโดยทำงประตูได ้”วิวรณ์22:14T haiKJVTSV{GC466.2}{GCth17403.2} ่ ้อ ้ำงกันว่ำกำรสินพระชนม ้ คำทีใช ์ของพระคริสต ์ลบล ้ำงธรรมบัญญัตข ิ องพระบิดำไปแล ้วนั้นเป็ ่ ไม่ ่ มรี ำกฐำนหำกเปลียนแปลงหรื ่ นเรืองที อยกเลิกธรรมบัญญัตไิ ด ้พระคริสต ์ไม่จำเป็ นต ้องเสด็จมำ ้ ่ วยมนุ ษย ์จำกโทษแห่งบำปกำรสินพระชนม ้ ่ สินพระชนม ์เพือช่ ์ของพระคริสต ์ไม่ได ้มีไว ้เพือลบล ้ำงธ ่ สจ ่ รรมบัญญัตแิ ต่เพือพิ ู น์วำ่ ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้พระบุตรของพระเจ ้ำเสด็จ ่ ำให ้ธรรมบัญญัตน ่ มำเพือ“ท ิ ้ันยิงใหญ่ และมีเกียรติ”อิสยำห ์42:21;พระองค ์ตรัสว่ำ“อย่ำคิดว่ำเรำม ่ กทีสุ ่ ดห ำล ้มเลิกธรรมบัญญัตแิ ละคำของบรรดำผูเ้ ผยพระวจนะ”“ฟ้ ำและดินจะล่วงไปแม้อักษรทีเล็ รือขีดขีดหนึ่ งก็จะไม่มวี น ั สูญไปจำกธรรมบัญญัต”ิ มัทธิว5:17,18และพระองค ์ตรัสถึงพระองค ์เองว่ ำ“ข ้ำแต่พระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์ข ้ำพระองค ์ยินดีทำตำมพระทัยพระองค ์ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ อยูใ่ นจิตใจของข ้ำพระองค ์”สดุด4 ี 0:8{GC466.3}{GCth17403.3} ้ ่ ้ โดยเนื อแท ้แล ้วธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแปรเปลียนไม่ ได ้ธรรมบัญญัตเิ ปิ ดเผยนำพระทั ยและพ ระลักษณะของพระเจ ้ำผู ้ทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดธรรมบัญญัตพ ิ ระเจ ้ำทรงเป็ นควำมร ักและธรรมบัญ ่ ่ ญัตข ิ องพระองค ์คือควำมร ักหลักกำรยิงใหญ่ สองประกำรของธรรมบัญญัตค ิ อื ควำมร ักทีถวำยพระ ่ ให ้มนุ ษย ์“ควำมร ักจึงเป็ นสิงที ่ ท ่ ำให ้ธรรมบัญญัตส เจ ้ำและควำมร ักทีมี ิ ำเร็จอย่ำงครบถ ้วน”โรม13: 392

อำนำจสัมบูรณ์

10;พระลักษณะของพระเจ ้ำคือควำมชอบธรรมและควำมจริงและนี่ เป็ นลักษณะของธรรมบัญญัต ิ ของพระองค ์ผู ้ประพันธ ์สดุดก ี ล่ำวว่ำ“ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์เป็ นควำมจริง” ้ “พระบัญญัตท ิ งสิ ั้ นของพระองค ์ก็ชอบธรรม”สดุด1 ี 19:142,172และอัครทูตเปำโลเปิ ดเผยว่ำ“ ่ กดิสิ์ ทธิและบั ์ ธรรมบัญญัตจิ งึ เป็ นสิงศั ญญัตน ิ ้ันก็ศก ั ดิสิ์ ทธิยุ์ ตธิ รรมและดีงำม”โรม7:12;ธรรมบัญ ้ งส ่ ำแดงถึงน้ำพระทัยและพระประสงค ์ของพระเจ ้ำจะต ้องยังยื ่ นดังพระเจ ่ ญัตเิ ช่นนี ซึ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่ งกำเนิ ดของธรรมบัญญัต{ิ GC467.1}{GCth17404.1} ์ กำรกลับใจและกำรชำระให ้บริสท ุ ธิ[Sanctification]เป็ นพระรำชกิจของกำรนำมนุ ษย ์ให ้คืนดี กับพระเจ ้ำด ้วยกำรนำมนุ ษย ์มำประสำนเข ้ำกับหลักกำรของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ในปฐมกำ ลพระเจ ้ำทรงสร ้ำงมนุ ษย ์ตำมแบบพระฉำยำของพระองค ์ให ้เขำเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันโดยบริบูร ณ์กบ ั สภำพธรรมชำติและธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำหลักกำรแห่งควำมชอบธรรมจำรึกไว ้ในจิตใจ ของเขำแต่บำปทำให ้เขำเหินห่ำงไปจำกพระผูส้ ร ้ำงของเขำเขำไม่สะท ้อนพระฉำยำของพระเจ ้ำอีก ้ ต่อไปจิตใจของเขำต่อสู ้กับหลักกำรของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ“กำรเอำใจใส่เนื อหนั งคือกำรเป็ ่ งไม่สำมำรถปฏิบต นศัตรูตอ ่ พระเจ ้ำไม่ปฏิบต ั ต ิ ำมธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและทีจริ ั ต ิ ำมได ้”โรม8: ้ อได ้ประทำนพระบุตรองค ์เดียวของพระองค ์”ยอห ์น3:16เพือมนุ ่ 7แต่วำ่ “พระเจ ้ำทรงร ักโลกดังนี คื ษ ย ์จะกลับคืนดีกบั พระเจ ้ำโดยพระคุณอันประเสริฐของพระคริสต ์เขำกลับคืนไปสูค ่ วำมเป็ นอันหนึ่ ง ่ อันเดียวกันร่วมกับพระผู ้สร ้ำงของเขำอีกจิตใจของเขำจะต ้องได ้ร ับกำรเปลียนแปลงใหม่ ด ้วยพระคุ ่ี ้ร ับจำกเบืองบนกำรเปลี ้ ่ ้ อกำรบังเกิดใหม่พระเยซู ณของพระเจ ้ำเขำต ้องมีชวี ต ิ ใหม่ทได ยนแปลงนี คื ตรัสว่ำหำกปรำศจำกกำรบังเกิดใหม่เขำ“ไม่สำมำรถเห็นแผ่นดินของพระเจ ้ำ”ยอห ์น3:3{GC467.

2}{GCth17404.2} ่ ผิ ่ ดธรรมบัญญัต”ิ “ธรรมบั ก ้ำวแรกของกำรคืนดีกบ ั พระเจ ้ำคือกำรสำนึ กในบำป“บำปเป็ นสิงที ่ ญญัตน ิ ้ันทำให ้เรำรู ้จักบำป”1ยอห ์น3:4โรม3:20ในกำรทีจะมองเห็ นควำมผิดของตนเองได ้นั้นจะ ่ คนบำปจะต ้องตรวจสอบอุปนิ สยั ของเขำเทียบกับมำตรฐำนยิงใหญ่ แห่งควำมชอบธรรมของพระเจ ้ ้ นกระจกเงำทีจะส่ ่ องให ้เห็นถึงอุปนิสยั ชอบธรรมทีสมบู ่ ำมำตรฐำนนี เป็ รณ์แบบและทำให ้มองเห็นค วำมบกพร่องของตนเอง{GC467.3}{GCth17404.3} ธรรมบัญญัตเิ ปิ ดเผยให ้มนุ ษย ์เห็นบำปของเขำแต่ธรรมบัญญัตไิ ม่ได ้จัดเตรียมทำงแก ้ไว ้ให ้ใน ่ ่ ่ี อฟั ่ งแต่ธรรมบัญญัตก ขณะทีธรรมบั ญญัตส ิ ญ ั ญำทีจะให ้ชีวต ิ แก่ผูท้ เชื ิ ็ประกำศว่ำควำมตำยเป็ นส่ ่ ไว ้สำหร ับผูล้ ว่ งละเมิดข่ำวประเสริฐของพระคริสต ์เท่ำนั้นทีจะปลดปล่ ่ วนแบ่งทีมี อยเขำให ้พ ้นจำกก ำรพิพำกษำลงโทษหรือรอยมลทินของบำปเขำจะต ้องกลับใจมำหำพระเจ ้ำผูท้ ธรรมบั ี่ ญญัตข ิ องพร ่ ่ ชำไถ่บำปด ้วยวิธเี หล่ำนี เขำจะ ้ ะองค ์ได ้ถูกล่วงละเมิดและมีควำมเชือในพระคริ สต ์ผูท้ รงเป็ นเครืองบู ่ ้ทำไปแล ้ว”โรม3:20;และรับส่วนในสภำพของพระเจ ้ำเขำเป็ นบุตรของพระเ ได ้รับกำร“ยกบำปทีได 393

อำนำจสัมบูรณ์

จ ้ำอันเนื่ องจำกพระวิญญำณทรงให ้เขำมีฐำนะเป็ นบุตรของพระเจ ้ำโดยพระวิญญำณนั้นเขำจึงร ้อ งเรียกพระเจ ้ำว่ำ“อับบำ(พ่อ)”โรม8:15{GC467.4}{GCth17404.4} ้ ่ี วงละเมิดธรรมบัญญัตข บัดนี เขำมี เสรีทจะล่ ิ องพระเจ ้ำหรือเปำโลกล่ำวว่ำ“ถ ้ำเช่นนั้นเรำลบล ้ำง ่ อเปล่ำเลยเรำยังชูธรรมบัญญัตข ่ ธรรมบัญญัตด ิ ้วยควำมเชือหรื ิ นอี ึ ้ ก”“เรำทีตำยต่ อบำปแล ้วจะมีช ี ้ อเมือเรำป ่ วิตในบำปต่อได ้อย่ำงไร”และยอห ์นประกำศว่ำ“เพรำะว่ำควำมร ักต่อพระเจ ้ำเป็ นอย่ำงนี คื ระพฤติตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์และพระบัญญัตข ิ องพระองค ์นั้นไม่เป็ นภำระหนักเกินไป”โรม 3:31;6:2;1ยอห ์น5:3;กำรบังเกิดใหม่นำจิตใจให ้กลมกลืนเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันกับพระเจ ้ำและ ่ ่ ่ ้ ดขึนในคนบำปเขำ ้ นำมำให ้ประสำนกับธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์เมือกำรเปลี ยนแปลงยิ งใหญ่ นีเกิ ่ ้ำสูช ์ ออกจำกควำมตำยเพือเข ่ วี ต ิ ออกจำกบำปไปสูค ่ วำมบริสท ุ ธิออกจำกกำรล่ วงละเมิดและกำรก ่ งและควำมภักดีชวี ต ่ นห่ำงจำกพระเจ ้ำสินสุ ้ ดไปชีวต บฏเข ้ำสูก ่ ำรเชือฟั ิ เดิมทีเหิ ิ ใหม่แห่งกำรกลับคื ่ ่ ้นขึนและ“ควำมชอบธรรมของธรรมบั ้ นดีกบ ั พระเจ ้ำแห่งควำมเชือและแห่ งควำมร ักได ้เริมต ญญัต”ิ ่ ดำเนิ นตำมเนื อหนั ้ “จะได ้สำเร็จในตัวเรำทีไม่ งแต่ตำมฝ่ ำยวิญญำณ”โรม8:4และจิตวิญญำณของเ ขำจะพูดว่ำ“โอข ้ำพระองค ์รักธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์จริงๆเป็ นคำภำวนำของข ้ำพระองค ์เสมอ” สดุด1 ี 19:97{GC468.1}{GCth17405.1} ่ “ธรรมบัญญัตข ิ องพระยำห ์เวห ์ดีพร ้อมและฟื ้ นฟูชวี ต ิ ”สดุด1 ี 9:7เมือปรำศจำกธรรมบั ญญัตม ิ นุ ่ ถก ่ ์ ์ ษย ์จะมีแนวควำมคิดทีไม่ ู ต ้องในเรืองของควำมบริ สท ุ ธิและควำมศั กดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำหรือในเรื่ ์ ่ ้จริงในบำปและไม่รู ้สึกถึงค องควำมผิดและควำมไม่บริสท ุ ธิของตนเองพวกเขำไม่ มค ี วำมสำนึ กทีแท ่ ้องกลับใจจำกบำปพวกเขำมองไม่เห็นสภำพของตนเองว่ำทีพวกเขำหลงไปนั ่ ้นเป็ นก วำมจำเป็ นทีต ำรล่วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำไม่ได ้ตระหนักถึงควำมต ้องกำรพระโลหิตไถ่บำปข ่ ้ งหรือไม่มี องพระคริสต ์พวกเขำร ับควำมหวังแห่งควำมรอดโดยไม่มก ี ำรเปลียนแปลงจิ ตใจโดยสินเชิ กำรปฏิรป ู ชีวต ิ ของเขำดังนั้นกำรกลับใจอย่ำงผิวเผินจึงมีอยูอ ่ ย่ำงมำกมำยและคนจำนวนมำกเข ้ำ ่ เคยติดสนิ ทกับพระคริสต ์{GC468.2}{GCth17405.2} ร่วมคริสตจักรโดยทีไม่ ่ ้ ้ ทฤษฎีผด ิ ๆเรืองกำรช ำระให ้บริสท ุ ธิก็์ ผุดขึนมำจำกกำรละเลยและละทิ งธรรมบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ ้ ่ ้ ้ ำด ้วยเช่นกันทฤษฎีนีโดดเด่ นอยูใ่ นขบวนกำรเคลือนไหวทำงศำสนำของทุ กวันนี ทฤษฎี เหล่ำนี เป็ ้ กคำสอนทีผิ ่ ดๆและให ้ผลลัพธ ์ของกำรปฏิบต ่ี นอันตรำยร่วมกับควำมเป็ นจริงทีว่​่ ำคนม นทังหลั ั ท ิ เป็ ่ ้ ำให ้มีควำมจำเป็ นต ้องลงแรงเพิมขึ ่ นเป็ ้ นสองเท่ำเพือทุ ่ กคนจะเข ้ำใ ำกมำยชืนชอบทฤษฎี เหล่ำนี ท ่ พระคั ่ ่ {GC469.1}{GCth17406.1} ้ จอย่ำงชัดเจนถึงสิงที มภีร ์สอนในเรืองนี ่ ้จริงเป็ นหลักคำสอนของพระคัมภีร ์อัครทูตเปำโลกล่ำวไว ้ในจดหมำยที่ กำรชำระให ้บริสท ุ ธิที์ แท ้ อให ้พวกท่ำนเป็ นคน เขียนถึงคริสตจักรเมืองเธสะโลนิ กำว่ำ“พระประสงค ์ของพระเจ ้ำเป็ นอย่ำงนี คื ์ ้ บริสท ุ ธิ”และท่ ำนอธิษฐำนว่ำ“ขอให ้พระเจ ้ำแห่งสันติสข ุ ทรงชำระท่ำนทังหลำยให ้เป็ นคนบริสท ุ ธิห์ 394

อำนำจสัมบูรณ์

มดจด”1เธสะโลนิ กำ4:3;5:23;พระคัมภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำกำรชำระให ้บริสท ุ ธิคื์ ออะไรและจะ ่ ได ้มำด ้วยวิธใี ดพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงอธิษฐำนเผือสำวกของพระองค ์ว่ำ“ขอทรงแยกพวกเขำให ้บริ ่ ้“ชำระ สุทธิด์ ้วยควำมจริงพระวจนะของพระองค ์เป็ นควำมจริง”ยอห ์น17:17และเปำโลสอนผูเ้ ชือให ์ ์ ไว ้โดยพระวิญญำณบริสท ุ ธิ”โรม15:16;อะไรคื อพระรำชกิจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิพระเยซู ตรั ่ สบอกสำวกของพระองค ์ว่ำ“เมือพระวิ ญญำณแห่งควำมจริงเสด็จมำแล ้วพระองค ์จะนำพวกท่ำนไป ้ สูค ่ วำมจริงทังมวล”ยอห ์น16:13และผู ้ประพันธ ์สดุดต ี รัสว่ำ“ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์เป็ นควำมจ ่ ริง”สดุด1 ี 19:142พระดำร ัสและพระวิญญำณของพระเจ ้ำเปิ ดเผยให ้มนุ ษย ์เห็นถึงหลักกำรยิงใหญ่ ่ งอยูใ่ นธรรมบัญญัตข แห่งควำมชอบธรรมทีฝั ิ องพระองค ์และเนื่ องจำกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้ น“ศักดิสิ์ ทธิยุ์ ตธิ รรมและดีงำม”โรม7:12;และเป็ นสำเนำควำมบริบูรณ์ดเี ลิศของพระเจ ้ำผลลัพธ ์ที่ ่ ้ำงพัฒนำขึนจำกกำรเชื ้ ่ งธรรมบัญญัตจิ ะต ้องบริสท ตำมมำคืออุปนิ สยั ทีสร อฟั ุ ธิด์ ้วยเช่นกันพระคริ ่ บูรณ์ดเี ลิศของอุปนิ สยั เช่นนี พระองค ้ สต ์ทรงเป็ นแบบอย่ำงทีบริ ์ตร ัสว่ำ“เรำประพฤติตำมบัญญัตข ิ องพระบิดำ” “เรำทำตำมชอบพระทัยของพระองค ์เสมอ”ยอห ์น15:10;8:29บรรดำผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์จ ่ ่ ะต ้องเป็ นเหมือนพระองค ์นั่นคือโดยพระคุณของพระเจ ้ำเพือสร ้ำงอุปนิ สยั ทีกลมกลื นเป็ นอันหนึ่ งอั ์ นเดียวกันกับหลักกำรของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์นี่ คือกำรชำระให ้บริสท ุ ธิตำมพระคั มภีร ์{GC 469.2}{GCth17406.2} ้ ำเร็จได ้โดยควำมเชือในพระคริ ่ กำรชำระให ้บริสท ุ ธินี์ จะส สต ์เท่ำนั้นด ้วยอำนำจของพระวิญญำ ่ ตอยูร่ ว่ มด ้วยเปำโลเตือนผูเ้ ชือว่ ่ ำ“ท่ำนจงอุตสำห ์ประพฤติอย่ำงสมกับควำมรอ ณของพระเจ ้ำทีสถิ ้ ่ ดของท่ำนทังหลำยด ้วยควำมเกรงกลัวและตัวสัน.....เพรำะว่ ำพระเจ ้ำเป็ นผูท้ รงทำกำรอยูภ ่ ำยในพ วกท่ำนให ้ท่ำนมีควำมประสงค ์และมีควำมสำมำรถทำตำมชอบพระทัยของพระองค ์”ฟี ลิปปี 2:12,1 3คริสเตียนจะรู ้สึกถึงควำมเย ้ำยวนใจของบำปแต่เขำจะยังคงยืนหยัดต่อสู ้บำปอยูเ่ สมอนี่ เป็ นจุดทีเ่ ่ ขำจำเป็ นต ้องได ้ร ับควำมช่วยเหลือของพระคริสต ์เมือควำมอ่ อนแอของมนุ ษย ์เข ้ำประสำนกับควำ ้ ้วยควำมเชือว่ ่ ำ“สำธุกำรแด่พระเจ ้ำผูป้ ระทำนชัยชนะแก่เ มเข ้มแข็งของพระเจ ้ำแล ้วเขำจะร ้องขึนด ้ รำทังหลำยโดยพระเยซู คริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำ”1โครินธ ์15:57{GC469.3}{GCth17406 .3} ้ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยให ้เห็นอย่ำงชัดเจนว่ำผลของกำรชำระให ้บริสท ุ ธินั์ ้นจะก ้ำวหน้ำขึนไปอย่ ำงต่ ่ อเนื่ องเมือคนบำปกลั บใจเขำจะพบสันติสข ุ ในพระเจ ้ำผ่ำนทำงพระโลหิตแห่งกำรลบมลทินบำปชีว ิ ่ ่ ้นขึนบั ้ ดนี เขำจะต ้ ่ จะเติ ่ ตของคริสเตียนคนนั้นเพิงจะเริ มต ้อง“ไปสูค ่ วำมเป็ นผูใ้ หญ่”ฮีบรู6:1เพือที บ ใหญ่ขน“เต็ ึ้ มถึงขนำดควำมบริบูรณ์ของพระคริสต ์”เอเฟซัส4:13;อัครทูตเปำโลกล่ำวไว ้ว่ำ“ข ้ำพเ ่ ผ่ ่ ำนพ ้นมำแล ้วโน้มตัวไปยังสิงที ่ อยู ่ เ่ บืองหน้ ้ จ ้ำทำอย่ำงหนึ่ งคือลืมสิงที ำและข ้ำพเจ ้ำบำกบั่นมุ่งหน้ำ ่ ้ ่ ในพระเยซูคริสต ์”ฟี ลิปปี 3:13,14 ไปสูห ่ ลักชัยเพือจะได ้ร ับรำงวัลคือกำรทรงเรียกแห่งเบืองบนซึ งมี 395

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ์ ่ ำวไว ้ในพระคัมภีร ์ว่ำ“พวก ;และเปโตรวำงขันตอนที เรำจะบรรลุ ถงึ กำรชำระตนให ้บริสท ุ ธิตำมที กล่ ่ ดทีจะเอำคุ ่ ่ ่ ่ ณธรรมเ ท่ำนจงพยำยำมอย่ำงทีสุ ณธรรมเพิมควำมเชื อของพวกท่ ำนเอำควำมรู ้เพิมคุ ่ ่ อำกำรควบคุมตัวเองเพิมควำมรู ้เอำควำมทรหดอดทนเพิมกำรควบคุ มตัวเองและเอำควำมยำเกรง ่ ่ องเพิมควำมย ่ ่ พระเจ ้ำเพิมควำมทรหดอดทนเอำควำมร ักฉันพีน้ ำเกรงพระเจ ้ำและเอำควำมร ักเพิม ่ อง.....ถ ้ำพวกท่ำนทำเช่นนั้นท่ำนจะไม่มวี น ควำมร ักฉันพีน้ ั ล ้มลง”2เปโตร1:510{GC470.1}{GCth17407.1} ่ี ประสบกำรณ์ของกำรชำระให ้บริสท ์ ผูท้ มี ุ ธิตำมพระคั มภีร ์จะแสดงออกถึงวิญญำณแห่งควำมถ่ ่ อมตนเช่นเดียวกับโมเสสพวกเขำมองเห็นควำมบริสท ุ ธิยิ์ งใหญ่ ทน่ ี่ ำเกรงขำมและเห็นว่ำตนเองไม่คู่ ่ ำมำเทียบกับควำมบริสท ์ ควรทีจะน ุ ธิและควำมบริ บูรณ์อน ั สูงส่งของพระเจ ้ำผูท้ รงไม่มข ี อบเขตจำกั ด{GC470.2}{GCth17407.2} ์ ้วอย่ำงแท ้จริ ชีวต ิ ของผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลเป็ นแบบอย่ำงของผูท้ ได ี่ ้ร ับกำรชำระให ้บริสท ุ ธิแล ่ งชีวต ิ อันยืนยำวนั้นเปี่ ยมล ้นด ้วยกำรร ับใช ้อย่ำงมีเกียรติเพือพระอำจำรย ์ของเขำเขำ“ผูเ้ ป็ นทีร่ ักอ ่ ่ ์ ย่ำงยิง”ดำเนี ยล10:11;ของสวรรค ์แต่ถงึ กระนั้นแทนทีดำเนี ยลจะอ ้ำงว่ำตนเป็ นผูท้ บริ ี่ สท ุ ธิและศั ก ้ ่ ดิสิ์ ทธิผู์ เ้ ผยพระวจนะผูม้ เี กียรติท่ำนนี แสดงตนเองว่ ำเป็ นชนชำติอส ิ รำเอลทีบำปหนำทู ลขอต่อเบื ้ ่ ้ องพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือประชำกรของท่ ำนท่ำนกล่ำวว่ำ“ข ้ำพระองค ์ทังหลำยไม่ ได ้ถวำยคำวิงวอ ้ ่ นต่อพระองค ์ด ้วยอ ้ำงควำมชอบธรรมของข ้ำพระองค ์ทังหลำยเป็ นเหตุแต่ได ้อ ้ำงพระกรุณำยิงใหญ่ ของพระองค ์” ้ “ข ้ำพระองค ์ทังหลำยได ้ทำบำปและทำควำมอธรรม”ท่ำนกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำกำลังพูดอธิษฐำนส ่ ำรภำพบำปของข ้ำพเจ ้ำและบำปของอิสรำเอลประชำกรของข ้ำพเจ ้ำ”และในภำยหลังเมือพระบุ ต ่ ่ รของพระเจ ้ำเสด็จมำปรำกฏแก่ดำเนี ยลเพือประทำนค ำแนะนำดำเนี ยลบอกว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำก็สนเรี ิ ้ ยว ้ สินแรงหน้ ำของข ้ำพเจ ้ำก็ซดี ไปข ้ำพเจ ้ำหมดแรง”ดำเนี ยล9:18,15,20;10:8{GC470.3}{GCth1 7407.3} ่ ่ ้ เมือโยบได ้ยินพระสุรเสียงขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทีออกมำจำกลมพำยุ หมุนนั้นเขำอุทำนขึนมำว่ ้ ้ำ”โยบ42:6เมืออิ ่ สยำห ์เห็นพระสิรข ำ“ข ้ำพระองค ์จึงเกลียดตนเองและกลับใจอยูใ่ นผงคลีและขีเถ ิ ์ สท ์ สท ์ ององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและได ้ยินเสียงเสรำฟิ มร ้องว่ำ“บริสท ุ ธิบริ ุ ธิบริ ุ ธิพระยำห ์เวห ์จอมทัพ”เข ้ ำ“วิบต ำจึงร ้องขึนว่ ั แิ ก่ข ้ำพเจ ้ำเพรำะว่ำข ้ำพเจ ้ำพินำศแล ้ว”อิสยำห ์6:3,5หลังจำกเปำโลถูกร ับขึน้ ้ สำมและได ่ ่ ่ ษย ์ไม่อำจกล่ำวออกมำเป็ นคำพูดท่ำนกล่ำวถึง ไปยังสวรรค ์ชันที ้ยินเรืองรำวต่ ำงๆทีมนุ ่ ำคนเล็กน้อยทีสุ ่ ดในพวกธรรมิกชนทังหมด”2โคริ ้ ตนเองว่ำ“เป็ นคนเล็กน้อยยิงกว่ นธ ์12:24เอเฟซ ัส3:8.

396

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ สำหร ับยอห ์นผูเ้ ป็ นสำวกทีพระองค ์ทรงร ักเป็ นผู ้เอนกำยลงแนบพระอุระของพระเยซูเมือมองเห็ นพระสิรข ิ องพระองค ์เขำเองยัง“ล ้มลงแทบพระบำทของพระองค ์เหมือนอย่ำงคนตำย”วิวรณ์1:17{ GC471.1}{GCth17408.1} ่ี ำเนิ นอยูภ ้ โอ ้อวดกล่ำวอ ้ำงว่ำตนเอง ผูท้ ด ่ ำยใต ้ร่มเงำของกำงเขนแห่งคำลวำรีจะไม่ยกตนขึนไม่ ่ ำควำมปวดร ้ำวมำสูพ หลุดพ ้นจำกบำปแล ้วพวกเขำตระหนักว่ำเป็ นเพรำะบำปของเขำทีน ่ ระหทัย ้ งทำให ้เขำถ่อมใจลงผู ้ทีด ่ ำเนิ นชีวต ของพระบุตรของพระเจ ้ำและควำมคิดนี จึ ิ ใกล ้ชิดพระเยซูมำกที่ ่ ดและควำมหวังเดียวของพว สุดจะมองเห็นควำมอ่อนแอและบำปของมนุ ษยชำติได ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ่ี ้ ้ กเขำอยูท ่ พระคุ ณควำมดีของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผู ้ทรงสินพระชนม ์บนกำงเขนและกลับเป็ นขึนมำจ ำกควำมตำยแล ้ว{GC471.2}{GCth17408.2} ่ ำลังได ้ร ับควำมนิ ยมในโลกแห่งศำสนำนั้นจะมีเรืองของวิ ่ กำรชำระให ้บริสท ุ ธิที์ ก ญญำณแห่งกำร ่ ำให ้เรืองกำรช ่ ้ ่ ผิ ่ ดไปจำกหลั ยกตนและกำรละเลยพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำซึงท ำระนี กลำยเป็ นสิงที ่ี ้กำรสนับสนุ นหลักคำสอนนี สอนว่ ้ ์ นสิงที ่ เกิ ่ ด กคำสอนของพระคัมภีร ์ผูท้ ให ำกำรชำระให ้บริสท ุ ธิเป็ ้ ่ ำนั้นและจะบรรลุไปจนถึงควำมบริสท ์ ำงบริบูรณ์พวกเขำจะ ขึนโดยทั นทีได ้มำด ้วยควำมเชือเท่ ุ ธิอย่ ่ ำนั้นแล ้วพระพรจะเป็ นของท่ำน”ผูร้ ับไม่ต ้องพยำยำมทำสิงใดอี ่ ่ นสิงที ่ พวกเขำ ่ พูดว่ำ“เชือเท่ กซึงเป็ ต่ำงคิดกันไปเองในขณะเดียวกันพวกเขำปฏิเสธอำนำจของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำอ ้ำง ่ ษ ว่ำได ้ร ับกำรปลดปล่อยจำกข ้อผูกพันของกำรถือร ักษำพระบัญญัตแิ ล ้วแต่จะเป็ นไปได ้หรือทีมนุ ์ ้ ย ์จะเป็ นผู ้บริสท ุ ธิสอดคล ้องตำมนำพระทั ยและพระลักษณะของพระเจ ้ำโดยไม่ต ้องเข ้ำมำประสำน ่ ำแดงให ้เห็นถึงธรรมชำติและนำพระทั ้ ่ กลมกลืนกับหลักกำรต่ำงๆทีส ยของพระองค ์และทีแสดงว่ ำเ ่ ป็ นทีชอบพระทั ยของพระองค ์{GC471.3}{GCth17408.3} ่ ต ้องใช ้ควำมมำนะบำกบั่นไม่ต ้องปฏิเสธตนเองไม่ต ้ ควำมต ้องกำรอยำกจะมีศำสนำทีง่​่ ำยๆซึงไม่ ่ ่ ำนั้นกลำยเป็ นห องแยกตัวออกจำกควำมโง่เขลำของโลกทำให ้หลักคำสอนทีว่​่ ำเชือและต ้องเชือเท่ ่ ้รับควำมนิ ยมแต่พระวจนะของพระเจ ้ำบอกไว ้อย่ำงไรอัครทูตยำกอบบอกไว ้ว่ำ“ใคร ลักคำสอนทีได ่ ่ ้นจะช่วยให ้เขำรอดได ้ห จะกล่ำวว่ำตนมีควำมเชือแต่ ไม่ประพฤติตำมจะมีประโยชน์อะไรควำมเชือนั ่ ไม่ ่ มก รือ.....คนโฉดเขลำเอ๋ยท่ำนต ้องกำรให ้พิสจ ู น์วำ่ ควำมเชือที ี ำรประพฤติตำมนั้นไร ้ผลหรืออับร ำฮัมบรรพบุรษ ุ ของเรำถวำยอิสอัคบุตรของท่ำนบนแท่นบูชำจึงถูกชำระให ้ชอบธรรมเพรำะกำรปร ่ ้นทำงำนควบคูก ะพฤติไม่ใช่หรือท่ำนก็เห็นแล ้วว่ำควำมเชือนั ่ บ ั กำรประพฤติตำมของเขำและควำ ่ สมบูรณ์โดยกำรประพฤติน้ัน.....พวกท่ำนก็เห็นแล ้วว่ำคนหนึ่ งคนใดจะถูกชำระให ้ชอบธรร มเชือก็ ่ ยงอย่ำงเดียว”ยำกอบ2:14มได ้ก็เพรำะกำรประพฤติและไม่ใช่เพรำะควำมเชือเพี 24{GC472.1}{GCth17409.1}

397

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ปรำศ ่ คำพยำนจำกพระวจนะของพระเจ ้ำต่อต ้ำนหลักคำสอนอันหลอกลวงเกียวกั บควำมเชือที ่ นเงือนไขเพื ่ ่ ับ จำกกำรกระทำกำรอ ้ำงควำมโปรดปรำนของสวรรค ์โดยไม่ทำตำมข ้อกำหนดทีเป็ อร ่ ่ แท ่ ้จริงต ้องมีรำกฐำน ควำมเมตตำนั้นไม่ใช่ควำมเชือแต่ เป็ นกำรทึกทักคิดเอำเองเพรำะควำมเชือที ่ วำงอยูบ ่ นพระสัญญำและเงือนไขของพระคั มภีร ์{GC472.2}{GCth17409.2} ่ ว่​่ ำเขำจะเป็ นผู ้บริสท ์ ้ในขณะทีตั ่ งใจละเมิ ้ อย่ำให ้ผูใ้ ดหลอกลวงตนเองด ้วยควำมเชือที ุ ธิได ดบัญ ่ รู่ ้ว่ำบำปจะทำให ้พระสุรเสียงของพระวิญ ญัตข ิ ้อใดข ้อหนึ่ งของพระเจ ้ำกำรกระทำควำมผิดในสิงที ่ นพยำนนั้นนิ่ งเงียบไปและทำให ้จิตวิญญำณแยกออกไปจำกพระเจ ้ำ“บำปเป็ นสิงที ่ ผิ ่ ดธร ญำณทีเป็ ่ ำบำปอยูเ่ รือยๆ[กระท ่ รมบัญญัต”ิ และ“ผูใ้ ดทีท ำผิดธรรมบัญญัต]ิ คนนั้นยังไม่เห็นพระองค ์และยังไม่ ่ รู ้จักพระองค ์”1ยอห ์น3:1,4,6ถึงแม้ในจดหมำยของยอห ์นจะเขียนถึงเรืองควำมร ักไว ้อย่ำงเต็มทีแ่ ่ ่ ้จริงของคนอีกกลุม ต่ยอห ์นก็ไม่ลงั เลใจทีจะเปิ ดเผยถึงลักษณะทีแท ่ หนึ่ งทีอ่ ้ำงว่ำตนได ้ร ับกำรชำระ ่ วงละเมิดธรรมบัญญัตข แต่ยงั มีชวี ต ิ ทีล่ ิ องพระเจ ้ำ“ผูท้ กล่ ี่ ำวว่ำ‘ข ้ำพเจ ้ำรู ้จักพระองค ์’แต่ไม่ได ้ประ ่ี พฤติตำมพระบัญญัตข ิ องพระองค ์คนนั้นเป็ นคนพูดมุสำและสัจจะไม่ได ้อยูใ่ นเขำเลยแต่ผูท้ ประพ ฤติตำมพระวจนะของพระองค ์ควำมร ักของพระเจ ้ำก็บริบูรณ์อยูใ่ นคนนั้นอย่ำงแท ้จริง”1ยอห ์น2:4 ,5 ่ ์ นี่ เป็ นวิธท ี ดสอบควำมเชือของมนุ ษย ์ทุกคนเรำไม่อำจยอมร ับว่ำมนุ ษย ์คนใดเป็ นผูบ้ ริสท ุ ธิโดยไ ์ ่ นเพียงมำตรฐำนเดียวของทังในสวรรค ้ ม่ได ้นำผูน้ ้ันไปวัดเทียบกับควำมบริสท ุ ธิของพระเจ ้ำซึงเป็ ์แ ละในโลกหำกมนุ ษย ์ไม่มค ี วำมรู ้สึกถึงควำมสำคัญของบัญญัตแิ ห่งศีลธรรมหำกพวกเขำดูแคลนแ ่ ละทำให ้ข ้อบังคับของพระเจ ้ำดูเป็ นเรืองเล็ กน้อยหำกผูใ้ ดทำให ้ข ้อเล็กน้อยสักข ้อหนึ่ งในธรรมบัญ ้ ้ ่ ้ทำอย่ำงนั้นด ้วยผูน้ ั้นก็จะไม่มค ญัตเิ หล่ำนี เบำลงทั งสอนคนอื นให ี ำ่ ในสำยตำของสวรรค ์และเรำจะ รู ้ว่ำคำอ ้ำงของพวกเขำนั้นปรำศจำกรำกฐำน{GC472.3}{GCth17409.3} ่ ้ งห่ำงไกลจำกค กำรอ ้ำงว่ำตนไม่มบ ี ำปเป็ นหลักฐำนในตัวเองทีแสดงให ้เห็นว่ำผูท้ อ ี่ ้ำงตนเช่นนี ยั ้ เป็ ้ นเพรำะเขำยังไม่เข ้ำใจอย่ำงแท ้จริงถึงเรืองควำมบริ ่ ่ี นสุ ้ ดของพระ วำมบริสท ุ ธิทั์ งนี สท ุ ธิอั์ นไม่มท ี สิ ์ ่ ว่​่ ำเขำควรจะต ้องกลำยเป็ นคนเช่นไรจึงจะมีบุคลิ เจ ้ำและควำมศักดิสิ์ ทธิของพระองค ์หรือในเรืองที ่ ่ กต ้องในเรืองควำม ่ กทีประสำนกลมกลื นกับพระลักษณะของพระองค ์เป็ นเพรำะเขำไม่มแี นวคิดทีถู ่ สท ์ ่ ้ำของบำปทีมนุ ่ ษย ์ถือว่ำตนเ ร ักทีบริ ุ ธิและสู งส่งของพระเยซูรวมถึงควำมร ้ำยกำจและควำมชัวช ่ ้ วมกับแนวคิดของเขำบกพร่องใ องบริสท ุ ธิยิ์ งระยะทำงระหว่ ำงตัวเขำเองกับพระคริสต ์ห่ำงมำกขึนร่ ่ ่ นเท่ ้ ำใดเขำก็จะยิงมองว่ ่ นเรืองพระลั กษณะและข ้อกำหนดของพระเจ ้ำมำกยิงขึ ำตนเองมีควำมชอ ่ นเท่ ้ ำนั้น{GC473.1}{GCth17410.1} บธรรมมำกยิงขึ ์ ่ ้ กำรชำระให ้บริสท ุ ธิตำมที พระคั มภีร ์กล่ำวไว ้หมำยรวมถึงร่ำงกำยทังหมดคื อจิตวิญญำณจิตใจ ่ ่ ้พระเจ ้ำทรงร ักษำ“วิญญำณจิตใจและร่ และร่ำงกำยเปำโลอธิษฐำนเผือชำวเมื องเธสะโลนิ กำเพือให 398

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำงกำย.....ให ้ปรำศจำกกำรติเตียนจนถึงวันทีพระเยซู คริสต ์องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำจะเสด็จมำ”1 ้ั ่ ำ“พีน้ ่ องทังหลำยโดยเห็ ้ เธสะโลนิ กำ5:23;อีกครงเขำเขี ยนไปหำผูเ้ ชือว่ นแก่ควำมเมตตำกรุณำขอ ้ ่ นเครืองบู ่ ชำอันบริสุ งพระเจ ้ำข ้ำพเจ ้ำจึงวิงวอนท่ำนทังหลำยให ้ถวำยตัวของท่ำนแด่พระองค ์เพือเป็ ่ ชวี ต ่ ทธิที์ มี ิ และเป็ นทีพอพระทั ยพระเจ ้ำ”โรม12:1ในสมัยของชนชำติอส ิ รำเอลโบรำณของบูชำที่ ่ ำมำถวำยก็ นำมำถวำยพระเจ ้ำจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบอย่ำงละเอียดหำกพบตำหนิ ใดในสัตว ์ทีน ่ ้ว่ำของทีน ่ ำมำถวำยต ้อง“ปรำศจำกตำหนิ ”ดังนั้นคริสเ จะไม่ร ับสัตว ์ตัวนั้นไว ้เพรำะพระเจ ้ำตร ัสสังไว ่ ชำอันบริสท ่ ชวี ต ่ ตียนจึงได ้รับบัญชำให ้ถวำยร่ำงกำยของเขำให ้เป็ น“เครืองบู ุ ธิที์ มี ิ และเป็ นทีพอพร ่ ำสิงนี ่ ได ้ ้นั้นเขำจะต ้องถนอมร ักษำกำลังทังหมดของเขำให ้ ะทัยพระเจ ้ำ”ในกำรทีจะท ้อยูใ่ นสภำพที่ ่ี ดกำรกระทำทุกอย่ำงทีท ่ ำให ้กำลังทำงฝ่ ำยกำยหรือทำงควำมคิดอ่อนแอลงจะทำให ้บุคคลนั้น ดีทสุ ่ ับใช ้พระผู ้สร ้ำงของเขำและพระเจ ้ำจะทรงพอพระทัยกับของถวำยซึงด ่ ้อยกว่ำสิงที ่ ดี ่ ไม่เหมำะทีจะร ่ ดทีเรำสำมำรถน ่ ทีสุ ำมำถวำยได ้หรือพระคริสต ์ตรัสว่ำ“จงรักองค ์พระผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำของท่ำนด ้วยสุ ่ ดใจของท่ำนด ้วยสุดจิตของท่ำน”มัทธิว22:37;ผูท้ รี่ ักพระเจ ้ำด ้วยสุดจิตสุดใจจะปรำรถนำทีจะถวำ ่ ทสุ ่ ำกำลังทังหมดในชี ้ ยกำรร ับใช ้ด ้วยชีวต ิ ทีดี ี่ ดให ้แก่พระองค ์และจะแสวงหำอยูเ่ สมอทีจะน วต ิ ให ้สอ ่ี งเสริมควำมสำมำรถของเขำเพือท ่ ำตำมนำพระทั ้ ดประสำนกลมกลืนกับกฎบัญญัตท ิ จะส่ ยของพร ่ ชำทีจะถวำยต่ ่ ะองค ์พวกเขำจะไม่ทำให ้เครืองบู อพระบิดำบนสวรรค ์ต ้องอ่อนแอลงหรือเป็ นมลทิน ด ้วยกำรปล่อยตัวใหห้ มกมุ่นกับกำรตำมใจปำกหรือตัณหำ{GC473.2}{GCth17410.2} ้ ่ อสู ้กับวิญญำณจิต”1เปโตร2:11ทุกกำร เปโตรกล่ำวไว ้ว่ำ“ให ้เว ้นจำกตัณหำของเนื อหนั งซึงต่ ่ นควำมผิดบำปมีแนวโน้มทีจะท ่ ำให ้ควำมสำมำรถของกำรร ับรู ้ฝ่ ำยปัญญ สนองควำมพึงพอใจทีเป็ ำและฝ่ ำยจิตวิญญำณเย็นชำและตำยด ้ำนไปและพระวจนะหรือพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะสร ้ำงค ้ อจิตใจได ้แต่เพียงเล็กน้อยเปำโลเขียนไปถึงชำวเมืองโครินธ ์ว่ำ“ขอให ้เรำชำระตัวเองใ วำมซำบซึงต่ ้ ์ ำงสมบูรณ์ด ้วยควำ ห ้ปรำศจำกมลทินทุกอย่ำงของเนื อหนั งและวิญญำณจิตจงมีควำมบริสท ุ ธิอย่ มเกรงกลัวพระเจ ้ำ”2โครินธ ์7:1;และในบรรดำผลของพระวิญญำณอันประกอบด ้วย“ควำมร ักควำ ่ ตย ์ควำมสุภำพอ่อนโยน”นั้นเปำโลยังรว มยินดีสน ั ติสข ุ ควำมอดทนควำมกรุณำควำมดีควำมซือสั ม“กำรรู ้จักบังคับตน”เข ้ำไปด ้วยกำลำเทีย5:22,23{GC474.1}{GCth17411.1} ้ มี ่ กำรดลใจเปิ ดเผยถึงเรืองเหล่ ่ ้ ตำมแต่มผ ่ี ้ำงตนว่ำเป็ นคริสเตียนสักกีคนที ่ ่ ำให ้พ ทังๆที ำนี ก็ ี ูท้ อ ท ่ ก ่ ำลังเป็ นที่ ละกำลังของเขำอ่อนแอลงด ้วยกำรแสวงหำทร ัพย ์สมบัตห ิ รือด ้วยกำรเทิดทูนบูชำสิงที ่ ่ ำลังทำให ้ควำมเป็ นมนุ ษย ์ทีมี ่ แบบพระฉำยำของพระเจ ้ำตกต่ำลงด ้วยควำมต นิ ยมกันมีสก ั กีคนที ก ่ รำควำมสนุ กสนำนในสิงต ่ ้องห ้ำมและคริสตจักรแทนทีจะต ่ ำหนิ กำรกระทำเ ะกละตะกลำมกำรดืมสุ ้ อยครงกลั ้ั บกลำยเป็ นผูส้ นับสนุ นควำมชัวโดยชักน ่ ่ หล่ำนี บ่ ำผ่ำนในเรืองของควำมอยำกอำหำรอย่ ำงตะกละตะกลำมให ้ทะเยอทะยำนอยำกได ้ทรัพย ์สินหรือกำรรักในควำมสนุ กสนำนให ้สะสมทร ัพย ์ส ่ึ ่ ้ มบัตซ ิ งควำมร ักทีควรจะมี ให ้กับพระคริสต ์นั้นมีนอ้ ยเกินไปหำกในวันนี พระเยซู จะเสด็จมำยังคริสต 399

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ บริสท ้ ่ จักรต่ำงๆและทอดพระเนตรงำนเลียงและกำรค ้ำขำยทีไม่ ุ ธิทั์ งหลำยซึ งกระท ำกันในนำมของ ้ ่ ำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิให ์ ้ออกไปเหมือนดังเช่นทีพระ ่ ศำสนำพระองค ์จะไม่ทรงขับไล่คนทังหลำยที ท องค ์ทรงเคยขับไล่คนแลกเงินออกจำกพระวิหำรหรือ{GC474.2}{GCth17411.2} ่ ้ ้น“บริสท ์ นประกำรแรก”ยำกอบ3:17ห อัครทูตยำกอบเปิ ดเผยว่ำปัญญำทีมำจำกเบื องบนนั ุ ธิเป็ ่ ้ำงพระนำมอันลำค่ ้ ำของพระเยซูด ้วยริมฝี ปำกทีเป็ ่ นมลทินด ้วยบุหรีล่ ำกเขำมำพบคนเหล่ำนั้นทีอ ่ มหำยใจและลำตัวแปดเปื ้อนด ้วยกลินสกปรกและยั งทำให ้บรรยำกำศของฟ้ ำสวรรค ์เปรอะเปื ้อนพร ้ ้ งคับทุกคนรอบตัวพวกเขำให ้สูดควันพิษหำกอัครทูตท่ำนนี สั ้ มผัสกับกำรดำเนิ นชีวต ่ ด อมทังบั ิ ทีขั ์ ้ แย ้งกับข่ำวประเสริฐอันบริสท ุ ธิเขำจะไม่ ปร ักปรำตำหนิ คนเหล่ำนี ว่้ ำ“ปัญญำฝ่ ำยโลกฝ่ ำยเนื อหนั ง ่ อ ่ ้ำงว่ำตนได ้ร ับพระพรด ้วยกำรชำระให ้บริ และฝ่ ำยปี ศำจ”หรือยำกอบ3:15;บรรดำทำสของบุหรีที ์ ำงหมดจดแล ้วจะพูดถึงควำมหวังของพวกเขำในแผ่นดินสวรรค ์แต่พระวจนะของพระเจ ้ำป สุทธิอย่ ่ิ ่ นมลทิน....จะเข ้ำไปในนครนั้นได ้เลย”วิวรณ์21:27{GC47 ระกำศไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำ“ไม่มส ี งใดที เป็ 4.3}{GCth17411.3} “ท่ำนรู ้แล ้วไม่ใช่หรือว่ำร่ำงกำยของพวกท่ำนเป็ นวิหำรของพระวิญญำณบริสท ุ ธิผู์ ส้ ถิตในท่ำน ้ ้ ผูซ ้ งพวกท่ ึ่ ำนได ้ร ับจำกพระเจ ้ำและท่ำนทังหลำยไม่ ใช่เจ ้ำของตัวท่ำนเองเพรำะว่ำพระเจ ้ำทรงซือท่ ำนไว ้แล ้วด ้วยรำคำสูงฉะนั้นจงถวำยพระเกียรติแด่พระเจ ้ำด ้วยร่ำงกำยของพวกท่ำนเถิด”1โครินธ ์ ์ ่ วช ่ ้ำกำลัง 6:19,20;ผูท้ มี ี่ รำ่ งกำยเป็ นวิหำรของพระวิญญำณบริสท ุ ธิจะไม่ ตกเป็ นทำสของนิ สยั ทีชั วังชำของเขำเป็ นของพระคริสต ์ผูท้ รงไถ่เขำไว ้แล ้วด ้วยพระโลหิตทรัพย ์สมบัตข ิ องเขำเป็ นขององ ่ ่ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเขำจะไม่มค ี วำมผิดได ้อย่ำงไรเมือเขำผลำญทร ัพย ์สินทีเขำได ้ร ับฝำกไว ้ในแต่ละปี ผู ้ ่ ้ำงตนว่ำเป็ นคริสเตียนใช ้จ่ำยเงินจำนวนมหำศำลกับสิงที ่ ไม่ ่ กอ ทีอ ่ ให ้เกิดประโยชน์และกับกำรปล่อ ่ วร ่ ้ำยในขณะทีจิ ่ ตวิญญำณกำลังพินำศเพรำะขำดพระวจนะแห่งชีวต ยตัวให ้หมกมุ่นอยูก ่ บ ั สิงชั ิ พว ่ กเขำลักขโมยเงินสิบลดและเงินถวำยจำกพระเจ ้ำในขณะทีพวกเขำใช ้เงินไปกับกำรบูชำตัณหำชั่ ่ ำลำยล ้ำงมำกกว่ำทีจะน ่ ำไปช่วยเหลือคนยำกจนหรือเพือสนั ่ วทีท บสนุ นข่ำวประเสริฐหำกทุกคนที่ ์ ำงแท ้จริงแล ้วเงินทองของเขำจะเ อ ้ำงตนว่ำเป็ นผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์จะได ้รับกำรชำระให ้บริสท ุ ธิอย่ ่ ่ ไม่ ่ จำเป็ นและแม้แต่กำรปล่อยตัวหมก ข ้ำไปสูพ ่ ระคลังขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแทนทีจะใช ้ไปกับสิงที ่ ให ่ ้โทษแก่รำ่ งกำยและคริสเตียนจะต ้องเป็ นแบบอย่ำงของกำรบังคับตนกำรปฏิเสธต มุ่นอยูก ่ บ ั สิงที นเองและกำรเสียสละตนแล ้วพวกเขำจึงจะเป็ นแสงสว่ำงของโลก{GC475.1}{GCth17412.1} ้ โลกปล่อยตัวให ้หมกมุ่นอยูใ่ นโลกียวิสยั “ตัณหำของเนื อหนั งและตัณหำของตำและควำมทะนงใ นลำภยศ”1ยอห ์น2:16;ครอบงำประชำชนทั่วไปแต่กำรทรงเรียกของผูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์นั้นมีควำ ์ ำนี “จงออกจำกท่ ้ ้ มบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิกว่ ำมกลำงพวกเขำและจงแยกตัวออกจำกเขำทังหลำย.....อย่ ่ ไม่ ่ สะอำด”2โครินธ ์6:17;ภำยใต ้ควำมกระจ่ำงของพระวจนะของพระเจ ้ำเรำประกำศไ ำแตะต ้องสิงที 400

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้จริงจะเกิดขึนไม่ ้ ได ้หำกไม่มก ้ ้ ด ้อย่ำงมั่นใจโดยไม่ต ้องแก ้ตัวว่ำกำรชำระให ้บริสท ุ ธิที์ แท ี ำรละทิงโดยสิ ่ นเชิงซึงกำรไล่ ลำ่ ในทำงบำปและกำรสนองควำมอยำกทำงฝ่ ำยโลก{GC475.2}{GCth17412.2} ่ี ่ สำหร ับผูท้ ยอมประพฤติ ตำมเงือนไขที ว่​่ ำ“จงออกจำกท่ำมกลำงพวกเขำและจงแยกตัวออกจำก ้ ่ ไม่ ่ สะอำด”นั้นพระสัญญำของพระเจ ้ำคือ“แล ้วเรำจึงจะรับพวกเจ ้ำ เขำทังหลำย.....อย่ ำแตะต ้องสิงที ไว ้เรำจะเป็ นดังบิดำของพวกเจ ้ำและพวกเจ ้ำจะเป็ นบุตรชำยบุตรหญิงของเรำพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ้ นได ้ ้ตร ัสดังนั้น”2โครินธ ์6:17,18เป็ นสิทธิพเิ ศษและเป็ นหน้ำทีของคริ ่ ่ ั ภำพทังสิ สเตียนทุกคนทีจะร ่ ำงๆของพระเจ ้ำพระเยซูตรัสว่ำ“เรำเป็ นควำมสว่ำงข บประสบกำรณ์อน ั มีคำ่ และเต็มเปี่ ยมในเรืองต่ ่ องโลกคนทีตำมเรำมำจะไม่ ต ้องเดินในควำมมืดแต่จะมีควำมสว่ำงแห่งชีวต ิ ”ยอห ์น8:12;“วิถข ี องค ่ ่ นจนสว่ ้ ่ ภำษิต4:18;ทุกย่ำงก ้ำวแห่งควำ นชอบธรรมเหมือนแสงอรุณซึงฉำยสุ กใสยิงๆขึ ำงเต็มที”สุ ่ ่ งจะนำจิตวิญญำณให ้เข ้ำมำติดสนิ ทกับพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นควำมสว่ำงของโลกม มเชือและกำรเชื อฟั ่ นซึ ้ ง“ควำมมื ่ ำกยิงขึ ดในพระองค ์ไม่มเี ลย”1ยอห ์น1:5ลำแสงสว่ำงเจิดจ ้ำของดวงอำทิตย ์แห่งควำม ชอบธรรมจะส่องลงมำยังผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำและพวกเขำจะสะท ้อนแสงสว่ำงของพระองค ์ในขณะที่ ่ งใหญ่ ่ ดวงดำวบอกเรำว่ำในฟ้ ำสวรรค ์มีแสงสว่ำงทียิ ซงเป็ ึ่ นสง่ำรำศีทท ี่ ำให ้ดวงดำวสุกใสสว่ำงเจิด ้ อนกันพวกเขำจะต ้องสำแดงให ้เห็นว่ำมีพระเจ ้ำผูส้ ถิตอยูบ จ ้ำคริสเตียนก็ควรเป็ นเช่นนี เหมื ่ นบัลลัง ่ ับคำสรรเสริญและร ับไว ้เป็ นแบบอย่ำงผูท้ เป็ ก ์ของจักรวำลพระลักษณะของพระองค ์สมควรทีจะร ี่ น พยำนของพระองค ์จะแสดงให ้ทุกคนเห็นถึงพระคุณแห่งพระวิญญำณของพระองค ์ควำมบริสท ุ ธิแ์ ์ งพระลักษณะของพระองค ์{GC475.3}{GCth17412.3} ละควำมศักดิสิ์ ทธิแห่ ่ ยนถึงชำวเมืองโคโลสีเผยให ้เห็นถึงพระพรอันอุดมทีทรงโปรดประทำ ่ ในจดหมำยของเปำโลทีเขี ่ ำนทังหลำยเพื ้ ่ นให ้เหล่ำบุตรของพระเจ ้ำท่ำนเขียนไว ้ว่ำ“เรำไม่ได ้หยุดอธิษฐำนและทูลขอเพือท่ อใ ่ ห ้ท่ำนเต็มเปี่ ยมด ้วยควำมรู ้เรืองพระประสงค ์ของพระองค ์โดยสรรพปัญญำและควำมเข ้ำใจฝ่ ำยจิ ่ ่ ตวิญญำณเพือพวกท่ ำนจะดำเนิ นชีวต ิ อย่ำงสมควรต่อองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและจะเป็ นทีชอบพระทั ย ้ ่ ของพระองค ์ทุกประกำรคือให ้เกิดผลในกำรดีทุกอย่ำงและเจริญขึนในควำมรู ้ถึงเรืองพระเจ ้ำให ้พว ้ นตำมอนุ ้ ่ ้ท่ำนมีควำมทรหด กท่ำนมีกำลังด ้วยฤทธำนุ ภำพทังสิ ภำพแห่งพระสิรข ิ องพระองค ์เพือให ่ ้ ควำมยินดี”โคโลสี1:9อดทนและมีควำมอดทนในทุกสิงพร ้อมทังมี 11{GC476.1}{GCth17413.1} ้ั ่ ่ องในเมืองเอเฟซ ัสเข ้ำใจถึงสิทธิพเิ ศษอันสูงส่ง อีกครงเปำโลเขี ยนถึงควำมปรำรถนำทีจะให ้พีน้ ่ ้ำใจง่ำยทีสุ ่ ดว่ำบุตรชำยและบุต ของกำรเป็ นคริสเตียนท่ำนเปิ ดเผยให ้พวกเขำทรำบด ้วยภำษำทีเข ่ รหญิงขององค ์ผูส้ งู สุดจะได ้รับอำนำจและควำมรู ้อันมหัศจรรย ์ยิง“ขอให ้ประทำนควำมเข ้มแข็งภำย ่ ในจิตใจด ้วยฤทธำนุ ภำพทีมำทำงพระวิ ญญำณของพระองค ์แก่พวกท่ำนตำมพระสิรอิ น ั อุดมของ ่ ่ ้ ่นอยูใ่ นควำมร ัก”เพือ“ให ่ พระองค ์”เพือ“หยั งรำกและตั งมั ้ท่ำนสำมำรถเข ้ำใจร่วมกับธรรมิกชนทัง้ ้ ่ นควำม หมดถึงควำมกว ้ำงควำมยำวควำมสูงควำมลึกคือให ้ซำบซึงในควำมร ักของพระคริสต ์ซึงเกิ 401

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ รู ้”แต่คำอธิษฐำนของอัครทูตไปถึงสิทธิพเิ ศษสูงสุดเมืออธิ ษฐำนว่ำ“เพือพวกท่ ำนจะได ้ร ับควำมบริ บูรณ์ของพระเจ ้ำอย่ำงเต็มเปี่ ยม”เอเฟซ ัส3:16-19{GC476.2}{GCth17413.2} ่ งสุดทีเรำจะร ่ ่ พระคัมภีร ์เผยให ้เรำเห็นถึงสิงสู ับโดยควำมเชือในพระสั ญญำของพระบิดำบนสวรร ่ ค ์เมือเรำปฏิ บต ั ต ิ ำมข ้อกำหนดของพระองค ์โดยผ่ำนพระคุณแห่งควำมดีงำมอันประเสริฐของพระ ่ ่ งของพระเจ ้ำผูท้ รงกอปรด ้วยฤทธำนุ ภำพอันไม่มท ้ ด“พระองค ์ผูไ้ ม่ได ้ คริสต ์เรำเข ้ำถึงพระทีนั ี สิ ี่ นสุ ่ ทรงหวงพระบุตรของพระองค ์เองแต่ประทำนพระบุตรนั้นเพือเรำทุ กคนถ ้ำเช่นนั้นพระองค ์จะไม่ประ ่ ทำนสิงสำรพั ดให ้เรำด ้วยกันกับพระบุตรนั้นหรือ”โรม8:32พระบิดำประทำนพระวิญญำณของพระ ้ ้วยพระเยซูตร ัสว่ำ“เพรำะฉะนั้นถ ้ องค ์โดยไม่จำกัดให ้แก่พระบุตรและเรำจะมีสว่ นในควำมไพบูลย ์นี ด ่ แก่บุตรของตนยิงกว่ ่ ำนั้นสักเท่ำใดพระบิดำผูส้ ถิตในสวร ำพวกท่ำนเองผูเ้ ป็ นคนบำปยังรู ้จักให ้สิงดี ์ พวกทีขอต่ ่ ่ ่ รค ์จะประทำนพระวิญญำณบริสท ุ ธิแก่ อพระองค ์”ลูกำ11:13“สิงใดที พวกท่ ำนขอในนำ ่ ้น” มของเรำเรำจะทำสิงนั ้ ่ ่ ่ “จนบัดนี พวกท่ ำนก็ยงั ไม่ได ้ขอสิงใดในนำมของเรำจงขอเถิ ดแล ้วจะได ้เพือควำมชื นชมยิ นดีขอ งท่ำนจะมีเต็มเปี่ ยม”ยอห ์น14:14;16:24{GC477.1}{GCth17414.1} ่ วต ่ ในขณะทีชี ิ ของคริสเตียนจะมีลก ั ษณะของควำมถ่อมใจแต่เขำจะต ้องไม่เป็ นคนทีโศกเศร ้ำแ ่ ำเนิ นชีวต ่ ละลดค่ำตัวเองเป็ นโอกำสของทุกคนทีจะด ิ เพือพระเจ ้ำจะทรงเห็นชอบและอวยพระพรไม่ ่ ใช่พระประสงค ์ของพระบิดำในสวรรค ์ของเรำทีจะให ้เรำถูกปร ับโทษและอยูใ่ นควำมมืดมนตลอดไป ่ ดถึงแต่เพียงตนเองไม่ใช่สงที ่ สจู น์ถงึ กำรถ่อมใจทีแท ่ ้จริงเรำเข ้ำหำพ กำรเดินก ้มหน้ำและจิตใจทีคิ ิ่ พิ ้ อหน้ำพระบัญญัตโิ ดยปรำศจำกควำมละอำยและควำมเศร ้ำโศ ระเยซูและร ับกำรชำระและยืนขึนต่ ่ ใ่ นพระเยซูคริสต ์” ก“เพรำะฉะนั้นไม่มก ี ำรลงโทษคนทีอยู ่ ดำเนิ นตำมฝ่ ำยเนือหนั ้ “ทีไม่ งแต่ตำมพระวิญญำณ”โรม8:1,4{GC477.2}{GCth17414.2} ่ ้มลงในบำปจะได ้เป็ น“ลูกของพระเจ ้ำ”1ยอห ์น3:2“ทังผู ้ ้ โดยทำงพระเยซูเหล่ำบุตรของอำดัมทีล ์ ่ ้ร ับกำรชำระก็มพ ้ ชำระให ้บริสท ุ ธิและคนเหล่ ำนั้นทีได ี ระบิดำองค ์เดียวกันด ้วยเหตุนีพระเยซู จงึ ไม่ท ่ ่ อง”ฮีบรู2:11ชีวต รงละอำยทีจะเรี ยกเขำเหล่ำนั้นว่ำพีน้ ิ ของคริสเตียนจะต ้องเป็ นชีวต ิ แห่งควำมเชื่ ่ ดจำกพระเจ ้ำก็มช อชีวต ิ แห่งชัยชนะและชีวต ิ ทีปี่ ติยน ิ ดีในพระเจ ้ำ“เพรำะทุกคนทีเกิ ี ัยเหนื อโลกและ ่ ่ แหละเป็ นชัยชนะทีมี ่ ช ัยเหนื อโลก”1ยอห ์น5:4;เนหะมีย ์ผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำกล่ำ ควำมเชือของเรำนี ่ วด ้วยควำมจริงใจว่ำ“ควำมชืนบำนของตนในพระยำห ์เวห ์เป็ นกำลังของท่ำน”เนหะมีย ์8:10และเปำ ่ ้ กครงว่ ้ั ำจงชืนชมยิ ่ โลกล่ำวว่ำ“จงชืนชมยิ นดีในองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทุกเวลำข ้ำพเจ ้ำขอยำอี นดีเถิด ”

402

อำนำจสัมบูรณ์

่ “จงชืนบำนอยู เ่ สมอจงอธิษฐำนอย่ำงสม่ำเสมอจงขอบพระคุณในทุกกรณี เพรำะนี่ แหละเป็ นพร ะประสงค ์ของพระเจ ้ำสำหร ับพวกท่ำนในพระเยซูคริสต ์”ฟี ลิปปี 4:41เธสะโลนิ กำ5:1618{GC477.3}{GCth17414.3} ่ ำวมำทังหมดนี ้ ้ นผลของกำรกลับใจและกำรชำระให ้บริสท ์ ทีกล่ เป็ ุ ธิตำมพระคั มภีร ์และเนื่ องจำก ่ ่ ว่ำโลกคริสเตียนไม่ได ้ใส่ใจหลักกำรยิงใหญ่ ของควำมชอบธรรมทีพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปิ ดเผย ้ ่ เป็ นสำเหตุทว่ี่ ำทำไมจึงไม่คอ ่ ่ นข ไว ้เรำจึงไม่คอ ่ ยได ้เห็นถึงผลเหล่ำนี นี ่ ยเห็นผลงำนยิงใหญ่ และยังยื ้ องพระวิญญำณของพระเจ ้ำเหมือนเช่นกำรฟื ้ นฟูทเคยเกิ ี่ ดขึนในอดี ต{GC478.1}{GCth17415.

1} ่ ้ ่ ด ้วยกำรเฝ้ ำมองก็จะทำให ้เกิดกำรเปลียนแปลงขึ นในตั วเรำและในขณะทีธรรมบั ญญัตอิ น ั ศักดิ ์ ์ ่ ่ ์ สิทธิของพระเจ ้ำซึงเผยให ้มนุ ษย ์เห็นถึงพระลักษณะทีสมบู รณ์และบริสท ุ ธิของพระองค ์ถูกละเลยค ้ ่ ำประหลำดใ วำมนึ กคิดของคนทังหลำยจึ งถูกหันเหไปหำคำสอนและทฤษฎีของมนุ ษย ์จึงไม่เป็ นทีน่ ้ จว่ำทำไมควำมเคร่งคร ัดทำงศำสนำในคริสตจักรจึงลดน้อยถอยลงเช่นนี องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตร ัสว่ำ ้ ่ นนำพุ ้ ทมี ่ี นำแห่ ้ ้ ้สำหร ับตนเองเป็ นบ่อแตกทีขั ่ งนำไ ้ “เขำได ้ทอดทิงเรำซึ งเป็ งชีวต ิ แล ้วสกัดบ่อนำไว ม่ได ้”เยเรมีย ์2:13{GC478.2}{GCth17415.2} “บุคคลผูเ้ ป็ นสุขคือผู ้ไม่เดินตำมคำแนะนำของคนอธรรม.......แต่ควำมปี ติยน ิ ดีของผูน้ ้ันอยูใ่ น ้ ธรรมบัญญัตข ิ องพระยำห ์เวห ์เขำใคร่ครวญธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ทังกลำงวั นและกลำงคืนเข ้ งเกิ ่ ดผลตำมฤดูกำลและใบก็ไม่เหียวแห ่ ่ ำเป็ นเหมือนต ้นไม้ทปลู ี่ กไวร้ มิ ธำรนำซึ ้งทุกอย่ำงทีเขำท ำก็ ้ ่ กต ้องเท่ำนั้ จำเริญขึน”สดุ ด1 ี :1,2,3,กำรนำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำให ้กลับคืนสูส ่ ภำพเดิมในทีๆถู ้ ่ ้ มได ้“พระยำ นจึงจะฟื ้ นฟูให ้คนทังหลำยกลั บมีควำมเชือและศี ลธรรมตำมอย่ำงพระเจ ้ำในแบบดังเดิ ่ ห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ‘จงยืนทีถนนและมองให ้ดีและถำมหำทำงโบรำณนั้นว่ำทำงดีอยูท ่ ไหนแล ี่ ้วจงเดินใ นทำงนั้นและให ้จิตใจของเจ ้ำได ้ควำมสงบ’”เยเรมีย ์6:16{GC478.3}{GCth17415.3}บท

403

อำนำจสัมบูรณ์

28-เผชิญหน้ำกับหนังสือบันทึกแห่งชีวต ิ ่ ้ำพเจ ้ำยืนดูอยูม ้ ้และผูห้ นึ่ งซึงเจ ่ ผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลกล่ำวว่ำ“ขณะทีข ่ ห ี ลำยบัลลังก ์มำตังไว ริญด ้วยวัยวุฒม ิ ำประทับฉลองของพระองค ์ขำวอย่ำงหิมะพระเกศำบนพระเศียรเหมือนขนแกะขำว สะอำดพระบัลลังก ์ของพระองค ์เป็ นเปลวเพลิงกงจักรของบัลลังก ์นั้นเป็ นไฟลุกธำรไฟพุ่งออกและไ หลออกมำเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์คนนับแสนๆปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์คนนับล ้ำนๆเข ้ำเฝ้ ำพระองค ์ผู ้ พิพำกษำก็ขนนั ึ ้ ่ งบัลลังก ์บรรดำหนังสือก็เปิ ดออก”ดำเนี ยล7:9,10{GC479.1}{GCth17416.1} ่ ่ ่ ปนิ สยั และชี นี่ คือภำพในนิ มต ิ ทีแสดงให ้ผูเ้ ผยพระวจนะเห็นถึงวันยิงใหญ่ และน่ ำสะพรึงกลัวเมืออุ ้ วิตของมนุ ษย ์ทุกคนจะถูกนำมำตรวจสอบต่อเบืองพระพั กตร ์พระผูท้ รงพิพำกษำของทั่วสำกลโลก และมนุ ษย ์ทุกคนจะได ้รับผลตอบแทน“ตำมกำรกระทำของเขำ”มัทธิว16:27ผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒท ิ ่ำ ่ เขำทังหลำยเกิ ้ ้ ่ นนั้นคือพระเจ ้ำพระบิดำผูป้ ระพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“ก่อนทีภู ดขึนมำก่ อนทีพระองค ์ ้ นิร ันดร ์กำลถึงนิ ร ันดร ์กำล”สดุด ี ทรงให ้กำเนิ ดแผ่นดินโลกและพิภพพระองค ์ทรงเป็ นพระเจ ้ำตังแต่ ้ ้ 90:2;พระองค ์ทรงเป็ นแหล่งกำเนิ ดแห่งชีวต ิ ของคนทังหลำยและเป็ นบ่อเกิดแห่งกฎเกณฑ ์ทังปวง ่ ์ ่ นผูค้ ทีจะใช ้ในกำรพิพำกษำและทูตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิมำกมำยนั บจำนวนเป็ นแสนๆเป็ นล ้ำนๆซึงเป็ ่ ้ อยดูแลช่วยเหลือและเป็ นพยำนจะเข ้ำร่วมในกำรพิพำกษำยิงใหญ่ นี{GC479.2}{GCth17416.2} “นี่ แน่ ะมีท่ำนผูห้ นึ่ งเหมือนบุตรมนุ ษย ์มำพร ้อมกับบรรดำเมฆของสวรรค ์และท่ำนมำหำผูเ้ จริญ ์ กบ ด ้วยวัยวุฒน ิ ้ันมีคนนำท่ำนมำเฝ้ ำเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์รำชอำนำจศักดิศรี ั รำชอำณำจักร ่ ทรงมอบไว ้กับท่ำนเพือชนทุ กชำติทุกเผ่ำทุกภำษำจะปรนนิ บต ั ท ิ ่ำนรำชอำณำจักรของท่ำนเป็ นรำ ่ ่ี นสุ ้ ด”ดำเนี ยล7:13,14กำรเสด็จมำของพระคริสต ์ตำมทีบรรยำย ่ ชอำณำจักรนิ ร ันดร ์ซึงจะไม่ มท ี สิ ่ ไม่ ้ ใช่เป็ นกำรเสด็จมำครงที ้ั สองของพระองค ่ ไว ้ในทีนี ์พระองค ์เสด็จมำหำผูเ้ จริญด ้วยวัยวุฒใิ นสวร ่ ับรำชอำนำจและศักดิศรี ์ และรำชอำณำจักรซึงจะทรงโปรดประทำนให ่ ่ รค ์เพือร ้พระองค ์เมือพระรำช ้ ดลงกำรเสด็จมำทีกล่ ่ ำวถึงในทีนี ่ ไม่ ้ ใช่เป็ นกำรเสด็จกลับมำยังโลกครงที ่ กิจในฐำนะคนกลำงสินสุ ั้ ส ่ กทำนำยไว ้ล่วงหน้ำในคำพยำกรณ์วำ่ จะเกิดขึนเมื ้ อช่ ่ วงเวลำ2300วันสิ ้ องแต่เป็ นกำรเสด็จมำซึงถู ่ิ ่ ้ำไปยัง นสุดลงในปี ค.ศ.1844มหำปุโรหิตผูย้ งใหญ่ ของเรำเสด็จมำพร ้อมกับเหล่ำทูตสวรรค ์เพือเข ่ ่ นพระองค ์ทรงปรำกฏต่อเบืองพระพั ้ ่ ำภำรกิจสุดท ้ำยของ อภิสท ุ ธิสถำนและณทีนั กตร ์พระเจ ้ำเพือท ่ ่ อพระรำชกิจแห่งกำรพิจำรณำพิพำกษำและกำรลบบำปให ้แก่คน กำรประกอบพิธเี พือมนุ ษย ์ซึงคื ้ ่ กแสดงให ้เห็นว่ำสมควรจะได ้รับประโยชน์จำกพระรำชกิจของพระองค ์{GC479.3}{GCt ทังปวงที ถู h17416.3} ่ นสัญลักษณ์นั้นเฉพำะคนเหล่ำนั้นทีเข ่ ้ำมำอยูเ่ บืองพระพั ้ ในพิธจี ำลองทีเป็ กตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำ ้ รสำรภำพบำปและกำรกลับใจและบำปทังหลำยของเขำถู กโอนไปยังสถำนนมัสกำรผ่ำนทำงเลือด ่ ชำไถ่บำปแล ้วเท่ำนั้นจึงจะเป็ นผูท้ มี ่ ของเครืองบู ี่ สว่ นร่วมในพิธข ี องวันลบมลทินบำปได ้ในวันยิงให 404

อำนำจสัมบูรณ์

ญ่แห่งกำรลบมลทินบำปและกำรพิจำรณำพิพำกษำสุดท ้ำยก็เป็ นเช่นเดียวกันเฉพำะผูท้ แสดงตน ี่ ่ น ว่ำเป็ นประชำกรของพระเจ ้ำเท่ำนั้นจึงจะถูกนำเข ้ำมำสูก ่ ำรพิจำรณำส่วนกำรพิพำกษำคนชัวเป็ ่ ้ ่ ้นทีครอบคร ่ อีกงำนหนึ่ งทีแยกออกไปอย่ ำงชัดเจนและจะเกิดขึนในช่ วงหลัง“กำรพิพำกษำจะเริมต ั ่ ้นทีพวกเรำก่ ่ ่ เชือฟั ่ งข่ำวประเสริฐของ วของพระเจ ้ำและถ ้ำเริมต อนปลำยทำงของคนเหล่ำนั้นทีไม่ พระเจ ้ำจะเป็ นอย่ำงไร”1เปโตร4:17{GC480.1}{GCth17417.1} ่ นทึกชือและกำรกระท ่ หนังสือบันทึกต่ำงๆในสวรรค ์ทีบั ำของมนุ ษย ์จะเป็ นตัวกำหนดกำรพิพำก ษำตัดสินผูเ้ ผยพระวจนะดำเนี ยลกล่ำวไว ้ว่ำ“ผูพ ้ พ ิ ำกษำก็ขนนั ึ ้ ่ งบัลลังก ์บรรดำหนังสือก็เปิ ดออก” ้ มเติ ่ มไว ้ว่ำ“หนังสืออีกเล่มหนึ่ งก็ถก ผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์บรรยำยภำพเดียวกันนี เพิ ู เปิ ดออกด ้วย ้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเหล่ คือหนังสือแห่งชีวต ิ คนตำยก็ถก ู พิพำกษำตำมกำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี ำนั้น”วิวรณ์20:12{GC480.2}{GCth17417.2} ่ ้ ่ หนังสือแห่งชีวต ิ ประกอบด ้วยรำยชือของคนทั งหมดที เคยร่ วมร ับใช ้พระเจ ้ำพระเยซูทรงบอกกับ ้ ่ ่ สำวกทังหลำยให ้“จงชืนชมยิ นดีทชื ี่ อของท่ ำนจดไว ้ในสวรรค ์”ลูกำ10:20;เปำโลกล่ำวกับผูร้ ว่ มงำ ่ อสั ่ ตย ์ว่ำเขำมี“ชือ….อยู ่ ่ นทีซื ใ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ แล ้ว”ฟี ลิปปี 4:3ในขณะทีดำเนี ยลมองไปยังภำยภ ่ ้ ครงมี ้ั ประชำชำติจนถึงสมัยนั้น”และประกำศว่ำ ำคหน้ำเมือ“เวลำยำกล ำบำกอย่ำงไม่เคยมีมำตังแต่ ่ ชอบั ่ื นทึกไว ้ในหนังสือ”และผูเ้ ขียนพระธรรมวิวร “ชนชำติของท่ำนจะได ้ร ับกำรช่วยกู ้คือทุกคนทีมี ่ี ณ์กล่ำวว่ำผูท้ จะเข ้ำไปยังเมืองของพระเจ ้ำจะต ้อง ่ื “มีชอจดไว ้ในหนังสือชีวต ิ ของพระเมษโปดก”ดำเนี ยล12:1วิวรณ์21:27{GC480.3}{GCth17 417.3} “หนังสือม้วนหนึ่ งสำหร ับบันทึกควำมจำเฉพำะพระพักตร ์”เป็ นหนังสือบันทึกกำรกระทำดีของ“ ่ี ่ ผูท้ เกรงกลั วพระยำห ์เวห ์และยกย่องพระนำมของพระองค ์”มำลำคี3:16;คำพูดแห่งควำมเชือและก ่ เมื ้ อพู ่ ดว่ำ“ข ้ำแต่ ำรกระทำแห่งควำมรักของพวกเขำถูกบันทึกไว ้ในสวรรค ์เนหะมีย ์กล่ำวถึงเรืองนี พระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์…..ขอทรงระลึกถึงข ้ำพระองค ์และขออย่ำทรงลบล ้ำงกำรดีทงหลำยของข ั้ ้ำ ่ ้ำพระองค ์ได ้ทำเพือพระนิ ่ พระองค ์ทีข เวศของพระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์”เนหะมีย ์13:14;ในหนังสือ ้ กกำรกระทำทีท ่ ำด ้วยควำมชอบธรรม สำหร ับบันทึกควำมจำเฉพำะพระพักตร ์ของพระเจ ้ำเล่มนี ทุ ่ ร ันดร ์กำรต่อต ้ำนทุกกำรทดลองกำรเอำชนะทุกควำมชัวกำรกล่ ่ จะถูกบันทึกไว ้ชัวนิ ำวทุกคำพูดแ ้ ้อย่ำงสัตย ์ซือทุ ่ กกำรกระทำทีท ่ ำด ้วยควำมเสียสละทุ ห่งควำมเมตตำจะถูกบันทึกในหนังสือเล่มนี ไว ่ นแก่พระคริสต ์จะถูกบันทึกไว ้ผู ้ประพันธ ์สดุ กกำรอดทนต่อควำมเจ็บปวดและควำมโศกเศร ้ำเพือเห็ ้ ดีกล่ำวไว ้ว่ำ“พระองค ์ทรงนับกำรระหกระเหินของข ้ำพระองค ์ทรงเก็บนำตำของข ้ำพระองค ์ใส่ขวด ้ ้นไม่อยูใ่ นบัญชีของพระองค ์หรือพระเจ ้ำข ้ำ”สดุด5 ของพระองค ์ไว ้นำตำนั ี 6:8{GC481.1}{GCth1 7418.1} 405

อำนำจสัมบูรณ์

้ มีกำรบันทึกบำปทังหลำยของมนุ ษย ์ไว ้ด ้วยเช่นกัน“พระเจ ้ำจะทรงเอำกำรงำนทุกอย่ำงเข ้ำสูก ่ ำ ่ ้นลับทุกอย่ำงไม่วำ่ ดีหรือชัว” ่ รพิพำกษำพร ้อมด ้วยสิงเร ่ เป็ นสำระทุกคำซึงมนุ ่ ษย ์พูดนั้นมนุ ษย ์จะต ้องร ับผิดชอบถ ้อยคำเหล่ำนั้นในวันพิพำกษ “คำทีไม่ ำ”พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดตรัสว่ำ“พวกท่ำนจะพ ้นผิดหรือถูกตัดสินลงโทษก็เพรำะคำพูดของท่ำน”ปัญญ ้ ำจำรย ์12:14มัทธิว12:36,37ควำมตังใจต่ ำงๆอันเร ้นลับและเป้ ำหมำยลับต่ำงๆจะถูกบันทึกไว ้อย่ำง ่ ซ่ ่ อนอยูใ่ นควำมมืดและจะทรงเผยควำมมุ่งหมำยขอ ไม่ผด ิ พลำดเพรำะพระเจ ้ำ“จะทรงเปิ ดเผยสิงที ้ ่ ่ งจิตใจทังหลำย”1โคริ นธ ์4:5“ดูสม ิ ก ี ำรบันทึกไว ้ต่อหน้ำเรำ…..ควำมชัวของพวกเขำและควำมชั วข ้ สยำห ์65:6,7{GC481.2}{GCth17418.2} องบรรพบุรษ ุ ของเขำรวมกันพระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ”อิ ้ ทุกกำรกระทำของมนุ ษย ์จะถูกนำมำตรวจสอบต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและลงบันทึกไว ้ว่ำเป็ น ่ อสั ่ ตย ์หรือไม่ซอสั ่ื ตย ์อีกด ้ำนหนึ่ งทีตรงกั ่ ่ กำรกระทำทีซื บชือของแต่ ละคนในบันทึกของสวรรค ์เหล่ ้ ทุกคำพูดทีพู ่ ดผิดทุกกำรกระทำทีเห็ ่ นแก่ตวั ทุกหน้ำทีที ่ ท ่ ำด ้วยควำมไม่สต ่ ำนี จะมี ั ย ์ซือและบำปทุ ก ่ อนเร ้นและปิ ดบังไว ้อย่ำงมีชนเชิ ้ั งสิงเหล่ ่ ้ กบันทึกไว ้ด ้วยควำมแม่นยำอย่ำงน่ ำสะพรึงก ๆบำปทีซ่ ำนี ถู ่ กละเลยเวลำทีสู ่ ญเสียไปอย่ำงเ ลัวคำเตือนต่ำงๆจำกสวรรค ์และบรรดำคำเตือนสอนจำกสวรรค ์ทีถู ่ ได ้พัฒนำให ้ดีขนอิ ่ ผลต่อผูอ้ นทั ่ื งในทำงที ้ ่ หรือชัวทู ่ ตสวรรค ์จ ปล่ำประโยชน์โอกำสทีไม่ ึ ้ ทธิพลทีมี ดี ่ ้ ้ตำมลำดับเวลำ{GC482.1}{GCth17419.1} ะจดบันทึกเรืองเหล่ ำนี ไว ่ ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นมำตรฐำนของกำรพิพำกษำเพือตรวจสอบอุ ปนิ สยั และชีวต ิ ของม ่ เป็ ้ นหน้ นุ ษย ์นักปรำชญ ์กล่ำวไว ้ว่ำ“จงยำเกรงพระเจ ้ำและร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระองค ์เพรำะสิงนี ่ ้ ำทีของมนุ ษย ์ทังปวงเพรำะว่ ำพระเจ ้ำจะทรงเอำกำรงำนทุกอย่ำงเข ้ำสูก ่ ำรพิพำกษำ”ปัญญำจำรย ์ ่ องของท่ำนว่ำ“พวกท่ำนจงพูดและทำเหมือนอย่ำงคนทีจะ ่ 12:13,14;อัครทูตยำกอบเตือนสอนพีน้ ถูกพิพำกษำด ้วยหลักเกณฑ ์แห่งเสรีภำพ”ยำกอบ2:12{GC482.2}{GCth17419.2} ่ กตัดสินในกำรพิพำกษำว่ำ“สมควร”จะเป็ นผูท้ มี ้ คนเหล่ำนั้นทีถู ี่ สว่ นในกำรเป็ นขึนจำกควำมตำ ่ บว่ำสมควรกับกำรอยูใ่ นยุคหน้ำและกำรเป็ นขึนจำกควำ ้ ยของผูช ้ อบธรรมพระเยซูตรัสว่ำ“คนทีนั ้ มตำย.....เขำเป็ นเหมือนทูตสวรรค ์และเป็ นบุตรของพระเจ ้ำคือบุตรของกำรเป็ นขึนจำกตำย”ลู กำ ้ั ่งพระองค ์ทรงเปิ ดเผยว่ำ“คนทีประพฤติ ่ ้ 20:35,36และอีกครงหนึ ดก ี ็เป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ ”ยอห ์น5:29; ่ ้ ้ ่ ผูช ้ อบธรรมทีตำยไปแล ้วจะไม่ถก ู ปลุกให ้เป็ นขึนมำจนกว่ ำกำรเสร็จสินของกำรพิ พำกษำซึงจะแส ้ ้ ดงให ้เห็นว่ำพวกเขำนั้นคูค ่ วรต่อกำร“เป็ นขึนมำสู ช ่ วี ต ิ ”ด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งไม่ได ้มำปรำกฏตัวด ้ ่ นทึกต่ำงๆของพวกเขำถูกนำมำพิจำรณำตรวจสอบและค วยตนเองต่อหน้ำบัลลังก ์พิพำกษำเมือบั ดีของพวกเขำถูกตัดสิน{GC482.3}{GCth17419.3} ่ ้ พระเยซูจะทรงเป็ นทนำยของพวกเขำเพือแก ้ต่ำงแทนพวกเขำต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ“ถ ้ำใ ่ ่ ้น”1ยอห ์น2:1“เ ครทำบำปเรำก็มผ ี ูช ้ ว่ ยทูลขอพระบิดำเพือเรำคื อพระเยซูคริสต ์ผูท้ รงเทียงธรรมนั 406

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ำงขึนด ้ ้วยมือมนุ ษย ์ซึงถอดแบบจำกขอ ่ พรำะว่ำพระคริสต ์ไม่ได ้เสด็จเข ้ำไปในสถำนศักดิสิ์ ทธิที์ สร ่ ่ งจริงแต่พระองค ์เสด็จเข ้ำไปในสวรรค ์นั้นเองเพือทรงปรำกฏตั วต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือพวกเรำ” ้ ้ ่ ้ำมำใกล ้พระเจ ้ำโดยทำงพระองค ์นั้นอย่ำ “เพรำะเหตุนีพระองค ์จึงทรงสำมำรถช่วยคนทังหลำยที เข ่ ่ ลเผือคนเหล่ ่ งเต็มทีเพรำะว่ ำพระองค ์ทรงพระชนม ์อยูท ่ ุกเวลำเพือทู ำนั้น”ฮีบรู9:24;7:25{GC482.

4}{GCth17419.4} ่ ่ อพระเยซู ่ เมือหนั งสือบันทึกต่ำงๆถูกเปิ ดออกในวันพิพำกษำชีวต ิ ของมนุ ษย ์ทุกคนทีเชื จะมำปร ้ ่ ่ ชวี ต ้ ำกฏต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำโดยเริมจำกคนแรกที มี ิ อยูบ ่ นโลกนี พระองค ์ผูท้ รงเป็ นทนำ ่ ชวี ต ่ งมีชวี ต ่ื ยของเรำจะนำเสนอคนทีมี ิ ในยุคต่อๆมำและจบกำรพิพำกษำด ้วยคนทียั ิ อยูช ่ อของมนุ ่ ้วนมีชอที ่ื สอบผ่ ่ ่ื ถู ่ กปฏิเ ษย ์ทุกคนจะถูกเอ่ยถึงทุกรำยจะถูกพิจำรณำอย่ำงละเอียดถีถ ำนและมีชอที ่ งมีบำปปรำกฏเหลืออยูใ่ นหนังสือบันทึกซึงเป็ ่ นบำปทียั ่ งไม่ได ้กลับใจและยังไม่ได ้ร ับ สธใครก็ตำมทียั ่ กำรอภัยชือของพวกเขำเหล่ ำนั้นจะถูกลบออกไปจำกหนังสือแห่งชีวต ิ และบันทึกกำรดีของพวกเข ำจะถูกลบออกไปจำกหนังสือสำหรับบันทึกควำมจำเฉพำะพระพักตร ์ของพระเจ ้ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ ่ น้ ้ันจำกหนังสือของเรำ”อพยพ32:33 ำทรงเปิ ดเผยแก่โมเสสว่ำ“ผูใ้ ดทำบำปต่อเรำเรำก็จะลบชือผู ่ และผูเ้ ผยพระวจนะเอเสเคียลกล่ำวไว ้ว่ำ“แต่เมือคนชอบธรรมหั นจำกควำมชอบธรรมของเขำและ ่ ทำบำป.....ควำมชอบธรรมซึงเขำได ้ทำมำแล ้วนั้นจะไม่ถก ู จดจำไว ้อีก”เอเสเคียล18:24{GC483.

1}{GCth17420.1} ่ บใจจำกบำปด ้วยควำมจริงใจและยอมร ับพระโลหิตของพระคริสต ์เป็ นเครืองบู ่ ชำลบ ทุกคนทีกลั ่ ่ มลทินบำปด ้วยควำมเชือจะมี คำจำรึกไว ้ตรงชือของพวกเขำในหนั งสือของสวรรค ์ว่ำบำปของพวก ่ เขำได ้ร ับอภัยแล ้วเมือพวกเขำกลำยมำเป็ นผูม้ ส ี ว่ นร่วมในควำมชอบธรรมของพระคริสต ์และอุปนิ สัยต่ำงๆของพวกเขำถูกค ้นพบว่ำรวมเป็ นหนึ่ งเดียวกับธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแล ้วบำปต่ำงๆขอ ่ ่ งพวกเขำจะถูกลบออกไปและจะถูกจัดว่ำเป็ นผู ้ทีเหมำะสมที จะได ้ชีวต ิ นิ ร ันดร ์พระเจ ้ำทรงประกำศ ผ่ำนทำงผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์ว่ำ“เรำเรำเองคือผูน้ ั้นผูล้ บล ้ำงกำรทรยศของเจ ้ำด ้วยเห็นแก่เรำเอ ่ ้ ขำวและเร งและเรำจะไม่จดจำบำปของเจ ้ำ”อิสยำห ์43:25;พระเยซูตรัสว่ำ“คนทีชนะก็ จะสวมเสือสี ่ ่ ำจะไม่ลบชือของเขำออกจำกหนั งสือแห่งชีวต ิ เรำจะร ับรองชือของเขำเฉพำะพระพั กตร ์พระบิดำข องเรำและต่อหน้ำบรรดำทูตสวรรค ์ของพระองค ์” ่ ับเรำต่อหน้ำมนุ ษย ์เรำจะร ับผูน้ ั้นต่อเฉพำะพระพักตร ์พระบิดำของเรำ “เพรำะฉะนั้นทุกคนทีจะร ผูส้ ถิตในสวรรค ์แต่ผูใ้ ดจะไม่ยอมร ับเรำต่อหน้ำมนุ ษย ์เรำก็จะไม่ยอมร ับผู ้นั้นเฉพำะพระพักตร ์พระ บิดำของเรำผูส้ ถิตในสวรรค ์ด ้วย”วิวรณ์3:5มัทธิว10:32,33{GC483.2}{GCth17420.2} ้ นสิงที ่ มนุ ่ ษย ์ให ้ควำมสนใจด ้วยใจจดจ่อทีสุ ่ ดแต่ควำมสนใจนี เที ้ คำพิพำกษำของศำลในโลกนี เป็ ่ ่ ่ บั ่ นทึกไว ้ในหนังสือ ยบไม่ได ้กับทีปรำกฏออกมำให ้เห็นในบัลลังก ์พิพำกษำของสวรรค ์เมือรำยชื อที 407

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ ้ แห่งชีวต ิ ถูกนำขึนมำพิ จำรณำต่อเบืองพระพั กตร ์พระผูท้ รงพิพำกษำโลกทังหลำยพระผู ท้ รงเป็ นท ่ ช ัยชนะโดยควำมเชือในพระโลหิ ่ นำยเสนอขอให ้ทุกคนทีมี ตของพระองค ์ร ับกำรอภัยจำกกำรล่วงล ่ ้ นผูร้ ว่ มร ับ ะเมิดเพือพวกเขำจะกลั บเข ้ำไปอยูใ่ นบ ้ำนสวนเอเดนของพวกเขำและถูกสถำปนำขึนเป็ ่ น“อำณำจักรดังเดิ ้ ม”ร่วมกับพระองค ์มีคำห ์4:8 มรดกซึงเป็ ซำตำนคิดทำลำยแผนกำรของพระเจ ้ำในกำรสร ้ำงมนุ ษย ์ด ้วยควำมพยำยำมของมันในกำรหล ้ อกและล่อลวงเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์แต่บด ั นี พระคริ สต ์ทูลขอให ้แผนกำรของพระเจ ้ำดำเนิ นต่อไปให ้ถึงที่ สุดรำวกับว่ำมนุ ษย ์ไม่เคยล ้มลงในบำปพระองค ์ทรงทูลขอให ้ประชำกรของพระองค ์ไม่เพียงแต่ได ้รั ้ ้ ำนั้นแต่ให ้มีสว่ นร่วมกับพระสิรข บกำรอภัยและกำรชำระบำปทังปวงอย่ ำงหมดสินเท่ ิ องพระองค ์แล ะได ้นั่งบนบัลลังก ์ของพระองค ์ด ้วย{GC483.3}{GCth17420.3} ่ ้ ในขณะทีพระเยซู ทรงแก ้ต่ำงให ้แก่ประชำกรแห่งพระคุณของพระองค ์ต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ ำซำตำนกล่ำวหำพวกเขำว่ำเป็ นผูล้ ว่ งละเมิดจอมหลอกลวงตัวยงลงแรงนำพวกเขำให ้รู ้สึกสงสัยเ ่ ้พวกเขำสูญเสียควำมเชือมั ่ ่นในพระเจ ้ำหวังทีจะแยกพวกเขำออกไปจำกควำมร ่ พือให ักของพระอง ้ นชีไปยั ้ งหนังสือบันทึกชีวต ้ งจุ ค ์และทำผิดต่อธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์บัดนี มั ิ ของพวกเขำชีไปยั ่ พ ่ ควำมแตกต่ำงไปจำกอุปนิ สยั ดบกพร่องต่ำงๆในอุปนิ สยั ทีหลู ่ ระเกียรติพระผู ้ไถ่ของพวกเขำซึงมี ้ งบำปทังหมดที ้ ่ นล่อลวงให ้พวกเขำทำและจำกทังหมดนี ้ ้ นจึงอ ้ำงว่ำคนเ ของพระคริสต ์มันชีไปยั มั มั ้ ภ หล่ำนี อยู ่ ำยใต ้กำรปกครองของมัน{GC484.1}{GCth17421.1} ้ ้ ้เห็นกำรสำนึ กผิดและ พระเยซูไม่ได ้ทรงหำข ้อแก ้ตัวให ้กับบำปทังหลำยของพวกเขำแต่ ทรงชีให ่ ่ ่ ร ควำมเชือของพวกเขำและทรงอ ้ำงสิทธิที์ พวกเขำจะได ้ร ับกำรอภัยโทษพระองค ์ทรงชูพระหัตถ ์ทีมี ้ อเบืองพระพั ้ ้ ่ อยแผลขึนต่ กตร ์พระบิดำและทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิทั์ งหลำยพระองค ์ตร ัสว่ำเรำรู ้จักชือขอ ่ ชำทีพระเจ ่ ่ งพวกเขำเรำได ้สลักพวกเขำไว ้บนฝ่ ำมือของเรำ“เครืองบู ้ำทรงปรำรถนำคือจิตใจทีแต ่ กสลำยใจทีแตกสลำยและส ำนึ กผิดนั้นข ้ำแต่พระเจ ้ำพระองค ์จะไม่ทรงดูถก ู ”สดุด5 ี 1:17และพระอง ค ์ทรงประกำศต่อผูท้ กล่ ี่ ำวโทษประชำกรของพระองค ์ว่ำ“พระยำห ์เวห ์ผูท้ รงเลือกสรรกรุงเยรูซำเล็ ่ มทรงว่ำกล่ำวเจ ้ำนี่ เป็ นดุ ้นฟื นทีฉวยออกมำจำกไฟไม่ ใช่หรือ”เศคำริยำห ์3:2พระคริสต ์จะทรงสวม ่ ่ ควำมชอบธรรมของพระองค ์เองให ้แก่ผูท้ สั ี่ ตย ์ซือของพระองค ์เพือพระองค ์จะทรงนำพวกเขำเข ้ำม ่ ศก ์ ไม่มด ้ ำหำพระบิดำเป็ น“คริสตจักรทีมี ั ดิศรี ี ำ่ งพร ้อยริวรอยหรื อมลทินใดๆเลย”เอเฟซัส5:27;ชือ่ ่ บพวกเขำว่ำ“พวกเขำจะดำเ ของคนเหล่ำนั้นยังคงจำรึกอยูใ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ และมีบน ั ทึกเกียวกั ่ ค นิ นไปกับเรำในชุดสีขำวเพรำะว่ำเขำเป็ นคนทีคู ่ วร”วิวรณ์3:4{GC484.2}{GCth17421.2} ้ ้ ด ้วยประกำรฉะนี พระสั ญญำแห่งพันธสัญญำใหม่จะเกิดขึนอย่ ำงสมบูรณ์วำ่ “เรำจะให ้อภัยควำ มผิดบำปของเขำและจะไม่จดจำบำปของเขำอีกต่อไป”

408

อำนำจสัมบูรณ์

“พระยำห ์เวห ์ตร ัสว่ำในวันเหล่ำนั้นและในเวลำนั้นจะหำควำมผิดบำปในอิสรำเอลไม่พบเลยจะห ่ ำบำปในยูดำห ์ก็จะไม่พบเลย”เยเรมีย ์31:34;50:20;“ในวันนั้นกิงของพระยำห ์เวห ์จะงดงำมและรุง่ โ รจน์และผลิตผลของแผ่นดินจะเป็ นควำมภูมใิ จและเป็ นเกียรติของผูร้ อดตำยในอิสรำเอลและคนทีเ่ ่ กบันทึกว่ำมีชวี ต หลืออยูใ่ นศิโยนและตกค ้ำงอยูใ่ นเยรูซำเล็มจะถูกเรียกว่ำบริสท ุ ธิคื์ อทุกคนทีถู ิ ในเ ยรูซำเล็ม”อิสยำห ์4:2,3{GC485.1}{GCth17422.1} พระรำชกิจแห่งกำรพิจำรณำพิพำกษำและกำรลบบำปออกไปนั้นจะต ้องทำให ้เสร็จก่อนกำรเส ้ั สองขององค ่ ่ ่ บั ่ นทึ ด็จกลับมำครงที ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเนื่ องจำกคนทีตำยไปแล ้วจะถูกพิพำกษำตำมสิงที ่ ้ กไว ้ในหนังสือจึงเป็ นไปไม่ได ้ทีบำปทั งหลำยของมนุ ษย ์จะถูกลบออกไปจนกว่ำกำรพิพำกษำจะเสร็ ้ งในกำรพิ ่ ้ จสินซึ พำกษำนี กรณี ของพวกเขำจะได ้ร ับกำรตรวจสอบแต่อค ั รทูตเปำโลกล่ำวไว ้อย่ำง ่ ้ ชัดเจนว่ำบำปของผูเ้ ชือจะถู กลบทิงไป“วำระพั กผ่อนหย่อนใจจะได ้มำจำกพระพักตร ์พระเจ ้ำ”และ ่ พระเจ ้ำ“จะประทำนพระคริสต ์ทีทรงก ำหนดไว ้นั้น”กิจกำร3:19,20TBS1971,THSV ่ ้ เมือกำรพิ จำรณำพิพำกษำตรวจสอบเสร็จสินพระคริ สต ์จะเสด็จมำพร ้อมกับบำเหน็ จของพระอ ่ งค ์เพือประทำนให ้กับทุกคนตำมกำรกระทำของเขำ{GC485.2}{GCth17422.2} ่ นสัญลักษณ์นั้นเมือมหำปุ ่ ในพิธจี ำลองทีเป็ โรหิตทำพิธลี บบำปให ้ชนชำติอส ิ รำเอลแล ้วเขำจะ ่ ก ้ำวออกมำและอวยพรแก่คนทีร่​่ วมชุมนุ มกันอยูใ่ นทำนองเดียวกันเมือพระรำชกิ จในฐำนะคนกลำ ่ ่ ำควำม งของพระเยซูสนสุ ิ ้ ดลงแล ้วพระองค ์จะเสด็จออกมำปรำกฏในสภำพทีปรำศจำกบำปเพื อ“น รอดมำให ้”(ฮีบรู9:28) ่ ่ ่ ำ เพือประทำนพระพรแห่ งชีวต ิ นิ ร ันดร ์ให ้แก่ประชำกรทีรอคอยพระองค ์เช่นเดียวกับปุโรหิตทีน บำปออกมำจำกสถำนนมัสกำรแล ้วสำรภำพลงบนหัวของแพะของอำซำเซลพระคริสต ์ก็จะทรงนำ ้ งหมดวำงลงบนซำตำนซึ ้ ่ นผูใ้ ห ้กำเนิ ดและส่งเสริมบำปแพะของอำซำเซลทีร่ ับบำ บำปเหล่ำนี ทั งเป็ ่ ยว.....ถิ ่ ่ รกันดำร”(เลวีนิต1 ปของชนชำติอส ิ รำเอลจะถูกนำไปปล่อย“ยังทีเปลี นทุ ิ 6:22)ในทำนองเ ้ ่ นเป็ นผูก้ อ ดียวกันซำตำนจะร ับมลทินบำปต่ำงๆทังหมดที มั ่ เหตุให ้ประชำกรของพระเจ ้ำทำควำมผิ ่ ่ ดมัน ดมันจะถูกขังเป็ นระยะเวลำหนึ่ งพันปี อยูใ่ นโลกซึงจะกลำยเป็ นทีร่ ้ำงไม่มผ ี ู ้คนอำศัยและในทีสุ ่ ำลำยคนชัวทั ่ งหมดด ้ ้ ่ จะร ับโทษเต็มขนำดของบำปในไฟทีจะท ้วยประกำรฉะนี แผนกำรไถ่ อน ั ยิงใหญ่ ่ ้ ่ มใจละทิงควำมชั ้ ่ จะสำเร็จเมือบำปถู กทำลำยให ้สูญสินไปและทุ กคนทีเต็ วจะได ้ร ับควำมรอด{GC48 5.3}{GCth17422.3} ่ งเวลำทีก ่ ำหนดไว ้สำหร ับกำรพิพำกษำคือเมือเวลำ2300วั ่ ้ ดลงในปี ค.ศ1844กำรพิ เมือถึ นสินสุ ่ ้นขึนทุ ้ กคนทีเคยร ่ จำรณำตรวจสอบและกำรลบบำปต่ำงๆได ้เริมต ับพระนำมของพระคริสต ์มำไว ้กั ่ ้วนทังผู ้ ท้ ยั ่ี บตัวจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบอย่ำงถีถ ี่ งมีชวี ต ิ และผูท้ ตำยไปแล ้วจะถูกพิพำกษำ“ตำมก

409

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเหล่ำนั้น”วิวรณ์20:12{GC486.1}{GCth17423.1 ำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี } ้ ่ งไม่ได ้กลับใจและละทิงไปจะไม่ ้ บำปทังหลำยที ยั ได ้ร ับกำรอภัยและจะไม่ถก ู ลบออกจำกหนังสือที่ ่ นพยำนปร ักปรำคนบำปในวันของพระเจ ้ำเขำอำจทำบำปนั้นในควำ จดบันทึกไว ้แต่จะคงอยูเ่ พือเป็ ่ิ ้ กเปิ ดเผยและปรำกฏให ้เห็ มสว่ำงของเวลำกลำงวันหรือในควำมมืดของยำมค่ำคืนแต่สงเหล่ ำนี จะถู ้ ่ึ นต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ผูซ ้ งเรำต ้องเผชิญหน้ำด ้วยทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำมองเห็นบำปทุ ่ ่ ผด กอย่ำงและบันทึกสิงเหล่ ำนั้นไว ้ในหนังสือบันทึกซึงไม่ ิ พลำดบำปนั้นอำจถูกทำอย่ำงซ่อนเร ้นถู ่ ่ กปฏิเสธถูกปกปิ ดจำกพ่อแม่ภรรยำลูกหรือเพือนๆควำมผิ ดทีอำจไม่ มผ ี ูใ้ ดสงสัยนอกจำกตัวเขำเ ่ ดมิ องแต่กลับถูกเปิ ดออกอย่ำงหมดเปลือกต่อหน้ำสำยลับชำวสวรรค ์ควำมมืดของยำมค่ำคืนทีมื ่ ดกำรอำพรำงอย่ำงมีศล ้ ่ ดทีสุ ิ ปะแห่งกำรหลอกลวงทังปวงไม่ พอเพียงทีจะปกปิ ดแม้สก ั ควำมคิดหนึ่ ่ นยำของทุกกำรกระทำที่ งจำกกำรร ับรู ้ของพระเจ ้ำผูท้ รงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์พระเจ ้ำทรงมีบน ั ทึกทีแม่ ้ ่ ยต ไม่เป็ นธรรมและทุกกำรซือขำยที ไม่ ุ ธิ รรมกำรประพฤติทแสดงออกว่ ี่ ำเคร่งศำสนำไม่สำมำรถห ลอกพระองค ์ได ้พระองค ์ไม่เคยประเมินอุปนิ สยั ของใครผิดมนุ ษย ์อำจถูกผูท้ มี ี่ ใจคดโกงหลอกแต่พ ่ กอย่ำงทีซ่ ่ อนเร ้นไว ้และอ่ำนควำมในใจของชีวต ระเจ ้ำทรงเจำะผ่ำนทุกสิงทุ ิ ได ้{GC486.2}{GCth1 7423.2} ่ ำเคร่งขรึมเกรงขำมเพียงไรวันแล ้ววันเล่ำเรือยไปจนถึ ่ ่ งสือ ช่ำงเป็ นแนวคิดทีน่ งนิ ร ันดร ์กำลทีหนั ่ งหนึ ้ั ่ งเคยพูดออกไปและกิจกรรมทีคร ่ งหนึ ้ั ่ แห่งสวรรค ์ยังคงทำกำรบันทึกตลอดมำคำพูดต่ำงๆทีคร ้ งที ่ ดี ่ และชัวผู ่ พ ่ งเคยทำจะถูกเรียกกลับคืนไม่ได ้ทูตสวรรค ์จดบันทึกทังสิ ้ ช ิ ติ ยิงใหญ่ ทสุ ี่ ดในโลกไม่อำ ่ เกิ ่ ดขึนไปแล ้ ้ จเรียกสิงที ้วคืนมำได ้แม้เพียงสักวันเดียวกำรกระทำต่ำงๆของเรำคำพูดทังหลำยของเ ่ ้นลับทีสุ ่ ดของเรำทังหมดนี ้ ้ สว่ นในกำรกำหนดชะตำกรรมของเรำว่ำเรำ รำแม้แต่แรงจูงใจต่ำงๆทีเร มี ่ เรำท ่ จะได ้พบกับควำมผำสุกหรือควำมทุกข ์ถึงแม้เรำอำจลืมสิงที ำไปแล ้วแต่สงเหล่ ิ่ ำนั้นจะเป็ นพย ่ ำไปสูค ์ อเพือน ่ ำไปสูก ำนเพือน ่ วำมบริสท ุ ธิหรื ่ ำรลงโทษ{GC486.3}{GCth17423.3} ่ ตรกรทีวำดสั ่ ่ ้ ดังจิ ดส่วนของใบหน้ำด ้วยควำมแม่นยำลงบนผืนผ้ำใบทีสะอำดหนั งสือเบืองบนก็ ่ ้วยแต่กระนั้นช่ำงไม่คอ ่ จะบันทึกอุปนิ สยั อย่ำงสัตย ์ซือด ่ ยมีใครรู ้สึกกังวลใจทีชำวสวรรค ์จะมองเห็น ่ ่ ตำมองเห็ ่ ่ บันทึกกำรกระทำเหล่ำนั้นถ ้ำผ้ำม่ำนทีแยกระหว่ ำงสิงที นกับทีตำมองไม่ เห็นจะถูกเปิ ดออ ่ ำลังคอยจดบันทึกคำพูดทุกคำและกำรกระ กและเหล่ำบุตรของมวลมนุ ษย ์จะมองเห็นทูตสวรรค ์ทีก ่ ้ั ่ ำที่ ทำทุกอย่ำงทีพวกเขำจะต ้องเผชิญหน้ำอีกครงในวั นพิพำกษำแล ้วในแต่ละวันจะมีคำพูดสักกีค ่ ำงทีพวกเขำจะไม่ ่ พวกเขำจะไม่พูดและมีกำรกระทำสักกีอย่ ทำ{GC487.1}{GCth17424.1} ่ ้วนว่ำมีกำรนำมำใช ้ใ ในกำรพิพำกษำทุกตะลันต ์ควำมสำมำรถจะถูกนำมำตรวจสอบอย่ำงถีถ ่ ่ ห ้เกิดประโยชน์อย่ำงไรเรำใช ้ต ้นทุนทีสวรรค ์ให ้เรำยืมมำนั้นอย่ำงไรเมือองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จกลั 410

อำนำจสัมบูรณ์

้ อไม่เรำพัฒนำควำมสำมำร บมำพระองค ์จะทรงได ้ร ับต ้นทุนของพระองค ์กลับคืนพร ้อมดอกเบียหรื ่ ่ ่ นพระพรแ ถทีทรงฝำกเรำไว ้ในมือและในใจและในสมองของเรำเพือถวำยเกี ยรติพระเจ ้ำและเพือเป็ ก่โลกอย่ำงไรเรำใช ้เวลำของเรำปำกกำของเรำเสียงของเรำเงินทองของเรำและอิทธิพลของเรำอย่ ่ ำงไรเรำทำถวำยพระคริสต ์เพือคนยำกจนคนทุ กข ์ยำกคนกำพร ้ำหรือแม่ม่ำยอย่ำงไรพระเจ ้ำทรงแ ้ ้เรำเป็ นผูด้ แู ลพระวจนะอันบริสท ์ ่ ต่งตังให ุ ธิของพระองค ์เรำทำอะไรกับแสงสว่ำงและควำมจริงทีทรงโ ่ ำคนอืนให ่ ้ได ้รู ้ถึงควำมรอดกำรอ ้ำงตนว่ำเชือพระคริ ่ ปรดประทำนให ้เรำเพือน สต ์นั้นไม่มค ี ณ ุ ค่ำใดๆ ่ ่ อว่ำมีคณ ่ ้จริงแต่กระนั้นในสำย แต่ควำมร ักทีแสดงออกมำให ้เห็นเป็ นกำรกระทำเท่ำนั้นทีถื ุ ค่ำทีแท ่ ำให ้กำรกระทำเกิดคุณค่ำขึนมำไม่ ้ ่ ำด ้ว ตำของชำวสวรรค ์มีเพียงควำมร ักทีท วำ่ กำรกระทำใดๆทีท ่ ดในสำยตำของมนุ ษย ์แต่พระเจ ้ำทรงยอมร ับและตอบแทน ยควำมร ักกำรกระทำนั้นอำจเล็กน้อยทีสุ กำรกระทำนั้น{GC487.2}{GCth17424.2} ่ อนอยูจ ควำมเห็นแก่ตวั ของมนุ ษย ์ทีซ่ ่ ะถูกเปิ ดเผยไว ้ในหนังสือของสวรรค ์มีบน ั ทึกของกำรละเล ่ ำงๆทีต ่ ้องทำให ้กับเพือนมนุ ่ ยหน้ำทีต่ ษย ์และกำรละลืมกำรทรงเรียกร ้องของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดพวกเ ่ ขำจะได ้เห็นจำกหนังสือเล่มนี ว่้ ำพวกเขำใช ้เวลำควำมคิดและพละกำลังทีควรเป็ นของพระคริสต ์ไ ่ ตสวรรค ์ต ้องนำไปยังสวรรค ์มนุ ษย ์ทีมี ่ ปัญญำแล ปให ้กับซำตำนบ่อยแค่ไหนเป็ นบันทึกน่ ำเศร ้ำทีทู ะแสดงตนว่ำติดตำมพระคริสต ์กลับหมกมุ่นอยูก ่ บั กำรสะสมทรัพย ์สมบัตท ิ ำงฝ่ ำยโลกหรือสนุ กสน ำนกับควำมเพลิดเพลินทำงโลกพวกเขำสังเวยเงินทองเวลำและกำลังให ้กับกำรโอ ้อวดและสนองตั ณหำของตนเองแต่ใช ้เวลำเพียงเล็กน้อยในกำรอธิษฐำนกำรศึกษำพระคัมภีร ์กำรถ่อมตนและกำร สำรภำพบำป{GC487.3}{GCth17424.3} ่ ซำตำนค ้นหำกลวิธอี ย่ำงนับไม่ถ ้วนเพือครอบครองควำมคิ ดของเรำจนทำให ้เรำไม่ใส่ใจกับงำ ่ ่ ดจอมหลอกลวงเกลียดชังควำมจริงยิงใหญ่ ่ ่ ดเผยให ้เห็ นทีเรำควรท ำควำมคุ ้นเคยมำกทีสุ ตำ่ งๆทีเปิ ่ ชำลบมลทินบำปและคนกลำงผู ้มีอำนำจอย่ำงเต็มล ้นมันรู ้ดีแก่ใจว่ำในกำรทีจะได ่ นเครืองบู ้ผลตำ ่ นต ้องกำรนั้นมันจะต ้องหันเหควำมคิดให ้ออกไปจำกพระเยซูและจำกควำมจริงของพระองค ์{ มทีมั GC488.1}{GCth17425.1} ่ี ้องกำรร ับผลประโยชน์จำกกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระผูช ่ ผูท้ ต ้ ว่ ยให ้รอดจะต ้องไม่ยอมให ้สิงใ ่ ่ ดมำขัดขวำงควำมพยำยำมของเขำทีจะไปให ้ถึงควำมบริสท ุ ธิที์ สมบู รณ์แบบด ้วยควำมยำเกรงพร ่ ะเจ ้ำเขำจะต ้องใช ้เวลำอันมีคำ่ เพือกำรศึ กษำควำมจริงของพระคำด ้วยควำมจริงใจและด ้วยกำรอธิ ่ ษฐำนแทนทีจะใช ้ไปกับควำมสนุ กสนำนเพลิดเพลินกำรโอ ้อวดหรือกำรแสวงหำผลกำไรประชำก ่ รของพระเจ ้ำจะต ้องเข ้ำใจเรืองสถำนนมั สกำรและกำรพิจำรณำพิพำกษำอย่ำงถ่องแท ้ทุกคนต ้อง ่ ำแหน่ งและพระรำชกิจของมหำปุโรหิตผูย้ งใหญ่ ่ มีควำมรู ้เรืองต ิ่ หำไม่แล ้วมันเป็ นไปไม่ได ้ทีพวกเขำ ่ งจ ่ ำเป็ นสำหร ับช่วงเวลำนี ออกมำใช ้ ่ จะนำควำมเชือซึ ้หรือเข ้ำไปอยูใ่ นตำแหน่ งทีพระเจ ้ำทรงจัดเต ่ ่ี รียมไว ้ให ้เขำไปอยูท ่ ุกคนมีจต ิ วิญญำณทีจะต ้องช่วยให ้รอดหรือปล่อยให ้พินำศแต่ละคนมีคดีทจะ 411

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ำคัญมำ ต ้องขึนศำลของพระเจ ้ำแต่ละคนจะต ้องเผชิญหน้ำกับพระผูพ ้ พ ิ ำกษำผูย้ งใหญ่ ิ่ เป็ นเรืองส ่ ่ กเพียงไรทีสมองของทุ กคนจะต ้องไตร่ตรองอยูเ่ สมอถึงภำพเหตุกำรณ์อน ั สำคัญเคร่งขรึมเมือกำร ้ ่ กคนพร ้อมกับดำเนี ยลจะยืนขึนใน ้ พิพำกษำจะเกิดขึนและหนั งสือบันทึกต่ำงๆจะถูกเปิ ดออกเมือทุ ่ ำหนดไว ้เมือสิ ่ นสุ ้ ดวันทังหลำยนั ้ ้นดำเนี ยล12:13TKJV{GC488.2}{GCth17425.2} ส่วนทีก ่ ้ร ับแสงสว่ำงในหัวข ้อเรืองเหล่ ่ ้ ้องเป็ นพยำนให ้กับควำมจริงอันยิงใหญ่ ่ ่ี ทุกคนทีได ำนี จะต ทพระเจ ้ ำทรงมอบหมำยให ้พวกเขำสถำนนมัสกำรในสวรรค ์เป็ นจุดศูนย ์กลำงกำรปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจของพ ่ ่ ่ ชวี ต ้ ระคริสต ์เพือมนุ ษย ์มันเกียวข ้องกับจิตวิญญำณทุกดวงทีมี ิ อยูบ ่ นโลกนี สถำนนมั สกำรในสวรร ่ ำลังนำเรำไปสูช ้ คและกำลังเปิ ดเ ค ์เปิ ดให ้เห็นถึงแผนกำรไถ่ให ้รอดซึงก ่ ว่ งเวลำสุดท ้ำยของกำรสินยุ ่ ่ ำคัญอย่ำงยิ่ ผยให ้เห็นเรืองรำวแห่ งชัยชนะของกำรต่อสู ้ระหว่ำงควำมชอบธรรมและบำปเป็ นเรืองส ่ กคนจะต ้องตรวจสอบหัวข ้อเรืองเหล่ ่ ้ ำงละเอียดและสำมำรถให ้คำตอบแก่ทุกคนทีถำมถึ ่ งทีทุ ำนี อย่ ่ อยูใ่ นนั้นได ้{GC488.3}{GCth17425.3} งเหตุผลของควำมหวังทีมี ่ ้ ่ ำเป็ นต่อแผนกำรแห่ง กำรอุทธรณ์ของพระคริสต ์เพือมนุ ษย ์ในสถำนนมัสกำรเบืองบนเป็ นสิงจ ควำมรอดเท่ำเทียมกับกำรตำยของพระองค ์บนกำงเขนโดยกำรตำยของพระคริสต ์พระองค ์ทรงเริ่ ่ ้ ้ มพระรำชกิจนั้นซึงภำยหลั งจำกกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยแล ้วได ้เสด็จขึนไปท ำต่อให ้สำเร็จในสวร ่ ่ รค ์เรำจะต ้องเข ้ำไปภำยในม่ำนด ้วยควำมเชือ“พระเยซู ผูท้ รงนำหน้ำเสด็จเข ้ำไปก่อนเพือเรำ”ฮี บรู ่ ่ นควำมสว่ำงจำกกำงเขนแห่งคำลวำรีถก ่ ่ นเรำจะเข ้ำใจควำมลึกลั 6:20ณทีนั ู สะท ้อนออกมำณทีนั ่ นกำรช่ ้ ่ บของกำรไถ่ให ้รอดได ้ชัดเจนยิงขึ วยมนุ ษย ์ให ้รอดบรรลุควำมสำเร็จได ้ด ้วยค่ำใช ้จ่ำยทีประ ่ ชำทีถวำยมี ่ ่ มขนำดของธรรมบัญ เมินค่ำไม่ได ้ของสวรรค ์เครืองบู คำ่ เทียบเท่ำกับคำเรียกร ้องทีเต็ ่ กล่วงละเมิดพระเยซูทรงเปิ ดทำงทีจะไปยั ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำทีถู งบัลลังก ์ของพระบิดำและโดยกำรทรง ่ ้องกำรอย่ำงจริงใจทีจะเข ่ ่ เป็ นคนกลำงของพระองค ์ทุกคนทีต ้ำมำหำพระองค ์ด ้วยควำมเชืออำจจะเ ้ ข ้ำมำถึงเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำได ้{GC489.1}{GCth17426.1} ้ นจะได ้ควำมกรุณำ”สุภำษิต28:1 “ผูซ ้ อ่ นกำรละเมิดของตนไว ้จะไม่เจริญแต่ผูส้ ำรภำพและทิงมั ่ี 3หำกผูท้ ปกปิ ดและหำข ้อแก ้ตัวให ้กับควำมผิดต่ำงๆของตนมองเห็นว่ำซำตำนมีควำมยินดีป รีดำเ ์ พียงใดและมันเยำะเย ้ยพระคริสต ์และทูตสวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิเพรำะกำรกระท ำของพวกเขำอย่ำงไรพว ้ ้ ่ กเขำก็คงจะเร่งรีบสำรภำพบำปทังหลำยของตนเองและขจั ดมันทิงไปซำตำนกระท ำเพือกำรควบคุ ้ มควำมคิดทังหมดโดยผ่ ำนทำงควำมบกพร่องต่ำงๆในอุปนิ สยั และมันรู ้ดีวำ่ หำกพวกเขำเก็บสงวน ้ ้มันก็จะประสบชัยชนะด ้วยเหตุนีมั ้ นจึงคอยหำโอกำสทีจะหลอกผู ่ ควำมบกพร่องเหล่ำนีไว ต้ ด ิ ตำม ่ พระคริสต ์ด ้วยเล่ห ์ทีร่ ้ำยกำจของมันอยูเ่ สมอเพือพวกเขำจะไม่ มท ี ำงเอำชนะได ้แต่พระเยซูทรงทูล ่ ้ ่ บำดแผลและพระวรกำยทีฟกช ่ ้ ขอเผือเขำทั งหลำยด ้วยพระหัตถ ์ทีมี ำและพระองค ์ทรงประกำศให ้กั ่ ดตำมพระองค ์ว่ำ“พระคุณของเรำก็เพียงพอกับเจ ้ำ”2โครินธ ์12:9“จงเอำแอกของเร บทุกคนทีจะติ ำแบกไว ้แล ้วเรียนจำกเรำเพรำะว่ำเรำสุภำพอ่อนโยนและใจอ่อนน้อมและจิตใจของพวกท่ำนจะได ้ห 412

อำนำจสัมบูรณ์

ยุดพักด ้วยว่ำแอกของเรำก็พอเหมำะและภำระของเรำก็เบำ”มัทธิว11:29,30อย่ำให ้ผู ้ใดคิดว่ำคว ้ ่ ่ ำมบกพร่องทังหลำยของเขำร ักษำให ้หำยไม่ได ้พระเจ ้ำจะประทำนควำมเชือและพระคุ ณทีจะเอำช ่ ้ นะสิงเหล่ ำนี {GC489.2}{GCth17426.2} ่ ่ นสัญลักษณ์น้ันเมือมห ่ เรำกำลังมีชวี ต ิ อยูใ่ นวันยิงใหญ่ ของกำรลบมลทินบำปในพิธจี ำลองทีเป็ ำปุโรหิตทูลขอกำรลบบำปให ้ชนชำติอส ิ รำเอลทุกคนจะต ้องบังคับใจตัวเองด ้วยกำรสำนึ กผิดจำก ้ บำปและถ่อมตนต่อเบืองพระพั กตร ์องค ์พระผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำไม่เช่นนั้นแล ้วพวกเขำอำจจะถูกไล่ออก ่ จำกท่ำมกลำงชนชำติอสิ รำเอลเลวีนิต2 ิ 3:27,29TBS1971,THSVในทำนองเดียวกันในช่วงทีเวล ่ ้องกำรมีชอคงอยู ่ื ำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ของเขำมีเหลือไม่มำกนักทุกคนทีต ใ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ จะต ้ ้ องบังคับจิตใจของตนเองต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำรเสียใจต่อบำปและกำรกลับใจอย่ำงแท ้จ ้ ตอนนี จ้ ำเป็ นทีจะต ่ ่ ้วนและสัตย ์ซือคนจ ่ ่ ้ำ ริงนับตังแต่ ้องมีกำรตรวจสอบจิตใจอย่ำงถีถ ำนวนมำกทีอ ่ นๆไม่จริงจังทิงไปมี ้ ่ ำคัญอยูเ่ บืองหน้ ้ งว่ำตนเป็ นคริสเตียนจะต ้องขจัดจิตใจทีเล่ กำรต่อสู ้ทีส ำของทุก ่ ้องกำรเอำชนะควำมโน้มเอียงชัวที ่ พยำยำมควบคุ ่ ่ ล คนทีต มพวกเขำกำรเตรียมพร ้อมเป็ นงำนทีแต่ ์ ะคนต ้องทำด ้วยตนเองเรำไม่ได ้รอดเป็ นหมู่คณะควำมบริสท ุ ธิและกำรอุ ทศ ิ ตนของคนหนึ่ งไปทดแ ่ ทนคุณลักษณะทีขำดไปของอี กคนหนึ่ งไม่ได ้แม้วำ่ คนทุกชำติจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบในกำรพิพ ้ ำกษำต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำแต่กระนั้นพระองค ์จะทรงตรวจสอบแต่ละกรณี อย่ำงละเอียดและระ ่ ้ กแล ้วทุกคนจะต ้องผ่ำนกำรทดสอบและจะต ้องปรำศจำก มัดระวังรำวกับว่ำไม่มค ี นอืนใดในโลกนี อี ้ ตำหนิ หรือริวรอยหรื อควำมบกพร่องใดๆ{GC489.3}{GCth17426.3} ่ ยวข ่ เหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีเกี ้องกับภำรกิจปิ ดท ้ำยของกำรลบมลทินบำปนั้นช่ำงน่ ำเคร่งขรึมสำคัญ ่ กควำมสนใจต่อสิงที ่ เกี ่ ยวข ่ ้ ควำมสำคัญอย่ำงยิงในขณะนี ่ ้ ยิงนั ้องกับเหตุกำรณ์นีมี กำรพิ พำกษำนี ้ ้ ้ กำลังดำเนิ นอยูใ่ นสถำนนมัสกำรเบืองบนและด ำเนิ นต่อเนื่ องมำแล ้วเป็ นเวลำหลำยปี ในเร็ววันนี รว ้ ำเนินมำถึงผูท้ ยั ดเร็วเพียงไรไม่มผ ี ูใ้ ดทรำบกำรพิจำรณำนี จะด ี่ งมีชวี ต ิ อยูช ่ วี ต ิ ของเรำจะปรำกฏอย่ ้ ่ ับกำรตรวจสอบจึงเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นอย่ำงยิงที ่ จิ ่ ตวิ ำงน่ ำสะพรึงกลัวต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำเพือร ้ ่ ญญำณทุกดวงจะต ้องร ับฟังคำตักเตือนของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในช่วงเวลำนี มำกกว่ ำช่วงเวลำอืนๆว่ ำ ่ “จงเฝ้ ำระวังและอธิษฐำนเพรำะพวกท่ำนไม่รู ้ว่ำวันนั้นหรือเวลำนั้นจะมำถึงเมือไหร่ ”มำระโก13: 33 ่ื นเรำจะมำเหมื ้ ่ “ถ ้ำเจ ้ำไม่ตนขึ อนอย่ำงขโมยและเจ ้ำจะไม่รู ้ว่ำเรำจะมำหำเจ ้ำชัวโมงไหน”วิ วรณ์3 :3{GC490.1}{GCth17427.1}

413

อำนำจสัมบูรณ์

่ เมืองำนกำรพิ จำรณำพิพำกษำปิ ดฉำกลงชะตำกรรมของทุกคนจะถูกตัดสินว่ำจะมีชวี ต ิ หรือต ้ ดลงเพียงช่วงสันๆก่ ้ ำยเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ จะสินสุ อนกำรเสด็จมำปรำกฏขององค ์พระผูเ้ ป็ นเ จ ้ำในหมู่เมฆบนท ้องฟ้ ำในพระธรรมวิวรณ์พระคริสต ์ทรงมองไปยังเวลำนั้นและประกำศว่ำ “จงให ้คนอธรรมประพฤติกำรอธรรมต่อไปจงให ้คนโสมมประพฤติกำรโสมมต่อไปจงให ้คนชอบธ ์ นคนบริสท ้ รรมทำกำรชอบธรรมต่อไปและจงให ้คนบริสท ุ ธิเป็ ุ ธิต่์ อไป‘นี่ แน่ ะเรำจะมำในเร็วๆนีและจะ ่ นำบำเหน็ จของเรำมำด ้วยเพือตอบแทนตำมกำรกระท ำของแต่ละคน’”วิวรณ์22:11,12{GC490.

2}{GCth17427.2} ่ ้ คนชอบธรรมและคนชัวจะยั งคงดำรงชีวต ิ อยูใ่ นโลกในสภำพมตะของเขำคือคนทังหลำยจะยั งค ่ กคนไม่ได ้ตระหนักเลยว่ำกำรตัดสินสุดทำ้ ยซึงเปลี ่ งกำลังเพำะปลูกและก่อสร ้ำงกำลังกินและดืมทุ ย่ ้ ้ วมโลกภำยหลังจำกที่ นแปลงไม่ได ้กำลังถูกประกำศอยูใ่ นสถำนนมัสกำรเบืองบนในสมั ยก่อนนำท่ ่ ้ำยเข ้ำไปแต่ท โนอำห ์เข ้ำไปในนำวำแล ้วพระเจ ้ำทรงกักเก็บตัวเขำไว ้และทรงปิ ดประตูไม่ให ้คนชัวร ่ ้ ว่ำเป็ นเวลำเจ็ดวันทีคนทั งหลำยไม่ รู ้ว่ำหำยนะของพวกเขำถูกกำหนดไว ้แล ้วพวกเขำยังคงดำเนิ น ่ ่ ่ ำลังจะมำถึงพระผูช ชีวต ิ ทีสะเพร่ ำร ักสนุ กและเยำะเย ้ยคำเตือนเรืองกำรพิ พำกษำทีก ้ ว่ ยให ้รอดตร ัส ่ ตรมนุ ษย ์เสด็จมำก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24:39. ว่ำ“เมือบุ ่ ่ นทีมำอย่ ่ ่ ดังขโมยในยำมเที ยงคื ำงเงียบๆไม่มใี ครรู ้เห็นชัวโมงแห่ งกำรตัดสินก็จะมำถึงเช่นนั้นชัว่ ่ นจุดทีก ่ ำหนดชะตำกรรมของมนุ ษย ์ทุกคนซึงเป็ ่ นกำรเพิกถอนครงสุ โมงซึงเป็ ั้ ดท ้ำยของข ้อเสนอ ่ ใหกับบรรดำผูท้ ท ่ี ำผิด{GC491.1}{GCth17427.3} แห่งควำมเมตตำทีมี ้ “เพรำะฉะนั้นท่ำนทังหลำยจงเฝ้ ำระวังอยู.่ ......หำกเจ ้ำของบ ้ำนกลับมำอย่ำงฉับพลันท่ำนอำจพ บว่ำพวกท่ำนกำลังนอนหลับอย”มำระโก13:35,36 ่ นตรำยจะเป็ นของผูท้ เมื ่ ่ ้ำยวนของโลกในขณะที่ สภำพทีอั ี่ อยล ้ำในกำรรอคอยและหันไปหำสิงเย ่ นักธุรกิจกำลังหมกมุ่นอยูก ่ บ ั กำรติดตำมกำรค ้ำกำไรในขณะทีคนร ักควำมสนุ กหรรษำกำลังคอย ่ ตรสำวของแฟชันก ่ ำลังจัดเตรียมเครืองประดั ่ มองแต่กำรตำมใจตนเองในขณะทีบุ บอำจเป็ นเวลำที่ ้ ่ พระผูท้ รงพิพำกษำคนทังโลกจะประกำศค ำตัดสินว่ำเจ ้ำ“ถูกชังในตรำชู ทรงเห็นว่ำยังขำดอยู”่ ดำเ นี ยล5:27{GC491.2}{GCth17427.4}

414

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นของควำมชว่ ั บท29-จุดเริมต ่ ้นของบำปและเหตุผลทีบำปยั ่ ่ ำฉงน ในควำมนึ กคิดของคนมำกมำยจุดเริมต งคงมีอยูเ่ ป็ นเรืองน่ ่ อย่ำงมำกพวกเขำมองเห็นกำรกระทำของควำมชัวพร ้อมด ้วยผลของควำมโศกเศร ้ำและหำยนะที่ ่ งหมดนี ้ ้ งเกิดขึนได ้ ้อย่ำงไรภำยใต ้อำนำจกำรปกครองของพระเจ ้ำผู ้ น่ ำกลัวและต่ำงถำมว่ำเรืองทั ยั ่ มข ่ ทรงกอปรด ้วยพระปัญญำอำนำจและควำมร ักทีไม่ ี อบเขตจำกัดนี่ เป็ นควำมลึกลับทีพวกเขำหำ คำอธิบำยไม่ได ้และในควำมไม่ม่นใจและควำมสงสั ั ยของพวกเขำพวกเขำจึงมืดบอดมองไม่เห็นควำ ่ ดเผยอย่ำงชัดแจ ้งในพระวจนะของพระเจ ้ำและจำเป็ นต่อควำมรอดในขณะทีมี ่ คนสอบถำ มจริงทีเปิ ่ ่ บำปยั ่ ่ พระเจ ่ มเกียวกั บเรืองที งคงมีอยูน ่ ้ันพวกเขำลงแรงไปค ้นหำในสิงที ้ำไม่ทรงเปิ ดเผยดังนั้นพวก ่ ่ เขำจึงไม่พบคำตอบทีจะแก ้ปัญหำของพวกเขำและเช่นนั้นพวกเขำจึงถูกกระตุ ้นด ้วยแนวโน้มทีจะ ่ ก็ ้ เข ้ำครอบงำเป็ นข ้ออ ้ำงเพือปฏิ ่ สงสัยและกำรหำข ้อผิดพลำดเล็กๆน้อยๆในเรืองนี เสธพระคำในคั ่ ่ ่ ญหำยิงใหญ่ ่ มภีร ์ศักดิสิ์ ทธิส์ ำหร ับคนอืนๆพลำดที จะเข ้ำใจอย่ำงน่ ำพึงพอใจในเรืองปั ของควำมชัว่ ้ เป็ ้ นเพรำะข ้อเท็จจริงทีว่​่ ำขนบธรรมเนี ยมและกำรแปลควำมหมำยผิดได ้บดบังคำสอนของพร ทังนี ่ ะคัมภีร ์ในเรืองพระลั กษณะนิ สยั ของพระเจ ้ำลักษณะกำรปกครองของพระองค ์และหลักกำรต่ำงๆข องพระองค ์ในกำรจัดกำรกับบำป{GC492.1}{GCth17428.1} ่ ้นของบำปเพือจะใช ่ ่ กำรจะอธิบำยจุดเริมต ้เป็ นเหตุผลอธิบำยถึงกำรทีบำปยั งคงมีอยูน ่ ั้นเป็ นเรือ่ ่ นไปไม่ได ้แต่กระนั้นเรำเข ้ำใจทังในเรื ้ ่ ดเริมต ่ ้นของบำปและกำรจัดกำรบำปขันสุ ้ ดท ้ำยได ้อ งทีเป็ องจุ ่ ่ งควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำ ย่ำงเพียงพอทีจะได ้ร ับกำรแสดงให ้เห็นอย่ำงเต็มทีถึ ่ ่ มเี รืองใดที ่ ่ ่ ่ ในกำรจัดกำรทุกอย่ำงทีทรงท ำกับควำมชัวไม่ พระคั มภีร ์สอนไว ้ชัดเจนมำกไปกว่ำเรืองที ว่ำพระเจ ้ำไม่ทรงต ้องรับผิดชอบกับกำรเข ้ำมำของบำปว่ำไม่มก ี ำรถอนคืนพระคุณของพระเจ ้ำอย่ ่ ดโอกำสให ้เกิดกำรกบฏขึน้ ำงไม่มเี หตุผลไม่มค ี วำมบกพร่องในระบอบกำรปกครองของพระเจ ้ำทีเปิ ่ บำปเป็ นผูบ้ ุกรุกไม่มเี หตุผลใดทีจะบอกว่ ำบำปยังคงมีอยูไ่ ด ้อย่ำงไรบำปลึกลับและอธิบำยไม่ได ้หำก ่ ให ้ข ้อแก ้ตัวแก่บำปก็จะเป็ นกำรปกป้ องบำปหำกพบว่ำมีข ้อแก ้ตัวประกำรใดหรือหำสำเหตุเพือแส ่ ดงให ้เห็นว่ำบำปคงอยูไ่ ด ้อย่ำงไรแล ้วบำปก็ไม่ใช่บำปคำจำกัดควำมของบำปได ้มำตำมทีพระค ำข ่ ผิ ่ ดธรรมบัญญัต”ิ 1ยอห ์น3:4บำปเป็ นผลจำกกำรกระทำของหลั องพระเจ ้ำให ้ไว ้คือ“บำปเป็ นสิงที ่ อสู ้กับธรรมบัญญัตยิ งใหญ่ ่ิ ่ นพืนฐำนกำรปกครองของพระเจ ้ กกำรทีต่ แห่งควำมร ักซึงเป็ ้ำ{GC492 .2}{GCth17428.2} ่ ่ ้ กรวำลมีสน ่ ้ำประสำนอย่ำงบริบูรณ์ก ั ก่อนทีควำมชั วจะเข ้ำมำทั่วทังจั ั ติสข ุ และควำมสุขทุกสิงเข ่ ่ ให ้แก่กน บพระประสงค ์ของพระเจ ้ำพระผูส้ ร ้ำงควำมร ักทีถวำยแด่ พระเจ ้ำนั้นสูงส่งควำมร ักทีมี ั นั้นไ ม่ลำเอียงพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระวำทะผูท้ รงเป็ นพระบุตรองค ์เดียวของพระเจ ้ำทรงเป็ นหนึ่ งเดียวกั ้ บพระบิดำผู ้ทรงดำรงอยูเ่ ป็ นนิ ตย ์คือทรงเป็ นหนึ่ งเดียวทังในธรรมชำติ ในพระลักษณะและในเป้ ำห 415

อำนำจสัมบูรณ์

้ กรวำลทีทรงสำมำรถเข ่ มำยพระองค ์ทรงเป็ นเพียงผูเ้ ดียวของทังจั ้ำร่วมในกำรประชุมต่ำงๆและในก ้ ำรวำงแผนทังหมดของพระเจ ้ำได ้พระบิดำทรงประกอบกิจผ่ำนพระคริสต ์ในกำรทรงสร ้ำงชำวสวร ้ รค ์ทังปวง ่ ้ถูกสร ้ำงขึนทั ้ งในท ้ “ในพระองค ์สรรพสิงได ้องฟ้ ำ….ไม่วำ่ จะเป็ นเทวบัลลังก ์หรือเป็ นเทพอำณำจั ้ กรหรือเป็ นเทพผูค้ รองหรือศักดิเทพ”โคโลสี1:16TBS1971และชำวสวรรค ์ทังปวงถวำยควำมภั ก ดีแด่พระคริสต ์เสมอเท่ำพระบิดำ{GC493.1}{GCth17429.1} ่ ทรงสร ่ ธรรมบัญญัตแิ ห่งควำมรักเป็ นรำกฐำนกำรปกครองของพระเจ ้ำควำมสุขของสรรพสิงที ้ ้ ้ บควำมสอดคล ้องอย่ำงบริบูรณ์ทพวกเขำมี ่ ำงทังหมดขึ นกั ี่ ตอ ่ หลักกำรยิงใหญ่ ของควำมชอบธรร ่ ชวี ต ้ ่ มพระเจ ้ำทรงประสงค ์กำรร ับใช ้แห่งร ักจำกสิงมี ิ ทังหมดที พระองค ์ทรงสร ้ำงคือควำมจงร ักภักดี ่ ดขึนจำกกำรส ้ ทีเกิ ำนึ กอย่ำงมีสติในพระลักษณะของพระองค ์พระองค ์ไม่ทรงพอพระทัยควำมจงรั ่ี ้จำกกำรบังคับและพระองค ์ทรงโปรดประทำนควำมนึ กคิดทีเป็ ่ นอิสระให ้แก่ชำวสวรรค ์ทั้ กภักดีทได ่ งปวงเพือพวกเขำจะมอบถวำยกำรร ับใช ้ด ้วยใจสมัคร{GC493.2}{GCth17429.2} ้ ่ ้นขึนในตั ้ แต่มบ ี ุคคลหนึ่ งเลือกใช ้เสรีภำพนี ไปในทำงผิ ดบำปเริมต วเขำเขำเป็ นผูท้ ได ี่ ้ร ับเกียรติ ่ ดจำกพระเจ ้ำรองลงมำจำกพระคริสต ์และเขำเป็ นผูท้ มี ่ี อำนำจและสง่ำรำศีมำกทีสุ ่ ดเมือเที ่ มำกทีสุ ่ ่ ซเิ ฟอร ์จะล ้มลงในบำปเขำเป็ นหัวหน้ำเครูบผูพ ยบกับบรรดำผูอ้ ำศัยในสวรรค ์อืนๆก่ อนทีลู ้ ท ิ ก ั ษ ์บริ ์ สุทธิและไร ้มลทิน“พระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัสดังนี ว่้ ำเจ ้ำเป็ นแบบอย่ำงของควำมสมบูรณ์เต็มด ้ว ยสติปัญญำและมีควำมงำมอย่ำงพร ้อมเจ ้ำอยูใ่ นสวนเอเดนอุทยำนของพระเจ ้ำอัญมณี ทุกอย่ำงเป็ ่ ้ ้ำไว ้โดยมีเครูบเป็ นผูพ ์ นเครืองแต่ งกำยของเจ ้ำ......เรำแต่งตังเจ ้ ท ิ ก ั ษ ์เจ ้ำอยูบ ่ นภูเขำบริสท ุ ธิของพร ้ วน ่ ้ำได ้ถูกส ะเจ ้ำและเจ ้ำเดินอยูท ่ ่ำมกลำงศิลำเพลิงเจ ้ำปรำศจำกตำหนิ ในวิธท ี ำงของเจ ้ำตังแต่ ั ทีเจ ้ ่ ่ ร ้ำงขึนจนเมื อพบบำปชั วในตั วเจ ้ำ”เอเสเคียล28:12-15{GC493.3}{GCth17429.3} ่ นชอบของพระเจ ่ ลูซเิ ฟอร ์น่ ำจะยังคงอยูเ่ ป็ นทีชื ้ำเป็ นทีร่ ักและได ้ร ับเกียรติจำกหมู่ทูตสวรรค ์ทัง้ ่ นพระพรแก่ผูอ้ นและเพื ่ ปวงเขำน่ ำจะใช ้อำนำจอันสูงสง่ำเพือเป็ ื่ อถวำยเกี ยรติพระผูส้ ร ้ำงแต่ผูเ้ ผย ้ พระวจนะกล่ำวว่ำ“ใจของเจ ้ำผยองขึนเพรำะควำมงำมของเจ ้ำเจ ้ำทำให ้ปัญญำของเจ ้ำวิป ริตไปเนื่ องด ้วยควำมสง่ำงำมของเจ ้ำ”เอเสเคียล28:17;ทีละเล็กทีละน้อยลูซเิ ฟอร ์เข ้ำไปหมกมุ่นอยูก ่ บั ควำ ้ มต ้องกำรยกตนให ้สูงขึน“เจ ้ำถือตัวว่ำควำมคิดเจ ้ำเป็ นเหมือนควำมคิดพระเจ ้ำ” ้ ่ ่ งของข ้ำเหนื อดวงดำวทังหลำยของพระเจ ้ “เจ ้ำรำพึงในใจของเจ ้ำว่ำข ้ำจะตังพระที นั ้ำข ้ำจะนั่งบ ้ นขุนเขำแห่งกำรชุมนุ ม…ข ้ำจะขึนไปเหนื อควำมสูงของเมฆข ้ำจะทำให ้ตัวของข ้ำเหมือนองค ์สูงสุ ด’”เอเสเคียล28:6อิสยำห ์14:13,14. ่ ซเิ ฟอร ์จะพยำยำมชักจูงให ้สิงมี ่ ชวี ต ้ แทนทีลู ิ ทังปวงเทิ ดทูนพระเจ ้ำให ้สูงสุดและจงร ักภักดีตอ ่ พร ่ี ้ำงเขำมำนั้นเขำกลับพยำยำมทีจะให ่ ะผูท้ สร ้ทูตสวรรค ์รับใช ้และเคำรพตัวเขำเองและเขำโลภเกียร 416

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ งอย ติยศทีพระบิ ดำทรงโปรดประทำนให ้พระบุตรของพระองค ์เจ ้ำชำยแห่งเหล่ำทูตสวรรค ์องค ์นี หวั ่ นสิทธิพเิ ศษของพระคริสต ์เท่ำนั้นทีจะเป็ ่ ำกได ้อำนำจซึงเป็ นผูถ้ อื ครอง{GC494.1}{GCth17430.

1} ้ ่ ่ ชำวสวรรค ์ทังปวงชื นชมปรี ดำทีจะสะท ้อนรัศมีภำพของพระผูส้ ร ้ำงและถวำยสรรเสริญพระองค ์ ่ ้ กสิงมี ่ แต่สน ่ ้ เสียงหนึ่ ง และในขณะทีพระเจ ้ำทรงได ้ร ับเกียรติเช่นนี ทุ ั ติสข ุ และควำมชืนชมแต่ บด ั นีมี ่ ประสำนเข ้ำกับเสียงอืนๆท ่ ่ ทีไม่ ำลำยควำมกลมกลืนของชำวสวรรค ์ไปกำรทำเพือตนเองและกำรย ้ นวิถท ่ ้ ่ กตนขึนเป็ ี ำงทีตรงข ้ำมกับแผนกำรของพระผูส้ ร ้ำงกำรกระทำเช่นนี กระตุ ้นให ้เกิดควำมชัวใ ่ งพระสิ ่ ่ นจิตใจทีซึ รข ิ องพระเจ ้ำจะต ้องยิงใหญ่ ทสุ ี่ ดสภำของชำวสวรรค ์อ ้อนวอนลูซเิ ฟอร ์พระบุตรข ่ องพระเจ ้ำอธิบำยให ้เขำเห็นควำมยิงใหญ่ คณ ุ ควำมดีและควำมยุตธิ รรมของพระผูส้ ร ้ำงและพระบั ่ กดิสิ์ ทธิและไม่ ์ ่ ญญัตข ิ องพระองค ์ทีศั เปลียนแปลงพระเจ ้ำทรงเป็ นผูว้ ำงระเบียบของสวรรค ์ด ้วยพร ะองค ์เองและด ้วยกำรออกไปจำกระเบียบลูซเิ ฟอร ์จะหลูเ่ กียรติพระผูส้ ร ้ำงของเขำและนำหำยนะมำ ่ ่ มวี น สูต ่ นเองแต่คำตักเตือนทีประทำนให ้ด ้วยควำมร ักของพระเจ ้ำและพระเมตตำคุณทีไม่ ั หมดสิน้ ่ ตอ กลับปลุกแต่วญ ิ ญำณกำรต่อต ้ำนลูซเิ ฟอร ์ปล่อยให ้ควำมอิจฉำทีมี ่ พระคริสต ์มีช ัยและเขำก็ยง่ิ ้ มุ่งมั่นมำกขึน{GC494.2}{GCth17430.2} ้ ควำมทะนงตนในควำมงดงำมของตัวเองหล่อเลียงควำมปรำรถนำของควำมเป็ นใหญ่ลซ ู เิ ฟอร ์ไ ่ ม่สำนึ กว่ำเกียรติยศสูงศักดิที์ ทรงโปรดประทำนให ้เขำนั้นเป็ นของประทำนจำกพระเจ ้ำและไม่ทำให ้ ้ เขำรู ้สึกซำบซึงในพระคุ ณต่อพระผูส้ ร ้ำงเขำเทิดทูนในร ัศมีสดใสและควำมสูงเกียรติและหวังอยำก ่ ่ ทีจะเท่ ำเทียมกับพระเจ ้ำชำวสวรรค ์ร ักและเคำรพเขำทูตสวรรค ์ต่ำงยินดีปฏิบต ั ต ิ ำมคำสังของเขำแ ้ ละเขำได ้ร ับสติปัญญำและร ัศมีภำพเหนื อกว่ำทูตสวรรค ์ทังหมดถึ งกระนั้นพระบุตรของพระเจ ้ำทร ่ ้ งเป็ นทียอมร ับของชำวสวรรค ์พระองค ์ทรงเป็ นหนึ่ งร่วมกับพระบิดำทังในพลั งและอำนำจในประชุม ้ ่ ซเิ ฟอร ์ไม่ได ้ร ับอนุ ญำตให ้เข ้ำร่ว สภำทังหมดของพระเจ ้ำพระคริสต ์ทรงเข ้ำร่วมอยูด ่ ้วยในขณะทีลู ่ ้ มในกำรวำงแผนกำรของพระเจ ้ำทูตสวรรค ์ยิงใหญ่ องค ์นี ถำมว่ ำ ่ ้ ำไมพระองค ์จึงได ้ร ับเกียรติเหนื อกว่ำลูซเิ ฟอร ์”{GC “ทำไมพระคริสต ์จึงมีอำนำจยิงใหญ่ เช่นนี ท 495.1}{GCth17431.1} ่ ถ ้ ลูซเิ ฟอร ์ออกไปจำกตำแหน่ งของเขำซึงอยู ่ ด ั จำกเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำเขำไปกระจำยควำม ้ ้ ำงลับๆและชัวขณะหนึ ่ ่ งเขำปกปิ ดเป้ ำหมำยแ รู ้สึกไม่พอใจให ้กับทูตสวรรค ์ทังหลำยเขำท ำงำนนี อย่ ่ ่ี ้ปกค ท ้จริงด ้วยกำรแสดงว่ำยำเกรงพระเจ ้ำเขำพยำยำมสร ้ำงควำมไม่พอใจในเรืองพระบั ญญัตท ิ ใช ่ จำเป็ นเนื่ องจำกทูตสวรรค ์มีธรร รองชำวสวรรค ์และยุยงว่ำพวกเขำถูกบังคับด ้วยข ้อห ้ำมต่ำงๆทีไม่ ่ี สท ์ มชำติทบริ ุ ธิเขำจึ งปลุกเร ้ำว่ำพวกเขำควรต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมควำมปรำรถนำของตนเองเขำพยำย ่ ้ทูตสวรรค ์เห็นใจในตัวเขำด ้วยกำรทำให ้เห็นว่ำพระเจ ้ำทรงปฏิบต ำมทำตัวเพือให ั ต ิ อ ่ เขำอย่ำงไม่ยต ุ ิ 417

อำนำจสัมบูรณ์

ธรรมด ้วยกำรประทำนเกียรติยศสูงสุดให ้แก่พระคริสต ์เขำอ ้ำงว่ำควำมอยำกได ้อำนำจและเกียรติย ่ งใหญ่ ่ ่ ้ ้สูงแต่กำลังหำเสรีภำพมำให ้กับชำวสวรรค ์ ศทียิ ขนนั ึ ้ ้นไม่ได ้มีเป้ ำหมำยเพือยกชู ตนเองขึนให ้ ่ ้ ่ งยิงขึ ่ น{GC495.2}{GCth17431.2} ้ ทังปวงเพื อโดยวิ ธน ี ี พวกเขำจะได ้ไปถึงระดับทีสู ่ ้ ด ้วยพระเมตตำคุณอันยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงอดกลันพระทั ยนำนต่อลูซเิ ฟอร ์พระองค ์ ์ นทีเมือเขำปล่ ่ ไม่ทรงปลดเขำออกจำกตำแหน่ งสูงศักดิในทั อยตัวให ้กับวิญญำณของควำมไม่พงึ พ ่ ่ ่ อสั ่ ตย ์เขำยังคงอยูใ่ นสวรรค ์อีกนำนครงแล ้ั ้ อใจหรือเมือเขำเริ มเสนอข ้ออ ้ำงผิดให ้แก่ทูตสวรรค ์ทีซื ้ั ำลูซเิ ฟอร ์ได ้ร ับข ้อเสนอของกำรอภัยโทษโดยมีข ้อแม้ให ้กลับใจและยอมมอบถวำยตัวควำ วครงเล่ ้ เพียงควำมร ักและพระปัญญำของพระเจ ้ำทีจั ่ ดไว ้เพือให ่ ้เขำรู ้สึกสำนึ กในควำมผิ มพยำยำมเช่นนี มี ่ ้นลูซเิ ฟอร ์เองมองไม่เห็นว่ำกำลังห ดวิญญำณของควำมไม่พอใจไม่เคยมีปรำกฏในสวรรค ์แรกเริมนั ่ี ้จริงของควำมรู ้สึกต่ำงๆของตนเองแต่เมือควำมไม่ ่ ลงไปทำงใดเขำไม่เข ้ำใจธรรมชำติทแท พงึ พอใจ ่ ำงๆทีพระเจ ่ ของเขำผ่ำนกำรพิสจู น์วำ่ ไม่มม ี ูลเหตุแล ้วลูซเิ ฟอร ์ก็รู ้สึกแน่ ใจว่ำตัวเขำเองผิดและสิงต่ ้ ่ ้ อหน้ำชำวสวรรค ์ทังปวงหำกเ ้ ำทรงกล่ำวไว ้นั้นยุตธิ รรมและเขำควรทีจะยอมร ับข ้อกำหนดเหล่ำนี ต่ ้ ้ ้ ขำทำเช่นนี เขำคงช่ วยตัวเองและทูตสวรรค ์มำกมำยไว ้ในเวลำนี เขำยั งไม่ได ้ละทิงควำมภั กดีตอ ่ พร ้ งแม้เขำจะละทิงต ้ ำแหน่ งของเทพผูพ ะเจ ้ำไปโดยสินเชิ ้ ท ิ ก ั ษ ์ไปแล ้วแต่กระนั้นหำกเขำยอมกลับไปห ่ ่ ้ ้เขำใ ำพระเจ ้ำยอมร ับพระปัญญำยิงใหญ่ ของพระผูส้ ร ้ำงและพอใจร ับตำแหน่ งทีทรงโปรดแต่ งตังให ่ ้ ้กลับไปอยูใ่ นตำแหน่ งเดิมแต่ควำมหยิง่ นแผนกำรยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำแล ้วเขำคงจะได ้ร ับแต่งตังให ทะนงตนทำให ้ตัวเขำไม่ยอมจำนนเขำยืนกรำนปกป้ องแนวคิดของเขำยืนยันว่ำไม่จำเป็ นต ้องกลับ ่ ้ำสูค ่ ่ อสู ้พระผู ้สร ้ำงของเขำ{GC495.3} ใจและมอบตัวเองอย่ำงเต็มทีเข ่ วำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ เพือต่ {GCth17431.3} ้ ำลังปัญญำเฉี ยบแหลมทังหมดของเขำมุ ้ ่ บัดนี ก ่งหันเข ้ำหำงำนแห่งกำรหลอกลวงเพือเอำชนะค ่ ภ ่ วำมเห็นใจของทูตสวรรค ์ทีอยู ่ ำยใต ้กำรบัญชำของเขำแม้แต่ควำมจริงทีพระคริ สต ์ได ้ทรงเตือนแ ่ ้ในแผนกำรทรยศสำหร ับทูตสวรรค ์ทีวำงใจและผู ่ ละแนะนำแก่เขำก็ยงั ถูกบิดเบือนเพือใช กพันใกล ้ ่ ดกับซำตำนมันทำให ้พวกเขำมองว่ำมันไม่ได ้ร ับควำมยุตธิ รรมตำแหน่ งของมันไม่ได ้ร ับควำ ชิดทีสุ มเคำรพและเสรีภำพของมันถูกตัดทอนในกำรแปลควำมหมำยพระดำรัสของพระคริสต ์ไปในทำง ่ ดเช่นนี มั ้ นก ้ำวไปสูก ทีผิ ่ ำรพูดกลับกลอกและพูดเท็จมันกล่ำวหำพระบุตรของพระเจ ้ำว่ำทรงวำงแ ่ ำให ้มันอับอำยต่อหน้ำบรรดำผูอ้ ำศัยในสวรรค ์มันยังนำเสนอประเด็นเท็จระหว่ำงตัวมันเอ ผนเพือท ่ อสั ่ ตย ์อีกด ้วยทูตสวรรค ์ทีมั ่ นไม่สำมำรถโน้นน้ำวและนำเข ้ำมำอยูฝ งกับเหล่ำทูตสวรรค ์ทีซื ่ ่ ำยเดียว ่ี สนใจผลประโยชน์ของชำวสวรรค ์มันซ ัดทอดงำนทีตั ่ วมันกำ กับมันได ้นั้นมันกล่ำวหำว่ำเป็ นผูท้ ไม่ ้ ทูตสวรรค ์เหล่ำนั้นทียั ่ งคงภักดีตอ ่ ำให ้คำกล่ำวหำของมันทีว่​่ ำพร ลังทำอยูน ่ ี ใส่ ่ พระเจ ้ำในกำรทีจะท ้ ะเจ ้ำไม่ทรงยุตธิ รรมนั้นมีนำหนั กมันหันไปโจมตีพระดำร ัสและกำรกระทำของพระผูส้ ร ้ำงเป็ นแผนข ่ ำให ้ทูตสวรรค ์รู ้สึกงุ นงงในเรืองพระประสงค ่ ่ องมันทีท ์ของพระเจ ้ำด ้วยเล่ห ์เหลียมกำรโต ้เถียงของมั 418

อำนำจสัมบูรณ์

่ เรี ่ ยบง่ำยนั้นมันห่อหุ ้มด ้วยควำมลึกลับและกำรบิดเบือนอย่ำงมีศลิ ปะมันโยนข ้อสงสัยใส่ถ ้ นทุกสิงที ่ ดของพระยำห ์เวห ์ตำแหน่ งสูงของมันทีอยู ่ ใ่ กล ้อำนำจกำรปกครองของพระเจ ้ำ อยคำอันชัดแจ ้งทีสุ ่ มั ่ นพูดมีนำหนั ้ ่ นและโน้ ้ ทำให ้สิงที กมำกยิงขึ มน้ำวให ้ชำวสวรรค ์มำกมำยเข ้ำร่วมกับมันในกำรกบฏ ต่ออำนำจของพระเจ ้ำแห่งสรวงสวรรค ์{GC496.1}{GCth17432.1} ด ้วยพระปัญญำของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงปล่อยให ้ซำตำนทำงำนของมันต่อไปจนกระทั่งจิตใจแห่ ่ ำเป็ นทีต ่ ้องปล่อยให ้แผนกำรต่ำงๆ งควำมไม่พอใจสุกงอมกลำยเป็ นกำรกบฏเต็มรูปแบบเป็ นเรืองจ ่ อทุ ่ กคนจะมองเห็นลักษณะและธำตุแท ้ของพวกมันลูซเิ ฟอร ์ในฐำ ของมันพัฒนำไปอย่ำงเต็มทีเพื ่ี ับกำรเจิมแล ้วนั้นได ้ร ับกำรเชิดชูไว ้อย่ำงสูงส่งมันเป็ นทีร่ ักยิงของชำวสวรรค ่ นะเครูบผูท้ ไดร ์และมีอ ิ ทธิพลเหนื อพวกเขำอย่ำงแรงกล ้ำอำณำบริเวณกำรปกครองของพระเจ ้ำไม่ได ้รวมเฉพำะชำวสวร ้ ่ รค ์เท่ำนั้นแต่ยงั รวมโลกทังหมดที พระองค ์ทรงสร ้ำงและซำตำนคิดว่ำหำกมันชักนำทูตสวรรค ์เข ้ำร่ ่ วมกำรกบฏกับมันได ้แล ้วมันก็จะชักนำโลกอืนเข ้ำร่วมกับมันด ้วยมันนำเสนอปัญหำในส่วนของมั ่ ่ นได ้อย่ำงแนบเนี ยนมันใช ้เล่ห ์เหลียมและกำรหลอกลวงเพื อบรรลุ เป้ ำหมำยของมันอำนำจของกำร ่ ้ หลอกลวงของมันนั้นยิงใหญ่ และมันได ้เปรียบด ้วยกำรแฝงตัวโดยสวมเสือคลุ มแห่งควำมเท็จแม้แต่ ่ ักภักดีก็ไม่อำจเข ้ำใจลักษณะนิ สยั ของมันหรือมองเห็นว่ำงำนของมันจะนำ บรรดำทูตสวรรค ์ทีจงร ไปสูท ่ ศ ิ ทำงใด{GC497.1}{GCth17432.2} ่ ้ ซำตำนได ้ร ับเกียรติสงู ส่งอย่ำงมำกยิงและกำรกระท ำทังหมดของมั นถูกปกปิ ดไว ้อย่ำงลึกลับยำ ่ ่ี ้จริงของงำนของมันบำปจะไม่ปรำกฏว่ำชัวร ่ ้ำยอย่ำง กทีบรรดำทู ตสวรรค ์จะเปิ ดเผยธรรมชำติทแท ่ นเป็ นจนกว่ำมันจะเติบใหญ่อย่ำงเต็มทีนั ่ บแต่กอ ้ มท ทีมั ่ นจวบจนกระทั่งบัดนีไม่ ี ส ี่ ำหร ับบำปในจักร ่ ชวี ต ่ สท ์ เข ้ำใจถึงธรรมชำติและควำมชัวร ่ ้ำยของมันพวกเขำมองไ วำลของพระเจ ้ำและสิงมี ิ ทีบริ ุ ธิไม่ ่ ่ นผลลัพธ ์จำกกำรละทิงธรรมบั ้ ม่เห็นผลพวงต่ำงๆอันน่ ำกลัวทีจะตำมมำภำยหลั งซึงเป็ ญญัตข ิ องพ ระเจ ้ำในช่วงแรกซำตำนปกปิ ดกำรกระทำของมันไว ้ภำยใต ้กำรแสดงออกว่ำจงรักภักดีตอ ่ พระเจ ้ำ มันอ ้ำงว่ำกำลังหำทำงส่งเสริมเกียรติยศของพระเจ ้ำควำมมั่นคงในกำรปกครองของพระองค ์และผ ้ ่ นปลูกฝังควำมไม่พอใจเข ้ำไปในควำมคิดของ ลประโยชน์ของผู ้อำศัยทังหมดในสวรรค ์ในขณะทีมั ่ ภ ทูตสวรรค ์ทีอยู ่ ำยใต ้มันนั้นมันทำอย่ำงแนบเนี ยนจนดูรำวกับว่ำมันกำลังหำทำงกำจัดควำมไม่พอ ่ นเรียกร ้องให ้เปลียนแปลงระเบี ่ ใจเมือมั ยบและกฎบัญญัตต ิ ำ่ งๆของกำรปกครองของพระเจ ้ำนั้นมัน ่ ้ นเรืองที ่ จ่ ำเป็ นเพือร ่ ักษำควำมเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันในสว ทำภำยใต ้กำรหลอกลวงว่ำสิงเหล่ ำนี เป็ รรค ์{GC497.2}{GCth17432.3} ่ ในกำรทีพระเจ ้ำทรงจัดกำรกับบำปนั้นพระองค ์ทรงใช ้ได ้เฉพำะควำมชอบธรรมและควำมจริงเท่ ่ นสิงที ่ พระเจ ่ ำนั้นซำตำนใช ้กำรประจบประแจงและกำรหลอกลวงซึงเป็ ้ำทรงใช ้ไม่ได ้นั่นคือมันหำท ่ ้ ำงทีจะปลอมแปลงพระค ำของพระเจ ้ำและเสนอให ้ทูตสวรรค ์ทังหลำยเข ้ำใจแผนกำรกำรปกครองข ่ ดโดยอ ้ำงว่ำพระเจ ้ำไม่ทรงยุตธิ รรมในกำรจัดวำงกฎและระเบียบต่ำงๆให ้กั องพระองค ์ไปในทำงทีผิ 419

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ่ ชวี ต ้ ่ งพ บบรรดำผูท้ อำศั ยอยูใ่ นสวรรค ์และอ ้ำงว่ำในกำรกำหนดให ้สิงมี ิ ทังปวงยอมจ ำนนและเชือฟั ้ ้วยเหตุนีจึ ้ งจำเป็ นทีจะต ่ ระองค ์นั้นพระองค ์เพียงแต่ต ้องกำรยกพระองค ์เองขึนด ้องแสดงให ้เหล่ำชำ ้ ้ ้ วสวรรค ์ทังปวงรวมทั งโลกทั งหลำยเห็ นว่ำกำรปกครองของพระเจ ้ำยุตธิ รรมและธรรมบัญญัตข ิ อง ่ พระองค ์บริบูรณ์ซำตำนทำให ้ดูประหนึ่ งว่ำตัวมันเองคอยพยำยำมส่งเสริมเพือประโยชน์ ของจักวำ ่ ้จริงของผูฉ ้ ลดังนั้นลักษณะทีแท ้ กชิงคนนี และเป้ ำหมำยแท ้จริงของมันจะต ้องถูกเข ้ำใจโดยทุกๆคน ่ ดเผยตนเองให ้เป็ นทีประจั ่ ่ ำงๆของมัน{GC498.1}{G ซำตำนต ้องมีเวลำเพือเปิ กษ ์ด ้วยผลงำนชัวต่ Cth17433.1} ่ นเองเป็ นผูก้ อ ้ ควำมขัดแย ้งทีมั ่ ให ้เกิดขึนในสวรรค ์ซำตำนกลับกล่ำวโทษธรรมบัญญัตแิ ละกำรป ่ งปวงเป็ ้ กครองของพระเจ ้ำมันประกำศว่ำควำมชัวทั นผลจำกกำรบริหำรจัดกำรของพระเจ ้ำมันอ ้ำ ่ ำให ้บัญญัตต ่ ำเป็ งว่ำเป็ นควำมประสงค ์ของมันทีจะท ิ ำ่ งๆของพระยำห ์เวห ์ดีขนดั ึ ้ งนั้นจึงเป็ นเรืองจ ่ ่ มั ่ นอ ้ำงให ้เห็นประจักษ ์และแสดงผลลัพธ ์ของข ้อเสนอของมันในกำรเปลี่ นทีจะต ้องให ้มันแสดงสิงที ยนแปลงธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำผลงำนของมันเองจะต ้องปร ักปรำตัวมันเองซำตำนอ ้ำงแต่แรกแ ้ กรวำลจึงต ้องเห็นจอมหลอกลวงเปิ ดเผยโฉมหน้ำออกมำ{GC498.2}{GCt ล ้วว่ำมันไม่ได ้กบฏทังจั h17433.2} ่ ้ แม้เมือพระเจ ้ำทรงชีขำดไม่ ให ้ซำตำนอยูใ่ นสวรรค ์ต่อไปพระองค ์ผูท้ รงกอปรด ้วยพระปัญญำยัง ไม่ทรงทำลำยซำตำนเนื่ องจำกพระเจ ้ำทรงยอมร ับกำรร ับใช ้ด ้วยควำมร ักเท่ำนั้นควำมภักดีของผู ้ ่ ้ ทีพระองค ์ทรงสร ้ำงทังหมดจะต ้องวำงอยูบ ่ นควำมสำนึ กในควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำกรุณำขอ ่ี ่ ่ งไม่ได ้เตรียมพร ้อมในกำรทำควำมเข ้ำใจธรรม งพระองค ์บรรดำผูท้ อำศั ยในสวรรค ์และโลกอืนๆที ยั ่ ชำติของบำปหรือผลพวงต่ำงๆทีตำมมำของบำปจะไม่ สำมำรถมองเห็นควำมยุตธิ รรมและพระเมต ้ ตำของพระเจ ้ำในกำรทำลำยซำตำนได ้หำกทรงกำจัดมันทิงไปเสี ยในทันทีพวกเขำจะรับใช ้พระเจ ้ำ ้ อแม้ ด ้วยควำมกลัวมำกกว่ำด ้วยควำมร ักอิทธิพลของผูห้ ลอกลวงจะไม่ถก ู ทำลำยไปจนหมดสินหรื ้ ่ กระทั่งวิญญำณแห่งกำรกบฏก็จะไม่ถก ู ถอนรำกออกไปจนหมดสินจะต ้องยอมปล่อยให ้ควำมชัวเติ ่ ่ ตอ ้ กรวำลไปตลอดกำลอย่ำงไม่สนสุ บโตจนสุกงอมเพือผลที ดี ่ ทังจั ิ ้ ดซำตำนจะต ้องพัฒนำหลักกำร ่ งนี ้ เพื ้ อสิ ่ งมี ่ ชวี ต ้ ่ ่ นมี ต่ำงๆของมันอย่ำงเต็มทีทั ิ ทังปวงซึ งพระเจ ้ำทรงสร ้ำงจะมองเห็นข ้อกล่ำวหำทีมั ่ ้จริงเพือควำมยุ ่ ต่อกำรปกครองของพระเจ ้ำด ้วยแสงสว่ำงทีแท ตธิ รรมและพระเมตตำของพระเจ ้ำแ ่ี เปลียนแปลงของพระองค ่ ละพระบัญญัตท ิ ไม่ ์จะหลุดพน้ จำกข ้อกล่ำวหำไปตลอดกำล{GC498.3} {GCth17433.3} ่ ำลังจะมำถึงเป็ นพ กำรกบฏของซำตำนจะต ้องเป็ นบทเรียนของจักรวำลนำนตลอดไปทุกยุคทีก ยำนหลักฐำนไปตลอดกำลถึงธรรมชำติและผลลัพธ ์อันน่ ำกลัวต่ำงๆของบำปกำรกระทำตำมแนวท ่ ผลต่อทังมนุ ้ ษย ์และทูตสวรรค ์จะเป็ นข ้อพิสจู น์วำ่ กำรละเลยอำนำจของพระเจ ้ำ ำงของซำตำนซึงมี ่ ้ จะเกิดผลอย่ำงไรสิงเหล่ ำนี จะเป็ นหลักฐำนแสดงให ้เห็นว่ำกำรปกครองของพระเจ ้ำและธรรมบัญญั 420

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ พระเจ ่ ้ ติของพระองค ์มีไว ้เพือควำมสมบู รณ์พูนสุขของสรรพสิงที ้ำทรงสร ้ำงนั้นด ้วยเหตุนีประวั ตศ ิ ่ ำกลัวนี จะเป็ ้ ่ิ ชวี ต ำสตร ์ของประสบกำรณ์กำรกบฏทีน่ นแนวกำบังป้ องกันอย่ำงต่อเนื่ องให ้แก่สงมี ิ ศั ้ ่ องกันไม่ให ้พวกเขำถูกหลอกในเรืองธรรมชำติ ่ ่ วยพว กดิสิ์ ทธิทั์ งมวลเพื อป้ ของกำรล่วงละเมิดเพือช่ กเขำไม่ให ้ทำบำปและตกลงสูค ่ วำมทุกข ์ของกำรต ้องโทษ{GC499.1}{GCth17434.1} ่ ้ งคงแก ้ตัวอย่ำงต่อเนื่ องไปเรือยๆจนถึ ่ ่ ผูฉ ้ กชิงยิงใหญ่ ผูน้ ี ยั งจุดทีใกล ้ปิ ดฉำกควำมขัดแย ้งในสวร ่ ำประกำศว่ำซำตำนและผูส้ นับสนุ นทังหมดของมั ้ ่ ำนักอันสุข รค ์เมือค นจะต ้องถูกขับออกจำกทีพ ่ สำรำญถูกประกำศออกมำแล ้วหลังจำกนั้นหัวหน้ำกบฏจึงประกำศอย่ำงห ้ำวหำญหมินประมำทธร ้ ้ออ ้ำงว่ำทูตสวรรค ์ไม่ต ้องกำรกำรควบคุมแต่ควรปล่อยให ้ทำตำ รมบัญญัตข ิ องพระผูส้ ร ้ำงมันยำข ่ ่ กเสมอมันประณำมว่ำข ้อกำหนดของพระเ มควำมต ้องกำรของพวกเขำเองซึงจะชี น้ ำไปในทำงทีถู ่ จ ้ำจำกัดเสรีภำพของพวกมันและประกำศว่ำเป็ นควำมประสงค ์ของมันทีจะหำทำงลบล ้ำงธรรมบัญ ่ ำเมือหลุ ่ ้ ้ ่ น{ ้ ญัตเิ พือว่ ดออกจำกข ้อผูกมัดนี ชำวสวรรค ์จะมีควำมเป็ นอยูท ่ สู ี่ งขึนและมี รำศีมำกยิงขึ GC499.2}{GCth17434.2} ้ ซำตำนและพรรคพวกของมันพร ้อมใจกันซ ัดทอดควำมผิดทังหมดของกำรกบฏใส่ พระคริสต ์โ ่ ้ นและกำรท ้ั ดยประกำศว่ำหำกพวกมันไม่ถก ู ตำหนิ ก็คงจะไม่มท ี ำงทีจะกบฏด ้วยควำมดือร ้ำทำยอย่ ่ ำงไม่เกรงกลัวในกำรทรยศของมันมันพยำยำมควำกำรปกครองของพระเจ ้ำแต่กลับไร ้ผลแต่กระนั้ ่ ่ สท ์ ่ ่ ่ ดจ ้ำวจอมก นมันยังอ ้ำงอย่ำงหมินประมำทว่ ำตนเป็ นเหยือบริ ุ ธิของอ ำนำจทีกดขี และแล ้วในทีสุ ้ บฏและผูส้ นับสนุ นทังหมดของมั นก็ถก ู ขับออกจำกสวรรค ์{GC499.3}{GCth17434.3} ่ อกำรกบฏขึนในสวรรค ้ ้ วิญญำณเดียวกันทีก่ ์ยังคงดลบันดำลให ้เกิดกำรกบฏขึนในโลกซำตำน ้ บมนุ ษย ์ดังทีมั ่ นกระทำกับบรรดำทูตสวรรค ์บัดนี วิ้ ญญำณของมันเข ้ำ สำนต่อนโยบำยเดียวกันนี กั ่ เชือฟั ่ งเช่นเดียวกับซำตำนพวกเขำพยำยำมหำทำงทำลำยข ้อห ้ำม ครอบครองในตัวเหล่ำบุตรทีไม่ ่ ในธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและสัญญำทีจะให ้เสรีภำพแก่มนุ ษย ์ผ่ำนทำงกำรล่วงละเมิดกฎต่ำงๆใ ่ ำวสำรคำเตื นนั้นกำรตำหนิ บำปยังคงปลุกเร ้ำวิญญำณของควำมเกลียดชังและกำรต่อต ้ำนเมือข่ อนของพระเจ ้ำนำสติของพวกเขำกลับคืนมำซำตำนก็นำมนุ ษย ์ให ้แก ้ตัวว่ำตนเองถูกและหำควำม ่ื ่ ้ทำลงไปแทนทีจะแก ่ เห็นใจจำกผูอ้ นในวิ ถบ ี ำปของตนทีได ้ไขควำมผิดของพวกเขำพวกเขำกลับเก ้ ่ี กเตือนรำวกับว่ำคนผูน้ ั้นเป็ นต ้นเหตุเดียวทีก่ ่ อให ้เกิดควำมลำบำกตังแต่ ้ สมัยของ รียวกรำดใส่ ผูท้ ตั ้ ้ งคงปฏิบต ่ี ้ำตำหนิ บำป{GC5 อำเบลผูช ้ อบธรรมจนถึงยุคนี ของเรำวิ ญญำณเดียวกันนี ยั ั ต ิ อ ่ ผูท้ กล 00.1}{GCth17435.1} ซำตำนชักนำมนุ ษย ์ให ้ทำบำปด ้วยกำรบิดเบือนพระลักษณะอุปนิ สยั ของพระเจ ้ำเช่นเดียวกับที่ ้ ่ นทำสำเร็จใ มันเคยทำในสวรรค ์มันทำให ้มนุ ษย ์มองว่ำพระเจ ้ำทรงเข ้มงวดและโหดเหียมและเมื อมั

421

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยต นระดับหนึ่ งมันก็ประกำศว่ำข ้อจำกัดต่ำงๆทีไม่ ุ ธิ รรมของพระเจ ้ำทำให ้มนุ ษย ์ล ้มลงในบำปเช่นเ ่ ำให ้มันเองกบฏ{GC500.2}{GCth17435.2} ดียวกับทีน แต่พระเจ ้ำพระผูท้ รงดำรงอยูน ่ ิ ร ันดร ์กำลทรงประกำศถึงพระลักษณะของพระองค ์เองว่ำ“พระยำ ้ ้ำทรงบริบูรณ์ด ้วยควำม ห ์เวห ์พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและพระคุณพระองค ์กริวช ่ ร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริงผูท้ รงสำแดงควำมร ักมั่นคงจนถึงพันๆชัวอำยุ คนผูป้ ระทำนอภัยกำรล่ว งละเมิดกำรทรยศและบำปแต่จะไม่ทรงละเว ้นกำรลงโทษอย่ำงแน่ นอน”อพยพ34:6.7{GC500.3}{ GCth17435.3} ด ้วยกำรขับซำตำนออกจำกสวรรค ์พระเจ ้ำทรงประกำศถึงควำมยุตธิ รรมของพระองค ์และรักษำ ่ เกียรติของพระบัลลังก ์ของพระองค ์ไว ้แต่เมือมนุ ษย ์ทำบำปด ้วยกำรยอมแพ ้ต่อกำรหลอกลวงของ ้ ละทิ ่ งพระเจ ้ วิญญำณนี ที ้ำพระเจ ้ำประทำนหลักฐำนแห่งควำมรักของพระองค ์ด ้วยกำรประทำนพระ ้ ่ ่ี ้มลงในบำปในกำรลบมลทินบ บุตรองค ์เดียวของพระองค ์ให ้เสด็จมำสินพระชนม ์เพือมนุ ษยชำติทล ้ ำปได ้เปิ ดเผยให ้เห็นถึงพระลักษณะของพระเจ ้ำกำรพิสจ ู น์อน ั ทรงพลังของกำงเขนแสดงให ้ทั่วทังจั ่ ซเิ ฟอร ์เลือกนั้นไม่มเี หตุกล่ำวหำกำรปกครองของพระเจ ้ำ กรวำลได ้มองเห็นว่ำแนวทำงแห่งบำปทีลู ได ้{GC500.4}{GCth17436.1} ่ ในกำรต่อสู ้ระหว่ำงพระคริสต ์กับซำตำนในช่วงสมัยทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงปฏิบต ั พ ิ ระรำชกิจใน ่ิ ่ ผลต่อกำรถอนรำกซำตำน โลกนั้นธำตุแท ้ของจ ้ำวจอมหลอกลวงถูกเปิ ดกระชำกออกไม่มส ี งใดที มี ้ ่ กดีได ้ดีไปกว่ำสงครำมโหดเหียมที ้ ่ ออกไปจำกควำมร ักของเหล่ำทูตสวรรค ์และจักรวำลทังปวงที ภั ่ ่ ยกร ้องให ้พระคริสต ์กรำบบูชำ มันทำกับพระผู ้ไถ่ของโลกกำรหมินประมำทอย่ ำงท ้ำทำยของมันทีเรี ่ ้ มันควำมอำจหำญอย่ำงอวดดีไม่เกรงกลัวทียกพระองค ์ขึนไปบนยอดเขำและยอดหอคอยพระนิ เว ่ ยกร ้องให ้พระองค ์กระโจนจำกควำมสูงทีน่ ่ ำกลัวควำมมุ่งร ้ำยทีไม่ ่ เคยห ศควำมประสงค ์ร ้ำยกำจทีเรี ่ ่ ลับใหลทีตำมล่ ำพระองค ์ไปทุกทีกำรดลบั นดำลใจของปุโรหิตและประชำชนให ้ปฏิเสธควำมร ักของ ่ ดร ้องว่ำ“เอำไปตรึงเอำไปตรึงทีกำงเขน”ลู ่ ่ งหมดนี ้ ้ พระองค ์และในทีสุ กำ23:21เรืองทั กระตุ ้นให ้เกิด ้ กรวำล{GC501.1}{GCth17436.2} ควำมตะลึงและควำมโกรธของทั่วทังจั ่ ้ ซำตำนเป็ นผูท้ ปลุ ี่ กปั่นให ้โลกปฏิเสธพระคริสต ์เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวลงแรงและเล่ ห ์ทังหมดของ ่ ำลำยพระเยซูเพรำะมันมองเห็นว่ำพระเมตตำและควำมร ักของพระผูช มันเพือท ้ ว่ ยควำมเห็นอกเห็ นใจและควำมสงสำรอันอ่อนโยนของพระองค ์แสดงให ้โลกเห็นถึงพระลักษณะของพระเจ ้ำซำตำนโ ่ ่ ต ้สิทธิกำรเรียกร ้องทุกข ้อทีพระบุ ตรของพระเจ ้ำยกชูขนมำและใช ึ้ ้มนุ ษย ์เป็ นตัวแทนของมันเพือ ทำให ้ชีวต ิ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเต็มล ้นด ้วยควำมทุกข ์ระทมและควำมเศร ้ำโศกกำรหลอกลวงและ ่ นพยำยำมหำมำเพือขั ่ ดขวำงพระรำชกิจของพระเยซูควำมเกลียดชังอย่ำงเปิ ดเผยผ่ ควำมเท็จทีมั ่ เชือฟั ่ งคำใส่ร ้ำยอันโหดเหียมที ้ ่ นกล่ำวหำพระองค ์ผูท้ รงเป็ นแบบอย่ำงของชีวต ำนเหล่ำบุตรทีไม่ มั ิ 422

อำนำจสัมบูรณ์

่ น้ันสิงทั ่ งหมดเหล่ ้ ้ ดขึนมำจำกควำมอำฆำตที ้ ่ งลึกอยูภ ทีดี ำนี เกิ ฝั ่ ำยในไฟริษยำและปองร ้ำยควำมเ ่ ขนมำระเบิ กลียดชังและผูกพยำบำททีปะทุ ึ้ ดเข ้ำใส่พระบุตรของพระเจ ้ำบนกำงเขนคำลวำรีในขณ ่ ้ ะทีชำวสวรรค ์ทังปวงจ ้องมองภำพนั้นด ้วยควำมหวำดกลัวอย่ำงเงียบงัน{GC501.2}{GCth17436 .3} ่ ่ ้ ่ งพระองค ์ทรงปฏิเส เมือกำรถวำยบู ชำอันยิงใหญ่ สำเร็จบริบูรณ์แล ้วพระคริสต ์เสด็จขึนไปยั งทีสู ่ ับคำเยินยอเกียรติจำกทูตสวรรค ์จวบจนกระทั่งพระองค ์ทรงนำเสนอคำเรียกร ้องว่ำ“ข ้ำพระ ธทีจะร ่ ่ ข ่ ้ำพระองค ์ องค ์ปรำรถนำให ้คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ประทำนแก่ข ้ำพระองค ์อยูก ่ บั ข ้ำพระองค ์ในทีที ้ อยูน ่ ้ัน”ยอห ์น17:24;และแล ้วคำตอบจำกบัลลังก ์ของพระบิดำดังขึนมำด ้วยควำมร ักและอำนำจทีไ่ ม่อำจบรรยำยได ้ว่ำ ้ “ให ้ทูตสวรรค ์ทังหมดของพระเจ ้ำกรำบนมัสกำรพระบุตร”ฮีบรู1:6;ไม่มรี อยด่ำงพร ้อยแม้เพียงร ้ ดลงกำรถวำยบูชำของพระองค ์สำเร็จบริ อยเดียวอยูบ ่ นพระเยซูควำมอัปยศอดสูของพระองค ์สินสุ ่ ่ ้ น{GC501.3}{ ้ บูรณ์พระเจ ้ำทรงโปรดประทำนพระนำมหนึ่ งให ้พระองค ์ซึงเหนื อกว่ำนำมอืนใดทั งสิ GCth17436.4} ้ ้ บัดนี ควำมผิ ดของซำตำนโดดเด่นขึนมำให ้เห็นอย่ำงไม่มข ี ้อแก ้ตัวมันถูกเปิ ดเผยออกมำให ้เห็น ่ ้จริงของมันว่ำเป็ นผูพ ่ นิ สยั ทีแท ้ ูดปดและเป็ นฆำตกรเป็ นทีประจั กษ ์แจ ้งแล ้วว่ำวิญญำณเดียวกันที่ ้ ่ ภ ่ มันใช ้ปกครองเหล่ำบุตรมนุ ษย ์ทังหลำยที อยู ่ ำยใต ้อำนำจของมันนั้นเป็ นวิญญำณเดียวกันกับทีมั นต ้องกำรสำแดงหำกมันเพียงได ้ร ับอนุ ญำตให ้ควบคุมชำวสวรรค ์เหล่ำนั้นมันเคยอ ้ำงว่ำกำรล่วงล ่ ่ ะเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะนำมำซึงเสรี ภำพและควำมสูงส่งแต่ผลทีปรำกฏออกมำให ้เห็นคือ กำรจองจำและควำมตกต่ำ{GC502.1}{GCth17437.1} ่ ตอ คำกล่ำวหำอันหลอกลวงของซำตำนทีมี ่ พระลักษณะและกำรปกครองของพระเจ ้ำปรำกฏให ้ ่ ้จริงมันกล่ำวหำว่ำพระเจ ้ำเพียงแต่แสวงหำทีจะยกตั ่ เห็นด ้วยควำมสว่ำงทีแท วพระองค ์เองให ้สูงขึน้ ่ งจำกสิงที ่ พระองค ่ ด ้วยกำรทรงเรียกร ้องกำรยอมจำนนและกำรเชือฟั ์ทรงสร ้ำงและมันยังประกำศว่ ่ ่ งหมดละทิ ้ ้ ้นพระองค ์เองกลับไม่ยอมละทิงตนและไม่ ้ ำในขณะทีพระผู ส้ ร ้ำงบังคับให ้ผู ้อืนทั งตนเองนั ้ นทีประจั ่ ่ ยอมเสียสละบัดนี เป็ กษ ์แจ ้งแล ้วว่ำพระผู ้ทรงครอบครองจักรวำลทรงเสียสละอย่ำงยิงใหญ่ ่ ดเท่ำทีควำมร ่ ่ ทีสุ ักจะกระทำได ้เพือควำมรอดของมนุ ษยชำติทล ี่ ้มลงในบำปและมีบำปหนำเพรำะ“ ้ นดีกน ่ พระเจ ้ำทรงให ้โลกนี คื ั กับพระองค ์โดยพระคริสต ์”2โครินธ ์5:19และยังเป็ นทีประจั กษ ์ด ้วยว่ำ ่ ซเิ ฟอร ์เปิ ดประตูให ้บำปเข ้ำมำด ้วยควำมปรำรถนำทีจะได ่ ่ ในขณะทีลู ้เกียรติยศและควำมยิงใหญ่ นั้ ่ งจนถึงควำมมรณำ{GC502.2}{GCth นพระคริสต ์ทรงทำลำยบำปด ้วยกำรถ่อมพระองค ์และเชือฟั 17437.2}

423

อำนำจสัมบูรณ์

่ พระเจ ้ำทรงสำแดงใหเ้ ห็นถึงควำมเกลียดชังของพระองค ์ทีทรงมี ตอ ่ หลักกำรต่ำงๆของกำรกบฏ ้ ่ กเปิ ดเผยให ้เห็นทังในกำรลงโทษซำตำนและใ ้ ชำวสวรรค ์ทังปวงเห็ นควำมยุตธิ รรมของพระองค ์ทีถู ่ นกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดจำกบำปลูซเิ ฟอร ์เคยประกำศว่ำหำกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปล ้ ้ออกไปจำกพระกรุณำธิคณ งไม่ได ้และงดกำรลงโทษไม่ได ้ผูล้ ว่ งละเมิดทุกคนจะต ้องถูกขวำงกันให ุ ข ่ี ้ ไ่ กลเกินทีจะช่ ่ วยให ้รอดดังนั้นจึงเป็ น องพระผูส้ ร ้ำงตลอดไปมันยังอ ้ำงว่ำมนุ ษยชำติทบำปหนำนี อยู ่ ่ นแก่มนุ ษย ์อย่ำงทีไม่ ่ อ เหยือโดยชอบธรรมของมั นแต่ควำมตำยของพระคริสต ์เป็ นข ้อโต ้แย ้งเพือเห็ ่ ำจล ้มล ้ำงไปได ้กำรลงโทษตำมทีธรรมบั ญญัตก ิ ำหนดได ้ตกอยูก ่ บ ั พระองค ์ผูท้ รงมีฐำนะเท่ำเทียมกั ่ ับควำมชอบธรรมของพระคริสต ์และด ้วยกำรมีชวี ต ่ ำนึ กผิดและ บพระเจ ้ำและมนุ ษย ์มีอส ิ ระทีจะร ิ ทีส ถ่อมตนเขำก็จะได ้ชัยชนะเหมือนเช่นพระบุตรของพระเจ ้ำได ้มีช ัยชนะเหนื ออำนำจของซำตำนมำ ้ ่ อในพระเยซูได ่ แล ้วด ้วยเหตุนีพระเจ ้ำทรงยุตธิ รรมและกระนั้นยังทรงเป็ นผูก้ ระทำให ้ทุกคนทีเชื ้ร ับก ำรทำให ้เป็ นผูช ้ อบธรรมด ้วย{GC502.3}{GCth17437.3} ่ ับทุกข ์ทรมำนและสินพระชนม ้ ่ แต่พระเยซูคริสต ์เสด็จมำยังโลกเพือร ์ไม่ใช่เพียงเพือปฏิ บต ั ก ิ จิ ข ่ ำให ้ธรรมบัญญัตน ่ องกำรช่วยมนุ ษย ์ให ้รอดเท่ำนั้นพระองค ์เสด็จมำเพือ“ท ิ ้ันยิงใหญ่ ”และ“ทำให ้พ ระธรรมนั้นมีเกียรติ”อิสยำห ์42:21 ่ ้ผูท้ อยู ่ี ใ่ นโลกนี ถื ้ อร ักษำธรรมบัญญัตข ่ ไม่ใช่เพียงเพือให ิ องพระองค ์ตำมทีควรจะต ้องถือร ักษำเ ่ ำแดงให ้โลกทังปวงในจั ้ ่ ท่ำนั้นแต่เพือส กรวำลมองเห็นว่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ไ ด ้หำกปัดข ้อกำหนดต่ำงๆของธรรมบัญญัตท ิ งไปได ิ้ ้แล ้วพระบุตรของพระเจ ้ำไม่จำเป็ นต ้องเสด็จม ่ กำรล่วงละเมิดกำรตำยของพระคริสต ์พิสจ ำสละชีวต ิ ของพระองค ์เพือไถ่ ู น์ให ้เห็นว่ำธรรมบัญญัตข ิ ่ ่ ่ งควำมร ่ องพระเจ ้ำเปลียนแปลงไม่ ได ้และเครืองถวำยบู ชำทีซึ ักอันไร ้ขอบเขตผลักดันพระบิดำและ ่ คนบำปให ้รอดนั้นแสดงให ้ทั่วทังจั ้ กรวำลเห็นว่ำควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณข พระบุตรเพือไถ่ ่ ่ อยกว่ำแผนกำรแห่ องพระเจ ้ำเป็ นรำกฐำนของธรรมบัญญัตแิ ละกำรปกครองของพระองค ์สิงใดที น้ ้ ่ ำได ้{GC503.1}{GCth17438.1} งกำรลบมลทินบำปนี จะไม่ เพียงพอทีจะท ้ ดท ้ำยของกำรพิพำกษำนั้นจะมองเห็นได ้ว่ำไม่มส ในกำรดำเนิ นกำรขันสุ ี ำเหตุของบำปคงอยูอ ่ ี ่ ้ ่ ำขำดกับซำตำนว่ำ“ทำไมเจ ้ำจึงกบฏต่อเรำและปล ้นเ กต่อไปเมือพระผู ท้ รงพิพำกษำทังโลกจะยื นค ่ อำจให ้ข ้อแก ้ตัวได ้ทุกปำกจะไม่มี อำคนของเรำไปจำกอำณำจักรของเรำ”ผูใ้ ห ้กำเนิ ดควำมชัวไม่ ้ คำพูดและผูร้ ว่ มกบฏจำนวนมำกทังหมดจะพู ดไม่ออก{GC503.2}{GCth17438.2} ่ ่ ในขณะทีกำงเขนคำลวำรี ประกำศว่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้นเปลียนแปลงไม่ ได ้กำงเขนนี ้ ้ ยังประกำศว่ำค่ำจ ้ำงของบำปคือควำมตำยในเสียงร ้องของพระผูช ้ ว่ ยขณะจะสินประชนม ์ว่ำ“สำเร็จ แล ้ว”

424

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ นั้นระฆังประกำศควำมตำยของซำตำนได ้ดังขึนสงครำมกำรต่ อสู ้ยิงใหญ่ ซงด ึ่ ำเนิ นมำเนิ่ นนำน ่ กกำหนดไว ้อย่ำงแน่ นอนแล ้วพระบุตรของพระเจ ้ำท ถูกตัดสินแล ้วและกำรถอนรำกแห่งควำมชัวถู ่ ำ“โดยทำงควำมตำยนั้นพระองค ์จะทรงทำลำยมำรผูม้ อ รงดำเนิ นผ่ำนประตูหลุมฝังศพเพือว่ ี ำนำจ ”ฮีบรู2:14 ่ ้ ำให ้มันพูดว่ำ“ข ้ำจะขึนไปยั ้ ควำมปรำรถนำของลูซเิ ฟอร ์ทีจะยกชู ตวั เองขึนท งฟ้ ำสวรรค ์ข ้ำจะตั้ ่ ่ งของข ้ำเหนื อดวงดำวทังหลำยของพระเจ ้ งพระทีนั ้ำ..…ข ้ำจะทำให ้ตัวของข ้ำเองเหมือนองค ์ผูส้ งู สุ ้ ด”พระเจ ้ำทรงประกำศว่ำ“เรำทำให ้เจ ้ำกลำยเป็ นเถ ้ำถ่ำนบนพืนโลก..…และจะไม่ ดำรงต่อไปเป็ นนิ ตย ์”อิสยำห ์14:13,14เอเสเคียล28:18,19 ่ ่ ่ “พระยำห ์เวห ์จอมทัพตร ัสว่ำนี่ แน่ ะวันนั้นจะมำถึงคือวันทีจะเผำผลำญเหมื อนเตำอบเมือคนที เย่ ่ งสิ ้ นและคนที ้ ่ ้ ่ ้นจะไหม้เขำหม อหยิงทั ประกอบกำรอธรรมทั งหมดจะเป็ นเหมือนตอข ้ำววันทีจะมำนั ่ ดจนไม่มรี ำกหรือกิงเหลื ออยูเ่ ลย”มำลำคี4:1{GC503.3}{GCth17438.3} ้ กรวำลจะเป็ นพยำนเห็นถึงธรรมชำติและผลลัพธ ์ต่ำงๆของบำปและในเรืองกำรก ่ ทั่วทังจั ำจัดบำ ้ ้นหำกกำรกำจัดนี เกิ ้ ดขึนตั ้ งแต่ ้ เริมแรกจะน ่ ปไปจนหมดสินนั ำควำมหวำดกลัวมำให ้กับทูตสวรรค ์ ้ ้ ้ นกำรพิสจู น์ให ้เห็นถึงควำม ทังหลำยและน ำกำรลบหลูเ่ กียรติมำสูพ ่ ระเจ ้ำแต่ณบัดนี กำรก ำจัดนี เป็ ร ักของพระเจ ้ำและจัดวำงพระเกียรติของพระองค ์ไว ้ต่อหน้ำผูท้ ยิ ี่ นดีปฏิบต ั ต ิ ำมพระทัยของพระอง ่ ค ์และมีธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์อยูใ่ นใจของเขำควำมชัวจะไม่ ปรำกฏอีกพระคำของพระเจ ้ำกล่ำ วไว ้ว่ำ“ควำมทุกข ์ยำกจะไม่โผล่ขนเป็ ึ ้ นคำรบสอง”นำฮูม1:9 ่ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีซำตำนต ำหนิ วำ่ เป็ นแอกแห่งกำรผูกมัดจะถูกเทิดทูนเป็ นบัญญัตแิ ห่ง ่ งกำรทรงสร ้ำงทังปวงที ้ ่ ำนกำรทดสอบและกำรพิสจู น์จะไม่หน เสรีภำพสรรพสิงแห่ ผ่ ั เหไปจำกควำม ่ี ตอ จงร ักภักดีทมี ่ พระเจ ้ำพระลักษณะของพระองค ์นี ส้ ำแดงไว ้ต่อหน้ำพวกเขำให ้เห็นถึงควำมร ักที่ ่ ถงึ และพระปัญญำอันไร ้ขอบเขตได ้อย่ำงครบบริบูรณ์{GC504.1}{GCth17438.4} หยังไม่

425

อำนำจสัมบูรณ์

บท30-มนุ ษย ์และซำตำนเป็ นศัตรูกน ั ้ นศัตรูกน ้ “เรำจะให ้เจ ้ำกับหญิงนี เป็ ั ทังพงศ ์พันธุ ์ของเจ ้ำและพงศ ์พันธุ ์ของนำงด ้วยเขำจะทำให ้ ้ ่ หัวของเจ ้ำแหลกและเจ ้ำจะทำให ้ส ้นเท ้ำของเขำฟกชำ”ปฐมกำล3:15;ค ำตัดสินของพระเจ ้ำทีประ ่ ษย ์ล ้มลงในบำปนั้นเป็ นคำพยำกรณ์ด ้วยเช่นกันเป็ นคำพยำกร กำศต่อซำตำนภำยหลังจำกทีมนุ ้ คและเปิ ดเผยให ้เห็นควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ ่ ณ์ซงครอบคลุ ึ่ มตลอดทุกยุคจนกระทั่งถึงสินยุ ซงเผ่ ึ่ ำพัน ้ ่ ชวี ต ธุ ์มนุ ษย ์ทังหลำยที มี ิ อยูใ่ นโลกจะต ้องมีสว่ นเข ้ำร่วม{GC505.1}{GCth17439.1} ้ ได ้เกิดขึนมำเองตำม ้ พระเจ ้ำทรงประกำศว่ำ“เรำจะให ้เจ ้ำ….เป็ นศัตรูกน ั ”ควำมเป็ นศัตรูกน ั นี ไม่ ่ ่ ้ำยและเขำก็ไ ธรรมชำติเมือมนุ ษย ์ละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำธรรมชำติของเขำกลำยเป็ นชัวร ปปรองดองกับซำตำนโดยไม่ขด ั ขืนโดยธรรมชำติแล ้วคนบำปกับผูเ้ ป็ นต ้นกำเนิ ดของบำปย่อมไม่เ ้ ่ วร ่ ้ำยเนื่ องจำกกำรละทิงพระเจ ้ ้ ป็ นศัตรูกน ั ทังสองกลำยเป็ นคนทีชั ้ำผูท้ ละทิ ี่ งพระเจ ้ำจะอยูไ่ ม่เป็ นสุ ขนอกจำกว่ำเขำจะได ้ร ับควำมเห็นใจและกำรสนับสนุ นด ้วยกำรชักนำให ้ผูอ้ นท ื่ ำตำมแบบอย่ำงข ้ ่ ้มลงในบำปและคนชัวจะจั ่ องเขำด ้วยเหตุนีบรรดำทู ตสวรรค ์ทีล บมือกันด ้วยควำมเป็ นมิตรอย่ำงเต็ ่ มทีหำกพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงเข ้ำขัดขวำงเป็ นพิเศษแล ้วซำตำนและมนุ ษย ์คงเข ้ำร่วมเป็ นพันธมิตรต่อ ่ ้ ต ้ำนสวรรค ์และแทนทีจะคงควำมเป็ นอริกบ ั ซำตำนครอบคร ัวของมนุ ษย ์ทังหลำยคงจะเข ้ำร่วมกับ มันต่อต ้ำนพระเจ ้ำ{GC505.2}{GCth17439.2} ่ ้ ่ เช่นเดียวกับทีซำตำนท ำให ้ทูตสวรรค ์ทังหลำยกบฏมำแล ้วมันล่อลวงมนุ ษย ์ให ้ทำบำปเพือมนุ ษ ่ นทำกับสวรรค ์มันไม่มค ย ์จะร่วมมือกับมันในสงครำมทีมั ี วำมขัดแย ้งระหว่ำงตัวมันเองกับทูตสวรรค ์ ่ ้มลงในบำปในเรืองควำมเกลี ่ ่ ตอ ่ นๆนั ่ ้นพวกมันมีควำมเห็นไม่ลง ทีล ยดชังทีมี ่ พระคริสต ์ส่วนในเรืองอื รอยกันเลยพวกมันรวมตัวกันอย่ำงเหนี ยวแน่ นในกำรต่อต ้ำนอำนำจของพระเจ ้ำผูท้ รงปกครองจัก ่ รวำลแต่เมือซำตำนได ้ยินคำประกำศว่ำตัวมันเองกับหญิงและพงศ ์พันธุ ์ของมันกับพงศ ์พันธุ ์ของน ่ นจะทำให ้มนุ ษย ์เลวลงจะถูกขัดขวำงและมนุ ษย ์จะมีวธิ ี ำงจะเป็ นศัตรูกน ั มันรู ้ดีวำ่ ควำมพยำยำมทีมั ต่อต ้ำนอำนำจของมัน{GC505.3}{GCth17439.3} ่ ควำมเป็ นศัตรูของซำตำนต่อมนุ ษยชำติปะทุขนเพรำะโดยทำงพระคริ ึ้ สต ์มนุ ษย ์เป็ นคนทีพระเจ ้ ำทรงรักและเมตตำมันต ้องกำรทำลำยแผนกำรของพระเจ ้ำในกำรไถ่มนุ ษย ์ให ้รอดมันต ้องกำรหลูเ่ กียรติพระเจ ้ำด ้วยกำรลบล ้ำงและทำลำยผลงำนแห่งกำรทรงสร ้ำงของพระองค ์มันต ้องกำรทำให ้ส ้ งควำมชัวทั ่ งมวลเหล่ ้ วรรค ์โศกเศร ้ำและทำให ้โลกเต็มล ้นด ้วยควำมทุกข ์และหำยนะแล ้วมันชีไปยั ำ นี ว่้ ำเป็ นผลจำกพระรำชกิจของพระเจ ้ำในกำรสร ้ำงมนุ ษย ์{GC506.1}{GCth17440.1} ่ ่ พระคุณทีพระคริ สต ์ทรงปลูกฝังไว ้ในจิตใจทำให ้มนุ ษย ์เป็ นศัตรูกบ ั ซำตำนเมือปรำศจำกพระคุ ้ ษย ์จะยังคงเป็ นนักโทษของซำตำนต่อไปเป็ น ณแห่งกำรกลับใจและอำนำจแห่งกำรบังเกิดใหม่นีมนุ ่ ้อมจะทำตำมคำบัญชำของมันแต่หลักกำรใหม่ในจิตใจก่อให ้เกิดควำมขัดแย ้งทีคร ่ งหนึ ้ั ่ งเ บ่ำวทีพร 426

อำนำจสัมบูรณ์

่ คยมีแต่ควำมสงบสุขอำนำจทีพระคริ สต ์ประทำนให ้นั้นทำให ้มนุ ษย ์ต่อต ้ำนจอมเผด็จกำรและผูฉ ้ ก ่ ่ ักบำปใครก็ตำมทีต่ ่ อต ้ำนและเอำชนะกิเลสตั ชิงได ้ใครก็ตำมทีแสดงตนว่ ำเกลียดชังบำปแทนทีจะร ่ กรุน ้ ำลังแสดงให ้เห็นกำรดำเนิ นกำรของหลักปฏิบต ณหำเหล่ำนั้นทีคุ ่ อยูภ ่ ำยในคนเหล่ำนี ก ั ท ิ มำจ ี่ ้ ำกเบืองบน{GC506.2}{GCth17440.2} ควำมเป็ นศัตรูกน ั ระหว่ำงวิญญำณของพระคริสต ์และวิญญำณของซำตำนถูกแสดงออกให ้เห็ ่ ดในกำรต ้อนร ับทีโลกกระท ่ ่ ่ นอย่ำงเด่นชัดทีสุ ำต่อพระเยซูกำรทีพระองค ์เสด็จมำโดยไม่มค ี วำมรำร ่ ่ ำให ้ชำวยิวปฏิเสธพระอง วยควำมหรูหรำหรือควำมยิงใหญ่ ทำงฝ่ ำยโลกไม่ได ้เป็ นสำเหตุมำกนักทีท ่ ค ์พวกเขำเห็นว่ำพระองค ์ทรงมีอำนำจมำกเกินพอทีจะชดเชยกำรขำดคุ ณสมบัตภ ิ ำยนอกเหล่ำนั้ ์ ์ ่ ำให ้คนอธรรมเกลียดชั นแต่เป็ นเพรำะควำมบริสท ุ ธิและควำมศั กดิสิ์ ทธิของพระคริ สต ์ต่ำงหำกทีท ่ งตนเองและชี ้ ่ ่ งพระองค ์ชีวต ิ ทีละทิ วต ิ ทีปรำศจำกบำปของพระองค ์ตำหนิคนหยิงยโสและมั กมำกใน ่ ้ ทำงกำมอย่ำงต่อเนื่ องเรืองเหล่ ำนี กระตุ ้นให ้พวกเขำเป็ นศัตรูตอ ่ พระบุตรของพระเจ ้ำซำตำนและบ ่ วมมือกับคนชัวพลั ่ ้ ่ งหมดวำงแผนร่ ้ ่ อต ้ำ รรดำทูตสวรรค ์ชัวร่ งแห่งกำรละทิงควำมเชื อทั วมกันเพือต่ นพระเจ ้ำผูท้ รงมีช ัยในกำรต่อสู ้ของควำมจริง{GC506.3}{GCth17440.3} ้ ่ ควำมเป็ นศัตรูเดียวกันนี ปรำกฏต่ อผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์เหมือนเช่นทีเคยเกิ ดกับพระอำจำร ่ ่ ำเกลียดของบำปและต่อต ้ำนกำรทดลองด ้วย ย ์ของพวกเขำผู ้ใดก็ตำมทีมองเห็ นคุณลักษณะทีน่ ้ กำลังจำกเบืองบนจะปลุ กควำมโกรธแค ้นของซำตำนและสมุนของมันอย่ำงแน่ นอนควำมเกลียดชั ่ สท ์ ่ ส้ นับสนุ นควำมจริงจะยังคงมีตอ งหลักกำรแห่งควำมจริงทีบริ ุ ธิกำรต ำหนิ และกำรกดขีผู ่ ไปตรำ ่ บเท่ำทีบำปและคนบำปยั งดำรงอยูผ ่ ูต้ ด ิ ตำมพระคริสต ์และผูร้ ับใช ้ซำตำนจะรวมตัวประสำนเข ้ำกันไ ่ งใจจะด ้ ม่ได ้กำรจูโ่ จมกำงเขนยังไม่ยต ุ “ิ ทุกคนทีตั ำเนิ นชีวต ิ ตำมทำงพระเจ ้ำในพระเยซูคริสต ์จะถูก ข่มเหง”2ทิโมธี3:12{GC507.1}{GCth17441.1} ่ บรรดำตัวแทนของซำตำนทำงำนอยูภ ่ ำยใต ้กำรชีน้ ำของมันอยูต ่ ลอดเวลำเพือสร ้ำงอำนำจของ ่ ้ มันและเพือสร ้ำงอำณำจักรของมันในกำรต่อต ้ำนกำรปกครองของพระเจ ้ำด ้วยเป้ ำหมำยนี พวกมั น ่ หำทำงทีจะหลอกลวงผู ต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์และล่อให ้พวกเขำหันควำมภักดีไปจำกพระองค ์พวก เขำทำตัวเหมือนเช่นผูน้ ำของพวกเขำด ้วยกำรแปลควำมหมำยและบิดเบือนพระคัมภีร ์ไปในทำงที่ ่ ้ได ้ผลตำมทีพวกพวกเขำต ่ ่ ่นตำหนิ พระเจ ้ำอยูน ผิดเพือให ้องกำรในขณะทีซำตำนบำกบั ่ ั้นตัวแทน ่ ่ งหล ้ ของมันก็คอยใส่ร ้ำยประชำกรของพระองค ์ด ้วยวิญญำณทีประหำรพระคริ สต ์ผลักดันคนชัวทั ้ ้ ำนำยไว ้ล่วงหน้ำแล ้วในคำพยำกรณ์แรกสุดนั่นคือ“เ ำยให ้ทำลำยผูต้ ด ิ ตำมของพระองค ์ทังหมดนี ท ้ นศัตรูกน ้ รำจะให ้เจ ้ำกับหญิงนี เป็ ั ทังพงศ ์พันธุ ์ของเจ ้ำและพงศ ์พันธุ ์ของนำงด ้วย”และควำมเป็ นศัต ้ ำเนิ นไปจนถึงเวลำสินยุ ้ ค{GC507.2}{GCth17441.2} รูกน ั นี จะด

427

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ นมีอยูเ่ ข ้ำไปในกำรต่อสู ้ทำไมมันถึงไม่ถก ซำตำนระดมกองทัพทังหมดของมั นและโหมพลังทีมั ู ้ ำไมทหำรของพระคริสต ์จึงง่วงนอนไร ้ชีวต ้ ่ นก็เป็ ต่อต ้ำนทีรุ่ นแรงกว่ำนี ท ิ ชีวำและไม่เอำใจใส่เช่นนี นั ่ งใจกับพระคริสต ์น้อยเกินไปและพวกเขำขำดพระวิญญำณข นเพรำะพวกเขำมีควำมสัมพันธ ์ทีจริ ่ นว่ำบำปนั้นน่ ำร ังเกียจและน่ ำขยะแขยงพว องพระองค ์พวกเขำไม่ได ้ทำตัวเหมือนพระอำจำรย ์ทีเห็ ่ ้ กเขำไม่ได ้เผชิญกับมันเหมือนอย่ำงพระคริสต ์ทีทรงต่ อต ้ำนอย่ำงตังใจและแน่ วแน่ พวกเขำไม่ตระ ่ ้ำและควำมร ้ำยกำจของบำปและตำบอดมองไม่เห็นลักษณะและพลังอำนำจของเ หนักถึงควำมชัวช จ ้ำชำยแห่งควำมมืดควำมเป็ นศัตรูตอ ่ ซำตำนและต่อผลงำนของมันมีไม่มำกเพรำะพวกเขำไม่มค ี ่ ่ ้ำยและควำมรุนแรงของสงครำมทีมั ่ นกำลังต่อสู ้กับพระคริสต ์และค วำมรู ้เรืองพลั งอำนำจควำมชัวร ่ พวกเขำไม่ ้ ริสตจักรของพระองค ์ฝูงชนจำนวนมำกถูกหลอกในเรืองนี รู ้ว่ำศัตรูของพวกเขำเป็ นนำ ่ ่ งหลำยและด ้ ่ ยพลยิงใหญ่ ทควบคุ ี่ มควำมคิดของทูตสวรรค ์ชัวทั ้วยแผนกำรทีวำงไว ้อย่ำงดีและกำรเ ่ ่ องแคล่วมันกำลังทำสงครำมต่อสู ้กับพระคริสต ์เพือไม่ ่ ให ้จิตวิญญำณได ้ร ับควำมร คลือนย ้ำยทีคล่ ่ี ้ำงตัวว่ำเป็ นคริสเตียนและแม้กระทั่งบรรดำอำจำรย ์ผู ้ประกำศข่ำวประเสริฐนั้น อดในท่ำมกลำงผูท้ อ ่ ้ำงถึงซำตำนนอกจำกกำรกล่ำวถึงโดยบังเอิญบนธรรมำสน์พวกเขำมองข ้ำมหลัก มีนอ้ ยคนนักทีอ ่ อยูอ ฐำนกำรทำงำนต่ำงๆและควำมสำเร็จของมันทีมี ่ ย่ำงต่อเนื่ องพวกเขำละเลยคำตักเตือนมำกม ่ ำยถึงเล่ห ์เหลียมของมั นดูเสมือนว่ำพวกเขำละเลยว่ำซำตำนมีตวั ตน{GC_507.3}{GCth17441.

3} ่ ษย ์ขำดควำมรู ้เรืองอุ ่ บำยของมันศัตรูร ้ำยกำจตนนี จะอยู ้ ในขณะทีมนุ บ ่ นเส ้นทำงเดินของพวกเ ้ ่ ขำทุกเสียวนำที มน ั แทรกตัวเข ้ำไปอยูใ่ นทุกมุมบ ้ำนบนถนนทุกสำยในเมืองในโบสถ ์ในทีประชุ มสภ ่ ำแห่งชำติในศำลยุตธิ รรมมันนำควำมสับสนควำมหลอกลวงกำรชักชวนให ้ทำผิดในทุกสถำนทีมั นทำลำยจิตวิญญำณและร่ำงกำยของชำยหญิงและเด็กมันทำให ้ครอบครัวแตกแยกมันยังหว่ำนค วำมเกลียดชังควำมทะเยอทะยำนใฝ่ สูงควำมขัดแย ้งกำรยุยงก่อควำมไม่สงบและกำรฆำตกรรมและ ่ ้ ่ ดูเหมือนชำวคริสเตียนจะมองดูเรืองเหล่ ำนี รำวกั บว่ำพระเจ ้ำทรงกำหนดไว ้และสิงเหล่ ำนี จ้ ำต ้องเกิ ้ ดขึน{GC508.1}{GCth17442.1} ่ ่ ซำตำนกำลังหำทำงทีจะเอำชนะประชำกรของพระเจ ้ำอยูอ ่ ย่ำงต่อเนื่ องด ้วยกำรทำลำยสิงขวำง ้ แยกพวกเขำออกจำกโลกอิ ่ ่ กันที สรำเอลในอดีตถูกล่อลวงให ้ทำบำปเมือพวกเขำเข ้ำไปผูกมิตรกับ ่ ่ ้ำยค คนนอกศำสนำซึงพระเจ ้ำตร ัสห ้ำมไว ้อิสรำเอลในยุคใหม่ก็ถก ู นำพำให ้หลงไปในลักษณะทีคล ้ ำให ้ควำมคิดของคนทีไม่ ่ เชือมื ่ ดไปเพือไม่ ่ ให ้เห็นควำมสว่ำงของข่ำวประเสริ ลึงกัน“พระของยุคนี ท ่ ฐคือเรืองพระสิ รข ิ องพระคริสต ์ผูท้ รงเป็ นพระฉำยำของพระเจ ้ำ”2โครินธ ์4:4 ่ ใช่ผูต้ ด ่ ทุกคนทีไม่ ิ ตำมอย่ำงแน่ วแน่ เด็ดเดียวของพระคริ สต ์ก็จะเป็ นบ่ำวร ับใช ้ของซำตำนหัวใจ ่ งไม่บงั เกิดใหม่จะร ักบำปและมีใจฝักใฝ่ ทีจะเก็ ่ ่ งเกิดใหม่ ทียั บถนอมมันไว ้และแก ้ตัวให ้กับมันหัวใจทีบั ้ ่ อต ้ำนบำปนั้นเมือคริ ่ แล ้วจะเกลียดบำปและตังใจที จะต่ สเตียนเลือกสังคมของคนไร ้ศีลธรรมและขอ 428

อำนำจสัมบูรณ์

่ งคนไม่เชือพวกเขำก ำลังเปิ ดตัวเองให ้กับกำรทดลองซำตำนจะซ่อนเร ้นตัวเองไว ้ไม่ให ้มองเห็นและ ่ จะค่อยๆดึงกำรล่อลวงของมันออกมำปิ ดบังตำของพวกเขำพวกเขำมองไม่เห็นว่ำคนเหล่ำนั้นทีพว ่ กเขำคบอยูจ ่ ะนำภัยอันตรำยมำให ้และตรำบเท่ำทีพวกเขำยั งคงซึมซ ับอุปนิ สยั คำพูดและกำรกระ ้ ่ ้ อยๆ{GC508.2}{GCth17 ่ ทำต่ำงๆของโลกนี เอำไว ้ตำของพวกเขำจึงยิงมองอะไรไม่ เห็นมำกขึนเรื 442.2} ่ กำรยอมทำตำมขนบธรรมเนี ยมแบบชำวโลกเปลียนคริ สตจักรไปทำงของฝ่ ำยโลกกำรกระทำนี ้ ่ ่ ไม่เคยทีจะเปลี ยนโลกให ้มำหำพระคริสต ์ควำมคุ ้นเคยกับบำปจะทำให ้บำปดูน่ำร ังเกียจน้อยลงไปอ ่ ่ี อกคบกับบ่ำวร ับใช ้ของซำตำนในไม่ช ้ำก็จะเลิกกลัวเจ ้ำนำยของมันเมือห ่ ย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้ผูท้ เลื ่ น้ำทีกำรงำนของเรำท ำให ้เรำต ้องพบกับกำรทดลองเหมือนเช่นดำเนี ยลในพระรำชวังของพระรำช ำเรำจะมั่นใจได ้ว่ำพระเจ ้ำจะทรงปกป้ องเรำแต่หำกเรำนำตัวเข ้ำสูก ่ ำรทดลองเรำจะล ้มลงไม่เร็วก็ช ้ำ {GC509.1}{GCth17443.1} ้ั ล้ อ ่ ่ ดว่ำจะตกอยูภ บ่อยครงผู ่ ลวงทำงำนอย่ำงได ้ผลผ่ำนกลุม ่ คนทีเรำสงสั ยน้อยทีสุ ่ ำยใต ้กำรควบ ่ ได ่ ้ร ับกำรยกย่องและได ้ร ับเกียร คุมของมันกำรมีควำมสำมำรถพิเศษและกำรมีกำรศึกษำเป็ นสิงที ่ึ ประหนึ่ งว่ำคุณสมบัตเิ หล่ำนี จะสำมำรถชดเชยควำมย ้ ่ ติซงดู ำเกรงพระเจ ้ำหรือกำรเป็ นทีพอพระทั ่ จำรณำในตัวควำมสำมำรถและกำรเรียนรู ้แล ้วจะพบว่ำสิงเหล่ ่ ้ นของปร ยจำกพระเจ ้ำได ้เมือพิ ำนี เป็ ่ ำเอำคุณสมบัตเิ หล่ำนี เข ้ ้ำมำแทนทีควำมเคร่ ่ ่ นจะ ะทำนจำกพระเจ ้ำแต่เมือน งทำงศำสนำแทนทีมั ้ ่ นำจิตวิญญำณให ้เข ้ำใกล ้ชิดพระเจ ้ำมำกขึนกลั บนำให ้เหินห่ำงไปจำกพระองค ์เช่นนั้นแล ้วสิงเหล่ ้ จะกลำยเป็ นคำสำปแช่งและเป็ นหลุมพรำงคนจำนวนมำกมีควำมคิดทีแพร่ ่ ้ ำนี ก็ หลำยว่ำคนทังหล ่ มม ่ ยบร ้อยนั้นจะต ้องมีสว่ นเกียวข ่ ่ ง่ ำยทีดู ี ำรยำทหรือมีก ิรยิ ำทีเรี ้องกับพระคริสต ์ไม่มค ี วำมผิดใดทียิ ้ กแล ้วคุณสมบัตเิ หล่ำนีจะต ้ ้องมีประดับอยูใ่ นบุคลิกของคริสเตียนทุกคนเพรำะจะมีอท ใหญ่กว่ำนี อี ิ ่ ้จริงแต่จะต ้องนำคุณสมบัตเิ หล่ำนี มอบถวำยพระเจ ้ ธิพลอันแรงกล ้ำสนับสนุ นศำสนำทีแท ้ำมิฉะนั้น ่ ้มีคนมำกมำยทีสติ ่ ปัญญำได ้ร ับกำรพัฒนำและมีก ิรยิ ำมำรยำทที่ มันก็จะเป็ นพลังให ้กับควำมชัวได ่ ยอมก ้มลงให ้กับกำรกระทำทีคนส่ ่ ่ อ งดงำมซึงไม่ วนมำกถือว่ำผิดศีลธรรมแต่พวกเขำก็เป็ นเครืองมื ่ ้ร ับกำรขัดเกลำในมือของซำตำนอิทธิพลและแบบอย่ำงทีเป็ ่ นผลจำกอุปนิ สยั เจ ้ำเล่ห ์หลอกลว ทีได ่ ำผูท้ โง่ งของพวกเขำทำให ้พวกเขำเป็ นศัตรูตวั ฉกำจต่องำนของพระเจ ้ำมำกยิงกว่ ี่ เขลำและไม่ผ่ำ นกำรพัฒนำ{GC509.2}{GCth17443.2} ่ งในพระเจ ้ำทำให ้กษัตริย ์ซำโลมอนได ้ร ับปัญญำทีท ่ ำให ้โล กำรอธิษฐำนด ้วยใจร ้อนรนและพึงพิ ่ ่ ่ กพิศวงและชืนชมแต่ เมือเขำหั นหลังไปจำกแหล่งของกำลังและก ้ำวต่อไปด ้วยกำรพึงในตั วเองเขำจึ ่ ่ งตกเป็ นเหยือของกำรทดลองแล ้วควำมสำมำรถอันอัศจรรย ์ทีทรงโปรดประทำนให ้กษัตริย ์ผูท้ รงฉ ่ ดนั้นก็กลับทำให ้เขำกลำยมำเป็ นตัวแทนอันมีประสิทธิภำพของศัตรูฝ่ำยจิตวิญญำณ{G ลำดทีสุ C509.3}{GCth17443.3} 429

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำให ้สมองปิ ดร ับข ้อเท็จจริงคริสเตียนจะต ้องไม่ล ื ในขณะทีซำตำนคอยหำโอกำสอยู เ่ สมอทีจะท ้ ่ี มว่ำพวกเขำไม่ได ้“ต่อสู ้กับเนื อหนั งและเลือดแต่ตอ ่ สู ้กับพวกภูตผีทครอบครองพวกภู ตผีทมี ี่ อำนำ ่ี ้ อสู ้กับพวกวิญญำณชัวในสวรรคสถำน”เอเฟซัส6:12ค ่ จพวกภูตผีทครองพิ ภพในยุคมืดนี ต่ ำเตือ ่ ้ร ับกำรดลใจนั้นดังก ้องมำตลอดทุกศตวรรษจนถึงยุคของเรำว่ำ“จงควบคุมตัวเองจงระวังระไ นทีได ่ ่ นจะกัดกินได ้”1เปโ วให ้ดีศต ั รูของพวกท่ำนคือมำรดุจสิงโตคำรำมเดินวนเวียนเทียวเสำะหำคนที มั ้ ดของพระเจ ้ำเพือจะสำมำรถต่ ่ ตร5:8“จงสวมยุทธภัณฑ ์ทังชุ อสู ้กับอุบำยของมำรได ้”เอเฟซัส6:11 {GC510.1}{GCth17444.1} ้ สมัยของอำดัมมำจนถึงยุคของพวกเรำนี ศั ้ ตรูยงใหญ่ ่ นับตังแต่ ิ่ ของเรำใช ้อำนำจของมันเพือกด ่ ้ นกำลังเตรียมกำรรณรงค ์ครงสุ ้ั ดทำ้ ยเพือต่ ่ อต ้ำนคริสตจักรทุกคนทีต ่ ้องกำรติ ขีและท ำลำยบัดนี มั ้ สเตียนทียิ ่ งประพฤติ ่ ดตำมพระเยซูจะถูกนำเข ้ำสูค ่ วำมขัดแย ้งกับศัตรูผูไ้ ม่ปรำนี นีคริ ตนตำมแบบ ่ ำให ้ตนเองตกเป็ นเป้ ำกำรจูโ่ จมของซำตำนมำกขึนอย่ ้ อย่ำงของพระเจ ้ำจะยิงท ำงแน่ นอนทุกคนทีเ่ ่ ่ั ่ ข ้ำร่วมพระรำชกิจของพระเจ ้ำอย่ำงกระตือรือร ้นเพือหำทำงเปิ ดเผยกำรหลอกลวงของผูช ้ วและเพื ้ ่ ำนกล่ำวถึงกำรร ับใ อนำเสนอพระคริสต ์ต่อหน้ำคนทังปวงจะเป็ นพยำนร่วมกับอำจำรย ์เปำโลเมือท่ ้ ้ ช ้องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำด ้วยควำมถ่อมใจด ้วยนำตำและด ้วยกำรทดลองทังหลำย{GC510.2}{GCth17 444.2} ่ ดแต่ในทุกควำมขัดแย ้งมันถู ซำตำนเข ้ำโจมตีพระคริสต ์ด ้วยกำรทดลองทีรุ่ นแรงและลึกลับทีสุ ่ กขับไล่ไปพระองค ์ทรงต่อสู ้สงครำมเหล่ำนั้นเพือเรำชัยชนะเหล่ ำนั้นทำให ้เรำเป็ นผูพ ้ ช ิ ติ ได ้เช่นกัน ่ พระคริสต ์จะประทำนกำลังให ้ทุกคนทีแสวงหำซำตำนเอำชนะมนุ ษย ์คนใดไม่ได ้หำกตัวเขำเองไม่ย ิ ้ นยอมผูล้ อ ่ ลวงไม่มอ ี ำนำจควบคุมควำมตังใจหรื อบังคับจิตวิญญำณให ้ทำบำปมันอำจก่อควำมทุก ่ ข ์ลำบำกแต่ไม่อำจทำให ้เปรอะเปื ้ อนได ้มันทำให ้ปวดร ้ำวทรมำนแต่ไม่อำจทำให ้เสือมเสี ยได ้ควำม ่ ้ ่ จริงทีพระคริ สต ์ทรงมีช ัยแล ้วนั้นจะต ้องเป็ นแรงบันดำลใจให ้แก่ผูต้ ด ิ ตำมทังหลำยของพระองค ์เพือใ ่ อสู ้อย่ำงองอำจในสงครำมต่อต ้ำนบำปและซำตำน{GC510.3}{GCth17444. ห ้มีควำมกล ้ำทีจะต่ 3}

430

อำนำจสัมบูรณ์

่ ญญำณชว่ ั บท31-สือวิ ่ ่ ่ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยให ้เห็นอย่ำงชัดเจนถึงเรืองควำมสั มพันธ ์ระหว่ำงโลกทีมองเห็ นกับโลกทีมองไ ่ ้ องสื ่ อ่ ม่เห็นและยังเปิ ดเผยอย่ำงชัดเจนถึงเรืองกำรพิ ทก ั ษ ์ร ักษำของทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำรวมทังเรื ่ ่ ้ กำรเชือมต่ ่ ของวิญญำณชัวโดยเรื องเหล่ ำนี มี อกับประวัตศ ิ ำสตร ์ของมนุ ษย ์ชำติอย่ำงแยกไม่ออก ้ อยๆที ่ ่ ่ ำมีวญ ่ ำงๆอยูใ่ นขณะทีมี ่ คนอีกมำกมำยคิดว่ำทูต มีแนวโน้มมำกขึนเรื คนไม่ เชือว่ ิ ญำณชัวต่ ์ ง“เป็ ่ ่ ่ สวรรค ์ศักดิสิ์ ทธิซึ นเพียงวิญญำณทีร่ ับใช ้พระเจ ้ำทีทรงส่ งไปปรนนิ บต ั บ ิ รรดำคนทีจะได ้ร ับคว ้ ดี ่ ำมรอด”ฮีบรู1:14นั้นเป็ นวิญญำณของคนตำยแต่พระคัมภีร ์ไม่เพียงสอนเรำว่ำมีทูตสวรรค ์ทังที ่ ยงั แสดงหลักฐำนทีไม่ ่ อำจโต ้แย ้งด ้วยว่ำทูตสวรรค ์ไม่ใช่วญ ่ และชัวแต่ ิ ญำณทีออกมำจำกร่ ำงของ คนตำย{GC511.1}{GCth17445.1} ่ ่ ้น“เหล่ ก่อนทีพระเจ ้ำจะทรงสร ้ำงมนุ ษย ์มีทูตสวรรค ์อยูแ่ ล ้วเพรำะครนเมื ั้ อวำงรำกฐำนของโลกนั ่ ำดำวรุง่ แซ่ซ ้องสรรเสริญและบรรดำบุตรพระเจ ้ำโห่ร ้องด ้วยควำมชืนบำน”โยบ38:7หลั งจำกมนุ ษ ่ เกิ ้ ดขึนก่ ้ อนทีจะมี ่ ควำมต ย ์ล ้มลงในบำปทูตสวรรค ์ก็ได ้ร ับบัญชำให ้เฝ้ ำต ้นไม้แห่งชีวต ิ ไว ้และเรืองนี ำยมำสูม ่ นุ ษย ์ทูตสวรรค ์มีธรรมชำติเหนื อกว่ำมนุ ษย ์เพรำะผูป้ ระพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำมนุ ษย ์ได ้รับก ำรทรงสร ้ำงมำให ้“ต่ำกว่ำพวกทูตสวรรค ์แต่หน่ อยเดียว”สดุด8 ี :5TKJV{GC511.2}{GCth17445 .2} ่ ำนวนของชำวสวรรค ์รวมทังอ ้ ำนำจและร ัศมีของทูตสวรรค ์เ พระคัมภีร ์บอกให ้เรำทรำบถึงเรืองจ หล่ำนั้นควำมสัมพันธ ์ของทูตสวรรค ์กับกำรปกครองของพระเจ ้ำและควำมสัมพันธ ์ของทูตสวรรค ์ กับพระรำชกิจแห่งกำรไถ่ให ้รอด“พระยำห ์เวห ์ทรงสถำปนำบัลลังก ์ของพระองค ์ไว ้ในฟ้ ำสวรรค ์แล ่ ”่ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ ะรำชอำณำจักรของพระองค ์ครอบครองทุกสิงอยู ่ ่ ง”ในห้องโถงของพระรำชำแห่งจอมกษัตริย ์ “ข ้ำพเจ ้ำได ้ยินเสียงทูตสวรรค ์มำกมำยรอบพระทีนั ่ ์ ร้ ับใช ้“ทีเชื ่ อฟั ่ งพระวจนะของพระองค ์”“ผูท้ ำตำ พวกเขำเฝ้ ำคอยอยูท ่ ูตสวรรค ์ที“ทรงมหิ ทธิฤทธิ”ผู มพระวจนะของพระองค ์”สดุด1 ี 03:19,20,21;วิวรณ์5:11;ดำเนี ยลผูเ้ ผยพระวจนะเห็นผูส้ อข่ ื่ ำวชำ ่ งของทูตส วสวรรค ์นับแสนๆล ้ำนๆปรนนิ บต ั พ ิ ระองค ์อัครทูตเปำโลประกำศว่ำเป็ น“กำรชุมนุ มรืนเริ ่ บได ้”ดำเนี ยล7:10ฮีบรู12:22ในฐำนะผูส้ อข่ วรรค ์มำกมำยเหลือทีจะนั ื่ ำวของพระเจ ้ำพวกเขำออก ไป“เหมือนลักษณะสำยฟ้ ำแลบ”(เอเสเคียล1:14) ่ี ำงเจิดจ ้ำและกำรบินทีรวดเร็ ่ ่ ตสวรรค ์ทีมำปรำกฏอยู ่ มีร ัศมีทสว่ วอย่ำงยิงทู ท ่ อุโมงค ี่ ์ฝังศพขององ ้ ่ ำอยู่ ค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดนั้นมีสณ ั ฐำน“เหมือนแสงฟ้ ำแลบเสือขำวเหมื อนหิมะ”ทำให ้ทหำรยำมทีเฝ้ ่ ่ ่ นั้นตัวสันและล ้มลง“เหมือนคนตำย”มัทธิว28:3,4;เมือเซนนำเคอริ บพระรำชำผูห้ ยิงยโสแห่ งประเท ศอัสซีเรียตำหนิ และลบหลูพ ่ ระเกียรติของพระเจ ้ำและข่มขู่ทจะท ี่ ำลำยประเทศอิสรำเอล“ในคืนนั้น 431

อำนำจสัมบูรณ์

ทูตของพระยำห ์เวห ์ได ้ออกไปและได ้ประหำรคนในค่ำยอัสซีเรียเสีย185,000คน”พวกทูตสวรรค ์“ไ ้ ปทำลำยนักรบกล ้ำหำญผูบ้ งั คับกองและเจ ้ำนำยทังหมดในค่ ำย”ของพระรำชำเซนนำเคอริบ “ฉะนั้นพระองค ์จึงเสด็จกลับไปยังแผ่นดินของพระองค ์ด ้วยควำมอับอำยขำยพระพักตร ์”2พงศ ์ กษัตริย ์19:352พงศำวดำร32:21{GC511.3}{GCth17445.3} ่ ่ ทูตสวรรค ์ได ้ร ับบัญชำให ้ออกไปเยียมเหล่ ำบุตรของพระเจ ้ำเพือปฏิ บต ั ภ ิ ำรกิจแห่งควำมเมตตำ ่ วยโลทผูช พวกเขำไปหำอับรำฮัมด ้วยพระสัญญำแห่งพระพร...ไปยังประตูเมืองโสโดมเพือช่ ้ อบธรร ่ มให ้รอดพ้นจำกไฟแห่งควำมพินำศ...ไปยังเอลียำห ์ในขณะทีเขำก ำลังจะล ้มตำยในป่ ำกันดำรด ้วย ้ ่ ้อมล ้อมเมืองเล็ ควำมอ่อนเปลียและหิ วกระหำย...ไปยังเอลีชำพร ้อมด ้วยรถเพลิงและม้ำเพลิงเพือห ่ กศัตรูโอบล ้อมไว ้...ไปยังดำเนี ยลในขณะทีเขำแสวงหำพระปั ่ กๆทีถู ญญำของพระเจ ้ำในพระรำชวัง ้ ้เป็ นเหยือของสิ ่ ่ ของพระรำชำนอกรีตหรือในขณะถูกทิงให งห ์ทูตสวรรค ์ไปยังเปโตรเมือเขำถู กตัดสิ ่ ใ่ นคุกมืดของกษัตริย ์เฮโรดไปยังนักโทษในคุกทีเมื ่ องฟี ลิปปี ไปยังเปำโลแล นประหำรชีวต ิ ขณะทีอยู ่ ่ นท่ำมกลำงพำยุร ้ำยในทะเลปั่นป่ วนไปเปิ ดสมองของโครเนลิอสั เพือให ่ ้เ ะเพือนของเขำในยำมค ำคื ่ ขำร ับพระกิตติคณ ุ ไปหำเปโตรเพือบอกให ้เขำนำข่ำวแห่งควำมรอดไปให ้คนแปลกหน้ำต่ำงศำสน ำดังนั้นในทุกยุคทุกสมัยทูตสวรรค ์ออกไปรับใช ้ประชำกรของพระเจ ้ำ{GC512.1}{GCth17446.1 } ทูตสวรรค ์ผูค้ ุ ้มครองดูแลหนึ่ งองค ์จะได ้ร ับมอบหมำยให ้ดูแลผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์แต่ละคนช ้ ่ ้ำยเรืองนี ่ ซำตำนเองก็ ้ ำวสวรรค ์เหล่ำนี คอยเฝ้ ำดูแลปกป้ องผูช ้ อบธรรมจำกอำนำจชัวร ตระหนักดีเ ่ นพูดว่ำ“โยบยำเกรงพระเจ ้ำเปล่ำๆหรือพระองค ์ไม่ได ้ทรงกันร ้ วรอบตั มือมั ั้ วเขำครอบคร ัวของเขำ ่ เขำมี ่ ่ พระเจ ่ และทุกสิงที อยูเ่ สียทุกด ้ำนหรือ”โยบ1:9,10;ผูป้ ระพันธ ์สดุดแี สดงให ้เห็นสือที ้ำทรงใช ้เ ่ ่ ้ ำยล ้อม พือปกป้ องประชำกรของพระองค ์ตำมทีพระคั มภีร ์บันทึกไว ้ว่ำ“ทูตของพระยำห ์เวห ์ได ้ตังค่ ้ ่ ่ บรรดำผูท้ ย่ี ำเกรงพระองค ์และช่วยกู ้พวกเขำ”สดุด3 ี 4:7;พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดตรัสถึงคนทังหลำยที เชื ่ เ้ ล็กน้อยเหล่ำนี สั ้ กคนหนึ่ งด ้วยเรำกล่ำวแก่ท่ำนทังหลำยว่ ้ อพระองค ์ว่ำ“จงระวังให ้ดีอย่ำดูหมินผู ำบ นสวรรค ์พวกทูตสวรรค ์ของเขำเฝ้ ำอยูเ่ สมอต่อพระพักตร ์พระบิดำของเรำผูท้ รงสถิตในสวรรค ์”มัท ธิว18:10TKJV ่ ้ร ับมอบหมำยให ้ร ับใช ้เหล่ำบุตรของพระเจ ้ำนั้นเข ้ำเฝ้ ำต่อเบืองพระพั ้ ทูตสวรรค ์ทีได กตร ์ของพร ะองค ์อยูต ่ ลอดเวลำ{GC512.2}{GCth17446.2} ้ ่ ้องสัมผัสกับอำนำจแห่งกำรหลอกลวงและควำมชัวร ่ ้ำยทีไม่ ่ ด ้วยเหตุนีประชำกรของพระเจ ้ำทีต ่ งปวงจะรู ้ เคยหลับของเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดและต ้องขัดแย ้งกับอำนำจชัวทั ้สึกมั่นใจได ้ถึงกำรพิทก ั ้ ้ ได ้ทรงโปรดประทำน ษ ์ร ักษำอย่ำงต่อเนื่ องไม่หยุดหย่อนจำกทูตสวรรค ์ทังหลำยค ำสัญญำเช่นนี ไม่ ให ้อย่ำงไม่จำเป็ นหำกพระเจ ้ำทรงโปรดประทำนพระสัญญำแห่งพระคุณและกำรคุ ้มครองแก่บุตรทั้ 432

อำนำจสัมบูรณ์

่ วที ่ มี ่ อำนำจยิงใหญ่ ่ ่ ่ งหลำยของพระองค ์ก็เพรำะว่ำบุตรของพระองค ์ต ้องเผชิญกับสือชั ซงเป็ ึ่ นสือที ่ มี ่ ควำมโหดร ้ำยและมีพลังทีไม่ ่ มม มีอยูม ่ ำกมำยมุ่งมั่นและไม่ยอ ่ ท ้อและเป็ นสือที ี นุ ษย ์คนใดจะอยูไ่ ด ้ ่ {GC513.1}{GCth17447.1} ้ อย่ำงปลอดภัยโดยกำรปฏิเสธและไม่สนใจสือนี ่ กสร ้ำงมำแต่เดิมโดยปรำศจำกบำปพวกมันมีสภำพพลังอำนำจและร ัศมีเท่ำเทีย วิญญำณชัวถู ์ งบั ่ ดนี เป็ ้ นผูส้ อข่ ่ มกับชำวสวรรค ์ผู ้บริสท ุ ธิซึ ื่ ำวของพระเจ ้ำแต่เมือพวกมั นล ้มลงในบำปพวกมันจึงไ ่ ่ ำลำยมนุ ษย ์พวกมันเข ้ำร่วมกับซำตำนในกำรกบ ด ้รวมพลังเพือลบหลู พ ่ ระเกียรติพระเจ ้ำและเพือท ฏและถูกขับออกจำกสวรรค ์พร ้อมกันกับซำตำนและในยุคต่อมำพวกมันร่วมมือกันในกำรทำสงคร ่ ำมต่อต ้ำนอำนำจของพระเจ ้ำพระคัมภีร ์บอกให ้เรำทรำบถึงเรืองกำรรวมตั วและกำรปกครองของพ ้ ำงๆของพวกมันถึงกำรแทรกแซงและเล่ห ์เหลียมของพวกมั ่ วกมันถึงระดับชันต่ นและถึงแผนกำรอั ่ อต ้ำนสันติสข นร ้ำยกำจเพือต่ ุ และควำมสุขของมวลมนุ ษย ์{GC513.2}{GCth17447.2} ประวัตศ ิ ำสตร ์ในพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำเดิมนำเสนอให ้เห็นอยูบ ่ ่อยครงว่ ั้ ำวิญญ ่ ตวั ตนและพวกมันมีสอตั ่ื วแทนแต่ในสมัยทีพระคริ ่ ่ ำณชัวมี สต ์ทรงดำรงอยูใ่ นโลกนี วิ้ ญญำณชัวแส ่ ดพระคริสต ์เสด็จมำเพือให ่ ้แผนกำรแห่งกำรไถ่มนุ ษย ์ทีจั ่ ดไ ดงอำนำจของมันให ้เห็นอย่ำงชัดเจนทีสุ ์ ่ ว ้สำเร็จและซำตำนมุ่งมั่นอ ้ำงสิทธิของมั นเพือควบคุ มโลกมันประสบควำมสำเร็จในกำรสถำปนำกำ รกรำบไหว ้รูปเคำรพในทุกมุมโลกยกเว ้นในแผ่นดินปำเลสไตน์พระคริสต ์เสด็จมำยังดินแดนแห่งเดี ่ งไม่ตกไปอยูภ ้ ่ องแสงแห่งส ยวทียั ่ ำยใต ้อำนำจทังหมดของมำรจอมหลอกลวงพระองค ์เสด็จมำเพือส่ ่ เองอ ้ ้ วรรค ์แก่บรรดำประชำชนและณทีนี ำนำจคูแ่ ข่งทังสองต่ ำงอ ้ำงควำมเป็ นใหญ่พระเยซูทรงกำง ่ พระกรแห่งควำมร ักออกทรงเชิญชวนทุกคนทีประสงค ์จะร ับกำรอภัยและสันติสข ุ ในพระองค ์เหล่ำ ทูตแห่งควำมมืดตระหนักดีวำ่ พวกมันไม่มอ ี ำนำจเบ็ดเสร็จในกำรควบคุมและพวกมันเข ้ำใจว่ำหำก ้ ดลงซำตำนคำรำมดังสิ ่ งห ์ พันธกิจของพระคริสต ์ประสบผลสำเร็จแล ้วอำนำจของพวกมันก็จะสินสุ ่ กล่ำมไว ้และแสดงอำนำจดือดึ ้ งอย่ำงไม่ยำเกรงเหนื อทังร่ ้ ำงกำยรวมทังจิ ้ ตวิญญำณของมนุ ษย ์{ ทีถู GC513.3}{GCth17447.3} ่ี พระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสัญญำใหม่กล่ำวไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำมนุ ษย ์ถูกปี ศำจเข ้ำสิงผูท้ ถู ้ เพียงแต่ได ้ร ับควำมทุกข ์ทรมำนของโรคทีมี ่ ต ้นเหตุจำกธรรมชำติเท่ำนั้นพระคริส กผีสงิ เหล่ำนี ไม่ ่ พระองค ่ ต ์ทรงเข ้ำพระทัยอย่ำงถ่องแท ้กับสิงที ์ทรงกระทำอยูแ่ ละพระองค ์ทรงทรำบเป็ นอย่ำงดีถงึ กำ ่ รมำปรำกฏตัวโดยตรงของวิญญำณชัวและสมุ นของมัน{GC514.1}{GCth17448.1} ่ นชัดของจำนวนอำนำจและควำมชัวร ่ ้ำยของพวกมันรวมทังอ ้ ำนำจและพระเมตตำ ตัวอย่ำงทีเด่ ่ ่ องเกรำซำชำยบ ้ำคลัง่ คุณของพระคริสต ์มีบน ั ทึกไว ้ในพระคัมภีร ์ในเรืองกำรร ักษำคนถูกผีสงิ ทีเมื ่ เสธกำรควบคุมบิดตัวไปมำด ้วยควำมเจ็บปวดนำลำยฟู ้ ผูน้ ่ ำสงสำรทีปฏิ มปำกอำละวำดบรรยำกำ ่ ้ำใกล ้ร่ำงกำ ศเต็มไปด ้วยเสียงร ้องอันโหยหวนเขำทำร ้ำยตัวเองและนำอันตรำยมำให ้กับทุกคนทีเข 433

อำนำจสัมบูรณ์

่ เลือดไหลโทรมและเสียโฉมและสติทฟั ่ี ่ นเฟื อนเป็ นภำพทีเจ ่ ้ำชำยแห่งควำมมืดพึงพอใจปี ศำจต ยทีมี ่ ้ ่ นหนึ่ งทีควบคุ มชำยผูท้ นทุกข ์ทรมำนนี ประกำศว่ ำ“ข ้ำชือกองพลเพรำะว่ ำพวกเรำมีหลำยตนด ้วย กัน”มำระโก5:9;“กองพล”ในกองทัพชำวโรมันประกอบด ้วยทหำรสำมพันถึงห ้ำพันนำยเหล่ำทูตข ่ ้ งอยูด องซำตำนเคลือนย ้ำยกันเป็ นกองทัพด ้วยเช่นกันและกองทัพหนึ่ งทีปี่ ศำจเหล่ำนี สิ ่ ้วยนั้นมีจำ นวนไม่นอ้ ยกว่ำหนึ่ งกองพล{GC514.2}{GCth17448.2} ่ ่ ่ ้ ่ งอย่ำงสงบแท เมือพระเยซู ตร ัสบัญชำให ้วิญญำณชัวออกไปจำกเหยื อของมั นแล ้วชำยเหล่ำนี นั ่ ้ ้ร ับอนุ ญำ บพระบำทของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดสงบเสงียมมี สติสมั ปชัญญะและสุภำพแต่ปีศำจเหล่ำนี ได ้ งใหญ่ ่ ตให ้กวำดต ้อนฝูงสุกรลงไปในทะเลและสำหรับชำวเมืองเก>>>รำซำแล ้วควำมเสียหำยนี ยิ ก ่ ่ ว่ำพระพรทีพระเยซู คริสต ์ประทำนและพวกเขำวิงวอนพระผูร้ ักษำทีมำจำกพระเจ ้ำให ้ออกไปจำกที่ ่ ่ ้ ้วยกำรกล่ำวโทษกำรสูญเสียทีเกิ ่ ดขึนของพวกเขำใ ้ นั่นนี่ เป็ นผลทีซำตำนวำงแผนที จะให ้เกิดขึนด ้ นได ้ปลุกระดมควำมหวำดกลัวอย่ำงเห็นแก่ตวั ของประชำชนขึนและขั ้ ห ้กับพระเยซูเช่นนี มั ดขวำง พวกเขำไม่ให ้ฟังพระวจนะของพระองค ์ซำตำนมักจะกล่ำวโทษคริสเตียนอยูเ่ สมอว่ำเป็ นต ้นเหตุขอ ่ ่ ถู ่ ก งควำมเสียหำยควำมโชคร ้ำยและควำมทุกข ์ทรมำนแทนทีจะให ้กำรตำหนิ ทงหลำยตกไปยั ั้ งทีที ต ้องคือตัวมันเองและสมุนของมัน{GC514.3}{GCth17448.3} ่ ำลำยฝูงสุก แต่พระประสงค ์ของพระคริสต ์ไม่ได ้ถูกขัดขวำงพระองค ์ทรงปล่อยให ้วิญญำณชัวท ่ ำหนิ ชำวยิวทีเลี ่ ยงสั ้ ตว ์มลทินเพือมุ ่ ่งหวังผลกำไรหำกพระคริสต ์ไม่ทรงยับยังปี ้ ศำจไว ้พวกมั รเพือต ้ เ้ ลียงและเจ ้ ่ ้ นคงไม่เพียงแต่กวำดฝูงสุกรลงทะเลไปแต่จะกวำดทังผู ้ำของไปด ้วยกำรทีคนเลี ยงและเจ ้ ้ นที ้ ปกป้ ่ ำของไม่ได ้ร ับอันตรำยก็เนื่ องจำกอำนำจของพระองค ์ทังสิ องพวกเขำด ้วยพระเมตตำคุณ ่ ำนี เหตุ ้ กำรณ์ททรงอนุ ่ี ้ อให ่ ้สำวกเป็ นพยำนถึงอำนำจอันโหดร ้ำยของซำตำ ยิงกว่ ญำตให ้เกิดขึนเพื ่ ตอ ่ี นทีมี ่ มนุ ษย ์และสัตว ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงประสงค ์ให ้ผูต้ ด ิ ตำมพระองค ์รู ้จักศัตรูทพวกเขำต ้องเ ่ ให ้ถูกหลอกและพ่ำยแพ ้ต่อเล่ห ์เหลียมของมั ่ ผชิญเพือไม่ นเป็ นพระประสงค ์ของพระองค ์ด ้วยเช่นกั ่ ่ กโซ่ตรวนของซำตำนและปลดปล่อยผู ้ นทีจะให ้ประชำชนในแถบนั้นเห็นอำนำจของพระองค ์ทีจะหั ่ กมันพันธนำกำรไว ้และถึงแม้พระเยซูทรงจำกไปแล ้วชำยทีได ่ ้ร ับกำรช่วยกู ้อย่ำงเหลือเชือก็ ่ ยงั ค ทีถู งอยูป ่ ระกำศพระเมตตำคุณของพระผูท้ รงมีพระคุณต่อพวกเขำ{GC515.1}{GCth17449.1} ่ ลก ่ ำสงสำรของห เหตุกำรณ์อนๆที ื่ มี ั ษณะคล ้ำยคลึงกันก็ได ้ถูกบันทึกไว ้ในพระคัมภีร ์ลูกสำวทีน่ ญิงชำวซีเรียฟี นิ เซียถูกผีโสโครกเข ้ำสิงพระเยซูทรงขับไล่มน ั ออกไปด ้วยพระดำรัสของพระองค ์(ม ่ ำระโก7:26,27,28,29,30)“คนถูกผีสงิ คนหนึ่ งทีตำบอดและเป็ นใบ ้”(มัทธิว12:22)เยำวชนคนหนึ่ ้ั “ผี ่ มก ้ อจะฆ่ ่ งถูกผีใบ ้เข ้ำสิงและบ่อยครงที ั จะทำให ้เขำตกในกองไฟหรือในนำเพื ำให ้ตำย”(มำระโก9 :17-27)ชำยผูน้ ่ ำเวทนำ“มีผโี สโครกเข ้ำสิง”(ลูกำ4:33-36)

434

อำนำจสัมบูรณ์

่ มันรบกวนควำมสงบของวันสะบำโตทีธรรมศำลำในเมื องคำเปอรนำอุมพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงเ ่ี กผีสงิ เหล่ำนี ให ้ ้หำยทุกรำยในเกือบทุกกรณี พระคริสต ์ทรงทัก ปี่ ยมด ้วยพระเมตตำทรงร ักษำผูท้ ถู ้ อนเช่นกับสิงมี ่ ชวี ต ่ ปัญญำพระองค ์ตร ัสสังมั ่ นให ้ออกจำกเหยือของมั ่ ทำยเหล่ำผีมำรนี เหมื ิ ทีมี นแล ่ เ้ ข ้ำร่วมนมัสกำรทีเมื ่ องคำเปอรนำอุมเห็ นอำนำจยิงใหญ่ ่ ะอย่ำทรมำนเขำอีกต่อไปเมือผู ของพระอง ้ อะไรพิเศษนะเพรำะท่ำนสังผี ่ โสโครกด ้วยสิท ค ์พวกเขำ“ก็ประหลำดใจพูดกันว่ำ‘ถ ้อยคำของคนนี มี ์ ธิอำนำจและฤทธิเดชและพวกมั นก็ออกมำ’”ลูกำ4:36{GC515.2}{GCth17449.2} ่ กผีเข ้ำสิงมักจะถูกแสดงให ้เห็นว่ำอยูใ่ นสภำพทีทรมำนอย่ ่ โดยทั่วไปแล ้วบรรดำคนเหล่ำนั้นทีถู ้ บำงคนอยำกมีอำนำจเหนื อธรรมชำติจงึ ต ้อนร ั ำงสำหัสแต่ถงึ กระนั้นก็มข ี ้อยกเว ้นให ้กับกฎข ้อนีมี ้ มค บอิทธิพลของซำตำนด ้วยควำมยินดีแน่ นอนทีเดียวคนเหล่ำนี ไม่ ี วำมขัดแย ้งกับผีมำรคนประเภ ้ อคนเหล่ำนั้นทีมี ่ วญ ่ ้อนำคตตัวอย่ำงเช่นซีโมนมำกัสเอลีมำสคนทำวิทย ทนี คื ิ ญำณแห่งกำรหยังรู ่ ดตำมเปำโลกับสิลำสในเมืองฟี ลิปปี {GC516.1}{GCth17450.1} ำคมและทำสสำวทีติ ่ ้ยิงใหญ่ ่ ไม่มผ ี ูใ้ ดจะตกลงไปสูภ ่ ยั อันตรำยจำกอิทธิพลของวิญญำณชัวได กว่ำผูท้ ไม่ ี่ ยอมร ับว่ำภู ้ วแทนวิญญำณชัวนั ่ ้นมีตวั ตนทังๆที ้ เขำมี ่ ตผีและทูตของมันรวมทังตั คำพยำนโดยตรงและมำกมำย ่ ่ จำกพระคัมภีร ์ตรำบใดทีเรำยั งขำดควำมรู ้เรืองเพทุ บำยของมันแล ้วมันจะได ้เปรียบเรำมำกเกินกว่ ่ ่ ดว่ำตนเองกำลังทำตำมกำรบงกำรขอ ำทีเรำจะคิ ดได ้คนมำกมำยร ับฟังข ้อเสนอของมันในขณะทีคิ ่ งใหญ่ ่ ่ งสติปัญญำของตนเองนี่ คือเหตุผลว่ำทำไมซำตำนจึงทำงำนด ้วยอำนำจทียิ ทสุ ี่ ดเพือหลอก ่ ้ คมันประกำศไปทั่วทุกแห่งให ้เชือว่ ่ ำมันไม่มต ลวงและทำลำยเมือเรำก ำลังเข ้ำใกล ้เวลำสินยุ ี วั ตนเป็ น ่ ่ นทำ{GC516.2}{GCth17450.2} นโยบำยของมันทีจะปกปิ ดตนเองและลักษณะงำนทีมั ่ งใหญ่ ่ ่ ่ ่ ่ มำรผูห้ ลอกลวงทียิ ไม่กลัวสิงใดมำกเท่ ำกับกำรทีเรำจะรู ้ทันเล่ห ์เหลียมของมั นเพือปกปิ ด ่ ้จริงของมันได ้ดียงขึ ่ิ นมั ้ นจึงทำใหต้ วั ของมันปรำกฏออกมำให ้เห็นในสภ ลักษณะและเป้ ำหมำยทีแท ่ มผ ่ นถูกวำ ำพทีไม่ ี ลต่อควำมรู ้สึกมำกไปกว่ำกำรเป็ นตัวตลกหรือตัวประหลำดมันพอใจกับกำรทีมั ่ ำขบขันและน่ ำร ังเกียจวิปลำสครึงสั ่ ตว ์ครึงมนุ ่ ษย ์มันพอใจทีได ่ ้ยินชือของมั ่ ดให ้มีรป ู ร่ำงทีน่ นถูกใช ้ ในกำรกีฬำและถูกนำมำล ้อเลียนโดยผูท้ คิ ี่ ดว่ำตนเองฉลำดและมีควำมรู ้{GC516.3}{GCth1745 0.3} เนื่ องจำกมันใส่หน้ำกำกให ้แก่ตวั เองด ้วยควำมชำนำญสูงสุดจนมีคำถำมกันอย่ำงกว ้ำงขวำงว่ำ ่ “มันมีตวั ตนจริงหรือ”หลักฐำนควำมสำเร็จของมันคือทฤษฏีเท็จต่ำงๆทีโลกแห่ งศำสนำยอมร ับกัน ่ นทฎษฎีทท อย่ำงกว ้ำงขวำงซึงเป็ ี่ ำให ้คำพยำนอันชัดเจนของพระคัมภีร ์กลำยเป็ นเท็จและเนื่ องจำ ่ รู ้สึกถึงอิทธิพลของมันได ้เป็ นอย่ำงดีทสุ ่ี ดพระคำของพระเจ ้ กว่ำซำตำนควบคุมควำมคิดของผู ้ทีไม่ ำจึงให ้ตัวอย่ำงผลงำนอันร ้ำยกำจมำกมำยของมันแก่เรำเปิ ดโปงกองกำลังลับของมันและจัดวำงให ้เ ้ ่นต่อต ้ำนกำรจูโ่ จมของมัน{GC517.1}{GCth17451.1} รำตังมั 435

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ่ หำกเรำไม่มท ี หลบภั ยและถูกช่วยให ้หลุดพ ้นด ้วยอำนำจยิงใหญ่ ของพระผู ้ไถ่แล ้วกำลังและควำ ่ ตกอย่ำงแน่ นอนเรำทำให ้บ ้ำนของ มร ้ำยกำจของซำตำนและสมุนของมันนั้นอำจจะทำให ้เรำหวันวิ ่ ่ เรำไม่ เรำปลอดภัยด ้วยกลอนประตูและกุญแจเพือปกป้ องทร ัพย ์สินและชีวต ิ ของเรำจำกคนชัวแต่ ่ คอยหำทำงเข ่ ค่อยคิดถึงบรรดำทูตสวรรค ์ชัวที ้ำมำหำเรำอยูเ่ สมอและคอยโจมตีเรำผูซ ้ งเรำไม่ ึ่ อำจ ต ้ำนกำรจูโ่ จมของมันได ้โดยกำลังของเรำเองหำกเรำยอมมันก็จะก่อกวนควำมคิดของเรำให ้สับส นทรมำนร่ำงกำยของเรำและทำลำยทรัพย ์สินและชีวต ิ ของเรำควำมพึงพอใจเดียวของพวกมันคือ ควำมทุกข ์เวทนำและกำรทำลำยสภำพของบรรดำผูท้ ต่ ี่ อต ้ำนกำรอ ้ำงสิทธิตำ่ งๆของพระเจ ้ำและย ่ กจนกระทั่งพระเจ ้ำทรงยอมปล่อยพวกเขำใ อมตกไปอยูใ่ นกำรทดลองของซำตำนนั้นน่ ำกลัวยิงนั ่ งหลำยแต่ ้ ห ้ไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรปกครองของวิญญำณชัวทั บรรดำผูท้ ติ ี่ ดตำมพระคริสต ์จะปลอดภัยภ ่ ำยใต ้กำรคุ ้มครองของพระองค ์ทูตสวรรค ์หลำยองค ์ผูม้ ก ี ำลังมหำศำลถูกส่งจำกสวรรค ์เพือมำปก ่ สำมำรถตีฝ่ำแนวป้ องกันทีพระเจ ่ ป้ องพวกเขำคนชัวไม่ ้ำทรงจัดวำงล ้อมรอบประชำกรของพระองค ์ ได ้{GC517.2}{GCth17451.2}

436

อำนำจสัมบูรณ์

บท32-กับดักของซำตำน ่ ่ มำเกือบหกพันปี ใกล ้จะปิ ดฉำกลงในอีกไม่ช ้ำ สงครำมยิงใหญ่ ระหว่ำงพระคริสต ์กับซำตำนซึงมี ่ ่ ำลำยพันธกิจของพระคริสต ์ทีมี ่ ตอ และฝ่ ำยอธรรมเพิมควำมพยำยำมเป็ นสองเท่ำเพือท ่ มนุ ษย ์และ ้ ่ ่ ยวรงคนทั ้ ผูกมัดจิตวิญญำณทังหลำยให ้ติดในกับดักของมันเพือเหนี ั้ งหลำยให ้ตกอยูใ่ นควำมมืดแ ้ ดลงและไม่มก ละไม่สำนึ กผิดในบำปจนกระทั่งกำรทรงเป็ นคนกลำงของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดสินสุ ี ำรถ ่ บำปอีกต่อไปนี่ คือจุดมุ่งหมำยทีมั ่ นพยำยำมทำให ้สำเร็จ{GC518.1}{GCth1745 วำยบูชำเพือไถ่ 2.1} ่ ่ มค ่ อต ้ำนอำนำจของมันเมือใดที ่ ่ เมือใดที ไม่ ี วำมพยำยำมเป็ นพิเศษเพือต่ ควำมเพิ กเฉยยังคงแพ ้ ่ อกำรสูญเสียเชลยทีมั ่ นชั ร่หลำยทังในคริ สตจักรและในโลกซำตำนจะไม่ใส่ใจเพรำะมันไม่ได ้เสียงต่ ่ ตวิญญำณเริมหั ่ นมำสนใจเรืองของนิ ่ ้ ำถำมว่ำ“ข ้ำพเจ ้ กจูงตำมอำเภอใจแต่เมือจิ จนิ ร ันดร ์และตังค ้ ่นหำทำงประชันอำนำจของมันกับอำนำจของพระคริสต ์ ำจะต ้องทำอย่ำงไรจึงจะรอดได ้”มันจะตังมั ์ และขัดขวำงอิทธิพลของพระวิญญำณบริสท ุ ธิ{GC518.2}{GCth17452.2} ่ ้ั เหล่ ่ ำทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำเข ้ำเฝ้ ำอยูต พระคัมภีร ์เปิ ดเผยให ้เห็นถึงเหตุกำรณ์หนึ่ งเมือคร งที ่ อ ่ เ ้ บืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ซำตำนเข ้ำมำอยูท ่ ่ำมกลำงพวกเขำด ้วย(โยบ1:6) ่ ่ ่ ้ำย มันไม่ได ้มำเพือกรำบนมั สกำรกษัตริย ์แห่งนิ ร ันดร ์กำลแต่มน ั มำเพือสำนต่ อแผนกำรอันชัวร ่ อต ้ำนผูช ้ นเข ้ำร่วมในกำรประชุมเมือคนทั ่ ้ ของมันเพือต่ ้ อบธรรมด ้วยเป้ ำหมำยเดียวกันนี มั งหลำย ่ ชุมนุ มนมัสกำรพระเจ ้ำถึงแม้วำ่ มันซ่อนตัวจำกกำรมองเห็นแต่มน ั ทำงำนอย่ำงขยันขันแข็งเพือคว บคุมควำมคิดของผูเ้ ข ้ำร่วมนมัสกำรเปรียบเช่นนำยพลผูม้ ำกด ้วยประสบกำรณ์มน ั วำงแผนไว ้ล่วง ่ นเฝ้ ำมองดูผูส้ อข่ ่ื ำวของพระเจ ้ำกำลังค ้นคว ้ำพระคำในพระคัมภีร ์มันก็จดบันทึกหั หน้ำในขณะทีมั ่ จะน ่ ำเสนอให ้กับคนทังหลำยมั ้ ่ วข ้อเรืองที นใช ้เล่ห ์เหลียมและควำมเฉี ยบแหลมของมันควบคุมสถำ ่ ให ้ข่ำวสำรเข ้ำถึงผูท้ มั ่ี นกำลังหลอกลวงผูท้ ต ่ ดก็จะถูกเร่ นกำรณ์เพือไม่ ี่ ้องกำรคำตักเตือนมำกทีสุ ่ ่ ดขวำงเขำจำกก งเร ้ำให ้ติดภำรกิจกำรค ้ำทีเขำจ ำเป็ นต ้องเข ้ำร่วมหรือด ้วยวิธก ี ำรใดวิธห ี นึ่งทีจะขั ่ นดังเช่น“กลินหอมน ่ ำรได ้ยินคำสอนทีเป็ ำไปสูช ่ วี ต ิ ”{GC518.3}{GCth17452.3} ้ั ่ งซำตำนเห็นผูร้ ับใช ้ทังหลำยขององค ้ อีกครงหนึ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแบกภำระหนักเพรำะควำมมืดมน ่ ่ ลขอพ ทำงฝ่ ำยจิตวิญญำณทีครอบง ำประชำชนไว ้มันฟังคำอธิษฐำนอันร ้อนรนของพวกเขำเพือทู ระคุณและพลังอำนำจของพระเจ ้ำให ้ทำลำยเวทมนตร ์ของควำมไม่สนใจควำมมักง่ำยและควำมเกี ่ กขึนใหม่ ้ ยจคร ้ำนจำกนั้นมันจึงลงมือใช ้อุบำยต่ำงๆของมันด ้วยควำมกระตือรือร ้นทีปลุ มน ั ล่อลวงม ่ ่ นุ ษย ์ให ้หมกมุ่นอยูก ่ บ ั เรืองของควำมอยำกอำหำรหรื อสนองตัณหำของตนเองในรูปแบบอืนใดๆแล ้ ่ ้นๆทีพวกเขำจ ่ ะโดยกำรทำเช่นนี ควำมรู ้สึกของพวกเขำจะชำด ้ำนไปจนกระทั่งไม่ได ้ยินสิงนั ำเป็ นต ้ ่ ด{GC519.1}{GCth17453.1} องเรียนรู ้มำกทีสุ 437

อำนำจสัมบูรณ์

่ นชักนำให ้ละเลยกำรอธิษฐำนและกำรศึกษำพระคัมภีร ์จะพ่ำยแพ ้ต่อกำ ซำตำนรู ้ดีวำ่ ทุกคนทีมั ้ นจึงคิดค ้นเครืองมื ่ อทุกรูปแบบเท่ำทีจะท ่ ำได ้เพือครอบง ่ รจูโ่ จมของมันด ้วยเหตุนีมั ำควำมคิดมีคน ่ ่ บำงกลุม ่ ทีแสดงตนว่ ำเคร่งศำสนำแต่แทนทีพวกเขำจะมุ ่งแสวงหำควำมจริงพวกเขำกลับทำศำสน ่ ่ี ำของพวกเขำให ้เป็ นกำรมองหำข ้อบกพร่องในอุปนิ สยั หรือจับผิดในควำมเชือของผู ท้ พวกเขำไม่ เ ้ อสมุนมือขวำของซำตำนบรรดำผูก้ ล่ำวโทษพีน้ ่ องมีอยูไ่ ม่นอ้ ยทีเดียวและพวกเ ห็นด ้วยคนเช่นนี คื ่ ขำขยันขันแข็งเสมอเมือพระเจ ้ำทรงประกอบกิจและผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ถวำยควำมจงร ักภักดีอย่ำ งจริงใจพวกเขำจะป้ ำยสีกล่ำวเท็จใส่คำพูดและกำรกระทำของผูท้ รี่ ักและปฏิบต ั ต ิ ำมควำมจริงพวกเ ่ งใจกระตือรือร ้นและถวำยตัวว่ำเป็ นผูท้ ถู ขำกล่ำวหำผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์ทีจริ ี่ กหลอกหรือเป็ นผู ้ห ่ ดเบือนแรงจูงใจของทุกควำมจริงและทุกกำรกระทำทีชอบธรรมพวกเข ่ ลอกลวงพวกเขำมีหน้ำทีบิ ่ ่ นนัยและทีกระตุ ่ ำมีหน้ำทีแพร่ กระจำยคำพูดทีเป็ ้นควำมสงสัยเข ้ำไปในควำมคิดของผูท้ ไม่ ี่ มป ี ระส ่ ่ บริ ่ สท ์ บกำรณ์ในทุกรูปแบบเท่ำทีจะเป็ นไปได ้นั้นพวกเขำจะทำให ้ทุกเรืองที ุ ธิและชอบธรรมกลั บก ่ ลำยเป็ นเรืองโสโครกและหลอกลวง{GC519.2}{GCth17453.2} ่ ้ แต่ไม่มผ ี ู ้ใดจำเป็ นต ้องถูกหลอกในเรืองเหล่ ำนี เรำดู ออกได ้ง่ำยว่ำพวกเขำเป็ นบุตรของผูใ้ ดแบ ่ บอย่ำงของใครทีพวกเขำปฏิ บต ั ต ิ ำมอยูแ่ ละพวกเขำทำงำนของผูใ้ ด“พวกท่ำนจะรู ้จักพวกเขำได ้ด ้ ่ วยผลของพวกเขำ”มัทธิว7:16;วิถท ี ำงของพวกเขำคล ้ำยคลึงกับวิถข ี องซำตำนผูห้ มินประมำทพ ่ องของเรำ”วิวรณ์12:10{GC519.3}{GCth17453.3} ระเจ ้ำด ้วยควำมเกลียดชัง“ผูก้ ล่ำวหำพีน้ ่ ้ ตวั แทนมำกมำยทีพร ่ ้อมนำเสนอคำสอนผิดๆทุกเรืองและทุ ่ ผูห้ ลอกลวงยิงใหญ่ ตนนี มี กรูปแบบเ ่ กจับจิตวิญญำณคำสอนนอกรีตเหล่ำนี จั ้ ดเตรียมไว ้พร ้อมเพือให ่ ้เข ้ำกับรสนิ ยมทีหลำกหลำย ่ พือดั ่ ับได ้ของผูท้ มั ่ สต ่ และควำมสำมำรถทีจะร ี่ นต ้องกำรทำลำยมันมีแผนนำคนทีไม่ ั ย ์ซือและยั งไม่กลับใ ่ อให ้เกิดควำมสงสัยและควำมไม่เชือและขั ่ ่ ้องกำรเห็นงำ จเข ้ำมำสูค ่ ริสตจักรเพือก่ ดขวำงทุกคนทีต ่ ่ มค ่ แท ่ ้ นของพระเจ ้ำเจริญก ้ำวหน้ำและพร ้อมทีจะก ้ำวไปกับงำนนั้นมีคนจำนวนมำกทีไม่ ี วำมเชือที จริงในพระเจ ้ำหรือในพระคำของพระองค ์ได ้ยอมรับหลักควำมจริงบำงประกำรและอ ้ำงว่ำตนเองเป็ น ้ ่ ดๆเข ้ำมำว่ำเป็ นหลักคำสอนของพระคัมภีร ์{GC5 คริสเตียนด ้วยเหตุฉะนี พวกเขำจึ งนำคำสอนทีผิ 20.1}{GCth17454.1} ่ ่ เขำเชื ่ ่ นกำรหลอกลวงทีเกิ ่ ดผลมำก กำรทำตัวรำวกับว่ำมนุ ษย ์จะเชืออะไรก็ ไม่มผ ี ลต่อสิงที อเป็ ่ ดของซำตำนมันรู ้ว่ำควำมจริงทีร่ ับไว ้ด ้วยใจร ักจะชำระจิตวิญญำณของผูร้ ับด ้วยเหตุนีมั ้ นจึงลง ทีสุ ่ ่ ่ แรงหำทำงอย่ำงต่อเนื่ องเพือเอำทฤษฎี เทียมเท็จเรืองโกหกมุ สำและข่ำวประเสริฐอย่ำงอืนเข ้ำมำแท ่ บตังแต่ ้ แรกเริมบรรดำผู ่ ่ ใน นทีนั ร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำได ้ต่อสู ้กับผูส้ อนเทียมเท็จไม่ใช่ในฐำนะคนชัวแต่ ่ ำควำมตำยมำสูจ ฐำนะผูส้ อนควำมเท็จทีน ่ ต ิ วิญญำณเอลียำห ์เยเรมีย ์และเปำโลยืนหยัดต่อต ้ำนอ ่ี ำมนุ ษย ์ให ้หันเหไปจำกพระคำของพระเจ ้ำพวกเสรีนิยมซึงเห็ ่ นว่ำผู ้ ย่ำงมั่นคงและไม่เกรงกลัวผูท้ น 438

อำนำจสัมบูรณ์

่ ควำมเชือที ่ ถู ่ กต ้องในศำสนำนั้นไม่สำคัญพวกเขำไม่ชนชอบบรรดำผู ทีมี ื่ ้พิทก ั ษ ์ควำมจริงผู ้บริสท ุ ์ ำนี {GC520.2}{GCth17454.2} ้ ธิเหล่ ้ ่ กำรแปลควำมหมำยพระคัมภีร ์อย่ำงคลุมเครือและเพ ้อฝันรวมทังทฤษฎี ขด ั แย ้งมำกมำยเกียวกั ่ ่ ่ ำให ้ บควำมเชือทำงศำสนำที พบในโลกของคริ สเตียนล ้วนเป็ นผลงำนของศัตรูผูย้ งใหญ่ ิ่ ของเรำทีท ่ ่ ดขึนในโบ ้ ควำมคิดสับสนเพือพวกเขำจะมองไม่ เห็นควำมจริงควำมขัดแย ้งและควำมแตกแยกทีเกิ ่ อปฏิบต สถ ์ต่ำงๆของโลกคริสเตียนนั้นส่วนใหญ่เป็ นผลสืบเนื่ องมำจำกประเพณี นิยมทีถื ั ก ิ น ั มำในเ ่ ่ ่ กษำพระคำของพระเจ ้ำ รืองกำรต่ อสู ้กันเพือเอำพระคั มภีร ์มำสนับสนุ นทฤษฎีทตนโปรดแทนที ี่ จะศึ ่ อมเพือที ่ จะร ่ ับควำมรู ้ในเรืองน ่ ำพระทั ้ อย่ำงเอำใจใส่ด ้วยใจทีถ่ ยของพระองค ์คนมำกมำยกลับแสวง ่ ่ ่ หำเพียงเพือจะพบเรื องแปลกประหลำดหรื อเรืองแปลกใหม่ {GC520.3}{GCth17454.3} ่ ักษำหลักคำสอนทีผิ ่ ดๆหรือแนวทำงกำรประพฤติตำ่ งๆทีไม่ ่ ใช่แนวทำงของคริสเตี ในกำรทีจะร ่ ้ องหรื ่ ้ั ยนเอำไว ้บำงคนจะยึดข ้อควำมตอนหนึ่ งของพระคัมภีร ์ทีแยกออกจำกเนื อเรื อบำงครงอำจจะ ่ ่ งของข ้อพระคัมภีร ์ข ้อหนึ่ งเพือพิ ่ สจ ้ ข ่ ้อควำมส่วนทีเหลื ่ อขอ อ ้ำงเพียงครึงหนึ ู น์จด ุ ยืนของตนทังๆที ่ อนข ้ำงจะไปในทำงตรงข ้ำมด ้วยควำมเจ ้ำเล่ห ์ของงู เฒ่ำพ งข ้อพระคัมภีร ์อำจจะให ้ควำมหมำยซึงค่ ่ ตอ ่ ้ วกมันแอบซ่อนตัวเองอยูด ่ ้ำนหลังคำพูดอธิบำยทีไม่ ่ เนื่ องเพือสนองควำมปรำรถนำฝ่ ำยเนื อหนั ้ ้ ่ ช่ ่ ำงจินตนำ งของมันเองด ้วยวิธเี ช่นนี คนมำกมำยจึ งตังใจบิ ดเบือนพระคำของพระเจ ้ำส่วนคนอืนที ่ ์ อแปลควำมหมำยให ่ กำรจะยึดภำพลักษณ์และเครืองหมำยในพระค ำศักดิสิ์ ทธิเพื ้เข ้ำกับจิตนำกำร ่ ของเขำเองโดยแทบจะไม่ใส่ใจกับหลักฐำนของพระคัมภีร ์ทีจะใช ้แปลควำมหมำยของพระคัมภีร ์เอ ้ ่ ดปกติของตนเองว่ำเป็ นบรรดำคำสอนของ งแล ้วหลังจำกนั้นพวกเขำจึงเสนอแนวคิดทังหลำยที ผิ พระคัมภีร ์{GC521.1}{GCth17455.1} ่ ่ กำรศึกษำพระคัมภีร ์โดยปรำศจำกวิญญำณจิตแห่งกำรอธิษฐำนกำรถ่อมใจแล เมือใดก็ ตำมทีมี ่ ้ำใจอย่ำงตรงไปตรงมำทีสุ ่ ดและเรียบง่ำยทีสุ ่ ดรวมถึงข ้อทีควำมยำกที ่ ่ ะกำรยอมเรียนรู ้ข ้อควำมทีเข ่ ้จริงผูน้ ำของระบอบเปปำซีเลือกข ้อพระคัมภีร ์บำงส่วนเ สุดก็จะถูกบิดเบือนไปจำกควำมหมำยทีแท ่ ้ตอบสนองจุดประสงค ์ของตนโดยกำรแปลควำมหมำยเพือให ่ ้เหมำะกับตนเองแล ้วนำมำเสนอ พือใช ่ ได ้ให ้โอกำสพวกเขำศึกษำพระคัมภีร ์และทำควำมเข ้ำใจข ้อควำมอัน ให ้แก่ประชำชนในขณะทีไม่ ์ งควำมจริงด ้วยตัวเองพระคัมภีร ์ทังเล่ ้ มควรจะถูกมอบให ้แก่พวกเขำตำมทีเขี ่ ยนไว ้อย่ำ ศักดิสิ์ ทธิแห่ ่ งนั้นกำรไม่มผ ี ูส้ อนพระคัมภีร ์เลยยังจะดีกว่ำกำรมีคนสอนพระคัมภีร ์ทีแปลควำมหมำยอย่ ำงผิดๆ{ GC521.2}{GCth17455.2} ่ ำทำงทุกคนทีประสงค ่ ้ พระคัมภีร ์ถูกออกแบบไว ้เพือน ์จะเรียนรู ้นำพระทั ยของพระผูส้ ร ้ำงของตน ่ ้ ้ พระเจ ้ำประทำนคำพยำกรณ์อน ั เทียงตรงแม่ นยำให ้แก่มนุ ษย ์ทูตสวรรค ์ทังหลำยรวมทั งพระเยซู คริ ่ ดเผยให ้กับดำเนี ยลและยอห ์นได ้เข ้ำใจถึงสิงต่ ่ ำงๆทีจะต ่ ้ สต ์เองก็เสด็จมำเพือเปิ ้องเกิดขึนในไม่ ช ้ำนี ้ 439

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำคัญต่ำงๆทีเกี ่ ยวกั ่ ้ ้อยูใ่ นควำมลึกลับเรืองเหล่ ่ ้ ไ เรืองส บควำมรอดของเรำไม่ได ้ถูกทอดทิงให ำนี ไม่ ่ ้ำงควำมงุ นงงและนำผูส้ ต ่ แสวงหำควำมจริ ่ ด ้ถูกเปิ ดเผยในลักษณะทีสร ั ย ์ซือที งให ้หลงทำงองค ์พระผู ้ ่ ้คนทีวิ่ งอ่ ่ ำนได ้คล่อง”ฮ เป็ นเจ ้ำตรัสผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะฮำบำกุกว่ำ“จงเขียนนิ มต ิ นั้นลงไป…เพือให ำบำกุก2:2 ่ พระคำของพระเจ ้ำนั้นกระจ่ำงแจ ้งสำหร ับผูท้ ศึ ี่ กษำด ้วยจิตใจแห่งกำรอธิษฐำนจิตวิญญำณทีสั ่ งใจทุกดวงจะมำถึงแสงสว่ำงแห่งควำมจริง“ควำมสว่ำงถูกหว่ำนแก่คนชอบธรรม”สดุด9 ตย ์ซือจริ ี 7 :11 ้ ค ์ ้นอกจำกสมำชิกของคริสตจักรนั้นๆจะแสวงหำคว ไม่มค ี ริสตจักรใดจะก ้ำวขึนสู ่ วำมบริสท ุ ธิได ่ นค ้นหำขุมทร ัพย ์ทีซ่ ่ อนอยู{่ GC521.3}{GCth17455.3} ำมจริงด ้วยควำมร ้อนรนดังเช่ ่ ด ้วยเสียงประกำศทีบอกให ้เปิ ดใจกว ้ำงไวตำของมนุ ษย ์จึงบอดไปด ้วยเล่ห ์กลของศัตรูของพวกเ ่ นกระทำกำรตลอดเวลำอย่ำงต่อเนื่ องเพือให ่ ้เป้ ำหมำยของมันสัมฤทธิผลขณะที ์ ่ น ขำในขณะทีมั มั ่ ประสบควำมสำเร็จด ้วยกำรใช ้กำรคำดเดำต่ำงๆของมนุ ษย ์เข ้ำมำแทนทีพระคั มภีร ์นั้นธรรมบัญญั ้ ่ ติของพระเจ ้ำก็ถก ู ละเลยและคริสตจักรทังหลำยจึ งตกอยูภ ่ ำยใต ้กำรจองจำของบำปในขณะทีพวก เขำอ ้ำงว่ำตนเองมีอส ิ ระเสรี{GC522.1}{GCth17456.1} สำหรับคนมำกมำยแล ้วกำรวิจยั ด ้ำนวิทยำศำสตร ์กลับกลำยเป็ นคำสำปพระเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้ โลกร ับแสงสว่ำงของกำรค ้นพบทำงวิทยำศำสตร ์และศิลปศำสตร ์แต่กระนั้นแม้แต่ผูม้ ส ี ติปัญญำเฉ ่ ดถ ้ำหำกกำรวิจยั ค ้นพบของเขำไม่ได ้อยูภ ลียวฉลำดทีสุ ่ ำยใต ้กำรทรงนำของพระคำของพระองค ์ ่ บค ้นควำมสัมพันธ ์ระหว่ำงวิทยำศำสตร ์กับกำรเปิ ดเผยของพระเจ ้ำรังแต่ แล ้วควำมพยำยำมทีจะสื ่ จะนำมำซึงควำมสั บสน{GC522.2}{GCth17456.2} ควำมรู ้ของมนุ ษย ์ทำงด ้ำนวัตถุและฝ่ ำยจิตวิญญำณมีอยูเ่ พียงบำงส่วนและไม่สมบูรณ์ด ้วยเหตุ ้ นี คนมำกมำยจึ งประสำนแนวควำมคิดทำงวิทยำศำสตร ์เข ้ำกับข ้อควำมในพระคัมภีร ์ไม่ได ้หลำยค นรับเอำเพียงทฤษฎีและกำรคำดเดำมำเป็ นข ้อเท็จจริงด ้ำนวิทยำศำสตร ์และพวกเขำคิดว่ำจะต ้อง ่ ำคัญผิดว่ำเป็ นควำมรู ้”1ทิโมธี6:20พร นำพระคำของพระเจ ้ำมำผ่ำนกำรทดสอบด ้วยคำสอน“ทีส ะผูส้ ร ้ำงและพระรำชกิจของพระองค ์อยูเ่ หนื อควำมเข ้ำใจของพวกเขำและเนื่ องจำกพวกเขำอธิบำ ่ ้ ้วยกฎแห่งธรรมชำติไม่ได ้พวกเขำจึงถือว่ำประวัตศ ่ เชื ่ ่ ยเรืองเหล่ ำนี ด ิ ำสตร ์ในพระคัมภีร ์เป็ นเรืองที ่ ยในควำมน่ ำเชือถื ่ อของเรืองรำวที ่ ่ นทึกไว ้ในพระคริสตธรรมคัมภีร ์ภำคพันธสั อถือไม่ได ้ผู ้ทีสงสั บั ่ ญญำเดิมและใหม่มก ั จะก ้ำวไปข ้ำงหน้ำอีกก ้ำวหนึ่ งและสงสัยในเรืองกำรด ำรงอยูข ่ องพระเจ ้ำและใ ่ ำนำจทีไม่ ่ สด ้ ำเป็ นผลมำจำกธรรมชำติเมือพวกเขำปล่ ่ ่ ดมั่นไปแล ้ว ห ้เหตุผลเรืองอ ุ สินว่ อยสมอทียึ ้ ้ล่องลอยไปกระทบศิลำแห่งควำมไม่ซอสั พวกเขำก็ถก ู ทอดทิงให ื่ ตย ์{GC522.3}{GCth17456.3}

440

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ด ้วยเหตุฉะนี คนมำกมำยจึ งหลงผิดไปจำกควำมเชือและถู กมำรล่อลวงมนุ ษย ์มุมำนะทำตนให ้เป็ นคนฉลำดเหนื อกว่ำพระผูส้ ร ้ำงของตนปรัชญำของมนุ ษย ์พยำยำมค ้นหำและอธิบำยควำมลึกลับ ่ ่ ร ันดร ์กำลหำกเพียงแต่มนุ ษย ์จะแสวงหำและเข ้ำใจถึ ต่ำงๆซึงจะไม่ มวี น ั เปิ ดเผยให ้ทรำบตลอดชัวนิ ่ พระเจ ่ งสิงที ้ำทรงเปิ ดเผยพระองค ์เองและพระประสงค ์ของพระองค ์แล ้วพวกเขำจะมองเห็นภำพสง่ำ ์ รำศีควำมศักดิสิ์ ทธิและอ ำนำจของพระยำห ์เวห ์จนทำให ้พวกเขำตระหนักถึงควำมต่ำต ้อยของตน ่ ทรงเปิ ่ ้ เองและจะพึงพอใจกับสิงที ดเผยให ้พวกเขำและบุตรทังหลำยของพวกเขำ{GC522.4}{GCt h17457.1} ้ ผลงำนชินเอกแห่ งกำรล่อลวงของซำตำนคือกำรคอยควบคุมให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์ค ้นคว ้ำแล ่ พระเจ ่ ่ พระองค ่ ะคำดเดำอยูก ่ บ ั เรืองที ้ำไม่ทรงเปิ ดเผยให ้ทรำบและเรืองที ์ไม่ทรงประสงค ์ให ้เรำเข ้ำใจ ่ แหละที ้ ่ ซเี ฟอร ์สูญเสียทีอยู ่ ข เพรำะเรืองนี ลู ่ องมันในสวรรค ์มันไม่พอใจเพรำะพระเจ ้ำไม่ทรงเปิ ดเผย ่ ทรงเปิ ่ ควำมลับต่ำงๆในพระประสงค ์ของพระองค ์ให ้มันทรำบและมันไม่ใส่ใจกับสิงที ดเผยไว ้แล ้วในเ ่ ่ ่ รืองหน้ ำทีกำรงำนในต ำแหน่ งสูงส่งทีทรงโปรดมอบหมำยให ้มันด ้วยกำรปลุกระดมควำมไม่พอใจเดี ้ ่ ภ ยวกันนี ในท่ ำมกลำงทูตสวรรค ์ทีอยู ่ ำยใต ้กำรนำของมันมันทำให ้ทูตสวรรค ์เหล่ำนั้นล ้มในบำปบั ้ นพยำยำมทำให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์เปรอะเปื ้ อนด ้วยเจตนำรมณ์เดียวกันและนำมนุ ษย ์ให ้ละเ ดนี มั ลยพระบัญชำโดยตรงของพระเจ ้ำ{GC523.1}{GCth17457.2} ่ี เต็มใจร ับควำมจริงอันแหลมคมและเข ้ำใจง่ำยของพระคัมภีร ์ก็ยงั คงตำมหำนวนิ ยำ บรรดำผูท้ ไม่ ่ กใจต่อไปเพือปรำบมโนธรรมให ่ ่ กคำสอนทีน ่ ำเสนอต่ำงๆมีควำมเกียวข ่ ยทีถู ้สงบยิงหลั ้องกับฝ่ ำยจิ ตวิญญำณกำรปฏิเสธตนและกำรถ่อมตนน้อยลงเท่ำใดกำรยินดีร ับไว ้ด ้วยควำมพอใจก็จะมีมำกยิ่ ้ ำนั้นคนเหล่ำนี ท ้ ำให ้พลังทำงปัญญำเสือมลงเพื ่ ่ ้ งขึนเท่ อสนองควำมต ้องกำรฝ่ ำยเนื อหนั งพวกเขำ ่ กษำพระคัมภีร ์ด ้วยใจทีส ่ ำนึ กผิดแ ฉลำดเกินไปด ้วยควำมทะนงในปัญญำของตนเองเกินกว่ำทีจะศึ ่ ละด ้วยคำอธิษฐำนทีร่ ้อนรนเพือขอกำรทรงน ำจำกพระเจ ้ำพวกเขำจึงไม่มเี กรำะกำบังกำรล่อลวงซ ่ ่ ำตำนเตรียมพร ้อมสนองควำมปรำรถนำของหัวใจและมันยืนกำรหลอกลวงเข ้ำแทนทีควำมจริ งด ้ว ้ ่ ำนำจในกำรครอบงำควำมคิดของมนุ ษย ์และด ้วยกำรปฏิเ ยวิธเี ดียวกันนี ระบอบเปปำซี จงึ ได ้มำซึงอ ่ ้ สธควำมจริงเพรำะต ้องข ้องเกียวกั บกำงเขนชำวโปเตสแตนต ์ก็กำลังเดินตำมแนวทำงเดียวกันนี ทุ ่ ่ ่ แตกต่ำงไปจำกชำ กคนทีละเลยพระค ำของพระเจ ้ำเพือตำมหำควำมสะดวกสบำยและแนวทำงที ไม่ ้ วโลกจะถูกปล่อยให ้ร ับคำสอนเทียมเท็จแทนควำมจริงในศำสนำผูท้ ตั ี่ งใจปฏิ เสธควำมจริงจะยอมรั ่ ำร ังเกียจทุกรูปแบบผูท้ ยื ่ี นมองกำรหลอกลวงด ้วยควำมหวำดกลัวก็พร ้อมทีจะร ่ ับก บคำสอนผิดทีน่ ่ ได ้รักควำมจริงเ ำรหลอกลวงอันดับต่อไปได ้อย่ำงง่ำยดำยอัครทูตเปำโลกล่ำวถึงคนกลุม ่ หนึ่ งที“ไม่ ่ ้ ่ งที ่ เท็ ่ จ พือจะรอด”ประกำศว่ ำ“เพรำะเหตุนีพระเจ ้ำจึงทรงให ้ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ ่ กคนทีไม่ ่ เชือควำมจริ ่ เพือทุ งแต่ยน ิ ดีในกำรอธรรมจะได ้ถูกพิพำกษำ”2เธสะโลนิ กำ2:10-12

441

อำนำจสัมบูรณ์

่ อยูเ่ บืองหน้ ้ ้ งเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นทีเรำจะต ่ ด ้วยคำเตือนทีมี ำเรำเช่นนี จึ ้องคอยเฝ้ ำระวังตนเองว่ำจะร ั บหลักคำสอนแบบใด{GC523.2}{GCth17457.3} ่ มำรผู ่ ่ ดคือคำสอนจอมปลอมและควำมอัศจรรย ์เทียมเท็จ ในบรรดำสือที ล้ อ ่ ลวงใช ้ได ้ผลมำกทีสุ ่ ของลัทธิทรงวิญญำณมันแปลงตัวเป็ นทูตแห่งควำมสว่ำงและกระจำยตำข่ำยในทีๆคนคำดไม่ ถงึ หำ ่ กมนุ ษย ์เพียงแต่ศก ึ ษำพระคำของพระเจ ้ำพร ้อมกับอธิษฐำนอย่ำงจริงใจเพือจะเข ้ำใจพระคำของพ ้ ้อยูใ่ นควำมมืดเพือร ่ ับหลักคำสอนทีเที ่ ยมเท็จแต่เมือพวกเข ่ ระองค ์แล ้วพวกเขำจะไม่ถก ู ทอดทิงให ่ ำปฏิเสธควำมจริงแล ้วพวกเขำก็จะตกเป็ นเหยือของกำรหลอกลวง{GC524.1}{GCth17458.1} ่ นตรำยอีกเรืองหนึ ่ ่ งคือคำสอนทีปฏิ ่ เสธควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระคริสต ์ทีอ ่ ้ำงว่ำพระ คำสอนทีอั ่ ้ ้ ้ร ับกำรตอบร ับอย่ำงแพร่หลำย องค ์ไม่ได ้ทรงดำรงอยูก ่ อ ่ นทีพระองค ์จะเสด็จมำยังโลกนี ทฤษฎี นีได ่ ่ ดแย ้งโดยตรงกับข ้อพระคัมภีร ์ทีบั ่ นทึ จำกชนกลุม ่ ใหญ่ทอ่ี ้ำงตนว่ำเชือพระคั มภีร ์แต่เป็ นคำสอนทีขั ่ ดของพระผูช ่ กไว ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ้ ว่ ยให ้รอดของเรำในเรืองควำมสั มพันธ ์ของพระองค ์กับพระบิดำพ ้ สำม ระลักษณะควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระองค ์และกำรทรงดำรงอยูก ่ อ ่ นเสด็จมำในโลกคำสอนนี ไม่ ่ ับพิจำรณำได ้โดยปรำศจำกกำรโต ้แย ้งอย่ำงไม่มเี หตุผลทีสุ ่ ดกับพระคัมภีร ์คำสอนนี ไม่ ้ เ ำรถทีจะร ่ พียงทำให ้ควำมคิดของมนุ ษย ์ในเรืองพระรำชกิ จของกำรไถ่บำปตกต่ำลงเท่ำนั้นแต่ยงั เป็ นกำรบ่อ ่ มี ่ ตอ ่ ้ร ับกำรเปิ ดเผยจำกพระเจ ้ำด ้วยเรืองนี ่ ไม่ ้ เพี นทำลำยควำมเชือที ่ พระคัมภีร ์ว่ำเป็ นหนังสือทีได ้ ่ นด ้ ้วยหำกมนุ ษย ์ปฏิเส ยงแต่ทำให ้คำสอนดังกล่ำวเป็ นภัยแต่ยงั ทำให ้คำสอนนี ยอมร ับได ้ยำกยิงขึ ่ ้ร ับกำรดลใจในเรืองควำมเป็ ่ ่ ธคำพยำนของพระคัมภีร ์ทีได นพระเจ ้ำของพระคริสต ์แล ้วก็เป็ นเรืองไร ้ ่ี ่ กั ้ บพวกเขำเพรำะไม่วำ่ คำโต ้แย ้งจะมีเหตุผลข ้อสรุปทีดี ่ เพียงไรก็ตำม ประโยชน์ทจะถกเถี ยงเรืองนี ่ ้ ก็ไม่อำจทำให ้พวกเขำเชือได ่ ้ งเป็ ่ นของพระวิญญำณแห่งพระเจ ้ำเพรำะว่ำเขำเห็นว่ำเป็ นเรือง ่ “แต่คนทั่วไปจะไม่ร ับสิงเหล่ ำนี ซึ ่ ้ ้ก็ต ้องวินิจฉัยโดยพึงพระวิ ่ โง่และเขำไม่สำมำรถเข ้ำใจเพรำะจะเขำ้ ใจสิงเหล่ ำนี ได ญญำณ”1โคริน ่ี ดคำสอนเทียมเท็จนีจะไม่ ้ ่ กต ้องเกียวกั ่ ธ ์2:14;ผูท้ ยึ มแี นวคิดทีถู บพระลักษณะนิ สยั หรือพระรำชกิจ ่ ของพระเยซูคริสต ์หรือแผนกำรยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำสำหร ับกำรไถ่มนุ ษย ์ให ้รอด{GC524.2}{GCth 17458.2} ่ ับซ ้อนและเป็ นอันตรำยคือควำมเชือที ่ แพร่ ่ ข ้อผิดพลำดอีกประกำรหนึ่ งทีซ กระจำยไปอย่ำงรวด ่ ปรำกฏในพระคั ่ เร็วว่ำซำตำนไม่มต ี วั ตนชือที มภีร ์ก็เป็ นเพียงนำมสมมติทใช ี่ ้แทนควำมคิดและควำ ่ มปรำรถนำชัวของมนุ ษย ์{GC524.3}{GCth17458.3} ่ ่ื ยงว่ำกำรเสด็จมำครงที ่ คำสอนทีแพร่ หลำยดังก ้องจำกธรรมำสน์ทมี ี่ ชอเสี ั้ สองของพระคริ สต ์เป็ ่ ่ ำสอนนี เป็ ้ นกลวิธเี พือเบี ่ ยงเบนควำมคิ ่ นกำรเสด็จมำถึงบุคคลแต่ละคนเมือเขำเสี ยชีวต ิ ลงซึงค ดข ่ องมนุ ษย ์ไปจำกกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์เองบนเมฆแห่งฟ้ ำสวรรค ์เป็ นเวลำนำนหลำยปี ทีซำ 442

อำนำจสัมบูรณ์

้ ตำนกล่ำวไว ้เสมอว่ำ“ดูซท ิ ่ำนผูน้ ้ันอยูท ่ ห ี่ ้องชันใน”(มั ทธิว24:23้ 26)และจิตวิญญำณมำกมำยพินำศไปก็เพรำะกำรหลอกลวงนี {GC525.1}{GCth17459.1} ้ั ญญำฝ่ ำยโลกสอนว่ำกำรอธิษฐำนเป็ นเรืองไม่ ่ อีกครงปั จำเป็ นนักวิทยำศำสตร ์อ ้ำงว่ำไม่มค ี ำตอ ่ ้จำกกำรอธิษฐำนสิงนี ่ เป็ ้ นกำรละเมิดกฎไม่มเี รืองของกำรอั ่ บแท ้จริงทีได ศจรรย ์พวกเขำกล่ำวว่ำจั ่ นอนและพระเจ ้ำเองจะไม่ทรงกระทำสิงใดที ่ ่ ดแย ้งกับกฎ กรวำลอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของกฎทีแน่ ขั ้ ้วยประกำรฉะนี พวกเขำอธิ ้ เหล่ำนี ด บำยว่ำกฎของพระเจ ้ำผูกมัดพระองค ์เองทำรำวกับว่ำกฎของพ ้ ดแย ้งกับคำพยำนในพระคั ระเจ ้ำทำงำนได ้โดยแยกออกไปจำกเสรีภำพของพระองค ์คำสอนเช่นนี ขั มภีร ์พระคริสต ์และอัครสำวกของพระองค ์เป็ นผู ้ทำกำรอัศจรรย ์ไม่ใช่หรือพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผูท้ รงเปี่ ้ ้ ่ ยมด ้วยพระเมตตำคุณพระองค ์นี ทรงพระชนม ์อยูใ่ นวันนี และพระองค ์ทรงเต็มพระทัยทีจะสดั บฟัง ่ นเดียวกับสมัยทีพระองค ่ คำอธิษฐำนแห่งควำมเชือเช่ ์ทรงดำเนิ นอยูท ่ ่ำมกลำงมนุ ษย ์ธรรมชำติรว่ ม ่ อธรรมชำติมน ่ มือกับสภำพทีเหนื ั เป็ นส่วนหนึ่ งในแผนกำรของพระเจ ้ำทีจะทรงตอบค ำอธิษฐำนแห่ ่ งพระองค ่ งควำมเชือซึ ์จะไม่ประทำนให ้แก่เรำหำกเรำไม่ทูลขอ{GC525.2}{GCth17459.2} หลักคำสอนผิดและแนวคิดเพ ้อฝันมีอยูม ่ ำกมำยนำนัปกำรในโบสถ ์ต่ำงๆของอำณำจักรคริสเตี ่ ่ ่ ้ำยทีเกิ ่ ดจำกกำรย ้ำยหลักเขตหลักเดียวใ ยนเป็ นเรืองเป็ นไปไม่ได ้ทีจะประเมิ นผลลัพธ ์ต่ำงๆอันชัวร ่ นบรรดำหลักเขตมำกมำยตำมทีพระค ำของพระเจ ้ำกำหนดให ้ออกไปมีคนจำนวนเพียงเล็กน้อยที่ ้ ่ ผจญเข ้ำไปในกำรทำเช่นนี และยุ ตก ิ ำรกระทำด ้วยกำรปฏิเสธควำมจริงเพียงเรืองเดี ยวคนส่วนให ้ กกำรแห่งควำมจริงไปทีละข ้อทีละข ้อจนพวกเขำกลำยเป็ นคนน ญ่ดำเนิ นกำรต่อไปในกำรละทิงหลั อกรีตไปเลยอย่ำงแท ้จริง{GC525.3}{GCth17459.3} ่ นทีนิ ่ ยมได ้ผลักดันจิตวิญญำณจำนวนมำกให ้ตกไปอยู่ ข ้อผิดพลำดต่ำงๆของศำสนศำสตร ์ทีเป็ ่ ่ ในควำมสงสัยไม่เช่นนั้นแล ้วคนเหล่ำนี น่้ ำจะกลำยเป็ นผูเ้ ชือในพระคั มภีร ์เป็ นไปไม่ได ้ทีจะให ้พวกเ ่ ำร ้ำยควำมรู ้สึกสำนึ กของควำมยุตธิ รรมควำมเมตตำและควำมกรุณำแ ขำยอมร ับหลักคำสอนทีท ้ นคำสอนของพระคัมภีร ์พวกเขำจึงปฏิเสธทีจะยอมร ่ ละเนื่ องจำกควำมรู ้สึกเหล่ำนี เป็ ับว่ำเป็ นพระ คำของพระเจ ้ำ{GC525.4}{GCth17459.4} ่ ่ ำให ้สำเร็จไม่มส ่ นปรำรถนำมำกไปกว่ำกำรทำ นี่ คือเป้ ำหมำยทีซำตำนคอยหำทำงที จะท ี งใดที ิ่ มั ่ งใ ่ ลำยควำมไว ้วำงใจในพระเจ ้ำและในพระคำของพระองค ์ซำตำนนำอยูใ่ นแนวหน้ำของกองทัพทียิ ้ ่ หญ่ของผูส้ งสัยทังหลำยและมั นทำงำนสุดอำนำจของมันทีจะหลอกล่ อจิตวิญญำณให ้เข ้ำร่วมขบว ่ คนนิ ่ นกำรของมันกำรสงสัยจึงกลำยเป็ นสิงที ยมทำมีชนกลุม ่ ใหญ่ทสงสั ี่ ยพระคำของพระเจ ้ำด ้วยเ ่ หตุผลเดียวกันกับทีพวกเขำสงสั ยพระเจ ้ำของพระคัมภีร ์นั่นคือเพรำะพระคำตำหนิ และประณำมบ ่ี เต็มใจทีจะเชื ่ ่ งปฏิบต ้ ำปผูท้ ไม่ อฟั ั ต ิ ำมข ้อกำหนดทังหลำยของพระค ำก็พยำยำมจะล ้มล ้ำงอำนำจข ์ ยงเพือจั ่ บผิดพระคั องพระคำนั้นพวกเขำอ่ำนพระคัมภีร ์หรือฟังคำสอนจำกธรรมำสน์ศก ั ดิสิ์ ทธิเพี 443

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ มภีร ์หรือคำเทศนำคนจำนวนไม่นอ้ ยกลำยเป็ นคนนอกรีตเพือแก ้ต่ำงให ้ตนเองหรือเพือแก ้ตัวให ้กับ ่ งหน้ ้ ำทีส่ ่ วนคนอืนๆร ่ ่ ตนเองทีละทิ ับหลักกำรแห่งควำมสงสัยเพรำะควำมหยิงและควำมเกี ยจคร ้ำนเ ่ นื่ องจำกพวกเขำร ักควำมสะดวกสบำยมำกเกินไปจนไม่ยอมแยกตนเองออกมำเพือจะบรรลุ ควำม ่ คู ่ ค ่ ้องใช ้ควำมพยำยำมและกำรปฏิเสธตนเองพวกเขำจึงมุ่งหวังทีจะ ่ สำเร็จในสิงที ่ วรแก่คณ ุ ค่ำซึงต ่ ่ ่ ได ้มำซึงกำรยกย่ องว่ำมีสติปัญญำเป็ นเลิศด ้วยกำรวิพำกษ ์วิจำรณ์พระคัมภีร ์มีเรืองรำวมำกมำยที สติปัญญำอันมีขอบเขตจำกัดและไม่ได ้รับควำมกระจ่ำงจำกพระปัญญำของพระเจ ้ำจะไม่มท ี ำงเข ้ ้ ำใจได ้และด ้วยเหตุนีพวกเขำจึ งหำโอกำสวิพำกษ ์วิจำรณ์มค ี นอีกมำกมำยทีรู่ ้สึกเสมือนว่ำเป็ นสิง่ ่ กต ้องทีจะยื ่ นเคียงข ้ำงผูไ้ ม่มค ่ เ้ ยำะเย ้ยและผูไ้ ม่มศ ่ ทีถู ี วำมเชือผู ี ำสนำแต่ภำยใต ้กำรแสดงออกทีบริ ์ ้ กกระตุ ้นด ้วยควำมเชือมั ่ ่นในตนเองและควำมทะนงตนหลำยคนชืนชอบ ่ สุทธิจะพบว่ ำคนเหล่ำนีถู ่ ่ ่ ำให ้ควำมคิดของผูอ้ นงุ ่ ทีจะค ้นหำบำงเรืองในพระคั มภีร ์เพือท ื่ นงงสับสนมีบำงคนในช่วงเริมแรกจะ ่ ่ ่ ตำหนิ และให ้เหตุผลเข ้ำข ้ำงฝ่ ำยผิดเพียงเพือสนองควำมชื นชอบในเรื องกำรโต ้แย ้งพวกเขำไม่ตระ ้ ำตัวเองเข ้ำไปพัวพันอยูใ่ นบ่วงแร ้วของผูล้ ำ่ เหยือแต่ ่ ่ หนักว่ำกำรกระทำเช่นนี จะน เมือพวกเขำแสด ่ งตนอย่ำงเปิ ดเผยว่ำไม่เชือพวกเขำรู ้สึกว่ำจำเป็ นต ้องร ักษำจุดยืนของตนต่อไปดังนั้นพวกเขำจึงเ ่ ข ้ำร่วมกับคนชัวและปิ ดประตูสวรรค ์ให ้กับตัวของพวกเขำเอง{GC526.1}{GCth17460.1} ่ นพยำนหลักฐำนเรืองพระ ่ พระเจ ้ำประทำนหลักฐำนอย่ำงเพียงพอในพระคำของพระองค ์เพือเป็ ่ ่ ลักษณะควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระองค ์ควำมจริงต่ำงๆอันยิงใหญ่ ในเรืองควำมรอดของเรำถู กเปิ ดเ ์ งทรงสั ่ ผยไว ้อย่ำงชัดเจนด ้วยกำรช่วยเหลือของพระวิญญำณบริสท ุ ธิซึ ญญำไว ้ว่ำจะประทำนให ้แก่ ่ ้ ้วยตนเองได ้พระเ ทุกคนทีแสวงหำด ้วยควำมจริงใจมนุ ษย ์ทุกคนคงจะเข ้ำใจควำมจริงต่ำงๆเหล่ำนี ด ้ ่ กแน่ นแก่มนุ ษย ์ซึงบนพื ่ ้ ้ จ ้ำได ้ประทำนหลักฐำนอันเป็ นพืนฐำนที หนั นฐำนนี พวกเขำจะวำงใจในคว ่ ำมเชือของพวกเขำ{GC526.2}{GCth17460.2} ่ แต่กระนั้นควำมคิดอันจำกัดของมนุ ษย ์ไม่เพียงพอทีจะเข ้ำใจถึงแผนกำรต่ำงๆและพระประสงค ์ ้ ่ ทังหลำยของพระผู ท้ รงไม่มข ี ้อจำกัดเรำไม่มท ี ำงทีจะพบพระเจ ้ำได ้ด ้วยกำรตรวจสอบค ้นหำเรำต ้อง ่ ่ ไม่ใช ้มืออวดดีเปิ ดม่ำนทีปกปิ ดสง่ำรำศีอน ั ยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำอัครทูตประกำศว่ำ“ข ้อตัดสินของพ ่ ่ ้ได ้และทำงของพระองค ์ก็เหลือทีจะสื ่ บเสำะได ้”โรม11:33เรำสำมำรถทีจะ ่ ระองค ์นั้นเหลือทีจะหยั งรู ่ ้ ้ ่ เข ้ำใจวิธก ี ำรต่ำงๆทีพระองค ์ทรงติดต่อกับเรำและนำพระทั ยทังหลำยที พระองค ์ทรงมีตอ ่ เรำได ้มำก ่ ่ พอเพือเรำจะสำมำรถมองเห็ นควำมร ักและพระเมตตำคุณอันไม่มข ี อบเขตซึงประสำนเข ้ำกับฤทธ ่ี นสุ ้ ดพระบิดำแห่งสวรรค ์ของเรำทรงควบคุมสรรพสิงด ่ ้วยพระปัญญำและควำม ำนุ ภำพอันไม่มท ี สิ ่ี พอใจและไม่ไว ้วำงใจแต่เรำจะก ้มกรำบลงด ้วยกำรยอมจำนน ชอบธรรมและเรำจะต ้องไม่เป็ นผูท้ ไม่ ่ อเกิดประโยชน์แก่เ ด ้วยควำมยำเกรงพระองค ์จะทรงเปิ ดเผยพระประสงค ์ให ้เรำทรำบมำกพอเพือก่ ้ ่ ่ ยมด ้วยร ั รำนอกเหนื อจำกนี เรำยั งต ้องไว ้วำงใจในพระหัตถ ์อันทรงฤทธำนุ ภำพและพระหทัยทีทรงเปี กของพระองค ์ด ้วย{GC527.1}{GCth17461.1} 444

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ในขณะทีพระเจ ้ำประทำนประจักษ ์พยำนหลักฐำนมำกพอสำหร ับควำมเชือพระองค ์ก็จะไม่ทรง ้ ้อแก ้ตัวทังหมดของกำรไม่ ้ ่ กคนทีค ่ ้นหำตะขอเพือแขวนควำมสงสั ่ ขจัดทิงข เชือทุ ยของเขำก็จะพบ ่ ับและเชือฟั ่ งพระคำของพระเจ ้ำจนกว่ำข ้อโต ้แย ้งทุกข ้อจะถูกขจั ตะขอเหล่ำนั้นและผูท้ ปฏิ ี่ เสธทีจะร ้ ่ ดทิงไปและไม่ มช ี อ่ งว่ำงเหลือไว ้สำหร ับข ้อสงสัยอีกต่อไปจะไม่มท ี ำงทีจะไปถึ งแสงสว่ำง{GC527.2}{ GCth17461.2} ่ ดขึนตำมธรรมชำติ ้ ่ ได ้บังเกิดใหม่ซงเป็ กำรไม่วำงใจในพระเจ ้ำเป็ นผลทีเกิ ของหัวใจทีไม่ ึ่ นปฏิปัก ่ ้ร ับกำรดลใจจำกพระวิญญำณบริสท ์ ้ ้วยกำรห ษ ์กับพระเจ ้ำแต่ควำมเชือได ุ ธิและเจริ ญงอกงำมขึนด ่ ้โดยปรำศจำกควำมอุตสำหะพยำยำมอ วงแหนไว ้เท่ำนั้นไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะเข ้มแข็งในควำมเชือได ่ ้ อมั ่ นได ้ร ับกำรสนับสนุ นและหำกมนุ ษย ์ปล่อยตัวไปกับคำ ย่ำงแน่ วแน่ ควำมไม่เชือจะแข็ งแกร่งขึนเมื ่ งพิ ่ งบนประจักษ ์พยำนหลักฐำนทีพระเจ ่ ่ ำชู ้ ควำมเ ถำมและกำรจับผิดแทนทีจะพึ ้ำประทำนให ้เพือค ่ ่ น{GC527.3} ้ ชือของพวกเขำแล ้วพวกเขำจะพบว่ำข ้อสงสัยต่ำงๆได ้ร ับกำรยืนยันอย่ำงมั่นคงยิงขึ {GCth17461.3} ่ี ยพระสัญญำของพระเจ ้ำและไม่วำงใจในควำมเชือมั ่ ่นของพระคุณของพระองค ์หลูพ แต่ผูท้ สงสั ่ ่ งผูอ้ นเข ่ื ระเกียรติของพระองค ์อิทธิพลของพวกเขำแทนทีจะดึ ้ำมำหำองค ์พระเยซูคริสต ์กลับผลักไ ่ กงก สให ้ออกไปจำกพระองค ์เขำเหล่ำนั้นเป็ นเหมือนต ้นไม้ทไม่ ี่ เกิดผลซึงแผ่ ิ่ ้ำนสำขำแห่งควำมมืด ่ ให ้ได ้ร ับแสงแดดและทำให ้พืชไม้เหล่ำนั้นเหียวเฉำและตำยภำย ่ มนกว ้ำงและไกลบดบังต ้นพืชอืนไม่ ้ นพยำนปร ักปรำพวกเขำอย่ำงไม่สนสุ ใต ้เงำอันเยือกเย็นของมันผลงำนแห่งชีวต ิ ของคนเหล่ำนี เป็ ิ้ ่ ่ ่ ่ ดพวกเขำกำลังหว่ำนเมล็ดแห่งควำมไม่เชือและควำมสงสั ยซึงจะเกิ ดผลเพือกำรเก็ บเกียวอย่ ำงไม่เ คยพลำด{GC527.4}{GCth17461.4} ่ กปล่อยให ้หลุดพ ้นจำ มีอยูเ่ พียงวิถท ี ำงเดียวให ้ปฏิบต ั ต ิ ำมสำหร ับผูท้ ปรำรถนำอย่ ี่ ำงจริงใจทีจะถู ่ ่ พวกเขำยั ่ ่ อง กควำมสงสัยคือแทนทีจะสงสั ยและจับผิดสิงที งไม่เข ้ำใจให ้พวกเขำสนใจแสงสว่ำงทีส่ ้ ้วแทนแล ้วพวกเขำจะได ้ร ับแสงทีสว่ ่ ำงยิงขึ ่ นให ้ ้พวกเขำปฏิบต มำยังพวกเขำก่อนหน้ำนี แล ั ท ิ ก ุ หน้ำ ่ งได ่ ้ถูกเปิ ดเผยให ้พวกเขำเข ้ำใจอย่ำงชัดเจนและพวกเขำก็จะเข ้ำใจและปฏิบต ่ ทีซึ ั ใิ นสิงเหล่ ำนั้นที่ ้ บัดนี พวกเขำก ำลังสงสัยอยู{่ GC528.1}{GCth17462.1} ่ ่ ้ำยของจริงอย่ำงมำกเพือล่ ่ อลวงผูท้ ประสงค ่ี ซำตำนนำเสนอสิงปลอมแปลงที คล ์จะให ้มันหลอก ้ นผูท้ ไม่ ่ คนเหล่ำนี เป็ ี่ ต ้องกำรปฏิเสธควำมปรำรถนำของตนและไม่ยอมเสียสละตำมทีควำมจริ งกำ ่ หนดไว ้แต่มน ั ไม่มท ี ำงดักเก็บจิตวิญญำณให ้อยูใ่ นอำนำจของมันแม้เพียงจิตวิญญำณเดียวทีแสวง หำควำมจริงด ้วยควำมจริงใจไม่วำ่ จะต ้องจ่ำยด ้วยรำคำสูงเพียงใดพระคริสต ์ทรงเป็ นควำมจริงและเ ่ ำให ้มนุ ษย ์ทุกคนเห็นควำมจริงได ้นั้นกำลังเข ้ำมำในโลก”ยอห ์น1:9 ป็ น“ควำมสว่ำงแท ้ทีท

445

อำนำจสัมบูรณ์

้ พระวิญญำณแห่งควำมจริงได ้ร ับบัญชำให ้นำมนุ ษย ์ไปสูค ่ วำมจริงทังปวงและด ้วยอำนำจของพ ้ ระบุตรของพระเจ ้ำได ้ถูกประกำศไว ้ว่ำ“จงหำแล ้วจะพบ”“ถ ้ำใครตังใจประพฤติ ตำมพระประสงค ์ขอ ้ งพระองค ์คนนั้นก็จะรู ้ว่ำคำสอนนี มำจำกพระเจ ้ำ”มัทธิว7:7ยอห ์น7:17{GC528.2}{GCth17462 .2} ่ ผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์ทรำบแต่เพียงเล็กน้อยถึงแผนต่ำงๆซึงซำตำนและสมุ นของมันจัดไว ้เพื่ ้ อต่อต ้ำนพวกเขำแต่พระองค ์ผูป้ ระทับอยูใ่ นสวรรค ์จะทรงใช ้อำนำจบังคับเหนื อกำรล่อลวงทังหมดเ ้ อว่ ่ ำแผนกำรอันลำลึ ้ กของพระองค ์จะสัมฤทธิผลองค ์ หล่ำนี เพื ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงยอมให ้ประชำกรข ่ องพระองค ์ตกสูก ่ ำรทดลองทียำกล ำบำกอย่ำงแสนสำหัสไม่ใช่เพรำะพระองค ์ทรงพอพระทัยในควำ ้ มเศร ้ำโศกและควำมทุกข ์ทรมำนแต่เป็ นเพรำะกระบวนกำรนี จ้ ำเป็ นต่อชัยชนะในบันปลำยของพว กเขำพระองค ์ป้ องกันพวกเขำจำกกำรทดลองสมดังรัศมีภำพของพระองค ์ไม่ได ้เพรำะจุดประสงค ์ ่ ้จริงของกำรทดลองก็เพือเตรี ่ ่ อต ้ำนมนต ์เสน่ ห ์ทังปวงของควำมชั ้ ่ ทีแท ยมพวกเขำให ้พร ้อมทีจะต่ ว{ GC528.3}{GCth17462.3} ้ ่ อมำรทังหลำยก็ ้ ทังบรรดำคนชั วหรื ไม่อำจขัดขวำงพระรำชกิจของพระเจ ้ำหรือปิ ดซ่อนกำรปรำ ้ กฏของพระองค ์จำกประชำกรของพระองค ์ได ้หำกพวกเขำเพียงแต่จะยอมสำรภำพและละทิงบำป ่ ่ กกำรท ต่ำงๆด ้วยหัวใจทีมอบถวำยส ำนึ กผิดและยึดมั่นในพระสัญญำของพระองค ์ด ้วยควำมเชือทุ ่ นปรปักษ ์ไม่วำ่ จะเปิ ดเผยหรือในทีลั ่ บจะถูกต ้ำนทำนได ้อย่ำงสำเร็จ“ไม่ใช่ ดลองและทุกอิทธิพลทีเป็ ้ ด ้วยกำลังไม่ใช่ด ้วยฤทธำนุ ภำพแต่ด ้วยวิญญำณของเรำพระยำห ์เวห ์จอมทัพตร ัสดังนี แหละ”เศค ำริยำห ์4:6{GC529.1}{GCth17463.1} “เพรำะว่ำพระเนตรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเฝ้ ำดูคนชอบธรรมและพระกรรณของพระองค ์สดับ คำอ ้อนวอนของพวกเขำ...ถ ้ำพวกท่ำนขวนขวำยทำดีใครจะทำร ้ำยพวกท่ำน”1เปโตร3:12,13 ่ ่ ่ อให ่ ้สำปคนอิสรำเอลและ เมือบำลำอั มถูกยัวยวนด ้วยคำสัญญำของรำงวัลตอบแทนอันมั่งคังเพื ่ ชำแด่พระยำห ์เวห ์เพือให ่ ้ทรงสำปแช่งประชำกรของพระองค ์พระวิญญำณข ด ้วยกำรถวำยเครืองบู ่ เขำปรำรถนำจะกล่ ่ ้ องพระเจ ้ำตร ัสห ้ำมควำมชัวที ำวออกมำและบำลำอัมถูกบังคับให ้อุทำนขึนมำว่ ่ี ำ“ข ้ำพเจ ้ำจะแช่งผูท้ พระเจ ้ำไม่ทรงแช่งได ้อย่ำงไรข ้ำพเจ ้ำจะประณำมผูท้ พระยำห ี่ ์เวห ์ไม่ทรงประณ ้ ำมได ้อย่ำงไร”“ขอให ้ข ้ำพเจ ้ำตำยเหมือนอย่ำงกำรตำยของผูช ้ อบธรรมและขอให ้บันปลำยชี วต ิ ข ้ำ ่ ่ ชำอีกครงหนึ ้ั ่ งผูเ้ ผยพระวจนะไม่ชอบธรรมค พเจ ้ำเป็ นเหมือนของเขำ”หลังจำกทีเขำถวำยเครื องบู ้ ่ นนี ประกำศว่ ำ“ดูสข ิ ้ำพเจ ้ำได ้ร ับพระบัญชำให ้อวยพรเมือพระองค ์ทรงอวยพรข ้ำพเจ ้ำก็ไม่อำจเป ่ ลียนจะไม่ มค ี วำมทุกข ์ในยำโคบให ้ทรงเห็นและในอิสรำเอลไม่ทรงพบควำมลำบำกพระยำห ์เวห ์พร ะเจ ้ำของเขำสถิตกับเขำและเสียงโห่ร ้องถวำยพรพระรำชำอยูท ่ ่ำมกลำงเขำ”“ดังนั้นไม่มเี วทมนต ์ใ ้ ดอำจกระทบยำโคบไม่มข ี องขลังใดอำจทำร ้ำยอิสรำเอลบัดนี ยำโคบและอิ สรำเอลจะได ้ร ับคำบอก 446

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ กเป็ นครงที ่ กล่ำวว่ำพระเจ ้ำได ้ทรงทำสิงใด”แต่ ถงึ กระนั้นมีกำรสร ้ำงแท่นถวำยบูชำขึนอี ั้ สำมและอี ้ั ่ งบำลำอัมพยำยำมพูดคำสำปแช่งแต่จำกปำกทีไม่ ่ เต็มใจพูดของผูเ้ ผยพระวจนะพระวิญ กครงหนึ ่ี ญำณของพระเจ ้ำได ้เปิ ดเผยถึงควำมอุดมสมบูรณ์ของผูท้ พระเจ ้ำทรงเลือกสรรและประณำมควำ ้ั ่ ่ี มผิดและควำมผูกพยำบำทของศัตรูทงหลำยของพวกเขำ“คนที อวยพรท่ ำนก็จะได ้ร ับพรผูท้ สำปแ ช่งท่ำนก็จะถูกสำปแช่ง”กันดำรวิถ2 ี 3:8,10,20,21,23;24:9{GC529.2}{GCth17463.2} ้ ่ ่ อพระบัญญัต ิ ในเวลำนี ชนชำติ อส ิ รำเอลภักดีตอ ่ พระเจ ้ำและตรำบเท่ำทีพวกเขำยั งคงสัตย ์ซือต่ ่ ของพระองค ์ไม่มอ ี ำนำจใดในโลกหรือขุมนรกจะมีช ัยชนะเหนื อพวกเขำได ้แต่ทว่ำคำสำปแช่งทีบำ ่ ดก็ประสบควำมสำเร็จด ้วยกำรล่ ลำอัมไม่ได ้รับอนุ ญำตให ้กล่ำวแช่งประชำกรของพระเจ ้ำนั้นในทีสุ ่ อลวงให ้พวกเขำทำบำปเมือพวกเขำล่ วงละเมิดพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำจึงแยกตัวเองออกไ ้ ้สัมผัสกับอำนำจของผู ้ทำลำย{GC529.3}{GCth17463.3} ปจำกพระองค ์และถูกทิงให ่ อนแอทีสุ ่ ดเมือติ ่ ดสนิ ทในพระคริสต ์จะเป็ นคูต ่ อกว่ำทูตแ ซำตำนรู ้ดีวำ่ จิตวิญญำณทีอ่ ่ อ ่ สู ้ทีเหนื ้ น ห่งควำมมืดและหำกมันจะแสดงตนอย่ำงเปิ ดเผยแล ้วมันก็จะถูกจูโ่ จมและถูกต่อต ้ำนด ้วยเหตุนีมั ่ งทหำรแห่งกำงเขนออกไปจำกป้ อมปรำกำรทีแข็ ่ งแกร่งในขณะทีมั ่ นดักซุม จึงหำทำงทีจะดึ ่ อยูก ่ บั ส ่ ่ ้ำย่ำงกรำยเข ้ำมำยังเขตแดนของมันมีเพียงในควำมไ มุนของมันพร ้อมทีจะออกท ำลำยทุกคนทีกล ่ อมสุภำพและในกำรเชือฟั ่ งปฏิบต ้ั ว ้วำงใจพระเจ ้ำด ้วยใจทีถ่ ั ต ิ ำมพระบัญญัตท ิ งหมดของพระองค ์เท่ ่ ่นคงปลอดภัย{GC530.1}{GCth17464.1} ำนั้นทีเรำจะมั ่ ไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะอยูร่ อดปลอดภัยได ้เกินหนึ่ งวันหรือหนึ่ งชัวโมงโดยปรำศจำกกำรอธิ ษฐำนเร ่ ำจำเป็ นต ้องทูลวิงวอนองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นพิเศษเพือขอสติ ปัญญำในกำรเข ้ำใจพระคำของพระ ่ี อต ้ำนมันอย่ำงสัมฤทธิผลซำตำนเป็ ์ องค ์พระคำจะเปิ ดเผยอุบำยของผูล้ อ ่ ลวงและวิธท ี จะต่ นผู ้มีคว ่ ำมชำนำญในกำรอ ้ำงข ้อพระคัมภีร ์มันใส่คำแปลของมันลงไปในข ้อพระคัมภีร ์เพือหวั งจะทำให ้เรำ ่ อมไม่ละสำยตำจำกกำรพึงพิ ่ งในพระเจ ้ำในขณะที่ สะดุดล ้มลงเรำต ้องศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยจิตใจทีถ่ เรำต ้องเฝ้ ำระวังเล่ห ์อุบำยของซำตำนอยูเ่ สมออย่ำงไม่หยุดหย่อนนั้นเรำจะต ้องอธิษฐำนอย่ำงสม่ำเ ่ ำ“ขออย่ำทรงนำพวกข ้ำพระองค ์เข ้ำไปในกำรทดลอง”มัทธิว6:13{ สมอไม่วำ่ งเว ้นด ้วยควำมเชือว่ GC530.2}{GCth17464.2}

447

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ั บท33-กำรหลอกลวงยิงใหญ่ ครงแรก ้ ประวัตศ ่ ่ ตังแต่ ิ ำสตร ์ยุคแรกเริมของมวลมนุ ษย ์ซำตำนเริมลงแรงหลอกลวงเผ่ ำพันธุ ์มนุ ษย ์เรำมั ้ ้ ่ อสู ้กำรปกครอง นเป็ นผูก้ อ ่ กำรกบฏขึนในสวรรค ์มันต ้องกำรนำคนทังโลกให ้ร่วมทำสงครำมเพือต่ ่ ่ งธรรมบัญญัตข ของพระเจ ้ำอำดัมและเอวำมีควำมสุขอย่ำงแท ้จริงเมือพวกเขำเชื อฟั ิ องพระเจ ้ำแล ้ นพยำนปร ักปรำถึงข ้ออ ้ำงทีมั ่ นกล่ำวหำไว ้ในสวรรค ์อยูต ะควำมจริงข ้อนี เป็ ่ ลอดเวลำว่ำธรรมบัญ ่ ่ ชวี ต ้ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำกดขีและขั ดขวำงผลประโยชน์ของสิงมี ิ ทังปวงที พระองค ์ทรงสร ้ำงและนอกจำ ้ ่ นเมื ้ อมั ่ นมองดูบ ้ำนอันสวยงำมทีพระเจ ่ กนี ควำมอิ จฉำของมันยังถูกปลุกให ้ตืนขึ ้ำทรงจัดเตรียมไว ้ใ ้ ่ ำเมือแยกพวกเขำออ ่ ห ้กับคูช ่ ำยหญิงผูป้ รำศจำกบำปมันตังใจจะท ำให ้พวกเขำล ้มลงในบำปเพือว่ ้ กจำกพระเจ ้ำและนำให ้มำอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของมันได ้แล ้วมันก็จะครอบครองโลกและจัดตังอำณำจั ้ อต่ ่ อต ้ำนพระผูส้ งู สุด{GC531.1}{GCth17465.1} กรของมันไว ้บนโลกนี เพื ่ ้จริงของมันเองมันก็คงจะถูกปฏิเสธในทันทีเพรำะอำดัมและเอ หำกซำตำนเปิ ดเผยลักษณะทีแท ้ มน ่ ดมันปกปิ ดเป้ ำหมำยของมันไว ้เพือที ่ จะด ่ ำเ วำได ้ร ับคำเตือนถึงศัตรูตวั ฉกำจนี แต่ ั ทำงำนในทีมื ้ ้นงู เป็ นสัตว ์ทีมี ่ รป นิ นกำรให ้บรรลุตำมวัตถุประสงค ์ได ้อย่ำงมีประสิทธิภำพมำกขึนในเวลำนั ู ร่ำงน่ ำ ่ ่ ำ“จริงหรือทีพระเจ ่ ลุม ่ หลงมันจึงใช ้งู เป็ นสือและตั วมันเองเป็ นผูพ ้ ูดกับเอวำผ่ำนสือว่ ้ำตร ัสว่ำ‘ห ้ำมพ ้ วกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้ทก ุ ต ้นในสวนนี ’”ปฐมกำล3:1หำกเอวำถอยออกไปโดยไม่ ถกเถียงกับผูล้ อ ่ ้ ่ ลวงตนนี เธอก็ คงจะปลอดภัยแต่เธอกลับไปต่อปำกต่อคำกับมันและตกเป็ นเหยือในแผนร ้ำยของมั ้ คนมำกมำยทียั ่ งคงตกเป็ นเหยือของซำตำนพวกเขำสงสั ่ ่ นด ้วยวิธเี ดียวกันนี มี ยและโต ้เถียงเรืองข ้ ่ ่ งพระบัญชำต่ำงๆของพระองค ์พวกเขำกลับร ับทฤษฏีของ อกำหนดของพระเจ ้ำและแทนทีจะเชื อฟั ่ นเพียงเครืองมื ่ อของซำตำนทีถู ่ กอำพรำงไว ้{GC531.2}{GCth17465.2} มนุ ษย ์ซึงเป็ ้ ่ ก “หญิงนั้นจึงตอบงู วำ่ ‘ผลของต ้นไม้ในสวนนี เรำกิ นได ้เว ้นแต่ผลของต ้นไม้ทีอยู ่ ลำงสวนนั้นพระ เจ ้ำตร ัสว่ำห ้ำมพวกเจ ้ำกินและถูกต ้องเลยมิฉะนั้นพวกเจ ้ำจะตำย’งู จงึ พูดกับหญิงนั้นว่ำ‘พวกเจ ้ำจ ะไม่ตำยแน่ เพรำะพระเจ ้ำทรงทรำบอยูว่ ำ่ พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้นั้นวันใดตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำง ้ ่ ขึนในวั นนั้นแล ้วพวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำคือรู ้ควำมดีและควำมชัว’”ปฐมกำล3:2,3,4,5; ่ ขนกว่ ่ ง มันประกำศว่ำพวกเขำจะเป็ นเหมือนพระเจ ้ำจะมีสติปัญญำทีดี ึ้ ำเดิมและจะมีสถำนภำพทีสู ้ ขึนเอวำพ่ ำยแพ ้ต่อกำรทดลองและโดยอิทธิพลของเธออำดัมจึงถูกนำให ้ทำบำปด ้วยพวกเขำยอม ่ ตร ่ ัสไว ้พวกเขำไม่วำงใจพระผูส้ ร ้ำงและคิดว่ำพระ รับถ ้อยคำของงู ทว่​่ี ำพระเจ ้ำไม่ทรงเอำจริงกับสิงที ่ งใหญ่ ่ องค ์ทรงจำกัดเสรีภำพของตนและคิดว่ำพวกเขำน่ ำจะได ้ร ับปัญญำและเกียรติยศทียิ ด ้วยกำ รละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์{GC532.1}{GCth17466.1} ่ ้ำกินเจ ้ำจะต ้องตำยแน่ ”นั้นหมำย แต่หลังจำกกำรทำบำปอำดัมค ้นพบประโยคทีว่​่ ำ“ในวันใดทีเจ ่ ่ งกล่ ่ ำวว่ำเขำจะก ้ำ ควำมว่ำอะไรปฐมกำล2:17;เขำได ้ควำมหมำยตำมทีซำตำนชักน ำให ้เขำเชือซึ 448

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ งส่งกว่ำหรือแล ้วแน่ นอนจะได ้ร ับผลดีอน ่ วขึนไปสู ส ่ ถำนภำพทีสู ั ยิงใหญ่ ด ้วยกำรล่วงละเมิดและซำ ตำนผ่ำนกำรพิสจู น์วำ่ เป็ นผูม้ บ ี ุญคุณของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติแต่อำดัมไม่ได ้พบว่ำนี่ คือควำมหมำ ่ นกำรลงโทษบำปของมนุ ษย ์เขำจึงต ้ ยของกำรพิพำกษำของพระเจ ้ำพระองค ์ทรงประกำศว่ำเพือเป็ ่ ้น“เจ ้ำเป็ นผงคลีดน องกลับไปสูด ่ น ิ ทีเขำมำนั ิ และเจ ้ำจะกลับเป็ นผงคลีดน ิ ดังเดิม”ปฐมกำล3:19คำ ้ ้ งในควำมหมำยในแง่นีเท่ ้ ำนั้นภำยหลังจ พูดของซำตำนทีว่​่ ำ“ตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำงขึน”เกิ ดขึนจริ ่ ่ งพระเจ ้ำตำของพวกเขำถูกเปิ ดออกเพือมองเห็ ่ ำกทีอำดั มและเอวำไม่เชือฟั นควำมเขลำของตนพ ่ ้ ่ วกเขำได ้รู ้จักกับควำมชัวและได ้ลิมรสผลลั พธ ์อันขมขืนของกำรล่ วงละเมิด{GC532.2}{GCth17 466.2} ้ ้ อำนำจต่อชีวต ตรงใจกลำงสวนเอเดนมีต ้นไม้แห่งชีวต ิ ขึนอยู ผ ่ ลของต ้นไม้นีมี ิ ให ้ยำวออกไปหำก ่ งพระเจ ้ำเขำยังเข ้ำไปถึงต ้นไม้นีได ้ ้อย่ำงเสรีและมีชวี ต ่ อำดัมยังคงเชือฟั ิ อยูต ่ อ ่ ไปแต่เมือเขำท ำบำปเ ขำถูกตัดขำดไม่ให ้เข ้ำไปร ับประทำนผลจำกต ้นไม้แห่งชีวต ิ ดังนั้นเขำจึงตกไปอยูใ่ ต ้อำนำจของคว ำมตำยคำตัดสินของพระเจ ้ำทีว่​่ ำ“เจ ้ำเป็ นผงคลีดน ิ และเจ ้ำจะกลับเป็ นผงคลีดน ิ ดังเดิม”แสดงให ้เห็ ่ ดชีวต ้ นว่ำในทีสุ ิ จะสูญสินไป{GC532.3}{GCth17466.3} ่ ่ งจึงถูกริบคืนไปด ้วยกำรล่วงละเมิ ชีวต ิ อมตะทีทรงสั ญญำให ้กับมนุ ษย ์ด ้วยข ้อแม้ของกำรเชือฟั ่ เขำไม่ ่ ่ ้มลงในบำปก็สนหวั ดอำดัมถ่ำยทอดสิงที มไี ปให ้แก่ลก ู หลำนไม่ได ้และเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ทีล ิ้ งแต่ ้ ด ้วยกำรเสียสละของพระบุตรของพระเจ ้ำพระเจ ้ำจึงทรงนำชีวต ิ อมตะมำอยูใ่ กล ้แค่เอือมในขณะที “่ ควำมตำยก็ได ้แผ่ไปถึงมวลมนุ ษย ์ทุกคนเพรำะมนุ ษย ์ทุกคนทำบำป”พระเยซูคริสต ์ “ทรงทำให ้ชีวต ิ และสภำพอมตะปรำกฏชัดโดยทำงข่ำวประเสริฐ”โรม5:122ทิโมธี1:10และโดย ่ ทำงพระเยซูคริสต ์เท่ำนั้นทีจะได ้ชีวต ิ อมตะพระเยซูตร ัสว่ ่ ่ เชือฟั ่ งพระบุตรก็จะไม่ได ้เห็นชีวต “คนทีวำงใจในพระบุ ตรก็มช ี วี ต ิ นิ ร ันดร ์คนทีไม่ ิ ”ยอห ์น3:36ทุ ้ ้เมือปฏิ ่ ่ ่ ์ เกี กคนเข ้ำมำร ับพระพรนี ได บต ั ต ิ ำมเงือนไขทุ กคน“ทีพำกเพี ยรทำควำมดีแสวงหำศักดิศรี ยรติและควำมเป็ นอมตะนั้น”จะได ้“ชีวต ิ นิ ร ันดร ์”โรม2:7{GC533.1}{GCth17467.1} ่ ญญำกับอำดัมว่ำเขำจะมีชวี ต ่ งคือจอม บุคคลเพียงผูเ้ ดียวเท่ำนั้นทีสั ิ อยูไ่ ด ้โดยกำรไม่ต ้องเชือฟั ่ิ ่ี ำวแก่เอวำในสวนเอเดนว่ำ“พวกเจ ้ำจะไม่ตำยแน่ ” หลอกลวงผูย้ งใหญ่ และคำประกำศของงู ทกล่ ่ ำวถึงเรืองวิ ่ ญญำณทีไม่ ่ ตำยแต่กระนั้นคำประกำศนี ซึ ้ งตั ่ งอยู ้ บ นั้นเป็ นคำเทศนำบทแรกทีกล่ ่ น ้ ่ พืนฐำนที มำจำกอ ำนำจของซำตำนเท่ำนั้นดังก ้องจำกบรรดำธรรมำสน์ของโลกคริสเตียนและเผ่ำ ่ พันธุ ์มนุ ษย ์ส่วนใหญ่ยอมร ับด ้วยควำมเต็มใจเหมือนทีบรรพบุ รษ ุ คูแ่ รกของเรำรับไว ้คำตัดสินลงโท ่ ำบำปจะต ้องตำย”เอเสเคียล18:20 ษของพระเจ ้ำทีว่​่ ำ“ตัวคนทีท

449

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำบำปจะไม่ตำยแต่จะอยูต ่ ร ันดร ์เรำทำอ นั้นถูกแปรเปลียนมำเป็ นว่ำจิตวิญญำณทีท ่ ลอดไปชัวนิ ่ ่ ำให ้มนุ ษย ์เชือค ่ ำพูดของซำตำนได ้ ย่ำงอืนไมได ้นอกจำกฉงนใจกับควำมมัวเมำอย่ำงประหลำดทีท ้ ่ ้ ง่ำยเช่นนี และไม่ ยอมเชือพระค ำของพระเจ ้ำได ้ถึงขนำดนี {GC533.2}{GCth17467.2} ่ ษย ์ล ้มลงในบำปแล ้วยังได ้ร ับอนุ ญำตให ้เข ้ำถึงต ้นไม้แห่งชีวต หำกภำยหลังจำกทีมนุ ิ อย่ำงเสรีเข ่ นเช่นนี จะท ้ ำให ้บำปเป็ นอมตะแต่เครูบและกระบีเพลิ ่ งกันขวำง“ทำ ้ ำจะมีชวี ต ิ อยูต ่ ลอดไปและเมือเป็ ่ งทีจะไปสู ต ่ ้นไม้แห่งชีวต ิ ”ไว ้ปฐมกำล3:24;และไม่มส ี มำชิกคนใดในครอบครัวของอำดัมได ้รับอนุ ญ ่ ดขวำงและร ับประทำนผลไม้ทให ่ ชวี ต ำตให ้ผ่ำนสิงกี ี่ ้ชีวต ิ นั้นดังนั้นจึงไม่มค ี นบำปทีมี ิ เป็ นอมตะ{GC 533.3}{GCth17467.3} ่ ษย ์ล ้มลงในบำปแล ้วซำตำนสังสมุ ่ นของมันให ้ลงแรงเป็ นพิเศษทีจะตอกย ่ ้ แต่ภำยหลังทีมนุ ำควำ ่ องธรรมชำติ ่ ่ี นอมตะของมนุ ษย ์และเมือมั ่ นชักจูงคนให ้ยอมร ับคำสอนทีผิ ่ ดนี ได ้ ้แล ้วมัน มเชือเรื ทเป็ ้ ้ำชำยแห่งควำมมืดซึงท ่ ำ ก็นำให ้พวกเขำสรุปว่ำคนบำปจะมีชวี ต ิ ตลอดไปอย่ำงทุกข ์ทรมำนบัดนี เจ ่ กพยำบำทมันประกำศว่ำพระองค ์ งำนผ่ำนตัวแทนของมันจะแสดงให ้เห็นว่ำพระเจ ้ำเป็ นทรรำชทีผู ่ ้ จะกวำดต ้อนทุกคนทีพระองค ์ไม่ทรงพอพระทัยลงไปในนรกและทำให ้พวกเขำลิมรสพระพิ โรธของ ่ ่ อำจบรรยำยได ้และ พระองค ์ไปตลอดกำลและในขณะทีพวกเขำทรมำนอยู ใ่ นควำมทุกข ์ระทมทีไม่ ้ ชักดินอยู ใ่ นเปลวเพลิงนิ ร ันดร ์นั้นพระผูส้ ร ้ำงทอดพระเนตรมำยังพวกเขำด ้วยควำมพึงพอพระทัย{ GC534.1}{GCth17468.1} ด ้วยประกำรฉะนี ปี้ ศำจเอำคุณลักษณะของพระผูส้ ร ้ำงและพระผูท้ รงมีพระคุณของมนุ ษยชำติม ้ ่ พระองค ่ ำสวมใส่ให ้กับตัวเองควำมโหดเหียมเป็ นของซำตำนพระเจ ้ำทรงเป็ นควำมร ักและทุกสิงที ์ท ์ ้ ำบำปเข ้ำมำซำตำนเองคื รงสร ้ำงนั้นบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิและงำมน่ ำร ักจนกระทั่งจอมกบฏคนแรกนี น ่ี อให ้มนุ ษย ์ทำบำปและถ ้ำมันทำได ้มันก็จะทำลำยพวกเขำเสียและเมือมั ่ นมั่นใจว่ำมนุ ษย ์ต อศัตรูทล่ ่ ่ ำไว ้หำกมันทำได ้มันต ้องกำรจะกวำดต ้อนม กเป็ นเหยือของมั นแล ้วมันก็จะยินดีป รีดำในหำยนะทีท ้ ำพันธุ ์ให ้ติดร่ำงแหของมันถ ้ำไม่ใช่เป็ นเพรำะอำนำจของพระเจ ้ำทีขั ่ ดขวำงไว ้แล ้วก็จะไ นุ ษย ์ทังเผ่ ม่มบ ี ุตรชำยหญิงของอำดัมสักคนเดียวรอดได ้เลย{GC534.2}{GCth17468.2} ้ ่ นเอำชนะบรรพบุรษ ในทุกวันนี ซำตำนจ ้องหำทำงเอำชนะมนุ ษย ์เหมือนทีมั ุ คูแ่ รกของเรำมำแล ้ ่ ่นของพวกเขำทีมี ่ ในพระผูส้ ร ้ำงและทำให ้พวกเขำสงสัยในพระปัญญ วด ้วยกำรทำลำยควำมเชือมั ่ ำทีพระองค ์ทรงใช ้ในกำรปกครองและสงสัยในควำมยุตธิ รรมของธรรมบัญญัตต ิ ำ่ งๆของพระเจ ้ำซำ ่ นกำรแก ้ต่ำงให ้กับควำมโ ตำนและผูแ้ ทนของมันกล่ำวหำว่ำพระเจ ้ำทรงเลวร ้ำยกว่ำพวกมันเพือเป็ ่ิ ้ หดร ้ำยและกำรกบฏของพวกมันเองจอมหลอกลวงผูย้ งใหญ่ ลงแรงโยกย ้ำยอุปนิ สยั โหดเหียมของมั ่ ำให ้ดูประหนึ่ งว่ำมันเองถูกใส่ร ้ำยและถูกขับออกจำกสวรรค ์เ นเองไปให ้แก่พระบิดำบนสวรรค ์เพือท ่ เทียงธรรมมั ่ พรำะมันไม่ยอมอยูภ ่ ำยใต ้ผูป้ กครองทีไม่ นนำเสนอให ้โลกมองเห็นว่ำพวกเขำจะอยูอ ่ ย่ 450

อำนำจสัมบูรณ์

่ เข ้มงวดของมันซึงตรงข ่ ำงมีควำมสุขภำยใต ้เสรีภำพของกำรปกครองทีไม่ ้ำมกับพระบัญชำอันเข ้ ่ บบังคับพวกเขำด ้วยประกำรฉะนี มั ้ นจึงประสบควำมสำเร็จในกำรล่อลวง มงวดของพระยำห ์เวห ์ทีบี ่ี ตอ จิตวิญญำณให ้หันไปจำกควำมภักดีทมี ่ พระเจ ้ำ{GC534.3}{GCth17468.3} ่ ่ ตำยไปแล ่ ่ กไหม้อยูช ่ั ร ั หลักคำสอนเรืองคนชั วที ้วจะถูกทรมำนในนรกด ้วยไฟและกำมะถันทีลุ ่ วนิ ่ น่ ่ ำร ังเกียจเพียงไรต่อทุกอำรมณ์แห่งควำมร ักและควำมเมตตำและแม้กระทั่ง นดร ์นั้นช่ำงเป็ นเรืองที ่ นธรรมของเรำเป็ นเพรำะบำปของชีวต ้ ้ ต่อควำมรู ้สึกทีเป็ ิ อันสันในโลกนี พวกเขำจึ งต ้องทนทุกข ์ทร ่ ่ ยั ้ งคงแพร่หล มำนนำนแสนนำนตรำบเท่ำทีพระเจ ้ำทรงมีพระชนม ์อยูแ่ ต่กระนั้นหลักคำสอนเรืองนี ่ ำยและฝังลึกอยูใ่ นหลักควำมเชือของอำณำจั กรคริสเตียนจำนวนมำกนักศำสนศำสตร ์ปริญญำเ ้ ่ อกคนหนึ่ งกล่ำวว่ำ“ภำพทรมำนในนรกจะทำให ้วิสท ุ ธิชนทังหลำยมี ควำมสุขตลอดไปเมือพวกเขำ ่ นิสยั แบบเดียวกันและเกิดมำด ้วยสภำพทีเหมื ่ อนกันถูกกวำดต ้อนลงไปอยูใ่ นควำมทุกข ์ เห็นคนทีมี ่ ้ ำให ้พวกเขำรู ้สึกว่ำพวกเขำมีควำมสุขมำกเ ระทมและกำรทีพวกเขำแตกต่ ำงจำกพวกนั้นเช่นนี ท ่ ำพิพำกษำแห่งกำรสำปแช่งดำเนิ นอยูใ่ นภำชนะแห่ง พียงไร”มีอก ี คนหนึ่ งบรรยำยไว ้ว่ำ“ในขณะทีค ้ ้ ควำมแค ้นไปตลอดกำลนั้นควันแห่งกำรทรมำนของพวกเขำทังหลำยจะลอยขึ นไปเป็ นนิ จในสำยต ่ ่ ้ ำของภำชนะแห่งควำมเมตตำซึงแทนที จะเข ้ำไปมีสว่ นในเป้ ำหมำยอันน่ ำลำเค็ญเหล่ำนี พวกเขำก ลับกล่ำวว่ำอำเมนอำเลลูยำสรรเสริญองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ”{GC535.1}{GCth17469.1} ้ ่ี ้ร ับควำมรอดในสวรรค ์จะสูญเสี คำสอนเช่นนี หำได ้จำกหน้ำไหนในพระคำของพระเจ ้ำเล่ำผูท้ ได ้ั ยอำรมณ์ทงหมดของควำมสงสำรและควำมเห็ นใจและแม้กระทั่งควำมรู ้สึกธรรมดำของมนุ ษย ์หรือ ่ ้ ้ จะเอำเรืองเหล่ ำนี ไปแลกกั บควำมไร ้อำรมณ์ของผูถ้ อื ลัทธิสโตอิกหรือควำมโหดเหียมของคนป่ ำเถื่ ้ ได ้มำจำกพระคำของพระเจ ้ำผูท้ มี อนหรือไม่ไม่ใช่อย่ำงนั้นแน่ นอนคำสอนเช่นนี ไม่ ี่ แนวคิดตำมคว ่ ่ ควำมรู ้และจริงใจแต่พวกเขำถูกเล่ห ์ของซำตำนหลอกมั ำมเห็นทีเสนอข ้ำงต ้นนั้นอำจจะเป็ นคนทีมี ่ ดมอบภำษำทีแสดงออกถึ ่ นนำพวกเขำให ้เข ้ำใจข ้อควำมอันหนักแน่ นของพระคัมภีร ์ไปในทำงทีผิ ่ ่ นควำมรู ้สึกของมันเองแต่ไม่ใช่ควำมรู ้สึกของพระผูส้ ร ้ำงของเ งควำมขมขืนและควำมมุ ่งร ้ำยซึงเป็ รำ ่ “เรำมีชวี ต ิ อยูแ่ น่ นอนอย่ำงไรเรำไม่พอใจในควำมตำยของคนอธรรมแต่พอใจในกำรทีคนอธรรม ่ หันจำกทำงของเขำและมีชวี ต ิ อยูไ่ ม่ใช่หรือจงหันกลับจงหันกลับจำกทำงชัวของเจ ้ำโอพงศ ์พันธุ ์อิ สรำเอลเอ๋ยทำไมจึงยอมตำย”เอเสเคียล33:11{GC535.2}{GCth17469.2} ่ ่ พระเจ ้ำจะทรงได ้ร ับสิงใดหำกเรำยอมร ับว่ำพระองค ์ทรงชืนชอบกั บกำรมองดูควำมทุกข ์ทรมำน ้ อันไม่มวี น ั จบสินและพระองค ์ทรงเพลิดเพลินกับเสียงร ้องโอดครวญและเสียงกรีดร ้องและคำแช่งขอ ่ ชวี ต ่ ้ งสิงมี ิ ทีพระองค ์ทรงปล่อยให ้ทุกข ์ทรมำนอยูใ่ นเปลวไฟนรกเสียงอันน่ ำสยดสยองเหล่ำนี จะเป็ น ่ ้ขอบเขต/ทีไม่ ่ สนสุ เสียงดนตรีในพระกรรณของพระผูท้ รงเป็ นควำมร ักทีไร ิ ้ ด????ได ้อย่ำงไรมีกำรเ 451

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้วยควำมทุกข ์ทรมำนอย่ำงไม่สนสุ ร่งเร ้ำว่ำกำรลงโทษคนชัวด ิ ้ ดนั้นแสดงให ้เห็นว่ำพระองค ์ทรงเกลี ่ นควำมชัวซึ ่ งส่ ่ งผลร ้ำยต่อสันติสข ยดชังบำปทีเป็ ุ และควำมเป็ นระเบียบของจักรวำลโอนี่ คือกำรหมิ่ นประมำทพระนำมของพระเจ ้ำอย่ำงเลวร ้ำยทำรำวกับว่ำควำมเกลียดชังบำปของพระเจ ้ำเป็ นเหตุ ่ ำให ้บำปยังคงอยูไ่ ด ้ตลอดไปตำมคำสอนของนักศำสนศำสตร ์เหล่ำนี กำรทรมำนอย่ ้ ผลทีท ำงต่อเนื่ ่ ่ น่ ่ ำสงสำรบ ้ำคลังและในขณะที ่ ่ องโดยไม่มค ี วำมหวังทีจะได ้ร ับควำมเมตตำทำให ้เหยือที พวกเขำสำ ่ ่ ้ ปแช่งและหมินประมำทพระเจ ้ำด ้วยควำมเดือดดำลนั้นควำมผิดของพวกเขำก็จะเพิมมำกขึ นพระ ่ นด ้ ้วยบำปทีเพิ ่ มมำกขึ ่ ้ สิรข ิ องพระเจ ้ำไม่ได ้ถูกเพิมขึ นอย่ ำงต่อเนื่ องตลอดทุกยุค{GC536.1}{GC th17470.1} ่ ่ ่ ้ำยทีเกิ ่ ดจำกคำสอนผิดในเรืองของกำ ่ เป็ นเรืองเกิ นกำลังสมองของมนุ ษย ์ทีจะประเมิ นควำมชัวร ่ ร ันดร ์ศำสนำของพระคัมภีร ์ทีเปี ่ ่ ยมด ้วยควำมร ักและควำมดีทงอุ รทรมำนชัวนิ ั้ ดมด ้วยควำมเห็นอก ่ เห็นใจถูกทำให ้มัวหมองไปด ้วยควำมงมงำยและถูกเติมแต่งด ้วยควำมน่ ำสะพรึงกลัวเมือเรำพิ จำร ณำถึงซำตำนป้ ำยสีทผิ ี่ ดๆใส่พระลักษณะของพระเจ ้ำเรำจะไม่สงสัยหรือว่ำพระผูส้ ร ้ำงผูท้ รงกอปร ่ ด ้วยพระเมตตำคุณของเรำนั้นน่ ำกลัวน่ ำรงั เกียจและน่ ำเกลียดชังคำสังสอนจำกธรรมำสน์ ด ้วยภำ ่ ำกลัวเช่นนี แพร่ ้ ้ ่ พของพระเจ ้ำทีน่ กระจำยไปทั่วทังโลกท ำให ้คนนับล ้ำนนับพันสงสัยและไม่เชือในศ ำสนำ{GC536.2}{GCth17470.2} ่ ่ ร ันดร ์เป็ นคำสอนเท็จเรืองหนึ ่ ่ งทีเป็ ่ นองค ์ประกอบของเหล ้ำอันน่ ำสะ ทฤษฏีเรืองกำรทรมำนชั วนิ ่ ่ื วรณ์14:8;17:2 อิดสะเอียนของบำบิโลนซึงเธอบั งคับให ้ทุกชนชำติดมวิ ่ ร้ ับใช ้ของพระเยซูคริสต ์ร ับคำสอนทีผิ ่ ดนีและประกำศสั ้ ่ กำรทีผู งสอนจำกธรรมำสน์ อน ั ศักดิสิ์ ท ์ นเรืองที ่ ลึ ่ กลับอย่ำงแน่ แท ้พวกเขำร ับเรืองนี ่ จำกโรมเหมื ้ ่ ธิเป็ อนเช่นกำรร ับเรืองของวั นสะบำโตเทีย ่ ถู ้ กสอนโดยบุคคลทียิ ่ งใหญ่ ่ ่ เหมื ้ อ มเท็จจริงอยูเ่ รืองนี และคนดีแต่พวกเขำไม่ได ้ร ับแสงสว่ำงในเรืองนี ่ ่ องมำในยุคของพวกเขำเท่ำนั้นเรำร ับผิด นเช่นทีพวกเรำได ้ร ับพวกเขำต ้องร ับผิดชอบกับแสงทีส่ ่ องมำในสมัยของเรำหำกเรำหันไปจำกคำพยำนในพระคำของพระเจ ้ำและร ับห ชอบต่อแสงสว่ำงทีส่ ่ ไว ้ ลักคำสอนเทียมเท็จด ้วยเหตุผลว่ำบรรพบุรษ ุ ของเรำได ้สอนไว ้เรำก็จะตกเข ้ำไปสู่คำสำปแช่งทีมี ่ สำหร ับบำบิโลนเรำกำลังดืมเหล ้ำองุ น ่ อันน่ ำสะอิดสะเอียนของเธอ{GC536.3}{GCth17470.3} ่ึ ังเกียจหลักคำสอนเรืองกำรทรมำนชั ่ ่ ร ันดร ์กำลังถูกผลักดันไปยังอีกด ้ำน มีคนกลุม ่ ใหญ่ซงร วนิ ่ ดพวกเขำร ับรู ้ว่ำพระคัมภีร ์นำเสนอพระเจ ้ำว่ำทรงเปี่ ยมด ้วยควำมร ักและพระเ หนึ่ งของควำมเชือผิ ่ ้ว่ำพระองค ์จะทรงมอบสิงมี ่ ชวี ต มตตำคุณพวกเขำไม่สำมำรถเชือได ิ ของพระองค ์ให ้ลงไปอยูใ่ นไฟน ่ ่ ั ร ันดร ์แต่พวกเขำก็เชือว่ ่ ำจิตวิญญำณมีธรรมชำติทเป็ รกทีเผำอยู ช ่ วนิ ี่ นอมตะพวกเขำจึงมองไม่เห็ ่ ้ ่ ดคนมำกมำยมองดูวำ่ คำขู่ในพระคัม นทำงเลือกอืนนอกจำกสรุ ปว่ำมนุ ษย ์ทังมวลจะรอดได ้ในทีสุ ่ ่ งและสิงเหล่ ่ ้ ่ นทึกไว ้ดังนั้นค ภีร ์มีไว ้สำหร ับทำให ้มนุ ษย ์กลัวเพือจะให ้เชือฟั ำนั้นจะไม่เกิดขึนตำมที บั 452

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ับควำม นบำปจึงมีชวี ต ิ เพือควำมสุ ขอย่ำงเห็นแก่ตวั ละเลยข ้อกำหนดของพระเจ ้ำและยังหวังทีจะร ่ ดคำสอนเช่นนี ตั ้ งอยู ้ บ พึงพอพระทัยของพระเจ ้ำในทีสุ ่ นควำมคำดหวังในพระเมตตำคุณของพระเ ่ กใฝ่ ในเนื อหนั ้ จ ้ำแต่ไม่สนใจในควำมยุตธิ รรมของพระองค ์ทำให ้หัวใจทีฝั งพึงพอใจและทำให ้คนชัว่ ่ กล ้ำกระทำกำรชัวของตน{GC537.1}{GCth17471.1} ่ ่ ่ ในกำรทีจะแสดงให ้เห็นว่ำบรรดำผูเ้ ชือในค ำสอนเรืองควำมรอดครอบจั กรวำลใช ้พระคัมภีร ์มำส ่ ำลำยจิตวิญญำณได ้อย่ำงไรนั้นเป็ นเรืองจ ่ ำเป็ นทีจะต ่ นับสนุ นคำสอนทีท ้องใช ้คำพูดของพวกเขำเ ่ เคร่งในศำสนำและตำยกะทันหันจำกอุบต องในงำนศพของชำยหนุ่ มคนหนึ่ งทีไม่ ั เิ หตุศำสนำจำรย ์ ่ องควำมรอดครอบจั ่ ่ ผูเ้ ชือเรื กรวำลเลือกข ้อควำมในพระคัมภีร ์เรืองของกษั ตริย ์ดำวิดทีว่​่ ำ“ดำวิดพ ้ พแล ้ว”2ซำมูเอล13:39{GC537.2}{GCth ระรำชำ…ทรงคิดถึงอัมโนนคลำยลงเนื่ องจำกเขำสินชี 17471.2} ่ี ำเนิ นชีวต นักเทศน์คนนั้นกล่ำวว่ำ“มีคนถำมข ้ำพเจ ้ำเสมอว่ำผูท้ ด ิ อยูใ่ นบำปจะมีชะตำกรรมเช่ ่ ้ ่ นเมำตำยพร ้อมกับรอยเปรอะเปื ้ อนของอำชญำ นใดเมือเขำจำกโลกนี ไปเขำอำจตำยไปในขณะที มึ ่ ไม่ ่ ได ้ล ้ำงให ้สะอำดหรือตำยเหมือนเช่นชำยหนุ่ มคนนี ที ้ ไม่ ่ เคยร ับเชือหรื ่ อมีควำมสุข กรรมแดงกำที กับประสบกำรณ์ทำงศำสนำเรำพอใจกับพระคัมภีร ์คำตอบจำกพระคัมภีร ์จะแก ้ปัญหำอันน่ ำกลัวนี ้ ่ ่ นเมำอยูน อัมโนนเป็ นคนบำปหนำอย่ำงมำกยิงเขำไม่ ยอมกลับใจเขำเมำและในขณะทีมึ ่ ั้นก็ตำยดำ ่ วิดทรงเป็ นผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำพระองค ์ย่อมทรงทรำบดีวำ่ ในโลกทีจะมำถึ งนั้นอัมโนนจะอยู่ ่ ำแดงออกมำนั้นหมำยควำมว่ำอะไร‘แล ้วดำวิ ในสภำพเลวร ้ำยหรือดีอย่ำงไรพระทัยของพระองค ์ทีส ่ ดพระรำชำตรอมพระทัยอำลัยถึงอับซำโลมเพรำะกำรทีทรงคิ ดถึงอัมโนนนั้นคลำยลงเนื่ องจำกเขำ ้ พแล ้ว’2ซำมูเอล13:39{GC537.3}{GCth17471.3} สินชี ้ ้อย่ำงไรกำรทรมำนอย่ำงไม่รู ้สินสุ ้ ดนี เป็ ้ นส่วนห “เรำได ้ข ้อสรุปจำกกำรอนุ มำนภำษำคำพูดนี ไว ่ ้ คด ่ เรำมำค ้ นึ่ งของควำมเชือทำงศำสนำของพระองค ์ไม่ใช่หรือเช่นนั้นเรำจึงตังแง่ ิ ด ้วยว่ำในทีนี ้นพ ่ ์ บข ้อพิสจ ู น์อย่ำงภำคภูมส ิ นับสนุ นสมมติฐำนเรืองควำมบริ สท ุ ธิและสั นติสข ุ อย่ำงครอบจักรวำลทัง้ ่ กใจกว่ำให ้ควำมกระจ่ำงมำกกว่ำและมีควำมเมตตำมำกกว่ำดำวิดทรงร ับกำรเล ้ำโลมใจเ หมดซึงถู ่ นพระรำชโอรสของพระองค ์สินชี ้ พและทำไมถึงเป็ นเช่นนี เพรำะด ้ มือเห็ ้วยสำยตำของกำรพยำกร ่ ณ์พระองค ์ทรงมองไปยังอนำคตข ้ำงหน้ำทีสดใสกว่ ำและเห็นพระโอรสองค ์นั้นหลุดพ ้นไปจำกกำรท ้ ่ ่ กทำ ดลองทังปวงหลุ ดพ ้นจำกกำรจองจำและได ้ร ับกำรชำระจำกควำมชัวของบำปและหลั งจำกทีถู ์ ่ มนุ มของวิญญำณเบืองบนและ ้ ให ้บริสท ุ ธิและบรรลุ ถงึ ควำมกระจ่ำงแล ้วเขำได ้เข ้ำไปอยูร่ ว่ มในทีชุ ่ มีควำมชืนชมยิ นดีควำมเล ้ำโลมใจเดียวของพระองค ์คือพระโอรสอันเป็ นทีร่ ักของพระองค ์ถูกนำอ ่ นบำปและทุกข ์ทรมำนและได ้ไปอยูใ่ นทีๆลมพระโอษฐ ่ ่ ดของ อกไปจำกสภำพปัจจุบน ั ซึงเป็ ์สูงส่งทีสุ ์ ่ นสถำนทีที ่ ควำมคิ ่ พระวิญญำณบริสท ุ ธิจะเป่ ำลงบนจิตวิญญำณอันมืดมนของเขำได ้ซึงเป็ ดของเ ่ ่ี ำ ขำจะเปิ ดร ับปัญญำของสวรรค ์และควำมร ักอมตะอันหวำนชืนและเตรี ยมพร ้อมด ้วยธรรมชำติทผ่ 453

อำนำจสัมบูรณ์

นกำรชำระแล ้วให ้พักผ่อนอย่ำงมีควำมสุขและเข ้ำสังคมกับผูร้ ับมรดกของสวรรค ์{GC538.1}{GC th17472.1} ้ ่ ำควำมรอดของสวรรค ์ไม่ได ้ขึนกั ้ บสิงใดที ่ ่ “ด ้วยแนวคิดเช่นนี เรำต ้องเข ้ำใจและเชือว่ เรำท ำในชี ้ อไม่ขนกั ่ ่ วิตนี หรื ึ ้ บกำรเปลียนแปลงหั วใจใหม่หรือควำมเชือของเรำในปั จจุบน ั หรือกำรนับถือศำสน ้ ำของเรำในเวลำนี ”{GC538.2}{GCth17472.2} ้ ่ ้ ำทีงู่ พูดไว ้ในสว ด ้วยประกำรฉะนี อำจำรย ์ทีแสดงตนว่ ำเป็ นผูร้ ับใช ้ของพระคริสต ์จึงได ้กล่ำวซำค ้ นเอเดน“พวกเจ ้ำจะไม่ตำย”“พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้นั้นวันใดตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำงขึนในวั นนั้ ่ สุ ่ ดไม่วำ่ จะเป็ นฆำตกรโจรขโ นแล ้วพวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำ”เขำประกำศว่ำคนบำปชัวที ่ มยและคนผิดประเวณี เมือตำยแล ้วจะเข ้ำสูค ่ วำมสุขสำรำญอมตะ{GC538.3}{GCth17472.3} ้ ้ ่ ผูบ้ ด ิ เบือนพระคัมภีร ์เหล่ำนี เอำข ้อสรุปเช่นนี มำจำกที ใดจำกประโยคเดี ยวของดำวิดทีจ่ ำนนต่ ่ อกำรทรงนำของพระเจ ้ำจิตวิญญำณของเขำ“ตรอมพระทัยอำลัยถึงอับซำโลมเพรำะกำรทีทรงคิ ้ พแล ้ว”ควำมเจ็บปวดของควำมโศกเศร ้ำใจคลำยไปตำม ดถึงอัมโนนนั้นคลำยลงเนื่ องจำกเขำสินชี ่ นชี ้ พไปยังพระรำชโอรสทียั ่ งมีชวี ต ่ึ กำลเวลำควำมคิดของพระองค ์หันจำกพระรำชโอรสทีสิ ิ อยูซ ่ งขั ่ ตธิ รรมต่ออำชญำกรรมทีเขำก่ ่ บไล่ตนเองออกไปอันเนื่ องจำกกลัวกำรลงโทษทียุ อไว ้และนี่ เป็ นหลัก ่ึ ่ ฐำนของอัมโนนผูซ ้ งเมำและผิ ดประเวณี กบ ั คนในบ ้ำนว่ำเมือเขำตำยแล ้วได ้ถูกโยกย ้ำยทันทีไปยังที่ ่ ่ นเขำได ้ร ับกำรชำระและถูกเตรียมให ้พร ้อมเพือเข ่ ้ำไปอยูร่ ว่ มกับ อยูอ ่ ำศัยแห่งควำมสุขสำรำญทีนั ่ กใจยิงนั ่ กเหมำะกับควำมต ้องกำรของจิตใจทีฝั ่ กใฝ่ เนือหนั ้ ทูตสวรรค ์ผูไ้ ม่มบ ี ำปช่ำงเป็ นนิ ยำยทีถู งเ ป็ นคำสอนของซำตำนเองและทำงำนของมันอย่ำงได ้ผลเรำจะไม่รู ้สึกแปลกใจหรือว่ำด ้วยคำสอนเ ้ ่ งมีอยูอ ช่นนี ควำมชั วจึ ่ ย่ำงชุกชุม{GC538.4}{GCth17472.4} ่ เทียมเท็จคนนี ด ้ ำเนิ นอยูแ่ สดงให ้เห็นถึงแนวทำงของครูเทียมเท็จอีกมำกมำยกำรเ แนวทำงทีครู ้ ่ ่ อำคำบำงคำออกไปจำกเนื อหำของพระคั มภีร ์ซึงในหลำยกรณี จะได ้ควำมหมำยทีตรงกั นข ้ำมโดย ้ งกับควำมหมำยทีได ่ ้จำกกำรแปลควำมและข ้อควำมทีไม่ ่ ประติดประต่อเช่นนี เป็ ้ นข ้อควำมที่ สินเชิ ่ สจ ่ มรี ำกฐำนในพระคำของพระเจ ้ำข ้อควำม ถูกบิดเบือนและถูกนำไปใช ้เพือพิ ู น์หลักคำสอนซึงไม่ ่ ้อ ้ำงเป็ นหลักฐำนเพือแสดงว่ ่ ้ ่ ดแย ้งโดยตรงกับข ้ ทีใช ำอัมโนนขีเมำอยู ใ่ นสวรรค ์เป็ นกำรอนุ มำนทีขั ่ ้ อควำมทีชัดเจนและตรงไปตรงมำของพระคั มภีร ์ทีว่​่ ำคนขีเมำจะไม่ มส ี ว่ นในแผ่นดินของพระเจ ้ำ1โ ้ ่ ครินธ ์6:10;ด ้วยวิธเี ดียวกันนี คนช่ ำงสงสัยคนไม่เชือและคนเย ้ยหยันแปลงควำมจริงให ้กลับเป็ นเรือ่ ่ งโกหกและคนจำนวนมำกถูกเล่ห ์เหลียมของพวกเขำหลอกและถู กกล่อมให ้หลับในเปลอันปลอดภั ้ ยของฝ่ ำยเนื อหนั ง{GC539.1}{GCth17473.1} ่ ้ ดลงนี เป็ ้ นเรืองจริ ่ หำกวิญญำณของมนุ ษย ์ทุกคนได ้เข ้ำไปยังสวรรค ์เมือวำระของเขำสิ นสุ งแล ้ว ่ และได ้ เรำน่ ำจะปรำรถนำควำมตำยมำกกว่ำกำรมีชวี ต ิ มีคนมำกมำยถูกชักจูงด ้วยควำมเชือนี ้ปลิ 454

อำนำจสัมบูรณ์

่ วต ดชีวต ิ ของตนเองลงเมือชี ิ ถูกรุมเร ้ำด ้วยควำมทุกข ์ควำมกังวลใจและควำมผิดหวังดูประหนึ่ งว่ำจ ่ ะเป็ นกำรง่ำยทีจะเด็ ดเส ้นด ้ำยอันเปรำะบำงของชีวต ิ และบินไปสูค ่ วำมสุขสำรำญของโลกนิ ร ันดร ์{G C539.2}{GCth17473.2} พระเจ ้ำประทำนหลักฐำนมั่นใจแน่ วแน่ วำ่ พระองค ์จะทรงลงโทษผูท้ ล่ ี่ วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ อง ่ี พระองค ์ผูท้ ปลอบใจตั วเองว่ำพระองค ์ทรงกอปรด ้วยพระเมตตำคุณอันเหลือล ้นจะไม่ลงโทษคนบำ ปนั้นควรมองไปยังกำงเขนคำลวำรีควำมตำยของพระบุตรผูท้ รงปรำศจำกบำปของพระเจ ้ำเป็ นหลั กฐำนให ้เห็นว่ำ“ค่ำจ ้ำงของบำปคือควำมตำย”กำรละเมิดบัญญัตท ิ ุกข ้อของพระเจ ้ำจะต ้องได ้รับก ่ ตธิ รรมพระคริสต ์ผูท้ รงปรำศจำกบำปเสด็จมำร ับบำปของมนุ ษย ์พระองค ์ทรงแบกร ั ำรตอบแทนทียุ ่ บควำมผิดของผูล้ ว่ งละเมิดและกำรทีพระบิ ดำทรงซ่อนพระพักตร ์ไปจำกพระองค ์ทำให ้พระหทัยข ้ ้ ่ คนบำ องพระองค ์แตกสลำยและชีวต ิ ของพระองค ์แตกหักไปกำรทรงสละทังหมดนี กระท ำไปเพือไถ่ ่ื ได ้และจิตวิญญำณทุกดวงทีปฏิ ่ เส ปให ้รอดมนุ ษย ์จะหลุดพ ้นจำกกำรลงโทษของบำปด ้วยวิธอี นไม่ ้ ้องแบกร ับควำมผิดและกำรลงโทษของกำรล่วงละเมิ ธไม่ยอมร ับกำรไถ่บำปด ้วยรำคำแพงเช่นนี จะต ดด ้วยตัวของเขำเอง{GC539.3}{GCth17473.3} ่ มไว ้อย่ำงไรถึงเรืองกำรกลั ่ ให ้เรำพิจำรณำดูซวิ ำ่ พระคัมภีร ์สอนเพิมเติ บใจของคนอธรรมและคน ่ กลับใจทีผู ่ เ้ ชือในเรื ่ ่ ่ ้ ทีไม่ องควำมรอดครอบจั กรวำล[Universalist]ทีสอนว่ ำคนเหล่ำนี จะไปเป็ นทูต ่ สท ์ สวรรค ์ทีบริ ุ ธิและมี ควำมสุขในสวรรค ์{GC540.1}{GCth17473.4} ่ ่ ้ แห่งชีวต “ใครทีกระหำยเรำจะให ้เขำดืมจำกบ่ อนำพุ ิ โดยไม่ต ้องเสียอะไรเลย”วิวรณ์21:6พระสั ้ ้ไว ้สำหร ับผูก้ ระหำยเท่ำนั้นไม่ได ้มีไว ้สำหร ับผูใ้ ดนอกจำกผูท้ รูี่ ้สึกว่ำตนเองต ้องกำรนำแ ้ ญญำนี ให ้ ้นโดยยอมละทิงสิ ้ งของอื ่ ่ งปวง“คนที ้ ่ ่ ้ นมรดกแล ห่งชีวต ิ และแสวงหำนำนั นทั ชนะจะได ้ร ับสิงเหล่ ำนี เป็ ่ ยั ้ งระบุข ้อกำหนดไว ้ด ้วยใน ะเรำจะเป็ นพระเจ ้ำของเขำและเขำจะเป็ นบุตรของเรำ”วิวรณ์21:7ในทีนี ่ ้ กำรทีจะเป็ นผูร้ ับมรดกทังหมดได ้นั้นเรำจะต ้องต่อต ้ำนและเอำชนะบำป{GC540.2}{GCth17473.

5} องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเปิ ดเผยผ่ำนผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์ว่ำ“จงบอกคนชอบธรรมว่ำเขำจะเป็ น ่ ่ มื ่ อข สุข”“วิบต ั แิ ก่คนอธรรมเพรำะว่ำสิงเลวร ้ำยจะเกิดกับเขำเพรำะว่ำเขำต ้องถูกจัดกำรตำมสิงที องเขำได ้ทำ”อิสยำห ์3:10,11นักปรำชญ ์กล่ำวว่ำ ่ งร ้ ้อยครงและอำยุ ้ั ่ นอยูไ่ ด ้ถึงกระนั้นข ้ำพเจ ้ำยังรู ้แน่ วำ่ สวัสดิมง “แม้วำ่ คนบำปทำชัวตั เขำยังยังยื ้ ่ ควำมยำเกรงเฉพำะพระพักตร ์พระองค ์แต่วำ่ จะไม่เป็ คลจะมีแก่เขำทังหลำยที ย่ ำเกรงพระเจ ้ำคือทีมี นสวัสดิมงคลแก่คนอธรรม”ปัญญำจำรย ์8:12,13และเปำโลยืนยันว่ำคนบำป

455

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ่ ย่ “สะสมโทษให ้แก่ตวั เองในวันทีพระเจ ้ำทรงพระพิโรธซึงพระองค ์จะทรงสำแดงกำรพิพำกษำทีเที งธรรมให ้ประจักษ ์เพรำะพระองค ์จะประทำนแก่ทก ุ คนตำมควรแก่กำรกระทำของเขำ”“ควำมทุกขเ ่ ่ั วทนำจะเกิดแก่ทุกคนทีประพฤติ ชว”โรม2:5,6,9{GC540.3}{GCth17473.6} ่ วงประเวณี หรือทีท ่ ำกำรโสโครกหรือทีละโมบ(ซึ ่ ่ คอื คนนับถือรูปเคำรพ)จะไม่มม “ทุกคนทีล่ งก็ ี ร ดกในแผ่นดินของพระคริสต ์และพระเจ ้ำ”เอเฟซัส5:5 ่ ่ ์ “จงมุ่งมั่นทีจะได ้อยูอ ่ ย่ำงสงบกับทุกคนและทีจะได ้ควำมบริสท ุ ธิเพรำะถ ้ำปรำศจำกควำมบริสท ุ ์ ้วก็จะไม่มใี ครได ้เห็นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเลย”ฮีบรู12:14 ธิแล ้ ่ ำระเสือผ้ ้ ำของตนก็เป็ นสุขเพือว่ ่ ำพวกเขำจะมีสท ์ “คนทังหลำยที ช ิ ธิในต ้นไม้แห่งชีวต ิ และเข ้ำไ ่ ปในนครนั้นโดยทำงประตูได ้ภำยนอกเป็ นทีของพวกสุ นัขพวกใช ้เวทมนตร ์พวกล่วงประเวณี พวก ฆำตกรพวกบูชำรูปเคำรพและพวกทีร่ ักและประพฤติกำรหลอกลวงทุกคน”วิวรณ์22:14,15{GC5 41.1}{GCth17474.1 ่ พระเจ ้ำประทำนให ้มนุ ษย ์ได ้ทรำบถึงพระลักษณะของพระองค ์และวิธก ี ำรทีพระองค ์ทรงจัดกำรกั ้ ้ำทรง บบำป“พระยำห ์เวห ์พระยำห ์เวห ์เป็ นพระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและพระคุณพระองค ์กริวช ่ บริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่นคงและควำมสัตย ์จริงผูท้ รงสำแดงควำมร ักมั่นคงจนถึงพันๆชัวอำยุ คนผูป้ ระทำนอภัยกำรล่วงละเมิดกำรทรยศและบำปแต่จะไม่ทรงละเว ้นกำรลงโทษอย่ำงแน่ นอน”อพยพ3 4:6,7“พระองค ์จะทรงทำลำยคนอธรรมทุกคน”“แต่ผูล้ ะเมิดจะถูกทำลำยไปด ้วยกันอนำคตของคน อธรรมจะถูกตัดออกไป”สดุด1 ี 45:20;37:38 ่ กำลังและอำนำจกำรปกครองของพระเจ ้ำจะถูกใช ้เพือปรำบกำรกบฏแต่ กระนั้นกำรแสดงออกทั้ ่ ดเผยให ้เห็นถึงกำรลงโทษเพือควำมยุ ่ งหมดทีเปิ ตธิ รรมนั้นจะสอดคล ้องอย่ำงสมบูรณ์กบ ั พระลักษ ณะของพระเจ ้ำทีว่​่ ำพระองค ์ทรงพระเมตตำทรงอดทนนำนและโอบอ ้อมอำรี{GC541.2}{GCth17 474.2} ่ พระเจ ้ำไม่ทรงเคยบังคับควำมนึ กคิดหรือกำรตัดสินใจของผูใ้ ดพระองค ์ไม่ทรงชืนชอบกั บกำรเ ่ งด ้วยกำรบังคับพระองค ์ทรงประสงค ์ทีจะให ่ ่ ชวี ต ้ ่ ชือฟั ้สิงมี ิ ทังปวงที พระองค ์ทรงสร ้ำงด ้วยพระหัตถ ์ ่ ้ ของพระองค ์ร ักพระองค ์เพรำะพระองค ์สมควรทีจะได ้ร ับควำมร ักพระองค ์ทรงปรำรถนำให ้เขำทังห ่ งพระองค ์เพรำะเขำเข ้ำใจอย่ำงลึกซึงถึ ้ งพระปัญญำควำมยุตธิ รรมและควำมโอบอ ้อมอำ ลำยเชือฟั ่ ควำมคิดทีถู ่ กต ้องในคุณสมบัตเิ หล่ำนีจะร ้ ักพระองค ์เพรำะเขำทังหลำ ้ รีของพระองค ์และทุกคนทีมี ่ ยถูกชักนำให ้เข ้ำมำหำพระองค ์ด ้วยควำมรู ้สึกชืนชอบในพระลั กษณะต่ำงๆของพระองค ์{GC541.

3}{GCth17474.3}

456

อำนำจสัมบูรณ์

่ หลักกำรต่ำงๆแห่งพระเมตตำคุณควำมปรำนี และควำมร ักทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงสอนและทรงเ ป็ นแบบอย่ำงนั้นเป็ นหลักฐำนบันทึกถึงพระประสงค ์และพระลักษณะของพระเจ ้ำพระคริสต ์ทรงเปิ ด ่ นใดนอกจำกสิ ่ ่ พระองค ่ เผยว่ำพระองค ์ไม่ทรงสอนเรืองอื งที ์ทรงร ับจำกพระบิดำของพระองค ์หลักก ่ ำรเรืองกำรปกครองของพระเจ ้ำเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันอย่ำงบริบูรณ์กบ ั กฎของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอด ่ อประโยชน์ ่ ่ ทีว่​่ ำ“จงรักศัตรู”พระเจ ้ำทรงจัดกำรอย่ำงยุตธิ รรมกับคนชัวเพื ของจักรวำลและเพือผล ่ี ้ร ับคำพิพำกษำของพระองค ์ด ้วยหำกทำได ้พระองค ์ทรงประสงค ์ที่ ประโยชน์แม้กระทั่งสำหร ับผูท้ ได จะทำให ้พวกเขำมีควำมสุขโดยอยูภ ่ ำยใต ้กฎบัญญัตแิ ห่งกำรปกครองของพระองค ์และควำมยุตธิ ร รมแห่งพระลักษณะของพระองค ์พระองค ์ทรงห ้อมล ้อมพวกเขำไว ้ด ้วยของประทำนแห่งควำมรักข องพระองค ์พระองค ์ประทำนควำมรอบรู ้ในธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์แก่พวกเขำและติดตำมพวกเ ขำไปด ้วยข ้อเสนอแห่งพระเมตตำของพระองค ์แต่พวกเขำกลับดูแคลนควำมร ักของพระองค ์ทำใ ่ ห ้ธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ไม่เกิดประโยชน์และปฏิเสธพระเมตตำของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำ ร ับของประทำนจำกพระองค ์อย่ำงสม่ำเสมอไม่หยุดหย่อนพวกเขำกลับหลูเ่ กียรติพระผูป้ ระทำนทุก อย่ำงให ้พวกเขำเกลียดชังพระเจ ้ำเพรำะพวกเขำทรำบดีวำ่ พระองค ์ทรงเกลียดบำปของพวกเขำพ ่ ดคือเมือ ่ ระเจ ้ำทรงอดทนกับกำรนอกลูน ่ อกทำงของพวกเขำแต่เวลำแห่งกำรตัดสินจะมำถึงในทีสุ ้ ้ใ ชะตำกรรมของพวกเขำจะต ้องถูกตัดสินแล ้วหลังจำกนั้นพระองค ์จะทรงเอำโซ่ลำ่ มกบฏเหล่ำนี ไว ้ ห ้อยูแ่ นบกำยของพระองค ์หรือพระองค ์จะทรงบังคับพวกเขำให ้ทำตำมนำพระทั ยของพระองค ์หรือ {GC541.4}{GCth17474.4} ่ี อกซำตำนเป็ นผูน้ ำของพวกเขำและอยูภ ่ ผูท้ เลื ่ ำยใต ้อำนำจกำรควบคุมของมันจะไม่พร ้อมทีจะเ ้ ่ ้ ข ้ำไปอยูต ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำควำมหยิงยโสกำรหลอกลวงควำมโสโครกควำมโหดเหี ยมฝั ่ งลึกลงไปในอุปนิ สยั ของพวกเขำพวกเขำจะเข ้ำไปอำศัยอยูใ่ นสวรรค ์ร่วมกับคนทีพวกเขำเคยดู แ ่ ้ั งมีชวี ต ่ อตัวแล คลนและเกลียดชังเมือคร นยั ิ อยูใ่ นโลกได ้หรือคนโกหกจะไม่ยอมร ับควำมจริงคนทีถื ่ ่ ่ ่ นแก่ตวั จะม ะหยิงยโสจะไม่ พอใจกับกำรถ่อมตัวคนทีคดโกงจะไม่ ชอบเรืองของควำมชัดเจนคนที เห็ ่ กใฝ่ ฝ่ ำย องคนทีร่ ักอย่ำงไม่เห็นแก่ตวั ว่ำเป็ นคนไม่น่ำดึงดูดแล ้วสวรรค ์จะมอบควำมสุขให ้แก่คนทีฝั โลกและเห็นแก่ตวั ได ้อย่ำงนั้นหรือ{GC542.1}{GCth17475.1} ่ เป็ นไปได ้หรือทีคนใช ้ชีวต ิ อยูอ ่ ย่ำงกบฏต่อพระเจ ้ำจะถูกร ับไปอยูใ่ นสวรรค ์ทันทีและมีสว่ นร่วมที่ ่ อยูม ่ นสถำนทีที ่ จิ ่ ตวิญญำณทุ จะเห็นสถำนภำพอันสูงส่งและบริสท ุ ธิที์ มี ่ ำโดยตลอดในสวรรค ์ซึงเป็ ้ กดวงเปี่ ยมด ้วยควำมร ักใบหน้ำทุกคนเปล่งประกำยด ้วยควำมสุขเสียงดนตรีไพเรำะจับใจลอยขึนถ ่ องจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผู ้ปร วำยเกียรติพระเจ ้ำและพระเมษโปดกและพระสิรอิ น ั ไม่สนสุ ิ ้ ดซึงส่ ่ี ้ร ับกำรไถ่ไว ้แล ้วเป็ นไปได ้หรือทีหั ่ วใจของผูท้ เต็ ะทับบนบัลลังก ์มำยังผูท้ ได ี่ มล ้นด ้วยควำมเกลียดชัง ์ พระเจ ้ำเกลียดชังควำมจริงและควำมศักดิสิ์ ทธิจะเข ้ำร่วมกับชำวสวรรค ์และเข ้ำร่วมร ้องเพลงสรรเ สริญพวกเขำจะทนอยูใ่ นพระสิรข ิ องพระเจ ้ำและพระเมษโปดกได ้หรือไม่ได ้ไม่ได ้แน่ นอนเวลำแห่งพ 457

อำนำจสัมบูรณ์

่ ระกรุณำธิคณ ุ ได ้ถูกมอบให ้แก่พวกเขำเพือพวกเขำจะพั ฒนำให ้เกิดอุปนิ สยั ต่ำงๆสำหร ับสวรรค ์ขึ ้ ่ ักควำมบริสท ์ นแต่พวกเขำไม่เคยฝึ กควำมคิดทีจะร ุ ธิพวกเขำไม่ เคยเรียนรู ้ภำษำของชำวสวรรค ์แ ้ สำยเกินไปแล ้วชีวต ่ ละบัดนี ก็ ิ ทีกบฏต่ อพระเจ ้ำทำให ้พวกเขำไม่เหมำะสำหร ับสวรรค ์ควำมบริสท ุ ธิ ์ ์ ่ ทรมำนพวกเขำพระสิ ่ ่ ่ ควำมศักดิสิ์ ทธิและสั นติสข ุ จะเป็ นสิงที รข ิ องพระเจ ้ำจะเป็ นดังไฟที เผำผลำญ ่ ่ สท ์ ่ ่ พวกเขำหวังทีจะหนี ไปให ้พ ้นสถำนทีบริ ุ ธิพวกเขำปรำรถนำที จะต ้อนร ับกำรทำลำยเพือจะซ่ อน ้ ่ พวกเขำชะตำกรรมของคนชัวถู ่ กกำ ตัวให ้พ ้นจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผูท้ รงสินพระชนม ์เพือไถ่ หนดไว ้แล ้วด ้วยกำรเลือกของพวกเขำเองกำรถูกกันออกไปจำกสวรรค ์ของพวกเขำนั้นส่วนหนึ่ งม ำจำกควำมสมัครใจของตนเองและอีกส่วนมำจำกพระเจ ้ำคือควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำกรุณำ{ GC542.2}{GCth17475.2} ่ ำที ้ ท่ ่ วมโลกไฟในวันยิงใหญ่ ่ ่ ักษำให ้หำยไม่ได ้พวกเ ดังน ประกำศคำตัดสินของพระเจ ้ำว่ำคนชัวร ่ ้ ่ วต ้ ขำไม่มน ี ิ สยั ทีจะยอมอยู ภ ่ ำยใต ้อำนำจของพระเจ ้ำพวกเขำฝึ กควำมตังใจให ้กบฏและเมือชี ิ สินสุ ่ นแนวคิดให ้ไปอยูด ่ นออกจำกกำรล่วงละเมิดไป ดลงก็สำยเกินไปทีจะหั ่ ้ำนตรงข ้ำมสำยเกินไปทีจะหั ่ งจำกควำมเกลียดชังไปสูค สูก ่ ำรเชือฟั ่ วำมร ัก{GC543.1}{GCth17476.1} ่ ่ นฆำตกรพระองค ์ประทำนให ้โลกเห็นตัวอย่ำงของผลทีจะเ ่ เมือพระเจ ้ำทรงละเว ้นชีวต ิ คำอินทีเป็ ้ อพระองค ่ กิดขึนเมื ์ทรงปล่อยให ้คนบำปมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไปในวิถท ี ำงของบำปโดยไม่ถก ู ควบคุมโดยอิท ่ ้ ธิพลกำรสอนและแบบอย่ำงชีวต ิ ของคำอินลูกหลำนมำกมำยถูกชักนำเข ้ำไปสูบ ่ ำปจน“ควำมชัวร ำยของมนุ ษย ์มีมำกบนแผ่นดิน”และ ้ ่ วร ่ ้ำยตลอดเวลำ” “เค ้ำควำมคิดในใจทังหมดของเขำล ้วนเป็ นเรืองชั ้ ่ “คนทังโลกเสื อมทรำมไปเฉพำะพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำและแผ่นดินก็เต็มด ้วยควำมโหดร ้ำย”ปฐ มกำล6:5,11{GC543.2}{GCth17476.2} ่ ่ ด ้วยพระเมตตำคุณทีพระเจ ้ำทรงมีตอ ่ โลกพระองค ์จึงทรงกวำดล ้ำงคนชัวในสมั ยของโนอำห ์ด ้ว ่ วในเมื ่ ยพระเมตตำคุณพระองค ์ทรงทำลำยผูอ้ ำศัยทีชั องโสโดมโดยอำนำจกำรหลอกลวงของซำตำ ้ ่ ำควำมชัวได ่ ้ร ับควำมเห็นใจและควำมชืนชมและด ่ ้ งนำให ้คนอืนกบฏอยู ่ นคนทังหลำยที ท ้วยเหตุนีจึ ่ ้ ตลอดเวลำเป็ นเช่นนี ในสมั ยของคำอินและในสมัยของโนอำห ์และในสมัยของอับรำฮัมและโลทใน ่ ตอ ่ สมัยของเรำก็จะเป็ นเช่นนั้นด ้วยด ้วยเพรำะพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำทีมี ่ จักรวำลนั่นเองทีพระ ่ี เสธพระคุณของพระองค ์ในทีสุ ่ ด{GC543.3}{GCth17476.3} องค ์จะทรงทำลำยผูท้ ปฏิ “ค่ำจ ้ำงของบำปคือควำมตำยแต่ของประทำนจำกพระเจ ้ำคือชีวต ิ นิ ร ันดร ์ในพระเยซูคริสต ์องค ์ พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของเรำ”โรม6:23ชีวต ิ เป็ นมรดกของคนชอบธรรมควำมตำยเป็ นส่วนแบ่งของคนชัว่ ่ ควำมตำยและสิงร ่ ้ำยไว ้ต่อหน้ำท่ำน” โมเสสเปิ ดเผยแก่คนอิสรำเอลว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำได ้วำงชีวต ิ และสิงดี ่ ้ ใช่ควำมตำยทีประกำศตั ่ เฉลยธรรมบัญญัต3ิ 0:15;ควำมตำยทีพระคั มภีร ์กล่ำวถึงในข ้อนี ไม่ ดสินใ 458

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ ่ ห ้แก่อำดัมเพรำะมนุ ษยชำติทงปวงต ้องร ับโทษจำกกำรล่วงละเมิดแต่เป็ น“ควำมตำยครงที ั้ สอง”ที ถู กนำมำเปรียบเทียบให ้เห็นถึงควำมแตกต่ำงกับชีวต ิ นิ ร ันดร ์{GC544.1}{GCth17477.1} ผลพวงแห่งบำปของอำดัมส่งผลให ้ควำมตำยตกทอดไปสูเ่ ผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติทงหมดทุ ั้ กคนลงไ ปยังหลุมฝังศพเหมือนกันและด ้วยกำรจัดเตรียมของแผนกำรแห่งกำรไถ่ให ้รอดทุกคนจะออกมำจ ้ ้ ำกหลุมศพของตน“ทังคนชอบธรรมและคนไม่ ชอบธรรมจะเป็ นขึนจำกตำย”“เพรำะว่ ำ....ทุกคนต ้ ่ ่ องกับอำดัมทุกคนก็จะได ้ร ับชีวต ่ ่ องกับพระคริสต ์”กิจกำร24:151โ องตำยโดยเกียวเนื ิ โดยเกียวเนื ครินธ ์15:22 ่ ่ ใ่ นอุโมงค ์ฝังศพจะได ้ แต่มค ี วำมแตกต่ำงระหว่ำงคนสองกลุม ่ ทีออกมำจำกหลุ มศพ“ทุกคนทีอยู ่ ่ ่ ั เป็ นขึนมำ ้ ยินเสียงของพระบุตรและจะก ้ำวออกมำคนทีประพฤติ ดก ี ็ขนมำสู ึ้ ช ่ วี ต ิ คนทีประพฤติ ชวก็ ่ี ้ ช ์ สูก ่ ำรพิพำกษำ”ยอห ์น5:28,29ผูท้ “สมควร”แก่ กำรฟื ้ นขึนสู ่ วี ต ิ จะ“เป็ นสุขและบริสท ุ ธิควำมตำย ้ั สองจะไม่ ่ ้ ่ี ได ้ร ับกำรอภัยผ่ำนทำงกำรกลับใจ ครงที มอ ี ำนำจเหนื อเขำทังหลำย”วิ วรณ์20:6แต่ผูท้ ไม่ ่ และควำมเชือจะต ้องร ับโทษของกำรล่วงละเมิดนี่ เป็ น“ค่ำจ ้ำงของบำป”พวกเขำร ับโทษทนทุกข ์ทร ่ มำนด ้วยระยะเวลำและควำมรุนแรงทีแตกต่ ำงกัน“ตำมกำรกระทำของเขำ” ่ ดจะจบลงด ้วยควำมตำยครงที ้ั สองเนื ่ ่ องจำกว่ำเป็ นไปไม่ได ้ทีพระเจ ่ แต่ในทีสุ ้ำผูท้ รงเปี่ ยมล ้นไปด ้ ่ งคงทำบำปอยูใ่ ห ้รอดพระองค ์จึงทรงเพิ วยควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณจะทรงช่วยคนบำปทียั ่ กถอนสิทธิของกำรมีชวี ต ิ อยูข ่ องพวกเขำซึงกำรล่ วงละเมิดของพวกเขำทำให ้สูญเสียกำรมีชวี ต ิ อ ้ ่ ่ ้ร ับกำรดลใจบั ยูน ่ ี ไปและพวกเขำเองก็ พส ิ จ ู น์วำ่ ตนเองไม่คค ู่ วรทีจะได ้ร ับกำรมีชวี ต ิ อยูน ่ ักเขียนทีได ่ี นทึกไว ้ว่ำ“ยังอีกหน่ อยหนึ่ งคนอธรรมจะไม่มอ ี ก ี แม้จะมองดูทของเขำให ด้ เี ขำก็ไม่ได ้อยูท ่ นั ี่ ่ น”ส่วน ่ เคยเป็ น”สดุด3 ่ อีกท่ำนหนึ่ งเปิ ดเผยว่ำพวกเขำ“จะเป็ นอย่ำงทีไม่ ี 7:10โอบำดีห ์16ควำมเสือมเสี ยห่ ้ อหุ ้มพวกเขำไว ้พวกเขำจึงจมลงสูค ่ วำมสินหวั งหำยสำบสูญไปตลอดกำล{GC544.2}{GCth174 77.2} ้ ้อมกับควำมทุกข ์และควำมหำยนะทังหมดที ้ ่ นผลงำนขอ บทอวสำนของบำปจะจบลงเช่นนี พร เป็ งบำปผู ้ประพันธ ์สดุดก ี ล่ำวไว ้ว่ำ“พระองค ์ได ้ทรงตำหนิ บรรดำประชำชำติและทรงทำลำยคนอธรรม ่ แล ้วทรงลบชือของพวกเขำออกไปเป็ นนิ ตย ์นิ ร ันดร ์ศัตรูได ้ถึงจุดจบในควำมพินำศตลอดกำลส่วนเ ้ มืองทังหลำยของเขำพระองค ์ก็ทรงถอนรำกถอนโคนและอนุ สรณ์ของพวกเขำก็สญ ู ไป”สดุด9 ี :5,6 ่ บร ้อง ในพระธรรมวิวรณ์ยอห ์นมองไปข ้ำงหน้ำยังสภำพนิ ร ันดร ์กำลเขำได ้ยินเพลงสรรเสริญทีขั ้ กรวำลโดยไม่มแี ม้เสียงโน้ตตัวหนึ่ งทีผิ ่ ดเพียนมำรบกวนสิ ้ ่ ชวี ต ้ โดยคนทังจั งมี ิ ทังในสวรรค ์และในโล ่ นำศก กต่ำงส่งเสียงเยินยอพระสิรข ิ องพระเจ ้ำวิวรณ์5:13;ในขณะนั้นจะไม่มเี หล่ำจิตวิญญำณทีพิ ่ ่ รู ้จักสินสุ ้ ดไม่มเี ล่ำวคำหลูเ่ กียรติพระเจ ้ำในขณะทีพวกเขำทุ รนทุรำยในนรกด ้วยควำมทรมำนทีไม่

459

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ี ้ร ับ หล่ำผูเ้ ครำะห ์ร ้ำยในนรกทีจะคอยส่ งเสียงโหยหวนออกมำปะปนกับเสียงเพลงของบรรดำผูท้ ได ควำมรอด{GC545.1}{GCth17478.1} ่ ่ ดมำจำกเรืองธรรมชำติ ่ หลักคำสอนเรืองคนตำยมี ควำมนึ กคิดมีพนฐำนที ื้ ผิ ของควำมเป็ นอมต ่ นหลักคำสอนเรืองกำรทรมำนชั ่ ่ ร ันดร ์คือขัดแย ้งกับคำสอนของพระคัมภีร ์ทังด ้ ้วยเหตุแล ะซึงเป็ วนิ ่ นิ ่ ยมอย่ำงแพร่หลำยนี ผู ้ ท้ รอดในสวรรค ะผลและขัดแย ้งกับควำมรู ้สึกของมนุ ษย ์ตำมควำมเชือที ี่ ์จะ ่ งหมดที ้ ่ ดขึนในโลกและโดยเฉพำะกั ้ ่ ยังคุ ้นเคยกับเรืองทั เกิ บชีวต ิ ของมิตรสหำยทีเขำจำกมำแต่ คน ่ ่ งมีชวี ต ่ ตำยจะมีควำมสุขได ้อย่ำงไรเมือเขำรู ้ถึงควำมทุกข ์ของคนทียั ิ อยูม ่ องเห็นคนทีเขำร ักทำบำ ่ี ้อ ปและมองเห็นพวกเขำต ้องทนอยูใ่ นควำมทุกข ์ยำกควำมผิดหวังและควำมปวดร ้ำวของชีวต ิ ผูท้ ต ้ งวนเวียนอยูก ่ บ ั มิตรสหำยในโลกเช่นนี จะเพลิ ดเพลินใจอยูก ่ บั ควำมสุขสำรำญของสวรรค ์ได ้มำกน้ ่ น่​่ ำขยะแขยงเพียงไรทีเชื ่ อว่ ่ ำในทันทีทลมหำยใจออกจำกร่ อยเพียงไรและเป็ นเรืองที ี่ ำงวิญญำณขอ ่ี ได ้กลับใจในบำปจะถูกส่งไปอยูใ่ นเปลวเพลิงนรกเขำจะต ้องจมดิงลงไปในควำมระทมใจมำก ่ งผูท้ ไม่ ่ ่ ได ้เตรียมตัวและต ้องก ้ำวลงสูห ่ ้ำไปอยูใ่ นควำมทุ น้อยเพียงไรเมือมองดู มต ิ รสหำยทีไม่ ่ ลุมศพเพือเข ่ ร ันดร ์มีคนมำกมำยเสียสติไปเนื่ องจำกแนวคิดอันน่ ำกลัวเช่นนี {GC545.2} ้ กข ์และควำมบำปชัวนิ {GCth17478.2} ่ ้ ำงไรกษัตริย ์ดำวิดเปิ ดเผยว่ำเมือมนุ ่ พระคัมภีร ์กล่ำวถึงเรืองเหล่ ำนี อย่ ษย ์ตำยแล ้วเขำจะไม่รู ้สึก ่ ้ ตัว“เมือลมหำยใจของเขำพรำกไปเขำก็ กลับเป็ นดินในวันเดียวกันนั้นควำมคิดของเขำก็สญ ู สินไป ”สดุด1 ี 46:4;กษัตริย ์ซำโลมอนก็เป็ นพยำนในทำนองเดียวกันว่ำ“เพรำะว่ำคนเป็ นย่อมรู ้ว่ำเขำเอง คงจะตำยแต่คนตำยแล ้วก็ไม่รู ้อะไรเลย” ้ “ทังควำมร ักของพวกเขำและควำมชังพร ้อมกับควำมอิจฉำของพวกเขำได ้สูญไปนำนแล ้วและเ ้ ่ ่ ดขึนภำยใต ้ ่ ้ำจะไปนั้น ขำทังหลำยจะไม่ มส ี ว่ นในสิงใดที เกิ ้ดวงอำทิตย ์อีกต่อไป”“ในแดนคนตำยทีเจ ไม่มก ี ำรงำนหรือควำมคิดหรือควำมรู ้หรือสติปัญญำ”ปัญญำจำรย ์9:5,6,10{GC545.3}{GCth1 7478.3} ่ ำอธิษฐำนทูลขอของกษัตริย ์เฮเซคียำห ์ได ้รบั คำตอบแล ้วว่ำพระองค ์จะทรงมีชวี ต เมือค ิ อยูต ่ อ ่ ไป ้ ่ อีก15;ปี กษัตริย ์ผูท้ รงซำบซึงในพระคุ ณอันยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำได ้ทรงถวำยคำสรรเสริญโมทนำคุ ้ ่ ณพระเจ ้ำในบทเพลงนี พระองค ์ตร ัสถึงเหตุผลของควำมชืนชมยิ นดีวำ่ “เพรำะแดนคนตำยขอบพร ่ ะคุณพระองค ์ไม่ได ้ควำมมรณำก็สรรเสริญพระองค ์ไม่ได ้บรรดำคนทีลงไปยั งหลุมนั้นจะหวังในควำ ่ ตย ์ของพระองค ์ไม่ได ้คนมีชวี ต ่ ้ำพระองค ์ มซือสั ิ คนมีชวี ต ิ เขำขอบพระคุณพระองค ์เหมือนอย่ำงทีข ้ สยำห ์38:18,19 ทำอยูใ่ นเวลำนี ”อิ ่ ่ ศำสนศำสตร ์ทีคนนิ ยมทั่วไปได ้แสดงให ้เห็นว่ำคนชอบธรรมทีตำยแล ้วอยูใ่ นสวรรค ์อย่ำงมีควำ ้ มสุขสำรำญและร ้องสรรเสริญพระเจ ้ำด ้วยลินอมตะแต่ กษัตริย ์เฮเซคียำห ์ไม่ได ้มองเห็นภำพของค 460

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ป้ ระพันธ ์สดุดก วำมตำยว่ำมีควำมงำมสง่ำเช่นนี พระด ำร ัสของพระองค ์นั้นตรงกันกับคำพยำนทีผู ี ล่ำวไว ้ว่ำ“ในควำมตำยไม่มก ี ำรระลึกถึงพระองค ์ในแดนคนตำยใครเล่ำจะยกย่องพระองค ์”“คนตำย ่ ไม่สรรเสริญพระยำห ์เวห ์และทุกคนทีลงไปสู ท ่ สงั ี่ ดก็เช่นกัน”สดุด6 ี :5;115:17{GC546.1}{GCth1 7479.1} ในวันเพ็นเทคอสต ์เปโตรประกำศว่ำบรรพชนดำวิด“ตำยแล ้วและถูกฝังไว ้แล ้วและอุโมงค ์ฝังศพ ้ ้ ของท่ำนยังอยูก ่ บ ั เรำจนถึงทุกวันนี ”“เพรำะว่ ำดำวิดไม่ได ้ขึนไปยั งสวรรค ์”กิจกำร2:29,34ควำมจริ ่ บเป็ นขึนมำสู ้ ่ พิ ่ สจ งทีว่​่ ำดำวิดยังคงอยูใ่ นอุโมงค ์ฝังศพจนกว่ำจะถึงวันทีกลั ช ่ วี ต ิ เป็ นสิงที ู น์ให ้เห็นว่ ่ ้ ำเมือคนชอบธรรมตำยเขำไม่ ได ้ไปสวรรค ์โดยกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยและโดยทำงพระคุ ณควำ ้ ่ ่ ดดำวิดจะไปนั่งอยู่ มดีของควำมจริงทีว่​่ ำพระคริสต ์ทรงเป็ นขึนมำจำกควำมตำยเท่ ำนั้นแล ้วทีในที สุ ด ้ำนขวำมือของพระเจ ้ำ{GC546.2}{GCth17479.2} ้ เปำโลกล่ำวว่ำ“เพรำะว่ำถ ้ำคนตำยไม่ถก ู ทำให ้เป็ นขึนมำพระคริ สต ์ก็ไม่ได ้ทรงถูกทำให ้เป็ นขึน้ ้ ่ มำและถ ้ำพระคริสต ์ไม่ได ้ทรงถูกทำให ้เป็ นขึนมำควำมเชื อของพวกท่ ำนก็ไร ้ประโยชน์ท่ำนก็ยงั ต ้ ่ วงหลับในพระคริสต ์ก็พน กอยูใ่ นบำปของตนและถ ้ำอย่ำงนั้นคนทังหลำยที ล่ ิ ำศไปด ้วย”1โครินธ ์15 ้ ่ :16,17,18;หำกว่ำในช่วงเวลำ4,000ปี นี คนชอบธรรมมุ ่งตรงไปยังสวรรค ์เมือพวกเขำตำยเปำโลจ ้ ้ ่ วงหลับในพระคริสต ์ก็พน ะพูดได ้อย่ำงไรว่ำหำกไม่มก ี ำรเป็ นขึนจำกตำยแล ้ว“คนทังหลำยที ล่ ิ ำศไป ้ ด ้วย”ไม่จำเป็ นต ้องมีกำรเป็ นขึนจำกตำย{GC546.3}{GCth17479.3} ่ นเดลผูพ ่ ่ ้ำงถึงสภำพของควำมตำยได ้เปิ ดเผยไว ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำสำรภำพ เมือทิ ้ ลีชพ ี เพือควำมเชื ออ ่ ำคนทีตำยแล ่ ่ อย่ำงเปิ ดเผยว่ำข ้ำพเจ ้ำไม่เชือว่ ้วได ้ร ับสง่ำรำศีบริบูรณ์ดงั เช่นทีพระคริ สต ์ได ้ร ับหรือ ่ งกล่ำวไม่ได ้เป็ นส่วนหนึ่ งของควำมเชือของข ่ มีสภำพเหมือนทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำเรืองดั ้ำพเจ ้ำเล ่ นใดเว ่ ่ ้ ยเพรำะหำกเป็ นเช่นนั้นจริงข ้ำพเจ ้ำมองไม่เห็นสิงอื ้นเสียแต่วำ่ คำเทศนำเรืองเนื อหนั งกลับมี ่ ไร ่ ้ประโยชน์”WilliamTyndale,PrefaceofNewTestament(ed.1534).Repri ชีวต ิ เป็ นเรืองที ntedinBritishReformers-Tindale,Firth,Barnesหน้ำ349{GC547.1}{GCth17480.1} ่ เสธไม่ได ้ว่ำควำมหวังใจในเรืองคนตำยจะมี ่ เป็ นควำมจริงทีปฏิ ควำมสุขอันเป็ นอมตะทำให ้คนมำ ่ ้ ่ ดร.อำดั ้ กมำยละเลยหลักคำสอนเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยในพระคั มภีร ์แนวโน้มในเรืองนี มคล ่ ้ ำร ์ค[Adam/Clarke]เคยกล่ำวไว ้ว่ำ“หลักคำสอนเรืองกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยดู จะมีผลต่อควำ ่ ้ ้อย่ำงไรบรรดำอัครทูตเฝ้ ำสอน มคิดของคริสเตียนยุคแรกเริมมำกกว่ ำในยุคปัจจุบน ั เป็ นอย่ำงนี ได ่ งและชืนชมยิ ่ ่ ขณะเดี ้ อย่ำงต่อเนื่ องและกระตุ ้นผูต้ ด ิ ตำมของพระเจ ้ำให ้ขยันเชือฟั นดีกบ ั เรืองนี ยวกั ่ เลยด ้ ้ ครทูตทังหลำยจึ ้ ่ นผูส้ บ ื ทอดในยุคปัจจุบน ั แทบจะไม่กล่ำวถึงเรืองนี ้วยเหตุฉะนี อั งเทศนำสังสอ ่ งนั้นพวกเรำเทศนำและผูฟ ่ มห นและคริสเตียนในยุคแรกเชือดั ้ ังของเรำก็เชือไม่ ี ลักคำสอนใดของพ ่ กำรเน้นมำกเป็ นพิเศษกว่ำนี และไม่ ้ ระกิตติคณ ุ ทีมี มห ี ลักคำสอนใดในระบบกำรเทศนำของปัจจุบน ั 461

อำนำจสัมบูรณ์

่ กละเลยไปมำกกว่ำนี”Commentary,remarkson1Corinthians15ย่ ้ ่ ทีถู อหน้ำที3{GC547.2}{ GCth17480.2} ่ ด ้ ำเนิ นไปจนกระทังควำมจริ ่ ้ เรืองนี งอันงดงำมของกำรเป็ นขึนจำกตำยถู กบดบังไปจนเกือบหมด ้ กเขียนแนวหน้ำทำงด ้ำนศำสนำได ้อภิปรำยข ้อควำ และหำยไปจำกโลกของคริสเตียนด ้วยเหตุนีนั มของเปำโลใน1เธสะโลนิ กำ4:13่ ้ง่ำยต่อกำรเล ้ำโลมใจหลักคำสอนเรืองชี ่ วต 18ว่ำ“เพือให ิ อมตะอันมีสข ุ ของผูช ้ อบธรรมจะเข ้ำแทน ่ กคำสอนทีน่ ่ ำสงสัยเกียวกั ่ ่ ่ ่ ทีหลั บเรืองกำรเสด็ จมำครงที ั้ สองของพระเจ ้ำเมือเรำตำยพระเจ ้ำเสด็จม ่ เรำรอคอยและต ่ ำร ับเรำนั่นเป็ นสิงที ้องกำรคนตำยเข ้ำไปสูส ่ ง่ำรำศีแล ้วพวกเขำไม่ต ้องรอคอยเสียง ่ ่ แตรเพือกำรพิ พำกษำและเพือควำมสุ ขของเขำ”{GC547.3}{GCth17480.3} ่ ้ แต่เมือพระเยซู กำลังจะเสด็จไปจำกสำวกทังหลำยของพระองค ์พระองค ์ไม่ได ้ตร ัสบอกว่ำพวกเ ่ ้สำหร ับพวกท่ำนเมือเรำไปจั ่ ขำจะมำหำพระองค ์ในเร็ววันพระองค ์ตรัสว่ำ“เรำไปจัดเตรียมทีไว ดเต ่ ้สำหร ับท่ำนแล ้วเรำจะกลับมำอีกและร ับท่ำนไปอยูก รียมทีไว ่ บั เรำ”ยอห ์น14:2,3และเปำโลบอกเรำ อีกว่ำ ่ ้วยเสียงเรียกของหัวหน้ำทูตสวรรค ์ “องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะเสด็จมำจำกสวรรค ์ด ้วยพระดำร ัสสังด ่ ้ และด ้วยเสียงแตรของพระเจ ้ำและทุกคนทีตำยแล ้วในพระคริสต ์จะเป็ นขึนมำก่ อนหลังจำกนั้นพระเ ่ งมีชวี ต จ ้ำจะทรงร ับพวกเรำซึงยั ิ อยูข ่ นไปในเมฆพร ึ้ ้อมกับคนเหล่ำนั้นและจะได ้พบองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ ำในฟ้ ำอำกำศอย่ำงนั้นแหละเรำก็จะอยูก ่ บั องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเป็ นนิ ตย ์”และเปำโลยังกล่ำวต่อไปอีก ้ ด”1เธสะโลนิ กำ4:16-18 ว่ำ“เพรำะฉะนั้นจงหนุ นใจกันด ้วยถ ้อยคำเหล่ำนี เถิ ้ ่ อเรื ่ องควำมรอดครอบจั ่ ่ ำวไว ้ข ้ำงต ้นนั้น คำเล ้ำโลมใจนี และค ำสอนของอำจำรย ์ทีเชื กรวำลทีกล่ ่ ญเสียเพือนเนื ่ ่ องจำกควำมตำยโดย ช่ำงตรงกันข ้ำมเหลือเกินคนกลุม ่ หลังปลอบใจมิตรสหำยทีสู ่ ้ คำเล ้ำโลมใจว่ำไม่วำ่ คนตำยจะมีบำปหนำเพียงไรเมือเขำหำยใจเฮื อกสุดท ้ำยในโลกนี เขำจะได ้ร ับก ่ องมองไปยังภำยภำคหน้ำของกำรเสด็จมำ ำรต ้อนร ับท่ำมกลำงเหล่ำทูตสวรรค ์เปำโลยังเน้นให ้พีน้ ่ ตรวนของหลุมศพจะขำดและ“ทุกคนทีตำยแล ่ ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเมือโซ่ ้วในพระคริสต ์”จะเป็ นขึ ้ นมำสูช ่ วี ต ิ นิ ร ันดร ์{GC548.1}{GCth17481.1} ่ ก่อนทีคนใดจะเข ้ำไปยังปรำสำทแห่งควำมสุขชีวต ิ ของเขำจะต ้องผ่ำนกำรพิจำรณำเสียก่อนอุ ้ ปนิ สยั และกำรกระทำของเขำจะต ้องผ่ำนกำรตรวจสอบต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำทุกคนจะถูก ่ นทึกไว ้ในหนังสือและจะได ้ผลตอบแทนตำมกำรงำนทีเขำกระท ่ พิพำกษำตำมทีบั ำกำรพิพำกษำนี ้ ่ ้นตำยสังเกตคำพูดของเปำโลทีว่​่ ำ ไม่ได ้มีขนเมื ึ ้ อคนๆนั “พระองค ์ทรงกำหนดวันหนึ่ งไว ้แล ้วในวันนั้นพระองค ์จะทรงพิพำกษำโลกตำมควำมชอบธรรมโ ่ ้ ่ โดยทรงให ้ ดยบุคคลทีพระองค ์ทรงกำหนดไว ้และพระเจ ้ำทรงให ้คนทังปวงมี ควำมมั่นใจในเรืองนี ้บุค 462

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ อั ้ ครทูตบอกไว ้อย่ำงชัดเจนถึงเวลำทีแน่ ่ นอนของอ คลผูน้ ้ันเป็ นขึนจำกตำย”กิ จกำร17:31;ในทีนี ่ กกำหนดไว ้เพือพิ ่ พำกษำโลก{GC548.2}{GCth17481.2} นำคตทีถู ่ ร ักษำอำนำจครอบครองของตน หนังสือยูดำเขียนถึงช่วงเวลำเดียวกันนี ว่้ ำ“พวกทูตสวรรค ์ทีไม่ ้ นฐำนของตนพระองค ่ ่ ดจนกว่ำจะถึงเวลำ เองแต่ละทิงถิ ์ก็ทรงจองจำไว ้ด ้วยโซ่อน ั ไม่รู ้จักสลำยในทีมื ่ พิพำกษำในวันยิงใหญ่ นั้น”และยูดำยังอ ้ำงถึงคำพูดของเอโนคว่ำ“นี่ แน่ ะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำกำลังเส ์ ่ ่ ำกำรพิพำกษำทุกคน”ยูดำ6,14,15;ยอ ด็จมำพร ้อมกับผูบ้ ริสท ุ ธิของพระองค ์นับเป็ นหมืนๆเพื อท ้ ่ ่ งนั้นแล ้วหนั ห ์นเปิ ดเผยว่ำเขำ“เห็นบรรดำคนตำยทังคนใหญ่ โตและคนเล็กน้อยยืนอยูห ่ น้ำพระทีนั งสือต่ำงๆก็ถก ู เปิ ดออกและหนังสืออีกเล่มหนึ่ งก็ถก ู เปิ ดออกด ้วยคือหนังสือแห่งชีวต ิ คนตำยก็ถก ู พิ ้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเหล่ำนั้น”วิวรณ์20:12{GC548.3}{G พำกษำตำมกำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี Cth17481.3} แต่หำกคนตำยมีควำมสุขในแดนแห่งควำมสำรำญของสวรรค ์หรือบิดตัวด ้วยควำมเจ็บปวดในเ ่ ้องมีกำรพิพำกษำในอนำคตอีกหรือคำสอนทังห ้ ปลวเพลิงของนรกอยูแ่ ล ้วจะยังมีควำมจำเป็ นทีต ่ ำคัญเหล่ำนี ไม่ ้ คลุมเครือและไม่ขด ่ ลำยในพระคำของพระเจ ้ำในประเด็นต่ำงๆทีส ั แย ้งกันเรืองอย่ ำง ้ ่วไปเข ้ำใจได ้แต่ควำมคิดทีปรำศจำกอคติ ่ นี สมองธรรมดำของคนคนทั จะมองเห็ นปัญญำหรือควำ ่ี ้กันอยูใ่ นปัจจุบน ่ มยุตธิ รรมในทฤษฎีทใช ั ได ้อย่ำงไรเมือคนชอบธรรมถู กสอบสวนและพิพำกษำจะไ ่ และซือสั ่ ตย ์….จงร่วมยินดีกบ ด ้รับคำชมเชยได ้อย่ำงไรว่ำ“ดีแล ้วเจ ้ำเป็ นบ่ำวทีดี ั นำยของเจ ้ำเถิด” ่ ้ ่ ในเมือพวกเขำอำศั ยอยูต ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์พระองค ์มำเป็ นเวลำนำนแล ้วคนชัวจะได ้ร ับหมำยเรี ่ ้ออกมำจำกสถำนทีทรมำนเพื ่ ่ ับคำตัดสินจำกพระผูท้ รงพิพำกษำโลกว่ำ“จงถอยไปจำก ยกสังให อร ่ เรำและเข ้ำไปอยูใ่ นไฟทีไหม้ อยูเ่ ป็ นนิ ตย ์”เช่นนั้นหรือมัทธิว25:21,41โอช่ำงเป็ นกำรหลอกลวงที่ ่ กเป็ นกำรกล่ำวหำพระปัญญำและควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำอย่ำงน่ ำละอำย{GC54 น่ ำขนลุกยิงนั 9.1}{GCth17482.1} ่ ญญำณอมตะเป็ นหลักคำสอนเทียมเท็จหนึ่ งของโรมทีหยิ ่ บยืมมำจำกลัทธินอกศำ ทฤษฏีเรืองวิ ่ ให ้ ้ไปอยูใ่ น“นิ ยำย สนำและผสมผสำนเข ้ำไปในศำสนำของชำวคริสเตียนมำร ์ตินลูเธอร ์จัดเรืองนี ่ นหนึ่ งในกองมูลฝอยคำสังของโรม”E.Petavel, ่ ประหลำดทีเป็ TheProblemofImmortalityหน้ำ ้ 255นักปฏิรป ู ศำสนำท่ำนนี [มำร ์ตินลูเธอร ์]แสดงควำมคิดเห็นต่อคำพูดของซำโลมอนในพระธรร ่ ำวถึงคนตำยไม่รู ้อะไรเลยว่ำ“เป็ นอีกแหล่งทีพิ ่ สจู น์ให ้เรำทรำบว่ำคนตำยไม่ม… มปัญญำจำรย ์ทีกล่ ี ่ ..ควำมรู ้สึกท่ำนบอกไว ้ว่ำไม่มห ี น้ำทีกำรงำนไม่ มค ี วำมรู ้ทำงวิทยำศำสตร ์ไม่มค ี วำมรู ้ไม่มป ี ัญญำที่ นั่นซำโลมอนลงควำมเห็นว่ำคนตำยนอนหลับและไม่มค ี วำมรู ้สึกใดเลยเพรำะคนตำยนอนอยูท ่ นั ี่ ่ น ่ ้ ไม่รู ้จำนวนวันหรือปี แต่เมือเขำเป็ นขึนมำจำกตำยเขำจะรู ้สึกว่ำได ้นอนหลับไปไม่ถงึ หนึ่ งนำที”Ma

463

อำนำจสัมบูรณ์

rtinLuther,ExpositionofSolomon’sBookeCalledEcclesiastesหน้ำ152{GC549.2}{GC th17482.2} ่ ่ ไม่มข ี ้อควำมใดในพระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิที์ บอกเรำว่ ำเมือคนชอบธรรมตำยไปเขำจะไปร ับรำงวัลห ่ ่ ้ รือเมือคนชั วตำยไปเขำจะต ้องไปร ับกำรลงโทษเหล่ำบรรพชนและผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำยไม่ ได ้ยืน ้ ยันเช่นนั้นพระคริสต ์และสำวกของพระองค ์ก็ไม่ได ้ชีแนะไว ้เช่นนั้นพระคัมภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนว่ ่ นขึนจำกตำย1เธส ้ ำคนตำยไม่ได ้ไปสวรรค ์ทันทีแต่บอกไว ้ว่ำพวกเขำยังนอนหลับอยูจ ่ นถึงวันทีเป็ ะโลนิ กำ4:14โยบ14:10่ 12ในวันนั้นเมือสำยเงิ นขำดและชำมทองคำบุบสลำย(ปัญญำจำรย ์12:6)ควำมคิดของมนุ ษย ์ก็พิ ่ ่ ่ ดขึนภำยใต ้ นำศไปคนทีลงไปยั งหลุมศพจะหยุดเงียบไปพวกเขำจะไม่ทรำบถึงสิงใดที เกิ ้ดวงอำทิตย ์ โยบ14:21. ่ อยล ่ ้ จะเป็ นเพีย ผูช ้ อบธรรมทีเมื ้ำได ้ร ับกำรพักผ่อนอย่ำงมีสข ุ ไม่วำ่ เวลำนั้นจะยำวนำนหรือสันก็ ่ ส่ ำหร ับพวกเขำพวกเขำนอนหลับและถูกปลุกให ้ตืนขึ ่ นด ้ ้วยเสียงแตรของพระเจ ้ำเพือเข ่ ้ำสู่ งชัวครู ่ ้ ชีวต ิ อมตะอันเปล่งรัศมีเจิดจ ้ำ“เพรำะว่ำจะมีกำรเป่ ำแตรและพวกทีตำยแล ้วจะถูกทำให ้เป็ นขึนโดย ่ ่ ่ เสื ่ อมสลำยได ่ ้ ้องสวมด ้วยสิงที ่ เ่ ปรำศจำกควำมเสือมสลำยแล ้วเรำจะถูกเปลียนใหม่ เพรำะว่ำสิงที ้นี ต ่ ่ ้องตำยนี ต ้ ้องสวมด ้วยสภำทีไม่ ่ ตำยเมือสิ ่ งที ่ เสื ่ อมสลำยได ่ ้ สือมสลำยไม่ ได ้และสภำพทีต ้นี สวมด ้วย ่ เสื ่ อมสลำยไม่ ่ ่ ้องตำยนี สวมด ้ ่ ตำยเมือนั ่ ้นพระวจนะทีเขี ่ ยนไว ้จะ สิงที ได ้และสภำพทีต ้วยสภำพทีไม่ สำเร็จว่ำควำมตำยก็ถก ู กลืนเข ้ำในชัยชนะแล ้ว”1โครินธ ์15:52-54 ่ ่ นจำกกำรนอนหลั ้ ่ ดว่ำหยุดงำนไปเมือใ ่ ในขณะทีพวกเขำตื นขึ บอย่ำงสบำยนั้นพวกเขำจะเริมคิ ่ ดควำมรู ้สึกสุดท ้ำยของเขำคือควำมเจ็บปวดของควำมตำยควำมคิดสุดท ้ำยของพวกเขำคือเมือ ่ ้ กำลังจะตกเข ้ำไปอยูใ่ ต ้อำนำจของหลุมศพเมือพวกเขำลุ กขึนจำกหลุ มแห่งควำมตำยควำมคิดชื่ ่ ้องขึนอย่ ้ นชมอันดับแรกจะเป็ นเสียงดังกังวำนทีจะร ำงมีช ัยว่ำ“โอควำมตำยชัยชนะของเจ ้ำอยูท ่ ไห ี่ ่ี นโอควำมตำยเหล็กในของเจ ้ำอยูท ่ ไหน”1โคริ นธ ์15:55{GC549.3}{GCth17482.3}

464

อำนำจสัมบูรณ์

บท34-คนตำยติดต่อกับเรำได ้หรือ ์ ่ ้ควำมเ งำนกำรดูแลร ับใช ้ของทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิตำมค ำสอนของพระคัมภีร ์นั้นเป็ นควำมจริงทีให ่ ดและประเสริฐยิงส ่ ำหร ับสำนุ ศษ ล ้ำโลมใจมำกทีสุ ิ ย ์ทุกคนของพระคริสต ์แต่คำสอนในพระคัมภีร ์เรื่ ้ บถูกทำให ้มัวหมองและถูกบิดเบือนเนื่ องจำกคำสอนผิดๆทังหลำยของศำสนศำสตร ้ ่ องนี กลั ์ทีคนนิ ่ ่ ยมหลักคำสอนเรืองสภำพชี วต ิ อมตะซึงในตอนแรกถู กหยิบยืมมำจำกปร ัชญำของคนนอกศำสนำ ่ ้ ่ งให ้ั และต่อมำได ้ถูกแทรกเข ้ำมำในควำมเชือของคริ สเตียนในช่วงยุคมืดแห่งกำรละทิงควำมเชื อคร ่ ่ ญ่จนเข ้ำมำแทนทีควำมจริ งทีพระคั มภีร ์สอนไว ้อย่ำงชัดเจนว่ำ“คนตำยแล ้วก็ไม่รู ้อะไรเลย”ปัญญำ ่ นว่ำ“วิญญำณทีร่ ับใช ้พระเจ ้ำทีทรงส่ ่ ่ จำรย ์9:5;ฝูงชนลงเอยเชือกั งไปปรนนิ บต ั บ ิ รรดำคนทีจะได ้ร ับ ควำมรอด”ฮีบรู1:9 ่ ด ้ ้วยวิธใี ดก็ตำมพวกเขำก็ไม่สำ นั้นคือวิญญำณของคนตำยแต่ไม่วำ่ พวกเขำจะกล่ำวถึงเรืองนี ่ ำวว่ำทูตสวรรค ์มีอยูแ่ ล ้วและมีควำมสัมพันธ ์กับประวัตศ มำรถลบล ้ำงคำพยำนในพระคัมภีร ์ทีกล่ ิ ำส ่ ้ บมนุ ษย ์{GC551.1}{GCth17483.1} ตร ์ของมนุ ษย ์ก่อนทีควำมตำยจะเกิ ดขึนกั ่ ่ องวิ ่ ญญำณของคนตำยจะกลับม หลักคำสอนเรืองคนตำยมี ควำมนึ กคิดโดยเฉพำะควำมเชือเรื ่ งมีชวี ต ำดูแลคนทียั ิ อยูน ่ ั้นได ้ปูทำงให ้กับลัทธิทรงวิญญำณยุคใหม่หำกคนตำยได ้ร ับอนุ ญำตให ้ไปอ ้ ์ ่ ำก่อนทียั ่ งไม่ตำ ยูเ่ บืองพระพั กตร ์ของพระเจ ้ำและทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิและได ้ร ับสิทธิให ้ร ับรู ้มำกยิงกว่ ่ ้ควำมกระจ่ำงและสอนสังคนที ่ ่ งมีชวี ต ยทำไมพวกเขำจึงไม่กลับมำยังโลกเพือให ยั ิ อยูเ่ ล่ำหำกตำมที่ นักศำสนศำสตร ์โด่งดังสอนว่ำวิญญำณของคนตำยจะวนเวียนอยูร่ อบๆมิตรสหำยบนโลกทำไมพ ่ ้ ่ อประเล ้ำประโลมในยำมโศกเศร ้ำเล่ำ วกเขำจึงไม่ได ้รับอนุ ญำตให ้มำสือมำเตื อนให ้ละทิงควำมชั วหรื ่ี อว่ ่ ำคนตำยมีควำมนึ กคิดจะปฏิเสธอย่ำงไรในเรืองควำมกระจ่ ่ ผูท้ เชื ำงของพระเจ ้ำทีวิ่ ญญำณอันมี ่ ่ อว่ำศักดิสิ์ ทธิซึ ์ งเป็ ่ นช่องทำงทีซำตำนใช ่ ่ ้บร สง่ำรำศีนำมำสือสำรให ้แก่เขำนี่ เป็ นช่องทำงทีถื ้เพือให ้ ่ ้มลงในบำปจะทำตำมคำบัญชำของมันโดยมำปรำกฏ รลุวต ั ถุประสงค ์ของมันทูตสวรรค ์ทังหลำยที ล ่ ่ ตัวในฐำนะผูน้ ำข่ำวจำกโลกวิญญำณในขณะทีแสดงออกว่ ำนำคนเป็ นให ้ไปสือสำรกั บคนตำยนั้นเ ่ ้ใส่อท จ ้ำชำยแห่งควำมชัวได ิ ธิพลแห่งกำรหลอกลวงของมันลงไปในควำมคิดของพวกเขำ{GC55 1.2}{GCth17483.2} ่ มันมีอำนำจทำให ้ดูเหมือนว่ำนำรูปร่ำงของมิตรสหำยทีตำยจำกไปมำปรำกฏต่ อหน้ำมนุ ษย ์กำ ่ ้นเคยถูกจำลองมำได ้อย่ำงน่ ำพิศวงคน รปลอมแปลงนั้นทำได ้แนบเนี ยนหน้ำตำคำพูดน้ำเสียงทีคุ ่ มำกมำยรู ้สึกสบำยใจและมั่นใจว่ำคนทีเขำร ักมีควำมสุขสำรำญในสวรรค ์และโดยปรำศจำกควำมร ้ ่ อลวงและคำสอนของพวกผี”1ทิโ ะแวงถึงภัยอันตรำยพวกเขำปล่อยให ้หูฟัง“วิญญำณทังหลำยที ล่ มธี4:1{GC552.1}{GCth17484.1} 465

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำคนตำยกลับมำสนทนำกับพวกเขำจริงมันก็จะทำให ้ผูท้ ลงไ เมือซำตำนชักน ำให ้พวกเขำเชือว่ ี่ ่ ได ้เตรียมพร ้อมมำปรำกฏตัวพวกเขำจะอ ้ำงว่ำมีควำมสุขอยูใ่ นสวรรค ์และ ปยังหลุมฝังศพโดยทีไม่ ่ ่ นและด ้วยเหตุนีค ้ ำสอนทีว่​่ ำไม่มค แม้กระทั่งบอกว่ำได ้ตำแหน่ งสูงส่งทีนั ี วำมแตกต่ำงระหว่ำงคนชอ ่ งแพร่กระจำยไปในบำงครงผู ้ั ม้ ำเยือนจำกโลกวิญญำณทีหลอกลวงบอกให ่ บธรรมและคนชัวจึ ้ระวัง ่ ดขึนจริ ้ งและเมือพวกเขำเชื ่ ่ ่นมำกยิงขึ ่ นมั ้ นก็จะนำเสนอคำสอนทีบ่ ่ อน และกล่ำวคำเตือนทีเกิ อมั ่ ทำลำยควำมเชือในพระคั มภีร ์โดยตรงมันแสดงควำมสนใจอย่ำงจริงจังต่อควำมทุกข ์สุขของมิตรส ่ ่ ดเนื่ องจำกมันกล่ำวควำมจริงบ ้ำงและบำงครงยั ้ั ง หำยในโลกเพือจะสอดแทรกควำมผิ ดอันตรำยทีสุ ่ มั ่ นกล่ำวน่ ำเชือถื ่ อและคนจำนวนมำกยอมร ับคำสอนเท็จข ทำนำยเหตุกำรณ์ในอนำคตทำให ้สิงที ่ องมันได ้อย่ำงง่ำยดำยและเชืออย่ ำงหมดหัวใจเสมือนหนึ่ งว่ำคำสอนเหล่ำนั้นเป็ นควำมจริงศักดิสิ์ ท ่ ดของพระคัมภีร ์พระบัญญัตข ธิที์ สุ ิ องพระเจ ้ำถูกละเลยพระวิญญำณแห่งพระคุณถูกดูแคลนและพ ้ เสธควำมเป็ นพระเจ ้ำของพระ ระโลหิตแห่งพันธสัญญำถูกมองว่ำไม่ศก ั ดิสิ์ ทธิวิ์ ญญำณเหล่ำนี ปฏิ คริสต ์และจัดพระผูส้ ร ้ำงให ้อยูใ่ นระดับเดียวกับมันด ้วยกำรปลอมแปลงในรูปแบบใหม่กบฏตัวยงผูน้ ี ้ ่ นก่อขึนในสวรรค ้ ยังคงต่อสู ้กับพระเจ ้ำในสงครำมทีมั ์และดำเนิ นต่อมำในโลกเป็ นเวลำเกือบหกพัน ปี {GC552.2}{GCth17484.2} ่ ่ คนมำกมำยพยำยำมให ้เหตุผลในเรืองกำรส ำแดงทำงวิญญำณโดยชีว่้ ำสิงเหล่ ำนั้นเกิดจำกมือ ่ ลก ่ ของคนทรงทีมี ู เล่นและว่องไวแต่แท ้จริงแล ้วในขนำดทีผลกำรเล่ นกลบ่อยครงก็ ั้ หลอกว่ำเป็ นกำ ่ ้จริงก็ตำมทีแต่ก็มก ่ นได ้ชัดแจ ้งว่ำมีอำนำจทีเหนื ่ อธรรมชำติรว่ มอยูด รแสดงออกทีแท ี ำรแสดงทีเห็ ่ ้ ่ นจุดเริมต ่ ้นของลัทธิทรงวิญญำณในยุคใหม่ไม่ได ้เกิดขึนจำกกำรเล่ ้ วยควำมลึกลับทีเป็ นกลหรือเ ่ ่ งโดยวิ ่ ้ ำกำรหลอกลวงที่ ล่ห ์เหลียมของมนุ ษย ์แต่เป็ นผลงำนโดยตรงของเหล่ำทูตสวรรค ์ชัวซึ ธน ี ีน ่ ดวิธห ่ ำลัทธิทรงวิญ ทำลำยจิตวิญญำณอย่ำงได ้ผลทีสุ ี นึ่ งมำให ้คนมำกมำยจะติดกับดักโดยเชือว่ ่ ษย ์ทำขึนเมื ้ อพวกเขำต ่ ่ ดขึนซึ ้ ่ ญำณเป็ นเพียงกำรหลอกลวงทีมนุ ้องเผชิญหน้ำกับกำรสำแดงทีเกิ ่ พวกเขำปฏิ ่ ่ อธรรมชำติแล ้วพวกเขำจึงถูกหลอ งเป็ นสิงที เสธไม่ได ้ว่ำเป็ นผลงำนของอำนำจทีเหนื ่ ่ กและถูกชักนำให ้ยอมร ับว่ำสิงเหล่ ำนั้นเกิดจำกอำนำจยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำ{GC553.1}{GCth174 85.1} ้ ่ ่ คนเหล่ำนี มองข ้ำมคำพยำนในพระคัมภีร ์เรืองกำรอั ศจรรย ์ทีซำตำนและตั วแทนของมันทำนักม ำยำกลของฟำโรห ์เลียนแบบพระรำชกิจของพระเจ ้ำได ้ด ้วยกำรช่วยเหลือของซำตำนเปำโลประก ้ั สองของพระคริ ่ ่ ำศว่ำก่อนกำรเสด็จมำครงที สต ์จะมีเหตุกำรณ์ทคล ี่ ้ำยคลึงกันซึงแสดงให ้เห็นถึงอำ นำจของซำตำนก่อนกำรเสด็จกลับมำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะมี“กำรดลบันดำลของซำตำนพร ้อ ้ ่ กอย่ำง”2เธส มกับกำรอิทธิฤทธิทุ์ กอย่ำงทังหมำยส ำคัญและกำรอัศจรรย ์จอมปลอมและอุบำยชัวทุ ะโลนิ กำ2:9,10.

466

อำนำจสัมบูรณ์

่ และอัครทูตยอห ์นบรรยำยถึงอำนำจกำรทำอัศจรรย ์ทีจะแสดงออกในวำระสุ ดท ้ำยว่ำ.“มันทำหม ่ งใหญ่ ่ ้ ำให ้ไฟตกจำกฟ้ ำลงมำยังแผ่นดินโลกต่อหน้ำคนทังหลำยมั ้ ำยสำคัญทียิ ถงึ ขันท นล่อลวงคน ้ ่ บ ่ ทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกด ้วยหมำยสำคัญต่ำงๆ”ซึง“ทรงอนุ ญำตให ้มันทำ”วิวรณ์13:13,14.ก ่ ไม่ ้ ใช่เป็ นเพียงเรืองกำรหลอกลวงมนุ ่ ่ ำรทำนำยไว ้ในทีนี ษย ์จะถูกหลอกด ้วยกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆทีบร ่ พวกมั ่ รดำตัวแทนของซำตำนมีอำนำจทำไม่ใช่ด ้วยสิงที นแสร ้งทำ{GC553.2}{GCth17485.2} ่ ้ำชำยแห่งควำมมืดมุ่งมั่นบงกำรวำงแผนเพือกำรหลอกลวงมั ่ เป็ นเวลำเนิ่ นนำนแล ้วทีเจ นปร ับเป ่ ่ ่ ้เหมำะกับทุกชนชันและทุ ้ ลียนกำรทดลองต่ ำงๆของมันอย่ำงชำชองเพื อให กสภำวกำรณ์สำหร ับค ่ กำรศึกษำและเป็ นผูด้ ม ่ นทีมี ี น ั เสนอลัทธิทรงวิญญำณในรูปแบบทีประณี ตและมีเหตุมผ ี ลและด ้วยวิ ้ นประสบผลสำเร็จในกำรดึงคนมำกมำยเข ้ำไปยังกับดักของมันอัครทูตยำกอบกล่ำวถึงควำม ธีนีมั ่ ทธิทรงวิญญำณให ้ไว ้ว่ำ“ปัญญำอย่ำงนี ไม่ ้ ใช่ปัญญำทีมำจำกเบื ่ ้ รู ้ทีลั องบนแต่ เป็ นปัญญำฝ่ ำยโลก ้ ่ ผู ้ ล้ อ ่ งใหญ่ ่ ฝ่ ำยเนื อหนั งและฝ่ ำยผีปีศำจ”ยำกอบ3:15.อย่ำงไรก็ตำมในเรืองนี ่ ลวงทียิ จะใช ้วิธป ี กปิ ด ่ี ดกับเป้ ำหมำยของมันผูท้ ปรำกฏตั ้ ถ ้ำกำรปกปิ ดจะให ้ผลดีทสุ ี่ วอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระคริสต ์ในป่ ำ ้ ่ ำสนใจทีสุ ่ ดคือใ กันดำรด ้วยควำมสว่ำงเจิดจ ้ำของทูตสวรรค ์ทังหลำยจะมำหำมนุ ษย ์ในลักษณะทีน่ ่ งส่งมันนำควำมพึง นฐำนะทูตแห่งควำมสว่ำงมันเข ้ำหำควำมมีเหตุมผ ี ลด ้วยกำรเสนอแก่นสำรทีสู ่ พอใจให ้พวกช่ำงเพ ้อฝันด ้วยภำพทีชวนให ้หลงใหลและมันชักนำควำมรู ้สึกด ้วยกำรแสดงควำมร ัก และควำมโอบอ ้อมอำรีออกมำอย่ำงสวยงำมมันกระตุ ้นควำมนึ กคิดไปสูค ่ วำมอวดดีอย่ำงรวดเร็วทำ ่ ให ้คนทะนงในควำมฉลำดของตัวเองจนจิตใจของพวกเขำหมินประมำทพระเจ ้ำแห่งนิ ร ันดร ์กำลสิง่ ่ ้ ท้ สำมำรถน ่ี ้ มีชวี ต ิ ผูม้ อ ี ำนำจยิงใหญ่ ตนนี ผู ำพระผูช ้ ว่ ยของโลกไปยังภูเขำสูงและนำอำณำจักรทังโ ้ ลกและสง่ำรำศีของอำณำจักรเหล่ำนั้นให ้มำปรำกฏต่อเบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์จะนำกำรล่อล ่ ดเบือนควำมรู ้สึกของทุกคนทีไม่ ่ ได ้อยูภ วงต่ำงๆของมันมำให ้แก่มนุ ษย ์ในลักษณะทีจะบิ ่ ำยใต ้กำร ปกป้ องด ้วยอำนำจของพระเจ ้ำ{GC553.3}{GCth17485.3} ้ ่ นหลอกเอวำในสวนเอเดนด ้วยคำเยินยอด ้วยกำร ในเวลำนี ซำตำนหลอกมนุ ษย ์เหมือนเช่นทีมั ่ จุดประกำยควำมต ้องกำรอยำกได ้ควำมรู ้ต ้องห ้ำมด ้วยกำรปลุกปั่นควำมทะเยอทะยำนทีอยำกให ้ต ้ ้วยกำรยึดควำมชัวเหล่ ่ ้ ้ทีเป็ ่ นเหตุทำให ้มันล ้มลงและโดยวิธเี ดียวกันนี มั ้ นมุ่งมั่ นเองสูงส่งขึนด ำนี ไว ่ ำให ้มนุ ษย ์พินำศมันประกำศว่ำ“พวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำคือรู ้ควำมดีและควำม นทีจะท ่ ่ ชวี ต ่ ญขึนไปเรื ้ ่ ชัว”ปฐมกำล3:5;ลั ทธิทรงวิญญำณสอนว่ำ“มนุ ษย ์เป็ นสิงมี ิ ทีเจริ อยๆชะตำกรรมขอ ้ เกิดจะต ้องก ้ำวไปข ้ำงหน้ำแม้กระทั่งไปถึงนิ ร ันดร ์กำลไปยังพระเจ ้ำพระบิดำ”และยังกล่ำว งเขำตังแต่ ่ื ต่อไปว่ำ“สมองของแต่ละคนจะตัดสินตนเองและไม่ตด ั สินผูอ้ น” “กำรพิพำกษำจะยุตธิ รรมเพรำะเป็ นกำรตัดสินตัวเอง....บัลลังก ์อยูใ่ นตัวของท่ำน”อำจำรย ์ของ ่ ่ นภำยในตั ้ ่ ลัทธิทรงวิญญำณคนหนึ่ งกล่ำวขณะที“ควำมรู ้สึกทำงจิตวิญญำณ”ตืนขึ วเขำว่ำ“เพือ ้ ่ำทีไม่ ่ ได ้ล ้มลงในบำป”และอีกท่ำนหนึ่ งสอนว่ำ นมนุ ษย ์ทุกคนของข ้ำพเจ ้ำทุกคนเป็ นเทวดำชันต 467

อำนำจสัมบูรณ์

“คนดีและบริบูรณ์ทุกคนคือพระคริสต ์”{GC554.1}{GCth17486.1} ้ ้ ดองค ์แท ้จริง ด ้วยประกำรฉะนี ควำมชอบธรรมและควำมดี รอบคอบของพระเจ ้ำผูท้ รงไม่มท ี สิ ี่ นสุ ่ ่ึ นมำตรฐำนทีแ่ ทีเรำจะต ้องเทิดทูนสรรเสริญและควำมชอบธรรมอันบริบูรณ์ของพระบัญญัตซ ิ งเป็ ่ ษย ์ต ้องก ้ำวไปให ้ถึงถูกซำตำนเอำธรรมชำติทบำปและผิ ่ี ท ้จริงทีมนุ ดของตัวมนุ ษย ์เองเข ้ำไปแทนที่ ่ นเป้ ำหมำยของกำรเทิดทูนเกียรติเป็ นกฎเดียวของกำรพิพำกษำหรือเป็ นมำตรฐำนของอุป เพือเป็ ่ ่ งขึนแต่ ้ ่ ่ำ{GC554.2}{GCth17486.2} นิ สยั นี่ เป็ นกำรเคลือนไปข ้ำงหน้ำแต่ไม่ได ้ยิงสู กลับดิงลงต ้ กฎของสภำพทังทำงฝ่ ำยปัญญำและฝ่ ำยจิตวิญญำณมีอยูว่ ำ่ ด ้วยกำรเฝ้ ำมองเรำจะร ับกำรเปลี่ ่ เรำครุ ่ ่ เขำร ่ ยนแปลงสมองจะค่อยๆปร ับตัวให ้เข ้ำกับเรืองที น ่ คิดและจะผสมผสำนเข ้ำกับสิงที ักและเ ์ อควำมดีหรือควำมจริงของเ คำรพมนุ ษย ์จะก ้ำวไปได ้ไม่สงู เกินกว่ำมำตรฐำนแห่งควำมบริสท ุ ธิหรื ่ี งส่งของเขำเขำจะไม่สำมำรถเข ้ำไปถึงสิงที ่ สู ่ งส่งแต่จะจมดิงลงไปเรื ่ ่ ขำเขำจะไปไม่ถงึ อุดมคติทสู อย ่ อำนำจยกชูมนุ ษย ์ขึนหำกปล่ ้ ๆพระคุณของพระเจ ้ำเท่ำนั้นทีมี อยให ้เขำอยูต ่ ำมลำพังวิถข ี องเขำจะ ่ ตกต่ำลงอย่ำงหลีกเลียงไม่ ได ้{GC555.1}{GCth17487.1} ่ี สำหร ับผูท้ ตำมใจตนเองผู ท้ ร่ี ักแต่ควำมสนุ กสนำนและผูท้ ใฝ่ ี่ ใจในกำมำรมณ์ลท ั ธิทรงวิญญำณ ้ ้วยกำรปกปิ ดน้อยกว่ำเมือมั ่ นเข ้ำหำผูด้ แี ละผูม้ ก เข ้ำหำคนเหล่ำนี ด ี ำรศึกษำโดยรวมแล ้วพวกเขำ ่ เข ่ ้ำได ้กับแนวควำมคิดของพวกเขำซำตำนศึกษำเครืองหมำยชี ่ ้ จะพบสิงที บอกจุ ดอ่อนทุกจุดในธ ่ ละคนมีควำมโน้มเอียงจะทำและแล ้วมันก็จะจัดกำรไม่ให ้เสีย รรมชำติของมนุ ษย ์มันบันทึกบำปทีแต่ ่ ่ ำหร ับสิงที ่ ถู ่ กต ้องมันล่อลวงมนุ ษย ์ให ้ทำม โอกำสทีจะสร ้ำงควำมพอใจให ้กับแนวโน้มในกำรทำชัวส ่ ้พลังกำยควำมคิดและศีลธรรมอ่อนแอไปด ้วยกำรไม่รู ้จักประมำณตนมันทำ ำกเกินขอบเขตเพือให ่ ำร ้ำยธรรมชำติของมนุ ษย ์อ ลำยคนนับพันและยังคงทำลำยต่อไปโดยให ้หมกมุ่นอยูก ่ บ ั ตัณหำซึงท ้ ่ ำให ้งำนของมันสำเร็จมันประกำศผ่ำนทำงวิญญำณว่ำ ย่ำงโหดเหียมและเพื อท ่ ้จริงยกระดับมนุ ษย ์ให ้อยูเ่ หนื อกฎทุกข ้อ”“ทุกสิงที ่ ถู ่ กต ้อง”ที“พระเจ ่ “ควำมรู ้ทีแท ้ำไม่ทรงประณ ้ ่ ำไปก็ถอื ว่ำไม่มค ่ ้ ่ ำควำมปรำรถ ำม”และ“บำปทังปวงที ท ี วำมผิด”เมือคนทั งหลำยถู กชักนำให ้เชือว่ นำเป็ นกฎหมำยสูงสุดเสรีภำพคือใบอนุ ญำตและมนุ ษย ์ต ้องร ับผิดชอบต่อตัวเขำเองเท่ำนั้นจึงไม่ต ้ ่ ้ องแปลกใจเมือควำมไม่ ถก ู ต ้องและควำมเลวร ้ำยไหลบ่ำเข ้ำมำมำกเช่นนี คนจ ำนวนมำกมำยกระตื ่ ่ อยให ้พวกเขำมีเสรีภำพในกำรทำสิงที ่ หั ่ วใจฝ่ ำยเนื อหนั ้ อรือร ้นทีจะยอมร ับคำสอนต่ำงๆทีปล่ งเรียก ่ ร ้องบังเหียนควบคุมตนถูกวำงไว ้ทีคอของตั ณหำอำนำจควำมคิดและจิตวิญญำณถูกทำให ้อยูภ ่ ำย ่ ตว ์และแล ้วซำตำนก็กวำดคนนับพันทีอ ่ ้ำงตัวว่ำเป็ นผูต้ ด ใต ้กำรควบคุมของควำมโน้มเอียงเยียงสั ิ ตำมพระคริสต ์เข ้ำไปในร่ำงแหของมันด ้วยควำมปี ติยน ิ ดี{GC555.2}{GCth17487.2} ่ แต่ไม่มผ ี ู ้ใดจะต ้องถูกหลอกด ้วยเรืองเหลวไหลของลั ทธิทรงวิญญำณพระเจ ้ำประทำนควำมสว่ ่ ้พวกเขำตรวจพบกับดักดังทีได ่ ้แสดงให ้เห็นแล ้วว่ำทฤษฏีทเป็ ้ ำงอย่ำงเพียงพอเพือให ี่ นพืนฐำนโดย 468

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดของพระคัมภีร ์พระคัมภีร ์เ ตรงของลัทธิทรงวิญญำณนั้นมีควำมขัดแย ้งกับข ้อควำมทีชัดเจนที สุ ้ ้ ่ งเกิดขึ ้ ปิ ดเผยว่ำคนตำยไม่รู ้อะไรเลยควำมนึ กคิดของเขำก็สญ ู สินไปเขำทั งหลำยไม่ มส ี ว่ นอันใดทีบั ่ี ่ ดในโลกจะมีควำมสุขหรือควำมทุกข ์{GC55 นภำยใต ้ดวงอำทิตย ์พวกเขำไม่รู ้ว่ำผูท้ เขำร ักมำกทีสุ 6.1}{GCth17488.1} ่ ำนั้นพระเจ ้ำทรงห ้ำมไว ้อย่ำงชัดเจนถึงกำรกระทำทุกอย่ำงทีติ ่ ดต่อสือสำรแบบจอมปลอม ่ ยิงกว่ ่ ่ ้ำงว่ำสำมำรถสือกั ่ บคนตำยได ้เ กับวิญญำณซึงจำกไปแล ้วในสมัยของคนฮีบรูมค ี นอยูก ่ ลุม ่ หนึ่ งทีอ ่ เรี ่ ยกว่ำ“วิญญำณของผูท้ คุ หมือนเช่นคนทรงในยุคปัจจุบน ั แต่ผูท้ มำเยื ี่ อนจำกโลกอืนที ี่ ้นเคย”นั้น ่ พระคัมภีร ์เปิ ดเผยว่ำเป็ น“วิญญำณชัว”(เปรี ยบเทียบกันดำรวิถ2 ี 5:13สดุด1 ี 06:281โครินธ ์10:20วิวรณ์16:14) ่ ่ี ่ น่ ่ ำร ังเกียจจำเพำ กำรเข ้ำไปยุง่ เกียวกั บวิญญำณของผูท้ เรำคุ ้นเคยนั้นถูกกำหนดไว ้ว่ำเป็ นสิงที ะพระเจ ้ำและมีกำรห ้ำมปรำมอย่ำงจริงจังโดยมีโทษถึงตำยเลวีนิต1 ิ 9:31;20:27 ้ ำว่ำเวทมนตร ์คำถำเองก็เป็ นทีผู ่ ค้ นเหยียดหยำมกำรอ ้ำงว่ำมนุ ษย ์สำมำรถสือสำรกั ่ บัดนี ค บวิญ ่ ำงๆได ้นั้นถูกมองว่ำเป็ นนิ ยำยในยุคมืดแต่ลท ่ ผูเ้ ชือนั ่ บร ้อยนับพันแม้ ญำณชัวต่ ั ธิทรงวิญญำณทีมี ่ ยมของ กระทั่งเป็ นล ้ำนได ้แทรกตัวเข ้ำไปในวงกำรวิทยำศำสตร ์บุกเข ้ำไปในคริสตจักรและเป็ นทีนิ ผูอ้ อกกฎหมำยบ ้ำนเมืองและแม้กระทั่งในพระรำชสำนักของพระรำชำกำรหลอกลวงอันใหญ่หลวง ้ ำลังหวนกลับคืนมำใหม่ปลอมแปลงด ้วยรูปลักษณ์ใหม่ซงแท ่ี นี ก ึ่ ้จริงแล ้วก็คอื กำรทรงเจ ้ำเข ้ำผีทถู กประณำมและห ้ำมปรำมในสมัยโบรำณนั่นเอง{GC556.2}{GCth17488.2} ่ ่ ่ เห็นควำม หำกไม่มห ี ลักฐำนอืนใดเพื อแสดงถึ งธำตุแท ้ของลัทธิทรงวิญญำณแล ้ววิญญำณทีไม่ ์ แตกต่ำงระหว่ำงควำมชอบธรรมและบำประหว่ำงคุณงำมควำมดีและควำมบริสท ุ ธิของอั ครทูตของ ่ ดของซำตำนก็ควรเป็ นกำรเพียงพอสำหร ับคริสเตียนโดยกำรนำเส พระคริสต ์กับทำสร ับใช ้เลวทีสุ ่ ดไปอยูส ่ ่ นเช่นนี ซำตำนก ้ นอว่ำคนเลวทีสุ ่ วรรค ์และร ับเกียรติอย่ำงสูงทีนั ำลังบอกโลกให ้รู ้ว่ำ“ไม่วำ่ ่ ้ำเพียงใดก็ตำมไม่วำ่ ท่ำนจะเชือพระเจ ่ ่ ตำมขอให ้ใช ้ชีวต ท่ำนจะชัวช ้ำและพระคัมภีร ์หรือไม่เชือก็ ิ ตำ มควำมพึงพอใจของท่ำนสวรรค ์เป็ นบ ้ำนของท่ำน”ผูส้ อนของลัทธิทรงวิญญำณแทบจะประกำศว่ำ ่ ำชัวก็ ่ เป็ นคนดีในสำยพระเนตรของพระยำห ์เวห ์และพระองค ์พอพระทัยคนเหล่ำนั้น “ทุกคนทีท ่ี ”และ“พระเจ ้ำแห่งควำมยุตธิ รรมอยูท ่ ไหน”มำลำคี 2:17พระคำของพระเจ ้ำกล่ำวไว ้ว่ำ“วิบต ั แิ ก่พวก ่ ยกควำมชัวว่ ่ ำควำมดีและเรียกควำมดีวำ่ ควำมชัวร ่ ้ำยพวกทีถื ่ อว่ำควำมมืดคือควำมสว่ำงและ ทีเรี ควำมสว่ำงคือควำมมืด”อิสยำห ์5:20{GC556.3}{GCth17488.3} ้ ปลอมตั ่ ่ ดค ้ำนสิงที ่ พวกเขำเขี ่ วิญญำณหลอกลวงเหล่ำนี ที วเป็ นอัครทูตถูกนำมำใช ้เพือคั ยนภ ์ ่ งมีชวี ต ่ ำยใต ้กำรทรงดลใจของพระวิญญำณบริสท ุ ธิในสมั ยทียั ิ อยูบ ่ นโลกพวกเขำปฏิเสธแหล่งทีม ์ ้ งทำลำยรำกฐำนแห่งควำมหวังของคริสเตียนและดับแ ำอันศักดิสิ์ ทธิของพระคั มภีร ์และด ้วยเหตุนีจึ 469

อำนำจสัมบูรณ์

่ องทำงไปสูส ้ ่ ำพระคัมภีร ์เป็ นเพียงตำนำนนิ ยำย สงสว่ำงทีส่ ่ วรรค ์ซำตำนพยำยำมทำให ้ทังโลกเชื อว่ ่ หรือเป็ นแค่หนังสือทีเหมำะส ำหร ับเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ในยุคแรกเท่ำนั้นแต่ปัจจุบน ั ถือว่ำไม่สำคัญหรือ ่ ่ ล ้ำสมัยและมันนำเสนอกำรสำแดงทำงวิญญำณเพือเอำไปแทนที พระค ำของพระเจ ้ำนี่ เป็ นช่องทำ ่ ภ ้ งด ้วยวิธน ้ นทำให ้โลกเชือสิ ่ งที ่ มั ่ นต ้องกำรให ้เชือมั ่ นนำ งทีอยู ่ ำยใต ้กำรควบคุมของมันโดยสินเชิ ี ี มั ่ ดสินมันและผูต้ ด ้ ่ ดซึงเป็ ่ นทีที ่ มั ่ นต ้องกำรมันทำให ้พ พระคัมภีร ์ทีตั ิ ตำมทังหลำยของมั นไปไว ้ในทีมื ่ ำอยูห ระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของโลกมีคำ่ ไม่มำกไปกว่ำมนุ ษย ์ธรรมดำคนหนึ่ งดังเช่นทหำรชำวโรมันทีเฝ้ ่ ่ โรหิตและผูป้ กครองบอกให ้พวกเขำพูดเ น้ำอุโมค ์ฝังศพของพระเยซูแพร่กระจำยรำยงำนเท็จซึงปุ ่ นข ้อพิสจู น์ในกำรหักล ้ำงเรืองกำรเป็ ่ ้ ่ี อเรื ่ อง ่ พือเป็ นขึนจำกควำมตำยของพระเยซู น้ันบรรดำผูท้ เชื กำรสำแดงทำงวิญญำณก็กระทำกำรแบบเดียวกันโดยกำรทำให ้ดูประหนึ่ งว่ำไม่มเี หตุกำรณ์อศ ั จร ้ ่ รย ์ใดเกิดขึนในชี วต ิ ของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดหลังจำกทีพวกเขำคอยหำทำงปั ดพระเยซูให ้ไปอยูท ่ ำงด ้ ่ ำนหลังฉำกแล ้วพวกเขำจึงหันควำมสนใจมำทีกำรอั ศจรรย ์ต่ำงๆของพวกเขำเองประกำศว่ำกำรอั ้ งใหญ่ ่ ศจรรย ์เหล่ำนี ยิ กว่ำผลงำนของพระเยซูคริสต ์เสียอีก{GC557.1}{GCth17489.1} ่ ่ ้ ทธิทรงวิญญำณกำลังเปลียนแปลงรู ่ เป็ นเรืองจริ งทีในเวลำนี ลั ปแบบและปกปิ ดลักษณะบำงประ ่ ำพึงร ังเกียจและสวมหน้ำกำกของคริสเตียนแต่คำพูดต่ำงๆของมันจำกเวทีและจำกสือมวล ่ กำรทีน่ ่ ้ แท ้ของมันถูกเผยออกม ชนปรำกฏอยูห ่ น้ำสำธำรณชนมำเป็ นเวลำหลำยปี และด ้วยสิงเหล่ ำนี ธำตุ ่ ้ ้{GC557.2}{GCth17489.2} ำให ้เห็นไม่อำจทีจะปฏิ เสธหรือปกปิ ดคำสอนต่ำงๆเหล่ำนี ได ่ ำงไกลจำกกำรมีคณ ่ แม้ในรูปแบบปัจจุบน ั ทีห่ ุ ค่ำเพียงพอทีจะพอยอมร ับได ้กว่ำในอดีตก็ตำมโด ่ มไปด ้วยเล่ห ์เหลียมมำกกว่ ่ ยควำมเป็ นจริงแล ้วกลับอันตรำยกว่ำเพรำะมีกำรหลอกลวงทีเต็ ำในข ้ ณะทีรู่ ปแบบเดิมโจมตีพระคริสต ์และพระคัมภีร ์รูปแบบปัจจุบน ั กลับประกำศยอมร ับทังพระคริ สต ์แล ่ กใจของหัวใจทียั ่ งไม่บงั เกิดใหม่โดย ะพระคัมภีร ์แต่จะแปลควำมหมำยของพระคัมภีร ์ในลักษณะทีถู ่ ำคัญจริงจังและจำเป็ นในพระคัมภีร ์กลำยเป็ นสิงที ่ ไม่ ่ มค ควำมจริงทีส ี วำมหมำยควำมร ักถูกสำธยำ ่ ดของพระเจ ้ำแต่กลับถูกลดระดับให ้เหลือเป็ นอำรมณ์ออ ยว่ำเป็ นคุณลักษณะสำคัญทีสุ ่ นไหวอันเป ่ ำให ้ควำมดีงำมและควำมชัวมี ่ ควำมแตกต่ำงกันน้อยมำกควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำก รำะบำงซึงท ์ ้ ้ กปัด ำรประณำมบำปของพระองค ์และข ้อกำหนดของธรรมบัญญัตบ ิ ริสท ุ ธิของพระองค ์ทังหมดนี ถู ้ ่ ทิงออกไปจำกสำยตำประชำชนถู กสอนให ้ร ับว่ำพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรของพระเจ ้ำเป็ นคำสอนทีต ่ และมีมนต ์เสน่ ห ์ครอบงำควำมรู ้สึกและนำมนุ ษย ์ให ้ปฏิเสธพระคัมภีร ์ว่ำเป็ นพื ้ ำยไปแล ้วนิ ยำยรืนหู ่ ่ อนแต่ซำตำ นฐำนของควำมเชือในควำมเป็ นจริงแล ้วพวกเขำก็ยงั คงปฏิเสธพระคริสต ์เหมือนเมือก่ นทำให ้ตำของพวกเขำบอดไปจนมองไม่เห็นกำรหลอกลวง{GC558.1}{GCth17489.3} ่ ้ำใจได ้อย่ำงถูกต ้องถึงอำนำจกำรล่อลวงของลัทธิทรงวิญญำณและภัยอัน มีคนจำนวนน้อยทีเข ่ ่ ตรำยของกำรไปอยูภ ่ ำยใต ้อิทธิพลของมันหลำยคนเข ้ำไปยุง่ เกียวกั บลัทธิทรงวิญญำณเพือสนอง ่ องเช่ ่ ้ ่ ดว่ำจะต ้องเข ้ำไปอยูภ ควำมอยำกรู ้อยำกเห็นพวกเขำไม่ได ้เชือเรื นนี และจะหวำดกลั วเมือคิ ่ ำ 470

อำนำจสัมบูรณ์

ยใต ้กำรควบคุมของวิญญำณเหล่ำนั้นแต่พวกเขำกลับย่ำเข ้ำไปในเขตแดนต ้องห ้ำมและผูท้ ำลำย ่ิ ่ ผูย้ งใหญ่ ก็ใช ้อำนำจของมันเข ้ำควบคุมโดยทีพวกเขำไม่ เต็มใจในทันทีทพวกเขำปล่ ี่ อยตัวให ้สมอง ่ นเป็ นไปไม่ได ้ทีพวกเขำจะใช ่ ถูกชักจูงไปตำมบัญชำของมันแล ้วมันก็จะจับพวกเขำมำเป็ นเหยือมั ้ กำลังของตนเองมำปลดปล่อยให ้หลุดพ ้นจำกมนต ์เสน่ ห ์และกำรล่อลวงของมันไม่มส ี งใดเว ิ่ ้นไว ้เสีย ่ ่ ร่ ้อนรนเท่ำนั้นที่ แต่อำนำจของพระเจ ้ำทีทรงโปรดประทำนให ้ผ่ำนทำงกำรอธิษฐำนด ้วยควำมเชือที ่ กจับเหล่ำนี ให ้ ้เป็ นอิสระได ้{GC558.2}{GCth17490.1} จะช่วยปลดปล่อยจิตวิญญำณทีถู ่ อยตัวให ้หมกมุ่นอยูก ่ วหรื ่ อจงใจเก็บร ักษำบำปทีรู่ ้อยูแ่ ก่ใจกำลั ทุกคนทีปล่ ่ บ ั อุปนิ สยั บำงส่วนทีชั ้ ญกำรทดลองต่ำงๆของซำตำนพวกเขำแยกตัวเองออกไปจำกพระเจ ้ำและจำกกำรคุ ้มครอ งเชือเชิ ่ ่ องกันและตกเ งของทูตสวรรค ์เมือซำตำนน ำเสนอกำรล่อลวงต่ำงๆของมันพวกเขำจะไม่มเี ครืองป้ ่ ้อย่ำงง่ำยดำยผูท้ น ่ี ำตัวเองไปอยูภ ป็ นเหยือได ่ ำยใต ้อำนำจของมันจะไม่มท ี ำงรู ้ว่ำวิถช ี วี ต ิ ของพวกเ ้ ดลงทีใดเมื ่ ่ ้ล่อลวงเอำชนะพวกเขำได ้แล ้วมันก็จะใช ้พวกเขำเป็ นตัวแทนเพือล่ ่ อลวง ขำจะสินสุ อผู ผูอ้ นไปสู ื่ ค ่ วำมหำยนะต่อไป{GC558.3}{GCth17490.2} ่ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์กล่ำวว่ำ“เมือเขำทั งหลำยกล่ ำวกับพวกท่ำนว่ำ‘จงปรึกษำกับคนทรงหรื ่ อพ่อมดแม่มดผูร้ ้องเสียงจ ้อกแจ ้กและเสียงพึมพำ’ไม่ควรหรือทีประชำชนจะปรึ กษำพระเจ ้ำของเข ่ ่ ำควรหรือทีเขำจะไปปรึ กษำคนตำยเพือคนเป็ นไปดูธรรมบัญญัตแิ ละถ ้อยคำพยำนแน่ ทเี ดียวคนที่ ่ มรี งุ ่ อรุณเลย”อิสยำห ์8:19,20หำกมนุ ษย ์พร ้อมทีจะร ่ ับควำมจริ ไม่พูดเช่นข ้ำพเจ ้ำก็จะเป็ นคนทีไม่ ่ ่ งเรืองธรรมชำติ ของมนุ ษย ์และสภำพของคนตำยทีพระคั มภีร ์กล่ำวไว ้อย่ำงชัดเจนแล ้วพวกเขำก็จ ่ นทำด ้วย ะมองเห็นข ้ออ ้ำงและกำรสำแดงของลัทธิทรงวิญญำณว่ำเป็ นกำรกระทำของซำตำนทีมั ่ ่ ่ ้ำกันได ้ดีกบั หัว อำนำจและนิมต ิ และกำรอัศจรรย ์ทีหลอกลวงแต่ แทนทีจะยอมจ ำนนต่อเสรีภำพทีเข ้ ้ ่ ่ ใจฝ่ ำยเนื อหนั งและละทิงบำปต่ ำงๆทีพวกเขำชื นชอบฝู งชนจำนวนมำกกลับปิ ดตำของตนจำกแส ่ งสว่ำงและเดินตรงเข ้ำไปโดยไม่สนใจคำเตือนในขณะทีซำตำนสำนกั บดักของมันอยูร่ อบตัวของพ ่ ่ วกเขำและพวกเขำจึงตกเป็ นเหยือของมั น“เพรำะเขำไม่ได ้ร ักควำมจริงเพือจะรอดได ้เพรำะเหตุนี ้ ่ งที ่ เท็ ่ จ”2เธสะโลนิ กำ2:10,11{GC559.1 พระเจ ้ำจึงทรงให ้ควำมลุม ่ หลงมำถึงพวกเขำให ้เขำเชือสิ }{GCth17490.3} ่ี อต ้ำนคำสอนของลัทธิทรงวิญญำณมิได ้กำลังโจมตีมนุ ษย ์เท่ำนั้นแต่กำลังต่อสู ้กับซำตำน ผูท้ ต่ ่ี ่ี อำนำจและพวกวิญญ และทูตของมันพวกเขำเข ้ำร่วมต่อสู ้กับพวกภูตผีทครอบครองพวกภู ตผีทมี ่ ำณชัวในสวรรคสถำนเอเฟซ ัส6:12;ซำตำนไม่ยอมปล่อยอำณำเขตของมันแม้สก ั กระเบียดเดียวย ่ื ำวชำวสวรรค ์ขับไล่ออกไปประชำกรของพระเจ ้ำจะต ้ำนมันได ้ด ้ กเว ้นว่ำมันจะถูกอำนำจของผูส้ อข่ วยพระดำร ัสทีว่​่ ำ“มีพระคัมภีร ์เขียนไว ้ว่ำ…”

471

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ เหมือนเช่นทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำเคยเอำชนะมำแล ้วในวันนี ซำตำนอ ้ำงพระคัมภีร ์เหมือนที่ ่ เคยทำมำแล ้วในสมัยของพระคริสต ์และมันจะบิดเบือนคำสอนของพระคัมภีร ์เพือสนั บสนุ นกำรหล ่ี นหยัดอยูใ่ นช่วงเวลำอันตรำยจะต ้องเข ้ำใจคำพยำนในพระคัมภีร ์ด ้วยตนเอ อกลวงของมันผูท้ จะยื ง{GC559.2}{GCth17490.4} ่ ่ คนมำกมำยจะต ้องเผชิญหน้ำกับวิญญำณของปี ศำจทีมำในร่ ำงของญำติหรือมิตรสหำยทีเขำ ่ นตรำยทีสุ ่ ดผูม้ ำเยือนเหล่ำนี จะดึ ้ งดูดควำมเห็นอกเห็นใจทีอ่ ่ อ ร ักและประกำศคำสอนเทียมเท็จทีอั ่ ดของเรำและจะทำกำรอัศจรรย ์เพือยื ่ นยันคำอวดอ ้ำงของมันเรำจะต ้องเตรียมตัวให ้พร ้อม นไหวทีสุ ่ อต ้ำนสิงเหล่ ่ ้ ้วยควำมจริงในพระคัมภีร ์ทีว่​่ ำคนตำยไม่รู ้อะไรเลยและผูท้ มำปรำกฏเช่ เพือต่ ำนี ด ี่ นนั้น เป็ นวิญญำณของมำร{GC560.1}{GCth17491.1} ่ อยู ่ ต ่ ้ ่ ้ สิงที ่ รงหน้ำเรำคือ“ช่วงเวลำแห่งกำรทดลองซึงจะมำถึ งคนทั่วทังโลกเพื อจะทดลองคนทั งห ่ ใ่ นโลก”วิวรณ์3:10;ทุกคนทีไม่ ่ ได ้วำงควำมเชือของเขำอย่ ่ ลำยทีอยู ำงมั่นคงในพระคำของพระเจ ้ำ ่ กอย่ำง”2เธสะโลนิกำ2:10 จะถูกหลอกและพ่ำยแพ ้ซำตำนทำงำนด ้วย“อุบำยชัวทุ ่ ้ ่ นอย่ ้ เพือควบคุ มบุตรทังหลำยของมนุ ษย ์และกำรหลอกลวงของมันจะเพิมขึ ำงต่อเนื่ องแต่มน ั จะ ่ บรรลุเป้ ำหมำยของมันได ้ก็ตอ ่ เมือมนุ ษย ์ยอมจำนนต่อกำรทดลองของมันด ้วยควำมสมัครใจเท่ำนั้ ่ี ่ ำระจิตวิญญำณของพวกเขำด ้วย นบรรดำผูท้ แสวงหำควำมจริ งด ้วยควำมจริงใจและบำกบั่นทีจะช ่ งลงมือทำสิงที ่ พวกเขำสำมำรถท ่ ่ กำรเชือฟั ำได ้เพือเตรี ยมตัวให ้พร ้อมสำหร ับควำมขัดแย ้งเช่นนี แ้ ่ ่นคงในพระเจ ้ำแห่งควำมจริงพระผูช ล ้วพวกเขำจะพบแนวป้ องกันทีมั ้ ว่ ยให ้รอดทรงสัญญำว่ำ“เพรำ ะว่ำเจ ้ำถือร ักษำคำของเรำคือมีควำมทรหดอดทนเรำจะเฝ้ ำรักษำเจ ้ำ”วิวรณ์3:10 ่ พระองค ์จะทรงส่งทูตสวรรค ์ทุกองค ์ออกจำกสวรรค ์ในไม่ช ้ำเพือไปปกป้ องประชำกรของพระอง ่ ่ ค ์มำกกว่ำทีจะทรงปล่ อยจิตวิญญำณเพียงดวงเดียวทีวำงใจในพระองค ์ต ้องพ่ำยแพ ้แก่ซำตำน{GC 560.2}{GCth17491.2} ่ ้ บคนชัวซึ ่ งท ่ ำใ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์บรรยำยให ้เห็ นถึงภำพหลอกลวงอันน่ ำกลัวทีจะเกิ ดขึนกั ห ้พวกเขำถือว่ำตนเองปลอดภัยจำกจำกกำรพิพำกษำของพระเจ ้ำไว ้ว่ำ“เรำได ้ทำพันธสัญญำกับ ่ ยพิบต ควำมตำยแล ้วและเรำได ้ทำข ้อตกลงกับแดนคนตำยเมือภั ั ไิ หลบ่ำลงมำมันจะไม่มำถึงเรำเพ ่ รำะเรำทำให ้ควำมเท็จเป็ นทีหลบภั ยของเรำและเรำถูกกำบังไว ้ด ้วยกำรโกหก”อิสยำห ์28:15 ่ ่ รวมถึ ้ ้ั สำนึ กผิดทีคอยปลอบตนเองอย่ ่ กลุม ่ คนทีบรรยำยไว ้ในทีนี งผูด้ อร ื ้ นไม่ ำงมั่นใจว่ำกำรลงโท ้ั ่ กเพียงไรก็จะถูกยกชูให ้ขึนถึ ้ งสวรรค ์ไปเป็ น ษไม่มไี ว ้ให ้กับคนบำปว่ำมนุ ษยชำติทงปวงไม่ วำ่ จะชัวสั ่ ำนี คื ้ อพวกทีไปท ่ ทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำแต่ทรุ่ี นแรงมำกยิงกว่ ำพันธสัญญำไว ้กับควำมตำยและทำ ่ ดตนเองขำดไปจำกควำมจริงทีพระเจ ่ ข ้อตกลงไว ้กับแดนนรกพวกทีตั ้ำแห่งสรวงสวรรค ์ทรงจัดเตรี 472

อำนำจสัมบูรณ์

่ นโล่ป้องกันในเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกและยอมเข ้ำหลบอยูใ่ นควำมเท็จทีซำตำนเส ่ ยมไว ้ให ้เพือเป็ ่ นข ้ออ ้ำงทีหลอกลวงของลั ่ นอให ้แทนซึงเป็ ทธิทรงวิญญำณ{GC560.3}{GCth17491.3} ่ น่ ่ ำพิศวงเกินคำบรรยำยใดๆคือตำของคนในยุคนี มื ้ ดบอดไปคนนับพันปฏิเสธพระคำของพ สิงที ่ ่ ่ ่นอย่ำงร ้อนรนคนเ ระเจ ้ำว่ำไม่คค ู่ วรทีจะเชื อและยอมร ับกำรหลอกลวงของซำตำนด ้วยควำมเชือมั ้ นของผู ้ั ่ ย ้ยหยันและคนเยำะเย ้ยประณำมควำมดือร ท้ พอใจในควำมเชื ี่ อของบรรดำผู เ้ ผยพระวจนะแ ่ ่ ่ งจังขึงขังของพระ ละอัครทูตและพวกเขำเบียงเบนตนเองด ้วยกำรยกชูเพือเยำะเย ้ยคำประกำศทีจริ ่ ่ ่ี เสธคว คัมภีร ์ในเรืองพระคริ สต ์และแผนกำรแห่งกำรไถ่ให ้รอดและกำรลงโทษทีจะตกลงมำยั งผูท้ ปฏิ ่ ่ ควำมคิดคับแคบอ่อนแอและงมงำยเช่นนี ้ ำมจริงพวกเขำแสร ้งทำเป็ นสงสำรอย่ำงยิงใหญ่ ตอ ่ คนทีมี ่ ่ งข ้อกำหนดในธรรมบัญญัตข ทียอมร ับข ้ออ ้ำงของพระเจ ้ำและเชือฟั ิ องพระองค ์พวกเขำแสดงออก อย่ำงแน่ ใจรำวกับว่ำได ้กระทำพันธสัญญำไว ้กับควำมตำยและทำข ้อตกลงไว ้กับแดนคนตำยรำวกั ้ ผ่ ่ ำนและทะลุไม่ได ้ระหว่ำงตัวเขำเองกับพระพิโรธของพระเจ ้ำไม่มี บว่ำพวกเขำสร ้ำงแนวขวำงกันที ่ สิงใดจะท ำให ้พวกเขำกลัวพวกเขำยอมผูล้ อ ่ ลวงด ้วยควำมเต็มใจพวกเขำเข ้ำร่วมเป็ นหนึ่ งกับมันอ ่ บอยูใ่ นวิญญำณของมันอย่ำงเต็มทีจนไม่ ่ ่ ย่ำงสนิ ทสนมและอิมเอิ มก ี ำลังหรือควำมโน้มเอียงทีจะปลี กตัวออกไปจำกกับดักของมัน{GC561.1}{GCth17492.1} ่ ซำตำนเตรียมกำรมำเนิ่ นนำนแล ้วเพือเตรี ยมพร ้อมสำหร ับควำมพยำยำมครงสุ ั้ ดท ้ำยของมันใ ่ นทำนั้นวำงอยูบ ้ ่ นกล่ำวใหค้ วำมมั่นใจแก่เอวำในสวนเอเด นกำรหลอกลวงโลกงำนทีมั ่ นพืนฐำนที มั ้ นว่ำ“พวกเจ ้ำจะไม่ตำยแน่ ”พวกเจ ้ำกินผลจำกต ้นไม้น้ันวันใดตำของพวกเจ ้ำจะสว่ำงขึนในวั นนั้นแ ่ ล ้วพวกเจ ้ำจะเป็ นเหมือนอย่ำงพระเจ ้ำคือรู ้ควำมดีและควำมชัว”ปฐมกำล3:4,5. ้ มันเตรียมทำงทีละเล็กทีละน้อยสำหร ับผลงำนชินเอกของกำรหลอกลวงด ้วยกำรพัฒนำลัทธิท ่ นวำงแผนไว ้แต่จะทำให ้สำเร็จได ้ในช่วงสุด รงวิญญำณแผนงำนของมันยังไม่เสร็จสมบูรณ์ตำมทีมั ่ อผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเห็นวิญญำณโสโครกสำมดวงรูปร่ำงเหมือน ท ้ำยของเวลำทีเหลื ้ นผีทท ้ ่วโลกเพื่ อย่ำงกบ…….วิญญำณเหล่ำนี เป็ ี่ ำหมำยสำคัญพวกมันออกไปหำกษัตริย ์ทังหลำยทั ่ อรวบรวมกษัตริย ์เหล่ำนั้นไปทำสงครำมในวันยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพสูงสุด”วิวรณ์1 ้ ้ 6:13,14;คนทังโลกจะถู กกวำดให ้เข ้ำร่วมขบวนกำรหลอกลวงนี ยกเว ้นผูท้ อยู ี่ ภ ่ ำยใต ้อำนำจกำรป ่ ้ กป้ องของพระเจ ้ำด ้วยกำรเชือในพระค ำของพระองค ์คนทังหลำยจะถู กกล่อมให ้หลับไปอย่ำงรวดเร็ ่ ่นทีอั ่ นตรำยและตืนขึ ่ นมำพบกั ้ ่ วกับควำมเชือมั บพระพิโรธของพระเจ ้ำทีเทลงมำ{GC561.2}{GCt h17492.2} ้ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำตรัสว่ำ“เรำจะตังควำมยุ ตธิ รรมเป็ นเชือกวัดและควำมชอบธรรม ่ ้วลูกเห็บจะกวำดควำมเท็จอันเป็ นทีหลบภั ่ ้ ่ ำบังแล ้วพัน เป็ นลูกดิงแล ยไปเสียและนำจะไหลบ่ ำล ้นทีก ธสัญญำของพวกท่ำนกับควำมตำยจะเป็ นโมฆะและข ้อตกลงของท่ำนกับแดนคนตำยจะไม่ดำรงอ 473

อำนำจสัมบูรณ์

่ ยพิบต ยูเ่ มือภั ั ไิ หลบ่ำลงมำพวกท่ำนจะถูกมันเหยียบย่ำ”อิสยำห ์28:17,18{GC562.1}{GCth174 92.3}

474

อำนำจสัมบูรณ์

บท35-เสรีภำพของจิตสำนึ กถูกคุกคำม ้ ่ ่ ำนมำมำกในป ปัจจุบน ั นี ชำวโปรเตสแตนต ์มองดูลท ั ธิโรมันด ้วยควำมชืนชมมำกกว่ ำในอดีตทีผ่ ่ ระเทศต่ำงๆทีศำสนำคริ สต ์นิ กำยคำทอลิกยังไม่เฟื่ องฟูมำกนักผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีต ้องใช ้วิธรี อมช ่ ่ ้ อหลักคำสอนทังหลำยที ้ ่ อมเพือหวั งสร ้ำงอิทธิพลมีควำมเฉยเมยเพิมมำกขึ นต่ แยกบรรดำคริ สตจั ่ รป ่ กรซึงปฏิ ู แล ้วออกจำกสภำปกครองสงฆ ์ของระบอบเปปำซีควำมเห็นกำลังขยำยตัวเพิมมำกขึ น้ ่ ว่​่ ำในทีสุ ่ ดแล ้วเรำก็ไม่ได ้แตกต่ำงกันมำกนักในประเด็นสำคัญต่ำงๆดังทีเคยนึ ่ ในเรืองที กไว ้ในอดีต ่ ว่​่ ำกำรยอมอ่อนตำมเพียงเล็กน้อยในส่วนของเรำจะนำพวกเรำไปสูค และในเรืองที ่ วำมเข ้ำใจกับโร ่ิ นเวลำนั ้ ้นในสมัยทีชำวโปรเตสแตนต ่ ่ ้อง มได ้ดียงขึ ์ให ้คุณค่ำอย่ำงสูงกับเสรีภำพของจิตสำนึ กซึงต ้ ซือมำด ้วยรำคำแพงพวกเขำสอนลูกๆให ้เกลียดชังหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีแล ้ ่ ะถือว่ำกำรแสวงหำกำรปรองดองกับโรมนั้นเป็ นกำรทรยศต่อพระเจ ้ำแต่บด ั นี ควำมรู ้สึกทีแสดงออ ้ กนั้นช่ำงแตกต่ำงกับสมัยนั้นอย่ำงมำกกระไรเช่นนี {GC563.1}{GCth17493.1} ่ี บรรดำผูท้ ปกป้ องระบอบเปปำซีเปิ ดเผยว่ำคริสตจักรของตนถูกใส่ร ้ำยมำตลอดและโลกของชำ ่ ้ ค้ นจำนวนมำกเร่งเร ้ำว่ำเป็ นเรืองไม่ ่ วโปรเตสแตนต ์มีแนวโน้มทีจะยอมร ับคำกล่ำวประโยคนี ผู ยต ุ ธิ ร ่ ดสินคริสตจักรของวันนี ด ้ ้วยสิงที ่ น่ ่ ำร ังเกียจและโง่เขลำซึงเห็ ่ นชัดในกำรปกครองของเธอใ รมทีจะตั ้ นช่วงหลำยศตวรรษของควำมไม่รู ้และควำมมืดพวกเขำแก ้ต่ำงให ้กับควำมโหดเหียมอั นน่ ำสยดสย ่ องว่ำเป็ นผลจำกควำมป่ ำเถือนของอนำรยะในสมั ยนั้นและวิงวอนว่ำอิทธิพลของอำรยธรรมยุคให ่ ม่เปลียนทั ศนคติของเธอไปแล ้ว{GC563.2}{GCth17493.2} ้ มคำอ ้ำงของอำนำจอวดดีนีที ้ ว่​่ ำตนเองไม่เคยพลังซึ ้ งถู ่ กประกำศมำเป็ นเวลำแปดร ้อ คนเหล่ำนี ลื ้ งไม่เคยถูกประกำศถอนแต่กลับมีกำรยืนยันคำอ ้ำงนี ในศตวรรษที ้ ่ บเก ้ำ ยปี ไปแล ้วหรือคำอ ้ำงนี ยั สิ อย่ำงหนักแน่ นกว่ำแต่กอ ่ นโรมประกำศอย่ำงแข็งขันว่ำ“คริสตจักรไม่เคยทำผิดหรือจะไม่มวี น ั ทำผิ ่ ่ ดตำมทีพระคั มภีร ์บอกไว ้”JohnL.vonMosheim,InstitutesofEcclesiasticalHistoryเล่มที3c ่ ่ enturyIIตอน2บทที2section9note17เธอจะประกำศเลิ กหลักกำรทีครอบง ำวิถข ี องเธอในอดีตไ ด ้อย่ำงไร{GC564.1}{GCth17494.1} ้ ำอ ้ำงว่ำตนเองไม่รู ้พลังของเธอทิ ้ ้ ่ เธอ ่ คริสตจักรของระบอบเปปำซีจะไม่มวี น ั ละทิงค งไปทุ กสิงที ่ ท้ ปฏิ ่ี เสธคำสอนซึงไร ่ ้หลักเกณฑ ์นั้นเธอถือว่ำทำถูกต ้องแล ้วแล ้วเธอจะไม่ทำสิ่ ทำไปในกำรกดขีผู ้ กหรือหำกโอกำสนั้นปรำกฏขึนอี ้ กถ ้ำกฎหมำยซึงปั ่ จจุบน งนั้นซำอี ั ถูกควบคุมโดยร ัฐบำลฝ่ ำยโลก ่ ้ นก ถูกยกเลิกและโรมได ้ร ับโอกำสกลับไปสูอ ่ ำนำจเดิมแล ้วกำรเผด็จกำรและกำรกดขีของเธอจะฟื ลับคืนมำอย่ำงรวดเร็ว{GC564.2}{GCth17494.2}

475

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ งกล่ำวถึงท่ำทีของสภำปกครองสงฆ ์ของระบอบเปปำซีในเรืองเสรี ่ นักเขียนลือชือคนหนึ ภำพข ่ กคำมโดยเฉพำะต่อสหร ัฐอเมริกำจำกนโยบำยทีประสบควำมส ่ องจิตสำนึ กและภัยอันตรำยทีคุ ำเร็จ ไว ้ว่ำ{GC564.3}{GCth17494.3} ่ งใจกับกำรให ้เหตุผลว่ำควำมกลัวศำสนำคริสต ์นิ กำยโรมันคำทอลิกในสหร ั “มีผูค้ นมำกมำยทีฝั ้ นไม่ ้ั ยอมผ่อนปรนและทำตัวเหมือนเด็กคนเหล่ำนี มองไม่ ้ ฐอเมริกำนั้นเป็ นเพรำะควำมดือร เห็นลักษ ่ นปฏิปักษ ์ต่อสถำบันเสรีตำ่ งๆของเรำหรือไม่พบสิงบอกเหตุ ่ ณะและท่ำทีของลัทธิโรมันทีเป็ ลว่ งหน้ ่ ่ ้เรำมำเปรียบเทียบหลักกำรขันพื ้ นฐำนของร ้ ำใดทีแสดงถึ งกำรแผ่อท ิ ธิพลของเธอก่อนอืนให ัฐบำ ลของเรำกับของคริสตจักรคำทอลิก{GC564.4}{GCth17494.4} ่ิ ่ “ร ัฐธรรมนู ญของสหร ัฐอเมริกำร ับรองเสรีภำพของจิตสำนึ กไม่มส ี งใดมี คณ ุ ค่ำหรือเป็ นเรืองพื น้ ้ ่ ่ ฐำนมำกไปกว่ำนี ในจดหมำยเวี ยน[Encyclicalletter]ทีพระสั นตะปำปำปำปี อุสที9ทรงส่ งไปยังบิช ้ ่ นที15สิ ่ อปทังหลำยเมื อวั งหำคมค.ศ.1854มีใจควำมว่ำ‘หลักคำสอนไร ้สำระและผิดๆหรือกำรพูดอ ่ ่ นพวกทีรบกวน ่ ย่ำงเพ ้อเจ ้อเพือปกป้ องเสรีภำพของจิตสำนึ กนั้นเป็ นควำมผิดทีร่ ้ำยแรงอย่ำงยิงเป็ ่ นใดเป็ ่ ่ ดของประเทศ’สันตะปำปำองค ์เดียวกันในสำส ์นสันตะปำป และเหนื อสิงอื นพวกทีร่ ้ำยกำจทีสุ ่ นวำคมค.ศ.1864ทรงประณำม‘ผูท้ รี่ ับรองเสรีภำพทำงจิตสำนึ กและกำรนมัสกำรทำง ำลงวันที8ธั ้ ค้ นทังหลำยที ้ ่ นหยัดว่ำคริสตจักรไม่มส ์ ้กำลังบังคับ’{GC564.5}{GCth17 ศำสนำ’รวมทัง‘ผู ยื ี ท ิ ธิใช 494.5} ้ ยงอันสงบเยือกเย็นของฝ่ ำยโรมในสหร ัฐอเมริกำไม่ได ้บ่งบอกว่ำมีกำรเปลียนแปลงของหั ่ “นำเสี ่ วใจเธอยอมผ่อนปรนในจุดทีเธอช่ วยตัวเองไม่ได ้บิชอปโอ’คอนเนอร ์[O’Connor]กล่ำวว่ำ‘จะยอม ่ ้นไม่เกิดภัยต่อโลก ทนให ้ฝ่ ำยตรงข ้ำมถือปฏิบต ั เิ สรีภำพทำงศำสนำได ้เพียงแค่ถงึ จุดทีผลกระทบนั ่ ของคำทอลิก...อำร ์คบิชอปแห่งเซนต ์หลุยซ ์เคยกล่ำวไว ้ครงหนึ ั้ ่ งว่ำ‘ควำมเชือนอกรี ตและกำรไม่เชื่ ่ นคริสเตียนเช่นในประเทศอิตำลีและสเปนทีมี ่ ประ อเลยเป็ นอำชญำกรรมและสำหร ับในประเทศทีเป็ ชำกรส่วนใหญ่เป็ นคำทอลิกและศำสนำคำทอลิกเป็ นส่วนประกอบสำคัญของกฎหมำยของบ ้ำนเมื ้ กลงโทษเช่นเดียวกับอำชญำกรรมอืนๆ’…..{GC565.1}{GCth17495.1} ่ องควำมผิดเหล่ำนี ถู “พระคำร ์ดินัลอำร ์คบิชอปและบิชอปทุกคนในคริสตจักรคำทอลิกจะต ้องสำบำนควำมจงรักภัก ้ ดีของตนต่อพระสันตะปำปำด ้วยคำพูดต่อไปนี ‘บรรดำคนนอกรี ตบรรดำผูท้ ำให ้ศำสนำแตกแยกแ ละผูท้ รยศต่อเจ ้ำนำยของเรำ(พระสันตะปำปำ)หรือผูส้ บ ื ตำแหน่ งของผูก้ ล่ำวมำแล ้วข ้ำงต ้นข ้ำฯจะ ่ ่ อหน้ำ2กดขีและต่ อต ้ำนด ้วยสุดกำลังของข ้ำ’”JosiahStrong,OurCountryบทที5ย่ 4[โปรดดูAPPENDIXFORCORRECTEDREFERENCES]{GC565.2}{GCth17495.2} ่ี งคมของโรมันคำทอลิกยังมีคริสเตียนทีจริ ่ งใจอยูม จริงอยูท ่ ในสั ่ ค ี นจำนวนหลำยพันในคริสตจัก ่ งคงปรนนิ บต ่ ทสุ ่ี ดซึงพวกเขำได ่ รทียั ั ริ ับใช ้พระเจ ้ำตำมควำมกระจ่ำงทีดี ้ร ับพวกเขำไม่ได ้ร ับอนุ ญำ 476

อำนำจสัมบูรณ์

ตให ้เข ้ำถึงพระวจนะของพระองค ์ดังนั้นจึงไม่เข ้ำใจควำมจริง[ตีพม ิ พ ์ในปี ค.ศ.1888และ1911;โปร ่ ชวี ต ดดูภำคผนวก]พวกเขำไม่เคยมองเห็นควำมแตกต่ำงระหว่ำงกำรร ับใช ้ด ้วยใจทีมี ิ กับกำรวนเวี ยนอยูใ่ นพิธก ี รรมและระเบียบพระเจ ้ำทรงทอดพระเนตรด ้วยควำมอ่อนโยนเมตตำสงสำรต่อจิตวิญ ้ ซ ่ึ ้ร ับกำรศึกษำในควำมเชือที ่ ลวงตำและไม่ ่ ญำณเหล่ำนี ผู ้ งได น่ำพึงพอใจพระองค ์จะทรงกระทำให ้ ่ ลำแสงแห่งควำมกระจ่ำงส่องทะลุผ่ำนควำมมืดหนำทึบทีโอบล ้อมพวกเขำอยูพ ่ ระองค ์จะทรงสำแด ่ อยูใ่ นองค ์พระเยซูแก่พวกเขำและจะมีคนมำกมำยกลำยเป็ นประชำกรของพระองค ์{G งสัจธรรมทีมี C565.3}{GCth17495.3} ่ ลก แต่ลท ั ธิโรมันในยุคปัจจุบน ั ทีมี ั ษณะเป็ นระบบก็ยงั ไม่มอ ี ะไรสอดคล ้องกับข่ำวประเสริฐของพร ะคริสต ์มำกไปกว่ำยุคเดิมในประวัตศ ิ ำสตร ์ของเธอคริสตจักรต่ำงๆของโปรเตสแตนต ์ยังคงตกอยูใ่ น ควำมมืดมนมิเช่นนั้นแล ้วพวกเขำคงจะเห็นหมำยสำคัญของกำลเวลำแล ้วคริสตจักรโรมันมีแผนก ่ี ้ำงไกลกว่ำเธอกำลังใช ้เครืองมื ่ อทุกอย่ำงเพือขยำยอิ ่ ำรและรูปแบบของกำรปฏิบต ั ท ิ กว ทธิพลของเ ่ ำนำจของเธอในกำรเตรียมตัวสำหร ับควำมขัดแย ้งทีรุ่ นแรงและมุ่งมั่นอย่ำงแน่ วแน่ เพื่ ธอและเพิมอ ้ั ่งให ้ได ้และเพือสถำปนำกำรกดขี ่ ่ มเหงขึนมำให ้ อเอำโลกมำอยูใ่ ต ้กำรควบคุมของเธออีกครงหนึ ข่ ้ั ่ นิ ่ กำยโปรเตสแตนต ์ได ้ทำเอำไว ้คริสตจักรคำทอลิกกำลังยึดพืนที ้ ได ่ ้รอ ม่อก ี ครงและก ำจัดทุกสิงที ่ นโปรเตสแตนต ์จงมองดูควำมนิ ย บด ้ำนดูจำกจำนวนโบสถ ์ใหญ่และโบสถ ์เล็กต่ำงๆในประเทศทีเป็ ่ ้ร ับกำรสนับสนุ นอย่ำงกว ้ำงข มของผูค้ นในวิทยำลัยและศูนย ์ฝึ กทำงศำสนำในประเทศอเมริกำทีได วำงจำกชำวโปรเตสแตนต ์ให ้ดูกำรขยำยตัวของลัทธิยด ึ พิธก ี รรมทำงศำสนำในประเทศอังกฤษแล ้ั ่ ่ ้ ะบ่อยครงพวกเขำเอำใจออกห่ ำงเพือไปเข ้ำร่วมกับคำทอลิกสิงเหล่ ำนี ควรต ้องปลุกควำมกังวลขอ ่ บถือหลักกำรอันบริสท ์ ่ น{GC565.4}{GCth17495.4} ้ งทุกคนทีนั ุ ธิของพระกิ ตติคณ ุ ให ้ตืนขึ ชำวโปรเตสแตนต ์เข ้ำไปยุ่งและสนับสนุ นหลักคำสอนและพิธก ี รรมของระบอบเปปำซีพวกเขำป ่ แม้แต่ ่ ระนี ประนอมและยอมผ่อนปรนในหลำยสิงที พวกนิ ยมระบอบเปปำซีเองก็ยงั รู ้สึกแปลกใจและไ ่ ้จริงของลัทธิโรมันและให ้กับภัยอันตรำยทีจะ ่ ม่เข ้ำใจผูค้ นมำกมำยปิ ดตำตนเองให ้กับลักษณะทีแท ้ อเธอเรื ่ เกิดขึนเมื องอำนำจประชำชนจำเป็ นต ้องได ้รับกำรกระตุ ้นให ้ต่อต ้ำนควำมก ้ำวหน้ำของศัต ่ี นตรำยทีสุ ่ ดของเสรีภำพฝ่ ำยพลเรือนและฝ่ ำยศำสนำ{GC566.1}{GCth17496.1} รูทอั ชำวโปรเตสแตนต ์มำกมำยทึกทักว่ำศำสนำคำทอลิกนั้นไม่มจี ด ุ น่ ำสนใจและกำรนมัสกำรนั้นก็ ่ ่ ่ ผิ ้ ดแม้ลท ้ บ น่ ำเบือหน่ ำยเป็ นพิธก ี รรมทีวกวนไร ้ควำมหมำยพวกเขำเข ้ำใจเรืองนี ั ธิโรมันจะตังอยู ่ น ่ กำรหลอกลวงแต่ก็ไม่ใช่เป็ นกำรหลอกลวงทีหยำบหรื อเซ่อซ่ำพิธท ี ำงศำสนำของคริสตจักรโรมัน ่ ำประทับใจทีสุ ่ ดกำรแสดงออกทีโอ่ ่ อำ่ หรูหรำและพิธก ่ งขังสะกดประสำ นั้นเป็ นพิธก ี รรมทีน่ ี รรมทีขึ ้ ทร ับรู ้ต่ำงๆของคนทังหลำยและท ำให ้เสียงคัดค ้ำนของเหตุผลและจิตสำนึ กเงียบลงได ้สำยตำจะหล ่ ้ ชำประดับเพชรระ งมนต ์เสน่ ห ์โบสถ ์อันยิงใหญ่ ตระกำรตำขบวนแห่ทสง่ ี่ ำงำมแท่นบูชำทองคำหิงบู ยิบระยับภำพวำดเรืองนำมและรูปปั้นอันงดงำมวิจต ิ รล ้วนดึงดูดควำมสนใจของผูท้ รี่ ักควำมสวยงำ 477

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้มลึกผสมผส มหูก็ถก ู มนต ์สะกดเช่นกันเสียงดนตรีทไม่ ี่ ด ้อยกว่ำของผูใ้ ดเสียงโน้ตจำกออร ์แกนทีทุ ้ โ่ ดมสูงและผ่ำนทำงเดินระหว่ำงเสำหินข ำนกับเสียงไพเรำะของคณะประสำนเสียงดังก ้องลอยขึนสู ่ ้ พลำดทีจะสร ่ องวิหำรโบสถ ์อันสง่ำงำมสิงเหล่ ำนี ไม่ ้ำงควำมประทับใจแก่จต ิ ใจของผูค้ นด ้วยควำมน่ ำเกรงขำมและควำมเคำรพ{GC566.2}{GCth17496.2} ้ ยงแค่ยวยุ ่ั อ ภำพลักษณ์ภำยนอกอันตระกำรตำเอิกเกริกและอย่ำงมีระเบียบแบบแผนเหล่ำนี เพี ่ บป่ วยด ้วยบำปเท่ำนั้นภำพลักษณ์ภำยนอกเหล่ำนี เป็ ้ นหลั ำรมณ์อยำกต่ำงๆของจิตวิญญำณทีเจ็ ่ ่ ภ ่ งดูดใจเ กฐำนของควำมเสือมทำงจริ ยธรรมทีอยู ่ ำยในศำสนำของพระคริสต ์ไม่จำเป็ นต ้องใช ้สิงดึ ้ ่ ่ องมำจำกกำงเขนคริสตศำสนำทีแท ่ ้จริงจะปรำกฏให ้เห็นถึ ช่นนี มำโฆษณำชวนเชื อภำยใต ้แสงทีส่ ์ ่ ่ ่ ณค่ำทีแท ่ ้จริงของมันได ้ งควำมใสบริสท ุ ธิและเป็ นทีร่ ักยิงจนไม่ มเี ครืองประดั บภำยนอกใดๆจะเพิมคุ ์ นจิตวิญญำณทีอ่ ่ อนสุภำพและสงบเยือกเย็นซึงเ ่ มันเป็ นควำมงดงำมของควำมบริสท ุ ธิศั์ กดิสิ์ ทธิเป็ ่ มี ่ คณ ป็ นสิงที ุ ค่ำต่อพระเจ ้ำ{GC566.3}{GCth17496.3} ่ สท ์ รูปแบบอันสว่ำงเจิดจ ้ำไม่จำเป็ นต ้องเป็ นดัชนี ชวัี ้ ดควำมคิดทีบริ ุ ธิและสู งส่งศิลปะแบบกรอบ ้ั ดขึนมำจำกสติ ้ ่ กใฝ่ ทำงเนื อ้ ควำมคิดระดับสูงและรสนิ ยมอันละเอียดอ่อนนั้นบ่อยครงเกิ ปัญญำทีฝั ้ั ่ ้ อน ่ ำผูค้ นให ้ลืมควำมจำเป็ นของฝ่ ำยจิตวิญญำ หนังและทำงโลกบ่อยครงซำตำนจะใช ้สิงเหล่ ำนี เพื ่ ำให ้พวกเขำหลงหำยไปจำกภำพของชีวต ่ นพวกเขำไปจำกพระผูช ณเพือท ิ อมตะในอนำคตเพือหั ้ ่ ่ ้ ำนั้น{GC567.1}{GCth17497.1} วยอนันต ์ของเขำและดำเนิ นชีวต ิ เพือโลกนี เท่ ่ สวยงำมแต่ภำยนอกนั้นเป็ นทีถู ่ กตำต ้องใจของหัวใจทียั ่ งไม่บงั เกิดใหม่ควำมโอ่อำ่ ตระ ศำสนำทีดู กำรตำและมีระเบียบแบบแผนในพิธน ี มัสกำรของคำทอลิกมีพลังล่อลวงและมีมนต ์ขลังและหลอกล ้ ่ี ้จริงข วงผูค้ นจำนวนมำกมำยมำแล ้วและทำให ้คนเหล่ำนี มองคริ สตจักรโรมันเป็ นเหมือนประตูทแท ่ี องสวรรค ์ไม่มผ ี ูใ้ ดนอกจำกผูท้ วำงเท ้ำของตนยืนอย่ำงมั่นคงบนรำกฐำนของควำมจริงและหัวใจได ้ ร ับกำรบังเกิดใหม่ด ้วยพระวิญญำณของพระเจ ้ำแล ้วเท่ำนั้นจึงจะปลอดภัยจำกอิทธิพลของเธอคน ่ เคยมีควำมรู ้ด ้ำนประสบกำรณ์กบั พระคริสต ์จะถูกชักนำให ้ร ับศำสนำแต่เปลือกนอกที่ นับพันทีไม่ ้ นทีปรำรถนำของคนมำกมำย{GC567.2}{GCth17497.2} ่ ปรำศจำกพลังศำสนำเช่นนี เป็ ่ ำบ คำอ ้ำงของคริสตจักรว่ำมีสท ิ ธิอภัยบำปทำให ้บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันรู ้สึกว่ำมีเสรีภำพทีจะท ่ ำปและพิธท ี ำงศำสนำกของกำรสำรภำพบำปซึงหำกไม่ ทำตำมจะไม่ได ้ร ับกำรอภัยนั้นก็มแี นวโน้ม ่ ่ ้มลงในบำปและเปิ ดใจสำร ทีจะมอบใบอนุ ญำตให ้ทำบำปได ้ด ้วยเช่นกันผูท้ คุ ี่ กเข่ำต่อหน้ำมนุ ษย ์ทีล ์ ของทุก ภำพควำมลับและจินตนำกำรของหัวใจของตนนั้นกำลังลดควำมเป็ นมนุ ษย ์และลดศักดิศรี สัญชำติญำณอันสง่ำงำมของจิตวิญญำณของเขำให ้ต่ำลงในกำรเปิ ดเผยบำปต่ำงๆของชีวต ิ ของเ ่ึ ข ้อบกพร่องเป็ นคนมตะทีเต็ ่ มไปด ้วยบำปและมักจะหมกมุ่นในเมร ัยและโ ขำให ้กับบำทหลวง_ผูซ ้ งมี ่ ่ำลงและผลลัพธ ์คือเขำกลำยเป็ นผูม้ ม ลกียวิสยั _มำตรฐำนอุปนิ สยั ของเขำจะยิงตกต ี ลทินในควำม 478

อำนำจสัมบูรณ์

คิดของเขำนั้นเขำลดคุณค่ำของพระเจ ้ำลงสูร่ ะดับเดียวกับมนุ ษย ์ผูเ้ ต็มไปด ้วยบำปเพรำะบำทหลว ่ งยืนอยูใ่ นฐำนะของตัวแทนพระเจ ้ำกำรสำรภำพบำปอันเสือมน่ ำอำยจำกมนุ ษย ์ไปสูม ่ นุ ษย ์เช่นนี เ้ ้ ลก ่ นบ่อกระจำยควำมชัวมำกมำยที ่ ่ ำให ้โลกเป็ นมลทินและเตรียมโลกไว ้สำหร ับ ป็ นนำพุ ึ ลับซึงเป็ ท ่ี ควำมพินำศสุดท ้ำยอย่ำงไรก็ตำมสำหร ับผูท้ หมกมุ ่นแต่จะสนองตัณหำของตนเองกำรสำรภำพบำ ่ ้องตำยด ้วยกันนั้นเป็ นเรืองน่ ่ ำชืนชอบมำกกว่ ่ ปให ้กับมนุ ษย ์ทีต ำกำรเปิ ดใจต่อพระเจ ้ำธรรมชำติม ่ ้ นุ ษย ์พึงพอใจทีจะสำรภำพบำปมำกกว่ ำกำรละทิงบำปกำรห่ มด ้วยผ้ำกระสอบและตีด ้วยต ้นตำแยห ่ ้ ่ รือทรมำนด ้วยโซ่ตรวนเพือสร ้ำงควำมบัดสีให ้แก่เนื อหนั งนั้นทำได ้ง่ำยกว่ำทีจะเอำตั ณหำฝ่ ำยเนือ้ ่ กใฝ่ เนื อหนั ้ ่ อมคำนับต่อแอกของพระคริ หนังไปตรึงกำงเขนหัวใจทีฝั งยินดีแบกแอกหนักแทนทีจะน้ สต ์{GC567.3}{GCth17497.3} ่ ้ั ้นมีควำมคล ้ำยคลึงกัน โบสถ ์ของโรมกับโบสถ ์ของชำวยิวในสมัยทีพระคริ สต ์เสด็จมำครงแรกนั ่ อย่ำงโดดเด่นในขณะทีชำวยิ วเหยียบย่ำหลักกำรทุกข ้อของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอย่ำงลับๆแต่ ้ ำงเข ้มงวดและทำให ้กฎเหล่ำนี เป็ ้ น ในลักษณะภำยนอกแล ้วพวกเขำถือร ักษำกฎบัญญัตเิ หล่ำนี อย่ ่ นด ้ ้วยข ้อเรียกร ้องบังคับต่ำงๆและขนบธรรมเนี ยมประเพณี ทงหลำยซึ ้ั ่ ำให ้กำรเ ภำระหนักเพิมขึ งท ่ งปฏิบต ่ เจ็ ่ บปวดและเป็ นภำระเช่นเดียวกับทีชำวยิ ่ ชือฟั ั ต ิ ำมเป็ นเรืองที วอ ้ำงว่ำเคำรพธรรมบัญญัต ิ ่ี บรรดำผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันก็อ ้ำงว่ำตนเคำรพกำงเขนพวกเขำเทิดทูนสัญลักษณ์ทแสดงถึ งกำรทนทุ ่ วต ้นเป็ นสัญลักษณ์ถงึ {G กข ์ของพระคริสต ์ในขณะทีชี ิ ของพวกเขำปฏิเสธพระองค ์ผูซ ้ งกำงเขนนั ึ่ C568.1}{GCth17498.1} ้ั ้ บรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีตงกำงเขนไว ้บนโบสถ ์วำงบนแท่นบูชำและปักอยูบ ่ นเสือคลุ มของพ ่ ่ วกเขำในทุกทีจะมองเห็ นเครืองหมำยของกำงเขนในทุ กแห่งจะถวำยเกียรติและเชิดชูไว ้อย่ำงเปิ ดเ ่ี ้ควำมหมำยและกำรตีควำมหมำยเท็ ผยแต่คำสอนของพระคริสต ์กลับถูกฝังไว ้ใต ้กองประเพณี ทไร ้ ่ ำวถึงควำมดือร ้ นของชำว ้ั จและข ้อเรียกร ้องบังคับอันโหดเหียมพระด ำร ัสของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีกล่ ยิวน่ ำจะนำมำใช ้กับผูน้ ำคริสตจักรโรมันคอทอลิกได ้อย่ำงรุนแรงกว่ำว่ำ“เพรำะพวกเขำเอำห่อของ ้ ยวไปยก”มัทธิว23:4;จิตวิ หนักวำงบนบ่ำของมนุ ษย ์แต่สว่ นพวกเขำเองไม่ยอมแม้แต่จะใช ้สักนิ วเดี ญญำณทีรู่ ้สำนึ กถูกเก็บให ้[หรือถูกควบคุมไว ้ให ้??]หวำดผวำอยูต ่ ลอดเวลำกลัวพระพิโรธของพร ่ ด้ ำรงตำแหน่ งสูงมำกมำยของคริสตจักรกลับใช ้ชีวต ะเจ ้ำผูไ้ ม่ทรงพอพระทัยในขณะทีผู ิ อย่ำงหรูหร ้ ำฟุ่ มเฟื อยและเพลิดเพลินอยูก ่ บ ั ตัณหำฝ่ ำยเนื อหนั ง{GC568.2}{GCth17498.2} กำรกรำบบูชำรูปเคำรพและโบรำณวัตถุกำรปลุกนักบุญและเทิดทูนพระสันตะปำปำเป็ นเล่ห ์กล ่ นเหสติปัญญำของคนทังหลำยออกไปจำกพระเจ ้ ของซำตำนทีจะหั ้ำและพระบุตรของพระองค ์เพือ่ ่ ทำลำยพวกเขำให ้พินำศอย่ำงสมบูรณ์มน ั เพียรพยำยำมเปลียนควำมสนใจของพวกเขำออกจำก ่ พระองค ์ผูท้ รงเป็ นผูเ้ ดียวทีพวกเขำจะพบควำมรอดได ้มันจะชีน้ ำให ้พวกเขำไปหำวัตถุใดก็ตำมมำ 479

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ แทนทีพระองค ์ผูต้ ร ัสว่ำ“บรรดำผูเ้ หน็ ดเหนื่ อยและแบกภำระหนักจงมำหำเรำและเรำจะให ้ท่ำนทังห ลำยได ้หยุดพัก”มัทธิว11:28{GC568.3}{GCth17498.3} ่ ำเสนอพระลักษณะของพระเจ ้ำธรรมชำติของบำปและประ ซำตำนพยำยำมอยูต ่ ลอดเวลำทีจะน ่ ้จริงของควำมขัดแย ้งครงยิ ้ั งใหญ่ ่ เด็นทีแท ให ้ผูค้ นเข ้ำใจผิดเล่ห ์เพทุบำยของมันบั่นทอนภำระควำ ่ ตอ มผูกพันทีมี ่ ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำให ้ลดลงและมอบใบอนุ ญำตให ้มนุ ษย ์ทำบำปได ้ในเวลำเดี ่ ้องกำรให ้คนเหล่ำนั้นนับถือพระเ ยวกันมันยังนำมนุ ษย ์ให ้ทะนุ ถนอมทัศนคติผด ิ ๆต่อพระเจ ้ำเพือต ้ ่ นส่วนหนึ่ งของอุปนิ ส ั จ ้ำด ้วยควำมหวำดผวำและควำมเกลียดชังแทนควำมรักควำมโหดเหียมที เป็ ่ ไว ้ ้ในระบบของศำสนำและแสดงออกในรูปแ ยของมันนั้นมันซ ัดทอดใส่พระผูส้ ร ้ำงมันปลูกฝังเรืองนี ้ ปัญญำของมนุ ษย ์จึงบอดไปและซำตำนก็รวบรวมคนเหล่ำนี มำเ ้ บบของกำรนมัสกำรด ้วยเหตุนีสติ ่ ้รบกับพระเจ ้ำด ้วยแนวคิดเรืองพระลั ่ ่ กบิดเบือนเช่นนี ประชำชำ ้ ป็ นสมุนเพือสู กษณะของพระเจ ้ำทีถู ้ั ่ เชือพระเจ ่ ่ ำกำรถวำยมนุ ษย ์เป็ นเครืองบู ่ ชำเป็ นสิงที ่ จ่ ำเป็ นเพือร ่ ั ติทงหลำยที ไม่ ้ำถูกชักนำให ้เชือว่ ้ บประกันควำมพึงพอพระทัยของพระเจ ้ำและเป็ นกำรทำผิดอย่ำงโหดเหียมน่ ำกลัวภำยใต ้รูปแบบห ลำกหลำยของกำรกรำบไหว ้รูปเคำรพ{GC569.1}{GCth17499.1} คริสตจักรโรมันคำทอลิกนำรูปแบบของลัทธินอกศำสนำและของชำวคริสเตียนมำรวมเข ้ำด ้วย กันและทำเช่นเดียวกับพวกนอกศำสนำคือบิดเบือนพระลักษณะของพระเจ ้ำอย่ำงผิดๆและหันไปใ ้ ่ องอำนำจได ้มีกำรใ ช ้กำรปฏิบต ั ท ิ โหดเหี ี่ ยมและน่ ำร ังเกียจไม่ยงหย่ ิ่ อนไปกว่ำกันเลยโรมในสมัยทีเรื ่ อทรมำนเพือบั ่ งคับให ้เห็นชอบตำมคำสอนของเธอหลักประหำรมีไว ้สำหร ับผูท้ ไม่ ่ี ยอมจำ ช ้เครืองมื ่ี งไม่ทรำบจำนวนจนกว่ำจะถึงเวลำเปิ ดเผยในวันพิ นนตำมข ้อกล่ำวหำของเธอมีกำรสังหำรหมู่ทยั ่ ่ พำกษำผูด้ ำรงตำแหน่ งสูงในคริสตจักรเพียรศึกษำภำยใต ้ซำตำนผูเ้ ป็ นเจ ้ำนำยของพวกเขำเพือที ่ ดเท่ำทีจะท ่ ำได ้โดยไม่ปลิดชีวต ่ อยูห ่ จะประดิษฐ ์วิธท ี รมำนทำรุณทีสุ ิ เหยือมี ่ ลำยรำยทีกระบวนกำร ้ ้ กทำซำแล ้ ้วซำอี ้ กจนถึงขีดจำกัดสูงสุดของควำมอดทนของมนุ ษย ์จนก ทรมำนอย่ำงโหดเหียมนี ถู ้ ่ ้อนร ับควำมตำยว่ำเป็ นกำรหลุดพ ้นอันหวำนชืน{ ่ ระทั่งธรรมชำติหยุดดินรนและผู ท้ ตกเป็ ี่ นเหยือต GC569.2}{GCth17499.2} ่ นี่ เป็ นจุดจบของผูต้ อ ่ ต ้ำนโรมสำหร ับผูต้ ด ิ ตำมของเธอนั้นเธอฝึ กวินัยด ้วยกำรเฆียนด ้วยหวำย ่ ำหดหู่ใจทุกรูปแบบในกำรทีจะ ่ ด ้วยกำรอดอยำกอันทำรุณโหดร ้ำยและด ้วยกำรทรมำนร่ำงกำยทีน่ ่ ้นผูส้ ำนึ กผิดละเมิดบัญญัตข ทำให ้สวรรค ์ชืนชอบนั ิ องพระเจ ้ำด ้วยกำรละเมิดกฎของธรรมชำติพว ่ กพันทีพระเจ ่ ่ นพระพรสำหร ับกำรใช ้ชีว ิ กเขำถูกสอนให ้ตัดขำดจำกสิงผู ้ำประทำนแก่มนุ ษย ์เพือเป็ ่ ้ ่ บล ้ำนทีใช ่ ้ชีวต ตชัวครำวของพวกเขำบนโลกนี ลำนหญ ้ำรอบโบสถ ์ฝังเหยือนั ิ ของพวกเขำอย่ำงไร ้ ควำมหมำยด ้วยกำรพยำยำมเก็บกดอำรมณ์ควำมร ักตำมธรรมชำติของพวกเขำด ้วยกำรระงับคว ่ ่ น่ ่ ำร ังเกียจต่อพระเจ ้ำ{GC569.3} ำมคิดและควำมรู ้สึกเห็นอกเห็นใจต่อเพือนมนุ ษย ์เพรำะเป็ นสิงที {GCth17499.3} 480

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ หำกเรำต ้องกำรเข ้ำใจควำมโหดเหียมอั นเด็ดเดียวของซำตำนที ปรำกฏให ้เห็นมำเป็ นเวลำหลำ ่ ใช่ในหมู่คนทีไม่ ่ เคยได ้ยินเรืองของพระเจ ่ ้ ยร ้อยปี ซึงไม่ ้ำแต่ปรำกฏอยูใ่ นใจกลำงและทั่วทังอำณำจั ่ กรโลกคริสเตียนแล ้วเรำเพียงแค่ต ้องมองไปยังประวัตศ ิ ำสตร ์ของลัทธิโรมันเจ ้ำชำยแห่งควำมชัวบ รรลุถงึ จุดมุ่งหมำยของมันในกำรหลูพ ่ ระเกียรติของพระเจ ้ำและนำควำมหำยนะมำสูม ่ นุ ษย ์ผ่ำนทำ ้ ่ งระบบกำรหลอกลวงอันมหึมำนีและในขณะที เรำมองเห็ นว่ำมันได ้รับชัยชนะด ้วยกำรจำแลงตัวเอง ้ ้อย่ำงไรแล ้วเรำจะเข ้ำใจไ และบรรลุงำนของมันจนสำเร็จโดยผ่ำนทำงผูน้ ำต่ำงๆของคริสตจักรนี ได ่ิ นว่ ้ ำทำไมมันจึงเกลียดชังพระคัมภีร ์ยิงนั ่ กหำกมนุ ษย ์อ่ำนพระคัมภีร ์เล่มนั้นแล ้วเขำจะเห็น ด ้ดียงขึ พระเมตตำคุณและควำมรักของพระเจ ้ำอย่ำงเด่นชัดพวกเขำจะเห็นว่ำพระองค ์ไม่ทรงเคยบัญชำใ ้ ่ พระองค ่ ่ ้ ห ้มนุ ษย ์แบกภำระหนักเหล่ำนี เลยสิ งที ์ขอคือหัวใจทีชอกช ำและส ำนึ กผิดกับจิตวิญญำณ ่ อมและเชือฟั ่ ง{GC570.1}{GCth17500.1} ทีถ่ ่ ้ชำยและหญิงปิ ดเก็บตัวเองอย่ำงโด พระคริสต ์ไม่เคยประทำนแบบอย่ำงในชีวต ิ ของพระองค ์ทีให ่ ่ ดเดียวในวั ดเพือเตรี ยมตัวเองให ้คูค ่ วรกับสวรรค ์พระองค ์ไม่เคยสอนว่ำควำมร ักและควำมเมตตำจะ ่ ต ้องถูกเก็บกดไว ้พระหทัยของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดนั้นเต็มเปี่ ยมด ้วยควำมร ักยิงมนุ ษย ์เข ้ำใกล ้ควำมบ ้ ำไรประสำทสัมผัสของเขำก็จะไวยิงขึ ่ นและกำรร ้ ่ ริบูรณ์ฝ่ำยศีลธรรมมำกขึนเท่ ับรู ้เรืองบำปของเข ่ นและควำมเห็ ้ ่ ตอ ่ี อดร ้อนก็จะลึกซึงมำกขึ ้ ้ ำนั้น ำก็จะแหลมคมยิงขึ นอกเห็นใจของเขำทีมี ่ ผูท้ เดื นเท่ พระสันตะปำปำทรงอ ้ำงว่ำตัวพระองค ์เองเป็ นผูแ้ ทนของพระคริสต ์แต่อป ุ นิสยั ของพระองค ์จะนำมำ ่ เปรียบเทียบกับพระลักษณะของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำได ้อย่ำงไรมีใครบ ้ำงไหมทีเคยพบว่ ำพระ ่ คริสต ์ทรงส่งผูค้ นเข ้ำคุกหรือเข ้ำเครืองทรมำนดึ งแขนขำเพรำะคนเหล่ำนั้นไม่ยอมนับถือพระองค ์ใ ่ ้ยินพระสุรเสียงของพระองค ์ตัดสินประหำรผูท้ ไม่ ่ี ยอ นฐำนะรำชำแห่งสวรรค ์เคยมีใครบ ้ำงไหมทีได ่ มร ับพระองค ์เมือประชำชนจำกหมู ่บ ้ำนของชำวสะมำเรียถำกถำงพระองค ์อัครทูตยอห ์นโกรธแค ้น มำกและทูลถำมพระองค ์ว่ำ “องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพระองค ์ทรงต ้องกำรให ้พวกข ้ำพระองค ์ขอไฟจำกสวรรค ์ลงมำเผำผลำญเขำ ่ ไหม”พระเยซูทอดพระเนตรด ้วยพระเมตตำสงสำรมำยังสำวกของพระองค ์และทรงตำหนิ จต ิ ใจทีแข็ ่ ำลำยชีวต ่ วยเขำทังหลำยให ้ งกระด ้ำงของเขำว่ำ“บุตรมนุ ษย ์ไม่ได ้มำเพือท ิ มนุ ษย ์แต่มำเพือช่ ้รอด” ่ ่ ลูกำ9:54,56;วิญญำณทีพระคริ สต ์ทรงสำแดงนั้นช่ำงแตกต่ำงอย่ำงยิงยวดจำกวิ ญญำณของผูท้ ่ี อ ้ำงตนเป็ นผูแ้ ทนของพระองค ์เสียนี่ กระไร{GC570.2}{GCth17500.2} ้ สตจักรโรมันนำเสนอภำพลักษณ์หนึ่ งทีดู ่ ดใี ห ้ชำวโลกเห็นโดยใช ้คำขอโทษห่อหุ ้มปิ ดบัง บัดนี คริ ้ บันทึกควำมทำรุณโหดเหียมของเธอเธอสวมใส่ อำภรณ์ทคล ี่ ้ำยละม้ำยพระคริสต ์แต่เธอยังไม่เปลีย่ ้ นแปลงหลักกำรทังหมดของระบอบเปปำซี ทปรำกฏในยุ ี่ คอดีตก็ยงั คงปรำกฏในยุคปัจจุบน ั หลักคำ ่ ่ ดมนทีสุ ่ ดก็ยงั ใช ้ได ้ผลอยูจ สอนต่ำงๆทีออกอุ บำยไว ้ในยุคทีมื ่ งอย่ำให ้ผูใ้ ดหลอกลวงตนเองเลยระบ ้ ่ ่ อบเปปำซีทบั ี่ ดนี ชำวโปรเตสแตนต ์พร ้อมทีจะให ้เกียรตินั้นยังคงเป็ นเหมือนเดิมเช่นเดียวกับทีเคย 481

อำนำจสัมบูรณ์

่ อคนของพระเจ ่ ้ ่ ปกครองโลกในสมัยของกำรปฏิรป ู ศำสนำซึงเมื ้ำลุกขึนพร ้อมทีจะเอำชี วต ิ ของตนเ ่ ดโปงควำมชัวของเธอเธอยั ่ ่ ่ ข ้ำแลกเพือเปิ งคงครอบครองควำมหยิงยโสและกำรเสแสร ้งทีทะนงตนเ ่ ้ ์ หมือนเดิมซึงครอบง ำกษัตริย ์และขุนนำงทังหลำยอยู แ่ ละยังคงอ ้ำงอภิสท ิ ธิในกำรใช ้พระรำชอำนำ ้ ่ ้ จของพระเจ ้ำจิตวิญญำณของเธอในปัจจุบน ั ไม่ได ้เหียมและโหดร ้ำยน้อยไปกว่ำในสมัยทีเธอบดขยี เสรีภำพของมนุ ษย ์และสังหำรบรรดำธรรมิกชนขององค ์ผูส้ งู สุด{GC571.1}{GCth17501.1} ่ ำพยำกรณ์เปิ ดเผยว่ำเธอจะเป็ นนั่นคือกำรละทิงศำสนำใ ้ ระบอบเปปำซีก็เพียงแค่เป็ นไปตำมทีค ่ี ำให ้บรรลุจด นเวลำต่อมำ2เธสะโลนิ กำ2:3,4.นโยบำยส่วนหนึ่ งของเธอคือเสแสร ้งคุณสมบัตท ิ จะท ุ ่ ดแต่ภำยใต ้หลำกหลำยสีในครำบของกิงก่ ้ ำคำมีเลียนนั้นเธอปกปิ ดพิษร ้ำ ประสงค ์ของเธอมำกทีสุ ่ เคยแปรเปลียนของเจ ่ ่ ควรไปอยูก ยทีไม่ ้ำงู ร ้ำยเธอประกำศว่ำ“ควำมเชือไม่ ่ บั คนนอกศำสนำหรือคน ่ กสงสัยว่ำเป็ นพวกนอกศำสนำ”Lenfantเล่มที1หน้ ่ ทีถู ำ516 ่ ประวัตท เรำจะยอมร ับอำนำจซึงมี ิ เขี ี่ ยนด ้วยเลือดของธรรมิกชนมำเป็ นเวลำหนึ่ งพันปี ให ้มำเป็ น ้ อ{GC571.2}{GCth17501.2} ส่วนหนึ่ งของคริสตจักรของพระคริสต ์ในปัจจุบน ั นี หรื สำหร ับข ้ออ ้ำงทีว่​่ ำศำสนำคริสต ์นิ กำยคำทอลิกแตกต่ำงจำกนิ กำยโปรเตสแตนต ์น้อยกว่ำในส ่ ้ ้นไม่ได ้ปรำศจำกเหตุผลมีกำรเปลีย่ มัยก่อนมำกซึงชอบอ ้ำงกันในประเทศโปรเตสแตนต ์ทังหลำยนั ้ งแต่กำรเปลียนแปลงนี ่ ้ ได ้เกิดในระบอบเปปำซีแท ้จริงแล ้วกำรทีศำสนำคริ ่ นแปลงเกิดขึนจริ ไม่ สต ์นิ ้ ้ ้นเป็ นเพรำะนิ กำยโปรเตสแตนต ์เ กำยคำทอลิกมีควำมคล ้ำยกับโปรเตสแตนต ์ของสมัยนี มำกขึ นนั ่ ้ สมัยของนักปฏิรป สือมถอยลงไปมำกนั บตังแต่ ู {GC571.3}{GCth17501.3} ่ ้ เมือคริ สตจักรโปรเตสแตนต ์ทังหลำยเสำะแสวงหำควำมนิ ยมของโลกควำมร ักเทียมเท็จทำให ้พ ่ ่ กต ้องทีจะเชื ่ ่ ่ ง้ วกเขำตำบอดพวกเขำไม่รู ้สิงใดเลยนอกจำกรู ้ว่ำเป็ นเรืองถู อในส่ วนดีของควำมชัวทั ่ ดผลทีตำมมำอย่ ่ ่ ่ ำทุกสิงที ่ ดี ่ น้ันชัวแทนที ่ ่ ปวงและในทีสุ ำงหลีกเลียงไม่ ได ้คือพวกเขำก็จะเชือว่ จะยื ่ คร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยประทำนแก่เหล่ำธรรมิกชนบัดนี พวกเขำกลั ้ นหยัดปกป้ องควำมเชือที บกำลังขออภัย ่ ่ อคติตอ ต่อโรมทีพวกเขำเคยแสดงควำมเห็ นทีมี ่ เธอขอร ้องให ้ยกโทษสำหร ับควำมดันทุร ังของพวก เขำ{GC571.4}{GCth17501.4} ่ มีคนกลุม ่ ใหญ่แม้แต่ในพวกทีมองลั ทธิโรมันด ้วยควำมไม่ชอบใจก็ยงั เข ้ำใจเพียงเล็กน้อยถึงอัน ่ ้ ำควำมมืดทำงปัญญำและศีลธรรม ตรำยทีมำจำกอ ำนำจและอิทธิพลของเธอคนมำกมำยเน้นยำว่ ่ ้ ่ มห ซึงแพร่ หลำยในช่วงยุคกลำงนั้นมีสว่ นเอือประโยชน์ ตอ ่ กำรเผยแพร่คำสอนทีไม่ ี ลักเกณฑ ์ควำ ่ ่ ่ ญญำทีเปิ ่ ดกว ้ำงและเจริญของยุคปัจจุบน มเชือโชคลำงและกำรกดขี ของเธอซึ งปั ั รวมถึงควำมรู ้ที่ ่ มมำกขึ ่ ้ กระจำยไปอย่ำงกว ้ำงขวำงและเสรีภำพทำงศำสนำทีเพิ นจะไม่ ยอมให ้กำรถือทิฐแิ ละเผด็จก ้ ้ ถก ำรเกิดกำรฟื ้ นฟูขนมำได ึ้ ้แค่คด ิ ว่ำสภำพเช่นนั้นจะเกิดขึนในยุ คแห่งควำมรอบรู ้ของปัจจุบน ั นี ก็ ู เย ้ยหยันแล ้วจริงอยูค ่ วำมกระจ่ำงเจิดจ ้ำทำงปัญญำศีลธรรมและศำสนำกำลังส่องลงมำยังยุคปัจจุ 482

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ์ บันนี ควำมกระจ่ ำงจำกสวรรค ์ส่องลงมำบนโลกผ่ำนทำงหน้ำหนังสือทีบรรจุ พระวจนะศักดิสิ์ ทธิขอ ่ ่ งพระเจ ้ำทีกำงเปิ ดอยูน ่ ั้นแต่ควรจดจำไว ้ว่ำควำมกระจ่ำงยิงประทำนมำมำกเท่ ำไรควำมมืดของผูท้ ี่ ้ ำนั้น{GC572.1}{GCth17502.1} บิดเบือนและปฏิเสธควำมกระจ่ำงนั้นก็จะมีมำกขึนเท่ กำรศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยกำรหมั่นเพียรอธิษฐำนจะเปิ ดเผยให ้ชำวโปรเตสแตนต ์เห็นอุปนิ สยั ทีแ่ ้ คนจำนวนม ท ้จริงของระบอบเปปำซีและจะทำให ้พวกเขำเกลียดชังและหลบหนีไปจำกระบอบนี แต่ ่ นไปจนไม่เห็นควำมจำเป็ นทีต ่ ้องแสวงหำพระเจ ้ำด ้วยใจถ่อมเพือเ ่ ำกคิดว่ำตนเองฉลำดและหยิงเกิ ข ้ำถึงสัจธรรมแม้พวกเขำจะภำคภูมใิ จถึงควำมรอบรู ้ของตนเองก็ตำมทีแต่พวกเขำยังขำดควำมรู ้ ้ องพระคั ่ ่ ทังเรื มภีร ์และเรืองฤทธำนุ ภำพของพระเจ ้ำพวกเขำรู ้เพียงว่ำต ้องใช ้วิธก ี ำรบำงอย่ำงควบคุ ่ ่ ดและทีน่ ่ ำอดสูทสุ ่ี ดของฝ่ ำยจิ มจิตสำนึ กของตนให ้สงบลงและไปแสวงหำวิธน ี ้นจำกแหล่ ั งทีเลวที สุ ่ พวกเขำต ่ ่ี มพระเจ ้ำซึงจะได ่ ตวิญญำณสิงที ้องกำรคือวิธท ี จะลื ้ร ับกำรยอมร ับว่ำเป็ นวิธรี ำลึกถึงพระ ่ ่ คนเหล่ ่ ้ ้ ยมตัวไว ้สำหร ับมนุ องค ์ระบอบเปปำซีปร ับตัวพร ้อมทีจะตอบสนองสิ งที ำนี ขำดระบอบนี เตรี ่ ้ ่ ษยชำติสองจำพวกซึงรวบรวมคนไว ้เกือบทั่วทังโลกคื อพวกทีจะได ้ร ับควำมรอดผ่ำนทำงควำมดีข ่ ่ งอยูใ่ นบำปทังหลำยของเขำนี ้ ่ คือเคล็ดลับอำนำ องเขำเองและพวกทีจะได ้ร ับควำมรอดในขณะทียั จของระบอบเปปำซี{GC572.2}{GCth17502.2} ่ ่ ้ อควำมสำเร็จของระบอบเ เป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำยุคของควำมมืดมนอันยิงใหญ่ ฝ่ำยปัญญำเอือต่ ้ อควำมสำเร็จของระบอบ ปปำซีและยังจะแสดงให ้เห็นอีกว่ำยุคของควำมสว่ำงทำงปัญญำก็จะเอือต่ ่ ำนมำสมัยทีมนุ ่ ษย ์มีชวี ต เปปำซีด ้วยอย่ำงเท่ำเทียมกันในอดีตทีผ่ ิ อยูโ่ ดยปรำศจำกพระวจนะของพ ่ จธรรมนั้นตำของพวกเขำถูกปิ ดไปและคนมำกมำยเดินไปติดกับ ระเจ ้ำและปรำศจำกควำมรู ้เรืองสั ่ ่ ขยำยรอดักจับเท ้ำของพวกเขำในยุคนี มี ้ คนมำกมำยทีตำของพ ่ ดักโดยทีมองไม่ เห็นตำข่ำยซึงแผ่ ่ ยกกันอย่ำงผิดๆว่ำวิทยำศำสต วกเขำพร่ำมัวไปด ้วยแสงอันเจิดจ ้ำของกำรคำดเดำของมนุ ษย ์ที“เรี ร ์” พวกเขำมองไม่เห็นตำข่ำยและเดินเข ้ำไปอย่ำงเต็มใจรำวกับถูกปิ ดตำพระเจ ้ำทรงออกแบบให ้ม นุ ษย ์ทะนุ ถนอมพลังทำงปัญญำของตนไว ้รำวกับเป็ นของประทำนจำกพระผูส้ ร ้ำงของเขำและควร ่ จธรรมและควำมชอบธรรมแต่เมือพวกเขำฟู ่ นำมำใช ้ในพระรำชกิจกำรร ับใช ้เพือสั มฟักควำมหยิง่ และควำมทะเยอทะยำนไว ้ในหัวใจและมนุ ษย ์เชิดชูทฤษฎีของตนเองเหนือพระวจนะของพระเจ ้ำแล ้ วปัญญำก็จะทำให ้เกิดควำมเสียหำยได ้มำกกว่ำกำรรู ้ไม่เท่ำทันด ้วยเหตุนีวิ้ ทยำศำสตร ์จอมปลอม ้ งลอบท ่ ่ ของยุคปัจจุบน ั นี ซึ ำลำยควำมเชือในพระคั มภีร ์จะผ่ำนกำรพิสจ ู น์วำ่ ประสบควำมสำเร็จในก ่ ้อนร ับระบอบเปปำซีด ้วยรูปแบบทีถู ่ กอกถูกใจผูค้ นทั่วไปเช่นเดียวกับในยุคมืดเ ำรเตรียมทำงเพือต ่ มือกำรกั กเก็บควำมจริงเปิ ดทำงให ้กับกำรแผ่ขยำยของระบอบเปปำซี{GC572.3}{GCth17502.

3} 483

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ำลังดำเนิ นกำรอยูใ่ นปัจจุบน ้ ่ ้สถำบั ในขบวนกำรเคลือนไหวที ก ั นี ในประเทศสหร ัฐอเมริกำเพือให นต่ำงๆและคริสตจักรได ้รับกำรสนับสนุ นจำกฝ่ ำยรัฐนั้นชำวโปรเตสแตนต ์กำลังเดินตำมรอยเท ้ำข ้ ่ องบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีไม่เพียงเท่ำนี พวกเขำก ำลังเปิ ดประตูให ้แก่ระบอบเปปำซีเพือพลิ กฟื ้ ่ ่ึ ่ นประเทศโ นอิทธิพลควำมยิงใหญ่ ซงเธอสู ญเสียไปในโลกเก่ำให ้กลับคืนมำในประเทศอเมริกำซึงเป็ ่ เพิ ่ มควำมโดดเด่ ่ ่ ้ อแท ้จริงแล ้วเป้ ำหมำยหลัก ปรเตสแตนต ์และสิงที นให ้กับขบวนกำรเคลือนไหวนี คื ่ ่งหมำยไว ้ก็คอื กำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ซึงเป็ ่ นขนบธรรมเนี ยมหนึ่ งทีก ่ ำเนิ ดมำจำกโรมแ ทีมุ ้ นสัญลักษณ์แสดงถึงสิทธิอำนำจของเธอวิญญำณของร ละเธออ ้ำงว่ำกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์นี เป็ ่ นกำรเชิดชู ะบอบเปปำซีคอื วิญญำณของกำรประนีประนอมกับขนบธรรมเนี ยมของชำวโลกซึงเป็ ้ ำลังแทรกซึมเข ้ำไปใ ขนบธรรมเนี ยมของมนุ ษย ์ให ้เหนื อกว่ำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำวิญญำณนี ก ่ ดชูวน นคริสตจักรโปรเตสแตนต ์มำกมำยและกำลังนำพวกเขำให ้ทำงำนเพือเชิ ั อำทิตย ์เช่นเดียวกั ่ นกับทีระบอบเปปำซี ได ้ทำล่วงหน้ำพวกเขำมำก่อนแล ้ว{GC573.1}{GCth17503.1} ่ กนำมำใช ้ในกำรต่อสู ้ทีก ่ ำลังจะมำถึงในเร็ววันนี เขำเ ้ หำกผูอ้ ำ่ นต ้องกำรทรำบถึงตัวแทนทีจะถู ่ นทึกถึงวิธท ่ ำนมำสำหร ับเป้ ำหมำยเดียว พียงต ้องย ้อนรอยไปดูข ้อควำมซึงบั ี โรมใช ี่ ้ในยุคก่อนๆทีผ่ ้ ่ น้ ิ ยมระบอบเปปำซีและชำวโปรเตสแตนต ์ร่วมมือกันแล ้วจะทำอย่ำง กันนี หำกต ้องกำรทรำบว่ำเมือผู ่ ดกำรกับผูท้ ปฏิ ่ี เสธหลักคำสอนของพวกเขำก็ขอให ้ไปดูวญ ่ ไรเพือจั ิ ญำณทีโรมปฏิ บต ั ต ิ อ ่ วันสะบ ่ี ำโตและผูท้ ปกป้ องวันนั้น{GC573.2}{GCth17503.2} ่ ้ร ับกำร พระรำชกฤษฎีกำจำกรำชสำนักกำรประชุมสภำและพิธก ี รรมต่ำงๆของคริสตจักรซึงได ่ ำให ้วันฉลองเทศกำลนอกศำสนำได ้รับตำแหน่ ง สนับสนุ นโดยอำนำจฝ่ ำยโลกเป็ นกระบวนกำรทีท อันมีเกียรติในโลกคริสเตียนกำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์เป็ นครงแรกอย่ ั้ ำงเปิ ดเผยเป็ นกฎหมำ ่ กรพรรดิคอนสแตนตินทรงตรำขึนในปี ้ ยทีจั ค.ศ.321(โปรดดูภำคผนวกสำหรับหน้ำGC53)คำสัง่ ้ งคับให ้คนในเมืองพักผ่อนใน“วันเคำรพบูชำดวงอำทิตย ์” นี บั แต่อนุ ญำตให ้คนในชนบทยังคงทำงำนเกษตรกรรมได ้แม้โดยธำตุแท ้แล ้วเป็ นกฎหมำยของคน ่ ่ นอกศำสนำแต่จก ั รพรรดิเป็ นผูป้ ระกำศบังคับใช ้ภำยหลังจำกทีพระองค ์ทรงร ับเชือศำสนำคริ สต ์แ ต่เพียงในนำม{GC574.1}{GCth17503.3} ่ ่ เมือปรำกฏว่ ำพระรำชกฤษฎีกำไม่เพียงพอทีจะใช ้แทนสิทธิอำนำจของพระเจ ้ำยูซเี บียส[Euse ่ึ นรนหำควำมนิ ้ ้ งเป็ นสหำยพิเศษและผู ้ประจ bius]บิชอปคนหนึ่ งผูซ ้ งดิ ยมในบรรดำเจ ้ำชำยอีกทังยั บสอพลอจักรพรรดิคอนสแตนตินได ้นำเสนอคำอ ้ำงว่ำพระคริสต ์ทรงย ้ำยวันสะบำโตให ้ไปเป็ นวันอ ้ ำทิตย ์แล ้วโดยไม่ยกคำพยำนหลักฐำนใดในพระคัมภีร ์แม้สก ั ข ้อเดียวมำพิสจ ู น์หลักคำสอนใหม่นีบิ ่ และชี ้ ้ ต ่ ้นกำเนิ ดของกำรเปลียน ่ ชอปยูซเี บียสเองยอมร ับอย่ำงไม่เต็มใจถึงควำมเท็จของเรืองนี ไปที ่ วำ่ จะเป็ นหน้ำทีที ่ ต ่ ้องทำในวันสะบำโตเรำย ้ำยไปยังวันขององค ์พระผูเ้ ป็ แปลงเขำกล่ำวว่ำ“ทุกสิงไม่ 484

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำมำอ ้ำง นเจ ้ำแล ้ว”RobertCox,SabbathLawsandSabbathDutiesหน้ำ538แต่ข ้อโต ้แย ้งทีน ่ งเสริมให ้มนุ ษย ์กล ้ำมำกขึนในกำรเห ้ สนับสนุ นวันอำทิตย ์นั้นถึงแม้จะไม่มห ี ลักฐำนพิสจ ู น์กลับยิงส่ ่ ยียบย่ำวันสะบำโตขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทุกคนทีปรำรถนำจะได ้ร ับเกียรติของโลกพำกันยอมร ับวั ่ ้ นเทศกำลทีโลกนิ ยมกันนี {GC574.2}{GCth17503.4} ่ ่ กรำกฐำนอย่ำงมั่นคงแล ้วงำนของกำรเทิดทูนวันอำทิตย ์ก็ดำเนิ นคืบหน้ เมือระบอบเปปำซี เริมปั ่ ่ ำงำนเกษตรกรรมยังไม่ได ้เข ้ำโบสถ ์และก็ยงั คงถูกถือร ัก ำต่อไปมีอยูช ่ ว่ งระยะหนึ่ งทีประชำชนซึ งท ่ ดเป็ นวันสะบำโตแต่กำรเปลียนแปลงอย่ ่ ้ ท้ ด ษำวันทีเจ็ ำงได ้ผลก็คอ ่ ยๆเกิดขึนผู ี่ ำรงตำแหน่ งศักดิสิ์ ์ ่ ้ำมกำรตัดสินลงโทษควำมขัดแย ้งทำงด ้ำนกำรปกครองในวันอำทิตย ์หลังจำ ทธิทำงศำสนำถู กสังห ่ ้ละเว ้นกำรทำงำนปกติมฉ กนั้นไม่นำนทุกคนไม่วำ่ มีตำแหน่ งใดได ้ร ับคำสังให ิ ะนั้นจะต ้องร ับโทษปร ับ ่ ่ ล้ งโทษคนรำรวย ่ หำกเป็ นคนเสรีและต ้องร ับโทษกำรเฆียนในกรณี ทเป็ ี่ นทำสหลังจำกนั้นมีคำสังให ่ นกึงหนึ ่ ่ งและในทีสุ ่ ดหำกยังคงดือดึ ้ งต่อไปก็จะถูกบังคับให ้เป็ นทำสชนชันระดั ้ ด ้วยกำรยึดทีดิ บต่ำจ ่ ลปำวสำน{GC574.3}{GCth17503.5} ะต ้องทรมำนกับกำรถูกขับออกจำกสังคมชัวกั ้ ้วยในบรรด นอกจำกนั้นเหตุกำรณ์อศ ั จรรย ์ก็ถก ู นำมำปรำมผูท้ ไม่ ี่ ยอมร ับพระรำชกฤษฎีกำนี ด ่ ำเหตุกำรณ์อศ ั จรรย ์เหล่ำนั้นมีกำรรำยงำนว่ำชำวนำคนหนึ่ งเตรียมตัวเพือออกไถนำในวั นอำทิตย ์ ขณะทำควำมสะอำดคันไถด ้วยท่อนเหล็กอยูน ่ ้ันเหล็กท่อนนั้นไปแทงมือของเขำจนดึงไม่ออกเขำต ้ ่ ่ องไปทุกทีโดยมี ทอ ่ นเหล็กติดตัวเขำไปเป็ นเวลำนำนสองปี ด ้วย“ควำมเจ็บปวดสุดทีจะทนได ้และอั บอำย”FrancisWest,HistoricalandPracticalDiscourseontheLord’sDayหน้ำ174{GC5 75.1{GCth17504.1} ่ ต่อมำพระสันตะปำปำทรงแนะว่ำบำทหลวงของท ้องถินควรตั กเตือนผูล้ ว่ งละเมิดวันอำทิตย ์และเ รียกร ้องให ้พวกเขำไปโบสถ ์และสวดมนต ์เกรงว่ำหำกไม่ทำเช่นนั้นจะนำควำมหำยนะมำสูต ่ วั เขำเอ ่ ้ั ่ งมีกำรนำข ้อโต ้แย ้งข ้อหนึ่ งขึนมำเนื ้ ่ อง งและเพือนบ ้ำนในกำรประชุมของสภำคณะนักบวชครงหนึ ้ กนำมำใช ้กันอย่ำงกว ้ำงขวำงแม้แต่ในชำวโปรเตสแตนต ์ด ้วยกันเองคือว่ำเนื่ องจำกมีค จำกข ้อนี ถู นถูกฟ้ ำผ่ำขณะทำงำนในวันอำทิตย ์วันอำทิตย ์จึงต ้องเป็ นวันสะบำโตพระรำชำคณะกล่ำวว่ำ“เป็ น ่ ช ัดว่ำพระเจ ้ำทรงไม่พอพระทัยยิงนั ่ กทีพวกเขำละเลยวั ่ ้ งมีกำรอ ้อนวอนต่อบำทหลวงแล ทีแน่ นนี ”จึ ้ ่ อสั ่ ตย ์ว่ำ ะอำจำรย ์ทังหลำยบรรดำพระรำชำและเจ ้ำชำยและประชำชนทุกคนทีซื ้ ่ ำวันนี กลั ้ บคื “จะต ้องใช ้ควำมพยำยำมและควำมตังใจอย่ ำงสุดควำมสำมำรถของพวกเขำทีจะน ่ี ่ ่ อของคริสต ์ศำสนำจะต ้องถือร ักษำอย่ำงสัตย ์ซือมำกก ่ นสูเ่ กียรติทควรได ้ร ับและเพือควำมน่ ำเชือถื ้ ่ ว่ำนี ในเวลำที จะมำถึ ง”ThomasMorer,DiscourseinSixDialoguesontheName,Notion,a ndObservationoftheLord’sDayหน้ำ271{GC575.2}{GCth17504.2}

485

อำนำจสัมบูรณ์

่ นทีแน่ ่ ช ัดว่ำคำสังของสภำไม่ ่ ่ ญญัตค เมือเป็ เกิดผลจึงมีกำรนำอำนำจทำงโลกเข ้ำมำเพือบั ิ ำสัง่ ่ ่ ทีจะสร ้ำงควำมหวำดผวำในหัวใจของประชำชนและบังคับให ้พวกเขำหลีกเลียงจำกกำรท ำงำนในวั ่ ่ ดขึนในกรุ ้ ้ องที ่ สรุ ่ ปไปแล ้วในอดีตด ้วยนำหนั ้ นอำทิตย ์ทีประชุ มสภำสงฆ ์ซึงจั งโรมมีกำรเน้นยำเรื กแ ่ นพวกเขำยั ้ ้ ้ำไปรวมอยูใ่ นกฎหมำยฝ่ ำยศำสนำและใ ละควำมน่ ำเกรงขำมยิงขึ งผนวกกฎหมำยนี เข ห ้อำนำจทำงฝ่ ำยปกครองบังคับใช ้เกือบทั่วอำณำจักรของโลกคริสเตียนSeeHeylyn,Historyof ่ ่ ่ theSabbathเล่มที2บทที 5ตอนที 7{GC575.3}{GCth17504.3} ้ ่ อร ักษำวันอำทิตย ์นำควำมอับอำยมำให ้ไม่นอ้ แม้บัดนี กำรขำดสิ ทธิอำนำจตำมพระคัมภีร ์เพือถื ่ ยประชำชนทวงถำมคุณครูผูส้ อนถึงสิทธิของกำรบอกปัดพระบัญชำของพระยำห ์เวห ์ทีว่​่ ำ“วันทีเจ็ ้ ดนั้นเป็ นวันสะบำโตแด่พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำ”อพยพ20:10;ทิงไปแล ้วมำถวำยเกียรติแก่วน ั ่ อเสริ ่ ่ ้ ของดวงอำทิตย ์จึงจำเป็ นต ้องหำข ้อมูลอืนเพื มคำพยำนของพระคัมภีร ์ทีขำดไปนี ในช่ วงท ้ำย ่ บสองมีชำยคนหนึ่ งทีสนั ่ บสนุ นอย่ำงแรงกล ้ำเพือให ่ ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ออกเยียม ่ ของศตวรรษทีสิ ่ อสั ่ ตย ์ต่อสัจธรรมและกำรลงแรงขอ ตำมโบสถ ์ต่ำงๆในประเทศอังกฤษเขำถูกต่อต ้ำนจำกพยำนทีซื ้ วงหนึ่ งและค ้นหำวิธเี พือท ่ ำให ้คนปฏิบต งเขำนั้นไม่เกิดผลเลยจนเขำต ้องไปจำกประเทศนีช่ ั ต ิ ำมคำ ่ ้ั ่ เขำเคยขำดไปและประสบควำมส ่ สอนของเขำเมือเขำกลั บมำอีกครงเขำมำพร ้อมกับสิงที ำเร็จมำก ้ นอย่ำงมำกเขำนำข ้อมูลม้วนหนึ่ งมำด ้วยซึงเขำอ ่ ขึนเป็ ้ำงว่ำมำจำกพระเจ ้ำโดยตรงเป็ นม้วนข ้อมู ่ ่ งให ่ ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์รวมทังค ้ ำขู่น่ำกลัวเพือก ่ ำรำบผูท้ ไม่ ่ งเ ลทีประกอบด ้วยพระบัญชำทีสั ี่ เชือฟั ้ ำนี —เป็ ้ ่ วร ่ ้ำยเช่นเดียวกับสถำบันทีให ่ ้กำรสนับสนุ น— อกสำรอันลำค่ นกำรปลอมแปลงทีชั ถูกกล่ำวถึงกันว่ำตกลงมำจำกสวรรค ์และถูกพบในกรุงเยรูซำเล็มบนแท่นบูชำของเซนต ์สิเมโอ ่ งโรมเป็ นแหล่งต ้นกำเนิ ดของเอก นในกลโกธำแต่ในควำมเป็ นจริงแล ้วพระรำชวังของสังฆรำชทีกรุ ้ ่ ่ สำรนี กำรฉ้ อฉลและกำรปลอมแปลงเพือควำมเจริ ญรุง่ เรืองของอำนำจและควำมรำรวยของคริ สต ้ นเรืองที ่ สภำกำรปกครองสงฆ ่ จักรเช่นนี เป็ ์ของระบอบเปปำซีถอื ว่ำถูกต ้องตำมกฎหมำยมำตลอด ทุกยุค{GC576.1}{GCth17505.1} ้ เก ้ำนำฬก ิ ำคือบ่ำยสำมโมงของวันเสำร ์ไปจนถึงดวงอำทิตย ์ขึน้ ม้วนข ้อมูลห ้ำมกำรทำงำนตังแต่ ่ ผ่ ้ ำนกำรร ับรองจำกเหตุกำรณ์อศ ่ ในวันจันทร ์และอ ้ำงว่ำสิทธิอำนำจของคำสังนี ั จรรย ์มำกมำยทีเกิ ้ รำยงำนว่ำมีหลำยคนทีท ่ ำงำนเกินเวลำทีก ่ ำหนดไว ้ต ้องล ้มป่ วยลงด ้วยโรคอัมพำตมีคนหนึ่ ง ดขึนมี ่ ่ ทีลงแรงบดข ้ำวโพดแทนทีจะได ้แป้ งข ้ำวเขำกลับเห็นกระแสเลือดไหลออกมำและล ้อกังหันไม่ยอมห ้ ่ ่ มุนถึงแม้จะยังคงมีนำไหลผ่ ำนอย่ำงแรงก็ตำมมีหญิงคนหนึ่ งทีเอำก ้อนแป้ งทีนวดแล ้วใส่เข ้ำไปในเ ่ ำออกมำก็ยงั คงเป็ นแป้ งดิบถึงแม้เตำอบจะร ้อนมำกก็ตำมทีมอ ่ ยมก ้อนแ ตำอบเมือน ี ก ี คนหนึ่ งทีเตรี ่ ้ำเตำอบในเวลำเก ้ำนำฬก ้ ่ ิ ำแต่กลับตังใจที ป้ งทำขนมปังเพือเข จะเก็ บไว ้จนถึงวันจันทร ์เขำพบว่ำใน ์ วันต่อมำก ้อนแป้ งดิบนั้นกลำยเป็ นขนมปังและอบสุกโดยฤทธิเดชของพระเจ ้ำชำยคนหนึ่ งกำลังอ บขนมปังในเวลำ9 486

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ เลือดไหลออกมำจำกขนมปังนั้นเรือง ่ ิ ำของวันเสำร ์พบว่ำเมือเขำหั นำฬก กขนมปังในวันรุง่ ขึนมี ้ กผูส้ นับสนุ นวันอำทิตย ์พยำยำมใช ้เป็ นร ไร ้สำระและเต็มไปด ้วยเวทมนตร ์คำถำในลักษณะเช่นนี ถู ์ ้แก่วน ่ ำกฐำนในกำรสร ้ำงควำมศักดิสิ์ ทธิให ั อำทิตย ์โปรดดูRogerdeHoveden,Annalsเล่มที2ห น้ำ526-530{GC576.2}{GCth17505.2} ่ ่ ่ นท ้ ำได ้โด ทีประเทศสก๊ อตแลนด ์เช่นเดียวกับทีประเทศอั งกฤษกำรให ้เกียรติวน ั อำทิตย ์มำกยิงขึ ่ ้องถือให ้บริสท ยกำรเอำส่วนหนึ่ งของวันสะบำโตโบรำณมำรวมเข ้ำด ้วยกันแต่เวลำทีจะต ุ ธินั์ ้นจะแต ้ กต่ำงกันออกไปพระรำชกฤษฎีกำของกษัตริย ์แห่งประเทศสก๊อตแลนด ์ประกำศให ้ถือ“วันเสำร ์ตังแ ่ นสิบสองนำฬก ์ ้ เวลำนั้นจนถึงเช ้ ิ ำให ้เป็ นวันบริสท ต่เทียงวั ุ ธิ”และห ้ำมผูใ้ ดทำงำนทำงฝ่ ำยโลกตังแต่ ำวันจันทร ์Morerหน้ำ290,291{GC577.1}{GCth17506.1} ่ ์ ้วก็ตำมผูน้ ิ ยมระ แม้วำ่ จะลงแรงพำกเพียรอย่ำงไรเพือสถำปนำวั นอำทิตย ์ให ้เป็ นวันศักดิสิ์ ทธิแล ่ ่ บอบเปปำซีเองกลับสำรภำพอย่ำงเปิ ดเผยในทีสำธำรณะว่ ำวันสะบำโตมีสท ิ ธิอำนำจทีมำจำกพระเ ่ นมำแทนที ้ ่ ่ บหกสภำของระ จ ้ำและสถำบันทีขึ วั่ นสะบำโตมีต ้นกำเนิ ดทีมำจำกมนุ ษย ์ในศตวรรษทีสิ ้ บอบเปปำซีประกำศอย่ำงชัดเจนว่ำ“จงให ้คริสเตียนทังปวงจดจ ำไว ้ว่ำพระเจ ้ำทรงเป็ นผูท้ รงเจิมให ้วั ่ ดนั้นเป็ นวันศักดิสิ์ ทธิและเป็ ์ ่ นทีเจ็ นทียอมร ับและถือปฏิบต ั ม ิ ำไม่เพียงชำวยิวเท่ำนั้นแต่โดยทุกคน ่ ่ นคริสเตียนได ้เปลียนวั ่ ทีแสร ้งทำตัวว่ำเป็ นผูน้ มัสกำรพระเจ ้ำถึงแม้เรำทีเป็ นสะบำโตของพวกเขำใ ห ้เป็ นวันขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำแล ้วก็ตำม”Ibid.หน้ำ281,282ผูท้ ก ี่ ำลังเหยียบย่ำธรรมบัญญัตข ิ อ ่ กษณะงำนของพวกเขำแต่พวกเขำจงใจวำงตนเองให ้อ งพระเจ ้ำนั้นไม่ได ้เป็ นผูท้ ขำดควำมรู ี่ ้เรืองลั ยูเ่ หนื อพระเจ ้ำ{GC577.2}{GCth17506.2} ่ นชัดถึงนโยบำยของโรมทีมี ่ ตอ ่ี ดแย ้งกับเธอจะเห็นได ้จำกกำรกดขีอั ่ ภำพแสดงตัวอย่ำงทีเด่ ่ ผูท้ ขั ้ อร ักษำวันสะบำโตส่วนคนอื่ นยำวนำนและกำรนองเลือดของกลุม ่ วอลเดนซิสบำงคนในชนกลุม ่ นี ถื ่ พวกเขำมี ่ นๆจำต ้องทนทุกข ์ทรมำนในลักษณะเดียวกันเพรำะควำมสัตย ์ซือที ตอ ่ พระบัญญัตข ิ ้อที่ ่ สีประวั ตศ ิ ำสตร ์ของโบสถ ์ต่ำงๆในประเทศเอธิโอเปี ยและอบิสซีเนี ยนั้นมีควำมสำคัญเป็ นพิเศษท่ำ มกลำงควำมมืดสลัวของยุคมืดคริสเตียนในภำคกลำงของทวีปแอฟริกำนั้นหำยไปจำกสำยตำของ ่ โลกและโลกก็ลม ื พวกเขำไปพวกเขำมีควำมสุขกับเสรีภำพในกำรถือร ักษำควำมเชือของพวกเขำ ่ ดโรมรู ้ถึงเรืองควำมเป็ ่ อยูน ่ ำนหลำยศตวรรษแต่ในทีสุ นอยูข ่ องพวกเขำในไม่ช ้ำจักรพรรดิแห่งอบิ ่ น ่ สซีเนี ยจึงถูกลวงให ้ยอมรับว่ำพระสันตะปำปำเป็ นผูแ้ ทนของพระคริสต ์กำรยอมอ่อนข ้อในเรืองอื ้ ่ ้ ๆก็เกิดขึนตำมมำมี กำรออกกฎหมำยประกำศห ้ำมถือร ักษำวันสะบำโตภำยใต ้กำรลงโทษทีโหดเหี ่ ดโปรดดูMichaelGeddes,ChurchHistoryofEthiopiaหน้ำ311,312 ยมทีสุ ่ ่ แต่ในไม่ช ้ำควำมเผด็จกำรของระบอบเปปำซีก็กลำยเป็ นแอกทีขมขื นมำกจนชำวอบิ สซีเนี ยตั ้ ดสินใจปลดมันออกจำกบ่ำของพวกเขำหลังจำกกำรดินรนต่ อสู ้อย่ำงรุนแรงพวกเขำขับไล่บรรดำ 487

อำนำจสัมบูรณ์

่ ผูน้ ิ ยมลัทธิโรมันออกไปจำกอำณำจักรต่ำงๆของพวกเขำและควำมเชือโบรำณกลั บคืนมำอีกครง้ั ่ ้ ่ ่ ่ คริสตจักรต่ำงๆชืนชมปรี ดำในอิสรภำพนี และไม่ เคยลืมบทเรียนทีพวกเขำได ้ร ับเกียวกั บเรืองกำร ่ ่ ่ นเด็ดขำดของโรมภำยในอำณำบริเวณอั หลอกลวงรวมถึงเรืองควำมคลั งศำสนำและอ ำนำจกดขีอั ่ ้ นสันโดษนั้นพวกเขำพึงพอใจทีจะคงอยู ท ่ นั ี่ ่ นไม่เป็ นทีรู่ ้จักของโลกคริสเตียนทังปวง{GC577.3}{G Cth17506.3} ่ สตจักรของระบอบเปปำซีได ้ยึดถือไ คริสตจักรต่ำงๆในทวีปแอฟริกำยึดถือวันสะบำโตตำมทีคริ ่ ้ ้ งในขณะทีพวกเขำถื ่ ว ้ก่อนทีเธอจะละทิ งศำสนำไปโดยสิ นเชิ อร ักษำวันสะบำโตตำมแบบพระบัญ ่ ญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้นพวกเขำหลีกเลียงจำกกำรท ำงำนในวันอำทิตย ์ตำมธรรมเนี ยมของคริสตจักรเ ่ ้ร ับอำนำจสูงสุดโรมเหยียบย่ำวันสะบำโตของพระเจ ้ำลงเพือเชิ ่ ดชูวน ้ มือได ั ของเธอเองขึนแต่ คริสต ่ บซ่อนตัวอยูเ่ กือบพันปี นั้นไม่ได ้มีสว่ นแบ่งในกำรละทิงควำมเชื ้ ่ เล ้ จักรต่ำงๆในทวีปแอฟริกำทีเก็ อนี ่ ้ นสะบำโตทีแท ่ ้จริงแล ยเมือพวกเขำตกไปอยู ภ ่ ำยใต ้กำรครอบครองของโรมนั้นก็ถก ู บังคับให ้ละทิงวั ้ ะยกย่องวันสะบำโตเทียมเท็จขึนแต่ ในทันทีทพวกเขำได ี่ ้ร ับเอกรำชแล ้วพวกเขำก็หวนกลับไปเชือ่ ่ (โปรดดู ่ ฟังพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ภำคผนวก){GC578.1}{GCth17507.1} ้ ดเผยอย่ำงชัดแจ ้งถึงควำมแค ้นของโรมทีมี ่ ตอ ่ ้ ข ้อควำมบันทึกในอดีตเหล่ำนี เปิ ่ วันสะบำโตทีแท ่ ่ ่ ้เกียรติแก่สถำบันทีเธอได ่ ้ จริงและผู ้ทีปกป้ องวันสะบำโตรวมถึงวิธก ี ำรทีเธอใช ้เพือให ้สร ้ำงขึนพระว ้ ้ ำอี ้ กครงเมื ้ั อชำวโรมั ่ จนะของพระเจ ้ำสอนว่ำภำพเหตุกำรณ์นีจะเกิ ดขึนซ นคำทอลิกและชำวโปรเต ่ สแตนต ์จะรวมตัวกันเพือกำรเชิ ดชูวน ั อำทิตย ์{GC578.2}{GCth17507.2} ่ ่ สญ ่ เขำ คำพยำกรณ์ของพระธรรมวิวรณ์บทที13เปิ ดเผยว่ำอำนำจทีมี ั ลักษณ์เป็ นสัตว ์ร ้ำยซึงมี ่ ใ่ นโลก”บูชำระบอบเปปำซี…ซึงใช ่ ้สัญลักษณ์เป็ นสัตว ์ทีมี ่ ร่ เหมือนลูกแกะจะทำให ้“โลกและคนทีอยู ่ สองเขำยังพูดด ้วยว่ำ“ให ้คนทังหลำยที ้ ่ บ ำง“เหมือนเสือดำว”สัตว ์ร ้ำยทีมี อยู ่ นแผ่นดินโลกสร ้ำงรูป ่ ำนั้นยัง“บังคับทุกคนทังคนเล็ ้ จำลองรูปหนึ่ งให ้กับสัตว ์ร ้ำย”และยิงกว่ กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมี ่ และคนยำกจนเสรีชนและทำส”ให ้ร ับเครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำยวิวรณ์13:11-16 ่ ่ เขำเหมือนลูกแกะนั้นเป็ นสัญลักษณ์ถงึ อำนำจของประเทศส เป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำสัตว ์ร ้ำยทีมี ้ ำเร็จเมือประเทศสหร ่ หร ัฐอเมริกำและคำพยำกรณ์นีจะส ัฐอเมริกำจะบังคับกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ ่ ่ ซึงโรมอ ้ำงไว ้ว่ำเป็ นกำรยอมร ับอย่ำงพิเศษถึงอำนำจของเธอแต่ในเรืองกำรสวำมิ ภก ั ดิต่์ อระบอบเป ้ ่ ทธิพลของโรมในบรรดำประเทศทีเคยยอมร ่ ปำซีนีประเทศสหร ัฐอเมริกำไม่ได ้อยูโ่ ดดเดียวอิ ับอำน ำจกำรปกครองของเธอนั้นยังไม่ได ้ถูกทำลำยไปมำกนักและคำพยำกรณ์บอกไว ้ล่วงหน้ำแล ้วว่ำเธ อจะฟื ้ นฟูอำนำจกลับคืนมำอีก“ข ้ำพเจ ้ำเห็น.....หัวหนึ่ งของมันเหมือนอย่ำงถูกฟันปำงตำยแต่บำด ้ แผลฉกรรจ ์นั้นได ้ร ับกำรร ักษำให ้หำยแล ้วคนทังโลกติ ดตำมสัตว ์ร ้ำยนั้นไปด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจ”วิ วรณ์13:3 488

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดจำกกำรฟันปำงตำยนั้นชีไปยั ้ งกำรล่มสลำยของระบอบเปปำซีในปี ค.ศ.179 แผลฉกรรจ ์ซึงเกิ ้ 8*ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำหลังจำกนั้น“บำดแผลฉกรรจ ์นั้นได ้ร ับกำรร ักษำให ้หำยแล ้วคนทังโลกติ ดตำมสัตว ์ร ้ำยนั้นไปด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจ”เปำโลกล่ำวไว ้ว่ำ“คนนอกกฎหมำย”จะอยูต ่ อ ่ ไปจนถึงก ้ั สองของพระคริ ่ ำรเสด็จกลับมำครงที สต ์2เธสะโลนิ กำ2:3-8 ้ คและผูเ้ ขียนพระคัมภีร ์วิวรณ์ยงั กล่ำวถึงระ เขำจะดำเนิ นงำนกำรหลอกลวงต่อไปจนถึงช่วงสินยุ ้ ่ บ ่ มช บอบเปปำซีตอ ่ ไปอีกว่ำ“คนทังหลำยที อยู ่ นแผ่นดินโลกจะบูชำสัตว ์ร ้ำยนั้นคือคนทีไม่ ี อจดไว ื่ ้ใ ้ นหนังสือแห่งชีวต ิ ”วิวรณ์13:8;ทังในโลกเก่ ำและโลกใหม่ระบอบเปปำซีจะได ้ร ับกำรเทิดเกียรติด ้วย ่ ให ้กับสถำบันวันอำทิตย ์ซึงเป็ ่ นสถำนบันทีวำงอยู ่ กำรเคำรพนับถือทีมี บ ่ นสิทธิอำนำจของคริสตจั กรโรมันแต่เพียงผูเ้ ดียว{GC578.3}{GCth17507.3} ้ กลำงศตวรรษทีสิ ่ บเก ้ำเป็ นต ้นมำนักกำรศึกษำเรืองค ่ ำพยำกรณ์ในประเทศสหร ัฐได ้เส นับตังแต่ ้ ช ่ ำลังเกิดขึนในเวลำนี ้ ้ นอคำพยำนนี สู ่ ำวโลกจำกเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีก จะมองเห็ นควำมก ้ำวหน้ำอย่ำ ่ ่งไปสูก ้ งรวดเร็วทีมุ ่ ำรสำเร็จจริงอย่ำงครบถ ้วนของคำพยำกรณ์สำหร ับครูชำวโปรเตสแตนต ์ทังหล ่ ทธิอำนำจจำกพระเจ ้ำในกำรให ้ถือร ักษ ำยยังคงใช ้ข ้ออ ้ำงแบบเดียวกับผูน้ ำระบอบเปปำซีในเรืองสิ ำวันอำทิตย ์และยังคงขำดหลักฐำนจำกพระคัมภีร ์เช่นเดียวกับผูน้ ำระบอบเปปำซีผูซ ้ งได ึ่ ้ปั้นแต่งเรื่ ้ อแทนที ่ ่ องอัศจรรย ์ขึนเพื พระบั ญชำจำกพระเจ ้ำกำรกล่ำวยืนยันว่ำกำรพิพำกษำลงโทษของพระเ ่ ตอ ้ ำอี ้ จ ้ำทีมี ่ มนุ ษย ์สำหร ับกำรละเมิดกำรนับถือวันอำทิตย ์เป็ นวันสะบำโตของพวกเขำจะเกิดขึนซ ้ั งบั ่ ดนี ก ้ ำลังเริมถู ่ กผลักดันแล ้วและกำรเคลือนไหวที ่ ่ งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์กำลังได ้ กครงซึ จะบั ่ นอย่ ้ ร ับควำมนิ ยมเพิมขึ ำงรวดเร็ว{GC579.1}{GCth17508.1} ควำมฉลำดและเจ ้ำเล่ห ์อย่ำงน่ ำประหลำดใจนั้นเป็ นของคริสตจักรโรมันเธออ่ำนสถำนกำรณ์ไ ด ้เป็ นอย่ำงดีเธอซุม ่ รอเวลำของเธอและเห็นว่ำคริสตจักรโปรเตสแตนต ์แสดงควำมภักดีตอ ่ เธอด ้วย ่ งคับให ้ถือร ักษำวันนี ด ้ ้วยวิธเี ฉพ กำรยอมร ับวันสะบำโตเทียมเท็จและพวกเขำกำลังเตรียมตัวทีจะบั ่ ่ ำนไปผู ้ทีปฏิ ่ เสธควำมกระจ่ำงแห่งสัจธรรมจะยังคงแสวงห ำะแบบเดียวกับทีเธอเคยใช ้ในวันวำนทีผ่ ่ ปโลกน์ตนเองว่ำไม่รู ้พลังนี ้ เพื ้ อเทิ ่ ดทูนสถำบันหนึ่ งซึงก ่ ำเนิ ดมำจ ำควำมช่วยเหลือจำกอำนำจทีอุ ่ ่ ่ ำกเธอไม่ใช่เรืองยำกที จะคำดเดำได ้ว่ำเธอพร ้อมเพียงไรทีจะลงมื อช่วยชำวโปรเตสแตนต ์ในงำนนี ้ ่ ผูใ้ ดเล่ำจะเข ้ำใจได ้ดีไปกว่ำผูน้ ำของระบอบเปปำซีวำ่ ควรจะใช ้วิธใี ดในกำรจัดกำรผูท้ ไม่ ี่ เชือปฏิ บั ติตำมคริสตจักร{GC580.1}{GCth17508.2} ่ ้ำนสำขำทังหมดทั ้ ่วทังโลกก่ ้ คริสตจักรโรมันคำทอลิกพร ้อมด ้วยกิงก อร่ำงเป็ นองค ์กรขนำดให ่ี ภ ่ ับใช ้ผลประโยชน์ของรำชสำนักของระบ ญ่ทอยู ่ ำยใต ้กำรควบคุมและกำรออกแบบวำงแผนเพือร ่ื อบเปปำซีผูส้ อสำรนั บล ้ำนของคริสตจักรในทุกประเทศทั่วโลกได ้ร ับกำรกำชับให ้ผูกมัดตนเองด ้วย ้ สญ ควำมจงรักภักดีตอ ่ องค ์พระสันตะปำปำไม่วำ่ คนเหล่ำนี จะมี ั ชำติใดหรือมีร ัฐบำลใดพวกเขำต ้อ 489

อำนำจสัมบูรณ์

่ งถือว่ำอำนำจของคริสตจักรอยูเ่ หนื ออำนำจอืนใดถึ งแม้พวกเขำจะปฏิญำณกล่ำวควำมจงร ักภัก ้ ้ ำสำบำนทีจะเชื ่ ่ งโรมได ้ปลดปล่อยพวกเ ดีตอ ่ ร ัฐบำลแล ้วก็ตำมแต่เบืองหลั งคำปฏิญำณเท็จนี ค อฟั ่ นปฏิปักษ ์ต่อผลประโยชน์ของเธอ{GC580.2}{GCth17508. ขำจำกพันธะคำปฏิญำณทุกคำทีเป็ 3} ่ ประวัตศ ิ ำสตร ์เป็ นพยำนถึงควำมพยำยำมอย่ำงมีศล ิ ปะและไม่ลดละของเธอเพือสอดแทรกตั วเ ่ ำงๆของประเทศทังหลำยและเมื ้ ่ ้ำยึดครองได ้ก ้ำวแรกแล ้วก็จะแผ่ขยำยเป้ ธอเองเข ้ำไปในเรืองต่ อเข ำหมำยของตนเองออกไปแม้จะต ้องทำลำยเจ ้ำชำยและประชำชนก็ตำมทีในปี ค.ศ.1204พระสันตะ ่ ้ ่ ปำปำอินโนเซนต ์ที3ทรงบี บคันพระรำชำเปโตรที 2แห่ งประเทศอำร ์รำกอนให ้กล่ำวคำปฏิญำณประ หลำดต่อไปนี ้ ่ อสั ่ ตย ์และเชือฟั ่ งต่อ “ข ้ำพเจ ้ำเปโตรพระรำชำแห่งชำวอำร ์รำกอเนี ยนยอมร ับและสัญญำทีจะซื นำยของข ้ำพเจ ้ำคือพระสันตะปำปำอินโนเซนต ์ต่อผูส้ บ ื ตำแหน่ งคำทอลิกของพระองค ์และคริสตจั ่ ้วยกำรเชือฟั ่ งพระองค ์ปกป้ กรโรมันคำทอลิกและจะร ักษำอำณำจักรของข ้ำพเจ ้ำไว ้อย่ำงสัตย ์ซือด ่ ่ มเหงพวกนอกศำสนำ”JohnDowling,TheHistoryofRo องควำมเชือของคำทอลิ กและกดขีข่ ่ ่ ่ ่ สอดคล ้ ่ ำนำจของพระสันตะป manismเล่มที5บทที 6ตอนที 55เรื องนี ้องกับกำรกล่ำวอ ้ำงในเรืองอ ่ กต ้องตำมกฎหมำยทีพระองค ่ ำปำของโรมว่ำ“เป็ นเรืองถู ์จะปลดจักรพรรดิได ้”และ“พระองค ์สำมำร ่ ชอบธรรมได ้”Mosheimเล่มที3cen ่ ถอภัยบำปประชำชนจำกกำรไปจงร ักภักดีตอ ่ ผู ้ปกครองทีไม่ ่ ่ ่ t11ตอนที2บทที 2ตอนที 9โน๊ ต17(โปรดดูภำคผนวก){GC580.3}{GCth17508.4} ่ ให ้จดจำไว ้ว่ำคำโอ ้อวดของโรมคือเธอไม่เคยเปลียนแปลงหลั กกำรของพระสันตะปำปำเกรกอรี ่ ่ งคงเป็ นหลักกำรของคริสตจักรโรมันคำทอลิกและหำกเธอ ที7และพระสั นตะปำปำอินโนเซนต ์ที3;ยั ้ ่ ำนมำชำวโ มีอำนำจเธอคงใช ้มันอย่ำงกระฉับกระเฉงกระปรีกระเปร่ ำเหมือนเช่นหลำยศตวรรษทีผ่ ่ พวกเขำท ่ ่ ่ ปรเตสแตนต ์รู ้เพียงน้อยนิ ดในสิงที ำเมือเสนอตั วยอมร ับควำมช่วยเหลือจำกโรมในเรืองก ่ ่ ่ ำรเทิดทูนวันอำทิตย ์ในขณะทีพวกเขำทุ ่มเททีจะบรรลุ เป้ ำหมำยของพวกเขำโรมกำลังมุ่งหน้ำทีจะ ้ ้ั อกอบกู ่ ่ ้ สถำปนำอำนำจของเธอขึนใหม่ อก ี ครงเพื ้อำนำจยิงใหญ่ ทได ี่ ้สูญเสียไปทันทีทหลั ี่ กกำรนี ถู ้ กสถำปนำขึนในประเทศสหร ัฐอเมริกำว่ำคริสตจักรมีควำมชอบธรรมใช ้หรือควบคุมอำนำจของร ัฐ ว่ำกฎหมำยทำงโลกบังคับกำรปฏิบต ั ต ิ ำมระเบียบทำงศำสนำได ้กล่ำวโดยสรุปคืออำนำจของคริสต ้ เป็ นเรืองที ่ แน่ ่ นอน{GC581. จักรและอำนำจของร ัฐครอบงำจิตสำนึ กชัยชนะของโรมในประเทศนี ก็ 1}{GCth17509.1} ่ ่ ไปโลกของโปรเตสแตนต ้ พระวจนะของพระเจ ้ำเตือนถึงภัยอันตรำยทีจะมำถึ งหำกละเลยเรืองนี ์ ่ อถึ ่ งเวลำนั้นก็สำยเกินไปเสียแล ้วทีจะหนี ่ ก็จะเรียนรู ้ว่ำอะไรคือจุดมุ่งหมำยแท ้จริงของโรมซึงเมื ให ้พ ้ ้ นจำกกับดักเธอกำลังเรืองอำนำจขึนอย่ ำงเงียบๆหลักคำสอนต่ำงๆของเธอกำลังส่งอิทธิพลของเธ 490

อำนำจสัมบูรณ์

อในสภำร่ำงกฎหมำยในคริสตจักรต่ำงๆและในหัวใจของมนุ ษย ์เธอกำลังก่อร่ำงโครงสร ้ำงอันสูงตระ ่ ลั้ บเพือให ่ ้กำรกดขีข่ ่ มเหงดังเช่นในอดีตเกิดขึนอี ้ กครงเธอก ้ั หง่ำนและมหึมำในทีลี ำลังสร ้ำงกองกำ ่ งแกร่งอย่ำงหลบซ่อนและไม่มผ ่ ่ งเวลำทีเธอจะเข ่ ลังทีแข็ ี ูใ้ ดสงสัยเพือไปสู เ่ ป้ ำหมำยสุดท ้ำยเมือถึ ้ำจู่ ้ ่ ่ี ้เปรียบและสิงนี ่ ยื ้ นไปไว ่ โจมทังหมดที เธอต ้องกำรคือสมรภูมท ิ ได ้ให ้เธอเรียบร ้อยแล ้วเรำจะเห็นในเ ้ ่ อและปฏิ ่ ร็ววันนี และจะสั มผัสว่ำเป้ ำหมำยของธำตุแท ้ของโรมันนั้นคืออะไรใครก็ตำมทีเชื บต ั ต ิ ำมพ ่ มเหง{GC581.2}{GCth17509.2} ระวจนะของพระเจ ้ำจะประสบกับกำรตำหนิ และกำรกดขีข่ ่ สงครำมครงยิ ั้ งใหญ่

491

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำลังจะเกิดขึน้ บท36-กำรขัดแย ้งทีก ้ กำรต่อสู ้ครงยิ ้ั งใหญ่ ่ ่ี มต ่ ้นขึนในสวรรค ้ นับตังแต่ ทเริ ์ซำตำนมุ่งมั่นล ้มล ้ำงธรรมบัญญัตข ิ องพระเ ่ ำกำรนี ให ้ ้สำเร็จและแม้วำ่ มันถูกขับออกจำกสวรรค ์ จ ้ำมันก ้ำวเข ้ำสูก ่ ำรกบฏต่อพระผูส้ ร ้ำงก็เพือท ้ ไปแล ้วมันก็ยงั คงดำเนิ นสงครำมเดียวกันนี ในโลกกำรหลอกลวงมนุ ษย ์และชักนำให ้พวกเขำล่วงล ่ นคอยทำอย่ำงมุ่งมั่นมำตลอดไม่วำ่ จะกระทำโดยก ะเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเป็ นเป้ ำหมำยทีมั ้ ้ ำรละทิงธรรมบั ญญัตไิ ปทังหมดหรื อปฏิเสธบัญญัตเิ พียงข ้อหนึ่ งข ้อใดท ้ำยสุดก็ได ้ผลเท่ำกันผูท้ ี่ ้ั ทำผิดธรรมบัญญัตแิ ม้เพียง“ข ้อเดียว”ก็ดแู คลนธรรมบัญญัตท ิ งหมดอิ ทธิพลและแบบอย่ำงของเข ่ วงละเมิดเขำจึง“ทำผิดธรรมบัญญัตท ้ั ำอยูฝ ่ ่ ำยเดียวกันกับพวกทีล่ ิ งหมด”ยำกอบ2:10{GC582.1 }{GCth17510.1} ่ ำให ้กฎเกณฑ ์ต่ำงๆของพระเจ ้ำถูกดูแคลนซำตำนจึงบิดเบือนหลักคำสอนของพระคัมภีร ์ เพือท ่ ดเหล่ำนี จึ ้ งกลำยเป็ นส่วนหนึ่ งของควำมเชือของคนนั ่ ่ ้ำงตนว่ำเชือพระคั ่ และคำสอนทีผิ บพันทีอ ม ่ิ ้ั ดท ้ำยระหว่ำงควำมจริงและควำมเท็จจึงเป็ นเพียงกำรดินรนคร ้ ภีร ์กำรต่อสูย ่ งใหญ่ ครงสุ งสุ ั้ ดทำ้ ยข ่ มำอย่ำงยำวนำนเกียวกั ่ องควำมขัดแย ้งทีมี บธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเรำกำลังก ้ำวเข ้ำสูส ่ งครำม ้ งเป็ ่ นสงครำมระหว่ำงกฎระเบียบของมนุ ษย ์กับกฎข ้อบังคับของพระยำห ์เวห ์ระหว่ำงศำสนำขอ นี ซึ งพระคัมภีร ์กับศำสนำของนิ ยำยและประเพณี {GC582.2}{GCth17510.2} ่ วแทนทีจะรวมตั ่ ่ ้ ำลังทำกำรอย่ สือตั วกันต่อต ้ำนควำมจริงและควำมชอบธรรมในกำรขับเคียวนี ก ์ ่ งต่อมำยังเรำด ้วยรำคำของควำมทุกข ์ยำกและเลือดเ ำงแข็งขันพระวจนะศักดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำซึงส่ ้ นนี กลั ้ บถูกประเมินค่ำเพียงเล็กน้อยพระคัมภีร ์อยูใ่ กล ้แค่เอือมแต่ ้ นื อเช่ มน ี อ้ ยคนยอมร ับพระคัมภีร ์ ่ ่ เพียงแต่ในฝ่ ำ เป็ นแนวทำงในกำรดำเนิ นชีวต ิ กำรไม่มศ ี ำสนำมีอยูเ่ กลือนกลำดอย่ ำงน่ ำตกใจซึงไม่ ่ นเสำหลักของควำมเชื่ ยโลกเท่ำนั้นแต่ในคริสตจักรเองด ้วยมีคนมำกมำยปฏิเสธหลักคำสอนซึงเป็ ่ ่ ่ เ้ ขียนซึงได ่ ้ร ับกำรดลใจนำเสนอเรืองมนุ ่ อคริสเตียนควำมจริงยิงใหญ่ เรืองกำรสร ้ำงโลกตำมทีผู ษย ์ ่ นยงของธรรมบัญญัตข ่ คนส่ ่ ล ้มลงในบำปกำรลบบำปและควำมยังยื ิ องพระเจ ้ำเป็ นเรืองที วนใหญ่ใน ้ ้ ่ มใิ จในปัญญำและควำมเ โลกคริสเตียนแทบจะละทิงไปแล ้วทังหมดหรื อเพียงบำงส่วนคนนับพันทีภู ่ นหลักฐำนแสดงถึงควำมอ่อนแ ป็ นเอกเทศของตนเองจะมองดูวำ่ กำรวำงใจพระคัมภีร ์อย่ำงเต็มทีเป็ ่ ำคัญตำ อของคนๆนั้นพวกเขำคิดว่ำกำรจับผิดพระคัมภีร ์กำรปลูกฝังและกำรอธิบำยควำมจริงทีส ่ ่ ศหรูของพวกเขำอำจำรย ์จำนวน มแนวคิดของเขำเป็ นเครืองพิ สจ ู น์ควำมสำมำรถและควำมรู ้ทีเลิ มำกกำลังสอนประชำชนและศำสตรำจำรย ์และครูมำกมำยกำลังอบรมปลูกฝังนักศึกษำว่ำธรรมบั ่ ่ี อว่ำธรรมบัญญัตยิ งั คงมีผลบัง ญญัตข ิ องพระเจ ้ำถูกเปลียนแปลงไปหรื อถูกยกเลิกไปแล ้วและผูท้ ถื ่ ้จำรึกไว ้เป็ นผู ้ทีสมควรแก่ ่ คับใช ้และยังต ้องถือร ักษำตำมทีได กำรถูกเย ้ยหยันและดูแคลน{GC582.

3}{GCth17510.3} 492

อำนำจสัมบูรณ์

่ เมือมนุ ษย ์ปฏิเสธควำมจริงพวกเขำก็ปฏิเสธพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งต ้นกำเนิ ดแห่งควำมจริงเมื่ อพวกเขำเหยียบย่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำก็ได ้ปฏิเสธอำนำจของพระองค ์ผู ้ประทำนธ ่ รรมบัญญัตด ิ ้วยกำรทีจะเทิ ดทูนบูชำหลักคำสอนและทฤษฎีเทียมเท็จนั้นก็งำ่ ยพอๆกับกำรแกะสลั กรูปเคำรพจำกไม้หรือก ้อนหินซำตำนต ้องกำรใส่ร ้ำยพระเจ ้ำอย่ำงผิดๆมันจึงชักนำมนุ ษย ์ให ้มองดู ่ ดมีคนมำกมำยนำรูปเคำรพทำงปร ัชญำมำเทิดทูนไว ้แทนทีพระยำห ่ พระองค ์ด ้วยพระลักษณะทีผิ ์เ ่ คนจำนวนเล็กน้อยนมัสกำรพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์ตำมทีได ่ ้ทรงเปิ ดเผยไว ้ในพระวจ วห ์ในขณะทีมี นะของพระองค ์ในพระคริสต ์และในพระรำชกิจแห่งกำรทรงสร ้ำงคนนับพันๆกรำบไหว ้ธรรมชำติใน ่ ่ ขณะทีพวกเขำปฏิ เสธพระเจ ้ำแห่งธรรมชำติแม้จะมีรป ู แบบทีแตกต่ ำงกันแต่กำรกรำบไหว ้รูปเคำร ้ อนเช่นทีมี ่ อยูใ่ นอิสรำเอลโบรำณสมัยเอลียำห ์พระของคน พยังมีอยูใ่ นโลกคริสเตียนในทุกวันนี เหมื ่ ้ำงตนว่ำฉลำดพระของนักปร ัชญำของนักอักษรศำสตร ์ของนักกำรเมืองของผูส้ อข่ ทีอ ื่ ำวของคนใ ้ งทีมี ่ กำรศึกษำของวิทยำลัยและมหำวิทยำลัยต่ำงๆแม้แต่พระของสถำบันศำสนศำสต นสังคมชันสู ้ ดก ร ์บำงแห่งพระของบรรดำคนเหล่ำนี ก็ ี ว่ำพระบำอัลพระเจ ้ำแห่งดวงอำทิตย ์ของชำวฟิ นิ เชียแต่เพี ยงเล็กน้อย{GC583.1}{GCth17511.1} ่ ่ ้ำทำยต่ออำนำจสวรรค ์โจมตีโด ในบรรดำคำสอนผิดๆทีชำวคริ สเตียนยอมร ับไม่มค ี ำสอนใดทีท ยตรงต่อควำมมีเหตุผลและมีผลร ้ำยแรงมำกไปกว่ำหลักคำสอนใหม่ทได ี่ ้ร ับกำรยอมร ับอย่ำงรวดเร็ ่ ้ วว่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำไม่มผ ี ลบังคับใช ้กับมนุ ษย ์แล ้วทุกประเทศมีกฎหมำยของตนเองซึงต ้ องเคำรพและปฏิบต ั ต ิ ำมไม่มรี ัฐบำลใดจะอยูไ่ ด ้โดยไม่มก ี ฎหมำยเหล่ำนี และพวกเขำคิ ดได ้อย่ำงไรว่ ่ ้ปกครองสิงมี ่ ชวี ต ่ ำพระผูส้ ร ้ำงท ้องฟ้ ำและแผ่นดินโลกจะไม่มก ี ฎระเบียบเพือใช ิ ทีพระองค ์ทรงสร ้ำง ่ี ชอเสี ่ื ยงจะป่ ำวประกำศอย่ำงเปิ ดเผยว่ำกฎหมำยทีใช ่ ้ปกครองประเทศ มำนั้นสมมติวำ่ ร ัฐมนตรีทมี ่ ไม่ ่ จำเป็ นเพรำะกฎหมำยเหล่ำนี จ้ ำกัดเสรีภำพของประชำช และปกป้ องสิทธิของพลเมืองเป็ นสิงที ้ ดอีกนำนไหมแต่กำรละเลยกฎหมำย นดังนั้นจึงไม่ต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมเรำควรจะทนปล่อยให ้คนเช่นนี พู ้ ่ น ของบ ้ำนเมืองและประเทศชำติจะร ้ำยแรงไปกว่ำกำรเหยียบย่ำข ้อบังคับทังหลำยของพระเจ ้ำซึงเป็ ้ ้ พืนฐำนของกำรปกครองทั งปวงหรื อ{GC584.1}{GCth17511.2} ่ ้ ่ ตนพอใจเป็ ่ ่ เ่ กำรทีจะให ้ประเทศทังหลำยยกเลิ กกฎหมำยและปล่อยให ้ประชำชนทำสิงที นเรืองที ้ ้ง่ำยกว่ำกำรทีจะให ่ กิดขึนได ้พระเจ ้ำแห่งจักรวำลทรงลบล ้ำงธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์และปล่อยให ้ ่ ้ตำหนิ คนทีท ่ ำผิดและยืนยันควำมถูกต ้องของผูท้ เชื ่ี อฟั ่ งเรำเคยทรำบถึง โลกไม่มม ี ำตรฐำนเพือใช ่ เคยมี ้ ผลของกำรยกเลิกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำหรือไม่เรืองนี กำรทดลองมำแล ้วภำพเหตุกำรณ์ ่ ำสะพรึงกลัวนี เกิ ้ ดขึนในประเทศฝร ้ ่ั ่ ้ทีไม่ ่ มศ ้ ทีน่ งเศสเมื อผู ี ำสนำขึนมำมี อำนำจในกำรปกครองประเ ่ เกิ ่ ดขึนแสดงให ้ ้ ้อห ้ำมทีพระเจ ่ ทศสิงที ้โลกเห็นว่ำกำรละทิงข ้ำทรงจัดวำงไว ้คือกำรยอมร ับกำรปกค ่ มเหงทีโหดเหี ่ ้ ่ ดกำรไม่สนใจต่อมำตรฐำนแห่งควำมชอบธรรมเป็ นกำรเ รองภำยใต ้กำรกดขีข่ ยมที สุ ่ ้ ปิ ดทำงให ้เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวสถำปนำอ ำนำจของมันขึนในโลก{GC584.2}{GCth17511.3} 493

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ เสธข ้อบังคับของพระเจ ้ำบำปก็จะดูไม่เป็ นบำปอีกต่อไปหรือควำมชอบธร สถำนทีใดก็ ตำมทีปฏิ ่ ผู ่ ค้ นปรำรถนำผูท้ ปฏิ ่ี เสธไม่ยอมร ับกำรปกครองของพระเจ ้ำก็จะเป็ นผูท้ ไม่ ่ี เหมำ รมก็จะไม่เป็ นสิงที ่ ้ งคำสอนอันตรำยเหล่ำนี ของพวกเขำได ้ ะสมทีจะปกครองตนเองโดยสิ นเชิ ้ปลูกฝังวิญญำณแห่งคว ้ นลงไปในหั ้ั ำมดือร วใจของเด็กและเยำวชนผูซ ้ งมี ึ่ ธรรมชำติทไม่ ี่ ชอบให ้ใครมำควบคุมและไม่มค ี วำ ่ ้ศีลธรรมในขณะทีพวกเขำเยำะเย ่ มเป็ นระเบียบอยูแ่ ล ้วผลลัพธ ์คือสภำพสังคมทีไร ้ยควำมหูเบำขอ ่ี อฟั ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำฝูงชนเหล่ำนี ยิ ้ นดีร ับกำรหลอกลวงของซำตำนพวกเขำปล่อย งผูท้ เชื ่ นสำเหตุให ้พวกคนนอกศำสนำต ้องได ้ร ับกำรพิพำกษ ตัวให ้กับตัณหำฝ่ ำยต่ำและทำบำปต่ำงๆทีเป็ ำโทษ{GC584.3}{GCth17511.4} ่ี ่ งเพื่ ผูท้ สอนประชำชนให ้ใส่ใจพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำแต่เพียงเล็กน้อยกำลังหว่ำนกำรไม่เชือฟั ่ ่ งเมือมี ่ กำรละทิงข ้ ้อห ้ำมทังหมดที ้ ่ อเก็บเกียวควำมไม่ เชือฟั ธรรมบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำบังคับไว ้ในไม่ช ้ ่ สต ่ ำกฎหมำยของมนุ ษย ์ก็จะถูกละเลยไปด ้วยเนื่ องจำกพระเจ ้ำทรงห ้ำมกำรกระทำทีไม่ ั ย ์ซือกำรโล ่ ่ ดขวำ ภกำรพูดปดและกำรหลอกลวงส่วนมนุ ษย ์นั้นพร ้อมทีจะเหยี ยบย่ำกฎเกณฑ ์ของพระองค ์ทีขั ้ ้อบังคับเหล่ำนี จะเป็ ้ งควำมเจริญรุง่ เรืองทำงฝ่ ำยโลกของพวกเขำแต่ผลลัพธ ์ของกำรละทิงข นไปตำ ่ มทีพวกเขำไม่ ได ้คำดหวังไว ้ถ ้ำธรรมบัญญัตไิ ม่มผ ี ลบังคับใช ้ต่อไปแล ้วทำไมพวกเขำจึงต ้องกลัวก ่ ่ ่ ำรล่วงละเมิดอีกหรือทร ัพย ์สมบัตจิ ะไม่ปลอดภัยอีกต่อไปผูค้ นจะใช ้ควำมรุนแรงเพือเอำสิ งของที เป็ ่ ่ งแรงทีสุ ่ ดจะกลำยเป็ นคนรำรวยที ่ ่ ดพวกเขำจะไม่เคำรพต่อชีวต นของเพือนบ ้ำนและคนทีแข็ สุ ิ คำ ่ ปฏิญำณในงำนแต่งงำนจะไม่ใช่กำแพงศักดิสิ์ ทธิที์ ปกป้ องครอบคร ัวอีกต่อไปผูท้ มี ี่ อำนำจก็คงจะใ ่ ่ ้ำคง ช ้กำลังไปแย่งชิงภรรยำของเพือนบ ้ำนมำเป็ นของตนได ้ตำมควำมต ้องกำรพระบัญญัตข ิ ้อทีห ่ เด็ ่ กๆจะไม่เกรงกลัวต่อกำรคร่ำเอำชีวต ถูกยกเลิกไปพร ้อมๆกับพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ิ ของพ่อแม่ถ ้ำหำ ่ ้ำของพวกเขำโลกศิวไิ ลซ ์นี จะกลำยเป็ ้ กกำรกระทำนั้นจะสนองควำมปรำรถนำแห่งหัวใจอันชัวช น ้ ถำของโจรและฆำตกรควำมสงบสุ ขกำรพักผ่อนและควำมผำสุกจะมลำยหำยไปจำกโลก{GC585.

1}{GCth17512.1} ่ งข ้อกำหนดของพระเจ ้ำบั่นทอนอำนำจควำ หลักคำสอนทีว่​่ ำมนุ ษย ์หลุดพ ้นจำกกำรต ้องเชือฟั ่ มร ับผิดชอบทำงฝ่ ำยศีลธรรมและเปิ ดประตูให ้ควำมชัวไหลบ่ ำเข ้ำมำในโลกเรียบร ้อยแล ้วกำรไม่มก ี ่ กษ ์ทีก ่ ำลังโหมกระหน่ ำใส่เรำซำตำนทำ ฎหมำยกำรสำมะเลเทเมำและกำรฉ้อโกงเป็ นเสมือนคลืนยั ่ ยกตัวเองว่ำเป็ นครอบคร ัวคริสเตียนค งำนอยูใ่ นครอบคร ัวธงของมันโบกสะบัดแม้กระทั่งในบ ้ำนทีเรี วำมอิจฉำกำรคิดร ้ำยต่อกันกำรหน้ำไหว ้หลังหลอกกำรตีตวั ออกห่ำงกำรแก่งแย่งกันกำรต่อสู ้กัน ้ กำรทรยศต่อควำมไว ้วำงใจของคูส ่ มรสกำรหมกมุ่นอยูก ่ บ ั ตัณหำหลักกำรและคำสอนทังระบบของ ่ ้ ่ งลงสู ่ ศำสนำซึงควรจะเป็ นพืนฐำนและโครงสร ้ำงของคนในสังคมกลับกำลังซวนเซพร ้อมทีจะดิ ค ่ วำ ่ บอำชญำกรทีโหดเหี ่ ้ ่ ดโยนเข ้ำคุกบ่อยครงที ่ ้ บกลำยเป็ นก มพินำศเมือจั ยมที สุ ั้ กำรกระท ำเช่นนี กลั ่ ำอิจฉำสือ่ ำรให ้รำงวัลแก่พวกเขำและทำให ้พวกเขำได ้ร ับควำมสนใจรำวกับว่ำได ้ร ับเกียรติยศทีน่ 494

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำงๆบรรยำยถึงควำมเลวร ้ำยทีเขำท ่ ต่ำงๆรำยงำนบุคลิกและกำรทำอำชญำกรรมของเขำสือต่ ำไว ้อ ่ ้ ่ื ยนแบบกำรฉ้อฉลปล ้นจีและฆำตกรรมและซำตำนชื ้ ่ ย่ำงละเอียดสิงเหล่ ำนี กระตุ ้นให ้ผูอ้ นเลี นชมกั ่ ้ำยของมันควำมหลงใหลในอบำยมุขกำรจงใจคร่ำชีวต ้ บควำมสำเร็จในผลงำนชัวร ิ อย่ำงโหดเหียมก ่ มมำกขึ ่ ้ ้ ่ กขนำดและทุกรูปแบบจะต ้องปลุกทุ ำรไม่ประมำณตนทีเพิ นอย่ ำงน่ ำกลัวรวมทังควำมชั วทุ ่ นเพื ้ อแสวงหำวิ ่ ่ บยังคลื ้ นแห่ ่ ่ ้ ย{GC58 กคนทีย่ ำเกรงพระเจ ้ำให ้ตืนขึ ธก ี ำรทีจะยั งควำมชัวเหล่ ำนี เสี 5.2}{GCth17512.2} ศำลยุตธิ รรมทุจริตผู ้ปกครองบ ้ำนเมืองกระทำกำรอย่ำงหวังผลและหมกมุ่นอยูก ่ บ ั ควำมเพลิดเ พลินในรำคะตัณหำกำรไม่รู ้จักบังคับตนทำให ้ควำมนึ กคิดของคนมำกมำยมัวหมองจนซำตำนเข ้ำ ้ ่ ดสินบนและหลอกลวงกำรเมำสุรำและ ควบคุมพวกเขำไว ้ได ้เกือบทังหมดผู พ ้ พ ิ ำกษำไม่สต ั ย ์ซือติ ่ กำรเทียวหำควำมส ำรำญกิเลสตัณหำควำมริษยำควำมไม่ซอสั ื่ ตย ์ในทุกรูปแบบถูกพบได ้ในผูท้ ร่ี ัก ่ ่ ษำกฎหมำย“ควำมชอบธรรมก็ยน ื อยูไ่ กลเพรำะควำมจริงล ้มลงทีลำนเมื องและควำมเทียงตรงเข ้ำไ ปไม่ได ้”อิสยำห ์59:14{GC586.1}{GCth17512.3} ่ ่ ให ้เห็นอยูท ควำมชัวและควำมมื ดทำงจิตวิญญำณทีมี ่ ่วไปภำยใต ั ้กำรปกครองของโรมนั้นเป็ นผ ่ ดขึนอย่ ้ ่ ่ ลลัพธ ์ทีเกิ ำงหลีกเลียงไม่ ได ้เมือเธอปรำบท ำลำยพระคัมภีร ์แต่จะมองหำสำเหตุของกำรไม่ ่ มีศำสนำกำรปฏิเสธธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและกำรเสือมโทรมทำงศี ลธรรมในยุคแห่งเสรีภำพทำ ่ มไปด ้วยแสงสว่ำงแห่งข่ำวประเสริฐได ้อย่ำงไรบัดนี ซำตำนไม่ ้ งศำสนำซึงเต็ สำมำรถควบคุมโลกให ้อ ่ ำให ้เป้ ำหมำยเดียวกัน ยูภ ่ ำยใต ้กำรปกครองของมันด ้วยกำรกักเก็บพระคัมภีร ์มันจึงหำวิธอี นเพื ื่ อท ้ ่ นี ประสบควำมส ำเร็จกำรทำลำยควำมเชือในพระคั มภีร ์จะให ้ผลลัพธ ์เหมือนกับกำรทำลำยพระคัม ่ นสิงที ่ มั ่ นต ้องกำรโดยกำรทำให ้เชือว่ ่ ำธรรมบัญญัตข ภีร ์ซึงเป็ ิ องพระเจ ้ำไม่มผ ี ลบังคับใช ้แล ้วมันนำ มนุ ษย ์ให ้ล่วงละเมิดธรรมบัญญัตเิ สมือนหนึ่ งพวกเขำไม่รู ้จักข ้อบังคับต่ำงๆของธรรมบัญญัตเิ ลยแ ้ เป็ นเหมือนเช่นสมัยก่อนคือมันขยำยแผนงำนของมันผ่ำนทำงคริสตจักรองค ์กร ละในปัจจุบน ั นี ก็ ้ เสธทีจะร ่ ับฟังควำมจริงทีพระคั ่ ่ ยมและใ ศำสนำของยุคนี ปฏิ มภีร ์กล่ำวไว ้อย่ำงชัดแจ ้งแต่ไม่เป็ นทีนิ ้ ่ นกำรต่อสู ้กับควำมจริงเหล่ำนี พวกเขำยอมร ับคำอธิบำยและจุดยืนทีกระจำยเมล็ ดแห่งควำมสงสัย ่ ไว ้พวกเขำต่ำงยึดติดกับคำสอนผิดๆของระบอบเปปำซีในเรืองคนตำยมี สภำพเป็ นอมตะและคนต ่ ่ ้ปกป้ องกำรหลอกลวงในเรืองลั ่ ทธิทรงวิญญำณหลักคำสอนเ ำยยังคงรู ้เรืองเขำปฏิ เสธโล่เดียวทีใช ่ ่ ่ รืองกำรทรมำนเป็ นนิ ตย ์ทำให ้คนมำกมำยไม่เชือพระคั มภีร ์และเมือประชำชนถู กกระตุ ้นด ้วยกำรอ ้ ่ พวกเขำได ่ ่ ดเป็ นสิงที ่ พระคั ่ ำงสิทธิของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ค ้นพบว่ำกำรถือร ักษำวันสะบำโตวันทีเจ็ ่ ่ พวกเขำไม่ ่ ้ ้ค มภีร ์กำหนดไว ้แต่เนื่ องจำกมีเพียงหนทำงเดียวทีจะหลุ ดพ ้นจำกหน้ำทีที ต ้องกำรนี ได ่ื ยงหลำยคนจึงประกำศว่ำธรรมบัญญัตข รูผูม้ ช ี อเสี ิ องพระเจ ้ำไม่มผ ี ลบังคับใช ้แล ้วด ้วยวิธก ี ำรเช่น ้ ้ ่ นี พวกเขำปั ดธรรมบัญญัตแิ ละวันสะบำโตทิงไปพร ้อมๆกันในขณะทีกำรปฏิ รป ู วันสะบำโตดำเนิ นข ่ ่ ยำยกว ้ำงต่อไปนั้นกำรปฏิเสธธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเพือหลี กเลียงจำกกำรต ้องทำตำมพระบัญ 495

อำนำจสัมบูรณ์

่ จะขยำยผลออกไปอย่ ่ ญัตข ิ ้อทีสี ำงกว ้ำงไกลคำสอนของผูน้ ำศำสนำเปิ ดประตูให ้กับควำมไม่ซอสั ื่ ต ์ ้ ย ์ลัทธิทรงวิญญำณและกำรเหยียบย่ำบัญญัตศ ิ ก ั ดิสิ์ ทธิของพระเจ ้ำและผูน้ ำเหล่ำนี จะต ้องรับผิดช ่ มี ่ อยูใ่ นโลกของคริสเตียน{GC586.2}{GCth17512.4} อบอย่ำงใหญ่หลวงต่อควำมชัวที ้ งกล่ำวอ ้ำงว่ำควำมเลวร ้ำยทีแพร่ ่ แต่ถงึ กระนั้นคนกลุม ่ เดียวกันนี ยั กระจำยอย่ำงรวดเร็วนั้นส่วน ่ ยกกันว่ำ“วันสะบำโตของชำวคริสเตียน”หมดควำมศักดิสิ์ ท ใหญ่แล ้วมักเกิดจำกกำรทำให ้วันทีเรี ์ ธิและกำรบั งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์อำจจะช่วยให ้ศีลธรรมของสังคมดีขนได ึ ้ ้เป็ นอย่ำงมำกคำอ ้ำง ้ นกันเป็ นพิเศษในประเทศสหร ัฐอเมริกำซึงเป็ ่ นประเทศทีหลั ่ กคำสอนเรืองวั ่ นสะบำโตทีแท ่ ้จริง นี เน้ ่ ดในประเทศนี กำรรณรงค ้ ่ ถูกประกำศอย่ำงกว ้ำงขวำงมำกทีสุ ์เรืองกำรรู ้จักบังคับตนเองเป็ นงำนทีโ่ ่ ดชินหนึ ้ ่ งของกำรปฏิรป ดดเด่นและสำคัญทีสุ ู ทำงด ้ำนศีลธรรมจึงมักถูกนำเข ้ำมำรวมกับขบวนก ่ี บสนุ นกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์จะอ ้ำงว่ำกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์จะให ้ ำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ผูท้ สนั ่ี เสธไม่ยอมเป็ นพวกเดียวกับเขำจะถูกประณำมว่ำเป็ นศัตรูต่ ผลประโยชน์สงู สุดแก่สงั คมและผูท้ ปฏิ ่ ำลังก่อตัง้ อกำรรณรงค ์ให ้รู ้จักบังคับตนเองและกำรปฏิรป ู แต่ในควำมเป็ นจริงก็คอื มีขบวนกำรทีก ่ ผิ ่ ดแต่กลับถูกเอำมำเชือมโยงกั ่ ่ นงำนทีดี ่ วธิ น ้ ได ้ทำให ้เรืองที ่ ผิ ่ ดกลำยเป็ สิงที บอีกงำนหนึ่ งซึงเป็ ี ี ไม่ ่ ทุ ่ กคนยอมร ับเรำอำจปลอมแปลงสำรพิษโดยกำรผสมสำรพิษลงไปในอำหำรทีดี ่ แต่เรำไม่ได ้ นสิงที ่ ้ อน ่ นเพรำะ ้ เปลียนสภำพธรรมชำติ ของสำรพิษในทำงตรงข ้ำมกลับทำให ้สำรพิษนี มี ั ตรำยมำกยิงขึ ้ ่เป็ นกลเม็ ดของซำตำนทีจะน ่ ำควำมจริงในปริมำ เรำอำจร ับประทำนเข ้ำไปโดยไม่รู ้ตัวได ้มำกขึนนี ่ ยงพอผสมลงไปในควำมเท็จเพือท ่ ำให ้ควำมเท็จมองดูน่ำเชือถื ่ อผู ้นำกำรเคลือนไหวในเรื ่ ่ ณทีเพี อง ่ ่ กำรถือร ักษำวันอำทิตย ์อำจสนับสนุ นกำรปฏิรป ู ตำมทีประชำชนต ้องกำรโดยกำรนำหลักกำรทีสอ ่ ดแย ้งกับธรรมบัญญัตข ดคล ้องกับพระคัมภีร ์มำใช ้ในกำรปฏิรป ู แต่กระนั้นก็จะมีข ้อกำหนดทีขั ิ อง ่ ร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำจะยอมเข ้ำร่วมกับขบวนกำรนี ไม่ ้ ได ้ไม่มเี หตุผลเ พระเจ ้ำอยูใ่ นกำรปฏิรป ู นั้นซึงผู ่ ้ พียงพอเพือสนั บสนุ นให ้ละทิงพระบั ญญัตข ิ องพระเจ ้ำและนำกฎเกณฑ ์ของมนุ ษย ์มำทดแทน{GC 587.1}{GCth17513.1} ่ ดสองอย่ำงคือควำมไม่รู ้จักตำยของจิตวิญญำณและควำมศักดิสิ์ ทธิข์ ซำตำนอำศัยควำมเชือผิ ่ ำผูค้ นให ้มำอยูภ ่ องแรกเป็ ่ องวันอำทิตย ์เพือน ่ ำยใต ้กำรหลอกลวงต่ำงๆของมันในขณะทีเรื นกำรวำง ่ สองเป็ ่ ฐำนให ้กับลัทธิทรงวิญญำณเรืองที นกำรสร ้ำงสำยสัมพันธ ์แห่งควำมเห็นอกเห็นใจให ้แก่โรม ่ อข ้ำมช่องว่ำงเพือจั ่ บมือกับลัทธิ ชำวโปรเตสแตนต ์ในประเทศสหร ัฐอเมริกำจะนำหน้ำในกำรยืนมื ้ ่ บมือกับอำนำจของโรมและภำยใต ้อิทธิพลของ ทรงวิญญำณพวกเขำจะเอือมมื อข ้ำมเหวลึกเพือจั ้ ้ ้ กำรรวมตัวของทังสำมนี ประเทศนี จะเดิ นตำมรอยเท ้ำของโรมในกำรเหยียบย่ำสิทธิของใจสำนึ กผิด ชอบ{GC588.1}{GCth17513.2} ้ ้อย่ำงใกล ้เคียงมั เนื่ องจำกลัทธิทรงวิญญำณเลียนแบบกำรเป็ นคริสเตียนแต่ในนำมของยุคนี ได ่ นซำตำนเองปร ้ ่ นจึงมีอำนำจหลอกลวงและดักจับได ้มำกยิงขึ ับเปลียนตำมแนวทำงของควำมทั นส 496

อำนำจสัมบูรณ์

่ มัยมันจะปรำกฏร่ำงเป็ นทูตแห่งควำมสว่ำงโดยผ่ำนสือของลั ทธิทรงวิญญำณมีกำรทำให ้อัศจรรย ์ ้ ่ ่ อำจปฏิเสธได ้.และใ ต่ำงๆเกิดขึนคนป่ วยถูกร ักษำให ้หำยและกำรกระทำสิงมหั ศจรรย ์มำกมำยทีไม่ ่ นขณะทีวิ่ ญญำณต่ำงๆจะยอมร ับว่ำมีควำมเชือในพระคั มภีร ์และแสดงควำมเคำรพต่อสถำบันของ ่ นทำไปก็จะได ้ร ับกำรยอมร ับว่ำเป็ นกำรสำแดงออกซึงฤทธิ ่ คริสตจักรนั้นผลงำนต่ำงๆทีมั อ์ ำนำจข องพระเจ ้ำ{GC588.2}{GCth17513.3} ้ ้นแบ่งแยกระหว่ำงผูท้ เป็ ่ี นคริสเตียนและผู ้ทีไม่ ่ มศ บัดนี เส ี ำสนำนั้นแทบจะแยกออกจำกกันไม่ได ้ ่ ่ ่ ้ ่ สมำชิกคริสตจักรร ักสิงของที ชำวโลกร ักและพร ้อมทีจะกระโดดเข ้ำร่วมกับพวกเขำซำตำนตังใจที ้ นจึงทำให ้อุดมกำรณ์ของมันแข็งแกร่งด ้วยกำรกว จะรวมพวกเขำให ้เป็ นหนึ่ งเดียวและด ้วยเหตุนีมั ้ ำดเอำคนทังหมดเข ้ำไปสูแ่ นวทำงของลัทธิทรงวิญญำณสำหร ับบรรดำผู ้นิ ยมระบอบเปปำซีผูโ้ อ ้อ ่ ้จริงพวกเขำก็จะถูกอำนำจทีกระ ่ วดว่ำกำรอัศจรรย ์เป็ นสัญลักษณ์ร ับรองควำมเป็ นคริสตจักรทีแท ้ ่ ้ ่ นโล่กำบังไปแ ทำกำรอัศจรรย ์นี หลอกอย่ ำงง่ำยดำยส่วนชำวโปรเตสแตนต ์เมือละทิ งควำมจริ งซึงเป็ ้ ล ้วก็จะถูกหลอกลวงไปด ้วยบรรดำผูน้ ิ ยมระบอบเปปำซีชำวโปรเตสแตนต ์ทังหลำยและชำวโลกจะย ่ ่ อมร ับรูปแบบของศำสนำทีปรำศจำกอ ำนำจพวกเขำจะเห็นขบวนกำรยิงใหญ่ ของกำรร่วมมือกันค ้ั จะน ้ ำโลกให ้กลับใจและเปิ ดทำงนำไปสูย ่ กคนรอคอยมำเนิ่ นนำน{GC588.3}{GCth รงนี ่ ค ุ พันปี ทีทุ 17513.4} โดยทำงลัทธิทรงวิญญำณซำตำนจะปรำกฏตัวเสมือนหนึ่ งเป็ นผูอ้ ป ุ ถัมภ ์ปวงมนุ ษยชำติจะร ักษ ่ ่ ำโรคต่ำงๆของประชำชนและจะแอบอ ้ำงนำเสนอระบบควำมเชือทำงศำสนำที ใหม่ และสูงส่งกว่ำแต่ ในเวลำเดียวกันมันทำงำนเป็ นผูท้ ำลำยด ้วยกำรทดลองของมันนำคนมำกมำยไปสูค ่ วำมพินำศกำ ่ รไม่บงั คับตนเองเข ้ำครอบครองแทนทีควำมมี เหตุมผ ี ลส่งผลให ้เกิดกำรปล่อยตัวไปตำมกำมำรมณ์ ่ ่ ่ำช ้ำ กำรต่อสู ้และกำรนองเลือดซำตำนชืนชอบกำรท ำสงครำมเพรำะสงครำมจะกระตุ ้นตัณหำทีต ่ ดของจิตวิญญำณแล ้วกวำดล ้ำงเหยือของสงครำมให ่ ่ ่ ้ำยและกำรนองเลือดไ ทีสุ ้จมดิงลงสู ค ่ วำมชัวร ้ นเบียงเ ่ ปตลอดนิ จนิ ร ันดร ์เป้ ำหมำยของมันคือยุยงให ้ประชำชำติตำ่ งๆสู ้รบกันเองเพรำะโดยวิธน ี ี มั ่ นหยัดในวันของพระเจ ้ำ{GC589.1 บนจิตใจของประชำชนออกไปจำกงำนของกำรเตรียมตัวเพือยื }{GCth17514.1} ่ บรวบรวมจิตวิญญำณทีไม่ ่ ได ้เตรียมพร ้อมมันศึกษำควำมลำลึ ้ กขอ ซำตำนทำทุกวิถท ี ำงเพือเก็ ้ ้ั ่ งห ้องปฏิบต ั ก ิ ำรทำงธรรมชำติและใช ้อำนำจทังหมดของมั นบังคับธำตุทงหลำยเท่ ำทีพระเจ ้ำทรงอ ่ นได ้ร ับอนุ ญำตให ้นำควำมทุกข ์โหมเข ้ำใส่โยบนั้นฝูงสัตว ์ต่ำงๆบรรดำคนใช ้บ ้ำนและลู นุ ญำตเมือมั ้ กๆก็ถก ู กวำดไปจนหมดสินอย่ ำงรวดเร็วเพียงไรควำมทุกข ์แล ้วควำมทุกข ์เล่ำโหมกระหน่ ำลงมำติ ่ บตำเดียวพระเจ ้ำทรงเป็ นผูป้ กป้ องสิงมี ่ ชวี ต ้ ่ ดต่อกันในชัวพริ ิ ทังปวงที พระองค ์ทรงสร ้ำงและทรงล ้อ มรอบเขำให ้พ ้นจำกอำนำจของผูท้ ำลำยแต่โลกคริสเตียนแสดงออกถึงกำรดูแคลนธรรมบัญญัต ิ ่ ทรงประกำศไว ่ ของพระยำห ์เวห ์และองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะทรงกระทำสิงที ้คือพระองค ์จะทรงถอนคืนพ 497

อำนำจสัมบูรณ์

่ี อต ้ำนธรรม ระพรของพระองค ์ออกไปจำกโลกและนำกำรพิทก ั ษ ์ร ักษำของพระองค ์ออกไปจำกผูท้ ต่ ่ี ่ ้ทำสิงเดี ่ ยวกับพวกเขำด ้วยตังแต่ ้ อดีตจนถึงปั บัญญัตข ิ องพระองค ์รวมถึงผูท้ สอนและบั งคับผู ้อืนให ่ จจุบน ั ซำตำนกำกับจัดกำรทุกคนทีพระเจ ้ำไม่ได ้ทรงปกป้ องไว ้เป็ นพิเศษมันจะแสดงควำมมีมต ิ รไม ่ ้ เพื ้ อสำนต่ ่ ่ นจัดวำงไว ้และมันจะนำควำมทุ ตรีกบ ั บำงคนและนำควำมรำรวยมำให ้ทังนี อแผนกำรทีมั ่ ่ ำพระเจ ้ำเป็ นผูท้ ท กข ์ยำกมำยังคนอืนๆและน ำมนุ ษย ์ให ้เชือว่ ี่ ำให ้พวกเขำเกิดควำมทุกข ์ยำกนั้น{ GC589.2}{GCth17514.2} ่ ่ี ้ ในขณะทีซำตำนแสดงตนว่ ำเป็ นแพทย ์ผูย้ งใหญ่ ิ่ ทสำมำรถร ักษำโรคภัยไข ้เจ็บทังหมดของบุ ตร ้ ่ ผูค้ นอำศัยอย่ำงหนำแน่ นล ทังหลำยของมนุ ษย ์มันจะนำโรคภัยและหำยนะเข ้ำมำจนเมืองต่ำงๆทีมี ้ นก็ยงั ทำงำนของมันอยูซ ดจำนวนลงจนเหลือแต่เพียงซำกและควำมอ ้ำงว ้ำงแม้แต่ในเวลำนี มั ่ ำตำ ่ นกำลังแผลงฤทธิอ์ ำนำจของมันในทุกๆทีและในรู ปแบบนับพันในอุบต ั เิ หตุและหำยนะทำงทะเลและ ่ิ ่ ้ วมพำยุหมุ ทำงบกในไฟไหม้ยงใหญ่ ในพำยุโทนำโดรุนแรงและพำยุลก ู เห็บทีโหดร ้ำยในลมพำยุนำท่ ่ ้ทะเลและแผ่นดินไหวต่ำงๆมันกวำดพืชผลทีก ่ ำลังจะเก็บเกียวทิ ่ ้ นคลืนใต งไปแล ้วกำรกันดำรอำหำร ่ และควำมทุกข ์ลำบำกก็ตำมมำมันทำให ้อำกำศมีกลินไอแห่ งควำมตำยและคนนับพันๆก็พน ิ ำศด ้ว ่ ้ ้ ่ นกำรท ้ ้ บทังคนและสั ้ ยโรคระบำดสิงเหล่ ำนี จะเกิ ดบ่อยขึนและรุ นแรงมำกยิงขึ ำลำยจะเกิดขึนกั ตว ์“ ่ ่ โลกจะครำครวญและเหี ยวเฉำไป” ์ ้ “คนสูงศักดิของโลกก็ โรยรำโลกเป็ นมลทินเนื่ องด ้วยผูอ้ ำศัยของมันเพรำะเขำทังหลำยละเมิ ดธ รรมบัญญัตฝ ิ ่ ำฝื นกฎเกณฑ ์และหักทำลำยพันธสัญญำนิ ร ันดร ์นั้น”อิสยำห ์24:4,5{GC589.3}{G Cth17514.3} ้ ่ ำบรรดำผูท้ รี่ ับใช ้พระเจ ้ำเป็ นต ้นเหตุของควำมชัว่ แล ้วจอมหลอกลวงจะทำให ้คนทังหลำยเชื อว่ ้ ้ ม ่ อควำมไม่พอใจให ้กับสวรรค ์จะโยนควำมทุกข ์ทังหมดเข ้ ่ งพระ ทังหลำยเหล่ ำนี กลุ ่ ทีก่ ้ำใส่ผูท้ เชื ี่ อฟั ่ งของพวกเขำตำหนิ ผูล้ ว่ งละเมิดอยูอ บัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเพรำะกำรเชือฟั ่ ย่ำงต่อเนื่ องจะมีกำรประ ้ ำค กำศออกมำว่ำมนุ ษย ์กำลังทำผิดต่อพระเจ ้ำด ้วยกำรล่วงละเมิดวันสะบำโตวันอำทิตย ์ว่ำบำปนี น ่ วำมทุกข ์ลำบำกต่ำงๆเข ้ำมำซึงจะไม่ สนสุ ิ ้ ดลงจนกว่ำจะมีกำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์อย่ำงเคร่ ่ี ่ ่ ก ่ ำลังทำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิของวั ์ งครัดและว่ำผูท้ ประกำศเกี ยวกั บกำรถือร ักษำพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ ้ งขวำงกันกำรได ้ นอำทิตย ์และเป็ นผูก้ อ ่ ควำมยำกลำบำกให ้แก่คนทังหลำยอี กทังยั ้ร ับควำมพอพระ ้ ่งคังในโลกนี ่ ้ จะได ่ ้ ทัยจำกพระเจ ้ำรวมทังควำมมั ที ้ร ับกลับคืนมำของพวกเขำด ้วยประกำรฉะนี กำรก ่ ้ ้ กครงและเกิ ้ั ้ ้วยข ้อกล่ำวหำทีเหมื ่ อ ล่ำวหำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำทีเคยเกิ ดขึนในอดี ตจะเกิดขึนอี ดขึนด นกัน ่ “และต่อมำเมืออำหั บทอดพระเนตรเห็นเอลียำห ์อำหับก็ตรัสกับท่ำนว่ำ‘เจ ้ำนี่ เองหรือผูท้ ำควำม ลำบำกให ้อิสรำเอล’และท่ำนจึงทูลว่ำ‘ข ้ำพระบำทไม่ได ้ทำควำมลำบำกแก่อส ิ รำเอลแต่ฝ่ำพระบำท 498

อำนำจสัมบูรณ์

้ และรำชวงศ ์บิดำของฝ่ ำพระบำทต่ำงหำกได ้ทรงกระทำเพรำะพวกฝ่ ำพระบำทได ้ทอดทิงพระบั ญญั ่ ำกล่ำวหำเท็จกระ ติของพระยำห ์เวห ์และติดตำมบรรดำพระบำอัล’”1พงษ ์กษัตริย ์18:17,18;เมือค ้ ่ ้ำยคลึงกับทีช ่ ตุ ้นคนทังหลำยให ้โกรธพวกเขำจะดำเนิ นกำรต่อผูแ้ ทนของพระเจ ้ำด ้วยวิธก ี ำรทีคล ้ ำวอิสรำเอลผูล้ ะทิงพระเจ ้ำเคยกระทำต่อเอลียำห ์{GC590.1}{GCth17515.1} ่ี บ ต อำนำจกำรทำกำรอัศจรรย ์ของลัทธิทรงวิญญำณจะส่งอิทธิพลออกมำต่อต ้ำนผูท้ ปฏิ ั ต ิ ำมพ ่ี ดต่อกับวิญญำณจะประกำศว่ำพระเจ ้ำทรงส่งพวกเขำมำเพือท ่ ำ ระเจ ้ำมำกกว่ำทำตำมมนุ ษย ์ผูท้ ติ ่ี เสธวันอำทิตย ์สำนึ กถึงควำมผิดของพวกเขำเองและยังยำว่ ้ ำควรจะเชือฟั ่ งกฎหมำยของ ให ้ผูท้ ปฏิ ่ ้ำอย่ำงใหญ่หลวงทีมี ่ ใ บ ้ำนเมืองให ้เสมอเหมือนกฎบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำผู ้คนจะเศร ้ำใจกับควำมชัวช นโลกและเห็นพ ้องกับคำพยำนของครูสอนศำสนำว่ำสภำพควำมเลวร ้ำยทำงศีลธรรมมีสำเหตุมำจ ์ ่ เสธไม่ยอมร ับคำพยำนของพวกเขำจะเป็ ำกกำรทำลำยควำมศักดิสิ์ ทธิของวั นอำทิตย ์ทุกคนทีปฏิ ่ งชังอย่ำงใหญ่หลวง{GC590.2}{GCth17515.2} นทีชิ ้ั ดท ้ำยของซำตำนกับประชำกรของพระเจ ้ำก็ยงั คงเหมือนกับนโยบำย นโยบำยในกำรต่อสู ้ครงสุ ่ นใช ้เปิ ดฉำกกำรต่อสู ้ยิงใหญ่ ่ ทีมั ในสวรรค ์มันแสดงตนว่ำมันกำลังพยำยำมสนับสนุ นกำรปกครอง ่ นกำลังกระทำกำรอย่ำงลับๆพยำยำมหำทุกโอกำสเพือที ่ จะคว ่ ่ำกำ ของพระเจ ้ำให ้มั่นคงในขณะทีมั ่ นทำด ้วยควำมมุ่งมั่นเพือที ่ จะให ่ ้ นกลับนำมำใส่ควำมกล่ำวหำทูตส รปกครองและงำนทีมั ้สำเร็จนีมั ่ อสั ่ ตย ์นโยบำยกำรหลอกลวงเดียวกันนี ถู ้ กจำรึกในประวัตศ วรรค ์ทีซื ิ ำสตร ์ของคริสตจักรโรมันคริส ้ ้ ตจักรนี แสดงตนว่ ำเป็ นตัวแทนของสวรรค ์แต่ในขณะเดียวกันก็พยำยำมยกตนเองขึนเหนื อพระเจ ้ ่ ำและเปลียนแปลงธรรมบั ญญัตข ิ องพระองค ์ภำยใต ้กำรปกครองของโรมนั้นผูท้ ต ี่ ้องทนทุกข ์ด ้วยค วำมตำยภำยใต ้กำรปกครองของโรมเพรำะควำมจงรักภักดีตอ ่ ข่ำวประเสริฐกลับถูกประณำมว่ำเป็ ่ ่ นคนชัวพวกเขำถู กกล่ำวหำว่ำเป็ นพันธมิตรกับซำตำนและถูกตำหนิ ในทุกวิถท ี ำงเท่ำทีจะเป็ นไปไ ่ ้พวกเขำกลำยเป็ นอำชญำกรทีเลวที ่ ่ ดในสำยตำของประชำชนและแม้แต่ในสำยตำของ ด ้เพือให สุ ้ จะเป็ นเช่นนั้นเหมือนกันในขณะทีซำตำนคอยหำทำงท ่ พวกเขำเองด ้วยบัดนี ก็ ำลำยผูท้ ถวำยเกี ี่ ยร ่ ติแด่ธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำมันจะทำให ้พวกเขำถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นผูท้ ำผิดกฎหมำยเป็ นคนทีห ลูเ่ กียรติพระเจ ้ำและเป็ นผูน้ ำกำรพิพำกษำมำยังโลก{GC591.1}{GCth17515.3} ้ ่ พระเจ ้ำไม่ทรงเคยบังคับจิตใจหรือมโนธรรมแต่ซำตำนพยำยำมบังคับโดยใช ้ควำมโหดเหียมเพื อ ้ ่ นไม่อำจล่อลวงให ้ทำผิดด ้วยวิธก ่ นจะใช ้ควำมกลัวหรือกำรบังคับเพื่ ควบคุมคนทังหลำยที มั ี ำรอืนมั ่ ่ ให ้ ้สำเร็จมั อควบคุมจิตใต ้สำนึ กและสร ้ำงควำมจงรักภักดีให ้กับตัวของมันเองเพือกระท ำกำรเรืองนี ้ นทำงำนผ่ำนผูม้ อ ี ำนำจทังทำงฝ่ ำยศำสนำและทำงฝ่ ำยโลกโดยเร่งเร ้ำพวกเขำให ้ตรำกฎหมำยขอ งมนุ ษย ์มำบังคับท ้ำทำยธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ{GC591.2}{GCth17515.4}

499

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ผูท้ ถวำยเกี ยรติวน ั สะบำโตของพระคัมภีร ์จะถูกปร ักปรำว่ำเป็ นศัตรูของกฎและระเบียบเป็ นผู ้ ่ ทำลำยกรอบศีลธรรมของสังคมทำให ้เกิดควำมวุน ่ วำยและควำมเสือมทรำมและน ำกำรพิพำกษำ ้ ของพระเจ ้ำลงมำสูโ่ ลกนี ควำมเคร่ งคร ัดทำงศำสนำของพวกเขำจะถูกตรำ[/วินิจฉัย]ว่ำดันทุร ังดือ้ ้ั ้ ่ รนและดู แคลนอำนำจกำรปกครองพวกเขำจะถูกกล่ำวหำว่ำไม่ภก ั ดีตอ ่ ร ัฐบำลอำจำรย ์ทังหลำยที ่ จะต ่ ่ งอำ ปฏิเสธข ้อกำหนดในธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะเทศนำจำกธรรมำสน์ถงึ หน้ำทีที ้องเชือฟั ่ พระเจ ่ นำจร ัฐว่ำเป็ นสิงที ้ำทรงเจิมไว ้ส่วนในสภำนิตบ ิ ญ ั ญัตแิ ละในศำลยุตธิ รรมผูท้ ถื ี่ อร ักษำพระบั ญญัตจิ ะถูกกล่ำวหำอย่ำงไม่เป็ นธรรมและถูกลงโทษคำพูดของพวกเขำจะถูกป้ ำยสีอย่ำงผิดๆควำ ้ ่ ด{GC592.1}{GCth17516.1} มตังใจของพวกเขำจะถู กกล่ำวหำอย่ำงเลวร ้ำยทีสุ ่ สตจักรโปรเตสแตนต ์ปฏิเสธเหตุผลทีชัดเจนในพระคั ่ ่ ในขณะทีคริ มภีร ์ซึงแสดงหลั กฐำนของกำ รปกป้ องธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำอยำกจะปิ ดปำกของผูท้ พวกเขำไม่ ี่ อำจเอำพระคัมภีร ์ไ ่ ้ถึงแม้พวกเขำจะปิ ดตำตนเองไม่ยอมดูข ้อเท็จจริงก็ตำมพวกเขำกำลังปร ับตน ปล ้มล ้ำงควำมเชือได ่ ำไปสูก ่ มเหงผูท้ ตั ่ี งมั ้ ่นปฏิเสธไม่ยอมทำในสิงที ่ โลกคริ ่ เพือน ่ ำรกดขีข่ สเตียนทั่วไปกำลังทำกันอยูแ่ ละยอมรับคำกล่ำวอ ้ำงสิทธิของวันสะบำโตของระบอบเปปำซี{GC592.2}{GCth17516.2} ่ี ตำแหน่ งสูงในคริสตจักรและในร ัฐบำลจะร่วมกันให ้สินบนชักชวนหรือบังคับคนทุกชนชันใ ้ ผูท้ มี ่ ห ้ถวำยเกียรติแก่วน ั อำทิตย ์อำนำจของพระเจ ้ำทีขำดหำยไปจะถู กแต่งเติมด ้วยกำรตรำกฎหมำยที่ ่ กดขีควำมเลวร ้ำยทำงกำรเมืองกำลังทำลำยควำมร ักควำมยุตธิ รรมและกำรเคำรพควำมจริงและแ ่ นประเทศเสรีพวกผูม้ อ ม้แต่ในประเทศสหรัฐอเมริกำทีเป็ ี ำนำจในกำรปกครองและสมำชิกสภำนิ ตบ ิ ั ่ ค้ นเรียกร ้องเพือคงควำมนิ ่ ญญัตจิ ะตรำกฎหมำยบังคับกำรถือร ักษำวันอำทิตย ์ตำมทีผู ยมจำกประ ่ ้มำด ้วยกำรเสียสละอันมีคำ่ นั้นจะไม่ได ้ร ับกำรนับถืออีกต่อไปใ ชำชนเสรีภำพทำงควำมนึ กคิดซึงได ่ ำลังจะมำถึงเรำจะเห็นสิงที ่ จะเกิ ่ ้ ่ เ้ ผยพระวจนะกล่ำวไว ้ว่ำ“พญำนำคโ นควำมขัดแย ้งทีก ดขึนตำมที ผู ่ ออยูข ้ กรธแค ้นหญิงนั้นมันจึงออกไปทำสงครำมกับพงศ ์พันธุ ์ทีเหลื ่ องนำงคือคนทังหลำยที ร่ ักษำพ ระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและยึดถือคำพยำนของพระเยซู”วิวรณ์12:17{GC592.3}{GCth17516.3 } ่ สงครำมครงยิ ั้ งใหญ่

500

อำนำจสัมบูรณ์

บท37-พระคัมภีร ์เป็ นโล่ป้องกัน ่ พูดเช่นข ้ำพเจ ้ำก็จะเป็ นคนทีไม่ ่ มรี งุ ่ อรุ “ไปดูธรรมบัญญัตแิ ละถ ้อยคำพยำนแน่ ทเี ดียวคนทีไม่ ้ ่ องกันตน ณเลย”อิสยำห ์8:20;ประชำกรของพระเจ ้ำได ้ร ับกำรชีแนะให ้ไปใช ้พระคัมภีร ์เป็ นเครืองป้ เองจำกอิทธิพลของครูสอนเทียมเท็จและอำนำจหลอกลวงของวิญญำณแห่งควำมมืดซำตำนใช ้ก ่ ให ้ร ับควำมรู ้ของพระคัมภีร ์เพรำะเรืองรำวเรี ่ ลอุบำยทุกรูปแบบขัดขวำงมนุ ษย ์เพือไม่ ยบง่ำยในพระ ้ั มี ่ กำรฟื ้ นฟูงำนของพระเจ ้ำจะกระตุ ้นให ้เจ ้ำชำยแห่ง คัมภีร ์นั้นกล่ำวเปิ ดโปงกลลวงของมันทุกครงที ่ ำงำนของมันอย่ำงหนักหน่ วงยิงขึ ่ นบั ้ ดนี มั ้ นกำลังทำกำรอย่ำงเต็มทีเป็ ่ นครงสุ ควำมชัวท ั้ ดท ้ำยเพือ่ ้ ่ ดินรนต่ อสู ้กับพระคริสต ์และผูต้ ด ิ ตำมของพระองค ์กำรหลอกลวงยิงใหญ่ ครงสุ ั้ ดท ้ำยกำลังจะเปิ ดฉ ้ ำกขึนพระคริ สต ์เทียมเท็จจะทำกำรอัศจรรย ์ต่อหน้ำต่อต่อตำของพวกเรำกำรปลอมแปลงจะคล ้ำย คลึงกับของจริงจนไม่มม ี ทำงแยกแยะออกได ้นอกจำกจะใช ้พระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิด์ ้วยคำพยำนของพ ระคัมภีร ์ศักดิสิ์ ทธิทุ์ กประโยคและทุกกำรอัศจรรย ์จะต ้องถูกตรวจสอบ{GC593.1}{GCth17517.

1} ่ี งใจปฏิ ้ ผูท้ ตั บต ั ต ิ ำมพระบัญญัตท ิ ุกๆข ้อของพระเจ ้ำจะถูกต่อต ้ำนและถูกเยำะเย ้ยพวกเขำจะยืน ่ จะทนต่ ่ ่ เ่ บืองหน้ ้ หยัดอยูไ่ ด ้ด ้วยพระเจ ้ำเท่ำนั้นเพือที อกำรทดลองทีอยู ำได ้นั้นพวกเขำจะต ้องเข ้ำใ ้ ่ ดเผยไว ้ในพระวจนะของพระองค ์พวกเขำจะถวำยเกียรติพระองค ์ได ้ก็ จนำพระทั ยของพระเจ ้ำทีเปิ ่ ควำมเข ้ำใจอย่ำงถูกต ้องถึงพระลักษณะกำรปกครองและพระประสงค ์ของพระองค ์และยอ ต่อเมือมี ่ งใหญ่ ่ ่ี ม ส มปฏิบต ั ต ิ ำมไม่มผ ี ู ้ใดจะยืนหยัดจนผ่ำนพ ้นควำมขัดแย ้งสุดท ้ำยทียิ ไปได ้นอกจำกผูท้ เสริ มองของตนเองด ้วยสัจธรรมต่ำงๆในพระคัมภีร ์เท่ำนั้นกำรทดสอบอย่ำงละเอียดจะมำถึงจิตวิญญำ ่ งพระเจ ้ำมำกกว่ำเชือฟั ่ งมนุ ษย ์หรือไม่บด ้ นเวลำแห่งกำรตัดสินใจ ณทุกดวงว่ำข ้ำพเจ ้ำจะเชือฟั ั นี เป็ ่ เปลียนแปลงแล ่ ่ แล ้วเท ้ำของเรำวำงอยูบ ่ นศิลำแห่งพระวจนะของพระเจ ้ำทีไม่ ้วหรือยังเรำพร ้อมทีจะ ้ อปกป้ ่ ่ ยืนขึนเพื องพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและควำมเชือของพระเยซู หรือไม่{GC593.2}{GCth17 517.2} ่ ก่อนทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดจะถูกตรึงกำงเขนพระองค ์ทรงอธิบำยให ้สำวกทรำบว่ำพระองค ์จะต ้องสิ ้ ้ ่ นพระชนม ์และกลับเป็ นขึนมำจำกหลุ มฝังศพและทูตสวรรค ์ก็อยูท ่ นั ี่ ่ นเพือประทั บพระดำร ัสของพร ้ ้ ะองค ์ลงไปในควำมทรงจำและจิตใจของสำวกแต่สำวกทังหลำยก ำลังมองหำกำรช่วยกู ้ฝ่ ำยเนื อหนั งจำกแอกของชำวโรมันและพวกเขำทนไม่ได ้กับควำมคิดทีว่​่ ำพระองค ์ผู ้ทรงเป็ นควำมหวังของพว ้ ่ กเขำจะต ้องทนกับควำมตำยอันน่ ำอับอำยเช่นนี พระด ำร ัสต่ำงๆทีพวกเขำต ้องจดจำนั้นจึงอันตรธ ่ ำนหำยไปจำกควำมคิดและเมือเวลำแห่ งกำรทดลองมำถึงพวกเขำจึงไม่พร ้อมควำมตำยของพระเย ้ งเสมือนหนึ่ งว่ำพระองค ์ไม่ได ้ทรงเตือนพวกเขำไว ้ก่อ ซูทำลำยควำมหวังของพวกเขำไปโดยสินเชิ ่ ่ ดเผยให ้พวกเรำทรำบนั้นชัดเจนเช่นเดียวกับพระดำร ัสของพร นคำพยำกรณ์เกียวกั บอนำคตทีเปิ 501

อำนำจสัมบูรณ์

่ ดเผยให ้สำวกทรำบเหตุกำรณ์ตำ่ งๆทีเกี ่ ยวกั ่ ้ ดของเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ะคริสต ์ทีเปิ บกำรสินสุ ุ และงำนของกำรเตรียมตัวให ้พร ้อมสำหร ับเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกได ้ถูกเปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนแต่ ่ ำคัญเหล่ำนี รำวกั ้ ่ ้ เคยถูกเปิ ดเผยมำก่อนซำตำนเ คนมำกมำยไม่เข ้ำใจสัจธรรมทีส บว่ำสิงเหล่ ำนี ไม่ ่ ่ ำให ้พวกเขำฉลำดจนถึงขันได ้ ้ร ับควำมรอดและเมือเวลำแห่ ่ ฝ้ ำคอยทีจะขจั ดทุกควำมนึ กคิดทีจะท งควำมทุกข ์ยำกมำถึงก็จะพบว่ำพวกเขำไม่พร ้อม{GC594.1}{GCth17517.3} ่ ่ ำคัญมำกให ้มนุ ษย ์โดยใช ้ทูตสวรรค ์บริสท เมือพระเจ ้ำประทำนคำเตือนทีส ุ ธิบิ์ นประกำศอยูบ ่ นท ้ ่ ควำมสำมำรถในกำรใช ้เหตุผลให ้ร ับฟังข่ำว องฟ้ ำเป็ นสัญลักษณ์พระองค ์ทรงกำหนดให ้ทุกคนทีมี ้ ำวกำรพิพำกษำอันน่ ำกลัวซึงกล่ ่ ำวโทษกำรกรำบไหว ้บูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมัน(วิวรณ์1 สำรนี ข่ 4:9-11) ่ ยนรู ้ว่ำรูปของสัตว ์ร ้ำยคืออะไรและเร ควรจะทำให ้ทุกคนขยันศึกษำคำพยำกรณ์ทงหลำยเพื ั้ อเรี ำจะหลีกหนีจำกกำรรับรูปของมันได ้อย่ำงไรแต่คนส่วนใหญ่ปิดหูไม่ร ับฟังสัจธรรมและเปิ ดหูเข ้ำหำ ่ ครทูตเปำโลมองไปยังยุคสุดท้ำยท่ำนเปิ ดเผยว่ำ“เพรำะจะถึงเวลำทีคนจะทนต่ ่ นิ ทำนเมืออั อคำสอ ่ กต ้องไม่ได ้”2ทิโมธี4:3 นทีถู ่ ำวไว ้ในข ้อนี มำถึ ้ เวลำทีกล่ งแล ้วคนจำนวนมำกไม่ต ้องกำรสัจธรรมในพระคัมภีร ์เพรำะสัจธรรมใ ่ นพระคัมภีร ์รบกวนควำมปรำรถนำของหัวใจทีบำปหนำและฝั กใฝ่ ทำงโลกและซำตำนก็สนองตอบ ่ ่ ด ้วยกำรหลอกลวงต่ำงๆตำมทีพวกเขำชื นชอบ{GC594.2}{GCth17517.4} ่ ้ นร ักษำพระคัมภีร ์ไว ้และใช ้แต่เพียง แต่พระเจ ้ำจะทรงมีประชำกรของพระองค ์ในโลกทีคอยค ำจุ ้ ้ พระคัมภีร ์เท่ำนั้นเป็ นมำตรฐำนของหลักคำสอนและเป็ นพืนฐำนของกำรปฏิ รป ู ทังปวงควำมคิ ดเห็ นต่ำงๆของผูค้ งแก่เรียนข ้อสรุปทำงวิทยำศำสตร ์คำสอนทำงศำสนำหรือคำตัดสินของสภำฝ่ ำยศำ ่ อยูม ่ สนำซึงมี ่ ำกมำยและขัดแย ้งกันเช่นเดียวกับบรรดำคริสตจักรซึงพวกเขำเป็ นตัวแทนอยูใ่ นสภ ่ ่ ่ งหรือทังหมดของสิ ้ ่ ้ ควรถูกนำมำใช ้เป็ นหลักฐำนเพือสนั ่ ำและเสียงข ้ำงมำกสิงใดสิ งหนึ งเหล่ ำนี ไม่ บ ่ ่ สนุ นหรือคัดค ้ำนจุดใดจุดหนึ่ งในควำมเชือทำงศำสนำก่ อนทีเรำจะยอมร ับหลักคำสอนหรือควำมเ ห็นใดๆนั้นเรำจะต ้องได ้ร ับกำรสนับสนุ นด ้วยคำพูดทีว่​่ ำ“องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตร ัสไว ้ดังนั้น”{GC595.

1}{GCth17518.1} ่ งดูดควำมสนใจไปทีมนุ ่ ษย ์แทนทีจะไปยั ่ ซำตำนใช ้ควำมพยำยำมอยูต ่ ลอดเวลำเพือดึ งพระเจ ้ำมั ้ ่ นนำผูค้ นไปหำบรรดำบิชอปศำสนำจำรย ์ทังหลำยและบรรดำศำสตรำจำรย ์ทำงศำสนศำสตร ์เพือใ ่ ่ ยนรู ้หน้ำทีที ่ ตนเองจะต ่ ห ้เป็ นผูช ้ ทำงของพวกเขำแทนที ี้ จะค ้นหำพระคัมภีร ์เพือเรี ้องทำและแล ้วด ้ว ้ นจึงสำมำรถแผ่อท ยกำรควบคุมสมองของบรรดำผูน้ ำเหล่ำนี มั ิ ธิพลของมันไปสูป ่ ระชำชนได ้ตำมที่ มันต ้องกำร{GC595.2}{GCth17518.2}

502

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ เมือพระคริ สต ์เสด็จมำเพือตร ัสพระดำร ัสแห่งชีวต ิ คนมำกมำยแม้กระทั่งในหมู่ปโุ รหิตและผูป้ กค ่ รองฟังพระองค ์ด ้วยควำมยินดีและเชือพระองค ์แต่หวั หน้ำปุโรหิตและผูน้ ำประเทศมุ่งมั่นโจมตีและป ้ ่ ฏิเสธคำสอนของพระองค ์ถึงแม้พวกเขำจะงุ นงงสับสนในควำมพยำยำมทังหมดเพื อกล่ ำวหำพระอ งค ์และถึงแม้พวกเขำจะไม่ยอมร ับคำสอนของพระองค ์ก็ตำมพวกเขำกลับสัมผัสได ้ถึงอิทธิพลอำน ่ ำจของพระเจ ้ำและพระปัญญำทีมำกั บพระดำร ัสเหล่ำนั้นแต่ถงึ กระนั้นพวกเขำก็ยงั คงปิ ดล ้อมตัวเ ่ ่ ดถึงกำรเป็ นพระเมสสิยำห ์ของพระองค ์เกลือกว่ำ องด ้วยอคติพวกเขำปฏิเสธหลักฐำนทีชัดเจนที สุ ้ ่ พวกเขำจะถูกบังคับให ้เข ้ำร่วมเป็ นสำวกของพระองค ์คูต ่ อ ่ สู ้เหล่ำนี ของพระเยซู เป็ นบุคคลทีประชำ ่ ้ วยั เยำว ์ให ้เคำรพยกย่องและให ้น้อมร ับอำนำจของพวกเขำโดยปริยำ ชนได ้ร ับกำรสังสอนมำตั งแต่ ่ ป้ กครองของเรำและเหล่ำธรรมำจำรย ์ทีรอบรู ่ ่ ยพวกเขำต่ำงถำมกันว่ำ“เป็ นไปได ้อย่ำงไรทีผู ้ไม่เชือใ ่ งในศำสนำเหล่ำนี จะไม่ ้ นพระเยซูทำไมคนทีเคร่ ยอมร ับพระองค ์ถ ้ำพระองค ์ทรงเป็ นพระคริสต ์”มัน ้ น ่ ำประชำชำติยวิ ให ้ปฏิเสธพระผู ้ไถ่ของตน{GC595.3}{GCth1 คืออิทธิพลของบรรดำครูเหล่ำนี ที 7518.3} ่ เ่ บืองหลั ้ วิญญำณทีอยู งปุโรหิตและผู ้ปกครองเหล่ำนั้นยังคงแสดงออกให ้เห็นในผูค้ นมำกมำยที่ ่ จำรณำคำสอนของพระคัมภีร ์ในเรืองของสั ่ ดำรงตำแหน่ งสูงในฝ่ ำยศำสนำพวกเขำปฏิเสธทีจะพิ จ ่ ้ ้ ้ดูจำนวนสมัครพรรคพวกทร ัพย ์สมบัตแิ ละคว ธรรมต่ำงๆซึงเฉพำะเจำะจงส ำหร ับยุคนี พวกเขำชี ให ่ แคลนไปยังบรรดำผูท้ ยกชู ่ อยูเ่ พียงไม่กคนอี ำมโด่งดังของตนและมองด ้วยสำยตำทีดู ี่ สจั ธรรมซึงมี ี่ ก ้ ฐำนะยำกจนและไม่เป็ นทีรู่ ้จักว่ำเป็ นพวกทีมี ่ ควำมเชือที ่ ท ่ ำให ้แยกตัวพวกเขำเองออกไปจำกโ ทังมี ลก{GC596.1}{GCth17519.1} ่ พระคริสต ์ทรงมองไปยังภำยภำคหน้ำว่ำอำนำจทีพวกธรรมำจำรย ์และฟำริสใี ช ้นั้นไม่ได ้ยุตล ิ งเมื่ ่ อชนชำวยิวกระจัดกระจำยไปพระองค ์ทรงพยำกรณ์ให ้เห็นถึงงำนกำรยกชูอำนำจมนุ ษย ์เพือควบ ่ นคำสำปทีเลวร ่ คุมมโนธรรมซึงเป็ ้ำยของคริสตจักรมำตลอดทุกยุคทุกสมัยและพระดำร ัสอันน่ ำกลั ่ ำหนิ เหล่ำธรรมำจำรย ์และฟำริสรี วมทังค ้ ำเตือนของพระองค ์ทีประทำนให ่ ้ วทีต ้แก่คนทังปวงว่ ำไม่ใ ้ ้ถูกบันทึกไว ้เพือเป็ ่ นกำรว่ำกล่ำวตักเตือนสำหร ับคนทุกยุคในอนำ ห ้ติดตำมผูน้ ำตำบอดเหล่ำนี ได คต{GC596.2}{GCth17519.2} ์ ้เฉพำะคณะสงฆ ์เป็ นผูม้ อ คริสตจักรโรมันสงวนสิทธิให ี ำนำจตีควำมหมำยพระคัมภีร ์โดยใช ้หลัก ่ ควำมสำมำรถอธิบำยพระวจนะของพระเจ ้ำได ้ประชำชนทั่วไ กำรว่ำเฉพำะคณะนักบวชเท่ำนั้นทีมี ้ ปไม่มส ี ท ิ ธิท์ ำเช่นนี [โปรดดู APPENDIXNOTEFORPAGE340]ถึงแม้กำรปฏิรป ู ทำงศำสนำนำพ ่ ระคัมภีร ์กลับคืนมำให ้แก่ประชำชนทุกคนแล ้วก็ตำมแต่กระนั้นหลักกำรอันเดียวกันทีโรมร ักษำไว ้ นั้นยังคงขัดขวำงคนจำนวนมำกในคริสตจักรโปรเตสแตนต ์จำกกำรค ้นหำพระคัมภีร ์ด ้วยตนเองพ ่ สตจักรแปลควำมหมำยไว ้และคนนับพันไม่กล ้ำร ับแม้กระ วกเขำถูกสอนให ้ยอมร ับคำสอนตำมทีคริ 503

อำนำจสัมบูรณ์

่ องที ่ พระคั ่ ่ ้นตรงข ้ำมกับหลักข ้อเชือหรื ่ อคำสอนทีปั ่ กหลั ทังเรื มภีร ์เปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนถ ้ำเรืองนั กไว ้อย่ำงแน่ นแฟ้ นของคริสตจักรของพวกเขำ{GC596.3}{GCth17519.3} ่ ่ ้อม ถึงแม้วำ่ พระคัมภีร ์จะเต็มไปด ้วยคำเตือนเรืองครู สอนเทียมเท็จแต่ก็ยงั มีคนอีกมำกมำยทีพร ้ คนนับพันทีประกำศตนว่ ่ ่ มอบจิตวิญญำณของตนไว ้กับคณะสงฆ ์ในทุกวันนี มี ำเป็ นผูเ้ ชือแต่ ไม่สำ ่ พวกเขำยึ ่ ่ มำรถหำเหตุผลมำรองร ับควำมเชือที ดถือได ้นอกจำกจะบอกได ้เพียงว่ำควำมเชือของเข ำได ้รับกำรสอนมำจำกผู ้นำศำสนำพวกเขำมองข ้ำมคำสอนของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดไปและวำงใจใน คำพูดของบรรดำอำจำรย ์แต่อำจำรย ์จะไม่มท ี ำงผิดพลำดเลยหรือเรำจะมอบจิตวิญญำณของเรำใ ห ้พวกเขำนำได ้อย่ำงไรนอกเสียจำกเรำจะเรียนรู ้จำกพระวจนะของพระเจ ้ำว่ำพวกเขำเป็ นผูย้ กชูแ ่ ่ สงสว่ำงกำรขำดควำมกล ้ำฝ่ ำยศีลธรรมทีจะก ้ำวเท ้ำออกจำกเส ้นทำงเดินทีโลกเคยเหยี ยบย่ำมำแ ่ ล ้วได ้นำคนมำกมำยไปติดตำมย่ำงเท ้ำของผูค้ งแก่เรียนและด ้วยควำมไม่เต็มใจของพวกเขำทีจะตร ้ วจสอบด ้วยตนเองพวกเขำจึงยึดติดอยูก ่ บั โซ่ตรวนแห่งควำมเท็จอย่ำงสินหวั งพวกเขำมองเห็นว่ำ ้ กเปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนในพระคัมภีร ์และพวกเขำสัมผัสได ้ถึงอำนำจของพร สัจธรรมสำหร ับยุคนี ถู ่ ะวิญญำณบริสท ุ ธิที์ ทรงร่ วมสถิตอยูก ่ บ ั กำรประกำศของพระคัมภีร ์แต่ถงึ กระนั้นพวกเขำก็ยงั ปล่อย ให ้กำรต่อต ้ำนของคณะสงฆ ์หันเหพวกเขำออกไปจำกแสงสว่ำงถึงแม้ควำมคิดอย่ำงมีเหตุมผ ี ลแล ่ ้ ไม่กล ้ำแม้แต่ทจะคิ ่ี ดต่ำงไปจ ะสำมัญสำนึ กจะถูกโน้มน้ำวแล ้วก็ตำมจิตวิญญำณทีหลงผิ ดเหล่ำนี ก็ ่ ั ร ันดร ์ของพวกเขำถูกนำมำถ ำกอำจำรย ์กำรตัดสินใจของพวกเขำแต่ละคนและผลประโยชน์ชวนิ ่ ่ ่ื วำยบูชำให ้แก่ควำมไม่เชือควำมหยิ งและอคติ ของผูอ้ น{GC596.4}{GCth17519.4} ่ กจับเหยือของมั ่ ซำตำนทำงำนผ่ำนอิทธิพลมนุ ษย ์ด ้วยวิธก ี ำรมำกมำยเพือดั นมันผูกมัดฝูงชนไ ว ้กับตัวมันเองด ้วยกำรเอำสำยสัมพันธ ์แห่งควำมร ักไปผูกมัดพวกเขำไว ้กับผูท้ เป็ ี่ นศัตรูกำงเขนข ้ องพระคริสต ์ไม่วำ่ สำยสัมพันธ ์นี จะเป็ นอะไรก็ตำมอำทิสำยสัมพันธ ์ของกำรเป็ นพ่อแม่ของลูกของ ่ ้ย่อมเหมือนกันคือผูต้ อ กำรเป็ นคูส ่ มรสหรือของสังคมผลลัพธ ์ทีได ่ ต ้ำนสัจธรรมใช ้อำนำจของเขำ ่ ้ ควบคุมสำมัญสำนึ กและจิตวิญญำณทีตกอยู ภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของอำนำจนี จะไม่ มค ี วำมกล ้ำหำ ่ ่ งควำมเชือมั ่ ่นของเขำเองในสิงที ่ เขำต ่ ญพอหรือมีอส ิ ระพอทีจะเชื อฟั ้องทำ{GC597.1}{GCth175 20.1} ่ สัจธรรมและพระสิรข ิ องพระเจ ้ำนั้นแยกออกจำกกันไม่ได ้เป็ นไปไม่ได ้ทีจะให ้เรำถวำยเกียรติพร ่ี ดๆในเมือมี ่ พระคัมภีร ์อยูใ่ กล ้แค่เอือมคนมำกมำยอ ้ ่ ้นไม่ ะเจ ้ำด ้วยทัศนคติทผิ ้ำงว่ำใครจะเชืออะไรนั ่ ำคัญหำกชีวต ่ ใช่เรืองส ิ ของเขำดำเนิ นได ้อย่ำงถูกต ้องแต่ชวี ต ิ จะถูกหล่อหลอมด ้วยควำมเชือหำก ้ ่ ฒนำกำรฟังและกำรมองเห็นก็เท่ำ แสงสว่ำงและสัจธรรมอยูใ่ กล ้แค่เอือมแต่ เรำละเลยโอกำสทีจะพั กับเรำปฏิเสธสัจธรรมและแสงสว่ำงนั้นเรำกำลังเลือกควำมมืดมำกกว่ำควำมสว่ำง{GC597.2}{G Cth17520.2} 504

อำนำจสัมบูรณ์

่ “มีทำงหนึ่ งซึงคนเรำคิ ดว่ำถูกแต่ปลำยทำงคือควำมมรณำ”สุภำษิต16:25กำรไม่รู ้ไม่อำจนำมำ ่ ่ ้จักนำพระทั ้ ใช ้เป็ นข ้อแก ้ตัวให ้กับควำมผิดหรือบำปในเมือเรำมี โอกำสมำกมำยทีจะรู ยของพระเจ ้ำ ่ ่ งเดินทำงมำจนถึงทำงแยกทีมี ่ ถนนหลำยเส ้นและมีป้ำยชีทำงบอกว่ ้ เมือชำยคนหนึ ำทำงแต่ละสำย ่ งใดหำกเขำไม่สนใจป้ ำยบอกทำงและเดินไปตำมทำงทีเขำคิ ่ จะนำไปสูส ่ ถำนทีแห่ ดว่ำถูกต ้องเขำอำ ่ ่ ด{GC5 จเดินไปด ้วยควำมจริงใจแต่ก็มค ี วำมเป็ นไปได ้สูงทีเขำจะพบว่ ำตัวเองเดินอยูบ ่ นเส ้นทำงทีผิ 97.3}{GCth17520.3} ่ ้เรำคุ ้นเคยกับคำสอนของพระองค ์และเรียนรู ้ด ้วย พระเจ ้ำประทำนพระวจนะของพระองค ์เพือให ่ ่ ตัวเรำเองว่ำพระองค ์ทรงคำดหวังสิงใดจำกเรำเมื อบำเรี ยนมำหำพระเยซูด ้วยคำถำมว่ำ“ท่ำนอำจำ ่ รย ์ข ้ำพเจ ้ำจะต ้องทำอะไรเพือจะได ้ร ับชีวต ิ นิ ร ันดร ์”พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงแนะให ้เขำไปหำพระคัมภี ร ์ตรัสว่ำ“ในธรรมบัญญัตเิ ขียนว่ำอย่ำงไรท่ำนอ่ำนแล ้วเข ้ำใจอย่ำงไร”ลูกำ10:25,26;กำรไม่รู ้ไม่ใช่ ่ ดจำกกำรล่วงละเมิดธรร ข ้อแก ้ตัวสำหรับเด็กหรือผูใ้ หญ่หรือช่วยให ้พวกเขำหลุดพ้นจำกโทษทีเกิ มบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำเพรำะว่ำในมือของพวกเขำมีธรรมบัญญัตน ิ ้ันรวมถึงหลักกำรต่ำงๆและข ้อ ้ ่ ตย ์กำรมีควำมตังใจดี ้ กำหนดทังหลำยของมั นถูกเสนอไว ้อย่ำงซือสั นั้นไม่เพียงพอกำรทำตำมคำพู ่ ดว่ำตนเองถูกต ้องหรือทีอำจำรย ่ ดของมนุ ษย ์ทีคิ ์บอกเขำว่ำถูกต ้องนั้นก็ไม่เพียงพอควำมรอดของ จิตวิญญำณของเขำเป็ นเดิมพันอยูแ่ ละเขำจะต ้องค ้นหำพระคัมภีร ์ด ้วยตัวของเขำเองไม่วำ่ ควำมตั้ ้ งใจของเขำจะหนักแน่ นเพียงไรไม่วำ่ เขำจะมั่นใจเพียงไรว่ำอำจำรย ์ทังหลำยทรำบดี วำ่ อะไรคือสัจธร ่ ้ ใช่รำกฐำนของเขำเขำมีแผนทีแสดงถึ ่ ่ ำกำรเดิน รมสิงเหล่ ำนี ไม่ งสัญลักษณ์บอกทำงทุกอย่ำงทีน ้ น{GC598.1}{GCth17521.1} ้ ทำงมุ่งหน้ำไปสูส ่ วรรค ์และเขำจะต ้องไม่ใช ้กำรคำดเดำใดๆทังสิ ่ นดับแรกและเป็ นหน้ำทีสู ่ งส่งทีสุ ่ ดของมนุ ษย ์ทุกคนทีมี ่ ควำมคิดนั้นคือกำรเรียนรู ้จำกพ หน้ำทีอั ่ ้ทำตำมแบบอย่ำงข ระคัมภีร ์ว่ำสัจธรรมคืออะไรจำกนั้นจึงดำเนิ นไปในแสงสว่ำงและหนุ นใจผู ้อืนให องเขำเรำจะต ้องศึกษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมขยันหมั่นเพียรในแต่ละวันประเมินทุกควำมคิดและเปรี ่ ยบเทียบข ้อพระคัมภีร ์ข ้อหนึ่ งกับข ้อพระคัมภีร ์ข ้ออืนๆด ้วยกำรช่วยเหลือจำกพระเจ ้ำเรำจะต ้องสร ้ ่ วเรำเองในเมือเรำเองจะต ่ ้ ำงแนวคิดของเรำเพือตั ้องเป็ นผูใ้ ห ้คำแก ้ต่ำงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ{ GC598.2}{GCth17521.2} ้ ่ ่ ดถูกคนทีมี ่ กำรศึกษำนำไปพัวพันกับค สัจธรรมทังหลำยที พระคั มภีร ์เปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดเจนทีสุ ่ วำมสงสัยและควำมมืดพวกเขำแสร ้งทำตัวว่ำมีปัญญำยิงใหญ่ และสอนว่ำพระคัมภีร ์มีควำมหมำย ่ กลับซ ับซ ้อนและเข ้ำใจอย่ำงชัดเจนไม่ได ้ด ้วยภำษำทีใช ่ ้คนเหล่ำนี เป็ ้ นครูสอน ทำงจิตวิญญำณทีลึ ้ ์ เทียมเท็จพระเยซูตร ัสถึงคนกลุม ่ นี ว่้ ำ“ท่ำนทังหลำยไม่ รู ้พระคัมภีร ์หรือฤทธิเดชของพระเจ ้ำ”มำระโ ่ ก12:24;เรำจะต ้องอธิบำยภำษำของพระคัมภีร ์ตำมควำมหมำยทีชัดเจนอย่ ำงไม่ต ้องสงสัยยกเว ้นว่ ำพระคัมภีร ์ใช ้ภำษำสัญลักษณ์หรือใช ้อุปมำอุปมัยพระคริสต ์ประทำนพระสัญญำไว ้แล ้วว่ำ“ถ ้ำใคร ้ ้ ตังใจประพฤติ ตำมพระประสงค ์ของพระองค ์คนนั้นก็จะรู ้ว่ำคำสอนนี มำจำกพระเจ ้ำ”ยอห ์น7:17 505

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำนถ ้ำหำกไม่มค ่ ำพำพวกเ ถ ้ำหำกมนุ ษย ์จะยอมร ับพระคัมภีร ์ตำมตัวหนังสือทีอ่ ี รูเทียมเท็จทีจะน ่ ดและทำให ้สมองของพวกเขำสับสนแล ้วภำรกิจหนึ่ งน่ ำจะสำเร็จลุลว่ งไปแล ้วซึงเป็ ่ ขำไปในทำงทีผิ ่ ำให ้ทูตสวรรค ์ชืนชมยิ ่ ่ บพันทีซึ ่ งบั ่ ดนี ยั ้ งคงดำเนิ นอยูใ่ นท นภำรกิจทีจะท นดีและจะนำคนนับหมืนนั ่ ดให ้เข ้ำมำสูค ำงทีผิ ่ อกแกะของพระคริสต ์{GC598.3}{GCth17521.3} ้ ่ กษำพระคัมภีร ์และจะต ้องทำควำมเข ้ำใจเพือหยั ่ ่ ้ เรำจะต ้องใช ้พลังทำงควำมคิดทังหมดเพื อศึ งรู ่ นลึกซึงของพระเจ ้ ่ ษย ์ทีต ่ ้องตำยจะทำควำมเข ้ำใจได ้แต่ถงึ กระนั้นเรำจะต ้อง ถึงเรืองอั ้ำมำกเท่ำทีมนุ ่ี กษำพระคัมภีร ์จะต ้องมีวญ ่ ้จริงของผูใ้ ฝ่ เรียนซึงมี ่ ลก ไม่ลม ื ว่ำผูท้ ศึ ิ ญำณทีแท ั ษณะว่ำนอนสอนง่ำย ่ เข ่ ้ำใจยำกในพระคัมภีร ์ให ้แตกฉำนด ้ว และมีกำรยอมร ับอย่ำงเด็กเล็กๆรวมอยูด ่ ้วยเรำศึกษำเรืองที ่ ้เก็บเกียวปั ่ ยวิธเี ดียวกันกับทีใช ญหำทำงด ้ำนปร ัชญำไม่ได ้เรำจะต ้องไม่ศก ึ ษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำม ่ ่นในตนเองซึงเป็ ่ นวิธท ่ เชือมั ี คนมำกมำยใช ี่ ้ในกำรศึกษำเรืองทำงวิ ทยำศำสตร ์แต่เรำจะต ้องหมั่นอ ่ งในพระเจ ้ำและปรำรถนำอย่ำงจริงใจเพือเรี ่ ยนรู ้นำพระทั ้ ธิษฐำนพึงพิ ยของพระองค ์เรำจะต ้องเข ้ำม ่ อมและยอมร ับฟังคำสอนเพือร ่ ับควำมรู ้จำกพระองค ์ผูย้ งใหญ่ ่ิ ำหำพระองค ์ด ้วยจิตวิญญำณทีถ่ ผู ้ท รงพระนำมว่ำ“เรำเป็ น”[อพยพ3:14] ่ ไม่เช่นนั้นทูตแห่งควำมชัวจะท ำให ้ควำมคิดของเรำบอดไปและทำให ้หัวใจของเรำแข็งกระด ้ำงจ นสัจธรรมประทับลงในตัวเรำไม่ได ้{GC599.1}{GCth17522.1} ่ ค้ งแก่เรียนประกำศว่ำเป็ นเรืองลึ ่ กลับหรือถูกมองข ้ำมว่ำเ มีข ้อควำมหลำยตอนในพระคัมภีร ์ทีผู ่ ไม่ ่ สำคัญสำหร ับผูท้ ได ่ี ้ร ับกำรสังสอนในโรงเรี ่ ป็ นเรืองที ยนของพระคริสต ์ข ้อควำมดังกล่ำวจะเต็มไ ้ ปด ้วยถ ้อยคำปลอบประโลมใจและคำชีแนะท ำไมนักศำสนศำสตร ์จำนวนมำกมำยจึงไม่เข ้ำใจพระ ่ คำของพระเจ ้ำเหตุผลหนึ่ งก็เป็ นเพรำะพวกเขำปิ ดหูปิดตำให ้กับสัจธรรมต่ำงๆทีตนไม่ ต ้องกำรปฏิ ้ ่ บัตต ิ ำมกำรเข ้ำใจสัจธรรมในพระคัมภีร ์ไม่ได ้ขึนอยู ก ่ บ ั กำลังทำงปัญญำทีลงแรงค ้นคว ้ำแต่ขนอยู ึ้ ่ กับเป้ ำหมำยอันแน่ วแน่ อย่ำงจริงใจนั่นคือควำมต ้องกำรอย่ำงจริงจังของกำรแสวงหำควำมชอบธร รม{GC599.2}{GCth17522.2} ์ ำนั้นทีจะ ่ เรำไม่ควรศึกษำพระคัมภีร ์โดยปรำศจำกกำรอธิษฐำนมีเพียงพระวิญญำณบริสท ุ ธิเท่ ่ ้เรำรู ้สึกถึงควำมสำคัญของสิงเหล่ ่ ่ ้ำใจได ้ง่ำยหรือจะทรงขวำงเรำจำ ทรงประกอบกิจเพือให ำนั้นทีเข ้ ้กับสัจธรรมทังหลำยที ้ ่ ้ำใจยำกบรรดำทูตสวรรค ์มีหน้ำทีตระเตรี ่ ่ ้เข ้ำใ กกำรปลำสู เข ยมจิตใจเพือให ่ เรำจะรู ่ จพระวจนะของพระเจ ้ำเพือที ้สึกหลงใหลในควำมงดงำมแห่งพระวจนะนั้นและยอมร ับคำเตือ ้ นชีแนะจำกพระวจนะหรื อรู ้สึกสนุ กสนำนและได ้ร ับพละกำลังจำกพระสัญญำของพระวจนะนั้นเรำ ่ ้ จะต ้องให ้คำทูลขอของผู ้ประพันธ ์พระธรรมสดุดม ี ำเป็ นของเรำว่ำ“ขอทรงเปิ ดตำข ้ำพระองค ์เพือข ่ ศจรรย ์จำกธรรมบัญญัตข ำพระองค ์จะเห็นสิงอั ิ องพระองค ์”สดุด1 ี 19:18.

506

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ดู ่ เสมือนหนึ่ งว่ำเรำไม่อำจต ้ำนทำนกำรทดลองได ้นั่นเป็ นเพรำะกำรละเลยกำรอธิษฐ บ่อยครงที ่ี กทดลองไม่สำมำรถจดจำพระสัญญำต่ำงๆของพระเจ ้ำได ้อ ำนและกำรศึกษำพระคัมภีร ์ทำให ้ผูท้ ถู ย่ำงทันท่วงทีและไม่สำมำรถเข ้ำเผชิญหน้ำกับซำตำนโดยมีพระคัมภีร ์เป็ นอำวุธได ้แต่บรรดำทูตสว ่ี นดีเต็มใจทีจะได ่ ่ ่ รรค ์เฝ้ ำล ้อมรอบผูท้ ยิ ้ร ับกำรสังสอนในเรื องของพระเจ ้ำและในห่วงเวลำแห่งควำม ่ ่ ต ้องกำรยิงใหญ่ ทูตสวรรค ์จะช่วยให ้พวกเขำหวงคิดถึงสัจธรรมเหล่ำนั้นทีพวกเขำต ้องกำรดังนั้น“เ ่ ตรูจะเข ้ำมำดังน ่ ำท่ ้ วมเชียวพระวิ ่ มือศั ญญำณของพระเจ ้ำชูโล่ขนต ึ ้ ้ำนเขำ”อิสยำห ์59:19{GC59 9.3}{GCth17522.3} ้ ์ งพร ่ พระเยซูทรงสัญญำกับสำวกทังหลำยของพระองค ์ว่ำ“องค ์ผูช ้ ว่ ยคือพระวิญญำณบริสท ุ ธิซึ ่ ่ เรำกล่ ่ ะบิดำจะทรงใช ้มำในนำมของเรำนั้นจะทรงสอนพวกท่ำนทุกสิงและจะท ำให ้ระลึกถึงทุกสิงที ำ ่ พระวิ ่ วกับท่ำนแล ้ว”ยอห ์น14:26;แต่คำสอนของพระคริสต ์จะต ้องถูกเก็บไว ้ในสมองก่อนเพือที ญ ่ ญำณของพระเจ ้ำจะทรงเตือนควำมทรงจำในเวลำทีเรำตกอยู ใ่ นภัยอันตรำยกษัตริย ์ดำวิดตร ัสว่ำ ่ ้ำพระองค ์จะไม่ทำบำปต่อพระองค ์ “ข ้ำพระองค ์ได ้เก็บร ักษำพระดำร ัสของพระองค ์ไว ้ในใจเพือข ”สดุด1 ี 19:11{GC600.1}{GCth17523.1} ่ นถึงควำมสำคัญในเรืองนิ ่ ร ันดร ์กำลจะต ้องคอยระวังอย่ำให ้ควำมสงสัยเข ้ำมำแทรก ทุกคนทีเห็ ่ ำตัวของเรำให ้ออกห่ำงไปจำกคำ แซงบรรดำเสำหลักของสัจธรรมจะถูกโจมตีมน ั เป็ นไปไม่ได ้ทีจะน ่ี ้ งบ่อนทำลำยและร ้ำยกำจซำตำนปร ับกำ สอนนอกศำสนำยุคใหม่ทถำกถำงหรื อหลอกลวงอีกทังยั ้ นจูโ่ จมคนอ่ำนหนังสือไม่ออกด ้วยคำตลกคะนองและก รทดลองของมันให ้เข ้ำได ้กับคนทุกชนชันมั ่ ้ำหำคนทีมี ่ กำรศึกษำด ้วยหลักกำรทำงวิทยำศำสตร ์และเหตุผลทำงปร ัชญ ำรเย ้ยหยันในขณะทีเข ้ ่ ำทังสองเหมื อนกันคือถูกวำงแผนมำเพือกระตุ ้นควำมไม่วำงใจหรือดูแคลนพระคัมภีร ์แม้แต่กบั เยำ ่ อนประสบกำรณ์ก็ยงั ทึกทักทีจะสอดแทรกควำมสงสั ่ ่ ้ วชนทีอ่ ยเรืองหลั กกำรพืนฐำนของคริ สเตียน ่ ซอสั ่ื ตย ์นอกใจผูน้ ี ซึ ้ งเป็ ่ นผูม้ ส ้ นก็ยงั แผ่อท เอำไว ้และเยำวชนทีไม่ ี ติปัญญำตืนเขิ ิ ธิพลของเขำออกไ ้ งมีคนมำกมำยทีล ่ ้อเลียนควำมเชือของบรรพบุ ่ ปด ้วยด ้วยประกำรฉะนี จึ รษ ุ และขัดขวำงพระวิญญำ ่ ณผูท้ รงพระคุณฮีบรู10:29;ชีวต ิ มำกมำยทีคำดหวั งว่ำจะถวำยเกียรติพระเจ ้ำและเป็ นพระพรแก่โล ่ื ตย ์นอกใจทำลำยทุกคนทีวำงใจในกำรตั ่ กถูกลมหำยใจเน่ ำเปื่ อยของควำมไม่ซอสั ดสินใจด ้วยเหตุผ ่ ้อวดของมนุ ษย ์และจินตนำกำรว่ำพวกเขำสำมำรถอธิบำยควำมลึกลับของพระเจ ้ำและมำถึง ลทีโอ ควำมจริงได ้โดยไม่ต ้องร ับควำมช่วยเหลือจำกพระปัญญำของพระเจ ้ำนั้นกำลังติดอยูใ่ นกับดักขอ งซำตำน{GC600.2}{GCth17523.2} ่ ำคัญจริงจังทีสุ ่ ดของประวัตศ เรำกำลังดำเนิ นชีวต ิ อยูใ่ นช่วงเวลำทีส ิ ำสตร ์โลกชะตำกรรมของ ฝูงชนจำนวนมำกในโลกกำลังจะถูกตัดสินควำมเป็ นอยูใ่ นอนำคตของเรำเองและควำมรอดของจิต ่ ้ บวิถท ่ ้ วิญญำณอืนๆขึ นกั ี ำงทีเรำก ำลังดำเนิ นอยู่ในปัจจุบน ั นี เรำจ ำเป็ นต ้องให ้พระวิญญำณแห่งสั 507

อำนำจสัมบูรณ์

จธรรมนำทำงเรำผูต้ ด ิ ตำมของพระคริสต ์ทุกคนจะต ้องถำมด ้วยควำมจริงใจว่ำ“พระองค ์เจ ้ำข ้ำพระ องค ์ทรงประสงค ์จะให ้ข ้ำพระองค ์ทำอะไร” ้ เรำจะต ้องถ่อมตัวเรำเองลงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยกำรอดอำหำรและกำรอธิษฐำนและก ่ ่ ำรใคร่ครวญถึงพระวจนะของพระองค ์ให ้มำกโดยเฉพำะภำพเหตุกำรณ์ตำ่ งๆเกียวกั บเรืองกำรพิ พ ้ ่ ่ กซึงและมี ้ ่ ำกษำบัดนี เรำจะต ้องแสวงหำประสบกำรณ์ในเรืองของพระเจ ้ำทีลึ ชวี ต ิ เรำไม่มเี วลำทีจะใ ่ ำลังเกิดขึนรอบๆตั ้ ้ แห่ ่ งควำมเย ้ำ ห ้สูญเสียได ้อีกแล ้วเหตุกำรณ์สำคัญยิงก วเรำเรำกำลังอยูใ่ นพืนที ยวนของซำตำนคนเฝ้ ำยำมของพระเจ ้ำจงอย่ำหลับใหลศัตรูกำลังย่องเข ้ำมำใกล ้จงเตรียมพร ้อมทุ กเวลำหำกท่ำนจะผ่อนคลำยสบำยกำยและง่วงเหงำหำวนอนมันจะกระโจนเข ้ำใส่ท่ำนและจับท่ำน ่ เป็ นเหยือ{GC601.1}{GCth17523.3} ่ ่ ้จริงของพวกเขำต่อเบืองพระพั ้ คนมำกมำยถูกหลอกในเรืองสถำนภำพที แท กตร ์พระเจ ้ำพวกเข ่ ได ้ทำควำมผิดแต่ลม ่ ำยินดีกบ ั ตัวเองทีไม่ ื นับกำรกระทำดีและกำรกระทำอันมีคณ ุ ธรรมทีพระเจ ้ำท ่ ำกำรทีเขำจะเป็ ่ รงประสงค ์ให ้พวกเขำทำแต่พวกเขำละเลยทีจะท นต ้นไม้อยูใ่ นสวนของพระเจ ้ำนั้นไ ่ ม่เพียงพอพวกเขำจะต ้องสนองตอบตำมทีพระเจ ้ำทรงคำดหวังไว ้ด ้วยนั่นคือพวกเขำจะต ้องเกิดผล ้ั ่ พระองค ์ทรงถือว่ำพวกเขำต ้องร ับผิดชอบกับกำรดีทงปวงที พวกเขำควรจะท ำผ่ำนทำงพระคุณขอ ่ มกำลังพวกเขำในหนังสือต่ำงๆของสวรรค ์พวกเขำถูกบันทึกไว ้ว่ำเป็ นผูท้ ท งพระองค ์ทีเสริ ี่ ำดินให ้ร ้ ยงั ไม่สนหวั กรุงร ังแต่ถงึ กระนั้นกรณี ของคนกลุม ่ นี ก็ ิ้ งเสียเลยทีเดียวสำหร ับบรรดำผูท้ ดู ี่ แคลนพระเ ่ ดนั้นพระทัยแห่งร ักทีทรงอดทนนำ ่ มตตำคุณของพระเจ ้ำและใช ้พระคุณของพระองค ์ไปในทำงทีผิ ่ บอยูจ่ งตืนขึ ่ นและจงเป็ ้ ้ นยังคงร ้องเรียกต่อไปอีกว่ำ“ดังนั้นจึงมีคำกล่ำวว่ำคนทีหลั นขึนจำกตำยแล ้ วพระคริสต ์จะทรงส่องสว่ำงแก่ท่ำนเหตุฉะนั้นจงระวังในกำรดำเนิ นชีวต ิ ใหด้ … ี …จงใช ้โอกำสให ้เป็ น ้ นยุคสมัยทีชั ่ วร ่ ้ำย”เอเฟซัส5:14-16{GC601.2}{GCth17523.4} ประโยชน์เพรำะว่ำทุกวันนี เป็ ่ ่ี ้พระคำของพระเจ ้ำเป็ นกฎในกำรดำเนิ นชีวต เมือเวลำแห่ งกำรทดสอบมำถึงผูท้ ใช ิ จะถูกเปิ ดเผ ยตัวออกมำให ้เห็นในช่วงฤดูร ้อนเรำแทบจะมองไม่เห็นควำมแตกต่ำงระหว่ำงต ้นสนและต ้นไม้อนๆแ ื่ ่ ่ ่ ้นไม้อนๆจะร่ ่ื ต่เมือฤดู หนำวกระหน่ ำเข ้ำมำต ้นสนจะยังคงสภำพเดิมไม่เปลียนแปลงในขณะที ต วงโร ้ ่ ไม่ ่ จริงใจออกจำกคริสเตียนแท ้จริงได ้แต่ ยจนไม่มใี บหลงเหลือดังนั้นในเวลำนี เรำไม่ อำจแยกผูเ้ ชือที ่ ้ ้ เวลำใกล ้จะมำถึงเมือควำมแตกต่ ำงนี จะปรำกฏให ้เห็นอย่ำงเด่นชัดจงให ้กำรขัดแย ้งเกิดขึนจงให ้ค ้ กครงหนึ ้ั ่ งจงให ้กำรกดขีข่ ่ มเหงจุดประกำยขึนแล ้ วำมดันทุร ังและควำมไม่ยอมผ่อนปรนเกิดขึนอี ้วค ่ จริงใจและคนหน้ำไหว ้หลังหลอกจะหวันไหวและละทิ ่ ้ ่ ่ จ้ ริงจะตังมั ้ ่ นทีไม่ งควำมเชื อแต่ คริสเตียนทีแท ่ ลำควำมเชือของเขำจะแข็ ่ ่ ดมสมบูรณ์{GC602.1}{G นดังศิ งแกร่งควำมหวังจะเจิดจ ้ำกว่ำในวันทีอุ Cth17524.1}

508

อำนำจสัมบูรณ์

ผูป้ ระพันธ ์สดุดต ี รัสว่ำ“พระโอวำทของพระองค ์เป็ นคำภำวนำของข ้ำพระองค ์”“ข ้ำพระองค ์ได ้ค วำมเข ้ำใจจำกข ้อบังคับของพระองค ์เพรำะฉะนั้นข ้ำพระองค ์เกลียดชังวิถเี ท็จทุกอย่ำง”สดุด1 ี 19: 99,104{GC602.2}{GCth17524.2} “มนุ ษย ์ผูป้ ระสบปัญญำและผู ้ได ้ควำมเข ้ำใจก็เป็ นสุขจริงหนอ” ้ งหยั ่ งรำกของมั ่ ้ อแดดส่ ่ “เขำเป็ นเหมือนต ้นไม้ทปลู ี่ กไวร้ มิ นำซึ นออกไปข ้ำงลำนำเมื องมำถึงก็ไม่ ่ ้งแล ้งเพรำะมันไม่หยุดทีจะเกิ ่ กลัวเพรำะใบของมันคงเขียวอยูเ่ สมอและไม่กระวนกระวำยในปี ทีแห ด ผล”สุภำษิต3:13เยเรมีย ์17:8{GC602.3}{GCth17524.3}

่ สงครำมครงยิ ั้ งใหญ่

509

อำนำจสัมบูรณ์

บท38-คำเตือนสุดท ้ำย ้ ้ำพเจ ้ำเห็นทูตสวรรค ์อีกองค ์หนึ่ งลงมำจำกสวรรค ์ท่ำนมีสท ่ “หลังจำกนี ข ิ ธิอำนำจยิงใหญ่ และร ั ศมีของท่ำนทำให ้แผ่นดินโลกสว่ำงท่ำนร ้องประกำศด ้วยเสียงกึกก ้องว่ำ‘บำบิโลนมหำนครพังทลำ ่ ่ ข ่ ่ ่ ยแล ้วพังทลำยแล ้วกลำยเป็ นทีอำศั ยของพวกผีเป็ นทีอยู ่ องวิญญำณทุกชนิ ดทีโสโครกเป็ นทีอยู ่ ของนกทุกชนิ ดทีโสโครก’”“และข ้ำพเจ ้ำได ้ยินเสียงอีกเสียงหนึ่ งจำกสวรรค ์กล่ำวว่ำ‘จงออกมำจำ ่ ้ำจะไม่มส ่ ้ำทังหลำยจะไม่ ้ กนครนั้นเถิดชนชำติของเรำเอ๋ยเพือเจ ี ว่ นกับบำปของนครนั้นและเพือเจ ต ้องร ับภัยพิบต ั ข ิ องนครนั้น’”วิวรณ์18:1,2,4{GC603.1}{GCth17525.1} ้ ไปยั ้ งภำยภำคหน้ำเมือข่ ่ ำวกำรพังทลำยของนครบำบิโลนตำมทีทู ่ ตสวรรค ์อง ข ้อพระคัมภีร ์นี ชี ่ ่ ้ ้ กครงหนึ ้ั ่ งจะ ค ์ทีสองแห่ งพระธรรมวิวรณ์บทที14(ข ้อ8)เคยประกำศไว ้จะถูกนำขึนมำประกำศซ ำอี ่ มถึงควำมเสือมทรำมชั ่ ่ ้ำทังปวงซึ ้ ่ ้ำมำสูถ ่ นส่วนหนึ่ งของบำ มีกำรกล่ำวเพิมเติ วช งเข ่ ำบันต่ำงๆทีเป็ ้ ข่ำวนี ถู ้ กประกำศออกไปครงแรกในช่ ้ั บิโลนตังแต่ วงฤดูร ้อนของปี ค.ศ.1844;สภำพอันเลวร ้ำยของ ่ ทุ ้ กครงที ่ กำรปฏิเสธควำมจริงควำมนึ กคิดของประชำกรจะยิงมื ่ ด โลกศำสนำถูกบรรยำยไว ้ณทีนี ั้ มี ้ งมำกยิงขึ ่ นซึ ้ งจะฝั ่ มัวลงจิตใจของพวกเขำจะดือดึ งตัวลึกเข ้ำไปจนกลำยเป็ นจิตใจแข็งกระด ้ำงไม่เ ่ ่ ลือมใสในศำสนำพวกเขำท ้ำทำยคำเตือนซึงพระเจ ้ำประทำนมำให ้ด ้วยกำรเหยียบย่ำคำสอนในพร ่ มเหงผูท้ ยึ ่ี ดถื ะบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรข ้อใดข ้อหนึ่ งอย่ำงต่อเนื่ องจนกระทั่งพวกเขำถูกชักนำให ้กดขีข่ ์ อควำมศักดิสิ์ ทธิของพระบั ญญัตข ิ ้อนั้นพวกเขำทำให ้พระคริสต ์หมดคุณค่ำด ้วยกำรเหยียบย่ำพร ่ สตจักรยอมร ับคำสอนของลัทธิทรงวิญญำณนั้นเครื่ ะวจนะและประชำกรของพระองค ์ในขณะทีคริ ่ ้ องหน่ วงเหนี่ ยวทีควบคุ มจิตใจฝ่ ำยเนื อหนั งจะถูกขจัดออกไปและกำรนับถือศำสนำจะกลำยเป็ นเพี ่ ่ ต ่ ่ำช ้ำทีสุ ่ ดควำมเชือในเรื ่ ่ ยงเปลือกนอกทีคอยปกปิ ดควำมชัวที องกำรปรำกฏตั วทำงวิญญำณเปิ ด ้ งสัมผัสอิทธิพ ประตูให ้กับวิญญำณแห่งกำรล่อลวงและหลักคำสอนต่ำงๆของผีมำรและด ้วยเหตุนีจึ ่ ้ในคริสตจักร{GC603.2}{GCth17525.2} ลต่ำงๆของทูตสวรรค ์ชัวได ่ ำพยำกรณ์นีประกำศออกมำนั ้ ้นมีกำรกล่ำวถึงนครบำบิโลนไว ้ว่ำ“บำปของนคร ในช่วงเวลำทีค ้ งสวรรค ์แล ้วและพระเจ ้ำทรงจดจำกำรอธรรมของนครนั้นแล ้ว”วิวรณ์18:5บำบิโลน นั้นกองสูงขึนถึ ่ เติมควำมชัวของตนจนเต็ มล ้นและควำมพินำศกำลังจะลงมำยังเธอแต่พระเจ ้ำยังทรงมีประชำกรข ่ ่ ตย ์เห องพระองค ์อยูใ่ นนครบำบิโลนและก่อนทีกำรพิ พำกษำของพระองค ์จะมำยังนครนั้นผูท้ ซื ี่ อสั ้ ้องถูกเรียกให ้ออกจำกเมืองนี เพื ้ อจะไม่ ่ ้ ล่ำนี จะต เข ้ำร่วมอยูใ่ นบำปทังหลำยของเธอและ“ไม่ ต ้องรับ ่ ้สัญลักษณ์เป็ นทูตสวรรค ์ทีบิ ่ นลงมำจำกสวรรค ์ ภัยพิบต ั ข ิ องนครนั้น”(ข ้อ4)ดังนั้นขบวนกำรซึงใช ่ ำให ้โลกสว่ำงไสวด ้วยร ัศมีภำพและร ้องประกำศด ้วยเสียงอันดังและหนักแน่ นนั้นกำลังประกำศ ซึงท ้ ่ ตสวรรค ์ประกำศนี มำพร ้ ถึงบำปทังหลำยของนครบำบิ โลนข่ำวทีทู ้อมกับคำเชิญชวนว่ำ“จงออกม ้ อรวมเข ่ ่ ำจำกนครนั้นเถิดชนชำติของเรำเอ๋ย”คำประกำศเหล่ำนี เมื ้ำกับข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีส 510

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำมจึงกลำยเป็ นคำเตือนสุดท ้ำยทีพระเจ ้ำประทำนให ้กับผูท้ อำศั ี่ ยอยูใ่ นแผ่นดินโลก{GC604.1}{G Cth17525.3} ่ ้ ำงน่ ำกลัวเพียงไรอำนำจต่ำงๆในโลกซึงรวมตั ่ ่ ำสงครำมต่อต ้ำน ผลทีจะเกิ ดกับโลกนี ช่ วกันเพือท ้ พระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำจะตรำกฎหมำยให ้“ทุกคนทังคนเล็ กน้อยและคนใหญ่โตคนมั่งมีและคนยำ กจนเสรีชนและทำส”วิวรณ์13:16;ต ้องปฏิบต ั ต ิ ำมประเพณีของคริสตจักรด ้วยกำรถือร ักษำวันสะ ่ ยอมทำตำมจะถูกกฎหมำยของบ ้ำนเมืองลงโทษและในทีสุ ่ ดจะถูกประกำ บำโตเทียมเท็จทุกคนทีไม่ ่ี ่ ำหนดวันพักผ่อนของพระ ศว่ำเป็ นผูท้ สมควรตำยในอี กแง่มุมหนึ่ งคือธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีก ่ งและตักเตือนถึงพระพิโรธทีจะเกิ ่ ่ วงละเมิดข ้อบังคับต่ำง ผูส้ ร ้ำงเรียกร ้องให ้เรำเชือฟั ดแก่ทุกคนทีล่ ๆของมัน{GC604.2}{GCth17525.4} ่ ถู ่ กเปิ ดเผยไว ้ต่อหน้ำเขำคือผู ้ใดทีเหยี ่ ยบย่ำธรรมบัญญัตข ด ้วยประเด็นอันชัดแจ ้งตำมเรืองที ิ อ ่ ่ ษย ์ตรำขึนจะได ้ ่ ่ งพระเจ ้ำเพือปฏิ บต ั ต ิ ำมกฎทีมนุ ้ร ับเครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำยเขำร ับเครืองหมำยที แ่ ่ ่ ่ สดงถึงควำมภักดีตอ ่ อำนำจทีเขำเลื อกแทนทีจะปฏิ บต ั ต ิ ำมพระเจ ้ำคำเตือนทีสวรรค ์ส่งมำให ้คือ“ถ ้ ่ ่ ำผำกหรือทีมื ่ อของเขำคนนั้นจั ำใครบูชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับเครืองหมำยของมั นไว ้ทีหน้ ่ ้ ่ กต ้องดืมเหล ้ำองุ น ่ แห่งควำมกริวของพระเจ ้ำทีเทลงในถ ้วยแห่งพระพิโรธของพระองค ์”วิวรณ์14:9 ,10{GC604.3}{GCth17525.5} ่ ้องทนทุกข ์กับพระพิโรธของพระเจ ้ำจนกว่ำสัจธรรมจะถูกนำมำสูค แต่ไม่มส ี ก ั คนใดทีต ่ วำมนึ ก ่ เคยมีโอกำสร ับฟังสัจ คิดและสำมัญสำนึ กของเขำและเขำปฏิเสธสัจธรรมนั้นไปมีคนมำกมำยทีไม่ ่ ้ ่ ถู ่ กต ้อง/อันแท ้จริงซึงเขำมี ่ ธรรมต่ำงๆทีเฉพำะเจำะจงส ำหร ับยุคนี พวกเขำไม่ เคยร ับรู ้หน้ำทีที ตอ ่ พ ่ พระเจ ่ ้ ้ ระบัญญัตข ิ ้อทีสี ้ำผูท้ รงอ่ำนจิตใจทุกดวงและทดสอบทุกควำมตังใจทั งหมดจะไม่ ทรงปล่อยใ ่ี ้องกำรร ับรู ้สัจธรรมต ้องถูกหลอกด ้วยประเด็นของควำมขัดแย ้งนี ค ้ ำสังนี ่ จะไม่ ้ ห ้ผูท้ ต ถก ู นำมำบังคั ่ จะตั ่ ดสินไ บใส่ให ้กับประชำชนคนใดอย่ำงไร ้เหตุผลทุกคนจะต ้องได ้ร ับแสงสว่ำงอย่ำงเพียงพอเพือที ด ้อย่ำงชำญฉลำด{GC605.1}{GCth17526.1} ่ ่ วันสะบำโตจะเป็ นเครืองทดสอบอั นยิงใหญ่ ของควำมจงร ักภักดีเพรำะเป็ นหัวข ้อของสัจธรรมทีเ่ ่ ้ั ดท ้ำยจะเกิดขึนกั ้ บมนุ ษย ์แล ้วและแล ้วเส ้นแ ป็ นประเด็นพิพำทกันโดยเฉพำะเมือกำรทดสอบคร งสุ ่ี ยอมร ับใช ้พระองค ์จะเห็นได ้อย่ำงเด่นชัดในขณะทีกำรถื ่ บ่งระหว่ำงผูท้ ร่ี ับใช ้พระเจ ้ำและผูท้ ไม่ อร ักษ ่ ดแย ้งกับพระบัญญัตข ่ จะเป็ ่ ำวันสะบำโตเทียมเท็จตำมกฎหมำยของร ัฐซึงขั ิ ้อทีสี นกำรปฏิญำณแส ่ อต ้ำนพระเจ ้ำนั้นกำรถือร ักษำวันสะบำโตทีแท ่ ้จริงซึงเป็ ่ นกำรเ ดงถึงควำมจงร ักภักดีตอ ่ อำนำจทีต่ ่ งตำมพระบัญญัตข ่ ่ี ตอ ชือฟั ิ องพระเจ ้ำนั้นก็จะเป็ นหลักฐำนทีแสดงถึ งควำมภักดีทมี ่ พระผู ้สร ้ำงในข ่ ่ ณะทีคนกลุ ม ่ หนึ่ งร ับเครืองหมำยของสั ตว ์ร ้ำยด ้วยกำรยอมร ับสัญลักษณ์ของกำรยอมจำนนต่ออำ

511

อำนำจสัมบูรณ์

่ นเครืองหมำยแสดงควำมภั ่ นำจฝ่ ำยโลกคนอีกกลุม ่ หนึ่ งจะร ับตรำประทับของพระเจ ้ำซึงเป็ กดีตอ ่ อำนำจของพระองค ์{GC605.2}{GCth17526.2} ้ ท้ น ่ี ำเสนอควำมจริงของข่ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมมั ่ จนกระทั่งบัดนี ผู กจะถูกมองว่ำเป็ นเพียงพว ่ มคำทำนำยทีว่​่ ำกำรไม่ยอมผ่อนปรนทำงศำสนำจะเกิดขึนในประเทศสหร ้ กตืนตู ัฐอเมริกำและคริส ่ ่ มเหงผูท้ ถื ตจักรกับอำนำจร ัฐจะร่วมมือกันเพือกดขี ข่ ี่ อร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนั้นถูกตรำว่ำ ่ ้ ่ เป็ นเรืองไม่ มม ี ูลและเหลวไหลมีกำรประกำศอย่ำงมั่นใจว่ำประเทศนี จะไม่ มวี น ั เปลียนแปลงเป็ นอย่ำง ่ ่ ่ ญหำของเรืองก ่ อืนแต่ จะเป็ นอย่ำงทีเคยเป็ นมำตลอดคือปกป้ องเสรีภำพทำงศำสนำแต่ในขณะทีปั ้ ำรบังคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์ถูกปลุกปั่นขึนมำอย่ ำงแพร่หลำยนั้นเหตุกำรณ์ทมี ี่ ผูส้ งสัยและไม่เชื่ ้ ่ อมำเนิ่ นนำนก็จะถูกเปิ ดให ้เห็นว่ำกำลังจะเกิดขึนและข่ ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะส่ งผลให ้เกิด ่ ไม่ ่ เคยเกิดขึนมำก่ ้ สิงที อน{GC605.3}{GCth17526.3} ้ ในทุกยุคพระเจ ้ำทรงบัญชำผูร้ ับใช ้ของพระองค ์ให ้ตำหนิ บำปทังในโลกและในคริ สตจักรแต่ประ ้ ่ งคำพูดที่รืนหู ่ และไม่ยอมร ับฟังสัจธรรมทีบริ ่ สท ์ ชำกรทังหลำยปรำรถนำที จะฟั ุ ธิตรงไปตรงมำนั กป ่ ้ำวเข ้ำไปสูง่ ำนกำรร ับใช ้พวกเขำตังใจลงแรงด ้ ่ ่ ฏิรป ู หลำยคนเมือก ้วยควำมรอบคอบเป็ นอย่ำงยิงเพื ่ อยูใ่ นคริสตจักรและในประเทศชำติพวกเขำหวังว่ำแบบอย่ำงชีวต ่ สท อโจมตีบำปทีมี ิ คริสเตียนทีบริ ุ ์ ธิของพวกเขำจะน ำประชำกรให ้กลับมำสูห ่ ลักคำสอนของพระคัมภีร ์ได ้แต่พระวิญญำณของพระเ ่ จมำยังเอลียำห ์ทรงเคลือนไหวในตั ่ จ ้ำเสด็จมำยังพวกเขำเหมือนเช่นทีเสด็ วของเขำให ้ตำหนิ บำปข ่ ั ้ำยและประชำชนทีละทิ ่ งพระเจ ้ ่ ่ พระคั ่ องพระรำชำผูช ้ วร ้ำพวกเขำไม่อำจหลีกเลียงกำรเทศนำสิ งที ม ่ นคำสอนทีพวกเขำไม่ ่ ่ ภีร ์เปิ ดเผยไว ้อย่ำงชัดแจ ้งซึงเป็ เต็มใจทีจะประกำศพวกเขำถู กกระตุ ้นให ้ประ ่ กคำมจิตวิญญำณด ้วยควำมกระตือรือร ้นพวกเขำประกำศถ ้อย กำศควำมจริงและภัยอันตรำยทีคุ ่ ่ ้ คำทีพระเจ ้ำประทำนให ้โดยปรำศจำกควำมกลัวถึงผลลัพธ ์ทีตำมมำและประชำชนทั งหลำยถู กบัง คับให ้ฟังคำเตือน{GC606.1}{GCth17527.1} ้ ่ ่ งเวลำทีข่ ่ ำวนี จะต ้ ้องถูกประก ดังนี แหละข่ ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะถู กประกำศออกไปเมือถึ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดนั้นองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะทรงกระทำกำรยิงใหญ่ ่ ่ อ ำศออกไปด ้วยอำนำจทียิ ทสุ ผ่ำนบุคคลทีถ่ ่ี ่ี ำ มตนโดยทรงนำควำมนึ กคิดของผูท้ ถวำยตั วเองให ้แก่พระรำชกิจแห่งกำรร ับใช ้ของพระองค ์ผูท้ ท ้ คณ ์ ่ ้ งำนนี จะมี ุ สมบัตเิ หมำะสมกับงำนด ้วยกำรได ้ร ับกำรเจิมของพระวิญญำณบริสท ุ ธิมำกกว่ ำทีได ่ี ควำมเชือและอธิ ่ ร ับผ่ำนกำรฝึ กฝนจำกสถำบันศึกษำผูท้ มี ษฐำนอยูเ่ สมอจะถูกผลักดันให ้ก ้ำวออก ์ อประกำศพระวจนะที ่ ่ ไปด ้วยควำมกระตือรือร ้นอันบริสท ุ ธิเพื พระเจ ้ำประทำนให ้พวกเขำบำปของน ครบำบิโลนจะถูกเปิ ดโปงผลลัพธ ์อันน่ ำกลัวของกำรบังคับให ้ปฏิบต ั ต ิ ำมคริสตจักรโดยอำนำจฝ่ ำย ปกครองกำรแทรกซึมของลัทธิทรงวิญญำณและกำรเติบโตอย่ำงลึกลับแต่รวดเร็วของอำนำจระบ ่ิ ้ งหมดจะถู ้ ่ งขังเหล่ำนี จะปลุ ้ ่ น้ อบเปปำซีสงเหล่ ำนี ทั กเปิ ดเผยออกมำคำเตือนทีขึ กประชำชนให ้ตืนขึ ่ บพันทีไม่ ่ เคยได ้ยินเรืองรำวเช่ ่ ้ ่ ้ยิน คนนับหมืนนั นนี มำก่ อนจะได ้ยินพวกเขำรู ้สึกประหลำดใจเมือได 512

อำนำจสัมบูรณ์

่ มจมก็เนื่ องมำจำกควำมผิดทังหลำยและบำปต่ ้ คำพยำนว่ำนครบำบิโลนนั้นคือคริสตจักรทีล่ ำงๆข ่ ่ ้ องเธอเองและเนื่ องจำกเธอปฏิเสธไม่ยอมร ับควำมจริงทีสวรรค ์ส่งมำให ้เมือประชำชนทั งหลำยกลั บ ่ี ่ ่ ้ นเช่นนั้นจริงหรือไม่บรรดำอำจ ไปหำครูทเคยสอนด ้วยคำถำมทีอยำกรู ้อยำกเห็นว่ำเรืองเหล่ ำนี เป็ ่ นหู ่ เพือปลอบควำมกลั ่ ำรย ์ก็จะเล่ำนิ ยำยและพยำกรณ์เรืองรื วของพวกเขำและทำให ้สำมัญสำนึ ก ่ นตั ่ วของพวกเขำสงบลงแต่เนื่ องจำกมีคนมำกมำยไม่พอใจกับเพียงอำนำจของมนุ ษย ์เท่ำนั้นแ ทีตื ่ ำวว่ำ“พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ”อำจำรย ์จำกคริสตจักรทีได ่ ้ร ับควำม ละต ้องกำรได ้ยินข ้อควำมทีกล่ นิ ยมทำตัวเหมือนเช่นฟำริสใี นสมัยก่อนคือเต็มไปด ้วยควำมโกรธเพรำะอำนำจของพวกเขำถูกสง สัยและพวกเขำจะประณำมว่ำข่ำวเหล่ำนั้นมำจำกซำตำนและปลุกปั่นฝูงชนทีร่ ักบำปให ้ต่อว่ำและ ่ ท้ ประกำศข่ ่ี ้ กดขีผู ำวนี{GC606.2}{GCth17527.2} ่ ่ เมือควำมขั ดแย ้งแผ่กระจำยเข ้ำไปสูเ่ รืองใหม่ และจิตใจของประชำชนถูกนำให ้หันไปสนใจธรรม ่ กเหยียบย่ำแล ้วซำตำนจะเคลือนไหวอ ่ ่ ้ ยงแ บัญญัตข ิ องพระเจ ้ำทีถู ำนำจทีมำพร ้อมกับข่ำวสำรนี เพี ่ี อต ้ำนข่ำวสำรรู ้สึกโกรธคณะสงฆ ์จะพยำยำมดับแสงสว่ำงด ้วยควำมพยำยำมทีเกื ่ อ ต่จะทำให ้ผูท้ ต่ ้ องไปยังฝูงแกะของพวกเขำพวกเขำพยำยำ บจะเหนื อธรรมชำติของมนุ ษย ์เพรำะกลัวว่ำแสงนี จะส่ ้ ้วยทุกวิธท ่ ้มแข็ง มระงับกำรวิเครำะห ์ปัญหำสำคัญเหล่ำนี ด ี จะท ี่ ำได ้คริสตจักรร ้องขอกองกำลังทีเข ้ ของอำนำจฝ่ ำยกำรเมืองและในงำนนี บรรดำผู น้ ิ ยมระบอบเปปำซีกบั ชำวโปรเตสแตนต ์รวมตัวกันเ ่ ่ ่ นแล ้ ป็ นหนึ่ งเมือขบวนกำรบั งคับให ้ถือร ักษำวันอำทิตย ์เริมชัดเจนและเด็ ดขำดมำกยิงขึ ้วจะมีกำรเ ่ี อร ักษำพระบัญญัตพ ร่งนำกฎหมำยมำใช ้ต่อต ้ำนผูท้ ถื ิ วกเขำจะถูกคุกคำมด ้วยโทษปร ับและโทษจ ่ ้ องจำและบำงคนจะได ้ร ับข ้อเสนอด ้วยตำแหน่ งทีทรงอิ ทธิพลรวมทังของรำงวั ลและผลประโยชน์อ ่ื ่ นเครืองจู ่ งใจให ้ละทิงควำมเชื ้ ่ นๆเพือเป็ อแต่ พวกเขำจะตอบด ้วยควำมแน่ วแน่ ม่นคงว่ ั ำ“ให ้ใช ้พระว ่ นข ้อเรียกร ้องเดียวกับทีลู ่ เธอร ์ใช ้เมือเขำต ่ จนะของพระเจ ้ำบอกควำมผิดของเรำ”ซึงเป็ ้องตกอยูภ ่ ่ี กนำตัวขึนศำลยื ้ ้ ำยใต ้สถำนกำรณ์เดียวกันผูท้ ถู นขึนปกป้ องควำมจริงอย่ำงเข ้มแข็งและมีบำงคน ่ ้ยินสิงที ่ คนเหล่ ่ ้ ดก็ลก ้ นเพือถื ่ อร ักษำพระบัญญัตข ทีได ำนี พู ุ ขึนยื ิ องพระเจ ้ำด ้วยด ้วยกำรทำเช่นนี แ้ ่ นผูท้ ไม่ ้ สงสว่ำงจึงถูกส่งมำยังคนนับพันซึงเป็ ี่ ม ท ี ำงจะได ้ร ับรู ้ถึงสัจธรรมเหล่ำนี เลย{GC607.1}{G Cth17527.3} ้ ่ งปฏิบต ่ กำรตังใจเชื อฟั ั ต ิ ำมพระวจนะของพระเจ ้ำจะได ้ร ับกำรปฏิบต ั เิ ยียงกบฏซำตำนจะปิ ดตำ ่ ควำมเชือเจ ่ ้ำนำยหรือนำยหญิงจะกดขีผู ่ ้ ของพ่อแม่ให ้ใช ้ควำมเข ้มงวดและควำมรุนแรงต่อลูกทีมี ่ อร ักษำพระบัญญัตอิ ำรมณ์ควำมร ักจะกลำยเป็ นของแปลกลูกๆจะถูกตัดควำมสัมพันธ ์แล ร ับใช ้ทีถื ่ เปำโลกล่ ่ ้ ่ งใจจะด ้ ะถูกขับไล่ออกจำกบ ้ำนสิงที ำวไว ้ก็จะเกิดขึน“แท ้จริงทุกคนทีตั ำเนิ นชีวต ิ ตำมทำง ่ ้ปกป้ องสัจธรรมปฏิเสธทีจะถวำยเกี ่ พระเจ ้ำในพระเยซูคริสต ์จะถูกข่มเหง”2ทิโมธี3:12ในขณะทีผู ยรติวน ั อำทิตย ์ให ้เป็ นวันสะบำโตนั้นบำงคนจะถูกผลักเข ้ำไปอยูใ่ นเรือนจำบำงคนถูกเนรเทศบำง ่ ้ องทั ่ งหมดที ้ ่ ำวถึงนี ดู ้ ประหนึ่ งว่ำ คนถูกปฏิบต ั เิ ยียงทำสส ำหร ับปัญญำของมนุ ษย ์แล ้วในเวลำนี เรื กล่ 513

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำนำจแห่งกำรควบคุมของพระวิญญำณของพระเจ ้ำจะถูกเพิกถอนออกไ ไม่น่ำจะเป็ นไปได ้แต่เมืออ ่ นผูเ้ กลียดชังข ้อบังคับทังหล ้ ปจำกมนุ ษย ์และพวกเขำตกไปอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของซำตำนซึงเป็ ้ ้ ่ ำยของพระเจ ้ำแล ้วเหตุกำรณ์ประหลำดจะพัฒนำขึนมำจิ ตใจโหดเหียมได ้เป็ นอย่ำงมำกเมือควำม ยำเกรงและควำมรักของพระเจ ้ำถูกนำออกไป{GC608.1}{GCth17528.1} ่ ่ ่ี อในข่ ่ ่ ขณะทีพำยุ กำลังเคลือนใกล ้เข ้ำมำมีคนกลุม ่ ใหญ่ทเชื ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมแต่ ยงั ไม่ ์ ่ งสัจธรรมนั้นจะละทิงจุ ้ ดยืนของตนและเข ้ำร่วมกับฝ่ ำยต่อต ้ำน ได ้ชำระตัวให ้บริสท ุ ธิโดยกำรเชื อฟั ่ ่ จำกกำรเข ้ำร่วมกับโลกและรับวิญญำณของโลกพวกเขำจึงมองดูเรืองรำวต่ ำงๆด ้วยแสงสว่ำงทีเกื ่ ่ อบจะเหมือนกันกับโลกและเมือกำรทดสอบมำถึ งพวกเขำถูกเตรียมพร ้อมทีจะเลื อกทำงทีง่​่ ำยและเ ่ ยมคนทีมี ่ ควำมสำมำรถสูงและพูดจำไพเรำะซึงคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยปี ติยน ป็ นทีนิ ิ ดีอย่ำงมีควำมสุขกับสัจธ ่ ดพวกเขำกลำยเป็ นศัตรูทข รรมจะใช ้อำนำจมำหลอกลวงและนำจิตวิญญำณให ้หลงไปในทำงทีผิ ี่ ่ สุ ่ ดของพีน้ ่ องทีนั ่ บถือกันในอดีตเมือบรรดำผู ่ มขืนที ท้ ถื ี่ อร ักษำวันสะบำโตถูกนำเข ้ำสูก ่ ำรพิพำกษ ่ ้กำรเรืองควำมเชื ่ ่ ้นผูท้ ละทิ ้ ่ ้ ่ อทีมี ่ ประสิทธิภำพทีสุ ่ ดของ ำเพือให อนั ี่ งควำมเชื อเหล่ ำนี จะเป็ นเครืองมื ซำตำนด ้วยกำรเป็ นพยำนเท็จและกล่ำวหำพวกเขำและด ้วยกำรใช ้รำยงำนเท็จและกำรพูดประจบ ่ ประแจงเพือปลุ กปั่นผูม้ อ ี ำนำจให ้ต่อต ้ำนพวกเขำ{GC608.2}{GCth17528.2} ่ มเหงนี ควำมเชื ้ ่ ้ ในช่วงเวลำแห่งกำรกดขีข่ อของผู ร้ ับใช ้ทังหลำยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะถูกทด ่ ตย ์ตลอดมำโดยมองไปทีพระเจ ่ สอบพวกเขำประกำศคำเตือนอย่ำงซือสั ้ำและพระวจนะของพระอง ่ ่ ค ์เท่ำนั้นพระวิญญำณของพระเจ ้ำทีทรงขั บเคลือนอยู ใ่ นจิตใจของพวกเขำทรงควบคุมกำรพูดขอ ่ สท ์ ่ งพวกเขำพวกเขำได ้ร ับแรงกระตุ ้นแห่งควำมร ้อนรนทีบริ ุ ธิและด ้วยแรงผลักดันจำกพระเจ ้ำทีลง ่ ่ ้ มำยังพวกเขำพวกเขำจึงก ้ำวเข ้ำสูก ่ ำรทำงำนในหน้ำทีโดยไม่ ได ้คำนึ งถึงผลทีจะเกิ ดขึนตำมมำจำ ่ ่ กกำรพูดกับประชำชนถึงเรืองพระวจนะที พระเจ ้ำประทำนให ้พวกเขำไม่ได ้ไตร่ตรองถึงผลประโยช ่ ักษำชือเสี ่ ยงหรือชีวต ่ น์ทำงฝ่ ำยโลกหรือหำวิธก ี ำรทีจะร ิ แต่เมือพำยุ แห่งกำรต่อต ้ำนและกำรตำหนิ ่ ่ ทำนขึนว่ ้ ำ“หำกเร กระหน่ ำลงมำใส่พวกเขำบำงคนทีตกอยู ใ่ นควำมกลัวอย่ำงรุนแรงก็พร ้อมทีจะอุ ำสำมำรถมองเห็นล่วงหน้ำถึงผลจำกคำพูดของเรำเรำก็คงจะปิ ดปำกเงียบ”พวกเขำถูกควำมทุกข ์ ่ ยำกล ้อมไว ้ซำตำนโหมกระหน่ ำกำรทดลองทีรุ่ นแรงใส่พวกเขำงำนทีพวกเขำร ับมำนั้นดูประหนึ่ งว่ำ ่ ำให ้สำเร็จพวกเขำถูกคุกคำมด ้วยกำรทำลำยควำมกระตือรือร ้นอย่ำงมี จะเกินควำมสำมำรถทีจะท ่ ชีวต ิ ชีวำสูญหำยไปแต่ถงึ กระนั้นพวกเขำก็หน ั กลับไม่ได ้และแล ้วเมือพวกเขำรู ้สึกว่ำช่วยตนเองไม่ ่ ้ำไปหลบซ่อนในพระเจ ้ำผูย้ งใหญเพื ่ ได ้อีกแล ้วพวกเขำจึงวิงเข ิ่ อเสริ มกำลังพวกเขำจดจำได ้ว่ำคำ ่ ดไปนั้นไม่ใช่คำพูดของพวกเขำเองแต่เป็ นของพระเจ ้ำผูท้ รงบัญชำให ้พวกเขำไปประกำศคำเ ทีพู ่ ตือนพระเจ ้ำทรงใส่สจั ธรรมเข ้ำมำในจิตใจของพวกเขำและพวกเขำไม่อำจเพิกเฉยทีจะออกไปประ กำศสัจธรรมนั้น{GC608.3}{GCth17528.3}

514

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำนมำต่ำงได ้ร ับประสบกำรณ์กำรทดสอบเดียวกันนี ไวคลิ ้ ประชำกรของพระเจ ้ำในยุคต่ำงๆทีผ่ ฟ ้ ฮัสลูเธอร ์ทินเดลบำสเตอร ์เวสเล่ย ์ต่ำงผลักดัน/เร่งเร ้ำว่ำหลักคำสอนทังหมดต ้องถูกนำมำตรวจส ้ กเรืองที ่ พระคั ่ ้ กกดขีข่ ่ มเ อบกับพระคัมภีร ์และประกำศว่ำพวกเขำจะละทิงทุ มภีร ์ตำหนิ คนเหล่ำนี ถู ้ หงอย่ำงรุนแรงไม่รู ้จบสินแต่ ถงึ กระนั้นพวกเขำก็ไม่ได ้หยุดประกำศสัจธรรมประวัตศ ิ ำสตร ์ของคริส ่ เศษบำงประกำรซึงถู ่ กปร ับ ตจักรในแต่ละยุคต่ำงถูกแสดงให ้ปรำกฏชัดด ้วยกำรพัฒนำสัจธรรมทีพิ ่ ดหน้ำเข ้ำต ้ำน ให ้เข ้ำกับควำมต ้องกำรของประชำกรของพระเจ ้ำในยุคนั้นๆสัจธรรมใหม่ทุกเรืองรุ ่ ท้ ได กับควำมเกลียดชังและกำรขัดขววำงซึงผู ี่ ้ร ับพระพรจำกแสงสว่ำงของสัจธรรมนั้นจะถูกทดลอ งและควำมยำกลำบำกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำประทำนสัจธรรมพิเศษสำหรับประชำชนในช่วงเวลำวิกฤต ่ ่ ้ ใครกล ้ำปฏิเสธทีจะประกำศเรื องเหล่ ำนี พระองค ์ทรงบัญชำให ้ผูร้ บั ใช ้ของพระองค ์นำคำเชิญชวนแ ห่งพระเมตตำคุณสุดท ้ำยไปให ้แก่โลกพวกเขำอยูเ่ ฉยไม่ได ้ยกเว ้นว่ำจะยอมให ้จิตวิญญำณต ้องเสี่ ่ ยงต่อควำมพินำศบรรดำทูตของพระคริสต ์ไม่ต ้องร ับผิดชอบต่อผลทีตำมมำพวกเขำจะต ้องทำหน้ ่ ำทีของตนเองและปล่ อยผลลัพธ ์ไว ้ให ้พระเจ ้ำทรงจัดกำร{GC609.1}{GCth17529.1} ่ ่ นจนถึ ้ ้ นแรงทีสุ ่ ดผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำก็จะรู ้สึกงุ นงงอีกครงหนึ ้ั ่ งเพรำะ เมือกำรต่ อต ้ำนเพิมขึ งขันรุ ดูประหนึ่ งว่ำพวกเขำเป็ นผูน้ ำวิกฤตเข ้ำมำแต่สำมัญสำนึ กและพระวจนะของพระเจ ้ำต่ำงให ้ควำมมั่ ่ ่ กต ้องและถึงแม้วำ่ กำรทดลองยัง นใจแก่เขำว่ำวิถท ี ำงทีพวกเขำก ำลังดำเนิ นอยูน ่ ้ันเป็ นแนวทำงทีถู ่ คงดำเนิ นอยูพ ่ วกเขำก็ยงั คงได ้ร ับกำลังทีจะทนต่ อไปกำรแข่งขันนั้นประชิดเข ้ำมำใกล ้และรุนแรงม ้ ่ ่ งขึนพร ้ ำกขึนแต่ ควำมเชือและก ำลังใจของพวกเขำก็เพิมสู ้อมกับเหตุกำรณ์วก ิ ฤตนั้นคำพยำนขอ ่ ่ งเขำคือ“เรำไม่กล ้ำทีจะเปลี ยนแปลงพระวจนะของพระเจ ้ำไม่กล ้ำแบ่งแยกธรรมบัญญัตศ ิ ก ั ดิสิ์ ทธิ ์ ่ ่ ของพระองค ์และไม่กล ้ำเรียกส่วนหนึ่ งว่ำสำคัญแต่เรียกอีกส่วนว่ำไม่สำคัญเพือจะได ้ร ับควำมชืน ่ ชอบจำกโลกพระเจ ้ำทีเรำร ับใช ้นั้นจะช่วยกู ้พวกเรำได ้พระคริสต ์ทรงมีช ัยชนะเหนื ออำนำจของโล ้ ้วและทำไมเรำจึงต ้องกลัวโลกทีพระองค ่ กนี แล ์ได ้ร ับชัยชนะแล ้วเล่ำ”{GC610.1}{GCth17529.2} ่ มเหงในรูปแบบต่ำงๆคือกำรก ้ำวหน้ำของหลักกำรซึงจะคงมี ่ ่ กำรกดขีข่ อยูน ่ ำนตรำบเท่ำทีซำตำ นยังคงมีชวี ต ิ อยูแ่ ละคริสตศำสนำยังคงมีอำนำจสำคัญไม่มม ี นุ ษย ์คนใดจะรับใช ้พระเจ ้ำได ้โดยไม่ ่ ทำให ้ตัวเองมีสว่ นเข ้ำไปต่อต ้ำนกองทัพแห่งควำมมืดบรรดำทูตสวรรค ์ชัวจะเข ้ำจูโ่ จมเขำมันกลัว ่ ่ ถู ่ กตำหนิ ด ้วยกำรดำรงชีวต ว่ำอิทธิพลของเขำจะนำเหยือออกไปจำกมื อของพวกมันคนชัวที ิ ของเ ่ อพยำยำมแยกตั ่ ขำจะเข ้ำร่วมกับทูตแห่งควำมชัวเพื วเองออกจำกพระเจ ้ำโดยใช ้กำรชักชวนให ้ทำ ่ งเหล่ ่ ้ ประสบควำมสำเร็จก็จะใช ้อำนำจบังคับเพือควบคุ ่ ผิดเมือสิ ำนี ไม่ มสำมัญสำนึ ก{GC610.2}{ GCth17529.3} ่ ้ ้นบรรดำผูม้ อ แต่ตรำบใดทีพระเยซู ยงั ทรงเป็ นผูอ้ ท ุ ธรณ์ของมนุ ษย ์ในวิหำรเบืองบนนั ี ำนำจและ ้ งควบคุมกฎหมำ ประชำชนจะสัมผัสได ้ถึงอิทธิพลกำรควบคุมของพระวิญญำณบริสท ุ ธิอิ์ ทธิพลนี ยั ้ ้วสภำพของโลกค ยของแผ่นดินได ้เป็ นบำงส่วนหำกไม่ใช่เป็ นเพรำะกำรควบคุมกฎหมำยเหล่ำนี แล 515

อำนำจสัมบูรณ์

่ นอยูใ่ นขณะนี ในขณะที ้ ่ ม้ อ ่ นขันแข็ง งจะเลวร ้ำยกว่ำทีเป็ ผู ี ำนำจหลำยคนของเรำเป็ นตัวแทนทีขยั ของซำตำนพระเจ ้ำก็ทรงมีตวั แทนของพระองค ์อยูท ่ ่ำมกลำงผูน้ ำของประเทศด ้วยศัตรูผลักดันผูร้ ั ่ ่ ดขวำงพระรำชกิจของพระเจ ้ำด ้วยควำมรุนแรงแต่เหล่ำนั บใช ้ของมันเพือเสนอวิ ธก ี ำรต่ำงๆทีจะขั ่ ับอิทธิพลของทูตสวรรค ์บริสท ์ ดค ้ำนข ้อเสนอดังกล่ำวด ้ว กกำรปกครองทีย่ ำเกรงพระเจ ้ำซึงร ุ ธิจะคั ่ มใี ครสำมำรถโต ้แย ้งได ้ด ้วยประกำรฉะนี จึ ้ งมีหลำยคนขัดขวำงคลืนแห่ ่ ่ รุ่ ยข ้อควำมทีไม่ งควำมชัวที ่ ้ข่ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมท ่ นแรงไว ้กำรต่อต ้ำนของศัตรูแห่งควำมจริงจะถูกควบคุมไว ้เพือให ำงำนต่ ่ ำเตือนสุดท ้ำยนี จะถู ้ กประกำศออกไปมันจะดึงดูดควำมสนใจของผูน้ ำทีองค ่ อไปเมือค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ ้ ่ ้ ้ ทรงทำงำนอยูด ่ ้วยในเวลำนี และจะมี บำงคนทียอมร ับข่ำวสำรนี และจะยื นขึนพร ้อมกับประชำกรขอ งพระองค ์ตลอดระยะเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก{GC610.3}{GCth17529.4} ่ ้ ทูตสวรรค ์ผูเ้ ข ้ำร่วมประกำศข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะส่ องสว่ำงทั่วไปทังโลกด ้วยร ัศมีของ ้ ำนำยถึงงำนหนึ่ งทีมี ่ ขอบเขตครอบคลุมทั่วโลกและมีอำนำจทีไม่ ่ เคยมีมำก่ ท่ำนเหตุกำรณ์เช่นนี ท อนขบวนกำรต ้อนรับกำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์ในปี ค.ศ.1840~1844;เป็ นกำรเปิ ดเผยให ้เห็ ่ งใหญ่ ่ ่ ่ งถูกนำไปเผยแพร่ในทุกศูนย ์ประกำ นถึงอำนำจทียิ ของพระเจ ้ำข่ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีหนึ ่ วทำงศำสนำครงยิ ่ ศข่ำวประเสริฐทั่วทุกมุมโลกและในบำงประเทศเกิดกำรตืนตั ั้ งใหญ่ ทสุ ี่ ดอย่ำงทีไ่ ้ ่ ้ สมัยของกำรปฏิรป ่ บหกแต่ ม่เคยเกิดขึนมำก่ อนในแผ่นดินอืนใดนั บตังแต่ ู ศำสนำของศตวรรษทีสิ ่ ่ ้ ก{GC611.1}{GCth17530. ขบวนกำรคำเตือนสุดท้ำยของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะยิ งใหญ่ กว่ำนี อี 1} ่ ้ ลก ่ เคยเกิ ่ ้ ่ ่ ง่ ผลทีจะเกิ ดขึนมี ั ษณะคล ้ำยคลึงกับสิงที ดขึนในวั นเพ็นเทคอสต ์ดัง“ฝนต ้นฤดู”ทีหลั ์ อเริ ่ มต ่ ้นกำรประกำศข่ำวประเสริฐเพือท ่ ำให ้เมล็ดทีมี ่ คำ่ นั้นงอกออกมำฉัน พระวิญญำณบริสท ุ ธิเมื ่ บเกียวผลที ่ ่ ำลังสุกฉันนั้น“ให ้เรำรู ้ ใด“ฝนชุกปลำยฤดู”จะทรงโปรดประทำนให ้ในช่วงท ้ำยเพือเก็ ก จักให ้เรำพยำยำมรู ้จักพระยำห ์เวห ์กำรปรำกฏของพระองค ์ก็แน่ นอนเหมือนรุง่ อรุณพระองค ์จะเสด็ ่ี ้ ้ จมำหำเรำอย่ำงห่ำฝนดังฝนชุกปลำยฤดูทรดพื นแผ่ นดิน”โฮเชยำ6:3;“โอบุตรทังหลำยของศิ โยน เอ๋ยจงยินดีเถิดจงเปรมปรีดในพระยำห ิ์ ์เวห ์พระเจ ้ำของพวกเจ ้ำเพรำะว่ำพระองค ์ประทำนฝนต ้นฤ ่ ดูแก่เจ ้ำเพือแสดงควำมชอบธรรมและทรงเทฝนลงมำให ้พวกเจ ้ำคือฝนต ้นฤดูและฝนชุกปลำยฤดู อย่ำงแต่กอ ่ น”โยเอล2:23“พระเจ ้ำตร ัสว่ำในวำระสุดท ้ำยเรำจะเทพระวิญญำณของเรำบนมนุ ษย ์ทั้ งหมด” ้ อทุกคนทีร่ ้องขอในพระนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำจะได ้ร ับควำมรอด”กิจกำ “และจะเป็ นเช่นนี คื ร2:17,21{GC611.2}{GCth17530.2} ่ พระรำชกิจยิงใหญ่ ของกำรประกำศข่ำวประเสริฐจะไม่ปิดฉำกลงด ้วยกำรสำแดงอำนำจของพร ่ อยไปกว่ำในสมัยของกำรเริมต ่ ้นพระรำชกิจกำรประกำศคำพยำกรณ์เรืองกำรหลั ่ ่ ะเจ ้ำทีน้ งของฝน 516

อำนำจสัมบูรณ์

่ มประกำศข่ ่ ้ จะเป็ นจริงอีกครงเมื ้ั อฝนชุ ่ ต ้นฤดูได ้สำเร็จลงเมือเริ ำวประเสริฐฉันใดควำมสำเร็จนี ก็ กป ่ ่ อั ่ ครทู ลำยฤดูหลังลงมำในช่ วงสุดท ้ำยของงำนกำรประกำศฉันนั้นนี่ จะเป็ น“วำระแห่งกำรฟื ้ นชืน”ที ่ ำนกล่ำวว่ำ“เพรำะฉะนั้นท่ำนทังหลำยจงกลั ้ ่ ตเปโตรหวังคอยไว ้เมือท่ บใจและหันมำหำพระเจ ้ำเพือ ่ ่ ทีว่​่ ำควำมผิดบำปของพวกท่ำนจะได ้ร ับกำรลบล ้ำงเพือวำระแห่ งกำรฟื ้ นชืนจะได ้มำจำกพระพักต ่ ่ ้ ร ์พระเจ ้ำและเพือพระองค ์จะประทำนพระคริสต ์ทีทรงก ำหนดไว ้นั้นแก่ท่ำนทังหลำยคื อพระเยซู”กิจ กำร3:19,20{GC611.3}{GCth17530.3} ่ ใบหน้ำอิมเอิ ่ บด ้วยร ัศมีและเจิดจ ้ำด ้วยกำรมอบถวำยตัวอันศักดิสิ์ บรรดำผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำทีมี ์ งรีบจำกทีหนึ ่ ่ งไปยังอีกทีหนึ ่ ่ งเพือประกำศข่ ่ ้ กประกำศ ทธิจะเร่ ำวสำรจำกสวรรค ์ข่ำวคำเตือนนี จะถู ้ ป้ ่ วยจะหำยโรคและหมำย ออกไปทั่วโลกด ้วยเสียงของคนจำนวนหลำยพันกำรอัศจรรย ์จะเกิดขึนผู ่ งหลำยซำตำนจะกระท ้ ่ สำคัญและกำรอัศจรรย ์จะติดตำมผูเ้ ชือทั ำหมำยสำคัญทีหลอกลวงด ้วยเช่ ้ ท้ อำศั ้ ้อ นกันแม้กระทั่งทำให ้ไฟตกลงมำจำกฟ้ ำ(วิวรณ์13:13)ด ้วยประกำรฉะนี ผู ี่ ยอยูใ่ นโลกนี จะต งเลือกจุดยืนของพวกเขำเอง{GC612.1}{GCth17530.4} ่ ้ ์ ข่ำวสำรทีประกำศออกไปนี จะไม่ ถก ู ประกำศไปด ้วยกำรโต ้แย ้งแต่ด ้วยพระวิญญำณบริสท ุ ธิของ ่ ้อโต ้แย ้งถูกเสนอไปแล ้วเมล็ดก็ถก ้ ้ พระเจ ้ำผูท้ รงกระทำให ้เชือข ู หว่ำนไปแล ้วและบัดนี จะงอกขึ นและ ่ งพิ ่ มพ ์ทีผู ่ ป้ ระกำศข่ำวประเสริฐแจกไปส่งอิทธิพลออกมำให ้เห็นกระนั้นควำมคิดของค เกิดผลสือสิ ่ ้ร ับข่ำวสำรกลับถูกขัดขวำงไม่ให ้เข ้ำใจถึงควำมจริงได ้อย่ำงเต็มทีหรื ่ อไม่ได ้ยอมถว นมำกมำยทีได ่ งบัดนี ล้ ำแสงส่องทะลุเข ้ำไปยังทุกทีจึ ่ งมองเห็นควำมจริงได ้อย่ำงชัดเจนและบุตรทังหล ้ ำยกำรเชือฟั ่ งใจจะตัดสำยพันธนำกำรทีผู ่ กมัดพวกเขำไว ้บัดนี สำยสั ้ ำยของพระเจ ้ำทีจริ มพันธ ์ของครอบคร ัวแ ่ บยังพวกเขำไว ้ ่ มี ่ คำ่ มำกยิงกว่ ่ ละควำมสัมพันธ ์ในคริสตจักรไม่มอ ี ำนำจทีจะยั ้ได ้ควำมจริงเป็ นสิงที ่ กอย่ำงถึงแม้จะมีตวั แทนต่ำงๆทีท ่ ำกำรร่วมกันเพือต่ ่ อต ้ำนควำมจริงแต่จะมีคนกลุม ำทุกสิงทุ ่ ใหญ่ย ื ้ นขึนมำอยู ฝ ่ ่ ำยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ{GC612.2}{GCth17530.5}

่ สงครำมครงยิ ั้ งใหญ่

517

อำนำจสัมบูรณ์

บท39-เวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก ้ั ้นมีคำเอลเจ ้ำผู ้ครอบครองยิงใหญ่ ่ ้ “ในครงนั ผูค้ ุ ้มกันชนชำติของท่ำนจะลุกขึนและจะมี เวลำยำก ้ ครงมี ้ั ประชำชำติจนถึงสมัยนั้นแต่ในครงนั ลำบำกอย่ำงไม่เคยมีมำตังแต่ ั้ ้นชนชำติของท่ำนจะได ้ร ั ่ ชอบั ่ื นทึกไว ้ในหนังสือ”ดำเนี ยล12:1{GC613.1}{GCth17531.1} บกำรช่วยกู ้คือทุกคนทีมี ่ ่ ้ ดลงพระเมตตำคุณจะไม่อ ้อนวอนเผือส ่ ำหร ั เมือกำรประกำศข่ ำวของทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมสิ นสุ ่ี ำผิดซึงอยู ่ ใ่ นโลกนี อี ้ กต่อไปผูร้ ับใช ้ของพระเจ ้ำทำหน้ำทีส ่ ำเร็จแล ้วพวกเขำได ้ร ับ“ฝนชุกปล บผูท้ ท ำยฤดู”“วำระพักผ่อนหย่อนใจจำกพระพักตร ์พระเจ ้ำ”กิจกำร3:19TBS1971และพวกเขำก็เตรียม ่ เ่ บืองหน้ ้ ตัวพร ้อมสำหร ับเวลำแห่งกำรทดสอบทีอยู ำทูตสวรรค ์ไปและมำในสวรรค ์อย่ำงเร่งรีบทูตส ่ บมำจำกโลกประกำศว่ำงำนของเขำทำสำเร็จแล ้วกำรทดสอบครงสุ ้ั ดท ้ำยได ้ถูก วรรค ์องค ์หนึ่ งทีกลั ่ สจ ่ ตย ์ต่อข ้อกำหนดของพระเจ ้ำต่ำงได ้รับ“ตรำ นำมำให ้แก่โลกแล ้วและทุกคนทีพิ ู น์วำ่ ตนเองซือสั ประทับของพระเจ ้ำผูท้ รงชนม ์” แล ้วจำกนั้นพระเยซูทรงยุตก ิ ำรอุทธรณ์ของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรบนสวรรค ์พระองค ์ทรงชู ้ ้ พระหัตถ ์ขึนและตร ัสด ้วยเสียงอันดังว่ำ“สำเร็จแล ้ว”และทูตสวรรค ์ทังหมดถอดมงกุ ฎวำงลงขณะที่ พระองค ์ทรงประกำศอย่ำงเคร่งขรึมว่ำ“จงให ้คนอธรรมประพฤติกำรอธรรมต่อไปจงให ้คนโสมมประ ์ นคนบริสท พฤติกำรโสมมต่อไปจงให ้คนชอบธรรมทำกำรชอบธรรมต่อไปและจงให ้คนบริสท ุ ธิเป็ ุ ธิต่์ อไป”วิวรณ์22:11;ทุกคดีผ่ำนกำรตัดสินแล ้วว่ำจะได ้รับชีวต ิ หรือร ับควำมตำยพระคริสต ์ทรงลบมล ่ ้ ้ ทิลบำปเพือประชำกรของพระองค ์และทรงลบบำปทังหลำยของพวกเขำทิ งไปแล ้วจำนวนประชำกร ่ ของพระองค ์นั้นถูกกำหนดไว ้แล ้ว“รำชอำณำจักรกับรำชอำนำจและควำมยิงใหญ่ แห่งบรรดำรำช ้ น”ดำเนี ้ ่ ้ร ับควำมรอ อำณำจักรภำยใต ้สวรรค ์ทังสิ ยล7:27;กำลังจะถูกมอบให ้กับบรรดำทำยำททีได ้ อทรงครอบครองในฐำนะที ่ ่ ดและพระเยซูจะได ้ร ับกำรสถำปนำขึนเพื ทรงเป็ น“กษัตริย ์เหนื อกษัตริย ์ ้ ้ ทังหลำยและเจ ้ำนำยทังหลำย”วิ วรณ์19:16{GC613.2}{GCth17531.2} ่ ่ เมือพระองค ์เสด็จออกจำกสถำนนมัสกำรนั้นควำมมืดก็ปกคลุมผูค้ นทีอำศั ยอยูบ ่ นแผ่นดินโลก ่ ำกลัวนั้นคนชอบธรรมจะต ้องดำรงชีวต ์ ในช่วงเวลำทีน่ ิ ในสำยพระเนตรของพระเจ ้ำผู ้บริสท ุ ธิโดยป ่ ่ี สำนึ กผิดในท ้ำยทีสุ ่ ดจะไปอยูภ รำศจำกผูอ้ ท ุ ธรณ์กำรควบคุมคนชัวจะไม่ มอ ี ก ี ต่อไปและผูท้ ไม่ ่ ำยใ ้ งควำมอดกลันพระทั ้ ้ ดลงโลกนี ปฏิ ้ เสธพ ต ้กำรควบคุมของซำตำนโดยสินเชิ ยนำนของพระเจ ้ำสินสุ ระเมตตำคุณของพระองค ์ดูแคลนควำมร ักของพระองค ์และเหยียบย่ำธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ค ่ ้ำวข ้ำมขอบเขตของเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ นชัวก ุ ของพวกเขำไปแล ้วพระวิญญำณของพระเจ ้ำ ่ ้ ้ำนจึงถูกถอนออกไปในทีสุ ่ ดพวกเขำไม่มพ ่ ทีพวกเขำต่ อต ้ำนอย่ำงดือด ี ระคุณของพระเจ ้ำทีคอยคุ ้ ่ี วร ่ ้ำยหลังจำกนั้นซำตำนจะกวำดล ้ำงผูท้ อำศั ่ี มกันจึงไม่ได ้ร ับกำรปกป้ องจำกเหล่ำผูท้ ชั ยอยูใ่ นโลก ้ั ดท ้ำยในขณะทีทู ่ ตสวรรค ์ของพระเจ ้ำยุตท ่ี บยั้ ให ้ลงไปสูค ่ วำมทุกข ์ยำกลำบำกแสนสำหัสครงสุ ิ จะยั 518

อำนำจสัมบูรณ์

้ งพำยุร ้ำยแห่งตัณหำของมนุ ษย ์นั้นองค ์ประกอบหลักทังหมดของควำมขั ดแย ้งอย่ำงรุนแรงจะถูกป ้ ่ ่ ้ำยแรงยิงกว่ ่ ำควำมพินำศทีเกิ ่ ดกั ลดปล่อยให ้เป็ นอิสระทั่วทังโลกจะเข ้ำไปเกียวข ้องกับหำยนะซึงร บกรุงเยรูซำเล็มในสมัยโบรำณ{GC614.1}{GCth17532.1} ้ ทูตสวรรค ์เพียงองค ์เดียวทำลำยบุตรหัวปี ทุกคนของคนอียป ิ ต ์และทำให ้แผ่นดินทังหมดตกอยู ใ่ ่ นควำมเศร ้ำโศกเมือกษั ตริย ์ดำวิดทรงทำให ้พระเจ ้ำไม่ทรงพอพระทัยด ้วยกำรนับจำนวนประชำกร ่ ำกลัวเพือลงโทษบำปของพระองค ่ ของพระองค ์ทูตสวรรค ์เพียงองค ์เดียวนำกำรทำลำยทีน่ ์อำนำจแ ่ ตสวรรค ์บริสท ์ อทำกำรเมือพระเจ ่ ่ ห่งกำรทำลำยทีทู ุ ธิลงมื ้ำทรงบัญชำจะเป็ นอำนำจเดียวกันกับทีทู ่ ำไปใช ้เมือพระองค ่ ้ กองกำลังทีเตรี ่ ยมพร ้อมเพือกระจำยหำยนะไปทุ ่ ตชัวน ์ทรงอนุ ญำตบัดนี มี กแห่ งหนแล ้วเหลือเพียงแต่รอให ้พระเจ ้ำทรงอนุ ญำตเท่ำนั้น{GC614.2}{GCth17532.2} ่ี ้เกียรติยกย่องพระบัญญัตข ผูท้ ให ิ องพระเจ ้ำจะถูกกล่ำวหำว่ำเป็ นผูน้ ำกำรพิพำกษำของพระเจ ้ ่ ดขึนในธรรมชำติ ้ ำลงมำยังโลกและพวกเขำจะถูกตรำว่ำเป็ นต ้นเหตุของควำมปั่นป่ วนน่ ำกลัวทีเกิ ่ ดขึนในท่ ้ ่ ำให ้โลกนี เต็ ้ มล ้นไปด ้วยควำมทุกข ์ และกำรต่อสู ้และกำรนองเลือดทีเกิ ำมกลำงมนุ ษย ์ซึงท ่ ก ้ ำให ้คนชัวเดื ่ อดดำลควำมโกรธของพวกเขำจะระเบิดใ โศกพลังอำนำจทีอยู ่ บั คำเตือนสุดท ้ำยนี ท ่ มเหงทีรุ่ นแรงยิ่ ส่ทุกคนทีร่ ับข่ำวสำรและซำตำนจะปลุกปั่นให ้จิตใจมีควำมเกลียดชังและกำรกดขีข่ ้ งขึน{GC614.3}{GCth17532.3} ่ ่ ดพระเจ ้ำไม่ได ้สถิตร่วมอยูก ้ เมือในที สุ ่ บ ั ชนชำติยวิ อีกต่อไปพวกปุโรหิตและประชำชนทังหลำยไ ม่รู ้ถึงแม้พวกเขำจะอยูภ ่ ำยใต ้กำรควบคุมของซำตำนและถูกตัณหำเลวทรำมร ้ำยกำจซัดเซไปมำก็ ่ ตำมพวกเขำก็ยงั ถือว่ำตนเองยังเป็ นประชำกรทีพระเจ ้ำทรงเลือกไว ้กำรประกอบพิธใี นพระวิหำรยัง ่ ชำบนแท่นบูชำทีเปรอะเปื ่ ้ อนและทุกวันปุโรหิตอธิษฐำน คงดำเนิ นต่อไปพวกเขำยังคงถวำยเครืองบู ่ึ ำผิดด ้วยกำรทำให ้พระโลหิตของพระบุตรทีร่ ักของพระองค ์ ให ้พระเจ ้ำทรงอวยพรประชำชนผูซ ้ งท ้ ่ ำตัดสินทีเปลี ่ ยน ่ ตกและยังหำทำงฆ่ำผูร้ ับใช ้ทังหลำยรวมถึ งบรรดำอัครทูตของพระองค ์ดังนั้นเมือค ้ กประกำศออกมำจำกสถำนนมัสกำรและชะตำกรรมของโลกถูกกำหนดไว ้ตลอดนิ ร ั แปลงไม่ได ้นี ถู ่ นดรแล ้วนั้นผูท้ อำศั ี่ ยอยูใ่ นโลกจะไม่รู ้คนเหล่ำนั้นทีพระเจ ้ำทรงถอนพระวิญญำณของพระองค ์คืน ่ ดก็ยงั คงปฏิบต ่ นแต่เพียงพิธก ่ ้ำ ในทีสุ ั ศ ิ ำสนำทีเป็ ี รรมต่อไปและควำมร ้อนรนในรูปแบบซำตำนทีเจ ่ ่ ่ ้ำยของมันจะมีรป ชำยแห่งควำมชัวจะดลบั นดำลพวกเขำเพือควำมส ำเร็จของแผนกำรชัวร ู แบบค ่ ให ้กับพระเจ ้ำ{GC615.1}{GCth17533.1} ล ้ำยคลึงกับควำมร ้อนร ้นทีมี ้ สตอำณำจักรและผูม้ ี ในขณะทีวั่ นสะบำโตกลำยเป็ นประเด็นพิเศษของควำมขัดแย ้งไปทั่วทังคริ ่ งคับให ้ทุกคนถือร ักษำวันอำทิตย ์นั้นชนคนกลุ่ อำนำจฝ่ ำยศำสนำและฝ่ ำยโลกจับมือร่วมกันเพือบั ่ นกรำนปฏิเสธไม่ยอมทำตำมคำสังที ่ ผู ่ ค้ นส่วนมำกทำกันจะทำให ้พวกเขำเป็ นเป้ ำหมำย มน้อยทียื ่ นกรำนต่อต ้ำนข ้อกำห ของกำรประณำมรุนแรงอย่ำงกว ้ำงขวำงจะมีกำรเร่งเร ้ำว่ำคนส่วนน้อยทียื 519

อำนำจสัมบูรณ์

้ นดของคริสตจักรและกฎหมำยของรัฐไม่ควรถูกปล่อยไปให ้พวกเขำร ับทุกข ์ดีกว่ำปล่อยให ้ทังประเ ่ ่ ้ว“ผูค้ รอบครองพลเมืองและพวกผู ้ ทศตกลงสูค ่ วำมสับสนและกำรไร ้กฎหมำยเมือกว่ ำ1800ปี ทีแล ้ั ้ ่ ำใส่พระคริสต ์คำยำฟำสเจ ้ำเล่ห ์กล่ำวว่ำ“เป็ น ใหญ่ทงหลำย”ใช ้ข ้อกล่ำวหำเดียวกันนี โหมกระหน ่ คนหนึ่ งตำยเพือประชำชนแทนที ่ ่ ้ กำรดีสำหร ับพวกท่ำนทีจะมี จะให ้คนทังชำติ ต ้องพินำศ”ยอห ์น1 ้ นข ้อสรุปของเรืองทั ่ งหมดและในที ้ ่ ดกฎหมำยลงโทษผู ้ทีถื ่ อ 1:50;ดูเสมือนหนึ่ งว่ำข ้อกล่ำวหำนี เป็ สุ ่ ให ่ ้บริสท ์ กตรำขึนมำพวกเขำจะถู ้ ร ักษำวันสะบำโตของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี ุ ธิจะถู กประณำมว่ำเป็ น ่ี ผูท้ สมควรได ้ร ับกำรลงโทษอย่ำงรุนแรงและหลังจำกช่วงเวลำหนึ่ งผ่ำนไปประชำชนจะได ้ร ับอิสระเส ่ี ำพวกเขำลัทธิโรมันในสมัยโลกเก่ำและโปรเตสแตนต ์ทีละทิ ่ งควำมเชื ้ ่ รีทจะฆ่ อในโลกสมั ยใหม่จะปฏิ ้ ่ อร ักษำบทบัญญัตท บัตใิ นแบบเดียวกันต่อคนทังหลำยที ถื ิ ุกข ้อของพระเจ ้ำ{GC615.2}{GCth17 533.2} ประชำกรของพระเจ ้ำจะถูกผลักเข ้ำไปสูเ่ หตุกำรณ์แห่งควำมลำบำกและควำมทุกข ์ยำกตำมที่ ผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำบรรยำยไว ้ว่ำเป็ นเวลำทุกข ์ใจของยำโคบ“พระยำห ์เวห ์ตร ัสดังนี ว่้ ำเรำไ ด ้ยินเสียงร ้องเพรำะควำมกลัวควำมสยดสยองและควำมไร ้สันติภำพ..หน้ำตำทุกคนจึงซีดไปอนิจจ ำเอ๋ยวันนั้นใหญ่โตเหลือเกินไม่มวี น ั ใดเหมือนเป็ นเวลำทุกข ์ใจของยำโคบแต่เขำก็ยงั จะรอดวันนั้นไ ปได ้”เยเรมีย ์30:5-7{GC616.1}{GCth17534.1} ้ ้ของยำโคบด ้วยกำรอธิษฐำนในยำมค่ำคืนแห่งควำมทุกข ์ยำกเพือขอควำมช่ ่ กำรปลำสู วยเหลือ ้ ให ้รอดพ ้นจำกเงือมมื อของเอซำว(ปฐมกำล32:24-30) ่ เป็ นภำพทีแสดงให ้เห็นถึงประสบกำรณ์ของประชำกรของพระเจ ้ำในเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกเป็ ่ ่ ่ นเพรำะกำรหลอกลวงเพือแย่ งชิงพรจำกบิดำทีควรให ้กับเอซำวยำโคบจึงต ้องหนี เอำชีวต ิ รอดเมือ ่ ่ ใ่ นสภำพคนหนี ภยั เป็ นเวลำหลำยปี ยำโคบได ้ออกเดิน พีชำยของเขำขู ่จะฆ่ำเขำภำยหลังจำกทีอยู ้ ่ ่งหน้ำกลับไปยังบ ้ำ ทำงตำมพระบัญชำของพระเจ ้ำพร ้อมกับภรรยำและลูกๆและฝูงสัตว ์เลียงเพื อมุ ่ ้ ่ ้ข่ำวว่ำเอซำวกำลังเดินทำงมำหำเขำพร ้อมด ้ นเกิดเมือเขำมำถึ งชำยแดนเขำเกิดกลัวขึนมำเมื อได ่ นทำงมำกับยำโคบไม่มอ วยหมู่นักรบจำนวนมำกไม่ต ้องสงสัยเลยว่ำคงจะมำแก ้แค ้นคณะทีเดิ ี ำวุธติ ่ ดมือและป้ องกันตัวเองไม่ได ้ดูประหนึ่ งว่ำคงจะต ้องตกเป็ นเหยือควำมรุ นแรงและคงถูกฆ่ำอย่ำงไม่อ ่ ำจปกป้ องตนเองได ้และนอกเหนื อจำกภำระของควำมกังวลและควำมกลัวแล ้วเขำยังถูกทับถมเพิม ้ ้วยควำมทุกข ์ของกำรตำหนิ ตวั เองเป็ นเพรำะบำปของเขำเองทีน ่ ำอันตรำยนี มำควำม ้ ให ้หนักขึนด ่ ยวเท่ำนั้นทีจะปกป้ ่ หวังเดียวของเขำคือพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำกำรอธิษฐำนเป็ นสิงเดี องเขำแ ่ ตั ่ วเขำเองต ้องทำเพือแก ่ ่ ่ ่ ย ต่กระนั้นเขำทำทุกสิงที ้ไขควำมผิดทีเขำท ำไว ้กับพีชำยและหลี กเลียงภั ่ กคำมเข ้ำมำผูต้ ด ่ คล ่ ้ำยคลึงกันนี ด ้ ้วยเช่นกันเมือพวกเข ่ อันตรำยทีคุ ิ ตำมของพระคริสต ์จะทำสิงที ่ ดวำงตัวเองให ้อยูภ ำเข ้ำมำใกล ้เวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกพวกเขำจะทำทุกวิถท ี ำงเพือจั ่ ำยใต ้แสงสว่ 520

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ ่ ้ ่ กคำมต่อเสรีภำพ ำงทีเหมำะสมต่ อหน้ำคนทังหลำยเพื อปลดเปลื องอคติ และหันเหภัยอันตรำยทีคุ ของสำมัญสำนึ ก{GC616.2}{GCth17534.2} ่ ่ ให ้ใครได ้เห็นควำมระทมทุกข ์ขอ เมือยำโคบส่ งคนในครอบคร ัวให ้ออกเดินทำงไปล่วงหน้ำเพือไม่ งเขำแล ้วเขำก็เข ้ำเฝ้ ำอ ้อนวอนพระเจ ้ำตำมลำพังเขำสำรภำพบำปของเขำและยอมรับพระเมตตำ ่ ตอ ้ คุณของพระเจ ้ำทีมี ่ เขำด ้วยควำมขอบคุณด ้วยควำมถ่อมตัวลงอย่ำงสุดซึงเขำร ้องทูลขอพันธ ่ ่ สัญญำทีพระเจ ้ำทำไว ้กับบรรพบุรษ ุ และพระสัญญำทีพระองค ์ประทำนให ้แก่เขำในนิ มต ิ ของยำม ่ ่ ้ ยวิกฤตในชีวต ่ ค่ำคืนทีเบธเอลและในดิ นแดนทีเขำลี ภั ิ ของเขำมำถึงแล ้วทุกสิงตกอยู ใ่ นอันตรำยใน ่ ้นเขำยังคงอธิษฐำนและถ่อมตัวลงต่อเบืองพระพั ้ ควำมมืดมิดและควำมโดดเดียวนั กตร ์พระเจ ้ำต่อไ ้ ้กับ ปทันใดนั้นมีมอ ื หนึ่ งวำงบนบ่ำของเขำเขำคิดว่ำศัตรูกำลังมุ่งหวังเอำชีวต ิ ของเขำและเขำปลำสู ่ี โ่ จมเขำด ้วยพลังแห่งควำมสินหวั ้ ้ ่ นใหม่กำลังจะเริมต ่ ้นขึนชำยแปลกหน้ ้ ่ ผูท้ มำจู งทังหมดเมื อวั ำยืน ่ งแรงรู ้สึกรำวกับว่ำตนเองเป็ นอัมพำต มือออกไปแตะด ้วยกำลังเหนื อธรรมชำติของมนุ ษย ์ชำยทีแข็ ่ เวณคอของคูต ้ และเขำก็ล ้มลงช่วยตนเองไม่ได ้ร ้องไห ้อ ้อนวอนซบหน้ำลงทีบริ ่ อ ่ สู ้ลึกลับบัดนี ยำโค ่ บทรำบดีวำ่ บุคคลทีเขำต่ อสู ้อยูน ่ ้ันเป็ นทูตแห่งพันธสัญญำถึงแม้เขำจะพิกำรและได ้ร ับควำมเจ็บป ่ วดอันแสนสำหัสแต่เขำก็ไม่ยอมปล่อยเป้ ำหมำยของเขำไปนำนแล ้วทีเขำต ้องทนอยูก ่ บ ั ควำมสับส ้ นควำมเศร ้ำเสียใจและควำมกังวลใจต่อบำปของเขำบัดนี เขำจะต ้องได ้ร ับควำมมั่นใจว่ำเขำได ้ร ับก ำรอภัยบำปแล ้วดูเหมือนว่ำอำคันตุกะจำกพระเจ ้ำกำลังจะจำกไปแต่ยำโคบกอดยึดทูตองค ์นั้นไว ้แ น่ นทูลขอพระพรทูตองค ์นั้นร ้องขอว่ำ“ปล่อยเรำไปเถอะเพรำะใกล ้สว่ำงแล ้ว”แต่บรรพบุรษ ุ ร ้องอุท ้ ำ“ข ้ำพเจ ้ำไม่ยอมให ้ท่ำนไปนอกจำกท่ำนจะอวยพรแก่ข ้ำพเจ ้ำ”สิงที ่ แสดงออกมำให ่ ำนขึนว่ ้เห็นนี ้ ่ กแน่ นและพำกเพียรเพียงไรหำกคำร ้องทูลนี เป็ ้ นคำพูดทีโอ ่ ้อวดและแอบอ ้ำงย เป็ นควำมมั่นใจทีหนั ่ ำโคบคงถูกทำลำยไปในพริบตำเดียวแต่กำรทูลขอของเขำนั้นเป็ นควำมมั่นใจของคนทีสำรภำพถึ งควำมอ่อนแอและควำมไม่คค ู่ วรของเขำแต่ยงั คงวำงใจในพระเมตตำของพระเจ ้ำผูท้ รงรักษำพระสั ญญำของพระองค ์{GC616.3}{GCth17534.3} “เขำสู ้กับทูตสวรรค ์และมีช ัย”โฮเชยำ12:4;ด ้วยกำรถ่อมตนกำรกลับใจใหม่และกำรถวำยตัวค ่ ้องตำยผูน้ ี จึ ้ งเอำชนะพระผูย้ งใหญ่ นบำปทีต ิ่ แห่งสวรรค ์ได ้เขำยึดมั่นในพระสัญญำของพระเจ ้ำด ้วย ่ ่ น มืออันสันเทำและพระทั ยแห่งร ักของพระองค ์ไม่อำจหันหลังให ้กับคำอ ้อนวอนของคนบำปเพือเป็ ่ ่ หลักฐำนแห่งชัยชนะและเป็ นกำรหนุ นใจให ้ผูอ้ นท ื่ ำตำมแบบอย่ำงของเขำชือของเขำที คอยเตื อนถึ ่ ่ เป็ ่ นอนุ สรณ์แห่งชัยชนะของเขำทังนี ้ จำกควำมจริ ้ งบำปของเขำถูกเปลียนเป็ นชือที งทีว่​่ ำยำโคบมี ่ ้องเผชิญห ชัยเหนื อพระเจ ้ำเขำก็จะได ้ร ับควำมมั่นใจว่ำจะมีช ัยชนะเหนื อมนุ ษย ์ด ้วยเขำไม่กลัวทีต ่ น้ำกับควำมโกรธของพีชำยอี กต่อไปแล ้วเพรำะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงเป็ นผูป้ กป้ องเขำ{GC617.1} {GCth17535.1}

521

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ำลำยเขำเพรำะบำปข ซำตำนกล่ำวหำยำโคบต่อหน้ำทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำโดยอ ้ำงสิทธิทจะท ่ ้ ำสู ้ ้อยูต ้ นนั้ องเขำมันยุยงให ้เอซำวมุ่งหน้ำมำต่อสู ้เขำและในระหว่ำงทีบรรพบุ รษ ุ ท่ำนนี ปล ่ ลอดทังคื ่ ้เขำท ้อใจและละทิงกำรพึ ้ ่ งในพระเจ ้ำยำโคบถูก นซำตำนพยำยำมบังคับให ้ยำโคบรู ้สึกผิดเพือให งพิ ้ ผลักดันจนเกือบสินหวั งแต่เขำทรำบดีวำ่ หำกเขำไม่ได ้กำรช่วยเหลือจำกสวรรค ์เขำจะต ้องพินำศ ่ อย่ำงแน่ นอนเขำกลับใจจำกบำปอันยิงใหญ่ อย่ำงจริงใจและร ้องทูลขอพระเมตตำคุณจำกพระเจ ้ำเ ้ ขำจะไม่ยอมหันไปจำกควำมตังใจของเขำแต่ ยด ึ พระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นทูตแห่งสรวงสวรรค ์ไว ้แน่ นและร ้ องทูลขอด ้วยควำมจริงใจและด ้วยควำมปวดร ้ำวจนกระทั่งได ้ชัยชนะ{GC618.1}{GCth17535.2} ่ ่ กขึนท ้ ำลำ ดังซำตำนชักจู งให ้เอซำวเดินหน้ำเข ้ำต่อสู ้กับยำโคบฉันใดมันก็จะก่อกวนให ้คนชัวลุ ยประชำกรของพระเจ ้ำในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกฉันนั้นและมันกล่ำวหำยำโคบฉันใดมันก็จะ โหมข ้อกล่ำวหำใส่คนของพระเจ ้ำฉันนั้นมันถือว่ำโลกอยูภ ่ ำยใต ้อำนำจของมันแต่คนกลุม ่ เล็กๆที่ ้ ้ห ถือร ักษำพระบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำกำลังต่อต ้ำนอำนำจของมันอยูห ่ ำกมันกวำดล ้ำงคนเหล่ำนี ให ์ มดไปจำกโลกได ้มันก็จะได ้ร ับชัยชนะอย่ำงเต็มบริบูรณ์มน ั มองเห็นทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิคอยปกป้ องพ ้ วกเขำไว ้และมันอนุ มำนว่ำบำปทังหมดของพวกเขำถู กอภัยไปแล ้วแต่มน ั ไม่รู ้ว่ำกรณี ของพวกเขำ ้ ่ นลวงให ้พวกเ ได ้ร ับกำรตัดสินในสถำนนมัสกำรเบืองบนแล ้วมันรู ้มำอย่ำงแม่นยำถึงบำปต่ำงๆซึงมั ้ ้ ่ นควำมจริงเสน ขำลงมือไปและมันนำบำปเหล่ำนี เสนอต่ อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยแสงสว่ำงทีเกิ ้ สมควรได ้ร ับควำมชอบพระทัยจำกพระเจ ้ำเช่นเดียวกับตัวมันเองมันประก อให ้เห็นว่ำคนเหล่ำนี ไม่ ่ งทำล ำศว่ำในแง่ของควำมยุตธิ รรมแล ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำไม่สำมำรถอภัยบำปของพวกเขำโดยทียั ้ นเหยือของมั ่ ำยมันและทูตสวรรค ์ของมันได ้มันอ ้ำงว่ำคนเหล่ำนี เป็ นและเรียกร ้องให ้มอบพวกเขำเ ่ ำลำยทิง{GC618.2}{GCth17535.3} ้ หล่ำนั้นมำไว ้ในมือของมันเพือท ่ ่ ในขณะทีซำตำนกล่ ำวหำประชำกรของพระเจ ้ำในเรืองบำปของพวกเขำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรง ่ ดควำมวำงใจในพระเจ ้ำควำมเชือในพระองค ่ ปล่อยให ้มันล่อลวงพวกเขำจนถึงทีสุ ์และควำมหนักแน่ ่ นมั่นคงของพวกเขำจะถูกทดสอบอย่ำงรุนแรงเมือพวกเขำต่ ำงทบทวนอดีตของตนเองควำมหวัง ้ ของพวกเขำก็พงั ทลำยเพรำะพวกเขำมองเห็นกำรดีเพียงน้อยนิ ดในชีวต ิ ทังหมดของตนเองพวกเ ขำตระหนักดีถงึ ควำมอ่อนแอและควำมไม่คค ู่ วรซำตำนพยำยำมทำให ้พวกเขำผวำกลัวกับควำมคิ ่ี นหวั ้ ่ ดว่ำพวกเขำอยูใ่ นกรณีทสิ งเพรำะรอยเปื ้ อนมลทินของพวกเขำนั้นไม่มท ี ำงทีจะลบล ้ำงออกไป ่ ำลำยควำมเชือของพวกเขำเพื ่ ่ ้พวกเขำยอมแพ ้ต่อกำรทดลองและหันหลังออกไป มันหวังทีจะท อให ่ี ตอ จำกควำมภักดีทมี ่ พระเจ ้ำ{GC618.3}{GCth17535.4} ่ี ่งหวังจะทำลำยพวกเขำแต่กระนั้นควำมทุก แม้ประชำกรของพระเจ ้ำจะถูกล ้อมรอบด ้วยศัตรูทมุ ่ ่ มเหงอันเนื่ องจำกสัจธรรมพว ข ์ระทมใจทีพวกเขำต ้องทนอยูน ่ ั้นไม่ได ้เกิดจำกควำมกลัวกำรกดขีข่ ่ งอยูใ่ นตัวจะ กเขำกลัวว่ำพวกเขำยังไม่ได ้สำรภำพบำปทุกบำปและกลัวว่ำควำมผิดบำงประกำรทียั ทำให ้พวกเขำไม่ได ้ร ับพระสัญญำของพระเจ ้ำทีว่​่ ำ“เรำจะเฝ้ ำรักษำเจ ้ำให ้พ ้นจำกช่วงเวลำแห่งกำ 522

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้ รทดลองใจซึงจะมำถึ งคนทั่วทังโลก”วิ วรณ์3:10;หำกพวกเขำได ้ร ับควำมมั่นใจว่ำบำปได ้ร ับกำรอ ่ ภัยแล ้วพวกเขำก็จะไม่หวันเกรงกำรทรมำนหรื อควำมตำยแต่หำกพิสจู น์แล ้วว่ำพวกเขำไม่คค ู่ วรแ ์ ละต ้องสูญเสียชีวต ิ เนื่ องจำกควำมบกพร่องในอุปนิ สยั แล ้วพระนำมบริสท ุ ธิของพระเจ ้ำก็จะได ้ร ับก ำรตำหนิ {GC619.1}{GCth17536.1} ่ ดขึนอยู ้ ่ พวกเขำได ้ยินเสียงกำรวำงแผนกำรทรยศและมองเห็นกำรกบฏทีเกิ ท ่ ่วทุ ั กทิศและสิงเห ้ ่ นควำมใฝ่ ฝันทีแท ่ ้จริงของ ล่ำนี กระตุ ้นอยูภ ่ ำยในพวกเขำให ้เกิดควำมปรำรถนำอย่ำงแรงกล ้ำซึงเป็ ่ ้องกำรให ้กำรละทิงศำสนำอั ้ ่ ้ ่ ้ำยของคนอธรรมสินสุ ้ ดลงแต่ จิตวิญญำณทีต นยิงใหญ่ นีและควำมชั วร ่ ้ ้ ่ นชัด ในขณะทีพวกเขำทู ลวิงวอนขอพระเจ ้ำให ้หยุดยังผลงำนของกำรกบฏนี ควำมรู ้สึกสำนึ กทีเด่ ่ ่ ่ ยิ ่ งใหญ่ ่ ้ ้พว บอกพวกเขำว่ำพวกเขำไม่มอ ี ำนำจพอทีจะต ้ำนและห ้ำมปรำมคลืนควำมชั วที เหล่ำนี ได ้ กเขำรู ้สึกว่ำหำกเขำใช ้ควำมสำมำรถทังหมดในงำนกำรร ับใช ้พระคริสต ์อย่ำงสม่ำเสมอมุ่งมั่นร ับใช ้ ่ ้วกองกำลังของซำตำนคงมีกำลังทีจะมี ่ ช ัยเหนื อพวกเขำได ้น้อยลงกว่ำนี {้ ด ้วยกำลังอย่ำงเต็มทีแล GC619.2}{GCth17536.2} ้ ้ งกำรกลับใจจำกบำปม พวกเขำถ่อมจิตวิญญำณของตนเองลงต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำชีไปยั ำกมำยในอดีตและร ้องทูลขอพระสัญญำของพระเจ ้ำ“ให ้มันยอมอยูใ่ ต ้กำรปกป้ องของเรำให ้มันสร ้ ่ ำงสันติภำพกับเรำให ้มันสร ้ำงสันติภำพกับเรำ”อิสยำห ์27:5;ควำมเชือของพวกเขำไม่ ได ้สูญสลำ ยไปเพียงเพรำะคำอธิษฐำนต่ำงๆไม่ได ้รับคำตอบในทันทีถงึ แม้พวกเขำจะตกอยูใ่ นควำมกังวลควำ ่ ่ ้องทูลขอพวกเขำยึดมั่นใน มหวำดกลัวและควำมระทมทุกข ์ทีแสนสำหั สพวกเขำก็ไม่ได ้หยุดทีจะร ่ ่ ตวิญญำณพูดออกมำคือ“ข ้ำพเ พระกำลังของพระเจ ้ำเหมือนทียำโคบกอดทู ตสวรรค ์ไว ้และคำทีจิ จ ้ำไม่ยอมให ้ท่ำนไปนอกจำกท่ำนจะอวยพรแก่ข ้ำพเจ ้ำ”{GC619.3}{GCth17536.3} ้ ่ งสิทธิบุตรหัวปี ด ้วยกำรฉ้อโกงแล ้วพระเจ ้ำจะไม่ส หำกก่อนหน้ำนี ยำโคบไม่ กลับใจจำกบำปทีแย่ ดับฟังคำอธิษฐำนของเขำและร ักษำชีวต ิ ของเขำด ้วยควำมเมตตำปรำนี ในช่วงเวลำแห่งควำมทุก ้ อนกันหำกประชำกรของพระเจ ้ำยังมีบำปทีไม่ ่ ได ้สำรภำพปรำกฏขึนมำต ้ ข ์ยำกก็จะเป็ นเช่นนี เหมื ่ ้องทรมำนอยูด รงหน้ำพวกเขำในขณะทีต ่ ้วยควำมหวำดกลัวและควำมระทมทุกข ์แล ้วพวกเขำคงจ ่ ะท่วมท ้นด ้วยควำมรู ้สึกมำกมำยควำมท ้อแท ้ใจจะทำลำยควำมเชือของพวกเขำและพวกเขำคงจะ ่ ลอ ้อนวอนขอพระเจ ้ำช่วยพวกเขำให ้หลุดพ ้นแต่ในขณะทีพวกเขำรู ่ ไม่มค ี วำมมั่นใจทีจะทู ้สึกสำนึ ้ งควำมไม่คค ่ ่ กอย่ำงลึกซึงถึ ู่ วรของตนเองนั้นพวกเขำไม่มค ี วำมผิดใดทีปกปิ ดไว ้ซึงจะต ้องถูกเปิ ดเผ ้ ้วและถูกลบออกไปหมดแล ้วและพวกเ ยบำปต่ำงๆของพวกเขำได ้ไปสูก ่ ำรพิพำกษำก่อนหน้ำนี แล ขำระลึกถึงบำปเหล่ำนั้นไม่ได ้อีกต่อไป{GC620.1}{GCth17537.1} ่ ำพระเจ ้ำจะทรงมองข ้ำมควำมไม่ซอสั ซำตำนนำคนมำกมำยให ้เชือว่ ื่ ตย ์เล็กๆน้อยๆในชีวต ิ แต่วธิ ี ่ กำรทีพระองค ์ทรงจัดกำรกับยำโคบนั้นแสดงให ้เห็นว่ำพระองค ์จะไม่ทรงอนุ ญำตหรือยอมทนต่อค 523

อำนำจสัมบูรณ์

่ กคนทีพยำยำมแก ่ วำมชัวทุ ้ตัวหรือปกปิ ดบำปของตนเองและปล่อยให ้บำปนั้นยังคงถูกบันทึกอยูใ่ ่ อำชีพกำ นหนังสือแห่งสวรรค ์โดยไม่ยอมสำรภำพหรือไม่ยอมร ับกำรอภัยจะพ่ำยแพ ้แก่ซำตำนยิงมี ่ งส่งและมีตำแหน่ งทีมี ่ เกียรติมำกเท่ำไรวิถท ่ ำเศร ้ำใจในสำยพระเนต รงำนทีสู ี ำงของพวกเขำจะยิงน่ ่ิ ่ นเท่ ้ ำนั้นผูท้ ่ีรีรอไ รของพระเจ ้ำและศัตรูยงใหญ่ ของพวกเขำจะได ้ร ับชัยชนะอย่ำงแน่ นอนมำกยิงขึ ่ นแห่งควำมทุกข ์ยำกมำถึ ม่เตรียมตัวให ้พร ้อมสำหรับวันของพระเจ ้ำจะไม่สำมำรถร ับชัยชนะเมือวั ่ ่ ่ สภำพเช่นนั้นจะหมดหวัง{GC620.2}{GCth1753 งหรือเมือเวลำใดๆที ตำมมำภำยหลั งทุกคนทีมี 7.2} ่ี ้ำงตนเป็ นคริสเตียนซึงต ่ ้องเผชิญหน้ำกับควำมขัดแย ้งอันน่ ำกลัวโดยไม่ได ้เตรียมตัวให ้พร ้ ผูท้ อ ้ ่ ่ นดีป อมนั้นจะสำรภำพบำปของพวกเขำด ้วยคำพูดเร่ำร ้อนปวดร ้ำวอย่ำงสินหวั งในขณะทีคนชั วยิ ้ ลก รีดำในควำมทุกข ์ยำกของพวกเขำคำสำรภำพบำปนี มี ั ษณะเหมือนคำสำรภำพของเอซำวหรือ ่ี ำวคำสำรภำพนี จะเสี ้ ่ ดจำกกำรล่วงละเมิดแต่ไม่ได ้เสียใจในควำมผิ ของยูดำสผูท้ กล่ ยใจต่อผลทีเกิ ่ ้ำยพวกเขำยอมร ับบำปของพวกเ ดพวกเขำไม่ได ้สำนึ กผิดอย่ำงแท ้จริงและไม่ได ้รังเกียจควำมชัวร ่ ขำเนื่ องจำกกลัวกำรลงโทษแต่เหมือนเช่นฟำโรห ์ในอดีตพวกเขำจะกลับไปท ้ำทำยสวรรค ์หำกเมือ กำรพิพำกษำจะถูกถอนออกไป{GC620.3}{GCth17537.3} ้ ่ ำบำปเนื่ ประวัตข ิ องยำโคบยังช่วยให ้ควำมมั่นใจอีกด ้วยว่ำพระเจ ้ำจะไม่ทรงละทิงคนเหล่ ำนั้นทีท องจำกถูกหลอกและถูกล่อลวงและถูกทรยศแต่หน ั กลับมำหำพระองค ์พร ้อมด ้วยกำรกลับใจอย่ำงแ ่ ่ ำลำยคนกลุม ้ ท ้จริงในขณะทีซำตำนคอยหำทำงที จะท ่ นี พระเจ ้ำจะทรงบัญชำให ้ทูตสวรรค ์ของพระ ่ องค ์มำปลอบใจและปกป้ องพวกเขำในยำมทีตกอยู ใ่ นอันตรำยกำรจูโ่ จมของซำตำนนั้นรุนแรงและ แน่ วแน่ กำรหลอกลวงของมันน่ ำกลัวแต่พระเนตรขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำนั้นอยูเ่ หนื อประชำกรของ พระองค ์และพระกรรณของพระองค ์คอยสดับฟังเสียงร ้องของพวกเขำควำมทุกข ์ระทมของพวกเข ่ ำนั้นยิงใหญ่ เปลวไฟในเตำไฟร ้อนระอุรำวกับว่ำกำลังจะเผำไหม้พวกเขำให ้พินำศไปแต่พระองค ์ผู ้ ์ ่ ่ ำนกำรหลอมด ้วยไฟควำมร ักของพระเ ทรงชำระให ้บริสท ุ ธิจะทรงน ำพวกเขำออกมำดังทองค ำทีผ่ ่ ้ ่ ดนั้นยังมั่นคงและอ่ จ ้ำทีทรงมี ตอ ่ บุตรทังหลำยของพระองค ์ในช่วงเวลำแห่งกำรทดสอบทีรุ่ นแรงทีสุ ่ ่ ดแต่เป็ นเรืองที ่ จ่ ำเป็ นต ้องใส่พวกเขำไ อนโยนเช่นเดียวกับในยำมทีพวกเขำอุ ดมสมบูรณ์พูนสุขทีสุ ้ ่ ว ้ในเตำไฟควำมฝักใฝ่ ทำงโลกจะต ้องถูกเผำทิงไปให ้หมดเพือพระฉำยำของพระคริ สต ์จะถูกสะท ้อ นออกมำให ้เห็นได ้อย่ำงบริบูรณ์{GC621.1}{GCth17538.1} ่ ำลังจะเกิดขึนเบื ้ องหน้ ้ ฤดูกำลแห่งควำมทุกข ์ยำกและกำรทรมำนทีก ำเรำนั้นต ้องกำรควำมเชือ่ ่ ่ อยอ่อนกำรเนิ่ นช ้ำและควำมหิวกระหำยได ้เป็ นควำมเชือที ่ จะไม่ ่ ้ ถก ทีทนควำมเหนื ออ ่ นเปลียแม้ ู ทด ่ ้พวกเขำเตรียมพร ้อม ลองอย่ำงรุนแรงพระเจ ้ำประทำนเวลำแห่งพระกรุณำธิคณ ุ ให ้กับทุกคนเพือให สำหร ับช่วงเวลำนั้นยำโคบได ้ร ับชัยชนะเพรำะควำมพำกเพียรและควำมมุ่งมั่นชัยชนะของเขำเป็ น ่ ดมั่นในพระสัญญำของพระเจ ้ำเ หลักฐำนแสดงให ้เห็นถึงอำนำจแห่งกำรยืนหยัดอธิษฐำนทุกคนทียึ 524

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ หมือนยำโคบยึดมั่นและเป็ นผูท้ ตั ี่ งใจจริ งและพำกเพียรเหมือนเช่นทียำโคบเป็ นจะได ้ชัยชนะเหมือ ่ ่ี ยอมละทิงตนเองไม่ ้ ้ ้ ้ต่อเบืองพระพั ้ นเช่นทียำโคบได ้ร ับชัยชนะมำแล ้วผูท้ ไม่ ยอมดินรนปล ำสู กตร ์พ ่ ลขอพระพรจำกพระองค ์เขำก็จ ระเจ ้ำและไม่ยอมอธิษฐำนเป็ นเวลำยำวนำนด ้วยควำมจริงใจเพือทู ่ ้ำใจว่ำอะไรคือกำรปลำสู ้ ้กับพระเจ ้ำมีนอ้ ยคนนักทีเคยทุ ่ ะไม่ได ้ร ับมีนอ้ ยคนเพียงไรทีเข ่มเทจิตวิญ ญำณของพวกเขำแสวงหำพระเจ ้ำด ้วยควำมปรำรถนำอย่ำงรุนแรงจนกระทั่งพลังของร่ำงกำยถูกใ ่ ่ ่ มภ ่ี ำอ ้อนว ช ้ไปจนหมดเมือคลื นแห่ งควำมท ้อแท ้ผิดหวังทีไม่ ี ำษำใดอำจบรรยำยโหมกระหน่ ำผูท้ เฝ้ ่ งคงยึดมั่นอยูก ่ มั ่ ่นคง{GC621 อนนั้นมีนอ้ ยคนเพียงไรทียั ่ บ ั พระสัญญำของพระเจ ้ำด ้วยควำมเชือที .2}{GCth17538.2} ้ ่ี ควำมเชือน้ ่ อยกำลังอยูใ่ นอันตรำยทียิ ่ งใหญ่ ่ ในเวลำนี บรรดำผู ท้ มี ทสุ ี่ ดของกำรตกอยูภ ่ ำยใต ้อำ ่ ่ งคับมโนธรรมและถึงแม้พวกเขำจะทนต่อก นำจกำรหลอกลวงของซำตำนและคำสังกฎหมำยที จะบั ่ ำรทดสอบได ้แต่เมือเวลำแห่ งควำมทุกข ์ยำกมำถึงพวกเขำก็จะตกลงไปสูค ่ วำมทุกข ์ลำบำกและคว ่ นเพรำะพวกเขำไม่ ้ ่ ่ พว ่ ำมปวดร ้ำวมำกยิงขึ ได ฝ ้ ึ กนิ สยั ทีจะวำงใจในพระเจ ้ำบทเรียนแห่งควำมเชือที ่ กเขำละเลยนั้นพวกเขำจะถูกกดดันบังคับให ้เรียนรู ้ด ้วยควำมผิดหวังทีแสนสำหั ส{GC622.1}{GC th17539.1} ้ บัดนี เรำจะต ้องทำควำมรู ้จักกับพระเจ ้ำด ้วยกำรพิสจ ู น์พระสัญญำของพระองค ์ทูตสวรรค ์บันทึ ่ งจังและจริงใจเรำควรจะต ้องยอมสละสิงที ่ สนองควำมต ่ กทุกคำอธิษฐำนทีจริ ้องกำรอย่ำงเห็นแก่ตวั ่ ่ มพันธ ์กับพระเจ ้ำควำมยำกจนอย่ำงแสนลำเค็ญทีสุ ่ ดและกำรละทิงตน ้ มำกกว่ำทีจะละเลยกำรสื อสั ่ ่ อย่ำงยิงใหญ่ ทสุ ี่ ดซึงพระเจ ้ำทรงยอมร ับจะดีกว่ำทร ัพย ์สมบัตเิ กียรติยศควำมสุขสบำยและมิตรภำ ่ พทีพระเจ ้ำไม่ทรงยอมร ับเรำจะต ้องใช ้เวลำอธิษฐำนหำกเรำปล่อยให ้ควำมคิดของเรำไปหมกมุ่นอ ยูก ่ บ ั ผลประโยชน์ของโลกองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำอำจจะประทำนเวลำให ้แก่เรำโดยทรงนำรูปเคำรพต่ำง ่ ้แก่ทองคำบ ้ำนและทีดิ ่ นอันอุดมสมบูรณ์ออกไปจำกตัวเรำ{GC622.2}{GCth1753 ๆของเรำซึงได 9.2} ่ ่ คนหนุ่ มสำวจะไม่ถก ู ชักจูงให ้ทำบำปหำกพวกเขำปฏิเสธทีจะก ้ำวเข ้ำไปในทำงเดินอืนใดเว ้นเสี ่ ่ ำคำเตือนสุดท ้ำยซึงเคร่ ่ ยแต่เส ้นทำงทีพวกเขำจะทู ลขอพระพรของพระเจ ้ำได ้หำกผูส้ อข่ ื่ ำวทีน งข รึมจริงจังมำให ้แก่โลกจะอธิษฐำนทูลขอพระพรจำกพระเจ ้ำไม่ใช่ด ้วยท่ำทีอน ั เยือกเย็นไร ้ชีวต ิ และเ ่ ่ กียจคร ้ำนแต่ด ้วยท่ำทีอน ั ร ้อนรนและด ้วยควำมเชือเหมื อนยำโคบพวกเขำจะพบสถำนทีหลำยแห่ ง ่ ดได ้ว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำได ้เห็นพระเจ ้ำต่อหน้ำข ้ำพเจ ้ำแล ้วพระองค ์ทรงไว ้ชีวต ทีจะพู ิ ข ้ำพเจ ้ำ”ปฐมกำล32 ่ ับชัยชนะร่วมกับพระเจ ้ำและกับมนุ ษ :30;สวรรค ์จะจัดให ้พวกเขำเป็ นเหมือนเจ ้ำชำยผู ้มีกำลังทีจะร ย ์{GC622.3}{GCth17539.3}

525

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้นขึนต่ ้ อหน้ำเรำในไม่ช ้ำและเรำ “เวลำยำกลำบำกอย่ำงไม่เคยมีมำ”ดำเนี ยล12:1;กำลังจะเริมต ่ึ ดนี เรำยั ้ จะต ้องกำรประสบกำรณ์ซงบั งไม่มแี ละเป็ นประสบกำรณ์ทหลำยคนเกี ี่ ยจคร ้ำนเกินกว่ำทีจ่ ่ี ้ กจะสร ้ำงควำมทุกข ์ยำกมำกกว่ำสิงที ่ เกิ ่ ดขึนจริ ้ ะร ับไว ้โดยปกติแล ้วเหตุกำรณ์ทคำดว่ ำจะเกิดขึนมั ่ เ่ บืองหน้ ้ งแต่วก ิ ฤตทีอยู ำของเรำไม่เป็ นเช่นนั้นภำพกำรบรรยำยเหตุกำรณ์อย่ำงชัดแจ ้งเห็นจริงนั้ นยังเทียบไม่ได ้กับขนำดควำมรุนแรงของกำรทดสอบทรหดอันสำหัสในเวลำของควำมทุกข ์ยำกนั้ ้ นจิตวิญญำณทุกดวงจะต ้องยืนอยูเ่ บืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำด ้วยตัวเอง“ถึงแม้วำ่ โนอำห ์ดำเนี ยลและ โยบอยูใ่ นนั้นพระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตร ัสดังนี ว่้ ำเรำมีชวี ต ิ อยูแ่ น่ อย่ำงไรพวกเขำก็ไม่อำจช่วยบุต รชำยและบุตรสำวให ้รอดได ้พวกเขำจะช่วยเฉพำะชีวต ิ ของเขำได ้ด ้วยควำมชอบธรรมของเขำ”เอเ สเคียล14:20{GC622.4}{GCth17539.4} ้ ่ บัดนี ในขณะที มหำปุ โรหิตของเรำกำลังทำกำรลบมลทินบำปให ้พวกเรำอยูน ่ ั้นเรำจะต ้องแสวง ่ หำทีจะเป็ นคนดีรอบคอบในพระคริสต ์องค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดของเรำไม่ทรงยอมปล่อยแม้เพียงควำม ่ น นึ กคิดของพระองค ์ให ้พ่ำยแพ ้ต่ออำนำจกำรทดลองซำตำนคอยหำสักจุดในหัวใจของมนุ ษย ์ทีมั ่ จะเข ้ำยึดครองกำรเก็บถนอมควำมปรำรถนำแห่งบำปไว ้จะเป็ นจุดทีกำรทดลองของมั นจะถือสิทธิ ์ แสดงอำนำจให ้เห็นแต่พระคริสต ์ทรงประกำศถึงพระองค ์เองว่ำ“ผูค้ รองโลกกำลังจะมำผูน้ ั้นไม่มส ี ท ิ ่ นจะมีช ั ธิอำนำจอะไรเหนื อเรำ”ยอห ์น14:30;ซำตำนไม่สำมำรถหำจุดใดในพระบุตรของพระเจ ้ำทีมั ้ั ่ ยเหนื อได ้พระองค ์ทรงถือร ักษำพระบัญญัตท ิ งหลำยของพระบิ ดำและไม่มบ ี ำปในพระองค ์ทีซำตำน ้ ้องเป็ นของผูท้ จะยื ่ี นหยัดอยูใ่ นช่ว สำมำรถนำมำใช ้ให ้ตนเองได ้ร ับประโยชน์คณ ุ ลักษณะเช่นนี จะต งเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำก{GC623.1}{GCth17540.1} ้ ำนั้นทีเรำจะต ่ ่ ชีวต ิ ในขณะนี เท่ ้องแยกบำปออกไปจำกตัวเรำโดยผ่ำนทำงควำมเชือในพระโลหิ ต ่ ้ ญเรำให ้เข ้ำติดสนิ ทกับพระ ทีลบบำปของพระคริ สต ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผู ้ประเสริฐของเรำทรงเชือเชิ องค ์เอำควำมอ่อนแอของเรำผูกติดกับพระกำลังของพระองค ์เอำควำมโง่เขลำของเรำมัดติดกับพร ะปัญญำของพระองค ์เอำควำมไม่คค ู่ วรของเรำประสำนเข ้ำกับคุณงำมควำมดีของพระองค ์กำรทร ่ ่ ยนรู ้ถึงควำมอ่อนสุภำพและควำมถ่ งจัดเตรียมของพระเจ ้ำเป็ นโรงเรียนทีเรำจะต ้องเข ้ำเรียนเพือเรี ้ ำหมำยทีแท ่ ้จริงของชีวต ่ ใช่หนท อมตนของพระเยซูองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงตังเป้ ิ ไว ้ตรงหน้ำเรำซึงไม่ ่ ่ เหมือนง่ำยกว่ำและสุขสบำยกว่ำสำหร ับตัวเรำแต่เป็ นเป้ ำหมำยทีแท ่ ้จริงของชีวต ำงทีเรำเลื อกซึงดู ิ ้ ้ นอยู ้ ่ ่ ทังหมดนี ขึ ก ่ บั เรำทีจะให ้ควำมร่วมมือกับตัวแทนต่ำงๆซึงพระเจ ้ำแห่งสรวงสวรรค ์ทรงใช ้ในพร ะรำชกิจกำรปร ับปรุงอุปนิ สยั ของเรำให ้เป็ นไปตำมแบบอย่ำงของพระเจ ้ำไม่มใี ครคนใดจะละเลยหรื ้ ้โดยไม่ต ้องพบกับภัยอันตรำยน่ ำกลัวทีสุ ่ ดทีเกิ ่ ดกับจิตวิญญำณของพวกเขำ{G อถ่วงภำระกิจนี ไว C623.2}{GCth17540.2} ้ ในนิ มต ิ อัครสำวกยอห ์นได ้ยินเสียงหนึ่ งดังขึนในสวรรค ์ร ้องประกำศว่ำ“วิบต ั จิ ะมีแก่แผ่นดินโลก ้ ่ และทะเลเพรำะว่ำมำรได ้ลงมำหำเจ ้ำทังหลำยด ้วยควำมเดือดดำลอย่ำงยิงเพรำะมั นรู ้ว่ำเวลำของมั 526

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ำให ้เกิดเสียงร ้องประกำศทีดั ่ งมำจำกสวรรค ์นี ช่ ้ ำงน่ ำกลั นมีนอ้ ย”วิวรณ์12:12;ภำพเหตุกำรณ์ทท ่ ่ นในขณะที ้ ่ วอย่ำงยิงควำมโกรธเคื องของซำตำนเพิมขึ เวลำของมั นลดน้อยลงและกำรหลอกลวงแ ่ ละกำรทำลำยของมันมำถึงจุดสุดยอดเมือเวลำแห่ งควำมทุกข ์ยำกมำถึง{GC623.3}{GCth1754 0.3} ่ี ลก ้ ่ นสั ในเวลำอีกไม่นำนภำพเหตุกำรณ์ทมี ั ษณะเหนื อธรรมชำติจะปรำกฏขึนบนท ้องฟ้ ำเพือเป็ ่ ำกำรอัศจรรย ์วิญญำณของมำรร ้ำยจะออกไปยังกษัตริย ์ต่ำ ญลักษณ์แสดงถึงอำนำจของผีมำรทีท ้ ้ ่ กมัดพวกเขำไว ้ในกำรหลอกลวงและเร่งเร ้ำให ้เข ้ำร่วมกับซำ งๆของโลกนีและไปยั งทั่วทังโลกเพื อผู ้ั ดท ้ำยเพือต่ ่ อต ้ำนร ัฐบำลของสวรรค ์ผูป้ กครองและพลเมืองทังหลำยจะถู ้ ตำนในกำรต่อสู ้ครงสุ กหล ้ ้วยเช่นกันหลำยคนจะลุกขึนแสร ้ ่ อกโดยตัวแทนเหล่ำนี ด ้งทำตัวว่ำตนเป็ นพระคริสต ์และอ ้ำงชือและ ่ นของพระผูช เรียกร ้องให ้ถวำยกำรนมัสกำรซึงเป็ ้ ว่ ยให ้รอดของโลกพวกเขำจะกระทำกำรอัศจรรย ์ ่ ่ ่ ่ ดแย ้งกับคำพยำ ด ้วยกำรร ักษำคนป่ วยและอ ้ำงว่ำมีเรืองจำกสวรรค ์ทีจะเปิ ดเผยแต่เป็ นเรืองรำวที ขั นในพระคัมภีร ์{GC624.1}{GCth17541.1} ่ นฉำกสุดยอดในละครอันยิงใหญ่ ่ เพือเป็ ของกำรหลอกลวงซำตำนเองจะปลอมตัวเป็ นพระคริสต ์ คริสตจักรได ้แสดงตนมำเนิ่ นนำนแล ้วว่ำเฝ้ ำรอคอยกำรเสด็จกลับมำของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในฐำนะ ่ นควำมหวังอันบริบูรณ์ของพวกเขำบัดนี จ้ ้ำวจอมหลอกลวงผูย้ งใหญ่ ทีเป็ ิ่ จะทำตัวให ้ดูประหนึ่ งว่ำพ ่ ำงๆบนโลกซำตำนจะปรำกฏตัวท่ำมกลำงมนุ ษย ์อย่ำงยิงใหญ่ ่ ระคริสต ์เสด็จมำแล ้วในสถำนทีต่ ในลั ่ มไปด ้วยแสงเจิดจ ้ำซึงคล ่ ่ กษณะทีเต็ ้ำยคลึงกับคำบรรยำยของพระบุตรของพระเจ ้ำทียอห ์นเปิ ดเผย ่ ้อมอยูร่ อบตัวมันลำเลิ ้ ศเหนื อกว่ำสิงใดๆที ่ ่ ไว ้ในพระธรรมวิวรณ์ววิ รณ์1:13,14,15;ร ัศมีภำพทีล ตำ ่ี ้องตำยยังรอคอยทีจะเห็ ่ ้ ของมนุ ษย ์ผูท้ ต นเสียงตะโกนแห่งควำมมีช ัยดังก ้องขึนในอำกำศ“พระคริ ส ต ์เสด็จมำแล ้วพระคริสต ์เสด็จมำแล ้ว”ประชำชนต่ำงก ้มกรำบลงต่อหน้ำมันด ้วยควำมเคำรพในข ่ นชูมอ ้ ้ ้ ณะทีมั ื ทังสองขึ นและประกำศอวยพรพวกเขำเหมื อนพระคริสต ์ทรงอวยพรสำวกทังหลำยใน ่ ขณะทีพระองค ์ยังทรงดำเนิ นอยูใ่ นโลกเสียงของมันนั้นนุ่ มนวลและน่ ำฟังถึงกระนั้นก็ยงั เต็มไปด ้วย ้ ยงทีอ่ ่ อนโยนและเมตตำมันประกำศควำมจริงแห่งพระคุณของสวรรค ์เช่นเดี ควำมไพเรำะด ้วยนำเสี ่ ่ นเหมือ ยวกับทีพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดเคยตร ัสไว ้มันร ักษำโรคภัยของประชำชนและแล ้วด ้วยลักษณะทีเป็ ่ ่ ้ทุกคนถือร ักษำวันทีมั ่ นอว นพระคริสต ์มันอ ้ำงว่ำได ้เปลียนวั นสะบำโตเป็ นวันอำทิตย ์แล ้วและสังให ่ี งคงยืนกรำนถือร ักษำวันทีเจ็ ่ ดให ้บริสท ยพรมันยังประกำศอีกว่ำผูท้ ยั ุ ธิก์ ำลังลบหลูน ่ ำมของมันด ้ว ่ งทูตสวรรค ์ทีน ่ ำแสงสว่ำงและควำมจริงมำให ้แก่พวกเขำนี่ เป็ นกำรหลอกลวงอย่ ยกำรปฏิเสธทีจะฟั ่ ่ กซีโมนชำวมำกัสห ำงแรงกล ้ำมีอำนำจแทบจะครอบงำอย่ำงเหลือเชือเหมื อนเช่นชำวสะมำเรียทีถู ้ คนเล็กน้อยทีสุ ่ ดจนถึงผูย้ งใหญ่ ่ ้ ำงพูดกันว่ำนี่ “คือฤท ลอกฝูงชนตังแต่ ิ่ ทสุ ี่ ดเชือเวทมนตร ์เหล่ำนี ต่ ่ ยกว่ำมหิทธิฤทธิ”กิ ์ จกำร8:10{GC624.2}{GCth17541.2} ธำนุ ภำพของพระเจ ้ำทีเรี

527

อำนำจสัมบูรณ์

แต่ประชำกรของพระเจ ้ำจะไม่ถก ู หลอกคำสอนของพระคริสต ์เทียมเท็จไม่ได ้เป็ นไปตำมคำสอน ่ นคนกลุม ในพระคัมภีร ์คำอวยพรของมันประกำศให ้แก่ผูท้ บู ี่ ชำสัตว ์ร ้ำยและรูปของมันซึงเป็ ่ เดียวกั ่ ่ ่ นกับทีพระคั มภีร ์เปิ ดเผยไว ้ว่ำจะได ้ร ับพระพิโรธของพระเจ ้ำทีจะเทออกมำโดยไม่ ได ้เจือปนกับสิงใด {GC625.1}{GCth17542.1} ่ ้ และยิงไปกว่ ำนี ซำตำนไม่ ได ้ร ับอนุ ญำตให ้ปลอมแปลงวิธก ี ำรเสด็จกลับมำของพระคริสต ์พระผูช ้ ่ ้ วยให ้รอดทรงเตือนประชำกรของพระองค ์ถึงกำรหลอกลวงนี และพระองค ์ตร ัสถึงลักษณะของกำรเ ้ั สองของพระองค ่ สด็จมำครงที ์ไว ้อย่ำงชัดเจน“เพรำะว่ำจะมีพระคริสต ์เทียมเท็จและผูเ้ ผยพระวจนะ ้ ่ งใหญ่ ่ ่ อลวงแม้พวกทีพระเจ ่ เทียมเท็จหลำยคนปรำกฎขึนแสดงหมำยส ำคัญและอัศจรรย ์ทียิ เพือล่ ้ำ ทรงเลือกถ ้ำเป็ นได ้นี่แน่ ะเรำบอกพวกท่ำนไว ้ก่อนแล ้วเพรำะฉะนั้นถ ้ำใครบอกท่ำนว่ำ‘ดูซท ิ ่ำนผูน้ ั้น ่ รกันดำร’อย่ำออกไปหรือบอกว่ำ‘ดูซอิ ยูท ่ี ้องชันใน’ก็ ้ ่ อยูใ่ นถินทุ ่ ห อย่ำเชือเพรำะว่ ำฟ้ ำแลบจำกทิศ ตะวันออกส่องไปจนถึงทิศตะวันตกอย่ำงไรกำรเสด็จมำของบุตรมนุ ษย ์ก็จะเป็ นอย่ำงนั้น”มัทธิว24: 24่ 27,31;25:31วิวรณ์1:71เธสะโลนิ กำ4:16,17กำรเสด็จกลับมำของพระเยซูนั้นไม่มท ี ำงทีจะปลอม ้ แปลงได ้ทุกคนจะมองเห็นกำรเสด็จมำของพระองค ์ทั่วทังโลกจะเป็ นประจักษ ์พยำน{GC625.2}{G Cth17542.2} ่ี กษำพระคัมภีร ์ด ้วยควำมขยันหมั่นเพียรเสมอมำและผู ้ทียอมร ่ มีเฉพำะผูท้ ศึ ับควำมร ักของสัจธ ่ กปกป้ องจำกกำรหลอกลวงอันรุนแรงซึงจั ่ บโลกนี ไว ้ ้เป็ นเชลยด ้วยคำพยำนในพร รรมเท่ำนั้นทีจะถู ่ ะคัมภีร ์พวกเขำจะจับผิดผูห้ ลอกลวงทีปลอมตั วมำเวลำแห่งกำรทดสอบจะมำถึงทุกคนด ้วยกำรฝัด ้ ้ ่นอยูใ่ นพระว ร่อนของกำรทดลองคริสเตียนแท ้จะปรำกฏให ้เห็นในเวลำนี ประชำกรของพระเจ ้ำตังมั ้ จนะของพระองค ์จนไม่ยอมแพ ้ต่อหลักฐำนทำงควำมรู ้สึกของพวกเขำหรือไม่ในวิกฤตเช่นนี พวกเ ขำจะยังคงยึดมั่นพระคัมภีร ์และพระคัมภีร ์เท่ำนั้นหรือไม่หำกเป็ นไปได ้ซำตำนจะกันไม่ให ้พวกเขำเ ่ กขึนยื ้ นในวันนั้นมันจะจัดกำรกับกิจธุระต่ำงๆเพือขวำงกั ่ ้ ตรียมตัวพร ้อมทีจะลุ นทำงของพวกเขำแ ่ กและเหนื่ อยล ้ำเพื่ ละให ้พวกเขำพัวพันกับทร ัพย ์สินทำงฝ่ ำยโลกทำให ้พวกเขำต ้องแบกภำระทีหนั ่ ำงๆในชีวต อจิตใจของพวกเขำจะถูกทับถมด ้วยเรืองต่ ิ และวันเวลำของกำรทดสอบจะมำถึงเหมือน ่ ดังขโมยย่ องเข ้ำมำ{GC625.3}{GCth17542.3} ่ น้ ำทังหลำยในโลกคริ ้ ่ อต ้ำนผูท้ ถื ่ี อร ักษำพระบัญญัตไิ ม่ให ้ได ้ร ับ เมือผู สเตียนออกกฎหมำยสังต่ ่ี ้องกำรทำลำยพวกเขำนั้นประชำกรของ กำรปกป้ องของร ัฐบำลและปล่อยให ้ตกอยูใ่ นมือของผูท้ ต ่ ำเปลียวและห่ ่ พระเจ ้ำจะหนี ออกไปจำกเมืองและหมู่บ ้ำนและรวมตัวกันเป็ นกลุม ่ อำศัยในทีเปล่ ำงไก ่ ดมีคนมำกมำยได ้ทีพั ่ กพิงในภูเขำอันมั่นคงเหมือนเช่นคริสเตียนทีอำศั ่ ลทีสุ ยอยูใ่ นหุบเขำพิดมอน ่ งของโลกเป็ นวิหำรและจะขอบคุณพระเจ ้ำสำหรับ“ทีลี ่ ภั ้ ย….เป็ นป้ อมหิน”อิสยำ ท ์พวกเขำจะใช ้ทีสู ้ งคนชั ้ ้ ้ ่ ห ์33:16;แต่คนมำกมำยจำกทุกชนชำติและทุกชนชันทั นระดั บสูงและคนชันระดั บต่ำคนรำร 528

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ดผูท้ พระเจ ่ี วยและคนยำกจนคนผิวดำและคนผิวขำวจะถูกจับกุมอย่ำงไม่ยต ุ ธิ รรมและโหดเหียมที สุ ้ ำทรงรักต ้องใช ้ชีวต ิ ในช่วงวันเวลำแห่งควำมยำกลำบำกด ้วยกำรถูกโซ่ลำ่ มไว ้พวกเขำถูกกักขังอยู่ ้ ้อดตำยในห ้องกักขังใต ้ดินทีเหม็ ่ นและมืดไม่ ในเรือนจำถูกตัดสินประหำรชีวต ิ บำงคนถูกปล่อยทิงให ่ ่ นเข ่ มีหูของมนุ ษย ์คนใดได ้ยินเสียงร ้องครำครวญของพวกเขำไม่ มม ี อ ื มนุ ษย ์คนใดทีจะยื ้ำไปช่วยพ วกเขำ{GC626.1}{GCth17543.1} พระเจ ้ำทรงลืมประชำกรของพระองค ์ในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ยำกแล ้วหรือพระองค ์ทรงลืมโน ่ ่ ้ วมโลกพระองค ์ทรงลืมโลทแ อำห ์ผูส้ ต ั ย ์ซือแล ้วหรือเมือกำรพิ พำกษำมำยังโลกในยุคสมัยก่อนนำท่ ่ ่ ่ ่ ล ้วหรือเมือไฟตกลงมำจำกสวรรค ์เพือเผำเมื องในทีรำบพระองค ์ทรงลืมโยเซฟแล ้วหรือในขณะทีเข ่ ำอยูท ่ ่ำมกลำงคนกรำบไหว ้รูปเคำรพในประเทศอียป ิ ต ์พระองค ์ทรงลืมเอลียำห ์แล ้วหรือเมือเขำถู ก ่ ่ ขู่ด ้วยคำสำบำนของพระนำงเยเซเบลทีจะทรงฆ่ ำเขำให ้เหมือนกับทีเขำท ำกับผูท้ ำนำยของพระบำ ่ กคุมขังอยูใ่ นหลุมทีมื ่ ดและหดหู่แล ้วหรือพระองค ์ทรงลืมผูท้ รงเกียรติ อัลพระองค ์ทรงลืมเยเรมีย ์ทีถู ่ ้ งห ์แล ้วหรือ{GC626.2}{GCth17543.2} สำมคนในเตำทีไฟลุ กอยูห ่ รือดำเนี ยลในถำสิ ้ ้ำแล ้วและองค ์เจ ้ำนำยทรงลืมข ้ำเสียแล ้ว’‘ผูห้ ญิงจ “แต่ศโิ ยนกล่ำวว่ำ‘พระยำห ์เวห ์ได ้ทรงละทิงข ่ งกินนมอยูแ่ ละไม่สงสำรบุตรจำกครรภ ์ของนำงได ้หรือ’และถึงแม้วำ่ คนเหล่ำนี ้ ะลืมบุตรของนำงทียั จะลืมได ้แต่เรำก็จะไม่ลม ื เจ ้ำดูสเิ รำได ้สลักเจ ้ำไว ้บนฝ่ ำมือของเรำกำแพงเมืองของเจ ้ำอยูต ่ อ ่ หน้ำเร ำเสมอ”อิสยำห ์49:14,15,16;พระเจ ้ำจอมโยธำตรัสไว ้แล ้วว่ำ“ผูใ้ ดได ้แตะต ้องเจ ้ำก็ได ้แตะต ้องแก ้ว พระเนตรของพระองค ์”เศคำริยำห ์2:8{GC626.3}{GCth17543.3} แม้วำ่ ศัตรูจะโยนพวกเขำไปไว ้ในเรือนจำแต่กระนั้นกำแพงคุกมืดไม่สำมำรถตัดพวกเขำออกจ ่ ำกกำรสือสำรระหว่ ำงจิตวิญญำณของเขำกับพระคริสต ์ได ้พระองค ์ผูท้ รงมองเห็นควำมอ่อนแอทัง้ ้ หลำยพระองค ์ผูท้ รงคุ ้นเคยกับกำรทดลองพระองค ์ทรงอยูเ่ หนื ออำนำจทังหมดของโลกและทู ตสวร ่ ่ ำแสงสว่ำงและสันติสข รค ์จะลงมำหำพวกเขำในห ้องขังอันโดดเดียวเพื อน ุ ของสวรรค ์มำให ้เรือนจำ ่ ่ ่ ่ ้ำหมองจะสว่ำงขึ ้ จะเป็ นดังพระรำชวั งเพรำะว่ำผูท้ ร่ี ำรวยในควำมเชื ออำศั ยอยูท ่ นั ี่ ่ นและกำแพงทีเศร ่ นด ้วยแสงจำกสวรรค ์เหมือนเมือสมั ยเปำโลและสิลำสอธิษฐำนและร ้องเพลงสรรเสริญกลำงดึกในคุ กมืดของเมืองฟี ลิปปี {GC627.1}{GCth17544.1} ่ กำรพิพำกษำของพระเจ ้ำจะลงมำยังผูท้ พยำยำมกดขี ี่ และท ำลำยประชำกรของพระองค ์ควำมอ ่ ตอ ่ ำให ้พวกเขำกล ้ำหำญมำกยิงขึ ่ นที ้ จะล่ ่ วงละเมิดแต่กำรลงโท ดทนนำนของพระองค ์ทีมี ่ คนชัวท ้ ษของพวกเขำนั้นจะเกิดขึนอย่ ำงแน่ นอนและน่ ำกลัวเพรำะถูกหน่ วงเหนี่ ยวไว ้เป็ นเวลำนำนแล ้ว“พ ้ ่ เขำเปรีซมิ …พระองค ์จะกริวเหมื ้ ่ ่ ำพ ระยำห ์เวห ์จะทรงลุกขึนเหมื อนทีภู อนทีในหุ บเขำกิเบโอนเพือท ่ ่ ำงำนของพระองค ์อันเป็ นงำนทีประหลำ ่ ระรำชกิจของพระองค ์อันเป็ นพระรำชกิจทีแปลกและเพื อท ่ ด”อิสยำห ์28:21;พระรำชกิจกำรลงโทษของพระเจ ้ำผูท้ รงควำมเมตตำนั้นเป็ นพระรำชกิจทีประหล 529

อำนำจสัมบูรณ์

ำด“เรำมีชวี ต ิ อยูแ่ น่ นอนอย่ำงไรเรำไม่พอใจในควำมตำยของคนอธรรม”เอเสเคียล33:11“พระยำห ์ ้ ้ำทรงบริบูรณ์ด ้วยควำมร ักมั่น เวห ์เป็ นพระเจ ้ำผูเ้ ปี่ ยมด ้วยพระกรุณำและพระคุณพระองค ์ทรงกริวช คงและควำมสัตย ์จริง…ผูป้ ระทำนอภัยกำรล่วงละเมิดกำรทรยศและบำปแต่จะไม่ทรงละเว ้นกำรลงโ ้ ้ำทรงฤทธำนุ ภำพใหญ่ยงพระยำห ทษอย่ำงแน่ นอน”“พระยำห ์เวห ์ทรงกริวช ิ่ ์เวห ์จะไม่ทรงปล่อยให ้ค ่ ำงๆอันน่ ำกลัวทีอยู ่ ใ่ นควำมชอบธรรมนั้นพระองค ์ นผิดลอยนวล”อพยพ34:6,7นำฮูม1:3ด ้วยสิงต่ ่ กเหยียบย่ำควำมรุนแรงของกำ จะทรงแก ้ต่ำงปกป้ องสิทธิอำนำจของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ทีถู ่ ำลังรอคอยผูล้ ว่ งละเมิดอำจจะถูกมองว่ำเป็ นควำมไม่เต็มพระทัยขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำ รแก ้แค ้นทีก ่ ่ี ทีทรงด ำเนิ นกำรตำมควำมยุตธิ รรมชนชำติทพระองค ์ทรงอดทนมำช ้ำนำนและพระองค ์จะไม่ทรงล ่ ่ ดพวกเขำจะต ้อง งมือจนกระทั่งขนำดควำมชัวของพวกเขำเต็ มล ้นในบัญชีของพระองค ์และในทีสุ ่ ่ ได ้เจือปนกับพระเมตตำ{GC627.2}{GCth17544.2} ดืมจำกจอกแห่ งพระพิโรธซึงไม่ ่ ่ ระคนกับสิงใ ่ เมือพระคริ สต ์ทรงยุตก ิ ำรอุทธรณ์ของพระองค ์ในสถำนนมัสกำรนั้นพระพิโรธซึงไม่ ่ี ่ี ด ดจะขู่คก ุ คำมผูท้ กรำบไหว ้สัตว ์ร ้ำยและรูปของมันและร ับตรำของมันวิวรณ์14:9,10ภัยพิบต ั ท ิ เกิ ่ กับชำวอียป ิ ต ์เมือพระเจ ้ำทรงใกล ้จะปลดปล่อยชนชำติอส ิ รำเอลออกมำนั้นมีลก ั ษณะคล ้ำยคลึงกั ่ ่ ้ ยงก่อนเวลำที่ บกำรพิพำกษำอันน่ ำกลัวกว่ำและรุนแรงกว่ำทีจะตกลงสู แ่ ผ่นดินโลกซึงจะเกิ ดขึนเพี ้ั ดท ้ำยผูเ้ ขียนวิวรณ์บรรยำยถึงภัยน่ ำกลั พระเจ ้ำจะทรงปลดปล่อยประชำกรของพระองค ์เป็ นครงสุ ้ ่ เครืองหมำยของสั ่ ่ ชำรูปของมันก็มแี ผลร ้ำยทีเจ็ ่ วเหล่ำนั้นไว ้ว่ำ“คนทังหลำยที มี ตว ์ร ้ำยและพวกทีบู ้ บปวดเกิดขึนตำมตั ว” ่ มี ่ ชวี ต ่ ใ่ นทะเลนั้นก็ต “ทะเลก็กลำยเป็ นเลือดเหมือนอย่ำงเลือดของคนตำยและบรรดำสิงที ิ ซึงอยู ้ ้ ้ ทงหลำยและน ้ั ้ ำยหมดสิน”และ“แม่ นำและบ่ อนำพุ ำเหล่ ำนั้นก็กลำยเป็ นเลือด”กำรลงโทษเหล่ำนี ร้ ้ำ ่ ก็พส ยแรงน่ ำกลัวอย่ำงยิงแต่ ิ จ ู น์ให ้เห็นถึงกำรแก ้ต่ำงให ้กับควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำได ้อย่ำงครบ บริบูรณ์ทูตสวรรค ์ของพระเจ ้ำประกำศว่ำ“พระองค ์ทรงยุตธิ รรม.....เพรำะพระองค ์ได ้ทรงพิพำกษำ ่ ้ ้วเพรำะพวกเขำทำให ้โลหิตของบรรดำธรรมิกชนและผูเ้ ผยพระวจนะไหลออกและพร สิงเหล่ ำนี แล ่ อดซึงเป็ ่ นสิงที ่ สมควรแล ่ ะองค ์จึงทรงให ้เขำดืมเลื ้ว”วิวรณ์16:2่ 6ด ้วยกำรตัดสินประหำรคนของพระเจ ้ำให ้ตำยพวกเขำทำผิดในเรืองโลหิ ตจริงรำวกับว่ำมือของเข ำทำให ้โลหิตไหลออกจริงในลักษณะเดียวกันพระคริสต ์ทรงประกำศว่ำชำวยิวในสมัยของพระองค ์ ่ ่ ้ สมัยของอำเบลเพรำะพวกเขำมี ทำควำมผิดเรืองโลหิ ตของผูบ้ ริสท ุ ธิทุ์ กคนทีไหลออกมำนั บตังแต่ ้ สั ่ งหำรผูเ้ ผยพระวจนะทังหลำย{ ้ วิญญำณจิตเดียวกันและกำลังทำงำนเหมือนกับฆำตกรเหล่ำนี ที GC627.3}{GCth17544.3} ้นดวงอำทิตย ์มีอำนำจ“คลอกแผดเผำมนุ ษย ์ด ้วยไฟควำมร ้อนแรงกล ้ำก็แ ในภัยพิบต ั ท ิ ตำมมำนั ี่ ่ ำกลัวเช่นนี ไว ้ ้ว่ำ ผดเผำมนุ ษย ์”วิวรณ์16:8,9;ผูเ้ ผยพระวจนะบรรยำยถึงสภำพของโลกในเวลำทีน่ ้ นก็เศร ้ำโศก….ข ้ำวถูกทำลำย…..ต ้นไม้ทงหมดในนำก็ ้ั ่ ่ “พืนดิ เหียวแห ้งไปควำมยินดีก็ห่อเหียวไปจำ 530

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้องครวญครำง กบรรดำบุตรของมนุ ษย ์”“เมล็ดพืชแห ้งตำยอยูใ่ นดินฉำงก็ร ้ำงเปล่ำ……สัตว ์เลียงร ้ ่ ฝูงวัวก็สนเท่ห ์เพรำะว่ำไม่มท ี ุ่งหญ ้ำให ้มัน…..นำในห ้วยแห ้งไปและไฟก็เผำผลำญทุ่งหญ ้ำของถิน ทุรกันดำร” ่ “พระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตรัสว่ำ‘ในวันนั้นเสียงเพลงในพระวิหำรจะเป็ นเสียงรำไห ้จะมีศพมำกม ้ ้ทุกแห่งจุจ๊ จุ ๊ งเงียบ”โยเอล1:10-12,17-20อำโมส8:3{GC628.1}{GCth17545.1} ำยทิงไว ้ ได ้เกิดขึนทั ้ ่วทังแผ่ ้ นดินโลกมิเช่นนั้นแล ้วผูท้ อำศั ภัยพิบต ั เิ หล่ำนี ไม่ ี่ ยในโลกจะถูกทำลำยไปหม ่ ่ ดเท่ำทีเคยเกิ ่ ่ ้องตำยกำรพิพำกษำทังหม ้ ดแต่กระนั้นก็ยงั เป็ นกำรเฆียนตี น่ำกลัวทีสุ ดกับมนุ ษย ์ทีต ่ ดขึนกั ้ บมนุ ษย ์ก่อนประตูพระกรุณำธิคณ ดทีเกิ ุ จะปิ ดลงนั้นระคนกับพระเมตตำพระโลหิตของพระ ่ ้อนวอนอยูน คริสต ์ทีอ ่ ั้นได ้ปกป้ องคนบำปจำกกำรต ้องร ับโทษเต็มขนำดของควำมผิดของเขำแต่ใ ้ั ดท ้ำยนี พระพิ ้ นกำรพิพำกษำครงสุ โรธจะถูกเทลงมำโดยไม่มพ ี ระเมตตำเจือปนเลย{GC628.2}{G Cth17545.2} ่ ในวันนั้นฝูงชนอยำกจะหลบภัยอยูใ่ นพระเมตตำของพระเจ ้ำซึงพวกเขำเคยดู แคลนมำนำน“พ ่ ่ นดินไม่ใช่กน ระยำห ์เวห ์องค ์เจ ้ำนำยตรัสว่ำ‘ดูแน่ ะวันเวลำก็มำถึงเมือเรำจะส่ งควำมกันดำรมำทีแผ่ ั ้ ดำรอำหำรหรือกำรกระหำยนำแต่ จะเป็ นกำรกันดำรพระวจนะของพระยำห ์เวห ์พวกเขำจะเดินโซเ ้ ่ ่ ่ ซจำกทะเลนี ไปทะเลโน้ นและจำกทิศเหนื อไปทิศตะวันออกเขำจะวิงไปวิ งมำเพื อแสวงหำพระวจนะข องพระยำห ์เวห ์แต่จะหำไม่พบ”อำโมส8:11,12{GC629.1}{GCth17545.3} ่ กกดขีข่ ่ มเหงและตกอ ประชำกรของพระเจ ้ำจะไม่หลุดพ ้นจำกควำมทุกข ์ทรมำนแต่ในขณะทีถู ่ ้องทนกับควำมอดอยำกและตกทุกข ์กับกำรขำดแคลนอำหำรนั้นพ ยูใ่ นควำมทุกข ์ยำกในขณะทีต ่ ้ ตรของพระองค ์ วกเขำจะไม่ถก ู ปล่อยให ้พินำศพระเจ ้ำองค ์นั้นทีทรงดู แลเอลียำห ์จะไม่ทรงทอดทิงบุ ่ แม้เพียงคนเดียวทียอมเสี ยสละตนพระองค ์ผูท้ รงนับเส ้นผมบนศีรษะของพวกเขำจะทรงดูแลพวกเ ้ จนอิมในขณะที ่ ่ ่ ำลังตำยด ้วยควำ ขำและในเวลำกันดำรอำหำรพวกเขำจะได ้ร ับกำรเลียงดู คนชั วก ้ ่ พวกเขำขำดแคลนพระ ่ มหิวและโรคระบำดทูตสวรรค ์จะปกป้ องคนชอบธรรมทังหลำยและเติ มสิงที ้ มของเขำจะมี ่ เจ ้ำประทำนคำสัญญำให ้กับ“ผูด้ ำเนิ นอย่ำงชอบธรรม”ว่ำ“จะมีผูใ้ ห ้อำหำรเขำนำดื แ ่ ้ ้ น่ ”เมือ“คนจนและคนขั ดสนแสวงหำนำแต่ ไม่พบและลินของเขำก็ แห ้งผำกด ้วยควำมกระหำยเรำย ้ ำห ์เวห ์จะตอบพวกเขำเองเรำพระเจ ้ำของอิสรำเอลจะไม่ทอดทิงเขำ”อิ สยำห ์33:15,16;41:17{GC 629.2}{GCth17545.4} ่ มด “แม้ต ้นมะเดือไม่ ี อกบำนหรือเถำองุ น ่ ไม่มผ ี ลผลมะกอกก็ขำดไปทุ่งนำมิได ้ผลิตอำหำรแม้ฝูงแ ่ พะแกะขำดไปจำกคอกและไม่มฝ ี ูงวัวทีในโรง”แต่ ถงึ กระนั้นผูท้ ยี่ ำเกรงพระองค ์“จะเปรมปรีดในพระ ิ์ เจ ้ำ”และจะปี ติยน ิ ดีในพระเจ ้ำผูท้ รงช่วยเขำให ้รอดฮำบำกุก3:17,18{GC629.3}{GCth17545.5 } 531

อำนำจสัมบูรณ์

่ “พระยำห ์เวห ์ทรงเป็ นผูอ้ ำร ักขำท่ำนพระยำห ์เวห ์ทรงเป็ นร่มเงำทีขวำมื อของท่ำนดวงอำทิตย ์จะ ไม่โจมตีท่ำนในเวลำกลำงวันหรือดวงจันทร ์ในเวลำกลำงคืนพระยำห ์เวห ์จะทรงอำรักขำท่ำนให ้พ ้ ้ นพระองค ้ นภยันตรำยทังสิ ์จะทรงอำร ักขำชีวต ิ ของท่ำน” “เพรำะพระองค ์จะทรงช่วยกู ้ท่ำนให ้พ ้นจำกกับของพรำนนกและพ ้นจำกโรคภัยร ้ำยแรงนั้นพระ ้ ยอยูใ่ ต ้ปี กของพระองค ์ควำมซือสั ่ ตย ์ของ องค ์จะทรงปกท่ำนไว ้ด ้วยปี กของพระองค ์และท่ำนจะลีภั ้ ำนจะไม่กลัวควำมสยดสยองในกลำงคืนหรือลูกธนู ทปลิ พระองค ์เป็ นโล่และเป็ นดังท่ ี่ วไปในกลำงวัน ่ มำในควำมมืดหรือควำมหำยนะซึงท ่ ำลำยในเทียงวั ่ นพันคนจะล ้มอยูข หรือกลัวโรคภัยทีไล่ ่ ้ำงๆท่ำ ่ ่ นหมืนคนที ขวำมื อของท่ำนแต่ภยั นั้นจะไม่มำใกล ้ท่ำนท่ำนจะเพียงเห็นกับตำเองและเห็นกำรตอบ ่ ภั ้ ยของข ้ำพเจ ้ำคือองค ์ผูส้ งู สุดเป็ นทีพั ่ กพิ แทนคนอธรรมเพรำะท่ำนได ้ทำให ้พระยำห ์เวห ์ผูเ้ ป็ นทีลี งของท่ำนไม่มเี หตุร ้ำยใดๆจะเกิดแก่ท่ำนไม่มภ ี ยั พิบต ั ม ิ ำใกล ้เต็นท ์ของท่ำน”สดุด1 ี 21:5-7;91:310{GC629.4}{GCth17545.6} แต่ถงึ กระนั้นในสำยตำของมนุ ษย ์แล ้วประชำกรของพระเจ ้ำจะต ้องประทับคำพยำนของพวกเข ่ี ่ ่ อนหน้ำพวกเขำพวกเขำเอ ำด ้วยเลือดของพวกเขำเองเช่นเดียวกับผูท้ ยอมพลี ชพ ี เพือควำมเชื อก่ ่ ้ งเริมกลั วว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้ทรงทอดทิงพวกเขำให ้ล ้มลงด ้วยมือของศัตรูของพวกเขำมันเป็ น ้ ช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์อันน่ ำสะพรึงกลัวพวกเขำร ้องทูลขอพระเจ ้ำให ้ทรงช่วยกู ้ทังกลำงวั นและก ่ ดำและส่งเสียงร ้องเยำะเย ้ยให ้ได ้ยินว่ำ“ควำมเชือของท่ ่ ลำงคืนคนชัวปรี ำนหำยไปไหนถ ้ำหำกท่ำนเ ป็ นคนของพระเจ ้ำจริงๆแล ้วทำไมพระองค ์จึงไม่ทรงช่วยให ้ท่ำนหลุดพ้นจำกมือของเรำ”แต่เหล่ำผู ้ ่ ่ ้ ทีรอคอยจ ำได ้ว่ำในขณะทีพระเยซู ทรงกำลังสินพระชนม ์บนกำงเขนคำลวำรีนั้นพวกมหำปุโรหิตแ ้ ่ ้รอดได ้แต่ชว่ ยตัวเองไม่ได ้เขำเป็ นก ละผูป้ กครองต่ำงตะโกนขึนอย่ ำงเย ้ยหยันว่ำ“เขำช่วยคนอืนให ๋ ้ ดเรำจะได ้เชือบ ่ ้ำง”มัทธิว27:42;พว ษัตริย ์ของชนชำติอส ิ รำเอลให ้เขำลงมำจำกกำงเขนเดียวนี เถิ ้ ้กับพระเจ ้ำเช่นเดียวกับยำโคบสีหน้ำของพวกเขำบ่งบอกถึงกำรดินรนที ้ ่ อยูภ กเขำปลำสู มี ่ ำยในใบ หน้ำของทุกคนมีแต่ควำมซีดเซียวแต่ถงึ กระนั้นพวกเขำไม่ได ้ยุตก ิ ำรทูลขออ ้อนวอนอย่ำงจริงใจข องพวกเขำ{GC630.1}{GCth17546.1} หำกมนุ ษย ์จะมองด ้วยสำยตำของชำวสวรรค ์แล ้วพวกเขำจะมองเห็นทูตสวรรค ์ผูเ้ ต็มไปด ้วยพลั ่ งยิงใหญ่ จำนวนมำกยืนห ้อมล ้อมบรรดำผูถ้ อื ร ักษำพระวจนะของพระคริสต ์ด ้วยควำมอดทนด ้วยค วำมอ่อนโยนเห็นใจทูตสวรรค ์เฝ้ ำมองดูพวกเขำทนทุกข ์ลำเค็ญและได ้ยินคำอธิษฐำนของพวกเข ่ ้ ้หลุดพ ้นจำกภัยอั ำพวกเขำกำลังรอคอยคำบัญชำจำกพระผูท้ รงเป็ นนำยทีจะให ้ช่วยคนเหล่ำนี ให ่ นตรำยแต่ทูตสวรรค ์เหล่ำนี จ้ ำเป็ นทีจะต ้องรอคอยไปอีกระยะเวลำหนึ่ งประชำกรของพระเจ ้ำจะต ้อง ่ ้นและเข ้ำร่วมในบัพติศมำกำรรอคอยเช่นนี เป็ ้ นคำตอบทีดี ่ ทสุ ่ี ดสำหร ับคำทูลขอแต่ ดืมจำกจอกนั ่ เจ็ ่ บปวดเหลือเกินสำหร ับเหล่ำทูตสวรรค ์ในขณะทีประชำกรของพระเจ ่ ช่ำงเป็ นสิงที ้ำเพียรรอคอยใ ห ้องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงกระทำกำรให ้แก่พวกเขำด ้วยควำมไว ้วำงใจนั้นพวกเขำก็จะไดฝ ้ ึ กฝนควำม 532

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ เชือควำมหวั งใจและควำมอดทนนำนซึงพวกเขำไม่ คอ ่ ยไดฝ ้ ึ กปฏิบต ั ใิ นประสบกำรณ์ทำงศำสนำช่ ่ ำนมำแต่เพือเห็ ่ นแก่ผูท้ ทรงเลื ่ี ้ นลง“พระเจ ้ วงทีผ่ อกสรรไว ้แล ้วนั้นเวลำแห่งควำมทุกข ์นีจะสั ้ำจะไม่ป ่ ้ ระทำนควำมยุตธิ รรมแก่คนทีพระองค ์ทรงเลือกไว ้คือพวกทีร่ ้องถึงพระองค ์ทังกลำงวั นกลำงคืนหรื ่ ตรมนุ ษย ์มำ อ…เรำบอกพวกท่ำนว่ำพระองค ์จะประทำนควำมยุตธิ รรมแก่พวกเขำโดยเร็วแต่เมือบุ ่ ้ คจะมำถึงเร็วกว่ำทีมนุ ่ ษย ์คำดหม ท่ำนยังจะพบควำมเชือในแผ่ นดินโลกหรือ”ลูกำ18:7,8;เวลำสินยุ ำยไว ้ต ้นข ้ำวจะถูกรวบรวมและมัดไว ้เป็ นฟ่ อนเก็บเข ้ำยุ ้งฉำงของพระเจ ้ำส่วนต ้นขำ้ วละมำนจะถูกมั ่ ดรวมกันเพือเผำท ำลำยเสียในกองไฟ{GC630.2}{GCth17546.2} ่ ได ่ ้ร ับมอบหมำยไว ้ด ้วยควำมซือสั ่ ตย ์จะยังคงเฝ้ ำต่อไปถึงแม้ คนเฝ้ ำยำมชำวสวรรค ์ผูท้ ำหน้ำทีที ่ ว่ำคำสังกฎหมำยก ำหนดวันประหำรผูถ้ อื ร ักษำพระบัญญัตจิ ะถูกประกำศออกไปทั่วแล ้วก็ตำมในบ ้ อนถึงวันกำหนดทีประกำศไว ่ ้ ่ ำงกรณี ศต ั รูบำงคนจะทำกำรนี ก่ ้ศัตรูเหล่ำนี หมำยที จะเอำชี วต ิ ของพ ่ ่ี นล ้อมรอบจิตวิญญำณทุกดวงทีซื ่ อสั ่ ตย ์เข ้ำไปได ้ศัตรู วกเขำแต่ไม่มผ ี ูใ้ ดจะฝ่ ำผูพ ้ ท ิ ก ั ษ ์ยิงใหญ่ ทยื ่ ้ ำลังหนี ออกจำกเมืองและหมู่บ ้ำนแต่ดำบทีชู ่ ขนต่ บำงคนจูโ่ จมขณะทีคนเหล่ ำนี ก ึ ้ อสู ้คนของพระเจ ้ ่ ่ ำนั้นจะหักและตกลงมำอย่ำงไร ้อำนำจเหมือนดังฟำงแห ้งส่วนคนอืนๆจะมี ทต ู สวรรค ์ในสภำพนักรบ มำปกป้ องพวกเขำไว ้{GC631.1}{GCth17546.3} ้ นและช่วยเหลือประชำกรของพระองค ์โดยทรงทำกำรผ่ำน ในทุกยุคสมัยพระเจ ้ำทรงให ้กำรคำจุ ์ ่ ทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ุ ธิชำวสวรรค ์มีสว่ นร่วมอยูใ่ นกิจกรรมของมนุ ษย ์พวกเขำปรำกฏให ้เห็นในชุดทีส ่ ว่ำงเจิดจ ้ำดังสำยฟ้ ำแลบพวกเขำมำปรำกฏเป็ นมนุ ษย ์ในสภำพของผูร้ ว่ มเดินทำงทูตสวรรค ์มำปร ่ นทำรำวกั ำกฏต่อหน้ำคนของพระเจ ้ำในสภำพของมนุ ษย ์พวกเขำพักผ่อนใต ้ต ้นโอ๊คในเวลำเทียงวั บว่ำเหนื่ อยอ่อนพวกเขำเคยได ้ร ับกำรต ้อนร ับอย่ำงเป็ นมิตรในบ ้ำนของมนุ ษย ์พวกเขำเคยทำหน้ำ ่ นผูน้ ำทำงให ้แก่คนเดินทำงในยำมค่ำคืนทีมื ่ ดมิดพวกเขำใช ้มือจุดไฟบนแท่นเผำบูชำพวกเขำ ทีเป็ เปิ ดประตูเรือนจำและปลดปล่อยผูร้ ับใช ้ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำให ้เป็ นอิสระพวกเขำมำในชุดของช ่ ้ ้อนหินออกจำกปำกอุโมงค ์ฝังศพของพระผูช ำวสวรรค ์เพือกลิ งก ้ ว่ ยให ้รอด{GC631.2}{GCth175 46.4} ้ั เหล่ ่ ำทูตสวรรค ์จะปรำกฏในสภำพมนุ ษย ์เข ้ำร่วมประชุมกับผูช ่ บ่อยครงที ้ อบธรรมและเยียมกำร ่ งเมืองโสโดมเพือจดบั ่ ่ ่ ชุมนุ มของคนอธรรมเหมือนเช่นทีไปยั นทึกกำรกระทำชัวของพวกเขำเพื อดู ว่ำคนเหล่ำนั้นทำเกินกว่ำขอบเขตควำมอดทนนำนของพระเจ ้ำแล ้วหรือยังองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรง ่ นแก่คนเพียงไม่กคนที พอพระทัยควำมเมตตำและเพือเห็ ี่ ร่ ับใช ้พระองค ์อย่ำงแท ้จริงพระองค ์จึงทรง ่ อต ้ำนพระเจ ้ำแทบจะไม่สำนึ ห ้ำมหำยนะและยืดเวลำควำมสงบสุขให ้แก่คนเป็ นอันมำกคนบำปทีต่ ้ อผูท้ ซื ่ี อสั ่ ตย ์เพียงไม่กคนที ่ ่ กเลยว่ำชีวต ิ ของพวกเขำนั้นเป็ นหนี ต่ ี่ เขำล ้อเลียนและกดขี{GC631.3 }{GCth17547.1} 533

อำนำจสัมบูรณ์

้ ้ั ทู ่ ตสวรรค ์เป็ นผูพ ่ แม้ผู ้ปกครองของโลกนีจะไม่ ทรำบแต่มอ ี ยูบ ่ ่อยครงที ้ ูดในทีประชุ มของพวกเข ำสำยตำของมนุ ษย ์เคยมองเห็นพวกเขำหูของมนุ ษย ์เคยฟังคำอ ้อนวอนของพวกเขำริมฝี ปำกของ ่ มนุ ษย ์พูดต่อต ้ำนข ้อเสนอแนะและเยำะเย ้ยคำแนะนำของพวกเขำมือของมนุ ษย ์คอยกลันแกล ้งแล ่ ้ ะเอำเปรียบพวกเขำในทีประชุ มสภำและศำลยุตธิ รรมผูส้ อข่ ื่ ำวชำวสวรรค ์เหล่ำนี แสดงควำมคุ ้นเค ยส่วนตัวกับประวัตศ ิ ำสตร ์ของมวลมนุ ษย ์พวกเขำได ้พิสจู น์ตนเองแล ้วว่ำสำมำรถแก ้ต่ำงให ้กับผู ้ที่ ่ ้ดีกว่ำทนำยทีเก่ ่ งกำจและพูดจำคล่องทีสุ ่ ดพวกเขำเคยเอำชนะควำมมุ่งมั่นและหยุดยัง้ ถูกกดขีได ่ ้ำยทีอำจจะท ่ บรรดำควำมชัวร ำให ้งำนของพระเจ ้ำต ้องชะลอไปอย่ำงมำกและอำจจะนำควำมทุกข ์ย ่ ่ นตรำยและทุกข ์ยำกเช่นนี “ทู ้ ตสวรรค ์ของพระ ำกอันยิงใหญ่ มำสูป ่ ระชำกรของพระองค ์ในเวลำทีอั ้ ำยล ้อมบรรดำผูท้ ย่ี ำเกรงพระองค ์และช่วยกู ้พวกเขำ”สดุด3 ยำห ์เวห ์ได ้ตังค่ ี 4:7{GC632.1}{GCth 17547.2} ่ ประชำกรของพระเจ ้ำรอคอยเครืองหมำยของกำรเสด็ จมำของพระรำชำของพวกเขำด ้วยควำ ่ งใจขณะทีคนเฝ้ ่ ่ ้มำอย่ำงไม่ลงั มหวังทีจริ ำยำมถูกซ ักถำมว่ำ“คนยำมเอ๋ยดึกเท่ำไรแล ้ว”คำตอบทีได เลคือ“เช ้ำมำถึงกลำงคืนก็มำด ้วย”อิสยำห ์21:11,12แสงสว่ำงส่องประกำยแวววำวอยูบ ่ นเมฆเหนื อยอดภูเขำในไม่ช ้ำพระสิรข ิ องพระเจ ้ำกำลังจะปรำกฏให ้เห็นดวงอำทิตย ์แห่งควำมชอบธรรมกำลั ่ ้นของวันอันไม่วน งจะส่องแสงออกมำเวลำเช ้ำและเวลำกลำงคืนกำลังมำใกล ้แล ้วนั่นคือจุดเริมต ั สิน้ ่ ร ันดร ์สำหร ับคนอธรรม{GC632.2}{GCt สุดสำหร ับผูช ้ อบธรรมและกำรปักหลักของกลำงคืนชัวนิ h17547.3} ่ี ำสู ้ ้วิงวอนทูลขอต่อเบืองพระพั ้ ่ ่ นระ ้ ในขณะผูท้ ปล กตร ์พระเจ ้ำนั้นม่ำนทีตำเปล่ ำมองไม่เห็นซึงกั ่ ้ ้องฟ้ ำส่องประกำยขึนด ้ ้วยรุง่ อรุณของวันแ หว่ำงตัวเขำกับโลกทีมองไม่ เห็นดูเหมือนจะถูกยกขึนท ่ ่ ยงดนตรีอน ห่งนิ ร ันดรและคำพูดทีพวกเขำได ้ยินนั้นเป็ นดังเสี ั ไพเรำะของเพลงแห่งทูตสวรรค ์ว่ำ“จ ่ ่ งยืนหยัดในควำมภักดีกำรช่วยเหลือกำลังจะมำ”พระคริสต ์พระผูท้ รงมีช ัยยิงใหญ่ กำลังยืนมงกุ ฎแ ่ ห่งร ัศมีอมตะให ้กับเหล่ำทหำรผูเ้ มือยล ้ำและพระสุรเสียงของพระองค ์ดังออกมำจำกประตูทเปิ ี่ ดกว ้ ้ ำงว่ำ“ดูเถิดเรำอยูก ่ บ ั เจ ้ำอย่ำกลัวเลยเรำคุ ้นเคยกับควำมเศร ้ำโศกทังหมดของเจ ้ำเรำแบกควำมทุ ่ี เคยมีกำรทดสอบมำก่อนเรำต่อสู ้ในสงครำมเพือเจ ่ ้ำแ กข ์ของเจ ้ำไว ้แล ้วเจ ้ำไม่ได ้ต่อสู ้กับศัตรูทไม่ ่ ำผูม้ ช ล ้วและในนำมของเรำเจ ้ำนั้นเป็ นยิงกว่ ี ัยชนะ”{GC632.3}{GCth17547.4} ่ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดผู ้ประเสริฐจะประทำนควำมช่วยเหลือในเวลำทีเรำก ำลังต ้องกำรพอดีหนทำงไ ้ ่ ำให ้เท ้ำของเรำเป็ นบำดแผลนั้ ปสูส ่ วรรค ์ถูกอุทศ ิ ด ้วยรอยพระบำทของพระองค ์ทุกเสียนหนำมที ท ่ นทำให ้พระองค ์ทรงบำดเจ็บด ้วยกำงเขนทุกอันทีเรำต ้องแบกร ับนั้นพระองค ์ทรงเคยแบกมำแล ้วอง ้ อตระเตรี ่ ค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงอนุ ญำตให ้ควำมขัดแย ้งเกิดขึนเพื ยมจิตวิญญำณสำหรับสันติสข ุ เวล ่ เ้ ชื่ ำแห่งควำมทุกข ์ยำกเป็ นกำรทดสอบอันน่ ำกลัวสำหร ับประชำกรของพระเจ ้ำแต่น่ ันเป็ นเวลำทีผู 534

อำนำจสัมบูรณ์

่ ตย ์ทุกคนจะมองขึนไปและด ้ ่ อซือสั ้วยควำมเชือเขำจะมองเห็ นสำยรุ ้งแห่งพระสัญญำล ้อมอยูร่ อบตั วเขำ{GC633.1}{GCth17548.1} ่ ไว ้แล ้วของพระยำห ์เวห ์จะกลับมำและจะมำยังศิโยนด ้วยกำรร ้องเพลงควำมชืนบำนเ ่ “พวกทีไถ่ ่ ป็ นนิ ตย ์จะอยูบ ่ นศีรษะของพวกเขำเขำจะได ้ร ับควำมชืนบำนและควำมยิ นดีควำมโศกเศร ้ำและกำ ่ วคนซึงจะต ่ รถอนหำยใจจะหนี ไปเรำเองคือเรำเองผูช ้ ใจเจ ู ้ำเจ ้ำเป็ นใครเล่ำทีกลั ้องตำยคือกลัวมนุ ษ ่ กทำให ้เหมือนหญ ้ำเจ ้ำลืมพระยำห ์เวห ์ผูส้ ร ้ำงของเจ ้ำ.....และเจ ้ำกลัวอยูเ่ รือยไปตลอดวั ่ ย ์ซึงถู นเพร ้ ่ ้ วขึนที ้ จะท ่ ำลำยแต่ควำมเกรียวกรำดของผู ้ ำะควำมเกรียวกรำดของผู บ้ บ ี บังคับเมือเขำตั งตั บ้ บ ี บัง ่ี ่ กขังและอำหำรของเขำก็ คับอยูท ่ ไหนเล่ ำนักโทษจะได ้ร ับกำรปลดปล่อยโดยเร็วเขำจะไม่ตำยในทีกั ่ ไม่ขำดแคลนเพรำะเรำคือพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเจ ้ำผูก้ วนทะเลให ้คลืนของมั นคะนอง(พระนำม ของพระองค ์คือพระยำห ์เวห ์จอมทัพ)และเรำใส่ถ ้อยคำของเรำไว ้ในปำกของเจ ้ำและซ่อนเจ ้ำไว ้ใน ้ ำสวรรค ์และวำงรำกฐำนแผ่นดินโลกและกล่ำวกับศิโยนว่ำ‘เจ ้ำเป็ นชนชำติข ร่มมือของเรำเรำตังฟ้ องเรำ’”อิสยำห ์51:11-16{GC633.2}{GCth17548.2} ้ ดท่ำนผูถ้ ก ่ึ นเมำแต่ไม่ใช่ด ้วยเหล ้ำองุ น “ฉะนั้นจงฟังข ้อนี เถิ ู ข่มใจผูซ ้ งมึ ่ องค ์เจ ้ำนำยของท่ำนคื ่ อพระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของท่ำนผูท้ รงสู ้คดีเพือชนชำติ ของพระองค ์ตร ัสดังนี ว่้ ำ‘นี่ แน่ ะเรำได ้เอำจอก ่ อไปและเรำจะใ แห่งควำมโซเซมำจำกมือของเจ ้ำแล ้วถ ้วยแห่งควำมพิโรธของเรำเจ ้ำจะไม่ต ้องดืมต่ ่ ่ ดกับเจ ้ำว่ำ‘จงหมอบลงแล ้วเรำจะเดินข ้ำมเจ ้ำไป’แล ้ ส่มน ั ไว ้ในมือของพวกทีทรมำนเจ ้ำคือพวกทีพู ้ นและเหมือนถนนเพือให ่ ้คนเดินข ้ำมไป”อิสยำห ์51:21วเจ ้ำทำให ้หลังของเจ ้ำเหมือนพืนดิ 23{GC633.3}{GCth17548.3} ่ พระเนตรของพระเจ ้ำทรงมองผ่ำนยุคต่ำงๆไปจับอยูก ่ บ ั วิกฤตทีประชำกรของพระองค ์จะต ้องเผ ่ ำนำจฝ่ ำยโลกจะโหมกระหน่ ำลงมำยังคนเหล่ำนั้นดังเชลยที ่ ่ กเนรเทศพวกเขำจะกลัวค ชิญเมืออ ถู ่ ดจำกกำรอดอยำกและควำมรุนแรงแต่พระเจ ้ำผูศ้ ก วำมตำยทีเกิ ั ดิสิ์ ทธิผู์ ้ทรงแยกทะเลแดงออกต่อ ่ หน้ำชนชำติอส ิ รำเอลจะทรงสำแดงอำนำจยิงใหญ่ ของพระองค ์และทรงปลดปล่อยพวกเขำจำกกำ ้ ์ เศษของเรำใน รจับกุม“พระยำห ์เวห ์จอมทัพตรัสว่ำ‘เขำทังหลำยจะเป็ นคนของเรำเป็ นกรรมสิทธิพิ ่ ้ งชำยทีเมตตำบุ ่ วันทีเรำจะประกอบกิ จและเรำจะเมตตำคนเหล่ำนีดั ตรผูป้ รนนิ บต ั เิ ขำ’”มำลำคี3:1 ่ ้ อดนี จะไม่ ้ 7;หำกเลือดของพยำนผู ้สัตย ์ซือของพระคริ สต ์จะต ้องไหลออกในช่วงเวลำนี เลื เหมือนกับ ่ นเหมือนเมล็ดทีหว่ ่ ำนออกไปเพือรอคอยวั ่ ่ เลือดของผูย้ อมพลีชพ ี ทีเป็ นแห่งกำรเก็บเกียวของพระเ ่ มน้ำวคนอืนถึ ่ งสัจธรรมเพรำะหัวใจอันแข็งก จ ้ำควำมจงร ักภักดีของพวกเขำจะไม่เป็ นพยำนเพือโน้ ่ ้ ระด ้ำงบีบบังคับให ้คลืนแห่ งควำมเมตตำซ ัดกลับไปจนไม่หน ั กลับมำอีกเลยหำกในเวลำนี จะปล่ อยให ้ ่ ผูช ้ อบธรรมล ้มลงไปเป็ นเหยือของศั ตรูแล ้วเจ ้ำชำยแห่งควำมมืดก็จะได ้ร ับชัยชนะผูป้ ระพันธ ์สดุด ี ่ กล่ำวไว ้ว่ำ“เพรำะพระองค ์จะทรงซ่อนข ้ำพเจ ้ำไว ้ในทีประทั บของพระองค ์ในยำมยำกลำบำกพระอง ่ ำบังแห่งพลับพลำของพระองค ์พระองค ์จะทรงตังข ้ ้ำพเจ ้ำไว ้สูงบนศิ ค ์จะทรงกำบังข ้ำพเจ ้ำไว ้ในทีก 535

อำนำจสัมบูรณ์

ลำ”สดุด2 ี 7:5;พระคริสต ์ตรัสไว ้แล ้วว่ำ“มำเถิดชนชำติของข ้ำพเจ ้ำเอ๋ยจงเข ้ำในห ้องของท่ำนและ ปิ ดประตูเสียจงซ่อนตัวอยูส ่ ก ั พักหนึ่ งจนกว่ำพระพิโรธจะผ่ำนไปเพรำะดูเถิดพระยำห ์เวห ์กำลังเสด็ ่ ่ ้ จออกมำจำกสถำนทีของพระองค ์เพือลงโทษชำวแผ่ นดินโลกเพรำะควำมบำปผิดของเขำทังหลำย ่ งอยู ่ บ และแผ่นดินโลกจะเผยโลหิตซึงหลั ่ นมันและจะไม่ปิดบังผูถ้ ก ู ฆ่ำของมันไว ้อีก”อิสยำห ์26:20,2 ่ ่ื ใ่ 1;กำรช่วยให ้รอดของผู ้ทีรอคอยกำรเสด็ จมำของพระองค ์ด ้วยควำมอดทนนำนและเป็ นผูม้ ช ี ออยู ่ นหนังสือแห่งชีวต ิ นั้นจะงดงำมรุง่ โรจน์อย่ำงยิงใหญ่ {GC634.1}{GCth17549.1}

้ั งใหญ่ ่ สงครามครงยิ

536

อำนำจสัมบูรณ์

บท40-ประชำกรของพระเจ ้ำได ้ร ับกำรช่วยกู ้ ่ ่ ้มครองบรรดำผูท้ ถวำยเกี เมือกำรปกป้ องของกฎหมำยมนุ ษย ์ทีคุ ี่ ยรติธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำ ้ ่ ำลำยพวกเขำเมือเวลำก ่ จะถูกยกเลิกไปแล ้วจะเกิดขบวนกำรในประเทศต่ำงๆขึนพร ้อมกันเพือท ำ ่ หนดตำมทีระบุไว ้ในกฎหมำยใกล ้จะมำถึงแล ้วนั้นประชำชนจะร่วมกันออกอุบำยถอนรำกถอนโคน ่ ้ ้ ่ ำจัดเสียงทีขั ่ ดแย ้ นิ กำยทีพวกเขำเกลี ยดชังพวกเขำตังใจเข ้ำจูโ่ จมให ้เสร็จสินภำยในคื นเดียวเพือก งและตำหนิ ให ้เงียบไปอย่ำงเด็ดขำด{GC635.1}{GCth17550.1} ่ ่ ประชำกรของพระเจ ้ำบ ้ำงก็ถก ู ขังอยูใ่ นคุกบ ้ำงก็ซอ่ นตัวอยูใ่ นทีโดดเดี ยวตำมป่ ำและภูเขำคนเ ้ งคงอธิษฐำนอ ้อนวอนขอกำรคุ ้มครองจำกพระเจ ้ำในขณะทีคนอี ่ ่ อำวุธครบ หล่ำนี ยั กกลุม ่ หนึ่ งซึงมี ่ ำลังเตรียมพร ้อมเพือท ่ ำงำนแห่งควำมตำยบัดนี เป็ ้ นเ มือและได ้ร ับกำรหนุ นหลังจำกทูตสวรรค ์ชัวก ่ ดซึงพระเจ ่ ่ วยกู ้ผูท้ พระองค วลำยำกแค ้นลำบำกทีสุ ้ำของอิสรำเอลจะทรงเข ้ำมำขัดขวำงเพือช่ ี่ ์ทรง เลือกสรรไว ้แล ้วองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตรัสว่ำ ่ เทศกำลเลียงศั ้ กดิสิ์ ทธิและมี ์ ่ “พวกท่ำนจะมีบทเพลงเหมือนอย่ำงคืนทีมี ใจยินดีอย่ำงคนทีออกเ ดิน…….ไปยังภูเขำของพระยำห ์เวห ์เจ ้ำถึงพระศิลำของอิสรำเอลและพระยำห ์เวห ์จะทรงทำให ้คนได ้ ่ ยินพระสุรเสียงทรงพลังของพระองค ์และจะทรงทำให ้ได ้เห็นพระกรของพระองค ์ทีฟำดลงด ้วยควำ ้ ำงเกรียวกรำดและด ้ ้ มกริวอย่ ้วยเปลวเพลิงเผำผลำญรวมทังฝนตกหนั กกับพำยุและลูกเห็บ”อิสยำ ห ์30:29,30{GC635.2}{GCth17550.2} ่ ้ำยกำลังจะวิงเข ่ ้ำไล่ฟั ด ้วยเสียงตะโกนโห่ร ้องอย่ำงมีช ัยด ้วยเสียงเย ้ยหยันและแช่งด่ำหมู่คนชัวร ่ ่ ำกลำงคืนได ้แผ่มำปกคลุมแผ่นดินโลกจำกนั้นปร นเหยือของพวกเขำดู เถิดควำมมืดหนำทึบยิงกว่ ่ องแสงเรืองด ้วยร ัศมีทมำจำกพระที ่ี ่ ่ งของพระเจ ้ำทอดโค ้งข ้ำมท ้องฟ้ ำและดูรำวกับจะม ำกฏรุ ้งซึงส่ นั ่ ำลังอธิษฐำนอยูแ่ ต่ละกลุม ่ ำห ้อมล ้อมกลุม ่ คนทีก ่ ฝูงชนทีโกรธเคื องหยุดนิ่ งในทันทีทน ั ใดเสียงร ้องเ ่ ำด ้วยควำมบ ้ำคลังร ่ ้ำยแรงถูกลืมไปหมดสินด ้ ้วยค ยำะเย ้ยของพวกเขำเงียบหำยไปเป้ ำหมำยทีจะท ่ี ำกลัวพวกเขำจ ้องมองไปยังเครืองหมำยแห่ ่ วำมรู ้สึกถึงลำงสังหรณ์ทน่ งพันธสัญญำของพระเจ ้ำแ ่ ่ อำนำจมำกนั้น{GC635.3}{GCth17550.3} ละปรำรถนำทีจะหนี ไปให ้พ ้นจำกแสงเจิดจ ้ำซึงมี ่ ส่วนประชำกรของพระเจ ้ำได ้ยินพระสุรเสียงหนึ่ งทีสดใสชัดเจนและไพเรำะดั งมำว่ำ“จงเงยหน้ำ ้ ้ ่ ขึนไป”พวกเขำเงยหน้ ำมองขึนไปยั งท ้องฟ้ ำและมองเห็นรุ ้งแห่งคำสัญญำเมฆดำจัดน่ ำกลัวทีปกค ่ ลุมอยูท ่ ่วท ั ้องฟ้ ำเคลือนตั วแยกออกจำกกันและเช่นเดียวกับสเทเฟนพวกเขำได ้จ ้องมองเข ้ำไปใน ่ ่ งของพระองค ์พวกเขำ ท ้องฟ้ ำและเห็นพระสิรข ิ องพระเจ ้ำและของบุตรมนุ ษย ์ประทับอยูบ ่ นพระทีนั ่ มองเห็นพระองค ์อยูใ่ นสภำพของพระเจ ้ำและมองเห็นเครืองหมำยแห่ งควำมอัปยศปรำกฏอยูบ ่ นพ ่ ระวรกำยของพระองค ์และพวกเขำได ้ยินคำทูลขอจำกพระโอษฐ ์ของพระองค ์ทีเสนอต่ อพระบิดำแ ้ ่ ละทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิทั์ งหลำยว่ ำ“ข ้ำแต่พระบิดำข ้ำพระองค ์ปรำรถนำให ้คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ประ 537

อำนำจสัมบูรณ์

่ ข ่ ้ำพระองค ์อยูน ่ ่ ทำนแก่ข ้ำพระองค ์อยูก ่ บั ข ้ำพระองค ์ในทีที ่ ้ัน”ยอห ์น17:24;มีเสียงทีไพเรำะดั งดน ้ ้ั ่ งว่ำ“พวกเขำมำแล ้วพวกเขำมำแล ้วบริสท ์ นผูบ้ ริสท ์ ตรีและด ้วยชัยชนะดังขึนมำอี กครงหนึ ุ ธิเป็ ุ ธิปร ำศจำกอุบำยไร ้มลทินพวกเขำถือร ักษำถ ้อยคำแห่งควำมอดทนนำนของเรำและจะเดินอยูท ่ ่ำมกลำ ่ ดและสันเทำของบรรดำผู ่ ่ งทูตสวรรค ์”แล ้วริมฝี ปำกทีซี ท้ ยึ ี่ ดมั่นในควำมเชือจะโห่ ร ้องด ้วยควำมมีช ั ยอย่ำงแท ้จริง{GC636.1}{GCth17551.1} ่ นทีพระเจ ่ ่ มันเป็ นเวลำเทียงคื ้ำทรงสำแดงฤทธำนุ ภำพของพระองค ์เพือกำรช่ วยประชำกรของพ ระองค ์ดวงอำทิตย ์ปรำกฏและส่องแสงสว่ำงอย่ำงแรงกล ้ำหมำยสำคัญและกำรอัศจรรย ์ต่ำงๆเกิดขึ ้ ่ ้ ้วยควำมหวำดกลัวและประหลำดใ นอย่ำงรวดเร็วติดต่อกันเป็ นลำดับคนชัวมองเหตุ กำรณ์เหล่ำนี ด ่ จในขณะทีคนชอบธรรมมองดู ด ้วยควำมสุขอย่ำงเคร่งขรึมว่ำนี่ เป็ นหมำยสำคัญแห่งกำรช่วยกู ้ขอ ่ งพวกเขำดูประหนึ่ งว่ำทุกสิงในธรรมชำติ จะหันเหออกไปจำกวิถข ี องมันลำธำรหยุดไหลเมฆดำหนำ ่ ำลังปั่นป่ วนนั้นมีชอ่ งว่ำงทีมี ่ ร ัศมีสุ ทึบปรำกฏและต่ำงชนกระแทกเข ้ำใส่กน ั ในท่ำมกลำงท ้องฟ้ ำทีก ่ นคำบรรยำยส่องออกมำพระสุรเสียงของพระเจ ้ำดังลอดผ่ำนช่องนั้นมำเป็ นเสียงทีดั ่ งเหมือ กใสทีเกิ ้ นเสียงธำรนำไหลมำกมำยตร ัสว่ำ“สำเร็จแล ้ว”วิวรณ์16:17{GC636.2}{GCth17551.2} ่ ่ งแต่ ้ มนุ ษย ์เกิดขึนมำ ้ เสียงนั้นสันสะเทื อนฟ้ ำสวรรค ์และแผ่นดินโลก“เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงซึงตั บนแผ่นดินโลกไม่เคยเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงน่ ำกลัวอย่ำงนั้นเลย”วิวรณ์16:17,18ดูเสมือนว่ำท้อง ่ ่ งของพระเจ ้ำดูรำวกับจะส่องผ่ำนเมฆออกมำภูเขำสันสะเทื ่ ฟ้ ำจะเปิ ดๆปิ ดๆร ัศมีภำพจำกพระทีนั อน ่ เหมือนต ้นอ ้อถูกลมพัดและเศษก ้อนหินขรุขระกระเด็นกระจัดกระจำยไปทัวรอบทิ ศมีเสียงคำรำมป ่ี ำลังจะพัดเข ้ำมำทะเลซ ัดปั่นป่ วนรำวกับโกรธแค ้นเสียงลมสลำตันพัดดังกึกก ้อ ระหนึ่ งเสียงพำยุทก ่ี ่ งกำรทำลำยล ้ำงโลกทังใบกระเพื ้ ่ งรำวกับเสียงร ้องของภูตผีทออกไปท ำหน้ำทีแห่ อมและพองออกเห ่ ้ วโลกกำลังปริออกรำวกับว่ำรำกฐำนของแผ่นดินโลกจะพังทลำยเทือกเขำ มือนคลืนในทะเลพื นผิ ่ ผูค้ นอำศัยอยูจ ่ อนเมืองโสโดมเนื่องด ้วยควำมชัวนั ่ ้นถูกคลื่ กำลังจมลงเกำะทีมี ่ มหำยไปท่ำเรือทีเหมื ่ นร ้ำยกลืนไปมหำนครบำบิโลนเข ้ำมำอยูใ่ นควำมทรงจำของพระเจำ้ เพือ“ทรงให ้ถ ้วยเหล ้ำองุ น ่ แห่ง พระพิโรธรุนแรงของพระองค ์”แก่เธอลูกเห็บขนำดยักษ ์“หนักประมำณห ้ำสิบกิโลกรัม”กระทำกำร ่ ่ ดในโลกกำลังถูกทำลำยจนรำบเรียบคฤหำ แห่งกำรทำลำยล ้ำงวิวรณ์16:19,21;เมืองหยิงผยองที สุ ่ ่ ่ ำให ้ต สน์รำชวังทีงำมสง่ ำซึงบรรดำเจ ้ำนำยในแผ่นดินโลกใช ้จ่ำยทร ัพย ์สมบัตอิ ย่ำงฟุ่ มเฟื อยเพือท ่ กกั นเองได ้ร ับเกียรติน้ันพังพินำศไปต่อหน้ำต่อตำกำแพงคุกแยกออกและประชำกรของพระเจ ้ำทีถู ่ ้ถูกปลดปล่อยให ้อิสระ{GC636.3}{GCth17551.3} กขังอยูอ ่ น ั เนื่ องมำจำกควำมเชือได ่ บในผงคลีแห่งแผ่นดินโลกจะตืนขึ ่ นบ ้ ้ำงเข ้ หลุมฝังศพเปิ ดออกและ“คนเป็ นอันมำกในพวกทีหลั ่ ำสูช ่ วี ต ิ นิ ร ันดร ์บ ้ำงเข ้ำสูค ่ วำมอับอำยและควำมขำยหน้ำนิ ร ันดร ์”ดำเนี ยล12:2ทุกคนทีตำยไปพร ้ ่ ่ ้ ่ งพระสัญญ อมกับควำมเชือในข่ ำวทูตสวรรค ์องค ์ทีสำมจะเป็ นขึนจำกหลุ มศพด ้วยร ัศมีภำพเพือฟั ้ ่ ำแห่งสันติสข ุ ของพระเจ ้ำพร ้อมกับบรรดำผูถ้ อื ร ักษำธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์“คนทังหลำยที แทง 538

อำนำจสัมบูรณ์

่ วเรำะและเยำะเย ้ยเมือพระองค ่ ้ พระองค ์”วิวรณ์1:7;คนทีหั ์กำลังจะสินพระชนม ์ด ้วยควำมทุกข ์ทรมำ ่ อต ้ำนควำมจริงและต่อต ้ำนประชำกรของพระองค ์อย่ำงรุนแรงทีสุ ่ ดคนเหล่ำนี จะเป็ ้ นและคนทีต่ นขึ ้ ่ ่ นจำกตำยมำมองดูพระองค ์ในขณะทีทรงพระสิ รอิ น ั ยิงใหญ่ และเห็นพระองค ์ประทำนเกียรติยศให ้แ ่ ตย ์และเชือฟั ่ งพระองค ์{GC637.1}{GCth17552.1} ก่ผูท้ ซื ี่ อสั เมฆหนำทึบยังคงปกคลุมท ้องฟ้ ำแต่กระนั้นแสงอำทิตย ์ส่องผ่ำนเมฆออกมำเป็ นครงครำวมองดู ั้ ่ ่ ร ้ำยพุ่งออกมำจำกท ้องฟ้ ำล ้อมรอบ คล ้ำยกับพระเนตรทีโกรธแค ้นของพระยำห ์เวห ์แสงฟ้ ำแลบทีดุ ่ นแพและเหนื อเสียงคำรำมของฟ้ ำร ้องอันน่ ำกลัวนั้นมีเสียงลึกลับและน่ ำกลัว โลกไว ้ในเปลวไฟทีเป็ ้ ่ ้ยินเสียงนั้นจะเข ้ำใจแต่ครูสอนเทียมเท็จ ดังขึนประกำศวำระสุ ดท ้ำยของคนอธรรมไม่ใช่ทก ุ คนทีได ้ ยงเล็กน้อยเป็ นคนไร ้เหตุผลอวดใหญ่และดือดึ ้ งส จะเข ้ำใจเสียงนั้นได ้อย่ำงชัดเจนผูท้ ก่ ี่ อนหน้ำนี เพี ้ ่ อร ักษำพระบัญญัตข นุ กสนำนกับควำมทำรุณโหดเหียมต่ อประชำกรของพระเจ ้ำทีถื ิ องพระองค ์บั ้ บท่วมท ้นด ้วยควำมตะลึงและสันสะท ่ ดนี กลั ้ำนด ้วยควำมกลัวเสียงร ้องโหยหวนของพวกเขำดังกว่ำ ่ ้ เสียงจำกธรรมชำติพวกผีมำรร ้ำยต่ำงยอมร ับว่ำพระคริสต ์ทรงเป็ นพระเจ ้ำและสันสะท ้ำนอยูเ่ บืองห ้ น้ำอำนำจของพระองค ์ส่วนมนุ ษย ์กำลังทูลขอควำมเมตตำและกลิงไปมำด ้วยควำมหวำดกลัวอย่ำง น่ ำเวทนำ{GC637.2}{GCth17552.2} ่ นในนิ มต ผูเ้ ผยพระวจนะในอดีตกำลกล่ำวถึงวันแห่งพระเจ ้ำจำกทีเห็ ิ อันศักดิสิ์ ทธิว่์ ำ“จงร ้องไห ้ซิ เพรำะวันแห่งพระยำห ์เวห ์มำใกล ้แล ้ววันนั้นจะมำเหมือนอย่ำงกำรทำลำยจำกองค ์ผูท้ รงมหิทธิฤท ์ สยำห ์13:6;“จงหลบเข ้ำไปอยูใ่ นหินและซ่อนตัวในผงคลีให ้พ ้นจำกควำมน่ ำเกรงกลัวของพระ ธิ”อิ ยำห ์เวห ์และจำกพระร ัศมีแห่งควำมโอ่อำ่ ตระกำรของพระองค ์ท่ำทีอน ั ผยองของมนุ ษย ์จะต่ำต ้อยลง และควำมจองหองของคนจะตกต่ำพระยำห ์เวห ์องค ์เดียวจะเป็ นผูเ้ ทิดทูนในวันนั้นเพรำะว่ำพระยำห ์ ่ ่ อหยิงและโอหั ่ ้ บสำรพัดทีถู ่ กยกชูขน เวห ์จอมทัพทรงเตรียมวันหนึ่ งซึงจะต่ อสู ้กับสำรพัดทีเย่ งทังกั ึ้ ่ ่ำต ้อยลง” ซึงจะต ่ ปเคำรพของเขำทีท ่ ำด ้วยเงินและรูปเคำรพทีท ่ ำด ้วยทองคำซึงพวกเขำ ่ “ในวันนั้นคนจะเหวียงรู ่ ้กรำบไหว ้นั้นออกไปยังตัวตุน ่ ้ นและเข ้ำซอกผำ ทำให ้กับตัวเองเพือใช ่ และตัวค ้ำงคำวเพือจะเข ำ้ ถำหิ ให ้พ ้นจำกควำมน่ ำเกรงกลัวของพระยำห ์เวห ์และพ ้นจำกพระรัศมีแห่งควำมโอ่อำ่ ตระกำรของพระ ่ ้ ำให ้โลกสันสะท ่ องค ์เมือพระองค ์ทรงลุกขึนท ้ำน”อิสยำห ์2:1012,20,21{GC638.1}{GCth17552.3} ้ มขึ ่ นเป็ ้ นสีเท่ ่ ำในคว มีดำวดวงหนึ่ งส่องประกำยผ่ำนช่องเมฆควำมสว่ำงเจิดจ ้ำของดำวดวงนี เพิ ่ื ตย ์แต่เป็ นควำมรุนแรงและควำมโกรธเคืองให ้กั ำมมืดบ่งบอกควำมหวังและควำมสุขใจให ้แก่ผูซ ้ อสั ้ ท้ ยอมเสี ่ อพระคริ ่ บผูล้ ว่ งละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำบัดนี ผู ี่ ยสละทุกสิงเพื สต ์ปลอดภัยแล ้วพว ่ ลั้ บของพลับพลำขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพวกเขำผ่ำนกำรตรวจทดสอบมำแ กเขำซ่อนตัวอยูใ่ นทีลี 539

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ตย ์ทีพวกเขำมี ่ ล ้วและประจักษ ์ต่อหน้ำคนทังโลกและต่ อหน้ำผูท้ ดู ี่ แคลนสัจธรรมถึงควำมซือสั ตอ ่ พ ้ ่ ่ ้ บผูท้ ยึ ระองค ์ผูท้ รงสินพระชนม ์เพือพวกเขำมี กำรเปลียนแปลงอย่ ำงอัศจรรย ์เกิดขึนกั ี่ ดมั่นในควำ ่ มซือตรงของพวกเขำแม้ต ้องเผชิญหน้ำกับควำมตำยพวกเขำได ้รับกำรช่วยกู ้โดยฉับพลันจำกค ้ ่ ่ ่ อนหน้ วำมมืดและควำมเหียมโหดของมนุ ษย ์ทีแปรเปลี ยนกลำยเป็ นปี ศำจใบหน้ำของพวกเขำซึงก่ ้ นำนดูซดี เผือดวิตกกังวลและเศร ้ำหมองแต่บด ้ มเอิ ่ บด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจควำมเชือและค ่ ำนี ไม่ ั นี อิ ่ ภั ้ ยและเป็ นกำลังของเรำเป็ น วำมรักพวกเขำเปล่งเสียงร ้องเพลงแห่งชัยชนะว่ำ“พระเจ ้ำทรงเป็ นทีลี ่ ้อมอยูใ่ นยำมยำกลำบำกฉะนั้นเรำจะไม่กลัวแม้วำ่ แผ่นดินโลกจะเปลียนแปลง ่ ควำมช่วยเหลือทีพร ้ ้ ไปแม้วำ่ ภูเขำทังหลำยจะโคลงเคลงลงสู ส ่ ะดือทะเลแม้วำ่ นำทะเลคึ กคะนองและฟองฟูแม้วำ่ ภูเขำสั่ นสะเทือนเพรำะทะเลอลวนนั้น”สดุด4 ี 6:1-3{GC638.2}{GCth17552.4} ่ ้อยคำซึงแสดงออกถึ ่ ์ ำนี ลอยไปถึ ้ ในขณะทีถ งควำมไว ้วำงใจอันบริสท ุ ธิเหล่ งพระเจ ้ำนั้นเมฆถูกก วำดออกไปและจะมองเห็นท ้องฟ้ ำเปล่งประกำยดังดวงดำวเป็ นร ัศมีทเจิ ี่ ดจ ้ำเหนื อกว่ำคำบรรยำยใด ้ ่ ดมนปั่นป่ วนร ัศมีของเมืองสวรรค ์ส่องออกมำจำกประตู ๆและแตกต่ำงจำกท ้องฟ้ ำทังสองด ้ำนซึงมื ่ ดอยูจ่ ำกนั้นปรำกฏมือซึงก ่ ำลังถือแผ่นศิลำสองแผ่นทีประกบติ ่ ้ ทีเปิ ดกันอยูท ่ ำบขึนมำบนท้องฟ้ ำ ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“ฟ้ ำสวรรค ์ประกำศควำมชอบธรรมของพระองค ์เพรำะพระเจ ้ำนั่นแหละทร ่ นควำมชอบธรรมของพระเจ ้ำซึงถู ่ กประกำ งเป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำ”สดุด5 ี 0:6;ธรรมบัญญัตศ ิ ก ั ดิสิ์ ทธิที์ เป็ ่ ้เป็ นแนวทำงในกำรดำรงชีวต ้ ศณภูเขำซีนำยท่ำมกลำงเสียงฟ้ ำร ้องและเปลวเพลิงเพือให ิ นั้นบัดนี ถู ่ ้เป็ นกฎเกณฑ ์ในกำรพิพำกษำพระหัตถ ์นั้นทรงกำงแผ่นศิลำออกและ กเปิ ดเผยให ้แก่มนุ ษย ์เพือใช มองเห็นข ้อกำหนดของพระบัญญัตส ิ บ ิ ประกำรถูกบันทึกไว ้ด ้วยปำกกำไฟข ้อควำมเหล่ำนั้นชัดเจ ่ ผิ ่ ด นจนทุกคนอ่ำนออกควำมทรงจำหวนกลับมำและควำมมืดมนแห่งควำมงมงำยและควำมเชือที ้ บประกำรของพระเจ ้ำทีกระชับเข ่ ถูกกวำดไปจำกสมองของทุกคนและพระวจนะทังสิ ้ำใจง่ำยและมี ่ ชวี ต ้ ้มองเห็น{GC639.1}{GCth17553.1} อำนำจถูกนำมำให ้ทุกคนทีมี ิ อยูใ่ นโลกนี ได ่ ดวิสยั ทีจะบรรยำยถึ ่ ้ ้ ่ ยบย่ำข ้อกำห เป็ นเรืองสุ งควำมกลัวและควำมสินหวั งของคนทังหลำยที เหยี ้ นดศักดิสิ์ ทธิทั์ งหลำยของพระเจ ้ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำประทำนธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ให ้แก่พวกเ ่ พวกเขำจะใช ่ ขำเพือที ้เปรียบเทียบกับอุปนิ สยั ของพวกเขำและเรียนรู ้ข ้อบกพร่องของตนเองในข ่ งมีโอกำสกลับใจและปฏิรป ่ จะได ่ ณะทียั ู ได ้แต่เพือที ้ร ับควำมนิ ยมชมชอบจำกชำวโลกพวกเขำปัดก ้ ่ ้ละเมิดกฎหมำยนั้นด ้วยพวกเขำพยำยำมบังคับประชำกร ฎหมำยของพระเจ ้ำทิงไปและสอนผู ้อืนให ้ ของพระองค ์ให ้ทำวันสะบำโตของพระองค ์เป็ นมลทินบัดนี พวกเขำถู กปร ับโทษโดยธรรมบัญญัตน ิ ั้ ่ ่ นทีพวกเขำเคยหมิ นประมำทพวกเขำมองเห็ นด ้วยควำมชัดเจนอย่ำงน่ ำกลัวว่ำพวกเขำไม่มข ี ้อแ ่ี ก ้ตัวพวกเขำได ้เลือกผูท้ พวกเขำต ้องกำรปรนนิ บต ั แิ ละนมัสกำรแล ้ว“แล ้วเจ ้ำจะสังเกตเห็นควำมแ ่ ่ ปรนนิ บต ตกต่ำงระหว่ำงคนชอบธรรมและคนอธรรมระหว่ำงคนทีปรนนิ บต ั พ ิ ระเจ ้ำกับคนทีไม่ ั พ ิ ระ ้ั ่ ง”มำลำคี3:18{GC639.2}{GCth17553.2} องค ์ได ้อีกครงหนึ 540

อำนำจสัมบูรณ์

้ อำจำรย ์ทังหลำยลงไปจนถึ ้ ่ กน้อยทีสุ ่ ดล ้วนมี ศัตรูของธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำนับตังแต่ งผู ้ทีเล็ ่ บสัจธรรมและหน้ำทีที ่ ต ่ ้องปฏิบต ่ ควำมคิดเห็นใหม่เกียวกั ั แิ ต่กว่ำทีพวกเขำจะเข ้ำใจว่ำวันสะบำโต ่ เป็ ่ นตรำประทับของพระเจ ้ำผูท้ รงพระชนม ์นั้นก็เป็ นเวลำทีสำยเกิ ่ ของพระบัญญัตข ิ ้อทีสี นไปแล ้วก ่ ว่ำพวกเขำจะเห็นว่ำธำตุแท ้ของวันสะบำโตเทียมเท็จและรำกฐำนทีพวกเขำใช ้ก่อสร ้ำงนั้นเป็ นเพี ยงแค่ทรำยก็สำยเกินไปแล ้วพวกเขำรู ้แล ้วว่ำพวกเขำได ้ต่อสู ้กับพระเจ ้ำบรรดำครูสอนศำสนำได ้ ่ นำจิตวิญญำณลงไปสูค ่ วำมพินำศในขณะทีแสดงตนว่ ำกำลังนำจิตวิญญำณเหล่ำนั้นไปยังประตูส ่ กำรคิดบัญชีครงสุ ้ั ดท ้ำยว่ำควำมร ับผิดชอบของ วรรค ์พวกเขำไม่มท ี ำงรู ้เลยจนกระทั่งถึงวันทีจะมี ่ี ใ่ นตำแหน่ งศักดิสิ์ ทธินั์ ้นยิงใหญ่ ่ ่ ้นน่ ำ ผูท้ อยู เพียงไรและผลลัพธ ์ของควำมไม่สต ั ย ์ซือของพวกเขำนั ่ กลัวเพียงไรเฉพำะในเวลำของนิ ร ันดร ์กำลเท่ำนั้นทีเรำจะสำมำรถประเมิ นได ้อย่ำงถูกต ้องถึงควำม ่ สูญเสียของจิตวิญญำณเพียงดวงเดียววำระสุดทำ้ ยของผูท้ พระเจ ี่ ้ำจะตร ัสว่ำ“เจ ้ำผูก้ ระทำชัวจงอ ่ น่ ่ ำกลัวยิงนั ่ ก{GC640.1}{GCth17554.1} อกไปเสีย”นั้นเป็ นสิงที ่ ่ พระสุรเสียงของพระเจ ้ำดังมำจำกท ้องฟ้ ำประกำศวันและชัวโมงที พระเยซู จะเสด็จมำและจะทรง ่ ร ันดร ์มำให ้แก่ประชำกรของพระองค ์พระดำร ัสของพระองค ์กระจำยออกตลอ นำพันธสัญญำชัวนิ ้ ่ ยงทีดั ่ งกระหึมของฟ้ ่ ่ งทีสุ ่ ดชำวอิสรำเอลของพระเจ ้ำยืนฟังด ้วยดวงตำทีจ่ ้ ดทั่วทังโลกดั งเสี ำร ้องทีดั ้ ้ ่ บไปด ้วยพระสิรข องมองขึนไปเบื องบนใบหน้ ำของพวกเขำอิมเอิ ิ องพระองค ์และส่องประกำยออกมำ เหมือนกับใบหน้ำของโมเสสขณะเดินลงมำจำกภูเขำซีนำยคนอธรรมมองหน้ำของพวกเขำไม่ได ้แ ่ ้ทีถวำยเกี ่ ์ ้ร ับกำรประกำศว่ำเป็ นพวก ละเมือผู ยรติพระเจ ้ำด ้วยกำรถือร ักษำวันสะบำโตให ้บริสท ุ ธิได ่ ้ร ับพระพรก็มเี สียงโห่ร ้องแห่งชัยชนะทียิ ่ งใหญ่ ่ ้ ทีได ดงั ขึน{GC640.2}]{GCth17554.2} ้ ่ ำมือมนุ ไม่นำนต่อมำมีเมฆสีดำก ้อนเล็กๆปรำกฏขึนทำงทิ ศตะวันออกเมฆนั้นมีขนำดเท่ำครึงฝ่ ่ ้อมล ้อมรอบพระผูช ษย ์เป็ นก ้อนเมฆทีห ้ ว่ ยให ้รอดไว ้และดูไกลๆรำวกับว่ำถูกหุ ้มห่อด ้วยควำมมืดประ ้ ชำกรของพระเจ ้ำทรำบดีวำ่ นี่ คือหมำยสำคัญของพระบุตรของพระเจ ้ำพวกเขำจ ้องมองขึนไปด ้วย ่ ่ ้ อยๆแสงสว่ ่ ควำมเงียบขรึมในขณะทีเมฆก ้อนนั้นเคลือนเข ้ำมำใกล ้โลกมำกขึนเรื ำงและร ัศมีภำพก็ ้ ้ ่งกลำยเป็ นเมฆสีขำวขนำดใหญ่ฐำนของเมฆนั้นมีร ัศมีภำพเหมือนดังไฟ มีมำกขึนมำกขึ นจนกระทั ่ ่ งให ่ ทีเผำผลำญและเหนื อเมฆก็เป็ นสำยรุ ้งแห่งคำมั่นสัญญำพระเยซูประทับอยูอ ่ ย่ำงผูม้ ช ี ัยชนะทียิ ้ ่ มจอกแห่ ่ ่ ้วยค ญ่บด ั นี พระองค ์ไม่ได ้เป็ น“คนทีร่ ับควำมเจ็บปวด”อิสยำห ์53:3;เพือดื งควำมขมขืนด ่ พำกษำ วำมอับอำยและควำมทุกข ์ระทมพระองค ์เสด็จมำเป็ นผูม้ ช ี ัยในสวรรค ์และแผ่นดินโลกเพือพิ ้ ่ ตย ์และสัตย ์จริง”“พระองค ์ทรงพิพำกษำและทรงต่อสู ้ด ้วยควำมชอบธร ทังคนเป็ นและคนตำย“ซือสั ้ รม”และ“กองทัพทังหลำยในสวรรค ์…..ตำมเสด็จพระองค ์ไป”วิวรณ์19:11,14 ่ อำจนับจำนวนได ้ร ้องเพลงสรรเสริญด ้วยทำนองชำวสวรร หมู่ทูตสวรรค ์บริสท ุ ธิจ์ ำนวนมำกทีไม่ ้ ประหนึ่ งว่ำมีทูตสวรรค ์สว่ำงสดใสเต็มไปทั่ว ค ์ขณะเดินทำงมำพร ้อมกับพระองค ์ในกำรเสด็จมำนี ดู ท ้องฟ้ ำ“นับจำนวนเป็ นแสนๆเป็ นล ้ำนๆ”ไม่มป ี ำกกำของมนุ ษย ์คนใดจะบรรยำยภำพเหตุกำรณ์นีไ้ 541

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้องตำยสำมำรถเข ้ำใจถึงควำมยิงใหญ่ ่ ้ ้“ควำมสง่ำงำมของพระองค ์ค ด ้ไม่มส ี มองของมนุ ษย ์ทีต นีได ลุมทั่วฟ้ ำสวรรค ์และโลกก็เต็มด ้วยคำสรรเสริญพระองค ์พระรัศมีของพระองค ์ดังแสงสว่ำง”ฮำบำกุ ่ ่ ชวี ต ้ อนที ่ ่ ้ำมำใกล ้ยิงขึ ่ นนั ้ ยน์ตำทุกดวงจะมองเห็นเจ ้ำชำยแห่งชีวต ก3:3,4;เมือเมฆที มี ิ นี เคลื เข ิ บัด ้ มม ่ ำให ้พระเศียรศักดิสิ์ ทธิเปรอะเปื ์ ้ อนอีกแล ้วแต่มม ่ มด ้วยสง่ำรำศีวำงอ นี ไม่ ี งกุฎหนำมทีท ี งกุฎทีเต็ ์ ่ ำควำมเจิดจ ้ำของดวงอำ ยูบ ่ นหน้ำผำกบริสท ุ ธิของพระองค ์พระพักตร ์ของพระองค ์ส่องสว่ำงยิงกว่ ่ น“พระองค ์ทรงมีพระนำมจำรึกทีฉลองพระองค ่ ่ ้นพระอูรพ ทิตย ์เทียงวั ์และทีต ุ ระองค ์ว่ำกษัตริย ์เหนื อ ้ ้ กษัตริย ์ทังหลำยและเจ ้ำนำยเหนื อเจ ้ำนำยทังหลำย”วิ วรณ์19:16{GC640.3}{GCth17554.3} ่ ท้ ปฏิ ่ี เสธพระเมตตำคุณของพระเจ ้ำอยูต ้ เมือผู ่ อ ่ เบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์“หน้ำตำทุกคนจึง ้ ่ ร ันดร ์“หัวใจสลำยและหัวเข่ำก็สนคลอน ่ั ซีดไป”พวกเขำเกิดควำมหวำดกลัวด ้วยควำมสินหวั งชัวนิ ่ ้องว่ำ“ใครจะสำมำรถยืนห …..ใบหน้ำทุกคนซีดเซียว”เยเรมีย ์30:6นำฮูม2:10คนชอบธรรมตัวสันร ่ ำกลัวก็เกิดขึนชั ้ วขณ ่ ยัดอยูไ่ ด ้เล่ำ”วิวรณ์6:17เสียงเพลงของทูตสวรรค ์เงียบไปและควำมเงียบทีน่ ะหนึ่ งและแล ้วพระสุรเสียงของพระเยซูดงั มำว่ำ“พระคุณของเรำก็เพียงพอกับเจ ้ำ”2โครินธ ์12:9;สี ้ หน้ำของผูช ้ อบธรรมสดใสขึนมำและควำมสุ ขก็เต็มล ้นในใจของพวกเขำทุกคนแล ้วทูตสวรรค ์จะเป ่ เสียงสูงยิงขึ ่ นและเริ ้ ่ บร ้องเพลงอีกครงหนึ ้ั ่ งในขณะทีพวกเขำเคลื ่ ่ ล่งเสียงด ้วยโน้ตทีมี มขั อนเข ้ำมำใ ่ น{GC641.1}{GCth17555.1} ้ กล ้โลกมำกยิงขึ ้ ่ ้อมล ้อมด ้วยไฟทีลุ ่ กไหม้อยูท กษัตริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำยเสด็ จลงมำในหมู่เมฆทีห ่ ้องฟ้ ำก็มว้ น ่ ้ ตัวออกไปรำวกับม้วนหนังสือโลกสันสะเทื อนอยูเ่ บืองพระพั กตร ์ของพระองค ์และภูเขำทุกลูกและเก ่ ่ ำะทุกเกำะต่ำงเคลือนออกไปจำกที ของมั น“พระเจ ้ำของเรำเสด็จมำพระองค ์มิได ้ทรงเงียบอยูเ่ พลิงเ ้ ผำผลำญมำข ้ำงหน้ำพระองค ์และรอบพระองค ์มีพำยุพด ั รุนแรงพระองค ์ทรงเรียกฟ้ ำสวรรค ์เบืองบ ่ นและแผ่นดินโลกเพือจะทรงพิ พำกษำประชำกรของพระองค ์”สดุด5 ี 0:3,4{GC641.2}{GCth175 55.2} ้ “แล ้วกษัตริย ์ทังหลำยในโลกพวกคนใหญ่ คนโตบรรดำนำยทหำรใหญ่พวกเศรษฐีพวกผูม้ อ ี ำนำ ้ เป็ ่ นทำสหรือเสรีชนต่ำงซ่อนตัวอยูใ่ นถำและโขดหิ ้ จและทุกคนทังที นตำมภูเขำพวกเขำร ้องบอกกั บภูเขำและโขดหินว่ำจงล ้มทับเรำเถิดจงซ่อนเรำไว ้ให ้พ ้นจำกพระพักตร ์ของพระองค ์ผู ้ประทับอยู่ ่ ่ งและจำกพระพิโรธของพระเมษโปดกเพรำะว่ำวันสำคัญแห่งพระพิโรธของพระองค ์มำถึ บนพระทีนั งแล ้วและใครจะสำมำรถยืนหยัดอยูไ่ ด ้เล่ำ”วิวรณ์6:15-17{GC642.1}{GCth17555.3} ่ ดปดหยุดนิ่ งเงียบไปเสียงดังของอำวุธเสียงอึกทึกครึก คำพูดล ้อเลียนเย ้ยหยันยุตล ิ งริมฝี ปำกทีพู ่ ้ ่ อกอยูใ่ นโลหิต”อิสยำห ์9:5ก็หยุ โครมของสงครำม“กระทืบจนสันสะเทื อนและเสือคลุ มทุกตัวทีเกลื ้ มเี สียงอืนใดให ่ ่ ่ ดนิ่ งไปบัดนี ไม่ ้ได ้ยินนอกจำกเสียงอธิษฐำนและเสียงรำไห ้และเสียงร ้องไห ้ครำครวญ ่ี ้ ริมฝี ปำกของผูท้ เยำะเย ้ยก่อนหน้ำนี ระเบิ ดเสียงร ้องออกมำว่ำ“เพรำเะว่ำวันสำคัญแห่งพระพิโรธข 542

อำนำจสัมบูรณ์

้ องพระองค ์มำถึงแล ้วและผูใ้ ดจะสำมำรถยืนหยัดอยูไ่ ด ้เล่ำ”วิวรณ์6:17;คนอธรรมทังหลำยวิ งวอน ่ ่ ่ อยำกถูกฝังตัวอยูใ่ ต ้ก ้อนหินของภูเขำมำกกว่ำทีจะต ้องเผชิญหน้ำกับพระองค ์ทีพวกเขำดู หมินแ ละปฏิเสธดูแคลนมำตลอด{GC642.2}{GCth17555.4} ่ ่ ำเสี ้ ยงโศกเศร ้ พวกเขำรู ้จักพระสุรเสียงนั้นทีแทงทะลุ เข ้ำไปในหูของคนตำยบ่อยครงเพี ั้ ยงไรทีน ้ั ยงไรทีพวกเขำได ่ ่ บใจจำกเพื่ ำและอ่อนโยนร ้องเรียกพวกเขำให ้กลับใจบ่อยครงเพี ้ยินคำร ้องขอทีจั ่ ่ เสธพระคุณของพระองค ์แล ้วไม่มเี สียงอืนใดจ ่ อนจำกพีชำยและจำกพระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดสำหร ับผู ้ทีปฏิ ะเต็มล ้นด ้วยคำตำหนิ และด ้วยภำระหนักของกำรประณำมเทียบเท่ำได ้กับพระสุรเสียงนั้นทีร่ ้องอ ้อ ่ นวอนมำเนิ่ นนำนว่ำ“จงหันกลับจงหันกลับจำกทำงชัวของเจ ้ำ”เอเสคียล33:11;โอพวกเขำทำกับ พระสุรเสียงรำวกับเป็ นเสียงของคนแปลกหน้ำพระเยซูตรัสว่ำ“ข ้ำได ้เรียกแล ้วแต่พวกเจ ้ำปฏิเสธข ้ ่ อออกแต่ไม่มใี ครใส่ใจพวกเจ ้ำเพิกเฉยคำแนะนำทุกอย่ำงของข ้ำและไม่ยอมร ับคำตักเตือน ำยืนมื ่ ้ ่ ้แก่คำเตื ของข ้ำเลย”สุภำษิต1:24,25;พระสุรเสียงนั้นปลุกควำมทรงจำทีเขำใฝ่ ฝันจะลบทิงไปซึ งได ่ ้ ญทีพวกเขำปฏิ ่ ่ อนต่ำงๆทีพวกเขำเกลี ยดชังกำรเชือเชิ เสธและโอกำสทีพวกเขำดู แคลน{GC642.

3}{GCth17555.5} ่ ่ มีบำงคนในนั้นเป็ นกลุม ่ คนทีเยำะเย ้ยพระคริสต ์ในขณะทีทรงถ่ อมพระองค ์ลงมำเป็ นมนุ ษย ์พระ ่ ัสขณะเมือมหำปุ ่ ่ ดำร ัสของพระผูท้ รงทนทุกข ์ทีตร โรหิตสังพระองค ์ได ้หวนกลับเข ้ำมำในควำมนึ ก ้ นีไป ้ คิดของพวกเขำด ้วยอำนำจอันเร ้ำใจในเวลำนั้นพระองค ์ทรงประกำศอย่ำงเคร่งขรึมว่ำ“ตังแต่ ์ พวกท่ำนจะเห็นบุตรมนุ ษย ์ประทับข ้ำงขวำของผู ้ทรงฤทธิเดชและเสด็ จมำบนเมฆแห่งฟ้ ำสวรรค ์”มั ้ ทธิว26:64;บัดนี พวกเขำมองเห็ นพระองค ์บริบูรณ์ด ้วยพระสิรแิ ละพวกเขำยังจะได ้เห็นต่อไปว่ำพร ้ ะองค ์ประทับนั่งอยูท ่ เบื ี่ องขวำของพระรำชอ ำนำจ{GC643.1}{GCth17556.1} ่ี ่ ้ ดไ ผูท้ เคยหั วเรำะเยำะพระดำร ัสของพระองค ์ทีทรงอ ้ำงควำมเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำนั้นบัดนี พู ่ ่ นมีกษัตริย ์เฮโรดผูห้ ยิงยโสที ่ ่ ม่ออกณทีนั ทรงหั วเรำะเยำะพระรำชตำแหน่ งของพระองค ์และทรงร ับ ่ ้ทหำรเยำะเย ้ยพระองค ์ด ้วยกำรมอบตำแหน่ งกษัตริย ์ให ้แก่พระองค ์ณทีนั ่ ่ นมีบรรดำผูท้ ใช ่ี ้มือ สังให ้ ์ อันไม่บงั ควรสวมเสือคลุ มสีม่วงลงบนพระองค ์สวมมงกุฎหนำมลงบนพระเศียรศักดิสิ์ ทธิของพระอง ่ ขด ้ ค ์และเอำคทำจำลองไปใส่ไว ้ในพระหัตถ ์ทีไม่ ั ขืนของพระองค ์และก ้มคำนับลงต่อเบืองพระพั กต ่ ้ ่ ้ ร ์ด ้วยอำกำรล ้อเล่นดูหมินชำยทั งหลำยเหล่ ำนั้นทีเคยตบตี และถ่มนำลำยใส่ พระองค ์ผูท้ รงเป็ นเจ ้ำ ้ ชำยแห่งชีวต ิ พระองค ์นั้นบัดนี พวกเขำต ้องหันหน้ำหนี ไปจำกสำยพระเนตรแห่งกำรตรวจสอบและ ่ ่ มล ้นด ้วยอำนำจคนเหล่ำนั้น หำทำงทีจะหนี ไปให ้พ ้นจำกพระสิรแิ ห่งกำรทรงอยูข ่ องพระองค ์ซึงเต็ ่ ่ ทีตอกตะปู ลงบนพระหัตถ ์และพระบำทของพระองค ์รวมถึงทหำรทีแทงสี ข ้ำงของพระองค ์ต่ำงมองดู ้ ้วยควำมหวำดกลัวและสำนึ กผิด{GC643.2}{GCth17556.2} รอยแผลเหล่ำนี ด

543

อำนำจสัมบูรณ์

้ ปุโรหิตและผู ้ปกครองทังหลำยต่ ำงหวนคิดถึงภำพเหตุกำรณ์ของคำลวำรีด ้วยควำมหวำดกลัว ่ ่ จนตัวสันพวกเขำนึ กถึงภำพเหตุกำรณ์เหล่ำนั้นได ้อย่ำงชัดเจนยิงพวกเขำจ ำได ้ดีวำ่ พยักหน้ำแส ่ ่ ้ำยอย่ำงไรพวกเขำร ้องตะโกนว่ำ“เขำช่วยคนอืนให ่ ้รอดได ้แต่ชว่ ดงควำมชืนชมปรี ดำในควำมชัวร ๋ ้ ดเรำจะได ้เชือบ ่ ้ำ ยตัวเองไม่ได ้เขำเป็ นกษัตริย ์ของชำติอส ิ รำเอลให ้เขำลงมำจำกกำงเขนเดียวนี เถิ ๋ ้ ดเพรำะเขำกล่ำวว่ำเขำ งเขำวำงใจพระเจ ้ำถ ้ำพระองค ์พอพระทัยตัวเขำขอให ้ทรงช่วยเขำเดียวนี เถิ เป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำ”มัทธิว27:42,43{GC643.3}{GCth17556.3} ้ ้อย่ำงชัดเจนถึงอุปมำของพระผูช ่ ่ ยอมคืนผลจ พวกเขำระลึกขึนได ้ ว่ ยให ้รอดเรืองคนท ำสวนทีไม่ ้ งทำรุณบ่ำวและฆ่ำลูกชำยของเจ ้ำของสวนพวกเขำยังจำได ้ ำกสวนองุ น ่ ให ้แก่เจ ้ำของสวนอีกทังยั ่ วเขำเองประกำศออกมำว่ำเจ ้ำของสวนจะ“ฆ่ำคนร ้ำยเหล่ำนั้นให ้ตำยอย่ำงทุกข ์ทร ถึงคำตัดสินทีตั ่ ตธิ มำน”มัทธิว21:41;ปุโรหิตและผู ้ปกครองมองเห็นแนวทำงปฏิบต ั ข ิ องตัวเองและวำระสุดท ้ำยทียุ ่ ซอสั ้ เสียงร ้ รรมของพวกเขำเองในควำมบำปและกำรถูกลงโทษของชำยทีไม่ ื่ ตย ์เหล่ำนั้นและบัดนี มี ่ บปวดอย่ำงรุนแรงดังขึนมำเป็ ้ ่ งยิงกว่ ่ ำเสียงทีเคยตะโกนว่ ่ องของร่ำงกำยทีเจ็ นเสียงทีดั ำ“เอำไปตรึง ่ ่ ่ เอำไปตรึงทีกำงเขน”ลู กำ23:21;ทีเคยดั งก ้องทั่วท ้องถนนของกรุงเยรูซำเล็มเสียงร ้องไห ้ครำครว ่ มไปด ้วยควำมผิดหวังอย่ำงน่ ำกลัวนี ดั ้ งขึนมำว่ ้ ญทีเต็ ำ“พระองค ์ทรงเป็ นพระบุตรของพระเจ ้ำพระอ ่ ้ งค ์ทรงเป็ นพระเมสสิยำห ์องค ์แท”้ พวกเขำหำทำงทีจะหนี ไปให ้พ ้นจำกเบืองพระพั กตร ์ของพระองค ์ ่ ่ ผูท้ รงเป็ นจอมกษัตริย ์พวกเขำพยำยำมทีจะหลบซ่ อนตัวลึกลงไปใต ้แผ่นดินโลกทีแยกตั วออกจำก ่ ำงๆทังหลำยนั ้ ้นแต่ก็ไร ้ผล{GC643.4}{GCth17556.4} กันด ้วยแรงกระแทกของสิงต่ ่ เสธสัจธรรมนั้นจะมีบำงช่วงเวลำเมือสำมั ่ ้ ่ ในชีวต ิ ของทุกคนทีปฏิ ญสำนึ กรู ้สึกตัวขึนมำเมื อควำ ้ ้ นเรืองทรมำนจิ ่ มทรงจำรือฟื ตใจเก่ำๆของชีวต ิ ทีน่​่ ำไหว ้หลังหลอกและจิตวิญญำณรู ้สึกถูกคุกคำม ่ ้ผลแต่สงเหล่ ่ิ ้ ่ ด ้วยควำมเสียใจทีไร ำนี จะเที ยบกับควำมเสียใจของวันนั้น“เมือควำมกลั วมำกระทบพ วกเจ ้ำอย่ำงพำยุร ้ำยและควำมหำยนะของพวกเจ ้ำมำถึงอย่ำงพำยุหมุน”ได ้อย่ำงไรสุภำษิต1:27บั ้ ท้ ต ่ี ้องกำรทำลำยพระคริสต ์และประชำกรทีซื ่ อสั ่ ตย ์ของพระองค ์จะเป็ นพยำนเห็นถึงร ัศมีทหยุ ดนี ผู ี่ ดนิ่ งอยูบ ่ นพวกเขำในท่ำมกลำงควำมหวำดกลัวนั้นพวกเขำได ้ยินเสียงของธรรมิกชนเปล่งเสียงด ้ ่ ่ วยควำมชืนชมยิ นดีวำ่ “ดูสน ิ ี่ คือพระเจ ้ำของเรำเรำรอคอยพระองค ์เพือพระองค ์จะทรงช่วยเรำให ้ร อด”อิสยำห ์25:9{GC644.1}{GCth17557.1} ท่ำมกลำงควำมปั่นป่ วนของโลกแสงฟ้ ำแลบและเสียงฟ้ ำร ้องพระสุรเสียงของพระบุตรของพระเจ ้ ่ ่ นพระองค ้ ำทรงเรียกธรรมิกชนทีนอนหลั บอยูใ่ ห ้ตืนขึ ์ทรงทอดพระเนตรไปยังหลุมฝังศพของผูช ้ อ ้ ้ ้ ่ ำ“จงตืนเถิ ่ ดตืนเถิ ่ ดตืน ่ บธรรมทังหลำยแล ้วทรงชูพระหัตถ ์ขึนไปยั งสวรรค ์เบืองบนพระองค ์ตร ัสสังว่ ่ บอยูใ่ นผงคลีและจงลุกขึน”ตลอดทั ้ ่วทังควำมยำวและควำมกว ้ เถิดท่ำนทีหลั ้ำงของโลกคนตำยจะไ ้ ด ้ยินพระสุรเสียงนั้นและผูท้ ได ี่ ้ยินเสียงนั้นจะมีชวี ต ิ และทั่วทังโลกจะดั งก ้องด ้วยเสียงย่ำเท ้ำของกอง ่ ทหำรยิงใหญ่ ของชนทุกชำติทุกเผ่ำพันธุ ์ทุกภำษำและทุกคนพวกเขำก ้ำวออกมำจำกห ้องกักขังแ 544

อำนำจสัมบูรณ์

ห่งควำมตำยตกแต่งกำยด ้วยรัศมีภำพของชีวต ิ อมตะพวกเขำร ้องเสียงดังว่ำ“โอควำมตำยชัยชนะ ่ี ่ี ่ ชวี ต ของเจ ้ำอยูท ่ ไหนโอควำมตำยเหล็ กไนของเจ ้ำอยูท ่ ไหน”1โคริ นธ ์15:55;และผูช ้ อบธรรมทีมี ิ ร่ว ่ บเป็ นขึนจำกควำมตำยจะโห่ ้ ่ มกับธรรมิกชนทีกลั ร ้องอย่ำงมีช ัยร่วมกันด ้วยควำมชืนชมยิ นดีเป็ นเ วลำยำวนำน{GC644.2}{GCth17557.2} ่ ่ ่ ้ำไปในหลุมฝังศพอำดัมซึง่ รูปร่ำงของทุกคนทีออกมำจำกหลุ มฝังศพจะเหมือนกับเมือตอนที เข ่ กปลุกให ้เป็ นขึนจำกควำมตำยนั ้ ้นมีรป ยืนอยูใ่ นท่ำมกลำงเหล่ำคนทีถู ู ร่ำงสง่ำสูงใหญ่และงดงำมเข ำมีรป ู ร่ำงเล็กกว่ำพระบุตรของพระเจ ้ำเพียงเล็กน้อยอำดัมจะมีลก ั ษณะแตกต่ำงจำกคนในยุคต่อๆ ้ ำให ้เรำมองเห็นถึงกำรถดถอยทียิ ่ งใหญ่ ่ มำอย่ำงเห็นได ้ชัดในแง่นีท ของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์แต่ทุกคนเป็ ้ ่ ่ ่ ั ร ันดร ์ในปฐ นขึนมำจำกควำมตำยด ้วยควำมสดชืนและควำมแข็ งแรงของวัยหนุ่ มสำวซึงคงอยู ช ่ วนิ มกำลพระเจ ้ำทรงสร ้ำงมนุ ษย ์ให ้เหมือนพระองค ์ไม่เพียงในด ้ำนของอุปนิ สยั เท่ำนั้นแต่ให ้เหมือนกั บพระองค ์ในรูปร่ำงและหน้ำตำด ้วยบำปทำให ้เสียโฉมและเกือบจะลบพระฉำยำของพระเจ ้ำไปจนห ้ ่ ำสิงที ่ สู ่ ญหำยไปกลับคืนมำพระองค ์ทรงเปลียนร่ ่ ่ มดสินแต่ พระคริสต ์เสด็จมำเพือน ำงกำยทีเลวร ้ำย ้ ่ ้องตำยแ ของเรำและปั้นแต่งขึนมำใหม่ ให ้เป็ นเหมือนพระวรกำยอันสง่ำงำมของพระองค ์รูปกำยทีต ่ งหนึ ้ั ่ งเคยเปื ้ อนด ้วยบำปจะถูกเปลียนเป็ ่ ่ ละเปื่ อยเน่ ำปรำศจำกควำมสวยงำมซึงคร นร่ำงกำยทีสมบู ้ ้ ้ในหลุมฝังศพบรร รณ์แบบสวยงำมและมีชวี ต ิ อมตะตำหนิ ทุกอันและควำมพิกำรทังหมดจะถู กทิงไว ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะกลับไปยังต ้นไม้แห่งชีวต ่ ญเสียไปนำนแล ้วพวกเขำจ ดำผูท้ ได ิ ในสวนเอเดนทีสู ้ ะ“เติบใหญ่”ขึน(มำลำคี 4:2)จนมีขนำดควำมสูงเต็มบริบูรณ์ของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์ในควำมรุง่ โรจน์ข ่ องรอยสุดท ้ำยของกำรสำปแช่งจำกบำปจะถูกกำจัดออกไปจนหมดสินและบรร ้ องสมัยยุคแรกเริมร่ ่ื ตย ์ของพระคริสต ์จะปรำกฏตัวด ้วย“ควำมงำมของพระเยโฮวำห ์พระเจ ้ำของข ้ำพระองค ์” ดำผูซ ้ อสั สดุด9 ี 0:17ThaiKJVในควำมคิดและจิตวิญญำณและร่ำงกำยล ้วนสะท ้อนถึงพระฉำยำอันบริบูรณ์ ่ ได ่ ้ ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำของพวกเขำโอช่ำงเป็ นกำรทรงไถ่บำปอันประเสริฐเสียนี่ กระไรเป็ นเรืองที ่ ้รอคอยมำเนิ่ นนำนเป็ นควำมมุ่งหวังทีใคร่ ่ ครวญด ้ว กล่ำวขำนถึงมำนำนแล ้วและเป็ นควำมหวังทีได ่ ยควำมร ้อนรนแต่ยงั ไม่เคยเข ้ำใจได ้อย่ำงเต็มที{GC644.3}{GCth17557.3} ่ งมีชวี ต ่ ่ คนชอบธรรมทียั ิ อยูจ ่ ะถูกเปลียนแปลงไป“ในชั วขณะเดี ยวในพริบตำเดียว”1โครินธ ์15: ์ แล ้วบัดนี พวกเขำถู ้ 52ด ้วยพระสุรเสียงของพระเจ ้ำนั้นพวกเขำได ้ร ับศักดิศรี กทำให ้เป็ นอมตะและ ่ นขึนมำจำกควำมตำยถู ้ ้ ่ พร ้อมกับเหล่ำธรรมิกชนทีเป็ กร ับขึนไปเพื อพบกั บองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำในฟ้ ้ ่ ้ ทิ ่ ศนั้นตังแต่ ้ ทสุ ่ี ดฟ้ ำ ำอำกำศทูตสวรรค ์จะ“รวบรวมคนทังหมดที พระองค ์ทรงเลือกไว ้แล ้วจำกทังสี ้ ่ ดฟ้ ำข ้ำงโน้น”มัทธิว24:31;ทูตสวรรค ์ผูบ้ ริสท ์ ้มเด็กเล็กๆไปยังอ ้อมแขนของม ข ้ำงนี จนถึ งทีสุ ุ ธิจะอุ ่ ้ั ำรดำมิตรสหำยทีตำยจำกกั นไปนำนจะได ้พบกันอีกครงและจะไม่ จำกกันอีกแล ้วและด ้วยเสียงเพล ่ ้ งแห่งควำมชืนชมยิ นดีพวกเขำจะถูกร ับขึนไปพร ้อมกันไปสูเ่ มืองของพระเจ ้ำ{GC645.1}{GCth1 7558.1} 545

อำนำจสัมบูรณ์

่ นเมฆจะมีปีกใต ้รำชรถนี จะมี ้ ล ้อทีมี ่ ชวี ต ่ ด ้ำนข ้ำงแต่ละด ้ำนของรำชรถทีเป็ ิ และขณะทีรำชรถแล่ ้ เ่ บืองบนล ้ ์ ่ ่ ่ ้นปี กจะร ้องว่ำ“บริสท นขึนสู ้อเหล่ำนั้นจะร ้องว่ำ“บริสท ุ ธิ”และขณะที รำชรถเคลื อนที ไปนั ุ ์ ้ ม ่ ดตำมจะร ้องว่ำ“บริสท ์ สท ์ สท ์ ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือพระเจ ้ำผูท้ ธิ”และทู ตสวรรค ์ทังกลุ ่ ทีติ ุ ธิบริ ุ ธิบริ ุ ธิองค ่ รงฤทธำนุ ภำพสูงสุด”และผูท้ ได ี่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปแล ้วจะร ้องเสียงดังว่ำ“อำเลลูยำ”ในขณะทีรำชร ่ ้ ถเลือนสู งขึนไปยั งกรุงเยรูซำเล็มใหม่{GC645.2}{GCth17558.2} ่ ่ ก่อนทีจะก ้ำวเข ้ำไปยังเมืองของพระเจ ้ำนั้นพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงมอบเครืองหมำยแห่ งชัยชนะใ ่ี ดตำมพระองค ์และสวมเครืองหมำยแสดงถึ ่ ์ ้แก่พวกเขำขบวนอันน่ ำประ ห ้แก่ผูท้ ติ งฐำนันดรศักดิให ทับใจต่ำงล ้อมเป็ นลำนจัตรุ ัสรอบพระรำชำของพวกเขำพระองค ์ทรงมีรป ู ร่ำงสูงสง่ำกว่ำธรรมิกชน ้ ่ มล ้ และทูตสวรรค ์พระพักตร ์ของพระองค ์เปล่งรอยยิมอย่ ำงอ่อนโยนมำยังพวกเขำด ้วยควำมร ักทีเต็ ้ ่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปซึงมี ่ จำนวนนับไม่ถ ้วนเพ่งมองไปยังพระองค ์ดวงตำ นสำยตำของคนทังหมดที ได ่ ทุกดวงมองเห็นพระสิรข ิ องพระองค ์พระผูท้ รงมี“หน้ำตำ…..เสียโฉมมำกเหลือทีจะเหมื อนคนและรูป ่ ร่ำง…..ก็เสียโฉมเหลือทีจะเหมื อนมนุ ษย ์”อิสยำห ์52:14;พระหัตถ ์ของพระองค ์สวมมงกุฎแห่งสง่ำร ่ี ช ัยชนะทุกคนได ้ร ับมงกุฎทีจำรึ ่ ก“ชือใหม่ ่ ำศีลงบนศีรษะของผูท้ มี ”(วิวรณ์2:17)และจำรึกข ้อควำม ์ พระเจ ้ำ”;ในมือของทุกคนมีทำงตำลแห่งชัยชนะและพิณเงำงำมเมือทู ่ ตสวร “ถวำยควำมบริสท ุ ธิแด่ ่ ้นบรรเลงทุกคนจะดีดพิณด ้วยควำมชำนำญเสียงเพลงทีไพเรำะนุ ่ รค ์ผูบ้ ญ ั ชำกำรเริมต ่ มนวลก็ดงั ้ ่ อำจบรรยำยเป็ นคำพูดเต็มล ้นเข ้ำไปในจิตใจของทุกคนและทุกเสีย ออกมำควำมปลำบปลืมใจที ไม่ งต่ำงร่วมกันสรรเสริญด ้วยควำมสำนึ กในพระคุณว่ำ“พระองค ์ทรงรักเรำทรงปลดปล่อยเรำจำกบำ ้ ปของเรำด ้วยพระโลหิตของพระองค ์และทรงตังเรำให ้เป็ นอำณำจักรและเป็ นพวกปุโรหิตของพระเ จ ้ำพระบิดำของพระองค ์ขอพระเกียรติและอำนุ ภำพจงมีแด่พระองค ์สืบๆไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์1:5,6{ GC645.3}{GCth17558.3} ่ อยู ่ เ่ บืองหน้ ้ ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้วนั้นคือเมืองบริสท ์ สิงที ำของบรรดำผูท้ ถู ุ ธิพระเยซู ทรงเปิ ดประตูมุกอ ่ ้ถือร ักษำสัจธรรมตลอดมำเดินเข ้ำไปพวกเขำมองเห็นสวรรค ์ อกกว ้ำงและประชำชำติเหล่ำนั้นทีได ่ นบ ้ำนของอำดัมในสมัยทีเขำยั ่ ์ ่ ่ ของพระเจ ้ำซึงเป็ งเป็ นคนบริสท ุ ธิและแล ้วพระสุรเสียงทีไพเรำะยิ งกว่ ่ ของคนทีต ่ ้องตำยเคยได ้ยินนั้นดังมำว่ำ“กำรต่อสู ้ของท่ำนทังหลำยสิ ้ ้ ดลงแล ้ว”“ ำดนตรีใดๆทีหู นสุ ้ ่ ้ร ับพรจำกพระบิดำของเรำจงมำร ับเอำรำชอำณำจักรซึงเตรี ่ ท่ำนทังหลำยที ได ยมไว ้สำหร ับท่ำนทัง้ ้ แรกสร ้ำงโลก”มัทธิว25:34{GC646.1}{GCth17559.1} หลำยตังแต่ ้ ำอธิษฐำนของพระผูช ่ ่ บัดนี ค ้ ว่ ยให ้รอดทีทรงอธิ ษฐำนเผือสำวกของพระองค ์ก็สำเร็จ“ข ้ำพระอง ่ ค ์ปรำรถนำให ้คนเหล่ำนั้นทีพระองค ์ประทำนแก่ข ้ำพระองค ์อยูก ่ บ ั ข ้ำพระองค ์”ยอห ์น17:24“อยูเ่ บื ้ องหน้ำพระสิรข ิ องพระองค ์โดยปรำศจำกตำหนิ และมีควำมร่ำเริงยินดี”(ยูดำ24)พระคริสต ์ทรงนำ ่ี ผูท้ พระองค ์ทรงไถ่ด ้วยพระโลหิตของพระองค ์เองมำยังพระบิดำและทรงประกำศว่ำ“ข ้ำพระองค ์อยู่ ่ ่ พร ้อมกับเหล่ำลูกๆทีพระองค ่ ทีนี ์ประทำนให ้แก่ข ้ำพระองค ์”“ข ้ำพระองค ์ก็พท ิ ก ั ษ ์ร ักษำเขำผูซ ้ งพระ ึ่ 546

อำนำจสัมบูรณ์

องค ์ประทำนแก่ข ้ำพระองค ์ไว ้โดยพระนำมของพระองค ์”ยอห ์น17:12;โอควำมร ักแห่งกำรไถ่ให ้พ ้ ้ ำงประเสริฐเพียงไรเวลำแห่งควำมปรีดำจะเกิดขึนเมื ้ อพระบิ ่ ้ ดทอด นจำกบำปนี ช่ ดำผูท้ รงไม่มท ี สิ ี่ นสุ ้ ่ กไถ่ให ้รอดแล ้วและทรงมองเห็นพระฉำยำของพระองค ์ควำมขัดแย ้ง พระเนตรมำยังคนทังหลำยที ถู ้ /ควำมบำดหมำงของบำปถูกกำจัดจนหมดสินสำเหตุ ของบำปถูกขจัดออกไปและมนุ ษย ์จะประสำ ้ั นเข ้ำเป็ นหนึ่ งร่วมกับพระเจ ้ำได ้อีกครง{GC646.2}{GCth17559.2} ่ ่ งหลำยของพระองค ้ ่ ้เ ด ้วยควำมร ักอันสุดทีจะพรรณนำได ้พระเยซูทรงต ้อนร ับผูส้ ต ั ย ์ซือทั ์เพือให ่ ่ี ่ ข ้ำร่วมควำมสุขกับพระองค ์พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรงชืนชมยิ นดีททรงเห็ นจิตวิญญำณซึงพระองค ์ทร งช่วยให ้รอดด ้วยควำมเจ็บปวดและควำมอัปยศของพระองค ์ได ้เข ้ำมำยังรำชอำณำจักรแห่งพระสิร ิ ้ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะเป็ นผูแ้ บ่งปันควำมสุขของพระองค ์ในขณะทีพวกเขำมองไ ่ นี และบรรดำผู ท้ ได ่ี ้ร ับพระพรเหล่ำนี พวกเขำก็ ้ ่ กนำให ้มำหำพระคริสต ์อันเนื่ องมำจ ปยังผูท้ ได มองเห็นคนเหล่ำนั้นทีถู ่ ยสละของพวกเขำยืนอยูใ่ ำกคำอธิษฐำนของพวกเขำและกำรทำงำนของพวกเขำและควำมร ักทีเสี ้ ้วยในขณะทีพวกเขำชุ ่ ่ ่ งสีขำวอันยิงใหญ่ ่ ่ นท่ำมกลำงคนเหล่ำนี ด มนุ มกันรอบพระทีนั ควำมชืนชมยิ ่ี อำจบรรยำยด ้วยคำพูดจะท่วมท ้นอยูใ่ นใจของพวกเขำเมือมองดู ่ ่ นดีทไม่ ผู ้ทีพวกเขำน ำให ้มำหำพ ่ ่ ้ ช ักนำคนอืนต่ ่ อๆกันไปและคนทังหมด ้ ระคริสต ์และเห็นว่ำคนนั้นชักนำคนอืนๆและคนอื นเหล่ ำนี ก็ ้ ้เข ้ำมำยังทีพั ่ กพิงแห่งกำรพักผ่อนณทีนั ่ ่ นพวกเขำจะวำงมงกุฎลงทีพระบำทของพระเยซู ่ นี ได และถ ่ ร ันดร ์กำล{GC647.1}{GCth17560.1} วำยสรรเสริญพระองค ์ตลอดชัวนิ ่ ำลังต ้อนร ับบรรดำผูท้ ถู ่ี กไถ่ให ้รอดเข ้ำไปยังนครของพระเจ ้ำอยูน ในขณะทีก ่ ั้นมีเสียงร ้องถวำยเ ่ื ้ ้ กียรติชนชมปรี ดำดังขึนในอำกำศอำดั มทังสองก ำลังจะพบกันพระบุตรของพระเจ ้ำทรงกำงแขนอ ่ ้อนร ับบิดำของเผ่ำพันธุ ์มนุ ษยชำติของเรำซึงเป็ ่ นมนุ ษย ์ทีพระองค ่ อกเพือต ์ทรงสร ้ำงและได ้ทำบำป ่ ต่อพระผูส้ ร ้ำงของเขำและเพือควำมบำปของเขำท ำให ้เกิดรอยแผลจำกกำรตรึงกำงเขนติดอยูบ ่ น ่ ่ี ้ ่ พระวรกำยของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดขณะทีอำดั มมองดูรอยตะปูทโหดเหี ยมเขำไม่ ได ้ซบหน้ำลงทีพระ ้ ำ“พระเ อุระของพระองค ์แต่เขำทรุดตัวลงแทบพระบำทของพระองค ์ด ้วยควำมถ่อมตนและร ้องขึนว่ มษโปดกผูถ้ ก ู ปลงพระชนม ์แล ้วนั้นทรงสมควรได ้ร ับฤทธำนุ ภำพ”วิวรณ์5:12พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทรง ้ นด ้วยควำมร ักปรำนี และชีให ้ ้เขำมองไปยังสวนเอเดนซึงเป็ ่ นบ ้ำนทีเขำถู ่ พยุงเขำให ้ลุกขึนยื กขับอ อกมำเนิ่ นนำนแล ้ว{GC647.2}{GCth17560.2} ่ หลังจำกทีอำดั มถูกขับออกจำกสวนเอเดนชีวต ิ ของเขำเต็มไปด ้วยควำมโศกเศร ้ำใบไม้ทุกใบทีแ่ ่ ำมำถวำยเป็ นเครืองถวำยบู ่ ่ ท ่ ำลำยธรรมชำติอน ห ้งเฉำไปสัตว ์ทุกตัวทีน ชำทุกสิงที ั สวยงำมทุกสิง่ ่ ้ำงรอยมลทินให ้แก่ควำมบริสท ์ ่ ้ ้ อนถึงบำปของเขำอยูเ่ สมอเขำ ทีสร ุ ธิของมนุ ษย ์สิงเหล่ ำนี คอยย ำเตื ้ อมองเห็ ่ ่ มี ่ อยูท ่ ต ้องปวดร ้ำวด ้วยควำมเสียใจอย่ำงสุดซึงเมื นควำมชัวที ่ ่วทุ ั กหนแห่งและเมือเขำเตื อ ้ นเขำก็จะได ้คำตำหนิ ตอบโต ้มำว่ำเขำเป็ นต ้นเหตุทท ี่ ำให ้บำปเกิดขึนเขำต ้องแบกร ับกำรลงโทษข ้ ้วยควำมถ่อมตัวอย่ำงอดทนเป็ นเวลำนำนเกือบหนึ่ งพันปี เขำสำรภำพควำมบำปข องควำมผิดนี ด 547

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ องเขำด ้วยควำมสัตย ์ซือและวำงใจในคุ ณควำมดีของพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดทีทรงสั ญญำไว ้และเขำตำยไ ่ ้ ปพร ้อมกับควำมหวังทีจะกลั บเป็ นขึนจำกควำมตำยพระบุ ตรของพระเจ ้ำทรงไถ่มนุ ษย ์จำกควำมล ้ ้ มเหลวและกำรล ้มลงและบัดนี โดยพระรำชกิ จของกำรลบมลทินบำปอำดัมก็ได ้รับสิทธิกำรปกครอ งของเขำกลับคืนมำ{GC647.3}{GCth17560.3} ่ ่ ่ อำดัมมีควำมสุขอย่ำงล ้นเหลือเมือเขำมองไปยั งต ้นไม้ทเขำเคยชื ี่ นชอบเป็ นต ้นทีเขำเคยเก็ บผล ้ ่ ์ ่ อของเขำเคยตกแ จำกต ้นไม้ต ้นนี ในสมั ยทีเขำยั งเป็ นคนบริสท ุ ธิและมี ควำมสุขเขำเห็นเถำวัลย ์ทีมื ่ ่ นจริงเขำเข ้ำใจอย่ำงดีวำ่ แท ้จริงแล ้ ต่งดอกไม้ต ้นเดียวกับทีเขำชอบดู แลสมองของเขำจับภำพทีเป็ ่ กนำกลับคืนมำใหม่บด ้ ่ อนทีเขำจะถู ่ วนี่ คือสวนเอเดนทีถู ั นี สวยงำมกว่ ำเมือก่ กขับออกไปพระผูช ้ ว่ ย ่ ่ ้เขำร ับประทำนเขำ ให ้รอดทรงนำเขำไปยังต ้นไม้แห่งชีวต ิ และทรงเด็ดผลไม้ทีสวยงำมและทรงยื นให ่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปยืนอยูใ่ นแดนสวรร มองไปรอบๆและเห็นคนมำกมำยจำกครอบคร ัวของเขำทีได ค ์ของพระเจ ้ำแล ้วเขำวำงมงกุฎเปล่งประกำยลงแทบพระบำทของพระเยซูและซบอยูท ่ พระอุ ี่ ระของ ้ ่วท ้อง พระองค ์และกอดพระผูไ้ ถ่ไว ้เขำดีดพิณทองคำและเสียงเพลงแห่งชัยชนะก็ดงั กังวำนขึนไปทั ์ ฟ้ ำ“พระเมษโปดกผูท้ รงถูกปลงพระชนม ์และทรงพระชนม ์อีกแล ้วนั้นเป็ นผูท้ รงสมควรได ้ร ับฤทธิเด ช”สมำชิกในครอบครัวของอำดัมร ้องรับและถอดมงกุฎของพวกเขำออกมำวำงแทบพระบำทของ ่ ้มกรำบลงถวำยบูชำต่อเบืองพระพั ้ พระผูช ้ ว่ ยให ้รอดในขณะทีก กตร ์พระองค ์{GC648.1}{GCth17 561.1} ้ั มี ้ ทูตสวรรค ์ทีร่ ำไห ่ ่ กำรได ้พบกันใหม่ในครงนี ้เมืออำดั มล ้มลงในบำปเป็ นพยำนอยูด ่ ้วยทูตสวรร ้ นชมยิ ่ ่ ้ ค ์เหล่ำนี ชื นดีเมือพระเยซู ทรงเป็ นขึนมำจำกควำมตำยและเสด็ จกลับสูส ่ วรรค ์และทูตสวรรค ์ ้ ้ ่ อในพระนำมของพระองค ่ ้ ตเหล่ำนี เห็ ้ นพ เหล่ำนี จะเป็ นผูท้ เปิ ี่ ดหลุมฝังศพของคนทังปวงที เชื ์บัดนี ทู ระรำชกิจของกำรทรงไถ่ให ้พ ้นจำกบำปนั้นเสร็จสมบูรณ์แล ้วและพวกเขำต่ำงประสำนเสียงร่วมกัน ร ้องเพลงสรรเสริญพระเจ ้ำ{GC648.2}{GCth17561.2} ่ ่ ่ งซึงดู ่ คล ้ำยกับทะเลแก ้วปนไฟทียิ ่ งงำมอร่ ่ ่ ทีทะเลใสเหมื อนแก ้วหน้ำพระทีนั ำมเมือกระทบกั บพระ ่ สิรข ิ องพระเจ ้ำนั้นมีชนกลุม ่ หนึ่ งทีมำชุ มนุ มกันพวกเขำ“มีช ัยชนะต่อสัตว ์ร ้ำยและต่อรูปของมันแล ่ น”พวกเขำยืนอยูก ่ ะต่อตัวเลขของชือมั ่ บ ั พระเมษโปดกทีบนภู เขำศิโยน“ถือพิณของพระเจ ้ำ”เป็ น ่ นสี ่ พั ่ นคนทีได ่ ้ร ับกำรทรงไถ่แล ้วออกมำจำกท่ำมกลำงมนุ ษย ์และทีนั ่ ่ นได ้ยินเสียงรำว คนแสนสีหมื ้ ่ น“เสียงของผูด้ ด กับเสียงนำมำกหลำยและดุ จเสียงฟ้ ำร ้องสนั่นซึงเป็ ี พิณกำลังเล่นพิณของพวกเข ่ ่ ง”ซึงเป็ ่ นบทเพลงทีไม่ ่ มใี ครสำมำรถร ้องได ้ยกเว ้น ำอยู”่ และพวกเขำ“ร ้องเพลงบทใหม่หน้ำพระทีนั ่ นสี ่ พั ่ นคนนั้นมันเป็ นบทเพลงของโมเสสและเพลงของพระเมษโปดกซึงเป็ ่ นบทเพ คนหนึ่ งแสนสีหมื ่ นสี ่ พั ่ นคนนี เท่ ้ ำนั้นทีเรี ่ ยนรู ้ทีจะร ่ ้องเพลงนั้นได ้ ลงแห่งกำรช่วยกู ้ไม่มผ ี ูใ้ ดเลยนอกจำกคนแสนสีหมื ่ นประสบกำรณ์ทไม่ เพรำะเป็ นบทเพลงแห่งประสบกำรณ์ของพวกเขำซึงเป็ ี่ ม ค ี นกลุม ่ ใดเคยมีมำก่อ ่ ่ กร ับขึนมำยั ้ นพวกเขำ“ติดตำมพระเมษโปดกไม่วำ่ พระองค ์จะเสด็จไปทีไหน”พวกเขำเป็ นคนทีถู งส 548

อำนำจสัมบูรณ์

่ งมีชวี ต วรรค ์ในขณะทียั ิ อยูพ ่ วกเขำจึงถูกจัดว่ำเป็ น“ผลแรกถวำยแด่พระเจ ้ำและแด่พระเมษโปดก” วิวรณ์15:2,3(TKJV);14:1-5 ้ นคนทีมำจำกควำมยำกล ่ ่ “คนเหล่ำนี เป็ ำบำกครงยิ ั้ งใหญ่ ”พวกเขำผ่ำนช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ ่ เคยมีมำก่อนนับตังแต่ ้ ครงมี ้ั ประชำชำติมำพวกเขำทนกับควำมทุกข ์ลำเค็ญ ยำกลำบำกอย่ำงทีไม่ ในช่วงเวลำแห่งควำมทุกข ์ของยำโคบพวกเขำยืนหยัดอยูไ่ ด ้โดยปรำศจำกผูอ้ ท ุ ธรณ์จนถึงช่วงเว ่ ้ ลำสุดท ้ำยคือเมือพระเจ ้ำทรงเทคำพิพำกษำลงมำแต่พวกเขำทังหลำยได ้รับกำรปลดปล่อยออกมำ ้ ำของเขำด ้วยพระโลหิตของพระเมษโปดกจนขำวสะอำด”“ปำกของ เพรำะ“พวกเขำชำระล ้ำงเสือผ้ ่ ้ ้ พวกเขำไม่พบควำมเท็จเขำเป็ นคนทีปรำศจำกต ำหนิ ”ต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำ“เพรำะเหตุนีเขำ ้ ่ ่ งของพระเจ ้ำและปรนนิ บต ้ ทังหลำยจึ งได ้อยูห ่ น้ำพระทีนั ั พ ิ ระองค ์ในพระวิหำรของพระองค ์ทังกลำง ่ ่ งจะทรงคุ ้มครองพวกเขำ”พวกเขำเห็นกำรกันดำร วันและกลำงคืนและพระองค ์ผูป้ ระทับบนพระทีนั ่ ำลำยแผ่นดินโลกดวงอำทิตย ์มีพลังควำมร ้อนอย่ำงแรงเพือเผำผลำญม ่ อำหำรและโรคระบำดซึงท นุ ษย ์และตัวพวกเขำเองอดทนต่อควำมลำบำกควำมหิวโหยและควำมกระหำยแต่“พวกเขำจะไม่หวิ หรือกระหำยอีกเลยดวงอำทิตย ์และควำมร ้อนจะไม่แผดเผำเขำอีกต่อไปเพรำะว่ำพระเมษโปดกผู ้ท ่ ่ งนั้นจะทรงเลียงดู ้ พวกเขำและจะทรงนำเขำไปยังนำพุ ้ แห่งชีวต รงอยูก ่ ลำงพระทีนั ิ และพระเจ ้ำจะทร ้ ้ งเช็ดนำตำทุ กหยดจำกตำของเขำทังหลำย”วิ วรณ์7:14-1714:5{GC648.3}{GCth17561.3} ่ี ในทุกยุคทุกสมัยบรรดำผูท้ พระผู ช ้ ว่ ยให ้รอดทรงเลือกสรรไว ้แล ้วจะต ้องผ่ำนกำรเรียนรู ้และฝึ กฝ ้ บแคบพวกเขำจะต ้องถูกชำระให ้บริสุ นในโรงเรียนของกำรทดลองทำงเดินของพวกเขำในโลกนี คั ์ ทธิในเตำไฟแห่ งควำมยำกลำบำกพวกเขำต ้องอดทนต่อกำรต่อต ้ำนควำมเกลียดชังและกำรกล่ำ ่ นแก่องค ์พระเยซูพวกเขำติดตำมพระองค ์ในกำรต่อสู ้ทีร่ ้ำยกำจพวกเขำอดทนกับกำร วร ้ำยเพือเห็ ่ ้วยประสบกำรณ์ทเจ็ เสียสละและต ้องพบกับควำมผิดหวังอันขมขืนด ี่ บปวดของตัวพวกเขำเองนั้น ่ ้ำยของบำปอำนำจของมันควำมผิดของมันควำมทุกข ์ยำกของมั พวกเขำจึงได ้เรียนรู ้ถึงควำมชัวร ่ ักษำ นและพวกเขำมองดูบำปด ้วยควำมร ังเกียจควำมรู ้สึกสำนึ กต่อกำรเสียสละอันไร ้ขอบเขตเพือร บำปให ้หำยทำให ้พวกเขำถ่อมตนลงในสำยตำของพวกเขำเองและทำให ้หัวใจของพวกเขำท่วมท ้ ่ ท้ ไม่ นด ้วยกำรขอบพระคุณและกำรสรรเสริญซึงผู ี่ เคยล ้มในบำปจะไม่มท ี ำงเข ้ำใจพวกเขำร ักมำกเ พรำะได ้รับอภัยมำกพวกเขำเข ้ำร่วมทนทุกข ์ของพระคริสต ์พวกเขำจึงสมควรได ้รับสง่ำรำศีรว่ มกั บพระองค ์{GC649.1}{GCth17562.1} ่ี ้ร ับมรดกของพระเจ ้ำออกมำจำกห ้องใต ้หลังคำจำกกระท่อมปร ักหักพังจำกคุกมืด บรรดำผูท้ ได ้ ้พืนโลกและจำกซอกหิ ้ ใต ้ดินจำกตะแลงแกงจำกภูเขำจำกทะเลทรำยจำกถำใต นใต ้ทะเลลึกขณะที่ ้ อประดำตั ้ พวกเขำมีชวี ต ิ อยูใ่ นโลกพวกเขำเป็ นคน“สินเนื วตกระกำลำบำกและถูกทำทำรุณ”ฮีบรู1 1:37;คนจำนวนนับล ้ำนๆลงไปยังหลุมฝังศพด ้วยควำมรู ้สึกอับอำยเพรำะว่ำพวกเขำยืนหยัดปฏิเส ่ี ธไม่ยอมต่อกำรเรียกร ้องสิทธิทหลอกลวงของซำตำนพวกเขำถู กตัดสินจำกกำรพิพำกษำของมนุ 549

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ ดแต่บด ้ ษย ์ว่ำเป็ นอำชญำกรทีเลวร ้ำยทีสุ ั นี พระเจ ้ำ“ทรงเป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำ”สดุด5 ี 0:6กำรพิจำรณำ คำตัดสินของโลกจะถูกพลิกกลับพระองค ์“จะทรงเอำกำรลบหลูแ่ ห่งชนชำติของพระองค ์ไปจำกทัง้ ้ แผ่นดินโลก”อิสยำห ์25:8;“คนทังหลำยจะเรี ยกพวกเขำว่ำชนชำติบริสท ุ ธิผู์ ร้ ับไถ่ไว ้แล ้วของพระย ่ ้ ้ำแก่พวกเขำและให ้นำมั ้ นแห่งควำมยินดีแทนก ำห ์เวห ์”พระองค ์ทรงกำหนดทีจะ“ให ้มงกุฎแทนขีเถ ้ ่ ้อแท ้”อิสยำห ์62:12;61:3;พวกเขำจะไม่ ำรไว ้ทุกข ์เสือคลุ มแห่งกำรสรรเสริญแทนจิตวิญญำณทีท ่ มเหงอีกต่อไปแล ้วต่อแต่นีไปพว ้ อ่อนล ้ำไม่ทุกข ์ทรมำนไม่ต ้องกระจัดกระจำยและไม่ต ้องถูกกดขีข่ ้ ่ ่ งสวมใส่เครืองนุ ่ ่ งห่ กเขำจะอยูร่ ว่ มกับองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำตลอดกำลพวกเขำยืนอยูเ่ บืองหน้ ำพระทีนั ่ ควำมงำมมำกยิงกว่ ่ ำของบรรดำผูส้ งู ศักดิของโลกที ์ ่ ่ มทีมี เคยสวมใส่ กน ั พวกเขำสวมมงกุฎทีงำมสง่ ่ ำกว่ำมงกุฎใดๆทีมหำกษั ตริย ์พระองค ์ใดในแผ่นดินโลกทรงเคยสวมใส่วน ั เวลำแห่งควำมเจ็บปวดแ ่ ้ ดไปแล ้วตลอดกำลกษัตริย ์ผูท้ รงพระสิรท ้ ละกำรรำไห ้สินสุ ิ รงเช็ดนำตำจำกใบหน้ ำของทุกคนต ้นเ ้ ่ ่ หตุของควำมโศกเศร ้ำทังหมดถู กกำจัดออกไปท่ำมกลำงกิงตำลที โบกสะบั ดไปมำนั้นพวกเขำเปล่ง ่ เสียงร ้องสรรเสริญชัดเจนหวำนชืนและเป็ นหนึ่ งเดียวกันทุกเสียงร ้องร ับกันจนกระทั่งเพลงสรรเสริ ้ ้ ่ ่ งและขึนอยู ้ ญดังกังวำนไปทั่วทังสวรรค ์“ควำมรอดขึนอยู ก ่ บั พระเจ ้ำของเรำผูป้ ระทับบนพระทีนั ก ่ บั ่ พระเมษโปดก”และทุกชีวต ิ ทีอำศั ยอยูใ่ นแผ่นดินสวรรค ์พำกันร ้องตอบว่ำ“อำเมนคำสดุดพ ี ระสิรพ ิ ระปัญญำคำขอบพระคุณพระเกียรติฤทธำนุ ภำพและพระกำลังจงมีแด่พระเจ ้ำของเรำตลอดไปเป็ น นิ ตย ์”วิวรณ์7:10,12{GC650.1}{GCth17562.2} ้ ่ จะเข ่ ่ ในช่วงชีวต ิ ของเรำในโลกนี เรำเพี ยงแค่เริมที ้ำใจถึงเรืองรำวอั นอัศจรรย ์ของกำรทรงไถ่บำ ่ ดในเรืองควำมอั ่ ปด ้วยควำมเข ้ำใจอันจำกัดของเรำนั้นเรำอำจพิจำรณำอย่ำงจริงใจทีสุ ปยศและสง่ ่ ่ ้นแ ำรำศีชวี ต ิ และควำมตำยควำมยุตธิ รรมและพระเมตตำคุณซึงประสำนเข ้ำรวมกันทีบนกำงเขนนั ้ ่ ต่กระนั้นถึงแม้เรำจะใช ้พลังสมองของเรำทังหมดเท่ ำทีเรำจะคิ ดได ้เรำก็ยงั ไม่สำมำรถเข ้ำใจถึงควำ ้ ่ ้ถึงควำมกว ้ำงและควำมยำวควำมสูงและควำมลึกของควำมร ัก มสำคัญทังหมดของมั นได ้เรำหยังรู แห่งกำรทรงไถ่ให ้รอดได ้เพียงแค่เลือนรำงไม่มผ ี ูใ้ ดสำมำรถเข ้ำใจแผนกำรแห่งกำรทรงไถ่ให ้พ ้นจำ ่ ท้ ถู ่ เห็ ่ นและได ้รู ้สิงที ่ ถู ่ กเปิ ดเผยให ้ กบำปได ้อย่ำงบริบูรณ์แม้กระทั่งเมือผู ี่ กไถ่ให ้รอดแล ้วได ้เห็นสิงที ่ ร ันดร ์กำลสัจธรรมใหม่ๆจะถูกเปิ ดเผยอยูต ่ ควำมนึ กคิดแล รู ้แต่ตลอดชัวนิ ่ ลอดเวลำให ้แก่สมองทีมี ่ ้ ดไปและสำเห ะชืนชมยิ นดีถงึ แม้ควำมโศกเศร ้ำควำมเจ็บปวดและกำรทดลองในแผ่นดินโลกจะสินสุ ่ี ำให ้เกิดสิงเหล่ ่ ้ กกำจัดทิงไปแล ้ ตุทท ำนี จะถู ้วก็ตำมประชำกรของพระเจ ้ำจะได ้รู ้อย่ำงชัดเจนและมีค ่ ้องจ่ำยไปเพือควำมรอดของพวกเขำนั ่ ้นจะต ้องเสียค่ำใช ้จ่ำยด ้วยสิงใด{GC ่ วำมเข ้ำใจดีวำ่ รำคำทีต 651.1}{GCth17563.1} ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปไปตลอดชัวนิ ่ ร ัน กำงเขนของพระคริสต ์จะเป็ นศำสตร ์และบทเพลงของผูท้ ได ่ ่ ดร ์เมือพวกเขำมองดู พระคริสต ์ขณะทรงร ับเกียรติยศพวกเขำก็จะแลเห็นพระคริสต ์ขณะทีทรงถู ก ้ นโลกจำนว ตรึงบนกำงเขนพวกเขำจะไม่มวี น ั ลืมว่ำพระองค ์ผูท้ รงมีอำนำจในกำรทรงสร ้ำงและคำจุ 550

อำนำจสัมบูรณ์

่ ใ่ นห ้วงอวกำศกว ้ำงใหญ่พระองค ์ผูท้ รงเป็ นทีร่ ักยิงของพระเจ ่ นนับไม่ถ ้วนทีอยู ้ำพระองค ์ผูท้ รงฤทธ ่ ่ ำเครูบและเสรำฟิ มทีส่ ่ องแสงสุกใสกรำบบูชำด ้วยควำมชืน ่ ำนุ ภำพยิงใหญ่ ในสวรรค ์พระองค ์ทีเหล่ ้ ้ทรงถ่อมพระองค ์เองลงมำเพือยกระดั ่ ่ ้มลงในบำปให ้สูงขึนพวกเขำจะ ้ ชมพระองค ์ผูน้ ี ได บมนุ ษย ์ทีล ไม่มวี น ั ลืมว่ำพระองค ์ทรงแบกควำมผิดและควำมอับอำยของบำปรวมถึงกำรซ่อนพระพักตร ์ของพ ่ ญเสียไปทำให ้พระทัยของพระองค ์แตกสลำยและ ระบิดำจนกระทั่งควำมทุกข ์โศกเศร ้ำของโลกทีสู ้ ำลำยชีวต ่ บีบคันท ิ ของพระองค ์บนกำงเขนคำลวำรีเรืองรำวของพระเจ ้ำพระผูส้ ร ้ำงโลกพระเจ ้ำผู ้ท ้ ้ รงตัดสินชะตำกรรมทังปวงพระผู ท้ รงร ักมนุ ษย ์ในโลกนี มำกจนได ้ละสง่ำรำศีของพระองค ์และลดเกี ่ ้ ำให ้ทั่วทังจั ้ กรวำลระลึกถึงด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจและ ยรติถอ ่ มพระองค ์เองลงมำเรืองรำวเหล่ ำนี จะท ่ ำชนชำติทงปวงที ่ ้ร ับควำมรอดจะมองไปยังพระผูไ้ ถ่และ เคำรพบูชำไปจนตลอดกำลขณะทีเหล่ ั้ ได ้ ่ องอยูบ ่ มองเห็นพระสิรอิ น ั ไม่รู ้จบสินของพระบิ ดำทีส่ ่ นพระพักตร ์ของพระองค ์นั้นขณะทีพวกเขำม ่ ่ งของพระองค ์ทีมี ่ อยูต องดูพระทีนั ่ ลอดทุกยุคทุกสมัยนั้นและทรำบดีวำ่ อำณำจักรของพระองค ์จะไ ้ ดพวกเขำจะร ้องเพลงด ้วยควำมปี ติยน ม่มวี น ั สินสุ ิ ดีวำ่ “พระเมษโปดกผูถ้ ก ู ปลงพระชนม ์แล ้วนั้นทร ้ ำของพระองค ์เองทรงไถ่พวกเรำให ้รอดพ ้นจำกบ งสมควรได ้ร ับฤทธำนุ ภำพและด ้วยพระโลหิตลำค่ ำปกลับคืนมำยังพระเจ ้ำ”{GC651.2}{GCth17563.2} ่ ้ ่ องออกมำจำกกำงเ ควำมลึกลับของกำงเขนอธิบำยควำมลึกลับอืนๆทั งปวงภำยใต ้แสงสว่ำงทีส่ ่ ขนคำลวำรีน้ันพระลักษณะต่ำงๆของพระเจ ้ำทีเคยท ำให ้เรำเต็มล ้นด ้วยควำมกลัวและควำมตะลึง พรึงเพริดจะปรำกฏออกมำเป็ นควำมงดงำมและน่ ำดึงดูดเรำจะมองเห็นควำมเมตตำกรุณำควำมอ่ ์ อนโยนและควำมร ักแบบบิดำมำรดำประสำนอย่ำงกลมเกลียวกันเข ้ำกับควำมบริสท ุ ธิควำมยุ ตธิ รร ่ ่ ่ ่ งของพระองค ์ทีสู ่ งตระหง่ำนและเป็ นทีเทิ ่ ด มและอำนำจในขณะทีเรำมองดู ควำมยิงใหญ่ ของพระทีนั ่ ทูนนั้นเรำจะมองเห็นพระลักษณะของพระองค ์ทีแสดงออกถึ งควำมเมตตำกรุณำและเรำจะเข ้ำใจอ ่ เคยเข ้ำใจมำก่อนถึงควำมสำคัญของพระนำมซึงเป็ ่ นทีร่ ักนั้นคือ“พระบิดำของเรำ”{GC6 ย่ำงทีไม่ 52.1}{GCth17563.3} เรำจะมองเห็นว่ำพระเจ ้ำผูท้ รงกอปรด ้วยพระปัญญำอันไร ้ขอบเขตจำกัดจะไม่ทรงวำงแผนกำร ่ื แห่งควำมรอดบำปของเรำด ้วยวิธอี นใดนอกจำกกำรเสี ยสละของพระบุตรของพระองค ์ผลตอบแท ้ อควำมสุขของกำรมีผู ้ทีถู ่ กไถ่ให ้รอดบำปแล ้วทีบริ ่ สท นของกำรเสียสละนี คื ุ ธิมี์ ควำมสุขและมีชวี ต ิ อมตะอยูเ่ ต็มแผ่นดินโลกผลของควำมขัดแย ้งระหว่ำงพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดกับอำนำจมืดคือควำมสุขข ่ี ้ร ับกำรไถ่ให ้รอดจำกบำปย ้อนกลับไปถวำยพระสิรแิ ด่พระเจ ้ำตลอดชัวนิ ่ ร ันดรกำลและนี่ คื องผูท้ ได ่ ่ อคุณค่ำของจิตวิญญำณทีพระบิ ดำทรงพอพระทัยกับรำคำทีทรงช ำระในกำรไถ่และองค ์พระคริสต ์ ่ งใหญ่ ่ ่ ก{GC652.2}{GCth1756 เองทรงมองดูผลของกำรเสียสละทียิ ด ้วยควำมพึงพอพระทัยยิงนั 3.4}

551

อำนำจสัมบูรณ์ ้ั งใหญ่ ่ สงครามครงยิ

552

อำนำจสัมบูรณ์

บท41-โลกร ้ำงอ ้ำงว ้ำง ้ งสวรรค ์แล ้วและพระเจ ้ำทรงจำกำรอธรรมของนครนั้นแ “เพรำะว่ำบำปของนครนั้นกองสูงขึนถึ ่ ้นได ้ผสมไว ้ก็จงผสมลงไปเป็ นสองเท่ำนครนั้นให ้เกียรติตวั เองและอยูอ ล ้ว…..ในถ ้วยทีนครนั ่ ย่ำงฟุ่ มเ ฟื อยมำกเพียงไรก็จงมอบควำมทรมำนและควำมโศกเศร ้ำแก่นครนั้นมำกเพียงนั้นเพรำะนครนั้น รำพึงในใจว่ำ ‘เรำนั่งอยูใ่ นตำแหน่ งรำชินีเรำไม่ใช่หญิงม่ำยและเรำจะไม่ประสบควำมโศกเศร ้ำเลย’เพรำะเหตุ ้ ยพิบต นี ภั ั ต ิ ำ่ งๆจะมำถึงนครนั้นภำยในวันเดียวคือโรคระบำดควำมโศกเศร ้ำและกำรกันดำรอำหำร ์ และไฟจะเผำนครนั้นเพรำะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือพระเจ ้ำผูท้ รงพิพำกษำนครนั้นทรงฤทธิบรรดำกษั ่ วงประเวณี กบ ่ นควันไฟทีไหม้ ่ ตริย ์แห่งแผ่นดินโลกทีล่ ั นครนั้นและอยูด ่ ้วยกันอย่ำงฟุ่ มเฟื อยเมือเห็ น ่ งใหญ่ ่ ่ ครนั้นก็จะร ้องไห ้และทุกข ์โศก…..และจะกล่ำวว่ำ‘วิบต ั แิ ล ้ววิบต ั แิ ล ้วนครทียิ นครบำบิโลนทีแข็ ่ งแกร่งเพรำะกำรพิพำกษำมำถึงเจ ้ำแล ้วภำยในชัวโมงเดี ยวเท่ำนั้น’”วิวรณ์18:510{GC653.1}{GCth17564.1} ่ ่งมีขนจำกควำมฟุ่ ่ ้น”“จะยืนอยูห “พวกพ่อค ้ำบนแผ่นดินโลก”ที“มั ึ้ มเฟื อยอย่ำงยิงของนครนั ่ ่ำงๆ ่ งให ่ เพรำะกลัวภัยจำกกำรทรมำนนครพวกเขำจะร ้องไห ้และโศกเศร ้ำ....วิบต ั แิ ล ้ววิบต ั แิ ล ้วนครทียิ ่ ้ ่ ญ่นครทีสวมใส่ ผำ้ ป่ ำนเนื อละเอี ยดผ้ำสีม่วงและผ้ำสีแดงเข ้มนครทีประดั บด ้วยทองคำอัญมณีและไ ่ ่ี ้ ยงั สูญไปสิน”วิ ้ วรณ์18:11,3,15ข่มุกเพรำะภำยในชัวโมงเดี ยวทร ัพย ์สมบัตท ิ มำกมำยเช่ นนี ก็ 17{GC653.2}{GCth17564.2} ้ ่ กำรพิพำกษำเช่นนี จะลงมำยั งนครบำบิโลนในวันทีพระพิ โรธของพระเจ ้ำมำเยือนบำบิโลนเติม ่ กทำลำยแล ้ว{GC653.3}{GCth17564 ควำมไร ้ศีลธรรมของเธอจนเต็มล ้นเธอสุกงอมพร ้อมทีจะถู .3} ่ ่ ในขณะทีพระสุ รเสียงของพระเจ ้ำปลดปล่อยประชำกรของพระองค ์นั้นมีควำมตืนตระหนกด ้วย ้ ่ ญเสียทุกสิงไปในกำรต่ ่ ่ ่ ควำมกลัวเกิดขึนในกลุ ม ่ คนทีสู อสู ้ยิงใหญ่ ของชีวต ิ ในช่วงเวลำทีประตู แห่ง ้ กซำตำนมอมเมำด ้วยกำรล่อลวงต่ำงๆของมันและพว พระกรุณำธิคณ ุ ยังคงเปิ ดอยูน ่ ั้นคนเหล่ำนี ถู ่ ่ ้ร ับควำมชืนชอ ่ กเขำหำข ้อแก ้ตัวให ้กับวิถแี ห่งบำปของตนคนรำรวยภู มใิ จว่ำตนเหนื อกว่ำคนทีได บน้อยกว่ำแต่พวกเขำได ้ทรัพย ์สมบัตม ิ ำด ้วยกำรละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำพวกเขำละเลยก ้ ผูห้ วิ โหยละเลยทีจะสวมเสื ่ ้ ำให ้กับคนเปลือยกำยละเลยทีจะกระท ่ ำรเลียงดู อผ้ ำกำรยุตธิ รรมและละเ ้ ่ ่ ลยกำรให ้ควำมร ักด ้วยควำมเมตตำพวกเขำต ้องกำรยกชูตนเองขึนและให ้เพือนมนุ ษย ์ทีพระเจ ้ำท ้ กสิงที ่ ท ่ ำให ้พวกเขำยิงใหญ่ ่ ้ รงสร ้ำงยกย่องพวกเขำบัดนี ทุ ถก ู ปลดทิงไปหมดและพวกเขำถู กปล่อย ้ อประดำตั ้ ่ ่ ้องมองดูสงต่ ่ิ ำงๆทีพวกเขำเทิ ่ ให ้สินเนื วและไร ้สิงปกป้ องพวกเขำหวำดกลัวเมือต ดทูนถูก ้ ้ ทำลำยทิงไปต่ อเบืองพระพั กตร ์พระผูส้ ร ้ำงของพวกเขำพวกเขำขำยตัวเองให ้กับทรัพย ์สมบัตแิ ละ 553

อำนำจสัมบูรณ์

่ ้คือชีวต ควำมสนุ กสนำนทำงฝ่ ำยโลกและไม่ได ้แสวงหำควำมมั่งมีจำเพำะพระเจ ้ำผลทีได ิ ของพวกเ ้ ่ ่ ขำล ้มเหลวบัดนี ควำมส ำรำญของพวกเขำเปลียนไปเป็ นควำมขมขืนทร ัพย ์สมบัตข ิ องพวกเขำเปื่ ่ี ่ บตำเดียวคนรวยรำไห ่ อยเน่ ำไปทร ัพย ์สมบัตท ิ พวกเขำหำมำตลอดชี วต ิ ถูกกวำดไปหมดในชัวพริ ้เ ป็ นทุกข ์ถึงคฤหำสน์ทถู ี่ กทำลำยไปทองคำและเงินของเขำก็กระจัดกระจำยไปแต่ควำมโศกเศร ้ำขอ ่ ่ งพวกเขำก็ถก ู ระงับเพรำะกลัวว่ำตัวเขำเองจะต ้องพินำศไปพร ้อมกับสิงของที เขำเทิ ดทูนด ้วย{GC 654.1}{GCth17565.1} ่ ่ งหลำยเต็ ้ ่ ้ละเลยพระ กำรทีคนชั วทั มไปด ้วยควำมเสียใจนั้นไม่ใช่เป็ นเพรำะบำปของพวกเขำทีได ่ ่ ่ ดขึนแต่ ้ เจ ้ำและเพือนมนุ ษย ์แต่เป็ นเพรำะพระเจ ้ำทรงได ้ร ับชัยชนะพวกเขำรำไห ้กับผลทีเกิ ไม่ได ้ก ่ ลับใจจำกควำมชัวหำกท ำได ้พวกเขำจะพยำยำมเอำชัยชนะกลับคืนมำ{GC654.2}{GCth17565 .2} ่ ้ โลกมองเห็นกลุม ่ คนทีพวกเขำเยำะเย ้ยและเหยียดหยำมและต ้องกำรกำจัดทิงไปให ้หมดเป็ นคน ่ ำนโรคระบำดพำยุและแผ่นดินไหวโดยไม่ได ้ร ับบำดเจ็บพระองค ์ทรงเป็ นดังไฟที ่ ่ ทีผ่ เผำผลำญส ำหร ั ่ี วงละเมิดธรรมบัญญัตข บผูท้ ล่ ิ องพระองค ์แต่ทรงเป็ นป้ อมปรำกำรอันปลอดภัยสำหร ับประชำกรข องพระองค ์{GC654.3}{GCth17565.3} ่ึ ่ ำนมำทียอมสละทิ ่ ้ จธรรมเพือจะร ่ ศำสนำจำรย ์ผูซ ้ งตลอดเวลำที ผ่ งสั ับควำมนิ ยมชมชอบจำกม ้ ่ นุ ษย ์นั้นบัดนี เขำมองเห็ นสภำพและอิทธิพลของคำสอนของเขำเป็ นทีประจั กษ ์แล ้วว่ำพระเนตรขอ ่ ่ งองค ์สัพพัญญูตด ิ ตำมเขำไปในขณะทีเขำยื นอยูท ่ โต๊ ี่ ะในขณะทีเขำเดิ นอยูต ่ ำมถนนและในขณะ ่ ่ ยนทุกคำ ทีเขำปะปนอยู ก ่ บั มนุ ษย ์ในเหตุกำรณ์ตำ่ งๆของชีวต ิ ทุกอำรมณ์ของจิตใจทุกประโยคทีเขี ่ ำวออกมำและทุกกำรกระทำทีชักน ่ ทีกล่ ำมนุ ษย ์ให ้เข ้ำพักพิงในป้ อมปรำกำรของควำมเท็จนั้นกำร ้ ำนเมล็ดออกไปและบัดนี เขำมองเห็ ้ ่ กระทำต่ำงๆเหล่ำนี หว่ นผลของกำรเก็บเกียวในบรรดำจิ ตวิญญ ่ นอยูร่ อบตัวเขำ{GC654.4}{GCth17565.4} ำณหลงหำยน่ ำสมเพชเวทนำทียื พระเจ ้ำตรัสว่ำ“เขำได ้รักษำแผลแห่งประชำกรของเรำเพียงผิวเผินกล่ำวว่ำสวัสดิภำพสวัสดิภำ ่ มส ้ เรำไม่ ่ พเมือไม่ ี วัสดิภำพเสียเลย”“เพรำะเจ ้ำทำให ้คนชอบธรรมท ้อใจด ้วยกำรหลอกลวงทังที ได ้ ทำให ้เขำเศร ้ำใจเลยและเจ ้ำได ้หนุ นใจคนอธรรมไม่ให ้หันกลับจำกทำงอธรรมของเขำทำให ้ไม่อำจ รักษำชีวต ิ ของตนไว ้”เยเรมีย ์8:11เอเสเคียล13:22{GC655.1}{GCth17566.1} ้ “วิบต ั แิ ก่ผูเ้ ลียงแกะผู ท้ ำลำยและกระจำยแกะแห่งลำนหญ ้ำของเรำ...นี่ แน่ ะเรำจะลงโทษเจ ้ำเพรำ ่ ้ ้ ่ ะกำรกระทำชัวของเจ ้ำ”“ท่ำนผูเ้ ลียงแกะทั งหลำยเอ๋ ยจงครำครวญและร ้องเถิดท่ำนเจ ้ำของฝูงแกะ ้ ้ ้ำเพรำะวันเวลำแห่งกำรสังหำรท่ำนและวันเวลำทีท่ ่ ำนต ้องกระจัดกระจำยมำถึ จงกลิงเกลื อกในขีเถ ้ งแล ้ว……ผูเ้ ลียงแกะจะไม่ มท ี ำงหนี เจ ้ำของฝูงแกะไม่มท ี ำงรอด”เยเรมีย ์23:1,2;25:34,35{GC655 .2}{GCth17566.2} 554

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ กต ้องกับพร อำจำรย ์ทังหลำยและประชำชนต่ ำงมองเห็นว่ำพวกเขำไม่ได ้ร ักษำสัมพันธภำพทีถู ่ี ะเจ ้ำพวกเขำมองเห็นว่ำตนได ้กบฏมำตลอดต่อพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นแหล่งกำเนิ ดของธรรมบัญญัตท ิ ยุ ่ ่ ติธรรมและชอบธรรมกำรเพิกเฉยต่อข ้อบังคับต่ำงๆของพระเจ ้ำนำมำซึงควำมชั วควำมไม่ ปรองดอ ่ งพรู ่ ั ขนมำจนทั ่วทังโลกกลำยเป็ ้ งกันควำมเกลียดชังและควำมอธรรมจำนวนนับพันๆทีพร ึ้ นสนำม ้ งเป็ นแหล่งรวมของควำมเสือมทรำมชั ่ ่ ้ำยสิงนี ่ เป็ ้ นภำ กว ้ำงใหญ่ของกำรแก่งแย่งชิงดีกน ั อีกทังยั วร ่ ้ ้ ผูท้ ปฏิ ่ี เสธสัจธรรมและเลือกทีจะเก็ ่ พมุมมองทีปรำกฏขึ นในเวลำนี แก่ บถนอมร ักษำควำมผิดไว ้ไม่มี ่ ่ี เชือฟั ่ งและไม่จงร ักภักดีซงต ่ึ ้องสูญเสียชีวต ภำษำใดทีจะใช ้บรรยำยถึงควำมรู ้สึกของผูท้ ไม่ ิ นิ ร ันด ่ี ควำมสำมำรถและมีวำจำคล่องแคล่วซึงโลกยกย่ ่ ้ ร ์ไปตลอดกำลได ้ผูท้ มี องบูชำนั้นถึงเวลำนี พวกเข ่ ้ ้วยแสงสว่ำงทีแท ่ ้จริงพวกเขำตระหนักแล ้วว่ำกำรล่วงละเมิดของพวกเขำ ำจะมองเห็นสิงเหล่ ำนี ด ่ ่ เขำเคยดู ่ ทำให ้สูญเสียสิงใดไปและพวกเขำหมอบลงแทบเท ้ำของผูส้ ต ั ย ์ซือที แคลนและเย ้ยหยันแล ่ ะสำรภำพว่ำพระเจ ้ำทรงร ักผูส้ ต ั ย ์ซือเหล่ ำนั้นเสมอมำ{GC655.3}{GCth17566.3} ่ นและกันว่ำเป็ นผูท้ น ประชำชนมองเห็นว่ำพวกเขำถูกหลอกพวกเขำต่ำงโทษซึงกั ี่ ำควำมหำยน ่ สุ ่ ดศำสนำจำรย ์ทีไม่ ่ ซอสั ะมำให ้แต่ทุกคนรวมตัวกันต่อว่ำบรรดำอำจำรย ์ด ้วยคำตำหนิ ทขมขื ี่ นที ื่ ้ ่ ่ พวกเขำนำผูฟ ตย ์ทังหลำยล ้วนทำนำยแต่เรืองรำวรื นหู ้ ังให ้ไม่ใส่ใจธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำและก ่ ท้ ถื ่ี อร ักษำธรรมบัญญัตใิ ห ้บริสท ้ ส้ อนเหล่ำนี สำรภำพด ้ ้ ดขีผู ุ ธิบั์ ดนี ผู ้วยควำมสินหวั งต่อหน้ำโลกถึ ่ กต่ำงร ้องขึนว่ ้ ำ“เรำพินำศแล ้วและท่ำนเป็ นต ้ งผลงำนหลอกลวงของพวกเขำฝูงชนโกรธแค ้นยิงนั ้ ่ งหนึ ้ั ่ งเคยชืนชมพวกเข ่ นเหตุควำมหำยนะของเรำ”แล ้วฝูงชนหันเข ้ำใส่ผูเ้ ลียงเที ยมเท็จฝูงชนทีคร ่ ดกลับกลำยเป็ นผูท้ แช่ ่ี งสำปพวกเขำด ้วยคำพูดทีน่ ่ ำกลัวทีสุ ่ ดมือทีคร ่ งหนึ ้ั ่ งเคยมอบรำงวัลเกี ำทีสุ ่ ำลำยพวกเขำดำบทีเคยใช ่ ยรติยศให ้แก่พวกเขำจะชูขนมำเพื ึ้ อท ้สังหำรประชำกรของพระเจ ้ำบัดนี ้ ่ ำลำยศัตรูของประชำกรของพระองค ์ทั่วทุกหนทุกแห่งจะมีแต่กำรต่อสู ้และกำรนองเลือด{ ใช ้เพือท GC655.4}{GCth17566.4} “เสียงกัมปนำทจะก ้องไปทั่วปลำยพิภพเพรำะพระยำห ์เวห ์ทรงมีคดีกบ ั บรรดำประชำชำติพระอง ้ ้ นส่ ้ วนคนอธรรมนั้นพระองค ์จะทรงฟันเสียด ้วยดำบ”เยเรมีย ์25:31 ค ์ทรงเข ้ำพิพำกษำเนื อหนั งทังสิ ่ ่ื ำวชำวสวรรค ์ต่อสู ้ ควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ ดำเนิ นมำเป็ นเวลำหกพันปี พระบุตรของพระเจ ้ำและผูส้ อข่ ่ อเตื ่ อนเพือให ่ ้ควำมกระจ่ำงและเพือช่ ่ วยมนุ ษย ์ทังหลำยให ้ ้ กคนตัดสินใจ กับอำนำจชัวเพื ้รอดบัดนี ทุ ่ ้ำร่วมกับซำตำนอย่ำงเต็มทีเพื ่ อท ่ ำสงครำมต่อสู ้พระเจ ้ำถึงเวลำแล ้วทีพระเจ ่ แล ้วคนชัวเข ้ำจะทรงยื ่ กเหยียบย่ำไปบัดนี กำรต่ ้ ่ี นยันอำนำจของธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์ทีถู อสู ้ไม่ได ้อยูท ่ ซำตำนเท่ ำนั้ ่ี ษย ์ด ้วย“พระยำห ์เวห ์ทรงมีคดีกบ นแต่มำอยูท ่ มนุ ั บรรดำประชำชำติ”“คนอธรรมนั้นพระองค ์จะทรง ฟันเสียด ้วยดำบ”{GC656.1}{GCth17567.1} ่ี ่ ่ องจำกสิงน่ ่ ำสะอิดสะเอียนทังหมดที ้ ่ ำกันในเมืองนั้น”จะได ้รับ ผูท้ “ถอนหำยใจและคร ำครวญเนื ท ่ ้ ตมรณะก ้ำวออกมำแล ้วเป็ นทูตมรณะทีอยู ่ ใ่ นนิ มต เครืองหมำยของกำรปลดปล่ อยบัดนี ทู ิ ของเอเสเ 555

อำนำจสัมบูรณ์

่ สญ ่ อำวุธสังหำรพวกเขำร ับคำสังว่ ่ ำ“จงฆ่ำทำลำยทังคนแก่ ้ คียลซึงมี ั ลักษณ์เป็ นคนทีมี คนหนุ่ มแล ้ กและพวกผูห้ ญิงแต่อย่ำเข ้ำใกล ้ผูม้ เี ครืองหมำยและจงเริ ่ ่ ้นทีสถำนนมั ่ ะหญิงสำวทังเด็ มต สกำรของ ้ ้ ้นกับพวกชำยแก่ผูอ้ ยูห เรำ”ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวต่อไปว่ำ“เขำทังหลำยจึ งตังต ่ น้ำพระนิ เวศนั้น”เอเ สเคียล9:1-6. ่ ้นขึนก่ ้ อนในท่ำมกลำงผูท้ อี่ ้ำงตนเป็ นผูน้ ำทำงด ้ำนจิตวิญญำณของประ กำรทำลำยล ้ำงจะเริมต ่ กฆ่ำจะไม่มผ ้ ชำชนคนยำมเทียมเท็จจะเป็ นกลุม ่ แรกทีถู ี ูใ้ ดสงสำรเขำหรือได ้ร ับกำรยกเว ้นทังคนห นุ่ มคนสำวผูห้ ญิงและเด็กเล็กต่ำงต ้องพินำศไปพร ้อมๆกัน{GC656.2}{GCth17567.2} ่ ่ “เพรำะดูเถิดพระยำห ์เวห ์กำลังเสด็จออกมำจำกสถำนทีของพระองค ์เพือลงโทษชำวแผ่ นดินโล ้ ่ งอยู ่ บ กเพรำะควำมบำปผิดของเขำทังหลำยและแผ่ นดินโลกจะเผยโลหิตซึงหลั ่ นมันและจะไม่ปิดบัง ้ นภัยพิบต ผูถ้ ก ู ฆ่ำของมันไว ้อีก”อิสยำห ์26:21;“ต่อไปนี เป็ ั ซ ิ งพระยำห ึ่ ์เวห ์จะทรงใช ้โจมตีบรรดำชน ้ั ่ ้ ่ ชำติทงหลำยที มำท ำสงครำมกับเยรูซำเล็มคือเนื อของเขำจะเน่ ำเสียเมือเขำยั งยืนอยูไ่ ด ้ตำของเข ้ ำจะเน่ ำคำเบ ้ำตำและลินของเขำจะเน่ ำคำปำกในวันนั้นควำมสับสนอลหม่ำนอย่ำงใหญ่โตจำกพระ ่ ้ อสู ้กันและกั ยำห ์เวห ์จะตกลงเหนื อพวกเขำแล ้วคนหนึ่ งจะจับมือเพือนของตนและเขำจะยกมื อขึนต่ ่ ่ ดของพวกเขำเองและด ้วย น”เศคำริยำห ์14:12,13;ในกำรต่อสู ้อย่ำงบ ้ำคลังของตั ณหำรุนแรงทีสุ ่ ่ ระคนสิงใดนี ่ ้ ่ อำศั ่ กำรหลังของพระพิ โรธอย่ำงน่ ำกลัวของพระเจ ้ำซึงไม่ บรรดำคนชั วที ยอยูใ่ นโลกที่ ้ั ่ ้ ้ มีทงพวกปุ โรหิตผูป้ กครองและประชำชนคนรำรวยและคนยำกจนคนชั นระดั บสูงและคนชันระดั บ ่ี ้ งปลำยโล ต่ำถูกประหำร“และบรรดำผูท้ พระยำห ์เวห ์ทรงประหำรในวันนั้นจะมีจำกปลำยโลกข ้ำงนี ถึ ่ กข ้ำงโน้นเขำเหล่ำนั้นจะไม่มใี ครครำครวญให ้หรือรวบรวมหรือฝังไว ้แต่จะเป็ นเหมือนมูลสัตว ์อยูบ ่ ้ น”เยเรมีย ์25:33{GC656.3}{GCth17567.3} นพืนดิ ่ ่ ้ำยจะถูกทำลำยให ้สูญสินไปจำกพื ้ ้ วของทั่วทังโลก ้ ในขณะทีพระคริ สต ์เสด็จมำบรรดำคนชัวร นผิ โดยถูกเผำผลำญด ้วยวิญญำณจำกพระโอษฐ ์ของพระองค ์และถูกทำลำยด ้วยพระสิรอิ น ั เจิดจ ้ำข องพระองค ์พระคริสต ์ทรงนำประชำกรของพระองค ์ไปยังนครของพระเจ ้ำและโลกก็จะว่ำงเปล่ำไม่มี ่ ชวี ต ้ ำให ้เป็ นทีรกร ่ สิงมี ิ ใดอำศัยอยู“่ นี่ แน่ ะพระยำห ์เวห ์จะทรงทำให ้โลกร ้ำงเปล่ำทังท ้ำงพระองค ์จะท ้ รงบิดพืนโลกและท ำให ้ผู ้อำศัยของโลกกระจำยไป” ้ งเพรำะพระยำห ์เวห ์ได ้ตร ัสพระวจนะนี แล ้ ้ว”“โลกเป็ นม “โลกจะร ้ำงเปล่ำและถูกปล ้นอย่ำงสินเชิ ้ ลทินเนื่ องด ้วยผูอ้ ำศัยของมันเพรำะเขำทังหลำยละเมิ ดธรรมบัญญัตฝ ิ ่ ำฝื นกฎเกณฑ ์และหักทำลำ ยพันธสัญญำนิ ร ันดร ์นั้นเพรำะฉะนั้นคำสำปแช่งกลืนกินโลกและผู ้อำศัยในนั้นก็แบกร ับควำมผิดเ พรำะฉะนั้นผูอ้ ำศัยของโลกจึงถูกเผำผลำญและคนเหลืออยูม ่ น ี อ้ ย”อิสยำห ์24:1,3,5,6{GC657.1 }{GCth17568.1}

556

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ้ำงว ้ำงเปล่ำเปลียวซำกปร ่ โลกทังใบมี ลก ั ษณะคล ้ำยป่ ำกันดำรทีอ ักหักพังของเมืองและหมู่บ ้ำน ่ กทำลำยจำกแผ่นดินไหวต ้นไม้ถก ่ กซ ัดขึนมำจำกมหำสมุ ้ ทีถู ู ถอนรำกถอนโคนก ้อนหินขรุขระทีถู ้ ้ วโลกในขณะทีโพรงขนำดยั ่ ทรหรือแตกออกจำกพืนโลกต่ ำงกระจัดกระจำยอยูท ่ ่วพื ั นผิ กษ ์หลำยอั ่ งเดิ ้ มของภูเขำซึงถู ่ กฉี กกระชำกออกไปจำกรำกฐำนของมัน{GC657.2}{G นบอกถึงตำแหน่ งทีตั Cth17568.2} ้ กำรณ์เกิดขึนจริ ้ งตำมทีบอกไว ่ บัดนี เหตุ ้ล่วงหน้ำไว ้ในพิธสี ำคัญตอนสุดท ้ำยของวันลบมลทินบ ่ ธใี นอภิสท ้ ำปเมือพิ ุ ธิสถำนเสร็จสินลงและบำปของอิ สรำเอลถูกนำออกไปจำกสถำนนมัสกำรโดยอ ่ ้มำจำกเครืองบู ่ ชำลบล ้ำงบำปจำกนั้นมีกำรนำแพะของอำซำเซลทียั ่ งมี ำศัยอำนำจของเลือดทีได ชีวต ิ มำถวำยเฉพำะพระพักตร ์ขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำและต่อหน้ำชุมนุ มชนปุโรหิตใหญ่สำรภำพ“บ ้ ้ นของพวกเขำตกลงบ ้ ำปต่ำงๆของคนอิสรำเอลกำรล่วงละเมิดของพวกเขำทังหมดและให ้บำปทังสิ ่ นหัวแพะนั้น”เลวีนิต1 ิ 6:21;ในทำนองเดียวกันเมือพระรำชกิ จของกำรลบมลทินบำปในสถำนนมัส ้ ้ ้ กำรบนสวรรค ์เสร็จสินลงแล ้วหลังจำกนั้นต่อเบืองพระพั กตร ์พระเจ ้ำและต่อหน้ำทูตสวรรค ์ทังปวงแ ้ ่ กไถ่ให ้รอดจะมีกำรนำบำปทังหมดของประชำกรของพระเจ ้ ละบรรดำคนทังหลำยที ถู ้ำวำงลงบนซำ ่ มั ่ นเป็ นผูบ้ งกำรและเช่นเดียวกันกับทีแพะของอำซ ่ ตำนและประกำศว่ำมันต ้องร ับผิดกับควำมชัวที ่ มผ ่ ้ำงว ้ำงเ ำเซลถูกส่งออกไปยังป่ ำกันดำรซึงไม่ ี ูค้ นอยูอ ่ ำศัยซำตำนก็จะถูกขับออกไปอยูใ่ นโลกทีอ ่ ่ นป่ ำกันดำรแห ้งแล ้งทีไม่ ่ มผ ปล่ำเปลียวซึ งเป็ ี ูค้ นอำศัยอยูเ่ ช่นกัน{GC658.1}{GCth17568.3} ่ ำเปลียวรวมถึ ่ ผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์บอกไว ้ล่วงหน้ำถึงกำรขับไล่ซำตำนให ้ออกไปยังทีเปล่ งสภ ้ นเวลำหนึ่ งพัน ำพยุง่ เหยิงและอ ้ำงว ้ำงของโลกและเขำยังเปิ ดเผยอีกด ้วยว่ำโลกจะมีสภำพเช่นนี เป็ ่ ้ั สองของพระเจ ่ ปี ภำยหลังจำกทียอห ์นเสนอภำพเหตุกำรณ์ของกำรเสด็จมำครงที ้ำและกำรทำลำย ่ คนชัวไปแล ้วนั้นท่ำนยังพยำกรณ์ตอ ่ ไปอีกว่ำ“แล ้วข ้ำพเจ ้ำเห็นทูตสวรรค ์องค ์หนึ่ งลงมำจำกสวรร ่ นงู ด ึ ค ์ท่ำนถือลูกกุญแจของบำดำลลึกและถือโซ่เส ้นใหญ่ในมือของท่ำนและท่ำนจับพญำนำคทีเป็ ่ึ นมำรและซำตำนแล ้วมัดมันไว ้หนึ่ งพันปี แล ้วโยนมันลงไปในบำดำลลึกนั้นใส่กญ กดำบรรพ ์ผูซ ้ งเป็ ุ แ ่ ให ้มันล่อลวงประชำชนต่ำงๆได ้อีกต่อไปจนครบหนึ่ งพันปี หลังจำกนั้นจะ จและประทับตรำไว ้เพือไม่ ่ ่ ง”วิวรณ์20:1-3{GC658.2}{GCth17568.4} ต ้องปล่อยมันออกมำชัวระยะเวลำหนึ ่ หมำยถึ ้ ่ สภำพสับสนอลหม่ำนและมืดมิดในหลักฐำนจำกข ้อพระคัมภีร ์ “บำดำล”ในทีนี งโลกทีมี ่ ่ ยวข ่ อืนๆที เกี ้องกับสภำพของโลกพระคัมภีร ์บันทึกไว ้ว่ำ“ในปฐมกำล”โลกนั้นก็“ว่ำงเปล่ำควำมมืด ้ ้ ้ ำงน้อยบำงส่วนจะเกิดขึนมำอี ้ อยูเ่ หนื อนำ”ปฐมกำล1:2;ค ำพยำกรณ์นีสอนว่ ำสภำพเช่นนี อย่ กคร ้ั ่ เ้ ผยพระวจนะเยเรมีย ์มองไปยังภำยภำคหน้ำถึงวันยิงใหญ่ ่ งเมือผู ของพระเจ ้ำเขำประกำศว่ำ“ข ้ำพเ จ ้ำมองดูแผ่นดินและนี่แน่ ะเป็ นทีร่ ้ำงและว่ำงเปล่ำและมองดูท ้องฟ้ ำในนั้นก็ไม่มค ี วำมสว่ำงข ้ำพเจ ้ำ ่ ่ มองดูภเู ขำนี่แน่ ะมันกำลังสันสะเทื อนเนิ นเขำก็เคลือนตั วไปมำข ้ำพเจ ้ำมองดูและนี่ แน่ ะไม่มม ี นุ ษย ์เ ้ ่ รกันดำรแล ลยนกทังปวงบนท ้องฟ้ ำได ้หนี ไปแล ้วข ้ำพเจ ้ำมองดูและนี่ แน่ ะเรือกสวนไร่นำก็เป็ นถินทุ 557

อำนำจสัมบูรณ์

้ นก็ ้ ปร ักหักพังไปต่อพระพักตร ์พระยำห ์เวห ์ต่อพระพิโรธร ้อนแรงของพระองค ์”เยเรมีย ์4: ะเมืองทังสิ 23-26{GC658.3}{GCth17568.5} ่ ่ จะเป็ นบ ้ำนของซำตำนและทูตชัวของมั ่ ทีนี นเป็ นระยะเวลำหนึ่ งพันปี มันจะถูกจำกัดให ้อยูแ่ ต่ในโ ่ อล่ ่ อลวงและรบกวนผูท้ ไม่ ลกมันจะไม่มท ี ำงเข ้ำไปในโลกอืนเพื ี่ เคยล ้มลงในบำปข ้อควำมทีว่​่ ำซำต ้ มผ ำนถูกผูกมัดจึงมีควำมหมำยในแง่นีไม่ ี ูใ้ ดหลงเหลืออยูใ่ นโลกให ้มันใช ้อำนำจของมันได ้อีกต่อไป ่ นทำด ้วยควำมชืนชอบมำเป็ ่ มันถูกตัดขำดจำกงำนกำรล่อลวงและงำนกำรทำลำยทีมั นเวลำหลำย ศตวรรษ{GC659.1}{GCth17569.1} ้ ่ ้ ผูเ้ ผยพระวจนะอิสยำห ์มองไปยังเบืองหน้ ำเมือซำตำนจะถู กทำลำยเขำอุทำนขึนมำว่ ำ“โอเจ ้ำร่ว ่ ้ นอย่ำงไ งลงจำกฟ้ ำสวรรค ์อย่ำงไรหนอเจ ้ำผูส้ อ ่ งแสงคือโอรสแห่งรุง่ อรุณเจ ้ำถูกเหวียงลงมำยั งพืนดิ ้ั ่ำเจ ้ำเองรำพึงในใจของเจ ้ำว่ำข ้ำจะขึนไปยั ้ รหนอเจ ้ำผูท้ ำให ้ประชำชำติทงหลำยตกต งฟ้ ำสวรรค ์‘ข ้ ้ ่ ่ งของข ้ำเหนื อดวงดำวทังหลำยของพระเจ ้ ำจะตังพระที นั ้ำข ้ำจะนั่งบนขุนเขำแห่งกำรชุมนุ มณสุดป ้ ลำยอุดรอันไกลโพ ้นข ้ำจะขึนไปเหนื อควำมสูงของเมฆข ้ำจะทำให ้ตัวของข ้ำเองเหมือนองค ์ผูส้ งู สุด ’แต่เจ ้ำถูกนำลงมำสูแ่ ดนคนตำยยังก ้นบำดำลบรรดำผูเ้ ห็นเจ ้ำจะจ ้องมองเจ ้ำและจะคิดพิจำรณำตั ้ อทีท ่ ำให ้โลกสันสะเทื ่ ่ ำอำณำจักรทังหลำยที ้ ่ ำให ้โลกเป็ นเหมือนถิน ่ วเจ ้ำว่ำชำยคนนี หรื อนทีเขย่ ท ทุรกันดำรและทำลำยเมืองต่ำงๆในโลกเสียผูไ้ ม่ยอมปล่อยให ้เชลยของตนกลับบ ้ำน”อิสยำห ์14:12 -17{GC659.2}{GCth17569.2} ่ ตลอดเวลำ6,000ปี ผลงำนแห่งกำรกบฏของซำตำน“ทำให ้แผ่นดินหวันไหว”มั น“ทำให ้โลกเป็ น ่ รกันดำรและทำลำยเมืองต่ำงๆในโลกเสีย”และมัน“ไม่ยอมปล่อยให ้เชลยของตนกลับบ ้ เหมือนถินทุ ำน”สดุด6 ี 0:2อิสยำห ์14:17ตลอดเวลำ6,000ปี เรือนจำของมันจองจำกักขังประชำกรของพระเจ ้ำ ้ ้ตลอดกำลแต่พระคริสต ์ทรงทำลำยเครืองจองจ ่ ไว ้และมันต ้องกำรกักเก็บคนเหล่ำนี ไว ำของมันและ ่ กคุมขังอยูใ่ ห ้เป็ นอิสระ{GC659.3}{GCth17569.3} ทรงปล่อยเชลยทีถู ้ คนชัวก็ ่ ยงั ถูกนำไปอยูไ่ กลโพ ้นห่ำงจำกอำนำจของซำตำนและมันยังคงอยูอ บัดนี แม้ ่ ย่ำงโดดเดี่ ่ อจะให ่ ่ นผลลัพธ ์จำกบำป“พระรำชำทังหมดของบ ้ ยวด ้วยกันกับทูตชัวเพื ้รู ้สึกสำนึ กถึงหำยนะทีเป็ ่ รรดำประชำชำตินอนอยูอ ่ ย่ำงมีเกียรติตำ่ งก็อยูใ่ นอุโมงค ์ของตนแต่เจ ้ำถูกเหวียงออกไปจำกหลุ มศ ่ ถก ้ พของเจ ้ำเป็ นเหมือนกิงไม้ ู ทิง…เจ ้ำจะไม่มส ี ว่ นร่วมกับเขำในกำรฝังศพเพรำะเจ ้ำได ้ทำลำยแผ่น ้ ่ ดินของเจ ้ำเจ ้ำได ้สังหำรประชำชนของเจ ้ำ‘ขออย่ำให ้มีใครเอ่ยถึงเชือสำยของผู ท้ ำควำมชัวตลอด ไป’”อิสยำห ์14:18-20{GC660.1}{GCth17570.1} ้ ่ ่ ้ำงว ้ำงเปล่ำเปลียวเพื ่ ่ ผลลัพธ ์ ตลอดระยะเวลำหนึ่ งพันปี นี ซำตำนจะท่ องเทียวไปมำในโลกที อ อดู ่ ดจำกกำรกบฏของมันในกำรต่อต ้ำนธรรมบัญญัตข ้ ทีเกิ ิ องพระเจ ้ำในช่วงเวลำนี ควำมทุ กข ์ทรมำ ้ มน ่ กจิ กรรมอย่ำงไม่รู ้จบได ้ขับกำรใคร่ครวญไ นของมันนั้นรุนแรงตังแต่ ั ล ้มลงในบำปชีวต ิ ของมันทีมี 558

อำนำจสัมบูรณ์

้ นไม่มอ ่ นได ้ ตร่ตรองนึ กคิดออกไปแต่บด ั นี มั ี ำนำจของมันแล ้วและถูกปล่อยให ้ครุน ่ คิดถึงบทบำททีมั ้ มน ่ อกบฏต่อต ้ำนกำรปกครองของสวรรค ์และให ้มองไปข ้ำงหน้ำด ้วยควำมสั่ กระทำนับตังแต่ ั เริมก่ ่ นต ้องร ับทุกข ์ทรมำนจำกควำมชัวทั ่ งหมดที ้ ่ น นสะเทือนและหวำดผวำกับอนำคตอันน่ ำกลัวเมือมั มั ้ ่ นเป็ นผูท้ ำให ้เกิดขึน{GC_660.2}{GCth17570. ้ ได ้ทำไปและต ้องถูกร ับโทษของบำปทังหลำยที มั 2} ่ สำหร ับประชำกรของพระเจ ้ำกำรจำจองซำตำนจะนำมำซึงควำมยิ นดีและควำมเปรมปรีดผู ิ ์ เ้ ผย ่ พระวจนะกล่ำวว่ำ“เมือพระยำห ์เวห ์ประทำนให ้เจ ้ำได ้หยุดพักจำกควำมเจ็บปวดและควำมวุน ่ วำยข ่ ้ำถูกบังคับให ้ทำเจ ้ำจะยกคำเย ้ยหยันนี กล่ ้ ำวกับพระรำชำของบำบิโล องเจ ้ำและจำกงำนหนักซึงเจ ้ นว่ำ‘เออผูบ้ บ ี บังคับสงบไปอย่ำงไรหนอควำมเกรียวกรำดของเขำก็ สงบไปด ้วยหนอพระยำห ์เวห ์ทร ่ ชนชำติทงหลำยด ้ั งหักไม้พลองของคนอธรรมคทำของผูค้ รอบครองซึงตี ้วยควำมพิโรธด ้วยกำรตี ้ งครอบครองประชำชำติ ่ อย่ำงไม่หยุดยังซึ ด ้วยควำมโกรธด ้วยกำรข่มเหงอย่ำงไม่รำมือ’”อิสยำห ์14: 3-6{GC660.3}{GCth17570.3} ้ ้ ในช่วงระยะเวลำหนึ่ งพันปี ระหว่ำงกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยคร งแรกกั ั้ บกำรเป็ นขึนมำจำกค ้ั สองนั ่ ้นกำรพิจำรณำพิพำกษำคนชัวจะเกิ ่ ้ ้ ครทูตเปำโลเน้นให ้เห็ วำมตำยครงที ดขึนในช่ วงเวลำนี อั ้ นเหตุกำรณ์ทเกิ ่ี ดขึนภำยหลั ้ ่ นว่ำกำรพิพำกษำนี เป็ งจำกพระเยซูเสด็จมำครงที ั้ สอง“อย่ ำตัดสินสิง่ ่ ซ่ ่ อนอยูใ่ นควำ ใดก่อนถึงเวลำจงคอยจนกว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำเสด็จมำพระองค ์จะทรงเปิ ดเผยสิงที ้ ่ ้นแต่ละคนจะได ้ร ับคำชมเชยจำกพระเจ ้ มมืดและจะทรงเผยควำมมุ่งหมำยของจิตใจทังหลำยเมื อนั ่ เ้ จริญด ้วยวัยวุฒเิ สด็จมำถึงแล ้ว“กำรพิพำกษำถูกมอบให ้แ ำ”1โครินธ ์4:5ดำเนี ยลเปิ ดเผยว่ำเมือผู ์ ้ ช ้ ก่บรรดำผูบ้ ริสท ุ ธิขององค ์ผูส้ งู สุดนั้น”ดำเนี ยล7:22ในช่วงเวลำนี ผู ้ อบธรรมจะขึนครอบครองเป็ นกษัตริย ์และปุโรหิตของพระเจ ้ำยอห ์นกล่ำวไว ้ในพระธรรมวิวรณ์วำ่ “ข ้ำพเจ ้ำเห็นบัลลังก ์หลำยบั ่ี ่ งบนนั้นได ้ร ับมอบอำนำจในกำรพิพำกษำ” ลลังก ์และผูท้ นั “แต่เขำจะเป็ นปุโรหิตของพระเจ ้ำและของพระคริสต ์และจะครอบครองร่วมกับพระองค ์หนึ่ งพัน ปี ”วิวรณ์20:4้ ้ล่วงหน้ำว่ำ“ธรรมิกชนจะพิพำกษำโลก”1โครินธ ์6:2พวกเขำร่วมกับพร 6เปำโลกล่ำวถึงเวลำนี ไว ่ งหลำยโดยเปรี ้ ่ ยบกับหนังสือกฎเ ะคริสต ์ในกำรพิพำกษำคนชัวทั ยบเทียบกำรกระทำของคนชัวเที ่ คอื พระคัมภีร ์และตัดสินทุกคนตำมกำรกระทำทีได ่ ้ทำลงไปในกำยนี หลั ้ งจำกนั้นส่วนทีค ่ กณฑ ์ซึงก็ ่ นชัวจะต ้องถูกร ับโทษจะถูกตวงออกมำตำมกำรกระทำต่ำงๆของพวกเขำและบันทึกไว ้ให ้ตรงกับชื่ อของพวกเขำในหนังสือแห่งควำมตำย{GC660.4}{GCth17571.1} ่ งหลำยของมั ้ พระคริสต ์และประชำกรของพระองค ์เป็ นผูพ ้ พ ิ ำกษำซำตำนและทูตชัวทั นเปำโลก ล่ำวว่ำพวกท่ำนรู ้แล ้วไม่ใช่หรือว่ำเรำจะพิพำกษำพวกทูตสวรรค ์ถ ้ำเช่นนั้นก็ยงควรจะพิ ิ่ พำกษำเรื่ 559

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ร ักษำอำนำจครอบครองข องของชีวต ิ นี ”1โคริ นธ ์6:3;และยูดำยังประกำศไว ้ว่ำ“พวกทูตสวรรค ์ทีไม่ ้ นฐำนของตนพระองค ่ ่ ดจนกว่ำจะถึ องตนเองแต่ละทิงถิ ์ก็ทรงจองจำไว ้ด ้วยโซ่อน ั ไม่รู ้จักสลำยในทีมื ่ งเวลำพิพำกษำในวันยิงใหญ่ นั้น”ยูดำ6{GC661.1}{GCth17571.2} ่ นสุ ้ ดหนึ่ งพันปี จะมีกำรเป็ นขึนมำจำกควำมตำยคร ้ ่ ่ ้ เมือสิ งที ั้ สองบรรดำคนชั วจะเป็ นขึนจำกควำ ่ ับกำรลงโทษตำม“คำพิพำกษำทีบั ่ นทึกไว ้”สดุด1 มตำยและปรำกฏตัวต่อพระพักตร ์พระเจ ้ำเพือร ี 4 ้ ้ 9:9;ด ้วยเหตุนีภำยหลั งจำกผูเ้ ขียนพระธรรมวิวรณ์ได ้บรรยำยถึงเหตุกำรณ์ผูช ้ อบธรรมเป็ นขึนจำ ่ ่ กตำยแล ้วท่ำนได ้กล่ำวต่อไปว่ำ“คนอืนๆที ตำยไปแล ้วไม่ได ้กลับมีชวี ต ิ อีกจนกว่ำจะครบหนึ่ งพันปี ” วิวรณ์20:5;และอิสยำห ์กล่ำวถึงคนอธรรมไว ้ว่ำ“พวกเขำจะถูกรวบรวมไว ้รวมกันคล ้ำยนักโทษในคุ ้ กใต ้ดินเขำทังหลำยจะถู กขังไว ้ในคุกและอีกหลำยวันก็จะถูกลงโทษ”อิสยำห ์24:22{GC661.2}{G Cth17571.3} ่ สงครำมครงยิ ั้ งใหญ่

560

อำนำจสัมบูรณ์

้ ดแล ้ว บท42-ควำมขัดแย ้งสินสุ ่ นสุ ้ ดเวลำหนึ่ งพันปี พระคริสต ์เสด็จกลับมำยังแผ่นดินโลกอีกครงหนึ ้ั ่ งพระองค ์เสด็จมำพร ้ เมือสิ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจำนวนมำกและตำมมำด ้วยกลุม อมด ้วยบรรดำผูท้ ได ่ ทูตสวรรค ์ผูต้ ด ิ ตำมในขณ ่ ่ ่ ่ ตำยอยู ่ ะทีพระองค ์เสด็จลงมำด ้วยควำมยิงใหญ่ อน ั น่ ำสะพรึงกลัวพระองค ์ตร ัสสังบรรดำคนชั วที ใ่ ห ้ ้ อร ่ ับควำมพินำศของพวกเขำมีคนจำนวนมำกมำยดุจเม็ดทรำยในทะเลทีนั ่ บไม่ถ ้ว มีชวี ต ิ เป็ นขึนเพื ่ นขึนจำกควำมตำยคร ้ นลุกออกมำพวกเขำแตกต่ำงจำกบรรดำคนทีเป็ งแรกอย่ ั้ ำงลิบลับคนชอบธ ่ รวรอยของโรคร รรมสวมสภำพของควำมเยำว ์วัยและควำมงำมของชีวต ิ อมตะคนชัวมี ิ้ ้ำยและควำม ตำยติดอยูต ่ ำมร่ำงกำย{GC662.1}{GCth17572.1} ่ นัยน์ตำทุกดวงของฝูงชนจำนวนมหึมำนั้นหันไปจ ้องพระสิรข ิ องพระบุตรพระเจ ้ำบรรดำคนชัวต่ ้ นเสียงเดียวกันว่ำ“ขอให ้ท่ำนผูเ้ สด็จมำในพระนำมขององค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงพระเจริ ำงร ้องขึนเป็ ้ ได ้เกิดจำกควำมร ักทีมี ่ ตอ ญ”มัทธิว23:39;ถ ้อยคำนี ไม่ ่ องค ์พระเยซูแต่ควำมจริงได ้บังคับให ้พวกเข ่ ้ ห ำเอ่ยถ ้อยคำเหล่ำนั้นออกมำจำกปำกอย่ำงไม่เต็มใจคนชัวเหล่ ำนี ลงสู ่ ลุมศพไปอย่ำงไรพวกเขำก็ ้ กลับเป็ นขึนมำจำกตำยพร ้อมด ้วยควำมเป็ นศัตรูตอ ่ พระคริสต ์เช่นเดิมและด ้วยวิญญำณของกำร ่ ำนมำในอดีตของ กบฏแบบเดียวกันพวกเขำจะไม่ได ้รับโอกำสแก ้ไขจุดบกพร่องต่ำงๆของชีวต ิ ทีผ่ ้ ทำให ้เกิดประโยชน์ใดทังสิ ้ นกำรล่ ้ ่ ำไปตลอดชัวชี ่ วต พวกเขำเพรำะกำรทำเช่นนี ไม่ วงละเมิดทีท ิ ไม่ ่ ได ้ทำให ้จิตใจของพวกเขำอ่อนลงหำกเปิ ดโอกำสแก ้ไขจุดบกพร่องให ้แก่พวกเขำเป็ นครงที ั้ สองพ ่ ่ วกเขำก็จะใช ้เวลำนั้นเพือหลี กเลียงข ้อกำหนดต่ำงๆของพระเจ ้ำและยุยงให ้กบฏต่อต ้ำนพระองค ์เห ่ ำมำแล ้วในครงแรก{GC662.2}{GCth17572.2} ้ั มือนทีท ่ นสถำนทีเดี ่ ยวกันกับทีพระองค ่ พระคริสต ์เสด็จลงมำยังภูเขำมะกอกเทศซึงเป็ ์เสด็จกลับสวรรค ์ ่ ้ ่ งทู ่ ตสวรรค ์กล่ำวยำถึ ้ งคำสัญญำขอ ภำยหลังจำกทีพระองค ์ทรงเป็ นขึนจำกตำยและเป็ นสถำนทีซึ งกำรเสด็จกลับมำของพระองค ์ผูเ้ ผยพระวจนะกล่ำวว่ำ“พระยำห ์เวห ์พระเจ ้ำของเรำจะเสด็จมำและ ้ นจะมำกั ้ ่ี เขำมะกอกเทศซึงอยู ่ ห บรรดำทูตทังสิ บพระองค ์”“พระบำทของพระองค ์จะทรงยืนอยูท ่ ภู ่ น้ ำกรุงเยรูซำเล็มด ้ำนตะวันออกและภูเขำมะกอกเทศนั้นจะแยกออกเป็ น2ส่วนจำกทิศตะวันออกไป ่ ้ นใน ้ ทิศตะวันตกโดยมีหุบเขำกว ้ำงมำกคันอยู ”่ “และพระยำห ์เวห ์จะทรงเป็ นกษัตริย ์เหนื อพิภพทังสิ ่ วันนั้นพระยำห ์เวห ์จะทรงเป็ นเอกและพระนำมของพระองค ์ก็เป็ นเอกด ้วย”เศคำริยำห ์14:5,4,9เมือ ่ึ ำงำมอย่ำงน่ ำอัศจรรย ์ลอยลงมำจำกสวรรค ์ก็จะมำตังอยู ้ บ ่ งได ่ ้ร ั กรุงเยรูซำเล็มใหม่ซงสง่ ่ นสถำนทีซึ ์ ้วและเตรียมพร ้อมไว ้สำหร ับรองร ับเมืองนั้นและพระคริสต ์พร ้อมด ้วยประช บกำรชำระให ้บริสท ุ ธิแล ้ ์ งนั้น{GC662.3}{GCth17572. ำกรของพระองค ์และทูตสวรรค ์ทังหลำยก็ เข ้ำไปในนครบริสท ุ ธิแห่ 3}

561

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ ่ ่ บัดนี ซำตำนเตรี ยมพร ้อมทีจะเข ้ำต่อสู ้อย่ำงยิงใหญ่ ครงสุ ั้ ดท ้ำยเพือแย่ งชิงควำมเป็ นใหญ่ขณะที่ ่ ญเสียอำนำจและตัดขำดจำกงำนกำรหลอกลวงของมันนั้นมันรู ้สึกหงุ ดหงิ เจ ้ำชำยแห่งควำมชัวสู ่ ่ กปลุกให ้เป็ นขึนจำกตำยและมั ้ ดและหดหูใ่ จแต่เมือคนชั วถู นมองเห็นฝูงชนมำกมำยอยูฝ ่ ่ ำยเดียวกั ้ั ่ งและมุ่งมั่นไม่ยอมพ่ำยแพ ้ในควำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ ่ ้ นรว บมันมันกลับมำมีควำมหวังอีกครงหนึ นีมั ้ ่ี งควำมพินำศให ้มำอยูภ บรวมกองทัพทังหมดของบรรดำผู ท้ ถึ ่ ำยใต ้ร่มธงของมันและใช ้คนเหล่ำนี เ้ ่ ำตำมแผนของมันคนชัวทั ่ งหลำยเป็ ้ ่ พือท นเชลยของซำตำนกำรทีพวกเขำปฏิ เสธพระคริสต ์เท่ำกั บพวกเขำได ้ยอมร ับกำรปกครองของหัวหน้ำกบฏพวกเขำพร ้อมทำตำมข ้อเสนอและปฏิบต ั ต ิ ำม ่ ่ มำแต่ดงเดิ ้ั มโดยกำรไม่ยอมร ับว่ำตัวมันเองเป็ นซ คำสังของมั นแต่กระนั้นมันยังคงควำมเจ ้ำเล่ห ์ทีมี ำตำนมันอ ้ำงตนเป็ นเจ ้ำชำยเป็ นเจ ้ำของโลกโดยชอบธรรมและมรดกของมันถูกแย่งชิงไปโดยไม่ช ่ นล่อลวงว่ำมันเป็ นผูไ้ ถ่บำปยืนยันกับพวกเขำว่ำอำนำ อบด ้วยกฎหมำยมันแสดงตัวต่อพลเมืองทีมั ้ จของมันทำให ้พวกเขำกลับเป็ นขึนมำจำกหลุ มฝังศพและมันกำลังจะช่วยพวกเขำให ้หลุดพ ้นจำก ่ โหดเหี ่ ้ ่ ดเมือกำรทรงร่ ่ อำนำจกดขีที ยมที สุ วมสถิตด ้วยของพระคริสต ์ถูกนำออกไปแล ้วซำตำนจึงก ่ ระทำกำรอัศจรรย ์เพือสนั บสนุ นคำกล่ำวอ ้ำงของมันมันทำให ้คนอ่อนกำลังเข ้มแข็งและดลใจทุกค ่ ำพวกเขำเข ้ำต่อสู ้กับค่ำยของธรรมิกชนและ นด ้วยวิญญำณและอำนำจของมันเองมันเสนอทีจะน ้ ่ ่ ำที่รืนรมย ่ ้ ้ดูคนจำนว เข ้ำยึดครองนครของพระเจ ้ำด ้วยควำมโหดเหียมที แฝงอยู ภ ่ ำยใต ้สีหน้ ์มันชีให ่ นขึนมำจำกควำมตำยและประกำศว่ ้ นนับล ้ำนๆทีเป็ ำในฐำนะผูน้ ำของพวกเขำนั้นมันมีควำมสำมำ รถเป็ นอย่ำงดีทจะโค่ ี่ นล ้มเมืองนั้นและบุกเข ้ำยึดเอำบัลลังก ์และอำณำจักรของมันกลับคืนมำ{GC 663.1}{GCth17573.1} ่ นเผ่ำพันธุ ์มนุ ษย ์อำยุยน ่ ชวี ต ้ ในหมู่ชนจำนวนมหำศำลนั้นมีฝูงชนทีเป็ ื ซึงมี ิ อยูใ่ นสมัยก่อนนำท่ ่ รป ้ วมโลกเป็ นคนทีมี ู ร่ำงสูงใหญ่สง่ำผ่ำเผยและมีสติปัญญำเฉี ยบแหลมคนเหล่ำนี ตกไปอยู ภ ่ ำยใต ้ก ่ ้มลงในบำปพวกเขำอุทศ ้ ่ ำรควบคุมของทูตทีล ิ ควำมสำมำรถและควำมรู ้ทังหมดเพื อยกชู ตนเองพว ้ ศนำคนในโลกกรำบบูชำอัจฉริยภำพของตนแต่ควำมโหดเหี ้ กเขำใช ้ควำมสำมำรถทำงศิลปะลำเลิ ่ ่ ้ำยของพวกเขำทำให ้โลกเป็ นมลทินและทำให ้พระฉำยำของพระเจ ้ำมีรอ ยมและสิงประดิ ษฐ ์อันชัวร ่ ยตำหนิ จนทำให ้พระเจ ้ำต ้องกำจัดพวกเขำออกไปจำกโลกทีพระองค ์ทรงสร ้ำงนั้นยังมีบรรดำกษัต ่ ดครองประชำชำติยงั มีชำยกล ้ำหำญทีไม่ ่ เคยแพ ้ในกำรทำสงครำมยังมีนักรบทีห ่ ริย ์และแม่ทพ ั ทียึ ่ ่ี ำให ้อำณำจักรสันคลอนควำมตำยไม่ ่ ยิงและทะเยอทะยำนผู ท้ ท ได ้ทำให ้ประสบกำรณ์ของพวกเขำ ่ ่ เปลียนแปลงเลยเมื อพวกเขำก ้ำวออกมำจำกหลุมฝังศพพวกเขำก็ดำเนินแนวคิดต่อเนื่ องจำกจุด ่ ้ยุตพ ่ ่ ทีได ิ วกเขำถูกกระตุ ้นด ้วยควำมปรำรถนำเดิมทีควบคุ มพวกเขำในวันทีพวกเขำล ้มตำย{GC 664.1}{GCth17573.2} ้ ่ี อำนำจ ซำตำนปรึกษำกับทูตทังหลำยของมั นแล ้วปรึกษำกับบรรดำกษัตริย ์และผู ้พิชติ และผูท้ มี ้ ่ ฝ ทังหลำยพวกเขำมองดู กองกำลังและจำนวนผูค้ นทีอยู ่ ่ ำยเดียวกับพวกเขำแล ้วประกำศว่ำกองกำ 562

อำนำจสัมบูรณ์

่ ภ ่ ลังทีอยู ่ ำยในเมืองนั้นมีจำนวนน้อยกว่ำเมือเปรี ยบเทียบกับคนของพวกเขำและพวกเขำจะเอำชน ่ ะได ้พวกเขำวำงแผนในกำรยึดครองทร ัพย ์สมบัตแิ ละสง่ำรำศีของกรุงเยรูซำเล็มใหม่ทุกคนเริมลงมื ่ ชอเสี ่ื ยงในกำรต่อสู ้จัดกำร อเตรียมตัวทำสงครำมทันทีชำ่ งฝี มือสร ้ำงอำวุธสงครำมผูน้ ำกองทัพทีมี ้ เตรียมทัพแบ่งนักรบทังหลำยให ้เป็ นหมู่เป็ นกอง{GC664.2}{GCth17573.3} ่ ดมีประกำศสังให ่ ้เคลือนทั ่ ่ จำนวนทหำรนับไม่ถ ้วนก็เคลือนออกไปตั ่ ้ มี ในทีสุ พและกองทัพทีมี งแต่ ่ ้ นกองทัพทีรวมพลั ่ สงครำมในโลกยังไม่เคยมีผูน้ ำใดในโลกรวมพลได ้ยิงใหญ่ ขนำดนี เป็ งจำกทุกยุค ่ มใี ครเปรียบได ้ซำตำนเป็ นนักรบยิงใหญ่ ่ ้ ทีไม่ ทสุ ี่ ดมันนำอยูข ่ ้ำงหน้ำและทูตของมันรวมกำลังทังหม ่ ้ั ดท ้ำยนี กษั ้ ตริย ์และนักรบทังหลำยอยู ้ ดเข ้ำด ้วยกันเพือกำรต่ อสู ้ครงสุ ใ่ นขบวนของมันและฝูงชนม ่ ้ร ับกำรแต่งตังทหำรเรี ้ ำกมำยติดตำมเป็ นกองกำลังขนำดใหญ่แต่ละคนเดินตำมผูน้ ำทีได ยงแถวติ ้ วโลกทีแตกร ่ ดกันอย่ำงมีระเบียบของกองทัพเดินไปตำมพืนผิ ้ำวและไม่เรียบมุ่งหน้ำตรงไปยังนครข ่ องพระเจ ้ำประตูของกรุงเยรูซำเล็มใหม่ปิดตำมพระดำร ัสสังของพระคริ สต ์และกองทัพของซำตำน ่ กเข ้ำโจมตีนครนั้น{GC664.3}{GCth17573.4} ล ้อมนครไว ้และเตรียมพร ้อมทีจะบุ ้ ้ั ่ งสูงขึนไปเหนื ้ บัดนี พระคริ สต ์ทรงปรำกฏให ้พวกศัตรูของพระองค ์เห็นอีกครงหนึ อนครนั้นมีพระ ่ ่ งยกขึนตั ้ งอยู ้ บ ่ ำด ้วยทองคำขัดเงำพระบุตรของพระเจ ้ำประทับอยูบ ่ ่ งและ ทีนั ่ นรำกฐำนทีท ่ นพระทีนั มีพลเมืองแห่งอำณำจักรของพระองค ์อยูร่ อบพระองค ์อำนำจและควำมงำมสง่ำของพระคริสต ์นั้นไ ม่มภ ี ำษำใดจะพรรณนำและไม่มป ี ำกกำใดจะเขียนบรรยำยได ้พระสิรข ิ องพระบิดำผูท้ รงชนม ์นิ ร ัน ดร ์ห ้อมล ้อมพระบุตรของพระองค ์ควำมสว่ำงเจิดจ ้ำแห่งกำรสถิตร่วมด ้วยของพระองค ์ส่องสว่ำงเต็ ้ มนครของพระเจ ้ำและล ้นออกไปนอกประตูนครส่องควำมสว่ำงไปทั่วทังโลก{GC665.1}{GCth17 574.1} ่ ใ่ กล ้พระทีนั ่ ่ งมำกทีสุ ่ ดคือผูท้ คร ่ี งหนึ ้ั ่งเคยร ้อนรนในอุดมกำรณ์ของซำตำนแต่พวก กลุม ่ คนทีอยู ่ เขำเป็ นเหมือนดุ ้นฟื นทีฉวยออกมำจำกไฟ[เศคำริ ยำห ์3:2]พวกเขำติดตำมพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดด ้วย ่ ำให ้อุปนิ สยั ชีวต ควำมภักดีอน ั แรงกล ้ำถัดมำเป็ นกลุม ่ คนทีท ิ คริสเตียนสมบูรณ์ขณะอยูท ่ ่ำมกลำง ่ื ตย ์เป็ นผูท้ ถวำยเกี ่ ควำมไม่ถก ู ต ้องและควำมไม่ซอสั ี่ ยรติธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำในขณะทีโลกคริ ่ ชพ ่ ่ สเตียนประกำศว่ำธรรมบัญญัตเิ ป็ นโมฆะและคนนับล ้ำนจำกทุกยุคทีพลี ี เพือควำมเชื อและเลย ่ มใี ครนับจำนวนได ้ทีมำจำกทุ ่ ออกไปเป็ น“มหำชนทีไม่ กประชำชำติทุกเผ่ำทุกชนชำติและทุกภำษ ่ ่ งและเฉพำะพระพักตร ์พระเมษโปดกพวกเขำสวมเสือผ้ำสี ้ ำยืนอยูห ่ น้ำพระทีนั ขำวและถือใบตำลอยู่ ้ ดลงแล ้วพวกเขำได ้ชัยชนะแล ้วพวกเขำวิงและไปถึ ่ ในมือ”วิวรณ์7:9;กำรต่อสู ้ของพวกเขำสินสุ งห ่ ้ ่ นสัญลักษณ์แห่งควำมชอบธรรม ลักชัยแล ้วใบตำลในมือเป็ นเครืองหมำยแห่ งชัยชนะเสือขำวซึ งเป็ ้ นของพวกเขำแล ้ว{GC665.2}{GCth17574.2} ของพระคริสต ์นั้นบัดนี เป็

563

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปร่วมร ้องเพลงสรรเสริญซึงส่ ่ งเสียงดังก ้องสะท ้อนไปมำทั่วสุดขอบฟ้ ำว่ำ ผูท้ ได ้ ่ ่ งและขึนอยู ้ “ควำมรอดขึนอยู ก ่ บั พระเจ ้ำของเรำผูป้ ระทับบนพระทีนั ก ่ บั พระเมษโปดก”วิวรณ์7:10; ่ ท้ ได และทูตสวรรค ์และเสรำฟิ มต่ำงร่วมประสำนเสียงถวำยคำสรรเสริญในขณะทีผู ี่ ้ร ับกำรไถ่จำกบ ่ ้ำยของซำตำนนั้นพวกเขำก็มองเห็นอย่ำงทีไม่ ่ เคยเห็นมำก่อนว่ำ ำปมองเห็นอำนำจและควำมชัวร ่ ไม่มก ี ำลังอำนำจใดนอกจำกอำนำจของพระคริสต ์ทีทรงกระท ำให ้พวกเขำกลำยเป็ นผูท้ มี ี่ ช ัยชนะไ ้ ่ นชมยิ ่ ่ ้ำงได ้ว่ำเขำได ้ร ับควำมรอดด ้วยตน ด ้ในบรรดำฝูงชนทังหมดที ชื นดีน้ันไม่มส ี ก ั คนเดียวทีจะอ ่ พวกเขำ ่ เองหรือทำรำวกับว่ำพวกเขำมีช ัยชนะด ้วยกำลังและควำมดีของตัวเองไม่มก ี ำรพูดถึงสิงที ่ ้องทนแต่เนื อร ้ ้องจำกทุกบทเพลงและเสียงร ้องจำกเพลงสรรเสริญทุกเ ได ้ทำหรือควำมทุกข ์ยำกทีต ้ ้ พลงคือควำมรอดขึนอยู ก ่ บ ั พระเจ ้ำและขึนอยู ก ่ บั พระเมษโปดก{GC665.3}{GCth17574.3} ้ อหน้ำบรรดำคนทังหลำยที ้ ่ พระรำชพิธรี ำชำภิเษกพระบุตรของพระเจ ้ำกระทำขึนต่ อำศั ยอยูบ ่ น ่ ้ ้ แผ่นดินโลกและบรรดำชำวสวรรค ์ทีมำชุ มนุ มกันและเวลำนี พระมหำกษั ตริย ์เหนื อกษัตริย ์ทังหลำย ่ ผูท้ รงพระสิรแิ ละฤทธำนุ ภำพสูงสุดทรงประกำศโทษพวกทีกบฏต่ อกำรปกครองของพระองค ์และท ่ี วงละเมิดธรรมบัญญัตข ่ รงตัดสินอย่ำงยุตธิ รรมต่อผูท้ ล่ ิ องพระองค ์และกดขีประชำกรของพระองค ์ ่ ่ งใหญ่สข ผูเ้ ผยพระวจนะของพระเจ ้ำกล่ำวว่ำ“ข ้ำพเจ ้ำเห็นพระทีนั ี ำวและเห็นพระองค ์ผูป้ ระทับบน ่ ่ งนั้นแผ่นดินโลกและฟ้ ำสวรรค ์ก็หำยไปจำกพระพักตร ์ของพระองค ์และไม่มใี ครพบเห็นทีอ ่ พระทีนั ้ ยูข ่ องพวกมันอีกเลยข ้ำพเจ ้ำยังเห็ นบรรดำคนตำยทังคนใหญ่ โตและคนเล็กน้อยยืนอยูห ่ น้ำพระที่ นั่งนั้นและหนังสือต่ำงๆก็เปิ ดออกและหนังสืออีกเล่มหนึ่ งก็ถก ู เปิ ดออกด ้วยคือหนังสือแห่งชีวต ิ คน ้ ่ ยนไว ้ในหนังสือเหล่ำนั้น”วิวรณ์20:11,12 ตำยก็ถก ู พิพำกษำตำมกำรกระทำของเขำทังหลำยที เขี {GC666.1}{GCth17575.1} ่ ่ ในทันทีทหนั ี่ งสือบันทึกต่ำงๆถูกเปิ ดออกและขณะทีพระเนตรของพระเยซู เพ่งดูบรรดำคนชัวพ ้ ่ ้ทำลงไปพวกเขำมองเห็นแล ้วว่ำณจุดใดทีเท ่ ้ำของพวกเข วกเขำต่ำงรู ้สึกสำนึ กถึงบำปทังหมดที ได ์ ์ ่ ำก ้ำวออกไปจำกทำงบริสท ุ ธิและศั กดิสิ์ ทธิและมองเห็ นด ้วยว่ำควำมเย่อหยิงและกำรกบฏของพวกเ ่ ข ขำนำพวกเขำให ้ล่วงละเมิดธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำมำกมำยเพียงไรพวกเขำสนับสนุ นกำรยัวยุ ่ ดกำรดูหมินเหยี ่ องกำรทดลองด ้วยกำรปล่อยตัวให ้กับบำปกำรใช ้พระพรไปในทำงทีผิ ยดหยำมผูส้ ื่ ่ ่ อแพ่ ้ อข่ำวของพระเจ ้ำกำรปฏิเสธคำเตือนและกำรผลักไสคลืนแห่ งควำมปรำนี ออกไปด ้วยจิตใจทีดื ่ งหมดนี ้ ้ ่ ยนด ้วยไฟ.{GC666.2}{GCth1 งไม่สำนึ กผิดสิงทั ปรำกฏให ้เห็นประหนึ่ งเป็ นตัวหนังสือทีเขี 7575.2} ่ ่ งแห่งนั้นมีไม้กำงเขนปรำกฏขึนมำและภำพเหตุ ้ ่ นได ้ร เหนื อพระทีนั กำรณ์ตำ่ งๆรำวกับภำพทีเห็ ้ ้ อบทิศก็ปรำกฏขึนมำให ้เห็นภำพกำรทดลองและกำรพ่ำยแพ ้บำปของอำดัมรวมถึงลำดับขันตอน ่ ดขึนต่ ้ อๆมำในแผนกำรอันยิงใหญ่ ่ ่ ่ำต ้อยข ทีเกิ ของกำรทรงไถ่บำปกำรเสด็จมำบังเกิดในสภำพทีต ่ ยบง่ำยและเชือฟั ่ งกำรร ับบัพติศมำในแม่นำจอร ้ องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดชีวต ิ ช่วงปฐมวัยทีเรี ์แดนของพ 564

อำนำจสัมบูรณ์

่ ระองค ์กำรอดอำหำรและกำรทดลองในป่ ำกันดำรของพระองค ์พระรำชกิจกำรร ับใช ้ประชำชนทีเปิ ่ ่ มล ้นไปด ้วยกำรกระทำ ดเผยให ้มนุ ษย ์เห็นถึงพระพรอันประเสริฐทีสวรรค ์ประทำนมำให ้วันเวลำทีเต็ ่ แห่งควำมรักและควำมเมตตำบรรดำค่ำคืนแห่งกำรอธิษฐำนและกำรเฝ้ ำเดียวท่ ำมกลำงควำมเงียบ ่ ดจำกควำมอิจฉำเกลียดชังและผูกพยำบำทเพือตอบแทนคุ ่ สงบบนภูเขำแผนกำรปองร ้ำยทีเกิ ณป ระโยชน์ตำ่ งๆของพระองค ์ควำมปวดร ้ำวอันลึกลับน่ ำกลัวในสวนเกทเสมนี ภำยใต ้แรงบดขยีอั้ นหนั ่ ดจำกบำปต่ำงๆของโลกทังใบพระองค ้ ้ กหน่ วงทีเกิ ์ทรงถูกทรยศให ้ตกไปอยูใ่ นเงือมมื อของฝูงชนทีเ่ ่ ป็ นฆำตกรเหตุกำรณ์น่ำกลัวต่ำงๆของยำมค่ำคืนอันสยองขวัญนักโทษผู ้ไม่ขด ั ขืนถูกสำวกทีพระ ่ ดทอดทิงถู ้ กกระชำกไปตำมถนนต่ำงๆในกรุงเยรูซำเล็มอย่ำงหยำบคำยพระบุต องค ์ทรงร ักมำกทีสุ รของพระเจ ้ำถูกนำมำประจำนอย่ำงสนุ กสนำนต่อหน้ำอันนำสกำรกล่ำวโทษทีวั่ งของมหำปุโรหิตใ ่ ้ ่ นห ้องพิพำกษำของปี ลำตต่อหน้ำเฮโรดทีขลำดกลั วและเหียมโหดถู กเยำะเย ้ยถูกหมินประมำทถู ก ้ ้ ทรมำนและถูกตัดสินโทษให ้ถึงแก่ควำมตำยภำพทังหมดดั งกล่ำวมำนี ปรำกฏให ้เห็นอย่ำงชัดเจน{ GC666.3}{GCth17575.3} ้ ้ ่ อนตั ่ บัดนี ภำพฉำกสุ ดท ้ำยเปิ ดเผยขึนมำให ้เห็นต่อหน้ำฝูงชนทีเคลื วไปมำเป็ นภำพของพระอง ่ นมุ่งหน้ำไปยังคำลวำรีด ้วยควำมอดทนเจ ้ำช ค ์ผูต้ ้องทนทุกข ์ทรมำนทรงเหยียบย่ำงไปตำมทำงทีเดิ ่ งยโสและฝู ่ ่ ้ยหยันต่ำงหัวเรำะเย ำยแห่งสรวงสวรรค ์ทรงถูกตรึงบนกำงเขนพวกปุโรหิตทีหยิ งชนทีเย ่ ำลังจะคร่ำชีวต ำะควำมทรมำนทีก ิ ของพระองค ์ควำมมืดมิดผิดธรรมชำติแผ่นดินไหวอย่ำงรุนแรงก ้ ่ ่ ดออกล ้วนชีบอกถึ ้ ่ อนหินทีแตกร ้ำวและหลุมศพต่ำงๆทีเปิ งช่วงเวลำทีพระผู ไ้ ถ่ของโลกทรงพลีชวี ต ิ ของพระองค ์เอง{GC667.1}{GCth17576.1} ่ ดขึนจริ ้ งซำตำนทูตของมันและบรรดำผูท้ อยู ภำพอันน่ ำกลัวปรำกฏให ้เห็นตำมทีเกิ ี่ ภ ่ ำยใต ้กำร ่ ปกครองของมันล ้วนไม่มก ี ำลังทีจะเมิ นหน้ำหนี ไปจำกภำพผลงำนของตนเองแต่ละคนหวนคิดถึงบ ่ ่ ทบำททีตนเองได ้ทำลงไปเฮโรดฆ่ำเด็กไร ้เดียงสำในหมู่บ ้ำนเบธเลเฮมเพือหวั งฆ่ำกษัตริย ์ของชนชำ ่ ้ำยจะต ้องร ับผิดต่อโลหิตของยอห ์นผู ้ให ้บัพติศมำปี ลำตผู ้อ่อ ติอส ิ รำเอลนำงเฮโรเดียสผูต้ ่ำช ้ำชัวร ่ อผลประโยชน์ ่ ่ นแอและยอมทำทุกสิงเพื ของตนเองทหำรทีเยำะเย ้ยปุโรหิตและผู ้ปกครองและฝูงชน ่ ร่ ้องว่ำ“ให ้ควำมผิดเรืองควำมตำยของเขำตกอยู ่ บ ้ำคลังที แ่ ก่เรำและลูกๆของเรำ”มัทธิว27:25;คน ้ ้ ทังหมดเหล่ ำนี มองดู ควำมเลวทรำมของควำมผิดของตนเองพวกเขำพยำยำมหลบซ่อนให ้พ ้นจำก ่ ำงเจิดจ ้ำกว่ำควำมสว่ำงของดวงอำทิตย ์แต่กลับไ พระพักตร ์อันสง่ำน่ ำเกรงขำมของพระองค ์ซึงสว่ ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปต่ำงนำมงกุฎของตนเองมำวำงแทบพระบำทข ร ้ผลในทำงตรงข ้ำมบรรดำผูท้ ได ้ ่ ้ำพระองค ์”{GC667.2}{GCth1 องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดและร ้องว่ำ“พระองค ์ทรงยอมสินพระชนม ์เพือข 7576.2} ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้วมีอค ในท่ำมกลำงผูท้ ถู ั รทูตของพระคริสต ์รวมอยูด ่ ้วยเปำโลผูก้ ล ้ำหำญเปโตรผู ้ ่ ่ มไปด ้วยควำมร ักและพีน้ ่ องผูจ้ ริงใจทังหลำยข ้ ร ้อนแรงยอห ์นสำวกทีพระองค ์ทรงร ักและเป็ นคนทีเต็ 565

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ่ ำนวนมำกก็อยูร่ ว่ มกับพวกเขำทีนั ่ ่ นด ้วยในขณะที่ องพวกเขำและผูท้ ยอมพลี ชพ ี เพรำะควำมเชือจ ่ ่ ่ ่ บพวกเข นอกกำแพงเมืองพร ้อมกับสิงเลวทรำมและน่ ำเกลียดน่ ำชังมีพวกทีกดขี พวกเขำพวกที จั ่ งหำรพวกเขำให ้ตำยเนโรก็อยูท ้ ำเข ้ำคุมขังและพวกทีสั ่ นั ี่ ่ นด ้วยเขำเป็ นคนโหดเหียมและเป็ นจอมม ้ ติของคนเหล่ำนั้นทีคร ่ ง้ั ำรแห่งควำมโหดร ้ำยและเลวทรำมเขำกำลังมองดูควำมสุขและควำมปลืมปี ่ ดของคนกลุม ้ หนึ่ งเขำเคยจับมำทรมำนและในควำมทุกข ์ระทมอย่ำงแสนสำหัสทีสุ ่ นี เคยท ำให ้เขำ ่ ่ี ่ นด ้วยเพือเป็ ่ นพยำนถึงผลงำนของเธอเองเพือดู ่ วำ่ มีควำมสุขเยียงมำรร ้ำยมำรดำของเนโรก็อยูท ่ นั ่ เธอส่ ่ ่ บสนุ นและพัฒ ลักษณะชัวที งต่อให ้ลูกชำยของเธอรวมถึงอิทธิพลและแบบอย่ำงของเธอทีสนั ่ ำให ้โลกต ้องสันระริ ่ นำให ้เกิดกิเลสตัณหำนั้นได ้บังเกิดผลเป็ นอำชญำกรรมต่ำงๆทีท กด ้วยควำมก ลัว{GC667.3}{GCth17576.3} ่ ่ นมีบรรดำบำทหลวงของระบอบเปปำซีและพระรำชำคณะทังหลำยผู ้ ทีนั ซ ้ งอ ึ่ ้ำงตนว่ำเป็ นทูตำนุ ่ อทรมำนดึงแขนขำคุกมืดและหลักประหำรเผำทังเป็ ้ นเพื่ ทูตของพระคริสต ์แต่กระนั้นยังใช ้เครืองมื ่ ่ นมีบรรดำพระสันตะปำปำผูภ อควบคุมจิตใต ้สำนึ กของประชำกรของพระองค ์ทีนั ้ ม ู ใิ จในตนเองทรง ้ ่ ยกย่องตัวเองขึนเหนื อพระเจ ้ำและทรงอวดอ ้ำงว่ำเป็ นผูเ้ ปลียนธรรมบั ญญัตข ิ ององค ์ผูส้ งู สุดคุณพ่ ้ ่ี ้องส่งคืนต่อพระเจ ้ำซึงเป็ ่ นบัญชีทพวกเขำเต็ อผูเ้ สแสร ้งเหล่ำนีของคริ สตจักรมีบญ ั ชีทต ี่ มใจต ้องก ำรได ้รับกำรยกโทษแต่สำยไปเสียแล ้วพวกเขำถูกทำให ้เห็นแล ้วว่ำพระเจ ้ำผูท้ รงสัพพัญญูทรงหวน ้ แหนธรรมบัญญัตข ิ องพระองค ์และจะไม่ทรงถือโทษก็หำมิได ้บัดนี พวกเขำเรี ยนรู ้แล ้วว่ำพระคริสต ์ ่ ้องทนทุกข ์และพวกเขำสั ทรงเปิ ดเผยให ้เห็นว่ำพระองค ์ทรงสนพระทัยในประชำกรของพระองค ์ทีต ่ มผัสได ้ถึงควำมหนักแน่ นในพระดำร ัสของพระองค ์เองทีว่​่ ำ“ซึงพวกท่ ำนได ้กระทำกับคนใดคนหนึ่ ง ่ กน้อยทีสุ ่ ดในพีน้ ่ องของเรำนี ก็ ้ เหมือนทำแก่เรำด ้วย”มัทธิว25:40{GC668.1}{GCth17577. ทีเล็ 1} ่ งโลกยื ้ ้ คนชัวทั นอยูเ่ บืองหน้ ำบัลลังก ์พิพำกษำของพระเจ ้ำด ้วยข ้อหำกำรกบฏต่อกำรปกครอง ของสวรรค ์ไม่มผ ี ู ้ใดแก ้คดีแทนพวกเขำพวกเขำไม่มข ี ้อแก ้ตัวและคำตัดสินถูกประกำศออกมำว่ำใ ่ ร ันดร ์{GC668.2}{GCth17577.2} ห ้พวกเขำร ับโทษตำยตลอดชัวนิ ้ นทีประจั ่ ่ บัดนี เป็ กษ ์แก่ทก ุ คนแล ้วว่ำค่ำจ ้ำงของบำปไม่ใช่เสรีภำพทีประเสริ ฐและชีวต ิ นิ ร ันดร ์แต่ ่ ่ นกบฏทำให ้พวกเขำสูญเสียอะไรไป เป็ นทำสหำยนะและควำมตำยคนชัวมองเห็ นว่ำกำรมีชวี ต ิ ทีเป็ ่ กดิศรี ์ นิร ันดร ์มหำศำลยิงใหญ่ ่ ่ ้แก่พวกเขำนั้นพวกเขำกลับดูแคลนแต่บด ้ น บ ้ำงเมือศั ถก ู ยืนให ั นี เป็ ่ ่ น่ ่ ำปรำรถนำเพียงใดจิตวิญญำณทีพิ ่ นำศร ้องว่ำ“ทังหมดนี ้ ้ นสิงที ่ ข ่ ้ ทีประจั กษ ์แล ้วว่ำมันเป็ นสิงที เป็ ่ ดทิงไปให ้ ่ ำพเจ ้ำควรได ้ร ับแต่ข ้ำพเจ ้ำเลือกทีจะปั ้ไกลจำกตัวข ้ำพเจ ้ำโอช่ำงเป็ นควำมหลงใหลทีงม ่ น่ ่ ำเวทนำควำมเสือมเสี ่ ่ ยงและ งำยข ้ำพเจ ้ำเอำควำมสงบควำมสุขและเกียรติยศแลกกับสิงที ยชือเสี ้ ่ ่ ตธิ รรมเพรำะชีว ิ ควำมสินหวั ง”ทุกคนมองเห็นว่ำกำรทีพวกเขำไม่ ได ้เข ้ำไปในสวรรค ์นั้นเป็ นเรืองยุ 566

อำนำจสัมบูรณ์

้ ตของพวกเขำเองได ้ประกำศว่ำ“เรำจะไม่ยอมให ้บุคคลผูน้ ี[พระเยซู ]ปกครองเรำ”{GC668.3}{GC th17577.3} ดูรำวกับว่ำพวกคนอธรรมเฝ้ ำมองพระรำชพิธรี ำชำภิเษกของพระบุตรพระเจ ้ำด ้วยอำกำรตกต ะลึงพวกเขำมองเห็นแผ่นศิลำจำรึกธรรมบัญญัตข ิ องพระเจ ้ำอยูใ่ นพระหัตถ ์ของพระองค ์เป็ นบัญ ่ี ญัตท ิ พวกเขำเหยี ยบย่ำและล่วงละเมิดพวกเขำเป็ นพยำนมองเห็นเหล่ำผูท้ ได ี่ ้ร ับควำมรอดเต็มล ้น ่ ่ นเสี ่ ยงดน ไปด ้วยควำมอัศจรรย ์ใจและควำมสุขอันยิงใหญ่ และกำรถวำยสรรเสริญและในขณะทีคลื ่ น ตรีดงั ออกไปถึงฝูงชนทีอยู ่ อกนครนั้นทุกคนร ้องด ้วยเสียงเดียวกันว่ำ“ข ้ำแต่องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำพร ่ ะเจ ้ำผูท้ รงฤทธำนุ ภำพสูงสุดพระรำชกิจของพระองค ์ยิงใหญ่ และอัศจรรย ์ข ้ำแต่องค ์พระมหำกษัตริ ้ ย ์ของบรรดำประชำชำติบรรดำมรรคำของพระองค ์ยุตธิ รรมและสัตย ์จริง”วิวรณ์15:3และเขำทังห ลำยหมอบกรำบนมัสกำรเจ ้ำชำยแห่งชีวต ิ {GC668.4}{GCth17577.4} ่ ่ ้ั ่ งมันเ เมือซำตำนมองดู พระสิรแิ ละควำมยิงใหญ่ ของพระคริสต ์นั้นดูเหมือนว่ำมันนิ่ งงันไปครงหนึ ่ งประกำยเป็ น“โอรสแห่งรุง่ คยเป็ นเครูบผูพ ้ ท ิ ก ั ษ ์มันจำได ้ดีวำ่ มันล ้มไปได ้อย่ำงไรจำกเสรำฟิ มทีเปล่ ่ ้ ่ งหนึ ้ั ่ งมันเคยไ อรุณ”อิสยำห ์14:12;ถูกเปลียนไปมำกเพี ยงไรตกต่ำลงไปได ้ถึงขนำดนี จำกสภำที คร ้ บถูกขับออกไปตลอดกำลมันมองเห็นทูตสวรรค ์อีกองค ์หนึ่ งประทับอยูใ่ กล ้พระ ด ้ร ับเกียรติบด ั นี กลั ่ ำงำมวำงม บิดำปกปิ ดพระสิรข ิ องพระองค ์ไว ้มันเห็นทูตสวรรค ์รูปร่ำงสูงใหญ่และมีก ิรยิ ำท่ำทำงทีสง่ งกุฎลงบนพระเศียรของพระคริสต ์และมันรู ้ดีแก่ใจว่ำตำแหน่ งสูงส่งของทูตสวรรค ์องค ์นั้นควรเป็ น ของมัน{GC669.1}{GCth17578.1} ่ นยังปรำศจำกบำปและบริสท ควำมทรงจำนำให ้มันหวนคิดไปถึงบ ้ำนของมันสมัยทีมั ุ ธิมั์ นเคยมี สันติสข ุ และควำมพึงพอใจจนกระทั่งมันหมกมุ่นอยูก ่ บ ั กำรบ่นติเตียนพระเจ ้ำและอิจฉำพระคริสต ์ ้ ่ ้ได ้ร ับควำมเห็นใจ คำกล่ำวร ้ำยทังหลำยของมั นกำรกบฏของมันกำรหลอกลวงต่ำงๆของมันเพือให ้ ่ และกำรสนับสนุ นจำกทูตสวรรค ์กำรยืนกรำนอย่ำงดือแพ่ งไม่ยอมลงแรงเปลียนใจตนเองของมั นเมื่ ่ งหมดเหล่ ้ ้ ำนเข ้ำมำให ้มันเห็นอย่ำงชัดเจนมันทบทวน อพระเจ ้ำจะประทำนกำรอภัยให ้มันสิงทั ำนี ผ่ ่ มั ่ นทำไว ้ในท่ำมกลำงมนุ ษย ์และผลลัพธ ์ของสิงเหล่ ่ ่ ตอ ่ สิงที ำนั้นควำมเป็ นศัตรูของมนุ ษย ์ทีมี ่ เพือน มนุ ษย ์ด ้วยกันกำรทำลำยชีวต ิ อย่ำงน่ ำกลัวกำรเรืองอำนำจและกำรล่มสลำยของอำณำจักรต่ำงๆ ่ มำอย่ำงต่อเนื่ องมันหวนคิดถึ กำรแย่งชิงรำชบัลลังก ์ควำมโกลำหลควำมขัดแย ้งและกำรจลำจลทีมี ่ อต ้ำนพระรำชกิจของพระคริสต ์และกดมนุ ษย ์ให ้ยิงตกต ่ ่ำลงไป งควำมพยำยำมอย่ำงไม่ลดละเพือต่ ่ ำลำยผูท้ มอบควำมวำงใจของตนเอ มันมองเห็นว่ำแผนกำรอันร ้ำยกำจของมันนั้นไม่มอ ี ำนำจทีจะท ี่ ่ ่ นทำไว ้มันมองเห็นแต่ควำม งไว ้ในพระเยซูในขณะทีซำตำนมองดู อำณำจักรของมันเองผลงำนทีมั ่ ำนครของพระเจ ้ำเป็ นเป้ ำหมำยทีเอำชนะได ่ ล ้มเหลวและควำมหำยนะมันนำฝูงชนให ้เชือว่ ้อย่ำงง่ำ ่ ้ั ้วครงเล่ ่ ่ ยดำยแต่มน ั รู ้ดีแก่ใจว่ำนั่นเป็ นเรืองเท็ จครงแล ั้ ำในขณะทีควำมขั ดแย ้งอันยิงใหญ่ กำลังดำเ 567

อำนำจสัมบูรณ์

่ ำรู ้ดีแก่ใจถึงอำนำจและควำ นิ นอยูน ่ ้ันมันต ้องพบกับควำมพ่ำยแพ ้และถูกบังคับให ้ยอมแพ ้มันยิงกว่ ่ มยิงใหญ่ ของพระเจ ้ำแห่งนิ ร ันดร ์กำล{GC669.2}{GCth17578.2} ่ิ ่ ่ มั ่ นทำและ ควำมมุ่งหมำยของกบฏผูย้ งใหญ่ คอื ควำมพยำยำมอย่ำงไม่ลดละเพือแก ้ตัวให ้กับสิงที ้ นทุ่มเทพลังอำนำจของสติปัญญำอันยิงใหญ่ ่ พิสจ ู น์วำ่ ร ัฐบำลของพระเจ ้ำทำให ้เกิดกำรกบฏขึนมั ้ ่ ำหมำยนี มั ้ นทำงำนอย่ำงตังใจและอย่ ้ ทังหมดของมั นเพือเป้ ำงมีระบบและได ้ร ับควำมสำเร็จอย่ำงเห ่ นนำพำให ้คนกลุม ่ ่ ำเนิ นมำเ ลือเชือมั ่ ใหญ่ยอมร ับควำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ ตำมแบบฉบับของมันทีด ่ ้ ่ นิ่ นนำนแล ้วเป็ นเวลำหลำยพันปี ทีจอมบงกำรผู น้ ี เอำควำมเท็ จอย่ำงจอมปลอมมำแทนทีควำมจริ ง ้ ่ ่ ดกำรกบฏจะถูกปรำบให ้พ่ำยแพ ้และควำมเป็ นมำรวมถึงบุคลิกขอ แต่บด ั นี เวลำมำถึ งแล ้วเมือในที สุ ้ั ดท ้ำยของมันเพือแย่ ่ งซำตำนถูกเปิ ดเผยให ้เห็นในควำมพยำยำมครงสุ งชิงบัลลังก ์จำกพระคริสต ์ ทำลำยประชำกรของพระองค ์และยึดนครของพระเจ ้ำนั้นเจ ้ำจอมหลอกลวงถูกเปิ ดโปงให ้เห็นจนห ้ ท้ เข ่ี ้ำร่วมกับมันมองเห็นว่ำจุดประสงค ์ของมันนั้นล ้มเหลวอย่ำงสินเชิ ้ งผูต้ ด มดสินผู ิ ตำมของพระค ่ กดีมองเห็นแผนกำรร ้ำยทังหมดของมั ้ ่ นใช ้ในกำรต่อต ้ำนร ัฐบำลของพ ริสต ์และทูตสวรรค ์ทีภั นทีมั ่ ำร ังเกียจของทั่วทังจั ้ กรวำล{GC670.1}{GCth17579.1} ระเจ ้ำมันเป็ นเป้ ำหมำยทีน่ ่ นเลือกเองนั้นทำให ้มันไม่คค ซำตำนมองเห็นแล ้วว่ำกำรกบฏทีมั ู่ วรกับสวรรค ์มันฝึ กอำนำจของ ่ อสู ้กับพระเจ ้ำควำมบริสท ์ มันไว ้เพือต่ ุ ธิและสั นติสข ุ และควำมเป็ นอันหนึ่ งอันเดียวกันในสวรรค ์จะเป็ ่ ่ ดนี กำรกล่ ้ นสิงทรมำนมั นอย่ำงยิงบั ำวร ้ำยของมันต่อพระเมตตำคุณและควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ ่ี นพยำยำมซ ัดทอดใส่พระยำห ์เวห ์ตกลงใส่ตวั มันเองทังหมดและบั ้ ้ ำยุตล ิ งแล ้วคำตำหนิ ทมั ดนี ซำตำ ่ นได ้ร ับนั้นยุตธิ รรมดีแล ้ว{GC670.2}{GCth17579.2} นกรำบลงและสำรภำพว่ำกำรตัดสินทีมั “ข ้ำแต่องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำมีใครบ ้ำงไม่เกรงกลัวพระองค ์และไม่ถวำยพระเกียรติแด่พระนำมของ ์ ้ั พระองค ์เพรำะพระองค ์ผู ้เดียวทรงเป็ นผูบ้ ริสท ุ ธิประชำชำติ ทงหมดจะมำนมั สกำรเฉพำะพระพักตร ์ พระองค ์เพรำะว่ำพระรำชกิจอันชอบธรรมของพระองค ์ปรำกฏให ้เห็นแล ้ว”วิวรณ์15:4ข ้อสงสัยทุก ่ ยวข ่ ่ ดขึนในควำมขั ้ ่ มำอย่ำงยำวนำนนั้นบั ข ้อทีเกี ้องกับควำมจริงและควำมไม่ถก ู ต ้องซึงเกิ ดแย ้งทีมี ้ ถก ้ ดนี ก็ ู ทำให ้เข ้ำใจอย่ำงกระจ่ำงแจ ้งแล ้วผลลัพธ ์ของกำรกบฏและผลพวงของกำรละทิงกฏเกณ ่ ชวี ต ่ สติปัญญำทังหมดที ้ ่ ฑ ์ต่ำงๆของพระเจ ้ำได ้ถูกวำงแผ่ออกให ้สิงมี ิ ทีมี พระเจ ้ำทรงสร ้ำงได ้มองเห็ ่ นผลงำนจำกกำรปกครองของซำตำนซึงตรงข ้ำมกับร ัฐบำลของพระเจ ้ำก็ถก ู นำมำเปิ ดเผยแก่จก ั ร ้ วำลทังหมดผลงำนของซำตำนปร ับโทษตัวมันเองพระปัญญำของพระเจ ้ำรวมถึงควำมยุตธิ รรมขอ งพระองค ์และคุณควำมดีของพระองค ์ได ้รับกำรยืนยันว่ำถูกต ้องอย่ำงไม่ต ้องมีข ้อสงสัยใดๆอีกต่อไ ่ ่ ำงๆทีพระองค ่ ่ ควำมขัดแย ้งอันยิงใหญ่ ่ ปเป็ นทีประจั กษ ์ชัดแล ้วว่ำสิงต่ ์ทรงจัดกำรในระหว่ำงทีมี นั้นพ ระองค ์ทรงจัดกำรลงไปด ้วยกำรคำนึ งถึงผลประโยชน์อน ั เป็ นนิ ร ันดร ์ของประชำกรของพระองค ์และ ่ ้ ่ ้ นของพระ ้ เพือผลประโยชน์ ของโลกทังหมดที พระองค ์ทรงสร ้ำง“ข ้ำแต่พระยำห ์เวห ์พระรำชกิจทังสิ ้ั นของพระองค ้ องค ์จะขอบพระคุณพระองค ์และผู ้จงร ักภักดีทงสิ ์จะถวำยสำธุกำรแด่พระองค ์”สดุด1 ี 568

อำนำจสัมบูรณ์

่ นตลอดทุกยุคชัวนิ ่ ร ันดร ์เพือเป็ ่ นพยำนว่ำธรรมบัญญัตข 45:10;ประวัตศ ิ ำสตร ์ของบำปจะยังยื ิ อง ่ ำรงอยูน ่ ่ ชวี ต ่ ่ ่วทังจั ้ กรวำลซึงมี ่ ทง้ั พระเจ ้ำทีด ่ ้ันมีไว ้เพือควำมผำสุ กของสิงมี ิ ทีพระเจ ้ำทรงสร ้ำงเมือทั ่ี กดีและผูท้ กบฏได ่ี ้ ่ ้ ้วพวกเขำ ผูท้ ภั ้มองเห็นข ้อเท็จจริงต่ำงๆทังหมดของควำมขั ดแย ้งอันยิงใหญ่ นีแล ประกำศเป็ นเสียงเดียวกันว่ำ“บรรดำมรรคำของพระองค ์ยุตธิ รรมและสัตย ์จริง”วิวรณ์15:3{GC67 0.3}{GCth17579.3} ่ ่ ต่อหน้ำจักรวำลกำรเสียสละอันยิงใหญ่ ทพระบิ ี่ ดำและพระบุตรทรงกระทำเพือมนุ ษย ์นั้นถูกนำเส ่ ำหนดไว ้มำถึงแล ้วทีพระคริ ่ นอให ้เห็นอย่ำงชัดเจนเวลำทีก สต ์จะทรงเข ้ำครอบครองตำแหน่ งอันชอ ้ ้ ำนำจและนำมทุกนำมทีได ่ ้ บธรรมของพระองค ์และได ้ร ับเกียรติเหนื อเทพผูค้ รองทังหลำยรวมทั งอ ้ อขึ ่ นมำเป็ ้ ่ ้ ้เบืองหน้ ้ ร ับกำรตังชื นเพรำะควำมสุขทีทรงตั งไว ำของพระองค ์คือกำรจะทรงนำบุตรมำก ่ มำยเข ้ำมำยังพระสิรจิ งึ ทำให ้พระองค ์ทรงทนต่อกำงเขนและทรงดูหมินควำมอั บอำยได ้ควำมโศกเ ่ ่ ์ ก ศร ้ำและควำมอับอำยนั้นยิงใหญ่ เกินกว่ำทีใครจะเข ้ำใจแต่ถงึ กระนั้นควำมสุขและเกียรติศก ั ดิศรี ่ ่ นผูท้ ได ลับยิงใหญ่ กว่ำพระองค ์ทรงทอดพระเนตรไปยังบรรดำผูท้ ได ี่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปซึงเป็ ี่ ้ร ับกำร ่ ่ เปลียนแปลงใหม่ ตำมแบบพระฉำยำของพระองค ์จิตใจทุกดวงมีรอยประทับทีสมบู รณ์ของพระเจ ้ำแ ละใบหน้ำทุกหน้ำสะท้อนพระลักษณะของพระเจ ้ำผูท้ รงเป็ นกษัตริย ์ของพวกเขำพระองค ์ทรงเห็น ่ ดขึนในตั ้ ผลลัพธ ์ควำมยำกลำบำกของจิตวิญญำณของพระองค ์ทีเกิ วพวกเขำและพระองค ์ทรงรู ้สึ ่ งไปถึงฝูงชนทีรวมตั ่ ้ั กพอพระทัยหลังจำกนั้นในพระสุรเสียงทีดั วกันอยูซ ่ งมี ึ่ ทงคนชอบธรรมและคน ่ี ่ ้ อธรรมนั้นพระองค ์ทรงประกำศว่ำ“ดูเถิดผูท้ เรำได ้ไถ่มำด ้วยพระโลหิตของเรำเพือเขำเหล่ ำนี เรำไ ่ ้ ้ ่ ้ ด ้ผ่ำนควำมทุกข ์ยำกลำบำกเพือเขำเหล่ ำนี เรำได ้สินพระชนม ์เพือเขำทั งหลำยจะได ้มำอำศัยอยูก ่ ั ่ ร ันดร ์กำล”และบทเพลงแห่งกำรสรรเสริญทีมำจำกเหล่ ่ ่ ้ บเรำตลอดชัวนิ ำคนทีสวมเสื อคลุ มสีขำวดั ้ งขึนไปถึ งรอบพระบัลลังก ์ว่ำ“พระเมษโปดกผู ้ปลงพระชนม ์แล ้วนั้นทรงสมควรได ้ร ับฤทธำนุ ภำพทร ั พย ์สมบัตพ ิ ระปัญญำพระกำลังพระเกียรติพระสิรแิ ละคำสดุด”ี วิวรณ์5:12{GC671.1}{GCth175 80.1} ่ ถึงแม้ซำตำนจะถูกฝื นใจให ้ยอมร ับควำมยุตธิ รรมของพระเจ ้ำและก ้มศีรษะลงคำนับต่อควำมยิงใ ่ ่ อนกั หญ่ของพระคริสต ์ก็ตำมแต่อป ุ นิ สยั ของมันยังคงไม่เปลียนแปลงวิ ญญำณของกำรกบฏทีเหมื ่ ยวกรำดระเบิ ่ ้ ่ นเต็มล ้นมันตัดสินใจทีจะไม่ ่ บคลืนเชี ดขึนมำอี กด ้วยควำมบ ้ำคลังอั ยอมแพ ้ในควำมขั ่ ้ งเวลำแล ้วทีมั ่ นต ้องดินรนอย่ ้ ้ ่ อต ้ำนกษัตริย ์แห่ง ดแย ้งอันยิงใหญ่ นีถึ ำงสินหวั งเป็ นครงสุ ั้ ดท ้ำยเพือต่ ่ เข ้ำไปในท่ำมกลำงสมุนของมันและพยำยำมดลใจพวกเขำด ้วยควำมเกรียวกรำด ้ สวรรค ์มันวิงกรู ของมันเองและมันปลุกระดมพวกเขำให ้ทำสงครำมทันทีแต่ในบรรดำคนจำนวนเป็ นล ้ำนๆนับไม่ถ ้ ่ นเคยล่อลวงให ้กบฏนั้นบัดนี ไม่ ้ มผ ่ วนทีมั ี ูใ้ ดยอมร ับควำมยิงใหญ่ ของมันแล ้วอำนำจของมันมำถึงจุ ้ ดจิตใจของคนชัวนั ่ ้นเต็มไปด ้วยควำมเกลียดชังพระเจ ้ำเช่นเดียวกับทีซำตำนเกลี ่ ดสินสุ ยดชังแต่พ ้ วกเขำมองเห็นแล ้วว่ำกรณี ของตนเองนั้นตกอยูใ่ นสภำพสินหวั งพวกเขำไม่อำจเอำชนะพระยำห ์เ 569

อำนำจสัมบูรณ์

่ วห ์ได ้ควำมโกรธของพวกเขำจึงพุ่งเข ้ำใส่ซำตำนรวมถึงคนเหล่ำนั้นทีเคยเป็ นตัวแทนของมันในก ่ ร ้ำยพวกเขำหันไปต่อสู ้กับตัวแทนเหล่ำนั้น{GC671.2}{GC ำรหลอกลวงและด ้วยควำมโกรธเยียงผี th17580.2} พระยำห ์เวห ์ตรัสว่ำ“เพรำะเจ ้ำถือว่ำควำมคิดเจ ้ำเป็ นเหมือนควำมคิดพระเจ ้ำดังนั้นดูสเิ รำจะนำ ่ ดในบรรดำประชำชำติเขำจะชักดำบออกสู ้กับควำมงำมแห่ คนต่ำงด ้ำวมำสู ้เจ ้ำเป็ นพวกทำรุณทีสุ ่ งปัญญำของเจ ้ำและลบหลูส ่ ง่ำงำมรำศีของเจ ้ำพวกเขำจะผลักเจ ้ำลงไปทีในหลุ มมรณะแล ้วเจ ้ำจะ ่ ตำยอย่ำงคนถูกฆ่ำทีใจกลำงทะเล””เรำขั บเจ ้ำไปจำกภูเขำของพระเจ ้ำอย่ำงไร ้เกียรติและเครูบผู ้พิ ่ ทักษ ์นั้นก็ขบ ั เจ ้ำออกไปจำกท่ำมกลำงศิลำเพลิง...เรำเหวียงเจ ้ำลงบนดินแล ้วเรำให ้เจ ้ำถูกกษัตริย ์ ้ ้ ่ นเ ทังหลำยมองอย่ ำงดูแคลน...เรำทำให ้เจ ้ำกลำยเป็ นเถ ้ำถ่ำนบนพืนโลกในสำยตำของทุ กคนทีเห็ ้ ่ั จ ้ำ...เจ ้ำสูญสินไปอย่ ำงน่ ำครนคร ้ำมและจะไม่ดำรงต่อไปเป็ นนิ ตย ์”เอเสเคียล28:6-8,1619{GC672.1}{GCth17580.3} ่ี ่ ้ ่ อกอยูใ่ นโลหิตจะถูกเผำเป็ “รองเท ้ำทหำรทุกคูท ่ กระทื บจนสันสะเทื อนและเสือคลุ มทุกตัวทีเกลื ้ นเชือเพลิ งใส่ไฟ” ้ ้ั นและทรงพระพิ ้ ้ “พระยำห ์เวห ์ทรงเกรียวกรำดต่ อประชำชำติทงสิ โรธต่อกองทัพทังหมดของเขำ พระองค ์ทรงทำลำยพวกเขำและทรงมอบให ้แก่กำรฆ่ำฟัน”“พระองค ์จะทรงเทถ่ำนเพลิงและไฟกำม ่ ่ ะถันใส่คนอธรรมลมทีแผดเผำจะเป็ นส่วนทีเขำได ้รบั ”อิสยำห ์9:5;34:2;สดุด1 ี 1:6; ่ อนอยูใ่ นส่วนลึกของมันถูกดึงออ ไฟจำกพระเจ ้ำลงมำจำกสวรรค ์โลกถูกทำลำยอำวุธต่ำงๆทีซ่ ่ ดกว ้ำงก ้อนหินลุกเป็ นไฟวันนั้นมำถึงแล ้วคื กมำเปลวเพลิงเผำผลำญระเบิดออกมำจำกเหวลึกทีเปิ ่ กเผำผลำญเหมือนเตำอบโลกธำตุสลำยไปด ้วยไฟและแผ่นดินกับสิงสำรพั ่ ่ อยูบ อวันทีถู ดทีมี ่ นนั้นถู ้ กเผำจนหมดสินมำลำคี 4:12เปโตร3:10 ้ วโลกถูกหลอมละลำยกลำยเป็ นก ้อนเดียวคือเป็ นทะเลเพลิงกว ้ำงใหญ่ทเดื ่ี อ ด ดูประหนึ่ งว่ำพืนผิ ่ พล่ำนมันเป็ นเวลำแห่งกำรพิพำกษำและควำมหำยนะของคนอธรรม“พระยำห ์เวห ์ทรงมีวน ั เพือกำ ่ รแก ้แค ้นมีปีแห่งกำรตอบแทนเพือกรณี พพ ิ ำทของศิโยน”อิสยำห ์34:8{GC672.2}{GCth17580.

4} ่ ้ร ับกำรตอบแทนของเขำในแผ่นดินโลกสุภำษิต11:31“พระยำห ์เวห ์จอมทัพตรัสว่ำ[พ คนชัวได ่ ้นจะไหม้เขำหมดจนไม่มรี ำกหรือกิงเหลื ่ วกเขำ]จะเป็ นเหมือนตอข ้ำววันทีจะมำนั ออยูเ่ ลย”มำลำคี ่ บตำในขณะทีคนอื ่ ่ 4:1;บำงคนถูกทำลำยไปในชัวพริ นๆต ้องทนทุกข ์หลำยวันทุกคนได ้ร ับโทษ“ตำ มกำรกระทำของเขำ”อิสยำห ์59:18

570

อำนำจสัมบูรณ์

้ ่ บำปทังหลำยของคนชอบธรรมถู กย ้ำยไปไว ้ทีซำตำนมั นไม่เพียงแต่ต ้องทนทุกข ์สำหร ับกำรกบ ้ ่ นเป็ นต ้นเหตุให ้ประชำกรของพระเจ ้ำทำลงไปด ้วย ฏของตัวมันเองเท่ำนั้นแต่รวมถึงบำปทังหมดที มั ่ นร ับจะรุนแรงกว่ำของผูท้ ถู ่ี กมันล่อลวงหลังจำกทีคนทั ่ ้ ่ ่ โทษทีมั งหมดซึ งตกเป็ นเหยือกำรหลอกลว ่ ดเปลวไฟแห่ง งของมันต ้องพินำศไปหมดทุกคนแล ้วมันยังคงอยูแ่ ละร ับควำมทรมำนต่อไปอีกในทีสุ ่ ้ ้ ่ ้วยคือทังซำตำนผู ้ กำรชำระจะทำลำยคนชัวไปจนหมดสิ นรวมทั งรำกและกิ งด เ้ ป็ นรำกและผูต้ ด ิ ตำม ่ นกิงกำรลงโทษเต็ ่ ของมันซึงเป็ มขนำดของธรรมบัญญัตน ิ ้ันมำถึงแล ้วคำเรียกร ้องขอควำมยุตธิ รร ้ ่ ำมองอยูร่ ้องประกำศถึงควำมชอบธรร มก็ได ้ร ับกำรตอบสนองแล ้วทังสวรรค ์และแผ่นดินโลกซึงเฝ้ มของพระยำห ์เวห ์{GC673.1}{GCth17581.1} ้ ่ ำนมำมันกร ผลงำนแห่งกำรทำลำยของซำตำนจบสินไปตลอดกำลตลอดระยะเวลำหกพั นปี ทีผ่ ่ ำให ้โลกเต็มไปด ้วยควำมทุกข ์และเป็ นเหตุให ้ทั่วทังจั ้ กรวำล ะทำกำรตำมควำมมุ่งหมำยของมันซึงท ่ พระเจ ่ ่ ได ้ร ับควำมโศกเศร ้ำทุกๆสิงที ้ำทรงสร ้ำงมำต่ำงร ้องครำครวญและทุ กข ์ระทมร่วมกันด ้วยควำ ้ งมี ่ ชวี ต ่ มเจ็บปวดบัดนี สิ ิ ทีพระเจ ้ำทรงสร ้ำงมำนั้นได ้ร ับกำรปลดปล่อยให ้พ ้นจำกกำรเป็ นอยูข ่ องซำ ้ ้ ตำนและจำกกำรทดลองของมันไปตลอดกำล“ทั่วทังโลกก็ หยุดพักและสงบอยูเ่ ขำทังหลำยโห่ ร ้องด ้ ้ วยควำมยินดี”อิสยำห ์14:7และเสียงโห่ร ้องแห่งกำรสรรเสริญและชัยชนะได ้ลอยขึนจำกจั กรวำลทั้ ่ กดีตอ ้ งปวงทีภั ่ พระองค ์“เสียงเหมือนอย่ำงเสียงมหำชนเหมือนอย่ำงเสียงนำมำกหลำยและเหมื อน อย่ำงเสียงฟ้ ำร ้องกึกก ้องว่ำฮำเลลูยำเพรำะองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำทรงครอบครองอยู่”วิวรณ์19:6{GC6 73.2}{GCth17581.2} ่ นดินโลกถูกไฟแห่งกำรทำลำยเผำอยูน ในขณะทีแผ่ ่ ั้นบรรดำผูช ้ อบธรรมอยูอ ่ ย่ำงปลอดภัยในน ่ี สว่ นร่วมในกำรเป็ นขึนจำกควำมตำยคร ้ ้นควำมตำยครงที ่ ครศักดิสิ์ ทธิผู์ ท้ มี งแรกนั ั้ ั้ สองไม่ มอ ี ำนำจ ่ ่ ่ สำหร ับประชำกรของพ เหนื อพวกเขำในขณะทีพระเจ ้ำทรงเป็ นเพลิงทีเผำผลำญส ำหร ับคนชัวแต่ ้ ระองค ์แล ้วพระองค ์ทรงเป็ นทังดวงอำทิ ตย ์และโล่ป้องกันวิวรณ์20:6สดุด8 ี 4:11{GC673.3}{GCth 17581.3} “ข ้ำพเจ ้ำเห็นฟ้ ำสวรรค ์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่เพรำะว่ำฟ้ ำสวรรค ์เดิมและแผ่นดินโลกเดิมนั้น ่ ่ ้นชำระโลกให ้บริสท หำยไปแล ้ว”วิวรณ์21:1;เพลิงทีเผำผลำญคนชั วนั ุ ธิร่์ องรอยแห่งคำสำปแช่งทัง้ ้ ่ ไฟเผำอยูต ่ ้ หมดถูกกำจัดทิงไปไม่ มน ี รกทีมี ่ ลอดกำลทีคอยเตื อนถึงผลน่ ำกลัวของบำปอยูเ่ บืองหน้ ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้ว{GC674.1}{GCth17582.1} ำผูท้ ถู ่ อนใจเพียงอย่ำงเดียวทีหลงเหลื ่ ่ สิงเตื ออยูค ่ อื พระผู ้ไถ่ของเรำจะยังคงมีเครืองหมำยของกำรตรึ ง ่ ข ้ำงของพระองค ์ทีพระหั ่ กำงเขนติดตัวอยูต ่ ลอดไปบำดแผลบนพระเศียรของพระองค ์ทีสี ตถ ์และพ ้ ่ งคงเหลืออยูผ ระบำทของพระองค ์เป็ นร่องรอยเดียวของควำมโหดเหียมของบำปที ยั ่ ูเ้ ผยพระวจนะก ่ ำมองเห็นพระคริสต ์ในพระสิรข ล่ำวในขณะทีเฝ้ ิ องพระองค ์ว่ำ“พระรัศมีของพระองค ์ดังแสงสว่ำงมี 571

อำนำจสัมบูรณ์

่ ่ นพระองค ์ทรงซ่อนฤทธำนุ ภำพของพระองค ์”ฮำบำกุก ลำแสงแวบมำจำกพระหัตถ ์ของพระองค ์ทีนั ่ กแทงซึงมี ่ เลือดแดงกำไหลเป็ ่ 3:4สีข ้ำงทีถู นทำงออกมำนั้นได ้นำมนุ ษย ์กลับมำคืนดีกบ ั พระเจ ้ำนั่น ่ อนฤทธำนุ ภำพของพระองค ์” คือพระสิรข ิ องพระผูช ้ ว่ ยให ้รอดเป็ นที“ซ่ ่ วยให ้รอด”อิสยำห ์63:1;เนื่ องจำกกำรเสียสละพระองค ์เองเพือกำรไถ่ ่ “อำนุ ภำพทีจะช่ บำปนั้นพร ่ ่ แคลนพระเมตตำของพระเจ ้ำได ้และเค ะองค ์จึงทรงมีกำลังเข ้มแข็งทีจะกระท ำกำรยุตธิ รรมแก่ผู ้ทีดู ่ ่ ร ันดรนั้น รืองหมำยแห่ งควำมอัปยศของพระองค ์เป็ นเกียรติยศสูงสุดของพระองค ์ตลอดทุกยุคชัวนิ บำดแผลแห่งคำลวำรีจะแสดงออกถึงกำรสรรเสริญและประกำศถึงอำนำจของพระองค ์{GC674.2 }{GCth17582.2} ่ ำฝูงสัตว ์เอ๋ยเจ ้ำผูเ้ ป็ นเขำแห่งบุตรีศโิ ยนรำชอำนำจจะมำสูเ่ จ ้ำอำณำจักรดังเดิ ้ “โอหอคอยทีเฝ้ ่ นเวลำทีเหล่ ่ ำมนุ ษย ์ผูบ้ ริสท ์ มจะกลับมำ”มีคำห ์4:8เวลำนั้นมำถึงแล ้วซึงเป็ ุ ธิเคยคอยเฝ้ ำมองด ้วยค ้ วน ่ ่ งได ้ขวำงกันมนุ ้ วำมคำดหวังไปในภำภำคหน้ำนับตังแต่ ั ทีกระบี เพลิ ษย ์คูแ่ รกจำกสวนเอเดนเป็ น เวลำ“รับมรดกของเรำจนกว่ำคนของพระเจ ้ำจะได ้รับกำรไถ่”เอเฟซัส1:14 ่ เดิมได ้ทรงโปรดมอบให ้มนุ ษย ์เพือเป็ ่ นแผ่นดินของเขำและถูกมนุ ษย ์ทรยศให ้ตกไปอยู่ โลกซึงแต่ ่ นมือของซำตำนและถูกศัตรูยด ึ ครองมำเนิ่ นนำนนั้นถูกนำกลับคืนมำโดยแผนกำรยิงใหญ่ แห่งกำ ่ เคยสู ่ รทรงไถ่บำปทุกสิงที ญหำยไปเนื่ องจำกบำปก็ถก ู นำกลับคืนมำ“พระยำห ์เวห ์ผูท้ รงสร ้ำงฟ้ ำสว รรค ์..ผูท้ รงปั้นแผ่นดินโลกและทำมันไว ้พระองค ์ทรงสถำปนำมันไว ้พระองค ์ไม่ได ้ทรงสร ้ำงมันให ้ว่ำง ้ มของพระเจ ้ำในกำรสร ้ำงโล เปล่ำพระองค ์ทรงปั้นมันไว ้ให ้มีคนอำศัย”อิสยำห ์45:18แผนกำรดังเดิ ้ ้นก็สำเร็จจริงแล ้วด ้วยกำรให ้เป็ นทีพั ่ กอำศัยของผูท้ ได ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำป“คนชอบธรรม กขึนมำนั ่ี ่ นเป็ นนิ ตย ์”สดุด3 จะได ้แผ่นดินเป็ นมรดกและอำศัยอยูท ่ นั ี 7:29{GC674.3}{GCth17582.3} ่ ่ เหมือนเป็ นเชิงวัตถุมำกเกินไปนั้นส่งผลใ ควำมวิตกกังวลในเรืองกำรจั ดหำมรดกในอนำคตซึงดู ่ ห ้คนมำกมำยทำควำมจริงของกำรมองว่ำเป็ นบ ้ำนของเรำกลำยเป็ นเรืองของฝ่ ำยจิตวิญญำณไปเ ่ ดเตรียมคฤหำส ลยพระคริสต ์ประทำนควำมมั่นใจให ้แก่สำวกของพระองค ์ว่ำพระองค ์เสด็จไปเพือจั ้ น์หลำยแห่งในพระนิ เวศของพระบิดำให ้แก่เขำทังหลำยยอห ์น14:2KJVผูท้ รี่ ับคำสอนในพระวจนะ ่ี รู ้เรืองอะไรเลยเกี ่ ่ บสวรรค ์เบืองบนและถึ ้ ่ ตำไม่ ่ ของพระเจ ้ำจะไม่เป็ นผูท้ ไม่ ยวกั งกระนั้น“สิงที เห็นหูไ ่ ใจมนุ ่ ่ พระเจ ่ ้ ม่ได ้ยินและสิงที ษย ์คิดไม่ถงึ คือสิงที ้ำทรงจัดเตรียมไว ้สำหร ับคนทังหลำยที ร่ ักพระองค ์” ่ 1โครินธ ์2:9;ภำษำมนุ ษย ์นั้นไม่เพียงพอทีจะบรรยำยถึ งบำเหน็ จของผูช ้ อบธรรมได ้มีเพียงผูท้ เห็ ี่ นเ ่ ้ร ัศมีภำพของสวรรค ์ของพระเจ ้ำได ้{ ท่ำนั้นจึงจะเข ้ำใจสมองอันจำกัดของมนุ ษย ์ไม่สำมำรถหยังรู GC674.4}{GCth17582.4} ่ี ้ร ับควำมรอดว่ำ“เมือง”ฮีบรู11:14พระคัมภีร ์เรียกมรดกของผูท้ ได ่ ่ นพระผูเ้ ลียงแห่ ้ ้ 16ณทีนั งสวรรค ์ทรงนำฝูงแกะของพระองค ์ไปยังนำแห่ งชีวต ิ ต ้นไม้แห่งชีวต ิ ออกผ 572

อำนำจสัมบูรณ์

่ี ่ นมีลำธำรหลำยสำยซึงไหลอยู ่ ่ ั ร ันดร ์ใสดังแ ่ ลทุกเดือนและใบของต ้นนั้นจะร ับใช ้ประชำชำติทนั ช ่ วนิ ่ี ่ ่ ่ กจัดเตรียมไว ้สำหร ับผู ้ที่ ก ้วและข ้ำงลำธำรจะมีต ้นไม้ทโบกกิ งไสวไปมำซึ งทอดร่ มเงำบนทำงเดินทีถู ่ ่ นมีพนรำบอั ้ องค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำได ้ทรงไถ่ให ้รอดแล ้วทีนั ื้ นกว ้ำงใหญ่ทโค ี่ ้งขึนไปเป็ นเนิ นเขำอันงดงำ ้ ้ มี ่ ชวี ต มและภูเขำของพระเจ ้ำยืนตระหง่ำนอยูด ่ ้ำนหลังบนพืนรำบอั นสงบข ้ำงธำรนำที ิ เหล่ำนั้นประ ่ ่ ่ น{GC675.1}{GC ชำกรของพระเจ ้ำซึงแสวงหำและเดิ นทำงมำเนิ่ นนำนจะได ้พบบ ้ำนพักอำศัยทีนั th17583.1} ่ แ่ ห่งสันติสข ่ กสงบ”“จะไม่ “ชนชำติของข ้ำพเจ ้ำจะอำศัยในทีอยู ุ ในบ ้ำนเรือนปลอดภัยและในทีพั ได ้ยินถึงควำมรุนแรงในแผ่นดินของเจ ้ำอีกและไม่ได ้ยินถึงกำรล ้ำงผลำญหรือกำรทำลำยในเขตแ ดนของเจ ้ำเจ ้ำจะเรียกกำแพงเจ ้ำว่ำควำมรอดและเรียกประตูเมืองเจ ้ำว่ำกำรสรรเสริญ”“พวกเขำจ ะสร ้ำงบ ้ำนและเข ้ำอยูใ่ นนั้นเขำจะปลูกสวนองุ น ่ และกินผลของมันพวกเขำจะไม่สร ้ำงบ ้ำนแล ้วคนอื่ ่ ้กิน......ผูเ้ ลือกสรรของเรำจะใช ้ผลงำนจำกมือขอ นได ้เข ้ำอำศัยอยูเ่ ขำจะไม่ปลูกสวนแล ้วคนอืนได งเขำไปนำน”อิสยำห ์32:18;60:18;65:21,22{GC675.2}{GCth17583.2} ่ ่ น“ถินทุ ่ รกันดำรและพืนดิ ้ นแห ้งแล ้งจะยินดีทรำบแห ณทีนั ี่ ้งแล ้งจะเปรมปฝรดี และผลิ ิ์ ดอกอย่ำงต ้ ่ั ้ ้ นเขียวจะงอกขึนแทนต ้ นดอกฝรน”.“ต ้นสนสำมใบจะงอกขึนแทนต ้นหนำมต ้นนำมั ้นไมยรำบและมั ่ นหมำยสำคัญนิ ร ันดร ์ทีจะไม่ ่ นจะเป็ นอนุ สรณ์แด่พระยำห ์เวห ์เพือเป็ ถก ู ตัดออกเลย” “สุนัขป่ ำจะอยูก ่ บั ลูกแกะและเสือดำวจะนอนอยูก ่ บั ลูกแพะลูกโคกับสิงโตหนุ่ มจะหำกินอยูด ่ ้วยกันแ ์ ละเด็กเล็กๆจะนำมันไป”“จะไม่มก ี ำรทำให ้เจ็บปวดหรือกำรทำลำยทั่วภูเขำศักดิสิ์ ทธิของเรำ”อิ สย ำห ์35:1;55:13;11:6,9{GC675.3}{GCth17583.3} ้ ควำมเจ็บปวดจะไม่มใี นบรรยำกำศของสวรรค ์จะไม่มน ี ำตำอี กต่อไปไม่มข ี บวนแห่ศพไม่มเี ครือ่ งหมำยแสดงกำรไว ้ทุกข ์“ควำมตำยจะไม่มอ ี ก ี ต่อไปกำรโศกเศร ้ำกำรร ้องไห ้และกำรเจ็บปวดจะไม่มี อีกต่อไปเพรำะยุคเดิมนั้นผ่ำนไปแล ้ว”“ไม่มช ี ำวเมืองคนไหนจะพูดว่ำ‘ข ้ำป่ วยอยู’่ ประชำชนผูอ้ ำศัย ่ี ่ นจะได ้ร ับกำรอภัย”วิวรณ์21:4อิสยำห ์33:24{GC676.1}{GCth17584.1} อยูท ่ นั ่ี ่ นเป็ นเมืองหลวงของโลกใหม่ทได ่ี ้ร ับเกียรติ“ท่ำนจะเป็ นมงกุฎงำมใน กรุงเยรูซำเล็มใหม่จะอยูท ่ นั พระหัตถ ์ของพระยำห ์เวห ์และเป็ นรำชมงกุฎในพระหัตถ ์พระเจ ้ำของท่ำน”“ใสสว่ำงเหมือนอย่ำงอั ่ งแก ้วผลึก”.“ประชำชำติตำ่ งๆจะเดินโดยอำศัยแสงสว่ำงของ ญมณี เหมือนอย่ำงพลอยสีเขียวทีใสดั ้ ์ ของตนเข ้ำมำในนครนั้น”พระเจ ้ำตรัสว่ำ“ นครนั้นและกษัตริย ์ทังหลำยในแผ่ นดินโลกจะนำศักดิศรี ่ ่ เรำจะเปรมปรีดเพรำะเยรู ิ์ ซำเล็มและชืนบำนเพรำะประชำกรของเรำ”“ที ประทั บของพระเจ ้ำอยูก ่ บั ม ้ นุ ษย ์แล ้วและพระองค ์จะประทับกับเขำทังหลำยพวกเขำจะเป็ นชนชำติของพระองค ์พระเจ ้ำเองจะส ถิตกับเขำและจะทรงเป็ นพระเจ ้ำของเขำ”อิสยำห ์62:3วิวรณ์21:11,24อิสยำห ์65:19วิวรณ์21:3 TKJV{GC676.2}{GCth17584.2} 573

อำนำจสัมบูรณ์

ในนครของพระเจ ้ำนั้น“กลำงคืนจะไม่มอ ี ก ี ต่อไป”ไม่มผ ี ูใ้ ดต ้องกำรหรืออยำกพักผ่อนกำรทำต ำมพระประสงค ์ของพระเจ ้ำหรือกำรถวำยสรรเสริญพระนำมของพระองค ์ไม่สร ้ำงควำมเหน็ ดเหนื่ อ ่ ยเรำจะรู ้สึกถึงควำมสดชืนของยำมเช ้ำตลอดไปและจะอยูห ่ ่ำงไกลตลอดไปจำกช่วงเวลำท้ำยของวั น“เขำไม่จำเป็ นต ้องมีแสงตะเกียงหรือแสงอำทิตย ์เพรำะว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำคือพระเจ ้ำจะทรงเป็ น ้ ่ ทำให ้แสบตำจะเข ้ำมำแทนทีแสงของดวง ่ แสงสว่ำงของเขำทังหลำย”วิ วรณ์22:5;ร ัศมีเจิดจ ้ำซึงไม่ ่ นของเรำพระสิรข อำทิตย ์แต่กระนั้นแสงนั้นจะสว่ำงกว่ำแสงในยำมเทียงวั ิ องพระเจ ้ำและของพระเม ่ เลือนหำยไปผูท้ ได ษโปดกเต็มล ้นปกคลุมเมืองบริสท ุ ธิด์ ้วยแสงทีไม่ ี่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะเดินในควำ ่ มสว่ำงจ ้ำทีปรำศจำกดวงอำทิ ตย ์ของกลำงวันตลอดกำล{GC676.3}{GCth17584.3} “ข ้ำพเจ ้ำไม่เห็นมีพระวิหำรในนครนั้นเพรำะว่ำองค ์พระผูเ้ ป็ นเจ ้ำผูเ้ ป็ นพระเจ ้ำทรงฤทธำนุ ภำพ สูงสุดและพระเมษโปดกเป็ นพระวิหำรในนครนั้น”วิวรณ์21:22;ประชำกรของพระเจ ้ำได ้รับสิทธิพเิ ่ ้ ศษทีจะสนทนำอย่ ำงเปิ ดเผยกับพระบิดำและพระบุตร“เวลำนี เรำเห็ นสลัวๆเหมือนดูในกระจก”1โค ่ ่ี รินธ ์13:12;เรำมองเห็นพระฉำยำของพระเจ ้ำสะท ้อนออกมำดังกระจกเงำจำกธรรมชำติ ทพระเจ ้ำ ่ ตอ ้ ทรงสร ้ำงและในกำรจัดกำรของพระองค ์ทีมี ่ มนุ ษย ์แต่ตอ ่ จำกนี เรำจะเห็ นพระองค ์ตัวต่อตัวโดยไ ้ ม่มม ี ่ำนขวำงกันเลยเรำจะยื นอยูเ่ ฉพำะพระพักตร ์พระองค ์และเห็นพระสิรบิ นพระพักตร ์ของพระอง ค ์{GC676.4}{GCth17584.4} ่ ่ นผูท้ ได ่ี ้ร ับกำรไถ่จำกบำปจะได ้รู ้จักพระองค ์เหมือนเช่นทีพระองค ่ ่ ่ นควำ ทีนั ์ทรงรู ้จักพวกเขำทีนั ่ มร ักและควำมเห็นใจทีพระเจ ้ำเองทรงปลูกฝังลงในจิตวิญญำณจะได ้พบกับกำรฝึ กฝนอย่ำงแท ้จริง ่ สุ ่ ดกำรสนทนำอันบริสท ่ ชวี ต ่ กดิสิ์ ทธิทั์ งหลำยชี ้ ่ นอัน และหวำนชืนที ุ ธิกั์ บสิงมี ิ ทีศั วต ิ ทำงสังคมซึงเป็ ่ ้ชำระเสือคลุ ้ หนึ่ งอันเดียวกันกับทูตสวรรค ์ผูป้ ระเสริฐและกับเหล่ำผูซ ้ อสั ื่ ตย ์จำกตลอดทุกยุคซึงได ่ อม“ทุ ่ มของพวกเขำและทำให ้ขำวด ้วยพระโลหิตของพระเมษโปดกควำมสัมพันธ ์อันศักดิสิ์ ทธิที์ เชื ่ ้ ้ นควำมสุขของ กตระกูลในสวรรค ์[และ]บนแผ่นดินโลก”(เอเฟซัส3:15)สิงเหล่ ำนี ประกอบกั นขึนเป็ ่ี กไถ่จำกบำป{GC677.1}{GCth17585.1} ผูท้ ถู ่ งนั้นสมองอันเป็ นอมตะจะใคร่ครวญด ้วยควำมสุขใจอย่ำงไม่มวี น ณทีแห่ ั จำงหำยถึงควำมมหัศจ รรย ์ของอำนำจแห่งกำรทรงสร ้ำงและควำมลึกลับของควำมรักแห่งกำรไถ่ให ้พ ้นจำกบำปจะไม่มศ ี ต ั ้ ่ อลวงให ้ลืมพระเจ ้ำอวัยวะทุกส่วนของร่ำงกำยจะพัฒนำขึนม ้ รูผูโ้ หดเหียมและกำรหลอกลวงเพื อล่ ่ นกำรแสวงหำควำมรู ้ ้ อใช ้พลังงำนไปจนห ำและควำมสำมำรถก็เพิมขึ ้จะไม่ทำให ้สมองอ่อนเปลียหรื ้ ่ ่ นกิจกำรงำนยิงใหญ่ ่ ่ี ดจะดำเนิ นต่อไปควำมปรำรถนำอันสูงส่งทีสุ ่ ดจะก ้ำวไปถึงเป้ ำ มดสินณที นั ทสุ ่ งไว ้ ้ควำมมุ่งหวังทีสู ่ งทีสุ ่ ดจะสำเร็จและก็ยงั จะมีควำมสูงส่งใหม่ๆทีจะให ่ หมำยทีตั ้พิชติ มีควำมมหัศจ ่ ่ ่ ่ิ ่ อให ้เกิดพลังอำนำจ รรย ์ใหม่ๆทีจะให ้ชืนชมมี ควำมจริงใหม่ๆทีจะให ้ทำควำมเข ้ำใจมีสงใหม่ ๆทีจะก่ ของจิตใจจิตวิญญำณและร่ำงกำย{GC677.2}{GCth17585.2} 574

อำนำจสัมบูรณ์

้ั ่ ้ร ับกำรไถ่จำกบำปได ้ศึกษำเ สมบัตท ิ งหมดของจั กรวำลจะถูกเปิ ดออกให ้แก่คนของพระเจ ้ำทีได ่ ถก ่ รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อยไปยังโลกทีไกลโพ ่ มือไม่ ู ควำมตำยผูกมัดไว ้แล ้วพวกเขำจึงบินด ้วยปี กซึงไม่ ้นอ ่ นโลกทีตั ่ วสันด ่ ้วยควำมโศกเศร ้ำเมือเห็ ่ นภำพควำมทุกข ์โศกเศร ้ำของมนุ ษย ์และร ้องเพ อกไปซึงเป็ ่ ่ ่ กไถ่ให ้รอดแล ้วด ้วยควำมสุขใจทีไม่ ่ อำจเปล่ ลงแห่งควำมชืนชมเมื อทรำบข่ ำวของจิตวิญญำณทีถู ้ งออกมำเป็ นวำจำได ้นั้นบุตรทังหลำยของโลกก ้ำวเข ้ำสูค ่ วำมสุขและสติปัญญำของผูท้ ไม่ ี่ เคยล ้มล ่ ้ร ับเพิมมำตลอดทุ ่ งในบำปพวกเขำแบ่งปันทร ัพย ์สมบัตแิ ห่งปัญญำและควำมเข ้ำใจทีได กยุคจำกก ่ พร่ำมัวและเห็นร ัศมีภำพของสิ่ ำรไตร่ตรองถึงพระหัตถกิจของพระเจ ้ำพวกเขำมองด ้วยสำยตำทีไม่ ่ กสร ้ำงขึนมำคื ้ ้ ่ กกำหนดไว ้โ งทีถู อดวงอำทิตย ์และดวงดำวและระบบทังปวงทุ กอย่ำงอยูใ่ นลำดับทีถู ่ บตังแต่ ้ สงที ่ คจรเป็ นวงกลมรอบพระบัลลังก ์ของพระเจ ้ำพระนำมของพระเจ ้ำจำรึกอยูใ่ นทุกสิงนั ิ่ เล็ ่ ดจนถึงสิงยิ ่ งใหญ่ ่ ่ี ดและในทังหมดนั ้ ้นอำนำจของพระองค ์จะปรำกฏให ้เห็นอย่ำงบริบูรณ์{G กทีสุ ทสุ C677.3}{GCth17585.3} ่ ในขณะทีเวลำแห่ งนิ ร ันดร ์กำลแล่นผ่ำนไปจะเปิ ดเผยให ้เห็นพระเจ ้ำและพระคริสต ์ด ้วยพระสิรท ิ เ่ี ่ ้ ้ ่ ่ ้ ้นควำมร ักและควำมเคำร พิมมำกขึ นและงำมสง่ ำอย่ำงอุดมมำกขึนในขณะที ควำมรู ้เพิมมำกขึ นนั ่ ้ ้วยเช่นกันมนุ ษย ์ยิงเรี ่ ยนรู ้จักพระเจ ้ำมำกขึนเท่ ้ ำไรพวกเขำก็ พบูชำและควำมสุขก็จะเพิมมำกขึ นด ่ ่ นเท่ ้ ำนั้นเมือพระเยซู ่ จะชืนชมพระลั กษณะของพระองค ์มำกยิงขึ ทรงเปิ ดเผยให ้พวกเขำเห็นควำมไ ่ พบูลย ์ของกำรทรงไถ่บำปและควำมสำเร็จอย่ำงน่ ำอัศจรรย ์ใจของควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ กบ ั ซำตำน ่ี กไถ่ให ้รอดแล ้วจะสันร ่ ัวด ้วยควำมภักดีอน แล ้วจิตใจของผูท้ ถู ั แรงกล ้ำและด ้วยควำมสุขอันล ้นเหลื ่ นพวกเขำดี ้ อมำกยิงขึ ดพิณทองคำและเสียงของคนนับแสนๆล ้ำนๆก็รว่ มกันเปล่งเสียงร ้องสรรเสริ ่ ญอย่ำงยิงใหญ่ {GC678.1}{GCth17586.1} ่ ทรงสร ่ ้ ้ “แล ้วข ้ำพเจ ้ำได ้ยินเสียงสิงที ้ำงทังหมดทั งในสวรรค ์บนแผ่นดินโลกใต ้แผ่นดินโลกในมหำ ่ งอยู ่ ใ่ นทีเหล่ ่ ำนั้นร ้องว่ำขอให ้คำสดุดพ สมุทรและทุกสิงซึ ี ระเกียรติพระสิรแิ ละอำนุ ภำพจงมีแด่พระ ่ ่ งและแด่พระเมษโปดกตลอดไปเป็ นนิ ตย ์”วิวรณ์5:13{GC678.2}{GCth1 องค ์ผูป้ ระทับบนพระทีนั 7586.2} ่ ้ ควำมขัดแย ้งยิงใหญ่ สนสุ ิ ้ ดลงแล ้วบำปและคนบำปไม่มอ ี ก ี ต่อไปจักรวำลทังหมดสะอำดบริ สท ุ ธิ ์ ่ ่ งปวงที ้ ่ ้ทรงสร ้ำงชีว ิ ชีพจรหนึ่ งเดียวแห่งควำมปรองดองและควำมชืนชมยิ นดีเต ้นผ่ำนสรรพสิงทั ได ่ ่ ่ ่วทังห ้ ้วงอวกำศอัน ตและควำมสว่ำงและควำมชืนบำนหลั งไหลมำจำกพระองค ์ผูท้ รงสร ้ำงสรรพสิงทั ่ กทีสุ ่ ดไปจนถึงโลกทีใหญ่ ่ ่ งที ้ มี ่ ชวี ต ไร ้ขอบเขตจำกอะตอมทีเล็ ทสุ ี่ ดนั้นทุกสิงทั ิ และไม่มช ี วี ต ิ ในควำ ่ ถก มงำมทีไม่ ู เงำมืดบดบังและควำมยินดีอน ั สมบูรณ์ของพวกเขำต่ำงร่วมกันประกำศว่ำพระเจ ้ำทร งเป็ นควำมร ัก{GC678.3}{GCth17586.3 ่ สงครำมครงยิ ั้ งใหญ่ 575

อำนำจสัมบูรณ์

576

้ ด รอการสินสุ