Heiligdom Symbolen

Controverse

Johan van Saksen, “dat ge mij zoudt buitensluiten. Ik heb mij voorgenomen te doen wat recht is, zonder me om mijn kroon te bekommeren. Ik begeer, de Heer te belijden. Mijn keurvorstelike hoed en klederen zijn me minder kostbaar dan het kruis van Jezus Christus.” Met die woorden schreef hij zijn handtekening neder. Een andere vorst sprak, terwijl hij de pen opnam: “Indien de eer van mijn Heer Jezus Christus het eist, ben ik gereed, . . . mijn goederen en leven achter te laten.” “Liever ontzeg ik mijzelf mijn onderdanen en staten, liever verlaat ik de grond van mijn vaderen met een staf in de hand,” ging hij voort, “dan enige andere leer aan te nemen, dan die in deze Belijdenis vervat is.” Zodanig was het geloof en de stoutmoedigheid van die Godsmannen.

Debepaaldetijdbrakaanomvoordekeizerte verschijnen. KarelV.,opzijntroongezeten, omringd door de keurvorsten en prinsen, gaf de Protestantse hervormers gelegenheid, om zich uit te spreken. De belijdenis van hun geloof werd voorgelezen. In die hoge vergadering werden de waarheden van het evangelie duidelik uiteengezet, en de dwalingen van de pauselike kerk aangewezen. Met recht is die dag genoemd geworden “de grootste dag van de Hervorming, en een van de roemrijkste in de geschiedenis van het Christendom en het menselik geslacht. “

Slechts weinige jaren waren voorbijgegaan, sedert de monnik van Wittenberg te Worms alleen voor de nationale raad stond. Nu stonden in zijn plaats de edelste en machtigste vorsten van het rijk. Het was Luther verboden geworden, te Augsburg te verschijnen, maar hij was er tegenwoordig geweest met zijn woorden en gebeden. “Ik tril van vreugde,” schreef hij, “dat ikdituurheb mogenbeleven,waarinChristusinhetopenbaarbeleden isdoorzulkehoogedele mannen, en in zulk een schitterende vergadering.” Hierin is vervuld geworden wat de Schrift zegt: “Ik zal voor koningen spreken van uw getuigenissen.”

IndedagenvanPaulus werdhetevangelie,voorhetwelkhijeengevangenewas,opgelijke wijzevoorde vorsten enedelen van dekeizerstadgebracht.Zo ook werdbij dezegelegenheid, “wat de keizer verboden had van de kansel te prediken, in het paleis verkondigd; wat velen beschouwd hadden als niet passend, dat dienstknechten er naar luisteren zouden, werd met verbazing door de meesters en heren van het keizerrijk aangehoord. Koningen en hooggeplaatsten vormden het gehoor, gekroonde vorsten waren de predikers, en de preek was de koninklike waarheid Gods.” “Sinds de dagen van de apostelen,” zegt een zeker schrijver, “is er nooit een groter werk, een heerliker belijdenis gedaan.”

“Alles wat de Lutheranen gezegd hebben, is waar, en we kunnen het niet loochenen,” verklaarde een pauselike bisschop. “Kunt ge met gezonde redenen de belijdenis van de keurvorst en zijn verbondenen weerleggen?” vroeg een ander aan Doktor Eck. “Niet met de geschriften van de apostelen en profeten,” was het antwoord; “maar met die van de Vaderen en de koncilieën wel.” “Ik versta dus,” hernam de vrager, “dat volgens u de Lutheranen op de Schrift staan, en wij staan er buiten.” Sommige Duitse vorsten werden gewonnen voor het hervormde geloof. De keizer zelf verklaarde, dat de Protestantse artikelen niets dan de

Heiligdom Symbolen

Controverse waarheid waren. De Belijdenis werd in vele talen overgezet, en door gans Europa verspreid, en is in volgende eeuwen door miljoenen aangenomen als uitdrukking van hun geloof. Gods getrouwe dienstknechten arbeidden niet alleen. Terwijl “overheden en machten en geestelike boosheden in de lucht” zich tegen hen verbonden, verliet God Zijn volk niet. Konden hun ogen geopend geworden zijn, ze zouden een even duidelik blijk van de Goddelike tegenwoordigheid en hulp aanschouwd hebben, als aan de profeet van ouds gegund werd. Toen Eliza’s dienstknecht zijn meester op het vijandelike leger wees, dat hen omringde, en alle kans op ontvluchting afsneed, bad de profeet: “Heer, open toch zijn ogen, dat hij zie.” En ziet, de berg was vol vurige wagenen en paarden, het heirleger des hemels, daar geplaatst om de man Gods te beschermen.

Alzoookwaaktendeengelenoverdegenen,die aandezaakvandeHervormingarbeidden. Een van de beginselen, waarop Luther het sterkst aandrong, was, dat er geen wereldlike macht totsteunvandeHervormingzouaangewendworden,en mennietnaardewapenenzougrijpen ter verdediging ervan. Hij verheugde er zich in, dat het evangelie door rijksvorsten werd beleden; maartoenzevoorstelden,zich metelkanderteverbindenineenverdedigendverbond, verklaarde hij dat “de leer van het evangelie door God alleen moest verdedigd worden.. . Hoe minder de mens zich met dat werk inliet, hoe krachtiger Gods tussenkomst zou zijn ten behoeve ervan. Al de voorgestelde staatkundige voorzorgsmaatregelen waren, volgens zijn inzicht, toe te schrijven aan onwaardige vrees en zondig wantrouwen.” Toen machtige vijanden zich verbonden om het hervormde geloof omver te werpen, en het scheen, alsof er spoedig duizenden zwaarden tegen getrokken zouden worden, schreef Luther: “Satan is aan het woeden; goddeloze opperpriesters raadslagen te zamen, en we worden met oorlog bedreigd. Vermaant het volk ernstig, in het gelovig gebed voor Gods troon te worstelen, zodat onze tegenstanders, door Gods Geest overmand, tot vrede gedwongen mogen worden.Onze dringendste behoefte, ons voornaamste werk, is bidden; laat 2 Kon. 6:17. 3D’Aubigné, boek 10,Kap.14(Londense ed.).hetvolkweten,dat zeindezeureblootgesteldzijnaandescherpte van het zwaard en de woede van de Satan, en laat hen bidden.”

Later, nog eenmaal terugkomende op het verbond, dat de hervormde vorsten hadden willen sluiten, verklaarde hij, dat het enige wapen, dat in deze strijd gebruikt moest worden, “het zwaard des Geestes” was. Hij schreef aan de keurvorst van Saksen : “We kunnen op ons geweten af het voorgestelde verbond niet goedkeuren. We zouden liever tien doden sterven, dan te zien dat ons evangelie oorzaak zou worden voor het vergieten van een enkele droppel bloed. Het past ons, ons als slachtschapen te gedragen. Het kruis van Christus moet gedragen worden. Laat Uw Hoogheid geen vrees voeden. We zullen met onze gebeden meer doen dan al onze vijanden met hun grootspreken. Alleenlik, laat Uw handen niet bevlekt worden met het bloed van Uw broederen. Indien de keizer eist, dat we overgeleverd zullen worden aan zijn rechtbanken, we zijn gereed, te verschijnen. Gij kunt ons geloof niet verdedigen ; elkeen moet geloven op zijn eigen gevaar af.”