Heiligdom Symbolen

Controverse

En waarom waren de leer en de prediking van Christus’ wederkomst zo weinig welkom aan de kerken? Terwijl de komst des Heren ellende en verwoesting betekent voor de goddelozen, brengt die aan de rechtvaardigen volle vreugde en hoop. Deze grote waarheid is door alle tijden heen de vertroosting van Gods getrouwen geweest; waarom is hij dan evenals de Bron ervan, “een steen des aanstoots en een rots der ergernis” geworden voor het volk, dat Hem belijdt? Het was onze Heer zelf, die Zijn discipelen beloofde: “Wanneer Ik zal heengegaan zijn, en u plaats zal bereid hebben, zo kome Ik weder, en zal u tot Mij nemen.” Het was de medelijdende Heiland, die, de verlatenheid en het verdriet van Zijn volgelingen vooruit aanschouwende, engelen afzond om hen te troosten met de verzekering, dat Hij in persoon weder zou komen, gelijk Hij naar de hemel opgevaren was. Terwijl de discipelen naar de hemel opzagen om een laatste blik te werpen op Hem, die ze liefhadden, werd hun aandacht getrokken door de woorden: “Gij, Galilese mannen! wat staat ge en ziet op naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is in de hemel, zal alzo komen, gelijkerwijs ge Hem naar de hemel hebt zien heenvaren.” Hun hoop werd verlevendigd door de boodschap van de engel. De discipelen “keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap, en waren allen tijd in de tempel lovende en dankende God.” Ze verheugden zich, niet omdat Jezus van hen gescheiden was, en zij achtergelaten waren om te kampen tegen de beproevingen en verleidingen van de wereld, maar over de verzekering van de engel, dat Hij wederkomen zou.

De verkondiging van de wederkomst van Christus behoorde nu, evenals toen het bericht door de engelen aan de herders van Bethlehem gebracht werd, een tijding van grote blijdschap te zijn. Zij, die de Heiland waarlik liefhebben, kunnen niet anders dan met vreugde de aankondiging begroeten, op het woord van God gegrond, dat Hij, Die het middelpunt is van hun hoop op het eeuwige leven, wederkomen zal, niet om beledigd, veracht, en verworpen te worden, gelijk bij Zijn eerstekomst, maar met machten heerlikheid, omZijn volk te verlossen. Zij,diedeHeilandnietliefhebben,wensen,datHijwegblijvenzal;enerkangeenbeslissender bewijs zijn, dat de kerken zich van God hebben afgekeerd, dan de verbittering en vijandschap, opgewekt door deze boodschap, welke hun uit de hemel toegezonden werd.

Zij, die de Advent-leer aannamen, ontwaakten tot het besef van de noodzakelikheid van berouw en verootmoediging voor God. Velen hadden lange tijd gewankeld tussen Christus en de wereld; nu gevoelden ze, dat het tijd was om tot een beslissing te komen. “De zaken der eeuwigheid namen voor hen een ongewoon werkelike gestalte aan. Ze gevoelden zich dichter bij de Hemel, en zagen, dat ze schuldig stonden voor God.” Christenen werden opgewekt tot een nieuw geestelik leven. Ze kwamen tot het bewustzijn, dat de tijd kort was, en dat, wat ze voor hun medemensen wensten te doen, spoedig gedaan moest worden. De aarde trad op de achtergrond, de eeuwigheid scheen zich voor hen te openen; en men gevoelde, dat de ziel, met al wat betrekking heeft op het eeuwig wel of wee, boven al het tijdelike stond. Gods Geest rustte op hen, en gaf kracht aan het ernstige beroep, dat ze op hun broederen zowel als op zondaren deden, om zich voor te bereiden op de dag Gods. Het stille getuigenis van hun dageliks leven was een gedurige bestraffing voor vormelike en ontoegewijde leden van de

Heiligdom Symbolen

Controverse kerk. Die wilden niet gehinderd worden in hun jagen naar genot, hun haken naar winstbejag, en hun zucht naar wereldse eer. Vandaar de vijandschap en de tegenstand, die er tegen het Adventgeloof en hen, die het verkondigden, ontstond.

Toen men bevond, dat de bewijsgronden van de profetiese tijdperken niet omver te werpen waren, trachtten de tegen-standers het onderzoeken van het punt tegen te gaan door te leren, dat de profetieën verzegeld zijn. Aldus volgden de Protestanten in de voetstappen van de Roomsen. Terwijl de Pauselike kerk de Bijbel van het volk weghoudt, beweerden de Protestantse kerken, dat een belangrijk deel van het heilige woord en wel het deel, hetwelk waarheden aan het licht brengt, die in het biezonder van toepassing zijn op onze tijd niet verstaan kon worden. Predikers en gemeente verklaarden, dat de profetieën van Daniël en de Openbaring onbegrijpelike verborgenheden waren. Maar Christus verwees Zijn discipelen naar de woorden van de Profeet Daniël met betrekking tot gebeurtenissen, die in hun tijd zouden plaats vinden, en sprak: “Die het leest, die merke daarop!” En de bewering, dat de Openbaring een verborgenheid is, die niet verstaan kan worden, wordt tegengesproken door de titel van het boek zelf: “De Openbaring van Jezus Christus, die God Hem gegeven heeft, om aan Zijn dienstknechten te tonen de dingen, die haast geschieden moeten. . . . Zalig is hij, die leest, en zijn zij, die horen de woorden van deze profetie, en die bewaren, hetgeen daarin geschreven is; want de tijd is nabij.”

De profeet zegt: “Zalig is hij, die leest” er zijn dezulken, die niet willen lezen; de zegen is niet voor hen. “En zij, die horen” er zijn er ook sommigen, die weigeren iets aangaande de profetieën te horen; de zegen is voor die klasse niet. “En bewaren, hetgeen daarin geschreven is” velen weigeren, om acht te slaan op de waarschuwingen en het onderwijs, dat de Openbaring bevat; geen van dezen kannen aanspraak maken op de beloofde zegen. Allen, die de onderwerpen van de profetie belachelik maken, en spotten met de beelden, die hier op plechtige wijze worden aangegeven; allen, die weigeren om hun leven te hervormen, en zich voor te bereiden op de komst van de Zoon des mensen, zullen ongezegend blijven. Hoe durven de mensen leren, dat de Openbaring een verborgenheid is, die niet door menselik verstand kan worden begrepen, met het oog op het getuigenis, dat onder Ingeving dienaangaande is uitgesproken? Het is een geopenbaarde verborgenheid, een geopend boek. Het onderzoek van de Openbaring vestigt de aandacht op de profetieën van Daniël, en beide bieden uiterst gewichtige lering aan, door God aan de mensen gegeven, aangaande gebeurtenissen, welke plaats zullen vinden bij de sluiting van de wereldgeschiedenis.

Aan Johannes werden tonelen van het allergrootste belang in de ondervinding van de kerk geopenbaard. Hij aan-schouwde de toestand, de gevaren, de strijd, en de eindelike verlossing van Gods volk. Hij tekende de laatste boodschappen op, waardoor de oogst van de aarde gerijpt moet worden, hetzij als schoven voor de hemelse korenschuur, of als brandhout voor het vuur der vernieling. Onderwerpen van ontzaglik belang werden aan hem geopenbaard, voornamelik ter wille van de laatste kerk, opdat zij, die zich van de dwaling tot de waarheid zouden keren, onderricht mochten worden aangaande de gevaren en de strijd, die hun te