Heiligdom Symbolen

Controverse

wezen er. Christus en Zijn heilige engelen honend op, dat het volk, dat voorgaf Hem te belijden, zo weinig liefde tot Hem had, dat ze niet naar Zijn verschijning verlangden.

“Niemand weet de dag of het uur,” was de bewijsgrond, welke zij, die het Advent-geloof verwierpen, het meest aanvoerden. De tekst luidt: “Doch van die dag en die ure weet niemand, ook niet de engelen der hemelen, dan Mijn Vader alleen.” Een duidelike en steekhoudende verklaring van deze tekst werd gegeven door hen, die naar de Heer uitzagen, en het verkeerde gebruik, dat hun tegenstanders ervan maakten, werd helder aangetoond. De woorden werden door Christus gebruikt in dat gedenkwaardige gesprek met Zijn discipelen op de Olijfberg, nadat Hij voor de laatste maal de tempel verlaten had. De discipelen hadden de vraag gesteld: “Welk zal het teken zijn van Uw toekomst, en van de voleinding van de (2 Petrus 3:3, 4. ; Matth. 24:36) wereld?” Jezus gaf hun tekenen, en zei: “Wanneer gij al deze dingen zult zien, zo weet, dat het nabij is, voor de deur.”

Men moet het ene gezegde van de Heiland het andere niet te niet laten doen. Ofschoon niemand de dag of het uur van Zijn komst weet, wordt ons geleerd en wordt er verwacht, dat we weten zullen, wanneer die nabij is. We leren verder, dat het voor ons even noodlottig zal wezen, wanneer wij op Zijn waarschuwing geen acht slaan, en weigeren of verzuimen op te letten, wanneer Zijn wederkomst nabij is, als het voor hen, die in de dagen van Noach leefden, was om niet te weten, wanneer de vloed zou komen. En de gelijkenis in hetzelfde hoofdstuk, waarin de getrouwe dienstknecht met de ontrouwe vergeleken wordt, en waarin wordt gesproken van het oordeel over hem, die in zijn hart zei: “Mijn heer vertoeft te komen,” toont aan, in welk licht Christus degenen zal beschouwen en belonen, die Hij vinden zal wakende, en van Zijn komst getuigende, en hen, die het ontkennen. “Waakt dan,” zegt Hij, “zalig is die dienstknecht, welke Zijn heer, komende, zal vinden alzo doende.” “Indien gij dan niet waakt, zo zal Ik over u komen als een dief, en ge zult niet weten, op wat ure Ik over u komen zal.”

Paulus spreekt van een klasse van mensen, voor welke de verschijning van de Heer onverwacht wezen zal. “De dag des Heren zal alzo komen, gelijk een dief in de nacht. Want wanneer ze zullen zeggen: Het is vrede en zonder gevaar; dan zal een haastig verderf hun overkomen, ... en ze zullen het geenszins ontvlieden.” Maar Hij voegt er bij voor hen, die acht hebben geslagen op de waarschuwing van de Heiland: “Maar gij, broeders! gij zijt niet in duisternis, dat u die dag als een dief zou bevangen. Gij zijt allen kinderen des lichts, en kinderen des daags; wij zijn niet des nachts, noch der duisternis.”

Aldus werd aangetoond, dat de Schrift de mensen geen reden geeft om in onwetendheid te blijven aangaande de nabijheid van de wederkomst van Christus. Maar zij, die slechts een verontschuldiging verlangden om de waarheid te kunnen verwerpen, sloten hun oren voor deze verklaring; en de stoutmoedige spotter, evenals de predikant, die Christus beleed, bleef de woorden herhalen: “Niemand weet de dag of het uur.” Als de mensen opgewekt werden, en naar de weg der zaligheid begonnen te vragen, stelden godsdienstonderwijzers zich tassen hen en de waarheid in, en trachtten hun vrees tot bedaren te brengen door het woord van God

Heiligdom Symbolen

Controverse verkeerd uit te leggen. Ontrouwe wachters namen deel aan het werk van de grote verleider en riepen: “Vrede, vrede!” terwijl God van geen vrede gesproken had. Gelijk de Farizeën in de tijd van Christus, weigerden velen om zelven het koninkrijk des hemels in te gaan, en verhinderden hen, die ingingen. Het bloed van die zielen zal van hun handen geëist worden.

De eenvoudigsten en de meest toegewijden in de kerken waren gewoonlik de eersten, die de boodschap aannamen. Zij, die de Bijbel voor zichzelven onderzochten, konden niet anders dan het onschriftuurlik karakter van de gewone beschouwingen over de profetieën inzien; en waar de mensen niet door de invloed van de geestelikheid beheerst werden, waar ze Gods woord voor zichzelven wilden onderzoeken, daar behoefde de Advent-leer slechts met de Schriften vergeleken te worden, om het Goddelik gezag ervan aan het licht te brengen.

Velen werden door hun ongelovige broederen vervolgd. Om hun plaats in de kerk te behouden, stemden sommigen er in toe, over hun verwachtingen te zwijgen; maar anderen gevoelden, dat hun trouw aan God hen verhinderde om de waarheden, die Hij hun in pand had gegeven, aldus te verbergen. Niet weinigen werden om geen andere reden van de gemeenschap van de kerk afgesneden, dan dat ze hun geloof in de wederkomst van Christus hadden te kennen gegeven. De woorden van de profeet waren zeer kostbaar voor hen, die deze beproeving van hun geloof moesten verduren: “Uw broederen, die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de Heer heerlik worde! Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde, zij daarentegen zullen beschaamd worden. “

Gods engelen zagen met de diepste belangstelling uit naar het gevolg, dat de waarschuwinghebben zou.Wanneererineen kerkeenalgeheleverwerpingvandeboodschap plaats vond, keerden de [engelen zich in droefheid af. Toch waren er velen, die nog niet op de proef waren gesteld betreffende de Advent-waarheid. Velen werden bedrogen door echtgenoten, ouders, of kinderen, en men maakte hun wijs, dat zelfs naar zulke ketterijen, als de Adventisten leerden, te luisteren, reeds zonde was. De engelen werden gelast om zorgvuldig over deze zielen te waken; want er zou van de troon Gods nog een ander licht over hen schijnen.

Met onuitsprekelik verlangen zagen zij, die de boodschap ontvangen hadden, naar de komstvanhunHeiland uit.Detijd,waaropzeverwachttenHemteontmoeten,kwamnaderbij. Met kalme ernst naderden ze die ure. Ze rustten in liefelike gemeenschap met God, een voorsmaak van de vrede, die hun deel zou worden in het gelukzalig hiernamaals. Niemand, die deze hoop en dat vertrouwen ondervonden heeft, kan die heerlike uren van afwachting vergeten. Enige weken v r deze tijd werden de wereldse zaken grotendeels ter zijde gesteld. De oprecht gelovigen gingen zorgvuldig iedere gedachte en opwelling van hun hart na, als lagen ze op hun sterfbed, en zouden ze binnen enkele uren hun ogen sluiten voor de tonelen van de aarde. Er werden geen “hemelvaartsklederen” gemaakt, maar allen gevoelden de behoefte aan innerlik getuigenis, dat ze gereed waren om hun Heiland te ontmoeten; hun witte klederen waren reinheid van ziel, karakters van de zonde gereinigd door het