6. Podsumowanie projektu i wnioski

Inicjując projekt Projektantki_ ci dla Ukrainy wiedzieliśmy, że jest on potrzebny, ale nie spodziewaliśmy się z jak dużym zainteresowaniem się spotka – przez pierwsze cztery miesiące zgłosiło się do nas prawie 2282 osób poszukujących pracy w branżach projektowych

(przede wszystkim związanych z architekturą) oraz 321 firm oferujących pomoc – przede wszystkim z Polski, ale też z zagranicy, które zadeklarowały chęć zatrudnienia Ukrainek i Ukraińców dotkniętych skutkami inwazji dokonanej przez Rosję. Okres trwania projektu był trudny do przewidzenia. Największa intensyfikacja zgłoszeń zarówno od osób poszukujących pracy jak i pracodawców miała miejsce w marcu i kwietniu. Z czasem ofert pracy pojawiało się coraz mniej, a także zapotrzebowanie na wsparcie w poszukiwaniu zatrudnienia znacząco zmalało.

W ramach projektu do końca czerwca 2022 roku udało się pomóc w znalezieniu zatrudnienia 151 osom – część z nich została skontaktowana z pracowniami przez NIAiU lub partnerów projektu, część znalazła pracę poprzez bazę ofert, udostępnionąna stronie internetowej Instytutu. W miarę możliwości, pracownicy NIAiU starali się udzielać niezbędnych informacji związanych z formalnościami oraz wspierać znalezienie odpowiednio sprofilowanego stanowiska pracy –w języku ukraińskim, rosyjskim, angielskim i polskim. Przekierowywanie osób do odpowiednich infolinii i organów było kluczowe, ze względu na dynamicznie zachodzące zmiany w systemie zatrudnienia cudzoziemców.

Opracowane przez nas formularze, które wypełniali zarówno oferujący zatrudnienie pracodawcy, jak i osoby poszukujące pracy ułatwiły nam łączenie osób i pracowni o podobnym profilu. W obliczu bardzo dużego zainteresowania projektem, część formularzy była wypełniana błędnie. W większości przypadków komunikacja z poszukującymi pracy przebiegała najsprawniej poprzez mniej popularny w Polsce komunikator Telegram oraz telefonicznie. Łączyliśmy ze sobą osoby poszukujące pracy i pracownie, którzy następnie pozostawali już w bezpośrednim kontakcie. Ten system sprawdził się bardzo dobrze. Część osób korzystając z naszej bazy, zgłaszała się do pracowni także bezpośrednio – w związku z tym zdarzało się, że przesyłane aplikacje były nieadekwatne do profilu działalności firmy. Niektórym pracodawcom nie odpowiadał brak załączonego przez aplikujących portfolio. Jednak w związku z tym, że projekt miał charakter pomocowy i jego celem było wsparcie osób ze środowiska projektowego jak najszybciej, celowo nie wymagaliśmy od aplikujących zamieszczania portfolio przy wypełnianiu formularza, co różniło naszą akcję od standardowej rekrutacji.

Aktualnie zainteresowanie akcją zmalało, ponieważ spełniła ona swój cel – pomogła odnaleźć się osobom pokrzywdzonym przez rosyjską inwazję na polskim