PANORAMA MISDAAD
DEHEINEKEN
ONTVOERING
HET WARE VERHAAL
Samenstelling en bewerking: Nick Kivits & Sjerp Jaarsn1a
JUST
PUBLISHERS
Inhoud
Voorwoord Kees Sietsma
pag.4
ITJ
De vroege jaren
pag. 6
0
De voorbereiding
pag. 32
rn De kidnap
pag. 50
0
pag. 86
De bevrijding
~ De vlucht
pag. 110
~ Stekel ontsnapt
pag. 140
[?J Honger naar meer
pag. 166
~ De kidnap blijft leven
pag. 206
Coördinatie: Vico Olling Omslag: jan Willem Bijl Vormgeving binnenwerk: Karin de Haas Fotoredactie: Lesley Kooman Eindredactie: Martin Bouwman . Ger Laan. Christine de Reus
PANORAMA
Voor dit boek hebben we verhalen over genomen en geput uit artil<elen die zijn verschenen in het weekblad Panorama tussen 25 november 1983 en 10 maart 2010. Aan die artikelen hebben meege werkt enJofgeschreven: Wout Batenburg, Moniek de Blij , Leo Burgwal, Leo J. Capit, Ted van Dormolen, Léon de Galan, Martijn Haas. Mylène de la Haye, Bas van Hout, Sander Huisman. Devid llievski, Hans de jong, Hans Kops. Hendrik jan Korterink, joan Makenbach, Ap van der Meulen,
Marloes de Moor. David Prins. joop Rei chart. Leo van Rooijen. Koen Scharren berg. Dick van de Schraaf. Rolf Stallinga. De fotografen en fotopersbureaus die aan dit boek hebben meegewerln: ANP, René Bouwman, Wim Hofland, Hollandse Hoogte, Sjerp jaarsma, Hendril<jan Korte rink, Panorama Archief. Clemens Rikken , Paul Tolenaar. Spaarnestad Archief, Goffe Struiksma, Telegraaf Archief, Bert Ver hoeff, Leo Vogelzang. WFA.
Van een Rolls-Royce naar een Vespa
Als oud-leider van het prachtige en professionele Amsterdamse rechercheteam dat in 1983 de ontvoe ringszaak van Heineken en Doderer onderzocht en oploste, mag ik uw aandacht vragen voor het boek dat voor u ligt. Het boek heeft mij gefascineerd. De herinneringen boeiden mij weer en riepen een soortgelijke spanning op als destijds het geval was . De inhoud is breed opgezet en beperkt zich niet alleen tot de voorbereiding en de feitelijke uitvoering van de ontvoering van de beide heren, gevolgd door de afper sing van het Heineken-concern. Het geeft ook een mooie terugblik op de afkomst van de ontvoerders, hun schooltijd en hun criminele carrière. Maar bove!! al trof mij de beschrijving van de huidige desolate sta tus van die vijf Amsterdamse ontvoerders. Die heeft mij doen besluiten het verzoek van de Panorama-redac
tie om een voorwoord te schrijven, te honoreren. Immers, teruggekeerd in de maatschappij na hun lan ge gevangenisstraf hebben de ontvoerders zichzelf wederom laten opvoeren als criminele cultfiguren (met uitzondering van Frans Meijer), maar in werke lijkheid zijn zij verworden tot eenzame mensen, die bij velen minachting oogsten. Leest u maar mee. Niets is meer over van de dominantie van Flipper, Cor van Hout, de criminele manager, vol Amsterdamse humor, maar meedogenloos en zeer gedisciplineerd als het ging om zijn eigen criminele organisatie, hij had de mentaliteit van een straatvechter. Hij beschouwde zichzelf als een crimineel genie en wens te ook na zijn gevangenisstraf de Wetboeken van Strafrecht en Strafvordering alsmede zijn criminele netwerk te tarten, maar hij werd op latere leeftijd vanwege zijn drankprobleem in de steek gelaten door zijn eigen 'gabbers'.
-
-
-
-
---
- -- -- - --
Voorwoord De Neus, Willem Holleeder, heeft laten zien dat hij ongevoelig is voor de pijn en het lijden van anderen. Hij stond bekend om zijn neiging tot list en bedrog en dacht dat hij het recht had om af te persen wie hij wilde. Hij hoefde dan ook niet te twijfelen om in te stemmen met het plan twee weerloze mensen van hun vrijheid te beroven, aan de muur vast te ketenen en alleen maar als middel te gebruiken om het grote geld binnen te krijgen. Willem Holleeder heeft laten zien dat hij de touwtjes in handen wilde houden om macht te kunnen uitoefenen door anderen te vernede ren uit angst zelf vernederd te worden. Zijn voorlopi ge en huidige lot is wederom een langdurige gevange nisstraf. Jan Boellaard, de Poes, zal ongetwijfeld juichend ach ter het stuur van de gestolen pick-up zijn weggereden nadat de vijf postzakken met het losgeld aan boord waren gehesen. Voelt u ook het verschil in emoties : zij overgelukkig bij het incasseren van het losgeld, en wij, het Amsterdamse rechercheteam, diep geroerd bij het in levenden lijve aantreffen van Heineken en Doderer. Maar Jan Boellaard vond ook zijn eigen leven belang rijker dan dat van anderen toen hij besloot zijn vuur wapen, als geoefend schutter, leeg te schieten op het lichaam van een achtervolgende douanier, nadat hij ervandoor wilde gaan met 10 kilo cocaïne op zijn lijf gebonden. Vanaf 1983 heeft Jan Boellaard grotendeels zijn leven in de gevangenis doorgebracht. Frans Meijer, de Stekel, was tot aan zijn tweede arres tatie in Asunción, Paraguay, een opgejaagd stuk wild, kijkend over zijn schouder, angstig en volledig versto ken van contact met zijn vrouw, zijn vriendin en zijn kinderen in Nederland; een gevangene van zichzelf en onbereikbaar voor het sociale netwerk in Amsterdam, dat hem zo dierbaar was. Remmetje, Martin Erkamps, ook wegvluchtend voor zichzelf en nu weer in Panama voortlevend met het etiket 'ontvoerder van Heineken en Doderer' op zijn voorhoofd. Ook daar zal Remmetje niet zijn beoogde rust vinden. Het is een gezelschap dat grote sporen heeft achterge laten in onze samenleving. Zij hebben in ieder geval één verdienste. Zij hebben stuk voor stuk een belang rijke bijdrage geleverd aan de bewustwording van de Nederlandse overheden dat de georganiseerde mis
daad in haar volle omvang wortel begon te schieten in de jaren tachtig. Daarover is met name door de Amsterdamse recherche de bel geluid in 1987 door de aard en de omvang van criminele organisaties en georganiseerde criminaliteit te omschrijven. De voor spellingen zijn ook wel uitgekomen dat georganiseer de criminaliteit met haar corrumperende invloed tot volle wasdom kan komen. Een reeks van liquidaties, die inmiddels weer achter ons ligt, is daar helaas het bewijs van. Maar het boek laat u aan de andere kant ook het ont luisterende beeld zien dat gevangenisstraffen bij der gelijk, betrekkelijk jong, crimineel kader nagenoeg alleen maar tot doel hebben de betrokken criminelen enige tijd uit te schakelen. Een besef dat allang in onze samenleving bestaat, maar nog niet heeft geleid tot een fundamentele discussie om dit probleem niet alleen gedragswetenschappelijk te bezien. Zou er niet geld vrijgemaakt moeten worden om andere weten schappen daarbij te betrekken, die kunnen leiden tot een meer effectieve, geconditioneerde terugkeer van ex-criminelen in onze samenleving? Tenslotte is het gedachtegoed van prof. dr. W. Buikhuisen weer springlevend. Ten slotte de vraag of misdaad loont? Dit boek laat met name zien dat ogenschijnlijk zware georgani seerde criminaliteit materieel gezien wel loont (immers, een groot deel van het losgeld is niet terug gevonden), maar uiteindelijk alleen maar heeft geleid tot mislukte, criminele levens. Levens die zoveel gemist hebben, niet alleen in de knop van hun bestaan maar ook daarna, en op deze wijze zo weinig levensvreugde hebben uitgestraald en voorna melijk de zelfkant van het leven hebben gekoesterd. Maar het is hun eigen keuze geweest om roekeloos de behoeften en de veiligheid van anderen te nege ren en mensen angst aan te jagen en pijn te doen, zodat deze mensen sneller aan hun eisen tegemoet zouden komen . Ik wens u veel leesplezier toe en misschien komt u wel tot dezelfde conclusie, die hopelijk ook bij u tot tevredenheid stemt: toch wel fijn dat de Rolls-Royce uiteindelijk een Vespa blijkt te zijn die niet meer aan de praat te krijgen is. Kees Sietsma 5
--------ill De
â&#x20AC;˘
vroege Jaren
'Een unieke, onverwoestbare, allesoverheersende, eeuwige kameraadschap zal ons voor altijd blijven verbinden; zei Cor van Hout over hun band. Als straatschoffies leren de Heineken-ontvoerders elkaar al kennen in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, \Vaar het knokken is om te overleven.
De klas van
K E EWIM IE Willem Holleeder liep ooit rond met een onschuldig klappertjespistool. Hoe was Nederlands grootste crimineel als kind? Hoe groeide hij op in die Amsterdamse Jordaan? In wat voor gezin? Panorama haalde twee klassenfoto' s boven water - van de lagere school en van de mavo - en vroeg vriend en vijand van toen naar hun herinneringen.
Het schooljaar 1968/1969. de vijfde klas van de Theo Thijssenschool.
LAGERE SCHOOL
,.] ij! 3;'"
;1
'Ik dacht: wat gaat er in dat koppie om?' Naam: Fred de Jong (1942) Beroep: gepensioneerd ' Ik gaf les aan de derde en vierde klas en had ook Wimpie Holleeder in mijn groep. Hij was een verlegen jongen. Ik zie hem nog zitten in zijn schoolbank. Dan zat hij stil voor zich uit te dromen. Ik dacht weleens: wat gaat er toch in dat koppie om? Verder had ik weinig
contact met hem. Het was ook geen jongen met wie je makkelijk contact kreeg. Lastig was hij niet. Helemaal niet. Een doorsnee leer ling. Zijn moeder kwam altijd op de ouderavonden. Een grote, strui se vrouw. Zij nam de opvoeding van de kinderen op zich en was erg betrokken bij hen . Zijn vader heb ik nooit gezien. Maar hij gaf vaak reclamemateriaal van Heineken mee, omdat hij daar als reclame medewerker werkte. Hij reed ook wel met paard en wagen door de stad voor promotiedoeleinden. Leerlingen mochten van mij spul
: : 'Hij zat altijd helemaal onderuitgezakt' Naam: Reina Otto (1960) Beroep: medewerkster verzeke ringsmaatschappij 'Ik heb op de lagere school en op de mavo bij Willem in de klas gezeten. Ik herinner mij vooral zijn houding. Hij zat altijd helemaal onder uitgezakt op zijn stoel, bijna liggend. Die houding had hij later nog steeds. Ik zag hem onderuitgezakt op de terrassen van het Leidseplein zitten. Het was kenmerkend voo r hem.' Het 'klassenboek' met de naam van de kleine Holleeder.
len meenemen om het lokaal wat op te vrolijken. Dat deed Willem dus ook. De school stond vol met door Heineken afgedankte stands en we hadden stapels met biervilt jes van Heineken. Ook Willems zusjes Sonja en Astrid heb ik in de klas gehad . Vooral Astrid herinner ik me goed. Die viel op door haar intelligentie. Een pittige meid die uitblonk op school. Ze was een van de weini gen die naar het lyceum gingen ; voor de meeste leerlingen was de mavo al heel wat.' (Astrid Holleeder is nu advocaat.)
t., +3; ,','i' di 3: i.! J
I: i=;' :
J
{Jaap Stam is inmiddels overleden.}
'Wimpie keek ademloos naar Jaaps goocheltrucs ' De vader van de inmiddels overle den vriend Jaap Stam vertelt: 'Wimpie zat bij.Jaap in de klas. Mijn vrouw zat met Willems moe der in de ouderraad. Zijn vader was altijd druk bij Heineken, daar deed hij van alles. Wimpie kwam vaak bij ons thuis om de goochel
trucs van mijn zoon te bewonde ren. Prachtig vond hij dat. Hij zat er ademloos naar te kijken. Een keurig jochie, altijd netjes in de kleren. In de vakantie en in de weekends ging Wimpie weleens met ons mee naar de camping Franse Kamp in Bussum. Ik ben daar in totaal acht tien jaar geweest met mijn vrouw
en ons en]g kind Jaap. Jaap mocht van ons vriendjes meenemen en koos vaak voor Wimpie. Dat was zijn beste vriendje. Ze konden leuk spelen samen en deden ook mee aan de kinderbingo. Er was een groot bos vlakbij de camping. De jongens speelden daar veel. Ze deden dan alsof ze hazen en konij nen gingen vangen.'
Wimpie, omringd door klasgenootjes, bekijkt de Panorama op het schoolplein.
I.] =J ,'I (I' 3.] 3i &:1'7,' : I : i=;I 1;{3: (.XI'! Q! 3i: 1 'Er was niets aan te merken op zijn moeder'
Naam: Leny Dirven (1927), moeder van Rietje
'Stien Holleeder kende ik goed. We waren gelijktijdig
zwanger. Rietje werd twee dagen later dan Willem
geboren. We stonden altijd samen op het schoolplein
te kletsen. Ze had thuis alles goed op orde. Willem zie
ik als schooljongen nog zo voor me: altijd keurig in de
kleren. In de jaren zeventig zag ik hem vaak door de
straat lopen. Vanuit mijn raam heb ik goed zicht op
de Westerstraat. Hij ging bijna dagelijks naar café Arie
(nu De Blaffende Vis, red.). Dan zag ik hem met zijn gab
bers een biertje drinken op het terras. Toen ze wat
ouder waren, stonden hun grote auto's in de straat
geparkeerd. AIs ik Stien op straat tegenkwam, zei ik:
Altijd blijven lachen, hè! Ze antwoordde dan: Ja Leen, doe
ik. En begrijpelijk, want ik zeg altijd maar zo: al is je
kind van de galg gedropen, het blijft toch je kind.'
'Willem deed altijd de groeten aan mijn
dochter'
Naam: 'Tante Hennie'
'AIs Willem me na zijn schooltijd zag, tilde hij me op,
pakte me beet en gaf me een dikke zoen. Hij vroeg
altijd: Dag tante Hennie, hoe gaat het met Yvonne? Wilt u
Jordanezen laten elkaar niet snel vallen. Ik heb me erg gestoord aan de berichtgeving dat hij uit een aso haar de groeten van me doen? Dan zei ik: Natuurlijkjon
ciaal milieu zou komen. Dit is beslist niet waar. Wil gen. En pas je een beetje goed op jezelf? Hou je kop erbij, hè.
Dan lachte hij maar wat: Komt goed, tante Hennie. Ik
lem kwam uit een keurig gezin. Ik ging vaak op visite moest van Yvonne de groeten terug doen, maar dat is bij zijn moeder. Het was er altijd zo netjes. Je kon er er niet meer van gekomen. Hij zit nu vast. Ik zal Wil van de vloer eten. Ze zorgde goed voor het gezin. Wij lem niet veroordelen. Daar heb je rechters voor. Wij moeders moesten het altijd opvangen.'
I .] 413 :[. 1.] ! A! 3i : «3 "., :I
'Hij was geen type met wie je ruzie zocht'
Naam: Bob (1958)
'Willem was een grote, stoere jon gen met een repu tatie waarmee je rekening hield. Geen type met wie je ruzie zocht. Als hij je een vriend schappelijk klapje gaf, voelde je het goed. Toch had hij zeker geen kwaad in de zin. We hingen met z'n allen op het schoolplein, maar ik was niet echt met hem bevriend. Ik ging meer om met Cor van Hout, die bij mij in de Staatslieden
buurt woonde. Met hem flipperde ik veel. Willem kon volgens mij goed overweg met Smit, de leraar Nederlands. Smit was iemand bij wie je het niet in je hoofd haalde om iets te flikken. Een forse vent van 2 meter. Zo mocht je bijvoor beeld in de klas beslist niet snoe pen. Op een keer kwam Willem met een zak snoep de klas binnen. Hij zat vooraan in de klas en legde die zak voor zich op tafel. Vervol gens ging hij rustig zitten kauwen. Smit vroeg Willem om de zak aan
hem te geven. Hij at de zak snoep helemaal leeg, gaf hem daarna terug aan Willem en vroeg hem een nieuwe te halen. We vielen bij na van onze stoel van verbazing toen Willem de klas uitliep met die lege zak. Iedereen dacht: hij doet het nog ook! Maar we hebben hem de rest van die les niet meer terug gezien. Na de middelbare school ben ik hem uit het oog verloren. Jaren later zag ik hem nog een keer in de stad toen hij voorop reed in een stoet Kreidlers.'
l ,,'*,.]1;13;;3 1)i' 'Ik heb nooit problemen met Willem gehad' Naam: P. Benner (1924) Beroep: gepensioneerd 'Ik heb dertig jaar op de Van Houweningen Mavo gewerkt en was tien jaar directeur. Met Willem heb ik nooit problemen gehad. Een rustige jongen. Hij ging later veel met Cor van Hout om.'
,.,=c=t.':t3i3;tgJ 'Willem was gek op Mussolientjes' Naam: Leo Bohle (1934) Beroep: gepensioneerd 'Ik was conciërge en beheerde de kantine. Willem haalde bij mij altijd Mussolientjes. Dat zijn van die cakejes met glacé erop. Daar was hij gek op. Als leer
lingen de klas uit werden gestuurd. moesten ze zich bij mij melden om allerlei klusjes te doen. Willem heb ik nooit bij me gehad. Weinig moeilijkheden met die jongen. Hij. ging altijd met Cor om. Met die jongen hebben we wel narigheid meegemaakt. In de brugklas moest er gecollecteerd worden voor Vietnam. Maar Cor stond op de Dam voor zichzelf te collecteren. Dat werd later ontdekt. Hij had de collectebus leeg in de Singel gegooid. De politie is zelfs nog op school geweest. Cor is toen gestraft door de directeur. Het gerucht ging ook dat Cor met behulp van dobbelste nen zijn examenopgaven heeft ingevuld.'
'.] 413 :'.1.' SO, i 1i 3:i.] 3:I 'Ik maakte zijn huiswerk' Naam: Freddy (1959) Beroep: installateur 'Ik zat bij Willem in klas 3F en vond hem een goede vent. Onopvallend. maar wel iemand die zijn eigen dingen deed. Niet baldadig of uitsloverig. Ik kon goed met hem opschieten. Hij ging toen al veel naar de sportschool en was behoorlijk sterk . Omdat hij ook nog eens een jaar was blijven zitten. was hij de groot ste van de klas. Zelf was ik behoorlijk Idein en ik werd vaak gepest door een Chinese jongen op het school plein. Totdat Willem er op een keer bij kwam staan en hem waarschuwde om dit niet meer te doen. In ruil daarvoor hielp ik Willem met zijn huiswerk. want dat maakte hij nooit. Ik was erg goed in het vak handel. Mijn huiswerk voor dit vak maakte ik altijd dubbel. voor mezelf en voor Willem. Ik weet nog dat hij vaak
Schoolvoetbalelftal mavo
'Hij beschermde altijd zijn broertje en zusje ' Naam: Tom Leef lang (1957) Beroep: eigenaar computerzaak 'We stonden altijd met een hele groep op het schoolplein. Wim was daar ook bij. met natuurlijk zijn beste vriend Cor van Hout. die op de mavo de bijnaam Poppekop had. De Van Houweningen Mavo was goed in voetbal. maar Wim was geen sporter. Hij had meer met brommers . Onze leraar Bert Smit
reed destijds in een grote Volkswa gen K 70. Als we in de les niet goed opletten. zei hij altijd: Jullie zullen later nooit in zo'n grote auto rijden. Maar ik reed op mijn 18de al in een Mercedes 280 S. Toen ik Smit een keer in de stad tegenkwam. heb ik dan ook triomfantelijk naar hem getoeterd. Wim reed op zijn 18de ook al Mer cedes. type sport. Die had hij gekregen van Cor. Wij waren kin deren die de armoede hadden gekend. We wilden een stap voor
uit. Veel jongens van onze school zijn daarom een eigen zaak begon nen. Zelf heb ik jarenlang in de horeca gezeten. Mijn vader was eigenaar van een bekende tent op het Rembrandtplein : Shorts of Lon don. Wim kwam er in die tijd vaak. Als er ruzie was . nam hij het voor de zwakkeren op. Hij beschermde ook altijd zijn broertje en jongste zusje. Wim was in mijn ogen geen slecht mens. In ieder geval zeker geen monster zoals ze hem nu afschilderen.'
,.) ij:. "{{'"ia: [.$; &1 'Ik raakte Wim vol in zijn gezicht' Naam: Rietje Dirven (1958) Beroep: kapster
'Willem kreeg op de mavo onbedoeld een tik van me. Dat is me altijd bijgebleven. In de brugklas van de Van Houweningen Mavo maakte ik een moeilijke periode door. Mijn ouders gingen in dat jaar uit elkaar. Ik was er totaal niet bij met mijn hoofd en nogallichtge raakt. Een keer liepen we met de klas door de gang. Er ontstond wat geduw. Plotseling knapte er iets bij mij en haalde ik uit met links. Hierbij raakte ik Willem voluit in zijn gezicht. Hij viel neer in de hoek. Ik schrok er zelf van. Iedere keer als ik nu in een film een vrouw een klap zie uitdelen, denk ik terug aan dat moment. Jaren later kwam ik hem nog eens tegen in de straat, toen ik naar mijn moeder ging. Hij keek naar de grond en liep me straal voorbij.'
'Ik dacht: hoe durft ie dat?!' Naam: Mirjam Vonk (1958)
Beroep: medewerkster AMC
'Ik vond onze klas een samenraapsel van
eigenaardige figuren, die tegen de onder
kant van de samenleving aan zaten.'
door Çor van school werd gehaald. Willem liep voor het einde van de les gewoon de klas uit. Wij zagen door de ramen van het lokaal op de begane grond hoe hij bij Cor achter op de Kreidler stapte.'
'We gaan Heineken even Chinees brengen' Naam: Ronaid (1958) Beroep: loodgieter
'We zaten samen in klas 2E. Ik kwam af en toe bij Willem thuis en vond het een aardige jongen. Mijn vader was loodgieter en deed al het loodgieterswerk voor Heineken. Willem reed in die tijd op een Kreid Ier. In november 1983 kwam ik hem en Cor in de Wes terstraat tegen. Ze reden in een dure auto en stopten voor een praatje. Toen ze wegreden zeiden ze: We gaan Heineken even Chinees brengen. Dit staat me nog goed bij omdat ze later in de krant stonden als de ontvoerders van Heineken. '
Ria' (1957): 'Hij was brutaal en niet bang.
Een stoere jongen. Als een leraar wat
tegen hem zei, greep Willem in zijn
kruis, zo van: jij kunt de boom in. Zelf
was ik behoorlijk braaf en dacht dan: hoe
durft hij! Hijl reed volgens mij op een Kreidler. De con
ciërge op de school van mijn zoon Sander weet dat
Willem bij mij in de klas heeft gezeten. Hij dolt dan
weleens met hem. Zo van: met jou zal ik maar geen
rottigheid uithalen, want zo meteen haalt je moeder
Willem erbij.'
Meri (1958): 'Willem was eigenlijk best
sociaal. Ik vond hem een lieve jongen.
Nooit het idee gehad dat hij iets kwaads
in de zin had. Hij had een goede band
met de leraar Nederlands, Bert Smit.'
T. (1958): 'Hij was zeker niet dom, echt koppie koppie.
Je had toen nog niet van die groepen met merkkle
ding, maar als dat wel zo was geweest, had Willem
daar zeker bij gehoord. Hij had altijd mooie kleren. Ik
herinner me ook dat hij goed overweg kon met onze
leraar Nederlands.'
j
j
I
Mary (1958): 'Willem zat achter mij in de klas. Hij had vaak een grote mond. Ook was hij behoorlijk trots dat zijn vader bij Heineken werkte. Daar vertelde hij vaak over. We zijn later nog eens met een groepje van school naar de bioscoop in de Kalverstraat geweest. Naar The Godfather.' Monique (1961): ' Ik zat bij een aantal vakken bij hem in de klas. Hij zat voorin. Ik vond hem erg introvert en kon geen hoogte van hem krijgen. Hij deed in elk geval geen opvallende dingen. Wel droeg hij mooie kleren. Bij de m eiden was hij in trek.' Een aantal ondervraagden wilde niet met volledige achternaam worden genoemd. Sommige anderen wilden hun huidige beroep liever niet prijsgeven.
I DE DOCENTEN
I
Naam: I-LC. Drielinger (193 4) Beroep: gepensioneerd (was docent aardrijkskunde en Duits) 'Wim Holleeder gedroeg zich bij mij perfeCl in de klas. Hij was een redelijke leerling. In de eerste klas gaf ik hem aardrijkskunde. Hij presteerde ruim voldoende . Zijn gemiddelde cijfer was een 7,5_ Het jaar daarop kreeg ik hem in dl' lweede k las voor Duits. Hij was wat nonchalanter dan toen ik hem in de brugklas had . Vaak lag hij onderuit op zijn stoel met zijn broek afgezakt tot aan zijn navel. In Duits was hij minder goed. Hij haalde dat jaar een 5. In het derde jaar gaf ik hem zowel Duits als aardrijkskunde. Voor beide vak ken kreeg hij een ruime voldoen de: voor aardrijkskunde gemid delel een 7.5. voor Duits 6,3. Hij slaagde ook vrij gemakkelijk voor zijn examen. Met Willems boezemvriend Cor van I-Iout , die een klas hoger Z~ll, heb ik wel rare dingen beleefd. EI-
vloog een keer een bloempot rakelings langs mijn hoofd naar het schoolbord . Ik vermoedde dat Cor hie rvoor veranlwoordelijk was en stuurde hem naar de directeur. Maar COl' beweerde dat hij vals werd beschuldigd. Samen met de directeur kwam hij de klas weer binnen. Hij uitte zijn ongenoegen over de beschuldigin gen, maar uiteindelijk ruimde hij de rotzooi toch maar op. Van al die 23 jaar dat ik les heb gegeven op de school zijn Wim en Cor me altijd bijgebleven. '
1>1
Naam: Bert Smit ( 1941 )
Beroep: gepensio neerd Iwas docent Nederlands) 'Onze mavo stond zeer goed bekend in Amsterdam, vooral door het schoolvoetbalelftal. Wim was echter geen sporter. Ook geen studiebol tnmwens . In Neder lands was hij geen ster. [k heb hem er weleens uÎtgl>flikkerct. BU
mij had niemand iets te vertellen, ook Wim niet. Ik was de baas. Een aantal jaren geleden kwam ik hem nog eens tegen bij de [-ebo op het Stadionplein. [k stond ach ter hem in de rij, tikte hem op zijn schouder en zei: 1k \Vil1l kCIl je me lJog ? Je kon merken dat hij toen al behoorlijk op zijn hoede was . Zonder iets te zeggen ver dween hij met een zak kroketten . Na het ontslag van zijn vader is het misgegaan. Die ontvoering van heddy lIl' inl'ken kwam voort uit woede L'n wraak, daar ben ik van overtuigd.'
-~ > ""
•
I..
Naam: Bert Preijer (1947)
'Ik gaf Duits , Neder lands en maatschap pijleer. maar was niet lang werkzaam op die mavo. Van Willem weet ik niet veel meer. Ik was zelf ook pas 25 jaar en net begonnen als k'raar. I-[ij was gewoon l'en aardige jongen. Meer kan ik er nil,t over zeggen .'
@]
EI V VOORBEREIDING *, UITVOERING
*'
I ONTKNOPING
De oerlma van de Nederlandse geo ganiseerde m sdaad dreunt na tot op e ag van vandaag... Op 9 november 1983 worden biermagnaat Alfred Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer ontvoerd. De brutale kidnap is wereldnieuws. De ontvoerders Cor van Hout, Willem Holleeder, Frans Meijer, Jan Boellaard en hun helper Martin Erkamps eisen 35 miljoen gulden losgeld. Drie weken later bevrijdt de politie Heineken en Doderer uit hun cellen, verborgen in een loods in het Amsterdamse havengebied. Uiteindelijk worden alle vijf ontvoerders gearresteerd en veroordeeld. Nog altijd is er 8 miljoen gulden (ca. 3,6 miljoen euro) losgeld zoek. Weekblad Panorama volgt de ontvoering en de langdurige nasleep op de voet. Zo ontdekt Panorama in 1994 de voort足 vluchtige Frans Meijer in Paraguay en spoort het blad in maart 2010 Martin Erkamps op in Panama. Voor het eerst zijn nu alle verhalen en foto's die ooit over de kidnap in Panorama verschenen, bijeengebracht in een boek.
* op de set vall de film De Heilleken Ontvoerillg * Reportages uit het Panorama-archief * De complete losgeldbrieven *
ieuwe interviews en getuigenissen
* Ruim 200 exclusieve foto's en documenten * Voorwoord door politiechef Kees Sietsma