Εδώ..Ειμάστε εδώ..Με ιδέες, απόψεις και προτάσεις by Νikos Nikolopoulos

Αγαπητοί Φίλοι, Βασικό συστατικό στοιχείο της πολύχρονης και σταθερής πολιτικής σχέσης που έχουμε, είναι η αμφίδρομη και ουσιαστική ενημέρωση. Εγώ ακούω τις απόψεις σας, την κριτική σας, τα προβλήματά σας και με όσες δυνάμεις έχω προσπαθώ για την θετική αντιμετώπισή τους. Εσείς από την άλλη πλευρά δικαιούστε να γνωρίζετε αυτά που πιστεύω, τις θέσεις μου, τις ιδέες μου, αυτά που με λίγα λόγια συνθέτουν την πολιτική μου παρουσία. Πριν λίγες εβδομάδες πήρατε – ελπίζω όλοι – μια έντυπη, αναλυτική παρουσίαση της Κοινοβουλευτικής μου δράσης τα δύο τελευταία χρόνια. Σήμερα κρατάτε στα χέρια σας μια συλλογή άρθρων και δημοσιεύσεων που καλύπτουν επίσης την τελευταία περίοδο. Ένα μεγάλο μέρος του πονήματος αφορά σε Εργασιακά και Ασφαλιστικά Θέματα, αφού όπως γνωρίζετε έχω την τιμή με απόφαση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά να έχω την ευθύνη του Τομέα Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της Νέας Δημοκρατίας. Θα βρείτε όμως και πολιτικές τοποθετήσεις που αγγίζουν κρίσιμα ζητήματα της Πολιτικής Ατζέντας. Φιλοδοξία μου με την έκδοση αυτή είναι να δώσω σε όλους τους συμπολίτες μου την ευκαιρία να βρουν μαζεμένα όλα εκείνα που πιστεύω, προωθώ και παλεύω το τελευταίο διάστημα. Θέλω να βάλω στην κρίση σας τις θέσεις μου και τις απόψεις μου. Με την ελπίδα ότι θα βρείτε χρήσιμη και ενδιαφέρουσα την προσπάθεια αυτή, σας ευχαριστώ για τον κόπο που θα κάνετε να το διαβάσετε, αλλά και για την κριτική και τις παρατηρήσεις που θα μου στείλετε. Είμαστε Εδώ! Με ιδέες, απόψεις και προτάσεις

Νίκος Νικολόπουλος Βουλευτής Αχαΐας

Η ανεργία πληγώνει τη χώρα μας και τα παιδιά της

δείκτης ανεργίας τον Οκτώβριο του 2010 άγγιξε το πρωτοφανές ποσοστό του 13,5%. Πρόκειται για περισσότερους από 680.000 Έλληνες πολίτες οι οποίοι βρίσκονται χωρίς δουλειά, την ώρα που 150.000 επιπλέον θέσεις εργασίας αναμένεται να χαθούν μέσα στο 2011. Το πρόβλημα προκύπτει πολύ σοβαρότερο απ’ όσο οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης θέλουν να το παρουσιάσουν – υποβαθμίσουν: • Η ανεργία στους νέους κάτω των 24 ετών εκτινάχθηκε στο 35%, δηλ. ένας στους τρεις νέους είναι και επίσημα άνεργος, όπως είναι άνεργος και ένας στους πέντε μεταξύ 25-34, δηλ. στην πιο παραγωγική ηλικία. • Η ανεργία υπερδιπλασιάστηκε σε περιοχές (Β. Αιγαίο, Ιόνιο), όπου μέχρι το 2009, εμφάνιζε πολύ χαμηλά ποσοστά. • Στη μεγάλη αγορά εργασίας, την Αττική, η ανεργία χτυπά έναν στους έξι εργασιακά ενεργούς κατοίκους της το 2010, ενώ το 2009 έπληττε λιγότερους από έναν στους δέκα. Το γεγονός αυτό θα δημιουργήσει απρόβλεπτες κοινωνικές εντάσεις, που δεν αντιμετωπίζονται με επικοινωνιακά τρυκ και συναυλίες. Τα μεγέθη είναι εφιαλτικά και σε συνδυασμό με την βαθιά οικονομική ύφεση στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα μας και την ανοδική και ανεξέλεγκτη πορεία του πληθωρισμού, ο οποίος έφτασε το 5,2% τον Δεκέμβριο του 2010, γίνεται αντιληπτή η εξαθλίωση στην οποία έχει καταδικάσει η κυβέρνηση της Τρόικας τον μέσο Έλληνα, και ιδιαίτερα τον άνεργο. Η αξία των εισοδημάτων μειώνεται διαρκώς ως αποτέλεσμα του πληθωρισμού και μαζί της και η αγοραστική δύναμη των πολιτών. Με τη σειρά τους, εξαιτίας της μειωμένης κίνησης της αγοράς, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, με το ποσοστό της ανεργίας να κάνει σήμερα ρεκόρ δεκαετιών, επισφραγίζοντας τον φαύλο κύκλο μιας αναποτελεσματικής και κοινωνικά ανάλγητης πολιτικής, που εξωθεί τους νέους σε μαζική φυγή στο εξωτερικό προς αναζήτηση του αυτονόητου: ενός κράτους που προστατεύει τους πολίτες, προωθώντας αναπτυξιακά μέτρα με σκοπό την ενδυνάμωση της αγοράς και την ανάκαμψη της οικονομίας και της απασχόλησης. Το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, αδυνατεί να αντιληφθεί ότι μια χώρα που μαστίζεται ταυτόχρονα από ανεργία, ενδημική οικονομική ύφεση και ανεξέλεγκτο πληθωρισμό είναι μια χώρα που παραπαίει. Η δε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παραπαίουσα η ίδια, ασυντόνιστη και ανίκανη, οχυρώνεται πίσω από την κρίση και δεν κάνει τα αυτονόητα, που είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη και που θα ανέτρεπαν αυτή τη μίζερη κατάσταση. Ποια: • Την προώθηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, έστω αυτού του κουτσουρεμένου, που αποφάσισε για το 2011. • Την προώθηση των έργων του ΕΣΠΑ, το οποίο διανύει το 5ο έτος του (απομένουν άλλα 2), και οι κυβερνητικοί ιθύνοντες, οι επιφορτισμένοι με την υλοποίηση του, αντί να δουλέψουν, τσακώνονται για την πίτα (βλ. παραιτήσεις 2 Γενικών Γραμματέων) • Την ενεργοποίηση του Αναπτυξιακού Νόμου, που επί 1,5 χρόνο έχει αναδειχθεί σε νέο 5

Γεφύρι της Άρτας (ότι υποτίθεται ότι έχτιζε η Κατσέλη, το γκρεμίζει ο Χρυσοχοΐδης και φτού απ’ την αρχή) Το καθολικό αίτημα είναι: • Ανάπτυξη τώρα. Ουσιαστικές ενέργειες για τη δημιουργία σταθερού και θετικού επιχειρηματικού κλίματος, χωρίς την τροχοπέδη της αμαρτωλής γραφειοκρατίας και την κινούμενη άμμο της φορολογικής νομοθεσίας. Διαμόρφωση συνθηκών προσέλκυσης πραγματικών επενδύσεων και όχι φιάσκα τύπου Αστακού. • Στοχευμένες δράσεις για την ανεργία και την ενίσχυση της απασχόλησης άμεσα και αποτελεσματικά. Αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, όχι σε ανούσιες καταρτίσεις, αλλά σε ουσιαστικές δράσεις ενίσχυσης της απασχόλησης, αποτροπής της απώλειας θέσεων εργασίας και δημιουργίας νέων. Έμφαση στις περιοχές όπου υπάρχουν τα σημαντικότερα προβλήματα, ώστε αυτές να ενισχυθούν περισσότερο μέσω αναπτυξιακών δράσεων και νόμων. Η μετατροπή των πολιτικών επιδότησης της ανεργίας σε ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, με την ενεργό συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων. Η Νέα Δημοκρατία έχει προτείνει υπεύθυνες και συγκεκριμένες πολιτικές ανάκαμψης, που μπορούν να αντιστρέψουν το οικονομικό κλίμα, να φέρουν ελπίδα και προοπτική. Η κυβέρνηση οφείλει και να αλλάξει κατεύθυνση και πολιτική, αλλά, κυρίως, να δουλέψει σοβαρά και υπεύθυνα για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, στο οποίο η ίδια την οδήγησε ( σύμφωνα και με τον σοσιαλιστή τέως πρωθυπουργό της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν), με τους (επιεικώς) ερασιτεχνικούς χειρισμούς, τις ιδεοληψίες και εξαρτήσεις της, και τα παραπλανητικά συνθήματα «λεφτά υπάρχουν».

Ανεργία & Μετανάστευση Νέων

ανεργία σήμερα, στην Ελλάδα του Μνημονίου καθίσταται το πλέον σοβαρό πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Τα ποσοτικά στοιχεία που την περιγράφουν πολλά. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, η ανεργία το 2011 θα ανέλθει στο 22% με τον συνολικό αριθμό των ανέργων να ανέρχεται σε 1.150.000 άτομα. Την δυσοίωνη περιγραφή της έκτασης και της μορφής του φαινομένου έρχεται να ολοκληρώσει η Eurostat, σύμφωνα με την οποία η ανεργία των νέων στην Ελλάδα αγγίζει το 36,1%, που αντιστοιχεί σε απόλυτα μεγέθη σε 700.000 νέους. Τα δεδομένα αυτά όμως εάν προσεγγισθούν μεμονωμένα, δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική υφή και συνέπειες του τεράστιου αυτού προβλήματος. Το ζήτημα της ανεργίας με τις ποσοτικές και ποιοτικές του παραμέτρους αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Η πλέον ίσως σημαντική και λιγότερο προβεβλημένη συνέπεια είναι αυτή της δημιουργίας

συλλογή

άρθρων

κύματος μετανάστευσης, που έντονα θυμίζει την αντίστοιχη περίοδο των δεκαετιών του 1950 και 1960. Και τότε οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι νέοι αναζητούσαν μία καλύτερη ζωή σε χώρες ιδιαίτερα της Βόρειας Ευρώπης. Σήμερα παρατηρείται το ίδιο ακριβώς φαινόμενο, με μία μικρή αλλά κρίσιμη διαφοροποίηση. Οι πρώτοι που επιδιώκουν την έξοδό τους από την χώρα είναι, σε αντίθεση με το παρελθόν, οι νέοι επιστήμονές της. Σήμερα εκτιμάται πως 300.000 περίπου νέοι Έλληνες επιστήμονες έχουν προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να εγκαταλείψουν την χώρα, επιδιώκοντας μία μόνιμη εργασία στο εξωτερικό. Η αντίδραση της Ελληνικής πολιτείας κρίνεται από σπασμωδική έως ανύπαρκτη. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, ομιλεί γενικά περί «επιχειρηματικότητας των νέων», χωρίς όμως να διαμορφώνει το κατάλληλο επιχειρηματικό περιβάλλον. Στην πραγματικότητα η Ελληνική κυβέρνηση οδηγεί τους νέους και ιδιαίτερα τους νέους επιστήμονες στην επιχειρηματικότητα εξ ανάγκης, στην δημιουργία επιχειρήσεων λόγω αδυναμίας εύρεσης άλλης εργασίας. Στην πράξη τους ωθεί στη μετανάστευση. Οι συνέπειες της πολιτικής αυτής είναι καταστροφικές για την Ελλάδα. Την στιγμή που η χώρα καλείται να παλέψει για να δομήσει εκ νέου μία καινούρια πραγματικότητα, απογυμνώνεται από εκείνους που μπορούν να εργαστούν για αυτό τον στόχο. Την στιγμή που η ανταγωνιστικότητα είναι καθίσταται περισσότερο σημαντική από ποτέ για την επανεκκίνηση της οικονομίας, εκδιώκονται εκείνοι, οι οποίοι μπορούν να διαμορφώσουν ένα μόνιμο και διαρκές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την χώρα. Την στιγμή που η Ελληνική ευφυΐα καλείται για μία ακόμα φορά να κάνει την διαφορά και να ανατρέψει τα σημερινά αδιέξοδα, οι νέοι και ιδιαίτερα οι νέοι επιστήμονές μας οδηγούνται στο εξωτερικό, για να προσφέρουν εκεί τις υπηρεσίες, την τεχνογνωσία, τις γνώσεις, τις ιδέες τους. Η Ελληνική κυβέρνηση εκτός από την εκροή καταθέσεων στο εξωτερικό, πρέπει πρώτα από όλα να αντιμετωπίσει το ζήτημα της εκροής των νέων Ελλήνων καθώς μαζί με αυτούς χάνεται και η προοπτική της Ελλάδας. Η Ανεργία των νέων πρέπει να αντιμετωπιστεί ΤΩΡΑ διαφορετικά θα αποτελέσει τον κύριο λόγο για τον οποίο η χώρα θα προσπαθεί να αποδεσμευθεί από το υφιστάμενο και από νέα Μνημόνια επί μακρόν.

«Ανάπτυξη», αυτός ο άγνωστος

ία από τις πλέον βασικές ακαδημαϊκές διαμάχες που μαίνεται τις τελευταίες δεκαετίες, είναι αυτή της σύγκρουσης των σχολών της «εξειδικευμένης» και της «ολιστικής» αντιμετώπισης των προβλημάτων. Οι υποστηρικτές της σχολής της «εξειδικευμένης» αντιμετώπισης των ζητημάτων, υποστηρίζουν πως το κάθε πρόβλημα χρήζει ενδελεχούς αξιολόγησης και στην συνέχεια ανά-

και

δημοσιεύσεων

πτυξη και εφαρμογή στοχευμένης μεθοδολογίας επίλυσης. Αντίθετα όσοι συνθέτουν την σχολή της «ολιστικής» αντιμετώπισης, θεωρούν το κάθε πρόβλημα ως συνέπεια της συνολικής λειτουργίας του συστήματος, στα πλαίσια του οποίου αυτό εμφανίζεται. Οι διαμορφωτές της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης εμφανίζονται ως θιασώτες της πρώτης σχολής. Εγκλωβισμένοι στις επιταγές του Μνημονίου που οι ίδιοι ψήφισαν και στηρίζουν, επιλέγουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ακολουθώντας την μέθοδο του Προκρούστη. Εντοπίζουν αρχικά «προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν». Στην συνέχεια διαμορφώνουν και εφαρμόζουν πολιτικές επίλυσής τους, χωρίς όμως να μελετούν τις συνέπειες αυτών των επιλογών στην οικονομία στο σύνολό της. Τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας; Καταστροφικά. Εάν καλοπροαίρετα δεχθούμε πως οι κυβερνητικοί παράγοντες πραγματικά επιδιώκουν να λύσουν προβλήματα, τότε με απόλυτη επιείκεια μπορούν να χαρακτηρισθούν ως Αναποτελεσματικοί και οι επιλογές τους ως Τραγικές. Πώς να δοθούν διαφορετικοί χαρακτηρισμοί όταν ύστερα από ένα έτος Μνημονίου οι επίδοξοι μάγοι της οικονομίας έχουν οδηγήσει την χώρα σε βαθιά ύφεση; Όταν προβλέπεται σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, πως η ανεργία το 2011 θα ανέλθει στο 22% με τον συνολικό αριθμό των ανέργων να ανέρχεται σε 1.150.000 άτομα; Όταν σύμφωνα με τον διοικητή του ΙΚΑ κ. Ροβέρτο Σπυρόπουλο η αύξηση της ανεργίας έχει ήδη δυσμενείς επιπτώσεις και στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, δεδομένου ότι το τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2011 τα έσοδα του ΙΚΑ καταγράφουν σε ετήσια βάση μείωση 11%; Τα πράγματα είναι απλά. Όλες οι κυβερνητικές επιλογές μέχρι σήμερα είναι ελλειμματικές, χωρίς να εξυπηρετούν τον στόχο του εξορθολογισμού της Ελληνικής οικονομίας στο σύνολό της. Επιδιώκοντας την αντιμετώπιση μεμονωμένων προβλημάτων, οδηγούν την οικονομία σε κατάρρευση. Οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι. Όλες οι άδικες θυσίες τους πραγματοποιούνται χωρίς κανένα αντίκρισμα. Η μείωση των μισθών τους, η απώλεια ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους, η διαρκώς ογκούμενη ανεργία, το μόνο που τους εξασφαλίζει είναι η με μαθηματική ακρίβεια νέα μείωση μισθών, μεγαλύτερη ανεργία, κατάρρευση των ασφαλιστικών τους ταμείων. Η προκρούστρια λογική που δεν αντιμετωπίζει την οικονομία ως «όλον», ως «το σύνολο των εργαζομένων που την συνθέτουν» οδηγούν σε αυτά τα αποτελέσματα. Οι οικονομία δεν σώζεται με τον κατακερματισμό και συνακόλουθα με την σμίκρυνσή της. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η κατάρρευση των αριθμών και η εξαθλίωση των ανθρώπων. Περαιτέρω, η ελεγχόμενη συρρίκνωση της οικονομίας έχει ως αποτέλεσμα, τη μείωση των καταθέσεων κατά 40δις €, με παράλληλη σταθεροποίηση του τραπεζικού δανεισμού σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Άρα, με πολύ λιγότερα διαθέσιμα κεφάλαια, οι δανειζόμενοι καλούνται να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Είναι βέβαιο, πως η δημοσιονομική κρίση μετατρέπεται ταχύτατα σε τραπεζική κρίση, διαβρώνοντας τον κατεξοχήν σύγχρονο, υγιή και ανταγωνιστικό τομέα της ελληνικής οικονομίας – τις τράπεζες – και παραδίδοντας το ΣΥΝΟΛΟ του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στις αγκαλιές των ανταγωνιστών του, και μά8

συλλογή

άρθρων

λιστα αμαχητί, αφού η επιβίωσή του εξαρτάται πλέον από την καθημερινή χρηματοδότηση της ΕΚΤ, καθότι οι έλληνες πολίτες αναγκάζονται να τραβούν από τις καταθέσεις τους τα αναγκαία για την επιβίωσή τους χρήματα. Αυτό λέγεται φαύλος κύκλος, στον οποίο αν μπει μία οικονομία δεν ξεφεύγει ΠΟΤΕ. Μοναδική λύση ήταν και εξακολουθεί να είναι η «Ανάπτυξη», η άμεση απελευθέρωση δηλαδή του συνόλου των υγιών δυνάμεων του ελληνικού λαού, που γνωρίζουμε όλοι πως μπορεί να κάνει θαύματα όταν βρεθεί στο σωστό περιβάλλον (βλ. ελληνική διασπορά). Απαιτείται διεύρυνση και όχι συρρίκνωση της οικονομίας, επενδύσεις, εκμηδενισμός τα γραφειοκρατίας, νέα και απλά νομοθετήματα. Είναι αστείο να διαθέτουμε γραφειοκρατία και νόμους, αλλά όχι ανάπτυξη. Τα παιδιά μας, γελάνε με αυτή την κατάσταση και θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτό το γέλωτα, αν θέλουμε να μπορούμε να τα κοιτάξουμε αύριο στα μάτια. Για την «Ανάπτυξη» όμως ως μέσο διαμόρφωσης και διασφάλισης κατάλληλου εργασιακού και ασφαλιστικού περιβάλλοντος θα αναφερθώ σε ένα νέο άρθρο μου...

Κυβερνητικό Βατερλό στη μάχη για τη Ρευστότητα μέσω ΤΕΜΠΜΕ

ίναι πλέον γνωστό σε όλη την αγορά πως τα δύο προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ, για την παροχή ρευστότητας προς εξόφληση υποχρεώσεων των επιχειρήσεων σε προμηθευτές, ταμεία και εφορίες, με την εγγύηση του Δημοσίου, έχουν αποτύχει παταγωδώς. Από τις 15 Μαΐου όταν ξεκίνησαν, μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου, δεν δόθηκαν με εγγυήσεις του ΤΕΜΠΜΕ ούτε καν 330 δάνεια συνολικά, ενώ από τα δύο προγράμματα που εφαρμόζονται, η συνολική αξία δανείων είναι μικρότερη από 20 εκατ. Ευρώ! Ποσό που σε άλλες εποχές έδιναν οι τράπεζες σε λίγες ώρες! Είναι πραγματικά θλιβερό να διαπιστώνει κανείς πως ένας χρήσιμος και πετυχημένος φορέας μπορεί να οδηγηθεί στην απαξίωση και την αποτυχία. Ιδίως καταμεσής της χειρότερης οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα, αντί να απογειωθεί…, τελικά προσγειώνεται ανώμαλα λόγω έλλειψης σχεδίου και γνώσης της αγοράς, από τους ανθρώπους που τοποθετήθηκαν να τον κυβερνήσουν. Υπενθυμίζεται πως όταν το Δεκέμβρη του 2008 το πρόγραμμα Στήριξης Μικρομεσαίων του ΤΕΜΠΜΕ πρωτοξεκινούσε (παράλληλα με την έναρξη της κρίσης), ο αρμόδιος τότε τομεάρχης του ΠΑΣΟΚ κ. Χρυσοχοΐδης δήλωνε (19/12/2008) πως: «...με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι πρόκειται περί μιας τεράστιας φούσκας», προβλέποντας μάλιστα πως «θα αρκούσε να καλύψει περίπου 600 έως 700 επιχειρήσεις». Πόσο έξω έπεσε στις προβλέψεις το αποδεικνύουν οι αριθμοί! και

δημοσιεύσεων

Το πρόγραμμα ΤΕΜΠΜΕ τον Αύγουστο του 2009 (σε 8 δηλαδή ουσιαστικούς μήνες λειτουργίας του) είχε εγγυηθεί 50.034 δάνεια προς ισάριθμες επιχειρήσεις, αξίας 4.824.078.315,74 ευρώ, διασφαλίζοντας μέσω των όρων του 200.000 θέσεις εργασίας, καθώς απαράβατο κριτήριο αποτελούσε η υποχρεωτική προάσπιση των θέσεων εργασίας της επιχείρησης. Έναν μόλις χρόνο μετά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει ουσιαστικά να αδρανοποιήσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Από τις 8 Μαρτίου του 2010 που εξαγγέλθηκαν τα δύο νέα προγράμματα ύψους 2 δισ. ευρώ, μέχρι σήμερα, το ταμείο έχει εγγυηθεί μόλις 330 δάνεια, αξίας που ούτε καν αγγίζουν τα 20 εκατ. ευρώ. Ο κ. Χρυσοχοΐδης, μάλλον προφήτευε τον αριθμό των δύο προγραμμάτων του ΠΑΣΟΚ όταν πριν ενάμισι χρόνο, καθημερινώς από τα μέσα ενημέρωσης «έριχνε λάσπη» στο πρόγραμμα της Ν.Δ., που τελικά έως σήμερα (9ος 2010) έχει δώσει πάνω από 57.000 δάνεια σε ισάριθμες επιχειρήσεις και εξακολουθεί να είναι το παραγωγικότερο πρόγραμμα που έχει βγει ποτέ από κρατικό φορέας.

Είμαστε έτοιμοι για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας;

Ευρωπαϊκός Κοινοβουλευτικός διάλογος έζησε τις προηγούμενες ημέρες, εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, μια από τις πιο καλές του στιγμές. Αν και η απόφαση της 11ης Μαρτίου 2011 συνιστά μια εξέλιξη θετική σε γενικές γραμμές για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών και την ενίσχυση των δημοσιονομικών θέσεων των κρατών-μελών της ζώνης του ευρώ, η ενημέρωση που παρείχε η ελληνική Κυβέρνηση για την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής των χωρών της Ευρωζώνης, χαρακτηρίστηκε από περισσή αισιοδοξία και πολύ υψηλές, θα έλεγα, προσδοκίες που κατά τη γνώμη μας δεν ανταποκρίνονται στην απόλυτη αλήθεια, ιδιαίτερα για την Ελλάδα που βιώνει με τραυματικό τρόπο τις επιπτώσεις της κρίσης και των όρων που έχει θέσει το μνημόνιο για την οικονομική στήριξη της χώρας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. Πιστεύω πως οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε πως για πολλά χρόνια, η Ευρώπη προέταξε τη νομισματική σύγκλιση έναντι της πραγματικής, οικονομικής και αναπτυξιακής σύγκλισης. Αυτό λειτούργησε εις βάρος όλων των χωρών, μα περισσότερο εις βάρος εκείνων που δεν είχαν ισχυρούς παραγωγικούς ιστούς και μακρά βιομηχανική παράδοση, όπως η Ελλάδα ή και άλλες χώρες της Ευρώπης, που γνωρίζουν σήμερα τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης χρέους. Η πραγματική σύγκλιση όμως παρέμενε το ζητούμενο. Οι μηχανισμοί του Συμφώνου Στα-

συλλογή

άρθρων

θερότητας και Ανάπτυξης που σχετίζονταν με το δημόσιο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα, φαίνεται ότι δεν λειτούργησαν ικανοποιητικά. H Ευρώπη και η Ευρωζώνη διέρχονται δύσκολες στιγμές και βρίσκονται μπροστά από πολύ σύνθετες και δύσκολες αποφάσεις που θα προδιαγράψουν το μέλλον για την επόμενη δεκαετία. Στην τελευταία συνάντηση Κορυφής, οι αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων στην απόφασή τους υπενθυμίζουν ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα παρέχει χρηματοδοτική συνδρομή, εφόσον αυτή θεωρείται απαραίτητη για την διαφύλαξη της σταθερότητας της ζώνης του Ευρώ συνολικά. Η απόφαση μάλιστα θα λαμβάνεται με ομοφωνία και θα υπόκειται σε αυστηρές προϋποθέσεις. Η τιμολόγηση θα είναι σύμφωνη με τις αρχές τιμολόγησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή πολύ ακριβή. Επίσης, ότι κατ’ εξαίρεση θα παρεμβαίνουν στην πρωτογενή αγορά και πάλι με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Συνοπτικά και συμπερασματικά, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα νέο Πανευρωπαϊκό Μνημόνιο που είναι και ακριβό αλλά και γραφειοκρατικό. Λείπουν εντελώς οι αναπτυξιακές συνιστώσες. Απουσιάζει το στοιχείο της αλληλεγγύης, ιδιαίτερα για τα Κράτη-μέλη που σήμερα έχουν πραγματικά ανάγκη. Η ένταξη της Ελλάδος στο νέο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, σημαίνει νέα δάνεια, άρα μία νέα δανειακή σύμβαση, ένα νέο Μνημόνιο. Με διαπιστωμένη την αδυναμία της προηγούμενης δανειακής σύμβασης να υλοποιηθεί έγκαιρα, τώρα που θα τρέχει παράλληλα με την παλιά η οποία επιμηκύνθηκε και η νέα, έχουν άραγε υπολογίσει οι αρμόδιοι τι θα επισυμβεί; Επίσης αναρωτιέμαι, τι είδους περαιτέρω εξασφαλίσεις μπορεί να παράσχει η κυβέρνηση όταν άμεσα καλείται να υλοποιήσει πώληση και «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας με προϋπολογισθέντα έσοδα ύψους 50 δις ευρώ; Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι μέρες που ζούμε ιστορικές για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρόλο που το κυρίαρχο θέμα συνεχίζει να είναι το θέμα του χρέους και της διάσωσης των χωρών, σήμερα χτίζεται ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που πρέπει να επιτρέψει στις χώρες μέλη της ευρωζώνης να αναπτύσσονται, σε μια πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σύμφωνο για το ευρώ θα αποτελέσει και τον κύριο πυλώνα αυτής της πολιτικής που θα μπορεί και θα πρέπει να εγγυηθεί την πραγματική σύγκλιση των οικονομιών και την αποφυγή των μελλοντικών κρίσεων. Υπάρχει σοβαρός και έντονος προβληματισμός πάντως και για την πρόβλεψη του νέου Μηχανισμού (ESM), όσον αφορά την εξαγορά ομολόγων από την πρωτογενή αγορά, δηλαδή απ’ ευθείας από τα Κράτη, γιατί ταυτόχρονα αποκλείει την παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά. Συνεπώς δεν θα καταφέρει να επηρεάζει την κερδοσκοπία των αγορών και δεν θα μπορέσει να προστατεύει τα κράτη –και φυσικά και την Ελλάδα– απ’ αυτήν. Άρα τα περί «εξόδου στις αγορές» απομακρύνονται πάρα πολύ. Κλείνοντας θέτω και τον εξής προβληματισμό: Αν η Ελλάδα θελήσει ή αναγκαστεί να προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) τότε θα πρέπει να υποβάλει αίτηση, η οποία θα εξεταστεί απ’ όλα τα κράτη και θα πρέπει να εγκριθεί με ομοφωνία. Με δεδομένη όμως την αδυναμία της Ελλάδας στην υλοποίηση του τρέχοντος Μνημονίου, κινδυνεύουμε είτε οι Ευρωπαίοι να απορρίψουν την ελληνική αίτηση, είτε οι όροι να είναι σκληκαι

δημοσιεύσεων

ρότεροι ακόμα και από τους σημερινούς. Αυτές ήταν μερικές, ελάχιστες σκέψεις που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ένα άλλο, ένα διαφορετικό πλαίσιο παρακολούθησης και εποπτείας των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και ένα άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής που θα επιφέρει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με όλα τα ευεργετικά αποτελέσματα για την οικονομία και για το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ως εκ τούτου θα πρέπει να εμπνέει εμπιστοσύνη, να εξασφαλίζει τη σταθερότητα και να δημιουργεί προοπτική για όλες τις Ευρωπαϊκές Οικονομίες, ιδιαίτερα για τις πλέον αδύναμες.

«Η ανάκαμψη έρχεται με επενδύσεις και αύξηση της κατανάλωσης και όχι με φόρους»

υστυχώς το 2010 προβλέπεται να είναι άλλη μία δύσκολη χρονιά. Η χρονιά που τελειώνει επέφερε πολλά δεινά στην οικονομική ζωή και αποκάλυψε τις αδυναμίες του Ελληνικού οικονομικού μοντέλου. Πρέπει να αναληφθούν ευθύνες από όλους και να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να ορίζουμε μόνοι μας τις τύχες και το μέλλον αυτού του τόπου ή θα «πετάξουμε πετσέτα». Πολλά κοινωνικά στρώματα βρίσκονται σε οριακή κατάσταση. Δεν μπορεί να θυσιαστεί το εύρος της κοινωνικής πολιτικής, καθώς η κοινωνική συνοχή αποτελεί τον συντελεστή που θα επιτρέψει να έχουν αποτέλεσμα οι στόχοι της ανάκαμψης. Το 2010 θα κρίνει κατά πόσο η ελληνική οικονομία μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματα και τις δυσκολίες στο πλαίσιο της δημοσιονομικής εξυγίανσης και να προχωρήσει σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις για μακροχρόνια ανάπτυξη. Η αξιοπιστία και το κύρος της χώρας βρίσκονται στο χειρότερο σημείο, τα διεθνή μέσα μας χλευάζουν σε καθημερινή βάση, ενώ οι κοινοτικοί ανώτατοι υπάλληλοι και οι εταίροι μας στην Ε.Ε. μας λοιδορούν. Σαφέστατα το 2010 θα είναι κατά πολύ χειρότερο του έτους που πριν λίγες ημέρες αποχαιρετήσαμε. Αυτή την άποψη την βασίζω σε δύο γεγονότα: στο μείζον πρόβλημα ρευστότητας και στην χρηματοδότηση της οικονομίας. Πώς μεταφράζεται αυτό στην καθημερινότητα μας; Σε αυξημένη ανεργία, μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας, πρόβλημα στην ανταπόκριση του Δημοσίου. Απαιτείται ένας συνδυασμός μέτρων που αφορούν στις απαραίτητες και αναγκαστικές δημοσιονομικές προσαρμογές που έχει ανάγκη η οικονομία και στην δημιουργία των προ12

συλλογή

άρθρων

ϋποθέσεων εκείνων αναθέρμανσης της αγοράς και επανεκκίνησης της πραγματικής οικονομίας. Η έμφαση πρέπει να δοθεί στις μαύρες τρύπες των προϋπολογισμών και όχι στις τσέπες των πολιτών, είτε είναι μισθωτοί, είτε είναι επαγγελματίες και επιχειρηματίες. Η ανάκαμψη έρχεται με επενδύσεις, αναδιανομή του εισοδήματος και αύξηση της κατανάλωσης – όχι με φόρους. Το μοντέλο «ανάπτυξης» του πελατειακού κράτους – «επιχειρηματία» ξεπεράστηκε προ πολλού. Δεν επιτρέπονται άλλα δόγματα, πειραματισμοί και λάθη. Η Ελληνική οικονομία χρειάζεται μόνο δοκιμασμένες λύσεις. Τι πρέπει να γίνει; Επενδύσεις με κεφάλαια από το ΕΣΠΑ και με κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων, με παραχώρηση μελλοντικών εσόδων, κυρίως σε έργα μεγάλων κατασκευών. Οι «ύαινες» απαιτούν περικοπές μισθών και αυξήσεις ορίων συνταξιοδότησης, αδιαφορώντας για τα μικρά προσωπικά δράματα. εκατομμυρίων Ελλήνων – ανθρώπων που ζουν τρομαγμένοι και που μοιράζονται μαζί μας τους φόβους και τις αγωνίες τους για την επιβίωση της οικογένειας τους. Με την μείωση των μισθών στο Δημόσιο, θα εξοικονομηθούν μόνον 200-400 εκατ. Ευρώ. Εάν όμως μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην διάρκεια μίας πενταετίας, από 850.000 που είναι σήμερα σε 350.000-400.000 που χρειάζονται, θα εξοικονομηθούν τότε δαπάνες 12 δις ευρώ. Πρέπει να ξεκινήσουμε από την θεμελιώδη παραδοχή ότι το Κράτος είναι εξαιρετικά σπάταλο, δυσκίνητο, με υπηρεσίες που δεν έχουν ενσωματώσει την λογική της ανταποδοτικότητας. Επομένως, είναι απαραίτητη μία ολοκληρωμένη στρατηγική αφενός για τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών και αφετέρου για δομικές αλλαγές. Δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας το σκεπτικό που το δημιούργησε. Η έξοδος από την κρίση θα έρθει με την αύξηση της κατανάλωσης και της ζήτησης, καθώς και με τις επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές). Λέμε για παράδειγμα, περί πράσινης ανάπτυξης. Πώς θα γίνει; Επιτέλους να διευκρινίσουμε το μοντέλο ανάπτυξης που θα ακολουθήσουμε. Δεν μπορεί να είναι χαοτικό, αλλά να επικεντρωθεί το δύο το πολύ σε τρεις τομείς. Πρέπει να εξαγγελθούν πλέον συγκεκριμένα μέτρα. Οι όποιες μέχρι στιγμής κυβερνητικές εξαγγελίες είναι αποσπασματικές. Η περίοδος της προχειρότητας έχει παρέλθει και τα μέτρα θα πρέπει να είναι στοχευμένα. Θεωρώ ότι τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό, ότι για τις βασικές τομές και μεταρρυθμίσεις υπάρχει ένα μίνιμουμ συναίνεσης στην πολιτική αλλά και στην κοινωνία και ότι πολιτικό κόστος έχει πλέον η συντήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Δυστυχώς η Κυβέρνηση οδηγεί την χώρα σε εκτεινόμενη ύφεση. Επιβάλλει νέες έκτακτες φορολογίες στα πιο υγιή τμήματα της Ελληνικής οικονομίας, δηλαδή σε εκείνους που πληρώνουν τα πάντα: μισθωτούς, ιδιοκτήτες ακινήτων και οργανωμένες επιχειρήσεις. Τα αποτελέσματα θα είναι δυστυχώς αντίθετα από τα αναμενόμενα. Το 2010 θα είναι σαφώς καλύτερο, εάν πάρουμε τις σωστές και αναγκαίες αποφάσεις και προχωρήσουμε αποφασιστικά σε μέτρα που θα εφαρμοσθούν με επιτυχία. Το 2010 θα είναι καλύτερο από το 2009, εάν κινηθούμε με ψυχραιμία και σύνεση, με συναίνεση και διάθεση συνεργασίας και τέλος εάν με πίστη και αισιοδοξία σήμερα παλέψουμε για το αύριο που μας αξίζει. και

δημοσιεύσεων

«Όχι άλλες θυσίες χαμένες»

πό το Μάιο του 2010, που ψηφίστηκε το μνημόνιο, οι εργαζόμενοι, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι καλούνται συνεχώς να πληρώνουν βαρύ τίμημα για τα ελλείμματα και το χρέος του Δημοσίου. Μειώσεις μισθών, περικοπές συντάξεων και ακρίβεια είναι ο θλιβερός απολογισμός για χαμηλόμισθους και συνταξιούχους. Χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων και δεκάδες χιλιάδες άνεργοι συμπληρώνουν την εικόνα της κρίσης. Το σημαντικότερο όμως είναι η έλλειψη προοπτικής και η απουσία ελπίδας για το μέλλον. Οι Έλληνες πληρώνουν ένα υψηλό κόστος που δεν τους αναλογεί την ίδια ώρα που η πολιτική της Κυβέρνησης δεν εγγυάται την έξοδο από την κρίση. Δεν δίνει καμιά ελπίδα για ανάσχεση της ανεργίας, για τόνωση της αγοράς, για αναστροφή του οικονομικού κλίματος. Σήμερα οι επιτηρητές μας, ελέγχουν την πορεία των εφαρμοζόμενων πολιτικών και επιμένουν για συνέχιση της ίδιας ατελέσφορης και αναποτελεσματικής στρατηγικής. Στο στόχαστρο τώρα βρίσκονται οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα, ο 13ος και 14ος μισθός, οι νέες περικοπές των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων μέσα από το νέο μισθολόγιο, οι επικουρικές συντάξεις, οι απολύσεις εργαζομένων. Η ανησυχία και η ανασφάλεια στις τάξεις των εργαζομένων κυριαρχούν. Όλοι φοβούνται το μέλλον και τα νέα μέτρα. Είναι ανάγκη σήμερα, άμεσα, τώρα να επανέλθει ο πολιτικός ορθολογισμός στην πατρίδα μας. Να σταματήσει ο κατήφορος των περιοριστικών μέτρων. Να ανασάνει η αγορά. Να τονωθεί η ζήτηση. Να ανακάμψει η οικονομία μας και να βάλει επιτέλους θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη. Να σταματήσουν τα λουκέτα. Η ύφεση (-4,5%), η ανεργία (13,5%) και ο πληθωρισμός (5,5%) υπονομεύουν την οικονομία και αποδομούν την κοινωνική συνοχή. Η χώρα έχει ανάγκη από μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης, αύξησης της ζήτησης, περιορισμού του πληθωρισμού. Το νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα, με συγκεκριμένες και μετρήσιμες δράσεις, που έχει καταθέσει η Νέα Δημοκρατία είναι η μόνη λύση για την έξοδό μας από την κρίση.

«Σύγκλιση χωρίς εναρμόνιση δεν μπορεί να επιτευχθεί»

α μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι μέρες που ζούμε ιστορικές για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρόλο που το κυρίαρχο θέμα συνεχίζει να είναι το θέμα του χρέους και της διάσωσης των χωρών, σήμερα χτίζεται ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στις χώρες μέλη της ευρωζώνης

συλλογή

άρθρων

να αναπτύσσονται σε μια πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση. Το σύμφωνο για το ευρώ που θα αποτελέσει και τον κύριο πυλώνα αυτής της πολιτικής, μπορεί να εγγυηθεί την πραγματική σύγκλιση των οικονομιών και την αποφυγή των μελλοντικών κρίσεων. Για αρκετά χρόνια προτάξαμε την νομισματική σύγκλιση έναντι της πραγματικής. Και πιστεύω ότι μέρος αυτού του τιμήματος το πληρώνουμε και με την κρίση χρέους πολλών χωρών της ευρωζώνης. Η πραγματική σύγκλιση όμως παρέμενε το ζητούμενο. Και σύγκλιση χωρίς εναρμόνιση δεν μπορεί να επιτευχθεί. Εναρμόνιση στην αγορά εργασίας, στην παραγωγικότητα, στο φορολογικό καθεστώς στο συνταξιοδοτικό και στις πολιτικές για την ανταγωνιστικότητα. Το κυριότερο όμως έχει να κάνει με την δημοσιονομική πολιτική. Οι μηχανισμοί του Σύμφωνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που σχετίζονταν με το δημόσιο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα, φαίνεται ότι δεν λειτούργησαν ικανοποιητικά. Χρειαζόμαστε ένα άλλο, διαφορετικό πλαίσιο παρακολούθησης και εποπτείας των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Σε αντίθετη περίπτωση αναμένουμε η προβληματική κατάσταση σε μια χώρα, να επηρεάζει άμεσα το τραπεζικό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα άλλης ή άλλων χωρών της ευρωζώνης. Αν και η απόφαση της 11ης Μαρτίου 2011 συνιστά μια εξέλιξη θετική σε γενικές γραμμές για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών και την ενίσχυση των δημοσιονομικών θέσεων των Κρατών- μελών της ζώνης του ευρώ, η ενημέρωση που παρείχε η ελληνική Κυβέρνηση για την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής των χωρών της Ευρωζώνης, χαρακτηρίστηκε από περισσή αισιοδοξία και πολύ υψηλές, θα έλεγα, προσδοκίες που κατά τη γνώμη μας δεν ανταποκρίνονται στην απόλυτη αλήθεια, ιδιαίτερα για την Ελλάδα που βιώνει με τραυματικό τρόπο τις επιπτώσεις της κρίσης και των όρων που έχει θέσει το μνημόνιο για την οικονομική στήριξη της χώρας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. Πιστεύω πως οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε πως για πολλά χρόνια, η Ευρώπη προέταξε τη νομισματική σύγκλιση έναντι της πραγματικής, οικονομικής και αναπτυξιακής σύγκλισης. Στην τελευταία συνάντηση Κορυφής οι αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων, στην απόφασή τους υπενθυμίζουν ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα παρέχει χρηματοδοτική συνδρομή, εφόσον αυτή θεωρείται απαραίτητη για την διαφύλαξη της σταθερότητας της ζώνης του Ευρώ συνολικά. Η απόφαση μάλιστα θα λαμβάνεται με ομοφωνία και θα υπόκειται σε αυστηρές προϋποθέσεις. Η τιμολόγηση θα είναι σύμφωνη με τις αρχές τιμολόγησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή πολύ ακριβή. Επίσης, κατ’ εξαίρεση θα παρεμβαίνουν στην πρωτογενή αγορά και πάλι με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Συνοπτικά και συμπερασματικά, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα νέο Πανευρωπαϊκό Μνημόνιο που είναι και ακριβό αλλά και γραφειοκρατικό. Λείπουν εντελώς οι αναπτυξιακές συνιστώσες. Απουσιάζει το στοιχείο της αλληλεγγύης, ιδιαίτερα για τα Κράτη μέλη που σήμερα έχουν πραγματικά ανάγκη. Η Ευρώπη και η Ευρωζώνη διέρχονται δύσκολες στιγμές και βρίσκονται μπροστά από πολύ σύνθετες και δύσκολες αποφάσεις που θα προδιαγράψουν το μέλλον για την επόμενη δεκαετία. Είμαι βέβαιος ότι η κρίση θα περάσει και θα σφυρηλατήσει ακόμα πιο δυνατούς δεσμούς μεταξύ των χωρών μελών μιας και πρυτανεύσει η κοινοτική αλληλεγγύη. Η Ε.Ε. μπορεί με αυτό τον τρόπο, να αποδείξει ότι αποτελεί έναν ενιαίο οικονομικό χώρο που θα προάγει το ευρωπαϊκό ιδεώδες, την ευημερία και την ανάπτυξη των χωρών – μελών. και

δημοσιεύσεων

Μιλώντας για ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Για ποιον δουλεύει το ΤΕΜΠΜΕ; Ποιον δουλεύει η Κυβέρνηση του μηδέν πράττειν;

οινή γνώση πλέον αποτελεί ότι το μεγάλο ζήτημα της έλλειψης ρευστότητας είναι αυτό που διαχρονικά μαστίζει την Ελληνική αγορά. Είναι αυτό που «στραγγαλίζει» κάθε μικρό επιχειρηματία, έμπορο, βιοτέχνη, αυτοαπασχολούμενο που πασχίζει καθημερινά να κρατήσει την επιχείρηση του σε λειτουργία, καθώς επίσης και να διατηρήσει το προσωπικό που απασχολεί. Η ανάπτυξη είναι η μόνη διέξοδος για τον τόπο. Το Κράτος διαθέτει δύο εργαλεία όπως: το ΕΣΠΑ και τον επενδυτικό νόμο. Ο επενδυτικός νόμος είναι σε αναστολή. Οι δημόσιες επενδύσεις, που θεωρητικά θα αυξάνονταν, έχουν ήδη περικοπεί από 10,3 δις ευρώ σε 9.3 δις ευρώ. Το ΕΣΠΑ, με συνεχείς εξαγγελίες επιτάχυνσης «μένει ακίνητο». Πρέπει να τρέξουν, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, προγράμματα που ήταν ήδη έτοιμα (μικρομεσαίες επιχειρήσεις, προγράμματα της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας κ.α.), με το πρόγραμμα «ψηφιακή σύγκλιση». Να προωθηθούν προγράμματα, στα οποία μπορεί να γίνει γρήγορη εκταμίευση, όπως το ΤΕΜΠΜΕ, με άμεσες θετικές επιπτώσεις στην αγορά, καθώς και το πρόγραμμα «εξοικονόμηση κατ’ οίκον». Στην διακυβέρνηση Καραμανλή και ιδιαίτερα τους τελευταίους δεκαπέντε περίπου μήνες, κάθε υγιής μικρή και πολύ μικρή επιχείρηση στην χώρα μας γνωρίζει ότι υπάρχει ένας φορέας που είναι δίπλα της. Είναι το ΤΕΜΠΜΕ με ένα πρόγραμμα εγγυήσεων κεφαλαίων κίνησης που σίγουρα δεν καλύπτει τις ανάγκες ολόκληρης της αγοράς, ωστόσο σε αυτό το μικρό σχετικά διάστημα, παρείχε εγγυήσεις δανείων σε πάνω από 56.000 μικρές επιχειρήσεις. Πέρυσι τέτοια εποχή, με Κυβέρνηση Ν.Δ., το Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων, ενέκρινε 1.800 περίπου δάνεια το μήνα, έχοντας φτάσει στο τέλος του 2009 τις 55.000 εγκρίσεις από τον Δεκέμβριο του 2008. Το 2010, μόλις και μετά βίας ο αριθμός αυτός ξεπερνά τα 200 δάνεια τον μήνα. Ήταν 8 του Μάρτη 2010 όταν η Υπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας κα Λ. Κατσέλη συνοδευόμενη από τον νυν Πρόεδρο της ΤΕΜΠΜΕ ΑΕ κ. Παπαρσένο και τον Γ.Γ. της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών κ. Γκόρτσο εξήγγειλε δύο νέα προγράμματα ΤΕΜΠΜΕ. Το πρώτο αφορά στην εξόφληση φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών με δάνεια από 5.000 έως 100.000 ευρώ και το δεύτερο στην κάλυψη δαπανών αγοράς πρώτων υλών, εμπορευμάτων & υπηρεσιών με δάνεια από 5.000 έως 300.000 ευρώ. Έκτοτε έχουν περάσει περισσότερο από δύο μήνες, η χώρα μπήκε στο μηχανισμό «στήριξης» ΔΝΤ-ΕΕ με πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ και στήριξη ΛΑ.Ο.Σ, μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις, αναμένεται «τσουνάμι» απολύσεων συμβασιούχων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι επιχειρήσεις έχουν κυριολεκτικά στεγνώσει από ρευστό, οι σφραγισμένες επιταγές 16

συλλογή

άρθρων

κατακλύζουν την αγορά και ο μικροεπιχειρηματίας αναρωτιέται: που είναι επιτέλους τα προγράμματα ΤΕΜΠΜΕ; Σε εκδήλωση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης στις 13 Απριλίου, ο Πρόεδρος του ΤΕΜΠΜΕ κ. Παπαρσένος δήλωνε πως οι επιχειρήσεις θα μπορούν να κάνουν αιτήσεις στις Τράπεζες από την 23η Απριλίου. Φτάσαμε στα μέσα του Μάη και ακόμη δεν έχουν καν ενημερωθεί οι τραπεζικοί υπάλληλοι των καταστημάτων, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα δέχονται τα αιτήματα! Τι «τρέχει» στο ΤΕΜΠΜΕ λοιπόν; Ανησυχητική απάντηση δίνουν οι πληροφορίες πως στο μηχανισμό αποφάσεων ΤΕΜΠΜΕ μετέχει πλέον ενεργά η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ). Παράλληλα εξυφαίνεται προσπάθεια επαναφοράς εκπροσώπου της Ε.Ε.Τ. ως πλήρες μέλους στο Δ.Σ. της ΤΕΜΠΜΕ ΑΕ. Δηλαδή οι Τραπεζίτες θα συναποφασίζουν και επισήμως για τους όρους και τα κριτήρια του ΤΕΜΠΜΕ, βλέπε για παράδειγμα υψηλά επιτόκια και επιπλέον εξασφαλίσεις! Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι οι εργαζόμενοι στο ΤΕΜΠΜΕ είναι ανάστατοι με τα όσα συμβαίνουν μέσα στο φορέα και έχουν ως συνέπεια τον εμπαιγμό χιλιάδων πολιτών. Αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε 4ωρη στάση εργασίας στις 23 Απριλίου με παράλληλη διαμαρτυρία στο Υπουργείο Οικονομίας καταγγέλλοντας τον Πρόεδρο του Ταμείου, με επιστολή τους στην Υπουργό κα Κατσέλη, για πρωτοφανή έλλειμμα συντονισμού, καταστρατήγηση της ιεραρχίας, υποβάθμιση στελεχών και κυρίως πως τα δύο νέα προγράμματα του Ταμείου δεν σχεδιάστηκαν από τους αρμόδιους οικονομικούς αναλυτές! Μάλιστα υπογραμμίζουν στην Υπουργό για τους όρους των προγραμμάτων αυτών ενήμεροι για τις λεπτομέρειες των προγραμμάτων είναι οι Τράπεζες και εξωτερικοί παράγοντες και όχι τα αρμόδια στελέχη της ΤΕΜΠΜΕ! Πρέπει να υπενθυμίσω στο σημείο αυτό πως ο νυν Πρόεδρος κ. Παπαρσένος διετέλεσε Γενικός Διευθυντής ΤΕΜΠΜΕ από το 2003-2008 και σύμφωνα με τους εργαζόμενους υποστήριζε τη σκληρή αξιολόγηση των μικρό-επιχειρήσεων, μέσω αξιολογητικών συστημάτων (credit scoring) και αφού βέβαια τα αιτήματα αυτά είχαν περάσει ήδη από την αξιολόγηση της Τράπεζας. Το αποτέλεσμα των προγραμμάτων αυτών ήταν πως η ΤΕΜΠΜΕ έως το τέλος του 2008 -όπου είχε την ευθύνη- είχε εγγυηθεί σε λιγότερα από 3.700 αιτήματα επιχειρήσεων και ήταν πανελληνίως άγνωστο… όχι στο ευρύ κοινό, αλλά ακόμη και στην «επιχειρηματική πιάτσα». Γι’ αυτό ο κ. Παπαρσένος είχε αποπεμφθεί στα τέλη του 2008… Το Φλεβάρη 2010 όμως επανήλθε και μάλιστα στη θέση του Προέδρου! Δυστυχώς, κυβερνητικές επιλογές επηρεάζουν για μια ακόμη φορά αρνητικά τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον επαγγελματία, τον απλό βιοπαλαιστή, τον απλό πολίτη, τον άνθρωπο που αγωνίζεται καθημερινά για τη επιβίωση του. Δεν υπάρχουν όμως άλλα περιθώρια για παραγοντισμούς και μικροπολιτική. Η μικρή επιχείρηση είναι ο αιμοδότης και η κινητήρια δύναμη της Ελληνικής οικονομίας. Και είναι να αναρωτιέται κανείς, εάν ενισχύσουν τα όσα μαγειρεύει η Κυβέρνηση, προς όφελος ποιου θα είναι οι όροι των δύο αυτών προγραμμάτων όταν τελικά λειτουργήσουν; Από την κυβέρνηση του μηδέν πράττειν, πάντως άλλη καθυστέρηση ΔΕΝ δικαιολογείται ωστόσο!

και

δημοσιεύσεων

«Το Υπουργείο Εργασίας κωλυσιεργεί τα προγράμματα ΕΣΠΑ, ενώ οι εξαγγελίες - «μερεμέτια» που πασάρονται ως προγράμματα δεν έχουν τέλος!»

τον προϋπολογισμό του 2011 που κατέθεσε η Κυβέρνηση εκτιμάται ότι η ανεργία θα φθάσει το 15%. Και όμως έρχεται ο αρμόδιος φορέας, ο ΟΑΕΔ και διαψεύδει την κυβερνητική εκτίμηση, καθώς υπολογίζει την ανεργία στο 16% με 17% για το 2011! Το λογικό βέβαια θα ήταν αν η Υπουργός κ. Κατσέλη να συνεννοούταν με τις υπηρεσίες του Υπουργείου της πριν καταθέσει στοιχεία προβλέψεων. Αλλά μάλλον η λογική αναζητείται… από αυτήν τη Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση Παπανδρέου είχε την εξαιρετική τύχη να παραλάβει από την προηγούμενη Κυβέρνηση ένα τεράστιο χρηματοδοτικό εργαλείο, στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, με προϋπολογισμό πάνω από 3 δις €. Αυτό ήταν το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού», το οποίο μάλιστα το Μάρτιο του 2009 είχε λάβει τα εύσημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διότι στόχευε πρώτον στην ενίσχυση της προσαρμοστικότητας εργαζομένων & επιχειρήσεων, δεύτερον στη διευκόλυνση της πρόσβασης των ανέργων στην απασχόληση και τρίτον στην προώθηση της κοινωνικής συνοχής. Στους 16 μήνες διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δεν προκηρύχθηκε κανένα έργο κατάρτισης ή προώθησης στην απασχόληση από τις 5 Διαχειριστικές Αρχές του Υπουργείου Εργασίας. Το ποσοστό απορρόφησης του Επιχειρησιακού Προγράμματος κατά το τέλος του 2010 έφθασε να είναι μόνο 13,6% και να αφορά σχεδόν αποκλειστικά (κατά 96%) έργα που προκηρύχθηκαν και συμβασιοποιήθηκαν μέχρι το Σεπτέμβριο του 2009! Μήπως τελικά και η παραίτηση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου επρόκειτο για ενέργεια άμεσα συνυφασμένη με τον τρόπο που γίνεται η διαχείριση των Ευρωπαϊκών πόρων; Για τον ΟΑΕΔ, η Υπουργός εξήγγειλε τον Οκτώβρη μέτρα για την ενίσχυση της απασχόλησης, ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού». Στις εξαγγελίες τονιζόταν πως εφόσον οι επιχειρήσεις τα αξιοποιήσουν, θα επωφεληθούν 667.000 εργαζόμενοι. Πολύ όμορφα και ωραία λόγια, που αν μελετηθούν ωστόσο γίνονται «λόγια του αέρα»! Κι αυτό διότι δεν έχουν εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, καθώς κανένα έργο δεν είναι ενταγμένο στα Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ. Δεύτερον, τα προγράμματα αυτά δεν είναι ελκυστικά στις σημερινές ανάγκες επιχειρήσεων και ανέργων. Τρίτον, το ποσοστό των ενισχύσεων προς τις επιχειρήσεις μέσω των προγραμμάτων αυτών αποδεικνύεται πολύ χαμηλό στην τρέχουσα χρονική στιγμή (κυμαίνεται από 28%-43% επί του συνολικού μισθολογικού κόστους του εργαζομένου). Γιατί εμπαίζει η Κυβέρνηση την αγορά, διακηρύττοντας να αξιοποιήσουν δήθεν οι επιχει18

συλλογή

άρθρων

ρήσεις κάτι που στην πράξη δεν τις βοηθά, ενώ στην καλύτερη των περιπτώσεων τους είναι αδιάφορο; Πώς να εξηγηθεί το ότι έχουν προκηρυχτεί έργα του ΟΑΕΔ (2009/C83/01), το καθεστώς των οποίων όμως, έληξε στις 31/12/2010, συνεπώς όλα τα προγράμματα αυτά πρέπει να ακυρωθούν και να επαναπροκηρυχθούν; Αυτό άλλωστε συνέβη με το «πρόγραμμα επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών για 400.000 ωφελούμενους σε επιχειρήσεις και εργοδότες του ιδιωτικού τομέα», που προκήρυξε ο ΟΑΕΔ στις 21/10/2010 για να ανασταλεί η διαδικασία υποβολής αιτήσεων στις 21-12-2010 με απόφαση του Δ.Σ. του ΟΑΕΔ! Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου οφείλει να σταματήσει να καταδικάζει γενιές Ελλήνων στην ανεργία, την κοινωνική και προσωπική απαξίωση και ακόμη χειρότερα να οδηγεί τη νεολαία μας σε νέα μετανάστευση. Οφείλει να αλλάξει πολιτική άμεσα και να εκμεταλλευτεί επιτέλους όλους τους διαθέσιμους πόρους προς όφελος των Ελλήνων πολιτών! «Επικίνδυνη βραδυφλεγής βόμβα για τη κοινωνία μας, η ανυπαρξία πολιτικής της Κυβέρνησης στο κρίσιμο θέμα της Εργασίας». O ΟΑΕΔ ανακοίνωσε πως το Δεκέμβρη που πέρασε, οι άνεργοι υπερέβησαν τις 800.000, ενώ τα 2/3 εξ αυτών, δηλαδή πάνω από 530.000 συμπολιτών μας, έχασαν την εργασία τους μέσα στο 2010. Δηλαδή η απώλεια της εργασίας τους είναι άμεσα συνυφασμένη με τις πολιτικές δράσεις της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και των αρνητικών συγκυριών που επέφερε η επιβολή του Μνημονίου στην Οικονομία της πατρίδας μας! Η Λούκα Κατσέλη, καλύτερα από τον καθένα σε αυτήν την χώρα, γνώριζε εδώ και ένα χρόνο για το «Τσουνάμι» απολύσεων που ερχόταν. Κι αυτό γιατί εκτός του ότι είναι Καθηγήτρια Ανάπτυξης και Διεθνούς Οικονομικής, από το προηγούμενο Υπουργικό της πόστο είχε πλήρη εικόνα για το αδιέξοδο που η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδηγούσε τον Ιδιωτικό Τομέα και ειδικά τις Μικρές Επιχειρήσεις. Έμεινε στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας περίπου ένα έτος και φεύγοντας, το ΕΣΠΑ ήταν σαν να μη το είδε, πράγμα που άφησε να εννοηθεί και ο διάδοχος της, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος το επανασχεδίασε, … πάντα κατά τα λεγόμενα και τις δηλώσεις του! Όσο για το ΤΕΜΠΜΕ, ως Υπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας, η κ. Κατσέλη έβγαλε δύο προγράμματα τα οποία πάτωσαν στην κυριολεξία, αποδίδοντας έως σήμερα 1.200 δάνεια για το πρόγραμμα των πρώτων υλών & εμπορευμάτων, ενώ αυτό για ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές άκουσον–άκουσον απέδωσε τον εξευτελιστικό αριθμό των 260 δανείων! Όλα και όλα δηλαδή περίπου 1.410 δάνεια σε μικρές επιχειρήσεις το 2010! Και επειδή ζούμε όλοι σε αυτήν εδώ την όμορφη χώρα, θα πρέπει να μην λησμονιέται το γεγονός πως όταν εξαγγέλλονταν τα συγκεκριμένα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ, τον Απρίλη του 2010, η κ. Κατσέλη μιλούσε για 100.000 επιχειρήσεις, οι οποίες επρόκειτο να ευεργετηθούν από αυτά! Αξίζει να σημειωθεί πως το 2009, το ΤΕΜΠΜΕ είχε διοχετεύσει στην αγορά πάνω από 5 δις Ευρώ μέσω 58.000 δανείων, ενώ απαράβατος όρος ένταξης στο πρόγραμμα αυτό ήταν οι εντασσόμενες επιχειρήσεις να διατηρούν τις θέσεις εργασίας καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος. και

δημοσιεύσεων

Στα δύο προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ όμως, που η κα Κατσέλη έριξε στην αγορά το Μάιο του 2010, φρόντισε να απαλείψει τον όρο αυτό που προστάτευε χιλιάδες εργαζομένους από την απόλυση! Και για αυτό υπάρχει και ντοκουμέντο σε συνέντευξη τύπου που η ίδια δικαιολογούσε την ορθότητα αυτής της απόφασης της! Πώς να γίνουν λοιπόν πιστευτά όλα όσα τώρα εξαγγείλει ως αρμόδια Υπουργός για την Εργασία; Η ανησυχία των εργαζόμενων πολιτών είναι διάχυτη για το «αύριο». Η απελπισία γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, θεριεύει άνεργο με τον άνεργο. Το χειρότερο όμως δεν είναι η κρίση που μας έχει πλήξει από τις ανεύθυνες πολιτικές της Κυβέρνησης Παπανδρέου που μας οδήγησε στο Μνημόνιο της υποτέλειας. Το χείριστο είναι η αδιαφορία και η ανεπάρκεια των αρμόδιων αξιωματούχων της κυβέρνησης να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να «φωτίσουν» τα πρόσωπα των Ελλήνων με το αίσθημα της Ελπίδας! Διότι χωρίς Ελπίδα, ένα οικονομικό αρχικώς πρόβλημα εύκολα και γρήγορα δύναται να μετατραπεί σε κοινωνική έκρηξη με ασύλληπτες επιπτώσεις. Απαιτείται λοιπόν άμεση δράση από το Υπουργείο, όχι φυσικά για εξαγγελίες, αλλά επιτέλους για την υλοποίηση μέτρων που ο εργαζόμενος και ειδικά ο άνεργος θα δουν εμπράκτως!

Μέτρα χωρίς αποτελέσματα Θυσίες χωρίς αντίκρισμα

πό τον Μάιο του 2010 υλοποιείται ένα πλέγμα πολιτικών που έχει επιβάλλει η συμφωνία του Μνημονίου στην αγορά εργασίας με πολύ υψηλό κόστος για τους εργαζόμενους. • Μειώθηκαν οι υπερωριακές αποδοχές κατά 20%. • Μειώθηκαν οι αποζημιώσεις απολύσεων κατά 50 %. • Καθιερώθηκαν μισθοί «πείνας» κάτω απ’ το κατώτατο όριο των Εθνικών Γενικών Συμβάσεων Εργασίας για τους νέους. • Αυξήθηκε το επιτρεπόμενο όριο απολύσεων από 2% σε 5% το μήνα. • Αυξήθηκε από 2 μήνες σε 1 έτος η δοκιμαστική περίοδος για τους νεοπροσλαμβανόμενους διάστημα στο οποίο θα απολύεται χωρίς αποζημίωση. Όλες αυτές οι ρυθμίσεις έγιναν στο όνομα της μείωσης του εργασιακού κόστους, και της βελτίωσης του επιχειρηματικού και ανταγωνιστικού περιβάλλοντος της Ελληνικής Οικονομίας. Τα αποτελέσματα όμως μέχρι σήμερα είναι απογοητευτικά. Η ανεργία όχι μόνο δεν συγκρατείται αλλά έχει εκτοξευτεί στο 13,9% το Νοέμβριο του 2010 από 9,3% το Σεπτέμβριο του 2009. Ο αριθμός των ανέργων έχει διπλασιασθεί έχει φθάσει στις 8 τους τελευταίους 16 μήνες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η ανταγωνιστι20

συλλογή

άρθρων

κότητα της Ελληνικής Οικονομίας έχει υποχωρήσει μέσα στο 2010. Αλλά και για το 2011 οι προβλέψεις όλων των έγκυρων οργανισμών τόσο για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων όσο και για την ανεργία είναι εφιαλτικές. Η ανεργία θα συνεχίσει να σκαρφαλώνει, η ύφεση θα διατηρηθεί. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια πολιτική ατελέσφορη και καταστροφική. Έχουμε ρυθμίσεις που μειώνουν το εισόδημα των εργαζομένων, χωρίς καθόλου Κοινωνικά Αντίβαρα. Ανατρέπονται ισορροπίες στην Αγορά Εργασίας μειώνεται η προστασία των εργαζόμενων και την ίδια ώρα μειώνονται και οι Κοινωνικές Μεταβιβάσεις. Το επίδομα ανεργίας που στα 5,5 χρόνια της ΝΔ είχε αυξηθεί κατά 45% έχει παγώσει πρακτικά για τρία χρόνια. Έχουν εγκλωβίσει την Οικονομία σε μια παγίδα χαμηλών εισοδημάτων και αναιμικών αναπτυξιακών επιδόσεων. Συμπερασματικά η πολιτική αυτή οδηγεί σε βαθιά ύφεση (-4,5%), ακρίβεια, πληθωρισμός, ανεργία, φτώχεια. Η ΝΔ δικαιώνεται καθημερινά για την επιλογή της να καταψηφίσει το πρόγραμμα του Μνημονίου. Ως υπεύθυνη Μεταρρυθμιστική Δύναμη του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού πιστεύουμε ότι απαιτούνται άμεσα μέτρα Ανάπτυξης και Ανάκαμψης της Οικονομίας. Το εργασιακό περιβάλλον χρειάζεται ρυθμίσεις στη βάση νέων Κοινωνικών Συμφωνιών και Αποτελεσματικών Θεσμών Προστασίας της Απασχόλησης, που θα προάγουν τη ποιοτική και αξιοπρεπή Εργασία και ταυτόχρονα θα εξασφαλίζουν την αναγκαία ευελιξία και τον καινοτομικό δυναμισμό των επιχειρήσεων. Μόνο έτσι η χώρα μας θα βγεί από τον φαύλο κύκλο της κρίσης και οι θυσίες των Ελλήνων Πολιτών θα πιάσουν τόπο. Η Ύφεση, η Ανεργία και τα Λουκέτα δεν γεννούν Ελπίδα και Προοπτική που τόσο έχει ανάγκη ο Λαός μας και ιδιαίτερα η νέα γενιά.

Τα εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ και το «Κίνημα Αξιοπρέπειας»

κ. Παπανδρέου και οι υπουργοί του, από την αρχή της διακυβέρνησης τους επέλεξαν να κηρύξουν τον πόλεμο όχι εναντίον των κερδοσκόπων, όπως διατείνονταν αλλά εναντίον των εργαζόμενων και των ευπαθών κοινωνικά ομάδων. Μέσα σε ένα χρόνο «δημιούργησαν» 160.000 νέους ανέργους, εκτόξευσαν τον πληθωρισμό στο 5,2%, το Χρέος στα 340 δις ευρώ, αύξησαν τους φορολογικούς συντελεστές και τον ΦΠΑ τέσσερις φορές, επέβαλαν δύο νέους αντεργατικούς νόμους, μείωσαν τα εισοδήματα κατά 30% αυξάνοντας παράλληλα τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ κατά 30% και 40% (ρεύμα, εισιτήρια, διόδια, νερό κτλ). και

δημοσιεύσεων

Είναι εύκολο να μιλήσει κανείς για μαθητευόμενους μάγους που έχασαν τον έλεγχο της κατάστασης και επέλεξαν να υποθηκεύσουν την κοινωνία ακολουθώντας ένα οικονομικό μοντέλο που όμοιο του δεν απαντάται ούτε σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Η πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς αντίθετη. Ο πρωθυπουργός, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, είχε ζητήσει από το Δεκέμβριο του 2009 προσφυγή στο Ταμείο, σε μία περίοδο όπου η χώρα εξακολουθούσε να δανείζεται από τις αγορές με χαμηλά επιτόκια (spread ’s) και οι δείκτες της ανεργίας επηρεάζονταν αυξητικά μόνο από τις απολύσεις συμβασιούχων που έκανε το ΠΑΣΟΚ με το που ανέλαβε την εξουσία. Τότε δήλωνε επισήμως ότι δεν χρειαζόταν να προσφύγουμε στο ΔΝΤ, καταθέτοντας μάλιστα και σχετικό Προϋπολογισμό τον οποίο και αναθεώρησε τέσσερις φορές το επόμενο έτος. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα οδυνηρό φαινόμενο που τόσο πολύ πλήττει τη Δημοκρατία και τους θεσμούς. Το ΠΑΣΟΚ ενήργησε συνειδητά κατά των συμφερόντων της χώρας και των πολιτών. Απαξίωσε την Οικονομία, προκάλεσε στρατιές ανέργων και καθήλωσε τους εργαζόμενους σε εργασιακό Μεσαίωνα. Κι αφού τα πέτυχε αυτά, έβαλε το κερασάκι στην τούρτα που λέγεται εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Ο λαός αντιδρά και το «κίνημα της αξιοπρέπειας» φουντώνει. Η πολιτική απάτη του πρωθυπουργού εξελίχθηκε σε έγκλημα διαρκείας. Όμως, η ελπίδα μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα και οι προτάσεις της Ν.Δ. κατατείνουν προς αυτή τη λύση. Μόνο με μείωση των φορολογικών βαρών και κινητροδότηση για ουσιαστική απασχόληση, μπορεί να αναστραφεί το κλίμα. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των μισθών και των συντάξεων και η συνεχής αφαίμαξη των νοικοκυριών δεν οδηγούν παρά στην καταστροφή.

Ανάπτυξη τώρα… είναι η απάντηση για την έξοδο από την Οικονομική Κρίση!

έξοδος από την οικονομική κρίση δεν εξαρτάται αποκλειστικά με την κάλυψη των υποχρεώσεων της χώρας μας, προς τους δανειστές της. Αντίθετα, το πραγματικό δικαίωμα είναι η Ανάπτυξη που περνά μέσα από την άμεση τόνωση της Οικονομίας, την παροχή ρευστότητας στην Αγορά και τη δημιουργία κινήτρων στις επιχειρήσεις για επενδύσεις. Είναι σαφές ότι, η εφαρμογή ενός «άκαμπτου» Μνημονίου, που περιορίζεται σε μέτρα όπως η μείωση των μισθών και το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της Πατρίδας μας, το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι τα συμφέροντα των δανειστών και τίποτε πε22

συλλογή

άρθρων

ρισσότερο. Δεν έχει νόημα να ακολουθείται μία πολιτική λιτότητας που καταλήγει σε ανακοίνωση του σκεπτικού: «Η εγχείριση πέτυχε, αλλά δυστυχώς ο ασθενής δεν τα κατάφερε». Το χειρότερο όμως είναι ότι, εδώ και 15 μήνες, η Κυβέρνηση κρύβεται πίσω από την «πολιτική του θα» και παρουσιάζει συμπεριφορά απαράδεκτης αδράνειας στα ζητήματα της Ανάπτυξης, ξεχνώντας πως, πίσω από τους δείκτες της ανεργίας που αυξάνονται ανεξέλεγκτα και το μαρασμό των επιχειρήσεων, βρίσκονται ανθρώπινες ζωές. Οι περισσότεροι από 800.000 άνεργοι (σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ), ο πληθωρισμός που ξεπερνά το 5,2%, οι επιχειρήσεις να κλείνουν η μία πίσω από την άλλη απαιτούν λύσεις άμεσα. Από την πλευρά μας, ως Νέα Δημοκρατία και δια στόματος του αρχηγού μας, Αντώνη Σαμαρά, έχουμε τονίσει επανειλημμένα στην Κυβέρνηση, ότι θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει δράση και να αξιοποιήσει, άμεσα, τους πόρους του ΕΣΠΑ και τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα που αφορούν στην Ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού και στην αντιμετώπιση της Ανεργίας. Κανείς σήμερα από την Κυβέρνηση, δεν είναι σε θέση να απαντήσει με σαφήνεια για τους λόγους που δεν αξιοποιούνται τα περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια Ευρώ, του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού», που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εξασφάλισε από το Μάρτιο του 2009 και για το οποίο έτυχε ευρείας Ευρωπαϊκής αποδοχής. Από το εν λόγω επιχειρησιακό πρόγραμμα έχει απορροφηθεί, στο τέλος του 2010, μόλις το 13,6%, το οποίο λόγω αδράνειας της Κυβέρνησης έχει επενδυθεί σχεδόν αποκλειστικά, σε έργα που προκηρύχθηκαν και συμβασιοποιήθηκαν, πριν το Σεπτέμβριο του 2009. Οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας και για το ζήτημα της ανεργίας είναι απόλυτα σαφείς και συγκεκριμένες: • Άμεση αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ, με παράκαμψη της γραφειοκρατίας, ώστε να ξεπεραστεί το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό απορρόφησης, που σήμερα μόλις και ξεπερνά το 6,5%. • Δημιουργία ανάπτυξης με την υλοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. • Υλοποίηση στοχευμένων δράσεων με προγράμματα απασχόλησης σε κλάδους με αυξημένα προβλήματα και σε περιοχές που ξεπερνούν τους μέσους όρους σε δείκτες ανεργίας και αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. • Ενεργοποίηση του Αναπτυξιακού Νόμου, που επί 15 μήνες με ευθύνη της Κυβέρνησης δεν έχει τεθεί σε λειτουργία. Η εστίαση στους Τομείς της Κοινωνικής Οικονομίας και των επαγγελμάτων που σχετίζονται με το Περιβάλλον και την ήπια ανάπτυξη, πρέπει να αποτελέσει βασικό άξονα ανάπτυξης. Η Κυβέρνηση οφείλει, επιτέλους, να εγκαταλείψει την πολιτική των υποσχέσεων και να αναλάβει δράση, άμεσα. Η έξοδος από την κρίση της ανεργίας θεραπεύεται με μέτρα ανάπτυξης, προσεκτικό σχεδιασμό, συντονισμό με τις παραγωγικές δυνάμεις της Αγοράς και με συνδυασμένες επενδύσεις σε συνεργασία με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η πραγματική θεραπεία για την οικονομία της χώρας μας, μπορεί να έρθει μόνο εφόσον η Πολιτεία αναλάβει ρόλο θεματοφύλακα της ανάπτυξης και της συνεργασίας των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας μας.

και

δημοσιεύσεων

Η Κυβέρνηση παρουσιάζει εικόνα σύγχυσης και συμπτώματα κόπωσης

ήμερα, ζούμε πρωτόγνωρα δυσάρεστες καταστάσεις στα θέματα της Εργασίας και της Ανάπτυξης. Οι περισσότεροι από 800.000 άνεργοι, αλλά και οι χιλιάδες που σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κυβέρνησης θα χάσουν τις δουλειές τους το 2011, δημιουργούν ένα κλίμα ιδιαίτερης ανασφάλειας και ανησυχίας για το μέλλον. Τα μέτρα που έχουν λάβει μέχρι σήμερα, «ελέω Μνημονίου», στερούνται κάθε προοπτικής ανάπτυξης και ανάκαμψης της οικονομίας της χώρας μας. Τη στιγμή που η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε, στο εξωτερικό, να επαναδιαπραγματεύεται του όρους του μνημονίου και στο εσωτερικό να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, εκπέμπει μία εικόνα σύγχυσης και παρουσιάζει έντονα συμπτώματα κόπωσης. Οι παλινωδίες, οι αυτοδιαψεύσεις, η έλλειψη συντονισμού, δίνουν το παρόν σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της λειτουργίας της Κυβέρνησης. Ακόμα και τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, που στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν ως βαλβίδα εκτόνωσης, σήμερα δεν μπορούν να πείσουν κανένα για την αποτελεσματικότητα τους. Το ανάχωμα του «έξω πάμε καλά» έχει προ πολλού ξεφτίσει. Οι ανησυχίες του Ελληνικού λαού για το αύριο, δεν είναι δυνατό να απαντηθούν από μία Κυβέρνηση που καταφανώς στερείται στοιχειώδους σχεδιασμού. Τη στιγμή που απαιτείται εμπνευσμένη στρατηγική, μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί η ομολογία της Κυβέρνησης, ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, δεν επαρκούν. Η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται για μία ακόμα φορά, όταν εδώ και μήνες τονίζει ότι μεμονωμένα μέτρα όπως η «περικοπή των μισθών», μόνο πλήγμα στον κοινωνικό ιστό μπορούν να επιφέρουν. Η μείωση του πραγματικού εισοδήματος και η ανεργία, που χτυπά την πόρτα όλο και περισσότερων οικογενειών, οδηγούν την κατάσταση σε αδιέξοδο. Με τον πληθωρισμό πάνω από το 5,2% και τις εκτιμήσεις να ανεβάζουν την ανεργία στο 17%, απαιτείται άμεση, συντονισμένη και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος. Δυστυχώς για την Κυβέρνηση, που παίρνει άριστα στα «θα», τα οποία σταθερά έχει επιστρατεύσει μέχρι σήμερα, είναι ανάγκη πλέον, να απαντήσει και στο «πώς»! Για παράδειγμα: • Πώς, θα απορροφηθούν οι πόροι του ΕΣΠΑ; • Πώς θα ενισχυθούν οι επιχειρήσεις και η πραγματική οικονομία; • Πώς θα δημιουργηθούν κίνητρα για επενδύσεις στην Ελλάδα; • Πώς θα μειωθεί η γραφειοκρατία, ώστε να κινηθεί με γρήγορους ρυθμούς η υλοποίηση των έργων; • Πώς θα ενισχυθεί η νέα επιχειρηματικότητα; • Πώς θα αξιοποιηθεί η περιουσία του Δημοσίου; Σαφώς όχι ξεπουλώντας τη! Σε όλα αυτά, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να μην κουράζεται να περιμένει να επιλυθούν, εφαρμόζοντας ξεπερασμένες πρακτικές που στερούνται ευρύτητας, καινοτομίας και ευελιξίας. Ειδικά στο ζήτημα των κονδυλίων του ΕΣΠΑ η Κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη 24

συλλογή

άρθρων

στη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματική παρακολούθηση και αξιολόγηση της πορείας των Έργων, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την παραίτηση του αρμόδιου Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου. Εμείς στη Νέα Δημοκρατία έχουμε ανταποκριθεί στην καθολική απαίτηση του Ελληνικού λαού για άμεσα αποτελέσματα και με βαθύ αίσθημα ευθύνης, έχουμε προτείνει υπεύθυνες και συγκεκριμένες πολιτικές ανάκαμψης, που μπορούν να αντιστρέψουν το οικονομικό κλίμα και κυρίως να φέρουν ελπίδα και προοπτική. Δυστυχώς η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν ακούει αλλά αδυνατεί να εμπεδώσει ότι, η καταπολέμηση του προβλήματος της ανεργίας απαιτεί την αρμονική λειτουργία του τρίπτυχου Εργαζόμενος-Επιχείρηση-Κράτος. Είναι απαραίτητο με επίκεντρο τον εργαζόμενο και το δικαίωμά του σε εργασία, το Κράτος σε ρόλο θεματοφύλακα να εξασφαλίσει αξιόπιστο, ανατροφοδοτούμενο και ενεργητικό πλαίσιο με σαφείς κανόνες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Καθημερινά επιβεβαιώνεται, όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου, ότι, αυτό που περιμένει από την Κυβέρνηση, κάθε Έλληνας, είναι άμεσες ενέργειες και όχι εσωστρέφεια και επικοινωνιακά σχήματα «πράσινης ανάπτυξης» που κατέληξε να ταυτιστεί με το «πράσινα άλογα» του αρμόδιου Υπουργείου. Η έξοδος από την Οικονομική κρίση, η Ανάπτυξη και η Απασχόληση θα έρθουν μόνο με την: • Αποδοτική και αποτελεσματική Αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. • Τόνωση στη Ρευστότητα της Αγοράς. • Ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Στοχευμένες δράσεις για την Απασχόληση σε τομείς αλλά και περιοχές με πολύ υψηλά ποσοστά Ανεργίας.

Δύσκολα τα οικονομικά

ο κακό σενάριο είναι για την οικονομία να παραμένει στάσιμη και να μην επιτυγχάνεται ουσιαστική μείωση του ελλείμματος. Το χειρότερο προβλέπει ύφεση και αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Τα χρέη των κρατικών νοσοκομείων (απλήρωτα από το 2005) ξεπερνούν τα 8 δις ευρώ. Δηλαδή πέρα από την κρατική επιχορήγηση που λαμβάνουν από τον προϋπολογισμό, τα νοσοκομεία ξοδεύουν περίπου 2 δις ευρώ τον χρόνο σε φάρμακα και προμήθειες χωρίς κανείς να είναι υπόλογος που ξοδεύτηκαν. Και οι από δεκαετίας εξαγγελίες περί δημογραφικού συστήματος στα νοσοκομεία, ελέγχου των προμηθειών και δημοσίευση των ισολογισμών παραμένουν στις προθέσεις. Ο στόχος της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ σε βάθος τεκαι

δημοσιεύσεων

τραετίας, από σχεδόν 13% το 2009 είναι ανέφικτος χωρίς σημαντική μείωση του κόστους λειτουργίας του κράτους. Για να γίνει όμως αυτό η κυβέρνηση θα πρέπει να αλλάξει τις πρακτικές και νοοτροπίες που οδήγησαν την χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Θα πρέπει να είναι έτοιμη να συγκρουστεί με τα «κεκτημένα δικαιώματα». Κάλεσα τον κ. Παπακωνσταντίνου να δώσει στην δημοσιότητα κατάλογο με τις μέσες απολαβές των εργαζομένων σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας (ΔΕΚΟ) και να επεξεργαστεί με τους συναρμόδιους συναδέλφους του νομοσχέδιο που να προβλέπει πως θα αποζημιώνονται στο εξής οι απολυόμενοι από το Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ. Η δημοσιοποίηση των αμοιβών θα είναι το έναυσμα για τον περιορισμό των δαπανών προσωπικού στις ΔΕΚΟ, ενώ το νομοσχέδιο για τις αποζημιώσεις έχει σκοπό την αποφυγή απλόχερων ρυθμίσεων όπως αυτή της εθελουσίας του ΟΛΠ που κόστισε στους φορολογουμένους 80 εκ. ευρώ για να αποζημιωθούν 300 εργαζόμενοι (κάντε την διαίρεση). Η δυναμική του χρέους δεν μπορεί να αντιστραφεί μόνο με οριακές παρεμβάσεις στις δαπάνες και με αύξηση της φορολογίας σε περίοδο ύφεσης. Αυτό προσδοκούν και οι φορολογούμενοι που έχουν κάθε κίνητρο να φοροδιαφεύγουν εφόσον οι φόροι δεν είναι ανταποδοτικοί. Τα περιθώρια μείωσης των δαπανών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι τεράστια. Δημόσιες επιχειρήσεις, κρατικά νοσοκομεία, τοπική αυτοδιοίκηση είναι μαύρες τρύπες που κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα... Γιατί χρειαζόμαστε 52 δημόσιες επιχειρήσεις με λειτουργικό έλλειμμα περίπου 2 δις ευρώ τον χρόνο (χώρια οι επενδύσεις και «οι λοιπές ανάγκες» ύψους 1.3 δις ευρώ). Τι υπηρεσίες προσφέρουν στους πολίτες που δεν μπορεί να προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας πιο αποτελεσματικά Ο προϋπολογισμός που μόλις ψηφίστηκε εκτιμά το λειτουργικό τους έλλειμμα σε 1,870 εκ. ευρώ το 2008, δηλ. 227 εκατ. ευρώ πάνω από την εκτίμηση που αναγράφεται στον προϋπολογισμό που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2008. Το χάσμα των λειτουργικών ελλειμμάτων των δημοσίων επιχειρήσεων (από 400 εκατ. ευρώ το 2000). Είναι μαύρες τρύπες που κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα. Πρέπει επομένως να σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα εξυγίανσης και ιδιωτικοποίησης των δημοσίων επιχειρήσεων με μετρήσιμους στόχους. Χωρίς ρηξικέλευθα μέτρα συρρίκνωσης και εξορθολογισμού του δημοσίου τομέα, οι πιέσεις που υφίστανται τα ελληνικά ομόλογα στις διεθνείς κεφαλαιαγορές θα συνεχιστούν. Τα συμφέροντα που έχουν δημιουργηθεί γύρω από το υπάρχον σύστημα, και η τυραννία στο status quo, καθιστούν αυτή την λύση πολιτικά δύσκολη. Υπό το βαρύ αυτό κλίμα το περιεχόμενο του Νέου Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, κυρίως το κατά πόσο θέτει ρεαλιστικούς στόχους για την μείωση ελλείμματος και χρέους. Στο νέο ΠΣΑ: θα τίθεται ακόμη πιο φιλόδοξος στόχος για μείωση του ελλείμματος στο 8,7% του ΑΕΠ το 2010 και σταδιακή αποκλιμάκωση τα επόμενα χρόνια ώστε να υποχωρήσει κάτω του 3% έως το 2013. Το χρέος προβλέπεται να φτάσει περίπου στο 124% του ΑΕΠ από 113,4% φέτος. Χρειάζεται εκτενές πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων με στόχο την είσπραξη περίπου 2,5 δις ευρώ το 2010, αλλά και σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με αιχμή το ασφαλιστικό και αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Χωρίς μεταρρυθμίσεις το σύστημα δεν θα είναι βιώσιμο 26

συλλογή

άρθρων

και η οικονομία θα μπει σε τούνελ παρατεταμένης στασιμότητας. Πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες όπως ο περιορισμός της σπατάλης στο δημόσιο, η ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος αλλά και του τρόπου κατάρτισης του προϋπολογισμού και της παρακολούθησης των δημοσίων δαπανών. Να βάλει τέλος στα κλειστά επαγγέλματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα κλειστά επαγγέλματα προκαλούν αγκυλώσεις στον ανταγωνισμό και κοστίζουν κάθε χρόνο 4 δις ευρώ στην ελληνική οικονομία. Σε αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα ποτά και τα τσιγάρα πρόκειται να προχωρήσει η κυβέρνηση από τη 1η Ιανουαρίου ενώ την ίδια στιγμή μελετά την αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ κατά 2 μονάδες. Έχει κλειδώσει τις αποφάσεις της για αύξηση των Ειδικών Φόρων σε τσιγάρα και ποτά κατά 10% από την 1η Ιανουαρίου και για αύξηση των αντικειμενικών αξιών ακινήτων. Να ξεκινήσει η διαδικασία εξορθολογισμού ανακατανομής και ελέγχου των δημοσίων δαπανώ, ώστε να εξαλειφθεί η σπατάλη και η αδιαφάνεια τω δημοσίων οικονομικών. Υπάρχει θέμα επέκτασης του ΦΠΑ σε όλες τις κατηγορίες επαγγελματιών που σήμερα εξαιρούνται όπως για παράδειγμα γιατρούς, δικηγόρους, ασφαλιστές και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Ενώ ειλημμένη απόφαση είναι η καθιέρωση ταμειακών μηχανών σε όλα τα επαγγέλματα και στο σύνολο της αγοράς.

Το Μέλλον του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος

ο επόμενο χρονικό διάστημα θα γίνουμε δυστυχώς μάρτυρες της αποτυχίας του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη αγγίζει τα όρια της στατιστικής βεβαιότητας εάν ληφθούν υπόψη οι παράμετροι του εν λόγω Προγράμματος. Οι Μεσοπρόθεσμες ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις και τις συντάξεις, είναι σκληρές, οριζόντιες, κάποιες από αυτές ακόμη και αναδρομικές, ατελέσφορες και αναποτελεσματικές. Επιβαρύνουν συνολικά και αδιάκριτα όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, τους Εργαζόμενους, τους Επιχειρηματίες, τους Αγρότες, τους Επαγγελματίες. Το πιο αδύνατο κομμάτι της Κοινωνίας μας βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο της Μνημονιακής Πολιτικής. Αντί μέτρων στήριξης και Αλληλεγγύης, οι Συνταξιούχοι και οι Άνεργοι δέχονται μειώσεις

και

δημοσιεύσεων

συντάξεων, περικοπές παροχών. Η κοινή γνώμη έχει κατανοήσει ότι το σχέδιο διάσωσης δεν λειτουργεί. Η διαρκώς ογκούμενη αντίδραση των αγανακτισμένων είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Είναι επόμενο τα νέα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου να οδηγήσουν στη συνέχιση της φτώχειας όλων, να μην λύσουν το πρόβλημα και να προκαλέσουν μόνον την εύλογη αντίδραση του κόσμου και τέλος η πραγματική οικονομία να συνεχίσει να βυθίζεται στην ύφεση προκαλώντας οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Το περιεχόμενο του κεφαλαίου των Εργασιακών και Ασφαλιστικών Ρυθμίσεων, δεν ξεφεύγει καθόλου από την συνολική λογική του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Μειώσεις αμοιβών, περιορισμός παροχών, περαιτέρω ευελιξία της εργασίας, χωρίς όμως κανένα, μα κανένα κοινωνικό αντίβαρο. Ενδεικτικά είναι δυνατόν να καταγραφούν οι ακόλουθες περιπτώσεις. Αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις για χορήγηση επιδόματος ανεργίας από 01/07/2012. Συγκεκριμένα απαιτούνται πλέον 80 ημερομίσθια κατ’ έτος για τα τελευταία 3 έτη αντί για 80 ημερομίσθια κατ’ έτος για τα τελευταία 2 έτη που ίσχυε. Οι εποχιακοί θα πρέπει να δουλεύουν 6 μήνες για να πάρουν επίδομα αντί των 100 ημερών που ίσχυε. Η διευθέτηση επεκτείνεται σε 6 μήνες το χρόνο από 4 που ίσχυε μέχρι σήμερα. Οι ώρες που προσφέρονται και επιστρέφονται στη συνέχεια είναι μέχρι 2 ημερησίως, πέραν του νόμιμου ωραρίου. Η αμοιβή των νέων μέχρι 25 ετών θα είναι 591,65 ευρώ κατά 20% δηλ. χαμηλότερη από το κατώτατο μισθό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που έως την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου ήταν 739,56 ευρώ. Τα κλιμάκια χορήγησης του ΕΚΑΣ γίνονται πέντε από τέσσερα που ίσχυε ως σήμερα. Επιπρόσθετα επιβάλλεται αυξημένη ειδική εισφορά (τύπου ΛΑΦΚΑ) στις κύριες συντάξεις άνω των 1.700 ευρώ, 6% έως και 14% αντί για 4% έως 10% που ίσχυε, επιβάλλεται ειδική εισφορά έως 8% για συντάξεις άνω των 1.700 ευρώ σε συνταξιούχους κάτω των 60 ετών, καθιερώνεται ΛΑΦΚΑ και στις Επικουρικές Συντάξεις Άνω των 300 ευρώ σε ποσοστό από 3% έως 10%. Αυξάνεται από 4% σε 5% η παρακράτηση υπέρ ανεργίας που ήδη πληρώνουν εργοδότες και εργαζόμενοι, στον Ιδιωτικό Τομέα, ισομερώς από 0,5 % από κάθε πλευρά. Επιβάλλεται ειδική εισφορά υπέρ ανεργίας στο Δημόσιο και τον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, ύψους 2% που θα αποδίδεται στον ΟΑΕΔ. Οι Ασφαλιστικές προβλέψεις, μειώνουν συντάξεις, αυξάνουν ασφαλιστικές εισφορές, επιβάλλουν σκληρές, οριζόντιες και αρκετές φορές αναδρομικές επιβαρύνσεις. Επιβαρύνουν όλους τους Εργαζόμενους Επαγγελματίες, Αγρότες, Συνταξιούχους και Ανέργους. Φορτώνουν με πρόσθετα βάρη την επιχειρηματικότητα, αυξάνουν τα κίνητρα για εισφοροαποφυγή και μαύρη εργασία, αφού ανεβάζουν κι άλλο το ήδη υψηλό μη μισθολογικό κόστος. Τα μέτρα για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όπως και η επέκταση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, προσθέτουν ευελιξία σε μια αγορά εργασίας που σήμερα έχει άλλες ανάγκες, άλλες προτεραιότητες, αλλά και επαρκή ευελιξία. 28

συλλογή

άρθρων

Η υποτίμηση της εργασίας των νέων, στέλνει ένα μήνυμα ακόμη πιο φτηνής εργασίας, ακόμη μεγαλύτερης υποβάθμισης των αμοιβών. Δίνει στους νέους μας μισθό κάτω από το όριο κινδύνου της φτώχειας. Αγνοεί και αφήνει χωρίς ουσιαστικά μέτρα στήριξης την Απασχόληση των νέων (ηλικίας 25-30), που έχουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αλλά κι αυτή ακόμη η αντικοινωνική διευκόλυνση του εργασιακού κόστους, θα αποδειχθεί ατελέσφορη και αναποτελεσματική, αφού για να υλοποιηθεί απαιτεί από την επιχείρηση για 27 μήνες να μην μειώσει καθόλου το προσωπικό της. Η λάθος πολιτική του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, η λάθος συνταγή εξακολουθεί να είναι άδικη, αντιαναπτυξιακή, αναποτελεσματική και στο χώρο της Εργασίας και στην Κοινωνική Ασφάλιση. Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Αντιθέτως, θα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις και θα οδηγήσει την Κυβέρνηση στην Έξοδο.

Ελλάδα & Μεταναστευτική Πολιτική

παρούσα χρονική περίοδος χαρακτηρίζεται από αλλαγές, οι οποίες ακολουθούν ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Οι εποχές, δυστυχώς, δεν είναι δύσκολες μόνο εντός της Ελλάδας, αλλά και εκτός αυτής. Οι δυσκολίες δεν εντοπίζονται μόνο στην οικονομική κρίση που πλήττει κι άλλες χώρες της Ευρώπης και απειλεί ακόμα περισσότερες, αλλά και στις κοινωνικές και γεωπολιτικές εξελίξεις που ταλανίζουν ιδιαίτερα την περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, απειλώντας ευθέως τις υπάρχουσες ισορροπίες με κοσμογονικές αλλαγές και δραματικές ανατροπές. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν κινδυνεύει σήμερα μόνο από την κρίση του ευρώ αλλά κινδυνεύει, ενδεχομένως και περισσότερο από τις εξελίξεις εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς δεν υπάρχει μέχρι τώρα ολοκληρωμένη και πειστική ευρωπαϊκή στρατηγική για να αντιμετωπιστούν. Ένας από αυτούς τους μεγάλους κινδύνους είναι η αποσταθεροποίηση των χωρών της βόρειας Αφρικής και της κοντινής μας Ανατολής, η οποία ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και την οποία όλοι παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία. Μία από τις βασικές συνέπειες αυτών των εξελίξεων είναι οι ραγδαίες επιπτώσεις τους στο ζήτημα της μετανάστευσης. Οι πόλεμοι και οι αναταραχές σε χώρες της Ανατολής, όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράκ, πυροδότησαν μια μεταναστευτική έκρηξη προς την Ευρώπη που ακόμα συνεχίζεται. Το ίδιο συνέβη με αρκετές χώρες της Αφρικής, όπως η Σομαλία, ο Νίγηρας, η Νιγηρία, το Μαλί και το Τσαντ, ενώ μετά τις ταραχές στη Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη θεωρείται και

δημοσιεύσεων

δεδομένο πως το κύμα μεταναστών θα μεγαλώσει, τόσο από τις χώρες που προαναφέρθηκαν, όσο και από τις χώρες που σήμερα αποσταθεροποιούνται. Η Ευρώπη μέχρι τώρα, ακολουθεί κατά κύριο λόγο αποτρεπτική πολιτική στο ζήτημα της μετανάστευσης, με διόλου ικανοποιητικά όμως αποτελέσματα. Το μεταναστευτικό βρίσκεται σε μετάβαση. Η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική μετά το σύμφωνο για το άσυλο και την μετανάστευση, το οποίο υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2008. Το εν λόγω σύμφωνο χωρίζει την προσέγγιση της Ευρώπης πάνω στο μεταναστευτικό σε δύο περιόδους. Αρχικά υπάρχει η προ του συμφώνου περίοδος, η οποία διέπεται από την ιδεολογική προσέγγιση του πολυπολιτισμού. Η πολυπολιτισμική αυτή περίοδος είχε ως χαρακτηριστικό την πολιτική ανοιχτών συνόρων και την ως επί το πλείστον ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών, ασχέτως των πραγματικών οικονομικών αναγκών μιας χώρας και των κοινωνικών αντοχών της. Ακολουθεί η μετά το σύμφωνο περίοδος, η οποία χαρακτηρίζεται από την διαπίστωση της αποτυχίας του πολυπολιτισμικού προτύπου. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θεωρεί πλέον ότι η κοινή μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν της τόσο το συλλογικό συμφέρον της Ε.Ε. όσο και τις ανάγκες κάθε κράτους. Καθώς επίσης και τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και τις χωρητικότητες υποδοχής, ενώ οι παράνομοι να επιστρέφουν στις χώρες προέλευσης τους. Για την Ελλάδα οι εξελίξεις αυτές είναι κομβικής σημασίας. Ο αριθμός των αλλοδαπών που παραμένουν παράνομα στην χώρα μας είναι άγνωστος και αυτό προκύπτει από την απάντηση που μου έδωσε πρόσφατα μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου ο αρμόδιος Υπουργός, ότι η Ελληνική στατιστική υπηρεσία «…δεν μπορεί να καταμετρήσει λόγω της προστασίας των προσωπικών δεδομένων…»!!! Το 2010 σημειώθηκε ρεκόρ εισόδου λαθρομεταναστών και όμως η χώρα μας έκανε μόλις 295 αιτήματα, ζητώντας από την Τουρκία να πάρει πίσω μόνο 10.198 λαθρομετανάστες. Βάσει της συμφωνίας Ερντογάν-Παπανδρέου, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα για 1.000 αιτήματα επανεισδοχής κάθε χρόνο, σε κάθε ένα εκ των οποίων μπορεί να περιλαμβάνεται απεριόριστος αριθμός λαθρομεταναστών, αρκεί να τεκμηριώνεται ότι ήλθαν από τουρκικό έδαφος. Πριν την συμφωνία οι ελληνικές αρχές έκαναν 1.527 ομαδικά αιτήματα ζητώντας να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία 26.516. Το 2009 έγιναν 879 και αφορούσαν 16.123 λαθρομετανάστες. Γιατί λοιπόν ενώ πολλαπλασιάζονται οι λαθρομετανάστες, μειώνονται δραματικά τα αιτήματα; Η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ως ένα γενικό πρόβλημα. Η Νέα Δημοκρατία, το αντιμετωπίζει ως θέμα μεγίστης εθνικής σημασίας. Με βάση αυτή την λογική ο Αντώνης Σαμαράς στους όρους που έθεσε στον Πρωθυπουργό για μία κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας, έβαλε εκτός από τα οικονομικά και το θέμα κατάργησης του Νόμου για την Ιθαγένεια - για τους Μετανάστες - που ψήφισε πέρσι το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι δυνατόν την ώρα που προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την ελληνική οικονομία, να προσελκύουμε καραβάνια λαθρομεταναστών, από χώρες της περιοχής που βρίσκονται σε αναβρασμό. Δεν μπορούμε να σταθεροποιήσουμε οικονομικά μια χώρα που αποσταθεροποιείται κοινωνικά από έξω! Η πολιτική της ανοχής πρέπει να αντικατασταθεί από μια ενεργό πολιτική ρύθμισης του 30

συλλογή

άρθρων

προβλήματος. Περνάει υποχρεωτικά από έναν σκληρό πόλεμο κατά των κυκλωμάτων διαφθοράς, τα υπερκέρδη των οποίων αναπτύσσονται γύρω από την μαζική παράνομη μετανάστευση και μετατρέπονται σε βαριές οικονομικές υποχρεώσεις και μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα για τους πολίτες και ιδιαίτερα τους αδύναμους. Εδώ, στα θαλάσσια σύνορα της χώρας, όπως και στα χερσαία βόρεια σύνορα, καθημερινά διεξάγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος μεταξύ των διωκτικών αρχών, των συνοριοφυλάκων και των δουλεμπορικών κυκλωμάτων. Την απελπισία του μετανάστη όμως, ο οποίος βλέπει μόνο την κόλαση που ζει και όχι την κρυμμένη κόλαση πίσω από τον παράδεισο που του τάζουν, δεν την σταματάς. Το αποτέλεσμα είναι, καθημερινά, στα σύνορα της Ελλάδος να φτάνουν δεκάδες ή και εκατοντάδες μετανάστες που λίγες μέρες αργότερα, θα στοιβάζονται στην χώρα, η οποία έχει καταντήσει χωματερή ψυχών και ελπίδων και ιδιαίτερα στις περιοχές της δυτικής Ελλάδος, όπως στην δική μου πόλη, την Πάτρα, με στόχο την παράνομη φυγή τους προς την δυτική και βόρεια Ευρώπη. Η Ευρώπη οφείλει να τολμήσει πολύ περισσότερα από όσα μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα πρέπει να βρει συμμάχους προκειμένου να βελτιωθεί ο κανονισμός του “ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ” που σήμερα επιβαρύνει δυσανάλογα την χώρα μας. Δεν αντέχει να σηκώνει μόνη της το κοινό Ευρωπαϊκό πρόβλημα. Απαιτείται μια σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική. Μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική που να προστατεύει το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη για ασφάλεια και ελευθερία και που να αντιμετωπίζει τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον παράνομο μετανάστη μέσα από την εφαρμογή κανόνων ενός κράτους δικαίου. Η Νέα Δημοκρατία πέρυσι, με πολύ ρίσκο καταψήφισε το Μνημόνιο, ισχυρίστηκε ότι δεν πρόκειται να φέρει αποτελέσματα και πρότεινε τη δική της εναλλακτική πρόταση. Η θέση της δικαιώθηκε πλήρως. Ένα χρόνο μετά η Κυβέρνηση φέρνει το Μεσοπρόθεσμο για να αντικαταστήσει και να συμπληρώσει την αποτυχία του Μνημονίου. Αλλά και το Μεσοπρόθεσμο έχει το ίδιο περιεχόμενο, την ίδια λάθος συνταγή. Γι’ αυτό είπαμε και στο Μεσοπρόθεσμο όχι. Μια πολύ δύσκολη απόφαση. Με πολιτικό κόστος. Με πίεση αφόρητη στο Εσωτερικό αλλά και στο Εξωτερικό. Η απόφαση αυτή του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ είναι ιστορική. Η θέση αυτή έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Λαού αλλά και τη σύμφωνη γνώμη πολλών έγκυρων αναλυτών στο Εσωτερικό αλλά και στο Εξωτερικό. Στους εφαρμοστικούς Νόμους η Νέα Δημοκρατία με αίσθημα ευθύνης αλλά και αυτοσεβασμού ψήφισε κάποιες διατάξεις που είναι σύμφωνες με τις ιδέες, τις απόψεις και τις προτάσεις τους. Γνωρίζουμε ότι αυτό θα αξιοποιηθεί από κύκλους που επενδύουν στην προβοκάτσια και στην στρέβλωση των πολιτικών μας θέσεων. Είπαμε ναι στις αποκρατικοποιήσεις γιατί πιστεύουμε στην απεμπλοκή του Κράτους από δραστηριότητες οικονομικές που φέρουν ζημία οικονομική και στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό και στις ανοιχτές αγορές. Λέμε ναι στη μείωση του Κράτους, στις λειτουργικές συγχωνεύσεις των Οργανισμών και στην κατάργηση όσων δεν προσφέρουν στην Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ που σήμερα καταγγέλλει και μιλά περιφρονητικά για τους Οργανισμούς αυτούς και

δημοσιεύσεων

και για το προσωπικό τους είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία τους και για τη διόγκωσή του αριθμού των εργαζομένων. Αλλά σε αυτές τις πολιτικές δεν δώσαμε λευκή επιταγή. Καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή την προχειρότητα, την ασυνέπεια και την αναποτελεσματική υλοποίηση της πολιτικής αυτής. Ναι στις συγχωνεύσεις δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με την κατάργηση των Οργανισμών όπως για παράδειγμα ο ΕΟΜΜΕΧ. Ένας Οργανισμός με τεράστιο έργο και προσφορά στην Ελληνική Οικονομία. Με την πολιτική αυτή της Κυβέρνησης, η Χώρα μας θα είναι η μόνη στην Ε.Ε. χωρίς Οργανισμό για τους Μικρομεσαίους. Προτείναμε την Εργασιακή Εφεδρεία σαν εργαλείο για την αποφυγή των απολύσεων. Η Κυβέρνηση την αξιοποιεί για απολύσεις προσωπικού. Είναι ανάγκη λοιπόν να επικοινωνήσουμε της θέσεις μας με επιχειρήματα και τεκμηρίωση. Κυρίως να τις ξεχωρίσουμε από τις Κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Πρέπει να συμφωνήσουμε όμως όλοι, ότι δεν θα παρατήσουμε τις ιδέες μας, δεν θα αλλοιώσουμε τις προτάσεις μας και τις θέσεις μας, επειδή το ΠΑΣΟΚ υιοθετεί κάποιες από αυτές και τις χρησιμοποιεί με τρόπο επώδυνο και αναποτελεσματικό. Είναι επίσης αναγκαίο να τονίσουμε την αντίθεσή μας με το ΠΑΣΟΚ και σε άλλο ένα σοβαρό ζήτημα. Διαφωνούμε με την μεθοδευμένη επίθεση και απαξίωση που επιχειρείται τον τελευταίο χρόνο από την Κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων στο Δημόσιο και Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Η τακτική αυτή στοχεύει στην διευκόλυνση της εφαρμογής πολιτικών σε βάρος των εργαζομένων αλλά και της Ελληνικής Οικονομίας. Η προσπάθεια αυτή έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους σε μέρος του προβλήματος. Για μας οι εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν μέρος της λύσης του προβλήματος. Μόνο με τη συνεργασία τους μπορούμε να προχωρήσουμε στις αναγκαίες αλλαγές και στην άρση των στρεβλώσεων του Δημοσίου και Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. «Κάρτα του Φορολογούμενου Πολίτη: Δίκαιο μέτρο για τους παράνομους μετανάστες και άδικο για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες!». Εδώ και περίπου ένα έτος γίνονται συνεχώς αναφορές και δηλώσεις από Κυβερνητικούς αξιωματούχους πως πρόκειται να εκδοθεί ειδική ηλεκτρονική κάρτα για κάθε έναν φορολογούμενο πολίτη, με την οποία θα απαλλαγούν οι πολίτες από τη συλλογή αποδείξεων και άλλων εγγράφων, αλλά και οι οικονομικές και διωκτικές υπηρεσίες από τη γραφειοκρατία, την βραδύτητα εκτέλεσης νόμων και διατάξεων και τη διαφθορά που βασίζεται στη υπογραφή εγγράφων. Αφουγκραζόμενος όμως την αγορά, έχω την αίσθηση ότι η Κυβέρνηση του Μνημονίου δυστυχώς πλέον λαμβάνει όλες τις αποφάσεις της, όχι με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών. Κατέθεσα ερώτηση στη Βουλή λοιπόν προς τα αρμόδια προκειμένου να διασαφηνίσουν εάν και κατά πόσο η όλη αυτή πρωτοβουλία διέπεται από την απαραίτητη ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων των φορολογούμενων πολιτών. Περαιτέρω υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο οι Έλληνες πολίτες και οι νομίμως διαβιούντες αλλοδαποί να αποκτήσουν την κάρτα αυτή, ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες παρανόμως δρα32

συλλογή

άρθρων

στηριοποιούμενοι αλλοδαποί να συνεχίσουν όπως και πριν την ενασχόληση τους με την παραοικονομία και τη μαύρη εργασία. Επίσης τους ζητώ να ερευνήσουν σχολαστικά το πιθανότατο ενδεχόμενο η κάρτα αυτή να χρησιμοποιηθεί από εγκληματικά στοιχεία για πλαστογραφίες και φόρτωση ψευδών δεδομένων. Σε μια χώρα «ξέφραγο αμπέλι» του άνω του 1 εκατομμυρίου παρανόμων μεταναστών καλούνται πάλι τα γνωστά «κορόιδα» - οι νομοταγείς πολίτες δηλαδή κατά την Πασοκική συνήθεια, να δηλώσουν ότι έχουν και δεν έχουν σε μια «καρτούλα», ενώ δίπλα τους ο κάθε αδήλωτος λαθρομετανάστης θα πουλάει υπαιθρίως την πραμάτεια του χωρίς να φορολογείται από κανέναν, ενώ τα έσοδα του πηγαίνουν κατευθείαν στις τσέπες της Μαφίας, που όλοι παραδέχονται την ύπαρξη της, αλλά τίποτα δεν γίνεται για την εξάρθρωση της! Οι νόμιμοι επιχειρηματίες θα πληρώνουν νοίκια, ΦΠΑ, εφορία, έκτακτες εισφορές και δίπλα η Μαφία με τον παράνομο στρατό της δεν θα δίνει ΔΕΚΑΡΑ! Κατά συνέπεια διαφαίνεται πως η κάρτα ίσως έχει μόνο δυσμενή αποτελέσματα για αυτούς που ζουν νομίμως, ενώ εκείνοι που παρανομούν θα συνεχίσουν όπως και σήμερα.

Η Κυβέρνηση καταρρέει και ο λαός αναζητά την ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα

κοινωνική και εκλογική κατάρρευση της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έχει λάβει μορφή φυσικού φαινομένου! Μέσα σε μόλις τριάντα ημέρες η Κυβερνούσα παράταξη εμφανίζει απώλειες της τάξης του 5%, ενώ, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι η παραδοσιακή εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ το εγκαταλείπει μαζικά, αισθανόμενη προδομένη από τις επιλογές και τις εσφαλμένες εκ του αποτελέσματος στρατηγικές του Πρωθυπουργού και του επιτελείου του. Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία πέρασε με διαφορά στην πρώτη θέση, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δικαίωση της στάσης του Αντώνη Σαμαρά, απέναντι στο Μνημόνιο. Η άρνησή του να το ψηφίσει πριν από ένα χρόνο και τώρα η αντίστασή του στις ασφυκτικές πιέσεις για να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο του δίνουν ένα σημαντικό πολιτικό πλεονέκτημα. Ιδιαίτερη όμως σημασία έχει και η απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να χαράξει διαφορετική πορεία από την ισοπεδωτική και δημαγωγική πρακτική του ΠΑΣΟΚ όταν ήταν αντιπολίτευση. Η φιλοσοφία της δικής μας αντιπολίτευσης είναι γόνιμη και εκφράζεται με την συνεχή κατάθεση ρεαλιστικών προτάσεων που μπορούν αν οδηγήσουν τη χώρα και πάλι στο δρόμο της ανάπτυξης.

και

δημοσιεύσεων

Η επανεκκίνηση της οικονομίας της Ελλάδας για εμάς δε είναι κάτι νέο, αποτελεί την πάγια αρχή της πολιτικής μας. Ενδεικτικά θυμίζω ότι, από την πρώτη στιγμή προτείναμε την αποδέσμευση ευρωπαϊκών πόρων μέσω της μεταφοράς της εθνικής συμμετοχής. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε 18 μήνες για να κατανοήσει και να υιοθετήσει την πρότασή μας, οδηγώντας χιλιάδες συμπολιτών μας στην ανεργία λόγω της αναστολής υλοποίησης εκατοντάδων έργων. Δυστυχώς, η αναβλητικότητα και οι παλινωδίες της Κυβέρνησης Το παράδοξο και ταυτόχρονα το προκλητικό είναι ότι σήμερα, στην αποκαθήλωση του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία συμμετέχουν ακόμα και τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Κυβέρνησης που ευθαρσώς ανακοινώνουν στον Ελληνικό λαό ότι δημαγωγούσαν όταν ήταν αντιπολίτευση και όταν υποστήριζαν ότι λεφτά υπάρχουν. Το ίδιο συνέβη και με την πρότασή μας, για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Σήμερα, επιχειρείται η υλοποίηση της περσινής πρότασή μας για ε την άντληση 50 δισεκατομμυρίων ευρώ από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και την προώθηση ώριμων αποκρατικοποιήσεων, με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες λόγω της αναβλητικότητας της Κυβέρνησης. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πελαγοδρομεί ανάμεσα στις ιδεολογικές της αγκυλώσεις, στις εσωτερικές τριβές και στις ευρωπαϊκές παλινωδίες, χάνοντας κάθε έρεισμα αξιοπιστίας τόσο στην Ελλάδα όσο και το Εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται τόσο για την ορθότητα της κριτικής της όσο και για τον ρεαλισμό των θέσεών της. Το ζητούμενο για τη χώρα μας είναι, μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις, μυωπικές προσεγγίσεις, φραστικές διακηρύξεις και ανεδαφικές δεσμεύσεις, με διορατικότητα, επιμονή, νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα, σε συνεργασία με τους εταίρους μας, να αναζητήσουμε το βέλτιστο οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση. Ειδικά η περίπτωση της διαδικασίας επιβολής του Μεσοπρόθεσμου, χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση και ο πρόχειρος σχεδιασμός για την υλοποίησή ανεδαφικών στόχων, είναι βέβαιο ότι, μεγαλώνουν το αδιέξοδο και τελικά οδηγούν μακριά από μία βιώσιμη επίλυση του προβλήματος. Η εμμονή της Κυβέρνησης σε εσφαλμένες επιλογές και πρακτικές, καθώς και η υιοθέτηση «θανατηφόρας θεραπευτικής αγωγής» δεν μπορούν να δώσουν φιλί ζωής στην Οικονομία της χώρας μας. Ως εκ τούτου, η αποτυχία της Κυβέρνησης δεν είναι πλέον μόνο ποιοτική, είναι κυρίως ποσοτική, η απόκλιση από όλους τους δείκτες επίτευξης το αποδεικνύουν. Όπως σημειώνει ο Kelvin σχετικά: «Όταν κάτι μπορείς να το μετρήσεις και να το εκφράσεις με αριθμούς, τότε κάτι ξέρεις γι’ αυτό. Αν δεν μπορείς να το μετρήσεις και να το εκφράσεις με αριθμούς, τότε η γνώση σου είναι ισχνή και ελάχιστα αποτελεσματική». Για εμάς στη Νέα Δημοκρατία τα μετρήσιμα αποτελέσματα της μείωσης του πραγματικού εισοδήματος, η εκτόξευση της ανεργίας και έλλειψη ρευστότητας στην Αγορά, αποτελούν βάση των προτάσεών μας. Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε τα μετρίσιμο αποτέλεσμα μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την εφαρμογή ενός κεντρικού σχεδιασμού που προάγει την ανάπτυξη και ενισχύει την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Ταυτόχρονα η επίτευξη βιώσιμης λύσης απαιτεί επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές της Ελλάδας. Είναι αδιανόητο 34

συλλογή

άρθρων

να εφαρμόζονται οριζόντιες μειώσεις μισθών στο εσωτερικό, για να διασφαλιστούν, στο ακέραιο, τα τοκογλυφικά συμφέροντα οίκων του Εξωτερικού, κάνοντας τους τόκους να φτάνουν στα δύο τρίτα του συνολικού χρέους. Η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του δανεισμού της Ελλάδας αποτελεί την αφετηρία της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας. Πρώτο μας μέλημα είναι σε συνεργασία με τις Τράπεζες να εξασφαλίσουμε ρευστότητα στην Αγορά, ενώ ο κεντρικός της σχεδιασμός αφορά στη μείωση της φορολογίας, στη απορρόφηση των Κοινοτικών κονδυλίων, στην αξιοποίηση και όχι στο ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας, στη δημιουργία κινήτρων για επενδύσεις με έμφαση στον τουρισμό, τη ναυτιλία και τον αγροτικό τομέα. Έχουμε τονίσει επανειλημμένα στην Κυβέρνηση ότι η διέξοδος δεν βρίσκεται στο Εξωτερικό, η λύση πρέπει να αναζητηθεί στις πλατείες μετατρέποντας την αγανάκτηση σε όραμα και την απογοήτευση σε προοπτική για το σήμερα και το αύριο.

Περιμένοντας ακόμη την «Πράσινη» Ανάπτυξη

τωρινή κυβέρνηση εξελέγη ευαγγελιζόμενη την ανάπτυξη της οικονομίας, με έμφαση σε νέες κατευθύνσεις, που σαν πυρήνα θα είχαν την λεγόμενη πράσινη επιχειρηματικότητα, στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης. Σήμερα, πέραν του ότι το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» διαψεύστηκε τραγικά και αντ’ αυτού, η χώρα κατέληξε, μετά και από άστοχες πολιτικές ενέργειες και οικονομικές πολιτικές, να βρεθεί υπό την εποπτεία του ΔΝΤ και της Τρόικας, η περίφημη πράσινη ανάπτυξη (που θα μπορούσε να βοηθήσει να μην βρεθούμε σε τόσο βαθιά ύφεση) παραμένει μόνο πολιτική διακήρυξη και λαϊκίστικη ελκυστική εξαγγελία. Όποια πτυχή αντίστοιχης «πράσινης» πολιτικής και να εξετάσει κανείς, διαπιστώνει ότι όχι μόνο δεν συνέβαλε στον στόχο της «ανάπτυξης», αλλά αντίθετα φαίνεται ότι είτε απέτυχε είτε βρίσκεται αποτελματωμένη και εγκλωβισμένη σε γραφειοκρατικά προβλήματα. Ακόμη περιμένουμε να δοθεί λύση στο εθνικό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Κανένας από τους «περιφερειακούς» σχεδιασμούς δεν έχει υλοποιηθεί και ούτε ένα αντίστοιχο έργο δεν έχει ξεκινήσει (ούτε καν δημοπρατηθεί), με προεξάρχοντα τα έργα της Αττικής, με αποτέλεσμα τα επιχειρηματικά κεφάλαια και οι ιδιωτικές επενδύσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίες στο πεδίο της διαχείρισης απορριμμάτων να μένουν στα χαρτιά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κλάδο της εξοικονόμησης ενέργειας. Τα κίνητρα για δημιουργία επενδύσεων για εξοικονόμηση της ενέργειας στις κατοικίες, αλλά και στον δημόσιο τομέα, δεν υπήρξαν επαρκώς στοχευμένα, και δεν έχουν και

δημοσιεύσεων

καταφέρει να δημιουργήσουν επενδυτικές προοπτικές και πολλαπλασιαστικά οφέλη σε έναν νέο κλάδο και δεν συνέβαλαν καθόλου στην ανάπτυξη. Ο κλάδος των ΑΠΕ που με νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης είχε αρχίσει να έχει μια δυναμική πορεία (ώστε να εκμεταλλευτούμε τον άφθονο Ελληνικό ήλιο και άνεμο), συνεχίζει να υποφέρει από γραφειοκρατικά προβλήματα, που αντί να λυθούν παραμένουν ενεργά και κρατούν εγκλωβισμένες μεγάλες επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε συρτάρια υπηρεσιών. Το ίδιο συμβαίνει και με τις πράσινες επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού (π.χ. αγροτουριστικές μονάδες) ή της γεωργίας (π.χ. βιολογικές καλλιέργειες κλπ.), αλλά και της βιομηχανίας (πράσινη παραγωγή), μια που παρά τις εξαγγελίες, η υλοποίηση μιας επένδυσης στην χώρα μας παραμένει ένας εφιαλτικός μαραθώνιος για κάθε Έλληνα ή ξένο επενδυτή, που διαπιστώνει ότι σε κάθε επιχειρηματικό σχέδιο, οι αδειοδοτήσεις είναι χρονοβόρες, κοστοβόρες και συχνά αδύνατες. Ενδεικτικό του πως, τελικά, βλέπει η σημερινή κυβέρνηση την «αειφόρο» ανάπτυξη, είναι ότι πρώτο μέλημα του νέου Υπουργού Περιβάλλοντος ήταν η «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων, μέτρο καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, με αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη, αλλά και στην πολύ-διαφημισμένη από την κυβέρνηση πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος. Σήμερα διαφαίνεται ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας είναι η καλπάζουσα ανεργία που στο τέλος του έτους θα προσεγγίσει το 20% και είναι πλέον από όλους παραδεκτό, ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι «η απελευθέρωση του επαγγέλματος των ταξί», αλλά η προσπάθεια αντιμετώπισης του κοινωνικού προβλήματος της ανεργίας σαν επακόλουθο της βαθειάς ύφεσης με μέτρα που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί η ανάπτυξη και οι προσπάθειες της κυβέρνησης για «πράσινες» επενδύσεις στα πλαίσια μιας πράσινης οικονομίας, έμειναν στάσιμες, και γιατί, αν και έχουν δημιουργηθεί νέες ειδικές δομές, Υπουργεία και Γενικές Γραμματείες για την προσέλκυση όλων των ειδών των επενδύσεων, με περισσότερους συναρμόδιους υπουργούς, το αποτέλεσμα παραμένει πενιχρό. Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς να μένουν ανεκμετάλλευτα τα δισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ (με κίνδυνο αν δεν απορροφηθούν να χαθούν), να μην γίνονται βήματα για την απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης νέων επενδύσεων (πέραν του Ν/Σ Fast Track για τις μεγάλες επενδύσεις, που επίσης μετά την πανηγυρική έναρξη, δεν έχει ως τώρα ιδιαίτερο αποτέλεσμα) και να μην έχουν ολοκληρωθεί τα χωροταξικά σχέδια που είχε ήδη έτοιμα η προηγούμενη κυβέρνηση. Αντ’ αυτού, εξαγγέλλονται συνεχώς νέα φορολογικά μέτρα, που επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα και επιτείνουν το αντι-επενδυτικό κλίμα, την ύφεση και την ανεργία. Στο σημείο που βρισκόμαστε, γίνεται αντιληπτό, αντίθετα, ότι μόνο μέτρα που θα συντελέσουν στην ανάπτυξη και θα διευκολύνουν με νέες καινοτόμες επενδύσεις, αλλά και επενδύσεις στους παραδοσιακούς στυλοβάτες της οικονομίας, είναι η λύση του προβλήματος. Είτε η κυβέρνηση θα συνειδητοποιήσει ότι η υπάρχουσα πολιτική δεν οδηγεί πουθενά, όταν η σκληρή πραγματικότητα της κοινωνικής ανέχειας με τις συνεπακόλουθες αντιδράσεις θα την εξαναγκάσουν να αλλάξει πορεία, είτε οι εκλογές θα πρέπει να δώσουν την λύση.

συλλογή

άρθρων

Λάθος πολιτική παντού

δραματική ύφεση (4 έως 5% που παραμένει και καθηλώνει την Ελληνική Οικονομία και η συνακόλουθη πρωτόγνωρη Ανεργία (17%), παρασύρουν το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης σε μια τροχιά χαμηλών εισροών και υψηλών ελλειμμάτων. Για μια ακόμη χρονιά φέτος, έχουμε δραματική υστέρηση στα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων. Οι εισροές του συστήματος θα είναι μειωμένες σε ποσοστό πάνω από 15% σε σχέση με το 2010. Καταγράφεται επίσης διόγκωση της εισφοροαποφυγής και πλήρης αδυναμία ελέγχου της Μαύρης Εργασίας (που ξεπερνά ήδη το 25%). Η μείωση και ο εξορθολογισμός των υπέρογκων δαπανών υγείας παραμένει ζητούμενο. Για να καλύψουν τις υστερήσεις αυτές οι κυβερνώντες: Επιβάλλουν νέες μειώσεις των συντάξεων κυρίων και επικουρικών (6%-12%). Νέες μειώσεις των εφάπαξ αποζημιώσεων κατά 10% - 15%. Επιπλέον αυξάνουν το ύψος των εισφορών κατά 1% κάνοντας έτσι ακόμη πιο ελκυστική τη Μαύρη εργασία και απωθητική τη νόμιμη και ασφαλισμένη. Η Κυβέρνηση κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που επιβάλλουν οι προκλήσεις της Ανάπτυξης και της Επανεκκίνησης της Οικονομίας. Αντί να μειώνει το μη μισθολογικό κόστος το αυξάνει. Αντί να στηρίζει τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα (όπως αυτά των συνταξιούχων), τα περικόπτει και μειώνει έτσι ακόμη περισσότερο τη χαμηλή ζήτηση στην Αγορά και ενισχύει την Ύφεση. Η λάθος συνταγή συνεχίζεται και το κόστος το πληρώνουν οι πολίτες με τα χαμηλά εισοδήματα και η Ελληνική Οικονομία. Τώρα όμως όλοι γνωρίζουν και δεν συγχωρούν πια μια πολιτική που απέτυχε και δεν ανέχονται μια Κυβέρνηση που επιμένει στο λάθος. Η επανεκκίνηση της Οικονομίας, η επαναφορά της Ανάπτυξης σε θετικό πρόσημο η ανάσχεση της Ανεργίας είναι προτεραιότητες που μόνο η Κυβέρνηση αγνοεί. Η Νέα Δημοκρατία δεν θα κουραστεί να επαναλαμβάνει την συγκεκριμένη ολοκληρωμένη και δικαιωμένη πρότασή της. Απευθύνεται στο λαό και συγκροτεί μια πλατειά Κοινωνική Συμμαχία που δεν θα της δώσει απλά την Κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές αλλά κυρίως τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις να κερδίσει το στοίχημα εξόδου της χώρας από την κρίση. Το στοίχημα της Ανάπτυξης της Οικονομίας, της Απασχόλησης για όλους, της Κοινωνικής Αλληλεγγύης γι’ αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Το πιο βαρύ τίμημα της κρίσης, την ύφεση δηλαδή και την ανεργία πληρώνει η Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη. Οι χειρότεροι δείκτες της μειωμένης οικονομικής δραστηριότητας και της απώλειας θέσεων εργασίας είναι εδώ. Η αναποτελεσματική πολιτική του Μνημονίου, η λάθος συνταγή έχουν φέρει σε απόγνωση του Εργαζόμενους, τους Άνεργους και τους Συνταξιούχους. Η Πολιτική που κλείνει επιχειρήσεις και αυξάνει τους άνεργους, ταυτόχρονα επιβάλλει φόρους που δεν αντέχουν οι πολίτες να καταβάλλουν. Η κατοικία, τελευταίο καταφύγιο και στήριγμα της Ελληνικής Οικογένειας, έχει μετατραπεί από το ΠΑΣΟΚ σε όχημα υπερφορολόγησης. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. και

δημοσιεύσεων

Η Κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με την κρίση που βιώνει ολόκληρη η χώρα και κυρίως με πιο επώδυνο τρόπο η Μακεδονία. Πρέπει να κινητοποιήσει όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις για να στηρίξει την επανεκκίνηση της οικονομίας στην περιοχή. Οι πόροι του ΕΣΠΑ δεν μπορεί να λιμνάζουν στη γραφειοκρατία των Υπουργείων. Τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα που τα καθήλωσε η Κυβέρνηση, πρέπει να βρεθεί τρόπος να ενεργοποιηθούν. Πρέπει να στηριχθεί η δημιουργική επιχειρηματικότητα με ρευστότητα και κίνητρα. Πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της Ανεργίας. Πρέπει με κάθε τρόπο να δοθούν ευκαιρίες απασχόλησης στους άνεργους. Χωρίς εισόδημα, χωρίς ελπίδα, χωρίς προοπτική η χώρα μας θα μπεί σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες. Μόνη ελπίδα, μόνη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, η θέση της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά. Επιβεβαιωμένη από τις εξελίξεις, Τεκμηριωμένη και κοστολογημένη συνιστά τη μόνη διέξοδο για τους Έλληνες Πολίτες. Γι’ αυτό όλο και περισσότεροι στηρίζουν και συντάσσονται με τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά. Γι’ αυτό και παρατηρείται η μεγάλη Δημοσκοπική Ανατροπή που σε λίγο θα έχει μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε κυρίαρχο πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα.

Πρώτη προτεραιότητα η Ανεργία

αμιά Αναπτυξιακή πρόταση για την αναγκαία, την επείγουσα επανεκκίνηση της Οικονομίας δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα αν δεν συνοδεύεται από μέτρα τόνωσης της απασχόλησης και εξισορρόπησης της Αγοράς Εργασίας. Σήμερα οι εργαζόμενοι της χώρας μας εκτός των εφιαλτικών ποσοστών ανεργίας αντιμετωπίζουν ένα πλήθος αρνητικών συγκυριών. Μείωση μισθών, μετατροπή της πλήρους σε μερική απασχόληση, επέκταση της μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας, μείωση της αποζημίωσης κλπ. Είναι λοιπόν αναγκαίο να υπάρξουν νέες συμφωνίες και συγκλίσεις που θα διασφαλίσουν την δημιουργική επιχειρηματικότητα ταυτόχρονα με την εγγύηση για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτά τα δύο πρέπει να πηγαίνουν μαζί, γιατί μόνο τότε εξασφαλίζονται η αναγκαία ισορροπία και εργασιακή ειρήνη. Αυτή είναι η βάση για την υλοποίηση μιας Αναπτυξιακής Πολιτικής που θα φέρει αποτελέσματα τόσο για την Οικονομία όσο και για την Κοινωνία. Αναπτυξιακή αποκέντρωση, περιφερειακή προσήλωση πρέπει να είναι οι στόχοι της σύγχρονης πολιτικής. Κι αυτό θα το υλοποιήσει η Νέα Δημοκρατία μέσα από το πρόγραμμά της που στηρίζεται στο τρίπτυχο Ανάπτυξη Παντού, Απασχόληση για όλους, Κοινωνική συνοχή για όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. 38

συλλογή

άρθρων

Το μεγάλο πράσινο κόλπο

ην ώρα που η πλήρης αποτυχία της Κυβέρνησης φέρνει τα νέα δυσβάσταχτα χαράτσια στους πολίτες. Την ώρα που κινδυνεύει με χρεοκοπία η Πατρίδα μας, θα περίμενε κανείς ότι η Κυβέρνηση θα έδινε όλες της τις δυνάμεις για την αντιμετώπιση της κρίση. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά το κομματικό συμφέρον πάνω από την Πατρίδα. Με το ένα χέρι η Ιπποκράτους συντάσσει καταλόγους των απολύσεων με αυστηρά κομματικά κριτήρια και με το άλλο υπογράφει και υλοποιεί μετατάξεις στους κομματικούς της φίλους από φορείς που θα δώσουν προσωπικό στην «Εργασιακή Εφεδρεία» προς ασφάλεια προορισμού στο στενό Δημόσιο Τομέα για να μην κινδυνεύσουν. Τα δικά μας παιδιά στην ασφάλεια και στα υψηλότερα μισθολογικά κλιμάκια και οι αντίπαλοί μας στον Καιάδα της απόλυσης μέσω της Εργασιακής Εφεδρείας. Τα πρώτα στοιχεία για το μεγάλο πράσινο κόλπο έγιναν γνωστά και προκαλούν οργή και αγανάκτηση. Πάνω στα συντρίμμια της Οικονομικής Κοινωνικής ζωής ανθίζει για άλλη μια φορά ο πράσινος κομματισμός. 60 υπάλληλοι του ΟΣΕ μετατάχθηκαν στο... Ελεγκτικό Συνέδριο. Τι άραγε θα κάνουν εκεί; Ποιες ανάγκες θα εξυπηρετήσουν; 31 εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ μετατάχθηκαν στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Τι άραγε θα κάνουν εκεί; Γνωρίζετε ότι η Επιθεώρηση Εργασίας δεν διαθέτει ούτε ένα αυτοκίνητο; Καλούμε την Κυβέρνηση να σταματήσει τα παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων. Να πάρει πίσω το μέτρο της απόλυσης μέσω Εργασιακής Εφεδρείας. Να σταματήσει τις μετατάξεις πρόκληση. Να μελετήσει και να επεξεργαστεί ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του Δημόσιου Τομέα με στόχο τον περιορισμό του και την αποδοτικότερη λειτουργία του. Προ πάντων όμως σεβασμό στην αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Αντικειμενικά και αδιάβλητα κριτήρια, με στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών πρέπει να λειτουργήσουν για τις μετακινήσεις των υπαλλήλων. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι πρόκληση.

και

δημοσιεύσεων

Τι θα ήθελε πραγματικά να ακούσει ο πολίτης σήμερα;

διαμφισβήτητα η τρέχουσα περίοδος χαρακτηρίζεται από τον δυσβάσταχτο «Γολγοθά» που ανηφορίζουν ασθμαίνοντας ειδικά τα χαμηλά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας μας, αλλά και από τον δυσοίωνα νεφελώδη ορίζοντα της προοπτικής της χώρας υπό το πρίσμα των πρόσφατων εξελίξεων. Η χώρα βιώνει μία αδιέξοδη κατάσταση που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση των κοινωνικών και οικονομικών δομών της. Η λογική της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την επιχειρούμενη προσπάθεια βελτίωσης των μεγεθών εις βάρος των ανθρώπων κατέστη καταστροφική. Έτσι, όχι μόνον περιήλθαν σε απόγνωση χιλιάδες οικογένειες μέσω της φοροεισπρακτικής πολιτικής των αλλεπάλληλων μέτρων, αλλά τελικά καθίσταται σαφής καθημερινά η οικτρή αποτυχία βελτίωσης και των οικονομικών μεγεθών: πρωτόγνωρα ποσοστά ανεργίας, δραματική αύξηση εισφοροδιαφυγής, κυριολεκτικό «στέγνωμα» της αγοράς, ανύπαρκτη ανάπτυξη. Στο επίκεντρο όλων αυτών βρίσκεται ο Έλληνας πολίτης που ομολογουμένως έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη υπομονή τους τελευταίους είκοσι μήνες, βλέποντας αμήχανα το εισόδημα ή τη σύνταξή του να μειώνονται διαρκώς, τις ασφαλιστικές εισφορές να αυξάνουν χωρίς ποιοτικό αντίκρισμα υπηρεσιών και περίθαλψης, το απειλητικό φάσμα της απόλυσης να τον κυκλώνει, την αυξανόμενη ακρίβεια σε προϊόντα και υπηρεσίες να του στερεί βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της καθημερινότητάς του, την πανικόβλητη κι αναποτελεσματική υπερφορολόγηση κάθε έκφανσης των δραστηριοτήτων του και της ζωής του να σαρώνει στο πέρασμά της οικονομίες ετών, μικρές ιδιοκτησίες, οικογενειακό προγραμματισμό, όνειρα και στόχους... Αν τυχόν αυτός ο πολίτης έχει την ατυχία να είναι πρόσφατα ή μακροχρόνια άνεργος αυτήν την εποχή, τότε έχει μπροστά του την πλέον ανάλγητη όψη αυτής της Κυβέρνησης που τον εγκαταλείπει ουσιαστικά χωρίς πρόνοια, τον διοχετεύει σε ανασφαλείς διεξόδους εργασιακής εκμετάλλευσης, ενδεχομένως τον αντιμετωπίζει σαν… στατιστικό λάθος. Αυτός λοιπόν ο πολίτης, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο περιστασιακά εργαζόμενος, ο φοιτητής, ο άνεργος, παρακολουθεί τις εξελίξεις στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, τις τηλεδιασκέψεις με τους δανειστές και τους εταίρους μας και το χείμαρρο των διαδοχικών φορολογικών μέτρων που επιβάλλει εν τέλει η κυβερνητική ανικανότητα, αγωνιώντας για το αύριο και αντιλαμβανόμενος ότι η Κυβέρνηση εθελοτυφλεί στις ανάγκες του και κωφεύει στα αιτήματά του, θυσιάζοντάς τον στο βωμό του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Καθημερινά, όλο αυτό το διάστημα, ακούει κυβερνητικές δεσμεύσεις που ανατρέπονται ευθύς αμέσως για να δώσουν τη θέση τους σε νέα ευχολόγια κ.ο.κ. Αυτός ο πολίτης νοιώθει απομονωμένος και κατά συνέπεια ανήμπορος να αντεπεξέλθει στη δύσκολη οικονομική πραγματικότητα, απογοητευμένος και κατά συνέπεια ανίκανος να υπομείνει περαιτέρω θυσίες. Τι θα ήθελε πραγματικά να ακούσει αυτός ο πολίτης σήμερα; 40

συλλογή

άρθρων

Τι θα ήταν ικανό να του εμπεδώσει περισσότερη υπομονή στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία; Τι θα μπορούσε να του πει ένας πολιτικός, ειδικά τη στιγμή που ο πολίτης αυτός στέκεται απέναντι του με έντονη κριτική διάθεση και αμφισβήτηση; Θα ήθελε να ακούσει για πραγματικές ευκαιρίες εργασίας για όλους και ιδιαίτερα για αποπεριθωριοποίηση της νέας γενιάς και επανένταξή της στη δημιουργική παραγωγική διαδικασία. Θα ήθελε να ακούσει για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα που θα εγγυάται τις συντάξεις αλλά και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων ασφαλισμένων. Θα ήθελε να ακούσει για εφαρμογή μέτρων κοινωνικής προστασίας, εγγύηση ενός αξιοπρεπούς κοινωνικοοικονομικού επιπέδου διαβίωσης. Εν ολίγοις, το τρίπτυχο της προγραμματικής πρότασης της Νέας Δημοκρατίας για την εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και προστασία. Θα ήθελε να ακούσει για δραστική ενεργοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων του ΕΣΠΑ που τόσο έχει ανάγκη η αγορά για να τονωθεί. Θα ήθελε να ακούσει για μείωση των φορολογικών συντελεστών, συνδυασμένη όμως με βαριές ποινές για τη φοροδιαφυγή. Θα ήθελε να ακούσει για μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά το παράδειγμα της Ιρλανδίας, αλλά με δρακόντειες ποινές για τη μαύρη εργασία. Θα ήθελε να ακούσει για άμεση χορήγηση ρευστότητας στην αγορά με φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν προσωπικό. Εν ολίγοις, τη βάση της επανεκκίνησης της οικονομίας που διατυπώθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά στο Ζάππειο ΙΙ. Θα ήθελε να ακούσει για πραγματική διαύγεια στα δημοσιονομικά ζητήματα και όχι για αδιαφανείς πρακτικές εντός κι εκτός της προσχηματικής πλατφόρμας του opengov.gr. Θα ήθελε να ακούσει για τίμια και ορθολογική διαχείριση του δυναμικού του δημόσιου τομέα και όχι για απολύσεις από τη στρεβλή χρήση της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας περί «εργασιακής εφεδρείας». Θα ήθελε να ακούσει για αποδοτικές προς τη χώρα αποκρατικοποιήσεις και όχι για σπασμωδικό παζάρι της δημόσιας περιουσίας με όρους ξεπουλήματος. Εν ολίγοις, μια στιβαρή πολιτική εξόδου από την κρίση που οριοθετεί η εναλλακτική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας. Στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα συνεπεία των αλλοπρόσαλλων χειρισμών της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της αναξιόπιστης εικόνας που αφειδώς διοχετεύει στους εταίρους μας και στις διεθνείς αγορές, ο πολίτης θα κληθεί πολύ σύντομα να κάνει αποφασιστικά βήματα προς τα εμπρός και να πιστέψει ότι είναι εφικτή η επανεκκίνηση της οικονομίας μας. Πριν η κατάσταση φθάσει να καταστεί μη αναστρέψιμη, οφείλει ο ελληνικός λαός να δώσει τη λύση, διατρανώνοντας μία ηχηρή άρνηση στο αδιέξοδο του Μνημονίου, στο παραλυτικό κι επικίνδυνο χρέος, στο στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας και επενδύοντας σε εναλλακτικές πολιτικές κινήτρων, στην επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, σε έξυπνες στρατηγικές θεραπείας της ελληνικής οικονομίας. Με άλλα λόγια, ο πολίτης σήμερα χρειάζεται να πιστέψει ότι υπάρχει διαφορετικός δρόμος. Μια τολμηρή κι ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου από την κρίση, προς την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών και της αξιοπρέπειας, προς την Ελλάδα του μέλλοντος. Η Ελλάδα βιώνει σήμερα μία από τις πλέον πολυτάραχες περιόδους της μακραίωνης ιστορίας της. Σε καθημερινή βάση περπατά πλέον σε τεντωμένο σχοινί, κινδυνεύοντας να και

δημοσιεύσεων

υποστεί τις συνέπειες μίας οικονομικής καταστροφής. Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα την τραγική πολιτική επιλογή της υπογραφής του Μνημονίου και της ακόμα χειρότερης προσπάθειας εφαρμογής των όρων του. Οι συνέπειες αυτών των επιλογών είναι πλέον φανερές σε κάθε Έλληνα. Καλπάζουσα ανεργία, διαρκώς ογκούμενη ύφεση, κατάρρευση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού. Στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεται ο Έλληνας εργαζόμενος. Το εργασιακό περιβάλλον στα πλαίσια του οποίου καλείται να δραστηριοποιηθεί, δυσχεραίνει, ακολουθώντας ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Η Πολιτεία αντί να είναι ο προστάτης της εργασίας, δια μέσω του πλέον υψηλού αντιπροσώπου της διαλαλεί πως στόχος της είναι να υπάρχει ένας μονάχα εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια. Ο Έλληνας εργαζόμενος, αυτός που σύμφωνα με τα επίσημα ευρωπαϊκά στοιχεία εργάζεται περισσότερο από τους περισσότερους ευρωπαίους συναδέλφους του, είναι το θύμα της σημερινής κρίσης. Το πραγματικά οξύμωρο, όμως, είναι πως όλα τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της κρίσης, τον αντιμετωπίζουν ως τον θύτη που είναι υπεύθυνος για αυτή. Ο Έλληνας εργαζόμενος στοχοποιείται, καθίσταται αντικείμενο κοινωνικών αυτοματισμών και καλείται να δεχτεί αδιαμαρτύρητα την τιμωρία που του επιβάλλεται, καθώς η Ελληνική πολιτεία τον θεωρεί και τον αντιμετωπίζει ως ένοχο. Αρχικά στοχοποιήθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γρήγορα τέθηκαν στο στόχαστρο διάφορες επαγγελματικές ομάδες του ιδιωτικού τομέα. Ο Έλληνας εργαζόμενος σήμερα τείνει να αισθάνεται ενοχές εάν έχει διατηρήσει την θέση του, εγκαλείται για τα όποια κεκτημένα του και καλείται να προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής που αφήνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων την εξής επιλογή: ανεργία ή απώλεια της εργασιακής αξιοπρέπειας. Η κατάσταση, όμως, στην οποία έχει περιέλθει η Ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί όταν η Ελληνική πολιτεία όχι μόνο δεν αξιοποιεί αλλά αντίθετα επιτίθεται στην πλέον πολύτιμη πλουτοπαραγωγική πηγή της. Το ανθρώπινο κεφάλαιο υπήρξε διαχρονικά ο πιο σημαντικός πόρος του Έθνους. Σε διάφορες χρονικές περιόδους που τα υπόλοιπα μέσα δράσης τέθηκαν για ποικίλους λόγους σε έλλειψη, το ανθρώπινο κεφάλαιο πάντα αποτέλεσε τον αστάθμητο παράγοντα, ο οποίος ανέτρεπε τα δεδομένα και έδιδε το αναγκαίο στρατηγικό πλεονέκτημα για την ανάταξη της Χώρας. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στο παρελθόν πρέπει να αντιμετωπιστεί η επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο ως Fast Track πρόγραμμα επενδύσεων. Σήμερα απαιτείται να τεθεί στο επίκεντρο των δράσεων της Ελληνικής πολιτείας η αξιοποίηση των ιδιαίτερων ικανοτήτων των Ελλήνων εργαζομένων. Εάν πρέπει να αλλάξει κάτι στο Ελληνικό εργασιακό περιβάλλον, αυτό είναι το επίπεδο οργάνωσης του. Ο Έλληνας εργαζόμενος διαπρέπει στο εξωτερικό γιατί βρίσκεται σε ένα ευνομούμενο, σταθερά δομημένο περιβάλλον. Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι το ζητούμενο, η δημιουργία ενός σταθερού, εργασιακού περιβάλλοντος στα πλαίσια του οποίου θα μπορεί να δημιουργήσει, εκμεταλλευόμενος τις απεριόριστες δεξιότητες του. Οι Έλληνες εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να είναι μέρος της λύσης του προβλήματος και όχι μέρος του προβλήματος, όπως τους έχει μετατρέψει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

συλλογή

άρθρων

Εθνικό θέμα η εκδίκαση των γερμανικών αποζημιώσεων στο Διεθνές Δικαστήριο, για τη σφαγή στο Δίστομο

αίνεται ότι το ’χε γραφτό η μοίρα τους… Στο πέρασμα του, ο περσικός στρατός του Ξέρξη, από τη Φωκίδα, ξεθεμελίωσε την αρχαία Άμβροσσο, για να ακολουθήσουν οι Ρωμαίοι, οι Γότθοι, οι Ούννοι, οι Σλάβοι και τέλος οι Τούρκοι, στο Δίστομο, σε τούτο το ηρωικό χωριό εκεί στα νότια της Βοιωτίας, μόλις 13 χιλιόμετρα από τη Λιβαδειά. Όλα αυτά θα μπορούσαν να ανήκουν στη μακρινή ιστορία, με ελάχιστη συναισθηματική εμπλοκή της κοινωνίας μας, κατάλληλα ίσως για μαθητές, φοιτητές και ιστορικούς της εποχής. Όμως, το κακό δεν έμελλε να τελειώσει εκεί... Στις 10 Ιουνίου του 1944, ένας λόχος των Γερμανών Ναζί, εισέβαλε στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους σε μάχη με Έλληνες αντάρτες, έσφαξε ανελέητα άντρες, γυναικόπαιδα και βρέφη, με μανία πρωτοφανή που θα εξέπληττε ακόμα και τους προηγούμενους πρωτόγονους κατακτητές. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λιβαδειά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Επισήμως, οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων 117 γυναίκες, 111 άντρες και 53 παιδιά κάτω των 16 ετών. Η πραγματικότητα ήταν ακόμα σκληρότερη: ο Eλβετός Ζώρζ Βελρύ (George Wehrly), απεσταλμένος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, που έφτασε στον τόπο του μαρτυρίου, λίγες μέρες αργότερα, ανέφερε ότι οι νεκροί στην ευρύτερη περιοχή ξεπερνούσαν τους εξακόσιους! Τραγωδία πρωτοφανής, όνειδος για ένα από τα πιο πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης που ’χε γεννήσει μεγάλους διανοούμενους, μουσικούς και συγγραφείς, λάτρεις κι αυτοί του θαυμαστού πολιτισμού της Αρχαίας Ελλάδας. Έπρεπε να περάσουν 64 χρόνια, για να καταδικάσει το Εφετείο της Φλωρεντίας, ανάλογη θηριωδία των Ναζί στην Τσιβιτέλλα ζητώντας αποζημιώσεις ενός εκατομμυρίου ευρώ σε εννέα οικογένειες θυμάτων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και στη χώρα μας να παρέμβει για τη σφαγή στο Δίστομο. Η απόφαση του ιταλικού δικαστηρίου ήταν σαφής: «επιδικάζεται στις οικογένειες των θυμάτων, κτίριο αξίας ενός εκατομμυρίου ευρώ, που ανήκει στο γερμανικό δημόσιο, στο Μενάτζιο (Menaggio), πλησίον της λίμνης Κόμο (Como)». Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν και προσέφυγαν κατά της Ιταλίας, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με επιχείρημα την ετεροδικία: «δεν μπορεί το γερμανικό δημόσιο να ενάγεται ενώπιον δικαστηρίων άλλων κρατών...άλλωστε αυτό θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για όποιο άλλο κράτος είχε διαπράξει εγκλήματα πολέμου». Τούτη ήταν η δικαιολογία που πρόβαλε η γερμανική αντιπροσωπεία την Πέμπτη, 15 Σεπτεμβρίου 2011, σχολιάζοντας την ελληνική παρέμβαση. Ούτε μια συγνώμη δεν ακούστηκε από τα χείλη των Γερμανών δικηγόρων, που ανάλωσαν την ενέργειά τους στο να αποδείξουν ότι οι αποφάσεις των ελκαι

δημοσιεύσεων

ληνικών και των ιταλικών δικαστηρίων είναι ανυπόστατες, αφού μοναδικό αρμόδιο δικαστήριο είναι το γερμανικό! Την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011, οι εργασίες του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ολοκληρώθηκαν και αναμένεται η έκδοση της τελικής απόφασης, στις αρχές του 2012. Τί κατέθεσε η ιταλική αντιπροσωπεία έγινε μάλλον γνωστό, αλλά αξίζει να το επαναλάβουμε: η Γερμανία όχι μόνον παραβίασε βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα, σφάζοντας άμαχο πληθυσμό, γυναίκες, παιδιά και βρέφη, αλλά συνεχίζει να παραβιάζει κατάφορα τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου, αφού όχι μόνον αρνείται να αποζημιώσει τις οικογένειες των σφαγιασθέντων, αλλά αρνείται πεισματικά οποιαδήποτε διευθέτηση του θέματος. Κατά τα άλλα, το δικό μας το Μνημόνιο ή «μνημόσυνο» όπως με ευφυΐα το χαρακτήρισε στην ομιλία του στη ΔΕΘ, ο Πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, εμπεριέχει και βασίζεται, μεταξύ άλλων, και σε γερμανικές απαιτήσεις περί μη καταβολής παραλόγων και τοκογλυφικών δανείων της χώρας μας. Αυτοί που στο παρελθόν, έσφαξαν βρέφη και παιδιά, βίασαν και σκότωσαν γυναίκες κάθε ηλικίας, αποκεφάλισαν ιερείς, και εκτέλεσαν νέους και γέρους άντρες, έρχονται σήμερα, για ακόμα μια φορά, να απειλήσουν, να πανικοβάλουν τους Έλληνες, όχι όμως με τα τουφέκια και τα μαχαίρια τους, αλλά με τα ευρώ και τις τράπεζές τους. Ποιός καθορίζει τελικά το ηθικό και δίκαιο σε τούτο τον κόσμο; Το χρήμα και οι επιρροές του ή το διεθνές δίκαιο και η ηθική των πολιτισμένων κρατών; Κι ενώ θα περίμενε κανείς, η ελληνική κυβέρνηση, οι αρμόδιοι κρατικοί λειτουργοί, τα ΜΜΕ και οι περίφημες χρυσοπληρωμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που «κόπτονται» για τα δικαιώματα των αδικημένων και όσων υποφέρουν, να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, για την ενημέρωση και την άσκηση κάθε μορφής πίεσης, έξω από τις γερμανικές πρεσβείες στην Αθήνα και τη Ρώμη, και τελικά όπου υπάρχει Ελληνισμός...δυστυχώς, να βλέπουμε το αντίθετο! Θυμίζουμε την απόφαση του ελληνικού Αρείου Πάγου της 4ης Μαΐου 2000, περί δυνατότητας δημεύσεως των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού Δημοσίου στην Ελλάδα, η οποία δυστυχώς δεν εκτελέσθηκε λόγω άρνησης υπογραφής εκ μέρους του τότε υπουργού Δικαιοσύνης κ. Μιχάλη Σταθόπουλου, έγκριτου νομικού -αλλά μόνο στη θεωρία καθώς φαίνεται. Ποιούς φοβήθηκε ο κύριος Σταθόπουλος και η κυβέρνηση Σημίτη και μάλιστα σε περίοδο ειρήνης; Τον γερμανικό στρατό κατοχής; Ή μήπως δεν θα ήταν «διπλωματικά» ορθή η εκτέλεση μιας δίκαιας απόφασης, επειδή θα έφερνε σε δύσκολη θέση την παλαιόθεν σύμμαχό μας Γερμανία, που σήμερα μας απειλεί με κατάσχεση της Ακρόπολης; Στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, και σε ακόμα 87 πόλεις της πατρίδας, οι συγγενείς των ολοκαυτωμάτων ζητούν μια εξήγηση, μια δικαιολογία, για την πέρα από κάθε λογική σφαγή των δικών τους ανθρώπων. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση, να σταθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεών της και να αναλάβει τις ευθύνες της, όχι απέναντι σε ένα ακόμα νομικό συμβάν του διεθνούς δικαίου, αλλά απέναντι στα μάτια παιδιών και αδελφών 218 ανθρώπων που ’χαν την τύχη να γεννηθούν στην Ελλάδα, που τόσο θαύμαζαν και θαυμάζουν οι Γερμανοί φιλέλληνες και αρχαιολόγοι! Καλούμε όλες τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, και ιδίως όσες χρηματοδοτούνται αφειδώς από την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, να αντιληφθούν το μέγεθος της ευθύνης τους και να οργανώσουν εκστρατείες ενημέρωσης προς όλες τις κατευθύνσεις. 44

συλλογή

άρθρων

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να δώσει εντολή σε όλες τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό, να προβούν, σε συνεργασία με όλες τις οργανώσεις του Ελληνισμού, αλλά και τις αντίστοιχες ιταλικές, σε αντίστοιχη ενημέρωση και σχετικές δράσεις. Να θυμίσουμε τις διεθνείς πιέσεις για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί; Να θυμίσουμε ότι, με τις παρούσες συνθήκες (ενίσχυση των σχέσεών μας με το Ισραήλ και ένταση με την Τουρκία), οι οιωνοί είναι καλοί; Το Δίστομο πρόσφερε το αίμα του, στην Επανάσταση του 1821, στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-’13, στη Μικρασιατική εκστρατεία του 1921-’22, στο Αλβανικό μέτωπο του ’40 και το πλήρωσε πολύ ακριβά. Δεν αξίζει την προσοχή της ελληνικής Πολιτείας; Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την ελληνική κυβέρνηση, και μάλιστα εν μέσω σοβαρής κρίσης, να δείξει τη φιλοπατρία της… μπας και βγούνε αληθινοί οι Κουδουναραίοι, το περίφημο έθιμο του Δίστομου για τον ερχομό της Άνοιξης... Η σφαγή έγινε στις 29 Ιουνίου 1944, αφήνοντας 203 θύματα. Η ελληνική αντιπροσωπεία αποτελείτο από τον καθηγητή κ. Στέλιο Περράκη, τον πρέσβη της Ελλάδος στη Χάγη κ. Ιωάννη Οικονομίδη, τον καθηγητή κ. Αντώνη Μπρεδήμα και την κυρία Μαρία-Ντανιέλλα Μαρούδα.

Χρειάζεται μία άλλη «συνταγή» για την έξοδο της χώρας από την κρίση

κλογές μπορούν να γίνουν ανά πάσα στιγμή και για τον λόγο αυτό, εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι και κυρίως, να εντείνουμε τις προσπάθειές μας προκειμένου να κατανοήσουν όλοι ότι το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο της χώρας μας, εδώ που την έφτασε η λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ, είναι η ενότητα του λαού μας και η δημιουργία ενός μεγάλου και αρραγούς λαϊκού μετώπου, που στο πλευρό του Προέδρου μας και αυριανού Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, θα διεκδικήσει την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και ανάπτυξης. Ας θυμηθούμε πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ούτε τώρα λοιπόν, στο πρόβλημα χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα μας, υπάρχει αδιέξοδο. Η ισχυρή λαϊκή ετυμηγορία κατ’ αρχήν και η σκληρή και στοχευμένη δουλειά της παράταξής μας κατά δεύτερον, θα δώσουν τη λύση. Το πιστεύουμε ακράδαντα, έχουμε επεξεργαστεί μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας ένα ελπιδοφόρο σχέδιο και είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τα πάντα στην προσπάθεια για μια… νέα περηφάνια της Ελλάδας. Γιατί στις εκλογές που έρχονται, δεν θα αναμετρηθούν κόμματα και ιδέες όπως ίσχυσαν σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο. Θα αναμετρηθούν οι δυνάμεις της Ελλάδας με τις δυνάμεις που… δεν θέλουν την Ελλάδα και μισούν οτιδήποτε και

δημοσιεύσεων

εθνικό. Γι’ αυτό και το έσβησαν από παντού… Θα αναμετρηθούν οι δυνάμεις της πραγματικής προόδου με τις δυνάμεις της ουσιαστικής και πιο ακραίας σφαγής των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Η νέα μεταπολίτευση ξεκίνησε! Με μια μεγάλη αναμέτρηση: Οι μη υποταγμένοι εναντίον των υποταγμένων. Οι ελεύθεροι απέναντι στους δεσμευμένους. Αν οι ηγέτες της Ευρώπης δεν προσέξουν, ο κίνδυνος ενός πιστωτικού γεγονότος που θα ταράξει την Ευρώπη και μπορεί να σμπαραλιάσει όλο το οικοδόμημα του ευρώ, είναι προ των πυλών. Με βάση τις προγνώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το 2012 θα είναι χειρότερο ακόμη και από το εξαιρετικά δύσκολο 2011. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε πως πρέπει να τελειώσει πια αυτό το σίριαλ! Λέμε πως χρειάζεται άλλη συνταγή. Να βάλουμε, επιτέλους τέλος στον εφιάλτη των διαρκών φοροεπιδρομών και να δώσουμε τη δυνατότητα στη κοινωνία να αναπνεύσει, να καταναλώσει και να τζιράρει χρήμα που θα μπει στα κρατικά ταμεία. Λέμε πως η Ελλάδα πρέπει να δώσει ουσιαστικά κίνητρα επενδύσεων και να μπει ένα ουσιαστικό τέλος στη γραφειοκρατία. Τέλος, να σοβαρευτούμε επιτέλους σε ό,τι αφορά τον δημόσιο τομέα! Δεν χρειάζονται «σφαγές» εργαζομένων. Αλλά όχι και από τη μία να βγάζουμε εργαζόμενους στην εφεδρεία, ενώ από την άλλη έχουμε διορίσει 25.000, όπως έκανε επί δύο χρόνια το ΠΑΣΟΚ… Σχεδόν όλα σε αυτή τη ζωή ξεκινούν με ένα… χαμόγελο. Ας αφήσουμε χώρο για ένα χαμόγελο λοιπόν. Ας πούμε σε όλους: Τέρμα η θλίψη και η απαισιοδοξία! Είμαστε η φύτρα η καλή, που ξέρει να γεννάει!

Το βασικό ήταν να σωθεί η χώρα. Και να αλλάξει η πορεία αμέσως. Κάναμε και τα δύο

Νέα Δημοκρατία, χωρίς να υπαναχωρεί σε τίποτα από όσα διακήρυττε μέχρι τώρα σε σχέση με την αποτυχημένη πολιτική της φτώχειας και της ύφεσης, ανέλαβε τη μεγάλη ευθύνη να οδηγήσει τις εξελίξεις. Η Νέα Δημοκρατία συνέβαλλε ειλικρινά καθοριστικά ώστε να αλλάξει το κλίμα και να ξεφύγουμε από τα διλήμματα της δραχμής, ενώ αφετέρου έβαλε τη χώρα σε πορεία εκλογών. Επιτέλους ο Γ. Παπανδρέου έφυγε. Η κυβέρνηση του μνημονίου έκλεισε άδοξα τον κύκλο της, κάτω από το βάρος της πρωτοφανούς κρίσης που η ίδια δημιούργησε. Επί δύο χρόνια, η Κυβέρνηση Παπανδρέου, έχτισε ένα βουνό αναξιοπιστίας, ψηφίζοντας και συμφωνώντας σε στόχους που δεν πετύχαινε και σε μέτρα που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσα εκτός από την απόγνωση των πολιτών. Αποκορύφωμα της άφρονος και αναποτελεσματικής αυτής πολιτικής ήταν η πρόταση για δημο46

συλλογή

άρθρων

ψήφισμα, που έβαλε τη χώρα μας σε μια αμφισβήτηση της συμμετοχής μας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή πορεία της. Για πρώτη φορά μετά από 50-60 χρόνια έφτασε να αμφισβητείται η ευρωπαϊκή θέση της Ελλάδας, χάρη στις επικίνδυνες εμπνεύσεις του κ. Παπανδρέου. Η Νέα Δημοκρατία με την απόφασή της να στηρίξει μια Κυβέρνηση Συνεργασίας με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής φέρνει τα εξής θετικά αποτελέσματα για την Ελλάδα: 1. Γίνεται άμεσα εκταμίευση της 6ης δόσης. 2. Βγάζει τη χώρα από το αδιέξοδο. 3. Προσφέρει την αναγκαία αξιοπιστία για την Ευρώπη και τις αγορές. 4. Απομακρύνει το φάσμα της οικονομικής κατάρρευσης. 5. Υλοποιεί την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου ως αναπόφευκτη. Καθώς και τη νέα Δανειακή Σύμβαση. Ας μην πιστεύει κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία μετακινείται έστω και ελάχιστα από τις έως σήμερα θέσεις της. Μιλάμε για μια μεταβατική κυβέρνηση που θα μας οδηγήσει στις κάλπες. Και φυσικά, όταν μετά τις εκλογές θα αναλάβουμε την διακυβέρνηση της χώρας, ας είναι όλοι βέβαιοι πως θα διαπραγματευτούμε σκληρά και θα αλλάξουμε την πολιτική της ύφεσης που δημιουργεί φτώχεια, φέρνει λουκέτα στις επιχειρήσεις, οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία και τέλος οδηγεί κατά συνέπεια σε απόλυτη αποτυχία, τους δημοσιονομικούς στόχους που τίθενται. Αποφύγαμε τα χειρότερα. Βάλαμε τα πράγματα σε άλλο δρόμο. Αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο… Το βασικό ήταν να σωθεί η χώρα. Και να αλλάξει η πορεία αμέσως. Κάναμε και τα δύο. Τώρα, με ενισχυμένη τη θέση μας στο εξωτερικό θα αγωνιστούμε παντού για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει από την ασφυξία και να μπει στο δρόμο της Ανάκαμψης. Σήμερα στέλνουμε ένα μήνυμα αξιοπιστίας στο εξωτερικό και αφουγκραζόμαστε τον λαό, στέλνουμε μήνυμα ευθύνης στο εσωτερικό. Στηρίζουμε την μεταβατική κυβέρνηση των 100 ημερών, για να μπορέσουμε μετά να αλλάξουμε όσα πρέπει να αλλάξουν και με τα οποία εξ’ αρχής διαφωνήσαμε. Προτεραιότητά μας πάντως ήταν και παραμένει: η ανάκαμψη και η ανάπτυξη. Το λέμε αυτό παντού μέσα και έξω από την Ελλάδα. Οι δικαιωμένες θέσεις μας για την αναγκαία πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης είναι ακριβή παρακαταθήκη για τη Δημοκρατία και το Λαό μας. Δεν τις αλλάζουμε, δεν τις παραχωρούμε. Δεν ψηφίζουμε κανένα νέο μέτρο σε βάρος των πολιτών. Σήμερα αρνούμαστε την κατάρρευση της χώρας. Στηρίζουμε την Ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας. Ενημερώνουμε τους πολίτες. Καταθέτουμε τις απόψεις μας. Πάμε στις εκλογές για μια μόνιμη ισχυρή λύση και μια Κυβέρνηση ελπίδας και προοπτικής. Η Νέα Δημοκρατία είναι εγγύηση - της δημοκρατικής ομαλότητας - της εθνικής ενότητας - της ευρωπαϊκής πορείας μας - της παραμονής μας στο ευρώ και - της ανάκαμψης» και

δημοσιεύσεων

Δεν ξεχνάμε τη Διετία, δεν αλλάζουμε τη θέση μας

Κυβέρνηση που προέκυψε είναι Μεταβατική και ανάγκης. Είναι Κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Έχει ως Πρωθυπουργό ένα πρόσωπο αποδεκτό από τα τρία κόμματα, με μακρά θητεία στο Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κεντρικό Τραπεζικό Σύστημα. Δεν είναι Κυβέρνηση Συνεργασίας ή Συνασπισμού. Οι Κυβερνήσεις αυτές, προκύπτουν όταν δύο κόμματα συζητούν και συμφωνούν σε συγκεκριμένο κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο και στη συνέχεια υλοποιούν. Τη Ν.Δ. χωρίζει από το ΠΑΣΟΚ μια καταστροφική πολιτική, μια πολιτική που δύο χρόνια τώρα δεν έχει πετύχει κανένα μα κανένα από τους στόχους που είχε θέσει. Ακόμα και στα σημεία που με υπεύθυνο και σαφή τρόπο δείξαμε τη συμφωνία μας, αυτά ακριβώς είναι τα σημεία πολιτικής που το ΠΑΣΟΚ φαινόταν να δέχεται αλλά δεν τα πίστεψε ποτέ, γι αυτό και δεν έχουν προχωρήσει καθόλου. Διαρθρωτικές αλλαγές, αποκρατικοποιήσεις, αξιοποίηση Δημόσιας Περιουσίας, λιγότερο Κράτος. Δεν υπάρχουν λοιπόν σημεία Προγραμματικής Συμφωνίας, γι’ αυτό και δεν είναι δυνατή η δημιουργία Κυβέρνησης Συνεργασίας, ή Συγκυβέρνηση ή Συνασπισμός. Βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι κεντρική προτεραιότητα της «Τρίτης» Κυβέρνησης Παπανδρέου εδώ και 6 περίπου μήνες αποτέλεσε η λυσσαλέα προσπάθεια να εγκλωβισθεί η Νέα Δημοκρατία στο κάδρο της αποτυχίας του Μνημονίου με όχημα μια ψευδεπίγραφη επίκληση της συναίνεσης που την αναζητούν και οι Ευρωπαίοι. Θεατρικού χαρακτήρα απόπειρα σ’ αυτή την κατεύθυνση είδαμε το καλοκαίρι με την τηλεφωνική πρόσκληση για συγκυβέρνηση που λίγο αργότερα αποσύρθηκε. Κορυφαία όμως όπως και καταστροφική προσπάθεια στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής υπήρξε το ακατανόητο Δημοψήφισμα, με τις γνωστές συνέπειες. Η προσπάθεια όμως δεν σταμάτησε. Ο Παπανδρέου και τα στελέχη της μνημονιακής διακυβέρνησης, σήμερα κομπάζουν για την συνεργασία, τη δήθεν νέα εποχή και επενδύουν στην Κυβέρνηση ανάγκης, την άφεση αμαρτιών για την εγκληματική διετία. Η στήριξη που θα παρέχει η ΝΔ στην Κυβέρνηση Ανάγκης δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε ή θα διαγράψουμε την καταστροφική διετία του Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του. Δεν ξεχνούμε, αξιολογούμε. Οι ευθύνες είναι εδώ και θα τεθούν υπ’ όψιν των πολιτών στις Εκλογές. Σήμερα αυτό που συμβαίνει είναι ότι και οι δύο στηρίζουμε μια Κυβέρνηση για να επικυρώσει την αναπόφευκτη Δανειακή Σύμβαση, να εξασφαλίσει την 6η δόση της προηγούμενης σύμβασης και να προκηρύξει εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η σταθερή μας θέση να κρατάμε αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ και την Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου δεν υπαγορεύεται από μικροκομματική ιδιοτέλεια, αν και είναι λογικό να μη θέλει κανείς να μοιραστεί μια τόσο καταστροφική πολιτική όπως αυτή της διετίας. Την ανάγκη να διατηρήσουμε την ολοκληρωμένη και δικαιωμένη πολιτική μας πρόταση 48

συλλογή

άρθρων

καθαρή και ανόθευτη την έχει η χώρα, η Δημοκρατία μας, οι πολίτες. Η πατρίδα μας αναζητά μια πολιτική εξόδου από την κρίση, διψά για ελπίδα και προοπτική. Σήμερα δεν έχει παρουσιαστεί καμιά άλλη εναλλακτική πρόταση. Είναι ευθύνη δική μας να την θέσουμε υπ’ όψιν του λαού και με τη στήριξή του να την εφαρμόσουμε. Σήμερα στηρίζουμε την Κυβέρνηση Ανάγκης. Το βλέμμα μας όμως είναι στραμμένο στην περίοδο μετά από αυτή. Η αγωνία μας είναι να εξασφαλίσουμε προϋποθέσεις ώστε να μείνει η χώρα μας στην Ευρώπη και στο ευρώ. Να αποφύγει τα χειρότερα. Να μπει ένα τέλος στα ελλείμματα και στον κατήφορο. Να αρχίσουν οι πολίτες να νιώθουν ότι οι θυσίες τους δεν πάνε χαμένες. Και τέλος όλοι μαζί να σχεδιάσουμε, να ονειρευτούμε και να αγωνιστούμε για ένα μέλλον που θα ταιριάζει στις παραδόσεις μας. Κυρίως όμως θα αξίζει στη νέα γενιά που σήμερα δεν βλέπει ελπίδα και προοπτική.

Πολλά τα προβλήματα στην αγορά εργασίας

αγορά εργασίας αυτήν την περίοδο του μνημονίου, αντιμετωπίζει πολλές και σοβαρές προκλήσεις όπως: • Η υψηλή ανεργία, ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών. Ένα από τα κρίσιμα μεγέθη της απασχόλησης που δεν συμμετέχουν στην υπόθεση της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό είναι έλλειμμα και πρόκληση μαζί. Δεν μπορεί, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία το 37% των νέων επιστημόνων να έχει στραφεί στην μετανάστευση. • Η υψηλή αδήλωτη εργασία και η κλιμάκωση της παραβατικότητας στην εργασία σε βάρος των εργαζομένων. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο να περιοριστεί (αν όχι να εξαφανιστεί), το φαινόμενο της παραβίασης των εργασιακών δικαιωμάτων, που δεν θίγει μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και την υγιή επιχειρηματικότητα και τον ανταγωνισμό. Στην υπόθεση αυτή πρέπει να στρατευθούμε όλοι. Οι δύο προτεραιότητές μας σε αυτό είναι η αυστηροποίηση των ποινών και η εμπλοκή της επιχειρηματικής κοινότητας με μέτρα σε βάρος των παράνομων εργοδοτών. • Η χαμηλή απορροφητικότητα αλλά και η αποδοτικότητα των Ευρωπαϊκών πόρων για την απασχόληση και την ανεργία. Είναι εγκληματικό να λιμνάζουν πολύτιμοι πόροι στη γραφειοκρατία των υπουργείων, την ώρα που έχουμε τόσους ανέργους. • Η αποσταθεροποίηση της αγοράς εργασίας. και

δημοσιεύσεων

Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι αν υπάρχει αρκετή ευελιξία ή όχι, αλλά αν οι παρεμβάσεις που έγιναν έφεραν αποτελέσματα κι αν εξασφάλισαν ισορροπία. Η απάντηση είναι αρνητική. Σήμερα κυριαρχεί ένα αίσθημα ότι δεν είναι αναγκαίο να τηρούνται οι κανόνες, γι΄αυτό κι έχουμε άνοδο της παραβατικότητας και αίσθημα ανασφάλειας. Το σύνθημα «δουλειά να είναι και όπως να ‘ναι, ακούγεται συχνότερα κι αυτό είναι επικίνδυνο. Η θέση μας είναι ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ο κοινωνικός διάλογος. Να συμφωνήσουν οι Κοινωνικοί Εταίροι. Η οικονομία μας να αξιοποιήσει τη συμφωνία αυτή τόσο για τη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, όσο και για την εξασφάλιση ηρεμίας στο εργασιακό περιβάλλον, όπως επίσης πρέπει να εγκατασταθεί με κάθε τρόπο η νομιμότητα.

Με Παροχή Εγγυήσεων, η Συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην Ανακεφαλαίωση των Τραπεζών

εφαρμογή της επερχόμενης συμφωνίας για την ανταλλαγή των Ελληνικών Ομολόγων (PSI), θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα προσοχή από το Ελληνικό Δημόσιο. Είναι απαραίτητο δηλαδή να εφαρμοστούν ξεκάθαρες λύσεις, που θα παράσχουν στο Ελληνικό Δημόσιο τις κατάλληλες εγγυήσεις για τη συμμετοχή του, στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των Τραπεζών που εντάσσονται στο PSI. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δημοσιεύματα, το δημοφηλέστερο-προτεινόμενο μοντέλο ανακεφαλαίωσης των Τραπεζών αφορά σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που βασίζεται στους ακόλουθους τέσσερις πυλώνες: • Παροχή κοινών μετοχών, μετά ψήφου • Παροχή κοινών μετοχών, άνευ ψήφου • Συμμετοχή σε ομολογιακό δάνειο, μετατρέψιμο σε μετοχές (κοινές, μετά ψήφου), με επιτόκιο 10% ετησίως και τέλος, • Στην ιδία συμμετοχή Όμως, το παραπάνω μοντέλο αύξησης μετοχικού κεφαλαίου που προτίθενται να ακολουθήσουν αρκετές Τράπεζες, παρουσιάζει τις ακόλουθες αδυναμίες τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Συγκεκριμένα: Σε πολιτικό επίπεδο, αντιμετωπίζει τις Τραπεζικές Επιχειρήσεις με διαφορετικό τρόπο από ό,τι τα Ασφαλιστικά Ταμεία που υφίστανται ζημία από το ίδιο γεγονός. Παράλληλα δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, δεδομένου ότι στο PSI συμμετέχουν και Τράπεζες της Ευρωζώνης. 50

συλλογή

άρθρων

Αναφορικά με την οικονομική διάσταση, παρουσιάζονται σημαντικά προβλήματα με τη μέτρηση της απόδοσης της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου στην επένδυση. Επιπλέον, δεν είναι ξεκάθαρο το επίπεδο στο οποίο θα γίνεται η διαπραγμάτευση των κοινών, άνευ ψήφου, μετοχών που θα ανήκουν στο Δημόσιο, ειδικά σε μια χρονική περίοδο που θα χαρακτηρίζεται από… πληθωρισμό Τραπεζικών τίτλων. Τέλος, είναι ασαφής ο μηχανισμός που θα προσδιορίζει την αναλογία μίγματος ομολογιακού δανείου και μετοχών. Πιστεύουμε ότι, σε μία περίοδο που το κύριο ζητούμενο είναι η διασφάλιση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας στη διαδικασία ανακεφαλαίωσης των Ελληνικών Τραπεζών προτείνουμε και υποστηρίζουμε την εφαρμογή καθαρών και άμεσων λύσεων. Στο πλαίσιο αυτό, το Ελληνικό Δημόσιο συμμετέχει ισότιμα όπως κάθε άλλος κάτοχος κοινών μετοχών, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της επένδυσης, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί και το δικαίωμα πώλησης όποτε διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες στη χρηματιστηριακή Αγορά. Εναλλακτικά, το Κράτος έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε Ομολογιακό Δάνειο, συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας, με ετήσια απόδοση και εγγύηση συγκεκριμένα στοιχεία του Ενεργητικού κάθε Τράπεζας, που κατά κύριο βαθμό θα πρέπει να σχετίζονται με ακίνητα. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, τμήμα της απόδοσης από την εφαρμογή των δύο παραπάνω σεναρίων συμμετοχής του Δημοσίου σε μετοχικές ή ομολογιακές αξίες (είτε μεμονωμένα, είτε σε συνδυασμό), μπορεί να αποδοθεί στα Ασφαλιστικά Ταμεία για την κάλυψη των απωλειών που θα επιφέρει η εφαρμογή του PSI. Ειδικά στην περίπτωση των Ασφαλιστικών Ταμείων θεωρούμε ότι, η διασφάλιση της βιωσιμότητα και της οικονομικής ευστάθειάς τους αποτελεί εγγύηση διασφάλισης του ζητούμενου της κοινωνικής συνοχής και του Κράτους Δικαίου, που βρίσκεται υπό διωγμό από την «μνημονιακή πολιτική».

Όχι περικοπές με οριζόντιο τρόπο

ερικές σκέψεις σχετικά με το μεγάλο κεφάλαιο των Επικουρικών Συντάξεων. Έχουμε στα χέρια μας μια πρόταση από το Υπουργείο Εργασίας με δυο σκέλη. Το πρώτο αφορά στην ενοποίηση πέντε Επικουρικών Ταμείων και το δεύτερο σε νέες μειώσεις των Επικουρικών Συντάξεων. Η θέση της Νέας Δημοκρατίας όπως έχει ήδη τονιστεί, είναι ότι δεν δεχόμαστε νέες-για τρίτη φορά- οριζόντιες περικοπές Επικουρικών Συντάξεων. Όσον αφορά στην προτεινόμενη ενοποίηση η κατ’ αρχήν θέση μας δεν είναι αρνητική. Πρέπει όμως να υπάρχουν προϋποθέσεις, τεκμηρίωση ισχυρή σχέδιο και μελέτη σοβαρή. Να θυμίσουμε ότι πρώτη η Νέα Δημοκρατία το 2008 προχώρησε σε σημαντικές ενοποικαι

δημοσιεύσεων

ήσεις Ταμείων με σεβασμό όμως στην οικονομική αυτοτέλειά τους, για να αξιοποιήσουμε ως μία από τις πολλές μορφές χρηματοδότησης που θα χρειαστούμε για τις άλλες εναλλακτικές προτάσεις προκειμένου να αποφύγουμε το για τρίτη φορά ΚΟΥΡΕΜΑ των επικουρικών που προτείνει ο αρμόδιος Υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον κι αυτό είναι σημαντικό να το θυμίσουμε. Η πρωτοβουλία μας τότε εξασφάλισε μια αέναη και γενναία χρηματοδότηση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης αφού προβλέπαμε πόρους από τον εισπραττόμενο ΦΠΑ (σε ποσοστό 10%) και ποσοστό από τα έσοδα των Αποκρατικοποιήσεων. Δυστυχώς τότε ο Γ. Παπανδρέου σήκωνε τη γροθιά του στο Σύνταγμα και στη συνέχεια, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αγνόησε το Νομοθετικό Πλαίσιο και τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από αυτό. Επί πλέον αδράνησε χαρακτηριστικά, για δυο και πλέον χρόνια χωρίς κανένα μέτρο εξυγίανσης. Έτσι με τον φόβο σήμερα της τρόικας ο Υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γ. Κουτρουμάνης προβάλει την προτεινόμενη ενοποίηση που είναι όχι μόνο πρόχειρη αλλά και αντιφατική. Θα είναι εθελοντική μας λέει, και φυσικά και λογικά τα εύρωστα ταμεία, δεν θα ενταχθούν και επομένως ο στόχος της ενοποίησης,-που είναι η αναδιανομή των πόρων των Ταμείων- δεν θα επιτευχθεί. Επί πλέον η δυνατότητα για εξαίρεση από την ενοποίηση, μπορεί να οδηγήσει στο σημείο, στο τέλος του χρόνου να έχουμε περισσότερα ταμεία από όσα έχουμε σήμερα. Συμπερασματικά λοιπόν η θέση μας είναι η εξής: • Ενοποίηση ναι, αλλά αφού πρώτα γίνει μελέτη σκοπιμότητας και εξασφαλισθεί ο αναγκαίος χρόνος, όχι δηλαδή από 1/7/2012 αλλά μέχρι τέλος του 2012. • Καταγραφή και ορθολογική κεντρική διαχείριση των Κοινωνικών Πόρων. • Καμία περικοπή στις χαμηλές συντάξεις. • Οι τυχόν υπάρχουσες ανισότητες στις παροχές σε σχέση με τις δυνατότητες των Ταμείων, να εξετασθούν χωριστά για κάθε Ταμείο. • Όχι περικοπές με οριζόντιο τρόπο αλλά κάθετος εξορθολογισμός. • Νέοι τρόποι χρηματοδότησης του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, με βάσει τις συγκεκριμένες προτάσεις που έχουν κατατεθεί με επίσημο τρόπο.

Η Ν.Δ. είναι δικαιωμένη πια για τις θέσεις της

ούμε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα μας. Η ανεργία είναι πάνω από το 18%. Οι Άνεργοι ξεπερνούν τις 900.000. Η Ύφεση να καθηλώνει την οικονομία. Οι περικοπές και τα χαράτσια εξανεμίζουν το εισόδημα των πολιτών και την ίδια στιγμή δεν έχει κλείσει ακόμη η διευθέτηση του Δημοσίου χρέους μέσα από το PSI και είναι ανοικτά όλα τα 52

συλλογή

άρθρων

ενδεχόμενα. Εμείς στη Νέα Δημοκρατία μέσα από ένα συνεχή διάλογο με την κοινωνία επιδιώκουμε τη δημιουργία μιας μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας για να στηθεί η αξιοπρέπεια της Πατρίδας μας, να εξασφαλιστούν τα στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, να γεννηθεί η ελπίδα για ένα μέλλον καλύτερο και ασφαλέστερο για τις επόμενες γενιές. Σε αυτόν τον διαρκή δημόσιο διάλογο συμμετέχουμε όχι μόνο για να ακούσουμε αλλά και να καταθέσουμε τις δικές μας προτάσεις και δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η Νέα Δημοκρατία είναι πια δικαιωμένη στις εκτιμήσεις της και στις πολιτικές της θέσεις. Όλα όσα κατέθεσε με υπευθυνότητα αλλά και ρίσκο το καλοκαίρι του 2010 επιβεβαιώθηκαν όλα. Η αποτυχία της Μνημονιακής Συνοχής, η ανάγκη για στροφή στην ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της Οικονομίας, η ανάγκη για την επιτάχυνση της απορρόφησης των πόρων του ΕΣΠΑ, η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, η ελάττωση του μη μισθολογικού κόστους, η μείωση της φορολογίας, η αναποτελεσματικότητα των οριζόντιων περικοπών. Είπαμε όχι στη μείωση των μισθών και συντάξεων ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. Πιστεύουμε στην προτεραιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών. Είναι μερικές από τις βασικές μας επιλογές που έχουν ήδη δικαιωθεί από όλους.

Η μόνη απάντηση στα αδιέξοδα των μνημονίων είναι η διαπραγμάτευση

ο μόνο που μπορεί να διασώσει σήμερα την Ελλάδα από την καταστροφική πολιτική της «άνευ όρων παράδοση της χώρας στους δανειστές» που από το 2009 έχει εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ, είναι η διαπραγμάτευση. Ο δρόμος της εξόδου από τα αδιέξοδα των Μνημονίων περνά μέσα από την σταθερή και υπεύθυνη στάση του Αντώνη Σαμαρά, που ακόμα κι όταν όλη η Ευρώπη βρέθηκε απέναντί του, συνέχισε να μιλά για συνεννόηση με τους Εταίρους στην υιοθέτηση μέτρων ανάπτυξης και προοπτικής. Είναι πλέον σαφές σε όλους ότι, η επίθεση σε μισθούς και συντάξεις, το μόνο που μπορεί να επιφέρει είναι ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα. Η θέση του Αντώνη Σαμαρά, που αποτελεί και τον κεντρικό πυλώνα της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, ότι δηλαδή, η σωτηρία της Ελλάδας είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τη δημιουργία ύφεσης στην Αγορά, δικαιώνεται πλήρως ακόμα και από τους οπαδούς της Μνημονιακής πολιτικής. Η Νέα Δημοκρατία με τη στήριξη που παρέχει στην Κυβέρνηση Έκτακτης Ανάγκης, κάνει πράξη την απόφασή της να διαπραγματευτεί επί της ουσίας με την Τρόικα διεκδικώντας και

δημοσιεύσεων

πέραν από την επανεκκίνηση της Οικονομίας, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας και του κύρους της Ελλάδας, στο εξωτερικό. Τα «δημοσιογραφικά παπαγαλάκια», καθώς και πολλοί νεόκοποι πολιτικοί έχουν πλέον καταλάβει ότι, οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να διαπραγματεύονται σκληρά με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και των πολιτών της. Σήμερα, παρά τις αντίξοες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που έχει δημιουργήσει το πολιτικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ, την τελευταία διετία, η σθεναρή και αταλάντευτη διαπραγματευτική στάση του Αντώνη Σαμαρά διέσωσε κεκτημένα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και απέτρεψε υφεσιακά μέτρα. Σίγουρα, ο δρόμος για τη διάσωση της χώρας μας είναι μακρύς και δύσκολος. Όμως, ως Νέα Δημοκρατία θεωρούμε ότι, οι βάσεις για την περαιτέρω αποτελεσματική επικοινωνία με την Τρόικα φαίνεται να έχουν τεθεί. Σε κάθε περίπτωση η διαχείριση του Ελληνικού χρέους σε ένα περιβάλλον πανευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης, δεν είναι μία ακόμα «τεχνοκρατική άσκηση επί χάρτου», αλλά διέπεται από το πλαίσιο που θα καθορίσει μία λύση πολιτικά προσδιορισμένη. Ειδικά, σε μία Ευρώπη που περηφανεύεται για τα ανθρωπιστικά της ιδεώδη και τη δημοκρατία της, όλοι οφείλουν να θυμούνται ότι, πίσω από τις οικονομικές καταστάσεις βρίσκονται ανθρώπινες ζωές. Το ζητούμενο της επανεκκίνησης της οικονομίας της Ελλάδας δεν ταυτίζεται, ούτε με την «παραδειγματική τιμωρία μισθωτών και συνταξιούχων», ούτε με την εξαθλίωση των πολιτών από την ανεργία. Η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας, δια στόματος του Προέδρου της Αντώνη Σαμαρά, προς τους Εταίρους μας στην Ευρώπη, βασίζεται στις σημαντικές προοπτικές της Ελλάδας και στην εφαρμογή ισοδύναμων οικονομικών μέτρων που κυοφορούν ανάπτυξη και παρέχουν προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς… Μόλις ξεκίνησε η μάχη για την ανάκαμψη της Ελλάδας

ήμερα μέσα από αυτό το βήμα διαλόγου σας προσκαλώ να χαιρετήσουμε την πολύ σημαντική και αποφασιστικής σημασίας για τη χώρα μας απόφαση του Eurogroup. Τα 107 δις ευρώ ξαλαφρώματος του χρέους, ποσό που αντιστοιχεί στο μισό ΑΕΠ της χώρας, είναι ένα σημαντικό βήμα για την απομάκρυνση του κινδύνου της χρεοκοπίας της χώρας, ενώ παράλληλα χάριν τούτου η χώρα παραμένει σταθερά μέσα στην ομάδα της ευρωζώνης.

συλλογή

άρθρων

Χωρίς την αποφασιστική μας συμβολή, χωρίς την καθοριστική συμβολή της Νέας Δημοκρατίας, σήμερα δεν θα είχαμε την «πολυτέλεια» να μιλάμε για κούρεμα του χρέους μας και το νέο δανεισμό μας. Σήμερα δεν θα είχαμε αυτές τις ανάσες που κερδίσαμε έτσι ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα στη χώρα να προχωρήσει συντεταγμένα στην αναγκαία αλλαγή πολιτικής, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος. Μιας πολιτικής που θα αναπτερώσει την ελπίδα. Μίας πολιτικής που στοχεύει στην ανάταξη της οικονομίας, την ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής. Με την απόφαση αυτή, η πατρίδα μας κερδίζει χρόνο και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας. Χρόνο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί με σώφρονα τρόπο. Χρόνο που πρέπει να αφιερωθεί σε προγράμματα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας. Σήμερα, γίνονται όλο πολλοί οι πολίτες της Ευρώπης που στρατεύονται, μαζί με τους Έλληνες στον αγώνα για να αντιπαλέψουν τις πολιτικές της μονόπλευρης ύφεσης. Σήμερα όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες που κατανοούν την προτεραιότητα της ανάπτυξης. Επιτέλους οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών έχουν να αντιμετωπίσουν ένα νέο πολιτικό κόστος αντίπαλο εκείνου που μέχρι πρότινος προβάλλονταν ύποπτα. Έχουν απέναντί τους δικούς τους πολίτες, που θεωρούν ότι η Ελλάδα υφίσταται σκαιά μεταχείριση, ότι τιμωρείται υπέρ το δέον και απάνθρωπα και ότι αποτελεί πειραματόζωο για πολιτικές που αργά ή γρήγορα θα «εξαχθούν» και προς τα δικά τους μέρη. Στη διαμόρφωση του ρεύματος αυτού, συνέβαλαν οι αστοχίες των δανειστών μας που έκαναν επίδειξη μιας τιμωρητικής διάθεσης, η οποία έφθασε και πέρασε μάλιστα στα επίπεδα αλαζονείας. Σε κάθε περίπτωση, η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων αλλά και των άλλων πολιτών αποτελεί ένα καλό, ίσως και ευεργετικό εργαλείο για την Ελλάδα. Μακάρι να το αξιοποιήσουμε και να μην το εξανεμίσουμε αυτό το κεφάλαιο με αστοχίες και επιπολαιότητες. Θα το εξασφαλίσουμε ευκολότερα αν δουλέψουμε για να βγάλουμε μπροστά τις μηχανές της επανεκκίνησης της οικονομίας. Διότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας, όπως πλέον όλοι ομολογούν, ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα γίνει μακροχρόνια βιώσιμο. Πάντως δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς. Τώρα μόλις ξεκίνησε η μάχη για την ανάκαμψη της Ελλάδας. Άλλωστε και όλες οι έρευνες αυτό καταδεικνύουν και αναδεικνύουν. Ένα κλίμα αγωνίας και απαισιοδοξίας που κυριαρχεί στην ελληνική κοινή γνώμη. Οι πολίτες, είναι οργισμένοι από τη διετία που διέρρευσε με θυσίες χωρίς ελπίδα. Ο κόσμος, γνωρίζοντας που μας οδήγησε το λάθος φάρμακο και η έλλειψη οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης στη διετία που πέρασε, παραμένει ανήσυχος και ζητά πλέον επειγόντως εκλογές. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συμφωνήσω πως ούτε η νέα δανειακή σύμβαση φέρνει τη λύση που έχουμε ανάγκη. Κανένα πρόγραμμα που στηρίζεται μονόπλευρα σε μέτρα λιτότητας δεν θα φέρει τη λύση και αυτό το έχει δηλώσει πολλές φορές ο Σαμαράς, τονίζοντας την ανάγκη αναπτυξιακών μέτρων. Σήμερα, ωστόσο, μπορούμε να ελπίζουμε πως είμαστε κοντά και σε αυτή την προοπτική. Ισχυρίζομαι ότι άρχισε να διαμορφώνετε μια κοινή αμυντική γραμμή των χωρών του και

δημοσιεύσεων

νότου απέναντι στον υπερφίαλο βορρά ή ακόμα και μια κοινωνική συμμαχία υπέρ της Ελλάδας. Οι επικείμενες εκλογές λοιπόν που με την ψήφο του Ελληνικού λαού όπως όλα δείχνουν θα βρουν τον Αντώνη Σαμαρά στο «τιμόνι» της χώρας, μπορεί να τον βρουν μπροστάρη και μαζί με άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, να καθοδηγεί τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, με βάση το εξ αρχής σχέδιο του, σε μία Ευρώπη που το σχέδιο των «κεντρικών δυνάμεων» έχει ήδη αποτύχει. Μεγάλο το εγχείρημα μεγάλη και η προσπάθεια. Αξίζει όμως να γίνει. Παράλληλα, η χώρα μας πρέπει να πετύχει σε χρόνους–ρεκόρ τις θεμελιακές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και να πολλαπλασιάσει τις αναπτυξιακές και διαπραγματευτικές δυνατότητες της. Τέλος αυτονόητο είναι πως σε μια κοινωνία που χειμάζεται, πρώτιστο μέλημα είναι η ανόρθωση του ηθικού της και η ανάκτηση της ελπίδας. Όποιος λέει πως αυτά είναι εύκολα πράγματα ή δεν ξέρει τι λέει ή λαϊκίζει. Όποιος πει πως με έναν μαγικό τρόπο θα γίνουν όλα όπως παλιά, λέει ψέματα. Οι αποφάσεις θα είναι δύσκολες, οι κόποι και οι θυσίες δεν θα σταματήσουν από την μια μέρα στην άλλη.

Ανάπτυξη: Συμπεράσματα και Προτάσεις Πολιτικής

ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας για τα επόμενα χρόνια είναι το θεμέλιο για την κοινωνική σταθερότητα και ευημερία αλλά και ο βασικός παράγοντας επιτυχίας κάθε προγράμματος Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας; Για να δώσουμε την απάντηση πρέπει να δούμε συνοπτικά τι πήγε λάθος τα προηγούμενα χρόνια. Όλοι οι οικονομολόγοι με τις αναλύσεις τους συμφωνούν για την απώλεια της ανταγωνιστικότητας της χώρας μετά την είσοδο στην ΟΝΕ. Είναι προφανές ότι δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος. Με ψύχραιμη ματιά διακρίνω αρκετές παθογένειες του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου των προηγούμενων δεκαετιών. Οι κύριες παθογένειες είναι η αποβιομηχάνιση, η συρρίκνωση της γεωργικής παραγωγής και γενικά η μετατροπή της Ελλάδας σε οικονομία παροχής υπηρεσιών. Επίσης η διόγκωση του δημόσιου τομέα, η τάση παραγωγής προϊόντων για την εξυπηρέτηση της εγχώριας κατανάλωσης με χαμηλή προστιθέμενη, είχαν σαν αποτέλεσμα το ΑΕΠ να στηρίζεται στις ιδιωτικές και δημόσιες δαπάνες της χώρας. Βασική προϋπόθεση ανάπτυξης είναι η εξάλειψη αυτών των τάσεων. Αρκεί όμως μόνον αυτό; Και ποιο θα είναι το νέο παραγωγικό μοντέλο;

συλλογή

άρθρων

Στο νέο μοντέλο θα οδηγηθούμε αναλύοντας την σημερινή οικονομική κατάσταση την οποία ζούμε. Βλέπουμε ότι οι τομείς των προϊόντων και υπηρεσιών που προορίζονται για εγχώρια κατανάλωση συρρικνώνονται λόγω της πτώσης των εισοδημάτων. Αυτό αναγκαστικά οδηγεί στην αποκλιμάκωση των μισθών και τιμών, ταυτόχρονα όμως γίνεται και κάτι άλλο, απελευθερώνονται διαθέσιμοι πόροι, κεφάλαιο και εργασία, που πρέπει να κατευθυνθούν σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Συνεπώς είναι ολοφάνερο ότι το νέο παραγωγικό μοντέλο πρέπει να είναι εξωστρεφές, με έμφαση στις ιδιωτικές επενδύσεις και στη βελτίωση των όρων ανταγωνιστικότητας των οικονομίας. Για να επιτύχει αυτό όμως, απαιτείται μεγάλος μετασχηματισμός της παραγωγικής δομής και του θεσμικού πλαισίου, με κύριες πολιτικές: • Βελτίωση του θεσμικού περιβάλλοντος που επιδρά στην επιχειρηματικότητα. • Αναβάθμιση της παιδείας και σύνδεση της με την οικονομία. • Ριζική αναμόρφωση της λειτουργίας του Δημόσιου Τομέα. • Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν τον ανταγωνισμό και τη διαφάνεια. • Στροφή στην εξωστρέφεια με προϊόντα υψηλής τεχνολογικής αξίας. Ο ρόλος της οικονομικής πολιτικής γίνεται συγκεκριμένος. Να βοηθήσει την μετατόπιση πόρων προς πιο παραγωγικές και εξωστρεφείς δραστηριότητες. Εργαλεία πολιτικής είναι η ενημέρωση των επιχειρηματιών, για επενδυτικές δυνατότητες, η δημιουργία περιβάλλοντος πιο φιλικού στην επιχειρηματικότητα, οι στοχευμένες απαλλαγές από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Η διαδικασία της παραγωγικής αναδιάρθρωσης θα είναι μακροχρόνια και επώδυνη. Θα απαιτήσει θεσμικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την οικονομική πειθαρχία, τη διαφάνεια, την κοινωνική και οικονομική αποτελεσματικότητα των δημοσίων δαπανών. Οι αλλαγές είναι απαραίτητες και όσο καθυστερούν θα μεσολαβεί χρονικό διάστημα υψηλής ανεργίας και μετανάστευσης, με βαρύτατες συνέπειες για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Η απουσία της χώρας από τις διεθνείς χρηματαγορές δημιουργεί απουσία χρηματοδότησης για τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες και καθιστά δύσκολη την υλοποίηση επενδύσεων από εγχώριους φορείς. Σε μία τέτοια συγκυρία, είναι σημαντικότερο από ποτέ να προσελκυστούν Άμεσες Ξένες Επενδύσεις. Οι επενδύσεις αυτές πρέπει να γίνουν σε κλάδους που προάγουν την πραγματική ανάπτυξη δηλαδή να δημιουργούν εμπόριο και εξαγωγές. Όσο πιο τεχνολογικά προηγμένοι είναι οι κλάδοι στους οποίους θα πραγματοποιηθούν οι επενδύσεις, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η διάχυση τεχνολογίας στις εγχώριες επιχειρήσεις και το όφελος στη συνολική παραγωγικότητα της οικονομίας. Ουσιαστικό ρόλο για την ανάπτυξη θα παίξουν οι θεσμικές εκείνες παρεμβάσεις οι οποίες θα βελτιώσουν την χαμηλή συνολική παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας και θα δημιουργήσουν ένα φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον. Η διαφθορά, η γραφειοκρατία και η συναλλαγή έχουν αποδεδειγμένα αντιαναπτυξιακή επίδραση. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να απομακρυνθεί από τις αντιλήψεις αυτές και να ξαναθυκαι

δημοσιεύσεων

μηθεί την ηθική της παραγωγικότητας και της αποταμίευσης. Όσο περισσότερο η ανταγωνιστικότητα ενισχυθεί με στροφή προς την ποιότητα και την καινοτομία, τόσο μικρότερη θα είναι η πίεση που θα ασκηθεί στους μισθούς. Στο ενδιάμεσο, πρέπει να εφαρμόσουμε πολιτικές που θα εξομαλύνουν τις επιπτώσεις της προσαρμογής στην κοινωνική συνοχή, με εκ νέου σχεδιασμό των κοινωνικών παροχών σε αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη, με επανεκπαίδευση και επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας.

Επίλογος: Τώρα, είναι η ώρα για μια νέα αρχή

ούτη την ώρα, λίγο πριν την κάλπη της 6ης Μαΐου με τους Έλληνες μπροστά σε κρίσιμα διλήμματα, αισθάνομαι την ανάγκη να δημοσιοποιήσω σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μου για την Πατρίδα μας. Για την χώρα μας, που σήμερα, μετά από δυόμισι χρόνια λιτότητας, εξακολουθεί να ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σκοινί, αγωνιζόμενη να αντέξει και να μην πέσει στο περιθώριο. Για τον λαό της, που έχοντας υποστεί υποτίμηση στην ποιότητας της ζωή του, είναι πιο ανασφαλής και απαισιόδοξος από ποτέ. Είναι βέβαιο πως αυτά τα ξέρεις καλύτερα από μένα. Ίσως να είσαι εσύ ή κάποιος δικός σου άνθρωπος ένας ακόμα… αριθμός μητρώου στα δελτία ανεργίας του ΟΑΕΔ. Αλλά και έτσι να μην είναι, δεν μπορεί παρά να βιώνεις από πρώτο χέρι τις μειώσεις μισθών, συντάξεων και άδικους φόρους. Είμαι σίγουρος πως επί δυόμισι χρόνια υπομένεις. Αλλά και αγανακτείς. Εξοργίζεσαι με το άδικο και παράλογο κράτος που σε συνθλίβει οικονομικά, ενώ το ίδιο παρουσιάζεται απαιτητικό αλλά και σπάταλο, βασανιστικά γραφειοκρατικό και δυσκίνητο. Είμαι επίσης βέβαιος πως η μεγάλη σου αγωνία είναι, πώς και με ποιόν τρόπο μπορούν όλα αυτά να αλλάξουν. Σίγουρα δεν υπάρχουν μαγικές μέθοδοι. Σίγουρα δεν θα αλλάξουν, απεμπολώντας την κορυφαία εθνική στρατηγική της χώρας μας, εδώ και δεκαετίες, να ενταχθεί στον ευρωπαϊκό πυρήνα. Σίγουρα όχι, αναζητώντας αλλού «σωτήρες» που θα εμφανιστούν να μας σώσουν γιατί… μας αγαπάνε. Και σίγουρα όχι, επενδύοντας στο νέο λαϊκισμό και τη νέα μυθοπλασία που προτάσσει ακόμα και την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία έναντι οποιασδήποτε άλλης λύσης, λες και ακόμα και αν συνέβαινε αυτό, δεν θα επέφερε μια τεράστια ύφεση, σε συνδυασμό μάλιστα με έναν τεράστιο πληθωρισμό και ανεργία. Ας αφήσουμε κατά μέρος τους λαϊκισμούς και τις μυθοπλασίες, λοιπόν. Οι ώρες που περ58

συλλογή

άρθρων

νάμε είναι πολύ σκληρές για να «ταϊζόμαστε» με νέα παραμύθια! Η αλήθεια είναι μία και πιστεύω πως κατά βάθος την ξέρεις: Όλα μπορούν να αλλάξουν! Αλλά με ένα σοβαρό και ρεαλιστικό σχέδιο επανεκκίνησης της οικονομίας και παράλληλα, διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρώπη, με συμμάχους τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της αλληλεγγύης και των λαών, για χαλάρωση της σφιχτής λιτότητας, που αποδεδειγμένα πλέον έχει αποδειχθεί λάθος «φάρμακο». Για να συμβεί αυτό όμως, η 7η Μαΐου δεν πρέπει να βρει την χώρα με τις πολιτικές δυνάμεις της να επιδίδονται σε παζάρια και συμβιβασμούς για την διεκδίκηση μιας θολής και αναποτελεσματικής διακυβέρνησης. Ούτε να την βάλει στην «περιπέτεια» μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, καθώς κάθε μέρα που χάνεται είναι κρίσιμη. Η επομένη των εκλογών πρέπει να δώσει στην Ελλάδα μια σταθερή κυβέρνηση που θα αλλάξει τα δεδομένα. Θα προχωρήσει με δυναμισμό τις μεταρρυθμίσεις που επί χρόνια περιμένουν και θα φωτίσει τη νέα λύση, βασισμένη στην Ελλάδα της παραγωγής, της εργασίας, της προκοπής. Άλλωστε, το ξέρεις και το ξέρουμε όλοι, πως μόνο όταν το χρήμα κυκλοφορεί, κερδίζουν οι πολίτες, αλλά κερδίζει και το κράτος. Αυτή είναι η λύση. Η μόνη λύση! Και γι’ αυτή την λύση πρέπει όλοι να αγωνιστούμε. Σε ό,τι με αφορά, μάλλον με ξέρεις. Ήμουνα πάντοτε εδώ. Ποτέ δεν λιποψύχησα και ποτέ δεν σταμάτησα να μιλάω, ακόμα και όταν γινόμουν δυσάρεστος, πιστεύοντας πως ο πολιτικός πάνω από όλα πρέπει να είναι χρήσιμος για τον τόπο του. Και τώρα λοιπόν, που ήρθαν τα δίσεκτα και ζόρικα χρόνια, είμαι πάλι εδώ. Πιο ώριμος και πιο αποφασισμένος από ποτέ να σηκώσω πιο βαριές ευθύνες. Με διαρκή αγώνα και πολλή δουλειά για να μπορούν να λένε οι πολίτες πως τίμησα την εμπιστοσύνη τους στο κόμμα μας και εγώ να μπορώ να λέω στα παιδιά μου πως αξίζει τον κόπο να ζήσουν και να προκόψουν στον τόπο των γονιών και των παππούδων τους. Αυτόν τον αγώνα, μαζί θα τον δώσουμε και μαζί θα τον κερδίσουμε. ΕΔΩ, στα δύσκολα, ΕΔΩ στα σημαντικά, ΕΔΩ στο σήμερα και το αύριο!

και

δημοσιεύσεων

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΝΟΜΑ: ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΗΜ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1958 ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΜΙΑΟΥΛΗ 48 – ΠΑΤΡΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ: 2610 344700 & 2610 344702 FAX: 2610 344703 ΚΙΝΗΤΟ: 6945-521111 e-mail: ninikolopoulos@gmail.com

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Παντρεμένος με την Αναστασία Μανωλοπούλου και πατέρας τεσσάρων παιδιών, Αφροδίτη (1997), Ιωάννης (1998), Νίκη (2000) και Ανδρέας – Ευγένιος (2001).

Το 1986 εξελέγη πρώτος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Πατρέων. Επιστρατεύεται το 1990 ως υποψήφιος Δήμαρχος Πατρέων επικεφαλής της δημοτικής παράταξης το «Μέλλον της Πάτρας», όπου συγκέντρωσε στον πρώτο γύρο στην κάλπη το υψηλότερο ποσοστό μέχρι σήμερα της προτίμησης των πολιτών από τον κεντροδεξιό χώρο.

ΣΠΟΥΔΕΣ • Υποψήφιος Διδάκτωρ, Οικονομική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. • Μεταπτυχιακό, «Οικονομικά της Εκκλησίας». Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. • Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών, του Πάντειου Πανεπιστημίου. • Πτυχιούχος Κοινωνικής Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. • Πτυχιούχος ΑΣΣΕ. • Μεταπτυχιακός φοιτητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας.

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ Εξελέγη πρώτος Βουλευτής Αχαΐας στις εκλογές του 1989 και έκτοτε επανεξελέγη 1990, 1993, 1996, 2000, 2004 έως το 2007. Επανεκλέγεται το 2009. Το 1990 ορίζεται από τον Πρωθυπουργό κ. Κων/νο Μητσοτάκη Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος μέχρι τη διάλυση της Βουλής το 1993.

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ορίζεται με απόφαση του Προέδρου της ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ έως και τον Σεπτέμβριο 2007 • Τακτικό μέλος, του Συμβουλίου της Ευρώπης, (Commision), με έδρα το Στρασβούργο • Τακτικό μέλος, της Δυτικο-Ευρωπαϊκής Ένωσης, με έδρα το Παρίσι • Εκλέγεται Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας • Εκλέγεται Πρόεδρος Διακομματικής Επιτροπής Ορθοδοξίας και Θρησκευμάτων της Βουλής των Ελλήνων • Μέλος της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Μεσογείου (ΡΑΜ) • Πρόεδρος της Επιτροπής Ενέργειας και Περιβάλλοντος της ΡΑΜ

Κοινοβουλευτικές επιτροπές Συμμετέχει με υπόδειξη του Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και απόφαση του Προέδρου: • Εθνικής Οικονομίας • Οικονομικών • Εξωτερικών και Άμυνας • Θρησκευμάτων • Ανάπτυξης – Εμπορίου • Εργασίας • Πολιτισμού

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ • Ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού «Νέος ΛΟΓΟΣ» από το 1986 έως το 1996 • Ιδρυτής και μέλος της συντακτικής ομάδας περιοδικού «Πολιτικό Εντευκτήριο» από το 1997 • Ιδρυτής εφημερίδας ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της Ενημέρωσης, από το 1997 έως το 1998 • Ιδιοκτήτης – Ιδρυτής του Ραδιοφωνικού σταθμού ΜΕΛΛΟΝ FM, έως το 1994 • Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού ΜΕΛΛΟΝ TV έως το 1994

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ • Εκλεγμένο Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου (έως το 2005) • Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (έως και σήμερα) • Εκλεγμένος Τομεάρχης Εθνικής Οικονομίας (έως το 2004) • Διορίζεται με απόφαση του Προέδρου κ. Μιλτιάδη Έβερτ Γραμματέας Συνδικαλισμού Κεντρικής Διοίκησης (έως το 1997) Διορίζεται με απόφαση του Προέδρου κ. Κώστα Καραμανλή: • Γραμματέας Τεκμηρίωσης στην Κεντρική Διοίκηση, καθώς επίσης • Γραμματέας στην Κεντρική Διοίκηση Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων –Μ.Κ.Ο. (έως και σήμερα) • Τομεάρχης Εργασίας από τον Ιανουάριο του 2011

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ • Αντιπρόεδρος του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων • Σύμβουλος Επιχειρήσεων • Στέλεχος Χρηματοπιστωτικού Ιδρύματος • Οικονομικός Σύμβουλος Ιδιωτικών Επιχειρήσεων • Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Κεφαλαίου Α.Ε.