Το Εργαστήριο Σκέψης αποτελεί µια ∆ιεθνή µορφωτική, ερευνητική και πολιτιστική κοινότητα που δοκιµάζει την εµπειρία ενός διαφορετικού παραδείγµατος στην Παιδεία και τον Πολιτισµό. Το Εργαστήριο Σκέψης, το οποίο είναι καθ' οδόν τα τελευταία 18 χρόνια, αποσκοπεί στο να αφυπνίσει µια διάθεση Αναζήτησης, Έρευνας και Στοχασµού, όσον αφορά τη σχέση Φιλοσοφίας, Επιστήµης και Τέχνης. Το Εργαστήριο Σκέψης επιχειρεί να χαράξει µια οδό σκέψης και ένα ήθος ζωής που να εµψυχώνεται από τη σκέψη της σχέσης και από τη συνείδηση της κοινωνικής συνύπαρξης. Με άξονα τη στοχαστική παιδεία, ως αγωγή και καλλιέργεια της ψυχής και του Λόγου, δοκιµάζει την εµπειρία της ανοιχτής σκέψης, της διεπιστηµονικής/ολιστικής έρευνας, των ρηξικέλευθων διδακτικών και µαθησιακών µορφών. Έτσι διαµορφώνεται µια παραγωγική ατµόσφαιρα που δηµιουργεί ένα άλλο παράδειγµα κοινωνικής συµβίωσης, το οποίο εµπνέει όλους όσοι µετέχουν στον κόσµο του εργαστηρίου σκέψης να οραµατιστούν δυνατότητες αυτοοργάνωσης της ζωής και της κοινωνίας. ∆ηλαδή να µετουσιώσουν την έγκυρη επιστηµονική γνώση σε ήθος και κοινωνική συνείδηση.
Το Εργαστήριο Σκέψης δηµιουργήθηκε και συντονίζεται από τον Στοχαστή Αλέξη Καρπούζο, ο οποίος διδάσκει καθηµερινά, ατοµικά ή οµαδικά µαθήµατα. Με άξονα τη φιλοσοφική διερεύνηση του Κόσµου, αξιοποιεί στοιχεία από τους χώρους της Γνωσιολογίας, της Γλωσσολογίας, της Θεωρίας της Λογοτεχνίας, της Λογικής και των Κοινωνικών Επιστηµών, µε έµφαση στην Παιδαγωγική. Ανοίγεται και στο χώρο των Μαθηµατικών, της Αστροφυσικής και της Κοσµολογίας, προωθώντας τη διαθεµατικότητα, την διεπιστηµονική προσέγγιση των ζητηµάτων της γνώσης, µε επιστέγασµα την Ανοιχτή Σκέψη, τη Γνώση-Σοφία της Ανοιχτής Ολότητας. Περισσότερα από 600 άτοµα, από την Ελλάδα και σε 10 χώρες πλέον, διαπαιδαγωγήθηκαν στον πολιτισµό του εργαστηρίου σκέψης, Μέσω της µορφωτικής και γνωσιακής διαδικασίας αναδείχθηκαν πρωτότυπες στοχαστικές έρευνες, επιστηµονικοί πειραµατισµοί και ποιητικές δηµιουργίες στο χώρο της σκέψης, της επιστήµης και της τέχνης.
Το Εργαστήριο Σκέψης, επεξεργάζεται µια απαιτητική και ριψοκίνδυνη σχέση µε την τέχνη και την ποίηση, µια σχέση που να εµπνέει, να εµψυχώνει καίρια και αποφασιστικά και να ανοίγει ρηξικέλευθους δρόµους προσωπικής έκφρασης και κοινωνικής συνύπαρξης. Η τέχνη και η ποίηση δεν υπάρχουν για να µας συγκινούν ανώδυνα ή να λειτουργούν ως υποκατάστατα ζωής µέσω ασήµαντων φαντασιώσεων, όπως έχουν καταντήσει. Ενώ ο θετικός λογισµός αναγνωρίζει πεπερα¬σµένα όρια στην ζωή, τη σκέψη και την πράξη, η δύναµη και η ενέργεια της ποίησης και της τέχνης, αποδοµούν τα θεσπισµένα όρια των πραγµά¬των και µας παραπέµπουν, στο απεριόριστο, ανοίγουν δρόµους στο επερχόµενο, εικάζουν το ανέφικτο. Η πιο συγκινητική και συναρπαστική εµπειρία του ανθρώπου είναι το άνοιγµα στο άγνωστο. Το πάθος του αδύνατου, η έρευνα και ο στοχασµός του αδιανόητου είναι η υπαρξιακή συνθήκη για να αναδειχθεί η σκέψη του αόρατου, η συνείδηση του συµπαντικού κόσµου και ο πολιτισµός του πνεύµατος. Ο µετέωρος άνθρωπος αναγνωρίζει ότι η δυνατότητα ύπαρξης και επιβίωσής του διέρχεται µέσω µιας φιλικής και γεναιόδωρης σχέσης µε το Άλλο, τον άλλο άνθρωπο, όπου και εάν βρίσκεται, τα άλλα όντα, τον πλανήτη, τη φύση, τα αστέρια.
Η σύγχρονη σκέψη δίνει προτεραιότητα στη σχέση και αυτό δεν σηµαίνει σχετικισµό και κατάλυση του Απόλυτου, αλλά υπονοεί τη σχεσιακότητα, δηλαδή καθετί είναι σχετιζόµενο µε το άλλο του (και όχι σχετικό). ∆ηλαδή δεν υπάρχει κάτι, αλλά καθετί συνυπάρχει, η ύπαρξη είναι πρωτίστως συνύπαρξη. Τα ανθρώπινα όντα και όλα τα όντα του κόσµου είναι οργανικά αποσπάσµατα του ολικού και ανοικτού κόσµου, ενιαίου και πολυδιάστατου. H ηθική της σύγχρονης σκέψης είναι η µετοχή ή η συµµετοχή. Αυτό σηµαίνει άρνηση της κυριαρχίας, της κτήσης, της κατάκτησης, της χρήσης και της κατάχρησης. Το ήθος σηµαίνεται στη µετοχή και τη συµµετοχή του ατόµου στην κοινωνία, δηλαδή στην επικοινωνία. Η µετοχή ενσαρκώνει τη σχέση µε το Άλλο, αυτή η στάση που δεν χαρακτηρίζεται από κυριαρχία και υποταγή, κατοχή και µνησικακία, µπορεί να µας βοηθήσει σε µια δηµιουργική ενσωµάτωση µε τον άλλο, οπουδήποτε και εάν βρίσκεται. «Ευτυχώ» δεν σηµαίνει κατέχω, αλλά «µετέχω» στοχαστικά και έµπρακτα ποιητικά και φιλικά όχι απλώς στον ιστορικο-κοινωνικό χωροχρόνο, αλλά στον συµπαντικό κόσµο. Αν ο ιστορικο-κοινωνικός χωροχρόνος είναι η περιπέτειά µας, ο Συµπαντικός Κόσµος είναι το άνοιγµά µας, Όταν ο ιστορικο-κοινωνικός χωρόχρονος γίνεται πλανητικός και οδηγείται σε ένα κλείσιµο, τότε αφυπνίζεται µια ανάγκη ανοίγµατος. Με το να ανοιγόµαστε σ΄αυτό που µας επιβάλλεται, στις µεταµορφώσεις που δεν µπορούν να συµβούν χωρίς και τη δική µας ψυχική διαθεσιµότητα, συµµετέχουµε στη διαµόρφωση του κοσµικο-ιστορικού γίγνεσθαι...
Η Ανοιχτή Σκέψη, η Σκέψη της Ανοιχτής Ολότητας, η Γνώση που µετουσιώνεται σε Σοφία Ζωής, παραπέµπουν στην Κοινωνική Πράξη και συνδιαµορφώνονται, σε µια αέναη διαλεκτική σχέση, γιατί πραγµατώνονται µέσα στο Πολιτισµικό πεδίο και αποβλέπουν στη ριζική ψυχική και νοητική µεταµόρφωσή του Ανθρώπου. Όλα αυτά τα χρόνια το Εργαστήριο Σκέψης οργάνωσε και συµπαραστάθηκε σε αυτοργανωµένες κοινωνικές µονάδες εκπαίδευσης για µετανάστες, σε κοινωνικά ιατρεία και φαρµακεία και τα δίχτυα παραγωγών για αδιαµεσολάβητες ανταλλαγές υπηρεσιών και αγαθών.