Juniors North Sea

Jazz-hoogtepunten

1

George Clinton (1990) in Den Haag, als bezoeker: “De show stond eigenlijk op mijn lijstje vanwege zijn connectie met de Red Hot Chili Peppers (Freaky Styley), maar ik werd compleet weggeblazen door dit feestelijke funkgeweld.” 2

Snarky Puppy (2013) in de Congo: “De eerste keer dat Snarky Puppy op het festival stond én dat ik ze live zag. Van ongekend hoog muzikaal niveau, maar tegelijk ook funky en niet te academisch. En niet eens op ‘volle kracht’: vaste drummer Robert ‘Sput’ Searight zat vast op een luchthaven, toetsenist Cory Henry kroop achter de drums.” 3

Eric Gales (2022), ook in de Congo: “Op het eind van zijn optreden haalde Gales gasten op het podium: Christone ‘Kingfish’ Ingram, Trombone Shorty en Cory Henry. Wat volgde was een jam waar het speelplezier van afspatte. Een betere remedie tegen de twee jaar coronablues was er niet.” 4

Tot in lengte der dagen Gevraagd naar zijn meest memorabele festivaledities noemt Junior meteen zijn allereerste: 2011, met de drie nachtconcerten van Prince. “Dat was nooit eerder gedaan, dus een goede vuurdoop. Wat me er, naast de geweldige concerten natuurlijk, nog van bijstaat is dat de kaartverkoop de soep in ging. Ik was die mei een weekend in Parijs toen ik op de trappen bij Montmartre werd gebeld door mijn collega. We besloten op dat moment de stekker eruit te trekken en het een week later opnieuw te proberen.” Een andere editie die hij nooit meer vergeet was die van 2022: “Na twee jaar van coronastilstand en met een veel kortere voorbereidingstijd dan normaal, omdat er lange tijd nog veel onzekerheden waren: kon het doorgaan, en onder welke voorwaarden? Uiteindelijk hadden we weer een festival als vanouds, maar wel met een nieuwe huisstijl, voor het eerst cashless betalen én een ver- bouwd Ahoy. Het was een ouderwets succes: iedereen leek extra blij om er te zijn.” Ook de vraag wat hij nooit meer hoopt mee te maken vereist weinig nadenken: “Een editie moeten organiseren zoals in de coronatijd. In 2020 was er een concert van het Metropole Orkest met gasten, in 2021 een bescheiden North Sea Jazz Downtown, verdeeld over kleinere locaties in de stad. De optredens werden gestreamd, maar tot vlak voor aanvang wisten we niet of en hoe veel publiek er live bij mocht. Wat ik van die jaren heb geleerd is dat de kracht van een festival hem echt zit in de live beleving en het op een fysieke locatie samen meemaken.”

Enkele dromen heeft Junior nog wel voor ‘zijn’ festival. Allereerst hoopt hij vooral dat het zijn unieke karakter behoudt en tot in lengte der dagen blijft plaatsvinden. Maar stiekem heeft hij ook nog wel een wensenlijstje aan artiesten. “Zoals Silk Sonic, maar Bruno Mars zonder Anderson .Paak zou ook al tof zijn. We hebben ook een editie in Curaçao, daar was hij in 2014 te gek. Ook Michael McDonald was daar al eens, die zou ik graag in Nederland zien. En om even groot te dromen: in 2011 stond saxofonist Tia Fuller op het festival, die ook in de all-female band van Beyoncé speelt. Als ze de volgende keer nu in die bezetting komt, inclusief de vocalist, lijkt me dat waanzinnig.”