corfu churches 2 by Nikos Pachtas

Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνα Η ομώνυμη εκκλησία στην οποία βρίσκεται σήμερα το Σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα κτίστηκε από Ενετούς το 1589. Η μονόχωρη Επτανησιακή Βασιλική Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα είναι εξωτερικά λιτά διακοσμημένη. Αντίθετα, το εσωτερικό του ναού, είναι πλούσιο σε διακόσμηση. Εντύπωση δημιουργεί το τέμπλο το οποίο κατασκευάστηκε το 1864 από μάρμαρο Πάρου και σχεδιάστηκε από τον αυστριακής καταγωγής αρχιτέκτονα Μ. Μαόυερς. Οι εξίσου αξιόλογες εικόνες του τέμπλου είναι έργα του Κερκυραίου ζωγράφου Σπύρου Προσαλέντη. Η περίφημη «ουρανία» του ναού είναι χωρισμένη σε 17 τμήματα με χρυσά πλαίσια, ζωγραφισμένα αρχικά από το σπουδαίο Κερκυραίο ζωγράφο, Παναγιώτη Δοξαρά, το 1727. Οι αρχικές εικόνες ωστόσο δεν κατάφεραν να επιβιώσουν λόγω της υγρασίας. Στα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1852, η «ουρανία» αποκαταστάθηκε και επανάκτησε χρώμα και ζωντάνια από τα χέρια του ζωγράφου Νικόλαου Ασπιώτη. Ανάμεσα στα πολλά αφιερώματα που δέχεται κάθε χρόνο ο προστάτης του νησιού Άγιος Σπυρίδωνας, διακρίνονται δύο μεγάλα καντήλια που αφιερώθηκαν το 1716, το έτος που γλίτωσαν οι κάτοικοι του νησιού από τους Τούρκους με τη βοήθειά του.

Church of Saint Spyridon St. Spyridon, whose parents were shepherds, is the beloved saint and guardian of Kerkyra. He was born in 270 ac in Cyprus. Aer the death of his wife, he was made a bishop. He lived on very little and he shared the few things he owned. Although his education was limitted, having learnt very little alongside his poor parents, with his simple speech he was able to attract many people to the Christian faith. e ceiling of the church is divided into 17 parts with golden frames, originally painted by the Kerkyrean artist, Panagiotis Doxaras, in 1727. e initial icons, however, didn’t manage to survive due to the humidity. In the middle of the 19th century, and specifically in 1852, the ceiling was restored and was given colour and vivacity by the hands of the artist Nikolaos Aspiotis.

Η Λάρνακα και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα Η Λάρνακα, στην οποία τοποθετήθηκε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, κατασκευάστηκε στη Βιέννη το 1867. Το Ιερό Λείψανο του Αγίου παρέμεινε στην Κύπρο για τριακόσια περίπου χρόνια μετά το θάνατο του, ενώ περίπου στο τέλος του 7ου αιώνα μ.Χ. μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη λόγω των Αραβικών επιδρομών κατά της Κύπρου. Το 1456, τρία χρόνια μετά την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος μετέφερε το Ιερό Λείψανο του Αγίου μαζί με το Σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας στην Ήπειρο και από εκεί στην Κέρκυρα. Ο λαός της Κέρκυρας τιμά τον πολιούχο της μεγαλοπρεπώς με λιτανείες, πολλές φορές στη διάρκεια του έτους: στις 11 Αυγούστου όπου γιορτάζεται η σωτηρία του νησιού από την πολιορκία των Τούρκων το 1716, στις 12 Δεκεμβρίου που γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου, την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη και την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας αντίστοιχα το 1629 και 1673 και το Μεγάλο Σάββατο για τη σωτηρία των κατοίκων από λιμό.

e Shrine and Holy Relic of St. Spyridon e Shrine in which St. Spyridon’s relic was placed was made in Vienna in 1867. e Saint’s Holy relic remained in Cyprus for about 300 years aer his death, although at the end of the 7th century ac it was transported to Constantinople because of the Arabian invasions against Cyprus. In 1456, three years aer the fall of Constantinople to the Turks, the priest Grigorios Polyetos took the Saint’s relic and brought it to Kerkyra. e Kerkyreans honour their guardian saint with grandeur. Many times during the year they have processions in his honour: on 11 August, when the island celebrates its salvation from the siege of the Turks in 1716, on 12 December, when the memory of the saint is celebrated, on the first Sunday in November and on Palm Sunday, for the island’s deliverance from the plague epidemics of 1629 and 1673 respectively, and on Holy Saturday, for the salvation of the people from a famine.

Ιερός Ναός Ιάσωνος και Σωσιπάτρου Οι Άγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος υπήρξαν μαθητές του Αποστόλου Παύλου. Επισκέφτηκαν την Κέρκυρα το 48 μ.Χ. και δίδαξαν το χριστιανισμό στους κατοίκους του νησιού. Ο Ναός των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου είναι ένας από τους σημαντικότερους ναούς της βυζαντινής περιόδου, ανήκει στον εκκλησιαστικό αρχιτεκτονικό τύπο του δικίονου (δίστυλου) σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο, καθώς ο τρούλος στηρίζεται σε τοίχους και δυτικά σε δύο κίονες. Αποτελεί ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα και αρχαιότερα δείγματα αυτού του τύπου. Κτίστηκε πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού, πιθανά τον 11ο αιώνα. Το κατώτερο μέρος του ναού αποτελείται από λαξευμένους πωρόλιθους, απομεινάρια από κατεστραμμένα κτίρια της Παλαιόπολης, ενώ στα ανώτερα τμήματά του, διακρίνεται το πλινθοπερίκλειστο σύστημα δόμησης, όπου η λιθοδομή δεν επιχρίεται εξωτερικά με σοβά αλλά χτίζεται με πλίνθους σχηματίζοντας διάφορα κεραμοπλαστικά κοσμήματα. Στο εσωτερικό της εκκλησίας φιλοξενούνται σημαντικές εικόνες του Εμμανουήλ Μπουνιαλή Τζάννε και του Μιχαήλ Δαμασκηνού. Ο οκτάπλευρος τρούλος μαζί με ορισμένα άλλα τμήματα του ναού αναστηλώθηκαν τον 17ο αιώνα ενώ στα μέσα προς τέλη του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκε γενικότερη συντήρηση του Ναού και του πλούσιου υλικού του. Το κωδωνοστάσιο προστέθηκε στην περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο Ναός περιλαμβάνει και την κατοικία του ιερέα, ένα μικρό μεταβυζαντινό κτίσμα.

Church of St. Jason and St. Sosipater

e church of St. Jason and St. Sosipater, who were disciples of St Paul and brought Christianity to Corfu, is the most important monument of the Middle Byzantine period on the island. It is one of the earliest examples of the two-columned type church, a rectangular structure with a dome over the center of the cross that is inscribed within the plan of the building. e lower part of the structure is built of large blocks of poros from the nearby ruins of the ancient city of Kerkyra. e typically Byzantine cloisonné masonry was used higher up, consisting of dressed stones with bricks in between. e interior of the church was once entirely frescoed; now wall paintings survive at various points, dating back from the 11th to the 14th century. e marble columns are from older buildings and the Baroque chancel screen is an 18th century intervention. e sarcophagi on either side of the door in the chancel screen are attributed/dedicated to the church’s patrons, St Jason and St Sosipater. e belfry and the structure on the north-west corner of the church date to the 17th century.

Μητροπολιτικός Ναός Υπεραγίας Θεοτόκου της Σπηλαιώτισσας Ο Μητροπολιτικός Ναός της Κέρκυρας, η Παναγία Σπηλαιώτισσα, κτίστηκε το έτος 1577 στο σημείο όπου βρισκόταν παλαιότερος ναός του Αγ. Βλασίου. Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία Σπηλαιώτισσα, καθώς μετά από την καταστροφή του ομώνυμου ναού της, η εικόνα της μεταφέρθηκε εδώ, στον Άγιο Βλάσιο του οποίου ναός βρισκόταν στη συγκεκριμένη θέση, και στην Αγία Θεοδώρα, της οποίας το λείψανο φυλάσσεται στο εσωτερικό του ναού. Μορφολογικά κατατάσσεται στην κατηγορία των Επτανησιακών Βασιλικών τρίκλιτων ναών. Εντύπωση προκαλούν αναγεννησιακά στοιχεία της εξωτερικής του όψης. Πέρα από την ασημένια λάρνακα με το ιερό λείψανο της Αγίας Θεοδώρας, αξιόλογο είναι το βυζαντινό τέμπλο του ναού και μία σειρά από σπουδαίες αγιογραφίες του 14ου, 15ου και 16ου αιώνα.

Metropolitan Church of Hyperagia eotokos Spileotissa e Metropolitan Church of Kerkyra, known as Panagia (Virgin Mary) Spileotissa, is situated where the old church of St. Vlasios stood and was built in 1577. e church is dedicated to three saints, Panagia Spileotissa, since aer the destruction of the church the icon of Panagia Spileotissa was brought here, to St. Vlasios and to St. eodora. e church belongs to the category of the Eptanesian Basilica tri-aisle churches and its impressive front view stands out for its renaissance elements. Inside the church, the relics of St. eodora are kept in a silver shrine. Its Byzantine chancel screen and various significant religious paintings, of which the oldest is the icon of Panagia Dimosiana, are particularly noteworthy. Panagia Dimosiana is said to have been made in Ioannina at the end of the 14th century. Also, other equally notable icons are hosted in the Metropolitan church, by religious painters such as Michael Damaskinos, Emmanouel Tzanne Mpounialis and Panagiotis Paramythiotis.