140 × 210 SPINE: 21 FLAPS: 70
Ο
ISBN 978-960-564-404-8 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
Άγγελος ονειρεύεται τη στιγμή που θα φύγει από το νησί του και θα καταφέρει επιτέλους να ζήσει όλα εκείνα που του στέρησε η ζωή στην επαρχία. Αναζητά την ευτυχία, μέσα από μονοπάτια πρωτόγνωρα γι’ αυτόν κι έρχεται αντιμέτωπος με προκλήσεις που θα τον κάνουν να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Θα συνειδητοποιήσει ότι η ουσία της ζωής δεν βρίσκεται σε εφήμερες υλικές απολαύσεις, ούτε σε απωθημένα που κρατά ζωντανά μόνο και μόνο για να δίνει άλλοθι στον εαυτό του. Θα τολμήσει, όμως, να κάνει την υπέρβαση, να αφεθεί στην αγάπη, στον έρωτα, στην ολοκλήρωσή του και στο άλλο του μισό, αφήνοντας στην άκρη δήθεν ανασφάλειες και φοβίες; Θα τολμήσει να δει τη δική του αλήθεια;
ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΡΔΑΣ
[...] «Να έρχεσαι όποτε θέλεις... σε παρακαλώ», ήταν το μόνο που είπε, ενώ εκείνος έκλεινε την πόρτα πίσω του με πάταγο, δίχως ν’ απαντήσει. Ο Άγγελος βιαζόταν. Ένα αίσθημα φυγής τον είχε κυριεύσει. Κατέβηκε τρέχοντας τη σκάλα ενώ στα αφτιά του ηχούσαν τα λόγια της επίμονα σαν κραυγή αγωνίας που τον καλούσε να ξαναπάει. Ένιωθε να πνίγεται, χρειαζόταν οξυγόνο ν’ αναπνεύσει ελεύθερα. Κοντοστάθηκε στο κατώφλι. Η βροχή είχε ξαναρχίσει ακόμα πιο έντονα και δεν έβλεπε απολύτως τίποτα στα δυο μέτρα. Έκανε ένα βήμα προς τον δρόμο κι ένιωσε το νερό να πέφτει πάνω του με ορμή. Σε κανονικές συνθήκες, θα έψαχνε κάπου να προφυλαχτεί. Τώρα, όμως, του ήρθε μια απίστευτη επιθυμία. Στάθηκε εκεί, ακίνητος, κάτω απ’ το κόκκινο φωτάκι. Κοίταξε τον ουρανό και σήκωσε τα χέρια του με τις παλάμες προς τα πάνω. Το νερό έπεφτε στο πρόσωπό του και στα μαλλιά του κι εκείνος το απολάμβανε. Το ένιωσε σαν λύτρωση. Σαν το νερό να ξέπλενε και να έριχνε στους υπονόμους τον παλιό του εαυτό, που δεν τον άφηνε να ζήσει, και επέπλεε πια στην επιφάνεια μόνο ο καινούργιος του εαυτός. Έκατσε εκεί, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου. [...]
Ο Πέτρος Λάρδας ζει μόνιμα στη Χίο. Είναι παντρεμένος, έχει ένα παιδί και εργάζεται στο Πυροσβεστικό Σώμα. Οι “ανησυχίες” του για την ανθρώπινη ψυχή, τον οδήγησαν να ασχοληθεί με τις ολιστικές θεραπείες και το life coatching, ενώ παράλληλα σπουδάζει Ελληνικό Πολιτισμό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Το μυθιστόρημα «Αναζητώντας τον Άγγελο» είναι το πρώτο έργο του που εκδίδεται. ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_cover_anazitontas.indd 1
29/7/2016 9:24:28 πμ
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Επιmελεια-Διορθωση Layout Design Copyright© 2016 Πρώτη Εκδοση
Αναζητώντας τον Άγγελο Πέτρος Λάρδας Ελληνική λογοτεχνία [1358]0716/09 Όλγα Παλαμήδη Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Πέτρος Λάρδας Αθήνα, Ιούλιος 2016
ISBN 978-960-564-404-8
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 EMAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΠΈΤΡΟΣ ΛΆΡΔΑΣ
Αναζητώντας τον Άγγελο
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τ
ο βλέμμα του στράφηκε προς τον ουρανό, το σώμα του ακουμπούσε στη γη, αλλά η ψυχή του πέταξε ψηλά μαζί του, σαν κάποια αόρατη δύναμη να τους ένωνε. Η στάση και των δύο φανέρωνε ότι συνομιλούσαν σε μια δική τους γλώσσα, μια γλώσσα σιωπής. «Θα ήθελες να μπορούσες να πετάς, Άγγελε;» ρώτησε χωρίς να περιμένει απάντηση, και άρχισε να αφηγείται την ιστορία. «Ο αετός μπορεί να ζήσει μέχρι και εβδομήντα χρόνια. Για να το κατορθώσει όμως αυτό, πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπος με μια γενναία απόφαση. Σαν φτάσει στην ηλικία των σαράντα χρόνων, το μακρύ και κοφτερό ράμφος του έχει γίνει κυρτό και δεν μπορεί να του εξασφαλίσει την τροφή του. Τα επικίνδυνα κι ευέλικτα νύχια του δεν αρπάζουν πια τα θηράματά του. Τα φτερά του είναι βαριά και γερασμένα και με δυσκολία πετάει. Τότε, ο Θεός του προσφέρει δύο επιλογές: ή να πεθάνει δυστυχισμένος και ανήμπορος, ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία πέντε μηνών που θα τον ξανακάνει νέο και δυνατό. Αν το θάρρος υπερνικήσει και αποφασίσει το δεύτερο, πετάει στην κορυφή του βουνού, ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
5
όπου έχει τη φωλιά του, κι αρχίζει να χτυπάει το ράμφος του στον βράχο μέχρι να το κόψει, περιμένοντας στωικά να φυτρώσει το νέο του ράμφος. Με αυτό, αποκόπτει τα νύχια του και μόλις αυτά φυτρώσουν, μαδάει τα γερασμένα του φτερά, έχοντας έτσι την ευκαιρία να ξαναζήσει από την αρχή, πραγματοποιώντας τη διάσημη πτήση της αναγέννησής του». Ο Συγγραφέας
6
ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΡΔΑΣ
Σεπτέμβρης 1992
Ο
Άγγελος στεκόταν όρθιος στην πρύμνη, ακουμπώντας με τα δυο του χέρια τα άσπρα κάγκελα. Έβλεπε σκυμμένος τη θέα απ’ το νησί του να ξεθωριάζει και το βλέμμα του εστίαζε στα άσπρα νερά που άφηνε πίσω του το πλοίο, χωρίς να μπορεί να καθορίσει σκέψεις και συναισθήματα. Απλώς τα κοίταζε και ήταν σαν να ήθελαν κάτι να του πουν. Την περίμενε χρόνια αυτή τη στιγμή, την είχε σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια, όμως τώρα που το όνειρο έγινε επιτέλους πραγματικότητα, ένιωθε ότι και πάλι δεν μπορούσε ν’ αγγίξει την ευτυχία, να την αισθανθεί έστω για ένα λεπτό, να χαμογελάσει αληθινά μέσα από τα βάθη της ψυχής του, κι όχι προσποιητά όπως έκανε πάντα. Η πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού ήταν ο λόγος για τον οποίο ζούσε και έκανε υπομονή, δίνοντας νόημα στη βασανιστική και ανυπόφορη ζωή του. Δεν ονειρευόταν σπουδές και λαμπρή σταδιοδρομία, όπως κάθε άλλος δεκαοκτάχρονος που έφευγε από το νησί, ένα και μόνο πράγμα επιζητούσε, να ΖΗΣΕΙ! Είχε φτάσει η στιγμή να ξεκινήσει τη διαδικασία της αναγέννησής του και να ζήσει όπως όλοι οι συνομήλικοί του. Δεν άντεχε πλέον τον ίδιο του τον εαυτό. Είχαν γίνει εχθροί. Δεν ήξερε αν τον μισούσε ή τον λυπόταν, ένα μόνο ήξερε, πως δεν πήγαινε άλλο. Το λάθος μυαλό παγιδευμένο στο λάθος σώμα, που το ένα ασφυκτιούσε από τη συνύπαρξή του με το άλλο. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
7
Από τότε που θυμόταν τον εαυτό του, ήταν κάποιος άλλος απ’ αυτόν που θα ήθελε. Άβουλος, φοβισμένος, χωρίς να ξέρει τι φοβόταν, γεμάτος τύψεις, χωρίς να έχει κάνει κάτι κακό, αυτοκαταστροφικός, επικίνδυνος για τον ίδιο και μόνο. Δύο καταστρεπτικές συνήθειες κατέκλυζαν την ύπαρξή του. Από τη μία, ανέλυε και κατέκρινε τα πάντα στο μυαλό του, κάθε τι που σκεφτόταν, που επιθυμούσε, που ονειρευόταν. Από την άλλη, σύγκρινε τον εαυτό του με όλους εκείνους που στα μάτια του φάνταζαν ευτυχισμένοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Είχε καταντήσει πλέον μια κινούμενη ωρολογιακή βόμβα, που ήταν θέμα χρόνου να εκραγεί. Αυτή η εκρηκτική του πλευρά δεν γινόταν αντιληπτή από κανέναν. Εξωτερικά έδειχνε απαθής, συμβιβασμένος με τον εαυτό του, ικανοποιημένος, χωρίς καμιά διάθεση για επανάσταση ή αλλαγή. Έτσι θεωρούσαν οι γύρω του όμως. Όλα αυτά που βίωνε είχαν άμεσο αντίκτυπο στις σχέσεις του με τους φίλους του, τους καθηγητές του, τους συγγενείς του, και κυρίως με τις κοπέλες. Δεν ήταν τόσο ότι δεν είχε κάνει ποτέ του σχέση με κορίτσι ή ότι δεν είχε την παραμικρή επαφή μαζί τους, έστω και φιλικά, όσο ότι τα ντρεπόταν και πιο πολύ φοβόταν πως ήταν κατώτερος όλων και πως ποτέ καμία κοπέλα δεν θα εκδήλωνε ενδιαφέρον απέναντί του, γιατί πολύ απλά δεν το άξιζε. Αισθανόταν διαφορετικός απ’ τους άλλους, σαν να τον είχε δημιουργήσει άλλος θεός, σαν να προερχόταν από άλλον πλανήτη και κατά λάθος βρέθηκε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Αν ήταν όμως έτσι, γιατί είχε την επιθυμία να ζήσει όπως και τα άλλα παιδιά της ηλικίας του; 8
ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΡΔΑΣ
Να είναι ο πρωταγωνιστής στις παρέες των αγοριών και να κάνει δεσμούς με τα πιο ωραία κορίτσια; Κορίτσια... Αυτή η όμορφη λέξη που του είχε γίνει έμμονη ιδέα. Ίσως αυτός ήταν κι ένας λόγος που συνέχιζε να ζει, να ελπίζει, να ονειρεύεται. Αυτή η προσμονή ότι κάποια στιγμή θα ένιωθε ένα γυναικείο χάδι, τη γεύση ενός φιλιού. Πόσα κορίτσια ονειρευόταν ότι φιλούσε κάθε βράδυ που ξάπλωνε και ταξίδευε με τη φαντασία του! Όσα όμως και να τριγυρνούσαν στο μυαλό του, κανένα δεν ήταν σαν τη Μαίρη, το ξανθό πανέμορφο κορίτσι, με τα έντονα εκφραστικά πράσινα μάτια, το σμιλεμένο σώμα και τις δύο κοτσίδες που αγκάλιαζαν τρυφερά τους ώμους της. Η Μαίρη έμενε δίπλα στο σπίτι του. Όσο ήταν ακόμη μικροί, ήταν πολύ δεμένοι. Ως συμμαθητές και στενοί οικογενειακοί φίλοι, βρίσκονταν καθημερινά στο σχολείο, στις αλάνες της γειτονιάς και σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. Όλα αυτά μέχρι τα δεκατέσσερά τους, όταν ένα τραγικό γεγονός συγκλόνισε την ανέμελη ζωή της, μεταμορφώνοντάς τη σε θηρίο ανήμερο. Ο αιφνίδιος θάνατος της μητέρας της, μιας χαρισματικής και δοτικής γυναίκας, στάθηκε η αιτία γι’ αυτή την απότομη μεταστροφή. Ο επαναστατικός και αντισυμβατικός της χαρακτήρας την οδηγούσε συχνά σε ρήξη με τα αγαπημένα της πρόσωπα, ενώ η συναναστροφή της με άτομα πολύ μεγαλύτερα και περιθωριακά επέτεινε το συναισθηματικό της αδιέξοδο. Λίγους μήνες μετά τον θάνατο της μητέρας της, η Μαίρη είχε αναστατώσει όλο το νησί. Επί τρεις μέρες την έψαχναν οι πάντες, κινητοποιώντας την τοπική αστυνομία και πυροσβεστική. Εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα μιλούσαν για την εξαφάνισή της, ώσπου ένα ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
9
πρωινό εμφανίστηκε στο σχολείο ατάραχη και απαθής, λες και δεν είχε συμβεί τίποτα. Δεν αποκάλυψε σε κανέναν πού βρισκόταν όλες αυτές τις μέρες, ούτε καν στον πατέρα της, ο οποίος είχε μαραζώσει από την αναμονή. «Σε λίγα λεπτά φτάνουμε στο λιμάνι του Πειραιά», ακούστηκε απ’ το μεγάφωνο του πλοίου, επαναφέροντας στην πραγματικότητα τον Άγγελο, που δεν είχε κλείσει μάτι όλο το βράδυ. Σηκώθηκε από το κρεβάτι της καμπίνας και κοίταξε από το φινιστρίνι. Μόλις αντίκρισε το λιμάνι του Πειραιά, αποφάσισε να μη βγει αμέσως, λες και από κάτι κρυβόταν. Πράγματι κρυβόταν. Από το ίδιο του το παρελθόν. Δεν ήθελε καμία επαφή με εκείνο. Μακάρι να μη γυρνούσε ποτέ στο νησί, να μη συναντούσε κανέναν από αυτούς που ποτέ δεν του έδωσαν σημασία, δεν κατάλαβαν την αξία του. Βυθισμένος πάλι στις σκέψεις του, μια συνήθεια άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια του τη φύση, ένα είδος άμυνας στην καταιγιστική επιβολή της σκληρής πραγματικότητας, συνέχισε να ονειροπολεί. Ήξερε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να τα αλλάξει όλα. Μια εσωτερική φωνή, που δυνάμωνε ολοένα και περισσότερο όσο περνούσε ο χρόνος, του υπενθύμιζε ότι ήταν προορισμένος για κάτι μεγαλειώδες, για κάτι που δεν είχε ανακαλύψει ακόμη, ούτε μπορούσε να προσδιορίσει. Έφταιγε ο ίδιος, άραγε, για ό,τι βίωνε και γι’ αυτό το μετέωρο συναίσθημα, ή κάποια κατάρα που κουβαλούσε; Όσα του συνέβαιναν δεν μπορούσε να τα εξηγήσει με τη λογική και έτσι, εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθού10
ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΡΔΑΣ
σε να βρει τη λύση σε ό,τι πιο αφύσικο και υπερβατικό υπήρχε. Κάθε φορά που άκουγε κάποια παράξενη ιστορία από τις γυναίκες που μαζεύονταν στο σπίτι του και συζητούσαν με τη μητέρα του και τη γιαγιά του, και ενώ εκείνος προσποιούνταν ότι ήταν απασχολημένος με τα βιβλία του ή ότι έβλεπε τηλεόραση, στην πραγματικότητα είχε όλη του την προσοχή στραμμένη στη συζήτηση, για να μη χάσει κουβέντα. Θαύματα, εμφανίσεις αγίων και νεκρών, φαντάσματα που τριγυρνούσαν σε σπίτια και ζητούσαν εκδίκηση, κατάρες που μεταφέρονταν για εφτά γενεές, περίεργα αντικείμενα που έβρισκαν κάποιοι στα σπίτια τους, όλα αυτά έφτιαχναν ένα παρανοϊ κό σκηνικό μέσα στο ήδη ταλαιπωρημένο του μυαλό, στο οποίο ο Άγγελος έψαχνε να βρει απαντήσεις. Με την ίδια αμέριστη προσοχή άκουγε και μερικά μεγαλύτερα παιδιά, στην αλάνα της γειτονιάς, που για να τρομάξουν τα μικρότερα και να κάνουν επίδειξη, κάποια καλοκαιρινά βράδια με πανσέληνο, αφηγούνταν ιστορίες για μάγισσες, νεράιδες και ξωτικά. Παραδίπλα, ο Άγγελος περίμενε μάταια ν’ ακούσει κάτι που θα έδινε τη λύση στο δικό του μυστήριο. Υπήρχαν φορές, μάλιστα, που είχε την εντύπωση πως του είχαν κάνει μάγια. Έτσι, συχνά σκεφτόταν να καταφύγει σε «μάγισσες και χαρτορίχτρες», προκειμένου να διαλευκάνει το μυστήριο της ζωής του. Από την άλλη, όμως, η ντροπή γι’ αυτή την αφελή σκέψη λειτουργούσε αποτρεπτικά. Ο Άγγελος ήταν αντικειμενικά ένα εμφανίσιμο αγόρι με αρκετά αναπτυγμένο δείκτη ευφυΐας και έξυπνο χιούμορ, που όμως έβρισκε ανταπόκριση μόνο στο στενό του οικογενειακό περιβάλλον και στον καλύτερό του φίλο, τον Ντίνο. Ο Ντίνος, ένα παχουλό, ψηλό αγόρι, με ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
11
140 × 210 SPINE: 21 FLAPS: 70
Ο
ISBN 978-960-564-404-8 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
Άγγελος ονειρεύεται τη στιγμή που θα φύγει από το νησί του και θα καταφέρει επιτέλους να ζήσει όλα εκείνα που του στέρησε η ζωή στην επαρχία. Αναζητά την ευτυχία, μέσα από μονοπάτια πρωτόγνωρα γι’ αυτόν κι έρχεται αντιμέτωπος με προκλήσεις που θα τον κάνουν να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Θα συνειδητοποιήσει ότι η ουσία της ζωής δεν βρίσκεται σε εφήμερες υλικές απολαύσεις, ούτε σε απωθημένα που κρατά ζωντανά μόνο και μόνο για να δίνει άλλοθι στον εαυτό του. Θα τολμήσει, όμως, να κάνει την υπέρβαση, να αφεθεί στην αγάπη, στον έρωτα, στην ολοκλήρωσή του και στο άλλο του μισό, αφήνοντας στην άκρη δήθεν ανασφάλειες και φοβίες; Θα τολμήσει να δει τη δική του αλήθεια;
ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΡΔΑΣ
[...] «Να έρχεσαι όποτε θέλεις... σε παρακαλώ», ήταν το μόνο που είπε, ενώ εκείνος έκλεινε την πόρτα πίσω του με πάταγο, δίχως ν’ απαντήσει. Ο Άγγελος βιαζόταν. Ένα αίσθημα φυγής τον είχε κυριεύσει. Κατέβηκε τρέχοντας τη σκάλα ενώ στα αφτιά του ηχούσαν τα λόγια της επίμονα σαν κραυγή αγωνίας που τον καλούσε να ξαναπάει. Ένιωθε να πνίγεται, χρειαζόταν οξυγόνο ν’ αναπνεύσει ελεύθερα. Κοντοστάθηκε στο κατώφλι. Η βροχή είχε ξαναρχίσει ακόμα πιο έντονα και δεν έβλεπε απολύτως τίποτα στα δυο μέτρα. Έκανε ένα βήμα προς τον δρόμο κι ένιωσε το νερό να πέφτει πάνω του με ορμή. Σε κανονικές συνθήκες, θα έψαχνε κάπου να προφυλαχτεί. Τώρα, όμως, του ήρθε μια απίστευτη επιθυμία. Στάθηκε εκεί, ακίνητος, κάτω απ’ το κόκκινο φωτάκι. Κοίταξε τον ουρανό και σήκωσε τα χέρια του με τις παλάμες προς τα πάνω. Το νερό έπεφτε στο πρόσωπό του και στα μαλλιά του κι εκείνος το απολάμβανε. Το ένιωσε σαν λύτρωση. Σαν το νερό να ξέπλενε και να έριχνε στους υπονόμους τον παλιό του εαυτό, που δεν τον άφηνε να ζήσει, και επέπλεε πια στην επιφάνεια μόνο ο καινούργιος του εαυτός. Έκατσε εκεί, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου. [...]
Ο Πέτρος Λάρδας ζει μόνιμα στη Χίο. Είναι παντρεμένος, έχει ένα παιδί και εργάζεται στο Πυροσβεστικό Σώμα. Οι “ανησυχίες” του για την ανθρώπινη ψυχή, τον οδήγησαν να ασχοληθεί με τις ολιστικές θεραπείες και το life coatching, ενώ παράλληλα σπουδάζει Ελληνικό Πολιτισμό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Το μυθιστόρημα «Αναζητώντας τον Άγγελο» είναι το πρώτο έργο του που εκδίδεται. ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_cover_anazitontas.indd 1
29/7/2016 9:24:28 πμ