163 × 230 SPINE: 3.3 FLAPS: 70
Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΙΤΣΑΡΑΣ
Σέλντη είναι ένα παιδί των φαναριών, σαν εκείνα που συναντάμε καθημερινά στους κεντρικούς δρόμους, που ζει σε αντίξοες συνθήκες. Ο Κωνσταντίνος είναι ένα Ελληνόπουλο της διπλανής πόρτας, συνομήλικός του. Οι δυο τους θα γνωριστούν με αφορμή ένα τυχαίο περιστατικό και θα γίνουν αχώριστοι φίλοι. Μαζί θα καταφέρουν να νικήσουν τον κοινωνικό ρατσισμό, αποδεικνύοντας ότι με οδηγό την αγάπη και την αποδοχή της διαφορετικότητας όλα είναι εφικτά.
Ο Παναγιώτης Βιτσαράς γεννήθηκε στον Πειραιά και κατάγεται από τα Δωδεκάνησα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ζει στη Ρόδο. Έχει δύο γιους, τον Γιάννη και τον Κωνσταντίνο. Εργάζεται ως τεχνικός προϊστάμενος σε ξενοδοχειακή μονάδα και στο νοσοκομείο Ρόδου. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με το ψάρεμα και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων και παραμυθιών. Τα παραμύθια του αρέσει να τα διηγείται στα παιδιά μεταφέροντάς τους μηνύματα και διδάγματα.
Σ
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΣΕΛΝΤΗ
την οδό παραμυθάδων και φανταστικών ιστοριών γωνία, ο παραδοσιακός πέτρινος φούρνος του κυρ Γιάννη ανακαινίζεται. Το μεγάλο ξύλινο ράφι όπου τοποθετούσε το ξακουστό ψωμί του, καθώς και άλλα μικροέπιπλα, αντικαθίστανται από μοντέρνο εξοπλισμό και καταλήγουν στη χωματερή, αφού πλέον δεν είναι χρήσιμα. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Ένα παραβολικό παραμύθι για την αξία των παλιών ξεχασμένων αντικειμένων, που μπορούν να έχουν τη θέση τους και τη χρησιμότητά τους στη ζωή μας αρκεί να τα εκτιμήσουμε.
• ΤΟ ΡΑΦΙ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ
ISBN 978-960-564-632-5
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_cover_seldi.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
5/16/2018 2:15:44 PM
ΤΙΤΛΟΣ
Ο φίλος μου ο Σέλντη Το ράφι του φούρνου ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ
Παναγιώτης Βιτσαράς ΣΕΙΡΑ
Εφηβική λογοτεχνία [3358]0518/08 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Όλγα Παλαμήδη LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2018 Παναγιώτης Βιτσαράς ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
Αθήνα, Μάιος 2018 ISBN 978-960-564-632-5
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_soma_seldi.indd 2
15/5/2018 3:31:12 μμ
Στα κατατρεγμένα παιδιά όλου του κόσμου, στα παιδιά μου και τα εγγονάκια μου, στην αγαπημένη μου σύντροφο για την πολύτιμη βοήθειά της και στον σκύλο μου που καθόταν υπομονετικά στα πόδια μου περιμένοντας να τελειώσω το γράψιμο και μετά να ασχοληθώ μαζί του.
0_soma_seldi.indd 3
15/5/2018 3:31:12 μμ
η τ ν λ έ Σ
4
0_soma_seldi.indd 4
15/5/2018 3:31:14 μμ
Ε
κείνο το πρωί, παρ’ ότι ξύπνησα νωρίς, δυστυχώς δεν πρόλαβα τους γονείς μου. Βλέπεις, σηκώνονται από τα άγρια χαράματα για να πάνε στις δουλειές τους. Ο πατέρας μου εργάζεται ως ηλεκτρολόγος σε ένα μεγάλο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στη βιομηχανική ζώνη του Πειραιά και η μητέρα μου στο μετρό – στην έκδοση εισιτηρίων. Έτσι μένω στο σπίτι με την αγαπημένη μου γιαγιά Ελέ νη, που είναι πολύ καλή και της έχω μεγάλη αδυναμία. Η γιαγιά όλη μέρα ησυχασμό δεν έχει: μου φτιάχνει το γάλα, ετοιμάζει νόστιμο ζεστό φαγάκι για το μεσημέρι, σκουπίζει και συγυρίζει όλο το σπίτι... Με λίγα λόγια, πάντα σε δου λειά βρίσκεται. Τώρα που είναι καλοκαίρι και δεν έχω σχολείο, οι ώρες μου περνάνε αρκετά βαρετά. Μένουμε στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας της οποίας τα υπόλοιπα διαμερίσματα έχουν μετατραπεί σε επαγγελματικούς χώρους. Έτσι στο κτί ριο δεν υπάρχουν άλλα παιδιά για να παίξω. Από την άλλη, ούτε έξω μπορώ να βγω. Είναι πολύ επι κίνδυνα καθώς μπροστά από την είσοδο της πολυκατοικίας μας περνά μια μεγάλη λεωφόρος, ενώ το πάρκο είναι πολύ μακριά. Τις περισσότερες φορές παίζω στο μπαλκόνι με τα παιχνίδια μου. Μου αρέσει να παρατηρώ τα καλογυαλισμέ να σπορ αυτοκίνητα που σταματούν για λίγο στο φανάρι. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσω, να αποκτήσω κι εγώ ένα τέτοιο κάμπριο αυτοκίνητο. Προς το παρόν φροντίζω και συντηρώ το ποδήλατό μου, που από τις βροχές του χειμώνα άρχισε να σκουριάζει. Λαδώ νω την αλυσίδα του με το λαδωτήρι, φουσκώνω τα λάστιχα και γυαλίζω το σασί του με ένα μαλακό πανάκι που μου έδω σε η γιαγιά. Το έχω διακοσμήσει με διάφορα φωσφορούχα 5
0_soma_seldi.indd 5
15/5/2018 3:31:15 μμ
αυτοκόλλητα, που στο σκοτάδι δείχνουν πολύ φανταχτερά. Στο πισινό φτερό κυματίζει μια μικρή σημαία της αγαπημέ νης μου ομάδας. Το βραδάκι, όταν έρχεται ο μπαμπάς –αν και είναι πολύ κουρασμένος από τη δουλειά– ποτέ δεν μου χαλάει το χατίρι να πάμε μια βόλτα ως την πλατεία για να κάνω ποδήλατο. Έμαθα να κάνω ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες πρό περσι, που ήμουν έξι χρονών. Το είχα βάλει πείσμα να τα καταφέρω· έτσι, ακόμα κι όταν έχανα την ισορροπία μου και έπεφτα, ξανασηκωνόμουν και συνέχιζα την προσπάθεια ακάθεκτος. Σήμερα πια κάνω ποδήλατο χωρίς καν να πιάνω τα χέρια μου στο τιμόνι, για να μην πούμε για τις ορθοπετα λιές στις ανηφόρες.
Κ
6
0_soma_seldi.indd 6
αθόμουν αναπαυτικά στον καναπέ και παρακολου θούσα ακόμα ένα επεισόδιο του Σκούμπι Ντου. Ο Σκούμπι Ντου είναι μία από τις αγαπημένες μου σειρές, όπου κάθε φορά η ομάδα του Σάγκι καλείται να αποκαλύψει και να οδηγήσει στη δικαιοσύνη τον κακό και πονηρό άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από κάθε τέρας. Η ταινία με είχε συνεπάρει και πετάχτηκα ξαφνιασμένος όταν άκουσα τη γιαγιά μου να φωνάζει από την κουζίνα: «Έλα, Κωνσταντίνε, σου έφτιαξα τοστ!» «Ευχαριστώ, γιαγιά», της είπα και δίνοντάς της ένα φιλά κι, το πήρα και πήγα στο μπαλκόνι για να το φάω. Με το που βγήκα, το βλέμμα μου στράφηκε αυτόματα στα φανάρια, αναζητώντας κάποιο σπορ αυτοκίνητο. Όμως έκπληκτος είδα ένα παιδί, κοντά στην ηλικία μου, με παλιά,
15/5/2018 3:31:15 μμ
βρόμικα ρούχα και τρύπια παπούτσια, που στεκόταν ακριβώς κάτω από το φα νάρι. Κάθε φορά που άναβε κόκκινο και σταματούσαν τα αυτοκίνητα, εκείνος πεταγόταν και προσπαθούσε με ένα πανί και ένα παλιό βρεγμένο σφουγγάρι να καθαρίσει τα παρμπρίζ, ενώ συγχρόνως άπλωνε το χέρι του να πάρει το φιλο δώρημα των οδηγών. Μόλις το φανάρι γινόταν πράσινο, μερικοί οδηγοί ξεκι νούσαν τόσο βιαστικά που κυριολεκτι κά κινδύνευε να τον πατήσουν. Εκείνος τότε πεταγόταν με ένα σβέλτο πήδημα πίσω στο πεζοδρόμιο περιμένοντας το επόμενο κόκκινο. Αυτό συνεχίστηκε για πολλή ώρα. Τα αυτοκίνητα που έφευγαν, έδιναν τη θέση τους σε άλλα, μόνο που πολλές φορές οι οδηγοί δεν ήταν και τόσο φιλικοί με το παιδάκι και δυσανασχετούσαν όταν πλησίαζε το παρμπρίζ τους. Του ζητού σαν να απομακρυνθεί κουνώντας νευρι κά τα χέρια τους, ενώ κάποιοι άλλοι πιο κακοήθεις τον «στόλιζαν» με διάφορα κοσμητικά επίθετα υβριστικού περιεχο μένου. Κάποιοι αδιαφορούσαν παντε λώς, θαρρείς και δεν υπήρχε· έκλειναν το παράθυρό τους και παρ’ ότι είχε κα θαρίσει το τζάμι τους, έφευγαν χωρίς καν να τον κοιτάξουν... Φυσικά για φι λοδώρημα ούτε λόγος!
0_soma_seldi.indd 7
7
15/5/2018 3:31:16 μμ
163 × 230 SPINE: 3.3 FLAPS: 70
Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΙΤΣΑΡΑΣ
Σέλντη είναι ένα παιδί των φαναριών, σαν εκείνα που συναντάμε καθημερινά στους κεντρικούς δρόμους, που ζει σε αντίξοες συνθήκες. Ο Κωνσταντίνος είναι ένα Ελληνόπουλο της διπλανής πόρτας, συνομήλικός του. Οι δυο τους θα γνωριστούν με αφορμή ένα τυχαίο περιστατικό και θα γίνουν αχώριστοι φίλοι. Μαζί θα καταφέρουν να νικήσουν τον κοινωνικό ρατσισμό, αποδεικνύοντας ότι με οδηγό την αγάπη και την αποδοχή της διαφορετικότητας όλα είναι εφικτά.
Ο Παναγιώτης Βιτσαράς γεννήθηκε στον Πειραιά και κατάγεται από τα Δωδεκάνησα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ζει στη Ρόδο. Έχει δύο γιους, τον Γιάννη και τον Κωνσταντίνο. Εργάζεται ως τεχνικός προϊστάμενος σε ξενοδοχειακή μονάδα και στο νοσοκομείο Ρόδου. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με το ψάρεμα και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων και παραμυθιών. Τα παραμύθια του αρέσει να τα διηγείται στα παιδιά μεταφέροντάς τους μηνύματα και διδάγματα.
Σ
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΣΕΛΝΤΗ
την οδό παραμυθάδων και φανταστικών ιστοριών γωνία, ο παραδοσιακός πέτρινος φούρνος του κυρ Γιάννη ανακαινίζεται. Το μεγάλο ξύλινο ράφι όπου τοποθετούσε το ξακουστό ψωμί του, καθώς και άλλα μικροέπιπλα, αντικαθίστανται από μοντέρνο εξοπλισμό και καταλήγουν στη χωματερή, αφού πλέον δεν είναι χρήσιμα. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Ένα παραβολικό παραμύθι για την αξία των παλιών ξεχασμένων αντικειμένων, που μπορούν να έχουν τη θέση τους και τη χρησιμότητά τους στη ζωή μας αρκεί να τα εκτιμήσουμε.
• ΤΟ ΡΑΦΙ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ
ISBN 978-960-564-632-5
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_cover_seldi.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
5/16/2018 2:15:44 PM