Στοχευμένη ευθανασία by Εκδόσεις Οσελότος

143 × 210 SPINE: 27.8 FLAPS: 75

Χρήστος Βλασιώτης

Διάβασα και τα τρία μυθιστορήματα της Σωτηρίας Λέκκα και την έχω κατατάξει στους αγαπημένους μου συγγραφείς. Ξεκάθαρα τα βιβλία της έχουν πλοκή, αγωνία, ενδιαφέρον. Το ύφος της συγγραφέως είναι απλό και κατανοητό, αφήνοντας μηνύματα που αφορούν τις λεπτές ισορροπίες της ανθρώπινης υπόστασης. Συγχαρητήρια!

Η δικαιοσύνη μόνο τυφλή δεν είναι.

Εύη Πανάγου

Διάβασα τα Μυστηριώδη Εγκλήματα, ένα εξαιρετικό βιβλίο, με συνεπήρε η αγωνιώδης ιστορία του και με ταξίδεψε. Θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα και να συνεχίσει με τα έργα της να αγγίζει τις ανθρώπινες ψυχές! Μπράβο! Ε.Τ.

ISBN 978-960-564-713-1

Σωτηρία Λέκκα γεννήθηκε στον Αυλώνα Αττικής το 1962 και ζει στην Άνω Γλυφάδα. Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Φυσικοθεραπείας Αθηνών και εργάστηκε στο ΙΚΑ Πειραιά, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Ασχολήθηκε με ασθενείς με ειδικές ανάγκες και όχι μόνο, προσφέροντας τη βοήθειά της επί σειρά ετών. Η προσφορά της καθώς και η είσπραξη εμπειριών που αποκόμισε υπήρξε πολύτιμη. Οι μεγάλες της αγάπες, εκτός από τα παιδιά της, είναι η ζωγραφική, το διάβασμα, το τένις και οι ατελείωτες βόλτες με τον σκύλο της. Ξεκίνησε τη συγγραφική της δραστηριότητα πριν από τέσσερα χρόνια, ωστόσο έγραφε άρθρα, διηγήματα και ποιήματα από νεαρή ηλικία. Έχει δύο παιδιά, μία κόρη, απόφοιτη των Πολιτικών Επιστημών του Πάντειου Πανεπιστημίου και έναν γιο, στο τρίτο έτος του Πανεπιστημίου Πειραιά. Είναι μέλος της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά.

Στοχευμένη ευθανασία

Τα τρία βιβλία της Σωτηρίας Λέκκα προσεγγίζουν τα ζητήματα των ανθρωπίνων σχέσεων με ένα επιφανειακά απλό στυλ, στην πραγματικότητα όμως είναι πολυσύνθετα και δουλεμένα κείμενα και έχουν μέσα τους ισχυρή δόση εμπειρικής ψυχανάλυσης και κοινωνιολογικής προσέγγισης συνδυασμένα με στοιχεία δράσης και μια υπόγεια αίσθηση μεταφυσικής. Άνετα τραβάνε τη προσοχή και το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Εύχομαι καλή συνέχεια στη συγγραφική της προσπάθεια.

Ισμήνη είναι μία πρωτόπειρη νοσηλεύτρια, η οποία βρίσκεται μπλεγμένη μέσα σε έναν ιστό, μη γνωρίζοντας τις διαστάσεις που πήραν οι καλόβουλες πρωτοβουλίες της για να βοηθήσει τον ασθενή της. Κολυμπά σε άγνωστα νερά αγνοώντας την επικινδυνότητά τους... Θα μπορέσει να βγει στην επιφάνεια ή θα την παρασύρουν τα ορμητικά και γιγάντια κύματα; Σε αυτό το ταξίδι δεν είναι μόνη, τη συνοδεύει μια αόρατη δύναμη... Ποιo ντουέτο κατευθύνει τα νήματα αυτού του περίεργου ταξιδιού και από ποιες δυνάμεις άραγε κινείται; Αλληλοσυγκρουόμενες καταστάσεις από μία ξέφρενη πορεία διαμάχης μεταξύ των προσώπων, που αποβαίνει δραματική. Η εμπλοκή της Ισμήνης είναι μία πράξη ηθελημένη ή κάποιοι προσπάθησαν να την ενοχοποιήσουν; Άγνωστες οι προθέσεις των εμπλεκόμενων σε αυτή την περίεργη ιστορία και την υπόθεση αναλαμβάνει πλέον η δικαιοσύνη.

ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΚΚΑ

Σχόλια αναγνωστών

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ο σ ε λ ότ ο ς ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η

Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α

Κυκλοφορούν τα βιβλία της: Καρμικές συναντήσεις, Χειρόγραφες ενοχικές αποκαλύψεις και από τις εκδόσεις Οσελότος, Τα μυστηριώδη εγκλήματα. Σωτηρία Λέκκα

ΤΙΤΛΟΣ

Στοχευμένη ευθανασία ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Σωτηρία Λέκκα ΣΕΙΡΑ

Ελληνική λογοτεχνία [1358]1118/21 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Σωτηρία Λέκκα ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Νοέμβριος 2018 ISBN 978-960-564-713-1

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΚΚΑ

Στοχευμενη ευθανασια

Στους κατ’ οίκον ασθενείς μου κατά τη διάρκεια της ενεργού θητείας μου στο ΙΚΑ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

1 Ο πυροβολισμός στον κρόταφο

ε μια πολυκατοικία του Πειραιά, πριν από δέκα χρόνια, παιζόταν ένα δράμα σε μια τριμελή οικογένεια. Ο τριαντάχρονος γιος της κυρίας Θάλειας, ο Μάνος, χτυπήθηκε βαριά και τον μετέφεραν επειγόντως στο νοσοκομείο. Ήταν ένα αδύνατο, ψηλό και όμορφο παλικάρι. Έσφυζε από ζωντάνια και ενεργητικότητα, ήταν γυμναστής και είχε ανοίξει δικό του γυμναστήριο. Βοηθούσε τους νέους, ως επί το πλείστον, μέσω αθλητικών προγραμμάτων να αποκτήσουν μυϊκή δύναμη, ευρωστία και ρωμαλεότητα. Έδειχνε χαρούμενος. Είχε κάνει δική του οικογένεια αφού ερωτεύτηκε παράφορα τη σύζυγό του και θέλησε να την παντρευτεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Παρά τις αντιρρήσεις των δικών του ότι ήταν μικρός και δεν έπρεπε να βιαζόταν, της έκανε πρόταση γάμου μέσα σε έξι μήνες από τη γνωριμία τους. Φαίνονταν ευτυχισμένοι και η οικογένεια μεγάλωνε, αφού απέκτησαν ένα αγόρι. Κανείς δεν είχε καταλάβει ότι ζούσε άσχημα – δεν είχε πέσει στην αντίληψή τους κάτι που να έδειχνε τη δυσκολία αυτού του έγγαμου βίου. Υπήρχαν βέβαια μικροπαρεξηγήσεις, όπως συμβαίνει με όλα τα ζευγάρια, αλλά τίποτα το επιλήψιμο. Ήξεραν ότι ο Μάνος ζήλευε λίγο, αλλά το θεωρούσαν φυσιολογικό λόγω της αδυναμίας που της είχε, καθότι ήταν κι εκείνη μια πολύ όμορφη κοπέλα. Την ευτυχία τους ήρθε να συμπληρώσει ο ερχομός του παιδιού τους, το οποίο ο Μάνος λάτρευε στην κυριολεξία. Έζησαν έξι χρόνια μαζί, μένοντας σε μια πολυκατοικία κοντά στο πατρικό του. Έδειχναν να είχαν καλές σχέσεις οι δύο οικογένειες και η μητέρα —9—

ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΚΚΑ

του τους βοηθούσε στο μεγάλωμα του παιδιού. Ήταν νέοι γονείς κι επειδή δούλευαν, τους κρατούσε τον μικρό για κάποιες ώρες. Οι μέρες κυλούσαν, ώσπου μια νύχτα οι γείτονες ξεσηκώθηκαν από έναν έντονο καβγά του ανδρόγυνου. Οι φωνές τους ακούγονταν δυνατά και κάποιοι έστηναν αυτί, όπως συνηθίζεται, για να καταλάβουν τι γινόταν. Δεν τους είχαν συνηθίσει σε τέτοιου είδους διαμάχες αυτά τα χρόνια της κοινής τους συμβίωσης και η περιέργειά τους ήταν οξυμένη. Κάποιοι μιλούσαν την άλλη μέρα για πολύ μεγάλη ένταση που επικρατούσε στο σπίτι τους και πιθανόν να χειροδίκησε ο Μάνος εις βάρος της γυναίκας του. Όμως δεν γνώριζαν τον λόγο του τσακωμού τους. Άλλοι πάλι μιλούσαν και για άλλη αντρική φωνή μέσα στο σπίτι! Συγκεχυμένα τα είχαν όλα στο μυαλό τους, αφού είχαν σηκωθεί από τα κρεβάτια τους, γιατί η ώρα ήταν περασμένη! Άκουσαν όμως όλοι τον πυροβολισμό και τρομοκρατήθηκαν από τον εκκωφαντικό του ήχο. Άλλοι μίλησαν για δύο ήχους από όπλο, ενώ μερικοί έπλεξαν σενάρια διαφορετικού βεληνεκούς! Τα σχόλια οργίαζαν και στη γειτονιά επικρατούσε ο φόβος για τυχόν δυσάρεστες συνέπειες. Η μητέρα του Μάνου πετάχτηκε έντρομη τη φθινοπωρινή αυτή βραδιά, γύρω στα μεσάνυχτα, και έτρεξε κατευθείαν στο σπίτι των παιδιών, αφού ενημερώθηκε από την πιο κοντινή γειτόνισσά τους. Ο πατέρας του είχε υπηρεσία εκείνο το βράδυ στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του – ήταν αστυνομικός τριάντα ολόκληρα χρόνια και θα έβγαινε στη σύνταξη σε πέντε χρόνια. Μόλις η κυρία Θάλεια έφτασε, χτύπησε επίμονα το κουδούνι του διαμερίσματος, αλλά δεν της άνοιγε κανένας. Είχε τα κλειδιά του σπιτιού στην τσέπη του μπουφάν της, καθώς

—10—

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

πήγαινε κάθε πρωί και κρατούσε τον μικρό. Άνοιξε γρήγορα την πόρτα και μπήκε μέσα φωνάζοντας: «Μάνο, Ελένη, πού είστε; Τι έγινε, ρε παιδιά, και με φώναξαν οι γείτονες άρον άρον;» Δεν απαντούσε κανείς, παρά μόνο ακουγόταν γοερά το κλάμα του μικρού από την κλειστή του την κρεβατοκάμαρα. Κατευθυνόταν προς το μέρος του και προτού φτάσει εκεί, είδε ανοιχτή την πόρτα του δωματίου των γονιών του. Το φως ήταν αναμμένο και το δωμάτιο άνω κάτω! Υπήρχαν πεταμένα μαξιλάρια, το ένα κομοδίνο ήταν σπασμένο, το κρεβάτι ανάστατο, τα σεντόνια κουβαριασμένα, ενώ από την άλλη πλευρά του κρεβατιού αντίκρισε πεσμένο ανάσκελα μέσα σε μια λίμνη αίματος τον Μάνο! Έβλεπε το αίμα που κυλούσε και γέμιζε τον χώρο, μετατρέποντάς τον σε πεδίο σφαγής του αγαπημένου της παιδιού. Οι φωνές του μικρού ακούγονταν όλο και πιο δυνατά, μα πώς μπορούσε να του δώσει σημασία αφού αυτό που αντιμετώπιζε την απομάκρυνε από κάθε άλλη σκέψη… «Μάνο μου, παιδί μου!» αναφώνησε και πήδηξε σε αλλόφρονα κατάσταση σαν αιλουροειδές πάνω του. Δεν σκεφτόταν τίποτα. Του έπιασε ενστικτωδώς το κεφάλι μήπως και μπορούσε να τον συνεφέρει. «Μίλα μου, παιδί μου, άνοιξε τα μάτια σου, σε παρακαλώ!» Το βλέμμα της εστίαζε στον κρόταφό του και παρατηρούσε το αίμα που σαν πίδακας είχε ξεχυθεί από κει σε μεγάλο μήκος του δωματίου. Και τότε είδε το όπλο που κρατούσε, με το οποίο χτυπήθηκε. Ήταν ακόμη ζεστός και δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έχανε το παιδί της! Προσπαθούσε να τον επαναφέρει. Αν γινόταν, θα έδινε τη ζωή της για να τον ξανάβλεπε όρθιο και να έσβηνε μεμιάς τον εφιάλτη που ζούσε. Τα είχε εντελώς χαμένα κι ένιωθε σαν να είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση – κάθε δευτερόλεπτο —11—

ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΚΚΑ

που περνούσε ήταν πολύτιμο. Άφησε το κεφάλι του μαλακά και με αναφιλητά και παρακαλετά σε αγίους, έτρεξε γρήγορα στο σαλόνι και κάλεσε με τρέμουλο στα χέρια το Κέντρο Άμεσης Βοήθειας. «Σας παρακαλώ, ελάτε γρήγορα, το παιδί μου πεθαίνει!» «Ηρεμήστε, κυρία μου, και πείτε μας την οδό του σπιτιού και την περιοχή όπου μένετε καθαρά!» ακούστηκε μια φωνή από την άλλη γραμμή, η οποία προφανώς είχε συνηθίσει σε κλήσεις παρόμοιων περιστατικών. Η κυρία Θάλεια τους είπε πού βρισκόταν τον σπίτι ικετεύοντάς τους να κάνουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, αφού τους εξήγησε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Μέχρι να φτάσουν –σ’ αυτά τα είκοσι μαρτυρικά λεπτά, που της φάνηκαν αιώνας– κατάφερε και μίλησε με την κόρη της. Της εξήγησε σε γενικές γραμμές τι συνέβη και της τόνισε την αναγκαιότητα της παρουσίας της στο σπίτι. Ήθελε να πάει να πάρει τον μικρό, ο οποίος καταλάβαινε από τις φωνές και τους θορύβους που άκουγε μες στη νύχτα ότι κάτι συνέβαινε και είχε σκάσει στο κλάμα. «Τι λες, μαμά, πώς είναι δυνατόν, μήπως είδες εφιάλτη;» της έλεγε η κόρη της, μην μπορώντας να την πιστέψει. «Έλα γρήγορα να πάρεις το παιδί από δω. Σου λέω, κάνε γρήγορα!» της αντέτεινε και κοιτούσε με θλίψη τον Μάνο. «Τι έγινε, γιε μου; Μίλα μου, σε παρακαλώ! Κράτησε όσο μπορείς, σ’ αγαπάω, είμαι μαζί σου, θα έρθει σε λίγο το ασθενοφόρο. Πού είναι η Ελένη; Γιατί κρατάς όπλο; Γιατί έκανες κακό στον εαυτό σου; Πού το βρήκες και το έστρεψες εναντίον σου;» Ατελείωτα «γιατί» και ερωτήσεις χωρίς απάντηση, αφού το παιδί της βρισκόταν αμίλητο στο δάπεδο. Ποτέ καμία μάνα δεν θα τολμούσε να σκεφτεί το ενδεχόμενο μιας τέτοιας πράξης, που θα τερμάτιζε τα όνειρα των βλασταριών —12—

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

της, κόβοντας το νήμα που τα φέρνει στη ζωή. Λίγο μετά στράφηκε κατά της νύφης της. «Μήπως σου έκανε κάτι εκείνη; Αλήθεια, πού είναι τέτοια ώρα, πού γυρίζει;» Οι πεθερές, όταν βλέπουν ότι το παιδί τους δεν περνάει καλά, τα βάζουν με τις νύφες, πόσω μάλλον τώρα που η ζωή του Μάνου κρεμόταν από μία κλωστή. Είκαζε τις αιτίες της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του Μάνου και οδηγούνταν στο συμπέρασμα ότι για όλα έφταιγε εκείνη. «Αλίμονό της όταν έρθει, θα πεθάνει απ’ τα χέρια μου! Δεν θα γλιτώσει για το κακό που σου έκανε». Τον μονόλογό της διέκοψε το κουδούνι της πόρτας. Ήταν η κόρη της, η οποία έφτασε πιο γρήγορα από το ασθενοφόρο, καθώς έμενε στην ίδια περιοχή. «Τι έγινε, μαμά;» ρώτησε αναστατωμένη ακολουθώντας τη. Η κυρία Θάλεια την απέτρεψε να δει τον Μάνο και την οδήγησε στο δωμάτιο του μικρού. Το αγοράκι δεν είχε σταματήσει καθόλου το κλάμα και ζητούσε τους γονείς του. «Πάρε το παιδί και φύγε αμέσως για το σπίτι σου», της είπε επιτακτικά, με ύφος που δεν σήκωνε δεύτερη κουβέντα, κι εκείνη την άκουσε. Ήθελε τόσο πολύ να κοιτάξει τι συνέβαινε στον αδελφό της, αλλά φοβόταν γι’ αυτό που θα αντίκριζε και δεν τολμούσε να κάνει βήμα. Οπότε δέχτηκε παθητικά την εντολή της μητέρας της. Η κυρία Θάλεια ήταν πολύ σκληρή γυναίκα, είχε αντέξει πολλές κακουχίες στη ζωή της. Ήταν από φτωχή οικογένεια και βοηθούσε από μικρή σε διάφορες δουλειές. Πήγαινε με τους γονείς της σε λαϊκές αγορές, όπου πουλούσαν πατάτες και λάχανα που καλλιεργούσαν σε χωράφια. Όταν παντρεύτηκε τον άντρα της –που είχε οικονομική άνεση–, σταμάτησε να εργάζεται και έκαναν οικογένεια. —13—

ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΚΚΑ

Γνωρίστηκαν μέσω προξενιού που τους έκαναν κάποιοι συγγενείς του, γιατί ήθελαν μια όμορφη, ηθική και άξια κοπέλα να μεγαλώσει τα παιδιά που θ’ αποκτούσαν. Έτσι λειτουργούσαν τότε και η κυρία Θάλεια δέχτηκε, γιατί στην περιοχή η οικογένεια του άντρα της είχε όνομα και της άρεσε η ιδέα ότι θα έμπαινε ως νύφη στην οικογένεια αυτή – θεωρούσε άλλωστε και τον εαυτό της τυχερό. Πέρασε καλά δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, από δεκαοχτώ χρονών που ήταν όταν τον παντρεύτηκε. Από την πλευρά του, της πρόσφερε υλικά αγαθά και καλοσύνη και ποτέ δεν λογομάχησαν για σοβαρό λόγο. Η δουλειά του τον κρατούσε πολλές ώρες εκτός σπιτιού κι εκείνη τον έβλεπε συνήθως τα βράδια. Την οικογένεια την ανέστησε η κυρία Θάλεια, μεγαλώνοντας τα παιδιά της με τον καλύτερο τρόπο. Και εκείνα με τη σειρά τους είχαν φτιάξει τη δική τους οικογένεια. Η κόρη της είχε αποκτήσει δύο παιδιά και ο Μάνος ένα. Ήταν πολύ ευχαριστημένη που απέκτησε εγγόνια, αφού της άρεσε ο ρόλος της γιαγιάς. Ήταν γυναίκα της προσφοράς και ποτέ δεν διαμαρτυρόταν ότι κουραζόταν. Όταν όλοι ήταν ικανοποιημένοι, τότε μονάχα χαιρόταν. Σπάνιος άνθρωπος και υπερπροστατευτική, ήθελε να παίρνει πρωτοβουλίες και να είναι πάντοτε στην πρώτη γραμμή. Σε καταστάσεις όπου έπρεπε, έδινε κουράγιο και συμπαραστεκόταν στους άλλους. Επίσης, παρέμενε μια πολύ ωραία γυναίκα και ο Μάνος της έμοιαζε. Είχε μεγάλη αδυναμία στον γιο της, όπως συμβαίνει συνήθως με τις Ελληνίδες μητέρες. Περίμενε με αδημονία το ασθενοφόρο ενώ τον πλησίαζε σε έξαλλη κατάσταση που δεν μπορούσε να του προσφέρει καμία βοήθεια. Κάποια στιγμή, κοίταξε το όπλο που ήταν κολλημένο στο χέρι του, κάθισε δίπλα του και προσεκτικά του το αφαίρεσε. Δεν ήξερε γιατί το έκανε, σίγουρα όμως δεν θα ήθελε να μετα—14—

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

φερόταν το παιδί της μ’ ένα όπλο στο χέρι! Του χάιδευε το σώμα συλλογιζόμενη αν ο γιος της θα κατάφερνε να ζήσει και οι λυγμοί της έδιναν έναν χαρακτήρα μανιάτικου μοιρολογιού, βγάζοντας άναρθρα βογκητά γεμάτα υπονοούμενα προς όλες τις κατευθύνσεις. Από αυτό το υπόηχο παραμιλητό την έβγαλε ο χαρακτηριστικός ήχος του ασθενοφόρου, που όσο πλησίαζε της προκαλούσε πανικό και τρόμο για το τι θα επακολουθούσε. Οι γείτονες είχαν βγει στα μπαλκόνια και κοιτούσαν άλλοι περίεργα κι άλλοι συμπονετικά. Όλοι όμως ήθελαν να μάθουν τι είχε γίνει μες στη νύχτα σ’ αυτό το σπιτικό. Κάποιοι που ήξεραν καλύτερα το ζευγάρι κατέβηκαν στην είσοδο προσπαθώντας να κατευθύνουν τους τραυματιοφορείς στο σωστό διαμέρισμα, σκεπτόμενοι ότι για να τους καλέσουν θα είχε συμβεί κάτι πολύ σοβαρό. Η κυρία Θάλεια τους άνοιξε αμέσως και τους οδηγούσε εκλιπαρώντας τους να κάνουν γρήγορα γιατί το παιδί της κινδύνευε και η όποια καθυστέρηση θα μπορούσε ν’ αποβεί μοιραία για τη ζωή του. Οι άνθρωποι αυτοί που καλούνταν διαρκώς προσφέροντας βοήθεια σε συνανθρώπους τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με άλλο ένα δύσκολο περιστατικό. Αυτή τη φορά αντίκριζαν έναν νέο άνθρωπο πεσμένο στο πάτωμα, μέσα στα αίματα. Αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης, επιτάχυναν τη διαδικασία της μεταφοράς, κοιτώντας συνάμα την ανήσυχη μάνα που τους έβλεπε σαν σωτήρες στην προκειμένη περίπτωση. «Παιδιά, προσέξτε το παιδί μου και κάνετε γρήγορα. Ο Θεός να σας έχει καλά», τους είπε η κυρία Θάλεια, περιμένοντας από αυτούς την υπέρβαση στο καθήκον τους. «Μην ανησυχείτε, κυρία, όλα θα πάνε καλά!» της απάντησαν οι δύο νεαροί τραυματιοφορείς.

—15—

143 × 210 SPINE: 27.8 FLAPS: 75

Χρήστος Βλασιώτης

Η δικαιοσύνη μόνο τυφλή δεν είναι.

Εύη Πανάγου

ISBN 978-960-564-713-1

Στοχευμένη ευθανασία

ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΚΚΑ

Σχόλια αναγνωστών

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ο σ ε λ ότ ο ς ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η

Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α