Άονις
ΘΕΛΗΣΗ. ΕΝΑ. θεληση. ενα.
ήήπερί περίυπερβατικής υπερβατικήςδημιουργίας δημιουργίαςυπό υπότοτοστωικό στωικόπρίσμα πρίσμα
ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Τιτλος Συγγραφεας Σειρα Copyright© 2012 Πρωτη Εκδοση
θεληση.ενα. Άονις Φιλοσοφία [4358]1112/03 Άονις Αθήνα, Νοέμβριος 2012
ISBN 978-960-564-006-4
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
Άονις
ΘΕληση. Ενα. ή περί υπερβατικής δημιουργίας υπό το στωικό πρίσμα
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Αντί προλΟγου
Α
λήθεια λες καλέ μου Μάξιμε, σαν συμμερίζεσαι τις προηγούμενες προσπάθειες άλλων ανθρώπων που είχαν αποπειραθεί να πετύχουν το ίδιο πράγμα, που είχαν κοινό στόχο με αυτόν που έχεις εσύ τώρα. Μα, μπορείς να κάνεις και αλλιώς; Σαν να είναι όλα μια αλυσίδα. Εσύ όμως ευελπιστείς ότι θα κάνεις τη διαφορά, ότι θα πρωτοπορήσεις, ότι θα κάνεις την υπέρβαση. Θαυμάζεις τις άλλες δουλειές που έχουν γίνει επί του ιδίου αντικειμένου, τις άλλες προσπάθειες, και ξεκινάς. Αυτό είναι σωστό όμως; Οικειοποιούμενος τα καλά στοιχεία των άλλων και αποποιούμενος τα άσχημα, τα ελλιπή, τα ασαφή, έχεις την απαίτηση να πρωτοπορήσεις ή απλώς να δημιουργήσεις κάτι που θα κάνει πρόσκαιρη εντύπωση; Σε νοιάζει άραγε, ή ό,τι πάει κι ό,τι έρθει; Ξεκινάς από το πουθενά, όταν η σιωπή είναι παρούσα και ο πόνος αρχίζει να θεριεύει, σαν να μην τον διάλεξες εσύ αυτόν. Κάπου εκεί η αμφιβολία αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της. Διττή η απορία ξανά: Άραγε, θα καταφέρεις να κάνεις την υπέρβαση δημιουργώντας, και αν ναι, αξίζει να υποστείς όλη αυτήν την ταλαιπωρία; Η γνώση του εαυτού διέρχεται ισχυρή κρίση που θεληση. ενα.
™5
φτάνει τον απόλυτο κλονισμό: Μέσα από τις στιγμές αυτές βλέπεις ποιος απ’ αυτούς τους πολυπληθείς εαυτούς που έχεις διαλέξει με τρόπο αυθαίρετο και προκλητικό να είσαι, είσαι πραγματικά. Κατά βάθος όμως ξέρεις καλά ότι με κάποιον τρόπο σε οδηγεί κάπου, σε μια μετάβαση, ενδεχομένως και σε μια ανύψωση του ίδιου σου του εαυτού.
6™ aoniσ
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 1
Ούτως ή άλλως, εμείς ελάχιστα επιλέγουμε. Σιωπή! Έτσι είναι! Ποιος καταριέται τα άσχημα, τα δύσκολα, τη σύνολη μοίρα του, την ώρα της επιτυχίας; Η επιτυχία είναι δεδομένη, έτσι δεν είναι; Αν ήξερες πόσοι θεοί συνωμότησαν για να φτάσεις εσύ στην κακόμοιρη επιτυχία σου, πρώτος εσύ δεν θα τη θεωρούσες τόσο μεγάλη επιτυχία, αλλά το μόνο που θα ένιωθες θα ήταν απέραντη ευγνωμοσύνη για την τύχη που σε περιέλουσε ή για να το πούμε καλύτερα, αιώνια υποταγή σ’ αυτούς τους θεούς, που με τη βούλησή τους και μόνο, σε οδήγησαν στα ήδη για σένα γραμμένα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Όσο πιο αποπνικτική είναι η απόγνωση κατά τον αρχικό προγραμματισμό, τόσο πιο πολύ σε αποζημιώνει η δημιουργία στο τέλος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Όσο πιο αναπόφευκτος ο πόνος, τόσο πιο πολύ είσαι προορισμένος για κάτι σημαντικό. Δεν είναι αφέλεια να αποτολμήσεις να ξεφύγεις από αυτόν τον πόνο όταν ξεφεύγει πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Απλά είναι κάτι πολύ ανθρώπινο σε κάτι ήδη προαποφασισμένο. θεληση. ενα.
™7
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
1. Να θυμάσαι Μάξιμε, ότι σ’ αυτήν τη ζωή που σου δόθηκε, και δη τη δημιουργική, είσαι υποχρεωμένος να πονέσεις. Ούτε ένα έργο δεν επιτελέστηκε, δεν επιτελείται και δεν πρόκειται να επιτελεστεί χωρίς αρκετό έως πολύ πόνο. 2. Καμία αταραξία, σχετιζόμενη με την υπερβατική δημιουργία, δεν επιφέρει υστεροφημία.
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 5
1. Εκεί που ο πόνος εκφράζεται με τη χειρότερη μορφή του, τη σιωπή, εκεί είναι και η αυγή μιας νέας δημιουργίας. Αυτό είναι το τίμημα. Τίποτα δεν δίνεται χάρισμα1. 2. Φτιάξε ένα αύριο όπως σου αρμόζει. Μόνο με πόνο. Πρώτα από όλα ο πόνος. Αυτός ηγείται. Όλα τα άλλα ακολουθούν με ανορθόδοξο τρόπο. Όσο και να τα έχεις ιεραρχήσει. Στο τέλος, η νίκη είναι μονόδρομος.
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 6
Μέσα από τη δημιουργία δοκιμάζεσαι στο πνεύμα αλλά και στο σώμα. Φρόντισε τουλάχιστον να βελτιώ1. Επίκτητος, «Εγχειρίδιον», Εκδόσεις Στιγμή, 2010, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12, παρ. 2.
8™ aoniσ
νεσαι εσύ ο ίδιος μέσα από το έργο σου κάθε φορά που καταπιάνεσαι μ’ αυτό.
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 7
Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν δύο ειδών «Ένα»: α) Το ατόφιο και πλήρες. β) Τα ρευστά, τα οποία μέσω της σύγκρουσης των αντίδικων μερών που τα αποτελούν (του γίγνεσθαι), οδηγούν πάλι σε ρευστό Ένα. Κάποιοι επιλέγουν το πρώτο, κάποιοι το δεύτερο. Κάποιοι επιλέγονται από ένα από τα δύο, κάποιοι είναι ανίκανοι να επιλεχθούν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
1. Μέσα από τη δημιουργία, ψυχή και νους ζεύγνυνται και διαιρούνται με τέτοιες ταχύτητες δίνοντας την εντύπωση ότι είναι ένα. 2. Κάθε αρχή και δύσκολη λοιπόν. Αυτό συμβαίνει διότι κατά το ξεκίνημα μετατρέπεται η πρωταρχική σκέψη σε θέληση. Εκεί η θέληση διασπάται σε θέληση-ικανότητα νου και θέληση ψυχής και ενώνονται, όπως μόλις προείπα, σε χρόνους που το ανθρώπινο μυαλό αδυνατεί να συλλάβει. Κατά τη διάσπαση απελευθερώνεται υπερβολικά θεληση. ενα.
™9
μεγάλη ενέργεια, το άτομο καταβάλλεται και εκεί ακριβώς πρέπει να δοκιμαστεί: Πρέπει από το τίποτα να δημιουργήσει το Ένα. 3. Κάθε αρχή και δύσκολη λοιπόν. Όπως είναι λογικό, ο νους σκέφτεται πώς θα ταιριάξει με την ψυχή, πώς θα γίνει η πρώτη ζεύξη. Και η οποία, ως τέτοια, συνήθως είναι πάντα επίπονη. 4. Το μόνο που πρέπει να πλέει ανάμεσα σε σκέψη και ψυχή είναι η σιωπή. Ξέρει πότε να είναι εκεί που πρέπει να είναι, πότε να υποχωρεί, πότε να πλαγιοκοπεί τη σκέψη, να σφυρηλατεί την ψυχή. Πάντα απούσα μα πάντα εκεί, φοβίζει την ηρεμία και ηρεμεί την ταραχή.
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 9
Από την άλλη, η θέληση έχει θεία προέλευση. Μπορεί να θεωρηθεί ως Ένα δεύτερου τύπου. Ανάλογα με τη συγκρουσιακή συνύπαρξη νου με ψυχή2, η θέληση είναι πιο ισχυρή. Με δεδομένο ότι η θέληση οδηγεί σε δημιουργία, ό,τι δημιουργείται με θέληση και ηθική είναι προϊόν θεϊκό, θείο δημιούργημα.
2. Κατά την αρχή.
10™ aoniσ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
1. Κατά τη στιγμή της πραγμάτωσης, θέληση, γίγνεσθαι, ένα, δεν υπάρχει πόνος, αλλά θεϊκή έκσταση. Δε μπορεί να σε σταματήσει κανένας θεός, γιατί πολύ απλά έχεις μια μερίδα αυτών στο πλευρό σου. Η σκέψη έχει φύγει, δεν την θες πια, δεν θες τίποτα. Kαι όσο για την επιβράβευση, αυτή κι αν είναι παρούσα. Όλες οι ψυχές των θεατών σε αποθεώνουν, όσες και αν είναι, όπου και αν είναι: Θέληση! Ένα! Δεν υπάρχει μετά και αν υπάρχει δεν έχει καμιά σημασία. Έφτασες στην ολοκλήρωση του σκοπού με τις αλλεπάλληλες διαιρέσεις και ζεύξεις του νου και της ψυχής, σαφώς και της θείας παρέμβασης, για μια στιγμή η οποία δεν μπορεί να επιμετρηθεί χρονικά (άχρονο). Η ώρα τη δικαίωσης δεν έχει χρόνο. Είναι η απόλυτη στιγμή, όταν όλοι οι χρόνοι, οριζόντιοι και κάθετοι, μηδενίζονται. 2. Αν κατά την ώρα της πραγμάτωσης δεν νιώσεις αυτή τη θεϊκή έκσταση, αλλά έχεις ανάμεικτη συναίσθηση, τότε μη βιαστείς να πιέσεις περισσότερο τις καταστάσεις. Απλά δεν μπορείς να κάνεις λόγο για ολοκλήρωση του σκοπού, για ζεύξη του νου και της ψυχής. Το αν έτσι έπρεπε να γίνει αυτό διαφαίνεται συνήθως από την επόμενη στιγμή3. 3. ‘Η χρονική φάση. θεληση. ενα.
™11
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 11 όταν η σιωπή είναι [...] Ξεκινάς από το πουθενά, παρούσα και ο πόνος αρχίζει να θεριεύει, σαν να Μάξιμε, βιάζεσαι να τελειώσεις; μην τον διάλεξες εσύ αυτόν. Κάπου εκεί η αμφιΜα η ταχύτητα είναι μία μεγάλη παγίδα. Το πιο βολία αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της. ∆ιττή γρήγορο μπορείς να το επισπεύσεις. Το πιο αργό έρχεη απορία ξανά: Άραγε, θα καταφέρεις να κάνεις ται πιο φυσικά. Άραγε, υπάρχει ιδανικό ιδεώδες για την υπέρβαση δημιουργώντας, και αν ναι, αξίζει την ταχύτητα; να υποστείς όλη αυτήν την ταλαιπωρία; Θα έλεγα, και ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τους Η γνώση του εαυτού διέρχεται ισχυρή κρίση διαφωνούντες, ότι το ιδανικό είναι να προσπαθείς να που φτάνει τον απόλυτο κλονισμό: Μέσα από τις σκέφτεσαι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτή είναι η στιγμές αυτές βλέπεις ποιος απ’ αυτούς τους ποδουλειά σου. Από εκεί και πέρα το πότε θα πραγματωλυπληθείς εαυτούς που έχεις διαλέξει με τρόπο θεί ο σκοπός σου αυτό να μην το εξετάσεις: Είσαι ήδη αυθαίρετο και προκλητικό να είσαι, είσαι πραγεσώκλειστος στο άχρονο. ματικά. Κατά βάθος όμως ξέρεις καλά ότι με κάποιον τρόπο σε οδηγεί κάπου, σε μια μετάβαση, ενδεχοΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 2 μένως και σε μια ανύψωση του ίδιου σου του εαυ[...] ασχολείσαι με το έργο σου, από τη γένεσή 1.τού. Όταν
του μέχρι την περάτωσή του, να θεωρείς το χρόνο ενιαίο. Όταν δεν ασχολείσαι μ’ αυτό4 ή όταν κάνεις διαλείμματα, ο χρόνος συνεχώς τρέχει. Είναι αδύνατον να τον σταματήσεις, να τον παύσεις έστω και για λίγο. Εάν εσύ πιστεύεις ότι αυτός σταματά, έστω και για λίγο, κάνεις μέγα λάθος. ISBN 978-960-564-006-4
2. Η σημασίαΕ Κτης ∆ Ο Σ Ε Ι Σ θέλησης ένα είναι ο χρόνος. Παο σ ε λ ότ ο ς ρόλο που πραγματοποιείται σε ορισμένο χρόνο και ολοκληρώνεται σε άχρονο. Έχει την ικανότητα του μεταΒατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com
4. Με το έργοwww. σου.ocelotos. gr
12™ aoniσ
βιβάζειν, δηλαδή τη μετάβαση σε ένα ανώτερο επίπεδο του δημιουργού μέσω της επιτυχίας.
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 1 3
Αυτοί που σου θέτουν χρονικά όρια, όταν δημιουργείς γι’ αυτούς, ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Εκείνοι που βάζουν γενικά χρονικά όρια σ’ εσένα και στο έργο σου να ξέρεις ότι σε επιβουλεύονται.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
Είναι τέτοια η φύση που θα δημιουργήσει τόση δυσκολία, ώστε να αμφιταλαντευόμαστε από ένα σημείο και έπειτα όσον αφορά στην επιλογή του στόχου.
Κ ΕΦΑΛΑΙΟ 15
Η γνώση του εαυτού και η γνώση της αντικειμενικής αλήθειας είναι οι δύο υπέρτατες αρετές που θα πρέπει να μας ακολουθούν βήμα προς βήμα την ώρα της θέλησης. Είναι οι μόνες αρετές που με τη συνένωσή τους αποκτούμε, όσο το δυνατόν γίνεται, πληρέστερη δικαιοκρατική κράση. Κατά την εκπόνηση του έργου δικάζουμε και δικαζόμαστε. Δημιουργούμε και θεληση. ενα.
™13