Samen polderend en polariserend verder komen

Onlangs was ik aanwezig bij de Bilderbergconferentie, georganiseerd door VNO-NCW, met als thema ‘tussen polarisatie en polderen’. Verschillende sprekers, van politici tot wetenschappers, gaven aan waarom het juist wel of juist niet belangrijk is om te polariseren dan wel te polderen. Beide woorden hebben inmiddels in onze samenleving een negatieve betekenis gekregen. En dat vind ik jammer, want beide zijn noodzakelijk. Bij polariseren denken we aan tegenstanders die het niet met elkaar eens kunnen worden en in hun standpunten de scherpte van het debat opzoeken. Bij polderen proberen partijen met elkaar tot een oplossing te komen die zich in het midden verhoudt en die daardoor volgens velen vlees noch vis is. Maar soms is het waard om te vechten voor een standpunt en is het nodig om de randen op te zoeken om zo een punt te maken. In andere gevallen kunnen beide partijen door water bij de wijn te doen een gezamenlijk resultaat behalen.

In verkiezingstijd zie je dat partijen juist die scherpte opzoeken om hun kiezers ervan te overtuigen vooral op hen te stemmen. En dragen ze op die manier dan niet bij aan de polarisatie waarvan ze zelf vinden dat die er niet of minder moet zijn? Om dan vervolgens na de verkiezingen te verkondigen dat we het vooral samen moeten doen. Ik denk zelf dat we het vaker met elkaar eens zijn dan we dat beseffen. Er is helemaal niemand die mensen in armoede wil laten leven, die geen huizen wil bouwen voor diegene die dat nodig heeft, die niet de beste zorg wil hebben voor diegene die dat nodig heeft en die niet meer politie op straat of leraren voor de klas wil. En op een enkele partij na wil niemand racisme of discriminatie. Eigenlijk willen we op de meeste onderwerpen allemaal hetzelfde. Waar we het niet altijd over eens zijn is de weg ernaartoe.

Wat er bij polarisatie, dus bij tegenstellingen, wel vaak gebeurt is dat partijen zich op een onfatsoenlijke manier uiten. Zich niet baseren op feiten en zonder kennis van zaken zomaar iets roepen. Of schreeuwen eigenlijk. Kritiek mag, reageren zeker ook. Maar laten we dat wel op een fatsoenlijke manier doen, bij de feiten blijven en ervan uitgaan dat iets positief bedoeld is. Op die manier komen we zowel polderend als polariserend verder! <

Marcel Hielkema Voorzitter VNO-NCW Midden