OKRA-MAGAZINE APRIL 2020 HERBELEEF DE GLORIE Kim en Justine, Eddy en Fredje, de Rode Duivels in Mexico en Rusland: ons land kende heel wat sportieve hoogdagen. Een eeuw na de Olympische Spelen van Antwerpen halen we elke maand een ietwat vergeten hoogtepunt van onder het stof. In dit nummer blikken we samen terug met tennisster Els Callens op haar memorabel moment.
Els CALLENS
“Na de overwinning kon ik een kwartier niets zeggen”
Tekst Matthias Van Milders // Foto’s belga image
Wat begon als een stoutmoedig idee, eindigde op 27 september 2000 in de realisatie van een droom. Tennissters Els Callens en Dominique Monami veroverden de bronzen medaille in het dubbelspel op de Olympische Spelen van Sydney. Bijna twintig jaar later blikt Els Callens met OKRAmagazine terug op dat memorabele moment uit haar leven. De snode plannen werden aanvankelijk op ongeloof onthaald. Niet alleen bij de pers, ook bij Els Callens zelf. “Tijdens het WTA-tornooi van Knokke in 1999 kwam Dominique naar mij. Ze zei dat ze het jaar nadien op de Olympische Spelen wou meedoen aan het dubbelspel en wel met mij. Ze zei dat wij volgens haar zelfs medaillekandidaat konden zijn. Ik keek haar aan en dacht ‘Wat zegt die nu?’ Wij dubbelden toen zelfs nog niet samen. Maar ik antwoordde toch ‘Tuurlijk, waarom niet?’”
Het Belgisch duo had een jaar om zich klaar te stomen voor de Spelen. De individuele programma’s werden uiteraard niet stopgezet, maar toch trokken beide speelsters geregeld met elkaar op. “Tijdens tornooien warmden we vaak samen op. En ‘s avonds gingen we iets eten of naar de cinema. Toen pas leerden we elkaar echt kennen.” En met resultaat: in aanloop van de Spelen haalden Callens en Monami de halve finale van het dubbelspel op de US Open.
8
Minigolf met de broers Saive
Na een onverwachte break – “We trokken na de US Open ongepland drie dagen naar Las Vegas om te ontspannen en te golfen. We waren óp na weken trainen en matchen spelen en hadden nood aan decompressie.” – kwamen Callens en Monami ontspannen aan op de Olympische Spelen in Australië. Daar werd meteen duidelijk dat de OIympische Spelen verschilden van een klassiek tennistornooi. “De sfeer in het Olympisch dorp was helemaal anders, echt leuk. Er liepen tienduizend atleten, coaches en begeleiders rond. Als tennisser voor een medaille en de eer van je land spelen, is helemaal anders. Daardoor verschilt de motivatie ook. Tijdens de Spelen supporterden alle Belgen voor elkaar.
>>
