Έχεις μόνο Εφτά μέρες

CHARLES M. SHELDON

Στην τελευταία αµερικάνικη έκδοση αυτού του βιβλίου αναγράφεται: «Αυτό το “χαµένο“ κλασικό βιβλίο, αν και για πάνω από 100 χρόνια ήταν σχεδόν εξαφανισµένο, τώρα έχει “εκσυγχρονιστεί“ για να µπορεί να το απολαύσει ο σηµερινός αναγνώστης. Τα κλασικά έργα του Charles Sheldon δεν πρέπει να λείψουν από τη βιβλιοθήκη κανενός»! Ο Charles Sheldon (1857-1946) υπήρξε ένας κοινωνικός µεταρρυθµιστής, που ήταν γνωστός κυρίως από το συγγραφικό του έργο και το µπεστ-σέλερ µυθιστόρηµά του ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ (1897). Για µια µεγάλη περίοδο ήταν ποιµένας στην Topeka του Κάνσας των ΗΠΑ. ΄Ηταν υπέρµαχος των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και κοινωνικών υπηρεσιών για τους Αφροαµερικάνους. ΄Εδινε έµφαση στην ανάγκη εφαρµογής τής χριστιανικής πίστης στην καθηµερινή ζωή.

www.ologos.gr

 

   

   



   

ISBN 978-960-510-137-4

CHARLES M. SHELDON

αξία του βιβλίου έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ το έργο µε την απίθανη πλοκή του φαίνεται σαν µυθιστόρηµα, στην πραγµατικότητα είναι η αληθινή ιστορία του Ροβέρτου Γκαρντύ, που είναι ένας στεγνός και τυπικός χριστιανός, ο οποίος παραπονιέται για την εκκλησία και την ηγεσία της. Είναι ένας επιτυχηµένος επιχειρηµατίας, τόσο όµως γεµάτος µε τις φιλοδοξίες του, ώστε παραµελεί τη σύζυγο και τα παιδιά του. Όταν όµως του µένουν µόνο επτά µέρες για να ζήσει, αρχίζει να σκέπτεται πώς να ξοδέψει την κάθε µια µέρα απ’ αυτές...

   ...

   ... 3η ΕΚ∆ΟΣΗ

Έχεις Μόνο Εφτά Μέρες...

CHARLES M. SHELDON

Έχεις Μόνο Εφτά Μέρες... 3η ΕΚΔΟΣΗ

ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ Charles M. Sheldon 3η Έκδοση Μετάφραση από το Ρωσσικό: Σάββας Ι. Κανταρτζής Φιλολογική επιμέλεια-διορθώσεις: Μαριάνθη Λ. Κοκτσίδου Δημιουργία εξωφύλλου: Δήμητρα Παπαναγή Eπιμέλεια και παραγωγή εντύπου: Logos Graphics © 2012 Eκδόσεις «O Λόγος» Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί τηλ.: 210.4834214, φαξ: 210.6627506 www.ologos.gr Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλεία «Ο Λόγος» • Αθήνα: Εμμ. Μπενάκη 28, 106 78, τηλ.: 210.3823495 • Θεσσαλονίκη: Εθν. Αμύνης 42, 546 21, τηλ.: 2310.232210 • Πάτρα: Πουκεβίλ 22, 262 23, τηλ.: 2610.224197 • Λάρισα: Δευκαλίωνος 2, 412 22, τηλ.: 2410.232594 • Βόλος: Σωκράτους 23, 382 21, τηλ.: 24210.35801 • Αλβανία: Sarande, Libraria «O LOGOS», τηλ.: 00355.85223239

ISBN 978-960-510-137-4

Οι περικοπές της Αγίας Γραφής σ’ αυτό το βιβλίο είναι παρμένες από τη Μετάφραση Ν. Βάμβα, Ελληνική Βιβλική Εταιρία, Εμμ. Μπενάκη 50, Αθήνα Η αναπαραγωγή ολόκληρου του βιβλίου ή τμημάτων του με οποιαδήποτε μορφή (εκτός από σύντομη ανασκόπηση ή αναφορά σ’ αυτό) επιτρέπεται μόνο μετά από γραπτή άδεια του εκδότη.

Περιεχόμενα

Πρόλογος........................................................................7 Πρόλογος Α΄ έκδοσης ..................................................9 Tο όνειρο ......................................................................11 H πρώτη μέρα..............................................................34 H δεύτερη μέρα ..........................................................57 H τρίτη μέρα ................................................................81 H τέταρτη μέρα ..........................................................109 H πέμπτη μέρα ..........................................................122 H έκτη μέρα ..............................................................126 H έβδομη μέρα ..........................................................132 Επίλογος ....................................................................142

Πρόλογος

Το βιβλίο γράφτηκε αρχικά στα αγγλικά από έναν ιεροκήρυκα, τον Charles M. Seldon. Μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες. Στα ελληνικά το μετάφρασε από τη ρωσική του μετάφραση ο αείμνηστος Σάββας Ι. Κανταρτζής από την Κατερίνη. Το βιβλίο κυκλοφόρησε ήδη σε δυο εκδόσεις και έγινε ευλογία σε πολλούς αναγνώστες του. Επειδή από καιρό τώρα έχουν εξαντληθεί όλα τα αντίτυπά του και υπάρχει ζήτηση, θεωρήσαμε καλό να το εκδώσουμε για τρίτη φορά, με νέο εξώφυλλο και νέο τίτλο. ΄Οσοι γνωρίζετε τις προηγούμενες εκδόσεις του, θα θυμάστε ότι ο τίτλος του ήταν «ΜΟΝΟ ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ». Επειδή αυτός ο τίτλος θα μπορούσε να παραπλανήσει τον υποψήφιο αναγνώστη με σκεπτικό ότι αναφέρεται στις επτά μέρες της Δημιουργίας, προτιμήσαμε το νέο τίτλο «ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ», που πιστεύουμε ότι αποδίδει καλύτερα το περιεχόμενο του βιβλίου. Επίσης έγιναν αλλαγές σε γλωσσικούς ιδιωματισμούς και στην ορθογραφία, ώστε η γλώσσα να είναι πιο στρωτή δημοτική. Τη φιλολογική επεξεργασία και τις διορθώσεις των κειμένων έκανε η φιλόλογος Μαριάνθη Αναστασιάδου-Κοκτσίδου, την οποία και ευχαριστούμε θερμά. Ευχή και προσευχή μας είναι και η έκδοση αυτή, όπως και οι δυο προηγούμενες, να χρησιμοποιηθεί από το ΄Αγιο Πνεύμα ως όργανο αφύπνισης πολλών συμπατριωτών μας, που στην πλειοψηφία τους ζούνε 7

μια ζωή αμεριμνησίας και ξενοιασιάς, προσκολλημένοι στα επίγεια και αδιαφορώντας εντελώς για τα αιώνια. Ευχόμαστε κάθε αναγνώστης να προβληματιστεί και να πάρει σοφές και σοβαρές αποφάσεις, ώστε στο εξής να ζει μια ζωή με σύνεση και σωφροσύνη, αποβλέποντας στα αιώνια και όχι στα πρόσκαιρα και φθαρτά.

ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ

Πρόλογος Α΄ έκδοσης

Το βιβλίο αυτό, αν και έχει τη μορφή μυθιστορήματος, είναι μια πραγματική ιστορία. Όταν δημοσιεύθηκε, τα τελευταία χρόνια του περασμένου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου διαδραματίσθηκε το γεγονός, προκάλεσε μεγάλο θόρυβο και ανάγκασε πολλούς γιατρούς και ψυχολόγους να δημοσιεύσουν ολόκληρες πραγματείες για τη δύναμη της υποβολής, στην οποία απέδωσαν τη δοκιμασία και το τέλος του πρωταγωνιστή του συνταρακτικού δράματος. Τα σχόλια των περιοδικών της Αμερικής και άλλων χωρών για το βιβλίο συμφωνούσαν σε τούτο, ότι αυτό μπορεί ν’ αφυπνίσει χιλιάδες κι εκατομμύρια ανθρώπους, που δεν εκτιμούν την αξία και τη σημασία της ζωής, σπαταλούν αδιάφορα και άσκοπα τα πολύτιμα χρόνια τους και φεύγουν στην Αιωνιότητα εντελώς απροετοίμαστοι, αφήνοντας πίσω τους ερείπια, αθλιότητες κι εκκρεμείς λογαριασμούς στη ζωή τους. Στην κοινή γνώμη της Αμερικής η ιστορία είχε προκαλέσει τεράστια εντύπωση κι αποτέλεσε για μήνες θέμα θρησκευτικών συναθροίσεων και συζητήσεων. Ύστερα από την Αμερική το βιβλίο κυκλοφόρησε στην Αγγλία σε 4.000.000 αντίτυπα. Αργότερα μεταφράστηκε στα ρωσικά και τα χρόνια της Επανάστασης βρέθηκε μόνο ένα αντίτυπο σε βιβλιοπωλείο της Πετρούπολης (Λένινγκραντ) από το γνωστό στους διεθνείς θεολογικούς κύκλους Ρώσο συγγραφέα και θεολόγο I. B. Neprach. Του είχε κάνει η ιστορία τόση εντύπωση, ώστε αμέσως μόλις έφθασε στην Αμερική εξέδωσε το βιβλίο σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα στη ρωσική και το κυκλοφόρησε μεταξύ των συμπατριωτών του της Αμερικής και άλλων χω9

ρών. Αντίτυπο της ρωσικής αυτής μετάφρασης μάς είχε αποστείλει πριν λίγα χρόνια μια γνωστή μας κυρία ρωσικής καταγωγής με την παράκληση να το μεταφράσουμε στα Ελληνικά, για να κυκλοφορήσει και μεταξύ του Ελληνικού λαού. Πλουτισμένοι κι εμείς με ανάλογη πείρα, που πέρασε ο πρωταγωνιστής του δράματος, νιώσαμε με τις πρώτες ματιές που ρίξαμε στις σελίδες του βιβλίου την αξία του, προπαντός για τη σκοτεινή εποχή μας, που η ζωή δε μετριέται παρά μόνο με το κριτήριο των πρόσκαιρων υλικών της απολαύσεων, ενώ η Αιωνιότητα, που είναι ο κύριος προορισμός της, περιφρονείται ή και αγνοείται εντελώς. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε να το μεταφράσουμε και να το εκδώσουμε κι εμείς, εκπληρώνοντας το χρέος της συνείδησης και το καθήκον μας απέναντι στον Ελληνικό λαό. Τρέφουμε την ελπίδα ότι η ιστορία αυτή θα παρακινήσει τους ομοεθνείς μας σε σοβαρές σκέψεις για την αξία και σημασία της επίγειας ζωής, για να τη χρησιμοποιήσουν φρόνιμα και γόνιμα με την προοπτική της Αιωνιότητας, που δεν είναι μύθος, όπως κάποτε νομίζαμε κι εμείς, αλλά η πιο αντικειμενική πραγματικότητα. Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Dr. Charles M. Sheldon. Έργο του ίδιου είναι το πολύκροτο βιβλίο «Εις τα ίχνη Του», που μεταφράστηκε στα Ελληνικά από το γνωστό ιεροκήρυκα Άργο Ζωδιάτη. Προσφέροντάς το τώρα, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τη ρωσική του μετάφραση με πολλή προσοχή, για να βρίσκεται πιο κοντά και στο γράμμα, κι όχι μόνο στο πνεύμα του αγγλικού πρωτότυπου, δεν έχω παρά να ευχηθώ να γίνει αφορμή ν’ αφυπνισθούν πολλές χιλιάδες ψυχές ομοεθνών μας, που έχασαν το σωστό δρόμο της ζωής και βαδίζουν με κλειστά μάτια, σαν τραγικοί μοιρολάτρες, για την Αιωνιότητα – χωρίς οδηγό, χωρίς συνείδηση του θανάσιμου κινδύνου που διατρέχουν, και χωρίς ελπίδα. Σ. Ι. ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ

Tο όνειρο

Ο Ροβέρτος Γκαρντύ γύρισε αργά την Κυριακή το βράδυ από την εκκλησία. Δεν ήταν στις συνήθειές του να πηγαίνει τακτικά και με μεγάλη προθυμία στην εκκλησία, όμως αυτή τη φορά, μερικά λόγια που άκουσε στο πρωινό κήρυγμα, τον ανάγκασαν να πάει στην εκκλησία και το βράδυ. Ο καιρός δεν ήταν ευχάριστος, χιόνιζε ελαφρά και γι’ αυτό η γυναίκα του δεν είχε πάει στην εκκλησία. Ο κ. Γκαρντύ γύρισε στο σπίτι ταραγμένος και μόλις άνοιξε την πόρτα, τα ’βαλε με τη γυναίκα του. - Άλλη φορά, της είπε, δε θα μ’ αναγκάζουν να πάω στη βραδινή λατρεία. Ήταν εκεί μαζεμένοι καμιά πενηνταριά άνθρωποι και δεν αξίζει για τόσο λίγους να ζεσταίνουν και να φωτίζουν την εκκλησία. Και το κήρυγμα; Τι μελαγχολικό κήρυγμα! Γέρασε πια ο κ. Τζωνς, ο πάστοράς μας. Χρειαζόμαστε πιο νέο, πιο σύγχρονο άνθρωπο. Αυτός εδώ όλο μας κοπανάει τα ίδια και τα ίδια και μας ψέλνει το ίδιο τροπάρι: «Είναι ανάγκη να κάνουμε κάτι τώρα, αμέσως τώρα, για να σώσουμε τους άλλους». Ωχ, βαρέθηκα πια! Κατάντησε αηδία μ’ αυτές τις ανοησίες. Τίποτε το καινούριο, το σύγχρονο. Αν ήταν να τον ακούσουμε, κάθε άνθρωπος μόνο για τη μεταθανάτια ζωή του πρέπει να σκέφτεται και να τρέχει πάνω κάτω για να σώζει ψυχές. Όποιος δεν το κάνει αυτό είναι ληστής, είναι κηφήνας και εχθρός της κοινωνίας. Συχνά παίρνει για βάση του την καινούρια επιστήμη, τη χριστιανική κοινωνιολογία και φωνάζει λέγοντας πως οι πλούσιοι καταπιέζουν τους φτωχούς, πως τα μέλη της εκκλησίας πρέπει να μαθαίνουν καλά τη διδασκαλία του Χριστού, να την εφαρμόζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και να δεί11

χνουν πιο αδελφική συμπεριφορά στους ανθρώπους. Ω, πόσο μ’ έκανε ν’ αηδιάσω μ’ αυτές τις ιδέες για την ανθρωπότητα! Μου φαίνεται πως πρέπει να πάψω να δίνω την εισφορά μου στην εκκλησία, για να παίρνει το μισθό του αυτός ο κύριος και να εξακολουθεί να μας κηρύττει τα ίδια πράγματα. - Από ποιο μέρος του Ευαγγελίου ήταν το κήρυγμα; ρώτησε η κυρία Γκαρντύ. - Ακριβώς δε θυμάμαι. Αλλά νομίζω κάτι σαν αυτό: «Ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου αφαιρούσιν από σου» ή κάτι παρόμοιο. Δεν πιστεύω πως είναι γνήσιο το κήρυγμα, με το οποίο φοβερίζουν τον κόσμο για να τον σπρώξουν με το φόβο στον ουρανό. - Θα χρειάζονταν πολλά κηρύγματα για να φοβερίσουν εσένα, Ροβέρτο. - Μάλιστα, περισσότερα από δύο κηρύγματα την εβδομάδα, είπε ο κ. Γκαρντύ μ’ ένα ειρωνικό χαμόγελο. Έβγαλε το παλτό του και κάθισε στην πολυθρόνα, μπροστά στο τζάκι που έκαιγε. Ήταν φανερό ότι την ώρα του κηρύγματος κάτι τον πείραζε και τώρα προσπαθούσε να τα βάλει με όλους, όπως γίνεται συχνά με τέτοιους χαρακτήρες. - Πού είναι τα κορίτσια; ρώτησε θυμωμένος. - Η Αλίκη είναι πάνω, μου φαίνεται διαβάζει την πρωινή εφημερίδα. Η Κλάρα και η Μπέσση πήγαν στου Κάξτον. - Για ποιο λόγο πήγαν εκεί; Η κ. Γκαρντύ τα ’χασε λιγάκι, αλλά γρήγορα απάντησε: - Ήρθε ο Τζέιμς και τις πήρε. - Γιατί αυτό; Ξέρουν τα κορίτσια πως τις απαγόρεψα να έχουν σχέση με την οικογένεια Κάξτον. Όταν γυρίσουν πίσω, θα τις το θυμίσω αυτό και θα τους το εξηγήσω έτσι που να μην το λησμονούν πια… Είναι περίεργο ότι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Ο κ. Γκαρντύ σηκώθηκε, βημάτισε νευρικά στο δωμάτιο κι ύστερα πλησίασε στο τζάκι κι άρχισε ν’ ανακατεύει τα κάρβουνα. Η γυναίκα του άνοιξε τα χείλη της και θέλησε ν’ απαντήσει, αλλά δεν είπε τίποτε. Ύστερα από λίγο ο κ. Γκαρντύ ρώτησε: - Πού είναι τα αγόρια; - Ο Μπίλλυ ετοιμάζει στο δωμάτιό του το αυριανό μάθημα. Ο Τζωρτζ βγήκε στις οχτώ. Δε μου είπε για πού. 12

- Να ωραία οικογένεια! Πες μου, Μαίρη, υπάρχει έστω και μια βραδιά το χρόνο, που όλα τα παιδιά είναι μαζεμένα στο σπίτι; - Υπάρχουν μόνο τόσες βραδιές όσες τα συγκεντρώνεις εσύ στο σπίτι, απάντησε η κ. Γκαρντύ. Εσύ έχεις τη λέσχη σου. Έχεις συνελεύσεις σε εταιρίες, σε επιστημονικές οργανώσεις, σε φιλολογικές βραδιές, σε συσκέψεις διευθυντών και δεν ξέρω κι εγώ πού ακόμα. Έτσι σε βλέπουν τα παιδιά τόσες φορές όσες τα βλέπεις κι εσύ. Μας χαρίζεις πολλές βραδιές, Ροβέρτο; Το βρίσκεις παράξενο ότι τα παιδιά φεύγουν για να διασκεδάζουν. Το σπίτι μας … - σταμάτησε για μια στιγμή η κ. Γκαρντύ κι έριξε θλιμμένα τα μάτια της στο πλούσια επιπλωμένο δωμάτιο, όπου ήταν τώρα αυτοί μόνοι – το σπίτι μας ξεχειλίζει από αγαθά, όλα βρίσκονται εδώ εκτός από τα παιδιά μας. Ο άντρας αισθανόταν βαθιά τα τσουχτερά λόγια της γυναίκας του, αλλά δεν μπορούσε να τη διαψεύσει, μια και ήξερε πως είχε απόλυτο δίκιο. Ήταν, πάνω απ’ όλα, άνθρωπος φίλαυτος και δε σκεφτόταν να θυσιάσει, πότε πότε, για την οικογένειά του, τις βραδιές του στις λέσχες, στις επιστημονικές οργανώσεις, στις συσκέψεις ή να παραιτηθεί από τα συχνά πλούσια γεύματα για χάρη της γυναίκας του, που την άφηνε τα βράδια ολομόναχη στο σπίτι. Τα παιδιά του απ’ την άλλη μεριά τού είχαν γίνει εντελώς ξένα. Έχοντας για τον εαυτό του την ιδέα πως ήταν ευυπόληπτος πολίτης, δεν ανεχόταν να έχουν τα παιδιά του κοινωνικές σχέσεις με ανθρώπους και οικογένειες που δεν ήθελε. Είχε ανατραφεί σύμφωνα με τους κανόνες της ευσέβειας, αλλά ο ίδιος προσωπικά δεν τους εφάρμοζε στη ζωή του. Παρόλ’ αυτά δεν έδινε στα παιδιά του την έγκρισή του να μένουν τη νύχτα έξω – και μάλιστα τις Κυριακές. Όλη η ζωή του στηριζόταν στον κανόνα: απόλαυση και ικανοποίηση – αλλά μόνο για τον εαυτό του. Όσο δεν εμπόδιζε τίποτε τις απολαύσεις του ήταν καλός άνθρωπος, όπως όλοι οι άκακοι άνθρωποι. Η γυναίκα του ξόδευε με απλοχεριά αρκετά χρήματα για να συντηρεί το σπίτι. ΄Ηταν πρόθυμος να δίνει σ’ αυτήν και στα παιδιά του χρήματα για ταξίδια και για ό,τι άλλο ήθελαν. Αλλ’ αν έφερνε κανείς αντίρρηση στα σχέδιά του ή αν του ζητούσε κάποια προσωπική εξυπηρέτηση, τότε γινόταν σκληρός, αλαζονικός και θύμωνε. Μάλιστα, αν του ζητούσε κανείς να στερηθεί κάτι για χάρη άλλων, αυτό το απέρριπτε εντελώς. 13

Ήταν μέλος της εκκλησίας και 25 χρόνια μέλος του συμβουλίου μιας αδελφότητας· φημιζόταν δε για τις γενναιοδωρίες του. Και ήταν γι’ αυτά περήφανος. Αλλ’ αν του ζητούσαν να φροντίσει για κάποιον ή να διαθέσει λίγο χρόνο για άλλους, αυτό του ήταν πράγμα αδύνατο. Του φαινόταν σαν να του ζητούσαν να παραδώσει την περιουσία του στον πρώτο τυχόντα. Την περασμένη εβδομάδα ο πάστορας τού έγραψε ένα γράμμα, για να τον ευχαριστήσει, γιατί πολλά χρόνια τώρα τον βοηθούσε οικονομικά στο έργο του. Στο ίδιο γράμμα όμως ο πάστορας τον παρακαλούσε να έρχεται και στις βραδινές συμπροσευχές της Τετάρτης και να παίρνει μέρος σ’ αυτές. Η εκκλησία περνούσε δύσκολες μέρες κι ο πάστορας επίμονα προσκαλούσε τα μέλη, τα ενθάρρυνε, να συμμετέχουν στη συμπροσευχή και γενικά στο πνευματικό έργο της εκκλησίας. Ο κ. Γκαρντύ διάβασε το γράμμα βιαστικά και στενοχωρημένος χαμογέλασε. Τι ήταν αυτό πάλι! Τον καλούσε να παίρνει μέρος στις συμπροσευχές! Ούτε μπορούσε να θυμηθεί αν πήγε ποτέ σ’ αυτές. Γι’ αυτόν οι συμπροσευχές ήταν πολύ πληκτικές. Του φάνηκε παράξενο ότι ο πάστορας τόλμησε να του γράψει τέτοιο γράμμα. Αυτό δεν ήταν παρά θράσος απέναντί του. Πέταξε το γράμμα κάτω από το τραπέζι στο καλάθι κι ούτε απάντησε στον πάστορα. Αν ήταν γράμμα εμπορικών υποθέσεων, δε θα επέτρεπε στον εαυτό του τέτοια αγένεια, αλλά το γράμμα ενός ιερωμένου ποια αξία έχει; Ούτε του πέρασε από το μυαλό ν’ απαντήσει σ’ αυτήν την πρόσκληση. Την Τετάρτη το βράδυ ο κ. Γκαρντύ είχε πάει στη λέσχη των σκακιστών και πέρασε θαυμάσια τις ώρες με το αγαπημένο του παιχνίδι. Ήταν εξαίρετος σκακιστής και περίμενε να πάρει μέρος στο διεθνή διαγωνισμό σκακιού που είχε προκηρυχτεί. Κάποτε ο υπεύθυνος του Κυριακού Σχολείου είχε ανταμώσει τυχαία στο δρόμο τον κ. Γκαρντύ, τον πλησίασε διστακτικά και τον ρώτησε αν θα ήθελε ν’ αναλάβει την τάξη των μικρών στο Κυριακό Σχολείο. Τι ήταν πάλι αυτό! Να ασχολείται με τους πιτσιρίκους! Αυτός – ένας πλούσιος με επιρροή, που διευθύνει το μεγαλύτερο εργοστάσιο κατασκευής σιδηροδρομικών γραμμών του κόσμου – να χάνει τον καιρό του με παιδάκια στο Κυριακό Σχολείο! 14

Ήταν έτοιμος να σκάσει στα γέλια μπροστά στον κύριο που του πρότεινε μια τέτοια ανοησία, αλλά το αίσθημα της αξιοπρέπειας τον συγκράτησε. Έκοψε την κουβέντα με τη δικαιολογία πως δεν είχε καιρό. Την ίδια βραδιά πήγε στο θέατρο και διασκέδασε με μια κούφια φάρσα. Όταν γύρισε αργά τη νύχτα στο σπίτι, πήγε στο χημικό του εργαστήριο, όπου δούλευε πολλή ώρα χωρίς να κουράζεται. Αυτό δεν τον κούραζε, γιατί ο κ. Γκαρντύ αγαπούσε τη χημεία, αλλά και γιατί είχε πολύ καλή υγεία και άντεχε στην πιο εντατική δουλειά. Δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει κανείς για οκνηρία, όμως δεν του περνούσε ποτέ η σκέψη να θυσιάσει τον καιρό του, την εργασία του και τα ταλέντα του για τους άλλους. Ζούσε για τον εαυτό του μόνο. Έτσι, κάθισε στην πολυθρόνα και κατσουφιασμένος άκουγε όσα καθαρά και ξάστερα του έλεγε η γυναίκα του, κατηγορώντας τον για φιλαυτία και εγωισμό. Η κατηγορία δεν του έκανε και τόση εντύπωση, ώστε να θυσιάσει κάτι από τα πράγματα που του άρεσαν κι έτρεφαν την περηφάνια και τη ματαιοδοξία του. Ύστερα από κάμποση ώρα σιωπής η κ. Γκαρντύ ψυχρά, σαν να μην τη στενοχωρούσε καθόλου το πράγμα, είπε: - Όταν απουσίαζες, ήρθε ο γραμματέας του εργοστασίου, ο κ. Μπερνς. - Ήρθε; Και τι ήθελε; - Είπε πως τέσσερις εργάτες τραυματίστηκαν βαριά από έκρηξη στο τμήμα χυτηρίου. Ύστερα απ’ αυτό όλοι οι εργάτες παράτησαν τη δουλειά κι έφυγαν στα σπίτια τους. - Και γιατί δεν μπορούσε ο Μπερνς να πάρει άλλους εργάτες στη θέση αυτών που τραυματίστηκαν; Ξέρει πού βρίσκονται οι εφεδρικοί. - Γι’ αυτό ακριβώς ήθελε να σε δει. Του χρειάζονταν οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνει. Οι εργάτες διέκοψαν μονομιάς τη δουλειά κι έφυγαν αμέσως, αποφασισμένοι να μη συνεχίσουν, ό,τι και αν τους έλεγε κανείς. Δεν τους κατηγορώ γι’ αυτό, Ροβέρτο. Εσύ δε φοβάσαι καθόλου ότι μπορεί να σε τιμωρήσει ο Θεός, μια και δουλεύει το εργοστάσιό σου τις Κυριακές; - Αυτές είναι ανοησίες, Μαίρη, φώναξε ο κ. Γκαρντύ, μη μπορώντας να κρύψει την ταραχή που πρόδιδε η φωνή του. Η δουλειά πρέπει να συνεχίζεται. Οι σιδηρόδρομοι υπηρετούν την κοινωνία, δεν μπορούν ν’ αναπαύονται τις Κυριακές. 15

CHARLES M. SHELDON

www.ologos.gr

 

   

   



   

ISBN 978-960-510-137-4

CHARLES M. SHELDON

   ...

   ... 3η ΕΚ∆ΟΣΗ