FONH 4 2024

Κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός δίσκος

από τον!"#!$%&'(!)!χρόνια μετά από την

κυκλοφορία του πρώτου*!!

Απολαύστε!+,!νέα κομμάτια σε συνεργασία με

κορυφαίους καλλιτέχνες του χώρου της!&%-!

μουσικής στην Ελλάδα(!αλλά και το εξωτερικό*!!

Ο δίσκος κυκλοφορεί επίσης ψηφιακά σε όλες

τις μουσικές

Η Νίκη της Ανάστασης

H μεγαλύτερη μάχη που διεξάγεται στην Υφήλιο είναι μεταξύ ζωής και θανάτου. Τα εναγώνια ερωτήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα για την ύπαρξη, την προέλευση και τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου συνθλίβονται ανάμεσα στη χαρμόσυνη γιορτή της ζωής και τα δάκρυα του θανάτου Η άνοιξη αποτελεί τη ζωντανή ανατροπή από τη θαμπή και παγερή ατμόσφαιρα του χειμώνα στην πολύχρωμη και ηλιόλουστη αύρα της εαρινής αλλαγής Η ζωή αντιστέκεται σθεναρά στον πόνο του αποχωρισμού, στην πραγματικότητα της αποσύνθεσης και της απώλειας του πιο πολύτιμου αγαθού της ύπαρξής μας Η μεγάλη γιορτή της ζωής έρχεται και δημιουργεί την κορύφωση της απολύτρωσής μας από τον πόνο, τα δάκρυα, την αδικία και όλα τα δεινά που βιώνει κάθε άνθρωπος στην καθημερινότητά του

Δεν είναι μόνο ο πόλεμος στην Ουκρανία ή στη Μ. Ανατολή που πληγώνει τις καρδιές. Είναι και ο πόνος που βαραίνει τους ανθρώπους που ζουν στα κάτεργα των εξαρτήσεων

και των ποικίλων ψυχοφθόρων παθών. Είναι τα αφιλόξενα κέντρα των μεγαλουπόλεων, η μοναξιά, η φτώχεια...

Ο θάνατος θαρρείς και έχει διαβρώσει κάθε τομέα της ζωής και μας έχει ρίξει σε βαθιά κατάθλιψη και απελπισία... Και θα μένουμε σ’ αυτή την κατάσταση ωσότου μπορέσουμε να δούμε το μεγάλο θαύμα που έγινε μία φορά και επιβεβαιώνει τη μεγάλη αλήθεια ότι η ζωή τελικά θα νικήσει: Ο θάνατος είναι ένας εχθρός που νικήθηκε μια για πάντα με τη σταυρική θυσία του Χριστού Είναι η γιορτή της ζωής που σφραγίστηκε τελικά με την ιστορική νίκη της ένδοξης Ανάστασης του Χριστού! Αυτό ποθούμε, αυτό περιμένουμε, αυτό προσδοκούμε, την απόλυτη νίκη της ζωής

Καλό Πάσχα σε όλες και όλους με την ευχή να ’ρθει γοργά!!!

Φώτης Ρωμαίος

Η

ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ / ΑΠΡΙΛΙΟΣ

περιεχόμενα

Αντιμέτωποι με την τελευταία αβεβαιότητα

Χάρης Ι. Νταγκουνάκης 04

Ο

προσευχόμενος John Hyde

Γεώργιος Σ. Κανταρτζής 08

Διδάγματα Ζωής

Συμεών Α. Ιωαννίδης 11

Gentle Parenting

Τάσος Μαρκουλιδάκης 12

Είναι κακούργος και αιμοσταγής ο Θεός; Έραστος Φίλος 14

Μια ενδιαφέρουσα ιστορία

Σούλα Μαξιμιάδου-Isch 16

Από τον Επιούσιο Άρτο... 18

Πάνω στη Γη είμαστε φιλοξενούμενοι

Χαρούλα Ξανθοπούλου 20

Ιερουσαλήμ

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα 22

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ 25

Η

αναζήτηση της ευτυχίας

Βάσια Λιβιτσάνου 35

Ύμνοι και θρήνοι για τον νέο νόμο

Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας 38

Επανασχεδίαση & επαναπροσδιορισμός

της ζωής!

Θοδωρής Καλογερόπουλος 40

Φύλακας του αδελφού

Άκης Δημητριάδης 43

Υπακοή ή ανυπακοή; Πού μας οδηγούν αυτά; Ανανίας Καβάκας

Ανεβαίνω στον Πατέρα μας Αλέξανδρος Δαδάος

και το βουτυρόπαιδο Ανέστης Πεταλίδης

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2024 • TEΥΧOΣ 4 • ΕΤΟΣ 82ο

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506

Ιδιοκτησία: A M G INTERNATIONAL Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009)

Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Συμεών Ιωαννίδης Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γεώργιος Κανταρτζής

Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos gr

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου Διόρθωση κειμένου: Παρασκευή Κάκαρη

Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου: Δήμητρα Παπαναγή Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία:

ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656

APRIL 2024 • NUMBER IV • VOL. LXXXII

VOICE OF THE GOSPEL

(USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates

President: Tasos Ioannidis

Special Consultant: Symeon Ioannidis

Managing Editor: Fotis Romeos

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy

Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422

Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

https://www.facebook.com/FoniTouEuaggeliou

Ζώντας με

Σιγουριά σε Αβέβαιους Καιρούς

Συχνά αναρωτιόμαστε: «Άραγε, σε τι εποχή ζούμε;» Κι αυτό επειδή γινόμαστε συνεχώς θεατές αλλεπάλληλων κρίσεων, τεκτονικών αλλαγών και ραγδαίων μετατοπίσεων Η παρατεταμένη ρευστότητα των καιρών και η κατάρρευση των βεβαιοτήτων μάς έχει κατευθύνει σε αχαρτογράφητα νερά Ήδη έχουμε βιώσει τις συνέπειες της δεκαετούς οικονομικής και κλιματικής κρίσης, ύστερα της πανδημίας και του εγκλεισμού, τον φόβο των μολυσματικών ασθενειών, την κοινωνική αποστασιοποίηση, τις δυσβάστακτες οικονομικές επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης, τον πόλεμο στην Ουκρανία και, τελευταία, στη Γάζα...

Πώς μπορεί να ζήσει με σιγουριά ένας Χριστιανός σ’ αυτούς τους αβέβαιους καιρούς;

Ένας από τους καλύτερους

τρόπους για να διακρίνουμε το σύστημα των πεποιθήσεων κάποιου είναι το πώς αυτός ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τον θάνατο Έχουν αναφερθεί οι τελευταίες φράσεις διαφόρων λίγο πριν πεθάνουν ή και λόγια τους για το πώς αντιμετώπιζαν τον θάνατο Για παράδειγμα, ο ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός είπε καθώς πέθαινε το 79 μ Χ : «γίνομαι θεός». Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είπε:

«Πρόσβαλα τον Θεό και τους ανθρώπους, γιατί η ποιότητα του έργου μου δεν έφτασε την τελειότητα που έπρεπε». Ο Μπετόβεν είπε πεθαίνοντας: «Χειροκροτήστε, φίλοι μου, η κωμωδία τελείωσε». Ο Τσόρτσιλ είπε:

«Πόσο τα βαρέθηκα όλα αυτά!» Κι ο Φρανκ Σινάτρα είπε: «Χάνομαι...»

Τα τελευταία λόγια του πιστού ανθρώπου, από την άλλη μεριά, δείχνουν πόσο καλά

προετοιμασμένος είναι για ν’ αντιμετωπίσει τον θάνατο: Ένας ιεραπόστολος (ο Adoniram

Judson) έλεγε : « Όταν ο

Χριστός με καλέσει στην

ουράνια πατρίδα, θα πάω με

τη χαρά ενός αγοριού που

Του ΧΑΡΗ

φεύγει τρέχοντας από το σχολείο». Κι ο

Ρόμπερτ Μπρους, βασιλιάς της Σκοτίας, όταν πέθαινε το 1329, είπε: «Και τώρα

αγαπητά μου παιδιά, έφαγα πρωινό μαζί

σας και πάω να δειπνήσω με τον Κύριό

μου, τον Ιησού Χριστό». Κι ο Μπίλλυ Γράχαμ

είπε: «Κάποια μέρα θα διαβάσετε ή θα μάθετε

ότι ο Μπίλλυ Γκράχαμ πέθανε. Μην πιστέψετε

λέξη Θα είμαι πιο ζωντανός απ’ ό,τι είμαι

τώρα Απλώς θα έχω αλλάξει διεύθυνση! Θα έχω πάει στην παρουσία του Θεού».

Πόση αντίθεση ανάμεσα στις δύο νοοτροπίες! Η πίστη μας μας προετοιμάζει

γι’ αυτή την τελευταία αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουμε Υπάρχουν τρεις ενέργειες που δείχνουν σιγουριά καθώς ως πιστοί του Χριστού αντιμετωπίζουμε τον θάνατο

1. Μπροστά στον Θάνατο

των Άλλων

Θυμόμαστε ότι οι πιστοί της

εκκλησίας της Θεσσαλονίκης

ζούσαν περιμένοντας τον

ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ

harris.dagounakis@gmail.com

Χριστό να επιστρέψει όσο

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

αυτοί βρίσκονταν στη ζωή Το πρόβλημα

εμφανίστηκε όταν πέθαναν κάποια μέλη της εκκλησίας, και οι πιστοί αναρωτιούνταν τι

θα γίνει με τους αγαπημένους τους, όταν ο Ιησούς έρθει ξανά Θα είναι σε μειονεκτική θέση; θα χάσουν τη χαρά της συνάντησης με τον Χριστό; Ο απ. Παύλος γνωρίζει ότι η έλλειψη γνώσεων σχετικά με αυτό το θέμα οδηγεί στην απελπισία και την απόγνωση, καθώς αντιμετωπίζουμε τον θάνατο Παρ’ όλο που πολλοί άνθρωποι τον 1ο αιώνα πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή, αυτή θεωρείτο περισσότερο σαν μια απλή ευχή – «Μακάρι να υπάρχει...» Ένας αρχαίος έλληνας ποιητής (ο Θεόκριτος), τον 3ο π.Χ. αιώνα, έλεγε ότι: «οι ελπίδες είναι για τους ζωντανούς· οι νεκροί είναι χωρίς ελπίδα». Οι πιο πολλοί πίστευαν γενικά στην αθανασία της ψυχής, αλλά μπροστά στον θάνατο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου η γενική στάση τους ήταν απελπισία και απόγνωση Η άγνοια του τι

έχει να πει η χριστιανική πίστη για τον θάνατο και τη μεταθανάτια ζωή οδηγεί ακόμα και χριστιανούς σε απελπισία και απόγνωση.

Οι χριστιανοί δεν έχουν ανοσία στη θλίψη

εδώ στη γη Ο γνωστός Τζον Στοτ έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι «όσο σταθερή και αν

είναι η χριστιανική μας πίστη, η απώλεια

ενός στενού φίλου ή συγγενούς προκαλεί

βαθύ συναισθηματικό σοκ Το να χάσεις ένα

αγαπημένο πρόσωπο σημαίνει ότι χάνεις

ένα κομμάτι του εαυτού σου». Ο θάνατος

πονάει, ακόμη και τους πιστούς του Χριστού

Αλλά γι’ αυτούς, όταν πεθαίνουν, δεν θρηνούμε με απελπισία, αλλά με ελπίδα

Ο αναμφισβήτητος πυρήνας της χριστια-

νικής πίστης είναι το μέγιστο πραγματικό

γεγονός ότι ο Ιησούς πέθανε και μετά από

τρεις μέρες αναστήθηκε από τους νεκρούς

Αν αφαιρέσουμε τον σταυρό και τον άδειο

τάφο, η χριστιανική πίστη καταρρέει. Αν ό-

μως ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού

είναι αλήθεια –και η ιστορική μαρτυρία λέει

πως είναι αλήθεια– τότε αυτό συνεπάγεται

ότι ο Ιησούς θα φέρει πίσω μαζί του εκείνους

που έχουν πεθάνει, ενώ ήταν πιστοί (Α΄

Θεσ 4:14) Αν ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον

Υιό του στον τάφο, τότε μπορούμε να είμαστε

βέβαιοι ότι ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει ούτε

αυτούς που πίστευαν στον Χριστό και

βρίσκονται στον τάφο (John Stott, The Message of I and II Thessalonians).

Οι «κεκοιμημένοι» ήταν αυτοί που πίστεψαν στον Χριστό αλλά πέθαναν Κι αυτό βέβαια ισχύει μέχρι σήμερα Σε αυτή τη δήλωση παρηγοριάς βρίσκουμε το πρώτο σίγουρο που μπορούμε να κάνουμε αντιμετωπίζοντας την αβεβαιότητα του θανάτου: ΕΠΕΙΔΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ Σ ’ ΑΥΤΟΝ

2. Μπροστά στον Δικό μας Θάνατο

Άλλο πράγμα, ωστόσο, είναι ο θάνατος ενός

προσφιλούς μας προσώπου και άλλο ο δικός

μας θάνατος! Αλλιώς αντιμετωπίζουμε τον

ένα και αλλιώς τον άλλο. Ένας έλεγε (χαρι-

τολογώντας;) «Δεν φοβάμαι να πεθάνω

Απλά δεν θέλω να είμαι εκεί όταν αυτό θα

συμβεί»! Η προοπτική του θανάτου μας μας γεμίζει άγχος. Οι πιστοί του Χριστού, καθώς

αντιμετωπίζουμε τον θάνατο με ελπίδα και θάρρος, συνήθως είμαστε πιο καλά προετοιμασμένοι γι’ αυτόν ψυχολογικά και πνευματικά.

Εξακολουθούμε όμως να ζούμε με την ενδόμυχη σκέψη πως ο θάνατος δεν θα μας προλάβει, γιατί στο μεταξύ θα έρθει ο Χριστός

να παραλάβει την εκκλησία του! Πολλοί το

εύχονται και προσεύχονται γι’ αυτό στηριγμένοι στο Α΄ Θεσσαλονικείς 4:15-17. Η λέξη

που χρησιμοποιεί ο απ Παύλος στη συγκε-

κριμένη περικοπή είναι «παρουσία», η ίδια

λέξη που χρησιμοποίησε κι ο Ιησούς για να

περιγράψει την Έλευσή του στο Ματθαίος

24. Αυτή η λέξη δηλώνει την προσωπική

εμφάνιση ή άφιξη κάποιου. Η λέξη χρησιμο-

ποιόταν συχνά στον αρχαίο κόσμο για την

άφιξη ενός βασιλιά ή ηγεμόνα σε μια πόλη

Η αντίστοιχη λατινική λέξη για την παρουσία

είναι η λ. adventus.

Το θέμα του Παύλου, εν προκειμένω, είναι ότι οι πιστοί στον Χριστό που θα ζουν

κατά την Έλευσή του, δεν έχουν κανένα

πλεονέκτημα απέναντι στους χριστιανούς που στο μεταξύ θα έχουν πεθάνει Και οι

δύο θα συμμετάσχουν εξίσου σ’ αυτό το

ένδοξο γεγονός Στην ίδια συνάφεια, ο Παύλος

περιγράφει αυτόν τον ερχομό του Ιησού σαν μια μέρα που ο Ιησούς θα κατέβει προσωπικά

από τον ουρανό Το «κέλευσμα», η «φωνή

του αρχαγγέλου» και η «σάλπιγγα του Θεού»

θα απευθύνονται στους νεκρούς πιστούς

για να αναστηθούν. Ο Ιησούς στο Ιωάννης

5:25 δίνει τη διαβεβαίωση: «Να είστε βέβαιοι

πως πλησιάζει ο καιρός, έφτασε κιόλας, που

οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή του Υιού του

Θεού, κι όσοι την ακούσουν θα ζήσουν».

Έτσι, οι πιστοί που έχουν πεθάνει ανασταί-

νονται και ενώνονται με τους πιστούς που

ακόμα ζουν, και όλοι μαζί συναντούν τον

Κύριο Ιησού στον αέρα. Το ρήμα που χρησιμοποιεί ο Παύλος για τους εν ζωή είναι

ἁρπαγησόμεθα (ἐν νεφέλαις)

Ο σκοπός του Παύλου εδώ δεν είναι να

μας πει όλα όσα θα θέλαμε να μάθουμε γι’

αυτή τη συνάντηση, αλλά να μας παρηγορήσει, να μη νομίζουμε πως αυτοί που

πέθαναν θα είναι σε μειονεκτική θέση όταν

θα έρθει ο Χριστός. Κανείς δεν ξέρει πότε

ακριβώς θα λάβει χώρα η αρπαγή της Εκ-

κλησίας σε σχέση με το τέλος της Ιστορίας

Όποτε κι αν συμβεί, ωστόσο, σημασία έχει ότι καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα (Α΄ Θεσ 4:17).

Έτσι, εδώ βρίσκουμε το δεύτερο που μπορούμε να κάνουμε: ΕΠΕΙΔΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΟΤΙ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΝΑΤΟ

Τέλος, ένα τρίτο που μπορούμε να κάνουμε είναι:

3. Η Σίγουρη Παρηγοριά

Ο Παύλος μάς παροτρύνει «να παρηγορούμε

ο ένας τον άλλο με τα λόγια αυτά» (Α΄ Θεσ

4:18). Αξίζει εδώ να προσέξουμε τι δεν λέει

ο απόστολος. Δεν λέει: «Επομένως, αρχίστε

να κάνετε σχεδιαγράμματα των μελλούμενων

με βάση αυτά τα λόγια» ή «Διαμορφώστε

κατάλληλα τη δική σας θεολογία με βάση

αυτά τα λόγια»!

Όλη αυτή η διδασκαλία για τα έσχατα

είναι πρακτική και μας δίνει τη βάση για να

παρηγορούμαστε πάνω στο θέμα του θανάτου Κάθε φορά που δεν το κάνουμε αυτό

και εστιάζουμε στην προσπάθεια να εμβαθύνουμε στις χρονικές λεπτομέρειες ή να

βρούμε ένα σίγουρο και «αποδεδειγμένο»

χρονοδιάγραμμα των γεγονότων για τα τέλη

των καιρών, θα ξεφεύγουμε από το πνεύμα

του κειμένου και θα πλανιόμαστε σε αμφισβητούμενα μονοπάτια Ο Θεός δεν αποκάλυψε αυτές τις αλήθειες για να ικανοποιήσει

την περιέργειά μας ή να λύσει εσχατολογικούς

γρίφους, αλλά για να μας βοηθήσει να ακολουθήσουμε με μεγαλύτερη πίστη και αφοσίωση τον Χριστό Έτσι, εδώ βρίσκουμε την

τελική μας σιγουριά: ΕΠΕΙΔΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ

ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΕΝΑ ΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ

ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΣΕ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΛΙΨΗΣ.

Πώς αντιμετωπίζουμε την τελική αβεβαιότητα του θανάτου; Μπορούμε να πούμε ότι

επειδή ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς εμπιστευόμαστε τους αγαπημένους

σας σ’ αυτόν; ότι λόγω της υπόσχεσης του

Κυρίου μας, θα τον συναντήσουμε στη δεύτερη Έλευσή του όποτε κι αν αυτή συμβεί; και επειδή ο Ιησούς έχει δώσει στο μέλλον

μας σιγουριά, παρηγορούμε τους άλλους

στη θλίψη τους με αυτή την αλήθεια της

ανάστασης; Με αυτές τις βεβαιότητες της

Βίβλου ας γιορτάσουμε το φετινό Πάσχα

Καλή Ανάσταση! n

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Ο ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΣ

JOHN HYDE

Ο πιστός που μελετά τη

Βίβλο γνωρίζει ότι η επιθυμία

και η έμπνευση για ιεραποστολές έρχεται από την καρ-

διά του Θεού Κι αυτό επειδή

ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους και θέλει να σωθούν (Ιωάννης 3:16). Η Εκκλησία πρέπει να έχει ιεραποστολικό οραματισμό κι αυτό επειδή ο Χριστός το παραγγέλλει στους πιστούς Του (Ματθαίος 28:18-20).

Δυστυχώς, ολοένα και λιγότερες εκκλησίες έχουν οραματισμό για τον ευαγγελισμό των ανθρώπων, ενώ άλλες εκκλησίες περιορίζονται σε έργο ευαγγελισμού μόνο στην πατρίδα τους Οπωσδήποτε κι αυτό είναι

στην αποστολή της, αλλά ο Χριστός μάς παραγγέλλει να

μεταφέρουμε τα Καλά Νέα

και σε άλλες χώρες, όπου

δεν έχει ακουστεί το ευαγγέ-

λιο Να ξεκαθαρίσουμε ότι η

διάδοση των Καλών Νέων

στα όρια της πατρίδας είναι ευαγγελισμός ή εσωτερική ιεραποστολή Ιεραποστολικό έργο είναι η αποστολή σε χώρες έξω από τη χώρα μας Έχουμε ακούσει ή διαβάσει για τις ιεραποστολικές δραστηριότητες μερικών ιεραποστόλων, όπως ο Γουίλλιαμ Κάρεϋ, ο Δαβίδ Λίβινγκστον, ο Χάντσον Τέυλορ κ.ά. Όμως πολύ λίγοι άκουσαν το όνομα ενός ιεραποστόλου, που οι σύγχρονοί του τον αποκαλούσαν «ο προσευχόμενος John Hyde». Σταχυολογήσαμε λοιπόν από τα αγγλικά και διασκευάσαμε μερικά στοιχεία για τη ζωή και τη διακονία του.

Ο Τζων Χάιντ γεννήθηκε το1865 στις Η.Π.Α. Ο πατέρας του ήταν ποιμένας Τα

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ.

ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ

μέλη της οικογένειάς του ήταν άνθρωποι προσευχής. Συνεπώς, ο Χάιντ, νέος ακόμη, έμαθε να προσεύχεται και

να περιμένει αποτελέσματα

Ο αδελφός του υπηρέτησε

ως ιεραπόστολος, αρρώστησε όμως και πέθανε Ο Χάιντ

σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να

πάρει τη θέση του ΄Ετσι, ε-

γκατέλειψε τον διορισμό του

στο προσωπικό ενός Κολε-

γίου κι άρχισε τις σπουδές

του σε Θεολογικό Σεμινάριο

Μια βραδιά, τα μεσάνυχτα πήγε στο δωμάτιο του

φίλου του Konkle, για να ζητήσει τη γνώμη του αν πρέπει

να πάει στον ιεραποστολικό

αγρό . « Του είπα », λέει ο

Konkle, «ότι ήξερε όσα κι

εγώ για τον ιεραποστολικό

αγρό και θα έπρεπε να φέρει

το θέμα αυτό στον Θεό Πα-

τέρα μας και να μείνει στην

παρουσία Του έως ότου έχει

την οδηγία Του. Μου απά-

ντησε ότι είχα δίκιο...». Το

επόμενο πρωί ο Konkle αισθάνθηκε ένα χέρι να τον ακουμπά Κοίταξε και είδε το πρόσωπο του Χάιντ φωτεινό : « Τακτοποιήθηκε το θέμα!», είπε... Τελικά πήγε στην Ινδία ως ιεραπόστολος Ο Χάιντ, εκτός από όλα τα άλλα χαρίσματά του, ήταν άνθρωπος προσευχής, όπως ο προφήτης Ηλίας Μιλούσε με τον Θεό Έμενε για ώρες στην παρουσία Του, μέχρι να πάρει απαντήσεις. Έζησε εμπειρίες Γεθσημανής Πάλευε, έκλαιγε... μόνος με τον Κύριό Του Συνήθως κρίνουμε την πνευματικότητά μας από τις πλούσιες και ποικίλες πνευματικές δραστηριότητές μας στην εκκλησία ή στον ιεραποστολικό αγρό, όταν εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας στο ακέραιο Αυτά κανένας δεν τα υποτιμά Το μεγαλύτερο όμως όπλο στο πνευματικό οπλοστάσιο είναι η προσευχή Ο ευσεβής Χάιντ ζούσε με τον Θεό και είχε επικοινωνία με τους ανθρώπους Πολλές αναζωπυρώσεις στην Ινδία αποδίδονται στον «προσευχόμενο Χάιντ». Πολλοί ιεροκήρυκες άλλαξαν πορεία στη διακονία τους από την επαφή τους με ανθρώπους προσευχής Ο J.W.

Chapman, γνωστός ευαγγελιστής, είπε ότι πέρασε μια περίοδο προσευχής μαζί με τον Χάιντ Αυτό άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ψυχή του για την αναγκαιότητα της ένθερμης προσευχής. Εκατοντάδες άνθρωποι στην Ινδία μπορούσαν να βεβαιώσουν το ίδιο για τον Χάιντ Βέβαια, η προσευχή δεν είναι μόνο για κάποιους υπερπνευματικούς, αλλά για όλους τους πιστούς Η προσευχή είναι ο φυσικός μας αέρας Μπορεί να είναι σκληρό έργο, αλλά είναι γλυκιά η επικοινωνία με τον Θεό. Είναι η μεγαλύτερη απ’ όλες τις διακονίες και έχει κόστος. Ο προσευχόμενος Χάιντ πάντα ξόδευε χρόνο στην προσευχή Η ζωή του διαμορφώθηκε

από το παράδειγμα του προσευχόμενου πατέρα του, που

ήταν άνθρωπος με όραμα

και πάθος Προσευχόταν ο

Θεός να εγείρει εργάτες για

το απέραντο χωράφι του θε-

ρισμού Αυτό είχε μεταμορφωτική επίδραση αλλαγής

στη ζωή του Χάιντ

Αυτό που παρακινούσε

τον πολεμιστή του Σταυρού

ήταν η βαθιά του αγάπη για

τον Χριστό . Υποσχέθηκε

στον Κύριο ότι δεν θα

μοιραζόταν την αγάπη

του με κανέναν άλλο

και τα έδωσε ΟΛΑ στον

Χριστό Η αγάπη του

για τις ψυχές των χα-

μένων ήταν βαθιά και

πραγματική Οι συνά-

δελφοί του ιεραπόστο-

λοι τον παρεξηγούσαν

Επειδή ήταν τόσο αφο-

σιωμένος στον Θεό , έστειλαν κάποιον να

τον παρακολουθήσει,

για να του βρει λάθη

και να τα δημοσιοποιήσουν, ώστε να χάσει

την επιρροή του στους

ανθρώπους Τον έστειλαν για να μείνει μαζί του, με το πρόσχημα ότι ήταν ερευνητής της χριστιανικής

θρησκείας Μετά από τέσσερις ημέρες ο «κατάσκοπος» ομολόγησε: «Δεν βρή-

κα κανένα ελάττωμα -είναι

σαν τον Χριστό!»

Κάποτε, όταν τον εξαπάτησαν και τον λήστεψαν, προσευχήθηκε για εκείνους

που τον είχαν αδικήσει Με

την αγάπη του κέρδισε πολ-

λούς στον Χριστό Δεν ήταν

ασυνήθιστο να βγάζει το παλ-

τό του και να το δίνει σε έναν

άπορο ντόπιο. Η αυτοθυσία

του ήταν αυτή που του άνοιξε

τον δρόμο για την καρδιά

των Ινδών. Πώς θα μπορού-

σαν να απομακρυνθούν από

τον Σωτήρα ενός τέτοιου αν-

θρώπου; Πριν από μια με-

γάλη αναζωπύρωση στην

Καλκούτα, ο προσευχόμενος

Χάιντ πέρασε τριάντα μέρες

και νύχτες στην προσευχή!

Ο Θεός άνοιξε τα παράθυρα

του Ουρανού και παρείχε

πλούσια την ευλογία Του

Στις άγρυπνες νύχτες του

προσευχόταν με λυγμούς:

«Θεέ μου, δώσε μου ψυχές

ή πεθαίνω!» Έγραψε: «Κοι-

τάξτε τα χωράφια... είναι λευ-

κά... οι εργάτες είναι λίγοι.

ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ!» Η προσευχή εν Πνεύματι, μερικές

φορές με ανέκφραστους στεναγμούς, μήπως δεν υπάρχει

πια; Ακόμη και καθηλωμένος

σε αναπηρικό καροτσάκι, συνέχιζε να προσεύχεται Η

αγάπη του για την Ινδία δεν

κλονίστηκε ποτέ, παρά τις

δύσκολες καταστάσεις που

αντιμετώπισε.

Ποιο ήταν το μυστικό της

αξιοζήλευτης ζωής του Χάιντ;

Πολλές είναι οι απαντήσεις.

Ο

δρόμος που ακολούθησε

με επιμονή είναι η αγιότητα, όπως είπε εκείνη η γυναίκα στον άνδρα της για τον Ελισσαιέ: «Είμαι βέβαιη ότι αυτός ο άνθρωπος που περνάει τακτικά από μας είναι άγιος άνθρωπος του Θεού» (Β΄ Βασιλέων 4:9). Αυτό ισχύει και για τον Χάιντ. Δεν υπάρχει καμία δύναμη στον κόσμο τόσο ακαταμάχητη όσο η δύναμη της προσωπικής αγιότητας Τον εαυτό μας πρέπει όχι μόνο να τον νεκρώσουμε, αλλά και να τον θάψουμε, έτσι ώστε η δυσωδία της άταφης ζωής μας να μην απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Ιησού Ο Χάιντ επιδίωξε τον πρακτικό και καθημερινό αγιασμό. Οι μαρτυρίες είναι πολλές για την αγιότητα αυτού του ξεχωριστού υπηρέτη του Χριστού. Ας πάρουμε αυτό το μήνυμα όσοι διαβάζουμε τα λόγια αυτά Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να περιοριστούμε στις εξωτερικές δραστηριότητες με μια νεκρή τυπικότητα, αλλά η καρδιά μας να απέχει από την αφοσιωμένη

και άγια ζωή κι αυτό είναι τραγικό

Είθε το παράδειγμα του Χάιντ να αναθερμάνει την

αγάπη μας για τον Χριστό

για μια άγια ζωή, ζωή προ-

σευχής. Ο Χάιντ είχε δεκαεν-

νέα γόνιμα χρόνια διακονίας

στην Ινδία Ένας από τους συμμαθητές του έγραψε :

«Κανένας άγιος της Εκκλησίας δεν τον ξεπέρασε ποτέ

σε αγιότητα . Πραγματικά

έδωσε τη ζωή του για την

Ινδία». Όλοι τον θαύμαζαν

για το βάθος της πνευματικότητας και τον ζήλο του για τον Χριστό και την Ινδία Οι προσευχές του είχαν ως

αποτέλεσμα να σώζονται

εκατοντάδες

Η υγεία του όμως κλονίστηκε σοβαρά και οι γιατροί

τον συμβούλεψαν να ξεκουραστεί. Αρρώστησε σοβαρά

και πέθανε τον Φεβρουάριο

του 1912, σε ηλικία 47 ετών.

Τα τελευταία του λόγια, καθώς ετοιμαζόταν να διαβεί

τις ουράνιες πύλες, έγιναν

σύνθημα σ’ όλη την Ινδία:

«Bo, Yisu Masih, Ki Jai», που σημαίνει: «Διαλαλήστε

τη νίκη του Ιησού Χριστού».

Η κηδεία του τελέστηκε στην

ίδια εκκλησία, όπου ανταπο-

κρίθηκε ως νεαρός στην κλή-

ση του Θεού, μέσω του μη-

νύματος του πατέρα του και

της παρακλητικής προσευ-

χής του ο Κύριος να στείλει

εργάτες στον θερισμό Ο

John Hyde ήταν η απάντηση

σ’ αυτή την προσευχή

Τέτοιους ανθρώπους πί-

στης, άγιας ζωής και προσευχής χρειάζεται η Εκκλησία

στις μέρες μας. n

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων

Διδάγματα Ζωής

Σκέψεις, αποφθέγματα, αρχές και αλήθειες της ζωής

Αναβολή - Αναβάλλω

• Μην αναβάλλεις για αύριο ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα.

• Μην αναβάλλεις τίποτα για αύριο, γιατί το κάθε αύριο ακολουθείται από άλλο αύριο.

• Η μια αναβολή μετά την άλλη αφήνει πάντα ατέλειωτο κάθε μας έργο

• Όταν έχεις ν’ ανέβεις ένα βουνό, μη νομίσεις πως με την αναβολή θα γίνει μικρότερη ή ευκολότερη η ανάβασή του.

• Με το να αναβάλλεις να ασχοληθείς με μια υπόθεση για να είσαι πρώτα εντελώς σίγουρος γι’ αυτήν, πιθανότατα δεν θα την πραγματοποιήσεις ποτέ

• Όταν αναβάλλεις κάτι για αργότερα, αυτό το «αργότερα» γίνεται συχνά «πολύ αργά»

• Η δουλειά που συνεχώς αναβάλλεται δεν τελειώνει ποτέ.

• Τίποτα δεν θα γινόταν, αν το αναβάλλαμε μέχρις ότου σιγουρευτούμε πως θα το κάνουμε τόσο καλά, ώστε κανένας να μην μπορεί να βρει ελαττώματα

• Ό,τι δεν άρχισε σήμερα, δεν πρόκειται να τελειώσει αύριο

• Αυτοί που σήμερα αναβάλλουν κάτι για αύριο, πιθανότατα το έχουν ήδη αναβάλει από χθες για σήμερα

• Πράγματα που αφήσαμε να μας ξεφύγουν, επειδή τα αναβάλαμε, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ

• Η μόνη αναβολή ως την επόμενη

μέρα, που είναι ωφέλιμη για όλους, είναι η αναβολή του θυμού

• Ο δρόμος του «αύριο» οδηγεί στην

πόλη του «ποτέ».

• Η εβδομάδα του εργατικού ανθρώπου

έχει εφτά μέρες, ενώ η εβδομάδα του

οκνηρού έχει εφτά αύριο

• Το αύριο είναι συνήθως η πιο πολυάσχολη μέρας της εβδομάδας.

• Η λέξη «αύριο» επινοήθηκε για αναποφάσιστους κι άτολμους ανθρώπους

•

Αν θέλεις μια δουλειά να φαίνεται

πολύ δύσκολη, απλά συνέχισε να

την αναβάλλεις

• Να αναβάλεις για αύριο μόνο αυτό

που είσαι διατεθειμένος ν’ αφήσεις

ατελείωτο αν τυχόν πεθάνεις

• Όταν λες «αύριο», σκέψου πως μέσα

σ’ αυτή τη μικρή αναβολή παραμονεύει ένα πελώριο «ποτέ».

• Κάποια μέρα θα ξυπνήσεις και θα

δεις πως δεν σου έχει μείνει άλλος

χρόνος για να κάνεις αυτά που πάντα

ήθελες να κάνεις. Κάνε τα σήμερα.

Τώρα.

• Το «σήμερα» είναι του Θεού, το «αύριο» του πονηρού

• Η πιο επικίνδυνη αναβολή με αιώνιες

συνέπειες για κάθε άνθρωπο είναι η

αναβολή της μετάνοιας και σωτηρίας.

«

Γι’ αυτό, όπως λέει το Άγιο Πνεύμα:

ΣΗΜΕΡΑ – αν ακούσετε τη φωνή

το υ – μη σκληρύνετε τις καρδιές

σας...» (Εβρ. 3:7,13,15, 4:7). «...Ο-

ρίστε, λοιπόν, ΤΩΡΑ είναι ο καιρός

που είναι ανοιχτή η πόρτα, ορίστε

ΤΩΡΑ είναι η ημέρα που προσφέρεται

η σωτηρία! (Β΄ Κορ. 6:2). Αύριο μπορεί

να κλείσει η πόρτα! n

Συλλογή-Διασκευή: ΣΥΜΕΩΝ Α. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Gentle Parenting

Ο τρόπος διαπαιδαγώγησης

των παιδιών διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό

την προσωπικότητά τους ως ενηλίκων στο

μέλλον Τα στυλ γονικής ανατροφής ποικίλλουν, από την αυστηρότητα των γονέων έως

την πιο χαλαρή προσέγγιση Μια νέα, εναλλακτική προσέγγιση στην ανατροφή των παιδιών, με επίκεντρο την κατανόηση, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό έχει κάνει την εμφάνισή της τελευταία και αυτό είναι το gentle parenting. Αυτό αποσκοπεί στη συνεργασία και αυτονόμηση των παιδιών προωθώντας μια σχέση με τα παιδιά με βάση την προθυμία και τις επιλογές, αντί των απαιτήσεων και κανόνων που θα

επιβάλει ένας γονιός.

Ο

στόχος της ήπιας ανα-

τροφής των παιδιών είναι να

μάθει το παιδί να αναγνωρίζει και να ελέγχει

τα συναισθήματά του, ενώ ο γονέας επιβε-

βαιώνει τα συναισθήματα αυτά ως πραγματικά

και σημαντικά Ο γονέας δείχνει τη σωστή

συμπεριφορά, αλλά δεν παρακινεί το παιδί

να υιοθετήσει την ίδια συμπεριφορά, με την

ελπίδα ότι το παιδί θα κάνει τα σωστά πράγματα επειδή το θέλει και όχι λόγω της επερχόμενης τιμωρίας ή ανταμοιβής

Αυτό όμως δεν εφαρμόζεται για κάθε

περίσταση ούτε σε κάθε παιδί, ενώ δύσκολα

εφαρμόζεται σε πιο σοβαρές καταστάσεις, όπως σε παιδιά με επιθετική

τροφή των παιδιών απαιτεί υψηλό επίπεδο

υπομονής και συνέπειας. Σε στιγμές άγχους

ή εξάντλησης, η διατήρηση κάποιου τέτοιου

μοντέλου μπορεί να είναι δύσκολη, οδηγώντας σε ανάμεικτα μηνύματα για το παιδί

Τα τελευταία χρόνια έχω γνωρίσει πολλούς

γονείς που αρνούνται να ξεστομίσουν τη

λέξη «όχι» προς τα παιδιά τους, γιατί πιστεύουν ότι δημιουργεί αρνητισμό, ανασφά-

λειες και φοβίες, καθώς βάζει φρένο στον αυθορμητισμό και τη φαντασία τους Τα

παιδιά και οι έφηβοι όμως ευδοκιμούν μέσα

σε σαφή όρια Χωρίς αυτά, αισθάνονται ανα-

σφαλή.

Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνουμε ανησυχητική αύξηση των ποσοστών παιδικής

κατάθλιψης, παχυσαρκίας και βίαιων εγκλη-

μάτων που διαπράχθηκαν από εφήβους

Σύμφωνα με την έρευνα του Δρα Aric Sigman

από τη Βασιλική Εταιρεία Ιατρικής στο Ηνω-

μένο Βασίλειο, η πρωταρχική αιτία της αύ-

ξησης των επιπέδων βίας στο σπίτι, το

σχολείο και τον δρόμο είναι η γενεαλογική

έλλειψη σεβασμού για την εξουσία

Τα παιδιά έχουν χάσει κάθε σεβασμό και

φόβο προς την εξουσία Η Αγία Γραφή ανα-

φέρει ότι τα παιδιά πρέπει να υπακούν στους

γονείς τους, να τιμούν τον πατέρα και τη μητέρα τους, αλλά τονίζει και ότι οι γονείς και ειδικά οι πατέρες πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και με στοργική, αλλά σταθερή πειθαρχία, χωρίς όμως να τα εξοργίζουν για να μην απογοητεύονται (Εφεσίους 6:1-4, Κολοσσαείς 3:2021).

Ως πειθαρχία εννοούμε τη διαδικασία

εκείνη που βοηθάει τα παιδιά να μάθουν κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς και να

κάνουν ορθές επιλογές Μέσα από τη διαχρονική σχέση του γονέα με το παιδί προκύπτει η ενσυνείδητη ή εσωτερική πειθαρχία. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί έχει διδαχθεί τι

είναι αποδεκτό και τι όχι και έχει ενδοβάλει

την υπακοή σε αρχές και αξίες Η πειθαρχία

είναι η βάση για την καλλιέργεια του αυτοελέγχου και της αυτοπειθαρχίας τόσο του παι-

διού, όσο και του ενηλίκου

Η πειθαρχία εκπαιδεύει και προβληματίζει

το παιδί, δεν το φοβίζει, ούτε πληγώνει, ταπεινώνει ή ντροπιάζει Πολλοί γονείς βεβαίως

απλώς τιμωρούν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να επιζητούν την αρνητική

προσοχή τους, μέσω της τιμωρίας Κάτι

τέτοιο, συχνά έχει ως αποτέλεσμα τη συστηματική επανάληψη της άσχημης συμπεριφοράς, προκειμένου να κερδηθεί η προσοχή

του γονέα.

Η

σωστή πειθαρχία δεν καταστέλλει τα

συναισθήματα των παιδιών, αλλά συντελεί

στη σωστή διαμόρφωση της συμπεριφοράς

και του χαρακτήρα τους Η σωστή πειθαρχία

έχει να κάνει με την καθοδήγηση και τη δια-

μόρφωση του εσωτερικού κόσμου ενός παι-

διού Δεν πρόκειται για τιμωρία όσο για διόρθωση ζωής, καθώς τα παιδιά δεν μπορούν

ούτε θέλουν πάντοτε να κάνουν το σωστό

Μπορούμε να είμαστε ευγενικοί και να ασκούμε σωστή πειθαρχία όπως ο Θεός πράττει

μ’ εμάς (Εβραίους 12:5-11). Η πειθαρχία

είναι πάντα ριζωμένη στην αγάπη και υποκινείται από αγάπη, αλλά και είναι απαραίτητη

σε κάθε υγιή, στοργική και καλή σχέση γο-

νέα-παιδιού.

Σωστή και ισορροπημένη οικογένεια είναι

αυτή που αποτελεί ασφαλές καταφύγιο για

τα μέλη της, με ξεκάθαρο στόχο την εκπαίδευση των παιδιών, ώστε να μπορούν να

πορευτούν στη ζωή χωρίς να έχουν την

ανάγκη της Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς όρια και κανόνες Η σταθερή

τήρηση των κανόνων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της υγιούς προσωπικότητας των παιδιών n

Χριστιανική Απολογητική Γωνιά

Στη στήλη αυτή το περιοδικό μας αποσκοπεί –με λόγια απλά–

να δώσει απαντήσεις σε θέματα που απασχολούν πολλούς ανθρώπους

με ερωτήματα γύρω από τα «γιατί» της Πίστης

Πριν από λίγες εβδομάδες, τε-

λέστηκε στην Ελλάδα το ετήσιο μνημόσυνο

για τα θύματα της τραγωδίας της μετωπικής

σύγκρουσης δύο τρένων στα Τέμπη, που

συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2023. Τόσο

στον τόπο του δυστυχήματος, όσο και σε

πολλές πόλεις της χώρας χιλιάδες πολίτες, που συγκεντρώθηκαν για να αποτίσουν

φόρο τιμής και ενθύμησης στα θύματα,

διαδήλωσαν συγχρόνως κατά του κράτους

και των αρμοδίων ζητώντας δικαιοσύνη

για τα 57 θύματα του δυστυχήματος, που

ήταν κυρίως νεαρά άτομα.

Σε ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην

τηλεόραση έναν χρόνο μετά1 , ο πατέρας

της Ελπίδας, ενός από τα

θύματα της τραγωδίας, εκ-

φράστηκε με τα εξής λόγια:

Η Ελπίδα να συγχωρέσει τον θεό Κι

επειδή έρχονται και μου λένε σαχλαμάρες και μπούρδες – ό,τι του κατέβει

του καθενός – σας πληροφορώ, κυρία

μου, ότι ο χριστιανός θεός, ο «φιλεύσπλαχνος», ο «πανάγαθος» είναι παραμύθι Είναι κακούργος και αιμοσταγής!

Και την ημέρα που σκοτώθηκε το παιδί

μου είχε ρεπό

Οι περισσότεροι από μας έχουν, φαντάζομαι, απόλυτη κατανόηση για την οργή

του πατέρα που ξεσπάει με τέτοιο τρόπο

κατά του Θεού.

Είναι όμως

αν το τρένο, καθώς βρισκόταν σε μοιραία

πορεία, σταματούσε θαυματουργικά για

να αποφευχθεί η τραγωδία; Ή, αν ο Θεός

«φανέρωνε» στον σταθμάρχη – που το

βράδυ εκείνο σκεφτόταν μόνο τα σουβλάκια

και το γλέντι στον σταθμό της Λάρισας –ότι η δρομολόγηση του τρένου σε λάθος ράγες ήταν σφάλμα και πρέπει κατεπειγόντως να διορθωθεί, κάτι που εκείνος

απερίσκεπτα και άκρως αντιεπαγγελματικά

είχε πράξει; Μάλλον όχι.

Αλλά, ποιος ακούει και ποιος σέβεται

τον Θεό στην κοινωνία μας σήμερα; Μήπως

είναι αλήθεια αυτό που είπε ο Κ Σ Λούις:

Ο

Θεός μάς ψιθυρίζει στις χαρές μας, μιλάει στη συνείδησή μας, αλλά φωνάζει

στους πόνους μας. Ο πόνος είναι το

μεγάφωνο του Θεού για ν’ αφυπνίζει

έναν κόσμο κωφό 2

Μήπως έχουμε τραβήξει τον δρόμο

μας στραβά, σαν άτομα και σαν λαός; Στην εγωκεντρική μας καθημερινή ενασχόληση με τη διεκδίκηση κάποιων «δικαιω-

μάτων» και την αναζήτηση του μέγιστου

κέρδους, δεν κάνουμε στάση ούτε για τον

Θεό ούτε για τον συνάνθρωπο... τους περιορίζουμε στον ρόλο των αιώνιων εκπληρωτών της άνεσής μας και της ευμάρειάς μας Τα σφάλματα τα αναζητούμε στους

άλλους, ποτέ σε μας τους ίδιους.

Το ότι ο πατέρας αυτός, στον πόνο

του, τα βάζει με τον Θεό ίσως καταδεικνύει

ότι – στα βάθη της ύπαρξής του – Τον

υπολογίζει Ίσως να πίστευε στον Θεό αν

δεν έρχονταν στραβά τα πράγματα Αν η

κόρη του ζούσε, παντρευόταν, του χάριζε

εγγόνια και... ίσως να σκεφτόταν πως μπο-

ρεί να υπάρχει και το υπερπέραν, ότι

μπορεί να υπάρχει Θεός Ίσως Δεν το ξέρουμε Ο Θεός ξέρει Και τον καταλαβαίνει

Με το μεγάφωνο του πόνου ο Θεός

φαίνεται πως καλεί όλους μας να έρθουμε

σε επαφή μαζί Του Επειδή κι Εκείνος

έζησε τον σπαραγμό που προκαλεί ο θάνατος ενός παιδιού. Έζησε ακούγοντας

από μακριά το παιδί Του πάνω στον Σταυρό

να κράζει: «Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»

Με το γεγονός αυτό του Σταυρού – που οι

χριστιανοί γιορτάζουν τις μέρες αυτές –

εκεί που ο Υιός του Θεού μια για πάντα νί-

κησε το κακό και την αμαρτία, αποδείχτηκε

ότι η ζωή δεν σβήνει με τον θάνατο. Δεν

είναι παραμύθι ο Θεός. Είναι Νικητής πάνω

στο κακό και, με την Ανάσταση του Υιού

Του, αποδείχτηκε ότι ο Θεός είναι Νικητής

και πάνω στον θάνατο.

Δεν είναι παραμύθι ο Θεός! Μπορεί

κάποιοι να το βλέπουν έτσι, αλλά ο Θεός

δεν επιβάλλει τον εαυτό Του στους αν-

θρώπους. Σώζει καθέναν που Τον επικα-

λείται! Από τον αόρατο για μας κόσμο –

όπου κατοικεί Εκείνος – καλεί τον καθένα

να ακολουθήσει τη ζωή του Υιού Του του

Ιησού Χριστού, όχι τη ζωή του συμφέροντος

και του κοσμικού κέρδους, αλλά μια ζωή

που εξασκείται στο να επιλέγει αυτά που

έχουν αιώνια αξία, αψηφώντας ακόμη και

τον θάνατο Δηλαδή, μια ζωή αιώνια! n

1 #ΜΑΜΑ ΕΡΧΟΜΑΙ της Ανθής Βούλγαρη, παραγωγή «MEGA», 2024.

2 C. S. Lewis, Το Πρόβλημα του Πόνου, Πρέβεζα: εκδ Ιωνάς, 2019, σ. 107-108.

* Οσοι επιθυμείτε να διαβάσετε περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα του Έραστου Φίλου: https://efilos blogspot gr/, https://areopagusbriefs.org/

ιστορία

Η Αφρική έχει πλουτίσει τη ζωή μου

και την πνευματική μου εμπειρία, δεκαετίες

τώρα. Σε όποια χώρα κι αν πάω, η καρδιά

μου χτυπά στον ήχο του ταμ ταμ, όπως

λέμε, γιατί συναντώ ανθρώπους απλούς, γεμάτους σοφία και χάρη, απλότητα και

ομορφιά, τους αγαπώ και με διδάσκουν

πολλά Οι Αφρικανοί επιτρέπουν τα παθή-

ματα της ζωής να τους διδάσκουν, έχουν

μεγάλη υπομονή όταν υποφέρουν και έτσι

αποκτούν μια πολύ πρακτική σοφία Έχουν

τη σοφία να αποδέχονται τις δοκιμασίες

και τον πόνο Τους θαυμάζω για τον τρόπο

που αντιδρούν στις δυσκολίες της ζωής

Κανένας ψίθυρος ούτε παράπονο. « Αχ,

εγώ τι τράβηξα... πού να ξέρατε...», δηλαδή

αυτά που λέμε ή ακούμε συνήθως εμείς

σαν λαός!

Η ζωή τούς περισσότερους

τους αδίκησε, όπως λέμε, κά-

ποιοι δεν τους φέρθηκαν καλά,

γι’ αυτό υποφέρουν, αλλά δεν κατηγορούν, δεν έχουν πικρία, τουλάχιστον δεν την εκδηλώνουν Συναντάς άνδρες και γυναίκες

κι όταν τους μιλάς και ρωτάς για τη ζωή

τους, έχεις μπροστά σου ένα πρόσωπο

με ένα όμορφο, λεπτό χαμόγελο, χωρίς

γκρίνια, ενώ ξέρεις καλά πως κρύβεται

ένας μεγάλος πόνος, μια ολόκληρη και

πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία!

Στο πρόσφατό μου ταξίδι στην Αφρική

στο Μπενίν, συνάντησα δεκάδες χήρες, που τις περισσότερες τις γνώριζα καλά και

ήξερα την ιστορία τους, ενώ άλλες λιγότερο.

Μία από αυτές ήταν η Μαριάμ, πρώην δα-

σκάλα και σύζυγος πολύγαμου αστυνομι-

κού. Χήρα τώρα και πιστή γυναίκα, είναι

υπεύθυνη

πόμαστε. Απλά έλεγε την εμπειρία της κι

εγώ την άκουγα με μεγάλο ενδιαφέρον.

Μετά, τη ρώτησα αν θα μου επέτρεπε να

τη μοιραστώ μαζί σας Χωρίς κανένα δι-

σταγμό, μου είπε: «Βέβαια».

Ελάτε λοιπόν μαζί μου και προσπαθή-

στε να φανταστείτε τη ζωή της σε μια μικρή

πόλη στα βόρεια του Μπενίν , σε ένα concession, όπως το λένε, δηλαδή ένα χτήμα με μια μεγάλη αυλή και μερικά σπιτάκια όπου ζουν οι γυναίκες -πολύ συχνά τρεις- μαζί με τα παιδιά τους, και ένα πιο μεγάλο σπίτι για τον άνδρα αυτών των γυναικών.

Η Μαριάμ διηγείται την ιστορία της: «Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν μουσουλμάνοι, τηρούσαμε πιστά όλες τις απαι-

τήσεις και τους νόμους του Ισλάμ. Είχα τρία παιδιά. Ξαφνικά αρρώστησα από μια δερματική ασθένεια Σχεδόν όλο μου το

σώμα είχε καλυφθεί με κάτι παράξενα μαύ-

ρα στίγματα. Έκανα όλων των ειδών τις

εξετάσεις, αλλά ήταν αρνητικές.

»Επισκέφτηκα αρκετούς παραδοσιακούς θεραπευτές και μάγους, χωρίς να

βλέπω ικανοποιητικά αποτελέσματα Ένας

μουσουλμάνος ψευτογιατρός υποσχέθηκε

να με θεραπεύσει, αν του έδινα ένα μεγάλο

χρηματικό ποσό Του είπα ‘εντάξει’, αλλά

αν δεν έβλεπα αποτέλεσμα στην υγεία

μου, θα του ζητούσα πίσω τα λεφτά μου

με τη βοήθεια των αστυνομικών αρχών

Βέβαια, αυτός αρνήθηκε αυτή τη διαδικασία.

»

Ένιωθα τότε πολύ άσχημα, ήμουν

σαν πτώμα που περπατούσε και μιλούσα

σαν τρελή. Σκεφτόμουν την εκπαίδευση

και το μέλλον των τριών γιων μου. Πώς θα

τα έβγαζα πέρα; Αποφάσισα να πω στον

άνδρα μου να δώσει τον ένα γιο μου στη

μητέρα μου και τους άλλους δύο στον με-

γαλύτερο αδερφό μου, αλλά τελικά δεν το

έκανα.

»Μια μέρα συνάντησα μια ιεραπόστολο

νοσοκόμα, που εργαζόταν στο Ευαγγελικό

νοσοκομείο της πόλης μου Με χαιρέτησε

ευγενικά, μου μίλησε και με συνόδεψε

μέχρι το σπίτι μου Της είπα τον πόνο

μου Με ρώτησε τι είχα και πώς το έπαθα

Δεν της απαντούσα. Αλλά εκείνη επέμενε

και θέλησε να της δείξω τα παράξενα στίγ-

ματα του σώματός μου. Με ρώτησε αν πί-

στευα στον Θεό και της είπα πως ήμουν

μουσουλμάνα Έτσι αρχίσαμε έναν διάλογο

Με ρώτησε πού μένω κι αν γνώριζα τον

Ιησού Της απάντησα: ‘‘Όχι, πού μένει;’’

Συνέχισε να μου λέει πως ο Ιησούς είναι

παντού και καταλαβαίνει όλες τις γλώσσες, μπορεί ακόμη και να με θεραπεύσει! Όλο

μου το σώμα πονούσε, δεν καταλάβαινα

τι μου έλεγε, αλλά τελικά άρχισε να προσεύχεται για μένα και μου είπε να πω

‘‘αμήν’’ στο τέλος

»Συνέχισε να με επισκέπτεται κάθε

μέρα και προσευχόταν μαζί μου Ένα

βράδυ αισθάνθηκα ένα χέρι να με αγγίζει

και μια φωνή να μου

λέει: ‘‘Σ’ αγαπώ, σήκω

και προσευχήσου’’. Ξύ-

πνησα και ρώτησα τα

παιδιά μου αν με είχαν

αγγίξει Μου είπαν :

‘‘Όχι, κανείς από μας’’.

»

Είχα την ίδια εμπειρία και δεύτερη

φορά Την τρίτη φορά

άκουσα μια φωνή να

μου λέει: ‘‘Διάβασε αυτό

που σου έδωσε η καινούργια σου φίλη ’’.

Ήταν ένα φυλλάδιο

που δεν το είχα διαβά-

σει. Το άνοιξα και διάβασα: ‘‘Ελάτε σ’ εμένα

όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και

εγώ θα σας αναπαύσω’’ (Ματθαίος 11:28).

Δεν καταλάβαινα τίποτα. Όταν ήρθε η φίλη

μου ιεραπόστολος, τη ρώτησα τι σήμαιναν

εκείνα τα λόγια και μου τα εξήγησε Μετά

με ενθάρρυνε να πάω σε μια ομάδα προσευχής Αν και ήταν μακριά από το σπίτι

μου, πήγαινα κάθε Τετάρτη βράδυ »Μια μέρα, ένας ξάδερφος του άνδρα

μου με είδε να φεύγω από τον τόπο της

προσευχής και το είπε στον άνδρα μου

Εκείνος θύμωσε πολύ και με έβρισε Η ιεραπόστολος μου είπε να ζητήσω τις προσευχές εκείνης της ομάδας και μίλησε με

έναν γιατρό του νοσοκομείου για τις κηλίδες

του σώματός μου. Μου έδωσαν μια αλοιφή

και έναν μήνα αργότερα οι κηλίδες μετατράπηκαν σε λέπια, που έπεσαν και έτσι

γιατρεύτηκα. Εκείνη η εμπειρία με έκανε

να γνωρίσω τον Ιησού, ‘‘έμαθα πού έμενε’’

και Τον γνώρισα προσωπικά

»

Πέρασαν χρόνια από τότε, αλλά δεν

ξεχνώ αυτή την εμπειρία, δοξάζω και ευ-

λογώ τον Κύριο, που μου έδωσε την πνευματική και τη σωματική μου θεραπεία». n

Πάνω στη Γη

είμαστε

φιλοξενούμενοι

«Κάθε σπίτι, βλέπετε, χρειάζεται δημιουργό, αλλά εκείνος που δημιούργησε τα πάντα είναι ο Θεός» (Εβραίους 3:4)

Ο Δρ Φράνσις Κόλλινς, πρώην διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος

έρευνας του ανθρώπινου γονιδιώματος στο

Ινστιτούτο Ερευνών των ΗΠΑ, ήταν ένας

επιστήμονας αγνωστικιστής και άθεος Ως

φοιτητής, είχε διαφωνήσει με τον Χριστιανισμό

πάνω σε διάφορα σημαντικά θέματα που

αφορούσαν τη ζωή και τον θάνατο

Ως επιστήμονας, όμως, άρχισε να διερωτάται: «Υπάρχει Θεός;» Η σκέψη αυτή

τον βασάνιζε. Βαθμιαία άρχισε να κατανοεί ότι η εθελούσια τύφλωσή του ήταν στην

πραγματικότητα αλαζονεία. Εσκεμμένα, είχε αποφύγει κάθε έρευνα πάνω στο θέμα αυτό.

Ως επιστήμονας δεν είχε εξετάσει ποτέ σο-

βαρά τα αποδεικτικά στοιχεία υπέρ της χριστιανικής πίστης Διερωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να έβγαλε αυθαίρετα συμπεράσματα

για ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως η ύπαρξη

του Θεού και η ζωή μετά θάνατον Ξαφνικά

άρχισε να συνειδητοποιεί πόσο σαθρά ήταν

τα επιχειρήματά του Οι εξισώσεις της Φυσικής

και της Χημείας δεν του φαίνονταν ικανές να

εξηγήσουν την ύπαρξή του στη γη Η συνεί-

δησή του άρχισε να ξυπνάει και αυτό υπήρξε

συνταρακτική εμπειρία. Τότε επι-

σκέφθηκε τον ποιμένα της εκκλησίας που ήταν κοντά του. Εκείνος, αφού τον άκουσε, του

έδωσε ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Τα θεμέλια

του Χριστιανισμού». Ο συγγραφέας ήταν κά-

ποιος πρώην άθεος Διαβάζοντάς το, ο Δρ

Κόλλινς άρχισε να καταλαβαίνει πόσο ανε-

δαφικά ήταν όλα τα επιχειρήματά του κατά

της πίστης του Χριστού.

Παρ’ όλα αυτά, συνέχιζε την πνευματική

του έρευνα, προσπαθώντας να επιβεβαιώσει

τον αθεϊσμό του. Συνέβη όμως το εντελώς

αντίθετο: Άρχισε να βεβαιώνεται ότι η πίστη

στον Θεό ήταν πιο λογική από την αθεΐα του! Έτσι, πείστηκε για την ύπαρξη του Θεού

Στα 26 του χρόνια άρχισε να κατανοεί ότι

όλη την προηγούμενη περίοδο υπήρξε παραβάτης του ηθικού νόμου του Θεού Η δυσκολία του ήταν πλέον ηθική και όχι διανοητική Χρειάστηκε χρόνο για να ζητήσει έλεος

από τον Ζωντανό Κύριο Προσευχήθηκε σ’

αυτόν και έλαβε χάρη και δύναμη στη ζωή

του, για να μπορέσει να ζήσει μια καθαρή

ζωή και να γίνει πιστός ακόλουθος της χάρης

του.

Μέσα από την αποκωδικοποίηση των

γονιδιωμάτων, βλέπει και αρχίζει να μαθαίνει

τον τρόπο και τη μέθοδο με την οποία ο

Θεός δημιούργησε τη ζωή στη

γη Άρχισε να ανακαλύπτει την

πολυπλοκότητα και την ομορφιά

αυτού του θαυμαστού

ρου, του κληρονομικού κώδικα της Ζωής Έμαθε ότι αποτελείται από πάνω από τρία δισεκατομμύρια “γράμματα”. Είναι τέτοια η απίστευτη πληροφορία που μεταφέρει το

DNA, ώστε, εικάζεται, ότι η ανάγνωσή του με δυνατή φωνή θα χρειαζόταν, ίσως, 31 χρόνια! Πριν από λίγο καιρό, πρώην πλέον διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών για το ανθρώπινο γονιδίωμα, ο Δρ Κόλλινς ανέφερε τα παρακάτω: «Θεωρώ, με ταπεινοφροσύνη και σεβασμό, ότι έχουμε καταλάβει μόνο το πρώτο περίγραμμα από ένα εγχειρίδιο χρήσης που μέχρι τώρα πλήρως το ξέρει μόνο ο Θεός». Για τον συγκεκριμένο επιστήμονα, η αλληλουχία του ανθρώπινου γονιδιώματος, το DNA, υπήρξε όχι απλώς μια εκπληκτική ανακάλυψη, μα και μια καταπληκτική επιβεβαίωση της πίστης του Στο βιβλίο του, που μεταφράστηκε και στα ελληνικά το 2006 «Η γλώσσα του Θεού» και στο βιβλίο «Η γλώσσα της επιστήμης», του 2011, εξηγεί την απόλυτη αρμονία ανάμεσα στην επιστημονική και τη χριστιανική αντίληψη για τον κόσμο

Αγαπητέ αναγνώστη, εύχομαι η εμπειρία

ζωής αυτού του τόσο αξιόλογου επιστήμονα

να σε βοηθήσει να πάρεις σωστές αποφάσεις

για τη ζωή σου. Να θυμάσαι πάντα ότι πάνω

στη γη είσαι φιλοξενούμενος, όχι μόνιμος

κάτοικος. n

Ιερουσαλήμ

Είναι η μόνη πόλη που η ύπαρξή της αναφέρεται μια φορά στη γη και μια στον ουρανό, για τους μελετητές της Βίβλου Εκεί πέρασε ο Ιησούς Χριστός τις τελευταίες του στιγμές στη γη πριν από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια Περπάτησε στους δρόμους της, επισκέφτηκε τον Ναό, βρήκε καταφύγιο στους ελαιώνες της για προσευχή, συναναστράφηκε με τους ανθρώπους της, έκλαψε Εκεί ζήτησε από τους μαθητές του να ετοιμάσουν το Πάσχα για να γιορτάσουν όλοι μαζί στο Υπερώο, στον δυτικό λόφο της Για εκείνον, θα ήταν το τελευταίο Πάσχα στην επίγεια Ιερουσαλήμ

Εκείνα τα χρόνια – και όχι μόνο – υπήρχε αναστάτωση το Πάσχα στην πόλη, καθώς έρχονταν Εβραίοι από κάθε έθνος για τη μεγάλη γιορτή Κάθε οικογένεια έπρεπε να θυσιάσει ένα ζώο και ο συνωστισμός από ανθρώπους και ζώα φόβιζε τους Ρωμαίους κατακτητές της εκείνη την εποχή, που παρακολουθούσαν την κίνηση από τα οχυρά τους Ήταν όλοι σε επιφυλακή, γιατί εκείνες τις μέρες είχε σημειωθεί και μια εξέγερση των Γαλιλαίων στην πόλη, σκοτώθηκαν άνθρωποι και κάποιοι από τους στασιαστές είχαν συλληφθεί, ανάμεσά τους και κάποιος Βαραββάς. Κατά τη διάρκεια του δείπνου στο Υπερώο, τους αποκάλυψε ότι ένας από αυτούς που έτρωγαν μαζί του θα τον

Ναό Κι εκεί μέσα στο σκοτάδι ξεκίνησε το Θείο Δράμα Ιερείς από τον Ναό μαζί με ρωμαίους λεγεωνάριους τον συνέλαβαν μετά το προδοτικό φιλί του Ιούδα και τον οδήγησαν στον Άννα, τον αρχιερέα. Ο Πόντιος Πιλάτος περίμενε...

– Συ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;

– Συ είπας, η απάντηση του Ιησού.

Στη δίκη που ακολούθησε, ο Πιλάτος θέλησε να αφήσει ελεύθερο, σύμφωνα και με το έθιμο, έναν από τους τρεις κατηγορούμενους που είχε μπροστά του, ίσως έλπιζε ότι θα του ζητούσαν να ελευθερώσει τον Ιησού Το πλήθος όμως φώναζε: «τον Βαραββά», έναν κακούργο, κι εκείνος «πήρε νερό και ένιψε τα χέρια του μπροστά στο πλήθος, λέγοντας: ‘Εγώ είμαι αθώος για το αίμα αυτού του δικαίου’». Και ο όχλος: «Το αίμα του πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας».

Την επομένη, ανέβηκε ο Ιησούς για τελευταία φορά το λιθόστρωτο της Ιερουσαλήμ, τον δρόμο που οδηγούσε στον Γολγοθά και στον σταυρικό Του θάνατο.

«

Γυναίκες της Ιερουσαλήμ, μην κλαίτε για μένα, κλάψτε μάλλον για τον εαυτό σας και για τα παιδιά σας », παρηγόρησε για τελευταία φορά τις γυναίκες που συντριμμένες

τον ακολούθησαν μέχρι τον Σταυρό Ανάμεσά τους και η Μαρία, η Μητέρα Του

Όταν μια ομάδα συνεργατών και αναγνωστών της Φωνής του Ευαγγελίου, του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας, αποφάσισε το περασμένο φθινόπωρο να κάνει ένα ταξίδι στα μέρη εκείνα όπου γεννήθηκε, κήρυξε και σταυρώθηκε ο Χριστός, είπαμε αμέσως το ναι. Χρόνια το συζητούσαμε και αμέσως κλείσαμε ομαδικά τα εισιτήρια και τα καταλύματα, ετοιμάσαμε βαλίτσες και νοερά είχαμε αρχίσει να ταξιδεύουμε προς τα κει, όταν ξαφνικά και αναπάντεχα ξέσπασε πόλεμος, λίγες μέρες πριν ξεκινήσουμε. Ούτε

συζήτηση πλέον για ταξίδι Ίσως και δεν καταφέρουμε ποτέ να περπατήσουμε στα γήινα δρομάκια της Ιερουσαλήμ, προσμένοντας τη Νέα, την ένδοξη Ουράνια Ιερουσαλήμ

Γιατί ο πόλεμος εκεί; Δύο λαοί τη διεκδικούν την Ιερουσαλήμ ως μοναδική τους πρωτεύουσα και τρεις θρησκείες την έχουν χρίσει ως την ιερή τους πόλη Από την πρώτη καταστροφή της από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, η συναισθηματική φόρτιση που την ακολουθεί σε κάθε κομμάτι της ιστορίας της ανά τους αιώνες είναι μεγάλη και τραγική συνάμα. Σήμερα αντικατοπτρίζεται στην καταστροφική και για τους δύο λαούς πολεμική αντιπαράθεση στην περιοχή και στον άδικο χαμό του άμαχου πληθυσμού εκατέρωθεν Δύσκολο να κατανοήσει κανείς την όλη κατάσταση με μόνη την ανθρώπινη λογική Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται ότι και ο κόσμος τούτος θα τελειώσει επίσης εκεί, την Ημέρα της Κρίσης Να είναι άραγε η Ιερουσαλήμ το διαχρονικό εμπόδιο

http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/

Αγαπητοί μας

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

αδελφοί και φίλοι...

Τέτοια γράμματα φέρνουν χαρά και ελπίδα στην καρδιά μου και χαίρομαι γιατί μπορώ να τα μοιραστώ μαζί σας!

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την AMG για την ευκαιρία και τη δυνατότητα που μου έδωσε να σπουδάζω στην Τάξη Μελέτης της Αγίας Γραφής Εκεί άκουσα για τον Χριστό και Τον δέχτηκα ως Σωτήρα μου Κι όταν πήγα στο σπίτι, διηγήθηκα στη γιαγιά μου όλα όσα είχα διδαχτεί και της είπα για την απόφασή μου να δεχτώ τον Χριστό στην καρδιά μου Της εξήγησα ακόμη πώς μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει χριστιανός Κι εκείνη προσευχήθηκε στον Χριστό για

τη σωτηρία της και Τον δέχτηκε Σωτήρα της». Αυτά είναι τα λόγια ευγνωμοσύνης και δοξολογίας της Erika, μιας 15χρονης μαθήτριας στην Γκάνα, της οποίας η ζωή άλλαξε για

πάντα χάρη στα βιβλικά μαθήματα που παραδίδει η Ιεραποστολή μας στο Κέντρο της

Στη Δυτική Αφρική, ο Θεός έχει αλλάξει τη ζωή χιλιάδων παιδιών και νέων, μάλιστα και ολόκληρες κοινότητες μέσω των τάξεων βιβλικής μελέτης Τα τελευταία δύο χρόνια, η διακονία αυτή -με επίκεντρο την Γκάνα- επεκτάθηκε γρήγορα και στη Λιβερία, το Τόγκο και τη Νιγηρία, με πολλούς καρπούς.

Υπό την ηγεσία του Δρα

Ohene Kumi, του ντόπιου διευθυντή της AMG στην Γκάνα, και με την υποστήριξη της Ιε-

ραποστολής μας, οι δάσκαλοι

της Αγίας Γραφής κατόρθωσαν

να διδάσκουν χιλιάδες μαθητές

κάθε χρόνο Ευχαριστούμε και

δοξάζουμε τον Θεό που ο Δρ

Kumi και η ομάδα του έχουν

αποκτήσει απεριόριστη πρό-

σβαση στα δημόσια σχολεία των χωρών

εκείνων της Δυτικής Αφρικής Η αποστολή

τους είναι σαφής —να προσεγγίσουν και

να διδάξουν το Ευαγγέλιο σε μαθητές

γυμνασίου και να ανοίξουν τον δρόμο

για μελλοντικούς ηγέτες που θα επηρεά-

σουν τις κοινότητές τους με την αγάπη

του Χριστού. Η προσευχή τους είναι με

τον τρόπο αυτό να φτάσει το ευαγγέλιο

και στις οικογένειές τους και σε ολόκληρες

τις κοινότητές τους. Ο Θεός χρησιμοποιεί την Ιεραπο-

στολή μας για να κάνει ακριβώς αυτό. Η

μικρή ομάδα του Δρα Kumi εκπαιδεύει

εθελοντές δασκάλους του Λόγου του

Θεού σε κάθε σχολείο Καθώς οι εθελο-

ντές δάσκαλοι διδάσκουν το ευαγγέλιο

στους μαθητές, ανοίγει η πόρτα για την ομάδα του Δρα Kumi να επισκεφθεί τις οικογένειές τους και να μιλήσει για τον Χριστό και σ’ αυτές και σε πολλούς άλλους συγχωριανούς τους Η ομάδα του Δρα Kumi προσφέρει στους

μαθητές τα μέσα για να αριστεύσουν στα μαθήματά τους και να ξεχωρίσουν ακαδημαϊκά στην κοινωνία κι ακόμη να μιλούν στις οικογένειες και τους γείτονές τους για το ευαγγέλιο

Από τότε που ιδρύθηκε η Ιεραποστολή μας πριν από 82 χρόνια, βλέπουμε τη

μεταμορφωτική δύναμη του Λόγου του Θεού στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον

κόσμο. Χάρη στην αγάπη, την προσευχή και τις δωρεές των υποστηρικτών μας, η Ιεραποστολή μας συνεχίζει να σπέρνει την αλήθεια του Λόγου του Θεού στην

καρδιά ανθρώπων κάθε ηλικίας, με αποτέλεσμα να αλλάζει η ζωή τους και να

δοξάζεται το όνομα του Θεού

Σε διάφορες χώρες, ολόκληρες κοινότητες αλλάζουν προς το καλύτερο κι ένα φωτεινότερο μέλλον προβάλλει

μπροστά τους Το παρατηρεί αυτό κανείς ιδιαίτερα στα σχολεία, καθώς νέες και νέοι αποφοιτούν και εντάσσονται στην κοινωνία με ελπίδα,

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

χαν. Όταν ολοκληρώσουν τις βιβλικές τάξεις τους, οργανώνουν μια γιορταστική εκδήλωση αποφοίτησης, όπου λαμβάνουν το πιστοποιητικό αποφοίτησής τους μαζί με μια Αγία Γραφή, η οποία για πολλές και πολλούς είναι η πρώτη που πιάνουν στα χέρια τους και, επίσης, η πρώτη που μπαίνει στο σπίτι τους.

Οι πρώτοι που παρατηρούν την επίδραση που ασκεί στη ζωή των μαθητών -αγοριών και κοριτσιών- η διδασκαλία του Λόγου του Θεού είναι οι δάσκαλοι των σχολείων. Ο Akoto, που εκπαιδεύτηκε ως εθελοντής δάσκαλος του Λόγου του Θεού από την ομάδα του Δρα Kumi, λέει: «Το ότι έγινα δάσκαλος του Λόγου του Θεού στο σχολείο με δίδαξε περισσότερα για τη σημασία της υπηρεσίας στο έργο του Θεού απ’ οτιδήποτε άλλο Μ’ έχει βοηθήσει να καταλαβαίνω βαθύτερα την αγάπη του Θεού για τους αμαρτωλούς και το ενδιαφέρον Του για τη σωτηρία τους Τώρα βλέπω το σχολείο μου σαν χώρο ευαγγελισμού».

Η επιτυχία των βιβλικών τάξεων στα σχολεία πολλαπλασιάζεται πολύ γρήγορα Ο Θεός ανοίγει πόρτες και επεκτείνει αυτή τη διακονία γρηγορότερα από όσο φανταζόταν η ομάδα μας σε περισσότερα σχολεία στην Γκάνα, τη Λιβερία, το Τόγκο και τη Νιγηρία. Ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό γι’

αυτό! Το έργο αυτό, εκτός από την αλλαγή που

φέρνει σήμερα στη ζωή των σημερινών μαθητών

και των οικογενειών τους, ετοιμάζει τον δρόμο και

για τις επόμενες γενιές

Θέλω να σας εκφράσω θερμές ευχαριστίες, προσωπικές και της Ιεραποστολής μας ολόκληρης, που με την αγάπη και την υποστήριξή σας μας

δίνετε τη δυνατότητα να επιτελούμε το ευλογημένο

αυτό έργο του Θεού για τη δική Του δόξα και για την

εξάπλωση της βασιλείας Του στον κόσμο

Ο συνεργάτης σας

στην υπηρεσία του Χριστού, Τάσος Ιωαννίδης

«Στην τάξη των βιβλικών

μαθημάτων του σχολείου μας

έμαθα για την αγάπη του

Χριστού για μένα.

Μετά από τον θάνατο του

πατέρα μου, σκεφτόμουν να

διακόψω το σχολείο.

Χαίρομαι, όμως, και

ευχαριστώ τον δάσκαλο της

Αγίας Γραφής του σχολείου

μου που με δίδαξε τον Λόγο

του Θεού και σας ευχαριστώ

για την Αγία Γραφή που μου

δώσατε».

– Richard Momo

μαθητής 14 ετών

Παροχή Καθαρού

Πόσιμου Νερού

Καθώς σκεφτόμαστε αυτά που μας αξίωσε ο Θεός να κάνουμε για τη δόξα Του τον περασμένο χρόνο, νιώθουμε απέραντη ευγνωμοσύνη για τα αποτελέσματα που είχε η δική σας γενναιοδωρία, των υποστηρικτών μας, στις κοινότητες που υπηρετούμε Η επιθυμία αυτή των υποστηρικτών μας για τη διακήρυξη της αγάπης του Χριστού στον κόσμο υπήρξε φάρος ελπίδας για χιλιάδες ανθρώπους, δείχνοντάς τους τον δρόμο προς τον Σωτήρα Ιησού Χριστό και αλλάζοντας τη ζωή τους

Χάρη στην υποστήριξη αυτή μπορέσαμε να

ΚΕΝΥΑ

«Ευχαριστούμε μέσα από την

καρδιά μας τον Θεό για τη

διανομή φίλτρων νερού σε

όλη τη χώρα. Έχουμε

πολλές μαρτυρίες ανθρώπων

για το πώς τα φίλτρα αυτά

βοηθούν τις οικογένειες και

τις κοινότητες. Δοξάζουν τον

Θεό γι’ αυτό και χαίρονται

που η AMG καλύπτει πολλές

βασικές ανάγκες τους».

- Samuel

ντόπιος διευθυντής της

διακονίας μας στην Κένυα

καλύψουμε πολλές βασικές ανάγκες ανθρώπων που ζουν μέσα στη φτώχεια και στερούνται πολλά, όπως εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική φροντίδα και πόσιμο νερό Επίσης, παρέχουμε βοήθεια σε πληγέντες από φυσικές καταστροφές και φέρνουμε το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου σε ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει μέχρι τώρα για τον Χριστό Στο παρελθόν, μιλήσαμε πολλές φορές για την ανάγκη εξασφάλισης πόσιμου νερού, κάτι που καλούνται να αντιμετωπίσουν κάτοικοι πολλών περιοχών στον κόσμο. Με χαρά σάς πληροφορούμε για τον αντίκτυπο της βοήθειας που προσφέρει η Ιεραποστολή μας

στον τομέα αυτό. Πρόσφατα μάθαμε σχετικά

μ’ αυτό από τον Samuel, τον ντόπιο διευθυντή

της Ιεραποστολής μας στην Κένυα, που επισκέφτηκε μερικά χωριά στα οποία διανείμαμε

φίλτρα νερού Ο Ambrose, κάτοικος ενός χωριού της περιοχής, διηγήθηκε την ιστορία του

για το πώς άλλαξε η δική του ζωή, αλλά και η ζωή πάνω από 60 άλλων κατοίκων του χωριού

Πριν πάρει το φίλτρο νερού, η οικογένεια

του Ambrose προμηθευόταν νερό από μια λί-

μνη που συχνά στέγνωνε Έτσι, αναγκάζονταν

να περπατούν για ώρες μέχρι τον ποταμό

Nyando. Η χολέρα και ο τύφος κάνουν θραύση

σε αυτή την περιοχή εξαιτίας του μολυσμένου

νερού που πίνουν. Με το φίλτρο που τους δώσαμε εξασφαλίζουν τώρα καθαρό πόσιμο

νερό, κι αυτό τους έχει βοηθήσει να αποφύγουν ασθένειες που μεταδίδονται από μολυσμένο νερό

Ο Ambrose μοιράζεται το φίλτρο του με τουλάχιστον δέκα γειτονικές οικογένειες Έτσι, είχε την ευκαιρία να αναπτύξει καλές σχέσεις

μαζί τους και να τους μιλήσει για την αγάπη

του Χριστού Κάθε οικογένεια έχει το λιγότερο

έξι μέλη Έτσι, κάθε φίλτρο που προσφέρουμε

το χρησιμοποιούν περισσότερα από 60 άτομα!

Ο Ambrose μάς είπε: «Ευχαριστούμε τον

Θεό και την AMG για την εξασφάλιση καθαρού, πόσιμου νερού που έχουμε τώρα

χάρη στα φίλτρα αυτά».

Αλλά τα αποτελέσματα της διακονίας μας

δεν περιορίζονται μόνο στην εξασφάλιση

καθαρού νερού Επεκτείνονται στην πνευματική ανάπτυξη χιλιάδων ατόμων σε περισσότερες από 40 χώρες, μέσα στο 2023. Η διακονία μας θα επηρεάσει ολόκληρες κοινότητες

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Με τη χάρη του Θεού θα συνεχίσουμε το ευλογημένο αυτό έργο για τη διάδοση της αγάπης του Χριστού και την επέκταση της βασιλείας του Θεού στον κόσμο Προσευχόμαστε και πιστεύουμε πως ο Θεός θα μας αξιώσει και φέτος και τα επόμενα χρόνια να δούμε τέτοια ευλογημένα αποτελέσματα, καθώς θα συνεχίζουμε να υπακούμε στην κλήση Του και θα εκτελούμε το θέλημά Του

Ανάπτυξη παιδιών και νέων

Το ταξίδι του

Joeven Jagocoy

Η ζωή χιλιάδων παιδιών μεταμορφώνεται κάθε χρόνο χάρη στα Κέντρα Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων της Ιεραποστολής μας σε όλο τον κό σμο. Πιστοί υποστηρικτές του έργου της Ιεραποστολής μας, που επενδύουν στη ζωή πολύτιμων αγοριών και κοριτσιών, μας δίνουν τη δυνατότητα να διδάσκουμε το ευαγγέλιο στα παιδιά και παράλληλα να καλύπτουμε τις ανάγκες διαβίωσής τους (διατροφή, ενδυμασία, μόρφωση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).

Ο Joeven στις Φιλιππίνες είναι παράδειγμα

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

Joeven Jagocoy

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

«Αυτές οι δυσκολίες στην παιδική μου

ηλικία ήταν τραγικές, αλλά η χάρη του

Θεού αγγίζει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα

από τις συνθήκες»

Joeven

μιας τέτοιας αλλαγμένης ζωής. Βγήκε από ακραία φτώχεια και

είναι τώρα επιτυχημένος επαγγελματίας και πιστός του Χριστού Είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της

AMG στις Φιλιππίνες Διαβάστε

παρακάτω τη μαρτυρία του:

«Η ζωή μου άλλαξε χάρη

στο θαυμαστό έργο του Θεού

μέσω της AMG στην πατρίδα

μου Καθώς κοιτάζω πίσω, πού ήμουν και πού πηγαίνω, διαπιστώνω ότι η πιστότητα

του Θεού δεν τελειώνει ποτέ, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι

αν βρισκόμαστε Τα σχέδιά Του

για εμάς είναι πάντα για το

καλό μας

Γεννήθηκα σε μια Καθολική οικογένεια Πήγα σε μια

πνευματική, χριστιανική εκκλησία χάρη στη διακονία της

AMG. Κάποιος πιστός του Χριστού ανέλαβε την οικονομική

υποστήριξή μου όταν ήμουν

πέντε χρονών Οι γονείς μου

με τις πενιχρές αποδοχές τους δύσκολα μπορούσαν να καλύψουν τα έξοδά μας Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν οι γονείς

μου χώρισαν και αφεθήκαμε στη φροντίδα της γιαγιάς μας. Ένιωθα ήδη τη στενοχώρια και τις δυσκολίες που προκαλούσε η φτώχεια Τα παιδικά μου χρόνια ήταν τραγικά Μέσω της AMG γνώρισα τον Χριστό ως τον Σωτήρα μου. Με την αφοσιωμένη υπηρεσία του ποιμένα, των δασκάλων και του προσωπικού της AMG, γαλουχηθήκαμε και αναπτυχθήκαμε ως άτομα και ως χριστιανοί Οι ανάγκες μας για φυσική και πνευματική τροφή καλύφθηκαν. Πράγματι, ο Θεός έχει αποδείξει ότι είναι αληθινό αυτό που λέει στον λόγο Του: «Η μάνα μου κι ο πατέρας μου μ’ εγκατέλειψαν, μα ο Κύριος με δέχεται» (Ψαλμός 27:10). Μεγάλωσα βοηθώντας στην κουζίνα και καθαρίζοντας το Κέντρο μας. Μας έμαθαν να απομνημονεύουμε εδάφια και κεφάλαια από την Αγία Γραφή. Ο λόγος του Θεού γίνεται φως στο μονοπάτι μας, καθώς βαδίζουμε στο ταξίδι της ζωής μας Στη δεύτερη τάξη, οι προσευχές μου απαντήθηκαν, όταν οι γονείς μου ενώθηκαν πάλι. Η διαλυμένη οικογένειά μας βρήκε θεραπεία, ενθαρρύνοντάς με να στηρίξω

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

Χριστό. Με την υποστήριξη της AMG, απέκτησα το πτυχίο μου ως Μηχανολόγος Μηχανικός και η άλλοτε απελπιστική ζωή μου μετατράπηκε σε ζωή ελπίδας και δύναμης εν Χριστώ

Μια άλλη διακονία της AMG, που είχε επίσης μεγάλη επίδραση στη ζωή μου, είναι η εθνική κατασκήνωση ηγετών (National Leadership Camp Ministry). Είχα το προνόμιο να συμμετάσχω στις κατασκηνώσεις ηγεσίας Διδαχθήκαμε πώς να γίνουμε χριστιανοί ηγέτες Χάρη σ’ αυτή την κατασκήνωση, απέκτησα πολλούς φίλους από διαφορετικά Κέντρα της AMG. Το πιο εκπληκτικό ήταν ότι γνώρισα την κοπέλα, που ύστερα από μια περίοδο επικοινωνίας και σπουδών έγινε η σύζυγός μου. Ο Θεός μάς ευλόγησε με τρία υπέροχα παιδιά. Είμαι μηχανικός 15 χρόνια τώρα και είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό για τους γενναιόδωρους υποστηρικτές μου και την παιδεία που έλαβα μέσω της AMG. Πέρυσι ιδρύσαμε τη δική μας εταιρεία μηχανικών, με τον τίτλο Kyriarch Engineering για να μας θυμίζει ότι ο Θεός είναι πάντα κυρίαρχος Οι τρόποι Του και οι σκέψεις Του είναι πάντα θαυμαστοί Ο λόγος Του είναι πάντα αξιόπιστος. Είμαστε χαρούμενοι καθώς, από τους επτά που ιδρύσαμε την εταιρεία, τα τέσσερα είναι παιδιά που υποστηρίχτηκαν από την AMG και η κατασκήνωση ηγετών της AMG ήταν η λεωφόρος μέσω της οποίας συνδεθήκαμε Θέλουμε να είμαστε ευλογία για τις οικογένειές μας και για την AMG, στην οποία οφείλουμε μεγάλο μέρος της επιτυχίας μας Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω πλήρως την ευγνωμοσύνη μου στους υποστηρικτές μας και την AMG. Ο Θεός είναι θαυμαστός και εργάζεται μέσω πιστών ανθρώπων Του στη διακονία αυτή Είχαν τέτοια επίδραση στη ζωή μας, που θα κρατήσει σε ολόκληρη τη ζωή μας. Στον Θεό να είναι όλη η δόξα!» Joeven nραφία. . Η

Jagocoy σε διακοπές

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι:

Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο. Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες και τα μέσα που δίνει ο Κύριος.

Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της τον Σπύρο Ζωδιάτη. Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσι κές ανάγκες και όλοι χρειάζονται τον Χριστό και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας

Αν θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: ΗΠΑ/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A M G International, P O Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U S A Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Miltos Kalogeropoulos, 6 Angela Court, South Morang 3752, Victoria, AUSTRALIA

Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000

Ελλάδα και υπόλοιπες χώρες: A M G. Σπορέας: Aρ. λογ.: EUROBANK 0026.0040.61.0200212895 IBAN: GR 5402 6004 00000 6102 0021 2895

Η αναζήτηση

της ευτυχίας

Διαχρονικά, από καταβολής κόσμου, τον άνθρωπο τον απασχολούσε το θέμα της ευτυχίας Ειδικότερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, λόγω της οικονομικής κρίσης άρχισε να κλονίζεται η πεποίθηση που υπήρχε παλιότερα ότι η οικονομική ευμάρεια οδηγεί στην ευτυχία

Σήμερα οι άνθρωποι με κάθε ειλικρίνεια αναζητούν τρόπους που θα τους οδηγήσουν να γευτούν και να απολαύσουν την ευτυχία. Ταξίδια, διασκεδάσεις, σχέσεις, υλικά αγαθά κλπ. Όμως εκεί με θλίψη δια-

πιστώνουν ότι η ευτυχία, όσο κι

αν προσπαθούν να την προσεγγίσουν, αυτή περισσότερο

απομακρύνεται Κι όσο νομίζουν

ότι τη βρήκαν, αυτή παραμένει μια ουτοπία. Τι είναι όμως η ευτυχία; Βίωμα, συναίσθημα ή διάθεση; Καθένας ονομάζει την ευτυχία σύμφωνα με τα βιώματα και τις προσωπικές του επιθυμίες Πολλοί πιστεύουν ότι η ευτυχία στηρίζεται στις πέντε αισθήσεις, άσχετα αν μετά ακολουθεί απογοήτευση και πικρία Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων είναι υπεύθυνος για τη βίωση της ευτυχίας, όμως σύμφωνα με αυτή τη θεωρία η ευτυχία

απασχολεί τον άνθρωπο όσο

Από τη

ΒΑΣΙΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ

Νομικό

ζει και παύει να υπάρχει μετά

από τον φυσικό του θάνατο Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πα-

νεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στις Η.Π.Α.

υποστηρίζει σε έρευνα ότι το 4% των παραγόντων που αφορούν την ευτυχία είναι

κάτω από τον έλεγχό μας, ενώ το υπόλοιπο

ποσοστό -που είναι και το μεγαλύτεροεξαρτάται από παράγοντες που δεν τους

επηρεάζουμε εμείς Παρατηρεί μάλιστα

κάτι που στηρίζεται και στη διδασκαλία

του Κυρίου μας, ότι απομακρυνόμαστε

από την ευτυχία αν αισθανόμαστε οργή

και θυμό για την άδικη συμπεριφορά των

άλλων απέναντί μας

Το φάρμακο είναι η συγχώρηση Είναι

λάθος για έναν άνθρωπο να ασχολείται

αποκλειστικά με τις προσωπικές ανάγκες

και επιθυμίες του και να στρέφεται απο-

κλειστικά γύρω από τον εαυτό του για να

βρει την ευτυχία. Η ευτυχία δεν αποκτάται

με υλικά μέσα ούτε με την ικανοποίηση

των σωματικών και συναισθηματικών μας

αναγκών, αλλά χαρίζεται από τον Θεό

στην ψυχή εκείνων που επιδιώκουν να μείνουν καθαροί από «κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος».

Η ευτυχία είναι γνώρισμα του πραγματικού Χριστιανού Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε:

«Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην επιτυχία, αλλά στο κυνήγι της Δεν είναι ο σταθμός

που φτάνουμε, είναι ο τρόπος που ταξιδεύουμε».

Και η χριστιανική πίστη διακηρύσσει ότι εκείνο που συντελεί στην ανθρώπινη

ευτυχία δεν είναι κάτι αλλά κάποιος: ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός! n

Επειδή, η πάλη μας

Αυτό που είχαμε απευχηθεί, αποτελεί σήμερα θλιβερή πραγματικότητα. Ο πολύκροτος νόμος υπερψηφίστηκε. Οι εμπνευστές του και οι υπερασπιστές του μεγαλαυχούν και θριαμβολογούν. Μιλούν για ιστορική απόφαση, για γιγαντιαίο βήμα προόδου... Όσοι τολμούν να διαφωνήσουν θεωρούνται

αναχρονιστικοί, λοιδορούνται και κατασυκοφαντούνται Στη σημερινή εποχή, το αντιχριστιανικό πνεύμα, σαν λαίλαπα φρικτή, γκρεμίζει θεσμούς και φραγμούς, όσια και ιερά Πιστεύουμε πως νομοτελειακά, θα δρέψουμε, αργά ή γρήγορα, τα θλιβερά αποτελέσματα της απιστίας και της αποστασίας από τον ζωντανό Θεό

Οι υπερβολικοί πανηγυρισμοί και αλαλαγμοί των «νικητών» της χθεσινής ψηφοφορίας μάς προκαλούν όχι μόνον αλγεινή

εντύπωση και θλίψη, αλλά και ένα δυσοίωνο

προαίσθημα.

Όταν το πλήθος των μαθητών κατέβαινε

από το όρος των Ελαιών, τραγουδούσε εν-

θουσιασμένο, ενώ ο Χριστός πονούσε και

θρηνούσε για την Ιερουσαλήμ: «Ιδών την

πόλιν έκλαυσε επ’ αυτήν».

Καθώς κι εμείς κοιτάμε

τον ηθικό ξεπεσμό των λαών, τον ευτελισμό των αξιών, την

απόρριψη των αιωνίων αληθειών, ανησυχούμε και αγωνιούμε όπως ο Χριστός, πονούμε και θρηνούμε, γιατί οσμιζόμαστε την

επερχόμενη θεϊκή κρίση Έχουμε την αίσθηση πως ζούμε στα τέλη των καιρών, στην παραμονή κοσμοϊστορικών γεγονότων Δεν

είναι μόνο οι «θρησκευόμενοι» που ανησυχούν για τα επερχόμενα γεγονότα Κορυφαίοι

επιστήμονες, διαπρεπείς πολιτικοί, διάσημοι

σοφοί προειδοποιούν για τα δεινά που μας

απειλούν. Η Αγία Γραφή διδάσκει και η πα-

γκόσμια ιστορία βεβαιώνει πως όταν οι λαοί

και οι πολιτισμοί ποδοπατούν τους ηθικούς

νόμους, επέρχεται η θλιβερή παρακμή τους

και η πτώση τους.

Η πιο επιτακτική ανάγκη για όλους τους

ανθρώπους είναι η ολόψυχη επιστροφή στον

ζωντανό Θεό με την πίστη στον Ιησού Χριστό

Ας Τον δεχτούμε με όλη την καρδιά μας ως

Λυτρωτή μας, Κύριό μας, οδηγό μας, Θεό

μας

Όσοι Τον έχουμε δεχτεί, με τη δύναμη

του Θεού ας σταθούμε ορθοί και ας αντισταθούμε στο ρεύμα και το πνεύμα των καιρών, ας ζήσουμε καθαρή ζωή και

ας μην υποχωρήσουμε ποτέ

Επανασχεδίαση & επαναπροσδιορισμός της ζωής!

Οι άνθρωποι πάντα ήθελαν να ζήσουν

για πάντα! Και τώρα, στις μέρες μας, οι

πολλές δυνατότητες της επιστήμης δίνουν

μια ψευτο-ελπίδα για τη ζωή ή, έστω, για τον

επαναπροσδιορισμό της ηλικίας!

Γυναίκες ηθοποιοί και μοντέλα που κάποτε, στα νιάτα τους, ήταν όμορφες και εντυπωσιακές σήμερα προσπαθούν με κάθε είδους τεχνολογία να φαίνονται νέες η έστω πιο νέες

Πολύ συχνά βλέπουμε φωτογραφίες με μανάδες και κόρες, όπου οι μανάδες συναγωνίζονται τις κόρες σε εμφάνιση! Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Γιατί να θέλεις να πάρεις την ηλικία και την εποχή της κόρης σου, ή του γιού σου αν είσαι άνδρας, και να μην μπορείς να συμβιβαστείς με τη ζωή; Στις μέρες μας επίσης, αλλά όχι αποκλειστικά στις μέρες μας, οι άνθρωποι δεν

θέλουν να μιλάνε για αρρώστια, γηρατειά, θάνατο. Θέλουμε δεν θέλουμε βέβαια, όλοι

μας θα αντιμετωπίσουμε το γήρας και τον

θάνατο, επειδή ο Θεός όρισε ότι ο άνθρωπος

θα ζει, στην πλειονότητα του, εβδομήντα και

με καλή υγεία ογδόντα έτη!

«

Όλη η ζωή μας είναι δεν είναι εβδομήντα

χρόνια, ογδόντα, αν υπάρχει ακόμη ακμή...»

(Ψαλμοί 90:10).

Οι άνθρωποι στα πρώτα

χρόνια της δημιουργίας ζούσαν περισσότερο, αλλά ο

Θεός δυο τρεις φορές άλλαξε αυτό το νούμερο

προς τα κάτω! Από 500-900 το έριξε στα

120 και μετά το όρισε στις σημερινές του

διαστάσεις, όπως διαβάσαμε στο παραπάνω

εδάφιο

Βέβαια, είναι διαφορετικός ο θάνατος για

το σώμα του ανθρώπου και διαφορετικός

για την ψυχή του Η ψυχή δεν πεθαίνει την

ώρα που πεθαίνει το σώμα του ανθρώπου.

Το σώμα πεθαίνει και αποσυντίθεται, γίνεται

πάλι χώμα, από το οποίο δημιουργήθηκε

στην αρχή Η ψυχή όμως, αθάνατη, πηγαίνει

να συναντήσει τον Δημιουργό της, είτε πιστεύει

σ’ αυτόν είτε όχι!

«Οι άνθρωποι μία φορά πεθαίνουν κι

ύστερα κρίνονται από τον Θεό» (Προς Εβραίους 9:27).

Το πιο σημαντικό είναι ότι εκείνος όρισε

και τη συνέχεια της αθάνατης ψυχής του ανθρώπου

Ξεκαθάρισε, λοιπόν, ότι η συνέχεια αυτή

της ψυχής μπορεί να έχει μόνο δυο δρόμους, τους οποίους μάλιστα μπορείς -και έχεις τη

δυνατότητα- να τους επιλέξεις για να τους

ακολουθήσεις μόνο ενόσω ζεις, τους γνωστούς δρόμους: Παράδεισο και κόλαση!

Μετά από τον θάνατο, δεν μπορεί κάποιος

να κάνει κάτι περισσότερο ή

για την

Επίσης, την ίδια στιγμή ο Θεός έθεσε

σωτηρία και μέσο σωτηρίας. Για να ξεφύγεις

λοιπόν από τη θεϊκή κρίση και την κόλαση, ο μόνος τρόπος είναι να πιστέψεις στον μονογενή Υιό του Θεού, δηλαδή στον Ιησού Χριστό!

«Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση· αυτός όμως που

δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί, γιατί

δεν πίστεψε στον μονογενή Υιό του Θεού»

(Κατά Ιωάννην 3:18).

Αν λοιπόν ενδιαφέρει κάποιον/κάποια η νεότητα και η επέκταση της ζωής, μάλλον πρέπει να στραφεί στον Θεό και να συζητήσει

μαζί του για τη συνέχεια της ζωής του/της, παρά να ξοδεύει το είναι του και τα αποκτή-

ματά του στην απέλπιδα προσπάθεια εξα-

σφάλισης της νεότητας, ίσως και ψευτονεότητας!

Την πραγματική νεότητα της ζωής μας, της ψυχής μας και του αναστημένου, άφθαρτου πια σώματός μας, μπορεί να μας την

προσφέρει και να την εγγυηθεί ο Χριστός! Ο Χριστός ήρθε στη γη να ζήσει σαν κι εμάς, να γίνει σαν κι εμάς, ώστε να μας προσφέρει νέα ζωή!

Να λοιπόν ο λόγος για το Πάσχα: Η προσφορά της δυνατότητας, η πληρωμή του χρέους και η μετάβαση στην αιώνια νεότητα

χωρίς ρυτίδες και χωρίς φθορά!

Αυτός είναι ο πραγματικός επαναπροσδιορισμός της ζωής! n

* Μπορείτε να ακούσετε επίσης βιβλικές ομιλίες στο OdoiporikoStiZoi.gr

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΟΠΑΛΟΓΛΟΥ

η ΒΑΡΚΑ

και το ΝΗΣΙ

μια αληθινή ιστορία περί πίστης

Η βάρκα και το νησί είναι ένα μικρό αλλά περιεκτικό βιβλίο που θέλει να βοηθήσει όλους όσους θέουν να μεγαλώσουν σαν χαρακτήρες, ιδιαιτέρως μέσα από μια κοινή ενασχόληση με ανθρώπους που δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά έχουν μια κοινή προσέγγιση της ζωής. Ενώ το κυρίως θέμα του βιβλίου είναι το κάλεσμα του Θεού σε ένα

Φύλακας του αδελφού

Στα παλιά χρόνια, οι οικογένειες είχαν πολλά παιδιά. Ένας από τους λόγους ήταν για να βοηθούν στις γεωργικές δουλειές. Τα ρούχα των μεγαλύτερων τα φορούσαν διαδοχικά και τα μικρότερα καθώς μεγάλωναν και ο μεγάλος αδελφός ήταν «προστάτης». Δεν παντρευόταν πριν από τις αδελφές του και στον στρατό υπηρετούσε μειωμένη θητεία Γενικά, υπήρχε αγάπη και αλληλεγγύη

Αυτή την αγάπη δίδαξε ο Χριστός, όχι μόνο για τα βιολογικά μας αδέλφια στην οικογένεια, ούτε μόνο για τα «πνευματικά»

αδέρφια στην ίδια εκκλησία. Είπε ξεκάθαρα

να αγαπάμε και τους εχθρούς μας Εμείς όμως ούτε υπακούμε ούτε μετανιώνουμε

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», δηλαδή, δεν είναι έξυπνος αυτός που επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις πώς σκοτώνονται και σκοτώνουν στον πόλεμο. Ακούμε ότι «Προσήχθη στον ανακριτή αλλά αρνείται τις κατηγορίες» και «μόλις αποφυλακίστηκε, ξανάκανε την ίδια παράνομη πράξη»

Από την εποχή του Αδάμ και της Εύας όλοι κάνουμε λάθη, παρανομίες και αμαρτίες, αλλά δεν το παραδεχόμαστε Ρίχνουμε το φταίξιμο σε κάποιον άλλο ή κάτι άλλο Και οι δικηγόροι ψάχνουν να μας βρουν ελαφρυντικά, «πρότερο έντιμο βίο, μεταμέλεια», ζητούν αναστολή κλπ. Όσοι θυμόμαστε τι γράφει στην αρχή η Βίβλος, ξέρουμε τι έγινε με τους προγόνους μας πρωτοπλάστους

που αμάρτησαν Ο Αδάμ υποστήριξε ότι παρασύρθηκε από

την Εύα, αυτή δικαιολογήθηκε ότι την εξαπάτησε το φίδι κι αργότερα ο Κάιν, όταν σκότωσε τον αδελφό του, είπε ότι δεν έφταιγε

κι ότι δεν ήταν εκείνος φύλακας και προστάτης

του αδελφού του

Το κακό είναι ότι τα λάθη και οι αμαρτίες

αργά ή γρήγορα πληρώνονται Το Σύμβολο

της Πίστεως, που λέμε σαν καλοί χριστιανοί

όσοι πάμε στην εκκλησία, λέει ξεκάθαρα ότι

μας περιμένει δικαστήριο, με δικαστή τον

ίδιο τον Χριστό: «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς...». Και δεν

θα μας σώσει ούτε κάποιος πρότερος επιφανειακός έντιμος βίος, αν πάμε στην εκκλησία, αν κάνουμε τον σταυρό μας, μεγάλες

προσευχές, ευεργεσίες και γενικά τα τυχόν

καλά μας έργα – όπως το ξεκαθάρισε ο Χριστός στον πλούσιο νέο που τηρούσε τον

νόμο και έκανε καλές πράξεις Μόνη σωτηρία

αν μετανοήσουμε ειλικρινά και ζητήσουμε

συγχώρηση.

Όπως έκανε ο άσωτος υιός, όπως έκανε

ο ένας απ’ τους δύο ληστές που σταυρώθηκαν

μαζί με τον Χριστό Αυτό είπε ξεκάθαρα και

με σαφήνεια ο Χριστός στον Νικόδημο, τον θρησκευτικό ηγέτη, ότι δηλαδή πρέπει να αναγεννηθεί (Ιωάννης κεφ 3).

Η σωτηρία και η χάρη που δίνει ο Θεός είναι μεν διαθέσιμη δωρεάν για όλους, αλλά δεν την απολαμβάνουν όλοι. Μόνο όσοι μετανοούν βαθιά, ειλικρινά, και στο εξής κάνουν αυτό που είπε ο Χριστός στον θεραπευμένο:

«Πήγαινε και μην αμαρτάνεις πλέ-

Από τον

ΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

Φιλόλογο

ον». Τότε μόνο θα βλέπουμε τους

άλλους, ακόμα και τους εχθρούς

μας, σαν αδελφούς n

Υπακοή ή ανυπακοή; Πού μας οδηγούν αυτά;

Πριν από λίγο καιρό και, συγκεκριμένα, τη φετινή Πρωτοχρονιά έλαβε

χώρα, όπως θυμόμαστε, μια αεροπορική

τραγωδία στο αεροδρόμιο του Τόκυο Ένα

Boeing airbus των Ιαπωνικών Αερογραμμών συγκρούστηκε με ένα μικρότερο αεροπλάνο της Ιαπωνικής Ακτοφυλακής τη

στιγμή που προσγειωνόταν στον διάδρομο προσγείωσης. Από την τρομερή σύγκρουση

σκοτώθηκαν πέντε από τα έξι μέλη του

πληρώματος του αεροπλάνου της Ακτοφυλακής, αλλά κανένας από τους 379 επιβάτες και πλήρωμα του Boeing! Το καταπληκτικό αυτό κατόρθωμα, να γίνει δηλαδή

δυνατή η εκκένωση του θαλάμου του φλεγόμενου αεροσκάφους από τόσο μεγάλο

αριθμό επιβατών μέσα σε 90 μόνο δευτερόλεπτα, αποδόθηκε από τους ειδικούς

σε δύο βασικούς παράγοντες.

α) Στην πιστή τήρηση των πρωτοκόλ-

λων που αφορούσαν στις συγκεκριμένες

ενέργειες που έπρεπε να γίνουν στη δε-

δομένη περίπτωση και για τις οποίες το

προσωπικό του αεροσκάφους

είχε εκπαιδευτεί. Μία από αυ-

τές ήταν να ανοίξουν τις θύρες

του αεροπλάνου από τη σω-

στή πλευρά, όχι από την καιόμενη. Επι-

πλέον, να ανάψουν πυρσούς για να βοη-

θήσουν τους επιβάτες να βρουν τις θύρες

εξόδου, επειδή ήταν νύχτα και εξαιτίας της

σύγκρουσης ο φωτισμός του θαλάμου του

αεροσκάφους είχε εξαλειφθεί

β) Στην υπακοή των επιβατών και πιστή

τήρηση των οδηγιών που δίνονταν από

το προσωπικό του αεροσκάφους Η ανακοίνωση έλεγε ότι έπρεπε να εγκαταλείψουν

αμέσως το αεροσκάφος από τις θύρες

διαφυγής, χωρίς να πάρουν τις αποσκευές

τους μαζί τους, κάτι που τηρήθηκε από

όλους, όπως έδειξε η συνέχεια. Γι’ αυτό

έγινε δυνατή η διάσωση τόσου μεγάλου

αριθμού επιβατών σε τόσο μικρό χρονικό

διάστημα, λιγότερο των δύο λεπτών. Σε

ανάλογη περίπτωση στη Ρωσία, πριν από

μερικά χρόνια, ένας επιβάτης δεν υπάκουσε

και πήρε μαζί του τη βαλίτσα του Η συνέ-

πεια ήταν να μπλοκαριστεί ο ίδιος στον

διάδρομο μέσα στο σκοτάδι και να εγκλωβιστούν αυτοί που ήταν πίσω του και να

καούν, τη στιγμή που υπήρχαν

πιθανότητες να διασωθούν

Του Δρα ΑΝΑΝΙΑ

ΚΑΒΑΚΑ

Νευρολόγου-Ψυχίατρου

Πρέπει, τέλος, να αναφερθεί

ότι δεν επικράτησε πανικός

ανάμεσα στους επιβάτες με κίνδυνο μερικοί

από αυτούς να ποδοπατηθούν αντί να

σωθούν Ο πανικός κατά κανόνα επιδει-

νώνει τις καταστάσεις αντί να τις λύνει

Δεν αναφέρεται αν σ’ αυτό συνέβαλε η σωστή στάση του προσωπικού

Η υπακοή λοιπόν και η πιστή εφαρμογή

των οδηγιών ήταν καθοριστικός παράγοντας

για τη διάσωση όλων των επιβατών του

μοιραίου εκείνου αεροσκάφους των Ιαπω-

νικών Αερογραμμών Η υπακοή όμως είναι

απαραίτητη και στις σχέσεις μας με τον

Θεό για την πιστή τήρηση των εντολών

του

Υπακοή ή ανυπακοή;

Αυτό ήταν το μεγάλο δίλημμα που έθεσε ο

Θεός με το στόμα του Μωυσή στους Ισ-

ραηλίτες, πριν ακόμη μπουν στη Γη της

Επαγγελίας Το ίδιο δίλημμα θέτει σήμερα

και σε μας λέγοντας: «Κοιτάξτε, εγώ σήμερα

βάζω μπροστά σας την ευλογία και την

κατάρα. Την ευλογία, αν υπακούσετε στις

εντολές του Κυρίου, του Θεού σας, που

εγώ σας δίνω σήμερα, και την κατάρα, αν

δεν τις υπακούσετε κι απομακρυνθείτε από

το δρόμο που εγώ σήμερα σας δείχνω, κι

ακολουθήσετε άλλους θεούς» (Δευτερονόμιο 11:26-28). Ο Θεός μάς καλεί να

υπακούμε τις εντολές Του και να τις τηρούμε

αν θέλουμε να έχουμε την ευλογία Του.

Να μην απομακρυνθούμε από τον δρόμο

Του, όπως αυτός μας γίνεται γνωστός

μέσα από τον άγιο Λόγο Του, επειδή «Μπο-

ρεί ένας δρόμος να φαντάζει για σωστός

κι όμως το τέλος του να οδηγεί στο θάνατο»

(

Παροιμίες 14:12). Τέτοιοι δρόμοι υπήρχαν

πάντοτε και υπάρχουν και σήμερα, ίσως

μάλιστα να είναι και περισσότεροι. Αναφέρω

μερικούς μόνο από αυτούς:

Ο δρόμος της αυτοδικαίωσης, της αυταπάτης ότι είμαστε εντάξει με τον Θεό, ενώ αυτό δεν ισχύει Αυτό παρατηρείται

πιο συχνά σε ανθρώπους που τους χαρακτηρίζει άγνοια των Γραφών και των απαιτήσεων της δικαιοσύνης του Θεού. Παρα-

τηρείται όμως και σε θρησκευόμενους, όπως ο Φαρισαίος, για τον οποίο μίλησε ο Χριστός Ο Φαρισαίος πήγε στον ναό να

προσευχηθεί και καυχιόταν για την ηθική υπόστασή του. Η σχετική περικοπή λέει: «Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά κι έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό

του: ‘Θεέ μου, σ΄ ευχαριστώ που εγώ δεν

είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπα-

γας, άδικος, μοιχός, ή και σαν αυτόν εδώ

τον τελώνη’» (Λουκάς 18:11). Οι άνθρωποι

αυτοί είναι ευχαριστημένοι από τον εαυτό

τους και θεωρούν ότι δεν χρειάζονται

κάποια αλλαγή. «Μια χαρά είμαι», λένε και το πιστεύουν

Ο δρόμος της υποκρισίας. Η υποκρισία

χαρακτήριζε τους περισσότερους γραμματείς και Φαρισαίους, γι’ αυτό και η λέξη

‘Φαρισαϊσμός’ έγινε συνώνυμό της Παρουσίαζαν τον εαυτό τους εξωτερικά διαφορετικό από ό,τι ήταν εσωτερικά. Φρόντιζαν το εξωτερικό να είναι καθαρό και

αδιαφορούσαν για το εσωτερικό τους που

ήταν βρόμικο Μνημειώδη είναι τα λόγια

του Χριστού για αυτούς: «Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί

καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και

του πιάτου, το περιεχόμενό τους όμως

προέρχεται από αρπαγή και αδικία Φαρι-

σαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό

του ποτηριού και του πιάτου, για να έχει

αξία και η εξωτερική τους καθαρότητα»

(

Ματθαίος 23:25-26).

Ο

δρόμος της τυπολατρίας. «Αυτός ο

λαός», είπε με το στόμα του προφήτη

Ησαΐα ο Θεός, «με προσεγγίζει με τα λόγια

και με τα χείλη με τιμά, η καρδιά τους

όμως βρίσκεται πολύ μακριά μου Δεν

ωφελεί που με λατρεύουν, αφού διδάσκουν

εντολές που επινόησαν οι άνθρωποι» (Ματθαίος 15:8-9). Αλλού λέει: «Απεχθάνομαι τις νουμηνίες σας και τις γιορτές σας! Για μένα είναι φορτίο, μού είναι βαρετό να τις ανέχομαι» (Ησαΐας 1:14). Τύποι, τύποι, τύποι... Τι θα φας, τι δεν πρέπει να φας, πότε θα νηστέψεις, πότε δεν θα νηστέψεις, ξεχνώντας ότι: «Το γράμμα του νόμου οδηγεί στο θάνατο, ενώ το Πνεύμα δίνει ζωή»

(Β΄ Κορινθίους 3:6).

Ο δρόμος της ανεμελιάς και της καλοπέρασης. «Δεν με ενδιαφέρουν αυτά που έχουν σχέση με τη θρησκεία», λένε, «δεν πάω στην εκκλησία, δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός ή άλλη ζωή». Γι’ αυτό, εφαρμόζουν το: «Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε», αυτό που είχε αποφασίσει να εφαρμόσειαλλά δεν πρόλαβε- ο άφρονας πλούσιος

της παραβολής του Χριστού Δεν σκέφτονται

ότι και αυτοί μπορεί ξαφνικά να ακούσουν

το: «Ανόητε. Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις

τη ζωή σου» (Λουκάς 12:19). Και τότε πού θα βρεθεί η ψυχή τους;

Ο δρόμος της κοσμικοφροσύνης Με

άλλα λόγια, σκέφτομαι όπως σκέφτεται ο

κόσμος γύρω μου, βάζω τις ίδιες προτε-

ραιότητες με αυτούς Επειδή υπάρχει αυτός

ο κίνδυνος, ο Λόγος του Θεού μάς προειδοποιεί λέγοντας: «Μην αγαπάτε τον κόσμο,

μήτε όσα είναι του κόσμου Γιατί όλα όσα

είναι του κόσμου - οι αμαρτωλές επιθυμίες

του εγώ, η λαχτάρα να αποχτήσουμε ό,τι

βλέπουν τα μάτια μας, και η υπεροψία

πως κατέχουμε γήινα αγαθά - δεν προέρ-

χονται από τον Πατέρα αλλά από τον

αμαρτωλό κόσμο Ο κόσμος όμως παρέρ-

χεται και μαζί του όλα όσα επιθυμούν οι

άνθρωποι» (Α΄ Ιωάννου 2:15-17).

Ο δρόμος ο πλατύς ή ο στενός; Όλους

αυτούς τους δρόμους, τους οποίους η

πλειονότητα των ανθρώπων γύρω μας

έχει υιοθετήσει και ακολουθεί περισσότερο

ή λιγότερο πιστά, ο Χριστός τούς συνόψισε

σε έναν: την «ευρύχωρη οδό», η οποία

ξεκινάει από μια «πλατιά πύλη». Αυτή την

οδό την αντιπαρέβαλε με μια άλλη οδό, που ξεκινάει από μια «στενή πύλη» και

είναι στενάχωρη Κι όμως ο Χριστός μάς

προτρέπει αυτήν να ακολουθήσουμε Γιατί;

Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος ο Κύριος

λέγοντας: «Μπείτε από τη στενή πύλη,

γιατί είναι πλατιά η πύλη κι ευρύχωρη η

οδός που οδηγεί στο χαμό και πολλοί

μπαίνουν απ’ αυτήν. Είναι στενή η πύλη

και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί

στη ζωή και λίγοι είναι εκείνοι που τη βρίσκουν» (Ματθαίος 7:13-14).

Το ερώτημα είναι: Τι θα προτιμήσουμε; Την ευρύχωρη οδό μέσα στην οποία χωρούν όλοι και όλα, η αυτοδικαίωση, η υποκρισία, η τυπολατρία, η ανεμελιά, η καλοπέραση, η κοσμικοφροσύνη γενικά και η

οποία τελικά οδηγεί στον χαμό; Ή θα προτιμήσουμε τον στενό δρόμο ο οποίος δεν είναι ευρύχωρος, καθώς υπάρχουν δυσκολίες στη διαδρομή του αλλά, στο τέλος, οδηγεί στον ουρανό; Τι θα δείξουμε τελικά; Υπακοή ή ανυπακοή στον Θεό; n

Οι ώρες που ρεμβάζουν οι ναυτικοί των ποντοπόρων πλοίων είναι πολλές και η πελαγίσια αυτή συνήθεια όλων, από τον καπετάνιο μέχρι και τον ναυτόπαιδα, πολύ συνηθισμένη Ατέλειωτες οι μονότονες ώρες, ιδίως σε ταξίδια μπουνάτσας Κάποιοι καθισμένοι στις μπουκαπόρτες, άλλοι στις πίντες* των χοντρών κάβων και κάποιος όρθιος, ακουμπώντας τους αγκώνες στην κουπαστή, κοιτάζει στο βάθος του ορίζοντα σκεπτόμενος «τίποτα». Είναι και κάποιος τολμηρός που πατά στην πίντα και κάθεται στην κουπαστή απολαμβάνοντας το καφεδάκι του.

Από όλα αυτά τα στάδια πέρασε ο γράφων, χρόνια ολόκληρα, από τη χαμηλότερη υπηρεσία της καθαριότητας μέχρι και την ανώτατη της Γέφυρας Ώρες ολόκληρες πέρασε στον χώρο του «τίποτα», αλλά και κάποιες άλλες κοιτώντας ευχάριστα την ίσαλο γραμμή του πλοίου, καθώς βιαστικά έστελνε τα νερά προς τη δραστήρια προπέλα Ένα πλήθος γαλαζοπράσινες, φωσφορίζουσες πυγολαμπίδες αναβόσβηναν τραβώντας ευχάριστα την προσοχή. Κάτι όμορφο, ρομαντικό και αποκλειστικά δικό σου ζωντάνευε μέσα σου, χωρίς να τολμάς να το περιγράψεις στους τραχείς συναδέλφους, αν και κάτι σου έλεγε πως ένας τέτοιος όμορφος χώρος υπάρχει και σ’ αυτούς. Σε τέτοιες στιγμές της ισάλου, η σκέψη προχωρούσε

νιού, του σκύλου, της φάλαινας και έφτανε στο απροσπέλαστο τείχος του βυθού. Ένας ολόκληρος άγνωστος φανταστικός, αλλά υπαρκτός υδρόβιος κόσμος. Κάπου κάπου, υπήρχε και κάποιο ηφαίστειο Βουνά, φαράγγια, χαράδρες, ζωή του απόλυτου σκότους και της φοβερής πίεσης, που όμως κατορθώνει να βλέπει, να επιβιώνει, να αναπαράγεται, να πληθαίνει Μία ίντσα εκείνου του βυθού αναδυόμενη μεγεθύνεται σε φορτηγό δέκα τόνων! Μυστήριο! Στον Βισκαϊκό κόλπο, που ο βυθός αλλάζει εντυπωσιακά απότομα, το βυθόμετρο δείχνει την απότομη αλλαγή. Ένα θαλάσσιο φαράγγι ασύγκριτα μεγαλύτερο από του Βίκου, το ανεβοκατεβαίναμε ανυποψίαστοι Αετοί ήμασταν στα μάτια του υδρόβιου ωκεάνιου κόσμου και σεργιανούσαμε στον δικό τους ουρανό Γλάροι, που δεν μας ένοιαζαν τα φαράγγια, τα βουνά και τα σαρκοβόρα θηρία του κόσμου τους.

Η σκέψη του χριστιανού σε τέτοιες στιγμές πηγαίνει στον Δημιουργό των πάντων. Σηκώνει τα μάτια στον γεμάτο μυστήριο ουράνιο θόλο Γεμάτος πυγολαμπίδες και ο ουρανός! Τι λοιπόν είμαι και τι είσαι; Ένα τίποτα, μια αναλαμπή κάποιας πυγολαμπίδας; Όχι, φωνάζει δυνατά ο πνευματικός εαυτός μας, το επιβεβαιώνει η ύπαρξη της ορατής μας Δημιουργίας, από την ασήμαντη, φευγαλέα πυγολαμπίδα της μέχρι τους απέραντους ουρανούς μας.

Ο ίδιος ο μονογενής Υιός του Θεού μας ήλθε στον κόσμο μας σαν ένας από εμάς και μας το εξήγησε, μας το επιβεβαίωσε λεκτικά, σταυρικά, αναστάσιμα Για τους συνειδητούς δικούς Του πιστούς υπάρχει ένας ανώτερος Ουρανός, πάνω από τον ουρανό της ισάλου για τον υδρόβιο κόσμο και ακόμα πιο πάνω από αυτόν, τον οποίο αντικρίζει και ζει το ανθρώπινο γένος.

Υπάρχει ένας όμορφος κόσμος, μια Ουράνια Βασιλεία, στην οποία ο ίδιος μπήκε αμέσως μετά τη σταύρωσή Του κρατώντας από το χέρι έναν ληστή που πίστεψε στα λόγια Του, αποδεικνύοντας έτσι πως όλοι όσοι Τον πιστεύουν είναι και καλεσμένοι Του. «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο», είπε στον ληστή που πρόλαβε ειλικρινά να μετανοήσει! Η πιο όμορφη υπόσχεση που δόθηκε ποτέ σε άνθρωπο... Αυτή τη βασιλεία Τού τη χάρισε ο Πατέρας Του και Δημιουργός μας, επιβραβεύοντας τη μέχρι σταυρικού θανάτου υπακοή Του για χάρη της σωτηρίας μας Αναστημένος είπε στη θρηνούσα και έκπληκτη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Πήγαινε γρήγορα στους αδελφούς μου και πες τους πως ανεβαίνω στον Πατέρα μου και Πατέρα σας». Λόγια του Γιου του Θεού των πάντων! Ανέβηκε, όπως προφήτεψε ο έκπληκτος Δανιήλ πριν από επτά αιώνες: «Στη διάρκεια της νύχτας μέσα στα σύννεφα του ουρανού είδα να έρχεται κάποιος που έμοιαζε με άνθρωπο, έφθασε μέχρι τον Προαιώνιο και οδηγήθηκε μπροστά του Σ’ αυτόν δόθηκαν εξουσία και δόξα και βασίλεια, ώστε όλοι οι λαοί, κάθε εθνικότητας και γλώσσας, να τον υπηρετούν. Η εξουσία του θα είναι αιώνια και ατελεύτητη και το βασίλειό του δεν θα καταστραφεί ποτέ. Εγώ, ο Δανιήλ, καταταράχτηκα και τρόμαξα με τα οράματα που έβλεπα» (Δανιήλ 7:13-15).

Επιστρέφοντας από τον ουρανό μετά από την ανάστασή Του, ο Λυτρωτής μας είπε στους μαθητές Του: «Ο Θεός μού έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη» (Ματθαίος 28:18). Λίγο πριν από την ανάληψή Του, οι μαθητές Τον ρώτησαν σχετικά με την ώρα της εγκαθίδρυσης της βασιλείας Του. «Αυτό είναι υπόθεση του Πατέρα», απάντησε, «πηγαίνετε λοιπόν και διακηρύξτε τα χαρούμενα νέα». Αυτό και έκαναν Και δύο λευκοντυμένοι άγγελοι τους επαναβεβαίωσαν: «Ο Ιησούς, που αναλήφθηκε από ανάμεσά σας στον ουρανό, έτσι θα ’ρθει πάλι, με τον ίδιο τρόπο».

Σε περιμένουμε, Λυτρωτή μας n

* Πίντες: Οι δυο χοντρές όρθιες κυλινδρικές δέστρες των κάβων ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Ένας πλανήτης η γη, για όλη τη γη ο ίδιος ουρανός, ο ίδιος ήλιος, το ίδιο φεγγάρι και κάθε άνθρωπος

ζει μέσα στα όρια του χρόνου. Άλλοτε τον διαχειρίζεται

κατά τις προσωπικές του επιλογές, άλλοτε συμβαίνουν

γεγονότα παρά τη θέλησή του, τα οποία επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες και επηρεάζουν τη ζωή του ποικιλότροπα

Σκέπτομαι ότι, την ίδια στιγμή, την ίδια ώρα, την ίδια μέρα συμβαίνουν ταυτόχρονα αμέτρητα διαφορετικά γεγονότα για δισεκατομμύρια ανθρώπους Την ώρα αυτή, που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή γράφω αυτές τις αράδες, κάπου γεννιέται ένα βρέφος, άλλος χάνει τη ζωή του, κάποιος ταξιδεύει, μια νοικοκυρά μαγειρεύει, κάποιος κάνει σκι στις Άλπεις, άλλος γελάει, άλλος

κλαίει, στον ίδιο χρόνο άπειρες δραστηριότητες από διαφορετικούς ανθρώπους και σε διαφορετικά μέρη

Τους τελευταίους μήνες, ενώ εμείς ζούμε ελεύθερα σε ένα καθεστώς ειρήνης, ο πόλεμος μαίνεται στη Μέση Ανατολή και εμείς είμαστε θεατές της απόλυτης καταστροφής που αφήνει πίσω του...

Μέσα σε αυτό το κλίμα, καθώς τα σύννεφα του θανάτου απλώνονται πάνω από τη Λωρίδα της Γάζας, ένα ζευγάρι με δυσκολία αποφάσισε να εγκαταλείψει την πατρίδα τους την Παλαιστίνη Είχαν παντρευτεί πρόσφατα, η νεαρή γυναίκα ήταν σε ενδιαφέρουσα και σε λίγες μέρες θα γεννούσε το μωράκι τους Έτσι λοιπόν φόρτωσαν τα αναγκαία στο αυτοκίνητο και πήραν τον δρόμο για μια πόλη του Ισραήλ, ώστε να φιλοξενηθούν για όσο καιρό θα χρειαζόταν στο σπίτι ενός φιλικού και αδερφικού ζευγαριού που τους είχε καλέσει, αφού τους διαβεβαίωσαν ότι είχαν αυτή τη δυνατότητα Είχαν γνωριστεί σε ένα χριστιανικό συνέδριο αδελφοποίησης Εβραίων και Παλαιστινίων, όπου ο Χριστός ήταν

κουραστικό ταξίδι, η χαρά της συνάντησής τους ήταν μεγάλη, αφού ήταν ασφαλείς στο σπίτι των φίλων και αδερφών τους Τις επόμενες μέρες η νεαρή κοπέλα έφερε στον κόσμο ένα υγιές μωράκι Ήταν ευγνώμονες στον Θεό για το δώρο αυτό στην οικογένειά τους, αλλά και για τους φίλους τους, που φρόντιζαν ιδιαίτερα γι’ αυτούς και την κάθε ανάγκη τους Το ζευγάρι με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούσε καθημερινά την εξέλιξη του πολέμου στα μέρη τους, που επεκτεινόταν χωρίς διακρίσεις από πόλη σε πόλη Βέβαια, δεν γλίτωσε ούτε και η δική τους πόλη Συνεχώς προσεύχονταν για ειρήνη στον τόπο τους, αλλά τα νέα ήταν απογοητευτικά Γρήγορα οι άσχημες ειδήσεις τούς πρόφτασαν. Το οικοδομικό τετράγωνο όπου ανήκε το σπίτι τους και βρισκόταν κοντά σε ένα σχολείο που βομβαρδίστηκε, ισοπεδώθηκε Το λυπηρό αυτό γεγονός τούς έφερε σε απόγνωση. Με πόνο ψυχής ζήτησαν από τον Θεό να τους δώσει δύναμη να αντιμετωπίσουν τη νέα θλιβερή πραγματικότητα Το σπίτι τους καταστράφηκε, όμως αυτοί ήταν ζωντανοί και κρατούσαν στα χέρια τους το αγαπημένο μωράκι τους, μια νέα ζωή που τους έδινε ελπίδα και αυτό ήταν το σημαντικότερο. Ήταν ευγνώμονες στον Θεό, που φρόντισε να τους προστατεύσει από το κακό, που αν έμεναν πίσω, θα τους συνέβαινε σίγουρα. Τώρα πλέον ήξεραν ότι άλλα σχέδια είχε ο Κύριος για αυτούς Δεν θα επέστρεφαν πίσω, άλλωστε η αδελφική αγάπη και η πρόνοια του Θεού δεν θα τους εγκατέλειπε και όλα θα γίνονταν κατά το θέλημά του Καθώς λοιπόν πλησιάζει το Πάσχα, αν και δεν τους γνωρίζω, με τη φαντασία μου κάνω μια εικόνα, έτσι για να χαρώ περισσότερο: Τους φαντάζομαι να είναι γύρω από το γιορτινό τραπέζι και να χαίρονται για τον Αναστημένο Ιησού Χριστό, απολαμβάνοντας τη χαρά της σωτηρίας που εκείνος τους χάρισε Η ζωή είναι στιγμές και η κατάλληλη στιγμή στη ζωή τους είχε έρθει για να τους σώσει τη ζωή

«Θεέ μου», σκέπτομαι, «πόσα συμβαίνουν στον ίδιο ακριβώς χρόνο σε κάθε σημείο του πλανήτη μας και όλα διαδραματίζονται και εξελίσσονται κάτω από το δικό σου άγρυπνο μάτι! Ο ουρανός αντικρίζει όλη τη γη. Ανέχεσαι έναν κόσμο που έχει εκτραπεί εξαιτίας της δύναμης της αμαρτίας και της ανηθικότητας κι όμως μακροθυμείς, μήπως κάποιοι ακόμα επιστρέψουν με μετάνοια και πίστη σε σένα και μέχρι όλοι, μέχρι τα πέρατα της γης, να μάθουν ότι ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε για χάρη κάθε αμαρτωλού Κάποια στιγμή θα έρθεις απροειδοποίητα, όπως ο κλέφτης μέσα στη νύχτα και κάθε μάτι σε όλη τη γη θα σε δει, όπως κάθε μάτι βλέπει τον ίδιο ουρανό, τον ίδιο ήλιο και το ίδιο φεγγάρι. Κανένας δεν γνωρίζει τον χρόνο που θα εμφανιστείς!»

Έρχονται στον νου μου τα λόγια των αγγέλων την ώρα που ο αναστημένος Ιησούς Χριστός αναλήφθηκε προς τον ουρανό: «Τι σταθήκατε και κοιτάτε τον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς που αναλήφθηκε από ανάμεσά σας, έτσι θα ’ρθει πάλι με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να πηγαίνει εκεί» (Πράξεις 1:11). Έχοντας λοιπόν αυτή την ελπίδα, ας έχουμε καθαρή καρδιά, ώστε όταν θα έρθει η στιγμή που θα τον συναντήσουμε, να τον δούμε ως Σωτήρα και όχι σαν κριτή... Η δύναμη είναι δική του

με», είπε η μαμά καθώς βγαίναμε από το αυτοκίνητο.

Έμεινα εκεί να κοιτάζω το προαύλιο και τον χώρο στάθμευσης του σχολείου μου, που ήταν γύρω γύρω τυλιγμένος με κίτρινη

ταινία. Κι όταν είδα αυτό το θέαμα, κατάλαβα

πως δεν θα μπορούσα να επιστρέψω πίσω

στο κτίριο. Δεν θα μπορούσα να περπατήσω

έξω από την αίθουσα του Νηπιαγωγείου

μου για να χαιρετίσω την κα Θάλεια που

ακόμα με θυμόταν Δεν θα μπορούσα να

ξαναμπώ στην αίθουσα της χορωδίας μας,

όπου τραγουδούσαμε κάθε Τρίτη κα Πέμπτη

τόσα χρόνια. Οι φίλες μου κι εγώ δεν θα

τρέχαμε ξανά να παραβγούμε μέχρι την κο-

τρέχαμε στη βροχή την ώρα του διαλείμματος

μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.

Ούτε θα αποφοιτούσα από το Δημοτικό

σχολείο όπου είχα πάει όλα μου τα χρόνια

και είχα περάσει τόσο όμορφα με τις φίλες

μου και όλους τους δασκάλους μας από

τότε που ήμουν πέντε χρονών.

«Ξέρω πως είναι δύσκολο, Άντα μου», είπε η μαμά αγκαλιάζοντάς με. «Όμως δο-

ξάζουμε τον Θεό που ο σεισμός συνέβη την

ώρα που δεν ήταν κανείς στο σχολείο».

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα καθώς

θυμήθηκα το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, τη νύχτα εκείνη

Η μαμά, ο μπαμπάς, ο Μάκης κι εγώ καθό-

μασταν στον καναπέ και παρακολουθούσαμε

μια οικογενειακή ταινία Τρομάξαμε πάρα

πολύ όταν αρχίσαμε να ταρακουνιόμαστε

και μείναμε εκεί αγκαλιασμένοι όλη τη διάρκεια

του σεισμού. Όταν σταματήσαμε να κουνιό-

μαστε, κάναμε έλεγχο σε όλο το σπίτι και εί-

δαμε κάποιες ζημιές που είχαν προκληθεί

«Είμαστε καλά, δόξα στον Θεό», είπε ο μπαμπάς. «Και το σπίτι μας είναι μια χαρά».

Εκείνο το βράδυ αποφασίσαμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί στρωματσάδα στο καθιστικό του σπιτιού και να φτιάξουμε ποπ κορν. Ο σεισμός ήταν πολύ τρομακτικός, όμως τελικά η υπόλοιπη νύχτα κύλησε ομαλά

Την άλλη μέρα, όμως, ακούσαμε τα δυσάρεστα νέα. Το κτίριο του σχολείου μας, που είχε χτιστεί πριν από πολλά χρόνια με

πανέμορφα τούβλα, είχε υποστεί τόσες πολλές ζημιές, που έπρεπε να το κλείσουν αμέσως Δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να μπει

μέσα, εκτός από τους ειδικούς μηχανικούς.

«Τι λέτε τώρα, όλες μου οι χειροτεχνίες

των καλλιτεχνικών είναι μέσα», είπα καθώς

η μαμά κι εγώ κοιτούσαμε την κίτρινη απαγορευτική ταινία. «Και ο φάκελός μου με

όλες τις εργασίες μου και το μπλε μπουφάν

μου που το είχα ξεχάσει εκεί Τα θέλω όλα

αυτά τα πράγματά μου!»

«Το ξέρω, Άντα μου», είπε η μαμά κρατώντας με σφιχτά από τον ώμο. «Όμως πρέπει να φύγουμε. Το σχολείο θα ξεκινήσει

σύντομα».

Αναρωτιέμαι τι εννοεί όταν λέει: ‘το σχολείο θα ξεκινήσει σύντομα’! Αφού το σχολείο μου είναι εκεί, εγκαταλειμμένο! Ήξερα τι εννοούσε

η μαμά Θα τελειώσουμε τη σχολική χρονιά

στο σχολείο που είναι πιο κοντά στο σπίτι

μας, εκεί θα πάμε ο αδελφός μου κι εγώ, ενώ οι περισσότερες φίλες μου θα πάνε σε

άλλα σχολεία. Οι υπεύθυνοι του Υπουργείου

ήθελαν να ξεκινήσουμε αμέσως τα μαθήματα

κι έτσι μας τοποθέτησαν σε όποια σχολεία

υπήρχαν θέσεις.

Όταν φτάσαμε στο άλλο σχολείο, ο αδελ-

φός μου κι εγώ μείναμε μέσα στο αυτοκίνητο

Εκείνος, βέβαια, είναι μόνο στην πρώτη

τάξη, είναι μικρούλης Δεν έχει τις αναμνήσεις

που έχω εγώ στο σχολείο μας, οπότε του

είναι πιο εύκολο. «Μαμά, σε παρακαλώ, μη

με αναγκάζεις να πάω σ’ αυτό το σχολείο

Καλύτερα να τελειώσω τη χρονιά με διδα-

σκαλία στο σπίτι Αυτό δεν είναι το σχολείο

μου. Κι όλα αυτά τα παιδιά δεν είναι οι φίλοι

μου Θέλω τόσο πολύ πίσω το παλιό μου

σχολείο!»

Όταν η μαμά γύρισε σ’ εμένα, είχε δάκρυα

στα μάτια. «Ξέρω πόσο δύσκολο είναι για

σένα, κοριτσάκι μου», είπε. «Όμως σε θέλω

δυνατή, πρέπει να πας τον μικρό αδελφό

σου στην καινούργια τάξη του».

Βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Μετά, έπιασα

τον αδελφούλη μου από το χέρι και τότε

είδα το μεγάλο πανό μπροστά στην είσοδο

του σχολείου που έγραφε: «Καλώς ήρθατε, μαθητές από το Κόκκινο Σχολείο».

Για μας ήταν αυτό! Ο αδελφός μου κι

εγώ μπλεχτήκαμε μέσα στο πλήθος των μα-

θητών, καθώς περάσαμε από την κεντρική

είσοδο και πολύ σύντομα βρήκαμε την τάξη

του.

«

Θα τα πούμε στο σχόλασμα, Άντα»,

είπε ο αδελφός μου καθώς έμπαινε με άνεση

στην τάξη του

Στη συνέχεια, βρήκα κι εγώ την τάξη

μου, όμως έμεινα διστακτική μπροστά στην

πόρτα. Δεν είχα καθόλου όρεξη να μπω

μέσα Αυτή δεν ήταν η τάξη μου, ούτε ο δάσκαλος ήταν ο δικός μου

Ξαφνικά, ένα κορίτσι προχώρησε προς

το μέρος μου. «Γεια σου», μου είπε χαμογελώντας. «Θα ήθελες να καθίσεις μαζί μας; Σου ετοιμάσαμε χώρο».

«Σ’ ευχαριστώ», απάντησα και την ακολούθησα στα πίσω θρανία της τάξης.

«Μπορείς να καθίσεις ανάμεσά μας», είπε το κορίτσι. «Είμαι η Μιράντα κι αυτή είναι η Ρενάτα».

Το δεύτερο κορίτσι μού χαμογέλασε και

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

είπε: «Λυπάμαι πολύ για ό,τι έγινε στο σχολείο

σου Ο σεισμός ήταν πράγμα πολύ τρομακτικό».

«Εγώ είμαι η Άντα», είπα και γλίστρησα

για να καθίσω στην καινούργια μου θέση

ανάμεσά τους. «Τι είναι αυτό;», ρώτησα

παίρνοντας στα χέρια μου ένα χοντρό τετράδιο

που έμοιαζε με λεύκωμα και ήταν πάνω στο θρανίο μου

«Είναι για σένα», είπε η Μιράντα. «Δηλαδή, δεν ξέραμε πως θα ήσουν εσύ συγκεκριμένα Όμως, όταν ακούσαμε ότι θα έρχονταν στο σχολείο μας κάποια παιδιά από το Κόκκινο Σχολείο, οι φίλες μου κι εγώ συνεργαστήκαμε και ετοιμάσαμε αυτό το λεύκωμα».

Ακούμπησα τα δάχτυλά μου πάνω στα λόγια που ήταν γραμμένα στο εξώφυλλο με γυαλιστερή κόλα κι έλεγαν, Καλώς Ήρθατε, Καινούργιοι Φίλοι μας. Μέσα υπήρχαν φωτογραφίες απ’ όλους τους μαθητές της τάξης μας, όλων των δασκάλων του σχολείου, ση-

μειώματα από διάφορους που έλεγαν πράγματα όπως, Χαιρόμαστε που είστε εδώ! Ελπίζουμε να σας αρέσει το καινούργιο σας σχολείο.

«Πω, πω!», είπα κοιτώντας τη Μιράντα

και τη Ρενάτα. «Είναι πολύ ευγενικό εκ

μέρους σας, κορίτσια».

«Πρέπει να είναι πολύ απαίσιο να χάνεις

το σχολείο σου», είπε η Μιράντα. «Και θέλαμε

απλά να σε κάνουμε να νιώσεις ευπρόσδεκτη

εδώ».

«Άλλωστε, το φθινόπωρο όλες μαζί θα

πάμε στο γυμνάσιο», είπε η Ρενάτα. «Άρα, είναι πολύ ωραίο που μπορούμε να γνωριστούμε νωρίτερα και να γίνουμε φίλες πριν

καν πάμε σ’ εκείνο το σχολείο».

Δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω

στη Μιράντα και στη Ρενάτα Και ήταν το πρώτο μου χαμόγελα από τότε που άκουσα

τα νέα για το σχολείο μου. Πάντα θα μου

λείπει το παλιό μου σχολείο, σκέφτηκα Και

λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να αποφοιτήσω από εκεί μαζί με όλες τις παλιές μου

φίλες Τα συναισθήματα αυτά δεν μπορούν

να φύγουν. Όμως, τώρα ξέρω ότι ένα τουλάχιστον καλό πράγμα έχει προκύψει –γνώρισα καινούργιες φίλες που θα είμαστε μαζί

στο γυμνάσιο n

Της Heather Klassen

Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Henry Brandt & Kerry L. Skinner

Όταν έχεις κουραστεί να παλεύεις με τα άγχη σου και θέλεις να βρεις γιατρειά, τότε είσαι έτοιμος να δεις την Καρδιά του Προβλήματος!

Γιατί να πρέπει να μάθεις να ζεις με τα

προβλήματα της ζωής όταν δεν μπορείς να τα λύσεις μόνος σου!

Στο βιβλίο “Η Καρδιά του Προβλήματος” ο καθηγητής Χένρι Μπραντ και ο Κέρρι Λ. Σκίννερ εντοπίζουν την προέλευση όλων των προβλημάτων - οικογενειακών, οικονομικών, εργασιακών, σχέσεων - σε μία μόνο πηγή: την αμαρτία που εξουσιάζει τη ζωή. Καμία ανθρώπινη θεραπεία δεν μπορεί να τη θεραπεύσει. Όμως, όλοι μπορούν να νικήσουν την αμαρτία με το Λόγο του Θεού.

“Η Καρδιά του Προβλήματος” θα σε

φέρει αντιμέτωπο με τη δική σου δύσκολη, περίπλοκη πορεία με την αμαρ-

τία, κατόπιν θα σου δείξει πώς να βρεις

και να κάνεις δική σου την υπερασπιστική γραμμή που σου έχει δώσει ο Θεός για κάθε περίσταση. Πολλές συναρπαστικές ιστορίες της πραγματικής ζωής προσφέρουν παραδείγματα για το πώς ο Θεός διαμορφώνει και μεταμορφώνει τη ζωή αμαρτωλών ανθρώπων κάθε μέρα, στρέφοντάς τους μακριά από την απατηλή συμβουλευτική και την ελαττωματική λογική του κόσμου και πιο κοντά στο μονοπάτι της δικαιοσύνης και της ολοκληρωτικής νίκης.

Ο πρωταγωνιστής

και το βουτυρόπαιδο

«Πατέρα, θέλω να ζήσω κι εσύ στέκεσαι εμπόδιο στον δρόμο μου Δεν θέλω να έχω πατέρα, αλλά θέλω να έχω τα αγαθά του, επειδή τα έχω κληρονομήσει Δεν σε θέλω στη ζωή μου Το μόνο πράγμα που έχει αξία για μένα είναι αυτό που μπορώ να πάρω από σένα. Για μένα, πρέπει να αποδεχθείς ότι δεν υπάρχεις». Αυτό είναι η αμαρτία απέναντι στον Θεό Παίρνουμε ευχαρίστως όλα όσα μας δίνει και μετά τον βγάζουμε από τη ζωή μας. Με πολλή χαρά ξενιτευόμαστε και ξοδεύουμε όλα όσα μας έχει δώσει, ενώ την ίδια στιγμή αρνούμαστε την ύπαρξή του

Μετά έρχεται η πείνα, η συμφορά, η μοναξιά, η απογοήτευση Όλα εκείνα που τόσο αποστρεφόμαστε στη ζωή, κι όμως μας συμβαίνουν κι είναι η σωτηρία μας. Γιατί όσο μας περιτριγυρίζει η άνεση, δεν δίνουμε σημασία στην πραγματική μας κατάσταση Δεν βλέπουμε πόσο μόνοι είμαστε μέσα σε τόσα πλήθη και πόσο φτωχοί μέσα σε τόσα αγαθά Πρέπει να καταλάβουμε πως ό,τι πιο πικρό, σκληρό και δύσκολο έρχεται στη ζωή μας δεν είναι για την καταστροφή μας, αλλά για τη σωτηρία μας Πρέπει να καταλάβουμε πως σε τέτοιες δύσκολες στιγμές ο Θεός είναι δίπλα μας, σε τέτοιες στιγμές ο Θεός είναι μπροστά μας, είμαστε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον ζωντανό κι αληθινό Θεό. Τότε καταλαβαίνουμε αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός: «Τι ωφελείται τάχα ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο, αλλά χάσει τη ζωή του;» (Ματθαίος 16:26). Αυτό δεν έγινε και στον άσωτο γιο, όταν «ελθών εις εαυτόν», συντριμμένος, ταπεινωμένος και μετανιωμένος παίρνει τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι του Πατέρα; (Λουκάς 15:17).

Στο Ευαγγέλιο του Λουκά στο 15ο κεφάλαιο και στα εδάφια 11-32, ο άσωτος γιος είναι ο πρωταγωνιστής, ο εξελίξιμος· ο άλλος, ο μεγάλος, ο υπάκουος, είναι το χολωμένο βουτυρόπαιδο των εκκλησιών μας Ο Θεός ζητά να έχουμε κότσια, να τον παραδεχόμαστε ή να μην τον παραδεχόμαστε, ελεύθερα και ξεκάθαρα. Να φεύγουμε πριν επιστρέψουμε, του αρέσουν οι κόντρες Μας θέλει ζωντανούς, δραστήριους κι έξυπνους. Τους υπόλοιπους τους βαριέται Λοιπόν, πρωταγωνιστής ή βουτυρόπαιδο; n

"#$%!&'%($!!)!!*+,(-!./%0(#&!!)!!*0&&!1$+2&&

Νομίζαμε ότι είχαμε

βρει το αντίδοτο"""

Έτσι τουλάχιστον νομίζαμε"! Άθελά μας

όμως#!οι περισσότεροι συνεχίζουμε να

κουβαλάμε τις παλιές μας αντιλήψεις

στην καινούργια μας ζωή"! Δεν μπορέ

σαμε να ανταποκριθούμε στα στά

νταρντ που δημιουργήσαμε#!γι%!αυτό και

πειστήκαμε ότι ο Θεός τα δημιούργησε"!

Διαβάσαμε τα λόγια Του !$ την Αγία

Γραφή$! μέσα από το πρίσμα της ντρο

πής που δημιουργήσαμε και#!έτσι#!βρίσκουμε τον εαυτό μας ολοένα και πιο πίσω στον αγώνα για την!&τελειότητα'"!Καταλήξαμε να ρίχνουμε το φταίξιμο ο ένας στον άλλον#! να κατηγορούμε#! να συγκρινόμαστε#! να προσποιούμαστε"!Κάποιοι από μας αποτραβηχτήκαμε από όλη αυτή τη διαδικασία#! έχοντας γίνει κυνικοί#! απρόθυμοι να εμπιστευτούμε#! απελ πισμένοι"! Ο γάμος μας#! η εκκλησία#! η οικογένεια#! οι φιλίες#! η εργασία μας#!η κουλτούρα μας"""!όλα χρειάζονται το αντίδοτο"!

Το αντίδοτο όμως του Θεού σπάνια έρχεται με τη μορφή που το περι μένουμε"!(ι γίνεται#!αν ο Θεός δεν είναι τελικά Αυτός που νομίζουμε"""!αλλά ούτε και εμείς)!

! #$% σελίδες & ! Χαρτόδετο

Οσοι διαβάζουν την Καινή Διαθήκη"!

θα έχουν πολλές φορές αναρωτηθεί τι

σημαίνουν φράσεις όπως!#Βασιλεία

των Ουρανών$"!#ο αιών του κόσμου

τούτου$! ή ποια σχέση υπάρχει ανά‐

μεσα στην Εκκλησία και στη Βασιλεία

του Θεού%!Είναι ταυτόσημες έννοιες ή

η μία υπάγεται στην άλλη&!Τι σημαίνει

στα κείμενα του απ%!Παύλου η έννοια #αιών$! και τι η έννοια!#κόσμος$&! Τι

σημαίνει η φρ%!#εν Χριστώ$&!Τι ήταν το

Βάπτισμα του Ιωάννη&! Ποιοι είναι οι

δυισμοί του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου

και ποιοι της Επιστολής προς Εβραί‐

ους&! Τι είναι ο!#ύπνος των νεκρών&$!

Είναι ο νόμος το θέλημα του Θεού&!

κλπ%!κλπ%!!

Το βιβλίο αυτό"!συγκροτημένο θεολογικό βοήθημα που μπορεί να χρησιμοποι‐ηθεί γόνιμα και στους ακαδημαϊκούς κύκλους"! δίνει απαντήσεις σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα παρόμοια ερωτήματα που απασχολούν κάθε μελετητή της Καινής

!!!!!!!!!!"

#"$%&"σελίδες

#"Σκληρόδετο