Vormgeving Visual Inventory by Omar Vasquez Jesus

Visual inventory Verantwoording van de vormgeving op basis van het concept, de visual inventory geeft een beeld van het ontwerpproces. In de visual inventory staan de basiselementen van de beeldtaal, de compositie/vlakverdeling, typografie, beeld en kleur.

Naam Omar Vasquez Jesus Studentnummer 500 704 100 Klas V1-11 Docente Charley Muhren Vak Vormgeving 2 Opdracht Visual inventory Verhalen 96, 72, 89 Datum 11-1-2016 Versie 1.2

Inhoudsopgave Verhaal 1: Stijloefeningen (96) – Steenkolenfrans

Verhaal & Concept 4 Inspiratiebord fotografische beelden 5 Inspiratiebord visuals met de focus op kleur en vorm 6 Inspiratiebord typografische sfeer 7 Onderzoek typografische sfeer 8 Typografisch beeld 9-10 Typografie & Ratio 11 Kleurenpalet 12 Breakpointgraph 13 Viewports 14-18

Verhaal 2: Stijloefeningen (72) – Western

Verhaal & Concept 20 Inspiratiebord fotografische beelden 21 Inspiratiebord visuals met de focus op kleur en vorm 22 Inspiratiebord typografische sfeer 23 Onderzoek typografische sfeer 24 Typografisch beeld 25-26 Typografie & Ratio 27 Kleurenpalet 28 Breakpointgraph 29 Viewports 30-36

Verhaal 3: Stijloefeningen (89) – Zombie

Verhaal & Concept 38 Inspiratiebord fotografische beelden 39 Inspiratiebord visuals met de focus op kleur en vorm 40 Inspiratiebord typografische sfeer 41 Onderzoek typografische sfeer 42 Typografisch beeld 43-48 Typografie & Ratio 49 Kleurenpalet 50 Breakpointgraph 51 Viewports 52-60

Verhaal 1 Stijloefeningen (96) â&#x20AC;&#x201C; Steenkolenfrans

Verhaal & concept Stijloefeningen (96) – Steenkolenfrans

Sfeerwoord

Le premier fevrièr 2011. Presque midi. Le bus s’arrête. Ligne 21. Place de Gare Centrale. Je marche au derrière d’un poussette. Mon fils dort. Je suis en route au Bibliothèque Public pour emprunteur Exercices de Style de Raymond Queneau. C’est un livre très dificile d’acquérir. Mais zut alors, quelle ravage ici! Il y a beaucoup de puits de travaille! Les politis enfonsent, les foret forent.

Dromerig

Devant le bibliothèque. Á douze heures quarante trois. Une femme s’adresse á moi. Elle est très jolie. Non, jolie n’est pas le mot just. Elle est charmante, magnifique, incroyable! Ses boucles sont noir comme une nuit sans lune. Elle me demande dans Anglais avec une accente Française q’ici est la poste. ‘Je parle Français’, je dit. ‘Comment ça va? Comme ci, comma ça. Et ça, c’est n’est pas la poste, c’est le bibliotèque. C’est vrais, ici etait une poste, mais il y a longtemps.’ La femme n’écoute pas, elle est destracté par un Renault gris qui va sens devant derrière de nous. Elle tourne, elle rit. Très mélancolique. Je voudrais dire qu’elle doit aller au Rue de Raadmaison, mais elle a tourné et elle s’enfuit au Renault. Au jamais voire, ma chérie! Dans le bibliothèque. Au deuxième étage. Le temps est treize heures quartre. Je cherche prèsque au Q. Il y a beaucoup de livres de Queneau, mais pas l’Excersises de Style. Pour la securité, je cherche au P et au R, mais rien. Domage garage. Je vais aux computères. Le catalogue onligne du bibliothèque me dit que Exercices de Style est effectivement présent. Je vais á un collaborateur du bibliothèque. Je le dit mon problème. Il est très arrogante est ne veut pas mon aider. Je demande encore le même question. Le collaborateur soupire. Il s’éléve et mon aide á cherche. Mais rien du tout. Exercices de Style n’est pas là. Mais le collaborateur a une bout! Il me conseille de faire un e-mail au magasin. Là-bas, on a un examplaire d’Exercices de Style, sans doute! Je fais un e-mail. J’attende quinze minutes. Un e-mail retour de magasin: ‘Monsieur, Exercices de Style est présent au deuxième étage.’ C’est l’espace exactement que j’ai déjà cherché tous le jour! Je pars. Desillusioné.

Concept

Het verhaal wordt op een meeslepende en dromerige manier verteld, de persoon in het verhaal praat op een zachte een langzame toon die woord voor woord meesleept in een dromerige wereld. Het lijkt op een dagdroom waarin je volledig bent verzonken in dit verhaal.

Une heure après. Au Place de Bois et Ombre, dans une boutique de bébé. J’achète des chaussures bébé pour mon fils.

Inspiratiebord fotografische beelden

Dromerig

Ik heb hier gezocht naar letterlijk het woord zelf en kreeg deze afbeeldingen te zien, dromerige en slaperige fotoâ&#x20AC;&#x2122;s.

Ik voor deze foto gekozen omdat deze naar mijn gevoel het woord in zijn geheel omvatte. Het dromerige komt hier het beste naar voren. Ook is dit een kleurvolle foto waardoor ik genoeg keuze kon opbouwen bij het maken van de kleurenpalet.

Inspiratiebord visuals met de focus op vorm en kleur

Dromerig

Ik heb geprobeerd de vormen, kleuren en texturen van de foto proberen te vertalen naar een abstract beeld.

Ik heb gekozen voor deze visual omdat het qua vorm en kleur erg goed aansluit. Ook is dit een schilderij waarbij je wegdroomt tijdens het kijken door de manier waarop gebruik gemaakt is van vorm en kleur.

Inspiratiebord typografische sfeer

Dromerig

Vorm speelde een belangrijke rol tijdens het zoeken naar de typografische sfeer beelden, tijdens het lezen moet je een soort van wegebben in de woorden. Dit was dĂŠ primaire focus tijdens het zoeken van het typografische sfeer.

Ik heb voor deze afbeelding gekozen, omdat dit een fusie is van alles wat ik gezocht had, de kleuren komen overeen met de foto en de visuals en de lettertype sprak mij erg aan. Ook komen de overgangen en de ronde vormen hier goed terug.

Onderzoek typografische sfeer Dromerig

Dromerig

Bij het verhaal moest ik denken aan een droom, het verhaal wordt zodanig rustig, meeslepend en detaillerend verteld dat het voelt of je een droom binnentreedt. Dit beeld kwam bij mij op een persoon in een droomwereld.

Bij dromerig denk ik aan zachte maar toch diepe kleuren, die emotie opwekken en waar je langer naar wilt kijken kortom kleuren en vormen die je meeslepen en vaagheid uitstralen vaak zijn dit organische vormen zonder enig samenhang.

Dromerig

Het typografisch beeld laat het vage en diepe kleuren zien. De tekst is wat moeilijker te lezen en valt soms weg in de afbeelding zelf wat vaagheid creĂŤert. Organische vormen en meeslepende sfeer.

Steenkolenfrans font : Wet dreams Ontworpen door: Classificatie: Tags:

Onbekend Script Calligraphic, Decorative, Display,

abcdefghijklmnopqrstuvwxyz ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUV W X YZ 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 (! @ # $ % &_+= : , . /[]{})

Le premier

Broodtekst: Calligraffiti Ontworpen door: Classificatie: Tags:

Open Window Calligraphic Calligraphic, Cursive, Handwritten, Paragraph

á moi. Elle est très jolie. Non, jolie n’est pas le mot just. Elle est charmante,

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ

Français’, je dit. ‘Comment ça va? Comme ci, comma ça. Et ça, c’est n’est pas la

Ratio / Visual type scale Uitleg: Verhouding oogt goed het is in harmonie met de broodtekst.

Font: Base size: Scale:

magnifique, incroyable! Ses boucles sont noir comme une nuit sans lune. Elle me demande dans Anglais avec une accente Française q’ici est la poste. ‘Je parle

0123456789(!@#$%^&*-+=,./[]{})

Wet dreams 2.369 em 1.333 - perfect fourth

y a beaucoup de puits de travaille! Les politis enfonsent, les foret forent. Devant le bibliothèque. Á douze heures quarante trois. Une femme s’adresse

abcdefghijklmnopqrstuvwxyz

Font: Base size: Scale:

neau. C’est un livre très dificile d’acquérir. Mais zut alors, quelle ravage ici! Il

poste, c’est le bibliotèque. C’est vrais, ici etait une poste, mais il y a longtemps.’ Calligraffiti 0.707 em 1.333 - perfect fourth

Uitleg: Past bij de stijl en de dropcaps sluiten er goed bij aan.

La femme n’écoute pas, elle est destracté par un Renault gris qui va sens devant derrière de nous. Elle tourne, elle rit. Très mélancolique. Je voudrais dire qu’elle doit aller au Rue de Raadmaison, mais elle a tourné et elle s’enfuit au Renault. Au jamais voire, ma chérie! 11

Kleurenpalet Kleurassociaties Rustgevend > Zachte kleuren > Pastel kleuren > Beige, Creme, Turquoise Meeslepend > Diepe kleuren > Shades > Donker blauw

Verantwoording 2

De kleurenpalet die ik gevormd heb is afkomstig van de afbeelding van de concrete vertaling van een droomwereld, ik vond dit een geschikte foto om de kleuren van te bepalen. De kleuren zijn gedempt en lijken op pastel kleuren, blauwe tinten en hele lichte gele en bruine tinten. De kleurenpalet straalt rust uit en valt weg voor het oog dit is belangrijk voor de wegdromende sfeer van het verhaal. Voor de display heb ik een blauwe tint gebruikt die niet te veel opvalt omdat de font zijn werk al meer dan goed doet met de organische en opvallende vormen.

1. Display kleur 2. Body kleur

De body heeft een donker blauwe kleur gekregen, blauw straalt rust uit en is tevens een koude kleur die niet veel aandacht uitstraalt. Ik vind dit passen bij de tekst en de sfeer die er bij hoort. Rustgevend en meeslepend dromerig.

Breakpoint graph

Viewports Weinig ruimte - iPhone 5

Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Genoeg ruimte - iPad

Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

Veel ruimte - 17’’ Laptop

Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

iPhone 5 Weinig ruimte Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Non, jolie n’est pas le mot just. Elle est charmante, magnifique, incroyable! Ses boucles sont noir comme une nuit sans lune. Elle me demande dans Anglais avec une accente Française q’ici est la poste. ‘Je parle Français’, je dit. ‘Comment ça va? Comme ci, comma ça. Et ça, c’est n’est pas la poste, c’est le bibliotèque. C’est vrais, ici etait une poste, mais il y a longtemps.’ La femme n’écoute pas, elle est destracté par un Renault gris qui va sens devant derrière de nous. Elle tourne, elle rit. Très mélancolique. Je voudrais dire qu’elle doit aller au Rue de Raadmaison, mais elle a tourné et elle s’enfuit au Renault. Au jamais voire, ma chérie! Dans le bibliothèque. Au deuxième étage. Le temps est treize heures quartre. Je cherche prèsque au Q. Il y a beaucoup de livres de Queneau, mais pas l’Excersises de Style. Pour la securité, je cherche au P et au R, mais rien. Domage garage. Je vais aux computères. Le catalogue onligne du bibliothèque me dit que Exercices de Style est effectivement présent..

Je vais á un collaborateur du bibliothèque. Je le dit mon problème. Il est très arrogante est ne veut pas mon aider. Je demande encore le même question. Le collaborateur soupire. Il s’éléve et mon aide á cherche. Mais rien du tout. Exercices de Style n’est pas là. Mais le collaborateur a une bout! Il me conseille de faire un e-mail au magasin. Là-bas, on a un examplaire d’Exercices de Style, sans doute! Je fais un e-mail. J’attende quinze minutes. Un e-mail retour de magasin: ‘Monsieur, Exercices de Style est présent au deuxième étage.’ C’est l’espace exactement que j’ai déjà cherché tous le jour! Je pars. Desillusioné.

Une heure après. Au Place de Bois et Ombre, dans une boutique de bébé. J’achète des chaussures bébé pour mon fils.

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: emâ&#x20AC;&#x2122;s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

magnifique, incroyable! Ses boucles sont noir comme une

Je le dit mon problème. Il est très arrogante est ne veut

nuit sans lune. Elle me demande dans Anglais avec une

pas mon aider. Je demande encore le même question. Le

accente Française q’ici est la poste. ‘Je parle Français’, je

collaborateur soupire. Il s’éléve et mon aide á cherche.

dit. ‘Comment ça va? Comme ci, comma ça. Et ça, c’est

Mais rien du tout. Exercices de Style n’est pas là. Mais

n’est pas la poste, c’est le bibliotèque. C’est vrais, ici etait

le collaborateur a une bout! Il me conseille de faire un

une poste, mais il y a longtemps.’ La femme n’écoute pas,

e-mail au magasin. Là-bas, on a un examplaire d’Ex-

elle est destracté par un Renault gris qui va sens devant

ercices de Style, sans doute! Je fais un e-mail. J’attende

derrière de nous. Elle tourne, elle rit. Très mélancolique.

quinze minutes. Un e-mail retour de magasin: ‘Monsieur,

Je voudrais dire qu’elle doit aller au Rue de Raadmaison,

Exercices de Style est présent au deuxième étage.’ C’est

mais elle a tourné et elle s’enfuit au Renault. Au jamais

l’espace exactement que j’ai déjà cherché tous le jour! Je

voire, ma chérie!

pars. Desillusioné.

Dans le bibliothèque. Au deuxième étage. Le temps est treize heures quartre. Je cherche prèsque au Q. Il y a beaucoup de livres de Queneau, mais pas l’Excersises de Style. Pour la securité, je cherche au P et au R, mais

Une heure après. Au Place de Bois et Ombre, dans une

rien. Domage garage. Je vais aux computères. Le cat-

boutique de bébé. J’achète des chaussures bébé pour mon

alogue onligne du bibliothèque me dit que Exercices de

fils.

Style est effectivement présent. Je vais á un collaborateur du bibliothèque.

Laptop 17’’ Veel ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

Le premier fevriér

Devant le bibliothèque. Á douze heures quarante trois. Une femme s’adresse á moi. Elle est très jo-

thèque. Je le dit mon problème. Il est très arrogante est ne veut pas mon aider. Je demande encore le même question. Le collaborateur soupire. Il s’éléve et mon aide á cherche. Mais rien du tout. Exer-

Exercices de Style de Raymond Queneau. C’est un livre très dificile d’acquérir. Mais zut alors, quelle ravage ici! Il y a beaucoup de puits de travaille! Les politis enfonsent, les foret forent.

lie. Non, jolie n’est pas le mot just. Elle est charmante, magnifique, incroyable! Ses boucles sont noir comme une nuit sans lune. Elle me demande dans Anglais avec une accente Française q’ici est la poste. ‘Je parle Français’, je dit. ‘Comment ça va? Comme ci, comma ça. Et ça, c’est n’est pas la poste, c’est le bibliotèque. C’est vrais, ici etait une poste, mais il y a longtemps.’ La femme n’écoute pas, elle est destracté par un Renault gris qui va sens devant derrière de nous. Elle tourne, elle rit. Très mélancolique. Je voudrais dire qu’elle doit aller au Rue de Raadmaison, mais elle a tourné et elle s’enfuit au Renault. Au jamais voire, ma chérie!

au P et au R, mais rien. Domage garage. Je vais aux computères. Le catalogue onligne du bibliothèque me dit que Exercices de Style est effectivement présent. Je vais á un collaborateur du biblio-

cices de Style n’est pas là. Mais le collaborateur a une bout! Il me conseille de faire un e-mail au magasin. Là-bas, on a un examplaire d’Exercices de Style, sans doute! Je fais un e-mail. J’attende

quinze minutes. Un e-mail retour de magasin: ‘Monsieur, Exercices de Style est présent au deuxième étage.’ C’est l’espace exactement que j’ai déjà cherché tous le jour! Je pars. Desillusioné. Une heure après. Au Place de Bois et Ombre, dans une boutique de bébé. J’achète des chaussures bébé pour mon fils. 18

Verhaal 2 Stijloefeningen (72) â&#x20AC;&#x201C; Western

Verhaal & concept Stijloefeningen (72) – Western Een stofwolk ontneemt het zicht op de wegrijdende postkoets, die mij net heeft afgezet voor het station van dit door god verlaten prairydorp. Een tumbleweed tuimelt over het zanderige plein. Het bord van de verlaten saloon piept in de wind die me voortjaagt naar de Public Library. Het geluid van een lucifer die wordt afgestreken. Knetterend tabak. Van onder hoeden word ik gadegeslagen. Als blikken konden doden had ik nu een kogel of tien in m’n donder gehad. Ik ben op zoek naar een exemplaar van Stijloefeningen van Ray ‘Mad Dog’ McQuno. Ik zoek het al een week of wat, zonder succes. Mijn tocht zet zich voort over een loopplank met aan weerszijden de baringsweeën van een stad in wording. Wat men hier wil, het is me een raadsel. Voor de Public Library. In de verte hinnikt een paard. In een hoek speelt een man mondharmonica. Ik klop het stof van mijn hoed, maar vlak voordat ik naar binnen ga, houdt een dame me staande. Haar hoepeljurk stuwt een lelieblanke boezem omhoog. Gitzwart haar, hoog opgestoken, een enkele krul accentueert haar porceleinblanke gezichtje. Ik hoor engelengezang als zij met een Frans accent vraagt of dit het postkantoor is. Once upon a time stond hier inderdaad een postkantoor. Ze haalt een vergeelde briefkaart uit haar reistas. Achter haar probeert een man weg te komen op zijn paard. Het gaat wat moeizaam omdat hij zijn paard om onduidelijke redenen achteruit laat lopen. De vrouw kijkt om terwijl ik haar uitleg dat het postkantoor inmiddels elders te vinden is. Ze glimlacht naar me. Verontschuldigend. Lang gerekte mondharmonicatonen begeleiden het wegrennen van de vrouw.

Sfeerwoord

Stoffig Concept

Het verhaal doet mij denken aan een warme, stoffige woestijn en omgeving waar altijd een zandstorm bezig is en waar de stof op elk moment opwaait.

Binnen in de Library. De hoedrand van een sombrero vibreert zachtjes door het gesnurk van de eronder slapende Mexicaan. Een man snijdt een punt aan een stuk hout. Ik zoek bij de M van McQuno. Er zijn aardig wat boeken van ’m aanwezig, maar Stijloefeningen ontbreekt. Damn. Ik ga naar de kaartenbak. Volgens de kaartenbak is het boek wel degelijk daar waar het moet liggen. Ik vraag aan een cowboy die hier werkt of hij begrijpt hoe het zit. De bastaard zoekt mee, maar vindt niks. Hij raadt me aan om een telegram naar het Magazijn te sturen. Die hebben waarschijnlijk nog wel een exemplaar liggen. Vijftien dagen later krijg ik een telegram terug. Ik citeer het in z’n geheel: ‘Stijloefeningen is aanwezig. Stop. Op de tweede verdieping van de Public Library. Stop. Einde bericht. Stop.’ Ik knal de gringo die mij deze ‘driesterrentip’ gaf overhoop, steel het eerste het beste paard dat ik zie en ren weg op het ritme van de wind de horizon tegemoet. Ik ben nog ver, zeer ver weg van huis, als ik bij een Chinees op een klein pleintje met een enkele boom in het midden cowboylaarsjes voor mijn zoon koop. In de verte huilt een coyote.

Inspiratiebord fotografische beelden

Stoffig

Ik heb beelden gezocht die stoffig bij mij opriepen, dus stofwolken, zandstormen, stof in de woestijn, zand en gron en stof van vuil.

Ik heb voor deze foto gekozen omdat dit naar mijn gevoel het kleurenpalet zou gaan vormen die ik zocht, daarnaast paste deze foto het beste bij het verhaal.

Inspiratiebord visuals met de focus op vorm en kleur

Stoffig

Naar aanleiding van de foto heb ik gelet op de kleur en vorm, ik ben uitgekomen op visuals die abstract zijn maar tegelijkertijd wel degelijk stoffig.

Deze visual paste het beste bij de foto niet alleen de aarde kleuren kwamen gepast terug maar vooral het gevoel van beweging kwam hier duidelijk naar voren. Zoals de zandstorm op de gekozen foto, dit vond ik een erg mooi element.

Inspiratiebord typografische sfeer

Stoffig

Ik heb hier gezocht naar dust, dusty fonts, schrijven in zand, western dust en stof in het algemeen.

Ik heb erg getwijfeld voor dat ik mijn keus had gemaakt voor de typografische sfeer. Een aantal konden er goed mee door qua vorm, kleur en textuur. De reden dat ik deze gekozen heb is omdat ik bij het zien ervan het echte stoffige gevoe krijg en dit was wat paste bij het verhaal ook is deze qua kleur erg gepast.

Onderzoek typografische sfeer Stoffig

Stoffig

Het western verhaal doet mij denken aan een grote stofwolk die opkomt in de woestijn, onoverzichtelijk gigantisch en vooral stoffig.

De vorm is wolkachtig maar vooral rond en onoverzichtelijk met beweging en zanderige aardkleuren.

Stoffig

De typografie is letterlijk in het zand geschreven wat op zich ook stof is en dus een stoffige structuur heeft. De typografie vertaalt de stoffige sfeer goed en de kleuren komen overeen.

Western font : Destroy Ontworpen door: Classificatie: Tags:

Typografski Display Display, Distressed, Grunge, Rough, Sans Serif

A b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z A b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ! $ & : , .

op de wegrijdende postkoets, die mij net heeft afgezet voor het station van dit door god verlaten prairydorp. Een tumbleweed tuimelt over het zanderige plein. Het bord van de verlaten saloon piept in de wind die me voortjaagt naar de Public Library. Het geluid van een lucifer die wordt afgestrek-

Broodtekst: Dust overhaul Ontworpen door: Classificatie: Tags:

Een stofwolk ontneemt het zicht

en. Knetterend tabak. Van onder hoeden word ik gadegeslagen. Als blikken konden doden had ik nu

Onbekend Serif

een kogel of tien in m’n donder gehad. Ik ben op zoek naar een ex-

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ( ! @ # $ % ^ & * - + = , . / [ ] { } )

emplaar van Stijloefeningen van Ray ‘Mad Dog’ McQuno. Ik zoek het al een week of wat, zonder succes. Mijn tocht zet zich voort over een loopplank met aan weerszijden de baringsweeën van een stad in wording. Wat men hier wil, het is me een raadsel.

Ratio / Visual type scale Font: Base size: Scale:

Voor de Public Library. In de

verte hinnikt een paard. In een hoek speelt een man mondharmonica. Ik klop het stof van mijn hoed, maar vlak voordat

ik naar binnen ga, houdt een

dame me staande. Haar hoepeljurk stuwt een lelieblanke boezem omhoog. Gitzwart haar,

hoog

opgestoken,

een

enkele krul accentueert haar porceleinblanke

gezichtje.

hoor engelengezang als zij met

een Frans accent vraagt of dit

het postkantoor is. Once upon a time stond hier inderdaad

een postkantoor. Ze haalt een vergeelde briefkaart uit haar

reistas. Achter haar probeert

een man weg te komen op zijn paard. Het gaat wat moeizaam

omdat hij zijn paard om onduidelijke redenen achteruit

Typografski 3.998 em 1.333 - perfect fourth

Font: Base size: Scale:

Dust overhaul 1 em 1.333 - perfect fourth

Uitleg: Header is extra groot dit past bij de sfeer van western posters. Die ik wil ik nabootsen.

Uitleg:

De tekst is goed leesbaar en niet te groot of te klein. De aandacht gaat naar de header.

laat lopen. De vrouw kijkt om

terwijl ik haar uitleg dat het postkantoor inmiddels elders

te vinden is. Ze glimlacht naar me. Verontschuldigend.

Kleurenpalet Kleurassociaties Aarde > Warme kleuren > Donkere kleuren > Bruin, Oranje, Oker

Verantwoording 2

De kleuren spreken voor zich bij het wood stoffig, vies, aarde, zand en diepe, donkere kleuren. Ik wilde niet teveel in gaan op accent kleuren omdagt te veel bruine shades en tinten niet goed samengaan en de essentie van de sfeer hierdoor mogelijk vervaagd. De kleurenpalet is afgenomen van de abstracte afbeelding. De display heeft een donkere aarde bruine kleur en de body heeft een wat lichtere bruine kleur. De contrast is in evenwicht en de sfeer komt goed naar voren.

1. Display kleur 2. Body kleur

Breakpoint graph

Breakpoint graph Weinig ruimte - iPhone 5

Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Genoeg ruimte - iPad

Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

Veel ruimte - 17’’ Laptop

Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

iPhone 5 Weinig ruimte Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Een stofwolk ontneemt het zicht Een stofwolk ontneemt het zicht op de wegrijdende postkoets, die mij net heeft afgezet voor het station van dit door god verlaten prairydorp. Een tumbleweed tuimelt over het zanderige plein. Het bord van de verlaten saloon piept in de wind die me voortjaagt naar de Public Library. Het geluid van een lucifer die wordt afgestreken. Knetterend tabak. Van onder hoeden word ik gadegeslagen. Als blikken konden doden had ik nu een kogel of tien in m’n donder gehad.

Ik ben op zoek naar een exemplaar van Stijloefeningen van Ray ‘Mad Dog’ McQuno. Ik zoek het al een week of wat, zonder succes. Mijn tocht zet zich voort over een loopplank met aan weerszijden de baringsweeën van een stad in wording. Wat men hier wil, het is me een raadsel. Voor de Public Library. In de verte hinnikt een paard. In een hoek speelt een man mondharmonica. Ik klop het stof van mijn hoed, maar vlak voordat ik naar binnen ga, houdt een dame me staande. Haar hoepeljurk stuwt een lelieblanke boezem omhoog. Gitzwart haar, hoog opgestoken, een enkele krul accentueert haar porceleinblanke gezichtje. Ik hoor engelengezang als zij met een Frans accent vraagt of dit het postkantoor is. Once upon a time stond hier inderdaad een postkantoor. Ze haalt een vergeelde briefkaart uit haar reistas. Achter haar probeert een man weg te komen op zijn paard. Het gaat wat moeizaam omdat hij zijn paard om onduidelijke redenen achteruit laat lopen.

De vrouw kijkt om terwijl ik haar uitleg dat het postkantoor inmiddels elders te vinden is. Ze glimlacht naar me. Verontschuldigend. Lang gerekte mondharmonicatonen begeleiden het wegrennen van de vrouw. Binnen in de Library. De hoedrand van een sombrero vibreert zachtjes door het gesnurk van de eronder slapende Mexicaan. Een man snijdt een punt aan een stuk hout. Ik zoek bij de M van McQuno. Er zijn aardig wat boeken van ’m aanwezig, maar Stijloefeningen ontbreekt. Damn. Ik ga naar de kaartenbak. Volgens de kaartenbak is het boek wel degelijk daar waar het moet liggen. Ik vraag aan een cowboy die hier werkt of hij begrijpt hoe het zit. De bastaard zoekt mee, maar vindt niks. Hij raadt me aan om een telegram naar het Magazijn te sturen. Die hebben waarschijnlijk nog wel een exemplaar liggen.

iPhone 5 Weinig ruimte Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Vijftien dagen later krijg ik een telegram terug. Ik citeer het in z’n geheel: ‘Stijloefeningen is aanwezig. Stop. Op de tweede verdieping van de Public Library. Stop. Einde bericht. Stop.’ Ik knal de gringo die mij deze ‘driesterrentip’ gaf overhoop, steel het eerste het beste paard dat ik zie en ren weg op het ritme van de wind de horizon tegemoet. Ik ben nog ver, zeer ver weg van huis, als ik bij een Chinees op een klein pleintje met een enkele boom in het midden cowboylaarsjes voor mijn zoon koop. In de verte huilt een coyote.

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: emâ&#x20AC;&#x2122;s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

De bastaard zoekt mee, maar vindt niks. Hij raadt me aan om een telegram naar het Magazijn te sturen. Die hebben waarschijnlijk nog wel een exemplaar liggen. Vijftien dagen later krijg ik een telegram terug. Ik citeer het in z’n geheel: ‘Stijloefeningen is aanwezig. Stop. Op de tweede verdieping van de Public Library. Stop. Einde bericht. Stop.’ Ik knal de gringo die mij deze ‘driesterrentip’ gaf overhoop, steel het eerste het beste paard dat ik zie en ren weg op het ritme van de wind de horizon tegemoet. Ik ben nog ver, zeer ver weg van huis, als ik bij een Chinees op een klein pleintje met een enkele boom in het midden cowboylaarsjes voor mijn zoon koop. In de verte huilt een coyote.

Laptop 17’’ Veel ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

Laptop 17’’ Veel ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

Verhaal 3 Stijloefeningen (89) â&#x20AC;&#x201C; Zombie

Verhaal & concept Stijloefeningen (89) – Zombie Duizenden hongerige ondoden lopen zielloos over het stationsplein. Op zoek naar voedsel, naar half vergane hondenlijken, naar vers mensenvlees. Het is gekkenwerk dat ik hier ben, maar de brandstof van de bus is op. Ik hoopte dwars door de menigte wandelende lijken heen te kunnen rauzen. Maar het mocht niet zo zijn. Ergens ter hoogte van het gebouw dat ooit Oibibio huisvestte, hield de bus op met rijden. Ik heb ‘m uit laten rollen en nu loop ik hier. Onder mijn gele regenpak heb ik mezelf in aluminiumfolie verpakt in de hoop niet besmet te worden door de verontreinigde miezerregen. Donkere wolken hangen als een woedende God boven het troosteloze Centraal Station. Een venijnige wind rammelt aan de kapotte ramen. De kinderwagen die ik voortduw zit vol met jachtgeweren, ijzeren staven, keukenmessen, een shotgun en een kettingzaag. Maar als ik dat hier moet gebruiken… als ze merken dat ik nog niet dood ben… dan ben ik verloren, dat weet ik maar al te goed. Waarom doe ik dit eigenlijk? Om Stijloefeningen van Raymond Queneau te kunnen bemachtigen. Tja. Als ik mij iets in m’n hoofd haal, dan rust ik niet voordat ik het voor elkaar heb. Zo ben ik. Daar kan geen bloeddorstige ondode ook maar iets aan veranderen. Gelukkig zijn ze te veel met zichzelf bezig om me op te merken. Ik heb het gehaald en loop nu over een plank. Links en rechts modderige bouwputten die er verlaten bij liggen. Beneden vechten drie schurftige honden om een groen uitgeslagen mensenbeen. Voor de bibliotheek. Een aantal letters die ooit, in betere tijden, samen met een een aantal andere letters boven de ingang de woorden Openbare Bibliotheek vormden, liggen op de grond. De ruiten van de bibliotheek zijn stuk voor stuk gesneuveld. Ik kijk naar boven. Het gebouw hangt dreigend over me heen, als een enorme grafsteen die mij elk moment kan verpletteren. Ik pak voor de zekerheid m’n shotgun uit de kinderwagen en laad ‘m door. Net als ik naar binnen wil gaan, voel ik dat er iemand aan mijn rechterbeen hangt. Als in een reflex geef ik een trap naar achteren, draai me om en schiet een kogel dwars door het hoofd van een vrouwelijke zombie. De kogel mist z’n uitwerking niet: haar halve hoofd is weg. Haar gitzwarte krullen bungelen op haar rechterschouder. Waar ooit haar rechteroog had gezeten zit nu een groot gapend gat waaraan een oor bungelt. POST OFFICE, schreeuwt ze. Ik hoor dat ze een Frans accent heeft. Ooit heeft hier inderdaad een postkantoor gestaan. Lang voordat Amsterdam besmet raakte met het virus. Terwijl ik mijn shotgun herlaad, draait de ondode vrouw zich om en waggelt ze met haar armen vooruit richting een achteruit rijdende Renault 21 waarin een lachend skelet achter het stuur zit. Lappen vlees hangen aan zijn schedel. Ik schiet de vrouw in haar rug. Flarden bedorven zombievlees vliegen in de rondte, maar de vrouw blijft half vallend doorlopen.

Sfeerwoord

Rottend Concept

Dit verhaal spreekt mij erg aan, de rottende, verdervende en duistere stijl van het verhaal is goed toe te passen op de kleur en stijl van een font maar biedt daarnaast ook veel ruimte voor structuur en vorm. Het is een verhaal dat neigt naar een zombie apocalypse en alle bijbehorende onheil. Rottende lichamen, rennende mensen, obetrouwbare personen, slijtende en opgevreten structuren zoals: oxidatie, zuur en veroudering van materialen. Als je zombie filmsof strips kent snap je de sfeer en stijl. Het doet me denken aan een tv serie die ik volg The Walking Dead. Dit is ook een stijl waar je veel kanten mee op kan zonder te veel richtlijnen te moeten volgen om toch een gewenst resultaat te boeken. Lekker slordig en rommelig is hier een must!

Boven op de tweede verdieping. Het is een chaos hier. Alle ramen zijn eruit. Er liggen meer TL-buizen kapot op de grond dan dat ze aan het plafond hangen. Overal liggen boeken. Bij de Q zijn zowaar een aantal boeken van Queneau te vinden,maar uiteraard zit Stijloefeningen daar niet bij. Dat zul je altijd zien. Ik loop naar de bureaus waar eens de computers stonden. Er staan er nog wel een paar. Maar alles is eruit gehaald. Volledig ontmanteld. Aan diggels geslagen beeldschermen. Maar terwijl ik hier sta, zie ik dat er iemand achter een bureau zit. Ik laad mijn shotgun weer en sluip op de persoon af, die diep geconcentreerd boeken aan het sorteren is. Een vrij gave, van enige blos voorziene huid doet mij vermoeden dat ik hier met een levend wezen te maken heb. Als ik hem vraag wie hij is, schrikt hij zich helemaal het apenzuur. Maar hij hervat zich vrij snel door een AK47 te pakken en in het wilde weg te gaan schieten. Gelukkig is de man zo bijziend als een Kentucky Fried Chicken, zodat ik tijd heb om me te verschuilen achter een stuk of tien zo te zien amper gelezen exemplaren van De Ontdekking van de Hemel. ‘Ola supermercato‘, schreeuw ik, ‘ik wilde alleen maar weten of jullie Stijloefeningen van Raymond Queneau hebben.’ ‘Zeg dat dan’, schreeuwt de medewerker. ‘Ik ben op zoek naar Stijloefeningen van Raymond Queneau.’ ‘Bij de Q’, schreeuwt de medewerker. ‘Daar lag ie niet.’ ‘Misschien heeft het magazijn nog een exemplaar’, zegt de medewerker. ‘Hoe weet ik dat?’ ‘Moet je even een mailtje sturen.’ ‘Zijn er nog computers die het doen dan?’ ‘Nee.’ ‘Hoe moet ik dan een mailtje sturen?’ ‘Goed punt. Laat mij daar even over nadenken.’ Zegt de medewerker. Vijftien minuten later deelt de medewerker mij mede dat er lang over heeft nagedacht, maar dat hij geen idee heeft hoe je het magazijn zonder mail moet bereiken. Enigszins teleurgesteld begin ik aan de barre tocht terug. 38

Inspiratiebord fotografische beelden

Rottend

Ik heb gezocht naar rottend in het algemeen en daarnaast ben ik specifiek gaan zoeken naar rottend vlees, objecten en tandvlees.

Rottend tandvlees is erg vies en deze foto zag er ook niet smakelijk uit, je voelt bijna je eigen tandvlees rotten. Dit was wat ik wilde een foto die het woord letterlijk zou vertalen ook heeft deze foto veel donkere en lichtere kleuren waarmee je keus breder wordt voor de visual. Deze foto sluit ook perfect aan bij het verhaal en doet mij aan zombies denken. 39

Inspiratiebord visuals met de focus op vorm en kleur

Rottend

Ik ben verder gegaan op de zoekterm rot en rottend, rottend is ook abstract heel goed te zoeken en hier zie je eigenlijk een ingezoomed beeld van het proces wanneer iets aan het rotten of verteren is.

Met deze visual wilde ik het vergane en verterende van rotten naar voren laten komen. Rottend vlees of structuren die vervagen en totaal door elkaar heen lopen. Kleur en textuur sluiten goed aan bij de foto.

Inspiratiebord typografische sfeer

Rottend

Fonts die verteren, onvolledig zijn, ruw, rauw en in je gezicht schreeuwen dat is voornamelijk wat ik wilde gebruiken.

Ik heb gekozen voor dit typografische sfeer omdat ik gewoonweg geen betere kon vinden dan deze. Het font is letterlijk aan het rotten er is rottend vlees gebruikt om de letters te vormen, hierdoor komen zowel structuur als kleurverloop volledig tot hun recht.

Onderzoek typografische sfeer Rottend

Rottend

Directe visuele vertaling

Visual met de focus op vorm en kleur

Rottend

Typografische vertaling. Er is gekeken naar materiaal, licht inval en de omgeving om een zo dramatish mogelijk effect te creeren.

Zombie bijpassend font : Boycot Ontworpen door: Classificatie: Tags:

Flat-it Display All Caps, Display, Distressed, Graffiti, Grunge, Sans Serif

Abcdefghijklmnopqrstuvwxyz

Abcdefghijklmnopqrst uvwxyz 0123456789(!@#$%&*,.)

Broodtekst: My underwood Ontworpen door: Classificatie: Tags:

te kunnen rauzen. Maar het mocht niet zo zijn. Ergens ter hoogte van

Tension Type Serif, Typewriter Display, Distressed, Grunge, Rough, Typewriter

het gebouw dat ooit Oibibio huisvestte, hield de bus op met rijden. Ik heb â&#x20AC;&#x2DC;m uit laten rollen en nu loop ik hier. Onder mijn gele regenpak heb ik mezelf in aluminiumfolie verpakt in de hoop niet besmet te

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z

worden door de verontreinigde miezerregen. Donkere wolken hangen als

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

ge wind rammelt aan de kapotte ramen. De kinderwagen die ik voortduw

een woedende God boven het troosteloze Centraal Station. Een venijnizit vol met jachtgeweren, ijzeren staven, keukenmessen, een shotgun en

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ( @ # $ % & - , . / )

een kettingzaag. Maar als ik dat hier moet gebruiken als ze merken dat ik nog niet dood ben dan ben ik verloren, dat weet ik maar al te goed.

Ratio / Visual type scale Font: Base size: Scale:

Boycot 3.998 em 1.333 - perfect fourth

Uitleg: Extra grote header zo valt de font meer op en springt die naar buiten. Anders valt die weg op de achtergrond.

Font: Base size: Scale:

Waarom doe ik dit eigenlijk? Om Stijloefeningen van Raymond Queneau My underwood 0.707 em 1.333 - perfect fourth

Uitleg: Kleine letters om het duistere en geheimzin nige van het verhaal en de stijl extra diepgang te geven.

te kunnen bemachtigen. Tja. Als ik mij iets in mâ&#x20AC;&#x2122;n hoofd haal, dan rust ik niet voordat ik het voor elkaar heb. Zo ben ik. Daar kan geen bloeddorstige ondode ook maar iets aan veranderen. Gelukkig zijn ze te veel met zichzelf bezig om me op te merken. Ik heb het gehaald en loop nu over een plank. Links en rechts modderige bouwputten die er verlaten bij liggen. Beneden vechten drie schurftige honden om een groen uitgeslagen mensenbeen.

Kleurenpalet Kleurassociaties Horror > Donker > Warme kleuren > Rood, bruin, donker groen, donker blauw

Verantwoording 3

1. Display kleur 2. Body kleur 3. Achtergrond

Het verhaal is erg donker en chaotisch, de zombies nemen over en er is paniek, donker, duister en de geur van rottend vlees zijn het onderwerp. Dit heeft ook de basis gevormd voor de kleuren die ik gekozen heb. Met een typografische beeld van rottend vlees als font heb ik de kleuren gekozen. Donkere shades en umami kleuren is waar de keus op gevallen is. het rottende en donkere sluit hier goed bij aan. De achtergrond heeft en diepe donkere blauw/paarse shade om de het nachtgevoel te creĂŤren, voor de Display is gekozen voor een donker rode vlees kleur die opvalt op de donker blauwe achtergrond. De body heeft een vlees/huid kleur om de boel nog viezer en rottend te maken. Ik heb gekozen voor drie kleuren en heb geen accenten gekozen om de rauwe/donkere stijl zo simpel mogelijk te houden met genoeg contrast.

Breakpoint graph

Breakpoint graph Weinig ruimte - iPhone 5

Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Genoeg ruimte - iPad

Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

Veel ruimte - 17’’ Laptop

Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

iPhone 5 Weinig ruimte Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Donkere wolken hangen als een woedende God boven het troosteloze Centraal Station. Een venijnige wind rammelt aan de kapotte ramen. De kinderwagen die ik voortduw zit vol met jachtgeweren, ijzeren staven, keukenmessen, een shotgun en een kettingzaag. Maar als ik dat hier moet gebruiken�als ze merken dat ik nog niet dood ben�dan ben ik verloren, dat weet ik maar al te goed. Waarom doe ik dit eigenlijk? Om Stijloefeningen van Raymond Queneau te kunnen bemachtigen. Tja. Als ik mij iets in m’n hoofd haal, dan rust ik niet voordat ik het voor elkaar heb. Zo ben ik. Daar kan geen bloeddorstige ondode ook maar iets aan veranderen. Gelukkig zijn ze te veel met zichzelf bezig om me op te merken. Ik heb het gehaald en loop nu over een plank. Links en rechts modderige bouwputten die er verlaten bij liggen. Beneden vechten drie schurftige honden om een groen uitgeslagen mensenbeen. Voor de bibliotheek. Een aantal letters die ooit, in betere tijden, samen met een een aantal andere letters boven de ingang de woorden Openbare Bibliotheek vormden, liggen op de grond. De ruiten van de bibliotheek zijn stuk voor stuk gesneuveld. Ik kijk naar boven. Het gebouw hangt dreigend over me heen, als een enorme grafsteen die mij elk moment kan verpletteren. Ik pak voor de zekerheid m’n shotgun uit de kinderwagen en laad ‘m door. Net als ik naar binnen wil gaan, voel ik dat er iemand aan mijn rechterbeen hangt.

Als in een reflex geef ik een trap naar achteren, draai me om en schiet een kogel dwars door het hoofd van een vrouwelijke zombie. De kogel mist z’n uitwerking niet: haar halve hoofd is weg. Haar gitzwarte krullen bungelen op haar rechterschouder. Waar ooit haar rechteroog had gezeten zit nu een groot gapend gat waaraan een oor bungelt. POST OFFICE, schreeuwt ze. Ik hoor dat ze een Frans accent heeft. Ooit heeft hier inderdaad een postkantoor gestaan. Lang voordat Amsterdam besmet raakte met het virus. Terwijl ik mijn shotgun herlaad, draait de ondode vrouw zich om en waggelt ze met haar armen vooruit richting een achteruit rijdende Renault 21 waarin een lachend skelet achter het stuur zit. Lappen vlees hangen aan zijn schedel. Ik schiet de vrouw in haar rug. Flarden bedorven zombievlees vliegen in de rondte, maar de vrouw blijft half vallend doorlopen. Boven op de tweede verdieping. Het is een chaos hier. Alle ramen zijn eruit. Er liggen meer TL-buizen kapot op de grond dan dat ze aan het plafond hangen. Overal liggen boeken. Bij de Q zijn zowaar een aantal boeken van Queneau te vinden, maar uiteraard zit Stijloefeningen daar niet bij. Dat zul je altijd zien. Ik loop naar de bureaus waar eens de computers stonden. Er staan er nog wel een paar. Maar alles is eruit gehaald. Volledig ontmanteld.

iPhone 5 Weinig ruimte Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

Aan diggels geslagen beeldschermen. Maar terwijl ik hier sta, zie ik dat er iemand achter een bureau zit. Ik laad mijn shotgun weer en sluip op de persoon af, die diep geconcentreerd boeken aan het sorteren is. Een vrij gave, van enige blos voorziene huid doet mij vermoeden dat ik hier met een levend wezen te maken heb. Als ik hem vraag wie hij is, schrikt hij zich helemaal het apenzuur. Maar hij hervat zich vrij snel door een AK47 te pakken en in het wilde weg te gaan schieten. Gelukkig is de man zo bijziend als een Kentucky Fried Chicken, zodat ik tijd heb om me te verschuilen achter een stuk of tien zo te zien amper gelezen exemplaren van De Ontdekking van de Hemel. ‘Ola supermercato‘, schreeuw ik, ‘ik wilde alleen maar weten of jullie Stijloefeningen van Raymond Queneau hebben.’

‘Zeg dat dan’, schreeuwt de medewerker. ‘Ik ben op zoek

naar Stijloefeningen van Raymond Queneau.’ ‘Bij de Q’, schreeuwt de medewerker. ‘Daar lag ie niet.’ ‘Misschien

heeft het magazijn nog een exemplaar’, zegt de medewerker. ‘Hoe weet ik dat?’ ‘Moet je even een mailtje

iPhone 5 Weinig ruimte Device: Viewport: em: Resolutie: Breakpoint:

iPhone 5 Weinig ruimte 40 em 1136 x 640 pixels 40 em, 640 pixels

sturen.’ ‘Zijn er nog computers die het doen dan?’ ‘Nee.’ ‘Hoe moet ik dan een mailtje sturen?’ ‘Goed punt. Laat mij daar

even over nadenken.’ Zegt de medewerker. Vijftien minuten later deelt de medewerker mij mede dat er lang over heeft nagedacht, maar dat hij geen idee heeft hoe je het magazijn zonder mail moet bereiken. Enigszins teleurgesteld begin ik aan de barre tocht terug. Op het Bos en Lommerplein, vlak bij mijn schuilplaats onder de restanten van de ringweg, vind ik in een verlaten babywinkel een paar prachtige babyschoentjes voor mijn zoon.

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: emâ&#x20AC;&#x2122;s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

van Raymond Queneau.’ ‘Bij de Q’, schreeuwt de medewerker. ‘Daar lag ie niet.’ ‘Misschien heeft het magazijn nog een exemplaar’, zegt de medewerker. ‘Hoe weet ik dat?’ ‘Zeg dat dan’, schreeu- ‘Moet je even een wt de medewerker. mailtje sturen.’ ‘Ik ben op zoek naar ‘Zijn er nog computStijloefeningen van ers die het doen dan?’ Lang voordat Amsterdam besmet raakte met het virus. Terwijl ik mijn shotgun herlaad, draait de ondode vrouw zich om en waggelt ze met haar armen vooruit richting een achteruit rijdende Renault 21 waarin een lachend skelet achter het stuur zit. Lappen vlees hangen aan zijn schedel. Ik schiet de vrouw in haar rug. Flarden bedorven zombievlees vliegen in de rondte, maar de vrouw blijft half vallend doorlopen.

iPad Genoeg ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

iPad Genoeg ruimte 64 em 1024 x 768 pixels 60 em, 1024 pixels

‘Nee.’ ‘Hoe moet ik dan een mailtje sturen?’ ‘Goed punt. Laat mij daar even over nadenken.’ Zegt de medewerker. Vijftien minuten later deelt de medewerker mij mede dat er lang over heeft nagedacht, maar dat hij geen idee heeft hoe je het magazijn zonder mail moet bereiken. Enigszins teleurgesteld begin ik aan de barre tocht terug. Op het Bos en Lommerplein, vlak bij mijn schuilplaats onder de restanten van de ringweg, vind ik in een verlaten babywinkel een paar prachtige babyschoentjes voor mijn zoon.

Laptop 17’’ Veel ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

Duizenden hongerige ondoden lopen zielloos over het stationsplein

Duizenden hongerige ondoden lopen zielloos over het stationsplein. Op zoek naar voedsel, naar half vergane hondenlijken, naar vers mensenvlees. Het is gekkenwerk dat ik hier ben, maar de brandstof van de bus is op. Ik hoopte dwars door de menigte wandelende lijken heen te kunnen rauzen. Maar het mocht niet zo zijn. Ergens ter hoogte van het gebouw dat ooit Oibibio huisvestte, hield de bus op met rijden. Ik heb ‘m uit laten rollen en nu loop ik hier. Onder mijn gele regenpak heb ik mezelf in aluminiumfolie verpakt in de hoop niet besmet te worden door de verontreinigde miezerregen. Donkere wolken hangen als een woedende God boven het troosteloze Centraal Station. Een venijnige wind rammelt aan de kapotte ramen. De kinderwagen die ik voortduw zit vol met jachtgeweren, ijzeren staven, keukenmessen, een shotgun en een kettingzaag. Maar als ik dat hier moet gebruiken� als ze merken dat ik nog niet dood ben� dan ben ik verloren, dat weet ik maar al te goed. Waarom doe ik dit eigenlijk? Om Stijloefeningen van Raymond Queneau te kunnen bemachtigen. Tja. Als ik mij iets in m’n hoofd haal, dan rust ik niet voordat ik het voor elkaar heb. Zo ben ik. Daar kan geen bloeddorstige ondode ook maar iets aan veranderen. Gelukkig zijn ze te veel met zichzelf bezig om me op te merken. Ik heb het gehaald en loop nu over een plank. Links en rechts modderige bouwputten die er verlaten bij liggen. Beneden vechten drie schurftige honden om een groen uitgeslagen mensenbeen. Voor de bibliotheek. Een aantal letters die ooit, in betere tijden, samen met een een aantal andere letters boven de ingang de woorden Openbare Bibliotheek vormden, liggen op de grond. De ruiten van de bibliotheek zijn stuk voor stuk gesneuveld. Ik kijk naar boven. Het gebouw hangt dreigend over me heen, als een enorme grafsteen die mij elk moment kan verpletteren. Ik pak voor de zekerheid m’n shotgun uit de kinderwagen en laad ‘m door. Net als ik naar binnen wil gaan, voel ik dat er iemand aan mijn rechterbeen hangt. Als in een reflex geef ik een trap naar achteren, draai me om en schiet een kogel dwars door het hoofd van een vrouwelijke zombie. De kogel mist z’n uitwerking niet: haar halve hoofd is weg. Haar gitzwarte krullen bungelen op haar rechterschouder. Waar ooit haar rechteroog had gezeten zit nu een groot gapend gat waaraan een oor bungelt. POST OFFICE, schreeuwt ze. Ik hoor dat ze een Frans accent heeft. Ooit heeft hier inderdaad een postkantoor gestaan. Lang voordat Amsterdam besmet raakte met het virus. Terwijl ik mijn shotgun herlaad, draait de ondode vrouw zich om en waggelt ze met haar armen vooruit richting een achteruit rijdende Renault 21 waarin een lachend skelet achter het stuur zit. Lappen vlees hangen aan zijn schedel. Ik schiet de vrouw in haar rug. Flarden bedorven zombievlees vliegen in de rondte, maar de vrouw blijft half vallend doorlopen. Boven op de tweede verdieping. Het is een chaos hier. Alle ramen zijn eruit. Er liggen meer TL-buizen kapot op de grond dan dat ze aan het plafond hangen. Overal liggen boeken. Bij de Q zijn zowaar een aantal boeken van Queneau te vinden,maar uiteraard zit Stijloefeningen daar niet bij. Dat zul je altijd zien. Ik loop naar de bureaus waar eens de computers stonden. Er staan er nog wel een paar. Maar alles is eruit gehaald. Volledig ontmanteld. Aan diggels geslagen beeldschermen. Maar terwijl ik hier sta, zie ik dat er iemand achter een bureau zit. Ik laad mijn shotgun weer en sluip op de persoon af, die diep geconcentreerd boeken aan het sorteren is. Een vrij gave, van enige blos voorziene huid doet mij vermoeden dat ik hier met een levend wezen te maken heb. Als ik hem vraag wie hij is, schrikt hij zich helemaal het apenzuur. Maar hij hervat zich vrij snel door een AK47 te pakken en in het wilde weg te gaan schieten. Gelukkig is de man zo bijziend als een Kentucky Fried Chicken, zodat ik tijd heb om me te verschuilen achter een stuk of tien zo te zien amper gelezen exemplaren van De Ontdekking van de Hemel. ‘Ola supermercato‘, schreeuw ik, ‘ik wilde alleen maar weten of jul

Laptop 17’’ Veel ruimte Device: Viewport: em’s: Resolutie: Breakpoint:

17’’ Laptop Veel ruimte 120 em 1920 x 1080 pixels 120 em, 1920 pixels

‘Zeg dat dan’, schreeuwt de medewerker. ‘Ik ben op zoek naar Stijloefeningen van Raymond Queneau.’ ‘Bij de Q’, schreeuwt de medewerker. ‘Daar lag ie niet.’ ‘Misschien heeft het magazijn nog een exemplaar’, zegt de medewerker. ‘Hoe weet ik dat?’ ‘Moet je even een mailtje sturen.’ ‘Zijn er nog computers die het doen dan?’ ‘Nee.’ ‘Hoe moet ik dan een mailtje sturen?’ ‘Goed punt. Laat mij daar even over nadenken.’ Zegt de medewerker.

Vijftien minuten later deelt de medewerker mij mede dat er lang over heeft nagedacht, maar dat hij geen idee heeft hoe je het magazijn zonder mail moet bereiken. Enigszins teleurgesteld begin ik aan de barre tocht terug. Op het Bos en Lommerplein, vlak bij mijn schuilplaats onder de restanten van de ringweg, vind ik in een verlaten babywinkel een paar prachtige babyschoentjes voor mijn zoon.

Naam Omar Vasquez Jesus Studentnummer 500 704 100 Klas V1-11 Docente Charley Muhren Vak Vormgeving 2 Opdracht Visual inventory Verhalen 96, 72, 89 Datum 11-1-2016 Versie 1.2