3 minute read
Η αγωνία μας
Cover photo: Shutterstock/Riccardo Mayer
Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἡ ἱεραποστολικὴ προσπάθεια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κινσάσας συνεχίζεται. Συνεχίζεται μὲ κόπους, χαρές, λύπες καὶ ἀγωνίες.
Advertisement
Ζῶντας μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Ἀφρικῆς νοιώθεις τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀγωνία τους, τὸ παράπονό τους. Βλέπεις τόσους ἀνθρώπους, παιδιά, μικρούς, μεγάλους ποὺ δὲν γνώρισαν τὸν ἀληθινὸν Θεό, δὲν ἔγιναν μέλη τῆς πραγματικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς μόνης ποὺ δὲν ἄλλαξε τίποτε, οὔτε τὸ παραμικρὸ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Χριστός, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ παρέδωσε στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ αὐτοὶ στοὺς διαδόχους τους καὶ φθάνουν ἀνόθευτα μέχρι σήμερα δυὸ χιλιάδες χρόνια. Θλίβεσαι τόσοι ἄνθρωποι νὰ παραμένουν μέσα στὸ σκότος τῆς μαγίας καὶ τῶν αἰρέσεων.
Τί εύθύνη ἔχουμε ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ἀπολαμβάνουμε τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἴμαστε πλούσιοι σὲ θεολογικὰ κηρύγματα, ἁγίους, παραδείγματα, πνευματικὰ βιβλία, Ἐκκλησίες, Μοναστήρια, Πνευματικὰ κέντρα, ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα, θρησκευτικὲς τηλεοράσεις καὶ ραδιόφωνα, ἱερεῖς, Θεῖες Λειτουργίες! Τί ἀπολογία θὰ δώσουμε τὴν ἡμέρα τῆς προσωπικῆς μας κρίσεως καὶ τῆς μελλούσης, ὅταν ἀκούσουμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ «ἐδίψασα ἀπὸ τὴν Μοναδικὴ ἀλήθεια, ἀπὸ Οὐράνιο νερὸ καὶ δὲν μοῦ δώσατε νερὸ νὰ πιῶ». Τί θὰ ποῦμε ὅταν μᾶς πεῖ «γυμνὸς ἤμουν καὶ δὲν μὲ ἐνδύσατε μὲ τὴν Οὐράνιο στολή, τὸν λευκὸ χιτῶνα τῆς βαπτίσεως»;
Τί θὰ ποῦμε ὅταν μᾶς πεῖ «ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ δώσατε νὰ φάω τὸν Ἄρτον τῆς Ζωῆς» ; Τί θὰ ποῦμε ὅταν μᾶς πεῖ ὅτι «ξένος ἤμουν καὶ δὲν συνηγαγετέ με, δὲν μὲ περιμαζέψατε νὰ μὲ φιλοξενήσετε στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ»; Τί θὰ ποῦμε ὅταν μᾶς πεῖ «ἀσθενὴς ἤμουν, ταλαιπωρημένος ἀπὸ πνευματικὲς ἀρρώστιες καὶ φυλακισμένος μέσα στὰ δεσμὰ τοῦ διαβόλου καὶ δὲν μὲ ἐπισκεφθήκατε νὰ μὲ θεραπεύσετε καὶ νὰ μὲ ἀπελευθερώσετε»; Στὸ πρόσωπο κάθε ἰθαγενὴ ἐγὼ ἤμουν. Ὅ,τι κάνετε σ’αὐτόν, σὲ μένα τὸ κάνετε. Ἡ σωτηρία σας καὶ ἡ εἴσοδός σας στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ δείχνετε σ’ αὐτὸν τὸν ἰθαγενή.
Αὐτὸ νοιώθουμε ὅταν περνᾶμε τὰ φτωχὰ χωριὰ μὲ τὶς χορτοκαλύβες ἤ περπατᾶμε στὶς πυκνοκατοικημένες φτωχογειτονιὲς τῆς Κινσάσας, ὅπως τὸ Κινγκασάνι. Ἐκεῖ ποὺ μιὰ ἐνορία ἀναπτύσσεται στὴν αὐλὴ ἑνὸς σπιτιοῦ. Συνεχῶς αὐξάνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν καὶ τῶν κατηχουμένων. Συγκεντρώνονται γιὰ τὸν Ἑσπερινὸ, τὸν Ὄρθρο, διαμορφώνουν τὸ δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ καὶ κάνουν τὶς θεῖες Λειτουργίες κάθε ἑβδομάδα. Κάποιοι συγκινήθηκαν, βρέθηκαν κάποια χρήματα, δὲν φθάνουν ὅμως γιὰ νὰ κτισθεῖ ὁ Ναός τους. Παρακαλοῦν τὸν Θεὸ νὰ βρεθοῦν ἄνθρωποι ἐλεήμονες νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ ἔχουν τὸν Ναὸ τους. Νὰ ἔχουν τὸ βαπτιστήριό τους νὰ βαπτίζονται οἱ κατηχούμενοι, νὰ σώζονται οἱ ψυχές. Ποιὸς μπορεὶ νὰ βοηθήσει νὰ συμπληρωθοῦν τὰ χρήματα νὰ γίνει στὴν πολυπληθέστερη καὶ φτωχότερη συνοικία τῆς Κινσάσας ὁ Ὀρθόδοξος Ναός; ■
Ἡ ἐπιδημία μᾶς βρῆκε ἀνέτοιμους. Τώρα ποὺ χρειαζόταν τὸ μικρό μας νοσοκομεῖο δὲν μπόρεσε νὰ προσφέρει τὴν βοήθειά του στοὺς φτωχοὺς ἰθαγενεῖς.
Τὸ ἰσόγειο περιμένει τοὺς γιατρούς γιὰ νὰ ἔλθουν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα νὰ λειτουργήσει. Ὁ πρῶτος ὄροφος χρειάζεται ἀκόμη δουλειά.
Πρὶν λίγες μέρες ἔφυγε γιὰ τὸν Οὐρανὸ ἡ μεγάλη εὐεργέτιδα τῆς Μητροπόλεως, ἡ μακαριστὴ πλέον Σουμέλα Τερζάνη. Αὐτὴ ἐνεργοποίησε φίλες της καὶ ἔκτισε στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Κογκὸ, στὸ Luembo, τὸν θαυμάσιο Ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Αὐτὴ ἐνεργοποίησε φίλες της καὶ ἔκτισε τὸν πρῶτο ὄροφο τοῦ μικροῦ μας νοσοκομείου «Ἅγιος Παντελεήμων». Ἡ ἴδια πούλησε τὸ σπίτι της καὶ ξεκίνησε καὶ ἔκτισε τὸν πρῶτο ὄροφο τοῦ Νοσοκομείου μας πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ. Τὸ ἔργο δὲν πρόλαβε νὰ τὸ ὁλοκληρώσει, τὰ χρήματα τελείωσαν, ἀγωνιζόταν νὰ συγκινήσει γνωστούς της νὰ συνεχίσουν τὶς ἐργασίες. Δὲν πρόλαβε. Τὴν πῆρε ὁ Θεὸς κοντά του. Ποιὸς θὰ βοηθήσει ὅμως τώρα νὰ ὁλοκληρωθεῖ τὸ παιδιατρικὸ, τὸ χειρουργεῖο, οἱ θάλαμοι νοσηλείας, ἡ αἴθουσα ἐκπαιδεύσεως νοσηλευτῶν καὶ γιατρῶν; Ποιὸς θὰ βοηθήσει νὰ γίνει γεώτρηση ὥστε νὰ ἔχει καθαρό δικό του νερό; Ποιὸς θὰ βοηθήσει νὰ γίνουν οἱ βοηθητικοὶ χῶροι;
Τὸ ἔργο περιμένει νὰ ὁλοκληρωθεῖ. Οἱ πτωχοὶ ἰθαγενεῖς περιμένουν νὰ λειτουργήσει γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ποιὸς μπορεῖ νὰ βοηθήσει; ■
(Συνεχίζεται)
✝ Ο Κινσάσας Νικηφόρος