2 1
4 5 3
6
7
8
14
9 10
16
13
12
11
25
23
18
25
7 5°
17 15
24 19
22
7 0°
21 4 5°
26 3 0°
20
1 5°
2
DIT BOEK MOET GELEZEN WORDEN MET EEN GROTE VERWONDERING OVER DE WERELD. AN ONGHENA
3
1
WETENSCHAP
3
8
6
9 11
10
16
18 7
17 15
19
7
4
3
PLAATSEN
20
1
4
2
VOORWERPEN
4 5
7
14
13
12
25
23 25
5°
24 22
0°
21 5°
26 0°
MONSTERS
5°
5
INLEIDING
De sedert 300 jaar bestaande wetenschappelijke opvatting dat het heelal uit geest en stof is samengesteld, lijkt beide bestanddelen dichter tot elkaar te brengen naarmate het atoom een vorm van energie blijkt te zijn. Hoewel het verband tussen deze energie en de menselijke geest nog lang niet duidelijk is, is men toch bereid om een dergelijk verband in overweging te nemen. Schopenhauer geloofde dat het bestaan ‘een grote droom’, gedroomd door een eenheid die hij de levenswil noemde. De anderen die hem volgden in het denkbeel waarbij het heelal een droom of een gedachte was, deden dat niet terwille van de mystiek die erachter zou schuilen, maar als gevolg van hun wetenschappelijk denken. De wetenschapsvorm waartegen Charles Fort zich indertijd verzette, is niet langer zaligmakend. Ondanks deze nieuwe benadering van het probleem, zal er voor de mysterieuze gebeurtenissen in het verleden misschien wel nooit een vastomlijnde verklaring kunnen worden gevonden. Zoals bijvoorbeeld in het geval van het dorpje Banjis in Spanje, toen een aantal boeren in augustus 1887 twee kleine kinderen uit een grot zagen komen. Hun kleding kwam hen vreemd voor en ze spraken geen Spaans. Nog ongewoner was hun groene huidskleur. Waar ze vandaan kwamen heeft niemand ooit kunnen verklaren. Er hebben zich meer plotselinge verschijningen en verdwijningen voor gedaan, waarvoor nooit een verklaring is gevonden.
6
WORLD ATLAS OF MYSTERIES
INLEIDING
WORLD ATLAS OF MYSTERIES
7
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
WETENSCHAP Astroïde Gordel Big Bang Fibonacci Gulden Snede Het Philadelphia Experiment Vliegende schotels Zwart Gat/Midden van de Melkweg
308 171 612 000 m 13,7 miljard jaar geleden 43°-11° 44°-12° 39°-75° Overal in het universum 236 518 000 000 000 m
°
°
KAART 1- DE WERELD
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
309 171 612 000 M VAN DE AARDE
KAART 2 - ASTROÏDE GORDEL
Waar komen de brokstukken vandaan? De asteroïdengordel is een gebied in ons zonnestelsel dat zich tussen de planeten Mars en Jupiter bevindt. In dit gebied bevinden zich de meeste planetoïden die in een baan rond de zon draaien. De asteroïdengordel kreeg in het verleden ook de benaming ‘hoofdgordel’ aangezien dit de grootste gordel met asteroïden is in het zonnestelsel. Moderne astronomen kunnen de oorsprong van de brokstukken niet plaatsen. Eén van de gekende theorieën is dat de Astroïde Gordel het gevolg zou geweest zijn van een ooit bestaande 10de planeet. Het eerste bewijs rond deze stelling is een kaart van het zonnenstelsel van 4000 jaar geleden. Sumeriërs hebben destijds op een rolzegel een kaart van ons zonnestelsel gemaakt met precies de juiste relatieve afstand, volgorde en verhoudingen van de planeten onderling. Er is alleen een maar; de Sumeriërs hadden tien planeten op de kaart gezet. We kennen tegenwoordig maar negen planeten. Dit doet gelijk een ander probleem oprijzen; in de moderne geschiedenis kende men in de Renaissance tijd zes planeten. De overige drie zijn zo klein en ver weg dat ze pas later ontdekt zijn; in 1930 ontdekte de mensheid de laatste van de negen planeten; Pluto. Hoe kan het dat de 4000 jaar oude Sumerische beschaving niet aan hedendaagse astronomische kennis onderdoet? Hoe konden ze de in 2006 tot dwergplaneet gediskwalificeerde Pluto al kennen?
12 WETENSCHAP
DE ASTROÏDE GORDEL
13
EIGEN IMPRESSIE VAN EEN BOTSING VAN PLANETEN
Big Ba
ang
13,7 MILJARD JAAR GELEDEN
KAART 3 - BIG BANG
13,7 MILJARD JAAR GELEDEN
Het heelal Heeft het heelal altijd al bestaan en zal het altijd blijven bestaan? Of had het heelal een begin en zal het ook een einde hebben? Eeuwenlang hebben filosofen zich met dit vraagstuk beziggehouden. Het leek er op dt de mens die vragen nooit met zekerheid zou kunnen beantwoorden. Maar door de opmerkelijke vooruitgang op het gebied van de sterrenkunde die men in deze eeuw heeft geboekt, menen sommige natuurkundigen dat ze nu de waarheid over de oorsprong van het heelal kennen. En eveneens zijn toekomsig lot.
als we ons in plaats van een ei een ballon voorstellen waarop biljoenen stippen zijn aangebracht. Het ogenblik van de explosie is hetzelfde als het ogenblik waarop we lucht in de ballon beginnen blazen. Wanneer de ballon uitzet zien we dat de afstand tussen de stippen groter is dan eerst. Wanneer de ballon nog verder wordt opgeblazen gaan de stippen nog verder van elkaar staan. Dit gebeurt precies zo in ons heelal. Dat zet ook uit. In plaats van stippen op de ballon hebben we melkwegstelsels in de ruimte.
De Big Bang-theorie of de oer-kernexplosie, ontwikkelde zich uit de waarnemingen van de galaxieën of melkwegstelsels in het begin van de 20ste eeuw. Drie Amerikaanse astronomen: Edwin Hubble, Vesto Slipher en Milton Humason konden aantonen dat melkwegstelsels niet alleen grote eilanden in de ruimte waren die bestonden uit miljoenen en soms biljoenen sterren, maar dat ze zich ook van ons verwijderden. Nader onderzoek toonde aan, dat de sterren archipels zich zelfs met toenemende snelheid verwijderden. Naarmate de andere melkwegstelsels verder van ons verwijderd waren, des te groter werd de snelheid. De eerste onderzoekers op dit gebied stonden verbaasd toen ze ontdekten, dat melkwegstelsels zich van ons verwijderden met een snelheid van 640 kilometer per seconde. Na verloop van tijd ontdekten men melkwegstelsels met snelheden tot 40 000 kilometer per seconde, wat meer dan een achtste is van de lichtsnelheid.
Omstreeks 1920 toonden waarnemingen ons snelheden en afstanden van de melkwegstelsels, waarmee de wetenschap voor het eerst kon proberen antwoorden te vinden op de vraag: wanneer werd het heelal geschapen? Omdat ze de mate van uitzetting kenden waren de astronomen in staat terug te werken, net als het laten ontsnappen van lucht uit de ballon. Ze berekenden dat alle materie in het heelal, 2 000 000 000 jaar geleden explodeerde. Er was echter iets mis met die cijfers. Geologen die de aarde en in het bijzonder de afbraak van radio-actief uranium tot lood bestudeerden, waren er zeker van dat onze planeet minstens 4 000 000 000 jaar oud was. Het duurt 4 500 000 000 jaar voor de helft van iedere hoeveelheid uranium in lood is veranderd. Het bepalen van de geboortedatum van onze planeet was gebaseerd op de verhouding van uranium en lood, die nu aanwezig is. Maar de aarde kon niet tweemaal zo oud zijn als het heelal. Er moest dus een fout zitten in de Big Bang-theorie, of de geologen hadden zicht vergist. Dit probleem werd pas in het begin van de jaren vijftig opgelost. Van de ene dag op de andere wist men dat het heelal tweemaal zo groot was dan mijn oorspronkelijk had gedacht. Deze ontdekking betekende dat de berekeningen volgens de wet van Hubble ook fout waren. Toen die herzien werden bleek het ogenblik van de Big Bang 13 000 000 000 jaar geleden te liggen. Dat getal wordt nu door de astronomen algemeen aanvaard. De aarde vormde zich dan ook pas toen het heelal tenminste 8 000 000 000 jaar oud was.
Hoe kwam het dat deze grotere snelheden ontdekt werden? En waarom vlucht alles van bij ons vandaan? De man die daarvoor het antwoord leverde was Georges Lemaître, een Belgische astronoom en hoogleraar in Leuven. Hij beweerde in 1927 dat alle materie in het heelal eens in een reusachtige massa was samengeperst, die onstabiel werd en explodeerde. Hij noemde de oorspronkelijke hoeveelheid materie het kosmische ei of de oerkern. De ideeën van Lemaître komen wat duidelijker over
18 WETENSCHAP
DE BIG BANG
19
20
13,7 MILJARD JAARE GELEDEN
DE BIG BANG
Welke theorie klopt? Hoewel de Big Bang-theorie klopt met de feiten, laat hij evenveel vragen onbeantwoord als de eerste regels van het Boek Genisis. Wie of wat heeft de aarde geschapen? Hoe is de allereerste materie tot stand gekomen? Wat bepaalde haar massa? Hoe lang bestond het heelal voor de fantastische explosie zich voordeed? En wat maakte deze reusachtige samenpersing van materie zo onstabiel dat ze zich in melkwegstelsels, sterren, planeten, manen en mensen omvormde? Dit zijn vragen waaraan de meeste sterrenkundigen voorbijgaan omdat er op dit ogenblik geen duidelijk antwoord op te geven is. Maar het is wel duidelijk dat de Big Bang niet het begin was, alleen maar een begin of een stadium in de ontwikkeling van het heelal. Ook is de Big Bang-theorie niet het enige voorbeeld dat klopt met de gebeurtenissen in het uitzettende heelal. Er zijn er genoeg, maar de meest serieuze tegenstander was de steady state of ‘vaste toestand theorie’. Die werd voor het eerst in 1948 naar voren gebracht. Ze aanvaardden dat de melkwegstelsel zich van ons verwijderen en dat het heelal uitzet. Maar wel beweerden ze dat het geen begin had in de vorm van een oerkern-ontploffing. In plaats daarvan spraken ze het vermoeden uit dat we leven in een heelal waarin doorlopend geschapen werd, waar steeds materie werd gevormd om de plaats in te nemen van de melkwegstelsels die, wanneer ze wegsnelden, de lichtsnelheid bereikten en uit ons heelal verdwenen. Op welk tijdstip men ook naar het heelal kijkt. Het zal steeds hetzelfde lijken en dezelfde dichtheid bezitten. Een dergelijk heelal zal altijd bestaan kunnen hebben en in eeuwigheid kunnen blijven bestaan. Het voornaamste bezwaar van oudere astronomen was, dat de theorie indruiste tegen de wet van het behoud van massa-energie. Met andere woorden: er zou materie nodig zijn om uit niets iets te maken. Het antwoord was, dat de energie voor het scheppen van nieuwe materie onttrokken kon worden aan de uitzetting van het heelal.
WETENSCHAP 21
22 WETENSCHAP
WETENSCHAP 23
Leonardo van Pisa geboren in Pisa ca. 1170, beter bekend als Fibonacci, was een Italiaanse wiskundige. Hij wordt vaak beschouwd als de eerste westerse wiskundige die origineel werk publiceerde sinds de Griekse oudheid. De afkomst van de Gulden Snede is niet helemaal bekend. ItaliĂŤ wordt algemeen wel aanvaard als land van oorsprong. De Gulden Snede hangt heel sterk samen met de Fibonacci reeks.
24 WETENSCHAP
KAART 4 - ITALIË
43° - 11°
A
6°
B
C
8°
D
10°
E
12°
F
14°
G
16°
18°
H
1
46°
46°
2
A D R
I
44°
44°
A
T
L I G U R I S C H E Z E E
I
PISA
S
3
C H
E Z
42°
E
42°
E
ROME
T
40°
Y
R
R
H
E
E
4
N S
E
40°
Z E E
5
M
I
D
38°
I O N I S Z E E
D E
L
6
N
D
S
36°
8°
10°
38°
L A
6°
C H E
12°
14°
E
Z 16°
E 18°
E
36°
26 WETENSCHAP
43° - 11°
FIBONACCI
Mysterie in de natuur De fibonacci reeks komt overal in de natuur voor. Ze zijn belangrijk voor de groei van elk levend organisme, zelfs voor de kleinste cel. Fibonacci in de natuur is een mysterie. Hoe komt het toch dat bijvoorbeeld een zonnenbloem 34 blaadjes heeft en geen 36. De rij begint met (0) 1 en vervolgens is elk volgende element van de rij steeds de som van de twee voorgaande elementen. De rij van Fibonacci blijkt interessante eigenschappen en verbanden te bezitten met onder andere de gulden snede, deze bespreek ik in het volgende hoofdstuk. De rij van Fibonacci blijkt ook op te duiken bij de studie van een konijnenpopulatie, vandaar soms de bijnaam konijnenrij. Leonardo Fibonacci gebruikte hiervoor de volgende regels: we starten zonder konijnenparen en in de eerste maand hebben we één jong paar, een paar is volwassen vanaf de tweede maand. Een volwassen paar krijgt elke maand één nieuw paar nakomelingen de konijnen sterven niet. Het aantal aanwezige konijnenparen in een maand groeit dan precies volgens: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89 ....
WETENSCHAP 27
28
29
VOORBEELDEN VAN FIBONACCI IN DE NATUUR. BLOEMEN ZIJN OPGESTELD MET HETZELFDE AANTAL BLAADJES ZOALS HET VOORKOMT IN DE REEKS VAN FIBONACCI.
A + B IS TO A
32 WETENSCHAP
A AS A IS TO B De gulden snede
WETENSCHAP 33
34
44° - 12°
DE GULDEN SNEDE
De gulden snede in de kunsten Het duurde tot de 19e eeuw voordat de gulden snede buiten het domein van de wiskunde een bijzondere betekenis werd toegekend. De gulden snede zou sindsdien volgens sommigen een intrinsieke schoonheid bezitten waardoor die verhouding veel zou voorkomen in klassieke architectuur, schilderkunst en in de levende natuur. De Duitser Adolf Zeising publiceerde in 1854 bijvoorbeeld Neue Lehre von den Proportionen des menschlichen KĂśrpers. In dat boek verdedigt hij de opvatting dat het ideale menselijke lichaam volledig volgens de guldensnedeverhouding is opgebouwd. Ook de beelden die Phidias maakte in het Parthenon worden door sommigen in verband gebracht met de gulden snede. De esthetische status van de gulden snede blijft omstreden. Eerder dan ca. 1830 komt de gulden snede niet voor in geschriften over schilderkunst of architectuur en voor de bewering dat de verhouding vaak zou voorkomen of dat de mens een onbewuste voorkeur voor deze verhouding zou hebben, bestaat geen statistisch bewijs. In de loop van de twintigste eeuw verwierf de gulden snede niettemin een plaats in diverse vormen van kunstonderwijs. Terwijl in de schilderkunst de gulden snede grotendeels werd losgelaten - met uitzondering van Salvador Dali die de gulden snede bewust toepaste bestaat in de (reclame)fotografie bijvoorbeeld de traditie om significante onderdelen van een foto zodanig in de compositie op te nemen dat er een guldensnede-verdeling ontstaat. De functionaliteit van visuele reclame waarbij het centrale object op
WETENSCHAP 35
DE GULDEN SNEDE IN DE NATUUR. De gulden hoek, ongeveer 137,5° is de hoek die een cirkel volgens de gulden snede verdeelt. In de natuur zien we die hoek terug in delen van bloemen zoals bloemblaadjes, zaden en kelkbladeren. Dergelijke bloemdelen groeien uit stukjes weefsel die ontstaan op een vaste plaats, bijvoorbeeld bloemblaadjes die ontspringen in het hart van een bloem. Om optimaal zonlicht te kunnen opvangen is het belangrijk dat de blaadjes allemaal een andere kant op groeien en zo een schijf vormen. Als elk blaadje een gulden hoek met zijn voorganger vormt, wordt de schijf het efficiëntst gevuld. Vergelijk dit bijvoorbeeld met een zeer inefficiënte hoek: 120°. Het vierde blaadje groeit in dat geval op precies dezelfde plek als het eerste blaadje, het zevende ook, enzovoort. Er ontstaan dan drie pakketjes van over elkaar heen groeiende blaadjes, op 0°, 120° en 240°.
36 WETENSCHAP
44째 - 12째
DE GULDEN SNEDE
WETENSCHAP 37
Het Philadelphia-experiment is een vermeend Amerikaans marine-experiment in de marinehaven van Philadelphia uit 1943 om (radar)onzichtbaarheid van een marineschip te bewerkstelligen door manipulatie van magnetische velden. Er zouden allerlei vreemde effecten opgetreden zijn zoals verdwijning van bemanningsleden, tijdreis-effecten en zelfs teleportatie van het schip. Volgens de officiĂŤle lezing van de US-Navy is het hele verhaal een opgeklopte mythe.
38
KAART 5 - NOORD-AMERIKA
39° - 75°
80°
80°
0°
10° °
°1 60
D
°1
50
E
°
F
14
G
0°
13
H
0°
120
J
° 110°
K
° 60 0° 100° 90° 80° 7 O
L
M
5
0°
2
3
70°
60°
V U T
20°
1 70
C
30
B
1 7 0 ° 1 8 0°
A
°
70°
40
60°
S
R
Q
P
N
A
N
4
50°
O
C
E
A
50°
E
5
40°
30°
6
T
I
S
C
H
40°
N
PHILADELPHIA
30°
L
A
NORFOLK VIRGINIA
T
7
A
20°
20°
8
10° 10°
Verklaring Philadelphia, plaats van experiment Norfolk, plaats van verschijning 0°
0°
schaal 1: 40 000 000 0
500
9
1000
1500 km.
10
10°
Het verhaal Er bestaan verschillende en soms tegenstrijdige versies van het zogenaamde “experiment”. Veel versies van het verhaal bevatten beschrijvingen van ernstige bijwerkingen voor de bemanning. Van sommige bemanningsleden werd gezegd dat ze fysiek versmolten waren met de schotten, terwijl anderen last kregen van psychische stoornissen. Nog anderen zouden gewoon verdwenen zijn tijdens het experiment. Er wordt ook beweerd dat de bemanning van het schip achteraf onderworpen zou zijn aan hersenspoeling, om de geheimhouding van het “experiment” te handhaven. Het volgende overzicht geeft de belangrijkste punten van het verhaal weer zoals die in de meeste verslagen voorkomen. Het experiment zou zijn gebaseerd op een aspect van de Theorie van alles (Unified Field Theory), een term bedacht door Einstein. De Unified Field Theory wil op wiskundige en natuurkundige wijze de onderlinge verwevenheid beschrijven van de krachten van elektromagnetische straling en zwaartekracht. Tot op heden heeft geen enkele theorie deze relaties in geldige wiskundige of natuurkundige termen kunnen uitdrukken. Volgens de verslagen werd aangenomen dat een bepaalde versie van de Unified Field Theory de marine in staat zou stellen om met grote elektrische generatoren licht te buigen rond een object zodat het in wezen onzichtbaar werd. Voor de marine zou dit een evidente militaire waarde opleveren, zodat volgens documenten van de boekhouding het experiment werd gefinancierd. Een andere versie van het verhaal stelt dat de onderzoekers bezig waren met magnetische en zwaartekrachtmetingen van de zeebodem om afwijkingen op te sporen. Volgens deze versie zijn er ook gerelateerde geheime experimenten in nazi-Duitsland te vinden, waar gezocht werd naar antizwaartekracht. Naar verluidt werd dit onderzoek geleid door SS-Obergruppenführer Hans Kammler die spoorloos verdween aan het eind van de oorlog. In de meeste verslagen over het experiment was de escorte-torpedojager USS Eldridge uitgerust met de benodigde apparatuur in de Philadelphia Naval Yard. Testen begonnen in de zomer van 1943 en werden matig succesvol beschouwd. 40 WETENSCHAP
Tijdens een proef op 22 juli 1943 zou de Eldridge bijna volledig onzichtbaar geworden zijn. Enkele getuigen meldden een “groene mist” op de plaats waar het schip lag. Bemanningsleden begonnen echter nadien te klagen over ernstige misselijkheid. Ook werd gezegd dat, toen het schip weer zichtbaar werd, er verschillende bemanningsleden vastzaten in het metaal van het schip. Onder hen was een matroos die een dek lager tevoorschijn kwam dan het dek waar hij had gestaan. Zijn hand zat vast in de stalen romp van het schip. Op dat ogenblik, zo wordt in de rapporten gezegd, zou op bevel van de zeemacht het experiment gewijzigd zijn. Het nieuwe doel was nu: de Eldridge onzichtbaar maken voor radar. Omdat het vermoeden bestond dat er iets aan de meetapparatuur mankeerde, werd het experiment herhaald op 28 oktober 1943. Deze keer zou de Eldridge niet alleen onzichtbaar geworden zijn, maar verdween hij fysiek. In een flits van blauw licht werd hij ‘geteleporteerd’ naar Norfolk, Virginia, meer dan 200 mijl verderop. Er wordt beweerd dat de Eldridge - op de plaats waar hij verscheen - enige tijd door de bemanning van de SS Furuseth kon worden waargenomen, waarna de Eldridge uit hun gezicht verdween, en vervolgens weer opdook in Philadelphia. Al deze versies steunen op maar enkele, ook onderling tegenstrijdige, getuigenissen. Geen van al deze getuigenverslagen hebben geleid tot een bevredigende verklaring voor het gebeuren.
39° - 75°
HET PHILADELPIA EXPERIMENT
De Nasleep Ondanks de desastreuze gevolgen voor de bemanning van het schip waarop het experiment werd uitgevoerd, ging men daarna volgens sommige schrijvers echter toch in het diepste geheim verder met onderzoek naar deze onverwachte verschijnselen en volgens de geruchten zou men er decennia later nog steeds mee bezig zijn. Nu zou dit project verder gevoerd zijn als het Montauk Project, ook een bekend verhaal in UFO-kringen en bij samenzweringstheoretici. Resultaten van dit onderzoek zouden o.a. de UFO’s zijn die geheime Amerikaanse militaire toestellen zouden zijn die een soort van antizwaartekrachtaandrijving gebruiken. Hierna volgden meer schrijvers dit spoor en werd het een vaak geciteerd verhaal in vele sensatieboeken.
WETENSCHAP 41
42 WETENSCHAP
WETENSCHAP 43
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
VOORWERPEN Crystal Skulls Dendera Lamps Lijkwade van Turijn Starchild Skull Steen der Wijzen Stone Spheres Voynich Manuscript
17° - 88° 25° - 31° 45° - 7° 19° - 99° 48° - 2° 10° - 83° 41° - 72°
KAART 6 - DE WERELD
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
135°
A
130°
B
C
125°
120°
D
115°
E
F
110°
105°
G
H
100°
I
95°
9
25°
G R
20°
STARCHILD SKULL GEVONDEN
O
G O L
M E
T
15°
E
O 10°
MEXICO CITY
C E A
A
5°
N
0° 120°
115°
110°
105°
100°
95°
KAART 7 - MIDDEN-AMERIKA
19° - 99°
90°
J
85°
K
L
80°
M
75°
N
70°
O
65°
P
60°
Q
55°
50°
A
T
3
L A
25°
N
T
F
I S
C
V A N
H
4
E
O C E A A N
20°
X I C O 5
G
R
O
15°
T
E
A
C
R
I
I
S
H
C
L
I
E
Z
E
K L EIN E
E
6
10°
EN
B
T
N
L TI L AN
A
N
E
L
7
5°
8
90°
85°
80°
75°
70°
65°
60°
DE STARCHILD SKULL
19° - 99°
Bestaat buitenaards leven echt?
Buitenaards bestaan is op dit moment op wetenschappelijk gebied nog steeds niet officieel bewezen. Het onderwerp van buitenaards leven en UFO’s valt dus nog onder het domein van de grenswetenschap. De ‘Starchild Skull’ is, naar het schijnt, de schedel van een buitenaards wezen of: de kruising tussen een alien en een mens: een mens-alien hybride dus. Men heeft op die schedel een DNA-test laten uitvoeren, waaruit duidelijk bleek dat de schedel niet voor 100% menselijk is. Toch is het tot op heden moeilijk te bewijzen dat de Starchild Skull buitenaardse sporen heeft. Daarom zou de Starchild Skull wel eens heel goed een mens-alien hybride kunnen zijn, met een menselijke moeder en een buitenaardse vader. De klassieke koolstof 14 datering liet zien dat het overblijfsel van de Starchild Skull, die in een Mexicaanse mijntunnel werd gevonden, ongeveer 900 jaar is. Er werd in de onmiddellijke nabijheid nog een tweede schedel gevonden, waarschijnlijk van een volwassen vrouw, die op haar 40ste overleed. De moeder van het kind? We hebben er het raden naar. Volgens wetenschappers en sceptici is het de schedel van een waterhoofdkind, dat 900 jaar geleden in Mexico overleed. Hydrocefalus - in de volksmond bekend onder de naam ‘waterhoofd’ - is een aandoening, waarbij er in de hersenventrikels te veel hersenvocht aanwezig is. Bij een zuigeling zijn de schedelnaden en fontanel nog niet gesloten. Daarom geeft het hoofd mee met de vergroting van de ventrikels, wat zich uit in een te snelle groei van het hoofd en dus een veel te groot hoofd.
AFBEELDING VAN DE STARCHILD SKULL 48 VOORWERPEN
19째 - 99째
DE STARCHILD SKULL
VOORWERPEN 49
De lijkwade van turijn is een eeuwenoud relikwie binnen het Christendom en ligt geborden in de dom van Turijn.
50 WETENSCHAP
KAART 8 - ITALIË
45° - 7°
A
6°
B
C
8°
D
10°
E
12°
F
14°
G
16°
18°
H
1
46°
46°
2
A
TORINO
D
R
I
44°
44°
A T
L I G U R I S C H E
I
Z E E
S
3
C
H
E Z
42°
E
42°
E
4
T
40°
Y
R
R
H
E
E
N S
E
40°
Z E E
5
M
I
D
38°
I O N I S Z E E
D
E
L
6
N
D
S
36°
8°
10°
38°
L
A
6°
C H E
12°
14°
E
Z 16°
E 18°
E
36°
45째 - 7째
DETAIL VAN DE LIJKWADE VAN TURIJN
AFBEELDING VAN DE LIJKWADE VAN TURIJN 52 VOORWERPEN
45째 - 7째
DE LIJKWADE VAN TURIJN
Een eeuwenoud relikwie De lijkwade van Turijn is een eeuwenoude tweedegraads relikwie binnen het christendom. Het is een linnen kleed waarop vaag een beeld van een man te zien is met verwondingen aan de zichtbare hand, zoals ze zouden kunnen ontstaan zijn bij een kruisiging. Volgens sommige christenen is de lijkwade het kleed waarin Jezus werd gewikkeld en begraven nadat hij aan het kruis gestorven was. De Katholieke Kerk laat sinds de 14e eeuw de verering ervan toe als een kunstzinnige voorstelling van Jezus. De meeste wetenschappers beschouwen de lijkwade als een knappe vervalsing uit de late middeleeuwen Dit standpunt wordt onderbouwd met een koolstof 14-datering van het kleed tussen circa 1260 en 1390: een uitkomst die overeenkomt met de eerste aantoonbare schriftelijke vermelding ervan. Andere wetenschappers en onderzoeken spreken dit tegen. Zij stellen dat kunstenaars uit de middeleeuwen niet konden beschikken over de kennis en technologie om een dergelijke vervalsing te maken. Volgens sommige onderzoekers zijn bij de koolstof 14-datering vezels gedateerd die later aan de lijkwade zijn genaaid. Nog in 2013 verscheen een publicatie waarin Italiaanse wetenschappers beweerden dat het originele deel van de Lijkwade van Turijn uit de periode tussen 280 voor Christus en 220 na Christus afkomstig is. De lijkwade wordt momenteel bewaard in de Dom van Turijn (een kathedraal opgedragen aan Johannes de Doper) in Turijn, waar hij laatstelijk van 10 april tot 23 mei 2010 voor het eerst in tien jaar door het publiek te bezichtigen was. Een volgende gelegenheid als deze zal zich pas weer voordoen in het jaar 2025.
VOORWERPEN 53
135°
A
130°
B
C
125°
120°
D
115°
E
F
110°
105°
G
H
100°
I
95°
9
25°
G R
20°
O
G O L
M E
T
15°
E
O 10°
MEXICO CITY
C E A
A
5°
N
0° 120°
115°
110°
105°
100°
95°
KAART 9 - MIDDEN-AMERIKA
17° - 88°
90°
J
85°
K
L
80°
M
75°
N
70°
O
65°
P
60°
Q
55°
50°
A
T
3
L A
25°
N
T
F
I S
C
V A N
H
4
E
O C E A A N
20°
X I C O 5
G
R
O
15°
T
E
CRYSTAL SKULLS GEVONDEN
A
C
R
I
I
S
H
C
L
I
E
Z
E
K L EIN E
E
6
10°
EN
B
T
N
L TI L AN
A
N
E
L
7
5°
8
90°
85°
80°
75°
70°
65°
60°
CRYSTAL SKULLS
56 VOORWERPEN
17째 - 88째
17° - 88°
CRYSTAL SKULLS
De kristallen schedels zijn uit kwarts of bergkristal geslepen kunstwerken in de vorm van menselijke schedels. Deze doken op in de tweede helft van de negentiende eeuw en werden oorspronkelijk toegewezen aan diverse precolumbiaanse beschavingen. Onderzoek in de jaren negentig van de twintigste eeuw, onder andere met behulp van een scanning tunneling microscoop toonde aan dat in elk geval een aantal van deze schedels vervalsingen zijn. Deze zijn met slijpinstrumenten gemaakt die pas in de tweede helft van de negentiende eeuw ontwikkeld werden. Eén van de bekendste schedels is de MitchellHedges skull. Deze zou door de Britse avonturier F. A. Mitchell-Hedges in een ruimte onder de ruïnes van Lubaantun in Belize gevonden zijn. Later bleek hij deze schedel onderhands gekocht te hebben in het Londense veilinghuis Sotheby’s. Zijn vrouw gaf als reden dat hij de schedel slechts als onderpand aan iemand gegeven had en deze via Sotheby’s teruggekocht had. Na het overlijden van Anna Mitchell-Hedges is de schedel in het bezit gekomen van Bill Homann. In de jaren negentig bleek dat ook de Mitchell-Hedges skull een vervalsing was. In de tussentijd zijn de nodige hypes en legenden ontstaan rond de kristallen schedels. Door hun zogenaamde vindplaats zouden ze eeuwen geleden door de Maya’s, de Azteken of een nog oudere precolumbiaansse beschaving gefabriceerd zijn. Ook zouden deze paranormale gaven hebben en zou je ze nooit recht in de ogen mogen kijken. Volgens een andere legende zouden ze een buitenaardse oorsprong hebben. Er zouden er dertien van op aarde te vinden zijn. Eenmaal herenigd zouden ze hun kennis met de mensheid delen. Ook nu spelen de schedels nog steeds een rol in een deel van de New age-gemeenschap.
AFBEELDING VAN EEN CRYSTAL SKULL VOORWERPEN 57
De Steen der Wijzen is een legendarische alchemistische substantie die in staat zou zijn om gewone metalen in goud te veranderen. Soms wordt het ook als levenselixer voorgesteld waaraan verjongende en levensverlengende eigenschappen worden toegekend. Lange tijd was het vervaardigen van de Steen der Wijzen het voornaamste doel van de westerse alchemie. 58 WETENSCHAP
48째 - 2째
KAART 10 - PARIJS
DE STEEN DER WIJZEN
48° - 2°
Zijn er alchemisten geweest, die het geheim van de onsterfelijkheid hebben ontdekt? Volgens sommigen zou tenminste twee Franse alchemisten zijn gelukt. Eén van de twee was Nicholas Flamel. Hij zou aan het einde van de 14de eeuw de Steen der Wijzen hebben ontdekt. Met andere woorden: Flamel zou erin geslaagd zijn om uit een onedel metaal goud te maken. Er zijn bewijzen, dat hij liefdadige instellingen geldelijk heeft gesteund. Heeft hij dat kunnen doen omdat hij het geheim had ontdekt om goud the maken? En is hij zoals wordt beweerd, zowel in de 18de eeuw als in de 19de eeuw werkelijk in levende lijve in parijs gezien? En wat is er waar van de verhalen over de andere beroemde Franse alchemist Fulcanelli? Deze alchemist uit de 20e eeuw werd op straat gezien nadat hij op geheimzinnige wijze was verdwenen. Is hij ook onsterfelijk geworden?
60 VOORWERPEN
DE RECONSTRUCTIE VAN HET HUIS VAN FLAMEL IN PARIJS
WETENSCHAP 61
Het Voynichmanuscript is een rijkelijk ge誰llustreerd manuscript uit de vijftiende eeuw. De auteur is onbekend en ook het schrift is tot op heden niet ontcijferd. Zelfs cryptografen bleken niet in staat er iets zinnigs van te maken
KAART 11 - VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA
41° - 72°
A
110°
B
100°
C
D
90°
80°
E
70°
F
G
60°
50°
1
50°
OC E A A N
50°
40°
YALE UNIVERSITY
2
I S C H E
40°
NT
30°
3
T
L
A
30°
G
O L
A
F
4
V A N
20°
M E
X
I
C O 20°
5
110°
100°
90°
80°
70°
41째 - 72째
TWEE AFBEELDINGEN UIT HET ORIGINELE VOYNICH MANUSCRIPT
66 VOORWERPEN
41° - 72°
HET VOYNICHT MANUSCRIPT
Mysterieuze geschriften Het Voynichmanuscript is een mysterieus, geïllustreerd handschrift met een onbegrepen inhoud. Het werd in de 15e eeuw door een onbekende auteur geschreven. Het schrift, geschreven in een onbekende taal, is nog niet ontcijferd. Het is onderwerp geweest van veel onderzoek door professionele cryptografen en amateurcryptografen, inclusief roemrijke codebrekers uit de Tweede Wereldoorlog. Geen van allen heeft ook maar een enkel woord ontcijferd. Al die mislukte pogingen hebben het Voynichmanuscript tot de Heilige Graal van de cryptografie gemaakt, maar ook het vermoeden versterkt dat het niets anders is dan een opeenvolging van betekenisloze lettertekens. Het boek is genoemd naar de Pools-Amerikaanse boekhandelaar Wilfrid M. Voynich, die het in 1912 in handen kreeg. Op dit moment is het eigendom van de Universiteit van Yale. De eerste facsimile-editie werd uitgegeven in 2005a
VOORWERPEN 67
41° - 72°
De inhoud De illustraties geven weinig duidelijkheid over de inhoud van de tekst, maar laten zien dat het boek uit een zestal hoofdstukken bestaat, elk met eigen onderwerpen en een eigen stijl. De secties worden meestal als volgt benoemd: Plantkundig: Op elke pagina staat een plant (soms twee planten) en enkele paragrafen tekst, iets wat ook gangbaar was in de gedrukte plantenboeken (herbaria) van die tijd. Sommige delen zijn grotere kopieën van tekeningen in de farmaceutische sectie (zie hieronder). Astronomisch :De tekeningen bestaan uit cirkelvormige diagrammen, sommige met zonnen, manen en sterren. Ze wekken de indruk van astronomie of astrologie. Een serie van twaalf diagrammen toont de traditionele tekens van de dierenriem. Elk van deze symbolen is omgeven door precies dertig vrouwenfiguren, de meeste naakt, die een ster vasthouden. De laatste twee bladen van deze sectie (met de Steenbok en de Waterman) zijn verloren gegaan, terwijl de Ram en de Stier in vier gepaarde diagrammen zijn gesplitst, met elk vijftien sterren. Sommige diagrammen staan op uitklapbladen. Biologisch: Dichtbeschreven bladzijden afgewisseld door afbeeldingen van meestal naakte vrouwen, in badkuipen die soms verbonden zijn door een uitgebreid netwerk van pijpen. Sommige van de pijpen zijn gevormd als lichaamsorganen. Kosmologisch Ronde: diagrammen met een onduidelijke betekenis. Deze sectie heeft vier uitklappagina’s; een daarvan is zes pagina’s groot en vormt een soort van plattegrond of diagram met negen eilanden, verbonden door verhoogde wegen, en met kastelen en misschien een vulkaan. Farmaceutisch: Veel gemerkte plantendelen (bladeren, wortels enzovoort). Langs de kantlijn staan voorwerpen getekend die op apotheekvaten lijken. Enkele paragrafen tekst . Recepten: Veel korte paragrafen, elk gemarkeerd met een bloemachtig of sterachtig teken.
68
HET VOYNICHT MANUSCRIPT
EIGEN ILLUSTRATIE VAN HET VOYNICHT MANUSCRIPT
VOORWERPEN 69
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
KAART 12 - DE WERELD
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
PLAATSEN Atlantis Bermuda Driehoek Georgie Guidestones Mary Celeste Nabta Nazca Lines piramiden Roswell UFO Stonehenge
31° - 24° 32° - 64° 32° - 83° 36° - 3° 23° - 27° 14° - 74° 29° - 31° 33° - 104° 51° - 1°
160°
180°
Het verhaal van de Griekse wijsgeer Plato heeft in de loop der eeuwen de meest uiteenlopende theorieĂŤn - de ene al waarschijnlijker dan de andere - doen ontstaan over de plaats van het geheimzinnige eilandenrijk Atlantis, dat in de nevelen van de tijd verdween.
KAART 13 - AFRIKA
31° - 24°
30°
A
20°
B
10°
C
0°
D
E
10°
20°
F
G
30°
H
40°
KA
K
60°
1
S
PI
40°
SC
Z WA RTE Z EE
HE
40°
I
50°
ZE E
M I D D E L L ATLANTIS
2
A
N
D S E
Z E E 30°
30°
R
5
O D E 20°
Z
20°
E F
AD
EN
4
10°
A
A
10°
N
E G OL
VAN
E
5
G OL F
0°
C
0°
O
V A N G U INE A
6
A T L A N T I S C HE 10°
10°
7
H
E
O C E A A N
20°
S
C
20°
D
I
8
30°
I
30°
N 9
40° 40°
10 20°
10°
0°
10°
20°
30°
40°
50°
60°
ATLANTIS
31° - 24°
Enkel maar een legende? Al meer dan 2000 jaar is men in de Westerse wereld gefascineerd door het verhaal over Atlantis, een raadselachtig welvarend eilandenrijk uit de oertijd, dat door een of andere ramp plotseling onder het zeeoppervlak verdween. De bewoners waren goede ruiters en vooral vaardige zeelieden, die een machtige vloot van 1200 schepen bezaten waarmee ze alle oceanen doorkruisten. Ze beschikten bovendien over een hoge kennis van bouwkunst, astronomie, astrologie, wiskunde enzovoort. Sinds het einde van de vorige eeuw zijn er niet minder dan 2000 boeken verschenen en tal van films en liederen gemaakt over dit mysterieuze paradijs op aarde, dat werd verzwolgen door de woeste golven van de zee. Waar komt dit verhaal vandaan? Is het louter fantasie of liggen er ware historische gebeurtenissen aan ten grondslag?
Volgens Plato was de oude hoofdstad van Atlantis een streng geometrisch uitgebouwd systeem van concentrische cirkels met om beurten een ommuurd eiland en een kanaal, met een totale diameter van 22,5 km. Op het cirkelvormige centrale eiland waren er sportterreinen, het koninklijk paleis en een tempel, gewijd aan de zeegod Poseidon, beschermgod van de stad. Het hoofdeiland was helemaal ingesloten door een cirkelvormig, 183 meter breed kanaal. Daaromheen was opnieuw een ringvormig eiland, 365 meter breed, met een paardenrenbaan, een kazerne en een grote binnenhaven. Het was gescheiden van de derde buitenste landring door een even breed kanaal. Aan één kant liep een kanaal rechtstreeks van de zee door dit geometrische complex tot een binnenhaven in het centrum.
Plato
De geografische locatie van Atlantis
De Griekse filosoof Plato was de eerste die over Atlantis schreef. In een van zijn dialogen vertelt het personage Critias dat zijn grootvader het verhaal over Atlantis rechtstreeks van de grote Solon vernomen zou hebben. Hoe het land eruitzag, is door Plato bij monde van deze Critias in detail beschreven. Onder andere was er op het eiland een tempel gewijd aan de god Poseidon, de god van de zee. Het eiland Atlantis lag buiten de Middellandse Zee, dus nog verder dan de Zuilen van Hercules (de Straat van Gibraltar). Plato’s beschrijving van een mythisch eiland komt over de hele wereld in vele verhalen voor, in de vorm van een aards paradijs, dat ten onder gaat aan natuurrampen, zoals aardbevingen of vloedgolven. Sommigen denken dat Plato geïnspireerd was door de vulkanische gebeurtenissen op het eiland Santorini.
Door de jaren heen zijn er talloze ideeën over de ligging van Atlantis verschenen. Geen enkel idee kan als een wetenschappelijke theorie worden beschouwd: goede onderbouwing ontbreekt altijd. Er is wel beweerd dat Atlantis gevonden zou zijn in de buurt van de Azoren, Amerika, Scandinavië, de Noordzee, Malta, Thera, de Britse Eilanden, het eiland Cuba, Zuid-Spanje, Kreta, Cyprus, Santorini, de Canarische Eilanden en Antarctica. Ook worden wel Egypte, Indonesië, Madagaskar en Australië genoemd als mogelijke plaatsen van Atlantis.
In de onvoltooide dialoog “Critias” geeft Plato een zeer gedetailleerde beschrijving van het centrum van het machtige Atlantis-rijk: “De oude hoofdstad was rijk aan natuurlijke bronnen en er was voedsel in overvloed. Hoge bergen boden beschutting tegen de noordenwind en over de weiden zwierven dieren zoals olifanten en paarden, die dronken uit meren en rivieren. Er regeerden 10 koningen over dit paradijselijke eiland en de bewoners leefden er in volmaakte harmonie”. 74 PLAATSEN
31° - 24°
ATLANTIS
DE VERMOEDELIJKE GEOGRAFISCHE LOCATIE VAN ATLANTIS: LINKS NAAST DE CARAÏBISCHE EILANDEN IN HET MIDDEN VAN DE ATLANTISCHE OCEAAN. WE ZIEN EEN HOEKIGE STRUCTUUR DIE NIET NATUURLIJK LIJKT.
HISTORISCHE KAART DIE VERWIJST NAAR DE LIGGING EN DE MACHT VAN ATLANTIS
PLAATSEN 75
ATLANTIS
31째 - 24째
In de media Over het onderwerp Atlantis zijn sinds het einde van de vorige eeuw niet minder dan 2000 boeken geschreven en tal van films gemaakt. Onder anderen in strips zoals: De Rode Ridder en Suske en Wiske. Voorbeelden van films die gemaakt zijn rond Atlantis zijn Stargate en Atlantis, de verzonken stad van Disney.
76 PLAATSEN
31째 - 24째
ATLANTIS
SCREENSHOTS VAN DE FILM ATLANTIS: DE VERZONKEN STAD VAN DISNEY
PLAATSEN 77
De Bermudadriehoek is een denkbeeldige driehoek tussen Miami, de Bermuda-eilanden en Puerto Rico in het westelijk deel van de Atlantische Oceaan. Dit gebied werd vanaf midden 20e eeuw bekend doordat er mysterieuze verdwijningen van vaar- en vliegtuigen zouden hebben plaatsgevonden
KAART 14 - NOORD-AMERIKA
32° - 64°
1
80°
0°
10°
°
°1
60
D
°1 50
E
°
F
14
G
0°
13
H
0°
120
J
° 110°
K
° 60 0° 100° 90° 80° 7 O
L
M
5
0°
2
3
70°
60°
V U T
20°
1 70
C
30
B
80°
1 7 0 ° 1 8 0°
A
°
70°
40
60°
S
R
Q
P
N
A
N
4
50°
O
C
E
A
50°
E
5
40°
6
T
I
S
C
H
40°
30°
L
A
N
30°
T
7
A
20°
20°
8
10° 10°
9
Verklaring De Bermuda Driehoek 0°
0°
schaal 1: 40 000 000 0
500
1000
1500 km.
10
10°
BERMUDA DRIEHOEK
32° - 64°
Geheimzinnige verdwijningen Vele schepen en vliegtuigen zijn op geheimzinnige wijze verdwenen in een gedeelte van de Atlantische Oceaan dat bekend staat als de Bermuda Driehoek. Zijn ze verzwolgen door de oceaan? De ruimte ingezogen? Of zijn ze weggevoerd door bovenaardse wezens? Al vele jaren lang is het aantal onverklaarbare ongelukken en raadselachtige verdwijnigen in de Bermuda Driehoek groter dan aan het toeval kan worden toegeschreven. Zal men ooit over voldoende gegevens beschikken om te begrijpen wat er in dat grillige gebied gebeurt? Uit de officiële verklaring van luitenant-vlieger Robert F. Cox, vlieginstructeur van Fort Lauderdale in Florida: “Ik vloog rond de omgeving van het vliegveld van lauderdale in de namiddag omstreeks 15.40 uur en hoorde het geronk van de motoren van een vliegtuig of een boot. Op radiokanaal 4805 probeerde iemand contact te zoeken met een zeker ‘Powers’, maar zijn oproep werd niet beantwoord.Verscheidene malen verzocht hij ‘Powers’ zijn kompas af te lezen en zijn positie door te geven. Tevergeefs! Uiteindelijk zei de onbekende: Ik weet niet waar we ons bevinden. Ik geloof dat we zijn verdwaald na het laatste keerpunt. Om ongeveer 15.45 uur riep ik de verkeerstoren van Fort Lauderdale op en stelde hen op de hoogte van het gebeurde. Ze antwoordden dat ze mijn bootschap ontvangen en begrepen hadden. Ook ik probeerde contact te zoeken: Dit is FT-74. Wil het vliegtuig of schip dat ‘Powers’ oproept zich bekendmaken, zodat we u te hulp kunnen komen. Ik kreeg geen antwoord, maar deed een nieuwe poging. Die keer had ik succes. De van de route afgeraakte onbekende maakte zicht bekend als luitenant-vlieger Charles Carrol Taylor, de leider van de vijf Avenger-torpedobommenwerpers die als Vlucht 19 die namiddag om 14.10 uur voor een oefenvlucht waren opgestegen. Het was 5 december 1945. Het weer was helder: zonnig met verspreid voorkomende wolkenvelden. Vlucht 19 had de opdracht gekregen om van de kustlijn van Florida zo’n 250 km pal oost te vliegen naar de Chicken Shoals op de Bahama’s om oefeduikvluchten uit te voeren op een onttakeld schip. Vervolgens moesten ze 65 km naar het noorden vliegen en daarna in zuidwestelijke richting naar Fort Lauderdale. “FT-28, zei ik, dit is FT-74, wat zijn uw moeilijkheden? FT-28 antwoordde: Mijn kompassen zijn niet inorde en ik probeer Fort Lauderdale in Florida te bereiken. Ik vlieg over een eilandengebied? Ik ben er zeker van dat ik me boven Florida Keys bevind, maar ik weet niet op welke hoogte.’ 80 PLAATSEN
Een ogenblik later werd de verbinding tussen Taylor en Cox slechter. Cox bevond zich ongeveer 40 mijl van Fort Lauderdale en hij kon Taylor nauwelijks meer verstaan. Het vliegveld Port Everglade ondernam een poging om contact te krijgen met Vlucht 19 en Cox zetten zijn vliegtuig aan de grond. Port Everglade tegen Taylor: ‘Kunt u ons verstaan?’ Taylor: ‘Jazeker’. Port Everglade: ‘stel voor, dat een van uw vliegtuigen met een goed kompas de leiding overneemt en u naar het vasteland begeleidt’. Taylor: ‘Begrepen’. Intussen belde men vanuit Port Everglade - waar men uit flarden van gesprekke tussen vliegtuigen had begrepen dat niemand de leiding wilde overnmen - naar Fort Lauderdale: ‘Het contact tussen FT-74 (Cox) en FT-28 (Taylor) werd slechter naarmate FT-74 zuidelijker vloog. Daarom denken we dat de FT-28 zich ergens boven de bahama’s bevindt’. Om 17.50 uur werd de verbinding bijzonder slecht. Om 17.55 uur begon de duisternis in te treden. Port Everglade: ‘Verwissel frequentie naar 3000 kcs’ (bestemd voor noodgevallen). Taylor: ‘Dat kan niet. Ik moet mijn vliegtuigen bij elkaar zien te houden’. Inmiddels was het volkomen donker geworden. Om ongeveer 18.00 uur had men de positie van Vlucht 19 berekend. De vliegtuigen bevonden zich boven de Atlantisch Oceaan ergens ten noorden van de Bahama Eilanden en ten oosten van New Smyrna in Florida. Men hoefde Tayler er alleen nog maar van op de hoogte te stellen dat hij naar het westen moest vliegen om de kust te bereiken. 06.02 uur: Onbekende: mogelijk moeten we over een ongenblik naar beneden. 06.03 uur: Taylor roept Powers: Verstaat u me? 06.04 uur: Taylor: Verstaat u me? 06.05 uur: Taylor roept Powers: Dit is Taylor -. We bevinden ons boven - Denk je dat - 06.06 uur: Onbekende: zouden nu een licht moeten zien - 06.07 uur: Port Everglade roep Taylor: Verstaat u me? 06.09 uur Port Everglade: Verstaat u me? (één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien). De tot ondergang gedoemde vliegtuigen van vlucht 19 wisten niet dat ze rechtstreeks een legende binnenvlogen.
32째 - 64째
BERMUDA DRIEHOEK
PAGINA UIT DE REEKS GROTE MYSTERIES: RAADSELACHTIGE VERDWIJNINGEN
PLAATSEN 81
DE BERMUDA DRIEHOEK
82 PLAATSEN
32째 - 64째
32째 - 64째
DE BERMUDA DRIEHOEK
PLAATSEN 83
De Georgia Guidestones zijn grote granieten zuilen op een heuvel in Elbert County, Georgia, VS. Soms worden ze een “Amerikaans Stonehenge� genoemd. Op de granieten zuilen staat een bericht, waarin 10 hoofdpunten worden weergegeven in acht moderne talen. Het bericht bestaat uit aanwijzingen voor de overlevenden van een toekomstige apocalyps die een nieuwe en vooral betere beschaving moeten zien op te bouwen.
KAART 15 - VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA
32° - 83°
A
110°
B
100°
C
D
90°
80°
E
70°
F
G
60°
50°
1
50°
OC E A A N
50°
40°
2
30°
I S C H E
40°
NT
GEORGIA GUIDESTONES
3
T
L
A
30°
G
O L
A
F
4
V A N
20°
M E
X
I
C O 20°
5
110°
100°
90°
80°
70°
GEORGIA GUIDESTONES
32° - 83°
De oorsprong Hoewel de Georgia Guidestones door weinigen gekend zijn, zou het een belangrijke link naar een geheime hiërarchie - die de wereld waarin wij leven overheerst - zijn. De oorsprong van het vreemde monument is gehuld in geheimzinnigheid, omdat niemand de ware identiteit kent van diegene, of diegenen, die verantwoordelijk is/zijn voor de oprichting. Het enige dat men met zekerheid weet, is dat in juni 1979 een netjes geklede en welbespraakte vreemdeling het bureau van de Elberton Granite Finishing Company bezocht met de mededeling dat hij een monument wou bouwen om een boodschap aan de mensheid over te brengen.
VANDALISME OP DE GEORGIA GUIDESTONES
AFBEELDING VAN DE GEORGIA GUIDESTONES
De vreemdeling identificeerde zich als R. C. Christian, maar weldra werd duidelijk dat dit niet zijn echte naam was. Hij zei dat hij een groep mensen vertegenwoordigde die richtgevende aanwijzingen aan de mensheid wilden aanbieden. Tot op heden - en drie decennia later - weet nog steeds niemand wie R. C. Christian in werkelijk was, of wat de namen waren van diegenen die hij vertegenwoordigde.
32째 - 83째
DE ENGELSE VERSIE OP DE GEORGIA GUIDESTONES
GEOGIA GUIDESTONES
PLAATSEN 87
Op 4 december 1872 werd de Mary Celeste verlaten aangetroffen tussen de Azoren en Portugal. Aan boord was geen stercveling te bekennen. Uit het logboek bleek, dat de laatste gegevens 24 november 1872 waren opgetekend. Welk drama heeft zich in de tussenliggende elf dagen aan boord van de Mary Celeste volrokken? Het verhaal van de Mary Celeste is het beroemdste verhaal in een reeks van vreemde gebeurtenissen die zich op de grillige oceanen hebben afgespeeld.
KAART 16 - EUROPA
36° - 3°
A
B
40°
C
35°
30°
D
25° E
20° F
N
15° G
O
O
10° H
R
D
5° I
E
0° J
L
5° K
IJ
K
10° L 15° M 20° N
IJ
E
25° O 30° P
40° R
45° S
50°
T
55°
U
60°
E
E
Z
S
35° Q
1
65°
65°
2
60°
O
C
E
A
A
N 60°
E
C
H
3
S
55°
S
N
T
T
I
Z E E
55°
O
4
O
L
A
N O O R D Z E E
T
50°
A
50°
5
45°
45°
AD
ZW A
RT E
ZE
E
6
RI
AT
S
I
40°
C
H
E
40°
ZE E 7
MARY CELESTE
M
35°
I
D
D
E
L
A
N
35°
D
S
E
Z
E
E
8
Verklaring De plaats waar men het verlaten schip aantrof
30°
30°
schaal 1: 40 000 000 0
250
500
5°
9
750 km.
0°
5°
10°
15°
20°
25°
MARY CELESTE
90 PLAATSEN
36째 - 3째
36° - 3°
MARY CELESTE
Een verlaten schip De kapitein van de Engelse brik de Dei Gratia was de eerste die de vreemde tweemaster als een spookschip over zee zag varen, met alleen de kluiver en een zeil bovenin de voorste mast gehesen. Hoewel het schip in stuurboord-richting voer, hing de kluiver over bakboord, voor een zeeman een duidelijk teken dat men het schip niet meer meester was. De bemanning moest gewond of dood zijn. Kapitein Edward Moorehouse probeerde dichterbij het schip te komen. Maar de zee was zo woelig, dat het twee uur duurde voordat hij het schip dicht genoeg genaderd was om de naam te kunnen lezen. Mary Celeste heette het schip. Kapitein Moorehouse kende het schip heel goed en ook haar kapitein Benjamin Spooner Briggs. Nauwelijks een maand daarvoor hadden de twee schepen naast elkaar aan de pier van East River in New York gelegen om lading te nemen. De Mary Celeste was om 7 november 1872 vertrokken met bestemming Genua in Italië. Op 15 november was de Dei Gratia het schip over de Atlantische Oceaan gevolgd met bestemming Gibraltar. Moorehouse had de Mary Celeste ingehaald tussen de Azoren en Portugal. Er stond niemand achter het stuurrad en op het dek was geen sterveling te bekennen. Moorehouse stuurde zijn eerste stuurman Oliver Deveau naar het schip om te onderzoeken wat er aan de hand was. Deveau was een grote sterke man, van wie men zei dat hij absoluut geen angst kende. Deveau en twee matrozen roeiden naar de Mary Celeste toe. het schip zag er verlaten uit. Toen Deveau aan boord was gegaan, onderzocht hij de pompen en peilloden. Hij zag dat één van de pompen was gebruikt. Hij nam een andere pomp en liet de eerste pomp aan dek, zoals hij die gevonden had. Er stond veel water tussen de dekken, waarschijnlijk als gevolg van een zware storm. Twee zeilen waren weggeblazen en de lagere zeilen van de voorste mast wapperden slordig in de zachte bries. Ondanks de averij liep de Mary Celeste geen gevaar om te zinken.
niet was vastgezet, was onbeschadigd. De Mary Celeste had blijkbaar een reddingssloep aan boord gehad, vastgebonden aan het grootste luik. Twee steunblokken stonden opgesteld op die plaats en op twee plaatsen was de reling verwijderd, blijkbaar om de sloep te water te laten. Deveau en Wright zagen dat er in de kapiteinshut aan stuurboord zes ramen met planken waren dichtgespijkerd. Maar ze konden niet vaststellen of dat voor of tijdens de reis was gebeurd. De dakramen aan bakboord waren gesloten, maar de lieten wel wat licht door. Er stond veel water in de hut dat door de openstaande deur en de ramen binnenstroomd. De klok was door het water vernield en het beddengoed en de kleren die er lagen waren doorweekt. Later getuigde hij: “Het was alsof het bed beslapen was geweest kort voordat men het schip had moeten verlaten, want het bed was niet opgemaakt. Ook vermoed ik dat er een vrouw aan boord is geweest, omdat ik vrouwenkleren aantrof. De afdruk in het bed deed me veronderstellen dat er een kind had liggen slapen.” Er worden veel verhalen verteld over de mysterieuze verdwijning van de bemanning van de Mary Celeste. Op zoek naar een verklaring voor de mysterieuze verdwijning van de bemanning bestudeerde Deveau het logboek in de hut van de stuurman. Op 24 november 1872 waren de laatste aantekeningen gemaakt en de positie van het schip was toen 100 mijl ten zuidweste van het eiland San Miquel in de Azoren. De Mary Celeste werd op 4 december 1872 ontdekt, elf dagen na de laatste aantekening in het logboek. In die tijd was het schip, blijkbar op koers, nog zo’n 500 mijl doorgevaren? Voor een niet te achterhalen periode van die tijd was het schip onbemand geweest.
Deveau en de tweede stuurman John Wright doorzochten het schip. Er was geen mens aan boord. Wel ontdekten ze dat het kompas was vernietigd, dat er twee luiken open stonden en dat één vat rauwe alcohol was aangebroken. Verder leek de lading in orde te zijn en het stuurrad van het schip, dat PLAATSEN 91
92 WETENSCHAP
Was het een samenzwering De Dei Gratia sleepte de Mary Celeste vervolgens naar de haven van Gibraltar. Het raadsel rond het lot van de bemanning verspreidde zich al snel en wekte de belangstelling (en de argwaan) van de plaatselijke aanklager. Deze vermoedde een samenzwering tussen de bemanningen van de Mary Celeste en de Dei Gratia, teneinde de verzekeringsen bergingspremie op te kunnen strijken. De rechtszaak die volgde wekte grote internationale belangstelling. Uiteindelijk kon verzekeringsfraude echter niet bewezen worden.
WETENSCHAP 93
DE MARY CELESTE
94 PLAATSEN
36째 - 3째
36째 - 3째
DE MARY CELESTE
PLAATSEN 95
Nabta Playa was ooit een groot bekken in de Nubische Woestijn ongeveer 800 kilometer ten zuiden van het huidige Ca誰ro en circa 100 kilometer westelijk van Aboe Simbel in het diepe zuiden van Egypte. Tegenwoordig staat het gebied bekend vanwege zijn talrijke archeologische locaties.
KAART 17 - AFRIKA
23° - 27°
30°
A
B
20°
10°
C
0°
D
E
10°
20°
F
G
30°
H
40°
KA
K
60°
1
S PI
40°
SC
Z WA RTE Z EE
HE
40°
I
50°
ZE E
M I D D E L L
2
A
N
Z E E
D S E
30°
30°
NABTA
R
5
O D E 20°
Z
20°
E F
EN
4
10°
A
A
10°
N
E G OL
AD VAN
E
5
G OL F
0°
C
0°
O
V A N G U INE A
6
A T L A N T I S C HE 10°
10°
7
H
E
O C E A A N
20°
S
C
20°
D
I
8
30°
I
30°
N 9
40° schaal 1: 40 000 000 0
500
1000
40°
1500 km.
10 20°
10°
0°
10°
20°
30°
40°
50°
60°
NABTA
23° - 27°
Archeoastronomie Nabta Playa in Egypte is één van ’s werelds vroegst bekende voorbeelden van archeoastronomie. Astronatuurkundige Thomas G. Brophy suggereert dat de zuidelijke lijn van drie stenen de Gordel van Orion vormt. Drie andere stenen in de cirkel zouden dan de schouders en het hoofd van Orion voorstellen zoals ze toendertijd aan de hemel verschenen. Aan de hand van de prehistorische kalender kan nauwkeurig het moment van de zomerwende worden bepaald. Het archeoastronomische instrument is zo’n 1.000 jaar ouder dan Stonehenge. In Nabta Playa zijn ook ondergrondse complexen gevonden. Men trof er aardewerk aan wat beschilderd is met ingewikkelde patronen. Er zijn tekenen dat men in Nabta Playa de nachtelijke beschermer Hathor aanbad. Er zijn een aantal offerdieren aangetroffen in met klei gevoerde en met stenen afgedekte ruimten. Door gebruik te maken van oorspronkelijke metingen en metingen met behulp van satelliet en GPRS bevestigt Brophy dat Nabta Playa is uitgelijnd met Sirius, Arcturus, Alpha Centauri en de Gordel van Orion. Hij stelt dat er drie duidelijke aanwijzingen zijn dat men de plaats gebruikte voor astronomische observaties. De oriëntatie van de megalieten, de stelae en de graven van mensen en dieren onthullen een zeer vroege symbolische verwijzing naar het noorden. Ten tweede is de cromlech op een bepaalde manier georiënteerd. Tot slot zijn de stelae van het vijfde millennium voor Christus uitgelijnd met heldere sterren. Alhoewel de westerse Egyptische woestijn momenteel droog is was dit in het verleden niet het geval. Er is bewijs dat er verschillende vochtige perioden waren waarin er tot zo’n 500 millimeter regen per jaar viel. De laatste vochtige periode vond tussen 130.000 en 70.000 jaar geleden plaats. In die tijd was het gebied een savanne en leefden er verschillende soorten dieren.
100 PLAATSEN
23째 - 27째
HET GRONDPLAN VAN DE MYSTIEKE PLAATS NABTA
NABTA
PLAATSEN 101
De lijnen van Nazca zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa’s van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het is er bijna altijd windstil en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven.
KAART 18 - ZUID-AMERIKA
14° - 74°
80°
90°
50°
60°
70°
30°
40°
1 20°
20°
G R OT E
NV EN
KLE INE
EZ
ANDEN
LF
E IL
B
A
ILLEN NT
VA
EILAN DE N
DE WIND EN OV
A N T I L L E N Z E E E H C S I B C A R I A UAL
2
A T
BENDEN DE WIND
GO
10°
L
A
N T
I
S
C
H
E
10°
3
O
C
0°
E
A
A
N
0°
4
10°
10°
NAZCA LINES
G R
O
T E
5
20°
20°
6
30°
O
C
E
A
N
A
30°
7
40°
40°
8
50°
S T R A A T
A
110°
B
100°
C
90°
D
80°
E
30°
D
R
A
K
E 50° schaal 1: 35 000 000 0
500
1500 km.
1000
9
F
40°
G
50°
H
40°
J
30°
K
20°
L
10°
M
0°
NAZCA LINES
104 PLAATSEN
14째 - 74째
14째 - 74째
NAZCA LINES
PLAATSEN 105
NAZCA LINES
14° - 74°
Duizenden jaren oude tekeningen De tekeningen bestaan uit geometrische figuren, meanders, voorstellingen van dieren, doolhoven en andere vormen. Het duidelijkst en beroemdst zijn de dierentekeningen: vogels van 25 tot 275 m lengte (kolibries, condors, een pelikaan, meeuw, papegaai en anderen), een aap, een spin, een slak, een hagedis, een leguaan, een slang, een hond met een lange staart en poten, twee lama’s en zelfs een orka. De hagedis werd doorsneden tijdens de aanleg van de snelweg Panamericana Sur. Door veel van de tekeningen zijn spiralen en andere (rechte) lijnen getekend. Bijna alle tekeningen zijn op de vlakke meseta gemaakt, slechts enkele bevinden zich op de hellingen van de heuvels rondom de vlakte. Die figuren representeren bijna alleen mannen. Sommige zijn omringd door drie of vier verticale lijnen die de waaier van een ceremonieel gewaad zouden kunnen representeren. Historische volkeren in Peru droegen gewaden van goud en veren. De op de heuvels gemaakte tekeningen zijn niet zo duidelijk als die van de vlakte, wellicht doordat de stenen die van de heuvels afrolden de details hebben uitgewist. Tot nu toe zijn meer dan dertig van de geogliefen ontdekt op de pampa’s en hoewel ze kleiner zijn in omvang dan de geometrische vormen die bestaan uit duizenden lijnen en driehoeken, zijn ze spectaculair goed bewaard gebleven. De reden van het bestaan van deze tekeningen is een mysterie. Doordat de tekeningen enkel vanuit de lucht zijn te zien menen sommigen dat hieruit de conclusie getrokken kan worden dat de Nazca konden vliegen of contact hadden met buitenaardse wezens. Anderen beweren dat de lijnen bedoeld zijn als religieuze uitingen: de verschillende figuren zouden een symbolisch pad naar de goden kunnen zijn; de Nazca sjamanen zouden door het gebruik van hallicunogene stoffen een spirituele vlucht kunnen maken. Definitief bewijs voor hoe en met welk doel de figuren gemaakt zijn is echter nooit gevonden. De leef- en werkomstandigheden in het gebied waren zodanig moeilijk dat het volstaan met de simpele conclusie dat ze zomaar gemaakt zijn, of om regenwater af te voeren volstrekt onbevredigend is.
106 PLAATSEN
14° - 74°
NAZCA LINES
SPIRAAL: 14° 68’ 82” ZB - 75° 12’ 27” WL
PELIKAAN: 11° 68’ 56” ZB - 75° 11’ 10” WL
PLAATSEN 107
108 PLAATSEN
14° 75°
NAZCA LINES
FLAMINGO: 14° 68’ 03” ZB - 75° 10’ 02” WL
CONDOR: 14° 69’ 74” ZB - 75° 12’ 62” WL
VOORWERPEN 109
NAZCA LINES
14째 - 74째
14째 - 74
NAZCA LINES
Het Roswellincident was op 8 juli 1947 via diverse media (kranten en radiostations) groot nieuws in de Verenigde Staten. De vermeende crash van een vliegende schotel nabij Roswell staat bij ufo-aanhangers bekend als het belangrijkste ufo incident ooit. Talrijke getuigen hebben, soms tot aan hun dood, volgehouden dat een buitenaards ruimteschip met buitenaardse lijken is geborgen.
KAART 19 - VERNIGDE STATEN VAN AMERIKA
33° - 104°
A
110°
B
100°
C
D
90°
80°
E
70°
F
G
60°
50°
1
50°
OC E A A N
50°
40°
2
I S C H E
40°
ROSWELL UFO INCIDENT
NT
30°
3
T
L
A
30°
G
O L
A
F
4
V A N
20°
M E
X
I
C O 20°
5
110°
100°
90°
80°
70°
ROSWELL
116 PLAATSEN
33째 - 104째
33° - 104°
ROSWELL
Werkelijkheid of fictie In juli 1947 zou er in de woestijn nabij Roswell een opmerkelijke gebeurtenis hebben plaatsgevonden die korte tijd voor wereldnieuws zorgde. De persdienst van het Roswell Army Air Field (RAAF) verklaarde namelijk in een officieel persbericht, dat een neergestorte vliegende schotel, een ufo, was geborgen (RAAF captures Flying Saucer, zo stond er in diverse Amerikaanse kranten). Een dag later kwam er een nieuw communiqué waarin werd gesproken over een neergestorte weerballon. Daarna werd het meer dan dertig jaar stil. Pas in 1978 kwam het Roswellincident weer in het nieuws toen de bekende Canadese ufo-onderzoeker Stanton T. Friedman in contact kwam met oudmajoor Jesse Marcel. Marcel was in 1947 betrokken bij de berging van de resten van wat de luchtmacht een weerballon noemde. Als majoor buiten dienst verklaarde Marcel in 1978 tegenover Friedman, dat het geen weerballon was geweest, maar toch een buitenaards ruimtevaartuig. Friedman vond in Roswell nog tientallen andere getuigen, onder wie zelfs een generaal, die de lezing van Marcel bevestigden. Friedman schreef een boek waarna nog meer getuigen zich meldden en er nog tientallen boeken verschenen.
ER ZIJN AL HONDERDEN FOTO’S OPGEDOKEN WAAR UFO’S OP AFGEBEELD STAAN MAAR ER IS NOG GEEN ENKEL FEITELIJK BEWIJS GELEVERD VAN HET BESTAAN ERVAN. PLAATSEN 117
A
110°
B
100°
C
D
90°
50°
40°
AREA 51
30°
G
O L
F
V A N
20°
M E
110°
100°
X
I
C O
90°
°
KAART 20 - VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA
37° - 115°
70°
F
G
60°
50°
1
OC E A A N
50°
2
NT
I S C H E
40°
3
A
30°
L
E
T
80°
A
4
20°
5
80°
70°
AREA 51
122 PLAATSEN
37째 - 115째
37° - 115°
AREA 51
Roswell opgeborgen Area 51 is een topgeheime militaire basis van de Amerikaanse luchtmacht en is gelegen in de Nevadawoestijn ten noorden van Las Vegas. De basis ligt niet ver van het Kernwapentestgebied in Nevada waar honderden kernproeven plaatsvonden. De basis is in het verleden door ufo-aanhangers vaak genoemd als locatie waar de Amerikaanse overheid buitenaardse intelligente wezens verborgen zou houden, maar dat is de Amerikaanse overheid blijven ontkennen. Verschillende mensen hebben beweerd kennis te hebben die Area 51 complottheorieën zou ondersteunen. Onder hen bevindt zich Bob Lazar, die in 1989 beweerde dat hij bij Area 51’s S-4 werkte waar hij contractueel werd uitbesteed voor het werk aan een buitenaards ruimteschip dat de Amerikaanse regering in haar bezit had. In een Dreamland-documentaire uit 1996, geregisseerd door Bruce Burgess, kwam een interview voor met een 71-jarige ingenieur die beweerde dat hij als voormalige medewerker bij Area 51 tijdens de jaren 1950 aan een ‘vliegendeschijfsimulator’ had gewerkt, die was gebaseerd op een schijf uit een neergestort buitenaards toestel. Dit apparaat zou dan gebruikt geweest zijn om Amerikaanse piloten op te leiden.
PLAATSEN 123
Stonehenge is een megalithisch monument uit de Jonge Steentijd, dicht bij de plaats Amesbury in de Engelse graafschap Wiltshire en ongeveer 13 kilometer ten noordwesten van Salisbury op de Salisbury Plains. De recentste datering voor de bouw van Stonehenge is bepaald op 2300 voor Christus, 300 jaar later dan tot dan toe werd aangenomen
KAART 21 - EUROPA
51° - 1°
A
B
40°
C
35°
30°
D
25° E
20° F
N
15° G
O
O
10° H
R
D
5° I
E
0° J
L
5° K
IJ
K
10° L 15° M 20° N
IJ
E
25° O 30° P
40° R
45° S
50°
T
55°
U
60°
E
E
Z
S
35° Q
1
65°
65°
2
60°
O
C
E
A
A
N 60°
E
C
H
3
S
55°
L
A
4
O
N O O R D Z E E
O
STONEHENGE
T
50°
A
50°
S
N
T
T
I
Z E E
55°
5
45°
45°
AD
ZW A
RT E
ZE
E
6
RI
AT
S
I
40°
C
H
E
40°
ZE E 7
M
35°
I
D
D
E
L
A
N
35°
D
S
E
Z
E
E
8
30°
30°
schaal 1: 40 000 000 0
250
500
5°
9
750 km.
0°
5°
10°
15°
20°
25°
STONEHENGE
HET BOVENAANZICHT VAN STONEHENGE
51째 - 1째
51° - 1°
STONEHENGE
De opbouw Stonehenge omringd zich met talloze mysteries. Zo is het allereerst nog niet duidelijk wat de precieze functie van de Stenen cirkel is geweest. Ook vraagt men zich af hoe men het voor elkaar kreeg deze gigantische stenen zonder moderne hulpmiddelen op hun plaats te krijgen en waar deze stenen vandaan zijn gehaald. Het Stonehenge-complex werd gebouwd in verschillende fases die samen minstens 3000 jaar overspannen. Er zijn bewijzen voor activiteiten voor en na de eigenlijke bouwfases, waardoor de tijdspanne van “gebruik” van het monument kan geraamd worden op 6500 jaar. Het monument bestaat uit een aarden wal rondom een cirkelvormig arrangement van grote, rudimentair bewerkte, staande stenen en is een van de beroemdste prehistorische locaties op aarde.
STONEHENGE IS HET ENIGE MYSTERIE IN DIT BOEK DAT IK TOT NU TOE HEB BEZOCHT.
PLAATSEN 129
STONEHENGE
130 PLAATSEN
51째 - 1째
51째 - 1째
STONEHENGE
PLAATSEN 131
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
KAART 22 - DE WERELD
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
MONSTERS Monster van Loch Ness De Verschrikkelijke Sneeuwman
57° - 4° 30° - 81°
Het Monster van Loch Ness is een cryptozoölogisch dier dat volgens de sage zou leven in het Loch Ness, een groot, diep meer (loch) in Schotland. Het dier wordt ook wel Nessie genoemd. Er bestaan vele onduidelijke foto’s van, maar zijn bestaan is nooit aangetoond. Er bestaan verschillende theorieën over het monster.
KAART 23 - EUROPA
57° - 4°
A
B
40°
C
35°
30°
D
25° E
20° F
N
15° G
O
O
10° H
R
D
5° I
E
0° J
L
5° K
IJ
K
10° L 15° M 20° N
IJ
E
25° O 30° P
40° R
45° S
50°
T
55°
U
60°
E
E
Z
S
35° Q
1
65°
65°
2
60°
O
C
E
A
N
A
60°
MONSTER VAN LOCH NESS
E
C
H
3
S
55°
S
N
T
T
I
Z E E
55°
O
4
O
L
A
N O O R D Z E E
T
50°
A
50°
5
45°
45°
AD
ZW A
RT E
ZE
E
6
RI
AT
S
I
40°
C
H
E
40°
ZE
E 7
M
35°
I
D
D
E
L
A
N
35°
D
S
E
Z
E
E
8
30°
30°
schaal 1: 40 000 000 0
250
500
5°
9
750 km.
0°
5°
10°
15°
20°
25°
HET MONSTER VAN LOCH NESS
57째 - 4째
HET MEER LOCH NESS IN SCHOTLAND
136 MONSTERS
57째 - 4째
SIMULATIE VAN HET MONSTER VAN LOCH NESS
HET MONSTER VAN LOCH NESS
MONSTERS 137
HET MONSTER VAN LOCH NESS
57° - 4°
Gewoon geen legende? Veel mensen, onder wie deskundigen en natuurgeleerden, geloven in de mogeijkheid dat er in het meer Loch Ness in Schotland een monster huist. Waarnemers van over de hele wereld hebben melding gemaakt van het reusachtige dier, dat de troetelnaam ‘Nessie’ heeft gekregen. Was, zoals de legende verhaalt, de heilige Columba al in het jaar 565 een van de eersten die Nessie zagen? Hebben alle 3000 mensen die beweren het Monster van Loch Ness tussen 1933 en 1977 te hebben gezien, hem ook werkelijk gezien? Of zouden ze zich hebben laten misleiden door stukken drijvend hout, nachtelijke schaduwen of een school vissen die voorbij zwom? Men vraagt het zich nog steeds af. De Afrikaanse python, een reusachtige slang die in staat zou zijn een geit te verslinden, heeft men in de Indische Oceaan zien zwemmen. Soms zwemt hij van eiland naar eiland op zoek naar voedsel. Pogingen van grote slangen om aan boord te klimmen van voorbijvarende schepen met de bedoeling een plekje te vinden om uit te rusten, kunnen heel goed aanleiding hebben gegeven tot verhalen over zeemonsters. Ook ronddrijvende stukken wrakhout kunnen verantwoordelijk zijn geweest voor monsterverhalen. Maar het is best mogelijk, dat sommige verhalen over zeemonsters echt zijn. Eigenlijk weet men niet goed wat men ervan moet denken, omdat men die dieren die gezien werden, nog niet heeft kunnen thuisbrengen of omdat men meent dat ze al eeuwen zijn uitgestorven. Ongeveer 80 tot 90 miljoen jaar geleden zwierven reusachtige reptielen over de aardbodem die de oceanen afstroopten op zoek naar voedsel. Om in leven te blijven waren ze afhankelijke van een geweldige kracht, het vermogen zich aan te passen an een omgeving die steeds veranderde. En ze moesten zich verschuilen voor ieder gevaar waar ze niet tegen opgewassen waren. Vele miljoenen jaren lang werd de zee beheerst door de visetende plesiosaurus of slanghagedis, met zijn tonvormige lichaam en slangachtige nek en door de haaiachtige ichthyosaurus of vishagedis. Geleidelijkaan werden ze verdrongen door de agressieve 12 meter lange mosasaurus off maashagedis. Het is bekend dat de reusachtige landdieren geleidelijk van de aarde begonnen te verdwijnen. Maar het is niet bekend wat er gebeurde met de diersoorrten die zich ook in 138 MONSTERS
het water thuisvoelden. Zou het kunnen dat ze hun vermogen om zich aan te passen en te verbergen benut hebben om door te dringen tot de diepten van de oceanen en meren, om daar een manier te vinden om te kunnen blijven voortbestaan? Tenslotte hebben er enorme zeedieren bestaan. Ze zijn geen verdichtsel van onze verbeelding. Veel Schotse meren of lochs zijn buitengewoon diep. Loch Ness, een van de diepste meren, is bijna legendarisch geworden omdat er nog steeds een monster in het meer wordt gezien. Een dramatische waarneming vond plaats in juli 1933. Meneer en mevrouw Spicer reden op terugreis naa Londen langs de zuidelijke oever van Loch Ness, toen ze een vreemd gedrocht uit de varens langs de weg zagen opduiken. Het bleek een lange beweeglijke nek te hebben die iets dikker was dan de slurf van een olifant, een kleine kop; een dik zwaar lichaam en vier poten die gelijke op zwemvliezen. Het wezen droeg iets in zijn bek dat op een jong dier leek. Waggelend stak het de weg over, liep met logge tred het kreupelhout in en verdween met een plons in het meer. De hele schrikjagende gebeurtenis had slechts een paar seconden geduurd, maar liet een onuitwisbare indruk op het echtpaar achter. Meneer Spicer beschreef de gebeurtenis later aan een verslaggever als ‘een walgelijk avontuur’. Hij vertelde dat het wezen eruitzag als ‘een reusachtige slak met een lange nek’. Ondanks de spottende opmerkingen die meneer Spicer van vooraanstaande dierkundigen uit die tijd te slikken kreeg, waren er velen die zijn verhaal over het 7,5 tot 9 leter lange monster geloofden. Spicer was ook niet de enige of eerste persoon, die het monster uit het meer had gezien. Al sinds het begin van de jaren 1880 waren er regelmatig waarnemingen gemeld van ‘Nessie’. In het jaar 1933 slaagde Hugh Gray er in een foto van het monster te maken. Die werd afgedrukt in nieuwsbladen en tijdschriften over de hele wereld. De foto’s waren ongescherp en twijfelaars beweerden dat het gewoon om een stuk drijvend hout ging. Toch bleef de legende de mensen bezighouden.
57° - 4°
HET MONSTER VAN LOCH NESS
FOTO’S VAN FRANKS SEARLE IN 1972. HIJ HOUDT JAREN LANG DE WACHT BIJ HET MEER IN DE HOOP EEN GLIMP OP TE VANGEN VAN HET MONSTER. HIJ HEEFT IN DIE TIJD VESCHILLENDE FOTO’S KUNNEN MAKEN.
MONSTERS 139
FOTO VAN HET MEER LOCH NESS HERWERKT DOOR AN ONGHENA
De yeti, migyur of verschrikkelijke sneeuwman, een vermeende reusachtige primaat in de Himalaya, in uiterlijk verwant aan de hypothetische Bigfoot uit Amerika, wordt door de wetenschap nog steeds als een mythe beschouwd. Dit is echter niet het geval onder de lokale bevolking, die er nog steeds echt van overtuigd is dat hij bestaat.
27째 - 88째
KAART 24 - HIMALAYA GEBERGTE
DE VERSCHRIKKELIJKE SNEEUWMAN
146 MONSTERS
27째 - 88째
27° - 88°
DE VERSCHRIKKELIJKE SNEEUWMAN
Verslag van een groot monster
Beroemde Britse Bergbeklimmers ontdekten in 1951 op de Mount Everest reusachtige voetafdrukken in de sneew. Was dat het bewijs dat de Yeti, beter bekend als de Verschrikkelijke Sneeuwman, werkelijk bestaat? Latere onderzoekers spraken hun twijfel uit over de waarneming en de tweestrijd gaat verder. Bestaat er een reusachtig harig wezen in het kille Himalaya Gebergte? Een van de eerste meldingen erover stamt uit het begin van de 19e eeuw. Sindsdien volgden soorgelijke meldingen elkaar op, tot in onze tijd toe. Het liep tegen theetijd op de koude middag in november van het jaar 1951. De Britse bergbeklimmers Eric Shipton en Michael Ward keerden terug van de Mount Everest Verkennings-expeditie. Ze zochten hun weg over Menlung Gletsjer, tussen Tibet en nepal zo’n 6000 meter boven de zeespiegel. Plotseling zagen ze in de sneeuw een reusachtige voetafdruk van 33 bij 45 cm. De twee mannen keken elkaar zwijgend aan. Zr zagen dat de voetstap vers was, omdat de sneeuw op die plaats nog niet was gesmolten. Dit betekende ook dat de voetafdruk dichter bij de werkelijke afmetingen lag. Was de voetafdruk van een reusachtige mens of van een enorm sneeuwmonster? Toen de makken van hun eerste verbazing waren bekomen, ontdekten ze aan de rand van de gletsjer opnieuw een aantal sporen in de diepe sneeuw de er vers uitzagen. Bijna te opgewonden om te praten, volgden ze het spoor zo’n anderhalve kilometer. Daarna wer de sneeuw dunner en de sporen werken onduidelijker. De twee beseften dat ze op het punt stonden een belangrijke ontdekking te doen. Snel begonnen ze foto’s te nemen van hun vondst. Shipton legde de houweel an de sneeuwschoenen van Ward naast de afdruk om de grootte aan te geven. Hij nam twee foto’s waarop de voetafdruk scherp afgetekend stonden. Deze foto’s zouden heel wat twijfel zaaien en in enkele gevallen op volslagen ongeloof stuiten, in ieder land werden ze getoond. Voor diegene die de foto’s niet als bedrog beschouwden, stond het vast dat de afdrukken niet afkomstig waren van apen, beren, luipaarden of mensen. Wat voor schepsel had in dat geval de voetafdrukken achtergelaten in dat afgelegen gedeelte van de Himalaya?
MONSTERS 147
DE VERSCHRIKKELIJKE SNEEUWMAN
148 MONSTERS
27째 - 88째
27째 - 88째
DE VERSCHRIKKELIJKE SNEEUWMAN
MONSTERS 149
REGISTER VAN DE GEOGRAFISCHE KAARTEN
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0
180°
160°
140°
120°
100°
80°
60°
40°
20°
0
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
8 - 43 WETENSCHAP 10 16 25 25 39
Astroïde Gordel Big Bang Fibonacci Gulden Snede Het Philadelphia Experiment
44 - 69 VOORWERPEN 308 171 612 000 m 13,7 miljard jaar geleden 43°-11° 44°-12° 39°-75°
46 - 47 51 54 - 55 59 65
Crystal Skulls Lijkwade van Turijn Starchild Skull Steen der Wijzen Voynich Manuscript
17° - 8 45° - 7 19° - 9 48° - 2 41° - 7
0°
0°
88° 7° 99° 2° 72°
KAART 25 - DE WERELD / REGISTER
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
160°
180°
80°
Noordpoolcircel 60°
40°
Kreeftskeerkring 20°
0°
20° Steenbokskeerkring
40°
60°
Zuidpoolcircel
80°
20°
40°
60°
80°
100°
120°
140°
70 - 131 PLAATSEN 73 79 85 89 97 103 115 127
Atlantis Bermuda Driehoek Georgie Guidestones Mary Celeste Nabta Nazca Lines Roswell UFO Stonehenge
160°
180°
132 - 149 MONSTERS 31° - 24° 32° - 64° 32° - 83° 36° - 3° 23° - 27° 14° - 74° 33° - 104° 51° - 1°
135 Monster van Loch Ness 145 De Verschrikkelijke Sneeuwman
57° - 4° 30° - 81°
Editing, research en illustraties door An Onghena Typefaces zijn Didot, Gill Sans, Trebuchet, Bebas Nue en Tw Cen MT Tekst komt uit de reeks van De Grote Mysteries Cover en Lay-out door An Onghena print bij Copycopy in Antwerpen Binding door An Onghena Uitgegeven in Antwerpen, 2013 In samenwerking met Sint Lucas Antwerpen
De kaarten zijn op een zeer grafische manier getekend. Ze zijn verdeeld volgens meridianen en breedtecirkels in vakken die van links naar rechts zijn aangegeven met letters en van boven naar beneden met letters. De meridiaan en breedtecirkels zijn echter vaak niet getekend omdat het spannend is op zelf als lezer de geografische plaats van een onderwerp aan de hand van een bijna blinde kaart zelf te kunne bepalen. De atlas zelf is ingedeeld in 4 thema’s: Wetenschap, voorwerpen, plaatsen en monsters. In deze volgorde worden ze ook besproken in het boek. De onderwerpen onder elk thema wordt dan weer alfabetisch besproken. In dit register staat elk onderwerp en elk land in alfabetische volgorde door elkaar. Zo kan u de pagina van elke kaart en elk onderwerp opzoeken. De cijfers voor de namen geven de bladzijde aan waar de kaart staat, daarachter vindt u de naam en vervolgens de locatie op de kaart.
KAART 26 - BELGIË / COLOFON
51° - 4°
A
B
40°
C
35°
30°
D
25° E
20° F
N
15° G
O
O
10° H
R
D
5° I
E
0° J
L
5° K
IJ
K
10° L 15° M 20° N
IJ
E
25° O 30° P
40° R
45° S
50°
T
55°
U
60°
E
E
Z
S
35° Q
1
65°
65°
2
60°
O
C
E
A
A
N 60°
E
C
H
3
S
55°
S
N
T
T
I
Z E E
55°
O
4
O
50°
BELGIË
A
50°
T
L
A
N O O R D Z E E
5
45°
45°
AD
ZW A
RT E
ZE
E
6
RI
AT
S
I
40°
C
H
E
40°
ZE E 7
M
35°
I
D
D
E
L
A
N
35°
D
S
E
Z
E
E
8
Verklaring
30°
30°
Plaats van makelij schaal 1: 40 000 000 0
250
500
5°
9
750 km.
0°
5°
10°
15°
20°
25°
2 1
4 5 3
6
7
8
14
9 11
10
16
13
12
25
23
18
25
7 5°
17 15
24 19
22
7 0°
21 4 5°
26 3 0°
20
1 5°
THE WORLD ATLAS OF MYSTERIES